ဆင္ျခင္ေတာ္မူလွ်င္ “ နႏၵာေထရီသည္က ား အဆင္း၌ အေလးျပဳသူ ျဖစ္သည္၊ မိမိကို ယ္အ ဆင္း၌ လြန္မင္းစြာတပ္မက္ျခ

င္း၊ ခ်စ္ျခင္းရွိသူ ျဖစ္သည္။ ထို ႔ေၾကာင့္ ဆူ းတစ္ခုျဖင့္ ဆူ းတစ္ခုကို ထြင္းသကဲ့ သို ႔ အဆင္းျဖင့္သာလွ်င္ သူ ၏
အဆင္း၌တပ္မက္ျခင္း၊ ယစ္ျခင္းကို ပယ္မႈသည္ ေလ်ာက္ပတ္သင့္ျမတ္ေပလိမ့္မည္ ” ဟု ဆင္ျခင္ေတာ္မူေလသည္။

နိမၼိတ သတို ႔သမီး ေဖာက္ျပန္ပုံျပျခင္း

နႏၵေထရီ ဘု ရားေက်ာင္းေတာ္သို႔ ေရာက္၍ ျမတ္စြာဘု ရားေရွ႕ေတာ္ပရိသတ္အ တြင္းသို ႔ ၀င္ေရာက္ေ

သာအခါ အသက္၁၆ ႏွစ္ရြယ္ျဖင့္ အလြန္ လွပတင့္တယ္ရႈေမာဖြယ္ရွိေသာ သတို ႔သမီးကို ခပ္သိမ္းေသာ အဆင္တန္ဆာ
တို ႔ျဖင့္ ဆင္ယ င္ကာ ျမတ္စြာဘု ရားကို ယပ္ေလခတ္ေန၍ေနဟန္ ဖန္ဆင္ း၍ ျပေတာ္မူသည္။ နိမၼိတျဖစ္ေသာ သ
တို ႔သမီးကို ျမတ္စြာဘု ရားႏွင့္ နႏၵာေထရီသာလွ်င္ ျမင္ၾကရသည္။ နႏၵာေထရီသည္ ဘိကၡဳနီတို ႔အၾကား
ေနာက္ပါးကေနလ်က္ ျမတ္စြာဘု ရားအား ေျခေတာ္ဖ်ားမွ ဆံ ေတာ္ဖ်ားတို င္ေအာင္ ဖူ းေျမာ္ၾကည္ညိဳေသာ
အခါ ျမတ္စြာဘု ရားသည္ ဖန္ဆင္ းေတာ္မူအပ္ေသာ နိမၼိတျဖစ္ေသာ လွပတင့္တယ္ ရႈခ်င့္စဖြယ္ရွိေသာ သတို ႔သမီး
ကို ျမင္၍ မိမိကို ယ္ကို ျပန္လည္ ၾကည့္ေလေသာ္ ေရႊဟသၤာအနီး၌က်ီးကန္းမႏွင့္ အလားတမူ တူ လ်က္ရွိေသာ
မိမိကို ယ္ကို ျမင္၍ နိမၼိတျဖစ္ေသာ သတို ႔သမီး၏ အဆင္းအာရုံ ၌ အလြ န္အမင္းျပင္းျပစြာ သာယာတပ္မက္ျခ
င္းျဖစ္ေလသည္။

နႏၵေထရီသည္ ထို သတို ႔သမီး၏ ရူ ပါရံ ု ကို ျပင္းျပစြာ သာယာႏွစ္သက္တ ပ္မက္သည္ကို ျမတ္စြာဘု ရား သိ
ရွိေတာ္ မူ ေသာကာလ တရားေဟာေတာ္မူစဥ္၌ပင္ ထို သတို ႔သမီးကို ၁၆- ႏွစ္ရြယ္မွ လြန္ေစ၍ အသက္
၂၀-ရြယ္ျဖစ္ေစကာ ျပေတာ္မူ၏။ နႏၵာေထရီသည္ သတို ႔သမီး၏ ရူ ပါရံ ု ကို ၾကည့္လ်က္ “ယခင္ရူပါရံ ု ႏွင့္
မတူ ေလျပီ” ဟု ႏွလုံ းသြင္း၍ ျပင္းျပစြာ တပ္မက္ျခင္းေလ်ာ့ ကာ စိတ္ေျပာင္းလြဲသြား၏။ ျမတ္
စြာဘု ရားသည္လ ည္း နိမၼိတရု ပ္ကို အသက္ ၂၀ - ရြယ္မွသည္ တစ္ၾကိမ္သားဖြ ါးျပီးေသာ အရြယ္၊ မိန္မလတ္အ ရြယ္၊
မိန္းမၾကီးအရြယ္ အားျဖင့္ အစဥ္အတို င္း အို ရု ပ္အိုရည္ ျဖစ္ေစလ်က္ ျပေတာ္မူသည္။ နႏၵာေထရီသည္က ား နိမၼိ
တသတို ႔သမီး၏ အို ရု ပ္အိုရည္ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလႊဲလာသည္ႏွင့္အမွ် ထို ရူ ပါရံ ု ၌ တပ္မက္တြ ယ္တာ
ႏွစ္သက္သာယာျခင္း သည္လ ည္း အားနည္းေလ်ာ့ ပါး၍ လာေလသည္။

နႏၵာေထရီ ကာယာႏု ပႆ နာ ရႈျမင္ျခင္း

နိမၼိတျဖစ္ေသာ မိန္းမရု ပ္သည္ အို မင္းျခင္း၊ သြားက်ိဳးဆံ ျဖဴ ျခင္း၊ ဒယိမ္းဒယို င္ ခေနာ္ခနဲ႕ရွိျခင္း၊ အိမ္၊
အမို း အျခင္ရနယ္ကဲ့သို ႔ အသားအေရက်၍ နံ ရို းက်ဲက်ဲရွိျခင္း ထို ႔ေနာက္ တု န္တု န္ယင္ယင္ျဖင့္ ေတာင္ေ၀ွးကို င္စြဲကာ
------------------------ ျမည္တ မ္း ရေသာ ပုံ ၊ မိမိက်င္ငယ္ထဲ၌ လူ းလဲေနရေသာ ပံ ု သ႑ာန္တို႔ကို ဆက္ကာ ဆက္ကာ ျပေတာ္မူ
သည္။ နႏၵာေထရီသည္လ ည္း ထို ရူ ပါရံ ု ၌ တပ္မက္ႏွစ္သက္ျခင္း တဏွာေလာဘႏွင့္ ယွဥ္ေသာစိတ္သည္ ေခါင္းပါးသည္ထ
က္ ေခါင္းပါး၍ လာေလေတာ့ သည္။

ထို ႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘု ရားသည္ နိမၼိတမိန္းမရု ပ္ကို ေသလြန္ေသာပုံ ၊ ဖူ းဖူ းေရာင္ေသာ ကို ယ္ရွိေသာ
ပုံ ၊ ခႏၶာကို ယ္၏ အမာ၀ကို းေပါက္တို႕မွ ေသြးပု ပ္၊ ျပည္ပုပ္ေတြ ယို စီးက်လ်က္ ပို းေလာက္ေတြ တဖြ ါး
ဖြ ါးက်၍ က်ီး၊ စြန္၊ ႒င္းတတို ႔ လု ယက္ ကို က္ခဲၾကေသာ ပုံ တို ႔ကို ျပေတာ္မူသည္။ နႏၵာေထရီသည္ ဤသို ႔
ဆင္ျခင္မိေလသည္။ အဘယ္သို႔ ဆင္ျခင္မိသနည္းဟု မူ - “ဤမိန္းမသည္ ဤေနရာဌာန ငါ၏ မ်က္ေမွာက္၌ပင္လွ်င္ အို ျ
ခင္း နာျခင္း ေသျခင္းသို ႔ ေရာက္ေလသည္၊ ဤမိ္န ္းမကဲ့ သို ႔ပင္လွ်င္ ငါ၏ ခႏၶာကို ယ္သည္လ ည္း အို ျခင္း နာျခင္း
ေသျခင္း သေဘာသို ႔ ဧကန္မလြဲ ေရာက္ရေပဦးအံ့ ” ဟူ ၍ ဆင္ျခင္ကာ မိမိကု ိယ္ကို အနိစၥဟု ရႈ၏။ ဒု ကၡဟု ရႈ၏။
အစို းမရအႏွစ္သာရမရွိ အနတၱဟု ရႈ၏၊ ဘုံ သုံ းပါး၌ သုံ းပါးေသာ ဘ၀တို ႔ကို အလွ်ံေျပာင္ေျပာင္ေတာက္ေလာင္၍
ေနေသာ အိမ္ၾကီးကဲ့ သို ႔ ဥာဏ္၌ထင္လာ၏။ ခႏၶာကို ယ္ၾကီးကို လည္း လည္ပင္း၌ ဆြဲအပ္ေသာ အေကာင္ပုပ္ ကဲ့
သို ႔ ထင္ျမင္၏။ ကာယာႏု ပႆ နာ ကမၼ႒ာန္း အာရံ ု သို ႔ ေျပး၀င္ေသာ စိတ္ ျဖစ္ေပၚလာ၏။

နႏၵာေထရီ တရားထူ းရေစတတ္ေသာ ဂါထာ

နႏၵာေထရီ၏ မိမိ ရူ ပကာယ၌ အနိစၥဟု ရႈျမင္သည္ကို ျမတ္စြာဘု ရား သိရွိေတာ္မူေသာအခါ “နႏၵေထ

ရီသည္ မိမိကု ိယ္တိုင္ မိမိ၏ ကို းကြယ္ရာကို ျပဳျခင္းငွါ စြမ္းေဆာင္ႏု ိင္မည္ေလာ” ဟု ဆင္ျခင္ေတာ္မူလွ်င္
မိမိဘာသာ အေလ်ာက္မူကား မစြမ္းေဆာင္ႏို င္ေပ၊ အပျဖစ္ေသာ ငါဘု ရားထံ ေတာ္မွ အေထာက္အ ပံ့ ရေသာ္မွသာ
လွ်င္ ေလာကု တၱရာ ဘက္သို႔ တက္လွမ္ းႏို င္မည္ဟု သိရွိေတာ္မူသျဖင့္ နႏၵာေထရီအား ေလ်ာက္ပတ္ေသာ တ
ရားေဒသနာေတာ္ကို ေဟာေတာ္မူျခင္းငွါ-

(က) အာတု ရံ အသု စိ ံ ပု တိ ံ ၊ ပႆ နေႏၵ သမုႆ ယံ ။

ဥဂ ၣရႏ ၱံ ၊ ဗာလာနံ အဘိပတၳိတံ ။

(ခ) ယထာ ဣဒံ တထာ ဧတံ ၊ ယထာ ဧတံ တထာ ဣဒံ ။

ဓါတု ေသာ သု ညေတာ ပႆ ၊ မာ ေလာကံ ပု န ရာဂမိ။

ဘေ၀ ဆႏၵံ ၀ိရာေဇတြာ၊ ဥပသႏၱာ စရိႆ သိ။

ဟူ ၍ ေဟာေတာ္မူသည္။

---------------------------------------------------------------- အျမင္ေမွာက္မွား ပု ထု ဇဥ္လူမို က္မ်ားတို ႔သည္။ အဘိပတၳိတံ ၊

လြန္စြာ ေတာင့္တအပ္၏။

(ခ) ဣဒံ အဇၥ်တၱသရီရံ ၊ ဤအဇၥ်တၱျဖစ္ေသာ သင္၏ ကို ယ္သည္။ အနိစၥာဒိဓမၼံ ယထာ၊ အနိစၥ စေသာ သေ
ဘာရွိသကဲ့ သို ႔၊ အာတု ရာဒိဓမၼံ ယထာ၊ က်င္နာျခင္းစေသာ သေဘာရွိသကဲ့ သို ႔၊ တထာ၊ ထို ႔အတူ ။ ဧတံ ဗဟိဒၶ
သရီရံ ၊ ထို ဗဟိဒၶျဖစ္ေသာ သင္ျမင္အပ္ေသာ ကို ယ္သည္။ အနိစၥာဒိဓမၼံ ၊ အနိစၥစေသာ သေဘာရွိ၏။ အာတု ရာဒိဓမၼံ ၊
က်င္နာျခင္း စေသာ သေဘာရွိ၏။ ဧတံ ဗဟိဒၶသရီရံ ၊ ဗဟိဒၶျဖစ္ေသာ သင္ေတြ႔ျမင္အပ္ေသာ ကို ယ္သည္။ အႏု ပု
ဗၺ၀ေယာဂု ဏဇဟန၀ေသန၊ အစဥ္အတို င္း အရြယ္ကို စြန္႔သည္၏ အစြမး္အားျဖင့္။ ဥဒၶဳမာတကာဒိဘာ၀ပတၱံ
ပထာ၊ ဥဒၶဳမာတကစေသာ အျဖစ္သို႔ေရာက္သကဲ့ သို ႔။ တထာ၊ ထို ႔အတူ ။ အဇၥ်တၱသရီရံ ၊ ဤအဇၥ်တၱျဖစ္ေသာ
သင္၏ ကို ယ္သည္။ အႏု ပု ဗၺ၀ေယာဂု ဏဇဟန၀ေသန၊ အစဥ္အတို င္း အရြယ္တို႔ကို စြန္႔သည္၏ အစြမး္ျဖင့္။
ဥဒၶဳမာတကာဒိဘာ၀ပတၱံ ၊ ဥဒၶဳမာတကစေသာ အျဖစ္သို႔ေရာက္သည္။ ဘ၀ိႆ တိ၊ ျဖစ္ေပလတၱံ ႕။

