Vaikai River History Userupload - in

www.t.
me/tamilbooksworld
www.t.me/tamilbooksworld
வைவை நதி நாைரிைம் ! - 1
சு.வைங்ைடேசன்
மதுவை மண்ணுக்குள்... ைைசியங்ைளின் ஆதிநிலம்!
ஒரு ைாட்சிவய, ைற்பவை வசய்து பாருங்ைள்... ஒரு வீட்டுக்குள்

உட்ைார்ந்து இைண்டு வபண்ைள் தாயம் விவையாடுகிறார்ைள். அைர்ைளில் ஒரு
வபண், ைழுத்தில் முத்துமணி மாவல அணிந்திருக்கிறாள். தூய வைண்ணிற
முத்துக்ைளின் ஒளி, வீடு முழுைதும் சிதறியபடி இருக்கிறது. அது டபாதாது
எை, ைாதுைளில் பளிங்ைால் ஆை பாம்பேம் அணிந்திருக்கிறாள், அது
முத்துமணி மாவலயின் ஒளிவயயும் விஞ்சுகிறது. அைடைாடு எதிரில்
உட்ைார்ந்து விவையாடிக்வைாண்டிருப்பைடைா, தைது ைழுத்தில்
ஆப்ைானிஸ்தானில் கிவேக்கும் மூலப்வபாருவைக் வைாண்டு வசய்யப்படும் சூது
பைைத்தால் ஆை (Carnelian) மணிமாவல அணிந்திருக்கிறாள். அதன் அழகு
எல்வலயற்றதாை இருக்கிறது. இருைரும் விவை யாடிக்வைாண்டிருக்கும்டபாது
தாைம் எடுக்கிறது. உள்டை இருக்கும் சிறுமியிேம் நீர் வைாண்டுைைச்
வசால்கிறார்ைள்.
வீட்டுக்குள் இருக்கும் சிறுமி, ஓடோடி ைந்து டைாமானியக் குைவையில்

தண்ணீர் வைாடுக்கிறாள். வைாடுப்பைளின் வையில் சித்திைம் ைவையப்பட்ே சங்கு
ைவையல் சைசைக்கிறது. அைர்ைள் தண்ணீவை ைாங்கிக் குடித்துவிட்டு மீண்டும்
தாயக்ைட்வேைவை உருட்டுகிறார்ைள். அைர்ைளின் உள்ைங்வையில் இருந்து
உருளும் தாயக்ைட்வேைள் தந்தத்தால் வசய்யப்பட்டிருக்கின்றை.
சுமார் 2,500 ைருேங்ைளுக்கு முன்ைர் மதுவையில் அைங்டைறியது இது

என்றால், நம்புவீர்ைைா? ஆைால், இந்தப் வபாருட்ைள் அத்தவையும்
மதுவையில் இப்டபாது நேக்கும் அைழாய்வில் கிவேத்திருக்கின்றை. ஒரு சங்ை
ைாலக் குடியிருப்புக்குள் நம் ைற்பவைக்கு எட்ோத ஒரு ைாழ்வை 2,500
ஆண்டுைளுக்கு முன்டப ைாழ்ந்திருக்கிறார்ைள் மதுவை மாந்தர்ைள். இங்கு
ைண்வேடுக்ைப்பட்ே வபாருட்ைள் ஏற்படுத்தும் ஆச்சர்யத்வதவிே, கூடுதல்
ஆச்சர்யத்வத ஏற்படுத்தும் வசய்தி ஒன்று உண்டு. அதுதான் அைழாய்வு
நேக்கும் இேம்.
வதன்ைந்டதாப்புக்குள் நேக்கும் அைழாய்ைாை இந்த இேம் இருந்தால்,

நமது வியப்பு ஒரு ைட்டுக்குள் அேங்கும். ஆைால், நமது வியப்பு ைட்டுக்குள்
அேங்ைாதபடி டமவலழக் ைாைணம், பாண்டியர்ைளின் பவழய தவலநைர் எைச்
வசால்லப்படும் மணலூரின் ைண்மாய்க்ைவை டமட்டில்தான் இந்தத்
வதன்ைந்டதாப்பு அவமந்திருக்கிறது என்பது.
ைாலத்தின் ைைங்ைைால் இறுைப் பூட்ேப்பட்ே மதுவை என்ற ஓர் ஆதி

ைைசியத்தின் ைதவை, வதன்ைந்டதாப்பின் ைாற்று வமள்ை அவசத்துப்
பார்க்கிறது.
நாமும் அந்தக் ைாற்றின் ைழி பயணிப்டபாம்!
மதுவை என்றாடல சைால்ைளுக்குப் பஞ்சம் இருக்ைாது. அதுவும்

இன்று... டநற்று அல்ல, 2,000 ஆண்டுைளுக்கு முன்பு, ஒருைன் உலைம்
முழுைதும் இருக்கும் நைைங்ைவைப் பார்த்து ஒரு சைால்விட்ோன்.
'ஒரு துலாக்டைாவைக் வைாண்டுைாருங்ைள். அதன் ஒரு தட்டில், இந்த
உலைத்தில் இருக்கும் அவைத்து நைைங்ைவையும் வையுங்ைள். இன்வைாரு
தட்டில், மதுவைவய மட்டும் வையுங்ைள். வபருவமயும் சிறப்பும் ைாைணமாை
மதுவை இருக்கும் தட்டே ைைம் தாங்ைாமல் கீழ் இறங்கும்’ என்றான்.
'என்ை இது... உலை நைைங்ைவை எல்லாம் டசர்த்தாலும் மதுவையின்

புைழுக்கு ஈடு ஆைாதா?!’ எைக் டைாபம்வைாள்ைத் டதவை இல்வல. மதுவை
என்பது, ஈடு-இவணயற்ற ஒரு நைைம் என்பதற்ைாை அறிவிப்வப,
ைம்பீைத்டதாடு அைன் வைளியிட்டிருக்கிறான். இந்த நைைத்வத அைன்
எவ்ைைவு டநசித்திருந்தால், இப்படி ஓர் அறிவிப்வப வைளியிட்டிருப்பான் எை
டயாசித்துப்பாருங்ைள். இந்த அறிவிப்வபத் தாங்கிய ைவிவதவய, இத்தவை
ஆயிைம் ைருேங்ைைாை, தமிழ்ச் சமூைம் பாதுைாத்து ைருகிறது என்றால்,
இந்தச் சமூைத்துக்கு மதுவையின் மீது இருக்கும் மதிப்வப எண்ணிப்பாருங்ைள்.
பரிபாேலில் ஆறாைதாை இேம்வபற்றுள்ை இந்தப் பாேல், மதுவைவயப்

பற்றிய ைவிவத அல்ல; ைைவு. இவ்ைைவு வபரிய ைைவை உருைாக்கி, அவதக்
ைாத்துைரும் திறன் மதுவைக்கு உண்டு. ஏவைன்றால், மதுவை என்பது ஒரு
நைைத்தின் வபயர் மட்டும் அல்ல; தமிழ் வமாழியின், தமிழ்ப் பண்பாட்டின்,
தமிழ் இலக்கியத்தின் முைம். அது நிலத்வதக் குறிக்கும் வசால்லாை மட்டும்
அல்லாமல், தமிழர்ைளின் நிவைவைக் குறிக்கும் வசால்லாைவும் இருக்கிறது.
உலகின் மிை மூத்த அைச குலங்ைளில் ஒன்று பாண்டிய அைச குலம்.

தமிழ்நாட்வே சங்ை ைாலம் வதாட்டே டசை, டசாழ, பாண்டியர் எனும்
மூடைந்தர்ைள் ஆை, மூைரில் மூத்டதாைாை, பவழடயாைாைப் பாண்டியடை
இருந்தான். இதன் ைாைணமாைடை மற்ற இருைரும் பாண்டியர்ைள் மீது
வபாறாவமவைாள்ைவும் பவை ைைர்க்ைவும் வசய்தைர். பாண்டியர்ைளின்
தவலநைைாை மதுவை இருக்ை, பாண்டிய மன்ைனுக்கு உரியது டைப்பம் பூ
மாவல எை ஈைாயிைம் ஆண்டுைளுக்கு முற்பட்ே சங்ை இலக்கியங்ைள்
வசால்கின்றை. இன்றைவும் மதுவையின் அைசி மீைாட்சிக்கு, திருநாளில்
டைப்பம் பூ மாவலதான் சூேப்படுகிறது. ைாலத்தின் மிை நீண்ே ஓட்ேத்தில்,
தைது அவேயாைங்ைவையும் மைபுைவையும் உதிர்த்துவிோமல் மதுவை
ைாத்துைருகிறது.
ஆன்மிை மைபில், மீைாட்சிதான் மதுவையின் அைசி என்பது

எல்டலாருக்கும் வதரியும்; ஆைால், மீைாட்சியின் ைணைன் வசாக்ைநாதன்
மதுவையின் அைசன் அல்ல; மீைாட்சியின் ைணைன் மட்டுடம என்பது
பலருக்குத் வதரியாது. இந்த வியப்பூட்டும் வசய்திக்குப் பின்ைால் இருக்கும்
உண்வம என்ைவைன்றால், உலவைங்கும் ஆதி சமூைத்தின் தவலவம
வபண்ைளிேம்தான் இருந்தது. பின்ைர்தான் ஆணிேம் ைந்தது. அந்த ஆதி
ைாலம்வதாட்டு இந்த நைர் தைது ஞாபை எச்சங்ைவை இழக்ைாமல் இன்றுைவை
ைாத்துைருகிறது.
இவ்ைைவு நீண்ே ைாலபைப்பில் இந்த நைவைப் பற்றி எவ்ைைடைா
இலக்கியங்ைள் வதாேர்ந்து டபசிைருகின்றை. விந்தியமவலக்கு வதற்டை
புைழ்வபற்ற நைைாை மதுவை இருந்தவதப் பற்றி ைால்மீகி ைர்ணிக்கிறார்.
திவைௌபதியின் சுயம்ைைத்தில் பாண்டிய அைசன் ைலந்துவைாண்ேதாை வியாசன்
எழுதுகிறார். ைாத்ஸாயைரும், வைௌடில்யரும், ைாளிதாசனும் இந்த நைவை
வியந்து பாடுகின்றைர். ைேல் ைேந்த டதசங்ைளில் இருந்து பயணிைள்,
ைாலம்டதாறும் இந்த நைருக்குள் ைந்தைண்ணடம இருந்துள்ைைர்.
சங்ை இலக்கியங்ைளில் பாேல் எழுதிய பலரும், இந்த நைவைச்

சார்ந்தைர்ைடை. இவத அதன் டைாட்வேச்சுைர்ைவை, ைாைல் வீைர்ைளின்
வைைளில் ஒளிரும் ஆயுதங்ைவை, நாள் அங்ைாடிைளில் நேக்கும் ைணிைத்வத,
நைைத்தின் மீது ைவியும் இைவை, வைவையின் படித்துவறயில் சலசலக்கும் நீர்
ஓவசவய... எை ஒன்றுவிோமல் நவீைக் ைருவிவைாண்டு வசய்யப்படும்
ஒளிப்பதிவுடபால பரிபாேலும் மதுவைக் ைாஞ்சியும் பதிவுவசய்துள்ைை. இதன்
பிைமாண்ேத்வத, சிலப்பதிைாைம் விரித்துக்ைாட்டியுள்ைது.
டதைாைம் பாடிய மூைரும், ஆழ்ைார்ைள் பலரும் இந்த நைவைப்
பாடியுள்ைைர். 'திருவிவையாேற்புைாணம்’ இந்த நைவை உச்சியில் ஏற்றிக்
வைாண்ோடுகிறது. அது இந்த நைைத்தின் மண்வண சிைன் சுமந்தான் எைக்
கூறுகிறது. இந்த நாடு முழுைதும் வசை மதம் இருந்தாலும், வசை மதத்தின்
மூலக்ைேவுைாை சிைன், மதுவையின் மண்வணச் சுமந்தான் எை, வசை
இலக்கியங்ைடை வபருவமவைாள்கின்றை.
மதுவையின் வபருவமக்கும் பாைம்பர்யத்துக்கும் இலக்கிய
ஆதாைங்ைவைப்டபாலடை எண்ணிலேங்ைாத ைைலாறுைளும் மற்றும்
வதால்லியல் ஆதாைங்ைளும் உள்ைை. இந்தியாவில் இதுைவை ைண்ேறியபட்ே
ைல்வைட்டுைளில் ைாலத்தால் மிைப் பழவமயாை ைல்வைட்டுைள் அதிைம்
கிவேத்திருப்பது மதுவை மற்றும் அவதச் சுற்றி உள்ை பிைாந்தியங்ைளில்
இருந்துதான். சமீபத்தில் ைண்டுபிடிக்ைப்பட்ே புள்ளிமான் டைாம்வப நடுைல்
தமிழி எழுத்துக்ைள் அடசாைர் ைாலத்துக்கும் முன்பாைது எை அறிஞர்ைள்
ைருதுகின்றைர்.
அதாைது இந்தியாவிடலடய எழுத்தும், எழுத்து சார்ந்த

அவேயாைங்ைவையும் மிை அதிை அைவில் வைாண்டுள்ை நைைம் மதுவை.
இங்குதான் சமணப் பள்ளியும் வபௌத்தப் பள்ளியும் டைதப் பள்ளியும்
இருந்தை எை இலக்கியங்ைள் வசால்கின்றை. பள்ளிைள் நிவறந்து இருந்த
இந்த நைரில்தான் பல சங்ைங்ைள் நேத்தப்பட்ேை. அந்த இலக்கியச்
சங்ைத்திைைால் வதாகுக்ைப்பட்டு, ஏற்றுக்வைாள்ைப்பட்ே பாேல்
வதாகுப்புைள்தான் இன்று உலகின் மிைப் பழவமயாை பாேல்ைள் எைக்
ைருதப்படும் நமது சங்ை இலக்கியங்ைள்.
சிலப்பதிைாைத்தில் ஒரு ைாட்சி ைருகிறது. மதுவையின் வதருக்ைவை

வியந்து பார்த்தபடி டைாைலன் நேந்து வசன்றுவைாண்டிருப்பான். அப்டபாது
எதிரில் ைரும் வபண் ஒருத்தி, வையில் ைேவமாழியில்
எழுதப்பட்ே ஓர் ஏடு வைத்திருப்பாள். அதில் உள்ை
ைாசைத்வதக் ைாட்டி டைாைலனிேம் விைக்ைம் டைட்ை, டைடிக்வை பார்த்தபடி
வசன்றுவைாண்டிருந்த டைாைலன், சற்டற நின்று அைளுக்கு விைக்ைம்
வசால்லிவிட்டுச் வசல்கிறான். இது வீதியில் நேந்துடபாகிற ஒரு வபண்ணின்
ைல்வி அறிவுக்குச் சான்று மட்டும் அல்ல, ஒரு நைைத்தின் எழுத்தறிவுக்கும்
சான்று.
மதுவையின் சிறப்புைளில் முக்கியமாைது இந்த நைரின் வதருக்ைள்.

இங்கு எந்தத் வதருவுக்குள் நீங்ைள் டபாைாலும் அந்தத் வதரு சுமார்
ஈைாயிைம் ஆண்டுைள் நீைம்வைாண்ே வதருைாைத்தான் இருக்கும். உங்ைைால்
ைாலத்வதக் ைேந்து பார்க்ை முடியும் என்றால், அடத வதருவில் உங்ைவைக்
ைேந்து, பதற்றத்டதாடு ஓடிக்வைாண்டிருப்பைன்தான் பாண்டிய
வநடுஞ்வசழியவைப் பார்க்ைப் டபாய்க் வைாண்டிருக்கும் வபாற்வைால்லன்
என்பவத உணர்வீர்ைள். அந்தத் வதருமுக்கில், எந்தவிதப் பதற்றமும் இன்றி
உட்ைார்ந்து இட்லி அவித்துக் வைாண்டிருப்பைள்தான், வைைாக்கியம் ஏறிய
ைந்தியக்கிழவி என்பவதயும் அறிவீர்ைள்.
மதுவை என்பது, ஒரு ைவையில் மாயநைைமும் கூே. 'இன்று நாம்

பார்க்கும் மதுவைதான் டநற்வறய இலக்கியங்ைளில் வசால்லப்பட்ே
மதுவையா?’ எைக் டைட்ோல், சட்வேை 'ஆம்’ எைப் பதில் வசால்லிவிே
முடியாது. 'மதுவை’ என்பது இன்வறய மாநைைாட்சியால் குறிக்ைப்பட்ே
இேத்தின் வபயர் அல்ல. அது ஒரு ைைசிய நிலத்தின் வபயர் எை ைாதிடுைதற்கு
நிவறய ஆதாைங்ைள் இருக்கின்றை. இவறயைார் அைப்வபாருள் உவை எனும்
நூல், முதல் தமிழ்ச்சங்ைம் இருந்த மதுவையும் ைபாேபுைமும் ைேல்
வைாண்டுடபாை, மூன்றாைதாை இப்டபாது இருக்கும் மதுவை உருைாைதாைக்
கூறுகிறது. ைண்ணகி எரித்த மதுவைவயப் பற்றி சிலப்பதிைாைம் டபசுகிறது.
திருவிவையாேற்புைாணடமா, வைவையின் ஓைத்தில் இருந்த ைேம்பைைத்தில்
இைவில் தங்கிய ைணிைன், தான் ைண்ே அதிசயக் ைாட்சிவய பக்ைத்தில் உள்ை
மணலூவைத் தவலவமயிேமாைக்வைாண்டு ஆட்சிவசய்த குலடசைைப்
பாண்டியனிேம் வசால்ல, அைன் ைந்து பார்த்து, அந்தக் ைேம்பைைத்வத
அழித்து இப்டபாது உள்ை மதுவைவய நிர்மாணித்தான் எைச் வசால்கிறது.
வபரும்பற்ற புலியூர் நம்பி என்பைர் எழுதிய திருவிவையாேற்புைாணத்வதப்
பதிப்பித்த தமிழ்த் தாத்தா உ.டை.சா அைர்ைள், பாேலின் அடிக்குறிப்பில்
பாண்டியர்ைளின் பவழய ைாஜதானி (தவலநைர்) மணலூர் எைக்
குறிப்பிடுகிறார்.
இந்த இலக்கிய ஆதாைங்ைவைத் தவிை, மக்ைள் மத்தியில் மதுவைவயச்

சுற்றி உள்ை இேங்ைைாை அைனியாபுைம், பாண்டி டைாயில் பகுதிைளில்
பவழய மதுவை இருந்ததாை ைாய்வமாழிக்
ைவதைள் உள்ைை. ைவதைவை எல்லாம் ைைலாறுைைாை அப்படிடய

ஏற்றுக்வைாள்ை முடியாது. ஆைால், எந்த ஒரு ைவதயும் சின்ைஞ்சிறு
அைவிடலனும் ஓர் உண்வமயில் இருந்துதான் வதாேங்குகிறது என்பதும்
உண்வமதாடை!
இந்த ைைலாற்று, சரித்திைக் ைவதைள் எல்லாம் இப்படி இருக்ை,

இப்டபாது மதுவைவயப் பற்றி புதிய ைவத ஒன்று வதாேங்குகிறது. மத்திய
வதால்வபாருள் ஆய்வுத் துவற, மதுவையில் இருந்து வதன்கிழக்ைாை சுமார் 12
கிடலாமீட்ேர் தள்ளி பள்ளிச்சந்வதத் திேல் என்ற இேத்தில் இருக்கும்
வதன்ைந்டதாப்புக்குள், ைேந்த ஐந்து மாதங்ைைாை அைழ்ைாைாய்ச்சிவய
நேத்திைருகிறது. மிை விரிைாை நேத்தப்படும் இந்த ஆய்வில், இதுைவை
ைண்டுபிடிக்ைப்பட்டுள்ை வபாருட்ைளும் அவமப்புைளும் நம்வம வியப்பில்
ஆழ்த்துகின்றை.
சுமார் 2,200-ம் ஆண்டில் இருந்து 2,500 ஆண்டுைளுக்கு முன்பு

மனிதர்ைள் குடியிருந்த குடியிருப்புப் பகுதியாை இது இருக்கிறது. ைரிவச,
ைரிவசயாை வீடுைள், மிை அைலமாை வசங்ைற்ைள், தவைத்தைமாை, ைைமாை
தட்டோடுைள், டமற்கூவைக்கு ஆணி அவறயப்பட்ே வசம்மண் ஓடுைள்,
வீடுைவை ஒட்டி வபரும் அைலத்தில் நீண்ே சுைர்ைள், தண்ணீர் ைழிந்டதாே
ைடிைால்ைள், ைட்ேைடிை உவையிேப்பட்ே கிணறு... எை நிலத்துக்குள் ஒரு
நைைடம துயில்வைாண்டிருக்கிறது. அவதத் துயில் எழுப்பும் முயற்சியில்
வதால்வபாருள் ஆய்வுத் துவற ஈடுபட்டிருக்கிறது. நீருக்குள் மூழ்கும்
நைைங்ைவை, ஹாலிவுட் பேங்ைளின் கிைாஃபிக்ஸ் ைாட்சிைளில் பார்க்ைலாம்.
ஆைால், மண்ணுக்குள் இருந்து டமடல எழும் நைைங்ைவை தமிழ்நாடு
டபான்ற மனித நாைரிைத்தின் பாைம்பர்யத் வதாட்டில்ைளில்தான் பார்க்ை
முடியும். வபரும்பாலாை ஐடைாப்பிய நாடுைைால் ஒருடபாதும் வைக்வைாள்ை
முடியாத இப்படியாை வபருவமைவை, நம் நாட்டு கிைாம ஊைாட்சிைள்
தன்ைைத்டத வைாண்டுள்ைை.
தமிழ்நாட்டில் இதுைவை நேந்துள்ை அைழாய்வுைளில் முழுவமயாை

குடியிருப்புப் பகுதி கிவேத்திருப்பது இதுதான் முதல்முவற என்கிறார்ைள்
வதால்லியலாைர்ைள். இங்கு கிவேத்திருக்கும் வபாருட்ைளின் பட்டியல் மிை
நீைமாைது. மற்றும் நம்ப முடியாத வியப்வப ஏற்படுத்தக்கூடியது.
இப்டபாது வசால்லுங்ைள்... பரிபாேலில் புலைன் எழுதியது வைறும்

ைாய்ச்சைோல் அல்ல, ைாழ்வின் வசருக்கில் இருந்து டமவலழுந்த சைால்
என்பது உண்வம அல்லைா?!
- ைைசியம் விரியும்...
மனித குலத்தின் நாைரிைங்ைள் எல்லாம் நதிக்ைவையின் ஈைமணலில்தான்

வதாேங்கிை. ைருேம் முழுைதும் தண்ணீர் ஓடும் ஜீைநதிக் ைவையில்தான் வபரு
நைைங்ைளும் நாைரிைமும் தவழத்டதாங்கும் என்பது இல்வல. ஜீைநதி அல்லாத
ைைளும் நதிக்ைவையிலும் மனித நாைரிைம் தவழத்டதாங்கும் என்பதற்ைாை
சான்றுதான் வைவை. தமிழ் நாைரிைத்தின் வதாட்டிலாை வைவைடய
இருந்துள்ைது. ைருேத்தில் நான்கு மாதங்ைடை நீர் ஓடும் வைவையின்
ைவையில், பல்லாயிைம் ஆண்டுைைாை மக்ைள் கூட்ேம் வசழித்டதாங்கி
ைைர்ந்துள்ைது.
மத்திய வதால்வபாருள் ஆய்வுத்துவறயின் அைழாய்வுப் பிரிவு, வைவை

நதிக்ைவை நாைரிைத்வதப் பற்றி முழுவமயாை ைைஆய்வை நேத்த
முடிவுவசய்தது. அமர்நாத் ைாமகிருஷ்ணன் தவலவமயிலாை குழு, 2013
மற்றும் 2014-ம் ஆண்டுைளில் வைவையின் வதாேக்ை இேமாை
வைள்ளிமவலயில் இருந்து, அது ைங்ைக் ைேலில் ைலக்கும் அழைன் குைம்-
ஆத்தங்ைவை ைவை, ஆற்றின் இருபுறமும் ஐந்து கிடலாமீட்ேர் தூைத்துக்குள்
இருக்கும் எல்லா கிைாமங்ைளிலும் வதால்லியல் ைை ஆய்வை நேத்தியது.
சுமார் 350 கிைாமங்ைளில் ைை ஆய்வை நேத்திய இந்தக் குழு, 293

கிைாமங்ைளில் ஏடதனும் ஒருைவையில் வதால்லியல் எச்சங்ைள் இருப்பவதக்
ைண்ேறிந்துள்ைது. அதாைது 80 சதவிகிதக் கிைாமங்ைள், ைைமாை ைைலாற்று
ஆதாைங்ைவைக் வைாண்டுள்ைை. இந்தப் புள்ளிவிைைங்ைடை மிைச் சிறந்த
ஒரு ைண்டுபிடிப்புதான். 256 கிடலா மீட்ேர் நீைம் வைாண்ே ஒரு நதியில்,
சுமார் ஒரு கிடலா மீட்ேருக்கு ஒரு கிைாமம் ைாலத்தின் மங்ைாத சுைடுைவை,
தைது டதாளில் சுமந்தபடி நிற்கிறது. வைவை ைறண்ே நதி அல்ல... ைைலாற்று
நதி எைபவத நிரூபிக்கும் புள்ளிவிைைங்ைடை இவை.
எத்தவைடயா ைண்டுபிடிப்புைளுக்குத் தகுதியாை ைைசியங்ைவை

மவறத்துவைத்திருக்கும் மந்திைக்கிண்ணங்ைைாை வைவைக் ைவைக் கிைாமங்ைள்
இருக்கின்றை. அந்த மந்திைக் கிண்ணங்ைவைத் திறந்துபார்க்கும் சக்தியும்
சாமர்த்தியமும்தான் இன்வறய டதவை.
அமர்நாத் ைாமகிருஷ்ணன் குழு ைை ஆய்வைத் வதாேங்குைதற்கு
முன்ைர், ைேந்த 30-40 ஆண்டுைளில் வதால்லியல் துவற,
பல்ைவலக்ைழைங்ைள் மற்றும் தனிநபர்ைள் அவ்ைப்டபாது நேத்திய ஆய்வில்,
பல முக்கியக் ைண்டுபிடிப்புைள் நிைழ்த்தப்பட்டுள்ைை. அைற்றில்
சிலைற்வறயாைது நிவைவூட்டுைது அைசியம்.
மணலூர் ைண்மாய்க்ைவையின் ைவதவய அறிந்துவைாள்ளும் முன்ைர்,

டதனூர் ைருடைலமைத்தடியின் ைவதவய அறிந்துவைாள்டைாம்.
மதுவைக்கு மிை அருகில் வைவை ஆற்றங்ைவையில் அவமந்திருக்கும்

கிைாமம், டதனூர். முதலாம் இைாஜைாஜ டசாழன் ைல்வைட்டும், சோைர்மன்
சுந்தைபாண்டியன் ைாலத்து ைல்வைட்டும்
சங்ை இலக்கியமும் இந்த ஊரின் சிறப்வபப் பதிவு வசய்கின்றை எை

இலக்கிய, வதால்லியல் அறிஞர்ைள் கூறுகின்றைர். ஆைால், அறிஞர்ைள்
யாரும் ஆய்வுநேத்தாமல், தாைாைடை வைளிைந்த சுயம்புைாை ைண்டுபிடிப்பு
ஒன்று உண்டு.
டதனூரில் 2013-ம் ஆண்டு ஆைஸ்ட் மாதத்தில் வபய்த ஒரு
ைைமவழயில், ைருடைலமைம் ஒன்று டைடைாடு சாய்ந்தது. மைத்தின் தூருக்கு
அடியில் இருந்து ஒரு மண்முட்டி டமவலழுந்துைை, அதவை எடுத்து சிறுைர்ைள்
விவையாேத் வதாேங்கிைார்ைள். உள்டை விைல் அைவு ைைம் வைாண்ே
ைட்டிைள் இருப்பது வதரிந்ததும் விஷயம் பைவியது. அவை அத்தவையும்
தங்ைக்ைட்டிைள். சுமார் முக்ைால் கிடலா எவேயுள்ை தங்ைக்ைட்டிைள்.
புவதயல், அதிைாரிைளிேம் ஒப்பவேக்ைப்பட்ேது. அைசு அதிைாரி முதல்,

வபாதுமக்ைள் ைவை எல்டலாரும் வபரும் புவதயல் எை அந்தத் தங்ைக்
ைட்டிவய நிவைத்தைர். ஆைால் விவலமதிப்பில்லா புவதயல் அந்தத் தங்ைக்
ைட்டியில் வபாறிக்ைப்பட்டிருந்த எழுத்துக்ைள்தான்.
ஏழு தங்ைக்ைட்டிைளிலும் தமிழ் பிைாமியில் எழுத்துக்ைள்

வபாறிக்ைப்பட்டிருந்தை. ஏழிழும் ஒரு வபண்ணின் வபயடை
இேம்வபற்றிருந்தது. அந்தப் வபயர் 'டைாவத’. அந்த எழுத்துக்ைள் எழுதப்பட்ே
விதத்வத வைத்து, இது கி.மு முதல் நூற்றாண்வேச் டசர்ந்தது எைத்
வதால்வபாருள்துவற மதிப்பிட்டுள்ைது.
இதில் அதிசயம் என்ை வதரியுமா? எழுத்துக்ைள் வபாறிக்ைப்பட்ே

தங்ைக்ைட்டி, இந்தியாவில் முதன்முதலில் இங்குதான் கிவேத்துள்ைது.
2,100 ஆண்டுைளுக்கு முன் தங்ைத்தால் வசய்யப்பட்ே

வதய்ைச்சிவலைள்கூே இதுைவை கிவேக்ைவில்வல. எந்தத் வதய்ைத்தின்
வபயரும் தங்ைத்தில் எழுதி, இதுைவை ைண்டுபிடிக்ைப்பேவில்வல.
உருை ைழிபாடு வதாேங்ைாத ைாலம் அது. எைடை சிவலைளுக்டைா,

