Civile Penale Adm Shkurt 1 1565

PËRMBAJTJA
Çështje Civile
Nr.i vendimit Data PALËT Faqe
31 (00-2016-294) 03.02.2016 Xhevair Toromani kundër ÇEZ Shpërndarje sh.a.

10
32 (00-2016-292) 03.02.2016 Kërkues: Bajram Masha....................................................17
33 (00-2016-306) 04.02.2016 E. T. në mungesë kundër L. T. në mungesë......................23
34 (00-2016-307) 02.02.2016 Marjola Muhaj në mungesë kundër Shoqëria Tregtare
“Ujësjellës Kanalizime” Sha Fier në mungesë.................28
35 (00-2016-308) 04.02.2016 Edmond Lekaj në mungesë kundër Shoqëria “Çez
Shpërndarje” Sha Tiranë (“Operatori i Shpërndarjes së
Energjisë Elektrike” Sha) në mungesë..............................39
36 (00-2016-309) 04.02.2016 Shqiponja Kina në mungesë kundër Shoqëria
“Albpetrol” Sha Patos në mungesë...................................45
37 (00-2016-310) 04.02.2016 Fatos Mullaraj në mungesë kundër
Banka e Tiranës sh.a.........................................................53
38 (00-2016-897) 05.02.2016 Agim Preza, Gazmend Fortuzi, Mustafa Fortuzi,
Omir Fortuzi, Dashamir Petrela, Eda Hysa, Hajrie Kika
(Hysa), Abdi Hysa kundër Trashëgimtarët ligjorë të
Ahmet Pazari: Shejnaze Pazari në mungesë,
Paqize Narazani (Pazari) në mungesë, Kujtim Pazari,
Greta Beliu (Pazari) në mungesë; Kadri Pazari,
Zegjine Çaçi, Nermin Luzi në mungesë, Zana Shima
në mungesë, Engjëll Kazazi në mungesë,
Ndriçim Kazazi në mungesë, Donika Kazazi
në mungesë, Fatbardha Rama në mungesë, Liri Pazari
në mungesë, Jona Pazari në mungesë, Jeta Xhema
në mungesë, Etleva Xhema në mungesë...........................60
39 (00-2016-193) 08.02.2016 Baftjar Meçi kundër Agjencia e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Tiranë në mungesë...................78
40 (00-2016-300) 10.02.2016 Nozi Bardhi kundër Byroja Shqiptare e Sigurimeve
87
41 (00-2016-459) 11.02.2016 Albert Lani, Andrea Lani, Jani Lani, Violeta Lani,
në mungesë kundër Garafula Lani, Spiro Lani,
Dhimitër Lani, në mungesë, Irini Lani..............................92
42 (00-2016-460) 11.02.2016 Florimond Qosanaj, Ibrahim Ramaj në mungesë kundër
Shoqëria “Comercir” Shpk, Vlorë në mungesë..............102
43 (00-2016-461) 11.02.2016 Rexhep Ismaili në mungesë kundër Zyra Rajonale e
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Durrës
në mungesë, Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave Tiranë në mungesë............................................111
44 (00-2016-462) 11.02.2016 Ujësjellës Kanalizime Krujë sh.a. në mungesë kundër
Mehmet Sheta, Zyra e Përmbarimit Krujë në mungesë
116
45 (00-2016-1115) 11.02.2016 Shoqëria “Frigo Food “sh.p.k. në mungesë kundër
Shoqëria “Mediterranean Shipping Company
Albania” sh.p.k., Autoriteti Portual Durrës.....................124
46 (00-2016-373) 17.02.2016 Operatori Sistemit të Transmetimit Sh.A. kundër
1
Shoqëria e Sigurimeve “Intersig” Sh.A..........................131
47 (00-2016-375) 17.02.2016 Shoqëria “Globus Travel” sh.p.k kundër Shoqëria
“Orka Feshn Shpknjp Shkup”.........................................141
48 (00-2016-377) 17.02.2016 Fatmir Muhaj kundër Vezir Beqiri në mungesë,
Aftalina Beqiraj (Zeqaj) në mungesë,
Fatbardha Beqiraj, në mungesë, Engjëllushe Beqiraj
në mungesë, Sotira Beqiraj (Veshi) në mungesë,
Athina Beqiraj në mungesë, Enver Beqiraj në mungesë,
Gjergji Beqiraj në mungesë, Dhimitër Beqiraj
në mungesë, Flora Beqiraj në mungesë,
Magelan Beqiraj në mungesë, Aurel Beqiraj
në mungesë, Jani Beqiraj në mungesë, Anilda Beqiraj
në mungesë, Aleksandër Beqiraj në mungesë,
Halim Beqiraj në mungesë, Ndriçim Beqiraj
në mungesë, Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave Tiranë në mungesë, Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë
në mungesë.....................................................................145
49 (00-2016-379) 17.02.2016 Zaira Çelniku kundër Sh.a. Ujësjellës Kanalizime Fier
152
50 (00-2016-381) 17.02.2016 Kërkues: Avokatura e Përgjithshme e Shtetit
Person i tretë: Nikolin Kote, Vilson Kote.......................161
51 (00-2016-382) 17.02.2016 Hava Resuli kundër Albpetrol sh.a. Petrol......................166
52 (00-2016-526) 18.02.2016 Myfit Dulo në mungesë kundër Liri Dulo, Artan Dule
në mungesë, Velisha Kaso në mungesë, Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Devoll
në mungesë.....................................................................173
53 (00-2016-527) 18.02.2016 Mynevere Spaho në mungesë kundër Agjencia e
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Tiranë në mungesë..........................................................180
54 (00-2016-528) 18.02.2016 Hasan Gaba kundër Agjencia e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Tiranë në mungesë,
Avokatura e Shtetit në mungesë.....................................185
55 (00-2016-529) 18.02.2016 Abas Hamzaraj, Semiramis Krajka, Lindita Harshova
në mungesë, Hilmije Hamzaraj në mungesë,
Sajmir Hamzaraj, Herion Hamzaraj në mungesë,
Jusuf Hamzaraj në mungesë, Ilir Mati në mungesë,
Teuta Papavasili, Zamir Mati, në munesë kundër
AKKP Tiranë në mungesë..............................................191
56 (00-2016-530) 29.03.2016 Andrea Duni kundër Foto Ruci, Agjencia e Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave Tiranë në mungesë
198
Çështje Penale
2/18 0902.2016 Tom Doshi kundër Spartak Braho..................................209

10 16.02.2016 Kërkues: Tom Doshi.......................................................220
11 23.02.2016 Kërkues: Nikoll Prenga kundër Edi Rama,
Sali Berisha, Fatos Nano, Aleksandër Meksi,
2
Bashkim Fino, Pandeli Majko, Ilir Meta, Ylli Bufi,
Prokuroria e Përgjithshme..............................................230
11 (00-2016-794) 03.02.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Durrës
I pandehur: Haxhi Dibrani..............................................236
12 (00-2016-174) 03.02.2016 I pandehur: Shkëlqim Tupi.............................................243
13 (00-2016-172) 03.02.2016 I pandehur: Semir Dedeic...............................................251
14 (00-2016-216) 10.02.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë
I pandehur: Fiqiri Hoxha.................................................256
15 (00-2016-212) 10.02.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Sarandë
I pandehur: Ylli Dule......................................................266
16 (00-2016-360) 10.02.2016 Të pandehur: Mereme Murataj, Abedin Murataj
271
17 (00-2016-213) 10.02.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë
I pandehur: Orest Xarxallo..............................................278
18 (00-2016-214) 10.02.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Durrës
I pandehur: Albert Qafa..................................................282
19 (00-2016-215) 10.02.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Pogradec
I pandehur: Durim Spahiu...............................................290
20 (00-2016-217) 10.02.2016 Të pandehur: Ardian Jashari në mungesë,
Faruk Begolli në mungesë, Muhamet Kllokoqi
në mungesë.....................................................................295
21 (00-2016-218) 17.02.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër
I Pandehur: Leonard Kronaj............................................305
22 (00-2016-340) 24.02.2016 Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin
I pandehur: Elvis Thanasi...............................................311
23 (00-2016-339) 24.02.2016 Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat
I pandehur Artur Zotkaj..................................................317
24 (00-2016-338) 24.02.2016 Kërkues: Gentian Doda...................................................324
3
Çështje Administrative
71 (00-2016-316) 02.02.2016 Shoqëria “Kristal” Shpk në mungesë kundër Këshilli i

Ministrave i Republikës së Shqipërisë............................334
72 (00-2016-315) 02.02.2016 Shoqëria “GTS-Gazra Teknike Shqiptare” Sh.p.k
në mungesë kundër Drejtoria Rajonale Tatimore,
Tiranë, Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë
se Përgjithshme të Tatimeve...........................................343
73 (00-2016-314) 02.02.2016 Kolë Malaj kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Tiranë, Shoqëria e Sigurimeve
“INSIG” sh.a...................................................................357
74 (00-2016-813) 04.02.2016 Osman Basha, Vehibe Basha, Suela Basha,
Diana Basha kundër Sotir Karaj, Këshilli i Rregullimit
të Rregullimit të Territorit Bashkisë Durrës...................369
75 (00-2016-1127) 04.02.2016 Gëzim Sada kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Tiranë; Instituti i Sigurimeve Shoqërore.........................376
76 (00-2016-2992) 04.02.2016 Shoqëria Bolv – Oil Sha kundër Dega e Doganës
Pogradec..........................................................................381
77 (00-2016-1173) 04.02.2016 Rushit Bufazi kundër Spitali “Ihsan Çabej” Lushnjë
392
78 (00-2016-1551) 04.02.2016 Gjergji Nikolla kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Policisë së Shtetit............................................................397
79 (00-2016-1261) 04.02.2016 Bledar Çapoku kundër Bashkia Përmet..........................401
80 (00-2016-1262) 04.02.2016 Kërkues: Erlejdi Balliu kundër Bashkia Pogradec
408
81 (00-2016-334) 04.02.2016 Sotir Plloca kundër Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë
414
82 (00-2016-472) 09.02.2016 “Kurum International ” Sh.a në mungesë kundër
Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të Mëdhenj,
Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve..............................418
83 (00-2016-473) 09.02.2016 Shoqëria Tregtare Private: “11 Heronjtë” Sh.p.k Batër,
Burrel në mungesë kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Tatimeve Tiranë, Drejtoria e Apelimit Tatimor Tiranë,
Drejtoria Rajonale Tatimore Dibër.................................427
84 (00-2016-469) 09.02.2016 Klajdi Bitri kundër Dega e Thesarit Vlorë; Ministria e
Financave........................................................................440
85 (00-2016-2071) 24.02.2016 Shefqet Bami kundër Dife Caca; Elida Haka (Caca);
Artur Caca; Ervin Caca; Arjan Caca; Mirela Caca;
Ramazan Caca; Komuna Nikël; Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Krujë................446
86 (00-2016-468) 09.02.2016 Lelja Libohova kundër Këshilli i Rregullimit të
Territorit Bashkia Tiranë, Shoqëria "Albtoronto-
Konstruksion" sh.p.k.......................................................456
87 (00-2016-471) 09.02.2016 Dhimitër Strati në mungesë kundër Këshilli i
Rregullimit të Territorit Bashkia Vlorë, në mungesë,
Shoqëria “Hekla” sh.p.k, Lavdosh Sulaj, Luftar Sulaj,
Qefsere Sulaj, Adelina Sulaj (Anhjelina Xhindolli),
Tefta Sulaj.......................................................................460
88 (00-2016-470) 09.02.2016 Maliq Protoduari, Irakli Dinaku, Xhevair Ismaili
kundër Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të
4
Pronësisë pranë Prefektit të Qarkut Berat.......................474
89 (00-2016-1922) 11.02.2016 Mihallaq Argjiri kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë (ZVRPP)........................487
90 (00-2016-808) 11.02.2016 Vasil Tika kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë........................................493
91 (00-2016-811) 11.02.2016 Drita Gjylbegu kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Sarandë....................................499
92 (00-2016-1291) 11.02.2016 Shoqëria “Juland” sh.p.k kundër Drejtoria Rajonale
Tatimore Vlorë, Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë...............506
93 (00-2016-1199) 11.02.2016 Gentjan Palluqi kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Tatimeve.........................................................................515
94 (00-2016-1258) 11.02.2016 Shoqëria “Italba Asfalt” Sh.p.k kundër Korporata
Elektroenergjitike Shqiptare sh.a....................................520
95 (00-2016-1464) 11.02.2016 Xhelal Balla kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Policisë së Shtetit............................................................529
96 (00-2016-1462) 11.02.2016 Does Derveni kundër Drejtoria Rajonale Arsimore
Qarku Fier.......................................................................533
97 (00-2016-1458) 11.02.2016 Ermir Veliu kundër Komuna Mbrostar...........................537
98 (00-2016-1757) 16.02.2016 Faik Shmidra kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Shkodër..........................................................541
99 (00-2016-1182) 16.02.2016 Lek Buna në mungesë kundër Bordi i Kullimit të
Qarkut Lezhë në mungesë, Komuna Fushë Kuqe
në mungesë.....................................................................549
100 (00-2016-1547) 18.02.2016 Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Korçë
kundër Zyra e Përmbarimit Korçë, Agim Haxhillari
554
101 (00-2016-903) 18.02.2016 Shoqëria Tregtare "Rejsi Farma" Shpk kundër
Ministria e Shëndetësisë. Agjensia Kombëtare e Barnave
dhe Pajisjeve Mjekësore.................................................561
102 (00-2016-492) 23.02.2016 Kërkues: Ministria e Financave kundër .........................578
103 (00-2016-474) 23.02.2016 Shoqëria “Regency International Casino Tirana” Sha
kundër Drejtoria Rajonale Tatimore, Njësia e
Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, Drejtoria e
Apelimit Tatimor Tiranë, pranë Drejtorisë së
Përgjithshme të Tatimeve...............................................581
104 (00-2016-488) 24.02.2016 Kryetari i Bashkisë Tiranë kundër Këshilli i Bashkisë
Tiranë..............................................................................588
105 (00-2016-491) 24.02.2016 Shoqëria “Ak-Con” shpk kundër Drejtoria e
Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave
(DPPPP)..........................................................................597
106 (00-2016-490) 24.02.2016 Shoqëria “Usluga” sh.p.k. në mungesë, Sherif Abazi
në mungesë, Shpëtim Abazi në mungesë, Nazmi Kaca
në munges kundër Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve
të Transportit Rrugor, Drejtoria Rajonale e Shërbimit të
Transportit Rrugor Tiranë...............................................609
107 (00-2016-489) 24.02.2016 MB Kurti sh.p.k. në mungesë kundër Drejtoria e
Spitali Fier.......................................................................622
108 (00-2016-1331) 25.02.2016 Hamdi Saliu kundër Zyra Qendrore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Tiranë, Zyra Vendore e
5
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Berat.................631
109 (00-2016-535) 25.02.2016 Vangjel Dupi kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë, Zyra e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Tiranë.......................................635
110 (00-2016-1973) 25.02.2016 Bedri Gjoni kundër Drejtoria e Përgjithshme e Policisë
së Shtetit..........................................................................638
111 (00-2016-1970) 25.02.2016 Edmond Alimadhi kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Burgjeve..........................................................................642
112 (00-2016-1145) 25.02.2016 Gëzim Brakaj kundër Bordi i Kullimit Vlorë-Sarandë
647
113 (00-2016-1478) 25.02.2016 Ada Oseku (Lezhja) kundër Ministria e Zhvillimit të
Ekonomisë, Tregtisë dhe Sipërmarrjes (MZhETS)
653
114 (00-2016-1916) 25.02.2016 Dila Ndreu kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Shkodër....................................660
115 (00-2016-1283) 25.02.2016 Shpëtim Mukaj kundër Ministria e Punëve të Brendshme,
Garda e Republikës së Shqipërisë...................................674
116 (00-2016-1766) 25.02.2016 Salih Rragami kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Shkodër....................................686
117 (00-2016-1333) 25.02.2016 Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Korçë
kundër Përmbaruesi Gjyqësor Privat Andrea Katundi,
Vasil Petre.......................................................................699
118 (00-2016-1329) 25.02.2016 Albert Thanasaj, Lulzim Thanasaj kundër Inspektoriati
Ndërtimor Urbanistik pranë Bashkisë Vlorë .................707
119 (00-2016-1046) 25.02.2016 Hamza Xhihani kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Durrës......................................714
120 (00-2016-1305) 25.02.2016 Besnik Sinovarfaj kundër Bashkia Lushnje....................723
Moskompetenca Civile
00-2016-250 02.02.2016 Vjollca Kacanja (Saliaga), Besnik Saliaga,

Hysen Saliaga kundër Agjencia e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, Seksioni i Kadastrës pranë
Këshillit të Rrethit Krujë.................................................732
00-2016-283 02.02.2016 Shoqëria “Albanian Mobile Communication” sh.a
kundër Alfred Gjika........................................................737
00-2016-296 04.02.2016 Drejtoria e Policisë Qarku Lezhë kundër Ilir Budlla,
Enkelejda Budlla.............................................................741
00-2016-302 10.02.2016 Shoqëria “Kerri” sh.p.k kundër Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave, Dega e Doganës Tiranë
749
00-2016-303 10.02.2016 Shoqëria “KAZAI-MEAT” sh.p.k kundër Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave, Dega e Doganës Qaf-Thanë
753
00-2016-304 10.02.2016 Vllash Lapi kundër Ndërmarrja e Rrugëve Rurale
Berat................................................................................757
00-2016-305 10.02.2016 Ylli Hoxha kundër Zyra e Gjendjes Civile, Komuna
Qendër.............................................................................759
00-2016-396 18.02.2016 Qanie Beqiraj kundër Agjensia e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Tiranë.....................................762
6
00-2016-457 19.02.2016 Vali Kule kundër Agjensia e Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave Tiranë............................................................765
00-2016-464 19.02.2016 Kërkues: Pro Credit Bank Sh.A......................................768
00-2016-465 18.02.2016 Behixhe Jahja kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë, Instituti i Sigurimeve Shoqërore
Tiranë..............................................................................771
00-2016-467 18.02.2016 Harallamb Bazhuka, Almarita Bazhuka kundër
Fatos Guri, Luan Guri, Z.V.R.P.P. Durrës......................780
00-2016-476 19.02.2016 Përparim Çullhaj kundër Rrustem Sulaj.........................785
00-2016-486 19.02.2016 Irakli Kopali kundër Fotaq Dhrami.................................790
00-2016-509 25.02.2016 Vasil Tole kundër Ministria e Arsimit dhe Sportit
(MAS).............................................................................796
00-2016-510 18.02.2016 Faredin Doksani kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Fier, Komuna Kurjan.................803
00-2016-511 18.02.2016 Liljana Lelaj kundër Shoqëria Ujësjellës Kanalizime
Tiranë sha........................................................................807
00-2016-514 22.02.2016 S. H. kundër E. H. (K.)...................................................811
00-2016-517 22.02.2016 Kërkues: Shoqëria “Merentino” sh.p.k...........................815
00-2016-522 22.02.2016 Xhelal Llani, Hike Llani kundër Shoqëria “Noa” sh.a,
Shoqëria Përmbarimore “Zig” sh.p.k..............................820
00-2016-550 04.02.2016 Drejtoria e Policisë së Qarkut Lezhë kundër
Tonin Simoni; Mimoza Simoni......................................825
00-2016-641 16.02.2016 Mereme Hyska kundër AKKP Tiranë, ZRPP Durrës
829
00-2016-1041 25.02.2016 Hajdije Fagu, Arben Fagu, Aferdita Fagu,
Bajram Vathi, Agim Fagu kundër Sulejman Husha,
Bashkia Tiranë, KKRT, ZRPP Tiranë, Nazmi Haka
Shoqeria “Kola” sh.p.k., Shkëlqim Husha,.....................833
00-2016-1106 16.02.2016 Aleks Boce, Astrit Serjani, Besnik Tabaku,
Eduart Mimani, Faik Dahutaj, Fatmir Poshnja,
Koli Nino, Krenar Toska, Kujtim Kolldani,
Kujtim Tana, Luan Poshnja, Qerime Kanani,
Refit Ceno, Ylli Veizaj kundër Ndërmarrja e
Mirëmbajtjes Rrugë Trotuare e Ndriçimit Publik Berat,
Bashkia Berat..................................................................840
00-2016-1107 18.02.2016 Kadri Gerlica kundër Agjensia e Kthimit dhe e
Kompesimit të Pronave Tiranë.......................................846
00-2016-1110 16.02.2016 Shoqëria “Hidro Vas” Shpk, Ahmet Saraçi,
Albert Divjaka kundër Shoqëria Përmbarimore
“Bailiff Services Albania” Shpk, Shoqëria
“Raiffeisen Bank” Sha....................................................851
00-2016-1111 25.02.2016 Astron Logli kundër Gazmend Morina, Sadik Morina,
Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Fier, Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë, Luljeta Bele (Morina),
Brigida Morina, Brigen Morina, Dorina Morina,
Zeljona Morina, Jeta Morina, Lorisa Morina..................858
00-2016-1113 25.02.2016 Sulejman Saliasi kundër Bashkia Skrapar......................863
00-2016-1288 25.02.2016 Ylber Çakraj kundër Zyra Vendore e Rregjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Tropojë, Komuna Llugaj,
7
Avdyl Kokaj....................................................................868
00-2016-1549 04.02.2016 Shoqëria “Sh.R.S.F Grup-4” Sh.p.k kundër Autoriteti
Kontraktor i Drejtorisë së Shërbimi të Transportit
Rrugor Gjirokastër..........................................................874
00-2016-1550 04.02.2016 Shoqëria “SCHOLZ” Sh.p.k kundër Dega e Doganës
Durrës, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave................880
00-2016-1553 04.02.2016 Komisioni Vendor i Verifikimit të Titujve të Pronësisë
pranë Prefektit të Qarkut Durrës kundër
Komuna Xhafzotaj, Servete Duka..................................886
00-2016-1729 17.02.2016 Tefta Ago kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Berat..............................................................892
00-2016-1972 25.02.2016 Hanife Duraj kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Vlorë..............................................................896
8
ÇËSHTJE CIVILE
9
Nr. 11241-03603-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2015-294 i Vendimit (31)
VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:
Majlinda Andrea Kryesuese

Admir Thanza Anëtar
Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 03.02.2016, mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11241-

03603-00-2013, që u përket palëve:
PADITËS: XHEVAIR TOROMANI.

E PADITUR: ÇEZ SHPËRNDARJE SH.A.
OBJEKTI:
Kërkim dëmshpërblimi për pushim në mënyre të pajustifikuar nga puna.
Kërkim dëmshpërblimi për mosrespektim të afatit të njoftimit.
Kërkim dëmshpërblimi për vjetërsinë në punë.
Kërkim dëmshpërblimi për mosrespektim të procedurës,
kërkim dëmshpërblimi dëmi të pësuar.
Baza Ligjore: Nenet 143, 144, 145, 155 te K. Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.71, datë 14.01.2011, ka

vendosur:
“Pranimin e padisë pjesërisht. Detyrimin e të paditurit tì paguajë paditësit 16
paga mujore (paga bazë mujore 21500 lekë).
Pushimin e gjykimit për pikën 5 të kërkimit në objekt padi për kërkim
shpërblim dëmi të pësuar. Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të kërkimit përsa
i përket kërkimit për kërkimi dëmshpërblimi për mosrespektim të afatit të
njoftimit dhe mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës si të
pabazuar në ligj dhe në prova.
Shpenzimet gjyqësore siç janë kryer prej paditësit...’
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2013-1290 (392), datë 17.09.2013, ka

vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.71 (13-2011-1983), datë 14.01.2011, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.”
Kundër vendimit nr.10-2013-1290 (392), datë 17.09.2013, të Gjykatës së Apelit

Durrës ka paraqitur rekurs pala e paditur CEZ Shpërndarje sh. a. ish Operatori i Sistemit të
Shpërndarjes, Drejtoria Zonale Elbasan, nëpërmjet të cilit kërkon: “Ndryshimin e vendimit
nr.71, datë 14.01.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe vendimit nr.10-2013-
1290 (392), datë 17.09.2013, të Gjykatës së Apelit Durrës dhe rrëzimin e kërkesëpadisë”, për
këto shkaqe:
10
 Gjykatat kanë gabuar në vendimet e marra pasi zgjidhja e marrëdhënies së punës ka
qenë për shkak të justifikuar. Nga ana e punëdhënësit janë ndjekur me përpikëri
procedurat ligjore të parashikuara në këtë rast.
 Shpërblimet që gjykatat i kanë dhënë paditësit nuk gjejnë mbështetje në Kodin e
Punës.
 Në këto kushte të dyja gjykatat kanë kryer një interpretim të gabuar të ligjit.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relativin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.10-2013-1290 (392), datë 17.09.2013, i Gjykatës së Apelit Durrës është
marrë në zbatim të gabuar të ligjit dhe si të tillë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim pranë Gjykatës së Apelit Durrës.
I. RRETHANAT E FAKTIT
Paditësi ka qenë i punësuar pranë palës së paditur që prej datës 24.07.1998 e në vijim
deri në datën 30.12.2009, datë në të cilën i janë ndërprerë marrëdhëniet e punës nga pala e
paditur. Detyra e paditësit ka qenë lexues i aparateve matëse të energjisë elektrike.
Kjo marrëdhënie pune nuk ka qenë e formalizuar në formë shkresore me anë të një
kontratë individuale pune, por ka qenë më së fundmi e rregulluar nëpërmjet kontratës
kolektive të punës të datës 26.11.2009.
Me pretendimin se paditësi nuk ka kryer me korrektësi detyrat e tij, bazuar në një
procesverbal të mëparshëm të eprorit të tij dhe në një relacion me të njëjtin objekt, pala e
paditur ka nisur fillimisht shkresën nr.1168/7, dt.24.12.2009 ku ka njoftuar ndërprerjen e
marrëdhënies së punës dhe paraqitjen e tij për fillimin e procedurave të zgjidhjes së
marrëdhënies së punës.
Në takimin e zhvilluar mes palëve është shprehur kundërshtimi i palës paditëse për
këtë zgjidhje dhe më pas në datën 30.12.2009 me shkresën nr.6355/11 ai është njoftuar për
ndërprerjen e marrëdhënies në po të njëjtën datë, duke iu paguar 3 muaj pagë për efekt të
afatit të njoftimit, si dhe pushimet vjetore të pakryera.
Me pretendimin se zgjidhja e marrëdhënies së punës është kryer në mënyrë të
menjëhershme të pajustifikuar nga ana e palës së paditur, paditësi i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan me kërkesë-padinë objekt gjykimi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.71, datë 14.01.2011, ka
vendosur: “Pranimin e padisë pjesërisht. Detyrimin e të paditurit tì paguajë paditësit 16
paga mujore (paga bazë mujore 21500 lekë).
Pushimin e gjykimit për pikën 5 të kërkimit në objekt padi për kërkim shpërblim dëmi
të pësuar. Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të kërkimit përsa i përket kërkimit për kërkimi
dëmshpërblimi për mosrespektim të afatit të njoftimit dhe mosrespektim të procedurës së
zgjidhjes së kontratës si të pabazuar në ligj dhe në prova.
Shpenzimet gjyqësore siç janë kryer prej paditësit...’
Gjykata ndër të tjera ka arsyetuar se: “...Nuk provohet që paditësi të ketë faj në
përmbushjen e detyrimeve kontraktuale sipas kontratës kolektive apo dispozitave të kodit të
punës dhe detyrave të rregullores së punës, përkundrazi me faj gjendet pala e paditur, e cila
fare pa shkak e ka larguar padrejtësisht me të meta që nuk i përkasin duke marrë masën
ekstreme të largimit nga puna pa asnjë paralajmërim. Paditësi padrejtësisht është cilësuar të
jetë fajtor për detyrat e një punonjësi tjetër dhe i është veshur faji pa e patur atë...Pala e
11
paditur ka përmbushur detyrimet ligjore të parashikuara nga kontrata dhe nenet 143 e 144 të
Kodit të Punës...”
vendosur:“Lënien në fuqi të vendimit nr.71 (13-2011-1983), datë 14.01.2011, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan.”
Gjykata e Apelit ka arsyetuar se: “...me të drejtë gjykata në bazë të nenit 155 të
K.Punës ka pranuar padinë e paditësit Xhevahir Toromani për dëmshpërblimin në masën 10.5
paga mujore (nga 21500 lekë secila) dhe në bazë të nenit 145 të K.Punës dëmshpërblimin në
masën 15 ditë për çdo vit vjetërsie dhe për vjetërsi prej 11 vjetësh dëmshpërblim në masën 5
muaj e 15 ditë. Ka rezultuar se pala e paditur i ka dhënë paditësit 3 paga mujore si afat
njoftimi për zgjidhjen e kontratës së punës duke respektuar afatin dhe procedurat sipas
neneve 143 e 144 K.Punës...’
Kundër vendimit nr.10-2013-1290 (392), datë 17.09.2013, të Gjykatës së Apelit
Durrës ka paraqitur rekurs pala e paditur CEZ Shpërndarje sh.a. ish Operatori i Sistemit të
Shpërndarjes, Drejtoria Zonale Elbasan, me shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të
vendimit:
II. LIGJI I ZBATUESHËM
Neni 141 i Kodit të Punës, i cili shprehet se “Kontrata me kohëzgjatje të

pacaktuar përfundon kur zgjidhet nga njëra palë dhe ka përfunduar afati i njoftimit.”;
Neni 143 i Kodit të Punës, “1) Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur
kontratën me periudhë të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat njoftimi prej
një muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej dy muajsh për dy deri në pesë vjet pune,
prej tre muajsh për më shumë se pesë vjet pune.
2) Këto afate mund të ndryshohen me marrëveshje me shkrim ose në kontratën
kolektive të punës. Kur punëmarrësi ka kryer deri në gjashtë muaj pune, afati i
njoftimit nuk mund të jetë më pak se dy javë. Afati i njoftimit është jo më pak se 1
muaj kur punëmarrësi ka kryer më shumë se gjashtë muaj pune.
3) Afati i njoftimit për zgjidhjen e kontratës zgjatet, sipas rastit, deri në fund të
javës ose deri në fund të muajit. Zbatohet i njëjti rregull kur afati i njoftimit
pezullohet gjatë periudhës së paaftësisë për punë, shtatzënisë ose pushimeve të dhëna
nga punëdhënësi.
4) Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit,
zgjidhja trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm.”;
Neni 144 i Kodit të Punës, i cili shprehet se “1) Pas kohës së marrjes në
provë, kur punëdhënësi mendon të zgjidhë kontratën e punës, ai duhet të njoftojë me
shkrim punëmarrësin të paktën 72 orë para takimit dhe të bisedoj me të.
2) Punëdhënësi, gjatë kësaj bisede, i parashtron punëmarrësit arsyet e
vendimit të parashikuar për t’u marrë dhe i jep atij mundësi për t’u shprehur.
3) Zgjidhja njoftohet me shkrim, brenda një afati nga 48 orë deri në një javë
pas takimit.
4) Kjo procedurë zbatohet edhe në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të
kontratës.
5) Punëdhënësi, që nuk respekton procedurën e përcaktuar në këtë nen,
detyrohet t’i japë punëmarrësit një dëmshpërblim prej dy muajsh pagë, që i shtohet
dëmshpërblimeve të tjera të mundshme. Zgjidhja e kontratës në kundërshtim me këtë
dispozitë mbetet e vlefshme.
5/1. I takon punëdhënësit të vërtetojë që procedura e përcaktuar nga ky nen
është respektuar.
12
6) Kjo dispozitë nuk zbatohet në rastet e pushimeve kolektive nga puna.”
Neni 145 i Kodit të Punës, i cili shprehet se “1) Punëmarrësi përfiton
shpërblim për vjetërsi, kur kontrata është zgjidhur nga punëdhënësi dhe marrëdhëniet
e punës kanë zgjatur jo më pak se tre vjet. Punëmarrësi e humb të drejtën e
shpërblimit për vjetërsi, nëse është pushuar me efekt të menjëhershëm, për shkaqe të
arsyeshme.
2) Shpërblimi për vjetërsi është të paktën sa paga e një 15 ditëshi, mbi çdo vit
pune të plotë, që llogaritet në bazë të pagës që ekziston në përfundim të
marrëdhënieve të punës.
Kur paga është e ndryshueshme, shpërblimi llogaritet mbi mesataren e pagës të vitit
paraardhës dhe indeksohet.
3) Shpërblimit për vjetërsi i shtohet shpërblimi që jepet në rastin e zgjidhjes së
kontratës pa shkaqe të arsyeshme ose të zgjidhjes me efekt të menjëhershëm pa
shkaqe të arsyeshme.”;
Neni 153 i Kodit të Punës, i cili shprehet se “1) Punëdhënësi e punëmarrësi,
në çdo kohë, mund të zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara.
2) Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk
lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën,
vazhdimin e marrëdhënieve të punës.
3) Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e
menjëhershme të kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur
punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të rëndë, si edhe rastet kur
punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me
gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit.”;
Neni 155 i Kodit të Punës, i cili shprehet se “1) Punëmarrësi ka të drejtën e
pagës që do të kish fituar, nëse marrëdhëniet e punës do të kishin përfunduar në fund
të afatit të njoftimit të parashikuar në ligj ose me kontratë ose në përfundim të
kontratës me afat të caktuar.
2) Punëdhënësi mund të zbresë nga paga të ardhurat që punëmarrësi ka
kursyer si rezultat i ndërprerjes së punës, të ardhurat nga një punë tjetër ose të
ardhurat prej të cilave ai ka hequr dorë qëllimisht.
3) Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës
nga punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha rrethanat, vendos detyrimin e
punëdhënësit ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një viti
pune. Për punëmarrësit në administratën publike, kur ka një vendim të formës së
prerë për kthimin në vendin e mëparshëm të punës, punëdhënësi është i detyruar të
zbatojë këtë vendim.”;
III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga pala e paditur, përbëjnë

shkaqe ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e
vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës të sipërcituar
Nga shqyrtimi në tërësi i kësaj çështje, të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore e të
administruara gjatë gjykimeve nga gjykatat e faktit, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve
të palëve, të vendimeve të gjykatave, si dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Durrës është rrjedhojë
e cenimit të procesit të rregullt ligjor, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet të prishet dhe çështja
të kthehet për rishqyrtim me trup tjetër gjykues.
13
Në këtë konkluzion Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arriti pasi rithekson se gjykata që
shqyrton mosmarrëveshjen duhet të shprehet mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që
kërkohet, sipas nenit 6 i K.Pr.Civile, të kryejë një hetim të plotë e të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin sipas nenit 14 i K.Pr.Civile, të zgjidhë mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj sipas
nenit 16 i K.Pr.Civile, ndërsa në përputhje me përcaktimet e nenit 126 të Kodit të Procedurës
Civile duhet të bëjë një analizë tërësore dhe objektive të provave dhe të çmojë provat e
marra gjatë gjykimit të çështjes, sipas bindjes së brendshme, të formuar nga shqyrtimi i të
gjitha rrethanave të çështjes në tërësinë e tyre, sipas nenit 309 të po këtij Kodi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, nisur nga faktet e provuara gjatë dy gjykimeve, arrin
në përfundimin se ndodhemi përpara një mosmarrëveshje civile, të rregulluar nga Kodi i
Punës, dhe paditësi ka pretenduar se nga ana e punëdhësit i është zgjidhur marrëdhënia e
punës në mënyrë të menjëhershme, duke mos respektuar afatin e njoftimit, dhe pa u
respektuar procedura dhe për shkaqe të pajustifikuara, duke u dëmshpërblyer paditësi edhe në
bazë të nenit 155/3 të K.Punës.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në vështrim të nenit 153 i Kodit të Punës vlerëson se,
punëmarrësi dhe/ose punëdhënësi, në çdo kohë mund ta zgjidhin kontratën e punës për
shkaqe të justifikuara (që do të thotë se zgjidhja e kontratës së punës në mënyrë të
menjëhershme prej secilës palë është e ligjshme), me kusht që të provohet se shkaku i
zgjidhjes së kontratës së punës është i justifikuar, pra që jemi para kushteve të parashikuara
në nenin 153§2 të Kodit të Punës.
Kushtet kumulative për të pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar janë: a)
punëmarrësi të ketë shkelur një detyrim kontraktual që rrjedh nga ligji, kontrata e punës,
kontrata kolektive; b) kjo shkelje të jetë kryer me faj; c) ekzistenca e lidhjes shkakësore midis
shkeljes me faj dhe pushimit të menjëhershëm nga puna; d) kjo shkelje të ketë krijuar një
situatë të rëndë që nuk lejon, sipas parimit te mirëbesimit, t’i kërkohet punëdhënësit vazhdimi
i marrëdhënieve të punës.
Gjithashtu në referim të nenit 153 të Kodit të Punës, duhet të ekzistojë një lidhje
shkakësore midis shkeljeve të punëmarrësit dhe pushimit të menjëhershëm nga puna, për të
përligjur shkakun e justifikuar të zgjidhjes së kontratës së punës nga ana e punëdhënësit (një
nga kushtet kumulative për të pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar sipas nenit 153 te
Kodit Punës). Shkaku objektiv që të mund të konsiderohet rrethanë e rëndë, dhe që nuk lejon
që të paditurit t'i kërkohet vazhdimi i marrëdhënieve të punës” duhet të jetë një shkak që ka
lidhje me shkelje konkrete të paditësit dhe përbën një fakt të vullnetit dhe veprimeve apo
mosveprimeve të paditësit. Po kështu duhet të vërtetohet që kjo shkelje të ketë krijuar një
i marrëdhënieve të punës. Në këto kushte, lind përgjegjësia pasurore e punëdhënësit ndaj
punëmarrësit dhe e drejta e punëmarrësit për t’u dëmshpërblyer.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se përcaktimi i shkakut të justifikueshëm që
ka shërbyer për zgjidhjen e marrëdhënies së punës është çështje vlerësimi provash dhe nuk
përbën lëndë shqyrtimi në Gjykatë të Lartë, por nga ana tjetër, procesi i çmuarjes së provave në
procesin civil ka të bëjë me zbatimin dhe interpretimin e ligjit procedural civil dhe në këtë
aspekt përbën lëndë gjykimi në Gjykatën e Lartë .
Në vështrim të nenit 12 të K.Pr.Civile, i cili parashikon se: “Pala që pretendon një të
drejtë, ka detyrim që, në përputhje më ligjin, të provojë faktet mbi të cilët bazon pretendimin ë
saj”. Kuptimi i përgjithshëm i provave është dhënë nga neni 11 i K.Pr.Civilë, ku parashikohet
se: ”Provat janë të dhëna që merren në formën e parashikuar nga ky Kod dhe që vërtetojnë apo
rrëzojnë pretendimet ose prapësimet e pjesëmarrësve në proces”. Provat kryesisht paraqiten
nga palët por mund të merren kryesisht edhe nga gjykata. Kur provat e paraqitura nuk janë të
mjaftueshme, gjykata mund të kërkojë nga palët paraqitjen e provave të tjera ose të urdhërojë
14
kryesisht marrjen e tyre, sepse secila palë ndërgjyqëse është e detyruar të provojë faktet ë
treguara, në themel të kërkimeve dhe të prapësimeve, (neni 8 dhë 12 i K.Pr.Civilë), në
mënyrë që t’i japë mundësi gjykatës të hetojë mbi këtë shkak dhe që të japë një vendim të
bazuar në ligj dhe në prova (neni 29 i K.Pr.Civile). Provat shkresorë janë mjete të parashikuara
nga ligji dhe që shërbejnë për të konstatuar faktet dhe për të përcaktuar të vërtetën procesuale,
duke zgjidhur konfliktin midis ndërgjyqësve në respektim të ligjit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se hetimi i plotë dhe i gjithanshëm i çështjes
në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile) është parim themeltar i gjykimit civil dhe
përbën një detyrim për gjykatat në të gjitha shkallët e gjykimit. Gjykatat e shkallës së parë
dhe ato të apelit janë gjykata të faktit dhe të ligjit, në ndryshim nga Gjykata e Lartë, e cila
është gjykatë ligji. Duke qënë të tilla, në gjykimin në shkallë të parë dhe në apel nuk ka asnjë
pengesë, madje është detyrim, që gjykata të lejojë palët të paraqesin kërkimet e prapësimet,
provat ku i mbështetin ato dhe të arrijnë në përfundimet përkatëse për zgjidhjen e çështjes,
duke çmuar e vlerësuar provat sipas ligjit që është i zbatueshëm për gjykatën.
Megithatë, rastin kur hetimi gjyqësor nuk ka qënë i plotë dhe i gjithanshëm, gjë që në
thelb përbën një shkelje proceduriale, ligjvënësi nuk e ka parashikuar si një nga shkaqet që,
sipas nenit 467 të K.Pr.Civile, i jep të drejtën gjykatës së apelit të kthejë çështjen për
rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë. Gjykata e apelit, njësoj si ajo e shkallës së parë,
është gjykatë fakti e ligji, prandaj mund të përsërisë, pra edhe të “plotësojë” vetë hetimin
gjyqësor të mangët të gjykatës së shkallës së parë, pa qënë e kufizuar në hetim në drejtim të
zbatimit të ligjit dhe të vlerësimit e çmuarjes së provave, me përjashtim të rrethanës sipas
shkronjës “ë” të nenit 467 të K.Pr.Civile (vendimi nr.160, datë 06.04.2010, i Kolegjit Civil të
Gjykatës së Lartë).
Në shkronjën “ë” të nenit 467 të K.Pr.Civile, lejohet kthimi i çështjes për rishqyrtim
në gjykatën e shkalles së parë nëse lind nevoja për të marrë një provë vendimtare, por me
kushtin thelbësor që, marrja e asaj prove të jetë e vështirë në shkallë të dytë.
Në çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Apelit Durrës, pavarësisht se arsyeton se nga
ana e palës së paditur është respektuar afati i njoftimit dhe procedura, ashtu sikurse edhe
shkalla e parë e konsideron zgjidhje e marrëdhënies së punës si të menjëhershme dhe pa
shkaqe të justifikuara, duke përbërë në thelb një arsyetim alogjik.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, rithekson se e drejta për një proces të rregullt ligjor,
që i garantohet individit nga nenet 42 dhe 142/1 të Kushtetutës si dhe neni 6 i Konventës
Europiane për të Drejtat e Njeriut (KEDNJ), përfshin edhe të drejtën për të pasur një vendim
gjyqësor të arsyetuar. Funksioni i një vendimi të arsyetuar është t’u tregojë palëve që ato janë
dëgjuar, si dhe u jep mundësinë atyre ta kundërshtojnë atë. Përveç kësaj, duke dhënë një
vendim të arsyetuar, mund të realizohet vëzhgimi publik i administrimit të drejtësisë (shih
vendimet nr.55, datë 18.12.2012; nr.8, datë 28.02.2012; nr.8, datë 16.03.2011 dhe nr.25,
datë 10.06.2011 të Gjykatës Kushtetuese).
Gjykata Kushtetuese, kërkesën për të pasur një vendim gjyqësor të arsyetuar, e ka
vlerësuar rast pas rasti, në varësi të rrethanave konkrete të çështjes, duke analizuar nëse
vendimet gjyqësore të kundërshtuara e kanë përmbushur në mënyrë të mjaftueshme detyrimin
për arsyetimin e vendimeve të tyre (shih vendimin nr.55, datë 18.12.2012, të Gjykatës
Kushtetuese). Në vijim të sa më sipër është vlerësuar, Gjykata Kushtetuese ka theksuar që
edhe mungesa e logjikës në arsyetimin e një vendimi dhe mospërputhja e arsyetimit me
pjesën urdhëruese, në thelb përbën cenim të procesit të rregullt në aspektin e mos arsyetimit
të një vendimi.
Sipas jurisprudencës së konsoliduar të Gjykatës Kushtetuese, dhe Gjykatës Europiane
të të Drejtave të Njeriut (GJEDNJ), është theksuar detyrimin që ka gjykata (vendase) për të
arsyetuar vendimet e saj, për çdo pretendim të palës ndërgjyqëse.
15
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se Gjykata e Apelit në rishqyrtimin e
çështjes duhet të analizojë provat shkresore dhe në rast se e çmon të nevojshme edhe të riçelë
hetimin gjyqësor për të përcaktuar nëse kemi qenë përpara një zgjidhje të menjëhershme të
kontratës së punës pa shkaqe të justifikuara, apo përpara një zgjidhje normale të marrëdhënies
së punës, duke mbajtur në vëmendje edhe përfundimet e arritura nga ana e Vendimit
Unifikues të Gjykatës së Lartë nr.19 datë 15.11.2007.
Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së
apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër trup
gjykues.
Për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në respektim të të drejtave të palëve
dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, gjykata“... ka për detyrë që të
zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë
dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin” (neni 14) dhe, duke bërë një “cilësim të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta zgjidhë atë “në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).
Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me
ligjin, të paraqesin aktet shkresore që vërtetojnë legjitimimin e tyre, të provojnë faktet mbi të
cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
Në rigjykim, gjykata e apelit duhet të çmojë provat në respektim të kritereve materiale
e procedurale që përmbajnë dispozitat ligjore e që lidhen me mosmarrëveshjen në gjykim,
sipas bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi i të gjitha rrethanave të çështjes
në tërësinë e tyre.
Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rigjykimit, do ta lejojë gjykatën e apelit që, në përputhje me kërkesat e ligjit, të arrijë në
përfundime të drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes. Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë thekson se nga ana e gjykatës duhet të mbahet parasysh edhe respektimi i afatit të
arsyeshëm të zgjidhjes së konfliktit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 pika “c’ të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.10-2013-1290 (592), datë 17.09.2013, të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me trup tjetër gjykues.
Tiranë, më 03.02.2016
16
Nr. 00-2016-292 i Vendimit (32)
VENDIM
Admir Thanza Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Medi Bici Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 03.02.2016, mori në shqyrtim çështjen civile nr.11111-01801-

00-2011 akti që i përket:
KËRKUES: BAJRAM MASHA, i përfaqësuar nga

av. Pjetër Ndreca.
OBJEKTI:
Rishikimi i vendimit nr.1894, datë 15.05.1998,
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë si vendim i formës së prerë,
vendim i marrë mbi prova të falsifikuara.
Baza Ligjore: Neni 494/ç, 498 i Kodit të Procedurës Civile.
Për çështjen civile me palë ndërgjyqëse:
PADITËS: XHAVIT ÇELIKU, i përfaqësuar në gjykimin e

kërkesës për rishikim nga av.Gentjan Rumano
me autorizimin e datës 29.10.2015, të lëshuar
nga Kryetari i Komisionit Shtetëror Për Ndihmë
Juridike në Ministrinë e Drejtësisë .
I PADITUR: BAJRAM MASHA
OBJEKTI I PADISË:
Lirim trualli.
Baza Ligjore: Neni 296 e 302 i Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1894, datë 15.05.1998, ka

vendosur:
Të detyrojë të paditurin Bajram Masha të lirojë dhe t’i dorëzojë truallin prej
2249 m2 që u ka zënë trashëgimtarëve të të ndjerit Adem Çeliku.
Shpenzimet gjyqësore prej 20.000 lekë pagesë e ekspertit, 5000 lekë pagesë e
avokatit dhe 1000 lekë taksë mbi aktet i ngarkohen palës së paditur.
Për vendimin nr.1894, datë 15.05.1998, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë

kërkuesi Bajram Masha ka kërkuar rishikimin e tij bazuar në nenin 494/ç të Kodit të
Procedurës Civile duke kërkuar prishjen e këtij vendimi për këto shkaqe:
17
- Pas dhënies së vendimit nr.1894, datë 15.05.1998, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, paditësi Xhavit Çeliku me vendimin penal nr.1131, datë 26.07.2010, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, lënë në fuqi me vendimin nr.838, datë
20.06.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë është deklaruar fajtor për veprën penale të
falsifikimit të dokumenteve, të parashikuar nga neni 186/1 i Kodit Penal.
- Nga përmbajtja e vendimit rezulton se aktet e falsifikuara si plan vendosja e pronës
së Adem Celikut, si dhe vendimi nr.1238, datë 26.02.1995, ka ndërhyrje dhe
mospërputhje të dukshme, akte në të cilat është bazuar vendimi nr.1894, datë
15.05.1998, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, objekt rishikimi.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; dëgjoi përfaqësuesen e palës kërkuese
Bajram Masha, av. Pjetër Ndreca, që kërkoi pranimin e kërkesës për rishikim dhe prishjen e
vendimit nr.1894, datë 15.05.1998, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; dëgjoi
përfaqësuesin e palës paditëse në gjykimin e themelit Xhavit Çeliku, av.Gentjan Rumano, i
cili kërkoi mospranimin e kërkesës për rishikimin e vendimit nr.1894, datë 15.05.1998, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
I. Rrethanat e çështjes.
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se gjykata e faktit në
gjykimin në themel të çështjes ka pranuar të provuar se paditësi Xhavit Çeliku ka të
regjistruar në bashkëpronësi në regjistrin hipotekor nr.3987, datë 29.08.1997 pasuritë:
truall të lirë me sipërfaqe 5000 (pesëmijë) m 2; truall të lirë me sipërfaqe 2442,5 m 2 e
ndodhur në Tiranë, Sinuri Hallijas me kufizimet përkatëse.
2. Pronësinë sa sipër (në bashkëpronësi) paditësi rezulton ta ketë fituar me vendimin
nr.1238, datë 26.02.1995, të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish-
pronarëve në Bashkinë Tiranë me të cilin është vendosur:
Të njohë ish pronar z.Adem Çeliku (trashëgimtarët ligjorë të tij) mbi pronën e tij
të përbërë nga një truall me sipërfaqe të përgjithshme 8810 m2, duke kthyer dhe
kompensuar si më poshtë:
a. Një sipërfaqe truall i lirë prej 5000 m2, dhe në bazë të nenit të ligjit nr.7698, datë
15.04.93, i njihet pronësia mbi truall dhe i kthehet ish pronarit Adem Celiku
(trashëgimtarëve të tij ligjor).
b. Një sipërfaqe trualli i lirë prej 2442.5 m2, dhe në bazë të nenit 16, germa “b” si
dhe udhëzimit të K.M nr.3, dt.21.06.93, pika 10 gërma “a”, të kompensohet ish
pronari Adem Çeliku (trashëgimtarët e tij ligjor) me sip.trojesh të lira ekuivalente
brenda pronës së tij dhe i njihet pronësia mbi këtë truall ish pronarit Adem
Çeliku, (trashëgimtarëve ligjorë të tij).
c. Një sip.trualli e zënë me ndërtesa private dhe rrugë prej S 1367.5 m 2 (sipas
gentplanit), dhe në bazë të nenit 16 të kompensohen ish pronari Adem Çeliku
(trashëgimtarët ligjor të tij) me një nga mënyrat e parashikuara në këtë nen.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1894, datë 15.05.1998, ka
vendosur:
Të detyrojë të paditurin Bajram Masha të lirojë dhe t’i dorëzojë truallin prej 2249 m2
që u ka zënë trashëgimtarëve të të ndjerit Adem Çeliku.
Shpenzimet gjyqësore prej 20.000 lekë pagesë e ekspertit, 5000 lekë pagesë e avokatit
dhe 1000 lekë taksë mbi aktet i ngarkohen palës së paditur.
3.1. Në marrjen e vendimit ajo gjykatë arsyetoi: “...omissis... Me vendimin nr.1238,
dt.26/02/1995 të Komisionit të Kthimit të Pronave, paditësit bashkë me
18
trashëgimtarët e tjerë të të ndjerit Adem Çeliku i është kthyer ndërmjet të tjerëve një
truall i lirë prej 5000 m2. Brenda kësaj sipërfaqeje i padituri Bajram Masha i ka zënë
në sipërfaqe totale prej 2249 m2, ku 402 m2 janë ndërtesë, kurse pjesa tjetër është
rrethuar me gardh dhe shërben si pjesë funksionale e ndërtesës. Sa më sipër u provua
plotësisht nga akt ekspertimi si dhe nga provat e tjera shkresore të administruara në
dosje. Në këto kushte gjykata çmon së padia është e drejtë dhe si e tillë duhet
pranuar.(...).”
4. Vendimi objekt rishikimi dhënë në mungesë të të paditurit Bajram Masha ka marrë
formë të prerë me datë 01.9.1998 pa u ankimuar prej tij.
5. Në mbështetje të nenit 494/ç të K.Pr.Civile, kërkuesi Bajram Masha, ka depozituar
pranë Gjykatës së Lartë me datë 19.07.2011, kërkesën për rishikimin e vendimit
nr.1894, datë 15.05.1998, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar
shkaqet që përmenden në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
II. Ligji i zbatueshëm.
6. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

6.1. Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të
një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje
me ligjin.”
6.2. Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë
të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen
me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin
që mund të propozojnë palët”.
6.3. Neni 494/a i K.Pr.Civile: “Kërkesa për rishikim është akti me të cilin
kërkohet rishikimi i një vendimi të formës së prerë
të gjykatës. Pala e interesuar mund të kërkojë
rishikimin e një vendimi që ka marrë formë të prerë,
kur:
ç. vërtetohet se vendimi i dhënë është bazuar në
dokumente të falsifikuara;.(...).”
6.4. Neni 495 i K.Pr. Civile: Rishikimi i vendimeve për rrethanat e parashikuara
në shkronjat “b”, “c” dhe “ç” të nenit 494 të këtij
Kodi lejohet kur ato rrethana janë vërtetuar me
vendim penal të formës së prerë.
6.5. Neni 496 i K.Pr. Civile: “Kërkesa për rishikim mund të paraqitet brenda 30
ditëve nga dita që pala ka marrë dijeni për shkakun
e rishikimit, por në çdo rast jo më vonë se një vit
nga dita që ka lindur shkaku i rishikimit. Në rastet e
parashikuara në nenin 495, afati prej 30 ditësh
fillon nga dita që vendimi ka marrë formën e
prerë.”
III.Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se:
7. Kërkuesi Bajram Masha legjitimohet ratione personae në kërkesën e tij për rishikimin
e vendimit nr.1894, datë 15.05.1998, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Referuar
19
çështjes gjyqësore konkrete, kërkuesi Bajram Masha ka qenë palë ndërgjyqëse në atë
gjykim si palë e paditur.
8. Lidhur me legjitimimin ratione temporis, Kolegji konstaton se kërkesa është paraqitur
me datë 19.07.2011, brenda afatit ligjor të përcaktuar në nenin 496 të K.Pr.Civile, 30
ditëve nga marrja formë të prerë të vendimit penal nr.1131, datë 26.07.2010, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, lënë në fuqi me vendimin nr.838, datë
20.06.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë me të cilën është deklaruar fajtor shtetasi
Xhavit Çeliku për veprën penale të falsifikimit të dokumenteve, të parashikuar nga
neni 186/1 i Kodit Penal.
9. Lidhur me shkaqet e rishikimit (ratione materia), Kolegji konstaton se pala kërkuese
e ka mbështetur kërkesën për rishikim në nenin 494/ç të K.Pr.Civile ku është
përcaktuar: “Kërkesa për rishikim është akti me të cilin kërkohet rishikimi i një
vendimi të formës së prerë të gjykatës. Pala e interesuar mund të kërkojë rishikimin e
një vendimi që ka marrë formë të prerë, kur: ç) vërtetohet se vendimi i dhënë është
bazuar në dokumente të falsifikuara;”. Kjo kërkesë në momentin e depozitimit, ka
pasur të bashkangjitur vendimin penal të formës së prerë, e cila është e domosdoshme
në bazë të nenit 494/ç dhe 495 të K.Pr.Civile për pranimin e kërkesës për rishikim.
10. Kolegji Civil vlerëson se kërkesa e bërë nga kërkuesi Bajram Masha, për rishikimin
e vendimit nr.1894, datë 15.05.1998, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është e
pa bazuar në ligj dhe nuk duhet të pranohet, pasi ajo nuk përmbush kushtet e
parashikuara nga neni 494/ç i K.Pr.Civile, që sjellin për pasojë prishjen e vendimit
dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në gjykatën e shkallës së parë.
11. Kolegji Civil duke ju referuar kërkesës për rishikim të vendimit gjyqësor të formës së
prerë, konstaton se pala kërkuese e mbështet kërkesën për rishikim në vendimin penal
nr.1131, datë 26.07.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, lënë në fuqi me
vendimin nr.838, datë 20.06.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë me të cilën është
deklaruar fajtor shtetasi Xhavit Çeliku për veprën penale të falsifikimit të
dokumenteve, të parashikuar nga neni 186/1 i Kodit Penal.
12. Në shqyrtimin e kërkesës për rishikim në interes të dhënies së drejtësisë Kolegji Civil
i Gjykatës së Lartë administroi në tërësi dhe dosjen penale në ngarkim të të gjykuarit
Xhavit Çeliku.
13. Sipas akteve të administruara në fashikullin penal të të gjykuarit Xhavit Celiku,
Kolegji konstaton se me vendimin nr.84, datë 29.06.1991, të Komitetit Ekzekutiv të
K.P. të Rajonit nr.1 Tiranë, shtetasit Ilmi Kuka i është miratuar kërkesa për ndërtimin
e objektit “Hotel Restorant” pranë lumit të Tiranës, në lindje të urës së re të Babrrusë.
Kjo kërkesë është miratuar mbi bazën e aktit nr.2030 prot., datë 11.06.1991 të Zyrës
Urbanistike pranë këtij komiteti në përmbajtje të të cilit rezulton se objekti do të jetë
me tre kate; kati përdhe restorant+bufe etj., rreth 200 m 2; kati i dyte dhe i tretë do të
kenë secili 20 dhoma dyshe fjetjeje të klasit të parë.
14. Mbi këtë bazë me datë 10.09.1991 nga Seksioni i Urbanistikës të Komitetit Ekzekutiv
të K.P. të Rajonit nr.1 Tiranë është lëshuar leja e ndërtimit për shtetasin Ilmi Kuka, i
cili sipas përmbajtjes së kësaj leje ishte i detyruar të përfundonte objektin karabina
deri me datë 31.12.1993.
15. Ka rezultuar se ndërmjet shtetasit Ilimi Kuka dhe kërkuesit Bajram Masha është
lidhur me datë 24.06.1994 kontrata e shitblerjes ( e redaktuar në zyrën e avokatit) në
përmbajtje të të cilës rezulton se shitësi Ilmi Kuka i ka shitur blerësit Bajram Masha
një ndërtese një katëshe karabina me tre ndarje, një pishinë një magazinë me
kufizimet përkatëse. Në të njëjtën datë është vërtetuar nënshkrimi i saj me aktin
noterial me nr.1145 rep., 667 kol., të noterit P.Vito.
20
16. Sipas vërtetimit hipotekor me nr.289, datë 05.01.1999, rezulton se kërkuesi Bajram
Masha ka të regjistruar objektin me sipërfaqe 420.80 m 2, Hotel restorant, tre kate +
bodrum me kufizimet përkatëse, me shënimin se trualli është i shtetit i pa blerë nga
pronari.
17. Gjithashtu referuar përmbajtjes së atij vendimi penal si dhe provave që janë marrë dhe
shqyrtuar në atë vendim në veçanti aktin e ekspertimit të ekspertit V.Haxhiraj të datë
22.05.2009 mbi të cilin është mbështetur gjykata në dhënien e vendimit Kolegji
konstaton:
Se pari: Planvendosja e marrë nga dosja gjyqësore me nr.1894, datë 15.05.1998, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë (objekt rishikimi) dhe ajo e marrë nga dosja e me
nr.1238, datë 26.02.1995, vendimi marrë nga K.K.K.Pronave në Bashkinë Tiranë me
të cilën është disponuar në favor të paditësit dhe bashkëpronarë trualli objekt gjykimi
se materiali bazë rezulton i njëjtë. Në punimet bazë të dy planvendosjet janë
ekzemplarë i njëra tjetrës.
Së dyti, planvendosja e pronës së Adem Çelikut në ZRPP Tiranë krahasuar me
plavendosjen e marrë nga dosja e me nr.1238, datë 26.02.1995, vendimi marrë nga
K.K.K.Pronave në Bashkinë Tiranë kanë ndërhyrje vetëm sa i takon llojit të vulave të
vendosura në aktet sa sipër si dhe vijëzimeve brënda sipërfaqes por pa cenuar në
tërësi planvendosjen e pronës.
Së treti, para marrjes së vendimit nr.1238, datë 26.02.1995, të Komisionit të Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave ishpronarëve në Bashkinë Tiranë është bërë verifikimi
në terren i pronës së ishpronarit Adem Çeliku në përmbajtje të të cilit provohet se ajo
pronë ka një sipërfaqe prej 8810 m2 me kufijtë përkatës nga e cila rreth 1367, 5 m2
është e zënë ndërsa pjesa tjetër rezulton e lirë.
18. Në konkluzion të akteve sa sipër, Kolegji vlerëson se planvendosja bazë e paraqitur si
provë në gjykatë në padinë e rivendikimit të paditësit Xhavit Celiku kundër të
paditurit Bajram Masha është e njëjtë me atë të kthyer nga Komisoni i Kthimit dhe
Kompensimit të Pronës pranë Bashkisë Tiranë, akte mbi të cilat është mbështetur
gjykata në pranimin e padisë dhe mbi këto fakte nuk mund të ngrihen pretendime të
falsifikimit të akteve të cilat kanë ndikuar në dhënien e vendimit nr.1894, datë
15.05.1998, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. (objekt rishikimi).
19. Ndërhyrjet e bëra në aktet pas asaj periudhe ( për të cilën është deklaruar fajtor i
gjykuari Xhavit Celiku) nuk cenojnë planvendosjen e pronës së kthyer me vendim
komisioni, (të drejtën e pronësisë mbi truallin e cila mbetet e pandryshuar dhe në
sasi) nuk mund të konsiderohen të asaj shkalle falsiteti të dokumentave që të kenë
ndryshuar në thelb të drejtën e pronësisë të paditësit Xhavit Çeliku.
20. Nga ana tjetër lidhur me falsitetin në pikën “b” të vendimit të K.K.K Pronave në të
cilën Një sipërfaqe trualli i lirë prej 244 2.5 m2, dhe në bazë të nenit 16, germa “b” si
dhe udhëzimit të K.M nr.3, dt.21.06.93, pika 10 gërma “a”, të kompensohet ish
pronari Adem Çeliku (trashëgimtarët e tij ligjor) me sip.trojesh të lira ekuivalente
brenda pronës së tij dhe i njihet pronësia mbi këtë truall ish pronarit Adem Çeliku,
(trashëgimtarëve ligjorë të tij, Kolegji konstaton se kërkuesi B.Masha në vendimin
objekt rishikimi është detyruar të lirojë dhe dorëzojë sipërfaqen e truallit prej 2249
m2, të ndodhur në sipërfaqen prej 5000 m2, të njohur dhe kthyer e lirë në pikën “a” të
vendimit nr.1238, datë 26.02.1995, të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave ish-pronarëve në Bashkinë Tiranë.
21. Kështu dhe sikur të merret i mirëqenë falsiteti i shifrës prej 2442, 5m2 apo 244,5m2 ky
falsitet nuk ka cenuar të drejtën e pretenduar nga kërkuesi, me vendimin nr1894, datë
15.05.1998, e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë (objekt rishikimi) i cili ka pranuar
rivendikimin e sipërfaqes të zënë nga i padituri Bajram Masha vetëm në sipërfaqen
21
prej 5000 m2 referuar pikës “a” të vendimit KKKPronave si dhe aktit të ekspertimit të
marrë si provë në atë gjykim.
22. Në të tilla rrethana Kolegji çmon se falsiteti i pretenduar nga kërkuesi Bajram Masha
referuar vendimit penal të formës së prerë, nuk ka ndikuar në marrjen e vendimit
nr.1894, datë 15.05.1998, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pasi nuk ka cenuar
as planvendosjen e pronës si dhe sasinë e saj të njohur dhe kthyer me vendimin
nr.1238, datë 26.02.1995, të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish-
pronarëve në Bashkinë Tiranë dhe në të tilla rrethana nuk mund të pranohet kërkesa e
kërkuesit Bajram Masha për rishikim bazuar në nenin 494/ç të Kodit të Procedurës
Civile.
23. Nëse kërkuesi Bajram Masha pretendon se ndërtimi është realizuar konform ligjit të
kohës mbi truallin e ish-pronarit Adem Çeliku, apo të dikujt tjetër ai duhet të gjejë
mjete të tjera ligjore për mbrojtjen e të drejtës së tij, qofte dhe duke goditur vendimin
e K.K.K Pronave në se ai vendim nuk është marrë në përputhje me ligjin.
24. Si konkluzion gjykohet se faktet e paraqitura nga kërkuesi Bajram Masha nuk janë
shkaqe që kërkon neni 494 i K.Pr.Civile, per t'i hapur rrugën një gjykimi të ri të
çështjes, pas marrjes së formës së prerë të vendimit që kërkohet të rishikohet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 498 te K.Pr.Civile,
VENDOSI
Mospranimin e kërkesës për rishikimin e vendimit civil të formës së prerë nr.1894,
datë 15.05.1998, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 03.02.2016
22
Nr. 00-2016 - 306 i Vendimit (33)
VENDIM
Ardian Nuni Kryesues

Mirela Fana Anëtare
Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 04.02.2016 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.01368/13,

që u përket palëve:
PADITËS: E. T. (në mungesë)

E PADITUR: L. T. (në mungesë)
OBJEKTI:
Zgjidhje martese pa përcaktuar fajësinë.
Lënie për rritje dhe edukim të fëmijës të paditurës.
Detyrimin ushqimor në masën 10.000 lekë në muaj.
Mënyrën e takimit në çmim të gjykatës.
E paditura pas zgjidhjes së martesës të marrë mbiemrin “S.”
Baza Ligjore: Nenet 132 e vijues të K.Familjes.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.(11-2011-4346) 2144, datë

15.09.2011, ka vendosur:
“Zgjidhjen e martesës midis palëve ndërgjyqëse paditës E. T. dhe e paditurës
L. T., pa u shprehur gjykata për fajësinë.
Lënien për rritje dhe edukim të fëmijës E. T. e dtl. 07.08.2009 të paditurës L.
T.
Paditësi E. T. të paguajë si detyrim ushqimor për fëmijën E. T. në masën
10.000 lekë në muaj.
Paditësi E. T. ka të drejtën e takimit me fëmijën E. T. çdo ditë të premte të
javës nga ora 09.00 deri ditën e dielë në orën 19.00 si dhe 15 ditëshin e parë të
çdo muaji Gusht dhe Janar të çdo viti.
E paditura L. T. pas zgjidhjes së martesës të marrë mbiemrin e saj “S.”.
Pasi vendimi të marrë formë të prerë, një kopje t’i dërgohet për regjistrim
Zyrës së Gjëndjes Civile Rajoni nr.2 Durrës.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.”

vendosur:
“Pushimin e shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Apelit për shkak të heqjes
dorë nga ankimi.”
23
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs e paditura L. T., me të cilin
kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë
dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në gjykatën e shkallës së parë me tjetër trup gjykues, për
këto shkaqe:
- Përsa i përket vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës theksoj se kjo gjykatë ka shkelur
rëndë normat procedurale, pasi nuk e ka gjykuar fare apelimin tim, me arsyetimin se
unë apeluesja kam hequr dorë nga apelimi kur kjo nuk është aspak e vërtetë, pasi unë
nuk kam kryer kurrë një veprim të tillë dhe nuk kam asnjë arsye që ta bëja këtë mbas
dy vjetësh pritje të gjykimit të çështjes në Gjykatën e Apelit Durrës.
- Nuk e dimë arsyen e këtij vendimi të pakuptimtë të Gjykatës së Apelit Durrës dhe në
çfarë prove u mbështet kjo gjykatë në dhënien e këtij vendimi të padrejtë.
- Kërkoj prishjen e vendimeve të gjykatave dhe kthimin e çështjes në shkallë të parë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
RRETHANAT E ÇËSHTJES
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi E. T. dhe e paditura L. T.
kanë lidhur martesën ligjore më datë 28.10.2008.
1.1. Nga martesa ka lindur fëmija e seksit femër E. T. e datëlindjes 07.08.2009.
2. Paditësi E. T., me pretendimin se pas martesës ata kanë emigruar në Itali; fillimisht
marrëdhëniet e tyre kanë qenë të mira, por më pas kanë filluar grindjet dhe konfliktet që kanë
bërë të pamundur vazhdimin e martesës; e paditura është larguar nga Italia dhe është kthyer
në Shqipëri së bashku me vajzën dhe jeton tek prindërit e saj; martesa ka mbetur formale dhe
e ka humbur qëllimin e saj, me padi ka kërkuar “Zgjidhje martese. Lënie për rritje dhe
edukim fëmijën, mua paditësit. Detyrim ushqimor paditëses”.
2.1. Nga proces verbalit i seancës gjyqësore datë 13.09.2011 rezulton se përfaqësuesi i
palës paditëse ka parashtruar: “Kërkoj zgjidhjen e martesës, pa përcaktuar fajësia, Lënien
për rritje dhe edukim të fëmijës të paditurës, pasi në kërkesë e kam shkruar paditësit.
Caktimin e detyrimit ushqimor dhe mënyrën e takimit me fëmijën në çmim të gjykatës. Mbas
zgjidhjes së martesës e paditura të marrë mbiemrin S.”.
3. E paditura L. T., nëpërmjet prapësimeve ka parashtruar se pas martesës kanë
emigruar në Itali; fillimisht marrëdhëniet midis tyre kanë qenë të mira, por më pas për shkak
të mospërputhjesh të karaktereve dhe mendimeve filluan të konfliktet midis tyre, gjë që solli
largimin e saj nga banesa dhe kthimin në Shqipëri tek prindërit; është dakord me zgjidhjen e
martesës, lënien e fëmijës për rritje dhe edukim të paditurës “dhe shprehet dakord në masën
e kërkuar nga paditësi 10.000 lekë në muaj dhe të drejtën e takimit me fëmijën paditësi të
ketë takime të shpeshta”.[1]
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.(11-2011-4346) 2144, datë
15.09.2011, ka vendosur: (i) zgjidhjen e martesës “...midis palëve ndërgjyqëse paditës E. T.
dhe e paditurës L. T., pa u shprehur gjykata për fajësinë”, duke i lënë “…për rritje dhe
edukim të fëmisë E. T. e dtl. 07.08.2009 të paditurës L. T. ” dhe detyruar paditësin “…E. T. të
paguajë si detyrim ushqimor për fëmijën E. T. në masën 10.000 lekë në muaj”; (ii) “Paditësi
E. T. ka të drejtën e takimit me fëmijën E. T. çdo ditë të premte të javës nga ora 09.00 deri
ditën e dielë në orën 19.00 si dhe 15 ditëshin e parë të çdo muaji Gusht dhe Janar të çdo
viti”; (iii) “E paditura L. T. pas zgjidhjes së martesës të marrë mbiemrin e saj “S.”.
4.1. Në zgjidhjen e çështjes si më sipër, gjykata e shkallës së parë, pasi ka marrë dhe
mendimin e punonjëses sociale, arsyeton: - gjykata “..., krijon bindjen se marrëdhëniet
1
[] Vendimi nr.(11-2011-4346) 2144, datë 15.09.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, faqe 3, paragrafi 3.
24
bashkëshortore janë tronditur thellë, fakti që ata jetojnë të ndarë ka bërë që bashkëjetesa
midis tyre të bëhet e pamundur, martesa ka mbetur formale dhe ajo e ka humbur qëllimin e
saj…, prandaj duhet të zgjidhet pa u përcaktuar fajësia”; - gjykata, referuar dhe aktit të
ekspertimit të punonjëses sociale “…si dhe duke marrë parasysh pretendimet e palëve, arrin
në përfundimin, që fëmija t’i lihet për rritje dhe edukim të paditurës”; - “Duke qenë se e
paditura shprehet dakord me masën e kërkuar nga paditësi për pension ushqimor për fëmijën
në masën 10.000 lekë në muaj”, gjykata ka çmuar se paditësi duhet të paguajë pension
ushqimor në këtë masë.
5. Gjykata e Apelit Durrës, është venë në lëvizje mbi ankimin e të paditurës L. T. dhe,
me vendimin nr.10-2013-421 (237), datë 26.03.2013, ka pushuar shqyrtimin e “...çështjes në
Gjykatën e Apelit për shkak të heqjes dorë nga ankimi.”
5.1. Gjykata e apelit parashtron: - “Në seancën e sotme gjyqësore u administrua
kërkesa e të paditurës L. T. e paraqitur në kancelarinë e Gjykatës së Apelit Durrës për heqje
dirë nga ankimi. Në këto kushte në bazë të nenit 463 K.Pr.Civile duhet vendosur pushimin e
shqyrtimit të çështjes”.
6. Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs e paditura L. T., me të
cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së
parë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në gjykatën e shkallës së parë me tjetër trup
gjykues, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

7.1. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura
nga palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të
brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të
çështjes”.
7.2. Neni 309 i K.Pr.Civile: “Vendimi mbështetet vetëm në të dhënat që ndodhen
në aktet dhe që janë shqyrtuar në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat e marra gjatë gjykimit të çështjes, sipas bindjes së saj të
brendshme, të formuar nga shqyrtimi i të gjitha rrethanave të çështjes në
tërësinë e tyre”.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON
8. Se rekursi i paraqitur nga e paditura L. T., për aq sa parashtron lidhur me aktin e

“heqjes dorë nga ankimi” kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, përmban shkaqe
nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.10-2013-421 (237), datë 26.03.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës, me të cilin
është pushuar gjykimi i çështjes në këtë gjykatë.
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, vendimit të gjykatës së apelit dhe shkaqeve të
rekursit, arrin në përfundimin se vendimi nr.10-2013-421 (237), datë 26.03.2013 i Gjykatës
së Apelit Durrës është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet.
10. Për rastin në shqyrtim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pa i hyrë analizës së
provave mbi të cilat gjykata e apelit ka mbështetur vendimin, evidenton se akti i paraqitur dhe
i emërtuar kërkesë, protokolluar në nr.226, datë 19.07.2012, jo vetëm thjesht nga pikëpamja
formalo-juridike nuk i plotëson kërkesat e ligjit, por edhe për nga përmbajtja paraqet dyshime
25
lidhur me nënshkrimin/siglën, si dhe me atë çfarë kërkohet/parashtrohet dhe ndaj kujt
vendimi gjyqësor hiqet dorë nga ankimi.
11. Së pari, nuk rezulton që në kërkesën e paraqitur para gjykatës së apelit të jetë
individualizuar vendimi gjyqësor ndaj të cilit është ushtruar ankimi dhe më pas heqja dorë
prej tij.
11.1. Po kështu, vetëm siglimi i kërkesës nga ankuesja, pa u vërtetuar ky siglim apo
nënshkrim i saj konform kërkesave të ligjit nr.7829, datë 01.06.1994 “Për Noterinë”, i
ndryshuar nuk përbën arsye ligjore të konsiderohet se kjo kërkesë është shprehje e vullnetit të
lirë e të pavesuar të personit që paraqitet si nënshkrues. Në thelb, kjo kërkesë nuk i plotëson
kushtet ligjore që të vlerësohet nga gjykata si heqje dorë nga ankimi, sikurse ka vepruar
gjykata e apelit.
12. Në vështrim të nenit 115 e vijues të Kodit të Procedurës Civile, interpretuar në
harmoni me nenet 2, 3, 4, 90§2, 453, 463, 468 dhe 490 të po këtij Kodi, si dhe duke patur në
konsideratë parimin e disponibilitetit të palëve ndërgjyqëse lidhur me padinë dhe ankimin
ndaj vendimeve gjyqësore, ky kolegj vlerëson se e drejta e heqjes dorë nga e ankimi është
mundësi ekskluzive vetëm e ankuesit/apeluesit dhe kjo e drejtë duhet të realizohet nëpërmjet
një akti procedural konform dispozitave të Kodit të Procedurës Civile që rregullojnë formën e
akteve procedurale.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, referuar dispozitave procedurale të mësipërme,
sjell në vëmendje të gjykatës së apelit se:
(i) Ankimi dhe heqja dorë prej tij është një e drejtë në disponibilitet të palës dhe si e
tillë, pavarësisht që në nenin 463 të Kodit të Procedurës Civile nuk është parashikuar
shprehimisht forma dhe/ose përmbajtja e aktit me të cilin hiqet dorë nga ankimi, gjykata, në
rastet kur nuk është e pranishme vetë pala apo përfaqësuesi i saj ligjor, duhet të verifikojë
ligjshmërinë ose jo të shprehjes së vullnetit për heqjen dorë nga ankimi. Duke patur parasysh
formalitetet që kërkohen nga ligji për heqjen dorë nga rekursi edhe heqja dorë nga ankimi
duhet të bëhet me shkrim e nënshkruar nga vetë pala apo nga avokati, përfaqësuesi i saj, i
pajisur me prokurë për këtë qëllim.
(ii) Në të kundërt, për të mënjanuar çdo dyshim në shprehjen e këtij vullneti, gjykata,
kur nuk ka mundësi që prima facies të verifikojë ligjshmërinë ose jo të heqjes dorë nga
ankimi, duhet të shtyjë seancën gjyqësore dhe të kërkojë, me vendim të ndërmjetëm, thirrjen
personalisht të palës (neni 182 i K.Pr.Civile) në emër të së cilës është paraqitur kërkesa për
heqjen dorë nga ankimi.
(iii) Sikurse u parashtruar ut supra, ky qëndrim gjen mbështetje edhe në formalitetet
që kërkohen nga ligji për heqjen dorë nga rekursi, neni 490 i Kodit të Procedurës Civile, sipas
të cilit “Heqja dorë bëhet me shkrim, e nënshkruar nga vetë pala apo avokati i saj, i pajisur
me prokurë për këtë qëllim”. Pra, edhe akti me të cilin hiqet dorë nga ankimi duhet të jetë me
shkrim dhe, në rrethanat kur nuk është e pranishme në gjykim vetë pala, nënshkrimi i aktit
duhet të jetë i vërtetuar sipas rregullimeve të bëra në ligjin “Për Noterinë”.
14. Duke i’u kthyer rastit konkret, nga përmbajtja e pjesës arsyetuese të vendimit të
gjykatës dhe të akteve procedurale të fashikulluara në dosjen gjyqësore nuk rezulton që të jetë
verifikuar ligjshmëria e kërkesës së datës 19.07.2012 protokolluar në nr.226, fashikulluar në
dosjen gjyqësore në faqen katër (4) të gjykimit në apel, mbi bazën e të cilës është marrë
vendimi nr.10-2013-421 (237), datë 26.03.2013 i Gjykatës së Apelit Durrës, duke vendosur
“Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Apelit për shkak të heqjes dorë nga ankimi”.
Kjo mangësi përbën arsye ligjore që motivon cenimin e vendimit të kësaj gjykate.
15. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.10-2013-
421 (237), datë 26.03.2013 i Gjykatës së Apelit Durrës duhet të prishet dhe çështja t’i
dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate me tjetër trup gjykues.
26
16. Në rigjykim, gjykata e apelit, duke mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të
këtij vendimi, qoftë edhe kryesisht, duhet të verifikojë e të evidentojë situatën juridike,
ligjshmërinë ose jo të gjendjes së faktit të krijuar nga akti i sipërpërmendur dhe në vartësi të
zgjidhjes të kësaj çështje të vendosë për ecurinë e procesit gjyqësor në këtë gjykatë.
16.1. Gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në respektim
të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, ka për
detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një
hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një cilësim
të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen ta zgjidhë atë në përputhje
me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16).
17. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me
zgjidhjen e faktit nëse është hequr dorë dhe, nëse rezulton se nuk është hequr dorë nga ankimi
të veprojë konform dispozitave procedurale civile që rregullojnë zhvillimin e procesit
gjyqësor në gjykatën e apelit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.10-2013-421 (237), datë 26.03.2013, të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 04.02.2016
27
Nr. 00-2016- 307 i Vendimit (34)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: MARJOLA MUHAJ (në mungesë)

E PADITUR: SHOQËRIA TREGTARE “UJËSJELLËS
KANALIZIME” SHA, FIER (në mungesë)
OBJEKTI:
Kundërshtim i urdhrit nr.328 prot., datë 22.03.2012
të Drejtorisë së Përgjithshme për zgjidhje të kontratës së punës
në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar.
Detyrimin e palës së paditur të më dëmshpërblejë:
a) Pagën e 10 (dhjetë) muajve për ndërprerje të menjëhershme
të pajustifikuar të kontratës individuale të punës me afat të përcaktuar.
b) Pagën e 1 (një) muaji për mosrespektim të afateve të njoftimit.
c) Pagën e 2 (dy) muajve për mosrespektim
të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
Baza Ligjore: Nenet 32/a, 47/1, 153, 156 të K.Pr.Civile.
Nenet 140/ab, 143/1, 144, 149/1, 155/1/3 të K.Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.249 (62-2013-598), datë

Pranimin e pjesshëm të padisë.
Detyrimin e palës së paditur “Ujësjellës Kanalizime” SHA, Fier që të
dëmshpërblejë palën paditëse Marjola Muhaj me 10 (dhjetë) muaj pagë për
shkak të zgjidhjes së kontratës së punës me afat të caktuar në mënyrë të
menjëhershme të pajustifikuar.
Detyrimin e palës së paditur “Ujësjellës Kanalizime” SHA, Fier që të
dëmshpërblejë palën paditëse Marjola Muhaj me 2 (dy) muaj pagë për shkak
të mosrespektimit të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
Rrëzimin për pjesën tjetër të padisë.
Në llogaritjen e shpërblimit të merret parasysh paga bruto e paditëses në
përfundim të marrëdhënieve të punës.
28
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.428, datë 12.06.2013, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.249 (598), datë 02.03.2012 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Fier”.[1]
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, shoqëria

“Ujësjellës Kanalizime” SHA, Fier, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe të vendimit të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës është i subjektiv dhe tërësisht i njëanshëm. Pretendimet e palës
paditëse janë të pambështetura në ligj dhe në prova dhe në kundërshtim me nenin 150
të Kodit të Punës.
- Pala paditëse ka nënshkruar kontratë me vullnet të lirë dhe për pasojë e ka ditur që ka
qenë gjatë kohës së provës. Nëse paditësja nuk ka qenë dakord me këtë fakt nuk
kishte pse të lidhte kontratën e re me afat një vjeçar.
- Largimi i paditëses është bërë më datën 22.02.2012, kohë kur pala paditëse akoma
nuk e kishte superuar periudhën e provës të parashikuar në nenet 142, 150 të Kodit të
Punës.
- Të dy gjykatat nuk kanë parasysh faktin se pala paditëse ka qenë e punësuar për një
periudhe kohe shumë të shkurtër pranë palës së paditur dhe masa e shpërblimit (10
muaj) është tepër e madhe, pa marrë parasysh dhe faktin që pala paditëse në
momentin e zhvillimit të procesit gjyqësor ka qenë në marrëdhënie pune.
- Vendimi për pushimin nga puna është marrë në respektim të dispozitave të Kodit të
Punës.
- Gjykata nuk ka respektuar nenet 150, 153 e 154 të Kodit të Punës.
- Zgjidhja është bërë për shkaqe të justifikuara dhe për pasojë paditësja nuk përfiton
asnjë shpërblim.
- Vendimi i gjykatës është në kundërshtim me ligjin pasi neni 144 i Kodit të Punës
zbatohet vetëm në rastet kur është superuar periudha e provës, ndërsa kontrata me
palën paditëse është zgjidhur në fazën e provës.
- Njoftimi i largimit nga puna paditëses i është bërë më datën 22.02.2012, fakt të cilën
pala paditëse e ka pohuar dhe vetë para gjykatës; marrëdhëniet financiare i janë
ndërprerë më datën 24.02.2012 çka do të thotë se është respektuar afati 48 orë i
parashikuar në nenin 144 të Kodit të Punës.
- Nga pala e paditur është respektuar procedura e largimit dhe kjo më vendimin e
largimit të datës 22.02.2012.

VËREN
RRETHANAT E ÇËSHTJES:
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësja Marjola Muhaj ka qenë në
marrëdhënie pune pranë palës së paditur në pozicionin e juristes dhe protokollueses.
1.1. Sipas shkresës nr.1331/1 dt. 27.09.2011, emërtuar vendim për emërim në punë,
paditësja ka filluar punën pranë palës së paditur më datë 27.09.2011, datë në të cilën i kanë
filluar dhe marrëdhëniet financiare.
1.2. Edhe në Librezën e Punës pasqyrohet se paditësja ka filluar punë më datë
27.09.2011 dhe ka punuar pranë palës së paditur deri në datë 22.02.2012.
1.3. Rezulton se midis palëve ndërgjyqëse në datë 28.12.2011 është lidhur me shkrim
kontrata e punës me afat 1 vjeçar deri në datë 28.12.2012.
1
[] Në fakt vendimi nr.249 (62-2013-598), datë 12.02.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier
29
2. Nga ana tjetër, pala e paditur shoqëria “Ujësjellës-Kanalizime” SHA, Fier është
regjistruar si person juridik me vendimin nr.24875, datë 28.12.2000 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë e cila është bashkuar nëpërmjet përthithjes me shoqërinë “Ujësjellës Fshat”
SHA, dhe dokumentacioni i bashkimit është depozituar pranë Regjistrit Tregtar me vendimin
nr.24875/4, datë 16.04.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
3. Me urdhrin nr.328 prot., datë 22.02.2012 të palës së paditur është urdhëruar largimi
nga detyra e paditëses së këtij gjykimi me motivacionin: “Thyerje e rëndë e disiplinës në
punë, shkelje e kontratës së punës dhe Rregullores së sh.a Ujësjellës Kanalizime", duke i’u
ndërprerë marrëdhëniet financiare më datën 24.02.2012.
4. Paditësja Marjana Muhaj, me pretendimin se zgjidhja e kontratës së punës është
bërë në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara; ka qenë në marrëdhënie pune
pranë palës së paditur prej datës 27.09.2011, pavarësisht se kontrata e punës është
formalizuar me shkrim më datë 28.12.2011; motivacioni i largimit nga puna nuk qëndron,
pasi nuk kam pasur asnjë lloj shkelje disiplinore dhe barra e provës për vërtetimin e
motivacionit të largimit nga puna i bie palës së paditur, punëdhënësit, me padi ka kërkuar si
në objektin e saj, pasqyruar në pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të faktit.
5. Nëpërmjet prapësimeve, pala e paditur ka parashtruar se pala paditëse nuk ka asnjë
të drejtë legjitime për ngritjen e kësaj padie, sepse largimi i saj nga puna është bërë në bazë të
kontratës së punës dhe në kushtet e periudhës së provës, parashikuar në nenet 142 dhe 150 të
Kodit të Punës; pala paditëse ka lidhur kontratën e punës në datë 28.12.2011 dhe është
larguar nga puna në datë 22.02.2012, çka do të thotë se pala paditëse nuk e ka superuar ende
periudhën e provës; tre mujorshi i parë i punës nga data e nënshkrimit të kontratës
konsiderohet si periudhë prove dhe vetëm pas kësaj periudhe do të përcaktohej vazhdimi i
marrëdhënies së punës së palës paditëse; pala paditëse abuzon me të drejtën e dëmshpërblimit
me një muaj për mosrespektim të afatit të njoftimit, kur në të vërtet afati i njoftimit për palën
paditëse ka qenë vetëm 5 ditë; kemi respektuar procedurën e parashikuar në nenit 144 të
Kodit të Punës.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.249 (62-2013-598), datë
12.02.2013, ka pranuar pjesërisht padinë, duke detyruar palën e paditur që të: (i)
“...dëmshpërblejë palën paditëse Marjola Muhaj me 10 (dhjetë) muaj pagë për shkak të
zgjidhjes së kontratës së punës me afat të caktuar në mënyrë të menjëhershme të
pajustifikuar”; (ii) “...dëmshpërblejë palën paditëse Marjola Muhaj me 2 (dy) muaj pagë për
shkak të mosrespektimit të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës”.
6.1. Në zgjidhjen e dhënë gjykata, ndër të tjera, arsyeton: - “...marrëdhënia e punës
midis palëve ndërgjyqëse ka qenë me afat të caktuar,...” dhe “Referuar çështjes objekt
gjykimi, zgjidhja e kontratës së punës është kryer pa respektuar afatin njëvjeçar të kontratës
prandaj jemi para rastit të zgjidhjes së kontratës së punës me efekt të menjëhershëm”; -
gjykata, referuar neneve 21/1/4 dhe 150 të Kodit të Punës, vlerëson se “...prapësimi i palës
së paditur sipas të cilit kontrata është zgjidhur gjatë kohës së provës është i
pabazuar...rezulton se paditësja ka filluar punë pranë palës së paditur që në datë
27.09.2011...Ndonëse kontrata me shkrim...është lidhur në datë 28.12.2011, në fakt
marrëdhënia e punës ka lindur që në datë 29.09.2011 dhe deri në lidhjen e kontratës me
shkrim ajo konsiderohet si një marrëdhënie e rregulluar me kontratë pune me gojë”; -
“Periudha e provës duhet të përputhet me fillimin e marrëdhënies së punës, pasi parashikimi
i një periudhe prove pasi kanë kaluar disa muaj nga fillimi i saj nuk ka kuptim..., prandaj
largimi i saj nga puna mund të kryej vetëm duke zbatuar nenet 144 dhe 153 të K.Punës”; -
“Në të tilla kushte paditësja legjitimohet të kërkojë dëmshpërblimet që rrjedhin nga zgjidhja
e kontratës me efekt të menjëhershëm dhe pa shkaqe të justifikuara dhe zgjidhja e kontratës
së punës midis palëve gjen rregullim në nenin 153 dhe 155 të K.Punës”; - “Që zgjidhja e
kontratës të jetë e justifikuar duhet që elementët e Nenit 153 të përmbushen njëkohësisht.
30
Mospërmbushja e njërit prej këtyre kushteve e cilëson atë si të pajustifikuar. Gjykata çmon se
nga analiza e dispozitës së sipërpërmendur dhe e fakteve të provuara në gjykim rezulton se
zgjidhja e kontratës së punës nga ana e palës së paditur është e pajustifikuar pasi nuk u arrit
të provohej para gjykatës se paditësja ka kryer shkelje të rënda të disiplinës në punë apo disa
shkelje të lehta pas paralajmërimit me shkrim nga punëdhënësi…Në mungesë të paraqitjes së
provave për të vërtetuar prapësimet se largimi nga puna është bërë për një shkak të
justifikuar i tillë si ai i fyerjes së titullarit në punë, largimi nga puna i paditëses do të
konsiderohet nga kjo gjykatë pa shkaqe të justifikuara”; - “Lidhur me pasojën e zgjidhjes së
kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme të pajustifikuar nga ana e punëdhënësit…”,
gjykata ka referuar në nenin 155 të Kodit të Punës; - “Siç u analizua më lart, zgjidhja e
kontratës së punës së paditëses ka qenë me efekt të menjëhershëm dhe pa shkaqe të
justifikuara, prandaj ky kërkim i saj duhet të pranohet plotësisht dhe pala e paditur duhet të
detyrohet ti paguajë paditëses 10 muaj pagë si dëmshpërblim për shkak të zgjidhjes së
kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme pa shkaqe të justifikuara”; - “…nuk u
paraqitën prova për respektimin e procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës, ndonëse
pala e paditur prapësoi se procedura e largimit nga puna është zbatuar…gjykata çmon se
pretendimi i paditëses për mosrespektimin e procedurës është i bazuar dhe pala e paditur
duhet ti paguajë një dëmshpërblim prej 2 muaj page për mosrespektim të procedurës së
zgjidhjes së kontratës së punës”.
7. Mbi ankimin e palës së paditur, Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.428, datë
12.06.2013, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
7.1. Lidhur me pretendimet e ankimit gjykata e apelit parashtron: - “Gjykata e
Shkallës së Parë ka vlerësuar drejt dhe në mënyrë ligjore të gjitha rrethanat e çështjes që
kanë të bëjnë me llojin e marrëdhënies kontratore midis palëve, kohëzgjatjen dhe mënyrën e
zgjidhjes së saj, apo dhe lidhur me shkaqet që kanë çuar në zgjidhjen e njëanshme të kësaj
marrëdhënie pune nga pala e paditur”; - “...gjykata me të drejtë ka konstatuar se jemi para
një kontratë me afat të caktuar”; - “...në kushtet kur kontrata konsiderohet e lidhur në datën
29.09.2011, zgjidhja e saj në datën 22.02.2012 nuk mund të konsiderohet se është zgjidhur
gjatë kohë së provës”; - “Nga pala paditur nuk është respektuar ky afat njoftimi dhe me të
drejtë gjykata duke ju referuar nenit 144/4 të K.Punës..., e ka konsideruar zgjidhjen e kësaj
kontratë si zgjidhje të menjëhershme”; - “Po kështu me të drejtë gjykata duke ju referuar
kërkesave të nenit 153 të K.Punës, ka konstatuar se në veprimet e paditësit nuk vërehen
shkelje me faj të rëndë të detyrimeve kontraktuale apo shkelje me faj të lehtë në mënyrë të
përsëritur të detyrimeve kontraktuale. Duke qenë se në këto raste ligji e trajton zgjidhjen e
kontratës si zgjidhje të saj me efekt të menjëhershëm, sipas përcaktimeve të bëra në nenin
153/2 të K.Punës, i takon punëdhënësit të provojë, nëse kontrata është zgjidhur për shkaqe të
arsyeshme apo jo. Pavarësisht pretendimeve pala e paditur nuk ka mundur të provojë asnjë
shkak të arsyeshëm për zgjidhjen e kontratës, dhe një gjë të tillë nuk mundi ta realizojë apo
ta provojë edhe gjatë këtij gjykimi, por dhe që në kërkesë ankimore nuk ka paraqitur asnjë
shkak të qenësishëm për të marrë në analizë nga kjo gjykatë”; - “Nisur nga parashikimet e
bëra në nenin 155 të K.Punës, Gjykata e Shkallës së Parë drejt ka disponuar edhe për
dëmshpërblimet konkrete që duhet të përfitojë paditësi. Meqenëse në rastin e zgjidhjes së
marrëdhënies së punës nuk është respektuar procedura e pushimit nga puna, pala e paditur
duhet të dëmshpërblejë paditësin me dy paga mujore. Po kështu me të drejtë është caktuar
edhe dëmshpërblimi me 10 muaj pagë duke ju referuar nenit 155/3. Ndryshe nga sa
pretendohet në ankim, gjykata e faktit ka arritur në këtë përfundim, duke u vlerësuar drejt e
në mënyrë të hollësishme të gjitha rrethanat e pushimit të paditëses nga puna”.
8. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, shoqëria
“Ujësjellës Kanalizime” SHA, Fier, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së
31
shkallës së parë dhe të vendimit të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë, për shkaqet e
pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
9. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit të Punës në të cilat është
parashikuar:
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët.
çështjes”.
9.3. Neni 149/1 i Kodit të Punës: “Kontrata me afat të caktuar përfundon në fund
të kohës së parashikuar, pa zgjidhje paraprake”.
10. Se vendimi nr.428, datë 12.06.2013 i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi nr.249
(62-2013-598), datë 12.02.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier janë marrë në interpretim
dhe zbatim të gabuar të dispozitave të Kodit të Punës.
11. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e
faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është
respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e
Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
vendimeve të gjykatave të faktit.
12. Ky kolegj evidenton se me padinë në gjykim paditësja, duke pretenduar se
zgjidhja e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara me
padinë në shqyrtim ka kundërshtuar urdhrin “nr.328 prot., datë 22.03.2012 të Drejtorisë së
Përgjithshme për zgjidhje të kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe të
pajustifikuar”, duke kërkuar detyrimin e palës së paditur që ta dëmshpërblejë me: “a) Pagën
e 10 (dhjetë) muajve për ndërprerje të menjëhershme të pajustifikuar të kontratës individuale
të punës me afat të përcaktuar. b) Pagën e 1 (një) muaji për mosrespektim të afateve të
njoftimit. c) Pagën e 2 (dy) muajve për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës
së punës”.
12.1. Pala e paditur, nëpërmjet prapësimeve, ka kundërshtuar pretendimet e paditësit
me argumentet se: (i) zgjidhja e kontratës së punës me paditësin është kryer në kushtet e
periudhës së provës; (ii) kemi respektuar afatin e njoftimit 5 ditor dhe procedurën e zgjidhjes
së kontratës së punës; (iii) zgjidhja e kontratës është bërë për shkaqe të justifikuara dhe për
pasojë paditësja nuk përfiton asnjë shpërblim.
13. Gjykata e shkallës së parë, ka pranuar pjesërisht padinë, duke detyruar palën e
paditur të dëmshpërblejë paditësin sikurse ka vendosur në dispozitiv të vendimit.
13.1. Në arsyetim të zgjidhjes së dhënë gjykata, në thelb, parashtron se për rastin në
shqyrtim rezulton se: (i) “...marrëdhënia e punës midis palëve ndërgjyqëse ka qenë me afat
të caktuar,...” ; (ii) “Referuar çështjes objekt gjykimi, zgjidhja e kontratës së punës është
32
kryer pa respektuar afatin njëvjeçar të kontratës prandaj jemi para rastit të zgjidhjes së
kontratës së punës me efekt të menjëhershëm”; (iii) largimi i saj nga puna mund të kryej
vetëm duke zbatuar nenet 144 dhe 153 të K.Punës”; (iv) “Në të tilla kushte paditësja
legjitimohet të kërkojë dëmshpërblimet që rrjedhin nga zgjidhja e kontratës me efekt të
menjëhershëm dhe pa shkaqe të justifikuara dhe zgjidhja e kontratës së punës midis palëve
gjen rregullim në nenin 153 dhe 155 të K.Punës”.
14. Arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e shkallës së parë, është rrjedhojë e
interpretimit jo të drejtë të dispozitave të Kodit të Punës, në të cilat parashikohet zgjidhja e
kontratës së punës me afat të caktuar.
14.1. Gjykata ka zbatuar gabim dispozitat e Kodit të Punës kur, nga njëra anë, pranon
se midis palëve ndërgjyqëse ka qenë lidhur një kontratë pune me afat të caktuar dhe, nga ana
tjetër, del jashtë rregullimeve të bëra në nenet 149 dhe 155/1 të po këtij Kodi dhe zgjidh
çështjen sipas neneve 143, 144, 153 dhe 155/3 të Kodit të Punës, duke detyruar palën e
paditur të dëmshpërblejë paditësen me pagën e 10 muajve punë për zgjidhje të kontratës së
punës me efekt të menjëhershëm dhe pa shkaqe të justifikuara.
15. Mbi ankimin e palës së paditur, çështja është marrë në shqyrtim nga gjykata e
apelit, e cila, ndonëse i kishte të gjitha mundësitë ligjore të konstatonte dhe të ndreqte
mangësit/të metat e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, ka pranuar faktet dhe rrethanat e
çështjes sikurse gjykata e shkallës së parë dhe me të njëjtin arsyetim ka lënë në fuqi vendimin
e gjykatës së shkallës së parë.
15.1. Ky kolegj, në shqyrtim të bazueshmërisë në ligj e në argumente ligjorë të
vendimit të gjykatës së apelit, evidenton se arsyetimi i vendimit është kontradiktor dhe nuk
gjen mbështetje në dispozitat e Kodit të Punës të zbatueshme për rastin konkret,
mosrespektimi i të cilave passjell prishjen e tij.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatave të faktit se për
rastin e kontratave me afat të caktuar, Kodi i Punës parashikon rregullime të posaçme në
nenet 149-152 dhe 155/1 të tij.
16.1. Në nenin 149 parashikohet se: “1. Kontrata me afat të caktuar përfundon në
fund të kohës së parashikuar, pa zgjidhje paraprake”. Kjo dispozitë dhe ato vijuese të Kodit
të Punës nuk parashikojnë as procedura dhe as afate njoftimi për zgjidhjen e kontratës së
punës me afat të caktuar. Rrjedhimisht, punëmarrësi nuk mund të pretendojë dhe përfitojë
dëmshpërblime për mosrespektim të afatit dhe/ose të procedurës së zgjidhjes së kontratës së
punës.
16.2. Në nenin 155/1 të Kodit të Punës parashikohet se: “1. Punëmarrësi ka të drejtën
e pagës që do të kishte fituar, nëse marrëdhëniet e punës do të kishin përfunduar në fund të
afatit të njoftimit të parashikuar në ligj ose me kontratë ose në përfundim të kontratës me afat
të caktuar”.
16.3. Në interpretim të rregullimeve të bëra në nenet 149 dhe 155/1 të Kodit të Punës,
arrihet në konkluzionin se punëmarrësi ka të drejtën e pagës që ai do të kishte fituar, nëse
marrëdhënia e punës do të kishte përfunduar në afatin kontraktor. Kjo do të kuptohet se, në
rastet kur kontrata zgjidhet njëanshmërisht nga punëdhënësi, përpara mbarimit të afatit të
caktuar të kontratës, ai i shlyen punëmarrësit pagat që i takojnë t’i përfitojë deri në përfundim
të këtij afati kontraktor. Ky detyrim nuk ekziston vetëm nëse vërtetohet që zgjidhja para afatit
e kontratës së punës është bërë për “fajin” e punëmarrësit. Nëse zgjidhja është bërë pa shkaqe
të arsyeshme ose të justifikuara, punëmarrësi përfiton pagat që i takojnë deri në përfundim të
afatit të kontratës, por jo dëmshpërblimet apo shpërblim për vjetërsi pune sikurse në rastet e
kontratave pa afat të caktuar ose me “afat të gjatë“ (neni 151 e 152).
16.4. Sipas dispozitave të Kodit të Punës në të cilat parashikohen shkaqet e zgjidhjes
së kontratës së punës, qoftë me afat të caktuar apo me afat të pacaktuar, edhe në rastet kur
kontrata e punës me afat të caktuar zgjidhet para afatit, palët ndërgjyqëse, në vartësi të barrës
33
së provës, duhet të vërtetojnë ekzistencën ose jo të shkakut të zgjidhjes së kontratës,
ligjshmërisë së tij.
16.5. Mungesa e shkakut të ligjshëm në zgjidhjen e kontratës së punës me afat të
caktuar passjell përgjegjësi civile për punëdhënësin ndaj punëmarrësit dhe/ose anasjelltas, në
vartësi të subjektit që zgjidh kontratën.
16.6. Në këtë drejtim, kur pranohet e vërtetuar mungesa e shkakut të ligjshëm për
zgjidhjen e kontratës së punës me afat të caktuar përgjegjësia civile e punëdhënësit kufizohet
apo shtrihet deri në masën e pagës që punëmarrësi do të përfitonte nëse kontrata e punës do të
përfundonte në afatin e caktuar në të dhe jo sikurse për rastin kanë vendosur gjykatat e faktit.
17. Duke iu kthyer rastit konkret, ky kolegj parashtron se në rrethanat kur prej
gjykatave është pranuar se midis palëve ka qenë e lidhur një kontratë pune me afat të caktuar
dhe se ajo është zgjidhur në mënyrë të njëanshme nga punëdhënësi para afatit kontraktor dhe
pa shkak të ligjshëm, të arsyeshëm apo të justifikuar, gjykatat nuk duhet të ngarkonin
punëdhënësin me përgjegjësi civile për dëmshpërblim ndaj punëmarrësit sipas neneve 143,
144 dhe 155/3 të Kodit të Punës.
17.1. Në rastin e mungesës së shkakut të ligjshëm për zgjidhjen e kontratës së punës
me afat të caktuar, gjykatat duhej të verifikonin kohën e zgjidhjes së kontratës në raport me
afatin e caktuar në të dhe, nëse kontrata ishte zgjidhur para kohe duhej të përcaktonin
ekzaktësisht këtë kohë. Kjo për arsye se koha e mbetur deri në plotësimin e afatit kontraktor
përbën masën në vlera monetare të përgjegjësisë civile të punëdhënësit.
17.2. Pra, në kushtet e zgjidhjes së një kontrate pune me afat të caktuar pa shkak të
ligjshëm nuk gjen zbatim pika 3 e nenit 155 të Kodit të Punës, sikurse gabimisht kanë
vepruar gjykatat e faktit.
18. Përsa më sipër dhe në rrethanat kur gjykata e apelit i ka mundësitë ligjore të marrë
në shqyrtim dhe të zgjidhë drejt çështjen konkrete, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj
gjykate me tjetër trup gjykues.
19. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, në
mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata e apelit, duke
mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, qoftë edhe kryesisht, duhet të
përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë situatën juridike dhe
atë të gjendjes së faktit të krijuar nga aktet shkresore të paraqitura nga palët ndërgjyqëse dhe
nga veprimet e tyre lidhur me zgjidhjen e kontratës së punës të paditësit të këtij gjykimi.
19.1. Gjykata të japë argumente ligjorë nëse ekzistojnë ose jo kushtet e parashikuara
në nenet 149 dhe 155/1 të Kodit të Punës. Respektivisht: (i) të verifikojë, identifikojë dhe
argumentojë kohëzgjatjen e marrëdhënies së punës midis paditësit, si punëmarrës dhe palës
së paditur, si punëdhënëse; (ii) nëse kontrata është zgjidhur para afatit kontraktor të
përcaktojë këtë periudhë dhe, (iii) mbi faktet që do të rezultojnë të vërtetuar, nëse janë të
qenësishme kushtet e tjera ligjore të parashtruara ut supra, të përcaktojë masën e pagës që
paditësi do të përfitonte nëse kontrata do të përfundonte në afatin kontraktor dhe mbi këtë
bazë edhe përgjegjësinë civile të punëdhënësit.
19.2. Për të arritur në përfundime të argumentuara, në respektim të nenit 213 në
lidhje me nenet 11 e 12 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata duhet të përcaktojë me vendim
për secilën palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen të paraqiten nga
secila palë veçmas, vlerën provuese të secilës prove, si dhe barrën e provës për secilën palë,
por gjithnjë brenda kufijve të ankimit.
19.3. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme,
në respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor
civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke
34
bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen ta zgjidhë
atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16).
19.4. Gjithashtu, gjykata, bazuar në nenet 223 dhe 224 të Kodit të Procedurës Civile,
për verifikimin e fakteve, që kanë lidhje me zgjidhjen e mosmarrëveshjes në gjykim, mund të
kërkojë zyrtarisht nga organet përkatëse, të dhëna me shkrim për akte dhe dokumente që
ndodhen pranë tyre dhe që vlerësohen të nevojshme të shqyrtohen në këtë proces gjyqësor.
zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.428, datë 12.06.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 04.02.2016
35
MENDIMI I PAKICËS
Unë, gjyqtari në pakicë, shpreh mendimin tim kundër vendimit të shumicës së
Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë në lidhje me çështjen civile nr.11241-02286-002013
Regj.Themeltar, në lidhje me rekursin e paraqitur nga i padituri Ujësjellës Kanalizime sh.a.,
me palë dhe objekt si më sipër cituar.
Jam i mendimit se, bazuar në nenet 485/c vendimi i Gjykatës së Apelit duhet të
prishet dhe çështja duhet të rishqyrtohet nga gjykata e apelit me trup tjetër gjykues, për
interpretim të gabuar të ligjit material.
Unë si gjyqtar në pakicë jam me mendimin kundër me të cilin ka dalë shumica në
lidhje me interpretimin e nenit 140 të Kodit të Punës. Ka rezultuar se pala paditëse ka filluar
punë në datë 27.09.2011 pranë palës së paditur. Rezultoi se në datë 28.12.2011 paditësja ka
përfunduar një kontratë pune me palën e paditur me afat një vjeçar. Po kështu pala e paditur
duke pretenduar se është brenda kohës së provës pa respektuar ndonjë procedurë në lidhje me
zgjidhjen e marrëdhënies së punës i ka zgjidhur paditëses marrëdhëniet e punës në datë
22.02.202012.
Mendoj se çështjet për diskutim janë i) nëse paditësja me palën e paditur është në
kohë prove apo jo dhe ii) a jemi në ato raste që mund të jemi para një kontratë pune me afat
të caktuar?
Sipas nenit 142 të Kodit të Punës, që përcakton kuptimin e kohës së provës
parashikohet se:” 1. Konsiderohet si kohë prove 3 muajt e parë të punës, me përjashtim të
rasteve kur palët kanë lidhur një kontratë për kryerjen e së njëjtës pune. 2. Koha e provës
mund të reduktohet ose hiqet me marrëveshje me shkrim ose me kontratë kolektive. 3.
Gjatë kohës së marrjes në provë, secila nga palët mund të zgjidhë kontratën duke i njoftuar
vendimin e saj palës tjetër të paktën 5 ditë përpara.”
Për sa më sipër me kohë prove do të kuptojmë 3 muajt e parë të punës dhe jot re muajt
e parë nga lidhja e kontratës. Pala paditëse ka filluar punë në datë 27.09.2011 dhe nga kjo
datë fillon koha e provës për paditësen pavarësisht se në çfarë momenti përfundohet me
shkrim kontrata e punës sipas nenit 21 të K.Punës. Duke qenë se jemi jashtë afatit të kohës së
provës pala e paditur duhet të kishte respektuar procedurën e zakonshme për zgjidhjen e
marrëdhënies së punës së palës së paditur.
Duke ju referuar nenit 140 i Kodit të Punës, i cili shprehet se “1. Kontrata e punës
lidhet: a - për një kohëzgjatje të pacaktuar; b - për një kohëzgjatje të caktuar; …” rezulton
se kemi dy lloje marrëdhëniesh pune, në varësi të afatit për të cilin ato janë lidhur.
Po kështu sipas paragrafit të dytë të nenit 140 të Kodit të Punës parashikohet se : “…2.
Kontrata e punës lidhet për një periudhë të pacaktuar. Lidhja e kontratës së punës për një
periudhë të caktuar duhet të justifikohet me arsye objektive, që lidhen me natyrën e përkohshme
të detyrës në të cilën punëmarrësi do të punësohet.
Moszbatimi i kësaj dispozite nuk e cenon vlefshmërinë e kontratës, por sjell përgjegjësinë
e punëdhënësit, sipas përcaktimeve të bëra në pikën 2, të nenit 202, të këtij Kodi.” Për sa më
sipër, kontratat si rregull janë me afat të pacaktuar dhe si përjashtim nga rregulli ato mund të jenë
me afat të caktuar vetëm për i) arsye objektive , ii) që lidhen me natyrën e përkohshme të detyrës
në të cilën punëmarrësi do të punësohet. Rezulton se nga ana e gjykatës së apelit nuk është bërë
një hetim nëse jemi para një rasti të tillë, por i ka marrë të mirëqena pretendimet e palës së paditur
e cila ka çmuar se kjo kontratë me palën paditëse duhet të lidhej me afat 1-vjeçar.
Po kështu si gjyqtar në pakicë jam i mendimit se duke qenë se pala e paditur ka filluar
një marrëdhënie pune pa afat të caktuar (pra nga data 27.09.2011 deri në datë 28.12.2011),
është i pavlefshëm parashikimi në kontratë që ndryshon llojin e kontratës së punës, nga pa
afat të caktuar në me afat 1-vjeçar, dhe nga ana e gjykatës kjo zgjidhje pavarësisht
parashikimit në kontratë duhet të ishte interpretuar si zgjidhje e kontratës së punës pa afat të
caktuar.
36
Si gjyqtar në pakicë nuk jam dakord edhe në lidhje me interpretimin e shumicën në
lidhje me nenet 149 dhe 155 /3 të Kodit të Punës.
Sipas nenit 149 i Kodit të Punës, janë parashikuar Kontratat me afat të caktuar,
përfundimi i të cilave sipas kësaj dispozite rregullohet si më poshtë shënuar:
“ (1) Kontrata me afat të caktuar përfundon në fund të kohës se parashikuar, pa
zgjidhje paraprake.
(2) Kur, mbas përfundimit të afatit të caktuar, kontrata zgjatet në heshtje tej këtij
afati, ajo konsiderohet si kontratë me afat të pacaktuar”
Unë si gjyqtar në pakicë jam i mendimit se në lidhje me sa më sipër, togfjalëshi “pa
zgjidhje paraprake” i referohet vetëm mosrespektimit të ndonjë afati njoftimi, pasi palët në
kontratë janë të njohur që në momentin e lidhjes së kontratës sa do të jetë kohëzgjatja e
marrëdhënies midis tyre.
Mendoj se shumica gabon kur në lidhje me termin “Zgjidhje paraprake” i referohet
mos zbatimit të ndonjë procedure zgjidhje të marrëdhënies së punës, e parashikuar në nenin
144 të K.Punës.
Kështu nga përmbajtja e nenit 144 i Kodit të Punës, rezulton se “1) Pas kohës së
marrjes në provë, kur punëdhënësi mendon të zgjidhë kontratën e punës, ai duhet të njoftojë
me shkrim punëmarrësin të paktën 72 orë para takimit dhe të bisedoj me të…”
Nga paragrafi i parë i këtij neni rezulton se legjislatori nuk ka dashur të bëjë asnjë
përjashtim të shprehur në lidhje me zbatimin e procedurës për zgjidhje të kontratës së punës,
nisur nga lloji i kontratës së punës, me ose pa afat. Të dyja këto lloje kontratash legjislatori
ka dashur ti trajtojë në një mënyrë të barabartë, pasi qëllimi i zbatimit dhe respektimit të
procedurës për zgjidhje të kontratës së punës vlen si për kontratat me afat po ashtu edhe për
kontratat pa afat, duke u parë si një garanci për një proces të rregullt dhe transparent.
Po kështu si gjyqtar në pakicë nuk jam dakord me përfundimin e arritur nga ana e
shumicën në pikat 17 , 17.1 dhe 17.2 të vendimit të shumicës duke arsyetuar si me poshtë.
Rezulton nga përmbajtja e Nenit 155 të Kodit të Punës, se “1) Punëmarrësi ka të

drejtën e pagës që do të kish fituar, nëse marrëdhëniet e punës do të kishin përfunduar në
fund të afatit të njoftimit të parashikuar në ligj ose me kontratë ose në përfundim të kontratës
me afat të caktuar.
2) Punëdhënësi mund të zbresë nga paga të ardhurat që punëmarrësi ka kursyer si
rezultat i ndërprerjes së punës, të ardhurat nga një punë tjetër ose të ardhurat prej të cilave
ai ka hequr dorë qëllimisht.
3) Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga
punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha rrethanat, vendos detyrimin e punëdhënësit
ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një viti pune. Për
punëmarrësit në administratën publike, kur ka një vendim të formës së prerë për kthimin në
vendin e mëparshëm të punës, punëdhënësi është i detyruar të zbatojë këtë vendim.”;
Duke analizuar paragrafin e parë dhe të tretë të nenit 155 të Kodit të Punës rezulton se
kushtet e vetme për të cilat legjitimohet punëmarrësi për të përfituar dëmshpërblimin e
parashikuar nga neni 155/3 i K.Punës janë; i) zgjidhja e kontratës së punës në mënyrë të
menjëhershme; ii) zgjidhja e marrëdhënieve të punës pa shkaqe të justifikuara; iii)
zgjidhja e marrëdhënieve të punës nga punëdhënësi.
37
Në lidhje me kusht premisën e parë, për të përcaktuar nëse jemi para një zgjidhje të
menjëhershme të kontratës së punës ose nëse është respektuar afati i njoftimit për zgjidhjen e
saj, legjislatori i referohet paragrafit të parë të nenit 155 të K.Punës ku rezulton e parashikuar
shprehimisht se: “1) Punëmarrësi ka të drejtën e pagës që do të kish fituar, nëse
marrëdhëniet e punës do të kishin përfunduar në fund të afatit të njoftimit të parashikuar
në ligj ose me kontratë ose në përfundim të kontratës me afat të caktuar”. Pra nga sa më
sipër, legjislatori sinë rastin e mosrespektimit të afatit të njoftimit të parashikuar me ligj,
ashtu edhe për sa i përket mosrespektimit të afatit të caktuar me kontratë, e konsideron
zgjidhje të menjëhershme.
Në lidhje me kusht premisën e dytë, zgjidhje e kontratës pa shkaqe të justifikuara,
rezulton se legjislatori i referohet nenit 153 të K.Punës ku parashikohet se:”…Konsiderohen
shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të rëndë, si
edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të
përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit.”
Në lidhje me kusht premisën e tretë për përfitimin e dëmshpërblimit sipas nenit 155
pika 3 të K.Punës, legjislatori ka parashikuar rastin kur marrëdhënia e punës të jetë zgjidhur
nga ana e punëdhënësit.
Nga sa më sipër, rezultoj në përfundimin e kundërt që ka arritur shumica se, në asnjë
nen të Kodit të Punës, nuk është kushtëzuar përfitimi i dëmshpërblimit sipas nenit 155/3 të
K.Punës nga lloji i kontratës së punës, me afat apo me afat të pacaktuar, por ky dëmshpërblim
është kushtëzuar për arsyet e listuar dhe shpjeguara më sipër.
Punëmarrësi/paditësi për shkak të përfundimit të paligjshëm të marrëdhënies së punës,
ka pësuar një dëm të shprehur në formën e pasojave ekonomike-financiare, i cili e legjitimon
atë në kërkimet e tij. Dëmshpërblimi pasuror do të paguhet nga “shkaktuesi i dëmit” dhe
duhet të synojë t’a vendosë të larguarin nga puna, në atë gjëndje pasurore që do të ishte po të
mos kishte ndodhur përfundimi i marrëdhënies së punës. Shpërblimi i dëmit duhet të jetë i
plotë, në pajtim me masën e dëmit të shkaktuar, (mosmarrja e pagës), i cili ka ndikuar në
kushtet materiale të jetës së punonjësit dhe familjes së tij. Dëmshpërblimi që i akordohet
paditësit shërben për të përballuar kushtet materiale të jetës për aq kohë, duke marrë parasysh
eventualitetin, brenda së cilës çmohet se punëmarrësi mund të gjejë një punë tjetër. Gjykata
ka diskrecion, që me anë të vendimit që jep, të bëjë një vlerësim paraprak të dëmit të pësuar
nga punëmarrësi, duke mbajtur parasysh vlerën maksimale të dëmshpërblimit (pagën e një
viti). Gjykata për të vendosur këtë masë dëmshpërblimi, niset nga rrethanat konkrete të çdo
rasti të veçantë. Në lidhje me individualizimin e këtij shpërblimi gjykata mban në konsideratë
Vendimin e Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.19 datë 15.11.2007 në të cilin
shprehet se: “Në praktikë është pranuar se masa e dëmshpërblimit, që sipas ligjit
paracaktohet në mënyrë të përafërt, sipas diskrecionit të gjykatës, për shkak të
pamundësisë objektive për vlerësimin e saktë të saj, si rregull, nuk përbën objekt
rivlerësimi të mëvonshëm. Megjithatë, në këto raste gjykatës nuk i lejohet të caktojë një
dëmshpërblim që kapërcen kriteret e vendosura në ligj.”
Artan Broci
38
Nr. 00-2016-308 i Vendimit (35)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: EDMOND LEKAJ (në mungesë)

E PADITUR: SHOQËRIA “ÇEZ SHPËRNDARJE” SHA
TIRANË (“OPERATORI I SHPËRNDARJES
SË ENERGJISË ELEKTRIKE” SHA)
(në mungesë)
OBJEKTI:
Pavlefshmëri e zgjidhjes së marrëdhënies së punës.
Dëmshpërblim me një vit pagë, si pasojë e zgjidhjes
së menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi,
si dhe dëmshpërblim për vjetërsi në punë prej tetë muaj pagë.
Baza Ligjore: Neni 32 i Kodit të Procedurës Civile.
Nenet 7, 141, 143, 145, 155, 203 të Kodit të Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.325, datë 15.02.2011, ka

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë.
Detyrimin e palës së paditur, “ÇEZ SHPËRNDARJE” SHA që t’i paguaj
paditësit Edmond Lekaj shpërblim për vjetërsi në punë në masën e 7 (shtatë)
muajve e 15 (pesëmbëdhjetë) ditë pagë.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit të saj.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.320, datë 24.06.2013 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.325, datë 15.02.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, shoqëria “ÇEZ
Shpërndarje” SHA (ish “Operatori i Sistemit të Shpërndarjes” SHA dhe aktualisht “Operatori
Shpërndarjes së Energjisë Elektrike” SHA, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të
gjykatës së shkallës së parë dhe të vendimit të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë, për
këto shkaqe:
- Të dy gjykatat kanë shkelur dhe keqinterpretuar ligjin.
- Kontrata e punës me paditësin është zgjidhur në bazë të nenit 148 të Kodit të Punës që
parashikon pushimin kolektiv nga puna.
39
- Të dy gjykatat nuk morën parasysh faktet dhe provat me të cilat provuam se zgjidhjen
e marrëdhënies së punës e kemi bërë në kuadër të ristrukturimit dhe riorganizimit të
kompanisë duke ju përmbajtur dhe respektuar procedurën e nenit 148 të Kodit të
Punës.
- Të dy gjykatat nuk vlerësuan drejtë provën shkresore nr.642/2 Prot. datë 04.05.2010
që me përfundimin e marrëdhënieve të punës me paditësin Edmond Lekaj, konform
Kodit të Punës dhe kontratës individuale, i janë bërë të gjitha likuidimet përkatëse
duke respektuar dhe bërë pagesën për afatin e njoftimit. Kemi likuiduar dhe pagesën e
pushimeve vjetore të pa marra.

VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Edmond Lekaj ka qenë në
marrëdhënie pune pranë palës së paditur, shoqërisë “ÇEZ Shpërndarje” SHA, me detyrën e
elektricistit.
1.1. Sipas librezës së punës rezulton se paditësi ka filluar punë pranë palës së paditur
më datë 05.07.1994, ndërsa më datë 02.11.2009, mes palëve është lidhur kontrata individuale
e punës, pa afat të caktuar.
2. Nga ana tjetër, pala e paditur e këtij gjykimi, shoqëria “ÇEZ Shpërndarje” SHA
është person juridik privat e cila më parë ka patur emërtimin shoqëria “Operatori i Sistemit të
Shpërndarjes” SHA, shkurtimisht “OSSH” SHA dhe aktualisht “Operatori Shpërndarjes së
Energjisë Elektrike” SHA.
3. Me shkresën nr.518 prot, datë 28.01.2010, pala e paditur ka njoftuar sindikatat e
punonjësve dhe Ministrinë e Punës, Çështjeve Sociale dhe Shanseve të Barabarta, për
shkurtimin e 750 punëtorëve, për shkak të ristrukturimit dhe të riorganizimit të saj. Me
procesverbalin e datës 04.02.2010, palët kanë rënë dakort për të shkurtuar 650 punëtorë.
3.1. Me shkresën nr.518/2 prot, datë 08.02.2010, pala e paditur ka njoftuar Ministrinë
e Punës, Çështjeve Sociale dhe Shanseve të Barabarta, lidhur me fillimin e këtyre
procedurave, për zgjidhjen e kontratës së punës për disa prej punëtorëve.
4. Me shkresën nr.642/2 prot, datë 04.05.2010, pala e paditur ka njoftuar paditësin
Edmond Lekaj, për ndërprerjen e marrëdhënies së punës më datë 05.05.2010, dhe në bazë të
nenit 143 të Kodit të Punës, ai do të përfitojë 3 muaj pagë si afat njoftimi dhe pagën për
pushimet e pakryera (neni 154/4 të Kodit të Punës).
5. Nga ana e palës së paditur, me shkresën nr.642/2 prot, datë 04.05.2010, paditësit i
janë ndërprerë marrëdhëniet e punës, me parashtrimin se bazuar “...në nenet 141 të Kodit të
Punës, Ju komunikojmë:...” ndërprerjen e marrëdhënies së punës “...në datë 05.05.2010”
dhe, bazuar “...në nenin 143 të Kodit të Punës, Ju do të përfitoni 3 (tre) muaj pagë e cila
korrespondon me afatet e njoftimit”, si dhe pagën “...për pushimet e pakryera”.
6. Paditësi Edmond Lekaj, me pretendimin se zgjidhja e kontratës së punës është bërë
me efekt të menjëhershme, pa respektuar afatin e njoftimit dhe pa shkaqe të justifikuara, me
padi ka kërkuar si në objektin e saj, pasqyruar në pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të
faktit.
7. Nëpërmjet prapësimeve, pala e paditur ka parashtruar se zgjidhja e kontratës së
punës të paditësit është bërë në kuadër të një pushimi kolektiv për shkak të ristrukturimit; për
rastin janë respektuar kërkesat e nenit 148 të Kodit të Punës dhe paditësi nuk mund të
dëmshpërblehet sikurse kërkon në padi.
40
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.325, datë 15.02.2011, ka
pranuar pjesërisht padinë, duke detyruar palën e paditur “...që t’i paguaj paditësit Edmond
Lekaj shpërblim për vjetërsi në punë në masën e 7 (shtatë) muajve e 15 (pesëmbëdhjetë) ditë
pagë”.
8.1. Në zgjidhjen e dhënë, Gjykata arsyeton: - “...midis dy palëve ka pasur një
kontratë pune pa afat të caktuar”; - “Kërkimi i paditësit për tu dëmshpërblyer për zgjidhje te
menjëhershme e te pajustifikuar të kontratës se punës është i pabazuar dhe si i tillë duhet
rrëzuar”; - paditësit i është zgjidhur kontrata e punës në kuadrin e një pushimi kolektiv; -
“...nga pala e paditur janë respektuar procedurat e parashikuara ne nenin 148 të K.Punës
për pushimet kolektive nga puna”; - “Pala e paditur ka respektuar afatin 3 mujor të
njoftimit, duke paguar paditësin me pagën e 3 muajve nga momenti i njoftimit të zgjidhjes së
kontratës së punës”; - “Për sa i përket të drejtës për të përfituar shpërblim sipas vjetërsisë
në punë, gjykata çmon se kërkesa është e bazuar ne ligj dhe në prova dhe si e tillë duhet
pranuar”; - referuar nenit 145 të Kodit të Punës “Gjykata çmon se shpërblimi për vjetërsi në
punë i takon punëmarrësit në çdo rast, me përjashtim të rastit kur kontrata është zgjidhur me
efekt të menjëhershëm, për shkaqe të arsyeshme. Në të gjitha rastet e tjera, punëmarrësi ka të
drejtë për të përfituar shpërblimin për vjetërsi, mjafton që marrëdhëniet e punës të kenë
zgjatur mbi 3 vjet”; - “Marrëdhëniet e punës në rastin konkret kanë zgjatur mbi 15 vjet”.
9. Mbi ankimin e palëve ndërgjyqëse, Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.320,
datë 24.06.2013, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
9.1. Në lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit,
lidhur me: (i) ankimin e paditësit, pasi citon dokumentacionin dhe veprimet që pala e paditur
ka realizuar në zbatim të nenit 148 të Kodit të Punës, ka pranuar të vërtetuar se për rastin
ndodhemi përpara një pushimi kolektiv nga puna dhe jo sikurse pretendohet nga paditësi,
arsyeton: - “...zgjidhja e kontratës individuale të punës së paditësit...nuk është kryer me efekt
të menjëhershëm e për këtë shkak, paditësit nuk i lind e drejta për dëmshpërblim sipas
përcaktimeve të nenit 155 të Kodit të Punës,...”; - “Lidhur me procedurën e zgjidhjes së
marrëdhënieve të punës, në rastin konkret..., pala e paditur konform nenit 148 të Kodit të
Punës...ka respektuar procedurën e pushimit kolektiv nga puna e për rrjedhim ajo nuk ka
cenuar të drejtat e paditësit në zgjidhjen e kontratës individuale të tij”; - (ii) ankimin e palës
së paditur, pasi citon nenin 145 të Kodit të Punës dhe faktin e pranuar të vërtetuar të
vjetërsisë në punë të paditësit, arsyeton: - “Në rastin konkret rezulton se (1) kontrata e punës
është zgjidhur nga punëmarrësi (punëdhënësi) si rrjedhojë e një pushimi kolektiv, si dhe (2)
paditësi...ka filluar punë pranë palës së paditur në datë 05.07.1994, çka do të thotë se
plotësohen kushtet e përfitimit të shpërblimit për vjetërsi në punë”.
10. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, shoqëria
“ÇEZ Shpërndarje” SHA (ish “Operatori i Sistemit të Shpërndarjes” SHA dhe aktualisht
“Operatori Shpërndarjes së Energjisë Elektrike” SHA , me të cilin kërkon ndryshimin e
vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe të vendimit të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e
padisë, për shkaqet e pasyquara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

11.1. Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
propozojnë palët.
41
çështjes”.
12. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur, shoqëria “ÇEZ Shpërndarje” SHA
(“OSHEE” SHA), nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të
Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e vendimit nr.320, datë 24.06.2013 të Gjykatës së
Apelit Shkodër me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.325, datë 15.02.2011 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër.
13. Në shqyrtim të tërësisë së gjykimit të kësaj çështje, të akteve që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, objektit dhe shkakut të padisë,
pretendimeve e prapësimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të
rekursit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga
gjykatat e faktit është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të kërkesave të ligjit material dhe
atij procedural.
14. Evidentohet se gjykatat e faktit kanë zhvilluar një proces të rregullt ligjor, duke
garantuar zhvillimin e një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes (neni 14 i
K.Pr.Civile). Ato kanë sqaruar plotësisht rrethanat dhe faktet që lidhen me mosmarrëveshjen
objekt gjykimi, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me të.
Konkluzioni i gjykatave është rrjedhojë e një analize tërësore dhe objektive të provave (neni
126 i K.Pr.Civile).
15. Në zgjidhjen e çështjes, vendimet e gjykatave të faktit mbështeten: (i) në
dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete, në nenet 145 dhe 148 të
Kodit të Punës; (ii) në aktet shkresore të paraqitura nga palët me cilësinë e provave, në aktet e
emetuara nga pala e paditur, shoqëria “CEZ Shpërndarje” SHA (“OSHEE” SHA), për shkak
të ristrukturimit të kësaj shoqërie dhe (iii) në argumenta të nxjerra nga provat, të cilat janë
marrë, administruar e vlerësuar si të tilla në pajtim me dispozitat e Kodit të Procedurës
Civile.
16. Sipas shkronjës “a” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, si shkak për
cenimin e vendimit, kërkohet që nga ana e gjykatave të faktit të mos jetë respektuar ose të
jetë zbatuar keq ligji. Në rekursin e paraqitur nga pala e paditur, ndonëse përmendet neni 148
i Kodit të Punës, nuk argumentohet një gjë e tillë.
16.1. Pretendimi i palës paditëse se, sikurse gjykata e shkallës së parë dhe ajo apelit
ka zbatuar gabim nenet 145 dhe 148 të Kodit të Punës nuk rezulton të gjejë mbështetje në
vetë këto dispozita në raport me të drejtën e pretenduar dhe gjendjen e faktit të vërtetuar gjatë
gjykimit.
16.2. Po kështu edhe pretendimi i palës së paditur se në kushtet kur nga ana e
punëdhënësit janë respektuar kërkesat e nenit 148 të Kodit të Punës nuk ka vend për
shpërblim për vjetërsi në punë të paditësit, nuk gjen mbështetje në po këtë dispozitë dhe as në
nenet 145 e 152 të Kodit të Punës.
17. Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson
të drejtë argumentimin dhe konkluzionin e arritur nga gjykatat se për rastin në shqyrtim: (i)
midis palëve ndërgjyqëse ka qenë e lidhur kontratë pune me afat të pacaktuar; (ii) zgjidhja e
kontratës së punës së paditësit është bërë në mënyrë të njëanshme, për shkak të ristrukturimit
të palës së paditur dhe në kuadrin e një pushimi kolektiv nga puna; (iii) përcaktimi i
detyrimeve të mundshme të punëdhënësit ndaj punonjësve të cilëve i’u është zgjidhur
42
marrëdhënia e punës në kuadrin e pushimit kolektiv gjen rregullim në mënyrë specifike nga
Kodi i Punës (neni 148) dhe se (iv) në kushtet kur, sipas gjykatave të faktit, ka rezultuar i
vërtetuar respektimi i kërkesave të nenit 148 të Kodit të Punës nga ana e punëdhënësit,
paditësi përfiton vetëm shpërblimin për vjetërsi në punë.
17.1. Gjithashtu, nga aktet procedurale rezulton se këto fakte e rrethana janë vënë në
diskutim gjatë gjykimit dhe janë vlerësuar edhe nga gjykata e apelit e cila ka dhënë arsyet
ligjore se përse le në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
18. Në kontekstin e fakteve dhe rrethanave të pranuara të vërtetuara gjatë gjykimit nga
gjykatat e faktit, me të drejtë ato kanë vendosur detyrimin e palës së paditur të shpërblejë
paditësin për vjetërsinë në punë.
19. Pretendimet e tjera të rekursit kanë të bëjnë me procesin e të provuarit, që janë në
ekskluzivitetin e gjykatave të faktit. Gjykata e Lartë mund të investohet, kur ndaj një procesi
gjyqësor ka pretendime për rrugët dhe mënyrat e marrjes së provave, pasqyrimit të tyre, por
jo për mënyrën e vlerësimit. Kontrolli rishikues i Gjykatës së Lartë nuk mund të zëvendësojë
të drejtat kushtetuese e ligjore të gjykatave të faktit (gjykatës së shkallës së parë dhe apelit),
dhe aq më tepër të vlerësojë bindjen e brendshme të këtyre gjykatave për çështje konkrete,
sikurse kërkohet në rastin në shqyrtim nga pala e paditur.
20. Po kështu, nuk rezulton që gjykatat e faktit të kenë lejuar shkelje nga ato të
parashikuara në shkronjën “b” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile në lidhje me nenin
467 të po këtij Kodi. Kjo gjykatë nuk ka lejuar shkelje të dispozitave mbi juridiksionin dhe
kompetencën, që përbërja e trupit gjykues të ketë qenë e parregullt apo vendimi të mos jetë
nënshkruar nga anëtarët e tij, që të mos jetë formuar drejt ndërgjyqësia apo të mungojnë ose
të jenë të pavlefshme aktet procedurale. Në këtë vlerësim Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka
parasysh dhe ndryshimet e bëra në Kodin e Procedurës Civile me ligjin nr.122/2013, datë
18.04.2013.[1]
21. Gjithashtu, në rekurs nuk ngrihen dhe nuk evidentohen shkelje të tilla procedurale
që të kenë ndikuar në dhënien e vendimit që, sipas shkronjës “c” të nenit 472 të Kodit të
Procedurës Civile, që ka qenë në fuqi në kohën e zhvillimit të gjykimit në gjykatat e faktit,
përbënin shkak ligjor për cenimin e vendimit të goditur me rekurs.[2]
22. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.320, datë
24.06.2013 i Gjykatës së Apelit Shkodër duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
1
[] Neni 467§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe e dërgon çështjen për
rigjykim kur: a. gjykata e shkallës së parë ka shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe kompetencën. përbërja e trupit gjykues
nuk ka qënë e rregullt apo vendimi nuk është nënshkruar nga anëtarët e tij. c. gjykata ka vendosur pushimin e çështjes në
kundërshtim me rregullat e përcaktuara nga ky Kod. ç. çështja është gjykuar në mungesë të pjesëmarrësve në proces, pa
pasur dijeni për ditën e gjykimit. d. nuk është formuar drejt ndërgjyqësia. e. kur mungojnë ose janë të pavlefshme padia,
procesverbali gjyqësor, ankimi, si dhe çdo document tjetër që ka ndikuar në dhënien e vendimit. ë. Kur lind nevoja për
marrjen e një prove vendimtare, marrja e së cilës është e vështirë në shkallë të dytë”. Me ligjin nr.122/2013, datë 18.04.2013
“Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8116, 29.03.1996 “Kodi i Procedurës Civile i Republikës së Shqipërisë”, në
nenin 467 paragrafi i parë janë bërë këto ndryshime: shkronja “b) përbërja e trupit gjykues nuk ka qënë e rregullt apo
vendimi nuk është nënshkruar nga anëtarët e tij, ose është cenuar parimi i paanësisë”; shkronja “ë) lind nevoja për marrjen
e një prove vendimtare, marrja e së cilës është e vështirë në shkallë të dytë, ose gjykata nuk është shprehur pëtr të gjitha
kërkesat e parashtruara nga aplët në padi dhe që përbëjnë objektin e mosmarrëveshjes midis palëve ndërgjyqëse”.
2
[] Me nenin 35 të ligjit nr.122/2013, datë 18.04.2013 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8116, 29.03.1996 “Kodi i
Procedurës Civile i Republikës së Shqipërisë”, të ndryshuar” është shfuqizuar shkronja “c” e paragrafit të parë të nenit 472 të
Kodit të Procedurës Civile, sipas së cilës vendimet gjyqësore mund të ankimoheshin me rekurs në Gjykatën e Lartë edhe
“për shkelje proceduriale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit”.
43
Lënien në fuqi të vendimit nr.320, datë 24.06.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Tiranë, më 04.02.2016
44
Nr. 00-2016-309 i Vendimit (36)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËSE: SHQIPONJA KINA (në mungesë)

E PADITUR: SHOQËRIA “ALBPETROL” SHA, PATOS (në
mungesë)
OBJEKTI:
1. Shpërblim vjetërsie në punë me 8 paga;
2. 12 paga mujore sipas vendimit nr.106, datë 01.02.2012;
3. 12 paga asistencë sociale nga Albpetroli.
Baza Ligjore: Nenet 145, pika 1, 2, 3 të Kodit të Punës.
Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.106, datë 01.02.2012.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.130 (62-2013-303), datë

Rrëzimin e padisë.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.594 (60-2013-914), datë 03.10.2013, ka

vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.130 (62-2013-303), datë 24.01.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
Pranimin e padisë së paditëses Shqiponja Kina.
Detyrimin e të paditurit shoqëria “Albpetrol” SHA Patos, t’i paguajë paditëses
Shqiponja Kina: - 8 muaj pagë, si dëmshpërblim për vjetërsi në punë. – 12
paga mujore sipas vendimit nr.106, datë 01.02.2012. – 12 paga mujore si
asistencë sociale.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs, pala e paditur, shoqëria

“Albpetrol” SHA, Patos me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien
në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:
- Padia duhet të ngrihet kundër shoqërisë “Transoil Group” SHA dhe jo ndaj “Alpetrol”
SHA.
- Marrëdhënia e punës edhe sipas librezës së punës, i është ndërprerë nga
shoqëria “Transoil Group” SHA dhe jo nga “Alpetrol” SHA.
- Ka qenë shoqëria “Transoil Group” SHA ajo që ka ndjekur procedurat e
pushimit nga puna dhe jo “Alpetrol” SHA.
45
- Me të drejtë Gjykata e Fierit ja ka rrëzuar kërkesë padinë si të pabazuar me
ligj e në prova. Punonjësja nuk ka dalë e papunë në vitin 2008 dhe s’duhej zbatuar
V.K.M. nr.261, datë 27.02.2008.

VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësja Shqiponja Kina ka qenë në
marrëdhënie pune pranë palës së paditur, shoqërisë “Albpetrol” SHA, Patos, me detyrën
ekonomiste prej datës 01.01.1996.
2. Sipas urdhrit nr.14, datë 13.07.2011 të Drejtorit të Përgjithshëm të palës së paditur
është urdhëruar “...evidentimi i të gjithë punonjësve, të cilët si pasojë e dorëzimit të puseve
grupeve apo Vendburimit, në Qendrat e Prodhimit dhe punonjësit e Qendrave të tjera të
shoqërisë, janë të pambuluar me punë”.
2.1. Në pikën 3 të këtij urdhri përcaktohet se “Këta punonjës do të trajtohen nga
qendra juaj në mbështetje të nenit 9 pika 4 të Kontratës Kolektive…në të cilën shprehet se:
punonjësit që dalin tepër si pasojë e humbjes së vendit të punës (dorëzim i pusit, grupit,
vendburimit) në qendrat e prodhimit dhe punonjësit e qendrave të tjera të kompanisë të cilët
nuk realizojnë qëllimin e aktivitetit kryesor të krijimit të saj konsiderohen punonjës në
gatishmëri për t’u paraqitur sa herë do të kërkohet nga punëdhënësi. Pagesa e këtyre
punonjësve do të kryhet sipas nenit 129 pika 1 e Kodit të Punës…”. Rezulton se paditësja e
këtij gjykimi është në listën emërore të punonjësve në gatishmëri (nr. Rendor 1).
3. Bazuar në ligjin nr.7926, datë 20.04.1996 “Për transformimin e ndërmarrjeve
shtetërore në shoqëri tregtare”, të ndryshuar, ligjin nr.9901, datë 14.04.2008 “Për tregtarët
dhe shoqëritë tregtare” dhe në V.K.M. nr.90, datë 27.01.2009 “Për miratimin e marrëveshjeve
hidrokarbure “Për zhvillimin dhe prodhimin e hidrokarbureve në vendburimin e Visokës,
ndërmjet “Albpetrol” SHA dhe IEC Visoka Inc”, Drejtoria e Përgjithshme e Politikave të
Zhvillimit të Burimeve Natyrore, Drejtoria Energjitike pranë Ministrisë së Ekonomisë,
Tregtisë dhe Energjitikës ka nxjerrë urdhrin nr.59, datë 03.02.2012 “Për ngritjen e grupit të
punës për zbatimin e marrëveshjes hidrokarbure për zonën e Visokës”, ku, ndër të tjera,
parashikohet “...edhe kalimi i fuqisë punëtore nga shoqëria “Albpetrol” sh.a. te
Kontraktori...”, që për rastin është shoqëria “Transoil Group” SHA.
3.1. Më pas, në kryerje të veprimeve për dorëzimin e aseteve të vendburimit, që
përfshihen brenda zonës së kontratës është mbajtur proces verbali nr.398/4 prot., datë
08.02.2012, sipas të cilit është bërë dhe “...dorëzimi i listave të punonjësve të QPH Patos,
Sektori i I, II dhe dekantim...Nga data 14.02.2012 kjo fuqi punëtore do të administrohet dhe
menaxhohet nga kompania “Transoil Group” sh.a. dhe detyrimet për fuqinë punëtore i
kalojnë...” kësaj shoqërie “...sipas Kodit të Punës neni 138 pika 1”.
3.2. Në listën e punëtorëve të sektorit të I-rë Patos që i kalojnë shoqërisë “Transoil
Group” SHA, figuron dhe paditësja e këtij gjykimi, Shqiponja Kina (nr. rendor 3).
4. Më datën 07.02.2012, midis paditëses Shqiponja Kina dhe shoqërisë “Transoil
Group” SHA është lidhur kontrata e punës, me kohëzgjatje prej 6 (gjashtë) muajsh.
5. Me shkresën e datës 03.08.2012 të paditësja është njoftuar “...për përfundim të
kontratës individuale të punës dhe mos rinovimin e saj. Marrëdhëniet financiare të
ndërpriten më datë 06.08.2012”.
46
6. Paditësja Shqiponja Kina, me pretendimin se transferimi nga pala e paditur tek
shoqëria private “Transoil Group” SHA është bërë pa marrëveshje me punëtorët, pa
respektuar kërkesat e nenit 139 të Kodit të Punës; shoqëria private na detyroi të firmosnim
kontratën e punës, pasi në të kundërtën nuk na jepte pagën; pala e paditur e këtij gjykimi
“...nuk më ka paguar detyrimet...” që duhej të paguante sipas vendimit të Këshillit të
Ministrave nr.106, datë 01.02.2012, me padi ka kërkuar si në objektin e saj, pasqyruar në
pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të faktit dhe në shtjellimin e padisë.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.130 (62-2013-303), datë
24.01.2013, ka rrëzuar padinë.
7.1. Në rrëzimin e padisë, gjykata arsyeton: - (i) “Kërkimi i parë i palës paditëse,
referuar objektit të padisë, ka të bëjë me shpërblimin e vjetërsisë në punë të saj”, referuar
nenit 145/1 të Kodit të Punës “Në rastin konkret, kontrata e punës është zgjidhur nga
punëdhënësi dhe marrëdhëniet e punës kanë zgjatur gjashtëmbëdhjetë vjet por ky punëdhënës
është Transoil Group sh.a., dhe jo i padituri Albpetrol sh.a., Patos, mbështetur kjo në
kontratën e punës së lidhur më datë 07.02.2012...Pra, palës së paditur i mungon legjitimiteti
pasiv për t’u përgjigjur ndaj këtij kërkimi...”; - (ii) “Kërkimi i dytë...ka të bëjë me
shpërblimin prej dymbëdhjetë pagash mujore sipas Vendimit të Këshillit të Ministrave
nr.106, datë 01.02.2012”, por referuar pikës 1 të këtij vendimi dhe urdhrit nr.14, datë
13.07.2011 të Drejtorit të Përgjithshëm të “Albpetrol” SHA rezulton se “...paditësja nuk ka
dalë e papunë si pasojë e procesit të privatizimit (nga hyrja në fuqi e vendimit deri në çastin
e privatizimit) por i janë ndërprerë marrëdhëniet e punës nga punëdhënësi i ri..., gjashtë
muaj nga përfundimi i procesit të privatizimit”; - (iii) “Kërkimi i tretë...lidhet me përfitimin e
dymbëdhjetë pagave asistencë nga pala e paditur. Edhe ky kërkim...është i pabazuar në ligj.
Mbështetur po në pikën 1 të Vendimit të këshillit të Ministrave nr.106, datë
01.02.2012...Paditësja, siç u theksua më sipër, nuk përfiton nga trajtimi financiar prej një viti
nga ana e Albpetrol sh,.a., Patos dhe rrjedhimisht nuk mund t’i kundrejtojë të paditurit edhe
përfitimet që janë pasojë e të parit. Gjithashtu...e ardhura nga papunësia është një përfitim
për të cilin aplikohet dhe përfitohet tek shërbimi i ndihmës sociale, i cili është një strukturë
në varësi...” të një Ministrie tjetër “...dhe tek punëdhënësi”; - (iv) Lidhur me pretendimet se
“...nga ana e të palës së paditur nuk ishte respektuar procedura e parashikuar në nenin 139
të Kodit të Punës, lidhur me transferimin e punëmarrësve (transferimi i ndërmarrjes)...”,
gjykata referuar kërkimeve të palës paditëse dhe përmbajtjes së kësaj dispozite parashtron se
“...në asnjë kërkim të sajin ajo nuk i referohet dëmshpërblimit që rrjedh nga cenimi i
dispozitës në fjalë (dëmshpërblim deri në gjashtë paga mujore të cilat i shtohen pagës që
duhet të marrë gjatë afatit të njoftimit”.
8. Mbi ankimin e paditëses, Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.594 (60-2013-
914), datë 03.10.2013, ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ka pranuar
padinë duke detyruar palën e paditur, shoqërinë “...“Albpetrol” SHA Patos, t’i paguajë
paditëses Shqiponja Kina: - 8 muaj pagë, si dëmshpërblim për vjetërsi në punë. – 12 paga
mujore sipas vendimit nr.106, datë 01.02.2012. – 12 paga mujore si asistencë sociale”.
8.1. Në ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit, pasi
“...çel pjesërisht shqyrtimin gjyqësor dhe të kërkojë nga pala e paditur të depozitojnë provat
shkresore që vërtetojnë transferimin e shoqërisë Albpetrol në Transoil dhe të drejtat dhe
detyrimet që ka marrë përsipër, si dhe aktet të cilat vërtetojnë nëse shoqëria Transoil është
një shoqëri e regjistruar dhe aktive”[1], parashtron: - (i) “...nga përmbajtja e akt-
marrëveshjes “Për zhvillimin dhe prodhimin e hidrokarbureve në vendburimin Visokë” të
lidhur ndërmjet Albpetrol sh.a. Patos dhe IEC Visoka Inc. datë 13.12.2008 të administruar
në gjykim, në nenin 10.4.2. të saj, është përcaktuar shprehimisht se “Albpetroli’ bie dakort se
do të përdorë të gjithë fondin e pagesave për kompensim mujor për pagesën e punonjësve të
1
[] Proces verbali i seancës gjyqësëore datë 12.06.2013 i gjykimit në Gjykatën e Apelit Vlorë.
47
pushuar. Gjithashtu Albpetroli bie dakord se përveç pagesës së fondit të pagesave për
kompensim mujor, Kontraktori nuk do të ketë çfarëdoqoftë përgjegjësie me punonjësit e
pushuar ose me Albpetrolin si pasojë e këtyre pushimeve nga Albpetroli ose Kontraktori dhe
Albpetroli bie dakort të sigurojë dhe mbajë kontraktorin të padëmtuar nga ndonjë pretendim
nga punonjësit e pushuar...”; - “Në referim të përmbajtjes së kësaj dispozite, del e qartë se
shpërblimi për vjetërsi pune i takon transferuesit të të drejtave i cili në këtë rast është
“Albpetrol” sh.a të cilat jepen në përfundim të afatit të përcaktuar në kontratën e punës atë
6-mujor. Në këtë rast kontrata individuale e lidhur midis “Transoil Group” sh.a. dhe
paditëses ishte për një afat 6-mujor sipas marrëveshjes së hidrokarbureve të lidhur me
“Albpetrol” sh.a dhe shoqërisë “Transoil Group” sh.a dhe është detyrimi i palës së paditur
Albpetrol sh.a për t’iu përgjigjur detyrimit të shpërblimit të vjetërsisë në punë, pasi pala e
paditur me vullnet të lirë në marrëveshjen e sipërcituar, ka marrë përsipër të gjitha
përgjegjësitë në lidhje me punonjësit e pushuar si pasojë e këtyre pushimeve nga Albpetroli
ose Kontraktori. Përgjegjësia financiare e palës së paditur rezulton e qartë edhe nga
Vendimi nr.88 datë 14.06.2013 të Këshillit Mbikqyrës të Albpetrol sh.a. Patos, me të cilin
është vendosur miratimi i një shtese prej 57 punonjësish në Qendrat e Prodhimit të Naftës,
duke u risistemuar në punë punonjësit e larguar nga Transoil Group sh.a.”; - “Sa më sipër,
Gjykata e Apelit e gjen të drejtë pretendimin së paditëses se kjo e fundit ka vërtetuar në
gjykim se ka 16 vite të plota pune dhe sipas nenit 145/2 të Kodit të Punës, V.K.M. nr.261,
datë 27.02.2008 “Për trajtimin e punonjësve që dalin të papunë nga procesi i ristrukturimit
të “Armo” sh.a Tiranë dhe “Albpetrol” sh.a Patos”, si dhe Udhëzimit nr.250 datë
08.04.2008 “Për zbatimin e VKM nr.261 datë 27.02.2008 “Për Trajtimin e punonjësve që
dalin të papunë nga procesi i ristrukturimit të Armo sh.a Tirane dhe Albpetrol sh.a Patos”,
ajo ka të drejtën të kërkojë nga pala e paditur, si ish-punëdhënësi i saj, shpërblimin për
vjetërsi në masën e 16 rrogave 15-ditëshe”; - (ii) lidhur me kërkimin për “...shpërblimin prej
dymbëdhjetë pagash mujore sipas Vendimit të Këshillit të Ministrave nr.106 datë 01.02.2012,
[1] në pikën 1 e këtij vendimi shprehet: “Punonjësit e shoqërisë “Albpetrol” sh.a. Patos, që
dalin të papunë si pasojë e ristrukturimit, gjatë periudhës nga data e hyrjes në fuqi të këtij
vendimi deri në çastin e privatizimit të shoqërisë, përveç trajtimeve që parashikohen nga
Kodi i Punës, përfitojnë për një periudhë një vjeçare pagesë sipas pagës bruto të vitit të
fundit të punës”; - “...mbështetur në Urdhrin nr.14 datë 13.07.2011 “Për trajtimin e
punonjësve që dalin të tepërt si pasojë e humbjes së vendit të punës në qendrat e Albpetrol
sh.a” rezulton se paditësja Shqiponja Kina është në listën e këtyre punonjësve pasi i është
mbyllur vendi i punës dhe trajtuar si punonjës në gadishmëri. V.K.M. nr.106 datë
01.02.2012, ka hyrë në fuqi më datë 01.02.2012 ndërsa Urdhri nr.14 mban datën 13.07.2011,
kontrata e punës individuale ka përfunduar 03.08.2012 ndërsa procesi i privatizimit të
Albpetrol sh.a nuk ka përfunduar, për këtë arsye duke qenë paditësja punonjëse e Albpetrol
sh.a dhe ka dalë si pasojë e ristrukturimit ku vendi i saj i punës është suprimuar përfiton të
drejtën që të trajtohet sipas V.K.M nr.106 datë 01.02.2012”; - (iii) “I drejtë gjendet kërkimi i
padisë edhe për shpërblimin e asistencës së papaguar për periudhën një vjeçare. Në gjykim
është provuar se paditëses i janë ndërprerë marrëdhëniet e punës që prej datës 09.06.2008
dhe në bazë të V.K.M. nr.261, datë 27.02.2008 “Për trajtimin e punonjësve që dalin të
papunë nga procesi i ristrukturimit të “Armo” sh.a Tiranë dhe “Albpetrol” sh.a Patos”, si
dhe Udhëzimit nr.250 datë 08.04.2008 “Për zbatimin e VKM nr.261 datë 27.02.2008 “Për
Trajtimin e punonjësve që dalin të papunë nga procesi i ristrukturimit të Armo sh.a Tiranë
dhe Albpetrol sh.a Patos”, ajo duhet të përfitonte 12 muaj asistencë, për të cilën nuk është
paguar, duke i lindur e drejta për përfitimin e kësaj pagese deri në plotësimin e afatit një
vjeçar”.
1
[] Miratuar me Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.90, datë 27.01.2009.
48
9. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs, pala e paditur, shoqëria
“Albpetrol” SHA, Patos, me të cilin kërkon, prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën
hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
10. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit të Punës në të cilat është
parashikuar:
propozojnë palët.
çështjes”.
10.3. Neni 145 i K.Punës: “1) Punëmarrësi përfiton shpërblim për vjetërsi, kur
kontrata është zgjidhur nga punëdhënësi dhe marrëdhëniet e punës kanë
zgjatur jo më pak se tre vjet. Punëmarrësi e humb të drejtën e shpërblimit për
vjetërsi, nëse është pushuar me efekt të menjëhershëm, për shkaqe të
arsyeshme. 2) Shpërblimi për vjetërsi është të paktën sa paga e një 15 ditëshi,
mbi çdo vit pune të plotë, që llogaritet në bazë të pagës që ekziston në
përfundim të marrëdhënieve të punës. Kur paga është e ndryshueshme,
shpërblimi llogaritet mbi mesataren e pagës të vitit paraardhës dhe
indeksohet. 3) Shpërblimit për vjetërsi i shtohet shpërblimi që jepet në rastin e
zgjidhjes së kontratës pa shkaqe të arsyeshme ose të zgjidhjes me efekt të
menjëhershëm pa shkaqe të arsyeshme”.
11. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur, shoqëria“Albpetrol” SHA, Patos për aq
sa pretendon për zbatim të gabuar të ligjit lidhur me pagesën prej “12 paga mujore si
asistencë sociale”, përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të
Procedurës Civile, që motivojnë cenimin e vendimit nr.594 (60-2013-914), datë 03.10.2013
të Gjykatës së Apelit Vlorë.
11.1. Ndërsa, për pjesën tjetër që gjykata e apelit ka ndryshuar vendimin e gjykatës së
shkallës së parë dhe ka pranuar kërkimet e paditëses, duke detyruar palën e paditur “...t’i
paguajë paditëses...: 8 muaj pagë, si dëmshpërblim për vjetërsi në punës. 12 paga mujore
sipas Vendimit nr.106 datë 01.02.2012”, vendimi i kësaj gjykate është marrë në respektim të
ligjit dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi për këtë pjesë.
12. Në këtë përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin pas shqyrtimit të akteve
që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e
prapësimeve të palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit, në raport me
dispozitat e Kodit të Punës të zbatueshme për rastin konkret dhe dispozitave ligjore e
nënligjore dalë në kuadrin e ristrukturimit të shoqërisë “Albpetrol” SHA.
49
14. Evidentohet se me padinë në gjykim paditësja ka kërkuar: “1. Shpërblim vjetërsie
në punë me 8 paga; 2. 12 paga mujore sipas vendimit nr.106, datë 01.02.2012; 3. 12 paga
asistencë sociale nga Albpetroli”.
15. Gjykata e shkallës së parë, ka rrëzuar padinë, me arsyetimin se për rastin konkret:
(i) rezulton që kontrata e punës “...është zgjidhur nga punëdhënësi dhe marrëdhëniet e punës
kanë zgjatur gjashtëmbëdhjetë vjet por ky punëdhënës është Transoil Group sh.a., dhe jo i
padituri Albpetrol sh.a., Patos, mbështetur kjo në kontratën e punës së lidhur më datë
07.02.2012...Pra, palës së paditur i mungon legjitimiteti pasiv për tu përgjigjur ndaj këtij
kërkimi...”; - (ii) referuar “...Vendimit të Këshillit të Ministrave nr.106, datë
01.02.2012”,...pikës 1 të këtij vendimi dhe urdhërit nr.14, datë 13.07.2011 të Drejtorit të
Përgjithshëm të “Albpetrol” SHA rezulton se “...paditësja nuk ka dalë e papunë si pasojë e
procesit të privatizimit (nga hyrja në fuqi e vendimit deri në çastin e privatizimit) por i janë
ndërprerë marrëdhëniet e punës nga punëdhënësi i ri..., gjashtë muaj nga përfundimi i
procesit të privatizimit”; - (iii) përsa i përket kërkimit për përfitimin e 12 pagave asistencë
“Edhe ky kërkim...është i pabazuar në ligj...Paditësja,..., nuk përfiton nga trajtimi financiar
prej një viti nga ana e Albpetrol sh,.a., Patos dhe rrjedhimisht nuk mund t’i kundrejtojë të
paditurit edhe përfitimet që janë pasojë e të parit. Gjithashtu...e ardhura nga papunësia
është një përfitim për të cilin aplikohet dhe përfitohet tek shërbimi i ndihmës sociale, i cili
është një strukturë në varësi...” të një Ministrie tjetër “...dhe tek punëdhënësi”.
16. Arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e shkallës së parë, është rrjedhojë e
interpretimit jo të drejtë të dispozitave të Kodit të Punës dhe legjislacionit të dalë në kuadrin e
ristrukturimit dhe privatizimit të shoqërisë “Albpetrol” SHA.
16.1. Në këtë drejtim, gjykata gabon kur arsyeton se, meqenëse kontrata e punës së
paditëses ka qenë e lidhur jo me palën që ka thirrur të paditur, me shoqërinë “Albpetrol”
SHA, por me shoqërinë “Transoil Group” SHA dhe për këtë arsye shoqëria “Albpetrol” SHA
nuk ka legjitimitet pasiv në këtë gjykim.
16.2. Ky qëndrim është rrjedhojë e keqinterpretimit të akteve ligjore të realizimit të
transferimit të ndërmarrjes, përfshirë dhe punonjësit nga shoqëria “Albpetrol “SHA tek
shoqëria “Transoil Group” SHA, veçanërisht të të drejtave dhe detyrimeve që këto palë kanë
marrë përsipër lidhur me punonjësit që janë transferuar tek shoqëria e dytë.
17. Mbi ankimin e paditëses, çështja është marrë në shqyrtim nga gjykata e apelit, e
cila, pasi ka përsëritur pjesërisht hetimin gjyqësor dhe ka marrë dhe prova të reja shkresore,
në interpretim të drejtë të dispozitave të Kodit të Punës (neneve 145, 148) dhe të legjislacionit
të dalë në kuadrin e ristrukturimit dhe privatizimit të shoqërisë “Albpetrol” SHA, ka
ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë, duke disponuar sikurse pasqyrohet në
dispozitivin e vendimit të kësaj gjykate.
të drejtë interpretimin e neneve 145 dhe 148 të Kodit të Punës, të Vendimit të Këshillit të
Ministrave nr.261, datë 27.02.2008 dhe Udhëzimit nr.250 datë 08.04.2008 dalë për zbatimin
e këtij vendimi, të Vendimit të Këshillit të Ministrave nr.106, datë 01.02.2012, të
marrëveshjes datë 13.12.2008 lidhur midis shoqërive “Albpetrol” SHA dhe “Transoil Group”
SHA dhe konkluzionet e arritura prej kësaj gjykate, lidhur me: (i) shpërblimin për vjetërsi
pune të paditëses që “...i takon transferuesit të të drejtave i cili në këtë rast është “Albpetrol”
sh.a të cilat jepen në përfundim të afatit të përcaktuar në kontratën e punës atë 6-mujor” dhe
50
(ii) 12 paga mujore që i takojnë paditëses “...sipas vendimit nr.106 datë 01.02.2012”, të cilat
gjejnë mbështetje në dispozitat e sipërpërmendura.
18.1. Gjithashtu, ky kolegj vlerëson se gjen mbështetje në ligj dhe në argumente edhe
arsyetimi i gjykatës së apelit “se paditësja Shqiponja Kina është në listën e këtyre punonjësve
pasi i është mbyllur vendi i punës dhe trajtuar si punonjës në gadishmëri. V.K.M. nr.106,
datë 01.02.2012, ka hyrë në fuqi më datë 01.02.2012 ndërsa Urdhri nr.14 mban datën
13.07.2011, kontrata e punës individuale ka përfunduar 03.08.2012 ndërsa procesi i
privatizimit të Albpetrol sh.a nuk ka përfunduar, për këtë arsye duke qenë paditësja
punonjëse e Albpetrol sh.a dhe ka dalë si pasojë e ristrukturimit ku vendi i saj i punës është
suprimuar përfiton të drejtën që të trajtohet sipas V.K.M nr.106, datë 01.02.2012”.
19. Ndërsa arsyetimin dhe konkluzionin e gjykatës së apelit përsa i përket disponimit
të saj që pala e paditur duhet të paguajë “12 paga mujore si asistencë sociale”, ky kolegj e
gjen të pambështetur në dispozitat ligjore të sipërcituara dhe për këtë shkak ky vendim për
këtë pjesë duhet ndryshuar dhe rrëzuar padia.
19.1. Gjykata e apelit gabon kur arsyeton “...se paditëses i janë ndërprerë
marrëdhëniet e punës që prej datës 09.06.2008 dhe në bazë të V.K.M. nr.261, datë
27.02.2008 “Për trajtimin e punonjësve që dalin të papunë nga procesi i ristrukturimit të
“Armo” sh.a Tiranë dhe “Albpetrol” sh.a Patos”, si dhe Udhëzimit nr.250 datë 08.04.2008
“Për zbatimin e VKM nr.261 datë 27.02.2008 “Për Trajtimin e punonjësve që dalin të
papunë nga procesi i ristrukturimit të Armo sh.a Tiranë dhe Albpetrol sh.a Patos”, ajo duhet
të përfitonte 12 muaj asistencë, për të cilën nuk është paguar, duke i lindur e drejta për
përfitimin e kësaj pagese deri në plotësimin e afatit një vjeçar”.[1]
19.2. Ky arsyetim, së pari, nuk gjen mbështetje në aktet shkresore të administruara me
cilësinë e provave në këtë gjykim dhe as në faktet e pranuara si nga gjykata e apelit, që
parashtron “...se paditësja Shqiponja Kina është në listën e këtyre punonjësve pasi i është
mbyllur vendi i punës dhe trajtuar si punonjëse në gadishmëri..., kontrata e punës
individuale ka përfunduar 03.08.2012...”,[2] ashtu dhe nga gjykata e shkallës së parë e cila ka
pranuar të vërtetuar se transferimi i ndërmarrjes është bërë më datë 06.02.2012, lidhja e
kontratës së punës me shoqërinë “Transoil Group” SHA është bërë më datën 07.02.2012 dhe
zgjidhja e kontratës së punës nga kjo e fundit është bërë më datë 03.08.2012.[3]
19.3. Së dyti, ky arsyetim nuk gjen mbështetje në Vendimin e Këshillit të Ministrave
nr.261, datë 27.02.2008, në të cilin shprehimisht parashikohet: “1. Punonjësit e "Armo" sh.a.
Tiranë dhe "Albpetrol" sh.a. Patos, që dalin të papunë, si pasojë e ristrukturimit, përveç
trajtimeve, që parashikohen nga Kodi i Punës, përfitojnë, për një periudhë njëvjeçare,
pagesë sipas pagës bruto mesatare mujore individuale (pagë bazë+vjetërsi), të vitit të fundit
të punës. Në përfundim të kësaj periudhe, punonjësit kanë të drejtë të aplikojnë për të
ardhurën nga papunësia”. Gjithashtu, ky arsyetim nuk gjen mbështetje as në Udhëzimin e
Ministrit të Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjitikës nr.250, datë 08.04.2008 ku shprehimisht
parashikohet: “2. Punonjësit e shoqërive "Armo" sh.a. Tiranë dhe "Albpetrol" sh.a. Patos, që
dalin të papunë si pasojë e ristrukturimit të këtyre shoqërive, në zbatim të vendimit të
Këshillit të Ministrave nr.261, datë 27.2.2008, në zbatim të ligjit nr.7961, datë 12.7.1995
"Kodi i Punës i Republikës së Shqipërisë", të ndryshuar, përfitojnë trajtim si më poshtë: -
Shpërblim deri në një vit pagë, për ndërprerje të marrëdhënieve të punës. - Shpërblimi për
vjetërsi është të paktën sa paga e një 15-ditëshi, mbi çdo vit pune të plotë, që llogaritet në
bazë të pagës që ekziston në përfundim të marrëdhënieve të punës. Kur paga është e
ndryshueshme, shpërblimi llogaritet mbi mesataren e pagës së vitit paraardhës dhe
1
[] Vendimi nr.594 (60-2013-914), datë 03.10.2013 i Gjykatës së Apelit Vlorë, faqe 8-9.
2
[] Vendimi nr.594 (60-2013-914), datë 03.10.2013 i Gjykatës së Apelit Vlorë, faqe 8, paragrafi i 4.
3
[] Vendimi nr.130 (62-2013-303, datë 24.01.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, faqe 2-3.
51
indeksohet. Shpërblimin për vjetërsi e përfitojnë punonjësit që janë në marrëdhënie pune me
këto shoqëri jo më pak se tre vjet pa ndërprerje”.
19.4. Referuar përmbajtjes së këtyre akteve normative del se punonjësit që dalin të
papunë si pasojë e ristrukturimit të palës së paditur përfitojnë pagesën “për një periudhë
njëvjeçare” dhe për “vjetërsinë në punë”, ndërsa për pagesën për “asistencë sociale” është
parashikuar e drejta që kanë këta punonjës “të aplikojnë për të ardhurën nga papunësia”.
19.5. E drejta për “të ardhurën nga papunësia” apo për “asistencën sociale”,
përderisa nuk është parashikuar në legjislacionin e sipërcituar që ka të bëjë me strukturimin
dhe privatizimin e palës së paditur, nuk përbën detyrim për palën e paditur të këtij gjykimi.
Aplikimi dhe përfitimi i kësaj të ardhure realizohet sipas legjislacionit [ 1] ku shprehimisht
parashikohet një e ardhur e tillë për shkak papunësie, gjithnjë nëse subjekti aplikues i
plotëson kriteret ligjore për të qenë përfitues i të ardhurave nga papunësia.
20. Për arsyet e mësipërme dhe në rrethanat kur vendimi i gjykatës së apelit lidhur me
pranimin e kërkimit për shpërblimin për vjetërsinë në punë të paditëses dhe shpërblimin me
një vit pagë për ndërprerje të marrëdhënieve të punës është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të
ligjit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se: (i) vendimi nr.594 (60-2013-914), datë
03.10.2013 i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet lënë në fuqi për këtë pjesë, ndërsa (ii) për pjesën
që detyron palën e paditur t’i paguajë paditëses “12 paga mujore si asistencë sociale”, për
shkak se nuk gjen mbështetje në ligj dhe në gjendjen e fakteve të pranuara të vërtetuara nga
gjykata e apelit, duhet ndryshuar duke u rrëzuar padia për këtë pjesë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/a,d të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.594 (60-2013-914), datë 03.10.2013 të Gjykatës së
Apelit Vlorë lidhur me detyrimin e palës së paditur, shoqërisë “Albpetrol” SHA, Patos t’i
paguajë paditëses Shqiponja Kina 8 (tetë) muaj pagë si shpërblim për vjetërsinë në punë dhe
12 (dymbëdhjetë) paga mujore sipas Vendimit të Këshillit të Ministrave nr.106, datë
01.02.2012.
Ndryshimin e vendimit nr.594 (60-2013-914), datë 03.10.2013 të Gjykatës së Apelit
Vlorë për pjesën tjetër dhe rrëzimin e padisë.
Tiranë, më 04.02.2016
1
[] Neni 55 i ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Repubklikën e Shqipërisë”, i ndryshuar; Vendimi
nr.223, datë 19.04.2006 “Për pagesën e të ardhurës nga papunësia”
52
Nr.11241-01895-00-2013 Rregj. Themeltar
Nr.00-2016- 310 i Vendimit (37)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në datën 04.02.2016, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11241-01895-

00-2013 Regj. Themeltar, që i përket palëve:
PADITËS: FATOS MULLARAJ, (në mungesë).

