Professional Documents
Culture Documents
Autocad 2018 PL Andrzej Pikon Ebookpoint - PL
Autocad 2018 PL Andrzej Pikon Ebookpoint - PL
AutoCAD
AutoCAD 2018 PL bez tajemnic!
2018 PL
• Chcesz zacząć projektować w programie AutoCAD?
• Pragniesz uporządkować swoją wiedzę o programie?
• Szukasz spójnego i wiarygodnego źródła wiedzy?
Wydawnictwo HELION
ul. Kościuszki 1c, 44-100 GLIWICE
tel. 32 231 22 19, 32 230 98 63
e-mail: helion@helion.pl
WWW: http://helion.pl (księgarnia internetowa, katalog książek)
Drogi Czytelniku!
Jeżeli chcesz ocenić tę książkę, zajrzyj pod adres
http://helion.pl/user/opinie?ac18pl_ebook
Możesz tam wpisać swoje uwagi, spostrzeżenia, recenzję.
ISBN: 978-83-283-4471-6
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Spis treści 5
1 Wstęp 23
Część 3. Wydruk
27 Wydruk 503
28 Rozmieszczenia wydruku 517
29 Style wydruku 543
30 Ustawienia strony 557
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Skorowidz 979
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wstęp 23
Użytkownicy początkujący .............................................................................23
Użytkownicy zaawansowani ..........................................................................23
Znaczki występujące w tekście ............................................................... 24
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Część 3. Wydruk
Wydruk 503
Wydruk – KREŚL ................................................................................ 504
Podgląd wydruku .........................................................................................506
Chowanie linii niewidocznych na wydruku ..................................................507
Jak drukować duże rysunki na drukarce małego formatu ............................507
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Część 4. Wymiarowanie
Wymiarowanie 569
Nazwy elementów wymiaru .........................................................................570
Wymiary liniowe – WYMLINIOWY .............................................................571
Wymiar dopasowany – WYMNORMALNY ..................................................574
Wymiarowanie długości łuku – WYMŁUK ..................................................576
Wymiarowanie promienia – WYMPROMIEŃ ..............................................577
Ucięty wymiar promienia – WYMSKRÓCONY ...........................................577
Wymiarowanie średnicy – WYMŚREDNICA ...............................................578
Wymiarowanie średnicy w drugim rzucie ....................................................579
Środek okręgu i linie środkowe – WYMCENTRUM ....................................580
Wymiarowanie kątów – WYMKĄTOWY ......................................................581
Wymiarowanie współrzędnych – WYMWSPÓŁRZ ......................................582
Łańcuch wymiarowy od linii bazowej – WYMBAZA ....................................583
Szeregowy łańcuch wymiarowy – WYMSZEREG ........................................584
Szybkie wymiarowanie – SWYMIAR ............................................................587
Edycja punktów wymiarowych ....................................................................588
Wielolinia odniesienia – WIELOLODN .......................................................590
Edycja wielolinii odniesienia – WIELOLODNEDYCJA ..............................591
Linia odniesienia – SLODNIES ...................................................................592
Tolerancje kształtu .......................................................................................596
Wymiarowanie zespolone ............................................................................597
Usuwanie zespolenia wymiarów – ODCZEPWYMIAR ................................598
Zespolenie wymiarów – DOCZEPWYMIAR ................................................598
Nieciągłe linie wymiarowe ..........................................................................600
Pomocnicze linie wymiarowe o stałej długości ............................................601
Korzystaj z punktów charakterystycznych ...................................................602
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wstęp
Użytkownicy początkujący
Dla użytkowników początkujących przeznaczona jest przede wszystkim część pierwsza,
Wiadomości podstawowe. Uważne jej przeczytanie i staranne wykonanie przykładów
umożliwia poznanie podstawowych poleceń AutoCAD-a i rozpoczęcie samodzielnego
rysowania. Warto również dokładnie przeczytać część drugą — Pożyteczne narzędzia.
Użytkownicy zaawansowani
Trudno przeczytać tak grubą książkę od deski do deski. Lepiej potraktować ją jak lek-
sykon (z uwagi na kompleksowość opisu zagadnień, poleceń i okien dialogowych). Po-
lecenia oraz ich opcje zostały szczegółowo omówione i zilustrowane praktycznymi
przykładami. Na końcu książki znajduje się skorowidz umożliwiający łatwe i szybkie
odnalezienie poszukiwanej informacji.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Część 1.
Wiadomości
podstawowe
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wprowadzenie
Uruchamianie AutoCAD-a
W celu uruchomienia AutoCAD-a kliknij ikonę:
Na ekranie AutoCAD-a znajduje się wiele elementów. Na środku ekranu wyświetlany jest
rysunek. Zależnie od ustawień, po lewej i prawej stronie ekranu mogą znajdować się
dwa pionowe paski narzędzi przyczepione do brzegów ekranu, na górze wstążka służąca
do wyboru poleceń. Na dole ekranu znajduje się obszar poleceń. W obszarze rysunku
może być również widoczny menedżer arkuszy oraz palety.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kursor
Po włączeniu AutoCAD-a zobaczysz na ekranie kursor składający
się z dwóch przecinających się odcinków. W miejscu ich przecięcia
widnieje mały kwadratowy celownik, który służy do wskazywania
obiektów na ekranie. Miejsce przecięcia nitek to punkt, na który
wskazuje kursor. Jeżeli przesuniesz myszkę, zauważysz, że kursor
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
przemieścił się na ekranie zgodnie z jej ruchem. Za pomocą takiego kursora można wskazać
zarówno punkty na rysunku, jak i wcześniej narysowane obiekty. Jego kształt zmienia się
automatycznie w zależności od kontekstu.
Często podczas pracy znikać będzie pionowa i pozioma kreska kursora i pozostanie je-
dynie celownik: sytuacja taka zdarza się, gdy AutoCAD oczekuje na wskazanie obiektu,
a nie punktu. Przykładowo — jeżeli zechcesz przesunąć obiekt (odcinek, okrąg, napis, wy-
miar itp.), to musisz wskazać go na ekranie. Dokonujesz tego przez przesunięcie celow-
nika na brzeg wybieranego elementu i naciśnięcie lewego przycisku myszy.
Obszar rysunku
Obszar rysunku zajmuje największą, centralną część ekranu — wyświetlany jest w nim
rysunek. W obszarze tym może być wyświetlony zarówno cały rysunek, jak i jego fragment
w dużym powiększeniu, ale obraz nie może wychodzić poza obszar rysunku. Na obsza-
rze rysunku umieszczone się również inne narzędzia, np. paleta narzędzi.
Linia statusowa
Linia statusowa to linia na samym dole ekranu. Wyświetlane są w niej m.in.: współrzędne
punktu wskazywanego przez kursor oraz przełączniki: skoku (SKOK), węzłów (SIATKA),
trybu ortogonalnego (ORTO), śledzenia kołowego (BIEGUN), lokalizacji punktów cha-
rakterystycznych (OBIEKT), śledzenia (ŚLEDZENIE), wyświetlania grubości kreski na
ekranie (SZEROKOŚĆ) oraz inne przełączniki.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wstążka
Wstążka (położona na samej górze ekranu) jest wykorzystywana do wybierania poleceń
i opcji sterujących pracą programu. Kliknięcie małego trójkąta skierowanego w dół
powoduje wyświetlenie dodatkowych poleceń.
Aby wybrać polecenie z rozwiniętego panelu, przesuń kursor w dół. Pozycje menu będą
podświetlane po kolei. Gdy podświetlone zostanie wybrane polecenie, naciśnij lewy przy-
cisk myszy — w ten sposób wprowadzisz je za pomocą wstążki.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Warto również zwrócić szczególną uwagę na menu kontekstowe pojawiające się po kliknię-
ciu prawego przycisku myszki. Zawartość menu zmienia się w zależności od kontekstu
wywołania. Przykładowo, jeżeli kliknięcie nastąpi w czasie wykonywania jakiegoś po-
lecenia, to w menu kontekstowym pojawią się opcje tego polecenia, itp. Warto często
wywoływać menu kontekstowe i zapoznawać się z opcjami, które są w nim dostępne.
Koniec pracy
W celu zakończenia pracy z AutoCAD-em wybierz [Zamknij].
Palety
Palety narzędzi umożliwiają łatwy dostęp do danych projektowych i narzędzi (są to pole-
cenia, wypełnienia, kreskowania, polilinie oraz inne obiekty, a nawet bloki). Użytkownik
może w łatwy sposób umieścić narzędzia na palecie poprzez przeciągnięcie ich bezpo-
średnio z rysunku do palety. Łatwość tworzenia i modyfikacji palet zapewnia duży komfort
i szybkość pracy. Ponadto użytkownik może grupować palety i wyświetlać na ekranie
tylko te palety, które znajdują się w wybranej grupie.
Palety narzędzi mogą być przezroczyste, co sprawia, że elementy rysunku znajdujące się
pod nimi są widoczne na ekranie. Przezroczysta może być również linia poleceń.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Generalną zasadą jest takie dobranie parametrów, aby rysować w skali 1:1, wówczas
prawidłowo działać będzie automatyczne wymiarowanie i odczyt odległości. Dopiero
podczas tworzenia arkuszy rozmieszczenia wydruku należy dobrać skalę tak, aby rysunek
wykonany w określonej podziałce zmieścił się na arkuszu określonego formatu.
[Nowy] CTRL-N
[Otwórz] CTRL-O
Wyświetlone zostanie okno dialogowe umożliwiające wybór rysunku przeznaczonego do
otwarcia. Okno to umożliwia również podgląd pliku rysunkowego przed jego wczytaniem.
Aby wczytać plik, wskaż go na liście i naciśnij przycisk Otwórz lub wskaż plik i naci-
śnij dwukrotnie (szybko) lewy przycisk myszy. Wybrany plik zostanie wczytany. Można
wskazać kilka plików rysunkowych (wykorzystując klawisze CTRL lub SHIFT) – wszyst-
kie wskazane pliki zostaną otwarte.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie SZAPISZ
Polecenie SZAPISZ zapisuje bieżący rysunek na dysku.
[Zapisz] CTRL-S
Polecenie SZAPISZ zapisuje rysunek pod bieżącą nazwą rysunku. Poprzednia wersja
pliku zostanie zapisana w pliku o takiej samej nazwie, ale z rozszerzeniem BAK. Jeżeli
bieżący rysunek nie posiada nazwy, polecenie działa jak NZAPISZ.
[Zapisz jako...]
Kopia bezpieczeństwa
Dobrze jest zapisać co pewien czas rysunek na dysku (w celu archiwizacji lub w obawie
przed awarią systemu, wyłączeniem prądu itp.).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Pomoc — POMOC
AutoCAD oferuje użytkownikowi system pomocy. Jego przydatność w dużej mierze za-
leży od umiejętności posługiwania się „helpami”. Dlatego warto poświęcić chwilę czasu
i zapoznać się z jego obsługą.
[Pomoc] F1
W tej wersji AutoCAD-a system pomocy wykorzystuje połączenie z siecią WWW i dzięki
temu może być stale aktualizowany.
Zamknięcie rysunku
Polecenie ZAMKNIJ
Bieżący rysunek zamykamy za pomocą polecenia ZAMKNIJ.
[Zamknij]
Jeżeli bieżący rysunek nie został zapisany, na ekranie pojawi się komunikat:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Koniec pracy
Polecenie REZYGNUJ
Aby zakończyć pracę z AutoCAD-em, kliknij systemową ikonę zamykania aplikacji
znajdującą się w prawym górnym rogu ekranu lub wybierz kombinację klawiszy CTRL-Q.
Klawisz ESC
Na klawiaturze znajduje się bardzo ważny klawisz ESC, oznaczający rezygnację z aktualnie
wykonywanej czynności. Za jego pomocą przerywamy działanie poleceń, rezygnujemy
z wyboru elementów na ekranie oraz zmian dokonanych w oknach dialogowych (po naci-
śnięciu klawisza Esc okno dialogowe zniknie z ekranu, a zmiany w nim poczynione nie
zostaną uwzględnione).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Rozszerzenie pliku
W treści książki wielokrotnie wspominam o rozszerzeniu pliku. Nazwa pliku składa się
z dwóch członów rozdzielonych kropką. Przed kropką występuje nazwa właściwa pliku
określana przez użytkownika. Za kropką znajduje się trzyznakowe rozszerzenie. Użyt-
kownik określa nazwę własną, a rozszerzenie jest nadawane przez program, który zapisuje
plik automatycznie. Określa ono format pliku i użytkownik nie powinien go modyfikować.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Nowy rysunek
Szablon może zawierać również widoczne na ekranie obiekty rysunkowe, np. standardową
tabliczkę. Dzięki szablonowi tabliczka będzie automatycznie umieszczana na rysunkach
i będzie wyglądała identycznie na wszystkich rysunkach wykorzystujących dany szablon.
Więcej informacji na temat tworzenia i wykorzystywania rysunków prototypowych znaj-
dziesz w rozdziale Rysunek prototypowy (szablon).
Nowy rysunek tworzymy za pomocą polecenia NOWY. Rozpoczęcie edycji nowego ry-
sunku nie powoduje zakończenia edycji innych otwartych rysunków. AutoCAD umoż-
liwia pracę z wieloma rysunkami jednocześnie. Podczas tworzenia nowego rysunku, jak
już wcześniej wspomniano, można skorzystać z szablonu lub jednego z dwóch kreatorów
nowego rysunku (prostego i rozbudowanego). Kreator rozbudowany umożliwia określe-
nie jednostek miary liniowej, miary kątowej, kierunku kąta 0º, kierunku mierzenia kątów
oraz granic rysunku; kreator prosty — tylko jednostek miary liniowej oraz granic rysunku.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Rozpoczęcie edycji
nowego rysunku — NOWY
[Nowy][Rysunek] CTRL-N
Standardowo należy wskazać plik szablonu, z którego mają zostać odczytane parametry
bieżącego rysunku. Więcej informacji o szablonach znajdziesz w rozdziale Rysunek
prototypowy.
Jednostki — JEDN
Polecenie JEDN umożliwia określenie jednostek miary liniowej i kątowej, dokładności
oraz kierunku mierzenia kątów. Ponadto daje możliwość określenia skali i sposobu skalo-
wania bloków wstawianych za pomocą centrum danych projektowych.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jednostki rysunku
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kierunek kąta 0º
Wybranie opcji Inny umożliwia wskazanie na ekranie kierunku kąta 0º. Po jej włą-
czeniu kliknij przycisk Wskaż kąt < lub wpisz w okienku Kąt: wartość kąta.
Wybrany rodzaj jednostek może zostać zapisany w rysunku prototypowym (aby
uniknąć konieczności powtarzania wyboru jednostek dla każdego nowego rysun-
ku). Więcej informacji na temat rysunku prototypowego znajdziesz w rozdziale
Rysunek prototypowy.
GRANICE
Podaj współrzędne lewego dolnego narożnika granicznego „Określ lewy dolny narożnik
lub [Tak/Nie] <0.0,0.0>:” i prawego górnego narożnika „Określ prawy górny narożnik
<420.0,297.0>:” lub wybierz opcję:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Podstawowe obiekty
AutoCAD-a
Panel Rysuj
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Narzędzia główne][Rysuj][Linia] L
W odpowiedzi na „Określ pierwszy punkt:” wskaż punkt początkowy odcinka. W obszarze
dialogowym pojawi się następny komunikat: „Określ następny punkt lub [Cofaj]:”. Wpro-
wadź punkt końcowy odcinka, wskazując go na ekranie lub wpisując z klawiatury współ-
rzędne. Po wskazaniu tego punktu pojawi się ponownie „Określ następny punkt lub
[Cofaj]:” Oznacza to, że AutoCAD oczekuje na podanie punktu końcowego następnego
odcinka (jako jego punkt początkowy przyjęty został punkt końcowy poprzedniego od-
cinka). W ten sposób możesz narysować łamaną składającą się z wielu odcinków. Aby za-
kończyć rysowanie, naciśnij klawisz ENTER lub spację; możesz również kliknąć prawym
przyciskiem myszy i wybrać opcję Wprowadź. Jeśli chcesz zamknąć łamaną, wpisz opcję
z — AutoCAD narysuje odcinek biegnący od punktu bieżącego do punktu początkowego,
zamykając w ten sposób łamaną. Jeżeli po zakończeniu działania polecenia naciśniesz
ENTER, polecenie to zostanie ponownie uruchomione.
Odcinki rysowane przez polecenie LINIA stanowią oddzielne obiekty. Jeżeli chcesz,
by stanowiły jeden obiekt, skorzystaj z polecenia PLINIA.
Łamaną można zamienić na polilinię za pomocą polecenia EDPLIN.
Odcinki mogą być rysowane kreską o różnej grubości. Grubość kreski stanowi
jedną z właściwości każdego obiektu. Więcej informacji na ten temat znajdziesz
w rozdziale Właściwości obiektów.
Aby rysować odcinki wyłącznie pionowe i poziome, należy włączyć tryb ortogo-
nalny (naciskając klawisz funkcyjny F8 na klawiaturze lub klikając przełącznik
ORTO ( ) w linii statusowej u dołu ekranu).
Opcje polecenia można wpisać z klawiatury; można je również wprowadzić po-
przez kliknięcie prawego przycisku myszy i wybór odpowiedniej pozycji z menu
kontekstowego.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Narysuj łamaną składającą się z poziomego odcinka o długości 300 i pionowego od-
cinka o długości 200.
Narysuj odcinek o długości 200 zaczepiony w punkcie (100,100) i nachylony pod kątem
45 względem osi X.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Okrąg — OKRĄG
Aby narysować okrąg, wybierz ikonę rysowania okręgu . Okrąg można narysować na kilka
różnych sposobów. Ikonę rysowania okręgów można rozwinąć poprzez kliknięcie znaczka rozwinię-
cia , co spowoduje ukazanie różnych opcji tworzenia okręgu.
250
200
150
100
50
X
0
0 50 100 150 200 250 300
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Upewnij się, że tryb dynamicznego wprowadzania danych DYN jest wyłączony — przycisk
wprowadzania dynamicznego na pasku stanu powinien być nieaktywny. Możesz zmie-
niać jego stan, klikając w niego lub naciskając klawisz F12.
250
200
150
100
50
X
0
0 50 100 150 200 250 300
Jeżeli tryb dynamicznego wprowadzania danych będzie włączony, to aby uzyskać opisy-
wany rezultat, w odpowiedzi na ostatnie zapytanie należy wpisać 200,0.
AutoCAD sam wyznaczył 3 punkty definiujące okrąg, tak by był on styczny do wska-
zanych odcinków i łuku — na ich podstawie narysował okrąg.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Łuk — ŁUK
W celu narysowania łuku wybierz ikonę rysowania łuku . Łuk można narysować na
kilka różnych sposobów. Ikonę rysowania łuków można rozwinąć poprzez kliknięcie
znaczka rozwinięcia , co spowoduje wyświetlenie różnych opcji tworzenia łuku.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polilinia — PLINIA
Polilinia to linia łamana złożona z segmentów prostych lub łukowych, które mogą mieć
różną szerokość. Wszystkie segmenty polilinii stanowią jeden obiekt.
[Narzędzia główne][Rysuj][Polilinia] PL
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
100
P3
P4
50
P6 P5
150
P1 P2
300
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Narysuj strzałkę.
P1 P2 P3
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Na początek włącz tryb ortogonalny, naciskając klawisz funkcyjny F8 lub klikając w li-
nii statusowej ekranu przełącznik ORTO ( ). Upewnij się, czy w linii tej włączone
są przełączniki: lokalizacji punktów charakterystycznych OBIEKT ( ) i śledzenia lo-
kalizacji względem obiektów( ).
P4 P3
P1 P2
Polecenie: [Narzędzia główne][Rysuj][Polilinia]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Prostokąt — PROSTOK
W celu narysowania prostokąta skorzystaj z narzędzia rysowania prostokątów
Prostokąt znajdującego się w panelu Rysuj (karta Narzędzia główne). Po wprowa-
dzeniu polecenia wskaż najpierw pierwszy, a następnie drugi, przeciwległy narożnik pro-
stokąta. Po wskazaniu drugiego narożnika prostokąt zostanie narysowany i AutoCAD
będzie oczekiwał na następne polecenie. Narożniki prostokąta mogą być ścięte lub za-
okrąglone. Można nakazać rysowanie prostokąta na poziomie niezerowym, niezerowej
wysokości oraz kreską o określonej grubości.
Zaokrąglij Fazuj
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
50
wskaż dowolny punkt
Określ kolejny narożnik lub [Obszar/Wymiary/ oB-
rót]: w
Określ długość prostokątów <100>: 100 100
Określ szerokość prostokątów <1>: 50
Określ kolejny narożnik lub [Obszar/Wymiary/oBrót]:
wybierz dowolnie jedno z 4 możliwych położeń prostokąta na ekranie
Narysuj prostokąt o szerokości 100 i wysokości 50, obrócony pod kątem 45 stopni.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wielobok — WIELOBOK
AutoCAD daje możliwość łatwego rysowania wieloboków foremnych, począwszy od trój-
kąta równobocznego, a skończywszy na 1024-boku. Wielobok można narysować na trzy
sposoby, określając jego bok lub środek i promień okręgu wpisanego lub opisanego na nim.
Ikona wieloboku znajduje się w rozwinięciu ikony prostokąta. Kliknij strzałkę rozwi-
nięcia umieszczoną po prawej stronie ikony prostokąta, a następnie kliknij ikonę
wieloboku Wielobok.
[Narzędzia główne][Rysuj][Wielobok]
Podaj liczbę boków wieloboku „Podaj liczbę boków:”. W odpowiedzi na komunikat
„Określ środek wieloboku lub [Bok]” wskaż środek wieloboku lub wybierz opcję Bok, by
określić jego krawędź. Jeżeli wskazałeś środek, wybierz później opcję Wpisany w okrąg
lub Opisany na okręgu.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
P2
Polecenie: [Narzędzia główne][Rysuj][Wielobok]
Podaj liczbę boków <4>: 5
Określ środek wieloboku lub [Bok]: P1
Podaj opcję [Wpisany w okrąg/Opisany na okręgu] <W>: w P1
Określ promień okręgu: P2
Elipsa — ELIPSA
Polecenie ELIPSA służy do rysowania elipsy lub łuku eliptycznego.
[Narzędzia główne][Rysuj][Elipsa][opcja] E
Oś, koniec – rysuje elipsę w oparciu o punkty końcowe pierwszej półosi i dłu-
gość drugiej półosi. W odpowiedzi na komunikat „Określ początek
osi elipsy lub [łUk/śrOdek]:” wskaż punkt początkowy pierwszej
osi oraz punkt końcowy pierwszej osi elipsy („Określ koniec osi:”).
W odpowiedzi na komunikat „Określ długość drugiej półosi
lub [oBrót]:” wpisz długość drugiej półosi lub wskaż jej punkt
końcowy.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Ikona obwiedni znajduje się w rozwinięciu ikony kreskowania. Kliknij strzałkę rozwinię-
cia umieszczoną po prawej stronie ikony kreskowania, a następnie kliknij ikonę
Obwiednia.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po wywołaniu polecenia upewnij się, czy na liście rozwijanej Typ obiektu wybrana zo-
stała opcja Polilinia1. W celu wskazania punktu wewnętrznego i utworzenia polilinii
kliknij przycisk Wskaż punkty.
1
W przeciwnym razie zamiast polilinii utworzony zostanie region. Więcej informacji na ten temat
znajdziesz w rozdziale Regiony.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
P1
Punkt — PUNKT
AutoCAD umożliwia rysowanie indywidualnych punktów. Punkt może być zaznaczony
na rysunku jako zwykła kropka lub za pomocą bardziej widocznego markera.
Ikona punktu znajduje się w rozwinięciu panelu Rysuj. Kliknij strzałkę rozwinięcia
umieszczoną poniżej panelu, a następnie kliknij ikonę punktu.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Ikona chmurki znajduje się w rozwinięciu panelu Rysuj. Kliknij strzałkę rozwinięcia
umieszczoną poniżej panelu, a następnie kliknij ikonę chmurki rewizyjnej.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Chmurka rewizyjna; styl normalny (po lewej), styl kaligraficzny (po prawej)
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zasłona — PRZYKRYJ
Zasłona umożliwia zasłanianie fragmentów rysunku. Zasłonę definiuje łamana wyzna-
czona przez ciąg wskazanych punktów lub polilinia składająca się wyłącznie z seg-
mentów prostych. Elementy rysunku znajdujące się pod zasłoną stają się niewidoczne.
Zasłona jest mapą bitową nałożoną na rysunek.
Ikona zasłony znajduje się w rozwinięciu panelu Rysuj. Kliknij strzałkę rozwinięcia
umieszczoną poniżej panelu, a następnie kliknij ikonę zasłony.
Po wprowadzeniu polecenia wskaż pierwszy punkt zasłony „Wskaż pierwszy punkt lub
[Ramki/Polilinia] <Polilinia>:” lub wybierz opcję:
Polilinia definiująca zasłonę musi mieć wyłącznie segmenty proste i zerową gru-
bość (Szerokość).
Obiekty pod zasłoną nie są usuwane; są tylko niewidoczne.
Zasłonę można modyfikować, np. przesuwać, obracać, zmieniać wielkość itp., za
pomocą poleceń edycyjnych oraz uchwytów.
Po utworzeniu zasłony można na niej rysować, umieścić napis i inne obiekty.
Jeżeli te obiekty zostaną narysowane po utworzeniu zasłony, to będą widoczne.
Polecenie PORZWYŚ może okazać się przydatne przy określaniu widoczności
kilku obiektów nałożonych na siebie.
W celu utworzenia zasłony w kształcie elipsy najpierw narysuj elipsę jako polili-
nię (przed narysowaniem elipsy nadaj zmiennej Pellipse wartość 1), a później
utwórz zasłonę.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Splajn — SPLAJN
Splajn to gładka krzywa sklejana NURBS przechodząca przez ciąg wskazanych na
ekranie punktów. Ikona splajnu znajduje się w rozwinięciu panelu Rysuj. Kliknij strzałkę
rozwinięcia umieszczoną poniżej panelu, a następnie kliknij ikonę rysowania splajnu.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W panelu Rysuj znajdują się dwie ikony związane z rysowaniem splajnu: Dopasowany
do splajnu oraz Wierzchołek sterujący splajnu. Różnica między nimi polega na meto-
dzie rysowania splajnu. Podczas tworzenia splajnów za pomocą punktów dopasowania
krzywa przechodzi przez określone punkty i jest określana przez odstępy między nimi.
Natomiast podczas rysowania splajnu metodą wierzchołka sterującego splajn jest utworzony
poprzez połączenie wskazanych punktów. Rysowanie splajnu przebiega tak samo w obu
przypadkach, niezależnie od wybranej metody.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Szkic — SZKICUJ
Polecenie SZKICUJ umożliwia „szkicowanie”, tzn. odwzorowanie ruchu myszy lub pióra
digitizera na ekranie, tworząc linię składającą się z odcinków prostych. Odcinki te mogą
być niezależne (tak jak w przypadku polecenia LINIA) lub tworzyć polilinię (tak jak
w przypadku PLINIA). Polecenie to wpisujemy z klawiatury.
P1 P2
Po wpisaniu polecenia możemy przystąpić do tworzenia szkicu lub określić jego parametry.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Multilinie
Polecenie MLINIA rysuje wielokrotne linie równoległe. Multilinia może składać się z kil-
ku linii równoległych. Każda z nich może być rysowana innym kolorem i typem linii.
Możliwości edycji multilinii są bardzo rozbudowane. Więcej informacji na ich temat
znajdziesz w rozdziale Multilinie.
Przykładowe multilinie
Linie konstrukcyjne
— PROSTA i PÓŁPROSTA
Linie konstrukcyjne to prosta (PROSTA) i półprosta (PÓŁPROSTA). Więcej informacji
na ich temat znajdziesz w rozdziale Rysowanie precyzyjne.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Regiony
Regiony to płaskie obszary o różnorodnych kształtach mogące zawierać różne otwory
i wycięcia. Regiony złożone powstają w wyniku trzech operacji elementarnych: dodawania,
odejmowania i znajdowania części wspólnej. Więcej informacji na ten temat znajdziesz
w rozdziale Regiony.
Inne obiekty
Istnieje jeszcze kilka obiektów, które były wykorzystywane w dawnych wersjach
AutoCAD-a. Obecnie są stosowane sporadycznie.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Właściwości obiektów
W niniejszym rozdziale omówione zostaną: kolor, rodzaj i współczynnik skali linii oraz
szerokości linii. Więcej informacji na temat warstw znajdziesz w rozdziale Warstwy, style
wydruku zostaną omówione w rozdziale Style wydruku. Wysokość pogrubienia obiektu
(Thickness) została omówiona w części poświęconej rysowaniu w przestrzeni.
Oprócz właściwości wspólnych dla wszystkich obiektów, każdy z nich posiada wiele
właściwości, które są charakterystyczne tylko dla niego, np. okrąg cechują współrzędne
środka i promień.
Dzięki możliwości narysowania każdego obiektu za pomocą różnych szerokości linii użyt-
kownik zyskał sposobność różnicowania rysunku (bez nadużywania polilinii i bazowania
na kolorach, którym przypisywano szerokość linii plotera dopiero podczas wydruku). Sze-
rokość linii może być widoczna na ekranie, co ułatwia proces sprawdzania rysunku
przed wydrukiem.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Lista rozwijana stylów wydruku jest dostępna tylko wtedy, gdy na rysunku stosowane
są nazywane style wydruku. W przypadku stylów zależnych od koloru lista ta nie jest
dostępna. Więcej informacji na ten temat znajdziesz w rozdziale Style wydruku.
Listy rozwijane służą nie tylko do wyboru bieżących właściwości domyślnych, ale również
do zmiany właściwości istniejących obiektów. Wystarczy wskazać dany obiekt za po-
mocą kursora, a w okienkach list rozwijanych pojawią się jego właściwości. W celu ich
zmiany wybierz za pomocą list rozwijanych nowe właściwości.
Jeżeli chcesz ustawić właściwości domyślne dla nowo tworzonych obiektów, przed
wybraniem ich z listy rozwijanej upewnij się, czy żaden obiekt na rysunku nie został
wybrany.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kolor
Obiekty AutoCAD-a mogą być rysowane różnymi kolorami. Ich
liczba zależy od rodzaju karty graficznej oraz wybranej rozdzielczości.
Oprócz kolorów standardowych występują dwa ważne kolory logiczne:
JakWarstwa i JakBlok.
Wybierz z listy rozwijanej kolor. Do wyboru masz dwa kolory logiczne: JakWarstwa
i JakBlok oraz kilka podstawowych barw. Po wybraniu opcji Wybierz kolory... na
ekranie pojawi się okno dialogowe Wybierz kolor umożliwiające wybór innego koloru.
Okno dialogowe służące do wyboru koloru można również wywołać ze wstążki i za
pomocą klawiatury.
Wybór koloru
W oknie wyboru koloru widoczne są trzy zakładki umożliwiające wybór koloru podstawo-
wego AutoCAD-a, koloru typu True Color oraz koloru z palety PANTONE lub RAL.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
True Color – kolor typu True Color definiowany jest przez użytkownika po-
przez podanie jego składowych HSL (Hue, Saturation, Lumi-
nance) lub RGB (Red, Green, Blue).
Kolejność wyświetlania
– PORZWYŚ
Polecenie PORZWYŚ steruje kolejnością wyświetlania obiektów na ekranie. Kolejność
ta ma duże znaczenie w przypadku map bitowych, wypełnionych obszarów i obiektów ry-
sowanych kreską o niezerowej szerokości, gdyż obiekt wyświetlany później zasłoni obiekt
wyświetlany wcześniej.
Aby zrozumieć, na czym polega kolejność wyświetlania, wyobraź sobie, że malujesz pędz-
lem po ścianie. Jeżeli zamalujesz pewien obszar kolorem zielonym, a następnie na tym
obszarze namalujesz czerwone koło, koło to zasłoni zieloną plamę. Wszystko, co namalujesz
później, będzie zasłaniało kształty namalowane wcześniej. Wyświetlanie na ekranie działa
w podobny sposób: niektóre obiekty są wyświetlane wcześniej, a inne później. Polece-
nie PORZWYŚ umożliwia sterowanie kolejnością wyświetlania obiektów na ekranie.
Standardowo obiekt narysowany najpóźniej będzie znajdował się „na wierzchu”. Można to
zmienić za pomocą polecenia PORZWYŚ. Sterowanie kolejnością wyświetlania umożliwia
takie ułożenie obiektów, aby obraz uzyskany na ekranie (oraz na wydruku) był właściwy.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Rodzaj linii
[Narzędzia główne][Właściwości][Rodzaj linii] ROD
Obiekty mogą być rysowane liniami różnego rodzaju, np. linią
kreskowaną, przerywaną, kropkowaną itd. Rodzaj linii dla nowych
obiektów można ustalić za pomocą listy rozwijanej lub okna dia-
logowego RODZLIN.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po naciśnięciu przycisku Wczytaj... pokazuje się okno dialogowe Wczytaj lub uaktual-
nij rodzaje linii umożliwiające wczytanie rodzajów linii.
Wybierz rodzaje linii — możesz wybrać kilka z nich jednocześnie. W tym celu wskaż
jeden rodzaj linii, a następne naciśnij na klawiaturze klawisz CTRL i, przytrzymując go,
wskazuj kolejne rodzaje linii. Jeżeli będziesz wybierał bez użycia klawisza CTRL, każde
nowe wskazanie spowoduje rezygnację z poprzedniego. Jeżeli chcesz wczytać gru-
pę rodzajów linii, wskaż rodzaj linii na początku grupy, naciśnij na klawiaturze klawisz
SHIFT i, przytrzymując go, wskaż rodzaj na końcu grupy — wybrana zostanie cała gru-
pa rodzajów linii.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Aby wybrać wszystkie rodzaje linii, naciśnij prawy przycisk myszy — pojawi się menu
kontekstowe, z którego wybierzesz opcję Wybierz wszystko. Jeżeli chcesz zrezy-
gnować ze wszystkich zaznaczonych (wybranych) rodzajów linii, wybierz opcję Usuń
wszystko.
Aby ustawić bieżący rodzaj linii, wskaż go na liście i kliknij przycisk Bieżąca.
Nie wszystkie opcje okna dialogowego są od razu widoczne. Aby odsłonić dodat-
kowe opcje, kliknij przycisk Pokaż szczegóły.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Istnieje możliwość wyświetlenia w oknie menedżera oraz na liście rozwijanej tylko tych
rodzajów linii, które spełniają określone kryteria. Kryteria te określamy za pomocą listy
rozwijanej Filtry rodzaju linii:
Szerokość linii
Każdy obiekt posiada przypisaną szerokość linii. Zróżnicowana szerokość linii może
być widoczna na ekranie oraz na wydrukach. W celu włączenia wyświetlania szerokości
linii na ekranie włącz przełącznik Szerokość linii ( ) znajdujący się w linii statuso-
wej na dole ekranu.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Oprócz konkretnych szerokości linii (np. 0.5 mm) występują również trzy szerokości
logiczne: JakWarstwa, JakBlok i Domyślne.
JakWarstwa powoduje, że szerokość linii obiektu jest zgodna z szerokością linii war-
stwy, na której obiekt się znajduje. JakBlok powoduje, że szerokość linii obiektu jest
zgodna z szerokością linii bloku, w skład którego wchodzi ten obiekt. Domyślne ozna-
cza domyślną szerokość linii, którą ustawiamy w oknie dialogowym SZERLIN.
Okno dialogowe zmiany ustawień szerokości linii można uaktywnić poprzez kliknięcie
prawym przyciskiem myszki znajdującego się w linii statusowej przełącznika Szerokość
linii ( ) i wybranie opcji Ustawienia szerokości linii....
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W celu wybrania bieżącej szerokości linii, którą będą rysowane nowe obiekty, wybierz
ją z listy Szerokość linii i kliknij OK. Aby ustawić domyślną szerokość linii Domyślne,
wybierz z listy rozwijanej Domyślne.
Styl wydruku
Styl wydruku to właściwość obiektu. Dzięki niemu można zmienić kolory, rodzaje linii
oraz szerokości linii na wydruku. Ponadto styl wydruku określa wiele innych parametrów
wydruku, takich jak: przypisanie pisaków, sposób wypełniania obszarów, łączenie końców
linii itp. Style wydruku znajdują zastosowanie, gdy zachodzi potrzeba kreślenia rysunku
na wiele różnych sposobów.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Globalny współczynnik skali można zmienić w każdej chwili. Zmiana będzie dotyczyła
wszystkich linii znajdujących się na rysunku. Indywidualny współczynnik skali jest wła-
ściwością każdego obiektu i aby go zmienić, należy dokonać edycji właściwości obiektu.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Indywidualny współczynnik skali linii określa skalę linii obiektu w odniesieniu do glo-
balnego współczynnika Rlskala. Przykładowo indywidualny współczynnik równy 2 ozna-
cza, że linia ma być dwa razy rzadsza, niż wynika to z ustawienia Rlskala.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Rlskala = 10
Rlskala = 20
Uzgadnianie właściwości
— UZGWŁAŚCIWOŚCI
Uzgadnianie właściwości umożliwia skopiowanie właściwości istniejącego obiektu i nada-
nie ich wskazanym obiektom. Zastosowanie tego polecenia eliminuje konieczność żmudne-
go nadawania tych samych właściwości wielu obiektom.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Skopiowana została tylko szerokość linii. Inne właściwości okręgu pozostały niezmie-
nione. Jeżeli chcesz kopiować inne właściwości, należy znowu posłużyć się opcją Usta-
wienia i włączyć odpowiednie przełączniki.
Na rysunku M1.DWG ściany zostały narysowane w kolorze szarym i znajdują się na war-
stwie noszącej nazwę sciany. Na rysunku M2.DWG ściany są w kolorze warstwy i zo-
stały umieszczone na warstwie 0. W rysunku M2.DWG w ogóle nie ma warstwy nazwanej
sciany. Korzystając z uzgadniania właściwości, skopiuj kolor i warstwę ścian z rysunku
M1.DWG i przypisz je ścianom w rysunku M2.DWG.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Widok][Palety][Właściwości] CE
Oprócz możliwości otwarcia menedżera za pomocą menu, można posłużyć się innymi
metodami:
wybierz obiekt lub obiekty, naciśnij prawy przycisk myszki i wybierz z menu kon-
tekstowego opcję Właściwości lub
naciśnij na klawiaturze kombinację klawiszy CTRL-1.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Każdy obiekt ma następujące właściwości ogólne: kolor, warstwa, rodzaj linii, indywi-
dualny współczynnik skali linii, styl wydruku, szerokość linii, hiperłącze i wysokość
pogrubienia. Inne właściwości zależą od rodzaju obiektu.
W oknie menedżera znajdują się trzy przyciski:
Jeżeli wybranych zostało kilka obiektów, w oknie widoczne będą właściwości wspólne dla
wszystkich wybranych obiektów. Informacja o tym pojawi się na liście rozwijanej w postaci
napisu Wszystkie. W nawiasie podano liczbę wybranych obiektów. Listą rozwijaną
można posłużyć się w celu wybrania podgrupy obiektów określonego rodzaju. Po wybra-
niu podgrupy obiektów jednakowego rodzaju (np. odcinków, okręgów itp.) w oknie mene-
dżera pojawią się występujące w niej właściwości.
Po wybraniu obiektów modyfikujemy ich właściwości w oknie menedżera. W zależności
od rodzaju właściwości można wpisać jej wartość w polu edycyjnym, wybrać z listy roz-
wijanej lub nacisnąć przycisk .
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Następnie otwórz okno menedżera właściwości, naciskając prawy przycisk myszy i wy-
bierając z menu kontekstowego opcję Właściwości.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wykonany w ten sposób opis rysunku jest nieprawidłowy. Napisy wykonano różnymi
czcionkami, mają różną wysokość, co sprawia, że rysunek jest nieczytelny. Ponadto ich
niejednorodność wywołuje odczucie, że na rysunku panuje straszliwy bałagan. Zmień
wysokość wszystkich napisów — nadaj im wysokość równą 2. W celu dokonania zmian
posłużymy się menedżerem właściwości obiektów. Wywołaj menedżera właściwości
poprzez naciśnięcie na klawiaturze kombinacji klawiszy CTRL-1.
W tym celu kliknij przycisk znajdujący się w oknie menedżera właściwości. Szybki
wybór wymaga podania kryterium wyboru — tutaj przyjmiemy wysokość napisu różną
od zera.
Szybkie wybieranie
1
Więcej informacji na temat szybkiego wybierania znajdziesz w rozdziale pod tytułem Wybieranie
obiektów.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W ten sposób wybrane zostały wszystkie znajdujące się na rysunku napisy. W celu ujedno-
licenia wysokości odszukaj w oknie menedżera właściwość Wysokość i nadaj jej no-
wą wartość równą 2, a następnie naciśnij ENTER. Na rysunku wysokość wszystkich na-
pisów wynosi teraz 2.
Napisy po ujednoliceniu
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Oglądanie rysunku
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Powiększanie i przesuwanie
za pomocą myszy
Operacje powiększania i przesuwania rysunku na ekranie
należą do tych najczęściej wykonywanych. AutoCAD daje
do dyspozycji użytkownika polecenie ZOOM (powięk-
szanie) i NFRAGM (przesuwanie). Zanim zapoznamy się
z tymi poleceniami, warto zwrócić uwagę na powiększa-
nie i przesuwanie za pomocą myszki wyposażonej w kół-
ko. Kółko to jest umieszczone pomiędzy przyciskami
myszki i umożliwia przewijanie; można go również nacisnąć (czyli kliknąć kółkiem).
Jeśli chcesz przesunąć fragment rysunku widoczny na ekranie (bez zmiany skali po-
większenia), naciśnij kółko myszki i, nie puszczając go, przesuń myszkę.
Ustaw kursor na zielonej roślinie. Następnie po prostu pokręć kółkiem myszki do przo-
du i zaobserwuj, jak zmienia się skala powiększenia.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Następnie przesuń widoczny na ekranie fragment rysunku bez zmiany skali powiększe-
nia. W tym celu ustaw kursor na zielonej roślinie, naciśnij kółko myszki i, nie puszcza-
jąc go, przesuń myszkę w lewo.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wszystko – powiększenie wykonane w taki sposób, aby na ekranie znalazł się obszar
zawarty w granicach rysunku. Jeżeli jakieś elementy wystają poza
granice, wówczas powiększenie zostanie dopasowane tak, aby na ekranie
zmieścił się cały rysunek w największej możliwej skali (Zakres).
Dynamiczny – powiększenie dynamiczne. Na ekranie ukaże się prostokąt, który można
przesuwać. W jego środku znajduje się znaczek x. Prostokąt ten uka-
zuje obszar, który powinien zostać wyświetlony na ekranie. Wymiary
prostokąta zmieniamy, naciskając lewy przycisk myszy (przy prawej
krawędzi prostokąta pojawi się strzałka: ). Wielkość prostokąta zmie-
nia się, gdy poruszamy kursorem. Do przesuwania prostokąta po ekra-
nie powracamy, naciskając ponownie lewy przycisk myszy. Po wy-
braniu prostokąta o żądanych rozmiarach i ustawieniu go w oczekiwa-
nym położeniu naciśnij prawy przycisk myszy lub ENTER. Obszar
zawarty w wybranym prostokącie zostanie wyświetlony na ekranie.
Skala – powiększenie wykonywane w oparciu o wpisany z klawiatury współ-
czynnik skali powiększenia bezwzględnego: wartości > 1 oznaczają
powiększenie, wartości < 1 oznaczają zmniejszenie. Wpisanie liczby,
a bezpośrednio po niej litery „x” spowoduje powiększenie określoną
liczbę razy względem powiększenia bieżącego (np. 2x oznacza dwu-
krotne powiększenie, 0.5x — zmniejszenie o połowę). Wpisanie liczby
i znaków „xp” działa podobnie jak „x”, ale powiększenie w przestrze-
ni modelu zostanie dokonane względem przestrzeni papieru.
Wyśrodkuj – powiększenie wykonane w oparciu o wskazany punkt, który po powięk-
szeniu powinien znaleźć się w środku ekranu, oraz w oparciu o wyso-
kość powiększanego obszaru. Jeżeli po wysokości obszaru wystąpi
litera „x”, wysokość ta zostanie potraktowana jako wielokrotność
bieżącej wysokości powiększenia.
Obiekt – powiększenie rysunku do zakresu wskazanych na ekranie obiektów. Po
wprowadzeniu polecenia wskaż na rysunku obiekty. Powiększenie zosta-
nie dopasowane w taki sposób, by wszystkie wskazane obiekty zostały
wyświetlone na ekranie w jak największej skali.
Powiększ – powiększenie dwukrotne (2x).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Widok][Nawigacja][Szybki]
[Widok][Nawigacja][Nfragm] NF
Po włączeniu przesuwania kursor przyjmie kształt dłoni. W celu przesunięcia
na ekranie rysunku wskaż punkt, naciśnij lewy przycisk myszy i, przytrzymując
go, przesuń rysunek w nowe położenie. Podczas przeciągania kursora rysunek będzie przez
cały czas widoczny, co umożliwia precyzyjne dopasowanie powiększenia.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przed przesunięciem
Po przesunięciu
Jeżeli powiększanie lub przesuwanie nie odnosi skutku i wyświetlany jest komunikat
„Nie można wykonać szybki zoom albo nfragm. Zregeneruj rysunek.”, wykonaj
regenerację rysunku (polecenie REGEN).
Szybkie powiększanie i przesuwanie nie jest dostępne, gdy włączona jest perspektywa.
Skalę powiększenia można dobrać dla każdej rzutni indywidualnie.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Odświeżanie ekranu
i regeneracja rysunku
Funkcjonowanie poleceń edycyjnych może powodować, że ekran zostaje zaśmiecony
lub niektóre elementy rysunku zostają zniekształcone albo usunięte (np. dzieje się tak
niekiedy po wykonaniu polecenia WYMAŻ, gdy obiekty wzajemnie zachodzą na sie-
bie). Można temu zaradzić przez regenerację lub odświeżenie rysunku. Regeneracja jest
zwykle dokonywana automatycznie w trakcie wykonywania niektórych poleceń i rzadko
zachodzi konieczność bezpośredniego jej wywołania. Jednym z przypadków, w których
regenerację wymusza użytkownik, jest sytuacja po znacznym powiększeniu okręgów i łu-
ków w celu usunięcia ich kanciastości. Regenerację przeprowadza się również po zmia-
nie trybu wypełniania obiektów (WYPEŁNIJ).
Regeneracja rysunku trwa długo, zwłaszcza gdy rysunek jest złożony. Aby ją przy-
spieszyć, można zamrozić niepotrzebne w danej chwili warstwy.
Automatyczną regeneracją rysunku steruje polecenie REGENAUTO.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wyświetlanie pełnoekranowe
AutoCAD umożliwia oglądanie rysunku w trybie pełnoekranowym. W tym trybie większa
część rysunku jest widoczna na ekranie, a znikają z niego paski narzędzi, palety itp. W celu
włączenia trybu pełnoekranowego najłatwiej jest nacisnąć na klawiaturze kombinację
klawiszy CTRL-0. Ta kombinacja klawiszy działa jak przełącznik: włącza i wyłącza
tryb pełnoekranowy.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Historia poleceń
Na dole ekranu AutoCAD-a wyświetlany jest wiersz poleceń. Standardowo widocznych
jest tylko kilka wierszy tekstu. Istnieją sytuacje, w których użytkownik musi odczytać
z tej linii większą ilość informacji. Historię poleceń najłatwiej jest wyświetlić, naciska-
jąc na klawiaturze klawisz funkcyjny F2. Ponowne naciśnięcie F2 spowoduje schowa-
nie ekranu tekstowego. Historię poleceń można również wyświetlić poprzez kliknięcie
znaczka rozwinięcia znajdującego się po prawej stronie wiersza poleceń.
Widoki
Widoczny na ekranie fragment rysunku można zapamiętać jako widok noszący określoną
nazwę. Nie jest on zapisem elementów rysunku, ale zapisem parametrów widoku: współ-
rzędnych środka, współczynnika skali powiększenia, bieżącego punktu widzenia i ewen-
tualnie parametrów widoku perspektywicznego. Po wywołaniu widoku odtwarzane są
parametry, po czym na ekranie ukazuje się odpowiedni fragment rysunku.
Aby skorzystać z widoku, trzeba go najpierw zapisać. Jako widok można zapisać cały wi-
doczny fragment rysunku lub prostokątne okno wskazane na ekranie. Do widoku można
przypisać układ współrzędnych LUW. Wywołanie takiego widoku spowoduje automa-
tyczne uaktywnienie przypisanego mu układu współrzędnych.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Menedżer widoków
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po wprowadzeniu nazwy widoku i określeniu jego obszaru kliknij przycisk OK. Jeżeli
chcesz zrezygnować z definiowania, wybierz Anuluj.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Definiowanie widoków
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Widok Łazienka
Widok Pralnia
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zmiana widoku
AutoCAD umożliwia łatwą zmianę istniejącego widoku. W tym celu uruchom menedżera
widoków, wskaż widok przeznaczony do zmiany i kliknij przycisk Edytuj obwiednie....