அல்லது அதுசார்ந்த வபயர்ைளுக்டைா ைாய்ப்பு இல்வல. ஆைால், அன்பும்
ைாதலும் அப்படி அல்ல. மனிதனின் ஆதி அணுத் துைளில் இருந்து
வதாேங்கியது. ைாலமானிைைால் அைவிட்டுவிே முடியாத உணர்வுைளின்
பரிணாமம். அவதப் டபாய் தனியாைக் ைண்டுபிடிக்ைத் டதவை இல்வல,
ஏவைன்றால், நாடம அதன் ைண்டுபிடிப்புதான். அதைால்தான் வதய்ைத்தின்
வபயடைா, அல்லது மன்ைனின் வபயடைாகூே தங்ைத்தில் எழுதப்போத
ைாலத்தில், ஆன்மிைமும் அதிைாைமும் எட்ே முடியாத எல்வலவய, அன்பிைால்
டதாய்ந்த மனிதச் வசயலால் எட்டித்வதாே முடிந்துள்ைது, ஒரு மனுஷிக்கு
அைவை டநசித்த மற்வறாருைைால் தைப்பட்ே, அல்லது அைைது வபயவை
அைடை விரும்பி எழுதிவைத்துக்வைாண்ே ஒரு வசயலாைக்கூே இது
இருக்ைலாம். ஆைால், இந்த எழுத்துக்குப் பின்ைால் இருந்த டநசம்,
இத்தவை ஆயிைம் ைருேங்ைளுக்குப் பின்பும் நம் இதயத்வத ஏடதா
வசய்கிறது.
தமிழைத்தின் முதல் தங்ைமைள் மட்டும் அல்ல, இந்தியாவின் முதல்

தங்ைமைளும் டைாவததான். மண்ணுக்குள் இருந்து சுயமாை
உதித்வதழுந்தைர்ைவைப் பற்றி புைாணங்ைளில் படித்திருக்கிடறாம். இதுவும்
ஒரு சுயமாை உதித்வதழுதல் தான்; ஒரு ைவையில் உயிர்த்வதழுதலும்கூே.
எழுந்தைள் எழுப்பும் டைள்விைளும் எண்ணற்றவை.
2,100 ஆண்டுைளுக்கு முன்பு தங்ைத்வதக் ைண்ேறிய பயன்படுத்திய

வதாழில்நுட்பம் என்ை? அவத அணிைலைாை மாற்ற என்வைன்ை ைடிைத்வதக்
வையாண்ோர்ைள். ைவலநுட்பமும் ைசைாதமும் ைலந்து உருக்வைாள்ளும்
பவேப்பின் ைைசியத்வத எவ்ைாறு ைண்ேறிந்தார்ைள்? எழுத்வத எங்கும்
நிவறந்த ஒன்றாை எப்படி மாற்றிைர்? டைள்விைள் வதாேர்ந்துவைாண்டே
இருக்கின்றை.
பாதுைாப்பு ைசதிைள் வபரிதாை இல்லாத ைாலம் அது. அந்தக் ைாலத்தில்
வைளியூரில் இருந்து நைைத்துக்குள் ைருகிறைர்ைளுக்கு, தங்ைளின் வசல்ைத்வத
நைருக்கு வைளிடய அவேயாைத்துேன் புவதத்துவைத்துவிட்டு உள்டை ைரும்
பழக்ைம் இருந்துள்ைது. அத்தவைய பழக்ைப்படி இந்தப் புவதயல்
வைக்ைப்பட்டிருக்ைலாம். அப்படிவயன்றால், நைைத்வதவிட்டு வைளிடய
கிைாமங்ைளிடலா அல்லது சிறுநைைங்ைளிடலா இருந்தைர்ைளிேடம, இவ்ைைவு
தங்ைம் புழங்குகிற அைவுக்கு வபாருைாதாைச் வசழிப்பு இருந்துள்ைது
என்பவத அறிய முடிகிறது. கிைாமப்புறத்திடல இவ்ைைவு ைைவம
இருந்திருக்கும்டபாது, தவலநைைமாை மதுவையின் ைைவம எப்படி
இருந்திருக்கும்?
முதலில் ஞாபைம் ைருைது அழைர்டைாயில் ைல்வைட்டு. அங்டை கி.மு

மூன்றாம் நூற்றாண்டில் சமணப் பள்ளி அவமக்ை, மதுவைவயச் டசர்ந்த
வபாற்வைால்லன் ஆதன், தாைம் அளித்துள்ைான் எைச் வசய்தி உள்ைது. இது
மதுவை வபாற்வைால்லர்ைளின் உயர்வைக் ைாட்டுகிறது. சிலப்பதிைாைத்தின்
ைவேசிப் பகுதியில் 1,000 வபாற்வைால்லர்ைளின் தவலைவைக் வைாய்து,
ைண்ணகிவயச் சாந்தப்படுத்திைான் பாண்டிய டைந்தன் எைச்
வசால்லப்படுகிறது. இது ஒரு பவேப்பாளியின் ைற்பவையாை இருக்ைலாம்.
ஆைால், வபரும் எண்ணிக்வையில் வபாற்வைால்லர்ைள் இங்கு
ைாழ்ந்திருக்கிறார்ைள் என்பதன் சாட்சி இது.
ஒருமுவற டபைாசிரியர் ஆ.சிைசுப்பிைமணியனியத்திேம்

டபசிக்வைாண்டிருக்கும்டபாது, தூத்துக்குடி கிறிசி மஹாலட்சுமி ைல்லூரி
மாணைர்ைள் நேத்திய ைை ஆய்வில், முக்ைாணி என்ற கிைாமத்தில் இருக்கும்
வபாற்வைால்லர்ைள் தங்ைளின் குலக்ைவதவயச் வசால்லும்டபாது, 'மதுவையில்
வபரும் எண்ணிக்வையில் வபாற்வைால்லர்ைள் வைாவலவசய்யப் பட்ேடபாது
நாங்ைள் உயிர் தப்பி இங்குைந்து டசர்ந்தைர்ைள்’ எைக் கூறியதாைக்
குறிப்பிட்ேது நிவைவுக்கு ைருகிறது.
இவ்ைைவு வபரும் எண்ணிக்வையில் வபாற்வைால்லர்ைள் ைாழ்ைதற்ைாை

டதவை இருந்த நைைமாை மதுவை இருந்துள்ைது. அப்படிவயன்றால்,
அவ்ைைவு டைவலப்பாடுைள் வசய்யத் டதவையாை வபாற்குவியல்
இருந்துள்ைது என்பவத, யூகிப்பது ைடிைம் அல்ல.
ஒரு ைல்வைட்டு ஆதாைம், ஓர் இலக்கிய ஆதாைம், ஒரு ைாய்வமாழி

ைைலாற்று ஆதாைம்... எை ஒவ்வைான்றாைச் டசர்த்துக்வைாண்டிருந்தால், வை
நிவறயத் தங்ைக்ைட்டிைடைாடு நம் முன்ைால் ைந்து நிற்கிறாள் டைாவத.
அைளின் வைைளில் இருக்கும் மண் ைலயத்திடலடய இவ்ைைவு தங்ைம்
என்றால், மாமதுவைக்குள் எவ்ைைடைா?
சங்ை இலக்கிய அைநானூற்றுப் பாேல் ஒன்றில் வபாருள் டதடி ைே திவச
வசன்ற தவலைன் ைைத்தாமதமாைதால் டைாபமாை தவலவி, 'பாேலிபுைத்தில்
எடுத்து டசாவண நதிக்ைவையில் நந்த ைம்சத்திைர் புவதத்துவைத்த புவதயல்
நம்வமவிே அதிை வசல்ைத்வதக்வைாண்ேது எை நிவைத்துத்
டதடிக்வைாண்டிருக்கிறாடைா?’ எைக் டைட்கிறாள். பல்லாயிைம் ஆண்டுைளுக்கு
முன்பு, டசாவண நதிக்ைவை நந்த ைம்சத்திைரின் புவதயலுக்கு இலக்கியம்
சான்று கூறுகிறது. வைவை நதிக்ைவை டைாவத ைம்சத்தின் புவதயலுக்கு நாடம
சான்றாை இருக்கிடறாம்.
சாம்ைாஜ்ஜியங்ைவை ஆண்ே டபைைசர்ைளின் வபயர்ைள்கூே ைல்

எழுத்துக்குள் பதுங்கியிருக்கும் நிவலயில், சாமானியப் வபண்ணின் வபயர்
ஒன்று, வபான் எழுத்துைைால் வபாறிக்ைப்பட்டு இன்றும் மின்னுகிறது. அந்த
மின்னும் ஒளியின் ைழியாை சிரித்துக்வைாண்டே டைாவத வசால்லும் வசய்தி
இதுதான். வைவை நதிக்ைவை சங்ைத் தமிவழ மட்டும் ைைர்க்ைவில்வல, தங்ைத்
தமிவழயும் அதுதான் ைைர்த்தது!
ஒரு மக்ைள் கூட்ேத்தின் பண்பாட்வே இலக்கியம், ைைலாறு, வதால்லியல்,

மானுேவியல் ஆகிய துவறைளின் ஆய்வுைளுக்கு இவேயிலாை ஊோட்ேத்தின்
மூலமாைத்தான் புரிந்துவைாள்ை முடியும். பல்லாயிைம் ஆண்டுைளுக்கு
முன்ைால் ஓர் இேத்தில் மனிதன் ைாழ்ந்தான் என்பதற்ைாை தேயங்ைள்
கிவேப்படத அரிது. அங்கு அைன் எப்படி ைாழ்ந்தான் என்பவத
யூகிப்பதற்ைாை சான்றுைள் கிவேப்பது அவதவிே அரிது.
எந்தத் தேயத்வதக்வைாண்டு, எப்படி அைற்வறக் ைண்ேறிைது
என்பதற்கு, நமக்கு இருக்கும் ைழிமுவறைள் மிைச் வசாற்பமாைவை.
ஏவைன்றால், இந்தச் சைால்ைவை நம் முன் உருைாக்கி வைத்திருப்பது ைாலம்.
ைாலத்தின் சிறு துைளின் மீது நின்றுவைாண்டு, அவதக் ைணிக்கும் முயற்சி
இது.
ஒரு நாைரிைத்வத மண்ணுக்குள் புவதயுண்டு இருக்கும் ைட்ேேங்ைளின்

ைழிடய அனுமானிப்பது ஒருைழி என்றால், மனித மைங்ைளின் ஆழத்தில்
பதிந்துள்ை அறச் சிந்தவைைளின் ைழிடய அைவிடுைது இன்வைாரு ைழி.
வதால்லியலும் இலக்கியமும் மிஞ்சியிருக்கும் ைவல ைடிைங்ைளும்தான் ைேந்த
ைாலத்துக்குள் வசல்லும் ைாசல். வைவ்டைறு ைடிைங்ைவைக்வைாண்ே இந்த
ைாசல்ைளின் ைழிடய நுவழந்து வைவைக் ைவை ைந்தவேடைாம்.
டதனூரில் ைருடைலமைத்வதப் வபயர்த்வதடுத்த மவழக்ைாலம் டபால,

அதற்குச் சில ஆண்டுைளுக்கு முன்பாை ஒரு மவழக்ைாலத்தில் நிைழ்ந்த
சம்பைம் இது. மதுவைக்கு மிை அருகில் உள்ை கிைாமம் ைேச்சடைந்தல். இங்கு
விைசாயிைவை அவமப்பாைத் திைட்டும் ஒரு முயற்சிக்ைாை நான்
வசன்றிருந்டதன். அந்த ஊவைச் டசர்ந்த விைசாயச் சங்ைத்திைர் உேன்
இருந்தைர். அந்தச் சின்ைஞ்சிறிய கிைாமத்தின் குறுகிய வீதிைளின் ைழிடய,
ையல் டைவலைள் முடித்துத் திரும்பும் விைசாயிைவைப் பார்த்துப்
டபசிக்வைாண்டிருந்டதாம். சேசேவைை மவழ வபய்ய ஆைம்பித்தது.
எங்கு ஒதுங்குைது எைச் சுற்றும்முற்றும் பார்த்து, மூவலயில் இருக்கும்

ஒரு தாைாைத்தில் ஒதுங்கிடைாம். ைாற்றும் மவழயுமாைக் வைாட்டித் தீர்த்தது.
ஒதுங்கி நிற்கிடறாம் என்பதற்ைாை எந்த அவேயாைத்வதயும் மவழ
விட்டுவைக்ைவில்வல. டமவலல்லாம் நவைந்து சற்டற நடுக்ைம் எடுக்ைத்
வதாேங்கியது. நான் எவதடயா டயாசித்தபடி அங்கு சிறு பலவை ஒன்றில்
எழுதியிருந்தவதப் பார்த்டதன். 'ைவுந்தியடிைள் ஆசிைமம்’ எை எழுதியிருந்தது.
என் ைண்ைவைடய நம்பாமல், ஆச்சர்யத்டதாடு மீண்டும் ஒருமுவற படித்து
உறுதிப்படுத்திடைன். டைாைலனும் ைண்ணகியும் மதுவைக்கு ைருைதற்கு,
உறுதுவணயாை இருந்து ஆற்றுப்படுத்திய சமணத் துறவி ைவுந்தியடிைளுக்கு
இங்கு எதற்கு ஆசிைமம் எை டயாசித்தபடி நின்டறன்.
மவழ குவறயத் வதாேங்கியது. தாைாைத்துக்கு அடுத்து இருந்தைரிேம்,

'ைவுந்தியடிைள் ஆசிைமம் என்ற வபயர் எதற்ைாை வைத்திருக்கிறீர்ைள்?’ எைக்
டைட்டேன். அைர் வசான்ைார், 'இந்த அம்மாதாடை டைாைலன் - ைண்ணகிவய
எங்ை ஊருக்குக் கூட்டிைந்துச்சு’ என்றார்.
அைரின் பதில், டமலும் ஆச்சர்யத்வத ஊட்டியது. 'டைாைலன் -

ைண்ணகி மதுவைக்குத்தாடை ைந்தார்ைள்? உங்ைள் ஊருக்கு எங்கு
ைந்தார்ைள்?’ எைக் டைட்டேன். 'என்ை தம்பி... மதுவைக்குள்ை டபாறதுக்கு
வமாத நாளு அைங்ை வைண்டு டபவையும், எங்ை ஊர்லதாை அந்த அம்மா
தங்ைவைச்சுச்சு’ என்றார். எைக்கு என்ை வசால்ைது எைப் புரியவில்வல.
ஆைால், அைருக்கு என்னிேம் வசால்ல நிவறய விஷயங்ைள் இருக்கின்றை
என்பது மட்டும் புரிந்தது.
நான் டபச்வசத் வதாேர்ந்டதன். அைர் டமலும், 'டைாைலன் - ைண்ணகி

தங்கி இருந்த வீடு அருகில்தான் இருக்கிறது’ என்றார். நான் ஏறக்குவறய
உவறந்துடபாய் நின்டறன். அதற்கு மவழ மட்டும் ைாைணம் அல்ல!
வதாேர்ந்து, 'ைண்ணகி வீடுதாடை... அது எைக்குத் வதரியும். நான்
கூட்டிப்டபாய் ைாட்டுடறன்’ எை உேன் இருந்தைர் பதில் வசான்ைார்.
சிலப்பதிைாைத்வத வைளியில் இருந்து படித்த நான், முதன்முவறயாை

அதற்குள்டை இருக்கும் மனிதர்ைவைச் சந்தித்டதன். அைர், 'ைாருங்ைள்
டபாைலாம்’ எைச் வசால்லி என்வை அவழத்துப்டபாைார். மவழ நின்ற அந்த
இைவில் நான் ைாலத்துக்குள் நேந்துடபாய்க்வைாண்டிருந்டதன்.
இைண்டு வதரு தள்ளி ஓர் இேத்வதக் ைாட்டிைார். 'இந்த இேத்தில்தான்

ைண்ணகியின் வீடு இருந்தது’ என்றார். நான் விழித்த ைண் இவமக்ைாமல்
பார்த்துக்வைாண்டிருந்டதன். அந்த இேம் எதுவும் இல்லாத வைளியா...
அல்லது ைாலவைளியா என்பது புரியாத திவைப்பில் நின்றிருந்டதன்.
ையதாை ஒரு மூதாட்டி, 'என்ைப்பா, இந்த ைாத்திரியில ைந்து ைண்ணகி

வீட்வேப் பார்த்துக்கிட்டிருக்கீங்ை?’ எைக் டைட்ேபடி எங்ைவைக்
ைேந்துடபாைாள். இப்டபாதுதான் ைண்ணகிவய வீட்டில் விட்டுவிட்டுப் டபாகும்
ைவுந்தியடிைவைப்டபால இருந்தது அைைது ைார்த்வதக்குள் இருந்த உரிவம.
என்வை அவழத்துப்டபாைைர் வதாேர்ந்து வசான்ைார்... 'ைண்ணகி -

டைாைலன் ைவேசியா இருந்தது இந்த வீட்டில்தான். இங்கிருந்துதான் சிலம்வப
விற்ை டைாைலன் மதுவைக்குப் புறப்பட்டுப் டபாைான். புதுைாழ்வு வதாேங்ை
ஆவசடயாடு ைாத்திருந்த ைண்ணகிக்கு, டபாைைன் வைாவலயுண்ே வசய்திதான்
ைந்து டசர்ந்தது. வசய்தி டைள்விப்பட்ேதும் ஆத்திைம் வபாங்ை தைது ைாலில்
இருந்த இன்வைாரு சிலம்வப வையில் ஏந்தியபடி இங்கிருந்துதான்
புறப்பட்ோள். அதைால்தான் எங்ைள் ஊருக்கு 'ைவே சிலம்பு ஏந்தல்’ எைப்
வபயர்.
20 ைருேங்ைளுக்கு முன்புைவைகூே ஊரின் வபயர்ப்பலவை எல்லாடம
'ைவே சிலம்பு ஏந்தல்’ என்றுதான் இருந்தது. அதன் பிறகுதான் டபச்சுைழக்கில்
எல்டலாரும் 'ைேச்சடைந்தல்’ என்டற அவழக்ை ஆைம்பித்துவிட்ேைர்’ என்றார்.
நான் மறுபடியும் ஊரின் வபயரில் இருந்து எல்லாைற்வறயும் டயாசிக்ை

ஆைம்பித்டதன். அைர் டபச்வசத் வதாேர்ந்தார். 'டைாைலன் - ைண்ணகிவய
அைமதித்துப் டபசிய இருைவை, ைவுந்தியடிைள் நரியாைப் டபாகுமாறு
சபித்துவிட்ோர் இல்வலயா?’ எைக் டைட்ோர், சிலப்பதிைாைத்தின் ைாட்சிவய
நிவைவுபடுத்தி. 'ஆம்... ஓைாண்டு ைாலம் நரியாைப் டபாகுமாறு சபித்தார்’
என்டறன். 'அதுதான் அந்த நரி’ என்றார்.
அைர் வைைாட்டும் திவசவய மிைட்சிடயாடு பார்த்டதன். கும்மிருட்ோை

இருந்த அந்தத் திவசயில் இருந்து அடுத்து வைளிைைப்டபாைது என்ைடைா
என்ற திவைப்பு குவறயாமல் அைவை டநாக்கித் திரும்பிடைன். அைர்
வசான்ைார், 'ைவுந்தியடிைைால் சபிக்ைப்பட்ே அந்த நரிைள் இைண்டும்
ஓைாண்டு ைாலமும் அந்தப் பக்ைம் உள்ை ைாட்டில்தான் இருந்ததாம்.
அதைால்தான் அந்த இேத்துக்கு 'அந்தடநரி’ எைப் வபயர்’ என்றார். அடுத்து
இருக்கும் ஊரின் வபயர் 'அந்தடநரி’ என்பது அப்புறம்தான் நிவைவுக்கு
ைந்தது (அதுடை 'அந்தடைரி’ ஆகிவிட்ேது).
நிைழ்ைாலத்துக்கும் ைேந்தைாலத்துக்கும் இவேயில் இவேவைளியற்ற ஒரு

நிலத்தில், நின்றுவைாண்டிருப்பதுடபால் உணர்ந்டதன். ஒருைவையில்
மதுவைடய இப்படி ஒரு நிலம்தான். ைாலத்தின் எந்தப் புள்ளியில் நாம்
நின்றுவைாண்டிருக்கிடறாம் என்பது பல டநைங்ைளில் ஒரு
புவைமூட்ேமாைத்தான் வதன்படும்.
அந்த வீடுதான் சிலப்பதிைாைத்தில் வைாந்தளிக்கும் உணர்ச்சிைள் வமயம்

இட்டிருந்த இேம். டைாைலன் - ைண்ணகி இருைரும் இங்குதான் ஒரு புது
ைாழ்வைத் வதாேங்கிைர். ைண்ணகியின் ைைங்ைம் இல்லாத அன்பின் முன்பாை
டைாைலன் ஒரு தூசுடபால கிேந்தான். ஆண் எனும் அைங்ைாைம் முற்றிலும்
அழிந்து, ைண்ணகியின் ைால் பற்றி நின்றான். 12 ஆண்டுைள் வநஞ்சம்
முழுைதும் வபருகிக்கிேந்த துயைக் ைேவல அன்பு எனும் மிதவைவைாண்டு
எளிதாைக் ைேந்தாள் ைண்ணகி. ைால் சிலம்வபக் ைழட்டிக் வைாடுத்து
புதுைாழ்வின் ைாசல் டநாக்கி அனுப்பிைாள். நற்வசய்திடயாடு ைருைான் எை
எதிர்பார்த்திருந்த ைண்ணகிக்கு, அைன் வைாவலயுண்ே வசய்திடய ைந்து
டசர்கிறது. அைள் வைகுண்வேழுந்தாள்.
சிலப்பதிைாைத்தில் உணர்ச்சிைளிைால் உச்சம் வபற்ற ைாட்சி இங்குதான்

அைங்டைறியது. வபருக்வைடுத்த அன்பும், புதுைாழ்வின் ைைவும்,
வைாடுங்வைாவலயும் ைந்துடசர்ந்த இேமாை, இந்தச் சிறு குடிடல இருக்கிறது.
டைாைலனின் மவைவியாை மட்டுடம இருந்த ஓர் அபவலப் வபண்,
ைண்ணகியாை உருமாற்றம்வைாள்ைது இந்த இேத்தில் இருந்துதான். ஒரு
ைாப்பியத்தில் எந்த இேத்வத சமூைம் பற்றி நிற்ைடைண்டுடமா, அந்த இேத்வத
இறுைப் பற்றி நிற்கிறது இந்த ஊர்.
ைவதைளின் பலம், வபருந்துக்ைத்வத மறந்துவிோமல் மீண்டும் மீண்டும்

நிவைவூட்டிக் வைாண்டே இருப்பதுதான். 'எங்ைள் ஊருக்கு ைந்த வபண்ணுக்கு
இப்படி ஆகிவிட்ேடத’ என்ற துக்ைம், இத்தவை ஆயிைம் ஆண்டுைளுக்குப்
பிறகும் அந்தக் ைவதவயச் வசால்பைரின் வதாண்வேக் குழியில் டதங்கி
நிற்கிறது. அந்தத் துக்ைம் மறக்ைாமல் இருந்தால்தான் மனிதன் அறம்சார்ந்த
ைாழ்வை ைாழத் வதாேர்ந்து தூண்ேப்பட்டுக் வைாண்டிருப்பான். மனிதவை
நியாயைாைாை மாற்றடைண்டிய வசயல், மனிதன் இருக்கும் ைவை
நேத்தப்பட்டுக்வைாண்டே இருக்ை டைண்டிய வசயல்.
அதற்ைாை ைருவிவய தைது அவைத்து அங்ைங்ைளிலும் வைத்திருக்கும்

பண்பாட்வேடய சிறந்த பண்பாோை நாம் ைருதுகிடறாம். அத்தவைய
பண்பாட்டு விழுமியங்ைள் வசழிப்புற்று இருப்படத நாைரிைச் சமூைத்துக்ைாை
சான்று. ைண்ணகியின் ைண்ணீர்த் துளிவயக் வைைளில் ஏந்தி, ைவுந்திக்கு
மரியாவத வசய்துவைாண்டிருக்கும் இந்தச் வசயல்கூே அத்தவைய
நாைரிைத்தின் அவேயாைடம.
தார்ச்சாவலயின் ஓைத்தில் இருக்கும் வபயர்ப்பலவையில் எைாமல்

வபயின்ோல் எழுதப்பட்ே எழுத்துக்குப் பின்ைால் இவ்ைைவு வநடிய ைவதயும்
ைாலமும் மவறந்திருக்குமாைால்... பல்லாயிைம் ஆண்டுைளுக்கு முன்ைால்
எழுதப்பட்ே எழுத்துக்ைளுக்குப் பின்ைால் மவறந்திருக்கும் ைவதைவை யார்
அறிைார்?
அப்படிப்பட்ே எழுத்வதத் தாங்கிநிற்கும் ைருங்ைல் ஒன்று, வைவையின்

வதன்ைவை கிைாமம் ஒன்றில் நிமிர்ந்து நிற்கிறது. சுமார் 2,400 ஆண்டுைைாை...
முன்டைார்ைளின் நிவைைாை நேப்பட்ே நடுைற்ைள் சாவலயின் ஓைத்தில்

இருப்பவதப் பார்த்தபடி,எத்தவைடயா முவற ைேந்துடபாயிருப்டபாம். நின்று
பார்க்ைடைா அல்லது அதன் ைவதவயப் வபாருட்படுத்திக் டைட்ைடைா, நமக்கு
டநைம் இருப்பது இல்வல. இன்னும் வைாஞ்ச ைாலத்துக்குப் பிறகு நம்மில்
யாடைனும் அவதக் டைட்ை நிவைத்தாலும், வசால்லும் நபர் யாரும்
இருக்ைப்டபாைது இல்வல. சிந்துசமவைளி நாைரிைத்தின் படிக்ைப்போத
எழுத்துக்ைவைப்டபால, டைட்ைப்போத ைவதைைாை இவை ைல்லுக்குள்
மவறயப்டபாகின்றை.
மவழ நீர் ஓடி குைத்தில் டசர்ைவதப்டபால, மனித அனுபைம்

ைேந்தைாலம் எனும் வதாட்டியில் இயல்பாைச் டசர்ந்து வைாண்டிருந்தது.
ஆைால், ைேந்தைாலத்வத எல்லாம் இறந்தைாலம் எை ைவைப்படுத்தி,
'இறந்தவத அழிப்பது அைசியம்தாடை!’ எை வைட்டி நியாயம்
டபசிக்வைாண்டிருக்கிடறாம்.
ஆைால், இைற்றுக்கு டநர்மாறாைச் சிந்தித்தைர்ைள் நமது

முன்டைார்ைள். இறந்துடபாை ஒருைன், எதிர்ைாலத்தில் நிவைக்ைப்பே
டைண்டும் என்பதற்ைாை எண்ணற்ற முயற்சிைவைச் வசய்தார்ைள். அைர்ைைது
விோப்பிடியாை முயற்சியின் அவேயாைங்ைடை நடுைற்ைள்.
தமிழர்ைள், டபாவை ஏழு ைவைைைாைப் பிரித்தார்ைள். ஏழு ைவைப்

டபார்ைளிலும் சிறப்பாை வீைத்வத வைளிப்படுத்தியைனின் நிவைைாை நடுைல்
அல்லது வீைக்ைல்வல அவமத்தைர். ஒரு நடுைல் எப்படி அவமக்ைப்பே
டைண்டும் என்பதற்குத் வதளிைாை ைழிைாட்டுதல்ைவை ைழங்குகிறான்
வதால்ைாப்பியன். 'ஒரு வீைனின் புைவழ என்வறன்றும் சுமந்து
நிற்ைப்டபாைதால் ைலிவம மிகுந்த ைல்வலத்தான் நடுைல்லாை நேடைண்டும்.
ஊருக்குப் பக்ைத்தில் கிேக்கிறது என்பதால், எந்தக் ைல்வலயும் தூக்கி
நட்டுவிேக் கூோது’ என்கிறான்.
வநற்ைதிரில் விவைந்த ைதிர், விவையாத ைதிர் எை இருப்பதுடபால,

ைல்லிலும் விவைந்த ைல், விவையாத ைல் இருக்கின்றை. விவையாத
ைல்வலக்வைாண்டு எதுவும் வசய்ய முடியாது. உதாைணமாை, இமயமவலக்
ைல்வல வைத்து அம்மி-குழவி வசய்தால், அம்மியில் வைத்து இஞ்சிவய
இடிக்கும்டபாது இமயமும் இடிந்துவிடும். அதுடை விவைந்த ைல்லில்
வசய்தால், இடி தாங்ைாது இஞ்சி.
ஆள்ைாட்டி விைவல மடித்து, மண்பாவைவயத் தட்டிப்பார்த்து ைாங்கும்

பாட்டிவயப்டபால, பாவறயின் டமடல ஓடும் டைவைவயத் தட்டிப்பார்த்து,
அதன் விவைச்சவலயும் பக்குைத்வதயும் வசால்லும் மனிதர்ைள் இன்றும்
இருக்கிறார்ைள். அைர்ைள் மண்ணியடலா, அது சார்ந்த அறிவியடலா
படித்தைர்ைள் அல்ல; மைபு ைழியாை அறிவைப் வபற்றைர்ைள். அந்த அறிவின்
ஆதிமைபுக்குச் வசாந்தக்ைாைவை அவழக்கிறான் வதால்ைாப்பியன்.
அப்படிப்பட்ேைவை அவழத்துப்டபாய், தகுதியாை ைல்வலக் ைண்ேறிந்து,
பின்ைர் நல்ல டநைத்தில் அந்தக் ைல்வல நீைாட்ே டைண்டும். அதன் பின்
அந்தக் ைல்வலப் வபாருத்தமாை இேத்தில் நிறுைடைண்டும். அவதத்தான்
'ைால்டைாள்’ என்கிறான். இன்வறக்கும் மாநாடுைளுக்கும் அைசு
விழாக்ைளுக்கும் 'ைால்டைாள்’ நடும் அவழப்பிதழ்ைவை நாம் பார்க்கிடறாம்.
இந்தக் ைால்டைாள் எனும் வசால்வல நட்ேைன் வதால்ைாப்பியன். 2,000
ஆண்டுைளுக்கும் டமலாை ைல் சிவதந்தாலும் வசால் சிவதயாதடத தமிழின்
வபருவம.
இந்தக் ைால்டைாள் நட்ே பின்ைர் வைாண்ோட்ேங்ைளும் விருந்துைளும்