I PADITUR: BANKA E TIRANËS SH.A., përfaqësuar në
gjykim nga av. A Roshi dhe juristi
V.Mile,
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të paguajë shpërblim
për zgjidhje të kontratës së punës
në mënyrë të menjëhershme të pajustifikuar, si më poshtë:
Detyrim për pagesë të afatit të njoftimit të zgjidhjes së kontratës
në masën e 2 muajve pagë.
Detyrimin për pagesë të shpërblimit për vjetërsi në punë,
në masën e 5 pagave 15 ditore (2 paga e gjysëm paga mujore).
Detyrimin për pagesë dëmshpërblimi për mosrespektim të procedurës
së zgjidhjes së kontratës së punës në masën e 3 pagave mujore.
Detyrimin për pagesë dëmshpërblimi për zgjidhje të kontratës së punës
në mënyrë të menjëhershme të pajustifikuar në masën e 12 pagave mujore.
Baza Ligjore: Nenet 155 pika 3; neni 155 pika 1; neni 143 pika 1;
neni 144 pika 1, 2, 3, 4, 5; neni 145 pika 1, 2, 3 i K.Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.5923 datë 08.06.2012 ka

vendosur:
“Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë.
- Detyrimin e të paditurit Banka e Tiranës sh.a. të dëmshpërblejë paditësin
Fatos Mullaraj me pagën e 10 (dhjetë) muajve punë (pagën mujore bruto 64
700 lekë) si pasojë e zgjidhjes së marrëdhënies së punës pa shkaqe të
arsyeshme.
Fatos Mullaraj me pagën e 3 muajve punë si pasojë e mosrespektimit të afatit
të njoftimit.
- Detyrimin e të paditurit Banka e Tiranës sh.a të dëmshpërblejë paditësin
Fatos Mullaraj me pagën e 2 muajve si pasojë e mosrespektimit të procedurave
të zgjidhjes së marrëdhënies të punës.
53
Fatos Mullaraj me pagën e 2 muajve e 15 ditë për vjetërsi në punë.
- Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.
- Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurit…”
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.903 datë 17.04.2013 ka vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.5923, datë 08.06.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.”
Kundër vendimit nr.903, datë 17.04.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë ka

paraqitur rekurs pala e paditur Banka e Tiranës sh.a., nëpërmjet të cilit kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.5923, datë 08.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, lënë
në fuqi me vendimin nr.903 datë 17.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë, për këto shkaqe:
- Gjykatat kanë zbatuar gabim ligjin kur kanë konsideruar marrëdhënien ndërmjet
palëve si marrëdhënie punësimi, në një kohë që ajo ka qenë një marrëdhënie e thjeshtë
shërbimi. Vërtetimi i lëshuar prej nesh mund të jetë kryer në një moment mirëbesimi
për të ndihmuar paditësin, por marrëdhënia asnjëherë nuk ka qenë marrëdhënie pune.
Ne kemi respektuar afatin 5 ditor të zgjidhjes së marrëdhënies së shërbimit, sipas
nenit 12 të Kontratës së Shërbimit. Paditësit nuk i janë paguar sigurime shoqërore e
shëndetësore, por thjesht 10% në formën e tatimit në burim. Në kohën e shërbimit të
tij pranë palës së paditur paditësi ka qenë pensionist.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor dhe ajo e Apelit kanë vendosur tej objektit të kërkimit të
paditësit, pasi ky i fundit asnjëherë nuk ka kërkuar njohjen e marrëdhënies së tij me
Bankën si një marrëdhënie punësimi. Po ashtu gjykatat në shkelje të neneve 6, 28 të
K.Pr.Civile si dhe në shkelje të vullnetit kontraktor të vetë palëve, kanë vendosur
akordimin e dëmshpërblimeve për zgjidhje të marrëdhënies së punës pa shkaqe të
arsyeshme.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana, si dëgjoi përfaqësuesit e palës së
paditur, juristin V. Mile dhe av. A Roshi, të cilët kërkuan ndryshimin e vendimeve të
gjykatave të faktit dhe rrëzimin e padisë, në mungesë të palës paditëse, si diskutoi e analizoi
çështjen në tërësi
VËREN
Rrethanat e Faktit
1. Paditësi Fatos Mullaraj me cilësinë e punëmarrësit në janar të vitit 2006 ka lidhur
marrëdhënien e punës me palën e paditur Banka e Tiranës sh.a, me cilësinë e
punëdhënësit, për kryerjen e detyrës së specialist-elektriçistit.
2. Kjo marrëdhënie ka vazhduar deri në datën 4 Nëntor 2011. Gjatë kësaj periudhe
paditësi ka kryer edhe detyra të tjera si p.sh. shef sigurie, specialist i mirëmbajtjes së
sistemeve të sigurisë, sistemit elektronik dhe informatik, si dhe specialist për
rikonstruksion filialesh.
3. Ka rezultuar e provuar se gjatë periudhës së punësimit, paga fikse mujore e paditësit
ka variuar duke filluar me 35.000 lekë dhe duke përfunduar me 58.000 lekë neto
(67.400 lekë pagë mujore bruto).
4. Ndërmjet palëve në gjykim është lidhur gjithashtu edhe një kontratë e datës
15.08.2005, e cila është titulluar si kontratë shërbimi, por ndërkohë në përmbajtje të
saj specifikon se koha e punës e paditësit është një kohë fikse, nga ora 8:00 deri në
54
16-00 të çdo dite, detyra e paditësit është cilësuar në përmbajtje të kontratës si
elektriçist, është specifikuar paga e punës, si dhe fakti që mbi këtë pagë do të
ushtrohen detyrimet ligjore si taksa, tatime etj.
5. Për të vërtetuar ekzistencën e kësaj marrëdhënieje pune ndërmjet palëve ndërgjyqëse,
paditësi ka paraqitur në gjykimet e faktit një sërë dokumentash të tjerë shkresorë,
sikundër janë listëpagesat personale, shtesat mbi pagën për punë të mirë, vërtetimin
datë 11.09.2006 në të cilin thuhet shprehimisht se: "Vërtetojmë se z.Fatos Mullaraj
është punonjës pranë Tirana Bank, Drejtoria e Përgjithshme, me detyrën specialist
për makinat e kontrollit të lekëve dhe valutës...", dokumentacion për diagnostikimin
dhe kurimin e tij pranë një klinike private bazuar në marrëveshjen e palës së paditur
me institucionin shëndetësor për kurimin e punëmarrësve të saj, etj.
6. Në datën 12.10.2011, pala e paditur, me shkresën nr.20479 prot., të së njëjtës datë ka
njoftuar paditësin për ndërprerjen e marrëdhënies kontraktore ndërmjet tyre, e cila do
të bëhej efektive në datën 20.10.2011, pa pasqyruar asnjë shkak apo motivacion për
zgjidhjen e kontratës.
7. Paditësi Fatos Mullaraj, duke e konsideruar ndërprerjen e kontratës si më sipër, si
zgjidhje të marrëdhënieve të punës në mënyrë të menjëhershme, të njëanshme dhe të
pajustifikuar, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadinë
objekt gjykimi.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.5923 datë 08.06.2012 ka vendosur
pranimin pjesërisht të kërkesë padisë, detyrimin e të paditurit Banka e Tiranës sh.a. të
dëmshpërblejë paditësin Fatos Mullaraj me pagën e 10 (dhjetë) muajve punë (pagën
mujore bruto 64 700 lekë) si pasojë e zgjidhjes së marrëdhënies së punës pa shkaqe të
arsyeshme, detyrimin e të paditurit Banka e Tiranës sh.a. të dëmshpërblejë paditësin
Fatos Mullaraj me pagën e 3 muajve punë si pasojë e mosrespektimit të afatit të
njoftimit, detyrimin e të paditurit Banka e Tiranës sh.a të dëmshpërblejë paditësin
Fatos Mullaraj me pagën e 2 muajve si pasojë e mosrespektimit të procedurave të
zgjidhjes së marrëdhënies të punës, detyrimin e të paditurit Banka e Tiranës sh.a. të
dëmshpërblejë paditësin Fatos Mullaraj me pagën e 2 muajve e 15 ditë për vjetërsi në
punë, rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.
9. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata ka arsyetuar se: “…Duke analizuar tërësinë e
provave të paraqitura nga palët, gjykata çmon se në rastin konkret jemi para
marrëdhënieve të punës që rregullohen nëpërmjet dispozitave të Kodit të Punës edhe
pse kontrata midis tyre titullohet „kontratë shërbimi“. Përmbajtja e saj është një
kontratë tipike pune dhe jo kontratë shërbimi edhe pse në mbyllje të saj thuhet se
mbështetet në Dispozitat e Kodit Civil (pa përmendur asnjë prej këtyre dispozitave).
Në kontratë përcaktohet koha e punës (nga 8-00 deri në 16-00 të çdo ditë), detyra
(elektriçist), paga e punës (filluar me 35.000 lekë dhe përfunduar me 58.000 lekë
neto) se mbi pagën do të ushtrohen detyrimet ligjore si taksa, tatime etj. Paditësi,
paraqiti një tërësi provash shkresore që vërtetojnë në mënyrë bindëse se ai ka qenë
në marrëdhënie punësimi, sikundër janë listë pagesat personale, shtesat mbi pagën
për punë të mirë, vërtetimi datë 11.09.2006 në të cilin thuhet shprehimisht se:
"Vërtetojmë se z.Fatos Mullaraj është punonjës pranë Tirana Bank, Drejtoria e
Përgjithshme, me detyrën specialist për makinat e kontrollit të lekëve dhe
valutës”...diagnostikimi dhe kurimi si punonjës i Bankës (vërtetimet dhe raportet e
paraqitura si prova shkresore). Në rrethanat e mësipërme gjykata çmon se ndërprerja
e marrëdhënieve të punës është bërë në kundërshtim me kërkesat e dispozitave të
Kodit të Punës, nenet 143, 144, 145, 153, 155 etj…”.
55
10. Mbi ankim të palës së paditur, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.903 datë
17.04.2013 ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.5923, datë 08.06.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
11. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Apelit ka arsyetuar se: “...Gjykata e Apelit mbi
bazën e provave të administruara dhe analizës së kontratës çmon të drejtë
konkluzionin e Gjykatës së Tiranës së në rastin konkret jemi para marrëdhënieve të
punës që rregullohen nëpërmjet dispozitave të Kodit të Punës edhe pse kontrata midis
tyre titullohet „kontratë shërbimi“. Gjykata e Apelit çmon se sipas përmbajtjes së
kësaj kontrate është një kontratë tipike pune dhe jo kontratë shërbimi edhe pse në
mbyllje të saj thuhet se mbështetet në dispozitat e Kodit Civil pa përmendur asnjë prej
këtyre dispozitave të këtij kodi. Po ti referohemi kontratës rezulton se përcaktohet
koha e punës nga 8 deri në 16 të çdo dite, me detyrën elektriçist dhe me pagë mujore
të punës duke filluar me 35.000 lekë dhe përfunduar me 58.000 lekë neto se mbi
pagën do të ushtrohen detyrimet ligjore si taksa, tatime etj. Rezulton se në gjykimin
në shkallë të parë dhe verifikimi i dokumentacioneve të dosjes nga ana e palës
paditëse janë paraqitur një sërë provash shkresore që vërtetojnë në mënyrë bindëse
se pala paditëse ka qenë në marrëdhënie pune dhe jo sipas një kontrate shërbimi siç
pretendon pala paditëse përpara Gjykatës së Apelit në ankimin e paraqitur, sikundër
janë listë pagesat personale, shtesat mbi pagën për punë të mirë, si dhe vërtetimi datë
11.09.2006 në të cilin thuhet shprehimisht se: "Vërtetojmë se z.Fatos Mullaraj është
punonjës pranë Tirana Bank, Drejtoria e Përgjithshme, me detyrën specialist për
makinat e kontrollit të lekëve dhe valutës...", diagnostikimi dhe kurimi si punonjës i
Bankës. Gjykata e Apelit nisur nga rrethanat e mësipërme të çështjes çmon se
ndërprerja e marrëdhënieve të punës është bërë në kundërshtim me kërkesat e
dispozitave të Kodit të Punës, nenet 143, 144, 145, 153, 155 etj. Gjykata çmon se
largimi nga puna i paditësit është i njëanshëm, i menjëhershëm dhe pa shkaqe të
justifikuara sipas kërkesave të nenit 155 të K.Punës...”
12. Kundër vendimit nr.903 datë 17.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur
rekurs pala e paditur Banka e Tiranës sh.a., nëpërmjet të cilit kërkon ndryshimin e
vendimit nr.5923, datë 08.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, lënë në
fuqi me vendimin nr.903, datë 17.04.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë, për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
13. Dispozitat e K. Punës në të cilat është parashikuar:

13.1 Neni 12 “Kontrata e punës është një marrëveshje ndërmjet punëmarrësit dhe
punëdhënësit, që rregullon marrëdhëniet e punës dhe përmban të drejtat dhe
detyrimet e palëve. Në kontratën e punës punëmarrësi merr përsipër të ofrojë punën
ose shërbimin e vet për një periudhë të caktuar ose të pacaktuar kohe, në kuadër të
organizimit dhe të urdhrave të një personi tjetër, të quajtur punëdhënës, i cili merr
përsipër të paguajë një shpërblim.”
13.1 Neni 143/1) “(1) Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur kontratën me
periudhë të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat njoftimi prej një muaji,
gjatë vitit të parë të punës, prej dy muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej tre
muajsh për më shumë se pesë vjet pune...”
13.2 Neni 144 “(1) Pas kohës së marrjes në provë, kur punëdhënësi mendon të zgjidhë
kontratën e punës, ai duhet të njoftojë me shkrim punëmarrësin të paktën 72 orë
para takimit dhe të bisedoj me të. (2) Punëdhënësi, gjatë kësaj bisede, i parashtron
punëmarrësit arsyet e vendimit të parashikuar për t’u marrë dhe i jep atij mundësi
56
për t’u shprehur. (3) Zgjidhja njoftohet me shkrim, brenda një afati nga 48 orë deri
në një javë pas takimit. (4) Kjo procedurë zbatohet edhe në rastet e zgjidhjes së
menjëhershme të kontratës. (5) Punëdhënësi, që nuk respekton procedurën e
përcaktuar në këtë nen, detyrohet t’i japë punëmarrësit një dëmshpërblim prej dy
muajsh pagë, që i shtohet dëmshpërblimeve të tjera të mundshme. Zgjidhja e
kontratës në kundërshtim me këtë dispozitë mbetet e vlefshme. (5/1) I takon
punëdhënësit të vërtetojë që procedura e përcaktuar nga ky nen është respektuar. (6)
Kjo dispozitë nuk zbatohet në rastet e pushimeve kolektive nga puna.”
13.3 Neni 145: “(1) Punëmarrësi përfiton shpërblim për vjetërsi, kur kontrata është
zgjidhur nga punëdhënësi dhe marrëdhëniet e punës kanë zgjatur jo më pak se tre
vjet. Punëmarrësi e humb të drejtën e shpërblimit për vjetërsi, nëse është pushuar
me efekt të menjëhershëm, për shkaqe të arsyeshme…”
13.4 Neni 153 “(1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të zgjidhin menjëherë
kontratën për shkaqe të justifikuara. (2) Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të
gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet atij
që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës. (3) Gjykata vendos
nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës.
Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me
shkrim të punëdhënësit.”
13.5 Neni 155 “(1) Punëmarrësi ka të drejtën e pagës që do të kish fituar, nëse
marrëdhëniet e punës do të kishin përfunduar në fund të afatit të njoftimit të
parashikuar në ligj ose me kontratë ose në përfundim të kontratës me afat të
caktuar. (2) Punëdhënësi mund të zbresë nga paga të ardhurat që punëmarrësi ka
kursyer si rezultat i ndërprerjes së punës, të ardhurat nga një punë tjetër ose të
ardhurat prej të cilave ai ka hequr dorë qëllimisht. (3) Në rastet e zgjidhjes së
menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi, gjykata, duke
vlerësuar të gjitha rrethanat, vendos detyrimin e punëdhënësit ndaj punëmarrësit me
një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një viti pune. Për punëmarrësit në
administratën publike, kur ka një vendim të formës së prerë për kthimin në vendin e
mëparshëm të punës, punëdhënësi është i detyruar të zbatojë këtë vendim.”
14. Se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Banka e Tiranës sh.a. nuk përmban shkaqe
nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që motivojnë
cenimin e vendimit nr.903 datë 17.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka
vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.5923, datë 08.06.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, mbi pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Fatos Mullaraj.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.903 datë 17.04.2013 i Gjykatës
së Apelit Tiranë, është rrjedhojë e kryerjes së një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm
dhe e respektimit të ligjit procedural dhe material, ndaj për këtë shkak ai duhet të lihet
në fuqi.
16. Ky Kolegj vlerëson të theksojë fillimisht se, pretendimet e ngritura në rekurs nga ana
e palës së paditur, i referohen një vlerësimi të provave në të kundërtën me ç`kanë
konstatuar dy gjykatat e faktit pas kryerjes së një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm,
në lidhje me identifikimin e natyrës së marrëdhënies juridike të krijuar ndërmjet
palëve ndërgjyqëse. Në interpretim të nenit 472 të K.Pr.Civile, si dhe në referim të
jurisprudencës së konsoliduar të Gjykatës Kushtetuese, ky Kolegj thekson se në
57
juridiksionin rishikues të Gjykatës së Lartë përfshihen rastet e përcaktuara rigorozisht
në nenin e sipërcituar, që lidhen me mosrespektimin ose zbatimin e gabuar të ligjit, si
dhe me shkeljet e rënda të normave procedurale, ndaj dhe ushtrimi i kontrollit
rishikues të Gjykatës së Lartë nuk mund të konsistojë në një rivlerësim të provave, në
të kundërt me atë që kanë bërë gjykatat e faktit, për shkak se një rivlerësim i tillë bie
ndesh me vetë natyrën e gjykimit në këtë Gjykatë. (Vendimi nr.32, datë 28.12.2009;
Vendimi nr.17, datë 30.04.2007 i Gjykatës Kushtetuese).
17. Kështu, për çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Apelit Tiranë, ka konkluduar se
vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë mbi pranimin pjesërisht të padisë së
paditësit Fatos Mullaraj, është i drejtë. Në qendër të argumentimit të Gjykatës së
Apelit, ka qenë fakti se, sa kohë që ka rezultuar nga tërësia e provave të administruara
gjatë gjykimit të çështjes në gjykatat e faktit, se marrëdhënia juridike ndërmjet palëve,
e formalizuar edhe në formë shkresore, ka qenë një marrëdhënie juridike pune,
pavarësisht emërtimit të saj, atëherë edhe cilësimi juridik i kësaj marrëdhënieje do të
duhet tì korrespondojë raportit faktik të krijuar ndërmjet palëve, në formën e një
kontrate pune. Në vijim të kësaj analize, Gjykata e Apelit ka konkluduar gjithashtu se,
sa kohë që prej palës së paditur nuk është arritur të provohet ndërprerja e
marrëdhënies së punës në respektim të procedurës dhe afatit të njoftimit për zgjidhjen
e saj, si dhe shkaku i justifikuar i kësaj zgjidhjeje, atëherë paditësit i takojnë
dëmshpërblimet përkatëse për zgjidhje të menjëhershme të pajustifikuar të
18. Kolegji Civil vlerëson të theksojë se, konkluzioni i mësipërm në të cilin është arritur
nga Gjykata e Apelit, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit. Në argumentimin e
qëndrimit të tij, ky Kolegj çmon fillimisht të drejtë përfundimin e arritur nga gjykatat
e faktit, në lidhje me cilësimin juridik të marrëdhënies kontraktore të krijuar ndërmjet
palëve. Në thelb të pretendimeve të palës rekursuese ka qenë fakti se kontrata e datës
15.08.2005 e nënshkruar ndërmjet palëve, është titulluar “Kontratë Shërbimi”, ndaj
për pasojë, edhe marrëdhënia juridike ndërmjet tyre nuk mund të jetë një marrëdhënie
punësimi. Ndryshe nga ky pretendim dhe sikurse me të drejtë kanë argumentuar
gjykatat e faktit, Kolegji Civil thekson se, në saktësimin e natyrës juridike të një
marrëdhënieje kontraktore të krijuar ndërmjet palëve, gjykata nuk mund të mjaftohet
vetëm në cilësimin formal që palët zgjedhin tì atribuojnë kontratës, por duhet të
interpretojë në mënyrë sintetike e të harmonizuar dispozitat e saj mbi objektin e
kontratës, si dhe të drejtat dhe detyrimet e lindura prej saj, me qëllim identifikimin e
qartë të vullnetit të palëve kontraktore.
19. Në këtë mënyrë, Kolegji Civil vlerëson se, me të drejtë Gjykata e Apelit Tiranë ka
konkluduar se, pavarësisht faktit që palët kanë titulluar formalisht kontratën e tyre si
një “Kontratë Shërbimi”, në përmbajtje të saj, kjo marrëveshje përcakton qartë, ndër
të tjera, kohëzgjatjen e punës ditore të paditësit, pagën mujore të tij, faktin që mbi këtë
pagë do të ushtrohen detyrimet fiskale, detyrën përkatëse funksionale të paditësit,
detyrimin e tij për të ofruar shërbimin me korrektësi, duke ruajtur me besnikëri
interesat e të paditurit, elemente këto që dëshmojnë qartazi për krijimin e një
marrëdhënieje, ku nga njëra anë, paditësi ka marrë përsipër ofrimin e punës ose
shërbimit të tij për një periudhë të pacaktuar kohore, në kuadër të organizimit dhe
urdhrave të të paditurit, dhe nga ana tjetër, ky i fundit ka marrë përsipër, pagimin e
shpërblimit përkatës. Sikurse evidentohet nga analiza e mësipërme, një marrëdhënie e
tillë kontraktore, pavarësisht emërtimit formal të saj, përbën në thelb një marrëdhënie
tipike punësimi, sipas specifikimeve të nenit 12 të K.Punës.
20. Po ashtu, Kolegji Civil vlerëson se me të drejtë, gjykatat e faktit nuk janë ndalur
vetëm në interpretimin e veçuar të dispozitave të kontratës së lidhur ndërmjet palëve,
58
me qëllim identifikimin e natyrës juridike të marrëdhënies ndërmjet tyre, por e kanë
analizuar atë në tërësi me provat e tjera shkresore të paraqitura nga palët në gjykim,
nga ku ka rezultuar e vërtetuar plotësisht se relata e krijuar ndërmjet palëve ka qenë
në thelb një marrëdhënie e mirëfilltë punësimi. Ashtu sikurse ka rezultuar e provuar
nga kryerja e një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm nga gjykatat e faktit, përveç
kontratës së lidhur ndërmjet palëve, natyra e marrëdhënies juridike të krijuar ndërmjet
tyre është identifikuar edhe nëpërmjet një tërësie provash të tjera shkresore që kanë
vërtetuar në mënyrë bindëse se paditësi ka qenë në marrëdhënie punësimi, sikundër
janë listë pagesat personale, shtesat mbi pagën për punë të mirë, vërtetimi datë
11.09.2006 i lëshuar nga vetë pala e paditur, në të cilin është parashikuar shprehimisht
se paditësi është punonjës pranë Drejtorisë së Përgjithshme të palës së paditur Tirana
Bank sh.a. me detyrën specialist për makinat e kontrollit të lekëve dhe valutës, raporti
shkresor i diagnostikimit dhe kurimit të paditësit në një klinikë mjekësore private në
cilësinë e punonjësit të palës së paditur, në kuadër të marrëveshjes së kësaj të fundit
me institucionin shëndetësor privat për kurimin e punëmarrësve të saj, etj. Në të tilla
rrethana, Kolegji Civil vlerëson se me të drejtë, gjykatat e faktit në vlerësim tërësor të
provave të administruara në gjykim, kanë konkluduar se cilësimi i duhur juridik që i
korrespondon marrëdhënies faktike të krijuar ndërmjet palëve, është një marrëdhënie
juridike punësimi.
21. Thënë kjo, Kolegji Civil vlerëson gjithashtu të drejtë arsyetimin e Gjykatës së Apelit
Tiranë, se zgjidhja e marrëdhënies së punës së paditësit në çështjen objekt gjykimi është
bërë në mënyrë të menjëhershme të pajustifikuar. Në këtë pikë, ky Kolegj vlerëson të
theksojë se kuptimi ligjor i shkakut të justifikuar, gjendet dhe interpretohet vetëm në
bazë të nenit 153 të Kodit të Punës. Konkretisht, në analizë të paragrafëve 2 dhe 3 të
këtij neni, do të përbëjë shkak të justifikuar të zgjidhjes së marrëdhënies së punës,
shkelja e detyrimeve kontraktore nga ana e punëmarrësit me faj të rëndë, apo shkelja e
këtyre detyrimeve me faj të lehtë në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin
me shkrim të punëdhënësit, të cilat nuk lejojnë, në bazë të parimit të mirëbesimit,
vazhdimin e marrëdhënies së punës ndërmjet palëve. Sa kohë që, siç ka rezultuar e
provuar, zgjidhja e marrëdhënies së punës së paditësit është kryer në mungesë të
respektimit të afatit të njoftimit dhe procedurës së zgjidhjes së saj, sipas përcaktimeve të
neneve 143 dhe 144 të K.Punës, si dhe në kushtet kur pala e paditur, e cila proceduralisht
ka mbartur barrën e provës në çështjen objekt gjykimi, nuk ka arritur të provojë përpara
gjykatave të faktit se kjo zgjidhje është kryer për shkak të justifikuar në kuptim të nenit
153 të Kodit të Punës, sikurse me të drejtë ka arsyetuar Gjykata e Apelit, pala paditëse
gëzon të drejtën e dëmshpërblimeve përkatëse të specifikuara në nenet 143/2, 144/5,
155/3 të Kodit të Punës, të cilave u shtohet edhe shpërblimi për vjetërsi në punë, sipas
nenit 145 të K.Punës.
22. Në këto kushte, Kolegji Civil përfundimisht çmon se drejt ka vepruar Gjykata e Apelit
Tiranë, kur ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.5923, datë 08.06.2012, të
23. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.903, datë
17.04.2013, i Gjykatës së Apelit Tiranë, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.903 datë 17.04.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
59
Tiranë më 04.02.2016.
60
Nr. 00-2016-897 i Vendimit (38)
VENDIM

Guxim Zenelaj Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 05.02.2016, mori në shqyrtim çështjen civile nr.11243-02822-

00-2011 akti që i përket:
PADITËS: 1. AGIM PREZA,

2. GAZMEND FORTUZI,
3. MUSTAFA FORTUZI,
4. OMIR FORTUZI,
5. DASHAMIR PETRELA,
6. EDA HYSA,
7. HAJRIE KIKA (HYSA),
8. ABDI HYSA,
Të përfaqësuar në këtë gjykim ashtu si në
gjykimet e mëparshme nga av.Artan Kodheli,
me prokurë të posaçme. (në mungesë në
shpalljen e vendimit).
TË PADITUR: 1. SHEJNAZE PAZARI, në mungesë,
2. PAQIZE NARAZANI (PAZARI),
në mungesë,
3. KUJTIM PAZARI, i përfaqësuar në këtë
gjykim nga av.Riza Hicka, me prokurë të
posaçme. (në mungesë në shpalljen e vendimit)
4. GRETA BELIU (PAZARI), në mungesë,
Të mësipërmit trashëgimtarë ligjorë të AHMET
PAZARI,
5. KADRI PAZARI, i përfaqësuar në këtë
6. ZEGJINE ÇAÇI, e përfaqësuar në këtë
7. NERMIN LUZI, në mungesë,
8. ZANA SHIMA, në mungesë,
9. ENGJËLL KAZAZI, në mungesë,
10. NDRIÇIM KAZAZI, në mungesë,
11. DONIKA KAZAZI, në mungesë,
12. FATBARDHA RAMA, në mungesë,
13. LIRI PAZARI, në mungesë,
14. JONA PAZARI, në mungesë,
61
15. JETA XHEMA, në mungesë,
16. ETLEVA XHEMA, në mungesë,
OBJEKTI:
Deklarimi i falsifikuar i vendimit gjyqësor
nr.518 (508), datë 02.02.1939 të Gjykatës së Paqit Tiranë.
Baza Ligjore: Neni 32/c dhe 270 i K.Pr.Civile.

vendosur:
“Pranimin e kërkesë padisë.
Deklarimin e falsifikuar të vendimit gjyqësor nr.518 (508), nr.16 Akti, datë
02.02.1939, të Gjykatës së Paqit Tiranë.”
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.44, datë 18.01.2006, ka vendosur:

“Prishjen e vendimit nr.869, datë 21.02.2005, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë e kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues.”
Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2007-142 (177), datë

“Mospranimi i rekursit të paraqitur nga pala paditëse Agim Preza, Ormir
Fortuzi, Mustafa Fortuzi, Gazmend Fortuzi dhe Dashamir Petrela kundër
vendimit nr.44, datë 18.01.2006 të Gjykatës së Apelit Tiranë.”

vendosur:
“Pranimin e kërkesë padisë. Deklarimin e falsifikuar të vendimit gjyqësor
nr.518 (508), nr.16, Akti datë 02.02.1939, të Gjykatës së Paqit Tiranë.”
-
“Ndryshimin e vendimit nr.5353, datë 29.06.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë në këtë mënyrë: Rrëzimin e padisë.”
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka bërë rekurs paditësat Agim Preza. etj., të
cilët bazuar në nenin 485/b të Kodit të Procedurës Penale, kërkojnë nga Gjykata e Lartë,
prishjen e vendimit nr.1862, datë 21.09.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi
të vendimit nr.5353, datë 29.06.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke
parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e apelit nuk ka pasur parasysh nenin 254 të K.Pr.Civile, për vendimin e
prokurorisë datë 30.04.1998 për pushimin e procedimit penal.
- Vendimi i pushimit të procedimit penal është bërë për shkak të amnistisë së vitit 1997,
por fakti penal ekziston dhe është i qartë.
- Në vendimin e prokurorisë vërtetohet falsifikimi, pasi përgjigjet e ekspertëve kanë
qenë se nënshkrimi i dy vendimeve të të njëjtit gjyqtar që ka nënshkruar vendimin,
objekt gjykimi është i ndryshëm.
- Vendimi objekt gjykimi nuk është nënshkruar nga gjyqtari dhe ai është daktilografuar
jashtë zyrës së organit kompetent.
62
- Gjykata e shkallës ës parë ka qenë në pamundësi objektive për të bërë ekspertimin e
objektit që kërkohet të deklarohet i falsifikuar. Prandaj, dhe vendimi është marrë mbi
bazën e dokumentave të ndodhura në dosje.
- Nuk ndodhemi para gjësë së gjykuar, pasi nuk ka vendim tjetër të formës së prerë me
të njëjtat palë e të njëjtin objekt, në bazë të nenit 451/a të KPrC.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË,

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; përfaqësuesin e paditësve Agim Preza
etj., av.Artan Kodheli i cili përfundimisht kërkoi: prishjen e vendimit nr.1862, datë
21.09.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.5353, datë
29.06.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; përfaqësuesin e të paditurve Kadri Pazari
etj., av.Riza Hicka i cili përfundimisht kërkoi: lënien në fuqi të vendimit nr.1862, datë
21.09.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë; në mungesë të palëve të tjera ndërgjyqëse, si dhe
pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se palët ndërgjyqese janë gjini e afërt mes tyre.
Me kërkesepadinë e paraqitur me datë 18.05.2004, paditësat Agim Preza, Kudret Hysa,
Gazmend Fortuzi, Mustafa Fortuzi, Omir Fortuzi dhe Dashamir Petrela, duke paditur
fillimisht Ahmet Pazarin, si dhe më pas edhe Kadri Pazarin, Zegjine Çaçin, Nermin
Luzin, Zana Shimën, Engjell Kazazin, Ndriçim Kazazin, Donika Kazazin, Fatbardha
Ramen, Liri Pazarin, Jona Pazarin, Jeta Xhemen dhe Etleva Zeqon, kanë kërkuar të
deklarohet i fallsifikuar vendimi gjyqësor nr.518 (508), datë 02.02.1939, i Gjykatës së
Paqit Tiranë.
2. Rezulton se dokumenti objekt padie, është një vendim gjyqësor, pikërisht Vendimi nr.518
(508), date 02.02.1939, i Gjykatës së Paqit Tiranë, nga përmbajtja e të cilit del se mbi
kërkesëpadinë e paraqitur nga Vakëfi Muhamedan, kundër Sheh Ali Pazarit, me objekt
rivendikim sendi (1.500 m2 toke, ndodhur tek tregu i Tiranës), gjykata ka vendosur
refuzimin e padisë, ku, ndër të tjera, ka arsyetuar se “Përf. i anës së paditur Av. Z. V.
Dilo paraqiti edhe një testament të vitit 1929 të muajit Fruer, e cila u hap në prani dhe
në prezence të palëve nga ana e kësaj gjykate, e cila mbasi u hap dhe u lexua në
prezencën e tyre ku theksohesh shprehimisht se i ati i tij Sheh Ahmet Pazari ka lënë si
trashëgimtar të ligjshëm vehtëm djalin e tij Ali Pazarin për të gjitha pasuritë e luajtshme
dhe të paluajtshme duke mos njoftun asnjë person tjetër përveçse djalin tim Ali Pazarin
për të gjitha pasuritë dhe asnjë tjetër të gjinisë time”.
3. Nga ana tjetër, dokumenti objekt padie rezulton të jetë marrë si prove në një proces civil
dhe pikërisht gjatë gjykimit të çështjes së ngritur nga paditësit Beglie Minarolli, Kudret
Hysa, Murat Petrela, Enver Preza, Agim Preza, Gazmend Fortuzi, Vjollca Velja, Mustafa
Fortuzi dhe Ormir Fortuzi, të cilët, me cilësinë e trashëgimtareve ligjorë të Sheh Ahmet
Ali Pazarit, kanë paditur trashëgimtarët e Sheh Ali Ahmet Pazarit (djali i Sheh Ahmet Ali
Pazari), pikërisht bashkëshorten e tij Mahire Pazarin (trashëgimtarë testamentare), si dhe
fëmijët e fëmijës së tij (Muhamer Pazarit), Jeta Pazarin, Jona Pazarin dhe Etleva Pazari
(trashëgimtarë nëpërmjet rezervës ligjore), si edhe Komisionin e Kthimit e Kompensimit
të Pronave ish-Pronareve Tiranë (më poshtë referuar si KKK Pronave Tiranë), duke
kërkuar “- Detyrimin e trashëgimtarëve te Sheh Ali Pazarit të na njohin pronar mbi një
sipërfaqe trualli prej 651,6 m2, njohur dhe kthyer atyre me Vendim të KKK Pronave
Tiranë, nr.1104, datë 23.09.1996. - Anullimin e Vendimeve te KKK Pronave Tiranë,
nr.696, date 19.04.1996 dhe nr.907, date 13.05.1996, si të pavlefshme. – Pavlefshmërinë
dhe fshirjen e shënimeve të bëra në regjistrat hipotekor të vitit 1996 të këtyre
63
vendimeve”.
4. Gjatë gjykimit të kësaj çështje në shkallë të parë paditësit kanë ngritur pretendime për
vërtetësinë e Vendimit nr.518 (508), date 02.02.1939, të Gjykatës së Paqit Tiranë, ku
sipas tyre, bazuar në provat e paraqitura nga ata, rezulton se nuk ka ekzistuar testament i
lënë nga Sheh Ahmet Ali Pazari për djalin e tij Ali Ahmet Pazari, ndërkohe që të paditurit
nuk paraqiten origjinalin e vendimit gjyqësor, prandaj, sipas tyre, teksti i cituar më lart i
arsyetimit të këtij vendimi (lidhur me testamentin) është i montuar. Po kështu, paditësat
kanë pretenduar për qenien e falsifikuar të këtij vendimi gjyqësor, duke vënë në dyshim
edhe nënshkrimin e gjyqtarit.
5. Në përfundim të këtij gjykimi, Gjykata e Rrethit Tiranë, me Vendimin nr.1319, datë
12.03.1997, ka vendosur “rrëzimin e padisë”.
5.1. Në vendimin e saj, Gjykata e Rrethit Tiranë ka arsyetuar se :“Gjykata nisur nga
tërësia e provave të përmendura më lart [Vendimi nr.464, datë 13.08.1948, i
Komitetit Ekzekutiv të Tiranës (për shtetëzimin e pronës Sheh Ali Pazarit në rastin e
dënimit të tij për krime politike), dokumente të Arkivit të Ministrisë së Ndërtimit
(planimetria dhe lista e pronarëve të bëra gjatë pushtimit fashist)] si dhe të të gjitha
provave të administruara në dosje arrin në përfundimin se Komisioni i Kthimit e
Kompensimit të Pronave ish-Pronareve duke iu kthyer pronën ish pronarit Shh Ali
Pazari ka vepruar në zbatim të nenit 1 te ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, ...”.Po
kështu, lidhur me pretendimet e mësipërme të paditësve rreth vendimit gjyqësor të
vitit 1939, Gjykata e Rrethit Tiranë, në vendimin e saj ka arsyetuar se :“Paraqitja e
tapive të para vitit 1931, kohë kur ka vdekur Sheh Ahmet Pazari, si dhe ekzistenca e
një akt njoftunie e vitit 1941 nuk mund të ndikojnë në deklarimin e pavlefshëm të
Vendimit të Gjykatës së Paqit të vitit 1939, pra nuk mund të ndikojnë në pranimin e
padisë”.
6. Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Rrethit Tiranë kanë paraqitur ankim
paditësit, ankim në të cilin, midis të tjerash, paditësit kanë pretenduar se gjykata e
shkallës së parë padrejtësisht nuk e kishte përjashtuar si provë Vendimin nr.518 (508),
datë 2.2.1939, të Gjykatës së Paqit Tiranë, për të cilin ata kishin prova se ishte i
falsifikuar, për më tepër që nuk pranoi që të administrohej në gjykim origjinali i këtij
vendimi për t’iu nënshtruar ai një ekspertize grafike e teknike.
7. Sipas paditësve, vendimi i mësipërm i Gjykatës së Paqit Tiranë, përveç problemeve lidhur
me respektimin e ligjit, është i falsifikuar në disa drejtime, konkretisht ai kishte fshirje të
ndryshme dhe pjesë të palexueshme, nënshkrimi i gjyqtarit (Dhimiter Goda) ishte i
palexueshëm, përveç se, edhe nga një shikim vizual, nuk ishte nënshkrimi i tij autentik,
vendimi kishte shtesa të ndryshme, edhe midis rreshtave, duke u përdorur makina të
ndryshme shkrimi, si dhe gjuha e përdorur në vendim ishte e ndryshme, herë toskërishte
dhe here gegërishte.
8. Gjatë gjykimit të çështjes në apel, paditësit kanë paraqitur si provë, ndër të tjera, edhe
kopje të nxjerra nga Arkivi i Shtetit, të procesverbaleve gjyqësore lidhur me gjykimin
(përfunduar me datë 21.06.1933) dhe rigjykimin (përfunduar me datë 28.09.1935) të një
çështje civile të regjistruar në Gjykatën e Paqit Tiranë, në Shkurt 1932, mbi
kërkesëpadinë e ngritur nga Zyra e Vakëfit Muhamedan (Komuniteti Mysliman), kundër
të paditurve Lutfullah Stermasit, Hamdi Pazarit, Sheh Ali Pazarit dhe Sherife Pazarit, ku
sipas këtyre procesverbaleve gjyqësore gjyqtari i çështjes (në gjykim dhe rigjykim) kishte
qenë pikërisht gjyqtari që rezultonte edhe në Vendimin nr.518, date 02.02.1939, të
Gjykatës së Paqit Tiranë (Z.Dhimitër Goda).
9. Nga ana e palës së paditur, sipas procesverbalit gjyqësor të datës 11.06.1997, rezulton që
në gjykimin e çështjes në apel të jetë paraqitur dhe administruar origjinali i Vendimit
nr.518, i vitit 1939, i Gjykatës së Paqit, i cili i është kthyer më pas palës. Po kështu, pala e
64
paditur ka paraqitur si provë edhe një Akt Ekspertimi Teknik Dokumenti dhe Vulash,
nr.275, datë 07.06.1997, të Laboratorit Qendror Kriminalistik.
10. Mbi këtë ankim të paditësve, Gjykata e Apelit Tiranë, me Vendimin nr.1515,
datë 11.06.1997, ka vendosur “lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë”
10.1. Në vendimin e saj, përsa i përket themelit të çështjes, Gjykata e Apelit Tiranë ka
gjetur të bazuar në prova vendimin e gjykatës së shkallës së parë, si dhe arsyetimin e saj
për bazueshmërinë ligjore dhe faktike të vendimeve të KKK Pronave Tiranë. Nga ana
tjetër, lidhur me pretendimet e mësipërme të paditësve rreth vendimit gjyqësor të vitit
1939, Gjykata e Apelit Tiranë ka arsyetuar se :“Drejt ka arsyetuar gjykata edhe në
lidhje me Vendimin nr.518, datë 02.02.1939, të Gjykatës së Paqit Tiranë prej nga del
mbajtja e pasurisë nga Ali Pazari si trashëgimtar testamentar i Sheh Ahmet Pazarit.
Pretendimet e palës paditëse në lidhje me këtë vendim gjyqësor nuk qëndrojnë për faktin
se gjatë gjykimit të çështjes në shkallë të dytë u dorëzua origjinali i këtij vendimi i cili u
administrua si provë. Kështu që fallsiteti i vendimit të noterizuar nuk mund të
pretendohet, dhe u rrezua plotësisht. Gjithashtu sipas aktit të ekspertimit të laboratorit
qëndror nr.275 rezulton se dokumenti (vendimi nr.518), në tërësi ruan vjetërsinë e
përpilimit të tij si të letrës, të makinës së shkrimit të përdorur, gjuhës së shprehur, si dhe
pullat dhe vulat me mbishkrimet përkatëse. Në këto kushte gjykata e apelit nuk e gjen me
vend pretendimin e palës paditëse për të kryer një riekspertim për këtë dokument”.
11. Kundër vendimit të gjykatës së apelit, del që paditësit të kenë paraqitur rekurs, në të cilin,
midis të tjerash, ata kanë pretenduar se vendimi i gjykatës së apelit, ashtu si dhe vendimi i
gjykatës së shkallës së parë, janë mbështetur edhe në një provë shkresore, vendimin
nr.518, datë 02.02.1939, të Gjykatës së Paqit Tiranë, për të cilin është kërkuar përjashtimi
si provë për shkak të qënies së tij i falsifikuar, si dhe për të cilin është kërkuar kryerja e
një ekspertimi grafik mbi aktin origjinal te tij.
12. Gjykata e Kasacionit, me Vendimin nr.1303, date 07.11.1997, ka vendosur
mospranimin e rekursit, me arsyetimin se rekursi nuk përmban shkaqe nga ato të
parashikuara nga ligji (neni 472 i Kodit te Pocedures Civile).
13. Në vijueshmëri të të drejtës së pretenduar paditësat si më lart më datë 10.11.1997, kanë
paraqitur në gjykatën e shkallës së parë një kërkesë për rishikimin e Vendimit nr.1319,
datë 12.03.1997, të Gjykatës së Rrethit Tiranë, ku si shkak rishikimi kanë pretenduar
daljen e provave të reja me shkresë, që kishin rëndësi për çështjen dhe që nuk diheshin në
kohen e gjykimit të çështjes.
14. Kështu, nga kërkuesit (paditësit) është pretenduar dhe paraqitur si prova të reja, ndër të
tjera, edhe disa akte të nxjerra nga Arkivi i Shtetit, akte këto të një dosje gjyqësore të
Gjykatës së Paqit Tiranë (Nr.733/102/15 Akti, date 17.06.1937), përfshirë dhe vendimi
përfundimtar i këtij gjykimi, pikërisht vendimi nr.501, datë 2.10.1939, i dhënë nga
gjyqtari Dhimiter Goda.
15. Sipas kërkuesve (paditësve) dokumentet shkresore, të paraqitura nga ata si prova të reja,
vërtetonin se vendimi gjyqësor i paraqitur nga të paditurit në gjykimin e themelit,
Vendimi nr.518, date 02.02.1939, i Gjykatës së Paqit Tiranë, nuk i përgjigjej të vërtetës
dhe nuk ishte gjë tjetër veçse një falsifikim i Vendimit nr.501, date 02.10.1939, në
rrethanat kur : origjinali i vendimit nr.501 me gjithë dosjen gjyqësore ndodhej në Arkivin
e Shtetit, kurse vendimi nr.518 nuk figuron ne Arkivin e Shtetit, as si vendim dhe as si
dosje gjyqësore; vendimi nr.501 mban datën 2.10.1939, në një kohë kur vendimi nr.518,
kronologjikisht me i vonë, mban një datë me të hershme, datën 2.2.1939; në të dy
vendimet kemi të bëjmë me të njëjtat palë, të njëjtët avokatë, i njëjti trup gjykues, e njëjta
vendndodhje trualli dhe kufizime të tij, gjykime të filluara në të njëjtën kohe (vitin 1937),
si dhe vendime të ndërmjetme që kanë të njëjtat data, ku janë marrë të njëjtat prova, duke
ndryshuar ata vetëm përsa i përket sipërfaqeve të truallit objekt gjykimi dhe vlerës së
65
padive, duke qenë kështu para dy gjykimeve paralele, ç’ka ka qenë e pamundur; vendimi
nr.518, ndryshe nga vendimi nr.501, ka një shtesë, atë lidhur me çeljen e testamentit të
Sheh Ahmet Pazari, shtesë kjo e bërë nga trashëgimtarët e Sheh Ali Pazarit me qëllim
grabitjen e pasurisë së trashëgimtarëve të Sheh Ahmet Pazarit.
16. Mbi kërkesën për rishikim, Gjykata e Rrethit Tiranë, me Vendimin nr.67 Akti,
date 18.12.1997, ka vendosur “mospranimin e kërkesës për rishikim”.
16.1. Në vendimin e saj, Gjykata e Rrethit Tiranë ka arsyetuar se: “Vendimi nr.501,
dt.02.10.1939, i Gjykatës së Paqit Tiranë çmohet nga gjykata se nuk përbën provë
të re shkresore që ndikon për çështjen në fjalë. Përmbajtja e këtij vendimi çmohet se
nuk hedh aspak poshtë përmbajtjen e vendimit tjetër nr.518, dt.02.02.1939, të
gjykatës së Paqit Tiranë, të administruar gjatë gjykimit të çështjes nr.1319,
dt.12.03.1997 nga Gjykata e Rrethit Tiranë”;“Në këtë gjykim të mësipërm, vendimi
nr.518, dt. 02.02.1939 është çmuar si një ndër provat e zakonshme dhe në harmoni
me të gjitha provat e tjera të grumbulluara e ka çuar Gjykatën e Rrethit Tiranë në
përfundimin se pronësia objekt gjykimi u përket trashëgimtarëve të Sheh Ali Pazarit
dhe jo kërkuesve Beglie Minarolli etj”; “... nga përmbajtja e vendimit nr.501,
dt.02.10.1939, të Gjykatës së Paqit Tiranë (i paraqitur nga kërkuesit si provë e re)
nuk bëhet fjalë fare për faktin e mësipërm të trashëgimisë testamentare të Sheh Ali
Pazarit që citohet në vendimin tjetër nr.518, dt.02.02.1939 i shqyrtuar ky i fundit si
provë nga gjykata e faktit. Por kjo nuk do të thotë që vendimi nr.501, dt.02.10.1939,
(i paraqitur si provë e re) cenon apo konteston faktin e trashëgimisë testamentare të
përmendur më lart. Përveç kësaj çmohet se nuk është e thënë që fakti i trashëgimisë
testamentare duhej të përmendej patjetër gjatë arsyetimit në të dy vendimet, kjo
duke u nisur edhe nga vetë natyra e objektit të këtyre vendimeve përkatësisht me
nr.518, dt.02.02.1939 dhe nr.510, dt.02.10.1939”; “Vendimi nr.501, dt.02.10.1939,
(i paraqitur si provë e re) nuk mund të pretendohet se është origjinali i vendimit
tjetër nr.518, dt.02.02.1939, i administruar ky i fundit nga gjykata e faktit si provë.
Një gjë e tillë do të cenonte këtë të fundit për fallsitet. Në fakt një pretendim i tillë
për fallsitetin e vendimit nr.518, dt.02.02.1939, është paraqitur nga kërkuesit në të
gjitha nivelet e gjykimit, deri në Kasacion, por se ai është rrëzuar si i pabazuar.
Madje në gjykimet e mëparshme është pranuar si provë edhe një ekspertim dhe
është administruar edhe origjinali i vendimit nr.518 të atakuar për fallsitet (shih
pjesën arsyetuese të vendimit të gjykatës së apelit dhe procesverbalin e seancës së
kësaj gjykate dt.11.06.1997, faqja 3, paragrafi i tretë). Jo vetëm kaq, por edhe sot
kërkuesit Beglie Minarolli etj. nuk janë në gjendje të paraqesin para gjykatës
ndonjë akt të organeve kompetente që të vërtetojnë se vendimi nr.518,
dt.02.02.1939 i Gjykatës së Paqit Tiranë (të cilin gjykata e faktit e ka marrë si
provë) është i falsifikuar sikurse kanë pretenduar në gjykimet e mëparshme”.
17. Kundër këtij vendimi kërkuesit (paditësit) kanë paraqitur ankim, duke vijuar të
pretendojnë për falsitetin e Vendimit nr.518, datë 02.02.1939, të Gjykatës së Paqit
Tiranë, ku përveç sa kishin pretenduar më parë, se vendimi në fjalë ishte një falsifikim i
Vendimit nr.501, datë 02.10.1939, të Gjykatës së Paqit Tiranë, nga ana e tyre është
pretenduar se ky vendim mund të ishte falsifikim edhe i një vendimi tjetër të marrë në
atë kohë nga Gjykata e Paqit Tiranë, mes të njëjtave palë dhe me të njëjtin objekt padie,
por se në këtë rast falsifikimi ka konsistuar në ndryshimin e sipërfaqes së truallit objekt
padie, nga 150 m2 ne 1.500 m2, si dhe në shtimin e tekstit që bën fjalë për testamentin e
Sheh Ahmet Pazarit.
18. Krahas ankimit kundër vendimit të gjykatës së shkallës se parë (për mospranimin e
kërkesës për rishikimin e vendimit), paditësat kanë depozituar një kallëzim penal në
Prokurorinë e Rrethit Tiranë kundër shtetasit Ahmet Pazari (që në gjykimin e çështjes së
66
themelit ka qenë përfaqësues me prokure të përgjithshme i të paditurës Mahire Pazari,
nënës së tij), për veprën penale te falsifikimit të dokumenteve.
19. Mbi këtë kallëzim është filluar procedimi penal nr.2028, viti 1997, procedim në të cilin
Prokuroria e Rrethit Tiranë, me Vendimin e datës 30.04.1998, ka vendosur pushimin e
çështjes penale, referuar nenit 328/1/f të Kodit të Procedurës Penale, nenit 71 të Kodit
Penal, si dhe Ligjit nr.8202, datë 27.03.1997, “Për amnistinë”, me arsyetimin se: -
vendimi nr.518, datë 02.02.1939 është fiktiv, si në përmbajtje ashtu dhe në formë, duke u
shtuar në të në mënyrë fiktive sipërfaqja e truallit, duke u shënuar në mënyre fiktive çelja
e testamentit, si dhe po në mënyre fiktive është shënuar dhe gjyqtari që ka dhënë
vendimin, duke u falsifikuar firma e tij; - vepra penale e falsifikimit nuk përcaktohet se
në ç’kohë është kryer, por se vënia në përdorim e këtij dokumenti të falsifikuar është
bërë përpara hyrjes në fuqi të Ligjit nr.8202, datë 27.03.1997, “Për amnistinë”, në bazë
të të cilit pushohet ndjekja penale për këtë figure vepre penale.
20. Ndërkohë, gjatë gjykimit të çështjes në apel (për rishikimin e vendimit), kërkuesit
(paditësit), në funksion të vërtetimit të pretendimeve të tyre kanë paraqitur si provë
dosjen gjyqësore të Gjykatës së Paqit Tiranë (Nr.733/102/15 Akti, datë 17.06.1937), të
nxjerre nga Arkivi i Shtetit, duke përfshirë dhe vendimin përfundimtar të këtij gjykimi,
pikërisht vendimin nr.501, datë 02.10.1939, dhënë nga gjyqtari Dhimitër Goda.
21. Po kështu, kërkuesit (paditësit) kanë paraqitur si provë para gjykatës së apelit edhe
Vendimin e Prokurorisë së Rrethit Tiranë, datë 30.04.1998, “Për pushimin e çështjes
penale nr.2028”, ashtu sikundër edhe një Akt Ekspertimi nr.371, datë 02.04.1998, të
Laboratorit Qendror Kriminalistik, kryer gjatë këtij procedimi penal, prova nëpërmjet të
cilave, sipas kërkuesve (paditësve), provohej qënia i falsifikuar i Vendimit nr.518, datë
02.02.1939, të Gjykatës së Paqit Tirane.
22. Gjykata e Apelit Tiranë, me Vendimin nr.843, datë 06.05.1998, ka vendosur :“Lënien
në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së pare”.
22.1. Në vendimin e saj, Gjykata e Apelit Tiranë ka konkluduar se: “...omissis...Pala
kërkuese pretendon se vendimi 501 i Gjykatës së Paqit Tiranë hedh poshtë dhe
tregon qartë se vendimi nr.518 (508) dt. 02.02.1939 është i pavërtetë por vetë
pranon se vendimi 518 nuk është arritur të goditet për falsitet sipas nenit 270 të
K.Pr.Civile”; “Veç sa pranon e arsyeton gjërësisht gjykata e faktit në vendimin e
saj kur shprehet se ky vendim është ekspertuar dhe pranuar në gjykimin e vendimit
që ka marrë formë të prerë dhe që ka shërbyer si një ndër provat në dhënien e këtij
vendimi, në vështrim të të dy vendimeve në asnjë rast në paditë e ngritura nga
Vakëfi Muhamedan për rivendikim trualli nuk përmenden trashëgimtarët e Sheh
Ahmet Pazarit, babai i Sheh Ali Pazarit por vetëm është i paditur Sheh Ali Pazari
padi e cila në të dy rastet është rrëzuar nga Gjykata e Paqit Tiranë në vitin
1939...omissis...Të gjitha pretendimet e tjera të ngritura në gjykimin në shkallë të
dytë rezultojnë të shqyrtuara në formën e kërkesave dhe prapësimeve në gjykimin e
çështjes kur vendimi ka marrë formë të prerë dhe që nuk është kompetente kjo
gjykatë për ti rivlerësuar pamvarësisht nga rezervat që kanë paditësit për to”.
23. Mbi rekursit e kërkuesit (paditësit), Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me
Vendimin nr.1478, datë 03.12.1998, kanë vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së apelit”.
23.1. Ne vendimin e tyre, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë arsyetuar
se:
“Në ato gjykime (për çështjen e themelit) janë zhvilluar hetime shumë të gjëra, përsa
i përket pretendimit të paditësave se pronat kthyer trashëgimtarëve të Ali Pazarit
nga K.K.Pronave nuk janë të atij (Ali Pazari) por të trashëgimlënësve përpara tij.
Nga këto hetime, si në prova shkresore dhe me prova të tjera të lira ka qenë
67
vërtetuar në mënyrë bindëse se ato prona kanë qenë pasuri e trashëgimlënësit të
paditurve. Të gjitha pretendimet e paditësave gjykatat pasi kanë analizuar u ka
dhënë përgjigjet e nevojshme”; “Gjykatat (si ajo e faktit dhe apelit) mbasi kanë
analizuar përmbajtjen e atij vendimi kanë konkluduar se ai vendim (vendimi nr.501,
date 02.10.1939), nuk përbën ndonjë provë të re që të përbëjë shkak për rishikim të
vendimit gjyqësor të formës së prerë nr.1319, datë 12.03.1997, të gjykatës së rrethit
Tiranë. Dhe në fakt si vendimi nr.501, datë 02.10.1939 të Gjykatës së Paqit Tiranë
(që ana paditëse e paraqet si provë të re) ashtu dhe vendimi nr.518 i vitit 1939, të
cilin ka cituar gjykata në gjykimet e mëparshme (dhe që pretendohet si i falsifikuar)
në esencë nuk kanë ndryshime midis tyre. Në të dy ato vendime bëhet fjalë për një
padi të ngritur nga Vakfi Mysliman kundër Sheh Ali Pazarit (pra trashëgimlënësit
të të paditurve) me objekt rivendikim pronësie. Në të dy rastet është vendosur
njësoj: Refuzimi i padisë. Për më tepër në të dy rastet, që në atë kohë (në vitin
1939), nga vetë natyra e konfliktit, rezulton se Sheh Ali Pazari ka qenë njohur
pronar në këto pasuri, dhe jo ndonjë person tjetër siç pretendojnë paditësit.
Pikërisht këto prova ka pasur parasysh dhe vlerësuar gjykata kur ka dhënë
vendimin nr.1319, datë 12.03.1997, duke rrëzuar padinë e paditësave, vendim i cili
është bërë objekt i kërkesës për rishikim”;
“E pare çështja si më sipër, me të drejtë gjykata ka konkluduar se vendimi 501, datë
02.10.1939, nuk përbën provë të re, në kuptim të nenit 494/a të K.Pr.Civile, pasi ai
është një provë si gjithë provat e tjera që ka analizuar gjykata në gjykimin e parë
dhe nuk influencon në zgjidhje tjetër të çështjes për më tepër mbështet konkluzionet
e arrira në atë gjykim”;
“Për rrjedhoje edhe pretendimi për falsitet i vendimit nr.518, të vitit 1939,
pavarësisht se sa do të qëndronte (për të cilin dhe vetë ana paditëse nuk e ka vënë si
bazë ligjore në kërkesën për rishikim), nuk do të ndryshonte asgjë në konkluzionet
që ka arritur gjykata në shqyrtimin në themel të çështjes”.
24. Kundër vendimit nr.1303, datë 07.11.1997, të Gjykatës së Kasacionit (në çështjen e
themelit), është paraqitur nga paditësit rekurs në interes të ligjit, rekurs mbi të cilin
Gjykata e Lartë, me Vendimin nr.B-15, datë 19.12.2000, ka vendosur “mospranimin
e rekursit”, me arsyetimin se rekursi nuk përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara
nga nenet 472 dhe 473 të Kodit të Procedurës Civile.
25. Paditësit kanë paraqitur një kërkesë para Gjykatës Kushtetuese, me të cilën kanë kërkuar
shpalljen antikushtetuese të vendimeve gjyqësore të marrë në gjykimin e çështjes në
themel, si dhe të vendimeve gjyqësore të marra gjatë procesit të rishikimit. Në kërkesën
e tyre, paditësat, ndër të tjera, kanë pretenduar se gjykatat kanë mbajtur qëndrim të
njëanshëm duke refuzuar kërkesën për ekspertimin e Vendimit nr.518, datë 02.02.1939,
të Gjykatës së Paqit Tiranë, ekspertim ky që ka qenë i domosdoshëm për një proces të
rregullt ligjor, duke qenë se ky vendim ka qenë provë vendimtare e dyshimtë. Po kështu,
paditësit kanë pretenduar se pala e paditur ka paraqitur në seancë gjyqësore ekzemplarin
origjinal të këtij vendimi, por se ai është kthyer pa të drejtë në vend që të administrohej
si provë dhe të përdorej si objekt ekspertimi, ndërkohë që më vonë, mbi kërkesën e
prokurorisë, është bërë një ekspertim sipas të cilit ky vendim ishte i falsifikuar.
26. Gjykata Kushtetuese, me Vendimin nr.90, datë 25.07.2001, ka vendosur “Rrëzimin e
kërkesës”.
26.1. Në këtë vendim, lidhur me pretendimet si me lart të paditësave, Gjykata
Kushtetuese ka arsyetuar se :“Në tërësi, pretendimet e parashtruara nga
kërkuesit ..., ngrenë probleme të analizës e çmuarjes së provave, të cilat kanë të
bëjnë me kompetencën ekskluzive të gjykatave të zakonshme dhe që nuk mund të
vlerësohen nga Gjykata Kushtetuese: “... nuk mund të konsiderohet shkelje e
68
parimit kushtetues për një proces të rregullt ligjor, mospranimi nga gjykatat për
kryerje të ekspertimit të vendimit gjyqësor nr.518, datë 02.02.1939 të Gjykatës së
Paqit të Tiranës ... . Ato vlerësohen në bazë të ligjit nga gjykatat e zakonshme, të
cilat vendosin për pranimin ose refuzimin e kërkesave të tilla. Gjykata nuk është e
detyruar të pranojë apriori kërkesa të tilla, por pas dëgjimit të pretendimeve
duhet që, në rast mospranimi, t'i refuzojë ato me vendim, ashtu siç është vepruar
edhe me kërkuesit. Në këtë aspekt, kërkuesve nuk u është shkelur ndonjë e drejtë
kushtetuese për proces të rregullt ligjor, sepse pretendimet e tyre janë dëgjuar,
shqyrtuar e refuzuar nga gjykata në bazë të ligjit”;“Lidhur me pretendimin tjetër
se gjykatat kanë gabuar që nuk kanë pranuar se vendimi nr.518, datë 02.02.1939
është i falsifikuar e, për rrjedhojë, duhej të pranohej kërkesa e rishikimit, çmohet
se nuk ka mbështetje ligjore, prandaj me të drejtë është rrëzuar nga gjykata. Kjo
për faktin se, sipas nenit 495 të Kodit të Procedurës Civile, "rishikimi i
vendimeve për rrethanat e parashikuara në shkronjat "b, c dhe ç", të nenit 494 të
këtij Kodi, lejohet kur ato rrethana janë vërtetuar me vendim penal të formës së
prerë”.
27. Në vijueshmëri, me datë 15.10.2001, paditësi Agim Preza, duke paditur trashëgimtarët e
Sheh Ali Pazarit dhe të Mahire Pazarit, ka kërkuar vërtetimin e faktit se Vendimi i
Gjykatës së Rrethit Tiranë nr.1319, datë 12.03.1997, është mbështetur mbi dokumente te
falsifikuar dhe pikerisht ne Vendimin nr.518 (508), datë 02.02.1939, të Gjykatës së Paqit
Tiranë. Në këtë rast, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me Vendimin nr.826, datë
03.03.2003, ka vendosur pushimin e gjykimit të çështjes për shkak të heqjes dorë të
paditësit nga gjykimi i çështjes.
28. Përsëri, më datë 26.03.2003, paditësat Agim Preza, Gazmend Fortuzi, Mustafa Fortuzi,
Omir Fortuzi dhe Dashamir Petrela, duke paditur Ahmet Pazarin, kanë kërkuar të
deklarohet i falsifikuar vendimi gjyqësor nr.518 (508), datë 02.02.1939, i Gjykatës së
Paqit Tiranë. Edhe në këtë rast, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me Vendimin
nr.2330, datë 12.05.2004, ka vendosur pushimin e gjykimit të çështjes për shkak të
mosparaqitjes së palëve pa shkaqe të arsyeshme.
29. Nga ana tjetër, me datën 07.04.2004, paditësat kanë depozituar një kallëzim penal në
Prokurorinë e Rrethit Tiranë kundër shtetasit Ahmet Pazari për veprën penale të
falsifikimit të dokumenteve, pikërisht përdorimin e Vendimit nr.518, datë 02.02.1939, të
Gjykatës së Paqit Tiranë.
30. Mbi këtë kallëzim, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me Vendimin e datës
12.04.2004, ka vendosur mosfillimin e procedimit penal, me arsyetimin se mungonin
elementët e veprës penale të falsifikimit në rrethanat kur dokumenti që kallëzohej si i
falsifikuar kishte qenë më parë objekt procedimi penal (Nr.2028, viti 1997), procedim
penal që ishte pushuar për shkak të amnistisë, por se vendimi i pushimit të procedimit
penal, ashtu sikundër edhe akti i ekspertimit grafik i bërë në këtë rast, i ishin servirur
gjykatës si prova për të vërtetuar pretendimin e kallëzuesve se ky vendim ishte i
falsifikuar, por, megjithatë, gjykata, duke marrë për bazë edhe prova të tjera të
grumbulluara gjatë shqyrtimit civil, nuk e ka konsideruar këtë vendim si të falsifikuar.
31. Vendimi i mësipërm i Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë është ankimuar nga
kallëzuesit/paditësa, kërkesa e të cilëve është rrëzuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë (me Vendimin nr.757 Akti, datë 19.07.2004), vendimi i të cilës është lënë në fuqi
nga Gjykata e Apelit Tiranë (me Vendimin nr.657, datë 06.10.2005), vendimi i të cilës
nga ana tjetër është lënë në fuqi nga Gjykata e Lartë (me Vendimin nr.278, datë
13.03.2007).
32. Më datë 18.05.2004, kërkesëpadia e mësipërme është riparaqitur përsëri, siç përshkruhet
në pjesën hyrëse të arsyetimit të këtij vendimi, ku paditësat Agim Preza, Kudret Hysa,
69
Gazmend Fortuzi, Mustafa Fortuzi, Omir Fortuzi dhe Dashamir Petrela, duke paditur
fillimisht Ahmet Pazarin, si dhe më pas edhe Kadri Pazarin, Zegjine Çaçin, Nermin
Luzin, Zana Shimen, Engjell Kazazin, Ndriçim Kazazin, Donika Kazazin, Fatbardha
Ramen, Liri Pazarin, Jona Pazarin, Jeta Xhemen dhe Etleva Zeqon, kanë kërkuar të
deklarohet i falsifikuar vendimi gjyqësor nr.518 (508), datë 02.02.1939, i Gjykatës së
Paqit Tiranë.
33. Në kërkesëpadi, si dhe gjatë gjykimit të çështjes, paditësat kanë pretenduar se, në
gjykimin civil që lidhet me Vendimin nr.1319, datë 12.03.1997, të Gjykatës së Rrethit
Tiranë, pala e paditur ka përdorur si provë kryesore Vendimin nr.518 (508),
datë 2.2.1939, të Gjykatës së Paqit Tiranë, dokument ky i pavërtetë dhe fals qoftë në
formë, ashtu dhe në përmbajtje, në rrethanat kur:
-nuk ekziston asnjë testament i Sheh Ahmet Pazarit, duke qenë sot edhe kësaj dite në
fuqi dëshmia e trashëgimisë së tij ligjore, e cila nuk është kontestuar asnjëherë
sipas ligjit;
-vendimi është i pavërtetë dhe fals sepse kjo është konkluduar nga Prokuroria e
Rrethit Tiranë në Vendimin e datës 30.04.1998, si dhe nga Akti i Ekspertimit
nr.371, datë 02.04.1998;
-në përmbajtje, falsiteti i vendimit konsiston në faktin se në të bëhet fjalë për një
gjykim me objekt pronësie për 1.500 m2 truall, me vleftë 15.000 franga ari, ku në
bazë të nenit 36 të Ligjit “Për organizimin e drejtësisë”, datë 07.02.1929, gjykata e
paqit kishte kompetencë lëndore të gjykonte padi me vlerë deri në 2.500 franga ari,
ç’ka e bën të pavërtetë vendimin në fjalë;
-në formë, vendimi është i pavërtetë, pasi duke iu referuar krahasimit të 37
vendimeve të gjetura në Arkivin e Shtetit, të dhëna nga gjyqtari Dhimitër Goda,
provohet se vendimi i parë është ai me nr.37, datë 15.02.1939, ndërsa vendimi i
fundit është ai me nr.727, datë 29.12.1939, ku në të gjitha këto vendime emri
gjyqtar dhe sekretar nuk shkruhej me makinë shkrimi, por me dorë nga ata vetë, si
dhe nuk përdorej termi “gjyqtar pajtues”, por “gjyqtar paqtues”;
-vendimi është i falsifikuar sepse nuk i përket rradhës kronologjike të vendimeve të
shpallura nga gjyqtari Dhimitër Goda në vitin 1939;
-në Vendimin nr.501, datë 2.10.1939, të Gjykatës së Paqit Tiranë (gjyqtarit
Dhimitër Goda), me të cilin është gjykuar një padi rivendikimi e Vakfit Muhamedan
kundër Sheh Ali Pazarit, në asnjë rast nga përfaqësuesi i të paditurit nuk është
përmendur ekzistenca e ndonjë testamenti të Sheh Ahmet Pazarit, ç’ka indirekt
provon falsitetin e vendimit objekt padie.
34. Gjatë gjykimit të çështjes, mbi kërkesë të paditësave, gjykata ka kërkuar nga Prokuroria e
Rrethit Gjyqësor Tiranë fotokopjen e legalizuar të dosjes hetimore të procedimit penal
nr.2028, të pushuar me Vendimin e datës 30.04.1998. Nga ana e saj, Prokuroria e Rrethit
Gjyqësor Tiranë ka vënë në dijeni gjykatën e shkallës së parë se nuk ishte bërë e mundur
gjetja e dosjes hetimore të kërkuar, për shkak të bashkimit të saj me ndonjë dosje tjetër
penale. Për këtë shkak, gjykata e shkallës së parë ka revokuar vendimin e saj për marrjen
si provë të dokumenteve të dosjes hetimore në fjalë.
35. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.869, datë 21.02.2005, ka vendosur
“Pranimin e kërkesë padisë.
Deklarimin e falsifikuar të vendimit gjyqësor nr.518 (508), nr.16 Akti, datë 02.02.1939,
të Gjykatës së Paqit Tiranë.”
35.1. Në këtë vendim, gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar se: lidhur me Vendimin
e Gjykatës së Paqit Tiranë 518 (508), datë 02.02.1939, paditësi Agim Preza ka
kallëzuar të paditurin Ahmet Pazari në Prokurorinë pranë Gjykatës së Shkallës së
70
Parë Tiranë, e cila ka filluar çështjen penale nr.2028, në të cilën ka kryer veprimet
proceduriale, ka mbledhur provat e nevojshme, ku vlen të theksohen verifikimet e
kryera në Arkivin e Shtetit, në fondin e Gjykatës Paqtuese Tiranë (dosjet 2 dhe 21)
vendimet e dhëna nga Gjyqtari Paqtues Dhimitër Goda, ka kryer ekspertimet e
nevojshme grafike shkrimi dhe nënshkrimi etj, ku, duke analizuar në tërësinë e tyre
provat e grumbulluara, organi i akuzës ka arritur në përfundimin se vendimi
gjyqësor i Gjykatës Paqtuese Tiranë nr.518 (508), datë 02.02.1939, është i
fallsifikuar, fakt ky që përmendet në faqen 6 të vendimit të pushimit të çështjes
penale, datë 30.04.1998, ku thuhet se “Nga sa u trajtua më lart, provohet
plotësisht se vendimi nr.518, datë 02.02.1939, është fiktiv, si në përmbajtje ashtu
edhe në formë, ku në të është shtuar në mënyrë fiktive sipërfaqja e truallit, është
shënuar në mënyrë fiktive çelja e testamentit, si dhe po në mënyrë fiktive është
shënuar gjyqtari që ka dhënë këtë vendim, duke falsifikuar firmën e tij”;
-pavarësisht nga arritja e këtij konkluzioni Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës
së Parë Tiranë ka pushuar çështjen penale nr.2028 për shkak të amnistimit të kësaj
vepre penale me Ligjin 8202, datë 27.03.1997, “Për amnistinë”, ku për rrjedhojë
pasojat civile qe ka prodhuar ky vendim kane mbetur pa u zgjidhur;
-në zgjidhjen e konfliktit objekt shqyrtimi gjykata ka parasysh faktin që vendimi i
Gjykatës Paqtuese Tiranë nr.518 (508), datë 02.02.1939 nuk gjendet në Arkivin e
Shtetit, në fondin e Gjykatës Paqtuese Tiranë (dosjet 2 dhe 21) vendimet e dhëna
nga Gjyqtari Paqtues Dhimitër Goda, faktin që poshtë shënimeve gjyqtari paqtues
dhe sekretari emri dhe mbiemri i gjyqtarit dhe sekretarit janë shkruar me makinë
shkrimi kur në të gjithe vendimet e gjetura në Arkivin e Shtetit ky shënim vendosej
me dorë, faktin që Akti i Ekspertimit Grafik nr.371, datë 02.02.1998, vërteton që
vendimi i Gjykatës Paqtuese Tiranë nr.518 (508), datë 02.02.1939, nuk është
nënshkruar nga i njëjti person që ka nënshkruar vendimin 501, datë 02.10.1939, të
gjetur në Arkivin e Shtetit dhe përdorur si model krahasimi, si edhe
papërputhshmëritë e tjera të konstatuara nga akti i ekspertimit ndërmjet vendimit të
Gjykatës Paqtuese Tiranë nr.518 (508), datë 02.02.1939 dhe modelit të krahasimit.
36. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.44, datë 18.01.2006 ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.869, datë 21.02.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë e
kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues.”
36.1. Gjykata e apelit arsyeton se vendimi i gjykatës së shkallës së parë ishte marrë në
kundërshtim me dispozitat procedurale civile që kanë të bëjnë me mënyrën e
marrjes së provave, si dhe se vendimi nuk ishte mbështetur në prova të marra sipas
mënyrës se parashikuar nga ligji procedural civil, si dhe ai nuk ishte rezultat i një
hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, duke arsyetuar se:
-gjykata ka bazuar vendimin e saj në deklarimet e palës paditëse dhe në aktet e
marrë në prokurori, në Aktin e Ekspertimit nr.371, datë 02.04.1998 dhe në
vendimin e pushimit të çështjes penale, të datës 30.04.1998;
-gjykata nuk ka respektuar nenin 11 të Kodit të Procedurës Civile, sipas të cilit
“Provat janë të dhëna që merren në formën e parashikuara nga ky Kod dhe që
vërtetojnë ose rrëzojnë pretendimet ose prapësimet e pjesëmarrësve në proces”,
ndërkohë që të dhënat duhet të administrohen si provë sipas dispozitave
procedurale civile të parashikuar për çdo lloj prove, ku në këtë kuadër, në nenet
213 e vijues të Kodit janë parashikuar dhe rregullat për marrjen e provave;
-në nenin 224/a e vijues të Kodit të Procedurës Civile rregullohet marrja si provë e
ekspertimit, dispozita të cilat nuk janë marrë parasysh nga gjykata, duke u pranuar
apriori një akt ekspertimi i bërë nga ekspertë të thirrur nga prokurori në një çështje
penale.
71
37. Mbi rekursin e paditësve Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.00-2007-
142 (177), datë 23.02.2007 ka vendosur:
“Mospranimi i rekursit të paraqitur nga pala paditëse Agim Preza, Ormir Fortuzi,
Mustafa Fortuzi, Gazmend Fortuzi dhe Dashamir Petrela kundër vendimit nr.44, datë
18.01.2006 të Gjykatës së Apelit Tiranë.”
38. Në rigjykim Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.5353, datë 29.06.2010
ka vendosur:
“Pranimin e kërkesë padisë. Deklarimin e falsifikuar të vendimit gjyqësor
nr.518 (508), nr.16, Akti datë 02.02.1939 të Gjykatës së Paqit Tiranë.”
38.1. Gjykata e shkallës së parë ka parashtruar të njëjtin arsyetim si dhe në rastin e
vendimit të mëparshëm të kësaj gjykate (Vendimit nr.869, datë 21.02.2005),
vendim ky i prishur nga gjykata e apelit, duke shtuar dhe se “Lidhur me detyrën e
lënë nga Gjykata e Apelit Tirane, me vendimin nr.44, datë 18.01.2006 (për ribërje
akt ekspertimi), Gjykata arsyeton se ishte në pamundësi të zbatimit të saj për shkak
se pavarësisht përpjekjeve te saj, nga ana e organit të prokurorisë (përfshi këtu
dhe Prokurorinë e Përgjithshme) nuk u bë e mundur të vihet në dispozicion dosja
hetimore nr.2028, datë 30.04.1998, e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke
u konstatuar fakti se kjo dosje nuk gjendet).
39. Mbi ankimin e të paditurve Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1862, datë
“Ndryshimin e vendimit nr.5353, datë 29.06.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
në këtë mënyrë: Rrëzimin e padisë.”
39.1.Në vendimin e saj gjykata e apelit ka arsyetuar:
Ne rastin konkret, gjykata e rigjykimit ka mbështetur vendimin në Aktin e
Ekspertimit Grafik nr.371, datë 02.04.1998, të Laboratorit Qendror Kriminalistik,
prove e cila është marrë gjatë një procedimi penal (Nr.2028, viti 1997) nga organi i
ndjekjes penale (Prokuroria e Rrethit Tirane), ndërkohë që, siç ka theksuar dhe
gjykata e apelit ne Vendimin nr.44, datë 18.01.2006, ekspertimi, si provë në një
proces civil, merret sipas rregullave të përcaktuara në nenet 224/a e vijues të Kodit
të Procedurës Civile, rregulla këto që është e qarte se nuk janë dhe s’kishin si të
respektoheshin lidhur me ekspertimin grafik të realizuar gjatë një procesi hetimor
penal. Për rrjedhoje, Akti i Ekspertimit Grafik nr.371, date 02.04.1998, i
Laboratorit Qendror Kriminalistik nuk përbën provë në këtë proces civil në kuptim
të nenit 11 të Kodit të Procedurës Civile, për pasojë ai nuk duhet të ishte përdorur
si e tillë për mbështetjen e vendimit përfundimtar nga gjykata e rigjykimit. Nga ana
tjetër, fakti i mos sigurimit të dokumentit origjinal të Vendimit nr.518 (508), datë
02.02.1939, të Gjykatës së Paqit Tiranë, me qëllim kryerjen e ekspertimit grafik,
ndryshe nga sa gjykata e rigjykimit ka pranuar, nuk çon në rikonsiderimin si provë
në këtë proces civil të Aktit të Ekspertimit Grafik nr.371, datë 02.04.1998, të
Laboratorit Qëndror Kriminalistik......omissis....Gjithashtu, gjykata e rigjykimi ka
mbështetur vendimin e saj dhe në Vendimin e Prokurorisë së Rrethit Tiranë, “Për
pushimin e procedimit penal nr.2028”, datë 30.04.1998, Kështu, vendimi i organit
të prokurorisë në rastin konkret është një akt i dalë nga një organ shtetëror, që si i
tillë klasifikohet si provë shkresore/akt zyrtar sipas nenit 254 i Kodit të Procedurës
Civile, por vlera provuese e tij në këtë rast ka të bëj me të dhënat qe ai ofron lidhur
me ekzistencën e një procedimi penal konkret, me veprimet procedurale te kryera
nga organi i prokurorisë në këtë procedim, si dhe me disponimin përfundimtar te
këtij organi në këtë procedim penal, të dhëna këto qe nuk kane asnjë rëndësi dhe
vlere provuese në raport me faktin objekt të provuari në gjykimin civil në rastin
konkret... omissis...Konkretisht, sipas nenit 70 të Kodit të Procedurës Penale, “1.
72
Vendimi penal i formës së prerë është i detyrueshëm për gjykatën që shqyrton
pasojat civile të veprës vetëm përsa i përket faktit nëse vepra penale është kryer dhe
nëse është kryer nga i gjykuari. 2. Vendimi penal qe zgjidh rastësisht një fakt qe
lidhet me një çështje civile, administrative ose penale nuk ka efekt detyrues në asnjë
proces tjetër”.
Nisur nga ky rregullim ligjor, mbi një interpretim gjuhësor, logjik dhe sistematik,
gjykata e apelit vlerëson se “vendimi penal” që bën fjalë pika 1 e kësaj dispozite
nënkupton një “vendim gjyqësor” të formës së prerë, bile një “vendim gjyqësor
fajësie”, mbasi :
Së pari, vetëm në rastin e një vendimi gjyqësor mund të bëhet fjalë për “te
gjykuar”, kur gjykimi i personave të akuzuar për vepra penale është atribut vetëm i
gjykatës;
Së dyti, si rregull, vendimet e autoriteteve publike subjekte të procedimit penal
(gjykatës, prokurorisë), lidhur me çështje të faktit penal, nuk janë prova, duke qenë
ato në vetvete një raport vlerësimi (analize dhe çmuarje) të provave (njoftimeve mbi
faktet dhe rrethanat që lidhen me veprën penale) të marra nga ato gjatë
veprimtarisë së tyre, ku në këtë kuptim ky vlerësim i provave në funksion të arritjes
në përfundime konkrete për faktin penal nuk përbën në vetvete provë, pra njoftim
mbi faktet dhe rrethanat që lidhen me veprën penale (në lëndën penale), mbasi janë
pikërisht vetëm provat e marra gjatë procesit ato që sjellin njoftime të kësaj natyre.
Por, përjashtimisht, në rastin e një “vendimi penal gjyqësor të formës së prerë.....
omissis....ligjvënësi, në Kodin e Procedurës Penale, ka parashikuar
detyrueshmërinë e këtij vendimi për gjykatën qe shqyrton pasojat civile të veprës,
pra i ka dhënë “vendimit penal gjyqësor të formës së prerë” statusin e një prove në
procesin civil....
Së treti, vetëm në rastin e një “vendimi gjyqësor” Kodi i Procedurës Penale bën
fjalë për qënien i formës së prerë.
Në konsiderate të këtij përfundimi, është e qarte se në rastin konkret nuk jemi para
një “vendimi penal të formës së prerë”, vendim ky i detyrueshëm për gjykatën që
shqyrton pasojat civile të veprës, për më tepër kur çështja civile objekt i këtij
gjykimi nuk është një çështje ku shqyrtohen pasojat civile të veprës penale.....
Në këto kushte, vendimi i gjykatës së rigjykimit rezulton që praktikisht të mos jetë i
mbështetur në ndonjë provë, që vërteton pretendimin e paditësave për qenien i
falsifikuar te Vendimit nr.518 (508), date 2.2.1939, të Gjykatës së Paqit Tiranë,
ndërkohë që pala paditëse, në respektim të parimit procedural civil të “barrës së
provës”, nenin 12 të Kodit të Procedurës Civile, nuk rezulton që të ketë paraqitur
në gjykimin e kësaj çështje prova për të vërtetuar faktin e pretenduar prej saj.
Nga sa më lart, ndryshe nga sa gjykata e rigjykimit ka pranuar, siç me të drejtë
pretendohet në ankimin e të paditurit Ahmet Pazari, gjykata e apelit vlerëson se në
rastin konkret nuk provohet qenia i falsifikuar i Vendimit nr.518 (508), datë
2.2.1939, të Gjykatës së Paqit Tiranë.
Themeli i pretendimeve të paditësave, për qënien e falsifikuar të Vendimit nr.518
(508), datë 2.2.1939, të Gjykatës së Paqit Tiranë, është dëgjuar dhe shqyrtuar me
parë nga gjykatat, të cilat e kanë shpallur atë të pabazuar nëpërmjet vendimeve
gjyqësore të formës se prerë, duke qënë kështu në rastin konkret para “gjësë se
gjykuar”……lidhur me respektimin e parimit të sigurisë juridike, si dhe nga sa më
lart është parashtruar, gjykata e apelit çmon se pala paditëse, pretendimin e saj për
qenien i falsifikuar të Vendimit nr.518 (508), datë 2.2.1939, të Gjykatës së Paqit
Tiranë, si dhe argumentet dhe provat përkatëse lidhur me këtë, në formën e
prapësimeve, i ka parashtruar si gjatë gjykimit të çështjes së themelit (çështjes që
73
lidhet me Vendimin nr.1319, datë 12.03.1997, të Gjykatës së Rrethit Tiranë), ashtu
dhe në gjykimin e rishikimit të vendimit të themelit (çështjen që lidhet me Vendimin
nr.67 Akti, datë 18.12.1997, të Gjykatës së Rrethit Tiranë), pretendime këto që janë
gjetur të pabazuara nga gjykatat, vendimet e të cilës në këto raste kanë marrë formë
të prerë sipas ligjit.
Për rrjedhojë, gjykata e apelit çmon të drejtë pretendimin e ngritur në ankimin e të
paditurit Ahmet Pazari, për qenien në rastin konkret para “gjësë së gjykuar”,
parashikuar nga neni 451/a i Kodit te Procedurës Civile...omissis...Për pasojë,
gjykata e apelit çmon se gjykata e rigjykimit ka gabuar kur nuk ka vlerësuar dhe
marrë në konsideratë pretendimin e mësipërm të të paditurit, duke dhënë një
vendim në mosrespektim të ligjit.
40. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, kanë bërë rekurs paditësat Agim Preza etj., me
shkaqet lartpërmendura.
II. Ligji i zbatueshëm

41.1. Neni 14 i K.Pr.Civile:
“Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
41.2. Neni 16§1 i K.Pr.Civile:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore
dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj.
Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë
palët”.
“Gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë të zbatohet parimi i
kontradiktorialitetit.
Ajo mbështet vendimin e saj vetëm në mjetet, shpjegimet, dokumentet e
provat e tjera të treguara ose të sjella nga palët, kur këto të fundit kanë
qenë në gjendje të debatojnë sipas parimit të kontradiktorialitetit”.
“Çdo shkresë mund të goditet për falsitet. Shkresat private mund të
goditen për falsitet edhe kur nga krahasimi me të tjera vërtetohet se
janë origjinale”.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se:
42. Pala që ka regjistruar rekursin, paditësit Agim Preza etj., legjitimohen ratione personae
t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
43. Ankimi është paraqitur brenda afatit ligjor, ndaj edhe legjitimohen ratione temporis.
Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palëve të tjera ndërgjyqëse.
44. Në lidhje me thelbin (legjitimimi ratione materiae), Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësit Agim Preza etj.., përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit
nr.1862, datë 21.09.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë me të cilin është ndryshuar
vendimi nr.5353, datë 29.06.2010, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
74
45. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes
gjyqësore, pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e faktit
janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është respektuar
ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e Lartë, në
realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
46. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe referuar shkaqeve të rekursit, vlerëson se
arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykatat e apelit është rrjedhojë e mosrespektimit
dhe zbatimit jo të drejtë të ligjit procedural dhe material në çështjen objekt gjykimi për
shkak të hetimit jo të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin. (neni 14 i
K.Pr.Civile)
47. Ky Kolegj konstaton se gjykata e shkallës së parë në vendimin e saj ka arritur në
përfundimin e padisë duke arsyetuar se: provohet plotësisht se vendimi nr.518, datë
02.02.1939, është fiktiv, si në përmbajtje ashtu edhe në formë, ku në të është shtuar në
mënyrë fiktive sipërfaqja e truallit, është shënuar në mënyrë fiktive çelja e testamentit, si
dhe po në mënyrë fiktive është shënuar gjyqtari që ka dhënë këtë vendim, duke falsifikuar
firmën e tij. Pavarësisht nga arritja e këtij konkluzioni Prokuroria pranë Gjykatës së
Shkallës së Parë Tiranë ka pushuar çështjen penale nr.2028 për shkak të amnistimit të
kësaj vepre penale me ligjin 8202, datë 27.03.1997 ‘Për amnistinë’. Për rrjedhojë,
pasojat civile që ka prodhuar ky vendim kanë mbetur pa u zgjidhur. Në zgjidhjen e
konfliktit objekt shqyrtimi gjyqësor, Gjykata ka parasysh faktin që vendimi i Gjykatës
Paqtuese Tiranë nr.518 (508), datë 02.02.1939 nuk gjendet në Arkivin e Shtetit, në fondin
e Gjykatës Paqtuese Tiranë (dosjet 2 dhe 21) vendimet e dhëna nga Gjyqtari Paqtues
Dhimitër Goda; faktin që poshtë shënimeve gjyqtari paqtues dhe sekretari emëri dhe
mbiemëri i gjyqtarit dhe sekretarit janë shkruar me makinë shkrimi, kur në të gjithë
vendimet e gjetura në Arkivin e Shtetit ky shënim vendosej me dorë; faktin që akti i
ekspertimit grafik nr.371, datë 02.02.1998, vërteton që vendimi i Gjykatës Paqtuese
Tiranë nr.518 (508), datë 02.02.1939, nuk është nënshkruar nga i njëjti person që ka
nënshkruar vendimin 501, numër akti 15, datë 02.10.1939, të gjetur në Arkivin e Shtetit
dhe përdorur si model krahasimi, si edhe papërputhshmëritë e tjera të konstatuara nga
akti i ekspertimit ndërmjet vendimit të Gjykatës Paqtuese Tiranë nr.518 (508), datë
02.02.1939 dhe modelit të krahasimit.
48. Në të kundërt gjykata e apelit në rivlerësim të të njëjtave prova si në shkallë të parë ka
arsyetuar se: “ mbështetja e vendimit të gjykatës së rigjykimit në vlerësimet e bëra nga
organi i prokurorisë në vendimin e saj të mësimërm (datë 30.04.1998) vjen në
kundërshtim me ligjin procedural. Në këto kushte, vendimi i gjykatës së rigjykimit
rezulton që praktikisht të mos jetë i mbështetur në ndonjë provë, që vërteton pretendimin
e paditësave për qenien i falsifikuar të Vendimit nr.518 (508), datë 2.2.1939, të Gjykatës
së Paqit Tiranë, ndërkohë që pala paditëse, në respektim të parimit procedural civil të
“barrës së provës”, nenin 12 të Kodit të Procedurës Civile, nuk rezulton që të ketë
paraqitur në gjykimin e kësaj çështje prova për të vërtetuar faktin e pretenduar prej saj.
Nga sa më lart, ndryshe nga sa gjykata e rigjykimit ka pranuar, siç me të drejtë
pretendohet në ankimin e të paditurit Ahmet Pazari, gjykata e apelit vlerëson se në rastin
konkret nuk provohet qenia i falsifikuar i Vendimit nr.518 (508), datë 2.2.1939, të
Gjykatës së Paqit Tiranë.” Më tej ajo gjykatë ka arsyetuar se: lidhur me respektimin e
parimit të sigurisë juridike, si dhe nga sa më lart është parashtruar, gjykata e apelit
çmon se pala paditëse, pretendimin e saj për qenien i falsifikuar të Vendimit nr.518
(508), datë 2.2.1939, të Gjykatës së Paqit Tirane, si dhe argumentet dhe provat përkatëse
75
lidhur me këtë, në formën e prapësimeve, i ka parashtruar si gjatë gjykimit të çështjes së
themelit (çështjes që lidhet me Vendimin nr.1319, datë 12.03.1997, të Gjykatës së Rrethit
Tiranë), ashtu dhe në gjykimin e rishikimit të vendimit të themelit (çështjen që lidhet me
Vendimin nr.67 Akti, datë 18.12.1997, të Gjykatës së Rrethit Tiranë), pretendime këto që
janë gjetur të pabazuara nga gjykatat, vendimet e të cilës në këto raste kanë marrë formë
të prerë sipas ligjit.
Gjykata e apelit çmon se pavarësisht llojit të mjetit procedural të përdorur nga pala
paditëse, gjykatat, në ato gjykime që kanë përfunduar me vendime gjyqësore të formës së
parë, kanë vënë në diskutim dhe janë shprehur për të njëjtin pretendim, që tashme pala
paditëse e ngre duke përdorur një mjet tjetër procedural. Pra, pavarësisht nga mjeti
procedural, thelbi i pretendimeve të paditësave është dëgjuar dhe shqyrtuar më parë nga
gjykatat, të cilat e kanë shpallur atë të pabazuar nëpërmjet vendimeve gjyqësore të
formës së prerë.
Për rrjedhoje, gjykata e apelit çmon të drejte pretendimin e ngritur në ankimin e të
paditurit Ahmet Pazari, për qenien në rastin konkret para “gjësë së gjykuar”,
49. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se përfundimet e mësipërme të arritura nga
gjykata e apelit janë rrjedhojë e një hetimi jo të plotë për shkak të mosvlerësimit sa dhe si
duhet të interesit të palës paditëse (legjitmimin aktiv të saj në ngritjen e padisë) në këtë
gjykim në përputhje me provat e administruara.
50. Kështu Kolegji çmos se:
- Së pari, Gjykata e apelit nuk ka hetuar dhe vlerësuar në përmbajtje faktin e qenies së
dy vendimeve ai me nr.508 (518), datë 02.02.1939 si dhe nr.501, datë 02.10.1939 të
Gjykatës së Paqit Tiranë që bëjnë fjalë për paditë civile të ngritura nga Vakëfi
Muhamedan kundër Sheh Ali Pazari me objekt rivendikim sendi. Po kështu sa dhe si
janë vlerësuar nga K.K.Pronave nr.696, datë 19.04.1996 dhe nr.907, datë 13.05.1996
vendimet e dhëna nga gjykata e paqit.
- Së dyti, pala e paditur ka prapësuar se në përmbajtjen e vendimit nr.508 (518), (i
pretenduar si i falsifikuar) provohet se trashëgimlënësi Sheh Ahmet Pazari ka lënë një
testament të vitit 1929 sipas të cilit rezulton të ketë lënë si trashëgimtar testamentar
vetëm djalin e tij Ali Pazari (trashëgimlënës i të paditurve në këtë gjykim). Duke ju
referuar prapësimit të mësipërm, gjykata e apelit lidhur me interesin e ligjshëm të
paditësve nuk ka hetuar faktin në se është lëshuar dëshmia e trashëgimisë
testamentare. Domosdoshmëria e lëshimit të dëshmisë së trashëgimisë testamentare
është e lidhur me provueshmërinë e faktit nëse pronat e përfituara prej
trashëgimlënësit të të paditurve në origjinë janë të tijat apo të trashëguara nga
trashëgimlënësi Sheh Ahmet Pazari.
- Së treti; Hetimi i provueshmërisë së pronësisë në favor të Sheh Ahmet Pazari do ti
legjitimonte paditësat në kërkimin sipas objektit të padisë.
51. Nga ana tjetër Kolegji konstaton, se gjykata e apelit në ndryshimin e vendimit ka
arsyetuar se themeli i pretendimeve te paditësave, për qenien i falsifikuar të Vendimit
nr.518 (508), datë 2.2.1939, të Gjykatës së Paqit Tiranë, është dëgjuar dhe shqyrtuar me
parë nga gjykatat, të cilat e kanë shpallur atë të pabazuar nëpërmjet vendimeve
gjyqësore të formës së prerë, duke qenë kështu në rastin konkret para “gjësë së gjykuar”.
Lidhur me këtë përfundim, gjykata e apelit çmon se pala paditëse, pretendimin e saj për
qenien i falsifikuar të Vendimit nr.518 (508), datë 2.2.1939, të Gjykatës së Paqit Tiranë,
si dhe argumentet dhe provat përkatëse lidhur me këtë, në formën e prapësimeve, i ka
parashtruar si gjatë gjykimit të çështjes së themelit (çështjes qe lidhet me Vendimin
nr.1319, datë 12.03.1997, të Gjykatës së Rrethit Tiranë), ashtu dhe në gjykimin e
rishikimit të vendimit të themelit (çështjen që lidhet me Vendimin nr.67 Akti, datë
76
18.12.1997, të Gjykatës së Rrethit Tiranë), pretendime këto që janë gjetur të pabazuara
nga gjykatat, vendimet e të cilës në këto raste kanë marrë formë të prerë sipas ligjit.
52. Duke ju referuar jurisprudencës së Gjykatës Kushtetuese, në lidhje me parimin res
judicata, kjo gjykatë ka vlerësuar se vendimi gjyqësor i formës së prerë, që përbën gjë të
gjykuar, është shprehje dhe konkretizim i të drejtës mbi marrëdhënien juridike dhe ka
qëllim t’i japë jo vetëm qartësi, por dhe siguri kësaj marrëdhënieje. Siguria juridike
nënkupton, ndërmjet të tjerash, garantimin e besueshmërisë së individit tek shteti,
institucionet e tij dhe tek aktet që ato nxjerrin. Ndërsa, në rastin e vendimeve gjyqësore të
formës së prerë, siguria juridike nënkupton që, në rastet kur gjykata ka vendosur
përfundimisht për një çështje, vendimi i saj nuk duhet të vihet në dyshim. Pra, kur
vendimi ka marrë formë të prerë ai është i detyrueshëm për palët, trashëgimtarët e tyre,
për personat që tërheqin të drejta nga palët, për gjykatën që ka dhënë vendimin dhe për të
gjitha gjykatat dhe institucionet e tjera.
53. Kolegji Civil referuar çështjes në gjykim vlerëson se nuk jemi para rastit të cenimit të
parimit të sigurisë juridike, pasi gjykata duhet ti mbështeste përfundimet e arritura, pasi
të kishte hetuar lidhur me ligjshmërinë e fitimit të pronësisë nga të paditurit. Në këto
kushte, meqënëse është vënë në dyshim vërtetësia e një vendimi gjyqësor (konkretisht e
vendimit 518 (508), datë 2.2.1939, të Gjykatës së Paqit Tiranë) si provë thelbësore për
fitimin e pronësisë së palës së paditur, nuk mund arrihet në konkluzionin se jemi para
“gjëse së gjykuar”, pa i dhënë zgjidhje këtij problemi.
Në konkluzion të sa më sipër u analizua, Kolegji thekson se nuk mund të kemi cënim të
parimit të sigurisë juridike për të drejta që pretendohet se janë fituara në mënyrë të
kundërligjshme.
54. Në këto rrethana Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se çështja duhet të kthehet për
rigjykim në gjykatën e apelit, e cila për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në
respektim së të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe,
duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen ta
zgjidhë atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16).
55. Në rigjykim gjykata e apelit duhet të hetojë:
- Së pari, faktin në se pronat e përfituara prej trashëgimlënësit të të paditurve në
origjinë janë pronë e tij apo të trashëguara nga trashëgimlënësi Sheh Ahmet Pazari.
- Së dyti, të hetojë nëse në Arkivin e Shtetit ndodhet radhori i regjistrimit të vendimeve
civile dhe në varësi të këtij akti të hetojë mbi numërtimin e vendimit 518 (508), datë
02.02.1939, të Gjykatës së Paqit Tiranë, në rënditje kronologjike me vendimet
paraardhëse apo pas. Kjo për të konkluduar lidhur me përputhshmërinë ose jo me
vendimin nr.501, datë 2.10.1939 në kohë, të dhëna nga i njëjti gjyqtar me vendimin
nr.518 (508), datë 02.02.1939.
56. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin gjatë
rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit procedural e
atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me zgjidhjen e
çështjes.
57. Përfundimisht, sa më lart argumentuar, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se
vendimi nr.1862, datë 21.09.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë duhet prishur dhe çështja
t’i dërgohet për rishqyrtim asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 shkronja “c” të Kodit të
Procedurës Civile,
77
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1862, datë 21.09.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 05.02.2016
78
Nr. 00-2016-293 i Vendimit (39)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 18.11.2015, 13.01.2016, 03.02.2016 dhe 08.02.2016, mori në

shqyrtim çështjen civile, që u përket palëve:
PADITËS: BAFTJAR MEÇI, përfaqësuar nga Avokat Mitër

Muça
TË PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË,
në mungesë
PERSONA TË TRETË: KËSHILLI I KOMUNËS REMAS, LUSHNJË,
në mungesë
BUKURIJE KAJA; AVDULLA KAJA;
SABIJE META; ALIM KAJA; XHEMILE
HAKA; FERIDE KËRÇI; NAZE KAJA;
BESNIK KAJA; BUJAR KAJA; ADRIATIK
KAJA; RAJMONDA ZAIMI; ARDJAN KAJA;
LULJETA XHANI (KAJA); FLORA HIDA;
RAZIJE LIKA; MERITA XHANI (KAJA);
FLUTURA KAJA; RODOLF KAJA; SAMUEL
KAJA; LILJANA KAJA; MIRELA KAJA;
PAULO KAJA; KLEDISA KAJA; të gjithë të
përfaqësuar me prokurë nga Avokat Genci
Ismaili
OBJEKTI:
Kundërshtimi i Vendimit nr.21, datë 14.04.2001, t
ë Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish-pronarëve;
Baza Ligjore: Ligjit 7501, datë 19.07.1991, “Për tokën”,
Ligji nr.8084, date 07.03.1996
dhe neni 153 i Kodit të Procedurës Civile.
Për padinë e dytë:
PADITËS: LILJANA KAJA, përfaqësuar nga

Avokat Genci Ismaili
TË PADITUR: KOMISIONI I NDARJES SË TOKËS QARKU
FIER;
79
XHELAL MEÇI; HYSEN MEÇI;
REFAT DERVISHI; BAFTJAR MEÇI,
përfaqësuar nga Avokat Miter Muça
PERSONA TË TRETË: KOMISIONI I NDARJES SË TOKËS SË
KOMUNËS REMAS, LUSHNJË
OBJEKTI:
Kundërshtim i vendimit nr.69 date 25.11.1999
te Komisionit të Komisionit të Ndarjes së Tokës së Rrethit Fier.
Baza Ligjore: Ligjit 7501 datë 19.07.1991 “Për tokën”,
V.K.M. nr.230 datë 22.07.2009
dhe neni 324 i Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.621, datë 21.09.2004, ka

vendosur:
Pranimin e padisë së paditësit Nazmi Kaja kundër Xhelal Meçi, Hysen Meçi,
Baftjar Meçi, Refat Dervishi, Komisioni i Ndarjes së Tokës pranë Qarkut Fier,
palë e tretë Komisioni i Ndarjes së Tokës pranë Komunës Remas Lushnjë, me
objekt kundërshtim vendimi”. Konstatimin e pavlefshmërisë së vendimit nr.69
datë 25.11.1999 të Komisionit Ndarjes së Tokës të Rrethit Lushnjë.
Rrëzimin e padisë së paditësit Baftjar Meçi kundër Komisionit të Kthimit
Tokave pranë Prefekturës Fier, persona të tretë trashëgimtarët e Arif Kajës dhe
Këshilli i Komunës Remas Lushnjë, me objekt kundërshtimin e vendimit të
Komisionit Kthimit Pronave nr.21, datë 14.04.2001 .

Lënien në fuqi të vendimit nr.621, date 21.09.2004, të Gjykatës së Shkallës së
Parë Lushnjë.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala paditëse Xhelal Meçi, Baftjar
Meçi, Refat Dervishi të cilët kërkojnë, ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë
dhe të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, dhe Pranimin e kërkesë padisë së paditësave
Baftjar Meçi etj dhe rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit Nazmi Kaja, duke parashtruar këto
shkaqe në rekurs:
 Nga provat e paraqitura prej paditësve nuk ka asnjë dyshim që sipërfaqja e tokës, të
cilën të paditurit e pretendojnë, paditësit e kanë përfituar konform ligjit, është tokë
bujqësore “Tokë arë” dhe në këtë rast nuk mund të vepronte ligji për kthimin e
pronave por vetëm për kompensimin, pasi edhe në këtë rast trashëgimtarët e Arif
Kajës nuk kanë asnjë dokument pronësie të vjetër dhe ku Komisioni i Kthimit të
Pronave Qarku Fier ka gabuar kur është shprehur për kthim të tokës bujqësore në
bazë të ligjit nr.7699, datë 21.04.1993 “Për Kompensimin në vlerë të Ish-pronarëvë
të tokës Bujqësore”.
 Vendimi i Komisionit të kthimit te pronave mban nr.21, datë 14.04.2001 dhe duket
qartë se ky komision është shprehur për kthimin e një sipërfaqe livadh dhe pyll në
bazë të ligjit të sipërcituar nr.7699, dt. 21.04.1993.
 Në nenin 1 të ligjit nr.7699 thuhet shprehimisht se:“Ky ligj u njeh të drejtën e
pronësisë për efekt kompensimi në vlerë të tokës bujqësore ish pronarëve, personave
fizikë e juridik, që e kanë pasur atë në pronësi në kohën e daljes së ligjit nr.108, datë
29.08.1945, “Për reformën agrare".
80
 Gjykata e Apelit çmon në mënyrë të padrejtë dhe të pambështetur në ligj e në provat e
paraqitura në gjykim, lidhur me pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ,
Vendimi nr.69, datë 25.11.1999, i Komisionit të Ndarjes së Tokës Rrethi Lushnjë, se
nuk përmbush asnjë nga kriteret e përcaktuara në nenin 116 të Kodit të Procedurave
Administrative për “Aktet Absolutisht të Pavlefshme”,
 Gjykatat kanë arsyetuar në kundërshtim me provat duke i analizuar në të njëjtën kohë
këto prova në mënyrë të gabuar;
 Vendimi nr.21, datë 14.04.2001 i Komisioni të Kthimit të Pronave Qarku Fier është
absolutisht i pavlefshëm, është një akt-administrativ i dalë në kundërshtim me
dispozitat urdhëruese të ligjin dhe si i tillë duhet konsiderohet absolutisht i
pavlefshëm dhe të anulohet.
 As në ligjet e sipërcituar as në aktet e mëvonshme nuk parashikohet, e drejta e kthimit
të tokës bujqësore në natyrë. Fakti që toka ka qenë tokë bujqësore pra “Tokë Arë”
është i pakundërshtueshëm dhe i vërtetuar nga provat.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË,

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; përfaqësuesin e paditësit Baftjar Meçi
në padinë e parë dhe të paditurve Xhelal Meçi; Hysen Meçi; Refat Dervishi; Baftjar Meçi, në
padinë e dytë, Avokatin Miter Muça, i cili kërkoi prishjen e Vendimit nr.621, datë 21.09.2004
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, të lënë në fuqi me Vendimin nr.50, datë 27.05.2001,
të Gjykatës së Apelit Vlorë, duke pranuar kërkesë padinë e paditësit Baftjar Meçi në padinë e
parë dhe rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit Nazmi Kaja (trashëgimtares së vetme ligjore
të tij Liljana Kaja); përfaqësuesin e personave të tretë në padinë e parë dhe të paditësit Nazmi
Kaja (trashëgimtares së vetme ligjore të tij Liljana Kaja)në padinë e dytë, Avokatin Genci
Ismaili, i cili kërkoi lënien në fuqi të Vendimit nr.50, datë 27.05.2011, të Gjykatës së Apelit
Vlorë dhe mospranimin e rekursit të palës paditëse, si të pabazuar në ligj e prova; dhe si
bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
I. Rrethanat e çështjes:
1. Gjatë shqyrtimit gjyqësor ka rezultuar e provuar se me vendimin nr.69, datë 25.11.1999,
Komisioni i Ndarjes së Tokës të Rrethit Lushnjë, ka vendosur të ndajë si tokë bujqësore
në favor të ish-anëtarëve të Kooperativës Bujqësore të fshatit Kryekuq, një sipërfaqe toke
prej 13.7 ha.
2. Në zbatim të këtij vendimi, Komisioni i Ndarjes së Tokës së Fshatit Kryekuq i ka kaluar
në pronësi të paditurve Xhelal Meçi, Hysen Meçi, etj., tokë bujqësore, duke i pajisur edhe
me aktet e marrjes së tokës në pronësi, përkatësisht: Baftjar Meçi një sipërfaqe prej 2000
m2 në parcelën me nr.172/6; Hysen Meçi një sipërfaqe prej 3000 m2 në parcelën me
nr.172/5; Xhelal Meçi një sipërfaqe prej 1800 m 2 në parcelën me nr.172/4; Refat Dervishi
një sipërfaqe prej 2000 m2 në parcelën me nr.172/7.
3. Paditësi Nazmi Kaja si dhe personat e tretë Bukurije Kaja, Avdulla Kaja, etj., janë
trashëgimtarë ligjore të trashëgimlënësit Arif Kaja. Me cilësinë e trashëgimtarëve të ish-
pronarit, ata i janë drejtuar Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave,
Prefektura Fier, i cili me vendimin nr.21, datë 13.04.2001 ndërmjet të tjerash ka
vendosur: “Të njohë Arif Kaja (trashëgimtarët e tij) si ish-pronar të një sipërfaqe toke
livadh dhe kullote prej 21.7 ha, e ndodhur në fshatin Kryekuq, të Komunës Remas, në
parcelat 171, 172, 217, 219, 218.
4. Me vendimin e mësipërm është vendosur njëkohësisht, në bazë të nenit 7/1 të Ligjit
nr.7679, datë 21.04.1993 të ndryshuar, t’i kthehet fizikisht, ish-pronarit Arif Kaja
(trashëgimtarëve e tij) një sipërfaqe toke livadh dhe kullote prej 20.5 ha, e ndodhur ne
81
fshatin Kryekuq, te Komunës Remas ne parcelat nr.171, 172, 217 e 219, sipas
planimetrisë bashkëlidhur vendimit...”.
5. Paditësi Baftjar Meçi, Xhelal Meçi, etj., duke pretenduar se vendimi nr.21, datë
13.04.2001, të K.K.K.Pronave, Prefektura Fier, është i pabazuar në ligj, pasi ka disponuar
për kthimin në natyrë të një sipërfaqe toke bujqësore, e cila është trajtuar më parë sipas
vendimit të Komisionit të Ndarjes e Tokës së Rrethit Lushnje në favor të tij dhe
personave të tjerë, i është drejtuar Gjykatës me padi, kundër K.K.K.Pronave Fier, persona
të tretë Këshilli i Komunës Remas, Nazmi Kaja, etj, duke kundërshtuar vendimin nr.21,
datë 13.04.2001, të K.K.K. Pronave Fier dhe duke kërkuar anulimin e tij.
6. Gjithashtu pranë kësaj Gjykate është paraqitur fillimisht një padi, me paditës Nazmi Kaja,
i paditur Xhelal Meçi, etj., me objekt “Kthim sendi”. Të dy çështjet kanë qenë në gjykim
me trupa të ndryshëm gjykues dhe me vendimet e datës 06.02.2003 dhe 10.02.2003 është
bërë bashkimi i tyre në një çështje të vetme.
7. Me vendimin nr.314, datë 07.04.2003, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë është
vendosur rrëzimi i padisë së parë, të paraqitur nga paditësi Baftjar Meçi, etj, dhe është
pranuar padia e paraqitur nga paditësi Nazmi Kaja.
8. Mbi ankimin e paditësve Baftjar Meçi, etj., çështja është shqyrtuar nga Gjykata e Apelit
Vlorë, e cila me vendimin nr.430, datë 31.10.2003, ka vendosur prishjen e vendimit
nr.314, datë 07.04.2003, të Gjykatës së Shkallës së Parë Lushnjë dhe kthimin e çështjes
për rigjykim, për shkak të shkeljeve procedurale të cilat kanë të bëjnë me përcaktimin e
saktë të vlerës së objektit të padisë, për rrjedhojë edhe të përbërjes së trupit gjykues si dhe
duke orientuar ndarjen e çështjeve.
9. Gjykata e Shkallës së Parë, në rigjykim, në zbatim të orientimeve të dhëna me vendimin e
mësipërm te Gjykatës së Apelit Vlorë, me vendimin e ndërmjetëm te datës 18.02.2004 ka
ndarë gjykimin e dy padive dhe ka vendosur të vazhdojë gjykimin e çështjes me nr.Akti
116/1052 datë 20.12.2002 si dhe të pezullojë çështjen me nr.Akti 136, datë 16.01.2004.
10. Ndërkohë përpara marrjes së këtij vendimi, në Gjykatën e Rrethit Lushnjë, është paraqitur
edhe një padi tjetër. Sipas kësaj padie, rezulton se paditësi Nazmi Kaja, duke pretenduar
se sipërfaqja e tokës e njohur në pronësi të tij dhe trashëgimtarëve ligjore të ish-pronarit
Arif Kaja, është livadh dhe kullote dhe jo tokë bujqësore, është ankuar në rrugë
administrative pranë Komisionit të Ndarjes së Tokës së Qarkut Fier, në lidhje me
vendimin nr.69, datë 25.11.1999, të Komisionit të Ndarjes së Tokës së Rrethit Lushnjë.
11. Pas ezaurimit të ankimit administrativ, në kushtet e përgjigjes negative të Komisionit të
Ndarjes së Tokës së Qarkut Fier, sipas shkresës datë 26.12.2003, paditësi ka paraqitur
padi pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, kundër të paditurve Xhelal Meçi,
Baftjar Meçi, Hysen Meçi, Refat Dervishi dhe person i tretë Komisioni i Ndarjes së Tokës
së Rrethit Lushnjë, duke kundërshtuar aktin administrativ: vendimin nr.69, datë
25.11.1999, të Komisionit të Ndarjes së Tokës së Rrethit Lushnjë, duke kërkuar anulimin
e tij.
12. Meqenëse kjo çështje ishte në shqyrtim nga i njëjti trup gjykues, Gjykata e Faktit, me
vendim të ndërmjetëm, në bazë të kërkimit të palëve, ka vendosur bashkimin e këtyre dy
padive në një çështje të vetme, për shkak të objektit të tyre, kundërshtim të vendimit të
K.K.K.Pronave dhe kundërshtim akti administrativ, akte të cilat kanë trajtuar të njëjtën
sipërfaqe toke, objekt i këtij konflikti gjyqësor.
13. Palët ndërgjyqëse, Baftjar Meçi, etj. dhe Nazmi Kaja, etj., për të njëjtën pronë janë pajisur
me akte pronësie në të tilla rrethana ata kanë kërkuar respektivisht kundërshtimin e titujve
të pronësisë.
14. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me vendimin nr.621, dt.21.09.2004, ka vendosur:
 Pranimin e padisë së paditësit Nazmi Kaja kundër Xhelal Meçi, Hysen Meçi, Baftjar
Meçi, Refat Dervishi, Komisioni i Ndarjes së Tokës pranë Qarkut Fier, palë e tretë
82
Komisioni i Ndarjes së Tokës pranë Komunës Remas Lushnjë, me objekt kundërshtim
vendimi”. Konstatimin e pavlefshmërisë së vendimit nr.69, datë 25.11.1999, të
Komisionit Ndarjes së Tokës të Rrethit Lushnjë.
 Rrëzimin e padisë së paditësit Baftjar Meçi kundër Komisionit të Kthimit Tokave
pranë Prefekturës Fier, persona të tretë trashëgimtarët e Arif Kajës dhe Këshilli i
Komunës Remas Lushnjë, me objekt kundërshtimin e vendimit të Komisionit Kthimit
Pronave nr.21, datë 14.04.2001.
14.1. Duke arsyetuar: “... omissis... Gjykata i quajti të vlefshme provat e marra në
vendimin nr.314, datë 07.04.2003, duke patur parasysh faktin që çështja u gjykua
me trup gjykues me gjyqtar të vetëm bie shkaku i pavlefshmërisë së marrjes së
provave në bazë të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Gjykata çmon se nga Akti i ekspertimit të bërë nga ekspertja Marjana Bica rezulton
se vendimi i Komisionit të Kthimit të Pronave ka mbivendosje me Vendimin e
Ndarjes së Tokës.
Gjykata duke pasur parasysh mospërputhjen e përgjigjes së Qarkut Fier me
nr.134/1, datë 26.03.2003 dhe vërtetimin e Seksionit Kadastrës së Këshillit Rrethit
Lushnjë, kërkoi pranë Këshillit të Qarkut Fier të përcaktohet nëse parcela me
nr.Pasurie 172 e Zonës Kadastrale nr.2289, në datë 01.08.1991 si ka qenë në
gjendje kadastrale dhe nga ajo kohë a ka ndryshuar. Nga Këshilli i Qarkut Fier,
drejtoria e administrimit dhe Mbrojtjes së Tokës u kthye përgjigjja me nr.225/1
prot., datë 21.05.2004, sipas të cilës konfirmohet se parcela me nr.172, me sipërfaqe
3.86 Ha, gjendja e datës 01.08.1991 është tokë bujqësore në zërin kadastral arë. Kjo
përgjigje nuk përcakton gjendjen kadastrale të asaj pasurie pas vitit 1991 dhe sjell si
pasojë mos përplasjen e vërtetimit të Kadastrës së Këshillit të Rrethit Lushnjë dt.
09.09.2001 dhe lë të nënkuptuar se kjo parcelë ka ndryshuar gjendjen kadastrale
nga tokë arë në tokë livadh. Në bazë të këtyre dy provave të mësipërme, gjykata
çmon se toka objekt konflikti është tokë livadh dhe në këto kushte sjell si pasojë
ligjshmërinë e Vendimit të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave në
favor të ish-pronarit Arif Kaja.
Vendimi nr.69 i Komisionit Ndarjes së Tokës është absolutisht i pavlefshëm pasi ka
ndarë tokë livadh .(...).”
15. Mbi ankimin e paditësave Baftjar, Hysen, Xhelal Meçi e Refat Dervishi, çështja është
gjykuar nga Gjykata e Apelit Vlorë, e cila me vendimin nr.686, datë 23.12.2005, ka
vendosur: “Ndryshimin e vendimit nr.621, datë 21.09.2004, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushnje dhe duke e gjykuar çështjen në fakt: - Pranimin e padisë së paditësit
Baftjar Meçi. Anullimin e vendimit nr.21, datë 14.04.2001, të K.K.K.Pronave dhënë në
favor të trashëgimtarëve të Arif Kajës. - Rrëzimin e padisë së paditësit Nazmi Kaja me
objekt kundërshtimin e vendimit nr.69, datë 25.11.1999, të Komisionit të Ndarjes së
Tokës së Rrethit Lushnje”.
15.1.Në vendimin e dhënë prej saj, Gjykata e Apelit Vlorë arsyeton se nuk ndodhemi në
kushtet kur zëri kadastral i tokës objekt i konfliktit gjyqësor është kullotë, por tokë
bujqësore arë. Këtë konkluzion e ka mbështetur në shkresën nr.225/1 prot., datë
21.05.2004, të Qarkut Fier, sipas së cilës toka objekt gjykimi, gjendja e datës
01.08.1991, ka qenë tokë bujqësore në zërin kadastral arë.
16. Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është rekursuar në Gjykatën e Lartë nga paditësi në
padinë e dytë Nazmi Kaja.
17. Gjykata e Lartë me Vendimin e saj nr.276, datë 13.05.2008, ka vendosur “ prishjen e
vendimit të Gjykatës së Apelit dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me
tjetër trup gjykues”.
83
17.1. Në këtë vendim Gjykata e Lartë arsyeton se gjykata e apelit nuk ka bërë
hetim të mjaftueshëm për të përcaktuar regjimin kadastral të pronës objekt i
konfliktit gjyqësor. Gjykata e Lartë gjithashtu ka lënë detyrë që në rigjykim të bëhet
saktësimi nëse kemi të bëjmë me tokë bujqësore apo kullotë, në mënyrë që të
përcaktohet ligji i aplikueshëm dhe organi kompetent, i cili do të ketë të drejtën e
trajtimit të kësaj sipërfaqeje.
18. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.50, datë 27.05.2011, ka vendosur:
 Lënien në fuqi të vendimit nr.621, datë 21.09.2004, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Lushnjë.
18.1 Duke arsyetuar: “... omissis... Gjykata e Apelit Vlorë, në vlerësim të
pretendimeve të palëve ndërgjyqëse, pas zbatimit të detyrave të përcaktuar në
vendimin e Gjykatës së Lartë, ... çmon se vendimi nr.69, datë 25.11.1999, i
Komisionit të Ndarjes së Tokës Rrethi Lushnjë është një akt administrativ
absolutisht i pavlefshëm, për shkak se është nxjerrë në kundërshtim me ligjin
dhe në tejkalim të kompetencave të organit administrativ. Ligji nr.8312, datë
26.03.1998, përcakton në mënyre të shprehur se “...tokat që në datë 01.08.1991,
kanë patur regjim juridik tokë bujqësore dhe që nuk kanë ndryshuar regjim
juridik deri në ditën e hyrjes në fuqi të këtij ligji, u kalojnë në pronësi familjeve
fshatare”. Po kështu, Ligji 7501, datë 19.07.1991, “Për tokën”, në nenin l\b të
tij, përjashton nga objekti i tij tokën pyll, kullotë dhe livadh.
Në kundërshtim me përcaktimet e mësipërme ligjore, gjatë gjykimit në Shkallë të
Parë dhe në Apel, me provat shkresore të administruara, është provuar tërësisht
fakti se sipërfaqja e tokës objekt gjykimi është toke livadh+kullote dhe nuk ka qenë
tokë bujqësore, për rrjedhojë mbi këtë sipërfaqe nuk mund të disponohej sipas
ligjeve të sipërcituara. Konkluzioni i mësipërm i Gjykatës së Apelit në lidhje me
rrëgjimin juridik të tokës, nxirret nga analiza e përmbajtjes së akteve të ndodhura ne
dosje.
....Komisioni i Ndarjes së Tokës së Rrethit Lushnjë ka disponuar për ndarjen e tokës
objekt gjykimi, në kundërshtim me ligjin, duke trajtuar sipas Ligjit “Për token” një
sipërfaqe toke, e cila nuk ishte toke bujqësore “are”, por tokë livadh dhe
kullotë....Në kushtet e pavlefshmërisë së vendimit nr.69, datë 25.11.1999, të
Komisionit të Ndarjes së Tokës Rrethi Lushnjë, si dhe të faktit që sipërfaqja e tokës
është me regjim juridik “livadh”, bazuar edhe në dokumentacionin e pronësisë së
ish-pronarit Arif Kaja, Gjykata e faktit ka çmuar drejt se vendimi i Komisionit të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave nr.21, datë 14.04.2001 është një akt
administrativ i nxjerrë në përputhje me ligjin. Në rrethana të tilla, vendimi i gjykatës
gjendet i bazuar në ligj dhe në provat e administruara dhe si i tillë do të lihet në
fuqi . (...).”
19. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar rekurs pala paditëse në padinë
e parë Xhelal Meçi, Baftjar Meçi dhe Refat Dervishi, me shkaqet e pasqyruara në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.

20.1. Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje
me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që
janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
84
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që
mund të propozojnë palët”.
20.2. Neni 28 i K.Pr.Civile: “Gjykata duhet të shprehet për të gjitha kërkesat
që parashtrohen në padi, pa i kaluar kufijtë e saj,
duke realizuar një gjykim të drejtë, të pavarur dhe të
paanshëm brenda një afati të arsyeshëm”.
21. Dispozitat e Ligjit nr.9235/2004, “Për kthimin dhe kompensimin e Pronës”, në të cilin
është parashikuar:
21.1. Neni 1: “Ky ligj ka për objekt: a) rregullimin e drejtë, sipas kritereve të
nenit 41 të Kushtetutës, të çështjeve të së drejtës së pronësisë
që kanë lindur nga shpronësimet, shtetëzimet ose konfiskimet;
b) kthimin dhe, aty ku sipas këtij ligji kthimi i pronës është i
pamundur, kompensimin e saj; c) procedurat për realizimin e
kthimit dhe kompensimit të pronave, si gjithë organet
administrative të ngarkuara për realizimin e tyre.”
22. Dispozitat e Ligjit nr.7501, datë 19.07.1991, “Për tokën”, në të cilat është parashikuar se:
22.1. Neni 1: “Ne Republikën e Shqipërisë toka ndahet ne: a)Toka bujqësore
te zëna me bimët e arrave, pemishtet, vreshtat dhe ullishtat,
kudo qe ndodhen, ne fshatra, ne qytete e ne qendra te tjera te
banuara, pavarësisht nga madhësia e tyre;b) toka te zëna me
pyje, kullota e livadhe;”
22.2. Neni 3:“Toka bujqësore u jepet ne pronësi ose në përdorim personave
juridike a fizikë vendas pa shpërblim.”
23. Dispozitat e Ligjit nr.8312, datë 26.03.1998, “ Për tokat bujqësore të pandara”, në të cilat
është parashikuar:
23.1. Neni 2:“Toka bujqësore të pandara konsiderohen sipërfaqet e
kadastruara në zërin tokë bujqësore më 1.8.1991, brenda
kufijve të një njësie të caktuar administrative (fshat, komunë
ose bashki që ka toka bujqësore jashtë vijave kufizuese), të
cilat nuk janë ndarë nga komisionet e tokave ose që janë
refuzuar të merren nga familjet apo individë të ndryshëm dhe
që nuk kanë ndryshuar zërin kadastral deri në ditën e hyrjes në
fuqi të këtij ligji.”
24. Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.256, datë 02.08.1991, “Për rregulloren për
regjistrimin, ndryshimin dhe kalimin në gjendjen e tokave dhe detyrat e kadastrës”, në të
cilin është parashikuar:
24.1. Neni 1: “Kadastra e tokave përmban e pasqyron gjendjen e të dhënave
për sipërfaqet e tokave e bonitetin e tyre, si dhe ndryshimet që
bëhen pas ndryshimit fillestarë.
Në regjistrat e zyrës së kadastrës tokat regjistrohen sipas
këtyre zërave: ara, pemishte, vreshta, ullishte, pyje, kullota,
livadhe dhe toka të tjera jobujqësore, sipas pronarëve dhe
përdoruesve.”
24.2. Neni 2: “Të dhënat bazë për regjistrimin dhe ndryshimet në gjendjen e
tokave bujqësore e jobujqësore janë: rilevimet topografike,
matjet e thjeshta kadastrale, inventarizimet e sipërfaqeve
pyjore e të kullotave dhe boniteti i tokave”.
85
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson:
25. Pala që ka regjistruar ankimin, paditësit në padinë e parë Xhelal Meçi, Baftjar Meçi dhe
Refat Dervishi legjitimohen ratione personae t’i drejtohen Gjykatës së Lartë lidhur me sa
më sipër.
26. Ankimi është paraqitur brenda afatit ligjor, ndaj edhe legjitimohet ratione
temporis.Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palës tjetër ndërgjyqëse.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësit në padinë e parë Xhelal Meçi, Baftjar Meçi
dhe Refat Dervishi, nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të
Procedurës Civile, të cilat nuk motivojnë cenimin e vendimit nr.50, datë 27.05.2011, të
Gjykatës së Apelit Vlorë.
28. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, konstaton se pas shpalljes së vendimit nr.50, datë
27.05.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë:
28.1. Ka vdekur paditësi në padinë e dytë Nazim Kaja. Sipas Vendimit nr.687, datë
29.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnje, rezulton se trashëgmitare
ligjore e vetme i tij është Liljana Kaja.
28.2. Ka vdekur personi i tretë në padinë e parë Zabit Kaja. Sipas Vendimit nr.35, datë
16.01.2012, trashëgimtarë ligorë të tij janë Flutura Kaja, Rodolf Kaja, Samuel
Kaja.
28.3. Ka vdekur personi i tretë i tretë në padinë e parë Neim Kaja. Sipas Dëshmisë së
Trashëgimisë Ligjore nr.2932 Rep., nr.1340 Kol., datë 28.11.2014, të Noteres Erleta
Sota, trashëgimtarë ligjorë të tij janë Mirela Kaja, Paulo Kaja, Kledisa Kaja.
Në këto kushte Kolegji, në zbatim të nenit 199 të Kodit të Procedurës Civile, vendosi
kalimin procedural tek trashëgimtarët ligjorë të të ndjerëve të sipërpërmendur.
29. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, vendimeve të gjykatave, si dhe
shkaqeve të parashtruara në rekurs, arrin në përfundimin se vendimi nr.50, datë
27.05.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë, është rrjedhojë e respektimit të ligjit dhe për këtë
shkak duhet të lihet në fuqi, si rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të drejtë të dispozitave
ligjore materiale dhe proceduriale.
30. Palës paditëse në padinë e parë dhe e paditur në padinë e dytë, Baftjar Meçi, etj., me
vendimin nr.69, datë 25.11.1999, Komisioni i Ndarjes së Tokës të Rrethit Lushnje i ka
kaluar në pronësi si tokë bujqësore, duke i pajisur edhe me aktet e marrjes së tokës në
pronësi, përkatësisht: Baftjar Meçi një sipërfaqe prej 2000 m 2 në parcelën me nr.172/6;
Hysen Meçi një sipërfaqe prej 3000 m2 në parcelën me nr.172/5; Xhelal Meçi një
sipërfaqe prej 1800 m2 në parcelën me nr.172/4; Refat Dervishi një sipërfaqe prej 2000 m2
në parcelën me nr.172/7.
31. Paditësi në padinë e dytë Nazmi Kaja si dhe personat e tretë Bukurije Kaja, Avdulla Kaja,
etj., në padinë e parë, si trashëgimtarë ligjore të trashëgimlënësit ish-pronarë Arif Kaja,
me vendimin nr.21, datë 13.04.2001, të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave, Prefektura Fier, në bazë të nenit 7/1 të Ligjit nr.7679, datë 21.04.1993, të
ndryshuar, është vendosur “... t’i kthehet fizikisht, ish-pronarit Arif Kaja
(trashëgimtarëve e tij) një sipërfaqe toke livadh dhe kullote prej 20.5 ha, e ndodhur ne
fshatin Kryekuq, te Komunës Remas në parcelat nr.171, 172, 217 e 219, sipas
planimetrisë bashkëlidhur vendimit...”.
32. Kolegji konstaton se palët ndërgjyqëse, Baftjar Meçi, etj. dhe Nazmi Kaja, etj., për të
njëjtën pronë janë pajisur me akte pronësie. Në rrugë gjyqësore ata kanë kërkuar
86
kundërshtimin e titujve të pronësisë të njeri tjetrit duke kundërshtuar mënyrat e fitimit të
kësaj pronësie.
33. Thelbi i mosmarrëveshjes objekt gjykimi është përcaktuar edhe nga Gjykata e Lartë në
gjykimin e mëparshëm të kësaj çështjeje dhe qëndron tek përcaktimi i saktë i regjimit
juridik të tokës, nëse ajo sipërfaqe është tokë bujqësore apo kullotë, në mënyrë që të
përcaktohet ligji i aplikueshëm dhe organi kompetent, i cili do të ketë të drejtën e trajtimit
të kësaj sipërfaqeje.
34. Kolegji Civil vlerëson se Gjykata e Apelit, pasi ka çelur hetimin gjyqësorë në zbatim të
detyrave të lëna nga Gjykata e Lartë, në vendimin e saj, me të drejtë ka arsyetuar se: “ ...
shkresa datë 09.09.2001 e zyrës së Kadastrës Lushnjë, e shoqëruar me formularin 5, ka
sqaruar se toka objekt gjykimi është në zërin kadastral “kullotë”. ... dokumentacioni i
dërguar prej Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Lushnjë, ndërmjet
të tjerash ka sqaruar se pasuria me nr.172, V6, fq. 134, e ndodhur në Zonën Kadastrale
2289, fshati Kryekuq, Lushnjë, është e llojit “livadh+kullotë” e menaxhuar. Provat
shkresore ... në tërësinë e tyre provojnë faktin se toka objekt gjykimi është me regjimin
juridik “tokë kullotë””.
35. Në kushtet kur sipërfaqja e tokës objekt gjykimi është trajtuar në kundërshtim me ligjin
nr.7501, datë 19.07.1991, “Për tokën”, e pikërisht me nenin l\b të tij, ku është përcaktuar
përjashtimi nga objekti i këtij ligji toka pyll, kullotë dhe livadh, nga Komisioni Ndarjes së
Tokës të Rrethit Lushnjë, Kolegji çmon se Vendimi nr.69, datë 25.11.1999 i këtij
Komisioni, me të cilin i është kaluar në pronësi si tokë bujqësore kjo sipërfaqe palës
Batjar Meçi, etj., është një akt administrativ absolutisht i pavlefshëm, për shkak se është
nxjerrë në kapërcim të kompetencave të organit administrativ.
36. Gjithashtu Kolegji Civil çmon se ligji nr.8312, datë 26.03.1998, përcakton në mënyrë të
shprehur se “...tokat që në datë 01.08.1991, kanë pasur regjim juridik tokë bujqësore dhe
që nuk kanë ndryshuar regjim juridik deri në ditën e hyrjes në fuqi të këtij ligji, u kalojnë
në pronësi familjeve fshatare”. Fakti i regjimit të kësaj toke si jobujqësore vërtetohet
nëpërmjet:
36.1.Shkresës datë 09.09.2001 (Modelar nr.5) së Zyrës së Kadastrës Lushnjë e cila në
bazë të VKM nr.256, datë datë 02.08.1991, “Për rregulloren për regjistrimin,
ndryshimin dhe kalimin në gjendjen e tokave dhe detyrat e kadastrës”, është organi
kompetent për vërtetimin e regjimit kadastral të tokës.
36.2. Shkresës nr.314/1 Prot., datë 25.06.2010 të Z.V.R.P.P Lushnjë nëpërmjet së cilës
jepet informacioni se sipërfaqja e tokës objekt i konfliktit gjyqësor figuron e
regjistruar si e llojit Livadh+Kullotë.
37. Për sa më sipër Kolegji vlerëson se vendimet e gjykatave janë të mbështetura në
dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete dhe të bazuar në provat,
të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla konform dispozitave të Kodit të
Procedurës Civile.
38. Në përfundim Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, konkludon se vendimi nr.50, datë
27.05.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.621,
datë 21.09.2004, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, duhet lënë në fuqi si vendim i
marrë në zbatim të drejtë të ligjit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.50, datë 27.05.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë.
87
Tiranë, më 08.02.2016
88
Nr. 00-2016-300 i Vendimit (40)
VENDIM

Shkëlzen Selimi Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 10.02.2016, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

palëve:
PADITËS: NOZI BARDHI

I PADITUR: BYROJA SHQIPTARE E SIGURIMEVE
PERSON I TRETË: ERION LESKAJ
OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin
si rrjedhojë e aksidentit të ndodhur më datën 29.03.2006 ,
dhe konkretisht dëmi pasuror në masën 1.624.404 lekë,
shpenzime për përkujdesje në masën 288.000 lekë,
dëmi biologjik në masën 2.858.752 lekë,
dëmi moral në masën 1.429.376 lekë
dhe dëmi ekzistencial në masën 1.429.376 lekë,
si dhe pagimi i kamatave ligjore nga pagimi në vonesë.
Baza Ligjore: Nenet 11, 13 të Dekretit nr.295, datë 15.09.1992,
“Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike
për përgjegjësinë ndaj personave të tretë”,
miratuar me ligjin nr.7641, datë 01.12.1992;
Ligji nr.8279, datë 18.01.2001,
Kodi Civil miratuar me ligjin nr.7850, datë 29.07.1994,
nenet 450, 608, 640 e vijues te Rregullores nr.622/1, datë 15.12.1992;
Udhëzimi i Ministrit të Financave me nr.24, datë 15.11.2007;
vendim i Kolegjeve e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me nr.12, datë 14.09.2007.

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.
Detyrimin e palës së paditur Byroja Shqiptare e Sigurimeve t’i paguajë
paditësit Nozi Bardhi, dëmin shkaktuar atij nga aksidenti ndodhur me datën
29.03.2006, në vlerën 3.676.652 lekë, si dhe kamatat ditore në vlerën prej
629.5 lekë, nga data 29.06.2006 deri ditën e ekzekutimit të vendimit.
Rrëzimin e kërkesëpadisë për pjesën tjetër të saj.
Shpenzimet gjyqësore ju ngarkohen proporcionalisht palëve, paditësit për
pjesën e rrëzuar të kërkesëpadisë dhe të paditurit për pjesën e pranuar të
kërkesëpadisë.
89
Lënien në fuqi të vendimit nr.5603, datë 27.06.2011, të Gjykatës së Shkallës
së Parë Tiranë.
Kundër vendimit nr.1463, datë 12.06.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë

të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala paditëse Nozi
Bardhi, i cili ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.1463, datë 12.06.2012, të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.5603, datë 27.06.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, duke vendosur pranimin e plotë të kërkesëpadisë, duke parashtruar ndër të tjera se:
- Gjykata ka gabuar, mbasi duhet të njihte dhe përllogariste si pjesë të dëmit pasuror
edhe shpenzimet për përkujdesje për paditësin Nozi Bardhi.
- Për këtë është shprehur edhe akti i ekspertimit.
- Nuk qëndron pretendimi i palës së paditur, sipas të cilit në çështjen objekt gjykimi
ndodhemi para një paaftësie të përkohshme dhe jo të përhershme. Në këtë rast
shtrohet pyetje se cili nga mendimet e eksperteve është objektiv.
- Ne çmojmë se akti i ekspertit të caktuar nga gjykata është ai objektivi.
- Gjykata ka gabuar kur ka marrë si masë reference për përllogaritjen e dëmit pasuror,
pagën e paditësit në masën 12.830 lekë dhe jo atë në shumën 26.808 lekë, siç e ka
përllogaritur eksperti sipas të ardhurave mesatare referuar nga I.N.S.T.A.T.
- Gjykata duhet të jepte dëmshpërblimin për dëmin jo pasuror në vlera maksimale, pra
në masën ½ të dëmit biologjik dhe jo në masën ¼.
Kundër vendimit nr.1463, datë 12.06.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë

të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala e paditur Byroja
Shqiptare e Sigurimeve, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.1463, datë 12.06.2012,
të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.5603, datë 27.06.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, duke vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë, duke parashtruar ndër të tjera se:
- Vendimi i Gjykatës së shkallës së parë është marrë në shkelje të ligjit material dhe
procedural.
- Gjykata ka shqyrtuar një kërkesëpadi e cila është ushtruar jashtë afateve ligjore pasi
data e ngritjes së padisë është 02.12.2008. Pra bëhet fjalë për një padi të
parashkruar.
- Gjykata e trajton si një padi për shpërblim dëmi jashtëkontraktor gjë që i referohet
afatit tre vjeçar të ngritjes së padisë. Në këtë rast gjykata bën një argumentim të
padrejtë.
- Akti i ekspertimit ka rezultuar në kundërshtim me ligjin e veçantë në fushën e
sigurimit të detyrueshëm. Akti del me dy përfundime përsa i përket dëmshpërblimit
gjë që është absurde dhe aspak ligjore. Akti është i njëanshëm dhe jo objektiv, mbasi
jep vlerësime për gjendjen shëndetësore, vlerësim i cili jepet nga K.M.C.A.P.
- Akti i ekspertimit përllogarit shpenzime për përkujdesje në masën 288.000 lekë, në
mënyrë abuzive duke rritur vlerën e dëmit në mënyrë të padrejtë.
- Gjykata ka gabuar në vlerësimin e dëmit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; përfaqësuesin e palës paditëse Nozi
Bardhi, av. Albano Leka, i cili kërkoi heqjen dorë nga rekursi i paraqitur prej palës paditëse
Nozi Bardhi; përfaqësuesen e palës së paditur Byroja Shqiptare e Sigurimeve, juristen Greta
Ambeli, e cila kërkoi heqjen dorë nga rekursi i paraqitur prej palës së paditur Byroja
Shqiptare e Sigurimeve; si dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
90
VËREN
I. Rrethanat e çështjes
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se në datën 29.03.2006
rreth orës 17.30, në qytetin e Kuçovës, pranë rrugës automobilistike me drejtim spitali civil
është aksidentuar paditësi Nozi Bardhi, duke u dëmtuar duke ju shkaktuar fraktura të kockave
në trup e në gjymtyrë, nga goditja që ka marre prej një mjeti motorik- autoveturë “Benz” me
targë KV 2572 B, me drejtues shtetasin Erjon Leskaj.
2. Drejtuesi i mjetit Erion Leskaj (gjithashtu i dëmtuar) ka rezultuar përgjegjës për
shkelje të rregullave të qarkullimit rrugor. Për ngjarjen e ndodhur ka filluar procedimi penal
dhe në përfundim të hetimeve çështja është dërguar për gjykim.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.77, datë 24.05.2006, i cili ka
marrë formë të prerë, e ka deklaruar fajtor për kryerjen e veprave penale të “Shkeljes së
rregullave të qarkullimit rrugor” dhe “Drejtimi të automjetit pa dëshmi aftësie”.
4. Ka rezultuar se drejtuesi i mjetit motorik Erion Leskaj, në kundërshtim me kërkesat
e Dekretit nr.295, datë 15.09.1992, të Presidentit të Republikës “Për sigurimin e detyrueshëm
të mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj personave të tretë”, miratuar me
Ligjin nr.7641, datë 15.12.1992, nuk ka realizuar
sigurimin e detyrueshëm të automjetit “Benz” me targë KV 2572 B, pranë ndonjë
Shoqërie të sigurimeve (shkresa nr.86/2, datë 09.07.2007, lëshuar nga Autoriteti
Mbikëqyrjes Financiare). Kështu që në cilësinë e palës së paditur në këtë gjykim është thirrur
Byroja Shqiptare e Sigurimeve, e cila administron Fondin e Kompensimit.
5. Paditësi Nozi Bardhi ka kërkuar pranë palës së paditur vlerën e dëmit pasuror e jo
pasuror në datën 27.06.2008 dhe 02.12.2008 dhe kjo e fundit, mbasi ka marrë në shqyrtim
kërkesën, me Aktin nr.3343, datë 05.07.2008, e ka miratuar atë duke akorduar shpërblimin në
masën 33.486 lekë. Paditësi duke mos qenë dakord me shumën e përllogaritur nga ana e palës
së paditur i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadinë objekt
gjykimi.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.5603, datë 27.06.2011, ka
vendosur: “Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë. Detyrimin e palës së paditur Byroja
Shqiptare e Sigurimeve t’i paguajë paditësit Nozi Bardhi, dëmin shkaktuar atij nga aksidenti
ndodhur me datën 29.03.2006, në vlerën 3.676.652 lekë, si dhe kamatat ditore në vlerën prej
629.5 lekë, nga data 29.06.2006 deri ditën e ekzekutimit të vendimit. Rrëzimin e
kërkesëpadisë për pjesën tjetër të saj...(...)”
6.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë arriti duke
arsyetuar (ndër të tjera) se: “....Gjykata pasi u njoh me aktin e ekspertimit sipas së cilit një
nga variantet e dhëna të përcaktimit të masës së dëmit është ai i bazuar në rregulloren
nr.622/1, datë 15.12.1992, ku është përcaktuar se dëmi pasuror ardhur paditësit duke ju
referuar dëmtimeve të tij, periudhave të kohës që ai ka qenë i paaftë sipas vendimeve të
K.M.C.A.P-it dhe akteve të tjera të administruara në gjykim si dhe përcaktimeve të bëra në
tabelën me nr.2 të udhëzimit me nr.24, datë 15.11.2007, duke pasur parasysh se paditësi për
18 muajt e parë ka qenë 100 % i pa aftë për punë , dhe më pas në 60% ka rritur në
përfundimin se dëmi i ardhur është në masën 1.624.404 leke. Gjykata çmon se duhet të
detyrohet pala e paditur ta dëmshpërblejë paditësin lidhur me dëmin material të pësuar në
masën prej 1.624.404 lekë..(...)...Gjykata çmon se dëmi biologjik ardhur paditësit duhet të
llogaritet mbi bazën e të ardhurave të veta mujore në muajin e fundit para se të ndodhte
aksidenti që sipas vërtetimit të lëshuar nga ndërmarrja ku ka punuar paditësi rezulton të ketë
qenë në masën 12.830 lekë. Duke marrë si të ardhur mujore pagën e paditësit prej 12. 830
leke, vlera e dëmit biologjik llogaritur sipas formulës së aplikuar nga eksperti është në
masën 1.368.166 lekë...(...)...Gjithashtu gjykata çmon se pala e paditur duhet të detyrohet të
dëmshpërblejë paditësin dhe për dëmin moral të ardhur në masën e shumës lekë , që
91
përfaqëson një të katërtën e masës së dëmit biologjik 342.041 lekë si dhe për dëmin
ekzistencial dëm i cili konsiston në prishjen e cilësisë së jetës së paditësit, pasi pas aksidentit
të ndodhur jeta e paditësit padyshim që ka pësuar një ndryshim të pakthyeshëm keqësues.
Gjykata vlerëson se masa e dëmit ekzistencial që pala e paditur duhet të detyrohet të paguajë
është në masën e një të katërtës së dëmit biologjik, pra në masën e 342.041 lekë..(...)”
7. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1463, datë 12.06.2012, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.5603, datë 27.06.2011, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë.”
7.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Apelit Tiranë arriti duke arsyetuar në të
njëjtën mënyrë si Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
8. Kundër vendimit nr.1463, datë 12.06.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë të
nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala paditëse Nozi Bardhi, si dhe
pala e paditur Byroja Shqiptare e Sigurimeve, të cilët kanë kërkuar ndryshimin e vendimit
nr.1463, datë 12.06.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.5603, datë
27.06.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

9.1 Neni 472 i K.Pr.Civile: “Vendimet e shpallura nga gjykata e apelit dhe
ato të gjykatës së shkallës së parë, në rastet që përcaktohen nga ky
Kod, mund të ankimohen me rekurs në Gjykatën e Lartë vetëm kur: a)
nuk është respektuar ose është zbatuar keq ligji; b) ka shkelje të rënda
të normave procedurale (neni 467 i këtij Kodi); c) për shkelje
procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.”
9.2 Neni 490 i K.Pr.Civile: “Pala mund të heq dorë nga rekursi derisa nuk
është filluar relatimi në seancë gjyqësore. Heqja dorë bëhet me
shkrim, e nënshkruar nga vetë pala apo avokati i saj, i pajisur me
prokurë për këtë qëllim. Akti i heqjes dorë u njoftohet palëve që janë
paraqitur ose u komunikohet avokatëve të palëve. Kur hiqet dorë nga
rekursi dhe në gjykim kanë marrë pjesë të gjitha palët ose
përfaqësuesit e tyre, nuk ka vend për shpallje të veçantë të vendimit të
pushimit të gjykimit”.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në çështjen objekt gjykimi konstaton në seancën
e datës 10.02.2016, përpara relatimit të çështjes, u depozitua nga përfaqësuesi i palës paditëse
Nozi Bardhi, av.Albano Leka, si dhe përfaqësuesja e palës së paditur Byroja Shqiptare e
Sigurimeve, Greta Ambeli kërkesa me anë të së cilës kërkohet heqja dorë nga rekursi i
paraqitur prej palës paditëse Nozi Bardhi, si dhe palës së paditur Byroja Shqiptare e
Sigurimeve.
11. Me anë të kërkesës, palët ndërgjyqëse deklarojnë se heqin dorë nga rekursi i
paraqitur në Gjykatën e Lartë dhe kërkojnë pushimin e shqyrtimit të çështjes pranë kësaj
gjykate, pasi e kanë zgjidhur çështjen me mirëkuptim.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se kërkesa e paraqitur nga pala paditëse, si
dhe pala e paditur përmbush të gjitha kushtet e parashikuara nga neni 490 i Kodit të
Procedurës Civile. Kërkesa është nënshkruar nga pala rekursuese, si dhe është paraqitur
përpara relatimit të çështjes në seancë gjyqësore.
92
13. Ky Kolegj çmon se, ky akt përbën heqje dorë të kësaj pale nga rekursi që ka
paraqitur kundër vendimit nr.1463, datë 12.06.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, referuar sa më sipër, çmon se gjykimi i kësaj
çështjeje duhet të pushohet në zbatim të nenit 490, të Kodit të Procedurës Civile.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 490 të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes me nr.11118-00348-00-2013 Rregj. Themeltar, datë
08.02.2013, në Gjykatën e Lartë, për arsye të heqjes dorë nga rekursi prej palës paditëse Nozi
Bardhi dhe palës së paditur Byroja Shqiptare e Sigurimeve.
Tiranë, më 10.02.2016
93
Nr.11112-03078-00-2012 i Regj. Themeltar
Nr.00-2016 - 459 i Vendimit (41)
VENDIM

Majlinda Andrea Anëtare
në seancat gjyqësore të datave 10.12.2015 dhe 11.02.2016 mori në shqyrtim çështjen civile
me nr.03078/12, që u përket palëve:
PADITËSA: ALBERT LANI, ANDREA LANI, JANI LANI,

VIOLETA LANI (në mungesë)
E PADITUR: GARAFULA LANI, SPIRO LANI,
DHIMITËR LANI (në mungesë)
IRINI LANI, përfaqësuar nga av. Anastas Duro
OBJEKTI:
Pjesëtim pasurie trashëgimore, një shtëpi banimi
e ndodhur në Qeparo, Bashkia Himarë, me nr.Pasurie 109/12, ZK 3095.
Baza Ligjore: Nenet 207, 353 e 354 të K.Civil.
Nenet 369 e vijues të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin e datës 09.12.2010, ka vendosur:

“Të lejojë fazën e parë të pjesëtimit të pasurisë së përbashkët një shtëpi banimi
me sipërfaqe ndërtimore 110 m2 dhe oborr rrethues 140 m2 të ndodhur në
zonën Kadastrale 3095 të fshatit Qeparo, Bashkia Himarë midis
bashkëpronarëve në këtë mënyrë: Albert Lani 1/8 ×1/5 = 1/40 pjesë; Andrea
Lani 1/8 ×1/5 = 1/40 pjesë; Jani Lani 1/8 ×1/5 = 1/40 pjesë; Violeta Lani 1/8
×1/5 = 1/40 pjesë; Garafula Lani 1/5+1/8 ×1/5 = 1/5 +1/40= 9/40 pjesë;
Spiro Lani 1/5+1/8 ×1/5 = 1/5 +1/40= 9/40 pjesë; Dhimitër Lani 1/5+1/8 ×1/5
= 1/5 +1/40= 9/40 pjesë; Irini Lani 1/5+1/8 ×1/5 = 1/5 +1/40= 9/40 pjesë”.

