Married to a Vampire Prince [Completed/Editing]

by iloveme_2117

Candice May Gregory is a seemingly normal girl but little does she know that her
life will change one day when she finds herself in a castle with a vampire beside
her bed. A teasing dare and a killer curiousity led her to the biggest adventure of
her life. Her boring life became completely twisted when she married Stephen Kai
Grayson, The Vampire Prince.

What if she falls for the prince for real? Can she handel the ups and downs of
their relationship? Can she stand the trials of their marriage? Can she handel the
consequences of being the prince's wife?

She will start a new life in a world where Vampires, Witches and Werewolves exist.
A place where her sweetest dreams or her worst nightmare can happen. A world that
is completely different from the world she has known all her life.

=================

This is my first vampire story and it is also an EXO KAI fanfic. So if you are a
fan of both vampire and EXO, then you've arrive to the right book. The character
May is actually inspired by my GC friend and co-EXO L, Umma May Ann. Keke. Hope you
like this story <3

=================

Prologue

Dare

Isang DARE na sinimulan ng mga loka-loka kong kaibigan.

.
Ang DARE na naging dahilan ng pagchange ko ng status mula sa SINGLE sa MARRIED

Okay naman sana kasi..

GWAPO siya, may ABS, MALAMBING at sobrang SWEET..

PERO

ISANG MALAKING PERO...

.
.

HE'S NOT A HUMAN

HE'S NOT A BIRD

HE'S NOT AN OGRE

HE'S NOT A WIZARD

HE'S NOT SHREK

Teka nga, Bakit nasali si Shrek sa usapan? =_=

.

Teka eto na talaga..

I'm married to a Vampire

Oo bampira ang asawa ko! Feel na feel ko naman po ang pagiging Bella sa kanya! Pero
wag ka! Mas HOT pa siya kay Edward Cullen! Medyo maputi nga lang si Edward Cullen
-.-

I'm married to a VAMPIRE but not just an ordinary VAMPIRE

.
.

I'm married....TO A VAMPIRE PRINCE

Delikado na nga ang pagkakaroon ng bampirang asawa, paano pa kaya ang prinsipe nila
di ba?

Edi good luck sa akin =_=

******

AN: Pagpasensyahan niyo na po ang mga typos, grammatical errors o kahit anong
chuchu dito kasi di ko naeedit xD Comment please..

=================

■1■

-May-
"Ayan na! Waaaaaah! Ang gwapo mo papa Edward Cullen! Papakagat na ako sa'yo!" Kilig
na kilig na sabi ni Amanda.

"Waah ayan na! Bella ang haba ng hair mo!" tili ni Jessica.

"Fafa Edward! Ang ovaries ko!" Hindi magkamayaw na sigaw ni Andy.

"Tangek ka Andy! Wala ka namang ovaries! Baka testicles kamo!" sabi ko.

"Ambiyosa ka bakla!" sabi ni Amanda habang tawa ng tawa.

"Tumahimik kayo mga impakta kayo! Di hamak na mas maganda ako sa inyo!" Tumayo pa
si Andy at nagflip ng buhok niya kahit maikli. Ambisyosa talaga kahit kailan.

"Waah nagsparkle si Edward!!Ieeh!" sabi ni Jess na parang naghahyperventilate na sa

sobrang kilig.

Hayan na naman sila. Nagmamarathon na naman ng twilight saga. Mga 100 times na yata
nilang napanood 'yan eh. Kung makatili pa sila kay Edward Cullen na parang
binudburan ng foundation wagas. Edi sila na talaga ang die hard fans ng twilight. 
Yung totoo, bampira ba si Edward Cullen o fairy?

"Gusto kong makakita ng vampire waaah!" sabi ni Jessica.

"Pumasok ka sa tv para makita mo. Tulog na nga tayo!" sabi ko.

"Di pa nga tapos!" angal ni Andy.

"Edi kayo na diyan. Ang corny naman niyan eh." Totoo naman di ba? Ang corny kaya!
Ewan ko ba pero ang bitter ko pagdating sa mga bampira. I prefer those realistic
things not those creatures that only exist in movies and books. Vampires?
Werewolves? What a bunch of jokes!

"Bye bakla!" sabi ni Andy.

"Matulog na rin kayo! May klase na bukas," sabi ko.

"Yes boss!" sabay na sabi nila Amanda at Jessica.

Nandito kasi sila sa dorm ko nagsleep over. Ang aarte! Basag na nga ang eardrums ko
sa kanila, pero sanay na rin ang tenga ko. Dalawang lokaret na babae samahan mo pa
ng isang malditang bakla, di ba ang saya? Paano ko nga ba naging kaibigan ang mga
'to? Hanggang ngayon hindi ko pa rin alam ang sagot diyan.
Natulog na ako habang sila patuloy pa rin sa panonood ng twilight. Yaan na nga
sila, alam ko namang ambisyon nilang maging Bella at mapangasawa ang lalaking
pinaliguan ng foundation.  Oo na, sobrang bitter ko talaga.

**

Kinabukasan, naghanda na kami. First day of class ngayon kaya hindi kami nagpalate.

"Oh, anyare kagabi?" tanong ko.

"Waah sumuko ang volturi!" sabi ni Jess.

"Nanaig ang pagmamahalan nila!" dagdag ni Amanda.

"At napasaaakin si Fafa Edward!" sabi ni Andy with matching hawak pa sa puso. Uso
yata ang dugtungan ngayon.

Dahil sa sinabi ni Andy, nakatikim ng malakas na batok si bakla mula kay Jessica at
Amanda.

"Katol pa bakla!" sigaw ni Amanda.

"Ikaw ang pinakaambisyosang baklang nakilala ko!" sabi ni Jess.

"Eh ako lang naman ang baklang kilala mo!" angal ni Andy.

Nag-umpisa na naman silang magtalo. Napailing na lang ako habang pinanunuod ang mga
kaibigan ko. Ako lang talaga ang may matinong pag-iisip sa amin.

**

Pagpasok sa classroom, as usual, tsismisan na naman. Kung anong ginawa sa summer at

kung ano-ano pa. Buti pa sila nakauwi sa mga family nila. Pero ako? Wag niyo ng
itanong. Wala nga akong ni isang kamag-anak. Wala rin akong memory tungkol sa
kanila. Basta ang alam ko lang, nasa bahay ampunan lang ako hanggang sa kinupkop
ako ng isang mayamang pamilya na nagpapaaral sa akin ngayon. But they don't really
consider me as family. I'm more of a charity than a relative.

Maya-maya pa ay tumahimik na ang lahat. Nagsitigil na rin sila sa pagtsitsismis.

Pumasok na ang teacher at introduction ulit. Paulit-ulit talaga.

Sa kalagitnaan ng introduction ay nabaling ang antensyon namin sa pinto.

**blaag**

Pumasok ang weirdo naming classmate. Weird siya dahil wala siyang ni isang
kaibigan. Hindi rin nagsasalita at laging tulog sa klase. Kahit teacher di
kinakausap nyan eh. Ewan ko nga kung bakit di pa naexexpel 'to. Ni isang word sa
kanya wala pa akong narinig at wala rin namang tumangkang pilitin siyang magsalita
dahil nakakatakot talaga ang vibe niya.

Gwapo ba siya? Oo, gwapo siya. Maappeal, hot tingnan, pati yung posture niya
perfect na parang pangroyalty. He has this messy hair, deep black eyes and well-
toned body. Nakakadagdag pa nga sa kapogian niya ang pagiging tahimik. Marami ngang
nagkakacrush dyan eh. I don't get those girls. Basta ako, takot ako sa kanya.

Siya si Stephen Kai Grayson the mysterious guy in our school.

I admit, I have this weird feeling towards him. Weird or more like a scared
feeling. Pero don't get me wrong, hindi ko siya gusto kasi may gusto akong iba.

***

"Bakla tara na!" niyaya na ako ni Andy.

"Mauna na kayo," sabi ko.

"At bakit?" tanong ni Jessica na ngayon ay nakataas pa ang kilay.

"May date ka no!?" tukso ni Amanda.

"Aha! Alam ko na! Babantayan niya na naman si Fafa James! Landi mo bakla!"  

Namula ako sa sinabi ni Andy. Totoo kasi yun. Pupunta ako sa soccer practice ni
James. Di ba sabi ko may gusto akong iba? Well, si James Aron Falcon yun.

"Waah! Lumalablayp! Sige May, mauuna na kami!" paalam ni Jessica.

**

Dumiretso na ako sa soccer field. May practice kasi ngayon si James. Lagi nga akong
present kung may practice sila. Alam niyo na para masilayan ang love of my life!
Humaharot rin naman ako paminsan-minsan.

"Sheez. Ang galing niya talaga." Napabulong na lang ako sa sarili ko. Nakagoal na
naman kasi si James. As always, siya ang nagbibigay ng points sa team niya.
Nagpapractice game sila ng mga kasama niya ngayon at syempre lamang sila.

Nakaupo lang ako dito sa may puno pero medyo malapit pa rin sa field para matanaw
ko si James.

"Oh shoot! Nakalimutan ko, may assignment pa pala!"

Kinuha ko ang book, papel at ballpen ko at nag-umpisang gumawa ng assignment. Ayaw

ko kasing umalis dito kasi di pa tapos ang practice nila James. Ako na talaga ang
pinakadedicated na admirer ni James at di ko siya maiwan-iwan.

"Ang hirap naman," sabi ko. Potek. Sino kasi ang nag-imbento ng math? Pakisapok
nga, please.

"Miss!!!"

Napaangat ang ulo ko dahil sa may sumigaw.

Doon ko lang nakita na papunta na pala sa akin ang soccer ball. Di na ako
makagalaw, natulala na ako. Para bang nafreeze ako sa posisyon ko at hinintay ko na
lang ang pagtama ng bola sa mukha ko. Siguradong magiging masakit 'to.

Pinikit ko na lang ang mga mata ko. Handa na akong tamaan ng bola pero wala akong
naramdamang masakit. Anong nangyari?

Minulat ko ang mga mata ko. Isang nakatayong lalaki ang nasa harap ko ngayon.
Sinalag niya ang soccer ball.

Tindig pa lang alam ko ng si Stephen 'tong nakatayo.

Lumingon siya sa akin pero tulala pa rin ako. Ang weirdong si Stephen ang tumulong
sa akin? Hindi pa rin nagsisink-in sa akin ang nangyari. Paano nangyari yun?

He gave me a blank face. I can't help but admire his eyes, napakamisteryoso nito at
wala manlang emosyon. Para bang tumigil ang mundo ko sa di malamang dahilan. Sa
kanya lang talaga ang buong atensyon ko. I feel like I'm drawn to him.

Bumalik lang ako sa realidad nang may kumausap sa akin.

"Okay ka lang?" Nakalapit na pala sa pwesto ko si James.

"Huh?"
Lumingon-lingon ako sa paligid. Wala na si Stephen. Asan na siya? Nandito lang siya
kanina ah? Di manlang ako nakapagpasalamat.

"Okay lang ako."

Hindi ko alam kung bakit ako masaya kahit muntik na akong masapul sa ulo ng soccer
ball. Dahil ba napansin ako ni James dahil doon? O dahil niligtas ako ni Stephen?

**

AN: Kai as Stephen        Suzy as May

>□< comment!

=================

■2■

-May-

"Yah! Bakla tara na!" Inip na sigaw ko.

"Kalurkey kayo! Eto na!" maarteng sabi ni Andy.

Kanina pa kami naghihintay dito nila Amanda at Jessica sa labas ng dorm ni bakla.
Ang bagal kumilos daig pa ang babae. Nasa men's dormitory kami ngayon. Sakop pa rin
ng school ang dorms - sa east side ang sa babae at sa west side ang sa lalaki.

"Gwapo mo!" More of insult ni Jess kay Andy. Ayaw niya kasing tinatawag siyang
gwapo dahil maganda daw siya.

"Che! I'm pretty kaya!" agad na angal ni Andy.

Napailing na lang ako. Gwapo naman talaga si Andy. Lalaking-lalaki siya pumorma,
iyon bang stylish tingnan na panlalaki. Hindi siya nagdadamit babae o nagmamake-up.
Neat lang talaga siyang tingnan kaya nga hindi mo mapagkakamalang bakla. Marami
ngang nagkakacrush diyan eh. Kung alam lang sana nila na kalahi rin nila si Andy.

"Tara na. Late na tayo," sabi ko.

Naglalakad na kaming apat nang makita ko si Stephen palabas ng dorm niya. Ang gwapo
niya, in fairness - messy hair na poker face pero gwapo. Siya yung tipong tahimik
pero malakas ang appeal.

"Hoy! Tutunganga ka pa diyan!" sigaw ni Jess.

Tumigil na pala ako sa paglalakad kaya naiwanan ako. Hinabol ko sila at sumabay ng
maglakad. Nagdaydream pa kasi kay Stephen. Ayan tuloy, naiwan na ako.

***

"Class, I have assigned your partners for your talent show, so here it is."

Nagtawag na si Ma'am ng pangalan. Hindi naman 'to 'yung bonggang talent show. Ito
'yung sa classroom lang na magshoshowcase ng talent.

"Stephen....and May."

Nanlaki naman ang mga mata ko ng marining ko iyon. What? Stephen!? The weirdo?
Ayoko!

"Ma'am!"

"Is there a problem May?"

"Uhm. Can I change my partner?"

Tiningnan ko si Stephen. Nakaub-ob lang siya sa upuan, natutulog at mukhang walang

kamalay-malay sa mga nangyayari.

"Why?" tanong ni Ma'am.

"Errr. Because ---"

Bakit nga ba? Kasi nakakatakot siya? Kasi nahihiya ako sa kanya?

"How about you, Stephen? Do you want to change your partner?"

Nagising na pala si Stephen. As usual poker face lang at parang walang pakielam sa
mga nangyayari. Sana naman pumayag siyang magchange partner kasi sigurado akong
super awkward nito sa part ko.

"No. I want her."

Is it just me? Pero bakit parang kinilabutan ako doon sa I-want-her na sinabi niya?
Parang may ibang meaning eh.

"Gusto mo ba talagang magchange partner May?"

Hindi ko alam pero napailing ako. I know this is a wrong decission. How am I gonna
approach him? No one ever tried to talk to him. I'm a dead meat!

**

"Tara na May!" yaya ni Jessica.

"Mauna na kayo," sabi ko.

"Bakit? Babantayan mo ba si Papa James?" usisa ni Amanda.

"Eh wala naman silang practice ngayon eh," sabi ni Andy

"Mauna na kayo may gagawin lang ako."

"Sige."

Actually, susundan ko si Stephen. I am just gonna ask him about the talent show.
Hindi ko kasi siya kayang iapproach dito sa school.

Nakita kong lumabas na siya sa gate kaya mas binilisan ko pa ang paglalakad ko.
Sinundan ko siya. Ang bilis nga niyang maglakad but I can keep up. Kanina pa siyang
naglalakad pero parang hindi naman siya napapagod. Hindi ko na nga alam kung saan
talaga siya pupunta.

Habang tumatagal, lumalayo kami sa school. Napunta na kami sa slum area.

"I'm lost."

Nawala na sa paningin ko si Stephen. Bakit ko pa kasi siya sinundan? Ako pa talaga

na walang sense of direction. Bilib din ako sa katangahan ko, sinundan ko 'yung
taong hindi ko pa nakakausap ni isang beses.

Naglakad-lakad na lang ako. Nakakatakot na ang lugar na ito. Maggagabi na at ako

lang mag-isa.

You could imagine the slum area in the city at 'yon din ang dinadaanan ko ngayon. I
feel like crying. Natatakot na ako dito. Hindi naman kasi ako pala-gala lalo na sa
ganitong lugar. I heard news about these kinds of places and they are not good.

Napadaan ako sa isang tindahan na may apat na lalaking nag-iinuman. They look like
drunk maniacs. Kitang-kita ko rin ang malalagkit na titig nila sa akin.

"Miss! Miss!"

Patuloy lang ako sa paglalakad. Hindi ko sila pinapansin. Naiiyak na ako. Wala pa
namang katao-tao at ang dilim na. Nakakatakot ang mga itsura nila - may mga tatoo
at maskulado pa. Hindi ko alam kung nabagok sila noong pinanganak dahil sa mga
itsura nila.

Nagulat ako sa biglang paghablot sa akin ng isa sa mga lalaki. Iwwww, kadiri ang
tingin niya!

"Miss, baka pwede namang sumabay ka muna sa amin."

"Ah--ano--po---a--alis na ako."

"Sige na naman, Miss."

Hinawakan ng isa 'yung kamay ko pero mabilis ko itong tinanggal.

"A-alis na po talaga ako."

"Wag kang magmadali, Miss."

Hinapit niya ang bewang ko. I immedietly flinched. Dahil na rin siguro sa reflex
ko, nasipa ko siya "doon" at kumaripas ako ng takbo. Feeling ko nanginginig ako sa
sobrang kaba at takot.

Nagtago muna ako doon sa isang sulok.

Nanginginig ang kamay ko at pinipigilan kong humikbi. Patuloy ang pag-agos ng luha
ko dahil sa sobrang takot at kaba

"Aww. Nandito ka lang pala. Hahaha."

Nakita ko 'yung apat na lalaki. Natatakot na talaga ako dahil wala na akong
tatakbuhan. I'm cornered. Pader na itong nasa likod ko.

"Wag kang---"
Napapikit ulit ako. Nagsisi na ako sa mga desisyon ko. Dapat hindi ko na sinundan
si Stephen. Mamatay pa yata ako dito.

*blaag*

Napamulat ang mata ko nang marinig ko iyon. A familiar figure stood, his back is
turned against me but I know who he is. A minute later, I saw Stephen gave punches
to those goons.

Iyak pa rin ako ng iyak. Naghahalo ang emosyon ko. Natatakot ako para kay Stephen.
There were four goons at isa lang siya. Paano kung mapahamak siya?

Pero di ko inaasahan na mapatumba niya lahat ng goons.  It seems like he has this
super strength, his really weird. There is something odd about him that I can't
point out.

Lumapit siya sa akin, pero ako, umiiyak pa rin. I can't find the right words to
say.

Tiningnan niya lang ako. He's not doing anything but there is something in his eyes
that shows concern.

Hindi ko alam pero bigla ko na lang siyang niyakap. Hindi siya gumalaw sa una pero
nagrespond rin na siya sa yakap ko. He gently caressed my back and it made me
relaxed a bit. I felt secured in his arms.

"T-thank you."

Bumitaw na siya sa yakap at tiningnan niya ako. Okay, I'm drooling here. He's super
handsome lalo na sa malapitan.

"Come."

Bigla siyang lumuhod pero 'yung patalikod. I don't get it?

Lumingon siya at tiningnan niya ako ng are-you-kidding-me look. Doon ko lang

nagets. He was trying to give me a piggyback ride.

"Ok lang ba?"

Hindi siya sumagot. Hindi naman talaga na nagsasalita 'to. Hindi na ako nag inarte
pa at sumakay na ako sa likod niya.
Naglakad na siya. Tahimik lang kami. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin.
Magsosorry ba ako? 

"Uhm. I was gonna ask you about our project. D-di ba p-partner t--ayo?"

I was just trying to lighten up the mood so I started a conversation. Ayoko na

kasing isipin 'yung kanina, natatrauma lang ako.

"'Yun ang dahilan mo kung bakit sinundan mo ako?"

That was his longest sentence so far. (Party na May!!!) Wait. Sinusundan ko pala
siya. Baka isipin niyang stalker niya ako. Waah!

"Oo. Sorry talaga. Hindi kasi kita maaproach sa school. You know---."

"6pm, tommorow, sa garden ng school."

"Huh? Bakit? Anong meron doon?"

Binaba niya na ako. Nandito na pala kami sa dorm sa school. In fairness nakaya niya
akong pasanin hanggang dito. Di ata uso ang taxi sa kanya eh. Pinasan niya talaga
ako nang ganoon katagal.

Nakita ko ang mga kaibigan kong nakalaglag ang panga. Siguro kating-kati na ang mga
'yang tanungin kung bakit kasama ko si Stephen.

Nandito pa rin si Stephen kaya bumaling ako sa kanya.

"Uhm. Ano nga pala 'yung bukas?"

"Practice."

Iyon lang ang sinabi niya at umalis na. Dumiretso na ako sa mga kaibigan kong
kanina pang nakanganga sa may pintuan.

"Galaw-galaw din pag may time baka mastroke kayo!" singhal ko.

"Oh"

"Em"
"Geeeeeeeeeeeeeeeeee!!!!!"

At iyon na po ang katapusan ng kwento, tuluyang nabasag ang aking eardrums dahil sa
tili ng kinakatay na bakla. Mag-eexplain na naman ako ng pagkahaba- haba nito.

**

AN: slow update ~□~

=================

■3■

-May-

pic sa gilid --->

Pagdating ko sa dorm, niratrat agad ako ng tanong nila Andy, Jess, at Amanda.

"Bakit kasama mo si Fafa Stepehen!?" tanong ni Jess.

"Siguro nirape mo siya no!?" dagdag ni Amanda.

Binatukan ko si Amanda dahil sa dumi ng utak niya. Mga sira talaga. Di ba ang bait
nila? Di manlang nagtanong kung okay ako. Mas inuna pa ang chismis kaysa sa
kalagayan ko. Gawin ba naman akong rapist?

"Grabe imagination mo Amanda ah!" sabi ko.

"Wuusssshhooo May ! Alam ko namang pinagnanasaan mo din ang pandesal ni Fafa

Stephen! Meged ka babaita! Ang hot niya kaya!" Isa pa 'tong si Jess, isa sa mga
fangirls ni Stephen. Dinamay pa ko sa pantasya niya.

"Ewan ko sa inyo! Anong din? Kayo lang no! Wala akong pagnanasa sa kanya"

"Ayiiieh! Namumula ka o! Is this Love?" panunukso ni Amanda.

Binalewala ko na lang ang panunukso sa akin nila Amanda at Jess. Napansin ko kasing
hindi na nakipagkulitan si Andy sa amin. Natahimik na lang siya sa sulok.
Nakakapanibago. Ini-expect ko kasi na tutuksuhin niya rin ako pero wala akong
nakuhang reaksyon mula sa kanya.
Lumingon ako kay Andy. Kanina lang ang ingay pero ngayon tumahimik. Moodswing? 

"Hoy bakla! Bakit natahimik ka diyan? Hindi mo ba ako tatanungin kung bakit kasama
ko si Fafa Stephen niyo?" tanong ko.

Ngumiti lang siya ng pilit. Ang weird naman nito, di kaya may dalaw?

"Bakla! Baka naman nagseselos ka sa akin at kay Stephen! Hahahaha."

Tumawa ako nang tumawa. Baka nga naman crush din ni Andy si Stephen. Magkaribal ang
peg namin? Nakakaloka!

Inaasahan kong tatawa si Andy pero parang namutla pa yata siya. Anong problema
nito? Di kaya may gusto talaga siya kay Stephen?

"Wala. Iniisip ko lang na bagay kayo ni Stephen," seryosong sabi ni Andy.

Di ako sanay na ganito siya. Tumahimik din sila Jess at Amanda. Seryoso kasi si
Andy na nagsasalita at walang bakas na bakla siya, which is weird. Ay! Ang hot pala
nitong si Andy 'pag naging lalaki kamukha ni Baekhyun. (Fangirl mode \^_^/)

"Hoy! Ang emo mo naman!" sabi ko.

"Hehe. Don't mind me. Sige, alis muna ako ah!"

Dali-dali siyang umalis. Ano bang problema niya?

"Problema nun?"

"Ewan, baka may dalaw," biro ni Jess.

"Wow Jess nireregla na rin pala ang bakla," pambabara ni Amanda.

"Nye nye nye. Hoy May! Hindi mo pa sa'min sinasabi kung bakit mo kasama si
Stephen!" sabi ni Jess.

Wala naman akong choice kaya kinuwento ko na sa kanila ang lahat ng nangyari. Pero
mas iniisip ko pa rin kung bakit ganoon ang kinilos ni Andy.

***

Normal naman ang klase at niremind kami ng teacher na next week na ang showcase of
talent namin. Nilingon ko si Stepehen na natutulog na naman sa upuan niya. Bakit ba
lagi siyang tulog? Well that's none of my bussiness. Pero minsan nakakacurious din.
Masyado kasi siyang misteryoso.

Hindi ko pala makikita si James ngayon. May practice pala kami ni Stepehen. Syempre
hindi ko naman pwedeng iditch si Stepehen. Aba, sinundan ko pa naman siya at muntik
pang maharass kaya by hook o by crook dapat matuloy ang practice. Sayang naman ang
effort ko kapag hindi natuloy.

"Stephen, answer the equation on the board."

Hala! Paano makakasagot 'to kung tulog?

"Stepehen!"

Lahat sila nakatingin sa upuan ni Stephen. Hay, hindi 'yan maggigising, tulog
mantika eh.

"May, pakigising nga iyang katabi ko."

Ako?As in ako? Bakit!? Bakit ako pa!? Why is world so cruel to me!? Ay, ang OA ko
na.

Pinindot-pindot ko 'yung ulo niya. Emeged, kailangan talaga tingnan nila ako?
Siguro binabantayan nila kung kakainin ako ng buhay ni Stephen. Wag naman sana,
Lord! Mababawasan na naman ang populasyon ng mga magaganda 'pag nagkataon.

"Hoy Stephen Gising! Hoy! Hoy---"

Nabigla na lang ako ng hawakan niya ang kamay ko. Grabe naman ang higpit.
Pinanlisikan pa niya ako ng mata. Waah! Nakakatakot siya!

"Ah. Eh. Pinapatawag ka ni Ma'am."

Binitiwan niya naman agad ang kamay ko at pumunta na sa board. Nasagutan niya agad
ang equation. Ang talino talaga kahit laging tulog sa klase. Posible ba 'yun?
Pinagpala talaga ang nilalang na 'to.

Naglecture na kami. Gising na si Stephen pero nabigla na lang ako nang abutan niya
ako ng isang note.

---You'll pay---

Iyan ang nakasulat. Ano daw? Anong kasalanan ko sa kanya!? Wala naman akong utang
ah?

Maya-maya, natapos na rin ang klase. Umuwi agad ako. Hindi ko na iniisip yung note
niya. Baka may topak lang 'yun. Besides, may practice pa kami ngayon at di pwedeng
hindi pumunta.

***

Sinuklay ko na ang buhok ko. I applied a bit of press powder and light lipstick.
Diretso uwi agad ako kanina. 6pm sa school garden daw ang practice namin. Bakit ba
ako nagpapaganda? Practice lang naman 'yun. It's not like were going to date.

Nagsuot lang ako ng shorts at lose shirt. Anong oras na ba? Tiningnan ko ang wrist
watch ko, it's only 5pm. Excited much naman ang lola niyo . Siguro napepressure
lang ako dahil si Stephen ang kasama ko. I mean, effortless naman kasi ang
pagpapagwapo sa kanya. Hindi naman sa wala akong tiwala sa kagandahan ko, sadyang
nakakaintimidate lang talaga si Stephen kaya kailangan ko ng extra effort.

5:30 dumiretso na ako sa meeting place namin. Mas mabuti na ang maaga kaysa malate.

"Ang aga ko."

As expected, wala pa si Stephen dito sa garden kaya nagpatugtog muna ako sa

cellphone ko.

Ano kaya ang talent namin ni Stephen?

"Hi!" bati ko.

Nakita ko siyang naglalakad na palapit dito sa garden. Parang bagong gising pa lang
siya. Hindi na rin ako nagulat dahil lagi naman siyang tulog. 

Palapit na siya sa akin. Sabi ko na nga ba effortless ang pagpapagwapo sa kanya.

Nakasuot siya ng lose white shirt at khaki pants. He wore simple clothes but he
managed to make it look like it worth millions.  Crush ko na yata siya eh. Pero
syempre mas crush ko si James, loyal yata 'to.

Inabot niya sa akin ang cellphone niya. Kinuha ko 'yun at nakita ko dun ang
nakapause na video ng troublemaker - troublemaker nila Hyuna.

"Uhm, ano 'to?"

"'Yan ang sasayawin natin."

Oh my gee! Eh ang sexy kaya ng sayaw na 'to! Kaya ko bang magpaka Hyuna? Ang layo
ko naman yata dun. Scratch that. May ibubuga naman ang kagandahan ko pero medyo
kulang pa sa kaseksihan. Si Stephen pwede pa dahil hot naman talaga siya. Pero
ako? Gosh. I'm innocent kaya.

"Ah. Eh. Di ko yata kaya 'yan."

Tiningnan niya ako. Patay. Mukhang nainis sa akin.

"He he he . Sabi ko nga 'yan na lang eh."

Tinuro niya sa akin ang steps. Alam niyo 'yung hot? 'Yun si Stephen. He is the
exact definition of the word HOT. Understatement pa yata ang salitang gwapo sa
kanya.

Ang galing niyang sumayaw. Siya ang nagtuturo sa akin ng mga steps. Medyo madali
kong nakukuha ang mga steps pero mas magaling talaga siyang sumayaw sa akin. His
moves are defined. Every flick and stride is graceful but held oozing charisma.
It's almost like he's been doing this for years. He looked like an expert with this
art.

Patuloy lang ako sa pagpractice. Si Stephen, umupo muna sa may puno para
magpahinga.

Kembot. Kembot. Aah! Shit madudulas ako. Lampa talaga.

"Waaaah!!!!"

Ready na akong makaramdam ng sakit pero sinalo pala ako ni Stephen. Bakit? Ang
bilis naman yata niya. Nandoon lang siya kanina sa may puno ah? Mga ilang meters
din ang layo niya sa akin. How did he get here so fast?

Hawak niya ang likod ko. Sheet of paper! Ang lapit niya. Nanlaki ang mata ko nang
makita ko ng malapitan ang mukha niya. Bumaba pa ang tingin ko sa lips niya. What
the hell is happening to me? Why do I have the sudden urge to kiss him? May, ang
manyak mo na!

Tinayo niya na ako.

Lumayo siya ng konti at bigla ba namang naghubad sa harap ko! TOPLESS PO SIYA.
Ngayon naapreciate ko na ang pandesal na sinasabi nila Jess. 1,2,3.....8 waaah!
Give me one of those pandesals!

"Last na."
Naturo niya na sa akin ang steps. Nagstart na ang music. Intro palang ang sexy na.
Sexy pa ang kasayaw ko. Ang init yata dito.

Last pose na. Teka. My kissing scene ba to? Wala naman di ba? Sa last part kasi sa
video ng troublemaker, nagkiss talaga sila Hyuna.

Hindi pa rin gumagalaw si Stephen. Nanatili lang siyang nakatitig sa mga mata ko.

He leaned closer to me. I was stunned. I couldn't move an inch. And the next thing
I knew, he was kissing me. He kissed me passionately. I can't help but to respond -
our lips moving with the exact rhythm. His soft lips is against mine, moving and
sending tingles to my spine. Shit. This is my first kiss, bakit nagpapadala ako?

Bumitaw na siya sa halik. He looked at me. I can see his deep black eyes turn into
red ones. Am I seeing an illusion? Or maybe a dream?

"I told you, you're gonna pay, Wife."

I was still looking at his deep red eyes that is intently looking back at me.

Did he just call me his wife?

"Sleep now."

****

Naggising ako. Nandito na ako sa dorm ko. Hinawakan ko ang lips ko. Panaginip ba
'yun? I shook my head, siguro panaginip nga. The whole thing is absurd. It couldn't
be real.

Hinanap ko na lang sila Jess at Amanda.

"Good morning, May," bati ni Jess.

"Good morning. Anong nangyari kagabi?" tanong ko.

"Nakatulog ka daw sa practice niyo ni Fafa Stephen." sabi ni Amanda

Nakatulog? Tama. Panaginip lang 'yun.

"Hinatid niya ako dito?"

"Hindi. Si bakla ang naghatid sa'yo dito, akalain mo nga naman kay Andy nag-uunat
rin pala ng biceps kaya nakaya ka niya ditong dalhin," sagot ni Jess.

Si Andy ang naghatid sa akin? Saan naman siya nanggaling eh si Stephen lang ang
kasama ko noon? Hay, sumasakit na ang ulo ko.

***

AN: yung cast sa gilid :3

=================

■4■ The Dare and The Unexpected Marriage

-May-

Naperform namin ni Stephen ng maayos ang sayaw namin. Buti naman at nagawa ko ng
maayos. I feel awkward, ewan ko nga eh. Dahil siguro sa napakaweirdo kong
panaginip. He kissed me and even called me wife in that dream. Nakakakilabot.

"Tara na!" Excited sila Amanda at Jess nang matapos ang klase. 

"Mauna na kayo dun," sabi ko sa kanila.

"Bakit? Ay oo nga pala, pupunta ka pa kay James."

Excited sila ngayon kasi Biyernes, which means magsesleep over sila sa dorm ko.
Panigurado maingay na naman 'to. Pero hindi raw makakasama si Andy dahil nag-out of
town daw. Gusto ko ring makausap ang baklang 'yun eh. Kakaiba kasi ang kinilos niya
last time na nagkita kami. Baka may problema? Ay ewan ko. Basta pupunta ako ngayon
sa practice ni James. Hindi na kasi ako nakakapunta doon dahil sa practice sa
talent show.

**

Dumiretso ako sa soccer field at saktong nag-umpisa ang practice nila James. Ang
cool niya talaga. Kaya nga siguro super crush ko siya. ang perfect niya kasi -
gwapo, matalino, mabait at sporty.
Napatigil ang practice nang sumenyas si James na stop muna daw sa coach. Bakit
kaya?

Lumapit siya dito sa pwesto ko. Teka? Totoo ba 'to?

"Hey!"

Tinuro ko 'yung sarili ko. Malay ko naman kung ako talaga ang kinakausap niya. Baka
nagfi-feelingera lang ako.

"Ako?"

"Yeah. Gusto ko lang sanang mag-apologize, di ba ikaw' yung muntik ko ng matamaan

ng bola?"

Tumango ako. I can't believe this. James is actually talking to me! Kyaah! Jusko!
May, maghunos dili ka. Wag kang maghyperventilate diyan nakakahiya! Kinakausap ka
na ng crush mo!

"Let me make it up to you. I'll treat you. Mamaya hintayin mo lang akong matapos at
diretso agad tayo."

"Ah sige."

Hindi pa rin nagreregister ang sinabi niya sa akin pero naramdman ko na lang ang
pagngiti ko. This is the best day of my entire existance!

Bumalik na siya sa practice. Ang galing niya. He's getting better and better. No
wonder he's the team captain. Matapos ng practice nila, nagpaalam siya na
magbibihis muna kaya hinintay ko siya.

Maya maya din ay bumalik na siya at dinala na niya ako sa isang cafè just like he
promised.

*****

"Sorry ulit."

"I told you already, James, it's okay. Besides, hindi naman ako natamaan."

Nginitian na naman niya ako. Gosh. One thing that I like about him is his smile.
Iyon bang parang ang bait niya, approachable and of course ang gwapo. Total package
siya, kumbaga.
Sumubo na lang ako ng cake para di ako mapatingin sa kanya. Feeling ko kasi
namumula ako.

"You have something on your face." Tinuro niya yung mukha ko. Hala! Baka may
frosting na. Kahiya namang magmukhang madungis sa harap niya. Baka isipin niya na
messy eater ako.

Pinunasan ko 'yung mukha ko pero napapailing lang siya.

Kaya siya na mismo ang nagpunas sa gilid ng labi ko.

"Ayan wala na."

Alam kong clichè ang ganitong scene lalo na sa korean novela pero nakakakilig pala
talaga lalo na at crush mo pa ang gumawa nito sa'yo. Clichè man pero nakakakilig pa
rin! Ang swerte ko! Umaayon ang kalangitan sa kagandahan ko!

Na-interrupt lang ang pagmomoment namin nang marinig namin ang mga nabasag na baso
at pinggan.

"Sorry, sir. Sorry po talaga." Sabay kaming napalingon doon sa bandang likod. Sorry
naman ng sorry 'yung waiter doon sa lalaking nakatalikod. Mukhang nagkabanggaan
yata kaya nabasag 'yung mga plato.

Pinagpag nung lalaki ang shirt niya tsaka lumingon sa table namin.

His eyes met mine and I frozed.

Si Stephen? Nandito rin siya?

****

"Bye."

Sinarado ko ang pinto. Best day ever! Pwede ko na bang iconsider 'yun as date?
Kyaah! Kinikilig ako kay James. Pero bakit nandoon si Stephen? Di kaya sinusundan
niya ako? Pweh. Ang feeler ko. Malay mo naman kumain lang siya doon. As if naman
kami lang ang costumer doon. Aish. Wag na nga siyang isipin basta ang importante,
nakasama ko si James!!

"Good evening May!"

Binati agad ako nila Jess at Amanda. Nakapajama na sila at mukhang ready na
talagang makitulog.

"Kumain na kayo?"

"Oo tapos na. Pero bumili kami ng mga junk foods," sabi ni Jess habang kinukuha
'yung mga drinks sa ref.

"Ayaw ko pang matulog!" sabi ni Amanda.

"Yeah. Maaga pa naman eh," sang-ayon ni Jess.

"Guys. Nakasama ko pala si James kanina," sabi ko.

"Weh? Di nga? Kyaah! I'm so happy for you girl!" kinikilig na sabi ni Amanda.

"Nagdate kayo?" tanong ni Jess.

"Hindi naman basta ganito kasi 'yun."

Kinuwento ko muna lahat ng nangyari kanina at halos mamatay naman sila sa kilig.
Dinaig pa ako.

"Kyaaah! Eh paano na si Stephen?" tanong ni Amanda.

"Si Stephen? Eh ano namang kinalaman ni Stephen dito?" tanong ko.

"Wala lang. Hihihi."

Ewan ko sa dalawang 'to. Di ko maintindihan. Pinasok pa si Stephen sa usapan na

hindi naman dapat. Porke mga fangirls ni Stephen.

"Ano ng gagawin natin?" tanong ko.

"Movie Marathon!!!!!!!"

**
Nagmovie marathon kami. Puro vampire movies - Twilight, Vampire Academy, Fright
Night. Mga mahilig kasi sila sa vampire movies, kaya pati tuloy ako nadadamay.

Nakailang movies na kami at 10 pm pa lang. Maaga rin naman kasi sila dumating sa
dorm ko.

"May ikukwento ako sa inyo." Tahimik kaming umupo dito sa sala habang nakikinig kay
Jess.

"Alam niyo ba 'yung tsismis?"

"Anong tsismis? Marami kayang tsismis."

"Yung black building sa likod ng dorm na 'to," sabi ni Jess na ginagawa pang creepy
ang boses. Ang baliw talaga ng babaeng 'to.

"Anong meron dun? 'Yung lumang building sa likod ng dorm ko?" tanong ko

"Oo iyon nga. Sabi nila portal daw iyon sa ibang mundo. Tinayo daw ang building na
'yun sa panahon pa ng mga Kastila. Isa sa mga estudyante ng school na 'to noong mga
1980's ay si Feliz. Dahil napagkatuwaan daw nila, iniwan daw nila si Feliz doon sa
black building. Kinulong daw siya doon. May iba pang nagsasabi na nakarinig sila ng
mga boses doon pero kinaumagahan pagbalik nila ay wala na daw doon si Feliz.
Imposible naman daw na makalabas siya dahil masyadong mataas ang mga bintana at
lock pa. There's no way out. May mga nagsasabi pa nga na pinakasalan daw siya ng
bampira," tuloy-tuloy na kwento ni Jess.

"Hahahhahahaahahaahaha." Humagalpak na ako ng tawa sa kwento niya.

"Bakit natatawa ka diyan? Nakakatakot kaya!" Siniksik pa ni Amanda ang sarili niya
sa akin. 'Yun lang takot agad?

"Tapang mo May ah! O sige may dare ako sa'yo." Nginitian ako ni Jess ng
nakakilabot. Mukhang may binabalak na namang kalokohan ang babaeng 'to.

"Call," sagot ko. Hindi naman talaga ako natatakot. Kahit ikulong pa ko doon.
Again, VAMPIRES AREN'T REAL!

"Mamayang hating gabi, pumunta ka sa black building. Sabihin mo, Prince oh prince,
hear me," sabi niya at parang nanghahamon pa.

"Ok. 10:30 pa lang naman. Gagawin ko 'yun."

"Okay. Haay. Matutulog na ko. Inaantok na ko eh," sabi ni Amanda habang humihikab.

"Ako din, 'yung dare May, wag mong kalimutan! I want proofs!" dagdag ni Jess at
pumunta na sa kwarto ko para matulog

*****

Ewan ko kung bakit ginagawa ko pa itong dare na 'to kahit alam ko namang kalokohan
lang iyon. Pero heto ako ngayon at may dalang flashlight papuntang black building.

Malamig ang paligid. Medyo nakakatakot naman talaga ang black building pero di ko
naman inaalala 'yun dahil alam kong wala namang kung ano dito. Masyado lang
nagpapaniwala ang mga kaibigan ko sa bampira.

Nandito na ako ngayon nakatayo dito mismo sa sentro sa loob ng Black Building.
Walang makikita kundi ang mga sirang gamit dahil matagal na ring napabayaan ang
lugar.

"Haist. Nonsense naman 'to."

Wala namang mawawala kung gagawin ko ang dare di ba? Ipapamukha ko lang sa mga
lokaret kong kaibigan na walang kung ano dito sa Black Building.

"Prince oh prince, hear me...aiish kalokohan naman 'to."

"Makaalis na nga."

Aalis na sana ako pero naramdaman ko na lang na nahuhulog na ako. Nawala 'yung
sahig na kinakatayuan ko at nahuhulog lang ako. Wala naman akong binabagsakan.
Anong nangyayari?

Sinubukan kong sumigaw pero walang lumalabas na boses. Unti-unti na akong

kinabahan. Totoo ba ang sinabi ni Jess?

Maya-maya pa ay natapos na rin ang pagkahulog ko. Hindi naman ako nasaktan. Nandito
na ako ngayon sa parang isang simbahan. Pero di ko masasabing simbahan dahil wala
namang krus o kahit sinong santo.

Kinapa ko ang sarili ko. I was stunned when I saw myself wearing a white gown and a
veil. Bakit nakapangkasal ako?

Maya-maya pa ay may lumapit sa aking isang lalaki. Gwapo siya at may katangkaran
pero parang ang creepy niya.
Nilahad niya ang kamay niya sa akin.

"Let's go, May. He's waiting for you."

Wala sa sarili kong tinanggap ang kamay niya.

I am walking in this aisle. Nakikita ko ang masasayang mukha ng mga bisita habang
tinitingnan ako. Looks like this is a wedding and I'm the bride, but if I am the
bride, then who is the groom?

Papalapit na kami sa altar. Naaninag ko na ang pamilyar na pigura ng lalaki. He's

waiting for me indeed.

Closer and closer. I was shocked to see him.

.
.

..

He is no other than Stephen Kai Grayson.

Is this some kind of crazy dream? Am I really going to marry him?

He kissed my hand and looked at me. Again I saw his deep red eyes.

"I've been waiting for you, wife," he said.

Hindi ko na naririnig ang mga nagsasalita. Tanging mukha niya lang ang tinititigan
ko. Para bang nabingi na ako at sa kanya lang ang buong atensyon ko. If anyone sees
me, I bet they would think that I'm hypnotized.

"Do you take him as a your lawfully wedded husband?"

I didn't know what's going through my mind but I answered, "I do."

He cupped my face and kissed me passionately. It is a familiar kiss. Alam kong

nagawa na namin 'to. God! Panaginip pa ba 'to? Bakit parang totoo na?

When he stopped, he looked at me again. Then he leaned closer and whispered to my

ear, " You're mine now, Wife. I love you"

Then I felt the pain. Bumabaon ang ngipin niya sa leeg ko. Hindi ko maintindihan.
Naghahalo ang sakit at hapdi. Matindi ang sakit. Nanghihina ako. Hindi na kinaya ng
katawan ko ang sobrang sakit hanggang sa huli ko na lang nakita ang mukha ni
Stephen na ngumingiti sa akin.

**blackout**

*****

An: yay! Pumasok na ang fantasy!!! Yehet! Comment!

=================

■5■

-May-

Naggising ako dahil sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko. Unti-unti ko ring
minulat ang mga mata ko kahit medyo sumasakit pa ang ulo ko.

Pero unti-unti ding nanlaki ang mga mata ko nang marealize kong hindi ko kwarto
'to. Nilibot ko ang paningin ko. Magara ang mga mwebles at isang king-sized bed
itong hinihigaan ko. Nasaan ba ako? Sinubukan kong alalahanin ang lahat - 'yung
dare, 'yung kasal namin ni Stephen at ang pagkagat niya sa akin. Nanaginip na naman
ba ako? Pero bakit nandito ako sa malapalasyong kwarto na 'to? Di kaya--waaaah! Wag
naman sana!

"Good morning." Binati niya ako na may ngiti sa kanyang mga labi.

"St--stephen? P--paano? A--akala ko panaginip lang iyon," nauutal na sabi ko.

Mula sa may pinto ay lumapit siya sa kamang hinihigaan ko at umupo.

"May, it's not a dream. We're married."

Ibig sabihin totoo 'yun? Kasal na ako?

"Totoo 'yun? 'Yung sa black building? 'Yung pagkagat mo sa akin? 'Yung kasal?"
sunod-sunod na tanong ko.

"Yes. All of it."

"Kung ganoon, hindi ka tao?"

Anyare sa THERE'S NO SUCH THING AS VAMPIRE?

"Yes. I'm a Vampire. Kaya kita kinagat ay dahil mag-asawa na tayo. It's our bond."

Bigla kong naalala 'yung sinabi niya. I love you daw.

"I truly love you May. Totoo 'yung sinabi ko sa kasal natin."

Paano niya nalaman ang iniisip ko?

"I can read your thoughts 'cause we're bonded."

Ah ganun pala yun. Astig naman. Makapag-isip nga.

Magiging bampira rin ba ako nito? Eh kinagat mo ko eh.

"Yes. But you're not fully evolve until you experience the four signs."

Magiging bampira ako? Ibig sabihin, di ko na makikita sina Amanda, Jess, Andy at
James. Bigla tuloy akong nalungkot. Bakit ako pa kasi ang napiling mapangasawa ka?

"Please don't be sad. I know marami kang magiging adjustments dito at alam ko ring
matatagalan pa bago mo ko matutunang mahalin. I waited for a hundred year, now that
your here I could still wait a little longer ."

He kissed my forehead. He really respects me. Hindi ko inaasahang may tao I mean
may bampira pa lang totoong nagmamahal sa akin. Who would ever thought that this
cold guy loves me sincerly?

"Andyan ang mga damit mo sa closet. And believe it wife, I love you and I hope you
could learn to love me back."

Tuluyan na siyang umalis sa kwarto. Naisip ko itong mga nangyayari bilang bagong
simula para sa akin. Hindi ko alam pero hindi pa rin ako natakot kahit nalaman kong
bampira siya. Para bang kampante ako na hindi niya ako sasaktan. Stephen, kung
ganyan ka naman palagi, sa tingin ko madali kong masusuklian ang pagmamahal mo.

***

Kasya lahat ng damit sa akin. Puro itim at pula nga lang. Bampira nga pala sila.
Ang hilig nila sa black at red eh. Lumabas na ako matapos kong mag-ayos. Teka,
papano ko mahahanap si Stephen eh palasyo yata tong bahay niya?

Stephen asan ka?

Wife, wait for me there.

Nandito lang ako sa labas ng kwarto.

Ok.

Ayos din pala yung ability na 'to. Parang cellphone lang, pwede sa long distance.
Wala pang isang minuto ay nandito na siya sa harap ko.

"Let's eat."

"Teka. Ibig sabihin iinom din ako ng dugo?"

I heard him chuckle. Ang sexy niyang magchuckle.

"So you think I'm sexy?"

Binabasa niya na naman ang isip ko.

"Stop reading my mind!"

"Can't help it, wife. Come on. Don't worry hindi pa dugo ang iinumin mo. Not yet."

"Not yet? Ibig sabihin iinom talaga ako ng dugo?"

Kadiri yata yun.

"Yes. That's part of being a vampire. We have a thirst for blood. But don't worry
we don't drink human blood, only those from animals."

Napatango naman ako. Naglakad kami habang nag-uusap. Nagtanong-tanong ako sa kanya
tungkol sa lugar.

"May sinabi ka kaninang four signs. Ano yun?" tanong ko sa kanya

"You will undergo all of those until you become a fully grown vampire. First,
madedevelop mo ang senses mo (sight, hearing, smell, taste and touch)  Magiging
sensitive ka. You can hear from distance at madedevelop and instincts mo. Second,
the sun will irritate you. Hindi ka naman masusunog but you're eyes will sore. No
harm naman actually. Third, you will have an intense craving for human blood. Pero
tutulungan kitang madisiplina iyon. Fourth, you will develop a special ability.
Every vampire has one. Wether its speed, agility, strength, teleportation and some
can even control the elements."

"Ganun ba? Hind ko pa naman naexperience ni isa sa mga yun. Yung black building
totoo ba yun?"

"No. It was just an accident. You are really destined to be my wife. Walang
kinalaman ang dare ng mga kaibigan mo."
"Paano mo nalaman yun? Yung dare namin?"

"Because I was there."

"So sinusundan mo ko lagi? Pati nung kasama ko si James? Ayiieh. Stalker!!"

"Tss. Tara na nga."

Hinigit niya ako kung saan. Ewan ko pero hindi na mapawi ang ngiti ko. My husbad is
a stalker, how amusing.

**

Ang laki naman ng dining room nila. Parang castle talaga itong napasukan namin.Para
bang isa itong kastilyo na victorian style. Gaano ba siya kayaman?

Nakahanda ang napakaraming pagkain. Normal naman lahat ng pagkain. Wala namang
dugong nakaserve.

"Tara."

Kumain lang ako ng matiwasay at nakatingin lang siya sa akin.

"Wag mo nga akong tingnan!"

Nakakaconcious kaya yung ganyan. Yung tinitingnan ka habang kumakain.

She looks cute when she eats

Boses ni Stephen? Eh di naman siya nagsasalita ah. Teka! Nababasa ko na rin ang
isip niya!

"Cute ako?"

Nagpuppy eyes pa ako sa kanya.

"Aiish stop that!"

Narinig ko na naman ang boses niya sa isip ko.Kainis to. Pinapakilig ako ng babae
that's so gay!
"So kinikilig ka? Hahahaha."

Bigla siyang nagsmirk. Teka. Di ko na nababasa isip niya.

"You want me to kiss you again, wife?"

Ako naman ang natahimik. Oh shocks. Siya pala ang first and second kiss ko. Pati
third baka siya rin. Di pa ako ready!

***

Nilibot niya ako sa buong castle. Castle nga talaga 'to. He's a Prince, A Vampire
Prince. Halos di pa ako makapaniwala noong una pero naconvince niya rin ako, dahil
na rin sa mga tagasilbi na nagbobow sa kanya at tumatawag na 'your highness'.

Nilibot niya ako sa library, sa courtyard, sa ballroom.  Ang laki talaga ng lugar
na 'to. Nagkikita pa ba sila dito?

"It's almost time," sabi niya

"Time for what?"

"For the ball."

Ball?

"Yes. Come on. Nandoon na siguro sa spa ang mag-aayos sayo. I'll meet you later."

Hinatid niya ako sa spa nila. Grabe lungs may sarili pa silang spa. Iniwan niya ako
dito kasama ang mga mag- aayos sa akin. Bampira rin siguro sila. Ang putla nila eh.

Ewan ko kung anong mga seremonyas ang pinaggagawa nila sa akin. Pero  ineenjoy ko
lang dahil napakarelaxing ng ginagawa nila.

Nilagyan ako ng kolorete sa mukha at sa wakas natapos na.

Pagharap ko sa salamin nakita ko agad ang pagbabago sa akin. Medyo naging maputla
na rin ako at para bang mas bumata ako. Oo, totoo 'tong sinasabi ko.

Nagbihis na rin ako. Ang ganda naman ng damit! Fit siya na black dress na may
konting slit.
***

Lumabas na ako at doon ko nakita si Stephen na nakablack tuxedo. He looks dashing,

handsome and hot!

"You look beautiful."

Flattered naman po ang lola niyo.

"Ikaw din. You look handsome."

He took my hand. At ng lumabas kami sa ballroom, nagpalakpakan ang mga tao, I mean,
bampira.

"Please welcome the newly weds, his royal highness, Prince Stephen and Princess
May."

"Relax, wife. Just smile."

Sinunod ko yun at ngumiti lang ako.

Stunning

She's lovely

The royal family do have a taste

I heard a lot of noises. Kahit malayo sa amin ang mga vampires  ay naririnig ko pa
rin kahit konting bulong nila. Then it hit me. I was experiencing the first sign. I
am developing my senses. Mas tumalas ang pandinig ko.

Kinalabit ko si Stephen at sinabi ko sa kanya ang nararanasan ko. Hinila niya ako
sa may gilid at pinaupo.

"Wait for me here, I'll be right back."

Patuloy ang kasiyahan nila. May mga nagsasayaw na rin. Naririnig ko pa rin ang mga
tunog. Ang talas na talaga ng pandinig ko.

Pero nabigla ako nang lapitan ako ng isang lalaki. He's somehow different. At ang
kinagulat ko ay kung bakit nandito siya. Is he also a vampire?
.

.
.

"Andy?"

***

An : huehue hahahhaha anong ginagawa ni Andy sa ball? XD

=================

■6■ The Damphire, The Parents and The Sisters

-May-

"Andy?"

Nabigla ako sa lalaking kaharap ko ngayon. Si Andy ba talaga 'to? Nag iilusyon ba
ako? Paano siya napadpad dito?

"May."

"Ikaw ba iyan?"

"Yes, it's me."

Siya nga si Andy. Teka. Kung nandito nga siya ibig sabihin bampira din siya? But
I've known him for five years at kahit kailan di ko pa siya nakitang uminom ng dugo
or act weird. He's completely normal. Kasabay ko nga siya laging kumain ng NORMAL
FOOD. Nagpakasal din ba siya sa bampira tulad ko?

"Bampira ka ba?"

"Yes. I am."

Bampira nga siya, but how come?

"Hindi naman kita nakitang uminom ng dugo, matakaw ka pa ngang kumain."

"That's because I'm a damphire."

"Anong damphire?" tanong ko.

"Half human, half vampire. My father is a vampire while my mother is a human.

Therefore, I can drink blood and eat human food as well."

Ah, ganoon pala yun. Kaya pala parang normal lang siya. He's also a vampire.
Nakakabigla naman lahat ng nalalaman ko ngayon. To think na nilait ko pa ang lahi
niya dati.

"Andy, ano kasi..uhm. Kasal na ako."

"I know. Everybody knows that you're the prince's wife. You're destined to be his
wife even before you were born. I wish ythkfnfnfomrrlm"

Hindi ko na narinig ang buong sinabi niya kasi binulong niya na lang yun. Buti na
nga rin pala at may kaibigan ako dito. Maybe it was a good thing that Andy is also
a vampire. Nakakapanibago nga lang. Hindi dahil sa english siya ng english kundi
dahil ang gwapo niya ngayon. May tinatago rin palang appeal ang baklang 'to.

"May hindi pa ba ako alam tungkol sa'yo Andy?" tanong ko sa kanya.

Totoo naman kasi. Ang dami ng misteryo ng buhay ko. Isang araw tao ako tapos
pagkagising ko kasal na ako sa bampira. And my bestfriend also turns out to be a
vampire. Ano pa ba ang hindi ko nalalaman?

He moved closer then whispered another shocking revelation.

"Marami ka pang di alam. Just so you know, I'm not gay and----"

Hindi siya bakla?

Hindi na natuloy ang sasabihin niya dahil bigla na lang siyang tumalsik  sa gilid.

Mabilis akong hinila ni Stephen sa likod niya. Ang higpit pa ng hawak niya sa akin.

"What are you doing here?!" galit na tanong ni Stephen.

They're eyes turned red and they grew fangs. Uh. Oh. Vampires.

"You talk as if I'm not part of the family!!" Galit na rin si Andy.

"Stop this," bulong ko.

Ayaw ko ng ganito. Bakit nag-aaway silang dalawa? Ni hindi ko nga sila nakita na
nag-uusap sa school tapos may ganito?

Pinagtitinginan na rin kami ng mga bisita. We're making a scene for godsake!

"Kuya Stephen! Kuya Andy! Quit it!"

May babaeng sumigaw at papalapit na rin sa pwesto namin na may kasama ring isa pang
babae.

"Stay out of this Angeli!" sigaw ni Stephen.

"Immature brats," sabi nung isang babae na kasama nung Angeli. Nakakatakot tumingin
parang matutunaw ka.

Binitawan ni Stephen ang kamay ko at akmang susugod na kay Andy pero napatigil
sila. Para bang nafreeze at naparalize sila at hindi na makagalaw.

"Ate Carmela!"

Sumigaw sa inis si Angeli at pinanlisikan niya ng mata yung babaeng kasama niya na
tinawag niyang Carmela.

Nakatingin lang din ang mga bisita na para bang takot na rin sa mga nangyayari.
Puno na ng tensyon ang buong paligid. Hanggang sa nagsiyuko ang lahat sa pagdating
ng isang babae at isang lalaki.

The King and Queen

Rinig ko ang bulong ng isang bisita. Ibig sabihin sila ang parents ni Stephen?

Yumuko rin ako bilang paggalang habang sila Stephen at Andy ay di pa rin makagalaw.

"Carmela, let them move," sabi ng hari

Nakagalaw na rin sila Stephen at Andy pero masama pa rin sila makatingin sa isa't
isa.

"Aren't you ashame of yourselves, children?"

Kalma lang pagkakasabi nun ng hari pero mababakas pa rin ang awtoridad.
Nakakaintimidate siya.

"Dad," sabay na sabi nila Stephen, Carmela at Angeli.

"I invited your cousin , Stephen, be nice."

Nagsalita na rin ang reyna. Cousin? Pinsan niya si Andy?

"I'm sorry for this. Please continue on with the celebration."

Bumalik sa normal ang lahat pagkasabi nun ng hari. Para bang wala lang ang
nangyari. Nagpatuloy ang musika at balik na ang lahat sa kanya-kanya nilang
ginagawa bago ang kaguluhan.

"You look beautiful, hija. "

"Thank you, your highness."

"You're too formal. You can call me dad," sabi ng hari at nginitian pa ako. Hindi
naman pala siya nakakatakot.

"Mom, Dad, we need to go, she needs to rest."

Hihilahin na sana ulit ako ni Stephen nang magsalita si Angeli. Siya yung babaeng
tumawag kay Stephen na kuya.
"Aren't you gonna introduce you're wife to us?"

Unang tingin ko pa lang sa kanya alam ko ng maldita siya. I mean maganda naman
talaga siya, sopistakada din pero iba ang mga tingin niya sa akin, parang bitchy.

"Fine. May, This is my Dad, King Vladimir, my mom, Queen Jocelyn and my sisters
Angeli Dominice and Carmela Rae."

"And?" Inip na tanong ni Carmela. Tinutukoy niya siguro si Andy na ngayon ay

tahimik na naman.

"And Andy," sagot ni Stephen

"I'm Candice May Gregory errr--"

Nagdadalawang isip kasi ako kung iaadress ko ang apelyido ni Stephen. Kasi nga, di
ba kasal na kami?

Wife you're a Grayson now

Kinausap na naman niya ako sa isip.

Hehe. Nahihiya ako

Its okay wife

"Candice May Gregory-Grayson , pleased to meet you."

Nagbow pa ako sa kanila.

"Okay. Aalis na kami ng asawa ko."

Hinila na ako ni Stephen palayo sa kanila pero rinig ko pa rin ang conversation
nila. Talas na talaga ng pandinig ko at sana di ko na lang narinig kasi nakakahiya.

"They're gonna make our future grandchildren!" sabi ng reyna na rinig ko pa rin
kahit ang layo na namin. Shocks. Apo agad?

"I'm looking forward to it my queen."

Nagtawanan sila at iyon na ang huli kong narinig. Nakapasok na pala kami sa kwarto.

"Ang pula ng mukha mo."

Nahihiya ako sa narinig ko kanina. Di pa ako ready. Meged.

"Hehe wala to nanibago lang ako. Malamig kasi."

"You can't lie to me wife I know you heard them."

"Alam mo naman pala bakit tinatanong mo pa?"

Tumawa siya ng malakas. As in TUMAWA SIYA! End of the world na ba ito?!

Pero napatigil ulit siya at nagsmirk sa akin. Alam kong may masamang ibig sabihin
yang smirk na yan! Gosh!

"Wanna do it?"

"Hah? A--Ang alin?"

Eto na ba 'to? I mean kasal na kami pero di pa ako handang isuko ang bataan! Hindi
ba siya aware na hindi ko pa siya ganoon kakilala?

"You know what I mean."

Lumapit siya sa akin. Ano bang iniisip niya? Sinubukan kong basahin ang nasa isip
niya pero wala. Ang daya naman. Nababasa niya ang isip ko pero ako minsan ko lang
nababsa ang isip niya.

Lapit siya ng lapit habang ako, atras naman ng atras. Wala na akong maatrasan. Wall
na itong sa likod ko. Sheet of paper ang hot niya.

"S--stephen?"

"Why are you stammering? Nervous? Don't worry this will be fast."

Omygossh.

His lips are about a centimeter away from mine. Third kiss ko sa'yo pa rin
mapupunta Stephen?
Pero hinalikan niya lang ako sa gilid ng labi.

"Good night, wife. Sabi ko naman sa'yo mabilis lang 'to."

Mabilis nga. Kala ko ano ng gagawin namin. Kala ko gagawa na kami ng apo para sa
parents niya. Tama na nga! Ang halay na ng utak ko.

Dumiretso na ako sa kama. Nakaupo lang siya sa may gilid at hinahaplos ang buhok
ko.

"I can wait Wife."

Shete ka ang sweet mo. Bakit ang swerte ko?

"Di ka ba matutulog?"

"No. Vampires don't sleep. Pwede ka pang matulog kasi di pa naman fully evolved
vampire."

"Good night."

****

An: lam na this di ko kayang gumawa ng BS hahaha bata pa ako! Haha.. comment!!!

=================

■7■ Jealousy

-May-

(Blake Devonshire--->)

"Wife."

"Hmmm."

Ang sarap ng tulog ko. Ginigising naman agad ako ng--Shoot! Kasal na pala ako.
"Wake up."

Minulat  ko ang mata ko. Nakabihis na si Stephen. At eto na naman ako, nganga na
naman sa kgwapuhan niya. Teka. Bakit nakauniform siya?

"Let's go. We're gonna be late for school."

"Huh? Gabi kaya."

Nakatulog siguro ako buong araw, gabi na kasi. Ano to, night class?

"Vampires go to school during night, wife. Come on magbihis ka na. Andyan na ang
damit mo."

Kahit tamad pa akong bumangon ay ginawa ko na lang ang sinabi niya at nagbihis ako.
Mag-aaral pa pala ako dito. Ano kaya course ko? Meron ba dito nun? Hay. Bigla ko
tuloy naalala yung dati kong school. Pero hindi na rin akong pwedeng bumalik dahil
bampira na ako. Kailangan ko na lang tanggapin ang bago kong buhay. And besides,
sino ba ang makakamiss sa akin doon maliban sa mga kaibigan ko? Wala, dahil walang
kwenta ang buhay ko. Walang pamilya, walang kahit sino.

Napatingin ako sa salamin. Ang ganda ng uniform. Black na coat, red neck tie, red
checkered skirt at black high socks, parang gothic uniform pero ang astig.

"Tara na."

Lumabas na kami sa palasyo.

"Ferrari?"