வதாேங்கும். அந்த வீைவைப் பற்றி ைாழ்த்துப்பாக்ைள் பாேப்படும். அைனின்
ைவத தவலமுவற தவலமுவறயாைச் வசால்லப்பட்டுக்வைாண்டே இருக்கும்.
வீைம்தான் புைவழ அவேயும் ைழி என்பவத ைழியில் நிற்கும் அந்தக் ைல்,
ைரும் சந்ததிக்கு நிவைவுபடுத்திக்வைாண்டே இருக்கும். இறப்பு என்பது ைாழ்வு
முடியும் இேம் அல்ல என்பதன் சாட்சியாை மாறுகிறான் அந்த வீைன்.
நடுைற்ைள் அவமக்கும் பழக்ைம் சங்ை ைாலத்தில் மிை அதிைமாை

இருந்தவத இலக்கியங்ைள் மூலம் அறிய முடிகிறது. ஏழு ைவையாை
டபார்ைள், அைற்றில் எண்ணற்ற ைவையாை மைணங்ைள். எல்லா
மைணங்ைளும் சமூைத்தால் நிவைக்ைப்படுைது இல்வல. அைற்றில்
தனித்துைமாை வீைத்வத வைளிப்படுத்தியைனின் வசயல்தான் டபாற்றப்படுகிறது.
அந்த வீைடை ைல்லிலும் ைவியிலும் ைாழ்பைன் ஆகிறான்.
டைைாண்வம சார்ந்த அன்வறய சமூைத்தின் வபரும் வசல்ைமாை

இருந்தது ைால்நவேைடை.எைடை, இைற்வறக் ைைர்ந்துவசல்ைதும் மீட்பதும்
மிை முக்கிய வசயல்பாடுைைாை இருந்தை.
மைாபாைதத்தில் விைாே பர்ைத்தில், வைௌைைர்ைள் விைாே டதசத்தின்

ைால்நவேைவைக் ைைர்ந்து வசல்ைார்ைள். அப்டபாது உதயகுமாைவைத் டதரில்
ஏற்றிக்வைாண்டு அர்ஜுைன் டபார்புரிைான். துரிடயாதைனின் பவேவயத்
டதாற்ைடித்து ைால்நவேைவை மீட்டு ைருைான். ைால்நவேைவைக் ைைர்ைதும்
மீட்பதும்தான் எல்லா ைாவிய நாயைர்ைளும் அன்று வசய்துவைாண்டிருந்த
டைவல.
ைால்நவேைவைக் ைைர்ந்து ைரும்டபாது நேக்கும் டபாவை 'வைட்சி’

என்றும், மீட்கும்டபாது நேக்கும் டபாவை 'ைைந்வத’ என்றும் தமிழர்ைள் வபயர்
சூட்டியிருந்தார்ைள். இந்த இைண்டு ைவைைள் உள்ளிட்ே அவைத்து ைவைப்
டபார்ைளிலும் சிறந்த வீைத்வத வைளிப்படுத்திய அவைைரும் நடுைற்ைைாை
மாறிைர்.
நடுைல் அவமத்து வீைவைப் டபாற்றுைது அன்வறய சமூைத்தின்
வபருைழக்ைம். ஆைால், சங்ை ைாலத்தில் நேப்பட்ே நடுைல் ஒன்றுகூே,
இன்வறய தமிழ்நாட்டில் கிவேக்ைவில்வல. அது ஏன் என்பது புரியாத புதிைாை
நீடித்தது.
இந்த நிவலயில் சில ஆண்டுைளுக்கு முன்ைர் தஞ்வச தமிழ்ப்

பல்ைவலக்ைழைத் வதால்லியல் துவற ஆய்ைாைர்ைைால், வைவை ஆற்றின்
வதன்ைவையில் உள்ை புலிமான்டைாம்வப (புள்ளிமான்டைாம்வப என்பது
பயன்பாட்டுப் வபயர்) கிைாமத்தில் நேத்தப்பட்ே ஆய்வில், மண்ணுக்குள்
புவதயுண்டுகிேந்த ஒரு நடுைல் ைண்டுபிடிக்ைப்பட்ேது. அதில் எழுதப்பட்டிருந்த
எழுத்துக்ைளில் ைைலாற்றாைர்ைளுக்குப் வபரும் ஆச்சர்யம் ஒன்று
ைாத்திருந்தது.
பசுக்ைவைக் ைைர்ந்து ைரும்டபாது தாக்ைப்பட்டு இறந்துடபாை வீைன்

'அந்துைன்’ நிவைைாை நேப்பட்ே வீைக்ைல். இதில் ஆச்சர்யம்
என்ைவைன்றால், தமிழ் பிைாமியில் எழுதப்பட்ே இந்தக் ைல் தூய தமிழ்ச்
வசாற்ைவைக்வைாண்டு எழுதப்பட்டுள்ைது. இதன் ைாலம் சுமார் 2,400
ஆண்டுைள் என்கின்றைர் வதால்லியல் ஆய்ைாைர்ைள். இந்திய அைவில்
இதுைவை ைண்ேறியப்பட்ே நடுைற்ைளில் மிைப் பழவமயாைது இது. டைறு
ைார்த்வதைளில் வசால்ைதாைால், பைந்த பாைத டதசத்தில் ைல்லிடல
வபாறிக்ைப்பட்டு நமக்குக் கிவேத்துள்ை முதல் வபரும் வீைனின் வபயர்
அந்துைன். ைைலாற்றில் நாம் இதுைவை படித்த அவைத்து வீைர்ைளும்
அந்துைனுக்குப் பிந்தியைர்ைடை. புலிமான்டைாம்வபக்கு அடுத்து இருக்கும்
தாதபட்டியிலும் ைாலத்தால் பவழவமயாை நடுைற்ைள் கிவேத்துள்ைை. அதுவும்
டபார் வீைர்ைளின் புைழ் டபசுகிறது.
இந்திய நிலப்பைப்பின் வபரும் பகுதிவய

ஆட்சிவசய்த டபைைசன் அடசாைன், தைது அைசு
ஆவணைவை ைல்லிடல வபாறித்து, வபரும்
ஸ்தூபிைவை உருைாக்கிைான். சாஞ்சி ஸ்தூபி,
பிப்ைைாஸ் ஸ்தூபி, பாரூத் ஸ்தூபி, நாைார்ஜுைா
ஸ்தூபி எை எண்ணற்ற ஸ்தூபிைள் அடசாைனின்
ஆவணைவைப் பவறசாற்றிை. இதில் ஒரு
ஸ்தூபிக்குப் பக்ைத்தில் எழுப்பப்பட்ே
ைல்தூணில்தான், நான்கு சிங்ைங்ைள் முதுவை
ஒன்டறாடு ஒன்று இவணத்துக்வைாண்டிருக்கும்
சிற்பம் இருக்கிறது. இதுடை சுதந்திைத்துக்குப்
பின்ைர், இந்திய அைசின் சின்ைமாை ஆக்ைப்பட்ேது.
இந்திய ைைலாற்றில் தன்னிைைற்ற இேத்வதப்

வபற்ற இந்த ஸ்தூபிைவை, டபைைசன் அடசாைன்
அவமப்பதற்கு சுமார் 100 ஆண்டுைளுக்கு
முன்ைால், அைன் பயன்படுத்திய அடத
எழுத்துமுவறவைாண்டு, தூய தமிழ்ச் வசாற்ைவை
பயன்படுத்தி, வைவைக் ைவையில் அவமந்துள்ை சின்ைஞ்சிறு கிைாமத்தில் ஒரு
வீைனின் புைவழ அந்தக் கிைாமத்து மக்ைள் எழுதியிருக்கின்றைர்.
டபைைசும் வபரும் அதிைாைமும் இல்லாமல் சாமானிய மக்ைைால்

எழுதப்படும் சரித்திைமாை இது இருக்கிறது. இந்தச் வசய்தி இதுைவை
எழுதப்பட்ே ைைலாற்வறக் ைவலத்துப்டபாடுகிறது. தமிழ்நாட்டின் ைல்வி பற்றி,
நாைரிைம் பற்றி இதுைவை வசால்லப்பட்ேவை டபாதுமாைவை அல்ல என்பவத
இது உைக்ைச் வசால்கிறது. சில அடி உயைம் உள்ை ஒரு ைல் எழும்டபாது,
சில நூறு ைருேங்ைைாை இங்கு வசால்லப்பட்டுைரும் ைைலாறுைள் சரியத்
வதாேங்குகின்றை. டதாண்டி எடுக்ைப்பட்ே அந்தக் ைல் அந்துைனின் வீைத்வத
மட்டும் நம்மிேம் வைாண்டுைந்து டசர்க்ைவில்வல... தமிழின் வபருவமவயயும்
ைைவமவயயும் நம்மிேம் வைாண்டுைந்து டசர்த்திருக்கிறது.
ைாவியத்தில் அர்ஜுைவையும், ைைலாற்றில் அடசாைவையும் நன்கு

அறிடைாம். ஆைால், ைால்நவேைளுக்ைாை 'விைாே பர்ைத்து’ டபாரிடல
இறந்ததற்ைாை, அடசாைன் ைாலத்துக்கு முன்ைாடல நடுைல் அவமத்துப்
டபாற்றப்பட்ே அந்துைவை இனிடமடலனும் அறிந்துவைாள்டைாம்.
அன்வறய வபரும் வசல்ைமாை பசுக்ைளுக்ைாை உயிர்விட்ே அந்துைன்,

இன்வறக்கு நமக்குக் கிவேத்துள்ை வபரும் வசல்ைமாை மாறியிருக்கிறான்.
நடுைல் என்பது, வீைம், வமாழி, ைைலாறு, பண்பாடு எல்லாம் சம்பந்தப்பட்ேது.
நதிவய பேைால் ைேந்து வசல்ைவதப்டபால, ைாலத்வத, ைல்லால் ைேக்கும்
முயற்சி.
இந்தக் ைல்லின் பவழவமடய நம்வம வியப்பில் ஆழ்த்துகிறது என்றால்,

இந்தக் ைல்வல எங்கு டதர்வுவசய்து, எப்படி நேடைண்டும் எைத் வதாழில்நுட்ப
விதிைவை உருைாக்கிய ஒருைன், அதற்கும் முன்ைால் டபாய் நிற்கிறான்.
ைாலத்வத எட்டிப்பார்க்ை முயலும் நம்முவேய ைற்பவைத் திறவைக்
ைலங்ைடிக்கிறான் வதால்ைாப்பியன்.
சிந்துவைளி நாைரிைத்தில்கூே தங்ைத்தால் ஆை அணிைலன்ைள்தான்

ைண்டுபிடிக்ைப் பட்டுள்ைை. தங்ைத்தில் வபாறிக்ைப்பட்ே எழுத்துக்ைள் இல்வல.
அது தமிழ்நாட்டில்தான் கிவேத்துள்ைது. அடசாைர் ைாலத்துக்கு முன்பு
எழுத்துக்ைள் வபாறிக்ைப்பட்ே நடுைல், இந்தியாவில் டைறு எங்கும் இல்வல;
தமிழ்நாட்டில்தான் இருக்கிறது. இந்த ைைலாற்றுப் வபருவமவயக் வையில்
ஏந்தியபடி ைேைவையில் டைாவதயும் வதன்ைவையில் அந்துைனும் நிற்கிறார்ைள்.
இைண்டு ைவைைளுக்கு இவேயில் இருப்பது, நீடைாடும் நதி அல்ல;
நிவலவைாண்ே நாைரிைம் என்பவத உலகுக்குச் வசால்லும் சாட்சிடய இைர்ைள்.
நடுைற்ைவை உருைாக்கும் முன் மனிதன் வசய்த வசயல் ஒன்று

இருக்கிறது. அது மனிதைால் வசய்யப்பட்ேதுதாைா என்பதில் வதாேங்கி, அவத
மனிதர்ைள் ஏன் வசய்தார்ைள் என்பது ைவை, பல டைள்விைளுக்கு இன்று
ைவை எைைாலும் பதில் ைண்ேறிய முடியவில்வல.
பதில் ைண்ேறிய முடியாத டைள்விைடைாடுதான் வைவையின் பயணம்

வதாேங்குகிறது!
மதுவை மண்ணுக்குள்... ைைசியங்ைளின் ஆதிநிலம் !
வைவை நதி, மவல இறங்கித் தவை வதாடும் பகுதியில் இருக்கும்

கிைாமங்ைளில் ஒன்று, வைம்பூர். இது ஒரு பள்ைத்தாக்வைப் டபான்ற பகுதி.
வைம்பூரின் டதாட்ேந்துைவுக்குள் வபரும் வபரும் பாவறைள் நேப்பட்டு
ைரிவசைரிவசயாை நிற்கின்றை. இவை நேப்பட்டு சுமார் 3,000 ஆண்டுைள்
இருக்கும். இதுடபான்ற பாவறைவை, 'குத்துக்ைற்ைள் ைரிவசைள்’ (Menhirs)
என்கிறார்ைள். உலகின் பல்டைறு இேங்ைளில் இத்தவைய குத்துக்ைற்ைள்
ைரிவசைள் ைண்ேறியப்பட்டுள்ைை.
ஐடைாப்பாவில் ைண்ேறியப்பட்ேடபாது, 'இவ்ைைவு வபரிய பாவறைவை
மனிதர்ைள் எப்படித் தூக்கி நிறுத்த முடியும்? இது மனிதர்ைள் வசய்தது அல்ல,
ஏலியன்ைள் நட்டுச்வசன்ற ைற்ைள்’ எைக் ைவத வசால்லப்பட்ேது. இன்று ைவை
அந்தக் ைவதவய நம்புபைர்ைளும் இருக்கிறார்ைள். இப்படியாை குத்துக்ைற்ைள்
வைம்பூரில் நீள்ைரிவசயில் நிற்கின்றை. மனிதர்ைள் இவத ஏன் நட்ோர்ைள்?
அறுைவே முடிந்தவுேடைா அல்லது துக்ை ைாரியத்துக்ைாைடைா
நேப்பட்டிருக்ைலாம். அப்படி எனில், நீள்ைரிவசயில் மட்டும் ஏன் நேப்பட்ேை?
அதற்ைாை ைாைணங்ைள் என்ை? சரிந்து நீளும் நிழல்ைவை வைத்து மனிதன்
ைண்ேறிய நிவைத்தது என்ை? - விவே வதரியாத டைள்விைள்!
நட்சத்திைங்ைவை அடிப்பவேயாைக்வைாண்டு ைானியவலக் ைணிக்கும்

முயற்சியாை இது இருக்ைலாம். அதைால்தான் ஒடை திவச டநாக்கி இவை
இருக்கின்றை எை சிலர் கூறுகின்றைர். இறந்த வீைர்ைளின் நிவைைாை இவை
நேப்பட்ேை என்பது வபாது உண்வம. இது நடுைல்லுக்கு முந்வதய ைடிைம்.
மனிதன் இறந்தவுேன், அைவைப் புவதத்த இேத்தில் வபரும் பாவறைவைக்
வைாண்டுைந்து நட்டுவைத்தான். அதன் பின்ைர் எழுத்துக்ைள்
ைண்ேறியப்பட்ேவுேன், சிறிய ைற்ைவைக் வைாண்டுைந்து நட்டு அதில்
இறந்தைவைப் பற்றி எழுதத் வதாேங்கிைான். இறந்தைனின் அவேயாைமாை
வபரிய பாவற இருப்பவதவிே, சிறிய எழுத்துக்ைள் இருப்படத சிறப்பு எை
அைன் ைண்ேறிந்தடத, நாைரிைத்தின் அடுத்த ைட்ேம். ஆை, எழுத்துக்ைள்
பிறக்கும்டபாடத வபரும் பாவறைவை உருட்டிவிட்டுத்தான் பிறந்திருக்கின்றை.
எழுத்தின் ைலிவம, அது வதாேங்கிய இேத்தில் இருந்டத வதாேங்கிவிடுகிறது.
மன்ைர் ஆட்சிக்ைாலம் வதாேங்கி இன்வறய மக்ைள் ஆட்சிக்ைாலம் ைவை
எழுத்துக்ைவை சைால் நிவறந்த ஒன்றாைப் பார்ப்பதற்குக் ைாைணம், அைற்றால்
எவ்ைைவு ைலிவமயாை ஒன்வறயும் சாய்த்துவிே முடியும் என்பதுதான்.
வைம்பூர் குத்துக்ைற்ைள் வைவிேப்பட்ே ஒரு பழக்ைத்தின் ைவேசி எச்சமாை
இன்றும் இருக்கின்றை. யாைாலும் விைங்கிக்வைாள்ை முடியாத ஒரு புதிைாை
உவறந்து நிற்கின்றை.
மனிதன் எடுத்தவுேன் எழுத்துக்ைவைக் ைண்ேறிந்துவிேவில்வல. குழந்வத

முதலில் வபன்சிலால் கிறுக்கி, குறுக்கும்வநடுக்குமாைக் டைாடுைவைப் டபாட்டு,
பின்ைர் எழுதப் பழகுைவதப்டபாலத்தான் மனிதகுலமும். மனிதன் முதலில்
ஓவியத்வதத்தான் ைவைந்தான். அைைது டைாடுைள், பழக்ைத்துக்கு ஏற்ப
ைட்டுப்பட்டு, ைவைந்து, வநளிந்து ஒரு ைடிைத்வத அவேந்தடபாது அவை
எழுத்துக்ைள் ஆகிை. ஓவியத்வதச் சுண்ேக் ைாய்ச்சி எடுத்த ைடிைம்தான்
எழுத்துக்ைள். ஓவியமும் எழுத்தும் தாயும் டசயும்டபால. ஓவியத்துக்கு ையது
சுமார் 30 ஆயிைம் ஆண்டுைள் என்றால், எழுத்தின் ையது சுமார் 3,000
ஆண்டுைள்தான். டைாடுைளின் ைவேக்குட்டிதான் எழுத்து.
ஆதிமனிதனின் முதல் ைவலவைளிப்பாோை உலைம் எங்கும் பாவற
ஓவியங்ைடை இருக்கின்றை. மனிதனின் பரிணாம ைைர்ச்சியில் பாவற
ஓவியங்ைள் மிை முக்கிய சாட்சியம். எழுதப்பட்ே ைைலாறுைைால் எட்டித் வதாே
முடியாத எல்வலவய ஆதிமனிதனின் முதல் கிறுக்ைல்ைள்தான்
ஆைணப்படுத்தியுள்ைை. வைவைக்ைவையில் ைைர்ந்த நாைரிைமும் தைது
பவழவமயாை சாட்சியங்ைவை பாவற ஓவியங்ைளில்தான் பாதுைாத்து
வைத்துள்ைது.
மனிதன் டைட்வேயாடி ைாழ்ந்துவைாண்டிருந்த ைாலத்தில் அைனுக்குப்

வபரும் ஓய்வு டநைம் கிவேத்தது. அந்த டநைங்ைளில், தான் இருந்த
குவைைளில் ஓவியங்ைவை ைவைய ஆைம்பித்தான். அப்படி ைவையப்பட்ே
ஓவியங்ைளில் ஒன்று ஆண்டிபட்டி - உசிலம்பட்டி ைணைாய் பகுதியில், உள்ை
சித்திைக்ைல் வபாேவில் உள்ைது. ைவல ைைலாற்று ஆய்ைாைர் ைாந்திைாஜன்,
முவைைர் வசல்ைக்குமார் இருைரும் இந்த ஓவியத்வதக் ைண்ேறிந்தைர். இந்த
ஓவியத்தில் ஒரு யாவைவய ஆயுதங்ைடைாடு சூழ்ந்து நின்று மனிதர்ைள்
டைட்வேயாடும் ைாட்சி இேம்வபற்றுள்ைது. இன்றுடபால் யாவைைவைத்
தந்தங்ைளுக்ைாை டைட்வேயாே டைண்டிய டதவை எதுவும் அன்வறய நாளில்
உருைாைவில்வல. அப்படி எனில், இந்த ஓவியம் எவத உணர்த்துகிறது?
மனிதன் யாவைைவை ஏன் சுற்றிைவைக்ைத் வதாேங்கிைான்?
யாவைைவைப் பற்றி சங்ை இலக்கியங்ைளில் எண்ணிலேங்ைா

குறிப்புைள் உள்ைை. ைாலத்தால் மிைப் பழவமயாை இலக்கியத் வதாகுதிைளில்
யாவைைவைப் பற்றிய குறிப்புைள் இவ்ைைவு அதிைம் இேம்வபற்றிருக்கும்
வமாழியாை தமிழ் வமாழிடய இருக்ைக்கூடும். மவலைடை இல்லாத
டசாழர்ைளிேடம 60,000 யாவைைள் இருந்தது என்றால், வபரும்
மவலத்வதாேர்ைவைக்வைாண்ே டசைர்ைளிேமும் பாண்டியர்ைளிேமும் அவதவிே
அதிை எண்ணிக்வையில் யாவைைள் இருந்திருக்ை டைண்டும். யாவைைவைப்
பற்றி நீண்ே வநடுங்ைால அனுபை அறிவு, நமது முன்டைார்ைளுக்கு உண்டு.
அந்த அறிவின் பயைாைத்தான் யாவைவயப் பற்றி 'ைரிநூல்’ என்ற நூவல
உருைாக்கியுள்ைைர்.
ஆைால், இந்த நூல் நமக்குக் கிவேக்ைவில்வல. மவறந்துடபாை

அறிவுச்வசாத்தில் இதுவும் ஒன்று. தமிழ்த்தாத்தா உ.டை.சா., யாவைப்
பாைர்ைள் பலரிேம் யாவை நூவலப் பார்த்ததாைப் பதிவுவசய்துள்ைார்.
யாவைைளின் குணநலன்ைள், அைற்றுக்கு ைைக்கூடிய வியாதிைள், அவதத்
தீர்க்கும் முவற முதலியவை அந்தச் சுைடியில் இருந்ததாைக் கூறுகிறார்.
சாஸ்திை நூல் ஒன்று வசால்கிறது, 'குற்றம் வசய்த பாைன், யாவைக்கு முன்
ஓடிப் பிவழத்தால் அைன் குற்றமற்றைன் ஆைான். யாவையால் வைால்லப்பட்டு
விட்ோல் பாைமற்றைன் ஆைான்’ என்கிறது. ைரிநூலும் யாவைைளின் பலநூறு
ைைசியங்ைவைக் வைைளில் எடுத்துக்வைாண்டு ைாலத்துக்கு முன் ஓடித்
தப்பித்துவிட்ேது. யாவைைள் தாங்ைள் குற்றமற்றவை என்பவத மனிதன்
எழுதிய விதிவய வைத்டத மனிதனுக்குச் வசால்லிச் வசன்றுவிட்ேை. ைரிநூல்
கிவேக்ைாவிட்ோலும், தமிழ் இலக்கியத்தில் எழுதப்பட்ே சான்றுைளில் இருந்தும்,
ைேவமாழியில் எழுதப்பட்ே நூல்ைளில் இருந்தும் நாம் பல தைைல்ைவை
அறிந்துவைாள்கிடறாம். யாவைைவை எப்டபாது பிடிக்ை டைண்டும், எப்டபாது
பிடிக்ைக் கூோது, எந்த ைவை யாவைைவைப் பிடிக்ைலாம், எந்த ைவை
யாவைைவைப் பிடிக்ைக் கூோது, பிடிப்பதற்கு எந்த ைழிைவைக் வையாள்ைது
டபான்ற ைழிமுவறைவை அறிய முடிகிறது.
உதாைணமாை, முதுடைனில் பருைத்தில் வைப்ப மிகுதியால் யாவையின்

ஆற்றல் குவறந்திருக்கும். அந்தக் ைாலம் யாவைைவைப் பிடிக்ை ஏற்ற ைாலம்.
அடதடபால இைங்ைன்றுைவைப் பிடிக்ைக் கூோது, ைருக்வைாண்ே
யாவைைவையும், பாலூட்டும் யாவைைவையும் பிடிக்ைடை கூோது என்கிறது
பழங்குறிப்புைள்.
'பயப்பு’ என்றால் யாவை பிடிக்ை வைட்ேப்படும் குழி எை அர்த்தம்.
வபண் யாவை இந்தக் குழியில் விழுந்துவிட்ேவதக் ைண்டு ஆண் யாவை
டபவைாலி எழுப்புைதாை அைநானூற்றுப் பாேல் ஒன்று வசால்கிறது.
யாவையின் பிளிறலில் இருந்து பீறிடும் ைாதலின் தவிப்வபப் பதிவுவசய்கிறது
அந்தப் பாேல். மவலயில் வபய்த வபருவைள்ைம் மைம், வசடி வைாடிைவை
இழுத்துக்வைாண்டு வைவை நதிவய ைந்தவேந்தது. அவ்ைாறு ைரும்டபாது
யாவைவயப் பிடிக்ைத் டதாண்ேப்பட்டிருந்த குழிவய அது டமவிவிட்ேது
என்கிறது பரிபாேல். குழிவைட்டி யாவைைவைப் பிடிப்பவதப் பற்றியும்,
பயிற்றுவிக்ைப்பட்ே வபண் யாவைைள் மூலம் ஆண் யாவைைவைக் குறிப்பிட்ே
பகுதிக்கு ைைவைத்துப் பிடிப்பவதப் பற்றியும் பல சான்றுைள் பதிைாகியுள்ைை.
ஆைால், இதற்கு எல்லாம் முன் மனிதர்ைள் டைல், வில் டபான்ற எளிய

ஆயுதங்ைவைக் வைாண்டு யாவைவயப் பிடிக்ை முயன்றுள்ைைர். எவ்ைைவு
வபரிய ஒரு டைவலயும் முதல் அடியில்தான் வதாேங்குகிறது என்பவதப்டபால
யாவைவயப் பிடிக்கும் மனித முயற்சியின் ஆைம்பைட்ேமாை இதுடை
இருந்துள்ைது. இந்த வதாேக்ைநிவலவய எடுத்துச்வசால்லும் ைைலாற்றுச்
சான்றாை, சித்திைக்ைல் வபாேவில் உள்ை ஓவியம் இருக்கிறது. யாவைைவைப்
பிடிக்ை வதாேர்ந்து சண்வேயிட்டு, பல உயிர்ைவை இழந்த மக்ைள், ஒருநாள்
யாவைவய வீழ்த்திய சந்டதாஷத்தில் ைவைந்த ஓவியமாை இது இருக்ைலாம்.
மைதுக்குள் இருந்த ஆடைசத்தின் வைளிப்பாோைடைா அல்லது
சந்டதாஷத்தின் பிைதிபலிப்பாைடைா இந்த ஓவியத்வதக் ைருதலாம்.
இந்த ஓவியம் முக்கியமாை வசய்திைவை நமக்குச் வசால்கிறது.

