Professional Documents
Culture Documents
Retorika Module 1-3
Retorika Module 1-3
I. Kahulugan ng Retorika
• Ang masining na pagpili ng wastong salita sa loob ng isang pahayag upang higit
a. Aristotle
b. Plato
c. Cicero
d. Quintillian
e. George Campbell
• “ Ang retorika ay isang arte o talento kung saan ang diskurso ay ginagamit
f. Philip Johnson
g. Francis Bacon
o talakayan.
● Antipho
Antipolo Campus
n–
praktika ng retorika
retorika. “
Training of an Orator”
• Imbensyon
• Pagsasaayos / Arrangement
• Istayl / Istilo
• Memori o Memorya
• Deliberi / Paghahatid
1.
Antipolo Campus
Imbensyon
2. Pagsasaayos
Nakatuon sa kung paano ang pagsusunod – sunurin ang isang pahayag o akda.
Introduksyon
Dibisyon
Patunay
Reputasyon
Konklusyon
3. Istayl
4. Memori
May
Antipolo Campus
sauluhin ang isang talumpati. Nakapaloob din sa kanong ito ang ang pag-
5. Deliberi
mambabasa.
Wika ang midyum ng retorika, pasalita man o pasulat. Dahil ang wika ay isang
Maaari nitong paganahin ang ating imahinasyon at gawing possible ang mga
nagsusulat at nagbabasa.”
Saklaw ng Retorika
• Wika
• Sining
• Pilosopiya
• Lipunan
• Nagdidistrak
• Nagpapalawak ng pananaw
•
Antipolo Campus
Nagbibigay – ngalan
• Nagbibigay - kapangyarihan
Ano man ang ating iniisip o nadarama ay maaari nating ipahayag sa pasalita
2. Nagdidistrak
3.Nagpapalawak ng Pananaw
buhay.
4. Nagbibigay-ngalan
leybel.
Toothpaste – Colgate
Kotse - Toyota
5.Nagbibigay – kapangyarihan
Ang elokwens na pinamalas nina Nestor at Odysseus sa Iliad ay naging dahilan upang
kilalanin si Homer ng maraming Griyego bilang ama ng oratoryo. Ang pagkakatatag ng mga
demokratikong institusyon sa Athens noong 510 BC ay nagtakda sa lahat ng mga mamamayan
ng pangangailangan ng serbisyong publiko. Mula noon, naging esensyal na pangangailang na rin
ang oratoryo, kaya isang pangkat ng mga guro ang nakilala. Sophist ang tawag sa mga
kinilalang pangkat ng guro. Sila’y nagsikap upang gawing higit na mabubuting tagapagsalita
ang mga tao sa pamamagitan ng tuntuning pansinig. Si Protagoras,ang kauna-unahang
Sophist, ay nagsagawa ng isang pag aaral sa wika at nagturo sa kanyang mga mag aaral kung
paanong ang mga mahihinang argumento ay nagagawang malakas sa isang pahayag o
talakayan.
Sinasabing ang aktwal na tagapagtatag ng retorika bilang isang agham ay si Corax ng
Syracuse na noong ikalimang siglo ay nagsabing ang retorika ay artificer o persuasion at
umakda ng unang handbuk hinggil sa sining ng retorika. Ang iba pang maestro ng retorika sa
panahong ito ay sina Tisias ng Syracuse, isang mag aaral ni Corax; Gorgias ng Leontini na
nagpunta sa Athens noong 427 BC; at Thrasymachus isang Chaldeon na nagturo rin sa
Athens. Si Antiphon naman, una sa tinuturing na Ten Attic Orators, ang kauna-unahang
nagsanib ng teorya at praktika ng retorika. Ngunit si Isocrates, ang dakilang guro ng
oratoryo noong ikaapat na siglo BC, ang nagpalawak sa sining ng retorika upang maging isang
pag aaral sa kultura at isang pilosopiya na may layuning praktikal.
Tinutulan naman ni Plato, isang pilosopong Griyego, ang teknikal na pagdulog sa
retorika. Binigyang - diin ni Plato ang panghihikayat kaysa sa katotohanan sa akda niyang
Gorgias at tinalakay nya ang mga simulaing bumubuo sa esensya ng retorikal na sining sa
Phaedrus. Samantala, sa akdang Rhetoric, inilarawan ni Aristotle, isa pang pilosopong
Griyego, ang tungkulin ng retorika hindi bilang panghihikayat. Samakatuwid, binigyan - diin
niya ang pagtatagumpay ng argumento sa pamamagitan ng katotohanan at hindi ng
panghihikayat sa pamamagitan ng apil sa emosyon. Itinuring niya ang retorika bilang
counterpart o sister art ng lohika.
Samantala, sa Roma ay nakilala sina Cicero at Quintillian, bagama’t ang mga unang
guro ng pormal na retorika noon doon ay mga Griyego. Sila ang tinaguriang dakilang maestro
ng retorikal at praktikal na retorika, kahit pa sila’y mga modelong Griyego. Si Cicero ang
umakda ng On the Orator, Institutio Oratoria at The Training of an Orator na hanggang
sa kasalukuyan ay ipinapalagay na masusing pagdulog sa mga simulain ng retorika at sa
kalikasan ng elokwens. Hanggang sa unang apat na siglo ng Imperyo ng Romano, ang retorika
ay tinuro ng mga tinatawag na Sophist na sa panahong iyon ay naging isang titulong
akademiko.
