Adam Mickiewicz

Ajudah

Lubię poglądać wsparty na Judahu skale,

Jak spienione bałwany to w czarne szeregi
Ścisnąwszy się buchają, to jak srebrne śniegi
W milijonowych tęczach kołują wspaniale.
 
Trącą się o mieliznę, rozbiją na fale,
Jak wojsko wielorybów zalegając brzegi,
Zdobędą ląd w tryumfie i, na powrót zbiegi,
Miecą za sobą muszle, perły i korale.
 
Podobnie na twe serce, o poeto młody!
Namiętność często groźne wzburza niepogody;
Lecz gdy podniesiesz bardon, ona bez twej szkody
 
Ucieka w zapomnienia pogrążyć się toni
I nieśmiertelne pieśni za sobą uroni,
Z których wieki uplotą ozdobę twych skroni.

Jaki to rodzaj wiersza?

Czemu poświęcone są dwie pierwsze strofy, a co poeta opisuje w dwóch ostatnich?

Wyjaśnij znaczenie licznych porównań. Podaj ich przykłady.

Policz liczbę sylab, wskaż średniówkę. Co zauważasz?

Podaj datę powstania utworu.

Kim jest podmiot liryczny? Czy można utożsamić go z autorem wiersza?

Ajudah to góra. Gdzie się znajduje? Jaką ma wysokość?

Z jakim elementem biografii poety romantycznego związany jest ten wiersz?

Co autor zestawia z sercem poety?

Czym jest natchnienie dla artysty?

Czego symbolem jest bardon, czyli lutnia?

Adam Mickiewicz odwołuje się do toposu „exegi monumentum”. Skąd wywodzi się ten
topos? Co oznacza?