Rysunek na ekranie zostanie wyszarzony, a granice widoku oraz obszar widoku będą wy-
raźnie widoczne.
W celu zapisania stanu warstw z widokiem włącz przełącznik Zapisz zdjęcie warstwy
z widokiem w oknie tworzenia nowego widoku.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Modyfikacje
rysunku
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Mamy do dyspozycji dwa podstawowe rodzaje okna: Okno i Przecięcie. Aby uaktyw-
nić wybór za pomocą okna, wskaż na ekranie punkt, w którym nie znajduje się żaden
obiekt, i naciśnij lewy przycisk myszy. Rodzaj okna (Okno lub Przecięcie) jest zależ-
ny od kierunku, w którym przesuniesz kursor po wskazaniu punktu. Jeżeli przesuniesz
kursor w prawo, uaktywniony zostanie wybór za pomocą okna typu Okno i wybrane
zostaną wszystkie obiekty mieszczące się w oknie w całości.
Jeżeli przesuniesz kursor w lewo, uaktywniony zostanie wybór za pomocą okna typu
Przecięcie i wybrane zostaną wszystkie obiekty mieszczące się całkowicie w oknie
oraz te, które przecinają jego brzeg.
1
Sposób ten nie zadziała, jeżeli nadamy zmiennej systemowej Pickfirst wartość 0.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wybór za pomocą okna typu Okno. Wybór za pomocą okna typu Przecięcie.
Wybrane zostaną tylko obiekty mieszczące się Wybrane zostaną obiekty mieszczące się
w całości w oknie. w oknie w całości lub częściowo.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Narzędzia główne][Zmień][Wymaż] WY
Wybierz obiekty przeznaczone do usunięcia „Wybierz obiekty:”. Zakończ wybór, naci-
skając prawy przycisk myszy lub klawisz ENTER. Wybierając przeznaczone do usunię-
cia obiekty, możesz skorzystać z opisanych wcześniej metod wybierania obiektów.
Polecenie:[Narzędzia główne][Zmień][Wymaż] P1
Wybierz obiekty: P1
Określ przeciwległy narożnik: P2
Wybierz obiekty: ENTER
Kopiowanie — KOPIUJ
Polecenie KOPIUJ służy do kopiowania obiektów.
[Narzędzia główne][Zmień][Kopiuj] K
Wskaż obiekty przeznaczone do skopiowania „Wybierz obiekty:”. Zakończ wybór, naci-
skając ENTER lub prawy przycisk myszy. Następnie wpisz wektor przemieszczenia x,y
lub wskaż punkt bazowy („Określ punkt bazowy lub [Przesunięcie/Tryb] <Przesunię-
cie>:”) i punkt docelowy („Określ drugi punkt przesunięcia lub [Szyk] <użyj pierwsze-
go punktu jako przesunięcia>:”). Ostatni komunikat będzie powtarzany wielokrotnie, aż
do naciśnięcia klawisza ENTER, umożliwiając kopiowanie wielokrotne.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Narysuj dowolny okrąg. Następnie skopiuj go, a kopię umieść o 200 jednostek w prawo
względem oryginału.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Szyk — SZYK
[Narzędzia główne][Zmień][Szyk]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W odpowiedzi na „Wybierz obiekty:” wskaż obiekty, które mają utworzyć szyk. Następnie
użytkownik określa parametry tworzonego szyku na karcie tworzenia szyku.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W celu edycji istniejącego szyku kliknij dwukrotnie dowolny element szyku. Po dwu-
krotnym kliknięciu włączy się edytor szyku i będziesz miał możliwość modyfikacji
wszystkich parametrów. Edycja taka jest możliwa tylko wtedy, gdy szyk został utwo-
rzony jako zespolony.
Narysuj 6 okien na rysunku ARRAY2.DWG. ARRAY2.DWG
235
280
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kliknij ikonę .
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Narysuj pięć okręgów. Kąt między otworami ma wynosić 20º. OTWORY1.DWG
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Narzędzia główne][Zmień][Odsuń] OD
Po wprowadzeniu polecenia pojawia się pytanie o odległość kopii od oryginału „Określ
odległość odsunięcia lub [przezPunkt/Wymaż/wArstwa] <przezPunkt>:”. Następnie wskaż
obiekt przeznaczony do skopiowania równoległego „Wybierz obiekt do odsunięcia
lub [Zakończ/Cofaj] <Zakończ>:”.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
P1
P2
P2
P1
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
napis
Mirrtext = 0 Mirrtext = 1
Polecenie: P1
[Narzędzia główne][Zmień][Lustro] P3
Wybierz obiekty: P1
Określ przeciwległy narożnik: P2
Wybierz obiekty: ENTER
Określ pierwszy punkt osi odbicia: koniec z P3
Określ drugi punkt osi odbicia: koniec z P4
Wymazać obiekty źródłowe? [Tak/Nie] <N>: n
P4
P2
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przesuwanie — PRZESUŃ
Polecenie PRZESUŃ przesuwa istniejące obiekty.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Obracanie — OBRÓĆ
Polecenie OBRÓĆ obraca istniejące obiekty wokół wskazanego punktu. Można określić
kąt obrotu względem bieżącego położenia lub skorzystać z opcji Odniesienie i nakazać
wykonanie obrotu bezwzględnego w oparciu o kąt odniesienia.
[Narzędzia główne][Zmień][Obróć] OB
Wybierz obiekty przeznaczone do obrócenia („Wybierz obiekty:”), wskaż punkt obrotu
(„Określ punkt bazowy:”), a następnie podaj kąt obrotu lub wybierz opcję Kopiuj albo
Odniesienie („Określ kąt obrotu lub [Kopiuj/Odniesienie]:”). Kąt ten można wpisać
z klawiatury lub wskazać na ekranie (podczas przesuwania na ekranie kursora wybrane
elementy będą się obracały).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
P3
P1
P2 P4
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Dopasowanie — WYRÓWNAJ
Polecenie WYRÓWNAJ przeprowadza dopasowanie polegające na połączeniu dwóch
operacji: obrotu i przesunięcia.
[Narzędzia główne][Zmień>][Wyrównaj]
Pierwsza para punktów określa przesunięcie, a druga obrót. Wskazywane punkty nie
muszą przynależeć do jakiegokolwiek obiektu. Jeżeli określisz tylko jedną ich parę, to
WYRÓWNAJ zadziała tak jak polecenie PRZESUŃ. Określenie dwóch par punktów
powoduje przesunięcie, obrót i zmianę wielkości. Trzy pary punktów określają przesunięcie,
obrót w przestrzeni i zmianę wielkości — stosowane są przy transformacjach dokonywa-
nych w przestrzeni. Więcej informacji na temat zastosowania polecenia WYRÓWNAJ
w przestrzeni znajdziesz w rozdziale Modyfikacja obiektów 3D.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Rozdzielanie — PRZERWIJ
Polecenie PRZERWIJ umożliwia wycięcie fragmentu obiektu. Usunięty może zostać
fragment obiektu, co umożliwia m.in. rozbicie obiektu na dwa oddzielne stykające się
ze sobą obiekty.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przedłużanie — WYDŁUŻ
Polecenie WYDŁUŻ przedłuża istniejące obiekty do wyznaczonej przez inne obiekty na
rysunku granicy przedłużenia.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W odpowiedzi na „Wybierz obiekty lub <wybierz wszystko>:” wskaż obiekty, które będą
wyznaczały krawędzie graniczne. Aby zakończyć wybieranie obiektów, naciśnij ENTER,
spację lub prawy przycisk myszy. Następnie w odpowiedzi na: „Wybierz obiekt do wydłuże-
nia lub wskaż przy użyciu klawisza Shift do ucięcia lub [Krawędź/Przetnij/Rzut/krawędziE/
Cofaj]” wskazuj kolejno obiekty, które mają być wydłużone. Polecenie zakończysz,
wciskając ENTER lub spację.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Granica przedłużenia może być określona nie tylko przez obiekt, ale również przez jego
przedłużenie. Aby to umożliwić, należy uaktywnić opcję krawędziE-Zrozciąganiem.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wybierz obiekt do wydłużenia lub wskaż przy użyciu klawisza Shift do ucięcia lub
[Krawędź/Przetnij/Rzut/krawędziE/Cofaj]: P4
Wybierz obiekt do wydłużenia lub wskaż przy użyciu klawisza Shift do ucięcia lub
[Krawędź/Przetnij/Rzut/krawędziE/Cofaj]: P5
Wybierz obiekt do wydłużenia lub wskaż przy użyciu klawisza Shift do ucięcia lub
[Krawędź/Przetnij/Rzut/krawędziE/Cofaj]: ENTER
Ucinanie — UTNIJ
Ucinanie jest bardzo pożyteczną i łatwą w wykonaniu operacją. Efekty jej działania są
dość spektakularne i trudne do osiągnięcia innymi metodami. Można dzięki niej odciąć
wybrane obiekty wzdłuż krawędzi wyznaczonej za pomocą innych obiektów.
[Narzędzia główne][Zmień][Utnij] UT
W odpowiedzi na „Wybierz obiekty lub <wybierz wszystko>:” wskaż obiekty, które
będą wyznaczały krawędzie tnące. Aby zakończyć wybieranie, naciśnij ENTER, spację
lub prawy przycisk myszy. Następnie w odpowiedzi na: „Wybierz obiekt do ucięcia lub
wskaż przy użyciu klawisza Shift do wydłużenia lub [Krawędź/Przetnij/Rzut/ krawędziE/
Wymaż/Cofaj]:” wskazuj kolejno obiekty, który mają być odcięte. Polecenie zakończysz,
przyciskając klawisz ENTER lub spację.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wytnij fragment okręgu widoczny na rysunku UTNIJ.DWG. UTNIJ.DWG
Jeżeli prostokąt nie byłby polilinią, nie wystarczyłoby wskazanie punktu P1 jako linii
cięcia; trzeba by wskazać dwa poziome odcinki: górny i dolny.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
P2 P3
P1
P4 P5
P6
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Rozciąganie — ROZCIĄGNIJ
Polecenie ROZCIĄGNIJ rozciąga obiekty, powodując, że niektóre z nich są przesuwa-
ne, inne pozostają nieruchome, a ich ciągłość zostaje zachowana. Obiekty wybieramy za
pomocą okna typu Przecięcie lub Wielobok. Obiekty zawarte w oknie całkowicie są
przesuwane. Obiekty przecinające okno są rozciągane.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
P2
P3
P1
P4
Spróbuj wybrać obiekt, wskazując najpierw punkt P2, a później P1. Co się stanie?
[Narzędzia główne][Zmień][Fazuj] FA
W odpowiedzi na komunikat „Wybierz pierwszą linię lub [Cofaj/Polilinia/Fazy/kąT/Utnij/
Metoda/Wiele]:” można wybrać od razu przeznaczone do ścięcia dwa odcinki lub opcję:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Fazy Kąt
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zaokrąglanie — ZAOKRĄGL
[Narzędzia główne][Zmień][Zaokrąglij] ZA
W odpowiedzi na komunikat „Wybierz pierwszy obiekt lub [Cofaj/Polilinia/pRomień/
Utnij/Wiele]:” wybierz dwa przeznaczone do połączenia łukiem obiekty lub wprowadź
opcję:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Narzędzia główne][Zmień][Skala] S
Wybierz obiekty przeznaczone do powiększenia lub zmniejszenia „Wybierz obiekty:”, na-
stępnie określ punkt, względem którego ma nastąpić przeskalowanie „Określ punkt bazo-
wy:”. W odpowiedzi na komunikat „Określ współczynnik skali lub [Kopiuj/Odniesienie]:”
wskaż na ekranie współczynnik skali, wpisz go z klawiatury lub wybierz opcję Odnie-
sienie.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Połącz dwie znajdujące się na rysunku PLJOIN.DWG polilinie. PLJOIN.DWG
Wydłuż Dodaj
Zauważ, że segmenty polilinii zostały przedłużone aż do ich połączenia. Odwołaj pole-
cenie łączenia (wpisz C) i zmniejsz odległość łączenia (długość połączenia) do 40.
W tym przypadku odległość punktu przecięcia jest większa niż odległość łączenia, ale
odległość końców polilinii jest mniejsza. Dlatego utworzony został dodatkowy prosty
segment łączący końce polilinii.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Połącz dwie widoczne na rysunku PLJOIN2.DWG polilinie. PLJOIN2.DWG
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jeżeli splajn nie ma punktów wskazania, nie występuje opcja Wstaw dane.
Splajny można również modyfikować za pomocą uchwytów.
Polecenie automatycznie przekształca wygładzone polilinie w splajny.
Informacje na temat punktów wskazania krzywej zostaną utracone po zastosowa-
niu opcji Usuń podczas edycji danych dodatkowych, po dopasowaniu krzywej
z tolerancją, po otwarciu i zamknięciu krzywej (albo przesunięciu wierzchołka),
a także po zastosowaniu opcji rozdroBnij.
Po wybraniu opcji Wstaw dane pojawia się możliwość wybrania następujących opcji:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Rozbijanie obiektów
Wiele obiektów AutoCAD-a to obiekty złożone, np. polilinia, blok, wymiar, kreskowa-
nie, siatka, multilinia, region. Składają się one z elementów prostych (np. łuki, odcinki,
napisy), ale stanowią funkcjonalną jedność i traktowane są jako jeden obiekt.
Jeśli je wybieramy, wystarczy wskazać jeden element, a wybrany zostanie cały obiekt.
Niezależnie od stopnia złożoności obiektu, jedno wskazanie elementu obiektu powoduje
wybór całego obiektu złożonego. Aby rozbić obiekty złożone na elementy składowe,
korzystamy z polecenia ROZBIJ.
Polecenie XPLODE jest jego bardziej wyrafinowaną odmianą, umożliwia ono nadawanie
rozbijanym elementom właściwości: koloru, warstwy, typu linii i grubości kreski. Umożli-
wia również nadanie elementom składowym rozbijanego bloku właściwości tego bloku.
Polecenie ROZBIJ
Polecenie ROZBIJ rozbija złożone elementy. Rozbijać można bloki, polilinie, multilinie,
wymiary, kreskowania, regiony, akapity tekstowe, bryły ACIS i siatki.
[Narzędzia główne][Zmień][Rozbij] R
Po wprowadzeniu polecenia wybierz obiekty przeznaczone do rozbicia „Wybierz obiekty:”.
Polecenie XPLODE
XPLODE rozbija obiekty złożone na elementy proste, umożliwiając nadanie im nowych
kolorów, typów linii, grubości kreski i warstwy. Polecenie to wpisujemy z klawiatury.
Wskaż obiekty, które chcesz rozbić „Wybierz obiekty:”, następnie zdecyduj, czy chcesz
rozbić wszystkie naraz, czy też każdy z osobna „Rozbij Indywidualnie/<Globalnie>:”.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jeżeli w odpowiedzi na „Wybierz obiekty: ” wskażesz tylko jeden obiekt, nie pojawi
się pytanie „Rozbij Indywidualnie/<Globalnie>:”.
[Narzędzia główne][Zmień>][Dołącz]
Najpierw wybierz obiekt źródłowy, do którego będą dołączane inne obiekty, lub od
razu wskaż kilka obiektów „Wybierz obiekt źródłowy lub kilka obiektów, aby dołą-
czyć równocześnie:”.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Mając dany łuk, utwórz okrąg, którego ten łuk jest częścią.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Włącz przełącznik Szerokość linii, aby zignorować grubości kresek podczas analizo-
wania obiektów.
Upewnij się, czy włączony jest przełącznik Połącz współliniowe obiekty, jeśli są
wyrównane końcami.
Kliknij OK.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wybieranie obiektów
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wybór za pomocą okna typu Okno. Wybór za pomocą okna typu prZecięcie
Wybrane zostaną tylko obiekty zawarte Wybrane zostaną obiekty zawarte w oknie
w oknie w całości. w całości oraz przecinające to okno.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Opcje Dodaj i Usuń pełnią rolę przełączników. Dodaj nakazuje dołączanie obiektów do
zbioru wskazań; Usuń — ich usuwanie.
P1
P2
Przecięcie. Wybór obiektów mieszczących się całkowicie lub tylko częściowo we
wskazanym na ekranie prostokątnym oknie. Wybrane zostaną te obiekty, które znajdują
się w całości we wnętrzu prostokąta, oraz te, które przecinają jego brzeg. Wybór zostaje
uaktywniony po wskazaniu kursorem miejsca rysunku, w którym nie ma żadnych
obiektów, i przesunięciu kursora w lewo od punktu P1 do P2. Okno tego typu jest zie-
lone i wyświetlane jest na ekranie za pomocą linii przerywanej.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
P2
P1
ZWbok. Wybór obiektów mieszczących się w całości lub tylko częściowo we wskaza-
nym na ekranie wieloboku.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
celownik
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zauważ, że w obrębie celownika znajdują się trzy obiekty. W jaki sposób wybrać wła-
ściwy? Włącz wybieranie cykliczne, naciskając na klawiaturze kombinację klawiszy
CTRL-W. Następnie wskaż kursorem i wybierz obiekt z listy.
Wybieranie cykliczne
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Określamy zakres działania polecenia, typ obiektu, właściwość, operator porównania i war-
tość. Obiekty spełniające określony warunek zostaną wybrane. Mogą one zostać umiesz-
czone w nowym zbiorze wskazań lub dopisane do zbioru już istniejącego.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Na ekranie widać efekt dokonanego wyboru. Wybrane zostały trzy czerwone okręgi,
których promień jest mniejszy lub równy 16.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Warunek filtrujący może zawierać kryteria metryczne (np. promień okręgu), może doty-
czyć właściwości (takich jak np. kolor, typ linii, typ obiektu, warstwa itd.). Użytkownik mo-
że określić kilka warunków i połączyć je operatorem logicznym. Zdefiniowanemu filtrowi
można nadać nazwę i umieścić na liście filtrów (w celu późniejszego zastosowania).
Filtr składa się z warunków, które umieszczone zostały na liście warunków znajdującej
się w górnej części okna dialogowego i są połączone standardowo za pomocą koniunk-
cji (AND).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Warunki zostały dopisane do listy warunków. Pierwszy warunek mówi, że filtr ma prze-
puścić tylko okręgi, natomiast drugi warunek, że muszą to być tylko te z nich, których
promień jest mniejszy od 1.
Jeżeli zechcesz zapisać filtr na liście filtrów, wpisz nazwę, pod którą chcesz go zapi-
sać, w polu edycyjnym położonym na prawo od przycisku Zapisz jako:, a następnie
naciśnij przycisk Zapisz jako:.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: FI
Jeżeli na liście warunków znajdują się jakieś warunki, naciśnij przycisk Wyczyść listę.
Następnie zbuduj następujący filtr:
** Początek OR
Warstwa = 1
** Początek AND
Obiekt = Linia
Warstwa = 2
** Koniec AND
** Koniec OR
** Początek OR
** Początek AND
Warstwa = park
Nazwa bloku = drzewo1
** Koniec AND
** Początek AND
Nazwa bloku = drzewo2
** Koniec AND
** Koniec OR
Zauważ, że pojedyncze wstawienie bloku drzewo1 nie zostało usunięte, ponieważ blok
ten nie został umieszczony na warstwie park.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Z warstwy park zostały skasowane tylko bloki o nazwach: drzewo1 i drzewo2. Bloki
noszące nazwę kam005_r (znajdujące się na warstwie park) nie zostały usunięte.
Opcje wyboru
Istnieje możliwość ustawienia niektórych sposobów wybierania obiektów. W tym celu
korzystamy z zakładki Wybór znajdującej się w panelu opcji programu.
[Opcje][Wybór]
Opcje wyboru
Wybór elementu/ – włączenie tego trybu powoduje, że nie jest istotne, czy
czynności podczas modyfikacji obiektów najpierw zostanie wpro-
wadzone polecenie, czy też wskazany zostanie obiekt.
Jeżeli tryb ten jest włączony, można najpierw wskazać
obiekty przeznaczone do modyfikacji, a dopiero później
uaktywnić polecenie. Polecenie to będzie działać automa-
tycznie w odniesieniu do wskazanych wcześniej obiektów.
Jeżeli tryb został włączony, w miejscu przecięcia pro-
stych kursora wyświetlany jest celownik.
Naciśnij klawisz – tryb dodawania obiektów do zbioru wskazań. Jeżeli tryb
Shift, aby dodać ten jest wyłączony, wskazywane kolejno obiekty będą
do zaznaczenia dodawane do zbioru wskazań. Usunięcie obiektu ze zbioru
następuje po naciśnięciu (i przytrzymaniu) klawisza SHIFT
i wskazaniu obiektu. Jeżeli tryb zostanie włączony, po
wskazaniu nowego obiektu w zbiorze wskazań umiesz-
czony będzie tylko on. Aby dołączyć nowy obiekt do
istniejącego zbioru wskazań, należy nacisnąć (i przytrzy-
mać) klawisz SHIFT i wskazać obiekt na ekranie.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Napisy
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Napisy proste
AutoCAD umożliwia tworzenie napisów prostych (składających się z jednego lub kilku
wierszy) oraz rozbudowanych akapitów tekstowych. Napisy proste wpisujemy na ekranie
AutoCAD-a. Edycję akapitów tekstowych przeprowadzamy za pomocą edytora napisów,
oferującego wiele możliwości ich formatowania. Jeżeli chcesz umieścić na rysunku prosty,
jednowierszowy napis, korzystaj z polecenia DTEKST. Jeżeli chcesz umieścić na nim
cały akapit, skorzystaj z polecenia WTEKST.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: DT
Określ punkt początkowy tekstu lub [wyrówNAnie/STyl]: p
Określ prawy punkt końcowy linii bazowej tekstu: P4
Określ wysokość <26.2236>: ENTER
Określ kąt obrotu tekstu<0>: ENTER
Polecenie: ENTER
Określ punkt początkowy tekstu lub [wyrówNAnie/STyl]: L
Określ punkt początkowy tekstu: P5
Akapit tekstowy
Akapit tekstowy może składać się z wielu wierszy tekstu. Można określić jego szero-
kość, sposób justowania oraz wysokość liter. Akapity domyślnie rysowane są bieżącym
stylem, który można zmienić. Wybranym literom, słowom, zdaniom i fragmentom tek-
stu można nadać indywidualne atrybuty.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wskaż pierwszy narożnik akapitu „Określ pierwszy narożnik:”. Następnie wskaż prze-
ciwległy narożnik akapitu lub wybierz opcję („Określ przeciwny narożnik lub [wysoKość/
Wyrównanie/odstępy między Liniami/oBrót/sTyl/Szerokość/kolUmny]:”). Pod uwagę
brana jest tylko szerokość akapitu — wysokość zostanie dobrana automatycznie w za-
leżności od określonej w okienku edytora napisów wielkości czcionki.
Na ekranie pojawi się edytor napisów, a narzędzia służące do tworzenia napisów pojawią się
we wstążce, w karcie Edytor tekstu. Wpisz w przeznaczonym do tego okienku treść napisu.
Wpisywane kolejno linie będą umieszczane jedna pod drugą. Na zakończenie tworzenia
napisu kliknij w obszarze rysunku lub kliknij przycisk Zamknij edytor tekstu.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Edytor napisów
Po określeniu parametrów akapitu tekstowego na ekranie pojawia się edytor napisów.
Wyrównywanie
W celu określenia sposobu wyrównywania akapitu kliknij prawy przycisk myszy i wy-
bierz z menu kontekstowego opcję Wyrównanie akapitu >. Następnie wybierz rodzaj
wyrównywania.
Tło akapitu
Akapit tekstowy może zostać umieszczony na tle w kolorze tła rysunku lub w dowol-
nym innym kolorze. Dzięki temu można znacznie poprawić czytelność akapitów tek-
stowych, zwłaszcza na skomplikowanych rysunkach.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Tło akapitu określamy za pomocą edytora akapitów. W tym celu włącz edytor i wybierz
z menu kontekstowego prawego przycisku myszki opcję Maska tła....
Tło akapitu w kolorze czerwonym (po lewej) i w kolorze tła rysunku (po prawej)
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zestaw C42
Zestaw C42
Wypunktowania i listy
AutoCAD umożliwia tworzenie wypunktowanych i numerowanych list. W tym celu korzy-
stamy z opcji widocznych po wybraniu przycisku Punktory i numerowanie w górnej
części ekranu lub po kliknięciu prawego przycisku myszy. W celu utworzenia listy wpisz
treść akapitu, zaznacz wpisany tekst i skorzystaj z odpowiedniej opcji.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Symbole
W celu wstawienia symbolu do tekstu skorzystaj z przycisku lub kliknij prawy
przycisk myszy i wybierz z menu kontekstowego opcję Symbol. Następnie wybierz ro-
dzaj symbolu.
Po wybraniu opcji Inny... na ekranie pojawi się tablica znaków umożliwiająca wybór
symbolu.
Wybierz znak, który chcesz wstawić do edytora napisów, i kliknij go dwukrotnie. Znak
zostanie umieszczony w polu Znaki do skopiowania:. Po wybraniu wszystkich zna-
ków kliknij przycisk Kopiuj, a następnie zamknij tablicę znaków. Wybrane znaki zo-
stały umieszczone w schowku. Aby je wstawić do edytora napisów, naciśnij prawy
przycisk myszy — spowoduje to wyświetlenie menu podręcznego. Wybierz z niego
opcję Wklej i w ten sposób wstaw znaki do edytora napisów.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Łączenie akapitów
W celu połączenia akapitów w oknie edytora napisów zaznacz te akapity. Jeśli chcesz
wybrać cały tekst, kliknij prawy przycisk myszy i wybierz z menu kontekstowego opcję
Zaznacz wszystko.
Następnie kliknij prawy przycisk myszy i wybierz z menu kontekstowego opcję Połącz
paragrafy. Wybrane akapity zostaną połączone.
Usuwanie formatowania
W celu usunięcia formatowania zaznacz fragment tekstu, w którym formatowanie ma
zostać usunięte, a następnie kliknij prawy przycisk myszy i wybierz z menu konteksto-
wego jedną z opcji pozycji Usuń formatowanie. Formatowanie zostanie usunięte
ze wskazanego fragmentu tekstu.
Wyszukiwanie i zastępowanie
Edytor napisów umożliwia wyszukanie ciągu znaków i zastąpienie go innym. Podczas
wyszukiwania można nakazać uwzględnianie wielkości liter (odróżnianie liter dużych
od małych) oraz wyszukiwanie tylko całych słów. Ponadto do bardziej zaawansowane-
go wyszukiwania możesz użyć symboli wieloznacznych.
Wyszukiwanie i zastępowanie
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Pola tekstowe
Użytkownik może wstawić do akapitu pole tekstowe zawierające pewne wartości odczyty-
wane automatycznie z rysunku, takie jak: data i godzina zapisu, utworzenia, wydruku rysun-
ku, nazwy obiektów, wielkość rysunku itp. Zmiana parametru znajdzie automatycznie od-
zwierciedlenie w polu (po aktualizacji pola). Więcej informacji na ten temat znajdziesz
w rozdziale Pola tekstowe.
Na ekranie pojawi się edytor napisów. Wybierz z listy rozwijanej, w górnej części ekranu,
odpowiadająca Ci czcionkę napisu, np. czcionkę z polskimi literami Times New Roman.
Następnie wpisz treść napisu i nie przejmuj się jego formatowaniem. Zamiast znaków
oraz pozostaw puste miejsca — symbole te wstawisz później.
Po wpisaniu treści napisu sformatuj go. Najpierw powiększ i pogrub pierwszy wiersz. Za-
znacz pierwszy wiersz i wpisz nową wysokość, np. 4.
Pogrub zaznaczony napis, klikając przycisk , a następnie pochyl (kursywa) go, klikając
przycisk .
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Na ekranie pojawi się tablica znaków Unicode, za pomocą której można wstawić do edytora
napisów znaki nietypowe. Z listy rozwijanej Czcionka wybierz Symbol.
Aby umieścić w edytorze napisów wybrane znaki, należy je najpierw skopiować do schow-
ka. Kliknij przycisk Kopiuj, następnie zamknij okno, klikając przycisk zamknięcia (x)
znajdujący się w prawym górnym rogu okna.
Upewnij się, czy kursor znajduje się we właściwym miejscu, i wklej zawartość schow-
ka, naciskając na klawiaturze kombinację klawiszy CTRL-V. Zakończ edycję akapitu
poprzez kliknięcie w obszarze rysunku.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Ułamki
Edytor napisów daje możliwość tworzenia prostych ułamków. W celu utworzenia ułamka
należy wpisać symbol specjalny: /, ^ lub #.
Cechy autoułamków
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po włączeniu funkcji autoułamków wyrażenia numeryczne typu 2/3, 4#5 i 3^2 będą
automatycznie przekształcane na ułamki.
Automatyczna zamiana na ułamki dotyczy tylko cyfr! W celu uzyskania ułamka zawie-
rającego inne znaki zaznacz tekst, który posłuży do jego utworzenia, i kliknij przycisk
.
Edycja ułamków
Aby dokonać edycji istniejącego ułamka, zaznacz go i naciśnij prawy przycisk myszki.
Wybierz z menu kontekstowego opcję Właściwości ułamków. Na ekranie pojawi się
edytor ułamków.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Edytor ułamków
3
Narysuj ułamek.
4
Polecenie: [Narzędzia główne][Opis][Tekst wielowierszowy]
Określ pierwszy narożnik: wskaż lewy narożnik akapitu
Określ przeciwny narożnik lub [wysoKość/Wyrównanie/odstępy między Liniami/oBrót/
sTyl/Szerokość/kolUmny]: wskaż prawy narożnik akapitu
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Następnie zaznacz wpisany tekst i kliknij przycisk . Litery znajdujące się przed zna-
kiem dzielenia umieszczone zostały w liczniku ułamka, a litery znajdujące się za zna-
kiem / znalazły się w mianowniku.
Ujęcie liter a+b w nawias nie miało wpływu na ich zgrupowanie w mianowniku.
W tym przykładzie nie można było dokonać zamiany automatycznej za pomocą
autoułamków, ponieważ nie obejmuje ona swoim działaniem liter.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
208
Napis
156
Można uwidocznić napisy i wymiary za jednym zamachem, ale w tym przykładzie zro-
bimy to po kolei. Rozpocznij od napisów.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
208
Napis
156
Wymiary są zasłonięte, a napis już nie
208
Napis
156
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Styl napisu
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
1
Wysokość określoną w stylu można zmienić po narysowaniu napisu. Można ją również zmienić
podczas tworzenia akapitu tekstowego WTEKST.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Menedżer właściwości oferuje możliwość zmiany treści napisów oraz ich właściwości.
W celu włączenia menedżera wskaż obiekt, a następnie wybierz z menu kontekstowego
prawego przycisku myszy opcję Właściwości.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wskaż akapit kursorem. Akapit zostanie podświetlony, a w jego narożnikach ukażą się
uchwyty. Naciśnij prawy przycisk myszy i wybierz z menu kontekstowego opcję Wła-
ściwości.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Aby schować uchwyty, naciśnij klawisz ESC. Aby schować okno właściwości, kliknij
znaczek x w belce okna menedżera właściwości.
Wypełnianie napisów
Rysowane napisy mogą być drukowane jako wypełnione albo puste w środku, podobnie
jak polilinie i obszary. Wypełnianiem ich steruje zmienna systemowa TextFill. Po wpi-
saniu z klawiatury nazwy zmiennej możesz nadać jej wartość 1 lub 0: „Podaj nową
wartość TEXTFILL <0>:”.
Markowanie napisów
Kreślenie i drukowanie napisów zabiera dużo czasu, szczególnie gdy narysowane są wy-
myślną czcionką. Regeneracja rysunku z takimi napisami jest również czasochłonna. Aby
przyspieszyć te czynności, AutoCAD daje możliwość zastąpienia napisów prostokątami.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Sprawdzanie pisowni
— PISOWNIA
AutoCAD jest wyposażony w ortograficzny korektor kilkunastu języków — PISOWNIA.
Korektor ten umożliwia sprawdzenie pisowni przez porównanie z hasłami zawartymi w bie-
żącym słowniku głównym (dostarczanym wraz z AutoCAD-em) oraz w słownikach nie-
standardowych (które mogą zostać utworzone i modyfikowane przez użytkownika).
Użytkownik może utworzyć wiele słowników, ale AutoCAD podczas sprawdzania
przeszukuje tylko bieżący słownik główny oraz bieżące słowniki niestandardowe.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wyszukiwanie
i zastępowanie napisów
— ZNAJDŹ
Polecenie ZNAJDŹ umożliwia wyszukanie podanego ciągu znaków w napisach, atry-
butach, napisach wymiarowych, tabelkach, opisach hiperłączy i hiperłączach. Wyszukany
ciąg znaków może zostać zastąpiony innym. Istnieje możliwość powiększenia obszaru,
w którym znajduje się znaleziony napis.
[Opisz][Znajdź tekst]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Możesz powiększać różne obszary rysunku (i w ten sposób jej poszukiwać); możesz
również odwołać się do istniejącego już jej opisu.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zmiana wielkości
i sposobu justowania
AutoCAD umożliwia łatwą zmianę wielkości oraz sposobu justowania istniejących na
rysunku napisów. Służą do tego polecenia: SKALUJTEKST i WYRÓWNAJTEKST.
Polecenie SKALUJTEKST umożliwia zmianę wielkości wybranych napisów bez koniecz-
ności korekty ich położenia, zaś polecenie WYRÓWNAJTEKST daje możliwość zmiany
sposobu justowania wybranych napisów.
[Opisz][Tekst][Skala]
Następnie podaj nową wysokość wybranych napisów „Określ nową wysokość modelu
lub [WYsokość papieru/Dopasuj obiekt/Współczynnik skali] <2>:” lub wybierz opcję:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: [Opisz][Tekst][Skala]
Wybierz obiekty: wybierz wszystkie napisy
Wybierz obiekty: ENTER
[Istniejący/Lewy/Symetria/Centrum/Prawy/GL/GS/GP/CL/CS/CP/DL/DS/DP]<Istniejący>: c
Określ nową wysokość modelu lub [WYsokość papieru/Dopasuj obiekt/Współczynnik
skali] <0.9>: w
Określ współczynnik skali lub [Odniesienie] <2>: 0.7
[Opisz][Tekst][Wyjustuj]
Wskaż napisy przeznaczone do zmiany „Wybierz obiekty:”. Następnie wybierz nowy
sposób justowania wybranych napisów „Wprowadź opcję wyrównania [Lewy/Dopasuj/
Wpasuj/Symetria/Centrum/Prawy/GL/GS/GP/CL/CS/CP/DL/DS/DP]<Centrum>:”.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przeliczanie odległości
pomiędzy przestrzenią modelu
a przestrzenią papieru
— KONPRZESTRZ
Polecenie KONPRZESTRZ przelicza odległość pomiędzy przestrzeniami modelu i papieru.
Wprowadzone w trybie nakładkowym (w odpowiedzi na zapytanie o wysokość napisu)
znajduje zastosowanie np. przy tworzeniu napisów. Umożliwia ono automatyczne okre-
ślenie wysokości napisu umieszczonego w przestrzeni modelu (dokonane w oparciu o żą-
daną jego wysokość w przestrzeni papieru). Polecenie wywołane w przestrzeni modelu
zapytuje o żądaną odległość w przestrzeni papieru i podaje odpowiadającą jej odległość
w przestrzeni modelu. Polecenie wywołane w przestrzeni papieru zapytuje o żądaną odle-
głość w przestrzeni modelu i podaje odpowiadającą jej odległość w przestrzeni papieru.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: [Opisz][Tekst][Skala]
Wybierz obiekty: wskaż napis
Wybierz obiekty: ENTER
Wprowadź opcję punkt bazowy do skalowania
[Istniejący/Lewy/Symetria/Centrum/Prawy/GL/GS/GP/CL/CS/CP/DL/DS/DP]
<Istniejący>: ENTER
Określ nową wysokość modelu lub [Dopasuj obiekt/Współczynnik skali]: 'konprzestrz
>>Określ odległość obszaru papieru<5.0000>: 1
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Tabelki
Nagłówek tabelki
Nagłówek Nagłówek Nagłówek Nagłówek Nagłówek
kolumny 1 kolumny 2 kolumny 3 kolumny 4 kolumny 5
wiersz 1
wiersz 2
wiersz 3
wiersz 4
Przykładowa tabelka AutoCAD-a
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Styl tabeli – styl tabelki. Styl określa cechy tabelki, takie jak wysokość
tekstu, kolor, sposób justowania napisów w tabelce, rodzaj ob-
ramowania itp.
– otwiera okno dialogowe Styl tabeli.
Rozpocznij – zostanie utworzona pusta tabela.
od pustej
tabeli
Z łącza – zostanie utworzona tabela wypełniona danymi z arkusza kalku-
danych lacyjnego.
– otwiera okno dialogowe menedżera łącza danych.
Z danych – pozwala pobrać dane z istniejącego obiektu na rysunku.
obiektu
na rysunku
Podgląd – pozwala na podgląd tabeli po zastosowaniu wybranych opcji.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po zdefiniowaniu tabelki kliknij przycisk OK. Następnie wskaż punkt wstawienia tabelki
lub prostokątne okno, w którym ma się ona zmieścić. Na zakończenie uruchomiony
zostanie edytor napisów umożliwiający wypełnienie tabelki treścią.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Można wybrać kilka komórek przeznaczonych do modyfikacji. W tym celu naciśnij i przy-
trzymaj klawisz SHIFT i kliknij we wnętrzu komórek przeznaczonych do modyfikacji.
Można również kliknąć we wnętrzu komórki i, nie puszczając lewego przycisku mysz-
ki, wybrać komórki do modyfikacji za pomocą okna.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wszystko
Wg wierszy Wg kolumn
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Obramowanie komórek
Kolor oraz grubość kreski komórek tabelki można zmodyfikować. Zaznacz komórki,
których ma dotyczyć modyfikacja, i wybierz z menu kontekstowego prawego przycisku
myszki opcję Obramowania....
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wybierz grubość kreski, kolor linii, a następnie kliknij jeden z przycisków wokół napisu
Tekst.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wskaż dużą komórkę, następnie kliknij ją prawym przyciskiem myszki i wybierz z menu
kontekstowego prawego przycisku myszki opcję Wstaw > Blok....
Z listy rozwijanej Nazwa wybierz blok o nazwie 1.
Kliknij OK.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zaznacz trzy komórki lewej kolumny (korzystając z klawisza SHIFT) i wybierz z menu
kontekstowego prawego przycisku myszki opcję Wstaw > Blok....
Z listy rozwijanej Nazwa wybierz blok o nazwie znaczek.
Kliknij OK.
Wskaż komórkę tabelki, do której chcesz wstawić formułę, i wybierz z menu kontek-
stowego prawego przycisku myszy opcję Wstaw > Formuła >, a następnie wybierz
jedną z opcji.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Podświetlona komórka B4
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
P1 2
4
8
5
3
1 P2
23
Wskazywanie zakresu sumy komórek kursorem
Jak widać na ekranie, w dolnej komórce tabeli została umieszczona formuła =Sum(A1:A6)
oznaczająca sumę wartości komórek od A1 do A6.
Naciśnij ENTER.
W dolnej komórce tabelki widoczna jest suma wartości komórek. Jeśli zmienisz zawartość
sumowanych komórek, to suma ulegnie zmianie automatycznie.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kliknij dwukrotnie we wnętrzu komórki H5. Uruchomiony zostanie edytor tekstów. Wpisz
formułę obliczenia objętości drewna dla krokwi K1:
=C5*E5*F5*G5/10000
W powyższej formule (spójrz na rysunek) komórki C5 i E5 oznaczają wymiary prosto-
kątnego przekroju elementu, F5 oznacza długość elementu, a G5 liczbę elementów.
Ponieważ przekrój wyrażony jest w cm, a objętość chcemy mieć w m3, należy otrzyma-
ny wynik podzielić przez 10000.
W ten sposób obliczyliśmy objętość drewna dla jednego elementu. Teraz obliczymy dla
pozostałych. Możemy skopiować utworzoną przed chwilą formułę do innej komórki —
formuła zostanie odpowiednio zmodyfikowana z uwzględnieniem jej nowego położenia
(tak jak w Excelu).
Wskaż komórkę położoną niżej, kliknij prawym przyciskiem myszy i wybierz z menu
kontekstowego opcję Wklej.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kliknij dwukrotnie komórkę sumy H12 i wpisz formułę sumującą wartości w kolumnie:
=Sum(H5:H10)
Zestawienie konstrukcyjnych elementów drewnianych
Nazwa elementu Symbol Przekrój Długość Ilość Objętość
[cm x cm] [mb] [szt] [m3]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Właściwości całej tabelki (po lewej) i poszczególnych komórek tabelki (po prawej)
Kliknij pozycję Szerokość linii obramowania. Pojawi się przycisk . Kliknij ten
przycisk. Pojawi się okno dialogowe Właściwości obramowania komórki.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Z listy rozwijanej Szerokość linii wybierz grubość 0.30 mm. Kliknij przycisk
znajdujący się w środkowej części okna. Kliknij przycisk OK.
Zmień kolor tła komórki. Wybierz z listy rozwijanej Wypełnienie tła kolor Żółty.
Zamknij menedżera właściwości. Naciśnij ESC, by usunąć zaznaczenie komórki.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zaznacz tabelkę, a następnie wybierz styl o nazwie Tabelka z listy rozwijanej w pasku
narzędzi Style. Wygląd tabelki na ekranie ulegnie zmianie.
Styl Standard
Styl Tabelka
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W celu utworzenia nowego stylu tabelki wywołaj menedżera stylów tabelki. Następnie
wskaż na liście Style istniejący styl, na którym nowy styl ma zostać oparty (tzn. ma odzie-
dziczyć jego parametry) i kliknij przycisk Nowy.... Pojawi się okno dialogowe umożli-
wiające nadanie nazwy nowemu stylowi.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Modyfikacja stylu
W celu zmodyfikowania definicji stylu wskaż ten styl na liście i kliknij przycisk Zmień.
Na ekranie pojawi się okno dialogowe umożliwiające modyfikację parametrów wybra-
nego stylu. Okno to zostało szczegółowo omówione przy opisie tworzenia nowego stylu.
Usunięcie stylu
W celu usunięcia definicji stylu z rysunku wskaż ten styl na liście i kliknij przycisk
Usuń. Na ekranie pojawi się prośba o potwierdzenie usunięcia stylu.
Nie można usunąć stylu, który jest używany w rysunku (przypisany do jakiejś tabelki).
Dla używanych stylów przycisk nie jest dostępny.
W celu wybrania stylu bieżącego wskaż ten styl na liście i kliknij przycisk Ustaw bie-
żący. Nowo tworzone tabelki będą miały przypisany ten styl.
Dane z tabeli zostaną zapisane do pliku CSV i rozdzielone w tym pliku przecinkami.
Formatowanie tekstu oraz tabeli nie zostanie zachowane.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Rysowanie precyzyjne
AutoCAD oferuje wiele sposobów zwiększania precyzji rysowania: skok, węzły, tryb orto-
gonalny, punkty charakterystyczne obiektów, śledzenie punktów charakterystycznych,
śledzenie biegunowe, tymczasowe linie konstrukcyjne i linie konstrukcyjne. Tryby można
włączać i wyłączać za pomocą klawiszy funkcyjnych umieszczonych na klawiaturze oraz
przełączników znajdujących się w belce statusowej na dole ekranu. Kliknięcie przełącz-
nika prawym przyciskiem myszki powoduje wyświetlenie menu kontekstowego tego
przełącznika, dające możliwość włączania, wyłączania oraz modyfikacji parametrów
wybranego trybu.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
– wyświetlanie siatki.
– tryb ortogonalny.
– śledzenie biegunowe.
– śledzenie lokalizacji.
– wprowadzanie dynamiczne.
– szerokość linii.
– pokaż/ukryj przezroczystość.
– szybkie właściwości.
– wybór cykliczny.
– monitor opisu.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Skok — SKOK
Skokowe przesuwanie kursora na ekranie zapewnia dużą dokładność rysunku. Kursor
będzie przesuwał się skokowo od jednego węzła siatki skoku do drugiego (i będzie
wskazywał tylko punkty węzłowe). Jeżeli użytkownik wskaże kursorem punkt położony
obok węzła skoku, kursor zostanie automatycznie przyciągnięty do węzła położonego naj-
bliżej. Zastosowanie siatki skoku zapewnia dużą dokładność rysowania. AutoCAD oferuje
dwa rodzaje skoku: normalny i biegunowy. Skok włączamy i wyłączamy za pomocą klawi-
sza funkcyjnego F9 (lub CTRL-B) lub klikając w linii statusowej ekranu przełącznik .
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Ustawienia skoku
– skok wyłączony.
– skok włączony.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Siatka skoku nie jest widoczna na ekranie. Aby ją zobaczyć, włącz siatkę (F7).
Skok nie ma wpływu na lokalizację punktów, których współrzędne podawane są
z klawiatury, ani na lokalizację punktów charakterystycznych obiektów.
Każda rzutnia posiada swoje własne ustawienia skoku.
Skok nie działa w widoku perspektywicznym.
Aby obrócić skok, obróć układ współrzędnych użytkownika LUW. Więcej infor-
macji na temat układów współrzędnych znajdziesz w rozdziale pod tytułem Układy
współrzędnych.
Włącz skok biegunowy. Ustaw odległość skoku 100, a kąt pomiędzy tymczasowymi
liniami konstrukcyjnymi na 30º.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Siatka — SIATKA
Na ekranie można wyświetlić graficzną siatkę. Siatka ta składa się z punktów poło-
żonych w określonej odległości względem siebie. Siatka może, ale nie musi, pokrywać się
ze skokiem. Zwykle odległości węzłów siatki stanowią wielokrotność odległości skoku.
Siatka jest pomocą wizualną i nie stanowi elementu rysunku. Po jej włączeniu węzły
siatki zaznaczone są na ekranie kropkami. Tryb siatki włączamy i wyłączamy za pomocą
klawisza funkcyjnego F7 (lub CTRL-G) lub za pomocą znajdującego się w linii statusowej
na dole ekranu przełącznika.
– siatka wyłączona.
– siatka włączona.
Obszar modelu 2D – ustawienie stylu siatki dla obszaru modelu 2D
jako siatki kropkowej.
Edytor bloku – ustawienie stylu siatki dla Edytora bloku jako
siatki kropkowej.
Arkusz/układ – ustawienie stylu siatki dla arkusza (układu) jako
siatki kropkowej.
Odstęp X – odległość siatki w kierunku X.
Odstęp Y – odległość siatki w kierunku Y.
Główna linia co: – odległość głównych linii siatki. Efekt widoczny jest
na ekranie wyłącznie w stylach wizualnych 3D.
Siatka adaptacyjna – siatka adaptacyjna. Po zmniejszeniu skali siatka
zostanie dopasowana. Jeśli siatka adaptacyjna
jest wyłączona, to po zmniejszeniu węzły siatki
zachowują oryginalną odległość, co może spowo-
dować bardzo duże zagęszczenie punktów na
ekranie i w konsekwencji zaniechanie wyświetla-
nia siatki.
Włącz podział pod – po wykonaniu dużego powiększenia linie siatki
odstępami siatki nie znikną, ale pojawią się nowe, gęstsze linie.
Efekt widoczny jest na ekranie wyłącznie w sty-
lach wizualnych 3D.
Włącz dynamiczne LUW – dopasowanie siatki do płaszczyzny XY dynamicz-
nego układu współrzędnych.
Wyświetlaj siatkę – wyświetlanie siatki na całym ekranie, a nie tylko
wychodzącą poza granice w obrębie granic rysunku.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jeśli chcesz uzyskać linie prostopadłe (ale nie pionowe i poziome, tylko nachylo-
ne pod pewnym kątem), obróć układ współrzędnych użytkownika LUW.
Tryb rysowania linii ortogonalnych ma znaczenie nie tylko podczas rysowania
obiektów, ale także podczas ich modyfikacji (np. przesuwanie pionowe, kopio-
wanie poziome itp.).
Tryb ortogonalny nie działa, gdy włączona jest perspektywa.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zauważ, że mimo wskazania punktu P2 powyżej poziomu punktu P1, narysowany odcinek
jest odcinkiem poziomym.
Współrzędne punktów
wpisywane z klawiatury
Punkt można wskazać, wpisując jego współrzędne z klawiatury. Jest to metoda zapew-
niająca dużą dokładność. Niestety, poważnym mankamentem tego sposobu wskazywa-
nia punktów jest konieczność znajomości wartości współrzędnych. Dość często z kla-
wiatury podaje się współrzędne względne. Aktualne współrzędne kursora wyświetlane
są w linii statusowej.
Jeżeli chcesz, aby punkty podawane z klawiatury były lokalizowane dokładnie bez po-
tencjalnej możliwości ich „przyciągnięcia” do aktualnie ustawionych punktów charakte-
rystycznych, to upewnij się, czy wartość zmiennej Osnapcoord wynosi 1 lub 2.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
100 100
P10 P9
50
P12 P11 P8 P7
150
P3 P4
50
P1 P2 P5 P6
0,0 50 200
300
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jeśli pojawi się konieczność wskazania punktu, można nakazać znalezienie punktu cha-
rakterystycznego wybranego obiektu. Po wprowadzeniu nakazu znalezienia punktu cha-
rakterystycznego wskazujemy dany obiekt, np. po nakazaniu znalezienia środka
(w skrócie CEN) wskazujemy okrąg lub łuk, którego środek ma zostać znaleziony.