Shock ako sa kotse na nasa harap ko ngayon. Isa lang naman itong red ferrari. 
Gaano ba siya kayaman? Syempre, hindi ko na iyon masusukat.

"Yeah. Come on."

Pinasakay niya na ako sa kotse niyang mabango. Ang bongga talaga ng asawa ko.
Habang nasa byahe kami ay kinukulit ko naman siya.

"Bakit ang suplado mo sa akin dati?"

Di ba, ang suplado niya kaya dati! Parang di mo makausap. Kaya nga lagi kong
sinasabihang weirdo sa isip ko.
"That's why you call me weirdo?" sabi niya na nakangiti na naman. Nakakapanibago
talaga pagngumingiti siya.

"Ah. Eh. Oo."

"Bakit ko naman sila kakausapin? Ikaw lang naman ang pakay ko dun."

"Stalker ka nga! Hahaha."

"Siguro nga. Pero dahil gwapo ako, admirer dapat ang tawag mo."

"Ang hangin ah."

"Huh? Nakaaircon naman tayo ah?"

"Wahahhaahha!!!!"

"Bakit tumatawa ka?"

Kasi naman kala niya totoong mahangin. Di ba siya familiar sa filipino slang?

"Bakit nga?"

"Hindi naman kasi literal na mahangin. Ang ibig sabihin nun, ang yabang mo!"

"Ah ganoon pala. Well I'm not being boastful, wife, cause that's a fact."

"Wushhoooo. Ewan ko sa'yo! Ano ba nakain mo at ang yabang mo ngayon?"

"Dugo," sagot niya

Kaiyak talaga ang pagiging literal niya.

"Iwww."

Tumawa lang siya at di namin namalayang nasa school na pala kami. Iba ang ineexpect
kong school. Hindi ito yung traditional school sa mga movies. Para nga itong normal
school but I can say na high class ang design pwedeng makumpra ang structure sa
Seoul Institute of the Arts.

Sumunod lang ako sa kanya.

Lahat ng nakakasalubong kong estudyante ay mapuputla pero magaganda at gwapo.

"Hi there!"

Hinarangan kami ng isang gwapong lalaki. Okay. gwapo naman talaga lahat sila dito
pero kakaiba din ang dating ng isang ito.

"F*ck off Blake." Mainit din yata ang dugo ng asawa ko sa lalaking 'to.

"Why? Gusto ko lang naman makita ang asawa mo."

Tiningnan niya ako. He has an innocent face but with a devilish grin formed in his
lips.

"Wanna die?" may panghahamong sabi ni Stephen

"Chill dude. Hello May. Nice meeting you."

What the. Kilala niya ako? Nilahad niya ang kamay niya sa akin. Tatanggapin ko sana
kaso tinapik ni Stephen ang kamay niya at hinila na ako papasok sa classroom.

****Umupo kami sa may likuran. Ang sossy talaga ang lugar na 'to. Wala pa ang
teacher at may mangilan-ngilan ding mga vampires na rinig kong pinag-uusapan kami
pero binabalewala ko na lang.

"Ang dami mo yatang kaaway," sabi ko.

Tama naman, di ba? Si Andy pati yung Blake, bakit ba inis siya sa mga 'yun?

"I have my reasons," sagot niya

"Bakit nga?"

"Just please trust me and stay away from Andy and Blake."

"I trust you Stephen. Kaya kong lumayo dun kay Blake pero di yata kay Andy. He's my
bestfriend and I know him."

Napabuntong hininga siya. I tried to read his mind pero wala. Binoblock niya ako.
Nasabi niya dati kung bakit di ko marinig ang iniisip niya minsan. Sabi niya
pwedeng lagyan ng block ang isip. Mukhang mabigat nga ang rason niya kaya hindi
niya pinapabasa ang iniisip niya sa akin ngayon.

"Alam ko. Mas matagal mo pa ngang kilala si Andy kaysa sa akin but please just stay
away from him."

"Why? Hindi mo nga sinasabi kung bakit dapat ko siyang layuan. I trust you Stephen
don't ever doubt that, pero kaibigan ko din si Andy. Just try to get along. Di ba
pinsan mo siya?"

Di na siya sumagot at parang sumuko na.

Maya-maya ay dumating na rin si Andy. Gosh! Classmate ko din pala siya!

"Andy!"

Napalingon silang lahat sa akin. Dahil siguro sumigaw ako. Nakikihiya.

Lumapit si Andy sa kinuupuan ako.

May, Don't you dare

Rinig ko ang boses ni Stephen na parang nagwawarning sa isip ko. Alam niya na
siguro ang gusto kong mangyari.

"Andy tabi ka dito!" masaya kong sabi sa kanya. 

Kahit di ko nakikita ang reaksyon ni Stephen, alam kong nakasimangot na iyan.

Hindi na sumagot si Andy at umupo na sa tabi ko. Pinagigitnaan nila ako actually.
Sa right ko si Stephen at sa left ko si Andy.

"Good evening class."

Nagklase na si Sir. Pero ramdam ko pa rin ang tensyon ng dalawa kong katabi.

Binalewala ko na lang yun. Kailangan nilang magkabati.

"Get 1/4 piece of paper were gonna have a pretest."

Teka, wala naman akong dalang gamit. Wala nga akong bag eh.
"Pahingi ng ---"

"Wife/May," sabay na sabi nila Stephen at Andy.

Sabay din nila akong inabutan ng papel at ballpen saka nagtitigan na naman sila ng
masama.

Tiningnan ko lang ang inabot nilang papel at ballpen, Pero pareho ko din yung
kinuha.

Napabuntong hininga na lang ako. Bakit ba ganito sila? Para bang nagkokompetensya
sa lahat ng bagay.

Ginamit ko ang ballpen ni Stephen at papel ni Andy.

Nakinig ako kay Sir kahit wala naman akong naintindihan. Puro vampire stuffs kasi,
nakakalito.

"Haaay"

Humikab ako dahil sa antok. Napatingin naman silang lahat sa akin. Take note LAHAT.

Ay oo nga pala, hindi sila natutulog.

"Bawal bang humikab dito?" bulong ko

"Don't mind them," sabi ni Andy

"Oh yeah. You're vampires," sabi ko kay Andy

"Don't talk to my wife." Pinanlisikan naman ng mata ni Stephen si Andy. Ayan na

naman sila.

"She's my bestfriend," iritang sabi ni Andy kay Stephen,

"She's my wife," matigas na sabi ni Stephen at pinagdidiinan pa ang salitang WIFE.

"I've known her first," sagot ni Andy.

Bwiset talaga ang dalawang 'to. Paano kung marinig kami? Baka matalas din ang
pandinig nung teacher edi lagot kami.
Nakakainis na. Nag-aaway sila at ako pa ang sa gitna.

Dahil hindi ko na matiis, I stood up. Lahat nakatingin sa akin at pati na rin si
Sir napatigil sa pagkaklase.

"Yes? Is there any problem."

"Gusto ko pong lumipat ng upuan."

Nilibot ko ang paningin ko. Naghahanap ako ng vacant seats.

"Pwede po ba doon?"

Tinuro ko ang bakanteng upuan sa tabi ni Blake. Nagulat siya nung una pero nagsmirk
din.

"No!!" sabay ulit na sigaw nila Andy at Stephen.

"Wife please."

Hinawakan ni Stephen ang kamay ko at nagpuppy eyes. My golly! Kainis siya! Sino ba
ang makakaresist dyan sa puppy eyes na 'yan!?

"Nevermind sir. Dito na lang ako."

Hindi ko naman matiis ang asawa ko.

"Why don't you just get along?" sabi ko

***

Tapos na ang klase. Hindi na nakasama sa amin si Andy dahil ayaw ni Stephen.
Nagseselos ba 'to? Wala naman siyang dapat ipagselos.

"Nagseselos ka ba?" tanong ko habang naglalakad kami sa hallway.

"Yeah," walang ganang sagot niya. Wow. Hindi manlang nagdeny.

"Wala ka namang dapat ipagselos."

"Hindi mo lang alam, May. Pero marami akong dapat ipagselos."

I began to think of James. Kung binabantayan niya ako kahit nasa mundo pa ako ng
mga tao then he is fully aware that I like James.

"Alam ko rin 'yun. Yung kay James."

"Sorry."

"Why?"

Because I still like James despite the fact that I'm married to you.

Alam kong narinig niya yung inisip ko.

Nakita ko ang malungkot na expression niya. Parang nasasaktan din ako.

"I told you I'll wait. I love you and that's all that matters."

**

Nagpatuloy kami paglalakad hanggang sa nakasalubong namin sila Carmela at Angeli.

"Hello kuya! Hi May!" magiliw na bati ni Angeli habang si Carmela ay walang

expression na nakatingin lang sa amin.

"Saan kayo pupunta?" tanong ni Stephen

"Kay kuya Andy," sagot ni Carmela

Nakita kong kinuyom ni Stephen ang kamao niya.He's definitely mad.

"Anong gagawin niyo dun?"

"Voice lesson kuya. Please don't make a big fuss about it," said Angeli and then
rolled her eyes. Yup. Mataray nga siya

"Don't--"

"Kuya, I hate the fact that you and Kuya Andy's friendship is ruined just because
of some puny mortal. Tss."
Ako ba ang tinutukoy ni Carmela? Ako lang naman ang mortal dito ah? Ako ba ang may
kasalanan ng pagkasira ng friendship nila ni Andy?

"Let's go, Wife."

Hinila na niya ako. Pauwi na kami pero iniisip ko pa rin ang sinabi ni Carmela.

****

An: Maraming salamat sa mga nagcomment at vote. Naapreciate ko talaga yan kaya
sinisipag ako mag ud. Kahapon may matinding case ako ng writer's block. Ewan ko
din  -.- thank you ulit! Pag may time magdededicate ako...

Comment and vote!

=================

■8■

-May-

Nandito kami ngayon sa kwarto. Umaga na at hindi pa rin ako makatulog. Iniisip ko
kasi kung bakit ganoon na lang ang galit ni Stephen kay Andy. I know there is a
reason why they are acting like that. Pati yung sinabi ni Carmela. I have a feeling
na may kinalaman ako dito. Plus I think those two, Angeli and Carmela, don't like
me at all.

Tsaka si James. Dapat ko na rin siyang kalimutan dahil kasal na ako kay Stephen. I
like James. I didn't call it love yet kasi iba daw 'yun. Pagnasasaktan si Stephen,
nasasaktan din ako. He's been very good to me and I can't afford to see him hurt
just because I have a huge crush on James.

"Ang lalim ng iniisip mo ah. I can't hear it though. I think you learned how to
block," sabi ni Stephen.

"Well buti nga! Ang daya mo kasi! Lagi mong pinapakinggan ang iniisip ko *pout*"

"Aiiish. Don't you do that!"

"Ang alin ito? *pout*"

Pout pa more nakakatawa kasi itsura niya eh. Namumula ang tenga at mukha niya.
Kinikilig ang asawa ko!

"Ang cute ko ko kasi!" sabi ko na may kasama pang pagflip ng buhok.

"You're not cute wife," seryosong sabi niya.

"Ganun!? Di ka nacucutan sa akin!? "

Kaimbyerna naman 'to. Denying pa namumula na nga kanina eh.

"Hoy! Hindi talaga ako cute!?" sabi ko at nagpout at nagpuppy eyes pa sa harap
niya.

"Ang cute ko di ba? *puppy eyes* *pout*"

"Hindi nga."

"Pssh. Ewan ko sayo! Doon na lang ako kay Blake at kay Andy!"

"Tampo agad 'to. You're not cute okay?"

"Oo na nga! Hindi na nga ako cute!"

He brushed my hair, looked straight into my eyes. Ano na naman balak nito? I felt
something tickling inside my tummy. Butterflies?

"You're not cute. You're gorgeous."

Takte naman. Saan niya nakuha yang mga pick up lines na yan? Ayokong kiligin pero
kinikilig talaga ko eh.

"See you're blushing!!!"

"Pssh. Ewan ko sa'yo! Alam ko namang gorgeous ako kahit di mo sabihin!"

Tumawa lang siya. Napansin ko lang na napapadalas na ang pagtawa niya.

"Gusto mo bang maglibot? Baka kasi naiinip ka na dito."

Actually hindi naman ako naiinip dito kasi enjoy naman siyang kasama.
"Ok. Pero umaga na kaya. You know the sun?"

"It's okay. Wala namang masyadong effect ang sun sa amin. It'll just irritate our
eyes. Magdadala lang ako ng sun glass."

"Dalhan mo na rin ako. Baka kasi maexperience ko yung next sign. Di ba yung tungkol
sa sun?"

"Okay. Mag-ayos ka na."

***

Una siyang lumabas ng kastilyo.

"I hate the sun," sabi niya

"Teka, matanong ko lang, bakit mukhang wala namang epekto ang araw sa'yo nung nasa
mundo pa tayo ng mga tao?"

"Because I was wearing a special charm. Pandalian lang naman ang effect nun."

"Ah kaya pala."

As soon I stepped out, lalo akong nasilaw sa araw. Masakit siya sa mata. Hindi
naman masyadong masilaw pero masakit talaga siya sa mata. I think this is the
second sign, the sun will irritate me.

"Aww."

"Wife. Wear this."

Binigyan niya ako ng sun glasses at cardigan. Sinuot ko yun and I felt much better.

"The perks of being a vampire," bulong ko

****

Nilibot niya ako sa buong lugar. Para din pala itong City. Ang kinaibahan lang ay
walang umaaligid kung umaga.

Mayroong park, school at iba pang pasyalan. May nakita din akong restaurant but I
don't want to know what they are serving though I know someday I will be eating
what they are eating .

Overall, ordinaryo lang ang lugar, only difference is, community ito ng mga
vampires.

Nakaupo kami ngayon sa isang bench. May puno naman kaya di masyadong masilaw.

"Wife."

"Bakit?"

"Do you wanna go home?" seryosong tanong niya.

Hmm. Kung hindi niya pa sinabi, hindi ko maiisip ang umuwi. Maybe I was enjoying
his company. There is not a day that I felt bored when I'm with him. Gusto kong
umuwi pero mas gusto ko yata dito kasama siya.

If I have a reason to go home, that would be my friends Jessica and Amanda. Hindi
na kasi ako nakapagpaalam.

"What do you think?" tanong ko pabalik.

"I don't know. I can't read your mind anymore."

"I think mas gusto ko dito," sabi ko habang nakangiti sa kanya.

Ngumiti din siya pabalik.

"Wanna visit your friends?

"Talaga?! Di nga!?"

"Yeah. Come on!"

Bumalik kami sa kastilyo. Kinuha niya ang bongga niyang ferrari. Sumakay kami doon
at lumarga na. Normally, aantukin ako pag ganitong byahe pero ngayon parang may
nag-iba sa sistema ko at hindi na ako inaantok kahit kagabi pa akong walang tulog
dahil sa night class.

Marami siya nilikuan di ko na nga maalala yung iba eh. Pero sigurado ako na mahirap
talagang mahanap ang lugar ng mga bampira.
***

Dumating na kami sa school. Feeling ko ilang taon din akong di nakabisita kahit
ilang araw pa lang akong nawawala.

Dumiretso kami sa dorm. May klase pa siguro sila Jess at Amanda.

Pero pagdating namin ni Stepehn sa dorm, nakita ko agad si Jess na nakatulala sa

kawalan at tingin ko nagluluto si Amanda.

"Jess," tawag ko.

Nilingon niya ako. Nakatayo kami sa may pinto. Kinusot niya pa ang mga mata niya at
mukhang naninigurado kung ako ba talaga to.

"May? Ikaw ba yan!?"

Tumango ako at niyakap niya ako ng mahigpit. Tinawag niya si Amanda na di rin
makapaniwala na nandito ako.

"*huk* akala namin kung *huk* ano ng nangyari sa'yo."

Naiiyak ako sa kanilang dalawa. Sinisi pa nila ang sarili nila sa pagkawala ko.

Marami silang tanong tungkol sa nangyari sa akin. Syempre nagpalusot ako. Di ko

naman pwedeng sabihing naging bampira ako. Tinanong din nila kung bakit kasama ko
si Stephen. Sinabi ko sa kanila ang totoo na kasal na kami. Kaso nga lang sinabi
naming nagtanan kami at matagal na kaming mag-on. Kinilig naman sila ng bongga.
Pero sinabi ko sa kanila na isekreto 'to.

"Alam mo ba, naghanda kami ngayon," sabi ni Jess.

"Bakit anong meron?" takang tanong ko.

"Its your birthday May!" masayang sabi ni Amanda.

Gosh! Birthday ko nga! Nakalimutan ko talaga. Dahil na rin siguro sa maraming

kakaibang nagyari sa akin.

"Wait lang ha, nagluluto kasi ako," paalam ni Amanda. Umalis na siya at iniwan
kaming tatlo.
Nagkwentuhan lang kami ng kung ano-ano. Kinausap din ni Jess si Stephen.

Pero bigla akong napatigil. May naamoy akong mabango. Napakabango.

"Aww," sigaw ni Amanda

Hindi ako makagalaw. Napakabango ng amoy ng dugo. I badly want blood.

Hinawakan ni Stephen ang kamay ko. Ang hirap magkontrol. Gustong gusto ko ng dugo.

"Anong nangyari sa'yo Amanda?" sigaw ni Jess.

"Nahiwa ko ang daliri ko," sagot niya

Stephen

Wife. Are you okay?

I'm not. I need to get out, please. Baka masaktan ko si Amanda.

"We need to go."

Hindi na nakasagot sila Amanda at Jess. Alam kong ginamit ni Stephen ang ability
niya para makalabas agad kami. Mabilis kaming nakarating sa sasakyan.

Medyo okay na ang pakiramdam ko pero alam kong hindi na ako tao.

"Stephen, I'm thirsty for blood."

***

An: yay! Naka ud ako! Comment kayo ah! Gusto ko kasi nagbabasa ng comment para
mainspire at sipagin ako.

=================

■9■

-May-
Tahimik lang kami ni Stephen buong byahe. Hindi na ako normal. Magiging bampira na
ako and I have to accept that.

Hindi ko namalayan ang pagdating namin sa kastilyo. I'm too occupied by my thoughts
that I didn't even noticed our arrival.

Pumasok na kami. Nandito kami sa isang balcony. Panay rin ang pagbuntong hininga
ko.

"Wag na tayong pumasok sa school," sabi niya at halata ang pag-aalala.

"No. Papasok tayo. Wag ka ng mag-alala sa akin. Tanggap ko na rin naman. I'm going
to be a vampire o baka nga bampira na ako. Just please don't leave my side."

Niyakap niya ako. Its comforting. Para bang nababawasan ang mga pag-aalala ko sa
unti-unti kong pagbabago.

"Of course. I won't leave you. I promise."

****

Nagbihis na kami at naghanda para sa eskwela. Pero bumabalik na naman yung feeling
na yun. Nauuhaw ako. Nanghihina. The third sign I will have a thirst for blood.

"S-stephen."

"Wife!?"

Nilapitan niya ako. Alam niya na siguro ang nangyayari. I'm so damn thirsty. I want
blood. 

"Wait here," sabi niya

Umalis siya at bumalik rin matapos ang ilang segundo. D*mn good thing he's fast,
because I'm really drained.

"Drink this."

He handed me a cup. I know it's blood. Napakabango nito. Pero mas mabango ang dugo
ni Amanda. I think this is an animal blood.

Ininom ko agad 'yun without even thinking. I really drank it up to the last drop.
Iba ang pleassure na nabibigay ng dugo. Para bang pleassure na nabibigay ng pagkain
sa tao but a lot of times na mas masarap. This is the nature of vampires. They
depend on blood. At mukhang ganoon. na rin ako.

Pinunasan ko ang dugo sa labi ko. That was my first cup of blood. Nakakatawa lang
isipin kung gaano ko pinandidirihan ang dugo noon. Pero heto ako ngayon at sarap na
sarap sa pag-inom nito.

"How was it?"

"Satisfying."

*****

Pagkatapos ng drinking session ko ay dumiretso na kami ni Stephen sa kotse niya at

mabilis ng nagdrive papuntang school. I hope we're not late.

Buti na lang at hindi kami na late. Nandoon na rin si Andy sa upuan niya. Bakit ang
gwapo na niya? Gosh. He's really not gay. I mean his wearing eyeliner for godsake
but he still manages to look manly. (Baekhyun. Amp xD)  Is it really possible that
I develop a certain feeling of attraction towards him?  Maybe a crush? Naku naman,
ano ba tong iniisip ko!? Pero gusto ko siyang makausap. Gusto ko ng kaibigang
makakusap. Being a vampire is really hard. Ang daming adjustments.

"Hi Andy!" energetic na bati ko sa kanya.

"Good evening, May," pormal na bati niya.

Umubo si Stephen na para bang sinadya niya yun para mawarningan ako. Ano ba ang
masama kung kausapin ko si Andy?

Don't start a fight Stephen

Fine. I won't. Just don't talk to him.

Na uh.

Buti na lang dumating na si Sir. Kundi, baka mag-away pa kami ni Stephen sa isip.
Shocks. Ang weird nun kung sa isip mag-aaway.

He discussed random things. Blah. Blah. Blah. Eto siguro ang maganda sa pagiging
vampire, kahit nakakaantok ang klase, hindi ka pa rin makakatulog. Bigla kong
naalala si Stephen noong nandoon pa siya sa mundo ng mga tao. He's always asleep.
Teka. Kung di naman nakakatulog ang mga bampira ibig sabihin nagtutulog- tulugan
lang si Stephen sa klase namin dati.  Clever monkey.
***

Natapos na rin ang misa I mean ang klase ni Sir. As usual kasabay ko ang asawa ko.
Pero gusto ko yatang pumatay dahil sa malalanding tingin ng mga vampiress sa kanya.
Relax May. Ikaw ang legal wife!

Nakasalubong ulit namin sila Angeli at Carmela looking sophistacated and beautiful
as ever pero may kasama sila ngayon. But like I said, mabigat talaga ang dugo nila
sa akin.

"Hello kuya," bati ni Angeli with her usual bitchy smile

"Kuya," expressionless na sabi ni Carmela.

"We need to go," walang ganang sabi ni Stephen.

"So this is your wife," sabi ng matangkad na babae na kasama nina Carmela at
Angeli. Maganda din siya. Mahaba at napakaitim ng kanyang buhok na mas lalong
nagpatingkad ng kaputian niya.

"Shut up Olive," matigas na sabi ni Stephen

"Oh baby. I could be your mistress." malanding sabi nung Olive.

Putcha. Walang hiya naman to! Bulgaran talaga! Nandito kaya ang asawa!

"You---"

Naputol ang sasabihin ko dahil umeksena si Blake.

"Ooohh. Hi Olive, Carmela. And..Angeli," sabi ni Blake.

Is it just me? Pero may kakaiba yata dito. Hindi lang dahil sa haliparot na si
Olive, sorry for the term pero ganun talaga eh. Sana naman may magsabi sa akin ng
kahit konting background nila. I stood here like an idiot who doesn't know
anything.

"Ugh. All of you just f*ck off goddamnit!" sigaw ni Stephen

Nakahakot na nga kami ng audience dahil sa sigaw niya. He's clearly frustrated
about all of these.
A Devonshire and a Grayson

This is war

Nandito pa ang ex

I heard ramdom things from them. Di ko naman maintindihan. Eto ang pinakaayaw ko.
Yung bang parang ako lang ang walang alam sa nangyayari.

Sa gitna ng mainit na pagtatagpo namin ay may umeksena ulit. He looks like a nerd.
Meron din pala dito nun? Akala ko hindi na kailangan ng bampira ng salamin.

"Sorry to interrupt. Prince Stephen, Princess Carmela and Angeli, pinapatawag kayo
ng reyna sa office niya," nahihiyang sabi nung nerdy vampire.

"Tss. Tell her we're coming," sabi ni Carmela

"I hope makapagbond pa kayo ni Ate Olive kuya haha," sabi ni Angeli.

I'm starting to hate her. That bitch Olive also. Kainis talaga yang mga ganyan. Mas
matapang pa ang kabit sa asawa! Hindi ako mahilig sa No Other Woman, Two Wives o
kung ano pa man diyang movie about mistress pero kung ganito ang magiging drama
namin di ko siya uurungan.

"Wife, wait for me. Doon ka muna sa Waiting shed sa may gate."

I nodded at pumunta na doon.

**

Three hours. I waited for three hours. Wala pa rin si Stephen. Gusto kong umiyak. I
don't like to think na kinalimutan niya ako pero yun ang naiisip ko ngayon. Some
birthday this turn out to be.

"May?"

Inangat ko ang ulo ko. It was Andy.

I can't hide my disappointment. Kung ano man ang reason niya at pinaghintay niya
ako ng three hours, that better be good.

***
An: nagdedicate ako sa previous chapter! Hehe. Appreciation ko yun sa comment at
vote niyo! Salamat din sa nagvovote pati silent readers! Thank you talaga! Like I
said gusto ko magbasa ng comment kaya please comment kayo! Labbbyooouuuuu!! XD

Btw, anong team kayo? #TeamStephen or #TeamAndy

=================

■10■ Stephen Kai Grayson

-Stephen-

(First POV ni Stephen waahaha. Baka lang naman gusto niyo mabasa ang side niya. Wag
kayong maguluhan ha mag uumpisa to sa pinaka una . This is gonna be a long chapter
so comment guys! Masakit po malikezone lalo na ang mareadzonexD kaya comment!)

20 years ago..

Ngayon ang ika isandaang taong kaarawan ko.Sa kaugalian ng mga bampira, ang
pagtungtong ng prinsipe sa ganitong edad ay sagrado dahil pipili ang palasyo ng
tinakdang mapangasawa niya. Isa itong responsibilidad at hindi ko ito pwedeng
talikuran. Ganito rin ang ginawa ni Dad dati kaya naikasal siya kay Mom.

Lahat ng bampira ay nagtipon. There is a lunar eclipse. An eclipse makes vampires

stronger and pretty much invincible.

Kinuha ko ang kutsilyo at hiniwa ang kamay ko upang may dumaloy na dugo. Kahit
bampira kami, may dugo pa rin kami ngunit ang dugo ng hayop o tao lang ang kaya
naming inumin. Unti-unting dumaloy ang dugo sa sagradong tubig. Naghalo ang dugo at
tubig at doon ipinakita ang mukha ng aking mapapangasawa.

"Isang mortal?" puno ng pagtatakang tanong ko.

Sa pagkakaalam ko, ito ang unang beses na magpapakasal ang prinsipe sa isang
mortal. Sa ilang henerasyon namin ay ngayon lang may itinakdang magpakasal sa
mortal.

"Hindi magsisinungaling ang sagradong tubig. Si May, siya ang mapapangasawa mo

anak," sabi ni Dad.

Malugod ko yung tinanggap. Maganda si May. Simple ang ganda niya pero kapansin-
pansin pa rin. Hindi ko alam pero napangiti ako. Hindi pa naisisilang si May sa
oras na ito pero may kakaibang tuwa ang naramdaman ko nang malaman kong siya ang
mapapangasawa ko.
*****

Lagi akong tumatakas papunta sa mundo ng mga mortal para bantayan siya.
Pinagbabawal ang ginagawa ko pero gusto ko siyang makita lagi. Ang pinsan ko na si
Andy ang laging tumutulong sa aking tumakas. Sinasamahan niya ako para manmanan at
bantayan si May. Naawa nga ako dahil wala na siyang pamilya. Hindi ko rin alam kung
ano na ang nangyari sa kanila.

****

"Hindi mo ba alam ang batas Stephen!? Anong ginagawa mo sa mundo ng mga tao? Paano
kung may makakita at makaalam ng pagkatao mo?" galit na saad ni Dad.

May isang kawal na nakakita ng pagpunta ko sa mundo ng mga tao kaya nalaman nila.

"Gusto ko lang makita si May," sabi ko.

"Makikita mo siya sa tinakdang panahon! Di mo kailangang tumakas!" sabi ni Mom.

***

Ilang taon din akong hindi bumisita sa mundo ng mga tao. Hindi ako mapakali kaya
sinabi ko kay Andy na pumunta doon at bantayan si May. Hindi problema kay Andy ang
pumunta sa mundo ng mga tao dahil isa siyang Damphire at pwede siyang pumunta doon
kahit kailan niya gusto. May is thirteen years old by then. Five years more and we
will be married.

They became friends eventually. Nagpanggap pa siyang bakla para mapalapit kay May.
That idea made me puke but it was effective. I don't know but I felt jelous because
Andy is now closer to May.

***

Bumalik na rin sa wakas si Andy. Gusto kong magtanong sa kanya kung ano na ang
nangyari kay May. 15 years old na siya. D*mn I want to see her but I don't have a
choice.

"So, how is she?" excited natanong ko kay Andy.

Nandito kami ngayon sa library. Pinatawag ko siya para makibalita.

"She's doing fine."

Marami akong gustong itanong pero may bumabagabag yata kay Andy. He's uneasy the
whole time.

"Stephen I'm sorry," sabi niya.

"Why?"

"I tried but--"

"F*ck. What is it Andy?"

"I love her."

"Who?"

I tried to play dumb. Alam kong si May ang tinutukoy niya pero ayokong maniwala.
We're like brothers. How the hell can he do this to me!?

"I love her. I love May."

I was furious. I punched him so hard. Tumalsik siya sa bookshelf. Hindi na rin siya
lumalaban. F*ck this.

I grew fangs. I can kill him for what he did but Carmela and Angeli stopped us.

Tingnan ko ulit si Andy na nakahandusay. I wanna rip off your head bastard. You
could fall for any other girls but not my wife.

***

I was determined. Ako na mismo ang lumapit kila Mom at Dad. I will go to the mortal
world. Buti na lang at naconvince ko sila. Pero kahit di sila pumayag ay aalis pa
rin ako. Nalaman din nila ang nangyari sa amin ni Andy. They were angry, of course.
Sabi nila pag-usapan namin. But that's not going to happen. He's a traitor.

***

Nandito na ako sa mortal world. I had some adjustments. I even requested a special
charm para di ako mairritate sa araw. It was so good to see her up close. She's so
beautiful.

Hindi ko siya kinakausap. I wanted to know her pero eto yata ang tinatawag ng mga
mortal na "torpe" plus that Andy is always by her side. Bakit ba hindi niya
nakikita na iba ang tingin sa kanya ni Andy? Tss. It pisses me off.

*****

I'm practically May's stalker. Hindi niya napapansin pero lagi ko siyang
sinusundan. She even liked that guy James. Yeah I'm f*cking jealous. Even the way
she looks at him during his practice. I wish it was me. Being inlove makes you gay,
seriously.

Nag-assign ang teacher ng makakapartner sa showcase of talent sa class. I wasn't

sleeping in class. Naririnig ko lahat. I heard she was going to be my partner.
Sobrang saya ko nang malaman ko 'yun but I kept a blank face. Hindi pwedeng
magpakitang kinikilig ang lalaki. That's so gay.

*****Umalis ako sa school. Gusto kong magstroll muna dahil malamang ay babantayan
na naman ni May si James sa practice. Believe me, masakit makitang may gustong iba
ang mahal mo.

But then, nabigla ako dahil napansin kong may sumusunod sa akin. I mean madali lang
naman malamang may sumusunod sa akin because of my superior senses. But I did not
expect that it was her. Ang saya ko lang. Parang iniisip ko na hindi lang ako ang
stalker, siya rin.

Pero nabigla ako nang hindi na siya nakasunod sa akin. I cursed mentally. Baka ano
ng nangyari sa kanya. It was almost dark delikado na.

I looked for her. Nakita ko siyang nacorner ng apat na lasing. Galit na galit ako.
Mabilis akong pumunta doon at binugbog ang mga lasing na 'yun.

Niyakap niya ako at umiyak siya. Sh*t I don't want to see her cry. Niyakap ko rin
siya at pinasakay sa likod ko. Hindi ako tumawag ng sasakyan dahil mas gusto ko ang
ganito. Yung kasama ko lang siya.

***

Practice. I chose a sexy dance. Nagresearch pa ako ng trends ng mga mortals. Nakuha
niya naman agad ang mga steps. D*mn she's hot.

Last trial, hinubad ko ang shirt ko. She's blushing. I wanna laugh but I didn't.
Last pose. She was too close. I can't stop myself so I kissed her. Surprisingly,
she respond which made me very happy.

Napabitaw ako sa halik. I did a compulsion para makatulog siya. Pero di ko

inaasahan na nandoon si Andy. I know he saw all of it.

"Ihahatid ko siya," sabi niya.

Hinayaan ko na lang. Besides, hindi pa ito ang panahon.

****

We got married. I was really happy. But I wasn't completely happy. I sill have to
win her heart. Mas lalo ko siyang nakilala. She asks a lot of question pero di ko
pa pwedeng sabihin sa ngayon.

***

Ngayon, umeksena na naman sila Blake at Olive. Sh*t I don't like this. Patay na
patay sa akin si Olive. Akala ng lahat girlfriend ko siya pero hindi. Si Blake, he
is a Devonshire. Their family is against our family.

**

Pinatawag kami ni Mom sa office niya. She has an office here in school. She's the
queen, afterall.

"Moonlight festival is coming," seryosong sabi niya

Moonlight festival is where witches, werewolves and vampire gather to harness

energy from the moon. It makes us stronger. Yes. Werewolves and witches also exist.
They are immortals also.

Ngayon dito sa lugar namin gaganapin ang festival. Last year ay sa mga witches but
this year, its our turn to host the feast. Dahil nga ako ang prinsipe I am
responsible for the preparation.

We discussed for hours. Sh*t I wanna end this meeting. My wife is waiting.

"Mom, I think I need to go. My wife is waiting for me," sabi ko

"Hinatid na siya ni Kuya Andy," sabi ni Carmela.

"Yeah. Siguro nasa palasyo na sila ngayon," dagdag ni Angeli

That made me angry. I rushed outside. Wala na nga si May. Bullsh*t.

****
They were laughing, talking and seems like they are really close. Kinuyom ko ang
kamao ko sa nakikita ko. May is happy with Andy.

He kissed May in her cheeks. She did not say anything but she just smiled.

That tore my heart.

****

An: yehet!hello readers! Nag ud ulit ako! Comment naman! Di ako makaka ud bukas
kasi recognition day namin !so comments please!

=================

■11■

-May-

I never thought na sa pagtatapos ng araw ng kaarawan ko ay si Andy ang makakasama

ko. My bestfriend not my husband. Siguro naman may reason siya di ba? It's wuite
disappointing.

Nandito kami ngayon sa balcony sa palasyo. Sabi niya maganda daw dito. It's already
past midnight but we're okay.

"Nasaan kaya si Stephen?" sabi ko.

"Bakit mo siya hinahanap, nandito naman ako," sabi ni Andy habang tumitingin sa
kawalan.

"Asawa ko yun eh."

"Mahal mo ba siya?"

Sandali akong natahimik. Mahal ko ba siya? Hindi lang nama ako nakatanggi sa kasal
pero mahal ko nga ba si Stephen? Hindi ko pa alam. Naguguluhan ako.

"Hmm. Hindi ko pa masasagot 'yan."

"Alam ko. Pero mukhang mamahalin mo rin siya."

"Hay. Ewan ko pero malaki ang posibilidad na mahalin ko siya. Hindi naman siya
mahirap mahalin. Bakit, paano mo malalaman kung mahal mo na?"

"Tss. Bakit mo ako tinatanong niyan?"

"Malay ko. Ang dami mo kayang alam sa romance, fan ka nga ni Edward Cullen eh."

Napatawa siya sa sinabi ko. Adik kasi sila sa twilight. Namiss ko tuloy yung ganun.
Yung normal na buhay--walang komplikasyon.

"I don't know. I don't think there is a reason why you love someone. You love him
because you love him. That's it."

"So deep dude."

"Yeah."

"Bakit nagpanggap kang bakla?" tanong ko.

I never had a chance to ask him that. Dahil siguro si Stephen na lang lagi ang
nakakasama ko.

"Galit ka?" tanong niya pabalik.

"No. But a little bit confused. Why did you do that?"

"Because I wanted you to be my friend. And for the sake of Stephen."

"Huh? Kala ko ba ayaw niya sayo? And speaking of, bakit nagkagalit kayo?"

"I don't think I am in the right position to say that to you."

"Fine. Buti na lang nakausap kita ng matagal-tagal. Masyado kasi siyang protective
eh."

"Hindi ko naman siya masisi. You are really precious to him. He's so lucky to have
you."

"Maswerte din naman ako sa kanya."

"May."
Tumingin siya sa akin. Seryoso siya. Kahit sinag ng buwan lang ang ilaw ay kitang
kita ko pa rin ang seryoso niyang mata na taimtim na nakatingin sa akin.

"Bakit?"

"Pwede ka pa bang magmahal ng iba bukod kay Stephen?"

Hindi agad ako nakasagot sa tanong niya. Bakit niya ba tinatanong yun? Posible ba
yun? Pero hindi. Malapit na akong mahulog kay Stephen. Hindi ko alam kung
makakawala pa ako dun.

"Bakit mo natanong 'yan?"

"Wala. Wag mo ng isipin yun."

"Ok. But I think I'm really falling for him. Konting konti na lang."

"I know that. Just remember, pagsinaktan ka niya you could always go to me. I will
accept you no matter what."

A smile formed in his lips. His sincere eyes are intently looking at me. He leaned
closer and gave me a kiss in my cheeks.

Hindi ako nagsalita. I just smiled. He's definitely a true friend and I appreciate
everything that he has done for me.

Pero napawi ang ngiti ko sa dumating. Pakiramdam ko parang nagkasala ako. Para bang
isa akong bata na mapapagalitan ng magulang niya. Hindi naman dapat ako mag-alala.
Siya pa nga itong may kasalanan.

Lumapit si Stephen sa kinatatayuan namin. Wala siyang expression. Para bang bumalik
yung cold Stephen na walang pakielam sa paligid niya.

Marahas niyang kinuha ang kamay ko. Hindi na ako pumalag dahil baka magkagulo pa.
Hindi na rin nagsalita si Andy pero kitang-kita ko ang pagpipigil niya.

***

Nandito kami sa kwarto namin. Nakaupo ako dito sa kama habang siya naman ay
nakasandal sa dingding habang tinitingnan ako. Ayaw kong magsalita, bahala siya sa
buhay niya.

Nakakabinging katahimikan ang namayani sa buong kwarto hanggang sa magsalita na

siya.
"May. I'm--s--sorry."

Liningon ko siya. Papalapit siya dito sa kinauupuan ko.

"I was late because of the meeting. Sorry pinaghintay kita. Binalikan kita doon
pero nandito ka na pala kasama si Andy. Please forgive me May. Ayaw kong nagagalit
ka sa akin," pagmamakaawa niya

Napabuntong hininga ako. Hindi ako galit sa kanya. Nagtatampo siguro. Sino ba
namang hindi  kung paghintayin ka dun ng tatlong oras sa wala? Pero may parte sa
puso ko na natouch dahil siya ang unang nagsorry kahit valid naman ang reason niya
kung bakit di niya agad ako nabalikan.

"Apology accepted," nakangiting sabi ko.

Ngumiti rin siya sa akin at mabilis akong niyakap. May puso pa ba kahit bampira?
Kasi feeling ko nagwawala ang sistema ko kung magdidikit kami. Resulta ba ito ng
bond namin? O nahuhulog na ako sa kanya? Either way, I love the feeling.

Niyakap ko din siya.

Kumalas siya sa yakap, nakangiti na siya ngayon hindi tulad kanina na ang cold ng
expression niya.

"Tara, icecelebrate pa natin ang birthday mo."

"Tapos na kaya ang birthday ko."

Mag-uumaga na nga eh. Well again, one of the perks of being vampire, they never
sleep.

"Doesn't mean na hindi na natin icecelebrate," sabi niya at walang ano ano'y hinila
niya na ako palabas.

Sumakay ulit kami sa ferrari niya. Hindi ko alam kung saan na naman kami pupunta.
Pagtingin ko sa relo ko, its 3:00 am. Paano ang araw? Hindi pa naman ako
nakapagdala ng shades or jacket.

"Stephen, may shades ka ba? Wala akong dala eh."

"Don't worry meron ako."

***

Nakarating kami sa isang mataas na lugar. Kitang kita ang buong city. The city is
truly alive during night.

"Tara, dito tayo."

Sa isang malaking puno, may nakalatag na malaking kumot. May mga pagkain pa. Ewan
ko kung makakain ko pa 'yan.

"Stephen, ayaw ko yata ng pagkain na iyan."

"Yeah. I forgot sorry. Do you want to drink?"

"I'm fine. Tama na siguro ang drinking session ko."

Sinandal ko ang ulo ko sa balikat niya.

"About saan ba ang meeting ninyo?"

Curious lang ako. Importante siguro yun kaya sobrang nalate siya.

"It's about the moonlight festival," seryosong sabi niya.

"Anong moonlight festival?"

"Kami ang maghohost nun ngayong taon. Witches, werewolves and vampires gather in
one place to harness energy from the moon. It makes us immortals powerful."

Teka. Witches? Werewolves?

"Witches and werewolves exist?" parang batang tanong ko sa kanya. Hindi na

masyadong shocking pero astig naman.

"Yeah. They exist."

"Hate ba ng mga bampira ang werewolves?"

Tumawa siya sa sinabi ko. What? Anong problema dun? Di ba ganoon sa twilight?
Malamang alam ko yun dahil sa ilang libong beses na panunuod ng mga kaibigan ko.
"No. We don't hate them. All immortals live in peace. We respect each bounderies.
Of course, each have special abilities."

"Woah cool."

"Nga pala, I have a gift for you."

Kinuha niya ang isang red box at binigay niya sa akin. I opened it and I saw a
necklace. Isa itong gold necklace na may pendant na parang hour glass. Sa loob ay
may apoy. Oh shocks, ang ganda.

"Special ability ko ang apoy. That fire in that necklace is a part of myself and
I'm giving it to you."

"Thank you Stephen."

Sinuot niya sa akin ang necklace.

"You're welcome, wife."

Sinandal ko lang ang ulo ko sa balikat niya. Everything was peaceful until I felt a
seering pain. Para bang sinasaksak ang upper right corner ng likod ko. Napakasakit.

"Aaahh!" sigaw ko dahil sa sobrang sakit.

"Wife! Wife! What's happening!?"

Buong lakas kong hinawakan ang parte ng likod ko na masakit. Sobrang hapdi talaga.
I felt like I was stabbed with a thousand knives or even more.

Bahagyang nilaylay ni Stephen ang damit ko sa parteng iyon. Kumunot ang nuo niya na
ba para bang nagtatanong at wala siyang maintindihan sa nangyayari sa akin.

I was still in pain. My cold fangs grew. This intense feeling is driving me crazy.
It's too painful

Hinawakan ni Stephen ang parteng iyon ng likod ko.

"The Emblem of Immortals."

Yung ang huli kong narining hanggang sa malawalan na ako ng malay.

*******

An: woooh. Boredom sucks. Hello guys?what do you think of this chapter? Anong
nangyayari kay May?

Comment. Vote

=================

■12■

-May-

Pagdilat ng mata ko, ang gwapong mukha ni Stephen agad ang bumungad sa akin. Oo
gwapo ang asawa ko! May angal? Teka lang. Anong nangyari sa akin? Ang natatandaan
ko, sumakit yung upper right corner ng likod ko tapos may sinabi siyang something.

"Are you okay?" nag-aalalang tanong niya.

"Yeah. I'm fine."

Hinimas ko yung sumakit na parte ng likod ko. Actually, hindi na masyadong masakit.
Pero kakaiba ang nararamdaman ko. Ewan ko ba.

"Teka. May pasok pa tayo di ba?"

Gabi na kasi. Ibig sabihin its time for our class. Nasanay na rin ako sa timezone
nila dito. Sa gabi nag-aaral at sa araw naman, well wala naman kaming ginagawa ni
Stephen. Nagpapacute lang ako sa kanya tuwing araw

"Wag na tayong pumasok. I have some things to do. Take a rest first."

"Oy! Teka! Sama ako!"

Napalingon siya sa akin. Lumapit siya at napailing.

"No. You need to rest."

"Ayoko."

Dali dali akong tumayo at kumapit ako sa braso niya. Kyaah! Ang muscles niya! Teka.
Chansing na ito. Pero, who cares? Asawa ko naman 'to! Kaysa naman 'yung haliparot
na Olive na 'yun ang kumapit sa asawa ko. No freaking way!

"Rest now, wife."

"No," sabi ko.

"Yes," sabi niya.

"No."

"Yes."

"No."

"Yes."

"Please hubby."

"What did you say?"

Ay bingi na pala asawa ko?

"Sabi ko please."

"No. After the "please" ."

Gosh! Kahiya naman! Bakit ko pa kasi nasabi 'yun? Aaminin ko sa inyo naisip ko
'yung endearment na sinasabi nila. Kala ko kasi corny 'yun eh. Pero ganun naman ang
ginagawa ng mag-asawa di ba? May petnames? Waah! Nakakahiya talaga! Plus lagi niya
akong tinatawag na wife. Ewan ko nga kung endearment 'yun eh. Pero dahil dun,
naisip kong maganda kong tawagin ko siyang hubby. Mas cute 'yun kaysa tawagin ko
siyang errr husband. Ang eng eng din kasi ng author at ngayon  lang nakaisip na
magbigay ng endearment eh chapter 12 na. Sisihin niyo siya! (agawin ko kaya si Kai,
you want?) Tumahimik ka author! May sehun ka na! (K.fine. ps. Dyosa ko!)

"Ah-hehe. Hubby."

Napayuko ako dahil nahihiya ako. Baka kasi ayaw niya di ba? Pinangunahan ko pa
talaga.

"Hubby?" tanong niya.

"Short term for husband *peace sign*" sabi ko habang nagpapacute at peace sign.

"Then, call me hubby."

Kyaah! Ang hot ng pagkasabi niya nun. Call me hubby ~ Parang kanta lang ng EXO, yun
yung idol ko nung nasa mortal world pa ako. Nagpaplay sa utak ko. Kyaaah! Call me
baby--este hubby!Alam niyo yung killer smile? Ganoo ang ginagawa niya eh. Kinikilig
naman ang ovaries ko. Takte.

"Then what will I call you?"

"Uhm. Teka mag-iisip ako."

Syempre joke lang na nag-iisip ako. Alam ko agad ang dapat itawag niya sa akin. 
Antagal ko ng pinag-isipin. Hihihi. Ano pa ba ang partner ng hubby?

"Wifey!" cheerful na sabi ko.

Bahagya naman siyang ngumiti at ginulo ang buhok ko.

"Call me wifey," seryoso at sexing sabi ko. Feel ko lang sabihin 'yun. Ang cool
kasi ng pagkakasabi niya eh, makikiuso lang ako.

"Let's go, wifey."

First time niya akong tinawag sa endearment namin and here comes the butterflies in
my stomach. Magsitigil nga kayo! Kinikilig na ang lola ninyo!

*****

Sumunod lang ako sa kanya. Kung di ako nagkakamali, papunta kami ngayon sa library
at hindi nga ako nagkamali. Umupo kami sa upuan, malamang. May mesa dito sa gitna
namin, bale, katapat ko siya.

"Hubby?"

"What?"

"Anong gagawin dito?" tanong ko.

"Magbabasa."
Tangek ka talaga, May. Malamang magbabasa, library to eh. Kinilig kasi kanina kaya
nawala common sense ko.

"Hehe. Sabi ko nga."

Nagsimula na siyang maghanap ng mga libro. Para di ako mabagot, naglibot din ako.
Baka may magandang novel dito. Wala kasing watty, wala tuloy akong mabasa.

Kumuha ako ng isang libro. Ewan ko nga kung ano basta ko na lang kinuha.

Umupo na ako. Nasa tapat ko na si hubby at seryosong nagbabasa kaya nagbasa na rin
ako.

Hmm. Tungkol sa  immortals ang nakita ko. Mukhang maganda naman. Para kasing
nagbabasa lang ako ng fantasy kahit alam kong hindi naman fantasy 'to.

Sa una, inexplain ng libro ang special abilities ng mga immortals at kung paano
sila naiiba sa isa't isa.

May tatlong clan daw ang immortals. Witches (female) and warlocks (male),
Werewolves and Vampires.

Witches/Warlocks can cast spells. Special ability nila ang spells. Kaya nilang
sumanib sa katawan ng iba at kontrolin ito. They can also summon the elements for
help and do things with their mind.

Eh? Hindi naman pala sila nangkukulam? Good to know.

Werewolves have human like forms but can transform into mystical wolves. They have
exquisite agility, strength and speed especially in wolf form.

Eto nga si Jacob from twilight. Totoo pala ang lahi niya. Kasing gwapo din kaya
niya ang mga werewolves?

Vampires naturally posses great and powerful agility, strength, speed. Each have
special abilities-elements, teleportation, telekinesis etc.

Ito siguro ang sinasabi ni hubby na special ability. Kada vampire daw meron nun,
iba-iba daw eh. 'Yung sa kanya kasi ay fire. Ewan ko nga kung ano akin. Di pa kasi
lumalabas.

Sunod na page pinakita 'yung sign ng kada clan. Emblem of witches, Emblem of
werewolves at Emblem of vampires. Sa witches, parang stick na may mga design. Sa
werewolves naman as in wolf na picture tsaka sa vampires ay pattern na hindi ko
maintindihan. Anong kinalaman nun sa bampira?
I turned the next page.

The Emblem of Immortals

'Yun ang nakasulat. Narinig ko na 'to kay hubby ah? Tama! Noong sumakit 'yung likod
ko at bago ako mawalan ng malay, sinabi niya 'to.

Napahawak ako sa parteng 'yun ng likod ko. Hindi na siya masakit.

"No. Impossible."

Napatingin ako kay hubby. Umiiling siya habang ang mata niya ay nakapokos pa rin sa
libro na binabasa niya. Para bang naguguluhan siya at may bumabagabag sa kanya.

"Bakit hubby?"

"Don't mind me wifey."

Sinunod ko na lang siya at bumalik na sa pagbabasa.

******

Gabi, kinabukasan, handa na kami ni Stephen dahil papasok na kami ngayon sa school.

Sa hallway pa lang ramdam ko na ang mga titig nila. Naririnig ko pa sila. Matalas
nga pandinig ko di ba? Nakakairita tuloy.

Bakit kaya umabsent sila?

Kyaah! Namiss ko si Prince Stephen!

Gwapo niya no? Swerte ng asawa.

Oo ineng. Ang swerte ko kaya tumahimik ka diyan bago kita paliguan ng ipis.

Kyaaah! Ipis! Ipis! Tulong!

Napalingon kami doon sa sumigaw. Iyon 'yung mga babaeng nagbubulong-bulungan

kanina. Bakit ang daming ipis? Parang kanina lang iniisip ko 'yun ah?
Lumapit doon si hubby. Pinaalis niya 'yung mga babae at sinunog lahat ng ipis doon.
Woah cool!

Thank you Prince Stephen

Nagpasalamat 'yung mga babae pero si hubby poker face. Sa akin lang 'yan ngumingiti
ineng.

Bumalik na siya sa tabi ko. Maglalakad na kami pero malayo pa lang ay kumaway na sa
amin si Olive. Hintayin daw namin. Asa pa siya! Landi to the max talaga!

Papalapit na siya at pangmodel pa ang lakad. Arte talaga. Hay naku, sana madapa
siya.

Omygoosh! Nagdilang anghel ako! Nadapa lang naman siya at nakasubsob ang mukha niya
sa sahig. Pinipigilan ko ang tawa ko. Iyan napapala mo sa heels mong singtaas ng
mayon.

"Grrr. Who pushed me!?" galit na tanong niya. Pinipigilan pa ng iba na tumawa. Ako
din gusto ko ng tumawa eh. Shunga naman, wala namang nakasunod sa kanya. Sino pa ba
tutulak sa kanya? Sadyang lampa lang talaga siya.

"Huhu. Stephen."

Nag-inarte pa siya at kumapit sa braso ng asawa ko. Tss. Kaartehan mo te.

Inalis naman ni Stephen 'yung kamay ni Olive. Tsaka hinatak ako papasok sa
classroom. Buti nga sa babaeng 'yun! Nakakaimbyerna siya!

"Stephen baby! Di mo ba ako dadalhin sa clinic," rinig ko pang sigaw niya.

"Tss," yun lang ang sabi ni Stephen.

In fairness ang ganda ng simula ng gabi ko. Lahat ng iniisip ko nangyari. Weird.
Well that's just a pure coincidence. A funny coincidence it is.

******

An: waah! Grabe feels ko sa exo kaya matagal akong di nag update. (Matagal pa rin
ba yun?) Kekekek . Comment and vote!

=================
■13■

-Angeli-

Nakita namin ang nangyari doon sa mga babae at kay Olive. How gross! We saw it all.
Of course I'm with my sister Carmela. She's quiet, as usual. We are on our way to
our class and then we saw this super disgusting hallway scene starring those
vampiress and Olive.

"So gross," sabi ko.

"Something's wrong," sabi ni Carmela habang sinusundan ng tingin sila kuya at May.

"Huh?"

"About May."

Ano bang mali kay May? Well I can say that she's weak because she is once a mortal
and I hate weaklings.

"Stop talking in riddles Carmela, ano ba talaga ang gusto mong sabihin?" iritang
tanong ko.

Lagi kasi siyang ganyan. Ang misteryoso niya masyado. Mana siya kay kuya Stephen.
Wala namang kakaiba kay May except the fact that she irritates me.

"Tss. Nevermind."

Kita mo 'to! May sinasabi kanina tapos babawiin.

Hindi na ako sumagot at nagpatuloy na lang kami sa paglalakad papuntang class.

Hindi namin kaklase si kuya kaya dumiretso na kami sa sarili naming classroom.

Pero nakita ko si Blake na nagmamadali rin papuntang class niya. He looked at my

direction and smiled. Nginitian ko din siya.

"Stop that Angeli."

Napalingon ako kay Carmela. She's dead serious. I just hate my sister when she acts
this way.

"Kalaban natin ang mga Devonshire," matigas na sabi niya

Sa mundo ng mga vampires, ang pamilya namin ang kinikilalang pinakamataas sa royal
blood. There had been a secret war between the Devonshire and Grayson. Gusto din ng
mga Devonshire na sila ang kilalaning pinakamataas kaya nagkagulo. Everyone is
aware of that pero ang alam nila ay natigil na ito pero hindi, dahil hanggang
ngayon, magkaaway pa rin ang pamilya namin. Blake is the son of the Devonshire and
I'm a Grayson. Yeah. Forbidden love. Sucks, right?

"Involve ba kami doon ni Blake!? He won't hurt me," sabi ko.

"Stay away from him or I will tell kuya about you and Blake," pagbabanta ni Carmela

I smirked. You're smart Carmela pero hindi mo yata naisip na may sekreto ka rin.

"No you won't. Pag sinabi mo yan kay kuya, sasabihin ko rin ang tungkol sa mortal
na kinababaliwan mo. What was his name again? Oh right. Darren? Am I correct?"

I saw her stiffen. It's a sign that I won.

"Keep your mouth shut," sabi niya.

Victory.

"Of course, sis. Love yaah!"

"Tss."

Pumunta na kami sa klase namin. We are the Grayson sisters, no one dares to mess
with us.

***

-May-

Pumasok na kami ni hubby sa klase. Natatawa pa rin ako sa nangyari kanina. Pero the
best talaga 'yung pagsubsob ni Olive. Ang sama ko ba? Deserve niya naman 'yun eh!
Pasalamat pa nga siya marble floor 'yung sinubsuban niya. Pero epic talaga eh.
Umaayon talaga sa akin ang swerte.

"Why are you smiling? Tss. You look stupid wifey."

"Eh?"
Napatingin ako kay hubby na kanina pa pala ako tinitingan.

"Anong stupid? I think the right adjective is pretty."

Kasalanan ko ba kung paulit ulit na nagrereplay sa utak ko 'yung nangyari kanina?

"Ang hangin mo," sabi niya.

Waah! Gaya-gaya siya! In fairness natututo na siya.

"Anong pinagsasabi mo hubby? Nakaaircon naman tayo ah," mapang- asar na sabi ko

Naalala ko ang scene na 'to, yan din ang sinabi niya sa akin.

"Pssh."

Inasar ko lang siya nang inasar. Wala pa naman 'yung teacher. Asan kaya si Andy?
Wala rin siya eh.

"Wifey, may nararamdaman ka bang kakaiba?" tanong niya.

"Wala naman. Bakit?"

"Yung mark sa likod mo? Wala bang pagbabago? Sumasakit pa rin ba?"

"Hindi na siya masakit, hubby. Wag kang mag alala wala naman akong nararamdaman."

Hinaplos ko ang likod ko Pati ako napapatanong din, ano ba talaga ang ibig sabihin
nito?

Pagkatapos naming magbasa ni hubby ay dumiretso na kami sa kwarto.

"Wifey, pwede bang matingnan 'yung likod mo?"

Tumango lang ako bilang pagsang-ayon. Nilaylay niya ang damit ko. Masusi niyang
sinusuri ang parteng 'yun ng likod ko. Come to think of it, hindi ko pa pala
nakikita kung anong nangyari diyan. Bigla na lang kasing sumakit.

Binalik niya sa ayos ang damit ko.

"Wifey, aalis muna ako," sabi niya.

"Sama ako!"

"No. I'm gonna meet my Mom."

"Bakit? Bawal ba ako dun?" tanong ko.

"We have some private matters to discuss. Just wait for me, wife."

Hindi na ako nangulit hanggang sa naramdaman ko na lang ang pagdampi ng labi niya
sa pisngi ko.

"See you, wife. I love you."

Hindi ko maiwasang mamula sa gestures niya. Kinikilig ako!

****

Ano ba talaga ang tinitingnan niya sa likod ko? Lumapit ako sa isang malaking
salamin dito sa kwarto. Tiningnan ko ang parteng 'yun ng likod ko. Hindi ko
maiwasang magtaka. Wala naman 'to dati ah? May marka ang likod ko. Ang ikinabigla
ko pa ay kaparehong-kapareho ang korte nito sa picture sa libro kanina.

"The emblem of immortals," bulong ko habang tinitingnan ang marka sa likod ko.
Bakit naman ako nagkaroon nito? Parte ba 'to ng pagiging bampira? Kung ganun, bakit
hindi sa akin sinasabi ni Stephen ang tungkol dito? Mukhang naguguluhan pa nga siya
eh.

Inaayos ko na lang ang sarili ko at lumabas. Hahanapin ko na lang si hubby.

Hubby? Asan ka?

Kinausap ko siya sa isip pero hindi siya sumasagot.

Nilibot ko ang palasyo hanggang sa makarating ako sa isang kwarto. Dinig ko ang
pag-uusap nila hubby at ni Queen Jocelyn. Nagtago ako sa may gilid. Mabuti na lang
matalas ang pandinig ko kaya walang problema sa akin na pakinggan ang conversation
nila kahit medyo malayo ako.

"Bakit anak? Mukhang may pinoproblema ka," malumanay na sabi ng reyna.

"Mom, It't about May."

Hala? Ako? Pinoproblema niya ako?

"Why? What happened?"

"She has the emblem," sagot ni Stephen.

"Of course she will have an emblem, she's a royal blood vampire."

"It's not what you think, Mom. She doesn't have the Emblem of Vampires."

'Yung mark sa likod ko? Tama. Hindi naman nito katulad ang emblem of vampires.

"What do you mean?" takang tanong ng reyna.

"She has the Emblem of Immortals."

Sandaling natahimik ang dalawa. The queen is thinking of something and so is

Stephen.

"I'm thinking of something but it's impossible, I mean, it never happened.

Lumalabas ang emblem bilang patunay na isa ka ng ganap na imortal. The Emblem of
Vampires are for vampires, the witches are for witches and werewolves are for
werewolves. Bakit iba ang sa asawa mo?"

"Hindi ko rin alam. Sabi mo kanina may naiisip ka, ano 'yun mom?"

"Wag mo ng isipin 'yun. Pasensya na at wala akong maisasagot sa kalagayan ni May

ngayon. But I think Delphi knows."

"Delphi? The witch from the South?"

"Yes. I think she can help. Pupunta siya dito sa moonlight festival. Ask her after
the feast."

"Okay, I will. Bye Mom. Thank you."

Narinig kong palabas na sila hubby sa kwartong 'yun. Tarantang-taranta ako dahil
alam kong masamang mag-eavesdrop at baka mahuli ako.

Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kaya tumakbo ako at hindi ko namalayan na
nandito na ako sa kwarto ko. Whooooah. Ang bilis nun! Wala pang isang minuto andito
na ako. Cool. Super speed.

Bumagabag sa utak ko yung pinag-usapan nila. Sigurado akong bampira ako. Umiinom
ako ng dugo, naiirita ako sa araw at lumabas na rin ang pangil ko kaya sigurado
ako. Pero bakit iba ang sinasabi ng marka sa likod ko?

"Wifey?"

"Huh?"

"Spacing out? Teacher is here. I'm going now."

"Teka, saan ka pupunta?" tanong ko.

Balak niya bang magditch ng klase?

"Oy! Oy! Masama magcutting!" saway ko.

"No wifey, I have things to do for the moonlight festival."

"Ok. Pwede bang sumabay dito kay Andy?"

Tiningnan ko si Andy. Nandito na nga siya. Ngayon ko lang napansin.

"No," matigas na sabi ni hubby.

"Eh bakit? Wala sa aking maghahatid sa palasyo."

"Meron. Hintayin mo lang sa may gate sila Hans, Steve at Brentt sila maghahatid
sa'yo."

"Sino naman ang mga yun?"

"Mga kaibigan ko. Pag may lumapit sayong tatlong pangit, sila na 'yun," sabi niya
sabay tawa ng mahina.

"Eh?"

May pangit bang bampira? Makapanlait naman 'tong si hubby.

"Ako na lang maghahatid kay May." sabi ni Andy

"F*ck off. Narinig mo naman sigurong may maghahatid na sa asawa ko. So shut your
d*mn mouth."

Heto na naman sila. Kinakabahan ako tuwing ganito silang dalawa, parang kaya nilang
magpatayan anytime na gustuhin nila at wala manlang akong kaalam-alam kung bakit.

"Bullsh*t," mura ni Andy.

"Something wrong?"

Napatingin kami kay teacher. Nakatingin na rib sa amin ang lahat ng classmate
namin.

"Ah. Eh. Wala po. Aalis na po si hubby," sabi ko.

"Okay. You're highness you may go."

Umalis na si Stephen pero bago 'yun ay hanalikan niya muna ako sa cheeks.

"Take care, wife. I love you," bulong niya saka tuluyang umalis.

Nakita ko sa peripheral vision ko ang pag iwas ng tingin ni Andy.

"Sorry sa inasal ni hubby," paumamhin ko.

"It's not your fault." 'Yun lang ang sinasabi niya tsaka nakinig na sa klase.

****

Uwiaan na. Nag-insist si Andy na ihatid ako pero tumanggi ako dahil baka pag-awayan
na naman nila 'to ni hubby.

Kaya nandito ako ngayon sa gate at hinihintay ko ang tatlong pangit na bampira na
sinasabi ni Stephen.

Dumating ang tatlong gwapong bampira. Oo malakas talaga ang appeal nila dahil halos
lahat ng babae napapatingin sa kanila. Kinikilig pa nga yung iba eh.

"Hello May!" bati sa akin ng isa sa kanila.

"Huh?"

Lumapit sila dito sa kinauupuan ko. Sila ba ang tatlong pangit na bampira na
sinasabi ni Stephen?

"Ako nga pala si Brentt."

"I'm Hans."

"Steve."

"Kayo ba yung tatlong pangit na bampira na sinasabi ni hubby?"

"Huh!? Asan ang pangit? Sa mukhang to?" sabi ni Brentt na pa-acting acting pa.

