Özsaygıyı Destekleyen Benlik ile İlgili İnançlar

Genel İnançlar:

1. Var olma hakkım var.

2. Kendim için oldukça değerliyim.
3. İhtiyaçlarımı karşılama ve onlara önem verme hakkım var.
4. İsteklerimi yerine getirme ve isteklerime önem verme hakkım var.
5. Dünyaya başkalarının beklentilerine göre yaşamak için gelmedim.
6. Aynı şekilde her birey kendi hayatına sahiptir.
7. Hiç kimse dünyaya benim beklentilerime göre yaşamaya gelmedi.
8. Kimsenin bana sahip olduğunu düşünmüyorum, ben de kimseye sahip değilim.
9. Sevilen biriyim.
10. Beğenilen biriyim.
11. Genellikle sevdiğim ve saygı duyduğum insanlar beni sever ve bana saygı duyar.
12. İnsanlara karşı adil ve dürüst davranmalıyım.
13. İnsanlar da bana karşı adil ve dürüst davranmalı.
14. Herkesin bana kibar ve saygılı davranmasını hak ediyorum.
15. İnsanlar bana kaba ve saygısız davranırsa bu onların hatası benim değil. Sadece
bu davranışları doğru kabul edersem benim hatam olur.
16. Sevdiğim birisi bana karşı aynı duyguları beslemiyorsa bu hayal kırıcı, hatta acı
verici olabilir ancak bu benim kişisel değerime yansımaz, zarar vermez
17. Ne başka bir birey ne de bir grup, kendim hakkımda nasıl düşüneceğimi belirleme
gücüne sahip değil.
18. Aklıma güveniyorum.
19. Ne anlıyorsam onu anlıyorum, ne biliyorsam onu biliyorum.
20. Neyin doğru olduğunu bilmem, kendimi haklı çıkarmamdan iyidir.
21. Azimli olursam anlamam gereken şeyleri anlayabilirim.
22. Gerçekçi hedeflerime azimle devam ettiğim takdirde, bu hedeflerin hepsini
gerçekleştirme gücüne sahibim.
23. Hayatın temel zorluklarıyla başa çıkma gücüne sahibim.
 24. Ben yeterim. (Bu artık öğrenmem gereken bir şey ve daha fazla gelişmeme gerek
olmadığı anlamına gelmez; daha önce de anlattığım gibi kendimi kabul etme
önceliğimde haklı olduğum anlamına gelir.)
25. Yenilgilerimden sonra ayağa kalkabilirim.
26. Hata yapma hakkım var; bir şeyler öğrenmemin yollarından biri de budur. Hatalar
kendini lanetlemenin nedeni olamaz.
27. Popülerlik kazanmak veya onaylanmak için düşüncelerimi feda etmem, fikirlerimi
olduğundan farklı göstermem.
28. İnsanların ne düşündüğü değil benim ne bildiğim önemlidir. Bildiklerim
başkalarının aklındaki yanlış inanışlardan daha önemlidir.
29. Hiç kimse beni kabul etmediğim fikir ve değerlere inanmaya zorlama hakkına
sahip değildir. Aynı şekilde benim de kimseye fikir ve değerlerimi dayatma hakkım
yok.
30. Hedeflerim mantıklı ise yapmaya teşebbüs ettiklerimde başarılı olmayı hak
ediyorum.
31. Mutluluk ve başarı bana göre sağlık gibi doğal durumlardır.
32. Kendini geliştirme ve kendini gerçekleştirme uygun ahlaki hedeflerdir.
33. Mutluluğum ve kendimi gerçekleştirmem asil hedeflerimdir.