W punktach charakterystycznych obiektów znajdują się uchwyty, za pomocą których
można łatwo modyfikować elementy.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Opcje lokalizacji
Aby uzyskać dostęp do opcji lokalizacji, należy wybrać:
[Opcje][Pomoce rysunkowe]
Opcje lokalizacji
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zauważ, że w obrębie celownika znajdują się dwa punkty przecięcia oraz dwa punkty
środkowe. W jaki sposób wybrać właściwy? Można delikatnie poruszać kursorem, ale
jest też inne wyjście — klawisz TAB na klawiaturze. Naciśnij go parę razy i zauważ, jak
zmienia się punkt charakterystyczny. Pod celownikiem pojawia się opis punktu, a obiekt,
którego dotyczy wybór, rysowany jest linią przerywaną.
Środek odcinka
między wskazanymi punktami — MTP
Istnieje możliwość automatycznej lokalizacji punktu środkowego odcinka łączącego
dwa wskazane punkty. Gdy AutoCAD oczekuje na wskazanie punktu, wpisz z klawiatury
MTP (lub M2P, co zadziała tak samo). Następnie wskaż punkt początkowy odcinka, które-
go środek ma zostać automatycznie znaleziony („Pierwszy punkt symetrii:”) oraz punkt
końcowy tego odcinka („Określ następny punkt:”).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
x
MTP
Środek małego okręgu znajduje się dokładnie w środku odcinka łączącego środki
dużych okręgów
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Otwórz rysunek MTP1.DWG. Narysuj dwusieczną kąta. MTP1.DWG
P2
P3
P1
Przykłady
Poniżej przedstawiono kilka przykładów pokazujących praktyczne zastosowanie punk-
tów charakterystycznych.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: OKRĄG
określ środek okręgu lub [3P/2P/Ssr (sty sty promień)]:
Przesuń kursor na łuk i nie naciskaj lewego przycisku myszki. Odczekaj chwilę, aż na łuku
pojawi się mały krzyżyk (+) oznaczający „złapanie” punktu charakterystycznego. Prze-
suń kursor w kierunku odcinka. W pewnym momencie zlokalizowany zostanie punkt
przecięcia przedłużenia łuku i odcinka (Punkt przecięcia). Naciśnij lewy przycisk myszki
w celu wybrania tego punktu.
Śledzenie
(tymczasowe linie konstrukcyjne)
AutoCAD daje do dyspozycji użytkownika tymczasowe linie konstrukcyjne. Linie te
pojawiają się na ekranie w pewnych okolicznościach, znacznie ułatwiając lokalizację
punktów.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Aby włączyć i wyłączyć śledzenie biegunowe, użyj ikony znajdującej się w belce
statusowej lub użyj klawisza F10. By określić parametry śledzenia biegunowego, kliknij
prawym przyciskiem myszki ikonę i wybierz z menu kontekstowego pozycję
Ustawienia śledzenia....
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
– śledzenie włączone.
– śledzenie wyłączone.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Śledź tylko ortogonalnie – podczas śledzenia mogą być rysowane tylko po-
ziome i pionowe linie konstrukcyjne wychodzące
z punktów charakterystycznych.
Śledź używając – podczas śledzenia z punktów charakterystycznych
wszystkich ustawień linie konstrukcyjne mogą wychodzić pod wszyst-
biegunowych kimi kątami określonymi w ustawieniach linii kon-
strukcyjnych.
Pamiętaj, że aby rozpocząć śledzenie punktu, należy ustawić kursor nad tym punktem
i poczekać na pojawienie się znaczka „+”. Nie należy klikać tego punktu!
Tryb śledzenia punktów charakterystycznych można włączyć tylko wtedy, gdy loka-
lizowany automatycznie jest co najmniej jeden rodzaj punktów charakterystycznych.
Aby zrezygnować ze śledzenia wybranego punktu, należy ponownie przesunąć
w jego okolicę kursor. Wyłączenie śledzenia punktu zostanie zasygnalizowane znik-
nięciem małego krzyżyka (wyświetlanego w miejscu śledzonego punktu).
Istnieje możliwość równoczesnego śledzenia kilku punktów charakterystycznych
i znajdowania np. punktów przecięcia linii konstrukcyjnych przechodzących
przez te punkty.
[Opcje][Pomoce rysunkowe]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Opcje śledzenia
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przesuń kursor w górę. Na ekranie pojawi się pionowa linia konstrukcyjna przechodzą-
ca przez punkt P1.
Określ następny punkt lub [Zamknij/Cofaj]: przesuń kursor w górę wzdłuż linii
konstrukcyjnej na wysokość punktu P3 i naciśnij lewy przycisk myszy
Określ następny punkt lub [Zamknij/Cofaj]: z
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przesuń kursor w górę. W pewnym momencie na ekranie pojawią się dwie przecinające
się linie konstrukcyjne. W ten sposób wyznaczony został poszukiwany punkt. Naciśnij
lewy przycisk myszy, by umiejscowić środek okręgu w punkcie przecięcia się linii kon-
strukcyjnych.
Przesuń kursor w okolicę górnego punktu końcowego łuku. Znaleziony zostanie punkt
śledzenia na końcu łuku, który oznaczony będzie małym krzyżykiem. Następnie prze-
suń kursor w okolicę górnego końca odcinka. Zostanie znaleziony punkt śledzenia na
końcu odcinka, który zaznaczony będzie małym krzyżykiem.
Przesuń kursor w górę. W pewnym momencie na ekranie pojawią się dwie przecinające
się linie konstrukcyjne będące przedłużeniem łuku i odcinka. Naciśnij lewy przycisk
myszy, by umiejscowić środek okręgu w punkcie przecięcia tych linii.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przesuń kursor w okolicę górnego końca lewego odcinka, aż do chwili „złapania” punktu
charakterystycznego (które zostanie zasygnalizowane pojawieniem się małego krzyżyka).
Następnie przesuń kursor w okolicę górnego końca prawego odcinka, aż do chwili „zła-
pania” końca.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Określ następny punkt lub [Cofaj]: wskaż górny koniec prawego odcinka
Określ następny punkt lub [Zamknij/Cofaj]: ENTER
Określ drugi punkt przesunięcia lub <użyj pierwszego punktu jako przesunięcie>:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Aby śledzić punkt wstawienia bloku, można posłużyć się automatyczną lokalizacją punk-
tów wstawienia Baza. Jednak jeżeli konieczność śledzenia punktu charakterystycznego
wybranego typu zachodzi sporadycznie, lepiej posłużyć się tymczasowym punktem śle-
dzenia, który umieścimy w punkcie wstawienia bloku.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Standardowo punkty nie są dobrze widoczne na ekranie. Aby je lepiej uwidocznić, należy
zmienić typ markera punktu. Wybierz z menu górnego: [Narzędzia główne][Narzę-
dzia >][Styl punktu] i wybierz nowy rodzaj markera.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Punkt względny — OD
Punkt względny umożliwia wskazanie punktu względem wskazanego punktu bazowego.
Wskaż punkt bazowy „Punkt bazowy:” oraz wektor przesunięcia „<Odsunięcie >:”. Auto-
CAD automatycznie znajdzie punkt znajdujący się w określonym położeniu względem
punktu bazowego.
Wektor przesunięcia może mieć dwie lub trzy współrzędne. Aby wskazać przesunię-
cie w przestrzeni, wpisz w odpowiedzi na „<Odsunięcie >:” trzy współrzędne, np.
@10,20,30
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Narysuj figurę jak na poniższym rysunku. W celu wyznaczenia punktu P2 zastosuj punkt
charakterystyczny OD.
300
70 160
150
50
P2
0
,5
70
50
@
P1
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Prosta — PROSTA
Polecenie PROSTA rysuje prostą w przestrzeni. Prostą można narysować na wiele róż-
nych sposobów.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Za pomocą powyższych opcji można narysować kilka prostych. Aby zakończyć ryso-
wanie, naciśnij ENTER lub prawy przycisk myszy. Różne opcje rysowania prostych zi-
lustrowano na poniższym rysunku.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Półprosta — PÓŁPROSTA
Wskaż punkt początkowy „Określ punkt początkowy:”, a następnie wskaż punkt, przez
który półprosta ma przechodzić „Określ punkt przechodni:”. Ostatnie pytanie powtarzane
jest aż do chwili naciśnięcia klawisza ENTER (lub prawego przycisku myszy), umożli-
wiając rysowanie pęku półprostych wychodzących ze wskazanego punktu początkowego.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Anulowanie poleceń
Odwołanie poleceń
[Cofnij] CTRL-Z
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Cofanie działa tylko w obrębie bieżącej sesji rysunkowej. Oznacza to, że po wczytaniu
rysunku z dysku możliwość cofania poleceń dotyczy tylko poleceń wprowadza-
nych po tej operacji.
Cofanie poleceń można uaktywnić poprzez naciśnięcie kombinacji klawiszy CTRL-Z
lub klikając prawym przyciskiem myszki w obszarze rysunku i wybierając z menu
kontekstowego opcję Cofnij.
Polecenie ODTWÓRZ odwołuje ostatnie polecenie C.
[Odtwórz] CTRL-Y
Odtwarzanie można uaktywnić poprzez naciśnięcie kombinacji klawiszy CTRL-Y lub klika-
jąc prawym przyciskiem myszki w obszarze rysunku i wybierając z menu kontekstowe-
go opcję Odtwórz.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Uchwyty
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Aby rozpocząć edycję, należy wybrać jeden lub kilka uchwytów bazowych. W tym celu
kliknij wybrany uchwyt kursorem, a jego wnętrze zostanie wypełnione kolorem czer-
wonym. Jeżeli chcesz wybrać kilka uchwytów bazowych, wskazując je, przytrzymuj
klawisz SHIFT.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Tryby edycji
Opcje wspólne
Podczas wykonywania edycji za pomocą uchwytów dostępne są następujące opcje:
Rozciąganie
Za pomocą trybu rozciągania **ROZCIĄGNIJ** zmieniamy położenie uchwytów bazo-
wych. Rozciągane są obiekty łączące uchwyty bazowe z pozostałymi elementami. Poło-
żenie pozostałych uchwytów pozostaje bez zmian. W przypadku wybrania jako punktu
bazowego środka odcinka lub okręgu obiekt ten ulegnie przesunięciu.
punkt – wskazanie punktu powoduje przesunięcie uchwytu bazowego we wska-
zane położenie.
Kopiuj – umożliwia kopiowanie uchwytu bazowego oraz połączonych z nim
elementów.
Przesuwanie
Za pomocą trybu przesuwania **PRZESUŃ** zmieniamy położenie wybranych obiektów.
Uchwyt bazowy służy jako punkt zaczepienia.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Obracanie
Za pomocą trybu obracania **OBRÓĆ** obracamy wybrane obiekty. Uchwyt bazowy
służy standardowo jako punkt obrotu.
Zmiana wielkości
Za pomocą trybu skalowania **SKALA** zmieniamy wielkość wybranych obiektów.
Skalowanie standardowo odbywa się względem uchwytu bazowego.
Odbicie lustrzane
Za pomocą trybu odbicia lustrzanego **LUSTRO** tworzymy odbicie lustrzane wy-
branych obiektów. Uchwyt bazowy służy standardowo jako pierwszy punkt wyznacza-
jący linię symetrii.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wskaż punkt P1, a następnie P2. Obiekty zostaną podświetlone, a na polilinii i okręgu
pojawią się uchwyty.
Wybierz uchwyty bazowe. W tym celu naciśnij klawisz SHIFT i, nie puszczając go,
kliknij uchwyty P3, P4 i P5. Następnie puść klawisz SHIFT i ponownie kliknij uchwyt
położony w środku lewego okręgu P4.
Włącz tryb ortogonalny, naciskając klawisz F8. Przesuń krawędź oraz okrąg w lewo
i kliknij lewy przycisk myszy. Naciśnij klawisz ESC, aby schować uchwyty. Gotowe.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kopiowanie
Za pomocą uchwytów można w łatwy sposób kopiować obiekty i rozmieszczać kopie
w określonej odległości lub wielokrotności tejże odległości. W tym celu należy wska-
zać uchwyt bazowy, następnie posłużyć się opcją **KOPIUJ**, wskazać odległość ko-
pii, a następnie przycisnąć klawisz CTRL i wskazać położenie kopii na ekranie. Dzięki
temu kopie obiektu będą położone w takiej samej odległości jak pierwsza lub w jej
wielokrotności. W ten sposób można utworzyć szyk obiektów.
Podczas określania odległości pierwszej kopii można włączyć tryb ortogonalny i wpisać ją
z klawiatury. Tryb ten wyłączamy przed wskazaniem następnych kopii.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Opcje][Wybór] OP
Opcje sterujące uchwytami zlokalizowane są po prawej stronie okna dialogowego.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Część 2.
Pożyteczne narzędzia
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Warstwy
Do każdej warstwy przypisany jest kolor oraz typ linii (np. ciągła, przerywana itp.). Wybra-
ne warstwy można zamrozić, tak aby regeneracja rysunku trwała krócej. Warstwy umoż-
liwiają logiczne łączenie elementów rysunku — na jednej warstwie umieszcza się elementy,
które łączy podobieństwo, lub te, które przynależą do określonej struktury logicznej.
Obiekty, których właściwość została określona jako JakWarstwa, przyjmą kolor, typ linii,
grubość kreski oraz styl wydruku warstwy, na której się znajdują.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Menedżer warstw
Użytkownik może tworzyć własne grupy warstw, w skład których wchodzą tylko wy-
brane warstwy. Może również tworzyć filtry oparte na właściwościach warstw, w skład
których wchodzą tylko te warstwy, których właściwości spełniają określone kryteria
(np. nazwa zaczyna się od litery G i są niewidoczne itp.). Więcej informacji na ten temat
znajdziesz w rozdziale Filtry warstw.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
1
Można również kliknąć prawy przycisk myszy i wybrać z menu opcję Nowa warstwa
lub nacisnąć kombinację klawiszy ALT-N.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jeżeli chcesz zaznaczyć kilka warstw, wybierz je na liście, przytrzymując klawisz CTRL. Je-
żeli chcesz zaznaczyć grupę warstw, nie musisz ich wskazywać po kolei. Wskaż pierwszą
warstwę, przyciśnij klawisz SHIFT na klawiaturze i, przytrzymując go, wskaż ostatnią war-
stwę w zaznaczanej grupie. Zostaną zaznaczone wszystkie warstwy znajdujące się pomiędzy
warstwami wskazanymi. Jeżeli chcesz zaznaczyć wszystkie warstwy lub usunąć wszystkie
zaznaczenia, naciśnij prawy przycisk myszy. Na ekranie pojawi się menu kontekstowe.
Usuwanie warstw
Aby usunąć warstwy z rysunku, wybierz je na liście i kliknij przycisk Usuń warstwę.
Usunąć można wyłącznie te warstwy, na których nie ma żadnych obiektów. Jeżeli spró-
bujesz usunąć warstwę, na której znajdują się jakiekolwiek obiekty, operacja ta nie po-
wiedzie się, a na ekranie pojawi się komunikat „Wybrana warstwa nie została usunięta”.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Właściwości warstw
Każda warstwa posiada kilka standardowych właściwości: kolor, typ linii, grubość kre-
ski oraz styl wydruku. Aby określić właściwości wybranej warstwy, kliknij w wybranej
odpowiednio kolumnie: kolor (Kolor), typ linii (Rodzaj linii), grubość kreski (Szerokość
linii), przezroczystość (Przezroczystość), styl wydruku (Styl wydruku).
Jeżeli w oknie typów linii nie pojawią się nazwy typów linii nieciągłych, wczytaj
je za pomocą przycisku Wczytaj....
Grubość kreski Domyślne oznacza domyślną grubość kreski, którą możemy
ustawić, wybierając [Narzędzia główne][Właściwości][Szerokość linii]).
Status warstw
W oknie menedżera warstw widoczne są nazwy warstw zdefiniowanych w rysunku
oraz pochodzących z odnośników zewnętrznych. Status warstw jest określany za pomocą
charakterystycznych znaczków widocznych na liście warstw.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
– warstwa włączona.
– warstwa wyłączona.
– warstwa zamrożona (zablokowana).
– warstwa odmrożona (odblokowana).
– warstwa zamknięta.
– warstwa otwarta.
– warstwa drukowana.
– warstwa niedrukowana.
– warstwa zamrożona (zablokowana) w nowych rzutniach.
– warstwa odmrożona (odblokowana) w nowych rzutniach.
Jeżeli wyłączysz warstwę bieżącą, na ekranie pojawi się komunikat „Bieżąca warstwa
zostanie ukryta. Co chcesz zrobić?”.
Jeżeli wyłączysz bieżącą warstwę i spróbujesz coś narysować, nie będzie to widoczne
na ekranie, ale zostanie umieszczone na rysunku. Na ekranie ukaże się dopiero po włą-
czeniu bieżącej warstwy. Wyłączanie warstwy bieżącej nie jest zalecane.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zamrażania i odmrażania warstw dokonuje się równie łatwo jak ich włączania i wyłącza-
nia. Aby zamrozić lub odmrozić warstwy, zaznacz je na liście warstw, a następnie kliknij
przełącznik w kształcie śnieżynki.
Warstwę można zamrozić w bieżącej rzutni w przestrzeni papieru. Można również za-
mrozić ją w nowych rzutniach w przestrzeni papieru, co sprawi, że po utworzeniu nowej
rzutni warstwa ta nie będzie w niej widoczna. Przełączniki są dostępne tylko wtedy, gdy
aktywna jest przestrzeń papieru. Więcej informacji na ten temat znajdziesz w rozdziale
pod tytułem Rozmieszczenia wydruku.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Sortowanie warstw
Listę warstw widoczną w oknie menedżera warstw można sortować. Wystarczy kliknąć
nagłówek danej kolumny, a lista zostanie posortowana według tej kolumny. Przykłado-
wo, jeżeli klikniesz nagłówek kolumny Nazwa, lista warstw zostanie posortowana we-
dług nazwy. Kliknięcie nagłówka kolumny Stan: spowoduje umieszczenie na początku li-
sty warstw włączonych, a na końcu wyłączonych. Ponowne kliknięcie kolumny spowo-
duje jej posortowanie w odwrotnej kolejności.
Uwagi
Aby przenieść obiekt na inną warstwę, wybierz go na ekranie i zmień warstwę
z listy rozwijanej warstw w pasku narzędzi Warstwy.
Często stosowaną praktyką jest tworzenie warstwy wymiarowej dla każdej war-
stwy, na której znajdują się wymiarowane elementy (zamiast jednej warstwy
wymiarowej dla całego rysunku). Taki sposób umożliwia łatwe wyłączenie każ-
dej warstwy i jej wymiarów.
Nieużywane warstwy można usunąć za pomocą menedżera warstw lub globalnie
za pomocą polecenia USUŃ.
Warstwa nosząca nazwę 0 istnieje w każdym rysunku i jest tworzona automa-
tycznie. Pełni ona szczególną rolę (patrz rozdział pod tytułem Bloki). Nie można
jej usunąć ani zmienić jej nazwy.
Podczas kopiowania obiektów kopia nie zostaje umieszczona na warstwie bieżą-
cej. Elementy wchodzące w jej skład zachowują warstwy oryginałów.
Zaleca się nadawanie warstwom różnych kolorów. Obiekty powinny raczej
przejmować kolor od warstwy, do której przynależą (JakWarstwa) — ułatwia to
identyfikację elementów.
Element leżący na danej warstwie przyjmuje kolor, typ linii, grubość kreski i styl
wydruku tej warstwy, jeżeli przypisana zostanie do niego właściwość JakWarstwa.
W przestrzeni papieru można indywidualnie określić widoczność każdej warstwy
w każdej rzutni. W przestrzeni modelu zmiana widoczności warstwy będzie doty-
czyła wszystkich rzutni.
Jeżeli często tworzysz podobne do siebie rysunki, zdefiniuj warstwy w rysunku
prototypowym i później z nich korzystaj.
Domyślną tabelę stylów wydruku dla warstw ustawiamy, wybierając z menu:
[Opcje][Wydruk i publikacja][Ustawienia tabeli stylów wydruku...].
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Za pomocą listy rozwijanej warstw możemy wybrać warstwę bieżącą, na której zostaną
umieszczone nowe obiekty. Za pomocą tej listy można również zmienić status i właści-
wości wybranej warstwy (poprzez kliknięcie odpowiedniego przełącznika). Jeżeli chcesz
zmienić warstwę bieżącą, upewnij się, że na rysunku nie są zaznaczone żadne obiekty,
i wybierz z listy rozwijanej żądaną warstwę.
Warstwa 0
Warstwa 0 jest jedyną tworzoną automatycznie warstwą w rysunku. Warstwa ta istnieje
w każdym rysunku, nie może zostać usunięta i nie można zmienić jej nazwy. Odgrywa
ważną rolę podczas definicji bloków.
Bloki złożone z elementów znajdujących się na warstwie 0, których kolor i typ linii
określono jako JakWarstwa, podczas wstawiania znajdą się na warstwie bieżącej i przej-
mą kolor i typ linii od warstwy, na której się znajdą. Zagadnienie to zostało dokładniej
omówione w rozdziale Bloki.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Dlatego zadbaj, by nie zaśmiecać warstwy 0 zbędnymi elementami — niech służy ona
do celów specjalnych, takich jak np. definicja bloków.
Panel Warstwy
Ikona Opis
– Ustal bieżący. Wybór warstwy wskazanego obiektu jako warstwy bieżą-
cej. Wskaż na ekranie obiekt — warstwa, na której leży wskazany obiekt,
stanie się warstwą bieżącą.
– Dopasuj warstwę. Przeniesienie wybranych obiektów na inną warstwę.
Wskaż obiekty, które mają zostać przeniesione, a następnie wskaż obiekt
znajdujący się na warstwie docelowej — obiekty zostaną przeniesione na
warstwę, na której leży ten obiekt.
– Izolowanie wskazanych warstw, czyli ukrywanie i zamrażanie wszystkich
warstw za wyjątkiem wskazanych. Wskaż na ekranie obiekty — war-
stwy, na których znajdują się wskazane obiekty, pozostaną bez zmian;
pozostałe zostaną albo wyłączone, albo zamrożone (zablokowane) —
w zależności od aktualnych ustawień polecenia.
– Cofnięcie ostatniego izolowania warstw.
– Zamrożenie (zablokowanie) warstw, na których leżą wskazane obiekty.
Wskaż na ekranie obiekty, których warstwy mają zostać zamrożone.
– Rozmrożenie (odblokowanie) warstw, na których leżą wskazane obiek-
ty. Wskaż na ekranie obiekty, których warstwy mają zostać rozmrożone.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przeniesienie obiektów
na inną warstwę — ZMWWAR
Polecenie ZMWWAR umożliwia przeniesienie wybranych obiektów na inną warstwę.
[Narzędzia główne][Warstwy][Dopasuj]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Narzędzia główne][Warstwy][Izoluj]
Wskaż obiekty leżące na warstwach, które mają pozostać włączone „Zaznacz obiekty na
warstwach, które mają zostać odizolowane, lub użyj polecenia [USTawienia]:”. Wyłą-
czone zostaną wszystkie warstwy poza warstwami, na których leżą wskazane obiekty.
Na ekranie pozostał tylko czarny kontur i zielone numery. Włączone są warstwy 0 i Opis.
Wszystkie inne warstwy zostały wyłączone.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Narzędzia główne][Warstwy][Zablokuj]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Ikona Opis
– Cofnięcie ostatniej zmiany w ustawieniach warstw.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Następnie wskaż punkt zaczepienia „Wskaż punkt bazowy lub użyj polecenia [Przesu-
nięcie/Zakończ] <Zakończ>:” lub naciśnij ENTER, aby zakończyć działanie polecenia2.
Jeżeli wskazałeś punkt bazowy (w odpowiedzi na poprzedni komunikat), to wskaż
punkt docelowy kopiowania „Określ drugi punkt przesunięcia lub <użyj pierwszego
punktu jako przesunięcia>:”.
2
W tym przypadku kopia zostanie umieszczona w tym samym położeniu co oryginał.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Okno SpacerWarstwowy
W celu zaznaczenia warstwy w oknie dialogowym wystarczy kliknąć jej nazwę. Aby
zaznaczyć kilka warstw, kliknij pierwszą i, nie puszczając przycisku myszy, prze-
ciągnij kursor — zaznaczona zostanie cała grupa warstw i obiekty do nich przyna-
leżne pojawią się na ekranie.
W celu bardziej precyzyjnego wybierania wielu warstw można posłużyć się kla-
wiszami SHIFT i CTRL. W celu zaznaczenia kilku warstw naciśnij klawisz CTRL
i wskaż je kolejno w oknie dialogowym (wszystkie wskazane warstwy zostaną
zaznaczone). Aby zaznaczyć całą grupę (przylegających do siebie) warstw, klik-
nij pierwszą z nich, naciśnij klawisz SHIFT i wskaż końcową warstwę zaznaczanej
grupy. Zaznaczone zostaną wszystkie warstwy znajdujące się pomiędzy pierwszą
i ostatnią.
Dwukrotne kliknięcie nazwy warstwy spowoduje, że uzyska ona status „zawsze
widoczna” na ekranie (co zostanie zaznaczone za pomocą małej gwiazdki po le-
wej stronie nazwy warstwy). Warstwa zawsze widoczna będzie wyświetlana na
ekranie niezależnie od jej zaznaczenia w oknie dialogowym. W celu nadania statusu
„zawsze widoczna” całej grupie warstw można posłużyć się dwukrotnym kliknię-
ciem i klawiszami SHIFT i CTRL.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Spacer warstwowy
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kopiuj jako filtr –kopiuje nazwę zaznaczonej warstwy do okna filtru. Funkcja
jest pomocna do tworzenia filtrów z wykorzystaniem zna-
ków uniwersalnych.
Zapisz bieżący – zapisuje bieżący filtr na liście filtrów w celu wykorzystania
filtr ich w przyszłości.
Usuń bieżący – usuwa bieżący filtr z listy filtrów.
filtr
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Aktywny filtr a*
Zauważ, że na liście warstw wyświetlane zostały tylko warstwy, których nazwa rozpo-
czyna się od litery „a”.
Na ekranie widoczne są te dwie warstwy oraz warstwa RZUTY, której nadałeś status „zaw-
sze widoczna”, mimo że nazwa tej warstwy nie jest widoczna na liście warstw.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W odpowiedzi na „Zaznacz obiekt na warstwie, która ma być scalona, lub użyj polece-
nia [Nazwa]:” wskaż obiekt należący do warstwy, która ma być scalona z inną warstwą,
lub wybierz opcję Nazwa. Po wskazaniu warstwy wszystkie obiekty, które się na niej
znajdują, zostaną podświetlone. Wskaż wszystkie warstwy przeznaczone do scalenia
i na zakończenie naciśnij ENTER.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W odpowiedzi na „Zaznacz obiekt na warstwie, która ma zostać usunięta, lub użyj pole-
cenia [Nazwa]:” wskaż obiekt należący do warstwy przeznaczonej do usunięcia lub
wybierz opcję Nazwa. Po wskazaniu warstwy wszystkie obiekty, które się na niej znaj-
dują, znikną z ekranu, ale jeszcze nie są kasowane. Zostaną usunięte dopiero po uzyska-
niu potwierdzenia. Wskaż wszystkie warstwy przeznaczone do usunięcia i na zakończenie
naciśnij ENTER.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Nie można usunąć warstwy bieżącej, warstwy 0 oraz warstwy o nazwie DEFPOINTS.
Jeżeli nadamy obiektowi kolor JakBlok i narysujemy go na jakiejś warstwie, obiekt ten
przejmie kolor domyślny. Gdy obiekt ten stanie się elementem bloku i zostanie wsta-
wiony na jakiejś warstwie, przejmie kolor tej warstwy. Więcej informacji na ten temat
znajdziesz w rozdziale pod tytułem Bloki.
Wyświetlanie warstw
w menedżerze warstw
Na liście warstw znajdującej się w oknie menedżera warstw można wyświetlić tylko te war-
stwy, których nazwa pasuje do podanego wzorca. Jest to najprostsza metoda filtrowania
warstw wyświetlanych w oknie menedżera warstw.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wpisz wzorzec nazwy w polu Znajdź warstwę znajdującym się w prawym górnym rogu
okna menedżera warstw. Wzorzec nazwy tworzymy, korzystając ze znaków uniwersalnych.
* – dowolny łańcuch.
# – dowolna cyfra.
@ – dowolna litera.
. (kropka) – dowolny znak alfanumeryczny.
? – dowolny pojedynczy znak.
~ – wszystko z wyjątkiem podanego łańcucha.
[] – dowolny ze znaków zawartych w nawiasach.
[~] – dowolny znak z wyjątkiem znaków zawartych w nawiasach.
- – zakres, np. [G-L].
‘ – nakaz dosłownej interpretacji następnego znaku (nie jako znaku uni-
wersalnego), np. ‘* oznacza gwiazdkę, a nie dowolny łańcuch.
Filtr oparty na wzorcu nazwy jest filtrem tymczasowym. Oznacza to, że nie można go
zapisać i „znika” po zamknięciu menedżera warstw.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po zastosowaniu filtra widoczne są tylko warstwy, których nazwa zaczyna się na „n”
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0 PIETRO1
DEFPOINTS PIETRO2
INWENT PIETRO3
INWENT-W
NAPISY
NAPISY-I
PIETRO1
PIETRO2
PIETRO3
POINTS
SIATKA-A3
SIATKA-A4
WYMIARY
ZLEW3
0 PIETRO3
DEFPOINTS SIATKA-A3
INWENT ZLEW3
INWENT-W
NAPISY
NAPISY-I
PIETRO1
PIETRO2
PIETRO3
POINTS
SIATKA-A3
SIATKA-A4
WYMIARY
ZLEW3
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0 PIETRO1
DEFPOINTS PIETRO2
INWENT PIETRO3
INWENT-W SIATKA-A3
NAPISY SIATKA-A4
NAPISY-I
PIETRO1
PIETRO2
PIETRO3
POINTS
SIATKA-A3
SIATKA-A4
WYMIARY
ZLEW3
0 INWENT
DEFPOINTS
INWENT
INWENT-W
NAPISY
NAPISY-I
PIETRO1
PIETRO2
PIETRO3
POINTS
SIATKA-A3
SIATKA-A4
WYMIARY
ZLEW3
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wczytaj rysunek i włącz stan „z wymiarami”. Zaobserwuj, w jaki sposób zmiana stanu
wpłynęła na parametry warstw na rysunku. Pojawiły się wymiary, a kolor obiektów
znajdujących się na warstwach KRESK i RZUTY zmienił się na niebieski.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Translator warstw
Translator warstw jest wygodnym w użyciu narzędziem służącym do zmiany nazw i pa-
rametrów warstw na rysunku w taki sposób, by odpowiadały warstwom innego rysunku.
Można dzięki niemu dokonać zmiany nazw warstw oraz ich parametrów. Szczegółowy
opis tej procedury znajdziesz w rozdziale pod tytułem Standardy CAD.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Usuwanie warstw
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Filtry warstw
Tworzenie grup bardzo ułatwia zarządzanie warstwami. Wiele operacji można wykonać
na całej grupie warstw jednocześnie. Użytkownik może tworzyć grupy proste i zagnież-
dżone. Operacje na grupie nadrzędnej automatycznie dotyczyć będą wszystkich grup
zagnieżdżonych w tej grupie.
Filtr oparty na właściwościach może zostać przekształcony w grupę. Dzięki temu moż-
na w łatwy sposób automatycznie wyselekcjonować grupę warstw, które mają określone
właściwości. W skład grupy warstw może wchodzić filtr oparty na właściwościach. Filtr
taki tworzymy w ramach wskazanej grupy taki sam sposób jak zwykły filtr zagnieżdżony.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Grupy warstw
Użytkownik ma możliwość tworzenia własnych grup warstw. Grupa warstw ma okre-
śloną nazwę i grupuje warstwy w jakiś sposób ze sobą powiązane, np. wszystkie warstwy
zawierające elementy jednej kondygnacji budynku itp. Do tworzenia grup służy przy-
cisk (Nowy filtr grupy) znajdujący się w lewym górnym narożniku okna menedżera
warstw. Po kliknięciu przycisku wpisz nazwę tworzonej grupy. Po utworzeniu grupy
kliknij ją prawym przyciskiem myszy i wybierz z menu kontekstowego opcję [Wybierz
warstwy >][Dodaj]. Następnie w odpowiedzi na komunikat „Dodaj warstwy wybra-
nych obiektów do filtru...:” wskaż na ekranie obiekty leżące na warstwach, które mają
wejść w skład grupy.
W celu usunięcia wszystkich warstw z grupy i dodania innych skorzystaj z opcji Zamień,
następnie w odpowiedzi na komunikat „Zamień warstwy w filtrze warstwami wybra-
nych obiektów...:” wskaż na ekranie obiekty leżące na warstwach, które mają zostać
umieszczone w grupie.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W celu sterowania grupą warstw wskaż ją w lewym oknie prawym przyciskiem myszy
i skorzystaj z menu kontekstowego.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W ten sposób utworzyłeś grupę o nazwie Meble, w skład której wchodzą warstwy:
BIURKA, FOTELE, STOŁY, SZAFKI.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wszystkie warstwy wchodzące w skład grupy o nazwie Meble zostały zamrożone (za-
blokowane) i nie są widoczne w lewej rzutni.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Grupy zagnieżdżone
Tworzenie grup bardzo ułatwia zarządzanie warstwami. Ale to nie wszystko — oprócz
grup prostych (opisanych w poprzednim punkcie) AutoCAD umożliwia również two-
rzenie grup zagnieżdżonych. Operacje na grupie nadrzędnej automatycznie dotyczyć
będą wszystkich grup podrzędnych zagnieżdżonych w tej grupie.
W celu utworzenia grupy zagnieżdżonej wskaż w oknie po lewej stronie menedżera warstw
grupę, w ramach której ma powstać grupa zagnieżdżona, kliknij prawym przyciskiem
myszy i wybierz z menu kontekstowego opcję Nowy filtr grupy. Następnie wpisz
nazwę tworzonej grupy zagnieżdżonej. Po utworzeniu grupy zagnieżdżonej możesz dodać
do niej warstwy w analogiczny sposób jak do grupy prostej.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Meble znajdują się na czterech różnych warstwach: BIURKA, FOTELE, STOŁY i SZAFKI.
Rośliny zielone znajdują się na dwóch różnych warstwach: ROSLINYBIURKOWE
i ROSLINYWOLNOSTOJACE.
Oczywiście można byłoby utworzyć tylko jedną grupę, ale wówczas nie można by było
indywidualnie sterować widocznością mebli i roślin.
Kliknij prawym przyciskiem myszy i wybierz z menu kontekstowego opcję Nowy filtr
grupy. Nadaj jej nazwę Meble i naciśnij ENTER.
Kliknij grupę Meble prawym przyciskiem myszy i wybierz z menu kontekstowego
opcję [Wybierz warstwy >][Dodaj].
W ten sposób utworzyłeś grupę o nazwie Meble, w skład której wchodzą warstwy:
BIURKA, FOTELE, STOŁY, SZAFKI.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W skład grupy Meble wchodzą cztery warstwy: BIURKA, FOTELE, STOŁY i SZAFKI
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Za pomocą utworzonych grup można łatwo sterować widocznością warstw według wła-
snych potrzeb, co ilustrują poniższe rysunki.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Do tworzenia filtrów służy przycisk Nowy filtr właściwości znajdujący się w lewym
górnym narożniku okna menedżera warstw. Po kliknięciu przycisku wpisz nazwę tworzo-
nego filtra w polu Nazwa filtru:. Następnie określ kryteria filtrujące w okienku Definicja
filtru:. Na zakończenie kliknij OK.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Na powyższym rysunku widać filtr prosty. Filtr ten „przepuści” tylko te warstwy, których
właściwości spełniają wszystkie podane warunki. Warunki mogą być następujące: warstwy
używane, o dowolnej nazwie, włączone, odmrożone, zamknięte, żółte, z przypisanym typem
linii DASHDOT, grubością kreski 0.30, stylem wydruku o nazwie Style2, drukowalne.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jeśli chcesz określić kolor, typ linii lub styl wydruku, kliknij w odpowiednim polu,
a następnie kliknij przycisk i wybierz cechę za pomocą okna dialogowego, które pojawi
się na ekranie.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W ten sposób utworzony został prosty filtr o nazwie Czarne, przepuszczający warstwy
o podanych właściwościach. Wyświetl na ekranie tylko warstwy przepuszczane przez
ten filtr.
Na ekranie widoczne będą tylko warstwy włączone koloru czarnego. Zwróć uwagę, że
na rozwijanej liście warstw (u góry ekranu) znajdują się tylko te warstwy, które zostały
przepuszczone przez filtr.
Dzieje się tak dlatego, że w oknie Ustawienie warstw menedżera warstw włączony zo-
stał przełącznik Zastosuj do paska narzędzi warstw. Aby uzyskać dostęp do tego okna,
kliknij przycisk Ustawienia w oknie menedżera warstw.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Na powyższym rysunku widoczny jest filtr złożony z dwóch warunków. Filtr ten prze-
puści warstwy: włączone i czerwone lub włączone i zielone.
W czasie tworzenia filtra przydatne może okazać się skopiowanie istniejącego warunku
(wiersza). W tym celu ustaw kursor nad wierszem, który ma zostać skopiowany, kliknij
prawym przyciskiem myszy i wybierz z menu kontekstowego opcję Powiel wiersz.
Kliknij w polu Kolor, kliknij przycisk wyboru koloru , który pojawi się w tym polu,
a następnie wybierz kolor czerwony. Kliknij OK.
Kliknij w drugim wierszu filtra w polu Kolor, kliknij przycisk wyboru koloru , który
pojawi się w tym polu, a następnie wybierz kolor zielony. Kliknij OK.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Korzystając z utworzonego filtra, można w łatwy sposób np. wyświetlić na ekranie tylko
warstwy koloru czerwonego lub zielonego.
Modyfikacja filtra
Istniejący filtr można łatwo zmodyfikować. W tym celu otwórz okno menedżera warstw,
kliknij filtr prawym przyciskiem myszy i wybierz z menu kontekstowego opcję Wła-
ściwości.... Włączony zostanie edytor filtra (taki sam jak podczas jego tworzenia).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Modyfikacja filtra
W celu skopiowania wiersza ustaw kursor nad tym wierszem, kliknij prawym przy-
ciskiem myszy i wybierz z menu kontekstowego opcję Powiel wiersz.
W celu usunięcia wiersza ustaw kursor nad tym wierszem, kliknij prawym przyci-
skiem myszy i wybierz z menu kontekstowego opcję Usuń wiersz.
Filtr zagnieżdżony
Analogicznie jak w przypadku grup warstw, istnieje możliwość tworzenia filtrów za-
gnieżdżonych. Operacje wykonane na filtrze nadrzędnym automatycznie dotyczyć będą
wszystkich podrzędnych filtrów zagnieżdżonych.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W oknie po lewej stronie menedżera warstw kliknij prawym przyciskiem myszy filtr Wy-
posażenie i wybierz z menu kontekstowego opcję Nowy filtr właściwości. Następ-
nie wpisz nazwę tworzonego filtra zagnieżdżonego Meble.
Kliknij w polu Kolor, kliknij przycisk wyboru koloru , który pojawi się w tym polu,
a następnie wybierz kolor niebieski.
Kliknij OK.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W oknie po lewej stronie menedżera warstw kliknij prawym przyciskiem myszy filtr
Wyposażenie i wybierz z menu kontekstowego opcję Nowy filtr właściwości. Na-
stępnie wpisz nazwę tworzonego filtra zagnieżdżonego Rośliny.
Kliknij w polu Nazwa i wpisz w nim wzorzec nazwy rosliny*
Kliknij OK
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W skład grupy będą wchodziły warstwy spełniające kryteria filtra w momencie wyko-
nywania przekształcenia. Późniejsze zmiany właściwości tych warstw nie będą miały
wpływu na skład utworzonej grupy.
Kliknij w polu Kolor, kliknij przycisk wyboru koloru , który pojawi się w tym polu,
a następnie wybierz kolor niebieski.
Kliknij OK
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W lewym okienku menedżera warstw wskaż filtr Meble, a z menu kontekstowego pra-
wego przycisku myszy wybierz opcję Przekształć na filtr grupy.
Zwróć uwagę, że po przekształceniu filtra w grupę zmiana koloru warstw grupy nie
spowoduje zmiany warstw wchodzących w skład tej grupy.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Bloki
1
Z takiego bloku można skorzystać, posługując się centrum danych projektowych.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Rysujemy elementy, które mają go tworzyć. Elementy bloku najlepiej rysować w kwa-
dracie o boku 1. Dzięki temu podczas wstawiania bloku współczynniki jego skali
będą takie same jak wymiary bloku. Wielu użytkowników woli rysować bloki w wy-
miarach, w jakich mają one zostać później wstawione, i tworzyć typoszeregi dla
wybranych skal projektowych.
Wywołujemy polecenie BLOK, aby utworzyć blok. Wybieramy dla niego nazwę.
Po określeniu nazwy wybieramy punkt wstawienia oraz wskazujemy obiekty mające
wchodzić w jego skład. Punkt wstawienia to punkt, którego położenie określimy na
ekranie podczas wstawiania bloku.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Narzędzia główne][Blok][Utwórz] B
[Wstaw][Definicja bloku][Utwórz Blok]
Na ekranie wyświetlone zostanie okno dialogowe umożliwiające zdefiniowanie bloku.
Tworzenie bloku
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Narzędzia główne][Blok][Wstaw] W
[Wstaw][Blok][Wstaw]
Wstawianie bloku
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jeżeli definicja bloku o podanej nazwie nie zostanie znaleziona w bieżącym ry-
sunku, AutoCAD poszukuje pliku rysunkowego o nazwie takiej samej jak nazwa
bloku, wykorzystując w tym celu ścieżkę przeszukiwania. Można dodać do niej
wybrany katalog, wybierając z menu: [Opcje...][Pliki][Ścieżka wyszuki-
wania plików pomocniczych][Dodaj...].
Za pomocą polecenia –WSTAW można również spowodować, że dany blok zo-
stanie zastąpiony innym blokiem z dysku. Aby zastąpić blok noszący nazwę Sta-
ryBlok blokiem NowyBlok, wpisz:
Polecenie: –w
Podaj nazwę bloku lub [?]: StaryBlok=NowyBlok
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jeżeli nie wiesz dokładnie, w którym katalogu znajduje się blok, skorzystaj z opcji Na-
rzędzia ▼Znajdź.
Jeżeli jako blok wstawiany jest rysunek, za punkt wstawienia przyjmowany jest
punkt o współrzędnych 0,0,0. Punkt wstawienia rysunku można zmienić za pomocą
polecenia BAZA.
Podczas wstawiania rysunku DWG jako bloku pomijane są obiekty utworzone
w przestrzeni papieru. Jeżeli chcesz skorzystać z tych obiektów, zapisz je jako blok.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Ścieżkę wybieramy, otwierając kolejne katalogi, czyli klikając mały znaczek „+” znaj-
dujący się z lewej strony symbolu katalogu.
Z prawej strony listy katalogów pojawią się bloki zdefiniowane we wskazanym rysunku.
Wskaż dowolny blok i przeciągnij go do okna rysunku bieżącego.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wstawianie bloków
za pomocą Eksploratora Windows
Istnieje możliwość wstawienia pliku DWG jako bloku do rysunku za pomocą Eksploratora
Windows, dokonać tego można metodą „przenieś i upuść”. Przenieś wybrany plik z okna
eksploratora Windows do okna AutoCAD-a i upuść go tam. Określ parametry wstawia-
nego bloku, takie jak punkt wstawienia, współczynniki skali oraz kąt obrotu.
Palety bloków
Wstawianie bloków
za pomocą palety narzędzi
Palety narzędzi umożliwiają łatwy dostęp do bloków (oraz wzorów kreskowań). Najczę-
ściej używane bloki (wraz z parametrami takimi jak: nazwa bloku, nazwa pliku rysunkowe-
go zawierającego blok, współczynnik skali, kąt obrotu) można zgrupować w łatwo do-
stępnych paletach i wykorzystywać za pomocą metody „przenieś i upuść”. Można rów-
nież zdecydować, czy blok ma zostać rozbity podczas wstawiania).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W celu wstawienia bloku wystarczy kliknąć symbol bloku umieszczony w palecie i przecią-
gnąć go w miejsce wstawienia. W celu wyświetlenia (oraz schowania) palety narzędzi na
ekranie możemy posłużyć się ikoną ([Widok][Palety][Palety narzędzi]) lub naci-
snąć kombinację klawiszy CTRL-3 na klawiaturze.
Jeśli chcesz uzyskać listę dostępnych palet i wybrać jedną z nich, kliknij zakładki
palet na dole, po lewej stronie palety. Ukaże się menu podręczne umożliwiające wy-
bór jednej z palet.
Można określić: nazwę bloku, nazwę pliku rysunkowego zawierającego blok, współ-
czynnik skali, kąt obrotu, oraz zdecydować, czy blok ma zostać rozbity podczas wsta-
wiania. Można również określić właściwości ogólne, takie jak: kolor, warstwę, typ linii,
styl wydruku oraz grubość kreski.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W celu włączenia lub wyłączenia autoukrywania kliknij ikonę na belce palety lub kliknij
prawym przyciskiem myszy i posłuż się przełącznikiem Autoukrywanie.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przeciąganie obiektów
z rysunku na paletę
Użytkownik może w łatwy sposób przeciągnąć istniejący blok z obszaru rysunku na
paletę. Bloki umieszczone w palecie mają takie same parametry jak pierwowzór na ry-
sunku. Umieszczenie bloku na palecie jest bardzo łatwe. Wskaż blok na rysunku i prze-
ciągnij go na paletę, w to miejsce palety, w którym ma zostać umieszczony. Wskazując
blok, upewnij się, że nie wskazujesz jego uchwytu!
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jeśli paleta narzędzi nie jest widoczna na ekranie, kliknij ikonę ([Widok] [Palety]
[Palety narzędzi]) lub naciśnij na klawiaturze kombinację klawiszy CTRL-3. Paleta
powinna pojawić się na ekranie.
Utwórz nową paletę. W tym celu kliknij prawym przyciskiem myszki w pustym obszarze
palety i wybierz z menu kontekstowego opcję Nowa paleta. Następnie wpisz nazwę
nowo utworzonej palety w małym okienku. Na ekranie pojawi się nowa, pusta paleta
narzędzi.
Wstaw blok do rysunku i zwróć uwagę, że nie jest wymagane podawanie kąta obrotu
ani współczynników skali. Jak się można domyślić, parametry bloku zostały odziedzi-
czone po pierwowzorze.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po umieszczeniu bloku w palecie możesz zmienić jego parametry. W tym celu kliknij
wzór prawym przyciskiem myszy i wybierz z menu kontekstowego opcję Właściwo-
ści..., a następnie zmień parametry kreskowania w oknie menedżera właściwości.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Parametry palety
Użytkownik może zmieniać wielkość i kształt palety. Może
również wybrać rodzaj informacji wyświetlanych na palecie
oraz dostosować wielkość ikon.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przykład definiowania
i wstawiania bloku
Definiowanie bloku
Wczytaj plik SLON.DWG. Znajduje się w nim rysunek przedstawiający
słonia. W oparciu o ten rysunek zdefiniuj blok noszący nazwę słoń. SLON.DWG
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Określ przeciwległy narożnik: wskaż punkt z prawej strony, powyżej słonia, „obej-
mując” go w ten sposób oknem
Zdefiniowany został blok noszący nazwę słoń, który można teraz wstawić w różnych
miejscach rysunku. Oryginalny rysunek przedstawiający słonia widnieje na ekranie, ale
teraz stanowi już wstawienie bloku.
Wstawianie bloku
Po zdefiniowaniu bloku można go wstawić do rysunku w różnych miejscach.
Polecenie: [Narzędzia główne][Blok][Wstaw]
Z listy rozwijanej Nazwa wybierz blok słoń.
W oknach Punkt wstawienia oraz Skala włącz przełącznik Określ na ekranie
(w celu określenia punktu wstawienia oraz skali w czasie wstawiania bloku).
Kliknij OK
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wstawiony blok jest o połowę mniejszy od słonia wzorcowego. Można łatwo wstawić
słonia różnej wielkości. Można go nawet spłaszczyć i wydłużyć, podając różne współ-
czynniki skali wzdłuż osi X i Y.
Drzwi 1x1
Podczas definiowania bloku słoń w poprzednim
przykładzie nie interesowaliśmy się wymiarami sło-
nia ani punktem wstawienia. Jednak podczas tworze-
nia bloków warto na nie zwrócić uwagę. Dobrze jest
definiować blok w kwadracie jednostkowym 1x1.