"Ikaw siguro yun dude," sabi ni Hans sabay siko kay Steve

"Aiish. Wag niyo kong idamay sa problema niyo. Biniyayaan ako ng gwapong mukha.
Tara na May baka malintikan kami kay Stephen kung di kami namin maihatid," sabi ni
Steve

Dumiretso na kami sa sasakyan. Nice. Lambourgini naman ang sasakyan nila. Si Hans
na ang nagdrive at napakapit naman ako sa sobrang bilis niyang magmaneho.

Hinatid nila ako sa palasyo. Pero napapailing na lang ako dahil nagtatalo sila kung
sino daw ang mas biniyayaan ng kagwapuhan.

Hindi nga sila pangit pero mga baliw naman.

****

An: yo! Hihi. Comment and vote. Yung tungkol sa emblem, lalabas lang ang mark nun
kung fully grown witch, vampire or warewolf ka na. Kung vampire ka na, lalabas ang
emblem of vampire ganun din sa witch at warewolves. Hehe yun lang. Baka maguluhan
kayo.

Comment. Vote

=================

■14■
AN: Ilalabas ko ang kapangyarihan ni May pero di ko pa irereveal ang iba haha.
Thank you sa voters and commentors ng story na ito. Love lots!!

-May-

"Ingat ka hubby," sabi ko bago isarado ang kotse ni Stephen.

"I will. Take care, wifey," sabi niya.

Tumalikod na ako sa sasakyan ni Stephen at dumiretso na sa eskwelahan. Hindi ulit

papasok ngayon si Stephen dahil aasikasuhin niya pa ang moonlight festival. Namiss
ko tuloy siya.

Marami siyang binilin. Sabi niya, dapat daw sumabay ako sa tatlong pangit (Hans,
Steve, Brentt) kung uuwi ako at huwag ko daw kausapin si Andy.  Ang protective niya
talaga.

"Aiish. Late na ako,"sabi ko sa sarili ko.

Dahil nga sa kinulit ko ng kinulit si hubby na sumama ako sa kanya kanina, heto ako
ngayon at patakbo-takbo sa hallway dahil super late na talaga ako. Wala ng
estudyanteng nagkalat dito, ibig sabihin umpisa na nga ng klase.

"Where do you think you're going?"

Nilingon ko si Olive na mataray na nakatingin sa akin. May mga kasama siya ngayon.
Dalawang babae na sobrang iksi ng palda at mukhang espasol.

"Malamang sa klase ko," walang kagatol-gatol na sabi ko at dumiretso ng maglakad

Pero hindi pa man ako nakakalayo ay nakatayo na silang tatlo sa harap ko at

hinarangan ang dinadaanan ko sana. Kaasar naman 'tong mga bampirang 'to. Late na
ako! Ngayon ko lang napag-isip na dapat ginamit ko na lang ang super speed ko, edi
sana nakarating na ako sa classroom at hindi na sana ako nakikiusisa sa feeling
mistress na si Olive. Nagdala pa ng minions na kasing pangit niya.

"Padaanin mo nga ako!" inis na sabi ko.

"Wala ang asawa mo ngayon kaya magpakabait ka na lang para di ka masaktan," sabi ni
Olive with matching roll eyes pa. Bwiset siya! Eh kung dukutin ko kaya ang eyeballs
niya?

"Tabi sabi eh! Hindi ka lang pala maharot perwisyo ka pa!" sabi ko.
"Maharot? I'm just taking care of my properties and Stephen is one of them," sabi
niya tsaka dinuro-duro ako.

Property? Ano kala niya kay Stephen, pag-aari niya? Hindi lang pala siya maharot at
perwisyo isa din pala siyang malaking feeler.

"Excuse me, Olive. I don't think you own my husband. You don't even own anything
except your flirthy clothes and your ugly face."

"You bi--"

"Hep! I'm not done yet. You know what you are in our relationship? Let me tell this
to your disgusting face, you're nothing but a pest. Wala na ngang may gusto sa'yo,
nakikisiksik ka pa sa relationship namin. I know my husband has high standards so
he won't waste his time to a slutty bitch like you. So f*ck off."

Lihim na napapangiti ako, deep inside. Nakikita ko kasi ang pamumula niya sa galit.
Sobra na kasi siya eh. Bilang legal wife dapat ipaglaban ang asawa. Di ba? Hoho.

"Bea, Thea, dalhin niyo na ang babaeng 'yan. Kailangang turuan ng leksyon," utos
niya sa dalawa niyang kasama

Bigla na lang nagkaroon ng maraming Bea. As in. Mga sampu yatang Bea ang nasa harap
ko ngayon. Parang nagkaroon ng sampung xerox copy si Bea. Is this her ability?

Tatakbo na sana ako nang bigla na lang akong higitin ng dalawang Bea. Hindi na ako
makawala dahil ang lakas niya. Malakas din ako pero di ako makapalag dahil ang dami
nila.

"Thea, gawin mo na."

Lumapit sa akin si Thea. Tiningnan niya ako sa mata. Hindi ko mapigilang hindi
mapatingin sa mata niya hanggang sa unti-unting nanghina ang katawan ko at nandilim
na ang paningin ko.

"Sleep, bitch."

******

Naggising ako at nandito na ako sa isang abandonadong building. Nakakaasar talaga

ang mga kampon ni Olive. Edi hindi na ako nakapasok! Nakakabwiset!

"Oh! The princess is awake!" maarteng sabi ni Olive saka lumapit sa akin.
Nakagapos ako ngayon sa isang upuan. Tsk. Walang originality talaga ang babaeng
'to. Saan niya kaya napanuod 'tong kidnapping scene? Grabe nakakamangha! (Insert
sarcastic tone =_=)

Sinampal niya ako. Naramdaman ko ang pagdugo ng gilid ng labi ko dahil sa lakas ng
sampal ng bruha.

Ilang pasakit pa ang naranasan ko sa kanya. Pati sila Bea at Thea ay nakisali rin.
Sampal, kalmot, suntok at ilang sabunot ang inaabot ko. Gusto kong kumawala pero
ang higpit nang pagkakatali nila.

"Can I drink her blood?" tanong ni Thea kasabay ng paglabas ng pangil niya.

Ano? Iimunin nila ang dugo ko? Bampira din kaya ako!

"Yuck, Thea. Drinking that bitch's blood? You have got to be kidding me," sabi ni
Olive na parang diring diri.

Ako din nandidiri sa mukha mo, Olive.

Nawala ang pangil ni Thea nang pagsabihan siya ni Olive.

"Ganyan ka na lang ba May? Akala mo kung sino kang matapang? Well in fact isa ka
lang malaking pabigat kay Stephen. Aagawin ko sa'yo ang asawa mo. I know it will be
easy because your weak."

Biglang nandilim ang paningin ko. Sobrang galit ang nararamdaman ko kay Olive.
Hindi ko alam ang sunod na nangyari pero parang may kumakawala sa katawan ko na
hindi ko mapigilan.

*****

-Third Person-

Naputol ang lubid na nakapulupot kay May. Sobrang lakas nito ngayon. Nag-iba din
ang kulay ng kanyang mga mata. Naging pula ang mga ito. Kitang-kita din ang galit
na ekspresyon niya. Ang kanyang matutulis na pangil ay lumabas na rin.

Hindi inasahan nila Olive, Bea at Thea ang nangyari kay May. Nakaramdam sila ng
kaba dahil ngayon ay maayos na nakatayo si May na para bang wala siyang iniindang
sakit. Napakaganda nitong bampira pero nakakatakot din.

"How did you---" sabi ni Bea na halata ang kaba.

"Scared? Well you should be," malamig na sabi ni May. Walang bakas na kahinaan sa
kanya.

"You wanna fight? I'll give you a fight," sabi ni Olive kasabay ng paglabas ng
kanyang pangil.

Mabilis na nilusob nilang tatlo si May. Pinarami ulit ni Bea ang sarili. Gumamit
naman ng teleportation si Olive para mas mabilis pa siyang kumilos. Umaatake rin si
Thea. Ginagamit niya lang ang skill ng ordinaryong bampira dahil hindi magagamit sa
laban ang ability niyang pagpapatulog.

Kung mabilis silang tatlo, ay lalong mas mabilis si May. Parang wala lang sa kanya
ang atake ng tatlo at walang hirap niya itong iniilagan.

Tumigil ang tatlo dahil wala namang epekto ang ginagawa nila. Bakas ang frustration
sa mukha ni Olive dahil hindi siya umubra kay May.

"Are you done?" nakakakilabot na sabi ni May.

Hindi sumagot ang tatlo. Gusto na nilang tumakbo pero wala silang magagawa.

"Levity," wika ni May.

Kinumpas ni May ang kamay niya kasabay ng pag-angat ng katawan nila Olive. Para
bang dinadala sila ng hangin. Itinaas ni May ang tatlo hanggang sa makaabot na ito
sa dingding ng building.

Kinumpas niya ulit ang kamay niya. Mabilis na nahulog ang tatlo mula sa ere. Rinig
ang lakas ng kalabog dahil sa pagkahulog nila.

Hindi na nakatayo sina Bea at Thea pero pinilit pa rin ni Olive na tumayo. Kahit
hinang-hina na siya ay nagawa niya pa ring tumayo.

"You're quite strong bitch," sabi ni May saka ngumiti ng nakakilabot.

"Let's see. Right knees." wika ni May.

"Ahhhh!" sigaw ni Olive kasabay ng pagsakit ng kanan niyang tuhod. Napaluhod ito sa
sobrang sakit na pinaparamdam sa kanya.

"How about shoulders?"

Napapikit na rin si Olive sa sakit ng balikat niya. That moment she realized na
lahat ng sinasabi ni May ay nangyayari.
Pero sa huli hindi pa rin sumusuko si Olive. Kinuha niya ang silver knife na
nakatago sa likod niya. Iningatan niyang hindi makita ni May ang kutsilyo. Ito ang
kahinaan ng mga bampira, silver. Gawa sa kahoy ang handel ng kutsilyo kaya hindi
siya nasaktan ng hawakan niya ito.

"We're not done yet princess," sabi ni Olive saka niya binato ang kutsilyo kay May.

Hindi ito inasahan ni May. Naramdaman niya na lang ang sakit at unti-unti niyang
panghihina.

-Stephen-

Hinatid ko si May sa eskwelahan. Marami pa akong aasikasuhin ngayon dahil sa

moonlight festival. As much as possible, I want to be with her all the time, but I
can't. I still have my duties.

Habang inaasikaso ang mga preparation, hindi ko alam pero parang kinakabahan ako.
Wala naman dapat ikakaba pero kakaiba ang nararamdaman ko ngayon. Hindi ako
mapakali.

"Sh*t," I cursed. This is happening because May is in danger. We have a bond

because of our marriage. This kind of feeling happens to a vampire when his or her
mate is in danger.

"Aalis na ako," sabi ko.

"Pero po---"

"May is in danger."

Hindi ko na hinintay sumagot si Waldren at mabilis na akong tumungo sa kotse ko.

I'm still nervous and uneasy. The thought of my wife being in danger makes me feel
multiple emotions--sadness, grief, anger.

"D*mn. Where the hell is she?"

Nagdrive ako ng nagdrive but then my instinct told  go to the old building.

Doon ko nakita si May. Nandoon din sila Olive pero nakahandusay na ang dalawa
niyang kaibigan at walang malay. Si Olive naman ay nakaluhod na parang hirap na
hirap na rin. Did May do this?

"We're not done yet princess," sabi ni Olive saka niya binato ang kutsilyo kay May.
"May!!" sigaw ko.

Para bang tumigil ang mundo ko sa nakita ko. Halos hindi ako makagalawa nang makita
kong tumusok sa katawan niya ang kutsilyo.

Mabilis kong pinuntahan si May. I saw blood in her shirt and she's losing her
consiousness.

"Silver."

Halos manginig ako nang malaman kong isang silver knife ang binato ni Olive.
Kahinaan ng mga bampira ang silver. Kung may makakapatay man sa amin, 'yun ay ang
silver. Kinuha ko ang kutsilyo na nakasaksak sa sikmura niya. She slightly yelped
in pain.

Kitang-kita ko ang panghihina ni May habang hawak ko siya. Hindi ko rin napigilan
ang pag-agos ng luha ko sa nakikita ko ngayon. Millions of thing is running in my
mind at this moment. I swear I'm not gonna forgive myself if something happens to
her.

Mabilis ko siyang binuhat at tumakbo ako sa kotse ko.

Nag-umpisa akong magmaneho pero di pa rin tumitigil sa pag-agos ang luha ko.

"Please hold on, wife. Don't leave me. I love you so much," sabi ko habang umiiyak.
Sh*t.

"I---lo--ve-- you too."

Hindi ko alam kung matutuwa ako sa oras na 'to dahil narinig ko ang pinakamatamis
na salita mula sa kanya, pero mas nananaig ang pag-aalala at galit ko sa sarili ko
dahil wala ako noong kinailangan niya ako.

***

An: hellooooo!!!! Huhuhu. Kawawa naman si Stephen. Awwts.

Comment. Vote

=================
■15■

-May-

"Nagigising na siya."

"Unbelievable."

"Her recovery is too fast."

Miunulat ko ang mga mata ko. Hindi sila mapakali ang mga bampira sa paligis ko pero
sa isang mukha lang talaga ako nakafocus. Nakangiti siya sa akin pero bakas pa rin
ang pag-aalala sa kanya.

"I'm so glad you're awake," sabi ni Stephen.

Hinaplos ko ang mukha niya at nginitian ko rin siya pabalik.

"Hindi kita pwedeng iwan hubby, baka agawin ka ni Olive," pabirong sabi ko.

Bumangon ako. Naalala ko ang nangyari. Hindi ko alam kung paano ko nagawa 'yun pero
sa tingin ko instincts yun. Naguguluhan ako sa ability ko. Para bang kaya kong
gawin lahat.

"Don't stress yourself too much, wifey," sabi niya tsaka ako inalalayan.

"Okay na ako hubby. Parang wala ngang nangyari eh."

Totoo 'yun. Wala akong nararamdamang sakit sa katawan ko. Kahit katiting wala akong
nararamdamang kirot. Parang natulog lang talaga ako.

"Pero muntik ka ng mamatay."

Napayuko si Stephen matapos niyang sabihin 'yun. Kinuyom niya ang kamao niya
hanggang sa halos mamuti na ito.

"Hahayaan ko bang mangyari 'yun, hubby? Syempre hindi."

Biglang lumapit sa amin ang isang middle age na lalaki.

"Ichechek ko po muna siya."

Tiningnan niya ako. Naawkward nga ako dahil sa tingin niya eh.

Its okay, wifey. He's a doctor. His special ability is x-ray vision.

Kaya pala. Ang astig din ng powers niya malaking tulong sa profession niya.

"Normal naman po lahat ng organs niya. It was an incredibly fast recovery.

Normally, kapag natamaan ng ganun kalalim ng isang silver ay matatagalan ang
recovey. It could take a year or worse the patient might die. Pero isang linggo
lang nakarecover agad siya."

Isang linggo? Ibig sabihin, isang linggo na akong tulog?

"Mauuna na po ako," sabi ng doctor tsaka umalis na.

Tumango si Stephen at pinaalis niya na lahat ng nag-aasikaso dito sa kwarto namin.

Nag unat-unat na rin ako tsaka tumayo. Isang linggo ba talaga akong tulog? Di ko
naman feel dahil okay na okay naman ang pakiramdam ko.

"What are you doing?" tanong ni Stephen.

"Tumatayo? Bakit?"

"You need to rest," seryosong sabi niya.

"Okay na ako. Isang linggo na nga akong natulog eh."

Sumayaw sayaw pa ako sa harap niya. Pfft. Nakakatawa ang reaksyon niya nakakunot
ang noo at lukot ang mukha.

"Then it's settled, you're not going to the festival," sabi niya.

"What!? Bakit!? Sa moonlight festival?! Kailan ba 'yun!? Okay na ako ah!" reklamo
ko

"Yes. It's tonight. Dito ka lang sa kwarto magpahinga ka," sabi niya.

"Waaah! Ayoko! First time kong makakita ng festival niyo dito tapos ikukulong mo
ako! Hubby naman eh!"

Nagpout pa ako at nagpacute sa kanya pero mukhang wala namang effect.

"Dito ka lang. You can watch in the balcony. Doon ka na rin magharness ng energy.
Wag ka lang lalabas."

"Huhu."

Hindi na ako nakaangal. Ang unfair niya talaga! Hindi na,an ako imbalido ah!

Papaalis na siya nang bigla ulit siyang lumingon sa akin.

"I love you," he said with a smile.

Automatic nagflash sa isip ko ang sinabi ko sa kanya. Waaah! Omygosh.

"Uhm. Thank you?" patanong na sabi ko.

It's obvious that I'm trying to act dumb. Nahihiya kasi ako. Oo totoo ang sinabi
ko. I love my husband. Narealize ko 'yun nang sinabi ni Olive na aagawin niya ang
asawa ko. I felt threatened. Natakot ako na mawala si Stephen.

Nakita ko ang pagkunot ng nuo ni Stephen. I know he's expecting a different answer.
Lalabas na sana siya nang tawagin ko ulit siya.

"Stephen."

Tumigil siya at tumingin sa akin.

"I love you too."

I love you more, wifey

***

Boring! Kailangan ko na talagang makalabas dito! Alam kong abala ang lahat pero
gusto ko talagang makita ang festival. Okay naman na kasi ako pero masyadong
protective 'tong asawa ko.

Lumabas ako sa balcony. Hindi ko maiwasang mamangha sa nakikita ko. Lahat ng mga
bampira ay nakakulay pula. Tapos may mga nakakulay green at blue. Siguro sila na
ang mga wiches, warlocks at werewolves. Buhay na buhay ang bayan sa gabing ito.
Nakikita ko ang kasiyahan mula dito. Sa may garden kasi ang pagtitipon. Kitang-kita
din doon ang napakaliwanag na buwan.
Naiinggit na talaga ako. Kailangang makatakas ako dito. Lock kasi 'yung pinto.
Nakakainis talaga. Kaya ko bang tumalon dito? Ang taas naman nito.

Fly

Lumipad? Kaya ko ba?

Nagconcentrate ako at pinikit ko ang mga mata ko pagkatapos ay tumalon ako mula
dito sa balcony. Iniisip kong lumulutang ako. Naramdaman ko ang paggaan ng katawan
ko. Dahan dahan akong bumaba. Inaalalayan ako ng hangin hanggang sa makababa ako ng
ligtas.

Whoah. Cool.

Teka, paano na 'to? Siguradong mapapansin agad ako dahil hindi ako nakapula. May
idea na ako sa kapangyarihan ko. At kung tama ako, gagana 'to.

Red dress

Inimagine ko na suot ko ang isang kulay pulang damit. Pagdilat ko, laking gulat ko
na suot ko na nga ito. Cool. So this is my power. I can make things happen just by
thinking.

Naglakad ako ng dahan dahan para walang makahalata sa akin. Lagot ako sa asawa ko
pagnahuli ako.

Lakad. Lakad.

"I saw what you did."

Napatigil ako sa paglalakad nang may nagsalita galing sa puno. Doon ay dahan dahang
lumapit sa akin ang isang napakagandang babae. Parang magkasing edad lang kami.
She's wearing a green flowy dress that accentuated her curves perfectly.

"Ha? Anong--"

"You have incredible powers May."

Teka, kilala niya ako? Tsaka nakita niya ang ginawa ko?

"Yes, I saw it and I know you," sabi niya.

Mind reader ba siya? Bakit alam niya?

"I'm not a mind reader. It's easy to read your expression, that's why."

"Uhm. Ano ka ba? I mean, saang clan ka nabibilang?" tanong ko. I'm sure she's not a
vampire.

"I'm a witch. My name is Delphi."

So lahat ng nakagreen ay witch at warlock. Delphi. Saan ko nga ba yun narinig?

Pamilyar siya.

Alam ko na! Siya 'yung pinag-uusapan nila Stephen at Queen Jocelyn sa library.
Delphi, the witch from the South. May alam ba siya sa emblem sa likod ko?

"I have to go, nice to meet you your highness," yumuko siya tsaka bigla na lang
nawala.

Sayang. Hindi ko naitanong sa kanya.

***

Nakita ko si Stephen sa di kalayuan. Seryoso ang mukha niya habang nakikipag usap
sa mga bisita. Poker face talaga si hubby. May ilang dalaga ring lumapalit sa
kanya. Bitches.  Gusto kong sugurin 'yung ibang nakacling sa kanya pero pinipigilan
ko lang ang sarili ko dahil siguradong mahuhuli niya ako.

"Tense ka masyado, May. May ginagawa bang masama ang asawa mo?" Napalingon ako kay
Andy. Gosh. Tagal ko na rin siyang di nakausap.

"Wala no! Baka masapok ko 'yun ng wala sa oras pagnagkataon," sabi ko.

"You're finally acting like his real wife."

"Ako pa! Haha. Ang usisero mo talaga no! Namiss ko tuloy nung mga panahong bakla ka
pa. Nung mga panahong mas malandi ka pa sa'kin," natatawang saad ko

"Yeah, I miss those times too. 'Yung hindi ko kailangang lumusot sa asawa mo para
makasama ka," seryosong sabi niya.

Natahimik kami sandali. Napaisip din ako kung bakit ganoon na lang galit nila sa
isa't isa. Bakit nga ba?
"The moon has reach its peak, be ready."

***

AN: hello!! Mwahhahaha sorry sa super duper tagal na ud. Wala kasi akong connection
.. peaceyow! XD

=================

■16■

An: Hello guys! Flattered ako sa mga comments niyo sa previous chapter. Sabi niyo
namiss niyo si Andy kaya bibigyan ko ng POV ang baklang to hahaha. Bigyan naman
natin siya ng exposure xD Keep the votes and comments coming! Thank you!

-Andy-

Nakita ko si May sa di kalayuan. Akala ko hindi siya pupunta dito sa festival dahil
sa kalagayan niya but here she is. I'm glad she's okay. Sobra akong nag-alala sa
kanya.

(Eto yung time na dinala nila Olive si May sa building)

Hindi ako mapakali sa klase namin. Wala pa kasi si May. Wala din ang asawa niya.
Alam ko namang busy si Stephen sa festival at alam kong papasok ngayon si May dahil
nasense ko ang presence niya sa school kanina. Special ability ko 'yun. Nasesense
ko ang kahit ano sa paligid ko. Wether it's a person or danger, I can sense it as
long as nasa 1km radius 'yun. Pero hindi lang ganoon ang ability ko; ten times na
mas enhance ang pandinig, pang-amoy, paningin at pandama ko sa ordinaryong bampira.
Well, enough with my powers. Nag-aalala na ako kay May. Papalayo na siya at hindi
ko na masense ang presence niya. What's worse ay may naramdaman pa akong kasama
niya and they are not Brentt, Hans, Steve nor Stephen.

Tumayo ako sa kinauupuan ko at dumiretso na sa labas. Di ko na pinansin ang mga

reaksyon nila sa bigla kong paglabas ang importante ngayon ay mahanap ko si May.

Nagdrive ako ng nagdrive hanggang sa maramdaman ko ang presence niya sa isang

lumang building but I also sense danger along with her presence. Mas lalo akong nag
aalala. Sh*t baka kung ano na ang nangyari sa kanya.

Mas binilisan ko ang pagpapatakbo ng sasakyan ko.

Pagdating ko doon halos manigas ako sa kinatatayuan ko nang nakita kong buhat buhat
ni Stephen si May. Duguan ito at walang malay. What the hell happened?
Sinundan ko agad ang kotse ni Stephen. I don't care if he'd drive me away if he
finds out. What's important is I see May.

Naghahalo ang nararamdaman ko. Sobrang nag-aalala ako kay May. Sobra akong nag-
aalala sa babaeng mahal ko.

"Please hold on, wife. Don't leave me. I love you so much."

"I---lo--ve-- you too."

At this very moment, I curse this vampire ability. Sana hindi ko na lang narinig
kasi parang bakla mang sabihin ay parang pinipiga ang puso ko.

Umiiyak si Stephen para kay May. Mahal niya nga. Stephen never cried before, ngayon
lang. Pero ang sakit lang dahil narinig ko pa. Mahal rin siya ni May and I'm
nothing but a f*cking third wheel. It sucks but I still love her. It's f*cking
painful. Sa narinig kong 'yun, ipinamukha lang sa akin na wala akong puwang sa puso
ni May at si Stephen lang talaga ang nagmamay-ari nito.

Isinantabi ko muna ang nararamdaman ko at sinundan ko pa rin sila. Papunta sila sa

palasyo. Ayos na rin 'yun dahil nandoon ang mga manggagamot. Maasikaso siya ng 
maayos doon.

Dali dali nilang inasikaso si May. Nandoon din si Stephen. Hindi na siya umiiyak
pero bakas ang lungkot, galit at pag-aalala sa kanya.

Nandito lang ako sa sulok. Naghihintay. Ano ba ang magagawa ko? Nandoon sa isang
silid si May at inaasikaso na siya ng mga manggagamot.

"She' stable," rinig kong sabi ng mga nag aasikaso sa kanya sa loob.

Lumabas na ako pagkatapos nun dahil alam kong alam na ni Stephen na nandito ako.
Ayaw ka muna ng gulo, kailangan kong makapag-isip isip.

***

Nalaman kong naggising na si May makaraan ng isang linggo. Buti naman at naggising
na siya. Gustong gusto ko siyang puntahan pero alam kong hindi pwede dahil
paniguradong nandoon si Stephen. Ayaw kong mag-away kami sa harap ni May. Hanggang
ngayon, tinuturing ko pa ring kaibigan si Stephen. But for him, I was no longer his
friend but a traitor.

Inaamin kong kasalanan ko ang mga nangyayari. Ang sitwasyon ko ngayon ay kasalanan
ko rin. Hindi ko alam na mahuhulog ako sa babaeng itinakdang magpakasal sa kaibigan
ko. Pinigilan ko pero bumigay pa rin ako. Mahal na mahal ko si May. I'm inlove with
my bestfriend's wife and I f*cking hate myself for that. Masama na ba ako kung
hilingin kong sana ako na lang si Stephen? Sana ako na lang ang itinakda kay May.

Ngayon ang moonlight festival. Hindi ko alam kung pupunta si May pero nararamdaman
ko ang presence niya sa kwarto niya. Nararamdaman ko 'yun dahil nasa garden lang
kami ng palasyo.

Naramdaman kong papalapit na siya dito pero bago 'yun ay ikinabigla ko ang pag-
uusap nila ni Delphi. Kinakausap siya ni Delphi? That's peculiar. Hindi basta-
bastang nakikipag-usap si Delphi sa kahit sino lang. Mailap siya at hindi basta-
bastang makakausap unless it's an urgent matter. She's one of the most respected
witch in the immortal world. Kung baga, siya ay isang elite sa mga witches at
warlock, almost at the same level as the royalties of the vampires.

Lumapit na dito si May. She looks stunning in her red above the knee dress.
Palingon-lingon pa siya until she saw him. Tss. So binabantayan niya si Stephen?

Lumapit na rin ako sa kanya.

"Tense ka masyado, May. May ginagawa bang masama ang asawa mo?" sabi ko dahilan
upang mapalingon siya sa akin.

"Wala no! Baka masapok ko 'yun ng wala sa oras pagnagkataon," sabi niya na parang
naiinis.

"You're finally acting like his real wife." I hope she can sense the sadness in my
voice. Pero hindi niya 'yun napansin dahi nagbiro pa siya.

"Ako pa! Haha. Ang usisero mo talaga no! Namiss ko tuloy nung mga panahong bakla ka
pa. Nung mga panahong mas malandi ka pa sa"kin," natatawaang saad niya

Sana ganoon na lang. Sana makabalik ako sa oras na kahit diring-diri akong
nagpapanggap na bakla sa harap niya ay malaya ko siyang nakakausap at nahahawakan
ng walang pag-aalinlangan. 'Yung mga panahong hindi niya pa nakilala si Stephen.

"Yeah, I miss those times too. 'Yung hindi ko kailangang lumusot sa asawa mo para
makasama ka."

Natahimik kami sandali. Maybe she's thinking of something. Hindi ko alam kung
manhid lang ba talaga siya at hindi niya nalaman na may gusto ako sa kanya noon pa.
At hanggang ngayon wala pa rin siyang kaalam-alam. I think she only sees me as her
friend and didn't even noticed.

"The moon has reach its peak, be ready," sabi ko dahil maghaharness na kami ng
energy. Somehow I felt happy dahil ako ang kasama niya sa oras na 'to. It's her
first time to experience this at ako ang kasama niya.
"Anong gagawin?" tanog niya.

"Just look at the moon,"sabi ko.

Sinunod niya naman ako at tiningnan niya ang buwan. The moon is flattering with
it's blue radiance. Naramdaman ko ang energy mula dito and I felt much stronger.
This is a simple gathering and we harness energy from the blue moon.

Nakita ko ang pagkabigla sa mukha ni May. Mukhang nararamdaman na niya rin ang
energy.

Hinawakan ko ang kamay niya. Napatingin pa siya sa akin pero di ko 'yun pinansin at
hinawakan ko lang ang kamay niya.

Natapos na rin ang peak ng buwan kaya bumalik na ang lahat sa pagdiriwang.

"Feeling better?" tanong ko sa kanya.

"Yeah. Ano ba yun? Ang weird ah. Pero masarap sa pakiramdam," sabi niya.

Pagkatapos noon ay hinigit ko siya. Tumakbo kami ng tumakbo. Mabilis kami dahil nga
sa bampira kami. Hindi naman kami masyadong nakalayo dahil nandito pa rin kami sa
may palasyo, pero specifically, nandito kami sa balcony. (Eto yung balcony kung
saan kinomfort ni Andy si May noong hindi siya sinipot ni Stephen sa birthday niya.
Tanda niyo?)

I think I'm starting to like this place dahil siya ang lagi kong kasama dito.

"Uy! Bakla! Yung kamay ko!"

Nakahawak pa rin pala ako sa kamay niya pero di ko 'yun tinanggal.

"Ganito muna tayo, May," pakiusap ko.

Hindi na siya magreklamo at tumango na lang.

"Ang weird mo talaga ngayon. May paholding hands ka pang nalalaman! May problema ka
ba Andy?"

Tiningnan ko siya. I looked straight into her adoring eyes. Gustong gusto kong
sabihin na siya ang problema ko.

"Ang puso ko May. Nakakainis na. Kung pwede lang pumili ng mamahalin."
"What?! Inlove ka!? Ommygoosh! Kanino? Huhu. Kala ko bestfriend kita pero bakit di
ko agad nalaman?"

Gusto kong matawa sa kanya. Sa tagal naming magkasama hindi niya talaga narealize
na inlove ako sa kanya.

"Uy! Bakla! Sino!? Daya mo naman eh."

"Sino nga?"

"Bigyan mo naman ako ng clue!?"

"Maganda ba?"

"Sexy?"

"Kilala ko b---"

Pinutol ko na ang sasabihin niya at niyakap ko siya.

"It's you, May. I'm inlove with you."

Hindi siya agad nakasagot. Alam kong nabigla siya. Pero hindi ako nagsisi na sinabi
ko 'to.

I sensed his familiar presence.

A few meters away from us, two eyes were staring. I could almost feel the coldness
in his stares. If stares could kill I would be lying dead right now.

Stephen

***

An: ayan na baka may shipper si May at Andy wahhahaha baka lang naman. Keke.
Comment kayo ah! Sorry talaga nahihirapan ako magpublish dahil nag iinarte ang
powerapp kaiyak lang.

Ps. Thanks sa pagread lalo na yung mga loud readers but I still appreciate silent
readers tho ~ lovelots!
=================

■17■

An: Daming nang aangkin kay Andy haha. Nakakatuwa po magbasa ng comment kaya
comment kayo! Masipag ako magreply praaamis! XD

-May-

"It's you, May. I'm inlove with you."

Hindi agad ako nakapagreact. Yakap pa rin ako ni Andy. Ano ba 'tong sinasabi niya?
Joke time ba 'to? Bakit hindi ako nainform?

"Andy, hindi na magandang biro 'to."

Kumalas siya sa pagkakayakap sa akin. I can almost see the sincerity in his eyes.
Pero ayokong maniwala doon sa sinabi niya dahil kaibigan ko siya.

"Hindi ako nagbibiro, May. Mahal kita. Mahal na mahal at kailanman ay hindi ko
ginawang biro 'yun."

"Andy, tumigil ka na! Kung totoo man 'yang sinasabi mo, mali 'yan! Hindi mo ako
pwedeng mahalin dahil kasal na ako sa pinsan mo!"

"Alam ko 'yun May. Pinigilan ko 'to pero wala akong nagawa at tuluyan na akong
nahulog sa'yo. I don't want to betray anyone especially Stephen.  Pero anong
magagawa ko!? Anong magagawa ko sa lintek na puso ko!?"

Sumisigaw na siya. He's frustrated. Hindi ako makapaniwala. Ilang years ko na

siyang kaibigan pero di ko manlang nalaman.

"Sa bagay. Paano mo naman makikita na mahal kita kung ang tingin mo sa akin ay
bakla? Akala ko kung ganun  ang gagawin ko hinding hindi ako mahuhulog sa'yo pero
heto ako nagpapakagago."

"Andy, please. Tama na. You can find someone better than me. Wag ako. Kung dati
nag-aalinlangan pa ako sa nararamdaman ko kay Stephen, ngayon iba na. Siguradong
sigurado na ako na mahal ko siya. Mahal ko ang asawa ko."

"Alam mo, May, walang araw na hindi ko hiniling na sana ako na lang si Stephen.
Sana ako ang hahawak sa kamay mo, ako 'yung nagtatanggol sa'yo, ako 'yung nasa tabi
mo. Pero hindi pwede dahil ako si Andy na kaibigan mo lang. I'm just your f*cking
friend and it f*cking hurts."
"Andy please."

Hinawakan ko ang kamay niya para pakalmahin siya. Sa ilang taong magkaibigan kami,
ngayon ko lang siyang nakitang ganito at ako pa ang dahilan.

"Hindi ako susuko. Dadating din ang oras na ako ang mamahalin mo."

Binitawan niya ang kamay ko at umalis. Naiwan ako dito sa balcony na nakatulala at
hindi pa rin makapaniwala sa mga nangyari. Pinunasan ko ang luha ko. Nasasaktan ako
para kay Andy. Hindi ko akalaing mahal niya ako. Bakit ako pa?

****

Wala sa sarili akong naglakad papuntang kwarto. Tumakas nga pala ako. Pero wala na
akong pake kung mahuli man ako ni Stephen. Masama ang loob ko ngayon. Pakiramdam ko
ang sama ko dahil sinaktan ko si Andy.

Pagpasok ko, hindi ko alam kung matutuwa o matatakot ba ako sa napakacold na

expression ni Stephen. Nakasandal siya sa dingding at nakapamulsa. Magulo din ang
buhok niya at mukhang pagod.

"Saan ka galing? Di ba sabi ko dito ka lang? Sino ang kasama mo?" sunod-sunod na
tanong niya pero wala pa ring mababakas na ekspresyon sa mukha niya.

"Tumakas ako at kasama ko si..."

Hindi ko matuloy ang sasabihin ko. Hindi ko alam pero pakiramdam ko nangangaliwa
ako kahit na alam kong hindi naman. Ang bigat lang sa dibdib kahit alam kong wala
akong ginawang masama.

"Sino ang kasama mo?" tanong niya ulit pero mataas na ang boses niya. Sinisigawan
na niya ako.

Wala namang silbi kung magsisinungaling pa ako.

"Si Andy."

Mula sa cold ekspresyon ay napalitan ng galit na ekpresyon ang mukha ni Stephen.

"Di ba sabi ko---"

Pinutol ko ang sasabihin niya. Galit na rin ako. Nasaktan ko ang kaibigan ko tapos
ngayon kung ano-ano na naman ang isusumbat niya sa akin. Alam ko na kung saan
patungo 'yang sasabihin niya. Sesermonan niya na naman ako sa mga dapat kong gawin.

"Ano ha!? Sabi mo layuan ko si Andy? Sabi mo 'wag akong tumakas!? 'Yun ba ang
kinagagalit mo?! Pwes galit na rin ako Stephen! Wag mo akong diktahan! Wag mo akong
manduhan kung sino ang kakaibiganin ko, saan ako pupunta o kung sino man ang
kakausapin ko! Asawa kita pero di mo ako pag-aari!"

Hindi ko namalayan na umiiyak na naman ako. Hindi ko alam kung bakit ko nasabi 'yun
pero masarap sa pakiramdam dahil kapag hindi ko ginawa 'yun ay parang sasabog na
ako.

Unti-unti siyang lumapit sa akin at niyakap niya ako. Parang nawala lahat ng galit
ko. Ewan ko ba. May magic siguro ang hug niya.

"I'm sorry, wifey. I'm sorry if you think that I am controlling  your life. Please
don't think that way. I am only doing those things because I wanted to protect you.
Call me selfish but I want you to be mine, only mine."

Malumanay ang pagkakasabi niya nun. Parang walang bakas na nagagalit siya dahil sa
pagsigaw ko. Medyo kumalma ako at niyakap ko rin siya.

"Sorry rin. Marami lang akong iniisip ngayon kaya ikaw ang nabuntunan ko ng
frustration ko ngayong araw. Sorry hubby."

Kumalas siya sa pagkakayakap tsaka ngumiti.

"It's okay."

Umupo muna kaming dalawa. Iniisip ko pa rin si Andy. Ano ba ang dapat kong gawin?
Hindi ko alam na mahirap pala 'to. Kung kayo ang nasa posisyon ko anong gagawin
niyo? Ayokong masira ang pagkakaibigan namin. Mahal ko rin si Andy but not in the
same level as his love to me. Pagkakaibigan lang talaga ang maiooffer ko.

Ano ng gagawin ko?

"You're thinking of Andy."

"Paano mo nalaman?"

Alam kong sinarado ko ang isip ko pero nabasa niya pa rin.

"Masyadong malakas ang iniisip mo kaya kahit nakasarado ay narinig ko pa rin."

Hindi na ako nagsalita.

"He confessed to you."

"Paano--"

"Andoon ako. I was there the whole time."

Nandoon siya? Ibig sabihin narinig niya kami.

"Lagi mong tinatanong kung bakit galit ako kay Andy at ang sagot dun ay dahil mahal
niya ang asawa ko."

Nakayuko lang ako habang pinapakinggan ko siya. Bigla ko na lang din naalala ang
sinabi ni Carmela noon.

Kuya, I hate the fact that you and Kuya Andy's friendship is ruined just because of
some puny mortal. Tss.

Ngayon malinaw na sa akin ang lahat. Ako ang dahilan ng pagkasira ng friendship
nila.

"We were best of friends. We're like brothers. Hindi kita laging nabibisita sa
mundo ng mga tao dahil pinagbawalan ako. Kaya si Andy ang pinagkatiwalaan ko para
bantayan ka. It was not a problem for him because he is a damphire and he can
freely rome around the mortal world. But then that bastard fell inlove with you. I
could kill him for that. Galit ako sa kanya, May, dahil mahal ka niya. Kaya nga
ginagawa ko ang lahat para mailayo kita sa kanya."

"Stephen, alam kong makakalimutan rin ako ni Andy. Just trust me. I love you and I
wouldn't do anything that will ruin our relationship."

"Thank you for your love, wife. D*mn I really love you."

Then it was like magic. His soft lips touched mine. We shared a passionate kiss.
And with one kiss all my worries fade away like it's magic.

Pero bago pa mapunta kung saan to ay humiwalay agad ako sa kanya.

"What?!" iritang tanong niya.

Uh. Oh. Nabitin ko ba siya?

"Baka saan mapunta 'to," sabi ko.

"You're my wife."

"I'm not ready yet."

"I understand."

Ngumiti lang siya sa akin at hinalikan ang noo ko. I'm really lucky to have this
guy. He respects me as much as he loves me :')

(Ikaw na talaga =_=)

Why so bitter author? :P

(Tch)

****

Umaga na. Syempre hindi kami natulog.

"Saan ka na naman pupunta hubby?"

Nakabihis kasi siya ngayon. As in formal wear, naka-tuxedo siya.

"Kay Delphi."

"Delphi? Omygosh! Siya ang nakausap ko kagabi!"

"Nakausap mo siya?"

"Actually siya ang kumausap sa akin."

Sandali siyang tumahimik mukhang malalim ang iniisip.

"Hubby! Sama ako!"

"Sige."

Medyo nabigla ako dahil hindi na siya nagpapilit at sinama niya ako agad. Aba!
Nilalagnat yata tong asawa ko ah.

***

Kaysa usisain ko pa siya ay dumiretso agad kami sa mabango niyang sasakyan. Keke.
Namiss ko tong si Mr. Ferrari.

Ilang oras din ang byahe namin. Mapapansin agad ang pag iba ng ambiance ng lugar ng
lumampas kami sa boarder ng Crimson Valley (lugar ng mga vampires) at Luminisce
Terrain (lugar ng mga witch)

Halos lahat ng bahay na nakikita ko dito ay may puting pintura. Pareho lahat ng
structure ng mga bahay at halos puti talaga lahat. Pero kapansin pansin din ang mga
carvings na kulay ginto. Astig din pala ang mga witches dito. Akala ko kasi ang
bahay ng mga witches ay yung parang creepy at maraming nakakalat na kung anek anek
pero iba ang nakikita ko. Elegante lahat.

Huminto kami sa isang puting mansyon. Kung namangha ako sa mga bahay kanina ay mas
namangha ako sa mansyong to. May gold carvings din siya pero mas detalyado. Mataas
ang mga dingding at napakaganda ng mga landscape.

"We're here."

Sumunod lang ako kay hubby. Mukhang alam na alam niya ang pasikot sikot dito ah.

Pumasok kami sa isang kwartong puno ng libro at potions. Ang ganda talaga ng sense
of style. Maayos na nakastack sa isang corner ang mga libro at sa isang corner
naman ang mga potions.

"Delphi."

Nakita ko ang pamilyar na babae na  nakaupo. Siya nga ang nakausap ko kagabi.

Pinaupo niya kaming dalawa. Kung titignan parang kasing edad lang namin siya pero
napakataas ng respesto sa kanya.

"May itatanong lang po ako sa inyo." magalang na sabi ni Stephen

"Alam ko ang sadya mo dito, Stephen. Kailangan muna sigurong lumabas ng asawa mo."
sabi ni Delphi

Wifey

Aiish. Oo na. Lalabas na ako.

Nagbow muna ako kay Delphi bago lumabas ng kwartong yun. Pinapalayas na nila ako
eh. Ano bang pag uusapan nila at hindi ko pwedeng marinig?

***

Dinikit ko ang tenga ko dito sa may pintuan. Waah! Wala talaga akong marinig! Sound
proof ba to? Ano ba yan! Di ako makaeavesdrop.

"Hindi niyo po sila maririnig sa loob. May spell po na ginamit si Lady Delphi sa
silid na yan."

Napaayos ako sa sarili ko. Waah! Kahiya! Nakita niya sigurong dinidikit ko ang
tenga ko sa pinto. Tiningnan ko siya tsaka yumuko. Mukha siyang butler. Nakaformal
attire siya na parang butler uniform.

"Mauuna na po ako."

Tuluyan na siyang umalis. Dahil nga wala naman akong mapapala dito ay
napagdesisyunan kong libutin ang buong mansyon.

Kung gaano kaganda sa labas, ganun din kaganda ang loob nito. White pa rin at gold
ang motif sa loob. Napakaelegante talaga. May mga vase pa na sigurado akong
mamahalin.

Habang naglalakad ako sa pasilyo, natuon ang atensyon ko sa isang painting ng

babae. Napakaganda niya. Itim at nakalugay ang kanyang mga buhok. Bilugan ang mga
mata at mukha talaga siyang prinsesa.

Nilapitan ko ang portrait. Sa frame nito ay may nakaukit na,

Serene Clarianne Lockheart

Napatitig ako sa mga mata ng babaeng nasa painting. Pamilyar siya. Parang nakita ko
na siya noon.

"May!"

Nakita kong papalapit na si Stephen. Tiningnan niya rin ang painting at kitang kita
ko ang pamumutla at pagkabahala niya.

"Ang ganda niya no?" sabi ko

Tumango lang siya tsaka ako hinigit.

"Oy! Excited ka umuwi ah!"

"We really need to go."

****

AN: Ano kaya ang napag usapan nila Stephen at Delphi? Sino ang babae sa painting?

Abangan....

=================

■18■

-May-

Kanina pa tahimik si Stephen. Ano ba ang iniiisip niya? Pabalik na kami ngayon sa
Crimson Valley at heto siya ngayon tahimik at walang imik. Ano ba ang pinag usapan
nila ni Delphi? Naitanong niya kaya yung tungkol sa mark ko sa likod?

"Hubby! Ano sabi ni Delphi?" sabi ko.

Bigla na lang niyang naipreno ang sasakyan. Medyo malayo layo pa to sa valley.
Seryoso niya akong tiningnan.

"May, listen to me." panimula niya

"Walang dapat makaalam ng tungkol sa emblem sa likod mo. Understand?"

"Ano bang meron dito?"

"Just please trust me on this one. Ayokong kunin ka nila sa akin."

"Kunin? Anong ibig mong sabihin? Anong kinalaman nito sa mark ko sa likod ko?"

"Mas mabuti ng hindi mo alam. Please May. Magtiwala ka sa akin. Wag na wag mong
ipapaalam kahit kanino ang tungkol sa emblem sa likod mo. You can't trust anyone
except me."
"Makakaasa ka hubby."

Hindi na ako tumutol dahil alam kong seryoso siya sa usapang ito. Kung ano man ang
dahilan pinagkakatiwalaan ko siya dahil mahal ko siya at alam kong mahal niya rin
ako. Hindi ko rin kakayaning mahiwalay sa kanya.

Pinaandar niya ulit ang kotse at tuluyan na kaming umalis.

***

Kahit medyo tinatamad pa ako ay nagbihis na ako ng uniform ko. Babalik na ako sa
school. Speaking of school, ano na nga ba ang nagyari doon sa haliparot na Olive na
yun? Muntik na akong mapatay ng babaeng yun kaya mas lalong umiinit ang dugo ko sa
kanya.

"Hubby!"

"Bakit?"

"Anong nangyari kay Olive?"

Nakita ko ang pagkairita at inis sa mukha niya

"I already took care of her."

"Anong ginawa mo sa kanya?"

Hala! Baka kung ano ng ginawa niya dun. Kahit naman haliparot yun ay
nakakakonsensya pa rin.

"Its just a simple punishment."

"Ano nga?"

"You'll see."

***

Pagdating namin sa school, wala namang nagbago. Ganun pa rin naman. Mapuputla at
magagandang nilalang pa rin naman ang nasasalubong ko. Pinagtitinginan din kami ng
asawa ko. Sa bagay wala namang bago. Hinahanda ko na rin ang sarili ko kung
sakaling lumitaw si Olive. Babangasan ko mukha niya kung manggugulo ulit siya.
Pero hindi ko inasahan ang ganitong pagtatagpo namin.

"Bwahahahahahahahaha."

Tae ang sama ko talaga. Sino ba namang hindi matatawa kung makita ko si Olive na
may bitbit na timba at mop? So naging janitress siya dito? Waah! Ang saya ko!

Tiningnan niya ako ng masama. Inis na inis siya panigurado.

Eto ang punishment niya?

Kinausap ko si hubby sa isip.

Tss. I could've done worse.

Haha. Okay na yan. Nakakatawa nga eh.

"Naggising ka na pala mahal na prinsesa. Too bad. Mukhang ipopostpone ko muna ang
pag agaw sa asawa mo." mataray na sabi ni Olive na mukhang janitress pa rin.

Imbes na mainis ako ay natatawa pa ako sa itsura niya. Kapal niyang sabihin yan sa
akin.

"Bago mo agawin ang asawa ko, tapusin mo muna ang trabaho mo dito. Kita mo? Ang
dumi kaya ng school. So you better get going Ms. Janitress." mapang asar na sabi ko
sa kanya.

Nakita ko ang pagtawa ng asawa ko.

"Come on, wifey. Nakakaistorbo na tayo sa trabaho niya."

Hindi pa man kami nakakalayo ay nagsalita ulit si Olive. Tama lang ang lakas ng
boses nito para marinig naming dalawa.

"Next time, I will surely kill you, bitch."

Natigilan kami ni Stephen sa paglalakad. Naikuyom ni Stephen ang kamao niya. Alam
kong nagpipigil siya ng galit. Pero hinawakan ko ang kamay niya para pakalmahin
siya.

Nilingon ko si Olive. Nakatayo pa rin siya doon at masama ang tingin sa akin.
"Next time, I wouldn't be dumb enough to let you off the hook. I will kill you with
no hesitation." malamig na sabi ko.

Hindi ako takot sa kanya. If she plans on killing me I will kill her first. Kung
may natutunan man ako sa muntik na pagpatay niya sa akin, yun ay dapat akong
lumaban sa kanya. May pinapahalagahan na ako at dapat matuto na akong lumaban lalo
na sa tulad ni Olive na gagawin ang lahat para masira ang kaligayahan ko. Hindi ko
papayagan yun. Hinding hindi. Hindi ako mahina at kaya kong lumaban.

Hinigit na ako ni Stephen papalayo. Nakahakot na pala kami ng audience.

Pinagtitinginan kami at mostly ay takot ang ekspresyon nila. Alam ko namang
nakakatakot yun para sa iba na walang kaalam alam sa mga nangyayari pero di ako
nababahala. Wala akong dapat ikatakot dahil kayang kaya ko siya.

"What are you looking at? Go back to your classes." galit na sabi ni Stephen sa mga
nakikiusyosong bampira. Agad naman silang sumunod at tarantang bumalik na sa klase
nila.

**

Pumunta na rin kami sa klase namin. Si Andy nga pala. Hindi ko pa siya nakakausap.
Nandoon na siya sa upuan niya sa tabi ko. Hay naku. Paano ko ba siya kakausapin?

Umupo na kaming dalawa ni Stephen. Kung alam niyo lang ang kung gaano kaawkward ang
sitwasyon namin ngayon.

Buti na lang at dumating agad si Sir. Ayoko ng awkward athmosphere nato.

"Good evening class. I want to start my class differently tonight. We will be

discussing about the history of immortals. I know that you are fully aware of this
so I would like you to work with a partner we will have a little game."

Kanya kanya na silang hanap ng partners nila.

"Wifey, partner tayo."

"Oo naman hubby! Haha."

"Tch."

Napalingon kami kay Andy. Nakasimangot siya at masama ang tingin sa blackboard.

"Uhm. Andy, sino partner mo?" tanong ko

Tiningnan niya ako. Mas lumambot ang expression niya kaysa kanina. Pero parang ang
lungkot niya. Alam ko namang ako ang dahilan.

"Wala. Ikaw sana kaso may partner ka na."

Natigilan ako at napayuko.

"Stop bugging my wife."

"Nag uusap lang kami." sabi ko dahil baka magkagulo na naman.

**

"Sino pa ang walang partner?" tanong ni sir.

Tinaas ni Andy ang kamay niya.

"Dyan ka na lang kila Mr. Grayson since our class is 31."

Sa amin pa talaga? Imagine how awkward that would be.

Hindi pa man nag uumpisa ang activity ay nag uumpisa na ang tensyon sa pagitan ng
dalawang katabi ko. Gusto kong umalis dito. Hindi na ako komportable.

"I forgot the handouts." rinig kong sabi ni Sir.

Sakto pwede akong makatakas.

"Sir!"

Napatingin naman agad sa akin si Sir. Ngayon ko lang napansin na ang gwapo pala ni
sir kamukha ni Kris sa EXO. Keke. Parang kasing edad lang namin siya.

"Ako na lang po kukuha ng handouts sir."

"Thank you, May. Nandoon lang yun sa faculty room sa table ko." sabi ni Sir

"Okay sir." sagot ko

"Sasamahan na kita/ I'll go with you." sabay na sabi nila Stephen at Andy.
"No thanks. Kaya ko na mag isa."

Ayoko nga no! Gusto ko ngang lumayo sa inyong dalawa eh! Bahala kayo magpatayan
dito.

***

Hindi na nangulit yung dalawa kaya lumabas na ako. Medyo malayo ang faculty room.
Sa kabilang side pa yun ng campus. Ayoko namang gamitin ang super speed ko dahil
paniguradong makakaistorbo ako sa klase. Siguradong mararamdaman nila yun kaya
naglakad na lang ako.

Sa wakas ay nakarating na rin ako sa faculty room. Hinanap ko agad ang table ni Sir
Trevor at kinuha ang mga handouts.

Pabalik na ako sa classroom nang may maamoy ako malapit sa powder room. I smell
blood. It does not belong to an animal or a human. Its a vampire blood. Kinabahan
ako. Bakit nakaamoy ako ng dugo ng bampira? Anong nangyayari?

Sinundan ko ang amoy ng dugo. Tama nga ako. Nandito nga nanggaling sa powder room
ang amoy ng dugo.

Nanginginig ang kamay ko habang pinipihit ang doorknob. Parang ayokong makita ang
anumang nasa loob nito.

Pagbukas ko ng pinto, halos mapaupo ako sa sobrang pagkabigla at pagkakilabot sa

nakita ko. Napatakip ako sa bibig ko.

Nakahandusay ang walang buhay na katawan nito.

Nakabaon sa parteng puso niya ang isang silver knife. Naliligo rin siya sa sarili
niyang dugo at hindi ko akalaing makikita ko siya sa ganitong kalagayan.

"Olive."

****

An: may pinatay na akong character. Huhu kaiyak. Comment kayo guys. Pwede kayong
magpredict ng mga posibleng mangyari sa next chappy xD

Ps. Sana wag umalis si Tao :'(

=================

■19■

An: nag ud agad ako. Ginanahan si Author. Hahaha

-May-

Parami ng parami ang nakikiusyoso dito. Tulala pa rin akong nakatitig sa bangkay ni
Olive. Nagkalat din ang mga handouts ni Sir dahil nabitawan ko yun kanina dahil sa
pagkagulat sa nakita ko. Who did this to her? At bakit? Nagsidatingan na rin ang
ilang bampira. Mukhang sila ang nag iimbestiga dito. Nakablack cloak sila at
mukhang malalakas.

Naramdaman ko ang pagyakap ni Stephen sa akin. Hindi ko nababasa ang iniisip niya
pero sigurado akong naguguluhan na rin siya sa nangyayari. Maski ako rin naman.

Sino sila?

They are the peacekeepers. They will investigate this crime.

Hindi na ako nakipag usap sa kanya sa isip at tiningnan ko na lang ang mga
peacekeepers habang may kung ano ano silang ginagawa sa katawan ni Olive.

I was too occupied by my thoughts that I didn't even noticed that one of the
peacekeeper is in front of me.

Nagbow siya as a sign of respect dahil na rin yan kay Stephen na prinsipe nila.

"Pwede ko po bang makausap ang prinsesa?" magalang na sabi ng peacekeeper

"Abou what?" tanong ni hubby.

"About Olive Santillian's death."

"Don't involve my wife to any of this."

"With all due respect your highness, I believe your wife is not in her class around
8:00- 9:10pm and Ms. Santillian's estimated time of death is around 8:20pm which
makes your wife a primary suspect of this crime."

Hindi. Hindi ako ang pumatay kay Olive.

"Narinig ko sila sa hallway kanina. Nagbabantaan pa sila ni Olive na papatayin ang
isa't-isa."

"Oo nakita ko rin yun."

"Hindi kaya ang prinsesa talaga ang pumatay?"

"Shh. Baka marinig kayo."

Ilang metro ang layo nila pero narinig ko pa rin ang pinag uusapan ng ilang
estudyante at mukhang narinig rin yun ng mga peacekeepers.

"I see. You have a motive to kill the victim. We need to talk to you." diretsang
sabi ng peacekeeper sa akin

"Ok." sabi ko

Napatingin si Stephen sa akin dahil doon. Wala akong dapat ikatakot dahil hindi ako
ang pumatay kay Olive. Muntik niya na akong mapatay dati pero hindi ko naman siya
magagawang patayin kung wala siyang ginagawa sa akin.

"No need. She is not the killer."

Napalingon kami sa babaeng nagsalita. Maganda siya at may katangkaran. Ibang klase
ang ganda niya. Para siyang dyosa.

"Ms. Vonderheide." sabi ng peacekeeper na kausap ko at yumuko doon sa babaeng

tinawag niyang Ms. Vonderheide.

"Rin." rinig kong bulong ni Stephen kaya napalingon ako sa kanya.

"Hindi siya ang pumatay kay Santillian. Let me explain what happened." sabi ni Ms.
Vonderheide tsaka pumunta sa mismong pwesto kung saan natagpuan ang bangkay ni
Olive.

Hinawakan niya ang ilang patak ng dugo na nagkalat sa sahig at sa dingding. Mula sa
brown ay naging pula ang mga mata niya.

Nag umpisa na siyang magsalaysay ng mga umanong nangyari sa powder room at kung
paano pinatay si Olive. Para bang siguradong sigurado siya sa sinasabi niya at para
bang nandoon talaga siya sa mismong lugar at oras kung kailan pinatay si Olive.

"7:45pm pumasok si Olive dito para maglinis. She was doing her job when she
suddenly felt uneasy. She sensed someones presence. Its like someone is watching
her. Pero di na lang niya yun pinansin at nagpatuloy na lang siya sa paglilinis.
8:00pm, hindi niya na matiis ang nararamdaman niya at kinakabahan na rin siya. She
was about to get out when a man came across her way. Hindi ko masabi kung sino ang
lalaking to dahil nakamask siya. Takot na takot si Olive sa nakita niya. She
stepped 3 steps backward."

Ginawa niya rin yun at animo'y dinidemonstrate kung paano ang paggalaw ni Olive sa
mismong oras na pinatay siya. Paano niya nasasabi to? Paano niya nalaman?

"After that, she frozed. I think the killer's special ability is hypnotism dahil
parang wala sa sarili si Olive at hindi manlang siya nanlaban. She just stood here
and did nothing. He stabbed Olive's chest with a silver knife that caused her
instant death at exactly 8:22pm. She layed here in this exact area at bigla na lang
maglaho ang lalaking nakamask. 8:30pm pumasok si May dito to check where the smell
of blood came from. May dala rin si May na mga papel at nabitawan niya yun nang
makita niya ang walang buhay na katawan ni Olive. Therefore, I am a hundred percent
sure na hindi si May ang killer. At kung sino man ang killer na yun, I'm sure that
he is a powerful vampire."

Pagkatapos niyang sabihin yun ay bumalik sa dati ang mata niya tsaka tumitig sa
kin? O sa asawa ko?

There something weird about her.

"Show off ka masyado Sab. Walang thrill. Ikaw agad ang nagsolve ng case."

Napalingon kami sa lalaking dumating. Ngayon ko lang ulit siya nakita sa dinami
daming nangyari although magclassmate kami.

"Come on, Blake. I'm like a breathing CCTV. So what do you expect?" natatawang sabi
ni Ms. Vonderheid.

Breathing CCTV? So that's her special ability. She can tell exactly what happened
to a specific place and time na para bang CCTV kaya kung magsalita siya ay parang
nawitness niya ang buong pangyayari. That's quite impressive.

"Thank you for your help, Ms. Vonderheide." sabi ulit ng peackeeper tsaka dumiretso
na sa mga kasama niya para linisin ang crime scene.

"Let's go." sabi ni hubby.

Hihigitin na niya sana ulit ako nang magsalita si Ms. Vonderheide. Kasama niya pa
rin si Blake.

"Stephen! Its been a long time."

Nilingon namin siya. Matamis ang ngiti na ibinibigay niya sa amin. Ang amo talaga
ng mukha niya mukha talaga siyang anghel.

"Yes. It's been a long time, Rin." sagot ng asawa ko sa kanya. Hindi ko alam pero
iba ang pakiramdam ko. Para bang hindi lang cold expression ang binibigay ni
Stephen. Para bang may halo yung lungkot.

"Namiss ko ang pagtawag mo sa akin sa ganyang pangalan. About what happened--I'm

sorry--I--."

"Wala na yun Ri--Sabrina. Nakalimutan ko na. It was a bad memory that I would never
want to remember ever. I have my life now and its my wife."

Hinawakan niya ang kamay ko tsaka ngumiti sa akin.

Hindi ko rin maiwasang hindi mapatingin kay Sabrina. Malungkot ang expression niya.
Ano ba siya ni Stephen at ganito na lang kaapektado ang asawa ko? Kahit alam kong
assurance ang ngiti sa akin ni Stephen, alam ko ang totoong nararamdaman niya.
Gusto kong malaman ang tungkol sa kanilang dalawa.

****

Mag uumaga na. Hay naku, ang boring! Nandito ako sa kwarto namin ni Stephen. Wala
nga siya dahil pinatawag siya ng parents niya. Kaya mag isa ako dito. Gusto ko
sanang maglibot kaso parang tinatamad ako. Nakakastress din ang nangyari kagabi at
gusto ko lang magrelax.

Ano kaya ang pwedeng gawin?Aha!! May naisip na ako!!! Kaso pwede kaya to?

Okay, dapat praktisin ko tong kapangyarihan ko. Matry nga.

Inisip ko ang isang flat screen tv. Nagconcentrate akong maigi. Miss na miss ko ng
manuod ng tv kaya sana hindi pumalya to!

At sa isang iglap..

Nagawa ko! Emeged!

"Waah!!! TV! I miss you!!"

Pumunta agad ako sa tv at binuksan yun. Waah! Ang galing ko talaga!!

Teka. Asan ang remote? Nakita ko yun sa may gilid ng tv at kinuha ko agad yun.
Prenteng umupo ako sa couch dito sa kwarto namin. Yehet! Namiss ko to! Marami ring
channel kumpleto nga eh. Anyare na kaya sa mundo? Wala na akong kalam alam eh.

Napatigil ako sa isang channel. Pinapalabas ang EXO showtime. Kyaah! Eto talaga
namiss ko eh! (Sensya fangirl mode si author)

Omygoossh! Ang kulit nila! Ang hot talaga ni Kai! Siya kasi ang bias ko. Ang galing
niya kasing sumayaw parang si hubby ko. Waah! Kamukha nga siya ni hubby eh. Pero
mas gwapo si Kai my laaabs. Wag niyo akong isusumbong kay Stephen ah!!

"Ano yan?"

Napalingon ako sa pumasok. Hala. Bawal ba to?

"Uhm. Tv. Bakit?"

Pumasok sila Angeli at Carmela. Nakasimangot sila at nakakunot ang kilay habang
tinitingnan ang tv.

Pero ilang minuto ang nakalipas ay nakinuod na rin sila. Nakiupo na sila sa couch
at nawili na sa panunuod.

***

"Bwahahahhahahahahahha." tawa naming tatlo dahil pinagkakaisahan nila si Kris.

Komportable na akong kasama ang dalawang to. Kala ko puro katarayan lang ang alam
nila eh.

"Sino siya?" sabi ni Angeli sabay turo kay Luhan

"Ahh. Si Luhan yan." sagot ko

"Ang ganda niya!" sabi niya

"Lalaki yan." sabi ni Carmela na hindi na masyadong poker face. Mukhang enjoy rin
siya eh.

"Okay. He's attractive. I think I like him." sagot ni Angeli

"Hep! Oo sige sayo si Luhan pero akin si Kai." sabi ko

"Sinong Kai?" tanong ni Carmela

"Yung lalaking medyo maitim. Ang hot niya di ba?" sabi ko

"He looks like kuya Stephen." ani ni Angeli

"Medyo hawig lang!" sabi ko

"Yeah. I also see the resemblance." Pagsang ayon ni Carmela.