Bilinçli Olarak Yaşamak

1. İlgi alanlarım, değerlerim, ihtiyaçlarım ve hedeflerim konusunda ne kadar

bilinçliysem, hayatım o kadar iyi olacaktır.
2. Aklımı çalıştırmak keyif vericidir.
3. Hatalarımı düzeltmem; onlar yokmuş gibi davranmamdan daha fazla fayda
getirecektir.
4. Değerlerimi bilinçsiz olarak yaşamam yerine bilinçli olarak yaşamam bana daha
fazla fayda getirecektir.
5. Değerlerimi sorgulanamaz aksiyomlar olarak görmek yerine onları incelemem
bana daha fazla fayda getirecektir.
6. İstenmeyen gerçeklerden kaçmama sebep olacak baştan çıkarıcılara karşı tetikte
olmalıyım.
 7. Kaçınma isteğimi kontrol edebilmeli onun beni kontrol etmesine izin
vermemeliyim.
8. İçinde yaşadığım ve hareket ettiğim daha geniş bağlamı anlarsam, daha etkili
olacağım.
9. Çevrem ve etrafımdaki dünyayı daha geniş anlama arayışım harcadığım zamana
değer.
10. Etkili kalmak için bilgimi genişletmeye devam etmeliyim; öğrenme hayatımın bir
parçası olmalı.
11. Kendimi ne kadar iyi anlar ve bilirsem o kadar iyi bir yaşam yaratabilirim.
12. Kendini inceleme; gerçekleştirilmiş bir varoluşun olmazsa olmazıdır.

Kendini Kabul Etmek

1. En temel seviyede, ben kendim için varım.

2. En temel seviyede, ben kendimi kabul ediyorum.
3. Doğrulayamadığım ve eyleme dökmeyi seçmeyeceğim zamanlarda bile
düşüncelerimin gerçekliğini kabul ediyorum; onları inkar etmiyorum
reddetmiyorum.
4. His ve duygularımı kabul etmem için illa onları sevmem, onaylamam veya onların
beni kontrol etmesi gerekmez; onları inkar veya reddetmiyorum.
5. Yaptıklarıma pişman olduğum veya yaptıklarımı kınadığım zamanlarda bile
yaptıklarımı kabul ediyorum. Onları inkar ya da reddetmiyorum.
6. Düşündüğüm, hissettiğim veya yaptığım şeylerin “en azından meydana geldiği
anda bile olsa” kendi ifadem olduğunu kabul ediyorum.
7. Uygun görmediğim düşünce, his veya eyleme bağlı değilim, fakat ne gerçeklikten
kaçarım, ne” benim değillermiş gibi davranırım.
8. Sorunlarımın gerçekliğini kabul ediyorum ancak onlar beni tanımlamaz,
tanımlayamaz.
9. Sorunlarım benim esas niteliğim/özüm/kişiliğim değildir.
10. Korkum, acım, kafa karışıklığım veya hatalarım benim esasım/özüm/kişiliğim
değildir.
Kendi Sorumluluğunu Almak

1. Varoluşumdan kendim sorumluyum.

2. Arzularımın yerine getirilmesinden kendim sorumluyum.
3. Seçim ve eylemlerimden kendim sorumluyum.
4. İşim ve diğer faaliyetlerimdeki bilinç seviyesinden kendim sorumluyum.
5. İlişkilerimde sahip olduğum bilinç seviyesinden kendim sorumluyum.
6. Diğer insanlara -iş arkadaşlarım, iş ortaklarım, müşterilerim, eşim, çocuklarım,
arkadaşlarım- karşı davranışlarımdan kendim sorumluyum.
7. Zamanımın önceliklerini belirlememden kendim sorumluyum.
8. İletişimlerimin kalitesinden kendim sorumluyum.
9. Kişisel mutluluğumdan kendim sorumluyum.
10. Hayatımı idame ettirdiğim değerleri seçme ve kabul etmemden kendim
sorumluyum.
11. Özsaygımı yükseltmekten kendim sorumluyum, hiç kimse bana özsaygı veremez.
12. Nihai anlamda yalnızlığımı kabul ediyorum. Yani hayatımı doğru yola sokmaya,
beni kurtarmaya, çocukluğumu geri vermeye veya seçim ve eylemlerimin
sonuçlarından beni kurtarmaya kimsenin gelmeyeceğini kabul ediyorum.
13. Özel konularda ise insanlar bana yardım edebilirler, lakin benden başka kimse
varoluşumun birincil sorumluluğunu üstüne alamaz.
14. Tıpkı kimsenin benim yerime nefes alamayacağı gibi, benden başka kimse benim
yerime öz yeterlillik ve kendinden emin olma gibi hayatımın diğer temel
fonksiyonlarını üstlenemez.
15. Kendi sorumluluğunu alma ihtiyacı doğaldır, bunu bir trajedi olarak görmüyorum.