ဣဒံ အဇၥ်တၱသရီရံ ၊ ဤအဇၥ်တၱျဖစ္ေသာ သင္၏ ကို ယ္ကို။ ဓာတု ေသာ၊ ပထ၀ီဓါတ္ စေသာအားျဖင့္။
သု ညေတာ၊ အတၱ၊ အတၱနိယစသည္မွ ဆိတ္ေသာအားျဖင့္။ ပႆ ိတဗၺံ ယထာ၊ ရႈအပ္သကဲ့ သို ႔။ တထာ၊ ထို ႔အတူ ။ ဧတံ
ဗဟိဒၶသရီရံ ၊ ထို အပျဖစ္ေသာ သင္ရႈျမင္အပ္ေသာကို ယ္ကို၊ ဓါတု ေသာ၊ ပထ၀ီဓါတ္စေသာအား ျဖင့္။ သု ညေတာ၊ အတၱ၊
အတၱနိယမွ ဆိတ္ေသာအားျဖင့္။ ပႆ ၊ ရႈၾကည့္ေလေလာ့ ။ ဧတိ ံ ဗဟိဒၶသရီရံ ၊ ထို အပျဖစ္ေသာ သင္ရႈျမင္အပ္ေ
သာ ကို ယ္ကို၊ ဓါတု ေသာ ပထ၀ီဓါတ္စေသာအားျဖင့္။ သု ညေတာ၊ အတၱ၊ အတၱနိယမွ ဆိတ္ေသာအားျဖင့္၊ ပႆ ိတ
ဗၺံ ယထာ၊ ရႈၾကည့္အပ္သကဲ့ သို ႔။ တထာ၊ ထို ႔အတူ ။ ဣဒံ အဇၥ်တၱသရီရံ ၊ ဤအဇၥ်တၱျဖစ္ေသာ သင္၏ ကို ယ္ကို။
ဓါတု ေသာ၊ ပထ၀ီဓါတ္ စေသာအားျဖင့္။ သု ညေတာ၊ အတၱ၊ အတၱနိယမွ ဆိတ္ေသာအားျဖင့္။ ပႆ ၊ ရႈၾကည့္ေ
လေလာ့ ။ ေလာကံ ၊ ဥပါဒါနကၡႏၶာတည္းဟူ ေသာ ေလာကသို ႔။ မာ ပု န ရာဂမိ၊ တစ္ဖန္ မလာေလႏွင့္။ ဘေ၀၊
ကာမဘ-စသည္၌ ။ ဆႏၵံ ၊ တပ္မက္လိုခ်င္ျခင္းကို ၊ ၀ိရာေဇတြာ၊ က္င းေစ၍။ ၀ါ၊ ကင္းေသာေၾကာင့္။ ဥပ
သႏာၱ၊ ဒု ကၡျဖစ္ေၾကာင္း ကိေလသာ ျငိမ္းေအးသည္ျဖစ္၍။ တြံ ၊ သင္သည္။ စရိႆ သိ၊ ခ်မ္းသာစြာ ေနရလ
တၱံ ံ ႔သတည္း။

ေဒသနာဂါထာအဓိပၸါယ္

နႏၵာ- ေရာဂါအမ်ိဳးမ်ိဳးတို ႔ျဖင့္ ႏွိပ္စက္အ ပ္သည္ျဖစ္၍ က်င္နာေသာ သေဘာရွိေသာ ကို ယ္ကို ရႈစမ္းေလာ့ ၊
က်င္ၾကီးက်င္ငယ္တို႔ျဖင့္ မသန္႔မရွင္း မစင္မၾကယ္ေသာ ကို ယ္ကို ရႈစမ္းေလာ့ ၊ ေသြး၊ ျပည္ တံ ေတြး၊
ခၽြဲ၊ ႏွပ္ စသည္တို႔ျဖင့္ ပု ပ္သိုးေသာကို ယ္ကို ေက်ာက္မ်က္ရတနာကဲ့ သို ႔လည္းေကာင္း၊ စႏၵကူ းနံ့သာ တို ႕ကဲ့ သို ႔
လည္းေကာင္း၊ မွတ္ထင္ၾက၍ အျမင္မွားလ်က္ အလြ န္လိုလားေတာင့္တၾကေပသည္။

နႏၵာ- သင္၏ ရူ ပကာယ ရု ပ္ခႏၶာသည္ မျမဲေသာ သေဘာရွိသကဲ့ သို ႔ ေရာဂါ အေပါင္းႏွိပ္စက္၍ က်င္နာျ
ခင္း သေဘာရွိသကဲ့ သို ႔၊ ထို နည္းတူ စြာပင္လွ်င္ သင္ရႈျမင္အပ္ေသာ ဗဟိဒၶျဖစ္ေသာ ရူ ပကာယရု ပ္ခႏၶာ ဟူ သမွ်သည္လ
ည္း မျမဲျခင္းသေဘာရွိကု န္၏။ က်င္နာျခင္းသေဘာရွိကု န္၏။ သင္ရႈျမင္အပ္ေသာ အပျဖစ္ေသာ ဗဟိဒၶရု ပ္ခႏၶာသည္
အစဥ္အတို င္း အပ်ိဳရြယ္၊ တစ္သားေမြးျပီးအရြယ္၊ မိန္းမလတ္အ ရြယ္၊ မိန္းမၾကီးအရြယ္ စသည္ျဖင့္ ပ်ိဳႏု ေ
သာ ရု ပ္ကို စြန္႔ကာစြန္႔ကာ အို မင္းရင့္ေရာ္ျခင္း နာျခင္း၊ ေသျခင္း၏ အစြမ္းျဖင့္ ဖူ းဖူ းေရာင္ျခင္း၊ ေ
သြးပု ပ္ ျပည္ပုပ္တိုပ ေပါက္ျပဲယို ထြက္ျခင္း၊ ပို းေလာက္တို႔ တစ္ဖြားဖြားက်ျခင္း၊ အိမ္ေခြး၊ ေျမေခြး၊ က်ီး၊
စြန္၊ လင္းတတို ႔ လု ယက္ဆိတ္ဆြဲ ကို က္ခဲ စားေသာက္ျခင္းသေဘာသို ႔ ေရာက္သကဲ့ သို ႔၊ ထို ႔အတူ အဇၥ်တၱျဖစ္ေ
သာ သင္၏ ရု ပ္ခႏၶာသည္လ ည္းပ်ိဳမ်စ္ႏု နယ္ေသာ အရြယ္ကို အစဥ္အတို င္း စြန္႔လ်က္ ရင့္ေရာ္အိုမင္းျခင္း၊ ေရာဂါ
ႏွိပ္စက္၍ က်င္နာျခင္း၊ ဇီ၀ိတိေျႏၵခ်ဳပ္၍ ဖူ းဖူ းေရာင္ျခင္း၊ ေသြးပု ပ္ျပည္ပုပ္တို႔ ေပါက္ျပဲယို ထြက္ျခင္း၊
ပို းေလာက္က်ျခင္း၊ ေခြး၊ ေျမေခြး၊ က်ီး၊ စြန္၊ လင္းတစသည္တို႔ လု ယက္ ဆိတ္ဆြဲ ကို က္ခဲ စားေသာက္ျခင္း
သေဘာသို ႔ ေရာက္ေပလိမ့္မည္ ဟု ဆင္ျခင္ေလေလာ့ ။

အဇၥ်တၱျဖစ္ေသာ သင္၏ကို ယ္ကို ပထ၀ီဓာတ္စေသာ ဓာတ္အ ားျဖင့္လည္း ရႈပါေလာ့ ၊ ဓာတ္ေလးပါး ပရမတၳ

ရု ပ္ အစု အေ၀းမွ်သာျဖစ္၍ ငါ့ိ ကု ္ယပဲ၊ ငါ၏ ဥစၥာပဲဟူ ၍ သဘာ၀အားျပဆို ရန္မရွိ။ အတၱ၊ အတၱနိယ သေဘာမွ
ဆိတ္ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္လည္း ရႈပါေလာ့ ။

သင္၏ကို ယ္သည္ ဓာတ္ေလးပါးအစု မွ်သာျဖစ္၍ အတၱ၊ အတၱနိယမွ ဆိတ္သုဥ္းသကဲ့ သို ႔၊ သင္သည္ ရႈျမင္အပ္ေ
သာ ဗဟိဒၶရု ပ္အစု သည္လ ည္း ဓာတ္ေလးပါး အစု အေ၀းမွ်သာျဖစ္၍ ဘယ္သူ႕ကို ယ္ပဲ၊ ဘယ္၀ါ့ ကို ယ္ပဲ၊ ဘယ္သူ႕ဥစၥာပဲ
စသည္ျဖင့္ ျပဆို ရန္ သဘာ၀အားျဖင့္ မရွိ။ အတၱ၊ အတၱနိယမွ ဆိတ္သုဥ္းသည္သ ာ တည္းဟု သိပါေလာ့ ။
 ကာမု ပါဒါန္၊ ဒိ႒ဳပါဒါန္၊ သီလဗၺတု ပါဒါန္၊ အတၱ၀ါဒု ပါဒါန္တည္ းဟူ ေသာ ဥပါဒါန္ေလးပါးတို ႔၏ အာရုံ ျဖစ္ေ
သာ၊ ၀ါ- ေလာဘ၊ ဒိ႒ိတို ႔၏ အာရံ ု ျဖစ္ေသာ ခႏၶာ ေလာကသို ႔ တစ္ဖန္ မျပန္လိုပါႏွင့္။ ကာမဘ၀၊ ရူ ပဘ၀၊
အရူ ပဘ၀တို ႔၌ လို လားႏွစ္သက္ျခင္း ဆႏၵ ရာဂကို ပယ္သတ္၍။ ၀ါ- ကင္းပေစ၍ ကင္းေသာေၾကာင့္ သင့္
သႏာၱန္၌ ဒု ကၡျဖစ္ေၾကာင္း ကိေလသာတို ႔ ျငိမ္းေအးသည္ျဖစ္၍ ခ်မ္းသာစြာ ေနရေပလတၱံ ႕ဟု ေ
ဟာေတာ္မူသည္။

ဤဂါထာေဒသနာေတာ္ကို ေဟာေတာ္မူျပီးသည့္အဆုံ း၌ နႏၵာေထရီသည္ ေသာတာပတၱိဖို လ္သို႔

ေရာက္ေလသည္။ ထို ႔ေနာက္ နႏၵာေထရီ အထက္မဂ္ဖိုလ္သို႔ေရာက္ ----------------------------------

သီရိမာအား စြဲလမ္းေသာ ရဟန္းကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ရာဇျဂိဳဟ္ၿမိဳ႕၌ ဤသု တ္ကို ေဟာျပန္ျခင္း

ရာဇၿဂိဳဟ္ျမိဳ႔ ၌ သာလ၀တီအမည္ရွိေသာ ျပည့္တန္ဆာ၏ သမီး၊ ဆရာဇီ၀က၏ ႏွမ၊ ျပည့္တန္ဆာမ သီရိ

မာသည္ ျမတ္စြာဘု ရား၏ တရားေတာ္ကို ၾကားနာရသည္ျဖစ္၍ ေသာတာပန္အျဖစ္သို႔ ေရာက္ေလသည္ .။ ေသာ
တာပန္ျဖစ္သည္မွစ၍ တစ္ေန႔ တစ္ေန႔လွ်င္ တစ္ဆယ္တန္ တစ္ဆယ္တ န္ျဖစ္ေသာ ဆြမ္းကို ရဟန္းေတာ္ရွစ္ပ ါးတို ႔ အား ေန႔စဥ္
နိစၥဘတ္၀တ္ျပဳ၍ ကပ္လွဴခဲ့ ေလသည္။

ထို အခါ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးသည္ သီရိမာ၏ ဆြမး္ကို အလွဴခံ ယူ ခါ ဘု ဥ္းေပးျပီးကာလ ရာဇၿဂိဳဟ္ျမိဳကမွ

သံ ု းယူ ဇနာ ေ၀းေသာ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းသို ႔သြားရာ ညေနခ်မ္း အခ်ိန္ ၌ အာ၀ါသိက ရဟန္းေတာ္တို႔က
“ငါ့ရွင္ ယေန႔ ဘယ္အ ရပ္၌ ဆြမ္းခံ ဘု ဥ္းေပးျပီး ၾကြလာခဲ့ ပါသလဲ” ဟု ေမးသျဖင့္ “သီရိမာဥပါသိကာမအိမ္က
ဆြမ္းကို ခံ ယူ ကာ ဘု ဥ္းေပးခဲ့ ေၾကာင္း၊ ဆြမး္ဟင္းမ်ား ေကာင္းမြန္ေၾကာင္း၊ တစ္ပါးအလွဴခံ ယူ ခဲ့ ေသာ
ဆြမ္းသည ၃ -၄ ပါးစားေလာက္ေၾကာင္း၊ သီရိမာာ၏ ဆြမ္းကို အလွဴခံ ယူ ရသည္ထ က္ သီရိမာကို ျမင္ရျခင္းက
သာ၍ အားရေက်နပ္ဖြယ္ေကာင္းေၾကာင္း” တို ႔ိ ု ေျပာျပေသာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ သီရီမာကို မျမင္ရေသးမီ
ကပင္ ေျပာသံ ၾကားႏွင့္ တပ္မက္ျမတ္ႏို းျခင္းျဖစ္ကာ သီရိမာကို ၾကည့္ရွုလို ျမင္လိုသည္ျဖစ္၍ ရာဇၿဂိဳဟ္ျ
မိဳ႕ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္သို႔ သြား၏။ သီရိမာအိမ္သို႔ ဆြမ္းအလွည့္က်ေသာေန႔၌ ဆြမ္းခံ လို က္ခြင့္
ရေလ၏။

ထို ရဟန္း သီရီမာအိမ္သို႔ ဆြမ္းခံ သြားေသာေန႔၌ သီရိမာသည္ မက်န္းမာသည္ျဖစ္၍ အိပ္ရာထဲ၌

လဲေလ်ာင္းေန၏။ ထို ႔ေၾကာင့္ သီရိမာသည္ ၀တ္ဆင္ျမဲျဖစ္ေသာ အဆင္တန္ဆာတို ႔ကို အ၀တ္မဆင္မူ၍ သာမန္ အ၀တ္အ
ထည္ျဖင့္ အိပ္လ်က္ေနေလသည္။ အေျခြအရံ မိန္းမတို ႔ကသာ သံ ဇာေတာ္တို႔၏ သပိတ္တို႔ကို ယူ ၍ ပထမ၌ ယာဂု
ကို ကပ္ၾက၏။ ထို ႔႔ေနာက္ ခဲဖြယ္ကို ကပ္၏။ ထို ႔ေနာက္မွ သပိတ္၌ ဆြမ္း - ဆြမ္းဟင္းမ်ားကု ိ ျပည့္ေ
အာင္ ထည့္ေလာင္းေစျပီးလွ်င္ မိမိကို ယ္တိုင္ ရွိခို းကန္ေတာ့ လို ၍ အေျခြအရံ မ်ားကို ေဖးမေစလ်က္ အိပ္ရာမွ တု န္တု
န္ယ င္ယင္ႏွင့္ထကာ သံ ဃာေတာ္မ်ားကို ရွိခို းကန္ေတာ့ ၍ ကပ္လွဴေလသည္။