“Lënien në fuqi të vendimit nr.s’ka, datë 09.12.2010 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Vlorë që i përket fazës së parë të pjestimit të pasurisë”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs paditësit Albert Lani,
Andrea Lani, Jani Lani dhe Violeta Lani, me të cilin kërkojnë lënien në fuqi të vendimit për
lejimin e pjestimit dhe ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe të vendimit
të gjykatës së apelit në lidhje me pjesët takuese, për këto shkaqe:
- Gjykata nuk arsyeton origjinën e pronës.
- Gjykata nuk merr në konsideratë se banesa është ndërtuar në vitin 1967 me
kontributin e të ndjerit Milo Lani dhe Sofi Lani.
94
- Ligji i përdorur dhe i referuar nga ana e të dyja gjykatave është zbatuar në mënyrë të
gabuar.
- Nuk jemi para një familje bujqësore, pasi si institut është njohur në Kodin Civil të
vitit 1994.
- Fëmijët e trashëgimlënësit nga martesa e dytë nuk kanë kontribuar në lidhje me
krijimin e pasurisë së paluajtshme banesë.
- Çështja rregullohet në bazë të dispozitave që rregullojnë bashkëpronësinë midis
bashkëshortëve.
Pala e paditur ka paraqitur kundër rekurs me të cilin kërkon mospranimin e rekursit,

për këto shkaqe;
- Rekursi nuk përmban asnjë nga shkaqet e parashikuara nga ligji për pranimin e tij.
- Sendi është pranuar se është një shtëpi dhe truall.
- Sendi në bashkëpronësi është regjistruar në emër të trashëgimlënësit.
- Nuk është e vërtetë pretendimi se sendi objekt gjykimi është përfituar nga ligji
nr.7501 datë 19.07.1991.
- Pavarësisht faktit se trashëgimlënësi i palëve ndërgjyqëse ka qenë i martuar me nënën
e paditësave në vitin 1980 kur ajo ka vdekur sipas neneve 56-60 të dekretit mbi
trashëgiminë nuk mund të çelej trashëgimia mbi pasurinë e përbashkët.
- Pas vdekjes së gruas së parë dhe me martesën me gruan e dytë pasuria ka mbetur
pasuri e përbashkët.
- Katër paditësat kanë humbur të drejtat si antarë të familjes bujqësore për shkak se
ndër vite ata janë shkëputur, duke krijuar secili familje bujqësore më vete.
- Sipas Kodit Civil të vitit 1981, neni 77, objektet që i përkasin familjes kooperativiste
janë pronë vetjake.
- Sipas vërtetimit të Bashkisë Himarë ka qenë gruaja e dytë që ka ndërtuar banesën dhe
jo gruaja e parë.
- Paditësit trashëgojnë vetëm 1/8 e 1/5 pjesë, pasi duke qenë familje bujqësore, kjo
pasuri është krijuar nga të paditurit dhe babai i tyre në pjesë të barabarta.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e të paditurës Irini Lani,
avokatin Anastas Duro, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, dhe si
bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se palët ndërgjyqëse janë në
marrëdhënie të posaçme, motra dhe vëllezër, nga i ati i tyre Milo Lani.
2. Rezulton se ati i palëve ndërgjyqëse ka qenë i martuar dy herë. Sipas çertifikatës
familjare nga martesa e parë me Sofi Lani kanë lindur fëmijët Alban, Andrea, Jani dhe
Violeta Lani, që janë paditësit e këtij gjykimi. Trashëgimlënësja Sofi Lani ka vdekur më datë
01.01.1980, duke lënë si trashëgimtarë ligjorë të radhës së parë, bashkëshortin Milo Lani dhe
fëmijët Alban, Andrea, Jani dhe Violeta Lani, që trashëgojnë secili nga 1/5 pjesë të pasurisë
trashëgimore të trashëgimlënëses Sofi Lani.
3. Më datë 01.08.1981 Milo Lani ka lidhur martesën e dytë ligjore me të paditurën e
këtij gjykimi Garafula Lani dhe nga kjo martesë kanë lindur fëmijët Spiro, Dhimitër dhe Irini
Lani.
4. Gjithashtu, rezulton se më datë 28.03.2009 ka vdekur trashëgimlënësi Milo Lani,
duke lënë si trashëgimtarë ligjorë të radhës së parë: bashkëshorten Garafula Lani dhe fëmijët
95
Spiro, Dhimitër, Irini, Alban, Andrea, Jani dhe Violeta Lani, të cilët trashëgojnë secili nga 1/8
pjesë të pasurisë trashëgimore të trashëgimlënësit Milo Lani.
5. Nga çertifikata për vërtetim pronësie, lëshuar nga Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë datë 17.12.2009, rezulton se në emër të trashëgimlënësit Milo
Lani figuron e regjistruar pasuria me nr.109/12, e ndodhur në zonën kadastrale nr.3095, në
fshatin Qeparo, Vlorë që përbëhet nga një sipërfaqe trualli prej 250 m2 nga të cilat 110 m2
ndërtesë. Ky akt shoqërohet me hartën treguese të pasurisë dhe kartelën e saj
6. Paditësat Alban, Andrea, Jani dhe Violeta Lani me padi kanë kërkuar: “Pjesëtim
pasurie trashëgimore: një shtëpi banimi e ndodhur në Qeparo, bashkia Himarë. nr.pasurie
109/12, zona kadastrale 3095”.
6.1. Në referencë të përmbajtjes së padisë dhe parashtrimeve të bëra prej paditësave
gjatë gjykimit, ata kanë pretenduar se sendi objekt pjesëtimi: (i) është pasuri trashëgimore,
që në origjinë vjen nga pasuria e trashëgimlënësve Milo dhe Sofi Lani; (ii) shtëpia, është
ndërtuar nga ati dhe nëna e tyre gjatë kohës së martesës në vitin 1967 dhe (iii) për këtë arsye
ajo duhet t’i nënshtrohet pjesëtimit në raportet nga “...3/16 e pasurisë për secilin nga paditës
dhe 1/16 për secilin nga të paditurit”.
7. Edhe të paditurit kanë qenë dakord me prishjen e bashkëpronësisë, por nëpërmjet
prapësimeve, ata kanë parashtruar se: (i) “Prona e mësipërme është pronë e familjes
bujqësore”, sipas Vendimit të Këshillit të Ministrave nr.432, datë 14.08.1995 është “nën
bashkëpronësi të familjes bujqësore”; (ii) të paditurit, së bashku me të ndjerin Milo Lani
kanë përfituar si familje bujqësore tokë sipas ligjit nr.7501/1991 dhe shtëpi banimi plus truall
me sipërfaqe 260 m2; (iii) regjistrimi i kësaj pasurie është bërë në bazë të nenit 24/b të ligjit
nr.7843/1994, i ndryshuar dhe neneve 193, 222-231 të Kodit Civil; (iv) në këto rrethana
bashkëpronarë të këtij sendi kanë qenë Milo, Garafulla, Spiro, Dhimitër dhe Irina Lani në 1/5
pjesë secili dhe (v) pas vdekjes të atit Milo Lani, pjesën e tij prej 1/5 e trashëgojmë së bashku
me paditësat nga 1/40 pjesë secili; (vi) pjesa prej 1/40 që na vjen me trashëgim nga ati i i
shtohet pjesës prej 1/5 që secili nga ne ka patur në bashkëpronësinë e sipërtreguar, duke qenë
bashkëpronarë në të gjithë pasurinë objekt pjesëtimi me paditësat, për ne të paditurit nga 9/40
pjesë secili dhe paditësat nga 1/40 pjesë secili.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin e datës 09.12.2010, ka lejuar
pjestimin e “...pasurisë së përbashkët një shtëpi banimi me sipërfaqe ndërtimore 110 m2 dhe
oborr rrethues 140 m2 të ndodhur në Zonën Kadastrale 3095 të fshatit Qeparo, Bashkia
Himarë midis bashkëpronarëve në këtë mënyrë: Albert Lani 1/8 ×1/5 = 1/40 pjesë; Andrea
Lani 1/8 ×1/5 = 1/40 pjesë; Jani Lani 1/8 ×1/5 = 1/40 pjesë; Violeta Lani 1/8 ×1/5 = 1/40
pjesë; Garafula Lani 1/5+1/8 ×1/5 = 1/5 +1/40= 9/40 pjesë; Spiro Lani 1/5+1/8 ×1/5 =
1/5 +1/40= 9/40 pjesë; Dhimitër Lani 1/5+1/8 ×1/5 = 1/5 +1/40= 9/40 pjesë; Irini Lani
1/5+1/8 ×1/5 = 1/5 +1/40= 9/40 pjesë”.
8.1. Në zgjidhjen e dhënë gjykata, pasi citon të dhënat e çertifikatës për vërtetim
pronësie me nr.507356, të lëshuar nga Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme, arsyeton: - “...provohet se trashëgimlënësi i paditësve ka qenë themelues e
anëtarë të Ish Kooperativës...Me shpërbërjen e kooperativës trashëgimlënësi i paditësve Milo
Lani së bashku me të paditurit, duke qenë një familje e përbashkët bujqësore kanë përfituar
në bazë të ligjit 7501 datë 19.07.1991, tokë bujqësore brenda së cilës edhe banesa edhe
oborri funksional objekt gjykimi”; - “Ky provohet veç sa më sipër edhe me çertifikatat e
përbërjes familjare me nr.420 030 125, e 420 030 127 të lëshuar nga Zyra e Gjendjes Civile,
Bashkia Himarë ku pasqyrohet gjendja familjare e pretenduar kësaj familje e datës
01.08.1991”; - “Siç rezulton nga kjo çertifikatë, familja bujqësore në momentin e ndarjes së
pasurisë së Ish Kooperativës Bujqësore për shkak të shpërbërjes përbëhet nga: Milo Lani,
Garafula Lani, Spiro Lani Dhimitër Lani, Irini Lani të cilët si familje bujqësore gjenden
pronarë në pjesë të barabarta nga 1/5 secili si mbi tokën ashtu edhe mbi banesën objekt
96
pjesëtimi”; - “Duke qenë sa më sipër me vdekjen e atit të palëve ndërgjyqëse trashëgimtarë
ligjorë të radhës së parë mbeten katër paditësit pra Alban, Andrea, Jani e Violeta Lani të
lindur nga martesa e këtij të fundit me nënën e tyre Sofia Lani... Garafula Lani bashkëshortja
e dytë e të ndjerit si dhe Spiro Lani, Dhimitër Lani, e Irini Lani të cilët të gjithë së bashku
gjenden bashkëpronarë mbi banesën objekt gjykimi duke trashëguar secili...” prej paditësave
nga 1/40 pjesë, kurse të paditurit secili nga 9/40 pjesë; - lidhur me pretendimin e paditësave,
që sipas tyre u takon nga 3/16 pjesë secili, ndërsa të paditurve nga 1/16 pjesë secilit, gjykata,
në referim të neneve 56 e 60 të Dekretit nr.1892, datë 05.07. 1954 “Mbi trashëgiminë” dhe
neneve 86 e 95 të Dekretit nr.2083, datë 06.07.1995 “Mbi pronësinë”, sipas të cilëve në rastet
“Kur vdes një nga anëtarët e familjes bujqësore, nuk çelet trashëgimia mbi pasurinë e
përbashkët”, ka arritur në konkluzionin që ky pretendim nuk qëndron.
9. Mbi ankimin e paditësave, Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.134, datë
9.1. Në lënien në fuqi, gjykata e apelit, pasi ka përsëritur pjesërisht hetimin gjyqësor,
duke marrë dhe prova të reja,[1] parashtron: - kjo gjykatë “..e gjen të drejtë raportin e pjesëve
ndërmjet palëve ndërgjyqëse dhe të bazuar në dekretin nr.1892 datë 05.07.1954 “Mbi
trashëgiminë”, neni 56, 60 ku bëhet fjalë për trashëgiminë në ekonominë bujqësore dhe
dekretin nr.2083 datë 06.07.1955 “Mbi pronësinë”, neni 86 dhe 95 “Bashkëpronësia midis
anëtarëve të familjes bujqësore”, ku përcaktohet se:”Familja bujqësore përbëhet nga të
gjithë anëtarët pa dallim moshe dhe seksi që me punën ose me mjetet e tyre, mbajnë së
bashku ekonominë e kësaj familje. Anëtarët e familjes bujqësore humbasin të drejtat si
anëtarë të kësaj familje n.q.s për më shumë se tre vjet nuk kontribuojnë me punën ose me
mjetet e tyre në ekonominë e familjes bujqësore të mëparshme. Kur vdes një nga anëtarët e
familjes bujqësore nuk çelet trashëgimia në pasurinë e përbashkët”; - referuar provave
“...shkresore në lidhje me origjinën e pronës objekt pjesëtimi si dhe dëshminë e trashëgimisë
të të ndjerës Sofi Lani (vendimi gjyqësor nr.1444 datë 10.05.2012, çmon se me të drejtë
gjykata e shkallës së parë ka lejuar pjesëtimin ndërmjet bashkëpronarëve pasi trualli është
fituar si anëtarë të kooperativës bujqësore sipas ligjit 7501 datë 19.07.1991 dhe VKM nr.312
datë 10.08.1991. Kalimi në pronësi i trojeve mbi të cilat janë bërë ndërtime para datës
10.08.1991 dhe të oborreve në përdorim, si bashkëpronësi e familjes bujqësore, është
çertifikata familjare aktuale në momentin e kalimit të pronësisë edhe sipas nenit 24/b të ligjit
nr.7843 dt. 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” me ndryshimet
përkatëse”.
10. Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs paditësit Albert Lani,
Andrea Lani, Jani Lani dhe Violeta Lani, me të cilin kërkojnë lënien në fuqi të vendimit për
lejimin e pjestimit dhe ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe të vendimit
të gjykatës së apelit në lidhje me pjesët takuese, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
11. Pala e paditur ka paraqitur kundër rekurs me të cilin kërkon mospranimin e
rekursit, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
1
[] Vendimi i ndërmjetëm i senacës gjyqësore datë 25.04.2012. Prova të reja janë marrë:- dokumenti 001 i listës së trojeve
për fshatin Qeparo, nga Arkivi i Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë dhe praktika e regjistrimit
fillestar të pasurisë objekt pjestimi ndodhur pranë kësaj zyre; - Akti I Marrjes së Tokës në Pronësi nr.17803, datë 30.07.1996
në emër të Milo Lani; - vendimi nr.1444, datë 10.05.2012 I Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë me të cilin është lëshuar
dëshmia e trashëgimisë ligjore për trashëgimlënësen Sofi Lani.
97
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
propozojnë palët”.
çështjes”.
12.4. Neni 126§2 i K.Pr.Civile: “Vendimi përfundimtar, si dhe vendimet që i japin
fund procesit gjyqësor civil të parashikuara prej nenit 127 të këtij Kodi jepen
në “Emër të Republikës” dhe përkatësisht duhet të përmbajë bazën ligjore
mbi të cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe
mënyrën e zgjidhjes të saj”.
12.5. Neni 310/II i K.Pr.Civile: “Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të
përmenden: 1) rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë gjykimit,
dhe përfundimet e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet në të cilat
mbështetet vendimi, 3) dispozitat ligjore në të cilat bazohet vendimi”.
13. Se rekursi i paraqitur nga paditësat Albert Lani, Andrea Lani, Jani Lani dhe
Violeta Lani përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të
Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit nr.134, datë 21.06.2012 të Gjykatës së
Apelit Vlorë, me të cilin është lënë në fuqi vendimi i datës 09.12.2010 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve procedurale, objektit dhe
shkakut të padisë, pretendimeve e prapësimeve të palëve në gjykim, të vendimeve të
gjykatave të faktit dhe shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se vendimi nr.134, datë
21.06.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë
shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të objektit të padisë, përmbajtjes
dhe shkakut të saj, si dhe prapësimeve të të paditurve, evidenton se:
16.1. Pala paditëse, me padinë në shqyrtim, ka kërkuar pjesëtimin e pasurisë
nr.109/12, të përbërë nga një shtëpie banimi dhe trualli nën të dhe ai funksional, të ndodhur
në zonën kadastrale nr.3095, fshati Qeparo.
16.2. Si fakte krijuese të së drejtës së pretenduar paditësat kanë paraqitur aktet në të
cilët pasqyrohen momentet e dy martesave të atit, Milo Lani, të vdekjes së nënës së tyre,
Sofika Lani, vendimet gjyqësore të lëshimit të trashëgimisë ligjore për trashëgimlënësit Milo
dhe Sofika Lani, si dhe aktet në të cilat figuron e regjistruar sendi objekt pjesëtimi.
98
16.3. Në referencë të përmbajtjes së këtyre akteve, padisë dhe parashtrimeve të bëra
prej paditësave gjatë gjykimit, ata kanë pretenduar se: (i) banesa prej 110 m2 e ndodhur
brenda sipërfaqes truall prej 250 m2, regjistruar me nr.pasurie 109/12, ka qënë në
bashkëpronësi të trashëgimlënësve Milo dhe Sofika Lani në pjesë të barabarta, pasi është
ndërtuar prej tyre gjatë kohës së martesës në vitin 1967; (ii) për këtë shkak, në zbatim të
trashëgimisë ligjore, ata janë bashkëpronarë me të paditurit, duke tërhequr të drejta pronësie
mbi sendin objekt gjykimi nga trashëgimlënësja Sofi Lani dhe nga trashëgimlënësi Milo
Lani, dhe (iii) për këto arsye pasuria e sipërtreguar duhet t’i nënshtrohet pjesëtimit në raportet
nga “...3/16 e pasurisë për secilin nga paditës dhe 1/16 për secilin nga të paditurit”.
17. Nga ana tjetër, nëpërmjet prapësimeve, të paditurit kanë parashtruar se: (i) pasuria
objekt pjesëtimi, në kohën e vdekjes të së ndjerës Sofika Lani ka qenë “pronë e familjes
bujqësore” dhe sipas legjislacionit të kohës në rastet kur vdiste një nga anëtarët e familjes
bujqësore nuk çelej trashëgimia që, për rastin, ndonëse nëna e paditësave ka qenë anëtare e
familjes bujqësore, pas vdekjes të saj paditësave nuk mund tu kalonte me trashëgim pjesë nga
pasuria e familjes bujqësore; (ii) në zbatim të ligjit “Për tokën” të paditurit, së bashku me të
ndjerin Milo Lani kanë përfituar si familje bujqësore tokë duke u përfshirë edhe shtëpia
banimi me truallin me sipërfaqe 260 m2; (iii) regjistrimi i kësaj pasurie është bërë në bazë të
nenit 24/b të ligjit nr.7843/1994, i ndryshuar dhe neneve 193, 222-231 të Kodit Civil; (iv) në
këto rrethana, bashkëpronarë të këtij sendi kanë qenë Milo, Garafulla, Spiro, Dhimitër dhe
Irina Lani në 1/5 pjesë secili dhe (v) pas vdekjes të atit Milo Lani, pjesën e tij prej 1/5 e
trashëgojmë së bashku me paditësat nga 1/40 pjesë secili; (vi) pjesa prej 1/40 që na vjen me
trashëgim nga ati i i shtohet pjesës prej 1/5 që secili nga ne ka patur në bashkëpronësinë e
sipërtreguar, duke qënë bashkëpronarë në të gjithë pasurinë objekt pjesëtimi me paditësat, për
ne të paditurit nga 9/40 pjesë secili dhe paditësat nga 1/40 pjesë secili.
17.1. Në argument të pretendimeve të tyre, si fakte penguese të së drejtës së
pretenduar nga paditësit dhe si fakte krijuese të së drejtës të bashkëpronësisë midis palëve
ndërgjyqëse në raportet e mësipërme, të paditurit referojnë në aktin e marrjes së tokës në
pronësi nr.17803, datë 30.07.1996 në emër të Milo Lani, dokumentin 001 të listës së trojeve
për fshatin Qeparo, në praktikën e regjistrimit fillestar të pasurisë objekt pjesëtimi ndodhur
pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, si dhe në po të njëjtat
akte të paraqitura nga pala paditëse, por me interpretim të ndryshëm të dispozitave ligjore të
zbatueshme për rastin konkret.
18. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin e datës 09.12.2010, ka lejuar
pjestimin e shtëpisë së banimit “me sipërfaqe ndërtimore 110 m2 dhe oborr rrethues 140 m2
të ndodhur në zonën Kadastrale 3095 të fshatit Qeparo, Bashkia Himarë midis...” palëve
ndërgjyqëse në raportet e përcaktuara në dispozitivin e vendimit të saj.
18.1. Gjykata e shkallës së parë, vendimmarrjen e saj, në thelb, e mbështet në
arsyetimin se: (i) “Me shpërbërjen e kooperativës trashëgimlënësi i paditësve Milo Lani së
bashku me të padituri, duke qenë një familje e përbashkët bujqësore kanë përfituar në bazë të
ligjit 7501 datë 19.07.1991, tokë bujqësore brenda së cilës edhe banesa edhe oborri
funksional objekt gjykimi”; (ii) “...,familja bujqësore në momentin e ndarjes së pasurisë së
Ish Kooperativës Bujqësore për shkak të shpërbërjes përbëhet nga: Milo Lani, Garafula
Lani, Spiro Lani Dhimitër Lani, Irini Lani të cilët si familje bujqësore gjenden pronarë në
pjesë të barabarta nga 1/5 secili si mbi tokën ashtu edhe mbi banesën objekt pjesëtimi”; (iii)
“...me vdekjen e atit të palëve ndërgjyqëse trashëgimtarë ligjorë të radhës së parë mbeten
katër paditësit...” dhe të paditurit “...të cilët të gjithë së bashku gjenden bashkëpronarë mbi
banesën objekt gjykimi duke trashëguar secili...”; (iv) paditësit nuk mund të përfitojnë pjesë
nga nëna e tyre, pasi sipas ligjit të kohës “Kur vdes një nga anëtarët e familjes bujqësore,
nuk çelet trashëgimia mbi pasurinë e përbashkët”.
99
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e shkallës së parë, ndonëse
citon një sërë dispozitash ligjore që kanë të bëjnë me bashkëpronësinë në tërësi, familjen
bujqësore, fitimin e pronësisë mbi tokën bujqësore në zbatim të ligjit nr.7501/1991 dhe me
trashëgiminë, i ka keqinterpretuar e zbatuar gabim ato lidhur me krijimin e bashkëpronësisë
midis dy trashëgimlënësve të palëve ndërgjyqëse, pjesëve të tyre dhe më pas, gabon edhe
përsa iu përket pjesëve takuese të secilit trashëgimtar.
20. Gjykata e apelit ka marrë çështjen në shqyrtim mbi ankimin e paditësave dhe,
megjithëse ka përsëritur pjesërisht hetimin gjyqësor duke marrë dhe prova të reja, pasi ka
pranuar faktet sikurse gjykata e shkallës së parë, në interpretim të gabuar të dispozitave
ligjore të zbatueshme për rastin konkret, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së
parë.
20.1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e apelit, ndonëse i ka patur
të gjitha mundësitë të konstatonte të metat e gjykimit në shkallë të parë dhe të jepte zgjidhjen
ligjore themelit të çështjes, është mjaftuar vetëm me një përsëritje të arsyetimit të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë.
20.2. Gjykata e apelit, ashtu sikurse gjykata e shkallës së parë, ka anashkaluar
sqarimin plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me gjykimin e çështjes e që kanë të bëjnë
me elementë thelbësorë të padisë, me natyrën juridike të saj, pretendimeve të palëve
ndërgjyqëse dhe të dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret, duke i
keqinterpretuar e zbatuar gabim ato.
21. Ky kolegj, referuar zgjidhjes në themel të çështjes, vlerëson se prej gjykatave të
faktit, në kundërshtim me nenin 16 të Kodit të Procedurës Civile, i cili detyron ato për të bërë
një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me
përcaktimin që propozojnë palët, nuk është bërë një përcaktim i saktë dhe i argumentuar mbi
dispozitat ligjore që rregullojnë: (i) lindjen e bashkëpronësisë të bashkëshortëve mbi sende të
paluajtshme gjatë kohës së martesës; (ii) familjen bujqësore, anëtarësinë dhe pasurinë e saj;
(iii) trashëgiminë dhe pjesëtimin e pasurisë trashëgimore; (iv) fitimin e pronësisë në zbatim të
ligjit nr.7051/1991 “Për Tokën”; (v) efektet juridike të regjistrimit fillestar në zbatim të nenit
24/b të ligjit nr.7843/1994, i ndryshuar dhe Vendimit të Këshillit të Ministrave nr.432, datë
14.08.1995 “Për procedurat e regjistrimit të pasurive të paluajtshme në zonën urbane të
fshatit”.
21.1. Pra, gjykatat e faktit nuk kanë zgjidhur në përputhje me dispozitat ligjore që
janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre tërësinë e problemeve që përbëjnë
mosmarrëveshjen në gjykim si atë të bashkëpronësisë në ecurinë e ndryshimeve ligjore ndër
vite, gjendjen e faktit dhe atë juridike të truallit dhe banesës objekt pjesëtimi, si dhe të rrethit
të bashkëpronarëve dhe raportet e tyre përkatëse në këtë bashkëpronësi.
22. Ndër kërkesat themelore që duhet të plotësojë vendimi gjyqësor janë ligjshmëria
dhe argumentimi i tij; elementë ligjorë këto që iu mungojnë vendimeve të gjykatave të faktit.
23. Ky kolegj vlerëson se për zgjidhjen e mosmarrëveshjes gjykatat duhet të
analizonin dhe vlerësonin pretendimet e palëve, provat e paraqitura prej tyre në raport me
rregullimet ligjore të krijimit të bashkëpronësisë midis bashkëshortëve në momentin kur
sendi është ndërtuar, të legjislacionit ndër vitet e ekzistencës së kësaj bashkëpronësie dhe të
trashëgimisë.
23.1. Për rastin në shqyrtim fakti juridik nga i cili rrjedhojnë pasojat juridike për palët
ndërgjyqëse lidhet me qenien ose jo të bashkëpronësisë të trashëgimlënësve të tyre, Sofi dhe
Milo Lani, mbi sendin e ndërtuar gjatë martesës, llojin e kësaj bashkëpronësie në tërësi apo
në pjesë dhe në varësi të kësaj të fundit edhe pjesët takuese të secilit bashkëpronar.
24. Gjykatat, a’priori, pa dhënë asnjë argument, por veçse duke përmendur dispozitat
ligjore që njohin familjen bujqësore dhe bashkëpronësinë në tërësi, arrin në konkluzionin se
objekti material i këtij gjykimi ka qenë pasuri e familjes bujqësore.
100
24.1. Gjykata nuk ka argumentuar se përse e konsideron familje bujqësore, familjen e
trashëgimlënësve Milo Lani dhe Sofi Lani, kur legjislacioni i kohës ka pranuar se jo çdo
familje që jeton në fshat është domosdoshmërisht familje bujqësore. Sipas legjislacionit të
kohës nuk konsiderohej familje bujqësore ajo familje e cila kishte një ekonomi të vogël dhe
të ardhurat kryesore i kishte nga punërat e tjera dhe jo nga bujqësia (si nëpunësia, profesioni,
tregtia private etj.). Një familje tillë mund të banonte si në qytet dhe në fshat dhe mund të
mos ishte familje bujqësore. Gjithashtu ligji njihte dhe pasurinë që u përkiste në tërësi të dy
bashkëshortëve jashtë pasurisë së familjes bujqësore.
24.2. Në këtë drejtim, sikurse palët ndërgjyqëse kishin detyrimin që të vërtetonin
pretendimet dhe prapësimet e tyre edhe gjykatat kishin detyrimin ligjor që të mbështesin
konkluzionet e tyre në argumente të nxjerra nga analiza dhe vlerësimi i provave në tërësinë e
tyre. Për rastin në shqyrtim nuk rezulton të jenë vërtetuar: (i) momenti i ndërtimit të banesës;
(ii) pronësia apo bashkëpronësia e truallit mbi të cilin është ndërtuar banesa dhe atij
funksional; (iii) nëse sendi objekt pjesëtimi ka qenë ose jo pasuri e familjes bujqësore dhe
(iv) nëse po, nuk është përcaktuar as rrethi i anëtarëve të familjes bujqësore.
24.3. Kjo për arsye se nga përcaktimi i anëtarësisë së familjes bujqësore do të
zgjidheshin drejt edhe pasoja të tjera juridike mbi bashkëpronësinë në tërësi që, në një
eventualitet të qenies, qoftë dhe vetëm të njërit prej paditësave anëtar i familjes bujqësore, në
kuptim të neneve 90, 91, e 93 të Dekretit “Mbi pronësinë”, do të ndryshonte jo vetëm rrethin
e bashkëpronarëve midis të cilëve do të pjesëtohej sendi, por dhe pjesët takuese të tyre.
24.4. Në të kundërt, në se sendi nuk vërtetohej se ishte pjesë e pasurisë të familjes
bujqësore, në zbatim të linjës trashëgimore për të dy trashëgimlënësit, raporti i pjesëve
takuese për shkaqet e mësipërme do të ishte i ndryshëm dhe jo sikurse është pranuar nga
gjykatat.
25. Në këtë kontekst mangësish të shqyrtimit gjyqësor nga gjykatat e faktit, ky kolegj
e gjen me vend të sjellë në vëmendje të tyre se për rastet kur nga palët apo qoftë nga njëra
prej tyre pretendohet se sendi objekt pjesëtimi është pasuri që rrjedh nga bashkëpronësia në
tërësi, si në rastin e familjes bujqësore, gjykata duhet të marrë prova, për të vërtetuar
anëtarësinë e familjes bujqësore dhe për të përcaktuar pjesën që i takon secilit bashkëpjesëtar,
sipas kontributit dhe kritereve të tjerë që parashikonte ligji i kohës.
26. Edhe në konsideratën se sendi objekt pjesëtimi ka qenë pjesë e pasurisë së
familjes bujqësore, që me ndërtimin e saj apo më pas sipas dispozitave ligjore të kohës,
gjykatat e faktit nuk kanë evidentuar përbërjen e anëtarësisë të familjes bujqësore, në të cilën
përfshiheshin të gjithë personat, pa dallim seksi e moshe, që lidhen midis tyre për shkak
gjine, martese, adoptimi ose pranimi si anëtarë në familjen bujqësore dhe që me punën e tyre
ose mjetet e tyre kanë mbajtur së bashku ekonominë e kësaj familje. Veçanërisht në këtë
aspekt gjykata duhet të kishin evidentuar qenien ose jo të paditësave anëtarë të kësaj familje
bujqësore në këtë periudhë deri në hyrjen në fuqi të Kodit Civil të vitit 1981.
26.1. Gjithashtu, gjykatat, nëse arrinin në përfundimin se banesa dhe trualli janë pjesë
e pasurisë së familjes bujqësore, kishin detyrimin ligjor që të përcaktonin gjendjen e faktit
dhe atë juridike të bashkëpronësisë edhe pas hyrje në fuqi të Kodit Civil të vitit 1982,
veçanërisht pronësinë mbi truallin, i cili pas vitit 1976 ishte në pronësi të shtetit dhe ju është
dhënë shtetasve në përdorim vetjak pa shpërblim (Kushtetuta e vitit 1976, neni 73 i Kodit
Civil, miratuar me ligjin nr.6340, datë 26.06.1981 dhe hyrë në fuqi në datë 01.01.1982).
27. Bazuar në këto rregullime ligjore paditësit e këtij gjykimi kanë barrën e provës të
vërtetojë faktin se sipërfaqja truall dhe ndërtesa prej 250 m2 nuk është pasuri e familjes
bujqësore, por pasuri e fituar me punën e të dy prindërve, ndërsa, nga ana tjetër, të paditurit,
që prapësojnë se kjo pasuri është pasuri e familjes bujqësore, kanë detyrimin të paraqesin dhe
të vërtetojnë faktet penguese të krijimit të bashkëpronësisë, pretenduar si më sipër nga
paditësit.
101
27.1. Pra, nga vërtetimi ose jo i faktit se sendi është pjesë e pasurisë së familjes
bujqësore dhe anëtarësisë së kësaj familje rrjedhojnë dhe ecuria e fakteve pasardhëse të
pretenduara nga paditësit dhe të prapësuara nga të paditurit.
28. Në kuadrin ligjor të zbatueshëm për rastin dhe në konsideratën e ekzistencës së
bashkëpronësisë të Milo dhe Sofi Lani mbi pasurinë e sipërcituar, jashtë familjes bujqësore,
përderisa nuk rezulton e pjesëtuar, zbatohen nenet 86 e 87 të Kodit Civil të vitit 1981, ndërsa
lidhur me trashëgiminë gjejnë zbatim dispozitat e Dekretit nr.1892, datë 05.07.1954 “Mbi
Trashëgiminë”.
29. Në evidentimin e situatës juridike gjykatat duhet të kishin parasysh dhe
rregullimet e bëra në nenin 352 të Kodit Civil të vitit 1981, lidhur me efektet prapavrepruese
të kësaj dispozite.
30. Së fundi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson të gabuar dhe të
pambështetur në ligj edhe zgjidhjen e dhënë nga gjykatat e faktit lidhur me bashkëpronësinë e
krijuar për trashëgimlënësin Milo Lani me të paditurit e këtij gjykimi në zbatim të ligjit
nr.7501, datë “Për Tokën” dhe Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.312, datë 30.06.1994, si
mbi truallin ashtu dhe mbi banesën në pjesë të barabarta, vetëm me argumentin se këta kanë
qenë në përbërje të kësaj familje më datë 01.08.1991.[1]
30.1. Qëndrimi i mbajtur nga gjykatat, lidhur me familjen bujqësore dhe
bashkëpronësinë në tërësi të krijuar për Milo Lanin dhe të paditurive të tjerë pas ndarjes së
tokës bujqësore në favor të tyre në raport me banesën si pasuri që, prej ndërtimit dhe deri në
momentin e zhvillimit të këtij gjykimi, kur nuk rezulton që të ketë qenë në pronësi të shtetit,
është rrjedhojë e interpretimit dhe zbatimit të gabuar të ligjit nr.7501/1991.
30.2. Citimi i Vendimit të Këshillit të Ministrave nr.312, datë 10.08.1991 “Për
çmimin e truallit që shitet dhe për qiranë e truallit që u jepet në përdorim për ndërtime
personave fizikë e juridikë” është i pavend, sepse ky vendim parashikon çmimin e truallit
pronë shtetërore si në rastet e shitjes dhe në atë të dhënies në përdorim dhe jo atë çka
parashtrojnë gjykatat e faktit.
30.3. Ndërsa lidhur me Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.432, datë 14.08.1995
“Për procedurat e regjistrimit të pasurive të paluajtshme në zonën urbane të fshatit”, dalë në
zbatim të nenit 21 të ligjit nr.7512, datë 10.08.1991 “Për sanksionimin dhe mbrojtjen e pronës
private, të nismës së lirë, të veprimtarive private të pavarura dhe privatizimit” dhe të nenit 24
të ligjit nr.7842, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, ka parashikuar
regjistrimin e pasurive të paluajtshme në zonat urbane të fshatrave, komunave ose bashkive,
mbi bazën e dokumentave të pronësisë të pronarëve sipas kritereve të përcaktuara në ligj, për
pronësinë e ndërtesave dhe të trojeve në këtë zonë. Po sipas këtij vendimi, madhësia e
sipërfaqes së truallit në pronësi të pronarit të ndërtesës që ka kryer ndërtimin mbetet ajo që
është miratuar sipas dispozitave ligjore ekzistuese deri në daljen e ligjit nr.7633, datë
7.4.1993 "Për urbanistikën".
30.4. Nga materialet e dosjes gjyqësore dhe nga vendimet e gjykatave të faktit nuk
rezulton që ato të kenë marrë në analizë dhe të kenë vlerësuar nëse për rastin ekzistojnë ose jo
1
[] Në faqet 3 të vendimit të datës 09.12.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe në faqet 3-4 të vendimit nr.134, datë
21.06.2012 Gjykata e Apelit Vlorë parashtrohet: (i) referuar çertifikatave të përbërjes familjare nr.420030125 dhe
nr.420030127 rezulton se “…, familja bujqësore në momentin e ndarjes së pasurisë së Ish Kooperativës Bujqësore për shkak
të shpërbërjes përbëhet nga: Milo Lani, Garafula Lani, Spiro Lani, Dhimitër Lani e Irini Lani të cilët si familje bujqësore
gjenden pronarë në pjesë të barabarta nga 1/5 secili si mbi tokën ashtu dhe mbi banesën objekt pjesëtimi” ; (ii) nga provat
“...shkresore në lidhje me origjinën e pronës objekt pjesëtimi si dhe dëshminë e trashëgimisë të të ndjerës Sofi Lani
(vendimi gjyqësor nr.1444 datë 10.05.2012, çmon se me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka lejuar pjesëtimin ndërmjet
bashkëpronarëve pasi trualli është fituar si antarë të kooperativës bujqësore sipas ligjit 7501 datë 19.07.1991 dhe VKM
nr.312 datë 10.08.1991. Kalimi në pronësi i trojeve mbi të cilat janë bërë ndërtime para datës 10.08.1991 dhe të oborreve
në përdorim, si bashkëpronësi e familjes bujqësore, është çertifikata familjare aktuale në momentin e kalimit të pronësisë
edhe sipas nenit 24/b të ligjit nr.7843 dt. 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” me ndryshimet
përkatëse”.
102
kushtet ligjore të kërkuara nga neni 21 i ligjit nr.7512/1991. Në këtë drejtim, gjykatat, pasi të
kishin evidentuar drejt e konform dispozitave ligjore të kohës së ndërtimit dhe ndryshimet
deri në miratimin e këtij ligji lidhur me bashkëpronësinë, sikurse është parashtruar ut supra,
duhet ta kishin patur parasysh këtë dispozitë dhe në bashkëpronësinë mbi truallin objekt
pjesëtimi.
31. Mbi argumentet e parashtruar ut supra, ky kolegj vlerëson se gjykata e apelit nuk
ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126); po kështu nuk ka respektuar
kërkesat e pikave 1 dhe 2 të nenit 310/II të Kodit të Procedurës Civile.
32. Përsa më sipër dhe në rrethanat kur gjykata e apelit i ka mundësitë ligjore të marrë
në shqyrtim dhe të zgjidhë drejt çështjen konkrete, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj
gjykate me tjetër trup gjykues.
33. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në
respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke
bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta zgjidhë
atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).
33.1. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e të provojnë faktet mbi të
cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
33.2. Gjykata e apelit për të garantuar një proces të rregullt ligjor, në mbështetje të
neneve 486, 493 e 465 të Kodit të Procedurës Civile, qoftë edhe kryesisht, duke mbajtur
parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor
nëpërmjet të cilit të verifikojë e të identifikojë me argumente ekzistencën ose jo të rrethanave
ligjore që përbëjnë objektin dhe shkakun e padisë në gjykim, si dhe të prapësimeve të të
paditurve.
33.3. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj,
kërkimeve dhe pretendimeve të palëve gjykata duhet të argumentojë zgjidhjen që do t’i japë
mosmarrëveshjes konform dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret, të cilat janë
parashtruar ut supra.
33.4. Për zgjidhjen e drejtë të këtyre problemeve, gjykata, në zbatim të nenit 213 në
lidhje me nenet 11 e 12 të Kodit të Procedurës Civile, duhet të përcaktojë me vendim për
secilën palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen të paraqiten nga secila
palë veçmas, vlerën provuese të secilës prove, si dhe barrën e provës për secilën palë.
zgjidhjen e çështjes, përcaktimin e sendit objekt pjesëtimi, rrethit të bashkëpronarëve midis të
cilëve do të kryhet ky pjesëtim gjyqësor dhe pjesëve të tyre takuese.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/4 të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.134, datë 21.06.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin
Tiranë, më 11.02.2016
103
Nr. 00-2016 - 460 i Vendimit (42)
VENDIM


PADITËSA: FLORIMOND QOSANAJ, IBRAHIM RAMAJ

(në mungesë)
E PADITUR: SHOQËRIA “COMERCIR” SHPK, VLORË
(në mungesë)
OBJEKTI:
Zgjidhje e kontratës së enfiteozës nr.1051 rep, nr.905 kol., datë 10.07.2008
të lidhur ndërmjet paditësave në cilësinë e enfiteozëdhënësit
dhe të paditurit në cilësinë e enfiteozëmarrësit, për faj të të paditurit,
si dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme.
Lirimin e dorëzimin e pasurisë në favor të palës paditëse.
Sigurimin e padisë duke e detyruar i padituri të ndërpresë çdo aktivitet
dhe punim brenda sipërfaqes së tokës të marrë në enfiteozë.
Baza Ligjore: Nenet 31,32,153,156, 202,206/b të K.Pr.Civile.
Nenet 296,690,698 e vijues të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.378, datë 04.03.2010, ka

vendosur:
“Pranimin e padisë së palës paditëse Florimond Qosanj e Ibrahim Ramaj ndaj
palës së paditur Comercir sh.p.k, Vlorë në të treja kërkimet e padisë.
Zgjidhjen e kontratës së enfiteozës nr.1051 rep, nr.905 kol, datë 10.07.2008, të
lidhur ndërmjet paditësve në cilësinë e enfiteozëdhënësve dhe të paditurit, në
cilësinë e enfiteozëmarrësit, për faj të të paditurit dhe kthimin e palëve në
gjendjen e mëparshme;
Detyrimin e palës së paditur Comercir sh.p.k, Vlorë të lirojë e dorëzojë të lirë
nga çdo lloj barre, në favor të palës paditëse Florimond Qosanj e Ibrahim
Ramaj, sipërfaqen e tokës kullotë prej 42.000 (dyzet e dy mijë) m2, me numër
pasurie 37/2, në zonën kadastrale 2111, në fshatin Kasnicë, të Qarkut Fier
Sigurimin e padisë duke u detyruar i padituri të ndërpresë çdo aktivitet dhe
punim brenda kësaj sipërfaqeje tokë të marrë në enfiteozë”.

“Lënie në fuqi të vendimit 378 datë 04.03.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier”.
104
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs shoqëria “Comercir” SHPK
me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe të vendimit të
gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë, për këto shkaqe:
- Të dy vendimet e mësipërm janë rezultat i interpretimit të gabuar të ligjit dhe në
kundërshtim me provat e administruara në këtë gjykim.
- Për të parandaluar pengimin për vazhdimin e aktivitetit të shfrytëzimit të rërës
bituminoze pala e paditur ka paraqitur kallëzim pranë Komisariatit Fier, qysh në datë
06.06.2009 i vërtetuar me prova shkresore të depozituar gjatë gjykimit, organ i cili
pasi ka thirrur paditësit i ka këshilluar ata të mos pengojnë vazhdimin e punimeve prej
shoqërisë. Me gjithë këshillimet e mësipërme të paditurit nëpërmjet thirrjeve
telefonike kanë kërkuar, kërcënuar përfaqësuesin e shoqërisë të mos vazhdonte
punimet e shfrytëzimit. Fakt i cili është vërtetuar edhe prej shkresës së Prokurorisë
Fier datë 19.02.2010.
- Këto rrethana fakti të vërtetuara gjatë shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Rrethit
Fier, por edhe prej provave të administruara nga vetë Gjykata e Apelit, kjo e fundit
me vendimin e saj, i anashkalon duke arsyetuar se nuk kanë rëndësi për zgjidhjen e
çështjes për shkak se:
- Së pari: Pala e paditur nuk i ka bërë me dije palës së paditur për shfrytëzimin e rërës
bituminoze që ndodhej në tokën saj, se ajo duhej të pajisej më parë me leje
shfrytëzimi nga organet kompetente shtetërore.
- Së dyti: Sipas gjykatës pala e paditur nuk ka vërtetuar gjatë gjykimit që s’ka qenë pa
faj për fillimin e punimeve të shfrytëzimit të rërës bituminoze gati pas 1 viti pas
nënshkrimit të kontratës nga të dy palët.
- Këto konkluzione të Gjykatës së Apelit janë të pavërtetë dhe të pabazuara në ligj.
- Miratimi për shfrytëzimin e rërës bituminoze në asnjë rast nuk mund të kryej pa
miratim të organit kompetent shtetëror, të cilët para fillimit të shfrytëzimit të tokës
duhet të pajisnin subjektin kërkues me leje mjedisore dhe leje shfrytëzimi. Pasqyrimi i
këtij detyrimi ligjor ose jo në kontratën e lidhur midis palëve s’mund të shërbej si
shkak për zgjidhjen e kontratës sepse, miratimi i lejes së shfrytëzimit prezumohet i
ditur prej palës paditëse. Nëse pala paditëse nuk do të kishte patur dijeni për këtë
kusht ajo do të kishte aplikuar të drejtën që i garanton neni 700 i K.Civil, dhe në
përgjigje do të kishte mësuar shkakun e vetë të mos fillimit të shfrytëzimit të rërës
bituminoze nga i padituri.
- Gjithsesi koha e kaluar për miratimin e lejes mjedisore dhe lejes së shfrytëzimit nga
organi kompetent (gati një vit nga nënshkrimi i kontratës) nuk e bënte të paditurin me
faj, sepse A-Palët në kontratë nuk kanë parashikuar asnjë afat për fillimin e
shfrytëzimit të rërës bituminoze. B-Koha e gjatë për miratimin e lejes mjedisore dhe
lejes së shfrytëzimit do ta bënte të paditurin me faj, vetëm nëse për faj të tij ai do të
kishte filluar me vonesë procedurat për miratimin e tyre. Rrethanë e cila prej provave
të administruara në gjykatë rezultojë e pabazuar.
- Së treti: Ne gjatë gjykimit kemi pretenduar se enfiteozmarrësi nuk i ka paguar
asnjëherë paditësit 40 % të fitimit nga shfrytëzimi i rërës bituminoze të parashikuar në
kontratë sepse, për shkaqe objektive ai nuk ka mundur ta shfrytëzonte atë deri në datë
04.06.2009. Ndërsa pas kësaj datë ka qenë paditësi që me veprimet e tij aktive e ka
penguar të paditurin, për të filluar shfrytëzimin e rërës bituminoze. E për rrjedhojë,
për këtë shkak, i padituri nuk ka realizuar asnjë lloj fitimi.
- Megjithëse pretendimi i mësipërm është vërtetuar me prova të plota shkresore,
Gjykata e Apelit në vendimin e saj arsyeton se ky pretendim është i pavërtetë, sepse i
padituri ka realizuar fitimin 1.374.000 mijë lekë nga shitja e rërës bituminoze
Komunës Ruzhdie, fitim që sipas Gjykatës së Apelit është nxjerrë nga shfrytëzimi
105
tokës në pronësi të palës paditëse. Ky përfundim është absolutisht i pavërtetë. Fakt të
cilin Gjykata e Rrethit kishte të gjitha mundësitë të konfirmonte, ose jo prapësimin e
të paditurit se nuk ishte shfrytëzuar asnjë m2 nga toka e paditësit, duke kërkuar për
këtë shkak caktimin e një eksperti për ta konfirmuar atë.
- Në këtë mënyrë, ne kemi pretenduar se palët në kontratë kanë parashikuar se pjesa e
fitimit të paditësit nga shfrytëzimi i rërës bituminoze do të jetë 40 %. Shumë e cila do
t’i paguhet çdo 3 mujor pasi të bëhet analiza ekonomiko financiare.
- Asnjë prej kushteve të mësipërme të përcaktuara prej palëve në kontratë dhe në ligj
(nenit 791/2 të K.Civil) nuk është vërtetuar sepse: Që pala e paditur të legjitimohej të
kërkonte zgjidhjen e kontratës së Enfiteozës lidhur midis palëve për mospërmbushje
të detyrimit konform kërkesave të nenit 698 të K.Civil, duhej të ishte vërtetuar :
- a-Shoqëria Enfiteozmarrëse jo vetëm të kishte filluar shfrytëzimin e rërës bitumuese,
por edhe të kishte bërë analizën ekonomike financiare dhe për dy -tremujor rresht dhe
të mos i kishte paguar palës së paditur 40 % të fitimit.
- As pala paditëse, por as gjykata në vendimin e saj nuk pranon që i padituri të ketë
filluar ligjërisht aktivitetin e shfrytëzimit, të ketë bërë analizën ekonomiko financiare
duke nxjerr fitimin dhe pa shkaqe të mos i ketë paguar palën paditëse 40 % të fitimit
për dy-tremujor rresht.
- b- Në kontratën e Enfiteozës palët nuk kanë përcaktuar afat as për fillimin e punimeve
dhe as afat të saktë për pagimin e 40% të fitimit prej Enfiteozmarrësit, për
Enfiteozdhënësin.
- Në këto kushte palës paditëse i binte barra të vërtetonte datën e saktë të fillimit dhe
shfrytëzimit prej palës së paditur, dhe vetëm nëse pas saktësimit të këtij fakti, ajo
mund të pretendonte dhe vërtetonte se pala e paditur për dy tre periudha nga tre muaj
secila.
- Kam marrë Lejen e Shfrytëzimit në datë 04.06.209 dhe pas dy ditësh kam tentuar të
fillojë shfrytëzimin e rërës bituminoze, por nuk jemi lejuar prej palës paditëse. Për
rrjedhojë qysh nga data 04.06.2009 e deri sot nuk është nxjerr asnjë fitim.
- Në kushtet kur prej provave të administruara gjatë gjykimit nuk është vërtetuar, asnjë
prej kushteve zgjidhës parashikuar prej ligjit dhe kontratës së Enfiteozës lidhur midis
palëve, zgjidhja e kontratës prej gjykatës vjen haptazi në kundërshtim me ligjin.
Paditësat Florimond Qosanj dhe Ibrahim Ramaj kanë ushtruar kundër rekurs, me të
cilin kërkojnë mospranimin e rekursit, për këto shkaqe:
- Pala e paditur si në apelin e paraqitur për gjykim në gjykatën e Apelit Vlorë, por edhe
në rekursin kundër vendimeve të mësipërme, paraqet pothuajse të njëjtat shkaqe pse
vendimet duhet të ndryshohen dhe për pasojë sipas saj kërkese padia duhet të
rrëzohet. Në të kundërt sa parashtron pala e paditur në rekurs, vendimi i gjykatës së
shkallës së parë Fier dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë janë vendime të drejta të
bazuar në ligj dhe në prova dhe duhet të lihen në fuqi.
- Rekursi i paraqitur nga pala e paditur në referim të nenit 472 e 480 të K.Pr.Civile,
duhet të mos pranohet pasi është bërë për shkaqe të ndryshme nga ato që lejon ligji.
- Konkretisht në rastin e dhënies së vendimeve të mësipërme, ata janë marrë në zbatim
dhe në respektim të ligjit.
- Nuk ka asnjë shkelje procedurale që të ketë ndikuar në dhënien e vendimeve.
- Nuk ka asnjë shkelje të rëndë (por as të lehtë) të normave procedurale (nenet 467 të
këtij kodi).
- Në fakt bazuar në gjithë aktet shkresore, por edhe në pretendimet dhe prapësimet e
palës së paditur asnjë nga shkaqet e parashtruara prej saj nuk qëndrojnë dhe nuk janë
të vërteta, që të passjellin ndryshimin e vendimeve të dhëna.
106
- Pranimi padisë, duke u zgjidhur kontrata e enfiteozës është bërë vetëm për një shkak,
se pala e paditur, nuk zbatoi kushtet e vëna në kontratë, nuk u pagoi enfiteozdhënësve,
vlerën e përcaktuar në kontratë, kur afati i fillimit të pasojave ishte dhe është
parashikuar në këtë kontratë, data 10.07.2008. Në faqen e dytë të kontratës është
shprehur se: “Kohë zgjatja e enfiteozës është e vlefshme për një periudhë kohore prej
10 vjetësh duke filluar nga data e sotme”, data e sotme është data e lidhjes së
kontratës 10.07.2008.
- Me kryerjen e veprimit juridik, kontratës së enfiteozës pala e paditur ka regjistruar
kontratën në ZVRPP Fier.
- Pala e paditur justifikon mos pagimin e vlerës 40% të fitimit, me arsyetimin dhe
pretendimin e saj se ajo është penguar prej paditësave në ushtrimin e aktivitetit.
- Në lidhje me këtë pretendim sikundër edhe kemi parashtruar gjatë gjykimeve të
mëparshme i qëndrojmë të njëjtit arsyetim se paditësit jo vetëm nuk e kanë penguar,
të paditurin, por vetëm pas kalimit të dy periudhave të tre mujoreve të parë pas lidhjes
së kontratës të kenë kërkuar shumën që u takonte në bazë të kontratës. Pala paditëse
ka qenë më shumë e interesuar që të marrë të hollat dhe jo të pengonte veprimtarinë
ekonomike të të paditurit. Kjo kërkese ka ardhur pasi paditësit shikonin çdo ditë se i
padituri punonte dhe ata nuk kishin gëzuar asnjë të ardhur, nga prona dhe kontrata e
lidhur me të.
- Që i padituri ka ushtruar veprimtari në këtë pasuri dhe ka realizuar edhe të ardhura e
fitime vërtetohet edhe me shkresën e drejtorisë rajonale të rrugëve, ku ka fituar
tenderin dhe ka përfituar shumën përkatëse.
- Pala e paditur nuk e konsideron punë këtë, dhe pretendon se këtë sasi materiali
minerar e ka marrë në një vend tjetër, në një kohë që kontratë ka patur vetëm me
palën paditëse.
- Pavarësisht nga ky pretendim pala e paditur referuar nenit 789 të K.Civil, nuk mund të
shkarkohet nga detyrimi që ka ndaj enfiteozdhënësit qoftë edhe për shkak fator.
Detyrimi financiar i tij ndaj paditësave është evident dhe i pashmangshëm.
- Me lidhjen e kontratës pala e paditur kishte të gjitha të drejtat që ka enfiteozmarrësi,
por nëse nuk fillon punimet përsëri ai nuk mund të shmanget nga detyrimi.
- Për këto shkaqe dhe arsye, vendimet e dhëna nga gjykatat janë vendime të drejta të
bazuara në ligj dhe në prova.
- Mendojmë se jemi para rastit kur rekursi i paraqitur nga pala e paditur nuk plotëson
kushtet e parashikuara nga neni 472 i Kodit të Procedurës Civile.

VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se në emër të paditësave Ibrahim Ramaj
dhe Florimond Qosanj, pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier
figuron e regjistruar një sipërfaqe toke, e llojit kullotë, me sipërfaqe 42.000 m2, e ndodhur në
fshatin Kasnicë, Fier, me nr.pasurie 37/2, zona kadastrale 2111, e regjistruar në volumin 2,
faqe 152, me kufizime: V-pasuria 37/3, L-pasuria 37/3, J-pasuria 37/3 dhe P-pasuria 37/3.
2. Pala e paditur e këtij gjykimi, shoqëria “Comercir” SHPK, është regjistruar si
person juridik me vendimin nr.17409, datë 08.07.1997 të Gjykatës së Rrethit Tiranë, me
objekt veprimtarie, ndër të tjera dhe në fushën shfrytëzimit, përpunimit dhe tregtimit të
lëndëve minerare, regjistruar pranë organeve tatimore me nr.NIPT-i K36805204D.
107
3. Rezulton se midis paditësave Florimond Qosanj dhe Ibrahim Ramaj, me cilësinë e
enfiteozëdhënësve, dhe palës së paditur, shoqërisë “Comercir” SHPK, me cilësine e
enfiteozëmarrësit, është lidhur kontrata e enfiteozës nr.1051 rep. nr.905 Kol., datë
10.07.2008.
3.1. Kontrata ka patur për objekt dhënien “...në enfiteozë e sipërfaqes 42.000 dyzetë e
dy mijë metra katrorë kullotë, shoqërisë “COMERCIR” Sh.P.K....për tu shfrytëzuar në
nxjerrjen, përpunimin dhe tregtimin e lëndës minerale Rërë Bituminoze” nga
enfiteozëmarrësi për një periudhë kohe prej 10 vjetësh, duke filluar ky afat nga dita e
nënshkrimit të kontratës.
3.2. Sipas kontratës së mësipërme “Enfiteozëmarrësi do të përfitojë të ardhurat që
rrjedhin nga shfrytëzimi i kësaj pasurie si më poshtë: Fitimi i realizuar nga gjithë aktivitetit
do të ndahet në kuotat 60% Shoqëria “COMERCIR” Sh.P.K. dhe pronarët e pronësisë së
mësipërme do të përfitojnë 40% të fitimit të realizuar. Kjo përqindje, pjesa takuese prej 40%
do të paguhet në favor të pronarëve çdo tre mujor pasi të bëhet analiza ekonomiko,
financiare e Shoqërisë në lidhje me këtë akivitet”, ndërsa “Tatimet dhje detyrimet që
rëndojnë mbi pronën do të paguhen prej enfiteozëmarrësit dhe më pas do të konkludohet mbi
fitimin”.
4. Paditësat Florimond Qosanj dhe Ibrahim Ramaj, me pretendimin se nga
enfitozëmarrësi, shoqëria “Comercir” SHPK, megjithëse kanë kaluar më shumë se një vit nga
hyrja në fuqi dhe zbatimi i kësaj kontrate dhe pala e paditur ka ushtruar rregullisht aktivitet,
ajo nuk ka përmbushur në asnjë moment detyrimin e saj për pagimin e 40% të normës së
fitimit në favor të pronarëve të tokës; gjithashtu nuk ka paguar asnjë detyrim tatimor apo
edhe detyrimet e tjera që rëndojnë mbi pasurinë dhe që në bazë të kontratës ajo ishte e
detyruar t’i paguante; po kështu, nuk i është dhënë përgjigje njoftimit noterial të datës
27.7.2009, me padinë në shqyrtim kanë kërkuar si në objektin e saj, pasqyruar në kërkesë
padi dhe në pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të faktit.
5. Nëpërmjet prapësimeve, pala e paditur ka parashtruar se është pikërisht pala
paditëse, ajo që ka sjellë pengesa serioze dhe objektive për mos vënien në shfrytëzim të
sipërfaqes të marrë në enfiteozë; ata, me veprime aktive dhe të dhunshme kanë penguar
fillimin e punimeve; nga ana jonë janë kryer të gjitha veprimet pranë organeve shtetërore
kompetente për marrjen e lejes përkatëse, procedura këto që kanë përfunduar më datën
04.06.2009.
6. Gjatë gjykimit nga pala e paditur është paraqitur kundërpadi me objekt: konstatimin
e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitjes nr.1728/657, datë 12.05.2008, me palë
shitëse Naver Qosanj dhe blerës Florimond Qosanj dhe Ibrahim Ramaj. Pra, është kërkuar
pavlefshmëria absolute e kontratës me të cilën paditësat e këtij gjykimi kanë tërhequr të drejta
pronësie mbi sipërfaqen objekt material i kontratës së enfiteozës. Gjykata ka refuzuar
shqyrtimin e kundërpadisë së bashku me padinë me arsyetimin se për rastin nuk janë të
qenësishme kërkesat e nenit 160 të Kodit të Procedurës Civile; kërkimi i kundërpadisë nuk ka
lidhje me atë të padisë si dhe midis tyre nuk ka mundësi kompensimi.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.378, datë 04.03.2010, ka pranuar
padinë duke: (i) zgjidhur kontratën e enfiteozës “nr. 1051 rep, nr.905 kol, datë 10.07.2008,
të lidhur ndërmjet paditësve në cilësinë e enfiteozëdhënësve dhe të paditurit, në cilësinë e
enfiteozëmarrësit, për faj të të paditurit dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme”; (ii)
detyruar palën e paditur “...të lirojë e dorëzojë të lirë nga çdo lloj barre, në favor të palës
paditëse Florimond Qosanj e Ibrahim Ramaj, sipërfaqen e tokës kullotë prej 42.000 (dyzet e
dy mijë) m2, me numër pasurie 37/2, në zonën kadastrale 2111, në fshatin Kasnicë, të Qarkut
Fier”, si dhe (iii) ka marrë masën e sigurimit të “...padisë duke u detyruar i padituri të
ndërpresë çdo aktivitet dhe punim brenda kësaj sipërfaqeje tokë të marrë në enfiteozë”.
108
7.1. Në pranimin e padisë, gjykata, pasi citon dispozitat e Kodit Civil dhe parashtron
veçoritë kryesore të kontratës së enfiteozës, të drejtat dhe detyrimet e palëve kontraktuese,
arsyeton: - “Nga hetimi gjyqësor, nuk rezulton që pala e paditur ta ketë përdorur këtë send
jashtë destinacionit të tij..., ai e ka përdorur sendin brenda kushteve të parashikuara në
kontratë”; - “Nuk rezultoi gjatë hetimit gjyqësor që pala e paditur ti ketë dhënë pjesën
takuese palës paditëse nga fitimi i realizuar prej punës së kryer”; - pretendimi i palës së
paditur “...se nuk është lejuar prej palës paditëse që të përdorë sendin dhe të gëzojë frutat e
tij..., bie poshtë edhe nga vetë prova shkresore e paraqitur nga ky i fundit e konkretisht nga
kontrata blerje materiale nr.54 Prot. datë 27.07.2009, lidhur ndërmjet tij, në cilësinë e
kontraktorit, dhe Ndërmarrjes Rajonale të Mirëmbajtjes së Rrugëve Rurale Fier, në cilësinë
e blerësit” me të cilën pala e paditur “..., ka marrë përsipër të furnizojë këtë ndërmarrje me
rërë bituminoze në sasinë 1400 ton. Fakti që pala e paditur është likuiduar prej kësaj
ndërmarrje për një shumë të hollash prej 1374000 lekë, përfshirë T.V.SH-në, del i
provuar...”; - nuk rezulton i provuar pretendimi se kjo rërë bituminoze është marrë nga një
parcelë tjetër, pasi lidhja e kontratës me Komunën Ruzhdije (kontrata e datës 27.01.2010)
është më e vonshme se sa kontrata e shitjes së rërës bituminoze dhe nga ana tjetër, pa “...ju
futur themelit të kontratës datë 27.01.2010...del qartë që ajo është një kontratë formale në
kundërshtim me ligjin,...”; - rezulton e provuar se enfiteozëmarrësi nuk ka plotësuar
detyrimin për pagesën prej 40% që duhet tu bënte enfiteozëdhënësve “...deri më sot, kjo nuk
është realizuar prej enfiteozëmarrësit, në favor të enfiteozëdhnësve dhe aq më tepër për dy
periudha të njëpasnjëshme, ashtu siç kërkon ligji” dhe në këto kushte enfiteozëdhënësi ka të
drejtë të kërkojë zgjidhjen e kontratës; - “në kushtet kur gjykata konkludoi se kontrata e
enfiteozës..., e lidhur mes palëve, duhet zgjidhur, atëherë duhet pranuar edhe kërkimi i dytë i
padisë me objekt “lirim e dorëzim sendi” dhe kërkimi i tretë me objekt “sigurimin e
padisë,..., pasi konform nenit 296 të Kodit Civil: “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të
kërkuar sendin e tij nga çdo posedues ose mbajtës...”.
8. Mbi ankimin e palës së paditur, Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.597, datë
8.1. Në lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe në përgjigje të
ankimit, pas përsëritjes pjesërisht të hetimit gjyqësor, duke marrë dhe prova të reja shkresore,
gjykata e apelit arsyeton: - “Në rastin në gjykim ka rezultuar e provuar se i padituri,..., në
cilësinë e enfiteozëmarrësit, nuk ka përmbushur asnjë detyrim ndaj efiteozëdhënësve, fakt ky i
pranuar edhe nga i padituri, por me pretendimin se ka qenë pala paditëse, pengesa serioze
dhe objektive për mosvënien në shfrytëzim të kësaj sipërfaqe”; - prapësimet e palës së paditur
“...janë marrë në shqyrtim nga gjykata e shkallës së parë dhe me të drejtë janë gjetur të
pabazuara...” është “...arsyetuar drejt në lidhje me pabazueshmërinë e prapësimit të të
paditurit se nuk e ka shfrytëzuar sipërfaqen e marrë në enfiteozë, duke iu referuar veprimeve
që i padituri ka kryer në përmbushje të kontratës së blerjes së materialeve nr.54 prot., datë
27.7.2009, të lidhur ndërmjet të paditurit...dhe Ndërmarrjes Rajonale të Mirëmbajtjes së
rrugëve Rurale Fier...sipas kësaj kontrate, i padituri, ka marrë përsipër të furnizojë këtë
ndërmarrje me rërë bituminoze në sasinë 1400 ton, duke u likuiduar prej blerësit...”; -
pretendimi për ekspert nuk është pranuar pasi “Ky pretendim nuk mund të provohej në këtë
fazë të gjykimit, kur ka rezultuar se paditësit, të ndodhur përpara mosveprimit të të paditurit
e kanë shfrytëzuar vetë më pas këtë sipërfaqe toke”; - “..., duke iu referuar kushteve të
përcaktuara në kontratën e enfiteozës..., gjykata e apelit e gjen të bazuar pretendimin e
paditësave se i padituri ka vepruar me faj në mosvënien në shfrytëzim në kohë të kësaj
sipërfaqeje”; - në kuptim të nenit 463 të Kodit Civil “..., afati i përmbushjes së detyrimeve të
të paditurit kanë filluar të ecin qysh nga çasti i lidhjes së kontratës”; - pamundësia e vënies
në shfrytëzim për shkak të procedurave administrative “..., nuk është rrethanë që e
përjashton (në kuptim të mungesës së fajit) nga përgjegjësia për mospërmbushje të
109
detyrimit...I padituri nuk mund ta konsiderojë mosveprimin e tij si mospërmbushje të
detyrimit pa faj, pasi, me vetëdije nuk i ka bërë të ditur palës tjetër pamundësinë ligjore të
vënien në shfrytëzim të kësaj sipërfaqe në kohën e parashikuar në kontratë, duke i shkaktuar
një dëm të konsiderueshëm ekonomik të paditësave dhe pamundësuar realizimin e qëllimit të
lidhjes së kontratës, fitimit nga shfrytëzimi i tokës në pronësi të tyre”; - lidhur me
pretendimin e mungesës së kompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, pasi
në ankim parashtrohet se kompetente ka qenë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë gjykata e
apelit parashtron se “Ndonëse ky pretendim është i bazuar, mosrespektimi i kompetencës
tokësore, nuk e bën vendimin të cenueshëm...Por në kushtet kur çështja në themel është
zgjidhur drejt, gjykata e apelit, në zbatim të nenit 467/b të K.Pr.Civile...nuk e cenon vendimin
e ankimuar, por mjaftohet duke i vënë në dukje asaj gjykate këtë parregullsi. Për më tepër,
gjatë gjykimit të çështjes në shkallë të dytë, u hoq dorë nga ky pretendim si dhe ai që lidhje
me mospranimin për shqyrtim të kundërpadisë,...”.
9. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs shoqëria “Comercir”
SHPK me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe të
vendimit të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën
10. Paditësat Florimond Qosanj dhe Ibrahim Ramaj kanë ushtruar kundër rekurs, me
të cilin kërkojnë mospranimin e rekursit, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

propozojnë palët.
çështjes”.
12. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur, shoqëria “Comercir” SHPK nuk përmban
shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë
cenimin e vendimit nr.597, datë 07.06.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë me të cilin është lënë
në fuqi vendimi nr.378, datë 04.03.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
13. Në shqyrtim të tërësisë së gjykimit të kësaj çështje, të akteve që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, objektit dhe shkakut të padisë,
pretendimeve e prapësimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të
rekursit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga
gjykatat e faktit është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të kërkesave të ligjit material dhe
atij procedural.
14. Evidentohet se gjykatat e faktit kanë zhvilluar një proces të rregullt ligjor, duke
garantuar zhvillimin e një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes (neni 14 i
K.Pr.Civile). Ato kanë sqaruar plotësisht rrethanat dhe faktet që lidhen me mosmarrëveshjen
110
objekt gjykimi, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me të.
Konkluzioni i gjykatave është rrjedhojë e një analize tërësore dhe objektive të provave (neni
126 i K.Pr.Civile).
15. Në zgjidhjen e çështjes, vendimet e gjykatave të faktit mbështeten: (i) në
dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete, në ato të Kodit Civil dhe në
kontratën e enfiteozës; (ii) në aktet shkresore të paraqitura nga palët me cilësinë e provave
dhe (iii) në argumenta të nxjerra nga provat, të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të
tilla në pajtim me dispozitat e Kodit të Procedurës Civile.
16. Sipas shkronjës “a” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, si shkak për
cenimin e vendimit, kërkohet që nga ana e gjykatave të faktit të mos jetë respektuar ose të
jetë zbatuar keq ligji. Në rekursin e paraqitur nga pala e paditur nuk argumentohet një gjë e
tillë.
16.1. Pretendimi i palës paditëse se, sikurse gjykata e shkallës së parë dhe ajo apelit
ka zbatuar gabim nenet 698, 700 dhe 791§2 të Kodit të Civil nuk rezulton të gjejë mbështetje
në vetë këto dispozita në raport me të drejtën e pretenduar dhe gjendjen e faktit të vërtetuar
gjatë gjykimit.
të drejtë argumentimin dhe konkluzionin e arritur nga gjykatat se për rastin në shqyrtim: (i)
midis palëve ndërgjyqëse ka qenë e lidhur kontratë enfiteoze me afat 10 vjeçar; (ii)
mospërcaktimi në kontratë i afatit të ekzekutimit të detyrimit të lindur nga kjo kontratë, bën
që, sipas nenit 463 të Kodit Civil, debitori duhet ta ekzekutojë atë brenda 15 ditëve nga dita e
kërkimit dhe se “..., afati i përmbushjes së detyrimeve të të paditurit kanë filluar të ecin qysh
nga çasti i lidhjes së kontratës”; (iii) nga mospërmbushja e detyrimit kontraktor nga njëra
prej palëve, palës tjetër i lind e drejta “...të kërkojë përmbushjen e detyrimit ose zgjidhjen e
kontratës, përveç shpërblimit të dëmit” (neni 698 i Kodit Civil). Për rastin nga paditësit është
kërkuar zgjidhja e kontratës, pasi kjo palë (iv) ka njoftuar me shkrim [1] palën që nuk ka
përmbushur detyrimin, duke i lënë një afat 15 ditor për përmbushjen e tij (brenda datës
07.08.2009), si dhe duke e bërë me dije këtë të fundit “...se, po qe se pas këtij afati kontrata
nuk ekzekutohet, ajo do të quhet patjetër e zgjidhur”; (v) enfiteozëmarrësi nuk ka shlyer
detyrimin përkatës për dy periudha rresht (neni 791 i Kodit Civil).
17.1. Gjithashtu, nga aktet procedurale rezulton se këto fakte e rrethana janë vënë në
diskutim gjatë gjykimit dhe janë vlerësuar edhe nga gjykata e apelit e cila ka dhënë arsyet
ligjore se përse le në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
18. Në kontekstin e fakteve dhe rrethanave të pranuara të vërtetuara gjatë gjykimit nga
gjykatat e faktit, me të drejtë ato kanë vendosur zgjidhjen e kontratës së enfiteozës dhe
detyrimin e palës së paditur t’u lirojë dhe dorëzojë paditësave sipërfaqen tokë prej 42.000 m2.
19. Pretendimet e tjera të rekursit të tilla si ato që lidhen me faktet: (i) nëse e ka vënë
ose jo në shfrytëzim pala e paditur tokën objekt enfiteoze; (ii) kur është pajisur me leje
mjedisore pala e paditur për të vënë në shfrytëzim tokën e marrë në enfiteozë; (iii) nëse është
lejuar ose jo nga paditësat të verë në shfrytëzim këtë tokë; (iv) nëse pala e paditur ka realizuar
ose jo fitime nga shfrytëzimi i kësaj toke dhe (v) nëse e ka shlyer ose jo detyrimin kontraktor
ndaj palës paditëse, kanë të bëjnë me procesin e të provuarit, që janë në ekskluzivitetin e
gjykatave të faktit. Gjykata e Lartë mund të investohet, kur ndaj një procesi gjyqësor ka
pretendime për rrugët dhe mënyrat e marrjes së provave, pasqyrimit të tyre, por jo për
mënyrën e vlerësimit të tyre. Kontrolli rishikues i Gjykatës së Lartë nuk mund të zëvendësojë
të drejtat kushtetuese e ligjore të gjykatave të faktit (gjykatës së shkallës së parë dhe apelit),
dhe aq më tepër të vlerësojë bindjen e brendshme të këtyre gjykatave për çështje konkrete,
sikurse kërkohet në rastin në shqyrtim nga pala e paditur.
1
[] Njoftimi noterial nr.4140 Rep. nr.1029 Kol., datë 27.07.2009 i Dhomës së Noterisë Tiranë
111
20. Po kështu, nuk rezulton që gjykatat e faktit të kenë lejuar shkelje nga ato të
parashikuara në shkronjën “b” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile në lidhje me nenin
467 të po këtij Kodi. Nuk rezulton që kjo gjykatë të ketë lejuar shkelje të dispozitave mbi
juridiksionin, që përbërja e trupit gjykues të ketë qenë e parregullt apo vendimi të mos jetë
nënshkruar nga anëtarët e tij, që të mos jetë formuar drejt ndërgjyqësia apo të mungojnë ose
të jenë të pavlefshme aktet procedurale. Në këtë vlerësim Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka
parasysh dhe ndryshimet e bëra në Kodin e Procedurës Civile me ligjin nr.122/2013, datë
18.04.2013.[1]
20.1. Qëndrimin e mbajtur nga gjykata e apelit lidhur me pretendimin se Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Fier nuk ka qenë kompetente nga pikëpamja tokësore, ky kolegj e vlerëson
të drejtë dhe të mbështetur në nenin 467/b të Kodit të Procedurës Civile. Ashtu sikurse
arsyeton gjykata e apelit edhe ky kolegj evidenton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier,
ndonëse nuk ka qenë kompetente nga pikëpamja tokësore, jo vetëm që nuk ka kapërcyer
kompetencat e gjykatës së cilës i takonte kompetenca tokësore për shqyrtimin e kësaj çështje,
por ajo “ka dhënë një vendim të drejtë” dhe për këto arsye nuk ka vend për cenimin e
vendimit të saj.
21. Gjithashtu, në rekurs nuk ngrihen dhe nuk evidentohen shkelje të tilla procedurale
që të kenë ndikuar në dhënien e vendimit që, sipas shkronjës “c” të nenit 472 të Kodit të
Procedurës Civile, që ka qenë në fuqi në kohën e zhvillimit të gjykimit në gjykatat e faktit,
përbënin shkak ligjor për cenimin e vendimit të goditur me rekurs.[2]
22. Përsa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.597, datë
07.06.2012, i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.597, datë 07.06.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 11.02.2016
1
[] Neni 467§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe e dërgon çështjen për
rigjykim kur: a. gjykata e shkallës së parë ka shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe kompetencën. përbërja e trupit gjykues
nuk ka qënë e rregullt apo vendimi nuk është nënshkruar nga anëtarët e tij. c. gjykata ka vendosur pushimin e çështjes në
kundërshtim me rregullat e përcaktuara nga ky Kod. ç. çështja është gjykuar në mungesë të pjesëmarrësve në proces, pa
pasur dijeni për ditën e gjykimit. d. nuk është formuar drejt ndërgjyqësia. e. kur mungojnë ose janë të pavlefshme padia,
procesverbali gjyqësor, ankimi, si dhe çdo document tjetër që ka ndikuar në dhënien e vendimit. ë. Kur lind nevoja për
marrjen e një prove vendimtare, marrja e së cilës është e vështirë në shkallë të dytë”. Me ligjin nr.122/2013, datë 18.04.2013
“Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8116, 29.03.1996 “Kodi i Procedurës Civile i Republikës së Shqipërisë”, në
nenin 467 paragrafi i parë janë bërë këto ndryshime: shkronja “b) përbërja e trupit gjykues nuk ka qënë e rregullt apo
vendimi nuk është nënshkruar nga anëtarët e tij, ose është cenuar parimi i paanësisë”; shkronja “ë) lind nevoja për marrjen
e një prove vendimtare, marrja e së cilës është e vështirë në shkallë të dytë, ose gjykata nuk është shprehur pëtr të gjitha
kërkesat e parashtruara nga aplët në padi dhe që përbëjnë objektin e mosmarrëveshjes midis palëve ndërgjyqëse”.
2
[] Me nenin 35 të ligjit nr.122/2013, datë 18.04.2013 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8116, 29.03.1996 “Kodi i
Procedurës Civile i Republikës së Shqipërisë”, të ndryshuar” është shfuqizuar shkronja “c” e paragrafit të parë të nenit 472 të
Kodit të Procedurës Civile, sipas së cilës vendimet gjyqësore mund të ankimoheshin me rekurs në Gjykatën e Lartë edhe
“për shkelje proceduriale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit”.
112
Nr.00-2016-461 i Vendimit (43)
VENDIM

Aleksandër Muskaj Anëtar
Artan Broci Anëtar
në datën 11.02.2016 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen civile me palë :
PADITËS: REXHEP ISMAILI, (në mungesë).

I PADITUR: ZYRA RAJONALE E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE DURRËS
(në mungesë)
AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË
(në mungesë)
OBJEKTI:
Kundërshtimi i vendimi nr.564, datë 15.05.2008,
të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë
dhe vendimit nr.430, datë 14.02.2008
të Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Qarku Durrës.
Baza Ligjore: Neni 31, 32, 1523 të K. Pr. Civile
dhe neni 200/d të K.Civil,
neni 18 i ligjit 9235, datë 29.07.2004
“Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave.”.
Gjykata e Shkallës së Parë Durrës me vendimin nr.11-2009-2609 (1699), datë

10.06.2009 ka vendosur :
“Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit Rexhep Hasan Ismaili me të paditur
Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë dhe Zyra Rajonale për
Kthimin dhe Kompensimin e Pronave pranë Prefekturës së Qarkut Durrës me
objekt:
Kundërshtimi i vendimit nr.564, datë 15.05.2008 të Agjencisë së Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Tiranë dhe vendimit nr.430, datë 14.02.2008 të Zyres
Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Qarku Durrës, si të
pabazuar në prova dhe në ligj-
Shpenzimet gjyqësore lihen në ngarkim të palës paditëse…”.
113
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2012-1017 (502), datë 26.06.2012 ka
vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.l1-2009-2609 (1699), datë 10.06.2009 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.”.
Kundër vendimit nr.10-2012-1017 (502) datë 26.06.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës ka

paraqitur rekurs pala paditëse Rexhep Ismaili, nëpërmjet të cilit kërkon: “Shfuqizimin e
vendimit nr.10-2012-1017 (502) datë 26.06.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimit
nr.11-2009-2609 (1699), datë 10.06.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.”.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; në mungesë të palëve
pjesëmarrëse, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
1. Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, nga aktet e dosjes gjyqësore i rezultojnë të
pranuara nga gjykatat e faktit rrethanat si vijon :
2. Paditësi Rexhep Ismaili, është një nga trashëgimtarët ligjorë të të ndjerëve Xhaferr e
Bajram Visha.
3. Trashëgimtarët e Xhaferr e Bajram Visha, i janë drejtuar me kërkesë Komisionit Vendor
të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Qarku Durrës për njohjen dhe kthimin e pronës
së pretenduar prej 202 dy të ndodhur në fshatin Qerekë-Rinas në Rrethin e Krujës, me
kufizime: V-Mustafa Kulla (Ismailaj) e me vijën e mullirit e Muharrem Visha; J-lumi
Terkuze; J-Halil Ram Halili e Hava Mejte Hyka; P-kullotë e pyll që shkon deri tek
hendeku.
4. Komisioni Vendor i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Qarku Durrës me vendimin
nr.187, datë 25.07.2006 ka vendosur: “-Të mos shqyrtojë kërkesën e subjektit të
shpronësuar Xhaferr e Bajram Visha....,për pronën e pretenduar me sipërfaqe 202 dy e
cila rezulton me mbivendosje me pronën e Xhavit, Naim e Osman Kurti e përfituar me tre
vendime të mëparshme të K.V.K.K.Pronave Krujë me numër 78,79,80 datë 24.05.2000,
në bazë të vendimit nr.l, datë 17.01.2006 të K.Sh.K.K.P.”.
5. Agjencia e Kthimit e Kompensimit të Pronave Tiranë, mbi bazën e ankimit të paditësit ka
vendosur: “-Shfuqizimin e vendimit nr.187, datë 25.07.2006 të Komisionit Vendor të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Qarku Durrës dhe kthimin e çështjes për
rishqyrtim pranë Z.R.K.KP Qarku Durrës...”.
6. Duke qenë se pala e paditur Z.R.K.K.P. Qarku Durrës nuk e kishte marrë në rishqyrtim
kërkesën, paditësi ka kërkuar në rrugë gjyqësore që të detyrohej Z.R.K.K.P. Qarku Durrës
të rishqyrtonte kërkesën dhe Gjykata e Shkallës së Parë Durrës me vendimin nr.567, datë
21.02.2008 ka vendosur: “Detyrimin e palës së paditur Zyra Rajonale e K.K.Pronës
Qarku Durrës të marrë në shqyrtim kërkesën e subjektit të shpronësuar (trashëgimtarëve
të Xhaferr e Bajram Visha) në lidhje me njohjen, kthimin apo kompensimin e pronës në
zbatim të vendimit nr.129,datë 20.07.2007 të A.K.K.P.”.
7. Në të njëjtën kohë kur paditësi i është drejtuar gjykatës si më sipër, ZRKKP Qarku
Durrës ka marrë në rishqyrtim kërkesën dhe me vendimin nr.430, datë 14.02.2008 ka
vendosur: “Të mos njohë të drejtën e pronësisë për pronën me sipërfaqe 202 000 m2 të
ndodhur në fshatin Qerekë-Rinas të Rrethit Krujë në ZK. 3096 e 3183 me indeks harte K-
34-88-(184-C) dhe 34-88-(283-D), me kqto kufizime: V-Mustafa Kulla (Ismailaj) e me
vijën e mullirit e Muharrem Visha; J-lumi Terkuze; J-Halil Ram Halili e Hava Mejte
Hyka;P-kullote e pyll që shkon deri tek hendeku.”.
114
8. Paditësi, është ankuar pranë Agjencisë së Kthimit e Kompensimit të Pronave Tiranë e
cila me vendimin nr.564, date 15.05.2008 ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit
nr.430, datë 14.02.2008 i Z.R.K.K.P. Qarku Durrës, për pronën me sipërfaqe 202 000
m2 të ndodhur në fshatin Qerekë Rinas të Rrethit Krujë në ZK 3096 e 3183 me indeks
harte K-34-88-(184-C) dhe 34-88- (283-D), me këto kufizime:V-Mustafa Kulla (Ismailaj)
e me vijë e mullirit e Muharrem Visha; J-lumi Tërkuze; J-Halil Ram Halili e Hava Mejte
Hyka; P- kullotë e pyll që shkon deri tek hendeku.”.
9. Nga ana e kësaj agjencie, sikurse dhe nga ana e zyrës rajonale, kërkesa është rrëzuar me
argumentimin se vendimi i Gjykatës së Rrethit Krujë nr.363, datë 13.11.1998 me të cilin
është vërtetuar fakti juridik i pronësisë në emër të subjekteve të shpronësuara Xhaferr e
Bajram Visha mbi një sipërfaqe toke mbi 202 000 dy ndodhur në fshatin Qerekë Rinas,
Rrethi Kruje me bazë ligjore nenin 388 të K.Pr.Civile e sipërfaqe të pronës së pretenduar
prej 202 000 dynym siç del në pjesën arsyetuese të vendimit, nuk ka një dokument të
mirëfilltë të origjinës së pronës për këtë sipërfaqe të pretenduar prej tyre, përveçse nga
arkivi i shtetit vol.39, faqe 455 e vitit 1938, sipas të cilit rezulton se në emër të Hajdar dhe
Bajram Visha, figurojnë 9 dynym tokë për të cilat këta të fundit kanë paguar detyrimet
ndaj shtetit.
10. Në këto kushte, në bazë të nenit 17 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 i ndryshuar “Për
kthimin e kompensimin e pronës”, A.K.P.P nuk trajton me vendim asnjë kërkesë që
mbështet pretendimin e vet vetëm me një vendim gjyqësor të vërtetimit të faktit juridik të
pronësisë mbi pasuritë e paluajtshme në kuptim të nenit 388 të K.Pr.Civile. Po ashtu sipas
argumentimit të AKPP, për sipërfaqen e pretenduar nga trashëgimtarët e Xhaferr e
Bajram Visha kjo sipërfaqe iu është njohur e drejta e pronësisë Xhavit, Naim e Osman
Kurti dhe duke u kompensuar përkatësisht me vendimet nr.78,79, 80 datë 24.05.2000 të
Komisionit Vendor të K.K.P.Krujë.
11. Paditësi pasi ka ezauruar rrugën e ankimit administrativ, të parashikuar në nenin 18 të
ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, duke mos qenë dakord me vendimet e palëve të paditura i
është drejtuar Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
II. PROCEDURAT GJYQËSORE
12. Gjykata e Shkallës së Parë Durrës me Vendimin nr.11-2009-2609 (1699), datë

10.06.2009 ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit Rexhep Hasan Ismaili
me të paditur Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë dhe Zyra Rajonale
për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave pranë Prefekturës së Qarkut Durrës me objekt;
Kundërshtimi i vendimit nr.564, date 15/05/2008 të Agjencisë së Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Tiranë dhe vendimit nr.430, datë 14.02.2008 të Zyrës Rajonale
të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Qarku Durrës, si të pabazuar në prova dhe në
ligj.
Shpenzimet gjyqësore lihen në ngarkim të palës paditëse…”.
13. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2012-1017 (502) datë 26.06.2012, ka
vendosur:“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.11-2009-2609 (1699), datë 10.06.2009 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.”.
14. Kundër vendimit nr.10-2012-1017 (502) datë 26.06.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës
ka paraqitur rekurs pala paditëse Rexhep Ismaili, nëpërmjet të cilit kërkon:
“Shfuqizimin e vendimit nr.10-2012-1017 (502) datë 26.06.2012 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe vendimit nr.l1-2009-2609 (1699), datë 10.06.2009 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Durrës, njohjen e së drejtës së pronësisë së paditësit...”. Në shkaqet e rekursit
veçohen:
 Vendimet nuk janë bazuar në provat e paraqitura dhe janë jo të drejta.
115
 Nga ana e gjykatave nuk është kryer një hetim i plotë dhe vlerësim i duhur i provave
të paraqitura.
 Pretendimi se në vendimet nr.430, datë 14.02.2008, të A.V.K.K.P. Qarku Durrës, dhe
nr.564, datë 15.05.2008 i A.Q.K.K.P. Tiranë është pasqyruar fakti se, “për
sipërfaqen e pretenduar nga trashëgimtarët e Z. Xhaferr e Bajram Visha u është
njohur e drejta e pronësisë Z. Xhavit, Naim e Osman Kurti [...]” është krejtësisht i
pabazuar.
 Pala e paditur nuk ka paraqitur asnjë provë që mund të vërtetojë këto pretendime.
 Krahasimi i notave të transkriptimit mbi të cilat mbështeten vendimet nr.78, 79, 80
datë 24.05.2000 të K.V.K.K.P. Krujë faktojnë se nuk mund të ketë mbivendosje
pronash ose me keq akoma që trashëgimtarët Kurti të jenë kompensuar për pronën me
sipërfaqe 202000 m2 e ndodhur në Zonën Kadastrale 3096 dhe 3183 me index harte
K-34-88-(184-C) dhe K-34-88-(183-D) e në vazhdim.
 Nga krahasimi i notave të transkriptimit nuk ka mbivendosje mes pronave, por pronat
e pretenduara nga familja Kurti për të cilat ata edhe janë kompensuar me vendimet
nr.78, 79, 80 datë 24.05.2000 të K.V.K.K.P. Krujë, kufizohen në jug me kufitarin
verior të subjektit të shpronësuar Xhaferr e Bajram Visha dhe me Aeroportin. Një
pjesë e madhe e pronës së subjektit të shpronësuar Xhaferr e Bajram Visha, ndodhet
brenda Arealit të Aeroportit. Është fakt se sipas të dhënave të Z.v.R.P.P. Krujë,
familja Kurti nuk figuron si ish- pronar në asnjë nga pasuritë e pretenduara më sipër.
III. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR
15. Gjykata e Shkallës së Parë Durrës me Vendimin nr.11-2009-2609 (1699), datë

10.06.2009, ndër të tjera ka arsyetuar se: “…(…)…omissis…“...nga komisionet në të
dy rastet e shqyrtimit të kërkesës për njohjen dhe kthimin e pronës kanë parashtruar se
nga verifikimet e kryera prona objekt gjykimi rezulton të jetë trajtuar në favor të
personave të tretë. Në rrethana të tilla gjykata vlerëson se duhet të ishin objekt i
shqyrtimit gjyqësor të çështjes për të zgjidhur përfundimisht konfliktin edhe vendimet e
dhëna në favor të shtetasve Xhavit, Naim e Osman Kurti......Nisur nga kjo situatë, gjykata
duke u bazuar në nenin 6 të K.Pr.Civile...si dhe duke patur parasysh faktin se objekti i
shqyrtimit të çështjes në gjykatë është në disponimin ekskluziv të paditësit e orientoi
paditësin (i cili mbrojtjen e vet e realizonte dhe pa avokat) që të bënte pjesë të shqyrtimit
të çështjes edhe vendimet e dhëna në favor të Xhavit, Naim e Osman Kurtit: Kjo pasi
cilido të ishte konkluzioni i gjykatës çështja nuk mund të zgjidhej pa u goditur edhe këto
vendime edhe pa u thirrur në gjykim palët përfituese të tyre. Me gjithë orientimin në
gjykatë dhe sugjerimin për tù asistuar nga një mbrojtës profesionist, paditësi refuzoi të
ndryshojë objektin e padisë dhe kërkoi vazhdimin e gjykimit duke marrë në shqyrtim
padinë me objektin e parashtruar prej tij dhe provat e paraqitura prej tij në gjykim...(...).”
16. Gjykata e Apelit Durrës , me vendimin nr.10-2012-1017 (502) datë 26.06.2012 ndër
të tjera ka arsyetuar se: “…(…)... omissis…Vendimet e K.K.K.Pronave që i kanë njohur
pronësinë familjes Kurti përderisa nuk janë ankimuar janë “të formës së prerë dhe të
ekzekutueshme".
Në këtë kuptim, gjykata nuk mund ti jepte zgjidhje konfliktit të parashtruar për gjykim
nga paditësi, pa u bërë objekt gjykimi edhe vendimet që kanë disponuar për pronën
objekt gjykim në favor të familjes Kurti, dhe rezulton se gjykata e shkallës së parë e ka
orientuar paditësin për të bërë pjesë të objektit të padisë edhe vendimet e K.K.K.P. dhënë
në favor të subjektit të tretë përfitues.
Paditësi së bashku me goditjen e akteve që nuk i kanë njohur pronësinë (vendimet e Zyrës
116
Rajonale dhe A.K.K.P) duhet të godiste dhe aktet (vendimet e Komisionit Vendor të
K.K.P.Krujë) që i kanë njohur pronësinë për sipërfaqen objekt gjykimi subjekteve të tjerë,
familjes “Kurti”.
Pretendimi i paditësit i parashtruar në ankim se, Z.R.K.K.P. Durrës duhet të bënte
verifikimet e duhura d.m.th, sipas ligjeve në fuqi të kërkonte verifikimin e titullit të
pronësisë të z. Xhavit, Naim e Osman Kurtit dhe kuadri ligjor për një veprim të tillë ia
bën të mundur të paditurës një gjë të tillë, nuk është i bazuar.
...Edhe pretendimi se nuk provohet se mes pronës së pretenduar nga paditësi dhe pronës
që i është njohur pronësia familjes “Kurti” nuk ka mbivendosje, është i pabazuar. Një
fakt i tillë jo vetëm që ka rezultuar gjatë procesit të shqyrtimit të kërkesës nga pala e
paditur por, për këtë shkak janë zhvilluar dhe procese gjyqësore mes tyre (familjes Kurti
e trashëgimtarëve të Xhaferr e Bajram Vishës), referuar vendimeve të Gjykatës së Apelit
Tiranë nr.869, datë 28.09.2000 e nr.201 ,datë 21.02.2002 si dhe vendimit nr.492,datë
10.11.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë (të administruar si prova në gjykim),
por që nuk e kanë zgjidhur konfliktin për mbivendosjen në mënyrë përfundimtare.
-Edhe shkaku tjetër për të cilin i është rrëzuar kërkesa paditësit me vendimet nr.430, datë
14.02.2008 të Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Qarku Durrës dhe
nr.564, datë 15.05.2008 i A.Q.K.K.P. Tiranë se kërkesa nuk është në përputhje me
parashikimet e ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e
Pronave” të ndryshuar, është i bazuar.
Në nenin 22 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e
Pronave” parashikohet se: “...Vendimet e dhëna në bazë të ligjit nr.7699, datë 21.4.1993
"Për kompensimin në vlerë ose me troje të ish- pronarëve të tokave bujqësore, livadheve,
kullotave, tokave pyjore dhe pyjeve" që nuk janë realizuar, konsiderohen të vlefshme për
njohjen e së drejtës së pronësisë dhe komisioni përcakton nëse është i mundur kthimi i
pronës së paluajtshme apo kompensimi i saj. 2. Procesi i kthimit dhe kompensimit të
pronave rifillon në mënyrën, formën dhe kushtet e parashikuara nga ky ligj.”.
Ndërsa në nenin 17/3 të ligjit parashikohet se nuk do të trajtohen kërkesa e subjekteve të
shpronësuara që bazohen vetëm në një vendim gjyqësor të vërtetimit të faktit juridik të
pronës në kuptim të nenit 388 të K.Pr.Civile....”.
IV. NË LIDHJE ME REKURSIN E USHTRUAR
17. Rekursi i paraqitur nga paditësi Rexhep Ismaili, përmban shkaqe ligjore që motivojnë
cenimin e vendimit nr.10-2012-1017 (502), datë 26.06.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës
me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.11-2009-2609 (1699), datë 10.06.2009 i
Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, nga ana e gjykatave të faktit nuk i është
dhënë përgjigje pretendimeve të palëve, në një analizë të plotë dhe objektive të provave
(neni 126 i K.Pr.Civile), duke e zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj” (neni 16 i
K.Pr.Civile), për aq sa nga gjykatat nuk është hetuar lidhur me vendndodhjen faktike të
pronave për të përcaktuar faktin nëse prona e pretenduar nga paditësi ka mbivendosje me
pronën e njohur në emër të personave të tretë.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, hetimi i plotë dhe i gjithanshëm i çështjes në
përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile) është parim themeltar i gjykimit civil dhe
përbën një detyrim për gjykatat në të gjitha shkallët e gjykimit. Gjykatat e shkallës së parë
dhe ato të Apelit janë gjykata të faktit dhe të ligjit, në ndryshim nga Gjykata e Lartë, e
cila është gjykatë ligji. Duke qenë të tilla, në gjykimin në shkallë të parë dhe në apel nuk
ka asnjë pengesë, madje është detyrim, që gjykata të lejojë palët të paraqesin kërkimet e
117
prapësimet, provat ku i mbështetin ato dhe të arrijnë në përfundimet përkatëse për
zgjidhjen e çështjes, duke çmuar e vlerësuar provat sipas ligjit që është i zbatueshëm për
gjykatën.
20. Në ndryshim nga dy gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë ka për objekt vetëm zbatimin e
ligjit material e procedural nga ana e tyre, por pa patur të drejtën të zhvillojë hetimin
gjyqësor në drejtim të marrjes së provave, apo vlerësimit e çmimit të atyre që janë vënë
në bisedim nga gjykatat më të ulëta.
21. Duke e parë vendimin e Gjykatës së Apelit në raport me ankimet e ushtruara dhe
rrethanat e çështjes, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, ai është rrjedhojë e një
hetimi gjyqësor jo të plotë dhe në mungesë të provave vendimtare për zgjidhjen e
çështjes.
22. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se, gjykatat e faktit duhet të kishin hetuar mbi
pretendimin e palës paditëse se pronat e kërkuara prej tij nuk kanë mbivendosje me
pronat e personave të tretë, familjes Kurti.
23. Gjykatat për efekt të kryerjes së një hetimi të plotë e të gjithanshëm, duhet të kishin
kërkuar mendim të specializuar në kuptim të nenit 224 të K.Pr.Civile nga ekspertë
përkatës, për të vërtetuar nëse gjendeshim përballë një pretendimi të tillë për mungesë
mbivendosje pronash ashtu sikurse ka parashtruar paditësi.
24. Vetëm nëse do të vërtetohej mbivendosje faktike përtej hetimit të kryer nga Zyra
Rajonale e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, do të mund të konsiderohej i drejtë
argumentimi i gjykatës se, për këtë kërkim duhej ndryshuar si objekti i padisë, duke
goditur dhe aktet e ZRKKP dhe AKKP të cilat kanë disponuar në favor të familjes Kurti,
dhe ndërgjyqësia (duke thirrur në gjykim trashëgimtarët Kurti).
25. Në eventualitetin që gjatë shqyrtimit të çështjes në fakt mund të rezultojë mbivendosje
faktike e pronës së pretenduar nga paditësi me pronën e njohur personave të tretë, për të
evituar zvarritje të panevojshme të gjykimit, në kuadër të dhënies së një zgjidhje
përfundimtare të mosmarrëveshjes objekt gjykimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë,
vlerëson të kthejë çështjen për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë duke qenë se, të
metat në lidhje me formimin e drejtë të ndërgjyqësisë janë të meta që mund të rregullohen
vetëm gjatë shqyrtimit të shqyrtimit të çështjes në këtë shkallë të gjykimit.
26. Nëse nga hetimi gjyqësor rezulton që, prona e pretenduar nga paditësi, ka mbivendosje
faktike me pronën e disponuar në favor të familjes Kurti, gjykata duhet të orientojë palën
paditëse, në lidhje me formimin e drejtë të ndërgjyqësisë, duke thërritur në cilësinë e të
paditurit këta të fundit.
27. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, shkaku i padisë objekt gjykimi është i lidhur
pazgjidhshmërisht me të drejta pronësie të pretenduara. Padia në shqyrtim ka për shkak të
drejtën e pronësisë së pretenduar nga ana e palës paditëse. Nëpërmjet këtij kërkimi pala
paditëse kërkon të realizojë në rrugë gjyqësore të drejtën e pronësisë. Procesi i kthimit
dhe procesi i kompensimit të pronave ish pronarëve për sa parashikohet në ligjin nr.7698,
datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave ish-Pronarëve”, nuk janë
forma të reja të fitimit të pronësisë, pasi pronarët nuk e kanë humbur asnjëherë titullin e
së drejtës së pronësisë mbi sendet e tyre, por vetëm posedimin (qëndrim ky i mbajtur në
vendimin unifikues nr.5/2004 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë).
28. Në nenin 45 të Kodit të Procedurës Civile përcaktohet se: “Paditë mbi të drejtat reale
mbi sende të paluajtshme, për pjesëtimin e sendeve të përbashkëta dhe për posedimin
ngrihen në gjykatën e vendit ku ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre”. Në zbatim
të përcaktimeve të këtij neni, duke qenë se shkaku i padisë është i lidhur
pazgjidhshmërisht me të drejta pronësie të pretenduara, kompetenca tokësore, për
shqyrtimin e kësaj çështje i takon Gjykatës së Shkallës së Parë Krujë, e cila është edhe
gjykata në të cilën ndodhet prona e paluajtshme objekt konflikti.
118
29. Nga sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se detyrë e
gjykatës gjatë rigjykimit të çështjes është të hetojë nëse pronat e kërkuara prej
paditësit kanë mbivendosje me pronat e personave të tretë, familjes Kurti, si dhe t'i japë
përgjigje pretendimeve që lidhen me zgjidhjen në themel të çështjes, për të cilat, në
rigjykim, duhet të shprehet në mënyrë ezauruese gjykata.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, shkronja “ç” të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.502, datë 26.06.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës, të vendimit
nr.1699, datë 10.06.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës dhe dërgimin e çështjes për
rishqyrtim në Gjykatën e Shkallës së Parë Krujë.
Tiranë, më 11.02.2016
119
Nr. 11243-01211-00-2013 Rregj. Themeltar
Nr.00-2016 - 462 i Vendimit (44)
VENDIM


PADITËS: UJËSJELLËS KANALIZIME KRUJË SH.A.,

(në mungesë).
I PADITUR: MEHMET SHETA, (prezent, i papërfaqësuar
me avokat).
PERSON I TRETË: ZYRA E PËRMBARIMIT KRUJË,
(në mungesë).
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur Mehmet Sheta t’i kthejë
palës paditëse Ujësjellës Kanalizime sh.a, Krujë,
shumën prej 113.130 lekë të përfituara padrejtësisht
si pasojë e ekzekutimit në mënyrë të padrejtë të vendimit civil
Nr.484, datë 01.12.2000 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë
si dhe vlerën prej 2342 lekë që përbën taksën përmbarimore
të palikuiduar nga pala paditëse.
Baza Ligjore: Neni 653 dhe 115, germa “dh” e Kodit Civil
dhe nenet 31 dhe 32 të Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.216, datë 03.05.2012, ka

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë – padisë së palës paditëse Ujësjellës Kanalizime sh.a
Krujë si të pambështetur në ligj dhe prova.
Shpenzimet gjyqësore dhe ato avokatore i ngarkohen palës paditëse...”
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.461, datë 22.02.2013 ka vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.216, datë 03.05.2012, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Krujë.”
Kundër vendimit nr.461, datë 22.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar

rekurs pala paditëse Ujësjellës Kanalizime sh.a Krujë, me anë të të cilit kërkon ndryshimin e
vendimit nr.216, datë 03.05.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë dhe të vendimit
nr.461, datë 22.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe pranimin e kërkesë padisë, duke
parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Gjykatat kanë vendosur në kundërshtim me ligjin dhe provat.
120
- Gjykata duhet të kishte pezulluar gjykimin e çështjes civile deri në përfundimin e
çështjes penale e cila ka filluar mbi kallëzimin e palës paditëse, pasi urdhri për të
ekzekutuar pagesën ndaj të paditurit pretendohet se është i fallsifikuar.
- Vendimi është marrë në shkelje të rënda procedurale, pasi pala paditëse duke qenë një
ndërmarrje gjysmë buxhetore ka paraqitur gjatë gjykimit në shkallë të parë dhe në
apel kërkesë që të marrë pjesë në gjykim dhe Avokatura e Shtetit për të mbrojtur
pikërisht këto interesa, por gjykata e ka refuzuar duke shkelur ligjin dhe duke gabuar
në rregullimin e ndërgjyqësisë.
- I padituri Mehmet Sheta ka përfituar në mënyrë të padrejtë shumën prej 283 500 lekë
pasi atij i takonin ligjërisht 166.370 lekë për periudhën e 15 muajve e përllogaritur në
rrogën e magazinierit.
- Pala paditëse pretendon se vendimin e gjykatës nr.484, datë 01.12.2000 e ka
ekzekutuar tërësisht.
- Gjykata e Apelit ka gabuar në arsyetimin e saj në lidhje me parashkrimin e të drejtës
së padisë. I padituri shumën e lekëve e ka marrë nëpërmjet Zyrës së Përmbarimit duke
iu referuar urdhrit i cili vërtetë mban datën 04.01.2001, por është përdorur prej të
paditurit dhe Zyrës së Përmbarimit në vitin 2010 dhe po në këtë vit ka sjellë dhe
pasoja juridike. Në këto kushte, e drejta e padisë ka lindur në vitin 2010, vit nga i cili
duhet të fillojë afati i parashkrimit.
Kundër rekursit të palës paditëse Ujësjellës Kanalizime sh.a Krujë, ka ushtruar

kundër-rekurs, pala e paditur Mehmet Sheta, me anë të të cilit kërkon mospranimin e
rekursit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, për këto shkaqe:
- Ndryshe nga sa pretendon pala paditëse, nuk ka asnjë shkelje procedurale në çështjen
objekt rekursi.
- Pretendimi i palës paditëse për thirrjen e Avokaturës së Shtetit është i pabazuar në
ligj.
- Pretendimet e palës paditëse nuk janë provuar gjatë gjykimit, dhe vendimet janë
marrë në përputhje me ligjin, në bazë të një analize të plotë e të gjithanshme, duke u
mbështetur në rrethanat dhe provat e depozituara gjatë gjykimit.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana, në prezencë të palës paditëse të
papërfaqësuar me avokat, në mungesë të palëve të tjera ndërgjyqëse, si diskutoi e analizoi
çështjen në tërësi
VËREN
Rrethanat e Faktit
1. Pala paditëse Ujësjellës Kanalizime sh.a. Krujë në bazë të vendimit nr.484, datë
01.12.2000, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë është detyruar të paguajë palës së
paditur Mehmet Sheta pagën për periudhën 01.10.1999 e në vazhdim, pasi është
vendosur anullimi i urdhrit nr.115, datë 28.09.1999, të shoqërisë anonime Ujësjellës
Kanalizime Krujë dhe kthimi i tij (Mehmet Shetës) në punë.
2. Për këtë vendim është lëshuar urdhri përkatës i ekzekutimit i datës 28.02.2002.
3. Në ekzekutim të këtij vendimi, pala paditëse Ujësjellës Kanalizime sh.a. Krujë
nëpërmjet drejtorit të kësaj shoqërie ka lëshuar urdhrin drejtuar degës ekonomike të
saj, i datës 04.01.2001, ku specifikohet që në zbatim të vendimit gjyqësor të
sipërcituar, Mehmet Sheta duhet të ri-fillojë punë me pagën bazë prej 18 900 lekë në
muaj dhe duhet gjithashtu të likuidohet në shumën prej 283 500 lekë për 15 muaj
pagë.
121
4. I padituri Mehmet Sheta ka përfituar sipas vendimit gjyqësor dhe urdhrit të mësipërm
shumën prej 283.500 lekë.
5. Pala paditëse Ujësjellës Kanalizime sh.a. Krujë ka pretenduar se i padituri duhet të
përfitonte nga pala paditëse vetëm vlerën prej 166.370 lekë dhe jo 283.500 lekë.
6. Në rrethanat si më sipër, pala paditëse ka nisur një proces gjyqësor me objekt
kundërshtimin e veprimeve përmbarimore, për të cilin është disponuar me vendimin
nr.44/362 regjistri themeltar datë 02.02.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë,
ku është vendosur pushimi i gjykimit të çështjes. Në argumentimin e këtij vendimi,
gjykata ka vlerësuar se veprimet përmbarimore të cilat janë kundërshtuar kanë
përfunduar së kryeri, ekzekutimi i titullit ekzekutiv është përfunduar, ndaj dhe në të
tilla rrethana duhej vendosur pushimi i gjykimit të çështjes.
7. Mbi bazën e këtyre pretendimeve, pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Krujë me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
8. Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin
nr.216, datë 03.05. 2012, ka vendosur rrëzimin e kërkesë – padisë së palës paditëse
Ujësjellës Kanalizime sh.a Krujë si te pambështetur në ligj dhe prova.
9. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata ka arsyetuar se: “...Nisur nga çështja objekt
gjykimi, gjykata çmon të relatojë se ky gjykim lidhet me vendimin nr.484 datë
01.02.2000 dhe me ekzekutimin e tij nga Zyra Përmbarimore Krujë, ku në pjesën
urdhëruese të dispozitivit të tij, gjykata pasi ka relatuar faktin se palët kanë rënë
dakord në zgjidhjen e çështjes me pajtim e që në rastin konkret Ujësjellës Kanalizime
sh.a Krujë gjykata ka miratuar këtë zgjidhje të çështjes me pajtim duke u shprehur si
më poshtë: -Anullimin e urdhrit nr.115 datë 28.09.1999 të Shoqërisë Anonime
Ujësjellës Kanalizime Krujë, kthimin e paditësit në punë dhe pagimin e pagës nga
data 01.10.1999 e në vazhdim. Përsa më lart gjykata në këtë gjykim çmon të theksojë
faktin se në rastin konkret pala paditëse Ujësjellës Kanalizime Krujë sipas vërtetimit
nr.6 prot., datë 27.09.2001 të drejtorit të kësaj drejtorie dhe të përgjegjëses së degës
ekonomike rezulton se është bërë përmbledhja e pagave përkatëse duke iu referuar
vendimit gjyqësor nr.484 datë 01.12.2000. Gjykata relaton se dhe dëshmitarët e
thirrur nga pala paditëse Ujësjellës Kanalizime Krujë si ish drejtori Astrit Ndreu dhe
punonjësja e degës ekonomike Milena Herri, kanë deklaruar se firma në këtë
dokument u përket atyre por vetëm përmbajtja nuk mund të jetë e saktë. Në lidhje me
këtë deklarim gjykata relaton se nuk mund të qëndrojë ky shpjegim i dhënë nga
dëshmitarët pasi në rastin konkret dokumenti është i saktë dhe pa korrigjime qoftë në
përmbajtje dhe në nënshkrimet përkatëse...Gjykata gjykon se padia e paraqitur nga
pala Ujësjellës Kanalizime Krujë është e pambështetur në ligj dhe prova ndaj si e tillë
duhet të rrëzohet. Në rastin konkret shuma që ka përfituar i padituri Mehmet Sheta
nga pala paditëse Ujësjellës Kanalizime Krujë është e drejtë dhe në të gjitha veprimet
që ka kryer Zyra Përmbarimore Krujë i referohen vetëm akteve të marra nga pala
debitore në rastin konkret Ujësjellës Kanalizime Krujë...”
10. Mbi ankim të palës paditëse, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.461, datë
22.02.2013 ka vendosur lënien në fuqi të vendimit civil nr.216, datë 03.05.2012, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.
11. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata e apelit ka arsyetuar se: “...Nga ana e këtij kolegji
çmohet se pala e paditur në proces i është drejtuar rrugës gjyqësore në lidhje me
konfliktin që ka patur me palën paditëse në proces dhe gjykata me vendim të formës
së prerë ka vendosur detyrimin të cilin me marrëveshje e kanë pranuar të dy palët dhe
më pas e ka ekzekutuar zyra e përmbarimit pas lëshimit të urdhrit të ekzekutimit. Pra,
detyrimi ka qenë i përcaktuar në një vendim gjykate të formës së prerë dhe pala
paditëse në proces duhet të kishte kundërshtuar atë vendim dhe jo të ngrinte këtë padi
122
të cilën me të drejtë e ka rrëzuar gjykata. Me vendimin nr.484, datë 01.12.2000,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë ka miratuar pajtimin midis palëve duke vendosur:
-Anullimin e urdhrit nr.115, datë 28.09.1999, të Shoqërisë Anonime Ujësjellës
Kanalizime Krujë, kthimin e paditësit në punë dhe pagimin e pagës nga data
01.10.1999 e në vazhdim. Pagimi është bërë duke u referuar pagës nëpërmes akteve
zyrtare të degës ekonomike. Megjithëse nuk është ngritur gjatë gjykimit në proces,
duhet theksuar se afati për kërkimin e bërë në objektin e padisë është përcaktuar në
ligj dhe është nga ato të drejta që i nënshtrohet afatit të parashkrimit. Sa më sipër
nga ana e këtij kolegji çmohet se ankimi drejtuar kësaj gjykate nuk orienton këtë të
fundit në cenimin e vendimit të dhënë, ndaj si të bazuar në ligj dhe prova duhet të
lihet në fuqi...”
12. Kundër vendimit nr.461, datë 22.02.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar
rekurs pala paditëse Ujësjellës Kanalizime sh.a Krujë, me anë të të cilit kërkon
ndryshimin e vendimit nr.216, datë 03.05.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë
dhe të vendimit nr.461, datë 22.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe pranimin e
kërkesë padisë, për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
13. Po ashtu, kundër rekursit të palës paditëse Ujësjellës Kanalizime sh.a Krujë, ka
ushtruar kundër-rekurs, pala e paditur Mehmet Sheta, me anë të të cilit kërkon
mospranimin e rekursit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë,
për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
14. Dispozitat e K.Civil në të cilat është parashikuar:

14.1 Neni 653 “Cilido që ka bërë një pagim të padetyruar, ka të drejtë të kërkojë
kthimin e asaj që ka paguar, si dhe të gëzojë frytet dhe kamatat nga dita e pagimit,
nëse personi që ka marrë pagesën është në keqbesim, dhe nga dita e kërkesës për
kthim, kur personi është në mirëbesim.”
15. Se, rekursi i paraqitur nga pala paditëse Ujësjellës Kanalizime sh.a. Krujë nuk
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile,
që motivojnë cenimin e vendimit nr.461, datë 22.02.2013 të Gjykatës së Apelit
Tiranë, i cili ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.216, datë 03.05.2012, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, mbi rrëzimin e kërkesëpadisë.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.461, datë 22.02.2013 i Gjykatës
së Apelit Tiranë, është rrjedhojë e kryerjes së një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm
dhe e respektimit të ligjit procedural dhe material, ndaj për këtë shkak ai duhet të lihet
në fuqi.
17. Për çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Apelit Tiranë, ka konkluduar se vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë mbi rrëzimin e padisë së paditësit Ujësjellës
Kanalizime sh.a. Krujë, është i drejtë. Në qendër të argumentimit të Gjykatës së
Apelit, ka qenë fakti se, shuma që ka përfituar i padituri Mehmet Sheta nga pala
paditëse Ujësjellës Kanalizime sh.a. Krujë është vendosur me një vendim gjyqësor të
formës së prerë, përcaktimi i vlerës konkrete të saj, në të cilën janë bazuar më tej edhe
veprimet e Zyrës Përmbarimore Krujë, i referohet akteve të nxjerra nga vetë pala
paditëse në proces, ndaj dhe në të tilla rrethana, padia për kthimin e shumës është e
pambështetur në ligj dhe në prova.
123
18. Kolegji Civil vlerëson të theksojë se, konkluzioni i mësipërm në të cilin është arritur
nga Gjykata e Apelit, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit. Në argumentimin e
qëndrimit të tij, ky Kolegj çmon fillimisht se pretendimi kryesor i palës paditëse
rekursuese, i referohet të drejtës së pretenduar prej tij për kthimin e shumës së
përfituar nga pala e paditur Mehmet Sheta në mënyrë të padrejtë. Në lidhje me këtë
pikë, ashtu sikurse me të drejtë është argumentuar nga gjykatat e faktit dhe ndryshe
nga sa pretendon pala paditëse, shuma e përfituar prej palës së paditur nuk është
rrjedhojë e ekzekutimit të gabuar të një vendimi gjyqësor tej përcaktimeve të
dispozitivit të tij, pasi sikurse ka rezultuar e provuar, ekzekutimi i këtij vendimi është
kryer duke u bazuar tërësisht në disponimin e vendimit nr.484 datë 01.02.2000 të
19. Në vijim të argumentimit të mësipërm, Kolegji Civil vlerëson gjithashtu të drejtë
konkluzionin e arritur nga gjykatat e faktit, se jo vetëm që akordimi i shumës së
përfituar nga pala e paditur është kryer nëpërmjet një vendimi gjyqësor të formës së
prerë, por gjithashtu, edhe ekzekutimi konkret i këtij vendimi është realizuar duke u
bazuar tërësisht në dokumenta shkresore të nxjerra nga vetë pala paditëse.
Konkretisht, bazuar në urdhrin datë 04.01.2001 të drejtorit të palës paditëse dega
Krujë, drejtuar degës ekonomike të shoqërisë si dhe në vërtetimin nr.6 prot., datë
27.09.2001, të drejtorit të kësaj drejtorie dhe të përgjegjëses së degës ekonomike,
rezulton se është bërë përmbledhja e pagave përkatëse të palës së paditur duke iu
referuar vendimit gjyqësor nr.484, datë 01.12.2000, me pagën bazë prej 18 900 lekë
në muaj për 15 muaj, duke i korresponduar në total shumës prej 283 500 lekë. Në të
tilla kushte, sa kohë që në vlerësimin e gjykatave të faktit, ka rezultuar se provat e
mësipërme përbëjnë akte zyrtare të nxjerra nga vetë pala paditëse në proces, të cilat
përfaqësojnë dokumenta shkresore të sakta dhe pa korrigjime, si në përmbajtje, po
ashtu edhe në nënshkrimet përkatëse, kundërshtimi nga pala paditëse i vlerës së
paguar dhe kërkimi për kthimin e saj, mbeten kërkime të pambështetura ligjërisht.
20. Veç sa më sipër, Kolegji Civil vlerëson të drejtë edhe konkluzionin tjetër të arritur
nga Gjykata e Apelit Tiranë, sipas të cilit fakti që detyrimi për pagimin e pagave në
favor të të paditurit në këtë gjykim, ka qenë i përcaktuar në një vendim gjyqësor të
formës së prerë, dikton edhe identifikimin e mjetit procedural nëpërmjet të cilit mund
të kundërshtohet kjo vlerë. Konkretisht, në kushtet e përcaktimit të këtij detyrimi në
një vendim gjyqësor, çdo pretendim i palës paditëse Ujësjellës Kanalizime sh.a. Krujë
në lidhje me vlerën e këtij detyrimi, do të mund të realizohej nëpërmjet ankimimit të
këtij vendimi, por jo nëpërmjet ngritjes së një padie të mëvetshme me objekt kthim
shume, sikurse dhe kërkesëpadia objekt gjykimi.
21. Në vlerësim të kësaj analize, ky Kolegj çmon se në çështjen objekt gjykimi, nga ana e
gjykatave të faktit janë respektuar tërësisht kërkesat e ligjit material dhe procedural
civil, në kushtet kur gjykatat kanë kryer një hetim gjyqësor të plotë dhe të
gjithanshëm në përputhje me ligjin (neni 14 i Kodit të Procedurës Civile) dhe kanë
zgjidhur drejt mosmarrëveshjen ndërmjet palëve ndërgjyqëse, bazuar në dispozitat e
ligjit material në fuqi (neni 16 i Kodit të Procedurës Civile).
22. Në këto kushte, Kolegji Civil përfundimisht çmon se drejt ka vepruar Gjykata e Apelit
Tiranë, kur ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.216, datë 03.05.2012, të
23. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.461, datë
22.02.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë, duhet të lihet në fuqi.
124
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.461, datë 22.02.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë më 11.02.2016.
125
Nr. 00-2016 - 1115 i Vendimit (45)
VENDIM


PADITËS: 1. SHOQËRIA “FRIGO FOOD” SH.P.K.

(në mungesë).
TË PADITUR: 1-SHOQËRIA “MEDITERRANEAN
SHIPPING COMPANY ALBANIA” SH.P.K.,
përfaqësuar në gjykim nga av.E. Hicka
2- AUTORITETI PORTUAL DURRËS,
përfaqësuar në gjykim nga juristja K. Qerraxhia
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të shpërblejë dëmin e shkaktuar
si rezultat i prishjes së sasisë së mishit të ndodhur
në kontenierin nr.CRLU1203071 dhe mos njoftimin për prishjen e tij.
Detyrimin e palës së paditur të kthejë shumën e paguar
për mbajtjen e kontenierit në gjendje pune shpenzimet portale, elektriciteti, etj.
Detyrimin e palës së paditur të shpërblejë dëmin e shkaktuar
në formën e kamatëvonesave dhe fitimin e munguar që prej momentit
të shkaktimit të dëmit deri në ekzekutimin përfundimtar të këtij vendimi.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë shpenzimet gjyqësore
dhe atë të përfaqësimit me avokat.
Baza Ligjore: Nenet 31,32,154/a, 202 e vijues te K.Pr.C.
Nenet 450,476 e vijues 480, 486 e të tjerë të Ligjit nr.10428 datë 02.06.2011
“Për të drejtën ndërkombëtare Private”.
Ligji nr 9504 datë 03.04.2006 “Për aderimin e Republikës së Shqipërisë
në Konventën e Kombeve të Bashkuara për Transportin e Mallrave…
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.98 datë 08.10.2015 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesës së palës së paditur Shoqëria Tregtare"Mediterranean
Shiping Company Albania" Shpk dhe Autoriteti Portual Durrës.
-Nxjerrjen jashtë Juridiksionit të Gjykatave Shqiptare të çështjes civile me nr.
(42012-02250) 498/338/2272 , me palë paditëse Shoqeria “Frigo Food" shpk,
palë të paditur Shoqëria Tregtare “Mediterranean Shiping Company
Albania” shpk dhe Autoriteti Portual Durrës, me objekt: “Detyrimin e palës
së paditur të shpërbleje dëmin e shkaktuar si rezultat i prishjes së sasisë së
126
mishit te ndodhur në kontenierin nr CRLU1203071 dhe mos njoftimin për
prishjen e tij. Detyrimin e palës së paditur të kthejë shumën e paguar për
mbajtjen e kontenierit në gjendje pune shpenzimet portale elektriciteti etj.
Detyrimin e palës së paditur të shpërblejë dëmin e shkaktuar në formën e
kamatëvonesave dhe fitimin të munguar qe prej momentit të shkaktimit të
dëmit deri ne ekzekutimin përfundimtar të këtij vendimi. Detyrimin e palës së
paditur të paguajë shpenzimet gjyqësore dhe atë të përfaqësimit me avokat.”
Kundër vendimit nr.98 datë 08.10.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës

ka ushtruar ankim të veçantë pala paditëse shoqëria “Frigo Food” shpk, nëpërmjet të cilit
kërkon prishjen e vendimit nr.98 datë 08.10.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe
kthimin e çështjes për vazhdim gjykimi në po atë gjykatë, për këto shkaqe:
- Në lidhje me këtë vendim të gjykatës, duhet të theksojmë se shoqëria MSC SA me
seli në Gjenevë Zvicër nuk është palë në këtë proces, si dhe për aq kohë sa objekti
jonë i padisë nuk lidhet me MSC SA me seli në Zvicër, nuk mund të pretendohet
nxjerrja jashtë juridiksionit, pasi nuk është pikë kërkimi në objekt.
- Gjithashtu, vlen për t’u theksuar se për aq kohë sa në bazë të parimeve të
mirëpërcaktuara procedurale civile, ku është përcaktuar se e drejta e disponimit i
takon palës paditëse, është e drejtë e shoqërisë Frigo Food të disponojë mbi palët
ndërgjyqëse dhe objektin e padisë.
Nxjerrja jashtë juridiksionit e kësaj çështjeje civile, nuk përligjet, për aq kohë sa pala
paditëse ka disponuar duke kërkuar shpërblimin e dëmit kundër Autoritetit Portual
Durrës, si dhe kërkon shpërblimin e dëmit edhe nga kjo palë, si bashkëfajësi dhe si
detyrim solidar i dy palëve ndërgjyqëse, që janë përkatësisht Autoriteti Portual Durrës
dhe MSC Albania sh.p.k.
- Referuar këtij parimi, nga ana e Shoqërisë Frigo Food sh.p.k. palë paditëse në këtë
proces, pretendohet se dëmi i shkaktuar ka ardhur si pasojë e veprimeve të
kundraligjshme të shoqërisë MSC Albania dhe Autoritetit Portual Durrës, ku në rastin
konkret MSC Albania ka vepruar gjatë gjithë kohës si spedicioner, ku ka marrë
përsipër kryerjen e transportit me mjetet e të tretëve, vërtetuar kjo dhe në bazë të Fletë
Ngarkesës së datës 28.11.2011 ku përcaktohet se agjent i MSC SA me seli në Zvicër,
është MSC Albania me adresë të specifikuar në European Trade Center.
- Po ashtu, ky fakt vërtetohet dhe bazuar në ekstraktin e QKR-së për këtë subjekt, ku si
objekt tregtar ka të përcaktuar: Agjent portual për të kryer shërbime portuale; Agjensi
transporti mallrash dhe dërgesash në rrugë detare; Transport detar dhe rrugor
mallrash; Shërbim për shpërndarjen e mallrave dhe magazinimin e tyre; Shërbime
agjensie doganore.
- Në këto kushte, ku çdo pretendim i palës paditëse është ngritur kundër MSC Albania
dhe Autoritetit Portual Durrës, kurrsesi gjykata e shkallës së parë Durrës nuk duhet të
pranonte kërkesën për nxjerrjen jashtë juridiksionit të kësaj çështjeje, pasi
marrëveshja e lidhur për gjykim në Gjykatën e Lartë të Londrës, nuk lidhet me
objektin e gjykimit të kësaj padie.
- Theksojmë sërish përpara gjykatës, se për aq kohë sa paditësi disponon në padi duke
thirrur si palë ndërgjyqëse MSC Albania dhe Autoritetin Portual Durrës, shkaktimi i
dëmit pretendohet se ka ardhur nga këto dy palë të paditura, dhe çdo pretendim i
objektit të kërkimit sipas padisë drejtohet kundër këtyre dy palëve.
127
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana, përfaqësuesin e të paditurës shoqëria
“Mediterranean Shipping Company Albania” sh.p.k., av. E.Hicka i cili kërkoi lënien në fuqi
të vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor, përfaqësuesen e të paditurit Autoriteti Portual
Durrës, juristen K.Qerraxhia, e cila kërkoi gjithashtu lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së
rrethit gjyqësor, në mungesë të palës paditëse, si diskutoi e analizoi çështjen në tërësi
VËREN
Rrethanat e Faktit
1. Pala paditëse, shoqëria tregtare “FRIGO FOOD” sh.p.k. është person juridik i
regjistruar sipas të drejtës shqiptare, me objekt të aktivitetit, ndër të tjera edhe import-
eksportin e artikujve të ndryshëm.
2. Në ushtrim të këtij aktiviteti pala paditëse ka importuar nga Republika Federale e
Brazilit sasinë neto prej 27 000 Kg mish i grirë derri, me vlerë 51.300 USD, fakt ky i
provuar nga fatura nr.006966/11 datë 26.11.2011.
3. Sipas palës paditëse, transporti nga Republika Federale e Brazilit është kryer nga
“Mediterranean Shipping Company” S.A.,e cila e ka ngarkuar mallin në bord të anijes
më datën 26.11.2011. Kjo ngarkesë parashikohej të mbërrinte në Portin e Durrësit më
datën 24.12.2011 nga pala e paditur, shoqëria tregtare “Mediterranean Shipping
Company Albania” sh.p.k.,(MSC) Albania), e cila është agjent i “Mediterranean
Shipping Company” S.A, Gjenevë, Zvicër.
4. Në fletë-ngarkesën e transportit të mallrave, (“Bill of Lading”), për transportimin e
produktit objekt mosmarrëveshjeje, të nënshkruar nga shoqëria “Frigo Food” sh.p.k.
dhe shoqëria “Mediterranean Shipping Company” S.A., është parashikuar gjithashtu
zgjedhja e gjykatës që do të zgjidhte mosmarrëveshjet potenciale ndërmjet palëve në
atë kontratë, e konkretisht Gjykata e Lartë e Londrës (High Court of London).
5. Pala e paditur MSC Albania sh.p.k. më datën 01.6.2012 ka disponuar me urdhrin e
lirimit të kontenierit nr.CRLU 203071, ku ndodhej produkti i blerë nga pala paditëse.
Nga ky moment palës paditëse i ka lindur e drejta e zhdoganimit, shpenzimeve të
transportit, shpenzimeve të energjisë elektrike me një vlerë totale prej 2.012.626,74
lekësh.
6. Ndërkohë, Autoriteti Kombëtar i Ushqimit, pas kontrollit fizik të ushtruar në
kontenierin e mësipërm ka konstatuar se, i gjithë produkti i mishit të derrit është i
pakonsumueshëm, e në këto kushte, kjo e fundit ka vendosur asgjësimin dhe
groposjen e këtij produkti.
7. Në kushtet e parashtruara më sipër, pala paditëse ka pretenduar se e gjithë sasia e
mishit të blerë prej saj, e cila është parapaguar, ka dalë jashtë përdorimit dhe ky dëm
ka ardhur si pasojë e prishjes së sistemit ftohës të kontenierit dhe jo si rezultat i
veprimeve të saj si palë paditëse.
8. Pala paditëse, duke qenë se mosmarrëveshjen nuk ka mundur ta zgjidhë
jashtëgjyqësisht, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës me kërkesëpadi
me objekt të cituar në pjesën hyrëse.
9. Fillimisht, kjo palë ka vendosur në cilësinë e palës së paditur edhe shoqërinë
“Mediterranean Shipping Company” S.A., me seli në Gjenevë të Zvicrës, por në
seancën e datës 14.07.2015, pala paditëse ka kërkuar heqjen dorë nga gjykimi për këtë
të paditur dhe gjykata, konform neneve 161 dhe 183 të K.Pr.Civile, ka vendosur
pranimin e kërkesës, duke vendosur pushimin e gjykimit për këtë palë.
10. Gjatë gjykimit, e paditura shoqëria “Mediterranean Shipping Company Albania”
sh.p.k., dhe i padituri Autoriteti Portual Durrës kanë kërkuar nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit të gjykatave shqiptare, pasi palët me marrëveshje në kontratën e
128
tyre për transportin e mallit, (Bill of Lading), kanë përcaktuar si kompetente për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes, Gjykatën e Londrës (High Court of London).
11. Në të tilla rrethana, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.98 datë
08.10.2015 ka vendosur pranimin e kërkesës së palës së paditur Shoqëria Tregtare
"Mediterranean Shiping Company Albania" sh.p.k. dhe Autoriteti Portual Durrës,
nxjerrjen jashtë juridiksionit të Gjykatave Shqiptare të çështjes civile me nr.(42012-
02250) 498/338/2272 , me palë paditëse Shoqëria “Frigo Food" sh.p.k., palë të
paditur Shoqëria Tregtare “Mediterranean Shiping Company Albania” shpk dhe
Autoriteti Portual Durrës, me objekt: “Detyrimin e palës së paditur të shpërbleje
dëmin e shkaktuar si rezultat i prishjes së sasisë së mishit të ndodhur në kontenierin
nr.CRLU1203071 dhe mos njoftimin për prishjen e tij. Detyrimin e palës së paditur
të kthejë shumën e paguar për mbajtjen e kontenierit në gjendje pune shpenzimet
portale elektriciteti etj. Detyrimin e palës së paditur të shpërblejë dëmin e
shkaktuar në formën e kamatëvonesave dhe fitimin të munguar qe prej momentit të
shkaktimit të dëmit deri ne ekzekutimin përfundimtarë të këtij vendimi. Detyrimin e
palës së paditur të paguajë shpenzimet gjyqësore dhe atë të përfaqësimit me
avokat.”
12. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata ka arsyetuar se: “...çështja nuk bën pjesë në
asnjë prej rasteve të juridiksionit ekskluziv të gjykatave shqiptare dhe nga ana
tjetër, palët nuk kanë caktuar me marrëveshje gjykatën shqiptare si gjykatën
kompetente për zgjidhjen e çështjes, por ata kanë zgjedhur në mënyrë të qartë
Gjykatën e Lartë të Londrës (High Court of London). Vetëm në rast se palët nuk
kanë zgjedhur një gjykatë kompetente, gjykata shqiptare mund të vlerësojë
kompetencën e saj konform neneve 74 e vijues të ligjit ”Për të drejtën
ndërkombëtare private”. Këto dispozita nuk mund të zbatohen në rast se palët kanë
caktuar me shkrim gjykatën kompetente, pasi në këtë rast zgjedhja e palëve do të
humbte çdo vlerë për faktin se gjykata shqiptare do mund të njihej pothuajse
gjithmonë kompetente pavarësisht faktit që palët kanë rënë dakord ndryshe. Në këto
kushte, gjykata kompetente për zgjidhjen e çështjes është Gjykata e Lartë e
Londrës...”
13. Kundër vendimit nr.98, datë 08.10.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës ka
ushtruar ankim të veçantë pala paditëse shoqëria “Frigo Food” sh.p.k., nëpërmjet të
cilit kërkon prishjen e vendimit nr.98 datë 08.10.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës dhe kthimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë, për shkaqet
e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
14. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:

14.1 Neni 36 “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha mosmarrëveshjet civile
dhe mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të veçanta.
Juridiksioni gjyqësor civil ushtrohet sipas dispozitave të këtij Kodi dhe ligjeve
të tjera.
Asnjë institucion tjetër nuk ka të drejtë të pranojë për shqyrtim një
mosmarrëveshje civile që është duke u gjykuar nga gjykata.
Është e pavlefshme çdo marrëveshje që lidhet në kundërshtim me këtë
dispozitë.”
14.2 Neni 37 “Juridiksioni i gjykatave shqiptare për personat fizikë dhe juridikë të
huaj rregullohet me ligj. Juridiksioni i gjykatave shqiptare nuk mund t’i
kalohet me marrëveshje një juridiksioni të huaj, përveç kur gjykimi ka lidhje
129
me një detyrim ndërmjet të huajve ose ndërmjet një të huaji e një shtetasi
shqiptar, ose personi juridik pa banim ose qëndrim në Shqipëri, si dhe kur
këto përjashtime janë parashikuar në marrëveshje ndërkombëtare të
ratifikuara nga Republika e Shqipërisë”.
14.3 Neni 43/1 “Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e
vendit ku personi juridik ka qendrën e tij”.
14.4 Neni 59 “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht,
merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor
apo atë administrativ.
Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë
në Gjykatën e Lartë.”
15. Dispozitat e Ligjit nr.10 428, datë 2.6.2011 “Për të drejtën Ndërkombëtare Private”, në
të cilat është parashikuar:
15.1 Neni 80: “Gjykatat shqiptare kanë juridiksion ndërkombëtar edhe në rastet e
mëposhtme:
a) kur paditen njëkohësisht disa persona së bashku dhe njëri prej tyre ka
vendqëndrimin e tij në Republikën e Shqipërisë, si dhe kur personi juridik i
paditur ka selinë e tij në Republikën e Shqipërisë; b) kur padia ka për objekt
një kontratë ose pretendime që rrjedhin nga një kontratë dhe vendi, në të cilin
është përmbushur ose duhej përmbushur detyrimi, ndodhet në Republikën e
Shqipërisë; c) nëse objekt i gjykimit janë pretendimet, që rrjedhin nga
shkaktimi i dëmit dhe vendi, ku është kryer apo ka ndodhur veprimi që ka
shkaktuar dëmin, është në Republikën e Shqipërisë; ç) kur padia ka për objekt
mosmarrëveshje, që rrjedhin nga veprimtaria e një dege ose filiali të një
personi juridik, me seli në Republikën e Shqipërisë;
d) kur padia rrjedh nga detyrimi për ushqim që ka një person kundrejt një
personi, i cili ka vendqëndrimin e tij të zakonshëm në Republikën e
Shqipërisë;
dh) paditë, që burojnë nga trashëgimia ligjore dhe ajo testamentare kur: i)
trashëgimlënësi ka pasur vendqëndrimin e tij, në kohën e vdekjes, në
Republikën e Shqipërisë; ii) pasuria trashëgimore ose pjesa më e madhe e saj
ndodhet në Republikën e Shqipërisë.”
16. Se vendimi nr.98 datë 08.10.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës është dhënë
në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe për këtë shkak ai duhet të prishet dhe
çështja duhet të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
17. Sikurse ka rezultuar nga materialet e dosjes gjyqësore, me vendimin nr.98 datë
08.10.2015, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës ka vendosur të nxjerrë çështjen jashtë
juridiksionit të gjykatave shqiptare, me argumentimin se palët në gjykim, kanë
zgjedhur në mënyrë të qartë në fletëngarkesën e transportit të mallrave, gjykatën e cila
do të kishte juridiksion për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve potenciale ndërmjet tyre, e
konkretisht Gjykatën e Lartë të Londrës (High Court of London). Në të tilla rrethana,
ajo gjykatë ka arsyetuar se, vetëm nëse palët nuk do të kishin zgjedhur me
marrëveshje gjykatën që do të kishte juridiksion për zgjidhjen e konflikteve ndërmjet
tyre, do të mundej më pas ajo gjykatë të procedonte me analizën nëse gjendemi
përpara juridiksionit të gjykatave shqiptare, konform neneve 74 e vijues të ligjit “Për
të drejtën ndërkombëtare private”.
130
18. Mbi ankimin e veçantë të palës paditëse ndaj vendimit të nxjerrjes së çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor, Kolegji Civil çmon se ky konkluzion i arritur nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Durrës, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit, pasi në rastin
konkret, në interpretim të neneve 36 e vijues të K.Pr.Civile si dhe neneve 71 e vijues
të Ligjit nr.10 428, datë 2.6.2011 “Për të drejtën Ndërkombëtare Private”, nuk
gjendemi përpara rastit të mungesës së juridiksionit gjyqësor të gjykatave shqiptare,
për zgjidhjen e mosmarrëveshjes ndërmjet palëve ndërgjyqëse.
19. Konkretisht, sikurse përcaktohet në nenin 37 të Kodit të Procedurës Civile juridiksioni
i gjykatave shqiptare nuk mund t’i kalohet me marrëveshje një juridiksioni të huaj,
përveç kur gjykimi ka lidhje me një detyrim ndërmjet të huajve ose ndërmjet një të
huaji e një shtetasi shqiptar, ose personi juridik pa banim ose qëndrim në Shqipëri, si
dhe kur këto përjashtime janë parashikuar në marrëveshje ndërkombëtare të
ratifikuara nga Republika e Shqipërisë.
20. Nga përmbajtja e dispozitës së sipërcituar, është evident fakti se, ky nen përbën një
nga rastet e lejimit të kalimit me marrëveshje ndërmjet palëve, të zgjidhjes së
konflikteve një juridiksioni të huaj, ndër të tjera, edhe të rasteve kur njëra palë është e
huaj dhe pala tjetër është person juridik i së drejtës shqiptare.
21. Thënë kjo, në çështjen objekt gjykimi, ndryshe nga përcaktimi i mësipërm, si dhe
ndryshe nga sa arsyeton Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, ndodhemi përpara një
rasti, ku ndërgjyqësia është ndërtuar në një mënyrë të tillë, ku të gjitha pretendimet e
palës paditëse, e cila është subjekt tregtar i së drejtës shqiptare, i janë kundër-drejtuar
dy të paditurve, gjithashtu subjekte të së drejtës shqiptare, pavarësisht faktit se i
padituri “Mediterranean Shipping Company Albania” sh.p.k. është njëkohësisht
agjent i një subjekti juridik të huaj.
22. Po ashtu, në lidhje me këtë pikë, sikurse ka rezultuar nga materialet e dosjes
gjyqësore, pavarësisht formulimit fillestar të ndërgjyqësisë në kërkesëpadinë e
paraqitur nga pala paditëse, ku në cilësinë e të paditurit është përcaktuar edhe shoqëria
e huaj “Mediterranean Shipping Company” S.A., në seancën e datës 14.07.2015, pala
paditëse ka kërkuar heqjen dorë nga gjykimi për këtë të paditur dhe gjykata, konform
neneve 161 dhe 183 të K.Pr.Civile ka vendosur pranimin e kësaj kërkese duke
vendosur pushimin e gjykimit për këtë palë.
23. Në rrethanat si më sipër, ndryshe nga konkluzioni i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës, gjendemi përpara një mosmarrëveshjeje ku subjektet palë ndërgjyqëse janë
subjekte juridikë shqiptarë, për të cilët në kuptim të nenit 37 të K.Pr.Civile, nuk
lejohet zgjedhja me marrëveshje e juridiksionit të gjykatave të huaja.
24. Veç sa më sipër, Kolegji Civil vlerëson se, identifikimi i duhur i palëve ndërgjyqëse
për të cilat kërkohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, përbën një faktor vendimtar edhe
për përcaktimin nëse në rastin konkret, kanë qenë pikërisht këto palë që kanë zgjedhur
me vullnetin e tyre juridiksionin e një gjykate të huaj.
25. Ky Kolegj vlerëson se, referuar fletëngarkesës (Bill of Lading) për transportin e
produktit të blerë nga pala paditëse, palët në atë kontratë janë përcaktuar
shprehimisht, nga njëra anë shoqëria e huaj “Mediterranean Shipping Company” S.A.
me seli në Gjenevë të Zvicrës dhe nga ana tjetër pala paditëse në gjykim, shoqëria
shqiptare “Frigo Food” sh.p.k.. Në të njëjtën kohë, sikurse u argumentua edhe më
sipër, konflikti objekt shyqrtimi, sipas ndërgjyqësisë së ndërtuar nga vetë pala
paditëse, ekziston ndërmjet palës paditëse “Frigo Food” sh.p.k dhe shoqërisë
shqiptare “Mediterranean Shipping Company Albania” sh.p.k., si dhe Autoritetit
Portual Durrës, ku asnjëra prej këtyre të fundit nuk ka qenë subjekt kontraktor i
fletëngarkesës së sipërcituar. Në të tilla kushte, Kolegji Civil vlerëson se, edhe pse
parimi i lirisë kontraktuale, nënkupton se në kushtet kur nuk ka ndalime të posaçme,
131
prej ligjit apo marrëveshjeve ndërkombëtare, palët janë të lira të caktojnë me
marrëveshje mes tyre juridiksionin përkatës për zgjidhjen e konflikteve mes tyre, ky
parim prezumon njëkohësisht edhe faktin se, asnjë subjekt nuk mund të detyrohet tì
nënshtrohet përcaktimeve të një kontrate në të cilën nuk ka qenë palë.
26. Në vijim të këtij argumentimi, Kolegji Civil vlerëson jo të drejtë arsyetimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, sipas të cilit zgjedhja e juridiksionit të gjykatës
së huaj nga palët në kontratë, dikton mungesën e juridiksionit të gjykatave shqiptare
për zgjidhjen e mosmarrëveshjes objekt gjykimi. Ky Kolegj thekson se, në rastin
konkret, të dy të paditurit, si shoqëria “Mediterranean Shipping Compay Albania”
sh.p.k., po ashtu edhe Autoriteti Portual Durrës, jo vetëm që së bashku me paditësin
janë subjekte juridikë shqiptarë, për të cilët nuk lejohet kalimi i juridiksionit me
marrëveshje një gjykate të huaj, në kuptim të nenit 37 të K.Pr.Civile, por gjithashtu
këta dy të paditur, nuk kanë qenë as palë në kontratën e transportit të mallrave, ku dhe
është përcaktuar juridiksioni i gjykatës së huaj.
27. Për rrjedhim të kësaj analize të mësipërme, ky Kolegj çmon të theksojë se, në një
kohë që konfliktet e mundshme ndërmjet palës paditëse në gjykim dhe shoqërisë së
huaj “Mediterranean Shipping Company” s.a., që kanë qenë objekt i përcaktimit (në
kontratë) së zgjedhjes së juridiksionit të huaj ndërmjet këtyre palëve, do tì
nënshtrohen pikërisht atij juridiksioni, në mosmarrëveshjen objekt gjykimi, sikurse u
argumentua më lart, nuk gjendemi përpara rastit të mungesës së juridiksionit të
gjykatave shqiptare.
28. Për gjithë sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.98
datë 08.10.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, është dhënë në zbatim të
gabuar të ligjit procedural e për këtë shkak, ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet
në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të neneve 59 dhe 485/c të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.98 datë 08.10.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe
dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 11.02.2016.
132
Nr. 00-2016-373 i Vendimit (46)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: OPERATORI I SISTEMIT TË

TRANSMETIMIT SH.A.
E PADITUR: SHOQËRIA E SIGURIMEVE “INTERSIG”
SH.A.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të paguajë në favor të paditësit
dëmin real pasuror nga aksidenti automobilistik i datës 02.08.2010,
sipas informacionit nr.682/1 prot. datë 04.08.2010,
të Drejtorisë së Policisë Rrugore Lezhë në vlerën 723.800 lekë.
Detyrimin për të paguar interesin e pagueshëm për çdo ditë vonesë
në shlyerjen e dëmshpërblimit duke filluar nga data e paraqitjes
së kërkesës për dëmshpërblim.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur.
Baza Ligjore: Nenet 419 e vijues, 476 e vijues, 608 e vijues, 640 e vijues të Kodit Civil.
Nenet 48, 153, 154, 154/a,156 të K.Pr.Civile.
Ligji nr.10076, datë 12.02.2009, “Për sigurimin e detyrueshëm në sektorin e transportit”.
Rregullorja “Për trajtimin e dëmeve që mbulohen nga kontrata
e sigurimit të detyrueshëm në sektorin e transportit”, miratuar me
vendimin nr.53, datë 25.06.2009 të Bordit të Autoritetit të Mbikëqyrjes Financiare.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.2234 datë 24.03.2011, ka

vendosur:
“Rrëzimin e padisë së palës paditëse Operatori i Sistemit të Transmetimit sh.a.
si të pambështetur në ligj dhe në prova”.

“Lënie në fuqi të vendimit civil nr.2234, datë 24.03.2011, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë.”
133
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse
Operatori Sistemit të Transmetimit sh.a., që parashtron (ndër të tjera) këto shkaqe:
- Të dy vendimet e mësipërme janë marrë në zbatim të keq të ligjit dhe për rrjedhojë,
ka vend që, në bazë të nenit 485/d ato të ndryshohen, duke vendosur përfundimisht
për pranimin e padisë, për sa më poshtë vijon:
- Është i gabuar dhe i pambështetur në ligj përfundimi i gjykatave se meqë është
ndërruar pronësia e automjetit, kontrata e sigurimit është e pavlefshme.
- Sa më sipër nuk është parashikuar në asnjë dispozitë ligjore, përkundrazi, neni 28 i
ligjit nr.10 076 “Për sigurimin e detyrueshëm në sektorin e transportit”, parashikon
shprehimisht se “edhe në rast se ndryshon pronësia e mjetit gjatë periudhës së
sigurimit, të drejtat dhe përgjegjësitë që rrjedhin nga kontrata e sigurimit i kalojnë
pronarit të ri dhe vlejnë deri në përfundim të kontratës”.
- Në asnjë rast, automjeti nuk konsiderohet si “i pasiguruar” në rast kur ndryshon
pronësinë brenda afatit të kohëzgjatjes së sigurimit.
- Ekziston një kontratë sigurimi, ku siguruesi është pikërisht pala e paditur. Në bazë të
kësaj kontrate dhe të nenit 2/b të ligjit nr.10 076 datë 12.2.2009 “Për sigurimin e
detyrueshëm në sektorin e transportit” sigurimi i detyrueshëm përfshin sigurimin e
përgjegjësisë së pronarit ose të përdoruesit të mjetit motorik për dëmet e shkaktuar
palëve të treta. Personi që ka shkaktuar dëmin palës së tretë, palës paditëse në këtë
gjykim, është pikërisht një nga dy subjektet e parashikuara në këtë nen dhe është
pikërisht pronari i mjetit.
- Neni 28 i po këtij ligji, në të kundërt të asaj çka argumentojnë gjykatat, forcon akoma
edhe më shumë këtë përcaktim.
- Edhe referimi në nenin 8 të ligjit në fjalë, i cili parashikon detyrimin e pronarit të ri
për të njoftuar shoqërinë e sigurimit, nuk lidhet me vlefshmërinë ose jo të kontratës
(vazhdimësinë). Madje, nuk kërkohet as ndonjë pëlqim nga shoqëria e sigurimit për
pronarin e ri, gjë e cila mund edhe të ndikonte në vazhdimësinë e kontratës.
- Të dy gjykatat, në kundërshtim me provat dhe në zbatim të keq të ligjit, me vendimet e
tyre, kanë venë në dyshime dhe kanë gjykuar vendimet e Komisariatit të Policisë
Lezhë, në lidhje me konstatimin e fakteve dhe deklarimit fajtor të drejtuesit të mjetit
që shkaktoi aksidentin, madje edhe vetë dinamikën e aksidentit. Këto vendime janë
akte administrative, të mbajtura nga nëpunës shtetëror dhe, në bazë të dispozitave
procedurale civile, jo vetëm që përbëjnë provë të plotë, por edhe kundërshtimi i tyre
duhet bërë sipas një procedure të caktuar.
- Një nga dokumentet e administruar në dosje është edhe “skica e karambolit”, e
firmosur nga shtetasit të përfshirë në aksident si dhe nga Inspektori i Policisë dhe ky
dokument përbën një provë të plotë shkresore për sa është deklaruar në të.
- Përveç kësaj, edhe proces verbali - vendim gjobe i Komisariatit të Policisë Lezhë, i
administruar në dosje, si një akt zyrtar i dalë nga një organ shtetëror që përmban një
vendim ose çdo masë tjetër të marrë, përbën një provë të plotë për përmbajtjen e saj
(shih nenet 253 - 257 të K.Pr.Civile).
- Të gjitha këto provojnë katërcipërisht se aksidenti është shkaktuar pikërisht
nëpërmjet konsumimit të kundërvajtjes në fjalë dhe asnjë prej deklarimeve
(përmbajtja) të pasqyruara në aktet dhe shkresat e përpiluara nga punonjësit me
detyrë shtetërore nuk u kundërshtua sipas përcaktimeve të K.Pr.Civile, për rrjedhojë,
është krejtësisht i pakuptueshëm (i pabazuar në prova dhe në ligj) qëndrimi i
gjykatave në këtë pikë.
134
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi përfaqësuesen me autorizim të
palës paditëse, juristen Lejlja Veselaj, që kërkoi ndryshimin e vendimeve nr.1316, datë
29.05.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, që ka lënë në fuqi vendimin nr.2234, datë
24.03.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, dhe pranimin e padisë; dëgjoi
përfaqësuesen me autorizim të palës së paditur, juristen Klea Korbeci që kërkoi lënien në fuqi të
vendime të mësipërme; si dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe sikurse kanë pranuar gjykatat,
më datë 02.08.2010 në rrugën nacionale Lezhë–Shkodër, në vendin e quajtur Kallmet, ka
ndodhur një aksident automobilistik. Si pasojë e këtij aksidenti shtetasi Skënder Bruçaj, që
drejtonte automjetin e markës Benz tip 210, me targë TR 5787 N, ka goditur dhe dëmtuar
automjetin tip Saurel G11 – MT6 me targë TR 3591 C, që drejtohej nga shtetasi Etmond
Cenameri, punonjës i palës paditëse. Automjeti i drejtuar nga ky i fundit është në pronësi të
palës paditëse OST sh.a. dhe ka qenë i siguruar me policën e sigurimit nr.0240082 datë
29.12.2009 deri më datë 28.12.2010 pranë shoqërisë së sigurimit “INSIG” sh.a., ndërsa
automjeti tip Benz me targë TR 5787 N ka qenë i siguruar pranë palës së paditur “Intersig”
sh.a.
2. Sipas proces verbalit të konstatimit të shkeljes nr.52 (nr.serie 2320729) datë
02.08.2010 të mbajtur nga punonjësit e Komisariatit të Policisë Rrugore Lezhë, shtetasi
Skënder Bruçaj ka qenë fajtor në ndodhjen e aksidentit dhe është dënuar me 1.000 (njëmijë)
lekë gjobë, për shkeljen e ligjit nr.8379. datë 21.01.2008, nenet 146/2, 147/1 të tij, për
parakalim të gabuar dhe mos respektim të distancave të caktuara.
3. Me shkresën njoftim – kërkesë datë 3.09.2010, pala paditëse i është drejtuar palës
së paditur duke kërkuar vlerësimin e dëmit dhe zhdëmtimin e tij duke i vënë në dispozicion
edhe të gjithë praktikën e nevojshme. Me datë 07.09.2010 pala e paditur ka vlerësuar dëmin e
shkaktuar në automjetin e palës paditëse duke evidentuar të gjithë pjesët e dëmtuara. Pasi ka
shqyrtuar praktikën me shkresën nr.Prot.1378 datë 02.11.2010, pala e paditur ka njoftuar
personin e autorizuar nga pala paditëse për ndjekjen e procedurës së dëmshpërblimin Etmond
Cenameri se kërkesa për dëmshpërblim refuzohet, pasi nuk vërtetohet rasti i sigurimit. Në
këto rrethana pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë në gjykim duke kërkuar dëmin
real pasuror nga aksidenti automobilistik i datës 02.08.2010.
4. Pala paditëse ka kërkuar pranimin e padisë duke argumentuar se, refuzimi i
kërkesës për dëmshpërblim është bërë në kundërshtim të plotë me provat dhe aktet normative
në fuqi, proces verbali i Policisë Rrugore është provë e plotë që nuk mund të vihet në
diskutim nga pala e paditur, pala e paditur legjitimohet pasivisht pasi mjeti shkaktar i
aksidentit ka qenë i siguruar pranë saj.
5. Pala e paditur ka prapësuar në gjykim dhe ka kërkuar rrëzimin e padisë për
mungesë të legjitimimit pasiv, pasi shtetasi Skënder Bruçaj nuk ka qenë i siguruar pranë
shoqërisë. Shkaku determinant i shkaktimit të pasojës (aksidentit) nuk ka ardhur si pasojë e
kundërvajtjes administrative.
vendosur:
“Rrëzimin e padisë së palës paditëse Operatori i Sistemit të Transmetimit sh.a. si të
pambështetur në ligj dhe në prova”.
6.1. Në marrjen e këtij vendimi kjo gjykatë ka arsyetuar se: “ ... në rastet e
aksidenteve ku mbajtësi i automjetit nuk figuron të jetë i siguruar si edhe nuk ka
135
përmbushur detyrimin që të lidhë kontratë atëherë në bazë të nenit 29 të Ligjit nr.10076,
datë 12.02.2009, “Për Sigurimin e Detyrueshëm në Sektorin e Transportit” duhet dëmi të
dëmshpërblehet nga Byroja Shqiptare e Sigurimit.
Për sa u parashtrua më lart kërkesë padia duhet të rrëzohet për shkak të mungesës
së legjitimimit pasiv.
Pala paditëse nuk pranoi të kryhej një ekspertim teknik e vlerësues në lidhje me këtë
çështje, prandaj gjykata analizon provat e paraqitura nga palët në gjykim. Gjykata analizon
se nuk mjafton vetëm konstatimi i një kundërvajtje për të arritur në konkluzionin se shkaku
determinat i shkaktimit të pasojës (aksidentit) ka ardhur si pasojë e kundravajtjes
administrative të përcaktuar nga përfaqësuesi i policisë. …
… nga paditësi nuk u paraqit asnjë provë shkresore për shumën e kërkuar, elementët
e dëmit, apo vlerën e riparimit të tyre, por kërkoi shumën e dëmit të vlerësuar sipas saj në
723.800 lekë. Jo vetëm kaq por pa kryer asnjë vlerësim u kërkua dhe interesi i pagueshëm
për çdo ditë vonesë pa provuar masën dhe llojin e dëmit. …”
7. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1316, datë 29.05.2012, ka vendosur:
“Lënie në fuqi të vendimit civil nr.2234, datë 24.03.2011, të Gjykatës së Rrethit
7.1. Në marrjen e këtij vendimi kjo gjykatë ka arsyetuar (ndër të tjera) se: “... Nga
analiza e provave të administruara në dosje ka rezultuar e provuar se drejtuesi i automjetit,
shtetasi Skënder Bruçaj nuk ka qenë i siguruar pranë palës së paditur shoqëria e sigurimit
“Intersig”sha.
U provua në gjykim se, sipas policës së sigurimit 0246812 datë 03.09.2009 lidhur
midis palës së paditur dhe shtetasit Muharem e Klementidi Nuredini janë këta të fundit,
përgjegjësinë e të cilëve gjatë drejtimit të automjetit ka siguruar pala e paditur, shoqëria e
sigurimeve “Intersig” sh.a., të cilët nuk kanë rezultuar të përfshirë në këtë aksident.
Ligji nr.10076 datë 12.02.2009 “Për sigurimin e detyrueshëm në Sektorin e
Transportit”, kur pranon sigurimin e detyrueshëm nënkupton se kërkohet detyrimin e
mbajtësve të automjeteve për tu siguruar kundrejt pagimit të “primit” ndaj risqeve
(dëmeve) potenciale që mund të krijohen nga përdorimi i automjeteve, ndaj subjekteve të
treta.
Për të krijuar detyrimet nga kontrata e sigurimit duhet që në bazë të nenit 2 të saj
“pronarët apo përdoruesit e mjeteve motorrike detyrohen të sigurojnë përgjegjësinë për
dëmet e shkaktuara palëve të treta nga përdorimi i këtyre mjeteve” si edhe “Pronari i çdo
mjeti transporti, përpara përdorimit të mjetit është i detyruar të lidhë një kontratë sigurimi
sipas pikës 1 dhe 2 të këtij ligji...” (neni 4).
Ka rezultuar qartë se për t’u përmbushur detyrimet kontraktuale (dëmshpërblimin e
dëmit në rast aksidenti) nga pala e paditur shoqëria “Intersig” sha duhet që mbajtësi i
mjetit motorik dhe shkaktuesi i dëmit të kishin qenë shtetasit që figuronin pronarë të mjetit
motorik te siguruar, Muharrem apo Klementidi Nuredini dhe jo Skënder Bruçaj.
Neni 1144 i Kodit Civil parashikon qartë se: “Kur pasuria e siguruar kalon në
pronësinë e një personi tjetër, kontrata e sigurimit quhet e zgjidhur. Në këtë rast primi i
paguar i kthehet të siguruarit në përpjesëtim me kohën që mbetet gjer në mbarimin e afatit të
kontratës së sigurimit.”
Ka rezultuar se automjeti i tipit Benz me targë TR 5787 N i është shitur shtetasit
Skënder Brucaj. Në Lejen e Qarkullimit datë 21.05.2010 figuron se kjo leje i është lëshuar
shtetasit Skënder Hasan Brucaj. Në kuptim të nenit te sipercituar, me kalimin e pronësisë së
pasurisë së siguruar (mjetit motorik tip benz) tek pronari i ri, Skender Brucaj, ky ndryshim
detyrimisht duhej të deklarohej nga pronari i ri pranë palës së paditur, pasi kontrata e
sigurimit nr.0246812 datë 03.09.2009 ishte e lidhur midis palës së paditur dhe shtetasit
136
Muharem Nuredini, i cili duke qenë i zhveshur nga pronësia mbi automjetin, nuk ka më asnjë
interes pasuror për të siguruar.
Nën frymën e nenit 1144 të Kodit Civil, edhe neni 28 i Ligjit nr.10076, datë
12.02.2009 “Për sigurimin e detyrueshëm në sektorin e transportit” i cili nuk mund të jetë në
kundërshtim me Kodin Civil, parashikohet se:
“1. ....Pronari i ri, brenda 8 ditëve, detyrohet të njoftojë shoqërinë e sigurimit për
ndryshimin e pronësisë së mjetit dhe pasqyrimin e këtij ndryshimi në kontratën e sigurimit.”
Interpretimi i dispozitës ligjore nuk mund të bëhet i shkëputur në fjali, por në tërësi të
saj. Pra, Ligjvënësi, me nenin 28, vërtetë ka lejuar që në rast të ndryshimit të pronësisë gjatë
periudhës së sigurimit, të drejtat dhe përgjegjësitë që rrjedhin nga kontrata e sigurimit i
kalojnë pronarit të ri dhe vlejnë deri në përfundimin e kontratës së sigurimit, por këtë lejim e
ka shoqëruar me respektimin e një detyrimi ligjor të pronarit të ri për të njoftuar brenda një
afati 8 ditor shoqërinë e sigurimit për ndryshimin e pronësisë. Në këto kushte, ka rezultuar se
drejtuesi i mjetit ka shkelur një dispozitë urdhëruese të ligjit që rregullon marrëdhënien e
posaçme dhe rrjedhimisht nuk mund të mbulohet përgjegjësia e tij nga pala e paditur.
Në rastet e aksidenteve ku mbajtësi i automjetit nuk figuron të jetë i siguruar si edhe
nuk ka përmbushur detyrimin që të lidhë kontratë atëherë në bazë të nenit 29 të Ligjit
nr.10076, datë 12.02.2009 “Për Sigurimin e Detyrueshëm në Sektorin e Transportit” dëmi
duhet të dëmshpërblehet jo nga pala e paditur, por nga Byroja Shqiptare e Sigurimit. ...
Përsa i përket pretendimit të ngritur në ankim prej palës paditëse se, është e
vërtetë që ligji parashikon një detyrim të pronarit të ri që të deklarojë pronësinë e fituar,
por mospërmbushja e këtij detyrimi nuk shoqërohet me asnjë pasojë juridike ... nuk qëndron
e nuk duhet marr parasysh për arsye se, dispozita ligjore parashikon detyrimin e pronarit të
ri për të njoftuar shoqërinë e sigurimit për ndryshimin e pronësisë së mjetit dhe pasqyrimin
e këtij fakti në kontratën e sigurimit. Në këtë kontekst del qartë se dispozita ka karakter
urdhërues dhe ky detyrim është parashikuar edhe në mbështetje të nenit 1144 të Kodit Civil,
sipas të cilit, me kalimin e pronësisë tek pronari i ri, kontrata e sigurimit do të quhet e
zgjidhur.
Përsa i përket pretendimit të ngritur në ankim prej palës paditëse se, në lidhje me
ekspertimin gjykata duhej të merrte parasysh edhe vlerësimin që vetë pala e paditur i ka bërë
dëmeve të shkaktuara, ... Provat e administruara në gjykim provojnë katërcipërisht se
aksidenti është shkaktuar pikërisht nëpërmjet konsumimit të kundërvajtjes në fjalë ... qëndron
përsa i përket pjesës së përcaktimit të konsumimit të kundërvajtjes.
Proces-verbali i konstatimit të shkeljes nr.52 (nr.serie 2320729), datë 02.08.2010,
mbajtur nga punonjësit e Komisariatit të Policisë Rrugore Lezhë, është një dokument i
nxjerrë nga një organ shtetëror kompetent, brenda kufijve të veprimtarisë së tij ligjore dhe
sipas formës së caktuar ligjërisht. Këto prova kanë një status ligjor të diferencuar, e si të tillë
të privilegjuar në lidhje me provat e tjera që ligji procedural parashikon. Neni 253 dhe 254 i
Kodit të Procedurës Civile i jep atyre fuqi të plotë provuese, çka në rastin konkret do të thotë
se këto prova përbëjnë provë të plotë për faktet që kanë ngjarë në prani të tyre ose për
veprimet e kryera prej tyre. E kundërta e këtyre akteve lejohet të provohet vetëm në rastet kur
pretendohet se shkresa është e falsifikuar. ...
Ndërsa përsa i përket pretendimit se gjykata duhej të merrte parasysh edhe
vlerësimin që vetë pala e paditur i ka bërë dëmeve të shkaktuara, Gjykata çmon se, neni 13 i
Ligjit nr.10076, datë 12.02.2009 “Për sigurimin e detyrueshëm në sektorin e transportit”
parashikon se: “Rregullat për trajtimin e dëmeve, që mbulohen nga kontrata e sigurimit të
detyrueshëm, miratohen me vendim të autoritetit.” Rregullorja e Autoritetit Mbikëqyrës
Financiar, ...“Për trajtimin e dëmeve që mbulohen nga kontrata e sigurimit të detyrueshëm
në sektorin e transportit”, përcakton rregullat e trajtimit të dëmeve dhe është e detyrueshme
për tu zbatuar nga shoqëritë e sigurimit, Byroja Shqiptare e Sigurimit, vlerësuesit e dëmeve
137
në sigurime e strukturat e specializuara për trajtimin e dëmeve. Sipas kësaj rregulloreje
(faqe 7, pika 2- Dokumentet specifike), “akti i ekspertimit të dëmit duhet të hartohet nga
specialisti i shoqërisë së sigurimit në vendndodhjen e objektit të dëmtuar, në prani të palës së
dëmtuar ose të përfaqësuesit të tij.”
Por këto pretendime do të merreshin si të mirëqena në rast se gjykata arrinte një
përfundim tjetër në lidhje me themelin e gjykimit. ...”
8. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse Operatori
Sistemit të Transmetimit sh.a., për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
9. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile:

9.1. Neni 16§1: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj.
Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
10. Dispozitat e Kodit Civil:
10.1. Neni 608: “Personi që në mënyrë të paligjshme dhe me faj, i shkakton tjetrit
një dëm në personin dhe pasurinë e tij, detyrohet të shpërblejë dëmin e
shkaktuar”.
10.2. Neni 1133§1: “Dispozitat e këtij kreu nuk shtrihen mbi sigurimin e
detyrueshëm, i cili rregullohet nga dispozita të veçanta.”
11. Dispozitat e ligjit nr.10076 datë 12.2.2009 “Për sigurimin e detyrueshëm në
sektorin e transportit”:
11.1. Neni 1: “Ky ligj rregullon sigurimin e detyrueshëm në sektorin e transportit.”
11.2. Neni 2: “1. Sigurimi i detyrueshëm në sektorin e transportit përfshin:
a) sigurimin e pasagjerëve nga aksidentet në transportin publik;
b) sigurimin e përgjegjësisë së pronarit ose të përdoruesit të mjetit motorik,
që më poshtë do të referohet si sigurimi i pronarit, për dëmet shkaktuar palëve
të treta nga përdorimi i këtij mjeti;
c) sigurimin e përgjegjësisë së pronarit ose të përdoruesit të avionit, që më
poshtë do të referohet si sigurimi i pronarit, për dëmet shkaktuar palëve të
treta dhe pasagjerëve nga përdorimi i këtij avioni;
ç) sigurimin e përgjegjësisë së pronarit ose të përdoruesit të mjetit lundrues,
që më poshtë do të referohet si sigurimi i pronarit, për dëmet shkaktuar palëve
të treta nga përdorimi i këtij mjeti.
11.3. Neni 4, Detyrimi për t’u siguruar: “1. Pronari i çdo mjeti transporti, përpara
përdorimit të mjetit, është i detyruar të lidhë një kontratë sigurimi, sipas pikës
1 të nenit 2 të këtij ligji, si dhe të sigurojë rinovimin e saj për aq kohë sa mjeti
i transportit do të mbetet në qarkullim.
11.4. Neni 5, Personat e tjerë të mbuluar në sigurim: “Sigurimi i përgjegjësisë së
pronarit të mjetit të transportit për dëme shkaktuar palëve të treta mbulon
edhe dëmet e shkaktuara nga përdorimi i mjetit prej personave të tjerë, kur
këta e përdorin mjetin me miratimin e pronarit.”
11.5. Neni 25, Dëmshpërblimi në rastin e drejtimit të paautorizuar të mjetit: “1. Kur
dëmi është shkaktuar nga drejtimi i paautorizuar i mjetit motorik, pala e
dëmtuar mund t’i drejtohet për dëmshpërblim siguruesit përgjegjës, përveç
rastit të përcaktuar në shkronjën “c” të nenit 23 të këtij ligji.
2. Drejtues i paautorizuar është personi, i cili në rastin e aksidentit drejton
mjetin pa lejen e pronarit të mjetit, nuk është punësuar prej tij për të drejtuar
138
mjetin, nuk është anëtar i familjes së tij dhe nuk e ka marrë mjetin në dorëzim
nga mbajtësi.
3. Shoqëria e sigurimit, që bën dëmshpërblimin, ka të drejtë të rimbursojë,
nga personi përgjegjës për dëmin, sipas pikave 1 e 2 të këtij neni, të gjithë
vlerën e paguar për dëmet, shpenzimet dhe interesat.”
11.6. Neni 28, Ndryshimi i pronësisë së mjetit: “1. Në rast se ndryshon pronësia e
mjetit gjatë periudhës së sigurimit, të drejtat dhe përgjegjësitë, që rrjedhin
nga kontrata e sigurimit, i kalojnë pronarit të ri dhe vlejnë deri në
përfundimin e kontratës së sigurimit, përfshirë këtu edhe të drejtat e detyrimet
e përcaktuara në nenin 8 të këtij ligji. Pronari i ri, brenda 8 ditëve, detyrohet
të njoftojë shoqërinë e sigurimit për ndryshimin e pronësisë së mjetit dhe
pasqyrimin e këtij ndryshimi në kontratën e sigurimit.
2. Organet përgjegjëse për regjistrimin e mjeteve detyrohen të njoftojnë
byronë dhe qendrën e informacionit për ndryshimin e pronësisë së mjetit
brenda një periudhe prej 8 ditësh kalendarike.”
12. Në shqyrtim e vlerësim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të

administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve në rekurs, si dhe pjesës arsyetuese të
vendimeve gjyqësore, Kolegji Civil çmon se rekursi i paraqitur nga pala paditëse përmban
shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që bëjnë të
cenueshëm vendimin nr.1316, datë 29.05.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.1316, datë 29.05.2012, i
Gjykatës së Apelit Tiranë, që ka lënë në fuqi vendimin nr.2234, datë 24.03.2011, të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është rrjedhojë e mos respektimit të ligjit material, e për këtë
shkak ai duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim pranë kësaj gjykate.
14. Kolegji Civil vëren se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka rrëzuar padinë duke
konkluduar se pala e paditur nuk legjitimohet pasivisht. Gjykata e Apelit Tiranë, pasi ka bërë
një interpretim më të zgjeruar të rastit dhe dispozitave ligjore ka arritur në të njëjtin
konkluzion. Sipas kësaj gjykate, drejtuesi i mjetit që pretendohet se ka shkaktuar aksidentin
shtetasi Skënder Bruçaj nuk ka qenë i siguruar pranë shoqërisë “Intersig” sh.a., pasi ka qenë
pronari i ri i mjetit motorik (sipas lejes së qarkullimit datë 21.05.2010), por që nuk e ka emrin
në policën e sigurimit, të prerë më parë nga shitësi Muharem Nuredini. Kalimi i pronësisë së
automjetit tek pronari i ri e bën kontratën e sigurimit të quhet e zgjidhur, sipas nenit 1114 të
K.Civil dhe nenit 28 të ligjit nr.10076 datë 12.2.2009 “Për sigurimin e detyrueshëm në
sektorin e transportit”, pasi nuk është njoftuar dhe rilidhur kontrata e re e sigurimit.
15. Në rekurs pretendohet se ky arsyetim është i gabuar, pasi kontrata e sigurimit
ekziston dhe sigurues është pikërisht pala e paditur “Intersig” sh.a.. Në bazë të kësaj kontrate
dhe të nenit 2/b të ligjit nr.10076 datë 12.2.2009 “Për sigurimin e detyrueshëm në sektorin e
transportit”, sigurimi i detyrueshëm përfshin sigurimin e përgjegjësisë së pronarit ose të
përdoruesit të mjetit motorik për dëmet e shkaktuar palëve të treta. Personi që i ka shkaktuar
dëm palës së tretë, palës paditëse në këtë gjykim, është pikërisht një nga dy subjektet e
parashikuara në këtë nen dhe është pikërisht pronari i mjetit. Po ashtu, sipas nenit 28 të këtij
ligji, kontrata e sigurimit vazhdon deri në përfundimin e saj kur ndryshon pronësia e mjetit
gjatë periudhës së sigurimit.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i gjen të drejta pretendimet e palës paditëse dhe
çmon se arsyetimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e interpretimit të gabuar të ligjit
nr.10076 datë 12.2.2009 “Për sigurimin e detyrueshëm në sektorin e transportit” dhe
dispozitave të Kodit Civil.
139
17. Kolegji Civil vlerëson se referimi i gjykatës së apelit në nenin 1144 të Kodit Civil
është i tërësisht i gabuar dhe bie ndesh me nenin 1133§1 të po këtij Kodi, i cili parashikon se:
“Dispozitat e këtij kreu nuk shtrihen mbi sigurimin e detyrueshëm, i cili rregullohet nga
dispozita të veçanta”. Vërtet Kodi Civil përmban dispozita për kontratat e sigurimit (të cilat
janë të llojeve të ndryshme), por ndërkohë parashikimi i më sipër ka përjashtuar nga fusha e
veprimit të tij legjislacionin mbi sigurimin e detyrueshëm. E konkretisht, sigurimi i
detyrueshëm rregullohet me legjislacion të veçantë, aktualisht ligji nr.10076, datë 12.2.2009
“Për sigurimin e detyrueshëm në sektorin e transportit” dhe aktet nënligjore të zbatim të tij.
Kjo pasi kontratat për sigurimin e mjeteve të transportit janë kontrata të një karakteri specifik,
të detyrueshme për shkak të ligjit, 1 pra shkojnë përtej parimit të përgjithshëm civil të
përfshirjes në një marrëdhënie civile për shkak të vullnetit të palëve.
17.1. Në këtë kuadër edhe në rastin në gjykim, lex specialis që rregullon
mosmarrëveshjen është vetëm ligji nr.10076, datë 12.2.2009 (si dhe aktet nënligjore të dala
në zbatim të tij) dhe jo dispozitat e Kodit Civil, siç pretendon gjykata e apelit. Kjo, jo vetëm
për faktin se neni 1133§1 i Kodit Civil parashikon se dispozitat e këtij të fundit nuk shtrihen
mbi sigurimin e detyrueshëm, por nisur edhe nga ratio legis i legjislacionit të posaçëm të
sigurimit të detyrueshëm të mjeteve të transportit që është mbrojtja e interesave të ligjshme të
palëve të treta që cenohen nga përdorimi i këtyre mjeteve (shkaktimi i aksidenteve)2.
17.2. Legjislacioni për sigurimin e detyrueshëm të mjeteve të transportit ka
parashikuar një mekanizëm ligjor specifik, sipas të cilit, të gjithë ata që mbajnë në pronësi e
përdorim mjete transporti, duhet të lidhin detyrimisht kontratë sigurimi me një prej shoqërive
të sigurimit të licencuara për këtë qëllim, për të mbuluar përgjegjësinë e veprimtarisë së tyre
me këto mjete. Në këtë rast sigurohet përgjegjësia e të siguruarit për veprimtarinë e
rrezikshme që ushtron dhe jo thjesht përgjegjësia personale e atij që sigurohet, që ushtron apo
delegon drejtimin e mjetit të transportit. Pala që dëmshpërblen të tretët, të dëmtuar nga
përdorimi i një mjeti motorik, është shoqëria e sigurimeve që ka siguruar mjetin e transportit
(shkaktar të aksidentit) dhe jo vetë drejtuesi i mjetit. Përgjegjësia që lind për shoqërinë e
sigurimit për shpërblimin dëmit të shkaktuar nga mjeti palëve së treta është një përgjegjësi
jashtëkontraktore.3
17.3. Nga ana tjetër, vetë ligji parashikon se drejtues i mjetit të transportit mund të
jetë qoftë pronari, përdoruesi apo persona të tjerë, kur këta e përdorin mjetin me miratimin e
pronarit (sipas neneve 4§1, 4§3 dhe neni 5 të ligjit nr.10076, datë 12.2.2009), pra në një
kuptim sigurimi i detyrueshëm lidhet me vetë mjetin e transportit, duke qenë se synon të
mbrojë në çdo rast interesat e të tretëve nga dëmet e shkaktuara nga përdorimi i mjetit. 4
Madje, neni 25 i këtij ligji legjitimon palën e tretë të dëmtuar të kërkojë dëmshpërblim edhe
në rast të drejtimit të paautorizuar të mjetit. Ky qëndrim parimor është mbajtur edhe nga
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin nr.2, datë 19.06.2013 sipas të cilit “...
Qëllimi i ligjvënësit është të sigurojë në mënyrë të detyrueshme veprimtarinë e transportit
nëpërmjet përdorimit të mjetit motorik në qarkullimin rrugor dhe jo të sigurojë e të obligojë
1
Neni 4 “Detyrimi për t’u siguruar” parashikon: “1. Pronari i çdo mjeti transporti, përpara përdorimit të mjetit, është i
detyruar të lidhë një kontratë sigurimi, sipas pikës 1 të nenit 2 të këtij ligji, si dhe të sigurojë rinovimin e saj për aq kohë sa
mjeti i transportit do të mbetet në qarkullim. ... 3. Kur mjeti i transportit, në përputhje me ligjet për regjistrimin, është i
regjistruar në emër të përdoruesit të mjetit të transportit, dispozitat e këtij ligji, të cilat janë të vlefshme për pronarin e
mjetit të transportit, janë, përkatësisht, të zbatueshme edhe për përdoruesit e këtij mjeti.”
2
Në lexim të neneve 1, 2, 4 e gjithë neneve vijuese të ligjit nr.10076, datë 12.2.2009.
3
Vendimi i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.1, datë 09.01.2008.
4
Referuar praktikës gjyqësore edhe sipas rregullimit ligjor të mëparshëm, Dekretit nr.295, datë 15.09.1992 “Për sigurimin e
detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj personave të tretë” është pranuar përgjegjësia për
dëmet e shkaktuara të tretëve edhe në rastet kur është vërtetuar se nuk ka fajësi të drejtuesit të mjetit në shkaktimin e
aksidentit (shih Vendimin nr.174, datë 05.03.2013 të Gjykatës së Lartë).
140
që të sigurohen individualisht cilido që mban kontrollin aktual të një mjeti motorik.”. 1 Në
rastin në shqyrtim, drejtues i mjetit ka qenë pronari i ri i mjetit (i cili ka regjistrimin e mjetin
në emër të tij), pra në çdo rast ka patur miratimin e pronarit të mëparshëm për drejtimin e
mjetit dhe në këtë kuptim shoqëria e sigurimit, ku ka qenë i siguruar mjeti, legjitimohet
pasivisht.
18. Gjykata e Apelit ka arsyetuar se kontrata e sigurimit quhet e zgjidhur, pasi neni 28
i ligjit nr.10076, datë 12.2.2009 parashikon si detyrim të pronarit të ri për të njoftuar
shoqërinë e sigurimit dhe pikërisht mosplotësimi i këtij kusht çon në zgjidhje të kontratës së
sigurimit, duke e lidhur në mënyrë të gabuar këtë dispozitë me nenin 1144 të Kodit Civil (që
siç u arsyetua më lart nuk është i zbatueshëm në rastin e sigurimit të detyrueshëm).
18.1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se neni 28 i ligjit nr.10076, datë
12.2.2009, në paragrafin e parë të tij parashikon shprehimisht: “1. Në rast se ndryshon
pronësia e mjetit gjatë periudhës së sigurimit, të drejtat dhe përgjegjësitë, që rrjedhin nga
kontrata e sigurimit, i kalojnë pronarit të ri dhe vlejnë deri në përfundimin e kontratës së
sigurimit, përfshirë këtu edhe të drejtat e detyrimet e përcaktuara në nenin 8 të këtij ligji.
Pronari i ri, brenda 8 ditëve, detyrohet të njoftojë shoqërinë e sigurimit për ndryshimin e
pronësisë së mjetit dhe pasqyrimin e këtij ndryshimi në kontratën e sigurimit.”. Pra, kjo
dispozitë në fjalinë e parë të saj parashikon vazhdimësinë e kontratës së sigurimit kur
ndryshon pronësia e mjetit gjatë periudhës së sigurimit. Ky rregullim ligjor, i lexuar në
tërësinë e dispozitave të ligjit nr.10076, datë 12.2.2009, nuk mund të shihet e ndarë nga
qëllimi i legjislacionit të sigurimit të detyrueshëm të mjeteve të transportit dhe nuk mund të
interpretohet ndryshe veç se, nëse ndryshon pronësia e mjetit brenda afatit të kohëzgjatjes së
sigurimit, automjeti nuk konsiderohet si “i pasiguruar”.
18.2. Akoma më tej, Kolegji Civil vlerëson se parashikimi ligjor në fjalinë e dytë të
nenit 28§1 nuk mund të interpretohet se çon në zgjidhje të kontratës së sigurimit dhe
veçanërisht interpretimi i saj nuk mund të shkojë në disfavor të palëve të treta. Së pari, vetë
dispozita nuk e ka lidhur detyrimin e pronarit të ri për të njoftuar shoqërinë e sigurimit, për
ndryshimin e pronësisë së mjetit të siguruar, me zgjidhjen e kontratës së sigurimit (dispozita
nuk parashikon se çfarë ndodh nëse pronari i ri nuk përmbush këtë detyrim), së dyti, në
paragrafin e dytë të nenit 28 parashikohet edhe detyrimi i organeve përgjegjëse për
regjistrimin e mjeteve për të njoftuar për ndryshimin e pronësisë së mjetit; së treti, sikundër u
theksua më lart, në çdo rast përgjegjësia e shoqërisë së sigurimit për shpërblimin e dëmit të
shkaktuar palëve të treta është përgjegjësi jashtëkontraktore, që referuar ligjit nr.10076, datë
12.2.2009 lidhet me sigurimin e detyrueshëm të mjetit të transportit dhe jo me drejtuesin, që
mund të jetë pronari, përdoruesi apo personi i autorizuar (madje sipas nenit 25 pala e tretë ka
të drejtë të kërkojë dëmshpërblim nga shoqëria e sigurimit edhe kur drejtues i mjetit është një
personi i paautorizuar). Në kuptim të gjithë më sipër, kontrata e sigurimit nuk mund të quhet
e zgjidhur nga mos pasqyrimi i ndryshimit të pronësisë. Kjo edhe sepse në çdo rast, drejtuesi i
mjetit, shtetasi Skënder Bruçaj, ka qenë përdorues i mjetit me miratim të pronarit të
mëparshëm2, që referuar nenit 5 të ligjit nr.10076, datë 12.2.2009 është gjithsesi person i
mbuluar në sigurim, (për shkak të kontratës së sigurimit në emër të Muharem Nuredini,
pronari i mëparshëm i mjetit), e në këto kushte shoqëria e sigurimit legjitimohet të thirret si e
paditur nga pala e tretë (pala paditëse OST) që pretendon dëmtim nga mjeti i siguruar pranë
1
Pavarësisht se ky vendim i referohet rregullimit ligjor të mëparshëm, Dekretit nr.295, datë 15.09.1992, vetë ky vendim
pranon se dispozitat e ligjit nr.10076, datë 12.2.2009 kanë të njëjtin synim dhe parashikon në mënyrë të hollësishme të
njëjtin rregullim ligjor parimor.
2
Sipas Vendimit nr.2 datë 09.06.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë: “... Nëse ky drejtues mjeti është i
pajisur me lejen e duhur të drejtimit dhe provohet se ka pëlqimin apo autorizimin e të siguruarit për drejtimin e mjetit,
atëherë shoqëria e sigurimit mbetet e detyruar që të dëmshpërblejë të dëmtuarin (palën e tretë) ...”.
141
saj. Detyrimi i pronarit të ri për të njoftuar shoqërinë e sigurimit lidhet me marrëdhënien që
krijohet mes tij dhe siguruesit, të tilla që nëse ekzistojnë motivet, shoqëria e sigurimit mund
t’i kthehet me padi regresi nëse nuk ka përmbushur detyrimet e tij apo provohet përgjegjësia
e tij sipas ligjit.
19. Referuar sa më sipër, Kolegji Civil çmon se pala paditëse legjitimohet pasivisht në
ngritjen e kësaj padie, ndaj vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja duhet të
kthehet për rigjykim. Ky Kolegj, vlerëson se, çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po gjykatës
së apelit me tjetër trup gjykues, në kushtet kur, si gjykatë që i ka të dy cilësitë, fakti dhe ligji,
i ka mundësitë ligjore për të vlerësuar dhe zgjidhur drejt mosmarrëveshjen.
20. Në rigjykim, në mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës
Civile, Gjykata e Apelit Tiranë, duke mbajtur parasysh natyrën juridike të mosmarrëveshjes,
duhet të evidentojë elementët thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi në raport me gjendjen e
faktit dhe ligjit, si dhe të vlerësojë dhe t’i japë përgjigje të arsyetuar kërkesave të palëve. Ajo
duhet të mbajë në vëmendje se ka për detyrë të kryejë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm,
si dhe të bëjë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen
(nenet 14 e 16 të Kodit të Procedurës Civile). Në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes, pa
paragjykuar zgjidhjen përfundimtare të çështjes, gjykata, bazuar në nenin 224/a të
K.Pr.Civile, mund të urdhërojë kryerjen e ekspertimit për sqarimin e situatës lidhur me
përcaktimin e dëmit.
20.1. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1316, datë 29.05.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 17.02.2016
142
Nr. 00-2016-375 i Vendimit (47)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “GLOBUS TRAVEL” SH.P.K

I PADITUR: SHOQËRIA “ORKA FESHN SHPKNJP
SHKUP”
OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur të shpërblejë dëmin e shkaktuar.
Përcaktimi dhe saktësimi i dëmit.
Shpallja e pavlefshmërisë absolute të marrëveshjes së datës 05.03.2010
dhe tratativave për bashkëpunim në fushën e tregtisë midis palëve.
Baza Ligjore: Neni 84, 89, 92/ç, 94, 95, 96, 608, 609, 610, 625, 696 i Kodit Civil;
Neni 119, 120, 153, 154, 154/a, 156, i Kodit të Procedurës Civile.

vendosur:
“Deklarimin e mos kompetencës për shqyrtimin e çështjes civile nr.6450.
Akti, për shkak se kompetente për gjykimin e kësaj çështje është Gjykata
Themelore Shkup 2, në Shkup, Republika e Maqedonisë, pranë të cilës duhet
të ngrihet kjo padi.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë,
brenda 5 ditëve duke filluar ky afat nga e nesërmja e shpalljes së vendimit.”
Kundër vendimit nr.1120, datë 29.01.2014, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Shoqëria “Globus Travel” Sh.p.k, e
cila kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit të gjykatave shqiptare, duke parashtruar ndër të tjera se:
- Vetë pala e paditur në kontratë pranon se shoqëria “Globus Travel” ka vetëm
detyrime pagesash të njëpasnjëshme dhe asnjë të drejtë.
- Gjithashtu pala e paditur pranon kompetencën kur i kërkon Gjykatës së Tiranës që të
marrë vendim që të refuzojë plotësisht kërkesëpadinë e palës paditëse.
- Duke qenë se kemi të bëjmë me një kontratë shpërblim dëmi dhe duke qenë se
vendbanimi i përhershëm i palës paditëse është Tirana, sipas nenit 42, të Kodit të
Procedurës Civile është Gjykata e Tiranës kompetente për shqyrtimin e kësaj
mosmarrëveshje.
143
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea, konstatoi mungesën e palëve
ndërgjyqëse, si dhe e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë pala paditëse ka paraqitur për gjykim
kërkesë-padinë me objekt: “Detyrimi i palës së paditur të shpërblejë dëmin e shkaktuar.
Përcaktimi dhe saktësimi i dëmit. Shpallja e pavlefshmërisë absolute të marrëveshjes së datës
05.03.2010 dhe tratativave për bashkëpunim në fushën e tregtisë midis palëve.” ndaj të
paditurit Shoqërisë “Orka Feshn Shpknjp Shkup”.
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1120, datë 29.01.2014, ka vendosur:
- “Deklarimin e mos kompetencës për shqyrtimin e çështjes civile nr.6450. Akti, për
shkak se kompetente për gjykimin e kësaj çështje është Gjykata Themelore Shkup
2, në Shkup, Republika e Maqedonisë, pranë të cilës duhet të ngrihet kjo padi.
- Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë, brenda 5
ditëve duke filluar ky afat nga e nesërmja e shpalljes së vendimit.”
3. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë arriti duke arsyetuar
(ndër të tjera) se:
“....(omissis)...Referuar kontratës për bashkëpunim veprues teknik dt.
11.05.2010, të lidhur mes palëve ndërgjyqëse, të dy shoqëritë kanë
parashikuar edhe mënyrën konkrete të zgjidhjes së mosmarrëveshjeve që do të
lindnin nga kjo kontratë. Neni 7 i kësaj kontrate e cila ka fuqinë e ligjit për
palët pjesëmarrëse në të, parashikon se: “ 1. Në rast të kontekstit të kësaj
kontrate, kompetente do të jetë Gjykata Themelore Shkup 2 në Shkup,
Maqedoni”. Mbështetur në parashikim që vetë palët ndërgjyqëse kanë bërë në
kontratën e lidhur mes tyre në dt. 11.05.2010, gjykata kompetente që do të
shqyrtojë mosmarrëveshjet e lindura nga kontrata e sipërcituar për
bashkëpunim veprues teknik, nuk është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, por
Gjykata Themelore Shkup 2 në Shkup, Maqedoni. Palët ndërgjyqëse, në nenin
7, të kontratës së lidhur, nuk kanë parashikuar ndonjë përjashtim lidhur me
llojin e mosmarrëveshjeve që do t’i nënshtrohen gjykimit nga gjykata e
Gjykata Themelore Shkup 2 në Shkup, Maqedoni apo nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë. Sipas këtij neni, të gjitha mosmarrëveshjet që kanë lidhje me
këtë kontratë, është vendosur të zgjidhen nga Gjykata Themelore Shkup 2 në
Shkup, Maqedoni. Në këtë kuptim, edhe kërkese padia që i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, lidhur me këtë kontratë dhe detyrimet
juridiko-civile të rrjedhura prej saj, nuk mund të gjykohet nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë, por nga Gjykata Themelore Shkup 2 në Shkup,
Maqedoni e zgjedhur me vullnetin e përbashkët të të dy palëve ndërgjyqëse...
(...)”
4. Kundër vendimit nr.1120, datë 29.01.2014, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Shoqëria “Globus Travel” Sh.p.k, e cila kërkon
prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit të gjykatave shqiptare, duke parashtruar ndër të tjera se:
5. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ligji nr.10428, datë 02.06.2011 “Për të
drejtën ndërkombëtare private”, në të cilat është parashikuar:
144
5.2. Neni 37 i K.Pr.Civile: “Juridiksioni i gjykatave shqiptare për personat fizikë
dhe juridikë të huaj rregullohet me ligj.
Juridiksioni i gjykatave shqiptare nuk mund t’i kalohet me marrëveshje një
juridiksioni të huaj, përveç kur gjykimi ka lidhje me një detyrim ndërmjet të
huajve ose ndërmjet një të huaji e një shtetasi shqiptar, ose personi juridik pa
banim ose qëndrim në Shqipëri, si dhe kur këto përjashtime janë parashikuar
në marrëveshje ndërkombëtare të ratifikuara nga Republika e Shqipërisë.”
5.3. Neni 45, i Ligjit nr.10428/2011: “1. Kontrata rregullohet nga ligji i zgjedhur
nga palët. Me vullnetin e tyre, palët mund të zgjedhin ligjin e zbatueshëm për
të gjithë ose për një pjesë të veçantë të kontratës. Nëse palët kanë caktuar
juridiksionin për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve që rrjedhin nga kontrata,
prezumohet se kanë zgjedhur ligjin e atij shteti për rregullimin e kontratës. 2.
Zgjedhja e ligjit duhet të jetë e shprehur ose të rezultojë e qartë nga kushtet e
kontratës ose rrethana të tjera të çështjes 3. Palët mund të bien në çdo kohë
dakord që kontrata të rregullohet nga një ligj tjetër, i ndryshëm nga ai që
ishte përcaktuar në fillim në kontratë. Çdo ndryshim i mëvonshëm i ligjit të
zbatueshëm, pas lidhjes së kontratës, nuk cenon vlefshmërinë formale të
kontratës apo të drejtat e të tretëve. 4. Kur të gjitha elementët e tjerë të
rëndësishëm të situatës në kohën e zgjedhjes së ligjit ndodhen në një vend
tjetër, zgjedhja e ligjit nga palët nuk cenon zbatimin e dispozitave të ligjit të
shtetit tjetër, të cilat nuk mund të shmangen nga marrëveshja. 5. Ekzistenca
dhe vlefshmëria e kontratës apo e njërit prej kushteve të saj rregullohen nga
ligji i zbatueshëm për kontratën”.
6. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen

në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, pretendimeve të palës ankuese, si dhe
pjesës arsyetuese të vendimit gjyqësor, në marrjen e vendimit nr.1120, datë 29.01.2014, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë respektuar dispozitat e ligjit procedural duke bërë
një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, si dhe duke e
zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16 i
K.Pr.Civile).
7. Ky Kolegj çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka përcaktuar drejt natyrën
juridike të mosmarrëveshjes, kanë bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore
që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e një parakushti të rëndësishëm procedural siç
është ai i verifikimit të juridiksionit të kësaj gjykate. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka
zbatuar drejtë dispozitat procedurale lidhur me juridiksionin gjyqësor të gjykatës shqiptare
duke zhvilluar një proces të rregullt ligjor në mbështetje të nenit 42/1 të Kushtetutës dhe nenit
6/1 të K.E.D.NJ.
8. Në analizë të përmbajtjes së vendimit nr.1120, datë 29.01.2014, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, evidentohet se pavarësisht se në këtë vendim përdoret termi
“Kompetencë” është krejt e qartë se bëhet fjalë për juridiksionin gjyqësor të gjykatës
shqiptare. “Juridiksioni” identifikohet vetëm me të drejtën e shqyrtimit të mosmarrëveshjes
nga një gjykatë apo një organ administrativ ndërsa “kompetenca” me të drejtën/detyrimin e
145
njërës prej gjykatave për shqyrtimin e çështjes për shkak të lëndës në gjykim ose shtrirjes
territoriale ku vepron secila gjykatë.
9. Për rastin në shqyrtim, evidentohet se marrëdhënia civile e krijuar nga palët
ndërgjyqëse është një marrëdhënie civile me elemente të huaj. Paraprakisht vlerësohet se
juridiksioni i gjykatave shqiptare në çështjet me elementë të huaj, “për personat fizikë dhe
juridikë të huaj rregullohet me ligj”, nga marrëveshje ndërkombëtare të ratifikuara nga
Republika e Shqipërisë dhe/ose nga marrëveshjet midis palëve kontraktuese (neni 37 i
K.Pr.Civile).
10. Për rrjedhojë, referuar nenit 37§1 të Kodit të Procedurës Civile, për përcaktimin e
juridiksionit për rastin konkret duhet t’i referohemi edhe nenit 45, të ligjit nr.10428, datë
02.06.2011 “Për të drejtën ndërkombëtare private” i cili, ndër të tjera, përmban norma të
karakterit procedural dhe përcakton se: “Kontrata rregullohet nga ligji i zgjedhur nga palët.
Me vullnetin e tyre, palët mund të zgjedhin ligjin e zbatueshëm për të gjithë ose për një pjesë
të veçantë të kontratës. ...”
11. Rezulton se palët ndërgjyqëse në marrëveshjen e nënshkruar prej tyre në
shprehimisht kanë parashikuar se: “Në rast të kontekstit të kësaj kontrate, kompetente do të
jetë Gjykata Themelore Shkup 2 në Shkup, Maqedoni” (neni 7). Në analizë tërësore të
kontratës dhe nenit 7 të saj, rezulton qartë që, nga pikëpamja formale, kjo klauzolë është e
vlefshme pasi kontrata është lidhur: a) me shkrim; b) me vullnetin e plotë të palëve
kontraktore; dhe c) nuk është kontestuar asnjëherë vlefshmëria e saj. Nga pikëpamja e
përmbajtjes së kontratës, palët kanë përcaktuar shprehimisht për sa i përket juridiksionit, palët
kontraktore kanë pranuar se kompetente për gjykimin e mosmarrëveshjeve eventuale është
Gjykata Themelore Shkup.
12. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.1120,
datë 29.01.2014, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i drejtë dhe duhet të lihet në
fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 59 e 485 të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit të vendimit nr.1120, datë 29.01.2014, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 17.02.2016
146
Nr. 00-2016-377 i Vendimit (48)
VENDIM

Admir Thanza Anëtare
Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 17.02.2016, mori në shqyrtim çështjen civile ne nr.11243-

03297-00-2012 akti, që i përket:
PADITËS: FATMIR MUHAJ, prezent në gjykim por i

papërfaqësuar me avokat,
TË PADITUR: VEZIR BEQIRI, në mungesë,
AFTALINA BEQIRAJ, (ZEQAJ), në mungesë,
FATBARDHA BEQIRAJ, në mungesë,
ËNGJËLLUSHE BEQIRAJ, në mungesë,
SOTIRA BEQIRAJ, (VESHI), në mungesë,
ATHINA BEQIRAJ, në mungesë,
ENVER BEQIRAJ, në mungesë,
GJERGJI BEQIRAJ, në mungesë,
DHIMITËR BEQIRAJ, në mungesë,
FLORA BEQIRAJ, në mungesë,
MAGELAN BEQIRAJ, në mungesë,
AUREL BEQIRAJ, në mungesë,
JANI BEQIRAJ, në mungesë,
ANILDA BEQIRAJ, në mungesë,
ALEKSANDËR BEQIRAJ, në mungesë,
HALIM BEQIRAJ, në mungesë,
NDRIÇIM BEQIRAJ, në mungesë,
AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE, TIRANË,
në mungesë,
ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME VLORË,
në mungesë,
OBJEKTI I PADISË:
Kundërshtim i vendimit nr.154, datë 04.07.1994,
të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Vlorë.
Baza Ligjore: Nenet: 32, 154, 270, 273 të K.Pr.Civile
si dhe ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës”
si dhe aktet ligjore të dala në bazë e për zbatim të tij.
147
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.112 datë 22.01.2010, ka
vendosur:
“Rrëzimin e padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj”.