Jeżeli blok zostanie zdefiniowany w takim właśnie
kwadracie, podczas wstawiania współczynniki skali
będą równe wymiarom bloku. Punkt wstawienia po-
winien być umieszczony w takim miejscu, aby
podczas wstawiania można było korzystać z punk-
tów charakterystycznych.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Narzędzia główne][Zmień][Rozbij]
Po wprowadzeniu polecenia wybierz przeznaczone do rozbicia bloki „Wybierz obiekty:”.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
— PISZBLOK
Polecenie PISZBLOK zapisuje blok na dysku (w oddzielnym pliku rysunkowym DWG).
Zapisać można blok zdefiniowany w rysunku, można też zapisać bieżący rysunek jako
blok albo wskazać obiekty, które mają zostać zapisane jako blok dyskowy.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wskaż nowy punkt wstawienia „Podaj punkt bazowy:”. Jeżeli nie określisz współrzęd-
nej Z, zostanie ona przyjęta na podstawie bieżącego poziomu (Elevation).
Jeżeli współrzędna Z punktu wstawienia będzie różna od zera, pojawi się komunikat
„Uwaga: Współrzędna Z punktu bazowego jest różna od zera”.
Właściwości bloków
Blok może składać się z elementów narysowanych w różnych kolorach, liniami różnego
typu i grubości, które są umieszczone na różnych warstwach. Elementy bloku powinny
zwykle przejmować właściwości warstwy, do której należy blok. W niektórych sytu-
acjach, gdy jest pożądane, aby elementy składowe bloku zachowały swoje właściwości
(kolor, typ linii), program AutoCAD to umożliwia.
Obiekty wchodzące w skład bloku mogą pochodzić z różnych warstw. Warstwa 0 pełni
szczególną rolę. W chwili wstawiania bloku jego elementy składowe pochodzące z warstw
innych niż 0 zostaną umieszczone na warstwach, z których pochodzą. Elementy po-
chodzące z warstwy 0 umieszczone zostaną na warstwie bieżącej (aktywnej podczas wsta-
wiania bloku).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jeżeli podczas rysowania elementu kolorem aktywnym będzie konkretny kolor, to zo-
stanie on zawsze zachowany, niezależnie od tego, na której warstwie znajdzie się blok,
ani też który kolor będzie aktywny podczas wstawiania bloku. To samo dotyczy typów
linii, grubości kreski i stylu wydruku.
Jeżeli podczas rysowania elementu nadany mu zostanie kolor JakWarstwa, podczas wsta-
wiania bloku jego kolor będzie uzależniony od tego, czy został on (element, nie blok)
narysowany na warstwie 0, czy też jakiejś innej. Jeśli został narysowany na warstwie 0,
element zostanie umieszczony na warstwie bieżącej i przejmie od niej kolor. Jeśli został
narysowany na innej warstwie, pozostanie na niej i będzie miał taki sam kolor jak ta
warstwa (a nie jak warstwa bieżąca). To samo dotyczy typów linii, grubości kreski i stylu
wydruku.
Jeżeli podczas rysowania elementu nadany mu zostanie kolor JakBlok, podczas wsta-
wiania bloku jego kolor będzie uzależniony wyłącznie od bieżącego koloru aktywnego
podczas wstawiania bloku. Jeżeli aktywny będzie konkretny kolor, element bloku
przyjmie go. Jeżeli podczas wstawiania bloku aktywny będzie kolor JakWarstwa, ele-
ment przejmie kolor od warstwy, na której zostanie umieszczony blok. To samo dotyczy ty-
pów linii, grubości kreski i stylu wydruku.
Reasumując, jeżeli chcesz, aby elementy bloku przejmowały właściwości warstwy, na
której blok został umieszczony (wstawiony), narysuj je na warstwie 0 i nadaj im wła-
ściwość JakWarstwa albo narysuj je na dowolnej warstwie i nadaj właściwość JakBlok.
Powyższe uwagi można zilustrować tabelką. W kółkach zaznaczono symbolicznie kolory,
jakie uzyskają elementy bloku po wstawieniu do rysunku, w zależności od warstwy, na
której zostały narysowane (zanim weszły w skład bloku), koloru aktywnego podczas ry-
sowania oraz koloru aktywnego podczas wstawiania bloku.
Jeżeli zamrozisz warstwę, na której znajdują się bloki, znikną one z ekranu. Zniknie wtedy
cały blok, bez względu na to, na których warstwach znajdują się jego elementy składowe.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Edycja bloków
Redefinicja bloku
Najprostszym sposobem edycji bloku jest jego redefinicja. Jeżeli chcesz zmienić blok,
wstaw go do rysunku (WSTAW), rozbij na elementy składowe (ROZBIJ), a następnie
zmodyfikuj elementy składowe bloku. Po dokonaniu zmian zdefiniuj blok ponownie
(BLOK). Wszystkie miejsca wystąpienia tego bloku w rysunku zostaną uaktualnione zgod-
nie z jego nową definicją. Istnieją jednak bardziej wyrafinowane sposoby edycji bloków.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
** ROZCIĄGNIJ **
Określ punkt rozciągnięcia lub [Baza/Kopiuj/Cofaj/Zakończ]:
sym
z wskaż środek boku sześciokąta
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W celu zakończenia edycji i zachowania zmian wybierz ze wstążki opcję Edyt.., a na-
stępnie kliknij ikonę Zapisz zmiany
Kliknij przycisk OK, by potwierdzić zachowanie zmian.
Zauważ, jak zmienił się blok. Dokonana w nim zmiana została automatycznie uwidocz-
niona we wszystkich miejscach wstawienia (np. zmienił się mały blok z prawej strony).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W celu zakończenia edycji i zachowania zmian wybierz ze wstążki opcję Edyt.., a na-
stępnie kliknij ikonę Zapisz zmiany
Kliknij przycisk OK, by potwierdzić zachowanie zmian.
Powiększ do zakresu rysunku. Zauważ, jak zmienił się blok. Dokonana w nim zmiana
została automatycznie uwidoczniona we wszystkich miejscach jego wstawienia.
Wybierz ze wstążki opcję Edyt.., a następnie kliknij ikonę Usuń z zestawu ro-
boczego
Wybierz obiekty: wskaż polilinię
Wybierz obiekty: ENTER
1 usunięto z zestawu roboczego
W celu zakończenia edycji i zachowania zmian wybierz ze wstążki opcję Edyt.., a na-
stępnie kliknij ikonę Zapisz zmiany
Kliknij przycisk OK, by potwierdzić zachowanie zmian.
Polilinia została usunięta z bloku i zniknęła ze wszystkich miejsc jego wstawienia. Poli-
linia znajdująca się w miejscu bloku poddawanego edycji jest widoczna na ekranie jako
odrębny obiekt (już nie jako element bloku).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Biblioteki bloków
Tworzenie bibliotek zawierających często używane elementy znacznie przyspiesza
i usprawnia tworzenie rysunków. Dzięki zapisaniu bloków w bibliotece unikamy ko-
nieczności ponownego ich definiowania w każdym rysunku.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Definicje wielu bloków można zapisać w jednym, osobnym pliku DWG. Wstawienie
tego pliku do bieżącego rysunku spowoduje udostępnienie biblioteki bloków. Wadą
tego rozwiązania jest duża liczba niepotrzebnych definicji bloków zwiększających
rozmiar rysunku i utrudniająca wstawianie bloków.
Każdy blok może zostać umieszczony w osobnym pliku. Dzięki temu definiujemy
w rysunku tylko te bloki, które są aktualnie potrzebne. Wadą tego rozwiązania jest
duża liczba zawierających bloki plików rysunkowych i wynikające stąd trudności
w poszukiwaniu właściwych bloków. Jeżeli zapisałeś bibliotekę bloków w oddzielnym
katalogu, warto go dodać do ścieżki przeszukiwania AutoCAD-a ( [Opcje]
[Pliki][Ścieżka wyszukiwania plików pomocniczych]).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wskaż w oknie bloki przeznaczone do usunięcia i kliknij przycisk Usuń lub kliknij
przycisk Usuń wszystko, aby usunąć wszystkie nieużywane obiekty (nie tylko bloki).
Jeżeli chcesz usunąć wszystkie zagnieżdżone bloki, włącz znajdujący się na samym
dole okna dialogowego przełącznik Usuń elementy zagnieżdżone.
Automatyczne
rozmieszczanie bloków
Bloki mogą zostać automatycznie rozmieszczone wzdłuż linii szablonu, którą może sta-
nowić inny obiekt, np. odcinek, łuk, okrąg, elipsa, splajn lub polilinia.
Podziel — PODZIEL
Polecenie PODZIEL pozwala rozmieścić bloki (lub punkty) wzdłuż ścieżki. Miejsca
wstawienia wyznaczane są dzięki podziałowi ścieżki na określoną liczbę równych czę-
ści. Podział ten nie prowadzi do zmian fizycznych obiektu, służy tylko do wyznaczenia
miejsc wstawienia.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wskaż stanowiący ścieżkę obiekt „Wybierz obiekt do podziału:” i podaj liczbę segmentów
„Podaj liczbę segmentów lub [Blok]:” lub wybierz opcję Blok.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Linia przerywana wyznacza ścieżkę, wzdłuż której mają zostać rozmieszczone bloki
Zmierz — ZMIERZ
Polecenie ZMIERZ pozwala rozmieścić wzdłuż ścieżki bloki lub punkty. Miejsca wstawie-
nia wyznaczone są przez „zmierzenie” ścieżki segmentami o określonej długości. Podział
ten nie powoduje rozpadu ścieżki na części, służy tylko wyznaczeniu punktów wstawie-
nia. Ponieważ podajemy długość segmentu po jego „zmierzeniu”, może pozostać reszta.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
90
Polecenie: [Narzędzie główne][Rysuj >][Zmierz]
Wybierz obiekt do odmierzenia: wskaż splajn zewnętrzny
Określ długość segmentu lub [Blok]: b
Podaj nazwę wstawianego bloku: kostka
Czy kąt obrotu bloku dopasować do obiektu? [Tak/Nie] <T>: ENTER
Określ długość segmentu: 90
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Bloki dynamiczne
Spójrz na przykładowy blok dynamiczny. Jak widać na powyższym rysunku, w jego skład
wchodzą parametry, takie jak: rozmiar drzwi, kąt otwarcia, grubość ściany, oraz operacje,
takie jak: rozciąganie, odwracanie, przesuwanie.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Parametry
Parametry określają pewne wielkości, które mogą ulegać zmianie po wstawieniu bloku.
Wraz ze zmianą tych parametrów zmieniać się również będą skojarzone z nimi elementy
bloków. Do parametrów przypisujemy operacje, takie jak: przesuwanie, skalowanie, roz-
ciąganie, obracanie, odwracanie, tworzenie szyku, przeglądanie.
Po wybraniu parametru z palety wskaż położenie lub punkt początkowy parametru lub
wybierz opcję „Określ punkt początkowy lub [Nazwa/Etykieta/łAńcuch/Opis/Bazowy/
Paleta/Zestaw wartości]:”.
Nazwa – zmiana nazwy parametru. Podaj nową nazwę parametru „Podaj nazwę
parametru:”.
Etykieta – zmiana etykiety parametru. Etykieta jest wyświetlana na ekranie.
Podaj nową etykietę parametru „Podaj etykietę właściwości:”.
łAńcuch – umożliwia automatyczną zmianę parametru po zmianie innego para-
metru w bloku. W odpowiedzi na „Wykonać skojarzone operacje, gdy
parametr jest edytowany przez inną operację? [Tak/Nie] <Nie>:”
zdecyduj, czy parametr ma zostać poddany łańcuchowi operacji.
Opis – opis parametru.
Bazowy – umożliwia określenie położenia bazowego parametru „Podaj położe-
nie bazowe:”.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Operacje
Operacje to czynności przypisane do parametrów, takie jak: przesuwanie, skalowanie,
rozciąganie, obracanie, odwracanie, tworzenie szyku, przeglądanie. Operacje mogą do-
tyczyć wszystkich lub tylko wybranych elementów bloku. Przed przypisaniem operacji
należy wstawić do bloku odpowiedni parametr.
Przesuwanie
Przesuwanie umożliwia przemieszczenie wybranych elementów we wstawionym bloku.
Działa odnośnie do następujących parametrów: Punktowy, Liniowy, Biegunowy, XY.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zapisz definicję bloku i zamknij edytor bloków. Wstaw blok. Kliknij go. We wnętrzu okrę-
gu pojawi się jasnoniebieski kwadrat. Kliknij go i zmień położenie okręgu (położenie
prostokąta nie ulega zmianie).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Skalowanie
Skalowanie umożliwia zmianę skali (powiększenie lub zmniejszenie) wybranych ele-
mentów we wstawionym bloku. Działa odnośnie do następujących parametrów: Linio-
wy, Biegunowy, XY.
Rozciąganie
Rozciąganie umożliwia rozciągnięcie wybranych elementów we wstawionym bloku.
Działa odnośnie do następujących parametrów: Liniowy, Biegunowy, XY.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zapisz definicję bloku i zamknij edytor bloków. Wstaw blok. Kliknij go. Na ekranie pojawią
się jasnoniebieskie strzałki. Do prawej przypisano operację rozciągania. Kliknij ją i zmień
wymiar bloku.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Rozciąganie biegunowe
Rozciąganie biegunowe umożliwia rozciągnięcie i obrót wybranych elementów we
wstawionym bloku. Działa odnośnie do następujących parametrów: Biegunowy.
Obracanie
Obracanie umożliwia obrócenie wybranych elementów we wstawionym bloku. Działa
odnośnie do następujących parametrów: Obracania.
Zdefiniuj blok składający się z prostokąta, który można obracać wokół środka. Kąt obrotu
musi być wielokrotnością 45 stopni.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zapisz definicję bloku i zamknij edytor bloków. Wstaw blok. Kliknij go. We wnętrzu pro-
stokąta pojawi się jasnoniebieski okrąg. Kliknij go i zmień kąt obrotu bloku.
Warto pamiętać, że obracane mogą być wszystkie elementy bloku lub tylko niektóre
z nich.
Odwracanie
Odwracanie umożliwia lustrzane odbicie wybranych elementów względem zdefiniowa-
nej prostej. Działa odnośnie do następujących parametrów: Odwracanie.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zapisz definicję bloku i zamknij edytor bloków. Wstaw blok. Kliknij go. We wnętrzu sym-
bolu pojawi się jasnoniebieska strzałka. Kliknij ją i dokonaj odbicia lustrzanego sym-
bolu drzwi.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Szyk
Szyk umożliwia automatyczne powielenie elementów bloku w taki sposób, aby odpo-
wiadały np. zmienionym wymiarom bloku. Działa odnośnie do następujących parame-
trów: Liniowy, Biegunowy, XY.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przeglądanie
Przeglądanie umożliwia wybór na liście zestawu parametrów bloku. W zależności od
wyboru zmieniać się mogą wymiary, położenie i widoczność elementów bloku. Działa
odnośnie do parametru Widoczność.
Dopasowanie
Parametr dopasowania umożliwia automatyczne dopasowanie bloku do innych elementów
rysunku. Gdy blok zostanie przesunięty nad istniejący element, zostanie on automa-
tycznie do niego dopasowany, w sposób zgodny z definicją parametru. Podczas defi-
niowania parametru użytkownik określa kąt dopasowania; może również wybrać dopa-
sowanie prostopadłe oraz styczne.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Ponieważ parametr dopasowania nie wymaga żadnej operacji, zapisz definicję bloku i za-
mknij edytor bloków. Wstaw blok. Kliknij go. We wnętrzu symbolu pojawi się jasnoniebie-
ski symbol dopasowania. Kliknij symbol dopasowania i dopasuj blok do dowolnego uko-
śnego odcinka.
Stany widoczności
W bloku można zdefiniować wiele stanów widoczności. W każdym stanie można indy-
widualnie określić, czy dany element bloku ma być widoczny, czy ukryty. W różnych
stanach widoczności mogą być widoczne całkiem różne elementy bloku.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Panel narzędzi stanów widoczności jest aktywny tylko wtedy, gdy umieszczono w bloku
parametr widoczności.
Zdefiniuj blok zawierający okrąg i prostokąt oraz trzy stany widoczności: w pierwszym
ma być widoczny tylko okrąg, w drugim wyłącznie prostokąt, a w trzecim widoczne
mają być obie te figury.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Ostatnio zdefiniowany stan jest aktualny, o czym świadczy widniejący obok niego nie-
bieski znacznik. W naszym przypadku aktualny jest stan prokrąg.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Centrum danych
projektowych
Centrum danych może automatycznie znikać z ekranu, gdy nie jest używane (autoukrywa-
nie); można je również przyczepić do brzegu ekranu. Użytkownik ma również możliwość
korzystania z danych projektowych znajdujących się w internecie. Ponadto za pomocą
centrum danych projektowych można łatwo tworzyć palety narzędzi.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Widok][Palety][DesignCenter] ADC
Istnieje możliwość otwarcia centrum danych projektowych za pomocą menu lub ikony,
można również nacisnąć na klawiaturze kombinację klawiszy CTRL-2. Jeżeli okno
centrum danych projektowych będzie widoczne na ekranie w chwili zakończenia pracy
z AutoCAD-em, pojawi się również po ponownym jego uruchomieniu.
Na górze okna centrum znajdują się trzy zakładki umożliwiające łatwy dostęp do danych
projektowych.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Okno nawigacyjne
Okno nawigacyjne znajduje się domyślnie z lewej strony okna centrum i służy do wyboru
dysku, katalogu, rysunku oraz rodzaju danych, np. bloków, stylów wymiarowych itp.
W oknie nawigacyjnym może zostać wyświetlone drzewo katalogów, lista otwartych
rysunków lub lista rysunków używanych ostatnio w centrum.
Paleta
Paleta znajduje się z prawej strony okna centrum danych projektowych. W jej oknie wy-
świetlane są dane projektowe: foldery, rysunki, bloki, odnośniki, style, rozmieszczenia
wydruku, mapy bitowe oraz dane ze stron WWW. Z okna tego przeciągamy do bieżą-
cego rysunku dane projektowe.
Ikony sterujące
Na górze okna centrum danych projektowych znajdują się ikony sterujące.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Bloki – bloki
Odnośniki – odnośniki
Rodzaje linii – typy linii
Style szczegółu – style szczegółu
Style tabeli – style tabelek
Style tekstu – style napisów
Style widoku przekroju – style widoku przekroju
Style wielolinii odniesienia – style wielolinii odniesienia
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wstawianie bloków
Dzięki centrum danych projektowych możliwe jest wstawienie bloku do rysunku na
dwa następujące sposoby:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wskaż w oknie nawigacyjnym plik BIBLBLO.DWG, rozwiń dane, klikając znaczek , a na-
stępnie wybierz Bloki.
Następnie kliknij prawym przyciskiem myszy ikonę Drzewo1. Wybierz opcję Wstaw
blok....
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Rozpocznij edycję nowego rysunku. Wyświetl okno centrum danych projektowych. Znajdź
plik BIBLBLO1.DWG znajdujący się wśród plików przykładowych książki.
Ustaw jednostki.
Polecenie: JEDN
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kliknij OK. Następnie wstaw blok, przeciągając go z okna palety do obszaru rysunku
za pomocą lewego przycisku myszy. Powiększ do zakresu Zoom-Zakres.
Polecenie: JEDN
Kliknij OK. Wstaw blok, przeciągając go z okna palety do obszaru za pomocą lewego
przycisku myszy.
Zwróć uwagę, że blok ten jest 10 razy mniejszy niż poprzednio. Zmiana współczynnika
skali jest wynikiem zmiany jednostek wstawiania bloku (1 centymetr ma 10 mili-
metrów).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wyszukiwanie
Centrum danych projektowych umożliwia poszukiwanie rysunków spełniających okre-
ślone kryteria pod względem zawartości: bloków, odnośników warstw, rozmieszczeń
wydruku, typów linii, stylów napisów oraz stylów wymiarowych. W celu rozpoczęcia
poszukiwania kliknij znajdującą się w oknie centrum danych projektowych ikonę Szukaj.
Blok został odnaleziony i wyświetlony na dole okna. Wstaw ten blok do rysunku bieżą-
cego, przeciągając i puszczając go w obszarze rysunku. Zamiast wstawiać blok do ry-
sunku, możesz wczytać dane do palety. W tym celu naciśnij prawy przycisk myszy i wy-
bierz z menu kontekstowego Wczytaj do palety.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kreskowanie
Dzięki centrum danych projektowych i technice „przeciągnij i upuść” można sprawnie
wykonać kreskowanie. W oknie centrum wyświetlamy zawartość pliku zawierającego defi-
nicje wzorów kreskowania (typu PAT), a następnie przeciągamy wybrany wzór do wnę-
trza kreskowanego obiektu.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Rysunek
aksonometryczny
Siatka aksonometryczna
Siatka aksonometryczna odpowiednio pochyla li-
nie kursora na ekranie, co ułatwia tworzenie ry-
sunku aksonometrycznego. Płaszczyzny aksono-
metryczne to płaszczyzny umowne — w rzeczy-
wistości rysujemy ciągle w płaszczyźnie XY bie-
żącego układu współrzędnych. Do dyspozycji ma-
my trzy płaszczyzny aksonometryczne: lewą,
prawą i górną. Bieżącą płaszczyznę można łatwo zmieniać w trakcie rysowania (naci-
skając kombinację klawiszy CTRL-E lub F5). Po włączeniu siatki aksonometrycznej linie
kursora są rysowane ukośnie w stosunku do płaszczyzny. Dwie osie nachylone do pozio-
mu pod kątem 90 i 150 wyznaczają lewą płaszczyznę aksonometryczną, osie nachylo-
ne pod kątem 30 i 90 — prawą płaszczyznę, natomiast osie nachylone pod kątem 30 i 150
wyznaczają górną płaszczyznę.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Włączanie i wyłączanie
siatki aksonometrycznej
Siatkę aksonometryczną można włączyć w oknie dialogowym ustawień rysunku. Kliknij
prawym przyciskiem myszy w linii statusowej przełącznik Tryb skoku i wybierz z me-
nu kontekstowego opcję Ustawienia....
Polecenie IZO
Polecenie IZO umożliwia wybór płaszczyzny aksonometrycznej. Polecenie to wpisujemy
z klawiatury. Po wybraniu polecenia, w odpowiedzi na „Podaj ustawienia płaszczyzny
izometrycznej [Lewa/Górna/Prawa] <Prawa>:” wybierz jedną z płaszczyzn aksono-
metrycznych.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Narzędzia główne][Rysuj][Elipsa]
[Oś, koniec]
Określ początek osi elipsy lub[łUk/śrOdek/Izo]: izo
Określ środek okręgu izo:
wskaż środek okręgu
Określ promień okręgu izo lub [śreDnica]:
podaj promień
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kreskowanie
Jeżeli uzyskany efekt nie spełnia oczekiwań, można je bez trudu zmienić i ponawiać
próby aż do uzyskania zadowalających rezultatów. Można również nakazać odczytanie
parametrów kreskowania pochodzących z innego, istniejącego już w rysunku kreskowa-
nia (tzw. dziedziczenie parametrów kreskowania). Kreskowanie jest domyślnie zespolone
z granicą obszaru kreskowanego. Dzięki temu zmiana granicy kreskowanego obszaru po-
woduje automatyczne dopasowanie kreskowania do nowej granicy. Istniejące kreskowanie
zespolone można zmodyfikować za pomocą poleceń dostępnych na karcie kontekstowej
Tworzenie kreskowania lub komendy EDKRESK. Można określić nowy wzór, współ-
czynnik skali, styl, kąt obrotu.
Kreskowanie można przycinać, granica kreskowania nie musi być dokładnie zamknięta
(można określić tolerancję, czyli dopuszczalną wielkość szczelin, aby granica została uzna-
na za zamkniętą), podczas tworzenia kreskowania można określić jego kolejność wzglę-
dem innych obiektów rysunkowych lub obiektów tworzących granicę kreskowania, kre-
skowanie można łatwo umieścić na palecie narzędzi poprzez przeciągnięcie go z rysunku na
paletę, podczas lokalizowania punktów charakterystycznych kreskowania nie są brane
pod uwagę, dzięki czemu nie są lokalizowane punkty obiektów tworzących kreskowanie.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przykładowe kreskowania
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kreskowanie — KRESKUJ
Polecenie KRESKUJ umożliwia zakreskowanie wybranego obszaru. Granica kresko-
wanego obszaru może być generowana automatycznie lub wskazana na ekranie przez
użytkownika. Użytkownik wybiera pożądany wzór kreskowania oraz jego parametry (np.
kąt obrotu, współczynnik skali). Kreskowania są standardowo zespolone z granicą kre-
skowania; zmiana granicy powoduje automatyczne dopasowanie kreskowania do nowej
granicy.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zachowywanie obwiedni
To polecenie umożliwia określenie, czy automatycznie wyznaczona granica kreskowania
(polilinia lub region) ma zostać zachowana po zakreskowaniu obszaru, czy ma zostać
usunięta.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wykrywanie wysp
Opcje umożliwiające określenie stylu wykrywania wysp znajdują się na wstążce: [Two-
rzenie kreskowania][Opcje >].
Normalne wykrywanie – styl normalny. Kolejne granice obszarów pełnią rolę
wysp przełączników: włączają i wyłączają kreskowanie.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kreskowanie zespolone
Kreskowanie jest standardowo zespolone z granicą kreskowania, czyli zmiana granicy kre-
skowanego obszaru pociągnie za sobą zmiany samego kreskowania. Użytkownik może na-
kazać tworzenie kreskowania niezespolonego przez wyłączenie przełącznika Zespolone.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Naciśnij przycisk .
Naciśnij przycisk
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Naciśnij przycisk
Naciśnij przycisk
Naciśnij przycisk
Naciśnij przycisk
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Naciśnij przycisk .
Rezultat można osiągnąć o wiele szybciej. Wystarczy ograniczyć liczbę obiektów, które
mają zostać wzięte uwagę podczas wyznaczania granicy kreskowania. Wykonaj nastę-
pujące czynności:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
P1
P2
P8 P7
P6
P4
P3 P5
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Oddzielne kreskowania
W przypadku kreskowania kilku różnych obszarów tym samym wzorem kreskowania
można określić, czy utworzone kreskowanie ma być jednym obiektem, czy też dla każdej
obwiedni ma zostać utworzone oddzielne kreskowanie. Decyduje o tym przełącznik
([Tworzenie kreskowania][Opcje >][Utwórz osobne kreskowanie]).
Otwórz rysunek HPGAPTOL.DWG. Zakreskuj wnętrze obiektu. HPGAPTOL.DWG
Próba zakreskowania obiektu nie powiedzie się — po wskazaniu punktu na ekranie po-
jawi się komunikat:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kliknij Zamknij
Na ekranie pojawi się komunikat informujący, że granica kreskowania nie jest zamknięta,
ale rozmiar szczelin jest mniejszy od tolerancji przerwy szczeliny granicy kreskowania.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Granica kreskowania nie jest zamknięta, ale mimo to kreskowanie zostało wykonane
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Odtworzenie obwiedni
Istnieje możliwość odtworzenia obwiedni kreskowania. W tym celu rozpocznij edycję
kreskowania (kliknij dwukrotnie kreskowanie pozbawione obwiedni) i skorzystaj z przyci-
sku Odtwórz obwiednię.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Proste kreskowanie
Proste kreskowanie wykonywane jest za pomocą odcinków ciągłych narysowanych pod
określonym kątem i oddalonych od siebie o określoną odległość. Użytkownik określa
odległość między kreskami oraz kąt ich nachylenia. Zaletą tego rodzaju kreskowania jest
możliwość precyzyjnego określenia odległości dzielącej kreski. Aby utworzyć kreskowanie
tego typu, wywołaj polecenie [Narzędzia główne][Rysuj][Kreskowanie] i z li-
sty Typ kreskowania wybierz Zdefiniowany przez użytkownika. Następnie określ
parametry kreskowania.
30°
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Opcje][Pomoce rysunkowe]
Kreskowanie z zastosowaniem
palety narzędzi
Palety narzędzi umożliwiają łatwy dostęp do wzorów kreskowania. Najczęściej używa-
ne wzory kreskowania (wraz z parametrami takimi jak skala, kąt obrotu) można zgru-
pować w łatwo dostępnych paletach i wykorzystywać za pomocą metody „przeciągnij
i upuść”. Wystarczy kliknąć wzór kreskowania umieszczony w palecie i przeciągnąć go
do wnętrza obszaru przeznaczonego do zakreskowania.
W celu wyświetlenia (oraz ukrycia) palety narzędzi na ekranie możemy posłużyć się
kombinacją klawiszy CTRL-3. Wzory kreskowania znajdują się w zakładce palety o na-
zwie Kreskowania i wypełnienia.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jeżeli paleta narzędzi nie jest widoczna na ekranie, to ją wyświetl, naciskając kombi-
nację klawiszy CTRL-3 na klawiaturze. Po lewej stronie palety znajdują się zakładki.
Odszukaj zakładkę o nazwie Kreskowania i wypełnienia. Nazwy zakładek są wy-
świetlane w postaci skróconej; wystarczy umieścić na chwilę kursor nad nazwą zakładki
i jej pełna nazwa zostanie wyświetlona.
W celu dostania się do tej palety kliknij na samym dole, tuż poniżej zakładek palet.
Pojawi się menu kontekstowe, które umożliwi wybór poszukiwanej palety.
W oknie palet, pod napisem Kreskowanie ISO, zlokalizuj w palecie ikonę symboli-
zującą żwir, o następującym kształcie: . Kliknij tę ikonę.
Określ punkt wstawienia: wskaż punkt
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Można określić: rodzaj kreskowania, nazwę wzoru, kąt obrotu, współczynnik skali, gęstość
i grubość kreski. Można również określić właściwości ogólne, takie jak: kolor, warstwa,
typ linii, styl wydruku oraz grubość kreski.
Jeżeli paleta narzędzi nie jest widoczna na ekranie, to ją wyświetl, naciskając kombina-
cję klawiszy CTRL-3 na klawiaturze.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kliknij prawym przyciskiem myszy ikonę w palecie narzędzi i wybierz z menu kontek-
stowego opcję Właściwości
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wypełnianie obszarów
AutoCAD daje możliwość wypełniania zamkniętych obszarów jednolitym kolorem.
Wypełnienie obszarów polega na kreskowaniu wzorem SOLID. Aby wypełnić zamknięty
obszar, skorzystaj ze standardowego narzędzia do tworzenia kreskowań.
Następnie z listy rozwijanej Typ kreskowania wybierz Bryła, a potem wybierz odpo-
wiedni bieżący kolor z listy rozwijanej Kolor kreskowania. Następnie w tradycyj-
ny sposób określ granicę przeznaczonego do wypełnienia obszaru.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wypełnienie gradientowe
GRADIENT
Wypełnienie gradientowe daje możliwość uzyskania ciekawych efektów przejść kolorów.
Dzięki niemu kolor nie musi być jednakowy w całym wypełnianym obszarze. Kolor gra-
dientu może przechodzić stopniowo z jednego w drugi (wypełnienie dwukolorowe) lub mo-
że zmieniać się intensywność koloru (wypełnienie jednokolorowe).
[Narzędzia główne][Rysuj][Gradient]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Dopasuj nasycenie koloru, wpisując w polu Zabarwienie wartość 74, i naciśnij ENTER, by
zatwierdzić. Nasycenie można również dopasować za pomocą suwaka zabarwienia.
.
Wpisz w polu Kąt gradientu wartość 45 i naciśnij ENTER, by zatwierdzić.
Na ekranie widoczny jest efekt wypełnienia, które ciągle możesz modyfikować za po-
mocą odpowiednich narzędzi dostępnych na wstążce. Przykładowo możesz zmienić za-
barwienie za pomocą suwaka, a efekty zmian będą na bieżąco wyświetlane na ekranie.
Edycja kreskowania
Aby wprowadzić zmiany w już istniejącym kreskowaniu (lub wypełnieniu), wystarczy
kliknąć go dwukrotnie lewym przyciskiem myszy. Na wstążce pojawi się karta, taka
sama jak podczas tworzenia kreskowania za pomocą polecenia KRESKUJ, ale nosząca
nazwę Edytor kreskowania.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Rysunek prototypowy
(szablon)
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W polu Nazwa pliku: wpisz nazwę, pod którą rysunek prototypowy (szablon) ma zostać
zapisany. Kliknij przycisk Zapisz.
Następnie umieść opis szablonu w polu Opis. Opis ten będzie wyświetlany w okienku
Opcje szablonu podczas wyboru rysunku prototypowego. Wybierz z listy Jednostki
miary typ jednostek stosowanych w rysunku. Można wybrać z niej jednostki metryczne
(Metryczne) albo angielskie (Angielskie).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Regiony
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
P1
P2
[Rysuj][Obwiedn] OBW
Wybierz opcję Region z listy rozwijanej Typ obiektu. W celu wskazania punktu we-
wnętrznego i utworzenia regionu kliknij przycisk Wskaż punkty i w odpowiedzi na za-
pytanie „Wskaż punkt wewnętrzny:” wybierz punkt wewnętrzny.
Tworzenie obwiedni
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
P1
Polecenie: [Rysuj][Obwiedn]
Wybierz Region z listy rozwijanej Typ obiektu
Kliknij przycisk Wskaż punkty
Wskaż punkt wewnętrzny: P1
Wskaż punkt wewnętrzny: ENTER
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Edycja regionów
Na regionach można wykonać trzy podstawowe operacje edycyjne: dodawanie (SUMA),
odejmowanie (RÓŻNICA) i znajdowanie części wspólnej (ILOCZYN). Powyższe pole-
cenia działają w przypadku regionów; nie działają w odniesieniu do zwykłych obiektów.
Jeżeli przykładowo zechcesz „odjąć” okrąg od prostokąta, najpierw przekształć prosto-
kąt i okrąg w regiony (polecenie REGION), a dopiero później wykonaj operację odej-
mowania regionów (RÓŻNICA).
SUM
Wskaż regiony, które mają zostać połączone („Wybierz obiekty:”).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: sum
Wybierz obiekty: P1
Wybierz obiekty: P2
Wybierz obiekty: P3
Wybierz obiekty: P4
Wybierz obiekty: ENTER
P1
P2
P3
P4
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
RÓŻ
Wskaż regiony, od których mają być odejmowane inne regiony („Wybierz bryły i regiony
do odjęcia... Wybierz obiekty:”). Następnie wskaż regiony, które mają zostać odjęte
(„Wybierz bryły i regiony do odjęcia... Wybierz obiekty:”).
Jeżeli wskażesz kilka regionów, od których mają być odejmowane inne obiekty, wskazane
regiony zostaną najpierw automatycznie połączone za pomocą polecenia SUMA, a na-
stępnie wykonana zostanie operacja odejmowania.
Odejmij regiony przedstawione na rysunku REGSUBTRACT.DWG. REGSUBTRACT.DWG
Polecenie: róż
Wybierz bryły i regiony do odjęcia...
Wybierz obiekty: P1
Wybierz obiekty: ENTER
Wybierz bryły i regiony do odjęcia...
Wybierz obiekty: P2
Wybierz obiekty: ENTER
P1
P2
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
IL
Wskaż regiony, z których ma zostać utworzone przecięcie („Wybierz obiekty:”).
Jeżeli wskazane regiony nie będą miały części wspólnej (), nie zostanie utworzony
żaden region, a oryginalne regiony zostaną skasowane. Towarzyszyć temu będzie
komunikat: „Należy wybrać przynajmniej 2 brył, powierzchni lub współpłaszczyzno-
wych regionów.”.
Polecenie: il
Wybierz obiekty: P1
Wybierz obiekty: P2
Wybierz obiekty: P3
Wybierz obiekty: P4
Wybierz obiekty: ENTER
P1
P2
P3
P4
Kasowanie pierwowzorów
Podczas tworzenia regionów za pomocą polecenia REGION zmienna DelObj pełni
szczególną rolę. Określa ona, czy po utworzeniu regionu pierwowzory mają zostać usu-
nięte. Po wprowadzeniu z klawiatury DELOBJ zadane zostaje pytanie „Podaj nową
wartość DELOBJ <3>:” Podaj jedną z wartości: –3, –2, –1, 0, 1, 2, 3.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Narzędzia główne][Zmień][Rozbij] R
W odpowiedzi na komunikat „Wybierz obiekty:” wskaż przeznaczone do rozbicia regiony.
Wskazane regiony zostaną rozbite na elementy proste: odcinki, łuki, krzywe.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Multilinie
Poniższy rysunek został bardzo szybko wykonany za pomocą multilinii. Zwróć uwagę
na tworzone przez nie połączenia.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Multilinia — MLINIA
Podczas projektowania wielokrotnie zachodzi potrzeba narysowania odcinków równole-
głych (np. podczas rysowania rzutu budynku itp.). Do tego celu można wykorzystać multili-
nię. Każdy odcinek równoległy wchodzący w jej skład może być rysowany indywidualnym
kolorem i typem linii. Liczbę linii, kolor, typ linii oraz ich wzajemną odległość określamy
w stylu multilinii. W jednym rysunku zdefiniowanych może być wiele stylów.
Góra Dół
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Skala = 1 Skala = 2
sTyl – umożliwia określenie, którym stylem powinna być rysowana
multilinia. W odpowiedzi na komunikat „Podaj nazwę stylu
multilinii lub [?]:” wpisz nazwę stylu lub znak zapytania i wy-
świetl listę dostępnych stylów.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Multilinia standardowo rysowana jest jako linia podwójna, zatem nie pojawia się po-
trzeba zmiany stylu. Pozostawimy też justowanie górne. Zmienimy tylko współczynnik
skali tak, aby odległość pomiędzy liniami była większa.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Ustal bieżący – bieżący styl multilinii. Wybierz go z listy Style:. Jeżeli nie
zdefiniowałeś ani nie wczytałeś żadnego stylu, dostępny będzie
wyłącznie predefiniowany styl noszący nazwę STANDARD.
Nowy... – tworzy nową definicję stylu multilinii.
Zmień... – umożliwia modyfikację wybranego stylu multilinii.
Zmień nazwę – zmienia nazwę wybranego stylu.
Usuń – usuwa wskazany styl.
Wczytaj... – wczytuje definicję stylu multilinii z biblioteki. Wyświetlone
zostaje okno dialogowe umożliwiające wskazanie stylu prze-
znaczonego do wczytania. W oknie tym znajduje się przycisk
Plik... umożliwiający wybranie innej biblioteki. Pliki zawierają-
ce biblioteki stylów multilinii mają standardowe rozszerzenie
MLN. Standardowa biblioteka znajduje się w pliku ACAD.MLN.
Stylu wczytanego z biblioteki nie można zmodyfikować.
Zapisz... – zapisuje w bibliotece bieżący styl multilinii. Pliki zawierające
definicje multilinii to pliki tekstowe mające rozszerzenie
MLN. Wpisz w oknie dialogowym nazwę pliku. Jeżeli wskażesz
istniejący już plik, definicja stylu z rysunku zostanie do niego
dopisana.
Opis: – opis stylu multilinii (maksimum 255 znaków).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Definiowanie stylu
Podczas definiowana stylu multilinii dobrze jest zachować następującą kolejność dzia-
łań: wywołaj polecenie MLSTYL i kliknij przycisk Nowy..., aby zdefiniować styl.
Wpisz nazwę stylu w polu Nazwa nowego stylu i z listy Rozpocznij z: wybierz styl,
od którego ma on odziedziczyć parametry. Następnie kliknij przycisk Kontynuacja
i określ parametry stylu.
Zdefiniowany w ten sposób styl będzie dostępny wyłącznie w bieżącym rysunku. Jeżeli
chcesz go wykorzystać w innych rysunkach, zapisz go w bibliotece stylów, klikając przy-
cisk Zapisz....
Modyfikacja linii
Po naciśnięciu przycisku Kontynuacja wyświetlone zostaje okno dialogowe umożli-
wiające dodawanie, usuwanie i modyfikację linii tworzących multilinię. W skład stylu
może wchodzić maksymalnie 16 linii.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Standardowo końcówki multilinii są otwarte, można jednak nakazać zamykanie ich od-
cinkiem prostym lub łukiem.
Zdefiniuj styl M1 i narysuj multilinię taką, jak pokazano na poniższym rysunku. Multi-
linia powinna być wypełniona w środku kolorem zielonym.
Polecenie: MLSTYL
Kliknij przycisk Nowy...
Wpisz nazwę stylu M1
Kliknij przycisk Kontynuacja
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zauważ, że zdefiniowane są już dwa odcinki. Nowy styl odziedziczył definicję od stylu
bieżącego (predefiniowanego stylu STANDARD, w którym występują właśnie dwa od-
cinki). Pozostaje nam tylko zdefiniować odcinek środkowy, który powinien być nary-
sowany linią przerywaną.
Definicja stylu umieszczona jest w bieżącym rysunku i zostanie zapisana razem z nim.
Po zdefiniowaniu stylu M1 narysujemy multilinię, wykorzystując ten styl.
Polecenie: MLINIA
Określ punkt początkowy lub [Wyrównanie/skaLa/sTyl]: P1
Określ następny punkt: P2
Określ następny punkt lub [Cofaj]: P3
Określ następny punkt lub [Zamknij/Cofaj]: P4
Określ następny punkt lub [Zamknij/Cofaj]: P5
Określ następny punkt lub [Zamknij/Cofaj]: ENTER
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: EDMLIN
Wybierz narzędzie Otwarty trójnik:
Polecenie: EDMLIN
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Palety
Palety narzędzi mogą być przezroczyste, przez co nie zasłaniają rysunku, co sprawia,
że elementy rysunku znajdujące się pod nimi są widoczne na ekranie. Użytkownik mo-
że dostosować stopień przezroczystości palety do swoich indywidualnych wymagań.
Ponadto przezroczysta może być również linia poleceń.
Użytkownik może w łatwy sposób zmienić nazwę palety. Palety mogą być eksportowane
do pliku zewnętrznego; mogą być również z pliku importowane. Dzięki temu użytkow-
nik ma możliwość przechowywania swoich palet oraz dzielenia się nimi z innymi użyt-
kownikami.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Umieszczenie narzędzia na palecie jest bardzo łatwe. Wskaż obiekt na rysunku i prze-
ciągnij go na paletę, w to miejsce palety, w którym ma zostać umieszczony. Wskazując
obiekt, upewnij się, że nie wskazujesz żadnego z jego uchwytów!
Jeśli paleta narzędzi nie jest widoczna na ekranie, naciśnij na klawiaturze kombinację
klawiszy CTRL-3. Paleta powinna pojawić się na ekranie.
Utwórz nową paletę. W tym celu kliknij prawym przyciskiem myszki w pustym obszarze
palety i wybierz z menu kontekstowego opcję Nowa paleta. Następnie wpisz nazwę
nowo utworzonej palety w małym okienku. Na ekranie pojawi się nowa, pusta paleta
narzędzi.
Znajdujący się na rysunku okrąg został zakreskowany za pomocą wzoru o nazwie ANSI31,
kąt kreskowania 12 stopni, współczynnik skali 1.2. W celu umieszczenia kreskowania na
palecie wskaż to kreskowanie kursorem (nie w miejscu uchwytu) i przeciągnij do
obszaru palety.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kreskowanie pojawi się na palecie. Zmień jego nazwę. Kliknij je prawym przyciskiem
myszki i wybierz z menu kontekstowego opcję Zmień nazwę, a następnie wpisz nową
nazwę, np. Moje1.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zastosuj nowe narzędzie. Kliknij ikonę odcinka na palecie. W linii poleceń pojawi się
komunikat: „Określ pierwszy punkt:”. Wskaż punkt początkowy odcinka, a następnie
punkt końcowy.
Zwróć uwagę, że rysowane odcinki mają kolor zielony. Dzieje się tak dlatego, że są one
rysowane na zielonej warstwie o nazwie 1, mimo że bieżącą warstwą jest warstwa 0.
Odcinek na palecie odziedziczył parametry od obiektu z rysunku (pierwowzoru nary-
sowanego na warstwie 1).
Na zakończenie wstaw do palety blok. Sposób postępowania nie różni się od omówio-
nego wcześniej. Przeciągnij blok do obszaru palety.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wstaw blok do rysunku i zwróć uwagę, że nie jest wymagane podawanie kąta obrotu
ani współczynników skali. Jak się można domyślić, parametry bloku zostały odziedzi-
czone po pierwowzorze.
Kliknij prawym przyciskiem myszki dowolny pusty obszar palety i wybierz z menu
kontekstowego opcję Dostosuj polecenia....
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zwróć uwagę, że warstwą bieżącą jest warstwa 0. Narysuj wymiar za pomocą nowo
utworzonego narzędzia na palecie.
Narysowany wymiar będzie znajdował się na warstwie Wymiary i będzie miał przypi-
sany kolor tej warstwy (czerwony).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Grupy palet
Użytkownik może grupować palety i wyświetlać na ekranie tylko te palety, które znaj-
dują się w wybranej grupie.
Kliknij prawym przyciskiem myszy w pustym obszarze palety i wybierz z menu prawe-
go przycisku myszki opcję Dostosuj palety.... W oknie grup palet (po prawej stronie)
widać istniejące grupy palet.
Dla zachowania klarowności zwiń istniejące grupy, klikając symbole „minus” znajdują-
ce się po lewej stronie grup.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W prawym oknie, w pustym obszarze poniżej listy, kliknij prawym przyciskiem myszy
i wybierz opcję Nowa grupa
Wpisz nawę grupy, np. GRUPA 1
W podobny sposób utwórz grupę o nazwie np. GRUPA 2
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jeśli chcesz wyświetlić wszystkie palety, wybierz z menu kontekstowego opcję Wszystkie
palety.
W celu włączenia lub wyłączenia autoukrywania kliknij belkę palety (znajdującą się
zwykle po prawej stronie palety) prawym przyciskiem myszy i posłuż się przełączni-
kiem Autoukrywanie.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W celu usunięcia palety kliknij jej zakładkę prawym przyciskiem myszy i wybierz z menu
kontekstowego opcję Usuń paletę. AutoCAD poprosi o potwierdzenie decyzji usunięcia
palety.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kliknij belkę palety prawym przyciskiem myszy i wybierz z menu kontekstowego opcję
Dostosuj palety.... Następnie wskaż paletę przeznaczoną do zapisania w pliku prawym
przyciskiem myszki i wybierz z menu kontekstowego opcję Eksportuj.... Palety zapi-
sywane są w plikach z rozszerzeniem XPG.
W celu wczytania palety z pliku XPG kliknij belkę palety prawym przyciskiem myszy
i wybierz z menu kontekstowego opcję Dostosuj palety.... Następnie kliknij prawym
przyciskiem myszki i wybierz z menu kontekstowego opcję Importuj... i wskaż plik
zawierający paletę przeznaczoną do wczytania.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zapytania
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Następnie wskaż pierwszy punkt „Określ pierwszy punkt:” i drugi punkt „Określ dru-
gi punkt::”. AutoCAD wyświetli odległość między punktami na rysunku oraz w oknie
tekstowym.
Promień
Aby dowiedzieć się, jaki jest promień i średnica okręgu lub łuku, wybierz ikonę
Promień. Następnie wskaż promień lub łuk przeznaczony do zmierzenia „Wybierz łuk
lub okrąg:”.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kąt
Skorzystaj z ikony Kąt w celu zmierzenia kąta między dwoma odcinkami, kąta
rozwarcia łuku lub wycinka okręgu. Wskaż obiekt przeznaczony do zmierzenia
„Wybierz łuk, okrąg, linię lub <Określ wierzchołek>:”.
Pomiar kąta
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
P1 P4 P5 P6
2 2 2
P8 P7
1 1 1
P2 P3
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: OBWIEDNIA
Z listy Typ obiektu: wybierz Region
Polecenie: ROZ
Wybierz obiekty: P2
Wybierz obiekty: ENTER
Wybierz bryły, powierzchnie i regiony do odjęcia...
Wybierz obiekty: P3
Określ przeciwległy narożnik: P4
Wybierz obiekty: ENTER
Zwróć uwagę, że utworzony region został umieszczony na rysunku jako osobny obiekt.
Jeżeli nie jest potrzebny, najlepiej skasuj go od razu.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Powierzchnia=19 m2 Powierzchnia=22 m2
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W celu dokładnego określenia jednostek oraz mnożnika kliknij przycisk Format do-
datkowy...
Dzięki temu mnożnikowi możesz podać pole powierzchni w innych jednostkach niż te
odczytane z rysunku (pole powierzchni wyrażone np. w centymetrach kwadratowych
byłoby bardzo niepraktyczne).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Współrzędne punktu — ID
Polecenie ID wyświetla współrzędne wskazanego punktu.
Po wykonaniu polecenia ID odczytany punkt staje się punktem ostatnim. Można się
do niego odwołać poprzez wpisanie @.
Polecenie: [Narzędzia główne][Rysuj][Linia]
Określ pierwszy punkt: @
Polecenie 'ID można uaktywnić w trybie nakładkowym podczas wykonywania
innego polecenia.
Aby zobaczyć listę, włącz okno tekstowe, naciskając klawisz funkcyjny F2.
Aby przerwać wyświetlanie, naciśnij ESC.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Naprawianie
uszkodzonych
rysunków
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jeżeli polecenie TEST nie daje sobie rady z naprawieniem rysunku, zastosuj polece-
nie NAPRAW.
Zmienna Auditctl steruje tworzeniem pliku raportu. Jeżeli Auditctl = 1, to plik
raportu zostanie utworzony. Plik zawierający raport ma rozszerzenie ADT.