ေတာေက်ာင္းမွၾကြလာျပီး သီရိမာ၏ ဆြမး္ကို အလွဴခံ ေသာ ရဟန္းသည္ သီရိမာကို ျမင္လွ်င္

အ၀တ္အ စား အဆင္တန္ဆာ အထူ းတလည္ ၀တ္စားဆင္ယင္မွဳမရွိဘဲလ်က္ပင္၏ ဤမွ်ေလာက္ လွပတင့္တယ္ပါေသးလွ်င္ အဆင္တန္
ဆာတို ႔ျဖင့္ ၀တ္စားဆင္ယ င္လ်င္ က်န္းမာစြာရွိပါမူ ကား အဘယ္မွ် ေလာက္ ရႈခ်င္စဖြယ္ လွပတင့္တယ္ေပလိမ့္မည္နည္း
ဟု စိတ္၌အၾကံ ျဖစ္မိသည္ ဟူ ၏။ ထို အခါ ထို ရဟန္း သႏာၱန္၌ သံ သရာတစ္ေလွ်ာက္က ကိန္းေအာင္းလာခဲ့ ေသာ
ကိေလသာသည္ သီရိမာတည္းဟူ ေသာ ရူ ပါရံ ု ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ထို ရဟန္းသည္ ကမၼ႒ာန္းလက္လြတ္ကာ
အ၀ိဇၨာႏွင့္ တဏွာ ဒဏ္ကို ျပင္းျပစြာ ခံ ယူ ရသည္ျဖစ္၍ ဆြမ္းမစားႏို င္ေတာ့ ဘဲ သပိတ္ကို ခု တင္ေအာက္ထိုးလို
က္ျပီးလွ်င္ သကၤန္းကို ဦးေခါင္းျခံ ကာ အိပ္ေလေတာ့ သည္။ ထို ေန႔မွပင္ ညေနဘက္၌ သီရိမာ ေသဆုံ းျခင္း
သို ႔ ေရာက္ေလသည္။ ဗိမၺိသာရမင္းသည္ သီရိမာေသဆုံ းေၾကာင္းကို ျမတ္စြာဘု ရားအား ေလွ်ာက္
ထား၏။ ျမတ္စြာဘု ရားက သီရိမာ၏ ရု ပ္ကလာပ္ကို မီးသၤၿဂိဳဟ္ျခင္း မျပဳေစႏွင့ ္၊ သု သာန္၌ ေခြး၊ က်ီး၊ လင္းတ
တို ႔ မစားေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ထားေစ- ဟု ဗိမၺိသာရမင္းၾကီးထံ မိန္႕ၾကားေတာ္ာမူ လို က္၏။

သီရိမာ အသု ဘရွုရန္ေရာက္လာၾကျခင္း

ေလးရက္ေျမာက္ေသာ ေန႔၌ သီရိမာ၏ ကို ယ္သည္ ညိဳမဲလ်က္ ဖူ းဖူ းေရာင၈္ကာ ၉-ပါးေသာ

သမာ၀တို ႔မွ ေသြးျပည္ပုပ္ေတြယို စီးလ်က္ရွိကု န္၏။ တစ္ကိုယ္လုံးသည္ ကြဲအက္ေပါက္ျပဲကာ ျမင္မေကာင္း ရွု
မေကာင္း အပု ပ္နံ ႕ တေဟာင္းေဟာင္းထြက္လ်က္ ရွိ၏။ ထို အခ်ိန္၌ ဗိမၺိသာရမင္းၾကီးသည္ ျမိဳ႕အတြင္း
သို ႔ ေမာင္းေၾကးနင္းတီးခတ္ောကာ္ညာေစ၏။ အိမ္ေစာင့္ ကေလးသူ ငယ္မ်ားကို သာ အိမ္ေစာင့္ခ်န္ထား၍ သီရိမာကို
ၾကည့္ရွုၾကရန္ သု သာန္သို႔ လာၾကရမည္၊ မလာသူ ကို ေငြရွစ္က်ပ္ ဒဏ္ထ ားမည္ ဟု ေၾကာ္ညာေစ၏။ ျမ
တ္စြာဘု ရား အမွဴးရွိေသာ သဃာေတာ္မ်ားကို လည္း သီရီမာ၏ အသု ဘကို ရွုရန္ ၾကြေတာ္မူပါ ဟု ပင့္ေ
လွ်ာက္ေစ၏။

ျမတ္စြာဘု ရားသည္ ရဟန္းေတာ္တို႔အား “သီရိမာ၏ အသု ဘကို ရွုရန္သြားၾကကု န္အ”ံ့ ဟု ေျပာၾ

ကားေစေတာ္မူ၏။ သီရိမာ၏ အာရုံ ေၾကာင့္ ဆြမ္းအစားဘဲ သကၤန္းျခံ ကာ အိပ္ေနေသာ ရဟန္းသည္ သီရိ
မာကို ၾကည့္ရွုရန္သြၾးၾကကု န္အံ့ဟူ ေသာ စကားးကို ၾကားလွ်င္ ေလးရက္ဆြ မ္းမစားရသျဖင့္ ဆာေလာင္
လ်က္ရွိေသာ္လည္း ရု တ္ျခည္းထကာ သို းေနေသာ ဆြမ္းကို သြန္၊ သပိတ္ကို ေဆးေၾကာ၍ သပိတ္အိတ္၌ ထ
ည့္ျပီးကာလ အေဖာ္ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္အတူ လို က္ေလ၏။ ျမတ္စြာဘု ရားစသည္ ရဟန္အေပါင္းျခံ ရံ လ်က္
သီရိမာအေလာင္း၏ တစ္ဘက္၌ ရပ္တည္ေတာ္မူ၏။ ဘိကၡဳနီ သံ ဃာေတာမ်ား၊ မင္းပရိတ္သတ္၊ ဥပါသကာ၊ ဥပါသိကာ
တို ႔သည္လ ည္း အျခားတစ္ဘက္၌ ေနၾကကု န္၏။

ထု ိအခါ ျမတ္စြာဘု ရားသည္ ဗိမၨိသာရမင္းၾကီးကို “မင္းၾကီး ဤသူ ေကာင္သည္ အဘယ္သူျဖစ္သန

ည္း” ဟု ေမးေတာ္မူ၏။ “အရွင္ဘုရား ဤသူ ေကာင္သည ္ဇိ၀က၏ ႏွမ သီရိမာျဖစ္ပါသည္။” ဟု ေလွ်ာက္၏။ “မ
င္းၾကီး သီ၇ိမာျဖစ္ဘိမူ ေငြတစ္ေထာင္ေပး၍ သီရိမာကို ယူ ၾကကု န္ဟု ျမို ႔တြင္းသို ႔ စည္လ ည္ေၾ
ကြးေၾကာ္ေေစေလာ့ .”ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ဗိမၺိသာရမင္းၾကီးသည္ ျမတ္စြာဘု ရား မိန္႔ေတာ္မူသည့္
အတို င္း စည္လ ည္ေၾကြးေၾကာ္ေစ၏။ တစ္ေယာက္တ စ္ေလမွ် သီရိမာကို ယူ လို သူ မေပၚေခ်။ တန္ဖိုးေလွ်ာ့ ၍
ေၾကြးေၾကာ္ -----------------------------------------------------------

သီရိမာ အသု ဘေကာင္ျပ၍ တရားေဟာျခင္း

အခမဲ့ ေပးသည့္တို င္ေအာင္ သီရိမာကို ယူ သူ မရွိပါေၾကာင္းကို ျမတ္စြာဘု ရားအား ေလွ်ာက္ထားေ

သာအခါ ျမတ္စြာဘု ရားသည္ ဤသို ႔မိန္႔ေတာ္မူ၏။ “ရဟန္းတို ႔ ၾကည္႔ၾကစမ္းေလာ့ ၊ ယခင္က လူ အေပါင္း
သည္ ႏွဏ္သ က္ျမတ္ႏို းေသာ ဤသီ၇ိမာကို ဤရာဇၿဂိဳဟ္ျမိဳ႔၌ပင္လွ်င္ တစ္ေန႔တြက္ ျပဳစု လု ပ္ေက်ြး
ဖို ႔ရန္ ေငြတစ္ေထာင္ေပးမွသာလွ်င္ ရၾကကု န္၏။ ယခု အခါ၌မူ ကား အခမဲ့ အလကားေပးသည္ကိုပင္ ယူ မည့္သူ ၊
ယူ လို သူ မရွိျဖစ္ေခ်သည္။ ဤကဲ့ သု ိ႔ ခ်စ္ခင္ႏွဏ္သ က္ စြဲမက္ဖြယ္ လွပတင့္တယ္ပါသည္ဟု ဆို ရေသာာ ရူ ပကာယ
ရု ပအစု သည္ ကု န္ျခင္း၊ ပ်က္ျခငး္၊ ေဖာက္ျပန္ျခင္း၊ ပု ပ္သိုးျခင္းသု ိ႔ ေရာက္ရေပသည္။ ရဟန္းတို ႔- က်င္နာေသာ
သေဘာရွိေသာ အတၱေဘာကို ရွုၾကေလာ့ ” ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၍ ဤဂါထာကို ေဟာေတာ္မူသည္။

ပႆ စိတၱကတံ ဗိမၺံ ၊ အရု ကာယံ သမုႆ ိတံ ။

အာတု ရံ ဗဟု သကၤပၸံ ၊ ယႆ နတၳိ ဓု ၀ံ ဌိတံ ။

ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို ႔။ စိတၱကတံ ၊ အ၀တ္တ န္ဆာပန္းနံ ံ သာ စသည္ျဖင့္ ဆန္းၾကယ္စြာ ျပဳျပင္ ဆင္ယ င္အပ္ေ
သာ၊ ဗိမၺံ ရွည္သ င့္ေသာအရာ၌ ရွည္ျခင္းစေသာ အဂၤါ ၾကီးငယ္တို႔ျဖင့္ တည္ေသာ အတၱေဘာဟု ဆို အပ္ေသာ။
သမုႆ ိတံ သုံ းရာေသာ အရို းတို ႔ျဖင့္ စို က္ေဆာက္အ ပ္ေသာ။ အာတု ရံ ၊ အခ်င္းခပ္သိမ္း က်င္နာေသာ။ ဗဟု သကၤပၸံ ၊ လူ
အေပါင္းတို ႔သည္ သု ဘအေန တင့္တယ္လွပေသာ အျခင္းအရာျဖင့္ မ်ားစြာၾကံ စည္အ ပ္ေသာ။ အရု ကာယံ ၊ ကို းပါးေ
သာ အ၀၏ အစြမ္းျဖင့္ အမာ (အနာ) ျဖစ္၍ ျဖစ္ေသာကို ယ္ကို။ ပႆ ၊ ရွုစမ္းၾကေလာ့ ။ ယႆ ၊ အၾကင္ကိုယ္၏။ ဓု ၀ံ ၊
အျမဲ။ ဌိတိ၊ တည္ျခင္းသည္။ နတၳိ၊ မရွိပါတကား။

ဤဂါထာေဒသနာႏွင့္တကြ “ကာယ၀ိစၦိႏၵနိက” သု တ္ကို ရဟန္းတို ႔အား ဆုံ းမျခင္းငွာ ေဟာေတာ္

မူ ေလသည္။

အေရးအသားဖုံ းေန၍ အသု ဘမထင္ျမင္

(၂) အ႒ိနာရူ ဟိ သံ ယု ေတၱာ၊ တစမံ သာ၀ေလပေနာ။

ဆ၀ိယာ ကာေယာ ပဋိပစၦေႏၷာ၊ ယထာဘူ တံ န ဒိႆ တိ။

အ႒ိနာရူ ဟိ၊ သုံ းရာေသာအရို း၊ အရို းကို ဖြဲ႕ေသာ ကို းရာေသာ အေၾကာ၊ အရသာကို ေဆာင္ေသာ
ခု ႏွစ္ရာေသာ အေၾကာတို ႔ႏွင့္။ သံ ယု ေတၱာ၊ ဖြဲ႔ယွက္အ ပ္ေသာ။ တစမံ သာ၀ေလပေနာ၊ အဆင္းအားျဖင့္ ျ
ဖဴ ေသာ ထူ ေသာ အတြင္းေရ၊ ကို းရာေသာ အသားတစ္တို႔ျဖင့္ လိမ္းက်ံအပ္ေသာ။ ဆ၀ိယာ၊ ပါးေသာ အေ
ပၚေရျဖင့္။ ပဋိပစၦေႏၷာ၊ ဖုံ းလႊမ္းအပ္ေသာ။ ပကတိရု ပ္ေကာင္ၾကီးသည္ အရို း၊ အေၾကာ၊ အသား၊ အေသြး
တို ႔ျဖင့္ တြယ္ကပ္လိမး္က်ံ ဖြဲ႕ယွက္အ ပ္လ်က္ အေရထူ အေရပါးေတြ အေပၚယံ က ဖုံ းကြယ္အ ုပ္ဆိုင္းထားသည္ျဖစ္၍
အတြင္း၌ရွိေသာ ရြံ ရွာဖြယ္၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္၊ ႏွလုံ းနာဖြယ္၊ မႏွစ္သ က္ဖြယ္ျဖစ္ေသာ အသု ဘသေဘာကို ဟု တ္မွ
န္ေသာ အတို င္း မထင္မမျင္ၾကေသာေၾကာင့္ အေပၚယံ ကို သာ ၾကည့္ျမင္ၾကလ်က္ ပု ထု ဇဥ္သတၱ၀ါတို ႔သည္
တြယ္တ ာႏွစ္သက္ တပ္မက္စြဲလမ္းေနၾကသည္ဟု ေဟာေတာ္မူျခင္းျဖစ္သည္။