“Lënien në fuqi të vendimit nr.112, datë 22.01.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë”.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs paditëse Fatmir Muhaj, i cili kërkon
ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe Gjykatës së Apelit Vlorë,
për këto shkaqe:
- Për shkak të shkeljeve procedurale të rënda dhe moszbatimin e ligjit material;
- Gjykata ka arritur në konkluzion të gabuar dhe të jashtëligjshëm;
- Gjykata nuk ka mbajtur parasysh kompetencat dhe kërkesat e ligjit 7698 dt. 15.04.93;
- Gjykatat duhet të kryenin një hetim të plotë dhe të gjithanshëm për të zbuluar të
vërtetën;
- Gjykata e shkallës së parë nuk ka marrë provat të rëndësishme;
- Pala e paditur i është drejtuar gjykatës së Vlorë me një kërkesë me objekt vërtetim
fakti juridik të pronësisë, pas shitblerjes nga ana e Kooperativës;
- Vendimet e vërtetimit të faktit nuk kanë fuqi ligjore për njohjen pronar në rastin
konkret;

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; në mungesë të palëve ndërgjyqëse,
dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështje në gjykatat e faktit ka rezultuar e provuar se paditësi
Fatmir Muhaj është njëri nga trashëgimtarët ligjor të trashëgimlënësit Mero Muhaj. Sipas
tij objekti i kthyer me anë të vendimit nr.154, dt.04.07.1994 të ish-Komisionit të Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave pranë Bashkisë Vlorë ka qenë ndërtuar nga ana e shtetasit
Abaz Dalan Muhaj, gjyshi i paditësit dhe është poseduar prej tij deri në vitin 1958, kohë
kur ky objekt i është marrë nga ana e ish-kooperativës Bujqësore Terbaç në trajtën e
kompensimit për shkak të një dëmtimi që ky shtetas i kishte shkaktuar asaj kooperative në
atë kohë.
Objekti i mësipërm ka pasur funksione të ndryshme si Vatër Kulture, Qendër Llogarie,
Depo Armatimi etj.
2. Me shpërbërjen e kooperativës Terbaç, pretendohet nga paditësi, se ky objekt është blerë
nga babai i paditësit i ndjeri Mero Muhaj ne vlerën 2.800 lekë sipas vlerësimit të
komisionit të posaçëm të kësaj ekonomie, (duke paraqitur si provë një mandat arkëtimi të
datës 11.12.1991) ndërkohë që mungon një kontratë e mirëfilltë lidhur midis palëve për
shitjen e këtij objekti, duke i mbështetur pretendimet e tij edhe në disa vërtetime të
lëshuara nga ana e Kryepleqësisë së këtij fshati.
Këtë objekt familjarët e paditësit rezultojnë ta kenë përdorur si banesë deri në fund të vitit
1998, kohë kur nga Zyra e Përmbarimit Gjyqësor Vlorë është zbatuar një vendim
gjyqësor, duke ua dorëzuar këtë objekt trashëgimtarëve të të ndjerit Riza Beqiraj të thirrur
në këtë gjykim në cilësinë e të paditurve.
3. Nga ana tjetër të paditurit në këtë gjykim (trashëgimtarët e trashëgimlënësit Riza
Beqiraj) i janë drejtuar Gjykatës së Rrethit Vlorë për vërtetimin juridik të pronësisë mbi
148
këtë objekt, kërkim i cili është pranuar nga gjykata me vendimin nr.1275, dt.23.05.1994,
saktësuar me anë të vendimit nr.32, dt.13.06.1994, duke vërtetuar faktin juridik të
pronësisë së trashëgimlënësit Riza Beqiraj mbi një banesë të përbërë prej dy dhomash, me
konstruksion mur guri e mbuluar me çati që kufizohet nga të katër anët me tokën e të
zotit. Sipërfaqja e truallit dhe banesës e përshkruar në vendim është 250 m2 dhe një
banesë të ndodhur në vendin e quajtur Pocik të fshatit Terbaç. Shtëpia është njëkatëshe e
përbërë prej 2 dhoma me konstruksion mur guri e mbuluar me çati dhe ndodhet brenda
kufijve te truallit te njohur gjyqësisht.
4. Mbi bazën e këtij vendimi gjyqësor si dhe vërtetimit nga Seksioni i Kadastrës pranë
Këshillit të Rrethit Vlorë për listë pronësinë e shtetasit Riza Beqiraj, Komisioni i Kthimit
të Pronave pranë Bashkisë Vlorë me vendimin nr.154, dt.04.07.1994, i ka njohur dhe
kthyer në natyrë ish-pronarit Riza Beqiraj një truall prej 255 m2 dhe shtëpisë një katëshe
prej dy dhomash të ndodhur në Pocik të fshatit Terbaç sipas kufijve të përshkruar në
pjesën arsyetuese të vendimit.
5. Rezulton se trashëgimlënësi i paditësit Mero Muhaj i është drejtuar gjykatës duke kërkuar
lirim dorëzim sendi dhe detyrim njohje pronar, duke thirrur në gjykim trashëgimtarët e të
ndjerit Riza Beqiraj. Me vendimin nr.400, dt.10.03.1998 Gjykata e Rrethit Vlorë ka
vendosur: “Rrëzimin e padisë se paditësit të kundërpaditur Mero Muhaj, dhe pranimin e
kundërpadisë së të paditurve kundërpaditës trashëgimtarët e Riza Beqiraj, duke i kthyer
sendin godinë të përbërë prej dy dhoma korridor ndodhur në Terbaç me kufizimet
përkatëse”. Rezulton se në pjesën arsyetuese të këtij vendimi gjykata ka konstatuar se
Mero Muhaj në gjykim ka ngritur pretendimin se këtë truall dhe godinën e kishte blerë ne
vitin 1954 nga Riza Beqiri, por një pretendim ky krejtësisht i pabazuar në ligj e në prova,
e po kështu është vërtetuar gjyqësish se ky shtetas ka marrë nga kooperativa Terbaç
banesën në fjalë, por pa kundërshpërblim. Vendimi ka marre formë të prerë dhe është
ekzekutuar me anë të vendimit nr.365, dt.23.09.1998, të Gjykatës së Apelit Vlore që e ka
lënë këtë vendim në fuqi, vendim i cili është ekzekutuar.
6. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.546, datë 18.06.1999, ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.365, datë 23.09.1998, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim po në këtë gjykatë me trup gjykues tjetër. Në marrjen e vendimi
Kolegji ndërmjet të tjerash ka arsyetuar: “...omissis...gjykata arsyeton se paditësi nuk ka
prova shkresore. Një arsyetim i tillë është në kundërshtim me nenin 231 të K.Pr.Civile.
Sipas kësaj dispozite, prova me dëshmitarë lejohet në të gjitha rastet, përveç kur ligji për
vlefshmërinë ose provimin e një veprimi juridik kërkon shkresë. Ndërsa sipas nenit 233/a
të po këtij kodi, rregullat e caktuara në dy nenet e mësipërme nuk zbatohen dhe lejohet
prova me dëshmitarë kur dokumenti që kërkohet për vlefshmërinë ose provimin e veprimit
juridik ka humbur ose është prishur pa fajin e palës. Në rastin në shqyrtim gjykata ka
mbivlerësuar në mënyrë të paligjshme provat shkresore në raport me provat me
dëshmitarë. Edhe në marrjen e mendimit të ekspertëve, gjykata ka vepruar në
kundërshtim me ligjin. Kështu, në bazë të nenit 81/3 të K.Pr.Civile, nuk është në mision të
ekspertit të japë mendim juridik. Në kundërshtim me këtë dispozitë gjykata ka shtruar për
zgjidhje ekspertëve çështje të karakterit juridik të cilat duhet ti zgjidhte vetë.(...).”
7. Gjykata e Apelit Vlore në rigjykim me vendimin nr.647, datë l5.12.2000, ka vendosur
prishjen e vendimit nr.400, dt.10.03.1998, të Gjykatës së Rrethit Vlorë dhe pushimin e
gjykimit të çështjes për shkak se padia nuk mund të ngrihej bazuar në nenin 468 të Kodit
të Procedurës Civile, me arsyetimin se pala paditëse nuk mund të ngrinte padi me objekt
detyrim për njohje pronar, pa goditur me parë vendimin e Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave nr.154, dt.04.07.1994, vendim ky i formës së prere.
8. Në rrethanat sa sipër paditësi Fatmir Muhaj i është drejtuar gjykatës së shkallës së parë
me padinë objekt gjykimi me të cilën ka kundërshtuar vendimin nr.154, datë 04.07.1994,
149
të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Vlorë, në favor të të paditurve me
pretendimin se ky vendim ka cenuar të drejtën e tij të pronësisë mbi banesën dhe truallin
objekt gjykimi.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.112, datë 22.01.2010, ka vendosur:
“Rrëzimin e padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj”.
9.1.Gjykata ndërmjet të tjerave ka arsyetuar se: “…omissis...,Në përfundim të
shqyrtimit gjyqësor të pretendimit të palës paditëse Fatmir Muhaj për pavlefshmërinë
absolute të vendimit nr.154, dt.04.07.1994, si i nënshtroi pronën objekt konflikti edhe
ekspertimit topografik me anë të një eksperti që depozitoi aktin përkatës të ekspertimit
dhe administroi provat shkresore të paraqitura, gjykata vlerëson se padia është e
pabazuar në ligj e në prova. Kështu pala paditëse kundërshton si absolutisht të
pavlefshëm bazuar në nenin 116 të Kodit të Procedurave Administrative vendimin nr.154,
dt.04.07.1994, të ish-Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave pranë Bashkisë
Vlorë, por nuk rezulton që në rastin konkret të jemi përpara asnjë prej kritereve të një
pavlefshmërie absolute të parashikuara nga ligji. Kështu akti administrativ rezulton të
jete nga një organ kompetent i ngarkuar nga ligji për lëshimin e një akti të tillë, rezulton
te jete respektuar procedura e parashikuar nga ligji 7698 për lëshimin e këtij akti
administrativ pas shqyrtimit te kërkesës të trashëgimtarëve të Riza Beqiraj dhe shqyrtimit
të dokumentacionit përkatës të paraqitur nga ana e tyre vërtetimit nga Seksioni i
Kadastrës pranë Këshillit të Rrethit Vlorë për listë pronësinë e shtetasit Riza Beqiraj,
vendimin nr.1275, dt.23.05.1994, të Gjykatës së Rrethit Vlore saktësuar me anë të
vendimit nr.32, dt.13.06.1994, si dhe provave me dëshmitare.
Pra, rezulton se akti administrativ është lëshuar në përputhje me ligjin dhe procedurën e
parashikuar prej tij e po kështu nga një organ plotësisht i identifikuar që është autoriteti
kompetent i ngarkuar nga ligji për kthimin e pronës tek ish- pronari që është Komisioni
për Kthimin e Kompensimin e Pronave pranë Bashkisë Vlorë. Po kështu nga ana e palës
paditëse në gjykim nuk u arrit të provohej interesi i ligjshëm në cilësinë e një
trashëgimtari të një pronari të ligjshëm mbi pasurinë objekt konflikti. Pretendimet e
paraqitura në gjykimin e vendimit nr.400, dt.10.03.1998, të Gjykatës së Rrethit Vlorë
bërë nga trashëgimlënësi i paditësit shtetasi Mero Muhaj i shtrijnë efektet e tyre edhe
ndaj trashëgimtarëve të tij (ne rastin konkret paditësit) konform nenit 451 te Kodit të
Procedurës Civile, dhe kështu rezulton se Mero Muhaj në gjykim ka ngritur pretendimin
se këtë truall dhe godinën e kishte blerë në vitin 1954 nga Riza Beqiri, por një pretendim
ky krejtësisht i pabazuar në prova, e po kështu është vërtetuar gjyqësish se ky shtetas ka
marrë nga kooperativa Terbaç banesën në fjalë, por pa kundërshpërblim. Pra, rezulton
se vendimi nr.154, dt.04.07.1994, i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
pranë Bashkisë Vlorë është një vendim i vlefshëm përsa i përket pretendimit për
pavlefshmëri absolute të tij, sepse nuk rezulton të ketë krijuar mbivendosje me pronën e
ndonjë subjekti tjetër, pasi gjatë shqyrtimit gjyqësor të kësaj çështjeje pala paditëse nuk
arriti të provojë fitimin e pronësisë mbi sendin objekt konflikti gjyqësor me anë të ndonjë
titulli të rregullt për kalimin e pronësisë. Gjykata bazuar në analizën e mësipërme si dhe
të faktit se për një periudhë të gjatë kohore që nga viti 200 kur ka përfunduar konflikti
gjyqësor, dhe mbi 10 vjet nga dhënia e vendimit nr.154, dt.04.07.1994, nuk është
kundërshtuar gjyqësish në gjykatë ky akt administrativ, duke pranuar në heshtje pasojat e
tij, faktit se pretendimet e palës paditëse nuk qenë të bazuara në ligj e në prova, çmon se
duhet të rrezojë padinë si të pabazuar në prova dhe në ligj….”
10. Mbi ankimin e paditësit Fatmir Muhaj Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.472, datë
08.05.2012, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.112, datë 20.01.2010, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë”, me të njëjtin arsyetim.
150
11. Kundër vendimit nr.472, datë 08.05.2012, ka paraqitur rekurs paditësi Fatmir Muhaj me
cilin ka kërkuar ndryshimin e vendimeve të gjykatave të faktit me shkaqet e
lartpërmendura.
II. Ligji i zbatueshëm.

12.1 Neni 6 i K.Pr. Civile: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të
shprehet mbi gjithçka kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”
12.2 Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces
të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
12.3 Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje
me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
12.4 Neni 20 i K.Pr.Civile: “Gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë të
zbatohet parimi i kontradiktorialitetit.
Ajo e mbështet vendimin e saj vetëm në mjetet, shpjegimet, dokumentet e
provat e tjera të treguara ose të sjella nga palët, kur këto të fundit kanë qenë
në gjendje të debatojnë sipas parimit të kontradiktorialitetit.”
13. Ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës” .
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se:
14. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht paditësi Fatmir Muhaj legjitimohet ratione
personae t’i drejtohen Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
15. Ankimi është paraqitur brenda afatit ligjor, ndaj edhe legjitimohet ratione temporis.
Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palëve të tjera ndërgjyqëse.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësi Fatmir Muhaj përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.472, datë 08.05.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë me të cilin është lënë në
fuqi vendimi nr.112, datë 20.01.2010, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve procedurale që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs arrin në
përfundimin se vendimi nr.472, datë 08.05.2012, i Gjykatës së Apelit Vlorë është
rrjedhojë e një hetimi jo të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14 i
Kodit të Procedurës Civile) si dhe në shtrembërim të fakteve të administruara në gjykim
në shkallë të parë dhe për këtë shkak vendimi duhet të prishet dhe çështja të dërgohet
për rishqyrtim pranë kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
18. Për rastin në shqyrtim evidentohet se gjykata e shkallës së parë referuar objektit dhe
shkakut të padisë, ka arritur në përfundimin e rrëzimit të padisë me arsyetimin se
vendimi nr.154, dt.04.07.1994, i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
pranë Bashkisë Vlorë është një vendim i vlefshëm përsa i përket pretendimit për
pavlefshmëri absolute të tij sepse nuk rezulton të ketë krijuar mbivendosje me pronën e
ndonjë subjekti tjetër, pasi gjatë shqyrtimit gjyqësor të kësaj çështjeje pala paditëse nuk
arriti të provojë fitimin e pronësisë mbi sendin objekt konflikti gjyqësor me anë të ndonjë
151
titulli të rregullt për kalimin e pronësisë. Gjykata bazuar në analizën e mësipërme si dhe
të faktit se për një periudhë të gjatë kohore që nga viti 2000 kur ka përfunduar konflikti
gjyqësor, dhe mbi 10 vjet nga dhënia e vendimit nr.154, dt.04.07.1994 nuk është
kundërshtuar gjyqësisht në gjykatë ky akt administrativ duke pranuar ne heshtje pasojat
e tij, faktit se pretendimet e palës paditëse nuk qenë të bazuara në ligj e në prova, çmon
se duhet të rrëzojë padinë si të pabazuar në prova dhe në ligj.(...).”
19. Gjykata e apelit e cila ka marrë çështjen në shqyrtim mbi ankimin e paditësit Fatmir
Muhaj ka arritur në të njëjtin përfundim si gjykata e shkallës së parë duke arsyetuar për
më tepër se pretendimet e paditësit janë paraqitur në gjykimin e çështjes civile të
përfunduar sipas vendimit nr.400, datë 10.03.1998, të Gjykatës së Rrethit Vlorë, padi e
ngritur nga trashëgimlënësi i paditësit shtetasi Mero Muhaj dhe konkluzionet e këtij
gjykimi shtrijnë efektet e tyre edhe ndaj trashëgimtarëve të tij, në rastin konkret
paditësit, konform nenit 451 të K.Pr.Civile.
20. Kolegji vlerëson se një ndër kërkesat themelore që duhet të plotësojë vendimi gjyqësor
janë ligjshmëria dhe argumentimi i tij; elemente ligjore këto që i mungojnë vendimit të
gjykatës së apelit si rezultat i një hetimi të pamjaftueshëm dhe i zbatimit të gabuar të
ligjit, të cilat e kanë çuar gjykatën në një vendimmarrje të padrejtë.
21. Kolegji konstaton se gjykata e apelit, ashtu si gjykata e shkallës së parë kanë arsyetuar
formalisht se vendimi nr.154, datë 04.07.1994, i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave Vlorë, objekt kundërshtimi në këtë gjykim është i vlefshëm në kuptim të nenit
116 të Kodit të Procedurave Administrative.
22. Kështu gjykatat nuk kanë vlerësuar drejt interesin e ligjshëm të paditësit Fatmir Muhaj
në ngritjen e padisë, por janë mjaftuar me konstatimin e mungesës së këtij interesi pa e
arsyetuar atë referuar provave të administruara në gjykim.
23. Në arsyetimin e vendimit gjykatat nuk kanë analizuar pretendimin e paditësit lidhur me
faktin se ndërtesa objekt gjykimi e përfituar nga të paditurit me vendimin nr.154, datë
04.07.1994, i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Vlorë është ndërtuar në
vitin 1955, referuar dhe akteve të administruara në atë gjykim si vërtetimi i lëshuar nga
Kryetari i fshatit Tërbaç. Vertetimi i datës 10.04.1994 i lëshuar nga Kryetari i Komunës
Vranisht, në përmbajtje të të cilëve rezulton se prona objekt gjykimi është blerë nga
Mero Muho trashëgimlënës i paditësit.
24. Nga ana tjetër Kolegji Civili konstaton se gjykata e apelit në kundërshtim me provat e
administruara në gjykim (në shtrembërim të tyre) ka arsyetuar se pretendimet e paditësit
janë marrë dhe shqyrtuar me vendimin nr.400, datë 10.03.1998, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë dhe se konkluzionet e këtij vendimi shtrihen dhe në çështjen objekt
gjykimi sipas nenit 451 të Kodit të Procedurës Civile.
25. Lidhur me cenimin e parimit të gjësë së gjykuar Kolegji vlerëson se parimi i gjësë së
gjykuar (res judicata), pengon dhënien e çdo vendimi të ri mbi atë që është gjykuar.
Gjykata ka vlerësuar se vendimi gjyqësor i formës së prerë që përbën gjë të gjykuar është
shprehje e konkretizim i të drejtës mbi marrëdhënien juridike dhe ka qëllim t’i japë jo
vetëm qartësi, por dhe siguri kësaj marrëdhënieje. Cenimi i parimit të gjësë së gjykuar do
të çonte në cenimin e të drejtave, lirive dhe interesave kushtetuese e ligjore të garantuara
nga neni 42 i Kushtetutës, pra në cenim të vetë sigurisë juridike. Ndërsa, në rastin e
vendimeve gjyqësore të formës së prerë, siguria juridike nënkupton që, në rastet kur
gjykata ka vendosur përfundimisht për një çështje, vendimi i saj nuk duhet të vihet në
dyshim. Pra, kur vendimi ka marrë formë të prerë ai është i detyrueshëm për palët,
trashëgimtarët e tyre, për personat që tërheqin të drejta nga palët, për gjykatën që ka
dhënë vendimin dhe për të gjitha gjykatat dhe institucionet e tjera. Asnjë gjykatë nuk
mundet të gjykojë sërish të njëjtën padi kundrejt të njëjtave pale.i
152
26. Në çështjen objekt gjykimi Kolegji konstaton se vendimi nr.400, datë 10.03.1998, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, të cilës i referohet gjykata e apelit për cenimin e
parimit të gjësë së gjykuar nuk është i formës së prerë pasi me vendimin nr.647, datë
l5.12.2000, të po asaj gjykate (apelit) është vendosur prishjen e vendimit nr.400,
dt.10.03.1998, të Gjykatës së Rrethit Vlorë dhe pushimi i gjykimit të çështjes.
27. Për sa më lart arsyetoi Kolegji çmon se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet për rishqyrtim pranë kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
28. Në rigjykim, gjykata e apelit duhet:
- të hetojë në themel pronësinë e pretenduar nga palët ndërgjyqëse, si është vënë në
posedim të saj trashëgimlënësi i paditësit si dhe humbja e pronësisë nga trashëgimlënësi i
të paditurve.
- të hetojë lidhur me provat shkresore të paraqitura nga paditësi si mandat arkëtimi i
datës 11.12.1991 në përmbajtje të të cilit rezulton se trashëgimlënësi i paditësit Mero
Muhaj ka paguar shumën 2800 lekë për blerje koçek, gryka, se çfarë lidhje ka ky mandat
arkëtimi me pronën e pretenduar nga palët ndërgjyqëse.
- referuar vendimit nr.546, datë 18.06.1999, të Kolegjit Civile të Gjykatës së Lartë në të
cilin është pranuar se gjykata ka mbivlerësuar në mënyrë të paligjshme provat shkresore
në raport me provat me dëshmitarë, gjykata e apelit duke përsëritur pjesërisht hetimin
gjyqësor të hetojë dhe me prova të lira se cila është prona e blerë nga trashëgimlënësi i
paditësit, pasi është fakt posedimi i saj nga familjarët e paditësit deri në vitin 1998.
- të hetojë nëse në përputhje me VKM nr.266, datë 08.08.1991 “ Për ndarjen e pasurisë
së kooperativave bujqësore”, nëse prona e pretenduar nga palët ndërgjyqëse e cila ka
shërbyer si Vatër Kulture, Qëndër Llogarie, Depo Armatimi etj., për ish kooperativën
bujqësore ai është shitur trashëgimlënësit të paditësit ?
29. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin gjatë
rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit procedural
e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me
30. Përfundimisht, sa më lart argumentuar, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se
vendimi nr.472, datë 08.05.2012, i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet prishur dhe çështja t’i
dërgohet për rishqyrtim asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.472, datë 08.05.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin
Tiranë, më 17.02.2016
__________________________________________________
(Shih.Vendimin nr.23, datë 08.06.2007 të Gjykatës Kushtetuese)
153
Nr. 00-2016-379 i Vendimit (49)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: ZAIRA ÇELNIKU.

E PADITUR: SH.A. UJËSJELLËS KANALIZIME FIER.
OBJEKTI:
Detyrim i palës së paditur të më shpërblejë pagën prej tre muajve
për mosnjoftim të zgjidhjes së kontratës së punës,
dy muaj për moszbatim të procedurës,
një vit për zgjidhje të menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës
dhe 6 muaj pagë për vjetërsinë në punë,
pagimin e lejes së zakonshme për vitin 2011.
Baza Ligjore: Nenet 43/2, 105 dhe 153 të K.Pr.Civile,
nenet 143-155 të K.Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqesor Fier, me vendimin nr.62-2012-2749 (759), date

17.04.2012, ka vendosur :
“Pranimin e pjesshëm të padisë.
Detyrimin e të paditurit, t’i paguajë paditëses tre muaj page për mosrespektim
të afatit të njoftimit të zgjidhjes së kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur, t’i paguajë paditëses dy muaj pagë për
mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
Detyrimin e të paditurit, t’i paguajë paditëses gjashtë muaj pagë si shpërblim
për vjetërsi në punë.
Detyrimin e të paditurit, t’i paguajë paditëses një muaj pagë si dëmshpërblim
për zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe të
pajustifikuar.
Detyrimin e të paditurit, t’i paguajë paditëses pushimet vjetore për katër javë
kalendarike për vitin 2011.
Rrëzimin e padisë për pjesët e tjera të saj.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palëve ndërgjyqëse në raport me pjesët e
pranuara dhe të rrëzuara të padisë”.
154
Gjykata e Apelit Vlore, me vendimin nr.1012 (60-2012-971), datë 14.11.2012, ka
vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.759, date 17.04.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier, dhe duke e gjykuar çështjen në fakt: Rrëzimin e padisë”.
Kunder vendimit të gjykatës së Apelit Vlorë , në mbështetje të nenit 472 të

K.Pr.Civile, ka ushtruar rekurs pala paditëse Zaira Celniku, e cila kërkon prishjen e
vendimeve pranimin e plotë të padisë duke parashtruar këto shkaqe:
 Gjykata e Apelit megjithëse ka pranuar se zgjidhja e kontratës së punës është bërë
gjatë kohës që paditësja ka qenë me raport mjekësor paaftësie nuk e ka
konsideruar këtë zgjidhje si të bërë në kohë të papërshtatshme konform nenit 147
 Arsyetimi i saj së këto raporte nuk janë paraqitur pranë palës së paditur por në
gjykim e prandaj ky fakt përben shkak për të mos u pranuar zgjidhja e kontratës së
punës në kohë të papërshtatshme është arsyetim në keqzbatim të dukshëm të nenit
147 të Kodit të Punës.
 Së pari duam të theksojmë së Gjykata e Apelit nuk thotë të vërtetën kur
pranon se raportet nuk janë paraqitur nga paditësja.
 Ne gjykim janë administruar akte të Inspektoratit Shtetëror të Punës, dega Fier,
(shkresa nr 32,dt 16.3.2012 me aktet bashkëngjitur) ku rezulton se në dt 5.12.2012
ose 14 ditë para zgjidhjes së kontratës së punës paditësja është ankuar me shkrim
pranë këtij Inspektoriati se nuk i pranoheshin raportet nga pala e paditur dhe se
dy inspektore kanë vajtur dy herë tek pala e paditur për të dorëzuar raportet e
paditëses dhe janë ata që i kanë dorëzuar këto raporte personalisht.
 Së dyti koha e dorëzimit të raporteve ska asnjë rëndësi për zbatimin e nenit 147 të
Kodit të Punës.
 Gjykata e apelit ka zbatuar keq dhe nenin 153 të Kodit të Punës në lidhje me nenet 11, 225-
230, 246 të kodit të procedurës civile.
 Gjykata e Apelit e ka konsideruar zgjidhjen e kontratës si të justifikuar për
shkak se sipas saj paditësja ka lidhur kontratën e punës me diplome të shkollës së
Lartë të falsifikuar, falsifikim që rrjedh nga ekspertimi në çështjen penale të
pushuar.
 Së pari, pala e paditur nuk ka paraqitur diplome apo C.V. origjinal apo të njësuar
me origjinalin por vetëm fotokopje aktesh të cilat sipas nenit 246 të K.Pr.C. nuk
kanë asnjë vlerë provuese.
 Këtë fakt e kemi theksuar gjatë gjithë gjykimit në shkallë të parë e në Apel, është
pranuar edhe nga pala e paditur ashtu sikurse del edhe nga vetë vendimi dt
30.7.2012 i pushimit të çështjes penale.
 Së dyti, Gjykata e Apelit dhe as ajo e Fierit nuk ka kryer ekspertim për këto akte dhe
ekspertimi duhet të behet nga Gjykata sipas neneve 225-230 të K.Pr.Civile si dhe duhet te
jete prove e marrë gjatë gjykimit të çështjes sipas nenit 11 të këtij Kodi. Ekspertimi është
bërë nga një organ tjetër për nevoja të tij dhe nuk ka asnjë vlerë për Gjykatën Civile
që ka shqyrtuar çështjen objekt rekursi.
 Së treti. paditësja ka diplome të vitit 2009 dhe ska patur asnjë nevojë që në 2012 të
kishte paraqitur diplome të fallsifikuar.
 Gjykata e Apelit gabon kur pranon lidhjen e kontratës nga paditësja me diplomë
të "falsifikuar" sepse kontrata e punës nga paditësja është lidhur në vitin 1999 e
jo në 2002 kur kjo Gjykatë pranon përdorimin e kësaj diplome nga paditësja.
155
 Së katërti megjithëse pranohet si "provë" vendimi i pushimit të cështjes
penale, i cili thekson se çështja është pushuar për shkak të parashkrimit të ndjekjes
penale për arsye të kalimit të afatit 5 vjeçar, nuk zbatohet ky parashkrim për
afatin e zgjidhjes së kontratës. Asnjë masë disiplinore përfshire edhe zgjidhjen e
kontratës nuk mund të jepet pas një muaji nga dita e konstatimit apo pas një viti nga
data e kryerjes në një kohe kur në rastin tonë është dhëne pas 10 vjetësh. Pra, gjykata
e apelit nuk ka zbatuar nenet 92.143,144,145 e 155 të Kodit të Punës dhe se bashku me
atë të Fierit nenin 130 të këtij kodi
 Gjykata e Apelit nuk ka pranuar zbatimin e neneve 143,144,145 e 155 të
Punës për shkak se ajo e ka konsideruar zgjidhjen e kontratës si të justifikuar dhe
jo në kohe të papërshtatshme.
 Kontrata është zgjidhur në mënyrë të pajustifikuar, pa zbatuar procedurën e
afatin e njoftimit, ashtu dhe në kohe të papërshtatshme paditësja duhet të
përfitojë 3 muaj page shpërblim për mos zbatim të afatit të njoftimit, 2 muaj pagë
shpërblim për moszbatim të procedurës së zgjidhjes së kontratës, 6 muaj pagë
shpërblim për vjetersine ne pune,pagimin e 28 diteve leje te zakonshme per vitin
2011, pagimin e 12 muaj page shpërblim për zgjidhje të pajustifikuar të
kontratës së punës e pagimin e raporteve mjekësore për periudhën 21.11.2011
deri 4.11.2012.
 Masa prej 12 muajsh page shpërblim për zgjidhje të pajustifikuar të kontratës së
punës është në përputhje me kushtet e vështira ekonomike të paditëses, moshën e
saj relativisht të lartë e në pamundësi punësimi, si dhe me faktin kryesor se ka dy
fëmijë në shkollë të lartë e të mesme që kërkojnë shpenzime të mëdha financiare
gjykata e apelit nuk ka zbatuar nenin 106 te K.Pr.Civile kurse gjykata e faktit e ka zbatuar
gabim.
 Gjykata e Faktit Fier nuk e ka zbatuar drejt nenin 106 të K.Pr.C sepse nuk ka
përcaktuar sasinë e shpenzimeve gjyqësore në ngarkim të palëve kurse Gjykata e
Apelit Vlore nuk e ka zbatuar fare këtë dispozite sepse nuk është shprehur fare për
shpenzimet gjyqësore.
 Kërkojmë pranimin e padisë duhet që shpenzimet gjyqësore t’i ngarkohen
plotësisht palës së paditur;

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.1012 (60-2012-971), datë 14.11.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë është
marrë në zbatim të gabuar të ligjit dhe lënien në fuqi pjesërisht të vendimit nr.62-2012-2749
(759), datë 17.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier vetëm sa i takon dëmshpërblimit
prej 2 muaj për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
I. RRETHANAT E ÇËSHTJES
Paditësja ka filluar punë pranë palës së paditur SH.A.Ujesjelles- Kanalizime Fier në

datën 1.7.1999 e ka vazhduar pa ndërprerje deri me dt.28.12.2011 kur është larguar nga puna
në mënyrë të menjëhershme. Që nga data 14.11.2011 e deri më datën 4.1.2012 ajo ka qenë
me raport mjekësor të pandërprerë dhe largimi është bërë gjatë kohës së raportit mjekësor.
Largimi i saj nga puna është motivuar "për falsifikim diplome e vjedhje dokumente mungesa
pa arsye për 1 muaj e mos zbatim urdhri për dorëzim arshive". Mbi padinë e saj Gjykata
e faktit ka konkluduar se zgjidhja e kontratës është berë në një kohë të papërshtatshme
156
(kur paditësja ishte me raport mjekësor) dhe pa shkaqe te justifikuara sepse nuk ka as
vendim penal të formës së prerë për deklarimin e saj fajtore për falsifikim e zhdukje
dokumentesh, se mungesa një mujore është e arsyeshme se paditësja ka qenë me raport e
se ajo ka synuar për dorëzimin e arshivës. Gjate kësaj kohë ka vazhduar edhe hetimi
penal mbi kallëzimin e palës së paditur për falsifikim e zhdukje dokumentesh dhe me
vendimin e datës 30.7.2012 organi i prokurorisë Fier ka pushuar hetimin e
çështjes.
Gjykata e Rrethit Gjyqesor Fier, me vendimin nr.62-2012-2749 (759), date
17.04.2012, ka vendosur :”Pranimin e pjesshëm të padisë.
Detyrimin e të paditurit, t’i paguajë paditëses tre muaj page për mosrespektim të
afatit të njoftimit të zgjidhjes së kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur, t’i paguajë paditëses dy muaj pagë për mosrespektim të
procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
Detyrimin e të paditurit, t’i paguajë paditëses gjashtë muaj pagë si shpërblim për
vjetërsi në punë.
Detyrimin e të paditurit, t’i paguajë paditëses një muaj pagë si dëmshpërblim për
zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar.
Detyrimin e të paditurit, t’i paguajë paditëses pushimet vjetore për katër javë
kalendarike për vitin 2011.
Rrëzimin e padisë për pjesët e tjera të saj.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palëve ndërgjyqëse në raport me pjesët e
pranuara dhe të rrëzuara të padisë”.
Gjykata ndër të tjera ka arsyetuar se: “... Ka rezultuar se vendimi nr.1970 prot,
për largimin nga detyra të paditëses, është marrë më datë 28.12.2011. Nga raportet për
paaftësi të përkohshme në punë, të cilët i janë vënë në dispozicion palës së paditur prej
Inspektoriatit Shtetëror të Punës Fier, rezulton se paditësja ka qenë me paaftësi të
përkohshme në punë për periudhën prej datës 21.11.2011 deri në datën 04.01.2012.
Neni 147 i Kodit të Punës parashikon:
(1) Punëdhënësi nuk mund të zgjidhë kontratën kur punëmarrësi është me pushim
paaftësie të përkohëshme në punë për një periudhë jo më shumë se një vit, për aq kohë sa
punëmarrësi përfiton pagesën nga punëdhënësi ose Sigurimet Shoqërore.
(2) Kur zgjidhja e kontratës bëhet para se punëmarrësi të jetë me paaftësi të
përkohëshme për më pak se një vit pune dhe afati i njoftimit nuk ka përfunduar, ky afat
pezullohet për periudhën e paaftësisë së përkohshme në punë dhe rifillon të ecë pas
përfundimit të kësaj periudhe.
Në referenc të këtij neni, punëdhënësi Sh.a Ujesjelles Kanalizime Fier, nuk mund të
zgjidhte kontratën e punës në një kohë kur punëmarrësi ka qenë me pushim paaftësie të
përkohshme në punë.
Në këtë proces gjyqësor nuk ka rezultuar të jetë respektuar afati i njoftimit për
zgjidhjen e kontratës së punës nga ana e punëdhënësit, atëherë zgjidhja e kontratës duhet të
konsiderohet si e menjëhershme.
Nga provat shkresore dhe shpjegimet e palëve ndërgjyqëse si dhe nga analiza që i
bëhet nenit 153 të Kodit të Punës, gjykata konkludon se zgjidhja e kontratës individuale të
punës nuk është bërë për shkaqe të justifikuara për shkak se nuk u evidentua dhe nuk u
provua ndonjë rrethanë e rëndë e cila të bëjë të mundur mosvazhdimin e marëdhënies së
punës midis palëve. Njëkohësisht nuk u evidentuan apo të provoheshin nga pala e paditur
(punëdhënësi) shkelje të detyrimeve kontraktore me faj të rëndë prej punëmarrësit si edhe
rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur,
me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit, kjo në kuptim të nenit 153 të Kodit të
Punës.
157
Prapësimi i palës së paditur se kontrata e punës është zgjidhur për shkaqe të
justifikuara për shkak se paditësja ka fallsifikuar diplomën e saj si dhe ka zhdukur nga arkiva
dosjen e saj personale, nuk gjen mbështetje në parashikimet e nenit 153 të Kodit të Punës.
Konkretisht, sipas këtij neni kontrata e punës mund të zgjidhet për shkaqe të justifikuara
vetëm kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktore me faj të rëndë si edhe rastet kur
punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë
paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit. Në rastin konkret, gjykata konstaton se nuk
ndodhemi para këtij parashikimi ligjor, dhe për rrjedhojë zgjidhja e kontratës së punës nuk
mund të konsiderohet për shkaqe të justifikuara. Në rast se paditësja nuk kishte diplomën
përkatëse atëherë pala e paditur nuk kishte pengesa ligjore për të zgjidhur kontratën e punës
por duke respektuar më parë afatin e njoftimit ë zgjidhjes së kontratës së punës si dhe
procedurën e zgjidhjes së kontratës së punës. Gjykata e gjen të pabazuar dhe prapësimin e
palës së paditur se paditësja ka fallsifikuar diplomën dhe ka zhdukur nga arkiva dosjen e saj
personale, përsa kohë paditësja nuk është deklaruar fajtore për këto vepra penale me një
vendim gjyqësor të formës së prerë.”
Gjykata e Apelit Vlore, me vendimin nr.1012 (60-2012-971) datë 14.11.2012, ka
vendosur: “Ndryshimin e vendimit nr.759, date 17.04.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier, dhe duke e gjykuar çështjen në fakt: Rrëzimin e padisë”.
Gjykata ndër të tjera ka arsyetuar se:”... Gjykata e Apelit ka rrezuar padinë me
arsyetimin se paditësja duke lidhur kontratën e punës me diplomë të fallsifikuar ka
shkelur detyrimet kontraktore me faj të rënde e prandaj largimi i saj nga puna në
mënyrë të menjëhershme është i justifikuar. Fallsifikimi i diplomës sipas saj rezulton nga
ekspertimi grafik i bërë nga prokuroria gjatë shqyrtimit të cështjes penale.Gjithashtu
zgjidhja e kontratës nuk është bërë në kohë të papërshtatshme për shkak se raportet
mjekësore nuk janë paraqitur pranë palës së paditur por në gjykimin e cështjes.”
Kunder vendimit të gjykatës së Apelit Vlorë, në mbështetje të Nenit 472 të
K.Pr.Civile, ka ushtruar rekurs pala paditëse Zaira Celniku, e cila kërkon prishjen e
vendimeve pranimin e plotë të padisë, për shkaqet e sipërpërmendur në pjesën hyrëse të
vendimit.
Neni 141 i Kodit të Punës, i cili shprehet se “Kontrata me kohëzgjatje të pacaktuar

përfundon kur zgjidhet nga njëra palë dhe ka përfunduar afati i njoftimit.”;
kontratën me periudhë të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat njoftimi prej një
muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej dy muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej tre
muajsh për më shumë se pesë vjet pune.
kolektive të punës. Kur punëmarrësi ka kryer deri në gjashtë muaj pune, afati i njoftimit nuk
mund të jetë më pak se dy javë. Afati i njoftimit është jo më pak se 1 muaj kur punëmarrësi ka
kryer më shumë se gjashtë muaj pune.
3) Afati i njoftimit për zgjidhjen e kontratës zgjatet, sipas rastit, deri në fund të javës
ose deri në fund të muajit. Zbatohet i njëjti rregull kur afati i njoftimit pezullohet gjatë
periudhës së paaftësisë për punë, shtatzënisë ose pushimeve të dhëna nga punëdhënësi.
4) Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja
trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm.”;
Neni 144 i Kodit të Punës, i cili shprehet se “1) Pas kohës së marrjes në provë, kur
punëdhënësi mendon të zgjidhë kontratën e punës, ai duhet të njoftojë me shkrim
punëmarrësin të paktën 72 orë para takimit dhe të bisedoj me të.
158
2) Punëdhënësi, gjatë kësaj bisede, i parashtron punëmarrësit arsyet e vendimit të
parashikuar për t’u marrë dhe i jep atij mundësi për t’u shprehur.
3) Zgjidhja njoftohet me shkrim, brenda një afati nga 48 orë deri në një javë pas
takimit.
4) Kjo procedurë zbatohet edhe në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të kontratës.
5) Punëdhënësi, që nuk respekton procedurën e përcaktuar në këtë nen, detyrohet t’i
japë punëmarrësit një dëmshpërblim prej dy muajsh pagë, që i shtohet dëmshpërblimeve të
tjera të mundshme. Zgjidhja e kontratës në kundërshtim me këtë dispozitë mbetet e vlefshme.
5/1. I takon punëdhënësit të vërtetojë që procedura e përcaktuar nga ky nen është
respektuar.
Neni 145 i Kodit të Punës, i cili shprehet se “1) Punëmarrësi përfiton shpërblim për
vjetërsi, kur kontrata është zgjidhur nga punëdhënësi dhe marrëdhëniet e punës kanë zgjatur
jo më pak se tre vjet. Punëmarrësi e humb të drejtën e shpërblimit për vjetërsi, nëse është
pushuar me efekt të menjëhershëm, për shkaqe të arsyeshme.
2) Shpërblimi për vjetërsi është të paktën sa paga e një 15 ditëshi, mbi çdo vit pune të
plotë, që llogaritet në bazë të pagës që ekziston në përfundim të marrëdhënieve të punës.
kontratës pa shkaqe të arsyeshme ose të zgjidhjes me efekt të menjëhershëm pa shkaqe të
arsyeshme.”;
Neni 153 i Kodit të Punës, i cili shprehet se “1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo
kohë, mund të zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara.
2) Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë,
sipas parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e
marrëdhënieve të punës.
3) Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e
menjëhershme të kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel
detyrimet kontraktuale me faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të
punëdhënësit.”;
Neni 155 i Kodit të Punës, i cili shprehet se “1) Punëmarrësi ka të drejtën e pagës që
do të kish fituar, nëse marrëdhëniet e punës do të kishin përfunduar në fund të afatit të
njoftimit të parashikuar në ligj ose me kontratë ose në përfundim të kontratës me afat të
caktuar.
2) Punëdhënësi mund të zbresë nga paga të ardhurat që punëmarrësi ka kursyer si
ai ka hequr dorë qëllimisht.
3) Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga
punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha rrethanat, vendos detyrimin e punëdhënësit
ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një viti pune. Për
punëmarrësit në administratën publike, kur ka një vendim të formës së prerë për kthimin në
vendin e mëparshëm të punës, punëdhënësi është i detyruar të zbatojë këtë vendim.”;
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga pala e paditur, përbëjnë

shkaqe ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e
159
vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe duke lënë në fuqi pjesërisht vendimin e Gjykatës së
rrethit Gjyqësor Fier.
të palëve, të vendimeve të gjykatave, si dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Durrës është rrjedhojë
e cenimit të procesit të rregullt ligjor, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet të prishet duke u
lënë në fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier vetëm sa i takon dëmshpërblimit prej 2
muaj për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
Në këtë konkluzion Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arriti pasi rithekson se gjykata që
Civile duhet të bëjë një analizë tërësore dhe objektive të provave dhe të çmojë provat e
marra gjatë gjykimit të çështjes, sipas bindjes së brendshme, të formuar nga shqyrtimi i të
gjitha rrethanave të çështjes në tërësinë e tyre, sipas nenit 309 të po këtij Kodi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, nisur nga faktet e provuara gjatë dy gjykimeve, arrin
në përfundimin se ndodhemi përpara një mosmarrëveshje civile, të rregulluar nga Kodi i
Punës, dhe paditëses ka pretenduar se nga ana e punëdhënësit i është zgjidhur marrëdhënia e
punës në mënyrë të menjëhershme, duke mos respektuar afatin e njoftimit, dhe pa u
respektuar procedura dhe për shkaqe të pajustifikuara.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në vështrim të nenit 153 i Kodit të Punës vlerëson se,
punëmarrësi dhe/ose punëdhënësi, në çdo kohë mund ta zgjidhin kontratën e punës për
shkaqe të justifikuara (që do të thotë se zgjidhja e kontratës së punës në mënyrë të
menjëhershme prej secilës palë është e ligjshme), me kusht që të provohet se shkaku i
zgjidhjes së kontratës së punës është i justifikuar, pra që jemi para kushteve të parashikuara
në nenin 153§2 të Kodit të Punës.
Kushtet kumulative për të pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar janë: a)
punëmarrësi të ketë shkelur një detyrim kontraktual që rrjedh nga ligji, kontrata e punës,
kontrata kolektive; b) kjo shkelje të jetë kryer me faj; c) ekzistenca e lidhjes shkakësore midis
shkeljes me faj dhe pushimit të menjëhershëm nga puna; d) kjo shkelje të ketë krijuar një
i marrëdhënieve të punës.
Gjithashtu në referim të nenit 153 të Kodit të Punës, duhet të ekzistojë një lidhje
shkakësore midis shkeljeve të punëmarrësit dhe pushimit të menjëhershëm nga puna, për të
përligjur shkakun e justifikuar të zgjidhjes së kontratës së punës nga ana e punëdhënësit (një
nga kushtet kumulative për të pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar sipas nenit 153 te
Kodit Punës). Shkaku objektiv që të mund të konsiderohet rrethanë e rëndë, dhe që nuk lejon
që të paditurit t'i kërkohet vazhdimi i marrëdhënieve të punës” duhet të jetë një shkak që ka
lidhje me shkelje konkrete të paditësit dhe përbën një fakt të vullnetit dhe veprimeve apo
mosveprimeve të paditësit. Po kështu duhet të vërtetohet që kjo shkelje të ketë krijuar një
i marrëdhënieve të punës. Në këto kushte, lind përgjegjësia pasurore e punëdhënësit ndaj
punëmarrësit dhe e drejta e punëmarrësit për t’u dëmshpërblyer.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se përcaktimi i shkakut të justifikueshëm që
ka shërbyer për zgjidhjen e marrëdhënies së punës është çështje vlerësimi provash dhe nuk
përbën lëndë shqyrtimi në Gjykatë të Lartë.
160
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier, nuk interpretuar në mënyrë të drejtë neni 153 i Kodit të Punës, pasi paditësja ka lidhur
kontratën e punës me diplomë të fallsifikuar duke shkelur në këtë mënyrë detyrimet
kontraktore me faj të rënde dhe prandaj largimi i saj nga puna në mënyrë të
menjëhershme është i justifikuar. Fallsifikimi i diplomës sipas hetimit gjyqësor të kryer,
rezulton edhe nga ekspertimi grafik i bërë nga prokuroria gjatë shqyrtimit të cështjes
penale.
Për sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në interpretim të nenit 153 të
Kodit të Punës vlerëson se shkaku i pretenduar nga i padituri, duke u provuar në këtë
gjykim, (por edhe nga procedimi penal) përmbushin kriterin e përgjithshëm për të gëzuar
kapacitetin juridik të një shkaku të justifikuar.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, nisur nga përfundimi i mësipërm vlerëson të
interpretojë nenin 144 të Kodit të Punës, i cili parashikon se: “Pas kohës së marrjes në provë,
kur punëdhënësi mendon të zgjidhë kontratën e punës, ai duhet të njoftojë me shkrim
takimit.
respektuar.
6) Kjo dispozitë nuk zbatohet në rastet e pushimeve kolektive nga puna”
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se nga interpretimi i nenit 144 të Kodit të
Punës, rezulton se procedura e parashikuar nga ky nen është e detyrueshme në cdo procedurë
zgjidhje të kontratës së punës nga punëdhënësi, e cila fillon pas kohës së marrjes në provë të
punëmarrësit. Kjo procedurë është e nevojshme dhe e detyrueshme si për zgjidhjen normale
të marrëdhënies së punës ashtu edhe në lidhje me zgjidhjen e menjëhershme të marrëdhënies
së punës me shkaqe të justifikuara. Kjo dispozitë ka karakter imperativ, që do të thotë se e
detyron punëdhënësin që t'i parashtrojë paraprakisht punëmarrësit arsyet se përse është thirrur
në këtë takim dhe t’a ftojë për të diskutuar në lidhje shkaqet që kanë paraprirë këtë takim, e
gjithë kjo për të vendosur në lidhje me fatin e marrëdhënies së punës, kontratës së punës.
Detyra e punëdhënësit, ose personave të autorizuar nga ky i fundit është të hyjë në bisedime
me punëmarrësin, ta njoftojë atë në lidhje me takimin, të dëgjojë pretendimet e tij, duke
respektuar në këtë mënyrë të drejtën e tij të mbrojtjes (të paktën 72 orë para takimit) si dhe
të njoftojë pas bisedimeve zgjidhjen përfundimtare të paktën 48 orë pas takimit deri në një
javë. Mosrespektimi i këtij detyrimi ligjor aktivizon përgjegjësinë pasurore të punëdhënësit
kundrejt punëmarrësit për të dëmshpërblyer këtë të fundit me masën e dy pagave mujore.
Ligji, në unison me Vendimin Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, ia ka ngarkuar barrën e provës për të provuar respektimin e procedurës punëdhënësit
në çdo rast.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë së rëndësia e kësaj
procedure ka të bëjë me zhvillimin e bisedës pasi megjithëse punëdhënësi mund të
deklarojë se mendon të përfundojë marrëdhënien e punës, kurrsesi nuk kemi të bëjmë më
një vendim absolut pasi nëse do të pranonim të kundërtën do t’i humbasë kuptimi i
bisedimeve. Nëse nga ana e punëdhënësit paraprakisht do të ishte marrë një vendim në lidhje
me përfundimin marrëdhënies së punës, zgjidhjen e kontratës midis palëve,pala e paditur ka
161
respektuar vetëm formalisht procedurën e parashikuar nga neni 144 i Kodit të Punës, ndërsa
thelbësisht kjo procedurë nuk është zbatuar.
Në një analizë të mëtejshme, rëndësia e takimit të parashikuar nga neni 144 i Kodit të
Punës, pikë së pari shërben në favor të punëmarrësit, për t’ju dhënë mundësia e dhënies së
shpjegimeve në lidhje me atë që ai “akuzohet”, dhe vetëm pasi të jetë dëgjuar, punëdhënësi të
vlerësojë nëse shkaqet e përmendura në propozimin për largim nga puna qëndrojnë për të
zgjidhur këtë kontratë punë ose jo. Kryerja në mënyrë formale e këtij takimi do të ishte
abuzim nga ana e punëdhënësit, kundrejt punëmarrësit, si pala më e dobët në këtë
marrëdhënie civile. Për sa më sipër u analizua lind përgjegjësia pasurore e punëdhënësit
kundrejt punëmarrëses për të dëmshpërblyer këtë të fundit me masën e dy pagave mujore.
Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se duhet të lërë në fuqi
pjesërisht të vendimit nr.62-2012-2749 (759), datë 17.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier vetëm sa i takon dëmshpërblimit prej 2 muaj për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes
së kontratës së punës dhe rrëzimin e padisë për pjesë të tjera të saj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 “b” të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1012 (60-2012-971), datë 14.11.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë
dhe lënien në fuqi pjesërisht të vendimit nr.62-2012-2749 (759), datë 17.04.2012, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier vetëm sa i takon dëmshpërblimit prej 2 muaj për mosrespektim të
procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës. Rrëzimin e padisë për pjesë të tjera.
Tiranë, më 17.02.2016
162
Nr. 00-2016-381 i Vendimit (50)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

KËRKUES: AVOKATURA E PËRGJITHSHME

E SHTETIT.
PERSON I TRETË: NIKOLIN KOTE, VILSON KOTE.
OBJEKTI:
Vendosjen e masës se sigurimit te padise,
duke pezulluar çdo veprim në lidhje me pronën me sipërfaqe 3.000 m2,
me vendndodhje Vlorë, në lagjen “Uji i Ftohtë” me kufizimet:
Veri- kufiri verior që shkon deri në det; Jug- Pronë e Memushajve;
Lindje- Rrugë publike që shkon në Himarë; Perëndimi- Deti;
Zona Kadastrale nr.6802.
Baza Ligjore: Neni 202,203,204,205 i K.Pr.Civile,
neni 24 germa ‘a’ kreu VI i ligjit nr.7843,
“Për regjistrimin e pasurisë së Paluajtshme”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.2004, datë 23.05.2012, ka

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesës së palës kërkuese Drejtorisë së Shërbimeve Qeveritare
Tiranë, me objekt “Marrjen e masës së sigurimit të padisë”, si të pabazuar në
ligj dhe në prova...”.

vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.2004, datë 23.05.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.”
Kundër këtij vendimi në datë 20.11.2012 ka paraqitur rekurs kërkuesi

Avokatura e Shtetit, duke kërkuar: “Ndryshimin e Vendimit nr.2004, datë 23.05.2012, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor dhe vendimit nr.185 (60-2012-881), datë 31.10.2012, të
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe pranimin e kërkesës..”.
Në shkaqet e rekursit veçohen:
 Vendimi nr.2004, datë 23.05.2012, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është
tërësisht i pabazuar në ligjin procedural.
163
 Gjykata ka arsyetuar se: kërkesa për sigurimin e padisë para ngritjes së padisë duhet
të përmbajë dhe llojin e kërkimit apo të padisë për të cilën kërkohet marrja e masës
së sigurimit të objektit të padisë. Gjykata në asnjë rast nuk ka cituar dispozitën
ligjore procedurale ku mbështet këtë arsyetim, pasi më poshtë shprehet: Në rastin
konkret pala kërkuese ka bërë me dije gjykatën se objekti i padisë që ajo do të ngrejë
pas marrjes së masës së sigurimit do të jetë pavlefshmëria e Vendimit nr.80, datë
30.05.1995 i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Bashkia Vlorë.
Gjykata është kontradiktore dhe e ka të pabazuar në ligj arsyetimin e saj pasi
pavarësisht se nga palë kërkuese është cituar objekti i padisë dhe pse nuk është
kërkesë ligjore, ajo e paraqet këtë fakt si mosplotësim ligjor nga ana e kërkuesit.
 Gjykata shprehet se sigurimi i padisë lejohet me një nga masat e parashikuara në
nenin 206 të Kodit të Procedurës Civile. Një nga masat e parashikuara për sigurimin
e padisë është sekuestrimi i sendeve të luajtshme dhe të paluajtshme të debitorit.
 Më pas gjykata ka argumentuar se nuk ndodhemi në kushtet e marrëdhënies kreditor,
debitor për raste me efekt kredie. E kundërshtojmë këtë arsyetim të Gjykatës pasi
Avokatura e Shtetit në cilësinë e palës kërkuese nuk i është referuar ekzistencës së një
marrëdhënie kredi konkrete.
 Gjykata shprehet se nuk ka prova për marrjen e masës së sigurimit të padisë, e
kundërshtojmë këtë arsyetim pasi: Me VKM-në nr.1058, datë 16.07.2008, “Për
miratimin e listës së inventarit të pronave të paluajtshme shtetërore të cilat i kalojnë
në përgjegjësi administrimi Këshillit të Ministrave për Drejtorinë e Shërbimeve
Qeveritare” është bërë kalimi i pronës në favor të DSHQ-së dhe prona është e
regjistruar në ZRPP në emër të DSHQ-së. Regjistrimi i pronës në emër të DSHQ-së
është bërë për arsye se kjo sipërfaqe ka qenë gjithmonë pjesë e Rezidencës Qeveritare
madje edhe para vitit 1991 dhe vendimi i ish- KKKP duhet konsideruar i pavlefshëm
dhe nul që nuk passjell asnjë pasojë juridik për palët për shkak të shkeljeve flagrante
të ligjit.
 Sipërfaqja prej 3000 m2 rezulton me mbivendosje brenda sipërfaqes prej 15.000 m2, e
cila është nën administrim të Këshillit të Ministrave në funksion të Drejtorisë së
Shërbimeve Qeveritare. Për këtë sipërfaqe është bërë dhe kalimi i kësaj prone favor
të DSHQ.
 Mënyra e fitim it të pronësisë në lidhje me këtë sipërfaqe kundërshtohet nga
Avokatura (DSHQ) me arsyetimin se është fituar mbi bazën e vendimit të vërtetimit të
faktit juridik. Avokatura e Shtetit ka paraqitur para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë padi me palë kundërshtare ku personat që kanë përfituar paraqiten si të
paditur.
 Vendimi nr.80, datë 30.05.1995 i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Ish Pronarëve Bashkia Vlorë është fituar prej znj. Hiqmet Cika me vërtetim gjyqësor
fakti, vendim i cili nuk ka fuqi detyruese për palën që nuk ka qenë në proces.
 Gjykata ka gabuar kur ka arsyetuar se : Nga aktet e administruara në dosje rezulton
se midis sip. prej 3000m2 të personave të tretë Nikolin Kote dhe Vilson Kote dhe sip.
15. 000m2 nuk ka mbivendosje, në këtë mënyrë ka paragjykuar çështjen duke u
shprehur mbi themelin.
 Vendimi nr.185 (60-2012-881), datë 31.10.2012, i Gjykatës së Apelit Vlorë është
tërësisht i pabazuar në ligj dhe në keqinterpretim të nenit 204 të Kodit të Procedurës
Civile. Ligjvënësi në këtë nen ka parashikuar rastet e vendosjes së masës së sigurimit
kur kjo masë merret e veçantë nga gjykata , sepse ende nuk është pranuar padia e
themelit, për këtë arsye është parashikuar një afat ligjor 15 ditor për paraqitjen e
padisë përpara gjykatës , në rastin konkret gjykata nuk ka vendosur masë sigurie pasi
164
është rrëzuar kërkesa e Avokaturës së Shtetit për vendosjen e një mase të tillë, dhe në
këto kushte nuk ka pasur asnjë detyrim ligjor në Vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë për depozitim të padisë së themelit brenda afatit 15 ditor.

VËREN
Personat e tretë Nikolin dhe Vilson Kote janë trashëgimtarë të një sipërfaqe toke truall
prej 3000 m2 me kufizime të përcaktuara në objektin e kërkesës. Këtë pronë e kanë trashëguar
nga i ati i tyre Vangjel Kote, i cili e ka përfituar këtë pronë nëpërmjet kontratës së shitblerjes
nr.4072Rep., nr.3824 Kol, datë 29.11.1995 nga Hiqmete Çika.
Personat e tretë Nikolin dhe Vilson Kote të zhveshur plotësisht nga posedimi i kësaj
prone nga Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve Qeveritare i janë drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë me padi me objekt rivendosje në posedim të kësaj sipërfaqe.
Me vendimin nr.554, datë 11.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është
vendosur: “Detyrimi i Drejtorisë së Shërbimeve Qeveritare Tiranë dhe Gardës së Republikës
që të rivendosin Nikolin dhe Vilson Kote në posedim të truallit prej 3000m2 duke prishur
murin rrethues nga ana lindore e truallit i cili është ndërtuar nga ana e tyre në lagjen Uji i
Ftohtë Vlorë. Ky vendim është lënë në fuqi me vendimin nr.274, datë 14.07.2010, të Gjykatës
së Apelit Vlorë.
Mbi kërkesën, Drejtorisë së Shërbimeve Qeveritare për pezullimin e vendimeve të
sipërcituara Gjykata e Lartë ka vendosur: Mospranimin e kërkesës së paraqitur nga Drejtoria
e Shërbimeve Qeveritare Tiranë për pezullimin e ekzekutimit të vendimit nr.554, datë
11.03.2010, të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë, lënë në fuqi me vendimin nr.724, datë
14.07.2010, të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Mbi bazën e kërkesës së kreditorit është vijuar me procedurat përmbarimore për
ekzekutimin e titullit ekzekutiv. Në këtë kuadër, nga Zyra Përmbarimore Vlorë, i është
dërguar palës kërkuese Drejtorisë së Shërbimeve Qeveritare Tiranë, lajmërimi për ekzekutim
vullnetar me nr.1326 Prot., datë 27.10.2010, duke i caktuar një afat 10 ditor nga dita e marrjes
në dijeni të lajmërimit, për ekzekutimin vullnetar të detyrimit.
Nga pohimet e palëve në proces ka rezultuar se veprimet për ekzekutimin vullnetar të
këtij vendimi nuk janë kryer. Gjithashtu nuk kanë vazhduar as veprimet për “Fillimin e
ekzekutimit të detyrueshëm”.
vendosur:“Rrëzimin e kërkesës së palës kërkuese Drejtorisë së Shërbimeve Qeveritare
Tiranë, me objekt “Marrjen e masës së sigurimit të padisë”, si të pabazuar në ligj dhe në
prova...”.
Gjykata në këtë vendim ka arsyetuar ndër të tjera se: “...Avokatura e Përgjithshme e
Shtetit si përfaqësuese e Drejtorisë së Shërbimeve Qeveritare nuk ka prova të mjaftueshme që
të mund të justifikojë në mënyrë të arsyeshme shkaqet e pretenduara prej saj, lidhur me
frikën se personat e tretë do të tjetërsojnë pronën. Sikurse parashtrohet edhe prej vetë
Avokaturës së Shtetit , prona mbahet fizikisht e bllokuar prej DSHQ-së që prej vitit 2008. Kjo
e fundit e ka regjistruar këtë pasuri në datë 21.11.2008. Ndërkohë rezulton e provuar se
Nikolin Kote dhe Vilson Kote e kanë regjistruar pasurinë e tyre në këto regjistra në datë
14.02.2008.
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se midis sip. prej 3000m2 të personave të
tretë Nikolin Kote dhe Vilson Kote dhe sip.15. 000m2 në administrim të DSHQ-së nuk ka
mbivendosje...
165
Nga kresa drejtuar Gjykatës, pala kërkuese Avokatura e Përgjithshme e Shtetit si
përfaqësuese e Drejtorisë së Shërbimeve Qeveritare ka kërkuar edhe vendosjen e masës së
sigurimit të padisë duke pezulluar çdo veprim në lidhje me pronën me sipërfaqe 3000 m2 me
vendndodhje në Vlorë. Përcaktimi i kësaj mase sigurimi përfshin edhe pezullimin e vendimit
nr.554, datë 11.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, për rivendosje në posedim të
kësaj prone, i cili është i formës së prerë dhe është bërë i kërkueshëm prej palës kreditore
(Nikolin Kote dhe Vilson Kote).
Përsa i përket këtij pretendimi, Gjykata thekson se kjo kërkesë është paraqitur edhe
në Gjykatën e Lartë e cila me vendimin nr.360, datë 19.10.2010 ka vendosur: Mospranimin e
kërkesës së paraqitur nga Drejtoria e Shërbimeve Qeveritare Tiranë për pezullimin e
ekzekutimit të vendimit nr.554, datë 11.03.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë, lënë
në fuqi me vendimin nr.724, datë 14.07.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë”. Në këto kushte
gjykata çmon se pala kërkuese nuk gëzon legjitimitet aktiv në përsëritjen e këtij kërkimi.
Përveç sa më sipër, me provat shkresore të paraqitura nga pala kërkuese , nuk
rezultoi e provuar se ka arsye të dyshohet se ekzekutimi i vendimit për të drejtat e paditësit
me padinë me objekt Pavlefshmëri e Vendimit nr.80, datë 30.05.1995 i Komisionit të Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave Bashkia Vlorë” do të bëhet i pamundur ose i vështirë.
Kërkuesi nuk pretendon të ngejë padi që lidhen me fazën e ekzekutimit të titullit
ekzekutiv. Në këto kushte nuk passjell ndonjë dyshim për Gjykatën për cenim faktik të ndonjë
të drejte konkrete, që do të kërkohen me padi nga pala kërkuese. Vënia në ekzekutim e titullit
ekzekutiv nuk përligj si rregull detyrimin e Gjykatës për të marrë masë për pezullimin e
titullit ekzekutiv. Ky detyrim ekziston kur faza e ekzekutimit të titullit ekzekutiv cenon në
mënyrë direkte të drejtat konkrete të paditësit të pretenduara në padi dhe jo ato që mund të
cenohen në të ardhmen.”.
vendosur: “Prishjen e vendimit nr.2004, datë 23.05.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.”
Gjykata e Apelit ka arsyetuar në vendimin e saj se: “ Nga aktet e ndodhura në dosje,
rezulton se kërkesa për marrjen e masës së sigurimit të padisë, bazuar në nenin 202 e vijues
të K.Pr.Civile është depozituar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë më datë 10.04.2012.
Gjykata e Apelit konstaton se pala kërkuese Avokatura e Shtetit ka paraqitur padi në
gjykatë për shqyrtimin e çështjes në themel në datë 29.06.2012.
Po t’i referohemi dispozitave të K.Pr.Civile të “sigurimit të padisë” nenit 204/2 të
K.Pr.Civile e cila përcakton kushtet e paraqitjes së padisë për shqyrtim e padisë së themelit,
rezulton se padia nuk është paraqitur brenda afatit ligjor, pas ditëve që gjykata është
shprehur për masën e sigurimit të padisë. Nga sa më sipër në zbatim të nenit 211/1 të
K.Pr.Civile në kushtet që padia nuk është ngritur brenda afati , kërkesa për caktimin e masës
së sigurimit quhet se ka rënë nga fuqia.
Kundër këtij vendimi në datë 20.11.2012 ka paraqitur rekurs kërkuesi Avokatura e
Shtetit duke kërkuar: “Ndryshimin e Vendimit nr.2004, datë 23.05.2012, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe Vendimit nr.185 (60-2012-881), datë 31.10.2012, të Gjykatës së
Apelit Vlorë dhe pranimin e kërkesës..”, duke parashtruar si shkaqe, ato të pasqyruara në
Kolegji Civil vlerëson se me vendimin nr.1939, datë 22.07.2013, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë, lënë në fuqi me vendimin nr.235, datë 26.02.2015, të Gjykatës së
Apelit Vlorë, është gjykuar çështja e themelit, midis palëve Drejtoria e Shërbimeve
Qeveritare, Avokatura e Shtetit me palë të paditur Agjensinë e Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave Tiranë, Nikolin Kote, Vilson Kote dhe Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Vlorë, me objekt detyrimin për njohje pronar të shtetit, pavlefshmëri të vendimit nr.80, datë
30.05.1995 të ish-KKKP Bashkia Vlorë, si dhe rregullimin e pasojave të pavlefshmërisë duke
166
detyruar ZVRPP- Vlorë që të bëjë çregjistrimin e pronës, duke u vendosur në përfundim të
gjykimit : “Rrëzimin e kërkesë padisë”.
Duke vlerësuar sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se duke qenë
përpara një vendimi që ka marrë formë të prerë, kërkesa objekt të këtij rekursi e cila i ka
paraprirë këtij gjykimi ka mbetur pa objekt dhe gjykimi i kërkesës duhet të pushohet pranë
kësaj gjykate.
Sipas nenit 203 të K.Pr.Civile: “Sigurimi i padisë lejohet për të gjitha llojet e padive
dhe në çdo fazë të gjykimit, derisa vendimi të ketë marrë formë të prerë….”, si dhe nenit 211
të K.Pr.C: “……Kur vendoset refuzimi i padisë ose pushimi i gjykimit të saj gjykata vendos
heqjen e sigurimit të padisë, e cila zbatohet kur vendimi të marrë formë të prerë…”
Sa më sipër, vendimi për pranimin ose rrëzimin e kërkesës për sigurimin e padisë, si
një vendim i ndërmjetëm i marrë nga gjykata para ngritjes së një padie ose gjatë gjykimit të
çështjes, ka lidhje me vendimin përfundimtar të dhënë prej saj, dhe konkretisht për të
realizuar dhe mundësuar ekzekutimin e vendimit. Nëse do të pranohej padia, gjykata do të
ligjëronte sigurimin e padisë dhe nëse do të rrëzohej padia, masa e sigurisë do të binte.
Në këto kushte, me marrjen formë të prerë të vendimit të themelit nr.1939, datë
22.07.2013, të gjykatës së shkallës së parë Vlorë, lënë në fuqi me vendimit nr.235, datë
26.02.2015, të Gjykatës së Apelit Vlorë, kërkesa ka mbetur pa objekt, dhe për këtë arsye nuk
mund te vazhdojë gjykimi i kësaj çështjeje pranë Gjykatës së Lartë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485 pika “e” tё K.Pr.Civile.
VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
Tiranë, më 17.02.2016
167
Nr. 00-2016-382 i Vendimit (51)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: HAVA RESULI.

E PADITUR: ALBPETROL SH.A. PETROL.
OBJEKTI:
Dëmshpërblim me pagën e një viti për zgjidhje të menjëhershme
të pajustifikuar të kontratës së punës.
Dëmshpërblimin me pagën e gjashtë muajve për mosrespektim
e procedurave të pushimit kolektiv nga puna.
Dëmshpërblim me pagën e tre muajve për mosrespektim të procedurës
së zgjidhjes së kontratës afatit të njoftimit për zgjidhjen
e njëanshme e të parakohshme të kontratës.
Shpërblimin për vjetërsi në masën 17.5 paga mujore
Baza Ligjore: Neni 141, 143, 144, 145, 153, 155 të K.Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2011-591, datë 07.03.2011,

ka vendosur:
“1. Rrëzimin e padisë.
2. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditësit.”

“Lënien në fuqi të vendimit nr.62-2011-591, datë 07.03.2011, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier.”
Kundër vendimit nr.762, datë 21.07.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka

paraqitur rekurs pala paditëse Hava Resuli, që kërkon ndryshimin e këtij vendimi dhe atij
të gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar ndër të tjera:
 Gjykata ka kuptuar dhe zbatuar keq ligjin. Paditëses i takon shpërblimi për vjetërsi,
pasi plotëson kriteret e parashikuara në nenin 145 të K.Punës.
 Sipas gjykatave në rastet e pushimit kolektiv nga puna punëmarrësit nuk përfitojnë
shpërblim për vjetërsi, sepse ai nuk përfshihet në parashikimet e nenit 148 të
K.Punës, duke ngatërruar nocionet dëmshpërblim dhe shpërblim. Nenet 145 e 152 të
K. Punës aplikohen në të gjitha rastet dhe e drejta e sanksionuar prej tyre nuk ka të
bëjë me dëmshpërblim, por me shpërblim.
168
 Përveç interpretimit gramatikor të ligjit, në përdorim të interpretimeve të tjera, si ai
teologjik, historik, sistematik, etj., shpërblimi për vjetërsi është një formë kompensimi,
homazhi, vlerësimi që i bëhet punëmarrësit. Neni 148 i K.Punës nuk shihet si
dispozitë më vete, por në interpretim sistematik të Kodit dhe është dispozitë
procedurale që parashikon procedurën në rastet e pushimit kolektiv, për vetë
specifikën e saj, por kjo nuk do të thotë se zëvendësohen benefitet që i takojnë
punëmarrësit si shpërblimi për vjetërsi.
 Gjykata e cilëson pa të drejtë si të rregullt procedurën e pushimit kolektiv të zbatuar
nga i padituri. Gjykata: gabimisht ka njohur një person të paautorizuar për të
përfaqësuar punëmarrësit (Z.Gafur Toro); nuk vlerësoi drejt mungesën e komunikimit
me Ministrinë e Punës dhe Çështjeve Sociale; nuk vlerësoi vërtetimin e njoftimit për
mbylljen e negociatave, komunikuar Ministrisë e Punës dhe Çështjeve Sociale.
 Gjykata ka vlerësuar gabim provat e paraqitura për njoftimin për zgjidhje të
njëanshme të kontratës së punës. I padituri nuk vërtetoi se njoftimi i është komunikuar
paditëses me asnjë provë të vlefshme.
 Gjykata nuk vlerësoi drejt pretendimin tjetër të paditëses, si detyrimin e të paditurit
për të njoftuar punëmarrësin 3 muaj para. Kontrata kolektive parashikonte
shkurtimin e afatit të njoftimit në 1 muaj, por kontrata individuale kishte afatin 3
mujor, në këto kushte të një konflikti mes dy kontratave, i takon paditëses, si
punëmarrëse të zgjidhë kushtin më shumë të favorshëm.
 Gjykata nuk vlerësoi drejt as faktin që afati i njoftimit nuk është zgjatur deri në fund
të muajit, sipas nenit 143/3 të K. Punës.

VËREN
Se vendimi nr.762, datë 21.07.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi nr.62-
2011-591, datë 07.03.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier , janë marrë në zbatim të
gabuar të ligjit, dhe në bazë të nenit 485 pika “d” të K.Pr.Civile, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë i ndryshon këto vendime duke vendosur pranimin pjesërisht të padisë, në lidhje me
shpërblimin për vjetërsi në punë.
I. RRETHANAT E ÇËSHTJES
Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton paditësja Hava Resuli ka filluar punë pranë
shoqërisë Albpetrol me datë 12.09.1974 me detyrë operatore studimi, duke punuar pa
ndërprerje deri me datë 09.08.2010, datë në të cilën shoqëria i ka zgjidhur kontratën e punës.
Paditësja me pretendimin se kontrata e punës është zgjidhur në mënyrë të
menjëhershme të pajustifikuar ka kërkuar gjithë detyrimet që rrjedhin nga pushimi nga puna,
sipas objekti më sipër.
Ndërsa pala e paditur ka pretenduar se jemi përpara pushimit kolektiv për shkak te
ristrukturimit te kësaj shoqërie, mbështetur në VKM nr.275, datë 26.04.2010.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2011-591, datë 07.03.2011, ka
vendosur:“1. Rrëzimin e padisë.2. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditësit.”
Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se: “... Bazuar
në Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.275, datë 26.4.2010 ‘Për Ristrukturimin e Shoqërive
Tregtare me Kapital Shtetëror "ALBPETROL" Sh.a, Patos, "Uzina Mekanike e Naftës,
Kuçove" sh.p.k dhe Uzina Mekanika Patos sh.p.k’, Këshilli Mbikëqyrës i palës se paditur ka
miratuar strukturën e re të kësaj shoqërie, ku numri i punonjësve nga 4467 është reduktuar
169
ne 3173. Numri i punonjësve te cilëve i janë ndërprerë marrëdhëniet e punës është 1294, pra
kemi të bëjmë me një pushim kolektiv të punës, parashikuar nga neni 148 i Kodit të Punës. ...
Me shkrese nr.116 prot, të datës 23.06.2010 dhe shkresën nr.119 prot, të datës
09.07.2010, ..është njoftuar paditësja se zgjidhja e kontratës se punës do te kryhet më datë
09.08.2010, pra pas mbarimit te afatit 30 ditore te këtij njoftimi. ... ... afatet e njoftimit te
parashikuara nga neni 143 i Kodit te Punës, janë ndryshuar në kontratën kolektive te punës,
si rrjedhojë afati i njoftimit një mujor është respektuar nga punëdhënësi, fakt i cili provohet
nga shkresa nr.116 prot, të datës 23.06.2010 ...
...ka rezultuar se punëdhënësi ka respektuar me përpikmëri parashikimet e nenit 148
të Kodit të Punës ... Në këtë prizëm, kërkimi i paditëses për dëmshpërblim e një viti page për
zgjidhje të menjëhershme të pajustifikuar ... nuk është i mbështetur ...
Kërkimi i paditëses për dëmshpërblimin me gjashtë muajve pagë për mosrespektim të
procedurave të pushimit kolektiv nga puna dhe dëmshpërblimin ... për mosrespektim te afatit
te njoftimit ... t të rrëzohet për shkak se nga ana e punëdhënësit është respektuar me
përpikmëri procedura e pushimit kolektiv ...
Në lidhje me kërkimin ... shpërblimi për vjetërsi ... kemi të bëjmë me një procedurë të
veçantë të zgjidhjes së marrëdhënieve juridike të punës, ... përcaktuar në nenin 148 te Kodit
te Punës ...
Në referencë të këtij neni, shpërblimi për vjetërsi nuk parashikohet si dëmshpërblim
përkatës të cilin mund ta përfitojë punëmarrësi ...Për këto arsye, kërkimi i paditëses për
shpërblimin për vjetërsi duhet të rrëzohet ...
Pretendimi i paditëses se z.Gafur Toro nuk është person i autorizuar duhet të rrëzohet
...
1. Nga akt marrëveshja e datës 09.10.2008 ...
2. Nga shkresa nr.25/1 prot e datës 19.11.2008 ...
3. Nga përmbajtja e vendimit nr.1141, datë 13.07.2007, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier ...
...rezulton se Z.Gafur Toro është kryetar i sindikatës së punonjësve të naftës në
Shqipëri,që e bën person të autorizuar për të përfaqësuar organizatën e punëmarrësve. ...”
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.762, datë 21.07.2011, ka vendosur: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.62-2011-591, datë 07.03.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.”
Në marrjen e këtij vendimi gjykata ka arsyetuar në të njëjtën mënyrë.
Kundër vendimit nr.762, datë 21.07.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka paraqitur
rekurs pala paditëse Hava Resuli, që kërkon ndryshimin e këtij vendimi dhe atij të gjykatës
së shkallës së parë, me shkaqet e pretenduara në pjesën hyrëse të vendimit.
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit të Punës në të cilat është
parashikuar:
Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me
përcaktimin që mund të propozojnë palët.
Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët
ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të
formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.
170
Neni 44 i Kushtetutës, i cili shprehet se “Kushdo ka të drejtë të rehabilitohet dhe/ose
të zhdëmtohet në përputhje me ligjin, në rast se është dëmtuar për shkak të një akti, veprimi
ose mosveprimi të paligjshëm të organeve shtetërore.”;
Neni 49 i Kushtetutës, i cili shprehet se “1. Secili ka të drejtë të fitojë mjetet e jetesës
së tij me punë të ligjshme, që e ka zgjedhur ose pranuar vetë. Ai është i lirë të zgjedhë
profesionin, vendin e punës, si dhe sistemin e kualifikimit të vet profesional.2. Të punësuarit
kanë të drejtën e mbrojtjes shoqërore të punës.”;
Neni 140 i Kodit të Punës, i cili shprehet se “Kontrata e punës lidhet:
a - për një kohëzgjatje të pacaktuar;
b - për një kohëzgjatje të caktuar.
(2) Si rregull, kontrata e punes lidhet per nje periudhe te pacaktuar. Lidhja e
kontrates se punes per nje periudhe te caktuar duhet te justifikohet me arsye objektive, qe
lidhen me natyren e perkohshme te detyres, ne te cilen punemarresi do te punesohet. Nese
kohezgjatja nuk percaktohet me saktesi nga palet gjate lidhjes se kontrates, ajo trajtohet si
kontrate me periudhe te pacaktuar.”
Neni 141 i Kodit të Punës, i cili shprehet se “Kontrata me kohëzgtjatje të pacaktuar
përfundon kur zgjidhet nga njëra palë dhe ka përfunduar afati i njoftimit“.
kontratën me periudhë të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat njoftimi prej një
muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej dy muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej tre
muajsh për më shumë se pesë vjet pune.
kolektive të punës. Kur punëmarrësi ka kryer deri në gjashtë muaj pune, afati i njoftimit nuk
mund të jetë më pak se dy javë. Afati i njoftimit është jo më pak se 1 muaj kur punëmarrësi ka
kryer më shumë se gjashtë muaj pune.
3) Afati i njoftimit për zgjidhjen e kontratës zgjatet, sipas rastit, deri në fund të javës
ose deri në fund të muajit. Zbatohet i njëjti rregull kur afati i njoftimit pezullohet gjatë
periudhës së paaftësisë për punë, shtatzënisë ose pushimeve të dhëna nga punëdhënësi.
4) Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja
trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm.”;
Neni 144 i Kodit të Punës, i cili shprehet se “1) Pas kohës së marrjes në provë, kur
punëdhënësi mendon të zgjidhë kontratën e punës, ai duhet të njoftojë me shkrim
takimit.
respektuar.
Neni 145 i Kodit të Punës, i cili shprehet se “1) Punëmarrësi përfiton shpërblim për
vjetërsi, kur kontrata është zgjidhur nga punëdhënësi dhe marrëdhëniet e punës kanë zgjatur
jo më pak se tre vjet. Punëmarrësi e humb të drejtën e shpërblimit për vjetërsi, nëse është
pushuar me efekt të menjëhershëm, për shkaqe të arsyeshme.
2) Shpërblimi për vjetërsi është të paktën sa paga e një 15 ditëshi, mbi çdo vit pune të
plotë, që llogaritet në bazë të pagës që ekziston në përfundim të marrëdhënieve të punës.
171
kontratës pa shkaqe të arsyeshme ose të zgjidhjes me efekt të menjëhershëm pa shkaqe të
arsyeshme.”;
Neni 152 i Kodit të Punës, i cili shprehet se” Në përfundim të marrëdhënieve të
punës që kanë zgjatur jo më pak se tre vjet, punëmarrësi përfiton shpërblim për vjetërsinë si
në rastin e zgjidhjes së kontratës me afat të pacaktuar nga punëdhënësi.
Neni 153 i Kodit të Punës, i cili shprehet se “1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo
kohë, mund të zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara.2) Vlerësohen si
shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit,
t’i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës.3) Gjykata
vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës.
Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me
faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në
mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit.”;
Neni 155 i Kodit të Punës, i cili shprehet se “1) Punëmarrësi ka të drejtën e pagës që
do të kish fituar, nëse marrëdhëniet e punës do të kishin përfunduar në fund të afatit të
njoftimit të parashikuar në ligj ose me kontratë ose në përfundim të kontratës me afat të
caktuar. 2) Punëdhënësi mund të zbresë nga paga të ardhurat që punëmarrësi ka kursyer si
ai ka hequr dorë qëllimisht. 3) Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të
kontratës së punës nga punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha rrethanat, vendos
detyrimin e punëdhënësit ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një
viti pune. Për punëmarrësit në administratën publike, kur ka një vendim të formës së prerë
për kthimin në vendin e mëparshëm të punës, punëdhënësi është i detyruar të zbatojë këtë
vendim.”;
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga pala paditëse Hava Resuli

përbëjnë shkaqe ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë
cenimin e Vendimit nr.762, datë 21.07.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë.
të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit është
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet të ndryshohet.
Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes
gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e faktit
janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është respektuar ose
jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e Lartë, në
realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve
të gjykatave të faktit.
Ky Kolegj evidenton se me padinë në gjykim paditësja ka kërkuar: i) Dëmshpërblim
me pagën e një viti për zgjidhje të menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës;
ii)Dëmshpërblimin me pagën e gjashtë muajve për mosrespektim e procedurave të pushimit
kolektiv nga puna; iii)Dëmshpërblim me pagën e tre muajve për mosrespektim të procedurës,
së zgjidhjes së kontratës afatit të njoftimit për zgjidhjen e njëanshme e të parakohshme të
kontratës; iv)Shpërblimin për vjetërsi në masën 17.5 paga mujore;
172
Gjykata e shkallës së parë, ka rrëzuar padinë e paditëses Kujtim Lushkaj, si të
pabazuar në prova dhe në ligj, dhe ka arsyetuar ndër të tjera se:”...(...) ka rezultuar se
punëdhënësi ka respektuar me përpikmëri parashikimet e nenit 148 të Kodit të Punës ... Në
këtë prizëm, kërkimi i paditëses për dëmshpërblim e një viti page për zgjidhje të
menjëhershme të pajustifikuar ... nuk është i mbështetur ...
Kërkimi i paditëses për dëmshpërblimin me gjashtë muajve pagë për mosrespektim të
procedurave të pushimit kolektiv nga puna dhe dëmshpërblimin ... për mosrespektim te afatit
te njoftimit ... t të rrëzohet për shkak se nga ana e punëdhënësit është respektuar me
përpikmëri procedura e pushimit kolektiv ...
Në lidhje me kërkimin ... shpërblimi për vjetërsi ... kemi të bëjmë me një procedurë të
veçantë të zgjidhjes së marrëdhënieve juridike të punës, ... përcaktuar në nenin 148 te Kodit
te Punës ...
Në referencë të këtij neni, shpërblimi për vjetërsi nuk parashikohet si dëmshpërblim
përkatës të cilin mund ta përfitojë punëmarrësi ...Për këto arsye, kërkimi i paditëses për
shpërblimin për vjetërsi duhet të rrëzohet ... “.
Kundër këtij vendimi është bërë ankim dhe Gjykata e Apelit Vlorë, e ka lënë në fuqi
vendimin e shkallës së parë, me të njëjtin arsyetim.
Ky Kolegj, në interpretim të harmonishëm të parimeve të përgjithshme që rregullojnë
marrëdhëniet e punës e të sanksionuara në Kodin e Punës me dispozitat e Kreut XIV të po
këtij Kodi, ku janë përcaktuar rregullimet ligjore të përfundimit të marrëdhënieve të punës,
nuk e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga gjykata e apelit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se fryma e
legjislacionit të punës (ratio legis) ve theksin tek parandalimet e largimeve nga puna, në
kriteret ligjore që duhet të plotësohen nga ana e punëdhënësve për të mos tejkaluar të drejtën
e tyre për të ndërprerë marrëdhënien e punës dhe, për rastet e këtyre largimeve, sanksionon
mbrojtjen ekonomike të punëmarrësve.
Pushimi kolektiv nga puna është një formë e përfundimit të marrëdhënies së punës, që
kryhet nga ana e punëdhënësit në mënyrë të njëanshme dhe jo për shkaqe që kanë të bëjnë me
punëmarrësin. Ai përfaqëson një rast të veçantë të ndërprerjes së marrëdhënies së punës.
Neni 148 i Kodit të Punës, për kushtet dhe kriteret që vendos, përbën një garanci
plotësuese për punëmarrësit për t’u mbrojtur nga pushimet kolektive nga puna.
Nga përmbajtja e kësaj dispozite del se janë disiplinuar në mënyrë shteruese tërësia e
procedurave të zgjidhjes së marrëdhënieve të punës midis punëdhënësit dhe punëmarrësve në
rastet kur punëdhënësi bën pushime kolektive nga puna.
Procedura e caktuar në nenin 148 të Kodit të Punës është e detyrueshme për t’u
zbatuar nga punëdhënësi, që parashikon të bëjë pushime kolektive nga puna. Në të kundërt,
nëse punëdhënësi nuk respekton procedurën e pushimit kolektiv nga puna sipas
parashikimeve të pikave 1, 2, 3 dhe 4 të kësaj dispozite, ai ngarkohet me përgjegjësi civile,
duke u detyruar të dëmshpërblejë punëmarrësit sipas parashikimeve të pikës 6. Pra,
dëmshpërblimet e parashikuara në pikën 6 të nenit 148 të Kodit të Punës janë sanksione civile
ndaj punëdhënësit që nuk ka respektuar procedurën e pushimit kolektiv nga puna.
Shpërblimi për vjetërsi në punë është një institut juridik i ndryshëm në emërtim dhe
në përmbajtje nga dëmshpërblimi si përgjegjësi civile, përfshi këtu dhe dëmshpërblimin që
rrjedh nga marrëdhëniet e punës.
Dëmshpërblimi i lindur nga marrëdhëniet e punës ka të bëjë me kompensimin e dëmit
të shkaktuar punëmarrësit nga ndërprerja e marrëdhënies së punës pa respektuar kriteret e
përcaktuara nga dispozitat e Kodit të Punës. Ky dëmshpërblim është sanksion ndaj
punëdhënësit dhe lidhet me vërtetimin ose jo të fakteve nëse punëdhënësi ka respektuar ose jo
procedurën e zgjidhjes së kontratës së punës, afatet e njoftimit dhe nëse zgjidhja e kontratës
173
së punës është bërë ose jo për shkaqe të justifikuara apo nga ato të parashikuara në nenin 146
Ndërsa, shpërblimi për vjetërsi në punë nuk është sanksion ndaj punëdhënësit, por
është një formë vlerësimi material për punëmarrësin. Ai është një përfitim që duhet t’i
paguhet punëmarrësit për kontributin që ka dhënë për punëdhënësin. Ky shpërblim nuk jepet
në rastet përjashtuese të parashikuara në nenin 145 të Kodit të Punës.
Kontributi ka të bëjë me pjesëmarrjen e punëmarrësit në aktivitetin e punëdhënësit,
duke dhënë ndihmën e tij në forma të ndryshme për të kryer një punë të dobishme në favor të
punëdhënësit, me vënien nga ana e punëmarrësit të aftësive të tij profesionale, mendore e
fizike në shërbim të punëdhënësit.
Në këtë vështrim, është e natyrshme që punëmarrësi të përfitojë shpërblimin për
vjetërsi në punë kur janë të qenësishme kushtet e parashikuara nga neni 145 i Kodit të Punës.
Në këtë drejtim shkon edhe rregullimi i bërë në nenin 152 të po këtij Kodi.
Pra, në koherencë me rregullimet ligjore të sipërcituara, shpërblimi për vjetërsi në
punë zbatohet në mënyrë subsidare, ju shtohet dëmshpërblimeve të tjera nëse ka vend për to
dhe nuk kushtëzohet nga mënyra e zgjidhjes së marrëdhënies së punës, me përjashtim të rastit
kur punëmarrësi largohet nga puna në mënyrë të menjëhershme dhe të justifikuar apo kur ai
vetë, me vullnetin e tij i jep fund marrëdhënies së punës. Në këtë kuptim, në çdo rast kur
marrëdhënia e punës përfundon për arsye që kanë të bëjnë me punëdhënësin dhe ekzistojnë
kushtet e nenit 145 të Kodit të Punës, punëmarrësi përfiton shpërblimin për vjetërsi në punë.
Përsa i përket masës të këtij shpërblimi, ai përcaktohet sipas kritereve të pikës 2 të nenit 145
Duke iu kthyer rastit konkret, gjykata e apelit Vlorë, në mënyrë ta gabuar ka vlerësuar
të drejtë vendimin e gjykatës së shkallës së parë, dhe në këtë mënyrë të dyja këto gjykata i
kanë mohuar të drejtën paditësit për të përfituar shpërblimin për vjetërsi në punë.
Për rastin në shqyrtim rezulton se janë plotësuar kushtet për zbatimin e nenit 145 të
Kodit të Punës: (i) marrëdhënia e punës midis punëmarrësit dhe punëdhënësit, ka zgjatur për
më tepër se tre vjet; (ii) marrëdhënia e punës është zgjidhur nga punëdhënësi jo me efekt të
menjëhershëm dhe (iii) jo për shkaqe të arsyeshme/ justifikuara.
Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se qëndrojnë shkaqet të
paraqitura në rekurs dhe që të bëjnë të cenueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Vlorë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 pika “d” të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.762, datë 21.07.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të
vendimit nr.62-2011-591, datë 07.03.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier si më poshtë:
Pranimin Pjesërisht të padisë;
Detyrimin e të paditurit Shoqëria Albpetrol sh.a t’i paguajë paditëses Hava Resuli pagën
e 17.5 (shtatëmbëdhjetë muajve e gjysëm), si vjetërsi në punë.
Tiranë, më 17.02.2016
174
Nr.00-2016 -526 i Vendimit (52)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS I K/PADITUR: MYFIT DULO (në mungesë)

TË PADITUR: LIRI DULO, ARTAN DULE
(në mungesë)
I PADITUR K/PADITËS: VELISHA KASO (në mungesë)
I PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT
TË PASURIVE TË PALUAJTSHME
DEVOLL (në mungesë)
OBJEKTI i PADISË:
Detyrimin e të paditurve të njohin pronar paditësin
për pasurinë nr.8/65 e ndodhur në ZK 1187.
Lirim dhe dorëzim të sendit të paluajtshëm me sip. prej 190 m2.
Detyrimin e të paditurit ZVRPP Devoll të kryejë
regjistrimin e pasurisë së sipërme në emër të paditësit.
Baza Ligjore: Nenet 162, 163, 164, 193 të K.Civil.
OBJEKTI I K/PADISË:
Detyrimin për njohje pronar të të paditurit kundërpaditës
për pasurinë me nr.8/65 Z.K 1187.
Baza Ligjore: Neni 168 i K.Civil
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.(1622) 41-2012-2849, datë

Rrëzimin e padisë me palë paditëse i kundërpaditur Myfit Dulo dhe të paditurit
Liri Dulo, Artan Dulo, Z.R.P.P.Devoll dhe i paditur kundërpaditës Velisha
Kaso me objektin e sipër cituar.
Pranimin e kundërpadisë me palë i paditur kundërpaditës Velisha Kaso dhe
paditës i kundërpaditur Myfit Dulo i paditur Z.V.R.P.P.Devoll.
Detyrimin e palëve të njohin pronar të paditurin kundërpaditës Velisha Kaso
mbi pasurinë me nr 8/65 ZK 1187 indeks harte BI-H-5 Bilisht banesë sip
70m2 aneks 37m2 sipërfaqe trualli 190 m2 duke urdhëruar palën e paditur
Z.V.R.P.P.Devoll të lëshojë çertifikatën e pronësisë në emër të të paditurit
kundërpaditës Velisha Kaso për këtë pasuri.
175
Shpenzimin gjyqësore të përfaqësimit me avokat nga pala e paditur Liri Dulo
dhe i paditur kundërpaditës Velisha Kaso në masën 60.000 lekë i ngarkohet
paditësit të kundërpaditur Myfit Dulo.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.702, datë 05.12.2012, ka vendosur:

“Mospranimin e ankimit të bërë ndaj vendimit nr.1622, datë 08.06.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, me palë si më poshtë:
Paditës i kundërpaditur: Myfit Dule; të paditur Liri Dule; I paditur
kundërpaditës” Velisha Kaso; I paditur ZVRPP Devoll, si të bërë nga një
person që nuk legjitimohet të bëjë ankim”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi i kundërpaditur

Myfit Dulo, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe dërgimin e
çështjes për shqyrtim në po këtë gjykatë, për këto shkaqe:
- Së pari, Gjykata e Apelit Korçë në arsyetimin e vendimit të saj, argumenton se në
dosjen gjyqësore gjendet një prokurë e përgjithshme ku Paditësi i Kundërpaditur
Myfit Dulo ka pasur si përfaqësues në gjykimin në shkallë të parë Av. Arben Shushi
dhe meqënëse ankimi i drejtuar Gjykatës të Apelit nuk përmban nënshkrimin e këtij
avokati, atëhere rezulton se kemi të bëjmë me nënshkrimin e aktit të ankimit nga
personi i palegjitimuar. Një konkluzion i tillë i nisur vetëm nga fakti i marrjes
parasysh të Prokurës të Përgjithshme nr.1341 Rep. nr.657/2 Kol., datë 03.10.2011 të
gjendur në dosjen gjyqësore nga Gjykata e Shkallës së Pare Korçë, kurrsesi nuk mund
të arrihet në formën e një prezumimi se ai që është caktuar njëherë përfaqësues në një
shkallë gjykimi duhet të ketë tagrat të ushtrojë të drejtat ligjore dhe procedurale të
palës që përfaqëson edhe në shkallët e tjera të gjykimit. Në bazë të nenit 76/d të Kodit
Civil i përfaqësuari mund të revokojë në çdo kohë prokurën dhe përfaqësuesi të heqë
dorë prej saj.
- Dalja në një qëndrim të tillë nga ana e Gjykatës të Apelit, pa hetuar faktin nëse jemi
apo jo para një akt ankimi të firmosur nga ana e një personi që gëzon tagra për të
nënshkruar një akt ankimi, nëse është depozituar a po jo bashkë me aktin e ankimit
edhe akti i përfaqësimit të paditësit të kundërpaditur Myfit Dulo në favor të Av.
Besnik Maho, është i gabuar. Në kuadrin e një procesi të rregullt ligjor, gjykata e
apelit duhej të verifikonte ligjshmërinë e nënshkrimit të aktit të ankimit nga Av.
Besnik Maho dhe meqenëse mungonte, për arsye nga më të ndryshme, akti i
përfaqësimit (Prokura), ankimi duhej të kthehej për plotësimin e të metave në bazë të
nenit 455/b të K.Pr.Civile.
- Në kundërshtim me nenet 14, 18, 28 dhe 455/b të K.Pr.Civile, Gjykata nuk ka hetuar
në asnjë nga pikat e mësipërme. Duke u nisur nga urdhërimet ligjore të sanksionuar në
nenet 452-455/a të K.Pr.Civile, sipas të cilëve, një nga kushtet që të pranohet ankimi
është që personi që e nënshkruan atë të jetë vetë njëra nga palët ndërgjyqëse apo
përfaqësuesi i pajisur me prokurë (neni 543). Kjo do të thotë se Sekretaria e Gjykatës
të Rrethit Gjyqësor të Shkallës të Parë, kur pranon një akt ankimi të bërë nga avokati
apo përfaqësuesi i njërës prej palëve ndërgjyqëse, bashkë me aktin e ankimit kërkon të
depozitohet edhe akti i përfaqësimit (Prokura). Rezulton e provuar se akti i ankimit
mban datën 25.06.2012, ndërsa akti i përfaqësimit që Myfit Dulo ka dhënë në favor të
Av. Besnik Maho mban nr.789 Rep. nr.761/2 Kol., datë 19.06.2012. Pra, shtatë ditë
më parë se të depozitohej akti i ankimit. Është ironik fakti se në aktin e ankimit të
nënshkruar nga avokati Besnik Maho thuhet poshtë nënshkrimit i pajisur me prokurë,
që do të thotë se nga sa u shpjegua me lart ka qenë prokura e datës 19 qershor që i ka
dhënë mundësinë të nënshkruante dhe depozitonte bashkë me aktin e ankimit në datë
176
25 qershor edhe prokurën në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë. Gjithashtu, nisur nga
urdhërimet ligjore të neneve 452-455/a të K.Pr.Civile është në detyrën e sekretarisë të
një gjykate që aktin e ankimit ta administrojë në kushtet e kërkuara nga nenet 452-
455/a të K.Pr.Civile.
- Së treti, edhe sikur të imagjinojmë apo të pranojmë se akti i përfaqësimit nuk është
depozituar apo ka humbur në mënyrë të pakujdesshme rrugës është detyrë e Gjykatës
së Apelit që ta kthejë ankimin për të meta, duke i lënë një afat pesë ditor për ndreqjen
e të metave përkatëse, që në rastin konkret është mungesa e aktit të përfaqësimit. Në
kundërshtim me nenin 455/b, Gjykata e Apelit Korçë nuk ka marrë një vendim të tillë
për ndreqjen e të metave të aktit të ankimit, duke i dhënë mundësinë qoftë paditësit të
kundërpaditur Myfit Dulo, në mungesë, qoftë personit që ka nënshkruar aktin e
ankimit, po në mungesë, të depozitojë një kopje tjetër të aktit të përfaqësimit. Neni
455/b i K.Pr.Civile nuk është një dispozitë fakultative, por një normë urdhëruese që i
shërben mbrojtjes efektive të interesave ligjore të secilës pale në kuadrin e një procesi
të rregullt ligjor, gjë e cila nuk është respektuar nga Gjykata e Apelit.
Të paditurit Liri Dule dhe Artan Dule dhe i padituri kundërpaditës Velisha Kaso kanë
paraqitur kundër rekurs, me të cilin kërkojnë mospranimin e rekursit, për këto shkaqe:
- Çështja nuk duhet të kishte kaluar fare në gjykimin në apel dhe ankimi duhet të ishte
kthyer pasi nuk ishte depozituar dhe firmosur nga person i autorizuar. Në seancën
gjyqësore në apel nuk janë paraqitur as paditësi dhe as përfaqësuesi i tij edhe pse
kishin dijeni dhe një disponim ndryshe nga gjykata e apelit do të përbënte shkelje
procedurale.
- Ndryshe nga sa parashtrohet në rekurs, gjykata e apelit nuk mund të shtynte gjykimi
pasi ajo gjykatë ka konstatuar mungesën e legjitimit të personit që ka firmosur
ankimin për mungesë të aktit të përfaqësimit, mungesën e një shkaku të arsyeshëm për
tu paraqitur ditën e gjykimit.

VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Myfit Dulo dhe i padituri Liri
Dulo janë në marrëdhënie të posaçme me njëri tjetrin, vëllezër.
2. Paditësi Myfit Dulo, me padinë kundër Lirim Dulo, Artan Dulo, Velisha Kaso dhe
Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Devoll ka kërkuar: “Detyrimin e të
paditurve të njohin pronar paditësin për pasurinë nr.8/65 e ndodhur në ZK 1187 me adresë
në Bilisht e llojit truall me sipërfaqe prej 261 m2, nga kjo ndërtesë 110 m2. Lirim dhe
dorëzim të sendit të paluajtshëm (truall me sipërfaqe prej 190 ku ndodhet edhe banesa dy
katëshe së bashku me haurin). Detyrimin e të paditurit ZVRPP Devoll të kryejë regjistrimin e
pasurisë së sipërme në emër të paditësit”.
2.1. Paditësi pretendon se është pronar i pasurisë së mësipërme, pronësi të cilën e ka
fituar me kontratën e shitjes nr.199, datë 15.01.1962, të vërtetuar nga noteri publik me aktin
noterial nr.11810 Rep. dhe nr.4987 Kol., datë 09.02.1962; pasuri kjo e regjistruar në radhorët
e pronësisë në regjistrin hipotekor me nr.525/25, datë 12.02.1962. Mbi këtë bazë
dokumentare ai është pajisur me vërtetim dokumenti hipotekor datë 11.04.2006.
2.2. Në aplikim të regjistrimit fillestar të kësaj pasurie, paditësi parashtron se është
vënë në dijeni nga Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Devoll se kjo
pasuri figuron e regjistruar me pronar “Shtet” dhe njëkohësisht, në dokumentacionin
177
hipotekor figurojnë të regjistruara kontrata e dhurimit nr.14441/598, datë 14.07.1997 me anë
të së cilës i padituri Lirim Dulo ka disponuar në favor të të paditurit të këtij gjykimi, djalit të
tij, Artan Dulo këtë pasuri, me kufizimet përkatëse; më pas i padituri Artan Dulo me
kontratën nr.1856/446, datë 20.05.2008 pasurinë e mësipërme ia ka kaluar në pronësi Velisha
Kaso.
2.3. Në pretendimet e tij paditësi ka parashtruar se kontrata e dhurimit vitit 1997 dhe
ajo e shitjes e vitit 1998, të lidhura midis të paditurve, janë absolutisht të pavlefshme, pasi
disponimet në këto kontrata janë bërë nga persona që nuk kanë qenë pronarë, kur në fakt,
sipas paditësit, pretendohet se është ai pronar mbi truallin dhe banesën, pronësi të cilën e ka
fituar në mënyrë të ligjshme që në vitin 1962.
3. Gjatë gjykimit, i padituri Velisha Kaso ka paraqitur kundërpadi kundër Myfit Dulo
dhe Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Devoll, duke kërkuar:
“Detyrim për njohje pronar të të Paditurit Kundërpaditës për pasurinë me nr.8/65 zona
kadastrale 1187 indeks harte BI-H-5 Bilisht, banesë 70 m2 aneks 37 m2 në sipërfaqen e
truallit 190 objekt konflikti, duke u urdhëruar i padituri Z.R.P.P. Devoll për lëshimin e
Çertifikatës së Pronësisë në emër të të Paditurit Kundërpaditës Velisha Kaso”, si pronësi e
fituar me anë të parashkrimit fitues me titull.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.(1622) 41-2012-2849, datë
08.06.2012, ka rrëzuar padinë dhe ka pranuar kundërpadinë, duke detyruar paditësin e
kundërpaditur Myfit Dulo dhe palët e tjera të gjykimit “...të njohin pronar të paditurin
kundërpaditës Velisha Kaso mbi pasurinë me nr 8/65 ZK 1187 indeks harte BI-H-5 Bilisht
banesë sip. 70m2 aneks 37m2 sipërfaqe trualli 190 m2 duke urdhëruar palën e paditur
Z.V.R.P.P. Devoll të lëshojë çertifikatën e pronësisë në emër të të paditurit kundërpaditës
Velisha Kaso për këtë pasuri”.
5. Mbi ankimin e paditësit të kundërpaditur, Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin
nr.702 datë 05.12.2012, ka vendosur: “Mospranimin e ankimit të bërë ndaj vendimit nr.1622,
datë 08.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë,..., si të bërë nga një person që nuk
legjitimohet të bëjë ankim”.
5.1. Në mospranimin e ankimit, gjykata e apelit arsyeton: - “Në këtë gjykim paditësi
Myfit Dulo ka marrë pjesë vetë në të gjithë seancat gjyqësore të gjykimit në shkallë të parë,
së bashku me avokat Arben Shushi, të cilin e ka pajisur me një prokurë të përgjithshme të
redaktuar nga notere Alketa Mulla me nr.1341 rep. 657/2 kol datë 03.10.2011. Gjykimi në
shkallë të parë ka përfunduar në datën 08.06.2012”; - “Në datën 25.06.2012 Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Korçë ka regjistruar me nr.422 prot. një kërkesë ankimore me ankues Myfit
Dulo dhe përpilues dhe nënshkrues të ankimit av. Besnik Maho. Kërkesa ankimore është e
nënshkruar nga çdo faqe nga av.Besnik Maho. Kësaj kërkese ankimore nuk i është
bashkëngjitur, prokurë nga paditësi Myfit Dulo nëpërmjet së cilës ai të autorizojë av. Besnik
Maho për të bërë këtë ankim dhe për ta paraqitur në gjykatë”; - “Në gjykimin në apel nuk u
paraqit paditësi i kundërpaditur Myfit Dulo dhe as avokati i tij i prokuruar Arben Shushi. Po
kështu nuk u paraqit dhe avokat Besnik Maho i cili ka bërë ankimin, megjithëse kanë marrë
dijeni rregullisht me shpallje. Pra avokat Besnik Maho rezulton pa asnjë tagër përfaqësimi.
Po kështu nuk rezulton që ky avokat të ketë marrë pjesë në këtë gjykim në shkallë të parë, apo
të ketë bërë veprime të tjera në emër dhe për llogari të paditësit Myfit Dulo”; - “Në të tilla
rrethana gjykata apelit vlerëson se ankimi nuk mund të pranohet mbasi në referim të nenit
450 të K.Pr.Civile ankimi është bërë nga një person që nuk legjitimohet të bëjë ankim (neni
450 germa ç)”.
6. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi i kundërpaditur
Myfit Dulo, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe dërgimin e
çështjes për shqyrtim në po këtë gjykatë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
178
7. Të paditurit Liri Dule dhe Artan Dule dhe i padituri kundërpaditës Velisha Kaso
kanë paraqitur kundër rekurs, me të cilin kërkojnë mospranimin e rekursit, për shkaqet e
LIGJI I ZBATUESHËM

8.3. Neni 453 i K.Pr.Civile: “Ankimi që i drejtohet gjykatës së apelit duhet të
nënshkruhet nga vetë pala, avokati ose përfaqësuesi i pajisur me prokurë”.
8.4. Neni 455 i K.Pr.Civile: “Bashkë me ankimin duhet të paraqiten: a. Kopje të
ankimit dhe të dokumenteve të tjera, aq sa janë personat që marrin pjesë në
çështje si palë;
b. Në rast se ankimi nuk plotëson kushtet e mësipërme, si dhe ato të neneve
453 dhe 454 të këtij Kodi, gjykata njofton palën që të ndreqë të metat brenda
5 ditëve, në të kundërt ankimi kthehet”.
9. Se rekursi i paraqitur nga paditësi i kundërpaditur Myfit Dulo përmban shkaqe nga
ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.702 datë 05.12.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të materialeve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, vendimit të gjykatës së apelit dhe shkaqeve të
rekursit, arrin në përfundimin se vendimi nr.702 datë 05.12.2012 i Gjykatës së Apelit Korçë,
me të cilin nuk është pranuar ankimi për shkak se ai “...bërë nga një person që nuk
legjitimohet të bëjë ankim” është rrjedhojë e mosrespektimit dhe zbatimit të kërkesave të
ligjit procedural dhe si i tillë duhet të prishet.
11. Me padinë në gjykim, paditësi i kundërpaditur Myfit Dulo ka kërkuar: (i)
detyrimin e të paditurve ta njohin pronar mbi pasurinë nr.8/65 e ndodhur në ZK 1187 me
adresë në Bilisht e llojit truall me sipërfaqe pre 261 m2, nga kjo ndërtesë 110 m2; (ii) lirimin
dhe dorëzimin e kësaj pasurie, si dhe (iii) detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Devoll “...të kryejë regjistrimin e pasurisë së sipërme në emër të
paditësit”.
12. Nga ana tjetër, i padituri Velisha Kaso ka paraqitur kundërpadi kundër Myfit Dulo
dhe Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Devoll, që është marrë në
shqyrtim që bashku me padinë, duke kërkuar: (i) detyrimin e paditësit të kundërpaditur të
njohë pronar të paditurin kundërpaditës mbi “...pasurinë me nr.8/65 zona kadastrale 1187
indeks harte BI-H-5 Bilisht, banesë 70 m2 aneks 37 m2 në sipërfaqen e truallit 190 objekt
konflikti,...”, si pronësi e fituar me anë të parashkrimit fitues me titull dhe (ii) urdhërimin e
Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Devoll “...për lëshimin e
Çertifikatës së Pronësisë në emër të të Paditurit Kundërpaditës Velisha Kaso”.
13. Gjykata e shkallës së parë ka rrëzuar padinë dhe ka pranuar kundërpadinë, duke
urdhëruar si në dispozitivin e vendimit (pika 4 e këtij vendimi).
14. Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë nga pala paditëse e kundërpaditur
është ushtruar ankim i cili është nënshkruar nga avokat B.Maho.
15. Gjykata e apelit, pa shqyrtuar çështjen në themel, ka vendosur mospranimin e
ankimit për shkak se ai “...bërë nga një person që nuk legjitimohet të bëjë ankim”.
16. Ky kolegj evidenton se vendimi i gjykatës së apelit nuk është mbështetur në
dispozitat ligjore të zbatueshme për rastin dhe në argumenta të nxjerra nga aktet procedurale
të fashikulluar në dosjen gjyqësore.
179
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në analizë të anës formalo-juridike dhe të
përmbajtjes së ankimit, vlerëson se gjykata e apelit ka keqinterpretuar dhe keq zbatuar nenet
442, 442/a, 453 dhe 455 të Kodit të Procedurës Civile.
18. Referuar dispozitave të Kodit të Procedurës Civile që rregullojnë të drejtat dhe
detyrimet e palëve në gjykim, përfaqësimin e tyre, mjetet juridike të përfaqësimit dhe të
drejtat e përfaqësuesve, ky kolegj e gjen me vend të parashtrojë se ankimi është një e drejtë
që disponohet vetëm nga palët ndërgjyqëse apo nga pjesëmarrësit e tjerë në procesin gjyqësor
dhe se ai mund të ushtrohet vetëm prej tyre dhe se duhet të nënshkruhet nga vetë mbajtësi i
kësaj të drejte apo nga i përfaqësuari të cilit tagri i ushtrimit të këtij mjeti ankimi t’i jetë
dhënë në mënyrë të shprehur (neni 97§2 i K.Pr.Civile).
18.1. Ankimi si mjet procedural për të kundërshtuar përpara një gjykate më të lartë një
vendim gjyqësor i’u përket palëve ose pjesëmarrësve në proces dhe ushtrohet nga ata për të
mbrojtur të drejtat dhe interesat e tyre (neni 442/a i K.Pr.Civile), mjet juridik ky që duhet të
ushtrohet sipas rregullimeve të bëra në nenet 453,454 dhe 455 shkronja “a” të Kodit të
Procedurës Civile.
18.2. Sipas nenit 453 të Kodit të Procedurës Civile ankimi “duhet të nënshkruhet nga
vetë pala, avokati ose përfaqësuesi i pajisur me prokurë”. Nga përmbajtja e kësaj dispozite
del se ankimi: (i) mund të ushtrohet nga vetë pala personalisht dhe të nënshkruhet prej saj;
(ii) ankimi mund të nënshkruhet nga avokati i palës i cili duhet të gëzojë tagrat për të
përfaqësuar palën mbi bazën e një prokure të bërë me shkrim sipas dispozitave të Kodit Civil
ose me deklarim të palës së përfaqësuar përpara gjykatës që shqyrton mosmarrëveshjen,
ndërsa në rastin e personave juridikë publikë e privatë me autorizim (neni 72§3 i K.Civil);
(iii) ankimi mund të nënshkruhet nga përfaqësues me prokurë që nuk janë avokatë, por që
listohen në parashikimet e nenit 96 të K.Pr.Civile. Për rastin e dytë dhe të tretë tagri i
nënshkrimit të akteve procedurale, përfshirë dhe mjetin e ankimit duhet të jetë dhënë nga i
përfaqësuari në mënyrë të shprehur, pasi nuk ndodhemi përpara të delegimit të tagrave të
prezumuar nga ligji, sikurse parashikohet në nenin 222 të Kodit të Familjes.
19. Referuar dispozitave të Kodit të Procedurës Civile: (i) ankimi paraqitet në
gjykatën që ka dhënë vendimin ndaj të cilit ai ushtrohet (neni 446 i K.Pr.Civile); (ii) ankimi
që i drejtohet gjykatës së apelit apo sipas rastit Gjykatë së Lartë duhet të nënshkruhet nga
vetë pala, avokati ose përfaqësuesi i pajisur me prokurë (neni 453 i K.Pr.Civile); (iii) ankimi
duhet të shoqërohet me kopje të tij dhe të dokumenteve të tjera, aq sa janë personat që marrin
pjesë në çështje si palë; (iv) në rast se ankimi nuk plotëson kushtet e mësipërme, si dhe ato të
neneve 453 dhe 454 të këtij Kodi, gjykata njofton palët që të ndreqë të metat brenda 5 ditëve,
në të kundërt ankimi kthehet (neni 455/b i K.Pr.Civile).
19.1. Si rregull, gjykata e shkallës së parë, si gjykata që ka dhënë vendimin ndaj të
cilit ushtrohet ankimi, kontrollon: (i) nëse ankimi është nënshkruar nga vetë pala, avokati apo
përfaqësuesi i pajisur me prokurë; (ii) nëse në ankim tregohen palët ndërgjyqëse; (iii) nëse
është treguar vendimi kundër të cilit bëhet ankim; (iv) nëse janë treguar shkaqet për të cilat
bëhet ankim; (v) çfarë kërkohet me ankim dhe (vi) nëse ankimit i janë bashkëngjitur kopje të
tij dhe të dokumentave të tjera aq sa janë personat që marrin pjesë në proces si palë.
19.2. Nëse ankimi nuk plotëson, qoftë edhe vetëm njërin nga këto kushte, gjykata e
shkallës së parë njofton palën ankuese që të ndreqë të metat brenda 5 ditëve. Nëse pas
njoftimit të palës/palëve ankuese, kërkesat nuk janë plotësuar, ankimi kthehet.
20. Në vështrim të dispozitave ligjore të sipërcituara dhe në realizimin e funksionit të
saj ligjor, gjykata e apelit nuk ka asnjë pengesë ligjore që, për rastet kur konstaton se nga ana
e gjykatës së shkallës së parë nuk është realizuar si më sipër, të veprojë vetë sipas
parashikimit të bërë në shkronjën “b” të nenit 455 të Kodit të Procedurës Civile.
180
20.1. Në këtë drejtim, gjykata e apelit, kur konstaton se ankimi është nënshkruar nga
avokat, por ankimi nuk shoqërohet me prokurën përkatëse, ka detyrimin ligjor për të njoftuar
palën që të ndreqë të metat brenda 5 ditëve dhe vetëm në rast të mosplotësimit të këtij
detyrimi mund të kthejë ankimin në bazë të kësaj dispozite.[1]
21. Nga materialet e dosjes gjyqësore, për rastin konkret rezulton se kjo kërkesë
ligjore nuk është përmbushur dhe për rrjedhojë vlerësohet se gjykata e apelit ka cenuar të
drejtën për një proces të rregullt në vendimmarrje, duke cenuar në këtë mënyrë të drejtën e
ankuesit për akses efektiv në gjykatë, çka e bën të cenueshëm vendimin e gjykatës së apelit.
21.1. Pra, gjykata e apelit, në rrethanat kur ka konstatuar se ankimi nuk shoqërohej me
prokurën përkatëse, kishte detyrimin ligjor për të njoftuar palën ankuese që të ndreqte këtë të
metë brenda 5 ditëve. Në të kundërt, nëse nuk plotësohej kjo e metë, mund të arrinte në
konkluzionin se ankimi ishte bërë nga një person i palegjitimuar dhe të zbatonte nenin 450 të
Kodit të Procedurës Civile.
22. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së
apelit nuk është i bazuar në ligj dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim po asaj gjykate me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin485/c të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.702, datë 05.12.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe dërgimin
Tiranë, më 18.02.2016
1
[] Vendimi nr.55, datë 23.12.2013 i Gjykatës Kushtetuese, pika 15.
181
Nr.00-2016-527 i Vendimit (53)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËSE: MYNEVERE SPAHO (në mungesë)

E PADITUR: AGJENSIA E KTHIMIT DHE
përfaqësuar nga Avokati i Shtetit Abaz Deda
PERSON I TRETË: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË
(në mungesë)
OBJEKTI:
Lënien në fuqi të vendimit
nr.258. datë 25.08.2008 të ZRKKP Qarku Tiranë.
Kundërshtim i pikës 3 të vendimit nr.1384, datë 16.12.2011 të AKKP,
i cili është vendim plotësues i vendimit nr.48, datë 13.02.2009 të AKKP-së.
Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit te Pasurive të Paluajtshme Tiranë,
për të regjistruar vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
lidhur me objektin e kësaj kërkese padie.
Baza Ligjore: Nenet 32, 153, 154, 154/a, 156, 324, 331 e vijues të K.Pr.Civile.
Ligji 9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar,
si dhe Kodi Civil.

vendosur:
“Pushimin e gjykimit të çështjes civile me nr.7327 Akti”.

“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.4929, datë 16.05.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësja Mynevere Spaho,

me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim në gjykatën e shkallës së parë, për këto
shkaqe:
182
- Pas shtyrjes së disa seancave përgatitore në prezencë të paditësit, gjykata e shkallës së
parë (gjyqtari i vetëm), në seancën e veprimeve përgatitore të datës 13.04.2012, pasi
ka konstatuar mungesën e palës paditëse të përfaqësuar me prokurë të posaçme nga
Shkëlqim Spaho, ka pranuar kërkesën e tij për shtyerjen e seancës gjyqësore, duke
caktuar si seancë të ardhshme datën 16.05.2012.
- Nga aktet e dosjes gjyqësore nuk rezulton që për palën paditëse në mungesë njoftimi
për seancën e ardhshme gjyqësore të datës 16.05.2012 të jetë bërë me fletëthirrje në
përputhje me nenin 128 të Kodit të Procedurës Civile.
- Ky vendim i gjykatës i marrë në kundërshtim me ligjin procedural ka sjellë për pasojë
shuarjen e të drejtës së padisë së paditësit për shkak të kalimit të afatit 30 ditor i cili
është një afat prekluziv.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e Agjensisë së Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, Avokatin e Shtetit Abaz Deda, që kërkoi prishjen e
vendimeve të gjykatave të faktit dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësja Mynevere Spaho, me
kontratën nr.8316 Rep., datë 31.12.2007 ka blerë të drejtat reale mbi pronën e subjektit të
shpronësuar Haxhi Kika, me sipërfaqe S=1000 m2, me kufizimet përkatëse, pronë kjo e
njohur me vendimin nr.566, datë 22.05.1996 të ish-Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave Tiranë.
1.1. Zyra Rajonale e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku Tiranë, me
vendimin nr.258, datë 25.08.2008, i ka kthyer subjektit Mynevere Spaho sipërfaqen e lirë prej
1000 m2, ndodhur në rrugën “Komuna e Parisit”, Tiranë, me kufizimet përkatëse.
1.2. Mbi ankimin e Avokaturës së Shtetit, me vendimin nr.48, datë 13.02.2009,
Agjensia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë ka shfuqizuar vendimin nr.258, datë
25.08.2008 të Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku Tiranë, si dhe
ndryshuar atë duke kthyer sipërfaqen e lirë prej 648.02 m2.
1.3. Më pas, Agjensia e Kthimit dhe Kompensimit të pPronave Tiranë, me vendimin
nr.1384, datë 16.12.2011, ka ndrequr paskatësitë e dukshme të vendimit nr.48, datë
13.02.2009, duke shtuar në dispozitivin e këtij të fundit se “Nga sipërfaqja e njohur për
kompensim prej 1000 m2, mbetet për kompensim sip. 351.98 m2”.
2. Paditësja Mynevere Spaho, me pretendimin se nga vendimet e Agjensisë së Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave Tiranë i janë cenuar në mënyrë të paligjshme të drejtat e saj
reale mbi sipërfaqen prej 1000 m2, me padi ka kërkuar si në objektin e saj, pasqyruar në
kërkesë padi dhe në vendimet e gjykatave të faktit.
pushuar gjykimin e “...çështjes civile me nr.7327 Akti”.
3.1. Gjykata ka arritur në këtë përfundim me arsyetimin se: - “Në seancën gjyqësore
të datës 16.05.2012 ora 12.00, nuk u paraqit personalisht dhe as njoftoi gjykatën për mos
prezencë në seancë, paditësja apo përfaqësuesi i saj”; - “Përpara gjykatës nuk u paraqit
asnjë arsye objektive që të justifikonte mungesën në seancë gjyqësore, fakt i cili përforcohet
dhe nga mosprania fizike e ndonjë përfaqësuesi të paditësit”; - “Në zbatim të nenit 179 të
K.Pr.Civile i cili autorizon në mënyrë eksplicite gjykatën për të pushuar gjykimin kur
paditësi pa ndonjë shkak të arsyeshëm nuk paraqitet në gjykim kur rezulton se ka dijeni
183
rregullisht, gjykata nuk evidentoi asnjë shkak të arsyeshëm që justifikon mungesën dhe për
pasojë çmon se ky gjykim duhet pushuar”.
4. Mbi ankimin e palës paditëse, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.497, datë
4.1. Në lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit
arsyeton: - “Pretendimi i ngritur në ankim nga pala paditëse se: “nuk kam marrë dijeni për
seancën gjyqësore” nuk u muar parasysh nga ky këshill gjyqësor i Gjykatës së Apelit, psi nuk
gjen mbështetje në provat bashkëngjitur dosjes. Përkundrazi është provuar se kjo palë ka
marrë dijeni për seancën gjyqësore të datës 16.05.2012 dhe pa shkak nuk është paraqitur”.
5. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësja Mynevere Spaho,
me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim në gjykatën e shkallës së parë, për
shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
6. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat parashikohet:

rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
çështjes”.
6.4. Neni 467/ç i K.Pr.Civile: “Gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së
shkallës së parë dhe e dërgon çështjen për rigjykim kur:...ç) çështja është
gjykuar në mungesë të pjesëmarrësve në proces, pa pasur dijeni për ditën e
gjykimit”.
7. Se rekursi i paraqitur nga paditësja Mynevere Spaho përmban shkaqe ligjore nga
ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.497, datë 01.11.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.4929, datë
16.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të materialeve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të
rekursit, arrin në përfundimin se vendimi nr.497, datë 01.11.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe vendimi nr.4929, datë 16.05.2012, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, janë rrjedhojë e
mosrespektimit dhe moszbatimit të kërkesave të ligjit procedural dhe si të tillë duhet të
prishen.
9. Gjykata e Lartë, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe pretendimeve
të parashtruara në rekurs, vlerëson nëse nga gjykatat e faktit janë lejuar ose jo shkelje të
normave procedurale dhe nëse ligji material është respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së
184
këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e Lartë, në realizim të funksionit të saj
rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit.
pushuar gjykimin e çështjes civile nr.Regj. Themeltar 7327, datë regjistrimi 18.01.2012.
10.1. Gjykata e shkallës së parë, vendimmarrjen e saj, në thelb, e mbështet në
arsyetimin se: (i) në seancën gjyqësore “...të datës 16.05.2012 ora 12.00, nuk u paraqit
personalisht dhe as njoftoi gjykatën për mos prezencë në seancë, paditësja apo përfaqësuesi i
saj”; (ii) nga ana e kësaj pale “...nuk u paraqit asnjë arsye objektive që të justifikonte
mungesën në seancë gjyqësore, fakt i cili përforcohet dhe nga mosprania fizike e ndonjë
përfaqësuesi të paditësit”; (iii) “Në zbatim të nenit 179 të K.Pr.Civile i cili autorizon në
mënyrë eksplicite gjykatën për të pushuar gjykimin kur paditësi pa ndonjë shkak të
arsyeshëm nuk paraqitet në gjykim kur rezulton se ka dijeni rregullisht, gjykata nuk evidentoi
asnjë shkak të arsyeshëm që justifikon mungesën dhe për pasojë çmon se ky gjykim duhet
pushuar”.
11. Ndryshe nga sa parashtron gjykata e shkallës së parë, nga aktet procedurale të
dosjes gjyqësore, pa i hyrë analizës së provave, por për rastin konkret duke treguar situatën
juridike dhe atë faktike gjatë procesit gjyqësor në shkallë të parë dhe në apel, evidenton se
gjykata e shkallës së parë me flet thirrjen e datës 20.01.2012 ka njoftuar palën paditëse për
zhvillimin e seancës përgatitore më datë 21.02.2012 ora 11.00.[1]
11.1. Në këtë seancë, pala paditëse ka qenë prezent së bashku me përfaqësuesin e saj
me prokurë. Më pas janë zhvilluar dhe dy seanca të tjera përgatitore, ajo e datës 28.03.2012
dhe ajo e datës 13.04.2012 [2] të cilat janë shtyrë për arsye të ndryshme.
11.2. Rezulton se në seancën përgatitore të datës 13.04.2012 nuk kanë qenë të
pranishme asnjë nga palët ndërgjyqëse. Kjo seancë është shtyrë mbi kërkesën me shkrim të
palës paditëse dhe seanca pasardhëse është lënë për më datë 16.05.2012 ora 12.00.[ 3]
Evidentohet se Agjensia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave dhe Avokatura e Shtetit janë
venë në dijeni për datën dhe orën e zhvillimit të seancës pasardhëse me shënimet përkatëse që
pasqyrohen në faqet 83-84 të dosjes gjyqësore.
11.3. Referuar neneve 4, 14, 18, 117, 125, 128-133 dhe 171/a të Kodit të Procedurës
Civile, gjykata, e ndodhur në kushtet kur në seancën përgatitore të datës 13.04.2012 nuk ishin
të pranishme asnjë prej palëve ndërgjyqëse, në vendimin për shtyrjen e kësaj seance kishte
detyrimin ligjor që të urdhëronte sekretarinë gjyqësore për të përpiluar njoftimet e
parashikuara nga ligji për t’u bërë me dije palëve në mungesë datën dhe orën e zhvillimit të
seancës pasardhëse, atë të datës 16.05.2012. Porse, nga përmbajtja e proces verbalit të kësaj
date nuk rezulton që gjykata të ketë disponuar me një urdhërim të tillë[ 4] dhe për rrjedhojë
nuk janë përpiluar dhe as përcjellë në drejtim të palës paditëse apo përfaqësuesit të saj me
prokurë “Fletë Thirrje” nëpërmjet së cilës kjo palë të vihej në dijeni për datën dhe orën e
zhvillimit të seancës pasardhëse.
12. Nga aktet procedurale të dosjes gjyqësore nuk rezulton që nga gjykata të jetë
nxjerrë dhe përcjellë në drejtim të palës paditëse “Flet Thirrje” për zhvillimin e seancës
përgatitore në datë 16.05.2012 ora 12.00.[5] Çka do të thotë se gjykata e shkallës së parë nuk
ka urdhëruar “marrjen e masave të nevojshme” (neni 4 i K.Pr.Civile) për të siguruar
zhvillimin e një procesi të rregullt ligjor, duke thirrur në gjykim palët ndërgjyqëse konform
1
[] Fletë thirrja fashikulluar në dosjen gjyqësore, faqe 71.
2
[] Process verbalet e seancave përgatitoe faqe dosje 81-82.
3
[] Proces verbali i seancës përgatitore datë13.04.2012, faqe 82/2
4
[] Proces verbali i seancës përgatitore datë13.04.2012, faqe 82/2
5
[] Në faqet 71-79 të dosjes gjyqësore janë fashikulluar “Flet Thirrjet” që janë mxjerrë e përcjellë në drejtim të palëve, me të
cilat palët ndërgjyqëse janë venë në dijeni për datën dhe orën e zhvillimit të seancave përgatitore përkatëse, por nuk ekziston
asnjë “Flet Thirrje” drejtuar palës paditëse për seancën e datës 16.05.2012.
185
kërkesave të neneve 128-133 të Kodit të Procedurës Civile. Sipas neneve 128 dhe 129 të
Kodit të Procedurës Civile thirrja në gjykatë bëhet me letër thirrje, e cila si rregull njoftohet
me anë të nëpunësit gjyqësor.
13. Gjithashtu, nuk rezulton që gjykata të ketë respektuar kërkesat e nenit 175 të
Kodit të Procedurës Civile, pasi nuk ka hetuar shkaqet e mos paraqitjes së palës paditëse.
Nëse do të kishte kryer këtë veprim procedural gjykata do të kishte konstatuar mungesën e
realizimit të njoftimit për palën paditëse dhe, për rrjedhojë nuk do të kishte dalë me
vendimmarrjen sikurse ka vepruar.
13.1. Pra, gjykata, në mungesë të kryerjes së veprimeve procedurale të domosdoshme
prej saj, nuk ka qenë në kushtet e neneve 179 dhe 299/c të Kodit të Procedurës Civile që të
vendoste pushimin e gjykimit.
14. Mosnjoftimi i palës paditëse, konform kërkesave të dispozitave procedurale të
sipërcituara, ka passjellë mossigurimin e pjesëmarrjes të kësaj pale në seancën përgatitore të
datës 16.05.2012 që, në vështrim të nenit 467 shkronja “ç” të Kodit të Procedurës Civile dhe
nenit 472 shkronja “b” të po këtij Kodi, përbën shkelje të rëndë të normave procedurale që
çon detyrimisht në prishjen e vendimit.
15. Gjykata e apelit ka marrë çështjen në shqyrtim mbi ankimin e palës paditëse dhe,
pasi ka pranuar faktet, lidhur me dijeninë ose jo të palës paditëse për seancën e datës
16.05.2012, sikurse gjykata e shkallës së parë, në interpretim të gabuar të dispozitave ligjore
të zbatueshme për rastin konkret, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
15.1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e apelit, ndonëse i ka patur
të gjitha mundësitë të konstatonte të metat e vendimmarrjes së gjykatës të shkallës së parë
dhe t’i jepte zgjidhje ligjore ankimit, është mjaftuar vetëm me një përsëritje të arsyetimit të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë.
15.2. Kjo gjykatë, pa marrë në analizë e vlerësuar konform ligjit procedural materialet
e dosjes gjyqësore, a’priori, ka arritur në konkluzionin se ankimi i palës paditëse “...nuk gjen
mbështetje në provat bashkangjitur dosjes”. Sikurse është parashtruar ut supra, ky
konkluzion i gjykatës së apelit nuk gjen mbështetje në aktet procedurale të dosjes gjyqësore.
16. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të prishen dhe çështja
t’i dërgohet për rishqyrtim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/ç të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.497, datë 01.11.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.4929, datë 16.05.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 18.02.2016
186
Nr. 11243-00629-00-2013 Regj. Themeltar
Nr. 00-2016 - 528 i Vendimit (54)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Artan Broci Anëtar

PADITËS: HASAN GABA, përfaqësuar nga

Av.Bashkim Asllanaj,
(në mungesë).
AVOKATURA E SHTETIT, (në mungesë).
OBJEKTI:
Anullimin e vendimit nr.186, datë 25.05.2010 të AKKP-së.
Baza Ligjore: Ligji 9235, datë 29.07.2004, i ndryshuar
“Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave”, neni 18.

vendosur:
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditësit.