Obiekty, w których znaleziono błędy, zostają umieszczone w zbiorze wskazań,
który można wybrać za pomocą opcji Poprzedni.
W celu uniknięcia problemów zalecane jest częste zapisywanie rysunku na dysku.
Najlepiej co jakiś czas (np. pod koniec każdego dnia) zapisywać kolejne jego wersje
pod różnymi nazwami albo w różnych katalogach, żeby w każdej chwili mieć moż-
liwość skorzystania z wersji rysunku utworzonej kilka dni wcześniej.
Kopia bezpieczeństwa
Istnieje możliwość automatycznego tworzenia kopii bezpieczeństwa. Aby włączyć tę opcję,
wybierz z menu [Opcje], kliknij zakładkę Otwórz i zapisz. Następnie włącz prze-
łącznik Automatyczny zapis i wpisz czas upływający między kolejnymi zapisami w polu
Liczba minut między zapisami. Kopia bezpieczeństwa będzie miała taką samą nazwę
pliku jak rysunek i standardowe rozszerzenie ac$. Rozszerzenie można zmienić w polu
Rozszerzenie plików tymczasowych.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Podczas zapisywania pliku AutoCAD nie usuwa z dysku poprzedniej jego wersji, tylko
zmienia rozszerzenie pliku na BAK. Jeżeli chcesz przywrócić, skopiuj plik BAK do inne-
go folderu i zmień jego rozszerzenie na DWG.
Jeżeli działanie AutoCAD-a zakończyło się w odbiegający od normy sposób (np. zawie-
sił się komputer itp.), po uruchomieniu programu rozszerzenie kopii bezpieczeństwa zo-
staje przemianowane na BK11.
1
Jeżeli istnieje plik o danej nazwie i rozszerzeniu BA1, AutoCAD nadaje plikowi BAK rozszerzenie
BK2 (jeśli nie ma takiego pliku, a jeżeli jest, nadaje mu kolejno nazwy: BK3, BK4, ... itd.).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Część 3.
Wydruk
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wydruk
W niniejszym rozdziale omówiony został sam proces drukowania. Jeżeli chcesz dowie-
dzieć się czegoś więcej na temat rozmieszczeń wydruku, przeczytaj rozdział Rozmiesz-
czenia wydruku. Ustawienia strony zostały omówione w rozdziale Ustawienia strony.
Omówienie stylów wydruku znajdziesz w rozdziale Style wydruku.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wydruk — KREŚL
Polecenie KREŚL uaktywnia okno dialogowe drukowania. Okno umożliwia wybór usta-
wień strony mających mieć zastosowanie podczas wydruku; umożliwia również manu-
alne określenie parametrów druku, takich jak: rodzaj urządzenia drukującego czy para-
metry wydruku. Zalecane jest ustawienie parametrów wydruku w ustawieniach strony
i przypisanie do arkusza rozmieszczenia wydruku.
[Drukuj] CTRL-P
[Wyniki pracy][Drukuj][Drukuj]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Podgląd wydruku
Dzięki podglądowi wydruku możesz zobaczyć, jak będzie wyglądać kartka po zadruko-
waniu. Unikniesz w ten sposób straty czasu i materiałów, jeżeli wydruk z zadanymi pa-
rametrami (np. skala, obrót, rozmiar papieru itp.) nie będzie satysfakcjonujący (np. fragment
rysunku zostanie obcięty). Na ekranie wyświetlona zostanie kartka wraz z elementami
wydruku.
– rozpoczęcie wydruku.
– przesuwanie podglądu na ekranie.
– powiększanie dynamiczne podglądu na ekranie.
– powiększenie prostokątnego okna.
– przywołanie poprzedniego powiększenia.
– zakończenie podglądu.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Aby zakończyć podgląd, kliknij ikonę , naciśnij klawisz ESC lub kliknij prawy
przycisk myszy i wybierz opcję Zakończ.
Podgląd wydruku nie uda się, jeżeli nie określono ustawień strony (np. nie ma urzą-
dzenia drukującego). W takiej sytuacji pojawi się komunikat „Brak przypisanego
plotera. Użyj ustawień strony, by przypisać ploter do aktualnego arkusza..”. Określ
ustawienia strony przed wykonaniem podglądu ( [Drukuj][Ustawienia strony]).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
ma standardową pamięć 1 MB, nie będzie mogła zadrukować całego arkusza formatu
A4 przy rozdzielczości 300 dpi. Przeprowadź kilka eksperymentów. W ich wyniku po-
winieneś się dowiedzieć, jaki obszar (w milimetrach) możesz bez kłopotu wydrukować
z poziomu AutoCAD-a.
2. Określ skalę wydruku, czyli ilu jednostkom rysunkowym odpowiada 1 mm na wydruku.
3. Utwórz nową warstwę, na której umieścisz siatkę pomocniczą. Na tej warstwie narysuj
prostokąt, który może wydrukować drukarka. Jego wielkość zależy od wielkości obsza-
ru, który może być wydrukowany na drukarce, oraz współczynnika skali wydruku. Dla
każdej skali wydruku musisz mieć osobną siatkę.
4. Po narysowaniu prostokąta wydrukuj go i sprawdź, czy został wydrukowany w całości.
Wydruk kontrolny musi zostać wykonany w tej samej skali, co zamierzona skala wy-
druku rysunku. Jeżeli prostokąt został wydrukowany w całości, oznacza to, że nie po-
pełniłeś błędu w obliczeniach i możesz polegać na swojej siatce.
5. Skopiuj prostokąt i utwórz siatkę „z zakładką”. Nasuń ją na rysunek.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Drukowanie w tle
Drukowanie i publikowanie rysunku może następować w tle. Oznacza to, że podczas
wydruku można wykonywać inne czynności edycyjne. Po uruchomieniu drukowania
i publikowania w zasobniku (po prawej stronie linii statusowej) pojawia się animowana
ikona drukarki . AutoCAD domyślnie uruchamia publikowanie w tle, natomiast druko-
wanie nie jest domyślnie wykonywane w tle. Ustawienia te można zmienić, wybierając
z menu [Opcje][Wydruk i publikacja][Opcje przetwarzania w tle].
W zasobniku linii statusowej (po prawej stronie) można zobaczyć ikonę wydruku in-
formującą o stanie wydruku.
Jeżeli włączone jest powiadamianie i wydruk nie zakończył się sukcesem, to w zasob-
niku pojawi się odpowiedni komunikat. Kliknięcie Kliknij by zobaczyć szczegóły
wydruku i publikacji umożliwi zapoznanie się ze szczegółami błędów.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Aby zmienić parametry wybranego urządzenia, kliknij dwukrotnie jego ikonę. Urucho-
miony zostanie edytor konfiguracji urządzenia drukującego. W celu dodania nowego
urządzenia drukującego dwukrotnie kliknij ikonę kreatora.
Kreator wyświetli stronę informacyjną. Przejdź dalej, klikając przycisk Dalej >.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Następnie wpisz nazwę tego urządzenia. Jeżeli zmieniasz konfigurację drukarki lub plotera
systemowego, koniecznie zmień jego nazwę tak, by różniła się od nazwy stosowanej
w Windows.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Następnie z listy Element interfejsu: wybierz opcję Tło jednolite. Zmień kolor tła
podglądu wydruku, wybierając go z listy Kolor:.
Informacja na temat
wykonywanych wydruków
— POKAŻINFODRUKUJ
Polecenie POKAŻINFODRUKUJ wyświetla okno dialogowe informujące o wykony-
wanych wydrukach.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Oznaczanie wydruków
— ZNAKWYDRUKU
Za pomocą polecenia ZNAKWYDRUKU umieszczamy na wydruku oznaczenie, w któ-
rego skład mogą wchodzić następujące elementy: nazwa rysunku, nazwa arkusza, data
i czas wydruku, nazwa użytkownika, rozmiar papieru, skala wydruku. Polecenie to wpi-
sujemy z klawiatury.
Oznaczanie wydruku
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Rozmieszczenia
wydruku
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po lewej stronie arkusza znajduje się zakładka Model symbolizująca przestrzeń modelu.
Kliknij ją i sprawdź, co się stanie.
Przestrzeń modelu
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Rozmieszczenie wydruku
Aby uaktywnić przestrzeń modelu, kliknij dwukrotnie we wnętrzu rzutni, którą chcesz
uaktywnić. Jeżeli chcesz przełączyć się do okna przestrzeni modelu, kliknij zakładkę
Model. W celu uaktywnienia przestrzeni modelu można skorzystać z polecenia MODEL.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Skalę zastosowaną w rzutniach wybierz z listy rozwijanej Skala rzutni:. Można wybrać
skalę liczbową lub Dopasuj (aby dopasować skalę tak, by w rzutni zmieścił się cały ry-
sunek). Kliknij przycisk Dalej >.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W celu wczytania arkuszy z innego rysunku możesz posłużyć się centrum danych projek-
towych. Otwórz okno centrum danych projektowych (CTRL-2), wskaż rysunek, wybierz
Układy. Następnie wskaż na palecie arkusz i przeciągnij go do okna rysunku.
Usuwanie arkuszy
W celu usunięcia arkusza kliknij prawym przyciskiem myszy przeznaczony do usunię-
cia arkusz i wybierz z menu kontekstowego opcję Usuń.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Następnie wskaż, przed którym arkuszem powinien zostać umieszczony arkusz przesuwany,
a jeżeli chcesz wykonać kopię arkusza, włącz przełącznik Utwórz kopię i kliknij OK.
Rzutnie
Aby wyświetlić na arkuszu rozmieszczenia wydruku rysunek wykonany w przestrzeni
modelu, należy utworzyć rzutnie. Na arkuszu można utworzyć dowolną liczbę rzutni.
Rzutnie mogą wzajemnie na siebie zachodzić, mogą też być od siebie oddalone. Rzutnie
nie muszą przyjmować kształtu prostokąta.
Tworzenie rzutni
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po wybraniu liczby tworzonych rzutni wskaż narożnik prostokąta, do którego mają one
zostać dopasowane („Określ pierwszy narożnik lub [Dopasuj] <Dopasuj>”) lub wybierz
opcję Dopasuj, aby dopasować prostokąt do kartki papieru.
Widok w rzutniach
Istnieje możliwość automatycznego dopasowania widoku w tworzonych rzutniach.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jeżeli narysujesz coś w przestrzeni papieru (opisy, tabliczkę), obiekty te nie będą widoczne
w przestrzeni modelu ani w innych przestrzeniach papieru (rozmieszczeniach wydruku).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Każda rzutnia posiada swój indywidualny współczynnik skali. Współczynnik ten okre-
ślamy za pomocą właściwości obiektu. Można go również określić podczas tworzenia
rozmieszczenia wydruku i rzutni za pomocą kreatora KREATORARKUSZA.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Tak – blokada włączona. Skala powiększenia w rzutni nie może zostać teraz
zmieniona. Powiększanie powoduje zmianę skali całej rzutni, a nie tylko
obiektów położonych w jej wnętrzu. W czasie powiększania następuje
automatyczne przełączenie do przestrzeni papieru.
Nie – blokada wyłączona. Skala powiększenia obiektów wyświetlanych w rzut-
ni może zostać zmieniona podczas powiększania. Wielkość rzutni nie
ulega zmianie.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie to może zostać uaktywnione tylko wtedy, gdy aktywna jest zakładka roz-
mieszczenia wydruku. Jeżeli spróbujesz je wywołać, gdy aktywna jest zakładka mo-
delu (Model), pojawi się komunikat „** Polecenie niedozwolone w zakładce Model
**” i działanie polecenia zostanie przerwane.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Cieniowanie i chowanie
linii niewidocznych w rzutni
W każdej rzutni można ustawić status cieniowania obiektów (oraz chowania linii niewi-
docznych). Cieniowanie obejmuje tylko wydruk i jego podgląd. Funkcję tę można włą-
czać i wyłączać również za pomocą menedżera właściwości.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W celu powiększenia lub zmniejszenia rzutni można również posłużyć się menu
kontekstowym prawego przycisku myszy.
Wymiary rzutni w przestrzeni papieru nie ulegają zmianie. Powiększenie dotyczy
tylko ekranu.
Po powiększeniu można swobodnie korzystać z poleceń oglądania rysunku
(np. ZOOM, NFRAGM). Nie ma to wpływu na widok w rzutni po wyłączeniu
powiększenia, który nie ulegnie zmianie.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: MVSETUP
Podaj opcję [Dopasuj/uTwórz/skaLuj/Opcje/taBelka/Cofaj]: d
Podaj opcję [Kąt/Poziomo/pIonowo/Obrót/Cofaj]: o
Określ punkt bazowy w rzutni, wokół którego ma być obrócony widok:
wskaż punkt obrotu w środku rzutni
Zwróć uwagę, że obrócony został tylko widok w rzutni, a nie sam rysunek. Aby się o tym
przekonać, kliknij zakładkę Model.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Psltscale = 0 Psltscale = 1
Jeżeli zmienisz wartość Psltscale, zmiana skalowania linii nastąpi w rzutni dopiero po
jej regeneracji.
Usuwanie rzutni
Aby usunąć rzutnię, uaktywnij przestrzeń papieru, zaznacz rzutnię przeznaczoną do
usunięcia i naciśnij klawisz Delete na klawiaturze albo skorzystaj z polecenia WYMAŻ.
Można również wskazać brzeg rzutni kursorem, kliknąć prawy przycisk myszy i wybrać
z menu kontekstowego opcję Wymaż.
Aby przypisać tabelę stylów wydruku do wybranej rzutni, skorzystaj z menedżera wła-
ściwości.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przeliczanie odległości
pomiędzy przestrzenią modelu
a przestrzenią papieru — KONPRZESTRZ
Polecenie KONPRZESTRZ przelicza odległość pomiędzy przestrzenią modelu i pa-
pieru. Wprowadzone w trybie nakładkowym (w odpowiedzi na zapytanie o wysokość
napisu) znajduje zastosowanie, np. przy tworzeniu napisów. Umożliwia ono automa-
tyczne określenie wysokości napisu umieszczonego w przestrzeni modelu dokonane
w oparciu o żądaną jego wysokość w przestrzeni papieru. Przykład zastosowania pole-
cenia KONPRZESTRZ znajdziesz w rozdziale pod tytułem Napisy.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Style wydruku
Styl wydruku określa nie tylko kolor i rodzaj linii. Zawiera wiele innych parametrów
wydruku, takich jak przypisanie pisaków, sposób wypełniania obszarów, sposób łącze-
nia końcówek linii itp.
Styl wydruku jest właściwością przypisaną do każdego obiektu, jak również do każ-
dej warstwy. Parametry i ustawienia stylów wydruku zapisane są w tabeli stylów wy-
druku. Tabela ta może zostać dołączona do przestrzeni modelu, arkusza rozmieszcze-
nia wydruku lub rzutni. AutoCAD oferuje edytor tabeli stylów wydruku, który umoż-
liwia ich tworzenie i edycję.
Dzięki zmianom tabeli stylów wydruku ten sam rysunek można drukować na różne spo-
soby. Nie trzeba zmieniać parametrów obiektów znajdujących się na rysunku za każ-
dym razem — wystarczy zdefiniować różne tabele stylów wydruku i przypisać je do
drukowanych arkuszy rozmieszczeń wydruku.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Na rysunku tym obiekty zostały narysowane na ekranie linią ciągłą i linię ciągłą widać
na ekranie. Okrąg narysowano linią cienką, a prostokąt linią o grubości 0.3 mm. Przy-
kładowy styl wydruku przypisany do obiektów nakazuje zachowanie oryginalnej gru-
bości linii, ale zmienia typ linii na przerywany.
2. Style nazwane
Style nazwane są niezależne od koloru obiektu. Każdy z nich posiada nazwę, która
nie ma nic wspólnego z kolorem obiektu. Styl noszący określoną nazwę zawiera
ustawienia mające wpływ na sposób wydruku obiektów, do których jest on przypisa-
ny. Użytkownik może zdefiniować w tabeli stylów wydruku do 255 stylów nazwa-
nych. Pliki zawierające style nazwane mają rozszerzenie STB.
Tylko jeden rodzaj stylów może być stosowany w rysunku: zależne od koloru albo na-
zwane. W celu wybrania rodzaju stylów wybierz z menu: [Opcje][Wydruk
i publikacja][Ustawienia tabeli stylów wydruku...]. Ustawienie będzie dotyczyło no-
wo tworzonych rysunków.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zmiana rodzaju stylów nie dotyczy rysunku bieżącego. Będzie się odnosiła do
nowych rysunków.
Jeżeli chcesz dokonać konwersji rodzajów stylów w bieżącym rysunku, skorzy-
staj z polecenia KONWERSJASTYLWYDRUKU. Jego działanie zostało opisane
w dalszej części niniejszego rozdziału.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Bieżący styl wydruku nowych obiektów oraz styl wydruku przypisany do istniejących
obiektów można również wybrać z listy rozwijanej położonej z prawej strony ekranu.
Jeżeli wybrane zostały style zależne od koloru, lista rozwijana nie jest dostępna, ponie-
waż styl wydruku jest na stałe określony przez kolor obiektu.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przyciski:
Dodaj styl – dodaje do tabeli nowy styl wydruku. Przycisk ten nie
jest dostępny w tabeli stylów zależnych od koloru. Nowo
utworzony styl przejmuje właściwości od stylu Normal.
Usuń styl – kasuje wskazany styl wydruku. Przycisk ten nie jest
dostępny w tabeli stylów zależnych od koloru.
Edycja szerokości – włącza edytor grubości kreski.
linii...
Zapisz jako... – umożliwia zapisanie tabeli wydruku pod nową nazwą.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Spośród przedstawionych poniżej sposobów utworzenia nowej tabeli wybierz ten, który
ci najbardziej odpowiada:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jeżeli wybrałeś opcję wczytania pliku CFG, PCP lub PC2, wskaż plik, z którego mają zo-
stać wczytane parametry. W przypadku pliku CFG należy również określić ploter, które-
go parametry mają zostać wczytane (plik CFG może zawierać ustawienia przeznaczone
dla więcej niż jednego urządzenia drukującego).
Wpisz nazwę pliku, w którym powinna zostać zapisana tabela stylów wydruku. W za-
leżności od rodzaju tabeli zostanie jej nadane odpowiednie rozszerzenie: CTB – style
zależne od kolorów, STB – style nazwane.
Jeżeli chcesz dokonać modyfikacji stylów zamieszczonych w tabeli, kliknij przycisk Edytor
tablicy stylów wydruku. Jeżeli chcesz, żeby utworzona tabela była w nowych rysunkach
oraz rysunkach pochodzących z poprzednich wersji tabelą domyślną, włącz przełącznik
Użyj tej tablicy dla rysunków nowych i z wersji starszych niż AutoCad 2007.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Aby uruchomić edytor tabeli stylów, kliknij ikonę prawym przyciskiem myszy i wybierz
z menu kontekstowego opcję Otwórz. Edytor tabeli stylów został opisany w niniejszym
rozdziale wcześniej — patrz Edycja tabeli stylów.
Wczytaj rysunek PROSTOKATY.DWG. PROSTOKATY.DWG
Jeżeli przycisk ten nie będzie dostępny, znaczy to, że prawdopodobnie nie skopiowa-
łeś do katalogu stylów wydruku AutoCAD-a tabeli stylów PROSTOKĄTY.STB. Skopiuj
go niezwłocznie i dopiero wtedy kontynuuj wykonanie przykładu.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wskaż przeznaczoną do konwersji tabelę, kliknij przycisk Otwórz. Następnie wpisz na-
zwę tworzonej tabeli stylów nazwanych i kliknij przycisk Zapisz. Domyślnie propo-
nowana jest nazwa taka sama jak nazwa tabeli podlegającej konwersji (inne jest tylko
rozszerzenie pliku).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Ustawienia strony
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wpisz nazwę tworzonego zestawu ustawień strony w polu Nazwa nowych ustawień
strony:, a następnie wybierz zestaw wzorcowy z listy Rozpocznij z:. Nowy zestaw
odziedziczy wszystkie parametry od wskazanego zestawu wzorcowego. Następnie kliknij
przycisk OK.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Następnie wybierz ustawienia strony, które mają zostać zastosowane podczas publi-
kowania, i zamknij menedżera ustawień strony przyciskiem Zamknij.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Ustawienia strony
W oknie ustawień strony ustawiamy rodzaj urządzenia drukującego, tabelę stylów wy-
druku, liczbę kopii, obszar wydruku, rozmiar papieru, orientację rysunku, skalę, odsu-
nięcie wydruku, opcje wydruku.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Rozmiar papieru
Okienko Rozmiar papieru umożliwia wybór wielkości arkusza papieru.
Obszar wydruku
Użytkownik może wybrać, jaki obszar rysunku powinien zostać wydrukowany (wykre-
ślony). Wyboru tego dokonasz, wybierając w okienku Obszar wydruku odpowiednią po-
zycję z listy Co wydrukować:. Pozycje dostępne na liście to: Granice, Okno i Wy-
świetl.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Skala wydruku
Skalę wydruku określamy w okienku Skala wydruku.
Opcje wydruku
W okienku Opcje wydruku określamy opcje wydruku.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Orientacja rysunku
Okienko Orientacja rysunku umożliwia określenie orientacji wydruku.
Skala wydruku
Wykonywanie rysunków w skali 1:1 i dobieranie właściwej skali wydruku zalecane jest
dopiero podczas definiowania arkuszy rozmieszczeń wydruku w przestrzeni papieru. Ta-
kie rozwiązanie bardzo ułatwia pracę i pozwala na dużą elastyczność wydruku rysunku
w różnych skalach.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przyjmiemy trochę mniejszy rozmiar papieru, gdyż zadrukowanie całej kartki od brzegu
do brzegu nie jest możliwe.
Najbliższa skala standardowa to 1:4, więc ten współczynnik skali należy wybrać.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Część 4.
Wymiarowanie
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wymiarowanie
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
93
56
90
62
39
48
Wymiary liniowe
[Narzędzia główne][Opis][Liniowy] WL
[Opisz][Wymiary][Liniowy]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zwymiaruj element na rysunku WYMIAR1.DWG. WYMIAR1.DWG
P1
P2
87
P3
P6 P5
65
P7
P4 121
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: [Opisz][Wymiary][Liniowy]
Określ początek pierwszej pomocniczej linii wymiarowej lub <wybierz obiekt>: ENTER
Wybierz obiekt do wymiarowania: P1
Określ położenie linii wymiarowej lub [Wtekst/Tekst/Kąt/Poziomo/pIonowo/Obrócony]: P2
Polecenie: wl
Określ początek pierwszej pomocniczej linii wymiarowej lub <wybierz obiekt>: ENTER
Wybierz obiekt do wymiarowania: P3
Określ położenie linii wymiarowej lub [Wtekst/Tekst/Kąt/Poziomo/pIonowo/Obrócony]: P4
Polecenie: ENTER
Określ początek pierwszej pomocniczej linii wymiarowej lub <wybierz obiekt>: prz z P5
Określ początek drugiej pomocniczej linii wymiarowej: prz z P6
Określ położenie linii wymiarowej lub [Wtekst/Tekst/Kąt/Poziomo/pIonowo/Obrócony]: P7
P2
P3
P1 67
Polecenie: [Opisz][Wymiary][Liniowy]
Określ początek pierwszej pomocniczej linii wymiarowej lub <wybierz obiekt>: ENTER
Wybierz obiekt do wymiarowania: P1
Określ położenie linii wymiarowej lub
[Wtekst/Tekst/Kąt/Poziomo/pIonowo/Obrócony]: o
Określ kąt linii wymiarowej <0>: P2
Określ drugi punkt: P3
Określ położenie linii wymiarowej lub
[Wtekst/Tekst/Kąt/Poziomo/pIonowo/Obrócony]: wskaż punkt poniżej
równoległoboku
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: [Opisz][Wymiary][Liniowy]
Określ początek pierwszej pomocniczej linii wymiarowej lub <wybierz obiekt>: kon z P1
Określ początek drugiej pomocniczej linii wymiarowej: kon z P2
Określ położenie linii wymiarowej lub
[Wtekst/Tekst/Kąt/Poziomo/pIonowo/Obrócony]: P3
46
53
38
Wymiar dopasowany
[Narzędzia główne][Opis][Wyrównany] WN
[Opisz][Wymiary][Wyrównany]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zwymiaruj element na rysunku WYMIAR4.DWG. WYMIAR4.DWG
Polecenie: [Opisz][Wymiary][Wyrównany]
Określ początek pierwszej pomocniczej linii wymiarowej lub <wybierz obiekt>: ENTER
Wybierz obiekt do wymiarowania: P1
Określ położenie linii wymiarowej lub[Wtekst/Tekst/Kąt]: P2
Polecenie: wn
Określ początek pierwszej pomocniczej linii wymiarowej lub <wybierz obiekt>: kon z P3
Określ początek drugiej pomocniczej linii wymiarowej: kon z P4
Określ położenie linii wymiarowej lub[Wtekst/Tekst/Kąt]: P5
Polecenie: [Opisz][Wymiary][Wyrównany]
Określ początek pierwszej pomocniczej linii wymiarowej lub <wybierz obiekt>: ENTER
Wybierz obiekt do wymiarowania: P1
Określ położenie linii wymiarowej lub[Wtekst/Tekst/Kąt]: P2
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
35
18
Długość łuku Długość łuku z linią odniesie- Częściowa długość łuku
nia
Wskaż łuk lub segment łukowy polilinii „Wybierz łuk lub segment łukowy polilinii:”,
a następnie wskaż położenie linii wymiarowej „Określ położenie wymiaru długości łuku
lub [Wtekst/Tekst/Kąt/Częściowy]:” lub wybierz opcję:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wymiarowanie promienia
— WYMPROMIEŃ
Za pomocą polecenia WYMPROMIEŃ można zwymiarować promień okręgu, łuku
i łukowego segmentu polilinii. Napis wymiarowy opisujący promień jest standardowo
poprzedzony literą R.
Wskaż obiekt, którego promień ma zostać zwymiarowany „Wybierz łuk lub okrąg:”,
a następnie wskaż położenie linii wymiarowej „Określ położenie linii wymiarowej lub
[Wtekst/Tekst/Kąt]:” lub wybierz opcję:
Podczas wymiarowania promienia często rysowany jest również znacznik środka. Jego
wielkość określamy w stylu wymiarowym.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
R3 3
Ucięty wymiar promienia
[Narzędzia główne][Opis][Ucięty] WU
[Opisz][Wymiary][Ucięty]
Wybierz okrąg lub łuk „Wybierz łuk lub okrąg:”, a następnie wskaż nadpisanie położe-
nia środka „Określ nadpisanie położenia środka:”, czyli punkt, od którego ma być ry-
sowany ucięty wymiar promienia.
Wskaż położenie linii wymiarowej „Określ położenie linii wymiarowej lub [Wtekst/
Tekst/Kąt]:” lub wybierz opcję:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wskaż obiekt, którego średnica ma zostać zwymiarowana „Wybierz łuk lub okrąg:”,
a następnie wskaż położenie linii wymiarowej „Określ położenie linii wymiarowej lub
[Wtekst/Tekst/Kąt]:” lub wybierz opcję:
Polecenie: [Opisz][Wymiary][Promień]
Wybierz łuk lub okrąg: P1
Określ położenie linii wymiarowej lub [Wtekst/Tekst/Kąt]: sym z P1
Polecenie: [Opisz][Wymiary][Średnica]
Wybierz łuk lub okrąg: P2
Określ położenie linii wymiarowej lub [Wtekst/Tekst/Kąt]: P2
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zwymiaruj średnicę otworu na rysunku OTWOR.DWG. OTWOR.DWG
Polecenie: [Opisz][Wymiary][Liniowy]
Określ początek pierwszej pomocniczej linii wymiarowej lub <wybierz obiekt>: prz z P1
Określ początek drugiej pomocniczej linii wymiarowej: prz z P2
Określ położenie linii wymiarowej lub [Wtekst/Tekst/Kąt/Poziomo/pIonowo/Obrócony]: t
Podaj tekst wymiarowy <62>: %%c <>
Określ położenie linii wymiarowej lub [Wtekst/Tekst/Kąt/Poziomo/pIonowo/Obrócony]: P3
Częste wpisywanie symboli może być dość nużące. Dlatego też najlepszym rozwiąza-
niem jest zdefiniowanie stylu wymiarowego dla takich wymiarów i umieszczenie sym-
bolu średnicy w prefiksie napisu wymiarowego.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wskaż obiekt, którego środek ma zostać zaznaczony „Wybierz łuk lub okrąg:”. Wiel-
kość krzyżyka oznaczającego środek określamy w stylu wymiarowym. Oprócz krzyżyka
w środku okręgu lub łuku mogą być rysowane również linie środkowe.
69°
37
55 °
°
Wymiary kątowe
[Narzędzia główne][Opis][Kątowy] WK
[Opisz][Wymiary][Kątowy]
Wyświetlony zostanie komunikat: „Wybierz kąt, okrąg, linię lub <wybierz wierzcho-
łek>:”. Aby zwymiarować łuk, wycinek okręgu lub kąt wyznaczony przez dwa odcinki,
wybierz odpowiednie obiekty na ekranie. W celu zwymiarowania kąta wyznaczonego przez
trzy punkty naciśnij ENTER. Wówczas program wyświetli zaproszenie do wskazania
tych punktów: punktu określającego wierzchołek kąta („Określ wierzchołek kąta:”) oraz
punktów określających ramiona kąta („Określ pierwszy punkt końcowy kąta:”, „Określ drugi
punkt końcowy kąta:”). Następnie wskaż położenie łuku wymiarowego „Określ położenie
łuku wymiarowego lub [Wtekst/Tekst/Kąt/KWadrat]:” lub wybierz opcję:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wymiarowanie współrzędnych
— WYMWSPÓŁRZ
Za pomocą polecenia WYMWSPÓŁRZ wymiarujemy współrzędne wybranych punktów
na rysunku względem początku układu współrzędnych użytkownika LUW.
Wymiary współrzędnych
X – zwymiarowanie współrzędnej X.
Y – zwymiarowanie współrzędnej Y.
Wtekst – wpisanie niestandardowego napisu wymiarowego w oknie edyto-
ra tekstów.
Tekst – wpisanie niestandardowego napisu wymiarowego w linii poleceń.
Kąt – zmiana kąta obrotu napisu wymiarowego. W odpowiedzi na komu-
nikat „Określ kąt tekstu wymiarowego:” wpisz nowy kąt obrotu
napisu.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
226
165
116
72
67
°
40°
16°
Łańcuch wymiarowy od linii bazowej
[Opisz][Wymiary][odBazy] WYMBA
W odpowiedzi na komunikat „Określ położenie elementu lub [Cofaj/Wybierz] <Wy-
bierz>:” wskaż położenie drugiego punktu wymiarowego (pierwszy wyznacza ostatnio
narysowany wymiar liniowy lub kątowy) lub wybierz opcję:
Jeżeli ostatnio utworzonym wymiarem nie był wymiar liniowy ani kątowy, to pierw-
szym komunikatem programu jest „Wybierz wymiar bazowy:”. W odpowiedzi wskaż
wymiar odniesienia, który wyznaczy linię bazową, a następnie rysuj wymiary bazowe.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
27
°
72 44 49 62
24
°
16°
Szeregowy łańcuch wymiarowy
[Opisz][Wymiary][Kontynuuj] WYMSZ
Jeżeli ostatnio rysowanym wymiarem był wymiar liniowy lub kątowy, to pojawi się
komunikat: „Określ położenie elementu lub [Cofaj/Wybierz] <Wybierz>:”. W odpowie-
dzi wskaż drugi koniec odcinka przeznaczonego do zwymiarowania (pierwszy wy-
znaczy istniejący wymiar liniowy lub kątowy) lub wybierz opcję:
Jeżeli ostatnio utworzonym wymiarem nie był wymiar liniowy ani kątowy, to pierwszym
komunikatem polecenia będzie „Wybierz wymiar szeregowy:”. W odpowiedzi wskaż
wymiar odniesienia, od którego ma być rysowany łańcuch wymiarowy, a następnie ry-
suj wymiary szeregowe.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: [Opisz][Wymiar][Liniowy]
Określ początek pierwszej pomocniczej linii wymiarowej lub <wybierz obiekt>: ENTER
Wybierz obiekt do wymiarowania: P1
Określ położenie linii wymiarowej lub [Wtekst/Tekst/Kąt/Poziomo/pIonowo/Obrócony]: P2
Polecenie: [Opisz][Wymiary][odBazy]
Określ początek drugiej pomocniczej linii wymiarowej lub [Cofaj/Wybierz] <Wybierz>:
kon z P3
Określ początek drugiej pomocniczej linii wymiarowej lub [Cofaj/Wybierz] <Wybierz>:
kon z P4
Określ początek drugiej pomocniczej linii wymiarowej lub [Cofaj/Wybierz] <Wybierz>:
ENTER
Wybierz wymiar bazowy: ENTER
Polecenie: [Opisz][Wymiary][Liniowy]
Określ początek pierwszej pomocniczej linii wymiarowej lub <wybierz obiekt>: ENTER
Wybierz obiekt do wymiarowania: P5
Określ położenie linii wymiarowej lub [Wtekst/Tekst/Kąt/Poziomo/pIonowo/Obrócony]: P6
Polecenie: [Opisz][Wymiary][Kontynuuj]
Określ początek drugiej pomocniczej linii wymiarowej lub [Cofaj/Wybierz] <Wybierz>:
kon z P7
Określ początek drugiej pomocniczej linii wymiarowej lub [Cofaj/Wybierz] <Wybierz>:
kon z P8
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: [Opisz][Wymiary][Kątowy]
Wybierz kąt, okrąg, linię lub <wybierz wierzchołek>: P1
Wybierz drugą linię: P2
Określ położenie łuku wymiarowego lub [Wtekst/Tekst/Kąt/KWadrat]: P3
Polecenie: [Opisz][Wymiary][Kontynuuj]
Określ początek drugiej pomocniczej linii wymiarowej lub [Cofaj/Wybierz] <Wybierz>:
kon z P4
Określ początek drugiej pomocniczej linii wymiarowej lub [Cofaj/Wybierz] <Wybierz>:
ENTER
Wybierz wymiar szeregowy: ENTER
Polecenie: [Opisz][Wymiary][Kątowy]
Wybierz kąt, okrąg, linię lub <wybierz wierzchołek>: P6
Określ położenie łuku wymiarowego lub [Wtekst/Tekst/Kąt]: P7
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Opisz][Wymiary][Szybki wymiar]
7 7 8 8 9 38
23
8
Szeregowy Piętrowy
38
29
13
21
29
39
21
0
13
7
odBazy Współrzędne
Szybkie wymiarowanie
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Opisz][Wymiary][Szybki wymiar]
Po wybraniu tej opcji na ekranie pojawiają się punkty wymiarowe oznaczone za pomo-
cą krzyżyków „” i włączony zostanie tryb usuwania punktów. Wskaż kursorem punkty
wymiarowe, które mają zostać usunięte. Można również wybrać opcję:
Za pomocą opcji Edycja można dokonać edycji wszystkich wymiarów — nie tylko
tych utworzonych za pomocą polecenia SWYMIAR.
Polecenie nie umożliwia edycji wymiarów utworzonych w AutoCAD-zie w wer-
sji 14. i wcześniejszych.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
290
185
148
111
74
37
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
37 37 37 37 37 105
W odpowiedzi na „Określ pierwszy narożnik tekstu lub [najpierw Grot strzałki linii od-
niesienia/najpierw Linia łącząca linii odniesienia/Opcje] <Opcje>:” wskaż narożniki
akapitu tekstu odniesienia (analogicznie jak w przypadku tworzenia akapitu tekstowego) lub
wybierz jedną z opcji. Następnie wpisz tekst odniesienia w edytorze tekstów AutoCAD-a.
Zamknij edytor tekstów i wskaż położenie grotu strzałki odniesienia („Określ położenie
grotu strzałki linii odniesienia:”).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Narzędzia główne][Opis][opcja]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wskaż pierwszy punkt linii odniesienia „Określ pierwszy punkt linii odniesienia lub
[Ustawienia] <Ustawienia>:” lub naciśnij klawisz ENTER, aby wywołać okno dialo-
gowe opcji. W oknie tym widnieje kilka zakładek:
Zakładka Opis
Zakładka ta umożliwia wybór rodzaju opisu znajdującego się na końcu linii odniesienia:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zakładka Zamocowanie
Zakładka Zamocowanie określa sposób przyczepienia napisu do linii odniesienia. Za-
kładka ta jest dostępna tylko wtedy, gdy wybrano opis linii odniesienia typu Tekst
wielowierszowy (w zakładce Opis).
Kliknij linię odniesienia kursorem. Następnie kliknij kursorem niebieski uchwyt znaj-
dujący się na czubku strzałki. Uchwyt stanie się aktywny i zostanie wypełniony czerwo-
nym kolorem.
** ROZCIĄGNIJ **
Określ punkt rozciągnięcia lub [Baza/Kopiuj/Cofaj/Zakończ]: k
Określ punkt rozciągnięcia lub [Baza/Kopiuj/Cofaj/Zakończ]: P1
Określ punkt rozciągnięcia lub [Baza/Kopiuj/Cofaj/Zakończ]: ENTER
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Naciśnij na klawiaturze klawisz Esc (aby usunąć linię odniesienia ze zbioru wskazań
i usunąć wyświetlanie uchwytów na ekranie).
P1
Tolerancje kształtu
Polecenie TOLERANCJA oferuje rozbudowane możliwości
tworzenia symboli tolerancji kształtu (np. prostoliniowość,
płaskość, okrągłość, walcowatość) i położenia powierzchni
(np. równoległość, współosiowość, symetria, bicie itp.).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wymiarowanie zespolone
Modyfikacja wymiarowanego obiektu (a nie tylko punktów wymiarowych) powoduje
automatyczną zmianę zespolonego z nim wymiaru (zmienia się położenie, orientacja
i wartość napisu wymiarowego). Przykład pokazujący różnice w zachowaniu wymiarów
zespolonych i niezespolonych znajdziesz w dalszej części rozdziału.
200 20
100 50
80
40
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: [Opisz][Wymiary][Liniowy]
Określ początek pierwszej pomocniczej linii wymiarowej lub <wybierz obiekt>: ENTER
Wybierz obiekt do wymiarowania: wskaż górny dłuższy poziomy odcinek
Określ położenie linii wymiarowej lub [Wtekst/Tekst/Kąt/Poziomo/pIonowo/Obrócony]:
wskaż punkt powyżej obiektu
130 130
130
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
130
130
Po przesunięciu wymiarowanego obiektu wymiar zespolony został przesunięty,
natomiast wymiar niezespolony pozostał w dawnym położeniu
130
156
Po zmianie wielkości wymiarowanego obiektu wymiar zespolony został przesunięty
i uaktualniony, natomiast wymiar niezespolony nie uległ zmianie
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
37
Z linii nieciągłej można skorzystać dopiero po jej wczytaniu. Więcej informacji na ten
temat znajdziesz w rozdziale Właściwości obiektów.
37 37 37 37 37 105
Pomocnicze linie wymiarowe o zmiennej długości (na górze)
i o stałej długości (na dole)
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
208 208
Napis Napis
156
156
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Edycja wymiarów
Wymiary można modyfikować za pomocą uchwytów. Jest to bardzo wygodny sposób mo-
dyfikacji, gdyż umożliwia zmianę położenia punktów wymiarowych, linii wymiarowej
i napisu wymiarowego. Dzięki uchwytom można odsuwać i dosuwać linie wymiarowe
do innych elementów rysunku oraz zmieniać długość pomocniczych linii wymiarowych.
Polecenie WYMEDYCJA umożliwia zmianę treści, kąta obrotu i położenia napisu wy-
miarowego oraz pochylenie pomocniczych linii wymiarowych. Podczas zmiany treści
napisu wymiaru (zespolonego) można posłużyć się symbolem <> oznaczającym wartość
wymiaru odczytaną z rysunku.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
20 20
Kliknij wymiar oraz lewy górny okrąg. Wymiar i okrąg zostaną podświetlone. Pojawią
się uchwyty. Następnie kliknij uchwyt znajdujący się na końcu lewej pomocniczej linii
wymiarowej i przesuń do środka górnego otworu.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie WYMEDYCJA
Polecenie WYMEDYCJA umożliwia zmianę napisu wymiarowego, jego położenia i kąta
obrotu oraz pochylenie pomocniczych linii wymiarowych. W odpowiedzi na komunikat
„Podaj typ edycji wymiaru [pRzywróć/Nowy/Obrót/Pochyl] <pRzywróć>:” wybierz
opcję modyfikacji wymiaru. W celu pochylenia linii wymiarowych lub obrócenia napi-
su łatwiej posłużyć się ikonami narzędzi dostępnymi bezpośrednio w rozwinięciu pa-
nelu Wymiary.
[Opisz][Wymiary][Pochyl]
[Opisz][Wymiary][Kąt tekstu]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Na ekranie pojawi się wartość wymiaru na niebiesko-fioletowym tle. Wpisz przed nią
tekst rozstaw = i kliknij przycisk zamknięcia edytora Zamknij edytor tekstu.
Pochyl linie wymiarowe w rysunku EDWYM2.DWG. EDWYM2.DWG
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Opisz][Wymiary][opcja]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Rozbijanie wymiarów
Wymiary można rozbić na elementy składowe (odcinki, łuki, napis, strzałki) za po-
mocą poleceń ROZBIJ. Po rozbiciu wymiaru przestaje on być wymiarem zespolonym.
[Narzędzia główne][Zmień][Rozbij]
Maskowanie napisu NAPWYM.DWG
Polecenie: PRZYKRYJ
Wskaż pierwszy punkt lub [Ramki/Polilinia] <Polilinia>: ENTER
Wybierz zamkniętą polilinię: wskaż prostokąt
Czy usunąć polilinię? [Tak/Nie] <Nie>: t
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: PRZYKRYJ
Wskaż pierwszy punkt lub [Ramki/Polilinia] <Polilinia>: r
Podaj tryb [Tak/Nie/Wyświetl bez kreślenia] <Tak>: n
Polecenie: PORZWYŚ
Wybierz obiekty: wskaż wymiar
Wybierz obiekty: ENTER
Podaj opcję wyświetlania obiektu [Nad/Pod/Wierzch/Spód] <Spód>: w
1
Istnieje możliwość wskazywania położenia poziomego napisu wymiarowego podczas tworzenia wymiaru.
W tym celu zdefiniuj styl wymiarowy, kliknij przycisk Zmień, wybierz zakładkę Dopasowanie i włącz
przełącznik Wstaw tekst ręcznie podczas wymiarowania.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Styl wydruku
Można również poradzić sobie, stosując bardziej skomplikowaną metodę, polegającą na
wykorzystaniu stylów wydruku zależnych od koloru. Opisywana metoda przeznaczona
jest dla zaawansowanych użytkowników AutoCAD-a.
O93 O93
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Style wymiarowe
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
176
52
39 52 254 74 119 55
176
52
39 52 254 74 119 55
176
52
39 52 254 74 119 55
176
52
39 52 254 74 119 55
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wygląd każdego wymiaru określony jest przez przypisany do niego styl wymiarowy.
Standardowo z AutoCAD-em dostarczany jest predefiniowany styl STANDARD oraz
kilka innych stylów (w zależności od wybranego szablonu DWT). Jeżeli rysowałeś już
wymiary, nie myśląc o stylach wymiarowych, rysowałeś je stylem domyślnym.
Wskaż wymiar, następnie kliknij prawym przyciskiem myszy i wybierz opcję Właści-
wości z menu kontekstowego.
Naciśnij klawisz Esc, aby usunąć zaznaczenie, i schowaj okno właściwości, naciska-
jąc przycisk zamknięcia okna lub kombinację klawiszy CTRL-1. Zauważ, jak zmienił
się wygląd wymiaru na ekranie.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Sterowanie stylami
wymiarowymi — WYMSTYL
Okno dialogowe WYMSTYL umożliwia tworzenie i modyfikację stylów wymiarowych.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po wybraniu stylu wymiarowego wszystkie nowe wymiary będą miały przypisany wła-
śnie ten styl. Jeżeli w przyszłości zmienisz parametry stylu, wszystkie wymiary nary-
sowane tym stylem zostaną automatycznie uaktualnione.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Nazwę tworzonego stylu wpisz w polu Nazwa nowego stylu:. Z listy rozwijanej Roz-
pocznij z: wybierz styl, od którego mają zostać skopiowane właściwości stylu. Jeżeli
tworzony styl ma być opisowy, zaznacz opcję Skala opisu.
Z listy rozwijanej Użyj dla: wybierz podstyl, czyli rodzaj wymiarów w obrębie stylu,
którego mają dotyczyć ustawienia. Dzięki podstylom można nadawać różne parame-
try i różny wygląd różnym typom wymiarów w obrębie jednego stylu wymiarowego.
Przykładowo można zdefiniować styl, w którym wymiary liniowe będą oznaczane uko-
śnymi kreskami, a wymiary kątowe za pomocą strzałek itp.
Parametry stylu zostaną skopiowane ze stylu, który będzie wybrany na liście w momen-
cie kliknięcia przycisku Nowy. Następnie ukaże się okno dialogowe umożliwiające
modyfikację parametrów nowo tworzonego stylu.
Nowy styl wymiarowy oparty na stylu już istniejącym można utworzyć w następujący
sposób: wskaż na rysunku wymiar, którego styl ma zostać zmodyfikowany, kliknij
prawy przycisk myszy i wybierz z menu kontekstowego opcję Właściwości. Na-
stępnie zmień właściwości stylu wymiarowego (w oknie menedżera właściwości). Na
zakończenie kliknij prawym przyciskiem myszy w obszarze rysunku i wybierz z menu
kontekstowego opcję [Styl wymiarowania >] [Zapisz jako nowy styl...]. Wpisz
nazwę stylu i kliknij OK.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Nie można usunąć stylu, który jest używany (czyli przypisany do jakiegokolwiek
wymiaru na rysunku). Próba usunięcia takiego stylu spowoduje wyświetlenie komuni-
katu „Styl wymiarowania jest używany i nie może być usunięty.” i styl nie zostanie
usunięty.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jeżeli wybierzesz inny styl wymiarowy, niewielkie zmiany zostaną usunięte. Aby je za-
pamiętać w bieżącym stylu wymiarowym, wskaż kursorem <zastąp styl>, naciśnij
prawy przycisk myszki i wybierz z menu kontekstowego Zapisz do bieżącego stylu
wymiarowania.
Można również zapamiętać zmiany w nowym stylu. W tym celu wskaż kursorem pozy-
cję <zastąp styl> na liście stylów Style: i kliknij przycisk Nowy…. Następnie podaj
nazwę zapamiętywanego stylu.
Linie
Za pomocą zakładki Linie ustalamy wygląd i położenie linii wymiarowych. Wprowa-
dzane zmiany są pokazywane na bieżąco w oknie podglądu.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Linie wymiarowe
Kolor: – kolor linii wymiarowej.
Rodzaj linii: – rodzaj kreski linii wymiarowej.
Szerokość linii: – grubość kreski linii wymiarowej.
Przedłużenie: – długość odcinków przedłużających linię wymiarową poza
granice wyznaczone przez pomocnicze linie wymiarowe.
Odcinki przedłużające rysowane są, gdy zamiast strzałek
wymiarowych pojawiają się ukośne odcinki.
Odstępy – odległość między liniami wymiarowymi znajdującymi się
między liniami w bazowym łańcuchu wymiarowym.
bazowymi:
Pomiń: – włączenie tego przełącznika powoduje zaniechanie wy-
świetlania segmentu linii wymiarowej „na lewo” lub „na
prawo” od napisu wymiarowego.
Linie pomocnicze
Kolor: – kolor pomocniczych linii wymiarowych.
Rodzaj linii 1: – rodzaj linii pierwszej linii pomocniczej.
Rodzaj linii 2: – rodzaj linii drugiej linii pomocniczej.
Szerokość linii: – grubość kreski pomocniczych linii wymiarowych.
Pomiń: – włączenie tego przełącznika spowoduje zaniechanie
wyświetlania pomocniczej linii wymiarowej.
Przedłużenie: – długość przedłużeń pomocniczych linii wymiarowych
ponad linię wymiarową.
Odsunięcie – odległość początku pomocniczej linii wymiarowej od punktu
od początku: wymiarowego.
Stała długość – włączenie przełącznika spowoduje, że linie pomocnicze
linii będą równej długości.
pomocniczych
Długość: – długość pomocniczych linii wymiarowych.
Symbole i strzałki
Za pomocą zakładki Symbole i strzałki ustalamy wygląd i położenie grotów strzałek,
znacznika środka okręgu, sposób umieszczania symbolu długości łuku oraz kierunek
ucięcia wymiaru promienia.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Groty strzałek
Pierwsza: – rodzaj grota pierwszej strzałki wymiarowej. Wybierz
z listy rozwijanej rodzaj grota. Po wybraniu grota pier-
wszej strzałki drugi automatycznie zostanie wybrany taki
sam. Jeżeli chcesz zdefiniować własną strzałkę wymia-
rową, to zdefiniuj blok i wybierz z listy (Użytkownika…
), a następnie wpisz nazwę bloku definiującego strzałkę.