ைாட்டுக்குள் டைட்வே சமூைமாை மக்ைள் இருந்த நிவலயில், மதுவையில் அைசு
ஒன்று உருைாகிவிட்ேது. அந்த அைசின் டதவைக்ைாை யாவைைவைப் பிடிக்கும்
வபாறுப்பு, ைாடுைளில் இருந்த பழங்குடி மக்ைளுக்குக் வைாடுக்ைப்பட்டுள்ைது.
மனிதன் யாவைவய வைல்லத் வதாேங்கிவிட்ோன். அடத டநைம் அைசுக்குக்
ைட்டுப்பேவும் வதாேங்கிவிட்ோன். 'வீழ்ந்தது, சுதந்திைமாைச் சுற்றித்திரிந்த
யாவை மட்டுமா... அல்லது மனிதனுமா?’ என்ற விவே வதரியாத டைள்வியும்
டதான்றிவிட்ேது.
பாவறயில் ைவையப்பட்ே ஓவியம் வசால்லும் ைைலாறு இது என்றால்,

பாவை ஓட்டில் ைவையப்பட்ே ஓர் ஓவியடமா ைேல் ைேந்த ைவதவயச்
வசால்கிறது!
மதுவை மண்ணுக்குள்.. ைைசியங்ைளின் ஆதிநிலம் !
வைவை நதி ைேடலாடு ைலக்கும் முைத்துைாைத்தில் இருக்கும் இேம்,

அழைன்குைம். இது ஒரு துவறமுை நைைம். தூைடதசங்ைளில் இருந்து
ைப்பல்ைள் சதா ைந்து டபாய்க்வைாண்டிருக்கும் இேம்.
பவை அேர்ந்த அதன் ைேற்ைவையில், ஒரு நண்பைல் டநைம். வையிலின்

தாக்ைம் அதிைமாை இருந்தது. ைேற்ைவை மணலில் ைால் வைக்ை முடியவில்வல.
வீட்டில் சவமயல் வசய்ய பாவை ஒன்வற ைாங்கிைந்த ஒருைன், வையிலின்
தாக்ைம் தாங்ை முடியாமல் ைவையில் இருக்கும் பவைமை நிழலில்
உட்ைார்ந்தான். ைண்ைள் மூடி சற்டற ஆசுைாசப்படுத்திக்வைாண்ேைன்,
ைண்ைவைத் திறந்து பார்த்தான். ைேலில் அவசந்தாடியபடி ைப்பல் ஒன்று
ைவைவய டநாக்கி ைந்துவைாண்டிருக்கிறது.
துவறமுைத்துக்கு ைப்பல்ைள் ைந்து டபாைது ஒன்றும் புதிது அல்ல. அைன்

தன் ைாழ்நாளில் எத்தவைடயா ைப்பல்ைவைப் பார்த்தைன்தான். ஆைால், நீல
நிறக் ைேலில் எழும் அவலைளினூடே ஏறி இறங்கியபடி ைரும் அந்தக் ைப்பல்
தனித்துைமாை அழடைாடு இருப்பவத அைன் கூர்ந்து ைைனித்தான். அதன்
அழகு அைவை சும்மா இருக்ைவிேவில்வல. தவையில் கிேந்த உடலாைக் குச்சி
ஒன்வற எடுத்தைன், அந்தக் ைப்பவலப் பார்த்தபடிடய வையில் வைத்திருக்கும்
பாவை ஓட்டின் டமல் கீற ஆைம்பித்தான். அைைது கீறல்ைளின் மூலம் வைாஞ்ச
வைாஞ்சமாை அந்தக் ைப்பல் டைாட்டோவியமாைப் பதிைாைது.
சிறிது டநைத்தில் ைப்பல் துவறமுைம் ைந்தவேந்தது. அைன் வையில்

தாழ்ந்தவுேன் எழுந்து வீட்டுக்குச் வசன்றுவிட்ோன். ஆைால் துடுப்புைள்
இழுக்ைப்பட்டு, அவலைளுக்கு இவேடய முன்டைறும் அந்த டைாமானியக்
ைப்பலின் ஓவியம் மண்பாவையில் நிவலவைாண்டுவிட்ேது. இது ஒரு
தற்வசயலாை பதிவுதான்; ஆைால், தத்ரூபமாை பதிவு.
பாவை ஓட்டில் பதிைாை இந்த ஓவியம், ஓர் அபூர்ை ஆைணமாை மாறும்
எை யாரும் நிவைத்திருக்ை மாட்ோர்ைள். ைவையில் அவல விோமல்
டமாதுைதுடபால ைாலம் ைந்து அடித்து, அடித்து அந்தத் துவறமுைத்வதடய
மண்மூேச் வசய்தது. ைாட்சிைள் மாறிை; நூற்றாண்டுைள் உருண்டோடிை;
அந்த இேத்தில் ஒரு துவறமுைம் இருந்தவத இலக்கியத்தில்கூே யாரும்
பதிவுவசய்யாமல் டபாயிைர். தமிழர்ைளின் நிவைவில் இருந்டத அழைன்குைம்
அழிந்துடபாைது. சுமார் 2,000 ஆண்டுைள் ைழிந்த பின்ைர், தமிழ்நாடு
வதால்லியல் துவறயிைர் 'டைாட்வேடமடு’ எை மக்ைைால் இன்று
அவழக்ைப்படும் அந்த மண் டமவிய பகுதியில் அைழ்ைாைாய்ச்சி நேத்திைர்.
அப்டபாது மண்ணுக்குள் வநாறுங்கிய நிவலயில் சிவதயுண்டு கிேந்த

பாவை ஓடுைள் கிவேத்தை. அதில் வையைவு அைலம் வைாண்ே ஒரு பாவை
ஓட்டில் கீறி ைவையப்பட்ே ைப்பலின் டைாட்டோவியம் ஒன்று இருந்தது. இவத
ஆய்வுவசய்த வதால்லியலாைர்ைள், இதில் ைவையப்பட்டுள்ைது அன்வறய
டைாமானியக் ைப்பல் என்றும், இது சுமார் 2,000 ஆண்டுைளுக்கு முற்பட்ேது
என்றும் உறுதிப்படுத்திைர். வநடுங்ைாலமாை ைப்பல்ைள் ைேலில் இருந்து
ைவைக்கு ைந்து டசர்ந்த ஒரு பவழய துவறமுைத்தில், முதன்முவறயாை
மண்ணுக்குள் இருந்து ஒரு ைப்பல் டமவலழுந்து ைவைக்கு ைந்து
டசர்ந்திருக்கிறது.
பாவை ஓட்டில் அந்தக் ைப்பலின் டைாட்டோவியம் ைவையப்பட்ேது
என்ைடைா ஒரு தற்வசயல் நிைழ்வுதான். ஆைால் தற்வசயல்ைள்தான், பல
டநைங்ைளில் ைைலாற்வற ைழிநேத்துகின்றை. பல்லாயிைம் வமல் வதாவலவு
நேந்த ைணிைத்துக்கு 16 வசன்டிமீட்ேர் அைலம்வைாண்ே ஒரு பாவை ஓடுதான்
சாட்சியம். மண் பாவையின் மைத்துைம் சவமயலில் மட்டும் அல்ல...
சரித்திைத்திலும் இருக்கிறது.
கிடைக்ைர்ைளும் டைாம் நாட்டிைரும் அந்தக் ைாலத்தில் 'யைைர்ைள்’ எை

அவழக்ைப்பட்ேைர். இைர்ைள் தமிழைத்டதாடு நேத்திய ைேல் ைணிைம் குறித்து
பல்டைறு சான்றுைள் உள்ைை.
புறநானூறு, வநடுநல்ைாவே, சிலப்பதிைாைம்... உள்ளிட்ே பல சங்ை

இலக்கிய நூல்ைளில் தமிழ்ப் புலைர்ைளும், கிடைக்ைத்வதச் டசர்ந்த வபரிபுைஸ்,
ஸ்டிைாடபா, பிளினி, தாலமி ஆகிடயாரும் இந்த ைர்த்தைத்வத விரிைாைப்
பதிவுவசய்துள்ைைர். இந்த வநடிய ைேல் டபாக்குைைத்து பற்றி, எழுத்தில்
எழுதப்பட்ே எண்ணற்ற ஆைணங்ைள் இருக்கின்றை. ஆைால், இைற்வற
உறுதிப்படுத்தும் வதால்லியல் ஆதாைங்ைள் உண்ோ என்ற டைள்விக்கு, சமீப
ைாலமாை பல இேங்ைளில் இருந்து பதில்ைள் கிவேக்கின்றை. அைற்றில்
ஒன்றுதான் அழைன்குைத்தில் ைண்ேறியப்பட்ே பாவை ஓட்டு ஓவியம்.
அைர்ைள் அங்கு இருந்து ைந்து ைணிைம் வசய்தைர். சரி, தமிழர்ைள் அங்டை
டபாய் ைணிைத்தில் ஈடுபட்ேதற்ைாை ஆதாைங்ைள் உண்ோ என்றால், நம்வம
ஆச்சர்யப்பேவைக்கும் தைைல்ைள் நிவறயடை உள்ைை.
சில ஆண்டுைளுக்கு முன்ைர் எகிப்து நாட்டில் வசங்ைேல் ைவையில்

அவமந்துள்ை பண்வேய துவறமுைங்ைைாை க்வைசிர் அல்ைாதிம், வபவைனிடை
ஆகிய இேங்ைளில் ைண்வேடுக்ைப்பட்ே பாவை ஓடுைளில் 'ை(ண்)ணன்’
'சா(த்)தன்’ 'வைா(ற்)ற(ப்) பூமான்’ என்ற தமிழ்ப் வபயர்ைள் எழுதப்பட்ே தமிழ்
பிைாமி எழுத்துக்ைள் கிவேத்துள்ைை. பாண்டிய நாட்டின் கிழக்குக் ைேற்ைவைத்
துவறமுைமாை அழைன்குைத்தில் டைாமானியக் ைப்பல் ஒன்று பாவை ஓட்டில்
பதிைாை அடத ைாலத்தில், எகிப்து நாட்டின் வசங்ைேல் ைேற்ைவையில்
அவமந்துள்ை டைாம நாட்டுத் துவறமுைத்துக்கு தமிழ்ப் வபயர்ைள் பதிைாை
மண் பாவைைள் டபாய்ச் டசர்ந்தை. பாவறயில் எழுதுைவதவிே பாவையில்
எழுதுைடத ைாலம்ைேந்தும் நிவலத்திருக்கிறது. அதிசயம் என்ற வசால்
இல்லாவிட்ோல், இைற்வற எல்லாம் நாம் எப்படி ைவைப்படுத்த முடியும் எைத்
வதரியவில்வல.
இவையாைது வைறும் வபயர்ைள் மட்டும்தான். ஆைால், வபயர் இல்லாத
ஓர் அரிய வைவயழுத்துச் சுைடி, ஆஸ்திரியா நாட்டுத் தவலநைைாை
வியன்ைாவில் உள்ைது. டைாமானிய நாட்டு ைணிைனுக்கும், தமிழைத்து
ைணிைனுக்கும் இவேயில் ஏற்பட்ே ைணிை ஒப்பந்தம் அது. பாப்பிைஸ் தாளில்
எழுதப்பட்ேது. இந்திய ைணிை ஒப்பந்தங்ைளில் ைாலத்தால் மிைப் பழவமயாை
ஒப்பந்தம் இதுடை. முசிறி துவறமுைத்தில் வபாருள் ஏற்றப்பட்டு, மத்தியத்
தவைக்ைேல் பகுதியில் வநல் நதி முைத்துைாைத்தில் அவமந்துள்ை
அவலக்ஸாண்டிரியா நைவைச் வசன்று டசருைது சம்பந்தமாை ஒப்பந்தம் அது.
அங்கு இருந்து மத்தியத் தவைக்ைேல் ைழியாை டைாம் நாட்வே அவேைதற்கு,
டைறு ஓர் ஒப்பந்தம் இருந்திருக்ை டைண்டும் எை அறிஞர்ைள்
ைருதுகின்றைர்.
இந்த ஒப்பந்தம் கிடைக்ை வமாழியில் உள்ைதால், அந்த ைணிைத்தில்

ஈடுபட்ே தமிழ் ைணிைனுக்கு, கிடைக்ை வமாழி வதரிந்திருக்கிறது என்பது
வதளிைாகிறது. அன்வறய தமிழைத்தில் கிடைக்ைம் வதரிந்தைர்ைள் பலரும்
இருந்தைர் என்பவத நமது சங்ை இலக்கியங்ைள் கூறுகின்றை.
வபருங்ைவதயின் நாயைன் உதயணனும், அைைது மவைவிைளில் ஒருத்தியாை
மான்னீவையும் யைை வமாழிவய அறிந்தைர்ைைாைச் வசால்லப்படுகின்றைர்.
நம் நூலைங்ைளில் இருக்கும் வபருங்ைவத வசால்லும்

உண்வமவயத்தான், ஆஸ்திரியா நாட்டு அருங்ைாட்சியைத்தில் இருக்கும் அந்த
ஒப்பந்தமும் வசால்கிறது. சரி, ஆஸ்திரியா எங்டை இருக்கிறது... அழைன்குைம்
எங்டை இருக்கிறது. இவ்ைைவு வநடுந்வதாவலவு ைேல் பயணம் எல்லாம்
சங்ைக் ைாலத்தில் எப்படிச் சாத்தியமாைது எைக் டைட்ோல், அைபிக் ைேலில்
அடிக்கும் பருைக்ைாற்வறப் பயன்படுத்தி இந்தப் பயணத்வதச்
சாத்தியப்படுத்தியிருக்கின்றைர். ைேலில் வீசிய 16 ைவையாை ைாற்வறயும்,
எண்ணற்ற ைேல் நீடைாட்ேங்ைவைப் பற்றிய ஞாைமுடம இந்தப் பயணத்துக்கு
பாவத அவமத்திருக்கிறது. இயற்வைவயப் பற்றிய அபரிமிதமாை அறிடை,
ைேவலக் ைேக்கும் ஆற்றவலத் தந்துள்ைது.
கி.பி முதல் நூற்றாண்டில் ஹிப்பலஸ் என்னும் வபயர்வைாண்ே கிடைக்ை

மாலுமி, பருைக்ைாற்றின் உதவியால் கிடைக்ைத்தில் இருந்து அைபிக்
ைேலினூடே பயணம்வசய்து, தமிழைத்துக்கு ைந்து டசரும் ைைசியத்வதக்
ைண்டுபிடித்தான். அதற்கு முன்பு ைவை கிடைக்ைக் ைப்பல்ைள் ைவை ஓைமாைடை
வநடுந்வதாவலவு சுற்றி, தமிழைத்துக்கு ைந்துவைாண்டிருந்தை. இந்தப் புதிய
ைண்டுபிடிப்புக்குப் பின், மிை விவைைாை தமிழைத்துக்கு ைந்துடசர்ந்தை.
கிடைக்ைர்ைள் அந்தப் பருைக்ைாற்வற, அவதக் ைண்டுபிடித்த ஹிப்பலஸ்ஸின்
வபயரிடலடய, 'ஹிப்பலஸ் பருைக்ைாற்று’ எை அவழத்தைர்.
முசிறியில் இருந்து ைப்பல்ைள் வபாருட்ைவை ஏற்றிக்வைாண்டு வசங்ைேல்

துவறமுைத்வத 40 நாட்ைளில் வசன்று அவேந்திருக்கின்றை. அைபிக்ைேலில்
வீசும் பருைக்ைாற்வறப் பயன்படுத்தி நிைழ்ந்த பயணமாை இது இருந்துள்ைது.
பருைக்ைாற்வற நம்பிய இந்தக் ைேல் பயணம், வபரும் வசல்ைத்வதத்

தந்தவதப் டபாலடை வபருந்துயைத்வதயும் தந்திருக்கிறது. பருைக்ைாற்றின்
திவசவயக் ைணிக்ை முடிந்த மனிதைால் அதன் டைைத்வதயும் விபரீதத்வதயும்
ைணிக்ை முடியவில்வல. ைப்பல் ஏறிச் வசல்லும் ஒவ்வைாரு மனிதனும், மீண்டும்
ைவை ைந்து டசருைது என்பது சாதாைணமாை நேந்துவிேவில்வல. ஒவ்வைாரு
ைேல் பயணமும் ைாழ்வின் ைவேசிப் பயணமாை அவமயும் ைாய்ப்வபடய
அதிைம் வைாண்டிருந்தது.
சாதுைன் என்கிற ைணிைன் பூம்புைாரில் இருந்து சாைக் தீவுக்கு ைணிைம்
வசய்யப்டபாகிறான். அைன் பயணம் வசய்த ைப்பல் புயலில் சிக்கி ைேலில்
மூழ்கிவிட்ேது. அதில் பயணம் வசய்த அவைைரும் இறந்துவிட்ேைர். ஆைால்,
சாதுைன் மட்டும் வையில் கிவேத்த மைக்ைட்வேயின் உதவியால் நீந்தி நாைர்
மவலத் தீவில் ைவைடயறி, பின்ைர் நீண்ே ைாலம்ைழித்து மீண்டும் ஊர்
திரும்பும் ைவதவய மணிடமைவல கூறுகிறது.
ைேல் பயணத்தில் இறந்துடபாைதாைக் ைருதப்பட்ேைன் பல

ஆண்டுைளுக்குப் பின்ைர் திரும்பி ைந்தடபாது, நிவலவம எப்படி
இருந்திருக்கும்? 'அய்டயா... ைந்திருப்பது டபடயா, பிசாடசா..!’ எை ஊடை
அலறியடித்து ஓடியிருக்கும். ஓடும் கூட்ேத்துக்குள் தைது மைளும் மைனும்
இருப்பவதப் பார்த்தைன் என்ைைாை ஆகியிருப்பான்? எந்த உயிர்ைவையும்
உறவுைவையும் பார்ப்பதற்ைாை அைன் மைணத்டதாடு டபாைாடி மீண்டு
ைந்தாடைா, அந்த உறவுைள் மைணத்வதவிே ைலி நிவறந்த ைாழ்வைப் பரிசாை
ைழங்கியிருக்கும்.
இந்தக் ைவத, அன்று ைப்பல் ஏறிய ஒவ்வைாரு மனிதவையும்

பின்வதாேர்ந்த ைவததான். ைாற்வறயும் ைேவலயும் எதிர்வைாள்ளும்
வநடுந்வதாவலவுப் பயணம், ைணக்கு இல்லா ைண்ணீவை தைது குடும்பத்திைர்
சிந்துைதன் மூலம்தான் நிவறடைறியிருக்கும். ைணிைத்தின் வைாடுக்ைல்
ைாங்ைல் என்பது நாைரிைம், பண்பாடு, வதாழில்நுட்பம் அவைத்வதயும் ஓர்
எல்வலயில் இருந்து இன்டைார் எல்வலக்குக் வைமாற்றுகிறது. ஆைால் மாற்ற
முடியாததாை இருந்தது, ைேலில் டபாைைனுக்ைாை ைவையில் இருந்தைர்ைள்
சிந்திய ைண்ணீர்.
ைைலாறு மற்றும் வதால்லியல் சான்றுைள் ைணிைத்தால் ஏற்பட்ே
ைைவமவயப் டபசிை. ஆைால், அந்த ைணிைக் குடும்பத்திைரின் தவிப்வபயும்
இழப்வபயும், இலக்கியங்ைளும் பண்பாடும்தான் பதிவுவசய்தை.
எகிப்து நாட்டின் துவறமுைத்தில் கிவேத்த பாவை ஓடும், ஆஸ்திரியா

நாட்டு அருங்ைாட்சியைத்தில் இருக்கும் ஒரு ைணிை ஒப்பந்தமும்,
அழைன்குைத்துப் பாவை ஓட்டு ஓவியமும் இந்த ைணிைம் சிறப்பாை
நேந்ததற்ைாை விஞ்ஞாைபூர்ைமாை சான்வற உலகுக்குத் தந்துள்ைை. அந்தச்
சான்வற டமலும் உறுதிப்படுத்த இலக்கியம் ைேல் அைவு ைண்ணீவைத்
தைக்குள் டதக்கிவைத்திருக்கிறது.
அந்தக் ைண்ணீர் அழைன்குைத்துப் பாவை ஓட்டில் ைவையப்பட்ே

டைாட்டோவியத்துக்கு டைறு ஒரு ைவதவயச் வசால்கிறது!
வைவை நதியின் முைத்துைாைத்தில் இருக்கும் அழைன்குைத்தில்,

அைழாய்வில் ைண்வேடுக் ைப்பட்ே பாவை ஓட்டின் மீது ைவையப்பட்ே ைப்பல்
டைாட்டோவியத்வத, ஓர் ஆண் ைவைந்தான் எை எப்படிச் வசால்ல முடியும்?
அவத ஏன் ஒரு வபண் ைவைந்திருக்ைக் கூோது? அந்தப் பாவை எந்தக்
ைாலத்தில் உருைாக்ைப் பட்ேது என்பவத டைண்டுமாைால் நவீை விஞ்ஞாை
ஆய்வுக்கு உட்படுத்திக் ைண்டுபிடிக்ைலாம். ஆைால், அதில் டைாட்டோவியம்
ைவைந்தது ஆணா, வபண்ணா எை எந்த விஞ்ஞாை முவறயாலும்
ைண்டுபிடிக்ை முடியாது. ஆைால், பண்பாட்டுக் ைருவிைவைக்வைாண்டு
அைற்வற அனுமானிக்ை முடியும்.
ஆடணாடு சம்பந்தப்பட்ே வபாருள் அல்ல பாவை... அது சதா

சர்ைைாலமும் வபண்டணாடு சம்பந்தப்பட்ேது. தவலயிலும் இடுப்பிலும்
பாவைவயத் தூக்கிச் வசல்லும் வபண்ைவைப் பற்றித்தான் இலக்கியங்ைள்
டபசுகின்றை. அப்படிப்பட்ே ஓர் ஆண்கூே இலக்கியப் பைப்பு எங்கும்
வதன்பேவில்வல. இடுப்பில் பாவைவயத் தூக்கி, ைள் விற்கும் வபண்ைவையும்,
இறுமாப்பு குவறயாமல் அவத ைாங்கிக் குடிக்கும் ஆண்ைவையும்தான் நாம்
மீண்டும் மீண்டும் பார்க்கிடறாம்.
இந்த ஓவியத்வத ஆண் ைவைந்திருக்ை மாட்ோன் என்பதற்கு, இைண்டு

ைாைணங்ைவை நம்மால் கூற முடியும். ஓவியக் ைவலவயக் ைற்ற ஆண்,
பாவை ஓட்டில் பேம் ைவைந்துவைாண்டிருக்ை மாட்ோன். அைன் பேம் ைவைய
உயரிய வபாருட்ைள் பல உள்ைை. அைைது தூரிவை மண்ணில் கிேக்கும் ஓர்
இரும்புக்குச்சியாைடைா, அைன் ைவையடைண்டிய திவைச்சீவல ஒரு
மண்பாவையின் டமற்புறமாைடைா இருந்திருக்ை ைாய்ப்டப இல்வல.
அப்படி எனில், 'ஓவியக் ைவல ைற்ைாத ஓர் ஆண் இவத ைவைந்திருக்ை
மாட்ோைா?’ என்றால், நிச்சயமாை அதற்கும் ைாய்ப்பு இல்வல. ஏவைன்றால்,
ஓவியக் ைவல ைற்ைாத ஆணுக்கு டநர்க்டைாடுைளும் ைவைவுைளும் இவ்ைைவு
டநர்த்தியாை ைைாது. அதுவும் டைாடுைள் டைாணலாைாமல் முதல் கீறலிடலடய
வதளிைாை ைை எந்த ைாய்ப்பும் இல்வல. ைண்ேறியப்பட்ே பாவை ஓட்டுக்
டைாட்டோவியடமா வதளிைாை டைாடுைவைக் வைாண்ேதாை இருக்கிறது. ஒரு
டைாடுகூே குறுக்குச்சால் ஓட்ேவில்வல.
வபண் இந்த ஓவியத்வத ைவைந்திருப்பதற்ைாை ைாய்ப்புைள் நிவறயடை

இருக்கின்றை. பாவை, வபண்ைளுக்கு எந்டநைமும் மிை வநருக்ைமாை இருக்கும்
ஒரு வபாருள். அைைது விைல்ைள் டபசும் வமாழிவயக் டைட்டுப் பழகியவை
பாவைைள். மைத்வதச் சுற்றி வைாடி பேர்ைவதப்டபால எல்லா பாவைைளும்
வபண்ைவைச் சுற்றித்தான் ைாலம் முழுைதும் இயங்குகின்றை. அைள் அதில்
கீறிவைக்ைவும் கிறுக்கிவைக்ைவுடம ைாய்ப்புைள் மிை அதிைம். அைைது
தற்வசயலாை கிறுக்ைல்ைள்கூே மிை அழைாைவையாைத்தான் இருக்கும்.
அப்படி ஒரு தற்வசயல் நிைழ்ைாைத்தான் அந்தக் டைாட்டோவியத்வதக்
கிறுக்கியிருப்பாள். தற்வசயலாைக் கிறுக்ைப்பட்ே டைாடுைள் இவ்ைைவு
டநர்த்தியாை இருப்பது ைண்டு ஆச்சர்யப்பே ஏதும் இல்வல. ஏவைன்றால்,
அைள் டநர்க்டைாடுைவையும் ைவைந்த டைாடுைவையும்தான் முற்றத்தில்
டபாடும் டைாலத்தின் ைழியாை சிறுபிைாயத்திடலடய ைற்றுத்
டதர்ந்துவிடுகிறாள். அைள் விைல்ைளின் ைழிடய மறுமுவற அழித்துப்
டபாேடைண்டிய அைசியம் இல்லாமல், டைாடுைள் அைளின் வசால்டபச்சு
டைட்டு நிற்கும்; நைரும்; முடியும்.
அழகுணர்ச்சிமிக்ை ைவைைவலவயத்தான் தமிழ் இலக்கியம் 'டைாலம்’ எை

அர்த்தப்படுத்துகிறது. அழகுணர்ச்சி நிவறந்த இந்தக் ைவலவய, ஆதியில்
இருந்து பயின்றுைருபைள் வபண்.
வைவையில் நீைாடும் வபண்ைள், அந்தப் புது நீர், டைாலம்வைாள்ளும்

வபாருட்டு மலர் மாவலைவையும் சந்தைத்வதயும் அணிைலன்ைவையும்
வைத்துச் வசய்யும் டைவலைவைப் பட்டியல்டபாடுகிறது பரிபாேல்.
நீைாைாலும் நிலமாைாலும் அழகூட்டி, டைாலங்வைாள்ைச்வசய்ைது
வபண்ணுக்கு வைைந்த ைவல. அைைால் வபரிய முன்தயாரிப்புைள் இல்லாமல்,
வையில் கிவேத்த ஓர் உடலாைக் குச்சியால், பாவை ஓட்டில் கீறி ஒரு ைப்பலின்
ைவைபேத்வத எந்த வமைக்வைேலும் இல்லாமல், எளிதில் ைவைந்திருக்ை
முடியும். எைடை, அந்தப் பாவை ஓட்டுக் டைாட்டோவியத்வத, ஓர் ஆண்
ைவைந்தான் என்பவதவிே அவத ஒரு வபண் ைவைந்திருப்பாள் என்பதற்ைாை
ைாய்ப்புைடை அதிைம்.
'சரி, அைள் ஏன் ைப்பவல ைவைய டைண்டும்? தைது வீட்வேடயா,

ைவையில் இருக்கும் பவை மைத்வதடயா, ைண்ணுக்கு முன்பாை விரிந்துகிேக்கும்
ைேவலடயா ைவைந்திருக்ைலாடம!’ என்றால், அைடைாடு சம்பந்தப்பட்ே ஆண்
அதில் ஏறித்தாடை ைணிைம் வசய்ய ைேலுக்குப் டபாைான். 'டபாைைன் ைந்து
டசைவில்வலடய... எப்டபாது ைருைாடைா?’ என்கிற தவிப்டபாடு ைேவலடய
பார்த்தபடி எவ்ைைடைா ைாலமாை நின்றுவைாண்டிருக்கிறாள்!
ைேலில் பயணம்டபாை எல்லா ஆண்ைளின் நிவைவுைளும் ஏடதா

ஒருைவையில் ஒரு வபண்ணின் இதயத்தில்தான் நங்கூைம் பாய்ச்சி
நிவலவைாண்டுள்ைது. அவசயும் ைப்பலாை அைன் நிவைவும், நங்கூைம்
கிழிக்கும் அடிநிலமாை அைள் மைமும் எப்டபாதும் இருக்கின்றை. துடிக்கும்
தாயும், தவிக்கும் மைளும், ைலங்கும் மவைவியும், ைதறும் ைாதலியுமாை எல்லா
ைடிைங்ைளிலும் நீர் டதங்கிய ைண்ைடைாடு, அவலடமாதும் ைவையில் அைள்
நின்றுவைாண்டே இருக்கிறாள்.
இரு ைவை பிரிவைப் பற்றி வதால்ைாப்பியம் டபசுகிறது. ைால் நவேயாை

வபாருள் டதடிச் வசல்ைவத 'ைாலிற்பிரிவு’ என்றும், ைேல் ைேந்து வசல்ைவத
'ைலத்திற்பிரிவு’ என்றும் வசால்கிறது. இந்தக் ைேல் ைேந்த பிரிவுக்குக்
ைாைணமாைைன் எவ்ைைவு தூைம் ைேந்துவசன்றான் என்பவத இலக்கியங்ைள்,
பல அைவைைள் வைாண்டு அைக்கின்றை; பருைைால அைவை வைத்துச்
வசால்கின்றை; தவலவியின் ைாத்திருப்வப வைத்துச் வசால்கின்றை; அைள்
சிந்தும் ைண்ணீவை வைத்துச் வசால்கின்றை.
ைாலம், ைாத்திருப்பு, ைண்ணீர் எல்லாடம அைவீட்டுக் ைருவிைள்தான்.

அைள் சிந்திய ைண்ணீர்த்துளியின் இவேவைளிைளில் பயண நீைத்வதப்
பற்றிய ைணக்கீடுைளும் அேங்கியுள்ைை. பயணத்வத, தூைம் வைாண்டு
அைவிட்டுச் வசால்ைது விஞ்ஞாைம்; துயைம் வைாண்டு அைவிட்டுச் வசால்ைது
இலக்கியம். விஞ்ஞாைம், இவேவைளியின் நீைத்வத மட்டும் வசால்கிறது.
இலக்கியம், இவேவைளியின் ஆழத்வத, ைைத்வத அதன் வமாத்தப்
பரிமாணத்வதயும் வசால்கிறது. ைண்ணீர்த் துளிைவை எண்ணிக்வைவைாண்டு
ஒருடபாதும் அைக்ை முடியாது அல்லைா?!
திருமணம் முடிந்து சிறிது நாடை ஆை ைணைன், வதாழில் நிமித்தம்

மவைவிவயப் பிரிந்து ைப்பலில் புறப்பட்டுப் டபாைான். அச்சம்வைாள்ளும்
நாைாய், இைவும் பைலும் ஓர் இேம் நில்லாது, நீவைக் கிழித்துக்வைாண்டு
முன்டைறிப் டபாய்க்வைாண்டே இருக்கும். மாதங்ைள் பலைாகிை. இன்னும்
அைன் திரும்பவில்வல. அைளின் துயைத்வத, அைனிேம் டபாய்ச் வசால்லக்கூே
எந்த ைழியும் இல்வலடய எைக் வையறுநிவலயில் ைதறும் வபண்ணின்
உள்ைக்குமுறவல அைநானூற்றில் பதிவுவசய்கிறான் மதுவை மருதன்
இைநாைன்.
இப்படிப்பட்ே ைாத்திருப்பும் தவிப்பும்தான் வபண்வண அவலக்ைழித்தை.