Ndryshimin e vendimit civil nr.10029, datë 09.12.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësorë Tiranë në këtë mënyrë:
Pranimin e kërkesëpadisë.
Anullimin e Vendimit nr.186, datë 25.05.2010 të AKKP Tiranë.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur.
Kundër vendimit nr.2457, datë 18.10.2012 të Gjykates se Apelit Tiranë brenda

afatit ligjor, në mbeshtetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, ka ushtruar rekurs pala e paditur
Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, me datë 16.11.2012 duke kërkuar, bazuar
në nenin 485/b të Kodit të Procedurës Civile, prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:
- Vendimin e gjykatës së apelit e konsiderojmë të dhënë në interpretim dhe zbatim të
gabuar të Kodit të Procedurave Administrative, Kodit të Procedurës Civile si dhe ligjit
organik mbi bazën e të cilit funksionon procesi i njohjes dhe kthimit të pronave.
187
- Zyra Vendore e Avokaturës së Shtetit Gjirokastër i është drejtuar Zyrës Qendrore të
AKKP-së me kërkesën ankimore nr.1801, datë 07.05.2009 për kundërshtimin e
vendimit nr.66, datë 20.02.2006 të K.K.K.P. Gjirokastër e cila ka njohur të drejtën e
pronësisë për sipërfaqen prej 335 ha, në favor të ish pronarit Gaba, për shkak se
dokumenti shoqërues që vërteton pronësinë e subjektit nuk i përgjigjet saktësisht ligjit
nr.9235, datë 29.07.2004, dhe njëkohësisht nuk është respektuar neni 7/1, shkronja
“b”, sipas të cilit nuk kthehen pronat që i shërbejnë një interesi publik.
- Nga aktet e administruara në dosje nuk ka qenë i mundur vërtetimi i origjinës së
pronësisë në favor të subjektit deri në momentin e shtetëzimit apo konfiskimit,
shpronësimit, si një kusht i detyrueshëm ligjor për t’u cilësuar si subjekt i shpronësuar
sipas nenit 2 të ligjit të kohës.
- Gjykata e apelit ka tejkaluar kërkimet e palës paditëse dhe nuk është ndalur vetëm në
atë që kërkohet në padi, por arsyeton dhe konkludon jashtë objektit të padisë. Pala
paditëse nuk ka kërkuar konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.186,
datë 25.05.2010 të A.K.K.P Tiranë, dhe për më tepër nuk është referuar në dispozitat
përkatëse që rregullojnë këtë moment në K.Pr.Administrative.
Kundër rekursit të palës së paditur AKKP, ka paraqitur kundër-rekurs paditësi

Hasan Gaba me të cilin kërkon mospranimin e rekursit të të paditurit, për këto shkaqe:
- Gjatë gjykimit kemi kërkuar pavlefshmërinë e vendimit nr.186, datë 25.05.2010 të
Drejtorit të AKKP-së si vendim të dhënë në kundërshtim me vendimin nr.43, date
06.10.2011 të Gjykatës Kushtetuese, pra si vendim antikushtetues.
- Vendimi i Gjykatës së Apelit është i drejtë, si dhe i bazuar në ligj dhe në prova.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana, dëgjoi përfaqësuesin e paditësit
Av.Bashkim Asllanaj, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.2457, datë 18.10.2012 të
Gjykatës së Apelit Tiranë, në mungesë të palës së paditur, në mungesë të Av. së Shtetit, si
diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e Faktit
1. Paditësi Hasan Gaba është trashëgimtar ligjor i rradhës së parë i trashëgimlënësit
Magrip Gaba, fakt i cili provohet nëpërmjet dëshmisë së trashëgimisë nr.1905, datë
13.12.1996.
2. Në këtë cilësi, paditësi i është drejtuar me një kërkesë Zyrës Rajonale të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Gjirokastër, për njohjen e së drejtës së pronësisë mbi pronën
e trashëgimlënësit të tij, si dhe kthimin ose kompensimin, për një sipërfaqe kullote
prej 357 ha, që ndodhet në Malin e Gjerë Gjirokastër.
3. Në përfundim të shqyrtimit të dokumentacionit ligjor të depozituar dhe të
administruar në dosjen administrative, Zyra Rajonale e Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave Gjirokastër me vendimin nr.66, datë 20.02.2006 ka vendosur: “Të njohë të
drejtën e pronësisë për pronën me sipërfaqe 335 ha kullotë me emërtimet “Llozi i
Gabe” dhe “Goriani i Gabe”, që ndodhen në Malin e Gjerë, Gjirokastër,
trashëgimtarëve të subjektit të shpronësuar Magrip Gaba, në bazë të nenit 6 të ligjit
9235. “Të kthejë pronën kullotën me sipërfaqe 335 ha që ndodhet në Malin e Gjerë
me këta emërtime: A. “Llozi i Gabë”, me sipërfaqe prej 172.8 ha me këta kufij:
Veriu: Llozi i Angone, Gropat e Hysos, Musha e Lazaratit, Jug: Goriani i Gabe,
Lindje: Gropat e Leskos, Perëndim: Brinja e Delvines. B. “Goriani i Gabe” me sip
prej 162.2 me këta kufij: Veriu: Llozi i Gabe, Jug: Gorani Karanjozat, Lindje: Gropat
188
Hite Gorani i Karanjozate, Perëndim: brinja e Delvinës, trashëgimtarëve të subjektit
të shpronësuar Magrip Gaba në bazë të nenit 16 të ligjit 9235.”
4. Avokatura e Shtetit Zyra Vendore Gjirokastër, ka ushtruar ankim kundër vendimit të
sipërcituar të Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Gjirokastër.
5. Në zbatim të nenit 18 pika 1.b të ligjit 9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe
Kompensimin e Pronave”, i ndryshuar, AKKP Tiranë në cilësinë e organit kompetent
për shqyrtimin e ankimimeve kundrejt vendimeve të Zyrave Rajonale të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave për njohjen, kthimin dhe kompensimin e pronës të subjektit
të shpronësuar, me vendimin nr.186, datë 25.05.2010, nëpërmjet Drejtorit të
Përgjithshëm ka vendosur: “Pranimin e ankimit. Konstatimin absolutisht të
pavlefshëm të vendimit nr.66, datë 20.02.2006 të ZRKKP Qarku Gjirokastër, në të
cilin është vendosur njohja dhe kthimi i pronës kullotë prej 335 ha të ndodhur në
Malin e Gjerë Gjirokastër në emër të subjektit të shpronësuar Magrip Gaba”.
6. Duke mos qenë dakord me këtë vendim, paditësi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
7. Gjatë shqyrtimit gjyqësor, paditësi ka pretenduar se njohja dhe kthimi i sipërfaqes së
pronës në emër të paditësit, rezulton që të jetë bazuar në një dokumentacion të plotë,
si dhe në përputhje me kërkesat e Ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe
Kompensimin e Pronave”, i ndryshuar. Po ashtu, sipas kësaj pale, Gjykata
Kushtetuese me vendimin nr.43, datë 06.10.2011, ka shfuqizuar nenet 2, 3 dhe 5 të
ligjit, pasi cenohet parimi i sigurisë juridike për të drejtën e pronësisë së fituar me anë
të vendimeve të ish KKK Pronave, në rastin konkret, nëpërmjet veprimit të Drejtorit
të Përgjithshëm të AKKP.
8. Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin
nr.1029, datë 09.12.2011 ka vendosur rrëzimin e padisë.
9. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata ka arsyetuar se: “...Në këtë kontekst Gjykata
analizoi ligjshmërinë e aktit administrativ objekt gjykimi, mbi bazën e të cilit është
konstatuar absolutisht i pavlefshëm vendimi nr.66, datë 20.02.2006 të ZRKKP Qarku
Gjirokastër, në të cilin është vendosur njohja dhe kthimi i pronës kullotë prej 335 ha
të ndodhur në Malin e Gjerë Gjirokastër, në emër të paditësit dhe në kushtet kur
paditësi nuk provoi me prova pretendimin e tij, vendimi i anës së paditur është i
drejtë dhe i bazuar në ligj. Gjykata pasi e diskutoi çështjen në tërësi, arriti në
konkluzionin që nuk ndodhemi përpara anullimit të vendimit nr.186, datë 25.05.2010
të AKKP-së, për arsyen e vetme që Drejtori i Përgjithshëm i Agjensisë së Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave është vënë në lëvizje nga ankimi i ushtruar nga Zyra
Vendore e Avokaturës së Shtetit Gjirokastër, në lidhje me verifikimin e ligjshmërisë së
vendimit. Në këto kushte vendimi nr.186 datë 25.05.2010 i AKKP-së është i drejtë dhe
i mbështetur në ligj e në prova, e për këtë shkak ai nuk mund të cënohet.(...).”
10. Mbi ankim të palës paditëse, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2457, datë
18.10.2012 ka vendosur ndryshimin e vendimit civil nr.10029, datë 09.12.2011, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duke vendosur pranimin e kërkesëpadisë,
anullimin e Vendimit nr.186, datë 25.05.2010 të AKKP Tiranë.
11. Në ndryshimin e vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor, Gjykata e Apelit ka
arsyetuar se: “...Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.43, datë 06.10.2011, ka
shfuqizuar nenet 2, 3 dhe 5 të ligjit nr.10308, datë 22.07.2010, pasi cenohet parimi i
sigurisë juridike për të drejtën e pronësisë të fituar me anë të vendimeve të ish KKK
Pronave, në rastin konkret të Drejtorit të Përgjithshëm të AKKP. Gjykata
Kushtetuese arrin në përfundimin se nenet 2, 3 dhe 5 të ligjit nr.10308, datë
22.07.2010, objekt kundërshtimi cenojnë parimin e sigurisë juridike për të drejtën e
pronës,... titujt e pronësisë së fituar me anë të vendimit të ish-KKKP-ve nuk mund të
189
anullohen apo shfuqizohen në mënyrë të njëanshme me anën e vendimeve
administrative të nxjerra nga autoritetet publike përkatëse, në rastin konkret të
drejtorit të AKKP Tiranë. Kjo pasi ushtrimi i një kompetence të tillë shfuqizuese
krijon një gjendje pasigurie juridike e cila nuk mund të korrigjohet me zgjidhje që
imponojnë veprime po aq të pasigurta të cilat nuk garantojnë kthim në
ligjshmëri,...vendimet e ish-KKKP nëse nuk janë ankimuar brenda afateve ligjore
mund të konsiderohen si vendime të formës së prerë, e për rrjedhojë të ekzekutueshme
dhe nuk mund të vihen në diskutim nga palët që kanë marrë pjesë në proces dhe as
nga organet shtetërore të çfarëdo natyre qofshin. ... nenet 2,3 dhe 5 të ligjit nr.10308,
datë 22.07.2010, cenojnë parimin e ndarjes së pushteteve, pasi ligji autorizon AKKP-
në të shqyrtojë apo rishqyrtojë çështje që mund të ishin objekt shqyrtimi vetëm nga
gjykatat e sistemit të zakonshëm...Rasti që është paraqitur pranë gjykatës për
shqyrtim në padinë e paditësit Hasan Gaba, është rasti tipik që bie ndesh me
Kushtetutën dhe Vendimet e Gjykatës Kushtetuese, prandaj ky i fundit ka paraqitur
pranë gjykatës kërkesëpadinë objekt gjykimi duke kërkuar lënien në fuqi të Vendimit
nr.66, datë 20.02.2006 të KVKKP Qarkut Gjirokastër. Gjykata e Apelit Tiranë
konstatoi se njohja dhe kthimi i sipërfaqes së pronës në emër të paditësit rezulton që
të jetë bazuar në një dokumentacion të plotë, si dhe në përputhje me kërkesat e Ligjit
nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave”, i
ndryshuar...”
12. Kundër vendimit nr.2457, datë 18.10.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar
rekurs pala e paditur Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, duke kërkuar
bazuar në nenin 485/b të Kodit të Procedurës Civile, prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor, për shkaqet e
parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
13. Kundër rekursit të palës së paditur AKKP, ka paraqitur kundër-rekurs paditësi Hasan
Gaba me anë të të cilit kërkon mospranimin e rekursit të të paditurit, për shkaqet e
LIGJI I ZBATUESHËM
14. Dispozitat e Ligjit nr.9235 datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e
Pronave”, i ndryshuar, në të cilat është parashikuar:
14.1 Neni 18 “Kundër vendimit të AKKP-së subjekti i shpronësuar ose Avokati i Shtetit
ka të drejtë të bëjë ankim, brenda 30 ditëve nga njoftimi i këtij vendimi, pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, Tiranë, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile
të Republikës së Shqipërisë".
15. Se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave, përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës
Civile, që motivojnë cenimin e vendimit nr.2457, datë 18.10.2012 të Gjykatës së
Apelit Tiranë, i cili ka ndryshuar vendimin nr.10029, datë 09.12.2011, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.2457, datë 18.10.2012 i
Gjykatës së Apelit Tiranë, është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit material, e për
këtë shkak ai duhet të prishet dhe vendimi nr.10029, datë 09.12.2011, i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, duhet të lihet në fuqi.
190
17. Ky Kolegj vlerëson të theksojë fillimisht se, në interpretim të nenit 472 të K.Pr.Civile
dhe jurisprudencës së konsoliduar të Gjykatës Kushtetuese, pavarësisht pretendimeve
që mund të ngrihen në një rekurs, në juridiksionin rishikues të Gjykatës së Lartë
përfshihen vetëm rastet e përcaktuara rigorozisht në nenin 472 të Kodit të Procedurës
Civile, të cilat lidhen me mosrespektimin ose zbatimin e gabuar të ligjit, si dhe me
shkeljet e rënda të normave procedurale. Ushtrimi i kontrollit rishikues të Gjykatës së
Lartë nuk mund të konsistojë në një rivlerësim të provave në të kundërt me atë që
kanë bërë gjykatat e faktit, për shkak se një rivlerësim i tillë bie ndesh me vetë
natyrën e gjykimit në këtë Gjykatë. (Vendimi nr.32, datë 28.12.2009; Vendimi nr.17,
datë 30.04.2007 i Gjykatës Kushtetuese).
18. Për çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka konkluduar se
padia e paditësit Hasan Gaba, është e pabazuar në ligj e në prova. Në qendër të
argumentimit të asaj gjykate ka qenë fakti se, paditësi, sikurse me të drejtë është
analizuar edhe në vendimin e AKKP-së objekt shqyrtimi gjyqësor, nuk ka provuar
pretendimin e tij mbi pronësinë e vjetër të trashëgimlënësit të tij mbi sipërfaqen e
pronës prej 335 ha të ndodhur në Malin e Gjerë, Gjirokastër. Po ashtu, në arsyetimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, nuk ndodhemi përpara anullimit të vendimit nr.186,
datë 25.05.2010 të AKKP-së, për arsyen e vetme që Drejtori i Përgjithshëm i
Agjensisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave është vënë në lëvizje nga ankimi i
ushtruar nga Zyra Vendore e Avokaturës së Shtetit Gjirokastër, në lidhje me
verifikimin e ligjshmërisë së vendimit. Në këto kushte, sipas Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor, vendimi nr.186, datë 25.05.2010, i AKKP-së është i drejtë dhe i mbështetur
në ligj e në prova, e për këtë shkak ai nuk mund të cenohet.
19. Ndryshe nga arsyetimi i mësipërm, Gjykata e Apelit Tiranë ka konkluduar se, në
kushtet kur vendimi nr.43, datë 06.10.2011, i Gjykatës Kushtetuese ka shfuqizuar
nenet 2, 3 dhe 5 të ligjit nr.10308, datë 22.07.2010, pasi cenohet parimi i sigurisë
juridike për të drejtën e pronësisë të fituar me anë të vendimeve të ish KKK Pronave,
titujt e pronësisë së fituar me anë të këtyre vendimeve, nuk mund të anullohen apo
shfuqizohen në mënyrë të njëanshme me anën e vendimeve administrative të nxjerra
nga autoritetet publike përkatëse, në rastin konkret të drejtorit të AKKP Tiranë. Në
vlerësimin e Gjykatës së Apelit, ushtrimi i një kompetence të tillë shfuqizuese krijon
një gjendje pasigurie juridike, ndaj dhe vendimet e ish-KKKP-ve, nëse nuk janë
ankimuar brenda afateve ligjore, mund të konsiderohen si vendime të formës së prerë,
të cilat nuk mund të vihen në diskutim nga palët që kanë marrë pjesë në proces dhe as
nga organet shtetërore të çfarëdo natyre qofshin.
20. Kolegji Civil vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit i bazuar në argumentimin e
mësipërm, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material, e konkretisht neneve 2 e
vijues të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, “Për kthimin dhe Kompensimin e Pronës”, të
ndryshuar.
21. Së pari, ky Kolegj çmon të theksojë se, nuk ka vend për cenim të arsyetimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, sipas së cilës, në kushtet kur, nga hetimi i kryer në atë
gjykatë, paditësi nuk ka arritur të provojë nëpërmjet një dokumentacioni të plotë
pronësinë e vjetër të trashëgimlënësit të tij, përpara vitit 1944, mbi sipërfaqen e
pretenduar, ashtu sikurse nuk ka mundur të provojë as shpronësimin e kësaj
sipërfaqeje nga shteti i kohës, ai nuk ka plotësuar kërkesat e nenit 2 e vijues të ligjit
nr.9235 datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe Kompensimin e Pronës”, të ndryshuar.
22. Së dyti, Kolegji Civil vlerëson të drejtë edhe argumentimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor, sipas të cilit, nuk ndodhemi përpara anullimit të vendimit nr.186, datë
25.05.2010 të AKKP-së, në kushtet e cenimit të parimit të sigurisë juridike nëpërmjet
një veprimi arbitrar të Drejtorit të Përgjithshëm të Agjensisë së Kthimit dhe
191
Kompensimit të Pronave, mbi shqyrtimin e ligjshmërisë së vendimit të Komisionit
Vendor të K.K.K.Pronave, por përpara vlerësimit nga ana e AKKP-së, të një ankimi të
ushtruar konform dispozitave ligjore në fuqi nga ana e Zyrës Vendore të Avokaturës
së Shtetit, si subjekt i interesuar.
23. Së treti, ky Kolegj çmon të theksojë, në vijim të argumentimit të mësipërm, se
ndryshe nga sa arsyeton Gjykata e Apelit Tiranë, nuk gjendemi në rastin e një
vendimi të K.K.K.Pronave të paankimuar brenda afateve ligjore, të cilat më pas do të
mund të konsideroheshin si vendime të formës së prerë, që nuk mund të vihen më në
diskutim, as nga palët që kanë marrë pjesë në proces dhe as nga ana e AKKP-së.
Përkundrazi, sikurse ka rezultuar nga hetimi i kryer nga të dy gjykatat e faktit,
vendimi i K.K.K.Pronave Gjirokastër, është ankimuar brenda afatit ligjor dhe AKKP,
në zbatim të ligjit material të kohës, ka disponuar me vendimin nr.186, datë
25.05.2010, duke arsyetuar se, kërkuesi Hasan Gaba (paditësi në këtë gjykim), nuk
plotësonte dokumentacionin e nevojshëm ligjor për vërtetimin e origjinës së vjetër të
pronësisë dhe verifikimin e mënyrës së shpronësimit të sipërfaqes së pretenduar. Në të
tilla rrethana, ky Kolegj vlerëson se nuk ka patur shkak ligjor për cenimin e vendimit
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, të dhënë në zbatim tërësor të dispozitave të
ligjit material të aplikueshëm.
24. Së fundmi, ky Kolegj vlerëson të theksojë gjithashtu se, në një kohë që garantimi i së
drejtës së pronësisë nga ndërhyrje të mëpasshme të pajustifikuara, përbën cenim të
parimit të sigurisë juridike, sikurse me të drejtë është theksuar edhe në vendimin nr.43
datë 06.10.2011 të Gjykatës Kushtetuese, nuk do të gjendemi a priori përpara një
cenimi të tillë, në rastet kur AKKP-ja në cilësinë e organit ligjor kompetent, e
investuar nga subjektet e interesuara të cilat kanë ushtruar të drejtat e tyre
procedurale, të garantuara nga ligji i kohës, për ankimimin e një vendimi, sikurse dhe
rasti objekt gjykimi, pas kryerjes së një hetimi të plotë, konkludon se, nuk plotësohen
kërkesat për njohjen dhe kthimin ose kompensimin e pronës, në kuptim të ligjit
nr.9235 datë 29.07.2004, të ndryshuar.
25. Për gjithë sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.2457, datë
18.10.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit
material dhe për këtë shkak ai duhet të prishet, duke u lënë në fuqi vendimi nr.10029,
datë 09.12.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si një vendim i dhënë në
kushtet e kryerjes së një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm dhe në zbatim të duhur të
ligjit material e procedural.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/b të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2457, datë 18.10.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.10029, datë 09.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë më 18.02.2016
192
Nr.00-2016 - 529 i Vendimit (55)
VENDIM

Aleksander Muskaj Anëtar

PADITËS: 1. ABAS HAMZARAJ, përfaqësuar nga

Av.Mirela Kreshpa
2. SEMIRAMIS KRAJKA, (prezent e
papërfaqësuar me avokat).
3. LINDITA HARSHOVA, (në mungesë).
4. HILMIJE HAMZARAJ, (në mungesë).
5. SAJMIR HAMZARAJ, (prezent i
6. HERION HAMZARAJ, (në mungesë).
7. JUSUF HAMZARAJ (në mungesë).
8. ILIR MATI, (në mungesë).
9. TEUTA PAPAVASILI, (prezent e
10. ZAMIR MATI, (në mungesë).
E PADITUR: AKKP TIRANË, (në mungesë).
Me pjesëmarrjen e Avokaturës së Shtetit,
përfaqësuar nga Av. e Shtetit Lorana Kasapi.
OBJEKTI:
Njohja, kthimi apo kompensimi, aty ku nuk është i mundur
kthimi i pronave të trashëguara nga Abaz Hamzaraj në bashkëpronësi
me Vehbi Hamzaraj dhe Andon Beca, në formën e tokës truall, tokës bujqësore,
kullotë dhe pyll të ndodhura në fshatin Cipllaka (Cifliku Cipllakë), Rrethi Fier.
Baza Ligjore: Ligji nr.9235/2004,
neni 41 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë,
neni 32 e vijues i Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin 62-2015-4629 (1388) datë

30.10.2015 ka vendosur:
“1. Nxjerrjen e mosmarrëveshjes civile jashtë juridiksionit gjyqësor
2. Dërgimin e mosmarrëveshjes ne juridiksionin administrativ të Agjensisë së
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë.
193
3. Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë
Tiranë, brenda 5 (pesë) ditëve duke filluar ky afat nga dita e nesërme e
shpalljes së tij...”
Kundër vendimit nr.62-2015-4629 (1388) datë 30.10.2015 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Fier, kanë paraqitur ankim të veçantë paditësit si dhe shtetasja Rehije Shtylla, (e
cila edhe pse ka qenë e cilësuar si paditëse në kërkesëpadi dhe ka lëshuar prokurë përfaqësimi
për Sajmir Hamzaraj, nuk është identifikuar në cilësinë e paditëses në vendimin e shkallës së
parë), me anë të të cilit kanë kërkuar:
Prishjen e vendimit nr.62-2015-4629 (1388) datë 30.10.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier dhe kthimin e çështjes për gjykim pranë po asaj gjykate, për këto shkaqe:
- Ky vendim i gjykatës është marrë në shkelje flagrante të rregullave procedurale, të
drejtave tona kushtetuese dhe në kundërshtim të hapur me ligjin. Përsa i përket
shkeljeve procedurale, ne ankuesit kemi paraqitur para gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier, padinë tonë me objekt njohjen dhe kthimin e pronave tona të trashëguara.
Gjyqtari në kundërshtim me Kodin e Procedurës Civile, pa caktuar asnjë seancë
përgatitore apo gjyqësore, pa na njoftuar ne palën paditëse, ka marrë vendim për
nxjerrjen jashtë juridiksionit të çështjes sonë.
- Ky vendim bie në kundërshtim me nenin 14, 18, 59 të Kodit të Procedurës Civile.
Neni 14 i këtij Kodi sanksionon se: “Gjykata ka për detyrë të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor... ”. Neni 18 parashikon të drejtat e palëve në procesin civil, sipas të cilit
asnjë palë nuk mund të gjykohet pa u dëgjuar ose thirrur në gjykim.
- Gjykata në kundërshtim dhe duke keqinterpretuar dispozitat detyruese të mësipërme
ka marrë vendim pa na njoftuar ne paditësit për ditën dhe orën e seancës (nëse ka
patur një të tillë).
- Termi “Fazë e gjykimit” sipas nenit 59 të Kodit të Procedurës Civile nënkupton të
gjithe hapat që përshkon një proces gjyqësor në një shkallë të caktuar. Fazat e një
gjykimi civil në shkallë të parë parashikohen në pjesën e dytë të këtij Kodi dhe me të
nuk kuptohet në cilën fazë është marrë vendimi nga gjyqtari. Këto faza të gjykimit
fillojnë me veprimet përgatitore, neni 158/a i K.Pr.Civile. Gjyqtari i vetëm pa kaluar
asnjë prej këtyre fazave ka marrë vendim “Kryesisht”. Termi “kryesisht” sipas nenit
të mësipërm, nënkupton që inisiativa për shqyrtimin e juridiksionit mund të
ndërmerret edhe pa kërkesën e palëve, por asnjëherë pa filluar gjykimi apo pa u
dëgjuar ose thirrur palët në gjykim, pasi një interpretim i tillë do të cenonte rëndë
parimin e një gjykimi të drejtë dhe në përputhje me rregullat.
- Përveç kësaj, gjyqtari në përputhje me rregullat procedurale, duhet të kishte njoftuar
paditësit pikërisht se kjo padi i kish rënë për gjykim atij gjyqtari, në mënyrë që të
ofrohej edhe mundësia për ushtrimin e së drejtës për kërkimin e përjashtimit të
gjyqtarit, konform nenit 72 të K.Pr.Civile.
- Sa i përket çështjes së juridiksionit, ne konstatojmë se vendimi gjyqësor është në
interpretim të gabuar të ligjit, vendimeve unifikuese dhe atyre të Gjykatës
Kushtetuese të cilave iu është referuar.
- Është e vërtetë se mosndjekja e juridiksionit administrativ pengon marrjen në
shqyrtim të çështjes nga ana e gjykatës, por në të njëjtën kohë ligji nr.9235/2004 (i
ndryshuar) nuk parashikon në mënyrë ''eksplicite'' se subjekti kërkues para se t’i
drejtohet gjykatës duhet të presë pafundësisht marrjen e një vendimi nga AKKP.
Sikurse kemi parashtruar në padi, ne kemi shteruar juridiksionin administrativë duke
iu drejtuar AKKP-së për njohjen dhe kthimin e pronës sonë. Pala e paditur, AKKP
pasi ka nisur shqyrtimin e kërkesës sonë, nuk e ka përfunduar këtë shqyrtim brenda
afateve ligjore dhe në këtë mënyrë nëpërmjet heshtjes, ka cenuar parimin e procesit të
194
rregullt ligjor, i cili nënkupton marrjen e një vendimi në përputhje me ligjin por edhe
brenda afateve të arsyeshme.
- Neni 15 i ligjit nr.9235/2004, sanksionon se: “Pas kontrollit, vlerësimit dhe
shqyrtimit të kërkesave, sipas përcaktimeve të bëra në nënndarjen “ii” më sipër,
Drejtori i Përgjithshëm i AKKP-së shprehet me vendim brenda 3 muajve nga nisja e
procedimit të trajtimit të kërkesës për: - rrëzimin e kërkesës; - njohjen, sipas rastit, të
së drejtës së pronësisë, kthimin a kompensimin e pasurisë dhe të të drejtave të tjera
reale, që parashikohen sipas këtij ligji; dhe “Pas shqyrtimit të ankimit, Drejtori i
Përgjithshëm i AKKP-së, brenda 3 muajve nga nisja e procedimit të ankesës, vendos:
- rrëzimin e ankesës dhe lënien në fuqi të vendimit; - shfuqizimin e vendimit dhe
zgjidhjen në themel të çështjes.”. Ky afat është tejkaluar tërësisht në rastin tonë, pasi
shqyrtimi i dosjes ka nisur, në vitin 2012 e deri më sot ka mbetur pa vendim. Ne nuk
mund të presim pafundësisht që i padituri të marrë vendim lidhur me kërkesën tonë
përderisa ligji ka caktuar një afat dhe ky afat nuk është respektuar nga organi i caktuar
me ligj.
- Sipas vendimit nr.237/2015 të Gjykatës së Lartë: “Kur subjektit (kërkuesit) nuk i
është dhënë përgjigje me një nga mënyrat që parashikon ligji “Për kthimin dhe
kompensimin e pronës ” dhe, ndonëse nuk ka efektivisht një vendim që, nëse nuk është
dakort me të, ta godasë në gjykatë, nuk mund t’i hiqet e drejta e aksesit në gjykatë për
të siguruar një vendim gjyqësor... ”
- Nga ana tjetër, e drejta për ankim efektiv është një e drejtë themelore e njeriut dhe
nënkupton të drejtën e individit për ankim, ekzistencën e një organi të caktuar për
shqyrtimin e ankimit, pranimin e pakushtëzuar të ankimit për shqyrtim, afate të
arsyeshme për shqyrtimin e tij, një shqyrtim objektiv, kontroll gjyqësor, si kontroll
përfundimtar ndaj ankimit si dhe mundësinë e rehabilitimit të mundshëm si pasojë e
pranimit eventual të ankimit.
- Gjykata, në rastet kur shtrohet çështja e ezaurimit të mjeteve administrative, para së
gjithash verifikon nëse në rastin konkret ka mjete ankimi administrativ, dhe nëse
evidentohet se ato ekzistojnë, verifikon efektivitetin e tyre, p.sh a njihet ose mohohet
e drejta për t’iu drejtuar gjykatës (e drejta e aksesit), ose a paraqiten të tilla këto mjete
sa që, sipas jurisprudencës së vazhdueshme të gjykatave, mund të konsiderohet e kotë
të pritet një vendim që mund të vinte në vend të drejtën e shkelur.
- Duhet theksuar gjithashtu që mjetet e ankimit duhet të jenë efektive në aspektin ligjor
e praktik dhe se vendimi që merret nga organi përkatës duhet të prekë themelin e
çështjes apo të së drejtës së pretenduar, dhe jo vetëm formën e tij.
- Arsyetimi i gjykatës së rrethit është i gabuar. Vendimi Njësues nr.2 datë 06.01.2009,
ku referon gjykata, bën fjalë për rastet kur personat nuk i janë drejtuar asnjëherë
komisioneve të pronave (aktualisht AKKP) dhe jo për rastet kur subjektit i ka
përfunduar afati i shqyrtimit.
- Gjykata duke vendosur nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes dhe dërgimin
e mosmarrëveshjes në juridiksionin administrativ e kthen palën paditëse në gjendjen e
mëparshme që t’i drejtohet përsëri të njëjtit organ, prej të cilit nuk është vepruar deri
tani. Me këtë arsyetim gjykata duket se nuk ka patur në konsideratë praktikën
njësuese të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, vendimin nr.686, datë
11.05.2000.
- Duke u justifikuar me parimin e ndarjes së pushteteve Gjykata e Fierit, pretendon se
ne si palë paditëse kërkojmë që gjykata të marrë atributet ligjore të AKKP Tiranë.
Është e vërtetë që Kushtetuta sanksionon ndarjen e pushteteve por në të njëjtën kohë
veprimet dhe aktet e administratës i nënshtrohen kontrollit gjyqësor. Ne i jemi
drejtuar më parë pa sukses AKKP-së, e cila nuk është shprehur me vendim, duke na
195
krijuar, në kundërshtim me ligjin e vet organik, një gjendje pritshmërie të pafund. Në
të tilla rrethana është gjykata që duhet të shprehet përsa i kërkohet në rastin konkret.
- Sikurse pohon edhe Gjykata Kushtetuese në vendimin e saj nr 27/2010 kur arsyeton
se përse kërkesa për njohje dhe kthim të pronës bëhet në KKKP/Agjensi dhe jo në
gjykatë, dy ishin arsyet kryesore për këtë mënyrë zgjidhjeje: së pari, organet që duhet
të merreshin me kërkesat për kthimin e pronës duhet të ishin të shpërndara në territor
dhe të kishin kontrollin kapilar të këtij të fundit dhe së dyti, ato duhej të ishin organe
që kishin njohuri specifike për fushën duke garantuar një proces sa më të shpejtë dhe
të zhdërvjellët (në mënyrë që të mos ngarkohej me këtë peshë vlerësimi gjykata). Në
këtë mënyrë, vendimet e AKKP-së duhet të merren në përputhje me ligjin dhe brenda
një afati të arsyeshëm dhe ligjor (afati ligjor 3 mujor). Kur ky afat cenohet, atëherë
rruga e vetme ligjore mbetet ankimi gjyqësor. Ky ankim i garantuar me ligj nuk mund
të mohohet nga askush.
- Aktualisht AKKP Tiranë e ka pezulluar vendimmarrjen prej dy vjetësh duke filluar
qysh nga muaji tetor i vitit 2013 dhe në datë 31.10.2015 mbaron afatin e funksionimit
të saj si agjensi shtetërore. Në të tilla rrethana, paditësit në datë 1.11.2015, në zbatim
të vendimit të gjykatës së Fierit, nuk identifikojnë dot cilit institucion duhet t’i
drejtohen.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana, përfaqësuesin e paditësit Abas
Hamzaraj, av.Mirela Kreshpa, e cila kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit, si dëgjoi Av. e
Shtetit Lorana Kasapi, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor, në prezencë të paditësve Semiramis Krajka dhe Sajmir Hamzaraj, të papërfaqësuar
me avokat, në mungesë të palëve të tjera ndërgjyqëse, si diskutoi e analizoi çështjen në tërësi
VËREN
RRETHANAT E FAKTIT
1. Paditësat janë trashëgimtarë ligjorë të radhës së parë të trashëgimlënësve: Nuri Hamzaraj,
Ejup Hamzaraj, Sabri Hamzaraj dhe Zaiara Mati. Këta të fundit nga ana e tyre janë
trashëgimtarë të Abaz Hamzaraj (Kanina).
2. Pala paditëse Abas Hamzaraj etj. pretendon se trashëgimlënësi i tyre Abaz Hamzaraj së
bashku me vëllanë e tij Rushit Hamzaraj dhe Vehbi Hamzaraj kanë patur në
bashkëpronësi rreth 1000 hektarë të ndara sipas zërave kadastralë: Tokë truall, Tokë
Bujqësore, Tokë Kullotë dhe pyll, të ndodhura në Libofshë të rrethit Fier. Nga kjo
sipërfaqe 500 ha ka qenë tokë pyll e quajtur pylli Cipllaka Elbasan, në katundin Cipllakë
të nënprefekturës së Lushnjës, sot në rrethin e Fierit.
3. Sipas palës paditëse në vitin 1933 pjesa e Rushit Hamzaraj është shitur nga trashëgimtarët
e këtij të fundit, tek blerësi Andon Beca dhe në këtë mënyrë bashkëpronarë janë bërë
Abaz Hamzaraj, (trashëgimlënësi i paditësave), Vehbi Hamzaraj dhe Andon Beca.
4. Mbi këtë pretendim të pronësisë së vjetër të trashëgimlënësit të tyre, në bazë të nenit 15 të
ligjit nr.9235/2004, paditësit në vitin 2011 kanë pretenduar se kanë nisur procedurat për
kthimin dhe kompensimin e pronës së tyre, provuar ky pretendim në bazë të dosjes
nr.587, viti 2013 të AKKP.
5. Pala e paditur AKKP, sipas pretendimeve të paditësve ende nuk u ka kthyer një përgjigje
në lidhje me kërkesën e depozituar, pavarësisht kalimit të afateve përkatëse kohore.
6. Në të tilla kushte dhe në referim të nenit 17 pika 2 të ligjit të sipërcituar, i cili kërkon
kthimin e përgjigjes brenda 3 muajve nga nisja e procedimit të trajtimit të kërkesës, pala
196
paditëse i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier me kërkesëpadinë objekt
gjykimi.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2015-4629 (1388) datë 30.10.2015
ka vendosur nxjerrjen e mosmarrëveshjes civile jashtë juridiksionit gjyqësor dhe dërgimin
e mosmarrëveshjes në juridiksionin administrativ të Agjensisë së Kthim Kompensimit të
Pronave Tiranë.
8. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata ka arsyetuar se: “... agjensia nuk ka të drejtë të
refuzojë veprimin e saj lidhur me kërkesën e bërë apo të heshtë, duke mos vepruar dhe
duke mos nxjerrë edhe aktin përkatës...në Kodin e Procedurave Administrative, në nenet
9, 15, 46, 48 dhe 56, përcaktohet detyrimi që kanë organet administrative që të zhvillojnë
veprimtarinë e tyre në përputhje e në respektim të parimit të ligjshmërisë, të marrin
vendime për të gjithë çështjet e juridiksionit të tyre të ngritura nga personat privatë, si
dhe t`ju njoftojnë personave të interesuar aktet administrative që merren lidhur me sa
është kërkuar prej tyre...”
9. Kundër vendimit nr.62-2015-4629 (1388) datë 30.10.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier, kanë paraqitur ankim të veçantë paditësit si dhe shtetasja Rehije Shtylla,
duke kërkuar prishjen e vendimit nr.62-2015-4629 (1388) datë 30.10.2015 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier dhe kthimin e çështjes për gjykim pranë po asaj gjykate, për
shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

10.1 Neni 14 “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin.”
10.2 Neni 18“Asnjë palë nuk mund të gjykohet, pa u dëgjuar ose pa u thirrur në
gjykim.”
10.3 Neni 36 “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha mosmarrëveshjet civile dhe
mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të veçanta.
Juridiksioni gjyqësor civil ushtrohet sipas dispozitave të këtij Kodi dhe ligjeve të
tjera. Asnjë institucion tjetër nuk ka të drejtë të pranojë për shqyrtim një
mosmarrëveshje civile që është duke u gjykuar nga gjykata. Është e pavlefshme
çdo marrëveshje që lidhet në kundërshtim me këtë dispozitë.”
10.4 Neni 59 “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, merr
në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo atë
administrativ. Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim
i veçantë në Gjykatën e Lartë.”
11. Se, vendimi nr.62-2015-4629 (1388), datë 30.10.2015, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier, është dhënë në shkelje të rënda të dispozitave të ligjit procedural dhe për këtë
shkak ai duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për rigjykim, në po atë gjykatë
me tjetër trup gjykues.
12. Sikurse ka rezultuar nga materialet e dosjes gjyqësore, me vendimin nr.62-2015-4629
(1388) datë 30.10.2015, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, ka vendosur të nxjerrë
çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor, me argumentimin se nuk është ezauruar ende
juridiksioni administrativ, duke e dërguar këtë mosmarrëveshje pranë AKKP Tiranë.
197
13. Kolegji Civil, i investuar nëpërmjet ankimit të veçantë të palës paditëse ndaj vendimit të
nxjerrjes së çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, çmon se ky konkluzion i arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural,
e konkretisht e neneve 14, 18 dhe 59 të K.Pr.Civile, të analizuara në harmoni me njëra
tjetrën.
14. Fillimisht, Kolegji Civil vlerëson se nga materialet e dosjes gjyqësore, është e
pamundur të identifikohet nëse Gjykata e Rrethit Gjyqësor, ka CF disponuar me këtë
vendim për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor në seancë përgatitore apo
në seancë gjyqësore, sa kohë që edhe ky vendim është i pashoqëruar me procesverbal të
firmosur nga gjyqtari dhe sekretarja e seancës.
15. Përveç sa më sipër, Kolegji Civil vlerëson se, sikurse pretendohet edhe në ankimin e
veçantë të paraqitur nga pala paditëse, në dosjen gjyqësore mungojnë tërësisht njoftimet
për palët ndërgjyqëse në lidhje me datën e seancës, gjatë së cilës është disponuar me
vendimin e nxjerrjes së çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, e konkretisht për seancën
e datës 30.10.2015, ndërkohë që në vendimin gjyqësor të po kësaj date, rezulton se palët
ndërgjyqëse janë shënuar në mungesë, pavarësisht mungesës së njoftimit përkatës të
tyre.
16. Në lidhje me sa më sipër, ky Kolegj vlerëson se, diskrecioni i ofruar nëpërmjet nenit 59
të K.Pr.Civile ndaj një gjyqtari për të marrë në shqyrtim në çdo fazë të gjykimit, qoftë
edhe kryesisht, nëse çështja bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, nënkupton lejimin e
mundësisë që një gjyqtar të vendosë mbi çështje të juridiksionit edhe në mungesë të
kërkesës nga ana e palëve ndërgjyqëse, por nuk nënkupton se gjyqtari mund të
disponojë në këtë mënyrë, në mungesë të respektimit të së drejtës procedurale të palëve
për tù njoftuar, për të qenë prezent e për tù përfaqësuar në seancën gjyqësore
përkatëse. Një interpretim në të kundërtën i së drejtës së gjyqtarit për të vendosur ex
officio mbi çështje të juridiksionit gjyqësor, do të binte ndesh me të drejtën e palëve
ndërgjyqëse për tù thirrur e për tù dëgjuar në një proces gjyqësor, e drejtë kjo e cila
është në vetvete pjesë integrale e së drejtës për një proces të rregullt ligjor, të garantuar
nga nenet 14, 18 të K.Pr.Civile, neni 42/2 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, si
dhe neni 6 i KEDNJ-së.
17. Veç sa më sipër, Kolegji Civil konstaton gjithashtu se, të metat procedurale të gjykimit
të kryer nga gjykata e rrethit gjyqësor, shtrihen edhe mbi mospërfshirjen në cilësinë e
palës paditëse në vendimin e kësaj gjykate të shtetases Rehije Shtylla, e cila sikurse
rezulton nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore përfaqësohet me prokurë nga paditësi
Sajmir Hamzaraj. Ky i fundit është njëkohësisht përfaqësues me prokurë edhe i Hilmije
Hamzaraj dhe Herion Hamzaraj, por në një kohë që sipas të njëjtit akt përfaqësimi, këta
të fundit janë cilësuar si paditës në çështjen objekt gjykimi, gjykata në mënyrë të
pashpjegueshme nuk ka vendosur në këtë cilësi edhe shtetasen Rehije Shtylla, duke i
mohuar asaj në këtë mënyrë tërësisht të drejtën e aksesit në gjykatë.
18. Po ashtu, Kolegji Civil vlerëson se mangësitë e mësipërme procedurale, jo vetëm që i
kanë mohuar palës paditëse, të drejtën për të marrë pjesë në gjykim, por edhe vetë
disponimi i kryer nga gjykata e rrethit gjyqësor, në lidhje me ushtrimin e së drejtës së
ankimit të veçantë, në vendimin objekt shqyrtimi, është i gabuar. Konkretisht, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Fier, në vendimin për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor,
përveç citimit se gjykimi është zhvilluar në mungesë të palëve ndërgjyqëse, për të cilat
nuk rezulton të jenë kryer njoftimet konform ligjit procedural, parashikon se kundër
vendimit lejohet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë, brenda 5 (pesë) ditëve duke
filluar ky afat nga e nesërmja e shpalljes së tij dhe për palët në mungesë, ky afat ankimi,
sipas dispozitivit të gjykatës, fillon sërish nga dita e nesërme e shpalljes së tij. Ndryshe
nga ky përcaktim, Kolegji Civil vlerëson se, në kuptim të nenit 444 të K.Pr.Civile, për
198
palët në mungesë, momenti i përllogaritjes së afatit të ankimit lidhet me kohën e
njoftimit të vendimit dhe jo me shpalljen e tij dhe përllogaritet duke filluar nga e
nesërmja e këtij njoftimi, në zbatim edhe të qëndrimit njësues të mbajtur nga Kolegjet e
Bashkuara të Gjykatës së Lartë në Vendimin Unifikues nr.2, datë 27.03.2012.
19. Në analizë të gjithë sa më sipër, Kolegji Civil vlerëson se mangësitë procedurale në
gjykimin e kryer në shkallë të parë, janë të një natyre të tillë që i kanë mohuar
efektivisht palës paditëse të drejtën për të marrë pjesë në gjykim si pjesë e së drejtës për
një proces të rregullt ligjor, e cila nuk garantohet vetëm gjatë gjykimit të çështjes në
seancë gjyqësore, por përgjatë gjithë procesit gjyqësor. Në të tilla rrethana, vetë
disponimi për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, është marrë në shkelje të
rëndë të dispozitave procedurale, ndaj dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor duhet
të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup
gjykues.
20. Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor, pasi të ketë identifikuar drejt palët
ndërgjyqëse në proces, të kryejë njoftimet përkatëse, për datën e zhvillimit të gjykimit,
në respektim të neneve 128 e vijues të K.Pr.Civile. Vetëm pasi gjykata të ketë garantuar
respektimin e së drejtës së palëve për të marrë pjesë në gjykim, do të mundet më pas të
disponojë, qoftë edhe kryesisht, lidhur me faktin nëse çështja objekt gjykimi bën pjesë
në juridiksionin gjyqësor në kuptim të nenit 59 të K.Pr.Civile.
21. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rishqyrtimit, do ta lejojnë gjykatën e rrethit gjyqësor, që në përputhje me kërkesat
e ligjit procedural, në respektim të detyrimit për zhvillimin e një procesi të rregullt
ligjor, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me
mosmarrëveshjen objekt gjykimi.
22. Për gjithë sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.62-
2015-4629 (1388) datë 30.10.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, është dhënë në
zbatim të gabuar të ligjit procedural e për këtë shkak, ai duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të neneve 59 dhe 485/c të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.62-2015-4629 (1388) datë 30.10.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 18.02.2016
199
Nr. 00-2016-530 i Vendimit (56)
VENDIM
Mirela Fana Kryesuese

Artan Broci Anëtar

PADITËS: ANDREA DUNI, përfaqësuar në gjykim

nga Av. Bledar Fejzo dhe Av. Gentjan Zoto.
TË PADITUR: 1. FOTO RUCI, përfaqësuar në gjykim nga
Av. Shpëtim Beqiraj,
2. AGJENSIA E KTHIMIT DHE
(në mungesë).
OBJEKTI :
Kundërshtim i vendimit nr.501 datë 26.11.1999
të Komisionit të K.K.K.Pronave Vlorë.
Detyrimi i të paditurit të më njohë pronar me parashkrim fitues
mbi një shtëpi banimi të ndodhur në fshatin Dhërmi, Vlorë.
Baza Ligjore: Ligji nr.7698, datë 15.04.1993,
nenet 31 e vijues dhe 233/c të K.Pr.Civile.

vendosur:
“Pranimin e padisë së paditësit Andrea Duni.
Anullimin e vendimit nr.501 datë 26.11.1999 të K.K.K.Pronave Vlorë.
Detyrimin e të paditurit Foto Ruci të njohë pronar paditësin Andrea Duni mbi
një banesë të ndodhur në Lagjen “Kondraqe”, të përbërë nga dy dhoma,
korridor, banjë, që kufizohet: Veriu - Spiro Ruci, Lindja - Ullishte, Jugu - Ilo
Duni dhe Perëndimi - rrugë lagjeje...”

“Ndryshimin e vendimit nr.1674, datë 05.10.2004 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Vlorë në këtë mënyrë:
Rrëzimin e padisë. “
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.288, datë 01.10.2009 ka vendosur:

“Prishjen e vendimit nr.590, datë 18.11.2005 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.“
200
“Lënien në fuqi të vendimit nr.1674, date 05.10.2004 të Gjykatës së Shkallës
së Parë Vlorë.“
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në bazë të nenit 472 të K.Pr.Civile, ka

ushtruar rekurs pala e paditur Foto Ruci, i cili ka kërkuar ndryshimin e të dy vendimeve dhe
rrëzimin e padisë për këto shkaqe:
- Me vendimin nr.689, datë 21.11.1997 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë i cili
është shqyrtuar në të gjitha shkallët e gjykimit dhe në Kolegjin Seleksionues të
Gjykatës së Lartë është vendosur mospranimi i padisë së Andrea Dunit dhe njohja si
pronar i ligjshëm i shtëpisë, Llaqi Ruci. Në të tilla rrethana çështja e pronësisë së
shtëpisë përbën “gjë të gjykuar”.
- Gjykata e Apelit Vlorë ka zbatuar gabim ligjin që me përsëritjen e hetimit gjyqësor ka
arritur në konkluzionin se deklarata e shitjes i plotëson kushtet që kërkon neni 44 i
Dekretit nr.2083, datë 06.07.1955, “Mbi pronësinë”, kur akti i ekspertimit grafiko
teknik i administruar si provë ka provuar të kundërtën. Përsëritja e hetimit gjyqësor
për një çështje të provuar përbën cenim të parimit të sigurisë juridike.
- Gjykata e apelit ka arritur në konkluzionin e gabuar kur shprehet se: “...u provua
gjatë gjykimit se paditësi ka blerë banesën që në vitin 1964, në të kundërt nuk kishte
pse ta shiste banesën e vet...”. Fakti që paditësi ka shitur banesën e vet nuk provon se
ai patjetër duhej të kishte blerë një banesë tjetër dhe se nuk ekziston asnjë veprim
juridik për kalim pronësie, por vetëm një deklaratë që pretendohet e hartuar në vitin
1964, por që mban vulën “Republika Popullore Socialiste e Shqipërisë”, emërtim që u
vendos me Kushtetutën e vitit 1976.
- Prona objekt gjykimi nuk është objekt i fitimit me parashkrim fitues edhe sikur të
kishim veprim juridik në kuptim të nenit 44 të Dekretit, pasi tre vjet pas posedimit të
saj nga paditësi prona i është shtetëzuar pronarit Llaqi Ruci.
- Gjykata e apelit ka keqinterpretuar përgjigjen e ardhur nga Bashkia Himarë kur ka
arsyetuar se:”...në kushtet kur banesa nuk ka kaluar në fondin e banesave shtetërore
dhe nuk është paguar qira për të, kjo gjykatë arrin në përfundimin se vendimi i
shtetëzimit nuk ka sjellë asnjë pasojë ligjore dhe si rrjedhim nuk kemi ndërprerje të
afatit të parashkrimit”, pasi në përgjigjen e saj Bashkia shprehet se nuk kemi dijeni
nëse për këtë objekt është paguar qira. Pra faktin që Bashkia nuk ka dijeni, gjykata e
interpreton sikur shtetëzimi nuk ka sjellë pasoja.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana, si dëgjoi përfaqësuesin e paditësit
Andrea Duni, av. B.Fejzo, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit,
përfaqësuesin e të paditurit Foto Ruci, av. Sh.Beqiraj i cili kërkoi ndryshimin e vendimeve të
gjykatave të faktit dhe rrëzimin e padisë, në mungesë të të paditurit A.K.K.Pronave, si
diskutoi e analizoi çështjen në tërësi
VËREN
Rrethanat e Faktit
1. Paditësi Andrea Duni dhe trashëgimlënësi i palës së paditur, i ndjeri Llaqi Ruci,
kanë qenë në marrëdhënie të posaçme midis tyre, pasi bashkëshortet e tyre kanë
qenë motra.
2. Pala e paditur, ish Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Vlorë,
(zëvendësuar më pas në gjykim nga AKKP Tiranë), me vendimin nr.501 datë
26.11.1999, i ka njohur dhe kthyer pronësinë trashëgimlënësit të të paditurit, të
201
ndjerit Llaqi Ruci, mbi një shtëpi banimi një katëshe, e përbërë nga dy dhoma e
korridor, kufizuar nga V-Spiro Ruci, J-Ilo Duni, L-Ullishte, P-rrugë lagjeje, e
ndodhur në lagjen “Kondraqe” Dhërmi, Vlorë. Në bazë të këtij vendimi provohet
se kjo shtëpi është shtetëzuar në emër të Llaqi Rucit me vendimin nr.47 datë
12.06.1967 të Komitetit Ekzekutiv të Këshillit Popullor të Rrethit Vlorë.
3. Nga ana tjetër rezulton se paditësi Andrea Duni pretendon se që nga viti 1962,
koha kur i ndjeri Llaqi Ruci është shpërngulur nga fshati Dhërmi në Vlorë, deri
më sot, kjo shtëpi posedohet prej tij, pasi i është shitur atij nga kunati i tij Llaqi
Ruci, por për shkak të marrëdhënieve të posaçme mes tyre, shitja nuk është
formalizuar me akt noterial. Gjithashtu paditësi pretendon se duke e poseduar
qetësisht dhe pa ndërprerje këtë shtëpi që nga viti 1964, kohë kur e ka blerë nga
trashëgimlënësi i të paditurit, ai ka fituar pronësinë mbi të me parashkrim fitues,
sipas nenit 44 të ligjit nr.2083, datë 06.07.1955 “Mbi pronësinë”. Ndërkohë, sa i
takon pronësisë mbi truallin, paditësi ka pretenduar se e ka fituar atë me ligjin
nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën”. Në të tilla rrethana, sipas paditësit, vendimi
i K.K.K.Pronave vjen në kundërshtim me nenin 1 të ligjit nr.7698, datë
15.04.1993, për shkak se në momentin kur është marrë vendimi për shtetëzimin e
kësaj banese i padituri nuk ka qenë pronar i saj, pasi e ka humbur pronësinë që në
vitin 1964, kohë kur e ka shitur në favor të paditësit.
4. Për të vërtetuar pretendimin lidhur me blerjen e kësaj prone nga i padituri, paditësi
ka paraqitur një deklaratë, e cila ka rezultuar se është shkruar nga kunati i
përbashkët i palëve, Spiro Panajoti, në prani të vjehrrit të tyre Pano Panajoti, e
vërtetuar nga organet e pushtetit lokal të kohës, sipas së cilës deklarohet se shtëpia
në fjale është vlerësuar 70.000 lekë dhe Llaqi Ruci është dakord me likuidimin e
parave prej Andrea Dunit deri në fund të vitit 1966.
5. Në të tilla kushte, duke mos qenë dakord me vendimin nr.501 datë 26.11.1999 të
Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Vlorë, paditësi Andrea Duni i
është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me kërkesëpadinë objekt
gjykimi.
6. Gjatë shqyrtimit gjyqësor, i ndjeri Llaqi Ruci (përpara zëvendësimit procedural
me trashëgimtarin e tij, të paditurin Foto Ruci), ka prapësuar duke kërkuar
rrëzimin e padisë si të pabazuar në ligj, me pretendimin se është pronar i ligjshëm
i kësaj prone, deklarata e paraqitur nga paditësi është e falsifikuar dhe si e tillë ajo
nuk provon pretendimin e parashtruar në padi së shtëpia e tij është shtetëzuar nga
ana e shtetit dhe me të drejtë është njohur dhe kthyer pronësia e saj nëpërmjet
vendimit të K.K.K.Pronave.
7. Gjatë gjykimit të çështjes në shkallë të parë rezulton të ketë ndërruar jetë i padituri
Llaqi Ruci dhe në bazë të nenit 199 të K.Pr.Civile është kryer kalimi procedural,
duke vazhduar gjykimi me të paditur trashëgimtarin e tij testamentar, Foto Ruci.
8. Nga aktet e administruara në gjykim rezulton gjithashtu se në lidhje me këtë
shtëpi, midis po këtyre palëve ndërgjyqëse, janë zhvilluar edhe gjykime të tjera.
Një prej këtyre gjykimeve ka qenë çështja me paditës të kundërpaditur Andrea
Dunin, të paditur AKKP, si dhe të paditur kundërpaditës Foto Rucin, me objekt
padie kundërshtim vendimi nr.501 datë 26.11.1999 të KKKP Vlorë në pikën 2 të
tij, si dhe objekt kundërpadie, kundërshtimin e të njëjtit vendim dhe kthimin e
sendit. Për këtë çështje, përfundimisht me vendimin nr.00-2012-487 (61) datë
07.02.2012, të Gjykatës së Lartë është vendosur lënia në fuqi e vendimit nr.44,
datë 06.07.2007, të Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili ka lënë në fuqi vendimin
nr.1581, datë 20.11.2002, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë mbi rrëzimin e
padisë dhe pranimin e kundërpadisë.
202
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.1674, datë 05.10.2004, ka
vendosur pranimin e padisë së paditësit Andrea Duni, anullimin e vendimit nr.501
datë 26.11.1999 të K.K.K.Pronave Vlorë, detyrimin e të paditurit Foto Ruci të
njohë pronar paditësin Andrea Duni mbi një banesë të ndodhur në Lagjen
“Kondraqe”, të përbërë nga dy dhoma, korridor, banjë, që kufizohet: Veriu - Spiro
Ruci, Lindja - Ullishte, Jugu - Ilo Duni dhe Perëndimi - rrugë lagjeje.
10. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata ka arsyetuar se: “... është e vërtetë që nga
akti i shtetëzimit i vitit 1967 rezulton që Llaqi Rucit i është shtetëzuar një banesë,
për shkak se ai kishte më shumë se një vit që nuk banonte aty pasi është larguar
me familjen në Vlorë, por, është pranuar nga palët dhe provohet se në momentin e
shtetëzimit, në këtë banesë ka banuar paditësi Andrea Duni me familjen e tij, i cili
është sjellë si pronar i saj dhe nuk është shqetësuar ne këtë posedim deri në vitin
1994 ...Ndërsa për debatin gjyqësor të kryer mes palëve ndërgjyqëse (lidhur me
faktin e shitjes së banesës dhe mënyrën e shitjes së saj, deklaratës së paraqitur si
provë të kalimit të pronësisë dhe vlerës së kësaj deklarate), pas marrjes së
provave të lira me dëshmitarë të sjellë nga të dy palët ndërgjyqëse, më tej në
vendim gjykata argumenton se: “... deklarata e paraqitur nga paditësi, për sa
kohë nuk provohet që është e fallsifikuar, ka vlerë me fuqi të plotë provuese për
elementët që përputhen me provat e tjera ... veprimi i legalizimit të kësaj
deklarate nga organet e qeverisjes vendore provon që nënshkrimet në këtë
deklaratë janë të personave që rezultojnë aty ... kjo deklaratë është reale dhe ka
shërbyer për të kaluar pronësinë nga Llaqi Ruci në favor të Andrea Dunit ... në
këto kushte gjykata çmon se, bazuar në nenin 44 të dekretit “Mbi pronësinë”,
paditësi Andrea Duni është bërë pronar mbi këtë pasuri me parashkrim fitues ...”.
11. Mbi ankim të të paditurit, Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.590, datë
18.11.2005, ka vendosur ndryshimin e vendimit nr.1674, datë 05.10.2004 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë, në këtë mënyrë: Rrëzimin e padisë.
12. Në ndryshimin e vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor, Gjykata e Apelit Vlorë
ka arsyetuar se: “... gjykata e shkallës së parë nuk ka zbatuar drejt dispozitat e
dekretit “Mbi pronësinë”, nenet 44 dhe 48 të tij, si dhe dispozitat procedurale
mbi çmuarjen dhe vlerësimin e provave ... në analizë të përmbajtjes së nenit 44 të
cituar rezulton se paditësi nuk përmbush asnjë nga katër kriteret që kërkon ajo
dispozitë ... lidhur me deklaratën e paraqitur, e cila sipas paditësit provon shitjen
e banesës në favor të tij, të cilën gjykata e shkallës së parë e ka gjetur si provë të
plotë, nga gjykata e apelit në përsëritje të pjesshme të hetimit gjyqësor pas
administrimit të dosjeve civile dhe aktit të ekspertimit grafik administruar në
dosje, pavarësisht se akti i ekspertimit i përket një dosjeje tjetër civile, tregon se
deklarata është e fallsifikuar dhe jo vetëm kaq, por ky akt ekspertimi është në
harmoni me provat e tjera. Kështu, rezulton se deklarata është legalizuar në vitin
1976 nga nëpunësi i pushtetit lokal, në një kohë që është pretenduar se shitja
është bërë në vitin 1964. Por duke qenë se firma e Llaqi Rucit është e fallsifikuar
tregon për atë që midis tyre nuk ka patur marrëveshje për të kryer një veprim
juridik...”.
13. Mbi rekurs të paditësit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.288, datë
01.10.2009 ka vendosur prishjen e vendimit nr.590, datë 18.11.2005 të Gjykatës
së Apelit Vlorë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka arsyetuar se: ”...Neni 44 i Dekretit nr.2083,
datë 06.07.1955 “Për pronësinë”, i cili ka qenë në fuqi në kohën e krijimit të
marrëdhënies juridike mes palëve ndërgjyqëse në këtë gjykim, parashikon
203
shprehimisht se: “Personi që, në bazë të një veprimi juridik për kalimin e
pronësisë, veprim i cili nuk është i ndaluar nga ligja, ka fituar në mirëbesim një
send dhe e ka mbajtur në posedimin e tij ose ia ka dhënë posedimin një tjetri,
bëhet pronar i këtij sendi n.q.s. posedimi ka vazhduar pa ndërprerje, tre vjet për
sendet e luajtshme dhe 6 vjet për sendet e paluajtshme. Fituesi i sendit është në
mirëbesim, në rastin e sipërm, kur nuk ka ditur ose nuk ishte i detyruar të dinte,
në kohën e fitimit, se personi nga i cili ka fituar sendin nuk ishte pronar, ose që
veprimi juridik për kalimin e pronësisë nuk ishte i vlefshëm”. Në interpretim të
përmbajtjes së kësaj dispozite duhet të plotësohen 4 kushte: 1.Sendi duhet të jetë
nga ata sende që përbën objekt të parashkrimit fitues. 2.Fitimi i sendit pasuri e
paluajtshme duhet bërë në bazë të një veprimi juridik që ka për qëllim kalimin e
pronësisë, por që nuk është i ndaluar nga ligja. 3. Personi duhet të jetë në
mirëbesim. 4. Sendi, kur është i paluajtshëm, duhet të jetë mbajtur në posedim pa
ndërprerje për 6 vjet. Siç shihet nga arsyetimet e vendimeve gjyqësore, gjykatat
respektive kanë vlerësuar në mënyrë të ndryshme përmbajtjen e kësaj dispozite,
prandaj ky Kolegj çmon se Gjykata e Apelit Vlorë, në rigjykim të kësaj çështje,
përpara se të konkludojë nëse në rastin në gjykim përmbushen kriteret e cituara
më lart, duhet të hetojë dhe të analizojë disa momente dhe rrethana faktike të
rëndësishme të kësaj mosmarrëveshje, siç janë: 1. Vlerësimi i deklaratës së
paraqitur nga paditësi dhe e përmbajtjes së saj në tërësinë e provave të tjera të
lira me dëshmitarë, në përputhje me përcaktimet e nenit 233/fundit të K.Pr.Civile.
Kjo për shkak të marrëdhënieve të posaçme që palët kanë me njëri-tjetrin dhe
kontradiktave që janë konstatuar lidhur me të gjatë gjykimeve të zhvilluara. Në
këto gjykime është provuar se deklarata nuk është shkruar nga i padituri Llaqi
Ruci, por është shkruar nga kunati i përbashkët i palëve ndërgjyqëse. Në këto
rrethana, gjykatës i duhet të hetojë me hollësi rrethanat e përpilimit të saj,
vërtetësinë ose jo të fakteve që janë cituar në atë deklaratë, nëse është kryer
pagimi i shumës 70.000 lekë në favor të të paditurit, si dhe vlerësimin e
legalizimit të asaj deklarate nga ana e organeve lokale të pushtetit të asaj kohe.
Vetëm në këtë mënyrë kjo gjykatë do të jetë në gjendje të vlerësojë nëse kjo
deklaratë i plotëson kushtet që kërkon neni 44 i Dekretit për fitimin e pronësisë
me parashkrim fitues. 2. Vlerësimi i vendimit nr.47, datë 12.08.1967 i K.Ekz. të
K.P.Rrethit Vlorë, i cili, bazuar në Dekretet e Presidiumit të Kuvendit Popullor
datë 11.4.1967, ka shtetëzuar këtë shtëpi në emër të të paditurit Llaqi Grigor
Ruci. Shtetëzimi i kësaj shtëpie nëpërmjet këtij vendimi është provuar në gjykimet
e mëparshme, por, nisur nga fakti tjetër i provuar në gjykim se paditësi në
momentin e shtetëzimit në vitin 1967 kishte rreth 3 vjet që e posedonte atë dhe ka
vazhduar të sillet si pronar i saj për rreth 40 vjet deri në marrjen e vendimit të
K.K.K.Pronave, Gjykatës së Apelit Vlorë i duhet të hetojë me hollësisht lidhur me
rrethanat e shtetëzimit të saj dhe pasojat që ka sjellë ky vendim (nëse kjo banesë
është futur në fondin e banesave të shtetit, nëse po, a është paguar qira për të)...”
15. Në rigjykim, Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.28, datë 02.04.2012, ka
vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.1674, datë 05.10.2004 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Vlorë.
16. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Apelit ka arsyetuar se: “...U provua gjatë
gjykimit por që është pranuar edhe nga vetë palët ndërgjyqëse se palët janë në
marrëdhënie të posaçme dhe sipas nenit 233/ç të K.Pr.Civile lejohet prova me
dëshmitarë. Në këto dëshmi është provuar fakti i ekzistencës së marrëdhënies
juridike të pronësisë. Është e vërtetë që deklarata nuk është nënshkruar nga i
padituri Llaqi Ruci, por nga kunati i përbashkët i palëve ndërgjyqëse Spiro
204
Panajoti. Gjykata hetoi për mënyrën e përpilimit të deklaratës, vërtetësinë ose jo
të fakteve të cituara në atë deklaratë, nëse është kryer pagimi i shumës prej
70.000 lekë në favor të të paditurit si dhe vlerësimi i legalizimit të asaj deklarate
nga organet lokale të kohës. Pra, nga të gjitha aktet është provuar se për kalimin
e pronësisë është hartuar një deklaratë, e cila ka rezultuar të jetë shkruar nga
kunati i përbashkët i tyre, Spiro Panajoti, në prani të vjehrrit të përbashkët të tyre
Pano Panajoti, e vërtetuar nga organet e pushtetit lokal të kohës, sipas të cilës
deklarohet se shtëpia në fjalë është vlerësuar 70.000 lekë dhe Llaqi Ruci është
dakord me likuidimin e parave prej Andrea Dunit deri në fund të vitit 1966. Rreth
këtij fakti janë ngritur pretendime prej të paditurit duke pretenduar falsitetin e
saj, duke paraqitur si provë edhe një akt ekspertimi të kryer gjatë një gjykimi
tjetër. Edhe nga ky fakt është provuar se deklarata është shkruar prej Spiro
Panajoti që është kunati i tyre i përbashkët në prani edhe të vjehrrit Pano
Panajoti, të gjitha këto nuk kontestohen dhe rezultojnë të vërteta edhe në këtë akt
ekspertimi. Fakti që kjo deklaratë është legalizuar nga organet e pushtetit lokal
në vitin 1976 nuk e bën atë të pavlefshme, përderisa vula dhe firma është e pa
falsifikuar. Kështu u provua gjatë gjykimit se paditësi ka blerë banesën, që në
vitin 1964, në të kundërt nuk kishte pse të shiste banesën e vet që sapo e kishte
ndërtuar. Fakti që këtë banesë e ka blerë dhe e ka përdorur gjatë gjithë kohës si
pronar, përveç provave të marra gjatë gjykimeve të mëparshme, u provua gjatë
gjykimit edhe me deklarimet e dëshmitarëve të pyetur në seancë, por dhe me
provat shkresore të paraqitura nga pala paditëse. Kështu nga deklarimet e
dëshmitareve ...është provuar fakti që paditësi ka blerë shtëpinë e Llaqi Rucit në
vitin 1964. Të njëjtin fakt ka pranuar edhe shtetasi Vasil Malo në deklaratën e tij
noteriale. Në të tilla rrethana gjykata e apelit konkludon se midis Andrea Duni,
në kushtet e marrëdhënies së posaçme familjare ndërmjet tyre, është parë e
panevojshme përpilimi i një akti të plotë për shitjen e pasurisë, për të cilën ata
janë mjaftuar vetëm me deklaratën e përpiluar prej kunatit të përbashkët dhe të
legalizuar më vonë nga autoritetet lokale...Para Gjykatës së Apelit Vlorë, ashtu
sikundër edhe gjatë gjykimeve të tjera është shtruar për zgjidhje edhe detyra e
lënë nga Gjykata e Lartë në lidhje me: "vlerësimin e vendimit nr.47, datë
12.08.1967 të Komitetit Ekzekutiv të K.P.Rrethit Vlorë, i cili, bazuar në Dekretet e
Presidiumit të Kuvendit Popullor datë 11.4.1967, ka shtetëzuar këtë shtëpi në
emër të të paditurit Llaqi Grigor Ruci". Është e vërtetë se me vendimin e
sipërcituar është disponuar shtetëzimi i kësaj shtëpie, por, nisur nga fakti tjetër i
provuar në gjykim se paditësi në momentin e shtetëzimit në vitin 1967 kishte rreth
3 vjet që e posedonte atë dhe ka vazhduar të sillet si pronar i saj për rreth 40 vjet
deri në marrjen e vendimit të K.K.K.Pronave, gjykata hetoi rreth pasojës ligjore
të këtij vendimi. Gjykata e Apelit Vlorë, në bazë të nenit 224 të K.Pr.Civile, kërkoi
nga autoritetet e pushtetit lokal të dhëna në lidhje me pasojat ligjore të vendimit
të shtetëzimit të banesës në vitin 1967. Konkretisht kërkoi që të informohej në
lidhje me faktin: "Nëse kjo banesë është futur në fondin e banesave të shtetit, dhe
nëse po a është paguar qira për të? ...pranohet fakti se banesa nuk ka qenë në
fondin e ndërtesave shtetërore dhe se paditësi Andrea Duni nuk ka paguar qira
për këtë banesë. Pra, gjatë gjykimit është provuar fakti se pavarësisht se për
banesën pronë e Llaqi Ruci ka dalë një vendim shtetëzimi, në fakt kjo banesë nuk
rezulton që të jetë shtetëzuar. Ashtu sikundër rezulton edhe nga vendimi i
shtetëzimit, shtetëzimi i kësaj prone është bërë në një vendim për të gjithë
fshatarët e fshatit Dhërmi e Pilur dhe të qytetit Himarë, të cilët ishin larguar nga
fshati dhe ishin strehuar në qytet. Në kushtet kur banesa nuk ka kaluar në fondin e
205
banesave shtetërore, dhe për më tepër kur nuk është paguar qira për të, kjo
gjykatë arrin në përfundimin se vendimi i shtetëzimit nuk ka sjellë asnjë pasojë
ligjore dhe si rrjedhim nuk kemi ndërprerje të afatit të parashkrimit. Shtetëzimi
është bërë ndaj një personi që kishte humbur pronësinë para tre vjetësh nga
nxjerrja e aktit. Po kështu shtetëzimi është bërë 3 vjet pas kalimit të pronësisë dhe
posedimit të saj prej paditësit. Në këtë përfundim kjo gjykatë arrin edhe për faktin
se, sikundër u provua dhe gjatë gjykimit, por që u pohua dhe nga vetë i padituri,
paditësi është sjellë gjatë gjithë kohës si pronar i saj. Ai ka bërë në banesë herë
pas here riparime të ndryshme, ku së fundi gjatë viteve ’80 ai ka ndërtuar dhe
çatinë e banesës duke i hedhur asaj tarracë. Një veprim i tillë provon më së miri
faktin se paditësi gjatë gjithë kohës së posedimit e ka konsideruar veten pronar në
këtë banesë. Nëse do të pranohej e kundërta, pra që prona ishte e shtetit dhe
paditësi të ishte në pozitën e qiramarrësit, ai s'kishte pse të kryente riparime të
tilla që kanë të bëjnë me ndryshime thelbësore të banesës të cilat do të kryheshin
veçse me shpenzime të mëdha. Në qoftë se pranohej fakti që banesa ishte e shtetit
dhe paditësi ishte në pozitën e qiramarrësit, ishte shteti ai që përgjigjej për
riparimet dhe shërbimet e nevojshme dhe se në rast të ndryshimeve të kësaj
banese qoftë dhe me shpenzimet e veta do të duhej leja e tij (Shtetit)...”
17. Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në bazë të nenit 472 të K.Pr.Civile, ka
ushtruar rekurs pala e paditur Foto Ruci, i cili ka kërkuar ndryshimin e të dy
vendimeve dhe rrëzimin e padisë, për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
18. Dispozitat e Dekretit nr.2083, datë 06.07.1955 “Për pronësinë”, në të cilat është
parashikuar:
18.1 Neni 44: “Personi që, në bazë të një veprimi juridik për kalimin e pronësisë,
veprim i cili nuk është i ndaluar nga ligja, ka fituar në mirëbesim një send dhe e
ka mbajtur në posedimin e tij ose ia ka dhënë posedimin një tjetri, bëhet pronar i
këtij sendi n.q.s. posedimi ka vazhduar pa ndërprerje, tre vjet për sendet e
luajtshme dhe 6 vjet për sendet e paluajtshme.
Fituesi i sendit është në mirëbesim, në rastin e sipërm, kur nuk ka ditur ose nuk
ishte i detyruar të dinte, në kohën e fitimit, se personi nga i cili ka fituar sendin
nuk ishte pronar, ose që veprimi juridik për kalimin e pronësisë nuk ishte i
vlefshëm”.
19. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Foto Ruci, përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që motivojnë cenimin e
vendimit nr.28, datë 02.04.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili ka vendosur
lënien në fuqi të vendimit nr.1674, datë 05.10.2004 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, mbi pranimin e kërkesëpadisë.
20. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.28, datë 02.04.2012 i
Gjykatës së Apelit Vlorë, është rrjedhojë e moskryerjes së një hetimi të plotë dhe
të gjithanshëm dhe e mosrespektimit të ligjit material, e për këtë shkak ai duhet të
prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë.
21. Për çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka konkluduar se
padia e paditësit Andrea Duni është e bazuar në ligj dhe në prova. Në qendër të
206
argumentimit të asaj gjykate, ka qenë fakti se plotësohen kushtet kumulative për
fitimin e pronësisë me parashkrim fitues, të parashikuara nga ligji material i
kohës, neni 44 i Dekretit “Mbi pronësinë” të vitit 1955. Në vlerësimin e gjykatës
së rrethit gjyqësor, paditësi Andrea Duni, në bazë të një veprimi juridik për
kalimin e pronësisë, e konkretisht deklaratës së nënshkruar nga palët dhe të
legalizuar nga organet e pushtetit të kohës, i cili ka qenë një veprim juridik i
pandaluar nga ligji, ka fituar në mirëbesim një send të paluajtshëm dhe e ka
mbajtur në posedim për 6 vjet, ndaj dhe në këto kushte, ai është bërë pronar me
parashkrim fitues mbi këtë pasuri.
22. Gjykata e Apelit Vlorë, ndryshe nga gjykata e rrethit gjyqësor ka konkluduar se
paditësi nuk ka plotësuar asnjë prej kushteve kumulative të parashikuara nga nenet
44 i Dekretit të vitit 1955 “Mbi pronësinë”. Lidhur me deklaratën e paraqitur, që
sipas paditësit provon shitjen e banesës në favor të tij, të cilën gjykata e shkallës
së parë e ka gjetur si provë të plotë, nga gjykata e apelit në përsëritje të pjesshme
të hetimit gjyqësor, është konkluduar se deklarata është e falsifikuar dhe po ashtu,
rezulton se kjo deklaratë është legalizuar në vitin 1976 nga nëpunësi i pushtetit
lokal, në një kohë që është pretenduar se shitja është bërë në vitin 1964. Në këto
rrethana, gjykata e apelit ka arsyetuar se midis palëve nuk ka patur asnjë veprim
juridik, qoftë edhe të pavlefshëm, ndaj dhe padia e paditësit Andrea Duni duhej
rrëzuar.
23. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i investuar me rekursin e palës paditëse ka
vendosur prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit dhe kthimin e çështjes për
rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues. Në vlerësimin e Kolegjit Civil,
nga ana e gjykatës së apelit nuk është kryer një hetim i plotë, si në lidhje me
deklaratën e paraqitur nga paditësi dhe përmbajtjen e saj, po ashtu edhe në lidhje
me shtetëzimin e banesës dhe njëkohësisht vazhdimin e posedimit të saj nga
paditësi, pavarësisht këtij shtetëzimi. Në të tilla kushte, Kolegji Civil ka lënë
detyrat përkatëse për Gjykatën e Apelit Vlorë, duke theksuar nevojën për hetimin
e rrethanave të përpilimit të deklaratës së pretenduar si titull nga ana e palës
paditëse, për efekt të fitimit të pronësisë me parashkrim fitues, vërtetësinë ose jo
të fakteve që janë cituar në atë deklaratë, nëse është kryer pagimi i shumës në
favor të të paditurit, si dhe vlerësimin e legalizimit të asaj deklarate nga ana e
organeve lokale të pushtetit të asaj kohe. Po ashtu, Kolegji Civil ka theksuar edhe
nevojën e vlerësimit të vendimit nr.47, datë 12.08.1967 të Komitetit Ekzekutiv
Vlorë lidhur me shtetëzimin e shtëpisë në emër të të paditurit, rrethanat e këtij
shtetëzimi dhe pasojat që ka sjellë ky vendim në lidhje me përfshirjen e banesës
në fondin e banesave të shtetit dhe pagimin respektiv të qirasë për këtë banesë.
24. Në rigjykim, Gjykata e Apelit Vlorë ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së rrethit gjyqësor, mbi pranimin e padisë për fitimin e pronësisë me
parashkrim fitues nga ana e paditësit Andrea Duni. Në qendër të argumentimit të
asaj gjykate ka qenë fakti se, nga ripërsëritja e hetimit gjyqësor, është vërtetuar
plotësisht se, edhe pse deklarata e shitjes së pasurisë objekt gjykimi e vitit 1964,
nuk është shkruar dhe firmosur nga vetë trashëgimlënësi i të paditurit, i ndjeri
Llaqi Ruci, ajo përbën një veprim juridik të pandaluar nga ligji dhe sa kohë që
vula dhe firma e organeve të kohës është e pafalsifikuar, nuk ka rëndësi momenti i
legalizimit të kësaj deklarate pranë tyre. Sa i takon detyrës së dytë të lënë nga
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, Gjykata e Apelit ka arsyetuar se, pavarësisht se
është provuar që për banesën në pronësi të Llaqi Rucit ka dalë një vendim
shtetëzimi, në fakt kjo banesë nuk rezulton që të jetë shtetëzuar ndonjëherë dhe po
ashtu, ajo nuk është përfshirë në fondin e banesave shtetërore. Në këto rrethana,
207
Gjykata e Apelit ka konkluduar se janë plotësuar tërësisht kushtet kumulative të
fitimit të pronësisë me parashkrim fitues nga ana e paditësit Andrea Duni.
25. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë, i
bazuar në arsyetimin e mësipërm, është marrë në kushtet e moskryerjes së një
hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, çka ka passjellë edhe zbatimin e gabuar të ligjit
material në çështjen objekt gjykimi.
26. Fillimisht ky Kolegj vlerëson se nga ana e Gjykatës së Apelit Vlorë, pavarësisht
detyrave të lëna nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për rishqyrtimin e çështjes,
nuk është hetuar plotësisht në lidhje me faktin nëse ka patur efektivisht një veprim
juridik, i cili përbën edhe titullin e pretenduar nga paditësi për efekt të fitimit të
pronësisë me parashkrim fitues.
27. Në zbatim të ligjit material të kohës, e konkretisht nenit 44 të Dekretit nr.2083,
datë 06.07.1955 “Mbi Pronësinë”, për fitimin e pronësisë së sendit të paluajtshëm
me parashkrim fitues, nevojiten të përmbushen kumulativisht katër kushte
juridiko-civile. Konkretisht, bazuar në këtë dispozitë, sendi duhet të jetë i aftë për
tù fituar me parashkrim fitues; fitimi i tij duhet të kryhet në bazë të një veprimi
juridik që ka për qëllim kalimin e pronësisë, veprim ky i cili nuk duhet të jetë i
ndaluar nga ligji, pavarësisht pavlefshmërisë së tij; personi që ka fituar sendin
duhet të jetë në mirëbesim, pra të mos jetë në dijeni, dhe as të kishte detyrimin për
të qenë efektivisht në dijeni për të metën e veprimit juridik; dhe së fundmi, sendi i
paluajtshëm të jetë mbajtur në posedim të pandërprerë mbi 6 vjet.
28. Në vijim të kësaj analize, ky Kolegj evidenton se Gjykata e Apelit Vlorë,
pavarësisht pranimit se deklarata e pretenduar si titull për efekt të fitimit të
pronësisë me parashkrim fitues, nuk është nënshkruar nga ana e të ndjerit Llaqi
Ruci, nuk ka arritur të argumentojë se përse një deklaratë e tillë, e cila pretendohet
se është e falsifikuar në nënshkrim, përmbajtje dhe mënyrë legalizimi, përbën një
veprim juridik të pandaluar nga ligji i kohës. Në një kohë që procesi i të
vlerësuarit të provës, sikurse dhe deklarata e sipërcituar mbeten atribut i gjykatave
të faktit, Gjykata e Apelit ka qenë përpara detyrimit të argumentimit të qëndrimit
të saj nëpërmjet identifikimit fillimisht, nëse në çështjen objekt gjykimi gjendemi
përpara një veprimi juridik që shërben si titull për fitimin e pronësisë me
parashkrim fitues, dhe më pas nëse ky veprim juridik është i pavlefshëm, por jo i
ndaluar nga ligji i kohës.
29. Në lidhje me diferencimin e mësipërm, Kolegji Civil thekson se një veprim juridik
i ndaluar nga ligji do të përbëjë gjithnjë një veprim juridik të pavlefshëm,
ndërkohë që nuk është i vërtetë prezumimi në të kundërtën. Është pikërisht kjo
kategori e veprimeve juridike të pavlefshme, por të pandaluara nga ligji i kohës,
që mund të përbëjnë potencialisht titullin për fitimin e pronësisë me parashkrim
fitues, në rast të plotësimit edhe të kushteve të tjera kumulative të parashikuara
nga ligji material i kohës. Parashkrimi fitues si mënyrë origjinale e fitimit të
pronësisë, përbën një institut i cili mbulon çdo lloj pavlefshmërie, por jo çdo lloj
kundërligjshmërie të veprimit juridik.
30. Veç sa më sipër, Kolegji Civil vlerëson gjithashtu se nga ana e Gjykatës së Apelit
Vlorë, pavarësisht detyrave të lëna për rishqyrtimin e çështjes, nuk është kryer një
hetim i plotë dhe i gjithanshëm lidhur me rrethanat e legalizimit të deklaratës së
pretenduar si të nënshkruar në vitin 1964 dhe të vërtetuar nga organet e pushtetit
lokal në vitin 1976. Gjykata e Apelit Vlorë është mjaftuar me konkludimin se vula
dhe firma në këtë legalizim nuk janë të falsifikuara, por ndërkohë nuk ka arritur të
argumentojë mënyrën se si, pavarësisht një akti për shtetëzimin e kësaj prone në
208
vitin 1967, është arritur të legalizohet deklarata për tjetërsimin ndërmjet palëve
private të po kësaj prone, në vitin 1976.
31. Për më tepër, ky Kolegj thekson se hetimi i çështjeve të mësipërme do të diktonte
pashmangshmërisht edhe përfundimin e gjykatës në lidhje me plotësimin e
kushteve të tjera kumulative për fitimin e pronësisë me parashkrim fitues sipas
nenit 44 të Dekretit nr.2083, datë 06.07.1955 “Mbi Pronësinë”, e konkretisht të
kohëzgjatjes së afatit të posedimit të sendit të paluajtshëm dhe ekzistencës së
mirëbesimit të paditësit në posedimin e këtij sendi.
32. Për sa më sipër, Kolegj Civil konkludon se në çështjen objekt gjykimi, vendimit të
Gjykatës së Apelit Vlorë, i mungojnë elementë ligjorë thelbësorë, siç janë analiza
tërësore dhe objektive e provave dhe bazueshmëria e vendimmarrjes në ligjin
material të aplikueshëm.
32.1 Në këto rrethana, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se, në rishqyrtim,
gjykata e apelit, qoftë edhe kryesisht, duhet të plotësojë hetimin gjyqësor,
nëpërmjet të cilit të sqarojë plotësisht rrethanat faktike që lidhen me gjykimin e
çështjes, duke marrë në vlerësim pretendimet e palëve ndërgjyqëse për verifikimin
dhe analizën e plotë të: (i) ekzistencës së një veprimi juridik ndërmjet paditësit
dhe trashëgimlënësit të të paditurit në vitin 1964, të pretenduar si titull për fitimin
e pronësisë me parashkrim fitues, (ii) faktit nëse ky veprim juridik ka qenë apo jo
i ndaluar nga ligji, pavarësisht pavlefshmërisë së tij, (iii) kohëzgjatjen e afatit të
posedimit të sendit në varësi të faktit nëse shtetëzimi i pronës ka krijuar
efektivisht pasoja, si dhe (iv) ekzistencës së mirëbesimit të palës paditëse në
posedimin e sendit objekt gjykimi.
33. Për arritjen e këtij qëllimi, në rishqyrtim, Gjykata e Apelit Vlorë, duhet të
verifikojë dhe analizojë në mënyrë të plotë të gjitha provat e administruara në
dosje, tù akordojë atyre fuqinë përkatëse provuese dhe më pas, në varësi të
konkluzioneve të nxjerra nga hetimi i kryer, të zbatojë drejt ligjin material të
aplikueshëm mbi fitimin e pronësisë me parashkrim fitues me titull.
dalin gjatë rishqyrtimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me
kërkesat e ligjit procedural e atij material, garantimit të zhvillimit të një hetimi të
plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile), cilësimit
të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile), të mund të
arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me zgjidhjen e konfliktit
ndërmjet palëve ndërgjyqëse.
35. Për gjithë sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.28,
datë 02.04.2012, i Gjykatës së Apelit Vlorë, është rrjedhojë e moskryerjes së një
hetimi të plotë dhe të gjithanshëm dhe e mosrespektimit të ligjit material, ndaj për
këtë shkak ai duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim në po atë
gjykatë me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/c të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.28, datë 02.04.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë më 29.02.2016.
209
ÇËSHTJE PENALE
210
Nr. 2/18 i Regj. Themeltar
Nr. 2/18 i Vendimi
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:
Artan Zeneli Kryesues

Medi Bici Anëtar
Andi Çeliku Anëtar
më datë 09.02.2016, mori në shqyrtim çështjen, që i përket:
I DËMTUAR AKUZUES: TOM DOSHI, i biri Gjekës dhe Files,

lindur në Shkodër, më 06.06.1966,
banues në Rrugën “Qemal Stafa”
nr. 550, në Tiranë,
i mbrojtur nga av. Vladimir Meçe,
dhe Ferid Muçaj.
I AKUZUAR: SPARTAK BRAHO, i biri i Ibrahimit,
lindur me 17.07.1959, me detyrë Deputet
i Kuvendit të Republikës së Shqipërisë,
me adresë Kuvendi i Republikës së
Shqipërisë: Bulevardi Dëshmorët e
Kombit, Tiranë, i mbrojtur nga
av. Bledar Fejzo.
OBJEKTI I PADISË:
Shpërblim i Dëmit
Me Pjesëmarrjen e:
Prokurorisë së Përgjithshme,
e përfaqësuar në gjykim nga prokurori Sokol Stojani.
Akuza:
Shpifje e kryer botërisht, parashikuar nga neni 120/2 të Kodit Penal.
Baza Ligjore: Neni 59 i K.Pr.Penale dhe neni 120/2 i K.Penal.
KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi pretendimet e palëve pjesëmarrëse ne proces, administroi provat e
paraqitura prej tyre, dëgjoi konkluzionet përfundimtare të përfaqësuesve të palëve që kërkuan
për të dëmtuarin akuzues, Deklarimin fajtor, të të akuzuarit Spartak Braho, për veprën
penale të "Shpifjes" të bërë botërisht, të parashikuar nga neni 120/2 i Kodit Penal, dhe
dënimin e tij, për të akuzuarin Braho, deklarimin e pafajshëm, mendimin e prokurorit Sokol
Stojani, mbi deklarimin e pafajshëm e të akuzuarit Spartak Braho, si dhe pasi diskutoi
çështjen në tërësi:
211
VËREN
Më datë 17.04.2015, i dëmtuari akuzues Tom Doshi, i është drejtuar kësaj Gjykate,
duke parashtruar se:
Shtetasi Tom Doshi, ushtron detyrën e deputetit prej 3 legjislaturash, ku është
zgjedhur për herë të parë deputet i Kuvendit të Shqipërisë në zgjedhjet e vitit 2005, në
Qarkun Shkodër.
Me datën 25.03.2015, deputeti Tom Doshi, nën regjim mjekësor, në respekt të
Komisionit të Rregullores dhe Imuniteteve, në orën 18.00, është paraqitur në mbledhjen e atij
komisioni, për të dhënë shpjegime rreth kërkesës së Prokurorit të Përgjithshëm drejtuar
Kuvendit për dhënien e autorizimit për arrestimin e tij.
Në po atë datë, pak minuta para se të fillonte mbledhja e Këshillit të Rregullores dhe
Imuniteteve, nga zyrat e Kuvendit të Shqipërisë ka dalë në konferencë për shtyp, deputeti
Spartak Braho, Kryetar i Komisionit për Sigurinë Kombëtare, duke deklaruar përpara
mediave, se raporti Mjekësor për paaftësi të përkohshme në punë nr. 01878, dt. 23.03.2015,
“raporti mjekësor”, i cili është paraqitur nga ana e deputetit Tom Doshi pranë Administratës
së Kuvendit, ishte i falsifikuar, duke sugjeruare dhe ndjekjen penale të deputetit Tom Doshi.
Deklarimet e deputetit Spartak Braho që sipas të dëmtuarit akuzues përbëjnë veprën
penale të shpifjes, janë si vijon:
“Jam në një komunikim me juve për të paraqitur një fakt tjetër rrëqethës, i falsifikimit
të ri të zotit Tom Doshi. Fakt rrëqethës dhe që duhet te vlerësohet sa më shpejt nga
prokuroria, është raporti i fundit, i zotit Tom Doshi, dorëzuar Këshillit të Rregullores, i cili
është lëshuar nga mjeku Eduart Shota i Spitalit privat Hygeia.
Ky është raport (tregon nga media jo raportin, por pasqyrimin e shkurtër mjekësor).
Ç’lidhje ka ky mjek me këtë çështje, dhe siç do ta kuptoni shumë lehtë, po ju sjell faktet e
mëposhtme.
Mjeku Eduart Shota, siç rezulton nga certifikata e gjendjes civile, është i martuar me
zonjën Aurela Shota, ky është edhe certifikata e gjendjes civile (tregon mediave certifikatën
familjare). Atëherë, sqarojmë se Zonja Aurela Shota, siç rezulton nga dokumentet, është
punonjëse e Profarmës, (tregon një dokument medias) me detyrë nëpunëse e marrëdhënieve
me publikun. Pra, me një fjalë, Toma i ka lëshuar raport mjekësor Tomës, ashtu si videoja e
Tomës me Tomën e Durim Bamin, ashtu edhe si dëshmia e Petrit Cinarit të sëmurë, nga zoti
Doshi.
Lëshimi i këtij raporti mjekësor është një fakt rrëqethës falsifikimi dhe sajesë, të cilën
prokuroria ka detyrim ligjor t’i shkojë deri në fund, duke e zbërthyer këtë proces manipulimi,
që finalizohet përsëri me këtë raport mjekësor që Toma i lëshon vetes, nëpërmjet Tomës, apo
burrit të gruas, punonjëse e Tomës. Fakte të tjera rrëqethëse do të keni më pas, do takohemi
përsëri.”
II. Në lidhje me objektin e kërkesës për gjykim

I dëmtuari akuzues Tom Doshi, ka pretenduar se, deklarata e dhënë përpara mediave
nga deputeti Spartak Braho, e bërë direkt nga zyrat e Kuvendit të Shqipërisë, është kryer me
qëllimin për të shpifur ndaj tij dhe figurës së tij, pasi thëniet e deputetit janë të pavërteta, dhe
ai e di se janë të pavërteta, por janë bërë për të cenuar nderin dhe dinjitetin e të dëmtuarit
akuzues Tom Doshi, si deputet i Kuvendit të Shqipërisë. Po kështu, këto thënie të bëra
publike botërisht, vetëm pak minuta para se të fillonte mbledhja e Këshillit të Rregullores dhe
të Imuniteteve, ka pasur për qëllim që të përhapë thënie të pavërteta, për të ndikuar
negativisht në këtë mbledhje dhe në opinionin publik. Këto deklarata janë transmetuar të
plota në nga mediat vizive prezent gjatë leximit të saj, si dhe janë botuar e komentuar në
portalet elektronike dhe në pothuaj të gjithë shtypin e shkruar. Deklaratat për shtyp e
212
mësipërme, ka shërbyer si shkak që i dëmtuari akuzues i është drejtuar me kërkesë për gjykim
Gjykatës së Lartë kundër të akuzuarit Z. Braho, duke pretenduar se prej tij janë konsumuar
elementët e veprës penale të parashikuar nga neni 120/2 i Kodit Penal.
Gjatë gjykimit të çështjes, si dhe duke iu referuar konkluzioneve përfundimtare të të
dëmtuarit akuzues, pretendohet se përbëjnë shpifje vetëm paragrafi i parë dhe i tretë i
deklaratës për shtyp, ndërkohë që paragrafin e dytë e justifikon si opinion të tijin, në kuadër
të lirisë së shprehjes.
I dëmtuari akuzues, deputeti Tom Doshi, pretendon se përfundimi i arritur nga
deputeti Spartak Braho, sipas të cilës ishte i falsifikuar raporti mjekësor i paraqitur prej tij në
Kuvend më 23 mars 2015, për të justifikuar shtyrjen e seancës së Këshillit për Rregulloren,
Mandatet dhe Imunitetin, është pikërisht ajo që dhe përbën dhe veprën penale të shpifjes
Nga ana e mbrojtjes së të akuzuarit Spartak Braho, u pretendua se, dhënia e
opinioneve, mendimeve, qëndrimeve apo interpretimeve të fakteve, ashtu siç i gjykon autori i
tyre, bën pjesë në të drejtat themelore të njeriut, të mbrojtura në nivel kushtetues dhe
ndërkombëtar, dhe njihet si e drejta e shprehjes. Nëse autori i deklaratës mendon se faktet sa
më sipër përbëjnë një skandal të rëndë që duhet të hetohet nga prokuroria, nëse shkeljet që
janë bërë me lëshimin e këtij raporti janë të rënda apo relevante dhe bëjnë që përmbajtja e tij
të jetë e rreme, pra false, ky është një qëndrim subjektiv, që deputeti dhe LSI, kanë shprehur
dhe kanë të drejtën të shprehin lirisht.
Në opinionin e shtetasit Spartak Braho, të shprehur publikisht ka dy
momente, e para që mjeku që ka lëshuar raportin ka lidhje me z. Tom Doshi, pra
është i njohur i tij dhe e dyta, se nisur nga përmbajtja e raportit dhe pasqyrës
mjekësore, ky raport nuk mund dhe nuk duhet të lëshohej.
Vepra penale për të cilën akuzohet deputeti Spartak Braho nuk ekziston,
ndaj çështja duhet të pushohet ose deputeti duhet të deklarohet i pafajshëm.
Prokuroria e Përgjithshme, mbajti qëndrimin se në rastin konkret, në deklaratën objekt
gjykimi janë ka paraqitur të dhëna dhe informacione konkrete si; Paraqitja e një kërkese për
shtyrje dhe raportit mjekësor bashkëlidhur nga ana e deputetit Tom Doshi në Këshillin për
Rregulloren, Mandatet dhe Imunitetin në Kuvendin e Shqipërisë; raporti mjekësor është
lëshuar nga mjeku Eduart Shota; që ky i fundit është bashkëshorti i Zj.Aurela Shota; që kjo
zonjë punon si nëpunëse e marrëdhënieve me publikun tek shoqëria “Profarma” sha.; si dhe
që pretendimi se z. Ilir Meta kishte tentuar që nëpërmjet të pandehurit Durim Bani etj ta
vriste atë, ishte hetuar nga prokuroria dhe konsideruar ligjërisht i pavërtetë, gënjeshtërt e
sajesë e Z. Doshi, ndaj të cilit ishte filluar ndjekja penale. Konstatohet se informacionet dhe
të dhënat e publikuara nga i akuzuari Z. Spartak Braho nuk janë të rreme, pasi ai është i
mbështetur në dokumentet e paraqitur gjatë deklaratës për shtyp, por të provuar si të tilla edhe
gjatë procesit gjyqësor, nga dokumentet e paraqitur nga palët. Informacioni i dhënë nuk është
diskretitues pasi ai është i vërtetë dhe nuk cenon nderin dhe dinjitetin e të dëmtuarit akuzues.
Asnjë nga të dhënat e publikuara dhe të cituara më lart nuk janë diskretitues për të dëmtuarin
akuzues Z. Tom Doshi. Deklarimet e deputetit të akuzuar janë brenda kontekstit të sipër
përshkruar dhe prandaj ato i vlerësojmë në këndvështrimin e praktikës gjyqësore lidhur me
këtë natyrë deklaratash. Nuk na rezulton të jenë të pranishëm elementët e veprës penale.
Deklarimi publik i deputetit, lidhur me mungesën e besueshmërisë dhe vërtetësisë të
një raporti mjekësor, duke ftuar për hedhjen dritë në mënyrë të plotë rreth saj organin e
hetimit, përbën sipas prokurorisë jo deklarim për një fakt, por deklarim për një opinion të të
akuzuarit. Kjo del qartë nëse analizon gjithë deklarimin e tij dhe nuk bën shkëputje
fragmentare. Nuk ekzistojnë elementet e veprës penale, ndaj bazuar në nenet 59/2 dhe 388,
germa “c” e Kodit të Procedurës Penale i kërkoj gjykatës të shpallë pafajësinë e të akuzuarit
Spartak Braho.
213
III. Vlerësimi i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se kërkesa e paraqitur përbën një çështje
për shqyrtimin e së cilës Gjykata e Lartë, në referim të nenit 141 të Kushtetutës dhe nenit 75
shkronja “b” të Kodit të Procedurës Penale ka juridiksion fillestar. Në nenin 141 të
Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë përcaktohet se: “Gjykata e Lartë ka juridiksion
fillestar dhe rishikues. Ajo ka juridiksion fillestar kur gjykon akuzat penale kundër (...),
deputetëve, (...)”. Ky parashikim Kushtetues gjen shprehje më tej në nenin 75 të Kodit të
Procedurës Penale. Në nenin 75, shkronja (b), paragrafi i dytë i Kodit të Procedurës Penale
gjithashtu përcaktohet se: “Gjykata e Lartë gjykon në shkallë të parë, me trup gjykues të
përbërë nga 5 gjyqtarë të përcaktuar me short, veprat penale të kryera nga (...), deputetët, (...),
kur këta janë në këto funksione në kohën e gjykimit”.
Në nenin 59 të Kodit të Procedurës Penale përcaktohet: “ Ai që është dëmtuar nga
veprat penale të parashikuara nga nenet 90, 91, 92, 112 paragrafi i parë, 119,119/b, 120, 121,
122, 125, 127, 148, 149 dhe 254 të Kodit Penal ka të drejtë të paraqesë kërkesë në gjykatë
dhe të marrë pjesë në gjykim si palë për të vërtetuar akuzën dhe për të kërkuar shpërblimin e
dëmit (...)”.
Në zbatim të parashikimeve të nenit 73 të Kushtetutës, përcaktohet se: “Deputeti nuk
mban përgjegjësi për mendimet e shprehura në Kuvend dhe votat e dhëna prej tij në ushtrim
të funksionit. Kjo dispozitë nuk zbatohet në rastin e shpifjes.”.
Sa i përket pretendimit të të dëmtuarit akuzues, Tom Doshi, lidhur me shpërblimin e
dëmit, Kolegji vëren se, pavarësisht faktit se në kërkesën drejtuar gjykatës për vërtetimin e
akuzës së shpifjes është përmendur kërkesa për shpërblimin e dëmit, por pa parashtruar
pretendimet dhe argumentet përkatëse lidhur me këtë pjesë, në seancën gjyqësore pala e të
dëmtuarit akuzues, Tom Doshi gjatë parashtrimit të kërkesave paraprake nuk paraqiti
kërkesëpadi në kuptimin formalo-juridik sipas nenit 153 e 154 të Kodit të Procedurës Civile,
për para se të kishte filluar shqyrtimi gjyqësor, sikundër parashikohet shprehimisht nga neni
62, pika “1” e Kodit të Procedurës Penale, për këtë arsye, Kolegji vlerëson se ky pretendim i
të dëmtuarit akuzues nuk duhet të merret në shqyrtim, pasi nuk kemi një kërkesëpadi të
mirëfilltë në procesin penal që të mund të merrej në shqyrtim.
Në lidhje me akuzën e parashtruar Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vëren se:
Veprimi i të akuzuarit Spartak Braho, parashtruar nga i dëmtuari akuzues Tom
Doshi si vepër penale, nuk përmban elementët e figurës së veprës penale “Shpifja”, e
kryer botërisht, e parashikuar nga neni 120/2 i K.Penal.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vëren se për të pasur një figurë konkrete të veprës
penale është e domosdoshme ekzistenca e të gjithë elementëve përbërës të saj, të marra së
bashku, të cilët janë: a) objekti i veprës penale; b) ana objektive; c) subjekti dhe ç) ana
subjektive. Provueshmëria e elementëve objektive dhe subjektive të figurës së veprës penale,
shërben si bazë për të vënë një person përpara përgjegjësisë penale. Gjithashtu, vepra penale
paraqet në vetvete një unitet të të gjithë elementëve të figurës së saj. Ajo konsiderohet e kryer
dhe autori i saj mban përgjegjësi penale kur ekzistojnë të katër elementët e saj. Nëse nuk
provohet qoftë edhe njëri nga këta elementë, personi i sjellë si i pandehur para një gjykate
nuk mund të mbajë përgjegjësi penale dhe për pasojë nuk mund të ndëshkohet.
Në çështjen objekt gjykimi, nga ana e të dëmtuarit akuzues Tom Doshi është paraqitur
kërkesë për gjykim ndaj të akuzuarit Spartak Braho, duke e akuzuar atë për kryerjen e veprës
penale të “Shpifjes”, të kryer botërisht, të parashikuar nga neni 120/2 i K.Penal. Dispozita në
fjalë parashikon shprehimisht se:“Përhapja e qëllimshme e thënieve, si dhe çdo informacioni
tjetër, duke e ditur se janë të rreme, që cenojnë nderin dhe dinjitetin e personit, përbën
kundërvajtje penale dhe dënohet me gjobë nga pesëdhjetë mijë gjer në një milion e
pesëdhjetë mijë lekë.
214
Po kjo vepër, kur kryhet botërisht, në dëm të disa personave ose më shumë se një
herë, përbën kundërvajtje penale dhe dënohet me gjobë nga pesëdhjetë mijë gjer në tre
milionë lekë.”
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në cilësinë e gjykatës së themelit, sa i përket
kërkesës së parashtruar nga i dëmtuari akuzues mbi vërtetimin e akuzës penale, vlerëson të
analizojë elementët e dispozitës ligjore lidhur me veprën penale të shpifjes së kryer botërisht,
sipas nenit 120/2 të Kodit Penal, duke shqyrtuar më pas, elementët faktikë dhe i krahasuar ata
me elementët ligjorë lidhur me konfigurimin ose jo të veprës penale të parashtruar nga ana e
të dëmtuarit akuzues Tom Doshi kundrejt të akuzuarit, shtetasit Spartak Braho.
Vepra penale e shpifjes parashikohet në nenin 120 të K.P. në dy forma: në formën e
thjeshtë (parag. I, i nenit 120 të K.P. dhe në formën e cilësuar (parag. II i nenit 120 të
K.P.).Objekti i veprës penale të shpifjes, të parashikuar nga neni 120 i K.Penal, janë
marrëdhëniet juridike të vendosura për të mbrojtur nderin dhe dinjitetin e personit, emrin e
mirë apo reputacionin e personit fizik apo juridik, në kuadër të vlerësimit që ai gëzon në
opinionin shoqëror.
Pra, marrëdhënia juridike e mbrojtur nga norma penale objekt shqyrtimi, është nderi
dhe dinjiteti personal.
Me konceptin e “nderit” duhet kuptuar tërësia e cilësive, aftësive dhe tipareve, nga të
cilat karakterizohet vlerësimi individual dhe shoqëror i një individi në shoqëri.
Më konkretisht Kolegji vlerëson se, me konceptin e “nderit” duhen kuptuar të gjitha
virtytet morale të një individi si mund të jenë: korrektësia, besnikëria, etj., aftësitë
intelektuale të tij, si: inteligjenca, edukimi, shkollimi, formimi, etj., por edhe aftësitë fizike, si
shëndeti, etj., si dhe vetitë e tjera që karakterizojnë cilësitë e një individi në mjedisin ku ai
jeton. Në këtë këndvështrim, nderi mund të ndahet duke u parë nga dy pikëpamje, ajo
subjektive e subjektit mbi veten dhe ajo objektive, ajo çka të tjerët kanë rreth tij. Nga ana
subjektive, me konceptin e “nderit” kuptohet ndjenja dhe vlerësimi që vetë individi ka rreth
aftësive të tij, konkretisht, ndjenja rreth vlerës personale së tij në shoqëri. Nga ana objektive,
nderi analizohet dhe vlerësohet në aspektin e mendimit që të tjerët kanë ose shprehin mbi
individin dhe pikërisht, në bazë të konsideratës që individi gëzon në publik, pra, të
“reputacionit” që ai gëzon në ambientin ku ai jeton e punon.
Kolegji vëren se, ndërsa për veprën penale të fyerjes “nderi” duhet kuptuar në planin
subjektiv, pra, si marrëdhënie juridike që mund të cenohet nga ato sjellje njerëzore (veprime a
mosveprime), të cilat prekin, duke ulur dhe cenuar cilësitë morale dhe personale të një
individi, dhe si pasojë e ofendojnë atë. Ndërsa cenimi i nderit në planin objektiv (apo i
reputacionit) duhet të shihet nëse plotëson elementët përbërës të veprës penale të shpifjes.
Në veprën penale të shpifjes, ligjvënësi ka për qëllim mbrojtjen e reputacionit të
personit, i cili duhet kuptuar si nderi dhe respekti në dimensionin e tij objektiv, domethënë
respekti që individi gëzon objektivisht në shoqëri.
Nga ana objektive, kjo vepër konsumohet me veprime të drejtpërdrejta që konsistojnë
në përhapjen e thënieve ose çdo informacioni tjetër, të cilat për t’u konsideruar si elementë të
anës objektive të shpifjes duhet që:
1. të përhapen përtej sferës së njohjes së një bashkëbiseduesi të vetëm dhe të jenë të
rreme, çka nënkupton se, jo vetëm objektivisht ky informacion duhet të jetë i rremë,
jo i vërtetë, por edhe subjektivisht, personi që i përhap ato duhet të ketë dijeninë se
thëniet janë të rreme;
2. të jenë konkrete; pra t’i referohen një fakti konkret të ndodhur,
3. të jenë diskredituese, domethënë të tilla sa të cenojnë ndjenjën e dinjitetit të personit
dhe opinionin publik për të.
Kolegji vëren se dispozita që parashikon veprën penale të shpifjes, bën fjalë për
‘thënie’ ose ‘informacion’, dhe vërtetësia e tyre është e lidhur me përmbajtjen. Me shpifjen,
215
përhapen thënie për fakte që ‘gjoja’ kanë ngjarë në të kaluarën ose që ngjajnë në të tashmen,
por që nuk janë të vërteta. Këto thënie mund të kenë të bëjnë, si me veprimet e ndryshme të
një personi, ashtu edhe me ngjarjet e ndryshme që lidhen me jetën e tij.
Ky Kolegj çmon se lidhur me veprën penale të shpifjes nuk mjafton vetëm perceptimi
i lajmit (thënieve) të rremë si cenim për nderin personal, por duhet që ai lajm të jetë
objektivisht cenues për reputacion e subjektit pasiv të veprës penale. Për të pasur këtë vepër
penale, duhet të verifikohet nëse çdokush në vend të dëmtuarit do ta perceptonte lajmin e
rremë lidhur me të, si cenues ose jo të reputacionit të tij. Vetëm në rast pozitiv, do të mund të
kemi konfigurimin e veprës penale të shpifjes, të parashikuar si kundërvajtje nga neni 120 i
Kodit Penal.
Nga ana objektive, shpifja mund të kryhet nëpërmjet thënieve me gojë ose me anë të
shkrimit, me përdorimin e fjalëve fyese ose poshtëruese, apo duke shpërndarë lajme jo të
vërteta. Veprimet në fjalë, mund të realizohen edhe me anë të telefonit, telegrafit, internetit,
rrjetit televiziv, me anë shkrimesh, skicash apo karikaturash të drejtuara personit të dëmtuar
(të shpifur), apo subjekteve të tretë.
Karakteri cenues (shpifës) i një shprehjeje duhet të vlerësohet, në radhë të parë, në
kuadrin e dinjitetit personal të dëmtuarit, duke pasur parasysh konkretisht, mjedisin ku ajo
thuhet (konteksti), si dhe nëse objektivisht shprehjet e thëna nga subjekti aktiv, janë të tilla të
prodhojnë pasojën penale. Për të vlerësuar këtë, duhet të merret si kriter, domethënë si
parametër njeriu i mesatar, me të njëjtën shkallë formimi intelektual dhe social me të
dëmtuarin; pra, gjykata duhet të vërtetojë nëse një njeri me një shkallë formimi dhe me të
njëjtën gjendje social-kulturore me atë të të dëmtuarit, do ta perceptonte fyese apo jo
shprehjen e thënë nga subjekti aktiv në atë kontekst të caktuar.
Subjekt pasiv i veprës penale të shpifjes mund të jenë, jo vetëm personat fizikë që
kanë ndërgjegjen e dinjitetit të tyre, por edhe personat fizikë që nuk e kanë këtë ndërgjegje të
dinjitetit të tyre, sepse mendimi i shprehur mbi dinjitetin e personave mund të cenojë
dinjitetin e tyre, pavarësisht nga ndërgjegjja (vetëdija), që kanë këta mbi këtë dinjitet. Objekt
i veprës penale të shpifjes mund të jenë edhe persona të vdekur kur përhapen në dëm të tyre
thënie që dihen se janë të rreme dhe që cenojnë opinionin e formuar për ta, mbi veprimtarinë
që ata kanë zhvilluar në kohën kur ata ishin të gjallë.
Nga ana subjektive, kjo vepër kryhet me dashje direkte për të poshtëruar, cenuar
ndjenjën e dinjitetit të personit apo emrin dhe reputacionin e tij, pra për të ulur opinionin
publik për të.
Ndryshe nga vepra penale e fyerjes, ku dashja për të ofenduar duhet të jetë e
qëllimshme, në veprën penale të shpifjes, dashja duhet të karakterizojë sjelljen e individit,
pra, momentin e përhapjes së një lajmi që subjekti aktiv e di se është i rremë, por jo edhe
cenimin e nderit dhe të dinjitetit të subjektiv pasiv të veprës penale.
Me qëllim përcaktimin e qëndrimit subjektiv të veprës penale të shpifjes, fillimisht,
gjykata duhet të përcaktojë:
a. çështjen nëse informacioni apo thëniet mbi subjektin pasiv ishin konkretisht të
rreme;
b. çështjen nëse subjekti pasiv ishte në dijeni të mosvërtetësisë së thënieve;
c. faktin që, edhe pse në dijeni të këtyre rrethanave, subjekti aktiv i ka përhapur
ato;
Pra, elementi i dashjes duhet të mbulojë elementët e veprimit të subjektit aktiv; ky i
fundit pikërisht, se është në dijeni të pavërtetësisë së informacionit, qëllimisht e përhap atë.
Ky Kolegj, duke i analizuar elementët e sipërcituar nën dritën e fakteve dhe
rrethanave objekt gjykimi, vëren se, prej të dëmtuarit akuzues është pretenduar se me datën
23.03.2015, shtetasi Spartak Braho, deputet i Kuvendit të Shqipërisë, njëkohësisht edhe
Kryetar i Komisionit për Sigurinë Kombëtare të Kuvendit të Shqipërisë, ka kryer veprën
216
penale të shpifjes ndaj shtetasit Tom Doshi, duke përhapur, me qëllim, thënie dhe dhënë
informacione, duke e ditur se janë të rreme, të cilat cenojnë nderin dhe dinjitetin e shtetasit
Tom Doshi. Sipas të dëmtuarit akuzues, veprimet e mësipërme të deputetit Spartak Braho
përbëjnë elementet e veprës penale të "Shpifjes" të parashikuar nga neni 120/2 i Kodit Penal
dhe kjo shpifje është bërë botërisht.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, në veprimet e të akuzuarit Spartak
Braho, në deklaratën e mbajtur prej tij më datë 23.03.2015, konferenca për shtyp e dhënë
përpara mediave nga deputeti Spartak Braho, direkt nga sallat e Kuvendit të Shqipërisë,
mungojnë elementët e figurës së veprës penale për të cilën ai është akuzuar.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi analizoi dhe vlerësoi deklarimet e të akuzuarit
konstaton se në këto deklarata ka si (i) opinione, domethënë gjykime vlerësuese, ashtu dhe (ii)
deklarime të fakteve konkrete të konsideruara prej tij si të vërteta.
Në deklaratën e të akuzuarit Braho, përmendet fakti i lëshimit të një raporti mjekësor
për pushim në favor të të dëmtuarit akuzues, deputetit Tom Doshi. Kolegji Penal vlerëson se ky
është një fakt i vërtetë, dhe që nuk është kontestuar nga palët. Më tej, i akuzuari, deputeti
Spartak Braho, deklaron ekzistencën e një fakti tjetër të vërtetë, pra, lidhjen e mjekut që ka
lëshuar raportin, me një nga punonjëset që janë në marrëdhënie pune me personin juridik në
pronësi të deputetit Tom Doshi. Ndërkohë, pasi ka pasqyruar këto fakte, të cilat nga provat e
shqyrtuara rezultojnë të vërteta dhe jo të rreme, deputeti Spartak Braho, shpreh opinionin e tij,
duke hedhur dyshimin dhe denoncuar publikisht bazuar në bindjen e tij se, përmbajtja e raportit
mjekësor, në kushtet kur mjeku lëshues i raportit në institucionin mjekësor privat, është
bashkëshorti i njërës prej punonjësve në varësi të deputetit Tom Doshi, sipas tij përbën një
falsifikim dhe sajesë. I akuzuari i bën thirrje prokurorisë që të hetojë dhe t’i shkojë deri në
fund, duke e zbërthyer këtë proces manipulimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, ndonëse nga ana e të akuzuarit janë përhapur
thënie, nuk është plotësuar elementi i dijenisë së të akuzuarit, Braho se këto thënie janë të
rreme. Natyra e këtyre thënieve nuk është faktike, por bindje, pra një opinion i krijuar mbi
bazën e mbështetur nga analiza e fakteve jo të rreme nga ana e të akuzuarit. Madje, personi i
akuzuar, Braho, duke shprehur opinionin e tij rreth vërtetësisë së këtyre thënieve (opinion i
krijuar nga bindja e tij), i ka kërkuar organit të prokurorisë të hetojë këtë rast. Çka provon
faktin se i akuzuari, as nuk ka ditur dhe as nuk mund të dinte se thëniet e tij ishin të rreme,
madje ai duke qenë i bindur rreth vërtetësisë së tyre, i është drejtuar organit të prokurorisë që t’i
sqarojë ato. I akuzuari në ndërgjegjen e tij ka besuar se opinioni i shprehur prej nga ana e tij ka
qenë më se i vërtetë, dhe sjellja e tij dëshmon këtë bindje të tij.
Në këtë situatë, i akuzuari Braho, duke e ditur që lajmi i thënë prej tij ishte i vërtetë,
mbi një sajim të mundshëm të përmbajtjes së raportit mjekësor të lëshuar nga mjeku, njëherazi
bashkëshorti i punonjëses në varësi të akuzuesit Doshi, e ka bërë publik lajmin ,duke kërkuar
prej organit të prokurorisë marrjen e masave për verifikimin e këtij dyshimi ‘rrëqethës’. Ky
qëndrim nga ana e tij është bazuar në bindjen e tij, e cila është mbështetur në substrakt të
vërtetë faktesh. Kolegji vlerëson se kur personi që përhap thëniet, të cila nuk e di se ato janë të
rreme, atëherë, vepra e tij nuk përmban elementët e shpifjes. E njëjta gjë ndodh kur ai që
përhap thënie të rreme dhe cenuese për nderin e një personi, por kujton me mirëbesim se këto
thënie janë të vërteta, ose se ka dyshime se janë të vërteta. Në rastin konkret, jo vetëm që i
akuzuari kishte dyshimin se opinioni i tij ishte i vërtetë, por ai ka qenë i bindur për vërtetësinë e
thënieve, në të kundërt nuk do të kishte pasur kuptim thirrja që ai bënte organit të prokurorisë
për të hetuar rreth tyre. Vepra penale e shpifjes qëndron në përhapjen e thënieve poshtëruese a
të trilluara nga subjekti pasiv i veprës penale, dhe jo kur deklarohen thënie të vërteta.
Kolegji vlerëson se nisur nga baza e vërtetë e fakteve, marrëdhënia e mjekut që ka
dhënë raportin për akuzuesin Doshi me një nga punonjëset në varësi a në kontroll të akuzuesit,
bindja e krijuar në palën e akuzuar Braho, nuk mund të konsiderohet as e krijuar me qëllim
217
shpifës dhe as se dyshimi i krijuar prej tij ka qenë i rremë apo i bazuar në rrethana të rreme. Në
këtë rast, nuk kemi të bëjmë me përhapje të thënieve që dihet në momentin e bërjes së tyre se
janë të rreme, por për bindje për dyshime të ngritura që ka shprehur një person, deputet i
Kuvendit të Shqipërisë, kundrejt një deputeti tjetër të Kuvendit të Shqipërisë. Në këto kushte,
përhapja e thënieve që cenojnë nderin e një personi pa i ditur ai që i përhap, se ato janë të
rreme, nuk përbën anën objektive të veprës penale të shpifjes së kryer botërisht. Në këto
kushte, Kolegji vlerëson se mungon ana objektive e dijenisë së pavërtetësisë së thënieve, dhe
nuk plotësohet përmbushja e elementëve të nevojshëm për konfigurimin e veprës penale, të
supozuar nga ana e të dëmtuarit akuzues, Doshi.
Në arritjen e këtij konkluzioni, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mban parasysh
kontekstin kohor dhe vendin në cilin janë bërë këto thënie, situata e acaruar politike në Kuvend.
Ku evidentohet e drejta kushtetuese e kritikës politike të subjekteve politike dhe tonet e
ndezura të politikës shqiptare. Në këtë kontekst, duke qenë pjesë e lirisë për të shprehur
mendim, domethënë një mendim, në kuptimin e tij si një vlerësim personal i subjektit, e drejta
për të shprehur opinione, jo domosdoshmërisht duhet të jetë objektive dhe i paanshme, madje
shpeshherë edhe sugjestionuese për të arritur dhe kapur vëmendjen e atyre që dëgjojnë dhe
shikojnë. Megjithatë, Kolegji vëren se vlerësimi personal duhet të bëhet në mënyrë të
përmbajtur dhe nuk duhet të bazohet mbi bazën e një sulmi personal dhe denigrues, por mbi
baza faktike të vërteta, dhe mundësisht sa më objektiv.
E drejta e kritikës dhe shprehja e opinioneve ka si qëllim shprehjen e një mendimi që
synon të evidentojë gabimet apo të metat e një veprimtarie të realizuar nga një person tjetër.
Kritika shfaqet nëpërmjet një debati apo shkëmbim opinionesh, të cilat bazohen pikërisht, në
analizimin në mënyrë kritike të pozicionit të kundërshtarit. Kësisoj, ushtrimi i së drejtës për të
bërë kritikë gjen bazën e saj në kuadrin e lirisë së fjalës dhe së drejtës së opinionit. Duke u
nisur nga karakteri subjektiv i një opinioni apo i kritikës, Ky Kolegj çmon qëe është e qartë se
nuk mund të pretendohet që pohimet e dhëna në këtë kuadër të jenë të vërteta, por megjithatë
duhet që a) faktet e treguara të kenë një interes për opinionin publik; b) të tregohen në mënyrë
korrekte, duke shmangur agresionin ndaj reputacionit të të tjerëve1.
Kësisoj Kolegji vlerëson se, përmbajtja e opinionit apo e kritikës brenda kufijve të
replikës duhet të jetë një kriter i tretë që duhet të merret në shqyrtim nga gjykata për të
shqyrtuar çështjen nëse një opinion i hyn dhe jepet brenda kufijve të kritikës dhe shprehjes së
opinioneve dhe si rrjedhim, nuk përbën një vepër penale, pasi cilësohet në kuadrin e ushtrimit
të së drejtës së lirisë së fjalës dhe të opinionit.
Referuar praktikës gjyqësore të krijuar tashmë në Republikën e Shqipërisë, dallimi
midis opinioneve dhe fakteve është i qartë, opinionet janë pikëpamje personale mbi një ngjarje
apo situatë; vlerësime, të cilat nuk mund të dëshmohen dhe nuk kanë detyrimin që të provohen,
kurse faktet janë situata të provuara apo të provueshme, të cilat mund të dëshmohen dhe që
para deklarimit duhet t’i jenë nënshtruar verifikimit për vërtetësinë e tyre.
Kritika nuk bazohet tek e vërteta e një fakti, por tek dhënia e një opinioni subjektiv mbi
një fakt, veprimtari apo aktivitet që ka të bëjë me subjektin e dëmtuar. Është e qartë që nëse
gjatë kritikës thuhen edhe gjëra të pavërteta, atëherë do të realizohet vepra penale e shpifjes.
Në çështjen objekt shqyrtimi, nga analiza e provave të administruara në gjykim dhe nga
deklarimet e palëve, Kolegji çmon se meqenëse kemi të bëjmë me një bindje të të akuzuarit të
mbështetur në të dhëna faktike të vërteta, nuk është vërtetuar ana objektive se dijenisë së
pavërtetësisë së thënieve apo informacioni që është përhapur.
1
Shih në doktrinë, Ersi Bozheku, Fyerja dhe shpifja: disa vlerësime të përgjithshme dhe disa thellime
shkencore specifike lidhur me të drejtën për të informuar dhe të drejten për të kritikuar, në Revistën Avokatia,
2014, f. 18 e vijues, Tiranë.
218
Duke iu kthyer analizimit të anës subjektive, në rastin konkret, Ky Kolegj pasi shqyrtoi
provat e administruara, vlerëson se të akuzuarit i mungon elementi psikologjik që kërkon vepra
penale. Shpifja mund të kryhet vetëm me dashje direkte ose dashje eventuale. Personi që
përhap thëniet duhet ta dijë se po përhap thënie të rreme dhe cenuese për nderin dhe dinjitetin
një personi, ose të pranojë me ndërgjegje që këto thënie të përhapen. Vetëm përhapja me dashje
e lajmeve të rreme vë në rrezik reputacionin e subjektit pasiv të veprës penale. Në këto kushte,
Kolegji Penal vlerëson se vepra penale e shpifjes duket të cilësohet, si një vepër penale cenimi,
ku marrëdhënia juridike e mbrojtur duhet të preket efektivisht nga pasoja dhe jo të dënohet
vetëm vënia në rrezik nga ardhja e saj. Në këto kushte, duhet të vlerësohet jo vetëm elementi i
përhapjes së thënieve që dihet se janë të rreme, por edhe ardhja e pasojës së cenimit,
domethënë pasoja e uljes apo prekjes së nderit dhe të dinjitetit të subjektit pasiv në mënyrë që
të vërtetohet plotësimi i elementëve të nevojshëm për konfigurimin e veprës penale të shpifjes.
Në lidhje me elementin subjektiv të veprës penale, Kolegji vëren se neni 120 i Kodit
Penal, nuk lidh elementin e përfshirjes së informacioneve që dihen të rreme me synimin
specifik për të cenuar dinjitetin e subjektit pasiv. Dispozita në fjalë, dënon përhapjen e thënieve
që dihen të rreme “që cenojnë nderin dhe dinjitetin”. Përdorimi i lidhëzës përcaktore “që”
tregon se nuk është e rëndësishme që sjellja e subjektit aktiv të ketë si objektiv të dashjes
cenimin e dinjitetit, por për realizimin e veprës penale, mjafton përhapja e lajmeve që dihen të
rreme, pasi vetë përhapja e tyre vë në rrezik dinjitetin dhe nderin e subjektit pasiv të veprës.
Pra, duke qenë se ligjvënësi, në këtë dispozitë nuk ka parashikuar dashjen e posaçme, vepra
penale e shpifjes, përveçse me dashje të drejtpërdrejtë mund të kryhet edhe në formën e dashjes
eventuale. Pra, kur subjekti aktiv, ndonëse nuk e dëshiron pasojën shpifëse me ndërgjegje
pranon apo lejon ardhjen e saj.
Në gjykim është provuar se nga pikëpamja e të akuzuarit Braho, faktet ishin të vërteta.
Provohet në gjykim se i akuzuari nuk ishte në dijeni të faktit se përmbajtja raportit ishte e rreme
dhe që ai po thoshte një opinion të rremë. Përkundrazi, vërtetohet se i akuzuari ishte i bindur se
po deklaronte thënie mbi fakte të vërteta. Nga ana e palës akuzuese, nuk është arritur të
provohet përtej çdo dyshimi të arsyeshëm, se me përhapjen e qëllimshme të lajmit rreth
falsitetit të raportit mjekësor, subjekti aktiv të ketë marrë parasysh dhe të pranuar ardhjen e
pasojës, për cenimin e nderit të subjektit pasiv të veprës penale të shpifjes, shtetasit Doshi. E
thënë ndryshe, i akuzuari Spaho, jo vetëm përjashton dashjen e drejtpërdrejtë për të cenuar
nderin e të dëmtuarit akuzues, por përjashtohet edhe dashja eventuale e pasojës shpifëse. Në
rastin konkret, mungesa e dashjes eventuale e të akuzuarit Braho, është e provuar nga këto
elementë faktikë: 1) fakti që ai në thëniet e tij, përdor termin “rrëqethëse”, ky term nënkupton
gjendjen psikologjike të një personi që beson në realisht atë që thotë, dhe është i indinjuar nga
fakti i shkeljes, pra sajimi i raportit mjekësor. Pra, ai është i bindur në vërtetësinë e thënieve që
përhap, dhe madje është i indinjuar nga kjo shkelje e rëndë, duke deklaruar këtë në
komunikimin me median. Kolegji çmon se, i akuzuari ka përdorur terma dhe shprehje të një
personi që në atë gjendje, beson në vërtetësinë e fakteve që pohon, 2) fakti që ai menjëherë i
drejtohet Kuvendit që të vlerësojë bindjen e tij rreth falsitetit të raportit që ishte përcaktues për
shtyrjen e seancës (deklarimi është bërë nga sallat e Kuvendit), 4) fakti që ai evidenton
ndërhyrjen e organit të prokurorisë për këtë bindje të tij, 5) fakti që lidhja familjare midis
mjekut që ka lëshuar raportin mjekësor, punonjëses dhe varësisë së saj nga akuzuesi Doshi,
është e vërtetë dhe në dukje me një konflikt interesi, 6) faktin që nuk janë ndjekur procedurat
standarde për lëshimin e raporti mjekësor nga ana e mjekut, publik të familjes.
Pra, nga kjo analizë faktesh të vërtetuara gjatë gjykimit provohet se i akuzuari është
gjendur përpara një raporti mjekësor jo të zakontë, dhe të dyshimtë në përmbajtje. Ngritja e
dyshimit rreth faktit, nën dritën e këtyre elementëve, hedh dritë në sqarimin e qëndrimit
psikologjik të të akuzuarit, Braho. Prania e këtyre elementëve, është vendimtare, pasi elementi
psikologjik i të akuzuarit nuk ka pasur si objektiv, as kryesor as të tërthortë, ofendimin e
219
imazhit të akuzuesit Doshi, ai ka vepruar jo në planin e cenimit të nderit të shtetasit Doshi, por
në planin e kundërt, ku i akuzuari Braho ka krijuar bindjen e brendshme të bazuar se faktet janë
më se të vërteta. Duke pasur si qëllim i akuzuari të vërë në dijeni, organin përkatës të interesuar
(Kuvendi, organin e ndjekjes penale, publikisht) mbi kryerjen e një shkelje, që sipas tij është
shumë e rëndë, si ajo e një akti fals, dhe jo të cenojë nderin e të dëmtuarit akuzues, sikundër ka
pretenduar, pala akuzuese, por që nuk është vërtetuar në gjykim. Në këto kushte, arrihet në
konkluzionin se deklarimet e të akuzuarit Braho, nuk janë thënë me qëllimin shpifës për të
ofenduar nderin e akuzuesit Doshi, përkundrazi ato janë thënë me qëllimin e vetëm për të vënë
në lëvizje organet kompetente, duke vepruar në një plan tjetër psikologjik, në gjendjen e atij që
moralisht është i indinjuar nga fakti i një shkeljeje dhe që reagon ndaj saj, për të bërë drejtësi.
Nisur nga këto të dhëna dhe përfundime, jo vetëm që përjashtohet prania e elementit
psikologjik të dashjes së drejtpërdrejtë, por edhe ajo e dashjes eventuale, meqenëse i akuzuari
cenimin e nderit të zotit Doshi, jo vetëm që nuk e ka pranuar si mundësi, por as që nuk e ka
marrë parasysh fare se thëniet e tij në mënyrë indirekte do të cenonin nderin dhe dinjitetin e
subjektit pasiv të veprës penale, duke e zgjidhur dyshimin në favor të vërtetësisë së krijuar me
bindjen e tij. Fakt ky që dëshmon mungesën e qëndrimit psikologjik ndaj sjelljes të pretenduar
si vepër penale dhe që ndalon atribuimin e elementit të fajësisë, si me titull dashjeje direkte,
ashtu edhe me titull dashjeje të tërthortë (dolus eventualis).
Nga sa më sipër Kolegji Penal arrin në përfundimin se veprimi i parashtruar nga i
dëmtuari akuzues, Tom Doshi nuk përbën vepër penale, për shkak të mungesës së plotësimit
të anës objektive dhe asaj subjektive të elementëve të veprës penale të “Shpifjes” të
parashikuar nga neni 120/2 i Kodit Penal, prandaj në bazë të nenit 388, “b” të K.Pr.Penale, i
akuzuari Spartak Braho, duhet të deklarohet i pafajshëm për akuzën e veprës penale të
“Shpifjes”, të kryer botërisht, parashikuar nga neni 120/2 i Kodit Penal. Për pasojë,
shpenzimet procedurale duhet t’i ngarkohen palës së të dëmtuari akuzues, Tom Doshi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 120 të Kodit Penal dhe nenet
384 dhe 388, pika 1, germa b,të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Deklarimin e pafajshëm të të akuzuarit Spartak Braho, për veprën penale
të “Shpifjes”, të parashikuar në nenin 120 paragrafi i dytë i Kodit Penal.
- Shpenzimet procedurale i ngarkohen të dëmtuarit akuzues.
Tiranë, më 09.02.2016
220
MENDIMI I PAKICËS
Unë gjyqtar Andi Çeliku, shpreh mendimin kundër shumicës së Kolegjit Penal të
Gjykatës së Lartë, i cili deklaron të pafajshëm të akuzuarin Spartak Braho, për veprën penale
të shpifjes parashikuar nga neni 120 paragrafi i dytë i Kodit Penal.
Konkluzioni i arritur për mungesën e elementeve të anës objektive dhe subjektive, të
veprës penale të shpifjes, parashikuar nga neni 120 parag 2, i Kodit Penal, atribuar të
akuzuarit Spartak Braho, nuk gjen mbështetje në aktet e administruara në gjykim, si dhe
faktet dhe rrethanat e çështjes.
Deklarimi në media i të akuzuarit Spartak Braho, në lidhje me një “falsifikim të ri” të
z.Tom Doshi, rezultoi i pavërtetë.
Bëhet fjalë për një raport mjekësor lëshimi i të cilit rezultoi i vërtetë nga një spital
privat në Tiranë, në favor të kërkuesit Tom Doshi dhe që konsiderohet nga i akuzuari si (fakt
rrënqethës falsifikimi dhe sajese).
Këto deklarime publike të pavërteta cënojnë nderin dhe dinjitetin e kërkuesit Tom
Doshi, pasi e konsiderojnë këtë person një falsifikator, madje përsëritës.
Nga ana tjetër siç del edhe nga përmbajtja e deklaratës, i akuzuari Spartak Braho është
përfshirë edhe më parë në debat publik ndaj kërkuesit Tom Doshi dhe deklarimi i tij është në
vazhdën e të njëjtit debat publik, gjë që tregon dashjen e të akuzuarit për të denigruar
publikisht figurën e kërkuesit.
Duke përmbledhur sa më sipër, i akuzuari Spartak Braho, me qëllim për të denigruar
figurën e kërkuesit Tom Doshi, si dhe duke cenuar nderin dhe dinjitetin e kërkuesit në
vazhdimësi të një debati publik të mëparshëm me z.Tom Doshi, ka kryer deklarime të
pavërteta që të krijojë qëllimisht në publik një imazh të keq për kërkuesin Tom Doshi (atë të
një falsifikatori).
Në të tilla rrethana vlerësoj se i akuzuari Spartak Braho duhej të deklarohej fajtor për
veprën penale të shpifjes të kryer botërisht, të parashikuar nga neni 120 paragrafi dytë i Kodit
Penal.
Andi Çeliku
221
Nr. 10 i Regj. Themeltar
Nr. 10 i Vendimit
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë prej:
Artan Broci Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
Në datën 16.02.2016 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:
KËRKUES : TOM DOSHI, i biri i Gjekës, datëlindja

06.06.1966, lindur në Shkodër dhe banues në
Tiranë Rr.“Qemal Stafa”, nr.350, me
kombësi dhe shtetësi shqiptare, me arsim të
lartë, gjendje civili i martuar, madhor me
zotësi për të vepruar, përfaqësuar në gjykim
nga Av. Vladimir Meci dhe av. Ferit Mucaj.
OBJEKTI:
Ankim ndaj Vendimit të mosfillimit të Prokurorit të Prokurorisë së Përgjithshme
Kosta Beluri datë 04.12.2015, për kallëzimin e regjistruar me nr.20, datë 07.11.2015,
përcjellë me shkresën nr.2958/8, datë 24.12.2015,
marrë dijeni prej meje me datë 28.12.2015.
Baza Ligjore: Neni 291 / 2 i Kodit të Procedurës Penale
ME PJESËMARRJEN PROKURORIA E PËRGJITHSHME E

REPUBLIKËS SË SHQIPËRISË,
përfaqësuar në gjykim nga prokurori
Kosta Beluri
PERSON I INTERESUAR: SPARTAK BRAHO, në mungesë
KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi kërkuesin Tom Doshi dhe mbrojtësit e tij Av.Vladimir Meci dhe Av.Ferit
Mucaj, të cilët kërkuan pranimin e kërkesës, Prokurori Pranë Gjykatës së Lartë, Kosta Beluri
i cili kërkoi-Rrëzimin e kërkesës, personi i interesuar Spartak Braho e la gjykimin në
mungesë megjithëse kishte dijeni në mënyrë të rregullt;
VЁREN
Se kërkesa e kërkuesit Tom Doshi mbi ankimin ndaj Vendimit të Mosfillimit të
Prokurorit të Prokurorisë së Përgjithshme Kosta Beluri datë 04.12.2015, është e pabazuar në
ligj dhe në prova dhe si e tillë duhet të rrëzohet.
222
Në datën 03.11.2015, shtetasi Tom Doshi, deputet i Kuvendit të Shqipërisë, i është

drejtuar Prokurorisë së Përgjithshme me një kallëzim penal në ngarkim të shtetasit Spartak
Braho, deputet i Kuvendit të Shqipërisë dhe Kryetar i Komisionit Parlamentar për Sigurinë
Kombëtare, me anë të të cilit ka kërkuar ushtrimin e ndjekjes penale për veprat penale të
“Shpërdorimit të detyrës” dhe “Përhapja e informatave të rreme që ngjallin panik”, vepra
këto të parashikuara përkatësisht nga nenet 248 dhe 267 të Kodit Penal.
Kallëzim penal rezulton se është regjistruar në Prokurorinë e Përgjithshme me nr.20
kallëzimi datë 07.11.2015, pranë Prokurorisë së Përgjithshme pasi është bërë kundër një
subjekti që bazuar në dispozitën e nenit 75/b/2 dhe 277/3 të Kodit të Procedurës Penale, është
në kompetencë lëndore hetimi të Prokurorisë së Përgjithshme.
Nga studimi i kallëzimit penal rezulton se nga ana e kallëzuesit, është pretenduar se
shtetasi Spartak Braho, në cilësinë e Kryetarit të Komisionit Parlamentar për Sigurinë
Kombëtare, në datën 28.09.2015, i është drejtuar me një letër drejtuesve më të lartë të shtetit,
duke informuar se Z.Tom Doshi dhe Z.Dritan Prifti, po ndërhynë në hetimin e çështjes ÇEZ-
DIA, duke synuar kështu destabilizimin e vendit. Sipas kallëzuesit, letra i është dërguar
Ministrit të Drejtësisë dhe për dijeni Presidentit të Republikës, Kryetarit të Kuvendit dhe
Ambasadës së SHBA dhe nëpërmjet Presidentit të Republikës, i është përcjellë edhe SHISH
dhe Prokurorisë së Përgjithshme.
Kallëzuesi ka pretenduar se është vënë në dijeni nëpërmjet medieve shqiptare dhe
nisur nga përmbajtja e letrës “për realizimin një skenari ogurzi që synon shkaktimin e kaosit
dhe destabilitetin politik në vend”, duke pretenduar si të pavërtetë përmbajtjen e letrës,
kërkon fillimin e ndjekjes penale për veprat penale: “Shpërdorimi i detyrës” dhe “Përhapja e
informatave të rreme që ngjallin panik”, parashikuar përkatësisht nga nenet 248 e 267 të
Kodit Penal, për autorin e letrës e pikërisht deputetin Spartak Braho.
Rezulton nga aktet në dosje se, në kuadër të verifikimeve të kryera, me qëllim
sqarimin e plotë të pretendimeve të ngritura nga kallëzuesi, nga ana e Prokurorisë së
Përgjithshme, është administruar një kopje e praktikës që ka lidhje me informacionin e
dërguar nga Komisioni për Sigurinë Kombëtare i Kuvendit, i cili në datën 27.09.2015 i është
dërguar Prokurorit të Përgjithshëm dhe për dijeni Presidentit të Republikës dhe Kryetarit të
Kuvendit. Një kopje e shkresës së Drejtorisë Task-Force në Prokurorinë e Përgjithshme,
nëpërmjet të cilës në datën 28.09.2015, informacioni i Komisionit për Sigurinë Kombëtare të
Kuvendit, i është dërguar Prokurorisë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, për t’u
trajtuar në kuadër të procedimit penal që ndjek për çështjen ÇEZ-DIA.
Gjithashtu, është administruar dhe një kopje e informacionit të datës 28.09.2015 që
Drejtoria e Policisë së Shtetit i ka drejtuar Prokurorisë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë dhe për dijeni Prokurorit të Përgjithshëm, me anë të të cilit kërkohet autorizim për
delegim veprimesh me qëllim për të verifikuar pretendimet e ngritura në shkresën e Kryetarit
të Sigurisë Kombëtare z. Spartak Braho, dërguar zyrtarisht në Policinë e Shtetit në datën
27.09.2015.
Nga sa më sipër rezulton se z. Spartak Braho, në cilësinë e Kryetarit të Komisionit të
Sigurisë Kombëtare, në datën 27.09.2015, i është drejtuar Prokurorisë së Përgjithshme dhe
Drejtorisë së Policisë së Shtetit dhe për dijeni Presidentit të Republikës dhe Kryetarit të
Kuvendit, me një informacion pa bërë publik burimin e tij, sipas të cilit deputeti Tom Doshi
dhe shtetasi Dritan Prifti, janë në komunikim të vazhdueshëm me familjarë të shtetasit
Kastriot Ismailaj, aktualisht i arrestuar, akuzuar për çështjen ÇEZ-DIA, veçanërisht me
bashkëshorten e tij Vojsava Ismailaj, me premtimin për të liruar nga akuza Kastriot Ismailaj
në këmbim të deklaratave për të implikuar Kryetarin e Kuvendit në skandalin ÇEZ-DIA. Në
informacion përmenden takime të realizuara midis shtetasve Tom Doshi e Dritan Prifti me
223
shtetasen Vojsava Ismailaj dhe premtimet për garancitë që Tom Doshi dhe Dritan Prifti i kanë
bërë shtetases Vojsava Ismailaj në emër të Kryeministrit, Kryetarit të Opozitës dhe
Ambasadës Amerikane për lirimin e bashkëshortit të saj në këmbim të deklaratave që do të
implikonin Kryetarin e Kuvendit në çështjen ÇEZ-DIA.
Në cilësinë e Kryetarit të Komisionit të Sigurisë Kombëtare, në informacion z.
Spartak Braho, paralajmëron edhe për pasoja që mund të ketë për destabilitetin e vendit
veprimtaria e mësipërme e cila synon krijimin e destabilitetit dhe kaosit.
Nga informacioni kërkohet nga organet kompetente të merren masat e nevojshme për
mbrojtjen fizike të shtetases Vojsava Ismailaj dhe familjes së saj, për të shmangur kërcënime
të mundshme apo veprime të tjera me qëllimi për ta detyruar për të dhënë deklarata për të
devijuar hetimin e aferës ÇEZ-DIA.
Ky informacion, siç rezulton edhe nga kallëzimi dhe verifikimet e kryera, i është
dërguar disa prej institucioneve shtetërore dhe përmbajtja e tij është bërë publike, nëpërmjet
mediave shqiptare, të cilat kanë publikuar kopjen e informacionit të dërguar Ministrisë së
Drejtësisë. Ndërkohë që informacioni është kanalizuar në rrugë zyrtare dhe si ai i mbërritur
në Prokurorinë e Përgjithshme dhe ai i dërguar në Drejtorinë e Policisë së Shtetit, i ka kaluar
Prokurorisë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, për t’u verifikuar, në kuadër të
procedimit penal nr.6381 të vitit 2014, në ngarkim të shtetasit Kastriot Ismailaj.
Për faktet e mësipërme, nga kallëzuesi Tom Doshi, është kërkuar fillimi ndjekjes
penale ndaj shtetasit Spartak Braho, për veprën penale “Shpërdorimi i detyrës”, parashikuar
nga neni 248 i Kodit Penal, dhe për veprën penale “Përhapja e informatave të rreme që
ngjallin panik”, parashikuar nga neni 267 i Kodit Penal.
a) PRETENDIMET E PALËVE.
Vendimi i Mosfillimit është i kundërligjshëm, ndaj po e ankimoj pranë Gjykatës së
Lartë si gjykata kompetente, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Prokuroria e Përgjithshme, në Vendimin e mosfillimit objekt ankimi, i paraqet
faktet në mënyrë të shtrembëruar.
- Prokurori mënyrë të qëllimshme gabon kur përcakton se informacioni është
dërguar nga Komisioni i Sigurisë Kombëtare, pasi rezulton se informacioni është
dërguar dhe është shpërndarë personalisht nga Kryetari i Komisionit për Sigurinë
Kombëtare të Kuvendit, dhe një gabim i tillë nga pikëpamja e parashtrimit të
fakteve, ka rëndësi thelbësore për hetimin e plotë dhe objektiv të kallëzimit, pasi
thelbi i kallëzimit për veprën penale të parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal,
dhe ka të bëjë pikërisht me marrjen e atributeve që nuk i takojnë nga Kryetari i
Komisionit për Sigurinë Kombëtare, duke shkelur rregullat që normojnë të
drejtat, kompetencat dhe detyrimet e Kryetarit të Komisionit Parlamentar dhe
vetë Komisionit.
- Në kallëzimin tim, unë i referohem konkretisht letrës nr.3020 datë 27.09.2015 të
dërguar nga z. Spartak Braho (me stemën e Kuvendit dhe të Komisionit për
Sigurinë Kombëtare) të nënshkruar nga z. Braho me titullin e Kryetarit të
Komisionit të Sigurisë Kombëtare, e cila i drejtohet Ministrit të Drejtësisë dhe për
dijeni Presidentit të Republikës, Kryetarit të Kuvendit dhe Ambasadës së SHBA,
dhe nga ana e vet Prokuroria në Vendimin e mos fillimit nuk rezulton të ketë kryer
asnjë veprim verifikues, për këtë letër dhe për të sqaruar nëse Komisioni për
Sigurinë Kombëtare si i tillë a ka pasur ndonjë rol përpara apo pas dërgimit të
kësaj letre, nëse po çfarë roli dhe nëse jo përse
- Prokuroria duhej t’i kishte verifikuar të gjitha këto korrespondenca në mënyrë të
detajuar dhe t’i listonte verifikimet e tyre me të gjitha ekstremitet protokollare të
224
secilës, me qëllim që të arrinte në konkluzionin se mungojnë elementet e veprës
penale, konkretisht ana objektive.
- Në fq. 3 të Vendimit të mosfillimit, Prokuroria shprehet se: "Z. Spartak Braho, në
cilësinë e Kryetarit të Komisionit të Sigurisë Kombëtare, në përputhje me nenin
23 të Rregullores së Brendshme të Kuvendit, ka mbajtur lidhje me institucione të
tjera, duke informuar për një situatë të servirur nga burime të pa publikuara...".
Prokuroria, në mënyrë të mangët ka referuar jashtë kontekstit një nga detyrat e
Kryetarit të Komisionit të përhershëm të Kuvendit, që është mbajtja e lidhjeve me
institucione të tjera, por Prokuroria nuk e ka referuar të plotë këtë nen dhe as
nenin 33 të Rregullores së Kuvendit, që detajojnë të plota detyrat dhe
kompetencat e Kryetarit të Komisionit për Sigurinë Kombëtare dhe mënyrën se si
duhen ushtruar këto kompetenca. Më konkretisht, këto dispozita parashikojnë sa
vijon:
- Prokuroria e Përgjithshme ka dështuar në argumentimin ligjor dhe faktik të
mungesës së elementëve të veprave penale për të cilat është paraqitur kallëzimi.
Siç edhe u sqarua më sipër në pikën (l) të këtij ankimi, moskryerja e verifikimeve
të plota për faktet objekt kallëzimi, parashtrimi i deformuar i tyre dhe i ligjit të
aplikueshëm, ka çuar Prokurorinë e Përgjithshme në konkludimin se për të dyja
veprat penale të kallëzuara mungojnë elementët përkatës dhe konkretisht ana
objektive.
- Prokuroria ka dështuar në argumentimin e sa më sipër pasi: (i) ekziston veprimi
dhe/ose mosveprimi i kundraligjshëm, sepse ndryshe nga sa referon Prokuroria
në mënyrë të pjesshme në nenin 23 të Rregullores, ajo nuk ka kryer në mënyrë të
plotë dhe ezauruese të gjitha verifikimet që do të jepnin siguri se normat e
parashikuara në nenet 23 dhe 33 të Rregullores së Kuvendit janë respektuar e nuk
janë shkelur. Në këtë kontekst, as nuk janë këqyrur apo sekuestruar
korrespondencat e detajuara dhe praktikat respektove në Komisionin përkatës
dhe as nuk janë pyetur qoftë Kryetari i Komisionit, qoftë anëtarët e Komisionit
për çfarë ka qenë në dijeni të tyre; (ii) Prokuroria nuk ka kryer verifikime dhe/ose
hetime që të japin garanci se nuk janë dëmtuar interesat e shtetit duke investuar
institucionet shtetërore në një luftë thjesht politike, duke përhapur panik tek
publiku për destabilizim të vendit dhe duke tërhequr vëmendjen e publikut nga
funksionimi i organeve publike në çështje të interesit publik, drejt trillimeve të
skenarëve të paqenë, të cilët u provuan të tillë nga verifikimet e kryera për këtë
çështje nga Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, Tiranë, në kuadër të
procedimit penal nr.6381 të vitit 2014, në ngarkim të Kastriot Ismailaj, ku
shtetasit Vojsava Ismailaj, Tom Doshi dhe Dritan Prifti u thirrën për të dhënë
shpjegime dhe në përfundim asgjë nuk rezultoi e vërtetë nga letra e z.Braho.
- Në lidhje me veprën penale të parashikuar nga neni 267 i Kodit Penal,
Prokuroria në mënyrë të gabuar arsyeton se mungon si ana subjektive edhe ana
objektive e veprës penale. Por, Prokuroria ka dështuar në verifikimin e plotë dhe
ezaurues për këtë konkluzion.
i) Prokuroria ka supozuar mbi mungesën e qëllimit dhe dashjes së z. Braho
vetëm nisur nga: "...pozitat që ai ndodhet dhe funksionet që kryen...", por nuk
e ka thirrur vetë z. Braho për të verifikuar motivet e tij për përcjelljen e
informacionit dhe mënyrën e kësaj përcjellje;
(ii) Prokuroria shprehet se "...Kallëzimi duhet të provojë fillimisht që
informacioni është i rremë, verifikim të cilin po e bëjnë organet kompetente",
por këtë nuk ka pse ta provojë kallëzuesi, por pikërisht organet kompetente.
Në fakt, organet kompetente që verifikuan informacionin e përcjellë nga z.
225
Braho, e konkretisht Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, Tiranë,
në kuadër të procedimit penal nr.6381 të vitit 2014, në ngarkim të Kastriot
Ismailaj, nuk konkluduan për regjistrimin e ndonjë procedimi penal në lidhje
me këtë informacion. Aktualisht, ky procedim është mbyllur nga Prokuroria
pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, Tiranë dhe është marrë vendim që ajo
çështje të dërgohet për gjykim, por jo për sa lidhet me informacionin e z.
Braho;
(iii) Prokuroria e merr të mirëqenë që z. Braho ka "...informuar për një
situatë të servirur nga burime të papublikuara", por Prokuroria nuk ka kryer
verifikimet dhe hetimet e nevojshme për zbardhjen e këtyre burimeve, duke ia
kërkuar këtë pikërisht z.Braho, pasi nuk ekziston asnjë pengesë ligjore për
këtë, veçanërisht për organet hetimore e aq më tepër kur rezulton se vetë z.
Braho nuk ka ndjekur ndonjë procedurë sipas parashikimeve ligjore për
klasifikimin e informacionit, pra duket se qëllimisht e ka shpërndarë letrën e
tij, pa ia nënshtruar më parë atë procedurave për klasifikimin e informacionit.
- Përfundimisht kërkojmë nga Gjykata e Lartë, të shqyrtojë çështjen dhe pas
shqyrtimit të vendosë shfuqizimin e vendimit te mosfillimit, riçeljen e hetimeve dhe
regjistrimin e procedimit penal për kallëzimin e regjistruar në Prokurorinë e
Përgjithshme me nr.20 datë 07.11.2015.
- Të udhëzojë Prokurorinë e Përgjithshme në kryerjen minimumi të veprimeve
hetimore si vijon:
- Sekuestrimi dhe këqyrja e praktikave dokumentare dhe protokollare të letrës apo
letrave të dërguara nga z. Spartak Braho më datë 27.09.2015 drejt Ministrit të
Drejtësisë, Prokurorit të Përgjithshëm etj. Dhe mënyrës së shpërndarjes së këtyre
letrave më pas nga institucionet pritëse;
- Sekuestrimi dhe këqyrja e të gjitha verbaleve dhe dokumenteve të Komisionit Për
Sigurinë Kombëtare minimumi 1 muaj para dhe pas dërgimit të letrave në fjalë;
- Ankim ndaj Vendimit të Mosfillimit datë 04.12.2015 për kallëzimin me nr.20 datë
07.11.2015.
- Pyetja dhe marrja e sqarimeve nga z. Spartak Braho dhe nga të gjithë anëtarët e
Komisionit për Sigurinë Kombëtare në lidhje me dijenitë e tyre mbi
"informacionet" e z. Braho, burimet e këtyre informacioneve dhe mënyrën e
përcjelljes së këtyre informacioneve nga z. Braho.
- Pyetja e zotit Spartak Braho, Tom Doshit, Vojsava Ismailaj, Dritan Prifti.
- Verifikimi i burimeve për të cilat flet zotit Spartak Braho dhe pyetja e tyre.
- Sekuestrimi i të gjitha njoftimeve në media nga momenti i dërgimit të letrës së
zotit Braho, deri ne momentin kur vete zoti Braho ka deklaruar se: "destabilizimi
po stabilizohet" dhe më pas.
b) PRETENDIMET E PROKURORIT
 Prokuroria pretendoi se ndryshe nga analiza ligjore e bërë në kallëzim për katër
elementët e figurës së krimit për këtë vepër penale, referuar fakteve të mësipërme,
rezulton se mungon një nga elementët e domosdoshëm të kësaj figure krimi, e
pikërisht, ana objektive, që konsiston në mungesën e veprimeve në kundërshtim me
ligjin që ka sjellë përfitime materiale ose jo materiale për të apo persona të tretë apo
ka dëmtuar interesat e ligjshme të shtetit apo shtetasve.
 Z. Spartak Braho, në cilësinë e Kryetarit të Komisionit të Sigurisë Kombëtare, në
përputhje me nenin 23 të Rregullores së Brendshme të Kuvendit, ka mbajtur lidhje me
institucione të tjera, duke informuar për një situatë të servirur nga burime të pa
publikuara dhe kërkon nga institucionet kompetente marrjen e masave për mbrojtjen
226
fizike të familjarëve të shtetasit Kastriot Ismailaj. Informacioni është kanalizuar
zyrtarisht në Prokurorinë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, e cila ndjek
hetimin për çështjen penale për të cilën ka lidhje informacioni dhe kjo prokurori,
nëpërmjet policisë gjyqësore ka bërë verifikimet e nevojshme në lidhje me sa
informohet. Procesi i verifikimit të informacionit nuk ka dëmtuar interesat e asnjë
individi apo shtetit dhe gjithashtu nuk i ka dhënë mundësinë për përfitim material
ndonjë personi konkret.
 Duke qenë se nga materiali kallëzues mungon ana objektive e veprës penale
“shpërdorimi i detyrës”, parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal, ndjekja penale për
këtë vepër nuk mund të fillojë.
 Nga kallëzimi është kërkuar fillimi i ndjekjes penale ndaj shtetasit Spartak Braho
edhe për veprën penale “Përhapja e informatave të rreme që ngjallin panik”,
parashikuar nga neni 267 i Kodit Penal. Analiza që i është bërë elementëve të kësaj
vepre penale nga kallëzuesi nuk qëndron. Objekt i kësaj vepre penale janë
marrëdhëniet shoqërore të vendosura për ruajtjen e rendit dhe sigurisë publike. Nga
ana subjektive kjo vepër kryhet gjithnjë me dashje, me qëllim që të ngjallë një gjendje
paniku dhe pasigurie tek njerëzit. Rrethanat e parashtruara në kallëzim nuk
përmbajnë asnjë fakt që të tregojë se shtetasi Spartak Braho, Kryetar i Komisionit të
Sigurisë Kombëtare, nëpërmjet këtij informacioni, ka destabilizuar rendin dhe
sigurinë publike në vend. Gjithashtu, parë në pozitat që ai ndodhet dhe funksionet që
kryhen, nuk ka asnjë interes për të, ngjallur gjendje pasigurie dhe paniku tek njerëzit.
Për të kundërtën ai është i interesuar.
 Në kallëzimin penal konstatohet se nuk përmbushen kërkesat e ligjit edhe përsa i
takon anës objektive të kryerjes së kësaj vepre penale. Kallëzimi duhet të provojë
fillimisht që informacioni është i rremë, verifikim të cilin po e bëjnë organet
kompetente.
 përhapja e informacionit të rremë, nënkupton bërjen publike të informacionit me një
qëllim të caktuar. Fakti që Z. Spartak Braho, në cilësinë e Kryetarit të Komisionit të
Sigurisë Kombëtare, i është drejtuar në mënyrë të veçante disa institucioneve, pa bërë
publik informacionin e përcjellë, tregon se nuk është konsumuar elementi i anës
objektive të veprës penale të parashikuar nga neni 267 i Kodit Penal. Informacioni
është bërë publik nëpërmjet medieve.
 Sa argumentuam më sipër, në kallëzimin e shtetasit Tom Doshi, mendojnë elementët e
veprës penale “Shpërdorimi i detyrës” dhe “Përhapja e informatave të rreme që
ngjallin panik”, parashikuar nga nenet 248 e 267 të Kodit Penal, apo ndonjë vepre
tjetër penale në ngarkim të shtetasit Spartak Braho, ndaj mbështetur në nenet 248 dhe
267 të Kodit Penal dhe nenet 75/b/2, 277/3, 290/1/ç dhe 291 të Kodit të Procedurës
Penale, si dhe pikës 4/1 të Urdhrin e Prokurorit të Përgjithshëm me nr.148 datë
09.05.2008 “Për caktimin e shkallës së hierarkisë në prokurori"
II. VLERËSIMI I GJYKATËS.
Kolegji Penal i Gjykatës së Larte bazuar në nenin 141 të Kushtetutës së Republikës së

Shqipërisë ku përcaktohet se: “...Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe rishikues. Ajo ka
juridiksion fillestar kur gjykon akuzat penale kundër Presidentit të Republikës, Kryetarit dhe
anëtarëve të Këshillit të Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës së Lartë dhe
gjyqtarëve të Gjykatës Kushtetuese”, vlerëson se kërkesa do trajtohet nga ana e saj.
227
Kolegji vlerëson se kërkesa e paraqitur nga kërkuesi Tom Doshi dhe mbrojtja e tij,
është në kompetencën lëndore të Gjykatës së Lartë për t’u gjykuar, e cila në këtë rast ka
juridiksionin fillestar, referuar edhe neneve 75/b/2, 79, 277/3, 288 dhe 289 të Kodit të
Procedurës Penale.
Në nenin 75, pika “b” paragrafi i dytë të Kodit të Procedurës Penale përcaktohet se:
“...Gjykata e Lartë gjykon në shkallë të parë, me trup gjykues të përbërë nga 5 gjyqtarë të
përcaktuar me short, veprat penale të kryera nga Presidenti i Republikës, Kryetari dhe
anëtarët e Këshillit të Ministrave, deputetët, gjyqtarët e Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarët e
Gjykatës Kushtetuese, kur këta janë në këto funksione në kohën e gjykimit...”.
Kolegji Penal, me qëllimin shqyrtimin e kërkesës ankimore të paraqitur nga
kallëzuesi, vlerëson se procedimi penal merr shkas nga njoftimi që merr prokurori kryesisht
apo nga policia gjyqësore, por edhe nga kallëzimi i shtetasve apo personave juridikë për
ngjarjen e një vepre penale. Është pikërisht ky, momenti që prokurori ka mundësi të
verifikojë nëse ndodhemi para rasteve të parashikuara prej nenit 290 të Kodit të Procedurës
Penale, pra nëse ndodhemi përpara rrethanave që nuk lejojnë fillimin e procedimit penal dhe
që legjitimojnë marrjen e vendimit mbi mosfillimin e procedimit penal. (Vendim Unifikues
2/2013, datë 20.06.2013). Në rastin konkret, më datë 03.11.2015, shtetasi Tom Doshi, deputet
i Kuvendit të Shqipërisë, i është drejtuar Prokurorisë së Përgjithshme me një kallëzim penal
në ngarkim të shtetasit Spartak Braho, deputet i Kuvendit të Shqipërisë dhe Kryetar i
Komisionit Parlamentar për Sigurinë Kombëtare, me anë të të cilit ka kërkuar ushtrimin e
ndjekjes penale për veprat penale të “Shpërdorimit të detyrës” dhe “Përhapja e informatave të
rreme që ngjallin panik”, vepra këto të parashikuara përkatësisht nga nenet 248 dhe 267 të
Kodit Penal.
Kallëzim penal rezulton se është regjistruar në Prokurorinë e Përgjithshme me nr.20
kallëzimi datë 07.11.2015, pranë Prokurorisë së Përgjithshme pasi është bërë kundër një
subjekti që bazuar në dispozitën e nenit 75/b/2 dhe 277/3 të Kodit të Procedurës Penale, është
në kompetencë lëndore hetimi të Prokurorisë së Përgjithshme.
Pas verifikimit të elementëve të përmbajtura në kallëzimin e shtetasit Tom Doshi,
Prokuroria e Përgjithshme ka vendosur mosfillimin e procedimit penal për materialin
kallëzues me nr.20 të vitit 2015, të bërë nga shtetasi Tom Doshi, pasi fakti nuk parashikohet
nga ligji si vepër penale.
Në lidhje me bazueshmërinë në ligj të vendimit të prokurorisë për mosfillimin e
procedimit penal, Kolegji Penal verën se rastet e mosfillimit të çështjes penale nuk kërkojnë
ndonjë hetim të thellë. Konstatimi i rrethanave është i lehtë dhe përgjithësisht bëhet para
fillimit të procedimit penal, për këtë, mjaftojnë vetëm disa verifikime të shpejta për të
konkluduar rreth marrjes së një vendimi mosfillimi. Për të pasur një figurë konkrete të veprës
penale është e domosdoshme ekzistenca e të gjithë elementëve përbërës të saj të marra së
bashku, të cilët janë: a) objekti i veprës penale; b) ana objektive; c) subjekti dhe ç) ana
subjektive. Provueshmëria e elementëve objektive dhe subjektive të figurës së veprës penale,
shërben si bazë për të vënë një person përpara përgjegjësisë penale. Gjithashtu, vepra penale
paraqet në vetvete një unitet të të gjithë elementëve të figurës së saj. Ajo konsiderohet e kryer
në mënyrë të plotë atëherë kur ekzistojnë të katër elementët e saj: objekti, ana objektive,
subjekti dhe ana subjektive. Nëse mungon njëri prej këtyre elementëve, vepra penale nuk
ekziston. Duke iu kthyer shqyrtimit të kërkesës konkrete, Kolegji Penal vëren se, nga ana e
kallëzuesit, është pretenduar se shtetasi Spartak Braho, në cilësinë e Kryetarit të Komisionit
Parlamentar për Sigurinë Kombëtare, në datën 28.09.2015, i është drejtuar me një letër
drejtuesve më të lartë të shtetit, duke informuar se Z.Tom Doshi dhe Z.Dritan Prifti, po
ndërhynë në hetimin e çështjes ÇEZ-DIA, duke synuar kështu destabilizimin e vendit.
Në bazë të verifikimeve paraprake ka rezultuar se z.Spartak Braho, në cilësinë e
Kryetarit të Komisionit të Sigurisë Kombëtare, në datën 27.09.2015, i është drejtuar
228
Prokurorisë së Përgjithshme dhe Drejtorisë së Policisë së shtetit dhe për dijeni Presidentit të
Republikës dhe Kryetarit të Kuvendit, me një informacion pa bërë publik burimin e tij, sipas
të cilit deputetët Tom Doshi dhe Dritan Prifti, janë në komunikim të vazhdueshëm me
familjarë të shtetasit Kastriot Ismailaj, aktualisht i arrestuar, akuzuar për çështjen ÇEZ-DIA,
veçanërisht me bashkëshorten e tij Vojsava Ismailaj, me premtimin për të liruar nga akuza
Kastriot Ismailajn në këmbim të deklaratave për të implikuar Kryetarin e Kuvendit në
skandalin ÇEZ-DIA.
Në këto kushte, ndryshe nga sa pretendohet në kërkesën ankimore të kallëzuesit,
Kolegji vëren se në bazë të verifikimit ligjor ndaj fakteve të pretenduara në kallëzimin e
kërkuesit Doshi, rezulton se nuk plotësohen (prima facie) të gjithë elementet e veprës penale
për të cilën do të mund të hetohet dhe formulohet akuza që do t’i nënshtrohet më pas,
shqyrtimit gjyqësor. Sa më sipër, lidhur me veprën penale të shpërdorimit të detyrës, Kolegji
çmon se mungon, ana objektive e veprës penale, që konsiston në mungesën e veprimeve në
kundërshtim me ligjin që ka sjellë përfitime materiale ose jo materiale për të apo persona të
tretë apo ka dëmtuar interesat e ligjshme të shtetit apo shtetasve. Shtetasi Spartak Braho, në
cilësinë e Kryetarit të Komisionit të Sigurisë Kombëtare ka ushtruar detyrën dhe funksionet e
parashikuar nga ligji dhe nga rregullorja, duke i kërkuar institucioneve përkatëse ushtrimin,
në përputhje me ligjin të kompetencave të tyre, dhe i bërë me dije disa të dhënave që do të
mund të hidhnin dritë rreth ngjarjeve të caktuara në lidhje me informacionin që i kallëzuari
kishte në dijeninë e tij. Procesi i verifikimit të informacionit nuk ka dëmtuar interesat e asnjë
personi apo të shtetit dhe gjithashtu, nuk i ka dhënë mundësinë për përfitim material ndonjë
subjekti konkret. Si përfundim, duke qenë se mungon ana objektive e veprës penale
“shpërdorimi i detyrës”, parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal, vendim i për mosfillimin e
procedimit penal nga ana e Prokurorisë është i bazuar në ligj, pasi faktet e pretenduara nga
kallëzuesi nuk përbëjnë ndonjë vepër penale të parashikuar nga ligji penal material, e
rrjedhimisht ndjekja penale për këtë fakt nuk mund të fillojë.
Kallëzuesi ka pretenduar edhe praninë e elementëve të veprës penale “Përhapja e
informatave të rreme që ngjallin panik”, parashikuar nga neni 267 i Kodit Penal. Në këto
kushte, ndryshe nga sa pretendohet në kërkesën ankimore të kallëzuesit, Kolegji vëren se në
bazë të verifikimit ligjor ndaj fakteve të pretenduara në kallëzimin e kërkuesit Doshi, rezulton
se nuk plotësohen (prima facie) të gjithë elementet e veprës penale për të cilën do të mund të
hetohet dhe formulohet akuza që do t’i nënshtrohet më pas, shqyrtimit gjyqësor. Sa më sipër,
lidhur me veprën penale të përhapjes së informatave të rreme që ngjallin panik, në bazë të
rrethanave të parashtruara në kallëzim dhe verifikimeve të kryera, nuk përmbahet asnjë fakt
që të tregojë se shtetasi Spartak Braho, Kryetar i Komisionit të Sigurisë Kombëtare,
nëpërmjet këtij informacioni, ka destabilizuar rendin dhe sigurinë publike në vend. Nuk
përmbushen kërkesat e ligjit edhe për sa i takon anës objektive të kryerjes së kësaj vepre
penale, si për shembull fakti se informacioni që synohet të përhapet ishte i rremë, etj.
Si përfundim, duke qenë se mungon ana objektive e veprës penale “Përhapja e
informatave të rreme që ngjallin panik”, parashikuar nga neni 267 i Kodit Penal, vendim i për
mosfillimin e procedimit penal nga ana e Prokurorisë është i bazuar në ligj, pasi faktet e
pretenduara nga kallëzuesi nuk përbëjnë ndonjë vepër penale të parashikuar nga ligji penal
material, e rrjedhimisht ndjekja penale për këtë fakt nuk mund të fillojë.
Bazuar në sa më lart, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konkludon në rrëzimin e
kërkesës për shfuqizimin e vendimit të Mosfillimit të Prokurorit të Prokurorisë së
Përgjithshme Kosta Beluri datë 04.12.2015
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 290 të Kodit të Procedurës
Penale,
229
VENDOSI
Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Tom Doshi për kundërshtimin e vendimit të
Mosfillimit të Prokurorit të Prokurorisë së Përgjithshme Kosta Beluri datë 04.12.2015.
Tiranë, më 16.02.2016
230
MENDIM PAKICE
Unë gjyqtari Andi Çeliku shpreh vendimin tim kundër vendimit te shumicës së
gjyqtarëve të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë të cilët kanë vendosur rrëzimin e kërkesës së
kërkuesit Tom Doshi për kundërshtimin e vendimit të mosfillimit të ndjekjes penale datë
04.12.2015.
Vlerësoj se vendimi i Kolegjit Penal nuk është rrjedhojë e një hetimi të gjithanshëm e
të plotë gjyqësor, pasi gjykimi i zhvillua pa administruar tërësisht aktet e ndodhura në
fashikullin e prokurorisë.
Administrimi i këtyre akteve do të ndihmonte trupin gjykues të nxirrte konkluzione të
drejta në lidhje me pretendimet e kërkuesit. Organi i prokurorisë nuk ka kryer verifikime të
plota të fakteve objekt kallëzimi si dhe ka bërë një parashtrim të deformuar të tyre dhe të
ligjit të aplikueshëm.
Për arsyet e mësipërme votoj kundër vendimit të shumicës së vendimit të gjyqtarëve
të Kolegjit Penal.
Andi Çeliku
231
Nr.11 i Regj.Themeltar
Nr.11 i Vendimit
VENDIM
Admir Thanza Kryesues

Evelina Qirjako Anëtare
Medi Bici Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
Në datën 23.02.2016, përfundoi së shqyrtuari në seancë gjyqësore çështjen penale nr.11 të

vitit 2016, e cila u përket:
KËRKUES: NIKOLL PRENGA,

KUNDËR: EDI RAMA,
SALI BERISHA,
FATOS NANO,
ALEKSANDËR MEKSI,
BASHKIM FINO,
PANDELI MAJKO,
ILIR META,
YLLI BUFI,
PROKURORIA E PËRGJITHSHME
OBJEKTI:
Ankim kundër vendimit të mosfillimit të procedimit penal
nr.19, datë 13.10.2015 të Prokurorisë së Përgjithshme Tiranë.
Baza Ligjore: Neni 291 e vijues i K.Pr.Penale.
Prokuroria, pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës, me vendimin e datës

“Të mos fillojë procedimin penal për materialin e kallëzuar nga shtetasi Nikoll
Prenga i numërtuar me nr.2040, datë 21.07.2014.”
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.(11-2014-4739) 322, datë

“Mospranimin e ankimit të bërë nga kërkuesi Nikoll Prenga me datë
05.09.2014, me objekt ankim ndaj vendimit të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor
Durrës për mosfillimin e procedimit penal nr.2040, datë 21.07.2014, si të
pabazuar në prova dhe në ligj.”
232
vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.322 (11-2014-4739), datë 27.10.2014, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës dhe dërgimin e çështjes për gjykim në Gjykatën e
Lartë.”
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.21, datë 23.06.2015, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesës.
“Prishjen e vendimit të mosfillimit të procedimit penal të datës 23.07.2014 të
Prokurorisë, pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës.
Kalimin e akteve të çështjes për kompetencë lëndore Prokurorisë së
Përgjithshme.”
Prokurori A.Binaj pranë Prokurorisë së Përgjithshme me vendimin e datës 04.11.2015

ka vendosur:
“Mosfillimin e procedimit penal për materialin kallëzues me nr.19, datë
13.10.2015 të paraqitur nga shtetasi Nikoll Prenga.
Të njoftojë për vendimin shtetasin Nikoll Prenga i cili ka të drejtën e ankimin
në Gjykatën e Lartë ndaj tij.”
Kundër vendimit të mosfillimit të procedimit penal ka paraqitur kërkesë më

datë 06.01.2015 kallëzuesi Nikoll Prenga, duke kërkuar shfuqizimin e vendimit të
mosfillimit të procedimit penal dhe të vendosë detyrimin e organit për të filluar procedimin
penal, për këto shkaqe:
- Ekzistojnë provat për kallëzimin e bërë dhe organi i prokurorisë duhej ta fillonte
hetimin me inventarin e pasurisë së luajtshme dhe të paluajtshme të Republikës së
Shqipërisë në vitin 1990 dhe mbi këtë bazë të dalë përgjegjësia shtetërore në dëm të
vendit dhe njerëzve nga këta persona.
- Kallëzimi nuk ka të bëjë me dëmin e shkaktuar një individi apo një rrethi zonal por
me çështje madhore të Republikës së Shqipërisë sic është pasuria kombëtare; siguria;
jetët njerëzore për shkak të veprimeve apo mosveprimeve të të kallëzuarve nga vitii
1990 e deri më sot.
KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË,

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; shqyrtoi aktet e ndodhura në
fashikullin e gjykimit dhe pasi e diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi i datës 04.11.2015, i “Mosfillimit të procedimit penal” i Prokurorisë së
Përgjithshme është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit procedural penal dhe si i tillë, duhet
të lihet në fuqi dhe të rrëzohet kërkesa e palës kërkuese.
I. Rrethanat e faktit e arsyetimi i vendimit të mosfillimit.
1. Në datën 13.10.2015 pranë Prokurorisë së Përgjithshme Tiranë është regjistruar kallëzimi

me nr.19, mbi bazën e materialit kallëzues të bërë nga shtetasi Nikoll Prenga, banues në
Durrës me anë të cilit ka kërkuar ndjekjen penale ndaj funksionarëve të shtetit shqiptar
pas vitit 1990: Ramiz Alia, Fatos Nano, Sali Berisha, Aleksandër Meksi, Bashkim Fino,
Pandeli Majko, Ilir Meta, Ylli Bufi dhe Edi Rama, për veprën penale të “Shpërdorimit të
233
detyrës”, parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal, duke pretenduar veprimtari të
papërgjegjshme në detyrë, shpërdorim të besimit dhe menaxhim shkatërrimtar të drejtimit
shtetëror që nga viti 1990 e deri në ditët e sotme.
2. Referuar materialit kallëzues rezulton se më parë shtetasi Nikollë Prenga, në datën
24.06.2014 i është drejtuar me kallëzim penal Prokurorit të Përgjithshëm, duke i kërkuar
hetimin dhe vënien para përgjegjësisë penale të subjekteve sa më sipër.
3. Nga ana e Prokurorisë së Përgjithshme, ky material kallëzues paraprakisht është dërguar
për trajtim në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Durrës, me qëllim vlerësimin ligjor të
ekzistencës ose jo, të elementëve të ndonjë vepre penale.
4. Nga ana e Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, pas vlerësimit paraprak
të materialit kallëzues, në datën 23.07.2014, është marrë vendim për mosfillimin e
procedimit penal, pasi në faktin e referuar nuk ekzistojnë elementë të asnjë lloj figure të
veprës penale të parashikuar në Kodin Penal.
5. Kundër vendimit të marrë nga Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës,
shtetasi Nikoll Prenga, ka paraqitur ankim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës, e cila
me vendimin nr.322, datë 27.10.2014, ka vendosur mospranimin e ankimit dhe lënien në
fuqi të vendimit të mosfillimit të procedimit penal të marrë nga organi i prokurorisë.
6. Mbi ankimin e kallëzuesit, Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2015-786 (41)
datë 08.04.2015, ka vendosur prishjen e vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës
dhe dërgimin e çështjes për gjykim në Gjykatën e Lartë si gjykata që ka kompetencën
lëndore për gjykimin e subjekteve të kallëzuar nga shtetasi Nikoll Prenga.
7. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.21, datë 23.06.2015, ka vendosur
Prishjen e vendimit të mosfillimit të procedimit penal të datës 23.07.2014 të Prokurorisë,
pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës.
Kalimin e akteve të çështjes për kompetencë lëndore Prokurorisë së Përgjithshme.
7.1. Në marrjen e vendimit Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë ka arsyetuar: “...omissis...
vendimi i mosfillimit të çështjes penale i marrë nga Prokuroria, pranë Gjykatës së
Shkallës së Parë Durrës është i pabazuar në ligj, sepse kësaj prokurorie i ka munguar
kompetenca në lëndë, e cila i përket Prokurorisë, pranë Gjykatës së Lartë, prandaj
kërkesa e prokurorit pranë Gjykatës së Lartë dhe e kërkuesit Nikoll Prenga, të bëra në
gjyq, janë të bazuara në ligj dhe për rrjedhojë ato duhet të pranohen.(...).”
8. Pas kalimit të akteve për kompetencë lëndore Prokurorisë së Përgjithshme, prokurori A.B
pranë Prokurorisë së Përgjithshme me datë 04.11.2015, ka vendosur:
Mosfillimin e procedimit penal për materialin kallëzues me nr.19, datë 13.10.2015, të
paraqitur nga shtetasi Nikoll Prenga.
Të njoftojë për vendimin shtetasin Nikoll Prenga, i cili ka të drejtën e ankimit në
Gjykatën e Lartë ndaj tij.
8.1. Në marrjen e vendimit prokurori ka arsyetuar: “...omissis...bazuar në kallëzimin penal,
arrihet në konkluzionin se për pretendimet e paraqitura nga shtetasi Nikoll Prenga, nga
ana e organit të prokurorisë nuk mund të ushtrohet ndjekja penale për arsyet e
mëposhtme:
Kallëzimi penal përmban referime të përgjithshme dhe jo fakte konkrete ndaj subjekteve
të renditur si të kallëzuar nga shtetasi Nikoll Prenga.
Kallëzimit penal nuk i është bashkëlidhur asnjë provë konkrete ku të mbështeten
pretendimet e ngritura për veprimtari të kundërligjshme.
Bazuar në emrat e subjekteve të kallëzuar penalisht nga shtetasi Nikoll Prenga, të cilët
kanë qenë në funksione drejtuese të aparatit shtetëror që në fillimet e viteve 1990,
rezulton se nga ana e prokurorisë nuk mund të kryhet asnjë verifikim për shkak të
institucionit të parashkrimit të ndjekjes penale.
234
Po kështu për subjektin e kallëzuar penalisht Ramiz Alia, nga ana e prokurorisë nuk
mund të kryhen hetime, për shkak se ky shtetas rezulton të ketë vdekur në vitin 2011.(...).”
9. Kundër vendimit të mosfillimit të çështjes penale të datës 04.11.2015 të prokurorit A.B
pranë Prokurorisë së Përgjithshme ka paraqitur ankim me datë 06.01.2016 kallëzuesi
Nikoll Prenga me shkaqet e lartpërmendura.
II. Ligji i Zbatueshëm:
10. Në nenin 141 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, parashikohet se:

“Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe rishikues. Ajo ka juridiksion fillestar kur
gjykon akuzat penale kundër Presidentit të Republikës, Kryetarit dhe anëtarëve të
Këshillit të Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarëve të
Gjykatës Kushtetuese”.
Për njësimin ose ndryshimin e praktikës gjyqësore, Gjykata e Lartë ka të drejtë të tërheqë
për shqyrtim në Kolegjet e Bashkuara çështje të caktuara gjyqësore.
11. Në nenin 75/b të Kodit të Procedurës Penale, parashikohet se:
“Gjykata e Lartë shqyrton rekurset për shkelje të ligjit dhe kërkesat për rishikimin e
vendimeve të formës së prerë.
Gjykata e Lartë gjykon në shkallë të parë, me trup gjykues të përbërë nga 5 gjyqtarë të
caktuar me short, veprat penale të kryera nga Presidenti i Republikës, deputetët,
Kryeministri dhe anëtarët e Këshillit të Ministrave, gjyqtarët e Gjykatës Kushtetuese dhe
gjyqtarët e Gjykatës së Lartë, kur këta janë në këto funksione në kohën e gjykimit”.
12. Në nenin 277/3 të K.Pr.Penale parashikohet se:
“Për veprat penale që gjykohen në shkallë të parë nga Gjykata e Lartë, procedohet nga
Prokuroria e Përgjithshme...
13. Në nenin 13/2 të ligjit nr.8737, datë 12.02.2001, “Për Organizimin dhe Funksionimin
e Prokurorisë së Përgjithshme” parashikohet se:
“Prokurorët pranë Gjykatës së Lartë ushtrojnë ndjekjen penale si dhe përfaqësojnë
akuzën në gjyq kundër Presidentit të Republikës, Kryeministrit, anëtarëve të Këshillit të
Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës Kushtetuese dhe gjyqtarëve të Gjykatës së
Lartë”.
14. Në nenin 291 të K.Pr.Penale parashikohet se:
“Kur ekzistojnë rrethanat që nuk lejojnë fillimin e procedimit, prokurori jep vendim të
arsyetuar për mosfillimin e procedimit.
Vendimi u njoftohet menjëherë atyre që kanë bërë kallëzim ose ankim, të cilët mund të ta
kundërshtojnë atë në gjykatë, brenda pesë ditëve nga njoftimi i vendimit”.
15. Vendimi unifikues penal nr.2, datë 20.06.2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë.
III.Arsyetimi i Kolegjit Penal dhe zgjidhja e çështjes:
16. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se ankimi i paraqitur nga kallëzuesi është në
kompetencën lëndore të Gjykatës së Lartë për t’u gjykuar, e cila në këtë rast ka
juridiksionin fillestar. Në nenin 141 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë
përcaktohet se:... “Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe rishikues. Ajo ka
juridiksion fillestar kur gjykon akuzat penale kundër Presidentit të Republikës, Kryetarit
dhe anëtarëve të Këshillit të Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës së Lartë dhe
gjyqtarëve të Gjykatës Kushtetuese”.
235
17. Në nenin 75, pika “B” paragrafi i dytë të Kodit të Procedurës Penale gjithashtu
përcaktohet se: ... Gjykata e Lartë gjykon në shkallë të parë, me trup gjykues të përbërë
nga 5 gjyqtarë të përcaktuar me short, veprat penale të kryera nga Presidenti i
Republikës, Kryetari dhe anëtarët e Këshillit të Ministrave, deputetët, gjyqtarët e
Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarët e Gjykatës Kushtetuese, kur këta janë në këto funksione
në kohën e gjykimit...
18. Në vështrim të këtyre përcaktimeve të ligjvënësit, meqenëse shtetasit Edi Rama është
Kryeministër i Republikës së Shqipërisë dhe shtetasit Sali Berisha, Bashkim Fino etj.,
aktualisht deputetë të Kuvendit të Shqipërisë, Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar.
19. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë bazuar në vendimin unifikues penal nr.2, datë
20.06.2013, të Kolegjeve të Bashkuara në të cilin është arsyetuar se gjykimi i ankimit
kundër vendimit të prokurorit për mosfillim nuk kërkon një shqyrtim gjyqësor të
ndërlikuar dhe, për rrjedhojë, ai mund të bëhet edhe vetëm mbi bazën e shqyrtimit të
dokumenteve (de plano), vendosi shqyrtimin e kërkesës mbi aktet e paraqitura nga palët
në këtë procedim penal.
20. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi administroi provat e paraqitura në gjykim, arrin në
përfundimin se ankimi i paraqitur nga kallëzuesi është i pambështetur në ligj dhe si i tillë
nuk do të pranohet.
21. Kështu, për sa i përket kallëzimit për veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës”,
parashikuar si të tillë nga neni 248 i Kodit Penal, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë
vlerëson të drejtë përfundimin e arritur nga organi i akuzës për këtë vepër për faktin se
kallëzimi penal përmban referime të përgjithshme dhe jo fakte konkrete ndaj subjekteve
të renditur si të kallëzuar nga shtetasi Nikoll Prenga.
Kallëzimit penal nuk i është bashkëlidhur asnjë provë konkrete ku të mbështeten
pretendimet e ngritura për veprimtari të kundërligjshme.
22. Gjithashtu Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë për disa prej subjekteve të kallëzuar
penalisht nga shtetasi Nikoll Prenga, të cilët kanë qenë në funksione drejtuese të organeve
të larta shtetëror që në fillimet e viteve 1990, vlerëson se me të drejtë nga ana e
prokurorisë nuk mund të kryhej asnjë verifikim për shkak të institucionit të parashkrimit
të ndjekjes penale.
Po kështu për subjektin e kallëzuar penalisht Ramiz Alia, nga ana e prokurorisë nuk mund
të kryhen hetime, për shkak se ky shtetas rezulton të ketë vdekur në vitin 2011.
23. Vendimi i prokurorit për mosfillimin e procedimit penal nga ky Kolegj në tërësi
vlerësohet i ligjshëm, për shkak të kuptimit dhe të zbatimit të drejtë të ligjit material dhe
procedural penal.
24. Sipas nenit 290 të K.Pr.Penale, përcaktohet qartë se në cilat raste organi procedues merr
vendim për mosfillimin e procedimit penal. Në rastin konkret, vendimi i atakuar është i
bazuar në nenet 66/b. 75/b/2, 277/3, 290/1 shkronjat “a”, “ç” , “e” dhe 291 të K.Pr.Penale
(fakti penal nuk provohet se ekziston).
25. Në kushtet kur, në bazë të kallëzimit e materialeve shoqëruese të tij, është e qartë situata
procedurale dhe ajo penale e hetimit, nuk vlerësohet me vend vazhdimi i hetimeve të
mëtejshme për këtë çështje.
26. Në përfundim Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i mosfillimit të
procedimit penal është rrjedhojë e kuptimit dhe zbatimit të drejtë të ligjit penal dhe, si i
tillë, Kolegji vlerëson se ai do të lihet në fuqi.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e neneve 277/3, 290/1
shkronjat “a”, “ç” , “e” dhe 291 të Kodit të Procedurës Penale,
236
237
VENDOSI
Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Nikoll Prenga me objekt, kundërshtimin e vendimit
të mosfillimit të procedimit penal, datë 04.11.2006 të prokurorit A.Binaj pranë Prokurorisë së
Përgjithshme.
Tiranë, më 23.02.2016
238
Nr. 00-2016-794 i Vendimit (11)
VENDIM
Edmond Islamaj Kryesues

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 03.02.2016, mori në shqyrtim çështjen penale me palë:
KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

DURRËS
KUNDËR: HAXHI DIBRANI, përfaqësuar nga
av. Ilir Penglili
A K U Z A:
Vjedhje, kryer në bashkëpunim,
parashikuar nga nenet 134/2 të K Penal.
OBJEKTI:
Caktim mase sigurimi.
Baza Ligjore: Neni, 238, 244 i K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.481, akti datë 16.07.2015, ka

vendosur:
Të caktojë si masë sigurimi personal ndaj shtetasit Haxhi Dibrani atë të
“Detyrimit për t’u paraqitur në policinë gjyqësore” të hënën e parë dhe të tretë
të çdo muaji ora 13.00, në bazë të nenit 234 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.174, datë 11.08.2015, ka vendosur:

Miratimin e vendimit nr.481 datë 16.07.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës.
Kundër vendimit më datë 08.09.2015, ka paraqitur rekurs prokurori i apelit, me

anën e të cilit ka kërkuar:Ndryshimin e vendimit ë gjykatës së apelit për pjesën që ka
miratuar masën e sigurimit detyrim për paraqitje dhe caktimin e masës së sigurimit të
arrestit në burg.
Duke pretenduar si shkaqe përkatësisht:

- Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin sepse:
- Gjykatat, megjithëse në vendimet e tyre kanë konsideruar dhe arsyetuar se, ekziston
dyshimi i arsyeshëm i bazuar në prova, për faktin se personi nën hetim Haxhi Dibrani
magazinier në Kompaninë Fasonerisë “Denim Faktoris”, Durrës, dyshohet se ka kryer
239
veprën penale të “Vjedhjes ” në bashkëpunim parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal
dhe se shuma e vjedhur asaj kompanie sipas inventarizimit është 52,750 Euro, në
vlerësim dhe zbatim të gabuar të ligjit material penal dhe procedural penal ka caktuar
për personin nën hetim Dibrani masë sigurimi “Detyrimin për paraqitje në policinë
gjyqësore” të papërshtatshme me nevojat e sigurimit të tij, duke i ardhur në ndihmë të
dyshuarit dhe jo nevojave të sigurimit për një hetim e gjykim të drejtë të kësaj çështje.
- Vendimi i Gjykatës së Apelit që ka miratuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor,
në të cilin arsyetohet se niveli i provave në favor të akuzës është shumë i ulët dhe se
Gjykata çmon se nuk ka prova të mjaftueshme për të arritur në nivelin e fajësisë...,
janë në kuptim, interpretim dhe zbatim të gabuar të nenit 228/1 të K.Pr.Penale dhe
vendimit nr.7/2011 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
- Dyshimi i arsyeshëm në realizimin e kësaj vjedhje me anë të shpërdorimit të detyrës
në bashkëpunim është i bazuar në prova. Provohet dyshimi i arsyeshëm se personi nën
hetim Haxhi Dibrani, magazinier në sektorin e pizhamerive, në bashkëpunim me
personat nën hetim Francesko Haxhi e Denis Llulla magazinier në sektorin e
pantallonave dhe këmishave në atë Kompani Fasonerie, në periudhën janar - qershor
2015, duke shpërdoruar detyrën dhe besimin, kanë vjedhur me përsëritje në
magazinën e xhinseve në rreth 7 episode 6000-7000 metër copë xhinsi dhe copë të
bardhë, rreth 40 kutia secila me nga 12-15 copë bobina me fije dhe një kuti me rreth
30 palë pantallona xhinse të llojeve e ngjyrave të ndryshme.
- Cilësimi i drejtë ligjor i veprës penale të dyshuar ndaj personi nën hetim Dibrani është
“Vjedhja e kryer duke shpërdoruar detyrën'' në bashkëpunim. parashikuar nga neni
135 e 25 i K.Penal dhe jo “Vjedhja’" e parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal, siç është
kërkuar nga organi i akuzës dhe pranuar e vendosur nga dy gjykatat.
- Arsyetimi i Gjykatës se Apelit se pretendimi i prokurorit në apel se personi nën hetim
dyshohet se ka kryer veprën penale të “ Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën "
parashikuar nga neni 135 i K.Penal..., rëndon pozitën procedurale të dyshuarit në
gjykimin në apel, çmojmë se është në kuptim e zbatim të gabuar, si të nenit 27/1
germa “ç” të Kushtetutës dhe nenit 228/1 të K.Pr.Penale lidhur me verifikimin dhe
vlerësimin si nga prokurori, ashtu dhe gjykata më e lartë të dyshimit të arsyeshëm që
përbën veprën penale për të cilën është caktuar masa e sigurimit personal, ashtu dhe të
rolit prokurorit dhe të gjykatës së nivelit më të lartë për verifikimin dhe vlerësimin e
ligjshmërisë, përkatësisht, të kërkesave të prokurorit dhe vendimit të gjykatës të
nivelit më të ulët objekt shqyrtimi, në zbatim të neneve 408, 425 e vijues të
K.Pr.Penale,
- Dy gjykatat, si gjykata e faktit në caktimin e masës së sigurimit “Detyrim për t’u
paraqitur në policinë gjyqësore” ndaj personit nën hetim, ashtu dhe Gjykata e Apelit
që ka miratuar vendimin e saj, megjithëse kanë vlerësuar se personi nën hetim duhet ti
nënshtrohet masës së sigurimit, kanë caktuar si masë ndaj tij atë të “Detyrimit për tu
paraqitur në policinë gjyqësore’’’ në shkelje të neneve 228, 229 të K.Pr.Penale, për
arsyet se nuk kanë vlerësuar drejtë dhe bazuar në ligj: përshtatshmërinë e llojit dhe
masës së sigurimi “arrest në burg’' të kërkuar nga organi i akuzës, proporcionalitetin e
duhur të masës së sigurimit të kërkuar nga organi i akuzës me atë të caktuar nga
gjykata, rëndësinë e faktit të rëndë penal të parashikuar nga ligji penal, si dhe
Rrezikshmërinë e autorit të dyshuar në kryerjen e kësaj vepre penale.
- Gjykatat nuk kanë respektuar kërkesat e ligjit penal për shkak se masa e sigurimi e
caktuar prej saj në raport me kushtet e përgjithshme dhe të veçanta për caktimin e
masës së sigurimit personal arrest në burg, sipas neneve 228, 229, 230 e 238 të
K.Pr.Penale, nuk i shërben realizimit të qëllimit dhe detyrave që ka vetë ligji penal, që
lidhen me nevojat e hetimit, gjykimit.
240
- Gjykata e faktit, ashtu dhe Gjykata e Apelit, megjithëse në vendimet e tyre kanë
analizuar, vlerësuar dhe pranuar përgjithësisht se ekzistojnë kushtet dhe kriteret e
përgjithshme dhe të veçanta për caktimin e masës së sigurimit personal ndaj personit
nën hetim Dibrani, në caktimin e llojit të masës së sigurimit personal ndaj tij kanë
vendosur masë sigurimi personal të papërshtatshme me nevojat e sigurimit për
realizimin e qëllimit dhe detyrave që ka ligji penal, në përmbushje të nevojave të
hetimit, gjykimit dhe ekzekutimit të dënimit që mund të caktohet ndaj tij.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, A.Koça, i cili kërkoi prishjen e vendimeve dhe caktimin si masë sigurimi atë të arrestit
në burg, pasi dëgjoi mbrojtësin e personit nën hetim av. I. Penglili, i cili kërkoi lënien në fuqi
të vendimit të gjykatës së apelit, si dhe pasi shqyrtoi në tërësi çështjen;
VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit me të cilin është miratuar vendimi i gjykatës së
shkallës së parë që ka caktuar masën e sigurimit personal të detyrimit për paraqitje në
policinë gjyqësore, për të hetuarin Haxhi Dibrani, është marrë në përputhje me ligjin
procedural dhe atë penal, e si i tillë, ai duhet të lihet në fuqi për shkaqet dhe arsyet që vijojnë.
A. Rrethanat e faktit
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Durrës ka regjistruar më datë 13.06.2015 procedimin

penal nr.1053, në ngarkim të shtetasve Francesko Haxhi, Sokol Stafa, Denis Llulla dhe Haxhi
Dibrani, për veprën penale të “Vjedhjes” kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/2 i
K.Penal.
Shtetasja Xhulieta Çopa, që është e martuar dhe bashkëpronare me shtetasin Italian
Antonio Siniskalki në kompaninë fasone “Denim Faktors’’, më datë 08.06.2015 ka konstatuar
se, ashensori i ndërmarrjes, që shërben për transportin e mallit, ndodhej në katin e parë të
ndërtesës ndërkohë që ajo e kishte lënë natën në katin e dytë të ndërtesës.
Për këtë arsye, ajo ka kryer inventarizimin e mallrave që ndodheshin në ndërmarrje,
me të cilat ishte furnizuar para 10-ditësh.
Gjatë inventarit ajo ka konstatuar se mungonte 30-40% e mallit të ardhur dhe dëmi i
shkaktuar ndërmarrjes së saj llogaritej në shumën e 52,750 euro.
Gjatë hetimeve paraprake, shtetasit Ervis Shahini dhe Shpëtim Aliaj, punëtorë në këtë
ndërmarrje, kanë deklaruar se para disa ditësh kanë parë shtetasin Sokol Stafa të nxirrte nga
ndërmarrja disa kuti me bobina fijesh për qepje. Vetë shtetasi Sokol Stafa ka pranuar
autorësinë e ngjarjes dhe ka sqaruar se përveç dy kutive me penj ka vjedhur dhe disa palë
pantallona, të cilat i ka shitur dhe lekët që ka marrë nga shitja i ka përdorur për nevojat e tij.
Gjithashtu, nga hetimet ka rezultuar se dhe shtetasit Francesko Haxhi, Denis Llulla
dhe Haxhi Dibrani, në bashkëpunim me njëri-tjetrin kanë vjedhur në mënyrë të vazhdueshme
mallra në këtë ndërmarrje.
Ata kanë filluar të vidhin që në muajin janar të viti 2015, ku mallrat i nxirrnin nga
ndërmarrja nga një qepen që nuk ishte i kyçur dhe më pas i transportonin me furgon dhe i
shisnin tek furnitorët e kësaj ndërmarrje me çmim më të lirë.
Gjatë hetimeve janë pyetur dhe shtetasit Albert Kondi, Etmira Xhurxhi, Rudina
Xhurxhi dhe Luan Krasniqi. Ata kanë deklaruar se kanë marrë dijeni për vjedhjen e ndodhur
në ambientet e këtij subjekti pikërisht nga shtetasit Denis Llulla, Francesko Haxhi në
bashkëpunim me Haxhi Dibranin kishin vjedhur dhe më pas shitur copa, pantallona si dhe
aksesorë që përdoren për prodhimin e këtyre materialeve në persona të ndryshëm.
241
Në këto rrethana, më datë 12.06.2015 është bërë ndalimi në flagrancë i shtetasit Haxhi
Dibrani dhe ndaj tij është kërkuar nga gjykata vleftësimi i ligjshëm i ndalimit dhe caktim
mase sigurimi “arrest në burg”, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.
B. Procedura gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.481, akti datë 16.07.2015, ka

vendosur:
-Të caktojë si masë sigurimi personal ndaj shtetasit Haxhi Dibrani atë të “Detyrimit
për t’u paraqitur në policinë gjyqësore" të hënën e parë dhe të tretë të çdo muaji ora 13.00. në
bazë të nenit 234 të K.Pr.Penale.
Me arsyetimin se:
Gjykata vlerëson se ndalimi është bërë konform dispozitave procedurale, janë zbatuar
kushtet dhe kriteret e parashikuara nga nenet 228 dhe 229 të K.Pr.Penale, ekziston dyshimi i
arsyeshëm se ai ka kryer veprën penale të vjedhjes në bashkëpunim...afati një mujor i krijon
mundësi organit të akuzës të grumbullojë prova të tjera të nevojshme për të vërtetuar
pretendimin e të ndaluarit se ai nuk është autor i vjedhjes pasi pasuria që është vjedhur i
përket vëllait të tij, që nuk mund të ndodhë...”
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.174, datë 11.08.2015, ka vendosur:
Miratimin e vendimit nr.481 datë 16.07.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Kundër vendimit më datë 08.09.2015, ka paraqitur rekurs prokurori i apelit, me
anën e të cilit ka kërkuar: Ndryshimin e vendimit ë gjykatës së apelit për pjesën që ka
miratuar masën e sigurimit detyrim për paraqitje dhe caktimin e masës së sigurimit të
arrestit në burg, me shkaqet e parashtruara si më lart.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
Në momentin e caktimit të masës së sigurimit ka qenë vetëm një provë në ngarkim të

dyshuarit dhe konkretisht deklarimi personit nën hetim Françesko Haxhi, i cili pranon se ka
pasur kërkesë nga Haxhi Dibrani që të nxirrnin ndonjë lek veç rrogës duke shitur materiale të
ndërmarrjes dhe se këto kërkesa janë bërë në kafe në prani të Denis Llullës, i cili i ka mohuar
këto thënie...gjithashtu thëniet e dëshmitares Rudina Xhurxhi se ajo ka qenë në kafe me të
motrën dhe shtetasit Luan Krasniqi, Denis Llulla ku ky i fundit u ka treguar se kishte vjedhur
se bashku me Françeskon dhe ja kishte shitur Xhikut (Haxhi Dibranit), janë mohuar nga këto
dëshmitare...në paraqitjen për njohje dëshmitarja Miranda Hoxhalli nuk ka njohur të
dyshuarin Haxhi Dibrani, si person që t’i kishte shitur asaj pantallona të gatshme...nga provat
e marra prokuroria nuk ka arritur të provojë faktin penal në ngarkim të tij...nevojat e sigurimit
nuk përputhen me masën e sigurimit të kërkuar nga prokurori...niveli i provave është shumë i
ulët...”.
D. Në lidhje me rekursin
Shkaqet e parashtruara në rekursin e prokurorit të apelit nuk gjenden të mbështetura

në ligj, prandaj vendimi i gjykatës së apelit që ka miratuar masën e sigurimit personal të
detyrimit për paraqitje në policinë gjyqësore, për të hetuarin Haxhi Dibrani, është i drejtë dhe
marrë në përputhje me ligjin procedural dhe atë penal, ndaj rekursi i prokurorit duhet të
rrëzohet për arsyet e mëposhtme.
Kolegji Penal vlerëson se faza e procedimit penal lidhur me caktimin masave të
sigurimit, konsiderohet si “proces në procesin penal”, dhe ka funksion aksesor e incidental,
në raport me procedimin kryesor mbi hetimin, e më pas ushtrimin e ndjekjes penale për
242
vërtetimin e themelit të akuzës që do të paraqitet për gjykim para gjykatës së themelit.
Objekti i gjykimit të masës së sigurimit personal nuk është fajësia e personin nën hetim, por
respektimi i nevojave të procedimit penal lidhur me sigurimin dhe mbarëvajtjen e këtij
procedimi deri në çastin kur çështja të paraqitet në gjykatën që do të shqyrtojë themelin e saj.
Masat e sigurimit mund të caktohen vetëm kur ekzistojnë dhe provohen kushtet dhe
kriteret e përcaktuara me ligj. Në Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë dhe në Kodin e
Procedurës Penale janë parashikuar dhe detajuar kushtet dhe kriteret për vendosjen e masave
të sigurimit.
Në kuptim të nenit 228/1 të Kodit të Procedurës Penale, për aplikimin e një mase
sigurimi kërkohet vërtetimi i një dyshim i arsyeshëm për kryerjen e një vepre penale; por, nga
ana tjetër, ky dyshim i arsyeshëm duhet të mbështetet në prova dhe nuk duhet të jetë i
supozuar. Në procesin penal, aplikimi i masave të sigurimit personal kërkon vërtetimin e
pranisë së elementit të “dyshimeve të arsyeshme” (neni 228 i K.Pr.Penale), të bazuar në
prova. Bëhet fjalë për ato “të dhëna provuese” që prokurori duhet të grumbullojë gjatë
zhvillimit të hetimeve paraprake, por të cilat formohen në gjendjen që janë aktet, pra të
bazuara në materialin provues të grumbulluar deri në atë çast të caktuar, e që mund të
ndryshojë duke evoluar apo involuar në bazë të pretendimeve dhe materialeve të sjella nga
prokuroria dhe nga mbrojtja. Në këtë fazë, nuk mund të pretendohet se ka prova të plota që
vërtetojnë akuzën, por aq prova mbi të cilat tërhiqet konkluzioni për nevojën e caktimit të
masës së sigurimit, duke u vendosur për llojin e saj në përputhje me kërkesat e tjera që
parashikohen në Kodin e Procedurës Penale. Edhe për sa i përket cilësimit të veprës penale të
supozuar se është kryer në këtë fazë bëhet nga prokurori, i cili merr dijeni për veprat penale
që mund të kenë ndodhur dhe procedon në bazë të një hipotezë e cila duhet të verifikohet.
Kolegji Penal vëren se kompetenca për gjykimin e kërkesës së prokurorit për caktimin
e masës së sigurimit është e gjyqtarit për hetimet paraprake. Në sistemin procedural shqiptar,
gjatë fazës së hetimeve paraprake, gjykata në cilësinë e gjyqtarit të hetimeve paraprake, nuk
ka një njohje (cognitio plena) të plotë të veprimeve që kryen prokurori, por ajo ndërhyn duke
pasur vetëm tagra që bazohen vetëm mbi disa akte të caktuara dhe të parashikuara
shprehimisht në ligj, duke mos ushtruar një juridiksion të plotë, pra, kemi të bëjmë me një
gjyqtar kërkesash, domethënë është një gjyqtar ad acta. Në këto kushte, përcaktimet mbi
cilësimin e saktë veprës penale që mendohet se është kryer, vlerësohen nga ana e prokurorit
që procedon, pasi në fazën e hetimeve paraprake, nuk kemi akoma një investim të gjykatës
dhe akoma nuk ka filluar të zbatohet juridiksioni gjyqësor, për shkak se procedimi penal ende
nuk është dërguar për gjykim.
Kushti i dytë, i përgjithshëm, për caktimin e masave të sigurimit personal, është
ekzistenca e veprës penale. Kërkohet që fakti i dhënë të jetë parashikuar nga Kodi Penal dhe që
vepra penale të mos jetë shuar për efekt të parashkrimit ose të shfuqizimit të dispozitës përkatëse
të Kodit Penal.
Kushti i tretë i përgjithshëm, për caktimin e masës së sigurimit, është mundësia për të
ndëshkuar të atij që u nënshtrohet masave të sigurimit. Në këtë kuptim, në bazë të nenit 228/2,
asnjë masë sigurimi nuk mund të zbatohet kur ka shkaqe padënueshmërie, siç janë mosha për
përgjegjësi penale, gjendja mendore ose çdo arsye tjetër ligjore që përjashton nga përgjegjësia
penale (mbrojtja e nevojshme, nevoja ekstreme etj.).
Të tre kushtet e karakterit të përgjithshëm duhet të ekzistojnë dhe të vërtetohen
njëkohësisht dhe bashkërisht në çdo rast konkret. Nuk mjafton vetëm ekzistenca e dyshimit të
arsyeshëm të bazuar në prova, por duhet të vërtetohet që fakti përbën vepër penale dhe se ai
që dyshohet për kryerjen e saj të jetë i përgjegjshëm, të ketë moshën e përgjegjësisë penale, të
mos jetë i sëmurë psikik, të mos ketë vepruar në kushtet e mbrojtjes së nevojshme apo të
nevojës ekstreme.
243
Dyshimi i arsyeshëm, i bazuar në prova, si kusht i përgjithshëm përbën një element
shumë të rëndësishëm, është i domosdoshëm, por jo i mjaftueshëm. Së bashku me të kërkohet të
plotësimi edhe i një prej kushteve të veçanta, të parashikuara nga neni 27, germa “c’ i
Kushtetutës dhe neni 228, pika 3, i Kodit të Procedurës Penale, që janë:
- ekzistenca e shkaqeve të rëndësishme që vënë në rrezik marrjen ose vërtetësinë e
provës;
- largimi i të pandehurit ose rreziku që ai të largohet;
- rreziku që i pandehuri, për shkak të rrethanave të faktit dhe të personalitetit të tij, mund
të kryejë krime të rënda ose të të njëjtit lloj me atë për të cilin procedohet.
Nuk kërkohet të ekzistojnë të gjitha kushtet e veçanta, mjafton plotësimi qoftë edhe
njërit prej tyre. E rëndësishme është që shkaku të jetë real dhe të provohet rregullisht në
gjykim.
Duke iu kthyer rasti objekt shqyrtimi, Kolegji Penal vëren se nga shqyrtimi i vendimit
të gjykatës së apelit, dhe akteve të paraqitura gjatë shqyrtimit të kërkesës së prokurorit për
caktimin e masës së sigurimit, rezulton se çështja penale nr.1053, në ngarkim të pandehurve
Haxhi Dibrani, Denis Llulla, Sokol Stafa dhe Francesko Haxhi, akuzuar për kryerjen e veprës
penale të “Vjedhjes” kryer në bashkëpunim dhe më shumë se një herë, parashikuar nga neni
134/2 i K.Penal, është dërguar për gjykim në gjykatën kompetente për gjykimin e themelit të
akuzës, në këto kushte pjesa më e madhe e nevojave të procedimit penal kanë mbaruar, pasi
çështja është në gjykimin e sipër.
Në lidhje me pretendimin e prokurorit për nivelin e provave për caktimin e masës së
sigurimit personal dhe nivelin e nevojave të sigurimit, përshtatshmërinë e tyre, Kolegji vëren
se në fazën e hetimeve paraprake, nuk mund të pretendohet se ka prova të plota që vërtetojnë
akuzën, por aq prova mbi të cilat tërhiqet konkluzioni për nevojën e caktimit të masës së
sigurimit, duke u vendosur për llojin e saj në përputhje me kërkesat e tjera që parashikohen
në Kodin e Procedurës Penale. Po kështu, edhe sa i takon nivelit dhe pranisë së dyshimeve të
arsyeshme, Kolegji vërën se gjykatat e themelit ka njohur praninë e dyshimi të arsyeshëm për
kryerjen e një vepre penale të bazuar në prova, por ka vendosur një lloj mase më të ulët se ajo
që kishte kërkuar prokurori.
Në thelbin e ankimit të prokurorit parashtrohet pretendimi lidhur me cilësimin e
veprës penale të dyshuar dhe llojin e masës së caktuar nga gjykata. Meqenëse çështja e
cilësimit të veprës penale gjatë fazë së hetimeve paraprake është e lidhur me dinamikën e
akteve dhe vlerësimet e prokurorit, ky pretendim i prokurorit, kur çështja është dërguar në
gjyq për akuzën e vjedhjes së kryer në bashkëpunim dhe më shumë se një herë, nuk gjendet i
bazuar nga ana e Kolegjit.
Pretendimi i prokurorit në apel rreth arsyetim alogjik të gjykatës së apelit se mbi
apelin e prokurorit pretendimi për cilësimin tjetër të veprës penale më të rëndë nga ajo që
ishte caktuar masa do të rëndonte pozitën procedurale të dyshuarit në gjykimin në apel, kur
çështja është e dërguar në gjykim me akuzën e vjedhjes në bashkëpunim dhe jo me atë të
vjedhjes duke shpërdoruar detyrën, për këtë shkak të pasardhës nuk konsiderohet se ka
ndikuar në dhënien e vendimit të gjykatës së apelit.
Kolegji Penal vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit, që lënë në fuqi vendimin penal
të gjykatës së rrethit gjyqësor, në lidhje me masën e sigurimit ndaj personit nën hetim Haxhi
Dibrani ka respektuar kriteret e përgjithshme për caktimin e masave të sigurimit (neni 229 i
Kodit të Procedurës Penale) dhe rrethanat konkrete që kanë ekzistuar, të cilat bëjnë të
aplikueshme kriteret e veçanta për caktimin e masës së sigurimit “detyrim paraqitje në
policinë gjyqësore”.
244
Në këto kushte, ky Kolegj arrin në konkluzionin se caktimi i masës së sigurimit
“detyrim paraqitje në policinë gjyqësore”, nga gjykata e themelit është në përputhje me ligjin,
sepse i përgjigjet rëndësisë së faktit dhe rrezikshmërisë shoqërore të autorit, edhe për faktin
se çështja ka kaluar për gjykim.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Në përfundim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe faktet
sikundër janë pranuar dhe nga vetë gjykata e apelit, në vështrim të parimeve kushtetuese dhe
atyre të procedurës penale, vlerëson se rekursi i paraqitur nga ana e prokurorit nuk është i
bazuar në ligj dhe duhet të rrëzohet. Si rrjedhojë, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson
se vendimi i gjykatës së apelit duhet të lihet në fuqi.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1779, datë 11.08.2015 të Gjykatës së Apelit Durrës.
Tiranë, më 03.02.2016
245
Nr. 53101-01815-00-2015 Regj.Themeltar
Nr. 00-2016-174 i Vendimit (12)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 03.02.2016 mori në shqyrtim çështjen penale me palë:
I GJYKUAR: SHKËLQIM TUPI, përfaqësuar nga

Av. Petraq Semani
OBJEKTI:
Për veprën penale “Vjedhje”.
Baza Ligjore: Neni 134/3 i K.Penal.