အူ မစသည့္ စက္ဆုပ္ဖြယ္တို႔ျဖင့္ ျပည့္ေနျခင္း

 (၃) အႏၱပူ ေရာ ဥဒရပူ ေရာ၊ ယကနေပ႒ႆ ၀တၳိေနာ။

ဟဒယႆ ပပၹါသႆ ၊ ၀ကၠႆ ပီဟကႆ စ။

ဆ၀ိယာ၊ အေပၚေရျဖင့္။ ပဋိစၦေႏၷာ၊ ဖုံ းလႊမ္းအပ္ေသာ။ ကာေယာ၊ ကို ယ္သည္။ စႏၵနာဒိပူ ေရာ၊ စႏၵကူ း
နံ ံ သာ စသည့္ျုဖင့္ ျပည့္သည္။ နေဟာတိ၊ မဟု တ္။ အထ ေခါ၊ စင္စစ္တမူ ကား။ ပရမာသု စိ၊ အလြ န္အမင္းမစင္ၾက
ယ္ေသာ။ ဒု ဂၢေႏၶာ၊ မေကာင္းေသာ အနံ့ရွိေသာ။ ေဇဂု ေစၦာ၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္ရွိေသာ။ ပဋိကူ ေလာ၊ ရြံ ရွာဖြယ္
ရွိေသာ။ နိႆိရိဒကႆ ေနာ၊ အသေရမထင္အျမင္မေကာင္းေသာ။ အႏၱပူ ေရာ၊ ေသြးျဖင့္ ျပည့္ေသာ က်င္း၌
အေရကို ဆု တ္၍ ထည့္အပ္ေသာ ေျမြအေခြကဲ့ သို ႔ လည္ေခ်ာင္းမွ ၀စၥမဂ္တိုင္ေအာင္ ကို ယ္တြ င္း၌ တည္ေသာ
၂၁ ပတ္ေခြ၍ ေနေသာာ ျဖဴေသာ အဆင္းရွိေသာ အူ မျဖင့္ ျပည့္၏။ ဥဒရပူ ေရာ၊ အစြန္းႏွစ္ဖက္ကို ကို
င္၍ ညွပ္အပ္ေသာ စို ေဆသာ အ၀တ္၏ အလယ္အ ဖု ကဲ့ သို ႔ ၂၁- ပတ္ေခြေသာ အူ မ၏ အလယ္အ ဖု ဟု ဆို အပ္ေသာ ၃၂ -
ပါးေသာ ပို းမ်ိဳးတို ႔၏ တည္ရာ အစာသစ္အိမ္၌ တည္ေသာ ေခြးစာက်င္း၌ အန္ဖတ္ကဲ့သို ေပေသာ မ်ိဳအပ္ေသာ အစာ
သစ္ျဖင့္ ျပည့္၏။ ကယနေပ႒ႆ၊ သားျမတ္ႏွစ္ခုတို ႔၏ အတြင္း၌ လက္ယာနံ ပါးကို မွီတည္လ်က္ ကသစ္ရြက္ႏွင့္ သ႑ာ
န္တူေသာ ေဖ်ာ့ ေတာ့ ေသာ နီေသာ အဆင္းရွိေသာ အသည္းျဖင့္။ ပူ ေရာ၊ ျပည့္၏။ ၀တၳိေနာ၊ တန္စီး
တြင္း၌ ေမွာက္ခံ ျဖစ္ေသာ အ၀က်ဥ္းေသာ အို းတြင္း၌ ၀င္ေသာ တန္းစီးရည္ကဲ့သို ႔ စည္ေပါင္းအတြင္း၌ တ
ည္ေသာ ပဲၾကီးျပာရည္အ ဆင္းွိေသာ က်င္ငယ္ျဖင့္။ ပူ ေရာ၊ ျပည့္၏။ ဟဒယႆ ၊ သားျမတ္ႏွစ္ခုတို ႔၏ အလယ္ကိုယ္အ
တြင္းရင္ခ်ိဳင့္ႏွစ္ခုတို ႔၏ အၾကား၌ တြဲလ်ားဦးေစာက္ တည္ေသာ အေပၚဖတ္ကို ခြာ၍ ပစ္အပ္ေသာ ပဒု မာၾ
ကာငံ ု တမွ် အပကားေျပျပစ္သန္႔ွရွင္း၊ အတြင္းကား၊ သပြတ္ခါးအူ သဖြယ္၊ အလယ္၌ ပု န္ညက္ေစ့ ေလာက္ ေ
သာအတြင္း၌ စရို က္ႏွင့္အညီ အေရာင္ထင္ေသာ မေနာဓါတ္၊ မေနာ၀ိညာဏဓါတ္ တို ႔၏ မွီရာ ဟဒယ၀တၳဳရု ပ္တည္ေ
သာ တစ္လက္ဖက္မွ်ေလာက္ေသာ ႏွလုံ းေသြးရွိေသာ ႏွလုံ းခြံ သားျဖင့္။ ပူ ေရာ၊ ျပည့္၏။ ပပၹါသႆ ၊ အ
ညိွဳ႕ ႏွလုံ းကို ဖုံ း၍ တည္လ်က္ မု န္႕ယွက္ျပတ္သ႑ာန္ နီေသာ အဆင္းရွိေသာ ၃၂- ခု ေသာ အသားလႊာတည္း
ဟူ ေသာ ကု လားအုံ းေဆာင္းျပည့္၏။ ပိဟကႆ စ၊ ႏွလုံ း၏ လက္၀ဲနံ ပါး၌တည္လ်က္ လက္ခုႏွစ္သစ္ခန္႔မွ် ႏြား
လွ်ာဖ်ားသ႑ာန္ ညိဳေသာ အဆင္းရွိေသာ ၀မ္းလ်ာသရက္ရြက္ဟု ဆို အပ္ေသာ အသားျဖင့္။ ပူ ေရာ၊ ျပည့္၏။

ဤဂါထာ၏ အဓိပၸါယ္မွာ အနက္အ တို င္းပင္ ေပၚလြ င္ထင္ရွားေလျပီ။ ႏို င္ငံ ေက်ာ္ဆရာေတာ္ၾကီး ဦးဗု ဓ္
ေရးသားခဲ့ ေသာ နိႆယအနက္ျဖစ္သည္။ ရူ ပကာယခႏၶာကို ယ္တြ င္း၌ စႏၵကူ းနံ့သာစေသာ ေမႊးၾကိဳင္သန္႔ွရွင္းေ
ကာင္းမြန္ေသာ အရာ၀တၳဳမ်ား ရွိသည္မဟု တ္၊ အူ မၾကီး၊ အစာသစ္အိမ္၊ အသည္း၊ က်င္ငယ္၊ ႏွလုံ းသားအခြံ ၊ အဆု
တ္၊ အညွိဳ႕၊ သရက္ရြက္တ ည္းဟူ ေသာ စက္ဆုပ္ရြံ ရွာဖြယ္တို႔ျဖင့္သာ ျပည့္ေသာကို ယ္ျဖစ္သည္ဟု ေဟာေတာ္မူ
သည္။
 ႏွပ္စသည့္ စက္ဆုပ္ဖြယ္တို႔ျဖင့္ ျပည့္ေနျခင္း

(၄) သိဃၤာ ဏိကာယ ေခ႒ႆ၊ ေသဒႆ စ ေမဒႆ စ။

ေလာဟိတႆ လသိကာယ၊ ပိတၱႆ စ ၀သာယ စ။

သိဃၤာဏိကာယ၊ ဦးေႏွာက္မွ ယို စီးေသာ အာေပါဓါတ္တ ည္းဟူ ေသာ ႏွပ္ျဖင့္။ ပူ ေရာ၊ ျပည့္၏။
ေခ႒ႆ၊ အာေပါဓါတ္တ ည္းဟူ ေသာ တံ ေတြးျဖင့္။ ပူ ေရာ၊ ျပည့္၏။ ေသဒႆ စ၊ ေမြးညင္းေပါက္တို႔မွ
ထြက္ေသာ ေခၽြးျဖင့္လည္း။ ပူ ေရာ၊ ျပည့္၏။ ေမဒႆ စ၊ ၀ါေသာ အဆင္းရွိေသာ အဆီခဲျဖင့္လ
ည္း။ ပူ ေရာ၊ ျပည့္၏။ ေလာဟိတႆ စ၊ ေသြးတို ႔ျဖင့္လည္း။ ပူ ေရာ၊ ျပည့္၏။ လသိကာယ စ၊ အေစးျဖင့္
လည္း။ ပူ ေရာ၊ ျပည့္၏။ ပိတၱႆ စ၊ ဗဒၶသည္းေျခ၊ အဗဒၶသည္းေျခ ၂ မ်ိဳးျဖင့္လည္း။ ပူ ေရာ၊ ျပည့္၏။
၀သာယ စ၊ အု န္းဆီ အဆင္းႏွင့္တူ ေသာ ဆီၾကည္ျဖင့္လည္း။ ပူ ေရာ၊ ျပည့္၏။

ရူ ပကာယ- ရု ပ္ခႏၶာအိမ္ၾကီးအတြင္း၌ အူ မ၊ အစာသစ္အိမ္ စသည္တို႔သာရွိသည္မဟု တ္ေသးေခ်။ ႏွပ္၊

တံ ေတြး၊ ေခၽြး၊ အဆီခဲ၊ ေသြး၊ အေစး၊ သည္းေျခ၊ ဆီၾကည္တို႔သည္လ ည္း ရွိကု န္၏။ ျပည့္ကု န္၏
ဟု ေဟာေတာ္ မူ သည္။

ေလးခု ေျမာက္ေသာ ေဒသနာ ဂါထာျဖင့္ ကို ယ္တြ င္း၌တည္ေသာ စက္ဆုပ္ရြံ ရွာဖြယ္ ေကာ႒ာသ ရု ပ္
အစု တို ႔ကို ျပေတာ္မူၿပီးေနာက္ ကို ယ္တြ င္းမွ ျပင္ပသို ႔ ထြက္က် ယို စီးေသာ ရြံ ရွာဖြယ္တို႔ကို ညႊန္ျပေ
တာ္မူလို သည္ျဖစ္၍ ငါးခု ေျမာက္၊ ေျခာက္ခုေျမာက္ ဂါထာတို ႔ကို ဆက္လက္ေဟာေတာ္မူသည္။

အမာ၀ ၉- ေပါက္မွ စက္ဆုပ္ဖြယ္ ယို စီးေနျခင္း

(၅) အထႆ န၀ ေသာေတဟိ၊ အသု စိ သ၀တိ သဗၺဒါ။

အထ၊ ထို မွတစ္ပါး၊ အႆ ကာယႆ ၊ ဤကို ယ္၏။ န၀ ေသာေတဟိ၊ မ်က္စိစေသာ ကို းပါးေသာ အ၀တို ႔မွ။ အသု
စိ။ မသန္႔ွရွင္း မစင္ၾကယ္ေသာ အရာ၀တၳဳသည္။ သဗၺဒါ၊ အခ်င္းခပ္သိမ္း။ သ၀တိ၊ ယို စီး၏။ ကိ ံ သ၀တိ၊ အဘ
ယ္သို႔ ယို စီးသနည္း။ အကၡိမွာ၊ မ်က္စိေပါက္ႏွစ္ဖက္မွ၊ အကၳိဂူ ထေကာ၊ မ်က္၀တ္မ်က္ေခ်းသည္။ သ၀တိ၊ ယို ထြက္၏။
ကဏၰမွာ၊ နားေပါက္ႏွစ္ဖက္မွ။ ကဏၰဂူ ထေကာ၊ နဖာေခ်းသည္ သ၀တိ၊ ယို ထြက္၏။

သိဃၤာဏိကာ စ၊ ႏွပ္သည္မူကား။ ဧကဒါ၊ ရံ ခါ။ နာသေတာ၊ ႏွာေခါင္းေပါက္မွ။ သ၀တိ၊ ယို က်၏။ ဧကဒါ၊
ရံ ခါ။ မု ေခန၊ ခံ တြင္းျဖင့္။ ၀မတိ၊ ယို ထြက္၏။ ပိတၱံ စ၊ ဗဒၶသည္းေျခ၊ အဗဒၶသည္းေျခသည္ လ
ည္းေကာင္း။ ေသမွဥၰ၊ သလိပ္သည္ လည္းေကာင္း။ ဧကဒါ၊ ရံ ခါ။မု ေခန၊ ခံ တြင္းေပါက္ျဖင့္။ ၀မတိ၊ ယို ထြ
က္၏။ ကာယမွာ၊ တစ္ကိုယ္လုံးမွ။ ေသဒဇလႅိကာ၊ ေခၽြးဆားျမဴ အညစ္အေၾကးသည္။ ဧကဒါ၊ ရံ ခါ။ ၀မတိ၊ ယို
ထြက္၏။

ကို းပါးေသာ အမာ၀ဟူ ေသာ အေပါက္တို႔မွ ရြံ ရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ရွိေသာ ႏွပ္၊ မက်္ေခ်းစေသာ အရာ၀တၳဳ
တို ႔သည္ အခါခပ္သိမ္းယို စီးထြက္က်သည္ဟု သခ်ၤာကို ထု တ္ျပေတာ္မူျပီးေနာက္ အရု ပ္သေခ်ၤကို ကား မ်က္စိေပါက္ -
၂၊ နားေပါက္-၂၊ ႏွာေခါင္းေပါက္ -၂၊ ခံ တြင္းေပါက္ -၁ အားျဖင့္ ဒြ ါရခု ႏွစ္ေပါက္ကိုသာ ျပေတာ္မူသည္။
က်င္ၾကီးေပါက္၊ က်င္ငယ္ေပါက္တို႔ကို သရု ပ္အားျဖင့္ ထု တ္ေတာ္မမူ ေပ။ ယင္းသို ႔ က်င္ၾကီး က်င္ငယ္ေပါက္တို႔ကို
သရု ပ္အားျဖင့္ မထု တ္ျခင္းသည္ ျမတ္စြာဘု ရားသည္ ေဟာေတာ္မူသင့္ေသာ ကာလႏွင့္ ပရိသတ္ကို သိေ
တာ္မူသည္ျဖစ္၍ ဒြ ါရ ၂ ပါးကို ျခြင္းခ်န္ကာ မေဟာျခင္းျဖစ္သည္။ သို ႔ေသာ ္ပရိယာယ္အ ားျဖင့္ “ကာယမွာ ေသ
ဒဇလႅိကာ” ဟူ ၍ တစ္ကိုယ္လုံးမွ ေခၽြးစေသာ အညစ္အေၾကးတို ႔ ထြက္က်ယို စီးသည္ကို သိမ္းသြင္း၍ ေဟာေ
တာ္မူသည္ဟု အ႒ကထာ၌ ရွင္းလင္းျပဆို သည္။

