kanyang tatlong anak.
May karga-karga siyang
Si Pinkaw
Isabelo S. Sobrevega
Dulang Isahang Yugto
Mga Tauhan:
 
Pinkaw 
Mga Bata
Kapitbahay
Poray -
Basing
Takoy - Jeric
Doktor - Stefany
Mga nurse – Clienty, Nang Lina,
Tagapagsalaysay
Intsik
Magulang at Anak – Roilyn at Apple
 Mga taong dadalo sa libing ni Basing
- Pinkaw:    Huwag! Huwag niyong kunin ang anak ko. (iiyak)
Panimula:
Bakit kaya rito sa mundong ibabaw
Marami sa tao’y sa salapi silaw
Kaya kung isa kang kapus kapalaran
Wala kang pag-asang umangat sa lipunan
Mga mahihirap lalong nasasadlak  aagawin ang anak mo.
Mga mayayaman lalong umuunlad
Maykapangyarihan, hindi sumusulyap
Mga utang na loob mula sa mga mahihirap
Kung may taong sadyang nadarapa
Sa halip tulungan tinutulak pa nga
Buong lakas silang dinudusta-dusta
Upang itong hapdi’y lalong managana
Tagpo 1 – Ang Baliw sa Lansangan
        (Magsisimula ang dula sa pamamagitan ng
isang baliw na naglalakad sa lansangan at
hinahabol-habol siya ng mga batang naglalaro rito.)
Tagapagsalaysay:     Pinkaw ang tawag ng lahat sa
kanya. Ayon sa kanya, balo na raw siya. Namatay
ang kanyang asawa sa sakit na epilepsy habang
dinadala niya sa kanyang sinapupunan ang
kanayang bunsong anak, kung kaya’t mag-isa
niyang itinaguyod ang buhay nila kasama ang
kung ano at pasayaw-sayaw na naglalakad. Gula-
gulanit ang kanyang damit na ilang beses nang
natagpian.
( makikita ang mag anak na masayang nag lalakad sa
kalye, magkakahawak ang mag kamay at pakanta kanta )
Kinakanta ang “BLAK IS BLAK, I WANT MY BABY BACK”
Bata 1:   Oy, andyan na ang baliw..tara pakakantahin natin
sia ng blak is blak..hahaha( sabay sila ng tawanan ng mga
kaibigan nya)…Baliw! Baliw!
Bata 2:    (kukuha ng kahit ano at ibabato kay Pinkaw) Hoy,
baliw kumanta ka nga!
Pinkaw:    Sinong baliw? Ako? Hindi ako baliw ha..!
Bata 3:    Anong hindi? Baliw ka ano, baliw ka!
Pinkaw:    Hindi ako baliw, hindi! (tatakbo siya papalayo,
hahabulin ng mga bata)
Bata 2:    Hoy, kumanta ka sabi e.
Bata 3:    Sige na baliw kumanta ka na ng blak is blak.
Pinkaw:    Ayoko nga, nahihiya ako.
Bata 1:    Kung ayaw mo, sige ka kung ayaw mo, aagawin
namin ang anak mo.
Bata 3:    Oo, kukunin namin ang anak mo. (magtatawanan)
 
Isusumbong ko kayo kay mayor. (hahagulgol na si Pinkaw)
Harry:Hoy mga bata, mga salbahe kayo. Tigilan niyo na
iyang panunukso sa kanya. Sige na, umalis na kayo. 
(aalis ang mga bata lalapitan ni Pinkaw ang kapitbahay)
Pinkaw:    Meyor, kukunin na nila ang anak ko.
Kapitbahay:    Sige na, sige na. Umuwi ka na, hindi na nila
    (aalis na si Pinkaw, ngunit habang naglalakad ay
sumasayaw at kumakanta siya habang inihehele ang
kargang lata na binihisan na parang bata)
    Kinakanta – “Ele ele tulog anay, wala diri imong nanay.”