அந்த அவலக்ைழிப்பின் வைளிப்பாடுைளில் ஒன்றாை இந்தப் பாவை ஓட்டுக்
டைாட்டோவியம் இருக்ைலாம். தைக்ைாைைன் பயணம்டபாை ைப்பலின்
நிவைவு அைைது எண்ணத்தில் உவறந்து கிேக்ை, ஒடுங்கிய வீட்டுக்குள், இருள்
சூழ்ந்த ஒரு நள்ளிைவில், விைக்கு ஒளியின் சிறுவைளிச்சத்தில் அைள் ைவைந்த
டைாட்டோவியமாைக்கூே இது இருக்ைலாம். இவத ைப்பல் எை நிவைத்து
அைள் ைவைந்திருக்ை மாட்ோள்... ைவை டசைாத தைது ைைவு எை நிவைத்டத
ைவைந்திருப்பாள்.
ைப்பலில் ஆவண அனுப்பிவிட்டு எல்லா வபண்ைளுமா வீட்டில்

இருந்தார்ைள்... சிலைாைது ைப்பலில் உேன் டபாயிருப்பார்ைள் அல்லைா?
என்றால், வபண் ைேல் பயணம் வசய்யக் கூோது என்ற வைாள்வை ஆைம்பம்
முதடல இருந்துள்ைது. 'முந்நீர் ைழக்ைம் மைடூஉ டைாடு இல்வல’ எை
வதால்ைாப்பியன் திட்ேைட்ேமாை ைவையறுக்கிறான்.
ஈைாயிைம் ஆண்டு தமிழ் இலக்கியத்தில் வபண்ணின் நிவல மிை உயர்ந்த

இேத்தில் இருந்த ைாலமாை சங்ைைாலத்வதத்தான் நாம் வசால்ல முடியும்.
நட்வப, ைாதவல, ைாமத்வத வபண் அவ்ைைவு வைளிப்பவேயாைப் டபச, அதன்
பிறகு இைண்ோயிைம் ஆண்டுைள் ஆகியுள்ைது. தத்துைத்வத விசாைவண
வசய்ைதில் வதாேங்கி, பூசாரியாை சமூைத்துக்கு குறிவசால்ைது ைவை, மிை
முக்கிய இேங்ைளில் எல்லாம், வபண் இயங்கிக்வைாண்டிருந்த ஒரு ைாலம்.
வபண் அவ்ைைவு ைலிவமயுேன் இருந்த அந்தக் ைாலத்தில்கூே, அைள்
ைப்பலில் வசல்ல அனுமதிக்ைப்பேவில்வல.
பழம்நூற்ைளில் குறிப்பிேப்படுகிற இைண்டு வபண்ைள், ைப்பலில் பயணம்

வசய்திருப்பதற்ைாை ைாய்ப்புைள் இருந்துள்ைதாை நாம் ைருதலாம்.
இலங்வையின் ைைலாற்வறக் கூறும் 'மைாைம்சம்’, இலங்வைவய
முதன்முதலாை ஆட்சி வசய்த மன்ைன் விஜயன், பாண்டிய அைசனின் மைவை
மணந்தான் எைக் கூறுகிறது.
அடசாைப் டபைைசன், இலங்வை மன்ைன் தீசனுக்கு அனுப்பிவைத்த

பட்ோபிடஷை அன்பளிப்புப் வபாருட்ைள் பற்றி 'ைம்சத்த பாஹாசினி’ என்ற
பாலி வமாழி நூல் விரிைாை வசய்திைவைப் பதிவு வசய்கிறது. அதில், 'ஒரு
சாமவை, ஓர் அைச சின்ைம், ஒரு ைாள், நிழற்குவே, சிைந்த புற்றுமண்,
ைங்வையின் புனித நீர், தங்ைத் தாம்பாைங்ைள், திவைடபாட்ே அைச ைட்டில்,
புனித ஒலிவயத் தரும் மங்ைலைைமாை வைண்சங்கு, அன்று மலர்ந்த
வசந்தாமவைவயப்டபால இைவம இதழ் விரியும் ைன்னிவை ஒருத்தி...’ எை
அந்தப் பட்டியல் நீள்கிறது.
டபைைசன் அடசாைைால் அனுப்பப்பட்ேைர்ைள் பாண்டிய நாட்டின்
ைேற்ைவை ைழியாைத்தான் இலங்வைக்குப் டபாயிருக்ை முடியும். எைடை,
அடசாைைால் அனுப்பப்பட்ே அந்தப் வபண்ணும், மணம்முடித்து அனுப்பப்பட்ே
பாண்டியனின் மைளும்தான் தமிழைத்தின் துவறயில் இருந்து, ைேல் தாண்டி
ைப்பலில் பயணம் வசய்ததாை இலக்கியக் குறிப்புைளில் இருந்து நாம்
அனுமானிக்ைலாம். டைறு எந்தப் வபண்ணும் ைப்பலில் பயணம் வசய்திருக்ை
ைாய்ப்பு இல்வல.
ைப்பல், நாைாய், மைக்ைலம், ைலம், ைங்ைம், டதாணி... எை எண்ணற்ற

வபயர்ைளில் அவழக்ைப்படும் ைேல் ைாைைங்ைள் எல்லாடம ஆணின்
ைாைைமாைத்தான் இருந்திருக்கின்றை. வபண் ஒருடபாதும் உள்நுவழய
முடியாத இேமாை ைப்பல்ைள் இருந்துள்ைை. மறுக்ைப்படுகிற இேத்தின் மீதாை
ஈர்ப்டப எப்டபாதும் அதிைம். ைப்பல்ைளின் மீதாை ஈர்ப்பு, ஒரு வபண்ணுக்கு
இருப்பது இயல்டப. அத்தவைய ஈர்ப்பின் வைளிப்பாோைவும் இந்தக்
டைாட்டோவியம் இருக்ைலாம். தான் ஒருடபாதும் பயணிக்ைாத ைப்பவலத்தான்,
ைாலங்ைேந்து பயணிக்ைவைத்திருக்கிறாள் வபண்.
அழைன்குைத்தில் ைண்வேடுக்ைப்பட்ே ைப்பலின் ைவதடயா ைாத்திருப்பு
மற்றும் புறக்ைணிப்பின் அவேயாைம் என்றால், அடத ைேற்ைவையில் பறந்து
வசன்ற ைாக்வையின் ைவதடயா வியப்பின் குறியீோை உள்ைது!
வைவை நதி நாைரிைம் ! -8
கிடைக்ைத்துக்கும் தமிழைத்துக்கும் இவேயில் நிைழ்ந்த ைணிைத்தின்

சாட்சியாை அழைன்குைத்து ைப்பல் டைாட்டோவியம் இருப்பவதப் டபால,
அதற்கு சில ஆயிைம் ஆண்டுைளுக்கு முன்ைால் இருந்த வபரும்
நாைரிைங்ைளின் ைணிை சாட்சியாை ைப்பல் முத்திவைைள் இருந்துள்ைை.
ைேல்வைளிவய ைப்பல்ைளும் ைாலவைளிவய ைாக்வைைளும் இவணத்துள்ைை.
வநல் நதிக்ைவையில் உருைாை எகிப்திய நாைரிைமும், யூப்வைடீஸ்-

வேக்ைஸ் நதிக்ைவைைளில் உருைாை சுடமரிய நாைரிைமும், சிந்து
நதிக்ைவையில் உருைாை சிந்துவைளி நாைரிைமும் தங்ைளுக்கு இவேயில்
நிைழ்த்திக்வைாண்ே ைணிைத் வதாேர்பு குறித்து பல்டைறு ஆதாைங்ைள் அங்கு
நிைழும் அைழாய்வுைளில் கிவேத்து ைருகின்றை.
சுடமரிய நாைரிைத்தின் முத்திவைைள் சிந்துவைளிப் பகுதியில்

நிைழ்த்தப்பட்ே அைழாய்விலும், சிந்துவைளி நாைரிைத்தின் அவேயாைங்ைள்
சுடமரியப் பகுதியில் நிைழ்த்தப்பட்ே அைழாய்விலும் கிவேத்துள்ைை.
சிந்துவைளிப் பகுதியில் ைண்ேறியப்பட்ே ைப்பல் முத்திவைைள் அன்வறய

வசழிப்பு மிகுந்த நாைரிைத்தின் சான்றாை விைங்குகின்றை. சிந்துவைளியில்
கிவேத்த முத்திவையில் உள்ை ைப்பல், புைாதை எகிப்தில் ைட்ேப்பட்ே ைப்பலின்
ைடிைத்வதப்டபால இருப்பவத ஆய்ைாைர்ைள் உறுதிப்படுத்துகின்றைர்.
அடதடபால சுடமரிய நாைரிைத்தில் 'ஃபாைா’ (ஈைாக்) என்ற இேத்தில் நேந்த
அைழாய்வில் கிவேத்த முத்திவையில் உள்ை ைப்பல், சிந்துவைளி நாைரிைத்தின்
அவேயாைத்வத பிைதிபலிப்பவை என்று ஆய்ைாைர்ைள் கூறுகின்றைர்.
நடுக்ைேல் பயண ைழிைள், ைண்டு அறியப்போத ைாலம் அது. அந்தக்
ைாலத்தில் ைவைவய ஒட்டிய பயணமாை ைப்பல்ைள் வசல்லும்வபாழுது சில
டநைங்ைளில் ைப்பல்ைள் விலகி, ைேலுக்குள் நீண்ே தூைம் வசன்றுவிட்ோல்,
ைவை எந்தத் திவசயில் இருக்கிறது என்பது வதரியாமல் டபாய்விடும்.
அப்வபாழுது மாலுமி, தன்னிேம் உள்ை ைாைத்வத எடுத்துப் பறக்ைவிடுைார்.
அது, ைவை இருக்கும் திவசவய டநாக்கிப் பறந்து வசல்லும். அதவை வைத்து,
ைப்பவல அைர் இயக்குைார். ைப்பல்ைளுக்கு ைாைங்ைள் ைழிைாட்டிய ைாலம்
அது. ஃபாைாவில் கிவேத்த ைப்பல் முத்திவையில் திவசைாட்டும் பறவையும்
டசர்ந்திருக்கிறது. ைாைத்வத அறிந்திைாத சுடமரியப் பகுதியில் கிவேத்துள்ை
இந்த முத்திவையாைது, சிந்துவைளிப் பகுதியில் நேந்த ைணிைப் பரிமாற்றத்தின்
சான்றாைப் பார்க்ைப்படுகிறது.
ைாலத்தின் டபைழிவுக்குள் சிக்கி இந்த நாைரிைங்ைள் மவறந்தை.

ைட்ேேங்ைள், சாவலைள், குைங்ைள் என்று மனிதைால் அலங்ைரித்து,
பாதுைாக்ைப்பட்ே நிலப்பகுதி மண்ணுக்குள் மூழ்கியது. அைன் டபசிய
வமாழியும், அைன் எழுதிய எழுத்தும், அைன் ைணங்கிய ைேவுளும், கூேடை
அைனும் அறிய முடியாத, புதிைாை ைாைணங்ைளுக்குள் புவதயுண்ேைர்.
ைாலத்தின் வபரும் ைாட்சி ஒன்று உதிர்ந்து குவிந்தது.
வபரும் புவைமூட்ேம் எனும் இருள் சூழ்ந்த ஒரு ைாலத்வத விலக்கி,
இந்திய நிலப்பைப்பில் இைண்ோைது சைாப்தம் வதாேங்கியது. உதித்து எழும்
புலர்ைாவல வபாழுவதப்டபால புதிய நாைரிைத்தின் ைாசல்படிக்குள் புத்வதாளி
பைவியது. அதன் ஆைம்பைாலத்தில் உருைாை மாமனிதர் புத்தர், 'நீண்ே
ைாலத்துக்கு முன்ைர் ைேல் ைணிைர்ைள் ைப்பலில் ைேற்பயணம்
டமற்வைாள்ளும்டபாது தங்ைளுேன் ஒரு பறவைவயயும் வைாண்டு
வசல்ைார்ைள். ைவை இருக்கும் இேத்வதக் ைண்டுபிடிக்கும் அபூர்ைத் திறன்
பவேத்தது அந்தப் பறவை. நடுக்ைேலில் வசல்லும்டபாது எங்கும் ைவை
ைாணப்பேவில்வல என்றால், உேடை அந்தப் பறவைவய பறக்ைவிடுைார்ைள்.
அது கிழக்டை வசல்லும்; டமற்டை வசல்லும்; வதற்டை வசல்லும்; ைேக்டை
வசல்லும்; இைற்றுக்கு இவேப்பட்ே இேங்ைளுக்கும் வசல்லும். அப்வபாழுது
அடிைானில் எங்டைனும் நிலம் வதன்பட்ோல், அது திரும்பக் ைப்பலுக்கு ைந்து
டசரும்' என்ற உதாைணத்வத தைது உவையின் ஊடே குறிப்பிடுகிறார்.
இந்த ைழக்ைம் அவைைைாலும் அறிந்த ைழக்ைமாைவும், பைைலாைத்

வதரிந்த ைழக்ைமாைவும் இருந்ததால்தான், சாதாைணமாைப் டபச்சுைழக்கில் இது
உைவமயாைப் பயன்படுத்தப் பட்டுள்ைது என்பது ஆய்ைாைர்ைளின் ைருத்து.
அதாைது, சுடமரிய அைழாய்வில் கிவேத்த சிந்துவைளி நாைரிைத்துக்

ைாக்வை, 1,000 ஆண்டுைளுக்கு டமலாைப் பறந்து ைந்து, சாக்கிய ைம்சத்து
அைசகுலத்தில் டதான்றிய மாமனிதைாை புத்தரின் ைவதக்குள்
நுவழந்திருக்கிறது. ைாைம், ைேவலக் ைேக்கும் ைல்லவமவய மட்டுமல்ல,
ைாலத்வதக் ைேக்கும் ைல்லவமவயயும் வைாண்டுள்ைது. அந்தக் ைாைம்
சுடமரியாவில் உதிர்ந்துகிேந்த சுள்ளிைவை எடுத்துைந்து டபாதிமைத்தில்
கூடுைட்டியதன் சான்றுதான் இந்தக் ைவத.
அழிந்த ஒரு யுைத்தினுவேய அறிவுச்வசல்ைத்வத, அடுத்த யுைத்துக்குக்

வைாண்டுைந்து டசர்ப்பதுதான் ைவல இலக்கியத்தின் சக்தி. 'சிந்துபாத் ைவதைள்’
வதாேங்கி, 'புத்த ஜாதைக் ைவதைள்’ ைவை ைாலத்தின் மாவபரும் சாட்சியத்வத
தைது டதாள்ைளில் தூக்கிக் வைாண்டுைந்து டசர்த்துள்ைது. 'டமற்டை சிந்துபாத்
ைவதயிலும், ைேக்டை புத்த ஜாதைக் ைவதக்குள்ளும் பறந்து திரிந்த ைாக்வைைள்
வதன்ைைத்தின் ைவதப்பைப்புக்குள் ைைாமலா டபாயிருக்கும்!’ என்று
டயாசித்தால், ஒரு நாட்டுப்புற நம்பிக்வைதான் முதலில் ஞாபைத்துக்கு
ைருகிறது.
'ைாக்வை ைவைந்தால் விருந்து ைரும்’ என்பது இன்றைவும் தமிழைத்துக்

கிைாமப்புறங்ைளில் நிலவும் நம்பிக்வை. இந்த நம்பிக்வை எதில் இருந்து
உருைாகியிருக்கும்? வீட்டுக்கு ைரும் விருந்திைவைப் பார்த்ததும், ைவைந்து
குைல் வைாடுத்த ைாக்வையின் வசயலில் இருந்து வதாேங்கி இருக்குமா?
என்றால், அப்படி இருப்பதற்ைாை ைாய்ப்புைள் குவறவு. ஏவைன்றால்,
வீட்டுக்கு ைரும் அயலாவைப் பார்த்ததும் முதலில் சத்தம் எழுப்புைதாை
நாய்தான் இருக்கும். வீட்வேச் சுற்றி இருக்கும் பிற பிைாணிைள்கூே
தன்னுவேய சூழலுக்குள் நுவழயும் புதிய மனிதர்ைவைப் பார்த்து சற்டற குைல்
எழுப்பி, நிவலகுவலயும். இத்தவைய நிவலயில் ைாக்வை மட்டும் தனித்துக்
ைவைைதின் மூலம் ஒரு நம்பிக்வை உருைாை ைாய்ப்பு இல்வல.
அப்படி என்றால் இந்த நம்பிக்வையின் ஆைம்பப்புள்ளி எதுைாை

இருக்கும் என்று டயாசித்தால், அது ைேற்ைவை சார்ந்த பகுதிக்கு நம்வம
இட்டுச் வசல்கிறது. ைேலின் உள்பகுதியில் இருக்கும் ைப்பல், ைவை வதரியாமல்
தடுமாறும்டபாது, ைப்பலின் மாலுமி ைாக்வைவய ைானில்
பறக்ைவிட்டிருக்கிறான். அவை ைவைவயப் பார்த்துப் பறந்து ைருைவத
ைேற்ைவையில் இருந்த மக்ைள் ைைனித்துள்ைைர். ைாக்வை ைந்த பின், சற்று
அைைாசத்தில் ைேலுக்குள் இருந்து ைப்பல் ைவைக்கு ைந்துள்ைது. ைணிைத்துக்கு
ைந்தைர்ைள் வபரும் வபாருடைாடும் புதிய பண்பாட்டோடும் ைந்து
இறங்கியிருக்கின்றைர். இந்தப் புது விருந்திைர்ைளின் முன்ைருவைவய
உணர்த்துைதாை ைாக்வை இருந்தது என்படத இந்த நம்பிக்வை உருைாை
மூலைாைணமாை இருந்துள்ைது எைக் ைருதலாம்.
'நாட்ோர் மைபு மட்டும்தாைா... அந்தக் ைால வசவ்வியல் இலக்கியத்தில்

இது சார்ந்த பதிவுைள் இல்வலயா?’ என்றால் ைாக்வைபாடினியார்
நச்வசள்வையார் ைந்து நம் முன்ைால் நிற்கிறார். 'விருந்திைர் ைைவை
உணர்த்தும் ைாக்வையும் ைவைந்தது’ என்பவதப் பாடியதற்ைாைடை
ைாக்வைபாடினியார் என்று வபயர் எடுத்த ைவி. இன்று இருக்கும் இந்த
நம்பிக்வைதான் 2,000 ஆண்டுைளுக்கும் முன்ைால் இருந்தது என்பதற்கு
இந்தப் பாேலும், பாேலாசிரியரின் வபயருடம சான்று கூறுகின்றை.
இந்தக் ைவியும் நாம் டமடல வசான்ை வசய்திவய உறுதிப்படுத்துபைைாை

இருக்கிறார் என்பவத அைரின் இந்த ஒற்வறக் ைவிவதயில் இருந்து மட்டும்
முடிவுக்குப் டபாய்விே முடியாது. அைர் எழுதிய பிற ைவிவதைவைப் பார்த்தால்
அவையும் நம்வம ஆச்சர்யப்படுத்துகின்றை. ைேவலப் பற்றியும், ைேலில் வீசும்
ைலுைாை ைாற்வறப் பற்றியும், அயல்நாடுைளில் இருந்து அரிய
வபாருள்ைவைக் வைாண்டுைருைதற்ைாை ைேல்நீரில் மிதந்து ைரும் ைப்பல்ைவைப்
பற்றியும், ைேல் ைழியாைக் வைாண்டுைந்து டசர்க்ைப்படும் வபாருட்ைவைப்
பத்திைப்படுத்தக் ைட்ேப்பட்டுள்ை பண்ேைசாவலைவைப் பற்றியும், குளிர்மிகுந்த
ைேற்ைாற்றால் ஏற்படும் நடுக்ைத்வதப் பற்றியும் மிைநுட்பமாை பல்டைறு
பதிவுைவைச் வசய்துள்ைார். அைைது ைவிவதைளின் இடுக்குைளில் ைேலில் வீசும்
உப்பங்ைாற்றின் ஈைம் உலைாமல் அப்படிடய இருக்கிறது.
சுடமரிய அைழாய்வில் கிவேத்த, சிந்துவைளி நாைரிைத்துக் ைாக்வைவய

புத்த ஜாதைக் ைவதைளின் ைழிடய விைட்டிைந்து சங்ை இலக்கியத்துக்குள்
ைண்டுபிடிப்பது சற்டற மிவையாைத் டதான்றுமாைால், அதுடை சரி.
ஏவைன்றால், நம்வமப் வபாறுத்தைவை ைண்ணுக்வைட்டிய தூைம் மட்டுடம
பார்த்துப் பழகிவிட்டோம். வதாடு ைாைத்துக்கு அப்பால் நம்மால் பறந்து
வசல்லவும் முடியாது, பார்த்துக்வைாள்ைவும் முடியாது. ஆைால், நாம்
இப்வபாழுது வசால்லிக்வைாண்டிருப்பது வதாடுைாைத்துக்கு அப்பால் ைேலிலும்
ைாலத்திலும் என்ை இருந்தது என்பவதப் பற்றியது!
ைாலம் எவ்ைைவு தூைம் நிவலத்திருக்குடமா, அவ்ைைவு தூைம்

நிவலகுவலயவும் வசய்யும். ைாலம் நிவலகுவலயும் இேத்தில்தான் மனிதன்
திமிறி எழுந்து, தன்வை நிவலநிறுத்திக் வைாள்கிறான். ைாலத்துேன் அைன்
நேத்தும் டபாைாட்ேம், ைாலாைாலமாை நிைழ்ந்துவைாண்டிருப்பது. 4,000
ஆண்டுைளுக்கு முன்ைால் சிந்துவைளி மக்ைள் தவலமுடிவய சீைப்
பயன்படுத்திய அடத ைவை சீப்பு இன்றும் இந்தியாவில் வசய்யப்படுகிறது.
நீங்ைளும் நானும் தவலைாரும் சீப்புக்ைாை ைாப்புரிவம ஹைப்பன்ைளிேம்தான்
இருக்கிறது. ைாலம் எல்லாைற்வறயும் அழித்தாலும், நிவைவுைளின் ஓைத்தின்
ைழிடய மனிதன் ஒரு கிவை நதிவய உருைாக்கி புதிய நிலத்துக்கு ைந்து
பவழய விவதைவை நட்டுவிடுகிறான். ஒரு முவற நட்டுவிட்ோல், அப்புறம் நாம்
சாப்பிட்டுக் வைாண்டிருக்கும் வநல்மணியின் ஆைம்ப விவதவநல் ஹைப்பாவின்
பண்ேைசாவலயில் டசைரிக்ைப்பட்ேது அல்ல என்று நம்மால் வசால்ல முடியாது.
தனித்து உரிவம வைாண்ோே நம்மிேம் எதுவும் இல்வல. நமது டி.என்.ஏ-வும்
நம்வம அனுமதிக்ைாது. நமது டிவைஸ்ஸிங் டேபிளில் இருக்கும் சீப்பும் நம்வம
அனுமதிக்ைாது.
ைாலப்வபரு நதியின் வதாேர்ச்சிதான் சிக்வைடுக்கும் சீப்பும், ைவைந்து

பறக்கும் ைாைமும், புத்தைம் படிக்கும் நாமும். பாய்ந்டதாடும் அந்த நீர், டநற்று
எகிப்தின் கீழ்த்திவசயிலும், அதற்கு முன் சிந்துவைளியின் வமயத்திலும், இன்று
வைவையின் மணலிலும் ஓடிக்வைாண்டிருக்கிறது. அந்த நீர் குடித்த ைாக்வை
சமுத்திைத்வதக் ைேந்து, சைாப்தத்வதக் ைேந்து இன்று நம் தவலக்கு டமல்
பறந்துவைாண்டிருக்கிறது. ைாக்வை ைாைத்தில் உயைமாைப் பறக்ை முடியாத,
ஆைால் ைைலாற்றில் மிை ஆழத்துக்குள் பறக்ைக்கூடிய ஓர் அபூர்ைப் பறவை
என்பது நம்வம ஆச்சர்யப்படுத்துகிறது.
இவதவிே நம்வம டபைாச்சர்யப்படுத்துைது, நம்முவேய ைவையில்

இருந்து புறப்பட்டு அக்ைவைக்கு டபாய்ச் டசர்ந்த அழகிய பறவை ஒன்று!
உலைம் எங்கும் தங்ைளின் ஆட்சிவய, அதிைாைத்வத நிவலநிறுத்தத்

துடித்த டைாமானியர்ைள், கிழக்கு திவசயிலும் டமற்கு திவசயிலும்
மின்ைவலப்டபால ைாவைச் சுழற்றி முன்டைறிைர். ஆண் - வபண்
இருபாலரும் யுத்தமுவைக்கு அணிைகுக்ைப் பயிற்றுவிக்ைப் பட்ேைர்.
பவேவயத் திைட்டுைதிலும், வைற்றிக்குப் பின் அவதக் ைவலப்பதிலும்
வியக்ைத்தகுந்த ஒழுங்வையும் ைட்டுப்பாட்வேயும் வைாண்டிருந்தைர்.
அவைத்துத் திவசைளிலும் பிற நாடுைைால் சுற்றிைவைக்ைப்பட்ே
நிலப்பைப்வபக்வைாண்ே அைர்ைளுக்கு, தங்ைவை நிவலநிறுத்திக்வைாள்ைடை
வபரும் சாமர்த்தியமும் அேங்ைாத வீைமும் டதவைப்பட்ேை. அவை,
அைர்ைளுக்கு எண்ணற்ற வைற்றிைவை ஈட்டிக்வைாடுத்தை; வசல்ை ைைத்வத
ைணக்கு இல்லாமல் வைாண்டுைந்து டசர்த்தை. அந்த அைைற்ற
வசல்ைச்வசழிப்பு அைர்ைளின் பவேவய டமலும் ைலிவமயாக்கியது.
சிந்துசமவைளி நாைரிைக் ைாலத்தில் இருந்து, ஒப்பற்ற நிலப்பகுதியாை
ைர்ணிக்ைப்படும் இந்திய நிலப்பைப்வப, தங்ைைது எல்வலக்குள்
வைாண்டுைந்துவிேத் துடிக்கும் ைைவு, கிடைக்ைர்ைவை ஆட்டிப்பவேத்தது.
அந்தப் வபருங்ைைவை அைங்டைற்ற அவலக்ஸாண்ேர் தவலவமயிலாை பவே,
கிழக்கு திவசயில் நைைத் வதாேங்கியது. மனிதர்ைைால் ஏற்படுத்தப்படும் நில
அதிர்வை அந்தப் பவேைள் ஏற்படுத்திை. ைழிவநடுை நாடுைவை
ைகுந்துவைாண்டு அந்தப் பவே முன்டைறியது.
ைைலாற்றின் பாவதவயத் தீர்மானித்ததில் ஒவ்வைாரு ைாைணிக்கும்

ஒவ்வைாருவிதமாை பங்கு இருந்துள்ைது. டைாமானியப் பவேயின்
வைற்றிக்குக் ைாைணங்ைள் பல கூறப்பட்ோலும், அைற்றில் முக்கியமாைதாைக்
ைருதப்படுைது அைர்ைள் ைடிைவமத்த ஈட்டிைள். ஆதிைாலம் வதாட்டு மனிதன்
பயன்படுத்தும் ைருவிைளில் ஒன்று ஈட்டி. விலங்குைவை டைட்வேயாேத்
வதாேங்கி, பின்ைர் அவதப் டபார் ஆயுதமாை, ைலிவமயாை வைப்பிடிடயாடு
கூர்முவை வைாண்ே ஆயுதமாை உருமாற்றிைர்.
உலைம் எங்கும் வதாேக்ைக்ைால அைசுைளின் ைலிவம மிகுந்த டபார்

ஆயுதமாை ஈட்டிைடை இருந்தை. டபார்முவையில் டைாமானியர்ைள் அவேந்த
வைற்றிைள், அதற்கு பல்லாயிைம் ஆண்டுைளுக்குப் பிறகும் நிவைவில்
நிற்கும்படி அவமந்ததற்கு முக்கியக் ைாைணம், அைர்ைள் ைடிைவமத்த ஈட்டிைள்.
பிறநாட்டு வீைர்ைள் 8 அடி அல்லது 10 அடி உயைம் உள்ை ஈட்டிைவைத்தான்
பயன்படுத்திக்வைாண்டு இருந்தைர். அந்த ஈட்டிைள்தான் அதுைவை
டபார்க்ைைத்தின் வைற்றி-டதால்விைவைத் தீர்மானித்தை.
டைாமானியர்ைள் புதிய ஈட்டி ஒன்வற ைடிைவமத்தார்ைள். அதன் நீைம்

21 அடி. அதுைவை உலை ைைலாற்றில் இல்லாத ஒரு புதிய ைடிைம் தாங்கிய
ஈட்டியுேன் அைர்ைள் யுத்தக் ைைம் புகுந்தைர். பாய்ந்துைரும் டைாமானியப்
பவேவீைனின் குதிவைக்கு, 21 அடிக்கு முன்ைாடல எதிரியின் வநஞ்சுக்குள்
ஈட்டிமுவை பாய்ந்து உள்டை இறங்கியது. எதிரிப்பவேயின் குட்வேயாை
ஈட்டிைளுக்கு எந்தவிதமாை டைவலயும் வைக்ைாமல், மாசிடோனியப் பவே
டபார்க்ைைத்தின் தீர்ப்வப எழுதிக்வைாண்டிருந்தது. டைாமானியர்ைள் ஈட்டி
வைாண்டு ஈட்டிய வைற்றி புதிய ைைலாற்வற எழுதியது.
பவழய டசாவியத் யூனியன் மற்றும் ஆப்ைானிஸ்தான் எல்வலயில்

ஆர்க்கிடமனிடிய டபைைசைாை மூன்றாம் ோரியவஸத் டதாற்ைடித்து, கி.மு
327-ம் ஆண்டில் ஹிந்துகுஷ் மவலவயக் ைேந்து, 21 அடி நீைம் உள்ை
ஈட்டிைள் முன்ைைத்தில் சீறிப்பாய, இந்தியாவுக்குள் நுவழந்தான்
அவலக்ஸாண்ேர்.
அைைது பவேவயடுப்பு பற்றி இந்திய ஆதாைங்ைள் எதிலும் குறிப்புைள்

இல்வல. கிடைக்ைர்ைள் எழுதிய குறிப்புைவைக் வைாண்டுதான் இந்தப்
பவேவயடுப்வப அறிய முடிகிறது. ஆைால், இந்த ஆதாைம்தான் இந்திய
நிலப்பைப்பின் ைைலாற்றுரீதியாை ைாலத்வத உறுதிப்படுத்துகிறது. ஹிந்துகுஷ்
மவலயில் கி.மு 327-ம் ஆண்டு என்ற ைாலத்வத அவலக்ஸாண்ேர் வைாடி
நட்ேதில் இருந்து, இந்திய ைைலாறு முன்னும் பின்னுமாை இரு கூறுைைாைப்
பிரிகிறது.
மவலவயக் ைேந்து இந்திய நிலப்பைப்பில் நுவழயும் ைவை அைன்
இந்தியப் டபார்க்ைைம் இவ்ைைவு தீவிைத்டதாடு இருக்கும் எை
எதிர்பார்க்ைவில்வல. பல மன்ைர்ைள் விோப்பிடியாை டபாவை இறுதி ைவை
நேத்திைர். அைர்ைளின் ஆடைசம் மிகுந்த தாக்குதல்ைள் ைவேசி ைவை
குவறயடை இல்வல. பல இைக்குழுத் தவலைர்ைள் அவலக்ஸாண்ேர்
பவேயுேன் டபச்சுைார்த்வத நேத்தடை தயாைாை இல்வல. தட்சசீலத்வத
ஆண்ே மன்ைன் அம்பி, அைடைாடு வைடைாத்தான். ைேடமற்கு இந்தியாவின்
ைலிவம மிகுந்த அைசைாை விைங்கிய வபௌைைன் (கிடைக்ை வமாழியில்
டபாைஸ்) ஜீலம் மற்றும் ைவி ஆற்றுக்கு இவேயிலாை நிலப்பைப்வப
ஆண்ேைன். இைன் அவலக்ஸாண்ேருேன் டநைடியாைப் டபாரிே
முடிவுவசய்தான். இந்தப் வபரும் டபாரின் இறுதியில் வபௌைைன்
டதாற்ைடிக்ைப்பட்டு, சிவறயில் அவேக்ைப்பட்ோன். ஆைால், அைன் மீது
உருைாை நல்ல எண்ணத்தால் அவலக்ஸாண்ேர் அைவை மீண்டும்
அதிைாைத்தில் அமர்த்திைான். பின்ைர் பியாஸ் நதிவயக் ைேப்பதற்கு பலம்
திைட்டிைான். நதிக்கு அப்பால் இருக்கும் அைசவையும் அைைது பவே
ைலிவமவயயும் அைைது வசல்ைச்வசழிப்வபயும் பற்றித் வதரிந்துவைாள்ை
ஏற்பாடு வசய்தான்.
நதிவயக் ைேந்த வபரும் நிலப்பைப்பாை மைதத்வத நந்த ைம்ச அைசன்