ကို းပါးေသာ အမာ၀တို ႔မွ မ်က္ေခ်းစေသာ အညစ္အေၾကးတို ႔ ထြက္က်ယို စီးသည္မွာ ထမင္းခ်က္ေသာအခါ

ဆန္မွျဖစ္ေသာ အညစ္အေၾကး၊ ေရမွျဖစ္ေသာ အညစ္အေၾကးတို ႔သည္ အျမွပ္ႏွင့္တကြ ေရာ၍ အို း၀သို ႔
တက္ကာ ထမင္းအို းမ်က္ႏွာ၀ကို လိမ္းက်ံ၍ အျပင္အပသို ႔ ေလွ်ာက်ဘိသကဲ့ သို ႔၊ ထိုံ အတူ လူ တို ႔ စားေသာက္အ ပ္ေ
သာ အစားအစာကို ကမၼဖေတေဇာ ဓါတ္မီၚျဖင့္ ခ်က္အ ပ္သည္ျဖစ္၍ ထို အစာ၏ အညစ္အေၾကးတို ႔သည္ မ်က္စိစေသာ
အေပါက္ရွိရာသို ႔ တက္ျပီးလွ်င္ မ်က္၀တ္ မ်က္ေခ်းအျဖစ္ အျပင္ပသို ႔ ယို က်စီးဆင္းသည္ကို ျပဆို ေဟာၾကားေ
တာ္မူျပီးကာလ ေလာကလူ တို ႔၌ ကို ယ္အ ဂၤါအစိတ္အ ပို င္းတို ႔တြင္ အျမတ္ဆုံးအျဖစ္ျဖင့္ထားေသာ ဦးေခါင္းအ
တြင္း၌ ပင္လွ်င္ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏို းဖြယ္ရာ၊ လို ခ်င္ေတာင့္တဖြယ္ရာ ၀တၳဳပစၥည္းဟူ ၍ မရွိ။ ထို ဦးေခါင္းအတြ
င္း၌ အႏွစ္သာရ…………………………………………..

အ၀ိဇၨာဖုံ ု းအု ပ္ေန၍ အသု ဘမထင္ျမင္

(၇) အထႆ သု သိရံ သီသံ ၊ မတၳလု ဂၤႆ ပူ ရိတံ ။

သု ဘေတာ မညတိ ဗာေလာ၊ အ၀ိဇၨာယ ပု ရကၡေတာ။

အထ၊ ထို မွတစ္ပါး။ အႆ ကာယႆ ၊ ထို ကို ယ္၏။ သူ သိရံ ၊ အေခါင္းရွိေသာ။ သီသံ ၊ ဦးေခါင္းသည္။ မတၳလု ဂၤႆ ၊ မု န္႔ညက္အ
စို င္အတူ ျဖစ္ေသာ ဦးေႏွာက္ျဖင့္။ ပူ ရိတံ ၊ ျပည့္၏။ ဗာေလာ၊ ပု ထဇဥ္လူမို က္သည္။ နံ ကာယံ ၊ အပု ပ္အတိျပည့္ေသာ
ထို ကို ယ္ကို သု ဘေတာ၊ တင့္တယ္ေသာအားျဖင့္။ ၀ါ၊ ငါ့ကို ယ္သည္ လွပတင့္တယ္ေပ၏။ ဟူ ၍။ မညတိ၊ တဏွာ၊ မာန၊
ဒိ႒ိျဖင့္ မွတ္ထင္ေအာက္ေမ့ ၏။ ကသၼာ၊ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း ဟူ မူ ကားး။အ၀ိဇၨာ၊ အသု ဘ စသည္ကို ဖုံ းလႊမ္း
တတ္ေသာ အ၀ိဇၨာျဖင့္။ ပု ရကၡေတာ- ပု ရကၡတၱာ၊ ဖုံ းလႊမ္း ပိတ္ပင္အပ္ေသာေၾကာင့္တည္း။

ခု ႏွစ္ဂါထာတို င္ေအာင္ ေဒသနာေတာ္ျဖင့္ သက္ရွိ သ၀ိညာဏက အသု ဘျဖစ္ပုံကို ေဟာျပေတာ္မူျ

ပီး၍ ယခု အခါ သက္မဲ့ အ၀ိညာဏက ျဖစ္ေသာ အသု ဘျဖစ္ပုံကို ျပေတာ္မူလို ေသာ ျမတ္စြာဘု ရားသည္ (၈) အ
မွတ္ ဂါထာေဒသနာေးတာ္ကို ဆက္၍ ေဟာေတာ္မူသည္။

ေသျပီးကာလ စြန္႔ပစ္ခံ ရ ကို ယ္ကာလ

(၈) ယဒါ စ ေသာ မေတာ ေသတိ၊

ဥဒၶဳမာေတာ ၀ိနီလေကာ။
အပ၀ိေဒၶါ သု သာနသၼိ ံ ၊

အနေပကၡာ ေဟာႏၱိ ဥာတေယာ။

ယဒါ စ၊ အၾကင္အခါ၌ကား။ ေသာ ကာေယာ၊ ထို ကို ယ္သည္။ အာယု ဥသၼာ- ၀ိညာဏပကေမန၊ ရု ပ္နာမ္ဇီ၀ိတ၊ က
မၼဇေတေဇာ၊ ၀ိညာဏ္တို႔ ကင္းသျဖင့္။ မေတာ၊ ေသသည္ျဖစ္၍။ ဥဒၶဳမာေတာ၊ ဖူ းဖူ းေရာင္လ်က္။ ၀ိနီလေကာ၊
ညို မဲေသာ အဆင္းရွိသည္ ျဖစ္၍။ သု သာနသၼိံ ံ ၊ သုႆ ာန္အရပ္၌။ အပ၀ိေဒၶါ၊ စြန္႔ပစ္အပ္သည္ ျဖစ္၍။ ေသတိ၊
အိပ္၏။ တဒါ၊ ထို အခါ၌။ ဥာတေယာ၊ မေသမီ အသက္ရွင္စ ဥ္အခါက ခ်စ္လွပါသည္ ဆို ေသာ ေဆြမ်ိဳးတို ႔သည္။ အနေ
ပေကၡာ၊ အခ်စ္ပ်က္၍ ငဲ့ ကြက္ျခင္းကင္းၾကကု န္သည္ ။ ေဟာႏၱိ၊ ျဖစ္ၾကေပကု န္ ေတာ့ သတည္း။

ဤေဒသနာဂါထာ၌ မေတာ- ဟူ ေသာ ပု ဒ္ျဖင့္ မျမဲေသာ အနိစၥသေဘာကို ျပ၏။ ေသတိ - ျဖင့္

သူ ေသေကာင္၌ အားထု တ္ျခင္းကင္းသည္၏ အျဖစ္ကို ျပ၏။ ထို ႏွစ္ပုဒ္ျဖင့္ အသက္ရွင္ ျခင္း၌ မာန္ေထာင္ျခင္းဟူ ေသာ
ယစ္ျခင္း၌ ပယ္ျခင္းကို ယွဥ္ေစ၏။

အပ၀ိေဒၶါ- ဟူ ေသာ ပု ဒ္ျဖင့္ သူ ေသေကာင္၌ ယူ ခ်င္စဖြယ္မရွိသည္၏ အျဖစ္ကို ျပ၏။ သု သာနသၼိ ံ -

ပု ဒ္ျဖင့္ အိမ္တြ င္း၌ သို မွီးသိမး္ဆည္းထားျခင္းငွါ မထို က္၊ စက္ဆုပ္ရြံ ရွာဖြယ္၏ အျဖစ္ကို ျပ၏။ ထို ႏွစ္ပုဒ္ျဖင့္ ငါ့ကို ယ္
ဟူ ေသာ စြဲလမ္းျခင္း၊ တင့္တယ္သည္ ဟူ ေသာ သု ဘ အမွတ္သညာကို ပယ္ျခင္း၌ ယွဥ္ေစ၏။

အနေပကၡာ ေဟာႏၱိ ဥာတေယာ- ျဖင့္ အသက္ရွင္စ ဥ္အခါက မိမိကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏို းကု န္ေသာ ေဆြမ်ိဳးဥာ
တိ၊ မိတ္ေဆြ သဂၤဟတည္းဟူ ေသာ အျခံ အရံ ပရိတ္သတ္ျဖင့္ မာန္ယစ္ ေထာင္လြ ႊားျခင္း၌ ယစ္ျခင္းကို ပယ္ျခင္း၌
ယွဥ္ေစ၏။

ဤဂါထာေဒသနာေတာ္ျဖင့္ ငါအသက္ရွင္ေနသည္၊ ငါအသက္ရွင္သည္ စသည္ျဖင့္ ဇီ၀ိတမဒ- မာန္တက္ ျခင္းကို

ပယ္ေတာ္မူေစသည္။ အဆင္းႏွင့္ စပ္ေသာ ၀ဏၰ- မဒ- မာန္တက္ ျခင္းကို လည္း ပါယ္ေတာ္မူေစသည္။ လွပတင့္
တယ္သည္ဟူ ေသာ သု ဘသညာကို လည္း ပယ္ေတာ္မူေစသည္။ အေျခြအရံ ပရိတ္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ အသို င္း
အ၀ို င္း မာန္တက္ ျခင္းကို လည္း ပါယ္ေတာ္မူေစသည္။

ႃမတ္စြာဘု ရားေဟာၾကားေတာ္မူေသာ တရားေတာ္ကို ရို ေသေလးစားစြာ ၾကားနာေသာ ပု

ဂၢိ္ဳလ္ျဖစ္လွ်င္ ေဟာေတာ္မူေသာ တရားေတာ္ကို အစဥ္အလို က္လ်က္ ဥာဏ္ယွဥ္ကာ နာယူ ျခင္းျဖင့္ ဥာဏ္အ ဆင့္ဆင့္တ
က္၍ အဇၥ်တၱျဖစ္ေသာ မိမိကု ိယ္၌လည္းေကာင္း၊ မဟိဒၶျဖစ္ေသာ သူ တစ္ပါးကို ယ္၌လည္းေကာင္း၊ ကို ယ္၏
သေဘာအမွန္အတို င္းကို ျမင္၍ ကို ယ္ ဟူ ေသာ ေလာကၾကီး၌ တစ္တစ္စ ၿငီးေငြ႕ကာ စက္ဆုပ္ရြံ ရွာ မု န္းတီး၍ တပ္မ
က္ျခင္း တဏွာေလာဘ ေခါင္းပါးအားနည္းလ်က္ သံ ေ၀ဂဥာဏ္ ျဖစ္လာၾကေပလိမ့္မည္။ နိဗၺိႏၵ ဥာဏ္ေတြ
ျဖစ္ေပၚလာၾကေလလိမ့္မည္မွာ မလြဲႏို င္ဟု ဆို အပ္ေပသည္။

(၈) အမွတ္ ဂါထာ ေဒသနာေတာ္ျဖင့္ အေကာင္မပ်က္ေသးေသာ အ၀ိညာဏက သက္မဲ့ အသု လ

အျခင္းအရာကို ျပေတာ္မူျပီး၍ ယခု အခါ၌ အေကာင္ပ်က္ျပီးေသာ အသု ဘ အ၀ိညာဏက အျခင္းအရာကို ျပေ
တာ္မူလို သည္ျဖစ္၍ ကို းခု ေျမာက္ေသာ ဂါထာေဒသနာေတာ္ကို ဆက္လက္ေဟာေတာ္မူသည္။
 ေသျပီးေနာက္ ပို းေလာက္ အစာကို ယ္ခႏၶာ

(၉) ခါဒႏၱိ နံ သု ၀ါနာ စ၊ သိဂၤါလာ စ ဓေကၤာကိမီ။

ကာကာ ဂိဇၥ်ာ စ ခါ ဒႏၱိ၊ ေယ စေည သႏၱိ ပါဏိေနာ။

နံ ကာယံ ၊ သု သာန္၌ ပစ္အပ္ေသာ ထို သူ ေသေကာင္ကို။ သု ၀ါနာ စ၊ အိမ္ေခြးတို ႔သည္လ ည္းေကာင္း။ သိဂၤါလာ စ၊
ေျမေခြးတို ႔သည္လ ည္းေကာင္း။ ဓကၤာ စ၊ ဘုံ မတီးငွက္တို႔သည္ လည္းေကာင္း။ ကိမီ စ၊ ပို းေလာက္တို႔သ
ည္ေကာင္း။ .............................................................................. သစ္၊ က်ား၊ သိန္း၊ စြန္ စေသာ အၾကင္
သတၱ၀ါတို ႔သည္။ သႏၱိ၊ ရွိကု န္၏။ ေတ စ ပါဏိေနာ၊ ထို သတၱ၀ါတို ႔သည္လ ည္း။ ခါဒႏၱိ၊ ကို က္ခဲစားေသာ
က္ၾကကု န္၏။