Druga: – rodzaj grota drugiej strzałki wymiarowej. Wybierasz go,
gdy ma być inny niż pierwszy.
Linia odniesienia: – wielkość grota strzałki wymiarowej odnośnika.
Rozmiar strzałki: – wielkość grota strzałki wymiarowej.
Znaczniki środka
Brak – brak znacznika i linii środkowych.
Znacznik – rysowany jest znacznik środka.
Linia – rysowane są linie środkowe.
Przerwanie wymiaru
Rozmiar przerwy: – umożliwia ustawienie wielkości przerwy używanej w prze-
rwaniach wymiaru.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wygląd tekstu
Styl tekstu: – styl tekstu napisu wymiarowego. W celu modyfikacji
lub utworzenia nowego stylu napisu kliknij przycisk
znajdujący się po prawej stronie listy rozwijanej.
Kolor tekstu: – kolor napisu wymiarowego.
Kolor wypełnienia: – kolor tła napisu wymiarowego.
Wysokość tekstu: – wysokość napisu wymiarowego.
Skala wysokości – współczynnik skali ułamków mierzony w stosunku
ułamka: do napisu wymiarowego.
Rysuj ramkę wokół – rysowanie ramki wokół napisu wymiarowego.
tekstu
Położenie tekstu
Pionowo: – pionowe justowanie napisu:
Wyśrodkowany – napis wymiarowy wyśrodkowany. Linia wymiarowa
podzielona na dwie części; napis umieszczony pomię-
dzy nimi,
Nad – napis wymiarowy umieszczony powyżej linii wymia-
rowej,
Na zewnątrz – napis wymiarowy umieszczony obok linii wymiarowej,
JIS – napis wymiarowy umieszczony zgodnie z japońskim
standardem przemysłowym JIS,
Poniżej – napis wymiarowy umieszczony poniżej linii wy-
miarowej.
Poziomo – poziome justowanie napisu:
Wyśrodkowany – napis wymiarowy wyśrodkowany pomiędzy pomocni-
czymi liniami wymiarowymi,
Przy 1 pom. linii wym – napis wymiarowy przysunięty do pierwszej pomoc-
niczej linii wymiarowej,
Przy 2 pom. linii wym. – napis wymiarowy przysunięty do drugiej pomocniczej
linii wymiarowej,
Nad 1 pom. linią wym. – napis wymiarowy umieszczony powyżej pierwszej
pomocniczej linii wymiarowej,
Nad 2 pom. linią wym. – napis wymiarowy umieszczony powyżej drugiej po-
mocniczej linii wymiarowej.
Odsunięcie od linii – Odległość linii wymiarowej od napisu wymiarowego,
wymiarowej: gdy dzieli on linię na dwie części.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wyrównanie tekstu
Poziome – napis wymiarowy umieszczony zawsze poziomo.
Zgodne z linią – napis wymiarowy umieszczony równolegle do linii
wymiarową wymiarowej.
Norma ISO – jeżeli napis wymiarowy został umieszczony między
liniami odnoszącymi, będzie położony równolegle do
linii wymiarowej. Jeżeli napis znajduje się poza liniami
odnoszącymi, zostanie umieszczony poziomo.
Dopasowanie
Za pomocą zakładki Dopasowanie ustalamy sposób dopasowania napisów i strzałek
wymiarowych, położenie tekstu oraz skalę elementów odniesienia.
Opcje dopasowania
Jeżeli napis wymiarowy i strzałki nie zmieszczą się pomiędzy liniami odnoszącymi, na
zewnątrz mają zostać przeniesione najpierw:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Położenie tekstu
Jeżeli napis wymiarowy nie może zostać umieszczony standardowo pomiędzy pomoc-
niczymi liniami wymiarowymi, powinien zostać umieszczony:
Dopasowanie precyzyjne
Wstaw tekst ręcznie – włączenie tego przełącznika umożliwia wska-
zanie położenia napisu wymiarowego w trakcie
rysowania wymiaru.
Zawsze rysuj linię między – włączenie tego przełącznika wymusza rysowanie
liniami wymiarowymi linii wymiarowej między pomocniczymi liniami
wymiarowymi nawet wtedy, gdy strzałki wy-
miarowe umieszczone są na zewnątrz tych linii.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jednostki podstawowe
Za pomocą zakładki Jednostki podstawowe ustalamy rodzaj jednostek i dokładność
wymiarów liniowych oraz kątowych. Można również wybrać rodzaj separatora dzie-
siętnego, sposób zaokrąglania oraz prefiks i sufiks.
Wymiary liniowe
Format jednostek: – rodzaj jednostek:
Naukowy – jednostki naukowe,
Dziesiętny – jednostki dziesiętne,
Inżynierski – jednostki inżynierskie,
Architektoniczny – jednostki architektoniczne,
Ułamki – jednostki ułamkowe,
Windows – jednostki określone w panelu sterowania Windows.
Dokładność: – liczba miejsc dziesiętnych.
Format ułamków: – rodzaj jednostek ułamkowych:
Poziomo – pozioma kreska ułamkowa,
Ukośnie – ukośna kreska ułamkowa,
Nie ułamkowy – zamiast kreski ułamkowej stosuje się ukośnik „/”.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Pomijanie zera
Wiodącego – pomijanie nieistotnych zer wiodących, np. 0.57 .57.
Końcowego – pomijane są nieistotne zera pojawiające się na końcu
wymiaru, np. 2.30 2.3.
0 stóp – pomijane są zera występujące przy stopach, w jednost-
kach architektonicznych, np. 0'–4 2/3" 4 2/3".
0 cali – pomijane są zera występujące przy calach w jednost-
kach architektonicznych, np. 2'–0" 2'.
Oznaczenie jednostek – umożliwia dołączenie przyrostka dla jednostki do-
niższego rzędu: datkowej.
Wymiary kątowe
Format jednostek: – rodzaj jednostek:
Stopnie dziesiętne – stopnie dziesiętne,
Stopnie Minuty Sekundy – stopnie, minuty, sekundy,
Grady – grady,
Radiany – radiany.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jednostki dodatkowe
Za pomocą zakładki Jednostki dodatkowe ustalamy rodzaj jednostek i dokładność
wymiarów liniowych oraz kątowych dla dodatkowego układu jednostek wymiarowych.
Można również wybrać rodzaj separatora dziesiętnego, sposób zaokrąglania oraz przed-
rostek i przyrostek.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jednostki dodatkowe
Format jednostek: – rodzaj jednostek:
Naukowy – jednostki naukowe,
Dziesiętny – jednostki dziesiętne,
Inżynierski – jednostki inżynierskie,
Ułamki architektoniczne – jednostki architektoniczne (ułamki zwykłe),
Ułamki zwykłe – jednostki ułamkowe (ułamki zwykłe),
Architektoniczny – jednostki architektoniczne,
Ułamki – jednostki ułamkowe,
Windows – jednostki zdefiniowane w panelu sterowania Windows.
Dokładność: – liczba miejsc dziesiętnych.
Współ. dla wszystkich – współczynnik przeliczania jednostek układu pod-
jednostek: stawowego na jednostki dodatkowe.
Zaokrąglaj – zaokrąglenie wartości wymiarowych jednostek dodat-
odstępy do: kowych.
Przedrostek: – prefiks, czyli łańcuch poprzedzający napis wymiarowy.
Przyrostek: – sufiks, czyli łańcuch umieszczany za napisem wymia-
rowym.
Pomijanie zera
Wiodącego – pomijanie nieistotnych zer wiodących, np. 0.57 .57,
Końcowego – pomijane są nieistotne zera pojawiające się na końcu
wymiaru, np. 2.30 2.3,
0 stóp – pomijane są zera przy stopach w jednostkach ar-
chitektonicznych, np. 0'–4 2/3" 4 2/3",
0 cali – pomijane są zera przy calach w jednostkach archi-
tektonicznych, np. 2'–0" 2'.
Położenie
Po wartości – za podstawowym napisem wymiarowym.
podstawowej
Poniżej wartości – pod podstawowym napisem wymiarowym.
podstawowej
Tolerancje
Za pomocą zakładki Tolerancje ustalamy format tolerancji, liczbę miejsc dziesiętnych,
górną i dolną wartość tolerancji oraz sposób wyrównywania.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Parametry tolerancji
Format tolerancji
Metoda: – rodzaj tolerancji:
Brak – brak tolerancji,
Symetrycznie – tolerancja symetryczna (jednakowa górna i dolna).
Pojawia się tutaj tylko jedna wartość tolerancji poprze-
dzona przedrostkiem , np. 5.2 0.02,
Odchyłka – tolerancja górna i dolna. Na przykład 5.2 0.02 ,
0.01
Granice – wymiary graniczne. Górny wymiar graniczny powstaje
przez dodanie do wymiaru nominalnego tolerancji
dodatniej. Dolny — tolerancji ujemnej. Na przykład:
1.0
1.0 ,
Baza pomiarowa – tolerancja bazowa. Napis wymiarowy umieszczony jest
w prostokącie.
Dokładność: – liczba miejsc dziesiętnych tolerancji.
Górna wartość: – górna wartość tolerancji.
Dolna wartość: – dolna wartość tolerancji.
Skalowanie – wysokość napisu tolerancji.
wysokości:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie WYMZMIEŃ
Polecenie WYMZMIEŃ (WYMZ) umożliwia modyfikację parametrów wymiarowych
dla istniejących pojedynczych wymiarów oraz usunięcie takich modyfikacji. Polecenie
zmienia wartości wybranych zmiennych wymiarowych dla wskazanych wymiarów, nie
zmieniając wartości tych zmiennych w stylu wymiarowym.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
3 krótkie pytania
dotyczące wymiarów
Jak zmienić strzałki wymiarowe na kreski?
[Narzędzia główne][Opis][Styl wymiarowania][Zmień…]
[Symbole i strzałki] [Pierwsza][Znak architektoniczny]
Jak sprawić, aby napis wymiarowy był wynikiem pomnożenia wartości odczytanej z ry-
sunku przez określony współczynnik?
[Narzędzia główne][Opis][Styl wymiarowania][Zmień…]
[Jednostki podstawowe] [Współczynnik skali]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wymiary w rzutniach
przestrzeni papieru
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kliknij dwa razy we wnętrzu tej rzutni, aby ją uaktywnić (po uaktywnieniu brzeg rzutni
powinien zostać pogrubiony), i zmniejsz skalę powiększenia.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wykonaj wymiarowanie.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kliknij zakładkę Layout1 i zaobserwuj, w jaki sposób zmienił się rysunek. Wszystkie wy-
miary zostały zaktualizowane. Zmieniły się wartości wymiarów (element został zmniej-
szony) oraz ich położenie na rysunku.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kliknij dwa razy we wnętrzu rzutni (ramka powinna zostać pogrubiona) i za pomocą
polecenia ROZCIĄGNIJ rozciągnij element do góry. Wartość wymiaru pionowego ule-
gła zmianie.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Część 5.
Rysowanie
w przestrzeni
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Układy
współrzędnych
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie LUW
Polecenie LUW umożliwia zdefiniowanie nowego układu współrzędnych, zapis tego
układu pod określoną nazwą, wybór wcześniej zdefiniowanego układu lub układu glo-
balnego (GUW).
[Narzędzia główne][Współrzędne][LUW]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
P3
P2
P1
Menedżer układów
współrzędnych — MENLUW
Menedżer układów współrzędnych umożliwia sterowanie układami współrzędnych użyt-
kownika. Pozwala na zmianę bieżącego (aktywnego) układu współrzędnych, zmianę na-
zwy układu, wyświetlenie jego parametrów oraz usunięcie. Nie umożliwia zapisu
nowego układu — można tego dokonać za pomocą polecenia LUW. Menedżer układów
umożliwia również wybór układu współrzędnych, który jest prostopadły do jednego
z wybranych wcześniej układów, oraz określenie parametrów LUW w rzutni.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Ponownie narysuj okrąg. Kiedy ustawisz kursor na skośnej ściance klina, zostanie ona
podświetlona i włączony zostanie tymczasowy LUW dopasowany do tej ścianki.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po wykonaniu tej czynności układ współrzędnych w rzutni nie będzie już do niej przy-
pisany. LUW w tej rzutni automatycznie będzie pokrywał się z układem rzutni aktyw-
nej. Po wskazaniu kursorem innej rzutni jej układ stanie się aktywny.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kliknij lewą górną rzutnię. Upewnij się, czy rzutnia ta stała się aktywna (jej brzeg zo-
stał pogrubiony). Narysuj okrąg. Okrąg ten zostanie umieszczony na frontowej ściance
domu, na której znajdują się okna, ponieważ płaszczyzna konstrukcyjna (XY) w tej rzutni
znajduje się właśnie na przedniej ścianie.
Następnie uaktywnij prawą dolną rzutnię (klikając w jej obszarze). W rzutni tej płasz-
czyzna XY układu współrzędnych LUW jest równoległa do płaszczyzny dachu. Narysuj
okrąg. Okrąg ten zostanie umieszczony na płaszczyźnie XY (czyli na dachu).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W lewej dolnej rzutni LUW został przyczepiony do przedniej ściany budy, na której
znajduje się wejście. W prawej dolnej rzutni LUW został przyczepiony do ściany bocz-
nej. W prawej górnej rzutni LUW jest równoległy do płaszczyzny dachu.
Kliknij lewą górną rzutnię. Rzutnia ta stanie się aktywna, co można będzie zauważyć na
ekranie w postaci pogrubienia. Następnie wyłącz zapisywanie LUW z tą rzutnią oraz
automatyczny widok z góry.
Polecenie: LU
Kliknij zakładkę Ustawienia
Wyłącz przełącznik Zapisz LUW z rzutnią
Włącz przełącznik Wywołaj plan płaszczyzny konstrukcyjnej po zmianie LUW
Kliknij OK
Aktywna jest lewa dolna rzutnia. W lewej górnej rzutni — widok z przodu
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Aktywna jest prawa górna rzutnia. W lewej górnej rzutni — widok prostopadły
do jednej z płaszczyzn dachu
Układ współrzędnych
w widoku ortogonalnym
Jeżeli w rzutni zostanie włączony widok ortogonalny względem globalnego układu współ-
rzędnych GUW (np. widok z przodu, z tyłu, z góry, od dołu, z prawej i z lewej strony),
sposób ustawienia układu współrzędnych w tej rzutni zależy od wartości zmiennej sys-
temowej UcsOrtho. Domyślnie zmienna ta przyjmuje wartość 1.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Układ współrzędnych
związany z widokiem
Podczas tworzenia widoku można zapisać z nim układ współrzędnych LUW. Może to być
układ aktywny w chwili tworzenia widoku lub jeden z wcześniej zdefiniowanych i za-
pamiętanych układów współrzędnych. Widok tworzymy za pomocą polecenia WIDOK
(opcja Nowy…). Aby zapisać układ z widokiem, uaktywnij polecenie WIDOK, kliknij
przycisk Nowy… i wybierz układ współrzędnych z listy LUW:. Jeśli nie chcesz zapi-
sywać LUW z widokiem, to wybierz z tej listy opcję <Brak>.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Marker układu
współrzędnych – LUWSYMB
Za pomocą polecenia LUWSYMB sterujemy wyświetlaniem markera LUW pokazują-
cego początek i orientację bieżącego układu współrzędnych LUW. Marker ten pełni
bardzo ważną rolę – jest jedynym znacznikiem informującym użytkownika o położeniu
i orientacji aktywnego układu współrzędnych.
Status wyświetlania markera LUW określamy dla bieżącej rzutni. Przykładowo mar-
ker może być w niektórych rzutniach wyłączony, a w innych włączony.
Kierunek osi Z
Ustaw prawą dłoń tak, jak pokazano na rysunku. Kciuk skieruj w kie-
runku osi X, palec wskazujący w kierunku osi Y. Palec środkowy wskaże
kierunek osi Z.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kierunek obrotu
Ustaw dłoń tak, jak pokazano na rysunku. Kciuk powinien wskazywać
dodatnią stronę osi, względem której ma nastąpić obrót. Zgięte palce wska-
żą kierunek obrotu, gdy kąt ten będzie dodatni.
Opisana powyżej metoda określania kąta obrotu sprawdza się, gdy przyjęty zostanie
domyślny kąt obrotu (przeciwnie do kierunku obrotu wskazówek zegara). Jeżeli
przyjmiesz dodatni kąt obrotu zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara, przy
określaniu kierunku obrotu działać będzie „reguła lewej dłoni”. Kierunek osi Z nie
zależy od przyjętego kierunku obrotu i dlatego wyznaczamy go zawsze na podstawie
reguły prawej dłoni.
2D – marker płaski.
3D – marker trójwymiarowy.
Szerokość linii – grubość kreski markera.
Rozmiar symbolu LUW – wielkość markera.
Kolor symbolu – kolor markera w przestrzeni modelu.
w obszarze modelu:
Kolor symbolu karty – kolor markera na arkuszach wydruku.
układu:
Zastosuj pojedynczy – wybrany kolor ikony obszaru modelu do wszyst-
kolor kich osi ikony układu 2D.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przykłady
Przykład 2D
Przesuń układ współrzędnych tak, aby początek nowego układu został umieszczony
w lewym dolnym narożniku prostokąta. Najłatwiej będzie to osiągnąć poprzez przycze-
pienie LUW do odcinka.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
LUW został przesunięty i obrócony. Narysuj okrąg. Wpisz współrzędne środka, odnosząc
je do nowego układu współrzędnych (narożnika prostokąta), czyli: 140,60.
Przykład 3D
Narysuj prostopadłościan, a następnie na każdej jego ścianie narysuj okrąg. Prostopa-
dłościan ten narysuj za pomocą polecenia PROSTOK.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Narysowany prostopadłościan widziany jest z góry i wygląda jak zwykły prostokąt. Te-
raz przesuń układ współrzędnych tak, by jego początek znalazł się w lewym dolnym rogu
prostokąta.
Przesunięcie układu nie pociągnęło za sobą zmiany orientacji osi układu współrzędnych
tylko zmianę położenia początku. Układ znalazł się w narożniku prostokąta i wkrótce
zostanie obrócony tak, aby jego płaszczyzna XY znalazła się na pionowej ściance pro-
stopadłościanu (na którą ciągle jeszcze patrzysz z góry). Aby operacja obracania układu
była lepiej widoczna, zmień najpierw punkt widzenia.
Prostopadłościan ukazał się teraz na ekranie w całości. Układ współrzędnych jest nadal
zaczepiony w narożniku prostopadłościanu, a jego płaszczyzna XY pokrywa się z płaszczy-
zną podstawy.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Płaszczyzna konstrukcyjna pełni ważną rolę nie tylko dlatego, że rysowane obiekty pła-
skie są do niej równoległe, ale również dlatego, że większość poleceń modyfikacji
działa równolegle do płaszczyzny konstrukcyjnej (np. KOPIUJ, PRZESUŃ itp.).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W ramach ćwiczeń przesuwaj i obracaj układ współrzędnych tak, by można było ry-
sować na każdej ściance prostopadłościanu. Pomocna zapewne okaże się (omówiona
wcześniej) reguła prawej dłoni. Na każdej ściance narysuj okrąg. Jeżeli wykonasz to
ćwiczenie prawidłowo od początku do końca, z całą pewnością wiele się nauczysz.
Jeżeli zechcesz zrobić jeszcze jeden krok naprzód, narysuj okręgi tylko na trzech
ściankach, a później odpowiednio skopiuj je na ścianki równoległe.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Oglądanie
rysunku w przestrzeni
AutoCAD umożliwia zmianę kierunku widzenia przez zmianę punktu położenia obser-
watora w przestrzeni (kamery) i kierunku, w którym on spogląda (celu). Interaktywne
wodzenie kamery, znane z programu 3ds MAX, umożliwia łatwe dopasowanie widoku
w przestrzeni. Można również nakazać automatyczny obrót kamery w przestrzeni i uzy-
skać w ten sposób efekt wizualizacji w ruchu. Rysunki trójwymiarowe można oglądać
przy użyciu widoku równoległego oraz perspektywy.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Trzeci człon menu umożliwia wybór stylu wizualizacji oraz wywołanie menedżera stylów
wizualizacji.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
ViewCube
ViewCube jest bardzo przydatnym narzędziem do oglądania rysunku. Za jego pomocą
można łatwo dopasować widok trójwymiarowy. Aby tego dokonać, przesuń kursor w obręb
ViewCube, a następnie wybierz jeden z widoków na kostce lub kliknij i przesuń, aby dopa-
sować widok w sposób dynamiczny. Można wybrać predefiniowany widok na płasz-
czyźnie, krawędzi albo narożniku. Można obracać widok poprzez kliknięcie i obracanie
okręgu w ViewCube. Posługiwanie się ViewCube jest bardzo intuicyjne i nie wymaga
szczegółowych opisów.
ViewCube
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Ustawienia ViewCube
Kliknij ViewCubeGóra.
Widok pierwotny (po lewej) i widok z góry względem bieżącego LUW (po prawej)
Zwróć uwagę, że widok z góry został ustawiony w oparciu o położenie bieżącego LUW.
Układ współrzędnych został przyczepiony do ukośnej ścianki. Po wywołaniu widoku
z góry patrzysz na nią z góry, a płaszczyzna ekranu jest równoległa do tej ścianki i do
płaszczyzny XY bieżącego LUW.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Włączony GUW (po lewej) i widok „góra-prawo” względem GUW (po prawej)
Pasek nawigacji
Pasek nawigacji umożliwia łatwy dostęp do narzędzi oglądania rysunku.
Pasek nawigacji
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Orbita
Orbita, czyli interaktywne wodzenie kamery w przestrzeni, jest wygodnym narzędziem
umożliwiającym oglądanie rysunku w przestrzeni. Za jego pomocą można precyzyj-
nie dopasować widok. Polecenie oferuje pracę w trybie orbity ograniczonej oraz orbity
swobodnej.
Orbita
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
“ciągnięcie
sfery”
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Naciśnij klawisz SHIFT i, nie puszczając go, trzymaj wciśnięty środkowy przycisk lub kółko
myszki. Dopasuj widok tak, aby uzyskać widok przedstawiony na poniższym rysunku.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kompas
Kompas składa się z przebiegających po hipotetycznej sferze linii
przerywanych. Przechodzą one przez punkty, w których sferę tę
przecinają osie X, Y i Z. Dzięki kompasowi można uzyskać lep-
szą orientację w przestrzeni.
Siatka
Siatka węzłów jest równoległa do płaszczyzny XY bieżącego układu współrzędnych.
Jej wysokość (współrzędna Z) zależy od bieżącego poziomu.
Symbol LUW
Ikona układu współrzędnych jest widoczna na ekranie domyślnie i poka-
zuje położenie oraz orientację bieżącego układu współrzędnych. Ikona
składa się z trzech osi wyświetlanych w różnych kolorach. Oś X wyświe-
tlana jest w kolorze czerwonym, oś Y w kolorze zielonym, natomiast oś Z
w kolorze niebieskim.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Wyświetl][Nawigacja][Ciągłe okrążanie]
Kamery
Na rysunku trójwymiarowym można umieścić kamery, które pozwalają na uzyskanie
widoków zdefiniowanych przez użytkownika. Kamerę umieszczamy w określonym
miejscu w przestrzeni i nakierowujemy na punkt cel. Każdej kamerze można nadać na-
zwę. Można dopasować ogniskową kamery, a także skorzystać z płaszczyzn tnących.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zarówno nazwę, jak i inne parametry kamery można łatwo zmienić za pomocą me-
nedżera właściwości obiektów. Wiele parametrów kamery można również zmienić
za pomocą uchwytów.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: KAMERA
Określ położenie kamery: wskaż środek walca
Określ położenie celu: wskaż narożnik budynku
Użyj opcji [?/Nazwa/Położenie/Wysokość/Cel/Obiektyw/pRzycnanie/wiDok/konIec]
<konIec>: KONIEC
Kamera została zdefiniowana, a widok z kamery pokaże się w oddzielnym oknie, gdy
lewym przyciskiem myszy zaznaczysz utworzoną kamerę. Jeśli chcesz dopasować wi-
dok z kamery, wskaż ją kursorem. Możesz łatwo zmienić położenie kamery i położenie
celu poprzez kliknięcie i przesunięcie odpowiedniego uchwytu.
Widok z tej kamery można również zobaczyć z listy rozwijanej widoków znajdującej się
w menedżerze widoków.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Widok z kamery
Obraz w oknie jest obrócony o 90 stopni względem widoku wyświetlanego w oknie ry-
sunku, dzięki czemu dopasowanie położenia płaszczyzn tnących jest łatwiejsze.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: ŚCIEŻKANIM
W sekcji Kamera włącz przełącznik Ścieżka i kliknij .
Wybierz ścieżkę: wskaż polilinię
Podaj dowolnie nazwę ścieżki i kliknij OK
W polu Liczba klatek: wpisz 300
Kliknij przycisk Podgląd...
Podgląd animacji
Style wizualizacji
— STYLCIENIOWANIA
Styl wizualizacji określa sposób wyświetlania i cieniowania obiektów w rzutni. W każ-
dej rzutni można ustawić inny styl wizualizacji. Dzięki tej funkcji obiektom można
nadać realistyczny wygląd. W AutoCAD-zie predefiniowanych jest kilka stylów wizu-
alizacji. Użytkownik może ograniczyć się tylko do stosowania tych stylów lub tworzyć
własne style, bardziej dostosowane do własnych potrzeb.
[Wizualizuj][Style widoku>][opcja]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Realistyczny Koncepcyjny
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wystawanie krawędzi
Aby włączyć wystawanie krawędzi poza gabaryty brył w obszarze Modyfikatory kra-
wędzi, kliknij przycisk Krawędzie wydłużeń linii , a następnie w polu Wydłużenia
linii wprowadź wartość określającą wydłużenie krawędzi.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Drżenie krawędzi
Drżenie krawędzi to dość ciekawa możliwość umożliwiająca nadanie rysunkowi cech
rysunku odręcznego. Włącz ikonę drżenia krawędzi i dobierz intensywność drżenia za po-
mocą suwaka znajdującego się po prawej stronie ikony drżenia.
Krawędzie sylwetki
Istnieje możliwość wyróżnienia grubszą kreską krawędzi sylwetki. Aby wyróżnić w ten
sposób krawędzie w obszarze Krawędzie sylwetki, w polu Pokaż wybierz Tak i na-
stępnie wprowadź w polu Szerokość wartość z przedziału 1 – 25.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Krawędzie przysłonięte
Krawędzie przysłonięte mogą być niewidoczne, ale mogą również zostać narysowane
innym rodzajem linii. Aby włączyć ich wyświetlanie w obszarze Przesłonięte krawę-
dzie, w polu Pokaż wybierz opcję Tak. Możesz zmienić kolor oraz rodzaj linii przy-
słoniętych, wybierając je z list rozwijanych.
Krawędzie przecięcia
Krawędzie przecięcia brył mogą być niewidoczne, ale mogą również zostać narysowa-
ne. W celu włączenia wyświetlania krawędzi przecięcia w obszarze Krawędzie prze-
cięcia, w polu Pokaż wybierz opcję Tak. Możesz zmienić kolor oraz rodzaj linii dla
krawędzi przecięcia, wybierając je z list rozwijanych.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Tryb krawędzi
Bryły mogą być wyświetlane w jednym z trzech trybów krawędzi. Po kliknięciu ikony
trybu krawędzi ikona ta ulegnie rozwinięciu i będziesz miał do dyspozycji: wyświetla-
nie brył bez krawędzi, za pomocą izolinii oraz za pomocą krawędzi płaszczyzn.
Bez krawędzi
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przezroczystość powierzchni
Tryb koloru
Styl powierzchni
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Cieniowanie
Przełączniki cieniowana ([Wizualizuj][Światła]) umożliwiają wybór rodzaju cieni.
Materiały i tekstury
Przełączniki umożliwiają włączenie i wyłączenie widoczności materiałów i tekstur
obiektów ([Wizualizuj][Materiały])
– materiały i tekstury są wyłączone i nie są widoczne
Materiały i tekstury na ekranie.
wyłączone
– materiały są włączone i widoczne, natomiast tek-
Materiały włączone, stury są wyłączone i nie są widoczne na ekranie.
tekstury wyłączone
– włączone i widoczne są zarówno materiały, jak
Materiały i tekstury i tekstury.
włączone
[Wyświetl][Style wizualizacji][Ukryj] UK
Wyświetlanie brył
Bryły mogą być wyświetlane na ekranie z różną dokładnością. Im większa będzie do-
kładność wyświetlania, tym lepsza będzie jakość naszych rysunków (ale dłuższy będzie
czas ich przetwarzania).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: ISOLINES
Podaj nową wartość ISOLINES <4>: wpisz nową wartość zmiennej
Isolines = 4
Isolines = 20
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
wynosi 0.5. Jeżeli chcesz zwiększyć dokładność wyświetlania brył, zwiększ wartość
zmiennej Facetres. Zwiększanie jej wydłuża czas przetwarzania rysunku. Wartość Facetres
musi zawierać się w przedziale 0.0110.0. Aby zmienić wartość zmiennej Facetres,
wpisz jej nazwę z klawiatury.
Dispsilh = 0 Dispsilh = 1
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Dostrajanie wydajności
wyświetlania obrazu — KONFIG3D
Polecenie umożliwia dostrojenie wydajności wyświetlania obrazu oraz sterowanie de-
gradacją adaptacyjną. Na ekranie pojawi się okno dialogowe.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Modelowanie
w przestrzeni
trójwymiarowej
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Współrzędne w przestrzeni
Współrzędne prostokątne (kartezjańskie)
Jak wspomniano wcześniej, w AutoCAD-zie zdefiniowany jest standardowo jeden nie-
zmienny, globalny układ współrzędnych prostokątnych (kartezjańskich) X, Y, Z oraz
istnieje możliwość definicji dowolnej liczby lokalnych układów użytkownika. Tylko je-
den układ współrzędnych (globalny lub jeden z lokalnych) może być w danej chwili
układem aktywnym.
P2
250
200
50
0,1
150 20
@
150
200
100
P1
50
0
0 50 100 150 200 250 300 350
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Współrzędne prostokątne
Jeżeli tworzysz rysunki płaskie, możesz przyjąć, że współrzędna Z jest zawsze równa zero.
Istnieje również możliwość wprowadzania współrzędnych w postaci ułamków prostych.
Współrzędne punktu (0.5 , 0.25 , 0.2) mogą zostać zapisane następująco: 1/2,1/4, 2/10.
Współrzędne sferyczne
Współrzędne sferyczne r<< określają położenie punktu w przestrzeni w sferycznym
układzie współrzędnych poprzez podanie promienia oraz dwóch kątów. Współrzędne
sferyczne mogą być bezwzględne (obliczane względem bieżącego LUW) lub względne
(obliczane względem ostatnio wprowadzonego punktu). Współrzędne sferyczne względne
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Współrzędne sferyczne
Współrzędne walcowe
Współrzędne walcowe r<,Zp określają położenie punktu w przestrzeni w walcowym
układzie współrzędnych poprzez podanie promienia, kąta i wysokości. Współrzędne
walcowe mogą być bezwzględne (obliczane względem bieżącego LUW) lub względne
(obliczane względem ostatnio wprowadzonego punktu). Współrzędne walcowe względ-
ne @r<,Zp określają położenie względem ostatnio wprowadzonego punktu. Współrzędne
walcowe poprzedzone znakiem mnożenia * określają położenie względem globalnego
układu współrzędnych.
Współrzędne walcowe
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Filtry współrzędnych
Istnieje szereg poleceń wymagających określenia współrzędnych punktów w przestrzeni
(w postaci x,y,z). Często zdarza się, że łatwiej jest wskazać na ekranie np. współrzędne
x i y, a współrzędną z wpisać z klawiatury itp. Takie postępowanie możliwe jest dzięki
filtrom, które przepuszczają tylko niektóre współrzędne wskazanych na ekranie punk-
tów, natomiast brakujące współrzędne wpisuje się z klawiatury. Symbol filtru składa się
z jednej lub dwóch poprzedzonych kropką liter (na przykład .xy).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jeśli na rysunku widać kilka płaskich obiektów, w przestrzeni każdy z nich może leżeć
na innej płaszczyźnie. Obiekt jest rysowany zawsze równolegle do płaszczyzny XY
bieżącego układu współrzędnych LUW (na wysokości określonej przez bieżący po-
ziom). Domyślnie poziom ten jest równy 0, co sprawia, że płaszczyzną rysunkową jest
płaszczyzna XY LUW.
Jeżeli chcesz narysować pionową ściankę domku, ustaw układ współrzędnych w poło-
żeniu pionowym i narysuj ją. Następnie na ściance tej można dorysować okna, drzwi, za
pomocą zwykłych poleceń edycyjnych. Aby narysować dach, wystarczy inaczej ustawić
układ współrzędnych. Na dachu można rysować inne elementy, np. dachówki.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Poziom i grubość
Podczas rysowania obiekty zostają umieszczone na płaszczyźnie konstrukcyjnej rów-
noległej do płaszczyzny XY bieżącego LUW. Wysokość tej płaszczyzny jest określona
przez bieżący poziom. Poziom ów określa odległość płaszczyzny konstrukcyjnej od
płaszczyzny XY bieżącego układu współrzędnych (w kierunki osi Z). Rysowany obiekt
będzie „wisiał” nad (lub pod) bieżącą płaszczyzną XY na wysokości równej określone-
mu poziomowi.
Poziom obiektu
Grubość obiektu
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: POZIOM
Określ nowy poziom domyślny <0.0>: podaj bieżący poziom
Określ nową grubość domyślną <0.0>: podaj bieżącą grubość obiektów
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zmień widok:
Polecenie: [Wizualizuj][Widoki][Pd.-zach. iz.]
Polecenie: LUW
Określ początek LUW lub [POWierzchnia/
nAZwana/OBiekt/POPRZedni/Widok/Globalny/
X/Y/Z/Oś z] <Globalny>: 3
Określ nowy początek układu <0,0,0>: kon
z P1
Określ punkt na dodatniej części osi X: kon
z P2
Określ punkt na dodatniej części osi Y płaszczyzny
XY LUW: kon
z P3
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Narysuj okrąg.
Polecenie: [Narzędzia główne][Rysuj][Środek, promień]
Określ środek okręgu lub [3P/2P/Ssr (sty sty promień)]:
wskaż środek okręgu
Określ promień okręgu lub [śreDnica]: 40
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Pogrubianie ścian
Zauważ, że narysowanie ścian trójwymiarowych było bardzo łatwe. Ale już wycięcie
przeznaczonych na okna dziur w ścianach jest niemożliwe. Gdyby ściany zostały nary-
sowane jako bryły, nie byłoby problemu.
Na zakończenie zmień styl wizualny, aby zobaczyć rysunek w bardziej atrakcyjny sposób.
Modele krawędziowe
Modele krawędziowe odwzorowują szkielet obiektów. Są one przezroczyste i wyglądają,
jakby zostały zrobione z drutu. Chowanie linii niewidocznych, cieniowanie i rendering
nie zmieniają wyglądu modelu krawędziowego. Podstawowymi narzędziami służącymi
do tworzenia modeli krawędziowych są: odcinek, polilinia oraz polilinia trójwymiarowa
(3WPLINIA).
[Narzędzia główne][Rysuj][Linia] L
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Helisa — HELISA
Polecenie HELISA rysuje linię śrubową.
Wskaż środek dolnej podstawy helisy „Określ środek podstawy:” oraz promień podsta-
wy „Określ promień podstawy lub [śreDnica]:”.
Następnie określ promień górnej podstawy „Określ promień górnej podstawy lub
[śreDnica]:” i wysokość „Określ wysokość helisy [koniec Osi/Zwojów/Skok/kiErunek
zwojów]:” lub wybierz opcję:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Modele ścianowe
Modele ścianowe odwzorowują powierzchnie obiektów, które dzięki temu wyglądają
bardziej realistycznie (można nakazać schowanie linii niewidocznych oraz cieniowanie).
Modele ścianowe nie odwzorowują wnętrza obiektu i nie można wykonywać na nich
operacji logicznych. Siatki znajdują zastosowanie głównie przy odwzorowywaniu po-
wierzchni o nieregularnym kształcie, np. powierzchni terenu. Dane służące do utworze-
nia takich siatek są bardzo często wczytywane do AutoCAD-a za pomocą specjalistycz-
nych aplikacji i skryptów.
Siatki (powierzchnie)
Podstawowe siatki
AutoCAD umożliwia łatwe tworzenie prostych siatkowych obiektów 3D,
takich jak kostka, stożek, walec, ostrosłup, sfera, klin i torus.
[Siatka][Siatki elementarne][opcja]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Surftab1 = 6 Surftab1 = 20
Punkty wyboru krzywych są istotne, gdyż tworzenie powierzchni rozpoczyna się
od tego końca krzywej tworzącej, który jest bliższy punktowi wyboru. Jeśli jedna
z krzywych tworzących jest zamknięta, zamknięta musi być również druga.
Powierzchnię prostoliniową można modyfikować za pomocą polecenia EDPLIN
oraz uchwytów.
Nie można wygładzić powierzchni prostoliniowej za pomocą polecenia EDPLIN.
Powierzchnię można rozbić na elementy składowe (ścianki 3WPOW) za pomocą
polecenia ROZBIJ.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po wprowadzeniu polecenia wskaż krzywą tworzącą „Wybierz obiekt dla krzywej defi-
niującej:” oraz wektor kierunkowy „Wybierz obiekt dla wektora kierunkowego:”.
Surftab1 = 12 Surftab1 = 50
Jeżeli krzywą tworzącą będzie tworzyć polilinia o szerokości różnej od zera,
powierzchnia zostanie utworzona w oparciu o linię środkową polilinii.
W przypadku wyboru polilinii jako wektora kierunkowego, zostanie on wyzna-
czony przez odcinek łączący punkt początkowy z jej punktem końcowym.
Powierzchnie walcowe można modyfikować za pomocą polecenia EDPLIN oraz
uchwytów.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Powierzchnia walcowa
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po wprowadzeniu polecenia wskaż cztery linie brzegowe „Wybierz obiekt 1 dla krawę-
dzi powierzchni:”, „Wybierz obiekt 2 dla krawędzi powierzchni:”, „Wybierz obiekt 3 dla
krawędzi powierzchni:”, „Wybierz obiekt 4 dla krawędzi powierzchni:”.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przekształcanie w powierzchnię
— KONWNAPOW
Polecenie KONWNAPOW dokonuje przekształcenia wybranych obiektów w powierzch-
nię. Konwersji można poddać regiony, obszary oraz obiekty z grubością (odcinki, poli-
linie, łuki).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przekształcanie w powierzchnię
Ścianka — 3WPOW
Polecenie 3WPOW umożliwia rysowanie nieprzezroczystych ścianek trójwymiarowych.
Ścianki te mają 3 lub 4 krawędzie (widoczne lub niewidoczne).
Po wprowadzeniu polecenia wskaż punkty, które definiują ściankę: pierwszy punkt „Określ
pierwszy punkt lub [Niewidoczny]:”, drugi punkt „Określ drugi punkt lub [Niewidoczny]:”,
trzeci punkt „Określ trzeci punkt lub [Niewidoczny] <wyjdź>:”, a następnie czwarty punkt
„Określ czwarty punkt lub [Niewidoczny] <utwórz powierzchnię trzystronną>:”.
Krawędź ścianki może być niewidoczna. Aby to umożliwić, wybierz opcję Nie-
widoczny przed określeniem pierwszego punktu tej krawędzi. Aby pokazane
zostały wszystkie niewidoczne krawędzie, wystarczy zmienić wartość zmiennej
Splframe na 1.
Wierzchołki ścianki można modyfikować za pomocą uchwytów.
Siatka — SIATKA3W
Polecenie SIATKA 3W tworzy siatkę w przestrzeni trójwymiarowej. Użytkownik
określa liczbę wierzchołków siatki oraz ich współrzędne.
Podaj liczbę węzłów siatki w kierunku umownym M „Podaj rozmiar siatki w kierunku
M:” i liczbę węzłów w kierunku N „Podaj rozmiar siatki w kierunku N:” oraz współ-
rzędne węzłów siatki „Określ położenie wierzchołka (0, 0):”.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Cała siatka traktowana jest jako jeden obiekt. Można ją rozbić na odrębne ścianki
(3WPOW) za pomocą polecenia ROZBIJ.
Siatkę można modyfikować za pomocą polecenia EDPLIN oraz uchwytów. Po-
nadto za pomocą polecenia EDPLIN można ją wygładzić (Powierzchnia), a także
zamknąć (MZamk, NZamk).
Współrzędne wierzchołków siatki rzadko wprowadza się ręcznie. Polecenie
SIATKA3W może być wykorzystane w skrypcie wczytującym zewnętrzny zbiór
danych definiujący siatkę.
Modele bryłowe
Tworzenie i modyfikacja modeli bryłowych oparte jest na technologii ACIS. Tworzenie
modeli bryłowych zostało szczegółowo opisane w rozdziale pod tytułem Modelowanie
bryłowe ACIS. Działanie narzędzi przeznaczonych do modyfikacji brył zostało omó-
wione w rozdziale Modyfikacja brył.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Modyfikacja
obiektów 3D
Płaszczyzna XY
Płaszczyzna XY bieżącego układu współrzędnych pełni istotną rolę podczas modyfikacji
przestrzennych rysunku. Wszystkie wskazywane na ekranie punkty przyjmują współrzędne
X i Y według wskazania kursorem, natomiast współrzędna Z jest zawsze przyjmowana
jako 0. Jednakże jeżeli poziom bieżący jest różny od zera, współrzędna Z równa jest pozio-
mowi. Aby wskazać na ekranie punkt położony w przestrzeni, można skorzystać z filtrów
(na przykład wskazujemy współrzędne X i Y; współrzędną Z wpisujemy z klawiatury) lub
z punktów charakterystycznych obiektów.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Określ drugi punkt przesunięcia lub <użyj pierwszego punktu jako przesunięcie>: kon
z wskaż prawy dolny narożnik prostopadłościanu
Dzięki punktom charakterystycznym obiektów (CENtrum i KONiec) możliwa była pre-
cyzyjna lokalizacja punktu bazowego i docelowego przesunięcia w przestrzeni.
Polecenie: LUW
Określ początek LUW lub [POWierzchnia/nAZwana/OBiekt/POPRZedni/Widok/
Globalny/X/Y/Z/Oś z] <Globalny>: 3p
Określ nowy punkt początkowy układu <0,0,0>: kon z P1
Określ punkt na dodatniej części osi X: kon z P2
Określ punkt na dodatniej części osi Y płaszczyzny XY LUW: kon z P3
Po przesunięciu LUW można bez problemu posłużyć się poleceniem PRZESUŃ. Punkty
wskazywane kursorem będą leżały na płaszczyźnie XY LUW, czyli na ściance ukośnej.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zmiana wielkości
Polecenie SKALA działa w przestrzeni podobnie jak na płaszczyźnie, proporcjonalnie
zmniejszając (powiększając) obiekt wzdłuż każdej osi, również osi Z.
Polecenie SKALA równomiernie zmienia wielkość obiektu wzdłuż każdej osi LUW
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przesunięcie 3D — 3DPRZESUŃ
Polecenie 3DPRZESUŃ umożliwia przesuwanie w przestrzeni wybranych obiektów.
Polecenie działa bardzo podobnie do PRZESUŃ, ale dodatkowo umożliwia ogranicze-
nie przesunięcia do wybranej osi lub płaszczyzny.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po przesunięciu
Obrót 3D — 3DOBRÓT
Polecenie 3DOBRÓT umożliwia obracanie w przestrzeni wybranych obiektów.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po wykonaniu obrotu
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Skala 3D — SKALA3D
Polecenie SKALA3D umożliwia skalowanie wybranych obiektów w przestrzeni.
Dopasowanie 3D — 3DDOPASUJ
Polecenie 3DDOPASUJ umożliwia dopasowanie wybranych obiektów w przestrzeni.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wskaż drugi punkt bazowy „Określ drugi punkt lub [Dalej] <D>:”. Jeśli chcesz ogra-
niczyć się do wskazania tylko jednego punktu bazowego, w odpowiedzi na ostatni ko-
munikat wybierz opcję Dalej i przystąp do wskazywania punktów docelowych. Jeśli nie
skorzystałeś z opcji Dalej, to w analogiczny sposób wskaż trzeci punkt bazowy.
Wskaż kolejno pierwszy punkt docelowy „Określ pierwszy punkt docelowy:”. Następnie
wskaż drugi punkt docelowy lub skorzystaj z opcji koNiec, by zakończyć wskazywanie
punktów docelowych. Jeśli nie zakończyłeś wskazywania punktów docelowych wcze-
śniej, to na końcu wskaż trzeci punkt docelowy „Określ trzeci punkt docelowy lub [ko-
Niec] <N>:”.
Położenie oryginalne
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
P1 P2
P3 D1
D2
D3
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wyrównywanie — WYRÓWNAJ
Polecenie WYRÓWNAJ wykonuje w przestrzeni złożoną transformację składającą się
z przesunięcia (translacji) i dwóch obrotów. W ten sposób może dopasować do siebie
obiekty położone w przestrzeni.
[Narzędzia główne][Zmień][Wyrównaj]
Potem wskaż drugi punkt dopasowywanego obiektu „Określ drugi punkt źródłowy:” oraz
jego punkt docelowy „Określ drugi punkt docelowy:”.
Następnie wskaż trzeci punkt dopasowywanego obiektu „Określ trzeci punkt źródłowy
<dalej>:” oraz jego punkt docelowy „Określ trzeci punkt docelowy:”. Jeżeli chcesz określić
transformację przez podanie dwóch par punktów, naciśnij klawisz ENTER. W przypadku
wybrania dwóch punktów określ, czy podczas transformacji powinno nastąpić skalowa-
nie obiektów „Skalować obiekty bazując na punktach dopasowania? [Tak/Nie] <N>:”.
Pierwsza para punktów określa przesunięcie. Druga i trzecia para określa obroty. Wska-
zywane punkty nie muszą przynależeć do jakiegokolwiek obiektu — mogą to być do-
wolne punkty w przestrzeni. Jeżeli określisz tylko jedną parę punktów, polecenie DOPASUJ
zadziała tak jak polecenie PRZESUŃ. Określenie dwóch par punktów powoduje wykonanie
przesunięcia i obrotu (oraz ewentualnie skalowania). Trzy pary punktów określają przesu-
nięcie, dwa obroty i skalowanie — są one stosowane przy transformacjach w przestrzeni.
Przesunięcie
Jeżeli określony zostanie tylko jeden punkt początkowy i docelowy, polecenie przesunie
wybrany obiekt w przestrzeni.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przesunięcie i obrót
Jeżeli określisz dwa punkty początkowe i docelowe, wykonane zostanie
ALI1.DWG
przesunięcie i obrót. Wykonując to ćwiczenie, włącz automatyczną lo-
kalizację punktów końcowych (KONiec).
Skalować...? – N Skalować...? – T
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wskaż obiekty, które powinny zostać odbite „Wybierz obiekty:”, a następnie, w odpowie-
dzi na komunikat „Określ pierwszy punkt odbicia (3 punkty) lub [Obiekt/oStatni/oś Z/
Widok/XY/YZ/ZX/3punkty] <3punkty>:”, wprowadź opcję:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wykonaj odbicie lustrzane płatu dachu na rysunku MIRR3D.DWG. MIRR3D.DWG
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Szyk 3D
Istnieje możliwość łatwego utworzenia szyku prostokątnego i biegunowego w prze-
strzeni. Standardowe polecenie do tworzenia szyku umożliwia podanie liczby pozio-
mów, czyli liczby warstw rozmieszczanych obiektów.
Szyk biegunowy
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Szyk prostokątny
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Modelowanie
bryłowe ACIS
Tworzenie rzutów i przekrojów brył jest jedną z metod tworzenia rysunku płaskiego na
podstawie modelu trójwymiarowego. Polecenie RZUTUJ tworzy rzutnie w przestrzeni
papieru, w których widoczne będą rzuty i przekroje brył. Po utworzeniu rzutni można
automatycznie narysować rzuty i przekroje brył w utworzonych wcześniej rzutniach.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Bryły proste
Modelowanie bryłowe ACIS daje do dyspozycji użytkownika kilka brył prostych: pro-
stopadłościan, klin, stożek, kulę, walec, ostrosłup i torus.
W celu uzyskania łatwego dostępu do narzędzi tworzących bryły należy włączyć przestrzeń
roboczą do modelowania trójwymiarowego W tym celu należy wybrać opcje Modelo-
wanie 3D z listy rozwijanej przestrzeni roboczych znajdującej się w belce narzędziowej
okna AutoCAD-a. Wygląd wstążki ulegnie zmianie i pojawią się w niej nowe narzędzia.
Polibryła — POLIBRYŁA
Polecenie POLIBRYŁA tworzy polibryłę, która jest bryłowym odpowiednikiem płaskiej
polilinii. Polibryła ma określoną szerokość oraz wysokość. Polibryłę można również
utworzyć przez przekształcenie istniejącego obiektu, takiego jak odcinek, płaska polili-
nia, okrąg i łuk.