உக்கிைடசைன், பாேலிபுைத்வதத் தவலவம இேமாைக்வைாண்டு ஆட்சி
வசய்துைந்தான். ைங்வை நதிக்கும் டசாவண நதிக்கும் இவேப்பட்ே பகுதிவய
ஆட்சிவசய்த அைவைப் பற்றிய தைைல்ைவைக் கிடைக்ை ைைலாற்றாைர்ைள்
தியடோைசும், குர்ஸியஸ் ரூபஸும் அவலக்ஸாண்ேருக்கு ைழங்கிைர்.
ைாலாட்பவேயிைர் இைண்டு லட்சம், குதிவைப் பவேயிைர் 20 ஆயிைம்,

டபார் டதர்ைள் 2,000, டபார் யாவைைள் 4,000... இதுடபாை நந்தர்ைளிேம்
வபரும் வசல்ைக் குவியல் இருந்ததாை அைர்ைளின் குறிப்புைள் கூறுகின்றை.
எதிரிப் பவேயின் எண்ணிக்வை, அவலக்ஸாண்ேரின் வீைர்ைளிேம் வபரும்

ைலக்ைத்வத ஏற்படுத்தியது. முடிைற்ற டபாருக்கு அைர்ைள் முடிவுைாண
முயன்றைர். தைது வீைர்ைளிேம் ஏற்பட்ே அதிருப்திவய உணர்ந்த
அவலக்ஸாண்ேர் டைறு ைழி இல்லாமல், தைது அடுத்தைட்ேத் தாக்குதவலக்
வைவிட்டுப் பவேவயத் திருப்பிைான். ஆைால், அைன் திரும்பிப்டபாை ைழி
ஒன்றும் அவ்ைைவு எளிதாை அவமந்துவிேவில்வல. இந்திய பூர்ைகுடிைள்
விோது தாக்குதல் வதாடுத்தைர். சிறந்த வில்லாைன் ஒருைன் குறிவைத்து
எய்த அம்பு, டைேயத்வதயும் மார்புக் ைைசத்வதயும் துவைத்துக்வைாண்டு
அவலக்ஸாண்ேரின் விலா எலும்புக்குள் இறங்கியது. இைண்டு ஆண்டுைள்
இந்திய நிலப்பைப்பில் அவலக்ஸாண்ேர் நேத்திய யுத்தத்தின் ைவத, விலா
எலும்புக்குள் இறங்கிய அம்பின் தீைாைலிடயாடு அைனுக்கு விவே வைாடுத்தது.
இந்தக் ைவத இப்படி இருக்ை, இந்திய நிலப்பைப்பின் வதன்டைாடியில் நேந்த
ைவத ஒன்று உள்ைது.
அைன் இருப்பிேம், வைவை ஆற்றங்ைவையா அல்லது ைாவிரியின்

ைவையா... இல்வல வபரியாற்றின் ஓைத்தில் குடியிருந்தாைா எைத்
வதரியவில்வல. அைன் ைணிைம் வசய்ய ைேஇந்தியாவை டநாக்கித்
தவைமார்க்ைமாைப் புறப்பட்டுப் டபாகிறான். அந்தத் தவைைழிப் பாவத
எவ்ைைவு ஆபத்து நிைம்பியது என்பது அவைைரும் அறிந்தடத. அதுவும்
ைணிைர்ைள் வபரும்வபாருடைாடே நிலப்பைப்வபக் ைேக்ை டைண்டியிருந்தது.
வதன்டைாடியில் இருந்து ைேதிவசயில் அவமந்த டபைைசின் எல்வலக்கு, அைன்
வியாபாைம் நிமித்தம் டபாைான். டபாைைன் திரும்புைதாைச் வசால்லிச் வசன்ற
ைாலம் ைேந்த பின்பும், அைன் ைந்து டசைவில்வல.
அைைது ைருவைவய எதிர்டநாக்கி வீட்டில் ைாத்திருக்கும் தவலவிக்கு,

ைாலம் வசல்லச் வசல்ல டைதவை அதிைமாகிறது. தனிவமயும் பிரிவும்
ைாட்டுகின்றை. இன்வைாரு பக்ைம் அைனுக்கு ஆபத்து ஏதும் டநர்ந்துவிேக்
கூோது என்ற பதற்றம் அைவைத் வதாற்றுகிறது. அைள் தன் டதாழியிேம்
உள்ைக் குமுறவல வைளிப்படுத்துகிறாள்.
தவலவியின் மைம் அறிந்த டதாழி வசால்கிறாள்... 'புலிைவை தைது

தந்தத்தால் நிலம் பள்ைம் ஆகும்படி குத்திக் வைால்லும் யாவைைள் அவலந்து
திரியும் ைாட்வேக் ைேந்து, நம் தவலைன் வசன்றுள்ைான். ஆைாலும் நீ இங்கு
அனுபவிக்கும் துயைத்வத விைக்கி, அைருக்குத் தூது அனுப்பியுள்டைாம்.
தூதுைன் இந்தச் வசய்திவய அைரிேம் வசான்ைால் டபாதும். அதன் பிறகு
அைர் அங்கு தங்கியிருக்ை மாட்ோர். பாேலிபுைத்வத ஆளும் நந்தர்ைள்
குவித்துவைத்துள்ை வபருஞ்வசல்ைடம கிவேத்தாலும், அைர் அங்கு இருக்ை
மாட்ோர்’ என்கிறாள். இன்டைார் இேத்தில் நந்தர்ைளின் பவே வைல்லும்
ஆற்றவலயும் வபரும் வசல்ைத்வதப் பற்றியும் டதாழி, தவலவிக்கு
எடுத்துவைக்கிறாள்.
ைேஇந்தியாவில் முதலில் அவமந்த டபைைசாை மைதத்வத நந்த

ைம்சத்திைர் 28 ைருேங்ைள் மட்டுடம ஆண்ேைர் (கி.மு 345-317).
அவலக்ஸாண்ேர் பவேவயடுத்து ைந்தடபாது, பாேலிபுைத்வதத் தவலவம
இேமாைக்வைாண்ே நந்தைம்சத்திைரின் ஆட்சி நேந்துவைாண்டிருந்தது.
அைர்ைளின் பவே பலத்வதயும், ஆற்வறக் ைேக்ை டைண்டியதில் இருந்த
அபாயத்வதயும் ைணக்கில்வைாண்டு அவலக்ஸாண்ேர் தைது தாக்குதவலக்
வைவிட்டுப் பின்டைாக்கித் திரும்பிைார்.
ஆற்றின் அக்ைவையில் அவமந்திருந்த நந்த ைம்சத்திைவைப் பற்றி,

உலவைடய உலுக்கிய ஒரு மாமன்ைனுக்கு அைன் உேன் ைந்த
ைைலாற்றாைர்ைள் டசைரித்துச் வசான்ை வசய்திவய, தவலைவைப் பிரிந்து
ைாடும் தவலவிக்கு, வீட்டின் முற்றத்தில் உட்ைார்ந்திருந்த சாமானியப்
வபண்ணாை அைளின் டதாழி வசால்லிக்வைாண்டிருக்கிறாள். இது எப்படி
நேந்தது?
ஏடதா பக்ைத்து ஊவைப் பற்றிய வசய்திவயச் வசால்ைவதப்டபால நந்த

ைம்சத்துப் பவே பலத்வதயும் வசல்ைச் வசழிப்வபயும் மனிதர்ைள் டபசித்
திரிந்திருக்கிறார்ைடை... எப்படி? வபரும்வதாவலவுக்கு அப்பால் நிைழ்ந்த
அைசியல் வசய்திைள், எப்படி அவ்ைைவு வதாவலவைக் ைேந்து மிை விவைைாை
வதன்ைைத்துக்கு ைந்து டசர்ந்தை?
ைேக்குக்கும் வதற்குக்குமாை இவணப்பு என்பவதவிே, ைலிவம மிகுந்த
இரு நாைரிைத்துக்ைாை இவணப்பாைத்தான் இது இருந்துள்ைது.
அதைால்தான் இந்தச் வசய்திைள் அதன் சமைால உதாைணமாை, அன்றாே
ைாழ்வின் துயைங்ைளுக்கு இவேயில் மிை இலகுைாைப் பரிமாறப்பட்டுக்
வைாண்டிருந்துள்ைை. அவலக்ஸாண்ேருேன் ைந்த தியடோைசும், குர்ஸியஸ்
ரூபஸும் வசான்ை வசய்திைவை, அடத ைாலைட்ேத்தில், தான் எழுதிய
ைவிவதைளில் வசால்கிறார் மாமூலைார்.
மாமூலைார் எழுதிய ைவிவதைள் எத்தவைடயா? சில நூறு

ஆண்டுைளுக்குப் பின் அவதத் வதாகுத்தைர்ைள் ைழித்துக்ைட்டியது
எத்தவைடயா? ஆைால் இத்தவைவயயும் ைேந்து இன்று நமக்குக் கிவேக்கும்
ைவிவதைளில் ைாணக்கிவேக்கும் ைைலாற்றுத் தைைல்ைள் இவை. அவை,
புறைாழ்வைப் பற்றிப் டபசும் ைவிவதைள்கூே அல்ல; அைைாழ்வைப் பற்றிப்
டபசும் ைவிவதைள். தவலைனின் ைருவைவய எதிர்பார்த்திருக்கும் ைவிவதக்குள்
வைாட்டிக் கிேக்கும் ைைலாற்றுச் வசய்திைள் இவை.
கிடைக்ைர்ைள் எழுதிவைத்த எழுத்துக்ைளின் ைழிடயதான் டமற்கு உலகு,

இந்தியாவின் ைைலாற்வறத் வதரிந்துவைாண்ேது. அந்தக் கிடைக்ைர்ைள்
அறிந்திைாத ைைலாறாை இந்தியாவின் வதன்டைாடியில் ஒரு நாைரிைம்
வசழித்டதாங்கி இருந்தது.
அடுத்த சில பத்து ஆண்டுைளில் அைர்ைள் இவத அறிய

டநர்ந்தடபாது...
கிறிஸ்து பிறப்பதற்கு ஆறு நூற்றாண்டுைளுக்கு முன்ைர், ைே

இந்தியாவில் பல்டைறு விைசாயக் குடியிருப்புைவைக்வைாண்ே 16 வபரும்
அைசுைள் (மைா ஜைபதங்ைள்) இருந்ததாை பாைம்பர்ய இலக்கியம் கூறுகிறது.
'ைாந்தாைம்’, 'ைாம்டபாஜம்’ வதாேங்கி 'டைாசலம்’, 'மைதம்’ எை 16 மைா
ஜைபதங்ைளின் வபயர்ைள் பட்டியலிேப்படுகின்றை.
இவை ஒன்றுேன் ஒன்று டமாதி அழிந்து, இவணந்து டமவலழுந்து
ைந்தை. இந்த அவைத்து ஜைபதங்ைளிலும் முக்கியத்துைம் வபற்றது மைதம்.
அது, மற்ற பல ஜைபதங்ைவை வைன்று, அந்த நிலப்பைப்வப தன்னுேன்

இவணத்துக்வைாண்டு சக்திமிக்ை அைசாை டமவலழுந்தது. இந்த
மைதத்வதத்தான் யுத்தக்ைைத்தில் எதிர்வைாள்ைாமல் அவலக்ஸாண்ேர் திரும்பிச்
வசன்றான். நாடு திரும்பிய அைன், தைது ைைவு நைைமாை
அவலக்ஸாண்டிரியாவை உருைாக்கிைான். உலைத்வதடய ைட்டி
ஆைப்டபாகிறைர்ைளுக்ைாை ைட்ேேங்ைவை தன் ைண் முன்ைால்
ைட்டிக்வைாண்டிருந்தான். ஆைாலும், இந்திய நிலப்பைப்வப வைல்லும் தைது
ைைவை அைன் வைவிட்டுவிேவில்வல. அது நிவறடைறும் நாவை தைது
மைதுக்குள் எழுதிவைத்திருந்தான். ஆைால், ைாழ்வின் அடுத்த திருப்பம்
அைனுக்குப் வபரும் ஆச்சர்யத்வதப் பரிசளித்தது; அது மைணம். சற்றும்
எதிர்பாைாத ைணத்தில் அது அைவைக் ைட்டி அவணத்துக்வைாண்ேது.
பிைமாண்ேமாை ைேல் அவலவயப்டபால லட்சக்ைணக்ைாை

வீைர்ைவைக்வைாண்டு நைரும் பவேவயடுப்புைவை ஒரு மைணம்
முடித்துவைத்தது. அதன் பின்ைர் எல்டலாருக்குமாை விதிவயடய அைனுக்கும்
எழுதியது ைாலம். அைைது டபைைசு நிவலகுவலந்தது.
ைலிவம
இந்த நிவலயில்தான் சந்திைகுப்தனின் தவலவமயிலாை வமௌரிய அைசு
வபற்று ைந்தது. நந்தர்ைவை எதிர்க்ை, தன்வைத்
தயார்ப்படுத்திக்வைாண்டிருந்தான் சந்திைகுப்தன். அவலக்ஸாண்ேர், இந்தியப்
பகுதியில் நிவலநிறுத்திச்வசன்ற ைாைல் பவேைவை முதலில் வைன்று
முடித்தான். பின்ைர் தன்னுவேய முதல் டபாட்டியாைைாைக் ைருதப்பட்ே
நந்தர்ைளின் மீது டபார் வதாடுத்தான். இந்திய ைைலாற்றின் வதாேக்ை
ைாலத்தில் நிைழ்ந்த மிைப் வபரும் யுத்தமாை ைர்ணிக்ைப்படும் இந்த யுத்தத்தின்
முடிவில், நந்தைம்சம் அழிக்ைப்பட்டு சந்திைகுப்தன் அரியவண ஏறிைான்.
வமௌரியர்ைளின் ஆட்சி வதாேங்கியது. இதுகுறித்து வபௌத்த, சமண சமயத்தின்
மூல நூல்ைளும், கிடைக்ை-டைாமானிய மூல நூல்ைளும் தைைல்ைவைத்
வதரிவிக்கின்றை. இந்தச் சரித்திை நிைழ்வுைள், சாமானியர்ைளின் ைாழ்வின்
ைழிடய பதிவுவசய்யப்பட்டுக்வைாண்டிருந்த விசித்திைம் இந்தியாவின்
வதன்டைாடியில் நிைழ்ந்துவைாண்டிருந்தது.
ைாழ்வை சிறந்த முவறயில் நேத்த, வபாருள் அடிப்பவேயாை இருக்கிறது.

எைடை, வபாருளீட்டும் வபாருட்டு தவலைன் ைே திவசயில் பயணம்
வசன்றுள்ைான். அைன் பிரிைால் ைாடும் தவலவிக்கு, டதாழி ஆறுதல்
கூறுகிறாள். அப்படி ஆறுதல் கூறும்டபாது அைன் வசன்ற பாவத எவ்ைைவு
வைாடியது என்பவத விைக்குகிறாள். அந்தப் பாவதயின் தன்வமவய
ைர்ணிக்கும் பாேல்ைளின் ஊடே ைைலாறும் சமைால அைசியலும் படிந்து
கிேக்கின்றை. ைலிவமைாய்ந்த பவே நேத்திய வமௌரியர்ைள், தங்ைளின்
டதர்ைள் வசல்ைதற்கு ஏற்ப மவலைளில் வபரும் பாவறைவை உவேத்து பாவத
அவமத்தைர் என்றும், அந்தப் பாவதயில் அைர்ைளின் டதர்ைள் விோது
வசன்றுவைாண்டிருந்தை என்றும், வதன் திவசயில் பவேவயடுத்து ைந்தைர்
என்றும், வசல்ைச்வசழிப்புேன் இருந்தைர் என்றும் சங்ைக் ைவிவதைள்
டபசுகின்றை.
ைள்ளில் ஆத்திவையைார், உமட்டூர் கிழார் மைைார் பைங்வைாற்றைார்,

மாமூலைார் ஆகிடயார் இயற்றிய அைநானூறு, புறநானூறு ஆகிய வதாவை
நூல்ைளில் உள்ை ைவிவதைளில் இந்த ைைலாற்றுச் சம்பைங்ைள்
இேம்வபறுகின்றை. இைற்றில் முக்கியமாைக் ைைனிக்ைடைண்டியவை
மாமூலைாரின் ைவிவதைள். அைர் நந்தர்ைளின் வசல்ைக் குவியவலப் பற்றி
டபசுகிறார்; பின்ைர் சிறப்பு மிகுந்த பாேலிபுைத்தில், குவித்துவைத்திருந்த
வசல்ைத்வத, ைங்வை ஆற்றின் ைவையில் வைாண்டுடபாய் மவறத்துவைத்தவதப்
பற்றி டபசுகிறார்; அதன் பின் வமௌரியர்ைளின் டதர்ச் சக்ைைங்ைவையும்,
அைர்ைள் அவமத்த மவலப்பாவதைவைப் பற்றியும் டபசுகிறார். இது
ைைலாற்றில் முக்கியமாை மூன்று புள்ளிைவைப் பதிவுவசய்கிறது.
வசல்ைச்வசழிப்டபாடு நந்த ைம்சம் இருந்த ைாலம், வமௌரியப் பவேவயடுப்பால்
அைர்ைளின் வசல்ைங்ைள் ைங்வை ஆற்றில் மவறக்ைடைண்டிய டதவை
உருைாை நிைழ்வு, பின்ைர் வமௌரியர்ைள் ஆைத் வதாேங்கிய ைாலம். ஒரு
ைைலாற்றுப் பதிைாைன், டததி டபாட்டு குறித்துவைத்தவதப் டபான்று
அடுத்தடுத்து நிைழ்ந்த சம்பைங்ைளின் பதிவு இது. இைற்வறத் தைது
ைவிவதைளில் டபாகிறடபாக்கில் டபசிச் வசன்றிருக்கிறார் மாமூலைார். ைே
இந்திய ைைலாற்வறப் புைட்டிப்டபாட்ே சம்பைங்ைள், தவலவிக்குக் கூறும்
ஆறுதல் ைார்த்வதைளுக்கு இவேயில் அேக்ைமாைப் புவதந்துகிேக்கின்றை.
ஆைால், அேக்ைம் வசய்யப்பட்ே அவலக்ஸாண்ேரின் ைைவு, அடதாடு
முடிந்துவிேவில்வல. மீண்டும் உயிர்வபற்று ைலம்ைைத் வதாேங்கியது.
அைைது தைபதிைளிடலடய மிைவும் துணிவும் ஆற்றலும்மிக்ைைன்

வசல்யூைஸ். அைன், வபரும் திட்ேத்டதாடு யுத்தக்ைைம் புகுந்தான்; வபர்சியப்
டபைைவசக் வைப்பற்றிைான்; சிரியாவின் அைசைான்; பின்ைர் இந்தியப்
பகுதிவய டநாக்கித் திரும்பிைான். இந்தியப் பகுதிவய வைல்ைதன் மூலம்
கிவேக்ைக்கூடிய ைணிை லாபத்வத நன்கு அறிந்தைன் அைன். அைைது
மாவபரும் பவே, இந்திய நிலப்பைப்புக்குள் நுவழந்தது. இப்டபாது ைலிவம
வபாருந்திய சந்திைகுப்தன் அைவை எதிர்டநாக்கி தயார்நிவலயில் இருந்தான்.
இரு வபரும் பவேைளும் டமாதிக்வைாண்ேை. வைற்றி-டதால்வி இன்றி

நீடித்த வபரும் யுத்தத்துக்குப் பின் சமாதாைம் வைவயழுத்தாைது. தான்
வைப்பற்றிய இந்திய நிலப்பைப்பின் பகுதிைவை வசல்யூைஸ்
விட்டுக்வைாடுத்தான். அதற்குப் பதில் 500 யாவைைவை அைன்
சந்திைகுப்தனிேம் இருந்து வபற்றுக்வைாண்ோன். வசல்யூைஸ் நிடைாோரின்
தூதுைைாை சந்திைகுப்தனின் அவைக்கு வமைஸ்தனிஸ்
அனுப்பிவைக்ைப்பட்ோன். யுத்தம் முடிந்து சமாதாைத்தின் ைாலம்
வதாேங்கியது. நாைரிைத்தின் அவேயாை மாைக் ைருதப்படும் ஒரு டபைைசின்
தூதுைைாை வமைஸ்தனிஸ், வமௌரிய அைசவைக்குள் நுவழயும்டபாது, அங்கு
ஒளிபாய்ச்சி மின்னிக் வைாண்டிருந்தை பாண்டிய நாட்டு முத்துக்ைள்.
அதுைவை ைே இந்திய அைசியல் நிைழ்வுைள், ைணிைத்துக்குப் டபாை

தவலைனின் பிரிவின் ைழிடய சங்ை இலக்கியத்தில் பதிவுவசய்யப்பட்டுக்
வைாண்டிருந்வதப் பார்த்டதாம். ஆைால், இந்த ைணிைம் எவ்ைைவு
சிறப்பாைதாை நேந்துள்ைது என்பவத கிடைக்ைத் தூதுைனின் எழுத்து
முதன்முதலில் பதிவுவசய்தது. ைைலாறு எனும் வபருநதியின் இக்ைவையில்
அமர்ந்து மாமூலன் எழுதியதற்ைாை விைக்ைத்வத அக்ைவையில் உட்ைார்ந்து
வமைஸ்தனிஸ் எழுதிக்வைாண்டிருந்தான். தூதுைைாை இருந்த ைாலத்வதப் பற்றி
வமைஸ்தனிஸ் கிடைக்ைத்தில் 'இண்டிைா’ என்ற வபயரில் ஒரு நூல் எழுதிைான்.
அந்த நூல் முழுவமயும் கிவேக்ைவில்வல; அழிந்துவிட்ேது. அைனுக்குப்
பின்ைால் ைந்த ைைலாற்றாைர்ைள் இண்டிைா நூவல டமற்டைாள் ைாட்டும்
பகுதிைள்தான் கிவேத்துள்ைை. அந்தச் சிறு பகுதிைளிடலடய பாண்டிய
நாட்வேப் பற்றியும், அங்கு விவையும் முத்துக்ைவைப் பற்றியும், அந்தப்
பாண்டிய நாட்வே ஒரு வபண்ணைசி ஆட்சிவசய்ைது பற்றியும் அைன்
பதிவுவசய்துள்ைான்.
இந்தியாவை பற்றி வைளிநாட்டிைர் எழுதிய முதல் நூல் 'இண்டிைா’.

அதில் பாண்டிய நாட்டின் வசல்ைச் சிறப்பும் ஆட்சி சிறப்பும் மிகுந்த
முக்கியத்துைத்டதாடு பதிவுவசய்யப்பட்ேை. வமைஸ்தனிஸின் நூலின் ைழிடய
தமிழ் நிலத்தின் புைழ் கிடைக்ைத்துக்குப் டபாய்ச் டசர்ந்துள்ைது எைக்
ைருதலாம்; அல்லது அதற்கு முன்டபயும் டபாயிருக்ைலாம். அடுத்தடுத்த
ஆண்டுைளில் நிைழ்ந்த அைசியல் மாற்றங்ைைால் ைே இந்தியாவுக்கும்
கிடைக்ைத்துக்குமாை தவைைழிப் பாவத துண்டிக்ைப்பட்ேது. எதிரும் புதிருமாை
வைவ்டைறு அைசுைள் அவமந்ததால், நாடுைவைக் ைேந்து ைணிைப்வபாருட்ைள்
வசல்ைது சாத்தியமற்றுப்டபாைது. ைழித்தேங்ைள் அழிக்ைப்பட்ேதால்,
டபாக்குைைத்து முேங்கியது. நிலப்பைப்பின் ைழியிலாை பரிமாற்றம் முடிவுக்கு
ைந்தது. மீதம் இருப்பது ைேல்ைழிப் பயணம் மட்டுடம. ைணிைத்தின் லாபமும்
ைாழ்வின் டதவையும் ைேவல டநாக்கி ைர்த்தைர்ைவைத் தள்ளிை. கிடைக்ைக்
ைப்பல்ைள் கீழ்த்திவச நாடுைவை டநாக்கி தங்ைள் பயணத்வதத் வதாேங்கிை.
அப்டபாது இந்திய நிலப்பைப்பின் சிறப்புமிகு ைணிை வமயங்ைைாை
விைங்கியது ைே இந்திய நிலப்பகுதி அல்ல. முதல் சைாப்தத்தில் சிந்துநதியின்
முைத்துைாைத்தில் இருந்து ைப்பல்ைள் ைேலுக்குள் நுவழந்தை. மறுமுவையாை
எகிப்திய ைவைகுோவில் இருந்து ைப்பல்ைள் திரும்பி ைந்தை.
ஆைால், இைண்ோைது சைாப்தத்தில் ைங்வை நதியின் முைத்துைாைத்தில்

இருந்டதா அல்லது மைாநதியின் முைத்துைாைத்தில் இருந்டதா ைப்பல்ைள்
ைேலுக்குள் நுவழயவில்வல. மாறாை அழைன்குைமும் பூம்புைாரும் முசிறியும்
வைாற்வையும்தான் அந்தப் வபரும் ைணிைத்தின் ைாசற்ைதவுைைாை இருந்தை.
இந்த ைாயிவலக் ைேந்து வசன்ற ைர்த்தைம் இரு வபரும் நிலப்பகுதிைவை
இவணத்தது. கிடைக்ைத்துக்கும் தமிழைத்துக்கும் இவேடய இவேவிோத ைேல்
டபாக்குைைத்துைள் வதாேர்ந்தை. அடுத்து ைந்த 500 ஆண்டுைளுக்கு உலகின்
மிை முக்கிய ைணிை மற்றும் பண்பாட்டுப் பரிமாற்றமாை இந்த ைழித்தேடம
அவமந்தது. அழைன்குைமும் அவலக்ஸாண்டிரியாவும் அரிக்ைடமடும்
இைற்றின் முைைரிைைாை மாறிை. அவலக்ஸாண்ேர் உருைாக்கிய ைைவு நைைம்,
தமிழைத்துக் ைேற்ைவை நைைங்ைடைாடு இவேவிோமல் ைர்த்தைத்வத
நேத்திக்வைாண்டிருந்தது.
ஆைால், வமைஸ்தனிஸ் எனும் தூதுைன் ைைவிலும் நிவைத்திருக்ை

மாட்ோன், தான் எந்தப் பாண்டிய நாட்டு முத்துக்ைவை வியந்து
எழுதுகிடறாடமா, அந்த முத்துக்ைைால் அடுத்த 100 ைருேங்ைளுக்குள்
கிடைக்ைத்தின் ைஜாைாடை ைாலியாைப்டபாகிறது என்று!
ைைலாறு எனும் விசித்திைத்வத, அது விட்டுச்வசன்ற ைாலடித் தேத்தில்

இருந்து மட்டுடம நாம் அனுமானிக்ை முடியும். அது, நிலத்தில் பதிந்துள்ை
ைாலடித்தேம்கூே அல்ல; ைாலத்தில் பதிந்துள்ை ைாலடித் தேம். அதில் உள்ை
கூடுதல் சிைமடம அந்தத் தேம் ைாலடிைைால் ஏற்பட்ேது என்படத ஓர்
அனுமாைம்தான். அடுத்தைன் ஆய்வுவசய்து மறுக்கும் ைவை இந்த
அனுமாைத்வத உண்வம எை ைாதிட்டுக்வைாண்டு இருக்ைலாம். ைைலாறும்
உண்வமவயப்டபாலடை நிைந்தைமாைது அல்ல.
சங்ை இலக்கியக் ைவிவதைவையும், வைவைக் ைவையின் மீது எழுந்த ஒரு
நாைரிைத்வதயும் புரிந்துவைாள்ை டைண்டும் என்றால், கிடைக்ைத்தின் அைசியல்
ைைலாறு நமக்கு அைசியம் ஆகிறது.
'சுமார் 35 ஆண்டு ைாலம் (கி.மு 55 முதல் கி.மு 20 ைவை) பார்த்தியப்

டபைைடசாடு டைாமாபுரி நேத்திய யுத்தம், வைற்றி - டதால்வி இல்லாமல் சில
சமைசங்ைடைாடு முடிந்ததற்கும் நமக்கும் என்ை வதாேர்பு?’ எைக் டைள்வி
எழுப்ப முடியாது. வபரும் சங்கிலித் வதாேர்டபாலத்தான் ைைலாற்றின்
ைண்ணிைள் பின்னிக்கிேக்கின்றை.
யுத்தத்தின் முடிவில் யூப்ைட்டீஸ் நதியின் டமற்குக் ைவைதான்