စရံ ၀ါ ယဒိ ၀ါ တိ႒ံ- စေသာ အစအဦး ဂါထာေဒသနာေတာ္ျဖင့္ သု ညတကမၼ႒ာန္းကို ေဟာျပေ

တာ္မူသည္။ အ႒ိနာရူ ဟိ သံ ယု ေတၱာ- စေသာ ေဒသနာေတာ္ျဖင္ သ၀ိညာဏက အသု ဘကမၼ႒ာန္းကို ေ
ဟာျပေတာ္မူသည္။ ယဒါ စေသာ မေတာ ေသတိ - စေသာ ေဒသနာေတာ္ျဖင့္ အ၀ိညာဏက အသု ဘ
ကမၼ႒ာန္းကို ေဟာျပေတာ္မူသည္။ ထို ႔ေနာက္ ဤသို ႔ပင္ နိစၥ၊ သု ဘ၊ သု ခ၊ အတၱ အျဖစ္မွ ဆိတ္သုဥ္းကာ စင္စစ္
အသု ဘမွ်သာျဖစ္ေသာ ကို ယ္၌ အ၀ိဇၹာဖုံ းလႊမ္းအပ္ေသာ သူ မို က္သည္ သု ဘ ဟူ ၍ မွတ္ထင္ေအာက္ေမ့ ဘိ၏ ဟု
သူ မို က္၏ ျဖစ္ျခင္းကို ျပခဲ့ ၏။ အ၀ိဇၨာလွ်င္ ဦးေခါင္းရွိေသာ ၀ဋ္ကိုလည္း ျပခဲ့ ၏။ ယခု အခါ နိစၥ၊ သု ခ၊
သု ဘ၊ အတၱမွ ဆတ္ေသာ သ၀ိညာဏက၊အ၀ိညာဏက သက္ရွိသက္မဲ့ အသု ဘျဖစ္ေသာ ရူ ပကာယရု ပ္ေကာင္ၾကီး၌
ပညာရွိပု ဂၢိဳလ္၏ ဥာဏ္အျမင္ရွိျခင္းကို အရင္းျပဳသျဖင့္ ၀ိ၀ဋ ကို ၀ါ- သံ သရာ၀ဋ္ ကင္းသည္ကို ေဟာျပေတာ္
မူ ျခင္းငွါ သု တြာန - စသည္ျဖင့္ ဆက္လက္မိန္႕ၾကားေတာ္မူသည္။

ဤသု တ္ကို နာၾကား၍ ၀ိပႆ နာပြ ါးလွ်င္ အမွန္ကိုျမင္

(၁၀) သု တြာန ဗု ဒၶ၀စနံ ၊ ဘိကၡဳ ပညာဏ၀ါ ဣဓ။

ေသာ ေခါ နံ ပရိဇာနာတိ၊ ယထာဘူ တဥွိ ပႆ တိ။

ဣဓ၊ ဤငါဘု ရားသာသနာေတာ္၌။ ဗု ဒၶ၀စနံ ၊ ျမတ္စြာဘု ရား၏ စကားေတာ္ျဖစ္ေသာ ကာယ၀ိစၦိႏၵနိကသု

တ္ ေဒသနာေတာ္ကို။ သု တြာန၊ ၾကားနာရသည္ျဖစ္၍။ ပညာဏ၀ါ၊ အနိစၥစသည္၌ျဖစ္ေသာ ၀ိပႆ နာပညာ
ရွိေသာ။ ေသာ ဘိကၡဳ၊ ထို ရဟန္းသည္။ နံ ကာယံ ၊ သု ညတစသည္အ ျပားရွိေသာ ထို ကို ယ္ကို။ ပရိဇာနာတိ၊ ဥာတ၊ တီရ
ဏ၊ ပဟာန ပရိညာဟူ ေသာ ပရိညာသုံ းပါးတို ႔ျဖင့္ ပို င္းျခား၍ သို ၏။ ကသၼာ၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ ပရိညာ သုံ းပါး
တို ႔ျဖင့္ ပို င္းျခား၍ သိသနည္းဟု မူ ကား၊ န့ ကာယံ ၊ သု ညတစသည္ အျပားရွိေသာ ထို ကို ယ္ကို။ ယထာဘူ တံ ၊ ဟု တ္မွန္ေ
သာ အတို င္း။ ဟိ ယသၼာ၊ အၾကင္ေၾကာင့္။ ပႆ တိ၊ သိျမင္၏။ တသၼာ၊ ထို ႔ေၾကာင့္။ ပရိဇာနာတိ၊ ပရိညာ
သုံ းပါးတု ိ႔ျဖင့္ ပို င္းျခား၍ သိ၏။
 မိန္းမ၊ ေယာက်ာ္းစသည္ျဖင့္ ပညတ္တ င္စား၍ အထင္မွတ္မွားေနၾကေသာ ဤရူ ပကာယသည္ စင္စစ္အားျဖင့္
ဆံ ပင္၊ ေမြးညင္း၊ အရို း၊ အေၾကာ၊ အသား၊ အေသြး စေသာ ရု ပ္အစု အသု ဘတို ႔ပါတကား - ဟု ပညာမ်က္စိျဖင့္
ၾကည့္ရွုေသာ ေယာဂီသည္ ဥာတပရိညာျဖင့္ သိျမင္သည္မည္။

ထို ရု ပ္အစု အသု ဘျဖစ္ေသာ ကို ယ္သည္ အမွန္အားျဖင့္ မျမဲေသာ သေဘာ၊ ................................

တိီရဏပရိညာျဖင့္ အနိစၥ၊ ဒု ကၡ၊ အနတၱ သေဘာျမင္ေအာင္ ရွုသည္ရွိေသာ္ ယင္းရု ပ္အစု အသု ဘကို
ယ္ေကာင္၌ တပ္မက္ႏွစ္သ က္တြ ယ္တ ာျခင္းသေဘာရွိေသာ ဆႏၵရာဂကို အရိယမဂ္ျဖင့္ ပယ္သတ္အ ပ္ေသာေယာဂီသည္
၀ါ- အရိယာသည္ မဟာနပရိညာျဖင့္ သိျမင္သည္မည္၏။ အရိယာအျမင္ျဖင့္ မျမင္ေသးေသာ ေယာဂီသည္လ ည္း တ
ဒဂၤအားျဖင့္ ပဟာနပရိညာဥာဏ္အျမင္ျဖင့္ သိျမင္သည္မည္၏။

ဥာဏ္ ၃-ပါးျဖင့္ ျမင္ျခင္း

တစ္နည္းအားျဖင့္ အသု ဘစင္စစ္ျဖစ္ေသာ အရို း၊ အေၾကာ၊ အသား အေပါင္းစု ျဖစ္ေသာကို ယ္ကို မွန္ကန္ေသာ
အတို င္း အရို း၊ အေၾကာ၊ အသား စေသာ ပရမတၱရု ပ္အစု မွ်သာ ျဖစ္ပါတကား- ဟု ျမင္ေသာ ေယာဂီသည္ သစၥ
ဥာဏ္ျဖင့္ ျမင္သည္မည္၏။

ေကာ႒ာသတို ႔၏ အစု အေပါင္းျဖစ္ေသာ ဤကို ယ္သည္ မျမဲေသာသေဘာ၊ ဆင္းရဲျခင္းသေဘာ၊ အႏွစ္

အသားဟူ ၍ မရွိေသာ သေဘာရွိပါတကား- စု ဆင္ျခင္ေသာ၊ ၀ါ-ျမင္ေသာ ေယာဂီသည္ ကိစၥဥာဏ္ျဖင့္ ျမင္သည္မ
ည္၏။

ဤကဲ့ သို ႔ ပရိညာသုံ းပါး၊ ဥာဏ္သ ုံးပါးတို ႔ျဖင့္ ျမင္ရန္မွာ ျမတ္စြာဘု ရားထံ ေတာ္မွ လမ္းညႊန္နည္းျပ တရား
စကားေတာ္ကို ၾကားနာရမွဳမရွိပါက လူ တို င္း၌ ထင္ရွားရွိ၊ ထင္ရွားျမင္ေတြ႔ေနေသာ ရု ပ္ကိုယ္ၾကီး ပင္ျဖစ္လ်က္ ပရိ
ညာသုံ းပါးျဖင့္ အလို အေလ်ာက္ မိမိဘာသာ သိျမင္ႏို င္ၾကမည္ မဟု တ္ေသာေၾကာင့္ သု တြာန ဗု ဒၶ၀စနံ -
ဟူ ေသာ ဂါထာေဒသနာေတာ္ကို ေဟာေတာ္မူေလေသည္။

တစ္နည္းမွာ သံ သရာမွ လြတ္ေရးကို ေရွးရွဳ၍ ကမၼ႒ာန္းတရားကို အားထု တ္ေသာ ေယာဂီသည္ ဘိ

ကၡဳ မည္သ င့္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း ဘိကၡဳဟူ ၍ေခၚကာ သုံ းစြဲကာ ေဟာေတာ္မူျခင္းျဖစ္သည္။
အ႒ကထာဆရာ၏ အလို အားျဖင့္ ကာယ၀ိစၦိႏၵနိက သု တၱန္ေဒသနာေတာ္ကို နႏၵာေထရီကို လည္းေကာင္း၊
အညတရ ရဟန္းကို လည္ေကာင္း အေၾကာင္းျပဳ၍ ေဟာေတာ္မူသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘိကၡဳ - ဟူ ၍
သုံ းေတာ္မူျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆို သည္။ သံ သရာေဘးကို ရႈေလ့ ရွိေသာ ေယာဂီဟူ သမွ်ကို သဒၵါနည္းအားျ
ဖင့္ ဘိကၡဳ - ဟူ ၍ သုံ းေတာ္မူျခငး္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သင့္ေလ်ာ္သည္ခ်ည္းပင္ျဖစ္ေပသည္။

သိျပီးက်င့္မွ ဆႏၵရာဂကို စြန္႔ႏို င္

 နႏၵာေထရီႏွင့္ အညတရ ရဟန္းတို ႔သည္၊ တစ္နည္း- ေယာဂီပု ဂၢိဳလ္တို႔သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ပရိ
ညာသံ ု းပါးတို ႔ျဖင့္ ဟု တ္မွန္ေသာအတို င္း ပို င္းျခား၍ သိၾကေလသနည္းဟု ေလွ်ာက္ထားဖြယ္ရွိ၍ -

………………………………………………………………………..

ဣဒံ သ၀ိညာဏကာသု တံ ၊ ဤသက္ရွိ အသု ေကာင္သည္။ အာယု ဥသၼာ- ၀ိညာဏႏု ပဂမာ၊ ရု ပ္နာမ္ ဇီ၀ိတ၊
ကမၼဇေတေဇာ၊ ၀ိညာဏ္တို႔၏ မကင္းျခင္းေၾကာင့္။ စရတိ တိ႒တိ နိသီဒတိ သယတိ ယထာ၊ သြားမွဳ၊ ရပ္မွဳ၊
ထို င္မွဳ၊ အိပ္မွဳျဖစ္သကဲ့ သို ႔။ တထာ၊ ထို ႔အတူ ဧတံ ဧတရဟိ သု သာနသယိတမၸိ၊ ယခု သု သာန္၌ အိပ္သည္ျဖစ္၍ တုံ းလုံ းပ
က္လက္ လဲေနေသာ အသက္မဲ့ရု ပ္ေကာင္သည္လ ည္း။ ပု ေဗ ၺ၊ မေသမီ ေရွးအခါ၌။ ေတသံ ဓမၼာနံ ၊ ထို ရု ပ္နာမ္ဇီ၀ိတ၊
ကမၼဇေတေဇာ၊ ၀ိညာဏ္တို႔၏။ အႏု ပဂမာ၊ မကင္းျခင္း၊ မခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္။ စရဏာဒိ၊ သြားျခင္းသည္သ ည္။
အေဟာသိ၊ ျဖစ္ဖူးခဲ့ ေလျပီ။ ဧတံ ဧတရဟိ မတသရီရံ ၊ ယခု ေသေသာ ထို ရု ပ္ေကာင္သည္။ ေတသံ ဓမၼာနံ ၊ ထု ိရု
ပ္နာမ္ ဇီ၀ိတ၊ ကမၼဇေတေဇာ၊ ၀ိညာဏ္တို႔၏။ အပမာ၊ ခ်ဳပ္စဲ ျပတ္ကင္းျခင္းေၾကာင့္။ န စရဏာဒိယထာ၊ သြား၊
ရပ္၊ ထို င္၊ ေလ်ာင္းျခင္းကို မျပဳသကဲ့ သို ႔။ တထာ၊ ထို ႔အတူ ။ ဣဒံ သ၀ိညာဏကမၸိ - ဤသက္ရွိေသာ
ရု ပ္ေကာင္သည္လ ည္း။ ေတသံ ဓမၼာနံ ၊ ထို ဇီ၀ိတစေသာ တရားတို ႔၏ အပဂေမ၊ ကင္းျပတ္ခ်ဳပ္ျငိမ္းသည္ရွိေသာ္။ စ
ရဏဒိ၊ သြားျခင္းစသည္လ ည္း။ နဘ၀ိႆ တိ၊ မျဖစ္ေပေတာ့ လတၱံ ။

အထက္ပါဂါထာ၏ ပု ဗၺ….ျဖးစ္ေသာ ေရွ႕ႏွစ္ပါဒတြင္ ပထမပါဒျဖင့္ ေယာဂီပု ဂၢိဳလ္သည္ မိမိႏွင့္

ေသေသာ ရု ပ္ေကာင္ကို သဘာ၀ခ်င္းတူ သညကို ျပဳသျဖင့္ အပဗဟိဒၶ ကို ယ္၌ စြဲ၍ ျဖစ္ေသာ ေဒါသကိေ
လသာကို ပယ္၏။ ဒု တိယပါဒျဖင့္ ေသေသာ ရု ပ္ေကာင္ႏွင့္ မိမိကို ယ္ကို သဘာ၀ခ်င္းတူ သည္ကို ျပဳသျဖင့္ အတြင္း
အဇၥ်တၱကို စြဲ၍ ျဖစ္ေသာ ရာဂကို ပယ္၏။ သက္ရွိသက္မဲ့ ရု ပ္ေကာင္ႏွစ္မ်ဳိးကို အတူ ျပဳသျဖင့္ ေမာဟကို ပယ္သည္မ
ည္၏။ ေသေသာ ရု ပ္ေကာင္ႏွင့္ မိမိရု ပ္ ျခားနားျခင္းမရွိသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ မိမိရု ပ္ေကာင္ႏွင့္ ေသေသာရု
ပ္ေကာင္၏ ထူ းျခားျခင္းမရွိ၊ သဘာ၀အားျဖင့္ တူ သည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ဥာတပရိညာျဖင့္ အမွန္အတို င္းကို ျမင္ေ
သာေၾကာင့္ ဥာတပရိညာျဖစ္ေပၚလွ်င္ ေမာဟ ဟူ ေသာ အ၀ိဇၨာ ပေပ်ာက္ေလေတာ့ သည္ဟု သိရာ၏။