Tagpo 2 – Monologo ni Pinkaw
Tagapagsalaysay:    Mahal na mahal ni Pinkaw ang Tagapagsalaysay:    Minsan, nagkasakit ng El Tor ang
kanyang mga anak. Sa tambakan, makikita mong sunging anak ni Pinkaw. Nagtungo siya sa suking Intsik.
sinasaktan ng mga ina ang kanilang anak. Ngunit, hindi mo
man lang makikitang inamban ni Pinkaw ang kanyang mga
anak. Isang araw, habang bumibili si Pinkaw ng tuyo sa Pinkaw:    (kakatok sa bahay, papasukin, luluho sa Intsik) 
tindahan. Ser, ser maawa na po kayo sa akin. Nagmamakaawa po
ako sa inyo.
(sa di kalayuan, makikita at maatanaw ang isang inang
pinapalo at pinanapagalitan ang anak)
Intsik:    Ano ang problema mo Pinkaw?
Pinkaw:    Ser, may sakit po ang anak ko. Kung maari po
Pinkaw:    Ang mga bata, hindi kailangang paluin. Sapat
sana e, pautangin niyo po sana ako kahit kaunti po lamang.
nang sabihan sila ng malumanay. Iba ang batang nakikinig
Parang awa niyo na po.
sa magulang dahil sa paggalang at pagmamahal. Ang bata
Intsik:    Hindi naman ako madamot! Hahaha! Papautangin
kung saktan, susunod siya sa iyo ngunit magrerebelde at
kita, ngunit sa isang kundisyon.
magkikimkim ng sama ng loob.
Pinkaw:    Kondisyon? Ano po iyon? Kahit ano po gagawin
Ina ng bata: Aba, kung mkapag payo, akala mo kung sino
ko basta’t may pampagamot lamang po ako sa aking anak.
ka? Mi ultimo is aka namang hampas lupa! Umalis ka nga,
       (lalapitan ng Intsik si Pinkaw at tatangkaing halikan,
at wag kang mangi alam sa pag papangaral ko. Alis (sabay
parang gusto nitong gahasain si Pinkaw, mgsisigaw si
tulak.)
Pinkaw)
: At ikaw na bata ka, sa susunod wag mo akong
Pinkaw:    Huwag po! Huwag po!
galitin ha! (pinagpapalo)
Intsik:    Hindi ba’t gusto mong ipagamot ang anak mo?
Wala ka nang matatkbuhan pa! Mag iinarte ka pa.(sabay
Ang pang ee scrap ng mag ina sa mga kalye: sampal at itinulak ng dagli an)
Pinkaw: Mga anak, tara labas tayo…at marami akong
nakitang mapagkakaperahan ntin…doon sa may tambakan
ng basura… Pinkaw:    Hayop! Lapastangan! Demonyo! Walang hiya!
Basing: Talaga inay?..makabibili na tayo nito nga Animal! Peste! 
bistsukoy. (ihahagis ni Pinkaw ang palayok sa ulo ng Intsik.
Takoy: At saka ng stretsibol jeans ko na ! Mahihimatay ito, dali dali namang lumabas si Pinkaw)
Poray: Yeheey, ..maka bili na tayo mamaya ng ulam natin. (Umuwi ng bahay si pinkaw na lasog- lasog ang katawan)
Pinkaw: Oh, anu pa hinihintay nyo? Lakad na tayo..
At lumakad nga ang mag anak.Pagkatapos ay deretso sila Takoy: Inay, ano po ang nangyari sa inyo? Sino po ang
sa Scrapan ng intsik upang ipagbili ang nakuhang mga may gawa nyan sayo?
basura.
