NORIELYN B.

DE GUZMAN SANAYSAY AT TALUMPATI

BSED II- MAJOR IN FILIPINO MR. EDGARDO S. SUNEGA JR.

“YOLANDA SURVIVOR”
Una sa lahat, nais ko pong batiin ang isa’t isa sa atin sa araw ng ating pagtatapos. Binabati ko rin
ang mga magulang na nandirito ngayon, ang ating kagalang-galang na mga guro, ang ating
pinakamamahal na punong guro, ng ating paaralan Ginoong Edgardo S. Sunega Jr, sa mga guro
na bumubuo sa mataas na paaralang sekundarya ng Our Lady of the Sacre Heart College of
Guimba, Inc. Sa mga tao na naglaan ng oras para dumalo sa pagtitipon na ito. Nais ko po kayong
batiin ng isang mapagpalang umaga.
Isang magandang pagpupugay po sa atin sapagkat tayo ang Ikatlong batch na magtatapos ng
Senior High School. Kung noong Junior High ay tinawag tayong Grade 10 Completers, ngayon
tanyag na tayong gradweyt ng hayskul dahil natapos natin ang dalawang taong dagdag sa
hayskul. Isa pong napakalaking karangalan ang tumayo sa inyong harapan at magbigay ng
inspirasyon o mensahe. Lubos po akong natutuwa dahil nabigyan po ako ng oportunidad na
maibahagi sa inyo ang aking natutunan sa munti naming Paaralan. Bagamat akoy paslit subalit
puno ng pangarap sa buhay na Gusto ko pong maging isang titser balang araw na ngayon ay
aking natupad na. Pero bago po ang lahat nais ko pong ipahayag ang aking maikling kasaysayan
bago pa man ako tumuntong sa yugto ng buhay kong ito. Opo napakahirap na maging
estudyante, pumapasok kahit konting baon minsan nga ay wala pa, maraming pagsubok,o
challenges Sa aking pagkakatanda, may isang pangyayari o pagsubok sa buhay ko na hinding
hindi ko malilimutan at ito ang paghagupit ng Bagyong Yolanda noong nagaaral pa lamang
ako ,Noong Nobyembre 8, 2013, ang Super Typhoon Yolanda na isa sa pinakamalakas na
tropical cyclone na naitala, ay napunta sa Silangang Kabisayaan na kung saan kami ay nakatira
ng aking pamilya Naaalala ko pa limang taon na ang nakakalipas, mahinahon naming hinihintay
ang paghinto ng ulan. Hindi namin alam na sa araw na iyon, maraming mamamatay. Bagaman
nagawa naming mag-anak na makatakas sa nakamamatay na bagyo sa pamamagitan ng pag-
akyat sa matarik at maputik na mataas na lupa sa likuran ng aming bahay, naharap kami sa
pakikibaka ng pamumuhay sa pagkatapos ng isang sakuna. Walang natira maliban sa mga suot
naming damit noong araw na iyon, naglalakad kami nang milya milya upang maabot ang aming
pinakamalapit na kamag-anak, na sinasaksihan ng

aming sariling mga mata ang sakuna na pagkawasak na naiwan ni Yolanda. Hindi ko inaasahan
ang antas ng pagkasira na makikita ko sa araw na iyon. Ang lungsod ay durog. Lahat, pati na ang
aming bahay, ay tinangay ng bagyo. Nakita ko ang mga katawan ng bata at matanda, pati na rin
ang mga hayop, sa mga lansangan. Para sa akin noon, ang mga walang buhay na katawan ay tila
higit sa bilang ng mga nabubuhay. Marami ang nagdusa.Marami ang naghirap at naghinagpis
dahil sa sakuna ito. Napakahirap at walang pagsidlan ang kalungkutan na aming naranasan
matapos ang bagyo dahil sa nawalan kami ng tirahan at mga gamit pati mga mahal sa buhay.
Walang sapat na pagkain at damit na maisusuot subalit andiyan ang ating ibang kababayan na
handang tumulong samin pati ang ating Gobyerno ay nagbigay ng tulong at suporta para
makaahon at malagpasan namin ang problemang ito. Ang naganap na bagyo ay ninakaw ang
lahat sa amin. Kami ay literal na hugasan, at itinulak pabalik sa zero. Wala kaming pagpipilian
kundi ang magsimula muli. Gayunpaman sa bawat araw na lumilipas, mas naging determinado
kaming hindi sumuko sa kabila ng labis na mga hamon..Noong panahon na sumasalanta ang
bagyong Yolanda, ang aking kinapitan ay ang pananalig ko sa Panginoon. Wala akong ibang
hiling sa kanya kundi huminto na ang nararanasan naming sakuna. Pagkatapos ng nakakamatay
na bagyo tumayo ako at nangako sa sarili ko ng mas mabuting buhay. Ako ay naging isang
boluntaryo upang makatulong sa mga kabataan na umahon at ipagpatuloy ang buhay. Ang
paglipat namin sa bayan ng Guimba ay nagbukas ng mga bagong pintuan sa akin at sa aking
pamilya. Sa aking kakila-kilabot na paglalakbay, kahit na hindi makatuwiran at malayo,
sinimulan kong paniwalaan ang aking sarili na si Yolanda ay isang pagpapala na nagkukubli.
Sadyang napakasakit sa puso ng aking mga naranasan ngunit hindi ito naging dahilan upang
hindi ko abutin ang aking mga pangarap. Hindi ko na pahahabain pa ang aking kwento Kaya’t
ang masasabi ko lamang sa inyong mga masisipagtapos Ito ang tamang panahon upang isipin
kung ano ang kaya nating i-ambag sa mundo at sa lipunan, kung saan kayo ang magiging
instrumento ng pagbabago tungo sa Maganda’t masayang buhay sa mas maunlad na
kinabukasan. Kayo ang Bagong Henerasyon sa Makabagong Pag-unlad, na mag-aangat ng ating
Paaralan at Bayan gamit ang ating husay at galing sa pinili nating larangan. Huwag bumitaw sa
pananampalataya sa Diyos. Pagtungtong natin sa kolehiyo, mai-expose tayo sa iba’t ibang ideya.
Lalawak ang ating isipan, ngunit ‘di dapat manghina ang ating pananampalataya dahil ito ang
nagsisilbing lakas na bumubuhay sa atin.

Laging magpasalamat sa ating Panginoon, at sa mga taong naging dahilan ng ating tagumpay at
kabiguan gawin natin silang inspirasyon at sandigan upang tahakin at tuklasin ang mas
magandang bukas sa hinaharap
Muli, maraming salamat sa pagbibigay ng pagkakataong maging bahagi ninyo sa araw ng inyong
Pagtatapos at maging saksi upang masilayan ang inyong ngiti sa pagkamit tagumpay.
Congratulations Graduates!