(၁၁) အမွတ္ဂါထာ၏ ေနာက္ ႏွစ္ပါဒအနက္ကို ျပန္ဆက္သ ည္။

ယထာဘူ တဥွိ၊ ယိထာဘူ တံ ဧ၀ံ ၊ ဟု တ္မွန္ေသာ အထို င္းသာလွ်င္။ ပရိဇာနိတြာ၊ ဥာတပရိညာဥာဏ္ျဖင့္

သိျပီး၍။ ဧ၀ံ ပဋိပေႏၷာ၊ ဤျပဆို အပ္သည့္အတို င္းက်င့္ေသာ။ ဘိကၡဳ၊ ေယာဂီ ရဟန္းသည္။ အႏု ပု ေဗၺန။ ပ
ရိညာအစဥ္အားျဖင့္။ တစ္နည္း- ၀ိသု ဒၶိေျခာက္ပါး အစဥ္အားျဖင့္။ တစ္နည္း- မဂ္အစဥ္ျဖင့္။ အဇၥ်တၱံ ၊ မိမိသႏာၱန္၌ျဖ
စ္ေသာ။ ကာေယ၊ သက္ရွိကို ယ္၌လည္းေကာင္း။ ဗဟိဒၶါ၊ အပသႏာၱန္၌ျဖစ္ေသာ။ ကာေယ၊ သက္ရွိသက္မဲ့ ကို
ယ္၌လည္းေကာင္း၊ ဆႏၵံ ႏွစ္သ က္တြ ယ္တ ာတပ္မက္ျခင္းကို ၊ ၀ိရာဇေယ၊ ပဟာနပရိညာ ျဖင့္ ပယ္ျခင္းငွါ စြမ္းႏို င္
ရာ၏။

----------------------------------------------------------------------

ဆႏၵရာဂ ကင္းလြတ္မွ နိဗၺာန္ကိုရ

 (၁၂) ဆႏၵရာဂ၀ိရေတၱာ ေသာ၊ ဘိကၡဳ ပညာဏ၀ါ ဣဓ။

အဇၥ်ဂါ အမတံ သႏၱိ ံ ၊ နိဗၺာနံ ပဒမစၥဳတံ ။

ဣဓ၊ ဤသာသနာေတာ္၌။ ၀ါ၊ သက္ရွိသက္မဲ့ အဇၥ်တၱဗဟိဒၵျဖစ္ေသာ ကို ယ္၌။ ဆႏၵရာဂ၀ိရေတၱာ၊ အခ်

င္းခပ္သိမ္း ဆႏၵရာဂကို ပယ္ျခင္းေၾကာင့္ တပ္မက္ျခင္းကင္းေသာ။ ပညာဏ၀ါ၊ အရဟတၱမဂ္ပညာရွိေသာ။ ေသာ
ဘိကၡဳ၊ မဂ္၏ အျခားမဲ့ ၌ အရဟတၱဖို လ္သို႔ ေရာက္ျပီးေသာ ရစဟႏၱာ ပု ဂၢိဳလ္သည္။ အမတံ ၊ ေသျခင္းကင္းေ
သာ။ သႏၱိ ံ ၊ ခပ္သိမ္းေသာ ေတဘု မၼက သခၤါရတရားတို ႔၏ ျငိမ္းေအးရာျဖစ္ေသာ။ နိဗၺာနံ ၊ ၀ါနမ
ည္ေသာ တဏွာမွ ထြက္ေျမာက္ရာျဖစ္ေသာ။ အစၥဳတံ ၊ စု ေတေရြ႕ေလ်ာျခင္းကင္းေသာ။ ပဒံ ၊ မဂ္ဥာဏ္စသ
ည္ျဖင့္ ေရာက္အ ပ္ေသာ နိဗၺာန္သို႔။ အဇၥ်ဂါ၊ ေရာက္ျပီ။

ငါဘု ရား၏ အဆုံ းအမျဖစ္ေသာ သာသနာေတာ္၌ ရဟန္းတရားကို အားထု တ္ေသာ ေယာဂီသည္ ေနာ
က္က အစီအစဥ္ျဖင့္ နည္းလမ္းညႊန္ျပခဲ့ သည့္အတို င္း အသက္ရွိကို ယ္၌ ျဖစ္ေစ၊ သက္မဲ့ကို ယ္၌ျဖစ္ေစ ႏွစ္သ က္ဖြယ္ရာ
တစို းတစိမွ်မရွိ၊ အကာအတိ အပု ပ္အသို းတို ႔ျဖင့္သည္ ျပည့္သည္ကို သိ၍ ထို ကို ယ္၌ ႏွစ္သက္တပ္မက္ျခင္းကင္းလ်က္ ေ
အာက္ မဂ္ ေအာက္ဖိုလ္ တို ႕ကို ရရွိျပီးေသာ ေသကၡအရိယာပု ဂၢိဳလ္သည္ ကို ယ္တြ င္းကို ယ္ပ သက္ရွိသက္မဲ့ ျဖ
စ္ေသာ ထို ရု ပ္အေပါင္းဟူ ေသာ ကို ယ္၌ အခ်င္းခပ္သိမ္းတပ္မက္ေသာ တဏွာ လုံ း၀ကင္းသည္ျဖစ္၍ အရဟတၱဖို လ္ကို မ်က္ေ
မွာက္ျပဳကာ ေသျခင္းကင္းေသာ သခၤါရ ဒု ကၡတို ႔၏ ျငိမ္းေအးရာ ေရြ႕ေလ်ာပ်က္စီးျခင္းကင္းရာျဖစ္ေ
သာ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေလျပီဟု ေဟာေတာ္မူသည္။

ဤသို ႔လွ်င္ သက္ရွိသက္မဲ့ျဖစ္ေသာ ရူ ပကာယတည္းဟူ ေသာ အသု ဘကမၼ႒ာန္းကို မဂ္၊ ဖု ိလ္၊ နိဗၺာန္
တို င္ေအာင္ အျပီးအဆုံ း ေဟာၾကားေတာ္မူျပီးလွ်င္ တစ္ဖန္ ေဒသနာေတာ္ကို အက်ဥ္းနည္းျဖင့္ ဤမွ်ေ
လာက္ မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္တိုင္ေအာင္ ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္၍ အက်ိဳးေက်းဇူ းမ်ားေသာ တန္ခိုးအာနိသင္ရွိေသာ
ကမၼ႒ာန္းကို အႏၱရာယ္ျပဳတတ္ေသာ ပမာဒ၀ိဟာရ- ဟု ဆို အပ္ေသာ တရား၌ ေမ့ ေမ့ ေလ်ာ့ ေလ်ာ့ ေပါ့ေပါ့
တန္တန္ အမွဳမဲ့ ၊ အမွတ္မဲ့ ေနျခင္း၏ အျပစ္ကို ကဲ့ ရဲ့ကာ ျပေတာ္မူလို ေသာ ျမတ္စြာဘု ရားသည္ ဒြိပါဒေကာ - စေသာ
၂- ဂါထာကို ေဟာေတာ္မူသည္။

ပု ပ္သိုး နံ ေစာ္ ေရေလွ်ာ္ပစ္ရ ကို ယ္ကာယ

(၁၃) ဒြိပါဒေကာယ = မသု စိ၊

ဒု ဂၢေႏၶာ ပရိဟရတိ။

နာနာကု ဏပ = ပရိပူ ရာ၊

အထူ းထူ းေသာ အပု ပ္အတိျပည့္လ်က္။ တေတာ တေတာ၊ မ်က္စိ၊ နား စေသာ ထို ထို ကို ယ္အ ရပ္မွ၊ ၀ိသေႏာၱ၊
အထူ းထူ းအေထြေထြ ယို စီးလ်က္။ ဗာေလာ၊ လူ မို က္သည္။ ႏွာနာဒိဟိ၊ ေရခ်ိဳးျခင္းစသည္ျဖင့္။ ပရိဟရတိ၊
ရြံ ရွာဖြယ္တို႔ကို သု တ္းသင္ဖယ္ရွား၏။ ပု ပၹဂႏၶ၀တၳာလကၤာရာဒီဟိ၊ ပန္း၊ နံ ႔သာ၊ အ၀တ္တ န္ဆာ စသည္တို႔ျဖင့္။ ပရိဟရ
တိ၊ ကို ယ္လုံး၀န္းက်င္ျပဳျပင္ေဆာင္ရြက္၏။

အေျခႏွစ္ေခ်ာင္းရွိေသာ လူ ၏ကို ယ္သည္ အမွန္အားျဖင့္ မသန္႔ရွင္း၊ မစင္ၾကယ္သည္သ ာျဖစ္၏။ ေကာင္း

မြန္ ေမႊးၾကိဳင္ေသာ အနံ ႔မရွိရံ ု သာမဟု တ္၊ ပု ပ္သိုးညွီေဟာင္ေသာ အနံ ႕လည္းရွိ၏။ အထူ းထူ းအေထြေ
ထြေသာ အပု ပ္တို႔ျဖင့္ ျပည့္ႏွက္လ်က္ရွိ၏။ ထု ိထို မ်က္စိေပါက္၊ နားေပါက္ စသည္တို႔မွ အညစ္အေၾကးတို ႔သည္
ယို စီးလ်က္ရွိ၏။ ယင္းသို ႔လွ်င္ အလြန္မႏွစ္သ က္ဖြယ္၊ ရြ႔ံ ရွာဖြယ္၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္ျဖစ္ေသာ ကို ယ္ကိုပင္လွ်င္ တရားမယွ
ဥ္ အျမင္မမွန္ေသာ သူ တို ႔သည္ ေရခ်ိဳးျခင္း၊ သနပ္ခါး ပန္းနံ ႕သာ အေမႊးအၾကိဳင္လိမ္းက်ံျခင္း၊ ပို းဖဲ ကတၱီပါ
အ၀တ္အ ရံ ု တိုံ ကို ၀တ္ရံ ု သုံ းေဆာင္ျခင္းျဖင့္ အပု ပ္အတိျပီးေသာ ကို ယ္ကို ကာကြယ္ ဖုံ းအု ပ္ကာ မိမိကု ိယ္ကိုလည္း မိ
မိႏွစ္သက္ျမတ္ႏို းသာယာၾကကု န္၏။ ဗဟိဒၶျဖစ္ေသာ အျခားေသာ ကို ယ္ကိုလည္း သာယာႏွစ္သက္ တပ္မက္ စြဲလ
မ္းၾကကု န္၏။ ဟု အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ေဒသနာေတာ္ျဖင့္ ေဟာေတာ္မူသည္။

ပု ပ္သိုးေနေသာ ကို ယ္ျဖင့္ တရားမျမင္ မာန္၀င္ေနၾကျခင္း။

(၁၄) ဧတာဒိေသန ကာေယန၊

ေယာ မေည ဥဏၰေမတေ၀။

ပရံ ၀ါ အ၀ဇာေနယ်၊

ကိမညၾတ အဒႆ နာ။

ဧတာဒိေသန၊ ဤျပဆို အပ္ျပီးေသာ သေဘာရွိေသာ။ ကာေယန၊ အပု ပ္အသို းအတိျပည့္ေသာ ကို ယ္ျဖ
င့္။ ေယာ၊ အၾကင္တရားမယွဥ္ဥာဏ္မျမင္ေသာ ပု ဂၢိဳလ္သည္။ ဥဏၰေမ-တေ၀၊ မာန္တၾကြားၾကြားငါတကားဟု
ေထာင္လႊားျခင္းငွာ။ မေည၊ တဏွာအားျဖင့္ ငါ့ကို ယ္၊ မာနအားျဖင့္ ငါတကား၊ ဒိ႒ိအားျဖင့္ ငါ့ကို ယ္ျမဲ၏ဟု ေ
အာက္ေမ့ မွတ္ထင္၏။ ပရံ ၀ါ၊ သူ တစ္ပါးကို မူ လည္း။ အ၀ဇာေနယ်၊ ဇာတိ -နာမ-ေဂါတၱစသည္ျဖင့္ မထီမဲ့ ျမင္ ရႈတ္ခ်
ရာ၏။ တံ ကာရဏံ ၊ ထို သူ မို က္၏ မိမိကို ယ္ကို ဘ၀ဂ္ကို ျမွင့္ ခ်ီးပင့္ေျမွာက္စားသူ တစ္ပါးကို ေအာက္အ ၀ီစိ ဆို က္ဘိေကာ
င္းဖြယ္ ႏွိပ္နယ္ရႈတ္ခ်ျခင္းကို အေၾကာင္းသည္။ အဒႆနာ၊ အရိယမဂ္ျဖင့္ အရိယသစၥာကို မျမင္ျခင္းဟူ ေသာ အဓိဂ
မ မရွိျခင္းကို ။ ၀ါ၊ ကာယ၀ိစၦိႏၵနိက သု တၱန္ဟူ ေသာ အာဂမ၊ ထို သု တၱန္ျဖင့္ ျပအပ္ေသာ သု ညတ စသည္ကို မျ
မင္ျခင္းကို ။ အညၾတ၊ ၾကဥ္ထား၍။ ကယာ၊ အဘယ္မွာ ျဖစ္ရာအံ့ နည္း။ အာဂမာဓိဂမာဘာ၀ေမ၀၊ အာဂမဟေသာ
………………………………………………….
 ကာယႏု ပႆ နာျဖင့္ နႏၵေထရီ ရဟႏၱာမ ျဖစ္ျခင္း