Sa gitnang panahon, ang retorika ay isang sabdyek ng trivium o tatlong sabdyek na
preliminari ng pitong liberal sa sining ng mga unibersidad, kasama ang gramar at lohika. Ang
mga pangunahing midyibal na awtoridad sa retorika ay tatlong iskolar sa ikalima, ikaanim at
ikapitong siglo: sina Martianus Capella, awtor ng isang ensayklopidya ng pitong liberal na
sining ( aritmitik, astronomi, dyometri, musika, gramar, lohika, at retorika); Flavius Magnus
Aurelius Cassiodorus, isang historyan at tagapagtatag ng mga monastery na umakda ng
Institutiones Divinarum et Humanarum Lec-tionum; at si San Isidore ng Seville, isang
kastilang arsobispo na nagkompayl ng isang akdang ensayklopedik tungkol sa ancient world.
Sa panahong ito, ang retorika ay nakasumpong ng praktikal na aplikasyon sa tinatawag na
tatlong “artes” : paggawa ng sulat, pagsesermon at paglikha ng tula.
Sa panahon ng Renasimyento (ika-14 hanggang ika-17 siglo), ang pag aaral ng retorika
ay muling ibinatay sa mga akda ng mga klasikal na manunulat tulad nina Aristotle, Cicero at
Quintillian. Ilang mga kontemporaryong disertasyon ang nalikha sa panahong ito kabilang
ang The Art or Crafte of Thethoryke ng Inglaterong punongguro at manunulat na si
Thomas Wilson. Noong ika-16 na siglo, nakilala sina Pierre de Courcelles at Andre de
Tonquelin, mga retorisyanong Pranses. Sa buong panahon ng Renasimyento, ang retorika ay
itinakdang sabdyek sa mga kolehiyo at unibersidad na may kalakip na pagsasanay sa publiko
at mga kumpetisyon na nakatulong upang panatilihing buhay ang pratika ng retorika.
MODERNONG RETORIKA
ng paring Scottish na si Hugh Blair, Philosophy of Rhetoric (1776) ni George Campbell, isang
teologong Scottish at ang Rhetoric (1828) ni Richard Whately, isang Britong eksperto sa
lohika.
Sa unang hati ng ika-20 siglo, nagkaroon ng muling pagsilang ng pag aaral ng pormal
na retorika bunga ng pagganyak ng mga eksponent ng semantics, isang agham ng
linggwistika. Ito ay naganap sa kabuuan ng lahat ng mga bansang gumagamit ng wikang
Ingles sa daigdig. Ang mga modernong edukador at pilosopong nakagawa ng mga
mahahalagang kontribusyon sa pag aaral na ito ay sina I.A. Richards, isang Britong kritiko
ng literatura at Kenneth Duva Burke at John Crowe Ramsom, mga Amerikanong kritiko rin
ng literatura
WAST0NG GAMIT NG MGA SALITA
WASTONG GAMIT
Ng / Nang
GAMIT NG NANG
a. Karaniwang ginagamit na pangatnig sa
mga hugnayang pangungusap at ito ang
panimula ng katulong na sugnay.
Halimbawa:
Mag-aral kang mabuti nang makapasa ka
sa pagsusulit
Magsikap tayo nang umunlad ang ating
buhay
b. Ang nang ay nagmula sa na at inangkupan ng ng at
inilalagay sa pagitan ng pandiwa at ng panuring nito.
( nang+Paano?)
Halimbawa:
Nagpasa si Marvin ng proyekto nang maaga.
Nangaral nang mahinahon si Gng. Lucero
c. Ginagamit ang nang sa gitna ng dalawang
salitang-ugat na inuulit,dalawang pawatas o
neutral na inuulit at dalawang pandiwang
inuulit.
Halimbawa:
Suklay nang suklay
Takbo nang takbo
Gamit ng ng
• Tama
Tanaw na tanaw na namin ang
maluwang na bunganga ng bulkan
• Tandaan din na sa ating wika ay maraming
salita na maaaring pare-pareho ang
kahulugan subalit may kani – kaniyang
tiyak na gamit sa pahayag
Halimbawa:
bundok
tumpok
punpon
salansan
tambak
• May pagkakataon din na kailangang
gumamit ng EUPEMISMO o paglumanay
sa ating pagpapahayag kahit na may mga
tuwirang salita naman para rito.
Halimbawa
• Namayapa sa halip na namatay
Nagkakaisa:
Nagsialis at nagsiuwi na ang mga
panauhin ko kanina.
Mga Dapat tandaan sa Pagbuo
ng Pangungusap
Wasto:
Hindi uunlad ang ating wika kapag
hindi natin ito ginamit.
Mga Dapat tandaan sa Pagbuo
ng Pangungusap
❑Malinaw
dahil sa ayaw ko sa sumbrero,hindi ko
iyon binili.
Mga Dapat tandaan sa Pagbuo
ng Pangungusap
Kaysa:
anyaya
Halimbawa ng Idyoma
Spoken Poetry
Ang spoken word poetry ay ang pagsasaad ng kwento sa pamamagitan ng isang tula.
Ang spoken word poetry ay isang anyo ng tula kung saan ang may-akda ay naglalahad
ng tula sa madlang tao sa pamamagitan ng pagsasalaysay o "narration" sa Wikang
Ingles. Kumpara isang sa normal na tula, mas malikhain at mapaghamong gawin ang
spoken word poetry.
Ang spoken poetry ay isang anyo ng tula na may malikhaing pagsasaad ng kwento o
pagsasalaysay.
Ang spoken poetry ay mas malikhain at mapaghamong gawin. Mas nakaaaliw rin itong
pakinggan.