Matapos ang EXO showtime ay nanuod pa kami ng movies. Ngayon naman ang pinapanuod
namin ay anime, Vampire Knight.

"Mortals really have idea on how we live."sabi ni Carmela

"Yeah. I agree."sabi ni Angeli

Mabait naman pala ang dalawang to. Hay. Sana ganito na lang sila lagi. Namiss ko
tuloy sila Jess at Amanda ganito kasi lagi ang gimagawa namin.

"Bakit nga pala kayo napadaan sa kwarto namin?" tanong ko

"Its because we heard the noise from this tv." sagot ni Angeli

"At nandito rin ang Sabrina na yun." iritang sabi ni Carmela

"Nandito siya?"

"Yes. Our parents invited her." sabi ni Angeli tsaka nilaro laro yung remote

"They invited that snake in the palace. How disgusting." inis na sabi ni Carmela.

Galit sila kay Sabrina. Bakit kaya? Mukhang mabait naman si Sabrina ah.

"Kasama niya si kuya ngayon."

Biglang may kung anong sumakit sa dibdib ko pagkasabi nun ni Angeli. Magkasama pala
sila ni Stephen. Biglang nag-iba ang pakiramdam ko ngayon.
"Don't worry. Alam kong di magpapaloko si Kuya sa pangalawang pagkakataon." sabi ni
Carmela

Pangalawang pagkakataon?

Napayakap ako sa unan ko. Ano ba tong nararamdaman ko? Naiinis ako kahit alam kong
wala silang ginagawang masama. Wala nga ba?

"By the way, I had a great time. Nung una mainit ang dugo ko sayo, May, but you're
not so bad afterall." sabi ni Angeli

"Yeah. Me too. Mas gusto kita kay kuya kaysa kay Sabrina." dagdag ni Carmela

"Thank you."

"Alis na kami. May, siguraduhin mong mag aayos ka mamaya. Kailangan magandang
maganda ka." wika ni Angeli

"Anong meron mamaya?" tanong ko

"Welcome party para kay Sabrina." sagot ni Carmela at tuluyan na silang umalis ni
Angeli sa kwarto ko.

Sabrina... Sino ka ba talaga?

***

An: Bumait na ang Grayson sisters dahil sa tv. Lol. yung tv scene with EXO, alam
kong makakarelate ang EXO l's dun. Keke (taas paa ng nakarealate) RIP Olive kahit
maldita siya mahal ko pa rin ang bitchy character niya..

ano ang tingin niyo kay Sabrina?love her or hate her?

Comment and vote guys!!

=================

■20■

An: emeged 20 chapters na.. wag niyo ko ilikezone huhu. Nagrereply naman ako eh :3
COMMENT PO .Sana sing dami ng like ang comment. *pacute*
-May-

Hindi pa dumadating si hubby dahil marami siyang aasikasuhin at hindi na rin daw
siya makakasabay papunta sa mansion nila Sabrina para sa welcome party. Tsk. Ewan
ko ba pero naiinis ako. Ano ba ang inaasikaso niya. Or should I say sino ba ang
inaasikaso niya?

"Mahal na prinsesa, nandito na po ang mag aayos sa inyo. Nag hihintay po sila doon
sa spa." sabi ng katulong

"Pupunta na ako."

Inayos ko na ang sarili ko at pumunta na ako doon sa spa. Di ba nga may sariling
spa itong palasyo? Kaya walang hirap ang pagpapaganda dito.

**

Pagdating ko,nadatnan ko sila Carmela at Angeli na inaayusan ng ilang babae.

"Hey May!" bati ni Angeli

"May." ani ni Carmela

Nginitian ko lang sila at sumunod na doon sa babae na mag aayos sa akin. Pero bago
yun ay nagbihis muna ako ng robe.

Tumabi ako kila Carmela at Angeli at inumpisahan na ng mga babae ang pag aayos sa
akin. May nagmamanicure at may nag aayos sa buhok ko. Iba pa dun ang naglalagay ng
kolorete sa mukha ko.

"Siguraduhin niyong magandang maganda si May." biglang nagsalita si Angeli

"Yeah. I want to see perfection." dagdag ni Carmela.

"Yes, your highness."

Pinagpatuloy na nila ang pag aayos sa akin. Nilagyan ako ng smokey eyes, bloody red
lipstick at kinulot ang dulo ng mahaba kong buhok.

"Whoaah! I love it sister-in-law! You look stunning!"

"Perfect."
Tiningnan ko ang sarili ko. Ang laki ng pinagbago ng mukha ko. Mas naenhance yung
facial features ko. Ang galing nilang mag ayos! Ang ganda ko!

"Bihisan na po namin kayo." sabi ng isang tagasilbi

"Ha? Wag na. Ako na lang."

Naalala ko ang sinabi ni hubby. Hindi ko dapat ipakita kanino man ang mark sa likod
ko.

"Sige po."

Tinulungan ako ng isang tagasilbi at binitbit na nila ang gown at accessories na

gagamitin ko mamaya. Sa kwarto na lang ako magbibihis. Nagpaalam na rin ako kila
Carmela at Angeli na mukhang matatagalan pa ang pag aayos.

****

Lumabas na ako sa palasyo. Inalalayan ako ni Christopher (butler nila) palabas.

Gusto ko sanang sumabay kila Carmela at Angeli kaso nauna na daw sila. Sa labas ng
palasyo, naghihintay ang isang limousine. Sumakay na ako at pinaandar na ng
chauffer ang sasakyan.

Pagdating ko, sumalubong sa akin ang dalawang lalaking nakasuot ng itim na tuxedo.
Para silang mga bouncer dahil sa laki ng katawan nila. Actually, parang sila ang
nagbabantay sa pintuan. Walang ibang guest na pumapasok. Ako lang talaga ang
nandito sa labas. Asan ba kasi si Stephen? Nakakainis na.

Okay, relax May. Dahan dahan akong naglakad papunta sa pintuan na binabantayan ng
dalawang guards.

"Madam."

Didiretso na sana ako papasok nang pigilan nila akong dalawa.

"Bakit po?" tanong ko sa kanilang dalawa

"Can I see your invitation, madam?" sabi ng isa

Invitation? Omygosh! Yun siguro yung black na envelope na nakapatong sa drawer ko

kanina. Akala ko kasi kung ano lang yun at hindi naman importante. Shete. Kailangan
pala yun dito.
"Uhm. Kasi. Nakalimutan ko." sabi ko

"I'm sorry, madam. You cannot enter unless you have an invitation."

"Please po. Kailangan ko po---"

Naputol ang sasabihin ko nang may dumating at nag abot ng isang black envelope sa
dalawa.

"She's with me."

Napatingin agad ako kay Andy na nakasuot ng formal suite. Ang gwapo niya. Bagay na
bagay sa kanya ang ganyang porma.

"Shall we?"

Tumango ako at kumapit sa braso niya. Buti na lang at dumating siya, nakakahiya na
kasi eh.

"You look stunning, May."

"Thank you."

He escorted me towards the party. I can't help but hear some compliments from the
guests. Malaki talaga ang nagagawa ng magarang damit at alahas.

****

Nandito kami sa isang table na para sa royal family. Hindi ko pa nakikita si

Stephen. Sabi niya nauna na siya dito pero wala pa rin siya dito. Nakita ko rin sa
kabilang table sila Blake na kasama din ang family niya. Hindi ko pa rin nakikita
si Sabrina sa paligid. Ewan ko ba pero sumisikip ang dibdib ko tuwing naiisip kong
baka magkasama si Stephen at Sabrina.

Binati ko sila Queen Jocelyn, King Vladimir, Carmela at Angeli. May isa pang
lalaking nakaupo sa table namin pero di ko siya kilala. Pero binati ko pa rin siya.

"Good evening sir." sabi ko

"May, this is my father, Sir Dimitri."

Tatay pala ni Andy to? Hindi ko agad napansin na medyo may pagkakahawig sila.
"It's a pleassure meeting you sir." sabi ko

"The pleassure is mine, princess." sabi ni Sir Dimitri

Umupo na kaming lahat hanggang sa magsalita ang isang lalaki. Mukhang opisyal rin
siya dahil napakagara ng suot niya. Kasama niya ang isang babae na kamukhang
kamukha ni Sabrina pero medyo mature ang itsura.

****

"Thank you for making it tonight. Ladies and Gentlemen, I will not prolong this
introduction. I will now call the mare reason why we are gathered here tonight. My
only daughter and successor of the Vonderheide clan, Sabrina Therease Vonderheide."

Nagsitayuan lahat ng guests at nagpalakpakan.

Mula sa grandstaircase ay bumaba si Sabrina suot ang isang black-fitted gown. Dahil
sa suot niya ay mas lalong naemphasize ang curves niya. Tube rin ito kaya makikita
talaga ang kaputian at kaseksihan niya. Wala naman akong pakielam sa suot ni
Sabrina ngayon. Hindi ako naiinggit o anuman. Pero ang kinasisikip ng dibdib ko ay
ang makita ko si Stephen na inaalalayan siya pababa ng hagdan.

Kumapit si Sabrina sa braso ng asawa ko habang sobrang lapad ang ngiti. Walang
ekspresyon si Stephen pero nasasaktan ako.

Relax lang May. Iniescort lang siya ni Stephen. Wag kang magalit dyan. Wag bigyan
ng malisya kasi masasaktan ka lang.

Matapos nun ay nagsiupo na ang lahat. May umupo sa bakanteng upuan sa tabi ko.
Kahit hindi ko tingnan ay alam kong si Stephen yun. Ayoko siyang batiin o tingnan.
Ewan ko pero naiinis talaga ako kahit alam kong hindi sapat na dahilan yun para
magalit ako sa kanya. Umupo rin si Sabrina sa tabi niya. Nananadya ba ang sitting
position namin?

Andy-ako-Stephen-Sabrina

Nakakabanas talaga.

You look beautiful

Kinakausap niya ako sa isip. Tch. Ayoko siyang kausapin.

What's wrong?
Wala.

"Ay!" napasigaw ako dahilan para mapatingin sila sa akin.

Paano ako hindi mapapasigaw kung ang kamay ni Stephen ay nasa hita ko na!? Hindi
yun makikita dahil natatabunan ng table. Bwiset talaga siya. Kung ano anong
ginagawa sa ilalim ng table. Ang manyak!

"May problema ba?" tanong ng hari

"Uhm wala po. May surot kasi." pagpapalusot ko. May surot naman talaga dito sa
ilalim ng table if you know what I mean =_=

Sinawalang bahala na nila ang pagsigaw ko at nagpatuloy na lang sa pag uusap.

Bwiset ka. Alisin mo yang kamay mo!

Why would I?

Dahil sinabi ko! Ang manyak mo ah!

Tch. Then why wouldn't you talk to me?

Nag uusap na nga tayo di ba? Alisin mo na yan!

Sa wakas ay inalis na niya ang kamay niya sa hita ko. Grr. Sasamain talaga sa kin
tong lalaking to.

Sino naghatid sayo dito?

Yung driver.

Tsk. Sino ang kasama mo papunta dito?

Si Andy.

What!?

Bwiset ka talaga! Wag ka ngang sumigaw sa isip ko!

Fine. Pero bakit siya ang kasama mo!?

Duh?! Alangang ikaw. Asan ka ba? Di ba kasama mo si Sabrina?

"Ugh." bulalas ni Stephen

Makikipag away pa kasi sa akin hindi naman pala kayang tapusin.

"Bakit Stephen?" alalang tanong ni Sabrina

Wow ha. Concerned na concerned masyado kay Stephen. Ikaw ba asawa ha!? Sarap
sapakin eh. Kala ko ang cool niya yun pala aiish nevermind.

"Nothing." sagot ni Stephen

Dahil tinitigan pa rin ni Sabrina si Stephen ay umeksena na ako. Busy pa rin naman
sa pag uusap ang ibang kasama namin eh. They don't even mind what we're doing. Pati
sila Andy, Angeli at Carmela ay doon nakisali sa usapan ng mga matanda.

"Hubby." malambing na sabi ko sabay hawak sa pisngi niya.

"May masakit ba sayo? Okay ka lang?" wika ko na para bang concerned ako.

Nakita ko ang pag iwas ng tingin ni Sabrina sa aming dalawa. May gusto nga to sa
asawa ko. Halata naman eh. Malakas ang intuition ko kaya alam kong may something
talaga siya para sa asawa ko.

"I'm fine." sabi ni Stephen tsaka pilyong ngumiti sa akin. Bwiset talaga to.
Nahalata niya na siguro na nagseselos ako kay Sabrina.

***

"How's France Sabrina?" kaswal na tanong ni Carmela.

"France is still France. Still the fashion capital. The Aiffel tower is still
there."

"Well, I'm sure you had a lot of good times in France." dagdag ng reyna

"Yeah. But I missed the comforts of home."

"Too bad. Wala ka dito nung wedding nila kuya. It was quite epic." sabi ni Angeli
Hay naku. Inaasar na niya si Sabrina.

"Sayang nga."

"Kailan ang balik mo sa France?" tanong ni Andy

"Hindi na. I will stay here for good. Besides I missed you guys."

"I think that's a great decission, Ms. Vonderheide." sabi ni Sir Dimitri

Napatingin ako sa tatay ni Andy. There's something about him that demands power and
respect. Medyo intimidating din siya gaya ng hari. Magkapatid nga sila.

"And I have a good news." sabi ni Sabrina

"What is it?" sabi ko

"I'm going to study here."

Good news ba yun? Bakit parang hindi naman?

****

An: someone's jealous keke.

Baka matagalan ud ko. Di ko pa sure hahaha. Matutulog na ako! XD inupdate ko lang

to

=================

■21■

An: hate niyo talaga si Sabrina. Keke.

-May-

"Hi guys!" bati ni Sabrina habang papalapit sa upuan namin. Actually, tatlo lang
kami dito sa likod, ako, si Andy at si Stephen pero mukhang makikisiksik ang isang
to. Seryoso nga siya. Dito nga siya mag aaral. Paniguradong bagong gulo na naman
to.
"Hey Sab!" bati ni Andy habang nanatiling tahimik ang asawa ko.

"Hi." sabi ko. Nakakahiya namang mang-isnab eh.

Ngumiti lang siya sa amin ni Andy at bumaling ang atensyon niya sa asawa ko na
parang walang pakielam sa presence niya dahil nilalaro niya ang daliri ko na parang
mas interested pa siya doon kaysa sa makausap si Sabrina.

"Hi Stephen!" bati niya tsaka ngumiti na parang model ng toothpaste.

Pinasadahan lang siya ng tingin ng asawa ko at bumalik na sa paglalaro sa daliri

ko. Parang siya yung Stephen noon na walang pake sa mga nakapaligid sa kanya. Ganun
ang ginagawa niya kay Sabrina. Hindi ko alam kung malulungkot ako o matutuwa sa
inaasta niya. Hindi pa sapat ang rason ko para magalit kay Sabrina. Wala siyang
ginagawang masama. But I'll be watching closely dahil iba talaga ang pakiramdam ko
sa kanya. Parang sa likod ng kanyang inosenteng ngiti ay may nakatagong masamang
plano.

Binabati ka ni Sabrina.

So?

Wow. Ang taray nito.

Taray mo naman. Batiin mo siya. Wag kang mang isnab.

Why would I?

Tadyakan kaya kita?

Tsk. She's not important anyway.

Ewan ko pero kung pakikinggan mo siya, para siyang bitter. Imbes matuwa ako na
hindi importante si Sabrina ay mas lalo pa akong naasar. Hindi ako tanga. Alam kong
may past sila. Tawagin ba naman niyang "Rin" si Sabrina tsaka yung sinabi nung mga
kapatid niya, enough na yun para malaman kong merong something.

Batiin mo siya. Nagmumukha kang bitter dyan

Bitter?

Oo bitter. Bitter ka sa ex mo
Bigla siyang natigilan. So ex niya nga si Sabrina? Sabi ko na nga ba. Hindi ko
naman sinasadyang isali sa usapan ang ex pero totoo pala.

"Ehem."

Napatingin kami kay Sabrina. Kanina pa siyang nakatayo at mukhang naghihintay pa

talaga siyang batiin ni Stephen. Ex ka pala ng asawa ko? Well, ex ka lang naman at
ako ang asawa. Wala akong pake as long as wala kang ginagawang masama. Ayokong
magpakabitter. Ex ka lang naman eh.

Napatingin din ako kay Andy na parang bored na bored na sa usapang ito. Mabuti pa
tong si Andy parang wala na sa kanya yung confession pero alam kong ganun pa rin
naman ang nararamdaman niya. Alam ko ang effort na ginagawa niya para hindi kami
magka-ilangan though pinipilit niya pa rin ang nararamdaman niya.

"Good evening, Sabrina." walang kagatol gatol na sabi ng asawa ko.

Napangiti naman si Sabrina at umupo na sa tabi ng asawa ko. Yung sitting

arrangement katulad nung sa party. Hay naku. Habaan mo ang pasensya mo, May. Aja!

Pumasok na si Sir Trevor. Ayun nagklase na siya ng kung anek anek. Hindi naman
nakikinig ang asawa ko. Si Andy naman ay hindi rin nakikinig. Si Sabrina ayun
napakaattentive. Edi siya na ang matalino.

"Before I dismiss this class, my announcement mula sa board. Since wala pang school
related activity, magkakaroon tayo ng pageant." sabi ni Sir

"Ang corny naman nun sir!" sigaw ng isang estudyante

"Hindi yun magiging corny kung sila Prince Stephen at Andy ang sasali."

"Oo nga no! Waah ! Sir ! Sila Prince Stephen at Andy po!"

"Paano si Prince Blake! Kyaah! Hindi pwedeng wala siya!"

Hindi naman mapigilan ang tilian ng mga babae. Grr. Harap harapan talagang
binubulgar ang pagnanasa sa asawa ko! Juice colored! Makakapatay ako ng wala sa
oras nito. Alam kong pinamumugaran ang section na to ng mga gwapo kaya busog na
busog ang mga mata nila sa view.

"Eh sino naman sa babae?" angal ng isa kong classmate na lalaki.

"Sabrina sir!" sigaw ng isa kong classmate na lalaki.

"Type ko si May!" singit pa ng isa.

Halos matigil naman ang lahat nang batuhin ni Stephen ng papel yung lalaking
sumigaw na type daw ako. Uh. Oh.

"Shut up, bastard." sigaw ng asawa ko

Napayuko na lang yung lalaki dahil mukhang natakot kay Stephen. Hindi ko naman siya
masisi. Sino ba naman ang hindi matatakot dito? Possessive much ng asawa ko.

Nagsitigil lang ang lahat ng magsalita ulit si Sir.

"That's enough. Blake, Stephen and Andy for the boys? Kailangan yata nating
magpavote dahil dalawa lang ang representative kada class."

"No need, sir. Hindi ako sasali." tinatamad na sabi ni Blake

"Okay. Since kumpleto na ang reprentatives, kailangan magpartner partner na sila."

"I didn't agree to this." malakas na sabi ni Andy kaya napalingon sa kanya ang
lahat ng klase.

"I have to agree with this bastard. Hindi ako sasali dyan sa kabaklaan na yan."
sabi ng asawa ko.

"Oh come on, Stephen! This could be fun!" enthusiastic na sabi ni Sabrina sabay
kapit sa braso ng asawa ko. =.= Ayan na naman siya sa pachansing chansing niya.

Agad niya namang kinuha ang braso niya at bumaling sa akin.

"Wifey, do you want to join?"

"Ayaw ko." sabi ko.

"Paano na yan sir!? Wala tayong representative!" sabi nung isa.

"You will join. That's not a question. Sasali kayo sa ayaw at gusto niyo." matigas
na sabi ni Sir.

"At kung hindi?" parang nanghahamon na sabi ni Andy.

"One month detention and 2 months of cleaning service sa buong school."

"What!!!?" sigaw naming apat.

"So I guess, payag na kayo."

Tumahimik na kami. Ano pa ba ang magagawa namin?

***

Pumunta kami sa hall matapos ng klase. Ioorient daw kami tungkol sa pageant.

Blahblah. Ang bottonline lang naman ay rarampa lang kami sa tatlong iba't ibang
attire- sports, casual, gown. Sa huli syempre yung Q and A.

"Stephen, samahan mo naman ako." kinalabit ni Sabrina si hubby.

Hindi naman sumagot si hubby sa kanya. Dedma lang siya.

"Ako na lang sasama sayo." sabi ko. I don't want to be rude. Besides, baka may
malaman pa ako tungkol sa kanya.

"May." sabi ni Stephen.

Sinenyasan ko siya na okay lang tsaka kami lumabas ni Sabrina sa hall. Tapos na rin
naman ang orientation.

***

Naglalakad lang kami. Walang nagsasalita hanggang sa binasag niya na ang

katahimikan.

"I feel like a trash for leaving him behind." sabi niya

Saan naman pupunta tong usapang to? Tumahimik lang ako at nakinig sa kanya. This is
what I want. Ang mag open up siya tungkol sa past.

"7 years ko siyang minahal. Tapos ganun ganon na lang? Hindi ako papayag."
pagpapatuloy niya.

Tumigil siya sa paglalakad at tumingin sa akin ng diretso.

"Alam mo bang pinagsisihan kong sinabi ko ang totoong nangyari kay Olive? Kasi
dapat hinayaan na lang kita."

Nakita ko ang matatalim na titig niya sa akin. Now I know. Sabrina is a bitch. But
I can be bitchier.

"Sana hinayaan ko na lang ang mga mangmang na peacekeepers na yun na gisahin o

ipatapon ka kung saan."

Nagsisi siya na isiniwalat niya ang totoong nangyari? What a bitch.

"That Olive is a bitch. Akala niya mamahalin siya ni Stephen. Poor creature.
Nakikisiksik lang siya dahil nawala ako."

Kahit patay na si Olive ay nagagawa niya pa ring sabihin yan. Wala talagang habas
ang dila ng babaeng to. Mas masahol pa siya kay Olive kung tutuusin.

"Ako ang unang minahal ni Stephen at nakakasiguro ako na ako pa rin hanggang
ngayon."

Napahalakhak ako sa sinabi niya. Hindi dahil sa may nakakatawa sa sinabi niya kundi
siya mismo ang nakakatawa.

Tinaas niya ang kilay niya. Tiningnan niya ako na para bang ako na ang pinakabaliw
na tao sa buong mundo.

Tumigil na ako sa pagtawa at tiningnan ko siya. Cold stares to be exact.

"Ikaw nga ang unang minahal, pero sigurado ka bang ikaw pa rin? Ano ba ang
mamahalin sayo ni Stephen? Tingnan mo nga ang sarili mo. Maganda ka, sopistikada at
nanggaling sa respetadong pamilya pero di ko akalaing palabas lang yun. Dahil sa
loob mo ay nakatago ang malabasura mong pagkatao. Ikaw ang mahal ni Stephen? Wag ka
ngang magpatawa! You maybe his first but I assure you that I am his LAST."

Kitang kita ko ang galit niya. Magkaiba sila ni Olive kung tutuusin. Bitch si Olive
pero pinapakita niya yun samantalang itong si Sabrina, sa loob ang kulo. Anghel
siyang tingnan pero malademonyo ang totoong ugali. She's worse than Olive.

Bago pa ako umalis talikuran siya lumapit muna ako sa kanya para marinig niya ang
sasabihin ko.

"Wag kang ilusyunada, Sabrina." bulong ko tsaka ko siya tuluyang iniwan doon.
***

An: ang fierce ni May! Charot hahaha..

=================

■22■

-May-

"Hubby!! Pasyal tayo!" masayang sabi ko sa kanya

Napakaboring na kasi. Wala kaming klase ngayon kaya dito kami nakatambay sa kwarto
namin. Si Stephen mukhang enjoy na enjoy sa panunuod ng tv. Siya lang naman ang nag
eenjoy dahil nagsasawa na ako sa kakapanuod. Sinabi ko na rin sa kanya kung saan
nanggaling ang tv. Sinabi ko na rin na ako ang may gawa nun at yun ang
kapangyarihan ko.

"Hahaha." malakas na tawa niya sa pinanunuod niya.

Yung totoo, idol niya ba si Vice Ganda? Kanina pa siya nagmamarathon ng mga movies
niya eh. Ako naman ay nababagot na dahil napanuod ko na yan. Ayaw niyang
magpaistorbo. Mas mahal niya yata si Vice kaysa sa akin. Kaiyak. T^T

"Hubby naman eh." pangungulit ko

Sa wakas ay naagaw ko na rin ang atensyon niya. Tiningnan niya ako na parang
nagtatanong kung ano ang gusto ko.

"Pasyal tayo. *pout*"

Hindi pa kasi ako nakakapasyal dito ng gabi. Sabi kasi nila Carmela at Angeli,
maganda daw maglibot sa lugar na ito kung gabi.

"Okay." sabi niya tsaka nagsmirk. Ano na namang balak niya?

"Yess!!!!!"

"Not too fast, wifey." sabi niya

"Bakit ba?"
"One kiss for your favor." nakangiting saad niya

Gumuhit sa mukha niya ang isang pilyong ngiti. I don't like that smile. Mukhang may
binabalak.

"Eh? Baki---"

Hindi na niya pinatapos ang sasabihin ko at hinalikan niya agad ako. Dahan dahan
lang ang paghalik niya sa akin. Pero dahil doon ay nayanig ang buong sistema ko,
ang bilis ng kabog ng puso ko at nagwawala ang mga paru-paro sa sikmura ko.
Naramdaman ko pa ang pagngiti niya habang hinahalikan niya ako. Hinawakan niya ang
bewang ko para suportahan ako at pinulupot ko naman ang braso ko sa batok niya.

"Okay. Magbihis ka na."

Napaawang ang bibig ko. Gosh! Nabitin ako! Waah!! Ang halay ko na!!

"Uhm. Eh. Oo." nauutal na sabi ko

"Your blushing." sabi niya

"Mainit kasi." pagdeny ko.

Bigla siyang sumeryoso at lumapit sa akin. Inilagay niya sa tenga ko ang mga
nakaawang na buhok sa mukha ko.

"Everytime I kiss you, I feel like its the first. We might share a thousand kisses
but I will never get tired of your lips."

Mas lumapit pa siya sa akin at bumulong. He clearly said the words that sent shiver
down my spine.

"I am the only one to kiss you, hug you and claim you. I'm so d*mn inlove with you,
wifey."

***

Namumula pa rin ako at nag iinit ang pakiramdam ko. Kahit na hindi pa rin ako
nakakarecover ay nagbihis na ako. Black shorts lang, red spaghetti strap top at
black blazer. Konting powder at red lipstick. Nilugay ko rin ang mahaba kong buhok.

Lumabas na ako at nakita ko si Stephen na nakasuot ng black v-neck shirt , faded

jeans at bennie. Ang hot niya!
Lumapit ako sa kanya at ngumiti pero nakasimangot siya habang tinitingnan ang suot
ko. Anong problema niya?

"You're showing off too much skin." iritang sabi niya

"Okay naman ang suot ko ah?"

"No its not. Change it."

Napasimangot ako at nagmartsa ulit sa walk in closet ko. Hay naku. Ang arte niya!
Nakakita ako ng black dress na hanggang tuhod. Puro black at red nga ang wardrobe
ko kaya wag na kayong magtaka.

"Much better." sabi niya habang sinusuri ang suot ko.

Nag umpisa na kaming maglakad palabas ng palasyo.

"Bakit ba bawal ako magshorts?" tanong ko

"Don't you get it?" frustrated na tanong niya

Napahinto kami sa paglalakad. Tiningnan niya na naman ako. Yung titig na alam mong
marami ang ibig sabihin. Yung titig na tumatagos. Para bang pagtinitigan ka niya,
mawawala ka na lang sa sarili.

"You can't show off too much skin because I want those for my sight only. You don't
know how frustrated I am, May. I know you don't want me to treat you like you are
some kind of property but I can't. I want you to only look at me, only me. Kung
pwede lang ay ako na lang ang mundo mo kasi ikaw na ang mundo ko."

Ayaw ko na sinasakal ako noon pa man. Kaya nga nabuhay ako na hindi dumedepende sa
iba dahil desisyon ko lagi ang nasusunod. Imbes na masakal ako dahil sa trato niya
ay mas minahal ko pa siya. Bakit masaya pa ako sa pagiging possessive niya?
Nababaliw na ako. Nababaliw na talaga ako sa asawa ko.

"Possessive mo." natatawang saad ko.

Nginitian niya lang ako.

"You bet I am."

******
Buhay na buhay ang lugar na ito tuwing gabi. Maraming nagtitinda, mga ilaw at kung
ano ano pa. Sa isang mini stage ay may nagtutog. Gosh! Sila nga! Hindi ako
makapaniwala!

"Wooooooooooohhhh!!!kyaaaah!!Ang gwapo mo Hunter!!!" sigaw ko with matching talon

talon. Dinala ako dito ni hubby sa plaza nila. Ngayon lang ako nakapaglibot dito ng
gabi dahil may klase kami. Pero ngayon, buti na lang niyaya ko si Stephen na
maglibot.

At sakto namang may tumutogtog dito. Isang banda.

Ang tinitilian ko ngayon ay ang Treasoned Blood sila yung sikat ng banda. Hindi ko
akalain na bampira pala sila. Akala ko tao sila eh. Well that explains it. Sobrang
gwapo kasi nila. Isa pa ang gwapo kasi ng lead vocalist na si Hunter. (An:
Kailangan ko po ng characters sa story na to. Story po ito ni Hunter. Napost ko na
po ang prologue nun pero hindi ko yun iuud hanggang sa matapos ko tong story. For
now characters muna hinahanap ko. Comment kayo kung gusto niyong mapa-ibig si
Hunter keke.)

"Hubby! Kyaah! Tingnan mo! Omygosh! Ang gwapo!" sabi ko

"Tsk. Let's go home." walang ganang sabi niya. KJ forever talaga to.

"Ayoko nga! Oeemgii! Kyaaah!!"

"Tss. I'll kill that Hunter." sabi niya

Sinamaan ko siya ng tingin. Napakaseloso talaga.

"Mas gwapo ka naman kay Hunter eh!" sabi ko para di na siya magmaktol.

"Really?" parang batang sabi niya sa akin.

Tumango lang ako at nagpatuloy sa pagtili. Minsan lang ang experience na to kaya
dapat lubos lubusin na. Sikat na sikat kasi ang Treasoned Blood at ang makita sila
sa personal ay isang malaking oportunidad.

***

"Hindi mo naman sinabi sa akin na tumutugtog pala ang Treasoned Blood dito." sabi
ko

"I don't know either. Ngayon lang sila bumalik dito."

"Ay oo nga pala. Nung nasa mundo pa kasi ako ng mga tao, lagi ko silang nakikita sa
tv. Dami nga nilang fans eh."

"Tss. What do they see in that Hunter? He's ugly." walang ganang sabi niya sa akin.

Maka ugly siya wagas!! Eh ang gwapo kaya ni Hunter!

"Grabe ka! Ang gwapo niya kaya! Tingnan mo nga yung iba o, wagas kung makatili sa
kanya. Syempre bonus pa dun ang mga gwapo rin niyang bandmates na sila Tristan,
Joseff, Chase at Kiel."

"Why do you know so much about them?"

"Dahil fan nila ako!!"

Narinig ko ang pag-tss niya. Hindi na siya umangal at hinigit na niya ako.

"Saan tayo pupunta?" tanong ko

"Restaurant." ani niya

**

Pumunta kami sa isang restaurant. Maganda ang interior nito. Pinaghalong Cream at
Brown ang wall color at bright lang ang athmosphere dito sa loob. Pero alam kong
isang mamahaling restaurant ito dahil sa mga naglalakihang chandeliers at sa sosyal
na piano sa gitna. Hay. Alam ko naman kung ano ang menu dito. Isang tumataginting
na DUGO.

"Bakit pumunta pa tayo dito? Hindi naman ako nauuhaw." sabi ko

Umorder pa rin siya at hindi ako pinansin. Umorder din siya para sa akin kaya hindi
na ako umangal.

"Wait here. May gagawin lang ako." sabi niya

Ilang minuto pa ang nakalipas pero di pa rin siya bumabalik, ano ba ang pinaggagawa
niya?

"Wifey."

Napatingin ako sa pinanggagalingan ng boses. Nandoon si Stephen sa isang mini

stage. Nakaupo siya at akmang tutugtog ng piano. Nag umpisa na siyang kumanta.

You would always ask me Those words i say And telling me what it means to me

Every single day You always act this way For how many times i told you I love you

For this is all i know Come to me and hold me And you will see The love i give For
you still hold the key

Every single day You always act this way For how many times i told you I love you
For this is all i know

I'll never go far away from you Even the sky will tell you That i need you so For
this is all i know I'll never go far away from you

Come to me and hold me And you will see The love i give For you still hold the key

Every single day You always act this way For how many times i told you I love you
For this is all i know

I'll never go far away from you Even the sky will tell you That i need you so For
this is all i know I'll never go far away from you

Damang dama niya ang pagkanta niya. Alam na alam ko ang pinaparating niya. Ramdam
ko ang pagmamahal. Hindi siya takot na ipakita yun sa akin. Minahal niya ako ng
buo. Mahal na mahal ko rin siya.

Lumapit siya sa akin. Hindi ko inaasahan ang sunod niyang ginawa.

"Will you marry me again, Mrs. Grayson?"

Punong puno ng pag asa ang mga mata niya. Sa akin lang siya nakatitig na para bang
ako lang talaga ang mundo niya. Hawak niya ang isang singsing. Kumikinang ito dahil
sa dyamante nito sa gitna.

Hindi ko inalis ang tingin ko sa kanya. Hindi ko akalaing magmamahal ako ng ganito.
Handa ko siyang pakasalan. Kahit ilang ulit pa.

"Yes."

Nakita ko ang paglandas ng luha sa kanyang mga mata habang sinusuot niya ang
singsing sa aking daliri. Niyakap niya ako ng mahigpit.
"I love you." sabi niya

Pero bago pa man ako makasagot ay nahagip ng aking paningin ang nasasaktan at
malungkot na mukha ni Andy. Ayaw kong makita niya to. Pero dapat sumuko na siya sa
akin. He deserve someone way better than me.

"I love you too."

****

An: Kenekeleg eke. Hahaha. Yung mga gusto maging cast sa story ko comment kayo dito
or dun sa mismong story.

Here's the link http://www.wattpad.com/myworks/38403261-the-rockstar-is-a-vampire-

soon

=================

■23■

-May-

Bumalik kaming dalawa ng magkahawak kamay at may mga ngiti sa aming mga labi. Eto
ba ang pakiramdam ng cloud 9? I wouldn't trade this feeling for anything. Ang
cheesy ko pero I love the feeling of being of inlove.

Masayang masaya ako. Papakasalan niya ako ulit. Hindi dahil sa tinakda kami kundi
dahil pareho naming mahal ang isa 't isa. I couldn't ask for more.

"Pahinga ka na." sabi niya

Hinalikan niya ang nuo ko. Nagbihis na ako at nahiga na sa lap niya habang
hinahaplos niya ang buhok ko. Hindi kami nagsasalita pero komportable naman.

Maya maya pa ay napapikit ako dahil biglang sumakit ang ulo ko.

Nagflash ang nakangiting mukha ng babae sa akin. Hindi ko masyadong maaninag ang
mukha niya dahil blurry ang natatanaw ko. Sino ba siya?

Mas lalo pang sumakit ang ulo ko at nakita kong iba na ang nangyayari.  May kasama
na yung babae. Umiiyak siya at niyayakap siya ng kasama niyang lalaki. Hindi ko
maaninag ang mukha nila. Para bang nanaginip ako kahit hindi naman ako tulog.
"Wifey!!!"

Napadilat na lang ako ng maramdaman ko ang pagsigaw at marahang pagyugyog ni

Stephen sa aking balikat.

"Are you okay?" nag aalalang tanong niya

"I'm okay. Sumakit lang ang ulo ko." sabi ko para hindi na siya mag alala.

Sinawalang bahala ko na lang ang nangyari. Hindi ko na dapat isipin yun dahil
naiistress lang ako.

****

Sa gabi, pumapasok kami sa school para sa klase at practice sa pageant. Sa umaga

namin inaasikaso ang wedding namin at sa hapon kami nagpapahinga. Yeah masyado
kaming busy. Wala pa kaming final date sa wedding namin pero sa tingin ko ay 2
months or less from now ang kasal namin.

Pumasok na kami sa klase. Nandoon na si Andy at Sabrina. Walang pake si Sabrina sa

pagpasok ko dahil nakangiti lang siya sa nakasimangot kong asawa. Well, I don't
care about her either. Wag lang siyang manggulo at matuto siyang lumugar dahil kung
hindi makakatikim talaga siya sa akin. Tiningnan ko si Andy na agad nag iwas ng
tingin nang nagtama ang paningin namin. Nakokonsensya ako kahit alam kong wala
akong maling ginawa. Hay. Mali ka May. You're hurting him unconciously. He' s your
bestfriend and your hurting him.

Umupo na kami. Maya maya rin ay dumating na si Sir at nagklase. As usual, hindi
nakikinig si Stephen at Andy habang attentive naman si Sabrina.

Nakinig na rin ako pero sa kalagitnaan ng pakikinig ko sa klase ni Sir, bigla ko

ulit naramdaman ang sakit sa mark ko sa likod. Ano ba to? Ang sakit talaga. Parang
sinsaksak ako.

Napahawak ako sa parteng yun at agad naman akong inalalayan ni Stephen.

"What's happening?" tanong niya

"Hubby, yung mark."

"Sh*t." rinig kong mura niya.

Dahan dahan niya akong hinigit at nagpaalam kay sir. Hindi ko alam kung saan niya
ako dadalhin pero alam kong nasa likod to ng school.
"Wifey, let me see it."

Hinubad ko ang coat ko at bahagyang nilaylay ang damit ko para makita niya. Ang
sakit pa rin talaga. Bahagyang napapikit  na lang ako.

Nakita ko na may kinuha siya sa bulsa niya. Isang kulay bughaw na likido. Bumaling
ulit siya sa likod ko at pinatakan niya ang mark ko. Naramdaman ko ang unti unting
pagkawala ng sakit kaya nakahinga ako ng maluwag.

"How are you feeling?"

"Hindi na masakit."

He sighed in relief.

"Saan mo nakuha yan?" tanong ko habang tinuturo ang bote ng likidong ipinatak niya
sa akin.

"Kay Delphi." sagot niya

Napatango ako. Gamot siguro yan sa pagsakit ng emblem sa likod ko. Isa siguro yang
potion na gawa ni Delphi. Yun din siguro ang pinag usapan nila. Yun nga lang ba?

****

Bumalik na kami sa klase. Nag insist siya na wag na raw pumasok pero tumanggi ako
dahil marami pa kaming aasikasuhin. May practice pa naman sa pageant ngayon kaya
ayokong umabsent. Besides, okay na rin naman ang pakiramdam ko effective nga yung
potion galing kay Delphi.

Sabay kaming pumunta ni hubby sa hall. Nandoon na lahat ng contestants. Nandoon din
sila Angeli at Carmela dahil sila ang representative ng class nila.

"Did you bring your pumps?" tanong ni Ms. Clein, trainor namin para pageant na to.

"Yes Miss." sagot nilang lahat maliban sa akin. Hindi na kasi ako nagdala kasi
pwede ko namang imagic. Keke. Ang duga ko no?

"Where's your shoes May?" tanong ni hubby

"Eto oh."
Napatingin siya sa paa ko na may suot ng black pumps. Galing ko talaga.

"How did you -- I mean it wasn't there--" nagtatakang tanong niya

"Special ability ko yan hubby. Galing no?" sabi ko

Napabuntong hininga siya. May problema ba to?

"Yeah. It's incredible."

***

Nag umpisa na kaming rumampa. Prinaktis na rin namin ang production number namin.
Rumampa na si Sabrina.

Nag umpisa na rin akong rumampa. Magkakasalubong kami. Kitang kita ko ang
nakakainis na ngisi niya habang tinitingnan ako. Hindi rin ako nagpatalo at ngumisi
rin ako.

"Oops. Sorry." nakangising saad niya.

Grr. Sumosobra na ang babaeng to. Binangga ba naman ako? Naout of balance ako dahil
5 inches ang heels ng suot ko. Nakakainit ng dugo. Nakaupo ako dito sa sahig habang
siya ay naglakad lang at nilagpasan ako.

"May!/wifey!" sabay na sigaw nila Andy at Stephen

Sa isang iglap lang ay nandito na sila sa harap ko. Nakaluhod sila para magkalevel
kami.

"Are you alright?/ Ayos ka lang? " sabay ulit na sabi nila

Nagkatinginan sila ng masama. =_= Here we go again.

"Ayos lang ako."

Mag isa akong tumayo at hindi ko tinanggap ang nakalahad nilang kamay.

Nilingon ko si Sabrina. Mukha nakaalis na siya. That bitch.

"May pupuntahan lang ako." sabi ko kila Andy at Stephen na masama pa rin ang
tinginan. Iumpog ko tong dalawang to eh.
"Sama ako!" sabi ni hubby

"Wag na. Tinawag na kayo ni Ms. Clein. Sandali lang to." sabi ko at umalis.

****

Naabutan ko si Sabrina na naglalakad sa hallway. Walang mababakas na emosyon sa

kanyang mukha. Pagkatapos niya akong banggain ay basta basta na lang siyang umalis.

"Hoy Sabrina!" tawag ko sa kanya

"What do you want?" iritang tanong niya tsaka lumingon sa akin.

"Bakit mo ako binangga?"

"Kasi bagay kayo ng sahig."sabi niya

Impaktang to =_=

"Hindi ko alam na ganito ka pala Sabrina. Napakababaw mo. Babanggain mo ako? Oh

come on. You can do so much better than that." sabi ko

"Bakit? Takot ka na sa akin dahil binangga kita? Hindi pa nga ako nangangalahati sa
mga gagawin ko pa sayo."

Tinaas ko yung kamay ko kung saan makikita ang singsing na binigay ni Stephen.

"Wag ka ng mag matchmaker sa amin ng sahig and besides di ko yun type baka ikaw
pwede pa. Ikakasal na ako eh. Ikakasal na ako ULIT."

Nakita kong natigilan siya. Nakatulala siya habang pinagmamasadan ang singsing sa
kamay ko.

Nang nakarecover na siya sa pagkagulat, napalitan ang ekspresyon niya. Naging

malamig ito at nakakatakot. Naramdaman ko yun. May masama siyang balak.

"Don't be too confident. Sigurado ka bang matutuloy ang kasal?"

Umalis na siya pagkatapos nun. Natulala ako. Inaasahan ko na ang ganoong remarks na
manggagaling sa kanya pero parang nag iba siya sa kanina. Yung inakala kong bitch
na Sabrina ay higit pa pala dun.

****

Bumalik na ako sa hall. Andun na rin si Sabrina at parang wala lang nangyare.

Nilapitan ko si Stephen. Hindi niya ng ako napansin dahil masyadong malalim ang
iniisip niya. Minasahe niya rin ang sentido niya kaya mahahalatang may bumabagabag
sa kanya.

"Ang lalim ng iniisip natin ah." sabi ko

"May." seryosong sabi niya.

"Bakit?"

"Two students were found dead."

"Ha? Students?"

"Yes. Students from this school. They've been killed."

"Normal ba to dito Stephen? Bakit ganun ganon na lang ang pagpatay dito?"

"No this is definitely not normal and I think it is the same killer."

"Same killer?"

"He also killed Olive."

***

An: konting mystery hahaha. Tingin niyo sino ang killer? At ano ang plano ni
Sabrina? May surprise pala ako next chapter keke.

=================

■24■

An: gosh!! Nakakatuwa ang mga comments niyo kaya nireplyan ko kayong lahat!! Keke
baka patayin niyo si sabrina relax lang kayo hahhaa. At ang mga nang aangkin kay
andy! Ehem taken na siya kay author charot! Gusto niyo bang magkalove life siya?
Pag iisipan ko pa...xD Si Andy yung sa multimedia kekek inedit ko para maging
vampire sya hahha

-May-

Agad na kumalat ang balita na may namatay na mga estudyante. Napansin ko rin na
hindi mapakali si Stephen ilang araw na. Para bang may iniisip siya pero di niya
naman sinasabi kung ano.

Ewan ko pero nabubuhay ang dugong detective ko dito sa mga patayan na to. Fan kasi
ako ng Tantei High (ehem). Sa ngayon, tatlong estudyante ang pinatay kabilang na
dun si Olive. Wala akong napansin na kahina hinala sa pagpatay sa kanila. Iba ang
lugar at oras ng pagpatay sa kanila. Si Olive ay pinatay sa powder room, yung babae
naman ay sa gate at yung lalaki ay sa library. If there is something in common,
that would be the way they are killed which is stabbing. Silver knife ang ginagamit
na weapon sa pagpatay. Sabi ni Sabrina pareho daw ang pumatay sa kanilang lahat.
Kahit inis ako sa babaeng yun ay hindi ko naman mapagkakaila na mapapakinabangan
ang ability niya sa mga ganitong sitwasyon. Sinalaysay niya kanina ang mga
pangayayari at kung paano pinatay yung mga estudyante pero di pa rin makilala ang
killer. Maski ako ay walang kaide ideya. Pero nacucurious ako at nalulungkot din at
the same time.

Ngayon ang pageant. Medyo busy kami dahil sa paghahanda. Ilang oras na lang at
magsisimula na kaya inayusan agad ako. Pero wala pa si Stephen. Sabi niya may
aasikasuhin pa daw siya.Naku. Saan ba nagsususuot yun?

Nakipagchika muna ako sa babaeng nag aayos sa akin. Nakakabagot naman kasi kung
tutunganga lang.

"Ate ano yung mga peacekeepers?" tanong ko

Curious din ako tungkol sa kanila. Sila kasi yung mga nag aasikaso pag may crime.

"Sila po yung nagsisilbing detective at pulisya dito. Tinalaga sila ng council para
sa trabahong yun. Kaya kung mapapansin niyo po sila ang nag asikaso tungkol sa mga
napatay."

Ah ganun pala yun. Kung titingan mo sila, parang mas nakakataas sila kaysa sa
ordinaryong pulis o detective sa mundo ng mga tao. Patuloy lang siya sa pag aayos
sa akin at nagtanong pa ako.

"Ano po yung council?"

Keke. Nagiging matanong na ako. Curious kasi ako.

"The Place where the Vampire Dwells o mas kilala sa tawag na Crimson Valley ay
mayroon pong heirarchy. In order po ang kapangyarihan ng bawat pamilya ng bampira.
Ang Grayson clan kung saan nabibiling kayo at ang Prinsipe ang
pinakamakapangyarihan sa lahat, royalties po kayo kung tawagin. Sunod po doon ang
mga elites tulad po ng pamilya nila Ms. Sabrina at Master Blake. At syempre po sa
huli ang mga katulad naming ordinaryong bampira. Yung council po ay samahan ng mga
royalties at elites. Ang council ang may kapangyarihang magdesisyon at gumawa ng
batas sa lahat ng mga bampira sa buong mundo hindi lang dito. Kung tutuusin mas may
kapangyarihan ang council kaysa sa royalties kaya sinusunod sila."

Grabe parang volturi lang ng twilight yung council.

"Sino po ang miyembro ng council?" tanong ko

"Sampu po ang miyembro nun. Ang natatandaan ko pong kasali doon ay si Sir Dimitri,
yung ama po ni Master Andy, si Sir Cleo, ama ni Sir Blake at ang pinuno po ng
council ay si Sir Theodor, ama ni Miss Sabrina."

Nabigla ako ng sabihin niya na pinuno pala ng council ang tatay ni Sabrina.
Makapangyarihan nga talaga ang pamilya niya. Hindi lang siya ordinaryong elite.

"Hindi po ba kasama ang hari at reyna sa council?" tanong ko

"Hindi po. Bawal po silang sumali dahil may katungkulan na sila. Kaya nga po bilang
representative ng royalties, si Sir Dimitri ang naging miyembro."

Kailangan ko na yatang makinig sa klase. Ngayon ko lang kasi nalaman to.

"Mahal na prinsesa tapos na po."

Tiningnan ko ang repleksyon ko sa salamin. Maganda ang pagkakaayos niya.

Kinakabahan tuloy ko. Pero parang may iba pa akong nararamdaman. Parang may mali.
Parang may masamang mangyayari. Hindi ako mapakali.

"Thank you."

Relax lang May. Kaya mo yan.

***

Rinig ko ang sigawan ng mga estudyante dito sa hall. Dumadagundong ang buong hall
na pinagdadausan ng pageant. Napakaganda din ng stage na may motif na black, red at
white habang nagsasayaw ang mga neon lights.

"Sabrina Vonderheide!"
Rumampa na si Sabrina. Kitang kita ang confidence sa kanyang paglalakad suot ang
isang flowy one strapped dress at killer silver pumps. Nagpalakpakan naman ang
lahat sa pagkamangha sa kanya.

Nang nakarating na siya sa kanyang pwesto, nag umpisa na rin akong rumampa.
Kinakabahan ako pero isinantabi ko yun dahil ayaw kong mapahiya.

Narinig ko naman ang dumadagundong na palakpakan. Mas lalo akong napangiti.

Pagkatapos ng portion na yun ay bumalik na kami sa dressing room para sa next

portion. Habang inaayusan kaming mga babae ay rumampa naman ang mga lalaki.

Ngayon ko lang ulit nakita si Stephen ngayong araw. Kinabahan pa nga ako sa kanya
dahil akala ko wala siyang balak umattend.

Napakalakas ng tilian ng mga kababaihan. Sigurado akong nagwapuhan na ang mga yan
sa asawa ko o sa bestfriend ko. Sige lang. Ienjoy niyo ang view.

Kami na ulit ang rumampa. Ganun lang naman ang nangyari hanggang sa lahat na kaming
contestant ay nandito na sa stage suot ang aming gowns at tux para sa Q and A.

Natapos na kaming mga babae at confident naman ako sa sagot ko.

Si Stephen na ngayon ang tinatanong ng Emcee.

"Will you sacrifice your own happiness for the one you love? Lets say your wife for
example"

Grabe naman tong Emcee nakakaintriga ang tanong. Nasali pa talaga ako . Di ba
pwedeng world peace na lang ang sagot? Hay naku.

"Are you willing to sacrifice or not?"

Nakita ko ang seryosong ekpresyon ni Stephen.

"I will sacrifice my happiness. Honestly, happiness is being with the one I love.
Happiness is being inlove. But if I have to let go of my happiness for the sake of
her, I would definitely do it. Even if it means that I should let her go."

Biglang sumama ang pakiramdam ko sa sagot ni Stephen. Bakit ganoon ang sagot niya?
Let her go? How can you be happy if your not with the one you love?

***
Pinabalik na kami ng Emcee sa dressing room dahil tinatabulate pa daw ang scores
namin. Di ko naman maiwasang mapatingin kay Sabrina. Nakangiti siya. Yung ngiti na
parang nagsasabi na panalo na siya. Hindi sa pageant pero sa iba. Mas lalo tuloy
sumama ang pakiramdam ko.

Tinawag na kaming lahat. Iaanounce na daw ang winners.

"3rd runner up, Carmela Rae Grayson."

Pumunta na sa gitna si Carmela tsaka kinuha ang sash at boquet.

"2nd Runner up Angeli Dominice Grayson...."

"1st runner up..."

Hinintay naming magsalita ang emcee. Masyado kasi siyang pasuspense.

"Sabrina Vonderheide."

Nakangiting tinanggap ni Sabrina ang sash at boquet. Himala yata at hindi siya
nainis.

"And our winner, Ms. Candice May Grayson!"

What the? Ako talaga ang nanalo?

Kinoronahan ako at sinabitan ng sash at may boquet rin. Emeged. Ganito pala mag
ala-Miss Universe.

Ngumiti lang ako tsaka inonounce na rin yung sa lalaki.

"Stephen Kai Grayson!"

Napasigaw at napapalakpak naman ang lahat ng iannounce na si Stephen ang nanalo.

Nandito na siya sa tabi ko. Nung nagtama ang mga paningin namin, agad ko siyang
nginitian pero di ko inaasahan na isang blank face ang isusukli niya sa akin. Hindi
manlang siya ngumiti. Ano bang nangyayare sa kanya?

****
Bumalik na ako sa dressing room para magbihis. Nag aalala na ako sa mga kinikilos
ni Stephen. Ano ba ang problema niya?

Habang sinisuklay ko ang buhok ko sa harap ng salamin, bigla akong natigilan dahil
nasa likod ko na pala si Sabrina. Tinitingnan ko lang ang repleksyon niya na
nakangisi.

"Congrats May or should I say, congrats to me." sabi niya tsaka umalis.

Nakakainis na. Kinukutuban na ako.

Aalis na ako. Hahanapin ko ang asawa ko.

"Hey."

Bigla kong nakasalubong si Andy dito sa hallway.

"Hey." sagot ko

"Congratulations May."

"Thank you. Congrats din sayo."

"May pupuntahan ka?" tanong niya

"Uhm. Hinahanap ko kasi ang asawa ko."

Biglang nag iba ang ekpresyon niya. Oh shocks. I'm being insensitive again. Pero
ayaw ko munag isipin ang problema ko kay Andy. Kailangan ko ng makita si Stephen

"Una na ako Andy."

"Yeah. Bye."

**

Halos patakbo takbo na ako hanggang sa napatigil ako nang marinig ko ang boses ni
Sabrina. May kausap siya. At hindi ako pwedeng magkamali, kasama niya si Stephen.

Dali dali akong pumunta sa kinaroroonan nila.

"Let's seal this with a kiss." nakangiting saad ni Sabrina.

Halos mapaupo ako sa sunod na nakita ko. Hinalikan siya ni Stephen. Si Stephen
talaga ang humalik sa kanya at hindi si Sabrina. Unti unting lumandas ang mga luha
sa aking mga pisngi. Ang sakit. Niloko niya ako. Gusto ko silang sigawan para
tumigil sila pero di ko magawa dahil iyak ako ng iyak at pinipigilan ko pa ang
paghikbi. Ganito ba dapat ang paraan ng pagsampal sa akin ng katotohanan? Lahat ba
ng sinabi niya ay wala lang? Bakit niya nagawa to? Lokohan lang ba to lahat? Mahal
niya ako kahapon tapos ngayon babalikan niya si Sabrina? Aalukin niya ako ng kasal
tapos may kahalikan siyang iba? Natatawa ako sa sarili ko. Masyado akong naging
kompyansa. Masyado akong nagtiwala na hindi niya ako kayang ipagpalit dahil ako
lang ang mahal niya.

I was so stupid to expect that I am his LAST but the painful truth is, he still
loves his FIRST.

Tama si Sabrina at mali ako.

Gusto kong pagtawanan ang sarili ko ngayon. Harap harapan na nga ang panloloko nila
sa akin pero ganito pa rin ang nararamdaman ko. Kahit ang sakit sakit na nitong
nararamdaman ko ay mahal ko pa rin siya.

***

An: this is a painful chapter. Sorry guys . Oo eto ang surprise ko :3 mianhe~~
tingnan na lang natin ang mangyayari.

Ps. Wag kayong umiyak dahil mahal ako ni Andy. Charot xD

=================

■25■

AN: #teamAndy labas kayo haha

-Andy-

Lumabas agad ako pagkatapos kong magbihis. Sa wakas ay natapos na rin ang
kacornihan ng school. Hindi ko maiwasang isipin ang sinagot ni Stephen kanina. Tsk.
He's such a bastard. Tingin ko ay mali ang sagot niya. Maling mali lalo na at si
May ang pinag uusapan.

Napatigil ako nang makita ko si May sa di kalayuan. Mukhang may hinahanap siya kasi
patakbo takbo na siya at ginagala niya rin ang paningin niya.
"Hey." bati ko nang nagkasalubong kami.

"Hey." sagot niya

"Congratulations May."

"Thank you. Congrats din sayo."

"May pupuntahan ka?" tanong ko.

"Uhm. Hinahanap ko kasi ang asawa ko." walang pag aalinlangang sagot niya.

Bigla akong nakaramdam ng inis. Bakit ko pa kasi tinanong yun? Alangang ako ang
hanapin niya eh hindi naman ako ang asawa. Great Andy hanggang pangarap na lang yan
kaya wag kang asa.

"Una na ako Andy." paalam niya

Naramdaman niya siguro ang pagbago ng mood ko.

"Yeah. Bye."

Tuluyan na siyang tumakbo. Napalingon ako sa direksyon na tinatahak niya. Hindi ko

alam pero may nag uudyok sa akin na dapat sundan ko siya. Parang may masamang
mangyayari.

Sinundan ko siya hanggang sa napatigil siya sa likod ng school. Narinig ko ang

boses ni Sabrina. Kahit malayo layo pa ako ay kitang kita ko pa rin sila Sabrina at
Stephen. Nakaguhit ang malaking ngiti sa mukha ni Sabrina habang tinitingnan si
Stephen. Hindi maganda ang kutob ko dito.

"Let's seal this with a kiss." sabi ni Sabrina

Tang*na. Parang robot na sumunod si Stephen kay Sabrina.  Ano ba ang ginagawa niya?
Halos matulala ako sa ginawa niyang paghalik  kay Sabrina. Kahit saang anggulo ko
tingnan ang lahat ng nangyayari, halatang niloloko lang nila si May. Kailan pa to?
Simula nung bumalik si Sabrina? Ginawa niya lang bang panakip butas si May? Alam ko
ang relasyon nila Sabrina at Stephen noon pa man pero niloko ni Sabrina si Stephen
kaya naghiwalay sila. Ngayon si May naman ang niloko ni Stephen. Is this some kind
of cycle? Sabrina cheats, Stephen cheats. F*ck that guy.

Napatingin ako kay May. Umiiyak siya at tinatabunan niya pa ang kanyang bibig para
hindi siya marinig. Tang*na ka Stephen. Baliw ka na ba? Gusto kong suntukin,
bugbugin at pagtatadyakan ang gagong to.
Awang awa ako kay May. Mabilis ko siyang nilapitan at niyakap. Sinubsob niya ang
kanyang ulo sa aking dibdib habang hinahaplos ko naman ang buhok niya para
mapakalma siya. Humahagulgol na siya. Hindi ko akalaing lolokohin lang siya ng
ganito. She doesn't deserve this.

Nagkasalubong ang tingin namin ni Stephen. Napansin na nilang dalawa ni Sab ang
presensya naming dalawa at matamang tinitingnan nila kami. Tch. They both deserve
each other. Cheater to cheater.

Hindi pa rin humihiwalay si May sa akin. Naramdaman ko ang panginginig niya habang
halos punitin na niya ang tshirt ko. Hinayaan ko lang ito at tiningnan sila
Stephen. Gusto ko siyang bangasan dahil wala manlang siyang reaksyon habang
tinitingnan kaming dalawa ni May. Wala nga talaga siyang pakielam. Si Sabrina naman
ay may nakakairitang ngisi. That whore is smiling like she won some lottery.

"Tara na May." marahan ko ng hinigit si May.

Pero napatigil  kami sa paglalakad nang magsalita si Sabrina.

"The wedding is off bitch." mapang asar na sabi niya.

Hindi lumilingon si May pero kitang kita ko ang paglandas ng mga luha mula sa
kanyang mga mata. She was trying hard to hide her painful expression but she
failed. Wala na ang bright at cheerful  na May at napalitan na ito ng sakit at
galit.

Hinigit ko pa rin siya. Iniwan namin sila doon. Hindi ko na maatim na makitang
nasasaktan siya. Parang mas nasasaktan ako habang nakikita siyang ganito. I felt
the rage creeping within me. I am better. I wouldn't hurt her. Para bang pinabayaan
ko siyang mapunta sa isang walang kwenta. Now I've made my decision. Inaamin kong
malapit na akong sumuko. I love this woman but unfortunately she's married. Pero
kung ganito rin naman ang ginagawa ni Stephen, wala akong magagawa kundi agawin
siya.

Betrayal is not an option, Stephen. Now  you gave a me reason to persue May. She
doesn't deserve pain. She deserves happiness and I am a hundred percent sure that
you are not the guy for the job. I'm gonna take her away from you.

****

Dinala ko siya sa bahay namin. She was quiet all the time at mabuti na rin at hindi
na siya umiiyak. Nilibot niya ang mga mata niya. Mukhang sinusuri niya tong bahay
namin.

"You're not impressed?" pabirong tanong ko

Umiling lang siya at bahagyang ngumiti.

"Welcome to my humble abode!" sabi ko

Pumasok na kami at sumunod lang siya sa akin. Dinala ko siya dito sa sala namin.
Pinaupo ko siya at tumabi rin ako sa kanya. Hindi ako sanay na ganito siya but I
guess I have to bear with it.

"Andy." mahinang sabi niya.

"Hmm?"

"Di ka ba magbibihis? Basa ka na eh. Sorry ah. Naku ginawa ko pang panyo yang
tshirt mo."

Napatingin ako sa shirt ko. Basa nga ito.

Bahagya akong napatawa. She's concerned about my shirt pero siya nga itong iyak ng
iyak kanina. Ibang klase talaga siya that's why I love her even more.

"Do you want me to strip? Sabihin mo lang." natatawang saad ko.

Mas lalo pa akong natawa dahil ang pula ng pisngi niya.

"Hoy! Ang manyak mo ah!" sabi niya

"Haha. You're really funny."

"Anong funny dun?! Magbihis ka na nga! Magkapulmon ka pa niyan eh!"

"We're vampires May." sabi ko

"So? Kaiyak ka talagang bakla ka! Kala mo naman ang hot mo!"

"I'm not hot huh?" panghahamon ko.

Tumayo ako. Hinawakan ko ang laylayan ng shirt ko.

"Anong ginagawa mo!!?" kinakabahang tanong ni May.

I just smirked and then took off my shirt exposing my body. I saw her eyes widen
and her reddish cheek. That was a priceless expression.

"M--magbihis ka na nga!" sabi niya sabay iwas ng tingin.

"Am I not hot May?" mapang asar na tanong ko.

"Aishhh. Oo na! Hot ka na! Magbihis ka na nga! Bwiset kang bakla ka!" sabi niya na
hindi pa rin tumitingin sa akin.

"Haha. That was heaven. By the way May. Hindi ako bakla baka gusto mong patunayan
ko pa sayo." sabi ko

Napatingin siya sa akin. Laglag ang mga panga at nanlalaki ang mga mata.

I winked at her. Umalis na rin ako pagkatapos para magbihis pero di pa rin maalis
ang ngisi ko.

****

-May-

Hinawakan ko ang nag iinit kong pisngi. Napaka talaga ng baklang yun. Hmp.
Pinagmasdan ko siya habang tuluyan ng umalis para siguro magbihis.

Napabuntong hininga ako. Naalala ko na naman. Nagfaflash lagi sa isipin ko ang

naghahalikang Stephen at Sabrina. Paulit ulit na nagrereplay ang scene na yun at
parang paulit ulit din akong sinasaksak.

"You're crying again."

Nakabalik na pala si Andy. Agad kong pinunasan ang luha ko. Pero traidor naman ang
mga lintek na luha ko dahil walang habas na tumutulo ito.

Lumapit sa akin si Andy at siya mismo ang nagpunas sa mga luha ko.

"It pains me to see you hurt. Para bang mas nasasaktan ako." sabi niya

Nakinig lang ako sa kanya.

"Sana ako na lang para di ka na nasasaktan."

Sana ikaw na lang Andy pero na kay Stephen na ang puso ko.

"Napaka g*go niya. Malapit na akong sumuko pero mukhang mali yata ang sukuan ka."

"Mahal ko pa rin siya Andy." sabi ko

Ayokong paasahin si Andy. Napakasama ko kung gagawin ko yun.

"Hindi ko naman sinasabing mahalin mo agad ako, May. All I wanted was a chance."