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Shkëlqim Tupi për veprën penale të
“Vjedhje” dhe në bazë të nenit 134/3 te K.Penal dënimin e tij me 6 vjet
burgim.
Vuajta e dënimit fillon nga dita e ekzekutimit të këtij vendimi.
Dënimin ta kryej ne një burg të sigurisë së zakonshme.

Gjyqësor Tiranë me këtë ndryshimin në masën e dënimit.
Dënimin e të pandehurit Shkëlqim Tupi për veprën penale të “Vjedhjes”
të parashikuar nga nenin 134/3 të Kodit Penal me 5 (pesë) vjet burgim.
Kundër këtij vendimi, më datë 04.08.2015, ka paraqitur rekurs i gjykuari,

Shkëlqim Tupi, nëpërmjet avokatit të tij mbrojtës, me anë të të cilit kërkon: Prishjen
e Vendimit nr.1302, date 08.07.2015 të Gjykatës së apelit Tiranë dhe kthimin për
rishqyrtim pranë po kësaj gjykate, por me një tjetër trup gjykues.
Shkaqet që paraqiten në rekurs janë:

 Nga shqyrtimi gjyqësor i këtij procedimi penal përpara Gjykatës së Apelit Tiranë
u provua se i mbrojturi prej meje Shkëlqim Tupi nuk është autor i veprës penale
për të cilën është kërkuar deklarimi fajtor e dënimi i tij për një vepër penale qe
nuk është kryer aspak prej tij me asnjë provë. Por ne këtë gjykim provohet
plotësisht montimi i një akuze për veprën penale të vjedhjes në mënyrë krejt të
pabazuar në ligj e për shkaqe aspak ligjore, duke iu shmangur analizës së plotë e
246
të gjithanshme të provave.
 Vendimi Gjykatës Rrethit Gjyqësor Tiranë është krejtësisht i pabazuar në prova e
ligj.
 Në këtë gjykim nuk janë provat që duhet ta motivonin gjykatën në marrjen e një
vendimi të tillë aspak ligjor.
 Është detyrim i organit të akuzës për të provuar fajësinë e të pandehurit në rastin
konkret të Shkëlqim Tupit e jo të kërkojë deklarimin e tij fajtor me hamendësi e
dyshime të pabazuara në ligj e në prova.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli, dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Arben Dollapaj, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, mbrojtësin
e të gjykuarit Shkëlqim Tupi, Av. Petraq Semani, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës
së apelit dhe kthimin e çështjes për rigjykim, si dhe pasi e shqyrtoi në tërësi çështjen;
VЁREN
Se vendimi i gjykatës së apelit, me të cilin është lënë në fuqi vendimi i gjykatës së
shkallë së parë që ka deklaruar fajtor për veprën penale të vjedhjes, të gjykuarin Shkëlqim
Tupi dhe dënuar atë me 6 vjet burgim, duke e ndryshuar këtë vendim sa i takon masës së
dënimit nga 6 vjet në 5 vjet burgim është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit material dhe
procedural dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi për shkaqet që vijojnë.
Me datën 16.09.2012 , në ora 20.15, në Komisariatin e Policisë nr.3 Tiranë, është

paraqitur dëshmitarja Ana Manjani dhe ka bërë kallëzim për vjedhjen e automjetit tip
Benz Mercedes (Rexhina) me targë AA 592 CP duke shpjeguar faktin e ndodhur si më
poshtë:
Me datë 16.09.2012 kam parkuar automjetin në rrugën “Fortuzi” dhe ka zbritur
për të marrë disa ushqime në një dyqan në anë të rrugës, Automjetin e ka lënë të ndezur
dhe në kohën që futet në dyqan pas rreth një minute shikon një person të moshës 25-27
vjeç me trup të mbushur i gjate 178 cm, i veshur me një triko me ngjyrë të zezë me krah
të shkurtra e pantallona xhinse i cili menjëherë ka hipur në makinë dhe është larguar
shumë shpejt në drejtim të rrugës së Durrësit. Kallëzuesja shpjegon se ka shkuar tek
xhami i automjetit duke i kërkuar ta ndalonte makinën por ai është larguar me shumë
shpejtësi dhe nuk ka arritur ta fiksonte si fytyrë, autorin e vjedhjes. Në lidhje me këtë
ngjarje ne dt. 17.09.2012 është pyetur edhe shtetasi Sajmir Misku i cili është
bashkëpronar i mjetit te vjedhur se dhe personi ndaj te cilit është regjistruar automjeti. Në
shpjegimet e tij jep karakteristikat dalluese të automjetit si dhe deklaron se brenda në
automjet kane qenë tre aparat telefoni celular ku dy IPHONE 4S njëri me ngjyrë të
bardhë dhe me numër të kompanisë AMC 0662630000 dhe tjetra me ngjyrë të zezë me
numër po të kompanisë AMC 0662130000,ndërsa telefoni i tretë ka qenë Samsung me
ngjyrë te zezë me numër te kompanisë VODAFON me nr.0694352222, si dhe kartën e
identitetit të tij, pasaportën biometrike,një çantë me ngjyrë të bardhe të bashkëshortes se
tij ku brenda saj ka qenë një aparat fotografik i markës SONY me ngjyrë të zezë dhe
çelësat e makinës tjetër të tij të tipit Smart.
Gjithashtu nga interesimet që kishte bërë deklaron se mjeti i tij pas vjedhjes kishte
marrë drejtimin për nga “Zogu i Zi” pasi ishte parë rastësisht nga disa shokë te tij duke
ikur me shpejtësi.
247
Pas dhënies së kallëzimit me datë 17.09.2012 është bërë shpallja në kërkim e
automjetit janë verifikuar pikat e biznesit me qëllim marrjen e ndonjë pamje filmike në
bazë të kamerave të sigurive te tyre dhe policia gjyqësore është vënë në ndjekje të autorit
të vjedhjes së automjetit. Policia gjyqësore në vazhdim të dokumentimit të kësaj ngjarje
në dt. 18.09.2012 në bazë të të dhënave të siguruara ka vajtur në Komunën Berxull në
rrugën Kashar - Rinas, në pikën e pjesëve të përdorura të këmbimit të automjeteve Benx
Mercedes, me pronar të dëshmitarit Saimir Mara për gjetjen e gjurmëve të krimit
vjedhjes së automjetit. Nga kontrolli i bërë ka rezultuar se disa pjesë këmbimi ishin të
automjetit Benz Mercedes me targë AA 592 CP, bashkë me një dokument të automjetit
me mbishkrimin “Car -Pass” që mbante të shënuar numërin e shasisë të njëjtë me numrin
e shasisë së automjetit të vjedhur,si dhe disa fatura blerje në emër të shtetases Liljana
Manjani, e cila është mamaja e kallëzueses. Duke u bazuar në këtë fakt u bë kqyrja e
vendit të ngjarjes duke sekuestruar përveç këtyre dokumenteve edhe katër dyert e
automjetit Benz Mercedes Regjina të vjedhur, parakolpin, dy urat (akset) e gomave të
këtij automjeti si dhe pjesën e motorit së bashku me kamion e tij. Gjithashtu janë
sekuestruar edhe materiale e sende të tjera të dyshuara si të vjedhura duke i dokumentuar
me procesverbalin e dt.18.09.2012.
Është pyetur punëtori i kësaj pike këmbimi dëshmitari Andi Mara dhe ka
deklaruar se kishte 10 dite që kishte filluar punë. Në lidhjen me automjetin Benz
Mercedes, sqaron se ditën e dielë kishte ardhur një shtetas i quajtur Shkëlqim(Çim) Tupi
dhe kishte biseduar me Sajmirin i cili pas bisedës me të i tregon se Çimi do te sillte pjesë
makinash ditën e nesërme. Të nesërmen kur ka mbërritur në punë kishte konstatuar se aty
ishte një motor automjeti, kambio e saj, dy ura (akse te automjetit), katër dyer dhe
kroskoti. Për këtë fakt ka pyetur Sajmirin i cili tregon se këto i kishte sjell
Çimi(Shkëlqim Tupi), dhe në kohën kur po zbërthenin kambion, rreth orës 13.30 në
piken e servisit të tyre kishte ardhur policia.
Nga oficerët e policisë Gjyqësore Krujë është ushtruar kontroll banesë në shtëpinë
e të pandehurit Shkëlqim Sabah Tupi, i cili nuk ka qenë aty por nga kontrolli janë
sekuestruar një sërë dokumentesh dhe kontrata huadhënie automjetesh specifikuar në
proces verbalin e sekuestrimit të dt.18.09.2012., duke i vlerësuar si sende e prova qe
dyshohet se kanë të bëjnë me veprën penale të vjedhjes së automjeteve të ndryshme.
Mbështetur në shpjegimet e personave që tregojnë rrethanat e hetimit me datë
19.09.2012,është shkuar përsëri në piken e këmbimit të pjesëve të këmbimit dhe janë
gjetur materiale të tjera të vjedhura të automjetit Benz Mercedes me targë AA 592CP, ku
nga ri- këqyrja e vendit të ngjarjes u bë e mundur sekuestrimi i kroskotit të automjetit te
vjedhur si dhe çelësit të kuadrit të automjetit qe ishte në kroskot.
Për këtë ngjarje, Oficeret e Policisë Gjyqësore të Komisariatit nr.5 kanë sjellë një
material hetimor, procesverbal deklarimi, të dëshmitarit Aldi Muçaj në të cilën
shpjegohet se ky person në dt.05.09.2012, ka kallëzuar në lidhje me vjedhjen e automjetit
të tij Benz Mercedes E 280 me targë AA 188 Bl. Në deklarim shpjegon se me
dt.18.09.2012, kur po kthehej nga Rinasi, kishte parë forca policie në piken e pjesëve të
këmbimit. Pasi ka vajtur aty është interesuar dhe me lejen e tyre ka parë një motorr të
automjetit Benz Mercedes, të llojit V6 të ngjashëm me motorin e makinës së tij të
vjedhur, dy sediljet e para dhe të pasme të mjetit, parakolpin dhe kofnën e tij. Rreth këtij
fakti deklaruesi ka shkuar tek kompania e Mercedes Benz ka kërkuar të dhënat e
automjetit të tij dhe ka konstatuar se motori V6 kishte të njëjtat numëra serie me të
makinës së tij të vjedhur.
Është pyetur dëshmitari Saimir Mara dhe ka shpjeguar se materialet që janë
gjendur aty nga policia i ka marrë nga i pandehuri Shkëlqim Tupi të cilat i kishte sjellë
bashkë me një person tjetër. Ky person deklaron se pjesët e këmbimit të automjeteve
248
benz, që nga hetimi ka rezultuar se bëhet fjalë për vjedhjet e kryera në datë 05.09.2012
dhe 16.09.2012, ia ka çuar i pandehuri Shkëlqim Tupi kundrejt pagesës në lekë.
Me procesverbalin e datës 19.09.2012 është bërë kqyerja e telefonit celular të
dëshmitarit Saimir Mara dhe në rubrikën mesazhe është gjendur teksti i mëposhtëm: “jam
duke ardhë me këtë djalë e mak... mbo gati 1 mij e pësëdhjet euro dhe për gjys ore do ta
marrësh mak te ura e Kasharit. Ky mesash është dërguar nga numri i telefonit të të
pandehurit Shkëlqim Tupi, 0696 848 898.
Dëshmitari Saimir Mara është akuzuar për veprën penale të “Përvetësimi i parave
ose i mallrave që rrjedhin nga vepra penale ose veprimtari kriminale”, parashikuar nga
neni 287/b të K.Penal ku çështja penale në ngarkim te tij është veçuar dhe është dërguar
për gjykim në gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
B. Procedurat gjyqësore

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Shkëlqim Tupi për veprën penale të “Vjedhje”
dhe në bazë të nenit 134/3 te K.Penal dënimin e tij me 6 vjet burgim.
Vuajta e dënimit fillon nga dita e ekzekutimit të këtij vendimi.
Dënimin ta kryejë ne një burg të sigurisë së zakonshme.
Gjyqësor Tiranë me këtë ndryshimin në masën e dënimit.
Dënimin e të pandehurit Shkëlqim Tupi për veprën penale të “Vjedhjes” të
parashikuar nga nenin 134/3 të Kodit Penal me 5 (pesë) vjet burgim.
Kundër këtij vendimi, më datë 04.08.2015, ka paraqitur rekurs i gjykuari,
Shkëlqim Tupi, nëpërmjet avokatit të tij mbrojtës, me anë të cilit kërkon: Prishjen e
Vendimit nr.1302, date 08.07.2015 të Gjykatës së apelit Tiranë dhe kthimin për
rishqyrtim pranë po kësaj gjykate, por me një tjetër trup gjykues, me shkaqet e
parashtruara si më lart.
Kolegji Penal i Gjykatës së Apelit çmon se vendimi i Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Tiranë është rezultat i zbatimit të drejtë të ligjit procedural penal dhe atij
material penal. Vendimi i gjykatës është rezultat i një analize të hollësishme të provave
të nënshtruara shqyrtimit gjyqësor të çështjes dhe të vlerësuara në përputhje me
parashikimet e nenit 152 të K.Pr.Penale. Gjithashtu vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë është rezultat i zbatimit të drejtë të ligjit material penal dhe konkretisht
të nenit 134/3 të K.Penal.
Shqyrtimi gjyqësor ka provuar tej çdo dyshimi se i pandehuri Shkqim Tupi, ka
kryer veprën penale të “Vjedhjes”, parashikuar nga neni 134/3 të K.Penal.
Para gjykatës janë pyetur me cilësinë e dëshmitarit shtetasit Andi Mara, Sajmir
Mara, Ana Manjani, Aldi Muçaj, Redon Maloku, Klodian Krosi etj.
Dëshmitari Andi Mara ka deklaruar se :Unë jam punëtor servisi tek servisi i
shtetasit Sajmir Mara. Shkëlqimin nuk e njoh,e kam parë vetëm si fytyrë. Ai ka ardhur 2-
3 herë tek servisi ku unë punoj kur ka komunikuar me pronarin. Shkëlqimi ka sjellë 2
makina tek servisi ku unë punoj për t’i hapur dhe për t’i shkatërruar. Ato kanë qenë një
Rexhina dhe një E Class. Këto makina i ka sjellë një nga një. Pasi ka ndodhur kjo ngjarje
e kam marrë vesh që Shkëlqimi është nga Kruja. Me Sajmirin nuk mbaj mend që të kem
249
bërë muhabet për këto makina. Shkëlqimin nuk e kam njohur, vetëm e kam parë kur
vinte tek servisi. Unë nuk kam folur asnjëherë me të. Sajmirin e kam kushuri të larget.
Numri i telefonit të Sajmirit në atë periudhe ka qenë 068 35 19 699. Unë vazhdoj të
punoj në këtë servis edhe tani.
Dëshmitari Sajmir Mara ka deklaruar se: Unë jam pronar i një servisi makinash
që ndodhet tek rruga e ‘Rinasit ‘me emrin ‘Saimiri’. Unë Shkëlqimin e kam njohur gjatë
kohës që unë punoja në servis. Ai pyeste për pjesë makinash të ndryshme dhe pastaj më
tha që unë kam pjesë makinash për të shitur.
Shkëlqimi me solli dy makina ka qenë viti 2012 mesa me kujtohet,i bleva dy
makina ishin dy benza dhe i dhashë nga 4 mijë euro secila. Nuk bëmë kontratë sepse tha
që do më sillte dhe një makine tjetër dhe do bënim kontrate për të treja. Te nesërmen e
asaj dite mua më arrestoi policia. Kemi komunikuar me telefon me Shkëlqimin për
blerjen e makinave. Shkëlqimi do me sillte dhe një makine tjetër dhe unë do të bëja
kontratë shitje për të treja makinat por ai nuk ma solli sepse unë u arrestova. Njëra ka
qenë Rexhina dhe njëra E Class. Numrin e Çimit e kam fshirë , nuk e kam më në telefon
dhe tani nuk e mbaj mend . Numrin e tij e kam pasur me emrin Çimi K, sepse e dija se
mbiemrin e kishte Kupi dhe jo Tupi.Tani numrin e Çimit nuk e mbaj mend. Kam
komunikuar me Çimin ai nuk më ka thënë se këto mjete ishin të vjedhura. Ai atje tek
servisi ka ardhur me shokët e tij 1 apo dy persona të tjerë. Çimi nuk me ka sjellë ndonjë
mjet me targa angleze. Në servisin tim nuk janë gjetur mjetë të tjera të vjedhura përveç
këtyre të dyjave. Personat që kanë gjetur mjetet e tyre në servisin tim kanë kërkuar pjesët
e hequra dhe unë ia kam blerë pjesët e tyre. Çimi ma ka thënë që makinat i kishte të
shokëve dhe miqve të tij, makinat kishin problem të ndryshme. Çimi ka ardhur më
përpara dhe është interesuar për pjesë makine.
Dëshmitarja Ana Manjani ka deklaruar se: Unë kam pasur në përdorim një
makinë Regina me targë AA 522 AP ,e kam pasur në përdorim prej rreth një vit. Ka qenë
data 15 shtator 2012, ka qenë darkë, dhe unë me bashkëshortin tim kemi qenë duke ecur
me makinë tek rruga Fortuzi dhe ndaluam për të blere diçka. Ndaluam me makine dhe
bashkëshorti ndaloi dhe doli nga makina për të më hapur mua derën se isha shtatëzanë.
Sa dola dhe unë nga makina një person tjetër qe ishte ne trotuar hipi menjëherë në
makinë dhe na e vodhi. Në kontaktuam me disa polica dhe bëmë kallëzim.
Pas 2-3 ditësh e gjetëm makinën tonë në një servis në Kashar,makina ishte
shkatërruar dhe na kanë dorëzuar pjesët e gjetura të makinës . Me pas kam marrë vesh që
makinën time e vodhi Shkëlqim Tupi nga Kruja. Personi që më vodhi makinën ishte çun
i gjatë i bëshëm,si fytyrë nuk e kam fiksuar, pas momenti ishte shumë i shpejte kur ai na
mori makinën.
Në qoftëse do ta shoh përsëri këtë person ndoshta dhe e njoh. Makina ime ishte në
gjendje shumë të mirë. Kur e gjetëm makina ishte e prerë. Makinën e kam blerë në
shumën 13 000 euro.
Dëshmitari Aldi Muçaj ka deklaruar se: Ka qenë ora 7.20 e datës 05 shtator viti
2012 mbasdite kam qenë tek shkolla ‘Ibrahim Rugova’ në Kamëz, kam qenë në makinë
duke levizur. Kam ndaluar për të takuar një shok, kam zbritur dhe kam dalë nga makina.
Dola nga makina dhe makinën a kam lënë ndezur. Unë kam pasur një Benz 280 me targe
AA 188 BN
Takova shokun tim dhe kur ktheva kokën pas nuk e kam parë më makinën aty.
Pash që makinën ma kishin vjedhur por nuk e di se kush ma kishte vjedhur. Bëra
kallëzim në polici. Pas disa ditësh në një servis në Bërxull kam gjetur pjesët e makinës
time, motorin, kofanon dhe sediljet e mia. Mora vesh që makinën ma kishte vjedhur
Shkëlqim Tupi. Makinën e kisha blerë në shumën 20 000 euro dhe e kisha përdorur
250
vetëm për 8 muaj. Pjesët e makinës që gjeta në servis i kam marrë, të tjera lekë nuk kam
marrë për makinën time.
Dëshmitari Redon Maloku ka deklaruar se: Unë punoj në një lokal dhe Ali Muça
erdhi tek puna ime,tek lokali ka qenë viti 2012 ka qenë verë,dhe me ka thënë hajde të
ikim në Tiranë. Makinën e kishte lenë përballë lokalit matanë rrugës ndezur.
Kur ne dolëm jashtë makina nuk ishte më. Dolëm për të kontrolluar por nuk e
gjetëm makinën. Makinën me vonë e ka gjetur tek një servis në Rinas,morëm vesh qe e
kishte vjedhur Shkëlqim Tupi. Unë vetë nuk e kam parë se kush e ka vjedhur makinën e
Aldit. Dëshmitari Klodian Krosi deklaruar se : Ka qenë viti 2012 nuk më kujtohet mirë
ka qenë muaji shtator dhe ne ishim në lokalin e Redonit dhe erdhi Aldi Muçaj të merrte
Redonin për të shkuar në Tiranë. Makinë e kishte lënë në rrugë ndezur dhe erdhi t’i fliste
Redonit. Kur dolëm jashtë makina nuk ishte aty e kishin vjedhur. Ne dolëm për ta
kërkuar por nuk e gjetëm. Më vonë kam marrë vesh që Aldi e kishte gjetur makinën të
çmontuar në një servis. Nuk kam marrë vesh se kush e ka vjedhur këtë makinë.
Veç dëshmitareve edhe provat shkresore të administruara dhe të shqyrtuara gjatë
gjykimit provojnë plotësisht kryerjen e veprës penale nga i pandehuri dhe krijojnë
bindjen në fajësinë e tij për kryerjen e veprës penale për të cilën është akuzuar dhe
deklaruar fajtor nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë. Si të tilla përmendim
procesverbal i këqyrjes së vendit të ngjarjes datë 18.09.2012; Procesverbal sekuestrimi të
sendeve dt. 18.09.2012,19.09.2012; Procesverbal kontrolli datë 18.09.2012; Procesverbal
i këqyrjes së vendit të ngjarjes datë 19.09.2012; Procesverbal i ri-këqyrjes së vendit të
ngjarjes datë 19.09.2012, si dhe aktet e tjera. Përfundimisht nga analiza në tërësi akteve
të administruara në dosjen gjyqësore Gjykata Apelit arrin arrijmë në përfundimin se
vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i drejtë, përsa i përket kualifikimit
ligjor të veprës penale, provueshmërisë, fajësisë. Ndërsa përsa i përket masës së dënimit
Kolegji Penal i Gjykatës së Apelit çmon se i pandehuri Shkëlqim Tupi duhet të dënohet
me 5 (pesë) vjet burgim.
Në këtë konkluzion Gjykata e Apelit arrin referuar kërkesave të nenit 47 të Kodit
Penal që përcakton kriteret për caktimin e masës së dënimit. Konkretisht, mbahen
parasysh dhe vlerësohen nga ky kolegj rrezikshmëria shoqërore e veprës penale e autorit,
rrethanat e kryerjes së veprës penale,si dhe pasojat e ardhura.
Gjithashtu, Gjykata e Apelit gjen të pabazuar në ligjin procedurial kërkesat e të
pandehurit dhe mbrojtjes lidhur me shkeljet procedurale.
Në kundërshtim me sa parashtron i pandehuri dhe mbrojtja e tij nga aktet në dosje
rezulton se Gjykata ka respektuar kërkesat e neneve 140 e 141 për njoftimin e të
pandehurit. Gjithashtu gjatë gjykimit të çështjes pranë Gjykatës së Apelit konform
kërkesave të nenit 427/1 të K.Pr.Penal u urdhërua përsëritja pjesërisht hetimit gjyqësor
për të garantuar të drejtën të pandehurit për të dhënë shpjegime në lidhje me procesin
gjyqësor që zhvillohet në ngarkim të tij.
Pretendimet e ngritura në ankim lidhur me pabazueshmërinë e vendimit të
gjykatës së shkallës së parë rrëzohen plotësisht me arsyetimin e mësipërm.
D. Në lidhje me rekursin dhe me çështjen
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi i gjykatës së apelit është i
mbështetur në ligjin penal material dhe atë procedural, prandaj rekursi nuk duhet të pranohet
dhe vendimi i gjykatës së apelit me anën e të cilit, është lënë në fuqi vendimi i gjykatës së
251
dënimit nga 6 vjet në 5 vjet burgim është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit material dhe
procedural dhe duhet të lihet në fuqi, për shkaqet dhe arsyet që vijojnë.
Në rekursin e mbrojtjes pretendohet zbatimi i gabuar i ligjit penal lidhur me
autorësinë e veprës penale të të gjykuarit. Lidhur me këtë pretendim, Kolegji Penal i Gjykatës
së Lartë vëren se figura e veprës penale të vjedhjes, ka pasojë pakësimin e pasurisë së tjetrit
në mënyrë të kundërligjshme. Gjykata vëren se, neni 134 i Kodit Penal me titull “Vjedhja”
parashikon se: “Vjedhja e pasurisë dënohet me gjobë ose me burgim gjer në tre vjet.”
Ligjvënësi me anë të nenit 134 të Kodit Penal, ka marrë në mbrojtje të posaçme juridike
pronësinë dhe pasurinë e personave fizikë ose juridikë, cenimi i të cilëve passjell përgjegjësi
penale. Objekti i kësaj vepre penale janë marrëdhëniet juridike të vendosura nga shteti për
siguruar paprekshmërinë e pronës mbi sendet luajtshme të personave privatë, personave
juridikë dhe të shtetit, të mbrojtura posaçërisht nga legjislacioni penal, nga veprimet ose
mosveprimet e kundërligjshme. Pronësia gëzon një mbrojtje të veçantë ligjore për shkak të
efektit të saj në qarkullimin juridiko-civil dhe në mirëqenien personale dhe materiale të
subjekteve të së drejtës. Në lidhje me objektin material, ndaj të cilit drejtohen edhe veprimet
e autorit të krimit të vjedhjes, kërkohet që ky objekt duhet të jetë i vlerësueshëm dhe konkret.
Në kuptim të nenit 134 paragrafi i parë të Kodit Penal, vepra penale e vjedhjes
realizohet me veprime të kundërligjshme që kanë për qëllim “marrjen dhe hedhjen në dorë në
mënyrë të kundërligjshme, të fshehtë ose të hapët” të pasurisë së luajtshme kundër dëshirës së
pronarit, të kryer me dashje, “me qëllim për të mos e kthyer më dhe për të nxjerrë përfitim
material” për vete ose në dobi të personave të tjerë. Krimi i vjedhjes së pasurisë së një personi
fizik ose juridik, konsiderohet si i kryer, kur subjekti aktiv i veprës penale në mënyrë të
paligjshme, fshehurazi ose haptazi arrin ta zhveshë të dëmtuarin, në mënyrë përfundimtare
nga posedimi i pasurisë. Në mënyrë që kjo vepër të konsiderohet e konsumuar duhet të
plotësohen dy kushte në mënyrë të njëkohshme dhe kumulative: (a) i pandehuri të zhveshë të
dëmtuarin nga posedimi, (b), zhveshja duhet të jetë përfundimtare.
Duke iu kthyer rastit objekt rekursi, në zbatimin të parimeve ligjore të mësipërme, ka
rezultuar se autorësia e veprës penale të vjedhjes në ngarkim të të gjykuarit Shkëlqim Tupi
është e vërtetuar gjyqësish nëpërmjet një sërë provash, me dëshmitarë dhe të llojeve të tjera,
besueshmëria dhe përdorshmëria e të cilave është vleftësuar dhe konfirmuar nga ana e
gjykatave të themelit. Kështu, është vërtetuar fakti se i gjykuari ka marrë automjetet e
personave të dëmtuar, duke i çmontuar ato për të humbur gjurmët dhe mos i kthyer më ato,
duke i shitur për pjesë këmbimi në këmbim të parave pranë një pike servisi automjetesh. Në
këto kushte, vendimi i gjykatave të themelit është rezultat i një analize të hollësishme të
provave të nënshtruara shqyrtimit gjyqësor të çështjes dhe të vlerësuara në përputhje me
parashikimet e nenit 152 të K.Pr.Penale duke arsyetuar në përputhje me ligjin mbi të gjitha
aspektet relevante të ngritura nga ana e akuzës dhe e mbrojtjes. Kolegji Penal nuk vëren
konkluzione alogjike në vendimin e gjykatës së themelit dhe pretendimet e rekursuesit janë
trajtuar nga gjykatat e themelit që kanë arsyetuar në lidhur me vërtetimin dhe plotësimin e të
elementëve të veprës penale të vjedhjes dhe masën e dënimit, prandaj ky pretendim i
parashtruar në rekursin e mbrojtjes nuk është i mbështetur në ligj dhe si tillë, duhet të
rrëzohet.
Në lidhje me pretendimin e mbrojtjes në rekurs mbi zbatimin e ligjit procedural,
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, barra e provës mbi fajësinë i takon organit të
akuzës, dhe çdo dyshim duhet të shkojë në favor të të pandehurit. Gjykata duhet ta mbështesë
vendimin në prova të drejtpërdrejta dhe të tërthorta që duhet të provohen nga akuza, e cila
nëpërmjet provave të paraqitura në gjykim, duhet t’i krijojë gjykatës bindjen “përtej çdo
dyshimi të arsyeshëm” se vepra penale është kryer dhe se ajo është kryer nga i pandehuri.
Sipas Vendimit Unifikues nr.7 të datës 14.10.2011: “Ligji procedural penal përcakton
rregulla të tilla që bëjnë dallim thelbësor mes fazës së hetimit paraprak dhe fazës së gjykimit.
252
Në fazën e gjykimit, gjykata duhet të marrë vendime pa qenë e ndikuar nga vendimmarrja e
mëparshme, qoftë edhe kur ato bazohen në dyshimet e arsyeshme.
Duke iu kthyer rastit objekt rekursi, në zbatimin të parimeve ligjore të mësipërme,
rezulton se gjykatat e themelit kanë respektuar parimet e procesit të rregullt gjyqësor.
Vendimi i gjykatës së apelit është rezultat i një analize të hollësishme të provave të
nënshtruara shqyrtimit gjyqësor të çështjes dhe të vlerësuara në përputhje me parashikimet e
nenit 152 të K.Pr.Penale, dhe nuk janë konstatuar marrja e provave të palejueshme. Gjatë
gjykimit të çështjes pranë Gjykatës së Apelit konform kërkesave të nenit 427/1 të K.Pr.Penale
është disponuar edhe përsëritja pjesërisht hetimit gjyqësor për të garantuar të drejtën të
pandehurit për të dhënë shpjegime në lidhje me procesin gjyqësor që zhvillohej në ngarkim të
gjykuarit. Në këto kushte, Kolegji Penal vlerëson se në rastin konkret, pretendimi i të
pandehurit për mos respektimin e ligjit procedural nuk është i bazuar dhe nuk mbështetet në
argumente ligjore, dhe për rrjedhojë ai duhet rrëzuar.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi i gjykatës së apelit është i
mbështetur në ligjin penal material dhe atë procedural, prandaj rekursi nuk duhet të pranohet
dhe vendimi i gjykatës së apelit me anën e të cilit, është lënë në fuqi vendimi i gjykatës së
dënimit nga 6 vjet në 5 vjet burgim, është marrë në zbatim të drejtë ligjit procedural dhe atij
penal material, e si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1302, datë 08.07.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 03.02.2016
253
Nr. 56260-01552-00-2013 i Regj.Themeltar
Nr. 00-2016-172 i Vendimit (13)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 03.02.2016 mori në shqyrtim çështjen penale me:
I PANDEHUR: SEMIR DEDEIC, mbrojtur nga av. Nikolin Vata
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të
“Trafikimit te lendeve narkotike” te mbetur ne tentative,
parashikuar nge neni 283/a i K.P.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë me vendimin me nr.84,

datë 02.10.2013 ka vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Semir Dedeiç për veprën penale të
“Trafikimit në narkotikëve” kryer në bashkëpunim mbetur në tentativë, sipas
neneve 283/a/2-22 të KP dhe dënimin e tij me 10 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e arrestimit në flagrancë datë 18.09.2012 dhe
të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.

Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë me vendimin me nr.83, datë
Lënien në fuqi të vendimit nr.84 datë 02.10.2013 të Gjykatës për Krime të
Rënda, për sa i përket cilësimit ligjor dhe fajësisë së të pandehurit Semir
Dedeiç sipas nenit 283/a/2 të KP.
Ndryshimin e këtij vendimi, duke e dënuar edhe në aplikim të nenit 23/2 të KP
të pandehurin Semir Dedeiç me 8 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të KPP, përfundimisht i pandehuri Semir Dedeiç
dënohet me 5 vjet burgim dhe 4 muaj burgim.
Lënien në fuqi të këtij vendimi për pjesët e tjera të tij.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs prokuroria pranë Gjykatës se Apelit për
Krimet e Rënda, e cila ka kërkuar prishjen e tij, duke parashtruar se:
- Vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit penal e
procedural penal në pjesën që ka disponuar lidhur me kërkesën e të pandehurit për
pranimin e gjykimit të shkurtuar, duke zbritur masën e dënimit.
254
- Ndërsa disponimin e gjykatës së rrethit për rrëzimin e kërkesës për gjykim të
shkurtuar e më pas ndryshimin e cilësimit juridik të veprës penale të shoqëruar me
rëndim të pozitës së të pandehurit, krahasuar me atë të shprehur nga prokurori, e
konsiderojmë atribut ekskluziv ligjor të saj, vendimin e Gjykatës së Apelit, të
pamotivuar ligjërisht. Reflektuar në vendimin e Gjykatës Kushtetuese me nr.4, datë
02.02.2012, në kushtet kur Gjykata e Apelit nuk e ka konsideruar të mirëqenë
disponimin e gjykatës së faktit për mospranimin e kërkesës për gjykim të shkurtuar
nga njëra anë, nga ana tjetër rëndimin e akuzës e të pozitës së të pandehurit e ka
ligjëruar si të harmonizuar me kuadrin përkatës ligjor, nuk ka vepruar drejtë e në bazë
të ligjit, duke proceduar sipas nenit 403 e vijues të KPP.

KOLEGJI PENAL I GJYKATES SË LARTË
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, prokurorin Madrid Kullolli, i cili
kërkoi prishjen e vendimit te Gjykatës se Apelit për Krimet e Renda dhe lënien ne fuqi te
vendimit te Gjykatës se Shkalles se Pare për Krimet e Renda, mbrojtësin e te pandehurit, i cili
kërkoi lënien ne fuqi te vendimit te Gjykatës se Apelit për Krimet e Renda dhe pasi bisedoi
çështjen në tërësi,
VËREN
Se, vendimi i Gjykatës se Apelit për Krimet e Renda është marre ne mosrespektim te
ligjit procedural penal, dhe si i tille duhet te prishet dhe aktet te dërgohen pe rishqyrtim ne po
atë gjykate, me tjetër trup gjykues.
Gjykatat e faktit kane pranuar te provuar se, me datë 18.09.2013 në pikën e kontrollit
Uji i Ftohtë Tepelenë, nga kontrolli i ushtruar nga uniformat e policisë në automjetin tip
kamion të markës Mercedes Benz, me targa RO-AP 772 dhe trajler i makinës “Blumhart” me
targë RO 237 AA, pikërisht në gomat rezervë të tij, të vendosura në pjesën e fundme, poshtë
karrocerisë, janë gjetur 32 pako me lëndë bimore, me peshë të përgjithshme 38.4 kg.
Automjeti drejtohej nga i pandehuri Semir Dedeiç dhe pasagjer i tij ishte shtetasi Enes
Bralic. Ndodhur në këto kushte, policia gjyqësore ka proceduar me arrestimin në flagrancë të
të dy shtetasve si të dyshuar për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 283/a/2-22 i
KP dhe më pas është pushuar çështja për shtetasin Enes Bralic.
Prokuroria pranë Gjykatës se Shkalles se Pare për Krimet e Renda, ka kërkuar
gjykimin e çështjes për te pandehurin Semir Dedeiç, per kryerjen e veprës penale të
“Trafikimit te lendeve narkotike” te mbetur ne tentative, parashikuar nga nenet 283/a/1-22 i
K.P.
Në momentin e parashtrimit të kërkesave paraprake, në seancë gjyqësore, nga
mbrojtësi i të gjykuarit është kërkuar gjykimi i shkurtuar por gjykata ka rrëzuar kërkesën,
pasi në gjendjen që ishin aktet e hetimit paraprak, kishte paqartësi dhe pasaktësi të fakteve të
parashtruara e për pasojë çështja nuk mund të zgjidhej.
Pas përfundimit te shqyrtimit gjyqësor, Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda
me vendimin me nr.84, datë 02.10.2013 ka deklaruar fajtor të pandehurin Semir Dedeiç për
kryerjen e veprës penale të “Trafikimit në narkotikëve” te kryer në bashkëpunim, mbetur në
tentativë, sipas neneve 283/a/2-22 të KP dhe e ka dënuar me 10 vjet burgim.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda me vendimin me nr.83, datë 19.11.2013 ka lënë
në fuqi të vendimin e Gjykatës se Shkalles se Pare për Krime të Rënda, për sa i përket
cilësimit ligjor dhe fajësisë së të pandehurit Semir Dedeiç dhe ka ndryshuar vendimin për sa i
përket masës se dënimit dhe ne zbatim te nenit 406 te KPP e ka dënuar me 5 vjet dhe 4 muaj
burgim. Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs prokuroria pranë Gjykatës se Apelit për
Krimet e Renda, e cila ka kërkuar prishjen e tij.
255
Kolegji Penal pasi shqyrtoi shkaqet e parashtruara ne rekursin e paraqitur dhe tërësinë
e gjithë akteve të administruara ne dosjen penale vlerëson se, vendimi i gjykatës se apelit,
është marre ne mosrespektim te dispozitave procedurale penale, si ne zbatimin e nenit 406 te
KPP, për gjykimin e shkurtuar ashtu edhe ne mosrespektimin e nenit 152 te KPP, ne lidhje
me kryerjen e veprës prej te pandehurit ne bashkëpunim.
Se pari, nga aktet e dosjes gjyqësore, rezulton se, mbrojtësi i te pandehurit para se te
fillonte shqyrtimi gjyqësor ka paraqitur kërkesë për gjykimin e shkurtuar te çështjes, ne
gjendjen qe ishin aktet. Kjo kërkesë nuk është pranuar nga gjykata e shkalles se pare, e cila
ka vazhduar me gjykimin e zakonshëm te çështjes, duke administruar edhe prova te tjera ne
gjykim.
Gjykata e apelit ka gabuar, kur ka pranuar te bazuar pretendimin e paraqitur ne ankim
nga i pandehuri, ne lidhje me rrëzimin ne kundërshtim me ligjin procedural, te kërkesës se tij,
për gjykim te shkurtuar, nga gjykata e shkalles se pare.
Gjykimi i shkurtuar hyn në kategorinë e gjykimeve të posaçme, i cili është parashikuar
nga nenet 403-406 të KPP. Gjykata, kur i pandehuri ka bërë kërkesë që të procedohet me këtë
lloj gjykimi, nëse çmon se çështja mund të zgjidhet në gjendjen që janë aktet, vendos gjykimin
e shkurtuar. Gjykimi i shkurtuar nuk realizohet automatikisht vetëm me kërkesën e të
pandehurit, por kërkon edhe miratimin e gjyqtarit, i cili mund të refuzojë kërkesën, nëse
mendon se është i nevojshëm një proces i mirëfilltë penal.
Gjykata e shkallës së parë, ne baze te nenit 404 te KPP, ka refuzuar kërkesën e të
pandehurit për gjykim të shkurtuar, duke arsyetuar se, ceshtja nuk mund të zgjidhej, në
gjendjen që ishin aktet e hetimeve paraprake.
Vendimi ndërmjetëm (jo urdhri, siç shprehet gjykata e apelit) i gjykatës se shkalles se
pare është marre ne zbatim te nenit 404 te KPP. Është e drejte e gjykatës, te vlerësoje nëse ne
atë gjendje qe janë aktet, mund te japë vendim pa cenuar si drejtësinë, ashtu dhe interesat e
ligjshme të të pandehurit.
Gjykata e apelit nuk ka pasur parasysh se, gjykata e shkalles se pare ne përfundim te
gjykimit, kur ka dhënë vendimin, ka ndryshuar cilësimin juridik për te pandehurin, duke
renduar pozitën e tij.
Gjykata e apelit edhe pse e ka konsideruar te drejte vendimin e gjykatës se shkalles se
pare, lidhur me cilësimin ligjor te veprës penale (ku është renduar pozita), për te cilën është
deklaruar fajtor i pandehuri, është shprehur edhe se, gjykata e shkalles se pare duhet te kishte
pranuar kërkesën e te pandehurit për gjykim te shkurtuar te çështjes. Ky qëndrim i gjykatës se
apelit është kontradiktor, pasi këto institute nuk mund te qëndrojnë te dyja se bashku.
Gjykata Kushtetuese ne lidhje me institutin e gjykimit te shkurtuar dhe atij te
ndryshimit te cilësimit juridik te veprës penale me vendimin e saj nr.4 datë 0.02.2012 është
shprehur se:
...Gjykata Kushtetuese çmon se nëse gjykatat e juridiksionit të zakonshëm edhe në
rastin kur procedohet me gjykim të shkurtuar, njësoj si në gjykimin e zakonshëm, do të mund
të bëjnë ndryshimin e cilësimit juridik të veprës penale dhe të dënojnë të pandehurin me një
masë dënimi më të rëndë se ajo e kërkuar nga prokurori, instituti do të humbiste çfarëdolloj
justifikimi kushtetues, për arsye se i pandehuri, duke hequr dore në mënyrë të vullnetshme
nga disa parime kushtetuese si parimi i barazisë së armëve dhe nga parimi i
kontradiktorialitetit, do të sakrifikonte të drejtat e tij kushtetuese jo vetëm pa pasur asnjë lloj
përfitimi, por edhe duke marrë një dënim më të lartë nga ai që priste.
...Gjykata arrin në konkluzionin se, kur nga gjykatat e juridiksionit të zakonshëm
procedohet me gjykim të shkurtuar, procedim në të cilin, duke qenë se gjykata merr në
konsideratë vetëm dosjen e prokurorit, nuk ekziston mundësia e realizimit të së drejtës së
mbrojtjes efektive nga i pandehuri, ndryshimi i cilësimit juridik të veprës penale nga ana e
gjykatës, është në kundërshtim me qëllimin e këtij gjykimi...
256
Se dyti, gjykata e apelit ka gabuar edhe kur është shprehur për lënien ne fuqi te
vendimit te gjykatës se shkalles se pare, lidhur me cilësimin juridik te veprës penale, për
kryerjen e saj ne bashkëpunimin, pa ju referuar asnjë prove te administruar ne dosjen
gjyqësore.
Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se, prokuroria pranë gjykatës se shkalles për
krimet e renda me vendimin date 26.11.2012 ka pushuar çështjen ne ngarkim te personit nen
hetim Enes Bralic, për kryerjen e veprës penale te “Trafikimit në narkotikëve” kryer në
bashkëpunim mbetur në tentativë, sipas neneve 283/a/2-22 të KP, me arsyetimin se, nuk
mund te provohet fajësia e tij, vetëm duke u nisur nga indiciet (qenia e tij shok me te
pandehurin tjetër dhe udhëtimi se bashku me te).
Për ketë shkak, edhe për te pandehurin Saimir Dedeic, ka kërkuar qe te gjykohet
vetëm për kryerjen e penale të “Trafikimit te lendeve narkotike” te mbetur ne tentative,
parashikuar nga nenet 283/a/1-22 i KP.
Ne lidhje me bashkëpunimin, gjykata e shkalles se pare, edhe ajo e apelit, duke mos
pasur asnjë prove te administruar ne gjykim, shprehen se, pavarësisht se, persona te tjerë nuk
janë gjetur apo identifikuar, i pandehuri nuk mund te kryente i vetëm veprën penale. Po
kështu, është shprehur edhe se, i pandehuri ka bashkëpunuar me shtetasin Enes Bralic, edhe
pse prokurori ka parashtruar ne gjykim, te kundërtën.
Gjykatat e faktit, duke mos ju referuar asnjë prove për te provuar faktin e
bashkëpunimit, janë bazuar ne prezumime, duke mos marre konsideratë, parashikimet e
neneve 3 dhe 382 të KPP, qe gjykata jep vendim në bazë të provave që shqyrtohen e
verifikohen në seancë gjyqësore dhe se pas marrjes së vendimit bëhet arsyetimi i tij duke u
bazuar në provat dhe ligjin penal.
Rrethanat e bashkëpunimit në kryerjen e një vepre penale, si element të së drejtës
materiale penale (i cili shërben sipas rastit si rrethanë cilësuese apo si rrethanë rënduese),
është moment, prania ose jo e të cilit, në çdo rast duhet t’i nënshtrohet procesit të të provuarit,
duke u respektuar nga organi procedues, të gjitha rregullat procedurale që ai duhet të zbatojë
për realizimin e procesit të të provuarit në tërësi, njëlloj sikurse vepron edhe për sa i përket
edhe elementëve të tjerë të figurës së veprës penale, për të cilën është akuzuar subjekti i saj.
Ky Kolegj, i tërheq vëmendjen gjykatës se apelit, pasi vendimi ka mangësi ne
arsyetimin e tij ne lidhje me analizën e bashkëpunimit, por, edhe pse ka një formulim
strukturor ne tërësi, ai është i paqarte e i pakuptueshëm ne shume pjese te tij.
Lidhur me standardin e arsyetimit te vendimeve, Gjykata Kushtetuese me vendimin
nr.55 datë 18.12.2012 është shprehur se:
...Gjykata ka theksuar domosdoshmërinë e arsyetimit të vendimeve gjyqësore, penale
apo civile, si një garanci për procesin ligjor. Vendimi duhet të mbështetet vetëm mbi faktet që
janë paraqitur gjatë procesit gjyqësor dhe duhet të përmbajë bazën ligjore mbi të cilën
bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe mënyrën e zgjidhjes së
mosmarrëveshjes. Arsyetimi i vendimeve është element thelbësor i një vendimi të drejtë.
Vendimi mund të kontrollohet nga një gjykatë më e lartë sipas procedurave përkatëse dhe, që
kjo të jetë e mundur, duhet bërë arsyetimi i vendimit, në të cilin gjyqtari tregon me qartësi
faktet dhe ligjin e zbatueshëm, të cilat e kanë çuar në bërjen e një zgjedhjeje ndërmjet disa
mundësive. Vendimet gjyqësore që japin gjykatat e të gjitha niveleve në përfundim të
gjykimit, përbëjnë aktin procedural kryesor të të gjithë procesit gjyqësor. Ato përmbledhin
dhe finalizojnë përfundimisht qëndrimet që mban gjykata lidhur me çështjen në gjykim (shih
vendimet nr.8, datë 16.03.2011; nr.23, datё 04.11.2008; nr.11, datë 02.04.2008 dhe nr.7,
datë 09.03.2009 të Gjykatës Kushtetuese)...
...Vendimi gjyqësor në çdo rast duhet të jetë logjik, i rregullt në formë dhe i qartë në
përmbajtje. Në tërësinë e tij ai duhet konsideruar si një unitet, në të cilin pjesët përbërëse
janë të lidhura ngushtësisht mes tyre. Ato duhet të jenë në shërbim dhe funksion të njëra-
257
tjetrës. Argumentet e pjesës arsyetuese duhet të jenë të bazuara dhe të lidhura logjikisht,
duke respektuar rregullat e mendimit të drejtë. Ato duhet të formojnë një përmbajtje
koherente brenda vendimit, i cili përjashton çdo kundërthënie ose kontradiksion të hapur ose
të fshehtë. Këto argumente duhet të jenë gjithashtu të mjaftueshme për të mbështetur dhe
pranuar pjesën urdhëruese. Konkluzionet e pjesës arsyetuese duhet të bazohen jo vetëm në
aktet ligjore, por edhe në parimet dhe rregullat që karakterizojnë mendimin e shëndoshë e
logjik (shih vendimet nr.20, datë 13.04.2012 dhe nr.38, datë 30.12.2010 të Gjykatës
Kushtetuese).
Arsyetimi i një vendimi gjyqësor duhet të përmbajë jo vetëm analizën e provave që
pranohen por edhe arsyet e mospranimit të provave të tjera, të jetë dinamik në funksion të
dhënies së drejtësisë substanciale, racional dhe jo arbitrar, i plotë në përmbajtje dhe të ketë
një rrjedhë logjike të kuptueshme. Në arsyetimin e vendimit, çdo kalim argumentues, nga
fakti provues (prova) tek elementi ligjor që duhet provuar, duhet të justifikohet qartazi nga
gjyqtari, duke qenë ky një proces vlerësimi mbi bazën e të cilit krijohet bindja e brendshme e
gjyqtarit.
...Në vlerësimin e Gjykatës nuk mjafton që arsyetimi të jetë formalisht i pranishëm në
kuptimin grafik dhe strukturor, pasi kjo do ta bënte atë thjesht fiktiv. Arsyetimi duhet
domosdoshmërisht të plotësojë kriteret minimale ligjore të përcaktuara dhe të mos ketë të
meta të tilla serioze që cenojnë standardin e vendimit gjyqësor të arsyetuar...
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/ të K.Pr.P.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.83, datë 19.11.2013 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda
Tiranë dhe dërgimin e akteve për rishqyrtim ne po atë gjykate, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 03.02.2016
258
Nr. 00-2016-216 Vendimi (14)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 10/02/2016, mori në shqyrtim çështjen penale me nr.61006-

02492-00-2015 Regj.Them., që i përket:
KËRKUES; PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

TIRANË.
OBJEKTI:
Caktimin e masës së sigurimit personal “arrest në burg”.
NDAJPERSONIT NËN HETIM: FIQIRI HOXHA
I DYSHUAR:
Për veprën penale të “ Fshehjes të të ardhurave,
të mospagimit të taksave dhe tatimeve
dhe të pastrimit të produkteve të veprës penale,
parashikuar nga nenet 180/3, 181, 287/2 të K.Penal.
Baza Ligjore: Neni 244 i K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.3896, datë 31.10.2015 ka

vendosur:
Caktimin e masës së sigurimit të “arrest në burg” ndaj personit nën hetim
Fiqiri Hoxha, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.
Urdhërohen oficerët e policisë gjyqësore për ekzekutimin e këtij vendimi.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1719, datë 25.11.2015 ka vendosur:

Miratimin e vendimit nr.3896, datë 31.10.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar REKURS i gjykuari Fiqiri Hoxha,

përfaqësuar nga av. A.Duro, i cili kërkon shfuqizimin e vendimeve dhe heqjen e masës së
sigurimit “arrest në burg”, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi vjen në kundërshtim me nenet 228, 254 të K.Pr.Penale ku thuhet se
"Arrestimi dhe ndalimi nuk lejohet kur...ekziston një shkak padënueshmërie.
259
- Nga kërkesa e prokurorisë por dhe vendimet e gjykatave nuk vërtetohet asnjë dyshim
i arsyeshëm i ndonjë element te veprave penale të Fshehjes të të ardhurave, të
mospagimit të taksave dhe tatimeve dhe te pastrimit të produkteve te veprës penale”,
parashikuar nga nenet 180/3, 181, 287/2 të K.Penal.
- Sipas organit të prokurorisë për caktimin e masës së sigurimit përmenden vetëm këto
shprehje: “Në datë 16.10.2015 në procesverbalin për marrjen e të dhënave nga personi
që ka dijeni për çështjen, shtetasi Fiqiri Hoxha, i cili sqaron se: ka krijuar kompaninë
"A.K.F. PETROLIUM" duke blerë asetet e kompanisë “Fullpet”. Në vendimet
gjyqësore nuk përmendet asnjë provë apo rrethanë ku të vërtetohen elementët e
veprave penale për të cilët dyshohet se ka kryer.
- Nga asnjë dokument i Zyrës përkatëse tatimore nuk rezulton që Fiqiri Hoxha të ketë
ndonjë detyrim për pagim taksash ose tatimesh dhe të ketë fshehur të ardhurat e tij.
- Për atë që organi i prokurorisë e konsideron shkelje, për transferimin e shumave të
parave ose të aktivitetit e kapitalit të tatimpaguesit tek personat e tretë, ky ndalim
është vendosur me ligjin nr.99/2015, datë 23.09.2015, ku dispozita e nenit 890 të
Ligjit nr.9920 datë 19.05.2008 "Për Procedurat Tatimore..." është ndryshuar. Ky
ndryshim, ka hyre ne fuqi 15 dite pas botimit ne fletore zyrtare, në datë 12.11.2015.
Sipas kësaj dispozite te ndryshuar, fillimisht administrata tatimore duhet të ketë filluar
mbledhjen me force të detyrimit tatimor, që për rastin konkret nuk rezulton, pasi
shoqëria “Fullpet” nuk ka ndonjë akt që për të, të jetë vendosur mbledhja me forcë e
detyrimeve. Po kështu ky detyrim hyn në fuqi në datë 12.11.2015 .
- Përveç sa më sipër ky detyrim është për tatimpaguesit për të cilin administrata
tatimore ka filluar mbledhjen me forcë dhe jo për personat që nuk kanë asnjë lidhje,
siç rezulton personi nën hetim Fiqiri Hoxha.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Sokol Stojani i cili kërkoi
lenien ne fuqi te vendimeve, avokatin A.Duro i cili kërkoi ndryshimin e vendimeve dhe
caktimin e nje mase me të bute, dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.1719, datë 25.11.2015 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rezultat i zbatimit
të gabuar të ligjit procedural penal, si i tillë duhet të ndryshohet.
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se:
Përpara Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është paraqitur për gjykim kërkesa e
Prokurorit pranë kësaj gjykate, i cili ka kërkuar caktimin e masës së sigurimit “Arrest në
burg” ndaj shtetasit nën hetim Fiqiri Hoxha, si i dyshuar për kryerjen e veprave penale të
“Fshehjes së të ardhurave”, “Mospagim të taksave” dhe “Pastrimi i produkteve të veprës
penale ose veprimtarisë kriminale”, parashikuara nga nenet 180, 181 dhe 287 të Kodit Penal.
Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, mbi bazën e akteve të dërguara
nga Drejtoria e Hetimit Tatimor, Rajoni Qëndror Tiranë, në datë 22.06.2015 ka regjistruar
procedimin penal nr.5261, për veprat penale të “Fshehjes së të ardhurave”, “Mospagim të
taksave” dhe “Pastrimi i produkteve të veprës penale ose veprimtarisë kriminale”,
parashikuara nga nenet 180/3, 181 dhe 287 të Kodit Penal.
Sipas materialit kallëzues dhe hetimeve paraprake të kryera, ka rezultuar se Shoqëria
"Fullpet”, me objekt veprimtarie në fushën e tregtimit të karburanteve, e krijuar në dhjetor
2012, në datë 01.11.2013, ka aplikuar në QKR për mbylljen e 55 adresave sekondare, duke
bërë dhe ҫregjistrimin e kasave fiskale, ndërkohë që, sipas të dhënave te ekstraktit historik të
QKR-së, gjatë kësaj periudhe ka patur lëvizje të shumta, shtesa dhe pakësime të aseteve, duke
ngritur përpara strukturës së posaҫme të hetimit tatimor dyshime për pronësinë e tyre.
260
Ndërmjet te tjerave ka rezultuar se subjekti “Fullpet”, ndërsa me datë 1 nëntor 2013
ka deklaruar ҫregjistrimin e kasave fiskale dhe mbylljen e aktivitetit, në librat e shitjeve me
muajit nëntor-dhjetor 2013 është deklaruar një faturë shitje nga Shoqëria “AKF Petroleum”
(krijuar në Shtator 2013, me ortak të vetëm dhe administrator shtetasin Fiqiri Hoxha) për
Shoqërinë “Fullpet” për një vlerë të konsiderueshme (vlerë të tatueshme 128.447.365 lekë
dhe TVSH 25.689.473 lekë).
Nga sistemi informatik tatimor, por dhe nga konfirmimet e marra nga Drejtoria
Rajonale Tatimore Tiranë ka rezultuar se në dhjetor 2013 subjekti “Fullpet”, kishte një borxh
tatimor (detyrime tatimore, penalitete dhe kamatëvonesa) në vlerën 80.379.479 lekë, sipas
njoftim vlerësimeve të datave 24 dhe 25 nëntor 2013, ndërsa nga D.R.Tatimeve Tiranë i ishte
kërkuar, më datë 18.11.2013, pagesa e këtij borxhi doganor si dhe ishte bërë bllokimi i
llogarive bankare. Pavarësisht kësaj, ka rezultuar që ky subjekt nuk ka paguar borxhin
tatimor, i cili në mars 2014 ka arritur në vlerën 142.550.105 lekë.
Në këtë situate, struktura e hetimit tatimor i ka kërkuar D.R.Tatimeve Tiranë të fillojë
procedurat për mbledhjen me forcë të borxhit tatimor ndaj subjektit "Fullpet", sipas ligjit
nr.9920, datë 19.05.2008, "Për procedurat tatimore", që kishin filluar nga DRT Tiranë prej
dhjetorit 2013, duke u bllokuar llogaritë bankare dhe vendosur barrë siguruese dhe hipotekore
mbi pasuritë e subjektit “Fullpet”.
Ndërkohë, me datë 04.07.2014, midis D.R.Tatimeve Tiranë dhe subjektit tatimpagues
"Fullpet", bazuar në ligjin nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore”, është lidhur
një Akt-Marrëveshje për pagimin me këste të detyrimit tatimor, që në atë moment kapte
vlerën 143.378.545 lekë, pasi subjekti kishte parapaguar shumën 15.534.775 lekë, ndërsa
pjesën tjetër, sipas akt-marrëveshjes, do ta paguante me këste mujore (8.522.918 lekë secili).
Në vijim, ka rezultuar se subjekti “Fullpet” shpk nuk e ka respektuar marrëveshjen,
duke mos paguar këstet mujore, për këtë arsye në shtator 2014, është zgjidhur akt-
marrëveshja nga organi tatimor, ndërkohë që kjo situatë ka shtyrë strukturën e hetimit tatimor
të mbledhë informacione të mëtejshme për këtë subjekt, si dhe ťi kërkojë D.R.Tatimeve
Tiranë kryerjen e një kontrolli tatimor të thelluar.
Nga informacioni i marrë prej bankave të nivelit të dytë, ka rezultuar se, pikërisht
ditën e lidhjes së akt marrëveshjes për pagimin me këste të detyrimit të papaguar tatimor, pra
më datë 04.07.2014, shoqëria “Fullpet” ka përfituar shumën 15.600.000 lekë nga shoqëria
“AKT Petroleum” shpk me administrator shtetasin Fiqiri Hoxha, për shitje të aseteve në favor
të këtij të fundit, si dhe shumën 88.091.592.40 lekë për likuidim faturash, ndërkohë që, më
datë 07.07.2014, ka bërë një pagesë si ndihmë financiare sipas kontratës në favor të shtetasit
Fabion Goҫi në shumën 88.158.170 lekë.
Nga ana tjetër, nga kontrolli i thelluar tatimor, në përfundim të të cilit ka dalë dhe
njoftim vlerësimi tatimor, në janar 2015 subjekti “Fullpet” ka rezultuar me një detyrim
tatimor në shumën 256.738.107 leke. Nga ky kontroll, ka rezultuar se ky subjekt:
- kishte fshehur të ardhurat e realizuara për vitin 2012, duke mos deklaruar realitetin e
pagesave të vitit 2012 ndaj furnitorit “Genklaus” për blerje të karburanteve dhe shitje të tyre.
- për vitin 2013, kishte diferenca të konsiderueshme në deklarimin e të ardhurave në
kasë në raport me deklarimin në SIT për qarkullimin, duke mos deklaruar shitje të tatueshme,
me vlerë të tatueshme 457.674.932 lekë, duke fshehur TVSH e pagueshme në shumën
91.534.986 lekë.
- nuk kishte pasqyruar drejt komisionet e shitjes për shërbimin e kryer, duke ulur të
ardhurat e deklaruara.
- nuk kishte deklaruar fatura tatimore shitje me efekt TVSH në vlerën 3.987.313 lekë.
- nuk kishte deklaruar blerje duke mos deklaruar as shitje për vitin 2013 me efekt
TVSH në vlerën 7.058.433 leke.
261
- ne vitin 2013 ka deklaruar blerje për të cilat mungojnë faturat origjinale me efekt
TVSH në vlerën 39.265.496 lekë.
- nuk ka deklaruar dhe dorëzuar në organet tatimore pasqyrat financiare dhe
formularin e deklarimit dhe të pagesës për tatimin mbi fitimin për vitin 2013.
- nuk ka paguar detyrimet e deklaruara për vitin 2013, në zërat TVSH, kontribute të
sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore, tatim mbi të ardhurat nga punësimi etj. në vlerën
125.000.000 lekë.
Nga të dhënat e marra nga sistemi informatik tatimor ka rezultuar se 17 subjekte
juridik të lidhur mes tyre, ku një grup personash shfaqet në pozicione të ndryshme ortak,
administrator, drejtor ekzekutiv, drejtor shitje, ekonomist, faturist dhe shitës karburanti, mes
tyre dhe shtetasit Aurel Preni dhe Fiqiri Hoxha, ku ky i fundit, si përfaqësues ligjor i personit
juridik (Shoqërisë "AKP Petroleum"), mbas evidentimit dhe kërkimit të borxhit tatimor ndaj
Shoqërisë “Fullpet” ka realizuar transaksione me shtetasin Aurel Preni, si përfaqësues ligjor
të kësaj shoqërie, duke përfituar nga kjo shoqëri pasuri (asete), ndërsa rezulton të kishte
fshehur të ardhurat që i nënshtrohen tatimeve, si dhe te mos kishte paguar në afat detyrimet
tatimore megjithë mundësinë e pagimit të tyre, ndërsa më pare ndaj saj janë marrë masa
administrative për këtë qëllim.
Në kuadër të procedimit penal, prokurori ka urdhëruar sekuestrimin e të gjithë
dokumentacionit tatimor, bankar dhe tjetër që lidhet me faktet si më lart. Ndërkohë është
urdhëruar kryerja e një ekspertimi kontabël.
Sipas Aktit të Ekspertimit datë 21.09.2015 rezulton se subjekti “Fullpet”,
administrator i të cilit për periudhën 17.11.2013 - 14.05.2015 ka qene shtetasi Aurel Preni, ka
një detyrim tatimor të papaguar, për periudhën Dhjetor 2012 dhe vitin 2013, në vlerën
256.738.107 leke (detyrime tatimore, kontribute të sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore
dhe gjoba), ndërsa vetëm për periudhën gjatë të cilës ky shtetas ka qenë administrator i kësaj
shoqërie detyrimi tatimor i papaguar është në vlerën 57.955.668 lekë. Më tej, sipas aktit të
ekspertimit objekti "Fullpet" ka patur mundësi reale për pagimin e detyrimeve tatimore, kur
në vitin 2013, ky subjekt është kredituar nga 7 banka të nivelit të dytë për shumat
3.854.534.000 lekë, 1.655.000 euro dhe 747.000 dollarë. Ne vijim, sipas aktit të ekspertimit,
në momentin e kalimit të aseteve në favor të Shoqërisë “AKP Petolium” më datë 14.07.2014
(ndërsa shitja, sipas faturave tatimore të shitjes i përket fundit të Nëntorit 2013), subjekti
“Fullpet" ka përfituar shumat 15.600.000 dhe 88.091.592.40 lekë, duke patur kështu aftësi
paguese për të likujduar një pjesë të detyrimit tatimor. Subjekti "Fullpet" për periudhën
Dhjetor 2012 - Dhjetor 2013 ka realizuar të ardhura dhe shuma e të ardhurave të padeklaruara
është 485.054.544.
Shtetasi Fiqiri Hoxha, ne deklarimet e datës 16.10.2015, si person që kanë dijeni për
rrethana të hetimit, ka sqaruar se ai, si ortak i vetëm dhe administrator i Shoqërise “AKF
Petroleum”, krijuar më datë 26.09.2013, kishte blerë asetet e Shoqërisë "Fullpet”, me
administrator shtetasin Aurel Preni, të cilin e njihte prej kohësh, ndërsa punonte si shitës
karburanti në këtë shoqëri; se ata kishin rënë dakord që ҫmimin e shitjes së aseteve të
shoqërisë ťi likuidonte me këste duke punuar, gjë të cilën e kishte bërë, por pagesat nuk i
kishte bërë nëpërmjet bankës, por ia ka paguar në dorë. I pyetur për kuotat e tij në shoqërinë
"AKF Petroleum", ky shtetas ka sqaruar se i kishte shitur ato, por nuk i kujtohej ҫmimi i
shitjes, sepse kishte kaluar kohë.
Shtetasi Aurel Preni, në deklarimet e tij të datës 19.10.2015, nder te tjera ka deklaruar
se asetet e Shoqërisë “Fullpet” i janë shitur Shoqërisë "AKF Petroleum" për vlerën
104.678.311 leke, ku një pjesë e të ardhurave nga shitja është përdorur për pagimin e një
pjese të detyrimit tatimor (15.600.000 lekë), ndërsa pjesën tjetër (88.091.592 leke) ja ka
dhënë në formë huaje shtetasit Fabian Goҫi, i cili e ka kthyer këtë hua, por se kjo shumë është
përdorur më pas për shlyerjen e detyrimeve që shoqëria kishte ndaj të tretëve, transaksione
262
këto që nuk janë bërë nëpërmjet bankës, pasi në atë periudhe llogaritë e shoqërisë kanë qenë
të bllokuara.
Në përfundim të gjykimit, në mungesë të personit nën hetim Fiqiri Hoxha, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.3896 akti, datë 31.10.2015 ka vendosur pranimin e
kërkesës. Caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg”, parashikuar nga neni 238 i
K.Pr.Penale, për personin nën hetim Fiqiri Hoxha.”.
Masa e sigurimit “arrest në burg” është zbatuar po në date 31.10.2015 dhe bazuar ne
nenin 248 të Kodit të Procedurës Penale, gjykata e shkallës së parë ka proceduar me
verifikimin e kushteve të zbatimit të masës së sigurimit, duke marrë në pyetje të arrestuarin.
Gjykata ndër të tjera ka arsyetuar: “…kërkesa është e bazuar në ligj dhe se, duhet të
vendosë pranimin e saj;
- ekziston dyshimi i arsyeshëm se personi Fiqiri Hoxha, i cili ka krijuar shoqërinë
“AKF PETROLEUM” sh.pk. me qëllim bërjen e transaksioneve financiare me shoqërinë
“FULLPET” sh.p.k, transaksione dhe veprime financiare të cilat dyshohet se janë bërë në
konsumim të elementëve të veprave penale “Fshehje e të ardhurave”, “Mospagim i taksave”
dhe “Pastrimi i produkteve të veprës penale ose i veprimtarisë kriminale” kryer në
bashkëpunim, parashikuar nga nenet 180/3, 181 dhe 287 të Kodit Penal…ky dyshim rezulton
i provuar nga administrimi në séancë gjyqësore i provave të paraqitura nga Prokuroria;
- Gjykata duke pasur parasysh rrethanat në të cilën pretendohet se janë kryer veprat
penale, pasoja e pretenduar se ka ardhur, ku pretendohet se nga i dyshuari janë përvetësuar
shuma të konsiderueshme të hollash, në vështrim të neneve 228-229-230-238 të K.Pr.Penale
çmohet se masa e sigurimit “arrest në burg” e kërkuar nga Prokurori është në përshtatje me
nevojat e sigurimit, rrezikshmërinë e faktit si dhe të personit, i cili dyshohet se ka kryer këto
vepra penale...”.
Mbi ankimin e personit nën hetim Fiqiri Hoxha, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin
nr.1719, datë 25.11.2015 ka vendosur: Miratimin e vendimit nr.3896 akti, datë 31.10.2015 të
Me arsyetim: “..mbi situatën e hetimit paraprak,ndryshe nga sa pretendohet në
ankim masa e sigurimit e caktuar nga gjykata e shkallës se parë është në përputhje me
kriteret dhe kushtet e përcaktuara nga nenet 228, 229 dhe 230 të Kodit të Procedurës
Penale…
- ekziston një dyshim i arsyeshëm i bazuar në prova për kryerjen nga personi nën
hetim të veprave penave si “Fshehje e të ardhurave”,“Mospagim i taksave” dhe “Pastrimi i
produkteve të veprës penale ose i veprimtarisë kriminale” e kryer në bashkëpunim te
parashikuar nga nenet 180/3, 181 dhe 287 të Kodit Penal…
- ekziston rreziku i largimit të tij me qëllim për t’iu fshehur hetimit dhe gjykimit të
ҫështjes, sikundër dhe rreziku për kryerjen nga ai të veprave të njëjta penale me ato për të
cila është proceduar penalisht.
…nuk ekzistojnë shkaqe padënushmërie apo të shuarjes së veprave penale...ndryshe
nga sa pretendohet në ankim, gjatë hetimit paraprak, nëpërmjet provave dokumentare dhe
ekspertimit kontabël janë siguruar të dhëna që tregojnë ekzistencën në rastin konkret të
veprave penale objekt i këtij hetimi...”.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, i gjykuari Fiqiri
Hoxha, përfaqësuar nga av. A.Duro, i cili kërkon shfuqizimin e vendimeve dhe heqjen e
masës së sigurimit “arrest në burg”, duke parashtruar shkaqet e cituara në pjesën hyrëse të
këtij vendimi, të cilat përmbledhtazi konsistojnë në faktin se, ndaj tij nuk ekzistojnë kushtet
për caktimin e masave të sigurimit personal; nga kërkesa e Prokurorisë ashtu dhe nga
vendimi i Gjykatës nuk vërtetohet dhe as dyshohet, sipas nenit 228 të Kodit të Procedurës
Penale, për asnjë element të veprave penale për të cilat ai akuzohet.
263
Lidhur me shkaqet e parashtruara në rekursin e paraqitur, Kolegji Penal i Gjykatës së
Lartë, vëren se:
Pretendimi në rekursin e paraqitur- se nuk ekzistojnë kushtet për caktimin e masave të
sigurimit personal, pasi mungon “dyshimi i arsyeshëm” i bazuar në prova, që personi nën
hetim Fiqiri Hoxha të ketë kryer veprat penale për të cilat akuzohet, dhe si e tillë duhet
shfuqizuar- është i pambështetur në ligj, si i tillë nuk duhet të pranohet.
Masa e sigurimit personal është një veprim procedural që kufizon ose heq
përkohësisht lirinë e personit ndaj të cilit po zhvillohet një procedimi penal. Ky kufizim është
i përkohshëm dhe shkalla e tij varet nga nevojat e procesit të hetimit, duke pasur për qëllim
qe të parandalojë veprimtarinë e mëtejshme kriminale të personit, prishjen apo fshehjen e
provave, si dhe të garantojë shlyerjen e dënimit penal që mund të jepet nga gjykata në
procesin e gjykimit të akuzës në ngarkim të tij. Masa e sigurimit nuk duhet konsideruar si
masë ndëshkimore për personin që dyshohet se ka kryer një vepër penale, por, duhet të
aplikohet vetëm në zbatim të kushteve dhe kritereve të përcaktuara në mënyrë të qartë në
Kodin e Procedurës Penale.
Ligjvënësi në kreun “Masat e sigurimit personal”, seksioni I, i Kodit të Procedurës
Penale ka parashikuar kushtet dhe kriteret e përgjithëshme për caktimin e masave të sigurimit
personal (nenet 228, 229) ndërsa në nenin 230 të po këtij kodi parashikon ato kritere të
veçanta, që mundësojnë caktimin e masës ekstreme të “arrest në burg”.
Në fazën fillestare të procedimit penal është i mjaftueshëm “dyshimi” se personi ndaj
të cilit kërkohet të caktohet një masë sigurimi, mund të jetë autor i veprës penale, dyshim i
cili duhet të mbështetet në prova të mjaftueshme, në përputhje me përcaktimet e nenit 228/1
të Kodit të Procedurës Penale, i cili parashikon se “Askush nuk mund t’u nënështrohet
masave të sigurimit personal në qoftë se në ngarkim të tij nuk ekziston një dyshim i
arsyeshëm, i bazuar në prova.”.
Si nga teoria dhe nga praktika gjyqësore shqiptare tashmë është pranuar se “dyshimi i
arsyeshëm” nënkupton bindjen që krijohet nga provat e marra e të shqyrtuara në përputhje me
kërkesat e ligjit, të cilat në unitetin e tyre tregojnë se vepra penale ka ndodhur dhe se ajo është
mund të jete kryer nga personi që akuzohet.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.7, datë 14.10.2011, kanë
arritur në përfundimin unifikues se : “dyshimi i arsyeshëm, provat ku ai bazohet për të
justifikuar caktimin dhe vijimin e zbatimit të masës së sigurimit, nuk nevojitet të ketë të
njëjtën shkallë sigurie dhe vlerë provueshmërie për të konkluduar sikurse provat që janë të
domosdoshme për dhënien ose jo të vendimit të dënimit ndaj të pandehurit. Mjafton që ato të
jenë të tilla që, në gjendjen ku janë aktet e procedimit, prej tyre mund të nxirren përfundime
se ndaj të hetuarit a të gjykuarit ekziston një shkallë e arsyeshme mundësie e fajësisë për
kryerjen e veprës penale në ngarkim të tij. Dispozita e pikës 1 të nenit 228 tregon vetë
dallimin e natyrës së veçantë të gjykimit dhe mënyrën e kriteret mbi të cilat krijohet bindja e
gjykatës për caktimin ose jo të masës së sigurimit krahasuar me atë të dhënies ose jo të
vendimit të dënimit. Në rastin e parë, gjykimi mbështetet në dyshime të arsyeshme bazuar në
prova, që tregojnë mundësinë e kryerjes së veprës penale objekt procedimi dhe mundësinë e
atribuimit, pra të ekzistencës së fajësisë, pikërisht në drejtim të të gjykuarit për atë vepër
penale (fumus commissi delicti), ndërsa në rastin e dytë, gjykimi mbështetet vetëm në prova
që vërtetojnë, jashtë çdo dyshimi, dhe e bindin gjykatën për kryerjen ose jo të veprës prej
tij.”
Gjykata Europiane e të Drejtave të Njeriut, në disa prej vendimeve të saj në
interpretim të togfjalëshit “dyshimi i arsyeshëm” është shprehur se: “Dyshimi i arsyeshëm
parashikon ekzistencën e provave të besueshme, të cilat mund ta bindin vëzhguesin e
paanshëm se një person i caktuar mund të ketë kryer veprën penale, për të cilën dyshohet”
(shih çështjet e Ciulla kundër Italisë, Murray kundër Mbretërisë së Bashkuar). Ndërsa në
264
çështjen Fox, Cempbell dhe Hartley kundër Mbretërisë së Bashkuar ajo gjykatë ka mbajtur
qëndrimin se: “dyshimi i arsyeshëm”, që të përbëjë standard të ligjshëm për heqjen e lirisë,
duhet të jetë i bazuar në prova, pasi mungesa e tyre do të sillte cënimin e të drejtave dhe
lirive themelore të njeriut.”.
Duke patur parasysh sa më sipër, referuar fakteve dhe rrethanave të çështjes objekt
gjykimi, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e çmon vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë si të
marrë në zbatim të drejtë të nenit 228/1/2 të Kodit të Procedurës Penale, në pjesën që ka
konkluduar lidhur me ekzistencën e kushteve të përgjithshme për caktimin e masave të
sigurimit, e konkretisht: “dyshimit të arsyeshëm” të bazuar në prova, të cilat tregojnë
mundësinë e kryerjes së veprave penale të cituara nga personi nën hetim Fiqiri Hoxha;
ekzistencën e veprave penale për të cilat dyshohet se ka kryer (veprat penale nuk janë shuar);
si dhe ekzistencën e kushteve të dënueshmërisë së tij sipas të drejtës penale.
Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë në lidhje me lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë përsa i përket llojit të masës së sigurimit shtrëngues
është rrjedhojë e zbatimit jo të drejtë të ligjit procedural. Kjo masë nuk është dhënë në
përputhje me dispozitat procedurale penale që parashikojnë “kushtet dhe kriteret për caktimin
e masave të sigurimit personal”, nenet 228/3, 229 dhe 230 të Kodit të Procedurës Penale.
Në nenin 229 të Kodit të Procedurës Penale parashikohet se:

“1. Në caktimin e masave të sigurimit gjykata mban parasysh përshtatshmërinë e
secilës prej tyre me shkallën e nevojave të sigurimit që duhen marrë në rastin konkret.
2. Çdo masë duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që
parashikohet për veprën penale konkrete. Mbahen parasysh edhe vazhdimësia,
përsëritja, si dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi
Penal...”
Siç shihet, në kriteret e parashikuara nga neni 229 i Kodit të Procedurës Penale,
ligjvënësi edhe pse i jep gjykatës diskrecion të gjerë për të vendosur lidhur me llojin e masës
së sigurimit, ato në mënyrë të qartë synojnë proporcionalitetin, përshtatshmërinë specifike të
llojit të masës së sigurimit të caktuar me vetë nevojat e sigurimit për rastin konkret.
Prandaj gjykata, në caktimin e masës së sigurimit personal, duhet të ruajë një
ekuilibër mes nevojës që argumenton prokurori për caktimin e masës sigurimit ndaj personit
nën hetim, nga njëra anë (e cila referuar rrethanave konkrete të çështjes mund lidhet
kryesisht me rrezikun e ndërhyrjes të personit në procesin e drejtësisë duke vështirësuar
marrjen e provave apo duke i zhdukur ato; me largimin ose ekzistencën e rrezikut që i
hetuari të largohet dhe me nevojën për të parandaluar pasojat e mëtejshme të veprës penale
apo për të parandaluar kryerjen e krimeve tjera) dhe përshtatshmërisë së saj me shkallën e
nevojave të sigurimit konkret nga ana tjetër, me qëllim që ajo të jetë në raport të drejtë me
rëndësinë e faktit dhe sanksionin që parashikohet për veprën penale konkrete.
Po kështu, gjykatat duhet të mbajnë parasysh dhe përmbajtjen e dispozitës se nenit
230 të K.Pr.Penale “Kriteret e veçanta për caktimin e masës së arrest në burg”, i cili
përcakton qartë se “Arresti në burg” si masa më ekstreme e sigurimit personal, e parashikuar
nga neni 232/dh i po këtij kodi, zbatohet vetëm atëherë kur çdo masë tjetër është e
papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës dhe të pandehurit.
Duke iu kthyer çështjes në shqyrtim, kolegji çmon se, përfundimi i gjykatave, se ky
person paraqet rrezikshmëri të theksuar shoqërore dhe se ai mund të kryejë sërish të njëjtën
vepër penale apo më të rëndë se ajo, nuk është i drejtë.
Ky kolegj konstaton (për sa më lart arsyetoi) se masa e sigurimit “arrest në burg” e
vendosur nga gjykatat e faktit nuk është në përputhje me shkallën e nevojave te sigurimit të
personit nën hetim Fiqiri Hoxha dhe as i përshtatet rëndësisë së faktit për të cilin ka filluar
265
procedimi penal në ngarkim të tij, veprave penale për të cilat dyshohet se ka kryer personi
nën hetim, referuar marzheve të dënimit parashikuar në dispozitat respektive të Kodit Penal.
Gjithashtu në vështrim të neneve 229 dhe 230 të K.Pr.Penale, masa e sigurimit “arrest
në burg” e dhënë nga gjykata çmohet e papërshtatshme pasi nuk i përgjigjet rrezikshmërisë së
personit nën hetim Fiqiri Hoxha, i cili nuk paraqet “rrezikshmëri të veçantë”, kjo për shkak të
moshës relativisht të thyer (mbi 60 vjeç), faktit që është i pa dënuar dhe pa precedentë të
mëparshëm penale.
Në këto rrethana, në zbatim të dispozitave proceduriale penale që parashikojnë nenet
228, 229, 230 të Kodit të Procedurës Penale dhe në tërësinë e rrethanave të faktit, kolegji
penal çmon se ndaj personit nën hetim Fiqiri Hoxha duhet të caktohet masa e sigurimit
personal “ arrest në shtëpi”, konform nenit 237 të K.Pr.Penale.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/b të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.1719, datë 25.11.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë përsa i
përket caktimit të masës së sigurimit personal për të gjykuarin Fiqiri Hoxha.
Caktimin e masës së sigurimit personal për personin nën hetim Fiqiri Hoxha atë të
“arrestit në shtëpi".
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm nga dhomat e paraburgimit i personit nën hetim
Fiqiri Hoxha nëse nuk mbahet për ndonjë vepër tjetër penale.
Ngarkohet organi i Prokurorisë për ekzekutimin e këtij vendimi.
Tiranë, më 10.02.2016
266
MENDIMI I PAKICËS
Si gjyqtar në pakicë, në ndryshim nga shumica e Kolegjit Penal, kam qëndrimin se,
nuk ka vend për të cenuar vendimin nr.1719, datë 25.11.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë,
me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.3896 datë 31.10.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë për caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg” ndaj personit nën hetim Fiqiri
Hoxha, si i dyshuar për kryerjen e veprave penale të “fshehjes së të ardhurave”,
“mospagimit të taksave.....” dhe “Pastrimit të produkteve të veprës penale....”, parashikuar
nga nenet 180/3, 181 dhe 287 të Kodit Penal.
Në thelb, pasi pranon se gjykata e apelit ka zbatuar drejt ligjin për sa i përket
ekzistencës së kushteve të përgjithshme për caktimin e masës së sigurimit, dyshimeve të
arsyeshme të bazuara në prova për ekzistencën e veprave penale dhe mundësisë së kryerjes së
tyre nga personi nën hetim, shumica e Kolegjit Penal e argumenton qëndrimin e saj për
ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit vetëm për sa i përket masës së sigurimit, duke i
caktuar personit nën hetim Fiqiri Hoxha masën e sigurimit personal të “arrestit në shtëpi”,
mbi motivet se masa e arrestit në burg nuk i përgjigjet rrezikshmërisë së personit nën hetim,
nisur nga mosha e tij (mbi 60 vjeç), fakti i të qenit i padënuar dhe pa precedentë të
mëparshëm penalë.
Si gjyqtarë në pakicë, ndryshe nga sa arsyeton dhe konkludon shumica e Kolegjit
Penal, kam mendimin që nisur nga rrethanat e faktit, ashtu sikurse i kanë çmuar dhe vlerësuar
provat gjykata e apelit dhe gjykata e shkallës së parë, në zbatim të drejtë të ligjit ato kanë
disponuar caktimin ndaj personit nën hetim Fiqiri Hoxha të masës së sigurimit personal
“arrest në burg”.
Në nenin 249 të Kodit të Procedurës Penale parashikohet se:

“ Neni 249 Ankimi kundër masave të sigurimit
...........................
8. Kundër vendimit të gjykatës së apelit mund të bëhet rekurs për shkelje të ligjit në
Gjykatën e Lartë.
9. Me kalimin e gjashtë muajve nga zbatimi i vendimit të arrestit, i pandehuri dhe
mbrojtësi i tij mund të bëjnë ankim në gjykatën më të lartë.........”
Në interpretim dhe zbatim të drejtë të kësaj dispozite dhe të normave të tjera që
përcaktojnë natyrën e gjykimit penal në Gjykatën e Lartë, si gjyqtar në pakicë kam mendimin
që, Gjykata e Lartë kufizohet vetëm në verifikimin e vendimeve të gjykatave të faktit vetëm
për sa i përket respektimit të ligjit material dhe procedural penal.
Shumica e Kolegjit Penal pranon se ekzistojnë kushtet e përgjithshme për caktimin e
masës së sigurimit, veprat penale për të cilat dyshohet se janë kryer nga personi nën hetim
nuk janë shuar, ato janë nga ato vepra penale për të cilat gjen zbatim masa e sigurimit
personal “arrest në burg”, nuk ekzistojnë kushte padënueshmërie dhe se ekzistojnë dyshimet
e arsyeshme të bazuara në prova të cilat tregojnë mundësinë e kryerjes së veprave penale.
Por, shumica e Kolegjit Penal ndonëse nuk ka parashtruar arsyetim përse në çështjen
objekt gjykimi nuk është zbatuar drejt ligji, ka konkluduar se vendimi i gjykatës së apelit
duhet të ndryshohet vetëm lidhur me llojin e masës së sigurimit “arrest me burg” caktuar
ndaj personit nën hetim Fiqiri Hoxha, si jo në përputhje me shkallën e nevojave të sigurimit
ndaj tij, të papërshtatshme kundrejt rëndësisë së faktit për të cilin ka filluar procedimi penal,
pra veprave penale e llojit e masave të dënimit të parashikuara nga nenet 180, 181 dhe 287 të
Kodit Penal.
Si gjyqtar në pakicë, kam mendimin se faktet penale për të cilat ka filluar procedimi
janë ato të lidhura me tre vepra penale të parashikuara nga nenet 180/3, 181 dhe 287 të Kodit
Penal, të cilat parashikojnë fakte të rëndësishme penale që justifikojnë (nëse ka dyshime të
arsyeshme të bazuara në prova) edhe caktimin e masës “arrest në burg”. Në këto dispozita
267
parashikohen lloje e masa dënimi të rënda nëse vërtetohet fajësia, veçanërisht për nenet 181/3
dhe 287 të këtij Kodi:
“ Neni 180 Fshehja e të ardhurave

......Kur kjo vepër kryhet me qëllim fshehjen apo shmangien nga pagimi të një
detyrimi tatimor me vlerë më të lartë se tetë milionë lekë, dënohet me burgim nga katër deri
në tetë vjet.
Neni 181 Mospagimi i taksave dhe tatimeve

Mospagimi i taksave dhe tatimeve brenda afatit të caktuar, me gjithë mundësinë e
pagimit të tyre, nga personi ndaj të cilit janë marrë më parë masa administrative për këtë
qëllim, dënohet me gjobë ose me burgim gjer në tre vjet.
Neni 287 Pastrimi i produkteve të veprës penale ose veprimtarisë kriminale

Pastrimi i produkteve të veprës penale ose veprimtarisë kriminale, nëpërmjet:
............ dënohet me burgim nga pesë gjer në dhjetë vjet.
Kur kjo vepër kryhet gjatë ushtrimit të një veprimtarie profesionale, në bashkëpunim
ose më shumë se një herë, dënohet me burgim nga shtatë gjer në pesëmbëdhjetë vjet.
E njëjta vepër, kur ka sjellë pasoja të rënda, dënohet jo më pak se pesëmbëdhjetë vjet
me burgim.”
Gjithashtu, gjykatat e faktit kanë gjetur të mbështetur në prova e ligj caktimin e masës
arrest në burg për të garantuar nevojat e sigurimit, duke u nisur nga rrethanat e vërtetuara në
gjykim sipas të cilave pranohet se ekziston rreziku i ikjes së personit në hetim me qëllim për
t’iu fshehur hetimit ose gjykimit të çështjes, sikundër edhe rreziku të kryejë të njëjta vepra
penale me ato për të cilat është proceduar penalisht.
Pra, ndryshe nga sa konkludon shumica e Kolegjit Penal, jo vetëm që masa e sigurimit
arrest me burg justifikohet nga rrezikshmëria e veprave penale për të cilat ka filluar
procedimi, kompleksiteti dhe pasojat mjaft të rënda ekonomike që dyshohet se kanë ardhur
nga kryerja e tyre, si edhe sanksionet e rënda që parashikohen lidhur me to nga Kodi Penal,
por edhe për shkak të rrezikshmërisë së personit nën hetim.
Së fundi, ndryshe nga sa konkludon shumica e Kolegjit Penal, si gjyqtar në pakicë
kam mendimin se rrethana objektive që personi nën hetim është në moshë të madhe (62 vjeç),
ka qenë i padënuar dhe pa precedentë penalë nuk mund të sjellin vetvetiu përfundimin e
bazuar ligjor të rrezikshmërisë më të vogël të personit, as edhe konkluzionin për lehtësimin e
llojit të masës së sigurimit personal ndaj personit nën hetim Fiqiri Hoxha në raport me
rrezikshmërinë e veprave penale për të cilat ky person i është nënshtruar procedimit penal.
Madje mosha 62 vjeçare e këtij personi nën hetim nuk tregon në vetvete rrezikshmëri të pakët
të personit në raport me llojin e veprave penale, pasojat që pandehet se kanë ardhur nga
kryerja e tyre dhe dyshimin e bazuar se ai mund të veprojë për t’iu fshehur hetimit ose
gjykimit të çështjes dhe për të kryer vepra të tjera të njëjta a të lidhura me ato për të cilat
është proceduar penalisht. Përkundrazi, nisur edhe nga natyra e lloji i veprave penale për të
cilat është proceduar personi nën hetim Fiqiri Hoxha, përvoja jetësore dhe pjekuria e njeriut
në një moshë të tillë, si rregull, indikojnë të kundërtën në këndvështrimin e rrezikshmërisë së
personit në kryerjen e veprave penale.
Si përfundim i këtij arsyetimi mbi zbatimin e drejtë të ligjit, si gjyqtar në pakicë, vij
në përfundimin se vendimi nr.nr. 1719, datë 25.11.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të
mbetej në fuqi.
Ardian Dvorani
268
Nr. 00-2016-212 i Vendimit (15)
VENDIM
NЁ EMЁR TЁ REPUBLIKЁS

Tom Ndreca Anëtar
më datë 10.02.2016 mori në shqyrtim, çështjen penale, që i përket:

SARANDË.
I GJYKUARI: YLLI DULE
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve të ftohta”,
parashikuar nga neni 279/2 të Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.393, datë 07.07.2014, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ylli Dule për kryerjen e veprës penale
“Mbajtjes pa leje të armëve të ftohta”, parashikuar nga neni 279/2 i K.Penal
dhe dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale ti ulet 1/3 e dënimit duke e dënuar
përfundimisht te pandehurin me 2 (dy) burgim.
Afati i vuajtjes së dënimit fillon nga dita e arrestimit të tij datë 07.03.2014 dhe
do të kryhet në burg të sigurisë së zakonshme..”

Mospranimin e ankimit të paraqitur nga i pandehuri Ylli Dule, kundër
vendimit penal nr.393, datë 07.07.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Kundër vendimit të mësipërm, ka ushtruar rekurs Ylli Dule, përfaqësuar nga

avokati M.Ceci, me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit dhe
kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë.
Shkaqet që parashtrohen në rekurs janë:

- Ndryshe nga sa ka vendosur gjykata ankimi i paraqitur nga i pandehuri i plotëson të
gjitha kriteret formale e ligjore dhe si i tillë duhej të merrej në shqyrtim nga Gjykata e
Apelit Korçë. I pandehuri e ka paraqitur ankimin konform nenit 420 të K.Pr.P dhe
bazuar ne këtë ankim gjykata është e detyruar ta shqyrtojë atë në tërësi, pa u kufizuar
në shkaqet e ankimit (neni 425 i po këtij kodi).
269
- I pandehuri ka kërkuar ne ankim deklarimin e pafajshëm dhe ka parashtruar se
shkaqet e tjera do t i paraqesë një seancë gjyqësore. Për këtë arsye ka zgjedhur
mbrojtësin av. M.Ceci, i cili ka qene prezent ne seancën gjyqësore ne gjykatën e
apelit.
- Plotësimi i shkaqeve ligjore te ankimit brenda afatit 5-ditor , përpara seancës, sipas
nenit 415/2 të KPrP nuk është detyrim apo kusht shterues për të pandehurin, përveç se
një e drejtë e tij.
- Mospranimi i ankimit nga ana e gjykatës i ka mohuar te pandehurit te drejtën për tu
ankuar ne një gjykate me të larte (e drejte kushtetuese sipas nenit 43 te Kushtetutës te
R.Shqiperise) dhe ky vendim vjen ne kundërshtim me praktiken e mbajtur nga
Gjykata e larte ne raste analoge.
- Të metat e ankimit te paraqitura nga i pandehuri ne ankimin përkatës nuk janë te
nivelit te tille që të cenojnë thelbin e të drejtës për të paraqitur ankim ndaj nje vendimi
penal .

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; Prokurorin S. Stojani, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit Korçë; në mungesë të mbrojtësit të të
gjykuarit; e si e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi i Gjykatës ë Apelit Korçë, më të cilin është vendosur mospranimi i
ankimit të paraqitur nga i gjykuari Ylli Dule, është marrë në kundërshtim me ligjin
procedural penal, dhe për rrjedhojë ai është i cenueshëm për shkaqet dhe arsyet që vijojnë.
A. Rrethanat e çështjes.
1. Në datë 07.03.2014, rreth orës 1700 i pandehuri Ylli Dule ka dale ne qendër te fshatit
Lozhan me një thike në dorë. Banore të fshatit kanw lajmëruar Komisariatin e Policisë Korçe;
Menjëherë ne vendngjarje kane shkuar forcat e policisë te cilët e kane kapur këtë shtetas dhe
gjate kontrollit personal i kane gjetur një thike, te dyshuar si arme te ftohte. Në këto rrethana
është kryer arrestimi ne flagrance i te pandehurit.
2. Nga Akti i Ekspertimit Teknik nr.52, datë 08.03.2014 është arritur në konkluzionin
se: thika objekt ekspertimi plotëson kushtet teknike te armeve te ftohta, me teh prerës-shpues.
Ne gjykim i pandehuri e ka pranuar akuzën dhe është treguar i penduar, duke kërkuar
nëpërmjet mbrojtjes aplikimin neni 59 te K.Penal.
B. Procedura gjyqësore.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.393, datë 07.07.2014, ka

vendosur:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Ylli Dule për kryerjen e veprës penale “Mbajtjes pa
leje të armëve të ftohta”, parashikuar nga neni 279/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 3 (tre)
vjet burgim.
- Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale ti ulet 1/3 e dënimit duke e dënuar
përfundimisht te pandehurin me 2 (dy) burgim.
- Afati i vuajtjes së dënimit fillon nga dita e arrestimit të tij datë 07.03.2014 dhe do të
kryhet në burg të sigurisë së zakonshme..”
4. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.224, datë 19.11.2014, ka vendosur:
Mospranimin e ankimit të paraqitur nga i pandehuri Ylli Dule, kundër vendimit penal nr.393,
270
datë 07.07.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
5. Kundër vendimit të mësipërm, ka ushtruar rekurs Ylli Dule, përfaqësuar nga
avokati M. Ceci, me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit dhe
kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, duke parashtruar dhe shkaqet ligjore të
cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
Gjykata e Apelit Gjirokastër vlerëson se:
“.. në seancën datës 19.11.2014 prokurorja e apelit kërkoi për mospranimin e ankimit te
paraqitur pasi nuk përmbush asnjë nga kriteret ligjore te nenit 412 te kprp ;
gjykata konstaton se ne ankim nuk paraqitet asnjë shkak ligjor qe te kundërshtoje
vendimin, po kështu i pandehuri nuk i ka plotësuar ankimin me shkaqet e tij konform nenit
415/2 te K.Pr.Penale”.
D. Në lidhje me rekursin e paraqitur.
6. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se vendimi nr.224, datë

19.11.2014 i Gjykatës së Apelit Korçë, i cili nuk ka pranuar për shqyrtim ankimin e të
gjykuarit Ylli Dule, është marrë në shkelje të dispozitave procedurale.
7. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, gjykata e apelit është
investuar mbi bazën e ankimit të të gjykuarit Ylli Dule. Po kështu, rezulton se në seancën e
datës 19.11.2014, përfaqësuesja e organit të akuzës ka kërkuar para gjykatës së apelit
mospranimin e ankimit të paraqitur nga i gjykuari Ylli Dule, pasi ankimi nuk përmbush asnjë
nga kriteret ligjore të parashikuara në nenin 412 të Kodit të Procedurës Penale, përveç faktit
që referuar përmbajtjes së tij nuk prezantohet asnjë shkak ligjor që të kundërshtoj vendimin e
gjykatës së rrethit gjyqësor Korçë.
8. Në lidhje për sa më sipër, gjykata e apelit Korçë ka vlerësuar se i pandehuri nuk ka
plotësuar me shkaqet ligjore të kundërshtimit të vendimit brenda afatit të parashikuar nga
neni 415/2 të K.Pr.Penale dhe në asnjë dispozitë tjetër procedurale penale nuk është
parashikuar detyrimi i gjykatës ti jap kohë të pandehurit që të plotësojë ankimin e paraqitur
mbasi fillon shqyrtimi gjyqësor.
9. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe faktet, sikundër janë
pranuar dhe nga vetë Gjykata e Apelit Korçë, në dritën e parimeve kushtetuese dhe atyre të
procedurës penale, vlerëson se kjo e fundit, duke vendosur mospranimin e ankimit, në këtë
rast ka cenuar të drejtën kushtetuese të kërkuesit për t’u ankuar në një gjykatë më të lartë
(alias e drejta për apel). Rrjedhimisht, vendimi i saj nuk është produkt i një procesi të rregullt
ligjor, në kuptimin që i ka dhënë atij jurisprudenca jonë kushtetuese dhe ajo e Gjykatës
Evropiane për të Drejtat e Njeriut (GJEDNN).
10. Gjykata Kushtetuese1 ka theksuar se “e drejta themelore e ankimit, e sanksionuar në
nenin 43 të Kushtetutës është një e drejtë procedurale që shërben për të mbrojtur një të drejtë
substanciale. Kjo e drejtë bazohet në parimin se “... nuk mund të ekzistojë një e drejtë pa të
drejtën e ankimit”, ose “... nuk ka të drejtë ankimi pa pasur një të drejtë”. Si e tillë, e drejta e
ankimit përbën një nga të drejtat themelore të njeriut dhe ajo parashikohet edhe në Konventën
Europiane për të Drejtat e Njeriut (KEDNJ) dhe në Protokollet e saj shtesë. Referuar
dispozitave të këtyre dokumenteve, dhe sipas nenit 43 të Kushtetutës është e qartë që “të
drejtën e ankimit” për në instancat më të larta gjyqësore e gëzon çdo individ që është gjykuar
nga gjykatat. Kjo shënon një standard më të lartë në mbrojtjen e të drejtave dhe lirive
1
Vendimi nr.12, datë 14.04.2010
271
themelore të njeriut se sa ai i “ankimit efektiv” që përcaktohet në nenin 13 të Konventës, nen
që pranon si respektim të standardeve të Konventës lejimin e ankimit efektiv në një instancë
më të lartë pa e kushtëzuar domosdoshmërish këtë ankimin me ankimin në instancat e tjera
gjyqësore. Gjykata vlerëson se standardi i nenit 43 të Kushtetutës duhet të shihet i lidhur
ngushtë me “të drejtën e apelit në çështjet penale” përcaktuar në nenin 2 të Protokollit 7
Shtesë të kësaj Konvente. Tejkalimin pozitiv të mësipërm gjykata e ka vënë në dukje edhe në
vendimin e saj nr.14, datë 05.07.2005, në të cilin është shprehur se e drejta e ankimit, në
kuptim të nenit 43 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, duhet kuptuar si mundësi e çdo
individi për të pasur mjete të caktuara procedurale për të kundërshtuar në një gjykatë më të
lartë vendimin e dhënë ndaj tij nga një gjykatë më e ulët. Pra, me Kushtetutë, kujtdo i
garantohet e drejta për t’u ankuar të paktën një herë kundër çdo vendimi gjyqësor të dhënë
ndaj tij. Kjo garanci e rëndësishme kushtetuese është edhe një tejkalim pozitiv krahasuar me
standardet që ofron në këtë drejtim Konventa Evropiane e të Drejtave të Njeriut”.
11. GjEDNj, në jurisprudencën e saj, është shprehur se fakti që aplikanti ishte në gjendje
të paraqiste çështjen e tij përpara një gjykate nuk përmbush domosdoshmërish në vetvete
kërkesat e nenit 6 § 1 të KEDNj. Rregullat, të cilat disiplinojnë hapat formalë që duhen
ndërmarrë për paraqitjen e një ankimi, synojnë të sigurojnë miradministrimin e drejtësisë.
Nga ana tjetër, është kërkesë e nenit 6 § 1 të KEDNj që mospranimi i një ankimi në gjykatën
të mos cenojë thelbin e të drejtës së ankimuesit për t’iu drejtuar gjykatës (shih vendimet e
GjEDNj në çështjet Société Anonyme Sotiris dhe Nikos Koutras Attee v. Greqisë, datë
16.11.2001; Brualla Gómez de la Torre v. Spanjës, datë 19.12.1997, Saez Maeso v. Spanjës,
datë 09.11.2004).
12. E drejta për t’iu drejtuar një gjykate nuk është absolute. Kjo e drejtë mund të jetë
pjesë e kufizimeve, por kufizimet nuk duhet të jenë të tilla sa të dëmtojnë vetë thelbin e të
drejtës. Ato duhet të ndjekin një qëllim legjitim dhe mjetet e përdorura duhet të jenë
përpjesëtimore me qëllimin që kërkohet të arrihet (shih vendimin e Gjykatës Kushtetuese
nr.30, datë 17.06.2010).
13. Afati dhjetë ditor i parashikuar në nenin 415/1 të K.Pr.Penale është vendosur nga
legjislatori me synim krijimin e sigurisë juridike në lidhje me të drejta dhe detyrime që
implikojnë interesa të lartë të shoqërisë dhe shtetit. Sidoqoftë, Kolegji kujton se misioni i
legjislacionit procedural penal është të sigurojë një procedim të drejtë, ... të rregullt ligjor, të
mbrojë liritë personale dhe të drejtat e interesat e ligjshme të shtetasve, ... zbatimin e
Kushtetutës e të ligjeve të shtetit (neni 1 i K.Pr.Penale).
14. Kolegji Penal e gjen të gabuar argumentimin e gjykatës së apelit se: “gjykata
konstaton se në ankim nuk paraqitet asnjë shkak ligjor që të kundërshtojë vendimin, po
kështu i pandehuri nuk i ka plotësuar ankimin me shkaqet e tij konform nenit 415/2 të kodit të
Procedurës Penale”. Për të gjykuarin Ylli Dule, nuk janë marrë në konsideratë pretendimet
në lidhje me zgjidhjen në themel të çështjes.
15. I gjykuari duke mos qenë dakord me vendimin e gjykatës së shkallës së parë, e ka
ankimuar konform nenit 407, 410 dhe 412 të K.Pr.Penale 1, pasi ankimi është paraqitur me akt
të shkruar (faqe 5 dosja e apelit), tregon vendimin që ankimohet, data e tij, gjykatën që e ka
dhënë; argumentimi i gjykatës së apelit se ai nuk ka paraqitur shkaqet ligjore për ta ankimuar,
apo se nuk ka plotësuar të metat e ankimit sipas nenit 415/2 të K.Pr.Penale, konsiderohet nga
ky kolegj si i pranueshëm. Vetë i gjykuari Dule duke dhënë shpjegimet e tij përpara kolegjit
1
Rastet dhe mjetet e ankimit - Mjetet e ankimit janë: apeli, rekursi në Gjykatën e Lartë dhe kërkesa për rishikim. E drejta e
ankimit i takon vetëm atij që ligji ia njeh shprehimisht. Kur ligji nuk bën dallim ndërmjet palëve, kjo e drejtë i takon secilës
prej tyre.
Ankimi i të pandehurit - 1. I pandehuri mund të bëjë ankim vetë ose nëpërmjet mbrojtësit të tij. Kujdestari i të pandehurit
mund të bëjë çdo ankim që i takon të pandehurit.
Forma e ankimit - 1. Ankimi bëhet me akt të shkruar, në të cilin tregohen vendimi i ankimuar, dita e tij, gjykata që e ka
dhënë, si dhe pikat e vendimit që kundërshtohen, shkaqet e ankimit dhe çfarë kërkohet
272
të apelit ka “argumentuar” shkaqet ligjore që kundërshton vendimin e gjykatës së shkallës së
parë, ndonëse jo në terma të qarta juridikë, pasi siç ankimin e paraqitur, pa ndihmën e
përfaqësuesit ligjor, duke kaluar kufijtë minimalë të mbrojtjes efektive.
16. Në vështrim të standardeve të procesit të rregullt ligjor, në çështjen konkrete, Kolegji
Penal çmon se të gjykuarit Ylli Dule i është mohuar e drejta e ankimit, çka ka sjell ndërtimin
e një procesi gjyqësor të parregullt ndaj tij dhe në kundërshtim me një sërë parashikimesh
ligjore që normojnë këtë proces.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
17. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
Gjykata e Apelit Korçë, në vendimin nr.224, datë 19.11.2014, ka zbatuar në mënyrë të gabuar
ligjin procedural penal.
18. Vendimi i gjykatës është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit, në lidhje me
respektimin e kërkesave procedurale që kanë të bëjnë me paraqitjen e ankimit. Në rrethanat e
parashtruara ky vendim do të prishet dhe çështja duhet të rikthehet për rishqyrtim pranë
Gjykatës së Apelit Korçë, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441, paragrafi i parë, germa (ç)
të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.224, datë 19.11.2014 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe kthimin e
çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me një tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 10.02.2016
273
Nr. 00-2016-360 i Vendimit (16)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 10.02.2016, mori në shqyrtim çështjen penale nr.53101-02392-

00-2015, që i përket:
I GJYKUAR: MEREME MURATAJ,

ABEDIN MURATAJ
A K U Z U A R:
Vjedhje në bashkëpunim,
të parashikuar nga nenet 134/2 i K.Penal.

vendosur:
1. Deklarimin fajtor të të pandehurës Mereme Sulejman Murataj për
kryerjen e veprës penale të “Vjedhjes në bashkëpunim“, e parashikuar nga
neni 134/2 i K.Penal dhe dënimin e saj me 6 (gjashtë) muaj burgim.
2. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, i ulet 1/3 (një e treta) e dënimit dhe
përfundimisht e pandehura Mereme Murataj dënohet me 4 (katër) muaj
burgim.
3. Në aplikim të nenit 59 të K.Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të
dënimit me burgim, duke e vënë të pandehurën Mereme Murataj në provë,
për një periudhë kohore prej 18 (tetëmbëdhjetë) muajsh me kusht që, gjatë
kësaj kohe e pandehura të mos kryej asnjë vepër tjetër penale si dhe të mbajë
kontakte me Shërbimin e Provës.
4. Në aplikim të pikës 3 të nenit 60 të K.Penal, brenda periudhës së provës e
pandehura detyrohet të riparojë dëmin civil të shkaktuar të dëmtuarit
kompania “Megatek”, Tiranë.
5. Deklarimin fajtor të të pandehurit Abedin Mustafa Murataj për kryerjen e
veprës penale të “Vjedhjes në bashkëpunim“, e parashikuar nga neni 134/2 i
K.Penal dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.
përfundimisht i pandehuri Abedin Murataj dënohet me 4 (katër) muaj
burgim.
274
7. Vuajtja e këtij dënimi do të fillojë nga dita e arrestimit të tij më
dt.17.07.2014. Në llogaritjen e dënimit do të mbahet parasysh koha e vuajtur
në paraburgim nga dt.17.07.2014 deri më dt.01.08.2014. Dënimi i mbetur do
të vuhet në një burg të sigurisë së zakonshme.

Gjyqësor.
Kundër vendimit më datë 06.11.2015, ka paraqitur rekurs mbrojtja e të

gjykuarve Abedin Murataj dhe Mereme Murataj, me anën e të cilit ka kërkuar: Pranimin
e Rekursit. Prishjen e Vendimit nr.442, date 19.02.2015 te Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe të Vendimit nr.1707, datë 20.10.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë duke dhënë
pafajësinë për shtetasin Abedin Murataj dhe një dënim sa më të butë, me gjobë, për shtetasen
Mereme Murataj.
Duke pretenduar si shkaqe:

Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin, sepse:
- Vendimet janë marrë në kundërshtim me ligjin dhe procedurat ligjore, provat e
paraqitura nga organi i akuzës nuk janë vlerësuar në përputhje me ligjin, ka
njëanshmëri në vlerësimin e tyre.
Gjykata vlerësoi si të ligjshëm cilësimin juridik të veprës, por nisur nga faktet e
analiza e provave nuk jemi përpara një vjedhje në bashkëpunim, pasi nuk vërtetohen
elementet e bashkëpunimit “ Marrëveshja”, por një vjedhje të thjeshtë të cilën
shtetësja Mereme Murataj e ka pranuar. Ndërsa për shtetasin Abedin Murataj nuk ka
asnjë provë që të vërtetojë vjedhjen në bashkëpunim.
- Nga analiza e provave dhe fakteve, nuk vërtetohet ne asnjë rrethane se shtetasi Abedin
Murataj ka kryer veprën penale te vjedhjes.
- Vendimet e dhëna per shtetasin Abedin Murataj janë ne kundërshtim me ligjin
procedurial penal pasi nuk janë te bazuara ne prova dhe ne fakte.
- Nuk janë zbatuar procedurat ligjore të përcaktuara në Kodin e Pr.Penale në marrjen
dhe vlerësimin e provave materiale të cilat kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
Që të kemi vjedhje në bashkëpunim ajo do të kryhet nga dy e më shumë persona dhe
një nga elementet e veprës penale në bashkëpunim është “marrëveshja “gjë e cila me
asnjë provë të paraqitur nuk u provua se kishte marrëveshje paraprake ose të çastit
ndërmjet Mereme Murataj dhe Abedin Murataj.
- Gjykata nuk ka bërë arsyetim dhe analizë të plotë të çështjes, dhe nuk dha përgjigje
kërkesës së avokatit, për ndryshimin e cilësimit juridik të veprës, pasi nga analiza e
provave nuk jemi në rastin e vjedhjes në bashkëpunim të parashikuar nga neni 134/2 i
Kodit Penal, pasi nuk vërtetohet asnjë element i bashkëpunimit, dhe vjedhja të jetë
kryer më shumë së një herë, jemi përpara fakti që kemi të bëjmë me vjedhje të
parashikuar nga neni 134/1 i Kodit Penal, të cilën shtetasja Mereme Murataj e ka
pranuar.
KOLEGJI PENAL I GJYKATES SE LARTE

Pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj, prokurorin Arben Dollapaj, i cili
kërkoi, lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe mbrojtësin e të gjykuarve
av. Milazim Sadriaj i cili ndryshimin e , e pasi analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi;
275
VËREN
Se vendimi nr.1707, datë 20.10.2015 i Gjykatës të Apelit Tiranë, I cili ka lënë në fuqi
nr.442, date 19.02.2015 te Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është rezultat i zbatimit të
gabuar të ligjit penal, e si i tillë duhet ndryshuar.
A. Rrethanat e çështjes
Nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë është sjellë për gjykim çështja penale në
ngarkim të të pandehurve Mereme Murataj e Abedin Murataj, akuzuar për kryerjen e veprës
penale të “Vjedhjes në bashkëpunim”, të parashikuar nga neni 134/2 të K.Penal
Gjatë gjykimit rezultoi se të pandehurit, bazuar në nenin 403 të K.Pr.Penale bënë
kërkesë për gjykim të shkurtuar. Kjo kërkesë u pranua nga organi i akuzës. Në lidhje me këtë
kërkesë, Gjykata pasi studioi aktet e paraqitura nga Prokuroria në fashikullin e gjykimit,
bazuar në nenin 404 të K.Pr.Penale çmoi se, kërkesa duhet pranuar, pasi në gjendjen në të
cilën ndodhen aktet, çështja mund të zgjidhej.
Nga administrimi gjyqësor që iu bënë akteve shkresore të ndodhura në dosje rezultoi e
provuar se, të pandehurit Abedin Murataj dhe Mereme Murataj janë me banim në qytetin e
Durrësit dhe janë nënë e bir me njëri-tjetrin. Më datën 17.07.2014, në orën 22.00, I pandehuri
Abedin Murataj është arrestuar në flagrancë nga punonjësit e policisë së Komisariatit të
Policisë nr.6 Tiranë.
Arrestimi i tij është bërë për arsye se më datën 17.07.2014, në orën 16:00, prej
punonjësve të shoqërisë së sigurisë “Spartan Security”, të kontraktuar prej Qendrës Tregtare
“Megatek”, është kapur në flagrancë së bashku me të pandehurën Mereme Murataj, pasi kanë
vjedhur disa sende në dyqanet e kësaj firme. Kapja e tyre në flagrancë është bërë pasi
punonjësi i sigurisë Jorgo Paja, rreth orës 16:15 min, është njoftuar nga dhoma e kontrollit të
kamerave se, dy persona që po dilnin nga kasa nr.1, duhet të kishin me vete dy automate
diferencial (salva vita) 16 amper dhe një AVI (pincë saldimi e firmës “BETA”).
Në momentin që kanë kaluar tek kasa, këta dy persona kanë paguar vetëm një çadër
plazhi dhe pasi kanë bërë pagesën tek kasa kanë dalë dhe janë ndaluar nga punonjësit e
sigurisë. Punonjësit e sigurisë i kanë pyetur këta shtetas, nëse kishin ndonjë send të
padeklaruar dhe Abedini dhe Meremja i janë përgjigjur se, nuk kishin harruar asnjë send. Për
pasojë, punonjësit e sigurisë i kanë kërkuar Abedin Muratajt që të shkonte tek zyra e tyre.
Ndërkohë që, Mereme Murataj u largua për tek automjeti, e ndjekur nga pas nga
punonjësi i sigurisë Jorgo Paja. Në momentin që është afruar tek automjeti me targën AA 191
DS, Jorgo Paja ka parë se ajo nxori nga çanta një kuti, e cila kishte ambalazhin e firmës
“Beta”. Në këto kushte, Jorgo Paja i ka kërkuar këto sende. Meremja i ka dhënë kutinë dhe
Jorgo i ka kërkuar t’i japë edhe dy automatet, por ajo ka mohuar që i kishte marrë.
Në këto kushte edhe shtetasja Mereme Murataj në Zyrën e punonjësve të sigurisë.
Atje, iu është kërkuar të shpjegonin se ku ishin automatet, por prej tyre kjo gjë është mohuar.
Lidhur me këtë ngjarje janë njoftuar punonjësit e policisë së Komisariatit të Policisë
nr.6 Tiranë, të cilët kanë ardhur menjëherë dhe kanë bërë shoqërimin e këtyre shtetasve në
ambientet e këtij Komisariati.
Gjatë kqyrjes që i është bërë mjetit në ambientet e komisariatit, prej punonjësve të
policisë janë gjetur edhe dy automatet e vjedhura të fshehura brenda në makinë.
Pyetur si person ndaj të cilit zhvillohen hetime dhe si i pandehur Abedin Murataj nuk
e ka pranuar veprën penale për të cilën akuzohet.
Të njëjtin qëndrim mban në deklarimet e dhëna prej saj edhe e pandehura Mereme
Murataj, nëna e Abedinit, të cilës sipas akteve të hetimeve paraprake i janë gjetur në makinë,
kur ajo i ka nxjerrë nga çanta sendet e vjedhura.
276
Gjatë hetimeve të zhvilluara prej oficerit të policisë gjyqësore është sekuestruar një
CD me pamje filmike të marra nga kamerat vëzhguese të instaluara në ambientet e Qendrës
Tregtare “Megatek”, për monitorimin e ambienteve. Me qëllim sqarimin e rrethanave të
ngjarjes dhe veprimet e kryera prej të pandehurve Abedin dhe Mereme Murataj, është
vendosur të bëhet ekspertimi teknik vlerësues i pamjeve filmike. Sipas aktit të ekspertimit
teknik vlerësues të pamjeve filmike nr.02.8 datë 20.08.2014 rezulton se:“1. Materiali filmik
objekt ekspertimi, paraqet vlera sqaruese dhe jep dukshëm, ndonëse jo shumë në detaje, një
pjesë të mekanizmit të ngjarjes. 2. Shtetasi Abedin merr nga raftet tre artikuj dhe i hedh në
shportë. Dy artikujt e parë ai i mbulon me një tip reviste. Më pas çifti shfaqet pa shportën në
dorën e Abedimit. Nuk është bërë e mundur filmimi i “braktisjes” së shportës mga çifti. 3.
Fotot e konvertuara të dy personave protagonist kanë vlera me mundësi të larta identifikimi,
nëse krahasohen me material të përshtatshëm filmik”.
Vlera e sendeve të vjedhura sipas konfirmimit të ardhur prej Qendrës Tregtare
“Megatek” me shkresën nr.422 Prot datë 06.08.2014 kap shumën 11 250 (njëmbëdhjetëmijë e
dyqindepesëdhjetë) lekë.
Nisur nga sa më sipër Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka sjellë për gjykim të
pandehurit Mereme Murataj e Abedin Murataj, nën akuzën e kryerjes së veprës penale të
“Vjedhjes në bashkëpunim”, parashikuar nga neni 134/2 i KP.
Gjatë gjykimit e pandehura Mereme Murataj ndryshoi qëndrim, duke pranuar se e
kishte kryer vjedhjen në “Megatek”, por, për këtë fakt djali i saj, i pandehuri Abedin nuk
ishte në dijeni. Ajo u shpreh shumë e penduar dhe kërkoi një dënim sa më të butë.
Ndërsa, i pandehuri Abedin Murataj sërish nuk e pranoi akuzën në ngarkim të tij. Ai
theksoi se nuk kishte fare dijeni për sendet që kishte marrë nëna e tij Mereme, pasi ato ishin
në përmasa të vogla e mund të fshiheshin lehtë në çantë. Për pasojë, ai kërkoi pafajësi pasi
nuk provohet kryerja e veprës penale prej tij.
B. Procedurat Gjyqësore

vendosur:
1. Deklarimin fajtor të të pandehurës Mereme Sulejman Murataj për kryerjen e
veprës penale të “Vjedhjes në bashkëpunim“, e parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe
dënimin e saj me 6 (gjashtë) muaj burgim.
përfundimisht e pandehura Mereme Murataj dënohet me 4 (katër) muaj burgim.
3. Në aplikim të nenit 59 të K.Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të dënimit
me burgim, duke e vënë të pandehurën Mereme Murataj në provë, për një periudhë kohore
prej 18 (tetëmbëdhjetë) muajsh me kusht që, gjatë kësaj kohe e pandehura të mos kryej asnjë
vepër tjetër penale si dhe të mbajë kontakte me Shërbimin e Provës.
4. Në aplikim të pikës 3 të nenit 60 të K.Penal, brenda periudhës së provës e
pandehura detyrohet të riparojë dëmin civil të shkaktuar të dëmtuarit kompania “Megatek”,
Tiranë.
5. Deklarimin fajtor të të pandehurit Abedin Mustafa Murataj për kryerjen e veprës
penale të “Vjedhjes në bashkëpunim“, e parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe dënimin e
tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.
përfundimisht i pandehuri Abedin Murataj dënohet me 4 (katër) muaj burgim.
7. Vuajtja e këtij dënimi do të fillojë nga dita e arrestimit të tij më dt.17.07.2014. Në
llogaritjen e dënimit do të mbahet parasysh koha e vuajtur në paraburgim nga dt.17.07.2014
deri më dt.01.08.2014. Dënimi i mbetur do të vuhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
277
- Lënien në fuqi të vendimit nr.442, datë 19.02.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1707, datë 20.10.2015 ka, arsyetuar

ndër të tjera se:
“…Vendimi nr.442, dt. 19.02.2015, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është
rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit, për pasojë, në përputhje me kërkesat e nenit 428/1-a të
K.Pr.Penale, ai duhet të lihet në fuqi.
Sipas aktit të ekspertimit teknik vlerësues të pamjeve filmike nr.02.8, datë
20.08.2014, rezulton se : “l. Materiali filmik objekt ekspertimi, paraqet vlera sqaruese dhe jep
dukshëm, ndonëse jo shumë në detaje, një pjesë të mekanizmit të ngjarjes. 2. Shtetasi Abedin
merr nga raftet tre artikuj dhe i hedh në shportë. Dy artikujt e parë ai i mbulon me një tip
reviste. Më pas çifti shfaqet pa shportën në dorën e Abedimit. Nuk është bërë e mundur
filmimi i “braktisjes ” së shportës nga çifti.
Kolegji Penal i Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili e mori në shqyrtim këtë çështje mbi
bazën e ankimeve të mësipërme, vlerëson dhe çmon se vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësorë Tiranë objekt ankimimi është rezultat i zbatimit të drejtë të ligjit penal material
dhe procedurial. Vendimi është rezultat i një analize të hollësishme të provave të nënshtruara
shqyrtimit gjyqësorë të çështjes, prova këto të vlerësuara sipas parashikimeve të nenit 152 të
K.Pr.Penale.
Ndryshe nga sa pretendon e pandehuri Mereme Murataj, Gjykata e Apelit vlerëson e
çmon se cilësimi ligjor i veprës penale për të cilën ajo është akuzuar dhe dënuar është i drejtë.
Përsa i përket pretendimit të të pandehurit Abedin Murataj se ai nuk ka qenë në dijeni
të vjedhjes që ka bërë nëna e tij, ky kolegj vlerëson se aktet e administruar në dosje,
veçanërisht pamjet filmike, krijojnë bindjen se i pandehuri Abedin është bashkëpunëtor në
vjedhje.
Sa më sipër ky kolegj vlerëson e çmon se me të drejtë Gjykata e faktit i ka gjetur
fajtorë të pandehurit Mereme Murataj e Abedin Murataj, për kryerjen e veprës penale të
(“Vjedhjes në bashkëpunim”, të parashikuar nga nenet 134/2 të K.Penal.
I drejtë vlerësohet nga ky kolegj vendimi i gjykatës së shkallës së parë edhe përsa i
përket caktimit të llojit dhe masës së dënimit që duhet të vuajnë të pandehurit. Gjykata ka
mbajtur mirë parasysh rrethanat në tërësi të kryerjes së veprës penale, rrezikshmërinë
shoqërore të veprës për të cilën ata akuzohen si dhe rrezikshmërinë e secilit nga të pandehurit
si : Rrezikshmërinë relativisht të lartë të veprës penale të “Vjedhjes në bashkëpunim”, të
kryer nga të pandehurit, për të cilën ligjvënësi ka parashikuar dënim vetëm me burgim nga
gjashtë muaj gjer në pesë vjet, si dhe përhapjen e kësaj vepre penale në qarkun e Tiranës,
duke përbërë një rrezik serioz për shoqërinë; mosbashkëpunimin e të pandehurve me organet
e ndjekjes penale për zbardhjen e çështjes; mospranimi i akuzës nga i pandehuri Abedin;
faktin se e pandehura Mereme është e datëlindjes 1942; faktin se, dëmi është zëvendësuar dhe
vlera e sendeve të vjedhura është e vogël; faktin se, dy të pandehurit janë të padënuar dhe
kryefamiljarë...”
D. Në lidhje me ankimin (rekursin)

gjykuarve Abedin Murataj dhe Mereme Murataj, me anën e të cilit ka kërkuar: 1.
Pranimin e Rekursit. Prishjen e Vendimit nr.442, date 19.02.2015 te Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe të Vendimit nr.1707, datë 20.10.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë duke
278
dhënë pafajësinë për shtetasin Abedin Murataj dhe një dënim sa më të butë, me gjobë, për
shtetasen Mereme Murataj, duke parashtruar shkaqet e cituara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
në materialet e gjykimeve rezultojnë të jenë respektuar parimet bazë të gjykimit penal dhe,
nuk konstatohen shkelje që kanë të bëjnë me pavlefshmëri të procesit penal, apo të akteve të
rrjedhura prej tij.
Rekursi i të gjykuarve Abedin Murataj e Mereme Murataj është paraqitur brenda
afatit ligjor.
Rezulton që Gjykata e Apelit Tiranë të ketë marrë në analizë dhe të ketë vlerësuar të
gjithë pretendimet e ngritura, gjatë gjykimeve dhe në ankim, nga palët.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konkludon se, shkaqet e parashtruara në rekurs,
pasi u analizuan nga ana e tij, kanë rezultuar të bazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të
Procedurës Penale) dhe si të tilla, do të pranohen .
Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e zbatimit jo të drejtë të ligjit
penal dhe kjo ka sjellë që edhe vendimi i gjykatës të jetë jo i drejtë, përsa i përket kualifikimit
të veprës sipas paragrafit të dytë të nenit 134/2 të Kodit Penal, duke e cilësuar veprën penale
të kryer nga e gjykuara Mereme Murataj si vepër të kryer në bashkëpunim.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin Unifikues nr.4 datë 15. 04.
2011 kanë përcaktuar që për të pasur bashkëpunim në kryerjen e një vepre penale duhet të
bashkekzistojnë si kushte sine qua non:
1. dy ose më shumë subjekte (pluralitet personash);
2. realizimi i faktit kriminal në të gjithë elementet e tij materiale;
3. dhënia e një kontributi rilevant në kryerjen e veprës penale nga secili
prej bashkëpunëtorëve;
4. ana subjektive, të paktën në formën e saj minimale, që është dijenia e
të paktën njërit prej bashkëpunëtorëve për të bashkëpunuar me të tjerët në kryerjen e
faktit kriminal.
Në analizë të rrethanave të faktit të pranuara nga të dy gjykatat, nuk rezulton të jetë
provuar bashkëpunimi i të gjykuarit Abedin Murataj në kryerjen e kësaj vepre penale.
Në të dy shkallët e gjykimit nuk është arritur të provohet pjesëmarrja kontributi apo
dijenia e të gjykuarit në kryerjen e kësaj vepre penale, dhe Gjykata e Apelit nuk i ka analizuar
drejt provat e paraqitura nga organi i akuzës, por u ka dhënë atyre një vlerë të paracaktuar.
Nuk ka asnjë provë që të provojë pjesëmarrjen e të gjykuarit në kryerjen e veprës
penale, atij nuk i është gjetur asnjë send i kundraligjshëm gjatë kontrollit të ushtruar, në
pamjet filmike të paraqitura si provë në gjykim nuk evidentohet asnjë veprim i
kundraligjshëm i të pandehurit, nuk provohet në asnjë moment kontributi i këtij të pandehuri
në kryerjen e veprës penale nuk ka asnjë provë që të vërtetojë dijeninë e tij për veprimet e
kundraligjshme të të gjykuarës Mereme Murataj, dhe në këto kushte ndjekja penale ndaj tij
nuk duhet të fillonte.
Në këto kushte duhet të ndryshohet kualifikimi ligjor edhe për të gjykuarën Mereme
Murataj, duke e kualifikuar veprën sipas paragrafit të parë të nenit 134/1 të Kodit Penal.
Kolegji Penal e i gjen të drejtë vendimet e gjykatave përsa i përket masës së dënimit
dhe mënyrës së vuajtjes së tij nga ana e të Gjykuarës Mereme Murataj. Gjykatat me të drejtë
kanë marrë parasysh faktin se e pandehura Mereme është e datëlindjes 1942; faktin se, dëmi
është zëvendësuar dhe vlera e sendeve të vjedhura është e vogël; faktin se e gjykuara është e
padënuar më parë dhe është kryefamiljare...”
279
Gjykata e Apelit Tiranë dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë kanë zbatuar gabim
ligjin penal në lidhje me kualifikimin e veprës penale si të kryer në bashkëpunim.
Në kushtet e parashtruara, këto vendime do të prishen duke pushuar çështjen për të
gjykuarin Abedin Murataj dhe ndryshuar kualifikimin ligjor për të gjykuarën Mereme
Murataj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/b e 442 të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.1707, datë 20.10.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë në këtë
mënyrë:
Prishjen e vendimit nr.1707 date 20.10.2015 te Gjykatës se Apelit Tirane dhe te
vendimit nr.442, date 19.02.2015 te Gjykatës se Shkallës së parë Tiranë dhe pushimin e
çështjes penale në ngarkim të të gjykuarit Abedin Murataj.
Deklarimin fajtore të të gjykuarës Mereme Murataj për veprën penale të vjedhjes
parashikuar nga neni 134/1 i K.Penal dhe lënien në fuqi të vendimit nr.1707, datë 20.10.2015
të Gjykatës së Apelit Tiranë përsa i përket masës së dënimit.
Tiranë, më 10.02.2016
280
Nr. 53201-02312 – 00 - 2015 Regj.Themeltar
Nr. 00-2016-213 i Vendimit (17)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 10.02.2016, mori në shqyrtim çështjen penale nr.53201-02312–

00 -2015, që i përket:
KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

RRETHIT GJYQËSOR TIRANË
I PANDEHUR: OREST XARXALLO
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të “Mashtrimit”,
parashikuar nga neni 143/2 i Kodit Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.3239, datë 22.12.2014 ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Orest Xarxallo, për veprën penale të
“Mashtrimi”, e parashikuar nga neni 143/2 i Kodit Penal, dhe dënimin e tij për
këtë vepër me 7 vjet burgim.

Prishjen e vendimit nr.3239, datë 22.12.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe kthimin e akteve asaj gjykate, për rigjykimin e çështjes, me tjetër
trup gjykues.
Kundër vendimit nr.1716, datë 21.10.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka

ushtruar rekurs i gjykuari Orest Xarxallo, i cili kërkon: Ndryshimin e vendimeve dhe
pushimin e procedimit penal,
Duke parashtruar këto shkaqe:

- Gjykata e Apelit megjithëse ka bërë një gjykim të drejtë të çështjes, duhet të kishte
marrë parasysh dhe rrethanat e faktit dhe te vendoste pushimin e procedimit penal.
- Ne atë gjykim, ne fazën e konkluzioneve paraprake, i pandehuri dhe av. e caktuar
kryesisht ka kërkuar të administrojë disa prova shkresore, në formën e shkresave të
thjeshta, të nënshkruara nga kallëzuesi, i cili pranon se i ka marre shumat përkatëse
monetare, për të cilat detyrohej i pandehuri, përpara lëvrimit të çekut të lëshuar nga i
pandehuri. Gjykata vendosi të mos pranoje administrimin e tyre, ne këto rrethana u
281
detyruam te kërkojmë gjykatës te përsërite pjesërisht hetimin gjyqësor duke u
urdhëruar marrja e provave te reja si dhe te thërrasë në gjykim dëshmitarët qe nuk
janë pyetur ne shkallë të pare.
- Akt-dorëzimet e vlerave monetare date 09.11.2012 provojnë ndryshe nga sa ka
pretenduar kallëzuesi, ku është shpjeguar se ka lidhur marrëveshje me shtetasin Orest
Xarxallo, për shitjen e një sasie lende drusore ne vlerë 5000 Euro.

Pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj, prokurorin Madrid Kullolli, i cili
kërkoi, prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim
në atë gjykatë me një tjetër trup gjykues, në mungesë të të gjykuarit, e pasi analizoi dhe
diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
Se vendimi nr.1716, datë 21.10.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë i Gjykatës të Apelit
Tiranë është rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal, e si i tillë duhet prishur
duke kthyer çështjen për rishqyrtim në këtë gjykatë me një tjetër trup gjykues.
A. Rrethanat e çështjes
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tirane ka paraqitur për gjykim të pandehurin Orest

Xarxallo nën akuzën e Mashtrimit” parashikuar nga neni 143/2 i Kodit Penal, në këto
rrethana:
Më datë 11.02.2013 në Drejtorinë e Policisë Qarkut Tiranë, janë paraqitur shtetasit
Valbona Sakaj etj, të cilët kanë kallëzuar se në muajin nëntor të vitit 2012 janë punësuar
pranë " Flash Kompani" me pronar shtetasin Orest Xarxallo, pranë kthesës së Kamzës dhe
nuk janë shpërblyer, megjithëse kanë firmosur një kontratë katër mujore ku thuhej se do të
punonte 40 orë në javë dhe pagesa do të ishte 20.000 lekë në muaj.
Në datë 03.03.2013 shtetasi Shpëtim Alcani ka paraqitur kallëzim penal ndaj këtij
shtetasi duke pretenduar se ka lidhur një marrëveshje për shitjen e një sasie lëndë drusore në
vlerën 5000 Euro, shumë të cilën Orest Xarxallo e ka përfituar pas shitjes së lëndës dhe nuk
ia ka shlyer kallëzuesit. Oresti ka lëshuar një cek bankar me vlerën 5000 Euro në llogari të
kallëzuesit.
Nga verifikimet e kryera pranë “Intessa Sanpaolo bank” në formën dhe përmbajtjen e
tij çeku është i rregullt por është i pambuluar, pra llogaria bankare e shtetasit Orest Xarxallo
nuk e justifikon atë.
I pandehuri nuk ka pranuar akuzën e ngritur ndaj tij.
Ai është administrator i firmës " Flash Kompani" dhe ortak i vetëm. Aktiviteti
bazohet në përpunim dhe tregtim letrës dhe kartonit dhe tregti të përgjithshme. Ai ka pasur
qëllim hapjen e një filiali në qytetin e Tiranës. Për këtë si administrator i firmës vendosi të
merrte me qera një apartament. Gjithashtu ai mori Nipt sekondar ku kryej aktivitetin sipas
nevojave të klientëve që vijnë në kontakt për të diskutuar mënyrën se si do operonin në
kërkesën e tyre. Gjatë kohës ku takohej me klientët është njohur me shtetasen Nertila Cela,
me te cilën ka pasur lidhje personale dhe gjithashtu e ndihmonte dhe për aktivitetin e tij
tregtar. Nertila është interesuar për marrjen me qira të një magazine rreth 60 m katror, në
ndihmë të aktivitetit. Po kështu i pandehuri i kërkoi Nertilës që të bënte një akt-marrëveshje
me pronarin e magazinës, pasi kjo gjë u realizua dhe magazina do bëhej gati për disa ditë,
për të mos humbur kohë i kërkoi Nertilës që të organizonte dosjen e aplikantëve për punë
sipas dokumentave përkatëse që ai kishte kërkuar.
282
Si rrjedhoje asnjë nga këta shtetas të lart përmendur nuk kanë punuar pranë godinës
e cila ishte në procedurë që të licencohej një filial i ri të firmës në Tiranë sepse nuk kishin
marrë trajnimin e duhur në seli dhe nuk kemi firmosur kontratën e punës.
- Ndërsa përsa i përket kallëzimit të shtetasit Shpëtim Alcani shtetasi Orest Xarxallo
shpjegon se, ai nuk disponon licencë për blerje dhe eksportimin e lëndës drusore dhe
shtetasit të lart përmendur nuk i ka blerë ndonjëherë lëndë drusore as për veten e as per
firmën që administron. Por ai ka sqaruar se me shtetasin Shpëtim Alcani ka qene
ndërmjetësues midis atij dhe shtetasit Grek Tsoyloyfas Dhimitrios. Roli i tij ka qenë që të
përkthente komunikimin dhe të mbante kontakt me të dyja palët nëse lindte ndonjë konflikt
apo paqartësi në dorëzimin e porosisë apo në pagesë. Në dijeninë e tij Shpëtimi, i ka marrë
të gjitha paratë për lëndën drusore që ka shitur nëpërmjet licencës Enternal security;se nuk
ka asnjë detyrim ndaj shtetasit Shpëtim dhe nuk e ka mashtruar atë për ndonjë shumë parash.
B. Procedurat Gjyqësore
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.3239, datë 22.12.2014 ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Orest Xarxallo, për veprën penale të “Mashtrimi”, e
parashikuar nga neni 143/2 i Kodit Penal, dhe dënimin e tij për këtë vepër me 7 vjet burgim.
Prishjen e vendimit nr.3239, datë 22.12.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe kthimin e akteve asaj gjykate, për rigjykimin e çështjes, me tjetër trup gjykues.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1716, datë 21.10.2015, ka arsyetuar

ndër të tjera se:
“… vendimi që ankimohet, nuk është i arsyetuar, në kuptim të parashtrimit të
përmbledhur të rrethanave të faktit dhe provat mbi të cilën bazohet ai, si dhe analizës të
këtyre të fundit (sipas nenit 383 te K.Pr.P)
-Gjykata është kufizuar në trajtimin teorik të veprës penale për të cilën akuzohet i
pandehuri Orest Xarxallo, pa analizuar provat e administruara në proces.
- Në Gjykatën e Apelit, i pandehuri Orest Xarxallo dhe organi i Prokurorisë nga ana
tjetër, në mënyrë të pavarur nga njëri-tjetri, kërkuan riçeljen e shqyrtimit gjyqësor dhe
administrimin e provave të reja, të cilat nuk i janë nënshtruar shqyrtimit gjyqësor në shkallë
të parë.
Në rigjykimin e çështjes, organi i Prokurorisë dhe i pandehuri Orest Xarxallo do të
kenë mundësinë, që në kërkesën e tyre për prova, të kërkojnë në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, që provat që pretendojnë ti nënshtrohen shqyrtimit gjyqësor.
Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë parashikon në nenin 142/1 se vendimet
gjyqësore duhet të jenë të arsyetuara…”.
D. Në lidhje me ankimin (rekursin)
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit ka bërë rekurs rekurs i gjykuari Orest

Xarxallo, duke parashtruar shkaqet e cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se rekursi i ushtruar nga i gjykuari është
pjesërisht i bazuar në ligj e si i tillë duhet pranuar pjesërisht.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se prishja e vendimit dhe kthimi i çështjes
për rigjykimi në shkallë të parë nga gjykata e apelit është në kundërshtim me dispozitat
283
procedurale penale që kanë të bëjnë me shqyrtimin gjyqësor në gjykatën e apelit dhe
konkretisht atë të vendimmarrjes.
Ligjvënësi e ka shprehur qartë dhe pa ekuivok në mënyrë taksative në N.428
K.Pr.Penale1 se në cilat raste vendoset prishja e vendimit dhe kthimi i akteve gjykatës së
shkallës së parë.
Përfundimi i gjykatës së apelit se vendimi i gjykatës së faktit është i kufizuar vetëm
në aspektin teorik të veprës penale për të cilën akuzohet i pandehuri, është i pabazuar, pasi në
kuptim të N.427/3 të K.Pr.Penale2, gjykata e apelit mund të bëjë përsëritje të pjesshme të
shqyrtimit gjyqësor, kur gjykata e konsideron të nevojshme.
Në këtë mënyrë duhet të kishte riparuar të metat të hetimit gjyqësor të konstatuara
gjatë gjykimit në gjykatën e shkallës së parë. Trupi gjykues nuk ka mbajtur parasysh
dispozitat procedurale penale te cilat e përcaktojnë atë si shkallë të dytë gjykimi në sistemin e
një gjykate apeli e cila mund të përsërisë tërësisht gjykimin e shkallës së parë, të marrë
tërësisht ose pjesërisht provat e marra në shkallë të parë si dhe provat e reja të cilat nuk janë
shqyrtuar. Ligjvënësi e ka përcaktuar si gjykatë fakti e cila merret me shqyrtimin e provave
dhe të kërkesave të palëve në lidhje me to duke riparuar çdo të metë të procesit të të
provuarit.
Aq më tepër që riçelja e hetimit gjyqësor është kërkuar nga të dy palët në proces.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i tërheq vërejtje trupës gjykuese të gjykatës së apelit
e cila duke disponuar në kundërshtim me kërkesat e nenit 428/3 të K.Pr.Penale e cila
parashikon në mënyrë taksative dhe eksplicite rastet kur një gjykim i zhvilluar në shkallë të
parë është i pavlefshëm dhe përsëritjen e tij, i ka shkelur parimin e një procesi të rregullt
ligjor të parashikuar nga neni 6 i K.E.D.NJ-së. Ky cënim konsiston në zvarritjen e procesit
gjyqësor dhe mospërfundimin brenda një afati të arsyeshëm të procesit penal.
Vendimi nr.1716, datë 21.10.2015, të Gjykatës së Apelit Tiranë, përsa i përket

prishjes së vendimit nr.3239, datë 22.12.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, dhe
kthimit të çështjes për rigjykim, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural penal.
Në kushtet e parashtruara, vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë, do të prishet, duke e
kthyer çështjen për rigjykim po në këtë gjykatë me një tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/ç të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1716, datë 21.10.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 10.02.2016
1
Neni 428/1/ç K.Pr.Penale.
ç)Gjykata e apelit, pasi shqyrton çështjen, vendos: prishjen e vendimit dhe kthimin e akteve gjykatës së shkallës së parë kur
nuk janë respektuar dispozitat që lidhen me kushtet për të qenë gjyqtar ose ndihmësgjyqtar në çështjen konkrete, me numrin
e gjyqtarëve dhe ndihmësgjyqtarëve që është i domosdoshëm për formimin e kolegjeve të caktuara në këtë Kod, me
ushtrimin e ndjekjes penale nga prokurori dhe pjesëmarrjen e tij në procedim, me pjesëmarrjen e përfaqësuesit të të
dëmtuarit akuzues dhe të mbrojtësit të të pandehurit, me shkeljen e dispozitave për paraqitjen e akuzave të reja, si dhe në çdo
rast kur në dispozita të veçanta është parashikuar pavlefshmëria e vendimit.
2
Neni 427/3 Përsëritja e shqyrtimit gjyqësor
Përsëritja e shqyrtimit gjyqësor vendoset edhe kryesisht kur gjykata e çmon të domosdoshme.
284
Nr. 00-2016- 214 i Vendimit (18)
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 10.02.2016, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:

RRETHIT GJYQËSOR DURRËS
KUNDËR: ALBERT QAFA
OBJEKTI:
Ekstradimi i shtetasit Albert Qafa
nga Republika e Shqipërisë në Republikën e Italisë
Baza Ligjore: Nenet 264/2 dhe 493/4 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin penal nr.(11-2015-2494) 192,

datë 27.05.2015, ka vendosur:
Rrëzimin e kërkesës së Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës.
Refuzimin e ekstradimit nga Shqipëria në Itali të shtetasit Albert Qafa, i biri i
Halilit dhe i Behijes, i datëlindjes 05.12.1964, lindur në Elbasan dhe banues në
lagjen nr.14, Shkozet, Durrës, me shtetësi dhe kombësi shqiptare, me arsim 12
klasë, me gjendje civile i martuar.
Shuarjen e masës së sigurimit personal “Arrest në burg” të caktuar ndaj
shtetasit Albert Qafa, me vendimin me nr.136 Akti, dt. 12.03.2015 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Urdhërimi lirimi i menjëhershëm i shtetasit Albert Qafa, nëse nuk mbahet për
ndonjë vepër tjetër penale, apo masë sigurimi.