Poray: Wala ho syang hiya inay!(humahagolhol)
Pinkaw: Ayon ang tindahan ni Intsik, tara mga anak punta
tayo dun at ating ibenta tong mga na ipon nating basura.. Pinkaw: Mga anak hayaan nyo na, salamat nalang di ako
Mga Anak: Yeheey , magkakapera na tayo pinabayaan ng Poon sa masamang balak ng Intsik
Pinkaw: Mamang intsik..yohoo.. tao po..(limilingon lingon sa na yon.
tindahan)
Intsik: Oi, kayo pla Pinkaw, o akin na yang mga dala nyo at At di ko kayang pati kaluluwa ko ay ipapalit ko sa
ilagay nyo dyan sa kiluhan Titimbangin ntin kawalang awing manyak na yon hayaan
Takoy: Mamnag intsik, marami at mabigat po yan. Sigurado nyo..hahanap ako ng mpagkikitaan ngayon upang
Malaking presyo nyan. mapagamot natin si Basing.
Intsik: Aba, akala mo kung puro metal yan, di to aabot ng 5
kilo. O, yan 3 kalahating kilo lg. Eto 150 pesos lg yn. Poray at Takoy: Sasama po kami inay, tutulong po kmi sa
Pinkaw. Anu po? E abot hanggang 6 na kilo po ata yn eh. inyo.
Intsik: Ah, at magrereklamo pa kyo, edi di ko na lang
bibilhin. Kayo na lang kaya yong mangangalakal!
Pinkaw: Nku, ang barat nyo po, sig na nga lang..
Intsik: O, eto yong pera nyo. Bumalik kayo at punuin nyo ng
husto yong sako nyo!

Tagpo 4 – Pananghalian
Tagpo 3 – Lunas sa Sakit
Tagapagsalaysay:    Kadalasan, oras na nang
 pananghalian kung siya ay umuwi mula sa tambakan. Ang
kariton niya’y puno ng mga bote, papel at iba pa. At sa bag
na buri na nakasukbit sa gilid ng kariton, makikita ang
kanilang pananghalian.
Pinkaw:    Poray, Basing, Takoy! Mga anak, nandito na ako.
Poray:`    Inay!! (tatakbo at yayakapin ang ina, susunod
naman ang tatlo)
Basing:    May dala po ba kayong bitsukoy?
Pinkaw:    Aba anak, siyempre naman. Hindi ko
makakalimutan ang paborito mo.
Takoy:    Nay, nay, meron po ba akong istretsibol na jeans?
Pinkaw:    Anak, pasensiya ka na ha, hindi ako nakakuha e.
Hayaan mo, ikukuha kita sa susunod.
Poray:    Nay, gutom na po ako. Ano po ba ang
pananghalian natin?
Pinkaw:    Iyan ang sorprese ko sa inyo mga anak. Meron
akong nakitang sardinas.
Mga bata:    Yehey!!!
Tagpo 5 – Pagdurusa, Pasakit ng Isang Inang
Nagmamahal
Tagapagsalaysay:    Masayang kumain ng pananghalian
ang mag-anak. Pagkatapos ng pananghalian...
Poray:    Araay!!! Inay ang sakit ng tiyan ko!
Basing:    Ako rin po Inay!
Takoy:    (namimilipit sa sakit) Araay!!Ang sakit na po talaga
ng tiyan ko.
Pinkaw:    Ha? (matataranta)  ako nagawang iwan? Bakit? Mga anak kooooo! Anaaaaak!!
Halika kayo, mgapatulong tayo sa mga kapitbahay.
Diyosko, mga anak ko!
            (isasakay sa kariton ang mga anak, lalapitan at
mangangatok sa mga bahay ng kapitbahay)
Pinkaw:    Mga kapitbahay, tulong! Tulungan niyo kami!
Tulong!
Kapitbahay: Pinkaw, alam mo namang pare-pareho tayo
diba? Itakbo mo na sila sa ospital.
Pinkaw:    Ospital? Haynaku diyos ko, malayo pa ‘yon.
Paano na ito?Wala po kaming perang ibabayad! Tulungan
nyo po kami..(mangiyak ngiyak na sia)
Kapit bahay: Alis na kayo at baka makarating ka p angayon
sa labasan..alis..na..