"Hindi ko alam Andy. We're still married. "

Napabuntong hininga siya. Naiinis ako sa sarili ko dahil dinamay ko pa ang kaibigan
ko dito.

"Magpahinga ka na May. Its morning already."

Tumango ako at sumunod sa kanya. Hinatid niya ako sa isang kwarto.

"Ayos ka lang ba dito?" tanong niya

"Oo. okay na to."

"Good morning May."

"Good morning Andy."

Sinarado ko na ang pinto para magpahinga. Hay. Ang daming nangyari. Ang daming
masasakit na nangyari. Nahiga ako inisip ko yung sinabi ni Sab. Tiningnan ko rin
ang singsing na suot ko. Ako ba dapat ang nagsusuot ng singsing na to?

Tama si Sabrina.

The wedding is off.

****

An: Andy is a Romantic Prince . Jusko naiimagine ko yung strip scene eh. Sorry may
pagkamanyak keke. Nga pala sa chapter na to pinakinggan ko yung kanta ni Aiza yung
Kung ako na lang sana (tama ba title ko? Lol) bagay kasi kay Andy. Kung ako na lang
sana ang iyong minahal~~
Mag ingay ang #teamAndy at kung #teamStephen bigyan niyo ako ng feedback xD

Ps. Guys paano gawan ng love team si May at Stephen? Or Andy? Gawa nga kayo xD
MayDy? MayPhen? Eh? Wala akong maisip whahah

=================

■26■

-May-

Hapon na nang lumabas ako ng kwarto. Matagal tagal din pala akong nagkulong. Bumaba
ako at pumunta sa sala. Gusto ko dito sa bahay ni Andy. Maaliwalas at simple lang
pero makikita pa rin ang pagkaelegante nito. Hindi ito bahay lang, mansion ito.
Hindi na rin naman nakakabigla yun dahil prominente ang pamilya nila Andy.

"Good afternoon." bati ni Andy nang makita niya ako.

"Good afternoon din." sabi ko at tsaka umupo.

"Here." inabot niya sa akin ang cup na may lamang dugo. Nauuhaw na rin pala ako
kaya kinuha ko ito at ininom agad.

Tiningnan ko si Andy. Ang baklang to ay titig na titig sa akin. Parang matutunaw na

nga ako eh.

"Bakla, wag kang insecure sa kagandahan ko!" sabi ko tsaka ngumiti.

"I'M. NOT. GAY." sabi niya habang ineemphasize ang bawat words.

"Hindi naman gay ang sinabi ko. Sabi ko BAKLA."

"Its the same."

"Hindi kaya. Gay is Bakla , Bakla is Gay. Magkaiba pa rin yun, like Gay is only
three letters while Bakla is five letters. Gay is sosyal, bakla is for kalye. Gay
is---"

"Want me to kiss you May?"

Bigla akong napatigil sa sinabi niya. Abnormal to! Aiish. Masama to. Siguradong
pulang pula na naman ang mukha ko. Seryoso kasi siyang nakatitig sa akin not to
mention that he is super hot in his messy brownish hair. Nakakadagdag din sa
kagwapuhan niya ang chinito eyes niya at ang kanyang fair white complexion. He's
the perfect "chinito prince"

"Ah. Eh. I. O---"

"Oo?" tanong niya tsaka lumapit sa akin.

I saw he's develish grin while he was trying to trap me with his arms in this
couch. Oh no. Nakakulong ako sa braso niya habang matama niya akong tinitingnan.

"Shut up or...."

Nalunok ko ang sarili kong laway. May asawa ako pero nakikipagharutan ako sa iba.
Oh wait. My husband cheated on me. Should I cheat too?

"I'll kiss you." pagtapos niya sa kanyang sinabi.

Palapit na siya ng palapit. Ilang pulgada na lang ang lapit namin. I could feel his
breath. I know where this is going.

Tinulak ko siya. Napayuko ako. This is wrong. Hindi ibig sabihin na nagcheat si
Stephen ay tutularan ko rin. Niloko ako pero hindi ko magawang gawin din yun.

"May I--I'm sorry." nauutal na sabi niya.

"Andy, wag mo ng gagawin yun. I'm still married and as long as I am, I will never
cheat." seryosong sabi ko.

"I understand. Sorry." paumanhin niya

"Okay na." sabi ko tsaka ko siya nginitian para mapanatag siya.

****

"Alam mo, ang astig rin ni Sir Dimitri no! Parehong pareho sila ni King Vladimir."
sabi ko

Hindi na namin pinag usapan ang nangyari kanina at bumalik na lang kami sa normal
na pag uusap. Hindi na rin namin pinangahas na ibring up ulit ang topic na yun.

Ngayon naman ay kinukulit ko siya tungkol sa family niya. Wala kasi akong masyadong
alam tungkol sa kanya.
"Yeah. They're brothers so I think its not that surprising. They are both
intimidating, I might add."

"Oo nga, alam mo nakakatakot ang awra ng magkapatid na yun pero naastigan pa rin
ako sa kanila!"

"I agree. They are cool." pagsang ayon niya

"Paano ka pala naging damphire?" tanong ko.

Humugot siya ng malalim na hininga tsaka ulit nagsalita.

"I'm half vampire, half human, so I am called a damphire. Its practically a cross-
breed. Ganito kasi yun. My father married my mom but she didn't turn her to a
vampire."

"Teka, paano yun? Ako kasi naging bampira nung nagpakasal ako, obviously."

"My mom didn't like it but she loves my dad. Gusto ni mommy na lumaki ako na
nararanasan ang mga nagagawa ng tao. Di ba sabi ko sayo nakakain ako ng normal
foods? Yun ang advantage ko. I can do all things a human can do at the same time, I
can also do what a vampire can do. Pero syempre hindi magandang idea yun lalo na sa
part ni mom."

"Bakit naman?"

"Hindi makakayanan ng katawan ng tao na magdala ng batang bampira. Hinang hina na

noon si mommy habang dinadala niya ako sa sinapupunan niya. I was sucking all her
blood when I was in her womb. Patagal ng patagal, unti unti ko siyang pinapatay."

Naramdaman ko ang paglungkot ng boses niya. Alam ko na kung saan ang pupuntahan ng
usapang ito.

"My dad tried to convince my mom. Pero hindi pumayag si mom na maging bampira
hanggang sa hindi pa ako pinapanganak. Walang naggawa si Dad noon kundi maghintay.
Ligtas akong pinanganak ni Mom pero siya naman ang nawala. I owe my life to her."

"Kaya nga ingatan mo ang sarili mo Andy." sabi ko tsaka ko tinapik tapik ang likod
niya.

"Of course. I have a lot of reason to be happy." sabi niya tsaka niya ako tiningnan
at ngumiti.
******

"Papasok ka na ba talaga?" tanong niya

Hindi pwedeng hindi ako pumasok. Bakit naman hindi ako papasok di ba? Dahil
nagcheat si Stephen? Tss. Hindi ako papaapekto dun. Wala akong dapat ikahiya dahil
wala naman akong ginawang masama.

=================

■27■

An: eto na ang pov ng ating prinsipe.

-Stephen-

Nakikita ko ang sakit at poot na nararamdaman niya habang nakatingin sa akin. Hindi
ko alam kung tama pa ba itong mga ginagawa ko. Umiiyak siya sa harap ko at ako pa
ang dahilan. Parang pinapatay na rin ako habang nakikita ko siyang ganito. Sa bawat
pagpapanggap ko na mahal ko si Sabrina, triple ang nararamdaman kong sakit dahil
alam kong nasasaktan ko si May. Ginagawa ko ito para sa kaligtasan niya kaya hindi
dapat ako tumigil hanggang sa hindi ko naayos ang lahat. Ang tanong ay kung maayos
ko nga ba ito.

"Let's talk." mariing sabi ko sa kanya.

May mga luha sa kanyang mga mata. Gustong gusto ko siyang patahanin pero hindi
pwede. Wala akong magagawa. D*mn. It hurts like hell when you see the person you
love in this kind of situation and what's worse is, I am the mare reason why she is
in this kind of circumstance. The blame is on me.

Papakawalan ko na siya kahit ang ibig sabihin nito ay masaktan ako. Papakawalan ko
siya para mailigtas siya mula kay Sabrina at sa council.

**flashback**

After the moonlight festival....

Nagulat ako nang nalaman kong nakausap ni May kagabi si Delphi. Mas lalo akong
kinabahan at kinukutuban na rin ako tungkol sa emblem na mayroon siya. Masama ang
ibig sabihin nun. Pero hindi ako mapakali hanggang sa malaman ko mismo mula kay
Delphi ang kasagutan.

Tahimik lang siya sa buong byahe papuntang Luminisce Terrain. Kitang kita ko rin
ang pagkamangha niya sa bahay ng mga witches.
Ilang oras pa ay nakarating na kami sa bahay ni Delphi. Si Delphi ay isa sa
pinakamakapangyarihang witch sa buong Luminisce Terrain kaya kumpyansa akong alam
niya ang sagot sa katanungan ko.

Pumasok na kami. Agad naman kaming dumiretso sa library kung saan naroroon si
Delphi. Halos kabisado ko na rin ang bahay na ito dahil lagi kaming bumibisita dito
ng aking pamilya dati.

Nakita ko si Delphi na nakaupo at nagbabasa ng isang aklat. Agad niya namang binaba
ang librong kanyang binabasa at hinarap kami.

"May itatanong lang po ako sa inyo." magalang na sambit ko sa kanya

"Alam ko ang sadya mo dito, Stephen. Kailangan muna sigurong lumabas ng asawa mo."
ani ni Delphi

Sumeryoso ang mukha ko. Kinausap ko muna si May na lumabas na muna. Hindi naman
siya nagreklamo at sumunod na. Kinakabahan ako sa malalaman ko. Pero handa ako kung
sakaling tama man ang kutob ko.

Nang nakalabas na si May, tumayo si Delphi tsaka niya ako sinenyasang sumunod sa
kanya.

Tahimik akong sumunod sa kanya hanggang sa tumigil siya sa isang cabinet na may
lamang mga potion. Kinuha niya dalawang bote na naglalaman ng bughaw at pulang
likido.

Pagkatapos nun ay sinundan ko siya. Nagtungo kami sa isang pader. Hindi lang pala
yun isang pader. Isa pala itong pintuan na bumubukas lamang kung alam mo ang spell
na magbubukas dito.

Pumasok kami doon. Sa loob nito, ay isang hardin. May fountain sa gitna pero
kumikinang ang tubig nito. Sa tagal kong pumupunta dito, ngayon lang ako nakapunta
sa lugar na ito. Marahil ito ang sekretong lugar ito ni Delphi.

Lunapit kami sa fountain. Umupo sa may gilid nito si Delphi tsaka niya binuksan ang
bote na may pulang likido at ibinuhos ito sa tubig ng fountain.

"Stephen, hindi ordinaryo ang asawa mo." panimula niya

Kinumpas niya ang kanyang kamay at lumabas ang imahe ng apat na emblem sa tubig
-Emblem of Vampire, Emblem of Witches and Warlock, Emblem of Warewolves at sa gitna
ang Emblem of Immortals.
"Alam ko po yun. Pero hindi ko po maintindihan. Alam kong bampira si May. Pero
bakit ang emblem ng immortal ang lumabas sa kanya? Ano po ba ang ibig sabihin
nito?"

"If you are a vampire, the emblem of vampire will appear."

"Pero baki---"

"Listen, Stephen. Sigurado ka bang tao si May bago mo siya pinakasalan?"

"Opo." sagot ko

Tao si May. Sigurado ako. Bakit naman to naitanong ni Delphi?

"Mali ka Stephen. Hindi tao si May bago mo siya pinakasalan." seryosong saad niya

"A--ano ang ibig niyong sabihin?"

"She's a witch."

"Ano?! Hindi po pwedeng mangyari yun. Alam ko kung paano kumilala ng witch o kahit
ano mang imortal! Tao si May! Sigurado ako dun."

Umiling si Delphi na animo'y isang malaking kalokohan ang sinabi ko.

Kumumpas ulit siya sa tubig. Nagkaroon ulit ito ng imahe ng isang babae. Kilala ko
siya. Alam kong matagal ng patay ang babaeng ito dahil lumabag siya pinag uutos ng
council dati. Siya si Serene Clarianne Lockheart, the heiress of the witches at
kapatid ni Delphi.

"Naalala mo ba siya Stephen?" tanong ni Delphi sabay turo sa imahe ni Lady Serene.

"Opo."

"Si Ate Serene ang kinikilalang pinakamalakas na witch sa buong Luminisce Terrain.
Alam mo ba kung bakit siya pinapatay ng council?"

Hindi ko alam kung bakit niya kinukwento to pero sinagot ko pa rin siya.

"Dahil umibig siya sa isang tao na hindi itinakada sa kanya." sagot ko

"Tama. Isang warlock ang dapat papakasalan niya. Pero tumakas siya sa mundo ng mga
tao at sinundan ang minamahal niya."

Tanyag ang istoryang ito ni Serene sa mundo namin. Isa siya sa nagpangahas na
kumalaban sa council. Lahat ng may dugong bughaw ay walang karapatang pumili ng
papakasalan tulad ko kaya tinakda ako kay May. Pero mahal ko si May kaya hindi
naging problema sa akin ang pagpapakasal sa kanya. Ibang kaso naman ang kay Serene
dahil hindi niya gusto ang napili para sa kanya.

"Namuhay siya ng masaya kasama ng mortal na minamahal niya,pero alam naman nating
hindi siya titigilan ng council. Ang lumabag sa batas ay dapat mamatay." saad ni
Delphi

Ang council ang batas sa buong immortal world. Sila ang hari ng mundo namin. Kahit
sabihin pang mga royalties kami.

"Namatay nga si Serene. Pero may naiwan siya." pagpapatuloy niya

"Ano po yun?"

"Nagkaanak siya. Isang babae."

"Wag niyong sabihing---"

"Oo Stephen. Anak ni Serene si May."

Halos manigas ako sa narinig ko. Hindi pwede to.

Kumumpas ulit siya sa fountain. Doon ay nakita ko ang imahe ni May habang walang
hirap niyang tinatalo si Olive at ang dalawa niya pang kasama. Eto yung mga
panahong muntik na siyang mapatay ni Olive. Isa nga siyang witch.

"Ang kapangyarihan niya ay namana niya sa kanyang ina. Si May ang

pinakamakapangyarihang imortal. Lumabas ang emblem of immortal dahil dalawang
dugong immortal ang nanalaytay sa kanya. Ang dugong witch galing sa kanyang ina at
ang dugong bampira na galing sayo. Alam mo ang batas, Stephen. Pag malaman ito ng
council, papatayin nila si May."

Nakasaad sa batas namin na hindi pwedeng makipagrelasyon ang immortal sa hindi nito
kalahi maliban lamang sa tao. Hindi pwedeng magkarelasyon ang witch at bampira o
warewolf. F*ck. Gumugulo na ang utak ko. Hindi ko kayang mawala sa akin si May. Ang
parusa sa council ay kamatayan. Napakabigat na kasalanan ito kung tutuusin. Pero
kasalanan ba ang kasal namin?

"Pero ang sagradong tubig mismo ang nagtakda sa amin ni May." sabi ko
"Hindi ko alam kung bakit ganoon Stephen. Pero isa lang ang dapat mong tandaan, wag
mong hahayaang may makaalam ng pagkatao ni May. Dahil sa oras na malaman ito ng
council ay siguradong papatayin si May."

Iniabot niya sa akin ang isa pang boteng hawak niya. Ang bote na naglalaman ng
bughaw na likido.

"Ipahid mo ang potion na ito sa mark niya para hindi ito sumakit at hindi rin ito
mahahalata."

"Salamat po."

"Stephen, pag dumating ang oras na malaman na ng lahat ang tungkol kay May,
maghanda ka dahil hindi lang ang council ang makakalaban niyo."

****

Bumabagabag sa isip ko lahat ng nalaman ko. Lumabas na rin ako sa silid na yun para
hanapin si May. Halos mamutla naman ako nang nakita ko siyang nakatitig sa painting
ni Serene. Ina niya si Serene pero hindi niya dapat malaman ito dahil ikapapahamak
niya ito.

"Ang ganda niya no?" sabi ni May na bakas ang pagkamangha.

Tumango lang ako tsaka ko siya hinigit.

"Oy! Excited ka umuwi ah!" angal niya

"We really need to go." sagot ko

***

Ano ba ang dapat kong gawin? Ngayon lang ako nagmahal ng ganito tapos ganito pa
kakomplikado. I don't want to lose my wife. She is everything to me. If I have to
face death, then I will, for the sake of her safety.

"Hubby! Ano sabi ni Delphi?" sabi niya

Bigla ko na lang naipreno ang sasakyan. Medyo malayo layo pa to sa valley. Seryoso
ko siyang tiningnan.

"May, listen to me." panimula ko

"Walang dapat makaalam ng tungkol sa emblem sa likod mo. Understand?"

"Ano bang meron dito?"

"Just please trust me on this one. Ayokong kunin ka nila sa akin."

"Kunin? Anong ibig mong sabihin? Anong kinalaman nito sa mark ko sa likod ko?"

"Mas mabuti ng hindi mo alam. Please May. Magtiwala ka sa akin. Wag na wag mong
ipapaalam kahit kanino ang tungkol sa emblem sa likod mo. You can't trust anyone
except me."

"Makakaasa ka hubby."

Makakaasa ka rin May. Hindi ko hahayaang may gawing masama sayo ang council. I
would give my f*cking life if that's the only way to save you. I will do what it
takes to protect you. I truly love you, May.

***

An: naanswer na ang tungkol sa emblem ni May keke. Kung may question kayo pwede
kayong mag ask. At yung mga naiinis na kay Stephen, well hindi ko kayo masisisi
pero may reason siya kaya tiwala lang sa ating prinsipe.

Ps. May continuation pa to. Dadating pa yung part ni Sabrina. Haha. Stay tuned!

=================

■28■

An: flashback pa rin to ni Stephen

-Stephen-

Naging normal naman ang lahat. Pero bumabagabag pa rin sa akin ang mga sinabi ni
Delphi. Ayaw kong makahalata si May kaya pinilit kong umaktong normal at parang
walang nangyayare.

Ngayon naman ay matalim na tingin ang binabato ko sa Andy na 'to. Hindi ako tanga.
Alam na alam ko na may gusto siya sa asawa ko hanggang ngayon. Hindi ko hahayaang
makuha niya si May. Magkamatayan na. Hindi pa rin maiilaalis sa akin ang magselos
kay Andy. Alam kong ako ang mahal ni May pero may mga pagkakataon na naiinggit ako
sa tagal ng pinagsamahan nila ni Andy. Lalo na ang pagtatraidor niya sa akin. Ang
mahalin ang asawa ko, 'yun ang di ko mapapatawad.
Nagpresinta si May na siya na raw ang kukuha ng handouts ni Sir. Tss. Nayamot na
siguro yun dito sa baklang si Andy. (Bad mo talaga!!!) Shut up. (Fine.)

Halos 30 minutes na pero wala pa rin si May. Hindi pa rin siya nakakabalik dito sa
classroom.

"Sh*t."

Napalingon naman ako kay Andy nang nagmura siya. Siguro ay may nasesense siya.
Hindi naman mapagkakaila na maganda rin ang ability niya.

"Blood. There's blood," mahinang usal niya.

Tumayo siya tsaka tumakbo. Agad naman akong tumayo para sundan siya. Masama ang
kutob ko dito. Dugo? Dugo ng ano? O di kaya, dugo nino?

Pagdating ko sa powder room agad kong kinabig si May palayo kay Andy at sinamaan
ito ng tingin. Tulala lang siyang nakatingin sa walang buhay na katawan ni Olive.
Sh*t. Who did this crap?

****

Biglang sumagi sa isip ko ang pagbabanta ni Olive kay May. Hindi pwedeng isangkot
nila si May dito. Hindi ako papayag. Walang pwedeng gumalaw sa asawa ko. And I am
sure that May did not do this.

Niyakap ko si May para naman mapanatag siya. Alam ko kasing gulong gulo na siya sa
sitwasyong ito.

Lumapit ang isang peacekeeper para tanungin si May. Tsk. Si May ang primary
suspect. Stupid. How can they say that?

Sa gitna ng pakikipag-usap namin sa peacekeeper, bigla na lang akong kinabahan sa

pamilyar na boses na nagsalita. After 10 years, she came back. The girl that broke
my heart. Sabrina Vonderheide.

"Rin."

Hindi ko namalayang nasambit ko 'yun.

Siniwalat niya ang buong pangyayari. Nakikita niya ang ang nangyari in a specific
place and time. Mabuti na rin at napawalang sala si May. Pero hindi ko maiwasang
maging apektado sa pagdating niya. D*mn.
Napatingin sa akin si Rin pero umiwas ako at bumaling sa asawa ko. I don't want to
see her. Kung kailan maayos na ako sa asawa ko saka siya susulpot. That's f*cking
bullshit.

"Let's go," sabi ko.

Hihigitin ko na sana ulit si May nang magsalita si Rin. Kasama niya rin si Blake.

"Stephen! Its been a long time."

Nilingon namin siya. A really long time it is, Sabrina.

"Yes. It's been a long time, Rin," sagot ko sa babaeng una kong minahal at unang
nanakit sa akin.

"Namiss ko ang pagtawag mo sa akin sa ganyang pangalan. About what happened--I'm

sorry--I--."

She missed that name? Well I curse that name. She's apologizing because she
cheated. I am fully aware na may inis akong nararamdaman kay Rin. Pero hindi ko na
'yun iniisip dahil nandito na si May.

"Wala na yun Ri--Sabrina. Nakalimutan ko na. It was a bad memory that I would never
want to remember ever. I have my life now and it's my wife."

Totoo ang sinabi ko. Si May lang talaga. Bangungot na lang ang nangyari sa amin ni
Sabrina. Ayaw ko ng maalala dahil walang magandang maidudulot 'yun. Nakita ko ang
pagtataka sa mukha ni May. Sana hindi niya na to ungkatin dahil baka mag-ugat lang
'to ng pag-aaway namin.

***

Inutusan ako ni Sir Theodore na mag-escort kay Sabrina para sa welocme party niya.
Hindi ako pwedeng tumanggi dahil pinuno ng council si Sir Theodor. Ang bampirang
kagaya niya ang maaari kong makalaban sa oras na malaman nila ang tungkol kay May.
Ang seryosong awra ni Sir Theodor ang nagsisilbing babala na siya ang klase ng
bampira na hindi dapat kinakalaban. But d*mn, I will fight if I have to.

Habang wala pa ang party ay pinapunta ako kay Sabrina. Naiirita ako sa kanya.
Habang kausap ko si Sabrina ay wala ibang laman ang isip ko kundi si May. Ano na
kayang ginagawa niya ? Sino ang kasama niya? Maayos kaya ang kalagayan niya? Cr*p I
miss my wife.

"Stephen! Are you listening to me?!" inis na sabi ni Sabrina

"No," Diretsang sagot ko sa kanya. There's no point in lying. I'm clearly not
listening to her.

"Ugh. Bakit ba nagkaganyan ka Stephen? I look like an idiot! I'm talking here and
you're not even listening!"

"Yes. You look like an idiot. I don't want to be your escort in the first place but
because of your brattiness, I'm here and stuck with you. I should be with my wife
right now. Do you want me to be civilized Sabrina? Then stop blabbering cause I
won't listen."

"Your wife? Tsk. That girl is a trash."

Bigla kong naikuyom ang kamao ko sa sinabi ni Sabrina. F*ck this girl.

"Shut up Sabrina or your gonna see hell."

There are a lot of monsters in this world and one of those is Sabrina. She's a
dangerous monster. She loves playing games and she makes sure that she wins every
game. And if I hunch is correct, she is starting a new chess game and May and I are
the primary pieces.

****

"Everytime I kiss you, I feel like its the first. We might share a thousand kisses
but I will never get tired of your lips."

Mas lumapit pa ako kay May.

"I am the only one to kiss you, hug you and claim you. I'm so d*mn inlove with you,
wifey."

Those words came out of my mouth to describe how I really feel when I'm with her. I
claimed her lips and it was like ecstacy. Hindi ako possesive. Wala akong pakielam
sa paligid ko. Pero ang babaeng 'to ang nagbago ng pananaw ko. I'm selfish no more
because I care for this girl, i love her. Wala na akong pakielam sa batas. Basta
ang importante ay kasama ko siya.

The moment I realized that I love her, she is already my world, walang Sabrina. May
panahon sa buhay ko na akala ko ay si Sabrina lang ang mamahalin ko pero mali ako.
Dumating si May sa buhay ko at minahal ko siya higit pa sa pagmamahal ko kay
Sabrina o kanino man. Sabrina is my first love but May is my true love.

"Will you marry me again, Mrs. Grayson?"

Gusto ko siyang pakasalan. Papakasalan ko siya hindi dahil sa pinag kasundo kami
kundi dahil mahal namin ang isa't isa. I am f*cking inlove with this girl and I
swear to keep her by my side.

Hindi ko inalis ang titig ko sa maamo niyang mukha habang hinihintay ko ang sagot
niya.

"Yes," maluha luhang sagot niya.

"I love you."

"I love you too."

***

"What's happening?" tanong ko.

Bigla na lang napahawak si May sa likod niya.

"Hubby, 'yung mark."

"Sh*t."

Dahan-dahan ko siyang hinigit at nagpaalam kay sir.

"Wifey, let me see it."

Hinubad niya ang coat at bahagyang nilaylay ang damit niya para makita ko. Nakikita
kong sumasakit na naman ang mark niya.

Kinuha ko ang potion galing kay Delphi. Pintak ko ito likod niya.

"How are you feeling?"

"Hindi na masakit."

"Saan mo nakuha yan?" tanong niya habang tinuturo ang bote ng likidong ipinatak ko
sa kanya.

"Kay Delphi," sagot ko

Pero bago pa man kami pumasok ay naramdaman ko ang dalawang matang nakamasid sa
amin. Sh*t. Someone saw us. Alam kong nakita niya ang emblem. This could only mean
one thing. Ang sekretong iniingatan ko ay nalaman niya. Kailangan ko siyang mahanap
bago pa mahuli ang lahat.

Who the hell are you?

***

An: wahhaha. Sino ang nakakita? Emeged. Kung mapapansin niyo, yung flashback ay mga
random scenes sa previous chapter. Sana nakuha niyo xD

Ps. Ang mga flahback ni Stephen ay nag umpisa sa chapter 17. Keke. Last part na
next ud. Yung mismong dahilan niya ng pag iwan kay May ang marereveal and kung
bakit ang cold niya pero ang hot pa rin whahhaa

Add niyo ko sa fb! Keke. Pm niyo ko XD

(Angelika Nidua Buergo )

https://www.facebook.com/angelika.niduabuergo?__nodl

=================

■29■

An: #teamStephen !!!

-Stephen-

(Pageant Day)

Nagpaalam ako kay May na may pupuntahan lang ako saglit. Hindi ko alam pero hindi
maganda ang kutob ko. May alam ba si Sabrina? Kailangan ko siyang makausap.

Rinig ko ang yabag ng aking mga paa habang papalapit ako sa silid na kinaroroonan
ni Sabrina. Mabagal din ang aking paghinga dahil sobra akong kinakabahan. Sana mali
ako. Sana hindi siya yun dahil kung hindi, hindi ko na alam ang mangyayari. Pero sa
isang bagay lang ang sigurado ako, gagawin ko ang lahat para maprotektahan si May.
You have to be a monster to fight another monster.

Pinagbuksan ako ng pinto. Pumasok ako at bumungad agad sa akin ang nakatalikod na
pigura ni Sabrina.

"Sabrina."

Nilingon niya ako at masisilayan agad ang mga ngiti sa kanyang mga labi.

"I'm glad you came." nakangising saad niya

"I didn't come here to have a chit chat with you. Ano ba ang kailangan mo?"
diretsang sabi ko.

"Ikaw naman babe. Masyadong mainitin ang ulo mo."

"Stop this bullsh*t Sabrina. Kung wala kang sasabihin, aalis na ako. You're wasting
my time."

Biglang nandilim ang mukha niya. This evil bitch. Tsk.

"Sige umalis ka. Para malaman na ng council kung anong klaseng nilalang yang asawa
mo."

D*mn. Tama nga ako. Siya ang nakakita sa emblem ni May.

"Anong alam mo?" malamig na sabi ko sa kanya,

Bigla na lang siyang tumawa. Nababaliw na talaga siya.

"Haha. I know EVERYTHING, Stephen."

Nilapitan ko siya at mahigpit na hinawakan ang dalawang braso niya. Galit na galit
na ako. Gusto ko siyang saktan. Talagang nagpipigil na lang ako.

"Wala kang pagsasabihan nito, Sabrina, dahil hindi ako magdadalawang isip na
patayin ka."

"Oh come on. No need for that Stephen. What if I give you a deal?"

Binitawan ko siya at matalim na tiningnan.

"What f*cking deal are you talking about!?"

"Simple. I will keep my mouth shut if..."

"If what?"

"If you leave May and be MINE."

F*ck this devil.

"Ayaw mo ba Stephen? Madali lang naman akong kausap. I can tell my father about May
and she will die or you'll be MINE and none if this sh*ts will come to the council.
Now, CHOOSE."

Inaasahan ko na to. Pero kaya kong magparaya. Makasigurado lang akong ligtas si
May.

"Mahirap ba ang choices Stephen? Then, I'll give you time. If you made up your
mind, makipagkita ka sa akin sa likod ng school. Alam ko naman na ang sagot mo pero
gusto kong sayo mismo marinig. So babe, maghanda ka na sa pageant, okay?"

Lumapit siya sa akin at bumulong.

"See you later."

****

Bumalik na ako sa school para sa pageant. Napakakomplikado na ng lahat. Makikita ko

pa ba ang ngiti niya pag iniwan ko na siya? Stupid, Stephen. Malamang hindi. At
kung ngingiti na siya, hindi na ikaw ang magiging dahilan nun. I have to face the
consequence of my choice.

Lumapit na ako sa gitna. Ako na ang tinatanong ng emcee.

"Will you sacrifice your own happiness for the one you love? Lets say your wife for
example"

F*ck. Ang galing talaga. Hindi ko alam kung sinadya tong tanong pero alam ko naman
sa sarili ko ang sagot kahit mahirap.

"Are you willing to sacrifice or not?"

"I will sacrifice my happiness. Honestly, happiness is being with the one I love.
Happiness is being inlove. But if I have to let go of my happiness for the sake of
her, I would definitely do it. Even if it means that I should let her go."
Sa oras na binitawan ko na si May, mawawala na ang happiness ko. Makokontento na
lang ako na pagmasdan siya mula sa malayo. Tama pa ba ito? Oo alam kong tama to,
dahil mahal ko siya. The most important person in my life is May and I'm willing to
let go if that's the prize of her safety.

Love is not just rainbows and unicorns, it also means sacrifice and pain.

***

"Stephen Kai Grayson."

Tinawag ako ng emcee. Narinig ko ang palakpakan at tilian ng lahat.

Pumunta na ako sa gitna. Katabi ko ngayon si May. P*ta. Mas nahihirapan ako.

Nagtama ang mga paningin namin. Nginitian niya ako. Tama na May. Mas nahihirapan
ako dahil dyan.

Hindi ako ngumiti sa kanya at umiwas ng tingin. Mas mabuti na to. Balang araw,
maiintindihan mo rin.

**

Dumiretso agad ako sa likod ng school. Ngayon na ang oras. Nakapagdesisyon na ako.
Magpapanggap akong mahal ko si Sabrina kahit halos bumaliktad ang sikmura ko sa
babaeng yun.

"You've made you desicion?" sabi ni Sabrina habang papalapit ako

"Yes. You got yourself a deal Sabrina." sagot ko

"Lets seal this with a kiss." sabi niya

Naramdaman ko ang presence ni May. Hindi ko na hinintay na magsalita pa si Sabrina.

Hinalikan ko agad siya. Sh*t. Sorry May. Please. D*mn. I wanna kill myself.

Nang bumitaw na kami, nakita kong nakayakap si may kay Andy. Halos manginig na rin
siya dahil sa pag iyak.

Shit. Shit. Ang bigat ng pakiramdam ko. Sobrang sakit. Tang*na. Di ko akalaing
sobrang sakit nito. Umiiyak siya at hindi ako ang nagpapatahan sa kanya. At ako pa
ang dahilan ng pag iyak niya.
Nagkasalubong ang tingin namin ni Andy. Galit siya. Pwes galit din ako. Galit din
ako sa sarili ko.

"Tara na May." marahan niyang hinigit si May.

Pero napatigil sila sa paglalakad nang magsalita si Sabrina.

"The wedding is off bitch." mapang asar na sabi niya.

Kinuyum ko ang kamao ko. Yun sana ang pinakamasayng araw ng buhay ko, pero mukhang
di na mangyayari yun.

*flashback ends*

Nagkunwari akong mahal ko si Sabrina. Tsk. Ang hirap pala. Hindi ko na natiis ang
sarili ko at sinundan ko si May dito sa likod ng school.

Humarap siya sa akin at kitang kita ko ang paglandas ng luha niya. Napakagago mo
Stephen.

"Let's talk." mariing sabi ko

"A-anong pag uusapan natin?" sabi niya habang pinipilit na punasan ang mga luha
niya.

Nanantili akong tahimik habang pinagmamasdan ko siyang tumingin sa malayo at

pinipigilan ang paghikbi.

"Mag eexplain ka ba? Di ba hindi naman kayo ni Sabrina?" puno ng pag asang sabi
niya.

"It's true." sabi ko

"A--ano?"

"I love Sabrina."

Natigilan siya. Tumitig siya sa akin. Nakakatakot ang titig niya. Para bang
tumatagos.

"Ganun na lang yun? Gago ka Stephen! Napakagago mo! Kung kailan mahal na kita tsaka
mo ko iiwan! Puro ka pangako! Sana di mo na lang ginulo ang buhay ko! Ang tanga
tanga ko! Pero ikaw..." dinuro niya ako, "...ikaw... Demonyo ka! Mahal mo ko, tapos
mahal mo siya, ano to lokohan!?"

Hindi to lokohan May. Please. Ang hirap pala ng ganito. Hindi ko masabi ang dahilan
ko. Pilit ko lang itong kinikimkim.

"Mahal na mahal ko si Sabrina at hindi ko kayang mawala siya."

"Mahal mo siya? Di mo kayang mawala? Pero kaya mong mawala ako?"

Hindi ko kaya May. Kaya ko nga to ginagawa.

"Oo. May, its over. Tinatapos ko na ang lahat pwede na kayo ni Andy."

"Gago ka Stephen. Wala akong Andy kasi ikaw lang ang mahal ko."

Nag umpisa na naman siyang umiyak. Wala namang Sabrina, May, ikaw lang.

Nanatili akong tahimik at iyak lang siya ng iyak.

Hanggang sa may naramdaman akong kakaiba. Napatingin ako sa gubat na parte nitong
lugar. Someone's in there.

Maya maya pa ay niyakap ko si May para maiwasan ang lumilipad na silver knife.
Muntik na siyang tamaan.

Gusto kong nakayakap lang ako sa kanya pero kinalas ko agad ang yakap at dumiretso
ako doon sa puno kung saan nakatusok ang silver knife. Sa halip na kami ang tamaan
ay bumaon ang talim nito sa katawan ng puno.

Sinuri ko ito. Pagmamay ari ito ng killer. Si May ba ang target niya?

"Stephen."

Napalingon ako kay May nang tawagin niya ako. Lumapit ako sa kanya at tulala siyang
nakatitig sa gubat kung saan nanggaling ang silver knife at kinaroroonan ng killer
kanina.

"Kilala ko siya Stephen."

Kilala niya ang killer?

"Nakita ko siya. Hindi ako pwedeng magkamali." paapatuloy niya.

"Sino siya?" tanong ko.

"Si James."

***

An. Hoho. Do you remember James? Yung crush ni May dati, yung soccer player na
super gwapo wahhahaha

Ps. Anong team kayo para kay May? Andy? Or Stephen? Or magulo?whahaha

=================

■30■

An: Sorry sa late ud medyo busy ang lola niyo. Btw, thank you sa mga new readers.
Super flood ang notif ko dahil sa story na to kaya maraming salamat! Nagdedicate
ako dahil loyal readers ko sila-- @shedet at @Momoi. Love you guys. Wag mahiyang
mag ingay xD

-May-

James. James. James.

Waah!! Masisiraan na ako ng ulo. Iniisip  ko kasi yung nakita ko. Di kaya namalik
mata lang ako? Baka naman hindi si James yun. Pero sigurado talaga ko eh. Kung si
James ngayon, siya ba ang pumapatay? Imposible. Sa pagkakakilala ko sa kanya,
napakabait niya. Ni di nga makapatay ng lamok yun eh.

Gusto niya ba akong patayin? Malamang May. Di ka naman niya hahagisan ng kutsilyo
kung ayaw ka niyang patayin. Ang sakit lang isipin kung siya nga yun. Kung di lang
ako niyakap ng asa-- I mean ni Stephen, malamang patay na ako.

Isa pa tong si Stephen. Sobra akong nasaktan. Tinapos niya na ang lahat sa amin. I
don't even know if our marriage still matters, well I guess it does not matter
anymore

"You look bothered."

Napahinto ako sa paglalakad at napalingon sa nagsalita.

Kami na lang palang dalawa ang natitira dito sa hallway. Andun na siguro ang lahat
ng estudyante sa mga klase nila. Wala ngayon si Andy dahil pinatawag daw siya ng
tatay niya kaya mag isa ako ngayon.

"Halata ba Blake?" tanong ko pabalik

"Yes but your still gorgeous." sabi niya sabay kindat sa akin.

I just rolled my eyes. Yung totoo, bakit ba ang gwapo ng lahat ng nanggugulo sa
buhay ko?

"Tusukin ko kaya yang eyeballs mo. Makakindat ka dyan wagas." sabi ko

"Whoah chill babe."

Nakisabay na siya sa akin sa paglalakad. Inirapan ko agad siya dahil ang landi
niya.

"Bakit ang landi mo Blake?"

"Kasi ang gwapo ko."

=_= Sobrang hangin ng isang to. Sarap sapakin. Dami ko na ngang problema eh.

"Wag magjoke masama yan." sabi ko

"Haha. Fine. If you are not moved with my incredibly good looks then suite
yourself. But seriously May, ano bang nangyayari sa inyo ni Stephen?"

Binagalan ko ang paglalakad. Hindi pa pala alam ng lahat ang nangyari. Malamang
magtaka nga sila. Pati tong si Blake nakisawsaw eh.

"Wala na kami."

"What do you mean?"

"Ano pa ba ang meaning nun? Edi hiwalay na kami."

"So that's why you're stressed."

"Oo. May divorce ba kayo dito? Baka dun na din kasi ang punta namin."
"Divorce?"

"Oo. Yung legal na hiwalayan o pagpapawalang bisa ng kasal." sabi ko.

"Oh, Yes. It needs the approval of the council to nullify the marriage."

"Ah ganun ba?"

Wala na nga kaming pag asa ni Stephen. Aasa pa ba ako? Tatay ni Sabrina ang pinuno
ng council at malamang sa malamang ay papaboran niya ang higad niyang anak.
Siguradong tuluyan na kaming maghihiwalay ni Stephen. Ang sakit pala. Akala ko
sobrang drama lang nung mga naghihiwalay yun pala totoo yun kasi ako mismo ang
nakakaranas ngayon.

"Andito na tayo." ani niya

Pumasok na kami sa classs. Hay. Paano ba to? Wala si Andy. One sit apart nga kami
ni Stephen pero hindi ako komportable.

Sumunod ako kay Blake. Vacant ang katabi niyang upuan kaya pwede akong makiupo
doon. Ayoko talaga dun kila Stephen. Maririnig ko na naman kasi ang paghaharutan
nila. Ayoko ng maging masokista di bagay sa ganda ko eh. Ehem.

"Why are you here?" tanong ni Blake.

Inaayos ko muna ang gamit ko at umupo tsaka ko siya sinagot.

"Kasi nandito ka rin." sabi ko

"Whoah babe. Hindi ako pwedeng substitute husband." sabi niya sabay halakhak ng
sobrang lakas kaya napatingin sa amin lahat ng classmate namin pati na rin sila
Stephen na binigyan kami ng masamang tingin. Anong problema nito?

Ang eskandaloso kasi ng Blake na to. Sarap bangasan.

"Tumahimik ka nga dyan. Sarap tapalan ng packing tape yang bunganga mo eh." mataray
na sabi ko

"Grabe ka naman. Kanina gusto mong tusukin ang eyeball ko, ngayon naman lalagyan mo
ng packing tape ang bunganga ko. Ano ba ang gusto mong mangyari? Kung nililigawan
mo ko, busted ka na." natatawang sabi niya

Spell kapal. B-L-A-K-E

Nilukot ko yung papel ko at binigay sa kanya.

"Anong gagawin ko dito?" nagtatakang tanong niya

"Kainin mo." sabi ko tsaka di ko na siya pinansin.

***

"Where's May?" tanong ni Sir

Tinaas ko agad ang kamay ko.

"Why are you there? You're not in your proper seat." sabi niya

Sarap basagin ni Sir. Malamang nandito ako eh wala dun.

"Sir dito muna ako." sabi ko

"Why? Is there any problem?" tanong niya pabalik

Tsismoso ni Sir. =_=

"Kasi sir..ano kasi sir.."

"Inaalagaan niya ko sir." pagputol ni Blake

Napitingin ako sa kanya at pinandilatan siya ng mata. Anong klaseng palusot yun?

"Inaalagaan?"

Tama na kasi sir. Super usisero mo talaga.

"Oo sir. Medyo masama kasi pakiramdam ko."

Hari ng walang kwentang palusot.

"Ano ka ba? Imbalido? Bakit kailangan kang alagaan?"

Umalingawngaw ang boses niya sa buong classroom dahilan para makuha niya ang
atensyon ng lahat. Napatingin ako sa likod kung saan naroon si Stephen. Inis siyang
nakatingin kay Blake pagkatapos niyang sabihin yun. Anong problema ng ugok na to?
Selos ba to? Aiish. Ayan. Aasa na naman ako. Pero di niyo ko masisi. Bakit
nakikielam kasi siya?

"Kasalan ko. Yung braso kasi ni Blake. Nagkabanggan kami kanina. Kaya dito muna ako
sir." sabi ko para matigil na sila sa pangungulit.

Tumango lang si Sir at nag unpisa ng magklase. As usual, hindi ako nakinig. Oo. Isa
akong huwarang estudyante.

Sa kalagitnaan ng seremonyas ni sir, biglang pumasok si Andy. Tiningnan niya agad

ang bandang likod ng classroom. Hinahanap siguro ako ng baklang to. Nilibot niya
ang paningin niya hanggang sa nakita niya ako. Nginitian ko siya. Imbes na ngumiti
pabalik, bigla siyang sumimangot at lukot din ang mukha niya.

Walang ano ano'y dumaan siya sa harap ni sir. Di niya alintana kahit
pinagtitinginan na siya at napatigil ang klase. Dire diretso lang siya sa
kinauupuan ko.

"Andy."

Marahan niya akong hinila patayo at bumalik kami sa upuan namin. Takte. Anong drama
to?

****

Natapos na rin ang napakadramang klase ko ngayon. Nandito ako sa sasakyan kasama si
Andy. Sa kanila pa rin kasi ako nakikitira.

=================

■31■

-May-

=================

■32■

An: Nag ud ako. Palakpakan natin ang masipag na author. Charot hahaha

-May-
Sumunod lang ako sa kanya. Marahan niya akong hinihigit. Para bang ang gaan gaan ko
at sumusunod lang ako sa kanya na walang reklamo. Bakit mo ba ginagawa to? Are you
trying to make things complicated? Do you want me hurt badly? Nagtagumpay kang
saktan ako mahal na prinsipe. Ano bang gusto mo? Bakit hindi ko maiialis ang braso
ko sa pagkakahawak mo? Bakit hindi ko magawang kumawala sayo habang ikaw ay walang
hirap na binitawan lang ako? My mind was screaming, "Stop this shit, May" but my
heart  says, "Just go with him because you love him"

Be smart or be stupid. There's a fine line between the two. I want to  be smart but
I can't help but to be stupid.

Inalis niya ang pagkakahawak niya sa braso ko. Oh great. Dinala na naman niya ako
sa lugar na kinasusuklaman ko. Ito lang naman ang lugar kung saan nakita ko sila ni
Sabrina na err. Basta nandito na naman kami sa likod ng school. Ano bang meron sa
lugar na to? Seriously, this place witnessed so many painful events that happened
to me.

"Anong kailangan mo?" tanong ko

He brushed his hair before he spoke.

"Stay away from him." sagot niya

"Him? Sinong him?"

"Blake. Stay away from that bastard." naiinis na sabi niya

Ngayon naman ay gusto kong matawa hindi dahil sa may nakakatawa kundi dahil sa
inis. Anong karapatan niyang sabihin yan sa akin?

"Sino ka naman para sabihin yan?"

"I'm your--"

I saw hesitation in his eyes. Hindi niya matuloy ang sinasabi niya. Ano ko ba siya
para mag inarte siya ng ganyan? I hate the fact that he controls me. I hate it.
Hindi ko alam kung ability niya ba ang mapasunod ang sinuman sa gusto niya pero yun
ang ginagawa ko lagi.

"My what? Ano ba kita?" sabi ko

"Tsk. You will do what I ask. No buts."

"Oh come on. Walang tayo kaya wala kang karapatang sabihan ako sa mga gagawin ko o
kung sino man ang lalapitan ko. Prince Stephen, I am no longer your wife."

Maliwanag na pinapairal ko ang isip ko sa oras na ito. Alam kong hindi ito ang oras
para magpakatanga.

"I'm just..."

"Ano?"

"I'm just concerned." pagtatapos niya sa sinsabi niya

That made me even furious. Naiinis ako dahil umaasa na naman ako at walang
pinatunguhan yun. Why can't he just say that he is f*cking jealous?! Alam ko sa
sarili ko na pagsinabi niya yun, may panghahawakan ako. Pero wala. Maybe he just
wants to control me. Ayaw niyang makasagabal ako sa kanya because he thinks Blake
is a threat at sa kanya na ako ngayon kumakampi. Stupid control freak.

"Wow. Concerned?! Well, your highness pwede layuan mo din si Sabrina? CONCERNED din
kasi ako baka mahawa ka ng virus ng higad na yun!" naiiritang sabi ko

Nakita ko ang pagkunot ng nuo niya. Nagagalit ba siya dahil ininsulto ko ang
totoong mahal niya?

"Hindi ako magsosorry kung nagalit ka sa pang iinsulto ko sa higad na yun. Magsama
kayo kung yun ang gusto niyo, wag mo na lang pakielaman ang buhay ko. Tama na.
Ayokong mapalapit sa sadistang gaya mo."

Bumalik na naman siya sa cold na Stephen. Hindi ako natatakot sa kanya. At least
nasabi ko ang gusto kong sabahin.

"Gusto mo ng makipaghiwalay? Pwes hindi ako tututol dun. Hindi nga ako nainform na
ikakasal ako sayo in the first place, di ba? Siguro pag wala na tayong connection
sa isa't isa, babalik na sa normal ang buhay ko. Maybe I'll be happier without
you."

Hindi ko hinintay ang sagot niya. Tatalikod na sana ako pero mahigpit niyang
hinawakan ang kamay ko. Para bang may gusto siyang sabihin pero di niya magawa.
Para bang may kinikimkim siya at gusto niya na lang sumabog. Nararamdaman ko yun.
Yung hawak niya sa akin parang ayaw niya akong pakawalan. Kung ayaw mo akong
pakawalan, bakit iba ang kinikilos mo? Bakit iba ang sinasabi mo?

"I'm sorry May." halos pabulong na sabi niya

Sorry? Hindi naman mapapawi ng sorry mo lahat ng sakit. Bakit ba patuloy mo akong
ginugulo?
Unti unti niyang binitiwan ang kamay ko at tuluyan na rin akong umalis.

***

Dahil sa panghihila sa akin ni Stephen, nalate na ako sa klase. Sinabi ko na lang

kay sir na may importante lang akong ginawa. Nakita ko agad ang matatalim na titig
ni Sabrina sa akin. Siya lang mag isa sa likod dahil wala pa si Stephen at wala rin
si Andy. Tsk. Hinding hindi ako tatabi sa bruhang yan.

Dumiretso ako sa upuan katabi ni Blake. Isa pa to eh. Kung kailan kailangan ko siya
kanina tsaka siya di susulpot. Hari ng wrong timing talaga.

"Late ka ata." sabi niya

"Di ba halata?" tanong ko pabalik

"Chill. Mainit na naman yang ulo mo."

"Pangit mo kasi. Panira ng araw yang mukha mo."

"Whoah. Ikaw lang nagsabing pangit ako! Nakakababa ka ng self esteem."

"Lampake."

Hindi ko na siya kinausap dahil nonsense naman talaga ang pinag uusapan namin. Sus.
Kailangan pa bang pagdebatehan yang "kagwapuhan" niya kuno. Wag na. Sayang oras ko.

Pumasok na rin si Stephen. Hindi ko na siya tiningnan pa. Siguro haharutin na naman
siya ng Sabrina na yun.

****

Natapos na ang klase. Umalis na agad ako sa classroom. Pero habang naglalakad ako,
may kakaiba akong naramdaman. May tumatawag sa akin sa pamilyar na boses. Tiningnan
ko ang mga estudyanteng nakapaligid sa akin kung naririnig din nila ang naririnig
ko pero mukhang ako lang talaga ang nakakarinig nito.

"May! Tulong!"

Mabilis akong tumakbo at sinundan ang pinanggalingan ng boses. Sana walang masamang
nangyari sa kanila. Alam ko kung kanino ang boses na yun, kay Amanda yun. Bakit
nandito siya?
Napadpad ako sa likod ulit ng school. Dito nanggaling ang boses. Palakas ng palakas
ang boses ni Amanda at mukhang nanggagaling yun sa gubat. Dito sa likod ng school,
may napakadilim na gubat. Hindi ko pinangahas na pumunta dun. Wala rin
nakakabanggit sa akin kung anong meron sa gubat na yun.  Pero masama ang kutob ko
dahil doon ko mismo sa gubat nakita si James nung muntik na niya akong mapatay
dahil sa lumilipad niyang kutsilyo.

Tatakbo na na sana ako sa gubat nang marining ko ang pinaka nakakairitang boses.
Sino pa ba? Edi si Sabrina =_=

"Narinig mo ba ang sigaw ng kaibigan mo?"

Nilingon ko si Sabrina. Ano na naman ang kailangan ng bruhang to? Teka. Naririnig
niya ang boses ni Amanda?

"Narinig mo?" tanong ko pabalik

"Of course stupid. I'm an elite. Malamang maririnig ko kung may kakaiba sa Black
Woods."

Black woods? Kaya pala. Hindi naririnig ng mga ordinaryong bampira kung anoman ang
naroon. Kailangan elite or royal ka. Makapagsalita tong higad na to kala mo ang
talino.

"Hindi ako stupid."

"I want to say goodluck pero wag na lang. Sana di ka na makalabas ng buhay diyan."
nakangiting sabi niya

"Wag kang mag alala lalabas ako ng buhay baka mamiss mo ko eh."

Mabilis akong tumakbo papasok sa gubat.

Alam ko agad na may mangyayaring masama pero hindi ko pinansin yun dahil andito ang
kaibigan ko.

*****

-Andy-

Nilagay ko ang pulang bulaklak sa puntod ni Mommy. Dad said that Mom is fond of red
roses. It somehow symoblizes my Mom because she is passionate about everything she
does.
Tahimik lang si Dad habang pinagmamasdan ang puntod ni Mom. Alam ko kung gaano niya
kamahal si Mommy because after all those years, he never married again or find
someone else.

I hope I can find someone like my Mom. Yung mamahalin ko habang buhay. The one that
I'll cherish more than anyone else. Sana si May na yun. Alam kong masyaso pang
maaga. Masyado pang magulo ang lahat. But when the right time comes, sisiguraduhin
kong hindi ko na siya papakawalan.

"Dad, aalis na ako. Susunduin ko pa si May."

Tumango lang si Dad bilang pagsang ayon. Sumakay agad ako sa kotse at pinaharurot
ko ito papuntang school.

****

Nagtataka ako sa bulong bulungan ng mga estudyante. Sa mga oras na ito, dapat
nagsisiuwian na sila.

"Si May daw pumunta sa Black Woods."

"Naku. Delikado dun. Baka mapano siya."

"Uyy. Tara tingnan natin."

Yan ang sabi sabi ng karamihan. Black Woods? No. Hindi pwede to.

Mabilis akong tumakbo sa likod ng school. Nadatnan ko dun ang kumpulan ng mga
estudyante na nakikiusyoso. Agad ko silang pinatabi at pumasok sa gubat. Kailangan
kong mailigtas si May.

****

An: Sali kayo sa group guys >>Married to a Vampire Prince (wattpad story)

Ps. Ano kaya ang nangyari kay May sa Black Woods? Ano ang meron dun?

Abangan...

=================
■33■

An: Alam kong pauulanan niyo ng hate comments to.keke. Bigyan naman natin ng chance
si Sab para maiexpress niya ang kamalditahan este ang kagandahan niya. ladies and
gentlemen...A round of applause for Sabrina!

-Sabrina-

(Tentenenen)

Masyado na akong naiinis sa May na to. How despearate can that girl be.  I want her
gone. I want her dead.  She ruined everything. Stephen should be mine. I get all I
want and that includes Stephen. In order to do that, I will elimante that pesky
little bitch in the scene.

Mabuti na lang at nalaman kong isa siyang half witch turned vampire. Complicated
right?  But that made things easier for me. They broke the rule of the immortals
and they will suffer death. Pero di ko hahayaang madamay si Stephen dun. Kung may
mamatay man dito, ang May lang na yun. No happy ever after for that bitch.

Gusto ko ng sirain ang upuan ko. Where the hell is Stephen? At ang kinaiinis ko pa
ay wala rin ang May na yun kaya malaki ang posibilidad na magkasama sila. That
bitch. I will kill her.

Maya maya pa ay pumasok na rin ang bruha pero wala pa si Stephen. Lalabas na sana
ako para hanapin siya nang pumasok siya. I can feel that he is in an awfully bad
mood.

"Where have you been?" tanong ko nang makapwesto na siya sa upuan.

"None of your bussiness." malamig na sagot niya

I clenched my fist. We have a deal. The deal is he will be mine, but everytime we
talk, he acts like a complete spoiled brat. Kasalanan to ng May na yun. He only
acts sweet kung nandyan si May. I am not happy with this set up at alam kong isa
lang ang solusyon para mabago ang lahat. Yun ay ang mawala ang tinik sa relasyon
namin ni Stephen.

***

Natapos na ang klase. Now is the perfect time to do my plan.

"Stephen mauna ka na. Wag mo na akong ihatid."

Hindi sumagot si Stephen at parang wala lang siyang pakielam. Hindi ako sanay na
binabalewala kaya nasasaktan ako sa ganito.

Umalis na siya kaya dumiretso ako sa likod ng school kung saan malapit sa Black
Woods.

My ability is not just seeing things the way it happened in a specific place and
time. Sa pagtravel ko sa Europe, natutunan ko ang isang ability ng mga bampira. It
can be triggered but it takes a lot of concentration and practice.

"Let's see."

Pinikit ko ang mga mata ko. Tinawag ko si May. But she's hearing her friend's voice
instead of mine. Humingi ako ng tulong pero boses pa rin ng kaibigan niya ang
naririnig niya. That way, pupunta agad siya sa gubat na walang pag aalinlangan.
Alam kong bago pa lang siya dito kaya hindi niya alam kung ano ang meron sa gubat
na yun.

Black woods is mystical. Sa oras na pumasok ka dun, hindi mo na madidistinguish

kung ano ang ilusyon sa katotohanan. Lahat ng kinakatakutan mo ay lalabas.
Illussion is more terrifying than reality. Pagmalamon ka na ng ilusyon sa gubat na
yun, hindi ka na makakalabas. You will be stuck in the woods forever and eventually
you'll die. May chance lang na makalabas kung may alam ka tungkol sa gubat. But May
is a different case. She doesn't know anything about the woods so I am a hundred
percent sure that she will not make it out alive. She will be stuck there forever.

Mas lalo pa akong napangisi nang nakita kong papalapit na siya dito.

"Narinig mo ba ang sigaw ng kaibigan mo?"

Nilingon niya ako.

"Narinig mo?" tanong niya pabalik

"Of course stupid. I'm an elite. Malamang maririnig ko kung may kakaiba sa Black
Woods."

That was a lie. Ako lang naman ang may dahilan kung bakit naririnig niya ang
kaibigan niya mula sa black woods at walang kinalaman dun ang pagiging elite ko.

"Hindi ako stupid." sabi niya sabay irap sa akin

Tsk. This girl is getting in my nerves.

"I want to say goodluck pero wag na lang. Sana di ka na makalabas ng buhay diyan."
nakangiting sabi ko.
"Wag kang mag alala lalabas ako ng buhay baka mamiss mo ko eh."

Nagkasagutan pa kami bago siya tumakbo ulit papasok sa gubat. I won't miss you
brat. Stupid little bitch. I hope you die.

****

30 minutes na ang nakalipas. Aalis na sana ako nang makita ko si Stephen na

tumatakbo rin at papalapit sa akin. Bakit nandito siya? Akala ko ba uuwi na siya?

"Oh hi babe." bati ko sa kanya 

Pero imbes na batiin din ako, inalog niya ang balikat ko. Kitang kita ko ang galit
niya.

"What have you done!?" sigaw niya

"Ano ba! Nasasaktan ako."

"I don't care. Tell me, what the hell have you done? Asan siya?!" galit na sigaw
niya

"Get your hands off me! Sinong hinahanap mo?! That bitch?! Well I'm sure she's dead
by now."

Marahas niya akong binitawan. Napatingin siya sa direksyon kung nasaan ang daan
papuntang Black Woods.

"F*ck."

Agad siyang kumaripas ng takbo papasok dun. Paano niya nalaman? Shit. May bond pa
pala sila ng May na yun dahil mag asawa sila. Natural na malalaman niya na may
masamang mangyayari kay May. Stupid marriage bond.

Dumarami na rin ang mga estudyante. Mukhang narinig nila ang pinag usapan namin.
Sh*t. This plan is screwed.

Simula ng dumating si May, sa kanya na lang lahat nakapokus ang atensyon. Siya na
lang lagi ang iniintindi ng lahat. There's nothing special about that bitch but
everybody likes her. Yes. I sound like a stupid jealous brat. Masisi niyo ba ako?
Ako ang nasa pwesto niya dati pero ngayon ay hindi na. I never felt so neglected in
my entire life all because of Candice May Gregory.
Nakita kong tumakbo rin papasok sa gubat si Andy. He was my bestfriend but look at
him now. Si May na lang ang pinahahalagahan niya. I'm nothing for him.

Naramdaman kong may tumabi sa akin. Kahit di ko tingnan alam ko kung sino siya.

Nagkukumpulan na ang mga estudyante sa paligid namin. Nakikiusyoso na ang lahat.

Everybody is worried except for me. I'm the only want who wants her dead.

"Why did you do that?" tanong ni Blake

This guy is clever. Alam niya agad ang ginawa ko. Sa mundong ito, isa si Blake sa
pinakatuso. Sa tinagal tagal naming magkasama, hindi ko pa rin malaman ang mga
tumatakbo sa utak niya. He's mysterious and scary. I definitey want him on my side.

"I want her dead." sabi ko

"Well, this is not the best way to do that."sabi niya

Matama ko siyang tiningnan. Saang side ka ba talaga kakampi Blake? I don't trust
him. He's the last person to trust.

"What do you suggest? Paano ko siya mapapatay?" walang ganang tanong ko. Hindi
naman ako umaasa na makakatanggap ako ng matinong sagot mula sa kanya.

"I don't know." nakangising saad niya "...but I just want to warn you Sabrina. The
moment that she realize her power, you'll be dead."

Umalis din siya pagkatapos nun. Tsk. Ako ba ang tinatakot niya? I'm Sabrina
Vonderheide and I don't give a d*mn about May's power. Alam ko kung ano ang kaya ng
babaeng yun. Pero walang magagawa ang kapangyarihan niya pagsinabi ko na sa council
ang lahat. Tingnan na lang natin kung mabubuhay pa ang witch na yun sa oras na
makielam na ang council.

***

-May-

Pumasok ako sa gubat. Sobrang dilim. Natatakpan ng sanga mga naglalakihang puno
ang  sinag ng buwan na tanging nagbibigay liwanag. Kinuha ko ang isang stick at
pinaliwanag ko iyon para makita ko ang dinadaanan ko. Walang ibang makikita kundi
puno at mga tuyong dahon. There's nothing in this place but I have this eerie
feeling. Mas nakakatakot pa ito kaysa sa black building.

Hindi ko na naririnig si Amanda. Mas lalo akong kinabahan dahil baka kung ano na
ang nangyari sa kanya. Tinatagan ko ang loob ko. I need to think possitively.

Isa pa ay dapat kong ihanda ang sarili ko. Paano kung makita ko si James? Dito ko
siya nakita noon. Dahil dun, naghihinala din ako sa kanya. Paano kung siya nga ang
killer? Papatayin niya rin ba ako? Di kaya siya ang dumukot kay Amanda?

Malamig ang hangin. Madilim ang paligid. Rinig ko din ang yabag ng aking mga paa
habang inaapakan ko ang mga tuyong dahon na nagkalat.

May hamog na bumabalot sa isang parte ng gubat. Tumakbo ako papunta doon. Pumasok
ako sa parteng yun, nagbabakasali aoo na mahanap ko si Amanda dito. May naaaninag
akong nakatayo. Teka. Anong ginagawa niya dito?

"Stephen?"

Hindi ko alam kung matutuwa ako sa mga oras na ito. May kakaiba sa kanya. Kitang
kita ko ang nakakatakot na ngiti niya habang matamang nakatitig sa akin. Napakapula
din ng mga mata niya. Parang hindi siya ang Stephen na kilala ko.

Mas lalo akong kinabahan.

*****

An:ayo! Hahaha. Comment kayo ah.

Ps. Happy 50k reads! Bakit ganun si Stephen?whahaha

=================

■34■

An: eto na ang ud. Like ko mga comment niyo kasi nagsespeculate na kayo wahahhaha.
Nga pala EXO L ako sa mga nagtatanong. Asawa ako ni Sehun haha

(Wood elf--> multimedia)

-May-

Mistulang estatwa akong nakatayo habang pinagmamasadan ko ang papalapit na si

Stephen. Mabilis niyang hinawakan ang leeg ko sabay sakal sa akin. Walang hirap
niya pang iniangat ang buong katawan ko habang hawak pa rin ako sa leeg.

"St---"
Hindi ako makahinga. Sobrang higpit ng hawak niya sa leeg ko. Mukhang papatayin
niya talaga ako. Kahit nahihirapan na akong huminga ay nakikita ko pa rin ang
malademonyong ngiti niya habang sakal ako.

Bakit Stephen?

Unti unting tumutulo ang mga luha ko. Ito na ba ang katapusan? Bakit siya pa? Sa
dinami dami ng demonyo dito sa mundo, bakit siya pa?

Naramdaman ko ang sakit ng pagbaksak ko. Binitiwan niya ang leeg ko.

"May!" sigaw ng isang lalaki sa di kalayuan. Si Stephen ba yun? Paano nangyari yun
eh nandito siya sa harap ko.

Hindi na ako nakapag isip pa dahil sobra na akong nanghihina pero bago pa man ako
mawalan ng malay, naramdaman ko ang pagyakap niya sa akin.

***

"Si Serene ba yan?"