டைாமானியப் டபைைசின் எல்வல என்பவத அைஸ்ேஸ் மன்ைன் ஏற்றுக்
வைாண்ோன். நீண்ே ைாலம் டபாரிட்ே பவைநாோை பார்த்தியாவின் தவைைழிப்
பாவதைள் எவதயும் பயன்படுத்தாமல், தைது ைணிைத்வதயும் டதவைைவையும்
சமாளிக்ை டைறு பாவதவய டயாசித்த டைாமானியர்ைளுக்கு,
இந்தியாவுேைாை ைேல்ைழிப் பாவதடய வபரும் மார்க்ைமாை இருந்தது.
எைடை, இந்தக் ைேல்ைழி ைணிைம் மிைவும் டபாற்றி ைைர்க்ைப்பட்ேது.
இந்தக் ைேல் ைழிப் பாவதவயப் பற்றி பல நூல்ைள் எழுதப்பட்ேை.
ைவைடயாைப் பயணம் முடிவுக்கு ைந்து, பருைக்ைாற்வறப் பயன்படுத்தி நேக்கும்
பயணம் வதாேங்கியது. அது ைேல் ைணிைத்தில் பாய்ச்சல் டைை
முன்டைற்றத்வதக் வைாண்டுைந்தது. சூவறக்ைாற்றில் சிக்கியைர்ைள்
தற்வசயலாைக் ைண்டுபிடித்ததா... ஹிப்பாலஸ் தைது அனுபை அறிைால்
ைண்டுபிடித்ததா என்பது விைாதத்துக்கு உரிய ஒன்றுதான். எப்படிடயா 40
நாட்ைளில் கிடைக்ைத்தில் இருந்து தமிழைத்தின் ைவைக்கு, பருைக்ைாற்வறப்
பயன்படுத்தி ைப்பல்ைள் ைந்து டசர்ந்தை. அதற்கு முன்பு ைவை ைருேத்துக்கு
20 ைப்பல்ைடை ைந்துவைாண்டிருந்தை. ஆைால், பருைக்ைாற்று ைழிப் பயணம்
வதாேங்கிய பிறகு, திைசரி ஒரு ைப்பல் கிைம்பிப் டபாைது.
அவலயவலயாை ைப்பல்ைள் ைவைக்கு ைந்தது டபாலடை,

இலக்கியத்திலும் அவை ைந்து டசர்ந்தை. வபாதுைாை ஆைம்பைால இந்திய
இலக்கியங்ைளில் ைப்பல் பற்றிய பதிவுைள் மிைக் குவறடை. அதற்குக்
ைாைணம், ைே இந்தியாவில் உருைாை வபரும் அைசுைளின் தவலவம இேங்ைள்
எல்லாம், ைேவலவிட்டு வநடுந் வதாவலவு தள்ளி உள்நிலப்பைப்பில்
அவமந்திருந்ததுதான். அதைால், ைப்பல் பற்றி ஓர் அைவுக்டை
வதரிந்துவைத்திருந்தைர். 'உலகின் முதல் வபாருைாதாை நூல்’ எை
ைர்ணிக்ைப்படும் 'அர்த்தசாஸ்திைம்’கூே இதற்கு விதிவிலக்கு அல்ல. இந்திய
இலக்கியங்ைளில் ைப்பல்ைள் பற்றியும் துவறமுைங்ைள் பற்றியும் துவறமுை
நைைங்ைள் பற்றியும் ைேல்ைேந்த ைணிைம் பற்றியும் மிை விரிைாைப்
பதிவுவசய்யப்பட்டுள்ை இலக்கியம் என்றால், அது தமிழர்ைளின் சங்ை
இலக்கியம் மட்டுடம!
வபௌத்த, சமண இலக்கிய ஆய்வுைளில் தன்னிைைற்றைர் எைப்

டபாற்றப்படும் டமாதி சந்திைர் பின்ைருமாறு கூறுகிறார்...
'தமிழ் இலக்கியத்தில் ைேல் ைணிைத்வதப் பற்றி பல விைைங்ைள்

கிவேக்கின்றை. உண்வமயில், 'சிலப்பதிைாைம்’ என்ற மாவபரும் ைாப்பியத்தில்
ைாவிரிப்பூம்பட்டிைம் என்ற துவறமுைம், அதன் ைேற்ைவையில் இருந்த
கிேங்குைள், வைளிநாட்டு ைணிைர்ைள், ைவேத்வதருக்ைள் ஆகியவை பற்றி
ைர்ணிக்ைப்பட்டிருப்பதுடபால... இந்திய வமாழியில் எந்த இலக்கியத்திலும்
ைர்ணிக்ைப்பேவில்வல’ எைச் வசால்லிவிட்டு, தமிழைத்தின் பவழவமயாை
ைேற்ைவை நைைங்ைவை, துவறமுைங்ைவை, அங்கு நவேவபற்ற ைணிைச்
சிறப்புைவைப் பட்டியல் டபாடுகிறார். தமிழ் இலக்கியங்ைள் இந்த
ைணிைத்வதப் பற்றி ைர்ணித்தவை எல்லாம் மிவைக் ைற்பவை எை
ஒருைாலத்தில் வசால்லிக்வைாண்டிருந்தைர்ைளின் கூற்வறத் தைர்த்தது, தமிழ்
ைணிைனுக்கும் கிடைக்ை ைணிைனுக்கும் இவேயில் நவேவபற்ற ைணிை
ஒப்பந்தம் வசால்லும் வசய்தி.
இந்த ஒப்பந்தத்வத ஆய்வுவசய்த ைைலாற்றாைர் தூர், பல்டைறு

விைைங்ைவைக் வைாடுக்கிறார். அந்த ஒப்பந்தத்தின் அைவைப் பற்றி
வதால்லியலாைர் ைா.ைாஜன், 'ஏற்றுமதி வசய்யப்பட்ே ஆறு வபாதிைவைப் பற்றி
குறிப்பு இருந்தாலும் மூன்று வபாதிைளில் ைாணப்படும் வபாருட்ைளின் தன்வம
குறித்டத வசய்திைள் கிவேக்கின்றை. இந்தப் வபாருட்ைள் 'வஹர்மடபாலன்’
எைப் வபயரிேப்பட்ே ைப்பலில் ஏற்றப்பட்டுள்ைை. இந்தப் வபாருட்ைளின்
மதிப்பு அவலக்ஸாண்டிரியாவில் ஒரு நீர்ைழிச் சாவலவய அவமப்பதற்கு
ஈோைது என்ற குறிப்பு ைருைதால், இதன் மதிப்பு ஏழு மில்லியன் திைமம்
எைக் ைணக்கிேப்பட்டுள்ைது. ைாைணம், இத்தவைய ஒரு நீர்ைழிச் சாவலவய
அவமக்ை வஹடைாேஸ் அதிைஸ் 4 மில்லியன் திைமங்ைளும், ஹட்ரியன் 3
மில்லியன் திைமங்ைளும் அளித்துள்ைது மூலம் புலன் ஆகிறது. ஒரு திைமம்
என்பது 65 குன்றிமணிைளுக்கு ஈோைது. ஒரு குன்றிமணி என்பது 0.0648
கிைாம் வைள்ளிக்கு ஈோைது. எைடை 7 மில்லியன் திைமம் என்றால்
2,94,84,000 கிைாம் வைள்ளியின் எவேக்கு ஈோைது (70,00,000 ஜ் 4.212
= 2,94,84,000). ஒரு கிைாம் வைள்ளியின் விவல 10 ரூபாய் எைக்
ைணக்கிட்ோல், தற்டபாவதய நிலைைப்படி சுமார் 30 டைாடி ரூபாய்க்கு
ஈோைது வஹர்மடபாலன் என்ற சாதாைணக் ைப்பலில் ஏற்றப்பட்ே
வபாருட்ைளின் மதிப்பு. இவதவிே வபரிய டைாமானியக் ைப்பல்ைள்
ைந்துடபாயுள்ைை. தவிைவும் டமற்கூறிய வதாவை, ஒரு ைப்பலில் ஒரு
ைணிைனுக்குச் வசாந்தமாை வபாருட்ைளுக்கு உரியது. இதுடபால் பல
ைணிைர்ைளுக்கு உரிய வபாருட்ைள் ஒரு ைப்பலில் ஏற்றப்படும். ஒரு ைப்பலில்
ஏற்றப்படும் அவைத்து ைணிைர்ைளின் ஒட்டுவமாத்தப் வபாருட்ைளின் மதிப்வபக்
ைணக்கிட்டுப் பார்க்கும்டபாது மவலப்பாை உள்ைது’ என்கிறார்.
இவையாவும் ைற்பவை விைைங்ைள் அல்ல; இலக்கிய ைர்ணவைைள்

அல்ல; மாறாை இலக்கியங்ைளில் எழுதப்பட்ே ைற்பவைைவைவிே
ைலிவமயாைது உண்வம என்பவத 2,000 ஆண்டுைளுக்கு முந்வதய ைணிை
ஒப்பந்தங்ைள் உறுதிப்படுத்துகின்றை. இதுைவை ைணிைர்ைளும் ைணிைப்
வபாருட்ைளும் டபாய் ைந்த ைேல்ைழித் தேத்தில் அதன் அடுத்தைட்ேமாை
அைசியல் வசயல்பாடுைள் பயணப்பேத் வதாேங்கிை. ைணிைத்வத அைசியலும்,
அைசியவல ைணிைமும் தீர்மானிக்கும் ஆைம்பைட்ே வசயல்பாடுைள்
அைங்டைறிை.
பார்த்தியாவுேன் யுத்தம் நேத்தி இறுதியில் சமைசம் வசய்துவைாண்ே
மன்ைன் அைஸ்ேஸின் (இைன் வபயரில்தான் 'ஆைஸ்ட்’ எை ஓர்ஆங்கில
மாதத்துக்கு வபயரிேப்பட்ேது) ஆட்சிக் ைாலத்தில் பாண்டிய நாட்டில் இருந்து
ஒரு தூதுக் குழு கிடைக்ைத்துக்குச் வசன்று அைவைச் சந்தித்துள்ைது.
அைஸ்ேஸ் ைாலத்வதப் பற்றி துல்லியமாை விைைத்வதத் தரும் எழுத்தாைன்
ஸ்ட்ைாடபா, இந்தத் தூதுக் குழுவைப் பற்றி குறிப்பிடும்டபாது, 'இந்திய
ைாஜ்ஜியங்ைளுள் ஒன்றில் இருந்து ஒரு தூதுக் குழு அைஸ்ேஸ் சீஸரின்
அவைக்கு ைந்தது. இந்தத் தூதுக் குழுவை அனுப்பிய அைசன் பாண்டியன்
என்பைன் ஆைான். சிலர் அந்த அைசன் 'டபாைஸ்’ எைச் வசால்கின்றைர்.
அந்தக் குழு, அைசனுக்கு அளிக்ை பரிசுைள் சிலைற்வறக் வைாண்டுைந்தது!’
என்கிறார்.
ோப்டையின் அருகில் ஆன்டிடயாக் எனும் இேத்தில் அைஸ்ேஸின்

அவைக்குச் வசன்றுவைாண்டிருந்த இந்தியத் தூதுக் குழு ஒன்வற, தாம் டநரில்
ைண்ேதாை நிக்ைலஸ் வேமாஸ்ைைாஸ் பதிவுவசய்கிறார். அந்தக் குழுவில் மூன்று
உறுப்பிைர்ைள் இருந்ததாை அைர் வசால்கிறார். ஆைால், அந்தக் குழுவிைர்
எடுத்துச் வசன்ற ைடிதத்வதப் பார்த்தால், இன்னும் பலர் அந்தக் குழுவில்
இருந்தைர் என்பதும், அைர்ைள் பயண ைழியில் இறந்துடபாைார்ைள்
என்பதும் நமக்குத் வதரியும். நீண்ே பயணடம அைர்ைள் இறப்புக்குக்
ைாைணமாை இருந்தது எை அைர் எழுதிச்வசல்கிறார்.
அைஸ்ேஸ் சீஸரின் ஆட்சிக் ைாலத்தில், டைாம் நைைம் ைணிைத்வதாேர்பு

வைத்துள்ை நைைங்ைவைப் பற்றிய ஒரு ைவைபேத்வத தயாரிக்ைச்
வசான்ைான். அைைது ஆவணப்படி, ைல்லிடல வபாறிக்ைப்பட்ே ஒரு ைவைபேம்
தயாரிக்ைப்பட்ேது. 'பியூட்டிங்ைர் டேபிள்’ எை அவழக்ைப்படும் அந்த
ைவைபேத்தில் பாண்டிய துவறமுைம் வைாற்வை குறிப்பிேப்பட்டுள்ைது.
டைாமானிய மன்ைன் அைஸ்ேஸ் சீஸரின் உத்தைவின் டபரில் ைல்லிடல ஒரு
ைவைபேம் உருைாக்ைப்பட்ேடபாது, மதுவைவய ஆட்சி வசய்த நன்மாறவைப்
பற்றி நக்கீைன் என்கிற புலைன் ைவியிடல ஒரு ைவைபேத்வத ைவைந்து
ைாட்டியுள்ைான். அைண்மவையில் மன்ைனின் அன்றாே ைாழ்வைப் பற்றிய
ஒரு ைவைபேமாை இவத எடுத்துக்வைாள்ைலாம்.
'உயர்த்திய ைாவையுவேய மாறடை, இைப்டபாருக்குக் கிவேப்பதற்கு

அரிய அணிைலன்ைவைக் குவறயாமல் வைாடுப்பாயாை; யைைர்ைள் சிறந்த
ைப்பல்ைளில் வைாண்டுைந்த குளிர்ந்த நறுமணத்வத உவேய மதுவை,
வபான்ைாலாகிய அழகிய டைவலப்பாடுைவைக் வைாண்ே ைலத்தில் ஏந்தி,
ஒளிமிக்ை ைவையல்ைள் அணிந்த வபண்ைள் ஊட்ே, அவத அருந்தி
மகிழ்ைாயாை; ைாைத்தில் இருவை அைற்றும் ைதிைைவைப்டபாலவும் டமற்குத்
திவசயில் குளிர்ந்த ைதிர்ைவைப் பைப்பும் மதிவயப் டபாலவும் உலைத்துேன்
நீயும் நின்று நிவலவபற்று ைாழ்ை!’ எை ைாழ்த்துகிறார். அதாைது, உலகின்
மத்திய கிழக்குப் பகுதியில் இருந்து கிடைக்ைக் ைப்பல்ைைால் வைாண்டுைைப்பட்ே
மதுவை அருந்தி மகிழும் நன்மாறவைப் பற்றிய இந்தச் சித்திைம், அைஸ்ேஸ்
மன்ைன் உருைாக்கிய 'பியூட்டிங்ைர் டேபிள்’ எனும் ைணிை ைவைபேத்தின்
இன்வைாரு ைடிைத்திைாலாை சாட்சிவய நமக்கு ைழங்குகிறது. ைணிைம்,
டைாமானிய மதுவை வைவைக் ைவை ைவை வைாண்டுைந்து டசர்த்துள்ைது.
அைசனின் வசழிப்புமிக்ை ைாழ்வின் அவேயாைமாை, அழகிய
டைவலப்பாடுவேய ைலத்தில் மதுவை உயர்த்திப் பிடிக்கும் ைாட்சி
அைங்டைறுகிறது. டைாமானிய மன்ைன் அைஸ்ேஸ் சீஸரும், மதுவை மன்ைன்
நன்மாறனும் நீண்ே வநடிய ைேல்பாவதயின் இரு முவைைளில்
நின்றுவைாண்டிருந்தைர். எல்லா ைாலத்திலும் பண்பாடு, ைணிைத்வதப்
பின்வதாேர்ந்து ைந்துடசரும். அப்படித்தான் எண்ணற்றவை ைந்துடசர்ந்தை!
வைவை நதிவயக் ைேக்கும்டபாது வதன்படும் டைாட்வே மதில்ைளின்

பிைமாண்ேத்தில் இருந்து வதாேங்குகிறது டைாைலனின் வியப்பு. மூத்தைர்ைள்
வசால்லிக் டைள்விப்பட்ே மதுவைவய, அப்டபாதுதான் முதன்முதலாைப்
பார்க்கிறான் டைாைலன். அைைது பார்வையின் ைழிடய மதுவைவய
ைாசைனுக்கு அறிமுைப்படுத்துகிறார் இைங்டைா. ைம்பீைமாை டைாட்வே. அந்தக்
டைாட்வே மதில்ைவைக் ைாைல் ைாக்கும் பணியில் ஈடுபட்டிருக்கிறார்ைள் யைை
(கிடைக்ை) வீைர்ைள். ைாள்வீச்சில் மைா வைட்டிக்ைாைர்ைைாை யைை வீைர்ைவைப்
பார்த்தபடிடய, வியப்பு குவறயாமல் மதுவை நைருக்குள் நுவழகிறான்
டைாைலன்.
முழங்ைால் ைவை குறுகிய பாைாவே டபான்ற ைட்டுவே அணிந்து,

உேம்பில் சட்வே அணிந்து, வையில் ஆயுதத்துேன் அச்சம் தரும் டதாற்றத்வத
உவேய யைைர்ைள், பாண்டியனின் பாசவறயில் இருந்தவதப் பற்றி
முல்வலப்பாட்டு ஆசிரியர் டபசுகிறார். இைங்டைாைடிைளும் நம்பூதைாரும்
எழுதிய மதுவைவயப் பற்றிய ைர்ணவைக்குள் உலகின் மத்திய கிழக்குப்
பகுதிவயச் டசர்ந்த யைைர்ைள் எப்படி ைந்து டசர்ந்தார்ைள்? 21 அடி நீை
ஈட்டிவய உருைாக்கி உலவைடய ைலக்கியைர்ைள், இப்டபாது கூரிய ைாடைாடு
மதுவைக் டைாட்வேவயக் ைாைல்வசய்ய ைந்தது எப்படி, இதற்கு மட்டும்தான்
ைந்தார்ைைா அல்லது டைறு பணிைளும் வசய்தார்ைைா... எைக் டைள்விைள்
அடுக்ைடுக்ைாை எழுகின்றை.
இந்தியாவில் டைறு எந்த மன்ைனின் டைாட்வேக் ைாைலிலும்

பாசவறயிலும் பவேயிலும் கிடைக்ை வீைர்ைள் இருந்ததாை இலக்கியங்ைள்
வசால்லவில்வல. அப்படியிருக்ை, மதுவைவயப் பற்றிய ைர்ணவையில் மட்டும்
மீண்டும் மீண்டும் இந்தச் வசய்தி வசால்லப்படுைது ஏன்? அது மட்டும் அல்ல,
இைற்றின் அடுத்தைட்ேமாை பாண்டிய மன்ைன் ஆரியப் பவே ைேந்த
வநடுஞ்வசழியன், யைைப் வபண்வண தைது மவைவியாை ஏற்றுக்வைாண்ோன்
என்றும், அைைது அந்தப்புைத்தில் யைைப் வபண்ைள் பலர்
வமய்க்ைாைலர்ைைாை இருந்தைர் என்றும் சங்ை இலக்கியம் கூறுகிறது.
அதாைது வையில் டைாமானியக் குைவையில் மது, உேன் டைாமானிய
மவைவி, ைாைலுக்கு டைாமானிய வீைர்ைள், அைர்ைள் தங்கியிருக்ை
டைாமானியக் குடியிருப்பு (யைைச்டசரி) எல்லாம் மதுவையில்
இருந்துள்ைைர். எண்ணற்ற யைைப் வபாருட்ைள் வைாண்டுைந்து
டசர்க்ைப்பட்டுள்ைை. இவை எல்லாம் சுமார் 300 ஆண்டுைைாை
கிடைக்ைத்துக்கும் தமிழைத்துக்கும் ைேல் ைணிைம் தீவிைமாை நேந்த
ைாலத்தில்தான். அப்படிவயன்றால், எவதக் வைாடுத்து இவ்ைைவையும்
வபற்றார்ைள்?
கி.பி முதலாம் நூற்றாண்டில் வபயர் அறியப் போத கிடைக்ை மாலுமியால்

எழுதப்பட்ே ‘The Periplus of the Erythraean Sea’ என்ற நூலில்,
டைாமானியப் டபைைசுக்கு இந்தியாவில் இருந்து ஏற்றுமதி வசய்யப்பட்ே
வபாருட்ைளின் விைைங்ைள் அளிக்ைப்படுகின்றை. அைற்றில் முத்து, மிைகு,
பட்டு, ைற்பூைம், நைைத்திைங்ைள் ஆகியவை முக்கிய இேத்வதப் வபறுகின்றை.
தமிழைத்தில் இருந்து கிடைக்ைத்துக்கு ஏற்றுமதி வசய்யப்பட்ேதில் பாண்டிய
நாட்டு முத்துக்ைளும், டசை நாட்டின் மிைகும், டசாழ நாட்டின் நைைத்திைக்
ைற்ைளும் பிைதாைமாைவை. குறிப்பாை, முத்துக்ைளின் ஆதிக்ைடம அன்று
டைாமாபுரிவய ஆட்டிப்பவேத்திருக்கிறது. ஒரு வபண், முத்து அணிந்து வபாது
இேத்தில் நேந்து வசல்ைது என்பது, அைளுக்கு முன்ைால் ஒரு பவேவீைர்
நேந்து வசல்ைவதப்டபால மதிப்பு அளிப்பதாை அைர்ைள் ைருதிைார்ைள்.
டைாமானியப் வபண்ைள் தங்ைளின் விைல்ைளிலும் ைாதுைளிலும் மட்டும்

அல்ல, ைால் வசருப்பிலும் முத்துக்ைவை அணிந்துவைாண்ேைர். இது,
டைாமானிய வசைட் சவபயில் வபரும் புயவலக் கிைப்பியது. டைாமாபுரியில்
இருந்து ைருேத்துக்கு மில்லியன் வதாவைைள் மதிப்பிலாை தங்ைம் வீணாைதாை
அைசின் ைணக்ைாைர்ைள் ைண்டித்தார்ைள். இதில் பாதி, தமிழைத்துேைாை
ைர்த்தைத்துக்ைாைச் வசலவிேப்பட்டுள்ைது. டைாமாபுரிப் வபண்ைள் முத்துக்ைளின்
மீது வைாண்டுள்ை டமாைத்வதத்தான் வசைட் சவப தீவிைமாைக் ைண்டிக்கிறது.
இந்த முத்துக்ைவைக் வைாண்டுைை பயங்ைைமாை ைேல் பயணத்வதயும், சூரிய
வைப்பத்தால் தாக்ைப்படும் நிலப்பகுதிவயயும் ைேந்துைை டைண்டியுள்ைது
என்பவத ைண்ேை உவைைள் சுட்டிக்ைாட்டுகின்றை. டைாமாபுரி, முத்துக்ைளின்
மீதாை டமாைத்தில் ைட்டுண்டு கிேந்தது என்பதற்குச் சிறந்த உதாைணம்
கிளிடயாபாட்ைா. அைளின் புைழ்வபற்ற முத்தாலாை ைாது ைவையங்ைள்
1,15,458 பவுண்டுைள் மதிப்புவைாண்ேவை. கிளிடயாபாட்ைா, தான் அருந்தும்
மதுவில் தன்னிேம் உள்ை விவல உயர்ந்த முத்வதக் ைவைத்துக் குடித்தாள்
என்பதும் பதிவுவசய்யப்பட்டுள்ைது.
வசருப்புக்கு அலங்ைாைம் வசய்ைதில் வதாேங்கி, மதுவில் ைவைத்துக்

குடிப்பது ைவை முத்துக்ைவைப் பயன்படுத்திைால், அப்புறம் தங்ைம்
ைட்டுக்ைேங்ைாமல் ைேல் ைேக்ைாதா என்ை? எருக் ைாட்டூர் தாயங்ைண்ணைார்
தான் எழுதிய அைப்பாேலில் யைைர்ைள் தங்ைளின் ைப்பல்ைளில் வபான்வைக்
வைாண்டுைந்து இறக்குைவதப் பற்றி குறிப்பிடுகிறார். டைாமானிய
நிர்ைாகிைளின் ைண்ேைமும், எருக்ைாட்டூைாரின் ைர்ணவையும், கிளிடயாபாட்ைா
ைவைத்துக் குடித்த மதுவும் வசால்லும் வசய்தி ஒன்றுதான். பாண்டிய நாட்டு
முத்துக்ைவைப் வபற டைாமாபுரியில் இருந்து ைணக்ைற்ற வபான் இறக்குமதி
வசய்யப்பட்டுள்ைது. இதுடபாை டபார் வீைர்ைளும் வபண்ைளும்
வைாண்டுைைப்பட்டுள்ைைர்.
2,000 ஆண்டுைளுக்கு முன்ைால் எழுதப்பட்ே இந்த எழுத்துக்ைளில்
இருக்கும் உண்வமத்தன்வமவய வமய்ப்பிக்கின்றை தற்டபாவதய ஆய்வுைள்.
இந்தியாவில் இதுைவை 129 இேங்ைளில் டைாமானிய நாணயங்ைள்
ைண்ேறியப்பட்டுள்ைை. அைற்றில் 90 சதவிகிதம் தமிழைத்தில்
ைண்ேறியப்பட்டுள்ைை. மதுவையில் யைைர்ைள் தங்கியிருந்த குடியிருப்பாை
யைைச்டசரி இருந்ததாை இலக்கியங்ைள் கூறுைதும், டைாமானிய வசைட்டில்
முத்துக்ைளுக்ைாை ைண்ேை உவை நிைழ்த்தப்பட்ேதற்கும், வைவையின்
வதாேக்ைம் முதல் ைவேப் பகுதி ைவை டைாமானிய நாணயங்ைள்
கிவேப்பதற்கும் உள்ை உறவை ைைலாறு நமக்குத் வதளிைாைடை
விைக்குகிறது.
இலக்கியம் மற்றும் ைைலாற்று நூல்ைள் கூறும் இந்த விைைங்ைளுக்ைாை

மற்வறாரு ைலிவமமிகுந்த ஆதாைத்வதத்தான் அழைன்குைத்து அைழாய்வு
நமக்குத் தந்தது. அதுைவை இலக்கியத்தில் மட்டுடம வசால்லப்பட்டுைந்த
அழகிய டைாமானிய மதுக்குைவையின் உவேந்த பகுதி அைழாய்வில்
கிவேத்தது. தவிை, டைாமானிய மன்ைர்ைளின் ைாசுைளும், டைாமானியக் ைப்பல்
டைாட்டோவியமும், டைாமானிய வைௌலட்ேட் மண்பாண்ே ஓடுைளும், எகிப்தியப்
பிைமிடுைளில் உள்ைது டபான்ற அழகியப் வபண் உருைங்ைளுேன்கூடிய
பாவை ஓடு ஒன்றும் கிவேத்துள்ைை. கிடைக்ைத்துக்கும் தமிழைத்துக்குமாை
வதாேர்புக்கு பல ஆதாைங்ைவைக் வைாடுக்கிறது வைவையின் முைத்துைாைத்தில்
அவமந்துள்ை அழைன்குைம்.
வைம்பூர் குத்துக்ைல்லும் புல்லிமான் டைாம்வப நடுைல்லும் டைாவதயும்

அந்துைனும் ைேற்ைவை ைாக்வையும் மாமூலைார் ைவிவதயும் அழைன்குைத்து
பாவைடயாட்டு ஓவியமும் மதுச்சாடியும் வைவை நதிக்ைவையில் உருைாை
பழம்வபரும் நாைரிைத்தின் அவேயாைங்ைவை தங்ைளுக்குள் தாங்கி
நிற்கின்றை. 'திைாவிே நாைரிைத்தின் தாயைமாை வைவை நதிக்ைவை நாைரிைம்
விைங்கியதா?’ என்ற ஆைாய்ச்சிவய டநாக்கி எதிர்ைாலம் வசல்ைதற்ைாை பல
அடிப்பவேைவை இந்த ஆதாைங்ைள் வைாண்டுள்ைை. இத்தவைய ஒரு
ைருத்வத முன்வைப்பதுகூே வைறும் அனுமாைத்தில் இருந்து மட்டும் அல்ல,
அடிப்பவே சான்றுைவைக்வைாண்டுதான்.
உலகில் ைல்வைட்டுைள் மிை அதிைம் கிவேக்கும் நாடுைளில் ஒன்று,

இந்தியா. இந்தியாவில் இதுைவை ைண்ேறியப்பட்டுள்ை ைல்வைட்டுைளில் 60
சதவிகிதத்துக்கும் அதிைமாை ைல்வைட்டுைள் தமிழ் வமாழி சார்ந்தவை. தமிழ்
வமாழியில் ைாலத்தாலாை மிைப் பவழவமயாை தமிழ் பிைாமி ைல்வைட்டுைள்
33 இேங்ைளில் ைண்ேறியப் பட்டுள்ைை. அைற்றில் சுமார் 22 இேங்ைள்
வைவைப் பகுதியில் அவமந்துள்ைவை. இந்தப் புள்ளிவிைைம் மனிதகுல
நாைரிைத்தின் ைைர்ச்சிப் பாவதயில் தமிழ் வமாழியின் பங்ைளிப்வபயும் வைவை
நதியின் பங்ைளிப்வபயும் வதளிைாை முன்வைக்கிறது.
அதைால்தான் சங்ைப் புலைர்ைள் மதுவைவய, 'புலத்தினும் டபாரினும்

டபார் டதாலாக் கூேல்’ (புலவமயிலும் டபாரிலும் டதாற்ைாத கூேல்) எைக்
குறிப்பிட்ேைர். தமிழுக்கு ஊறு டநைாதைாறு டைலி, பயிவைக் ைாத்தல்டபால
ைாத்ததிைால் மதுவைவய 'தமிழ் டைலி’ எைப் புைழ்ந்தைர். வைவைவய 'தமிழ்
வைவை’ எை அவழத்தைர். வமாழியும் பண்பாடும் இறுைப் பின்னிக்கிேந்த ஒரு
நைைத்வத, நாைரிைத்தின் குறியீோைவும் வமாழியின் அவேயாைமாைவும்
மாற்றிைர். ஆதிைாலம்வதாட்டு இருக்கும் இந்த அவேயாைத்தின் மீது
சமீபத்தியக் ைண்டுபிடிப்பு புதிய ஒளிவயப் பாய்ச்சுகிறது.
அமர்நாத் ைாமகிருஷ்ணன் தவலவமயிலாை மத்திய வதால்லியல்

ஆய்வுக் குழு ைேந்த ஏழு மாதங்ைைாை அைழாய்வை நேத்தி, வைவைக்
ைவையில் சுமார் 2,500 ஆண்டுக்கு முந்வதய நைைத்வதக் ைண்ேறிந்துள்ைைர்.
இந்த நைைத்தின் வபயர் என்ை?
1921-ம் ஆண்டில் சிந்து நதியின் டமற்கு ைவையில் இருந்து சுமார் 4

கிடலாமீட்ேர் தூைத்தில் முட்புதர்ைள் நிவறந்திருந்த ஒரு டமட்டில், சிதறிக்கிேந்த
வசங்ைற்ைவைப் பார்த்த வதால்லியல் நிபுணர் ஆர்.டி.பாைர்ஜி, அங்கு
விரிைாை முவறயில் அைழாய்வு நேத்திைார். மண்ணுக்குள் இருந்து வபரும்
நைைவமப்வபக் ைண்ேறிந்தார். இந்த நைைத்துக்கு என்ை வபயர் இருந்தது
எைத் வதரியாது. அதைால் இப்டபாது இருக்கும் அந்தக் கிைாமத்தின்
வபயரிடலடய 'வமாைஞ்சதாடைா’ எை அவழத்தார்.
மைாைவி டஹாமர் எழுதிய 'இலியட்’ ைாவியத்வதப் படித்த வஹன்றிச்

ஸ்லீவமன், அந்தக் ைாவியத்தில் ைருகிற 'டிைாய் நைைம்’ வைறும் ைற்பவை
அல்ல உண்வம எை நம்பிைார். ைாவியத்தில் ைருகிற குறிப்புைவை வைத்து
ஆசியன் வமைரில் உள்ை ஹிசார்லிக் குன்று பகுதியில் அழைாய்வை
நேத்திைார். மண்ணுக்குக் கீழ் மூன்றாம் அடுக்கில் டிைாய் நைைம் இருப்பவதக்
ைண்ேறிந்தார்.
இவை இைண்டும் இரு ைவை உதாைணங்ைள். வபயர் வதரியாத பவழய

நைைத்துக்கு இப்டபாது உள்ை கிைாமத்தின் வபயரில் 'வமாைஞ்சதாடைா’ எை
அவழப்பதும், ைாவியத்தில் வசால்லப்பட்ே குறிப்புைவை வைத்து மண்ணுக்குள்
ைண்ேறியப்பட்ே நைைத்வத அதன் பூர்வீைப் வபயரில் 'டிைாய்’ எை
அவழப்பதும் இைண்டு ைவையாை உதாைணங்ைள்.
இப்டபாது நம் முன் உள்ை டைள்வி இதுடை... சிலப்பதிைாைமும்

பரிபாேலும் இன்னும் சில இலக்கியங்ைளும் வசால்கிற நிலக்குறிப்வப
அடிப்பவேயாை வைத்து மண்ணுக்குள் இருக்கும் இந்த நைவை 'பவழய
மதுவை’ எைச் வசால்லப்டபாகிடறாமா அல்லது மதுவை என்ற
வபருநைைத்துக்குப் பக்ைத்தில் இருந்த துவண நைைமாை இருந்திருக்கும் இந்த
நைரின் வபயர் என்ை என்பது வதரியாததால் இன்று உள்ை கிைாமத்தின்
வபயைாை 'கீழடி’ என்டற அவழக்ைப்டபாகிடறாமா?
இந்தக் டைள்விவய 43 அைழாய்வுக் குழிைளில் இருந்து
எடுக்ைப்பட்டுள்ை சுமார் 2 லட்சம் பாவை ஓடுைள் நம் முன் வைத்துள்ைை.
ைைசியங்ைளின் ஆதிநிலம் முன்வைக்கும் இந்த ஒற்வற ைரிக் டைள்விக்ைாை
பதில், ஒரு நைைத்வதப் பற்றியது அல்ல, ஒரு நாைரிைத்வதப் பற்றியது!
மதுவை மண்ணுக்குள்...ைைசியங்ைளின் ஆதிநிலம்!
தமிழ்ச் சமூைத்தின் வையில் ைைமாை சங்ை இலக்கியம் இருக்கிறது.