[Narzędzia główne][Modelowanie][Polibryła]
[Bryła][Prymityw][Polibryła]
Przykładowa polibryła
Wskaż punkt początkowy polibryły „Określ punkt początkowy lub użyj opcji [Obiekt/
Wysokość/Szerokość/wYrównanie] <Obiekt>:” lub wybierz opcję:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Następnie wskazuj kolejne punkty polibryły „Określ kolejny punkt lub [łUk/Zamknij/
Cofaj]:” lub wybierz opcję:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: [Bryła][Prymityw][Polibryła]
Określ punkt początkowy lub użyj opcji [Obiekt/Wysokość/Szerokość/wYrównanie]
<Obiekt>: w
Określ wysokość: 100
Określ punkt początkowy lub użyj opcji [Obiekt/Wysokość/Szerokość/wYrównanie]
<Obiekt>: s
Określ szerokość: 30
Określ punkt początkowy lub użyj opcji [Obiekt/Wysokość/Szerokość/wYrównanie]
<Obiekt>: o
Wybierz obiekt: wskaż polilinię
Prostopadłościan — KOSTKA
Polecenie KOSTKA tworzy prostopadłościan. Boki prostopadłościanu są równoległe do
osi bieżącego układu współrzędnych.
[Narzędzia główne][Modelowanie][Kostka]
[Bryła][Prymityw][Kostka]
Prostopadłościan
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: [Bryła][Prymityw][Kostka]
Określ pierwszy narożnik lub [śrOdek]:
wskaż narożnik prostopadłościanu
Określ inny narożnik lub [Sześcian/Długość]: d
Określ długość: 240
Określ szerokość: 120
Określ wysokość lub [2Punkty]: 160
Polecenie: [Bryła][Prymityw][Kostka]
Określ pierwszy narożnik lub [śrOdek]:
wskaż pierwszy narożnik podstawy
Określ inny narożnik lub [Sześcian/Długość]:
wskaż przeciwległy narożnik podstawy
Określ wysokość lub [2Punkty]: 2p
Określ pierwszy punkt: wskaż dolny punkt pionowej krawędzi kostki
Określ drugi punkt: wskaż górny punkt pionowej krawędzi kostki
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: [Bryła][Prymityw][Kostka]
Określ pierwszy narożnik lub [śrOdek]: o
Określ środek: wskaż wierzchołek stożka
Określ narożnik lub [Sześcian/Długość]: d
Określ długość: 250
Określ szerokość: 270
Określ wysokość lub [2Punkty]: 120
Klin — KLIN
Polecenie KLIN rysuje klin. Boki tworzonego klina będą równoległe do osi bieżącego
LUW. Ścięcie klina jest wykonywane wzdłuż osi X bieżącego LUW.
[Narzędzia główne][Modelowanie][Kostka][Klin]
[Bryła][Prymityw][Polibryła][Klin]
Klin
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: [Bryła][Prymityw][Polibryła][Klin]
Określ pierwszy narożnik lub [śrOdek]:
wskaż położenie narożnika podstawy
klina
Określ inny narożnik lub [Sześcian/Długość]: s
Określ długość: 25
Stożek — STOŻEK
Polecenie STOŻEK rysuje stożek o podstawie kołowej lub eliptycznej. Oś stożka jest
zawsze prostopadła do podstawy. Jeżeli nie zostanie wybrana opcja koniec Osi, pod-
stawa stożka będzie równoległa do płaszczyzny XY bieżącego układu współrzędnych.
[Narzędzia główne][Modelowanie][Kostka][Stożek]
[Bryła][Prymityw][Polibryła][Stożek]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po wyznaczeniu podstawy stożka określ jego wysokość („Określ wysokość lub użyj opcji
[2Punkty/koniec Osi/Promień górnej podstawy]:”) lub wybierz opcję:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: [Bryła][Prymityw][Polibryła][Stożek]
Określ środek podstawy lub [3P/2P/Ssr/Eliptyczny]: P1
Określ promień podstawy lub [śreDnica]: 50
Określ wysokość lub użyj opcji [2Punkty/koniec Osi/Promień górnej podstawy]: o
Określ koniec osi: P2
Kula — SFERA
Polecenie SFERA tworzy kulę.
[Narzędzia główne][Modelowanie][Kostka][Sfera]
[Bryła][Prymityw][Sfera]
Kula
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Następnie określ promień kuli (opcja domyślna) lub wybierz opcję śreDnica, aby określić
jej średnicę.
Polecenie: [Bryła][Prymityw][Sfera]
Określ punkt centralny lub [3P/2P/Ssr]: 2p
Określ pierwszy koniec średnicy: sym z
wskaż środek prawej górnej krawędzi prostopadłościanu
Określ drugi koniec średnicy: sym z
wskaż środek lewej górnej krawędzi prostopadłościanu
Walec — WALEC
Polecenie WALEC rysuje walec o podstawie kołowej lub eliptycznej.
[Narzędzia główne][Modelowanie][Kostka][Walec]
[Bryła][Prymityw][Walec]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po określeniu podstawy walca określ jego wysokość („Określ wysokość lub [2Punkty/
koniec Osi]:”) lub wybierz opcję:
Polecenie: [Bryła][Prymityw][Walec]
Określ środek podstawy lub [3P/2P/Ssr/Eliptyczny]: ssr
Określ punkt pierwszej stycznej na obiekcie:
wskaż dolną krawędź lewego prostopadłościanu
Określ punkt na obiekcie dla drugiej stycznej:
wskaż dolną krawędź prawego prostopadłościanu
Określ promień okręgu: 200
Określ wysokość lub [2Punkty/koniec Osi]: 300
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Upewnij się, że narysowany walec jest faktycznie styczny. W tym celu ustaw widok z góry.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: [Bryła][Prymityw][Walec]
Określ środek podstawy lub [3P/2P/Ssr/Eliptyczny]: P1
Określ promień podstawy lub [śreDnica]: 20
Określ wysokość lub [2Punkty/koniec Osi]: o
Określ koniec osi: P2
Torus — TORUS
Polecenie TORUS tworzy torus. Torus rysowany jest równolegle do płaszczyzny bieżą-
cego LUW.
[Narzędzia główne][Modelowanie][Kostka][Torus]
[Bryła][Prymityw][Polibryła][Torus]
Torus
Wskaż środek torusa „Określ punkt centralny lub [3P/2P/Ssr]:” lub wybierz opcję:
Następnie wprowadź promień torusa („Określ promień lub [śreDnica]:”) lub wybierz
opcję śreDnica i wprowadź średnicę torusa. W odpowiedzi na komunikat „Określ pro-
mień rury lub [2Punkty/śreDnica]:” określ promień rury torusa lub wybierz opcję:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Na rysunku TORUS.DWG dorysuj do filiżanki ucho. TORUS.DWG
Polecenie: [Bryła][Prymityw][Polibryła][Torus]
Określ punkt centralny lub [3P/2P/Ssr]: 52,–40
Określ promień lub [śreDnica]: 23
Określ promień rury lub [2Punkty/śreDnica]: 5
Torus został narysowany. Stanowi on oddzielną bryłę, która przenika filiżankę. Część torusa
znajduje się na zewnątrz filiżanki, a część w jej środku. Część znajdująca się wewnątrz
filiżanki można usunąć za pomocą operacji edycyjnych wykonywanych na bryłach.
Ostrosłup — OSTROSŁUP
Polecenie OSTROSŁUP rysuje ostrosłup foremny. Podstawą ostrosłupa jest wielokąt
foremny. Ostrosłup może zostać ścięty — wówczas zamiast wierzchołka górnego ma on
podstawę górną również w kształcie wielokąta foremnego.
[Narzędzia główne][Modelowanie][Kostka][Ostrosłup]
[Bryła][Prymityw][Polibryła][Ostrosłup]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wskaż środek podstawy „Określ środek podstawy lub [Krawędź/Boki]:” lub wybierz
opcję:
Następnie określ promień podstawy okręgu, na którym ma zostać opisany wielokąt pod-
stawy ostrosłupa „Określ promień podstawy lub [Wpisany]:” lub wybierz opcję:
Bryły złożone
Bryły złożone powstają w wyniku dodawania, odejmowania, znajdowania części wspólnej
innych brył, wyciągnięcia obiektów płaskich i obrotu elementu płaskiego wokół osi ob-
rotu w przestrzeni.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Za pomocą polecenia SUMA można również połączyć bryły niemające części wspól-
nej. Wygląd brył na ekranie nie ulegnie zmianie, ale będą one traktowane przez Au-
toCAD jako jeden obiekt.
Jeżeli wskażesz kilka brył, od których mają zostać odjęte inne obiekty, bryły te zosta-
ną najpierw połączone za pomocą polecenia SUMA, a następnie zostanie przeprowa-
dzone odejmowanie.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jeżeli wskazane bryły nie będą miały części wspólnej (), nie zostanie utworzona
żadna bryła, a oryginalne bryły zostaną usunięte! Towarzyszyć temu będzie komu-
nikat: „Utworzono pustą bryłę — usunięto”.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Na rysunku znajdują się bryły proste. Znajdź część wspólną bryły nie-
bieskiej i czerwonej, następnie odejmij od powstałej w ten sposób
bryły zielony walec i dodaj walec w kolorze żółtym.
Wyciąganie — WYCIĄGNIJ
Polecenie WYCIĄGNIJ tworzy bryłę poprzez wyciągnięcie istniejących obiektów pła-
skich (np. okręgu, wieloboku, zamkniętej polilinii, elipsy, regionu, obszaru, zamknięte-
go splajnu). Ścianki utworzonej bryły mogą być proste albo pochylone.
[Narzędzia główne][Modelowanie][Wyciągnij]
[Bryła][Bryła][Wyciągnij] WYC
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wyciąganie
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jeżeli wyciągana będzie polilinia o szerokości różnej od zera, jej szerokość zosta-
nie pominięta (polilinia potraktowana zostanie jak polilinia o szerokości zerowej).
Nie można wyciągać obiektów wchodzących w skład bloku.
Wyciągana polilinia nie może się przecinać.
Jeżeli wyciągany obiekt jest pusty w środku, to znaczy że wyciąganie tworzy
powierzchnię, a nie bryłę. Aby to zmienić, skorzystaj z opcji Tryb-Bryła.
Polecenie: [Bryła][Bryła][Wyciągnij]
Wybierz obiekty do wyciągnięcia prostego lub [TRyb]: tr
Tryb tworzenia zamkniętych profilów [Bryła/Powierzchnia] <Bryła>: b
Wybierz obiekty do wyciągnięcia prostego lub [TRyb]: wskaż przekrój
Wybierz obiekty do wyciągnięcia prostego lub [TRyb]: ENTER
Określ wysokość wyciągnięcia lub [Kierunek/śCieżka/kąT zwężania/Wyrażenie]: 100
Polecenie: [Bryła][Bryła][Wyciągnij]
Wybierz obiekty do wyciągnięcia prostego: wskaż polilinię
Wybierz obiekty do wyciągnięcia prostego: ENTER
Określ wysokość wyciągnięcia lub [Kierunek/śCieżka/kąT zwężania]: t
Określ kąt zwężania przy wyciąganiu: 10
Określ wysokość wyciągnięcia lub [Kierunek/śCieżka/kąT zwężania]: 100
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: [Bryła][Bryła][Wyciągnij]
Wybierz obiekty do wyciągnięcia prostego lub [TRyb]: wskaż górny dwuteownik
Wybierz obiekty do wyciągnięcia prostego lub [TRyb]: ENTER
Określ wysokość wyciągnięcia lub [Kierunek/śCieżka/kąT zwężania/Wyrażenie]: c
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: [Bryła][Bryła][Wyciągnij]
Wybierz obiekty do wyciągnięcia prostego lub [TRyb]: wskaż dolny dwuteownik
Wybierz obiekty do wyciągnięcia prostego lub [TRyb]: ENTER
Określ wysokość wyciągnięcia lub [Kierunek/śCieżka/kąT zwężania/Wyrażenie]: c
Wybierz ścieżkę wyciągnięcia lub [kąT zwężania]: wskaż dolną polilinię
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Narysuj bryłę taką jak na rysunku EXTRINT1.DWG. EXTRINT1.DWG
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: [Bryła][Bryła][Wyciągnij]
Wybierz obiekty do wyciągnięcia prostego lub [TRyb]: wskaż drugi przekrój
Wybierz obiekty do wyciągnięcia prostego lub [TRyb]: ENTER
Określ wysokość wyciągnięcia lub [Kierunek/śCieżka/kąT zwężania/Wyrażenie:
wskaż punkt końcowy pierwszego przekroju
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Obracanie — PRZEKRĘĆ
Polecenie PRZEKRĘĆ tworzy bryłę przez obrót płaskiego obiektu wokół osi obrotu.
Obracany obiekt może być: okręgiem, zamkniętą polilinią lub łamaną, elipsą, za-
mkniętym splajnem, regionem lub pierścieniem. Można również obrócić ściankę bryły
lub element powierzchni. Oś obrotu może zostać wskazana w przestrzeni lub może być
wyznaczona przez istniejący obiekt. Obrotu można również dokonać wokół osi X lub
Y bieżącego układu współrzędnych.
[Narzędzia główne][Modelowanie][Wyciągnij][Przekręć]
[Bryła][Bryła][Przekręć] PRZK
Obracanie
Wybierz obracany obiekt płaski „Wybierz obiekty do przekręcenia lub [TRyb]:”. Opcja
TRyb umożliwia określenie, czy obrót ma utworzyć bryłę, czy też powierzchnię „Tryb
tworzenia zamkniętych profilów [Bryła/Powierzchnia] <Bryła>:”.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Następnie określ oś obrotu „Określ punkt początkowy osi obrotu lub zdefiniuj oś, uży-
wając [Obiekt/oś X/ oś Y/oś Z] <Obiekt>:”.
Na zakończenie podaj kąt obrotu „Określ kąt obrotu [Kąt początkowy]:”. Naciśnięcie
klawisza ENTER spowoduje wykonanie pełnego obrotu (360º). Można również wpisać
inny kąt, aby uzyskać częściowy obrót. Wskazany obiekt płaski zostanie obrócony wo-
kół osi obrotu i powstanie bryła.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: REGION
Wybierz obiekty: wszystko
Wybierz obiekty: ENTER
Polecenie: [Bryła][Bryła][Przekręć]
Wybierz obiekty do przekręcenia lub [TRyb]: wskaż przekrój
Wybierz obiekty do przekręcenia lub [TRyb]: ENTER
Określ punkt początkowy osi obrotu lub zdefiniuj oś, używając [Obiekt/oś X/oś Y/oś Z]
<Obiekt>: o
Wybierz obiekt: wskaż odcinek
Określ kąt obrotu [Kąt początkowy] <360>: 270
Polecenie: [Bryła][Bryła][Przekręć]
Wybierz obiekty do przekręcenia lub [TRyb]:
naciśnij na klawiaturze klawisz CTRL i, nie puszczając go, wskaż górną
ściankę bryły
Wybierz obiekty do przekręcenia lub [TRyb]: ENTER
Określ punkt początkowy osi obrotu lub zdefiniuj oś, używając [Obiekt/oś X/oś Y/oś Z]
<Obiekt>: x
Określ kąt obrotu [Kąt początkowy] <360>: –90
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Cofnij wykonaną operację i powtórz od początku, ale tym razem przesuń kursor lekko
w dół i kliknij. Spowoduje to wykonanie wycięcia w obiekcie.
Cofnij wykonaną operację i powtórz od początku, ale tym razem przesuń kursor mocno
w dół i kliknij. Spowoduje to wykonanie otworu w obiekcie.
Wczytaj rysunek PRESSPULL3.DWG. Wykonaj otwory w ścianie. PRESSPULL3.DWG
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zwróć uwagę, żeby kliknąć we wnętrzu przekroju, a nie wskazywać polilinii. Po prostu
ustaw kursor we wnętrzu ściany i przesuwaj go aż do momentu, gdy kontur zacznie
być rysowany przerywaną kreską, wtedy kliknij.
Przeciągnięcie — SKOS
Polecenie SKOS tworzy bryłę poprzez przeciągnięcie płaskiego profilu wzdłuż ścieżki.
Jeśli profil jest otwarty, wówczas w wyniku działania polecenia otrzymamy powierzch-
nię. Jeśli profil jest zamknięty, otrzymamy bryłę.
[Narzędzia główne][Modelowanie][Wyciągnij][Przeciągnięcie]
[Bryła][Bryła][Przeciągnięcie]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przeciągnięcie
Wskaż profil „Wybierz obiekty do przeciągnięcia lub [TRyb]:” lub wybierz opcję TRyb,
która umożliwia określenie, czy w wyniku przeciągnięcia ma powstać bryła, czy po-
wierzchnia.
W celu wybrania ścianki bryły jako profilu naciśnij na klawiaturze klawisz CTRL
i, nie puszczając klawisza, wskaż tę ściankę.
Można wskazać kilka profilów, ale muszą one leżeć w jednej płaszczyźnie.
Profil oraz ścieżka zostaną automatycznie usunięte, jeśli zmienna Delobj = 1.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: [Bryła][Bryła][Przeciągnięcie]
Wybierz obiekty do przeciągnięcia lub [TRyb]: wskaż okrąg
Wybierz obiekty do przeciągnięcia lub [TRyb]: ENTER
Wybierz ścieżkę przeciągnięcia lub [Dopasowanie/punkt Bazowy/skaLa/skręT]]:
wskaż helisę
Polecenie: [Bryła][Bryła][Przeciągnięcie]
Wybierz obiekty do przeciągnięcia lub [TRyb]:
naciśnij klawisz CTRL i, trzymając go, wskaż okrąg górnej bryły
Wybierz obiekty do przeciągnięcia lub [TRyb]: ENTER
Wybierz ścieżkę przeciągnięcia lub [Dopasowanie/punkt Bazowy/skaLa/skręT]:
wskaż polilinię
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: [Bryła][Bryła][Przeciągnięcie]
Wybierz obiekty do przeciągnięcia lub [TRyb]: wskaż prostokąt
Wybierz obiekty do przeciągnięcia lub [TRyb]: ENTER
Wybierz ścieżkę przeciągnięcia lub [Dopasowanie/punkt Bazowy/skaLa/skręT]: t
Podaj kąt skrętu lub zezwalaj na brzegowanie dla ścieżki przeciągnięcia niepłaskiego
[Brzeg]: 270
Wybierz ścieżkę przeciągnięcia lub [Dopasowanie/punkt Bazowy/skaLa/skręT]:
wskaż polilinię
Polecenie: [Bryła][Bryła][Przeciągnięcie]
Wybierz obiekty do przeciągnięcia lub [TRyb]: wskaż prostokąt
Wybierz obiekty do przeciągnięcia lub [TRyb]: ENTER
Wybierz ścieżkę przeciągnięcia lub [Dopasowanie/punkt Bazowy/skaLa/skręT]: L
Określ współczynnik skali lub [Odniesienie/Wyrażenie]: 3
Wybierz ścieżkę przeciągnięcia lub [Dopasowanie/punkt Bazowy/skaLa/skręT]:
wskaż polilinię
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wyciąganie złożone
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zamykanie
Omówione wcześniej okno dialogowe daje możliwość automatycznego zamknięcia
tworzonej bryły lub powierzchni. Aby tego dokonać, włącz przełącznik Zamknij po-
wierzchnię lub bryłę.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Prowadnice
Wybór opcji Prowadnice pozwala utworzyć bryłę lub powierzchnię w oparciu o prze-
kroje poprzeczne oraz szereg wskazanych prowadnic. Wskaż kolejno wszystkie pro-
wadnice i na zakończenie naciśnij ENTER.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
śCieżka
Wybór opcji śCieżka pozwala utworzyć bryłę lub powierzchnię wzdłuż ścieżki prowa-
dzącej. Ścieżka musi przechodzić przez wszystkie przekroje poprzeczne.
Konwersja na bryłę
– KONWNABRYŁĘ
Polecenie KONWNABRYŁĘ dokonuje przekształcenia na bryłę okręgu oraz polilinii
o wysokości pogrubienia większej od zera.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Konwersja na bryłę
Polecenie: KONWNABRYŁĘ
Wybierz obiekty: wszystko
Wybierz obiekty: ENTER
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Pogrubianie powierzchni
— POGRUB
Polecenie POGRUB umożliwia utworzenie bryły poprzez pogrubienie powierzchni.
Pogrubianie powierzchni
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Odciskanie — ODCISK
Polecenie ODCISK umożliwia utworzenie odcisku obiektu płaskiego na ściance bryły.
W wyniku odciśnięcia bryła uzyskuje nowe krawędzie i ścianki, które mogą być wyko-
rzystane do dalszej edycji bryły.
[Bryła][Edycja brył][Odciśnij]
Odciskanie
Wybierz bryłę „Wybierz bryłę 3D lub powierzchnię:”, następnie wskaż obiekt przezna-
czony do odciśnięcia „Wybierz obiekt do odciśnięcia:”. Zdecyduj, czy odciskany obiekt
ma zostać usunięty „Usunąć obiekt źródłowy [Tak/Nie] <N>:”.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Sprawdzenie przenikania
— PRZENIKANIE
Polecenie PRZENIKANIE umożliwia sprawdzenie przenikania dwóch zestawów brył.
Każdy zestaw może się składać z wielu brył.
[Bryła][Edycja brył][Przenikanie]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wskaż bryły, które mają wchodzić w skład pierwszego zestawu brył „Zaznacz pierwszy
zestaw obiektów lub użyj polecenia [ZAgnieżdżone zaznaczenie/USTawienia]:” lub wy-
bierz opcję:
Następnie wskaż bryły mające wchodzić w skład drugiego zestawu brył „Zaznacz drugi
zestaw obiektów lub użyj polecenia [ZAgnieżdżone zaznaczenie/SPrawdź pierwszy ze-
staw] <SPrawdź>:”.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Na ekranie widoczne będą pary przenikających się zestawów brył. Każda para to część
wspólna każdej bryły należącej do pierwszej grupy i każdej bryły pochodzącej z drugiej
grupy.
Jeżeli określisz tylko pierwszy zestaw, znalezione zostaną części wspólne wszystkich
par brył należących do tego zestawu (opcja SPrawdź).
Nowe bryły tworzone są na warstwie bieżącej. Jeżeli nie chcesz, aby pomieszały
się z bryłami oryginalnymi (czasami polecenie PRZENIKANIE utworzy bardzo
wiele brył), najlepiej przed jego wykonaniem utworzyć specjalną warstwę, na któ-
rej umieszczone zostaną nowe bryły.
Jeżeli nie zostanie znaleziona żadna część wspólna, pojawi się komunikat „Obiekty
nie przenikają się.”.
Polecenie może być wykorzystywane do sprawdzania dokładności dopasowania
elementów. Jeżeli bryły są do siebie dopasowane dokładnie, część wspólna po-
winna być zbiorem pustym.
Ustawienia przenikania
Po wybraniu opcji USTawienia na ekranie pojawia się okno dialogowe umożliwiające
modyfikację ustawień sprawdzania przenikania.
Ustawienia przenikania
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przyczepianie LUW
do ścianki bryły
Polecenie LUW oferuje opcję umożliwiającą łatwe przyczepianie układu współrzędnych
do wybranej ścianki bryły.
[Narzędzia główne][Współrzędne][Widok][Powierzchnia]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Bryła][Przekrój][Rzut płaski]
Rzut płaski
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wstaw jako nowy – wstawia rzut jako nowy blok do bieżącego rysunku.
blok
Zastąp istniejący blok – zastępuje już istniejący blok. Wskaż na ekranie blok
rzutu, który ma zostać zastąpiony nowym rzutem.
Wybierz blok – umożliwia wskazanie na ekranie bloku przeznaczo-
nego do zastąpienia.
Eksportuj do pliku – zapisuje rzut do pliku rysunkowego (.DWG).
Linie – właściwości linii pierwszoplanowych:
pierwszoplanowe
Kolor: – kolor,
Rodzaj linii: – rodzaj linii.
Linie przysłonięte – właściwości linii zasłoniętych:
Pokaż – włącza i wyłącza pokazywanie linii zasłoniętych,
Kolor: – kolor,
Rodzaj linii: – rodzaj linii.
Dołącz styczne – do stworzenia rzutu zostaną także użyte styczne kra-
krawędzie wędzie.
Utwórz – tworzy rzut płaski. Po naciśnięciu przycisku określ
parametry wstawianego bloku.
[Bryła][Przekrój][Płaszczyzna przekroju]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przekrój łamany
Wskaż ściankę istniejącej bryły lub region. Płaszczyzna przekroju będzie równoległa do
wskazanej ścianki lub regionu. Możesz również wskazać dwa punkty definiujące płasz-
czyznę przekroju „Wybierz powierzchnię lub dowolny punkt, aby ustawić linię przekroju
lub wybierz [Rysuj przekrój/Prostokątny/Typ]:” lub wybrać opcję:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przekroje 2D i 3D
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Najpierw narysuj linię przekroju mniej więcej, nie dbając o to, żeby przechodziła przez
środki otworów.
Ponieważ na razie linia przekroju nie przechodzi przez środki okręgów, trzeba ją od-
powiednio dopasować. Zauważ, że każdy odcinek łamanej przekroju zawiera uchwyt
w postaci symbolu strzałki. Wykorzystaj te uchwyty w celu dopasowania łamanej, tak
by przechodziła przez środki okręgów.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przekrój łamany
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po określeniu sposobu utworzenia rzutni wskaż środek rzutni („Określ środek rzutu:”).
Po jego wskazaniu na ekranie ukaże się rysunek. AutoCAD umożliwia wielokrotne
wskazywanie środka widoku (aż do uzyskania pożądanego rezultatu). Aby zakończyć
wskazywanie środka, naciśnij klawisz ENTER. Następnie wskaż narożniki rzutni („Określ
pierwszy narożnik rzutni:”), („Określ przeciwległy narożnik rzutni:”). Na zakończenie na-
daj rzutni nazwę („Podaj nazwę widoku:”).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Następnie kliknij zakładkę rozmieszczenia wydruku Układ1 (znajdującą się w linii statu-
sowej na dole ekranu).
Usuń rzutnię, która została utworzona automatycznie (kliknij jej brzeg i naciśnij na kla-
wiaturze klawisz Delete).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: RZUTUJ
Podaj opcję [Luw/Orto/pomoCniczy/Przekrój]: L
Podaj opcję [Nazwany/Globalny/?/Bieżący] <Bieżący>: ENTER
Podaj skalę rzutu <1>: 0.3
Określ środek rzutu: P1
Określ środek rzutu <określ rzutnię>: ENTER
Określ pierwszy narożnik rzutni: P2
Określ przeciwległy narożnik rzutni: P3
Podaj nazwę widoku: rz1
Skala w rzutniach została określona na 0.3 (skala jest to stosunek jednostek przestrzeni
modelu do jednostek przestrzeni papieru).
Środek widoku został wskazany w punkcie P1. Punkty P2 i P3 określiły wielkość rzutni.
Rzutni nadana została nazwa rz1. Nazwa ta jest istotna przy identyfikacji warstw utworzo-
nych przez RZUTUJ.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Widok w drugiej rzutni powinien być ortogonalny względem pierwszej rzutni i dlatego
wybrana została opcja Orto. Po wybraniu tej opcji wskazana została krawędź poprzed-
niej rzutni P4. Środek widoku zostanie umieszczony w punkcie P5. Punkty P6 i P7
określiły wielkość rzutni. Rzutni nadana została nazwa rz2.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W ostatniej rzutni powinien zostać wykonany przekrój i dlatego wybrano opcję Przekrój.
Płaszczyznę przekroju określiły punkty P12 i P13. Punkt P14 określił stronę, z któ-
rej patrzymy na przekrój. Środek widoku znajduje się w punkcie P15, narożniki rzutni
w punktach P16 i P17. Rzutni nadana została nazwa rz4.
Polecenie RZUTUJ automatycznie utworzyło warstwy dla każdej rzutni: warstwę dla
linii widocznych, warstwę dla linii niewidocznych oraz warstwę dla wymiarów.
Dla rzutni zawierającej przekrój dodatkowo utworzona została warstwa, na której zo-
stanie umieszczone kreskowanie przekroju. Ponadto utworzono warstwę, na której znajdują
się obramowania rzutni (o nazwie VPORTS).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: RYSRZUT
Wybierz rzutnie do rysowania:
Wybierz obiekty: wskaż brzeg 1 rzutni
Wybierz obiekty: wskaż brzeg 2 rzutni
Wybierz obiekty: wskaż brzeg 3 rzutni
Wybierz obiekty: wskaż brzeg 4 rzutni
Wybierz obiekty: ENTER
Wyłącz lub zamroź warstwy, na których leży model (w naszym przypadku warstwę 0),
oraz warstwę o nazwie VPORTS, na której znajdują się rzutnie.
Jeżeli chcesz zmienić wzór lub parametry kreskowania przekroju, to uaktywnij rzutnię,
kliknij dwukrotnie przekrój i dokonaj pożądanych zmian.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wskaż bryły „Wybierz obiekty:”. Następnie zadane zostanie pytanie, czy umieścić
ukryte linie zarysu na osobnej warstwie „Wyświetlić ukryte linie profilu na osobnej war-
stwie? [Tak/Nie] <T>:”.
T – utworzone zostaną dwa bloki: jeden zawierający linie widoczne (typ linii
JAKWARSTWA, warstwa PV-identyfikator rzutni), a drugi zawierający
linie niewidoczne (typ linii HIDDEN, warstwa PH-identyfikator rzutni).
N – wszystkie linie profilu traktowane będą jako widoczne. Dla każdej bryły
utworzony zostanie oddzielny blok; będzie on rysowany takim samym
typem linii jak bryła, z której powstał, a następnie umieszczony na war-
stwie PV-identyfikator rzutni.
Zdecyduj, czy mają być wyświetlane krawędzie styczne „Usunąć styczne krawędzie?
[Tak/Nie] <T>:”.
Polecenie działa tylko wtedy, gdy aktywna jest rzutnia w przestrzeni modelu. Gdy
zostanie wywołana w przestrzeni papieru, pojawi się komunikat: „Aby użyć polecenia
PROFIL rzutnia modelu musi być aktywna (użyj poleceń WWIDOK i MODEL).”
i działanie polecenia zostanie przerwane.
Polecenie nie zmienia widoczności warstw. Jeżeli chcesz zobaczyć tylko utworzony
zarys, wyłącz inne warstwy, a zwłaszcza warstwę, na której znajdują się bryły.
Przed wywołaniem polecenia PROFIL wczytaj typ linii Hidden (służący do ozna-
czania linii niewidocznych).
Polecenie tworzy automatycznie dwie warstwy:
PV-ab (warstwa linii widocznych),
PH-ab (warstwa linii niewidocznych).
(ab oznacza numer nadawany przez AutoCAD-a automatycznie).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: PROFIL
Wybierz obiekty: wskaż bryłę
Wybierz obiekty: ENTER
Wyświetlić ukryte linie profilu na osobnej warstwie? [Tak/Nie] <T>: t
Rzutować linie profilu na płaszczyznę? [Tak/Nie] <T>: t
Usunąć styczne krawędzie? [Tak/Nie] <T>: t
Jeżeli chcesz wyświetlić linie niewidoczne, wczytaj typ linii Hidden, przypisz go do war-
stwy PH-6C i włącz tę warstwę.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Modyfikacja brył
Podczas tworzenia brył złożonych bardzo często posługujemy się trójwymiarowymi ope-
racjami edycyjnymi ogólnego przeznaczenia, takimi jak: trójwymiarowy szyk (3DSZYK),
dopasowanie (DOPASUJ), obrót w przestrzeni (OBROT3D), odbicie lustrzane w prze-
strzeni (LUSTRO3D) oraz rozbijanie obiektów złożonych (ROZBIJ).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Narzędzia główne][Zmień][Fazuj] FA
Ścianka bazowa to ścianka, której krawędzie mają zostać ścięte. Ponieważ wskazana kra-
wędź należy do dwóch ścianek, trzeba określić dokładnie, o którą ściankę chodzi. Au-
toCAD wyświetla komunikat: „Podaj opcję wyboru powierzchni [Następna/OK (bieżą-
ca)] <OK>:” i podświetla jedną ze ścianek. Jeżeli jest to właściwa ścianka, naciśnij
klawisz ENTER; jeżeli nie, wybierz opcję Następna. Po wybraniu Następna podświe-
tlona zostanie następna ścianka, którą można będzie zatwierdzić, naciskając klawisz
ENTER.
Po wybraniu ścianki określ parametry ścięcia, czyli dwie odległości („Podaj odległość fazo-
wania powierzchni bazowej lub [Wyrażenie]:”, „Podaj odległość fazowania sąsiedniej
powierzchni lub [Wyrażenie]:”).
Następnie wskaż krawędzie, które mają zostać ścięte „Wybierz krawędź lub [Pętla]:”. Ściąć
można jedną lub kilka krawędzi ścianki bazowej. Można również wybrać opcję Pętla
i wskazać pętlę, czyli zamknięty ciąg stykających się krawędzi.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zetnij górne krawędzie bryły znajdującej się na rysunku FAZA1.DWG. FAZA1.DWG
Zaokrąglanie krawędzi
— ZAOKRĄGL
Krawędzie bryły można zaokrąglić za pomocą polecenia ZAOKRĄGL.
[Narzędzia główne][Zmień][Zaokrąglij] ZA
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przekrój — PRZEKRÓJ
Przekrój poprzeczny brył wykonujemy za pomocą polecenia PRZEKRÓJ. Przekrój ten
jest nowym obiektem typu region. Bryła, której przekrój zostanie wykonany, nie ulegnie
zmianie. Polecenie wpisujemy z klawiatury.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jeżeli wskażesz kilka brył, dla każdej z nich utworzony zostanie przekrój.
Przekrój zostanie umieszczony na bieżącej warstwie.
Przekrój nie jest kreskowany automatycznie. Aby go zakreskować, ustaw LUW
równolegle do utworzonego przekroju (regionu) i zakreskuj go w tradycyjny
sposób. Podczas wybierania przeznaczonego do zakreskowania obszaru najlepiej
posłużyć się opcją Wybierz obiekty i wskazać utworzony przekrój.
Przed wskazaniem 3 wyznaczających płaszczyznę przekroju punktów pomocne
może okazać się włączenie automatycznej lokalizacji punktów charakterystycz-
nych.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: PRZEKRÓJ
Wybierz obiekty: wskaż bryłę
Wybierz obiekty: ENTER
Określ pierwszy punkt na płaszczyźnie przekroju używając [Obiekt/oś Z/Widok/XY/YZ/
ZX/3punkty] <3punkty>: yz
Określ punkt na aktualnej płaszczyźnie YZ <0,0,0>: sym z P1
Przekrój został utworzony i znajduje się w bryle. Aby go zobaczyć wyraźnie, przesuń
utworzony przekrój (albo bryłę) w nowe położenie.
Przecięcie — PŁAT
Polecenie PŁAT rozcina bryłę za pomocą płaszczyzny. Kawałek bryły znajdujący się
po jednej stronie płaszczyzny może zostać usunięty. Obie stykające się ze sobą części
mogą też zostać zachowane.
Przecięcia bryły
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wskaż bryły, które mają zostać rozcięte „Wybierz obiekty dla przekroju:”. Następnie
określ płaszczyznę przekroju „Określ punkt początkowy płaszczyźnie rozcinającej lub
[Obiekt planarny/Powierzchnia/oś Z/Widok/XY/YZ/ZX/3punkty] <3punkty>:”.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Odcisk — Odciśnij
Za pomocą opcji Odcisk można wykonać na bryle odcisk obiektu, np. odcinka, polili-
nii, okręgu, elipsy, regionu lub bryły. Odcisk wykonywany jest przez podział istniejącej
ścianki bryły na dwie stykające się ze sobą ścianki. Podział następuje wzdłuż konturu
odciskanego obiektu.
Wskaż bryłę, na której ma zostać wykonany odcisk „Wybierz bryłę 3D lub powierzch-
nię:”, potem wskaż obiekt, który zostanie odciśnięty „Wybierz obiekt do odciśnięcia:”,
następnie określ, czy odciskany obiekt wzorcowy powinien być usunięty „Usunąć
obiekt źródłowy [Tak/Nie] <N>:”.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Za pomocą opcji Rozdziel bryły można rozdzielić bryłę składającą się z brył nieposia-
dających części wspólnej. Obiekt taki może powstać w wyniku połączenia brył pozba-
wionych części wspólnej lub w wyniku innych działań edycyjnych (np. wycinania). Jeżeli
bryły mają część wspólną w przestrzeni, nie można ich rozdzielić.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Obrys — Powłoka
Za pomocą opcji Powłoka wykonujemy „obrys” bryły, w efekcie którego jej wnętrze
zostaje wycięte.
Wskaż bryłę „Wybierz bryłę 3D:”, następnie wskaż krawędzie, które mają wyznaczyć
otwarte ścianki „Usuń powierzchnię lub [Cofaj/Dodaj/WSzystkie]:”. Po ich wskazaniu
krawędzie przestaną być podświetlane. Na zakończenie wpisz grubość tworzonego obrysu
„Podaj odległość odsunięcia powłoki:”. Wpisanie wartości dodatniej spowoduje utwo-
rzenie obrysu „na zewnątrz” bryły, a wpisanie wartości ujemnej spowoduje utworzenie ob-
rysu skierowanego „do wewnątrz” bryły.
Wybór krawędzi określa stopień otwartości powstałego obrysu. Wybierz krawędzie położo-
ne na ściance, która ma pozostać otwarta.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Następnie określ kąt ścięcia „Określ kąt zwężania przy wyciąganiu <0>:” Za pomocą
pogrubiania można przesunąć ściankę poza obręb bryły i utworzyć w ten sposób wycięcie.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przesuwanie ścianek jest przydatne np. przy zmianie położenia otworów w bryłach.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Usuwanie ścianek może być przydatne przy likwidacji ścięć i zaokrągleń krawędzi brył.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po wybraniu opcji koLor wskaż ściankę, której kolor chcesz zmienić „Wybierz powierzch-
nie lub [Cofaj/Usuń]:”. Wybrane zostaną wszystkie ścianki, w skład których wchodzi
wskazana krawędź. Aby usunąć ściankę ze zbioru wskazań, wybierz ją, przytrzymując
klawisz SHIFT, lub skorzystaj z opcji Usuń. Po wybraniu wszystkich ścianek, których
kolor ma zostać zmieniony, naciśnij klawisz ENTER i wybierz kolor.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po wybraniu opcji koLor wskaż krawędzie, których kolor chcesz zmienić „Wybierz
krawędzie lub [Cofaj/Usuń]:”. Po ich wskazaniu naciśnij klawisz ENTER i wybierz
nowy kolor.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Część 6.
Dla zaawansowanych
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zestawy arkuszy
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Aby zamknąć menedżera zestawów arkuszy, kliknij przycisk zamknięcia okna lub
naciśnij na klawiaturze kombinację klawiszy CTRL-4. Można również kliknąć ikonę
menedżera w panelu Palety.
Zdecyduj, czy chcesz utworzyć przykładowy, pusty zestaw arkuszy, czy własny zestaw
zawierający istniejące rysunki.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W dalszej części opisu działania kreatora skoncentrujemy się na tworzenie zestawu ar-
kuszy zawierającego wybrane przez użytkownika rysunki.
Określ nazwę zestawu, opis. Możesz również określić położenie zestawu na dysku (pli-
ku DST zawierającego informacje o zestawie) oraz właściwości zestawu arkuszy.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
– zestaw arkuszy,
– podzestaw arkuszy,
– arkusz.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Następnie podaj numer arkusza w polu Numer: oraz nazwę arkusza w polu Tytuł ar-
kusza:. Nazwa pliku rysunkowego będzie domyślnie połączeniem numeru i nazwy arkusza.
Użytkownik może ją dowolnie zmodyfikować.
W polu Ścieżka folderu: widoczna będzie nazwa katalogu, w którym zostanie zapisany
plik DWG zawierający tworzony arkusz.
W polu Szablon arkusza: widoczny będzie szablon, na podstawie którego arkusz zo-
stanie utworzony.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zwijanie i rozwijanie
Jeśli struktura zestawu będzie bardzo rozbudowana, to przydatne okaże się zwijanie
i rozwijanie podzestawów. Znaczek minus z lewej strony znaczka podzestawu oznacza,
że struktura podzestawu jest rozwinięta. W celu jej zwinięcia kliknij ten znaczek. Zna-
czek plus z lewej strony znaczka podzestawu oznacza, że struktura podzestawu jest
zwinięta. W celu jej rozwinięcia kliknij ten znaczek.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Usuwanie arkusza
W celu usunięcia arkusza wskaż go i wybierz z menu kontekstowego prawego przycisku
myszy opcję Usuń arkusz. Na ekranie pojawi się prośba o potwierdzenie usunięcia
arkusza.
Można usunąć kilka arkuszy za jednym zamachem. W tym celu zaznacz wszyst-
kie arkusze przeznaczone do usunięcia i skorzystaj z opcji Usuń arkusze.
Usunięcie arkusza z zestawu nie spowoduje usunięcia odpowiadającego mu pliku
rysunkowego DWG.
Można usunąć tylko pusty podzestaw arkuszy. Jeśli podzestaw będzie zawierał arku-
sze, to usunięcie nie będzie możliwe. Usuń lub przenieś arkusze w pierwszej kolejno-
ści, a następnie usuń pusty podzestaw.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Otwieranie rysunków
Menedżer arkuszy umożliwia otwieranie plików rysunkowych wchodzących w skład
arkusza. W tym celu dwukrotnie kliknij lewym przyciskiem myszy wybrany arkusz
w menedżerze zestawów arkuszy. Wybrany rysunek zostanie wczytany do AutoCAD-a.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Dodaj do zestawu arkuszy nowy arkusz o nazwie P14-Strych. Arkusz ten ma wchodzić
w skład podzestawu P14 – część architektoniczna.
Kliknij przycisk
Wskaż rysunek Tutorial-mArch i kliknij Otwórz
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zwróć uwagę, że w oknie tworzenia arkusza widnieje nazwa katalogu zwierającego ar-
kusze zestawu oraz nazwa szablonu DWT. Te dwa pola są tylko do odczytu. Ich zawar-
tość jest zdefiniowana we właściwościach podzestawu arkuszy.
Kliknij OK
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kliknij zestaw Projekt P14 prawym przyciskiem myszy i wybierz z menu konteksto-
wego opcję Właściwości
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Selekcje arkuszy
W praktyce często zachodzi konieczność wykonania działań na niektórych, wybra-
nych arkuszach. Wielokrotne manualne wybieranie arkuszy może być procesem żmud-
nym i podatnym na błędy. Menedżer arkuszy umożliwia zapisanie aktualnie wybranych
arkuszy jako selekcję pod określoną nazwą i późniejsze automatyczne zaznaczanie
tych arkuszy. Po zaznaczeniu można łatwo wybraną grupę arkuszy wydrukować, opu-
blikować lub archiwizować.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W celu utworzenia selekcji zaznacz arkusze mające wchodzić w jej skład, a następnie
wybierz z listy rozwijanej po prawej stronie okna menedżera arkuszy opcję Utwórz….
Po utworzeniu selekcji łatwo jest szybko wybrać arkusze wchodzące w jej skład. Wy-
starczy wybrać nazwę selekcji z listy rozwijanej po prawej stronie okna menedżera
arkuszy.
Widoki
Na arkuszach można umieścić widoki. Widokiem może być cały rysunek lub tradycyjny
widok o określonej nazwie znajdujący się w dowolnym rysunku. Podczas umieszczania
widoku na rysunku wstawiany jest również blok opisujący widok (tzw. etykieta bloku)
oraz (tzw. bloki objaśnień), o ile został on określony we właściwościach arkusza. Wi-
doki mogą zostać pogrupowane w kategorie widoków.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jeśli chcesz wstawić widok z rysunku do arkusza, należy najpierw dodać katalog zawie-
rający ten rysunek do zasobów arkusza. W tym celu kliknij w oknie menedżera zesta-
wów zakładkę Widoki modelu i kliknij podwójnie opcję Dodaj nowe położenie....
Następnie wskaż położenie katalogu zawierającego zasoby, które mają być dostępne dla
zestawów arkuszy.
Do zasobów arkusza może należeć wiele różnych katalogów. W celu dodania kilku
katalogów do listy zasobów wykonaj opisane czynności kilkakrotnie, za każdym ra-
zem dodając nowy katalog.
Wstawianie widoku
Po dodaniu rysunku zawierającego widok do zasobów arkusza można go wstawić jako
widok do dowolnego otwartego arkusza. W tym celu wskaż kursorem plik, który ma
zostać wstawiony jako widok (w zakładce Widoki modelu) i wybierz z menu kontek-
stowego opcję Wstaw na arkusz. Następnie kliknij prawym przyciskiem myszy i wy-
bierz współczynnik skali. Na zakończenie wskaż punkt wstawienia.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Oprócz wstawienia całego rysunku jako widok można również wstawić wybrany widok
zdefiniowany w tym rysunku. Widoki zdefiniowane w rysunku widoczne są w zakładce
zasobów arkusza. W celu wstawienia widoku wskaż kursorem wybrany widok (w za-
kładce Widoki modelu) i wybierz z menu kontekstowego opcję Wstaw na arkusz.
Następnie kliknij prawym przyciskiem myszy i wybierz współczynnik skali. Na zakoń-
czenie wskaż punkt wstawienia.
Wybierz z listy rozwijanej po lewej stronie menedżera zestawów arkuszy opcję Otwórz…
Wskaż w podkatalogu SHEETSETS3 plik definiujący zestaw arkuszy o nazwie PROJEKT
WIDOKI.DST
Kliknij przycisk Otwórz
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Za pomocą podwójnego kliknięcia otwórz ten arkusz. Na arkuszu widnieje tylko tabliczka
rysunkowa. Arkusz nie zawiera żadnych innych elementów rysunkowych.
Ponieważ arkusz będzie korzystał z rysunku, należy dodać katalog zawierający ten ry-
sunek do zasobów arkusza.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W linii poleceń pojawi się komunikat „Określ punkt wstawienia:”. Jest to zaproszenie
do wskazania punktu wstawienia.
Po wstawieniu rysunku jako widoku wybrany rysunek jest dołączany do bieżącego ry-
sunku jako odnośnik zewnętrzny. Automatycznie tworzona jest rzutnia zawierająca wsta-
wiany rysunek. Współczynnik skali w tej rzutni odpowiada współczynnikowi skali wy-
branemu podczas wstawiania rysunku.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W zestawie tym znajduje się jeden pusty arkusz o nazwie 1 – 3widoki (zakładka Lista
arkuszy).
W tym przykładzie nie będziemy chcieli wstawiać całej zawartości przestrzeni modelu
jako widok. Najpierw utworzymy widoki obejmujące wybrane fragmenty rysunku i nadamy
im nazwy. Następnie wstawimy te widoki do arkusza.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kliknij przycisk OK
Zapisz i zamknij rysunek RZUTY.DWG
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kliknij widok Rzut 1-go piętra prawym przyciskiem myszy i wybierz z menu kon-
tekstowego opcję Wstaw na arkusz.
Przed wskazaniem tego punktu możesz zmienić współczynnik skali. W tym celu kliknij
prawym przyciskiem myszy i wybierz z menu kontekstowego wymagany współczynnik
skali.
Kliknij zakładkę Widoki arkusza. Na liście widoków widoczny będzie utworzony przed
chwilą widok o nazwie Rzut 1-go piętra.
Jeżeli chciałbyś zmienić numer lub nazwę widoku, kliknij go prawym przyciskiem my-
szy i wybierz z menu kontekstowego opcję Zmień nazwę i numer. Następnie wpisz
nowy numer i nową nazwę w oknie dialogowym.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Gdy zmienią się informacje na rysunku (np. zmiana numeru lub nazwy widoku), można
dokonać automatycznej aktualizacji bloków na rysunku przez jego regenerację.
W celu wstawienia tabelki otwórz rysunek, w którym tabelka ma się znaleźć. Następnie
wskaż zestaw arkuszy prawym przyciskiem myszy i wybierz z menu kontekstowego
opcję Wstaw tabelę listy arkuszy.... Następnie określ parametry tabelki.
Przykładowa tabelka
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Na arkuszu widnieje tylko tabliczka rysunkowa. Arkusz nie zawiera żadnych innych
elementów rysunkowych. Kliknij prawym przyciskiem myszy pozycję Projekt tabel-
ka i wybierz z menu kontekstowego opcję Wstaw tabelę listy arkuszy….
Wpisz tytuł tabelki w polu Tekst tytułu:. Następnie określ nazwy kolumn w polu
Tekst nagłówka. Dla pozycji Numer arkusza wpisz Numer arkusza; dla pozycji
Tytuł arkusza wpisz Tytuł arkusza.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kliknij przycisk OK
Określ punkt wstawienia: wskaż położenie tabelki na arkuszu
Na zakończenie usuń jeden z arkuszy. Wskaż w oknie menedżera zestawów arkuszy ar-
kusz przeznaczony do usunięcia, np. 3-P14-Pietro – Piętro i skorzystaj z opcji Usuń
arkusz (znajdującej się w menu kontekstowym prawego przycisku myszy).