"Hindi. Pero kamukhang kamukha niya."

"Patay na si Serene. Ano ba kayo!"

"Sino kaya siya? Bakit napadpad siya dito?"

"Bampira daw yan sabi ni ama."

"Alam ko. Yung kasama niya, gising na?"

"Hindi pa. Mukhang nahirapan siyang makalabas sa puso ng gubat kaya sobra siyang
nanghina."

Unti unti kong minulat ang mga mata ko. Kanina ko pa silang naririnig. Tatlo silang
nakapalibot sa akin, isang lalaki at dalawang babae.

"Nasaan ako?"

Hindi ko iniaalis ang titig ko sa kanila. Ano ba sila? Anong klaseng nilalang sila?
Yung tenga nila pointed parang pang duwende, sobrang puti nila, may nakasukbit din
silang mga pana. Kung duwende sila, bakit hindi sila maliit?

"Nandito ka sa bahay namin. Natagpuan namin kayo sa labas na walang malay kaya
ginamot kayo ni Ama. Mukhang napailalim kayo sa Myst ng Black Woods." sabi nung
lalaki

Black Woods? Hala! Di ko pa nakikita si Amanda! Baka kung ano ng nangyari dun!

"Teka hahanapin ko ang kaibigan ko! May nakita ba kayong babae? Kasing tangkad ko,
medyo maiksi yung buhok, maputi."

"Wala. Kayo lang ang napadpad dito. Wala na kaming nakitang iba." sagot ng babae

"Kami? May kasama ako?" tanong ko

"Oo. Yung lalaking bampira. Pero wala siyang malay. Ikaw naman, magpahinga ka muna.
Mukhang nanghihina ka pa." sagot ng isa pang babae.

Lalaking bampira? Sino naman kaya yun?

"Ano kayo? Hindi pa kasi ako nakakakita ng kagaya niyo." sabi ko

Kahit ngayon ko lang sila nakilala, panatag ang loob ko sa kanila. Ewan ko kung FC
ang dating ko keke.

"Mga wood elf kami. Kami ang mga nilalang na nakatira sa Black Woods. Ako nga pala
si Darco, siya si Elena at siya naman si Elvira, magkakapatid kami." pagpapakilala
nung lalaki.

"Ako nga pala si Candice May Gregory. Nice to meet you hehe."sabi ko

"May kilala ka bang Serene Clarrianne Lockheart, May?" tanong ni Elvira

"Wala. Pero parang narinig ko na ang pangalan yan. Bago pa lang kasi ako dito sa
mundo ng mga immortal."

"Anong ibig mong sabihin?" takang tanong ni Elena.

"Kasi.. itinakda akong ikasal sa prinsipe ng mga bampira. Tao kasi ako nung una."

Nagkatinginan silang tatlo. Parang nag uusap sila. Naiintindihan nila ang isa't isa
kahit walang magsalita sa kanila.
"Bakit ka nga pala pumunta sa gubat?" pag iiba ni Elena.

"Kasi hinahanap ko nga yung kaibigan ko. Narinig ko siya at dito nanggaling yung
boses niya."

"Nakakapagtataka naman yata yan, May. Makikita naming kung may pumasok sa gubat na
to. At ikaw at yung kasama mo lang ang pumasok dito." sabi ni Elvira

"Teka. Kasama? Sino?"

"Di namin kilala. Basta lalaki."

"Pupuntahan ko siya." sabi ko

"Kaya mo na ba?" tanong ni Darco

"Oo kaya ko na. Samahan niyo na lang ako."

****

Ang ganda ng bahay nila. Gawa ito sa kahoy maraming bulaklak na palamuti. Kakaiba
din ang ilaw nila. Meron kasi silang mga bulaklak na may ilaw na nagbibigay ng
kulay dilaw na liwanag.

Pumasok kami sa isang kwarto. Nauna na silang tatlo sa akin kaya sumunod ako.

Nakita ko si Stephen na walang malay. Naalala ko ang nangyari sa Black Woods.

Sinubukan akong patayin ni Stephen. Hindi ko rin makalimutan ang mala demoyong
ngiti niya habang ginagawa niya yun sa akin.

Pero bakit parang hindi siya yun? Bakit parang ibang Stephen itong nakahiga at
walang malay doon sa sumakal sa akin sa gubat?

"Kilala mo ba siya May?" tanong ni Darco

"Oo. Asawa ko siya." sagot ko.

"Siya pala ang prinsipe." sabi Elvira

Tumango lang ako. Bakit kahit sinubukan niya akong patayin ay hindi pa rin
mapigilan ng puso kong mahalin at mag alala sa kanya?
"Bakit nawalan siya ng malay?" tanong ko

"Pumunta kasi siya sa puso ng gubat kung saan may Myst. Yung hamog dun ay
nagbibigay ng ilusyon. Nilalabas nito ang kinakatakutan ng ninoman. Ang kinaibahan
lang, ang ilusyon ay makatotohanan doon. Masasaktan ka pa rin physically kahit
ilusyon lang. Mukhang napinsala talaga siya dahil sa pagpasok niya dun."
pagpapaliwanag ni Elena

Teka. Hamog? Naalala ko ang lugar na yun. Pumasok ako dun. Ibig sabihin, ilusyon ko
lang ang Stephen na sumakal sa akin. Mabuti naman kung ganun. Parang hindi ko kasi
matanggap kung totoong si Stephen yun. Tama ang ilusyon kong yun. Ang pinaka
kinakatakutan ko ay ang magkaganun si Stephen.

"Maiwan ka muna namin May. Baka hinahanap na kami ni Ama." paalam ni Darco

"Ah sige. Salamat. Dito muna ako." sabi ko

Tumango lang sila at tuluyan ng umalis.

****

Umupo ako sa tabi ni Stephen. Wala pa rin siyang malay.

"Bakit kasi sumunod ka pa sa akin?"

Parang baliw na kinakausap ko si Stephen.

"Alam mo, natakot talaga ako dun sa ilusyon ko. Parang di ko kasi matanggap na ikaw
yun."

Pinagmasdan ko ang mukha niya. Ang peaceful at ang gwapo. Namiss ko talaga siya.
Ang dami kasing drama na nangyari sa amin. Mahal niya si Sab pero mahal ko rin
siya. Hirap pala mag move on.

Marahan kong sinundot ang kilay niya.

"Aissh. Ang manly ng kilay mo tsaka yang mata mo, hanep maka cold stare!" pabulong
na sabi ko

Sunod kong hinawakan ang ilong niya.

"Hindi naman katangusan ang ilong mo, pero bakit ang gwapo mo pa rin?"
Pababa ng pababa ang kamay ko sa lips niya. Waah! Tama na! Off limits na yung lips
niya! Baka matempt ako na halikan siya. Sleeping beauty ang peg namin nito.

"Yung lips mo... uhm.."

Di ko matuloy ang sasabihin ko. Shocks.

"Yung lips mo masarap halikan."

Hindi ko mapigilang humagikhik sa mga pinagsasabi ko. Harot ko! Haha.

Marahan ko na lang hinaplos ang pisnge niya. Lambot ng pisnge ng lalaking to. Talo
pa ang babae. Wala ni isang pimple.

"Alam mo--"

Halos hindi ko namalayan ang sunod na nangyari. Mabilis na hinawakan ni Stephen ang
kamay ko at nasa ibabaw ko na siya. Waah! Lupa!Lamunin mo na ako! Bakit naggising
siya?

Hindi ako makapagsalita. Nakakulong ako sa bisig niya. Alam kong namumula na ako.
Napakapilyo din ng ngiti niya habang tinitingnan ako. Ganito ba ang mag ex? Jusko.
Asan ang hustisya! Yan kasi May! Harot mo! Huhu.

"Ah. Eh. Stephen." nauutal na sabi ko.

Eto na yata ang pinaka awkward na position. Ex husband ko siya anobaaaaa!

"Anong sabi mo kanina?" tanong niya habang nakangisi pa rin at titig na titig sa
akin.

"Ahm, wala. Di ko alam yang sinasabi mo." sabi ko sabay iwas ng tingin.

Eh. Kung umalis na kaya siya sa ibabaw ko? Ay ang laswa, IBABAW KO talaga?

"Manly ang kilay ko." sabi niya tsaka nilapit niya ang mukha niya sa akin.

"Ang mata ko, hanep ang cold stare."

Lumapit pa siya. Omygosh!tama na! Nagwawala ang puso ko! Takte.

"Yung ilong ko, di katangusan pero gwapo pa rin ako."

Lapit ulit. Magkadikit na talaga ang ilong namin.

"At ang lips ko......"

Waah!ayoko na!

"...masarap halikan....."

****

An. Wahahhaha wait. Hold your feels! Natatawa ako sa scene na to. Naiimagine niyo
rin?hahah

Ps. Gusto niyong matuloy ang kiss?whahahahha. guys! Comment kayo. Sa mga nag aask
kung may book two, di pa po ako sure. Pero mukhang gagawan ko to ng book two.
Pilitin niyo ko para masaya hahaha. Nga pala, pag pasukan na, once or twice na lang
ang ud dahil nag aaral pa po ako. Grade 10 pa lang ako eh. Salamat sa pagbabasa!

=================

■35■

An: Yo guys! Maraming nabitin sa previous chapter. Sorry guys pero ganun kasi
dapat. Alangang tapusin ko agad yung story sa isang update. Keke. Hold your feels
na lang muna. Di bale hindi na masyadong pabitin to. Haha.

-May-

"At ang lips ko......"

Waah!ayoko na!

"...masarap halikan....."

Pinikit ko na lang ang mga mata ko. Inaanticipate ko ba na hahalikan niya ako?
Gusto ko ba to? Isa lang naman ang sagot. Wala akong PAKE dahil mahal ko tong
gagong to.

Ramdam ko na ang hininga niya. Malapit ng dumampi ang labi niya sa labi ko.
"May?"

Napabalikwas ako ng bangon sa narinig kong pagtawag sa akin dahilan para mauntog
kami ni Stephen. Waaah! Istorbo! Ang sakit tuloy ng nuo ko. Napatingin ako sa kung
sino ang mga "istorbo" na yun.

Tingin ko ay para na akong kamatis dahil sa sobrang pamumula ko. Nanlaki rin ang
mga mata ko nang nakita ko sila Elena, Elvira, Darco at may kasama pa silang
matandang lalaki, sila pala ang mga "istorbo". Naku. Nakita ba nila ang posisyon
namin kanina? Baka kung ano ang isipin nila! Baka isipin nilang ginawa naming motel
ang bahay nila! Jusko. Nakakahiya. Pakibuka nga yung lupa, papalibing na lang ako
ng buhay. Nakakahiya talaga.

"Ah ano---"

Di ko na pinatapos si Darco. Di ko siya hinayaang magsalita pa. Basta na lang

rumatrat ang bunganga ko. Gusto ko tuloy sapukin ang sarili ko ngayon.

"Wag niyong isipin yun! Nakakita lang ako ng lumilipad na kalabaw kaya dinambahan--
ay este prinotektahan ako ni Stephen. Wala talaga yun. Praamis!Swear! Hindi kami
nagcecensored. Walang ganun! Hindi talaga. Itaga ko pa sa pwet ni Barney! Pati sa
boxer ni Kai at pwet ni Sehun! Inosente ako praamis! " walang prenong sabi ko.

"Pfft." rinig kong pagpigil ng tawa ni Stephen.

Bwiset siya! Eh kung tinulungan niya kaya akong magpaliwanag? May ganun ganun pa
kasi siyang nalalaman. Sows. Kaiyak talaga tong lalaking to. Sarap halikan ay este
sarap sapakin pala.

"Iimbitahan sana namin kayo sa hapunan." sabi ni Elena

"Kaso may ginagawa yata kayo. Pfft." natatawang sabi ni Darco

Waah! Akala ko matino si Darco! May pagka perv din pala to!Assumero! Wala naman
kaming ginagawa eh.

Inakbayan ako ni Stephen. Ano na naman ang balak niya? Mukhang wala namang
magandang balak to. Ipacking tape ko na lang kaya bunganga niya?

"Paumanhin. Hindi kasi makapag antay ang asawa ko. Excited yatang gumawa ng
tagapagmana namin." sabi ni Stephen

Pinandilatan ko siya ng mata. Baliw siya! Anong gagawa ng tagapagmana? EX HUSBAND

KITA! Gusto kong isigaw yan pero hindi ko ginawa at ngumisi na lang ako. Yung
ngising aso. =_=
Kung ano man ang trip ni Stephen, hindi ko alam pero natutuwa ako. Kasi parang mag
asawa ulit kami. Kahit lamunin ako ng kahihiyan, di ko mapigilang kiligin. Lalo na
ang marinig ang pag-ako niya sa akin bilang asawa. Nakakatuwa kahit alam kong
"trip" lang to.

"Susunod na lang kami." sabi ko

Tumango lang sila pero nilingon kami ng matandang lalaki na hanggang ngayon ay
hindi ko pa rin alam ang pangalan. Baka yan ang ama nila?

Nauna na sa kanya sila Darco, Elvira at Elena. Siya naman ay huminto saglit at
bumaling sa amin.

"Mahal na prinsesa at prinsipe..." sabi ng matanda.

"Po?" sabi ko

Marahan lang siyang umiling tsaka ngumiti at tuluyan na rin siyang umalis. Okay.
Ang weird ni manong :3

***

Tumayo na ako at inayos ang gusot ko ng damit. Hindi na ako nakasuot ng uniform.
Mukhang binihisan yata nila ako.

"Tara na." sabi ko kay Stephen

"Dito muna tayo." sagot niya

"Tara na kasi. Uhaw na ako!"

Hinila ko ang braso niya. Hinihila ko siya pero hindi pa rin siya tumatayo. Ang
bigat niya kasi kaya di ko siya mahila patayo.

"Tara na--ekkkk! Anong---"

Pero sa halip na siya ang mahila, ako pa ang nahila niya. Dahil nga sa mas malakas
siya kesa sa akin, napahiga ako sa tabi niya at yakap yakap niya ako ngayon. Tama
na! Hindi niya ba alam kung gaano ako kaapektado sa ginagawa niya? Paano ako
magmomove on kung ganito siya?

"Alam mo bang nabitin ako kanina?"

He said those words in a husky tone. Bakit kasi ang sexy ng nilalang na to?Sa
dinami daming pwedeng maging ex husband eh sa gwapo at sexing bampira pa ako
napunta.

Gumising ka na May! Wag kang papauto! Si Sabrina ang mahal niya! Isampal mo sa
sarili mo yan! Wag kang magpatalo dyan sa Ex husband mo. Ginugulo niya lang ang
utak mo!

"Are trying to seduce me, Mr. Grayson?" nakangising sabi ko

Seduction vs. Seduction. If he seduces you, seduce him back.

"Why? Are you seduced, Mrs. Grayson?"

Mas lalong humigpit ang yakap niya sa akin.

"Yes. I am." sagot ko

Unti unti niyang nilapit ang mukha niya sa mukha ko. Pero bago pa man maganap ang
kissing scene na inaasam ng mga readers (haha), agad ko siyang piningot sa tenga
para lumayo ang mukha niya sa akin.

"Awww. Aray-- wifey naman."

Napatigil ako sa pagpingot sa kanya.

Wifey? Tinawag niya ako sa endearment namin?Ano ba talagang nangyayari? Bakit kung
makaasta siya ay parang mag asawa pa rin kami? Nabagok ba ang ulo niya at
nagkaamnesia siya kaya nakalimutan niya ang paghihiwalay namin at ang higad na si
Sabrina? Masaya ako na tinawag niya ako sa endearment namin pero naguguluhan pa rin
ako. Paano kung balak niya lang guluhin ang damdamin ko? Tapos sa huli, bibitawan
niya lang ako tulad ng ginawa niya nung una. Ipagpapalit niya lang ako. Sasaktan
niya lang ako. Mahirap ng magpa-uto. Mahirap ng magtiwala ulit.

Tama nga sila.

Trust is like a piece of paper. Once its crumpled, you can never return it to its
original form. The crease will always be visible.

Tumayo ako ng maayos. Napatingin siya sa akin at kitang kita ko ang pagtataka niya
sa pagbago ng mood ko.

"Tara na." seryosong sabi ko

Hindi na siya nagsalita at tumayo na rin. Mukhang nakikiramdam siya pero sumunod na
rin siya sa akin palabas.

Muntik na akong bumigay ulit. I know I shouldn't.

Dahil sayo, Stephen, nagkaroon ako ng "trust" issue. Tanga na ba ako kung masaya
ako kahit alam kong "trip" mo lang to?

Loving you is unfair. Very unfair.

****

Hindi naman kami nahirapang hanapin ang dining room dahil di naman kalakihan itong
bahay. Kumbaga sakto lang ang laki nito.

Binati nila kami. Umupo na ako at ganun rin si Stephen. Pumwesto siya sa tabi ko.
Anim lang kami dito sa harap ng mesa. Si Elvira, Elena, Darco, Stephen, ako at yung
matandang lalaki na nakaupo sa pinakadulo, sa gitna.

Binigyan nila kami ng baso na may lamang dugo. Ininom ko naman agad ito dahil
nauuhaw na ako.

"Hindi pa pala namin napapakilala ang aming ama." pagsisimula ni Elena sabay
tingin dun sa matandang lalaki. Tama nga ako. Siya nga ang ama nila.

"Kamahalan, ako nga pala si Laxus Creighton, ang ama nila at pinuno ng mga Borem."
pormal na sabi niya.

"Ikinagagalak ko po kayong makilala. Salamat po sa pagligtas sa amin."sabi ko

"Walang anuman mahal na prinsesa." sabi ni Laxus

"Laxus, Hindi ba ay patay na ang lahat ng wood elf?" seryosong tanong ni Stephen

"Yun ang akala ng lahat." sagot ni Darco

"Bakit nandito kayo? Wala ba kayong balak ipaalam sa council?" sunod sunod na
taong ni Stephen

Ano ba ang pinagsasabi nila? Extinct na ba ang mga wood elf? Eh buhay na buhay
naman sila ah?
"Hindi namin kinikilala ang council, kamahalan. Mula ng pinatay nila ang kasamahan
namin at si Serene, nagtago na kami sa lahat lalo na sa council." saad ni Laxus

"Si Serene? Anong kinalaman niyo sa kanya?" tanong ulit ni Stephen.

Serene? Natatandaan ko na. Siya yung babae sa painting doon sa bahay ni Delphi.
Serene Clarianne Lockheart. At tsaka naitanong na rin sa akin ng tatlo kung kilala
ko daw yang si Serene, sabi pa nga nila kamukha ko daw eh.

"Kaibigan namin siya. Noong pinagtatabuyan na siya ng lahat, kami ang kumupkop sa
kanya." malungkot na sabi ni Elena.

"Tinakda siyang magpakasal sa hindi niya gusto. Wala siya matatakbuhan noon
hanggang sa makita namin siya at pansamantala namin siyang kinupkop." dugtong ni
Elvira

"Tinulungan namin siyang makaalis ng ligtas papunta sa mundo ng mga mortal. Pero
nalaman ng council ang ginawa naming pagtulong sa kanya. Pinag utos ng council na
patayin ang lahat ng mga Borem. Pinatay lahat ng mga kamag anak namin. Walang
natira maliban sa amin." Ani ni Darco

"Tumakas kami. Kaya nandito na kami sa Black Woods naninirahan. Pinatay nila si
Serene pero may mas malalim pang dahilan kung bakit siya pinatay. Hindi lang dahil
nilabag niya ang batas." pagpapatuloy ni Darco

Nakikinig lang ako sa kanila. Ang totoo, wala akong maintindihan sa mga sinasabi
nila. Sino ba si Serene? Bakit siya pinapatay? Masyado pa akong naguguluhan sa
kwento pero mukhang alam na alam ni Stephen ang lahat.

"Akala ng council, si Serene ang tinutukoy ng propesiya. Doon sila nagkakamali."

ani ni Laxus

"Anong ibig niyong sabihin?" tanong ni Stephen.

"Alagaan mo siya, Stephen. Alagaan mo ang tagapagmana ni Serene. Taglay niya ang
kapangyarihang yun. Siya ang wawasak sa council." seryosong sabi ni Laxus tsaka
bumaling sa akin.

Eh? Wala talaga akong naiintindihan.

Tiningnan ako ni Laxus. Tinitigan ko rin siya. Bakit parang pamilyar siya?

Bigla na namang sumakit ang ulo ko. Saglit lang yon pero sa pagpikit ng mga mata
ko, nakita ko ang mukha ni Laxus. Nakangiti siya akin.
"May, anong nangyayari?" tanong ni Stephen

Minulat ko ang mga mata ko at bumalik na ako sa realidad. Nakita ko ang pag aalala
sa mga mukha nilang lahat.

"Wala. Okay lang ako. Sumakit lang ang ulo ko." sagot ko

Tiningnan ko ulit si Laxus. Nakita na kita dati.

Wala na akong maintindihan. Ano ba ang nangyayari sa akin?

*****

An: Emeged malapit na ang pasukan. Hays. May speculation ba kayo sa kung ano ang
susunod na mangyayari? Comment niyo ah! Gusto ko kasi yung nag aala-detective conan
kayo haha.

Ps. Hindi na ako makaka ud ng mabilisan. Sana maintindihan niyo na isa akong
huwarang estudyante. Chars. Keke.

=================

■36■

An:Namiss ko kayo! Haha. Guys, Thank you for making this story #5 in vampire
category. Maraming salamat po talaga di ko inexpect, kacharotan ko lang tong story
pero may mga nakakaapreciate pa rin pala xD Namiss ko si Andy kaya bibigyan ko siya
ng POV

Choi Sulli as Joannie Devonshire)

-Andy-

Alalang alala ako kay May. Kahapon pa silang wala ni Stephen. Wala na ring
pinahintulutang makapasok sa Black Woods at napag alaman na rin ito ng Hari at
Reyna kaya nagpatawag na ng mga peacekeepers para ayusin ang lahat.

Hindi na ako nakasunod kay May sa Black woods dahil sa nakakairitang babaeng to.
Bakit kasi bumalik pa siya? Dagdag na naman to sa sakit ng ulo ko. Ang daldal pa
naman niya. Tomboy at amazona pa.

"Andy!" sigaw niya

Nandito kami sa likod ng school. Hinihintay ko ang balita tungkol kay May.
Pinatigil na rin ang klase at wala na ring mga estudyante sa eskwelahan. Pero
nanatili ako dito dahil alang alala na ako.

"O?" walang ganang sabi ko

Nakakairita talaga. Kahit boses niya naiirita ako.

"Wala lang. Nakabusangot ka kasi. Ang bakla mo talaga kahit kailan."sabi niya

"Tigilan mo nga ako! Ikaw tong tomboy eh!" sigaw ko

"Ako?Tomboy? Wow ha."

"Wag mo kong kausapin. Wala kang kwentang kausap." sigaw ko

"Hoy! Andy bakla! Ikaw nga tong walang kwentang kausap! At pwede ba, hindi ako
tomboy!" giit niya

"Wala akong pake, Joannie. Lumayas ka na nga sa harapan ko."

"Ayoko nga. Baka sumaya ka masyado. Dito lang ako. Pagtitiisan ko na lang yang
kabaklaan mo."

Kung hindi ko lang kababata to, hindi ko siya pagtitiisan. Ang tomboy na yan ay si
Joannie Devonshire. Kapatid ni Blake at kababata ko. Parte siya ng barkada namin
dati. Ang tagal na nga palang nakalipas yun. Tuluyan ng nasira ang pagkakaibigan
namin. Stephen, Sabrina, Blake, Joannie and I were best of friends and we were
inseparable. Because we belong to the most powerful elites and royal, we created
our own circle. Nagkasira-sira lang yun nang nalaman namin ang hidwaan ng pamilya
nila Stephen at Blake which is resolved by now. Pero dumagdag pa ang panloloko ni
Sabrina kay Stephen.Nagkawatak watak kami. Syempre kumampi ako kay Stephen, he was
my closest friend and he's like a brother so I've been in his side. Not until May
came.

Umalis si Sabrina papuntang France. Si Joannie naman ay umalis din papuntang ukay
ukay I mean United Kingdom. Naglakwatsa siya dun panigirado. =_=

Our friendship was over after they left. Hindi na rin sumasama sa amin si Blake.

"Doon ka nga kay Sabrina. Bakit ka ba dikit ng dikit sa akin!?" sigaw ko sa kanya

Matalim niyang tiningnan si Sabrina na ngayon ay nakikipag usap sa mga

peacekeepers. Kitang kita ko ang iritang ekspresyon sa mukha niya.
"Ayoko nga! Ayokong lumapit sa higad na yan! Baka mahawa ako ng kalandian niya."
sabi ni Joan kasabay ng pagsimangot niya. Kahit kailan talaga ang tabil ng dila ng
babaeng to. Mukhang inis pa rin siya kay Sabrina. Kahit noong magkabarkada pa kami,
hindi niya kailanman nagustuhan si Sabrina. Lagi silang nag aaway at lagi niya rin
itong binabara. Hindi sila nagkasundo sa kahit isang bagay. Si Joannie din ang
dahilan kung bakit nalaman ni Stephen ang panloloko ni Sabrina kaya kinainisan din
siya ni Sabrina.

"Kumusta ka na?" tanong niya. Kumalma na nga siya. Buti naman. Kala ko magsisigwan
na lang kami dito eh.

"Okay lang." sagot ko

"Si May ba ang hinihintay mo dito?"

Napatingin ako sa kanya. Siguro nasabi na sa kanya na sila May ang pumasok sa Black
Woods.

"Oo."

"Hmm. Mukhang natamaan ka sa May na yun ah."

Hindi ko alam pero naramdaman ko ang lungkot sa boses niya. Baka pakiramdam ko lang
yun. Bakit naman siya malulungkot eh wala namang pakielam sa buhay ang isang
Joannie Devonshire. Siya yung gagawin ang lahat ng gusto niyo at wala siyang pake
kung ano man ang magiging tingin sa kanya. Pero mapagkakatiwalaan mo siya sa kahit
anong bagay. Maangas at matabil ang dila niya kaya maraming takot sa kanya. Palaban
din siya at hindi nagpapatalo kaninoman. Ayaw niya ng natatalo siya. Kung ano ang
tama para sa kanya, pinaglalaban niya.

"I-- I love her." diretsong sabi ko.

"I can't blame you. I heard a lot of great things about her. Kahit di ko pa nga
siya nakikila, gusto ko na siya. I somehow feel that she's different."

"How did you know about her whereabouts?" tanong ko

"May mata at tenga ako dito kaya wag mo ng tanungin. Isa pa, alam mo namang
tsismoso ang hukluban kong kuya." sabi niya sabay tawa ng mahina.

Natigil lang ang aming pag uusap nang dumating ang dalawa. I immedietly locked my
gaze to her. Hindi ko mapigilan ang sarili ko sa pagngiti. Para bang nabunutan ako
ng malaking tinik dahil nakita kong ligtas siya. Agad akong lumapit sa kanya at
niyakap ko siya ng mahigpit. I miss her.
"May."

-May-

"Salamat po sa pagpapatuloy sa amin." pagpapaalam ko sa apat. Nginitian lang kami

nila Darco, Elena, Elvira at Laxus tsaka kami tuluyang umalis.

Tahimik lang sa tabi ko si Stephen at mukhang malalim ang iniisip. Babalik na kami
ngayon sa Crimson Valley. Bakit ba nalulungkot ako? Babalik na nga kami di ba? Pero
bakit parang ayokong bumalik kami doon?

Inihatid nila kami sa isang ligtas na parte ng gubat. Pinangako rin naming hindi
namin sasabihin sa council ang tungkol sa mga wood elves. Its our way of repaying
our debt to them. Nirerespeto namin sila. Mababait silang nilalang kaya hinding
hindi namin ipagsasabi ang tungkol sa kanila. Kahit hindi ko alam ang buong istorya
at may mga katanungan pa ako, isa lang ang sigurado ako, ang council ay hindi basta
basta. They make the law. They are the law. They kill. They eliminate those that
are in their way. Hindi ito basta bastang judgement mula sa akin. Hindi ito opinyon
lang mula sa akin. Ito ang katotohanan. Ayokong makabangga ang council dahil sa
oras na mangyari yun, sigurado akong wala akong laban. The fact that they
annihilate the whole family of Borem proves that they can do anything and that they
should be feared.

Tahimik lang naming tinatahak ang daan pabalik sa eskwelahan. Tanging ang tunog ng
tuyong dahon ang maririnig. Bakit parang ang awkward? Yung "almost" kiss kasi
namin, pakiramdam ko mali yun. I still love him. I'd like to kiss him. Pero tingin
ko ay mali yun dahil may Sabrina na siya. Tama bang lokohin din namin si Sabrina
gaya ng panloloko niya sa akin? No. I'm not that type of person. Palaban ako sa
palaban pero marunong akong lumugar. Ang problema lang, sumasaya ang puso ko tuwing
bumabalik kami ni Stephen sa dati naming pagtatratuhan gaya noong mag asawa pa
kami.

I know that its wrong but I felt happy.

Agad akong napatingin sa kanya. Ang malamig niyang kamay ay mahigpit ding nakahawak
sa kamay ko. I can almost feel my heart racing. His simple touch has this certain
effect on me. We stopped walking in the middle of the woods. I met his gazes.
There's a hint of confusion, sadness and pain in his eyes.

"Anong iniisip mo?" tanong niya. Hindi niya pa rin binibitawan ang kamay ko at
matama pa rin siyang nakatingin sa akin.

"Ha?"

Parang walang sense itong tinatanong niya.

"Anong iniisip mo?" ulit niya

"Ikaw." wala sa sariling sagot ko.

Great. Ang galing mo May. Binuking mo talaga na siya ang iniisip mo.

"I mean --- aiish. Wag mo ng isipin yun." sagot ko

"I am thinking about us." sabi niya

Nabigla ako sa sinabi niya. Iniisip niya kami? Anong ibig niyang sabihin dun?

"Anong ibig mong sabihin?" tanong ko

Bakit ba ang komplikado na ng lahat? He's talking in riddles. Hindi ko maintindihan

pero nakinig pa rin ako.

Nagsimula na ulit siyang maglakad. Hawak niya pa rin ang kamay ko kaya HHWW
(holding hands while walking) ang peg namin. Medyo kinikilig ako. Charot. Oo na!
Sobrang kinikilig ako. Ayan na May, mali yan pero ginagawa mo pa rin.

"Alam mo ba ang pakiramdam na may gusto kang sabihin pero di mo masabi?"

Somehow I know that feeling. Gustong gusto kong sabihin sa kanya kung gaano ako
nahihirapan sa sitwasyon namin pero di ko magawa.

"Anong ibig mong sabihin?" tanong ko

"Kahit sobrang sakit, magagawa mo pa ring itago ang lahat wag lang masaktan ang
minamahal mo. Kahit sarilinin mo na ang lahat wag lang siyang mapahamak. Kahit alam
mong nasasaktan na siya, ipagpapatuloy mo pa rin dahil wala ka namang magagawa.
Nakakabaliw nga ang pagmamahal. One day your happy and the next day you're not.
Gustong gusto mo siyang yakapin pero di mo magawa dahil pinoprotektahan mo siya."
sabi niya

Hindi ko maintidihan. May pinagdadaanan ba to? Seryoso kasi siya. Ramdam ko din ang
higpit ng hawak niya sa kamay ko.

"Sana masabi ko sayo lahat...pero... hindi pa ito ang tamang panahon."

Bakit ba ang gulo mo Stephen? Ano ba ang gusto mong ipahiwatig? Ano ba ang tinatago
mo? Why can't you just say it straight to my face?

Naaninag ko na ang mga peacekeepers. Malapit na kami sa likod ng school kung saan
nakikita ko ang mga peace keepers na nagkalat. Siguro ay inutusan silang hanapin
kami.

Papalapit kami ng papalapit ni Stephen. Unti unti na ring lumuluwag ang hawak niya
sa kamay ko. Sa oras na tumungtong kami sa Crimson Valley, babalik na naman kami sa
dati. Walang kibuan at walang pakielamanan. Babalik na naman kami sa realidad na
wala ng Mr. and Mrs. Grayson.

"May."

Mabilis akong niyakap ni Andy. Ramdam ko ang pag aalala mula sa kanya. Niyakap ko
rin siya pabalik pero di ko maiwasang hindi mapatingin sa di kalayuan. Masakit pa
rin pala. Magkayakap sila Sabrina at Stephen.

Dapat pagtuonan ko ng pansin ang nagmamahal sa akin hindi yung nanakit sa akin. Si
Andy yun at hindi si Stephen. Pero paano ko mapagtutuonan ng pansin si Andy kung si
Stephen pa rin ang gusto ko?

Mahal ko o mahal ako?

Kumalas na kami sa yakap. Saka ko lang napansin ang isang babaeng abot tenga ang
ngiti. Nakatingin siya sa akin na para bang kilala niya ako.

"Hi May! I'm Joannie Devonshire!" masiglang bati niya saka ako niyakap.

Joannie... Devonshire? Teka. Kaano ano siya ni Blake?

***

An: hey guys! Sorry medyo tagal kong di naka ud. May klase na kasi. Tagal ko na
ngang tinatype tong chapter pero di ko matapos tapos.

Ps. What do you think of Joannie Devonshire? Is she a friend or an enemy? Comment
guys!

=================

■37■

-May-

"Okay ka na ba? Walang bang masakit sayo? Sabihin mo---"

Pinutol ko na ang sasabihin ni Andy. Kanina pa siya tanong ng tanong kung may
masakit daw sakin o kung maayos na daw ba ang pakiramdam ko. Nandito na kami ngayon
sa bahay niya at hindi na siya mapakali at tanong lang ng tanong sa akin.

"Okay lang ako. Masyado ka namang aligaga dyan." sagot ko

Lumapit siya at umupo sa tapat ko. Napabuntong hininga siya tsaka tumingin sa akin
ng diretso.

"Nag-aalala lang ako sayo May." sabi niya

Now I see the sincerity in what he said. Siguro nga ay dapat kong ituon ang
atensyon ko sa nagpapahalaga sa akin. That is the wisest thing to do.

"Salamat sa pag aalala pero di ka naman dapat mag alala dahil kaya ko naman ang
sarili ko."

Nginitian ko siya. Nagkatinginan kaming dalawa. Kung kay Andy na lang sana ako
nainlove, hindi sana ako nasasaktan ngayon. Gwapo naman siya, mabait, maalalahanin.
Lahat na yata ng mabuting katangian ay nasa kanya. Pero bakit di ko madiktahan tong
puso ko?

"Oy! Lovebirds! Magtitinginan na lang ba kayo!?"

Agad akong umiwas ng tingin. Halos mapatalon ako sa kinauupuan ko nang marinig ko
ang sigaw na yun. Napatingin agad kami sa binatana. Nakatayo doon si Joannie at
kitang kita ko ang pagkabagot sa expression niya.

"Bakit ka nandito?" iritang tanong ni Andy.

"Chill lang bakla. Hihiramin ko lang si May sandali. Magshoshopping kami."

"Bakit kailangang kasama mo pa si May? Ikaw na lang mag isa. Di ka na bata."

Walang pang isang segunda ay hawak na ni Joannie ang braso ko at hinila niya agad
ako patayo. Lakas din pala ng babaeng to.

"Wag kang selfish. Hindi mo pwedeng itali si May sa'yo. If I know, bored na bored
na siya dito lalo na sa pagmumukha mo kaya mas maiging ilabas ko muna siya." sabi
niya kay Andy.

"Kagagaling niya lang sa Black Woods tapos kung saan saan mo na naman siya
dadalhin. Are you crazy, woman?"sigaw ni Andy

Ugh. Bakit ba sila nagsisigawan eh ang lapit lapit lang nila sa isa't isa? Hindi
naman kami close ng Joannie na to. Ano bang balak niya? Kung sa bagay, gusto ko rin
namang lumabas. Boring nga naman pag dito lang sa bahay.

Joannie rolled her eyes. Nakikita ko na ring naiirita na siya sa usapang ito.

"Sasama na ako." sabi ko

Lumaki ang ngiti ni Joannie habang napakunot naman ang nuo ni Andy.

"But----"

"Okay lang Andy. Gusto ko rin namang mamasyal." sabi ko

"Then, I'll go with you." ani ni Andy

"Yun naman ang di ko mapapayagan. GIRL BONDING ito hindi pwede ang mga BADING."
sabi ni Joannie.

"Namumuro ka ng tomboy ka!" sigaw ni Andy. Ngayon ko lang siyang nakitang ganyan.
Para bang ibang side ang pinapakita niya. Wala na yung kalmado at mabait na Andy.
Hindi ko alam pero natatawa ako sa pinapakita niya. Ang init ng dugo niya kay
Joannie. Haha. Di kaya magkatotoo ang the more you hate, the more you love?

"Tara na May." sabi niya at walang ano ano'y hinila na niya ako palabas.

****

Sumakay ako sa kotse ni Joannie at pinaharurot niya agad ito. Parang hindi babae
kung mapatakbo ng sasakyan si Joannie. Sobrang bilis. Napakapit na lang ako sa
seatbelt ko samntalang siya ay kalmang kalma lang.

"Wag kang kabahan dyan. Ganito talaga ako magmaneho. Just trust me, hindi ko to
ibabangga." natatawangsaad niya

"Pwede bang bagalan mo naman? Baka mamatay ako sa heart attack nito eh." sabi ko

"Hahaha. Fine."

Naramdaman kong bumagal na ang pagpapatakbo niya. Naku. Pwede naman palang
magmaneho ng mabagal. Kaskasera din to eh.

"Kaano ano mo pala si Blake?" tanong ko

"Kapatid niya ako." sagot niya

"Ah. Kaya pala. Ano ba ang bibilhin mo?" tanong ko ulit.

"Dress, shoes, jewelries and uhm depende kung ano ang matipuhan ko. Mas magandang
bumili na ako ng bagong damit sa Grand Ball. Nakakasawa na rin kasi yung mga damit
ko."

"Grand Ball?"

"Sabi ko na nga ba hindi mo alam. Alam mo naman siguro yung prom ng mga mortal di
ba?"

"Oo."

"Well, sa school natin, meron ding ganun. Mas maganda at cool nga lang ang sa atin.
We're vampire right?"

"Ah ganun pala. So sino ang date mo?" tanong ko

"Wala. I'll attend the party alone."

"Si Andy. Pwede naman siya ah."

"Wahhahhahaha. Are you kidding me?"

"Bakit? Anong masama dun? Single siya, single ka rin."

Kung titingnan ko sila, di ko maiwasang aminin na bagay sila.

"Hindi, May. Hindi mangyayari yun. Alam naman natin kung sino ang gusto niya diba?"

"Ah eh."

"Why don't you give him a chance?" saad niya

"Hindi ko pa alam." sabi ko

"Mas mabuting magdesisyon ka na. Mapapagod rin sa kahihintay si Andy kaya habang
maaga pa, sabihin mo agad kung bibigyan mo siya ng pagkakataon. Habang pinapatagal
mo kasi ay patuloy siyang aasa."
Sandali kaming natahimik pagkatapos nun. Pinapaasa ko ba si Andy? Hindi naman di
ba? Wala naman akong sinabi sa kanya para umasa siya. Kung pinapaasa ko man siya,
hindi ako magdadalwang isip na sabihin sa kanya ito. Hindi ko naisip  kailanman na
magkakaroon ng May at Andy. Sa isip at puso ko, May at Stephen lang. Pero pag
binigyan ko ba si Andy ng pagkakataon, sasaya ba ako? O pagsisihan ko lang?

**

"Nandito na tayo."

Sinilip ko ang bintana. Nandito na kami sa mundo ng mga mortal! Namiss ko ang city
lights, ang maraming tao pati ang polusyon xD

Pumasok na kami sa mall.

Pumili agad kami ng mga damit sa isang mamahaling botique. Sabi ni Joannie, okay
lang daw kahit anong kulay ang damit. Buti naman, nagsasawa na rin kasi ako sa itim
at pula.

I chose a simple dark blue dress. Meron itong spaghetti strap at konting swarovski
crystal. Simple and elegant at the same time. Pumunta kami sa mga sapatos at pumili
na rin kami. Ganun din sa jewelry shop.

"Arcade tayo!" cheerful na sabi ni Joannie

Ngumiti lang ako at tumango. Ang saya palang kasama nitong si Joannie, at least may
kaibigan na akong babae.

Pumasok na kami sa arcade,  maingay at maraming tao, mostly ay teenagers. Kahit

pala gabi na ay may mangilan ngilan pa ring naglalaro.

Marami kaming nilaro. Lagi na lang akong talo dahil ang galing ni Joannie. Ang duga
talaga. :3

"May, aalis muna ako ah. May bibilhin lang ako. Hintayin mo na lang ako dito."

"Sige."

Tuluyan na siyang umalis. Humanap na rin ako ng lalaruin hanggang sa may nakita
akong cute na teddy bear doon sa loob  ng claw machine. Waaah! Gusto ko yun! Ang
cute!

Bibili na sana ako ng tokens nang mahagip ng mata ko sila Stephen at Sabeina.
Nakita ko ang malaking ngiti ni Sabrina. Pero hindi ko makita si Stephen dahil
nkatalikod siya sa akin. Nagdadate siguro ang dalawang to. Buti pa sila. Hays.
Makabili na nga ng ticket. Baka maiyak pa ako dito.

***

"Aiiish. Ano ba!" frustrated na sigaw ko

Paano ba naman, hindi ko makuha kuha yung teddy bear na gusto ko. Malapit ng maubos
ang tokens ko pero di ko pa rin makuha.

"Last na.  Please lang, huhu."

Hinulog ko na yung token. Hinawakan ko yung pangcontrol sa claw machine. Mas

ginalingan ko pa at nagfocus talaga ako.

Malapit na. Kyaah! Ihuhulog ko na sana ito pero nadulas ito sa claw.

"Waaah! Bakit ganun!?"

Hay naku. Hindi ko na makukuha anb teddy na yun :'(

"Tabi." sabi ng isang lalaki.

Agad ko namag sinunod at tumabi ako. Mukhang maglalaro rin yata. Tiningnan ko kung
sino yung lalaki at tsaka nanlaki ang mga mata ko.

Si Stephen.

Tumalikod na lang ako at akmang aalis na nang pigilan niya ang kamay ko.

Nilingon ko siya na may pagtataka. Anong kailangan niya?

Iniabot niya sa akin yung cute na teddy bear na kanina ko pang gustong makuha.

Pagkatapos niya itong ibigay ay nilagpasan niya lang ako na para bang wala lang
nangyari. Iniwan niya ako na nakalaglag ang panga at nganga sa nangyari.

Teka. Anong nangyari? Pakirewind nga. Binigyan niya ako ng teddy bear? Kinuha niya
ba to para sa akin?

Tiningnan ko ang teddy bear at kusa na lang akong napangiti.

"Uy! May! Ayos ka lang? Hindi mo ba ako naririning? Kanina pa kaya ako dito."

"Sorry Jo. Ano nga ulit ang sinasabi mo?"

Di ko namalayan na nasa tabi ko na pala si Joannie

"Siguro naman tapos ka ng tumitig na parang baliw dyan sa stuffed toy na yan.
Seriously, May, ang creepy mo. Ngingiti ka pa mag isa dyan."

"Nakyutan lang ako sa teddy bear." nakangiting sabi ko

"Ang weird mo. Tara na nga."

Umalis na kami sa Arcade at dumiretso sa sasakyan.

"Nga pala, May, saan mo ba nakuha yung teddy bear na yan?"

Hindi ko sinagot ang tanong niya at sa halip ay lumawak pa ang ngiti ko. Naalala ko
ang nangyari kanina. Naalala ko siya.

"Baliw talaga." rinig kong sabi ni Joannie

Baliw nga. Baliw na ako. Napapangiti ako sa simpleng teddy bear lang.

Mali pala.

It's not just a simple teddy bear, it's so much more.

***

=================

■38■ Special Ability

An: Ipapakita ko sa chapter na ito ang mga special abilities ng ating mga
characters. Feel free to comment about their powers at kung sino sa tingin niyo ang
may pinakacool na special ability xD Paramdam naman kayo ! medyo mahaba tong
chapter na to!

-May-
Napadalas na ang paglabas at pamamasyal namin ni Joannie. Sa kanya ko naramdaman na
may kaibigan ako. Nagkakasundo rin kami dahil pareho kaming di nagpapatalo.
Nagtatalo rin kami minsan pero nauuwi lang yun sa tawanan dahil kadalasan ay mga
nonsense lang ang pinag aawayan namin. Lagi na ring sumasama sa amin ni Andy si
Joannie. Syempre aso't pusa silang dalawa. Pero napag alaman ko ring magkaibigan
pala sila dati kaya ganun na lang ang "closeness" nila. Sa sobrang close eh halos
magpatayan na sila araw-araw. Minsan nga kinikilig ako sa kanilang dalawa eh. Ewan
ko ba pero parang may chemistry sila. Kahit halos kasuklaman nila ang isa't isa.
Lagi ko nga silang tinutukso at tuwing ginagawa ko yun ay sinasamaan nila ako ng
tingin.

Sabay kaming tatlong naglalakad dito sa hallway. Pinagigitnaan nila akong dalawa.
Nag uumpisa na naman silang mag away na nakasanayan ko na. Para bang immune na ako
sa nonsense na away nila kaya parang wala lang sa akin.

"So sinasabi mong mas nauna ang manok sa itlog? Eh saan ba nanggaling ang manok?"
sigaw ni Andy

Isa naman itong nonsense topic. Nagdedebate sila kung ano daw ang mas nauna, itlog
o manok. Jusko. Minsan ang sarap umpugin ng dalawang to eh. Kahit abutin pa sila ng
isang century di nila matatapos yang debateng yan. Bakit di na lang kasi sila
magmahalan? Eh bagay naman sila.

"Hoy Andy! Mas nauna naman talaga ang manok no! Eh saan ba nanggaling yang itlog na
yan? Di ba sa pwet ng manok?" sagot ni Joannie

Hindi ko na pinakinggan ang pagtatalo nila. Napansin ko rin na pinagtitinginan na

sila ng mga estudyante dahil sa sigawan nila. Buti na lang yung iba sanay na.

Nabaling ang atensyon ko sa isang lalaki. Nakapamulsa siya at nakasukbit ang isang
strap ng bag niya habang nakalaylay naman ang isa pang strap nito at medyo magulo
rin ang buhok niya. Napapangiti na lang ako tuwing naalala ko yung binigay niya sa
akin. Yung teddy bear na sobrang nagpakilig sa akin. Pinangalan ko pa nga yun eh.
Sa tuwing tinitingnan ko yung teddy bear na yun, hindi ko maiwasang magkaroon ng
pag asa na pwede pa at wag muna akong bibitaw.

Naramdaman ko ang paghila sa akin nila Joannie at Andy. Malalate na raw kasi kami.

Dumiretso na si Joannie sa upuan niya katabi ang kuya Blake niya. Umupo na rin kami
ni Andy sa likuran kung saan malapit kila Stephen at Sabrina. Here we go again.
Nasasanay na rin ako sa ganitong seating arrangement. Tahimik na rin naman ang
school life ko dahil hindi na ako ginugulo ni Sabrina.

"Good evening class." bati ni Sir

"Good evening, Sir." sabay na bati namin

"Class, didiretso tayo ngayon sa training room. Pinag utos ng head na mag evaluate
ngayon ng special abilities ninyo before the Grand Ball. Since we didn't have our
evaluation, we will be conducting it tonight. We will have our Grand Ball tommorow,
so I hope your ready. Pero itong evaluation muna ang asikasuhin natin." paliwanag
ni Sir.

Narinig ko naman ang reklamo nila. Kesyo hindi pa daw sila prepared at marami pang
excuses.

"Don't worry. Tatanungin lang kayo kung ano ang special ability ninyo at
magkakaroon lang kayo ng konting demonstration sa kapangyarihan niyo and that's
it."

Wala naman kaming nagawa kundi ang sumunod kay Sir. Ano kaya ang idedemonstarte ko?
Hindi ko naman kasi laging ginagamit ang kapangyarihan ko. Minsan nga nakakalimutan
ko na kung paano gamitin yun.

"May, alam mo na ba ang special ability mo?" bulong ni Andy

"Oo naman.

"Ano?"

Hindi ko na nasagot si Andy dahil nakarating na kami sa training room. Malawak ito.
May bleachers na nakapaligid at may malawak na stage sa gitna. May glass din na
naghihiwalay sa mga upuan at sa stage para maprotektahan ang audience.

Isa isang tinawag ang mga kaklase ko. Nagdemonstarte na rin sila ng kapangyarihan
nila. Ayon kay Sir, pipili ka kung anong klaseng demonstration ang gagawin mo,--
defense, attack or psychologic. Yung stage ay may special design para makakeep up
sa kapangyarihan ng bawat estudyante.

Hindi ko pa lubos maintindihan ang ibig sabihin ni Sir kaya pinanuod ko ang ginawa
nila.

Unang tinawag si Andy. Nasa gitna na siya ng stage nang tinanong siya ni Sir. Si
Sir Trevor ay nasa isang special room na pinalilibutan ng glass. May technology
silang ininstall doon para makita ni Sir ang buong pangyayari sa stage from an
aerial view at iba pang angle. Rinig na rinig din namin ang boses niya.

"Andy Lee, what's your special ability?" tanong ni Sir.

"I can sense a person or danger within 1 kilometer radius and my senses are 10
times more enhanced than an oridnary vampire." sagot ni Andy
Ang cool din pala ng ability niya.

"What do you choose?" tanong ulit ni Sir.

"Defense." sabi ni Andy

"Sabi ko na nga ba yun ang pipiliin niya." rinig kong bulong ni Joannie sa tabi ko

"Bakit mo naman nasabi yun?" tanong ko kay Joannie

"Doon kasi bagay ang kapangyarihan niya. Panuorin mo na lang ang gagawin niya para
maintindihan mo."sabi niya sa akin

Halos mapatalon ako sa kinauupuan ko nang bigla na lang nailagan ni Andy ang isang
napakabilis na shuriken. Yung parang star na tinatapon ng mga ninja. Hindi ko
akalaing nailagan ni Andy yun. Ang bilis niya.

Sunod sunod ang pagpapaulan ng shuriken. Hindi ko nga masabi kung saan nanggaling
ang mga shuriken pero walang hirap lang itong iniilagan ni Andy. I can clearly see
his intense red eyes.

"See that? Lahat ng senses niya ay nagcocoordinate dahilan para malaman niya kung
saan manggagaling ang shuriken ng walang hirap. Nasesense niya rin ito kaya madali
niya itong naiilagan." paliwanag ni Joannie.

Natapos na si Andy at bumalik na siya sa kinauupuan namin.

"Galing mo Andy." bati ko

Umakbay siya sa akin at ngumiti ng pamatay. Yung ngiti na nakakakilig. ~\\\~

"Syempre naman. Nanunuod ka eh." sabi niya habang nakangiti pa rin sa akin.

"Wushoo. Ang yabang." rinig kong sabi ni Joannie.

Magtatalo na naman sana sila pero buti na lang tinawag na ni Sir yung next.

"Blake Devonshire."

Pinili ni Blake ang attack. Nagsimula na siyang umatake. Napansin ko lang na

pinupuntirya nila ang pader. Water ang kapangyarihan ni Blake. Whoah. Opposite pala
ang kapangyarihan nila ni Stephen. Fire and water.
Gumawa siya ng isang napakalaking water tornado at pinatama niya ito sa pader.
Marami pa siyang ginawang technique at nakita ko ang pagcrack ng pader dahil sa
sobrang preassure ng tubig.

"Very good."

Kahit na sinabi ni Sir na very good ang performance ni Blake, kita ko pa rin sa
mukha niya ang disapppintment at inis.

"Bakit parang di siya masaya?" tanong ko

"Kasi hindi niya nawasak yung wall." sagot ni Andy

"Eh ano naman ngayon eh nacrack niya nga oh?" sabi ko

"Its still not enough. Knowing kuya, he wants to beat himself up to be the best.
He's the perfectionist type. Gusto niyang mawasak ang wall na yan." ani ni Joannie

Naiintindihan ko na kung ano ang ibig sabihin ng choices na attack, defense at

psychological. Pag attack ang pinili mo, kailangan mong patamaan ang pader para
madetermine kung gaano kalakas ang kapangyarihan mo. The more damage you cause, the
more powerful you are. Sa defense naman sinusuri ang galing mo sa pag ilag at
pagsalag. Ang psychological naman ay hindi kinakailangang magcause ng damage. Its
more on the power of the mind.

Marami akong nakitang magagaling. Halos lahat nga ay unique. Si Carmela ay may
paralization power. Psychological ang pinili niya at kaming lahat ang ginawa niyang
subject. Hindi nga kami makagalaw eh. Take note, lahat ng estudyante naparalize
dahil kay Carmela.

Si Angeli naman ay may Freezing power or Ice. Attack ang pinili niya. May
panibagong wall na lumabas sa stage. Magaling din siya at tulad ni Blake ay
nagkaroon din ng cracks ang pader dahil sa ice spikes na ginawa niya.

Psychological rin ang pinili ni Sabrina. Nagkaroon ng hologram ang stage. May mga
splashes ng dugo at sinabi niya kung saan nanggaling yun. Nagsalaysay pa siya ng
iba't ibang theory na hindi ko naman maintindihan. Lahat ng nakikita ni Sab ay
naproject sa mga holograms kaya nakita din namin yun.

Binantayan ko rin ang kay Joannie at nalaman kong kaya niyang kontrolin ang
kuryente. Attack rin ang pinili niya. She produced a massive electric shock that
caused cracks on the wall. Maraming sira ang pader pero di niya pa rin ito nawasak.

Marami pang tinawag hanggang si Stephen na ngayon ang nakatayo sa gitna.

"Attack." diretsong sabi niya

"Very well." sagot ni Sir.

May panibago na namang wall na lumitaw. I wonder kung mawawasak niya to? Nagsimula
na siyang umatake. Hindi ko inaasahan na ganito ang apoy niya. Hindi ito
ordinaryong pulang apoy, kulay bughaw ito.

Agad na nagliyab ang magkabilang braso niya. Naging pula rin ang mga mata niya
senyales na ginagamit niya ang kapangyarihan niya.

"Woooh! Go Prince Stephen!"

"The Fire Prince is here!"

Nag umpisang magcheer ang mga kaklase ko. Mukhang inaabangan talaga nila si
Stephen. Nagcheer din sila kila Andy at Blake pero iba talaga ang hatak ni Stephen.

"Buti na lang pala at umuwi ako dito, makikita ko rin sa wakas ang apoy ng prinsipe
natin." sabi ni Joannie

"Mukhang mas lumakas siya." sabi ni Andy

Ngayon lang ako nakakita ng napakalaking bughaw na apoy. Unti unti nitong tinutupok
ang pader. May mga cracks rin ito at mas malaki ang sira nito kaysa sa ginawa nila
Blake, Joannie at Angeli.

Akala namin tapos na siya pero hindi pa pala. Unti unting nagkaroon ng hugis at
pigura ang apoy niya. Animoy buhay na buhay ang apoy dahil parang ibon itong
lumilipad papunta sa pader.

"Ang Blue Phoenix!"

Rinig naming lahat ang lakas ng impact ng apoy ni Stephen sa pader. Nabalot ng usok
ang buong stage. Nang mahawi na ito, nagsitayuan at nagpalakpakan ang lahat.

Nahati ang pader sa dalawa.

Hindi ko akalaing ganito pala siya kalakas.

****

Huminga ako ng malalim. Tahimik silang lahat na nakatingin sa akin. Hindi ko alam
ang gagawin ko pero sinusunod ko lang ang instincts ko.

"What's your special ability?"

"I can.... make things happen." sagot ko

Kita ko ang pagkalito sa mga mukha nila. Siguro ay hindi nila naiintindihan ang
kapangyarihan ko.

"What do you choose, May?" tanong ni Sir

"Attack." sagot ko

Nasa harap ko na ang napakataas na pader. Relax lang, May. Kaya mo yan.

Naramdaman ko ang pamilyar na sensasyon na naramdaman ko nang labanan ko si Olive.

I felt the power. I cant do anything. Kailangan ko lang magconcentrate.

This wall is going down.

-Third Person-

Everyone is anticipating and eagerly waiting for May's special ability. Lahat sila
ay naghihintay sa kung ano nga ba ang kayang gawin ni May. Malakas ba siya? O
mahina? Lingid sa kaalaman ni May na hindi lang basta basta ang evaluation na to.
It tells exactly who gets to be respected. Ang igagalang at ang ibabalewala.

Nabigla ang lahat nang magpakawala si May ng isang ipo-ipo. Inakala nilang isang
air element user si May pero nagkamali sila dahil sunod nitong pinakawalan ang
bumubulusok na ice spikes katulad ng kay Angeli. Isang whirlpool na may napakalakas
na preassure katulad ng kay Blake, at apoy na kagaya ng kay Stephen.

Hindi maintindihan ng lahat ang kapangyarihan ni May. Paano niya nagagawa ag lahat
ng ito? Lumulutang siya sa ere habang ginagawa niya lahat ng atake sa pader which
is levitation na isa ring ability. Para bang konting tulak na lang sa pader ay
magigiba na ito dahil sa lakas atake. Bigla na lang yumanig ang lupa sa stage. Sa
sobrang pagyanig nito ay nawasak ng tuluyan ang pader.

Hindi maintindihan ng lahat ang nangyari. Ano nga ba si May? Napakalas niya dahil
nakaya niyang gawin ang mga technique ng mga pinakamalalakas na bampira. Ang mga
bampira ay nagtataglay lamang ng isang special ability pero bakit nakaya ni May
gawin ang lahat ng iyon?

Naintindihan agad ito ni Joannie. Alam niyang ang lahat ng iniisip ni May ay
nangyayari. Ang tubig, apoy, hangin, yelo at pati ang levitation ay inisip niya
lang. She can twist the reality itself by making things happen.

Tahimik pa rin ang lahat at di nakapaniwala sa nangyari.

Bumalik lang ang lahat sa realidad nang marinig nila ang palakpak ng isang lalaki.

Agad na tumayo ang lahat at yumuko kay Sir Theodore, ama ni Sabrina at pinuno ng
council. Siya rin ang pumalakpak kanina. Kasama niya ang lahat ng miyembro ng
council.

"Well done, May." sabi ni Sir Theodore

***

An: gosh! Umeksena na ang council! Yes. This is the longest chapter so far. Malapit
na po ang exciting part. Chars hahahhaa.

Ps. Ano sa tingin niyo ang mangayayari ngayong nasaksihan na ng council ang
kapangyarihan ni May? Please comment kayo for suggestions, predictions, etc.
Salamat <3

Next chapter: The Grand Ball

=================

■39■ The Grand Ball

An: magdedicate ako sa first comment but the comment should be about the story
hindi yung simpleng "ud" gets? XD

-May-

Dahil sa simpleng evaluation, naging usap usapan ang pangalan ko sa buong

eskwelahan. Rinig na rinig pa naman ang mga tsismis nila tungkol sa akin. Hindi ko
alam na ganun pala ang magiging impact ng ginawa ko sa evaluation. I even got a
nickname. Hmm. Not a very good nickname if you ask me. They call me, "The Dangerous
One" Ang ganda di ba? Note the sarcasm. =_=

Aminado akong mahirap ang magkaroon ng ganitong kapangyarihan. Una, ayaw kong mag
isip ng masama dahil baka mapatay ko ng tuluyan ang sinuman ang gustuhin ko. I can
make their heart stop and kill them for an instance. Harsh di ba? Kaya nga
kinokontrol ko dahil alam kong delikado.

"Ang ganda niyo po." bati ng nag ayos sa akin.

Tiningnan ko ang repleksyon ko. Buti na lang at di totoo na walang repleksyon ang
mga bampira kundi hindi ko makikita ang kagandahan ko ngayon! Pfft. :P Kidding
aside, hindi ako excited sa Grand Ball mamaya. Pero dahil niyaya ako ni Andy,
kailangan ko talagang umattend. Plus excited na excited si Joannie at binalaan niya
ako na di daw pwedeng hindi ako umattend. What do you expect? Joannie always wins
when it comes to this.

Pagkatapos kong tingnan ang pagkakaayos sa akin, tumayo na ako at kinuha ang pouch
ko. Kinuha ko rin ang itim na mask na may decoration na swarovski crystal. Ang tema
daw ng Grand Ball ay Masquerade kaya bumili rin kami ng Mask.

Unti unti akong bumaba sa grand staircase ng mansion nila Andy. Dahan dahan lang
akong naglakad sa takot kong matapilok. Jusko. Ang taas kasi nitong heels ko.

"Whoah. Ganda natin ah." wika ni Joannie

Ngumiti lang ako sa kanya. Maganda rin siya. Suot niya ang isang olive green na
dress na hanggang tuhod na may swarovski crystal din na nakapalibot sa strap. I
remembered the time when we bought that dress in the Mall. She was irritated by the
sight of the mortals. Naiinis siya dahil pinagtitinginan nila kami. Well, hindi ko
naman sila masisi. Kakaiba kami, and did I mention thay we are "exquisitely
beautiful"? I could smell the different scent of human blood when we went there
pero wala namang masyadong naging epekto yun samin dahil well diciplined kami lalo
na sa bloodlust. Drinking from a human is strictly forbidden.

Simple lang ang pagkakaayos sa kanya pero litaw na litaw naman ang kagandahan niya.
Joannie is truly a jewel. Simple yet elegant.

Bumaling rin ako kay Andy. Nakangiti siya at alam ko na agad ang ibig sabihin ng
mga ngiti niya sa akin. He also looks dashing in his Black tuxedo. Neat din ang
buhok niya which is not his usual because he always has this messy hair, but I
guess tonight is an exception.

He gently kissed my hand.

"You look stunning." sabi niya habang nakatingin sa akin.

"Thanks. You look dashing as well." nakangiting sagot ko

We just stared at each other and smiled. But that moment was inturrupted when
Joannie spoke.
"I hate to interrupt you lovebirds but we're gonna be late." sabi niya

Umiwas na lang ako ng tingin kay Andy. Nilagay niya ang kamay ko sa braso niya at
inescort kami palabas. A limousine is waiting for us. Kaming dalawa ni Andy sa
likod at si Joannie naman ay nasa harapan namin. Mukhang sineryoso yata ng isang to
ang sinabi niya na hindi siya magdadala ng date.

****

Nakarating na kami sa Hall kung saan gaganapin ang Ball. There's music, lights,
decorations and of course vampires who look incredibly beautiful. I say that the
commitee on decorations have done an excellent job.

Mukhang late na nga kami dahil nag uumpisa na ang Ball. May mga nag sasayaw na nga
eh.

Pumunta kami sa table na para sa amin.

"Hey! I thought you're not gonna show up."

Napangiti agad ako nang nadatnan ko sila Angeli, Carmela at Blake sa table namin.
Umupo agad kami. I still recignized them even with their masks. Andy, being the
gentleman, pulled the chair for me. How sweet.

"Sisihin niyo si May. Ang tagal mag ayos." sabi ni Joannie

"Whoah! Sorry naman." sagot ko

"Well, you look beautiful, you're worth the wait." sabi ni Blake.

Tinitigan ng masama ni Andy si Blake pero hindi lang pala si Andy ang may masamang
titig, pati na rin si Angeli. Okay. What's up with this two?

"What? May mali ba sa sinabi ko?" natatawang sabi ni Blake

"Just shut up kuya. Napakadaldal mo talaga. Pareho yata kayo ng pederasyon ni

Andy." ani ni Joannie

"Pederasyon?" nagtatakang tanong ni Carmela

"Pederasyon ng mga Madaldal na Bading." sagot ni Joannie

Humagalpak naman kami ng tawa dahil sa sinabi niya. Loko talaga tong si Joannie.
Halos pumutok na nga ang butsi nila Andy at Blkae dahil sa kakaasar niya.