ဤေဒသနာေတာ္ အဆံ ု း၌ နႏၵေထရီသည္ “ငါကား အလြန္မွ မို က္မဲခဲ့ ေလစြတကား၊ ကို ယ္ခႏၶာကို
အေၾကာင္းျပဳ၍ ဤကဲ့ သို ႔ေသာ ေဒသနာေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘု ရားအား
ဖူ းေျမာ္ကာ တရားနာရန္မလာမိခဲ့ ေပ” ဟု သံ ေ၀ဂ ျဖစ္ေလသည္။ သံ ေ၀ဂျဖစ္ျပီးေနာက္ ကာယ၀ိစၦိႏၵနိက
သု တၱန္ ေဒသနာေတာ္ကို ေကာင္းစြာ ႏွလံ ု းသြင္းဆင္ျခင္၍ ထို ကာယႏု ပႆ နာကမၼ႒ာန္းျဖင့္သာလွ်င္ ၂ -
ရက္၊ ၃-ရက္ အတြင္း၌ အရဟတၱဖို လ္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳသျဖင့္ ခီဏာသ၀ အဂၢဒကၡိေဏယ် ရဟႏၱာ ေထရီမ အျ
ဖစ္သို႔ ေရာက္ေလျပီ။ ဤကား သာ၀တၳိျမိဳ႕၌ နႏၵာေထရီကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေဟာေတာ္မူျခင္းတည္း။

ရာဇျဂိဳဟ္ၿမိဳ႕၌ အညတရ ရဟန္းကို အေၾကာင္းျပု ၍ ေဟာေတာ္မူေသာအခါ၌ကား တရားေ

တာ္အဆုံ း၌ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ေသာ သတၱ၀ါတို ႔သည္ အကၽြတ္တ ရား ရၾကကု န္၏။ သီရိမာနတ္သမီးသည္လ
ည္း အနာဂါမိဖို လ္သို႔ ေရာက္ေလသည္။ အညတရ ရဟန္းသည္ကား ေသာတာပတၱိဖို လ္၌ တည္သ ည္ - ဟု ဆို သည္။

ဤတရားစာအစ၌ ျပဆို ခဲ့ သည့္အတို င္း-

၁။ ရု ပ္အစု အေပါင္း၏ အႏွစ္သာရမရွိျခင္း၊

၂။ အေမႊးနံ ႕သာတို ႔ျဖင့္ ျပည့္ေသာရု ပ္ မဟု တ္ျခင္း။

၃။ ရြံ ရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္အ တိျပည့္ေသာ ရု ပ္အေပါင္းမွ်သာ ျဖစ္ျခင္း။

၄။ တပ္မက္ႏွစ္သ က္ဖြယ္ မရွိျခင္း - ဟု ဆို အပ္ေသာ ေကာ႒သ ရု ပ္အစံ ု အေပါင္း၏ သေဘာမွန္ကို ဥာဏ္ျဖ
င့္ သိျမင္ကာ ထို ရု ပ္အစု အေပါင္း၌ မွားယြင္းေသာ အျမင္ျဖင့္ တပ္မက္ႏွစ္သက္ တြယ္တ ာခဲ့ ေသာ တဏွာ၊ ငါတကား
ဟူ ေသာ မာန၊ ငါကို ယ္ဟူ ေသာ ဒိ႒ိတို ႔ကို ရ န္သူၾကီးေတြအျဖစ္ျဖင့္ ေတြ႕ျမင္၍ ထို တဏွာ၊ မာန၊ ဒိ႒ိ
တို ႔ကို ၀ိပႆ နာဥာဏ္အ ဆင့္ဆင့္ျဖင့္ တျဖည္းျဖည္းေခါင္းပါးနားနည္းေစလ်က္ မဂ္ဥာဏ္အ တန္တန္ ျဖင့္ေက်ာ္ကာ
အရဟတၱမဂ္ဥာဏ္ျဖင့္ ကိေလသာတု ိ႔ကို အၾကြင္းမဲ့ ပယ္သတ္ျငိမ္းေအးေစသည္ျဖစ္၍ အာသေ၀ါ ကု န္ခ
န္းေသာ အဂၢဒကၡိေဏယ်ရဟႏၱာအျဖစ္သို႔ နႏၵာေထရီစေသာ သူ ေတာ္ေကာင္းတို ႔ကဲ့ သို ႔ ေရာက္ၾ
ကရ၍ ဒု ကၡဇာတ္သိမ္း အျငိမ္းၾကီး ျငိမ္းၾကေစရန္ ဤကာယႏု ပႆ နာတရားကို ၾကည့္ရႈ ၾကားနာၾကရေသာ
သူ ေတာ္ေကာင္း ရဟန္းရွင္လူအေပါင္းတို ႔သည္လ ည္း ရု ပ္အစု အေပါင္း၏ အျဖစ္မွန္ကို ၀ိပႆ နာဥာဏ္အျမင္ျဖင့္ ေရွးဦးစြာ ျ
မင္ၾကျပီးလွ်င္ အရဟတၱမဂ္ဥာဏ္ျဖင့္ ကိေလသာအေပါင္းကို အၾကြင္းမဲ့ ပယ္သတ္ႏို င္ၾကေသာအားျဖင့္ ဒု
ကၡဇာတ္သိမ္း အျငိမ္းၾကီးျငိမ္းရာျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏို င္ၾကပါေစကု န္သတည္း။

ကာယာႏု ပႆ နာကို သင္ၾကားရက်ိဳး

ရု ပ္၌ ဆႏၵရာဂကို ပယ္

 ရူ ပံ ဘိကၡေ၀ န တု မွာကံ ၊

တံ ပဇေဟယ်ာထ ဘိကၡေ၀ါ။

ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို ႔။ ရူ ပံ ၊ ရု ပ္သည္။ တု မွာကံ ၊ သင္တို႔၏ ရု ပ္သည္။ န၊ မဟု တ္။ ဘိကၡေ၀ါ၊ ရဟန္းတို ႔။
တု ေမွ၊ သင္တို႔သည္။ တံ ၊ ထို ရု ပ္ကို။ ပဖာေဟယ်ာထ၊ ပယ္ၾကကု န္ေလာ့ ။

ခ်စ္သားရဟန္းတို ႔- ရု ပ္သည္ အသင္တို႔မဟု တ္၊ သင္တို႔သည္ အျမင္အထင္ အယူ မွားၾကသျဖင့္ ဤရရု ပ္သည္ ငါ၏ရု ပ္၊
ဤရု ပ္သည္ ငါျဖစ္သည္ စသည္ျဖင့္ စြဲလမ္းေနၾကသည္။ သင္တို႔ ကို ယ္မဟု တ္ေသာ ရု ပ္၊ ငါ့ရု ပ္ဟူ ၍ မဆို ထို က္ေသာရု
ပ္ကို ပယ္ၾကကု န္ေလာ့ ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။ ရု ပ္ကို ပယ္ရမည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူရာ၌ ရု ပ္ကို အဘယ္ကဲ့သို ႔ ပယ္ရမည္နည္း။ ရု
ပ္ကို ပယ္ေကာင္းပါ၏ေလာ- ဟု သံ သယျဖစ္ဖြယ္ရွိ၍

ေယာ ဘိကၡေ၀ ရူ ပသၼိ ံ ဆႏၵရာေဂါ၊

တံ ပဇဟထ၊ ဧ၀ံ တံ ရူ ပံ ပဟီနံ ဘ၀ိႆ တိ။

ဟု ေဟာေတာ္မူျပန္သည္ ။

ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို ႔။ ရူ ပသၼိ ံ ၊ ရု ပ္တရား၌။ ေယာ ဆႏၵရာေဂါ၊ အၾကင္တပ္မက္ႏွစ္သက္ျခင္းသည္။ အ

တၳိ၊ ရွိ၏။ တံ ၊ ထို ရု ပ္၌ တပ္မက္ႏွစ္သက္ေသာ ဆႏၵရာဂကို ။ ပဇဟထ၊ ပယ္ၾကကု န္ေလာ့ ။ ဧ၀ံ ၊ ဤသို ႔ ဆႏၵရာဂကို
ပယ္သည္ရွိေသာ္။ ရူ ပံ ၊ ရု ပ္ကို ပဟီနံ ၊ ပယ္သည္မည္သ ည္။ ဘ၀ိႆ တိ၊ ျဖစ္ေပလတၱံ ႕။

ရဟန္းတို ႔ ရု ပ္ကို ပယ္ရမည္ဆိုသည္မွာ ဥပမာအားျဖင့္ တင္စား၍ သံ ု းျခင္းျဖစ္သည္။ ဤရူ ပကာယၾကီး သည္

ငါျဖစ္သည္။ ဤရု ပ္သည္ ငါ၏ရု ပ္ျဖစ္သည္ စသည္ျဖင့္ ဒု ကၡမွ မလြတ္ေျမာက္ႏို င္ဘဲ ရွိေနၾကသည္။ သို ႔ျဖစ္၍ ထို ရု
ပ္၌ လို ခ်င္တပ္မက္ေသာ ဆႏၵရာဂတည္းဟူ ေသာ တဏွာကို ပယ္သတ္ၾကကု န္။ ရု ပ္ခႏၶာအိမ္ၾကီး ကို ေဆာက္လ ုပ္တတ္ေ
သာ၊ ျဖစ္ေစတတ္၊ ရေစတတ္ေသာ တဏွာကို ပယ္သတ္လွ်င္ ရု ပ္အိမ္ၾကီးသည္ ေနာက္တ စ္ဖန္ ျဖစ္ေတာ့ မည္မဟု တ္ေခ်။
ယင္းသို ႔ ရု ပ္အိမ္သစ္တစ္ဖန္မျဖစ္ျခင္းကို ပင္လွ်င္ ရု ပ္ကို ပယ္သည္ မည္ေတာ့ သည္ - ဟု ေဟာေတာ္မူလို ရင္းျဖစ္သည္ကို သိရွိၾကကု
န္ေသာ ေယာဂီတို ႔သည္ ေကာ႒သ အစု အေပါင္းသာလွ်င္ ျဖစ္ေသာ ရု ပ္ကို “ရု ပ္သည္ ငါမဟု တ္၊ ငါ့ရု ပ္မဟု တ္၊ ဒု ကၡ
သက္သက္မွ်သာျဖစ္ေသာ ရု ပ္အစု အေပါင္း” ဟူ ၍ ဥာဏ္ျဖင့္ ရႈကာ ရု ပ္၌တပ္မက္ႏွစ္သက္ေသာ ဆႏၵရာဂကို ပယ္ၾကကု န္
ရာသည္။

စာေပသင္ၾကားမွဳ မဂ္ဖိုလ္ရေၾကာင္းအလု ပ္

နႏၵာေထရီတို ႔ကဲ့ သို ႔ ဥာဏ္ပြင့္ကာ ခ်က္ခ်င္း အရဟတၱဖို လ္သို႔ မေရာက္ႏို င္ၾကေစကာမူ အားေလွ်ာ့
စိတ္ပ်က္ ေနာက္ဆုတ္၍မူ ကား မေနသင့္ၾကေပ။ အျမန္မေရာက္ေသာ္လည္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရာက္ေၾကာင္း ျဖ
စ္ႏို င္သည္။ နိဗၺာန္တည္ းဟူ ေသာ ပန္းတို င္ကိုသာ အာရံ ု ျပဳ၍ ေရွးရႈ စိတ္စိုက္ထားရ န္သာလွ်င္ လို ေပသည္။ ဤေနရာ၌
မိလိႏၵမင္းၾကီး အေမးႏွင့္ အရွင္နာဂေသနအေျဖကို သတိျပဳသင့္ၾကေပသည္။
 အရွင္ဘုရား နာဂေသန--- ျမတ္စြာဘု ရားသည္ ရဟန္းေတာ္တို႔ကို “ရဟန္းတို ႔ နိပၸပဥၥတရား၌ ေ
ပ်ာ္ပိုက္ၾကကု န္” ဟု ေဟာေတာ္မူပါသည္။ ဤသို ႔ ေဟာေတာ္မူရာ၌ နိပၸပဥၥ-ဟူ သည္ကား အဘယ္တ ရားန
ည္းကို ဆို လို ပါသနည္း။ ဟု ေမးေလွ်ာက္၏။

မင္းၾကီး ေသာတာပတၱိဖို လ္သည္ နိပၸပဥၥ၊ သကဒါဂါမိဖို လ္သည္ နိပၸပဥၥ၊ အနာဂါမိဖို လ္သည္ နိပၸပဥၥ၊
အရဟတၱဖို လ္သည္ နိပၸပဥၥ ျဖစ္သည္ဟု အရွင္ နာဂေသနက ေျဖေတာ္မူသည္။

အရွင္ဘုရား-- ဖို လ္ေလးပါးတရားတို ႔သည္ နိပၸပဥၥျဖစ္ပါလ်က္ ရဟန္းေတာ္တို႔သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္

ထို နိပၸပဥၥ တို ႔ကို အားမထု တ္ၾကဘဲ ပါ႒ိေတာ္ကို သင္ၾကားပို ႔ခ်ျခင္း၊ အ႒ကထာကို သင္ၾကားပို ႔ခ်ျခင္း၊
န၀ကမၼအမွဳအသစ္တို႔ကို ျပဳလု ပ္ျခင္း၊ ဒါနျပဳျခင္း၊ ေစတီေတာ္တို႔ကို ပူ ေဇာ္ျခင္း စသည္တို႔ကို ျပဳလု ပ္ေ
နၾကပါသနည္း။ နိပၸပဥၥတို ႔ကို သာ အားထု တ္ျပဳလု ပ္သင့္သည္မဟု တ္ပါေလာ- ဟု တစ္ဖန္ထပ္ ၍ ေလွ်ာက္၏။

မင္းၾကီး အၾကင္ ရဟန္းေတာ္တို႔သည္ ပါ႒ိ အ႒ကထာ သင္ၾကားပို ႔ခ်ျခင္း၊ န၀ကမၼျပဳျခင္း ဒါနျ

ပဳျခင္း၊ ေစတီေတာ္တို႔ကို ပူ ေဇာ္ျခင္းအမွဳကို ျပဳလု ပ္ၾကကု န္၏။ ထို ရဟန္းေတာ္တို႔ အားလုံ းတို ႔သည္လ
ည္း နိပၸပဥၥသို ႔ ေရာက္ျခင္းငွာသာလွ်င္ ျပဳလု ပ္အားထု တ္ေနၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။