Tabelka po aktualizacji
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Publikowanie i drukowanie
zestawów arkuszy
Zestaw arkuszy lub wybrane podzestawy mogą zostać opublikowane i wydrukowane za
pomocą menedżera zestawów arkuszy. W tym celu wskaż zestaw arkuszy prawym
przyciskiem myszy i wybierz z menu kontekstowego opcję Opublikuj >.
Publikowanie arkuszy
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Na ekranie pojawi się okno dialogowe pokazujące arkusze i pliki, które mają wchodzić
w skład archiwum. Można dodać do archiwum inne pliki; można również wyłączyć
wybrane pliki z procesu archiwizacji.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Parametry archiwum
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
1
Można również umieścić te pliki w wybranym katalogu w postaci niespakowanej.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Rzutnie
w przestrzeni
modelu
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Konfiguracja rzutni
Łatwe tworzenie rzutni
AutoCAD daje możliwość łatwego podzielenia ekranu na kilka rzutni. Wystarczy wy-
brać pożądaną konfigurację z listy rozwijanej Konfiguracje rzutni.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zaawansowane tworzenie
konfiguracji rzutni
Menedżer konfiguracji rzutni pozwala podzielić ekran lub rzutnię na kilka rzutni, zapisać
te konfiguracje, odtworzyć konfigurację zapisaną wcześniej oraz ją usunąć. Umożliwia
również bardziej wyszukane dopasowanie widoków w poszczególnych rzutniach.
[Widok][Rzutnie modelu][Nazwany...]
Nowa nazwa: – nazwa tworzonej konfiguracji rzutni. Jeżeli nazwa nie zostanie
podana, konfiguracja zostanie utworzona, ale nie zostanie
zapamiętana.
Standardowe – lista zawiera standardowe konfiguracje rzutni. Wybierz jedną
rzutnie: z nich.
Zastosuj do: – zastosowanie podziału do:
Ekranu – całego ekranu,
Bieżącej rzutni – aktywnej rzutni.
Ustawienia: – widok, który powinien zostać ustawiony w rzutniach po utwo-
rzeniu konfiguracji:
2D – konfiguracja płaska. Można wybrać bieżący widok lub jeden
z widoków zapisanych wcześniej,
3D – konfiguracja 3D. W rzutniach zostanie ustawiony widok
w przestrzeni. Można wybrać standardowy widok przestrzen-
ny (z góry, z boku itp.) lub jeden z widoków zapisanych
wcześniej.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Łączenie rzutni
Istnieje możliwość łatwego połączenia dwóch rzutni.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Spójrz na poniższy rysunek. Widać na nim cztery rzutnie — w każdej z nich zdefinio-
wany jest inny układ współrzędnych. Zmiana układu współrzędnych w jednej rzutni
nie powoduje zmiany układu w innych.
Aby zdefiniować układ współrzędnych dla rzutni, należy ją uaktywnić i dopasować ten
układ za pomocą polecenia LUW lub menedżera układów współrzędnych MENLUW.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Odnośniki
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Dołączanie odnośników
— DOŁĄCZ
Polecenie DOŁĄCZ dołącza odnośnik zewnętrzny do bieżącego rysunku.
[Wstaw][Odniesienie][Dołącz] DO
Wyświetlone zostanie okno dialogowe umożliwiające wskazanie pliku przeznaczonego
do dołączenia. Wybierz typ pliku Rysunek i wskaż odnośnik przeznaczony do dołą-
czenia. Następnie na ekranie pojawi się okno Dołącz odnośnik.
Dołączanie odnośnika
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Typ ścieżki – zapamiętywana jest tylko nazwa pliku. Pełna ścieżka jedno-
znacznie określa położenie odnośnika. Jeżeli zostanie wy-
brana, to AutoCAD będzie poszukiwał odnośnika w katalo-
gach wchodzących w skład ścieżki poszukiwań AutoCAD-a
oraz katalogach projektu.
Pełna ścieżka – w rysunku zostanie zapamiętana pełna ścieżka dostępu do
pliku odnośnika.
Względna – w rysunku zostanie zapamiętana względna ścieżka dostępu
ścieżka do pliku odnośnika (względem folderu, w którym znajduje
się bieżący rysunek).
Brak ścieżki – w rysunku zostanie zapamiętana sama nazwa (bez ścieżki).
Typ odnośnika – sposób dołączenia odnośnika:
Dołączony – dołączenie (odnośniki zagnieżdżone w dołączanym odno-
śniku będą widoczne),
Nakładkowy – nałożenie (odnośniki zagnieżdżone w dołączanym odnośni-
ku nie będą widoczne).
Punkt – punkt wstawienia odnośnika.
wstawienia
Kąt obrotu – kąt obrotu odnośnika.
Jednostka – informacje o jednostce bloku.
bloku
Jedn.: – wyświetla nazwę jednostki.
Współ.: – współczynnik skali.
Polecenie: DO ([Wstaw][Odniesienie][Dołącz])
Wybierz plik PODKLAD.DWG i kliknij przycisk Otwórz.
Zaznacz opcję Wybierz na ekranie w polu Punkt wstawienia.
Kliknij OK.
Określ punkt wstawienia lub [Skala/X/Y/Z/Obrót/PSkala/PX/PY/PZ/PObrót]: 0,0
Odnośnik został wstawiony. Traktowany jest jako jeden obiekt — nie można bezpo-
średnio zmodyfikować wchodzących w jego skład elementów ani go rozbić.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zarządzanie odnośnikami
— ODNOŚNIK
Menedżer odnośników ODNOŚNIK (w skrócie ODN) pozwala na zarządzanie odno-
śnikami: umożliwia ich dołączanie, nakładanie i odłączanie, dołączanie odnośnika do ry-
sunku na stałe, zmianę ścieżki dostępu oraz aktualizację odnośników.
Menedżer odnośników
W oknie menedżera znajduje się lista odnośników informująca o ich statusie (Stan),
wielkości pliku (Rozmiar), rodzaju (Typ), dacie utworzenia (Data) oraz położeniu na
dysku (Zapisana ścieżka). Listę odnośników można posortować względem dowol-
nej kolumny przez podwójne kliknięcie jej nagłówka.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po kliknięciu prawym przyciskiem myszy pojawi się menu kontekstowe oferujące kilka
przydatnych opcji. Na górze menedżera odnośników widoczne są trzy listy rozwijane:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Status odnośników
W kolumnie Stan menedżera odnośników wyświetlany jest bieżący status każdego od-
nośnika.
Kliknij Typ u dołu okna. Pojawi się lista rozwijana umożliwiająca zmianę sposobu do-
łączenia.
Odnośnik można dołączyć do rysunku na dwa sposoby: Dołącz i Nałóż. Jaka jest między
nimi różnica?
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Aby lepiej pokazać różnicę pomiędzy sposobami dołączenia odnośnika, wyobraź sobie
następującą sytuację. Wykonywana jest inwentaryzacja budynku, tzn. na podstawie ist-
niejącego budynku tworzony jest rysunek przedstawiający jego stan faktyczny. Na po-
czątku architekt wykonuje rysunek rzutów, które posłużą elektrykowi jako podkłady.
Jeżeli do rysunku architekta dołączone zostaną stare plany (za pomocą opcji Dołączony),
będą one widoczne również w rysunkach elektryka. Nie jest to wskazane. Elektryk powi-
nien widzieć tylko aktualny podkład i stare plany nic go nie obchodzą. Jeżeli stare plany
zostaną dołączone do rysunku architekta za pomocą opcji Nakładkowy, elektryk, który
dołączy do swojego rysunku rysunek architekta, nie zobaczy starych planów!
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Obydwa rodzaje są bardzo podobne, różnią się tylko sposobem nazywania bloków, warstw,
stylów, typów linii, które pochodzą z odnośnika.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Ustal Wstaw
Informowanie o zmianie
Jeżeli odnośnik zewnętrzny przyłączony do rysunku ulegnie modyfikacji, AutoCAD
automatycznie poinformuje użytkownika o tym fakcie. W linii statusowej umieszczona
jest ikona, która zmienia swój kształt, gdy odnośnik zewnętrzny dołączony do rysunku
ulegnie modyfikacji. Dodatkowo pojawia się komunikat informujący, który odnośnik
został zmodyfikowany i przez kogo. Kliknięcie ikony uruchamia menedżer odnośników
zewnętrznych, dający możliwość szybkiego wczytania zmodyfikowanych odnośników.
Przyłączanie wybranych
elementów odnośnika — USTAL
Polecenie USTAL przyłącza na stałe (ustala) wybrane elementy odnośnika do bieżące-
go rysunku (bloki, style wymiarowe, warstwy, typy linii, style napisów). Jest szczegól-
nie przydatne, gdy użytkownik nie jest zainteresowany przyłączeniem całego rysunku
(tak jak w opcji Ustal polecenia ODNOŚNIK), tylko jego wybranych elementów.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po wybraniu wszystkich bloków, stylów wymiarowych, warstw, typów linii oraz stylów
napisów przeznaczonych do przyłączenia kliknij przycisk OK.
Przycinanie odnośników
Przycinanie — PRZYTNIJ
Przycinanie odnośników umożliwia wyświetlanie tylko tych fragmentów odnośnika,
które są potrzebne. Przycinany obszar nie musi mieć kształtu prostokąta; może przyjąć
kształt dowolnego wieloboku. Do rysunku nie jest wczytywany cały odnośnik, tylko wi-
doczna na ekranie jego część (co pozwala na znaczne skrócenie czasu wczytywania). Pole-
cenie przycinania określa granicę przycięcia odnośnika oraz definiuje płaszczyzny tnące.
[Wstaw][Odniesienie][Tnij]
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: [Wstaw][Odniesienie][Tnij]
Wybierz obiekty: wskaż odnośnik
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przycinamy odnośnik
Edycja odnośników
Można dokonać edycji odnośnika z poziomu bieżącego rysunku (bez konieczności otwie-
rania odnośnika w oddzielnym oknie rysunkowym). Istnieje również możliwość sko-
piowania elementów z bieżącego rysunku do odnośnika i vice versa.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Edycja odnośnika
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po wskazaniu odnośnika kliknij przycisk OK. Jeżeli nie włączono opcji automatyczne-
go wyboru wszystkich elementów odnośnika jako przeznaczonych do edycji, to wskaż
te elementy „Wybierz obiekty zagnieżdżone:”. Modyfikować można będzie tylko te
elementy.
Jeżeli odnośnik jest używany przez innego użytkownika, nie ma możliwości jego
edycji z poziomu bieżącego rysunku.
Aby edytować odnośnik, kliknij go dwa razy.
Można również przeprowadzić edycję bloku.
Możliwością edycji bieżącego pliku jako odnośnika po jego dołączeniu do innego
rysunku steruje zmienna Xedit. Jeżeli Xedit = 1, edycja będzie możliwa (zmienna
ma domyślnie wartość 1). Jeżeli Xedit = 0, edycja nie będzie możliwa (w celu mo-
dyfikacji odnośnika należy go otworzyć jako oddzielny rysunek).
Polecenie:[Wstaw][Odniesienie][Dołącz]
Wskaż plik KANAPA.DWG i kliknij przycisk Otwórz.
Wyłącz wszystkie przełączniki Wybierz na ekranie.
Upewnij się, że punkt wstawienia wynosi 0,0, a współczynniki skali równe są 1.
Kliknij przycisk OK.
Zmień szerokość kreski siedziska kanapy. Kanapa jest odnośnikiem — dlatego w celu
jej modyfikacji trzeba posłużyć się edycją odnośników. Rozpocznij edycję, a następnie
zmień grubość kreski polilinii za pomocą polecenia EDPLIN.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: ODNOŚNIK
Wskaż odnośnik sciany, kliknij prawym przyciskiem myszy i wybierz z menu kontek-
stowego opcję Usuń.
Wczytywanie odnośników
na żądanie
Wielką zaletą odnośników zewnętrznych jest możliwość ich wczytywania na żądanie.
Oznacza to, że wczytywane są tylko te części odnośników, które są potrzebne do ich
wyświetlenia na ekranie (np. zamrożone warstwy odnośnika nie są wczytywane). Je-
żeli odnośnik zostanie przycięty, wczytywana jest tylko ta część, która jest widoczna na
ekranie. Wczytywanie na żądanie jest szczególnie przydatne wtedy, gdy w rysunku wy-
korzystywany jest tylko niewielki fragment odnośnika.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wczytywanie na żądanie nastąpi tylko wtedy, gdy odnośnik został zapisany z indek-
sami (patrz następny punkt).
Status wczytywania na żądanie jest określony przez zmienną systemową Xloadctl.
Katalog, do którego kopiowane są odnośniki (gdy Xloadctl = 2), jest określony
przez zmienną Xloadpath.
Katalog, w którym mają być zapisywane kopie odnośników, określa zmienna Xload-
path. Można go również określić, wybierając z menu [Opcje][Pliki]
[Położenie tymczasowego pliku odnośnika].
Indeksy
Włączenie wczytywania odnośników na żądanie to jeszcze nie wszystko. By w pełni
skorzystać z dobrodziejstw tego rozwiązania, należy podczas zapisu odnośników na
dysk utworzyć indeksy. Istnieją dwa rodzaje indeksów: indeksy warstw (Warstwa) oraz
indeksy obszaru (Przestrzenny).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jeżeli rysunek został zapisany z indeksami, przy wczytywaniu odnośnika zostaną wczytane
tylko obiekty, które mają być widoczne oraz znajdują się na warstwach niezamrożonych.
Brak – indeksy nie mają być tworzone. Opcja ta jest zalecana, gdy
zapisujesz rysunek, który nie ma być wykorzystywany jako
odnośnik.
Warstwa – tworzony jest indeks warstw.
Przestrzenny – tworzony jest indeks obszaru.
Warstwa i – tworzone są oba indeksy: warstw oraz obszaru.
przestrzenny
Indeksy mogą znacznie zwiększyć rozmiar pliku oraz wydłużyć czas jego zapisu.
Dlatego zapisuj rysunek z indeksami tylko wtedy, gdy ma on być wykorzystywa-
ny jako odnośnik. Rysunek, który nie będzie wykorzystywany w ten sposób, po-
winien być zapisany bez indeksów.
Tworzeniem indeksów steruje zmienna systemowa Indexctl.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Lista po lewej stronie może zawierać rysunki lub rodzaje obiektów. W celu zmiany za-
wartości tej listy wskaż ją prawym przyciskiem myszy i wybierz z menu kontekstowego
opcję.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po wybraniu z menu menedżera opcji [Widok][Opcje…] na ekranie ukaże się okno opcji:
Opcje
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Projekty
Użytkownik może zdefiniować w rysunku dowolną liczbę projektów. Projekt jest to na-
zwa, która określa, w jakich katalogach mają być poszukiwane pliki.
Tworzenie projektu
Aby skorzystać z projektu, należy najpierw określić, które ścieżki mają być przeszuki-
wane, w celu odnalezienia odnośników oraz plików map bitowych dołączonych do ry-
sunku. Jeżeli ścieżki odnośników będą sztywno określone, odnośniki te zostaną wczy-
tane. Jeżeli jednak w rysunku zapisane będą tylko nazwy plików odnośników lub, gdy
odnośniki nie zostaną znalezione, przeszukane zostaną katalogi określone przez projekt.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Korzystanie z projektu
Po określeniu katalogów, które mają być przeszukiwane w ramach określonego projek-
tu, wystarczy zapisać nazwę projektu w zmiennej systemowej Projectname.
Polecenie: PROJECTNAME
Podaj nową wartość PROJECTNAME lub . dla żadnego <"">: wpisz nazwę projektu
Można również wybrać z menu: [Opcje][Pliki].
Wybierz Ścieżka wyszukiwania plików projektu.
Wskaż odpowiedni projekt i kliknij przycisk Ustaw bieżący.
Jeżeli projekt został wybrany, jego ikona zmienia kształt na: lub .
Jeżeli wybierzesz projekt Projekt1 i klikniesz przycisk Ustaw aktualny (lub nadasz
zmiennej systemowej Projectname wartość Projekt1), AutoCAD będzie poszukiwał
odnośników w katalogach C:\MOST1, C:\MOST1\FILARY oraz C:\MOST1\POMOC-
NICZE.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Pola tekstowe
Można utworzyć pola zawierające datę i czas, takie jak: data i godzina utworzenia rysunku,
ostatniego wydruku rysunku, ostatniego zapisu rysunku na dysku. Pola mogą zawierać
wartości odczytywane z właściwości rysunku, takie jak: autor, komentarz, nazwa pliku
rysunkowego, rozmiar pliku rysunkowego, słowa kluczowe, temat rysunku i tytuł ry-
sunku. Pola mogą pokazywać nazwy obiektów (dotyczy obiektów posiadających nazwę,
np. blok, styl wymiarowy, warstwa, typ linii, widok, styl napisów, styl tabelki) oraz cechy
obiektów, np. pole okręgu, warstwa bloku, punkt wstawienia bloku, rodzaj linii polili-
nii itp. Pole może zawierać również wartość odczytywaną z określonej zmiennej syste-
mowej. Niektóre pola związane są z wydrukiem, np. nazwa urządzenia drukującego
(drukarka, ploter, zapis do pliku), nazwa ustawień strony, wielkość papieru, orientacja wy-
druku (pionowa lub pozioma), skala wydruku, tabela stylów wydruku. Ponadto pola mogą
zawierać wartości charakteryzujące zestawy arkuszy, np. opis, numer, nazwa bieżącego ar-
kusza, opis zestawu arkuszy, nazwa podzestawu arkuszy, nazwa arkusza, nazwa zestawu
arkuszy itp. Wartości pól są automatycznie aktualizowane podczas regeneracji rysunku.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Pod tabelką znajduje się pole Nazwa pliku. To pole zostało wstawione do akapitu teksto-
wego, dzięki czemu można było dodać własne napisy przed i za polem tekstowym. W celu
dołączenia pola do akapitu rozpocznij edycję akapitu, kliknij prawym przyciskiem myszy
i wybierz z menu kontekstowego opcję Wstaw pole….
[Wstaw][Dane][Pole]1 CTRL-F
Po wprowadzeniu polecenia na ekranie pojawi się okno dialogowe służące do tworzenia
pól tekstowych.
1
Jeśli aktywne jest polecenie tekstowe, można kliknąć prawym przyciskiem myszy i wybrać z menu kontek-
stowego opcję Wstaw pole....
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wstaw pole zawierające datę utworzenia rysunku. Utwórz nowy rysunek i zapisz go na
dysku. Następnie utwórz pole.
Polecenie: [Wstaw][Dane][Pole]
Z listy Kategoria pola: wybierz Data I czas
Z listy Nazwy pola: wybierz DataUtworzenia
Z listy Przykłady: wybierz pożądany format daty i godziny.
Kliknij przycisk OK
Określ punkt początkowy lub [WYsokość/WYRównanie]: wskaż położenie pola na
ekranie
Pola umieszczone w akapicie można formatować tak jak zwykły tekst. Przykładowo
można zmienić wielkość i rodzaj czcionki.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Utwórz akapit zawierający napis „Plik ostatnio zapisany:” oraz pole pokazujące datę
i godzinę ostatniego zapisu.
Polecenie: WTEKST
Określ pierwszy narożnik: wskaż punkt
Określ przeciwny narożnik lub [wysoKość/Wyrównanie/odstępy między Liniami/oBrót/
sTyl/Szerokość kolUmny]: wskaż punkt
W oknie edytora akapitów wpisz „Plik ostatnio zapisany:”, a następnie kliknij prawym
przyciskiem myszki i wybierz z menu kontekstowego opcję Wstaw pole…
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Formatowanie pól
Pola umieszczone w akapicie formatujemy w taki sam sposób jak pozostałą część aka-
pitu. Zaznaczamy fragment tekstu przeznaczony do sformatowania i nadajemy mu od-
powiedni styl lub przypisujemy czcionkę o pożądanej nazwie i wielkości.
FieldDisplay = 1 FieldDisplay = 0
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W oknie edytora akapitów wpisz „Pole powierzchni przekroju:”, a następnie kliknij pra-
wym przyciskiem myszki i wybierz z menu kontekstowego opcję Wstaw pole…
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Aktualizacja pól
— UAKTUALNIJPOLADANYCH
Pola umieszczone na rysunku nie są automatycznie aktualizowane na ekranie po zmia-
nie ich wartości. Automatyczna aktualizacja na ekranie następuje po otwarciu rysunku,
przy zapisie rysunku na dysku, przy wydruku, przy wykonaniu polecenia ETRANSMIT
oraz podczas regeneracji.
[Wstaw][Dane][Aktualizuj pola]
W odpowiedzi na komunikat „Wybierz obiekty:” wskaż pola, które mają zostać zaktu-
alizowane.
Użytkownik może określić, w jakich przypadkach pola mają być automatycznie aktualizo-
wane. W tym celu wybierz z menu [Opcje], wybierz zakładkę Parametry użyt-
kownika i następnie przycisk Ustawienia aktualizacji pola….
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Mapy bitowe
AutoCAD umożliwia dołączanie do rysunku map
bitowych w wielu różnych formatach, np. JPG, BMP,
PCX, PNG, TGA, TIF itp. Dzięki temu na rysunku
AutoCAD-a można umieścić sugestywne ilustracje.
Użytkownik może sterować jasnością, kontrastem,
płowieniem oraz przezroczystością map bitowych
umieszczonych w rysunku. Mapę można przyciąć
tak, by na ekranie był widoczny tylko jej fragment.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Wstaw][Odniesienie][Dołącz] DOŁO
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W oknie menedżera znajduje się lista map bitowych wstawionych do rysunku informu-
jąca o ich statusie, wielkości pliku, rodzaju, dacie utworzenia oraz położeniu na dysku.
Po kliknięciu nazwy mapy bitowej prawym przyciskiem myszy ukazuje się menu kon-
tekstowe.
W odpowiedzi na „Wybierz obrazy:” wskaż jedną lub kilka map bitowych. Następnie
ustaw wartości parametrów za pomocą suwaków i kliknij przycisk OK.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Przezroczystość — PRZEZROCZYSTOŚĆ
Polecenie PRZEZROCZYSTOŚĆ steruje przezroczystością map bitowych.
Wybierz jedną lub kilka map bitowych „Wybierz obrazy:”, a następnie określ prze-
zroczystość „Podaj tryb przezroczystości [Tak/Nie] <Nie>:”.
Tak – jeżeli w mapie bitowej znajdą się przezroczyste piksele, będzie przez
nie widać tło.
Nie – przezroczystość wyłączona.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Standardy CAD
Tworzenie standardów
Tworzenie standardów CAD rozpocznij od ich dokładnego przemyślenia. Weź pod uwagę
wszystkie grupy użytkowników, które będą ze sobą współpracowały przy wykonywaniu
rysunków oraz ich potrzeby. Tworzenie standardów w AutoCAD-zie jest bardzo łatwe.
Rozpocznij edycję nowego rysunku. Następnie utwórz w tym rysunku i zdefiniuj wła-
ściwości: warstw, stylów napisów, stylów wymiarowych i typów linii. Na zakończenie
zapisz rysunek w formacie Standardy rysunkowe. Standard zostanie w ten sposób utwo-
rzony i zapisany na dysku.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
[Zarządzaj][Standardy CAD][Konfiguracja]
Konfiguracja standardów
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
– zignorowanie ostrzeżenia.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Sprawdzanie standardów
— SPRSTANDARD
Polecenie umożliwia sprawdzenie zgodności ustawień w bieżącym rysunku ze standar-
dami oraz usunięcie niezgodności przez zastąpienie niestandardowej cechy ustawieniem
standardowym lub zignorowanie problemu.
[Zarządzaj][Standardy CAD][Sprawdź]
Sprawdzanie standardów
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Kliknij OK
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Sprawdzanie standardów
W okienku Problem: widoczna jest niezgodność. Warstwa rzuty nie została zdefiniowana
w standardzie. Rzut oka na listę Zmień na: wystarczy, by zauważyć, że w tym przypadku
nie pojawia się żadne sugerowane rozwiązanie problemu. Po chwili zastanowienia wi-
dzimy, że prawdopodobnie ktoś pomylił się podczas definiowania warstw w rysunku
i zamiast standardowej nazwy rzut zastosował nazwę rzuty.
Spójrz na listę Podgląd zmian:. Widać na niej, że kolor warstwy Biały może zostać za-
stąpiony standardowym kolorem czerwonym Czerwony.
Następnie pojawi się kolejna niezgodność — styl tekstu Standard ma właściwości nie-
standardowe. Podobnie jak poprzednio, usuń niezgodność.
Jak widać, kolory obiektów znajdujących się na rysunku uległy zmianie i zostały dopa-
sowane do standardu. Standardy CAD okazują się być użytecznym narzędziem.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Konwerter warstw
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Ustaw kolor obiektu – jeżeli przełącznik ten jest włączony, podczas konwersji
JakWarstwa kolor wszystkich obiektów położonych na warstwach
poddanych temu procesowi zostanie zmieniony na
JakWarstwa. Jeżeli będzie on wyłączony, obiekty
zachowają oryginalny kolor.
Ustaw rodzaj linii – jeżeli przełącznik ten jest włączony, podczas konwersji
obiektu JakWarstwa typ linii wszystkich obiektów leżących na warstwach
poddanych temu procesowi zostanie zmieniony na
JakWarstwa. Jeżeli będzie on wyłączony, obiekty
zachowają oryginalny typ linii.
Wymuś – jeżeli przełącznik ten jest włączony, każdy przekształ-
przezroczystość cany obiekt będzie przyjmował ustawienia przezro-
obiektów na czystości jego warstwy.
JakWarstwa
Konwertuj obiekty – przełącznik ten steruje konwersją obiektów wchodzą-
w blokach cych w skład bloku.
Zapisz dziennik – tworzenie pliku raportu zawierającego informacje na
konwersji temat wykonanej konwersji warstw. Plik raportu nosi
taką samą nazwę jak rysunek poddawany konwersji
(rozszerzenie .LOG). Jest on tworzony w tym samym
folderze, w którym znajduje się rysunek.
Pokaż zawartość – steruje podglądem warstw na rysunku.
wybranych warstw Jeżeli przełącznik ten zostanie włączony, wybór danej
warstwy na liście Konwertuj z spowoduje wyświetle-
nie obiektów znajdujących się tylko na tej warstwie.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Lista uwzględnia stare i nowe nazwy warstw oraz ich parametry. W celu wykonania kon-
wersji warstw kliknij przycisk Konwertuj
Na ekranie pojawi się komunikat, że odwzorowanie warstw nie zostało zapisane. Jeżeli
przewidujesz, że będziesz musiał dokonać innych konwersji warstw z takimi samymi
ustawieniami, zapisz mapowanie, klikając Dokonaj translacji i zapisz informacje
mapowania.
Nazwy warstw na rysunku SALON.DWG są takie same jak na rysunku SALONY.DWG. Pa-
rametry tych warstw są jednak zupełnie inne. Rysunek SALONY.DWG może być trakto-
wany jako rysunek standardowy, który wyznacza parametry warstw dla wszystkich ry-
sunków salonów wykonywanych przez użytkowników.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Pojawiła się informacja, że zmienione zostaną kolory warstw oraz grubość kreski war-
stwy stoły. Aby wykonać konwersję, kliknij przycisk Konwertuj.
Na ekranie pojawi się komunikat, że odwzorowanie warstw nie zostało zapisane. Jeżeli
przewidujesz, że będziesz musiał dokonać innych konwersji warstw z takimi samymi
ustawieniami, zapisz mapowanie, klikając Dokonaj translacji i zapisz informacje
mapowania.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zwróć uwagę na różnice w wyglądzie ikon znajdujących się z lewej strony nazwy war-
stwy. Na poniższym rysunku używana jest tylko warstwa 66, a pozostałe nie.
Uważaj, żeby nie usunąć potrzebnych warstw. Fakt, że warstwa jest aktualnie nieuży-
wana, nie oznacza automatycznie, że nie będzie ona potrzebna w przyszłości. Dlatego
jeżeli chcesz usunąć tylko wybrane warstwy, korzystaj z polecenia USUŃ.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
– rozpoczęcie sprawdzania.
– przerwanie sprawdzania.
Zakładka Rysunki
Zakładka Rysunki ukazuje listę plików rysunkowych, których zgodność ze standardami
ma zostać sprawdzona. Kolejność sprawdzania plików odpowiada kolejności plików na
liście.
Zakładka Standardy
Zakładka Standardy umożliwia określenie standardów, które mają być brane pod uwa-
gę podczas sprawdzania.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Zakładka Wtyczki
Lista wtyczek, czyli rodzajów sprawdzanych standardów. Wraz z AutoCAD-em dostar-
czane są wtyczki służące do sprawdzania stylów wymiarowych, warstw, typów linii oraz
stylów napisów. Użytkownik może określić, jaki rodzaj standardów ma zostać sprawdzony.
Zakładka Uwagi
Uwagi użytkownika, które zostaną dopisane do pliku raportu. Dopisz swoje uwagi przed
sprawdzeniem rysunków.
Zakładka Postęp
Okienko informujące użytkownika o stopniu zaawansowania sprawdzania oraz o liczbie
znalezionych w każdym rysunku niezgodności.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Grupowanie
obiektów
Grupowanie — GRUPA
Polecenie GRUPA umożliwia tworzenie grup obiektów. Dzięki zastosowaniu grup
można łatwo wybrać obiekty, mimo że nie stanowią one bloku. Elementy wchodzące
w skład grupy nie są ze sobą w żaden sposób powiązane (poza tym, że można je wszystkie
wybrać jednocześnie). Obiekt może być elementem różnych grup.
[Narzędzia główne][Grupy][Grupa] G
Po wprowadzeniu polecenia wskaż obiekty, które mają wchodzić w skład grupy. Do-
myślnie utworzona zostanie grupa bez nazwy.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Tworzenie grupy
Przed utworzeniem grupy narysuj obiekty, które mają wchodzić w jej skład. Następnie użyj
polecenia GRUPA( ). Wybierz opcję NAzwa i podaj nazwę grupy. Następnie wskaż na
ekranie obiekty, które mają wchodzić w jej skład.
Wybieranie grupy
Grupę wybieralną można wybrać, gdy AutoCAD oczekuje na wskazanie obiektów. Aby
wybrać grupę:
wskaż na ekranie jeden z elementów grupy, a wybrana zostanie cała grupa. Stanie się
tak jednak tylko wtedy, gdy w oknie dialogowym opcji (zakładka Wybór) włączony
będzie przełącznik Grupowanie obiektów lub
wpisz GRUPA i w odpowiedzi na komunikat „Podaj nazwę grupy:” wpisz nazwę
grupy.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wybierz obiekty: P1
Wybierz obiekty: P2
Wybierz obiekty: ENTER
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Można łatwo przekonać się, które elementy wchodzą w skład danej grupy.
Można również bez trudu sprawdzić, które elementy należą do wybranej grupy. W tym celu
wskaż nazwę grupy na liście, np. OTWORY, i kliknij przycisk Zaznacz <. Na ekranie
podświetlone zostaną wszystkie elementy wchodzące w skład wybranej grupy (w na-
szym przypadku wszystkie otwory). Kliknij przycisk Dalej.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Spróbuj samodzielnie usuwać obiekty z grup za pomocą przycisku Usuń <, wskazując
elementy na rysunku. Dołącz nowe elementy za pomocą przycisku Dodaj <. Zmień na-
zwę grupy, wskazując ją na liście i wpisując jej nową nazwę w polu Nazwa grupy:,
a następnie klikając przycisk Zmień nazwę.
Zbiory wskazań
Operowanie wieloma zbiorami wskazań jest możliwe dzięki wykorzystaniu AutoLISP-u.
Nie wymaga ono dogłębnej znajomości tego języka — osoby, które nigdy wcześniej nie
miały do czynienia z AutoLISP-em, mogą bez trudu posługiwać się tą metodą.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Częściowe
wczytywanie rysunku
[Otwórz] CTRL-O
Wyświetlone zostanie okno dialogowe umożliwiające wybór rysunku przeznaczonego
do wczytania. Aby wczytać plik, wskaż go na liście plików, a następnie rozwiń listę rozwi-
janą, klikając mały przycisk położony po prawej stronie przycisku Otwórz. Wybierz
z listy opcję Otwórz częściowo.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Na ekranie pojawi się okno dialogowe umożliwiające wybór widoku oraz warstw prze-
znaczonych do wczytania. Wczytane zostaną tylko te obiekty, które znajdują się w ob-
szarze widoku i jednocześnie położone są na zaznaczonych warstwach.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wybór warstw oznacza, że wczytane mają zostać obiekty leżące na tych warstwach.
W częściowo otwartym rysunku dostępne są wszystkie warstwy, ale widoczne są
tylko obiekty leżące na warstwach wczytanych.
W częściowo otwartym rysunku (niezależnie od wczytanego widoku i warstw)
dostępne są wszystkie zdefiniowane w rysunku bloki, style wymiarowe, warstwy,
typy linii, rozmieszczenia wydruku, style napisów, układy współrzędnych, widoki
i konfiguracje rzutni.
Dodatkową geometrię rysunku można w dowolnej chwili wczytać za pomocą
polecenia WCZYTAJCZĘŚĆ.
Warstwy zdefiniowane w odnośnikach zewnętrznych dołączonych do częściowo
otwieranego rysunku pojawią się na liście warstw, jeżeli rysunek ten został ostat-
nio zapisany przy ustawieniu zmiennej Visretain = 1.
Częściowo otwarty rysunek zapisujemy na dysku w normalny sposób. Jeżeli
rysunek ten zostanie ponownie otwarty, na ekranie pojawi się komunikat infor-
mujący o tym, że był ostatnio otwarty częściowo. Jeżeli chcesz wczytać cały rysu-
nek, wybierz opcję Otwórz całkowicie. Jeżeli chcesz wczytać rysunek w takim
samym zakresie jak ostatnio, wybierz opcję Przywróć.
Częściowe wczytywanie rysunku działa tylko w przypadku rysunków zapisanych
w formacie AutoCAD-a 2000 i późniejszych. Jeżeli chcesz częściowo wczytywać
rysunki utworzone w poprzednich wersjach AutoCAD-a, wczytaj je w całości i za-
pisz w aktualnym formacie.
Wybierz [Otwórz]
Wskaż plik PARTIAL1.DWG
Wybierz opcję Otwórz częściowo z listy rozwijanej położonej z prawej strony przy-
cisku Otwórz. Wybierz opcję *Zakres* na liście Geometria widoku do wczytania.
Włącz przełączniki znajdujące się przy warstwach RZUTY i ściany z listy Geometria
warstwy do wczytania i kliknij przycisk Otwórz.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wybierz [Otwórz]
Wskaż plik PARTIAL2.DWG
Wybierz opcję Otwórz częściowo z listy rozwijanej z prawej strony przycisku Otwórz.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wybierz [Otwórz]
Wskaż plik PARTIAL3.DWG
Wybierz opcję Otwórz częściowo z listy rozwijanej położonej z prawej strony przy-
cisku Otwórz.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: WCZYTAJCZĘŚĆ
Włącz przełącznik znajdujący się przy warstwie kreskowanie
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Rysunek
parametryczny
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wiązania geometryczne
Wiązania geometryczne zapewniają zachowanie określonych zależności geometrycznych
pomiędzy elementami rysunku. AutoCAD umożliwia narzucenie następujących rodzajów
wiązań geometrycznych:
W celu nałożenia wiązań kliknij odpowiednią ikonę, a następnie wskaż obiekty, które mają
zostać powiązane. Większość rodzajów wiązań dotyczy dwóch obiektów. Zwróć uwagę, że
położenie pierwszego wskazanego obiektu nie ulegnie zmianie, natomiast geometria drugie-
go obiektu zostanie dopasowana do pierwszego.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: [Parametryczne][Geometryczny][Pokrywanie]
Wybierz pierwszy punkt lub [Obiekt/Autowiązgeom] <Obiekt>: P3
Wybierz drugi punkt lub [Obiekt] <Obiekt>: P4
Polecenie: [Parametryczne][Geometryczny][Pokrywanie]
Wybierz pierwszy punkt lub [Obiekt/Autowiązgeom] <Obiekt>: P5
Wybierz drugi punkt lub [Obiekt] <Obiekt>: P6
W ten sposób punkty końcowe odcinków będą się zawsze pokrywać. W punktach pokrywa-
nia się wyświetlone zostaną małe niebieskie kwadraty symbolizujące wiązania.
Polecenie: [Parametryczne][Geometryczny][Pokrywanie]
Wybierz pierwszy punkt lub [Obiekt/Autowiązgeom] <Obiekt>: P7
Wybierz drugi punkt lub [Obiekt] <Obiekt>: P8
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Po nałożeniu wiązań przesuń okrąg w nowe położenie i zaobserwuj, jak geometria rysunku
dopasowuje się automatycznie (wiązania zostają zachowane).
Długość dolnego odcinka została zmieniona i jest równa długości pierwszego wskazanego
odcinka.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: [Parametryczne][Geometryczny][Poziomy]
Wybierz obiekt lub [2Punkty] <2Punkty>: P5
Zwróć uwagę, że trójkąt w tym przykładzie został narysowany jako polilinia. Dlatego
w tym przypadku nie było konieczności zastosowania wiązań pokrywania się odcin-
ków w wierzchołkach.
Polecenie: [Parametryczne][Geometryczny][Styczny]
Wybierz pierwszy obiekt: P3
Wybierz drugi obiekt: P4
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: [Parametryczne][Geometryczny][Koncentryczny]
Wybierz pierwszy obiekt: P9
Wybierz drugi obiekt: P10
Po nałożeniu wiązań sprawdź, jak one działają. Zaznacz obiekt i przesuwaj jeden z uchwy-
tów narożnych. Obserwuj, jak AutoCAD automatycznie dopasowuje geometrię rysunku.
W każdym położeniu spełnione są zależności geometryczne określone przez wiązania.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: [Parametryczne][Geometryczny][AutoWiązGeom]
Wybierz obiekty lub [USTawienia]: wskaż wszystkie odcinki oraz okręgi
Wybierz obiekty lub [USTawienia]: ENTER
Zastosowano następującą liczbę wiązań: 9 do następującej liczby obiektów: 6
Na ekranie pojawiły się ikony wiązań. Po wskazaniu ikony wiązania kursorem podświetlone
zostają obiekty, które są związane tym wiązaniem.
Dokonaj analizy wiązań poprzez ustawianie kursora na każdej ikonie wiązań. Widać, że
okręgi są koncentryczne , odcinki poziome są równoległe , odcinki pionowe są rów-
noległe , prawy odcinek pionowy i górny odcinek poziomy są prostopadłe .
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Jeżeli spróbujesz wykonać operację edycyjną, która nie jest możliwa do wykonania ze
względu na wiązania (np. obrót w naszym przypadku), to pojawi się komunikat in-
formujący o tym fakcie. Masz wówczas możliwość zwolnienia wiązań.
Zwolnienie wiązań
Wiązania wymiarowe
Wiązania wymiarowe zapewniają zachowanie ściśle określonych odległości pomiędzy ele-
mentami rysunku. AutoCAD umożliwia narzucenie następujących rodzajów wiązań wymia-
rowych:
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Polecenie: [Parametryczne][Wymiarowy][Średnica]
Wybierz łuk lub okrąg: P1
Określ położenie linii wymiarowej: P2
ENTER
Polecenie: [Parametryczne][Wymiarowy][Poziomy]
Określ pierwszy punkt dostępny dla wiązania lub [Obiekt] <Obiekt>: P3
Określ drugi punkt dostępny dla wiązania: P1
Określ położenie linii wymiarowej: P4
Tekst wymiarowy = 300 ENTER
Polecenie: [Parametryczne][Wymiarowy][Pionowy]
Określ pierwszy punkt dostępny dla wiązania lub [Obiekt] <Obiekt>: P5
Określ drugi punkt dostępny dla wiązania: P1
Określ położenie linii wymiarowej: P6
Tekst wymiarowy = 200 ENTER
Na rysunku pojawiły się wiązania wymiarowe. Symbole kłódek przy wartościach odległości
oraz przy średnicy pokazują zablokowanie tych wymiarów.
Po nałożeniu wiązań wykonaj kilka różnych operacji edycyjnych, takich jak na przykład
zmiana wielkości i rozciąganie. Zwróć uwagę, że te operacje nie zmieniają ani średnicy
okręgu, ani odległości środka okręgu od ścianek elementu.
Zarządzanie wiązaniami
Wiązania można usunąć ze wskazanego obiektu. W celu usunięcia wiązań posłuż się iko-
ną (Usuń wiązania) i wskaż obiekt, którego wiązania mają zostać usunięte. Wszystkie
wiązania obiektu zostaną usunięte. Jeśli chcesz usunąć tylko wybrane wiązania, wskaż kur-
sorem ikonę wiązania przeznaczonego do usunięcia i wybierz z menu kontekstowego pra-
wego przycisku myszki opcję Usuń.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Wiązania mogą być widoczne na ekranie lub schowane. Ikona (Pokaż wszystko) po-
woduje wyświetlenie wszystkich wiązań na ekranie. Ikona (Ukryj wszystko) ukrywa
wszystkie wiązania (w dalszym ciągu wiązania te obowiązują, ale ich symbole nie będą wi-
doczne na rysunku).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Bezpieczeństwo
rysunku
W celu lepszego zabezpieczenia rysunku możesz również spakować plik DGW za pomo-
cą RAR-a z hasłem. Jeżeli bezpieczeństwo rysunku jest naprawdę ważne, warto zastoso-
wać profesjonalną metodę szyfrowania danych (np. PGP).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Podpis elektroniczny
Opcja Podpisy cyfrowe umożliwia podpisanie rysunku, czyli dołączenie do niego pod-
pisu elektronicznego. Żeby móc podpisać rysunek, użytkownik musi zaopatrzyć się
w podpis elektroniczny u dostawcy podpisów elektronicznych.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Opcje bezpieczeństwa
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Inne przydatne
polecenia
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
edycyjnym Stara nazwa: pojawi się wybrana nazwa. Wpisz nową nazwę obiektu w polu
edycyjnym położonym na prawo od przycisku Zmień na: i naciśnij przycisk Zmień na:.
Zmiana nazw
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Znaki uniwersalne
Znakami uniwersalnymi można posługiwać się w kilku poleceniach AutoCAD-a. Znaki te
są wzorcem zastępującym całą grupę znaków. Na przykład, chcąc wyświetlić nazwy zdefi-
niowanych układów współrzędnych lub warstw, możemy posłużyć się wzorcem nazwy
złożonym ze znaków uniwersalnych.
Znak Znaczenie
# dowolna cyfra.
@ dowolna litera.
. (kropka) dowolny znak alfanumeryczny.
* dowolny łańcuch.
? dowolny pojedynczy znak.
~ wszystko z wyjątkiem podanego łańcucha.
[] dowolny ze znaków zawartych w nawiasach.
[~] dowolny znak z wyjątkiem znaków zawartych w nawiasach.
- zakres, np. [G-L].
‘ nakaz dosłownej interpretacji następnego znaku (nie jako znaku
uniwersalnego), np. ‘* oznacza gwiazdkę, a nie dowolny łańcuch.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
W pliku ZIELEŃ.SHX znajduje się kilka symboli drzew i krzewów zapisanych w posta-
ci symboli. Rozpocznij edycję nowego rysunku i wstaw kilka z nich.
Polecenie: WCZYTAJ
W oknie dialogowym Wybierz plik symboli wybierz plik ZIELEN.SHX (z przykładów
dołączonych do książki).
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Symbole zieleni zostały wczytane do bieżącego rysunku. Możemy rozpocząć ich wsta-
wianie.
Polecenie: SYMBOL
Podaj nazwę symbolu lub [?]: drzewo1
Określ punkt wstawienia: wskaż dowolny punkt na ekranie
Określ wysokość <1>: 10
Określ kąt obrotu <0>: ENTER
Polecenie: –RODZLIN
Podaj opcję [?/Definiuj/Wczytaj/Ustal: d
Podaj nazwę rodzaju linii do zdefiniowania: NAZWA (nazwa typu linii, który chcesz
utworzyć).
Wskaż plik, w którym przechowywana będzie definicja typu linii. Jeżeli wpiszesz nazwę
nowego pliku, to zostanie on utworzony. Aby dopisać definicję do standardowej bi-
blioteki AutoCAD-a, wskaż plik ACAD.LIN lub ACADISO.LIN.
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
Skorowidz
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
G kolejność wyświetlania, 74
kolor, 73
gęstość linii, 698 tła podglądu wydruku, 515
gładkość obiektu, 698 kolorowanie
granica krawędzi, 829
kreskowania, 431 ścianek, 828
rysunku, 42 komórki
grubość, 708 obramowanie, 217
grupowanie obiektów, 937 właściwości, 225
grupy wstawianie
palet, 478 bloku, 220
warstw, 324 formuły, 221
zagnieżdżone warstw, 330 pola, 225
wyrównywanie tekstu, 219
kompas, 682
H konfiguracja
rzutni, 870
helisa, 714
standardów, 922
historia poleceń, 107
urządzenia drukującego, 513
koniec pracy, 36
I kontrast, 916
kontrola standardów, 924
ikony sterujące, 405 konwersja
import na bryłę, 783
palet, 484 tabeli stylów, 555
plików, 514 konwerter warstw, 928
pliku tekstowego, 188 kopia bezpieczeństwa, 34, 498
indeks warstw, 893 kopiowanie, 282
informowanie o zmianie, 885 arkuszy, 523
izolowanie warstw, 300 krawędzi, 829
obiektów, 120, 305
parametrów kreskowania, 425
J równoległe, 128
jakość ścianek, 828
rzutni cieniowanej, 564 z użyciem schowka, 378
wyświetlania, 917 krawędzie, 692
jasność, 916 kolorowanie, 829
jednostki, 32, 40 kopiowanie, 829
dodatkowe, 631 przecięcia, 694
podstawowe, 629 przysłonięte, 694
justowanie, 207 sylwetki, 693
kreator rozmieszczeń wydruku, 521
kreskowanie, 414, 419
K edycja, 442
granica, 431
kamera, 683 kąt obrotu, 424
przelot, 687 kolejność wyświetlania, 434
karta wiązań, 953 kopiowanie parametrów, 425
kasowanie pierwowzorów, 454 obiektów wewnętrznych, 422
katalog rysunków prototypowych, 445 oddzielne, 431
kąt, 487, 581 parametry, 439
obrotu kreskowania, 424 pole powierzchni, 434
kierownica, 763 proste, 435
kierunki mierzenia kątów, 32 punkty charakterystyczne, 436
klawiatura, 31 skala, 424
klawisz Esc, 36 tryb tworzenia, 426
klin, 748 umieszczanie na palecie, 439
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
N obramowanie
komórek, 217
naciskanie, 771 map bitowych, 917
napis, 93, 179 obrót 3D, 730
jednowierszowy, 180 obrys, 821
wymiarowy, 611, 625 obszar
naprawianie rysunków, 497 dialogowy, 32
narzędzia, 285 rysunku, 29
w panelu Warstwy, 304 wydruku, 563
wizualizacji, 682 obwiednia, 60, 422, 434
nieciągłe linie wymiarowe, 600 obwód, 487
nowy odbicie lustrzane, 131, 280, 738
rysunek, 39 odcinek, 44
styl wymiarowy, 620 lokalizacja środka, 248
trójwymiarowy, 712
odcisk, 786, 819
O odejmowanie regionów, 453
odmrażanie warstw, 295
obiekty, 43, 70
odnośniki, 877
3D, 725
dodawanie elementów, 891
automatyczny wybór, 170
dołączanie, 878
filtrowanie, 172
edycja, 889
grupowanie, 937
informowanie o zmianie, 885
kopiowanie, 120
przycinanie, 886
łączenie, 158
przyłączanie elementów, 885
menedżer właściwości, 89
przyłączanie na stałe, 883
modyfikacje właściwości, 88
status, 882
nieużywane, 972
sterowanie wczytywaniem, 893
obracanie, 133
usuwanie elementów, 891
opcje wyboru, 177
wczytywanie na żądanie, 892
położenie w przestrzeni, 726
zarządzanie, 880
przedłużanie, 137
zmiana sposobu dołączenia, 882
przenoszenie, 537
odsunięcie
przesuwanie, 132
wydruku, 563
punkty charakterystyczne, 242, 245
ścianek, 824
rozbijanie, 157
odświeżanie
rozciąganie, 145
ekranu, 104
równolegle, 128
palety, 414
szyk, 122
rzutni, 104, 105
ucinanie, 140
odtworzenie obwiedni, 434
usuwanie, 120
odwracanie, 394
właściwości, 71
strzałki wymiarowej, 606
właściwości domyślne, 72
oglądanie rysunku, 95
wybór
okno
wszystkich elementów, 169
centrum danych projektowych, 404
za pomocą łamanej, 169
nawigacyjne, 405
za pomocą okna, 167
ustawień strony, 562
za pomocą wieloboku, 168
okrąg, 46, 486
wycięcie fragmentu, 136
aksonometryczny, 417
zmiana wielkości, 149
opcje
obracanie, 133, 280, 392, 768
bezpieczeństwa, 968
obiektów, 133
dopasowania, 627
ścianek, 826
lokalizacji, 247
tekstu wymiarowego, 608
rysowania prostych, 270
zawartości rzutni, 538
śledzenia, 257
wyboru, 177
wydruku, 564
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f
0e6f6f1d43742eedec5157bda515121f