Habang nag uusap usap sila, ginala ko na lang ang paningin ko. Asan kaya siya?
Stephen, where art thou?

I stared at the long table in front. I immedietly locked my gaze to the guy wearing
a white tuxedo and a dark blue mask, almost the same color as my dress. Katabi niya
si Sabrina. Hindi lang yun, nasa isang table rin siya kasama ang sampung miyembro
ng council. I remember them.

"Hey, can I have this dance?"

Agad akong tumango para paunlakan ang paanyaya ni Andy.

Sumayaw kami. The soft music was lingering in our ears. Halos magkadikit na rin ang
katawan namin ni Andy. I can hear his heartbeat. It beats just for me.

"May."

"Hmm?"

"Do you still love him?" tanong niya

Doon ko lang napansin na nakayakap na pala siya sa akin. I felt his breath in my
neck. Shiver ran down spine as I felt the air coming out from his mouth that is
gently touching my bare akin.

"Why---"

"Don't answer it. Just don't. I'm sorry I asked." wika niya.

"I'm sorry." yun lang ang tanging nasabi ko

What more can I say? Sasaktan ko pa ba siya? Tama na. He doesn't deserve this.

***

Hinatid na ako ni Andy sa table namin. Sinabi kong yayain naman niya si Joannie
sumayaw. Ayaw niya talaga nung una pero napilit ko siya kaya nandoon silang dalawa
ngayon sa dancefloor at sumasayaw.
Mag isa na lang ako sa table namin. Pinagmamasdan ko lang ang mga kaibigan ko sa
malayo. Kasayaw ni Blake si Angeli, si Joannie at Andy at may kasayaw din si
Carmela na hindi ko kilala.

Nawala sa paningin ko ang mga kaibigan ko nang may lumapit sa harap ko. Isang kamay
ang nakalahad sa harap ko ngayon. Kung kanina ay tinitingnan ko lang siya sa
malayo, ngayon ay nandito na siya sa harap ko. God! Kung hindi lang dim ang lights,
sigurado akong kitang kita na ang pamumula ko. I felt like a princess.

"May I have this dance?" he said

Ngumiti ako at tumango. Tinanggap ko ang kamay niya at dinala niya ako sa gitna.
There's no reason to refuse, right?

(Now playing: Stay with Me by: Sam Smith)

Stay With Me

Guess it's true, I'm not good at a one-night standBut I still need love 'cause I'm
just a manThese nights never seem to go to planI don't want you to leave, will you
hold my hand?

We swayed and danced. My arms are wrapped around his neck while his are on my
waist.

Oh, won't you stay with me?'Cause you're all I needThis ain't love, it's clear to
seeBut darling, stay with me

Sobrang bilis ng pintig ng puso ko. Walang sinuman ang nakakagawa sa akin nito
kundi siya lang. I guess I'm under his spell.

Why am I so emotional?No, it's not a good look, gain some self-controlAnd deep down
I know this never worksBut you can lay with me so it doesn't hurt

Can we just stay like this forever? Pwede bang wag ng matapos ang kantang to? I
wouldn't mind being his partner for the rest of my life. Can we just go back to the
time where he used to call me his and I used to call him mine?

Oh, won't you stay with me?'Cause you're all I needThis ain't love, it's clear to
seeBut darling, stay with me

"Hi Miss. You look stunning. My name is Stephen. What's yours?" sabi niya habang
nakangiti sa akin

I let out a small chuckle. Sige na nga. Sakyan ko na lang tong trip niya.
"I'm Candice May but you can call me May for short. Nice to meet you, handsome."
sagot ko

"What a beautiful name. It suits you."

"Galing mambola." natatawang sabi ko

"Oh come on. Your ruining the mood." sabi niya tsaka nag pout. Why do you have to
be this cute? Asan ang hustisya? Nakamask pa siya niyan.

"Pfft. Para kang bata." sabi ko

Napatigil ako sa pagtawa ng tiningnan niya ako ng diretso. God! How much I want to
say I miss him.

Oh, won't you stay with me?'Cause you're all I needThis ain't love, it's clear to
seeBut darling, stay with me

Tumigil kami sa pagsasayaw. Nagulat ako nang unti unti niyang kinuha ang mask ko,
revealing my face.

"Now, you look even more beautiful without this...." ani niya "Can a stranger like
me ask you a favor?"

"Ano?"

"Can I kiss you?"

Halos mabingi ako sa sinabi niya. Hindi ko na naririnig ang music at tanging ang
four words na lang na yun ang nasa isip ko. Its like I lost my sanity because of
his words. My heart is pounding so loud that I could hear it at this moment.

"I'll take that as a yes."

I felt his soft lips touch my forehead.

Then down to my nose...

Napapikit na lang ako. Is he really going to kiss me?

But instead of kissing my lips, he kissed my cheek instead.

Unti unti kong minulat ang mga mata ko at niyakap ko siya. Di ko na kaya to. Hindi
ko na kayang itago ang lahat ng nararamdaman ko. Hindi ko na kayang magkunwari na
para bang okay lang ako.

"Stephen, I miss you. Please stay with me." wika ko. Unti unti ng lumalandas ang
luha ko. Yan ang gusto kong sabihin sa kanya. I f*cking miss him. I know he feels
the same. Nararamdaman ko yun.

"I----"

Pero bago pa man niya maituloy ang sasabihin niya, umalingawngaw ang isang sigaw.

"Ahhhhhhhhhh!!!"

Napatakbo agad kami doon sa tumpok ng mga estudyante. Nagbigay naman sila ng daan
para sa amin.

Tinabunan ko agad ang ilong ko dahil sa masang sang ng amoy ng patay sa

sahig.Nakabulagta at wala ng buhay ang isang estudyante. He's tuxedo is full of
blood and a silver knife is still in his chest.

Silver Knife. It's the killer. Akala ko hindi na siya manggugulo pero hindi pala.
Napalingon ako sa may pinto sa di kalayuan. I adjusted my vision so that I can see
who that person is. I know there's someone in there.

He ran. Hindi na rin ako nagpaligoy ligoy at tumakbo na rin ako para sundan siya.

I want to see the face of that freaking killer. I won't let him get away.

***

An: May sweet moment na to ah! Mahaba rin to wahahhaa. Kala niya nakalimutan ko na
yung killer? Well your wrong waahahha Guys, again, I really appreciate those who
leave a comment about this story lalo na yung mahahaba at mga nagbibigay talaga ng
prediction or suggestion.

Ps. Who do you think is the freaking killer?

=================

■40■
An: hello! Magdededicate ulit ako. Don't worry kung di ko pa kayo nabigyan ng
dedication. Sa previous chapters magdededicate ako dun lalo na sa mga nakakatuwang
magcomment xD

-May-

Takbo ako ng takbo. I am trying hard to keep up with him. Malakas din ang kabog ng
puso ko dahil sa kaba na nararamdaman ko. What if its James? Sana hindi siya. But
if its him, I have no choice.

Millions of things are running inside my head but I didn't let him get off my
sight. Liko siya ng liko pero wala namang epekto yun sa akin dahil mabilis din ako.

Finally, he stopped. Nakatalikod siya sa akin ngayon. Hindi rin siya nagsasalita.
Hindi ko alam kung nasaan na kami ngayon but I know that this is far away from the
school. Trees are everywhere, dried leaves are scattered, the cold wind is gently
blowing, this is not the Black Woods. I don't even know where we are but I don't
care.

"Sino ka?" sabi ko

May bakas ng dugo sa kamay niya. I know for sure that that is the blood of the
innocent student he killed. Siya nga ang killer. Marami akong gustong malaman
tungkol sa kanya. Why did he do all those things? Did he kill those students for no
reason?

Unti unti siyang lumingon sa akin. I still can't see his face beacause his wearing
a full mask. I used my ability. Sinubukan kong sirain ang mask niya using my mind
but it didn't work. Pakiramdam ko may shield siya. I felt that there is some kind
of force that restratined my ability. Para bang may block.

"Who the hell are you!? Why did you kill all those students?!" sigaw ko

I can't see his expression but I can clearly see his peircing red eyes.

"Candice May Gregory." he said. Pamilyar ang boses niya. Parang nabunutan ako ng
tinik dahil hindi yun boses ni James pero parang mas bumigat din ang pakiramdam ko
dahil parang pamilyar ang boses niya.

"How did you know me?" tanong ko

I stayed calm. Sinubukan ko ulit gamitin ang ability ko. I tried to paralize him so
that he can't move. I don't know if it worked.

"Your ability won't work on me, sweetie." sabi niya

Hindi nga tumalab ang ability ko. What the hell? Ano ba siya? Paaano niya nabablock
ang kapangyarihan ko!? I calmed my self. Hindi ko dapat ipakita na kinakabahan ako.

"I've been asking you twice already. Who are you?"

"Just a stranger." sagot niya

"Fine. If you won't tell me, then why did you kill those students?"

"Simple. I just want to get your attention."

My attention? Now I'm confused. Anong kinalaman ko dito?

"What are you talking about?"

"Oh I see. You haven't got any clue about who you really are."

Who I really am?

Tinanggal niya ang mask niya. My heart stopped. I can't believe what I'm seeing.
Are my eyes deceiving me again? Another illusion? This can't be real. The killer
can't be him. Sa pagkakaalam ko, wala naman ako sa Black Woods para makakita pa ng
ilusyon.

"What the--- your not Stephen." wika ko

He looks exactly like Stephen. The voice, the face the built. The only difference
is his eyes. May iba talaga sa kanya. This Stephen in front if me has this menacing
look. Hindi to si Stephen. They look exactly a like but I know its not him.

"You're right. I'm not Stephen."

"Pero bakit--- magkamukha kayo."

"Hahaha. " nakakatakot ang tawa niya. His evil laughter echoed making it so
horrifying. I almost shivered.

"Don't you remember me? Ako lang naman ang sumakal sayo sa Black Woods. You thought
its an illusion? Well your wrong, sweetie."

Siya ang sumakal sa akin sa akin sa Black Woods? Hindi yun illusion. He nearly
killed me.
Hindi ko namalayan na nasa likod ko na siya. Hinawi niya ang buhok ko. Bigla akong
nanlamig nang dumampi ang labi niya sa bandang likod ko specifically sa Mark ko.
Hindi ako makagalaw. Now I'm really scared. I don't know what to do. Think, May.
Your 'the dangerous one' right?

"Hmmm. You smell so good." sabi niya. Ramdam ko ang hangin na dumadampi sa likod ko
dahil sa pagsasalita niya.

"No wonder the prince himself is head over heels to you."

"....Its not the right time to tell you who I really am."

Nasa tenga ko mismo siya bumubulong. Nakatulala lang ako at hindi ko alam ang
gagawin ko. He has this terrifying effect on me.

"..Let's just say that I am Stephen's evil twin."

Bigla na lang siyang naglaho na parang bula. Nangangatog ang tuhod ko kaya napaupo
ako. Ngayon ko lang napansin na kanina ko pa pinipigilan ang paghinga ko.

I don't know what happened next but everything just turned black.

****

This weird vision again. Nandito na naman ako sa bahay na yun kung saan nakita ko
ang batang babae at ang mga magulang niya. Nandoon ang simpleng furniture at mga
pictures na nakasabit sa dingding. Nilibot ko ang paningin ko. Bakit parang
nakapunta na ako dito? Para bang pamilyar ang lugar na to sa akin.

I walked towards their balcony. Doon ko nakita ang batang babae. Nagbabadya na
namang tumulo ang luha ko pero di ko magawa. Nakita ko na naman ang walang buhay na
katawan ng mga magulang ng bata. Why am I seeing this again?

Nakita ko ang nakamaskarang lalaki sa pinto. Siya ang pumatay sa magulang ng batang
babae. Lumapit siya sa bangkay at saka sa bata. Hinaplos niya ang mahabang buhok ng
bata at binuhat nang ito ay mawalan ng malay.

Biglang nagbago ang paligid. Wala na kami sa bahay na yun pero buhat pa rin ng
lalaking nakamaskara ang bata. Nasa tapat siya ng pintuan. Nilapag niya ang bata
saka kumatok.

Nabigla ako ng marealize kong isa itong bahay ampunan at ang ikinagulat ko pa ay
eto rin ang bahay ampunan na tinirahan ko sa loob ng dalawang taon.
Agad umalis ang lalaking nakamaskara pagkatapos niyang kumatok. Mula sa loob ng
bahay ay lumabas si Auntie Trina, ang tagapangalaga ng ampunan. Nakita niya agad
ang batang babae at binuhat ito. Nilingong lingon niya pa ang paligid pero wala
siyang ibang nakita.

Sa nasaksihan kong to, lumalakas ang kutob kong ako ang batang babae yun.

****

-Stephen-

She ran away. Hindi ako nagdalawang isip na sundan siya pero hinarangan ako ni
Sabrina. I want to be with May. She asked me to stay with her. Now I'm having
second thoughts if I should continue my plan. Am I willing to risk her safety? Can
I be selfish and be with her instead?

Nandito pa rin kami sa hall. Pinauwi na ang lahat ng mga estudyante. Nandito na rin
ang mga peacekeepers at iniimbestigahan na ang bangkay. D*mn this Sabrina. Hindi ko
na nakita si May. She ran off and she was too fast. Basta na lang siyang nawala sa
paningin ko.

"Where are you going?" tanong niya

"I don't have time for this Sabrina. Mamaya mo na lang ako kausapin."

Hindi pa rin siya umaalis sa harap ko. She looked at me with an irritation. Now
she's being a spoiled brat. F*ck. Do I have to deal with her now?

"You're not going anywhere. Hindi mo susundan si May. Dito ka lang." matigas na
sabi niya

"Goddamnit Sabrina! I don't have time for your tantrums." sigaw ko

"I saw what you did! Hinalikan mo siya! Your mine! Mine!"

Hinarap ko siya. I had enough with this girl.

"The deal is off. Now, let me through. I'm gonna find my wife."

Nakita ko ang pagkabigla sa mukha niya pagkatapos ay napalitan ito ng galit. I

don't care about that f*cking deal anymore. I had enough of all these sh*ts.

Habang palayo ako ng palayo mula sa kanya, narinig ko pa rin ang mga salitang alam
kong ikakapahamak ni May. Sabrina and her evil plan, now thats not surprising but
I'll be ready.

"Now, you've done it, Stephen. Prepare to see hell."

I won't let that happen Sabrina.

***

I found May in the middle of nowhere. Nasa labas na rin itong school grounds. Agad
ko siyang nilapitan. Wala siyang malay. What happened to her? Bakit siya napunta
dito?

Agad ko siyang binuhat at mabilis na bumalik sa school. Before I drove my car, I

took a glance at her peaceful face. I can't help but smile. I hope my decision is
right. I chose to be selfish and be with her. I know its a decision that I won't
regret.

*****

I gently layed her in the bed. Hindi ko akalaing makikita ko ulit siya dito sa
kwarto namin. Memories with her began to flood my mind. Lahat ng kulitan at asaran
na nangyari ay naalala ko ulit. I miss her so much. I wanted to tell her that I'm
willing to stay with her. I'll still protect her from Sabrina, the council and from
everyone.

She slowly opened her eyes. I smiled at her.

"S--tephen?"

Umupo siya ng maayos. Gumala rin ang paningin niya sa buong kwarto. I saw tears
streaming down her eyes. Agad ko siyang nilapitan at pinunasan ang mga luha niya.
She had been through so much all because of me.

"Hey, don't cry." sabi ko

Ilang minuto pa ay kumalma na siya.

"Hindi ko akalaing makakabalik ako sa kwartong to. I just ----"

I didn't let her finish. Niyakap ko agad siya. God. I really miss her. Her scent,
her smile, everything. I just want her.

"May."
"Hmm?"

"I'm sorry for all the pain I have caused you. I'm sorry for being a jerk. I'm
sorry for everything. I know you deserve someone way better than me but I just
can't accept the fact that your with someone else. I hate it when you smile and
its not because of me. I hate it when you cry but I can't wipe off your tears. I
hate myself for leaving you. I don't care about that f*cking council, Sabrina,
all of them. Hinding hindi na kita papakawalan kahit ikamatay ko pa. Love really
does make you selfish. I want you all for myself because I love you this damn much,
Mrs. Grayson."

Kumalas na siya sa yakap. She looked straight into my eyes. D*mn. She's really
beautiful. She's just mesmerizing.

"I hate to admit it, Mr. Grayson but I love you this damn much too."

Her lips curved, forming a bright smile. I pulled her closer to me and brushed my
lips against her.

I don't know if my decision is right. But one thing is for sure, its me and her
till death do as part.

****

An: ehem. So natuloy na ang inaasam asam niyong kissing scene. Pasalamat kayo Dyosa
ay este mabait ako. Meged. Ano ng mangayayari eh binali na ni fafa Stephen ang deal
niya kay Sabrina?

Ps. Huhu. Salamat sa malanobelang comments. Natouch ako praamis. Pati sa mga nag
ppm sa akin wehehe. Nga pala, malapit ng matapos tong story. Di ko alam kung ilang
chapters pa pero onting kembot na lang talaga T.T

=================

■41■

An: I'm baeeeeeek!!!!wahahahha hello madlang pipol!!  Wooh!!!!! Salamat sa

pagbabasa! New readers, helloooooo!  Yes. I'm super duper energetic--not. Trangkaso
strikes. Hays. Ge, enjoy reading. Happy 100k + reads.

-May-

Hindi ko akalaing nandito na ulit ako sa kwarto "namin" ni Stephen. Ay mali,

kawarto "niya" pala. Maka "namin" ako wagas din eh. Hindi ko maiwasang umiyak. Ewan
ko. Maraming gumugulo sa utak ko ngayon. Yung killer na kambal daw ni Stephen, yung
mga visions ko at si Stephen mismo ang bumabagabag sa isip ko. Para bang mga puzzle
pieces na hindi ko magawang mabuo. Mas lalong naging komplikado ang lahat. Parang
gusto ko na lang sumuko. Why did I get myself in this situation?

Hindi ko talaga mapigilan ang iyak ko habang pinagmamasdan ang buong kwartong to.
I'm getting all emotional. Jeez. The walls, the couch, the bed, everything. I just
miss this. I miss him.

"Hey, don't cry." sabi niya

"Hindi ko akalaing makakabalik ako sa kwartong to. I just ----"

Nagulat ako nang yakapin ako ni Stephen. Hindi ko naman madeny na gustong gusto ko
ang yakap niya dahil kahit papaano ay nababawasan ang bigat na nararamdaman ko. I
felt safe in his arms. Here goes the butterflies in my tummy, my heart is pounding
and my system is just going crazy. The tingling electric-like sensation when our
skin came in contact is just insane. There's no point in denying my feelings. I'm
still d*mn in love with him.

"May."

"Hmm?"

"I'm sorry for all the pain I have caused you. I'm sorry for being a jerk. I'm
sorry for everything. I know you deserve someone way better than me but I just
can't accept the fact that your with someone else.  I hate it when you smile and
its not because of me. I hate it when you cry but I can't wipe off your tears. I
hate myself for leaving you. I don't care about that f*cking council,  Sabrina, 
all of them. Hinding hindi na kita papakawalan kahit ikamatay ko pa. Love really
does make you selfish. I want you all for myself because I love you this damn much,
Mrs. Grayson."

My mind just went blank. Kahit ang dami ko ng problema ay wala na akong pake dahil
sa sobrang saya ko ngayon. I guess this is his answer when I asked him to stay with
me. Gosh. He wants to be with me.

"I hate to admit it, Mr. Grayson but I love you this damn much too."

I felt his lips with mine. The familiar feeling came through me. How the hell can
he have this bizarre effect on me? Dahil lang sa halik niya, pakiramdam ko ay
nawala na lahat. Lahat ng masasakit nangyari sa amin ay nawala sa isang iglap. One
kiss and all my worries fade away.

****

We cuddled all night. Nag usap rin kami tungkol sa maraming bagay. Random things,
kung ano ang mga ginawa namin nung hindi kami magkasama and some crazy stuffs.
Iniwasan ko ang topic tungkol kay Sab. Humahanap pa ako ng tyempo para ibring up
yun. Pero sa kabila ng pag uusap namin, ay may pakiramdam pa rin akong may tinatago
pa siya sa akin at may tinatago rin naman ako sa kanya. Hindi ko pwedeng sabihin sa
kanya kung sino ang killer. Pati ang mga visions ko. Hindi pa pwede. Hindi pa
ngayon. I don't know when will this lying game will end, but I can play this game
until I figure out all these mind-boggling puzzles.

"What's with you and Sabrina?" tanong ko.

Nakaupo ako sa kama habang sinusuklay ko ang buhok ko. Sana naman sabihin niya na.
Both of us are aware that all of these whereabouts involves Sabrina.

Nakaupo siya ngayon sa couch looking extremely hot in his messy hair. He's wearing
a white v-neck shirt that perfectly clings to his godlike body and a pair of gray
PJs. Gosh. Stop nga May! Pinagnanasaan mo naman agad yang asawa mo ke aga aga .
Jusko. Alam nating anim na super yummy na pandesal ang nasa ilalim ng tshirt na
yan. Omygosh! Umiiral na naman ang maharot kong konsensya. Tama na! Seryoso na!

From subtle, his expression then turned into a serious one. Yes, hubby. Kailangan
nating pag usapan ang higad na si Sabrina kahit naaasiwa ako.

"Tell me, honestly, Stephen. Why did you..."

Naiiyak na naman ako. Hindi ko masabi ng diretso. Naalala ko kasi ang sakit nung
mga panahong yun lalo na nung mahuli ko sila.

"......why did you cheat on me?" I said bravely and looked straight to his eyes
that is looking back at me intently.

I need answers.

Pero imbes na sagot ang makuha ko sa kanya, ay isang tanong rin ang binalik niya.

"Do you trust me?"

I was hesistant. Trust. What a big word.

Tiwala ko mismo ang binali niya mula nung gabing yun.

"I-- I don't know." sagot ko. Sigurado ako na hindi na buo ang tiwala ko sa kanya.
Alam ko sa sarili ko na pinatawad ko na siya pero nahihirapan pa rin akong
magtiwala. Let's just say, I'm working on it. I still have those "trust issues"

"I see."
Tumayo siya at naglakad papunta dito sa kama. Umupo siya sa tapat ko. Ibinaba ko
naman ang suklay ko at tinitigan ko siya.

"Everything happens and will happen. I know you don't trust me after what I've
done, but please just try. I have reasons, May. Mahirap, masakit, nakakabaliw.
Ganun ko na siguro idedescribe yung mga araw na hindi kita kasama. Its tolerable
but I can't help but to yearn for you. Hinahanap ka ng sistema ko pero hindi pwede.
I'll let you think that I cheated on you. Hindi ko sasabihin ang dahilan ko. But
please..."

He gently caressed my face. Napapikit ako. Why? Bakita ayaw niyang sabihin? Pero
mas naguguluhan ako sa sarili ko dahil gusto kong magtiwala sa kanya. Kahit walang
rational explanation ay magtitiwala pa rin ako sa kanya. I guess its my heart that
makes all my decision not my mind.

".....but please, don't stop loving me."

Tumango lang ako. Afterall, I've come this far. I think we deserve a second chance.

***

"Bakit ba gustong gusto mong makuha yung teddy bear na yun? That f*cking machine is
a d*mn good cheater." sabi niya

Tinutukoy niya yung crane machine na may mga teddy bear nung pumunta kami sa mall.
I blushed at that thought. Yung teddy bear na binigay niya sa akin. I just find the
whole arcade experience sweet. Waaaah.

"Omygosh!!!! Speaking of that, naiwan ko pala si Chichi dun kila Andy!!! Waaah!!
Ang baby ko!" sabi ko

Hinampas hampas ko pa yung unan sa kanya. Nakalimutan ko baby ko. Ang iresponsable
kong ina! T.T Inuna ko pa ang paglalandi.

"You have a Baby?! Chichi!? What the!?" sigaw ni Stephen

"Hoy! Ang OA mo naman! Wala pa ngang nangyayari ay este ano.. ano ba to. Ah basta!
Yung tinutukoy kong Chichi na baby ko ay yung teddy bear na binigay mo! Ikaw ha!
Ang dumi ng utak mo!"

"Oh. So you named that thing Chichi?"

"Anong "that thing" !? Baby ko kaya yun! Hindi siya "thing" She's my daughter!!"
sabi ko sabay pout.
"Our daughter then. But you know, we can make a real one. Right here, right now.
And please don't pout. You're not cute."

Anong make a real one? Potek. Uminit yata dito. No way! I mean, super duper hot ng
asawa ko pero wag muna ngayon. Kuntento na ako kay Chichi.

"Excuse me lang, Mr. Grayson. Single mother kaya ako kay Chichi! And yes, I'm not
cute, I'm gorgeous. Alam ko na yun." sabi ko at nagchin up pa. Aba! Proud ako sa
angkin kong kagandahan! :*

"Hindi rin."

Boset siya. Umpugin ko kaya to! Panira ng araw. Hindi daw ako gorgeous?

"I hate you!!!!!!" sigaw ko

"I love youuuuuuuuuu" sigaw niya pabalik

Halos maging kamatis naman ang mukha ko dahil sa sinabi niya. Potek siya. Para
kaming baliw na nagsisigawan eh katapat lang naman namin ang isa't isa. Tapos yung
I love youuuu niya. Emeged.

-Third Person-

Sir Theodore Vonderheide is enjoying the human blood in his cup. He still remains
diciplined when it comes to his bloodlust but he just enjoys human blood more than
animal's blood so he requested a human blood to be brought to him. Tahimik lang
siyang nakaupo sa swivel chair niya sa kanyang kwarto. Ayaw niyang maistorbo siya
sa oras na ito dahil gusto niyang mapag isa. There are a lot of things going on in
the vampire realm and being the leader of the council, he has the responsibility to
take care of those.

Biglang may kumatok sa kanyang pinto. Sa paraan ng pagkatok, halatang halata ang
inis at iritasyon ng kumakatok. Kahit di pa ito nakikita ni Sir Theodore, alam niya
agad na ang kanyang unica hija ang nasa labas. Knowing Sabrina, she doesn't like
waiting. She's your typical spoiled brat and Daddy's girl na hinding hindi
pinaghihintay. Sinenyasan niya ang kanyang butler na buksan ang pinto. Agad naman
itong sumunod at binuksan ang napakalaki niyang pintuan.

Padabog na pumasok si Sabrina. She immedietly stormed to her father. She has this
irritated and annoyed look in her face.

"Good morning, princess." bati ng kanyang ama

"Dad. Its not even a 'good' morning for me." sabi niya

"Why?"

Her expression then turned into a serious one.

"Do you remember Serene Clarianne Lockheart?"

Nagulat si Sir Theodore sa narinig mula sa kanyang anak. Kailan pa nagkainteres si

Sabrina kay Serene? Knowing her daughter, she would not give a damn about anyone
except if that someone involves her.

"Of course."

"She's dead right?" tanong ni Sabrina

Hindi niya alam kung saan patungo ang pag uusap nila ng kanyang anak but he can
sense that this is something serious.

"Yes, Sabrina. She's dead."

"Even her husband?"

"Yes."

"How about her daughter?"

Doon nagulat si Sir Theodore. He doesn't know about Serene's daughter. He didn't
even know that she had a daughter. If its true, then Serene has an heiress.

"What are you talking about, Sabrina?"

"Just as I thought. You didn't know anything about her existance."

"Let's not beat around the bush. Who is Serene's daughter? Where is she?"

"Whoah Dad. Your so eager to know her." said Sabrina

Its true. Gustong malaman agad ni Sir Theodore kung sino ang anak ni Serene. She
might be a threat like her mother. She must be killed.
"Before I tell you who she is, promise me one thing."

"What is it?"

"I want her dead."

Napangiti naman ang kanyang ama. Wala itong problema sa kanya dahil yun naman
talaga ang gagawin niya sa oras na malaman niya kung sino ang anak ni Serene.

"You got yourself a deal, Sabrina. Now, tell me who she is."

"Well Dad. He's the prince's wife."

"Wife?"

"Prince Stephen's wife, Candice May."

Theodore was having second thoughts. How the hell did May became Serene's daughter?
At siya pa ang napangasawa ng kanilang prinsipe. Now, he thought that this is some
sick joke.

"Sabrina, this is a serious matter. Are you really sure that she is Serene's
daughter?" paninigurado ng kanyang ama.

"Yes, Dad. You've seen her in the evaluation. Now tell me she isn't Serene's
daughter."

Ngumiti si Sir Theodore sa kanyang narinig. Akala niya nung una, May is simply a
powerful student yun pala ay siya mismo ang anak ni Serene. All of it makes sense.
That only means that there is an heiress to Serene's throne, a very powerful one.

"Dad, they broke the law. Stephen turned her to a vampire and we know that she's a
witch. That's a no no right?"

"Yes."

"So you're gonna kill her?"

"In the right time, sweetie."

"Good. One more thing, Dad."

"What is it?"

"Make sure you don't involve Stephen. I want him to be my husband when May is
dead."

"Anything for you, princess."

*****

An: I enjoy reading comments so please do leave some comment, ladies and gentlemen.
Mwehehhe

Ps. Bakit parang ang daming langgam? Joke lang, hehe. Ano na kaya ang plano ng
council?

Ps ulit. Gusto niyo ba ng book two? Nasagot ko na kung may anak sila May at
Stephen, si Chichi yun. Joke ulit. Wahahha. Ge tawa kayo. Support naman. Pfft.

=================

■42■ Au Revoir

An: Au Revoir~ huhu

-May-

Isang katok ang narinig namin mula sa pinto. Agad namang tumayo si Stephen para
tingnan kung sino ang kumakatok. Nandito pa rin kami sa kwarto namin. Nagdadaldalan
lang kami ng kung ano ano. Nonsense topics kumbaga. Pero mas magaan na ang
pakiramdam ko ngayon. I don't know why. Kahit di niya pa sinabi sa akin kung bakit
niya nagawa yun, ay gumaan pa rin ang pakiramdam ko dahil nandito na siya sa tabi
ko at binigyan niya ako ng assurance na hindi na niya ako iiwan.

"Mahal na prinsipe, pasensya na po at naistorbo ko kayo. May naghihintay po kasi sa

inyo sa ibaba." magalang na sabi ng maid na siyang kumatok kanina.

"Who is it?" tanong ni Stephen sa kanya.

Nanatiling nakayuko ang katulong. Bakit kaya nakayuko to? Baka protocol nila dito
ang yumuko sa amo. Who knows? At ano raw? May naghahanap sa kanya?

"Uhm. Si Sir Andy po." tugon ng maid,

Agad akong namutla at kinabahan sa sinabi ng maid. Nakalimutan ko na si Andy!
Jusko. Paano ako mag eexplain? Kinakabahan ako na hindi ko maintindihan. Anong
sasabihin ko sa kanya?

Napansin ko rin ang pagkuyom ng kamao ni Stephen. I know he's not pleased with
Andy's arrival.

"We'll be right there." sabi ni Stephen.

Nagbow ang maid bago umalis. Sinarado na rin ni Stephen ang pintuan. Hindi ko alam
kung ano ang iniisip niya. He's expression is unreadable. It's cold and blank. It's
almost scary.

"Stephen." tawag ko sa kanya

Hindi siya sumagot at sa halip ay nilapitan niya ako at hinawakan ang dalawang
kamay ko.

"We have to face him." sabi niya

Tumango lang ako. Ewan ko pero nakokonsensya ako. Bakit nga ba? My subconcience
constantly nags at me. May, he's been there for you when Stephen left you and now
your back with your oh so hot husband and FYI your neglecting your bestfriend!

Oh shut up!

***

Nagbihis na kami at bumaba na. Habang naglalakad kami sa mahabang pasilyo ng

palasyo, hindi pa rin ako mapakali. It's been a day since the grand ball and I
forgot all about Andy. Some bestfriend I am =_=

Nakarating na kami sa malaking sala kung saan naghihintay si Andy. I almost felt
the chills when I saw Andy sitting in the big victorian style sofa. I've never seen
him like this. He gazes at me like he's looking through my soul. I saw grief,
sadness and disappointment in his eyes. I never wanted to see my bestfriend like
this. This is not him. He's so broken.

Umupo ako sa tabi ni Stephen. Katapat namin ngayon si Andy. He's still wearing the
cold face of his.

"Andy...." sabi ko

"You're together again?" sabi niya

"Yes. She's my wife, Andy, and she should be with me."

"After all you've done to her." matalim niyang tiningnan si Stephen habang sinasabi
niya yun.

"You don't know anything." sagot ni Stephen

Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Para bang natuyo ang lalamunan ko.
Pinapakinggan ko lang sila. Natatakot rin ako dahil baka kung saan mapunta ang pag
uusap na ito.

"Can I have a minute with her?" tanong ni Andy. Buti na lang at medyo kumalma na
siya. Although mataas pa rin ang tensyon sa pagitan namin, ay mas nakahinga na rin
ako ng maluwag.

Tiningnan ko si Stephen at kinausap ko siya sa isip.

Please

Okay, wifey.

Tumayo na si Stephen at tuluyang umalis. Kami na lang ni Andy ang nandito. Okay,
May. Now is the time to talk to your bestfriend.

"Hi?" I gawk. Gosh, May! Wala ka na bang ibang maisip sabihin? Just imagine how
stupid that sounds.

Pero hindi ko na pinagsisihan ang sinabi ko dahil ngumiti si Andy dahil dun sa
stupid remark ko. Well, good job for being stupid, May. I'll give you an A for
that.

"Andy, I want to explain everything." sabi ko

"I know, May. You don't need to explain anything to me. Besides, I'm just your
beastfriend."

Bakit parang bumigat ang pakiramdam ko sa sinabi niya? Mas lalo akong nakonsensya.
Pinaasa ko ba talaga siya to the point na sobra na siyang nasaktan? I didn't know
anything. I'm so stupid and insesitive. I didn't mean to hurt my bestfriend.

"Andy, its not like that."

"No. Wag kang magpaliwanag. I know exactly what happened. I just came here to ask
you on a date."

"Date?"

"Wag kang mag alala. Its just a friendly date. I hope your husband wouldn't mind."

"Sure."

I smiled at him.

Tumayo na rin kami at pumunta kay Stephen sa library. Nagbabasa siya ng isang
novel. I think its Pride and Prejudice by Jane Austen. Wow. May interes pala tong
asawa ko sa mga classics.

I gently knock on the door. Binaba naman niya ang libro at agad niya kaming
napansin. Pumasok na kami ni Andy sa library.

"Hubby, aalis muna kami ni Andy." paalam ko sa kanya.

Nakita ko agad ang pagkunot ng nuo niya. He doesn't like that idea.

"Stephen, this is the last time I'll go out with May, let me have this day with her
before I leave." ani ni Andy

Wait. Aalis siya? Saan?

"Andy, aalis ka? What---"

Hindi ako pinansin ni Andy at patuloy lang siyang nagsalita.

"Pagbigyan mo ako sa pabor na to Stephen and I will stay out of your lives
permanently."

Tulala akong nakatititg kay Andy. Nagbabadya na ring tumulo ang luha ko. Ayokong
marinig to mula sa kanya. Namamaalam siya. Stay away permanently. Why would he
leave? Hindi ko na ba makikita ang bestfriend ko pagkatapos nito?

"Just bring her back here in one piece, Lee."

Ngumiti lang si Andy. A friendly and warm smile. Buti naman at pumayag si Stephen.

*****
"Aalis ka? Saan?" tanong ko

Nandito na kami sa kotse niya. Nandito ako sa passenger seat at si Andy ang
nagdadrive. Tinatanong ko siya kung ano ang ibig sabihin niya kanina. I don't want
to think that he's really leaving.

"Magbabakasyon ka ba?" tanong ko ulit

"No. Wag muna nating pag usapan yun, May. Let's just enjoy this day."

Hindi na ako nagtanong pa. But still, I felt uneasy.If he's really leaving, I would
be devastated.

*****

Napangiti ako sa nakikita ko ngayon mula sa binatana ng sasakyan ni Andy. Sigurado

akong papunta kami sa school namin dati. Namiss ko ang lugar na to. This place
reminds me of those time when I'm still normal. Normal friends, normal life, normal
school.

Pinapasok naman kami ng guard. May excuse na sinabi si Andy para papasukin kami.
Buti na lang at binili ni manong yung palusot niya.

Pagkatapos magpark ni Andy, bumaba na kami. Pinagbuksan niya ako ng pintuan. Yes,
ladies. Andy Lee is a gentleman. :) He held my hand and we went inside the main
campus.

Sinuot ko ang sun glasses ko. Yes. Its daytime. Pag may araw, nagsusuot kami ng
glasses para hindi mairritate ang mata namin. Yun lang naman ang effect ng araw sa
amin. We don't really burn like those from stories.

"Do you wanna see them?" tanong niya

"Yes." excited na sabi ko.

Alam kong sila Amanda at Jess ang tinutukoy niya. Namiss ko ang mga lokaret na yun.
Last time na dumalaw ako sa kanila, kasama ko si Stephen. At doon pa nagtrigger ang
bloodlust ko. Muntik ko pang mapatay si Amanda, gosh. Wag mo ng isipin yun, May.
Kaya mo ng ikontrol ang sarili mo. Hindi mo sila sasaktan.

Kumatok si Andy sa dorm nila Jess at Amanda. Sana wala silang klase ngayon.

"Sino--- Andy!? May!? Waaaaaaah!!!!!"

Niyakap kami ni Amanda.

"Amanda, sino yan!?" sigaw ni Jess mula sa loob.

"Sila Andy at May!!!!"

Pinapasok niya kami at halos sakalin nila kaming dalawa sa higpit ng yakap nila.

"Namiss namin kayo! Jusko! Ano ba ang beauty secret niyo at gumanda at gumwapo kayo
lalo?" tanong ni Jess.

Ngumiti lang kami sa kanya. Namiss din namin sila. Mukhang napansin yata nila ang
pagbabago sa amin. Pero kampante naman ako na hindi nila malalaman na mga bampira
kami.

"Hay naku. Nilaklak lang namin yung gluta kaya eto naging resulta." biro ko

"Wow. In fairness. Totoo, walang halong biro mukha kayong mga dyosa! Ang ganda mo
din Andy! Jusme!" sigaw ni Amanda. Hilig talagang sumigaw ng babaeng to.

Natawa ako sa sinabi niya. Oh. Akala nila bakla si Andy. Epic!

"Mas maganda pa nga sa akin si Andy eh." sabi ko at pilyang ngumiti.

Nagsmirk din si Andy. Panigurado natatawa rin yan dahil sa walang kaalam alam sila
Amanda at Jess.

"Ay naku! Talaga namang mas maganda ako kay May no!"

Hindi ko na mapigilan ang sarili ko at humalakhak na talaga ako. Nagbakla baklaan

na naman kasi si Andy. Pinilit niya pang magboses babae. Ngayon ko lang narealize
na ang sagwa pala maging bakla netong si Andy.

***

Nagkwentuhan pa kami at nagkamustahan hanggang sa magpaalam na sila Amanda at Jess

na papasok na dahil may exam daw sila ngayon. Umalis na rin kami pagkatapos nun.
Ang ganda ng mood ko ngayon. Its nice to see my old friends again.

"So, saan tayo?" tanong ko kay Andy

Papalabas na kami ng gate ng school sakay ng kotse niya.

"You'll see." sabi niya.

Saan niya kaya ako dadalhin? Pasuspense din tong si Andy eh. Pero sigurado naman
akong mag eenjoy ako sa pupuntahan namin. So far, so good.

****

Tahimik lang kami sa buong biyahe. Hindi naman awkward silence. Yung katahimikan na
komportable. Hapon na pala. Malayo layo yata tong pupuntahan namin.

Nagpark na siya sa labas ng isang bahay. Yung bahay na gawa sa kahoy. Ang astig
din, native style yung bahay. Para bang tinayo to nung mga panahon ng Kastila. Ang
ganda ng ambiance para bang bumalik kami sa panahon.

Hinawakan ni Andy ang kamay ko. Hinayaan ko na lang din. Hinila niya ako papasok
dun sa bahay.

Walang tao sa bahay. Medyo may kalumaan na rin ang mga gamit pero malinis pa rin.
Para talagang sa movie tong bahay. Hinubad niya ang leather jacket niya at pinatong
yun sa upuan.

"May, pwede mo ng tanggalin yang sunglass mo."

"Huh? Eh may araw pa eh?"

"Trust me. May spell ang buong lugar na to. Its safe for vampires."

Tinanggal ko na ang sunglasses ko at jacket. Sumunod ako sa kanya. Nilagpasan namin

ang dining room at may isang pinto doon sa dulo.

Paglabas namin, parang nalaglag ang panga ko sa ganda ng paligid. Isa itong garden.
Mostly ay roses ang nakikita ko. May fountain sa gitna at mistulang kumikinang ang
paligid. The whole place is just magical. Sa ibabaw ay mga kahoy na may nakapalibot
na vines at mga bulaklak.

"Do you like it?" tanong ni Andy na ngayon ay hawak pa rin ang kamay ko.

I nod and smiled at him. I really love this place. I've never seen anything like
this. Naglakad lakad kami. I admire this place. It's peaceful and serene.

"This is my mom's sanctuary. I promised her that I'll bring a special person here.
Even though I didn't really saw her, I swore to myself that I'll bring someone
special here. Someone who captured my heart."

"Andy..."

"May.." humarap siya sa akin at hinawakan niya ang dalawang kamay ko. He looked at
me intently. He's intense stare is looking through my soul. He looked at me with
admiration and love. I can't return that love.

"Dinala kita dito dahil gusto ko, bago ako umalis ay madala ko dito ang
pinakaimportanteng babae sa buhay ko. Yung babaeng nagpapangiti at nagpapatawa sa
akin. I would like to bring my true love here... and it's you."

"Andy. I'm sorry."

"I know. You love someone else. I accept that May. I will leave you two for good."

"Why do you have to leave?"

"Dahil hindi ko na kaya. Gusto ko namang maging masaya. I want to think of myself
for once. Hindi ko magagawa yun kung nakikita kitang kasama siya."

"Andy..." unti unting kumawala ang mga luha ko. Niyakap niya ako ng mahigpit. I
feel so bad. Ako ang dahilan kung bakit siya nasasaktan.

"I will always love you, May. You're my first love and my first heartbreak. Au
revoir."

***

An: waaah hello guys! Namiss ko kayo! I'm backkk.

Ps. Sorry sa lahat ng team Andy. Shet. Naaawa ako kay Andy! Itatanan ko na lang
siya! Wahahha

Ps ulit. Yung comments niyo huhu naiiyak ako, salamat!

=================

■43■

An: Namiss ko kayo! Sorry nag iinarte imagination ko. :3 Napag alaman kong may
shipper pala si Joannie at Andy wahhahaha, ge keep it up! Gawa kayo ng ship! XD
-May-

Tahimik kami sa buong byahe namin pabalik sa Crimson Valley. Pinili ko na lang din
na wag magsalita dahil hindi ko rin naman alam ang sasabihin ko pagkatapos
magpaalam ni Andy sa akin.

Tumigil ang kotse sa tapat ng palasyo. Bumaba siya tsaka ako pinagbuksan. Nakikita
ko ang malungkot na ngiti niya bago ko siya talikuran papunta sa palasyo ng asawa
ko. I will never see him again.

Tuluyan ng pumatak ang luha ko. Niyakap ako ni Stephen. Alam kong alam na niya ang
plano ni Andy kaya hinayaan niya na lang akong umiyak. Nanatili lang kami sa
ganoong posisyon. I felt guilty.

"Si Andy...."

"I know. It's the right thing to do. He needs to find his happiness, May."

Tumango lang ako at dinala niya ako sa kwarto namin para makapagpahinga ako.
Nagpaalam siya na aalis muna dahil may meeting daw ang royal family, mga elites at
ang council. Ang council daw ang nagpatawag ng meeting. Para saan kaya?

"Kailangan ba ako dun sa meeting?" tanong ko

"No. Stay here. Magpahinga ka muna."

He kissed me goodbye. Tuluyan ng umalis si Stephen. Napaisip ako, kahit medyo

matagal na ako dito sa Crimson Valley, kakaonti pa lang ang nalalaman ko tungkol sa
mga bampira lalong lalo na ang tungkol sa council at sa royal family. I feel
something strange and its not good. My visions. I know I am that little girl. Pero
ang hindi ko maintindihan ay kung bakit hindi ko makita ang mukha ng babaeng yun.
Is she my mother? Who is she? Isa pa, sino ang lalaking yun? Sino ang nakmaskarang
lalaking nagdala sa akin sa ampunan?

Another thing that bugs my mind--- the killer. Kailangan ko pang malaman kung bakit
niya ginagawa to. Is he working alone? Or with someone? How is he connected to all
of this?

Sumasakit ang ulo ko habang iniisip ko ang mga ito. Its too hard to live in this
supernatural world. I married the vanpire prince, discovered the killer who turns
out to be his identical twin and these weird visions about my past... All of it
drives me crazy.

*******
"Umalis na siya."

Agad akong napalingon sa bintana namin. Doon ko nakita si Joannie. Mukhang tumakas
siya at sa bintana dumaan. Ngayon ko lang siya nakitang ganito. Wala siyang
ekspresyon pero kitang kita ko ang mugto niyang mga mata. Umiyak siya. I felt a
pang of pity towards her.

"Joannie.."

Lumapit siya sa kama at umupo sa tabi ko.

"Hindi ko napigilan ang baklang yun. Basta basta na lang magpapaalam na lalayas na
siya ni hindi ko pa nga nasasabi na....."

Hindi niya maituloy ang sinasabi niya. Lumunok pa siya at mistulang pinipigilan
niya ang luha niya pero hindi rin siya nagtagumpay dahil tuluyan na siyang
humagulgol. Nilapit ko ang sarili ko sa kanya at niyakap ko siya. Hindi ito ang
Joannie na kilala ko, hindi ito yung palaban na Joannie na naging kaibigan ko.
Ibang Joannie ito. Nasasaktan siya. I can see her vulnerability.

She sobbed as she continues to talk.

"...hindi ko pa nga nasasabi na mahal ko siya. Potek. Mahal ko ang baklang yun!
Tapos iiwan niya ako!"

Napangiti ako sa narinig ko mula kay Joannie. Kung bibigyan sila ng pagkakataon,
alam kong magwo-work ang relationship nila. Pero umalis na si Andy at mukhang
kakalimutan na niya kaming lahat.

"Alam ko namang ikaw yung mahal niya kaya hindi ako nangialam pero di ko naman yata
kaya na iwan niya ako! Ayaw ko! Ayaw ko!"

Kahit umiiyak na siya, matalas pa rin ang dila nitong si Joannie. Napailing na lang
ako.

"Edi sundan mo siya." wala sa sariling sabi ko

Napakalas siya sa yakap at ngumiti ng nakakaloko sa akin. So nagdrama lang siya

kanina? Hindi niya naisip yun? Jusko. Sarap iumpog ng babaeng to eh!

"Tama! Sundan natin siya, May!"

"Jo, ikaw lang ang susunod sa kanya. Hindi ako kasama. Ako ang dahilan kung bakit
siya umalis at alam kong kailangan niya ng space mula sa kin. Alam kong mamahalin
ka rin ni Andy. Ikaw pa!"
"Pero---"

"Makinig ka sa akin, Joannie. Si Andy yung tipo na laging naghahabol. Tingin ko,
siya naman ang dapat habulin. He deserves to be loved."

"Tama ka. Pero hindi ko alam kung nasaan siya."

Napatawa na lang ako sa kanya. Parang ang laki ng problema niya. Hindi ako sanay na
ganito siya. Nagagawa nga naman ng pagmamahal. xD

"Nakalimutan mo na ba kung ano ang kapangyarihan ko?"

Bumalik na ulit ang nakakalokong ngiti niya. I can do anything, remember? Tracking
down Andy's location will be a piece of cake.

"May, waaah! Sige na! Saan na siya?" di magkamayaw na tanong niya sa akin.

"Teka lang. Relax ka lang dyan! Di ko pa nga nagagamit yung kapangyarihan ko eh.
Let me concentrate first."

Pumikit ako at nagconcentrate. Inisip ko si Andy.

"Whoah." bulalas ni Joannie

Biglang lumitaw ang isang hologram ni Andy. Nakaupo siya habang nagbabasa ng libro.
Hindi ako pamilyar kung saan to.  Mukhang lumang palasyo. Ewan ko. Eurupean style
ang lahat.

"Bakit di ko naisip to? Tsk. Ang baklang yun talaga!" sabi ni Joannie sa tabi ko

"Saan ba yan?" tanong ko

"Sa France."

"Nandoon na agad siya? Kausap ko lang siya kanina eh."

"Ginamit niya ang portal. May mansion sila dun sa France. Doon daw kasi nagkakilala
ang parents niya."

"Ah ganun pala."

"May, may isa pa akong favor."

"Ano yun?"

"Pwede mo ba akong iteleport dun?"

"Ha? Baka mapahamak ka. Hindi ko pa naggamit ang kapangyarihan ko sa ganung bagay."

"Please May. Kailangan kong makarating agad doon."

"Okay."

***

Pinikit ko ulit ang mga mata ko. Inisip ko na papunta si Joannie sa mismong lugar
na kinaroroonan ni Andy. I felt the familiar sensation when I used my powers.

Pagmulat ng mata ko, wala na si Joannie. Napatingin ako sa hologram kanina. Nakita
ko ang gulat na ekspresyon ni Andy habang nakatingin siya kay Joannie. Napangiti
ako. Nagawa ko. Nasa France na si Joannie. Kasama na niya si Andy.

****

Buong gabi at umaga akong naghintay. Hindi pa ba tapos ang meeting nila Stephen?
Mag iisang araw na akong naghihintay dito. Wala rin sila Angeli at Carmela.
Malamang ay umattend din sila ng meeting na yun. Ganito ba talaga pag magkakaroon
ng meeting ang mga bampira? Bakit sobrang tagal?

Imbes na magmukmok ay dinampot ko na lang ang uniform ko. Papasok na lang ako sa
school. Mukhang matatagalan pa yata ang meeting nila Stephen.

****

Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko habang papalapit ako sa eskwelahan.

Parang may hindi magandang mangyayari. Tuluyan na akong pumasok sa gate. Wala akong
ni isang estudyante nakita sa paligid. Nasaan na sila? Hindi naman ako late ah? Mas
lalo akong kinabahan. May kakaiba dito.

Naglakad pa ako ng naglakad. Papalapit na ako sa loob nang may humablot sa braso
ko. Sa magkabilang braso ko ay may mahigpit na humahawak sa akin. Sinubukan kong
kalasin ang pagkakahawak nila pero malalakas sila.

"Peacekeeper?"
"Sumama ka samin." sabi ng isa sa kanila.

Natatandaan ko ang uniporme nila. Hindi ako pwedeng magkamali. Sila ang mga
peacekeepers. Anong kailangan nila sa akin? Dalawa ang pumapalag sa akin ngayon at
may sampu pang nakapalibot sa akin.

"Anong kailangan niyo sakin!?"

Hindi sila sumagot at sa halip ay naramdaman ko ang malamig na bagay na dinampi

nila sa mark ko sa likod. Para akong kinuryente sa sobrang sakit hanggang sa unti
unti na akong nawalan ng malay.

*****

Nanghihina ang buong katawan ko. Napakasakit din ng ulo ko na para bang pinukpok
ako ng matigas na bagay. Masyadog mabigat ang mga talukap ko pero pinilit ko pa
ring imulat ang mga mata ko. Nilibot ko ang paningin ko. Nasa isa akong silid na
wala ni isang bintana. Puti ang mga dingding at sa isang sulok ay may malaking
glass wall. Nakikita ko ang nasa labas. Pero wala ring silbi dahil isang pader din
ang nasa katapat ng glass wall.

Sinubukan kong tumayo pero hindi ko nagawa dahil nakakadena ang dalawang paa at
kamay ko. Sinubukan kong tunawin ang mga kadena pero walang nangyari. Sinubukan ko
rin basagin ang wall pero wala ring nangyari.

"Ahhhhh!" sigaw ko

Sa paggamit ko ng kapangyarihan ko ay bumabalik rin sa akin ang sakit. Anong

nangyayari? Bakit ako nandito? Kailangan kong makatakas dito.

Hinila ko ng hinila ang kadena. Para akong hayop na sinusubukang kumawala sa

tanikala. Pakiramdam ko ay nanghihina din ako dahil sa silver ang kadena na
nakapulupot sa mga kamay, paa at leeg ko.

"Wag ka ng pumalag."

Agad akong napatingin sa labas ng glass wall. Nakatayo doon ang isang miyembro ng
council. Ang kanyang tindig at postura ay sumisigaw na delikado at makapangyarihan
siya. Sir Theodore Vonderheide. Natatandaan ko siya. Siya ang pinuno ng council.
Hindi ko maintindihan ang lahat ng nangyayari.

"All special abilities are useless in that room, May. Wag ka ng pumalag dahil
masasaktan ka lang."
Hindi na ako pumalag. Pinakalma ko na lang sarili ko.

"Anong ibig sabihin nito?" tanong ko.

"Let's just say, I am imposing the law in the vampire realm. Moreover, you broke
the law, May."

Law? Anong batas ang nilabag ko?

"With all due respect, sir. I don't think I broke any law around here."

"Hahaha." his maniacal laugh echoed. It's ominous and sinister. He reminds me of
one of those bad guys in tv but I know he is more threatening and evil than them.

"You broke the most sacred rule in this world, May."

"Cut the crap! Ano ba yang sinasabi mo?" galit na sigaw ko sa kanya.

His face darkens.

"No one shouts at me, May. You should know better that I can take away your petty
life in an instant."

"Really? So, Sir Theodore, What's with all these shits?"

Alam kong dapat magbait baitan na ako dito pero di ko pa rin mapigilan ang tabas ng
dila ko. Wala akong pake kahit siya pa ang hari o ang may kontrol sa mundong ito.
Wala siyang karapatang gawin sa akin to. Wala akong nilabag na batas.

"Your as stubborn as your mother."

Napatigil ako sa sinabi niya. What does he know about my mother? Mula nang
nagkaisip ako, wala akong naalala tungkol sa mga magulang ko. How come a vampire
know something about my mother? Anong koneksyon niya dito?

"Oh dear. You don't know?" bumalik na ulit ang nakakairitang ekspresyon niya. Sarap
bangasan. =_=

"That's the law that you broke, May."

Nanatili akong tahimik at hinayaan ko na lang siyang magsalita. Maaring nasa kanya
ang sagot sa lahat.
"You're the cursed witch's daughter. You are Serene Clarianne Lockheart's heiress,
the threat to the vampire council."

Serene Clarianne Lockheart. Now, it became clear to me. Ang babaeng nasa vision ko
at ang babae sa painting sa bahay ni Delphi ay iisa. She's my mother. Serene
Clarianne Lockheart is my mother. That means.....

"I'm a witch."

"Correct. That's the thing about being a witch, you can't marry a vampire or any
other imortal. And because of that, you shall be put to death."

****

An: waaah! Alam na ni May ang pagkatao niya. Please leave some comments guys. I
appreaciate comments esp. long ones! Yung nag eefort magtype wahaha. Magdededicate
ako sa magandang comment plus ipopost ko rin ag comment niya sa next ud. ^_~

Ps. Ano kaya ang plano ni Sir Theodore? Ano ang ibig sabihin niya na threat daw si
May? Nasaan na kaya si Fafa Stephen?

Abangan ..

=================

■44■ The Meeting, The Escape and the Unexpected Alliance

An: tinype ko to ulit. Putol kasi. Nagiinarte yata si Watty. Wala pa naman akong
back up. Pati yung chapter 46 ganun din. :'(

-Third Person-

May liham na dumating mula sa pinuno ng council. Ang liham ay naglalaman ng

imbitasyon para sa isang pagpupulong na dadaluhan ng lahat ng royals, elites at mga
miyembro ng council. Napahigpit ang hawak ni Stephen sa sulat. Halos malukot na
ito. Hindi maganda ang kutob niya sa sulat na ito. Wala na ang deal niya kay
Sabrina kaya maaaring sinabi na niya sa kanyang ama kung ano si May.

Dumating na si May. Napabuntong hininga na lang si Stephen nang makita niyang

umiiyak na naman ang asawa. Niyakap niya ito at pinatahan. Alam niyang aalis na si
Andy kaya nagkaganun si May. Marami siyang iniisip ngayon pero ang asawa niya pa
rin ang mas inuuna niya.

Maya maya pa ay kumalma na ang asawa niya. Nagpaalam na siya kay Mau para dumalo sa
pagpupulong. Hindi pa rin mapakali si Stephen at masama ang kutob niya sa meeting
na ito.

****

Nauna na sila King Vladimir, Queen Jocelyn, Carmela at Angeli sa Antediluvian

Temple. Ang Antediluvian Temple ang lugar na pinagdarausan ng mga pagpupulong at
ilang sagradong seremonyas. Dito rin ginaganap ang pagpili ng mapapangasawa ng mga
royals at paghahatol ng council sa may sala. Tinagurian nilang sagradong lugar ang
Antediluvian Temple dahil itinayo ito mula pa sa mga pinakaunang pinuno ng mga
bampira. Mistula itong templo sa Greece dahil sa napakaganda at detalyadong disenyo
nito.

Tinahak ni Stephen ang malawak nitong pasilyo. Maraming gwardya sa templo. Sa kahit
saang sulok ay makikita ang mga nakaunipormeng Peacekeepers. Hindi alintana ni
Stephen ang ilang elites na bumabati sa kanya habang naglalakad siya sa pasilyo.
Tumatango lang siya at hindi manlang kakikitaan ng ekspresyon ang kanyang mukha.

Sa kanyang paglalakad, naramdaman niya na may sumasabay sa kanya. Alam niya agad
kung sino ito.

"Yo, Bro." kaswal na bati ni Blake

"O? Anong kailangan mo?" bagot na tanong ni Stephen.

Matagal na silang nagkaayos ni Blake. Ang hidwaan ng kanilang pamilya ay matagal ng

naresolba kaya balik na sila sa dati. Hindi niya maiwasanng magselos noon kay Blake
dahil sa paglapit niya kay May kahit alam niyang sinasadya lang ito ni Blake para
painitin ang kanyang ulo.

"Sungit mo naman. Wala manlang 'yo Blake GWAPO!' Mana ka dun sa asawa mo eh, pareho
kayong high blood sa akin."

Tiningnan niya ng masama si Blake. Tumawa lang si Blake dahil sanay na sanay na
siya sa ugaling ito ni Stephen. Cold Guy at hindi pala salita. Dumadaldal lang pag
andyan si May.

"What do you want, Devonshire?"

"Wala. Nakikipagkamustahan lang ako sayo. At...."

"At?"

"Medyo masama kasi ang kutob ko sa meeting na to." sumeryoso na si Blake.

Hindi lang pala si Stephen ang may masamang kutob sa meeting, pati rin si Blake.
Bilib rin siya kay Blake. Matalino ito pero misteryoso. Mistulang alam niya ang
lahat ng nangyayari kahit walang nagsasabi sa kanya.

Hindi na sumagot si Stephen. Nakarating na sila sa mismong lugar na pagdadarausan

ng meeting. Malawak ang courtroom. Sa harap, sa pinakagitna, may malaking mesang
nakalaan para sa mga royalties. Sa kanan naman nito ang sa council at katapat nito
ang ilan pang mesa at upuan na nakapalibot na nakalaan naman para sa mga elites.

Umupo na si Stephen katabi ang kanyang ama. May bakanteng upuan sa tabi niya na
para sana kay May pero hindi niya ito pinasama dahil alam niyang may mali sa
meeting na ito.

Nagsimulang magsalita si Sir Theodore. Siya ang nagpatawag sa meeting na ito kaya
siya na ang nagsalita. Binati niya ang mga royalties at elites saka nagsabi, "I
just want to recall the laws of this Vampire Court."

"Is this the main agenda of this meeting, Theodore?" tanong ng ginang mula sa isang
pamilya ng elite.  Naisip ng iba na masyadong mababaw ang dahilan ni Theodore para
magpatawag ng meeting kung irerecall lang naman ang batas.

"No, Lady Stale. There's more to this meeting than recalling the laws. So if you
may, I will continue where I left off."

Sumang ayon lang ang lahat at nagpatuloy magsalita si Theodore.

"The law clearly states that no immortal shall marry another type of immortal
except his own kind."

Tama nga ang hinala ni Stephen. Sinabi na ni Sabrina ang lahat sa kanyang ama.
Ngayon ay inuungkat niya na ang batas na nagbabawal ipakasal ang ibang uri ng
imortal sa isang bampira. Gusto niyang parusahan si May. Ang mas malala, maaaring
papatayin pa siya ng council.

"A vampire shall be married to another vampire or a mortal turned vampire but not
another type of immortal. Am I right, Prince Stephen?"

Hindi sumagot si Stephen. Hinihintay ng lahat ang pag sang ayon niya pero wala
siyang sinabing kahit ano.

"A vampire cannot marry a witch. Worse, a vampire cannot turn a witch into a
vampire. That is against the law."

Walang kaalam alam ang lahat kung ano ang pinupunto ni Theodore kaya nagtanong na
ang hari.
"Theodore, what is this all about?"

"Your highness, the prince has committed a high treason."

"What are you talking about!!?" galit na sigaw ni Angeli. Umiinit na ang kanyang
ulo lalo pa at pinagbibintangan ang kanyang kuya.

"I'm talking about his marriage, Princess. He married the cursed witch daughter."

"Serene!?" tanong ng isang elite.

Nanatiling tahimik ang ilang myembro ng council. Alam na nila ito at iniisip na
nila ang dapat gawin.

"Yes. May is Serene Clarianne Lockheart's daughter, who, unfortunately, happens to

be the prince's wife."

Nagsimulang umingay ang buong courtroom at mapapansin na lahat sila ay sumasang

ayon na dapat ipapatay si May. Para sa mga bampirang kagaya nila, kailangang maging
perpekto ang lahat. Lahat ay dapat sumunod sa batas at ang hindi sumunod ay dapat
mamatay. Walang dapat sumalungat sa daloy ng batas.

"Kill her!"

"Yes. Kill her!"

"She's a threat!"

Mas lalong umingay. Silang lahat ay galit sa narining lalo na sa kapabayaang

nangyari.

"Silence!" dumagungong ang boses ni King Vladimir sa buong courtroom dahilan para
tumigil ang lahat sa pagsasalita.

"May son has broken the law..." sabi niya

"...but it's not his fault. Alam nating lahat na ang sagradong tubig ang pumipili
ng mapapangasawa ng prinsipe at si May ang napili nito. Walang kaparusahan
kasalanan sa nangyari. Walang dapat maparusahan. They may broke the law but they
don't know." wika ng hari

"Oo. Tama ka. Maari nating iabswelto sa lahat ng ito ang prinsipe pero hindi ang
asawa niya." singit ni Theodore
"D*mnnit. None of you shall touch my wife! Or you will see hell." pagbabanta ni
Stephen.

Napuno na siya sa lahat ng sinasabi ng lahat. Para bang kilang kilala na nila si
May para papatayin ng ganun ganon lang.

Pero huli na ang lahat. Sa oras na ito, wala ng pinaniniwalaan ang lahat kundi
dapat mamatay si May dahil anak siya ni Serene. Sa lalong madaling panahon, dapat
mamatay ang tagapagmanang maaaring magwasak sa buong council. Pati ang hari at
reyna ay nakumbinsi na rin sa gusto ni Theodore. Huli na nga ba ang lahat?