Mga anak:    Araaaaaaaaaaay!!!
Pinkaw:    Kunting tiis na lang mga anak ha. Malapit na tayo.
Tagapagsalaysay:    Dahil walang ni isang sasakyang nais
tumulong kay Pinkaw, napagpasyahaan nitong sa kariton na
lamang isakay ang kanyang mga anak. Kumaripas siya ng
takbo habang tinutulak ang kariton. Meron na sigurong
natakbong tatlong kilometro ng makarating siya sa
kalsadang patungong bayan. Ngunit nang tignan niya ang
kariton.
Pinkaw:    Poray, Poray anak, Poray walang ganyanan.
Poray huwag mo kaming iiwan! Poraaaaaaaaaaaaaay! 
(iiyak, hahagulgol at sisigaw si Pinkaw dahil sa kalungkutan.)
Tagapagsalaysay:    Maraming tao ang nagmamasid lamang
sa kanya ngunit nakapagtataka kung bakit wala ni isa man
lang tumulong sa kanya. Tumatalbog-talbog ang katawan ng
kanyang mga anak sa kariton sa tuwing meron silang
madaanang lubak sa daan. Nakatakbo ulit sila ng tatlo pang
kilometro nang makarating sila sa ospital ng bayan.
Pinkaw:    (sasalubungin ng doktor ngunit hindi papansinin)  
Doktor, doktor, parang awa niyo na po. Tulungan niyo po ako.
Doooooooooooooktor!
Doktor: Pasensya nap o, naghihintay pa yong anak ng Mayor.
Mayuunahin pa akong gagamutin.
Nars, paki asikaso muna sa kanya..at akoy aalis na.
Mga Nars:1:Ay nku ano bay an ang babaho naman ng taong
grasang yan,..Ikaw na lang yong umasikaso dyan.
2:)Oi anu kaba, tara ihahatid natin sila sa
Emergency room at par malunasan yong anak nya.
Nakakaawa naman.
Tagapagslysay:    Pagkatapos ng pagturuturuan ng mga nars
at doktor, na ang binibigyang pansin lamang ay ang mga
mayayaman, ay nalapatan din ng gamot ang dalawa niyang
anak. Ngunit kinagabihan…..
Pinkaw:   Poray, Takoy, Basing..!anu ba gumising kayo..nak
wag nyo naming iwan ang nanay… (hahagulgul na at
magsisisigaw) 
Mga anak, mga anak ko. Bakit niyo ako iniwan? Bakit niyo
 
(sa parting ito ay namatay na yung mga anak ni Pinkaw)
Ang libing ng tatlong anak ni pinkaw:
Mga tao 1:Naku ano ba namang salot sa buhay ni pinkaw, at
ahlos lahat ng anak nya’y namatay!
2:Ang sabihin mo, dahil yan sa malas talaga ang buhay
nyan.
3: Hoy kayong mga bungangera kayo ha, pati sa kaluksaan
ng tao pinag tsitsismisan nyo pa! Kayo kaya yung malasin
dyan, sa kaka dada nyo.
1: Ai kung mkapag sabi akla mo kung sinong mai pag aalala,
makaalis na nga.
(Dumidilim na na at lahat ng mga tao ay nagsialisan na,
naiwang humahagolhol si Pinkaw sa punto ng mga anak at
natatawa…nabaliw si pingkaw)
Tagapagsalaysay:    Sa kwento ni Pinkaw, nakita natin
kung gaano naghihirap ang mga kababayan nating kapus
kapalaram. Nakita rin natin ang pagmamahal ng isang ina
sa kanyang mga anak. Ang pagmamahal na ito ng isang
ina ay kailanmay hindi mapapantayan ng kahit ano pa man.
Mawalan ka na ng yaman, ngunit ang pagmamahal pa rin
ng isang ina ay nandiyan. Talikuran ka man ng mundo, ang
ina mo pa rin ay nandiyan, nakahandang umagapay.