Self-Assertiveness (the quality of being confident and not frightened to say what
you want or believe)

1. Nesnel olmak için uygun durumlarda, genellikle düşünce, fikir ve hislerimi ifade
etmem uygundur.
2. Uygun durumlarda kendimi uygun şekilde ifade etme hakkına sahibim.
3. Fikirlerimi savunma, onları destekleme hakkına sahibim.
4. Değerlerimi ve hislerimi önemli görme hakkına sahibim.
 5. Diğer insanların benim kim olduğumu görmesi ve bilmesi benim çıkarıma hizmet
eder.

Amaç Sahibi Olarak Yaşamak

1. Hayatımın odağı haline getirebileceğim hedef ve amaçlarımı, sadece ben

düzgünce seçebilirim.
2. Benden başka kimse varoluşumu doğru tasarlayamaz.
3. Başarılı olmam gerekiyorsa hedef ve amaçlarımı nasıl yerine getireceğimi
öğrenmem gerekir.
4. Bir eylem planını önce geliştirmeli sonra uygulamalıyım
5. Başarılı olmam gerekiyorsa eylemlerimin sonuçlarına dikkat etmeliyim.
6. Gerçekleri büyük ölçüde denetlemem -yani inanış, eylem ve amaçlarımla alakalı
bilgi ve geri bildirim aramam- benim çıkarıma olur
7. Öz disiplini, ödün verme olarak değil de arzularımı yerine getirebilmemin doğal bir
ön koşulu olarak uygulamam gerekir.
8. Öz disiplinin özgürlüğe götüreceğini unutmamam gerekir.

Kişisel Bütünlük (the quality of being honest and having strong moral principles)

1. Öğütlediğim değerleri benim de uygulamam gerekir.

2. Verdiğim sözleri tutmam gerekir.
3. Taahhütlerime itibar etmem gerekir.
4. Diğer insanlara adil dürüst yardımsever bir şekilde ve sevecenlikle davranmam
gerekir.
5. Ahlaki tutarlılık için çaba göstermem gerekir.
6. Hayatımı içsel iyilik vizyonumun bir yansıması haline getirmeye çalışmalıyım.
7. Benlik saygım, ona yaptığım ihanetin kısa vadeli getirisinden çok daha değerlidir.

1. Values that nurture and support the individual's life and fulfillment on earth are
superior to values that endanger or threaten them.
2. All adult human associations should be chosen and voluntary.
3. We should not sacrifice self to others nor others to self; we should discard the
idea of human sacrifice as a moral ideal.
4. Relationships based on an exchange of values are superior to those based on
the sacrifice of anyone to anyone.
5. A world in which we regard ourselves and one another as accountable for our
choices and actions works better than a world in which we deny such
accountability.
6. A denial of personal accountability does not serve anyone's self esteem, least of
all the person doing the denying.
7. The moral, rationally understood, is the practical.
8. In principle, consciousness is reliable; knowledge is attainable; reality is
knowable.
9. That which is, is; a fact is a fact.
10. Self-chosen blindness does not make the unreal real or the real unreal.
11. Respect for the facts of reality (as best I understand them) yields more satisfying
results than defiance of the facts of reality.
12. Survival and well-being depend on the appropriate exercise of consciousness.
13. Avoidance of the responsibility of awareness is not adaptive.