"By the power vested in me by the vampire race and the people of Crimson Valley, I,
Theodore Vonderheide, declares form this day forward,  that Candice May Gregory,
daughter if Serene Clarianne Lockheart, is an adversary of the whole vampire race
and shall be punished with death."

Pagkatapos nito'y, pinalibutan ni Stephen ng apoy ang buong courtroom. Lumabas na

rin ang kanyang pangil at naging pula na rin ang kanyang mga mata. Nasa likod niya
sila Angeli, Blake at Carmela na handa na ring lumaban.

"Hindi natin sila kakayanin." sabi ni Carmela

Kasalukuyang nag uusap sa isip sila Blake, Angeli, Carmela at Stephen.

Pinalilibutan sila ng lahat ng elites at silang apat lang.

"Iparalize mo sila Carmela. Kailangan nating makatakas dito." sabi ni Blake.

"Tama. Hindi natin sila kakayaning lahat." pagsang ayon ni Angeli.

Hindi na nakagalaw ang lahat ng nakapaligid sa kanila dahil sa kapangyarihan ni

Carmela. Ginamit nila ang pagkakataong iyon para makatakas. Sabay na nagpakawala ng
kapangyarihan sila Blake, Angeli at Stephen para masira ang bubong ng courtroom.
Apoy kay Stephen, yelo kay Angeli at tubig kay Blake. Pinagsama sama nila ito upang
mawasak nila ang matibay na bubong ng Antediluvian Temple. Matapos nito ay tumualon
sila at tuluyan ng tumakas.

***

-May-

Napakalamig ng selda na ito. Gusto ko ng lumabas. Pakiramdam ko ay nasasakal na ako

dito. Kakatapos ko lang kausapin si Theodore. Alam ko na kung sino ako. Pero marami
pa akong hindi naiintindihan. Sino ba si Serene? Bakit naging kasalanan ang maging
anak niya?
Iniisip ko rin si Stephen ngayon. Iniisip ko rin si Stephen ngayon. Alam niya kaya
na nandito ako? Alam niya kaya na nakakulong ako? Alam niya ba ang lahat tungkol sa
pagkatao ko?

Ilang oras na ang nakalipas. Ramdam ko na ang pangmamanhid ng braso ko dahil kanina
pa itong nakakadena. Nauuhaw na rin ako at sobra na rin akong nanghihina. Wala
manlang silang pinadalang dugo dito. Mukhang hahayaan nga nila akong mamatay.

Halos mapapikit na ako sa pagod nang maramdaman kong may kumakalikot sa posas ko sa
kamay. Agad akong naging alisto pero wala naman akong nakikita. Nabigla ako nang
isang iglap ay nakawala ang kamay ko galing sa kadena. Pati ang sa paa ko ay
nakawala na rin.

Wala pa rin akong makita na kahit sino. Pero halos tumindig ang balahibo ko nang
marinig ko ang pamilyar na boses na bumulong sa akin.

"I'll get you out of here." bulong niya.

Gusto kong magsalita pero di ko na magawa dahil sobra na akong manghihina. Para
bang konting galaw ko lang ay mawawalan na ako ng malay. Hinayaan ko na lang siyang
buhatin ako. Takot na takot ako ngayon dahil kahit hindi ko siya nakikita ay alam
na alam ko kung sino siya. Siya ang killer. Hindi ko alam kung paano niya
nagagawang maging invisible ang sarili niya pero takot na takot pa rin ako.
Nililigtas niya ba ako? O papatayin niya ako?

Walang hirap kaming lumusot sa mga pader. Animo'y tubig ang pader at madali lang
kaming nakakalusot. Kung titingnan ako ngayon ay parang buhat lang ako ng hangin
dahil hindi talaga makita ang katawan ng killer. Okay. He's invisible.

"Are you going to kill me?" nairaos kong itanong yun kahit hinang hina na ako.
Mabilis pa rin siyang tumatakbo habang buhat ako. Hindi ko na alam kung ano ang
nangyayari sa paligid. Wala na akong sapat na lakas para tingnan pa ang paligid ko.

"No." sagot niya

Pinikit ko na lang ang mga mata ko. Bakit ako nililigtas ng killer? Bakit ako
niligtas ng kambal ni Stephen? Anong kailangan niya sa akin?

Kung mamatay na ako ngayon, wala na akong magagawa. Sayang lang at hindi ko nakita
sa huling pagkakataon si Stephen.

****

Minulat ko ang mga mata ko. Maayos na ang pakiramdam ko at bumalik na rin ang lakas
ko. Naghilom na ang marka ng kadena sa aking mga braso at paa. Isang malaking
kwarto ang kinaroroonan ko ngayon. Kulay puti ang dingding at kulay ginto ang
disenyo sa pader. Naalala ko ang ganitong disenyo ng bahay noong pumunta kami sa
Luminisce Terrain para puntahan ang bahay ni Delphi. Teka. Hindi kaya.... bahay ng
witch to? Pero sino? Yung killer? Bahay niya ba to? Warlock ba siya?

"Gising ka na pala."

Nanlaki ang mata ko sa sobrang pagkagulat. Hindi siya ang killer pero iisa ang
boses nila. Teka. Naguguluhan ako. May katangkaran siya. Bughaw ang mga mata niya.
Sobrang ganda ng mga mata niya at parang nakita ko na to dati.

Maya maya pa ay may pumasok ulit sa kwarto. Si Delphi. Medyo gumaan naman ang
pakiramdam ko sa pagdating niya.

"Maayos na ba ang pakiramdam mo?" tanong ni Delphi.

Tuamango lang ako. Bigla kong naisip na kapatid pala siya ng mama ko. Hindi ko na
napigilan ang sarili ko at umiyak na ako habang yakap pa rin ako ni Delphi. Bakit
ngayon ko lang siya nakilala kung kailan nagkakagulo na ang lahat? Bakit ngayon ko
pa malalaman na may pamilya ako kung kailan maari akong mamatay anumang oras?

***

Kumalma na ako. Kaharap ko ngayon si Delphi at ang lalaking ngayon ay hindi ko pa

kilala. Ipapaliwanag na nila ang lahat.

"May, siya nga pala ang anak kong si Charles."

Ngumiti lang ako kay Charles. Ibig sabihin pinsan ko siya.

"Wag kang mabibigla pero siya yung nakamaskarang lalaki na inakala mong pumapatay
sa mga estudyanteng bampira."

Nagulat ako sa sinabi ni Delphi. Paano nangyari yun?

"Paano nangyari yun? Sabi niya, kambal niya si Stephen at kitang kita ko mismo na
magkamukha sila ni Stephen nung gabing yun."

"Pasensya ka na. Inutusan ko siyang magmanman. Isa siyang shape shifter kaya nagaya
niya ang anyo ni Stephen." wika ni Delphi

"Sorry, May. Kailangan ko lang talagang gawin yun para makatakas sayo. Buti na lang
nagawa kong kontrahin ang kapangyarihan mo dahil sa takot mo sa akin nung gabing
yun. Nag iimbestiga ako, May. Isa sa mga miyembro ng council ang totoong pumapatay
sa mga estudyante. May posibilidad na ang totoong killer ang siya ring pumatay kay
tita Serene. Pero di ko pa alam kung sino. Kailangan ko pang mag imbestiga."
Isa lang ang pumapasok sa isip ko. Si Theodore. Siya kaya?

"May mga visions ako tungkol sa pumatay kay mama."

"Visions?"

"Oo. Sigurado akong mga memories ko yun. Pero hindi pa rin klaro."

"Gagawan natin ng paraan yan. Mukhang may block ang ala ala mo. Isang malakas na
spell ang kailangan para maging klaro ang lahat." sabi ni Del--I mean tita Delphi.

"May isa pa po akong tanong, bakit pinapatay ng council si mama?"

"Kasi--"

Hindi na natuloy ni Tita Delphi ang sasabihin niya. Biglang lumiwang ang bughaw
niyang mga mata. Nanatili kaming nakatitig ni Charles sa kanya. Hindi ko alam pero
parang may iba siyang nakikita.

"Anong---"

"Shhh. Mukhang may balita na siya sa asawa mo." sabi ni Charles.

Maya maya pa ay bumalik na sa dati ang mata ni Tita Delphi.

"Masyado ng magulo ang lahat. Tumakas ang asawa mo mula sa council. The council is
after you. They made it an official decree. They will kill you May. Just like what
they did to my sister."

"Nasaan na si Stephen? Ligtas ba siya?"

"Oo. Ligtas siya. Kasama niya si Laxus ngayon."

Ligtas siya ngayon. Pero hanggang kailan? Nangako ako sa sarili ko na hinding hindi
ko kakalabanin ang council. Ngunit tadhana na mismo ang gumagawa ng paraan para
malaman ko ang katotohanan. Destiny is cruel. But one this is for sure, I will give
the council a fight that they will forever remember.

***

=================
■45■ Reunited

An: wooh.. natapos ko rin tong update. Hahah. Dami kong naiimagin pero katamad
magtype :3 sorry kung medyo natagalan.

-May-

Dinala ako ni Tita Delphi at Charles sa isang garden. Hindi ko alam pero kakaiba
ang garden na ito. Bago kami pumasok dito ay dumaan kami sa isang pader na
bumubukas lamang kapag alam mo ang spell. Kakaibang mga halaman ang tumutubo sa
hardin. Mistulang kumikinang ang paligid. Agaw pansin din ang fountain sa gitna.

Umupo kami sa gilid ng fountain.

"This is your mother's sanctuary." panimula ni Tita

"Serene is a very special witch. She's stubborn and hard-headed but she is also
brave and passionate. She's been my idol ever since. At higit sa lahat, mahal na
mahal ka niya, May."

Nakinig lang ako kay Tita. Ayokong ng umiyak pero napakatraidor ng mga luha ko.

"Bata pa lang kami, kinakitaan na siya ng galing sa lahat ng bagay. In the academy,
she topped all the subjects including, potion making, spell casting, broom riding,
wand forging-- magaling siya sa lahat ng larangan. Mas lalo pa siyang pinagmalaki
ng pamilya nang nalaman namin kung gaano kalakas ang kapangyarihan niya. Ang
kapangyarihan mo, May ay minana mo sa mama mo. Pero nang malaman ng council na
mayroong witch na sobrang lakas na kayang kayang talunin ang lahat ng miyembro
nila, they felt threatened. Ang mga bampira ay hindi makakapayag na may makalamang
sa kanila. They always believed that vampires should always be at the top of the
social chain. They believed that they are more superior than any other immortal.
Walang binalak si Serene na kalabanin ang council. Masaya na siya sa kung ano ang
meron siya at wala siyang balak pamunuan ang buong imortal world kahit kaya niya pa
pero nagbago lamang ang lahat ng yun nang mahanapan siya ng butas ng council."

"Ano po ng ibig niyong sabihin?"

"Lahat ng royalties ng kada clan ay tinatakdang magpakasal. Dahil nga royalties

kami, kailangan naming sumunod. Hindi ito nagustuhan ni Serene dahil sa tatay mo,
May. Ang mortal mong ama ang mahal niya. Ayaw niyang ipakasal siya sa itinakda para
sa kanya. Nalaman yun ng council at ginawa nila yung dahilan para mapapatay si
Serene. Pursigido silang patayin si Serene dahil sa propesiya."

"Propesiya?"

"Oo. Ang kapangyarihan ko ay ang makita ang hinaharap. Pinilit ako ng council na
sabihin ang maaring gawin ni Serene pag hindi siya namatay at sinabi ko rin sa
kanila ang propesiya na wawasakin ni Serene ang council. Wala akong nagawa sa oras
na yun dahil papatayin nila si Serene at ang pamilya ko. Mas umigting ang galit ng
council kay Serene. Pati ang mga wood elves na tumulong sa pagtakas niya ay
pinapatay nila."

Sabi nga ni Laxus dati, pinapatay ang buong angkan nila dahil sa pagtulong kay
mama. Ngayon ay naiintindihan ko na.

"Ilang taong nagtago si Serene hanggang sa isang araw, nakita ko na lang sa vision
ko na patay na siya. Labis kong kinasuklaman ang council. Pero kinimkim ko ito para
sa anak kong si Charles dahil ayokong magkagulo. Natuwa ako nang malaman kong buhay
ka at normal na ang buhay mo. Pero nang pakasalan ka ni Stephen, alam kong hindi na
matatahimik ang buhay mo dahil mistulang inuulit mo ang tadhana ng iyong ina."

Tahimik lang kaming tatlo. Prinoproseso ko pa ang lahat ng nalaman ko. Mas lalo
akong nagalit sa council dahil sa mga nalaman ko mula kay Tita Delphi. Napakasama
nila. Walang silang ibang inisip kundi ang kapangyarihan nila. Wala silang awa.

"Sinisigurado ko na hindi mauulit sa akin ang nangyari kay Mama. I will turn things
around. Uubusin ko ang council." determinadong sabi ko.

******

"Handa ka na ba?" tanong sa akin ni Tita Delphi. Nakatingin din sa akin si Charles.
Kitang kita ko ang pag aalala sa mukha ng pinsan ko.

"Uungkatin natin ang ala ala mo, May. May hinala ako na kung sino man ang killer ay
siya ring naglagay ng block sa memory mo."

Tumango lang ako. Pag naalala ko na ang lahat, ihahanda ko na ang plano ko.

"Gawin niyo na po." sagot ko

She grabbed the dagger and the green potion.

"This may hurt a little."

Kinuha niya ang palad ko at sinugatan iyon ng kaunti. Nakita ko ang pagtulo ng dugo
mula sa palad ko. Kasabay ng paglabas ng dugo ay pinatakan niya naman ito ng
potion.

"Ahh!" napasigaw ako sa hapdi

"Calm down, May. Concentrate. You'll have a trip down to your memory lane, couz."
rining kong sabi ni Charles bago ako nawalan ng malay.

***********

Hindi ko alam kung ilang minuto akong nakapikit. Unti unti kong naalala ang mga
nangyari sa akin dati kasama ang mama at papa ko. Minulat ko ang mga mata ko. Hindi
ako makapaniwala. Siya ang pumatay kay mama. Naaalala ko na ang lahat. Akala ko iba
siya. Pero nagkamali ako. Halang din pala ang sikmura niya. I felt the grief and
anger build inside me. I have finally remembered everything. That devil is gonna
see hell.

"Tita Delphi, Charles------" bago ko pa man matapos ang sasabihin ko ay may nasagap
ang tenga ko. I adjusted my hearing. Mula sa labas ay rinig ko ang mga sigawan at
kalansing ng mga espada at iba pang sandata. Mistulang may nag aaway sa labas.

Kinabahan ako. Kinutuban rin ako kung ano ang nangyari sa labas. Baka may
inosenteng nadamay.

"Did you hear it?" tanong ni Charles

"We need to get out of here." wika ni Tita Delphi

***

Tumakbo kami sa labas. Sa garden, sa labas, ay naglalaban ang mga peacekeepers na

pinadala ng council at at ang mga kawal ni Tita Delphi.

Mula dito ay kitang kita ko na natatalo na ang mga kawal sa peacekeepers. Masyadong
malakas ang mga bampira kaysa sa mga warlock. Sugatan na ang iba at halos manigas
rin ako sa kinatatayuan ko nang makita ko ang walang buhay na mga kawal na
nakahandusay. Nakita ko ang kagat sa kanilang mga leeg at walang awang sinipsip ang
kanilang mga dugo.

Namamanhid ang buong katawan ko habang tinitingnan ko ang mga nangyayari. Sumukob
na doon sila Charles at Tita Delphi. Gumagamit ng spell ang mga kawal habang ang
mga bampira naman ay gumagamit na lakas at liksi.

"Andon siya!" sigaw ng isa sa mga peacekeeper sabay turo sa kinatatayuan ko.

Nabaling ang atensyon ng lahat sa akin. Mabilis na dumating sa harapan ko sila Tita
Delphi at Charles na animo'y prinoprotektahan ako. Teka. Ako dapat ang pomoprotekta
sa kanila.

Marahan kong itinulak sila Charles at Tita para makadaan ako sa harap. Marami ng
patay sa kampo ng mga kawal. Nagliliyab naman ang pulang mga mata ng mga
peacekeepers habang nakatingin sa akin.
"Stop." sabi ko.

Napatigil ang mga peacekeepers sa paglusob sa akin na para bang hindi sila
makagalaw. Nakikita kong pinipigilan ng iba ang kapangayrihan ko at sinusubukan
nilang kumawala.

"Devils. You should feel pain." usal ko.

Nakita kong napaluhod ang ilang peacekeepers dahil sa sobrang sakit na pinaparamdam
ko sa kanila. The pain is slowly killing them. D*mn them. They should know who
they're messing with. Tsk. Alam kong alagad to ni Theodore. Wala na talang pinipili
ang matandang huklubang yun.

"Ahhh!" sigaw ng isa sa mga peacekeepers.

Nakatulala naman ang ilang kawal sa ginagawa ko. Ang iba naman ay mukhang alam na
ang nangyayari. I'm using my mind to make them feel pain.

Nakita ko na lang ang unti unting pagkaubos ng mga peacekeepers. Hindi na nila
kinaya ang sobrang sakit na pinaparamdam ko sa kanila kaya namatay na sila ng
tuluyan. Nang bumulagta na ang pinakahuli sa kanila, naramdaman ko na lang ang
panghihina ng tuhod ko tsaka ako tuluyang natumba. Buti na lang at nasalo ako ni
Charles.

Napailing si Tita Delphi habang nakatingin sa akin.

"Kahit yang kapangyarihan mo, may limitasyon." wika niya

*****

"Ayaw kong maulit ang ginawa mo, May." ani ni Tita Delphi.

Kasalukuyan akong nagpapahinga. Unti unti na ring bumabalik ang lakas ko mula
kanina.

"Napasobra ka sa paggamit mo ng kapangyarihan kaya nanghina ka. You should be

cautious enough, May. Though you have a really great power, it also has its
limitations. At kapag naabot mo na ang limitasyon mo, usually ay bumabalik rin ito
sa katawan mo." paliwanag niya

"Opo. Pasensya na."

Napabuntong hininga na lang siya. Hinaplos niya ang buhok ko at kitang kita ko sa
mga mata niya na sobra siyang nag aalala.

"You really look like your mother."

Naalala ko na naman. Ang memory ko kasama si mama. Ang memory ko na nagsabi sa akin
kung sino ang killer.

"Mag iingat ka, please. Wag mong ulitin ang tadhana ng mama mo."

"I won't. I promise."

Alam ko sa sarili ko na nagsisinungaling ako. Dahil hindi ko alam kung kakayanin

kong kalabin si Theodore at ang council. Pero kailangan kong kayanin. Para kay Tita
Delphi, kay Charles at kay Stephen.

"Ma! Pumunta na tayo sa Black Woods."

Hingal na hingal si Charles habang pumapasok sa kwarto ko.

"Bakit? Umatake na naman ba ang mga bampira?"tanong ni Tita

"No ma. Pero hindi na tayo ligtas dito. Narining ko na pinadakip nila lahat ng
witch dito sa Luminisce Terrain. Nilibot nila ang buong village ngayon. Ma,
kailangan na talaga nating pumunta kila Stephen. Mas mabuti ng magkakasama tayo."
paliwanag ni Charles.

"Asan si Stephen!?" sigaw ko

"Calm down. He's safe. Nasa black woods siya ngayon. Nasa pangangalaga sila ng mga
wood elves." sagot ni Charles

"Tara na." sabi ni Tita

May sinambit na spell si tita. Sa isang iglap ay lumitaw ang isang portal sa gitna.

"Get in." sabi ni Charles sa akin

Hinawakan niya ang kamay ko at inalalayan ako papasok sa portal. Pumasok na rin si
tita at pakiramdam ko ay nagpaikot-ikot kami. Parang pumasok kami sa washing
machine. Waah ayoko na!

****
"Omygosh!! May!!!!!"

Napamulat ang mga ko sa tinis ng boses ni Angeli.Nandito na kami sa Black Woods.

Naalala ko ang lugar na to dahil dito kami naligaw ni Stephen at dito rin kami
kinupkop ng mga woodelves.

Nilapitan kami nila Blake, Angeli at Carmela. Alam kong nasa likod nila si Stephen
dahil kitang kita ko ang ulo niya dahil sa tangkad niya.

Niyakap agad ako ni Stephen. Tinulak niya pa si Blake para mauna siyang makalapit
sa akin. Salabaheng bata :3

"Oh sh*t. I miss you." sabi niya habang yakap pa rin ako.

"Hindi kita namiss." sabi ko

Kumalas agad siya sa yakap tsaka tiningnan ako. Nanlaki ang mata niya na para bang
hindi siya makapaniwala sa sinabi ko.

"Pfft. Jokie jokie lang! Syempre namiss kita hubby!" sabi ko sabay kiss sa
nakabusangot niyang mukha.

"Isa pa." sabi niya sabay nguso.

*chup*

"Isa pa ulit."

*chup*

"Ehem! Baka hindi kaya nainform na nandito pa kami."singit ni Angeli.

"PDA." dagdag ni Carmela

"Nakascore pa oh." sabi ni Blake.

Dinedma lang ni Stephen ang mga kapatid niya at sa halip ay bumaling siya kay
Charles. Biglang kumunot ang nuo ni Stephen sa lalaki sa tabi ko. Ngayon niya lang
napansin si Charles at si Tita Delphi. :3

"Who are you?" tanong niya

"I'm Charles. May's cousin." pakilala niya

Ngumiti ng tipid si Stephen. Bumukas naman ang pintuan sa bahay kaya nabaling ang
atensyon namin doon.

"Delphi, May, Charles." bati ni Laxus

"Laxus." wika ni Tita

Pinatuloy niya na kami sa bahay nila. Nandoon din sila Elena, Elvira at Darco. Tama
nga na dito muna kami dahil walang nakakaalam sa lugar na ito. Kaylangan ko na lang
isipin kung paano ko paghihigantihan ang council lalong lalo na siya sa pagkamatay
ng mama ko.

"Don't think too much. I'll protect you." sabi ni Stephen sa akin.

Tumango lang ako.

Hindi pa rin nawawala sa isip ko ang killer. Hindi ko talaga inaasahan na siya yun.
Anong motibo niya? Naiintindahan ko kung bakit niya pinatay si mama pero bakit
pinatay niya pa ang mga eatudyante?

Malalaman ko rin ang lahat.

*****

An:heyyyoooooo! Salamat sa mga comments! Nag #1 pala to sa vampire. I'm so happy!

Kyah! Tnx to y'all.

Ps. Malapit ko na ireveal ang killer at kung ano ang motive niya. And then again,
gagawa po ako ng book 2 *cheers* xD

=================

■46■ War

An: tinype ko ulit to. Huhu. Grabe lungs kapagod :3

-May-

"Tell me everything." diretsong sabi ko.

Napabuntong hininga na lang si Stephen. Alam ko na ang lahat ng pwedeng malaman
pero kailanman ay hindi ko narinig ang panig niya. Maybe he has been keeping all
those secrets for himself.

"I got in a  relationship with Sabrina because she threatened me that she will
spill the secret of you being a witch."

Napakadesperada talaga ng babaeng yun. Hindi ko alam na aabot na siya sa ganito. Oh

god. She's gone mad.

"Stephen, sorry if I doubted you."

Ngayon ko lang narealize kung gaano kalaki ang sakripisyo ni Stephen para sa akin.
He did everything for our marriage and for that, I loved him even more.

"It's okay, Mrs. Grayson."

***

Nandito kaming lahat sa sala ng bahay ni Laxus. Nakarating na sa amin ang balitang
pinapatay ng mga bampira ang mga witches at warlocks lalo na kapag hindi nila
sinasabi kung nasaan kami. Lumalala na talaga ang sitwasyon. Mukhang binalewala na
ng council ang treaty ng mga imortal. They didn't respect boundaries. This only
means war.

"Susukubin natin sila." mahinahong sabi ni Laxus.

"How? I mean, iilan lang tayo and there were like thousands of vampire armies."
wika ni Angeli

"Don't worry about that. We won't be totally outnumbered. Nakausap ko na ag ilang

witches at warlock. Tutulungan nila tayo. Besides, we can attack without being
noticed. May spell kami." sabi ni Delphi

"We can make ourselves invisible in about an hour. Pag nakapasok na tayo, lalabanan
natin sila. They will be unprepared. We can use that as our advantage." dagdag ni
Charles.

"Mag ingat lang tayo sa myembro ng council. Especially Sir Dimitri. He's lethal. He
toys with emotion and manipulates pain."

"And my father." Ngayon ko lang nakita ang pag aalinlangan sa mukha ni Blake.
Kasama din pala si Sir Cleo sa council. Tatay niya ito but he still chose our side.
"I'm worried for Mom and Dad too." sabi ni Angeli na parang iiyak na.

Ang hari at reyna. Masyado na ngang magulo ang lahat na umabot na sa puntong
kailangang kalabanin ng mga anak ang mga magulang nila. I felt guilty.

"This is all my fault." sabi ko

"No it isn't." sabi ni Stephen saka sinandal ang ulo ko sa balikat niya

"I will try to make them change their mind." sabi ni Carmela

"Who?" tanong ni Elena

"Our parents. I'll use the mind link. Kakausapin ko sila gamit ang isip ko." sagot
niya

"Kaya mo?" tanong ni Charles

"O--oo n--naman." utal na sabi ni Carmela

Wow. Ngayon ko lang nakitang nautal si Carmela. She's cold and serious. May ganito
pala siyang side. Carmela at Charles? Hmm. Smells fishy. Lumalablayp din pala ang
pinsan kong blue ang mata.

Nakita ko naman ang pagtaas ng kilay ni Angeli habang nakatingin kila Carmela at
Charles. Aba. Overprotective sister?

"Babe, wag ka ng mainggit sa kanila. Nandito naman ako eh." aabi ni Blake kay
Angeli tsaka niya ito inakbayan. Nagmukha namang kamatis tong si Angeli dahil sa
sobrang pamumula niya. Kaya pala. May something pala sila.

"Stop with the mushy stuffs." awat ni Darco

Whoah. Bitter xD Ewan pero gumagaan ang pakiramdam ko pag ganito sila. Naisingit pa
ang paghaharutan.

"Ehem. Bukas ng umaga, lulusob tayo. Since we all know that vampires hate the sun."
pormal na sabi ni Tita Delphi.

Sumeryoso naman agad kami at nagpatuloy na sa pagpapaplano. Buong gabi kaming

nagplano para sa gagawin naming paglusob. Sana magtagumpay kami. Para matapos na
ang lahat at makapaghiganti na rin ako sa pumatay kay Mama.
***

-Third Person-

Mahigpit pa rin ang bantay sa buong palasyo. Hindi ito isang normal na araw sa
Crimson Valley dahil nagpatawag ang hari ng pagpupulong sa palasyo. Pinatawag niya
ang lahat ng miyembro ng council at lahat ng elites. Inaasahan naman nila ang
pagpupulong na ito dahil inaasahan nila ang pagtalakay ng hati ukol sa pagpuksa sa
mga traidor. Ang hindi alam ng ilan ay nasa panig na nila May ang hari at reyna at
ilang elites dahil nakumbinsi sila ni Carmela. Nakausap niya ng maayos ang mga
magulang niya sa pammagitan ng mind link at nagtagumlay naman ang hari at reynang
kumbinsihin ang ilang bampira na kumampi sa kanila. Sa makatuwid, ang pagpupulong
na ito ay isang malaking bitag para sa council.

Ngayong araw din lulusob sila May. Ito na ang tamang pagkakataon para isagawa ang
plano. Kahit alam nilang kumampi na sa kanila ang hari at reyna at ilang elites,
hindi pa rin sila nagpapakampante dahil ang sampung miyembro ng council ang
pinakamalalakas na bampira at mahirap silang talunin.

Isa isang pumasok ang mga kasama sa pagpupulong. Kasama na dito sina Sabrina at
Theodore. Makikita sa mukha ni Sabrina ang iritasyon. Hindi niya nagustuhan ang
pagtakas ni Stephen. She wanted Stephen for herself but Stephen kept on running
away from her. She still can't accept the fact that the prince won't love her back.
She won't accept it, even if she dies.

Pumasok na ang lahat sa malaking bulwagan ngpalasyo. Doon naghihintay ang hari at
reyna. Nang makapasok na ang lahat, agad silang nagitla sa pagsabog na narinig mula
sa labas.

"They're here." umalingawngaw ang malamig na boses ni Dimitri sa buong bulwagan.

Inaasahan niya na ang pagdating nila May. Sinabi ito ng kanyang kapatid na si King
Vladimir. Akala ng lahat ay kakampi siya sa plano nila May. But they are stupid to
think that. He didn't care even if vampires, witches  or his fellow members would
be killed today. All he wanted is to have May for a reason.

******

Walang kamalay malay ang mga kawal na nagkalat sa buong palasyo hanggang sa
naramdaman na lang nila ang sobrang sakit. Unti unting natumba ang mga kawal na
bampira. Hindi nila nakikita ang unti unting pumapatay sa kanila. Pinilipit ang
kanilang mga leeg hanggang sa mamatay na sila ng tuluyan.

Isang oras lang ang mayroon sila May bago mawala ang bisa ng spell. Magiging
invisible sila sa loob ng isang oras. Sa isang oras na yun ay kailangan nilang
makapasok sa palasyo kung saan naroon ang council. Binali nila ang leeg ng mga
kawal at tuluyan na silang pumasok. Nandoon rin ang mga witches at warlock na
nakikipaglabanna ngayon sa ibang mga bampira. Sila May, Stephen, Angeli, Blake,
Carmela at Charles ay nakapasok na sa mismong bulwagan kung saan naroroon ang mga
elite at council. Sila Delphi, Laxus, Elena, Elvira at Darco naman ay nakasunod na
sa kanila pero nahihirapan pa rin silang labanan ang ilang mga kawal.
Ang pagpasok nila May ang naging hudyat ng gyera sa bulwagan. Naging pula ang
kanilang mga mata at lumabas na rin ang kanilang mga pangil. Mabilis na lumapit sa
panig  nila ang hari at reyna at ilang elite na pumayag na kumampi sa kanila. Sa
kabilang banda, mas lalong sumidhi ang galit ni Theodore dahil nalinlang siya.

"You will regret this." he growled

Lumusob na sila. Walang pinalampas ang lahat. It was a blood bath.

"Bitch." wika ni Sabrina sabay kalmot sa likod ni May.

Hindi ito inaasahan ni May dahil nakikipaglaban pa siya noong kalmutin siya ni
Sabrina.  Agad niyang tinapos ang bampirang nilalabanan niya at binaling niya ang
atensyon niya kay Sabrina na ngayon ay walang ibang hangad kundi ang patayin siya.

She scoffed. Mabilis niya itong nilapitan at sa isang iglap ay hawak niya na ang
leeg ni Sabrina.

"Oh. Did it hurt?" mapangasar na sabi ni May habang hawak ang hawak ang leeg ni
Sabrina. Mas hinigpitan pa niya ang pagkakasal dito.

"Y---"

Hindi na natapos ni Sabrina ang sasabihin niya dahil nawalan na siya ng hininga.
Hindi nakonsensya si May sa kanyang ginawa at tila nabunutan pa siya ng tinik.

Nakita ito ni Theodore at napuno siya ng galit dahil sa pagkawala ng nag iisa
niyang anak. Susugurin na sana niya si May nang maramdaman niya ang init na
bumabalot sa kanyang katawan. Unti unti siyang nasusunog dahil sa kagagawan ni
Stephen. Unti unting nagiging abo ang kanyang katawan dahil sa bughaw na apoy na
lumalamon sa kanya.

****

Everything is in chaos. Nanalo na ang panig nila May. Patay na ang lahat miyembro
ng council, maliban sa isa.

Hindi nakatakas sa paningin ni May si Dimitri. Tumakbo ito sa labas ng bulwagan

kaya sinundan siya ni May.

Tumigil sila sa isang lugar na hindi alam ni May. Hindi niya alam kung bakit
napunta sila dito sa libingan ng mga bampira. May tombstones na nagkalat kaya
sementeryo nga ito. Bakit sila nandito? Anong kailangan dito ni Dimitri?
Nakatayo si Dimitri sa tapat ng isang gravestone. Hinaplos niya ang lapida na para
bang ito na ang pinakaimportanteng bagay sa buong mindo.

Nanginginig si May habang tinitingn niya ang pumatay sa nanay niya. Hindi nito
maatim na para bang wala lang sa kanya ang pagpatay niya kay Serene at sa mga
eatudyanye.

"She's my wife and I need her back." sabi ni Dimitri kasabay ng pagdilim ng
paningin ni May at pagtumba niya sa malambot na damuhan.

****

Hingal na hingal si Stephen. Pagod na pagod sila sa lahat ng nangyari.

"Asan si May?" tanong niya pero wala ni isang sumagot sa kanya. Kasalukuyang
ginagamot ang sugatan nilang kasamahan at nililigpit na rin ang ilang bangkay,

"Where the hell is she?" galit na sigaw niya.

Nag aalala na siya sa pwedeng mangyari. Pagkatapos ng laban ay hindi na niya nakita
ang asawa. Paano kung may masamang nangyari dito?

"Bro..." nilapitan siya ni Blake "...she's with Dimitri."

"What? Why?" takang tanong ni Stephen.

"He's the killer."

********

=================

■47■ The Killer

An: Hello! So here's another ud! Salamat sa pagbabasa!  Thanks sa comments, votes,
pm, mga post sa wall ko pati mg silent readers. Salamat!

-May-

Sira sira ang mga gamit ng bahay. Sira na rin ang piano na kanina lang ay
pinapatugtog ng babae, ang aking ina. Anong nangyayari? Madilim ang bahay, umuulan
at kumikidlat rin. Tama. Bumabalik na sa akin ang ala ala ko.
Halos mamutla ako nang nakita kong nakahandusay ang ina at ama ng batang ako.
Sinaksak sila at naliligo sa sarili nilang dugo. Walang awang pinatay ang mga
magulang ko sa mismong harap ko.

Nakatayo sa may pintuan ang isang lalaking nakaitim. Nakamaskara ito pero kitang
kita ang mapupula nitong mata. Nakakatakot. Para itong isang halimaw. Oo. Isa
siyang halimaw. Nasa sulok lang ako at nanunuod. Unti unti niyang  hinubad ang
maskara. Walang pinagbago sa mukha niya. Si Dimitri. Siya ang pumtay sa mga
magulang ko. Bakit? Hindi ko maintindihan? Akala ko iba siya. Pero akala ko lang
yun. Masakit balikan ang mga ala alang ito. At ngayon ay naiintindihan ko na kung
bakit mas mainam na hindi ko ito naalala. Bumabalik ang sakit at poot.

Lumapit ang lalaki sa mga bangkay. Sinundan ko rin ang tingin niya. Walang emosyon
niyang tinitingnan ang batang ako na ngayon ay halos manginig at tulala habang
nakatitig sa bangkay ng kanyang mga magulang.

Nilapitan niya ang batang ako. Hinaplos niya ang mahaba nitong buhok. Gusto kong
sigawan si Dimitri. Gusto ko siyang patayin.

"Forget everything." malamig niyang turan.

Mas lalong tumingkad ang pagkapula ng mata ni Dimitri. Tiningnan siya nung bata ako
tsaka ito nawalan ng malay sa bisig niya.

Unti unti na akong nagkamalay. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko ngayon. Gusto
kong maghiganti. Gusto kong iparanas kay Dimitri ang lahat ng nangyari kay Mama at
Papa. I want him dead.

Kinuyom ko ang kamao ko. Nasa isa akong higaan ngayon. Hindi ko alam kung nasaan
ako. Ang huli ko lang naalala ay ang blangkong mukha ni Dimitri. Hindi ako
nagagalit kay Andy sa ginawa ng tatay niya pero ibang iba ang nararamdaman ko. I
feel the urge...to....to kill. It's like the monster inside me is taking over.

Bumukas ang pintong gawa sa kahoy at pumasok si Dimitri.

"You're awake."

"Obviously." I sarcasticly said and rolled my eyes.

Hindi niya pinansin ang pambabastos ko at sa halip ay nagsalita ulit siya.

"Just sleep again."

And with that I was consumed by the familiar darkness again.

****

Geez. Pangalawang beses na akong naggising. But that didn't bother me. Pero
kinabahan ako nang makita ko ang sarili ko sa isang glass coffin. Para itong
kabaong na gawa sa glass. Ililibing niya ako ng buhay? The nerve of that devil!
Hinampas ko ito ng hinampas pero wala namang naging epekto dahil kahit crack ay
wala akong nakita. It's like the glass is invincible. Nilibot ko ang paningin ko.
Hindi ako makapaniwala na katabi ko ang isang naaagnas na bangkay. Ang glass lang
talaga ang naghihiwalay sa amin. Nakasuot ang bangkay ng isang napakagandang damit
pero makikita na ang pagkupas nito. Kinilibutan ako. Sino ba namang hindi di ba?

Isang nakakakilabot na tinig ang narinig ko. I hated that voice, I despise it. I
despise him.

"Beautiful, isn't she?"

"Nababaliw ka na ba? Naaagnas na yan, tapos beautiful? Hindi ka lang pala killer,
joker ka rin." sabi ko

"Don't you dare insult my wife." mahinahon ang pagkakasabi niya nun pero may bakas
ng galit. Well, I'm not even scared.

"Oh, she's your wife? Well, she must be so unlucky to be stuck with you."

"I'm impressed, Mrs. Grayson. You made such fine insults."

"Yes, Sir Dimitri. I can go on with all those insults forever, or how about I kill
you now?"

Yeah. Mas maganda sigurong patayin ko na siya kaysa insultuhin ko pa siya. Hindi ko
pinangarap makipagdaldalan sa pumatay sa mga magulang ko.

"So eager, Mrs. Grayson. But you won't do that because you will do something for
me."

I scowled. What the heck? Did he seriously think that I will do something for him?
This evil freak!

"Oh! I can certainly kill you if that's what you want. Want me to snap your head?
Or we'll take it slowly? It'll be my pleassure, Sir Dimitri." sabi ko

"I don't have time for your childish acts."

Iniwan niya na naman ako. Mukhang lumabas siya. Hindi ko naman mapigilang kilabutan
dito sa katabi kong bangkay. Maliban sa nakahiga ako sa kabaong eh may katabi pa
akong errr. Teka. Ngayon ko lang naisip, di kaya siya ang nanay ni Andy? Dimitri
mentioned that this corpes is his wife so maaari nga na ito ang nanay ni Andy.

Bigla kong naalala ang kinuwento sa akin ni Andy noong nandoon pa ako sa bahay
nila.

"I'm a half vampire, half human, so I am called a damphire. Its practically a

cross-breed. Ganito kasi yun. My father married my mom but she didn't turn her to a
vampire."

"Teka, paano yun? Ako kasi naging bampira nung nagpakasal ako, obviously."

"My mom didn't like it but she loves my dad. Gusto ni mommy na lumaki ako na
nararanasan ang mga nagagawa ng tao. Di ba sabi ko sayo nakakain ako ng normal
foods? Yun ang advantage ko. I can do all things a human can do at the same time, I
can also do what a vampire can do. Pero syempre hindi magandang idea yun lalo na sa
part ni mom."

"Bakit naman?"

"Hindi makakayanan ng katawan ng tao na magdala ng batang bampira. Hinang hina na

noon si mommy habang dinadala niya ako sa sinapupunan niya. I was sucking all her
blood when I was in her womb. Patagal ng patagal, unti unti ko siyang pinapatay."

That's it. Namatay ang nanay ni Andy dahil hindi niya kinaya ang pagbubuntis niya.
She was too weak to carry a vampire's child. She sacrificed and took the risk so
that Andy will be a damphire and he'll be able to live a normal life. She's a good 
person after all. Pero bakit siya nandito? Di ba dapat nakalibing na siya? Why is
Dimitri keeping her?

"Oh shoot."

Masyado na akong nag iisip ng tungkol sa bangkay na to. Kaylangan ko pa palang

makatakas dito. Besides, I still have a person to kill.

Ginamit ko ang kapangyarihan ko.

"Shit. This is not happening."

Ang glass na ito ay katulad ng sa seldang pinagkulungan sa akin ng council dati.

Hindi ko magamit ang kapangyarihan ko dito. I banged my fist to the glass but it
was no use. I mentally cursed. Napakautak talaga ng Dimitri na yun.

Natigil lang ako sa pagsuntok sa glass nang dumating ulit si Dimitri pero hindi ko
inaasahan na may kasama siya. I swear I'm gonna kill him. Bakit kailangan niya pang
mandamay?

"Joannie!" sigaw ko

Hindi naman makapagsalita si Joannie dahil may nakatapal na panyo sa bibig niya.
Nakikita kong umiiyak siya pero parang bato siyang naestatwa sa tabi ni Dimitri.

"Wag mo siyang idamay dito!" sigaw ko

"Well, I'm not gonna harm her if you do as I ask."

"Ano ba ang kailangan mo?!"

Pero imbes na sabihin niya ang gusto niya ay nag umpisa na siyang magpaliwanag.

"I killed those students for my wife. Why? Simple. I need to finish a ritual that
will bring her back to life. I killed twenty innocent students. Their blood is part
of the ritual. At ngayon, mabubuhay na ang asawa ko sa tulong mo."

"Baliw ka ba? Patay na ang asawa mo! Bakit mo pa kailangang gawin to?"

"Because I love her."

"Sa tingin mo, matutuwa siya pagginawa mo tong kabaliwang to? You-- you even killed
my parents!"

"Akala ko si Serene ang makakagawa ng ritual pero nagkamali ako. Ikaw lang pala ang
makakagawa nun kaya hindi kita pinatay. Your power is enough to bring a person back
to life."

"Ha ha ha. So dapat magpasalamat ako sayo?"

"Hmm. But I have to thank you, May. You die and my wife lives."

Hindi ako nakapagsalita sa sinabi niya. Ibig sabihin, mamamatay ako pag binuhay ko
ang asawa niya?

Maya maya pa ay nararamdaman ko ang paghina ng katawan ko. Para bang unti unti
akong pinapatay dahil sa sobrang sakit.

"A--anong nangyayari sa--kin?"

"Do it. Use your powers. Buhayin mo ang asawa ko."

"No!!!!!!!"

"Gawin mo o papatyin ko siya."

Napatingin ako kay Joannie na umiiyak at mukhang namimilipit sa sakit.

"S--stop. I'll do it."

I closed my eyes. I concentrated. I channeled all my powers. Unti unti kong

nararamdaman ang paglabas ng kapangyarihan ko. Hindi ko alam kung paano
mailalarawan ang nararamdaman ko ngayon. It was too painful. Kasabay ng sobrang
sakit ay ang panghihina ng katawan ko. It seems like I was dying.

Kahit hirap na hirap na ako ay nagawa ko pa rin tingnan ang bangkay sa tabi ko.
Laking gulat ko ng hindi na ito naaagnas. Unti unti ko ng nakikita ang mapuputi
nitong balat. Unti unti na itong nabubuhay.

I glanced at my arm. It was too thin. Para bang buto't balat na lang ako.

That's when I realized that I am giving life to Dimitri's wife while I am slowly
dying.

"Alyana."

*********

An: yay!!! Onting kembot na lang! Malapit na talaga huhu. Okay, so may dalawa akong
ending. Happy at tragic. But what do you prefer? Nakadepende din kasi sa ending ang
magiging takbo ng book 2.

Ps. Congrats sa nakahula sa motive ni Dimitri. Clarification, tatay ni Andy si

Dimitri hindi nina Blake at Joannie xD

Ps ulit: salamat sa maraming votes at comments! Shet. Naiiyak ako! Huhu

=================

■48■

An: Napapansin kong maraming nagmamahal kay Blake kaya bibigyan ko siya ng POV.
Kyaah! Crush ko din si Blake ehem si Luhan yan whahahahha. Angeli peace xD

Holy guacamole! Last chapter na this! Huhu.

-Blake-

"How is he?" tanong ko kay Angeli

Hindi ko akalaing magkakaganito si Stephen. Galit na galit siya sa pagkawala ni

May. Araw at gabi niyang hinahanap si May at hindi siya nagpapahinga. Too bad I
can't tell him where May is. It's for the better and for their safety. He tends to
be impulsive. Alam kong pagnalaman niya kung nasaan si May ay hindi siya mag iisip
sa gagawin niya. He will not think rationally. I can't risk that.

"Umalis siya. Hahanapin niya daw si May. Hindi siya titigil. That's how much he
loves her. He will search and search even in the depths of Tartarus."

"I know."

A moment of silence filled the room. Alam kong si Dimitri ang may pakana ng lahat
ng to. I lived long enough. I saw what kind of person he really is. He's desperate,
almost insane. That's why I wasn't surprised when I found out that he is the
killer. I need a plan. Hindi pwedeng sabihin ko kay Stephen kung nasaan si May. One
wrong move and it will be the death of both of them.

"We have to go." sabi ko

"Huh?"

"Pupuntahan natin si May."

"What? You know where she is? We should tell kuya."

"No, Angeli."

"Why?"

"Because he is going to attack without even thinking. We are dealing with a very
dangerous vampire here and we should not be impulsive."

"Okay, I get it. So do you have a plan?"

"Yes. It---"
Bumukas ang pinto. Kitang kita ko ang mapupula niyang mata. He was so mad. He was
beyond mad. I guess there will be a change of plans.

"K--kuya Andy?"

"Si Dad... B--bakit..." he stuttered, probably shocked to find out that his father
killed those innocent students.

"Bubuhayin niya ang nanay mo, Andy." diretsong sabi ko

"Sh*t. How the hell will that happen?" sigaw ni Andy. He ran his fingers to his
messy hair. He's clearly frustrated.

"Gagamitin niya si May. I'm not sure how but I know that this is bad."

"For f*ck's sake. Hindi ko inaasahan na ito ang bubungad sa akin dito. I just went
here to look for that tomboy."

"Si Joannie?" takang tanong ni Angeli

My hard headed sister. D*mn. Anong ginagawa niya dito? Baka mapahamak siya. Aaminin
kong nagustuhan ko ang desisyon niyang pumunta sa France dahil alam kong malaki ang
magiging gulo dito, pero bakit bumalik pa siya? Bakit ngayon pa?

"Bigla na lang siyang umalis. Nagkaroon kami ng argument and then, bigla na lang
siyang umalis sa France. Bumalik ako dito para hanapin siya tapos si Dad. Ugh,
sh*t."

"I have a plan. Aalis tayo. You know that place, Andy. Doon niya tinatago si May."

"Of course. My mother's sanctuary."

******

Tahimik kami sa buong byahe papunta sa mundo ng mga mortal. Grabe nga naman ang
nagagawa ng pag-ibig. Dimitri has gone mad because of his love for his wife.

"I should have known." biglang usal ni Andy. Ako ang nagmamaneho ngayon at hindi ko
mabasa kung ano man ang iniisip niya.

"You should have known what?"

"Laging wala si Dad sa bahay. It was unusual kahit sabihin pa nating miyembro siya
ng council. Wala namang important meetings o gatherings ang council pero hindi ko
pa rin siya nakikita. One day, I visited my mom's grave. Nabigla na lang ako nang
makita ko na para bang kakatabon lang ng lupa doon. Para bang may bumungkal.
Imposible naman dapat yun dahil matagal ng patay si Mom. It was as if someone had
dug her grave. Hindi ko na lang din pinansin yun and thought it was a crazy
coincidence. Isa pa, pumunta ako sa kwarto ni Dad. I wanted to talk to him about
the serial killing of the students. Gusto kong magtanong tungkol sa investigation.
Pumasok ako sa kwarto niya. Kumatok ako pero walang sumasagot. And that very day, I
saw a mask. It was very weird for my father to keep a mask. Naisip ko na baka para
yun sa Grand Ball dahil masquerade ang theme pero hindi eh.. Masyado pang malayo
ang Grand Ball. Then I found out that he always visits mom sunctuary which is odd
because he had never done that after my mom died."

"Hindi ko pinag isipan ng masama si Dad. I know he's a good man. Kahit na may
hinala na ako sa mga panahong yun."

"Kuya Andy, I'm sorry but I think Dimitri has lost his sanity."

"Angeli." I shot a warning glare at her.

"It's okay. Sana mapakiusapan ko pa siya."

"I hope so." I mumbled.

*****

Nakarating na kami sa isang lumang bahay. Para itong spanish inspired house. Malaki
ito at gawa sa kahoy. It's very classic and has the touch of native materials. Sabi
ni Andy, espesyal daw to sa nanay niya kaya sigurado siyang dito dinala ni Dimitri
si May. Well, I hope he's right.

Hindi kami gumawa ng anumang ingay. Tahimik lang kaming nakasunod kay Andy dahil
siya ang nakakaalam sa lugar na to. Nilagpasan namin ang balcony, kitchen at ilan
pang kwarto hanggang sa makarating kami sa pinakasulok. May pinto itong gawa sa
kahoy. This is it. Alam kong nandito sila. I feel it.

Maingat na pinihit ni Andy ang doorknob.

Nang makita ko si Joannie na walang malay at nakasalampak sa sahig, nawala na ang

lahat ng plano sa isip ko. I know, I swallowed my d*mn words. Ako na ngayon ang
hindi nag iisip. I was the one being impulsive right now. How would I think
straight when I see my sister lying on the floor and probably.......dead.

No! That can't happen! I wouldn't let that happen.

I hurriedly ran to my sister. Marahan kong pinatong ang ulo niya sa lap ko. I was
getting nervous. What if.. Sh*t. Blake, mag isip ka nga!

Nakahinga ako ng maluwag nang maramdaman ko ang paghinga niya. She's not dead.
Thank heavens.

Unti unti siyang nagkamalay. I immedietly saw fear and sadness in her eyes.

"M--may" nauutal na sabi niya sabay turo doon sa kabaong na ngayon ko lang
napansin. I have a bad feeling about that coffin.

Pero bago ko icheck ang coffin, I scanned the whole room. Nasa gitna ang kabaong na
gawa sa glass. It was a peculiar glass coffin. I set my eyes on Andy. Alam kong
umiiyak siya. Dimitri is lying cold on the floor. May saksak siya sa bandang
dibdib. I can tell that he is still alive but he's dying. It's just a matter of
seconds.

"Dad."

"A--andy." he struggled with his words," I will be with your mother now. Take care,
son. I'm sorry."

Those were Dimitri's last words before he died. Kahit sa huling pagkakataon ay
pinagsisihan niya na ang ginawa niya. But that doesn't change the fact that he
killed those students and he nearly killed my sister.

"B--blake, Andy."

Agad akong napalingon. Napatingin ako kay Angeli. Nakatayo siya sa tapat ng glass
coffin. Nanginginig siya at kitang kita ko ang pagpatak ng luha niya.

"Kuya."

Tumango lang ako kay Joannie. Binuhat ko siya at lumapit kami kay Angeli. Pinilit
rin ni Andy na tumayo at lumapit sa amin kahit kitang kita ko pa ang luha niya
dahil sa pag iyak niya sa pagkamatay ng tatay niya.

Nanigas ako nang makita ko ang abo sa loob ng glass coffin. Katabi nito ang naagnas
na bangkay. Alam kong si Alyana ang naagnas na bangkay, ang asawa ni Dimitri, pero
bakit may abo?

Umiyak na ng tuluyan si Joannie. Humahagulgol siya habang buhat ko pa rin siya.

Shiver ran down my spine. Ngayon ko lang napagtanto.

Ang abo na yun..... ay......si May...

May is gone.

I can't believe this.

We're too late.

********

-Stephen-

Hindi ako titigil hanggang sa makita ko si May. Kahit pabaliktarin ko pa ang mundo
gagawin ko para makita lang ang asawa ko. D*mn that Dimitri.

"Any news?" tanong ko sa isa sa mga peacekeeper

"Wala po kamahalan. Nagpadala na po kami ng maghahanap sa Luminisce Terrain at sa

buong Crimson Valley, pati nga rin po sa mundo ng mga mortal at warewolf pero wala
po talagang trace ng kinaroroonan ng prinsesa."

Napabuntong hininga na lang ako. I'm worried sick. Maraming scenarios ang naiisip
ko and none them are good. I'd like to think that my wife is safe but it's just too
hard especially when she is with a psychopath killer.

"Don't worry kuya. Mahahanap din natin siya." wika ni Carmela at ngumiti sa akin ng
bahagya. Sumama siya sa akin para tumulong sa paghahanap kay May. Sila Charles,
Delphi, Laxus at ang mga anak niya ay tumutulong rin sa paghahanap. I really
appreciate their help.

"Sana nga."

"Nga pala kuya, di ba may bond kayo ni May? Wala ka bang nararamdaman kung nasan
man siya?"

Naisip ko na rin ang bond namin. I should feel something. Pero wala. I have no idea
where she is kahit na may bond kami.

"Yes, but I still didn't have a single clue."

Tumango lang. Nilibot ulit namin ang Crimson Valley. Makikita na unti unting
bumabangon ang lahat mula sa kaguluhan. Naaayos na ang sigalot ng mga witch at
bampira. It is my responsibility to help my people but I just can't do my job until
I find my wife. Mabuti na lang at nandyan sila Mom at Dad para maayos ang lahat.
"I think we should head back to the palace. Look at you. Wala ka ng pahinga, kuya."

Napabuntong hininga na lang ako at tumango. I'll just change my clothes and I will
start looking again. Hindi mapapanatag ang loob ko hanggang hindi ko nakikita si
May.

Nagmaneho ako pabalik sa palasyo. Hindi ko alam pero hindi ako mapakali. Masama ang
pakiramdam ko na hindi ko maintindihan. I was uneasy the whole time. Para bang
ayokong bumalik sa palasyo at gusto ko na lang ipagpatuloy ang paghahanap.

"You need to rest, kuya. You're killing yourself." sabi ni Carmela.

True. The anxiety is killing me. I hate this feeling. I want May so badly. I want
her in my arms, to kiss her, hug her. Sh*t this is driving me insane.

Inihinto ko ang sasakyan. Nandito na kami sa palasyo. I opened the door for Carmela
at dumiretso na kami sa loob.

The palace is still a mess because of the battle pero unti unti rin namang naaayos.

Tahimik lang kaming naglakad. Hanggang sa makita ko silang lahat sa dining hall. Si
Mom at Dad, Blake, Angeli, Delphi, Charles, Laxus, Elvira, Elena, Darco pati sila
Andy at Joannie ay nandito rin. When did they come back? Alam na ba ni Andy ang
ginawa ng tatay niya?

Hindi ko maiwasang mabahala sa ekpresyon nila. Wala sa kanilang nagsasalita. I did

not feel good about this.

"Why are you all here?" pagbasag ni Carmela sa katahimikan

Wala pa rin sa kanilang sumagot. Nagtinginan pa sila at mukhang nagtatantsahan pa

sila kung sino ang unang magsasalita.

I am beginning to lose my patience. Alam ba nila na nagsasayang sila ng oras?

"Wala ba sa inyong magsasalita? I still have to find my wife." sabi ko

Doon na humagulgol si Joannie at Angeli. They bursted into tears when I mentioned
my wife. I suddenly felt nervous. I felt the panic creeping inside me. Hindi ako
makapagsalita.

"Stephen." diretso ang tingin ko kay Blake. D*mnnit. Ano ba talaga ang nangyayari?
"May is..." Hindi niya maituloy ang sinasabi niya. Para bang sa kada salita na
babanggitin niya ay unti unti rin siyang pinapatay.

"May is what?" mahinahon kong tanong kahit alam ko sa loob ko na gusto ko ng

magwala.

"Dead."

Para bang nabingi ako at hindi matanggap ng sistema ko ang sinabi niya. Is this how
it feels like? Ganito ba ang pakiramdam na parang pinagsakluban ka ng langit at
lupa? I felt like I was stabbed by thousands of knives upon hearing those dreadful
words. I can't accept that. No. May is not dead. Not my May, not my wife.

"Bastard!" sinuntok ko si Blake.

Nakita kong dumugo ang gilid ng labi niya. Pero alam ko rin na wala siyang pake sa
suntok ko.

"Son, stop it."

Napatingin ako kay Dad. He is dead serious.

"You wife is dead."

"No! She is not dead! Wala akong panahon sa mga biro niyo!" sigaw ko

Hindi na sila nagsalita. Umalis agad ako sa harap nila. They just irritate the hell
out of me.

I can't accept this. Hindi pa patay si May. But I know they're not lying.

Sinuntok ko ang manibela ng kotse ko. My vison starts to blur as my eyes started to
tear. Memories of her begun flashing like it was yesterday. Her smile, her laugh
and the way she used to look at me with passion and love. She is the most beautiful
girl I have ever met. I always thought that we can surpass all of these trials
together. Binigyan niya ako ng rason para mabuhay ng masaya. She thought me to view
things in a different perspective.But how could she? Bakit niya ako iiwan ng ganun
ganon na lang? So this is how it feels to lose someone you love. This pain is
slowly killing me. I never imagined a life without her. I promised myself that
after all these sh*ts, I will have a new begining with her. I want her to be the
mother of my children and we will live our life together.

But all my dreams and hope are shattered like pieces of broken glass.
May is gone...

And now, I have to live the dreadful years a head, alone.

****

An: *cries* shete! Ayoko na! Huhu naawa ako sa characters ko. Pero ganito kasi
talaga ang original plan ko. Tiwala lang guys! May epilogue pa pala. That will give
you a hint about the book 2.

Ps. Please do comment. Maaapreciate ko talaga kung magcocomment kayo lalo na at

last chappy na ito. Isiwalat niyo na ang lahat ng saloobin niyo sa story na to and
I promise na rereplyan ko kayong lahat :)

~Angelika

=================

Epilogue

ONE YEAR LATER..

-Stephen-

"All set, your highness."

I nodded. I signed the treaty. Ang kasunduan na ito ay nagpapatibay ng relasyon ng

werewolves, witches, vampires at warlock. Malaya na ang lahat kung sino ang
mamahalin nila. The law that states that an immortal cannot marry another type of
immortal is void. Napag usapan din namin ang pagkakaroon ng eskwelahan para sa
lahat ng immortal. All witches, warlocks, vampires and werewolves will be in one
school. It will be the biggest and the most prestigous school in the immortal
world.

Dahil wala na ang council, ang responsibilidad nila ay napasa na sa akin. Because
I'm no longer the Vampire Prince....but the Vampire King. My father finally handed
me the throne.

One year after May died, many things had happend. Blake and Angeli are getting
married. Tsk. Who knew right? That bastard really did love my sister. Si Joannie at
Andy ay ganun rin. Magpapakasal na rin sila. Sa kabilang banda, nalaman ko ring may
relasyon na sila Carmela at Charles. Maswerte sila at wala na ang batas na
nagbabawal sa relasyon nila kundi matutulad sila samin ni ... D*mn. I just can't
stop thinking of her.
Masakit pa rin sa akin ang lahat. Wala akong ginawa sa loob ng isang taon kundi
lunurin ang sarili ko sa responsibilidad. I did not care anyway. But it does not
change the fact that I am still in pain.

"Your majesty, I would like to inform you that the Werewolf's alpha is requesting
for a conference with you regarding the Moonlight festival."

"You mean, Raven Grey?" tanong ko kay Calisto

"Yes, my liege. The werewolves are gonna host this year's moonlight festival."

"Okay. Tommorow then. Set up the conference tommorow."

"As you wish, my king."

*******

Pakiramdam ko ay sumisikip ang aking dibdib habang papalapit ako sa puntod niya.
It's been a year but I still felt the same pain from loosing her.

Nilapag ko ang bulaklak sa kanyang puntod and I was flooded by memories, memories I
made with her. It was still painful but I guess I have to let go. Pero di ko
maintindihan ang sarili ko na kahit gustuhin kong tanggapin ang pagkawala niya ay
hindi ko magawa.

Part of me still believes that she is still alive.

*****

Love has no boundaries...

It can make you feel the happiest person on earth...

It can make you feel blissful and content..

But...

Love can also make you feel the extreme pain and longing...

Love can destroy you...

I am Stephen Kai Grayson, the Vampire Prince. I married Candice May Lockheart. I
love her very much. She made me happy, she made me complete, she made me the
luckiest man alive.

But now, she's gone...

Now, I'm miserable.

I'm in pain..

I am no longer complete because my heart is buried in this grave with her.

"Good bye, wifey. I love you."

I started to cry again. I remembered crying like this a year ago. I guess no matter
how tough I look, I willalways be weak when it comes to her.

When will I ever see you again?

I miss you so much.

***

An:kyaaah!tapos na! Huhu, yes. Sad ending. But don't worry may book two pa! Sila pa
rin ang bida pero... ehem, may bagong hearthrob na super duper hot din whahahah.
may Tao fans ba dito? Siya kasi yung hot guy sa book 2 whahaha

Spoiler: Werewolves will be involve

Kitakits sa book 2!

=================

MUST READ

Alam kong marami kayong tanong kung ano talaga ang nangyari kay May. Bakit siya
naging abo kung hindi naman nabuhay si Alyana (asawa ni Dimitri)? Sino ang sumaksak
kay Dimitri? Ano ba talaga ang nangyari sa ritual?

Kaya nga may Book 2 dahil doon masasagot ang lahat ng tanong niyo. Sila Stephen pa
rin ang bida. But may bonus!!!Syempre mayron na naman tayong kakikiligan sa book 2.
Ihanda ang inyong kilig hormones ~○~
This is my last author's note for this story. Thank you guys for the support!
Comments and Votes are appreciated! Salamat sa nagtyagang maghintay sa update ko.
And yes. Bata pa ako. I'm 15 years YOUNG xD malikot lang talaga ang imagination ko.

MTAVP II: The Return of the Heiress. Ang link ay nasa comment box at external link
xD

See you!

=================

Announcement + MTAVP FACEBOOK GROUP

Hello guys! Meron na pong group ang story na to sa facebook. Sali po kayo doon pag
gusto niyong maging OP ng mga Characters. Hanapin niyo na lang ang post ko doon.
Kung ayaw niyo pong maging OP, pwede pa rin kayong sumali. Tsaka gagawa rin ako ng
GC xD

Candice May Lockheart GraysonStephen Kai GraysonAdela DashkovAngeli GraysonCarmela

GraysonCharles LockheartBlake DevonshireJoannie DevonshireAndy LeeSheila GreyZach
CollinsRaven GreyJake Parker

Here's the link https://www.facebook.com/groups/1159622297396608/?ref=br_rs

Or isearch niyo yung Married to a Vampire Prince (Wattpad Story)

=================

PLAGIARISM ISSUE

Kaya ko to inupdate dahil naplagiarize tong story ko. Nasaktan ako. Nagalit.
Naiinis ako ng sobra kasi pinaghirapan ko to tapos gagayahin lang. Plagiarism is a
crime. Pwedeng-pwede kong kasuhan ang nagplagiarize sa work ko. If this continues,
I will surely sue her. Sana respetuhin niyo naman ako na totoong gumawa ng story.
RESPETO LANG.

Wattpad is a community for readers and writers not for copycats.

Kaya gusto ko na ring mag-quit sa wattpad pero iniisip ko yung mga readers  ko
dito. Napamahal na 'yung iba sa'kin. May mga naging friends na ako dahil sa wattpad
pero tuwing iniisip ko 'yung kabastusan na ginawa sa story na 'to, nawawalan na ako
ng gana. If you want me to continue writing, then please don't do these things.

Kahit sabihin mong sa umpisa lang may pagkakapareho, it's still plagiarizm. Kinopya
mo e, word by word, yung idea pati na rin ang names. Don't you feel a bit of
guilty? And to think na hindi mo pa magawang mag-sorry. If you did, I would've
forgiven you pero hindi na rin siguro mangyayari kasi na-bash na rin ako.

To all readers, thank you. Hindi ako sigurado kung itutuloy ko pa ang story ni Dark
at Tati. Sana mabigyan ako ng motivation na ituloy yun but for now, I'll be on
hiatus.

-Angelika