ஆைால், அவத நிரூபிக்கும் வதால்லியல் சான்றுைள் டபாதுமாைவையாை
இல்வல. ைாைணம், டபாதுமாை வதால்லியல் ஆய்வுைள் தமிழைத்தில்
நவேவபறவில்வல. முதன்முவறயாை கீழடியில் பிைமிக்ைத்தக்ை ைவையில்,
சங்ைைால சமூைம் பற்றிய ஆதாைங்ைள் கிவேத்துள்ைை. குறிப்பாை, நைை
நாைரிைத்தின் முழுவமயாை அவேயாைமாை ஹைப்பா, வமாைஞ்சதாடைாவில்
கிவேத்துள்ைவதப்டபால விரிைாை ைட்ேே அவமப்புைள் கிவேத்துள்ைை. வீட்டுச்
சுைர்ைள், தவைத்தைம், ைடிைால்ைள், வதாட்டிைள், கிணறுைள், இைண்டு
அடுக்குச் சுைர்ைள் எை நைை அவமப்பு முழுவமயாைக் கிவேத்துள்ைது.
இைற்றில் சுமார் 1,300 வபாருட்ைள் ைண்ேறியப்பட்டுள்ைை. முத்துக்ைளில்
வதாேங்கி, எலும்பில் வசய்யப்பட்ே எழுத்தாணி டபான்ற வபாருட்ைள் ைவை
முதன்முவறயாைக் கிவேத்துள்ைை. இவை தவிை 32 தமிழ் பிைாமி எழுத்துக்ைள்
எழுதப்பட்ே பாவை ஓடுைள் கிவேத்துள்ைை. அைற்றில் ஓர் ஓட்டில்
எழுத்துப்பிவழடயாடு எழுதப்பட்டிருக்கிறது. அதாைது நன்கு
பயின்றைர்ைள்தான் எழுதிைார்ைள் என்பது இல்லாமல், வதாேக்ை நிவலயில்
இருந்தைர்ைள்கூே எழுதிப் பயின்றதன் அவேயாைமாை இது இருக்கிறது.
விஞ்ஞாைபூர்ைமாை மண் அடுக்குைளுக்குள் மண்பாண்ேங்ைள்

கிவேப்பது மிை அரிது. அந்த அடுக்குைவை வைத்துத்தான் ைாலத்வத அைவிே
முடியும். தமிழைத்தில் இரும்புக் ைாலத்தில் இருந்து ைைலாற்றுத் வதாேக்ைக்
ைாலத்துக்கு எவ்ைாறு உருமாற்றம் நேந்தது என்பவத அறிய, இந்த ஆய்வு
வபரும் பங்ைளிப்வபச் வசய்யும். தமிழைத்தின் வதான்வமயாை ைைலாற்றுக்
ைாலத்வத அறிய, நமக்குக் கிவேத்துள்ை வபரும் சான்றாை கீழடி
அவமந்துள்ைது. சங்ைைாலம் எை நாம் வபாதுைாை ைவையறுக்கிற ைாலத்தின்
மூன்று அடுக்குைள் மிைத் வதளிைாைக் கிவேத்துள்ைை. மூன்று படிநிவலைளில்
மனிதர்ைள் பயன்படுத்தியுள்ை கிணறுைள் ைண்வேடுக்ைப்பட்டுள்ைை. டமல்
அடுக்கில் உள்ை கிணற்று உவையின் அைவு 47 வசன்ட்டி மீட்ேைாை உள்ைது.
கீழ் அடுக்கில் உள்ை கிணற்று உவையின் அைவு 32 வசன்ட்டிமீட்ேைாை
உள்ைது.
கீழ் அடுக்கில் இருந்து கிவேக்கும் பாவை ஓடுைளில் குறியீடுைள் மட்டுடம
இருக்கின்றை; எழுத்துக்ைள் இல்வல. அதற்கு டமல் அடுக்குக்கு ைந்த பின்
எழுத்துக்ைள் ைைத் வதாேங்கிவிட்ேை. அப்டபாது எழுத்துக்ைளுேன் டசர்ந்து
குறியீடுைளும் கிவேக்கின்றை. அதன் பின் குறியீடுைள் இல்லாமல்
எழுத்துக்ைள் மட்டும் (தமிழ் பிைாமி) கிவேக்கின்றை. அதாைது எழுத்துக்ைள்
உருைாைாத ைாலத்துக்கும், எழுத்துக்ைள் உருைாை ைாலத்துக்கும் வதளிைாை
ஆதாைங்ைள்.
இங்கு உள்ை பல குறியீடுைள் ஒவ்வைாரு குலத்துக்கும் உள்ை

குறியீோை இருக்ைலாம். அந்த அைவுக்கு எண்ணற்ற குறியீடுைள்
கிவேத்துள்ைை. குறிப்பாை, பாண்டியர்ைளுக்கு உரிய மீன் சின்ைம்
நிவறயடை வதன்படுகிறது. பாவை ஓடுைளில் விதவிதமாை மீன்ைள் கீறி
ைவையப்பட்டுள்ைை. மக்ைள் தங்ைளின் குலச் சின்ைமாை மீன் சின்ைத்வத
உணர்வுபூர்ைமாைப் பதிவு வசய்துள்ைைர் என்பவத அறிய முடிகிறது.
அடதடபால இங்கு கிவேக்ைக்கூடிய வபாருட்ைளில் வசய்யப்பட்ே ைவல
டைவலப்பாடுைள் நம்வமப் பிைமிக்ைவைக்கின்றை. நுட்பமாை ைவல
டைவலப்பாடுைள் இன்றி எந்த ஒரு வபாருவையும் பார்க்ை முடியவில்வல.
அவ்ைைவு ைலிவமயாை ைவல மைபு இங்கு இருந்திருக்கிறது. எத்தவை
தவலமுவறயாை ைைர்க்ைப்பட்ே மைபாை அது இருந்திருக்கும் என்பவத
டயாசித்தால், அந்த எண்ணம் நம்வமத் திவைக்ைவைக்கிறது.
'சிந்துசமவைளி நாைரிைம், ஒரு திைாவிேப் பண்பாடு... திைாவிே வமாழிக்

குடும்பத்வதச் டசர்ந்த பழந்தமிழ்ப் பண்பாட்டோடு வநருங்கிய
வதாேர்புவைாண்ேது’ என்ற ஆய்வுைள் முன்வைக்ைப்படுகின்ற இந்தக்
ைாலத்தில், அத்தவைய ைருத்துக்ைவை டமலும் ைலுப்படுத்தும் சான்றாை
கீழடியில் கிவேத்துள்ை குறியீடுைளும் பிற ைண்டுபிடிப்புைளும் அவமயும்.
இனி தமிழைத்தின் ைைலாற்றுக் ைாலக் ைணக்வை நிர்ணயிக்கும் ஆைணமாை
கீழடியில் உள்ை ஆதாைங்ைடை இருக்ைப்டபாகின்றை. 'இவ்ைைவு
முக்கியமாை இந்த இேத்தின் எதிர்ைாலம் என்ை?’ என்ற டைள்வி
எல்டலாவையும் ைலக்ைமுறவைக்கிறது.
மத்திய வதால்வபாருள் துவற, ைேந்த 60 ஆண்டுைைாை ைே

இந்தியாவுக்குக் வைாடுத்த முக்கியத்துைத்வத வதன் இந்திய ஆய்வுைளுக்குத்
தைவில்வல என்பது வைளிப்பவேயாை உண்வம. தைது அைழாய்வுப் பிரிவு
ஐந்வத ைே இந்தியாவிலும் (வேல்லி, படைாோ, நாக்பூர், பாட்ைா,
புைடைஸ்ைர்), ஒன்வற மட்டும் வதன் இந்தியாவிலும் (வபங்ைளூரு)
வைத்துள்ை துவற இது. வபங்ைளூரில் உள்ை அந்த ஓர் அலுைலைம்கூே
ைேந்த 50 ஆண்டுைளில் ைர்நாேைத்தில் நேத்திய வதால்லியல் ஆய்வுைளில்
நான்கில் ஒரு பங்வைக்கூே தமிழைத்தில் நேத்தவில்வல. இந்தியா முழுைதும்
45 இேங்ைளில் ைை அருங்ைாட்சியைத்வத (Site Museum) மத்திய அைசு
நிறுவியுள்ைது. தமிழைத்தில் வசன்வைக் டைாட்வேக்குள் இருக்கும் ஓர்
அருங்ைாட்சியைம் தவிை, டைறு எந்தக் ைை அருங்ைாட்சியைமும் மத்திய
அைசால் உருைாக்ைப்பேவில்வல.
இந்தியாவின் முதல் வதால்லியல் ஆய்வு நேத்தப்பட்ே இேம், தமிழைம்.

1876-ம் ஆண்டு முதல் 1905-ம் ஆண்டு ைவை வஜர்மன், பிவைஞ்சு மற்றும்
ஆங்கிடலயர்ைைால் ஆதிச்சநல்லூரில் அைழாய்வு நேத்தப்பட்ேது. அங்கு
எடுக்ைப்பட்ே அைழாய்வுப் வபாருட்ைள் வஜர்மனியில் உள்ை வபர்லின்
அருங்ைாட்சியைத்தில் இன்றும் உள்ைை. அதற்கு 20 ைருேங்ைளுக்குப்
பின்ைர்தான் சிந்துசமவைளிப் பகுதியில் அைழாய்வு டமற்வைாள்ைப்பட்ேது.
ஆைால், ைேந்த அவை நூற்றாண்ோை மத்திய வதால்வபாருள் துவற
தமிழைத்துக்ைாை முக்கியத்துைத்வத சிறிதும் தைவில்வல. 1973-ம் ஆண்டில்
பூம்புைாரில் நேத்தப்பட்ே அைழாய்வுக்குப் பின்ைர், சுமார் 40 ஆண்டுைள்
ைழித்து வபரிய ஓர் ஆய்வு இப்டபாதுதான் தமிழைத்தில் நேத்தப்பட்டுள்ைது.
இவேயில் 2005-ம் ஆண்டில் ஆதிச்சநல்லூரில் சிறிய அைவில் நேத்தப்பட்ே
அைழாய்வின் முடிவுைள்கூே, 10 ஆண்டுைள் ைழிந்த நிவலயில் இன்னும்
வைளியிேப்பேவில்வல.
மாநில அைடசா ைாக்ைாவுக்குச் டசாறு வைப்பதுடபாலத்தான் வதால்லியல்

துவறக்கு நிதி ஒதுக்குகிறது. ைைமாை வதால்லியல் ஆதாைங்ைவைக்வைாண்ே
அழைன்குைத்தில் மாநில அைசு ைேந்த ஏழு ைருேங்ைளில் 19 அைழாய்வுக்
குழிைவை மட்டுடம டதாண்டியுள்ைது. ஆைால், மத்திய வதால்லியல்
துவறடயா கீழடியில் ைேந்த ஏழு மாதங்ைளில் 43 அைழாய்வுக் குழிைவைத்
டதாண்டி ஆய்வை நேத்தியுள்ைது. 40 ைருேங்ைள் ைைாமல் இருந்த மத்திய
அைவசக் குவறபட்டுக்வைாள்ைதா அல்லது நத்வத டைைத்தில் நைரும் மாநில
அைவச எண்ணி வநாந்துவைாள்ைதா?
இந்தத் தவலப்பில் விைாதிக்ைத் வதாேங்கிைால், அது பக்ைங்ைளுக்குள்

அேங்ைாது. வேல்லியில் இருக்கும் மத்திய அருங்ைாட்சியைத்வதப் பார்க்கும்
ஒருைைால், வதன் இந்தியாவில் மனித நாைரிைம் ஒன்று இருந்துள்ைது
என்பதற்ைாை தேயத்வதக் ைண்டுபிடிப்படத ைடிைம். மாநில அைடசா, கீழடியில்
இப்படி ஓர் ஆய்வு நேப்பவதடய இன்னும் உணைாமல்தான் இருக்கிறது.
கீழடியில் இருக்கும் வதால்லியல் டமடு, சுமார் 120 ஏக்ைர் பைப்பில்

ஐந்து கி.மீ சுற்றைவைக் வைாண்ேது. இந்த ஆண்டு இங்கு நவேவபற்ற
ஆய்வு, ஒரு சதவிகிதத்துக்கும் குவறைாை இேத்திடலதான்
நேத்தப்பட்டிருக்கிறது. அந்தக் குறுகிய இேத்திடலடய இவ்ைைவு ஆதாைங்ைள்
கிவேத்துள்ைை. இந்த இேத்தில் இனி குவறந்தது 10 முதல் 20
ஆண்டுைளுக்கு ஆய்வு வசய்யப்பே டைண்டியுள்ைது. குஜைாத்தில் உள்ை
வதாழவீைாவில் ைேந்த 10 ஆண்டுைளுக்கும் டமலாை வதாேர்ச்சியாை
ஆய்வைச் வசய்துவைாண்டிருக்கும் மத்திய அைசு அவதப்டபால கீழடியில்
ஆய்வைத் வதாேர்ந்து நேத்துமா?
மாநில அைசு என்ை வசய்யப்டபாகிறது? இவ்ைைவு முக்கியமாை ஒரு

வதால்லியல் ஆய்வு தமிழைத்தின் எல்வலக்குள்தான் நேந்துவைாண்டிருக்கிறது
என்பவத மாநில அைசின் ைைைத்துக்கு எப்படிக் வைாண்டுவசல்ைது
என்பதுதான் இப்டபாது வபரும் சைால்.
வமாைஞ்சதாடைாவும் ஹைப்பாவும் டதசப் பிரிவிவையின்டபாது

பாகிஸ்தான் எல்வலக்குள் டபாய்விட்ேதால், இந்தச் வசழுவமமிகுந்த
நாைரிைத்தின் அவேயாைங்ைவை இந்திய பகுதிக்குள் ைண்ேறியப்பே டைண்டும்
எை, அன்வறய பிைதமர் டநரு மிகுந்த ஆர்ைத்துேன், அக்ைவறயுேன்
இருந்தார். அதன் விவைைாை மத்திய வதால்லியல் துவற வதாேர்ந்து ைைைம்
வசலுத்தி, டமற்குப் பகுதியில் சிந்துசமவைளி நாைரிைக் ைாலத்வதச் டசர்ந்த
எண்ணற்ற அவமவிேங்ைவைக் ைண்ேறிந்தது.
'இச்சைாகு’ அைசின் தவலநைர் அவமந்த இேம் நாைார்ஜுைவைாண்ோ.

அங்கு புதிய அவணக்ைட்டு (நாைார்ஜுை சாைர்) உருைாக்ை டைண்டிய சூழல்
ஏற்பட்ேதால், ைைலாற்றுச் சிறப்புமிக்ை ைட்ேேங்ைவை அப்படிடய
வபயர்த்வதடுத்து டைறு இேத்துக்கு மாற்றிைார்ைள். பிைதமர் டநருவின்
டநைடிப் பார்வையில் இந்தப் பணிைள் நேந்தை எைக் கூறுைார்ைள். ஆைால்,
இன்டறா கீழடி ஆய்வுைவைப் பார்வையிே இன்னும் சிைைங்வை மாைட்ே
ஆட்சித் தவலைர்கூே ைந்துடசைவில்வல.
இந்த ஆய்வுப்பணிவய டமற்வைாள்ளும் குழுவின் வபாறுப்பாைர்

அமர்நாத் இைாமகிருஷ்ணன் கூறுைதுடபால, 'அைழாய்வுக்ைாை ஒரு
வபாக்கிஷம், கீழடி!’ இந்த இேத்வத நாம் பாதுைாப்பதும் வதாேர்ந்து இங்கு
அைழாய்வுப் பணிைள் நேப்பவத உறுதிவசய்ைதும் இன்று தமிழை அறிவுச்
சமூைம் முன்வைடுக்ைடைண்டிய ைேவம. இங்கு நேத்தடைண்டிய ஆய்வுக்ைாை
ஒரு நீண்ேைாலத் திட்ேத்வத, வதால்லியல் துவற உருைாக்ை டைண்டும் என்ற
நிர்பந்தம் எல்லா தைப்பிைைாலும் வதாேர்ந்து உருைாக்ைப்பே டைண்டும்.
இல்வலவயனில், இங்கு புதிதாை உருைாகும் ஒரு வசங்ைல் சூவை, ஆதி
ைைலாற்றின் தேயங்ைவை எல்லாம் வபயர்த்வதடுத்து அவைப்பாடி லாரியில்
ஏற்றி அனுப்பிவிடும்.
உேைடியாை கீழடிப் பகுதியில் ஒரு ைை அருங்ைாட்சியைம் அவமக்ை

அைசு ஏற்பாடு வசய்ய டைண்டும். அப்டபாதுதான் இங்கு ைண்ேறியப்பட்ே
1,000-க்கும் டமற்பட்ே வபாருட்ைள் மக்ைளின் பார்வையில் இருக்கும்.
இல்வலவயனில், ஆதிச்சநல்லூரில் எடுக்ைப்பட்ே வபாருட்ைள் வபர்லினுக்குப்
டபாய்ச் டசர்ந்தவதப்டபால, கீழடியில் எடுக்ைப்பட்ே வபாருட்ைள் வபங்ைளூரில்
பூட்ேப்பட்ே அவறக்குள் டபாய்ச் டசர்ந்துவிடும்.
அைழாய்வு வசய்ைதற்கு முன்ைர் மண்ணுக்குள் புவதந்துள்ை

வபாருட்ைள், அைழாய்வுக்குப் பின் அைசாங்ைக் ைட்ேேங்ைளின்
இருட்குவைக்குள் புவதந்துவிடுகின்றை. அது மக்ைளின் பண்பாட்டுச் வசாத்து;
அைசு ஆைணங்ைளுக்குள் புவதந்துடபாகும் ஜேப்வபாருள் அல்ல. எதிர்ைாலத்
தவலமுவறயிைரிேம் உவையாடும் ஆற்றல்வைாண்ே மானுே எச்சம்.
மூதாவதயர்ைளின் ைாழ்வையும் ைைலாற்வறயும் ஒருங்டை சுமந்து நிற்கும்
சாட்சி. நாைரிைத்தின் பிடிமண்.
அவதப் பாதுைாத்து அடுத்த தவலமுவறயின் வையில்

டசர்க்ைப்டபாகிடறாமா அல்லது அவைபாடி லாரியில் ஏற்றிச்
வசல்லப்பேப்டபாைவத அனுமதிக்ைப்டபாகிடறாமா? தமிழ் வமாழியின் மீதும்,
ைைலாற்றின் மீதும், பண்பாட்டின் மீதும் அக்ைவறவைாண்ே எல்டலாரும்
ஒருங்கிவணந்து பதில் டதே டைண்டிய டைள்விைள் இவை!
...நிவறந்தது...

Vaikai River History Userupload - in

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Vaikai River History Userupload - in

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

www.t.

மதுவை மண்ணுக்குள்... ைைசியங்ைளின் ஆதிநிலம்!

ஒரு ைாட்சிவய, ைற்பவை வசய்து பாருங்ைள்... ஒரு வீட்டுக்குள்

வீட்டுக்குள் இருக்கும் சிறுமி, ஓடோடி ைந்து டைாமானியக் குைவையில்

சுமார் 2,500 ைருேங்ைளுக்கு முன்ைர் மதுவையில் அைங்டைறியது இது

வதன்ைந்டதாப்புக்குள் நேக்கும் அைழாய்ைாை இந்த இேம் இருந்தால்,

ைாலத்தின் ைைங்ைைால் இறுைப் பூட்ேப்பட்ே மதுவை என்ற ஓர் ஆதி

நாமும் அந்தக் ைாற்றின் ைழி பயணிப்டபாம்!

மதுவை என்றாடல சைால்ைளுக்குப் பஞ்சம் இருக்ைாது. அதுவும்

'என்ை இது... உலை நைைங்ைவை எல்லாம் டசர்த்தாலும் மதுவையின்

பரிபாேலில் ஆறாைதாை இேம்வபற்றுள்ை இந்தப் பாேல், மதுவைவயப்

உலகின் மிை மூத்த அைச குலங்ைளில் ஒன்று பாண்டிய அைச குலம்.

ஆன்மிை மைபில், மீைாட்சிதான் மதுவையின் அைசி என்பது

சங்ை இலக்கியங்ைளில் பாேல் எழுதிய பலரும், இந்த நைவைச்

அதாைது இந்தியாவிடலடய எழுத்தும், எழுத்து சார்ந்த

சிலப்பதிைாைத்தில் ஒரு ைாட்சி ைருகிறது. மதுவையின் வதருக்ைவை

மதுவையின் சிறப்புைளில் முக்கியமாைது இந்த நைரின் வதருக்ைள்.

மதுவை என்பது, ஒரு ைவையில் மாயநைைமும் கூே. 'இன்று நாம்

இந்த இலக்கிய ஆதாைங்ைவைத் தவிை, மக்ைள் மத்தியில் மதுவைவயச்

ைவதைள் உள்ைை. ைவதைவை எல்லாம் ைைலாறுைைாை அப்படிடய

இந்த ைைலாற்று, சரித்திைக் ைவதைள் எல்லாம் இப்படி இருக்ை,

சுமார் 2,200-ம் ஆண்டில் இருந்து 2,500 ஆண்டுைளுக்கு முன்பு

தமிழ்நாட்டில் இதுைவை நேந்துள்ை அைழாய்வுைளில் முழுவமயாை

இப்டபாது வசால்லுங்ைள்... பரிபாேலில் புலைன் எழுதியது வைறும்

மதுவை மண்ணுக்குள்... ைைசியங்ைளின் ஆதிநிலம்!

மனித குலத்தின் நாைரிைங்ைள் எல்லாம் நதிக்ைவையின் ஈைமணலில்தான்

மத்திய வதால்வபாருள் ஆய்வுத்துவறயின் அைழாய்வுப் பிரிவு, வைவை

சுமார் 350 கிைாமங்ைளில் ைை ஆய்வை நேத்திய இந்தக் குழு, 293

எத்தவைடயா ைண்டுபிடிப்புைளுக்குத் தகுதியாை ைைசியங்ைவை

மணலூர் ைண்மாய்க்ைவையின் ைவதவய அறிந்துவைாள்ளும் முன்ைர்,

மதுவைக்கு மிை அருகில் வைவை ஆற்றங்ைவையில் அவமந்திருக்கும்

சங்ை இலக்கியமும் இந்த ஊரின் சிறப்வபப் பதிவு வசய்கின்றை எை

புவதயல், அதிைாரிைளிேம் ஒப்பவேக்ைப்பட்ேது. அைசு அதிைாரி முதல்,

ஏழு தங்ைக்ைட்டிைளிலும் தமிழ் பிைாமியில் எழுத்துக்ைள்

இதில் அதிசயம் என்ை வதரியுமா? எழுத்துக்ைள் வபாறிக்ைப்பட்ே

2,100 ஆண்டுைளுக்கு முன் தங்ைத்தால் வசய்யப்பட்ே

உருை ைழிபாடு வதாேங்ைாத ைாலம் அது. எைடை சிவலைளுக்டைா,

தமிழைத்தின் முதல் தங்ைமைள் மட்டும் அல்ல, இந்தியாவின் முதல்

2,100 ஆண்டுைளுக்கு முன்பு தங்ைத்வதக் ைண்ேறிய பயன்படுத்திய

முதலில் ஞாபைம் ைருைது அழைர்டைாயில் ைல்வைட்டு. அங்டை கி.மு

ஒருமுவற டபைாசிரியர் ஆ.சிைசுப்பிைமணியனியத்திேம்

இவ்ைைவு வபரும் எண்ணிக்வையில் வபாற்வைால்லர்ைள் ைாழ்ைதற்ைாை

ஒரு ைல்வைட்டு ஆதாைம், ஓர் இலக்கிய ஆதாைம், ஒரு ைாய்வமாழி

சாம்ைாஜ்ஜியங்ைவை ஆண்ே டபைைசர்ைளின் வபயர்ைள்கூே ைல்

மதுவை மண்ணுக்குள்... ைைசியங்ைளின் ஆதிநிலம்!

ஒரு மக்ைள் கூட்ேத்தின் பண்பாட்வே இலக்கியம், ைைலாறு, வதால்லியல்,

ஒரு நாைரிைத்வத மண்ணுக்குள் புவதயுண்டு இருக்கும் ைட்ேேங்ைளின்

டதனூரில் ைருடைலமைத்வதப் வபயர்த்வதடுத்த மவழக்ைாலம் டபால,

எங்கு ஒதுங்குைது எைச் சுற்றும்முற்றும் பார்த்து, மூவலயில் இருக்கும்

மவழ குவறயத் வதாேங்கியது. தாைாைத்துக்கு அடுத்து இருந்தைரிேம்,

அைரின் பதில், டமலும் ஆச்சர்யத்வத ஊட்டியது. 'டைாைலன் -

நான் டபச்வசத் வதாேர்ந்டதன். அைர் டமலும், 'டைாைலன் - ைண்ணகி

சிலப்பதிைாைத்வத வைளியில் இருந்து படித்த நான், முதன்முவறயாை

இைண்டு வதரு தள்ளி ஓர் இேத்வதக் ைாட்டிைார். 'இந்த இேத்தில்தான்

ையதாை ஒரு மூதாட்டி, 'என்ைப்பா, இந்த ைாத்திரியில ைந்து ைண்ணகி

என்வை அவழத்துப்டபாைைர் வதாேர்ந்து வசான்ைார்... 'ைண்ணகி -

நான் மறுபடியும் ஊரின் வபயரில் இருந்து எல்லாைற்வறயும் டயாசிக்ை

அைர் வைைாட்டும் திவசவய மிைட்சிடயாடு பார்த்டதன். கும்மிருட்ோை

நிைழ்ைாலத்துக்கும் ைேந்தைாலத்துக்கும் இவேயில் இவேவைளியற்ற ஒரு

அந்த வீடுதான் சிலப்பதிைாைத்தில் வைாந்தளிக்கும் உணர்ச்சிைள் வமயம்

சிலப்பதிைாைத்தில் உணர்ச்சிைளிைால் உச்சம் வபற்ற ைாட்சி இங்குதான்

ைவதைளின் பலம், வபருந்துக்ைத்வத மறந்துவிோமல் மீண்டும் மீண்டும்

அதற்ைாை ைருவிவய தைது அவைத்து அங்ைங்ைளிலும் வைத்திருக்கும்