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.11-2015-2494 (192), datë 27.05.2015 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs, më datë 17.08.2015, Prokuroria

pranë Gjykatës së Apelit Durrës, e cila kërkon:
285
Prishjen e vendimit penal nr.170 (10-2015-1735), dt. 28.07.2015 të Gjykatës së Apelit Durrës
dhe vendimit nr.(11-2015-2494) 192, dt. 27.05.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës,
si të pabazuar në ligj e në prova dhe pranimin e kërkesës së Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor
Durrës për ekstradimin në Republikën e Italisë të shtetasit Albert Qafa.
Duke parashtruar shkaqet si më poshtë vijon:

- Me vendimet e dhëna nga të dy shkallët e gjykimit, që nuk ka pranuar kërkesën për
ekstradim të shtetasit Albert Qafa, nuk jemi dakord dhe i rekursojmë, pasi janë me
shkelje të ligjit penal material dhe Ligjit “Për ekstradimet”;
- Vendimet nuk janë rezultat i një analize të drejtë dhe objektive të provave dhe ligjit
procedural penal dhe kryesisht të marrëveshjes dy palëshe “Për ekstradimet”;
- Vendimet janë në shkelje të neneve 2, 12, 19 e vijues të Konventës Europiane “Për
ekstradimin” në lidhje me nenin 18 të marrëveshjes dy palëshe për zbatimin e kësaj
konvente;
- Nga të dy shkallët e gjykimit, nuk janë analizuar të gjitha kriteret ligjore dhe provat,
ku rezulton se janë plotësuar të gjitha kërkesat ligjore që parashikon Konventa,
marrëveshja dy palëshe dhe nenet 11 i K.Penal dhe 489/1 e vijues të K.Pr.Penale si
edhe kushtet e nenit 32, 33 e vijues të Ligjit “Për marrëdhëniet juridiksionale me
shtetet e huaja në çështjet penale”;
- Vepra penale për të cilën kërkohet ekstradimi parashikohet si e tillë dhe nga
legjislacioni penal shqiptar dhe nga ai Italian;
- Ekziston marrëveshja e veçantë, marrëveshja dypalëshe mes Shqipërisë dhe Italisë;
- Kërkesa është paraqitur në rrugën e duhur procedurale dhe konform nenit 489 e vijues
të K.Pr.Penale;
- Gjykatat nuk kanë argumentuar se përse jemi në kushtet referuese të saj dhe nëse janë
kriteret që kërkon neni 491 i K.Pr.Penale;
- Bazuar në dispozitat e Konventës Europiane “Për ekstradimin” në to nuk ka dispozitë
përkatëse apo pjesë përbërëse të tyre që kushtëzojnë apo pengojnë ekstradimin
referuar procedurës, se kur janë rastet e refuzimit të kërkesës siç parashikon neni 491 i
K.Pr.Penale.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Arqilea Koça, i cili kërkoi
prishjen e vendimeve dhe pranimin e kërkesës për ekstradimin e shtetasit Albert Qafa;
mbrojtësit e të gjykuarit Albert Qafa, av.Neritan Tabaku, i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimeve; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.10-2015-1735 (170), datë 28.07.2015 i Gjykatës së Apelit Durrës i cili ka
vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.11-2015-2494 (192), datë 27.05.2015 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës është marrë në zbatim dhe interpretim të drejtë të ligjit procedural
penal, dhe si i tillë do të lihet në fuqi.
I. Rrethanat e faktit
Nga gjykatat e faktit janë pranuar këto rrethana të faktit:

1. Personi për të cilin kërkohet ekstradimi Albert Qafa është shtetas shqiptar i dtl.
05.12.1964, i biri i Aliut dhe i Behijes, vendlindja Elbasan e banues në Durrës. Për
këtë shtetas është kërkuar ekstradimi pasi ndaj tij është lëshuar urdhër arresti
ndërkombëtar me nr.501464/13 RGNR-3900/14 RG GIP, dt. 11.02.2015, është dhënë
286
një vendim për caktim mase sigurimi personal “Arrest në burg” nga Gjykata e Pavias
Itali, si të dyshuar për kryerjen e veprës penale “Organizata kriminale me qëllim
shfrytëzimin e prostitucionit” parashikuar nga neni 416, pikat 1,2,3 dhe 5 të
K.P.Italian, dhe nenet 4 dhe 7 të Ligjit 75/1958. Vepra këto që sipas akuzës
korrespondojnë me “Pjesëmarrja në organizata kriminale” dhe “Trafikimi i qenieve
njerëzore” të parashikuara nga nenet 110/a/4 dhe 333 të Kodit tonë Penal.
2. Nga kërkesa për ekstradim e autoriteteve Italiane me nr.33.7.4.7108 AR-GF, dt.
16.04.2015 është kërkuar ekstradimi i personit me të dhënat: Albert Qafa, i dtl.
05.12.1964, lindur në Elbasan, Shqipëri. Si akte bashkangjitur kërkesës janë dërguar:
kopja e vendimit të gjykatës italiane për caktimin e masës së sigurimit (nuk ka
bashkëngjitur asnjë dokument provues); përmbledhje e fakteve; kopje e dispozitave
ligjore italiane e përkthyer në gjuhën shqipe.
3. Nga vendimi i Gjykatës Italiane për caktimin e masës së sigurimit, rezulton se në
kohën kur pretendohet të ketë ndodhur ngjarja në Itali, ky i fundit ka qenë i burgosur
në Shqipëri dhe ndërkohë pretendohet se përmes telefonit ai ka mbajtur kontakte me
të birin Rambo Qafa dhe nipin Saimir Qafa duke u dhënë këtyre të fundit direktiva
dhe këshilla në lidhje me administrimin e aktivitetit të paligjshëm, duke ndërhyrë herë
pas here për zgjidhjen e konflikteve.
4. Pala kërkuese i bazon pretendimet e saj në faktin se e njëjta prostitutë e administruar
prej shtetasit Rambo Qafa në Itali, i ka telefonuar personit për të cilin kërkohet
ekstradimi për t’iu ankuar për disa sjellje të djalit të tij.
5. Shtetasi Albert Qafa nëpërmjet mbrojtjes së tij ka kërkuar rrëzimin e kërkesës për
ekstradim duke pretenduar se, ndodhemi para një gabimi në person, pasi i arrestuari
nuk është personi që kërkohej nga drejtësia italiane e se, organi i prokurorisë me
provat e paraqitura nuk arriti të paraqiste të dhëna të mjaftueshme për të provuar
lidhjen dhe identitetin e plotë të personit që kërkohet të ekstradohet dhe përputhjen e
këtij identiteti me personin e arrestuar, duke qenë se ai (i arrestuari) nuk ka qenë fare
në Itali gjatë kohës që bën fjalë procedimi penal, por ka qenë duke vuajtur një dënim
në Institucionet e Vuajtjes së Dënimit në Shqipëri. Më tej është pretenduar se, ai
(personi i arrestuar) nuk ka lidhje me veprat penale për të cilat bën fjalë objekti i
ekstradimit.
II. Procedurat gjyqësore
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin penal nr.(11-2015-2494) 192,

i. Rrëzimin e kërkesës së Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
ii. Refuzimin e ekstradimit nga Shqipëria në Itali të shtetasit Albert Qafa, i biri i Halilit
dhe i Behijes, i datëlindjes 05.12.1964, lindur në Elbasan dhe banues në lagjen nr.14,
Shkozet, Durrës, me shtetësi dhe kombësi shqiptare, me arsim 12 klasë, me gjendje
civile i martuar.
iii. Shuarjen e masës së sigurimit personal “Arrest në burg” të caktuar ndaj shtetasit
Albert Qafa, me vendimin me nr.136 Akti, dt. 12.03.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës.
iv. Urdhërimi lirimi i menjëhershëm i shtetasit Albert Qafa, nëse nuk mbahet për ndonjë
vepër tjetër penale, apo masë sigurimi.
7. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2015-1735 (170), datë 28.07.2015, ka
vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.11-2015-2494 (192), datë 27.05.2015 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës.
287
8. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs, më datë 17.08.2015, Prokuroria
pranë Gjykatës së Apelit Durrës, e cila kërkon: Prishjen e vendimit penal nr.170
(10-2015-1735), dt. 28.07.2015 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimit nr.(11-
2015-2494) 192, dt. 27.05.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, si të pabazuar
në ligj e në prova dhe pranimin e kërkesës së Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Durrës
për ekstradimin në Republikën e Italisë të shtetasit Albert Qafa; duke parashtruar
pretendimet e paraqitura në pjesën hyrëse të vendimit.
III.Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
9. Gjykata e Apelit e ka gjetur të drejtë dhe të bazuar në ligj, vendimin e gjykatës së

shkallës së parë, dhe ndër të tjera arsyeton se: “...Me arsyetimin: “…,Në kushtet kur
ekstradimi kërkohet jo për shkak të një vendimi dënimi penal të formës së prerë,
referuar parashikimeve të nenit 498 të K.Pr.Penale, gjykata në dhënien e një vendimi
në favor të ekstradimit duhet të bëjë një vlerësim paraprak të të dhënave nëse këto
arrijnë standardin e “Të dhënave të rëndësishme të fajësisë”...Në rastin objekt
gjykimi, gjykata e shkallës së parë rezulton që të mos ketë kryer vetëm një kontroll
formal të verifikimit të kushteve në bazë të dokumentacionit shoqërues të kërkesës për
ekstradim , por ka vlerësuar nëse të dhënat e paraqitura e arrijnë standardin e “Të
dhënave të rëndësishme të fajësisë”, në raport edhe me faktet e rezultuara gjatë
shqyrtimit gjyqësor. Gjykata e Shkallës së Parë me të drejtë ka vlerësuar se kërkesa
nuk mbështetej në dokumentacion shoqërues, prej të dhënave të të cilit të mund të
tërhiqej përfundimi për ekzistencën e “të dhënave të rëndësishme të fajësisë”, në
kushtet kur kërkesës për ekstradim përveç Urdhrit të arrestit nuk i është
bashkangjitur ndonjë dokument shoqërues, dhe se, sipas përshkrimit në urdhërin e
arrestit “Identifikimi i të hetuarit dhe rikonstruksioni i lidhjeve të tij familjare, si dhe
atribuimi që i është bërë atij linjës telefonike të përgjuar” është bërë duke marrë jo
në mënyrë zyrtare edhe të dhëna nëpërmjet hyrjes në site interneti. ...fakti penal që i
atribuohet shtetasit Albert Qafa referohet të ketë ndodhur në harkun kohor 2012-
dhjetor 2014, ndërkohë që shtetasi Albert Qafa, për periudhën 04.10.2008-
09.10.2014 ka qenë në Shqipëri në kushtet e zbatimit të masës së sigurimit “Arresti në
burg” për shkak të një procedimi penal në ngarkim të tij. Gjykata e Apelit e gjen të
drejtë, referencën që ka bërë Gjykata e Shkallës së Parë në nenin 7 të Konventës
Europiane të Ekstradimit, të 13 dhjetorit 1957, në kushtet kur siç referohet, vepra
penale për të cilën është kërkuar ekstradimi është kryer prej shtetasit Albert Qafa në
territorin e Republikës së Shqipërisë...”.
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur
10. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i paraqitur

nga prokurori pranë prokurorisë së apelit Durrës është i pabazuar në ligj (Neni
432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si i tillë nuk do të pranohet.
11. Vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës, në lidhje me lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së rrethit gjyqësor Durrës, që nuk ka pranuar kërkesën e Prokurorit për
lejimin e ekstradimit të shtetasit Albert Qafa është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të
ligjit procedural penal, ç’ka ka sjellë si pasojë që vendimi të jetë i pacenueshëm dhe si
të tillë do të lihen në fuqi.
12. Siç ka rezultuar nga rrethanat e faktit të pranuara nga të dyja gjykatat, nga autoritetet
shtetërore Italiane është kërkuar ekstradimi i shtetasit shqiptar Albert Qafa për efekt të
ekzekutimit të urdhrit të arrestit të lëshuar nga gjykata e Pavia-s, Itali. Nga aktet
288
bashkëlidhur kërkesës për ekstradim, rezulton se ky ekstradim kërkohet, jo për shkak
të një vendimi penal dënimi të formës së prerë dhënë nga autoritet italiane të
drejtësisë por, për shkak se ai ndodhet në ndjekje penale nga autoritetet italiane të
drejtësisë e në kërkim ndërkombëtar mbi bazën e urdhrit te arrestit nr.501464/13
RGNR-3900/14 RG GIP, datë 11.02.2015, lëshuar nga Gjykata e Pavias/Itali.
13. Instituti i ekstradimit si një ndër format e bashkëpunimit gjyqësor ndërkombëtar me
autoritetet e huaja në fushën e marrëdhënieve juridiksionale dhe gjen parashikim në
Kushtetutën Shqiptare N.39/21, në marrëveshjet ndërkombëtare, në nenin 11 të Kodit
Penal të Republikës së Shqipërisë2 dhe rregullohet edhe nga Kodi i Procedurës Penale,
në nenet 488- 504, Kreu I i Titullit X, ku rregullohen në këndvështrimin procedurial
marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e huaja. Në nenin 488 të kodit përcaktohet
ekstradimi për jashtë shtetit si, dorëzim i një personi një shteti të huaj për ekzekutimin
e një vendimi me burgim ose të një akti që vërteton procedimin e tij për një vepër
penale.
14. Në raport me Republikën Italiane, ekzistojnë dy marrëveshje ndërkombëtare të
aplikueshme: Konventa Evropiane mbi Ekstradimin të 13 Dhjetorit 1957
(“Konventa”),3 si dhe Marrëveshja midis Republikës së Shqipërisë dhe asaj Italiane si
Shtesë e Konventës Evropiane mbi Ekstradimin e 13 Dhjetorit 1957 dhe Konventës
Evropiane për Ndihmën Juridike në Çështjet Penale të 20 Prillit 1959 (“Marrëveshja
Shtesë”).4
15. Nevoja për Marrëveshjen Shtesë lindi si pasojë e faktit se për sa i përket kërkesave
për ekstradim për jashtë shtetit (të shtetasve së palës së kërkuar), Konventa vetë nuk
ka fuqi detyruese, pasi i jep shteteve Palë mundësinë të refuzojnë kërkesa për
ekstradimin e shtetasve të tyre.5
16. Neni 18 i Marrëveshjes Shtesë me Italinë e lejon shprehimisht ekstradimin edhe të
shtetasve shqiptarë, “në përputhje me normat dhe kërkesat e Konventës Evropiane
mbi Ekstradimin”.6
1
Ekstradimi mund të lejohet vetëm kur është parashikuar shprehimisht në marrëveshjet ndërkombëtare në të cilat Republika
e Shqipërisë është palë dhe vetëm me vendim gjyqësor.
2
Ekstradimi mund të lejohet vetëm kur është parashikuar shprehimisht në marrëveshjet ndërkombëtare në të cilat Republika
e Shqipërisë është palë.
Ekstradimi lejohet kur vepra penale që përbën objektin e kërkesës për ekstradim është e parashikuar si e tillë njëkohësisht si
nga ligji shqiptar dhe ai i huaj.
Ekstradimi nuk lejohet:
a) në qoftë se personi që do të ekstradohet është shtetas shqiptar, veç rasteve kur në marrëveshje është parashikuar ndryshe;
b) në qoftë se vepra penale që përbën objektin e kërkesës për ekstradim ka një karakter politik ose ushtarak;
c) kur ka arsye për të dyshuar që personi i kërkuar të ekstradohet do të persekutohet, dënohet ose kërkohet për arsye të
bindjeve të tija politike, fetare, kombëtare, racore ose etnike.
d) në qoftë se personi që kërkohet të ekstradohet është gjykuar nga një gjykatë kompetente shqiptare për veprën penale për të
cilën kërkohet ekstradimi.
3
Ligj, nr.8322, date 02.04.1998, Për Ratifikimin e Konventës së Këshillit Te Evropës Për Ekstradimin dhe të dy
Protokolleve Shtesë, http://80.78.70.231/pls/kuv/f?p=201:Ligj:8322:02.04.1998.
4
Ligj, nr.9871, datë 11.02.2008, Për Ratifikimin E “Marrëveshjes Ndërmjet Republikës së Shqipërisë dhe
Republikës së Italisë, si Shtesë e Konventës Evropiane për Ekstradimin, të 13 Dhjetorit 1957 dhe e Konventës Evropiane
për Ndihmë Juridike Për Çështjet Penale, të 20 Prillit 1959, që ka si Qëllim të Lehtësojë Zbatimin e Tyre. I disponueshëm
në: <http://studioligjore.files.ëordpress.com/2012/02/permbledhje-e-akteve-nderkombetare-per-drejtesine.pdf> (f. 590); si
dhe në: http://ëëë.giustizia.it/neësonline/data/multimedia/2286.pdf>.
5
Neni 6(1) i Konventës i lejon mundësinë Palëve të refuzojnë ekstradimin e shtetasve të tyre. Vlen të nënvizohet se në
momentin e depozitimit të instrumenteve të ratifikimit të Konventës, Republika e Shqipërisë deklaroi se “Shqipëria
refuzon ekstradimin e shtetasve të vet, me përjashtim të rasteve kur është parashikuar ndryshe në marrëveshjet
ndërkombëtare në të cilat Shqipëria është Palë Kontraktuese”.
6
Neni 18(1): “Palët Kontraktuese marrin përsipër, në mënyrë të ndërsjellë, të dorëzojnë shtetasit e tyre që ndodhen
në ndjekje penale nga njëra prej tyre për kryerjen e veprave penale, ose që janë shpallur në kërkim për vuajtjen e dënimit
apo të një mase shtrënguese, në përputhje me normat dhe kërkesat e Konventës Evropiane mbi Ekstradimin”.
289
17. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të ritheksojë qëndrimin e saj se
shqyrtimi i dokumentacionit shoqërues, që parashikojnë dispozitat e Kodit të
Procedurës Penale apo të marrëveshjes së ekstradimit si mbështetje të kërkesës për
ekstradim, që duhet të kryhet dhe verifikohet respektimi i kushteve procedurale,
mungesa e të cilave shkaktojnë pengesë në lejimin e ekstradimit, duke përfshirë edhe
respektimin e kriterit të të dhënave të rëndësishme të fajësisë në ngarkim të personit
ndaj të cilit kërkohet ekstradimi. Natyrisht, kushtet e parashikuara në nenin 489-491 të
Kodit të Procedurës Penale janë bazuar në parimin e mirëbesimit dhe njohjes së
ndërsjelltë të akteve të shteteve, të cilat kanë nënshkruar marrëveshje të përbashkëta
dhe kanë tradita juridike të ngjashme, duke përmbushur detyrimet e së drejtës
ndërkombëtare sipas parimit të mirëbesimit mes shteteve në përputhje me rregullat të
parashikuara nga Konventa e Vjenës “Për të Drejtën e Traktateve” aderuar me ligjin
nr.8696, datë 23.11.2000. Në bazë të këtij parimi, prezumohet një respektim i
krahasueshëm dhe ekuivalent i të drejtave dhe lirive themelore të personit ndërmjet
shteteve të cilat kanë nënshkruar marrëveshje të përbashkëta, apo që veprojnë sipas
parimit të mirëbesimit dhe njohjes së ndërsjelltë të akteve të nxjerra nga organet e tyre
përkatëse, veçanërisht sa i takon aspektit të garancive të procesit të rregullt dhe të
drejtë për personin i cili kërkohet të ekstradohet.
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se shqyrtimi i gjykatave të faktit nuk duhet
të jetë vetëm një kontroll formal i verifikimit të kushteve në bazë të dokumentacionit
shoqërues të kërkesës për ekstradim, pasi kur faktet e paraqitura, duken haptazi në
mospërputhje me dokumentacionin mbështetës dhe ka arsye të bazuara për
mosrespektimin e të drejtave dhe lirive themelore, prezumimi për respektimin
ekuivalent të të drejtave dhe lirive themelore të individit nga ana e shtetit kërkues
mund të tejkalohet, e nga ana e gjykatës mund të konsiderohet si pengesë për
ekstradimin e shtetasve.
19. Në rastin objekt shqyrtimi, ekstradimi kërkohet jo për shkak të një vendimi dënimi
penal të formës së prerë, referuar parashikimeve të nenit 498 të Kodit të Procedurës
Penale, por të një vendimi mase sigurimi, për në vepër penale e cila pranohet se ka
ndodhur në territorin e Republikës së Shqipërisë. Gjykata në dhënien e një vendimi në
favor të ekstradimit duhet të bëjë një vlerësim paraprak të të dhënave nëse këto arrijnë
standartin e “të dhënave të rëndësishme të fajësisë”, pra për ekzistencën e atyre
elementëve të mjaftueshëm juridikë dhe të rrethanave të faktit që krijojnë bindje për
pasjen e “të dhënave të rëndësishme të fajësisë”, vlerësim ky që kryhet nga gjykata në
përputhje me parimet themelore të së drejtës së brendshme, siç është parashikuar edhe
në pjesën hyrëse të Marrëveshjes ndërmjet Republikës së Shqipërisë dhe Republikës
së Italisë ku thuhet se: “...është interes i përbashkët i Palëve Kontraktuese që ndihma
juridike ndërmjet tyre të kryhet në mënyrë të shpejtë dhe efikase, në përputhje me
parimet themelore të së drejtës së tyre të brendshme, si dhe duke respektuar të drejtat
individuale dhe parimet e Konventës Evropiane për Mbrojtjen e të Drejtave të Njeriut
dhe të Lirive Themelore, e firmosur në Romë, më 4 nëntor 1950”.
20. Në rastin objekt rekursi, fakti penal për të cilin dyshohet i gjykuari ka të bëjë me
veprat penale të “Organizatës kriminale me qëllim shfrytëzimin e prostitucionit”, të
parashikuara nga N.416 pika 1, 2, 3 dhe 5 të K.Penal italian si dhe N.4 dhe 7 të ligjit
75/1958, vepër korrespondente në legjislacionin tonë me “Pjesëmarrjen në organizatën
kriminale” dhe “Trafikimit të njerëzve”, kryer në bashkëpunim parashikuar nga N.33
dhe N.110/a/4 të K.Penal; ky fakt penal pretendohet që të ketë ndodhur gjatë kohës që
i gjykuari ka qenë duke vuajtur dënimin me burgim për veprën penale të parashikuar
nga N.139-25 të K.Penal (nga data 04.10.2008 deri më 09.10.2014).
290
21. Shteti kërkues kërkesën se ka dyshime për kryerjen e veprave si më sipër, nuk e ka
shoqëruar me asnjë provë ku të bazohet ky dyshim i arsyeshëm, për më tepër duke
qenë në një institucion të vuajtjes së dënimit, ku ndalohet rreptësisht mbajtja e mjeteve
të komunikimit dhe ku personi është i izoluar nga jeta e përditshme, i gjykuari Albert
Qafa vetëm në mënyrë hipotetike mund të ketë krijuar kontakte me persona të tjerë
jashtë institucionit e aq më pak jashtë territorit të Republikës së Shqipërisë. Shteti
kërkues duhet ta kishte shoqëruar kërkesën për ekstradim me letërporosi për autoritetet
shqiptare me qëllim që të hetonte për pretendimet e saj lidhur me komunikimet e të
gjykuarit Albert Qafa nga institucioni i vuajtjes së dënimit, dhe nëse po nëse ishte
pikërisht ky person i cili kishte siguruar lidhjet me personat e tjerë të ndodhur në Itali.
22. Kolegji Penal e gjen të drejtë vendimin e gjykatës së apelit pasi kërkesës për ekstradim
përveçse Urdhrit të Arrestit nr.501464/13 RGNR-3900/14 RG GIP, datë 11.02.2015,
lëshuar nga Gjykata e Pavias/Itali nuk i është bashkangjitur ndonjë dokumentacion
shoqërues dhe se, sipas përshkimit në Urdhërin e Arrestit “Identifikimi i të hetuarit
dhe rikonstruksioni i lidhjeve të tij familjare, si dhe atribuimi që i është bërë atij linjës
telefonike të përgjuar” është bërë duke marrë të dhëna jo në mënyrë zyrtare, por edhe
nëpërmjet hyrjes në site interneti.
23. Fakti penal që i atribuohet shtetasit Albert Qafa, siç u përshkrua më sipër referohet të
ketë ndodhur në harkun kohor që përkon me periudhën në të cilën shtetasi Albert
Qafa, ka qenë në Shqipëri në kushtet e zbatimit të masës së sigurimit “arrest në burg”
për shkak të një procedimi penal në ngarkim të tij dhe vepra penale ka ndodhur në
territorin e Republikës së Shqipërisë.
24. Në kushtet kur siç referohet, vepra penale për të cilën është kërkuar ekstradimi është
kryer prej shtetasit Albert Qafa në terrorin e Republikës së Shqipërisë, sipas
parashikimit të nenit 7 të Konventës Europiane të Ekstradimit të 13 Dhjetorit 1957,
pala e kërkuar mund ta refuzojë ekstradimin e një personi që është kërkuar për një
vepër penale, e cila është kryer tërësisht ose pjesërisht në terrorin e saj, ose në një
vend të përafërt me territorin e saj. Duke marrë në konsideratë dhe nenin 2 të ligjit
nr.8322. datë 02.04.1998 nëpërmjet të cilit është ratifikuar Konventa e Këshillit të
Evropës për Ekstradimin dhe dy Protokollet shtesë, është parashikuar se “lidhur me
nenin 7, pika 1, pala shqiptare nuk lejon ekstradimin e personave që kanë kryer vepra
penale në territorin shqiptar ose edhe jashtë tij, kur vepra është kryer në dëm të
interesave të shtetit ose shtetasve, përveç rastit kur arrihet marrëveshje e ndryshme me
palën e interesuar; ndërkohë që në marrëveshjen e nënshkruar midis Republikës së
Shqipërisë dhe Republikës së Italisë, si shtesë e Konventës Europiane “Për
Ekstradimin” e 13 Dhjetorit 1957 dhe Konventës Europiane “Për Ndihmë të
Ndërsjelltë Juridike në Çështjet Penale”, nuk gjendet i parashikuar ndonjë përcaktim
ndryshe që të mund të tejkalojë pengesën e ekstradimit në këtë rast.
V. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
25. Vendimi nr.10-2015-1735 (170), datë 28.07.2015 i Gjykatës së Apelit Durrës i cili ka
vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.11-2015-2494 (192), datë 27.05.2015 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës në lidhje me refuzimin e kërkesës së Prokurorisë
për ekstradimin e shtetasit Albert Qafa është marrë në zbatim dhe interpretim të drejtë
të ligjit procedural penal dhe Konventës Evropiane për ekstradimin datë 13.12.1957,
dhe si i tillë do të lihet në fuqi.
291
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, gërma “a” të
K.Pr.Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.10-2015-1735 (170), datë 28.07.2015 të Gjykatës së
Apelit Durrës.
Tiranë, më 10.02.2016
292
Nr. 00-2016-215 i Vendimit (19)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

RRETHIT GJYQËSOR POGRADEC
I GJYKUAR: DURIM SPAHIU
A K U Z A:
“Kultivimi i bimëve narkotike”
Baza ligjore: Neni 284/1 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.(344) 101, datë 07.05.2014,

ka vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Durim Spahiu me atësi Hamza e amësi
Safije, i dtl. 26.09.1963 për kryerjen e krimit të “Kultivimit të bimëve
narkotike” dhe në bazë të neneve 284/1, 48/ç të K.Penal dënohet me 3 (tre)
vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, i pandehuri Durim Hamza Spahiu
dënohet përfundimisht me 2 (dy) vjet burgim.
Vuajtjen e dënimit i pandehuri ta kryejë në një burg të sigurisë së zakonshme.

Mospranimin e ankimit të paraqitur nga i pandehuri Durim Spahiu kundër
vendimit penal nr.101, dt. 07.05.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Pogradec.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs, më datë 10.12.2014, i gjykuari

Durim Spahiu, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: Ndryshimin e vendimit nr.101,
dt. 07.05.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, miratuar me vendimin nr.213, dt.
11.11.2014 të Gjykatës së Apelit Korçë. Deklarimin fajtor të të pandehurit Durim Spahiu dhe
në mbështetje të nenit 59 të K.Penal, pezullimin e dënimit të dhënë ndaj tij dhe vënien në
provë për një periudhë 2 vjeçare.
293
Duke parashtruar shkaqet si më poshtë vijon:
- Nuk jemi dakord me arsyetimin e Gjykatës së Apelit pasi duke parë nenet 420 e 425
të K.Pr.Penale, të lidhura ngushtë me kërkesat e nenit 43 të Kushtetutës, gjykata e
apelit duhet të ishte shprehur në lidhje me themelin e pretendimeve të parashtruara
nga i pandehuri;
- I pandehuri ka shpjeguar se jeton në banesë prej 10 vjetësh me qira, pasi banesa është
e një mikut të tij Yzeir Capollari, ka të mbjella shumë lule dhe bimë në oborr dhe
bimët narkotike kanë mbirë pa e ditur fare çfarë janë, është i martuar e me 4 fëmijë, i
papunë dhe i padënuar.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Arqilea Koça, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë
gjykatë; në mungesë të mbrojtësit të të gjykuarit Durim Spahiu; dhe pasi e bisedoi çështjen në
tërësi,
VËREN
Vendimi nr.213, datë 11.11.2014 i Gjykatës së Apelit Korçë i cili ka vendosur
mospranimin e ankimit, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural penal dhe si i
tillë është i cenueshëm.
Nga gjykatat janë pranuar këto rrethana të faktit.

1. I gjykuari Durim Spahiu është banor i fshatit Gështenjas në Pogradec. Më dt. 30.08.2013
bazuar në informacionet e marra në rrugë operative, forcat policore të Komisariatit të
Policisë Pogradec, kanë ushtruar kontroll në banesën e të gjykuarit Durim Spahiu, banesë
e ndodhur në fshatin Gështenjas, Pogradec. Gjatë kontrollit janë gjetur në fund të oborrit
të kësaj banese, dy bimë me lartësi, përkatësisht 2 m dhe 1.2 m me diametër të kërcellit
respektivisht 2.5 cm dhe 1 cm, me gjethe, kërcell dhe fara, bimë cannabis sattiva në fazën
e lulëzimit dhe farëzimit.
2. Sipas aktit të ekspertimit nr.11005, datë 31.10.2013 ka rezultuar se: “bimët objekt
ekspertimi janë bimë cannabis sativa, në fazën e lulëzimit dhe farëzimit”.
3. I gjykuari ka deklaruar se nuk ka qenë në dijeni të faktit se këto bimë ishin lëndë
narkotike dhe se në oborrin e tij ka shumë bimë e lule të ndryshme dhe ndër të tjera mund
të kenë qëlluar dhe ato fara të cilat ai nuk i njeh.
4. Pas kryerjen së veprimeve hetimore, më datë 17.12.2013 prokuroria pranë gjykatës së
rrethit gjyqësor Pogradec ka sjellë për gjykim procedimin penal në ngarkim të të gjykuarit
Durim Spahiu, duke e akuzuar për kryerjen e veprës penale të “Kultivimi i bimëve
narkotike”, parashikuar nga N.284/1 i K.Penal.
5. I gjykuari nëpërmjet përfaqësueses së tij ka kërkuar një dënim sa më të butë dhe
aplikimin e N.59 të K.Penal.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.(344) 101, datë 07.05.2014, ka

vendosur:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Durim Spahiu me atësi Hamza e amësi Safije, i dtl.
26.09.1963 për kryerjen e krimit të “Kultivimit të bimëve narkotike” dhe në bazë të
neneve 284/1, 48/ç të K.Penal dënohet me 3 (tre) vjet burgim.
294
ii. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, i pandehuri Durim Hamza Spahiu dënohet
përfundimisht me 2 (dy) vjet burgim.
iii. Vuajtjen e dënimit i pandehuri ta kryejë në një burg të sigurisë së zakonshme.
7. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.213, datë 11.11.2014, ka vendosur:
i. Mospranimin e ankimit të paraqitur nga i pandehuri Durim Spahiu kundër vendimit penal
nr.101, dt. 07.05.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec.
8. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs, më datë 10.12.2014, i gjykuari Durim
Spahiu, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: Ndryshimin e vendimit nr.101, dt.
07.05.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, miratuar me vendimin nr.213, dt.
11.11.2014 të Gjykatës së Apelit Korçë. Deklarimin fajtor të të pandehurit Durim Spahiu
dhe në mbështetje të nenit 59 të K.Penal, pezullimin e dënimit të dhënë ndaj tij dhe
vënien në provë për një periudhë 2 vjeçare; duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në
pjesën hyrëse të vendimit.
III.Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
9. Gjykata e apelit e ka konsideruar ankimin e të gjykuarit në kundërshtim me dispozitat

procedurale duke arsyetuar ndër të tjera se: “...referuar nenit 412 dhe 415 të K.Pr.Penale,
Gjykata e Apelit vlerëson se ankimi i të pandehurit Durim Spahiu, pavarësisht se
përmban kriteret formale të paraqitjes së ankimit që kanë të bëjnë me përcaktimin e
vendimit të ankimuar dhe gjykatën që e ka dhënë, ai nuk përmban shkaqet e ankimit të
vendimit dhe cilën pjesë të vendimit kundërshton apo çfarë kërkohet të arrihet nëpërmjet
këtij ankimi. Po kështu, pavarësisht mungesës së kritereve si më sipër, i pandehuri nuk e
ka plotësuar ankimin me shkaqet ligjore të kundërshtimit brenda afatit të parashikuar
nga neni 415/2 i K.Pr.Penale. Vetëm fakti që i pandehuri nuk është dakord me dënimin e
dhënë pa bërë prezent para gjykatës asnjë shkak ligjor për të treguar paligjshmërinë e
vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë në këtë aspekt, nuk tregon se ai ka respektuar
dispozitat procedurale penale për të ushtruar në mënyrën e duhur të drejtën e ankimit,
rrjedhimisht referuar nenit 420/ç të K.Pr.Penale duhet të vendoset mospranimi i
ankimit ,...”.
10. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i të gjykuarit

duhet të pranohet për shkelje të ligjit procedural, të kryer nga gjykata e apelit dhe
çështja duhet të kthehet për rigjykim.
11. Gjykata e Apelit Korçë, ka gabuar kur ankimin e paraqitur nga i gjykuari Durim Spahiu, e
ka vlerësuar si të paraqitur në kundërshtim me N.412 e vijues të K.Pr.Penale. Rastet e
mospranimit të parashikuara në nenin 420 të K.Pr.Penale 1 i referohen vlerësimit të vetë
ankimit si akt procedural dhe mënyrës se si është ushtruar kjo e drejtë nga secila palë
pjesëmarrëse në procesin penal.
12. Nga aktet e ndodhura në dosje ka rezultuar se i gjykuari Durim Spahiu, ka paraqitur në
datë 12.05.2014 ankimin kundër vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor Pogradec. Ky
ankim është hartuar nga vetë ky i gjykuar (pasi i gjykuari Spahiu është mbrojtur vetë), ku
në të parashtrohet: “Me këtë vendim nuk jam dakord dhe e kundërshtoj atë pranë
Gjykatës së Apelit, si një vendim i padrejtë dhe i pambështetur në prova dhe në ligj.
Parashtrime të tjera do t’i paraqes para Gjykatës së Apelit në seancë gjyqësore.” dhe ka
kërkuar ndryshimin e vendimit të shkallës së parë.
1
N.420/a K.Pr.Penale Mospranimi i ankimit
1. Ankimi nuk pranohet: a) kur është bërë nga ai që nuk është i legjitimuar.
295
13. E drejta e ankimit garantohet nga neni 43 i Kushtetutës. E drejta e ankimit kundër një
vendimi gjyqësor është një nga të drejtat themelore të individit, e cila mbi bazën e
parashikimit kushtetues gjen zbatim edhe në dispozitat materiale e procedurale konkrete.
Sipas jurisprudencës së konsoliduar të Gjykatës Kushtetuese, e drejta e ankimit duhet
kuptuar si mundësi e çdo individi për të pasur mjete të caktuara procedurale për të
kundërshtuar vendimin e dhënë nga një gjykatë më e ulët në një gjykatë më të lartë, duke
i garantuar individit të drejtën për t’u përballur me drejtësinë në të gjitha nivelet e saj.1
14. Në funksion të garantimit të së drejtës për t’u ankuar ndaj një vendimi gjyqësor penal,
neni 43 i Kushtetutës vihet në zbatim përmes parashikimeve të neneve 407-421 të Kodit
të Procedurës Penale që disiplinojnë ushtrimin e ankimit. Kolegji Penal i Gjykatës së
Lartë, në referim të kritereve që përcakton Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë,
Konventa Europiane mbi të Drejtat e Njeriut, Kodi i Procedurës Penale, çmon se vendimi
i Gjykatës së Apelit është dhënë në shkelje të këtyre parashikimeve dhe si i tillë është i
cenueshëm.
15. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, gjykata e apelit është
investuar mbi bazën e ankimit të të gjykuarit Durim Spahiu. Në gjykatën e apelit janë
shtyrë disa seanca gjyqësore për shkak të mungesës së mbrojtësit të të gjykuarit; seanca e
datës 30.09.2014 është shtyrë për njoftim të të gjykuarit dhe mbrojtëses së tij L.B; seanca
e datës 15.10.2014 është shtyrë për mosnjoftim të të gjykuarit dhe kërkesës për shtyrje
nga mbrojtësja e tij; seanca vijuese datë 28.10.2014 përsëri është shtyrë për ti dhënë
mundësi të gjykuarit për tu mbrojtur nga avokate L.B; Në seancën datë 11.11.2014 (në të
cilën është shpallur edhe vendimi) i gjykuari ka pranuar të mbrohet vetë dhe ka dhënë
shpjegimet dhe qëndrimin e tij për veprën duke deklaruar: “nuk e di se çfarë biem është,
oborri i shtëpisë ka plot lule, jam i martuar me 4 fëmijë dhe shtëpitë ku banoj janë të Y.C
që më ka lënë për banim rreth 10 vjet”.
16. Kolegji Penal e gjen të gabuar argumentimin e gjykatës së apelit se: “ankimi i të
pandehurit Durim Spahiu, pavarësisht se përmban kriteret formale të paraqitjes së
ankimit që kanë të bëjnë me përcaktimin e vendimit të ankimuar dhe gjykatën që e ka
dhënë, ai nuk përmban shkaqet e ankimit të vendimit dhe cilën pjesë të vendimit
kundërshton apo çfarë kërkohet të arrihet nëpërmjet këtij ankimi. Po kështu, pavarësisht
mungesës së kritereve si më sipër, i pandehuri nuk e ka plotësuar ankimin me shkaqet
ligjore të kundërshtimit brenda afatit të parashikuar nga neni 415/2 i K.Pr.Penale. Vetëm
fakti që i pandehuri nuk është dakord me dënimin e dhënë pa bërë prezent para gjykatës
asnjë shkak ligjor për të treguar paligjshmërinë e vendimit të Gjykatës së Shkallës së
Parë në këtë aspekt, nuk tregon se ai ka respektuar dispozitat procedurale penale”. Për të
gjykuarin Durim Spahiu, nuk janë marrë në konsideratë pretendimet në lidhje me
zgjidhjen në themel të çështjes.
17. I gjykuari duke mos qenë dakord me vendimin e gjykatës së shkallës së parë, e ka
ankimuar konform N.407, 410 dhe 412 të K.Pr.Penale 2, pasi ankimi është paraqitur me
akt të shkruar (faqe 2 dosja e apelit), tregon vendimin që ankimohet, data e tij, gjykatën
që e ka dhënë; argumentimi i gjykatës së apelit se ai nuk ka paraqitur shkaqet ligjore për
ta ankimuar, apo se nuk ka plotësuar të metat e ankimit sipas N.415/2 të K.Pr.Penale,
konsiderohet nga ky kolegj si i pranueshëm. Vetë i gjykuari Spahiu duke dhënë
shpjegimet e tij përpara kolegjit të apelit ka “argumentuar” shkaqet ligjore që kundërshton
1
Vendimi nr.14, datë 26.03.2012 i Gjykatës Kushtetuese.
2
Rastet dhe mjetet e ankimit - Mjetet e ankimit janë: apeli, rekursi në Gjykatën e Lartë dhe kërkesa për rishikim. E drejta e ankimit i
takon vetëm atij që ligji ia njeh shprehimisht. Kur ligji nuk bën dallim ndërmjet palëve, kjo e drejtë i takon secilës prej tyre.
Ankimi i të pandehurit - 1. I pandehuri mund të bëjë ankim vetë ose nëpërmjet mbrojtësit të tij. Kujdestari i të pandehurit mund të bëjë çdo
ankim që i takon të pandehurit.
Forma e ankimit - 1. Ankimi bëhet me akt të shkruar, në të cilin tregohen vendimi i ankimuar, dita e tij, gjykata që e ka dhënë, si dhe pikat
e vendimit që kundërshtohen, shkaqet e ankimit dhe çfarë kërkohet
296
vendimin e gjykatës së shkallës së parë, ndonëse jo në terma të qarta juridikë, pasi siç u
theksua edhe më sipër është mbrojtur vetë, pa ndihmën e përfaqësuesit ligjor, duke kaluar
kufijtë minimalë të mbrojtjes efektive.
18. Në vështrim të standardeve të procesit të rregullt ligjor, në çështjen konkrete, Kolegji
Penal çmon se të gjykuarit Durim Spahiu i është mohuar e drejta e ankimit, çka ka sjell
ndërtimin e një procesi gjyqësor të parregullt ndaj tij dhe në kundërshtim me një sërë
parashikimesh ligjore që normojnë këtë proces.
19. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
Gjykata e Apelit Korçë, në vendimin nr.213, datë 11.11.2014, ka zbatuar në mënyrë të
gabuar ligjin procedural penal.
20. Vendimi i gjykatës është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit, në lidhje me respektimin
e kërkesave procedurale që kanë të bëjnë me paraqitjen e ankimit. Në rrethanat e
parashtruara ky vendim do të prishet dhe çështja duhet të rikthehet për rishqyrtim pranë
Gjykatës së Apelit Korçë, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/ç të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.213, datë 11.11.2014, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim pranë kësaj gjykate, me një tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 10.02.2016
297
Nr. 00-2016-217 i Vendimit (20)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 10.02.2016 mori në shqyrtim çështjen penale me palë:
TË GJYKUARIT: ARDIAN JASHARI, në mungesë,

FARUK BEGOLLI, në mungesë,
MUHAMET KLLOKOQI, në mungesë

OBJEKTI:
Për veprën penale: Prodhim dhe shitje narkotikësh
Baza Ligjore: Neni 283/2 K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.612, datë 02.11.2011 ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të pandehurit Faruk Gani Begolli për veprën penale të
‘Prodhimi dhe shitja e narkotikëve’, e kryer në bashkëpunim, të parashikuar
nga neni 283/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.
-Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin e të pandehurit Faruk Gani
Begolli me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim pas uljes së 1/3 së dënimit.
-Vuajtja e dënimit për të pandehurin Faruk Gani Begolli fillon nga dita e
ekzekutimit të këtij vendimi dhe të kryhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.
-Deklarimin fajtor të pandehurit Muhamet Bajrush Kllokoqi për veprën
penale të ‘Prodhimi dhe shitja e narkotikëve’, e kryer në bashkëpunim, të
parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 7(shtatë) vjet
burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin e të pandehurit Muhamet
Bajrash Kllokoqi me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim pas uljes së 1/3 së
dënimit.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Muhamet Bajrush Kllokoqi fillon nga dita
e ekzekutimit të këtij vendimi dhe të kryhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.
-Deklarimin fajtor të pandehurit Ardian Milazim Jashari për veprën penale
të ‘Prodhimi dhe shitja e narkotikëve’ e kryer në bashkëpunim, të parashikuar
nga neni 283/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 7(shtatë) vjet burgim.
298
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin e të pandehurit Ardian
Milazim Jashari me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim pas uljes së 1/3 së
dënimit.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Ardian Milazim Jashari fillon nga dita e
ekzekutimit të këtij vendimi dhe të kryhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.184 datë 20.09.2012, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.612 dt. 02.11.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.195, datë 11.12.2013 ka

vendosur:
-Pranimin e kërkesës së kërkuesve Faruk Gani Begolli, Muhamet Bajrush
Kllokoqi dhe Ardian Milazim Jashari.
-Rivendosjen në afat të së drejtës së ankimit (rekurs) në Gjykatën e Lartë, ndaj
vendimit nr.184, datë 20.09.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër.

gjykuarve Faruk Begolli, Muhamet Kllokoqi, Ardian Jashari, me anën e të cilit ka
kërkuar: Ndryshimin e vendimit penal nr.184 datë 20.09.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër
dhe nr.612(4496) datë 02.11.2011, të Gjykatës shkallës parë Rrethit Gjyqësor Shkodër, datë
20.10.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër, duke vendosur kthimin e çështjes për rigjykim në
Gjykatën e shkallës parë Shkodër; në të kundërt të këtij kërkimi: Ndryshimin e dy vendimeve
duke vendosur pezullimin e ekzekutimit të vendimit për të pandehurit dhe aplikimin e nenit 59
të Kodit penal,dënimin me kusht.
Duke pretenduar edhe shkaqet përkatëse:

- Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin sepse:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër por dhe i Gjykatës se Shkallës Parë Shkodër
janë rezultat i zbatimit të keq të ligjit procedural dhe atij material që janë shkelje të
atilla që kanë ndikuar në dhënien e vendimit në mungesë të pandehurve.
- Vendimi penal i Gjykatës së Rrethit Shkodër është rezultat i shkeljes së rëndë të
rregullave procedurale, të sanksionuara në nenin 350 të K.Pr.P. dhe nenin 48 të Kodit
të Procedurës Penale, për sa i përket vendimit të gjykimit në mungesë të të
pandehurve, Faruk Begolli, Muhemet Kllokoqi; dhe Ardian Jashari, të cilët nuk kanë
marrë pjesë në gjykim, për shkak të mos njoftimit tyre në rrugë procedurale.
- Kjo shkelje duket qarte nga aktet shkresore, të cilat janë administruar në dosjen
gjyqësore. Në ligjin procedural dhe pikërisht në nenet 140 e vijues të Kodit
Procedurës Penale janë të parashikuara rastet e njoftimit të pandehurit, në rastet kur ai
është duke u gjykuar në mungese, ku fillimisht ai njoftohet nëpërmjet letër thirrjes;e
cila munde të behet nëpërmjet postes ose nëpërmjet ftuesit gjyqësor, neni 132.1 të
K.Pr.P
- Nga të gjitha aktet shkresore që janë administruar në gjykatën e shkallës parë Shkodër
nuk konfirmohet të jetë bërë njoftim i rregullt i të pandehurve për të marrë pjesë vetë
ata personalisht në gjykim; duke mos patur mundësitë reale që i jep ligji për të bërë
kërkime shumë të rëndësishme procedurale, në këtë gjykim me shumë probleme, si
procedurale por dhe në cilësimin ose kualifikimin ligjor të veprës penale, i cili ( akuza
e parashikuar nga neni 283.2 nuk qëndron si e tillë si e kryer në bashkëpunim) se nuk
është i mbështetur si në ligj dhe në prova.
299
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër është rezultat i shkeljes së rëndë të rregullave
procedurale në njoftimin e rregullt të të pandehurve Faruk Begolli Muhamet Kllokoqi
dhe Ardian Jashari, të cilët siç rezulton nga aktet shkresore;nuk rezulton të jenë
njoftuar rregullisht me letër thirrje për t’u paraqitur në gjykim vete; personalisht ose
pas njoftimit ai të kishte mundësi për të paraqitur,një mbrojtës të zgjedhur me
vullnetin e tij, ndoshta jo atë që i ka përfaqësuar dhe qe as i ka njoftuar për ditën dhe
orën e gjykimit në çështjen në gjykim në Gjykatën e Apelit Shkodër.
- Në kundërshtim me nenin 351 (që të pandehurin e përfaqëson mbrojtësi dhe këtu
kihet parasysh mbrojtësi i zgjedhur) kjo gjykatë, ka bërë zëvendësimin e mbrojtësit
me një mbrojtës tjetër të caktuar kryesisht, çka mendoj se është një shkelje e rëndë e
ligjit procedural, që në mungesë të të pandehurve dhe pa qenë i pranishëm mbrojtësi i
zgjedhur prej tyre, është marrë vendimi i lënies në fuqi të vendimit të Gjykatës
shkallës parë Shkodër dhe kjo gjykatë Apeli nuk i ka kushtuar vëmendje, shkeljes së
ligjit procedural por dhe atij material nga ana e gjykatës së faktit, duke e shikuar vetë
këtë çështje edhe pse ndoshta nga ana e mbrojtjes, nuk ishin ngritur në ankim.
- Të dy vendimet si ai i Gjykatës së Apelit Shkodër, por dhe ai i Gjykatës shkallës parë
Shkodër duhet të prishen dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim, po pranë kësaj
gjykatë por me tjetër trup gjykues.
- Vendimi penal i Gjykatës së Rrethit Shkodër, por dhe ai i Gjykatës së Apelit Shkodër
janë rezultat i zbatimit të keq të ligjit penal,në cilësimin ose kualifikimin ligjor të
veprës penale, sipas tyre i kryer nga i pandehurit Faruk Begolli, Muhamet Kllokoqi,
Ardian Jashari, të cilët siç rezulton nga vendimi i gjykatës, kanë konsumuar elementet
e veprës penale të "prodhimit e shitjes së narkotikëve" të parashikuar nga neni 283.2
të Kodit Penal,ku gjykata e shkallës parë i ka dënuar me nga 4 (katër) vjet e 8 (tetë)
muaj burgim dhe gjykata e Apelit e ka përkrahura këtë vendim duke vendosur lënien
në fuqi të tij.
- Nuk provohet fakti që të pandehurit të kenë vepruar në kryerjen e veprës penale,në
marrëveshje me mëparshme ose të atyçastme, në bashkëpunim, me njëri tjetrin.
Vendimi i Gjykatës së faktit Shkodër është i pambështetur në ligjin penal, për sa i
përket rrethanës të parashikuar nga neni 25 ose 50" gj" i Kodit Penal, që parashikohet
se vepra penale duhet të jetë kryer në bashkëpunim.
Një fakt i tillë nuk është provuar pasi njeri prej tyre, nuk ka rezultuar se është
përdorues i lëndës narkotike (i pandehuri Faruk Begolli) por dhe për faktin se nuk
është provuar ndonjë marrëveshje e lidhur më parë nga të pandehurit, gjykata thotë se
të tre e kanë blerë së bashku lëndën narkotike në vlerën 5 euro që nuk është e mundur.
- Në kushtet që gjykimi i kësaj çështje është zhvilluar me procedurë gjykimi të
shkurtuar,në gjendjen që kanë qenë aktet,por akti kryesor që përcakton nëse lënda
narkotike prej 10,4 gram ndarë për tre persona) është dozë për përdorim vetjak ose jo
është akti bazë i cili në këtë gjykim ka munguar, çka tregon për një hetim të
pamjaftueshëm nga ana e Prokurorisë së Rrethit Shkodër.
- Në të kundërt njëri nga të pandehurit Faruk Begolli, (deklarimet e të cilit janë shumë
të dyshimta pasi duket se janë shkruar vetë nga personi që i ka marrë deklarimet,
duket qe janë njëlloj për të tre të pandehurit një standard) edhe pse ka rezultuar se nuk
është përdorues e lëndëve narkotike dhe se nuk kishte fare lidhje me lëndën narkotike,
gjetur në sediljen e pasme, në sediljen e parë ka qenë i pandehuri Faruk Begolli, është
deklaruar fajtor dhe është dënuar për kryerjen e veprës penale të kryer në
bashkëpunim.
- Vendimi i Gjykatës së faktit Shkodër është i pambështetur në ligjin penal,për sa i
përket rrethanës të parashikuar nga neni 25 ose 50" gj" i Kodit Penal,qe parashikohet
se vepra penale duhet të jete kryer në bashkëpunim. Një fakt i tillë nuk është provuar
300
pasi njeri prej tyre,nuk ka rezultuar se është përdorues i lëndës narkotike (i pandehuri
Faruk Begolli) por dhe për faktin se nuk është provuar ndonjë marrëveshje e lidhur
më parë nga të pandehurit (gjykata thotë se të tre e kanë blerë së bashku lëndën
narkotike në vlerën 5 euro) që nuk është e mundur, por nuk është e mundur por dhe as
është provuar se, ata të kenë patur ndonjë marrëveshje
- Gjykata pa bërë asnjë analizë të kryerjes së kësaj vepre penale duke bërë ndarjen e
roleve në kryerjen e saj, i ka cilësuar të gjithë të pandehurit si bashkekzekutorë, në
kryerjen e veprës penale, çka nuk mund të qëndrojë,si e tillë, për transportimin e saj,
ose mbajtjen e saj tërë së bashku në bashkëpunim një element i domosdoshëm në
kryerjen e saj në bashkëpunim.
- Në kushtet që gjykimi i kësaj çështje është zhvilluar me procedurë gjykimi të
shkurtuar, në gjendjen që kanë qenë aktet, por akti kryesor që përcakton nëse lënda
narkotike prej 10,4 gram (ndarë për tre persona) është dozë për përdorim vetjak ose jo
është akti bazë, i cili në këtë gjykim ka munguar, çka tregon për një hetim të
pamjaftueshëm nga ana e Prokurorisë së Rrethit Shkodër.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli, dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Arqilea Koça, i cili kërkoi lënie në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, si dhe, pasi e
shqyrtoi në tërësi çështjen;
VЁREN
Se vendimi i gjykatës së apelit, me të cilin është lënë në fuqi vendimi i gjykatës së
shkallës së parë, që ka deklaruar fajtorë, përkatësisht: të pandehurit Faruk Begolli, Muhamet
Kllokoqi, Ardian Jashari, për veprën penale të prodhimit dhe shitja e narkotikëve në
bashkëpunim, duke i dënuar përkatësisht ata me 4 vjet e 8 muaj burgim, duhet të pushohet për
shkaqet dhe arsyet që vijojnë.
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër ka sjellë për gjykim procedimin penal nr.850
të vitit 2011, që bën fjalë për veprën penale të “Prodhim dhe shitje e narkotikeve në
bashkëpunim”, parashikuar nga neni 283/2 i K. Penal, në ngarkim të pandehurve Faruk Gani
Begolli, Ardian Milazim Jashari, Muhamet Bajrush Kllokoqi.
Me datë 22.07.2011 nga ana e efektivave të policisë kufitare të pikë kalimit Muriqan
është ushtruar kontroll në automjetin me targë 01511CE me të cilin udhëtonin shtetasit
Gentian Xh., si drejtues mjeti me banim në Prishtinë dhe shtetasit Muhamet Kllokoqi, Faruk
Begolli, e Ardian Jashari, që të tre shtetas kosovarë, të cilët banojnë në Fushë Kosovë dhe
njeri prej tyre dhe konkretisht, shtetasi Ardian Jashari ka me vete në përdorim një pasaportë
serbe.
Gjatë kontrollit të ushtruar në automjet është gjetur dhe sekuestruar në cilësinë e
provës materiale një sasi lëndë që dyshohet se është lëndë narkotike. Lënda ishte e vendosur
në sedilje të parme, pas saj dhe ishte futur në tre qese dhe ishin të mbyllura me shirita
plastikë. Pas peshimit të kësaj lënde rezultoi se pesha e tyre ishte 10.4 gram dhe është
dërguar për ekzaminim në I.P.Shkencore Tiranë.
Sipas aktit të ekspertimit kimik të materialit bimor nr.7145, datë 26.08.2011 rezulton
se: materiali bimor i sekuestruar të pandehurve është lëndë cannabis sattiva me përqindje
THC-je me të madhe se 01%.
Sipas aktit të ekspertimit toksikologjik nr.639, datë 27.07.2011, rezulton se tek
mostrat e urinës marra shtetasit Gentjan Xh. (i cili kishte deklaruar se punonte në forcat civile
301
amerikane Afganistan dhe e kishte të ndaluar të përdorte lëndë narkotike) u zbulua prani e
produkte të metabolizmit të kanaboidëve (tregues i konsumimit të lëndëve narkotike). Edhe
pse e ka konstatuar këtë fakt prokuroria nuk ka ngritur akuzë për mbajtje të lëndëve narkotike
për këtë megjithëse bima është gjetur në makinën e tij.
mostrat e urinës të marra shtetasit Faruk Begolli, nuk zbulua prani e produkteve të
metabolizmit të kanaboidëve (tregues i konsumimit të lëndëve narkotike).
mostrat e marra shtetasit Ardjan Jashari, u zbulua prani e produkteve të metabolizmit të
kanaboidëve (tregues i konsumimit të lëndëve narkotike).
mostrat e urinës të marra shtetasit Muhamet Kllokoqi, u zbulua prani e produkteve të
metabolizmit të kanaboidëve(tregues i konsumimit të lëndëve narkotike).
B. Procedurat gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.612, datë 02.11.2011 ka

vendosur:
-Deklarimin fajtor të pandehurit Faruk Gani Begolli për veprën penale të ‘Prodhimi
dhe shitja e narkotikëve’, e kryer në bashkëpunim, të parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal
dhe dënimin e tij me 7(shtatë) vjet burgim.
-Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin e të pandehurit Faruk Gani Begolli
me 4(katër) vjet e 8(tetë) muaj burgim pas uljes së 1/3 së dënimit.
-Vuajtja e dënimit për të pandehurin Faruk Gani Begolli fillon nga dita e ekzekutimit
të këtij vendimi dhe të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
-Deklarimin fajtor të pandehurit Muhamet Bajrush Kllokoqi për veprën penale të
‘Prodhimi dhe shitja e narkotikëve’, e kryer në bashkëpunim, të parashikuar nga neni 283/2 i
K.Penal dhe dënimin e tij me 7(shtate) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin e të pandehurit Muhamet Bajrash
Kllokoqi me 4(katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim pas uljes së 1/3 së dënimit.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Muhamet Bajrush Kllokoqi fillon nga dita e
ekzekutimit të këtij vendimi dhe të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
-Deklarimin fajtor të pandehurit Ardian Milazim Jashari për veprën penale të
“Prodhimi dhe shitja e narkotikëve” e kryer në bashkëpunim, të parashikuar nga neni 283/2 i
K.Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin e të pandehurit Ardian Milazim
Jashari me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim pas uljes së 1/3 së dënimit.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Ardian Milazim Jashari fillon nga dita e
ekzekutimit të këtij vendimi dhe të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Me arsyetimin se:
Vepra penale e konsumuar nga të pandehurit Faruk Gani Begolli, Ardian Milaxim
Jashari Muhamet Bajrush Kllokoqi cilësohet sipas nenit 283/2 i K.Penal.
Të pandehurit Faruk Gani Begolli, Ardian Milazim Jashari, Muhamet Bajrush
Kllokoqi me veprimet e ndërmarra kanë cenuar në mënyrë direkte këtë marrëdhënie juridike.
Përderisa është vërtetuar se të pandehurit me veprimet e ndërmarra kanë mbajtur në mënyrë
të kundërligjshme lëndë narkotike, ata drejtpërsëdrejti e kanë cenuar këtë marrëdhënie
juridike.
Duke analizuar anën objektive të veprës penale të konsumuar evidentohet fakti se
veprimet kundërligjshme e shoqërisht të rrezikshme të ndërmarra nga të pandehurit,
konsistojnë në mbajtjen e lëndës narkotike canabis sativa. Substanca narkotike qe i është
302
gjetur dhe sekuestruar të pandehurve është në masën 10.4 gram material bimor cannabis
sativa. Duke analizuar veprimet me të cilat realizohet figura ligjore e veprës penale në fjale,
konstatohet se ligjvënësi nuk ka parashikuar një unitet të veprimit, por veprime me shumë
alternative.
Nisur nga analiza në tërësi e provave qe mundësuan riprodhimin e ngjarjes para
gjykatës, konstaton se nga ana objektive vepra penale është konsumuar në formën e
mbajtjes së lëndës narkotike. Vepra penale është kryer në bashkëpunim. Të pandehurit kanë
qenë në rolin e bashkekzekutorit.
Gjykata vlerëson se parimi i autonomisë së përgjegjësisë shfaqet në bashkëpunimin e
dy ose më shumë personave në kryerjen e veprës penale në formën e dhënies të secilit prej
tyre të një kontributi material ose moral në kryerjen e veprës penale. Në këtë drejtim doktrina
ka pranuar se për të qenë në kushtet e bashkëpunimit, «... mjafton që pjesëmarrësi të ketë
influencë mbi një detaj të veprimit kriminal të ndërmarrë, qoftë lidhur me të mirën apo të
drejtën e mbrojtur, qoftë lidhur me planin organizues ...» Në këtë logjikë përfshihen si
veprimet ex ante, ashtu edhe ato ex post të autorit në kryerjen e veprës penale, me kushtin që
të kenë ndikuar apo të kenë synuar pasojën kriminale.
Dallimi mes aplikimit të parimit të autonomisë së përgjegjësisë në veprat penale me
një autor të vetëm, nga ato të kryera në bashkëpunim, qëndron në faktin se, në rastin e parë,
autori duhet të ketë kryer edhe materialisht veprën penale, ndërsa në rastin e bashkëpunimit,
mjafton edhe që ai të ketë lehtësuar kryerjen e veprës penale nga persona të tjerë.
Gjykata vlerëson se ana subjektive është një nga komponentët strukturore të institutit
të bashkëpunimit, i cili kërkon si element të domosdoshëm ekzistencën e një marrëveshjeje
për kryerjen e veprës penale.
Në përcaktimin e kushteve të marrëveshjes për kryerjen e veprës penale në
bashkëpunim, Gjykata çmon se ana subjektive në kryerjen e veprës penale në bashkëpunim
konsiston në dy elemente: - ndërgjegjja dhe vullneti i personit për të kryer veprën penale dhe
- vullneti për të bashkëpunuar me persona të tjerë për kryerjen e saj.
Që një vepër penale të konsiderohet e kryer në bashkëpunim, ekzistenca e një
marrëveshjeje paraprake në kryerjen e saj nuk është e domosdoshme, por mjafton edhe
marrëveshja e paparashikuar, e cila mund të shfaqet gjatë kryerjes së veprës penale, me
kushtin që secili prej autorëve të jetë i ndërgjegjshëm për veprimet e të tjerëve.
Gjykata vlerëson se që të ndodhemi në kushtet e bashkëpunimit duhet të
bashkekzistojnë si kushte sine qua non:
1. dy ose më shumë subjekte (pluralitet personash).
Gjatë gjykimit rezultoi e provuar se të dy të pandehurit kanë marrë pjesë në
blerje dhe mbajtje të lëndës narkotike.
2. realizimi i faktit kriminal në të gjithë elementet e tij materiale, fakti kriminal është
realizuar, pasi të pandehurit, kanë marrë pjesë në blerje dhe mbajtje të lëndës
narkotike.
3. dhënia e një kontributi rilevant në kryerjen e veprës penale nga secili prej
bashkëpunëtorëve.
4. ana subjektive, të paktën në formën e saj minimale, që është dijenia e të paktën,
njërit prej bashkëpunëtorëve, për të bashkëpunuar me të tjerët në kryerjen e faktit
kriminal, fakt që u provua gjatë gjykimit.
Gjykata vlerëson se karakteristikë e veprës penale të kryer në bashkëpunim është
uniteti i anës subjektive të veprës penale të kryer në bashkëpunim. Megjithatë, Gjykata
vlerëson se, megjithëse përgjegjësia penale është e njëjtë për të gjithë autorët e veprës,
shkalla e tyre e përgjegjësisë ndryshon në varësi të veprimeve apo mosveprimeve të tyre
konkrete, për të cilat ata përgjigjen personalisht. Kjo pasi, si në rastin kur vepra penale kryhet
nga një person i vetëm, ashtu edhe në rastin e bashkëpunimit, në të drejtën penale gjen zbatim
303
parimi i përgjegjësisë personale, duke bërë që për secilin prej bashkëpunëtorëve të
verifikohen më vete ekzistenca e elementeve objektive dhe subjektive të figurës së veprës
penale, pavarësisht rolit të tyre në realizimin e saj sipas nenit 27 të K.Penal.
Verifikimi i katër elementeve të mësipërm bën që vepra penale të cilësohet e kryer në
bashkëpunim, pavarësisht rolit që ka kryer secili prej bashkëpunëtorëve në realizimin e
veprës penale me veprimet apo mosveprimet e tij dhe pavarësisht përgjegjësisë penale që ai
mban për këto veprime a mosveprime, përcaktimi i të cilave i takon rrethanave të faktit të
provuara në gjykim.
Në cilësimin juridik të veprës: penale, marrja e cilësisë së bashkëpunëtorit në kryerjen
e një vepre penale ekziston që në momentin që plotësohen kushtet e sipërpërmendura dhe
qëndron e pavarur nga fakti nëse njëri prej bashkëpunëtorëve është ose jo person që mban
përgjegjësi penale.
Sa më sipër, çon në përfundimin se, secili prej bashkëpunëtorëve në veprën penale
mban përgjegjësi penale për veprën konkrete, të kryer në bashkëpunim, pavarësisht
karakteristikave subjektive që mund të kenë bashkëpunëtorët e tjerë.
Ana subjektive e kësaj vepre penale që të quhet e konsumuar duhet që vepra të jetë
kryer me faj në formën e dashjes direkte. Motivi pse është kryer kjo vepër penale nuk ndikon
në cilësimin juridik të saj, por ndikon në llojin dhe në masën e dënimit që do të aplikohet,
pasi synohet nxjerrja e përfitimit material. Nga tërësia e provave të mësipërme del e provuar
se të pandehurit Faruk Begolli, Ardian Milazim Jashari, Muhamet Bajrush Kllokoqi me
dashje direkte ka ndërmarrë veprime të kundërligjshme duke sjellë pasojën e rrezikshme që
është mbajtja e lëndës narkotike në bashkëpunim me njëri tjetrin.
Gjykata, duke pasur parasysh dhe doktrinën e konsoliduar europiane në këtë fushë,
konstaton se, që të jetë i pranueshëm dënimi penal në aspektin kushtetues, në përputhje me
nenin 17/1 të Kushtetutës, duhet të jetë i drejtë dhe në përpjesëtim me veprën. Në këtë
mënyrë, që të mund të ketë një proces riedukativ të suksesshëm, duhet që ndëshkimi penal të
perceptohet nga autori i veprës si i drejtë dhe në përpjesëtim me veprën e kryer.
Nëse koncepti i lirisë vetjake dhe vetë liria vetjake janë të shpërndara në mënyrë të
njëtrajtshme te shtetasit që nga momenti i lindjes së tyre, nuk mund të thuhet e njëjta gjë edhe
për mjetet financiare që disponon gjithsecili, të cilat janë të shpërndara në mënyrë tejet të
ndryshme nga një person te tjetri.
Gjykata duke pasur për bazë funksionin e parandalimit të përgjithshëm që ka dënimi,
çmon se të pandehurit duhet të deklarohen fajtorë për veprën e kryer dhe të dënohen me
burgim. Po kështu, provat materiale Sasia prej 10.4 gram lëndë narkotike e llojit cannabis
sativa, e sekuestruar nga policia gjyqësore në procesverbalin e datës 22.07.2011 dhe objekt
ekspertimi, të asgjësohet.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.184 datë 20.09.2012, ka vendosur:
- Lënien në fuqi të vendimit nr.612 dt. 02.11.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër.
vendosur:
- Pranimin e kërkesës së kërkuesve Faruk Gani Begolli, Muhamet Bajrush Kllokoqi dhe
Ardian Milazim Jashari.
- Rivendosjen në afat të së drejtës së ankimit (rekurs) në Gjykatën e Lartë, ndaj
vendimit nr.184, datë 20.09.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Kundër vendimit më dt.30.12.2013, ka paraqitur rekurs mbrojtja e të gjykuarve
Faruk Begolli, Muhamet Kllokoqi, Ardian Jashari, me anën e të cilit ka kërkuar:
Ndryshimin e vendimit penal nr.184 datë 20.09.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
nr.612(4496) datë 02.11.2011, të Gjykatës shkallës parë Rrethit Gjyqësor Shkodër, datë
20.10.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër, duke vendosur kthimin e çështjes për rigjykim në
304
Gjykatën e shkallës parë Shkodër; në të kundërt të këtij kërkimi: Ndryshimin e dy vendimeve
duke vendosur pezullimin e ekzekutimit të vendimit për të pandehurit dhe aplikimin e nenit 59
të Kodit penal,dënimin me kusht, me shkaqet e parashtruara si më lart.
Pretendimet e të pandehure të ngritura në ankim nuk janë të mbështetura në prova e

në ligj. Akti i ekspertimit kimik ka përcaktuar faktin se lënda është lëndë narkotike me mbi
0.1 THC, lëndë, e cila i është gjetur të pandehurve jashtë sasisë së përdorimit vetjak. Vetë
të pandehurit kanë deklaruar se lëndën narkotike e kanë blerë të tre në bashkëpunim, e kanë
mbajtur së bashku me qëllim përdorimin e saj.
Të pandehurit, kanë kërkuar gjykimin e shkurtuar çka do të thotë se ato kanë pranuar
aktet në gjendjen që janë pa parashtruar pretendime për të përcaktuar faktin nëse masa e
lëndës narkotike e gjetur është në raport me shkallën e përdorimit të lëndës nga vetë ato, në
mënyrë që kjo sasi lëndë e gjetur të plotësojë kushtin se është për përdorim vetjak.
Pretendimi i mbrojtjes se nuk provohet vepra penale e prodhimit dhe e shitjes se
lëndëve narkotike, nuk është i mbështetur në ligj.
Të pandehurit kanë konsumuar veprën penale për të cilën akuzohet, pasi me veprimet
e tyre kanë cenuar një marrëdhënie juridike të mbrojtur dhe të garantuar nga shteti, në formën
e marrjes dhe të transportimit. Trupi gjykues i gjykatës së faktit, në mënyrë të detajuar, ka
argumentuar elementet e veprës penale të konsumuar nga të pandehurit.
Të gjithë pretendimet e anës e të pandehurve gjatë procesit të hetimor janë bërë me
vullnetin e tyre të lirë, dhe jo në kushtet e një presioni psikologjik. Ato kanë shfrytëzuar në
favor të tyre në mënyrën më të mundshme mundësitë ligjore, i janë garantuar të gjitha të
drejtat procedurale, dhe i janë krijuar të gjitha mundësitë për t’i përdorur këto mundësi. Pra,
të pandehurve jo vetëm që i janë njohur por dhe i janë garantuar në mënyrë efektive këto
dispozita.
Referuar këtyre argumenteve gjykata e apelit i gjen të pabazuara në ligj pretendimet e
të pandehurve të ngritura në ankim, dhe të drejtë vendimin e gjykatës së faktit, si për
cilësimin ligjor, llojin dënimit dhe masën e dënimit.
Pretendimet e avokatit të të pandehurit se sasia e lëndës narkotike ishte e vogël dhe
për përdorim vetjak, Gjykata nuk i merr si të provuara, pasi bien në kundërshtim me aktet e
shqyrtuara gjatë gjykimit. Në rastin objekt gjykimi, ekspertët e Institutit të Mjekësisë Ligjore,
në aktin e tyre kanë qenë kategorik në qëndrimet duke vlerësuar se sasia e lëndës narkotike që
i është gjetur të pandehurit nuk është dozë e vogël, pasi konsumimi i menjëhershëm i saj sjell
helmimin e personit që e konsumon. Një sasi e tillë lënde narkotike në asnjë lloj interpretimi
nuk mund të konsiderohet dozë e vogël për përdorim vetjak (...) Ky qëndrim është mbajtur
edhe nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin Unifikues nr.l, datë
27.3.2008.
Sipas këtij vendimi, janë ekspertët që përcaktojnë rast pas rasti nëse doza është e
vogël dhe për përdorim vetjak. Në rastin konkret, ekspertët e fushës kanë detajuar përqindjen
sasiore të lëndës së kapur, gjendjen e të pandehurit dhe efektin e lëndës së gjetur.
Gjykata konstaton se i pandehuri është përdorues i lëndëve narkotike, por vetëm ky
fakt nuk e përjashton të pandehurin nga përgjegjësia penale, përderisa arrihet në konkluzionin
se sasia e lëndës nuk është e vogël dhe përdorim vetjak (...).
305
D. Në lidhje me rekursin dhe me çështjen
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se, rekursi i të gjykuarve duhet të pranohet
dhe vendimi i gjykatës së apelit, me të cilin është lënë në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës
së parë, që ka deklaruar fajtorë, përkatësisht: të pandehurit Faruk Begolli, Muhamet Kllokoqi,
Ardian Jashari, për veprën penale të prodhimit dhe shitja e narkotikëve në bashkëpunim,
është marrë në kundërshtim me ligjin dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit dhe ai i
gjykatës së shkallës së parë duhet të prishen dhe çështja penale në ngarkim të të pandehurve
duhet të pushohet.
Nga provat e administruara gjatë gjykimit rezulton se sasia e lëndës narkotike, për të
cilën bën fjalë akuza është gjithsej 10.4 gram, në bazë të aktit të ekspertimit kimik ka
rezultuar të jetë e produkt herbal i llojit të cannabis sativa, dhe sipas ligjit nr.7975, datë
26.07.1995, “Për barnat narkotike dhe psikotrope”, ajo klasifikohet në llojin e drogave,
mbajtja dhe përdorimi i të cilave duhet të jetë i autorizuar. Përveç kësaj rezulton se këtë sasi
lënde narkotike të gjykuarit e kanë mbajtur për përdorim vetjak, pasi nuk ekziston asnjë
provë në ngarkim të tyre që të vërtetojë se e ata e kanë mbajtur atë për qëllim, tregtimi apo
shpërndarje të çdo forme.
Në bazë të akteve të ekspertimit ka rezultuar se dy prej të gjykuarve janë përdorues të
lëndës narkotike të llojit si ajo e mbajtur dhe sekuestruar të gjykuarve.
Ligji material penal përjashton nga përgjegjësia penale, mbajtësit për qëllim
përdorimi vetjak të lëndës narkotike. Ky konkluzion del nga vetë formulimi i nenit 283/1 të
Kodit Penal, i cili nga ana objektive përcakton rrethanën përjashtuese sipas së cilës: “(...)
Përveç, rastit të përdorimit vetjak dhe në doza të vogla, të substancave narkotike dhe
psikotrope”.
Megjithëse përdorimi i lëndës narkotike në vetvete, nuk është vepër penale, ligjvënësi
mbajtjen për arsye të përdorimit personal e ka kufizuar në doza të vogla. Pra, përjashtimi nga
përgjegjësia penale kërkon në mënyrë kumulative përmbushjen e kriterit të përdorimit vetjak
dhe atij të dozave të vogla.
Në rastin objekt shqyrtimi, të dy gjykatat e kanë gabuar kur në referencë të sentencës
unifikuese në bazë të së cilës: “Doza e vogël, në kuptimin ligjor të saj, konsiderohet jo ndarja
fizike në disa të tilla, por sasia e lëndës apo substancës narkotike e psikotrope që ajo përmban
si e tërë dhe që sipas ekspertëve vlerësohet si dozë e vogël”, kanë çmuar të drejtë
konkluzionin e ekspertit, sipas të cilit përdorimi i sasisë prej 10.4 gram si një e tërë, është e
dëmshme për shëndetin, për rrjedhojë dhe do të konsiderohet jo si mbajtje për qëllim
përdorimi vetjak dhe në doza të vogla.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në aspektin ligjor, formulimi i nenit 283
të Kodit Penal parashikon një dënim penal të vetëm, pa bërë dallim mbi llojet e drogave në
droga të lehta dhe në droga të rënda, si dhe të sasisë së mbajtur. Ndërkohë, që pas ligjit duhet
bërë një dallim për sa i përket kriminalizimit të atyre sjelljeve penalisht të qortueshme që
kanë të bëjnë: i) me mbajtjen e lëndës narkotike për qëllim të shitjes, ii) në raport me atë të
mbajtjes për përdorim personal. Ndërsa mbajtja për qëllim shitjen, është veprim penalisht i
dënueshëm; rasti i mbajtjes vetëm për përdorim personal nuk përbën vepër penale. Për të bërë
dallimin, është vendosur si kriter mbajtja në doza të vogla. Në interpretim të këtij termi,
vendimi unifikues duhet parë në funksion të vlerësimit për përdorimin vetjak, çka në çdo rast
kërkon një vlerësim, në radhë të parë, të kriterit sasior, i cili duhet t’i referohet një akti
ekspertimi toksikologjik mbi kapacitetin absorbues fizik të subjekteve përdorues të lëndës
narkotike apo psikotrope në rastin konkret.
Përcaktimi i sasisë së përdorimit vetjak në mungesë të një përcaktimi nga një akt
ligjor nga ana e ekspertit toksikologjik duhet të kryhet mbi bazën e një vlerësimi të dalë në
bazë të një studimi të përgjithshëm të fenomenit të varësisë nga droga të një subjekti
306
përdorues, ku të përcaktohen kufijtë maksimalë të dozës për përdorim ekskluzivisht personal
për çdo substancë narkotike apo psikotrope. Në çdo rast, eksperti duhet të përcaktojë për çdo
lloj të lëndës narkotike: a) dozën mesatare të vetme, e kuptuar si sasia e substancës aktive për
çdo marrje të vetme, e aftë për të prodhuar tek një subjekt përdorues dhe dipendent një efekt
psikotrop; b) frekuencën mesatare të përditshme të marrjes; c) sasinë e substancës aktive të
marrjes në mënyrë të përditshme; d) fuqinë për të shkaktuar ndryshime të sjelljes dhe rënie të
aftësive psikomotore, dh) moshës dhe aftësive fizike të përdoruesit vetjak.
Në analizë të rrethanave të faktit rezulton se sasia prej 10.4 gram cannabis sativa e
sekuestruar për tre të gjykuarit, nuk përdorej si një e tërë por në disa përdorime. Gjykatat, në
vendimet e tyre kanë pranuar se nuk ishte një dozë e vetme për përdorim, por nuk kanë nuk
kanë marrë parasysh faktin se ishin tre persona dhe se sasia ishte e ndarë për tre doza, e cila
në secilin rast do të ishte dozë e vogël. Në këtë kuptim kemi disa doza të vogla, të cilat janë
provuar se janë për përdorim vetjak, duke u plotësuar të dy kushtet ligjore të parashikuara nga
ligji penal.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se nga të gjitha provat pranuara provohet se
mbajtja e sasisë prej 10.4 gram cannabis sativa nga tre të gjykuarit ka qenë e ndarë për
përdorim personal dhe në doza te vogla, fakt ky që i përjashton të gjykuarit nga përgjegjësia
penale.
Në analizë të të gjithë rrethanave të faktit del e provuar se të gjykuarit janë përdorues
të lëndës narkotike, çka vërtetohet nga aktet e ekspertimeve përkatëse, prandaj konkludohet
se ata e kanë poseduar lëndën narkotike për përdorim personal dhe nga rrethanat e faktit nuk
është provuar qëllimi për sjellje a për veprim kriminal tjetër të parashikuara prej normës
penale inkriminuese.
Në këto kushte, nga rrethanat e paraqitura provohet se fakti i ndodhur nuk përbën
vepër penale dhe çështja në ngarkim të të gjykuarve duhet të pushohet.
Për sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke e gjykuar çështjen, konstaton
se vendimet e të dy gjykatave janë dhënë në zbatim të gabuar të ligjit penal. Në kushtet kur
fakti nuk përbën vepër penale çështja penale në ngarkim të të gjykuarve Faruk Begolli,
Muhamet Kllokoqi, Ardian Jashari duhet të pushohet.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e neneve, 441/c, 442 të Kodit
të Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.184, datë 20.09.2012, të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe të
vendimit nr.612, datë 02.11.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Pushimin e çështjes penale në ngarkim të të gjykuarve.
Tiranë, më 10.02.2016
307
Nr. 00-2016-218 i Vendimit (21)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

SHKODËR
OBJEKTI:
Vleftësimin e ligjshëm të arrestimit në flagrancë
Caktimin e masës së sigurimit personal “arrest në burg”.
NDAJ: PERSONIT NËN HETIM

LEONARD KRONAJ
I DYSHUAR:
Për veprën penale “Prodhim dhe shitje e narkotikeve”
te parashikuar nga neni 283/2 e Kodit Penal.
Baza Ligjore: Neni 228, 229, 258, 259 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr. 859, datë 23.09.2015 ka

vendosur:
Vleftësimin si të ligjshëm të arrestimit në flagrancë të shtetasit Leonard
Kronaj, person i dyshuar për kryerjen veprën penale “Prodhim dhe shitje e
narkotikeve” të parashikuar nga neni 283/2 e Kodit Penal.
Moscaktimin e asnjë masë sigurimi ndaj të dyshuarit Leonard Tomë Kronaj.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të dyshuarit Leonard Tomë Kronaj nga
dhomat e paraburgimit përveçse nuk mbahet për ndonjë masë tjetër sigurimi
personal apo në ekzekutimin e ndonjë vendimi penal të formës së prerë që
përmban dënim me burgim.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr. 343, datë 27.10.2015 ka vendosur:

Miratimin e vendimit nr. 859, datë 23.09.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër.
Caktimin ndaj të dyshuarit Leonard Tomë Kronaj të masës se sigurimit
personal “arrest në burg”, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.
Urdhërohet prokuroria e Apelit Shkodër të zbatojë këtë vendim.
308
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar REKURS personi nën hetim Leonard
Kronaj, përfaqësuar nga av. Xh.Bajraktari, i cili kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës se
Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, duke
parashtruar këto shkaqe:
 Gjykata ka vendosur në kundërshtim me kriteret e nenit 228 të Kodit të Procedurës
Penale për caktimin e masave të sigurimit.
 Në datë 19.09.2015, rreth orës 23:30 min. patrulla e policisë gjatë kontrollit të
automjetit me targë AA762MH, në pronësi të personit në hetim Leonard Kronaj, në
afërsi të lokalit Xhamlliku, Shkodër, në kroskot ka gjetur një qese me ngjyrë të
bardhe, me bimë e dyshuar narkotike, cannabis sativa, e cila pas peshimit ka peshën
56.6 gram.
 Ditën e ngjarjes Leonardi ka qenë me vëllain Gjin Kronaj dhe kushëririn e parë
Nikolin Bungu duke parë ndeshje futbolli në lokal. Makinën e kane marrë dy personat
e tjerë dhe kanë shkuar për të blerë qebap dhe në kthim janë ndaluar nga policia. Kur
ka shkuar në vendin e ngjarjes është arrestuar në flagrancë pronari i automjetit,
personi nën hetim Leonard Kronaj.
 Vëllai i tij, Gjin Kronaj, ka pranuar se lënda narkotike e gjetur në makinë është e tij,
për përdorim vetjak dhe për këtë fakt nuk kanë pasur dijeni as Leonardi as Nikolini.
Po kështu ai ka deklaruar se është konsumues i rregullt i lëndës narkotike, të cilën e
ka konsumuar që kur ka qenë në Itali, prej 6 vjetësh.
 Sipas nenit 228 të K.Pr.P askush nuk mund ti nënshtrohet masave të sigurimit
personal n.q.se nuk ekziston një dyshim i arsyeshëm, i bazuar në prova.
 Sipas vendimit nr.7, datë 14.10.2011 të Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë,
provat ku bazohet dyshimi i arsyeshëm mjafton që ato të jenë të tilla që në gjendjen
ku janë aktet e procedimit, prej tyre mund të nxirren përfundime se ndaj të hetuarit
apo të gjykuarit ekziston një shkallë e arsyeshme mundësie fajësie për kryerjen e
veprës penale në ngarkim të tij.
KOLEGJI PENAL I GJYKATES SE LARTE

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Sokol Stojani i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.343, datë 27.10.2015 i Gjykatës së Apelit Shkodër është marrë në zbatim
të drejtë të ligjit, si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Prokurori pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, në kuadër të procedimit penal
të regjistruar me nr.1734/2015, ka kërkuar para asaj gjykate vleftësimin si të ligjshëm të
arrestit dhe caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg”, për personin nën hetim Leonard
Kronaj, konform dispozitave të cituara të Kodit të Procedurës Penale.
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se:
Në datë 19.09.2015, rreth orës 23:30 min. patrulla e policisë, gjatë patrullimit në
segmentin rrugor nga kryqëzimi “Prek Cali” në drejtim të lagjes “Partizani” Shkodër, në
afërsi të lokalit Xhamlliku ka ndaluar automjetin me targë AA762MH, në të cilin ndodheshin
tre persona, e konkretisht shtetasi Leonard Kronaj (pronar i automjetit), Gin Kronaj (vëllai i
tij) dhe Nikolin Bungu ( kushëri i tyre).
Nga këqyrja e automjetit, në kroskotin e ndodhur mes dy sediljeve të para është gjetur
një qese me ngjyrë të bardhë me bimë, që për nga karakteristikat është dyshuar si bimë
narkotike e llojit “cannabis sativa”, e cila pas peshimit ka rezultuar me peshë 56.6 gram.
Në këto kushte nga ana e policisë gjyqësore është kryer arrestimi në flagrance i
shtetasit Leonard Kronaj.
309
Në deklarimet e bëra para Oficerit të Policisë Gjyqësore tre shtetasit e arrestuar,
pyetjes lidhur me akuzën që i atribuohet, i janë përgjigjur se; “ janë dakord dhe se shpjegime
lidhur me të do të japin në prani të avokatëve”.
Në seancën gjyqësore datë 23.09.2015, të vlerësimit të arrestit dhe caktimit të masës
së sigurimit, të zhvilluar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Shkodër, personi nën hetim Leonard
Kronaj ka deklaruar se “… ditën e ngjarjes ka qenë me vëllain Gjin Kronaj dhe kushëririn e
parë Nikolin Bungu duke parë ndeshje futbolli në lokali “Xhamlliku”. Makinën e kanë marrë
dy personat e tjerë dhe kanë shkuar për të blerë qebap … në kthim janë ndaluar nga policía.
Ai është afruar tek makina ku dhe janë arrestuar të tre…po kështu ai ka deklaruar se nuk ka
pasur asnjë dijeni për lëndën narkotike të gjetur në makinën e tij…”, ndërsa personi nën
hetim Gjin Kronaj, në seancën gjyqësore të vlerësimit te arrestit dhe caktimit të masës së
sigurimit në ngarkim të tij, datë 23.09.2015, para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër ka
deklaruar se “…lënda narkotike e gjetur në automjet ishte e tija, për konsum vetjak dhe se
shtetasit Leonard Kronaj dhe Nikolin Bungu nuk kanë pasur dijeni që ai e kishte me vete…”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr. 859, datë 23.09.2015 ka
vendosur: Vleftësimin si të ligjshëm të arrestimit në flagrancë të shtetasit Leonard Kronaj,
person i dyshuar për kryerjen veprën penale “Prodhim dhe shitje e narkotikeve” të
parashikuar nga neni 283/2 e Kodit Penal.
Moscaktimin e asnjë masë sigurimi ndaj të dyshuarit Leonard Tomë Kronaj.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të dyshuarit Leonard Tomë Kronaj nga dhomat e
paraburgimit përveçse nuk mbahet për ndonjë masë tjetër sigurimi personal apo në
ekzekutimin e ndonjë vendimi penal të formës së prerë që përmban dënim me burgim.
Me arsyetim: “…
- nga analiza e fakteve të konstatuara dhe interpretimi i dispozitave ligjore, gjykata
çmon se janë përmbushur kushtet e përcaktuara nga ligjvënësi, për ta cilësuar si të ligjshëm
arrestimin në flagrancë të shtetasit nën hetim Leonard Kronaj;
- lidhur me caktimin e masës së sigurimit, me aktet dhe provat e paraqitura ne gjykim
nga prokurori gjykata vlerëson se nuk plotësohet kushti i parë i përgjithshëm për të
vendosur një masë sigurimi, ai i dyshimit të arsyeshëm, i bazuar në prova ( neni 228/1 i
K.Pr.P)…provat dhe aktet deri në këtë fazë hetimi çmohen të pamjaftueshme për të krijuar
dyshimin e arsyeshëm se vepra penale e parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal është
kryer nga shtetasi Leonard Kroni…
- e vetmja rrethane që e lidh këtë shtetas me lëndën narkotike është kapja e tij në të
njëjtin automjet ku u gjet lënda narkotike dhe se automjeti është në pronësi të tij…
- personi nën hetim Leonard Kronaj në seancë ka deklaruar se nuk ka pasur asnjë
dijeni për lëndën narkotike të gjetur ne makinën e tij…
- Në seancën gjyqësore të zhvilluar për shqyrtimin e kërkesës, vëllai i tij Gjin Kronaj
ka pranuar se lënda narkotike e gjetur në makinë është e tij, për përdorim vetjak dhe për
këtë fakt nuk kanë pasur dijeni as Leonardi as Nikolini…. po kështu ai ka deklaruar se është
konsumues i rregullt i lëndës narkotike, të cilën e ka konsumuar që kur ka qenë në Itali, prej
6 vjetësh…
- në këto rrethana, kërkesa për caktim mase sigurimi personal duhet të rrëzohet…”.
Mbi ankimin e prokurorit, Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.343, datë
27.10.2015 ka vendosur: Miratimin e vendimit nr. 859, datë 23.09.2015 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër, me këtë ndryshim:
- Caktimin ndaj të dyshuarit Leonard Tomë Kronaj të masës së sigurimit personal
“arrest në burg”, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.
- Urdhërohet prokuroria e Apelit Shkodër të zbatojë këtë vendim.
Me arsyetim:”…
310
- vendimi i gjykatës së faktit është i pabazuar përsa i përket moscaktimit të asnjë
mase sigurimi ndaj të dyshuarit Leonard Kronaj.
- nga aktet e paraqitura nga organi i akuzës, raporti i shërbimit i datës
19.09.2015….procesverbalet e marrjes të të dhënave ndaj personit ndaj të cilit zhvillohen
hetime Gjin Kronaj, Leonard Kronaj dhe Nikolin Bungu, të cilët pranojnë faktin e mbajtjes së
lëndes narkotike, provohet dyshimi se personi nën hetim Leonard Kronaj sëbashku me
shtetasit Gjin Kronaj dhe Nikolin Bungu kanë mbajtur në bashkëpunim lëndën e dyshuar si
narkotike…
-për gjykatën është i mjaftueshëm fakti se tre personat e dyshuar janë gjetur sebashku
në automjetin që i përket Leonard Kronaj si dhe fakti që në momentin e parë , të pyetur rreth
këtij fakti, ata e kanë pranuar se kanë mbajtur lëndë narkotike…”.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs personi nën hetim Leonard Kronaj,
përfaqësuar nga av. Xh.Bajraktari, i cili kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës se Apelit dhe
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, duke parashtruar dhe
shkaqet e cituara hollësisht në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi shkaqet e rekursit, tërësinë e akteve të
administruara në dosjen penale, në referim të dispozitave të ligjit procedurial penal në të cilat
gjen mbështetje çështja në gjykim, çmon se rekursi i paraqitur nuk përmban shkaqe nga ato
që parashikon neni 432 i Kodit të Procedurës Penale.
Pretendimi në rekurs - se gjykata e Apelit Shkodër ka vendosur në kundërshtim me
kriteret e nenit 228/1 të Kodit të Procedurës Penale, pasi mungon “dyshimi i arsyeshëm” i
bazuar në prova, që personi nën hetim Leonard Kronaj të ketë kryer veprën penale për të cilat
akuzohet - është i pambështetur në ligj, si i tillë nuk duhet të pranohet.
Masa e sigurimit personal është një veprim procedural që kufizon ose heq
përkohësisht lirinë e personit ndaj të cilit po zhvillohet një procedim penal. Ky kufizim është
i përkohshëm dhe shkalla e tij varet nga nevojat e procesit të hetimit, duke pasur për qëllim
që të parandalojë veprimtarinë e mëtejshme kriminale të personit, prishjen apo fshehjen e
provave, si dhe të garantojë shlyerjen e dënimit penal që mund të jepet nga gjykata në
procesin e gjykimit të akuzës në ngarkim të tij. Si e tillë, masa e sigurimit personal duhet të
aplikohet vetëm në zbatim të kushteve dhe kritereve të përcaktuara në mënyrë të qartë në
Kodin e Procedurës Penale.
Ligjvënësi në kreun “Masat e sigurimit personal”, seksioni I, i Kodit të Procedurës
Penale ka parashikuar kushtet dhe kriteret e përgjithëshme për caktimin e masave të sigurimit
personal (nenet 228, 229) ndërsa në nenin 230 të po këtij kodi parashikon ato kritere të
veçanta, që mundësojnë caktimin e masës ekstreme të “arrest në burg”.
Prandaj, me paraqitjen e një kërkese të tillë, është detyrë e gjykatës që të verifikojë
ekzistencën e kushteve të përgjithëshme për caktim mase sigurimi personal (neni 228 ë
K.Pr.P) dhe në varësi të llojit të masës së sigurimit që kërkohet nga ana e prokurorit, të
analizojë në përputhje me kriteret e nenit 229 të po këtij kodi, nëse masa e sigurimit e kërkuar
është e përshtateshme me shkallën e nevojave të sigurimit dhe në raport me rëndësinë e faktit
si dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale konkrete.
Në fazën fillestare të procedimit penal është i mjaftueshëm “dyshimi” se personi ndaj
të cilit kërkohet të caktohet një masë sigurimi, mund të jetë autor i veprës penale, dyshim i
cili duhet të mbështetet në prova të mjaftueshme, në përputhje me përcaktimet e nenit 228/1
të Kodit të Procedurës Penale, i cili parashikon se “Askush nuk mund t’u nënështrohet
masave të sigurimit personal në qoftë se në ngarkim të tij nuk ekziston një dyshim i
arsyeshëm, i bazuar në prova.”.
311
Si nga teoria dhe nga praktika gjyqësore shqiptare tashmë është pranuar se “dyshimi i
arsyeshëm” nënkupton bindjen që krijohet nga provat e marra e të shqyrtuara në përputhje me
kërkesat e ligjit, të cilat në unitetin e tyre tregojnë se vepra penale ka ndodhur dhe se ajo është
mund të jetë kryer nga personi që akuzohet.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.7, datë 14.10.2011, kanë
arritur në përfundimin unifikues se : “dyshimi i arsyeshëm, provat ku ai bazohet për të
justifikuar caktimin dhe vijimin e zbatimit të masës së sigurimit, nuk nevojitet të ketë të
njëjtën shkallë sigurie dhe vlerë provueshmërie për të konkluduar sikurse provat që janë të
domosdoshme për dhënien ose jo të vendimit të dënimit ndaj të pandehurit. Mjafton që ato të
jenë të tilla që, në gjendjen ku janë aktet e procedimit, prej tyre mund të nxirren përfundime
se ndaj të hetuarit a të gjykuarit ekziston një shkallë e arsyeshme mundësie e fajësisë për
kryerjen e veprës penale në ngarkim të tij.
Dispozita e pikës 1 të nenit 228 tregon vetë dallimin e natyrës së veçantë të gjykimit
dhe mënyrën e kriteret mbi të cilat krijohet bindja e gjykatës për caktimin ose jo të masës së
sigurimit krahasuar me atë të dhënies ose jo të vendimit të dënimit. Në rastin e parë, gjykimi
mbështetet në dyshime të arsyeshme bazuar në prova, që tregojnë mundësinë e kryerjes së
veprës penale objekt procedimi dhe mundësinë e atribuimit, pra të ekzistencës së fajësisë,
pikërisht në drejtim të të gjykuarit për atë vepër penale (fumus commissi delicti), ndërsa në
rastin e dytë, gjykimi mbështetet vetëm në prova që vërtetojnë, jashtë çdo dyshimi dhe e
bindin gjykatën për kryerjen ose jo të veprës prej tij.”
Gjykata Europiane e të Drejtave të Njeriut, në disa prej vendimeve të saj në
interpretim të togfjalëshit “dyshimi i arsyeshëm” është shprehur se: “Dyshimi i arsyeshëm
parashikon ekzistencën e provave të besueshme, të cilat mund ta bindin vëzhguesin e
paanshëm se një person i caktuar mund të ketë kryer veprën penale, për të cilën dyshohet”
(shih çështjet e Ciulla kundër Italisë, Murray kundër Mbretërisë së Bashkuar). Ndërsa në
çështjen Fox, Cempbell dhe Hartley kundër Mbretërisë së Bashkuar ajo gjykatë ka mbajtur
qëndrimin se: “dyshimi i arsyeshëm”, që të përbëjë standart të ligjshëm për heqjen e lirisë,
duhet të jetë i bazuar në prova, pasi mungesa e tyre do të sillte cënimin e të drejtave dhe
lirive themelore të njeriut.”.
Duke patur parasysh sa më sipër, referuar fakteve dhe rrethanave të çështjes objekt
gjykimi, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër
është marrë në zbatim të drejtë të nenit 228/1/2 të Kodit të Procedurës Penale, në pjesën që ka
konkluduar lidhur me ekzistencën e kushteve të përgjithshme për caktimin e masave të
sigurimit, e konkretisht: “dyshimit të arsyeshëm” të bazuar në prova, të cilat tregojnë
mundësinë e kryerjes së veprës penale të cituar nga personi nën hetim Leonard Kronaj;
ekzistencën e veprës penale për të cilat dyshohet se ka kryer (vepra penale nuk është shuar);
si dhe ekzistencën e kushteve të dënueshmërisë së tij sipas të drejtës penale.
Ashtu siç me të drejtë ka arritur në përfundim dhe Gjykata e Apelit Shkodër në
vendimin objekt rekursi, aktet e paraqitura prej organit të akuzës bashkë me kërkesën për
gjykim, (raporti i shërbimit i datës19.09.2015, dëshmitë e personave ndaj të cilit zhvillohen
hetime, Gjin Kronaj, Leonard Kronaj dhe Nikolin Bungu, të cilët menjëherë pas arrestimit në
flagrancë kanë pranuar faktin e mbajtjes së lëndës narkotike, si dhe fakti që lënda e dyshuar
narkotike është gjetur e fshehur në automjetin që i përket shtetasit Leonard Kronaj) janë të
mjaftueshme në këtë fazë të procedimit penal për të krijuar bindjen, se ndaj personit nën
hetim Leonard Kronaj ekzistojnë dyshime të arsyeshme, të mbështetura në prova, që
sëbashku me shtetasit e tjerë të kapur në flagrancë, ka kryer veprën penale “Prodhim dhe
shitje e narkotikeve” të parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal.
Në zbatim të drejtë të neneve 229 dhe 230 të Kodit të Procedures Penale vlerësohet
vendimi objekt rekursi edhe përsa i përket masës së sigurimit personal “arrest në burg” të
caktuar ndaj personit nën hetim Leonard Kronaj.
312
Nga përmbajtja e nenit 229 të Kodit të Procedurës Penale rezulton se, ligjvënësi edhe
pse i jep gjykatës diskrecion të gjerë për të vendosur lidhur me llojin e masës së sigurimit,
kriteret e përcaktuara në këtë dispozitë në mënyrë të qartë synojnë proporcionalitetin,
përshtatshmërinë specifike të llojit të masës së sigurimit të caktuar me vetë nevojat e
sigurimit për rastin konkret. Prandaj gjykata duhet të ruajë një ekuilibër mes nevojës që
argumenton prokurori për caktimin e masës sigurimit ndaj personit nën hetim nga njëra anë
dhe përshtatshmërisë së saj me shkallën e nevojave të sigurimit konkret nga ana tjetër, me
qëllim që ajo të jetë në raport të drejtë me rëndësinë e faktit dhe sanksionin që parashikohet
ne dispozitën e Kodit Penal, për veprën penale konkrete.
Neni 230 i Kodit të Procedurës Penale “Kriteret e veçanta për caktimin e masës së
arrest në burg” përcakton qartë se “Arresti në burg” si masa më ekstreme e sigurimit
personal, e parashikuar nga neni 232/dh i po këtij kodi, zbatohet vetëm atëherë kur çdo masë
tjetër është e papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës dhe të
pandehurit.
Duke iu kthyer rastit konkret, Kolegji çmon se “arresti në burg” i caktuar ndaj
personit nën hetim Leonard Kronaj nga ana e Gjykatës së Apelit Shkodër është masa e
sigurimit më e përshtatshme dhe në raport të drejtë me shkallën e nevojave të sigurimit, kjo
referuar rrezikshmërisë së veprës penale të parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal, nisur
nga masa relativisht e lartë e dënimit dhe shkalla e përhapjes së saj; rrezikshmërisë të autorit
të dyshuar të saj si dhe rëndësisë së faktit penal, i cili dyshohet se është kryer në
bashkëpunim.
Përveç sa më sipër, Prokurori në séance gjyqësore deklaroi se nga verifikimet lidhur
me ecurinë e këtij procedimi penal, ka rezultuar se çështja penale ka kaluar për gjykim dhe i
pandehuri Leonard Kronaj po gjykohet për akuzën e “Prodhim dhe shitje e narkotikeve” të
parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/ a të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.343, datë 27.10.2015 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Tiranë, më 17.02.2016.
313
Nr. 00-2016-340 i Vendimit (22)
VENDIM
Andi Çeliku Kryesues

Tom Ndreca Anëtar

RRETHIT GJYQËSOR KURBIN
PERSON NËN HETIM: ELVIS THANASI (dtl.1986)
DYSHUAR:
Për kryerjen e veprës penale
“Korrupsioni pasiv në sektorin privat”, kryer në bashkëpunim,
parashikuar nga N.164/b -25 të K.Penal
OBJEKTI:
Vlerësim i ligjshëm i ndalimit
dhe Caktimin e masës së sigurimit personal “arrest në burg”
Baza ligjore: Nenet 228, e vijues dhe 244 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me vendimin nr.126- 190, datë 15.11.2015 ka

vendosur:
Vleftësimin si të ligjshëm të ndalimit të shtetasit Elvis Thanasi i dyshuar se ka
kryer veprën penale të “Korrupsioni pasiv në sektorin privat”, kryer në
bashkëpunim, parashikuar nga N.164/b -25 të K.Penal.
Të caktojë si masë sigurimi personal atë të “arrestit në burg”, parashikuar nga
N.232/dh e 238 të K.Pr.Penale.
Urdhërohet Komisariati i policisë Kurbin, për ekzekutimin e këtij vendimi.

Miratimin e vendimit nr.126-190, datë 15.11.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kurbin.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs prokurori pranë Prokurorisë së

Apelit Tiranë, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve dhe caktimin për personin nën hetim
Elvis Thanasi, atë të “detyrim për paraqitje në policinë gjyqësore”, parashikuar nga N.234 i
K.Pr.Penale, duke parashtruar këto pretendime:
314
- Vendimi i gjykatës së apelit është rezultat i zbatimit tërësisht të gabuar të ligjit
procedural penal, dhe konkretisht të dispozitave të parashikuara në N.244/3 dhe 228,
229, 230, 238 të K.Pr.Penale.
- Në shtesën e bërë në Ligjin nr.8813 datë 13.06.2002 në nenin 244 të K.Pr.Penale
thuhet: "Gjykata nuk mund të caktojë një masë sigurimi më të rëndë se ajo e kërkuar
nga Prokurori".
- Kodi i Procedurës Penale përcakton qartë se të drejtën për të kërkuar masën e
sigurimit ndaj personave që akuzohen për kryerjen e veprave penale e ka Prokurori
dhe gjithashtu se masa e sigurimi personal caktohet me vendim të Gjykatës. Është e
qartë se masa e sigurimit i shërben në vetvehte hetimit të çështjes, dhe për këtë arsye
ligjvënësi ja ka njohur të drejtën për të kërkuar marrjen e masave të sigurimit organit
të akuzës, e cila njëkohësisht ka detyrimin të paraqesë para gjykatës, materialet e
nevojshme ku e bazon kërkesën, dhe të arsyetojë nevojën e marrjes së një mase
sigurimi konkrete.
- Gjithashtu ligjvënësi ja ka dhënë të drejtën e caktimit të masave të sigurimit gjykatës,
e cila nëpërmjet një procesi të rregullt gjyqësor njëkohësisht kontrollon
bazueshmërinë e kërkesës së Prokurorit duke siguruar mbrojtjen e të drejtave dhe
interesave të palëve në proces.
- Në çdo rast në caktimin e masave të sigurimit, Gjykata duhet të ketë parasysh
kërkesat e nenit 228 të K.Pr.Penale sipas të cilit askush nuk mund ti nënshtrohet
masave të sigurimit personal nëqoftëse në ngarkim të tij nuk ekziston një dyshimi i
arsyeshëm i bazuar në prova.
- Nga përmbajtja e këtij neni, kuptohet që është gjykata që bën këtë vlerësim e cila
mund të pranojë ose jo kërkesën e Prokurorit. Në piken 3 të nenit 244 të K.Pr.Penale,
nuk i hiqet e drejta gjykatës, por duke pasur parasysh se masat e sigurimit i shërbejnë
hetimit të çështjes, i jep të drejtë Prokurorit që të arsyetojë e të kërkojë caktimin e
asaj mase që ai e quan të përshtatshme për ecurinë normale të hetimit duke përcaktuar
njëkohësisht se Gjykata nuk mund të caktojë një masë sigurimi më të rënde se ajo e
kërkuar nga Prokurori. Në përcaktimet e bëra në nenin 244 pika 3 të K.Pr.Penale
çmohet se ky nen nuk duhet të zbatohet vetëm ne gjykatën e rrethit, por edhe nga
gjykatat më të larta duke pasur gjithmonë parasysh faktin se është Prokurori ai që në
çdo rast arsyeton dhe argumenton nevojën dhe llojin e masës së sigurimit. Edhe
Prokurori pranë Gjykates së Apelit siç është ne rastin tone, duke njohur në themel
çështjen (pasi u bisedua kjo çështje edhe me Prokurorin e Shkallës së parë) ka të
drejtë të kërkojë një masë që e pranon të nevojshme për zhvillimin e hetimeve të
mëtejshme dhe Gjykata nuk mund të japë një masë më të rënde se ajo e kërkuar prej
nesh (Prokurorit).
- Në mënyrën se si ka vendosur Gjykata e Apelit Tiranë ajo ka cenuar rëndë parimin e
mosrëndimit të pozitës së të pandehurit, parim i sanksionuar si në dispozitat
kushtetuese ashtu edhe në nenin 244/3 dhe 425 të K.Pr.Penale.
- Në të tilla rrethana arrihet në konkluzion se vendimi i Gjykatës së Apelit nr.1774 datë
02.12.2015, kur nuk ka pranuar kërkesën e Prokurorit të seancës, është rezultat i
zbatimit të gabuar të Ligjit Procedural Penal.
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë vjen në kundërshtim edhe me praktikën
gjyqësore të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë. Në disa raste Kolegji Penal i
Gjykatës së Lartë ka prishur vendimet e Gjykatave më të ulëta si dhe ju ka tërhequr
vëmendjen atyre lidhur me interpretimin e nenit 244/3 të K.Pr.Penale. Pavarësisht se
këto nuk janë vendime unifikuese, sa kohë që trajtojnë të njëjtën problematikë, janë të
detyrueshme për tu zbatuar nga Gjykatat me të ulëta kur trajtojnë çështje që paraqesin
të njëjtin objekt gjykimi.
315
- Dua të sjell në vëmendje të Kolegjit penal të Gjykatës së Lartë dy vendime të cilat
trajtojnë nenin 244/3 të K.Pr.Penale. Një qëndrim të tille ka mbajtur Gjykata e Lartë
në vendimin nr.536 datë 30.09.2002 ku në përbërje të trupit gjykues ka qenë një
anëtar i trupit gjykues në atë kohë (anëtar i Gjykatës së Lartë) dhe sot po ky anëtar i
trupit gjykues në Gjykatën e Apelit në vendimin objekt rekursi, mban qëndrim
ndryshe nga ai i Gjykatës së Lartë. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin
nr.536 datë 30.09.2002 ka ritheksuar se Gjykata e Apelit Tiranë ka gabuar kur nuk ka
pranuar kërkesën e prokurorit të apelit për të ndryshuar masën e sigurimit nga një
masë sigurimi më të rëndë në një masë sigurimi më të lehtë. Kolegji Penal i Gjykatës
së Lartë e ka gjetur vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë në shkelje të nenit 244/3 të
K.Pr.Penale (pavarësisht se Prokurori pranë Gjykatës së Lartë ka mbajtur qëndrim
ndryshe nga Prokurori i Apelit).
- Edhe në vendimin nr.191 datë 08.10.2014 Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë ka
ritheksuar se "...Një arsyetim jo bindës ka të bëj edhe me momentin kur
gjykata e apelit përpiqet të argumentojë se prokurori kompetent për paraqitjen
e kërkesës për ndryshimin e masës së sigurimit, është prokurori i shkallës së
parë, kërkesa e të cilit fillimisht ka qenë për caktimin e masës së sigurimit
"arrest në burg".
- Kodi i Procedurës Penale, në nenin 25, pika 2, ka përcaktuar se "Prokurori më i
lartë ka të drejtë të ushtrojë kompetencat e prokurorit më të ulët", çka do të
thotë që prokurori që përfaqësonin organin e akuzës kishte të gjitha tagrat
ligjore për paraqitjen e kërkesës për ndryshimin e masës së sigurimit".
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë vjen në kundërshtim edhe me praktikën e
konsoliduar të vetë Gjykatës së Apelit, por edhe vetë praktikës së mëparshme të po
këtij trupi gjykues që ka dhënë vendimin objekt rekursi. Gjykata e Apelit Tiranë
(përfshirë edhe këtë trup gjykues) në vendimet e mëparshme as që nuk e ka vënë në
diskutim kompetencën dhe të drejtën e Prokurorit të Apelit për të kërkuar ndryshimin
e masës së sigurimit.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi, prokurorin Arqilea Koça, i cili deklaroi
heqjen dorë nga rekursi dhe kërkoi pushimin e shqyrtimit të çështjes nr.00117-2016; në mungesë
të mbrojtësit të personit nën hetim; dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se shqyrtimi i çështjes nr.00117-2016, do të pushohet në Gjykatën e Lartë.
Në bazë të akteve të ndodhura në fashikullin e masës së sigurimit si dhe të provave të

paraqitura në seancë gjyqësore të shqyrtimit të masës ka rezultuar e provuar se:
1. Personi nën hetim Elvis Thanasi, ka qenë në detyrën e arkëtarit në Degën e
Shoqërisë “SGS Albania”, Laç.
2. Prokuroria e rrethit gjyqësor Kurbin ka rregjistruar më datë 12.11.2015
procedimin penal nr.433, për veprën penale të “Korrupsionit pasiv në sektorin privat”
kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 164/b-25 të Kodit Penal, në ngarkim të
shtetasve Elvis Thanasi, Gëzim Kuliçaj, Artan Keroviqi dhe Adrian Mullishi.
3. Nga aktet bashkëlidhur kërkesës objekt shqyrtimi dhe të administruara në
gjykim rezulton e provuar se, më datë 09.11.2015 ora 20 30, televizioni “Top Channel” në
emisionin investigativ “Fiks fare”, ka publikuar me video disa veprime korruptive të
316
punonjësve të Degës së Shoqërisë së Kontrollit Teknik të mjeteve “SGS Albania” Laç, të
cilët kanë marrë një sasi prej 4.000 (katër mijë) lekë të reja në këmbim të dhënies së
çertifikatës së kontrollit teknik të automjetit. Pas këtij publikimi, nga ana e Drejtorisë së
Policisë së Qarkut Lezhë janë kryer veprimet e para hetimore. Më datë 10.11.2015 është
sekuestruar si provë materiale DVD-a me pamjet filmike dhe është bërë e mundur
identifikimi i të gjithë personave të implikuar në këtë veprimtari të jashtëligjshme.
4. Nga pamje filmike duket qartë se më datë 02.10.2015, automjeti tip
“Mercedez –Benz” me targë MR 2753 A, që ishte futur në Qendrën e Kontrollit Teknik të
automjeteve Laç për të marrë shërbimet e kolaudimit, dhe drejtuesi i mjetit nuk e kishte
kaluar testimin e kolaudimit dhe ishte ngelur nga kontrollorët përkatës. Automjeti në fjalë
është rikthyer pas rreth 30-40 minutash për të kryer testimin e kolaudimit, pa kryer asnjë
shërbim rregullues për automjetin, por në këtë rast, në pjesën e kroskotit në vend të
mbyllur dhe pikërisht në pjesën ku është tavlla e duhanit ku ishte mbuluar dhe nuk
dukeshin me sy të lirë kartemonedhat, vendos aty shumën prej 4.000 (katër mijë) lekë, me
prerje 1x2000 dhe 2x1000.
5. Në videon e paraqitur duket qarte që personat punonjës të shoqërisë “SGS
Albania” që hipin në këtë automjet kontrollojnë vetëm këtë pjesë të makinës dhe shikojnë
në këtë pjesë të kroskotit se çfarë ka dhe pasi konstatojnë shumën e lekëve i marrin ato.
6. Pas marrjes së lekëve, pa e përfshirë automjetin në kontroll teknik, janë
plotësuar formularët në mënyrë të parregullt duke bërë të mundur çertifikimin
përfundimtar të mjetit, sikur ai i kishte përmbushur rregullat e sigurimit teknik dhe në
përfundim është bërë pajisja me Çertifikatën përkatëse të kontrollit teknik.
7. Nga pamjet filmike të sekuestruara rezulton se: Artan Keroviqi, me detyrën e
specialistit të kontrollit teknik të automjeteve në Degën e Shoqërisë “SGS Albania” Laç (i
komanduar në detyrën e përgjegjësit), pasi ka hipur në makinë dhe ka parë shumën e
lekëve që ndodhen në kroskot ka thirrur Gëzim Kuliçaj, për kryerjen e veprimeve me
automjetin dhe kanë çertifikuar automjetin, duke e konsideruar sikur është brenda
kushteve teknike, pa kryer asnjë kontroll të tij.
8. Ndërkohë, Gëzim Kuliçaj, me detyrë Specialist i Kontrollit Teknik të
Automjeteve në Degën e Shoqërisë “SGS Albania” Laç ka marrë shumën prej 4.000
(katër mijë) lekë, të cilën e ka futur në xhep dhe pas këtij veprimi, ka plotësuar dhe ka
dhënë çertifikatën e kontrollit teknik për automjetin në fjalë.
9. Personi nën hetim Elvis Thanasi, me detyrën e arkëtarit në Degën e Shoqërisë
“SGS Albania” Laç, në momentin që drejtuesi i mjetit ka shkuar për të bërë pagesën,
përveç pagesës së bërë që rezulton nga mandat pagesa, provohet që ka marrë nga drejtuesi
i mjetit edhe një rryshfet në formë të hollash, për automjetin që është çertifikuar në
mënyrë të parregullt.
10. Në lidhje me këtë çështje shtetasit Artan Keroviqi, Gëzim Kuliçaj dhe Elvis
Thanasi janë akuzuar se në bashkëpunim me njëri tjetrin kanë kryer veprën penale të
“Korrupsionit pasiv në sektorin privat”, parashikuar nga neni 164/b-25 të K.Penal.
11. Më datë 10.11.2015 ora 1345 është bërë ndalimi i personit nën hetim Elvis
Thanasi, nga shërbimet e policisë gjyqësore të Drejtorisë së Policisë së Qarkut Lezhë.
Prokuroria me kërkesën paraqitur në gjykatën ka kërkuar të vleftësohet i ligjshëm ndalimi
për personin nën hetim Elvis Thanasi dhe caktimi i masës së sigurimit “Arrest në burg”,
parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale. personi nën hetim nëpërmjet përfaqësuesit të tij
jka kërkuar vleftësimin e paligjshëm të ndalimit dhe mos caktimin e ndonjë mase sigurimi
ndaj tij.
317
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me vendimin nr.126- 190, datë 15.11.2015 ka
vendosur:
i. Vleftësimin si të ligjshëm të ndalimit të shtetasit Elvis Thanasi i dyshuar se ka kryer
veprën penale të “Korrupsioni pasiv në sektorin privat”, kryer në bashkëpunim,
parashikuar nga N.164/b -25 të K.Penal.
ii. Të caktojë si masë sigurimi personal atë të “arrestit në burg”, parashikuar nga
N.232/dh e 238 të K.Pr.Penale.
iii. Urdhërohet Komisariati i policisë Kurbin, për ekzekutimin e këtij vendimi.
i. Miratimin e vendimit nr.126- 190, datë 15.11.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kurbin.
13. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs prokurori pranë prokurorisë së
apelit Tiranë, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve dhe caktimin për personin nën hetim
Elvis Thanasi, atë të “detyrim për paraqitje në policinë gjyqësore”, parashikuar nga N.234
i K.Pr.Penale, duke parashtruar pretendimet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
III. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
14. Gjykata e apelit ka miratuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe nuk ka pranuar
kërkesën e prokurorit të seancën për zbutjen e masës së sigurimit, duke arsyetuar ndër të
tjera se: “...vendimi i gjykatës së faktit vjen në përputhje me kërkesat e nenit 228 e vijues
të K.Pr.Penale, sikurse me të drejtë është kërkuar nga organi i Prokurorisë në këtë
gjykim...përfaqësuesi i Prokurorisë së Apelit në konkluzionet e tij me shkrim deklaroi se
masa e sigurimit duhet të ndryshohet dhe të caktohet “detyrim për paraqitje në policinë
gjyqësore”, mendim ky i pamotivuar dhe i papranueshëm...Në praktikën e mëparshme,
Gjykata e Apelit ka patur raste dhe ka pranuar qëndrim të prokurorit në shkallë të dytë (i
cili parashtron një masë sigurimi më të butë, ndonëse nuk e ka kundërshtuar, nuk ka bërë
apelim) duke e motivuar me kërkesat e nenit 244/3 të K.Pr.Penale, praktikë që ka vend të
ndryshohet... Gjykata vlerëson e çmon se kur gjykimi në Apel zhvillohet vetëm mbi bazën
e ankimit të bërë nga personi nën hetim - mendimi me shkrim i shfaqur nga prokurori i
Apelit gjatë gjykimit për zbutjen e masës së sigurimit (sikurse ka kërkuar me ankimin e tij
personi nën hetim) në këndvështrimin ligjor procedurial nuk mund të ketë fuqi detyruese
për trupin gjykues qoftë edhe në këndvështrimin e nenit 244/3 të K.Pr.Penale sepse a)
Prokurori nuk ka ushtruar apelim kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe për
të ai vendim ka marrë formë të prerë; b)Mendimi me shkrim i Prokurorit të Apelit në
përmbajtjen e tij nuk mund të njesohet me “mjetin juridik” të ankimit të Prokurorit të
Apelit që parashikohet në K.Pr.Penale; c)Në fillim të shqyrtimit në shkallë të dytë, nuk
rezulton që prokurori të ketë paraqitur kërkese paraprake për heqje apo ndryshim të
masës së sigurimit të caktuar nga gjykata e shkallës së parë, në mënyrë që gjykata e
apelit të investohej mbi këtë kërkesë. Përkundrazi, prokurori i apelit e ka pranuar
vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe mbasi është dëgjuar ankimi i personit nën
hetim, thjeshtë ka shfaqur mendimin e tij për një masë sigurimi më të butë nga ajo e
caktuar nga gjykata e shkallës së parë... ç) Edhe nëse mendimi me shkrim i Prokurorit të
Apelit do të përbënte një “formë ankimi” - ky ankimim rezulton të jetë jashtë afatit 10
ditor që parashikon ligji procedural penal e në bazë të nenit 420/1/c të K.Pr.Penale nuk
mund të ketë fuqi detyruese...”
318
IV. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se është në pamundësi të shqyrtimit të këtij
rekursi. Në seancën gjyqësore të datës 24.02.2014 prokurori pranë Gjykatës së Lartë
deklaroi heqjen dorë nga rekursi. Duke e argumentuar me faktin se: Me vendimin
nr.1322-185, datë 07.12.2015, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin ka pranuar kërkesën e
personit nën hetim Elvis Thanasi për zëvendësimin e masës së sigurimit nga “arrest në
burg” në “detyrim për paraqitje”.
16. Ky vendim ka marrë formë të prerë pasi nuk është ankimuar nga prokurori. Në kuptim të
kërkesave të nenit 420/1-ç dhe 433/1 të K.Pr.Penale, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë
është në pamundësi për shqyrtimin e kësaj çështje, pasi rekursi në këtë gjendje nuk duhet
të pranohet. Ky konkluzion i Kolegjit Penal vjen në zbatim të pikës “ç” të nenit 420 të
K.Pr.Penale, në të cilën është përcaktuar se: “ankimi nuk pranohet kur është hequr dorë
prej tij”, nga ana tjetër neni 407 i K.Pr.Penale në pikën 3 të tij ka përcaktuar rekursin si
mjet ankimi, e si i tillë heqja dorë prej tij passjell mospranimin e rekursit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 420/ç dhe 433/1, 442/a të
K.P.Penale,
VENDOSI
Pushimin e shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
Tiranë, më 24.02.2016
319
Nr. 00-2016-339 i Vendimit (23)
VENDIM
Artan Zeneli Kryesues

Tom Ndreca Anëtar

RRETHIT GJYQËSOR BERAT
PERSON NËN HETIM: ARTUR ZOTKAJ (dtl.1969)
DYSHUAR:
Për kryerjen e veprës penale
“Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, kryer në bashkëpunim,
parashikuar nga N.283/2 të K.Penal
OBJEKTI:
Vlerësim arresti në flagrancë dhe
Caktimin e masës së sigurimit personal “arrest në burg”
Baza ligjore: Nenet 228, e vijues dhe 244 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.281, datë 21.09.2015 ka

vendosur:
Vleftësimin e arrestit të flagrancës së kryer ndaj shtetasit Artur Zotkaj.
Caktimin e masës së sigurimit të “arrest në burg”, konform N.238 të
K.Pr.Penale ndaj shtetasit Artur Zotkaj për veprën penale të parashikuar nga
N.283/2 i K.Penal.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.528, datë 22.10.2015 ka vendosur:

Miratimin e vendimit nr.281, datë 21.09.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat në lidhje me vleftësimin e ligjshëm të arrestimit në flagrancë të shtetasit
Artur Zotkaj.
Ndryshimin e vendimit nr.281, datë 21.09.2015 në lidhje me masën e sigurimit
personal, duke caktuar si masë sigurimi ndaj të dyshuarit Artur Zotkaj masën
“arrest në shtëpi”, të parashikuar nga N.237 i K.Pr.Penale.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të dyshuarit Artur Zotkaj në rast se nuk
mbahet për shkaqe të tjera ligjore.
320
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori pranë Prokurorisë së
Apelit Vlorë, i cili kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit në lidhje me pjesën për
caktimin e masës së sigurimit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë
Berat, në lidhje me këtë pjesë, duke parashtruar këto pretendime:
- Ndryshimi i vendimit nga gjykata e apelit është bërë në zbatim të gabuar të ligjit
material dhe procedural penal dhe në veçanti me përmbajtjen e nenit 229 të
K.Pr.Penale dhe konkretisht me kriteret ligjore të përcaktuara nga kjo dispozitë në
lidhje me përshtatshmërinë e secilës masë me shkallën e nevojave të sigurimit.
- Në gjykimin në apel, mbrojtësi i të dyshuarit u përqendrua në dokumentat mjekësore
për të vërtetuar gjendjen e rënduar shëndetësore të të arrestuarit.
- U administruan gjatë gjykimit në apel dokumenta mjekësore lidhur me ekzaminimet
mjekësore të kryera në kohë të ndryshme nga i arrestuari si dhe “informacioni datë
13.10.2015- lëshuar nga institucioni i paraburgimit.
- Gjendja e rënduar shëndetësore e të arrestuarit Artur Zotkaj, e pretenduar nga avokati
mbrojtës i tij kërkonte marrjen e mendimeve nga ana e institucioneve të specializuara
shëndetësore nëpërmjet të cilave të arrihej në konkluzionin e drejtë dhe objektiv
mjekësor sipas edhe përmbajtjes së vendimit nr.367, datë 03.11.2001 të Kolegji Penal
të Gjykatës së Lartë, veprime këto të cilat nuk mund të bëhen në këtë fazë gjykimi,
pasi janë objekt i revokimit apo i zëvendësimit të masave të sigurimit.
- Në kushtet e mësipërme gjykata e apelit nuk duhej të kishte vendosur ndryshimin e
vendimit të gjykatës së faktit, lidhur me llojin e masës së sigurimit, pasi ky ndryshim
është bërë pa një verifikim të plotë dhe objektiv të gjendjes shëndetësore të të
dyshuarit dhe pa rezultuar në gjykimin në apel pamundësia e trajtimit të të dyshuarit
nga pikëpamja mjekësore në spitalin e burgut.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi, prokurorin Arqilea Koça, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së
parë; mbrojtësin e personit nën hetim Artur Zotkaj, av.Agron Isufi, i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së apelit; dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.528, datë 22.10.2015 i Gjykatës së Apelit Vlorë është i mbështetur në ligj
dhe si të tillë duhet të lihet në fuqi.
Në bazë të akteve të ndodhura në fashikullin e masës së sigurimit si dhe të provave të

paraqitura në seancë gjyqësore të shqyrtimit të masës ka rezultuar e provuar se:
1. Personi nën hetim Artur Zotkaj është banor i qytetit të Poliçanit; ai ka një pronësi një pikë
tregëtimi karburanti dhe një lokal ku ushtron aktivitetin, ndodhur në në lagjen “Xhenio”
në qytetin e Poliçanit. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Berat ka rregjistruar më datë
10.09.2015 procedimin penal nr.172 për veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së
narkotikëve", parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal.
2. Nga aktet e administruara në gjykim rezulton se sipas informacioneve të marra në rrugë
operative, shtetasit Kreshnik Hysenbelli dhe Emiljano Hysenbelli ushtrojnë aktivitet
kriminal për prodhim dhe shitje të narkotikëve e ndërkohë dhe kultivim të këtyre bimëve.
Lidhur me këtë fakt, organi i prokurorisë ka vendosur përgjimin telefonik të numrit
celular 069 35 88 520, i cili përdorej nga shtetasi Kreshnik Hysenbelli. Ka rezultuar se ky
numër ka patur komunikime të dyshuara për shitje narkotikësh, me nr.0692385400, për të
321
cilin është identifikuar si përdorues i tij shtetasi Artur Zotkaj, banor i qytetit të Poliçanit
dhe me nr.0692798213 i cili ka rezultuar se përdoret nga një shtetasi italian i thirrur
Fabricio.
3. Më datë 15.09.2015, shtetasi Kreshnik Hysenbelli ka komunikuar me shtetasin Emiljano
Hysenbelli që përdor numrin e telefonit 0692765063, me të cilin ka patur biseda të
dyshuara për shitje të narkotikëve. Në datën 17.09.2015 është marrë një komunikim se
subjektet e hetimit kanë biseda telefonike me numrat 0692572771 dhe 0699342436,
numra të cilët janë vënë menjëherë në përgjim. Nga bisedat e zhvilluara gjatë datës
17.09.2015, është bërë e mundur lokalizimi i vendit ku po mbahej lënda narkotike, e cila
po përpunohej në një ambient biznesi në lagjen "Xhenio" në qytetin e Poliçanit, Skrapar,
pronë e shtetasit Artur Zotkaj.
4. Nga policia gjyqësore është kryer këqyrja e vendit të ngjarjes, konkretisht biznesi në
pronësi të shtetasit Artur Zotkaj, i cili ka qenë i mbyllur me qepena dhe gjatë kontrollit
është gjetur një sasi lënde bimore me karakteristika të ngjashme me bimën narkotike
“cannabis sativa”, e futur në dy thasë të bardhë si dhe e shpërndarë në mënyrë të çrregullt
në godinë. Gjithashtu janë gjetur degë bimësh, që kanë patur karakteristika të ngjashme
me bimën narkotike cannabis sativa, të varura në këtë ambjent me qëllim tharjen e tyre si
dhe një peshore elektronike e markës "exacto". Gjatë kontrollit janë gjetur dhe gjurmë
daktiloskopike, të cilat janë marrë nga eksperti për kryerjen e ekspertimit daktiloskopik të
tyre.
5. Është kryer sekuestrimi dhe peshimi i lëndës narkotike të dyshuar si cannabis sativa, e
cila ka rezultuar me një peshë të përgjithshme 19,030 (nëntëmbëdhjetë presje zero tre)
kilogram si dhe është marrë vendim për kryerjen e ekspertimit kimik të saj me qëllim
përcaktimin nëse është lëndë narkotike dhe lloji i saj.
6. Në datën 17.09.2015, ora 2130 është kryer arrestimin në flagrancë i shtetasit Abedin
Nurellari banor i qytetit të Poliçanit dhe po në këtë datë në orën 21 00, është kryer arrestimi
në flagrancë i shtetasit Artur Zotkaj, pronar i biznesit ku është gjetur lënda bimore, e
dyshuar si lëndë narkotike.
7. Në mjetin tip "Nissan" me targa AA 992 AB, në afërsi të vendit të quajtur Pronovik,
Poliçan, janë kapur shtetasit Kreshnik Hysenbelli dhe Destared Allko.
8. Gjithashtu është kryer edhe këqyrja e mjetit Mercedez - Benz me targa AA 959 IS në
pronësi të shtetasit Artur Zotkaj, e cila ndodhej në Drejtorinë e Policisë Berat dhe gjatë
kontrollit janë gjetur një sasi mbetjesh të dyshuara si lëndë narkotike marihuane, me
peshë 13.6 (trembëdhjetë pikë gjashtë) gram si dhe një shkop metalik me hapje, me
gjatësi 25 cm i mbyllur dhe 64 cm i hapur, i cili është dërguar për ekspertim teknik.
Sendet e mësipërme janë sekuestruar me cilësinë e provës materiale.
9. Bazuar në nenin 296 të K.Pr.Penale, shtetasit Kreshnik Hysenbelli, Destared Allko,
Abedin Nurellari dhe Artur Zotkaj janë pyetur nga oficerët e policisë gjyqësore, me
cilësinë e personave ndaj të cilëve zhvillohen hetime.
10. Nga deklarimet e shtetasit Abedin Nurellari rezulton se, është i punësuar në biznesin e
shtetasit Artur Zotkaj prej 2 vitesh, me detyrën e rojes së karburantit dhe ish-lokalit që
ndodhet ngjitur me të, në të cilin u gjet lënda bimore e dyshuar si lëndë narkotike. Sipas
tij, më datë 17.09.2015 ka qëndruar në punë nga ora 8 30 deri në orën 1430 dhe rreth kësaj
ore ka ardhur shtetasi Emiljano Hysenbelli, të cilin e njeh dhe si “Mico”, i cili ka sjellë
sasinë e lëndës narkotike. Abedini i ka kërkuar shpjegime në lidhje me të dhe ai i ka thënë
që kishte folur me Arturin.
11. Shtetasi Kreshnik Hysenbelli ka deklaruar se njihet me shtetasin Artur Zotkaj me të cilin
ka punuar më parë në pllakat e gurit, ka biseduar me të në telefon, por nuk ka folur për
lëndë narkotike.
322
12. Shtetasi Destared Allko ka shpjeguar se e njeh dhe ka komunikuar me shtetasin Kreshnik
Hysenbelli në telefon dhe se më datë 17.09.2015 është takuar me shtetasin Emiljano
Hysenbelli dhe ka pire kafe me të në Poliçan rreth orës 2100 kur është kapur nga policia në
mjetin e këtij të fundit në fshatin Pronovik.
13. Nëpërmjet kërkesës objekt shqyrtimi Prokuroria pranë Gjykatës së rrethit gjyqësor Berat
kërkon vleftësimin e ligjshëm të arrestimit në flagrancë dhe caktimin e masës së sigurimit
“arrest në burg” ndaj personit nën hetim Artur Zotkaj, i cili dyshohet se ka kryer veprën
penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga
neni 283/2 i K.Penal.
14. Personi nën hetim Artur Zotkaj, nëpërmjet përfaqësuesit të tij ka kërkuar që të vleftësohet
i paligjshëm arresti dhe të caktohet një masë sigurimi më e butë.
15. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.281, datë 21.09.2015 ka vendosur:
i. Vleftësimin e arrestit të flagrancës së kryer ndaj shtetasit Artur Zotkaj.
ii. Caktimin e masës së sigurimit të “arrest në burg”, konform N.238 të K.Pr.Penale ndaj
shtetasit Artur Zotkaj për veprën penale të parashikuar nga N.283/2 i K.Penal.
16. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.528, datë 22.10.2015 ka vendosur:
i. Miratimin e vendimit nr.281, datë 21.09.2015 të Gjykatës së rrethit gjyqësor Berat në
lidhje me vleftësimin e ligjshëm të arrestimit në flagrancë të shtetasit Artur Zotkaj.
ii. Ndryshimin e vendimit nr.281, datë 21.09.2015 në lidhje me masën e sigurimit
personal, duke caktuar si masë sigurimi ndaj të dyshuarit Artur Zotkaj masën “arrest
në shtëpi”, të parashikuar nga N.237 i K.Pr.Penale.
iii. Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të dyshuarit Artur Zotkaj në rast se nuk mbahet
për shkaqe të tjera ligjore.
17. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori pranë prokurorisë së apelit
Vlorë, i cili kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit në lidhje me pjesën për
caktimin e masës së sigurimit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së
parë Berat, në lidhje me këtë pjesë, duke parashtruar pretendimet e pasqyruara në pjesën
hyrëse të vendimit.
III. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
18. Gjykata e apelit e ka gjetur të drejtë vendimin e gjykatës së shkallës së parë përsa i përket
vleftësimit si të ligjshëm të arrestit në flagrancë, por e ka ndryshuar në lidhje me llojin e
masës së sigurimit, duke arsyetuar ndër të tjera se: “...Gjykata e Apelit çmon se masa e
sigurimit “arrest në burg” e kërkuar nga organi i akuzës nuk është masa më e
përshtatshme referuar rrezikshmërisë së autorit, duke patur parasysh gjendjen
shëndetësore të tij provuar nga aktet shkresore të paraqitura para Gjykatës nga
mbrojtësi i të dyshuarit...shtetasi Artur Zotkaj është në gjendje shëndetësore veçanërisht
të rëndë. Nga aktet “Informacion” datë 13.10.2015 të institucionit të paraburgimit ku
ndodhet shtetasi Artur Zotkaj rezulton se mbështetur në kartelën klinike të dyshuarit,
mjeku i këtij institucioni ka përshkruar gjendjen shëndetësore të tij, mjekimet që ai merr
gjatë kohës së qëndrimit në paraburgim, dhe sipas opinionit të mjekut “dekursi i gjendjes
shëndetësore është i paparashikueshëm sa edhe gjendja e tij mund të rëndohet në çdo
moment edhe për shkak të kushteve të institucionit që mund të kenë ndikim negativ tek
ai”...Nga akti “epikrizë” datë 05.10.2015 i mjekut të familjes, rezulton që i dyshuari
Artur Zotkaj që prej vitit 2012 është diagnostikuar me “bronkit kronik dhe restriksion ose
ngushtim të theksuar të bronkeve”. Gjithashtu i dyshuari ka rezultuar me “hernie hiatale,
323
gastrit eroziv dhe refluks gastroezofagal”. Nga mjeku i është rekomanduar ndër të tjera,
të evitojë qëndrimin në vende të mbyllura dhe me lagështirë, të evitojë stresin, të jetë në
kontakt të vazhdueshëm me mjekët specialistë për problemet kronike që ka. Bashkëngjitur
dy akteve të mësipërme nga mbrojtësi i të dyshuarit janë paraqitur dhe ekzaminimet
mjekësore të kryera nga i dyshuari mbi bazën e të cilave, mjekët kanë arritur neë
konkluzionet e mësipërme. Rezulton gjithashtu që gjatë kohës së qëndrimit në paraburgim
gjendja e tij shëndetësore është rënduar...”
19. Kolegji Penal i gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i prokurorit nuk
është i bazuar në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si i tillë duhet të
mospranohet.
20. Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë në lidhje me caktimin e masës së sigurimit është
dhënë në përputhje me dispozitat proceduriale penale në Kreun I, Seksioni I që rregullon
“Kushtet dhe kriteret për caktimin e masave të sigurimit personal”.
21. Kolegji Penal vlerëson se në caktimin si masë sigurimi “arrest në shtëpi”, janë marrë
parasysh kriteret e përgjithshme për caktimin e masave të sigurimit (neni 229 i Kodit të
Procedurës Penale) dhe rrethanat konkrete të çështjes. Në nenin 229 të Kodit të
Procedurës Penale parashikohet se: “1. Në caktimin e masave të sigurimit gjykata mban
parasysh përshtatshmërinë e secilës prej tyre me shkallën e nevojave të sigurimit që
duhen marrë në rastin konkret. 2. Çdo masë duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit
dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale konkrete. Mbahen parasysh edhe
vazhdimësia, përsëritja si dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga
Kodi Penal...”
22. Të dy gjykatat, si Gjykata e Apelit Vlorë ashtu edhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat
kanë pranuar se ndaj personin nën hetim Artur Zotkaj ka një dyshim të arsyeshëm të
bazuar në prova se nga ana e tij është kryer vepra penale e “Prodhimi dhe shitja e
narkotikëve”, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga N.283/2 të K.Penal, ç’ka përbën
kushtin e përgjithshëm për caktimin e një mase sigurimi personal (neni 228/1 i
K.Pr.Penale).
23. Nga shqyrtimi i akteve të paraqitura gjatë shqyrtimit të kërkesës së prokurorit për
caktimin e masës së sigurimit provohet dyshimi se personi nën hetim Artur Zotkaj ka
bashkëpunuar me disa persona të tjerë për mbajtjen e një sasie lënde narkotike të
marijuhanë, me peshë 19.03 (nëntëmbëdhjetë presje zero tre) kg, e parashikuar si vepër
penale nga neni 283/2 i Kodit Penal. Ky dyshim provohet nga një sërë aktesh
proceduriale dhe provash të grumbulluara dhe të paraqitura nga prokurori gjatë gjykimit
të kërkesës për caktim masë sigurimi ku mund të përmendim: procesverbal i kapjes në
flagrancë datë 17.09.2015; procesverbal i këqyrjes së vendit të ngjarjes datë 18.09.2015;
procesverbal i këqyrjes së sendit Mercedez-benz datë 18.09.2015; procesverbal i
kontrollit të personave datë 17.09.2015; procesverbal i sekuestrimit të provës materiale
datë 18.09.2015; procesverbal i peshimit të lëndës narkotike datë 18.09.2015; vendimet
për kryerjen e ekspertimeve teknik dhe kimik datë 18.09.2015; procesverbal i arrestimit
në flagrancë të shtetasit Artur Zotkaj; Procesverbalet e deklarimeve të shtetasve Fabrizio
Polidori, Bledar Hoxha datë 18.09.2015 etj; procesverbal i pyetjes së personit nën hetim
Artur Zotkaj datë 18.09.2015.
24. Vepra penale e Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve e parashikuar nga neni 283/2 i Kodit
Penal për të cilën dyshohet shtetasi Artur Zotkaj nuk rezulton të jetë parashkruar,
amnistuar apo depenalizuar ç’ka plotëson formalisht mundësinë e zbatimit ndaj tij të një
mase sigurimi.
324
25. Përsa i përket nevojave të sigurimit gjykata e apelit në caktimin e masës së sigurimit
“arrest në shtëpi” e ka argumentuar me gjendjen e rëndë shëndetësore të të dyshuarit ç’ka
ul rrezikshmërinë shoqërore të tij në raport me mundësinë e tij për të prishur provat, të
kryejë një vepër penale apo të rrezikut të ikjes. Ky argumentim përsa i përket arsyetimit
konkret të rrethanave të çështjes dhe të analizimit të personalitetit të të dyshuarit, është i
drejtë në lidhje me nevojën e caktimit të masës së sigurimit.
26. Nisur nga rrethanat e faktit ka rezultuar se personi nën hetim Artur Zotkaj ka një gjendje
veçanërisht të rënduar shëndetësore, e cila në rast të aplikimit të masës së sigurimit
“arrest në burg” të kërkuar nga prokurori, jo vetëm do të komplikonte shëndetin por edhe
vendos në rrezik jetën e tij. Ky konkluzion arrihet në bazë të raporteve mjekësore të
paraqitura si provë gjatë gjykimit në shkallë të dytë. Në bazë të këtyre akteve rezulton që
i gjykuari Artur Zotkaj që prej muajin dhjetor të vitit 2009 paraqitet pranë spitalit
IKEDA, Tiranë në vazhdimësi për problemet e vazhdueshme pulmonare. Pas ndalimit
dhe izolimit në paraburgim tek i dyshuari janë shfaqur shqetësime, ç’ka ka çuar në
shtrimin e tij në spitalin e burgut datë 14.10.2015. mjeku i IEVP ka parashtruar se:
“dekursi i gjendjes shëndetësore është i paparashikueshëm sa edhe gjendja e tij mund të
rëndohet në çdo moment edhe për shkak të kushteve të institucionit që mund të kenë
ndikim negativ tek ai”. Në vazhdim janë paraqitur një sërë provash që konfirmojnë
gjendjen kritike shëndetësore të vazhdueshme të të dyshuarit si akti “epikrizë” datë
05.10.2015 i mjekut të familjes, rezulton që i dyshuari Artur Zotkaj që prej vitit 2012
është diagnostikuar me “bronkit kronik dhe restriksion ose ngushtim të theksuar të
bronkeve”. Gjithashtu i dyshuari ka rezultuar me “hernie hiatale, gastrit heroziv dhe
refluks gastrohezofagal”. Nga mjeku i është rekomanduar ndër të tjera, të evitojë
qëndrimin në vende të mbyllura dhe me lagështirë, të evitojë stresin, të jetë në kontakt të
vazhdueshëm me mjekët specialistë për problemet kronike që ka. Bashkëngjitur dy akteve
të mësipërme nga mbrojtësi i të dyshuarit janë paraqitur dhe ekzaminimet mjekësore të
kryera nga i dyshuari mbi bazën e të cilave, mjekët kanë arritur neë konkluzionet e
mësipërme.
27. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se masa e sigurimit “arrest në
shtëpi’’ e vendosur nga gjykata e apelit duke i’u referuar kushteve shëndetësore të të
dyshuarit është e drejtë dhe në zbatim të kritereve të posaçme që parashikon ligji në lidhje
me mosaplikimin e masës së sigurimit “arrest në burg” në raste specifike 1 kur gjendja
shëndetësore është e tillë që izolimi vë në rrezik jetën e personit si dhe kur strukturat
shëndetësore të burgjeve nuk e mundësojnë një trajtim të specializuar.
28. Përveç ekzistencës së nevojave të vendosjes së masës së sigurimit ekzistojnë dhe kriteret
e veçanta për caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg’’ e cila mund të zbatohet
vetëm nëse çdo masë tjetër është e papërshtatshme. Megjithatë, edhe kur vërtetohen
arsyet e veçanta masa e sigurimit “arrest në burg” nuk mund të zbatohet në rastet e
parashikuara sipas nenit 230/2 të K.Pr.Penale.
29. Në këtë nen përcaktohet se: “2.Nuk mund të vendoset arresti ne burg ....ndaj një personi
që ndodhet në gjendje shëndetësore veçanërisht të rëndë ...”
30. Provat e paraqitura nga personi nën hetim Artur Zotkaj në lidhje me gjendjen e tij
shëndetësore provojnë se gjendja e tij shëndetësore është e rënduar në shkallë të tillë që sa
mund të rëndohet në çdo moment edhe për shkak të kushteve të institucionit.
31. Vepra penale e “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” e parashikuar nga neni 283/2 i
Kodit Penal është vepër me rrezikshmëri shoqërore për shkak të marrëdhënies juridike e
1
Neni 230/2 K.Pr.Penale “Nuk mund të vendoset arresti në burg ndaj një gruaje që është shtatzënë ose me fëmijë në gji, ndaj
një personi që ndodhet në gjendje shëndetësore veçanërisht të rëndë ose që ka kaluar moshën shtatëdhjetë vjeç ose një
personi toksikoman apo të alkoolizuar, për të cilin zbatohet një program terapeutik në një institucion të posaçëm.
325
cila cënohet, parashikimi i saj si krim si dhe sanksioni penal me burgim deri në
pesëmbëdhjetë vjet. Nisur nga vepra penale për të cilën dyshohet duke i’u referuar
gjendjes shëndetësore si rrethanë e cila e bën të pazbatueshëm “arrestin në burg” nuk ka
shkaqe të një rëndësie të veçantë të cilat lejojnë daljen jashtë këtij kufizimi sipas
përcaktimit të nenit 230/31 të K.Pr.Penale. Gjithashtu rrethanat konkrete të kryerjes së
veprës tregojnë për rrezikshmëri të pakët të subjektit dhe mundësisë reale që personi nën
hetim të ndërhyjë në procesin e të provuarit dhe në rast të një vendimi fajësie kundër tij
shmangien nga dënimi.
32. Vendimi nr.528, datë 22.10.2015 i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në zbatim të
drejtë të ligjit procedurial dhe si të tillë duhet të lihet ne fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 249/8 të Kodit Procedurës
Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.528, datë 22.10.2015, të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 24.02.2016
1
Në rastet e parashikuara në pikën 2 arresti në burg mund të vendoset vetëm kur ka shkaqe të një rëndësie të veçantë për
krimet që dënohen jo më pak në maksimum se dhjetë vjet burgim.
326
Nr. 00-2016-338 i Vendimit (24)
VENDIM
Guxim Zenelaj Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
në séancën gjyqësore të datës 24.02. 2016 mori në shqyrtim çështjen penale me:
KËRKUES: GENTIAN DODA, mbrojtur nga

av. Sokol Hazizaj
OBJEKTI:
Rishikim të vendimit të formës së prerë
nr.21, datë 26.01.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat
Baza Ligjore: Neni 51/4 i Ligjit nr.10193, datë 03.12.2009
“Për marrëdhëniet juridiksionale autoritetet e huaja në çështjet penale”,
nenet 450/c, 451, 452 dhe 453 të Kodit të Procedurës Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat me vendimin nr.21, datë 26.01.2001 ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Gentian Doda për veprën penale të “Vrasjes
me paramendim” të parashikuar nga neni 78 i Kodit Penal dhe e dënon atë me
20 vite burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Gentian Doda për kryerjen e veprës penale
të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake” të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit
Penal dhe e dënon me 1 (një) vit burgim.
Në bashkim të dënimeve në zbatim të neni 55/1 të Kodit Penal e dënon të
pandehurin Gentian Doda përfundimisht me 20 vjet burgim.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.38 datë 06. 02. 2002 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.21, date 26.01.2001 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Mat.
Gjykata e Lartë me vendimin nr.471, datë 26. 07. 2002 ka vendosur:

Mospranimin e rekursit të paraqitur nga i gjykuari Gentian Doda.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat me vendimin nr.03/60, datë 29.04.2013, ka

vendosur:
Të pranojë kërkesën e të gjykuarit Gentian Doda për të bërë rekurs kundër
vendimit nr.38, datë 26.02.2002 të Gjykatës Apelit Tiranë, i cili ka lënë në
fuqi vendimin nr.41, datë 26.01.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat.
327
Gjykata e Lartë me vendimin nr.00-2014-764, datë 15.05.2014 ka vendosur:
Mospranimin e rekursit të ushtruar nga i gjykuari kundër vendimit nr.38, datë
06.02.2002 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Kërkuesi Gentian Doda, ndërkohe kishte paraqitur edhe kërkesë për rishikimin e
vendimit penal te formës se prere, duke parashtruar se:
- I pandehuri i cili është gjykuar në mungesë, me mbrojtës të caktuar nga familjarët e
tij, në bazë të ligjit nr.10193 datë 03.09. 2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale me
autoritet e huaja në çështjet penale” neni 42 germa ç) , duke qenë i ekstraduar ka të
drejtën e rishikimit të vendimit të dhënë ndaj tij.
- Në bazë të nenit 51/1 të ligjit të sipërcituar edhe shtetasit shqiptar të ekstraduar nga
jashtë gëzon të drejtat e parashikuara në nenin 42, me përjashtim të rasteve kur ai heq
dorë nga këto të drejta.
- Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.30 datë 17.06.2010 ka përcaktuar se personi që
gjykohet në mungesë duhet të mbrohet vetëm nga avokati i zgjedhur prej tij.
Gjykata e Lartë me vendimin nr.00-2014-1772 (188), datë 01.10.2014 ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës për rishikim të kërkuesit Gentian Doda, ndaj vendimit
nr.41, datë 26.01.2001 të Gjykatës së Shkallës së Parë Mat.
Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.70 datë 17.11.2015 ka vendosur:

Pranimin pjesërisht të kërkesës.
Shfuqizimin si të papajtueshëm me Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë të
vendimit nr.00-2014-1772, datë 01.10.2014 të Kolegjit Penal të Gjykatës së
Lartë.
Dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Lartë.
KOLEGJI PENAL I GJYKATES SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, prokurorin Arqilea Koca, i cili
kërkoi rrëzimin e kërkesës se paraqitur për rishikimin e vendimit penal te formës se prere,
mbrojtësin e kërkuesit, i cili kërkoi pranimin e kërkesës për rishikim dhe prishjen e
vendimeve te dhëna dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim ne gjykatën e shkalles se pare dhe
pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se, kërkesa e paraqitur nga kërkuesi Gentian Doda për rishikimin e vendimit penal te
formës së prerë, përmban shkaqe ligjore, prandaj duhet te pranohet.
Rezulton se, me vendimin penal nr.41, datë 26.01.2001 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Mat, kërkuesi Gentian Doda është deklaruar fajtor dhe është dënuar me 20 vjet
burgim, për kryerjen e veprave penale të “Vrasjes me paramendim”, parashikuar nga neni 78
i KP dhe te “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i KP. Ky
vendim është lënë ne fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.38 datë 06. 02. 2002.
Ndërsa, Gjykata e Lartë me vendimin 471 datë 26. 07. 2002 nuk ka pranuar rekursin e
paraqitur nga kërkuesi.
Në fazën e ekzekutimit të vendimit penal të formës së prerë nr.41, datë 26.04.2001 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, më datë 06.06.2011, Ministria e Drejtësisë ka kërkuar nga
Shtetet e Bashkuara te Amerikës, ekstradimin e kërkuesit, për vuajtjen e dënimit te dhënë
ndaj tij, vetëm për kryerjen e veprës penale te “Vrasjes me paramendim”, parashikuar nga
neni 78 i K.P.
328
Ne vijim te korrespodencës me autoritetet amerikane, Ministria e Drejtësisë me date
19.01.2012 , duke marre parasysh, faktin e gjykimit ne mungese te kërkuesit Gentian Doda,
ka dhëne garancitë për respektimin e te drejtës për rigjykim te tij dhe me date 03.07.2012,
është kryer ekstradimi i kërkuesit Gentian Doda nga SHBA.
Pas ekstradimit të tij në Shqipëri kërkuesi, me date 27.07.2012 i është drejtuar
gjykatës me kërkesë për rivendosjen në afat të së drejtës së ankimit kundër vendimeve të
dhëna në mungesë të tij dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat me vendimin nr.03/60, datë
29.04.2013 ka pranuar kërkesën e të gjykuarit Gentian Doda për të bërë rekurs. Pas
rivendosjes ne afat te rekursit, Gjykata e Lartë me vendimin nr.00-2014-764, datë 15.05.2014
ka vendosur mospranimin e tij.
Kërkuesi Gentian Doda, ndërkohe me date 10.09.2013, kishte paraqitur edhe kërkesë
për rishikimin e vendimit penal te formës se prere dhe Gjykata e Lartë me vendimin nr.00-
2014-1772 (188), datë 01.10.2014 ka rrezuar kërkesën. Ky vendim është shfuqizuar nga
Gjykata Kushtetuese me vendimin e saj nr.70 datë 17.11.2015 dhe çështja është dërguar për
rishqyrtim në Gjykatën e Lartë.
Ne rishqyrtimin e çështjes, pas administrimit te dokumentacionit ne lidhje me
ekstradimin e kërkuesit, nga Ministria e Drejtësisë, Kolegji Penal, vlerëson se, kërkesa e
paraqitur nga kërkuesi Gentian Doda është e bazuar ne ligjin procedural penal, marrëveshjet
ndërkombëtare, ku shteti shqiptar është palë, si dhe ne ligjin, e miratuar në zbatim të tyre,
nr.10193/2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale autoritetet e huaja në çështjet penale”.
Se pari, nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, kërkuesi është
gjykuar në mungesë, pa pasur dijeni për procesin gjyqësor në ngarkim të tij, pasi në gjykimin
e çështjes penale ai është mbrojtur nga avokatë të caktuar kryesisht, apo të zgjedhur nga
familjarët e tij dhe ai nuk ka hequr dorë asnjëherë nga garancia për rihapjen e procesit
gjyqësor pas ekstradimit.
Ne nenin 449 te KPP, parashikohet se:

1. Në rastet e caktuara me ligj lejohet në çdo kohë rishikimi i vendimeve që kanë
marrë formën e prerë, edhe kur dënimi është ekzekutuar ose është shuar...
Ne nenin 42 te ligjit nr.10193/2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e

huaja në çështjet penale”, parashikohet se:
1. Ministri i Drejtësisë përcakton në urdhrin që disponon ekstradimin e një shtetasi të
huaj kërkesën për respektimin e parimit të specialitetit. Për këtë qëllim, në fillim të
procedurës së ekstradimit dhe kur garancitë nuk janë dhënë, Ministri i Drejtësisë kërkon nga
shteti kërkues që:
... ç) i ekstraduari, nëse është gjykuar në mungesë,ka të ketë të drejtën e rishikimit të
vendimit gjyqësor të dhënë ndaj tij;…
Ne nenin 51 te ketij ligji, parashikohet se:

1. Kur personi i kërkuar ekstradohet, ai gëzon të gjitha të drejtat e parashikuara në
nenin 42 të këtij ligji, me përjashtim të rastit kur i ekstraduari ka hequr dorë nga këto të
drejta dhe kur shteti i kërkuar e ka përcaktuar një gjë të tillë shprehimisht në kërkesë…
Gjykata Kushtetuese me vendimin e saj nr.26/2012 eshte shprehur se:

...Gjykata, në jurisprudencën e saj, ka theksuar se e drejta e palëve për të qenë të
pranishme dhe për t’u mbrojtur në procesin gjyqësor, janë aspekte të rëndësishme të procesit
të rregullt ligjor, në përputhje me nenin 42 të Kushtetutës dhe nenin 6 të KEDNJ-së.
Referuar edhe jurisprudencës së Gjykatës Evropiane të të Drejtave të Njeriut
(GJEDNJ), Gjykata ka përcaktuar ndër vite, disa standarde në lidhje me gjykimin në
329
mungesë sipas të cilave: a) i pandehuri ka të drejtë të jetë i pranishëm në procesin gjyqësor
të kryer në ngarkim të tij; b) i pandehuri mund të heqë dorë vullnetarisht nga ushtrimi i kësaj
të drejtë; c) i pandehuri duhet të jetë në dijeni për ekzistencën e një procesi gjyqësor në
ngarkim të tij; ç) duhet të ekzistojnë instrumente paraprake ose riparuese për të shmangur
procese në ngarkim të të pandehurit, ose për të siguruar një proces të ri dhe, nëpërmjet
depozitimit të provave të reja, të drejtën e mbrojtjes që nuk ka qenë e mundur të ushtrohet
personalisht në procesin e zhvilluar në mungesë, të përfunduar tashmë (shih vendimet nr.30,
datë 17.06.2010, nr.45, datë, më 10.10.2011 të Gjykatës Kushtetuese).
Sipas praktikës së kësaj Gjykate si dhe të GJEDNJ-së, është detyrë e autoriteteve
shtetërore përkatëse që të njoftojnë në mënyrë rigoroze, konform kërkesave procedurale, të
pandehurin ndaj të cilit ka filluar një proces penal, pasi vetëm në këtë mënyrë mund të
arrihet në përfundimin se i pandehuri ka hequr dorë me vullnetin e tij të lirë nga pjesëmarrja
në gjykim. Vërtetimi i këtyre fakteve, sipas Gjykatës, është detyrë e organeve kompetente. Me
këtë detyrim të organeve përkatëse shtetërore, për të njoftuar në mënyrë rigoroze të
pandehurin dhe për të provuar se ai i fshihet drejtësisë, është e lidhur e drejta e tij për të
marrë pjesë në gjykim, si dhe e drejta e gjykatës për të vendosur për gjykimin e tij në
mungesë, kur janë respektuar në mënyrë rigoroze dispozitat për njoftimin (shih vendimet
nr.30, datë 17.06.2010, nr.45, datë, më 10.10.2011 të Gjykatës Kushtetuese).
Gjykata, gjithashtu, është shprehur se duhet të pranohet mbrojtësi i zgjedhur nga
familjarët e të pandehurit vetëm nëse provohet se ata po veprojnë në bazë të porosisë që kanë
marrë nga i pandehuri. Pra, lejohet zgjedhja e avokatit nga ana e familjarëve vetëm nëse
këta të fundit shprehin vullnetin e të pandehurit për të hequr dorë nga pjesëmarrja në proces
dhe jo të investohen me këtë zgjedhje nëse ata nuk kanë kontakte me të pandehurin, çka,
është detyrë e organeve kompetente shtetërore. Në këtë mënyrë është rigoroz zbatimi i
procedurave të njoftimit (shih vendimet nr.30, datë 17.06.2010, nr.45, datë, më 10.10.2011 të
Gjykatës Kushtetuese).
Si konkluzion, sipas jurisprudencës së kësaj Gjykate, në radhë të parë është e
domosdoshme që i pandehuri duhet të ketë dijeni në se ndaj tij ka filluar një proces penal
dhe, në radhë të dytë, ky duhet të heqë dorë vullnetarisht nga pjesëmarrja në të. Gjykata ka
arritur në këtë përfundim, për arsye se heqja dorë nënkupton një akt vullneti nga ana e të
pandehurit, që siç është pranuar nga teoria e së drejtës penale, për të pasur një akt vullnetar,
duhet të ketë në radhë të parë një proces të brendshëm të perceptimit të realitetit nga ana e të
pandehurit dhe më pas një proces të brendshëm vendimmarrjeje prej tij ((shih vendimet
nr.30, datë 17.06.2010; nr.45, datë 10.10.2011 të Gjykatës Kushtetuese)...
...Duke u bazuar në këto parime, edhe GJEDNJ-ja ka përcaktuar kritere të qarta dhe
të plota për drejtësinë kushtetuese lidhur me gjykimin në mungesë. Ajo ka theksuar se e
drejta e një personi të akuzuar, për të qenë i pranishëm në seancën dëgjimore të akuzave të
ngritura kundër tij, është thelbësore për një proces të drejtë (Ektabani kundër Suedisё, 1988;
Vaundelle kundër Francës, 2003). Kjo përfshin jo vetëm praninë fizike, por edhe aftësinë për
të dëgjuar dhe ndjekur procedimet, për të kuptuar provat dhe argumentet, për të orientuar
përfaqësuesit ligjorë dhe për të dhënë fakte. Kjo është veçanërisht e rëndësishme kur
procedimet kanë natyrë kontradiktore. Shteti ka detyrimin për t’i dhënë të pandehurit një
njoftim efektiv dhe të përshtatshëm për seancën dhe të marrë masa për të siguruar praninë e
tij (Poitrimol kundër Francёs, 1993; Spinatto kundër HMP Brixton dhe Italisё, 2001).
Gjykata thekson se është e një rëndësie thelbësore, që i akuzuari të jetë i pranishëm në
seancë, sepse ai ka të drejtën të dëgjohet, por edhe sepse ai ka nevojë t’i verifikojë gjykatës
vërtetësinë e thënieve të tij dhe t’i krahasojë këto me të palës tjetër ose dhe të dëshmitarëve.
Ligjvënësi duhet të jetë në gjendje të mos nxisë mungesa të pajustifikueshme (Geyseghem
kundёr Belgjikёs, 1999). Edhe pse nuk është absolute, e drejta e çdokujt, të akuzuar për një
vepër penale, për t’u mbrojtur efektivisht nga një mbrojtës ligjor, është një nga kriteret
330
kryesore të gjykimit të drejtë. Një person i akuzuar penalisht nuk e humb këtë të drejtë thjesht
për faktin se ai nuk ndodhet vetë personalisht në gjyq (Mariani kundër Francёs, 2005).
GJEDNJ-ja është shprehur gjithashtu se të informosh dikë për një proces të hapur
kundër tij, është një akt gjyqësor i një rëndësie të veçantë që duhet bërë në përputhje me
kërkesat procedurale dhe thelbësore, të cilat garantojnë ushtrimin efektiv të të drejtave nga
ana e të pandehurit. Njoftimi i paqartë dhe joformal nuk mjafton. Ndërkohë, nëse mund të
pranohet një njoftim edhe tërthorazi, heqja dorë duhet të jetë e qartë. Është një e drejtë e
personit të dënuar in absentia, i cili nuk rezulton se ka hequr dorë në mënyrë të qartë nga e
drejta e tij për t’u paraqitur në gjykim, të ketë në të gjitha rastet një vendim të ri mbi akuzat
(Sejdovic kundër Italisë, 2000).
KEDNJ-ja u lë shteteve kontraktuese një diskrecion të gjerë lidhur me zgjedhjet e
mjeteve, për të siguruar se sistemi i tyre ligjor është në përputhje me kërkesat e nenit 6 tё saj.
Detyra e GJEDNJ-së është të shqyrtojë nëse rezultati që KEDNJ-ja kërkon, është arritur nga
shtetet kontraktuese. Veçanërisht, mjetet procedurale të ofruara nga legjislacioni i
brendshëm dhe praktika duhet të tregojnë se ato kanë qenë efektive, kur një person i akuzuar
penalisht nuk ka hequr dorë nga të drejtat e tij për t’u dëgjuar dhe mbrojtur personalisht dhe
as nuk i është fshehur drejtësisë (shih vendimet nr.30, datë 17.06.2010; nr.45, datë
10.10.2011 të Gjykatës Kushtetuese).
Gjithsesi, jo vetëm shkronja, por as dhe fryma e nenit 6 të KEDNJ-së nuk e ndalojnë
një person të heqë dorë nga të drejtat e tij, me dëshirë shprehimisht ose faktikisht. Por,
megjithatë, për qëllimet e KEDNJ-së do konsiderohet efektive, që të drejtat e atij, që ka
hequr dorë prej tyre, të sanksionohen pa ekuivoke dhe të shoqërohen me një minimum të
garancive, për shkak të rëndësisë së tyre. Autoritetet kombëtare kanë një marzh vlerësimi për
zgjedhjen e mjeteve në sistemet e tyre ligjore, por me kusht që këto mjete juridike të jenë në
përputhje me standardet e vendosura nga neni 6/1 i KEDNJ-së (Colozza kundër Italisë,
1985)...
Kolegjet e Bashkuara te Gjykatës se Larte me vendimin e tyre unifikues nr.1/2014,

janë shprehur:
...Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë (më poshtë të cituara “Kolegjet e
Bashkuara” ose “Gjykata”) ritheksojnë se e drejta e mbrojtjes, në kuptimin thelbësor të saj,
është një e drejtë themelore me karakter kushtetues e cila i përket ekskluzivisht të pandehurit
dhe nuk mund të transferohet tek të afërmit.1
Figura e mbrojtësit në procesin penal është e natyrës teknike. Ajo ushtrohet
nëpërmjet dhënies së ndihmës juridike për të mbrojturin dhe përfaqësimit të tij në gjykim. Në
funksion të autoritetit që jep tagrin e përfaqësimit, legjislacioni ynë procedural penal njeh dy
lloje mbrojtësish, përkatësisht: i) atë të zgjedhur nga i pandehuri (neni 48 i KPP), dhe ii)
mbrojtësin e caktuar nga organi që procedon, në rast se i pandehuri nuk ka zgjedhur
mbrojtës, ose ka mbetur pa të, dhe gjithnjë nëse e kërkon një të tillë (neni 49 i KPP).
Mbrojtësi me marrjen e tagrave ka të drejtat (procedurale) që ligji i njeh të
pandehurit, përveç atyre që i rezervohen personalisht këtij të fundit...
Ne interpretim te dispozitave te mësipërme, ne harmoni me Kushtetutën si dhe
KEDNJ, dhe qëndrimet e mbajtura nga Gjykata Kushtetuese dhe Gjykata e Larte, të cilat
rregullojnë të drejtën për një proces të rregullt ligjor si dhe garancitë e të pandehurit në një
proces penal, i pandehuri i dënuar në mungesë, i cili nuk i fshihet drejtësisë, dhe nuk ka hequr
dorë në mënyrë të parevokueshme për të drejtën e tij, për të qenë i pranishëm në gjykim dhe
për të zgjedhur mbrojtës personalisht, lejohet të paraqesë kërkesë për rishikim, me qëllim
ankimin e vendimit të dënimit kundër tij.
1
Kolegjet e Bashkuara, vendim nr.1, datë 20.01.2011, faqe 7; Gjykata Kushtetuese, vendim nr.30, datë 17.06.2010, faqe 15-
16.
331
Ky Kolegj thekson se, kjo e drejte te gjykuarit i lind, ne momentin qe ai eshte
informuar për një proces të zhvilluar kundër tij, i eshte komunikuar vendimi perfundimtar,
eshte informuar ne lidhje me te drejten e tij per te kerkuar rihapje te procesit, si dhe mjetin
procedural per ushtrimin e kesaj te drejte. Njoftimi i ketyre akteve, si te vendimit, si një akt
gjyqësor i një rëndësie të veçantë, ashtu edhe i akteve te tjera, behet në përputhje me kërkesat
procedurale, të cilat garantojnë ushtrimin efektiv të të drejtave nga ana e të gjykuarit.
Njoftimi i paqartë dhe joformal nuk mjafton, ashtu sikurse konsiderohet nga organi i
prokurorise, procesverbali i marrjes ne dorezim te te ekstraduarit. Nga ky procesverbal, nuk
rezulton qe te ekstraduarit ti jete vene ne dispozicion vendimi penal i dhene kunder tij, si dhe
ti jene bere te njohura, te drejtat e tij ne lidhje me rihapjen e procesit, per me teper, kur kjo
garanci i eshte dhene nga autoritetet shqiptare, duke u bazuar ne Konventat, ku shteti shqiptar
eshte pale, ligjin procedural penal dhe ligjin e posacem.
Nese njoftimi i ketyre akteve behet i plote dhe i qarte, duke respektuar rregullat
procedurale, dhe i ekstraduari, paraqet kerkesen e tij, jashte afatit 30 ditor, nga mberritja ne
territorin shqiptar, atehere, mund te rrezohet kerkesa e tij, per mosparaqitjen ne afat te saj,
sipas nenit 51/4 te ligjit nr.10193, datë 03.12.2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale
autoritetet e huaja në çështjet penale”.
Ne te kundërt, kërkesa për rishikimin e vendimit penal konsiderohet e paraqitur
brenda afatit ligjor, nëse, organi i akuzës nuk provon se, vendimi gjyqësor, si akt i është
njoftuar kërkuesit ne respektim te dispozitave procedurale penale, si dhe ai te jete informuar
ne lidhje me te drejtën e tij, për rishikimin e vendimit gjyqësor të dhënë ndaj tij.
Se dyti, Kolegji Penal, vlerëson se, duhet te shprehet qarte edhe ne lidhje me mjetet
procedurale te ankimit qe, i ekstraduari mund te ushtrojë, me ardhjen në dijeni të procesit
penal të zhvilluar ne mungese te tij.
Me dorëzimin e të ekstraduarit, ky i fundit me date 27.07.2012, i është drejtuar
gjykatës se rrethit gjyqësor Mat, për rivendosjen e afat te ankimit, kundër vendimeve te
dhëna, edhe pse ne përfundim, nga kjo gjykate, gjithmonë duke ju referuar ndryshimit te
objektit te kërkesës nga kërkuesi, është rivendosur ne afat paraqitja e rekursit kundër
vendimit te Gjykatës se Apelit Tirane.
Ky Kolegj konstaton se, edhe pse nuk është objekt shqyrtimi, vendimi për rivendosjen
ne afat te rekursit nga gjykata e shkalles se pare është marre ne mosrespektim te nenit 147 te
KPP, si për kompetencën e gjykatës qe shqyrton këtë kërkesë, ashtu edhe për faktin qe
Gjykata e Lartë ishte shprehur me parë për një rekurs te paraqitur nga mbrojtësi i kërkuesit.
Në lidhje me këtë dispozite, Kolegjet e Bashkuara te Gjykatës së Larte me vendimin
unifikues penal nr.1/2013 janë shprehur se:
...gjykata kompetente për shqyrtimin e kërkesës për rivendosje në afat është gjykata
që ka dhënë vendimin ndaj të cilit ushtrohet ankimi. E thënë ndryshe, nëse kërkohet
rivendosje në afat për të bërë ankim kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë,
kompetente për gjykimin e kërkesës për rivendosje në afat do të jetë gjykata e shkallës së
parë. Respektivisht, nëse kërkohet rivendosja në afat për të bërë ankim (rekurs) kundër
vendimit të gjykatës së apelit, kompetente për gjykimin e kërkesës për rivendosje në afat është
gjykata e apelit...
Po kështu me vendimin penal nr.1/2011, Kolegjet e Bashkuara kane arritur ne
përfundimin unifikues se:
...i pandehuri, në kushtet kur ka ezauruar të drejtën e ankimit dhe kur Gjykata e Lartë
është shprehur njëherë me vendim në lidhje me rekursin e paraqitur prej tij, mund të zgjidhte
mënyra të tjera ankimi, të parashikuara nga ligji, kundër vendimeve gjyqësore që ai
kundërshton. Rishqyrtimi i rekursit nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në kushtet kur ai
Kolegj është shprehur njëherë në lidhje me mospranimin e rekursit të paraqitur nga pala, jo
për shkak të paraqitjes së tij tej afatit ligjor, bie ndesh me parimin e “res judicata” (gjësë së
332
gjykuar), pasi i njëjti Kolegj nuk mund të shqyrtojë dhe shprehet dy herë në lidhje me
rekursin e paraqitur nga e njëjta palë kundër të njëjtit vendimi të gjykatës së apelit...
...Pasi çështja është shqyrtuar në Kolegjin Penal të Gjykatës së Lartë, në mungesë të
të pandehurit, ky i fundit ose mbrojtësi i tij nuk mund të kërkojë rivendosjen në afat të të
drejtës për të ushtruar rekurs ndaj të njëjtit vendim për të cilin Kolegji është shprehur
njëherë, me pretendimin se i pandehuri nuk është vënë në dijeni të vendimit. I njëjti qëndrim
mbahet edhe në rastin e kërkesës për rivendosje në afat të të drejtës për të bërë apel pasi
çështja është shqyrtuar në gjykatën e apelit...
Përveç kësaj, edhe pse është rivendosur ne afat rekursi kundër vendimit te gjykatës se
apelit, ky mjet procedural, i zgjedhur nga kërkuesi, nuk mund te jetë efektiv, pasi nuk i
garanton të gjykuarit, të dënuar në mungesë, te drejtën për një proces të ri në ngarkim të tij,
ku ai ka të drejtë të paraqesë pretendimet e tij dhe të dëgjohet.
Duhet pasur parasysh se, kur rivendoset në afat e drejta për të bërë rekurs, Gjykata e
Lartë është gjykatë ligji dhe faktet e çështjes nuk do të rimerren në shqyrtim dhe i gjykuari
nuk mund të shprehet për to, pra, ai nuk do të dëgjohet, ne lidhje me pretendimet e tij për
provat e administruara ne proces, mbi te cilat është bazuar vendimi i dënimit i dhënë ndaj tij.
Ne lidhje me provat e administruara gjate gjykimit, i gjykuari mund te ngrejë vetëm
pretendime ne lidhje me marrjen e tyre, pasi ai mund te pretendoje vetëm për shkelje
procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit, por jo se mund te realizohet
kundërshtimi i tyre, nëpërmjet një debati gjyqësor.
Ndërkaq, duke ju referuar neneve 425 e 428 të KPP, gjykata e apelit i ka të gjitha
hapësirat e duhura ligjore për të shqyrtuar në seancë të gjitha pretendimet e ngritura nga
kërkuesit, si dhe ato që mund të lindin gjatë gjykimit. Gjykata e apelit duke qene gjykate fakti
dhe ligji, shqyrton çështjen në tërësi dhe nuk kufizohet vetëm me shkaqet e paraqitura në
ankim, si dhe kur njëra palë kërkon rimarrjen e provave të administruara në shqyrtimin
gjyqësor të shkallës së parë ose marrjen e provave të reja, gjykata, në qoftë se çmon se një gjë
e tillë është e nevojshme, vendos përsëritjen tërësisht ose pjesërisht të shqyrtimit gjyqësor.
Kjo gjykate, me përsëritjen e shqyrtimit gjyqësor, nëse merr prova të reja, apo rimerr edhe një
herë në shqyrtim ato të marra nga gjykata e shkallës së parë, ka mundësi te zgjidhë të gjitha
kërkesat e palëve në proces.
Mirëpo, nga aktet e administruara ne dosjen gjyqësore, rezulton se, kërkuesi nuk
mund te kërkonte as rivendosjen ne afat te ankimit, kundër vendimit te gjykatës se shkalles se
pare, pasi gjykata e apelit ishte shprehur mbi një ankim te paraqitur me parë, në lidhje me
themelin e çështjes.
Pikërisht, duke ju referuar rastit, kur gjykatat janë shprehur me parë për një ankim te
paraqitur, me interpretimin qe i kane bërë nenit 147 te KPP, Kolegjet e Bashkuara me
vendimin unifikues penal nr.1/2011, kanë arritur në përfundimin se:
...vetëm në kushtet kur gjykata më e lartë vendos mospranimin e ankimit për shkak të
paraqitjes jashtë afatit ligjor, pa shqyrtuar në themel ekzistencën e shkaqeve ligjore të
ankimit dhe ligjshmërinë e pretendimeve të ngritura në ankim, palëve u lind e drejta që të
kërkojnë rivendosjen në afat të të drejtës për të ushtruar ankim, në rast se mendojnë se
përmbushin kërkesat e pikës 1 të nenit 147 të Kodit të Procedurës Penale...
...Në rastet kur gjykata më e lartë ka vendosur mospranimin e ankimit ndaj vendimit
të gjykatës më të ulët për shkak të kalimit të afatit, i pandehuri apo mbrojtësi i tij mund të
kërkojnë rivendosjen në afat të të drejtës për të ushtruar ankim ose rekurs ndaj të njëjtit
vendim...
Në interpretim te nenit 147 te KPP dhe përfundimet unifikuese te kësaj dispozite, ne
harmoni me marrëveshjet ndërkombëtare, ku shteti shqiptar është palë, si dhe ne ligjin, e
miratuar në zbatim të tyre, nr.10193, datë 03.12.2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale
autoritetet e huaja në çështjet penale”, ne lidhje me ekstradimin e personit te dënuar, arrihet
333
ne përfundimin se, kërkesa për rivendosje ne afat te ankimit, si mjet procedural efektiv, për te
cilin shteti shqiptar jep garanci për mundësinë e rishikimit te vendimit apo rihapjes se
procesit, konsiderohet kërkesa për rivendosjen ne afat te ankimit ndaj vendimit te gjykatës se
shkalles se pare. Gjithmonë nëse, kundër vendimit te gjykatës se shkalles se pare, nuk është
bërë me parë, ankim dhe gjykata e apelit te ketë shqyrtuar në themel ekzistencën e shkaqeve
ligjore të ankimit dhe ligjshmërinë e pretendimeve të ngritura në ankim.
Ky përfundim i Kolegjit, ne lidhje me efektivitetin e këtij mjeti procedural, është i
njëjtë edhe me praktikën e GJEDNJ, e cila me vendimin date 10.05.2011, në çështjen
“Shkalla kundër Shqipërisë” (Ankimi nr.26866/05) është shprehur se:
...Gjykata rithekson se ajo ka vendosur që kërkesa për rishqyrtimin e një vendimi
përfundimtar është një mjet ligjor i jashtëzakonshëm, i cili, si rregull i përgjithshëm, nuk
mund të merret në konsideratë për qëllime të zbatimit të nenit 35 § 1 të Konventës (shih
Laska dhe Lika, cituar më lart, §§ 50-51).
Gjykata, më tej, vëren se neni 147 i KPP-së parashikon mundësinë që i akuzuari të
kërkojë rivendosje në afat. Megjithatë, Qeveria nuk i siguroi Gjykatës praktikën ligjore
vendase mbi interpretimin në praktikë të dispozitave të këtij neni. Gjykata përsërit se është
detyrë e Qeverisë, e cila pretendon mosshterimin të bindë Gjykatën se mjeti ligjor ishte
efektiv si në teori, ashtu edhe në praktikë në kohën përkatëse, që do të thotë se ishte i
arritshëm, i aftë të siguronte zgjidhje në lidhje me ankesat e ankuesit dhe të ofronte
perspektivën e arsyeshme të përfitimit (shih Akdivar dhe të tjerë kundër Turqisë, 16 shtator
1996, § 68, raporte të vendimeve përfundimtare dhe vendimeve 1996-IV; dhe më vonë,
Demopoulos dhe të tjerë kundër Turqisë (dec.) [GC], nr.46113/99, 3843/02, 13751/02,
13466/03, 10200/04, 14163/04, 19993/04 dhe 21819/04, § 70..., GJEDNJ 2010-... )...
...Me të gjitha vëzhgimet e mësipërme, Gjykata do të shqyrtojë nëse ankuesit i është
kërkuar vërtet të bëjë rekurs me ndonjë mjet tjetër ligjor vendas. Në këtë drejtim, Gjykata
përsërit, se në rastet kur ka një numër të caktuar mjetesh ligjore që një individ mund të
ndjekë, ky person ka të drejtë të zgjedhë mjetin ligjor, i cili trajton ankesat e tij thelbësore
(shih Croke kund Irlandës (dec), nr.3367/96, 15 qershor 1999). Me fjalë të tjera, kur një mjet
ligjor është ndjekur, nuk kërkohet përdorimi i një mjeti tjetër ligjor, i cili në thelb ka të
njëjtin objektiv (shih Moreira Barbosa kundër Portugalisë (dec), nr.65681/01, GJEDNJ
2004-V)...
Prandaj, ne rastin kur i ekstraduari, nuk mund te vendose te afat ankimin kundër
vendimit te gjykatës se shkalles se pare, pasi vendimi i kësaj gjykate është bërë objekt
shqyrtimi me parë nga një gjykate me e larte, i vetmi mjet procedural që garanton të drejtën e
pretenduar të personit për një rigjykim, i cili do të sigurojë të drejtën e mbrojtjes dhe te
dëgjimit te personit ne lidhje me akuzën ne ngarkim te tij është ankimi i jashtëzakonshëm,
kërkesa për rishikimin e vendimit penal te formës së prerë.
Pas ekstradimit, kërkuesi Gentian Doda nuk është shprehur se, ka hequr dorë nga e
drejta e rishikimit të vendimit gjyqësor të dhënë ndaj tij, për te cilën ka dhënë garanci edhe
vetë shteti shqiptar, por se, ai brenda afatit ligjor, ka paraqitur kërkesë përpara gjykatave
shqiptare për te bërë te mundur rihapjen e procesit ndaj tij.
Përderisa, kërkesa për rivendosjen në afat të rekursit për në Gjykatën e Lartë, nuk
është mjeti ligjor efektiv, me te cilin ai mund të realizojë të drejtën e tij për rihapje te
procesit, ai ka te drejte te ushtrojë mjetin e duhur ligjor, kërkesën për rishikimin e vendimit
penal të formës së prerë.
Në shqyrtimin e kërkesës për rishikimin e vendimit penal të formës së prerë, në këtë
rast, Kolegji Penal nuk shqyrton nëse, kërkesa përmban shkaqe nga ato që parashikohen
shprehimisht në nenin 450 te KPP, por, nëse mbi kërkesën e paraqitur dhe aktet e dosjes
gjyqësore, provohet apo jo, se në procedurat që janë ndjekur për dhënien e vendimit për
334
dënimin e kërkuesit në mungesë, nuk janë respektuar të drejtat të mbrojtjes, të njohura për
çdo person që akuzohet penalisht.
Ky detyrim për të garantuar respektimin e të drejtës se kërkuesit për rigjykim te tij,
vjen si pasojë e ratifikimit nga Republika e Shqipërisë me ligjin nr.8322/1998 të Konventës
së Këshillit të Europës për Ekstradimin dhe të dy Protokolleve Shtesë se saj, ku parashikohet
se, ekstradimi mund të lejohet nëse pala kërkuese jep siguri të mjaftueshme se do të garantojë
të drejtën e pretenduar të personit për një rigjykim, i cili do të sigurojë të drejtat e mbrojtjes.
Po kështu, me pas ky detyrim i shtetit shqiptar si palë në marrëveshjet ndërkombëtare ka
gjetur shprehi në ligjin nr.10193/2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale autoritetet e huaja në
çështjet penale”.
Në këto rrethana, në zbatim të dispozitave proceduriale penale që parashikojnë nenet
449 të Kodit të Procedurës Penale dhe ligjit nr.10193/2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale
me autoritetet e huaja në çështjet penale”, duhet të pranohet kërkesa e paraqitur nga kerkuesi
Gentian Doda për rishkimin e vendimit penal te formës së prerë të dhënë kundër tij, pasi
kërkuesi është gjykuar në mungesë, pa pasur dijeni për procesin gjyqësor në ngarkim të tij, ku
është mbrojtur nga avokatë të caktuar kryesisht, apo të zgjedhur nga familjarët e tij dhe ai nuk
ka hequr dorë asnjëherë nga garancia për rihapjen e procesit gjyqësor pas ekstradimit.
Pranimi i kërkesës se kërkuesit Gentian Doda, për rishikimin e vendimit penal te
formës se prere, ka si synim që të rihapet substancialisht procesi, që të mund të zhvillohet një
gjykim kontradiktor dhe që të dëgjohet i pandehuri në lidhje me çështjen, pra që ai te ketë
mundësi që të kundërshtojë provat e paraqitura nga prokuroria, por edhe te ketë mundësi te
paraqesë edhe prova kundër akuzës së ngritur ndaj tij.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 453 të KPP
VENDOSI
Pranimin e kërkesës për rishikimin të kërkuesit Gentian Doda.
Prishjen e vendimit nr.41, datë 26.01.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat,
vendimit nr.38, datë 06.02.2002 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.471, datë 26.
07. 2002 të Gjykatës së Larte dhe dërgimin e akteve për rigjykim në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Mat, me trup tjetër gjykues.
Tiranë, më 24.02.2016
335
ÇËSHTJE ADMINISTRATIVE
336
Nr. 00-2016-316 Vendimi (71)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:
Xhezair Zaganjori Kryesues

Edmond Islamaj Anëtar
Medi Bici Anëtar
me datë 02.02.2016 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen administrative nr.31001-

03464-00-2013 akti që iu përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “KRISTAL” SHPK (në mungesë).

I PADITUR: KËSHILLI I MINISTRAVE I REPUBLIKËS
SË SHQIPËRISË, përfaqësuar në gjyq nga Av.
Shtetit Lorana Kasapi.
Me pjesëmarrjen e Avokaturës së Përgjithshme
të Shtetit, përfaqësuar në gjyq nga Av. Lorana
Kasapi.
OBJEKTI:
Shfuqizimi tërësisht i vendimit nr.354, datë 23.05.2012
i Këshillit të Ministrave “Për pezullimin e pjesshëm dhe të përkohshëm
të licencës së Shkollës së Lartë Universitare Jo Publike “Universiteti Kristal”.
Pezullimi i zbatimit të këtij akti deri në përfundim të gjykimit.
Baza Ligjore: Neni 45/4 i ligjit nr.9741, datë 21/05/2007
“Për Arsimin e Lartë në Republikën e Shqipërisë” (i ndryshuar),
nenet 10, 11, 90, 93, 96, 98, 105, 108 dhe 109 të K.Pr.Administrative,
nenet 1, 31, 32/a, 43, 154, 324/a, 325, 327/1, 329
dhe 331 paragrafi 3-të të K.Pr.Civile,
neni 42/2 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë,
neni 6 i Konventës Europiane për të Drejtat e Njeriut,
si dhe neni 1 i Protokollit 1 shtesë të saj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.2493, datë 11.03.2013 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë së ngritur nga paditësi Shoqëria “Kristal” Shpk.
Shfuqizimin tërësisht të vendimit nr.354, datë 23.05.2012 i Këshillit të
Ministrave “Për pezullimin e pjesshëm dhe të përkohshëm të licencës së
Shkollës së Lartë Universitare jo Publike Universiteti “Kristal”, si akt i nxjerrë
në kundërshtim me ligjin.
337
Gjyqësor Tiranë.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të kenë paraqitur rekurs pala e paditur

dhe Avokatura e Shtetit, të cilat kërkojnë:
Ndryshimin e vendimit nr.2493, datë 11.03.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
vendimit nr.1622, datë 16.07.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e kërkesëpadisë.
Shkaqet që pala e paditur paraqet në rekurs, janë:

 Pala paditëse nuk ka arritur të provojë pretendimet e saj për të kërkuar pezullimin e
aktit administrativ ashtu edhe shfuqizimin e tij. Provat e paraqitura provuan të
kundërtën, pra që paditësi nuk ishte në gjendje ekonomike të papërballueshme për të
vazhduar gjykimin e aktit administrativ sipas modaliteteve të zakonshme
proceduriale. Gjithashtu veprimtaria e gjerë e paditësit vërteton se pezullimi i
përkohshëm i veprimtarisë për shkollën e lartë nuk e vendos shoqërinë në gjendje të
rëndë ekonomike prej së cilës pala paditëse të humbte eventualitetin e gjykimit të
padisë.
 Marrja e masës së pezullimit të aktit administrativ nga ana e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë është i paligjshëm dhe rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit
procedurial.
 Ndërkohë nga ana tjetër ndodhemi përballë faktit se gjatë kontrollit të ushtruar në
Shkollën e Lartë Universitare jo Publike “Universiteti Kristal” janë konstatuar shkelje
të legjislacionit në fuqi në fushën e arsimit të lartë, të legjislacionit për të huajt dhe në
fushën e ruajtjes së dokumentacionit në arkiva, shkelje këto të konfirmuara edhe gjatë
kontrolleve periodike të mëpasshme që MASH ka ushtruar në këtë institucion.
 Në zbatim të parimit të proporcionalitetit prevalon interesi publik, i cili del qartë dhe
nga neni 2 i ligjit për arsimin e lartë. Kryerja e veprimtarisë në kundërshtim me
legjislacionin në fuqi ka ndikim të drejtpërdrejtë në gjithë shoqërinë, sepse influencon
në mënyrë të pashmangshme në të gjithë sektorët ekonomik dhe shoqëror të saj për të
tashmen dhe të ardhmen e çdo shteti demokratik në arsimimin dhe edukimin e të
rinjve.
 Masa e marrë me pezullimin e përkohshëm të licencës së shkollës së lartë, me
vendimin e Këshillit të Ministrave, nuk është një masë ekstreme, por një masë e
ndërmjetme dhe racionale po të merren parasysh shkeljet e konstatuara tek paditësi.
 VKM nr.354, datë 23.05.2012, ka dalë në zbatim të raportit të inspektimit dhe
konstatimit të parregullsive, të cilat bien në kundërshtim me përcaktimet ligjore dhe
aktet nënligjore në fuqi.
 Në rastin konkret nuk rezulton t’i jetë shkaktuar një dëm i konsiderueshëm financiar
SHLUP “Universiteti Kristal”, pasi ky dëm nuk është provuar gjatë gjykimit.
Shkaqet që Avokatura e Shtetit paraqet në rekurs, janë:

 Nuk qëndron pretendimi i palës paditëse për mungesën e arsyetimit të aktit
administrativ. Arsyetimi i aktit në fjalë rezulton nga raporti i inspektimit. Siç rezulton
nga provat shkresore, grupi i monitorimit i ngritur me Urdhrin e Ministrit të Arsimit,
ka konstatuar një sërë shkeljesh të pasqyruara në raportin e inspektimit të cilat kanë
çuar në nxjerrjen e VKM të kundërshtuar në kërkesëpadi.
 Nuk qëndron pretendimi i palës paditëse se masa e marrë është e papërshtatshme me
shkeljet e konstatuara, pasi në zbatim të nenit 45/4 të ligjit “Për Arsimin e Lartë”,
338
pezullimi i licencës për një periudhë 1 vjeçare për Institucionet e Arsimit të Lartë,
Shkolla e Lartë Universitare Kristal, është një masë e ndërmjetme. Masë ekstreme në
kuptim të këtij neni do të konsiderohet heqja e licencës.
 Lidhur me pretendimin për paligjshmërinë e aktit, neni 108 i K.Pr.Administrative në
asnjë rast nuk i referohet paligjshmërisë së aktit kur ky është i paarsyetuar.
 Pala paditëse nuk ka paraqitur kundërshtime ne lidhje me raportin e inspektimit të
dërguar më datë 28.05.2012 apo të VKM nr.354 të publikuar në Fletoren Zyrtare më
datë 14.06.2012 që konsiderohet i paligjshëm nga paditësi.
 Në lidhje me pikën 2 të padisë, që flet për referencën e gabuar të bazës ligjore ky
pretendim nuk qëndron, pasi në ligj nuk ekziston neni 46/4 dhe kjo referencë është
rezultat i një gabimi material gjatë zbardhjes së VKM-së. Në raportin e inspektimit
rezulton qartë referenca në nenin 45/4 të ligjit “Për Arsimin e Lartë”.
 Grupi i inspektimit ka konstatuar shkelje në lidhje me procedurën e regjistrimit të
studentëve të huaj dhe vendas, dokumentacionin e vlerësimit të studentëve, shkelje të
procedurave të diplomimit, rregullime të përcaktuara nga kuadri nënligjor për arsimin
në fuqi.
 Në shkelje të nenit 45 të Rregullores së brendshme të Fakultetit të Drejtësisë dhe
Shkencave Sociale në Shkollën e Lartë Jo Publike Universiteti “Kristal” persona të
caktuar kanë tërhequr diploma pa u pajisur me prokurë.
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici, përfaqësuesen e palës së paditur
Av.Shtetit Lorana Kasapi, e cila kërkoi ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë, në përfundim;
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 11.12.2013 është regjistruar çështja administrative
nr.31001-03464-00-2013 regj. them, që u përket palëve: paditëse Shoqëria “Kristal” Shpk
dhe i paditur, Këshilli i Ministrave i Republikës së Shqipërisë, me objekt: Shfuqizimi
tërësisht i vendimit nr.354, datë 23.05.2012 të Këshillit të Ministrave “Për pezullimin e
pjesshëm dhe të përkohshëm të licencës së Shkollës së Lartë Universitare jo Publike
“Universiteti Kristal”. Pezullimi i zbatimit të këtij akti deri në përfundim të gjykimi.
2. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.2493, datë
11.03.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimi nr.1622, datë 16.07.2013 të
Gjykatës së Apelit Tiranë, janë rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit material, prandaj si të
tillë ato duhen ndryshuar, duke u vendosur rrëzimi i kërkesëpadisë.
3. Pala paditëse Shoqëria “Kristal” Shpk është një shoqëri tregëtare me përgjegjësi të
kufizuar, me objekt të veprimtarisë së saj kryesisht në fushën e arsimit, hapjen e klinikave
mjekësore, gjinekologjike, laborator mjekësor, Universiteti “Kristal”, degët juridik,
ekonomik, stomatologji, inxhinieri ndërtimi, arkitekturë, shkenca sociale, etj.
4. Me vendimin nr.761, datë 06.12.2005 të Këshillit të Ministrave është vendosur
dhënia e lejes për hapjen e Shkollës se Lartë Jo Publike Universiteti “Kristal”, e cila zhvillon
aktivitet në fushën e arsimit universitar jopublik që prej kësaj date, duke qenë njëri prej
universiteteve kryesore dhe me numrin më të madh të studentëve e stafit pedagogjik në vend.
5. Pala e paditur, Këshilli i Ministrave me vendimin nr.354, datë 23.05.2012 ka
vendosur: Pezullimin e pjesshëm dhe të përkohshëm të licencës së Shkollës së Lartë
Universitare jo Publike, Universiteti “Kristal” për të gjitha programet në të dyja ciklet e
339
studimit, që ofron ky institucion i arsimit të lartë. Shkolla e Lartë Universitare jo Publike,
Universiteti “Kristal” gjatë periudhës së pezullimit, nuk do të pranojë studentë të rinj në asnjë
nga programet e studimit që ky universitet ofron.
Periudha e pezullimit të licencës së këtij institucioni të arsimit të lartë zgjat për 1 (një)
vit, nga hyrja në fuqi e këtij vendimi. Shkolla e Lartë Universitare jo Publike, Universiteti
“Kristal” duhet të ndërmarrë masat e duhura që studentët e regjistruar pranë këtij institucioni
të vijojnë apo të përfundojnë studimet në programet përkatëse, sipas kohëzgjatjes normale,
etj.....
6. Pala paditëse Shoqëria “Kristal” Shpk, duke mos qenë dakort me vendimin e
lartpërmendur i është drejtuar gjykatës me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
II. Vendimet e gjykatave dhe arsyetimi i tyre:
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.2493, datë 11.03.2013 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë së ngritur nga paditësi Shoqëria “Kristal” Shpk.
Shfuqizimin tërësisht të vendimit nr.354, datë 23.05.2012 të Këshillit të Ministrave
“Për pezullimin e pjesshëm dhe të përkohshëm të licencës së Shkollës së Lartë Universitare
jo Publike Universiteti “Kristal”, si akt i nxjerrë në kundërshtim me ligjin.
8. Gjykata e rrethit gjyqësor ndër të tjera arsyeton se:
....Referuar dispozitave ligjore, që pala e paditur i është referuar për nxjerrjen e aktit
administrativ, gjykata konkludon se pala paditëse nuk është në shkelje të ligjit, konkretisht:
Sipas nenit 45/4 të ligjit nr.9741, datë 21.05.2007 “Për Arsimin e Lartë” (i ndryshuar)
citohet se:
“Për institucionet private të arsimit të lartë, të cilat nuk respektojnë këtë ligj, si dhe
aktet nënligjore në zbatim të tij, Këshilli i Ministrave, me propozim të Ministrisë së Arsimit
dhe Shkencës, vendos masa konkrete deri në pezullimin e veprimtarisë së tyre për një
periudhë deri në dy vjet (mospranim të studentëve të rinj) apo heqjen e licencës. Siç rezulton
nga përmbajtja e dispozitës masat që mund të marrë Këshilli i Ministrave janë të
përcaktuara në ligj dhe në përputhje me shkeljen e konstatuar përcakton dhe masën
përkatëse. Pezullimi i licencës është masë ekstreme që ligji parashikon për shkeljet e kryera.
Vendimi nr.354, datë 23.05.2012 i Këshillit të Ministrave është marrë në kundërshtim
me nenin 109/2 të K.Pr.Administrative dhe nenin 45/4 të ligjit nr.9741, datë 21.05.2007 “Për
Arsimin e Lartë”. Akti administrativ është nxjerrë në mbështetje të nenit 46 pika 4 të ligjit
nr.9741, datë 21.05.2007 “Për Arsimin e Lartë”. Përsa më lart, gjykata konkludon se pala e
paditur është mbështetur në dispozitë, e cila nuk përmban sanksione për shkelje ligjore, duke
shkelur kështu nenin 109/1 të K.Pr.Civile, përfundime këto të pambështetura, pasi u provua
dhe gjatë gjykimit se në raportin e inspektimit, faqe 7 thuhet se: Se për vitin akademik 2011-
2012 ekziston regjistri i të dhënave elektronike, i cili ofron aktualisht mundësinë e
regjistrimit të studentëve në provime dhe printimin elektronik të fletëve të provimit. Pra dhe
vetë grupi i inspektimit pranon faktin se ka regjistër bazë të studentëve elektronik (neni 58
pika 2 i ligjit “Për Arsimin e Lartë”).
Po kështu, pala e paditur pretendon se paditësi ka shkelur ligjin nr.9154, datë
06.11.2003 “Për Arkivat”dhe normave tekniko-profesionale dhe metodologjike të shërbimit
arkivor në Republikën e Shqipërisë. Referuar dispozitës me të cilën është penalizuar pala
paditëse neni 92/1 sanksionon si më poshtë: Autoritet dhe punonjësit e arkivave shtetërore
mbajnë përgjegjësi ligjore për shkeljen e kërkesave të këtij ligji. Në kuptim të këtij ligji, kur
nuk përbëjnë vepër penale, përbëjnë kundravajtje administrative dhe dënohen me gjobë nga
1 deri në 5 paga mujore shkeljet e mëposhtme, ndërsa në pikën 3 parashikohet se: Personat
fizikë e juridikë privatë i nënshtrohen gjobës nga 100 mijë deri në 300 mijë lekë kur kanë
340
kryer shkeljet e përmendura në shkronjat “a”, “ç”, “d” të pikës 1 dhe pikës 2 të këtij neni.
Sikurse vërehet nga kjo dispozitë ligjvënësi ka parashikuar dënimin me gjobë dhe në asnjë
rast kjo nuk mund të përbëjë shkak për pezullimin e veprimtarisë. Gjykata arrin në
përfundimin se vendimi nr.354/2012 i Këshillit të Ministrave është rezultat i një procedimi
administrativ të kundraligjshëm, pasi është dhënë në kundërshtim me nenet 90, 93, 95, 98 e
99 të K.Pr.Administrative, akti i njoftimit të raport inspektimit i është njoftuar paditësit në
datën 29.05.2012 (pra 6 ditë pas miratimit të vendimit nr.354/2012, ndërkohë që neni 90/2 i
K.Pr.Administrative përcakton shprehimisht jo vetëm detyrimin e organit që kryen
procedimin administrativ të njoftojë palët e interesuara (në këtë rast paditësi), por ky njoftim
duhet kryer të paktën 10 ditë përpara ditës së caktuar për ekzaminimin e masave.
Palës paditëse Shoqëria “Kristal” Shpk i janë vënë në dispozicion përfundimet e
grupit të inspektimit pas marrjes së vendimit përfundimtar VKM nr.354/2012 çka do të thotë
se atij i është mohuar e drejta e përgatitjes së observacioneve apo kundërshtimeve eventuale
lidhur me raportin. Gjithashtu në marrjen e vendimit VKM nr.354/2012 nuk është marrë
parasysh neni 98 i K.Pr.Administrative Si rrjedhojë e argumentimit të lartpërmendur vendimi
nr.354, datë 23.05.2012 i Këshillit të Ministrave “Për pezullimin e pjesshëm dhe të
përkohshëm të licencës së Shkollës së Lartë Universitare jo Publike “Universiteti Kristal”,
është dhënë në kundërshtim me ligjin. Në vijim të sa sipër, referuar nenit 118 të
K.Pr.Administrative, akti objekt shqyrtimi gjyqësor duhet të shfuqizohet tërësisht si akt i
nxjerrë në kundërshtim me ligjin.
Gjatë shqyrtimit të kësaj çështje, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin e
ndërmjetëm të datë 30.07.2012, ka rrëzuar kërkesën e bërë nga pala paditëse për
“Pezullimin e zbatimit të vendimit nr.354, datë 23/05/2012 i Këshillit të Ministrave”. Ky
vendim është ndryshuar nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.458, datë 28.09.2012,
konkretisht: Pranimin pjesërisht të kërkesës. Pezullimin e pjesshëm të zbatimit të aktit
administrativ, vendimit të Këshillit të Ministrave nr.354, datë 23.05.2012, në të cilin është
vendosur, Pezullimi i pjesshëm dhe i përkohshëm i Licencës së Shkollës së Lartë Universitare
jo Publike, Universiteti Kristal, për të gjitha programet në të dyja ciklet e studimit që ofron
ky Institucion i Arsimit të Lartë. Rrëzimin e kërkesës dhe lënien në fuqi të zbatimit të VKM-së
nr.354, datë 23.05.2012 përsa i takon programit të studimit të Menaxhim Biznesi dhe
programit të studimit “Bachelor” në Sociologji.
9. Gjykata e Apelit Tiranë, me të njëjtin arsyetim me vendimin nr.1622, datë
Lënien në fuqi të vendimit nr.2493, datë 11.03.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
III. Ligji i zbatueshëm:
10. Në nenin 45 të ligjit nr.9741, datë 21.05.2007 “Për arsimin e lartë”, parashikohet
se:
Organizimi i studimeve në institucionet private të arsimit të lartë.
1. Organizimi i programeve të studimit në institucionet private të arsimit të lartë
bëhet sipas:
a) përshkrimeve të bëra në nenet 25, 26, 28, 29 dhe 30 të këtij ligji;
b) një modeli tjetër, kur ai ofrohet nga një institucion që jep diplomë të një
institucioni të huaj ose të ngjashëm me të. Në këtë rast, ato duhet të shoqërohen edhe me
vlerësimin në kreditë, sipas Sistemit Evropian të Transferimit dhe Grumbullimit të Krediteve
(ECTS), për të mundësuar njohjen e studimeve dhe transferimet e studentëve.
341
2. Një institucion privat i licencuar i arsimit të lartë, që ka organizim të programeve
të studimit të ndryshëm nga ai i shkronjës “a” të pikës 1 të këtij neni, është i detyruar ta
njoftojë këtë publikisht, para se të fillojë regjistrimin e studentëve.
3. Institucionet private të arsimit të lartë duhet të paraqesin çdo fillim viti akademik
gjendjen financiare të institucionit, përbërjen e stafit akademik, si dhe tarifat e shkollimit për
vitin në vazhdim, për secilin program studimi.
4. Për institucionet private të arsimit të lartë, të cilat nuk respektojnë këtë ligj, si dhe
aktet nënligjore në zbatim të tij, Këshilli i Ministrave, me propozim të Ministrisë së Arsimit
dhe Shkencës, vendos masa konkrete deri në pezullimin e veprimtarisë së tyre për një
periudhë deri në dy vjet (mospranim të studentëve të rinj) apo heqjen e licencës.
se:
1. Personeli i institucioneve të arsimit të lartë përbëhet nga personeli akademik,
personeli ndihmës mësimor-shkencor dhe personeli administrativ.
2. Detyrat dhe të drejtat e personelit të institucioneve të arsimit të lartë përcaktohen
në statutin e institucioneve përkatëse e në rregulloret e tyre, në përputhje me aktet ligjore e
nënligjore në fuqi.
se:
1. Një institucion i arsimit të lartë duhet të mbajë regjistër bazë të studentëve me të
dhëna personale të tyre, vlerësimet e marra gjatë ndjekjes së programit të studimit, të dhëna
mbi diplomën ose diplomat e marra bashkë me suplementin e diplomës etj., të formatuara
këto sipas standardeve shtetërore.
2. Regjistri i studentëve plotësohet në formë të shkruar dhe elektronike dhe mbahet në
ruajtje të përhershme.
3. Çdo studenti, në regjistrimin fillestar në një institucion të arsimit të lartë, i jepet
një numër unik matrikullimi, që e shoqëron deri në marrjen e diplomës ose certifikatës.
Ministri i Arsimit dhe Shkencës përcakton rregullat për gjenerimin dhe dhënien e numrave të
matrikullimit.
se:
1. Ministria e Arsimit dhe Shkencës është përgjegjëse për realizimin e programit
politik qeverisës në fushën e arsimit të lartë dhe kërkimit shkencor. Ajo miraton planin
strategjik dhe të gjitha dokumentet e tjera që kanë lidhje me politikën në fushën e arsimit të
lartë dhe kërkimit shkencor.
2. Siguron dhe përgatit të gjithë bazën ligjore të nevojshme në fushën e arsimit të
lartë dhe kërkimit shkencor.
3. I propozon Këshillit të Ministrave buxhetin për arsimin e lartë dhe kërkimin
shkencor, sipas përcaktimeve në aktet e tjera ligjore e nënligjore në fuqi. Ajo miraton
modelin e financimit për secilin institucion publik të arsimit të lartë.
4. Ministria e Arsimit dhe Shkencës është përgjegjëse për sigurimin e cilësisë dhe
respektimin e standardeve në institucionet publike dhe private të arsimit të lartë në
Republikën e Shqipërisë. Ajo kontrollon zbatimin e ligjshmërisë dhe përdorimin e fondeve
publike në institucionet publike të arsimit të lartë, në bazë të këtij ligji, si dhe zbatimin e
ligjshmërisë në institucionet private të arsimit të lartë.
342
5. Gjatë ushtrimit të autoritetit të saj, Ministria e Arsimit dhe Shkencës respekton
autonominë institucionale, akademike dhe financiare që institucionet e arsimit të lartë kanë
në këtë ligj.
6. Ministria e Arsimit dhe Shkencës mban regjistrin e institucioneve të arsimit të lartë
dhe të kërkimit shkencor, të hartuar sipas një formati të përcaktuar prej saj me akt nënligjor,
si dhe regjistrin e programe të akredituara të studimeve.
se:
1. Ministria e Arsimit dhe Shkencës kryen periodikisht, të paktën një herë në tre vjet,
kontrollin e zbatimit të ligjshmërisë në institucionet publike ose private të arsimit të lartë dhe
të paktën një herë në vit kontroll financiar në institucionet publike të arsimit të lartë.
2. Ministria e Arsimit dhe Shkencës ka të drejtë të shfuqizojë çdo akt të nxjerrë nga
autoritetet apo organet drejtuese të institucioneve të arsimit të lartë kur këto akte vijnë në
kundërshtim me këtë ligj.
3. Në raste flagrante ose shkelje të rënda të ligjit dhe akteve nënligjore nga rektori i
një institucioni të arsimit të lartë, Ministri i Arsimit dhe Shkencës urdhëron pezullimin e tij,
duke ia dërguar atë për procedura të mëtejshme Presidentit të Republikës, i cili duhet të
përgjigjet brenda një muaji. Ministri i Arsimit dhe Shkencës cakton njërin prej
zëvendësrektorëve që do të zëvendësojë rektorin e pezulluar, deri në zgjedhjen e rektorit të ri,
sipas këtij ligji. Ministri i Arsimit dhe Shkencës, menjëherë pas dekretimit të shkarkimit,
shpall zgjedhje të parakohshme.
4. Në raste flagrante ose shkelje të rënda të ligjit dhe akteve nënligjore nga një
autoritet drejtues i një njësie kryesore, rektori urdhëron pezullimin e atij autoriteti dhe i
propozon Ministrit të Arsimit dhe Shkencës shkarkimin e tij, i cili shprehet brenda një muaji.
Rektori cakton njërin prej zëvendësve të autoritetit që do ta zëvendësojë autoritetin drejtues
të pezulluar deri në zgjedhjen e autoritetit të ri, sipas këtij ligji. Rektori organizon zgjedhjet e
parakohshme.
5. Në raste të ngjashme, dekani/drejtori urdhëron pezullimin e përgjegjësit të një
njësie bazë dhe i propozon rektorit shkarkimin e tij, i cili shprehet brenda një muaji.
Dekani/drejtori cakton njërin prej përgjegjësve të grupeve kërkimore ose shkencore që do ta
zëvendësojë autoritetin drejtues të pezulluar deri në zgjedhjen e autoritetit të ri, sipas këtij
ligji. Dekani/drejtori organizon zgjedhjet e parakohshme.
6. Në rastet kur Ministria e Arsimit dhe Shkencës konstaton raste flagrante ose
shkelje të rënda të ligjit dhe akteve nënligjore nga një autoritet drejtues i një njësie kryesore
ose bazë të një institucioni të arsimit të lartë, ministri i përcjell materialin organit të
emërtesës për veprime të mëtejshme, sipas këtij ligji.
7. Ministri i Brendshëm ka të njëjtin autoritet mbi institucionet e arsimit të lartë që ka
në varësi.
15. Në nenin 92/1 të ligjit nr.9154, datë 06.11.2003 “Për arkivat”, parashikohet se:
1. Autoritetet dhe punonjësit e arkivave shtetërore mbajnë përgjegjësi ligjore për
shkeljen e kërkesave të këtij ligji. Në kuptim të këtij ligji, kur nuk përbejnë vepër penale,
përbejnë kundërvajtje administrative dhe dënohen me gjobë nga 1 deri në 5 paga mujore
shkeljet e mëposhtme:
a) mungesa e kushteve të nevojshme të caktuara nga Drejtoria e Përgjithshme e
Arkivave për ruajtjen fizike e teknologjike të dokumenteve;
b) moszbatimi i kërkesave të këtij ligji dhe rregullave të caktuara nga Drejtoria e
Përgjithshme e Arkivave për evidencimin, sistemimin dhe shfrytëzimin e dokumenteve;
343
c) mosdorëzimi në afat dhe sipas kërkesave të këtij ligji i dokumenteve në arkivat
shtetërore;
ç) mosdhënia e të dhënave të nevojshme për regjistrimin dhe evidencimin e
veprimtarisë arkivore e të dokumenteve të tyre arkivave shtetërore, të përcaktuar me ligj;
d) pengimi i punonjësve të autorizuar nga Drejtoria e Përgjithshme e Arkivave për të
kryer përgjegjësitë e tyre sipas këtij ligji.
2. Shkeljet që kanë të bëjnë me tjetërsimin e dokumenteve dhe humbjen e
dokumenteve të arkivit nga persona qe i kanë ne administrim, kur ato nuk janë kopje e vetme,
dënohen me gjobë nga 2 deri ne 10 paga mujore.
3. Personat fizike e juridike private i nënshtrohen gjobës nga 100 mijë deri në 300
mijë lekë kur kanë kryer shkeljet e përmendura ne shkronjat “a”, “ç”, “d” të pikës 1 dhe
pikën 2 të këtij neni.
4. Gjoba vendoset nga punonjësi i autorizuar nga Drejtoria e Përgjithshme e
Arkivave.
5. Për botimin e burimeve arkivore ne kundërshtim me dispozitat e këtij ligji, mbajnë
përgjegjësi edhe kërkuesit. Kërkuesi që shkel në mënyrë të përsëritur rregulloren e
shfrytëzimit të dokumenteve arkivore, ose dëmton vetë dokumentet, mund të përjashtohet për
një periudhë deri 1-vjeçare nga e drejta e shërbimit arkivor.
6. Kundër vendimit te dënimit me gjobë ose të përjashtimit, personat që kanë kryer
shkeljet mund të bëjnë ankim në gjykatë brenda 30 ditëve nga data e shpalljes së vendimit.
7. Asgjësimi i dokumenteve, në kundërshtim me kërkesat e këtij ligji, vjedhja, si dhe
humbja e dokumenteve të shpallura të një rëndësie të veçantë, kur shkelja përbën vepër
penale, dënohet sipas Kodit Penal.
IV. Arsyetimi i Kolegjit Administrativ dhe zgjidhja e çështjes:
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekurset e paraqitura nga
pala e paditur dhe Avokatura e Shtetit, përmbajnë shkaqe nga ato që parashikohen në ligj,
prandaj ka vend që vendimi i gjykatës së shkallës së parë dhe vendimi i gjykatës së apelit të
cënohen.
17. Nga citimi i nenit 45 të ligjit nr.9741, datë 21.05.2007 “Për Arsimin e Lartë” del
se: për institucionet private të arsimit të lartë, të cilat nuk respektojnë këtë ligj, si dhe aktet
nënligjore në zbatim të tij, Këshilli i Ministrave, me propozim të Ministrisë së Arsimit dhe
Shkencës, vendos masa konkrete deri në pezullimin e veprimtarisë së tyre për një periudhë
deri në dy vjet (mospranimin e studentëve të rinj) apo heqjen e licencës.
18. Në nenin 58 të ligjit nr.9741, datë 21.05.2007 “Për Arsimin e Lartë”, parashikohet
se: Një institucion i arsimit të lartë duhet të mbajë regjistër bazë të studentëve me të dhëna
personale të tyre, vlerësimet e marra gjatë ndjekjes së programit të studimit, të dhëna mbi
diplomën ose diplomat e marra bashkë me suplementin e diplomës, etj., të formatuara këto
sipas standardeve shtetërore. Regjistri i studentëve plotësohet në formë të shkruar dhe
elektronike dhe mbahet në ruajtje të përhershme....
19. Në zbatim të dispozitave ligjore të sipërcituara, si dhe dokumentacionit të
administruar në dosje, objektit dhe shkakut ligjor të kërkesëpadisë dhe në analizë të
vendimeve të gjykatave, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, gjykata e
shkallës së parë dhe gjykata e apelit, duke mos përcaktuar saktë natyrën e mosmarrëveshjes
ndërmjet palëve, kanë gabuar në zgjidhjen e çështjes, pasi rezulton se, gjykatat nuk kanë
analizuar shkeljet e konstatuara në raportin e kontrollit dhe nëse këto shkelje mund të çojnë
në marrjen e një mase administrative nga organi publik kompetent, por ato kanë arsyetuar
vetëm për llojin e masës administrative të vendosur nga pala e paditur, duke e cilësuar atë si
një masë jo proporcionale.
344
20. Pretendimi i ngritur në rekurs nga pala e paditur dhe Avokatura e Shtetit se: ....
gjatë kontrollit të ushtruar pranë palës paditëse Shkollës së Lartë Universitare jo Publike
“Universiteti Kristal” janë konstatuar shkelje të legjislacionit në fuqi në fushën e arsimit të
lartë, të legjislacionit për të huajt dhe në fushën e ruajtjes së dokumentacionit në arkiva, është
i bazuar në ligj, sepse gjatë gjykimit në shkallë të parë dhe në gjykatën e apelit ka rezultuar
se, nga grupi i kontrollit janë konstatuar shkelje në lidhje me procedurën e regjistrimit të
studentëve të huaj dhe vendas, dokumentacionin e vlerësimit të studentëve, shkelje të
procedurave të diplomimit, etj. Gjithashtu në shkelje të nenit 45 të Rregullores së brendshme
të Fakultetit të Drejtësisë dhe Shkencave Sociale në Shkollën e Lartë Jo Publike Universiteti
“Kristal” persona të caktuar kanë tërhequr diploma nga ky institucion pa qenë të pajisur me
prokura të posaçme.
21. Në gjykimin në shkallë të parë dhe në apel pala paditëse ka pretenduar për
mungesën e arsyetimit të aktit administrativ, pretendim i cili vlerësohet si i pabazuar në ligj,
pasi akti pasqyron shkeljet konstatuara nga grupi i monitorimit i ngritur me Urdhrin e
Ministrit të Arsimit, i cili ka konstatuar një sërë shkeljesh të pasqyruara në raportin e
inspektimit, të cilat kanë çuar në nxjerrjen e tij.
22. Pretendimi i palës paditëse se masa administrative e marrë nga pala e paditur është
e papërshtatshme (proporcionale) me shkeljet e konstatuara është i pabazuar në ligj, sepse në
zbatim të nenit 45/4 të ligjit “Për Arsimin e Lartë”, pezullimi i licencës për një periudhë një
vjeçare për Institucionet e Arsimit të Lartë, Shkolla e Lartë Universitare Kristal, nuk mund të
konsiderohet një masë ekstreme, siç është heqja e licencës, por një masë e ndërmjetme, duke
iu lënë detyra subjektit të licencuar me qëllim për të eliminuar të metat e konstatuara, në të
kundërt të çojnë në humbjen e të drejtës për të ushtruar aktivitetin për të cilin shoqëria është
licencuar.
23. Përsa i përket pretendimit të palës paditëse në lidhje me paligjshmërinë e aktit,
duhet theksuar se, neni 108 i K.Pr.Administrative në asnjë rast nuk i referohet paligjshmërisë
së aktit kur ky nuk është i arsyetuar. Ndërsa përsa i përket referencës së gabuar të bazës
ligjore, në ligj nuk ekziston neni 46/4, prandaj kjo referencë është një gabim material që ka
ndodhur gjatë zbardhjes së VKM-së, pasi në raportin e inspektimit rezulton se si bazë ligjore
është vendosur neni 45/4 të ligjit “Për Arsimin e Lartë”.
24. Gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit arsyetojnë se nuk është zbatuar
procedura e nxjerrjes së aktit administrativ, pasi pala paditëse nuk është dëgjuar, por rezulton
se nga pala paditëse nuk është kërkuar pavlefshmëria absolute e aktit administrativ, e
parashikuar nga neni 116 i K.Pr.Administrative, por ajo ka kërkuar pavlefshmërinë relative të
tij, e parashikuar nga neni 118 i K.Pr.Administrative, në një kohë kur në gjykimin në shkallë
të parë dhe në apel ka rezultuar se, grupi që ka bërë inspektimin ka marrë kontakt me palën
paditëse, duke ia bërë të qartë shkeljet e konstatuara dhe masat që ajo duhet marrë, prandaj
përfundimet që kanë arritur gjykatat më të ulta janë të pabazuara në ligj dhe për rrjedhojë
vendimet e tyre duhet të ndryshohen, duke u rrëzuar kërkesëpadia.
25. Për të gjitha këto që u thanë më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
arrin në përfundimin se, rekurset e paraqitura nga pala e paditur dhe Avokatura e Shtetit janë
të bazuara në ligj, prandaj si të tillë ato duhet të pranohen dhe për rrjedhojë vendimet e
gjykatave duhet të ndryshohen, duke u rrëzuar kërkesëpadia e paraqitur nga pala paditëse.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/dh të ligjit
nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”......
VENDOSI
345
Ndryshimin e vendimit nr.2493, datë 11.03.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe vendimit nr.1622, datë 16.07.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë.
Tiranë, më 02.02.2016
Nr. 00 - 2016 - 315 Vendimi (72)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në datën 02.02.2016 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen administrative nr.31001-

PADITËS: SHOQËRIA “GTS-GAZRA TEKNIKE

SHQIPTARE” SH.P.K (në mungesë).
I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
TIRANË, përfaqësuar në gjyq nga Av.Shtetit
Abaz Deda.
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR,
PRANË DREJTORISË SE PËRGJITHSHME
TË TATIMEVE, përfaqësuar në gjyq nga
Av.Shtetit Abaz Deda.
të Shtetit, përfaqësuar në gjyq nga Avokati Abaz
Deda.
OBJEKTI:
Kundërshtim dhe shfuqizim i aktit administrativ
njoftim vlerësimi për detyrimet tatimore nr.208888/8 prot., datë 28.09.2010
të Njësisë së Tatimpaguesve të Mëdhenj, Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë.
Kundërshtim dhe shfuqizim i vendimit nr.19612/2, datë 19.01.2011
të DAT të Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve.
Baza Ligjore: Ligji nr.9920, datë 19.05.2008
“Për Procedurat Tatimore në R.SH”,
Udhëzimi i Ministrit të Financave nr.24, datë 02.09.2009
“Për Procedurat Tatimore në R.SH”,
ligji nr.7928, datë 27.04.1995, i ndryshuar,
Udhëzimet e Ministrit të Financave “Për tatimin mbi vlerën e shtuar”,
neni 320 e vijues i K.Pr.Civile
dhe neni 135 e vijues i K.Pr.Administrative.
346
vendosur:
Anullimin e aktit administrativ njoftim vlerësimi për detyrimet tatimore
nr.208888/8 prot, datë 28.09.2010 të Njësisë së Tatimpaguesve të Mëdhenj,
Drejtoria Rajonale Tatimore.
Anullimin e vendimit nr.19612/2, datë 19.01.2011 të Drejtorisë së Apelimit
Tatimor, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve.

Gjyqësor Tiranë.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të kenë paraqitur rekurs pala e paditur

Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë dhe Avokatura e Shtetit, të cilët
kërkojnë:
Ndryshimin e vendimit nr.2036, datë 05.03.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, dhe
vendimit nr.2487, datë 23.10.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë.
Shkaqet që pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të Mëdhenj

Tiranë paraqet në rekurs, janë:
 Shoqëria kundërshton vlerësimin tatimor për periudhën 2007 dhe 2008 në lidhje me
mosnjohjen e kreditimit të TVSH-së për faturat e shërbimit të transportit në vlerë
3.095.011 lekë dhe vlerësimin e të ardhurave nëpërmjet rivlerësimit të çmimit me
efekt në detyrimet e TVSH-së në vlerë 5.062.695 lekë.
 Në zbatim të programit të kontrollit, inspektori i kontrollit ka kontrolluar blerjet e
realizuara nga furnitorët vendas, nga ku është konstatuar se kishte mangësi në
dokumentimin e blerjes së shërbimeve për transportin e kryer, pasi faturat që
pasqyrojnë këtë blerje janë lëshuar për një periudhë 15 ditore ose mujore. Faturat nuk
përmbajnë vëllimin e shërbimit të kryer dhe të dhënat referuese të faturave të shitjes,
për të cilën është kryer dhe faturohet shërbimi i transportit, siç përcaktohet në
Udhëzimin nr.17, datë 13.05.2008, pika 11.1 “Të dhënat që duhet të përmbajë një
faturë tatimore”.
 Sipas ligjit me nr.9920, datë 19.05.2008, neni 50, dhe udhëzimit në zbatim të tij, pika
50.8: “Fatura e shërbimit të transportit duhet të ketë të dhëna referuese të faturave të
shitjes për të cilat është kryer dhe faturohet shërbimi i transportit”.
 Nga kontrolli i faturave të blerjes për tetë fatura të lëshuara nga Shoqëria “Inert
2000”, me TVSH 2.761.011 lekë, shtatë fatura tatimore të lëshuara nga Shoqëria
“Mirlin” me TVSH 334.000 lekë, duke qenë se këto fatura nuk përmbajnë të dhënat
referuese, siç përcaktohet në ligj dhe udhëzimin e sipërcituar, shoqërisë nuk i njihet
kreditimi i TVSH-së në vlerë 3.095.011 lekë, kjo sipas ligjit nr.7928, dhe udhëzimit
në zbatim të tij, ku përcaktohet se n.q.s fatura nuk përmban të gjitha të dhënat e
përcaktuara në ligj, blerësi nuk ka të drejtë të kreditojë TVSH-në e paguar në blerje.
 Nga ana e inspektorit u krahasuan çmimet e shitjes se shoqërisë me çmimet e
referencës për periudhën janar-dhjetor 2007, nga ku rezultoi se këto çmime kishin
diferenca për vitin 2007: për artikullin oksigjen me 9.29 lekë/m3, për artikullin gaz
karbonik 4 lekë/kg, për artikullin argon 89.78 lekë për vitin 2008: për artikullin gaz
karbonik 2.8 lekë/kg më pak dhe për artikullin argon 5.7 lekë më pak.
347
 Bazuar në ligjin nr.7928 “Për TVSH”, neni 41, pika 1, gërma c: Administrata tatimore
ka të drejtë të bëjë një vlerësim tatimor të shumës së TVSH-së, kur çmon se shuma e
TVSH-së, paraqitur si e pagueshme në një deklaratë të bërë nga një person i
tatueshëm, është më e vogël se shuma që duhej të ishte pasqyruar si e pagueshme.
 Vendimet e gjykatave janë marrë në kundërshtim më ligjin material dhe padia duhet
të rrëzohet plotësisht, si e pambështetur në ligj dhe në prova.
 Vendimi i gjykatës së apelit është i pabazuar në ligj dhe në prova, në lidhje me
mosnjohjen e kreditimit të TVSH-së në shumën 3.095.011 lekë.
 Nga verifikimi i këtyre faturave, janë vënë në mangësi në dokumentimin e blerjes së
shërbimeve për transportin e kryer dhe faturat janë lëshuar për një periudhë 15 ditore
ose mujore. Këto fatura, nuk përmbajnë vëllimin e shërbimit të kryer dhe të dhënat
referuese të faturave të shitjes për të cilin është kryer dhe faturohet shërbimi i
transportit, siç është e përcaktuar në Udhëzimin e Ministrit të Financave nr.17, datë
13.05.2008, pika 11.1 “Të dhënat që duhet të mbajë një faturë tatimore”, ku
shprehimisht theksohet se: Vetëm origjinali i faturës i jep të drejtë blerësit për të
kredituar (zbritur) TVSH-në e paguar në blerje. Bazuar në nenin 50 të ligjit nr.9920,
datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në R.SH” dhe Udhëzimin nr.24, datë
02.09.2008 të Ministrit të Financave “Për Procedurat Tatimore në R.SH”, i ndryshuar
në pikën 50.8 të tij, shprehimisht theksohet se: Fatura e shërbimit të transportit duhet
të ketë të dhëna referuese të faturave të shitjes për të cilat është kryer dhe faturohet
shërbimi i transportit.
 Nga kontrolli i faturave të blerjes për tetë fatura tatimore të lëshuara nga Shoqëria
“Inert 2000” Shpk me vlerë të tatueshme 138.805.055 lekë dhe TVSH 2.761.011 lekë
dhe 7 fatura tatimore të lëshuara nga Shoqëria “Mirlin” Shpk me vlerë të tatueshme
16.670.000 lekë dhe TVSH 334.000 lekë. Shoqërisë bazuar në ligjin dhe udhëzimin e
sipërcituar nuk i njihet kreditimi i TVSH-së në shumën 3.095.011 lekë.
 Fatura e shërbimit të transportit duhet të ketë të dhëna referuese të faturave të shitjes
së mallrave për të cilat është kryer dhe faturohet shërbimi i transportit.
 Siç e theksuam dhe me sipër, faturat e shërbimit të transportit, të cilat janë vënë në
dispozicion nga shoqëria dhe për të cilat është bërë vlerësimi tatimor, nuk kanë të
dhënat e përcaktuara si me sipër dhe si të tilla, shoqërisë i lind e drejta e kreditimit të
TVSH-së në lidhje me këto fatura, duke qenë se i mungojnë të dhënat referuese të
përcaktuara në dispozitat ligjore më sipër rivlerësimi i çmimeve, në bazë të metodës
alternative, me efekt rritjen e të ardhurave për vitin 2007-2008.
 Në faqen 6 të raport kontrollit, inspektori, ka konstatuar se janë shitur nën çmimet e
referencës që ka aplikuar dogana, artikujt gaz karbonik, argon dhe oksigjen medikal.
 I ndodhur përpara këtij fakti, inspektori tatimor, në respektim të dispozitave ligjore,
ka kryer rivlerësimin e të ardhurave nga shitja, për periudhat tatimore viti 2007 dhe
2008, bazuar në nenin 41 të ligjit nr.7928, datë 27.04.1995 “Për tatimin mbi vlerën e
shtuar”, i ndryshuar, pika, 1, germa “c”. Pra ligji, ka përcaktuar se aplikimi i metodës
alternative të vlerësimit tatimor bëhet, pasi të jetë marrë një vendim me shkrim, nga
Drejtori i Drejtorisë Rajonale Tatimore, të Tatimpagueseve të Mëdhenj Tiranë, dhe
procedura e marrjes së vendimit me shkrim nga titullari i kësaj drejtorie, në lidhje me
rivlerësimin e çmimit rezulton të jetë zbatuar, ç'ka do të thotë se vlerësimi tatimor
është kryer në përputhje me ligjin.
 Në lidhje me pretendimin e ngritur nga paditësi në padinë e paraqitur prej tij, në faqen
3 të saj, se shoqëria nuk kishte dijeni për një vendim të tillë, theksojmë se është i
pambështetur në ligj.
348
 Sqarojmë gjykatën se parashikimi ligjor, lidhur me nxjerrjen e një urdhëri me shkrim
nga Drejtori i Drejtorisë Rajonale Tatimore, i Tatimpagueseve të Mëdhenj, Tiranë, për
rivlerësimin e çmimeve mbi bazën e propozimit të inspektorit të kontrollit, ka të bëjë
me funksionimin e degës se tatimeve si një entitet i vetëm juridik dhe jo me ndonjë
procedurë administrative, mosrespektimi i së cilës cënon të drejta të ligjshme të
personave të përfshirë në atë procedurë.
 Ndërkohë, që nga provat e paraqitura nga vetë paditësi, rezulton se rivlerësimi i
çmimit, në bazë të çmimeve të referencës, i është njoftuar në kohë paraprakisht palës
paditëse siç rezulton bashkëlidhur raport kontrollit, në faqen e fundit të tij, është
bashkangjitur dhe procesverbali i datës 08.09.2010, ku shoqërisë i bëhet me dije, se
do t’i rivlerësohen shitjet e deklaruara për sasitë e shitura me çmime me të ulta se ato
të referencës, ku i rriten të ardhurat në shumën 11.912.235 lekë. Inspektori, referuar
tregueseve që kanë të bëjnë me llojin e aktivitetit, sasinë e mallit të tregtuar për
periudhën e kontrolluar, çmimin e referencës se përdorur nga dogana, çmimin e
shitjes, sasinë e shitur, referuar në dokumentacionin që shoqëria ka vënë në
dispozicion dhe krahasuar këto çmime me çmimet e referencës se doganës, ka
rezultuar të këtë diferenca
 Në lidhje me vendimin nr.6276, datë 26.07.2010 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor,
Tiranë, të cilin paditësi e paraqiti në gjykatë për analogji, sqarojmë gjykatën, se ky
vendim nuk ka asnjë efekt ligjor në këtë gjykim.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici, përfaqësuesin e palës së paditur Av.
Shtetit Abaz Deda, i cili kërkoi ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e kërkesëpadisë, në
përfundim;
VËREN
nr.31001-00589-00-2013 regj.them, që iu përket palëve: paditëse Shoqëria “GTS-Gazra
Teknike Shqiptare” Sh.p.k, dhe të paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë dhe Drejtoria e
Apelimit Tatimor, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve, me objekt: Kundërshtim dhe
shfuqizim i aktit administrativ njoftim vlerësimi për detyrimet tatimore nr.208888/8 prot,
datë 28.09.2010 të Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë,
etj...
2. Vendimi nr.2487, datë 23.10.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë i një
hetimi jo të plotë dhe të gjithanshëm gjyqësor, i cili është në kundërshtim me nenin 14 të
K.Pr.Civile, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në
Gjykatën Administrative të Apelit.
3. Pala paditëse Shoqëria “GTS-Gazra Teknike Shqiptare”, Sh.p.k është shoqëri e

huaj, e krijuar me vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë nr.13657, datë 18.01.1996,
me seli në Tiranë, e cila ushtron aktivitetin e saj në fushën e prodhim-tregtim të gazit teknik,
terapeutik, import-eksport e tregti me shumicë e pakicë.
4. Pala paditëse Shoqëria “GTS-Gazra Teknike Shqiptare”, Sh.p.k është kontrolluar
nga Drejtoria Rajonale e Njësisë së Tatimpaguesve të Mëdhenj, dhe në përfundim është
mbajtur një akt kontroll i datës 21.06.2010 për TVSH-në për periudhën tetor 2008 - dhjetor
2009. Nga ky akt kontrolli kanë rezultuar si detyrime tatimore:
 detyrim për tatim fitimi 1.571.531 lekë dhe gjobë tatim fitimi 404.928 lekë;
349
 ulje e tepricës kreditore e TVSH-së në shumën 10.825.745 lekë dhe gjobë TVSH-je
1.100.446 lekë;
 gjobë për mbajtjen e kontabilitetit 100.000 lekë.
5. Pala e paditur me shkresën nr.20888/8 prot, datë 28.09.2010 i ka njoftuar palës
paditëse detyrimet e sipërcituara.
6. Pala paditëse duke mos qenë dakort me këtë akt kontrolli, e ka apeluar, pranë
Drejtorisë së Apelimit Tatimore, duke e kundërshtuar pjesërisht këtë akt, e cila pas shqyrtimit
të ankimit me vendimin me nr.19612/2 prot, datë 19.01.2011, ka vendosur:
Lënien në fuqi të aktit administrativ, Njoftim vlerësimin për detyrimet tatimore
nr.20888/8 prot, datë 28.09.2010 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tatimpaguesit e Mëdhenj
Tirane, në lidhje me uljen e tepricës kreditore të TVSH-së, për periudhën tatimore viti 2007
në shumën 1.234.000 lekë dhe për vitin 2008 në shumën 1.861.011 lekë, objekt ankimi.
Tiranë, në lidhje me uljen e tepricës kreditore të TVSH-së, për periudhën tatimore viti 2007
në shumën 881.791 lekë dhe penalitetin në shumën 440.895 lekë, objekt ankimi.
Tiranë, në lidhje me uljen e tepricës kreditore të TVSH-së, për periudhën tatimore viti 2008
në shumën 1.500.655 lekë dhe penalitetin në shumën 750.327 lekë, objekt ankimi.
Tiranë, në lidhje me detyrimin për tatimin mbi fitimin, për periudhën tatimore viti 2007 në
shumën 440.895 lekë dhe penalitetin në shumën 110.224 lekë, objekt ankimi.
Tiranë, në lidhje me detyrimin për tatimin mbi fitimin, për periudhën tatimore viti 2008 në
shumën 750.327 lekë dhe penalitetin në shumën 187.581 lekë, objekt ankimi.
Në zbatim të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në R.SH”
neni 109 dhe paragrafit 109.7 të Udhëzimit të Ministrit të Financave nr.24, datë 02.09.2008,
nxjerrë në zbatim të këtij ligji, kundër vendimit të Drejtorisë së Apelimit Tatimor, brenda 30
ditëve kalendarike nga data e marrjes dijeni, lejohet ankimi në gjykatë.
7. Në këto kushte pala paditëse brenda afateve të përcaktuara në ligj i është drejtuar
gjykatës me padinë objekt gjykimi.

vendosur:
Anullimin e aktit administrativ njoftim vlerësimi për detyrimet tatimore nr.208888/8
prot, datë 28.09.2010 të Njësisë së Tatimpaguesve të Mëdhenj Drejtoria Rajonale Tatimore.
Anullimin e vendimit nr.19612/2, datë 19.01.2011 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor,
pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve.
....Përsa i përket faktit të mosnjohjes se kreditimit të TVSH-së, pretendimi i palës së
paditur se kjo mosnjohje vjen si pasojë se fatura e shërbimit të transportit nuk ka të dhëna
referuese të faturave të shitjes për të cilat është kryer dhe faturohet shërbimi i transportit,
gjykata e gjeti të pabazuar pasi; në referim të bazës ligjore e konkretisht të ligjit nr.9920,
datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në R.SH.”, me nenin 50 “Fatura Tatimore me T.
350
V. SH.”; Udhëzimin e Ministrit të Financave nr.24, datë 02.09.2008 “Për Procedurat
Tatimore në R. SH.”
Sa sipër, vlen për tu theksuar se, faturat e trajtuara nga pala e paditur për të cilat
nuk është njohur kreditimi i TVSH-së, janë fatura që u përkasin blerjeve të shërbimit të
transportit për palën paditëse nga shoqëri të regjistruara në TVSH dhe që janë; a) Shoqëria
“Mirlin”, Sh.p.k e cila është një agjenci doganore dhe jo transporti dhe b) Shoqëria “Inert
2000” Sh.p.k me të cilën pala paditëse ka nënshkruar një kontratë transporti (shih provat e
administruara në dosjen gjyqësore).
Në këto kushte, duke qenë se Shoqëria “GTS-Gazra Teknike Shqiptare” Sh.p.k, ka një
marrëveshje kontraktuale me këto shoqëri dhe detyrimi që ka ndaj tyre është një marrëdhënie
më vete, që nuk ka të bëjë me faturën e lëshuar prej tyre.
Të dyja këto shoqëri në faturat e lëshuara kanë përmendur të gjitha elementet që
kërkon ligji për lëshimin e faturës tatimore dhe për palën e paditur është detyrim njohja e
kreditimit të TVSH-së kur fatura është konform ligjit dhe nuk ka të drejtë të kontrollojë
marrëdhëniet e shoqërisë që kontrollohet me shoqëritë e bashkëpunimit, pasi edhe po të
shikohet themeli, të dyja këto shoqëri kanë pasqyruar në bilancet e tyre vjetore të gjitha
faturat e blerjes dhe shitjes.
Gjykata çmon se rivlerësimi i bërë nga pala e paditur është bërë në kundërshtim me
ligjin dhe provat e paraqitura nga pala paditëse gjatë ankimit administrativ.
Nga provat e administruara dhe në përputhje me dispozitat e mësipërme pala e
paditur në përdorimin e metodës alternative të rivlerësimit edhe pse ka përdorur si bazë
ligjore nenin 72 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në R.SH.”, e ka
shkelur në mënyrë flagrante, pasi ky nen shprehimisht parashikon: Baza e mënyrave
alternative të vlerësimit tatimor ka përcaktuar se në përdorimin e metodave alternative të
vlerësimit tatimor administrata tatimore bazohet në dokumentacionin dhe informacionin që
disponon, çmimet e referencës së doganës, apo informacionet mbi çmimet me pakicë që
disponohen nga Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve.
Në interpretim të këtij neni, pala e paditur në mënyrë abuzive nuk ka marrë parasysh
faktin që çmimet e referencës së përdorur nga dogana me vendim të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, nr.6276, datë 26.07.2010, vendim i lënë në fuqi nga Gjykata Apelit Tiranë,
me vendimin nr.2485, datë 18.11.2011.
Ky vendim vërteton veprimet arbitrare të kryera nga Dogana për rivlerësim të
faturave të blerjes, duke rrëzuar çmimet e referencës dhe duke konsideruar të drejtë
çmimin real të blerjes nga Shoqëria “Gazra Teknike Shqiptare” Sh.p.k.
Pra në këto kushte pala e paditur i është referuar çmimit të referencës së përdorur
nga dogana për të cilën gjykata e ka konsideruar të padrejtë, duke i dhëne përparësi çmimit
real të blerjes, duke mos e marrë në konsideratë vendimin gjyqësor, i cili është i formës së
prerë dhe është i detyrueshëm për tu zbatuar nga të gjitha palët që tërheqin detyrime.
Gjithashtu pala e paditur në lidhje me përdorimin e kësaj metode alternative duhet të
bënte një hetim më të hollësishëm, duhet të merrte parasysh dhe provat e paraqitura nga
pala paditëse, si dhe faktin se pala paditëse është një shoqëri me vlerë të madhe në tregun
shqiptar.....
Tiranë.
11. Në nenin 14 të Kodit Procedurës Civile parashikohet se:
351
Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin.
12. Vendimi unifikues i Gjykatës së Lartë nr.03, datë 06.12.2013, në të cilin ndërmjet
të tjerave thuhet se:
Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për
organizmin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative” janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të
këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës
së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat, padia,
ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e
shkallës së parë të apelit, apo në Gjykatën e Lartë dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto
gjykata nuk ka përfunduar akoma.....
13. Në nenin 32 të ligjit nr.9920/2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e

Shqipërisë”, parashikohet se:
Çdo tatimpagues ka të drejtë të marrë njoftim për çdo akt administrativ, veprim ose
mosveprim, të bërë për mbledhjen e detyrimeve tatimore, i cili prek pasurinë e tij, me
përjashtim të rasteve kur administrata tatimore vlerëson se ekziston rreziku real që, pas
marrjes së njoftimit, tatimpaguesi ta transferonte pronësinë para përfundimit të vlerësimit
tatimor.

1. Tatimpaguesi, që i nënshtrohet tatimit mbi vlerën e shtuar (TVSH), sa herë që
ofron mallra apo shërbime për një person tjetër, duhet të lëshojë faturë tatimore me TVSH,
në përputhje me ligjin nr.7928, datë 27.4.1995 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar”, të
ndryshuar.
2. Ministri i Financave, me udhëzim, mund të parashikojë transaksione, për të cilat
nuk ekziston detyrimi i lëshimit të një fature tatimore, duke përcaktuar kriteret për
dokumentimin e këtyre transaksioneve.
3. Përveç përshkrimeve dhe të dhënave, të parashikuara në pikën 3 të nenit 49 të këtij
ligji, fatura tatimore me TVSH përmban:
a) vlerën, mbi të cilin përllogaritet TVSH -ja;
b) vlerën me TVSH-në, të zbatuar sipas kategorive të sendeve, punimeve e
shërbimeve;
c) shumën e TVSH-së.
4. Ministri i Financave, me udhëzim, mund të përcaktojë kërkesa të tjera, që duhet të
përmbajë një faturë tatimore, për rastet që rrjedhin nga veçoritë e veprimtarive të zhvilluara,
të sendeve të tregëtueshme, të punimeve apo të shërbimeve.

1. Vlerësimi tatimor:
a) është llogaritja e detyrimit tatimor të tatimpaguesit nga administrata tatimore;
b) në rastet kur shuma e detyrimit tatimor të vetëdeklaruar nuk paguhet, është
njoftimi, që kërkon pagesën e detyrimit tatimor në datën e përcaktuar në ligjin përkatës.
352
2. Nëse tatimpaguesit i kërkohet të dorëzojë deklaratë tatimore dhe të paguajë
detyrimin tatimor, deklarata merret si vetëvlerësim tatimor. Pagesa e tatimit bëhet në
mënyrën dhe afatin e parashikuar në ligjin tatimor përkatës.
3. Nëse detyrimi tatimor mbahet në burim nga një agjent i mbajtjes së tatimit në
burim dhe tatimpaguesi nuk është subjekt i kërkesës së dorëzimit të deklaratës tatimore për
tatimin e mbajtur në burim, mbajtja e tatimit në burim është vlerësim tatimor.
4. Nëse administrata tatimore vëren se detyrimi tatimor, i dhënë në deklaratën
tatimore, është i pasaktë ose tatimpaguesi nuk ka dorëzuar deklaratë tatimore apo nuk ka
paguar detyrimin tatimor, administrata tatimore bën vlerësimin tatimor.
5. Administrata tatimore vlerëson detyrimin tatimor të tatimpaguesit, në përputhje me
dispozitat e legjislacionit përkatës. Vlerësimi bazohet në:
a) informacionin, që përmban deklarata tatimore e tatimpaguesit;
b) rezultatet e një kontrolli, në përputhje me kreun X të këtij ligji;
c) mënyrat alternative të vlerësimit, të parashikuara në nenin 72 të këtij ligji.
6. Vlerësimi i bërë nga administrata tatimore hyn në fuqi 10 ditë kalendarike pas
datës, kur njoftimi i vlerësimit tatimor dhe i kërkesës për të paguar vlerësohet të jetë marrë,
siç parashikohet në nenin 69 të këtij ligji.
7. Kur një vlerësim bëhet në përputhje me shkronjat “b” ose “c” të pikës 5 të këtij
neni, barra e provës, që shuma e këtij vlerësimi është e pasaktë, bie mbi tatimpaguesin.
8. Shuma e detyrimit tatimor, e detyrueshme për t'u paguar, sipas deklaratës
tatimore, me vlerë deri në 100 (njëqind) lekë, vlerësohet si detyrim me vlerë zero dhe për
shuma të tilla nuk bëhet vlerësim tatimor nga administrata tatimore.

E drejta për të përdorur mënyra alternative vlerësimi
Administrata tatimore ka të drejtë të përdorë mënyra alternative vlerësimi të
detyrimit tatimor të tatimpaguesit dhe të nxjerrë një vlerësim, në rastet kur:
a) tatimpaguesi nuk dorëzon deklaratën tatimore, në përputhje me afatin dhe mënyrën
e kërkuar në legjislacionin tatimor përkatës;
b) deklarata tatimore përmban të dhëna të pasakta ose të falsifikuara;
c) tatimpaguesi nuk mban ose ruan llogari apo regjistrime të sakta të transaksioneve;
ç) tatimpaguesi nuk bashkëpunon me kontrollin tatimor të autorizuar;
d) tatimpaguesi nuk vë në dispozicion informacionin e kërkuar dhe dokumente të
tjera, të nevojshme, për llogaritjen e detyrimit të tij tatimor;
dh) tatimpaguesi hyn në transaksione me persona të lidhur jo në bazë të parimit të
vlerës së tregut, ose hyn në transaksione pa efekte ekonomike thelbësore;
e) tatimpaguesi hyn në transaksione shitblerjeje me para në dorë, që tejkalojnë
shumën 300 000 lekë;
ë) tatimpaguesi nuk përdor rregullisht pajisjen fiskale.
17. Në nenin 72 të ligjit nr.9920/2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e

Baza e mënyrave alternative të vlerësimit
1. Mënyrat alternative të vlerësimit nuk kufizohen, por bazohen në:
a) të dhëna të drejtpërdrejta, që gjenden në deklaratat tatimore ose në dokumentet
apo në një informacion tjetër, dhënë nga tatimpaguesi;
b) të dhëna të drejtpërdrejta, dokumente ose informacion, dhënë nga palë të treta;
c) krahasime me një veprimtari ekonomike të ngjashme, të kryer nga tatimpagues të
tjerë;
353
ç) të dhëna të tërthorta, bazuar në çmimet e tregut të mallrave dhe shërbimeve të
ngjashme, si dhe të pagave krahasuese;
d) çmimet e referencës së shitjeve me pakicë, kur tatimpaguesit e TVSH-së nuk
lëshojnë ose nuk mbajnë fatura tatimore.
2. Kur vlerësohet detyrimi tatimor, që lind nga transaksione ndërmjet personave të
lidhur, mënyra alternative e përdorur pasqyron të ardhurat e tatueshme, që do të kishin
rezultuar nga transaksione të krahasueshme, ndërmjet personave të palidhur.
3. Rregullat për zbatimin e këtij neni përcaktohen në udhëzimin e Ministrit të
Financave, të nxjerrë në zbatim të këtij ligji.
18. Udhëzimi nr.24, datë 02.09.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e

Shqipërisë”, i ndryshuar;
i. Pika 50.8 parashikon se:

50.8 Fatura e shërbimit të transportit (që lëshohet nga transportuesi) jo
domosdoshmërish duhet të mbajë datën e transportimit të mallit dhe jo domosdoshmërish
duhet të shoqërojë lëvizjen e mallit gjatë transportit. Fatura e shërbimit të transportit
duhet të ketë të dhëna referuese të faturave të shitjes së mallrave për të cilat është kryer
dhe faturohet shërbimi i transportit.
ii. Pika 68.3.1 parashikon se:

68.3.1 Administrata tatimore ka autoritetin dhe detyrimin për të mbikëqyrur të
gjithë procesin e vlerësimit të detyrimeve tatimore të personave të tatueshëm. Ajo mund të
beje një vlerësim të detyrimit tatimor të personit të tatueshëm, në rastet e mëposhtme:
a) Kur gjatë një kontrolli tatimor të kryer në vend tek personi i tatueshëm, provon
se detyrimi tatimor i deklaruar nga ky i fundit është i pasaktë. Në këtë rast, administrata
tatimore është e detyruar të procedoje nëpërmjet kontrollit tatimor, sipas rregullave të
përcaktuara në kapitullin “Kontrolli Tatimor” të ligjit dhe në këtë udhëzim.
b) Kur administrata tatimore vëren se detyrimi tatimor, i dhënë në deklaratën
tatimore, është i pasaktë. Në këtë rast vlerësimi tatimor bazohet në informacionin, që
përmban deklarata tatimore e tatimpaguesit ose në rezultatet e një kontrolli, në përputhje
me kreun X të ligjit ose në mënyrat alternative të vlerësimit, të parashikuara në nenin 72
të ligjit.
c) Kur personi i tatueshëm nuk ka respektuar detyrimin ligjor për të paraqitur
deklaratën tatimore. Në këtë rast, vlerësimi i detyrimit tatimor të tatimpaguesit nga
administrata tatimore mund të bëhet direkt nga zyra, nëpërmjet përdorimit të metodave
alternative të vlerësimit tatimor të përcaktuara në nenin 72 të ligjit dhe në këtë udhëzim.
d) Kur personi i tatueshëm nuk lejon hyrjen për ushtrimin e kontrollit tatimor të
autorizuar. Edhe në këtë rast, vlerësimi tatimor i detyrimit tatimor të tatimpaguesit nga
iii. Pika 71.1 parashikon se:

71.1 Administrata tatimore ka të drejtë t ë kontrollojë saktësinë e përcaktimit të
detyrimeve tatimore, pavarësisht nga mënyra e vlerësimit tatimor të përdorur.
Nëpërmjet kontrolleve tatimore, mund të kryhet verifikimi i saktësisë se deklarimeve
tatimore për tatimin mbi fitimin, për TVSH-ne dhe për të gjitha llojet e tjera të
detyrimeve tatimore, përfshirë tatimin mbi të ardhurat nga punësimi dhe kontributet e
sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore. në kushte e rrethana të caktuara nga ligji dhe
në këtë udhëzim, administrata tatimore ka të drejte të përdorë mënyrat alternative të
354
vlerësimit të detyrimeve tatimore të personave të tatueshëm. E drejta për përdorimin e
mënyrave alternative në vlerësimin e detyrimeve tatimore përdoret në rastet e
mëposhtme:
a) Kur personi i tatueshëm, për një periudhe të caktuar tatimore nuk ka

deklaruar detyrimet tatimore të tij, siç përcaktohet në ligjet specifike tatimore. Kështu,
për shembull, nëse një person i tatueshëm nuk paraqet deklaratën mujore të TVSH-se,
drejtoria rajonale e tatimeve të juridiksionit, pasi ka zbatuar të gjitha procedurat
paraprake të përcaktuara në ligjin “Për TVSH” dhe në udhëzimin në zbatim të tij, ka të
drejte të beje llogaritjen e detyrimit tatimor nëpërmjet vlerësimit tatimor nga zyra, sipas
procedurave të përcaktuara në manualin përkatës të punës. në të njëjtën mënyrë veprohet
edhe në rastet kur personi i tatueshëm nuk paraqet deklaratat e tjera tatimore, si
deklaratën e të ardhurave të tatueshme (bilancin e veprimtarisë ekonomiko financiare) t ë
një viti t ë caktuar, deklaratën e akcizës, deklaratat e tatimit mbi të ardhurat personale
për ato kategori të ardhurash për të cilat deklarimi sipas ligjit përkatës është i
detyrueshëm. Në këtë rast, vlerësimi tatimor, duke përdorur rregullat e përcaktuara në
nenin 72 të Ligjit, mund të bëhet direkt nga zyra, pa qene e nevojshme kryerja e një
kontrolli në vend pranë personit të tatueshëm. Njoftimi i vlerësimit tatimor nga zyra i
dërgohet personit të tatueshëm me nënshkrimin e drejtorit të degës rajonale të tatimeve.
Njoftimi i vlerësimit tatimor i bërë nga zyra shërben edhe si thirrje për personin e
tatueshëm për të paraqitur deklaratat e tij tatimore të paparaqitura. Vlerësimi tatimor i
administratës tatimore, i bërë nga zyra bie poshtë dhe anulohet sapo personi i tatueshëm të
rregulloje situatën e tij, duke paraqitur deklaratën apo deklaratat e munguara. Anulimi
shoqërohet kurdoherë me zbatimin e penaliteteve përkatëse për deklarim dhe pagese të
vonuar dhe detyrimin për pagimin e tyre.
b) Kur gjatë një kontrolli tatimor të kryer nga drejtoria rajonale e tatimeve,
rezulton se personi i tatueshëm ka paraqitur një apo disa deklarata tatimore me të dhëna të
pasakta ose të falsifikuara. Vlerësimi tatimor, duke përdorur metodat alternative bëhet
gjithmonë në kuadrin e një kontrolli tatimor në vend tek personi i tatueshëm. Në asnjë
rast, ky vlerësim nuk mund të bëhet direkt nga zyra.
c) Kur gjatë një kontrolli tatimor të kryer nga dega rajonale e tatimeve, nuk
gjenden regjistrimet dhe dokumentacioni i duhur për përcaktimin e detyrimit tatimor, ose
kur këto regjistrime dhe dokumente kane mangësi të tilla që nuk lejojnë paraqitjen e
situatës reale të personit të tatueshëm dhe llogaritjen e detyrimeve të tyre tatimore. Me
një situate të tille kemi të bëjmë, për shembull, në rastet kur gjatë kontrollit personi i
tatueshëm nuk paraqet dokumentet e transaksioneve të kryera, nuk ka mbajtur regjistrime
të rregullta të cilat bëjnë të mundur përcaktimin e detyrimit tatimor, siç përcaktohet në
ligjet e veçanta tatimore dhe në udhëzimet në zbatim të tyre. Kemi të bëjmë gjithashtu me
një situate të tille edhe në rastet kur gjatë një kontrolli tatimor provohet se personi i
tatueshëm nuk ka paraqitur një pjese të dokumentacionit ose të regjistrimeve si dhe kur
dokumentacioni dhe regjistrimet e paraqitura janë dukshëm me të meta, të pavërteta dhe të
pabesueshme. Pra, vlerësimi tatimor, duke përdorur metodat alternative bëhet gjithmonë
në kuadrin e një kontrolli tatimor në vend tek personi i tatueshëm. Në asnjë rast, ky
vlerësim nuk mund të bëhet direkt nga zyra.
ç) Kur personi i tatueshëm nuk lejon hyrjen për kontroll, vlerësimi tatimor bëhet
direkt nga zyra, duke përdorur rregullat e përcaktuara në nenin 72 të ligjit, pa qene e
nevojshme prezenca e mëtejshme në vend tek personi i tatueshëm. Njoftimi i vlerësimit
tatimor i përgatitur nga zyra, i dërgohet personit të tatueshëm me nënshkrimin e drejtorit
të drejtorisë rajonale të tatimeve. Vlerësimi tatimor i administratës tatimore, i bërë nga
zyra, bie poshtë dhe anulohet sapo personi i tatueshëm të rregulloje situatën e tij, duke
355
lejuar dhe krijuar kushtet e nevojshme për ushtrimin e kontrollit tatimor. Anulimi
shoqërohet kurdoherë me zbatimin e penaliteteve përkatëse (përfshirë dënimin për
moslejim kontrolli) dhe detyrimin për pagimin e tyre.
d) Kur nuk bashkëpunon me kontrollin tatimor të administratës tatimore dhe nuk ve

në dispozicion të kontrollit, informacionin e kërkuar dhe dokumentet e tjera të nevojshme
për llogaritjen e detyrimit të tij tatimor. Edhe në këtë rast vlerësimi tatimor bëhet me
metoda alternative duke përdorur rregullat e përcaktuara në nenin 72 të ligjit.
dh) Kur gjatë një kontrolli tatimor të kryer nga drejtoria rajonale e tatimeve,
konstatohet se personi i tatueshëm, hyn në transaksione me persona të lidhur jo në bazë të
parimit të vlerës se tregut, ose hyn në transaksione pa efekte ekonomike thelbësore. Në të
gjithë këto raste, administrata tatimore ka të drejtën e rivlerësimit të transaksionit,
duke marrë parasysh vlerën reale të tregut për transaksionin, njëlloj siç do të ndodhte në
qofte se ky transaksion do të ishte kryer midis dy personave që nuk janë të lidhur. Kemi të
bëjmë me persona të lidhur në rastet e përcaktuara në pikën “h” të nenit 5 të Ligjit.
Vlerësimi tatimor, duke përdorur metodat alternative të përcaktuara në pikën “dh”, të
nenit 71 të ligjit, bëhet gjithmonë në kuadrin e një kontrolli tatimor në vend tek personi i
tatueshëm, duke pasur parasysh edhe dispozitat e pikës 51.3 të këtij Udhëzimi. Në asnjë
e) Kur gjatë një kontrolli tatimor të kryer nga drejtoria rajonale e tatimeve,
konstatohet se personi i tatueshëm, hyn në transaksione shitblerje me para në dorë dhe
kur vlera e transaksionit e kalon vlerën prej 300 mijë lekë. Edhe në këto raste,
administrata tatimore ka të drejte të rivlerësojë vetëm transaksionet në fjale dhe jo të
gjithë veprimtarinë e personit të tatueshëm. Vlerësimi tatimor, duke përdorur metodat
alternative, bëhet gjithmonë në kuadrin e një kontrolli tatimor në vend tek personi i
tatueshëm, duke pasur parasysh edhe dispozitat e pikës 51.3 të këtij Udhëzimi. Në asnjë
ë) Kur gjatë një kontrolli tatimor të kryer nga drejtoria rajonale e tatimeve,
konstatohet se personi i tatueshëm, nuk ka përdorur rregullisht pajisjet fiskale. Në këto
raste, administrata tatimore mund të rivlerësojë të gjithë volumin e shitjeve me pakice
t ë personit të tatueshëm të cilat duhet të ishin evidentuar me lëshimin e kuponëve
tatimore me pajisje fiskale. Vlerësimi tatimor, duke përdorur metodat alternative të
përcaktuara në pikën “ë”, të nenit 71 të ligjit, bëhet gjithmonë në kuadrin e një kontrolli
tatimor në vend tek personi i tatueshëm. Në asnjë rast, ky vlerësim nuk mund të bëhet
direkt nga zyra.
19. Në nenin 36 të ligjit nr.7928, datë 27.04.1995 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar”,
parashikohet se:
1. Personi i tatueshëm që kryen furnizimin është i detyruar të lëshojë për personin që
merr furnizimin një faturë në lidhje me atë furnizim, përveç rasteve që në këtë ligj
përcaktohet ndryshe.
2. Për qëllimet e këtij ligji fatura përpilohet në formën e caktuar nga ministri i
Financave dhe përmban:
a) emrin, adresën dhe numrin tatimor të personit që bën furnizimin;
b) përshkrimin e çdo lloj malli a shërbimi të furnizuar dhe sasinë e mallrave ose
madhësinë e shërbimeve;
c) çmimin për çdo lloj malli a shërbimi në furnizim, duke përfshirë çdo ulje dhe
shumën e pagueshme;
ç) përqindjen e TVSH të pagueshëm ndaj çdo malli a shërbimi në furnizim;
d) totalin e TVSH të pagueshëm;
356
dh) datën në të cilën lëshohet fatura;
e) çdo të dhënë tjetër që kërkohet nga ministri i Financave.
3. Kur bëhet ndonjë saktësim në pagesën e kryer për një furnizim pasi fatura të jetë
lëshuar për të, personi që bën furnizimin lëshon një faturë tjetër ose një notë kreditimi në
formën e kërkuar nga ky nen në lidhje me atë saktësim.
4. Ministri i Financave ka të drejtë të caktojë me udhëzim se shitësi me pakicë
plotëson detyrimet e këtij neni, duke lëshuar një faturë a notë kreditimi (duke përfshirë
kuponat), në formën dhe në rrethanat që parashikohen.
5. Kur një person që nuk është i regjistruar lëshon faturë në formën e parashikuar në
këtë ligj ose ndryshe, lë të kuptohet se zbaton TVSH ndaj ndonjë furnizimi, i nënshtrohet
dënimit.
6. Kur një person lëshon faturë siç parashikohet në paragrafin 5, organet tatimore
ngarkohen të arkëtojnë TVSH të shënuar në atë faturë, së bashku me çdo gjobë për dënimin e
vendosur në bazë të atij paragrafi.
20. Në pikën 11 paragrafi 8 të Udhëzimit nr.17, datë 13.05.2008 “Për Tatimin mbi
Vlerën e Shtuar” parashikohet se:
Vetëm origjinali i faturës i jep të drejtë blerësit për të kredituar (zbritur) TVSH-në e
paguar në blerje. Për qëllime të kreditimit tatimor, në rastet kur kopja e pare origjinale
humbet, do të konsiderohet e vlefshme për blerësin kopja e noterizuar e faturës së blerjes, me
kusht që shitësi të zotërojë origjinalin dhe ta ketë deklaruar atë. Në qoftë se fatura nuk
përmban të gjitha të dhënat e përcaktuara më lart, blerësi nuk ka të drejtë të kreditojë
(zbresë) TVSH-në e paguar në blerje, kurse shitësi nga ana e tij do të paguajë TVSH-në e
detyrueshme për tu paguar.
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekurset e paraqitura nga
pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë dhe Avokatura e
Shtetit, përmbajnë shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj ka arsye ligjore që
vendimi i gjykatës së apelit të cënohet.
22. Në ndryshim nga gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë ka për objekt gjykimi
vetëm kontrollin e zbatimit të ligjit material e procedurial nga ana e gjykatave, vendimet e të
cilave janë objekt i rekursit, por pa patur të drejtën që të zhvillojë hetimin gjyqësor në drejtim
të marrjes së provave. Hetimi gjyqësor i plotë dhe i gjithanshëm, për të provuar parashtrimet
apo prapësimet e palëve, me mjetet provuese të lejueshme që Kodi i Procedurës Civile
parashikon, është detyrë e gjykatës së shkallës së parë dhe asaj të apelit.
23. Përfundimi që kanë arritur gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit janë
rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit, duke cënuar procesin e rregullt ligjor, sepse gjykata që
Civile, duhet të bëjë një analizë tërësore dhe objektive të provave dhe të çmojë provat e marra
gjatë gjykimit të çështjes, sipas bindjes së brendshme, të formuar nga shqyrtimi i të gjitha
rrethanave të çështjes në tërësinë e tyre, sipas nenit 309 të po këtij Kodi.
24. Nga citimi i nenit 50 të ligjit nr.9920/2008 “Për Procedurat Tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, evidentohet se: Tatimpaguesi, që i nënshtrohet tatimit mbi vlerën e
shtuar (TVSH), sa herë që ofron mallra apo shërbime për një person tjetër, duhet të lëshojë
357
faturë tatimore me TVSH, në përputhje me ligjin nr.7928, datë 27.4.1995 “Për tatimin mbi
vlerën e shtuar”, të ndryshuar.....Përveç përshkrimeve dhe të dhënave, të parashikuara në
pikën 3 të nenit 49 të këtij ligji, fatura tatimore me TVSH përmban: a) vlerën, mbi të cilin
përllogaritet TVSH-ja; b) vlerën me TVSH, të zbatuar sipas kategorive të sendeve, punimeve
e shërbimeve; c) shumën e TVSH-së.
25. Në pikën 50.8 të Udhëzimit nr.24, datë 02.09.2008 “Për Procedurat Tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, është përcaktuar se: Fatura e shërbimit të transportit
(që lëshohet nga transportuesi) jo domosdoshmërisht duhet të mbajë datën e transportimit
të mallit dhe jo domosdoshmërisht duhet të shoqërojë lëvizjen e mallit gjatë transportit.
Fatura e shërbimit të transportit duhet të ketë të dhëna referuese të faturave të shitjes së
mallrave, për të cilat është kryer dhe faturohet shërbimi i transportit.
26. Nga citimi i pikës 11 paragrafi 8 të Udhëzimit nr.17, datë 13.05.2008 “Për
Tatimin mbi Vlerën e Shtuar” evidentohet se: Vetëm origjinali i faturës i jep të drejtë blerësit
për të kredituar (zbritur) TVSH-në e paguar në blerje. Për qëllime të kreditimit tatimor, në
rastet kur kopja e parë e origjinalit humbet, do të konsiderohet e vlefshme për blerësin kopja
e noterizuar e faturës së blerjes, me kusht që shitësi të zotërojë origjinalin dhe ta ketë
deklaruar atë. Në qoftë se fatura nuk përmban të gjitha të dhënat e përcaktuara më lart, blerësi
nuk ka të drejtë të kreditojë (zbresë) TVSH-në e paguar në blerje, kurse shitësi nga ana e tij
do të paguaj TVSH-në e detyrueshme për tu paguar.
27. Në nenin 71 të ligjit nr.9920/2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e
Shqipërisë”, parashikohet e drejta e palës së paditur për të përdorur mënyra alternative
vlerësimi dhe më konkretisht: Administrata tatimore ka të drejtë të përdorë mënyra
alternative vlerësimi të detyrimit tatimor të tatimpaguesit dhe të nxjerrë një vlerësim, në rastet
kur: a) tatimpaguesi nuk dorëzon deklaratën tatimore, në përputhje me afatin dhe mënyrën e
kërkuar në legjislacionin tatimor përkatës;b) deklarata tatimore përmban të dhëna të pasakta
ose të falsifikuara;.....etj
28. Në rastin në shqyrtim në lidhje me rivlerësimin e bërë nga pala e paditur, gjykata e
shkallës së parë dhe gjykata e apelit nuk e kanë shtrirë hetimin gjyqësor të çështjes për të parë
procedurën e rivlerësimit tatimor, nuk kanë hetuar në lidhje me shkaqet që e çojnë palën e
paditur në kryerjen e këtij rivlerësimi, duke mos analizuar rastet se kur mund të kryhet një
vlerësim me metodën alternative, sipas dispozitës ligjore të sipërcituar, duke u bazuar në
përcaktimin e çmimit në vendimin nr.6276/2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
vendim i cili është prishur me vendimin nr.00-2015-4430 (508), datë 23.09.2015 të Kolegjit
Administrativ të Gjykatës së Lartë, i cili ka vendosur: Prishjen e vendimit të Gjykatës së
Apelit Tiranë nr.2485, datë 18.11.2011 dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën
Administrative të Apelit Tiranë.
29. Gjithashtu gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit nuk kanë hetuar në lidhje
me faturat tatimore (nëse ato janë ose jo të rregullta), por ato janë mjaftuar vetëm me faktin
që pala paditëse Shoqëria “GTS Gazra Teknike Shqiptare” Shpk ka patur kontrata me
Shoqëritë “Mirlin” Shpk dhe “Inert 2000” Shpk, prandaj gjatë shqyrtimit të çështjes, si
gjykata e shkallës së parë, ashtu edhe gjykata e apelit kanë lejuar shkelje të rregullave
procedurale, që kanë të bëjnë me hetimin jo të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes, i cili është
në kundërshtim me parashikimet e nenit 14 të K.Pr.Civile dhe për rrjedhojë proceset
gjyqësore i zhvilluar në të dy shkallët e gjykimit kanë qenë procese të parregullta ligjore, të
cilat janë në kundërshtim me nenin 14 të K.Pr.Civile dhe nenin 6 të KEDNJ.
30. Meqenëse shkeljet e konstatuara në lidhje me hetimin e pa plotë dhe të
gjithanshëm gjyqësor të çështjes, që është në kundërshtim me nenin 14 të K.Pr.Civile mund
të ndreqen nga gjykata e apelit, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se,
ndodhemi përpara kërkesave të nenit 63/c të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe
Funksionimin e Gjykatave Administrative”, prandaj vendimi i gjykatës së apelit duhet të
358
prishet dhe në zbatim të vendimit unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë, çështja duhet të dërgohet për tu rishqyrtuar nga Gjykata Administrative e Apelit, e
cila pasi të zbatojë kërkesat e nenit 465/2 të K.Pr.Civile, duke përsëritur pjesërisht shqyrtimin
gjyqësor të çështjes, duhet ta shtrijë hetimin gjyqësor në këto drejtime:
 Të hetojë dhe të analizojë nëse ndodhemi ose jo përpara rasteve kur duhet të bëhet
rivlerësimi me metodën alternative, sipas përcaktimeve të ligjit nr.9920/2008, i
ndryshuar.
 Nëse për verifikimin e rregullsisë së faturave kërkohet ekspertim nga persona me
njohuri të posaçme në këtë fushë, gjykata duhet të urdhërojë kryerjen e tij, në
zbatim të nenit 225 e vijues të Kodit të Procedurës Civile.
31. Vetëm pasi të kryhen veprimet e mësipërme hetimore dhe të tjera që Gjykata
Administrative e Apelit do ti vlerësojë të domosdoshme gjatë rishqyrtimit të çështjes, atëhere
mund të arrihet në një përfundim sa më të drejtë për zgjidhjen e çështjes në shqyrtim.
32. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, rekurset e paraqitur nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të
Mëdhenj Tiranë dhe Avokatura e Shtetit janë të bazuara në ligj, prandaj si të tillë ai duhet të
pranohen dhe për rrjedhojë vendimi e gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/c të ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.....
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2487, datë 23.10.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 02.02.2016
359
Nr. 00 - 2016 - 314 i Vendimit (73)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

Medi Bici Anëtar
në seancë gjyqësore më datë 02.02.2016 mori në shqyrtim çështjen administrative

nr.02538/2013, që u përket palëve:
PADITËS: KOLË MALAJ

I PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
SHOQËRIA E SIGURIMEVE “INSIG” SH.A.
OBJEKTI:
Deklarimin e pavlefshëm të hipotekës.
Detyrimi i palës së paditur të fshijë regjistrimin e hipotekës.
Baza Ligjore: Neni 154 e vijues i K.Pr.Civile,
nenet 92, 560 ,562, 572, 583, dhe 884 të Kodit Civil,
nenet 44 e vijues të ligjit nr.7843 datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.

vendosur:
Pranimin e padisë së paditësit Kolë Malaj.
Detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme të fshijë hipotekën e vënë me kërkesën nr.1/94 pa datë, mbi
pronat e paditësit Kolë Malaj, truall me sipërfaqe 600 m2, me numër pasurie
11/77, zona kadastrale 3992, e regjistruar në volumin 1, faqe 90 vendndodhja
Bathore, truall me sipërfaqe 2800 m2 numri i pasurisë 218/3, zona kadastrale
2066, e regjistruar në volumin 30, faqe 106 me vendndodhje Kamëz.

Gjyqësor Tiranë
Kundër vendimit nr.1242, datë 24.05.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë kanë

paraqitur rekurs
360
a) Pala e paditur, ZVRPP Tiranë, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.4559, datë
07.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor dhe vendimit nr.1241, datë 24.05.2013 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Gjykatat kanë gabuar pasi duhet të rrëzonin padinë. Gjykatat nuk duhet të
mbështeteshin vetëm në kërkesën nr.1/94 në bazë të të cilës është bërë vendosja e
hipotekës, gjë e cila theksohet dhe në pjesën vendimmarrëse të vendimit. Hipoteka në
bazë të nenit 560 të KC ka rrjedhur nga kontrata datë 24.12.1993 mes shoqërisë
Bashkimi dhe INSIG.
- Gjykata nuk vërtetoi me prova që pasuria e vënë në hipotekë në llogari të INSIG,
pjesë e së cilës është dhe pasuria objekt gjykimi, nuk është kapital i shoqërisë.
Gjykata u përqëndruar vetëm në vërtetimin e falsitetit të firmës së paditësit në
kërkesën e depozituar në ZVRPP dhe në deklaratën e një ortaku në një kohë që
themeli i çështjes ishte nëse pasuria ka qenë pjesë e shoqërisë Bashkimi ku dhe
përbërja e saj ishte kompleksi Blektoral Kamëz dhe funksioni i kësaj shoqërie ishte
mbarështimi i gjedheve, pavarësisht nëse kjo pasuri është e regjistruar apo jo në
emër të shoqërisë.
- Qëndrimi i gjykatës se hipoteka duhej të bëhej me akt noterial nuk qëndron, pasi ajo
nuk është thjesht një kontratë hipotekimi, por një kontratë bashkëpunimi dhe nuk
është kërkesa e depozituar pranë ZVRPP Tiranë ajo që përcakton thelbin e çështjes.
- Duke qenë se veprimet janë kryer me shoqërinë, ortak i të cilës është paditësi, i cili ka
pranuar në kërkesë padi dhe në seancat gjyqësore që ka dijeni për veprimet e kryera
lidhur me këtë kontratë kjo nuk e justifikon pretendimin e paditësit të mbështetur nga
gjykata se mosqenia e firmës së paditësit në kërkesë e vërteton mendimin e tij që s’ka
patur dijeni apo nuk është vënë në dijeni nga ZVRPP Tiranë në lidhje me vendosjen e
hipotekës; si dhe se në bazë të nenit 44 të ligjit 7843/1994 “Për regjistrimin e
pasurive të paluajtshme” ZVRPP Tiranë ka për detyrë të njoftojë qytetarët për vënien
e kufizimit të vendosur nga kjo zyrë mbi pasurinë e tyre. Nuk jemi para një rasti të
tillë, pasi regjistrimi i kontratës si hipotekë në favor të INSIG është një e drejtë reale
e realizuar me vullnet të lirë të të dy palëve ku për shoqërinë Bashkimi ka vepruar
presidenti i saj.
b) Avokatura e Shtetit, e cila kërkon prishjen vendimit nr.4559, datë 07.05.2012 të

Gjykatës së Rrethit Gjyqësor dhe vendimit nr.1241, datë 24.05.2013 të Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Shkallës së parë, duke
- Gjykata e shkallës së parë ka shkelur dispozitat procedurale, pasi nuk ka thirrur si
palë në gjykim Avokaturën e shtetit.
- Pala paditëse, ka pretenduar se nuk ka dijeni për kufizimin e vënë në hipotekë të
pronës, pasi shkresa është e falsifikuar, por atëherë pse ka nënshkruar kontratën kur
ka marrë shumën për aktivitetin blegtoral. Bëjmë me dije se Shteti ka bërë kërkesë më
shkrim për kthimin e detyrimit të vendosur me vendimin nr.2810, datë 11.03.1997 të
formës së prerë. Gjykata nuk ka provuar se pasuria e vendosur në hipotekë nuk është
e shoqërisë.
- Më datë 24.12.1993 është lidhur kontrata mes palëve dhe për shkak të mos
ekzekutimit të saj është vendosur detyrim i kthimit të shumës së marrë nga INSIG Sha,
detyrim, të cilin e pranojnë dhe ortakët e shoqërisë. Kështu hipoteka është vënë në
kuptim të garantimit të detyrimit kontraktor. Sipas shkresës nr.1115 datë 08.11.1994
kërkohet bllokimi i veprimeve dhe pasurisë së shoqërisë,e cila konsiston në
kompleksin blegtoral vendndodhja, Bathore Kamëz pronë e ortakëve të shoqërisë
Bashkimi. Kësaj shkrese i bashkëngjitet dhe studimi i 6 tetorit 1993 i përpiluar nga
361
grupi i studimit, si dhe kërkesa për zhvillimin e Kompleksit Blegtoral datë 29.12.1993
që është nënshkruar edhe nga paditësi.
- Detyrimi është njohur dhe nga ortakët e shoqërisë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, pretendimet e palës paditëse
përfaqësuar nga av. Mirash Martini, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.1242, datë
24.05.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë; pretendimet e palës së paditur përfaqësuar nga
juristja Znj. Ina Deda, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit nr.4559, datë 07.05.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimit nr.1242, datë 24.05.2013 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe rrëzimin e padisë; konstatoi mosparaqitjen e palëve të tjera ndërgjyqëse pa
ndonjë shkak; si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Paditësi ka të regjistruar në pronësi të tij në ZVRPP Tiranë dy troje respektivisht

me sipërfaqe 2800 m2 dhe 600 m2, që ndodhen në Kamëz Tiranë.
2. Pronësia mbi këto pasuri është fituar me kontratën e shitjes nr.19640 rep. dhe
nr.7009 kol., datë 25.08.1993, me anën e të cilës paditësi dhe dy shtetas të tjerë Muhamet
Dunisha dhe Avni Mustafaj, kanë blerë pjesë të sipërfaqes së truallit nga Kujtim Shera dhe të
katërt janë bërë bashkëpronarë të sipërfaqes prej 18.430 m2 truall.
3. Me vendimin nr.6652, datë 11.09.1993 të Gjykatës së Rrethit Tiranë është
themeluar shoqëria “Bashkimi” shpk me ortakë paditësin dhe tre shtetasit e sipërpërmendur.
Shoqëria është krijuar për një afat 10 vjeçar dhe në vitin 2003 ka përfunduar dhe është
mbyllur aktiviteti i saj.
4. Me datë 24.12.1993 shoqëria “Bashkimi” e përfaqësuar nga administratori i saj
Kujtim Shera ka lidhur një kontratë me palën e paditur “INSIG” sh.a., me anën e së cilës kjo
e fundit i ka dhënë shoqërisë, në përdorim të përkohshëm gjedhë për mbarështim me një vlerë
totale 80.000 USD. Për sigurimin e kësaj kontrate është vënë hipotekë mbi pasurinë në
pronësi të shoqërisë. Me kontratën shtesë të lidhur mes palëve më datë 26.07.1994 vlera
totale e dhënies së shpërblimit është bërë nga 80,000 USD në 140,000 USD . Kështu INSIG
sha i ka vënë në dispozicion shoqërisë “Bashkimi” shpk përveç shumës prej 80,000 USD dhe
shumën prej 60,000 USD. Kontrata për shkak të mospërmbushjes së detyrimeve të rrjedhura
prej saj, i është nënshtruar shqyrtimit gjyqësor. Me vendimin nr.2810 datë 11.06.1997 të
Gjykatës së Rrethit Tiranë është vendosur zgjidhja e kontratës dhe detyrimi i shoqërisë
“Bashkimi” sh.p.k. që t’i kthejë paditësit “INSIG” sha shumën 140.000 USD si dhe
penalitetet dhe interesat përkatëse deri në ekzekutimin e vendimit.
5. Ndërkohë me kontratën nr.158 rep. dhe nr.70 kol., datë 15.03.1996 është pjesëtuar
vullnetarisht pasuria, kompleks blegtoral i ndodhur në Bathore - Kamëz, mes ortakëve të
shoqërisë Bashkimi shpk. Pas pjesëtimit paditësi është bërë pronar i një pjese të kompleksit
dhe konkretisht një stallë lopësh, klinika veterinare, një hangar i hapur, një magazinë bari,
rrethim me tel gabian 120 ml, dhe i një trualli prej 3400 m 2 që në momentin e pjesëtimit është
vlerësuar 544.000 lekë. Prona e paditësit ka të përcaktuar edhe kufizimet përkatëse dhe është
regjistruar në ZVRPP në dy regjistrime : a) truall me sipërfaqe 600 m2, me numër pasurie
11/77, zona kadastrale 3992, e regjistruar në volumin 1, faqe 90 vendndodhja Bathore, b)
truall me sipërfaqe 2800 m2 numri i pasurisë 218/3, zona kadastrale 2066, e regjistruar në
volumin 30, faqe 106 me vendndodhje Kamëz.
362
7. ZVRPP Tiranë me dokumentin nr.053318 datë 04.04.2006 ka vënë hipotekë mbi
pronën e paditësit, në favor të palës së paditur “INSIG” sh.a. për llogari të detyrimit të
shoqërisë Bashkimi sipas vendimit nr.2810 datë 11.06.1997 të Gjykatës së Rrethit Tiranë.
Regjistrimi i kësaj hipoteke është bërë mbi bazën e kërkesës, shkresë e thjeshtë me nr.1/94,
pa datë, drejtuar Zyrës së Hipotekës. Sipas kësaj shkrese rezulton se ortakët e shoqërisë
“Bashkimi” shpk kanë deklaruar se pasurinë e regjistruar pranë kësaj zyre me nr.1857 datë
13.07.1994 e kalojnë për llogari të Institutit të Sigurimeve Tiranë. Kërkesa ka të shënuar
emrat e katër ortakëve të shoqërisë.
8. Paditësi i është drejtuar gjykatës me padi me objektin e sipërcituar në pjesën hyrëse
duke pretenduar se hipoteka e vënë mbi pronën e tij është e pavlefshme për shkak të
mungesës së vullnetit të tij dhe formës së saj. Ai pretendon se ka qenë në dijeni të kësaj
marrëdhënie të krijuar midis shoqërisë, ortak i së cilës ishte, si dhe palës së paditur “INSIG”
sh.a., por nuk ka nënshkruar asnjëherë kontratën e datës 24.12.1993 dhe anekset e saj.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.4559, datë 07.05.2012 ka
pranuar padinë duke vendosur detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme të fshijë hipotekën e vënë me kërkesën nr.1/94 pa datë, mbi pronat e
paditësit Kolë Malaj, truall me sipërfaqe 600 m2, me numër pasurie 11/77, zona kadastrale
3992, e regjistruar në volumin 1, faqe 90 vendndodhja Bathore, truall me sipërfaqe 2800 m2
numri i pasurisë 218/3, zona kadastrale 2066, e regjistruar në volumin 30, faqe 106 me
vendndodhje Kamëz.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka arsyetuar se sa i takon fakteve rezulton që me
dokumentin nr.053318 datë 04.04.2006 është vënë hipotekë mbi pronën e paditësit, në favor
të palës së paditur “Insig” sh.a. për llogari të detyrimit të shoqërisë Bashkimi sipas vendimit
nr.2810 datë 11.06.1997 të Gjykatës së Rrethit Tiranë. Regjistrimi i kësaj hipoteke është bërë
mbi bazën e kërkesës, shkresë e thjeshtë me nr.1/94, pa datë, drejtuar Zyrës së Hipotekës.
Sipas kësaj shkrese rezulton se bashkëpronarët e firmës “Bashkimi”, midis të cilëve dhe
paditësi Kolë Malaj, kanë deklaruar se pasurinë e regjistruar pranë kësaj zyre me nr.1857 datë
13.07.1994 e kalojnë për llogari të Institutit të Sigurimeve Tiranë, në shumën 80.000 USD.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor argumenton se paditësi nuk ka qenë debitor i Insig sha,
nuk ka qenë dorëzanës për garantimin e përmbushjes së detyrimit të shoqërisë Bashkimi, si
dhe prona mbi të cilën është vënë hipotekë nuk ka qenë e shoqërisë, por pronë vetjake e
paditësit. Kështu, sipas kësaj gjykate, vënia e hipotekës është në kundërshtim me nenin 560 të
KC që parashikon se hipoteka është një e drejtë reale që vihet mbi pasurinë e debitorit ose të
një të treti, në dobi të kreditorit, për të siguruar përmbushjen e një detyrimi. Po ashtu,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka argumentuar se hipoteka është vendosur bazuar në një shkresë
të thjeshtë, jo me akt noterial siç parashikon neni 562 të Kodit Civil, i cili thotë se hipoteka
vihet në bazë të kontratës ose të ligjit dhe me regjistrimin e saj. Kontrata duhet të bëhet me
akt noterial. Kështu sipas kësaj gjykate, kontrata e hipotekës jo vetëm që duhet të jetë
formale, por ajo duhet të bëhet me akt noterial dhe ligji për vlefshmërinë e kontratës ka
kërkuar formën e caktuar, mungesa e të cilës pas sjell pavlefshmërinë e saj. Sa më sipër,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka theksuar se veprimi juridik i kryer për vënien e hipotekës mbi
pronën është në kundërshtim me parashikimin ligjor dhe për rrjedhojë në bazë të nenit 92/a të
Kodit Civil është i pavlefshëm dhe nuk krijon asnjë pasojë juridike. Nga ana tjetër, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor vë në dukje se sipas nenit 572 të Kodit Civil hipoteka është e pavlefshme,
kur në kontratën e hipotekës, ose në aktin bazë për vënien e hipotekës, apo në kërkesën për
vënien e saj, në bazë të ligjit, ka pasaktësi për personin e kreditorit, të debitorit, të pronarit
të sendit të lënë në hipotekë, për vetë sendin ose për shumën e kredisë të siguruar me
hipotekë. Sipas kësaj gjykate në gjykim ka rezultuar e provuar me akt ekspertimi se paditësi
nuk ka nënshkruar dokumentin, kërkesën nr.1/94 dërguar zyrës së Hipotekës Tiranë.
363
12. Sa më sipër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka konkluduar se bllokimi i pronës së
paditësit është bërë në kundërshtim me nenin 572 të KC, me një akt në kundërshtim me nenin
560 të K.C. Sipas kësaj gjykate ZRPP ka vepruar në kundërshtim me nenin 45 të ligjit 843,
datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” ku thuhet se me regjistrimin e
një kufizimi, regjistruesi njofton me shkrim pronarin lidhur me këtë. Sa kohë që një kufizim
mbetet i regjistruar, nuk duhet të regjistrohet asnjë dokument që nuk pajtohet me të, pa
urdhrin e regjistruesit ose vendimin e gjykatës. Konkretisht ZRPP duhet të kishte njoftuar
paditësin, i cili nuk ka dhënë as pëlqimin për bllokimin e pronës në hipotekë për llogari të
detyrimit të shoqërisë.
13. Në këto kushte, Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka argumentuar se hipoteka është e
pavlefshme, e vendosur në kundërshtim me ligjin dhe duhet të fshihet në bazë të nenit 684 të
KC ku thuhet se “regjistrimi i hipotekës fshihet: .…b) me vendim të formës së prerë të
gjykatës që urdhëron fshirjen; si dhe fshirja e regjistrimit shuan hipotekën…..”
14. Kundër vendimit nr.4559, datë 07.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
kanë paraqitur ankim palët e paditura dhe Avokatura e Shtetit në Gjykatën e Apelit Tiranë.
15. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1241, datë 24.05.2013 ka vendosur
lënien në fuqi të vendimit nr.4559, datë 07.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
pasi e ka gjetur të drejtë dhe të bazuar në ligj dhe prova, si dhe ka mbështetur argumentimin e
saj.
16. Gjykata e Apelit Tiranë ka argumentuar ndër të tjera se Gjykata e Rrethit
Gjyqësor ka zgjidhur drejtë çështjen, pasi jemi para kërkesës për fshirjen nga hipoteka të një
shënimi të regjistruar në mënyrë të kundërligjshme duke konstatuar pavlefshmëria e kontratës
së hipotekës. Sipas kësaj gjykate ndryshe nga sa parashtrohet në ankim ky objekt nuk
konfondohet as me vendim të formës së prerë që ka zgjidhur pasojat e kontratës midis palëve
dhe as më ndonjë sekuestro apo veprim tjetër të fazës së ekzekutimit të vendimit.
17. Sa i takon pretendimit për mosnjoftimin për gjykimin nga Gjykata e Shkallës së
Parë të Avokaturës së Shteti,t Gjykata e Apelit e ka konsideruar pjesërisht të drejtë.
Konkretisht Gjykata e Shkallës së Parë duhet të kishte thirrur në gjykim Avokaturën e Shtetit.
Në këto kushte Gjykata e Apelit, si një gjykatë fakti që mund të gjykojë në fakt çështjen, i ka
dhënë kohë Avokaturës së Shtetit të njihet me mosmarrëveshjen dhe paraqesë prapësimet e
saj. Gjykata e Apelit ka argumentuar se duke parë se jemi para pavlefshmërisë absolute të
aktit nuk ka vend për prishje të vendimit për mosmarrjen pjesë të Avokaturës Së shtetit, pasi
procedim i rregullt ligjor gjithmonë ka vend në funksion të zgjidhjes në themel të çështjes
dhe për pasojë të konfliktit gjyqësor.
18. Kundër vendimit nr.1241, datë 24.05.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë kanë
paraqitur rekurs INSIG sha dhe Avokatura e Shtetit duke parashtruar pretendimet e
sipërcituara në pjesën hyrëse të vendimit.
19. Në seancë gjyqësore në Gjykatën e Lartë u paraqitën përfaqësuesi i palës paditëse
dhe përfaqësuesi i palës së paditur INSIG Sha, të cilët parashtruan pretendimet si në vijim.
Pretendimet e palës paditëse.

19.i Avokati mbrojtës, përfaqësues i palës paditëse, parashtroi se paditësi është pronar
i dy pasurive dhe konkretisht i truallit me sip. 2800 m 2 dhe 600 m2 të ndodhur në Kamëz
Tiranë dhe të regjistruar në ZRPP Tiranë. Në lidhje me origjinën e pronësisë avokati
mbrojtjes sqaroi se shtetasi Kujtim Sheraj është bërë pronar i një trualli prej 18,430 m 2 nën
objektet e privatizuar prej tij me kontratën e shitjes datë 12.07.1993 të lidhur nga Agjencia e
Ristrukturimit dhe Privatizimit të NB Tiranë. Më pas me kontratën e shitblerjes nr.1585 rep.
dhe nr.4484 kol., datë 13.07.1993 paditësi është bërë bashkëpronar me 1/4 pjesë me shtetasit
Kujtim Sheraj, Avni Mustafa, Muhamet Dunisha të pronës që ishte e regjistruar në emër të
Kujtim Sheraj në hipotekë me nr.1857 datë 13.07.1993. Me vendimin nr.6652, datë
364
11.09.1993 të Gjykatës së Rrethit Tiranë katërt shtetasit e lartpërmendur kanë themeluar
shoqërinë Bashkimi shpk me kohëzgjatje 10 vjeçare, e cila ka përfunduar në vitin 2003.
Administratori i shoqërisë ka nënshkruar në emër të shoqërisë kontratën me INSIG sha në
datën 24.12.1993, sipas të cilës INSIG sha do t’i jepte shoqërisë me përdorim të përkohshëm
kundrejt shpërblimit gjedhë me një vlerë totale 80.000 USD me qëllim mbarështimin e tyre.
Ka qenë drejtuesi i INSIG sha që ka emëruar përfaqësues për kryerjen e veprimeve për
blerjen e gjedhëve Kujtim Sheraj që ishte njëkohësisht dhe administrator i shoqërisë
Bashkimi shpk. Kjo kontratë është zgjidhur me vendim gjyqësor nr.2810, datë 11.06.1997 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duke u vendosur detyrimi i shoqërisë Bashkimi shpk t’i
kthejë INSIG sha shumën 140.000 USD si dhe penalitetit dhe interesat përkatëse deri në
ekzekutim të vendimit gjyqësor. Pala e paditur ka bërë përpjekje për t’a ekzekutuar këtë
detyrim deri në vitin 2003 kur ka përfunduar shoqëria Bashkimi shpk, por ky ekzekutim nuk
është bërë i mundur. Paditësi ka qenë në dijeni të kësaj marrëdhënie të krijuar, por nuk ka
nënshkruar asnjë rast vendim të asamblesë së ortakëve për këtë bashkëpunim të shoqërisë me
INSIG sha, si dhe nuk ka nënshkruar kontratën e datës 24.12.1993 dhe as anekset e datës
05.01.1994 dhe 26.07.1994, si ortak i lidhur i kësaj shoqërie. Me kontratën nr.158 rep., nr.70
kol, datë 15.03.1996 është pjesëtuar pasuria, kompleks blegtoral e ndodhur në Bathore
Kamëz, të Rrethit Tiranë, me të cilën është pjesëtuar dhe sipërfaqja prej 18.430 m 2 që zë
pasuria me trojet nën objekt. Kështu pasuria nuk ka qenë e regjistruar në emër të shoqërisë,
por të ortakëve. Paditësi me kontratën e pjesëtimit është bërë pronar i trojeve të mësipërme
mbi të cilat është vënë kufizimi sipas dokumentit nr.05318, datë 04.04.2006 të tipit hipotekë
me përshkrimin prona bllokohet në favor të Institutit të Sigurimeve Tiranë. Ky dokument
hipotekor nr.1/94 shkresë e thjeshtë nuk është nënshkruar nga paditësi dhe ai nuk ka dhënë
asnjëherë pëlqimin për të vënë hipotekë mbi pronën e tij në bashkëpronësi, apo si pronar i
vetëm në favor të INSIG Sha. Kështu me të drejtë gjykatat e faktit kanë argumentuar se
hipoteka e vendosur është në kundërshtim me nenin 562 të KC, pasi është vendosur mbi
bazën e shkresës nr.1/94, e cila nuk ka formën e kërkuar nga ligji. Pra, nuk është bërë me akt
noterial. Kështu hipoteka e pretenduar e vënë mbi pronën është e pavlefshëm dhe vendosja e
saj nga ZRPP është në kundërshtim me ligjin nr.7843, datë 13.07.1992 “Për regjistrimin e
pasurive të paluajtshme” të ndryshuar. ZRPP Tiranë ka vepruar në kundërshtim me ligjin,
pasi nuk ka një dokument ligjor marrëveshje apo vendim gjykate që të justifikojë veprimin e
saj për kufizimin e tipit hipotekë të pronës së paditësit.
19.ii Përfaqësuesi i palës paditëse, pretendoi se nuk është i vërtetë pretendimi i palës
së paditur INSIG sha se hipoteka mbi këtë pronë është vënë mbi bazën e urdhrit të
ekzekutimit nr.685, datë 02.11.2000 lëshuar nga Gjykata mbi bazën e vendimit gjyqësor
nr.2810, datë 11.06.1997 sipas të cilit është vendosur detyrimi i Kujtim Sherës, Muhamet
Dunishës, Kolë Malaj dhe Avni Mustafa në favor të INSIG Sha për detyrimin e pashlyer prej
140,0000 USD, penalitet dhe interesat përkatëse deri në ekzekutim të këtij vendimi. Në këtë
drejtim të dyja gjykatat kanë orientuar palët e paditura se ky gjykim nuk ka ndërhyrë në asnjë
lloj gjykimi tjetër, nuk ka cenuar vendimin e formës së prerë ku INSIG sha është gjyqfituese,
dhe nuk ka pengesë ligjore të ekzekutimit të tij me mjete të tjera ligjore. Detyrimi i marrë
përsipër me kontratën datë 24.12.1993 është i shoqërisë Bashkimi shpk dhe kjo ka pasur
detyrimin të hipotekojë pasurinë në pronësi të saj dhe nuk provohet që paditësi të ketë rënë
dakort për këtë hipotekim.
19.iii Kështu sipas përfaqësuesit të palës paditëse hipoteka është pavlefshme dhe pala
e paditur ZVRPP Tiranë ka vepruar në kundërshtim me nenet 43 dhe 46 të ligjit nr.7843, datë
13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” i ndryshuar duke vendosur kufizim të
pronës.
365
19.iv Po ashtu përfaqësuesi i palës paditëse parashtroi se nuk qëndron pretendimi i
Avokaturës së Shtetit për prishje të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim pasi nuk ishte njoftuar Avokatura e Shtetit prej kësaj gjykatë gjatë
gjykimit në shkallë të parë. Konkretisht, sipas avokatit mbrojtës, këtij pretendim i është dhënë
përgjigje nga Gjykata e Apelit, e cila e ka njoftuar dhe dëgjuar në gjykim duke i dhënë
mundësi Avokaturës së Shtetit të paraqes provat dhe pretendimet në lidhje me themelin e
çështjes. Kështu, sa kohë që këto pretendime nuk sjellin asnjë pasojë duke qenë se padia
lidhet me pavlefshmërinë absolute Gjykata e Apelit ka vlerësuar se nuk jemi para një procesi
të parregullt ligjor për të cilin duhej kthyer çështja për rishqyrtim. Kështu rigjykimi i çështjes
nuk do të sillte asgjë të re për gjykimin, sa kohë palët e paditura i kanë paraqitur të gjitha
provat pretendimet dhe nuk ka shkelje procedurale, të cilat dukshëm cenojnë dhënien e
vendimit në kuptim të nenit 58 të ligjit nr.49/2012.
19.v Sa më sipër, përfaqësuesi i palës paditëse kërkoi lënien në fuqi të vendimit
nr.1241, datë 24.05.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Pretendimet e palës së paditur INSIG sha.

19.vi Përfaqësuesja e palës së paditur parashtroi se mes INSIG sha dhe shoqërisë
Bashkimi shpk ortakë të të cilës ishin Kujtim Shera, Avni Mustafaj, Muhamet Dushina dhe
paditësi Kolë Malaj është lidhur më datën 24.12.1993 një kontratë sipas të cilës INSIG Sha
ka paguar në llogarinë e shoqërisë 80.000 USD me të cilat do të bliheshin 100 krerë gjedhë
me qëllim mbarështimin e tyre. Me kontratën shtesë të lidhur mes palëve më datë 26.07.1994
janë paguar edhe 60.000 USD të tjera nga INSIG sha në mbështetje të kontratës së parë. Në
referencë të këtyre kontratave shoqëria Bashkimi shpk merrte ndër të tjera përsipër të
hipotekonte gjithë pasurinë me qëllim që të siguronte pagimin e detyrimeve të saj ndaj INSIG
sha sipas kontratës. Ortakët e shoqërisë Bashkimi ishin bashkëpronar të kompleksit blegtoral
të ndodhur në fshatin Bathore, në Kamëz, të Rrethit Tiranë (ishferma nr.3 Kamëz, Tiranë).
Kjo bashkëpronësi është regjistruar në zyrën e Hipotekës Tiranë me nr.2314 hipoteke, datë
03.09.1993. Pikërisht kjo pronë ishte vënë në garanci për detyrimin, pasi aktivitetin e saj
shoqëria, do ta ushtronte duke shfrytëzuar këtë pronë. Shoqëria Bashkimi nuk përmbushi
detyrimet dhe i detyrohej INSIG sha sipas vendimit nr.2810, datë 11.03.1007 të Gjykatës së
Rrethit Tiranë shumën prej 140.000 USD. Ky detyrim, përveç se me vendim gjyqësor, është
njohur dhe nga ortakët e shoqërisë në mënyrë individuale. Përfaqësuesi ligjor i shoqërisë
Bashkimi i ka kërkuar Agjencisë së Trajtimit të Kredive ristrukturimin e kredisë së marrë
sipas objektit të kontratave dhe ortakët e shoqërisë kanë deklaruar se e njohin detyrimin dhe
se do ta shlyejnë atë në mënyrë proporcionale. Në këto kushte është realizuar regjistrimi i
kufizimit të pronave të tyre sipas deklaratës në formën e kërkesës më shkrim të katër ortakëve
të shoqërisë.
19.vii. Në kushtet e fakteve të mësipërme, sipas përfaqësueses së palës së paditur,
padia e ngritur nga paditësi nuk qëndron, pasi pavarësisht e ka nënshkruar apo jo ai kërkesën
pa datë që mban nr.1/94 të sigluar nga ZVRPP Tiranë ai nuk mund të ngrejë pavlefshmërinë e
veprimit juridik të mëvetësuar. Vendimi Unifikues nr.5, datë 30.10.2012 dhe praktika
gjyqësore pranon se pavlefshmëria absolute e veprimit juridik nuk mund të kërkohet me padi
të veçantë, por ajo konstatohet gjatë gjykimit në themel të një çështje dhe zgjidhen edhe
pasojat e saj. Vetëm për këtë shkak padia duhej të rrëzohej si e pabazuar në ligj. Po ashtu
sipas përfaqësueses së palës së paditur, paditësi duke qenë se kërkon falsitetin e një shkrese
duhet të kishte ngritur padi në kuptim të nenit 272 të KPrC, prandaj pretendimi që nuk e ka
nënshkruar kërkesës nuk duhej të merrej parasysh nga gjykata.
19.ix Përfaqësuesja e palës së paditur parashtron se në themel të mosmarrëveshjes
qëndron mospërmbushja e 1/4 pjesë së detyrimit që paditësi ka njohur ndaj INSIG sha dhe
sekuestroja konservative e vënë mbi pasurinë e tij është për shkak të mosekzekutimit të këtij
366
detyrimi kontraktor. Ajo është vënë në ekzekutim të urdhrit të ekzekutimit nr.685, datë
02.11.2000 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe jo sipas kërkesës, pavlefshmërinë e të
cilës kërkon paditësi me padinë objekt gjykimi. Në këto kushte nuk ka shkak të hiqet
sekuestro. Duke marrë rastin që sekuestro është vënë në vitin 1993, ajo është vënë mbi të
gjithë pasurinë e të gjithë ortakëve të ish shoqërisë, por asnjëherë nuk është shndërruar në
ekzekutive. Për rrjedhojë barra e vënë mbi këtë pasuri, e pranuar dhe me veprime
konkludente nga vetë paditësi në raport me detyrimin e tij ndaj INSIG sha, në kuptim të
dispozitave të KC, është e qenësishme pasi mbi pronën është vënë sekuestro në ekzekutim të
detyrueshëm të urdhrit të ekzekutimit të sipërcituar.
19.x Sipas përfaqësueses së palës së paditur, padia e paraqitur në gjykim në kuptim të
nenit 104/c të KC është e parashkruar referuar edhe kohës në të cilën është përgatitur kërkesa,
e cila nuk mban datë.
19.xi Sa më sipër përfaqësuesja e palës së paditur INSIG sha kërkoi ndryshimin e
vendimit nr.4559, datë 07.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor dhe vendimit nr.1241,
datë 24.05.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e padisë.
II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ i Gjykatës së Lartë
20. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (më tej Kolegji), pasi analizoi aktet e
ndodhura në dosjen gjyqësore, vendimet e gjykatave të faktit, pretendimet në rekurs dhe në
seancë gjyqësore, konstaton se gjykatat kanë shkelur ligjin procedural, pasi kanë zgjidhur
mosmarrëveshjen pa kryer një hetim të plotë gjyqësor.
21. Kolegji thekson se nga aktet në dosje rezulton që paditësi së bashku me shtetasit
Kujtim Shera, Avni Mustafaj, Muhamet Dushina kanë krijuar shoqërinë Bashkimi shpk në
vitin 1993 me qëllim mbarështimin e gjedhëve në kompleksin blegtoral në Bathore, Kamëz.
Për të realizuar qëllimin e aktivitetit tregtar me kërkesën datë 06.10.1993 të katërt ortakët e
shoqërisë i janë drejtuar Institutit të Sigurimeve (sot INSIG sha) për ndihmë në kuadër të
aktivitetit që shoqëria Bashkimi do të merrte përsipër të zhvillonte në kompleksin blegtoral,
të Bathores për të mbarështuar gjedhë. Në këto kushte është siguruar bashkëpunimi me
INSIG sha dhe në bazë të kontratave të datave 24.12.1993 dhe 26.07.1994 i janë dhënë
shoqërisë Bashkimi fillimisht 80,000 USD dhe më pas edhe 60,000 USD prej INSIG sha me
qëllim blerjen e gjedhëve dhe mbarështimin e tyre. Konkretisht, kontrata datë 24.12.1993
parashikon se INSIG sha do t’i jepte Bashkimit shpk në përdorim të përkohshëm dhe kundrejt
shpërblimit gjedhë në vlerë 80,000 USD me qëllim mbarështimin e tyre. Në nenin 17 të
kontratës është parashikuar që shoqëria Bashkimi është e detyruar të hipotekojë gjithë
pasurinë në pronësi të saj me qëllim që të sigurojë pagimin e detyrimeve të saj ndaj INSIG
sipas kësaj kontrate. Më datë 26.07.1994 është lidhur një shtojcë e kontratës së mësipërme,
sipas të cilës palët kanë marrë përsipër që vlera totale e këtij shpërblimi të bëhet nga 80,000
USD në 140,000 USD duke i vënë INSIG sha në dispozicion shoqërisë Bashkimi, përveç
shumës prej 80,000 USD edhe shumën prej 60,000 USD. Rezulton se nga INSIG sha janë
kryer pagesat sipas kontratave të mësipërme, ndërkohë nga shoqëria nuk është përmbushur
detyrimi i marrë përsipër me këto kontrata. Në këto kushte është zgjidhur gjyqësisht kontrata
e lidhur mes palëve duke u vendosur me vendimin nr.2810 datë 11.06.1997 të Gjykatës së
Rrethit Tiranë detyrimi i shoqërisë për të shlyer shumën prej 140,000 USD të marrë shoqërisë
INSIG sha, si dhe kamatëvonesat. Ndërkohë, ortakët e shoqërisë më datë 15.03.1996 kanë
pjesëtuar mes tyre pasurinë kompleks blegtoral që do përdorej nga shoqëria për aktivitetin e
saj. Më 2003 shoqëria Bashkimi shpk ka mbaruar aktivitetin, pasi ka përfunduar afati 10
vjeçar, për të cilin ishte krijuar. Ndërkohë detyrimi i shoqërisë ndaj INSIG sha nuk është
shlyer.
367
22. Në kushtet e garantimit të ekzekutimit të detyrimit të njohur dhe me vendim
gjyqësor të shoqërisë Bashkimi shpk ndaj INSIG sha, mbi dy troje me sip 600 m 2 dhe 2800
m2, që pas pjesëtimit të pasurisë së Kompleksit Blegtoral, me kontratën e datës 15.03.1996,
ka kaluar në pronësi të paditësit, një prej ortakëve të shoqërisë, ZVRPP Tiranë ka vendosur
kufizim në favor të INSIG sha. Konkretisht sipas gjykatave të faktit kufizimi është vendosur
me dokumentin nr.053318, datë 04.04.2006 për llogari të detyrimit të njohur me vendimin
gjyqësor nr.2810, datë 11.06.1997 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Regjistrimi i
hipotekës është bërë mbi bazën e shkresës së thjeshtë nr.1/94 pa datë. Kjo shkresë rezulton se
është nënshkruar nga ortakët e tjerë të shoqërisë Bashkimi, por jo nga paditësi Kolë Malaj,
pasi nënshkrimi i tij është i falsifikuar. Në këto kushte gjykatat e faktit kanë argumentuar se
vënia në hipotekë e pasurisë së paditësit me një shkresë të thjeshtë, pra jo në formën e aktit
noterial, si dhe pa vullnetin e tij, pasi është falsifikuar nënshkrimi i tij, është absolutisht e
pavlefshme (shih më lart pikat 10-13). Po ashtu, sipas gjykatave të faktit pasuria mbi të cilën
është vënë hipoteka nuk është e shoqërisë por e paditësit, i cili nuk ka shprehur vullnetin për
të vënë pasurinë e tij në hipotekë. Kështu gjykatat e faktit kanë analizuar se ZVRPP Tiranë ka
regjistruar një hipotekë të pavlefshme dhe pa njoftuar pronarin e saj. Sipas tyre në këtë
mënyrë ZVRPP Tiranë ka vepruar në kundërshtim me ligjin nr.7843, datë 13.07.1994 “Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme” i ndryshuar. Sa më sipër, gjykatat kanë urdhëruar
fshirjen e hipotekës.
23. Kolegji thekson se gjykatat e faktit kanë arritur në përfundimin e mësipërm pa
kryer një hetim të plotë dhe të gjithanshëm në lidhje me mosmarrëveshjen. Konkretisht
Kolegji vë në dukje se gjykatat e faktit duhet të hetonin dhe verifikonin në gjykim në lidhje
me faktin se cila ka qenë pasuria e shoqërisë Bashkimi, dhe sesi ortakët e saj përfitonin të
drejtat dhe merrnin përsipër detyrimet e shoqërisë. Kjo, për faktin se për realizimin e
shlyerjes së detyrimit të marrë prej INSIG sha kjo shoqëri ka marrë përsipër hipotekimin e
pasurisë së saj. Në këtë drejtim Kolegji thekson se në dosjen gjyqësore gjendet një deklaratë
noteriale nr.3376, rep., nr.289 kol., datë 15.05.2006 të ish ortakëve të shoqërisë Bashkimi
shpk, konkretisht Kujtim Shera, Muhamet Dunisha, Kolë Malaj dhe Avni Mustafaj. Në këtë
deklaratë ata deklarojnë ndër të tjera se të gjitha të drejtat dhe detyrimet në këtë shoqëri i
kanë në raporte të barabarta me 25% në bazë të kapitalit themelues të shoqërisë dhe
meqenëse shoqëria ka mbyllur aktivitetin e saj në vitin 2003 deklaruesit kanë hartuar këtë
deklaratë për të provuar se secili, prej tyre do të përgjigjet vetëm për 1/4 e çfarëdolloj
detyrimi që kjo shoqëri mund të ketë ndaj të tretëve. Po ashtu në dosjen gjyqësore gjendet
vendimi gjyqësor nr.5506, datë 17.10.2006 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, sipas të
cilit njëri nga ortakët e shoqërisë dhe konkretisht Kujtim Shera ka paditur tre ortakët e tjerë
për të pjesëtuar pjesën e tij të detyrimit ndaj INSIG sha të njohur me vendim gjyqësor, duke u
llogaritur 1/4 pjesë në ngarkim të tij, në shumën 12.381.390 lekë, e përcaktuar me vendimin
nr.43, datë 01.12.2005 të Këshillit Mbikëqyrës së Shoqërisë INSIG sha. Sipas këtij vendimi
rezulton se Kujtim Shera i është drejtuar gjykatës për të ndarë pjesën e tij të detyrimit duke
qenë se me ish ortakët e shoqërisë nuk është arritur shlyerja e detyrimit ndaj shoqërisë INSIG
sha.
24. Ndërkohë më parë me dokumentin nr.053318, datë 04.04.2006 bazuar në shkresën
nr.19/4 pa datë rezulton se nga ZRPP Tiranë është vendosur kufizimi mbi pasurinë e paditësit
truall me sipërfaqe 600 m2 dhe 2800 m2 ndodhur në Kamëz (për më tej shih më lart pikat 5
dhe 6 ), që siç pretendohet, kur kanë krijuar shoqërinë, ishte pjesë e pasurisë prej 18.430 m 2 e
përbashkët e të gjithë ortakëve të shoqërisë (ku secili kishte 1/4 pjesë). Kjo pasuri do përdorej
për aktivitetin e shoqërisë si pjesë e kompleksit blegtoral, por që rezulton se para mbarimit të
kohëzgjatjes 10 vjeçare të veprimtarisë së shoqërisë, ortakët e kanë pjesëtuar dhe ndarë në
natyre mes tyre me kontratë pjesëtimi vullnetare datë 15.03.1996. Paditësit i ka kaluar nga ky
pjesëtim pronësia mbi dy trojet e sipërpërmendura.
368
25. Po ashtu nga aktet në dosje rezulton se me shkresën datë 05.05.2006 INSIG sha i
është drejtuar Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme si dhe ZVRPP Tiranë
ku e bën me dije se me urdhër ekzekutimin nr.685, datë 02.11.2006 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë përmbaruesi gjyqësor ka vendosur sekuestro mbi pasurinë e paluajtshme të
shoqërisë Bashkimi shpk. Po ashtu, në këtë shkresë sqarohet nga INSIG sha se me shkresën
nr.4233 datë 18.12.2003 drejtuar ZRPP Tiranë, një veprim i fundit i përmbaruesit në
ekzekutim të detyrimit është kryer më datë 18.05.2004 dhe në regjistrin e pasurisë Kompleksi
Blegtoral, ish ferma nr.3, me vendndodhje Bathore, e ish ndërmarrjes Bujqësore me sip trualli
18430 m2 është kryer regjistrimi përkatës për bllokimin e sipërfaqes së truallit. Me shkresën e
sipërpërmendur të datës 05.05.2006 të INSIG sha është kërkuar bllokimi i pronës në gjendjen
aktuale me bashkëpronar katër personat, d.m.th ish ortakët e shoqërisë. Me shkresën nr.952/1
prot., datë 15.05.2006 të ZVRPP Tiranë i është kthyer përgjigje INSIG sha në lidhje me
kërkesën e mësipërme duke e sqaruar se gjendja aktuale e pronës së bllokuar për llogari të
INSIG sha rezulton e tillë që është në pronësi të katër ortakëve të shoqërisë Bashkimi me
specifikimet përkatëse dhe se është e bllokuar për llogari të INSIG sha. Po ashtu në dosje
gjendet dokumenti hipotekor, kartela e pronësisë datë 30.10.2003 ku ndër të tjera rezulton se
është bllokuar në favor të Institutit të Sigurimeve sha pasuria në pronësi të Kujtim Shera,
trualli prej 4356 m2, pjesë e Kompleksit Blegtoral.
26. Në këndvështrim edhe të akteve të sipërcituara që gjenden në dosjen gjyqësore
Kolegji thekson se për të verifikuar ligjshmërinë e veprimeve të ZVRPP Tiranë në lidhje me
regjistrimin e kufizimit të pronës së paditësit, në favor të INSIG sha për ekzekutimin e
detyrimit të shoqërisë Bashkimi e krijuar nga katër ortakë mes tyre dhe paditësi, gjykatat e
faktit duhet të hetonin në lidhje me pasurinë e shoqërisë Bashkimi; të regjistrimeve (në
regjistrat hipotekorë dhe të ZRPP) të pasurisë së paluajtshme për pasurinë Kompleks
Blegtoral Kamëz Tiranë, që për ushtrimin në të, të aktivitetit të mbarështimit të gjedhëve, u
krijuar dhe vet shoqëria Bashkimi. Po ashtu gjykatat duhet të verifikonin përmes marrjes së
dhënave dhe dokumenteve nga ZRPP, regjistrimet e bëra mbi pronësinë e pasurisë së
Kompleksit Blegtoral në Bathore Kamëz, si dhe nëse ka pasur apo jo barrë, kufizim të pronës,
të vendosur në favor të INSIG sha fillimisht mbi pasurinë prej 18.430 m 2 të Kompleksit
Blegtoral në Bathore Kamëz dhe më vonë pas kalimit të pronësisë mbi këtë pasuri me ndarjen
e saj tek ortakët. Po ashtu duhet të hetohej nëse kufizimet e vendosura, nëse ka, janë vendosur
me qëllim garantimin e ekzekutimit të detyrimit, që shoqëria dhe për pasojë dhe ortakët kanë
marrë përsipër përmes kontratës, ndaj INSIG sha. Kështu është e paqartë se në çfarë kohe dhe
çfarë kufizimesh dhe bllokimesh i janë vërë pasurisë së paluajtshme objekt gjykimi. Po ashtu
duhej të sqarohej në gjykim nëse janë kryer veprime në drejtim të kufizimit të pronës se
shoqërisë apo ortakëve të saj nga përmbaruesi gjyqësor në ekzekutim të vendimit gjyqësor
nr.5506, datë 17.10.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë që ka përcaktuar detyrimin e
shoqërisë Bashkimi ndaj INSIG sha. Vetëm kështu gjykatat do t’i jepnin përgjigje dhe
analizonin, gjë të cilën nuk e kanë bërë, nëse qëndrojnë apo jo pretendimet se kufizimi është
vendosur prej përmbaruesit gjyqësor, në fazën e ekzekutimit të detyrimit të shoqërisë
Bashkimi që ka ndaj shoqërisë INSIG sha të njohur dhe të vendosur edhe me vendim
gjyqësor të formës së prerë. Pra duhet të administrohet dokumentacioni, si dhe faqe e
regjistrave hipotekore dhe të regjistrave të pasurive të paluajtshme, që tregojnë gjithë
veprimet e kryera mbi pronën objekt gjykimi në ZRPP.
27. Kolegji vë në dukje se shoqëria Bashkimi shpk, dhe ortakët e saj mes tyre dhe
paditësi, siç kanë përfituar shumën prej 140,000 USD, ashtu kanë marrë përsipër dhe
shlyerjen e detyrimit. Për këtë qëllim është vënë si garanci pasuria e shoqërisë. Në këtë
këndvështrim gjykata duhet të verifikohen regjistrimet e pasurisë Kompleksi Blegtoral për
aktivitetin tregtar të të cilit është krijuar shoqëria duke hetuar nëse ka pasur të regjistruar, si
dhe për çfarë arsye, kufizime të pronës para dhe pas momentin që ka kaluar në pronësi të
369
paditësit prona objekt gjykimi. Vetëm kështu do të hetohej fakti nëse prona e paditësi pasur
barrë hipotekore, si dhe i ka kaluar në pronësi si e tillë.
28. Kolegji thekson se Gjykatat kanë orientuar gabim hetimin gjyqësor duke u
limituar në analizën e tyre ligjore duke vlerësuar se veprimet e ZRPP janë të paligjshme, pasi
hipoteka është vendosur mbi një shkresë, e cila është e pavlefshme nga pikëpamja formale,
pasi dokumenti hipotekor nuk është nënshkruar nga paditësi, si dhe është shkresë e thjeshtë.
Por ky konkluzion në lidhje me kufizimin e pronës është rezultat i një hetimi të mangët
gjyqësor për shkaqet e trajtuara më lart, pasi gjykatat duhet të hetonin në lidhje me
ekzistencën apo jo të regjistrimeve të garancive hipotekore për shlyerjen e detyrimit prej
140,000 USD, mbi pasurisë objekt gjykimi që në momentin e lidhjes së kontratave datë
24.12.1993 dhe 26.07.1994, si dhe më tej pas zgjidhjes të tyre në ekzekutim të detyrimit
kontraktor të njohur gjyqësisht.
29. Kolegji vë në dukje se vetëm pas hetimit të rrethanave të mësipërme, në raport
edhe me provat e grumbulluara tashmë në gjykim, do të sqarohej fakti nëse pala e paditur ka
kryer veprimet dhe vendosur kufizimin mbi pronën objekt gjykimi në përputhje me K.C. dhe
ligjin për regjistrimin e pasurive të paluajtshme dhe veprimtaria e saj është apo jo e ligjshme.
Kështu, Kolegji thekson se gjykatat e faktit kanë zgjidhur mosmarrëveshjen duke kryer hetim
të mangët gjyqësor dhe duke shkelur dispozitat e ligjit procedural dhe konkretisht: nenin 14 të
K.Pr.Civile që parashikon se gjykata ka për detyrë të kryejë një hetim gjyqësor të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin; nenin 16 të K.Pr.C. sipas të cilit gjykata bën një cilësim
të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin
që mund të propozojnë palët. Gjykatat e faktit nuk kanë grumbulluar provat që vërtetojnë ose
rrëzojnë pretendimet e palëve në proces, siç parashikon neni 11 i K.Pr.Civile dhe për pasojë
kanë zgjidhur mosmarrëveshjen duke zbatuar gabim dispozitat ligjore në fuqi.
30. Sa më sipër, Kolegji arrin në përfundimin se nr.1241 datë 24.05.2013 të Gjykatës
së Apelit Tiranë, që ka lënë në fuqi vendimin nr.4559, datë 07.05.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor, duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës
Administrative të Apelit, e krijuar tashmë në bazë të ligjit nr.49/2012 dhe ka kompetencën
për shqyrtimin e mosmarrëveshjes. Gjykata Administrative e Apelit si një gjykatë fakti ka
mundësinë ligjore të realizojë hetimin e plotë gjyqësor të pakryer në gjykimin e mëparshëm.
Gjykata Administrative e Apelit në rigjykim duhet të analizojë, shqyrtojë dhe vendos në
lidhje me mosmarrëveshjen, pasi të kryejë hetimin gjyqësor sipas detyrave të lëna nga
Kolegji në pikat 21-28 të këtij vendimi, si dhe të dhe administrojë çdo provë që vlerëson të
nevojshme në kuadër të zgjidhjes së drejtë të mosmarrëveshjes sipas orientimit të dhënë nga
Kolegji.
30. Në përfundim Kolegji vlerëson të theksojë gjithashtu se mbështet analizën e
Gjykatës së Apelit dhe parashtrimin e përfaqësuesit të palës paditëse në seancë gjyqësore
(shih më lart pikat 17 dhe 19.iv) në lidhje me pretendimin e Avokaturës së Shtetit në rekurs
për prishjen e vendimeve gjyqësore dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e
Shkallës së Parë. Konkretisht Avokatura e Shtetit, përfaqësuese e shtetit në gjykim, nuk është
njoftuar prej Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë gjatë gjykimit në shkallë të parë, në të cilin
janë njoftuar dhe kanë marrë pjesë palët ndërgjyqëse. Kolegji thekson se Avokatura e Shteti
ka pretenduar se duke vepruar në këtë mënyrë Gjykata e Shkallës së Parë ka shkelur rregullat
procedurale, kështu që çështja duhet të rishqyrtohet prej saj. Kolegji thekson se shkelja
procedurale e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është ndrequr nga Gjykata e Apelit, e cila
si një gjykatë fakti, ka njoftuar për gjykimin dhe ka dëgjuar prapësimet e Avokaturës së
Shtetit. Kështu Gjykata e Apelit i ka dhënë mundësi Avokaturës së Shtetit të paraqes
pretendime në lidhje me themelin e çështjes. Kolegjit vë në dukje se vendosja prej tij e
dërgimit të çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit, çon po ashtu në
realizmin e të drejtës procedurale të Avokaturës së Shtetit për të marrë pjesë në gjykim dhe
370
përfaqësuar shtetin, sa kohë që Gjykata Administrative e Apelit si gjykatë fakti ka mundësinë
ligjore dhe do të zhvillojë hetimin gjyqësor, administrojë prova të reja dhe ndreq në këtë
drejtim shkeljen e kryer nga Gjykata e Shkallës së Parë. Në këtë kuptim nuk qëndron
pretendimi i Avokaturës së Shtetit për rikthimin e çështjes për rishqyrtim në shkallën e parë
të gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të Ligjit 49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1241 datë 24.05.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 02.02.2016
371
Nr. 00 - 2016 - 813 i Vendimit (74)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Medi Bici Anëtar
në datën 04.02.2016, në dhomë këshillimi, mori në shqyrtim çështjen administrative me

nr.00023/2013 akti, që u përket palëve:
PADITËS: OSMAN BASHA

VEHIBE BASHA
SUELA BASHA
DIANA BASHA
TË PADITUR: SOTIR KARAJ
KËSHILLI I RREGULLIMIT TË
RREGULLIMIT TË TERRITORIT BASHKISË
DURRËS
PERSON I TRETË: XHORXHI KARAJ
OBJEKTI:
Marrjen e masës së menjëhershme:
“Pezullimin e zbatimit të aktit administrativ,
leje ndërtimi e miratuar në vendimin nr.2, datë 28.09.2011
të KRRT-së së Bashkisë Durrës,
deri në përfundimin e gjykimit të çështjes”.
Baza Ligjore: Neni 329 të K.Pr.Civile dhe K.Pr.Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.14, datë 16.07.2012, ka

vendosur:
Të pranojë kërkesën e paditësave Osman Basha etj, me të paditur Sotir
(Sotiraq) Karaj dhe Këshilli i Rregullimit të Territorit të Bashkisë Durrës e
ndërhyrës dytësor (person i tretë) Xhorxhi Karaj.
Të pezullojë zbatimin e aktit administrativ, leje ndërtimi të miratuar me
vendimin nr.2, datë 28.09.2011 të K.Rr.T-së Bashkisë Durrës deri në
përfundim të gjykimit me kërkesë padie me objekt: “Anullimin e akteve
administrative Leje Sheshi Ndërtimi dhe Leje Ndërtimi të miratuara me
vendimin nr.2, datë 28.09.2011 të K.Rr.T Bashkia Durrës”.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2012-1536 (127), datë 23.10.2012, ka

vendosur:
Ndryshimin e vendimit civil nr.14, datë 16.07.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës, si më poshtë:
372
Rrëzimin e kërkesës së palës paditëse Osman Basha “Për marrjen e masës së
përkohshme të sigurimit të padisë”, duke pezulluar zbatimin e aktit
administrativ, vendimit nr.2, datë 28.09.2011 të K.Rr.T së Bashkisë Durrës.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Osman Basha, i cili
kërkon ndryshimin e vendimit nr.10-2012-1536 (127), datë 23.10.2012 të Gjykatës së
Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të vendimit nr.14, datë 16.07.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës është rrjedhojë e një hetimi jo të plotë gjyqësor,
është rrjedhojë e mosvlerësimit të provave si dhe e interpretimit të gabuar të ligjit.
- Gjykata e Apelit Durrës vetëm përmend se paditësit janë trashëgimtarë ligjorë të
subjektit Mudtafa Basha, por nuk përmend dhe as nuk arsyeton se ata janë edhe
pronarë të banesës dhe të truallit, për të cilin KRrT e Bashkisë Durrës ka miratuar
sheshin dhe lejen e ndërtimit për rikonstruksionin e saj dhe të papafingos.
- Paditësave prona objekt shqyrtimi ju është kthyer me vendimin nr.1677/1, datë
14.11.1996 të KKKP ish-Pronarëve pranë Bashkisë Durrës dhe është regjistruar edhe
në regjistrat përkatës të ZVRPP Durrës.
- Gjykata nuk ka marrë në konsideratë këtë fakt si dhe faktin që regjistrimi i kësaj
prone në favor të familjes Karaj është bërë në kundërshtim me ligjin si dhe është në
proces fshirje të saj si rezultat i paligjshmërisë së saj.
- Gjykata nuk ka marrë në konsideratë dhe në analizë faktin që kjo pronë ju është
kthyer ish-pronarëve dhe se shteti ka detyrimin ligjor që t’ju kthejë atyre shumën e
lekëve sipas përcaktimeve të bëra në vendimin e KKKP ish-Pronarëve pranë Bashkisë
Durrës.
- Gjykata e Apelit është shprehur në vendimin e saj se kërkimi i paditësit është pezullim
i aktit administrativ bazuar në nenin 202 e 206 të K.Pr.Civile. Ky fakt është i
pavërtetë, pasi kërkimi i paditësit është edhe kundërshtimi i aktit administrativ, si dhe
kërkesat e tij bazohen edhe në nenin 329 të K.Pr.Civile. Vetëm ky fakt e bën të
cënueshëm vendimin e dhënë nga Gjykata e Apelit Durrës.
- Vendimi i dhënë nga gjykata e apelit është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të vendimit
unifikues nr.10/2004 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
- Gjykata e Apelit Durrës ka arritur në përfundime të gabuara, sepse me anë të kërkesë
padisë kërkohet zgjidhja e një mosmarrëveshje administrative, pra anullimi i një akti
administrativ bazuar në nenin 324 e vijues të K.Pr.Civile, Ligjit nr.8485, datë
12.05.1999, Ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”, Rregulloren e
Urbanistikës miratuar me VKM nr.722, datë 19.11.1998.
- Në rastin konkret është në kompetencë të gjykatës së rrethit të vendosë lidhur me
pezullimin e zbatimit të aktit administrativ përfshirë edhe atë të lejes së ndërtimit,
bazuar në nenin 329 të K.Pr.Civile.
- Ndryshe nga sa arsyeton Gjykata e Apelit Durrës, provohet katërcipërisht se
paditësave ju shkaktohet një dëm i rëndë dhe i pazëvendësueshëm.
- Në rastin konkret me zbatimin e kësaj leje prishet shtëpia e cila është në emër të
familjes Basha, cënohen pronat e tjera të kësaj familje, për shkak të mosrespektimit të
distancave urbanistike etj.
- Ndryshe nga vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës, vendimi i dhënë nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Durrës është marrë në përputhje të plotë me ligjin, si dhe ka zbatuar
me përpikmëri qëndrimin e unifikuar të përcaktuar në vendimin nr.10/2004 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
373
Pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Evelina Qirjako, si dhe diskutoi çështjen
në tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësit Osman Basha,
Vehibe Basha janë trashëgimtarë ligjor të radhës së parë të të ndjerit Mustafa Basha, ndërsa
Suela Basha e Diana Basha, janë trashëgimtarë ligjor të ardhur me zëvendësim për të ndjerin
Mustafa Basha, si trashëgimtarë ligjorë të radhës së parë të babait të tyre Eqerem Basha, i biri
i Mustafa Bashës.
2. Pala paditëse ka pretenduar se, trashëgimlënësi i tyre Mustafa Basha është
shpronësuar në mënyrë të padrejtë nga pushteti i kohës për një pasuri të paluajtshme pas datës
29.11.1994. Për këtë arsye, trashëgimlënësi i tyre Mustafa Basha, i është drejtuar KKKP ish-
Pronarëve pranë Bashkisë Durrës bazuar në Ligjin nr.7698, datë 15.03.1993 “Për kthimin dhe
kompensimin e pronave ish-pronarëve”, për t’ju njohur dhe kthyer prona e paluajtshme që i
është shtetëzuar në mënyrë të padrejtë nga shteti.
3. Me vendimin nr.1677/1, datë 14.11.1996, KKKP ish-Pronarëve pranë Bashkisë
Durrës ka vendosur: “- Të njohë z. Mustafa Basha si ish-pronar i pronave të lartpërmendura.
Në bazë të nenit 13 dhe 10 të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 i njihet prona, pra i kthehet z.
Mustafa Basha mbi: 1. Një shtëpi me oborr me sipërfaqe 90.2 m2, e ndodhur në rrugën Stan
(7 Dëshmorët) me kufi: para- rruga Stan; mbrapa – sheshi i mauzoleumit të dëshmorëve;
majtas dhe djathtas - prona e vetë. Këtë shtëpi shteti ja ka shitur në vitin 1956 qytetarit Sotir
Karaj. Vlerat e shtesave të bëra në këtë shtëpi janë 22.96% të vlerës totale 43944 lekë të reja
që do të likuidohen nga ish-pronari M Basha 2.96% (22.96%-20%=2.96%=5633 lekë të reja
në favor të familjes Karaj dhe nga shteti 20% = 38281 lekë në favor të familjes Karaj.
Gjithashtu shteti do ti kthejë familjes Karaj vleftën e shitjes së konvertuar me indeksin e
çmimeve për 45000 x 7.7 = 34.650 lekë të reja. 2. Një shtëpi me oborr me sipërfaqe të
përgjithshme 193 m2, e ndodhur në rrugën Stan (7 Dëshmorët) me kufi: para- rruga Stan;
mbrapa – prona e vetë, sheshi i mauzoleumit të dëshmorëve, një anë pronat e veta, shtëpia ku
banon sot S Karaj, në anë tjetër pjesa e truallit të vetë tek rruga e Dëshmorëve. Këtë shtëpi
Komunale Banesa ja ka shitur qytetarit Reshit Haka (Dardha). Vlera e shtesave të bëra nga
familja Haka (Dardha) në këtë shtëpi që janë baraz 30.81 % të vlerës totale 218.491 lekë do
të likuidohen në bazë të nenit 13 të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 nga ish-pronari M Basha
19.81% (39.81% - 20)=10.870 lekë në favor të familjes Haka (Dardha). Në bazë të nenit 10
të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 shteti do ti kthej familjes Haka (Dardha), vlerën e shtijes
së ndërtesës konvertuar me indeksin e çmimeve konkretisht 3000x7.7=23100 lekë të reja
(shih vërtetimin e pronësisë datë 13.05.1994 dhe datë 18.07.1955). 3. Trualli me sipërfaqe
232 m2 i kthehet në këtë mënyrë: A. Në bazë të nenit 19 dhe 15 të Ligjit nr.7698, datë
15.04.1993 i kthehet pronësia mbi një sipërfaqe prej 61 m2 me kufij... Diferenca i është
kompensuar me vendimin nr.175, datë 26.11.1993...”.
4. Pala paditëse ka pretenduar se, vendimin nr.1677/1, datë 14.11.1996 të dhënë nga
KKKP ish-Pronarëve pranë Bashkisë Durrës e ka regjistruar në ZVRPP Durrës, konkretisht
në regjistrin e pasurive me nr.1385, datë 09.05.1997.
5. Gjithashtu, pala paditëse ka pretenduar se bazuar në vendimin e sipërcituar të
komisionit, ai ka kryer edhe pagesën në vlerën prej 5633 lekë në favor të subjektit Sotir
Karaj, duke depozituar në gjykim edhe mandatin bankar nr.547767, datë 16.10.1997 (në
zbatim të vendimit të KKKP të cituar më sipër), si dhe i ka bërë me dije këtij subjekti se, kjo
pronë i ishte kthyer me vendim komisioni dhe për këtë arsye ai duhet të paguante qiranë për
qëndrimin në të. Pala paditëse ka pretenduar se ka kërkuar edhe të lidhë kontratë qiraje me
subjektin Sotir Karaj, por nuk ka mundur ta realizojë këtë gjë.
374
6. Nga ana tjetër, pala e paditur Sotir Karaj ka pretenduar se, shtëpinë me sipërfaqe
90.2 m2 që shteti ja kishte shpronësuar subjektit Mustafa Basha, e ka blerë nga shteti në vitin
1956 dhe më pas e ka regjistruar në ZVRPP Durrës.
7. Më pas, i padituri Sotir Karaj, nëpërmjet kontratës me nr.1322 rep dhe nr.430 kol.,
datë 21.11.2011, pasurinë e paluajtshme nr.16/112, i përbërë nga truall në masën 117.48 m2,
nga të cilat 72.90 m2 zihet nga sipërfaqe ndërtimore, e ndodhur në Lagjen nr.9, Durrës, ja ka
dhuruar djalit të tij Xhorxhi Karaj, i cili vetë e ka regjistruar pronën në ZVRPP Durrës, fakt të
cilin pretendon se e provon me çertifikatën e pronësisë së lëshuar në datën 10.12.2011 nga
ZVRPP Durrës.
8. Pala e paditur Sotiraq Karaj, rezulton ti jetë drejtuar KRrT-së së Bashkisë Durrës
për tu pajisur me leje ndërtimi, edhe pse trashëgimtarët ligjorë të subjektit Mustafa Basha i
kanë bërë me dije këtij organi që, prona ku jeton i padituri Karaj dhe për të cilën ka kërkuar
leje ndërtimi, ju është kthyer këtyre të fundit me vendimin nr.1677/1, datë 14.11.1996 të
KKKP ish-Pronarëve pranë Bashkisë Durrës.
9. Me vendimin nr.2, datë 28.09.2011 K.Rr.T pranë Bashkisë Durrës i ka miratuar
familjes Karaj, sheshin e ndërtimit dhe lejen e ndërtimit për rikonstruksionin e shtesës
papafingo mbi banesën ku ata jetojnë, por që ju është kthyer me vendim komisioni familjes
Basha dhe që është regjistruar edhe në ZVRPP Durrës.
10. Në këto kushte, pala paditëse në datën 09.07.2012, i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës me padinë me objekt: “1. Anullimin e akteve administrative Leje
Sheshi Ndërtimi dhe Leje Ndërtimi të miratuara me vendimin nr.2, datë 28.09.2011 të K.Rr.T
Bashkia Durrës. 2. Marrjen e masës së menjëhershme: “Pezullimin e zbatimit të aktit
administrativ Leje ndërtimi, të miratuar me vendimin nr.2, datë 28.09.2011 të K.Rr.T Durrës
deri në përfundimin e gjykimit”, bazuar në nenin 32/a, 153 e vijues të K.Pr.Civile; nenin 324
e vijues, nenin 329 të K.Pr.Civile, Ligjin nr.8485, datë 12.05.1999 “Kodi i Procedurës
Administrative”; Ligjin nr.8405, datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”, Rregulloren e
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.14, datë 16.07.2012, ka
vendosur:
- Të pranojë kërkesën e paditësave Osman Basha etj, me të paditur Sotir (Sotiraq)
Karaj dhe Këshilli i Rregullimit të Territorit të Bashkisë Durrës e ndërhyrës dytësor (person i
tretë) Xhorxhi Karaj.
- Të pezullojë zbatimin e aktit administrativ, leje ndërtimi të miratuar me vendimin
nr.2, datë 28.09.2011 të K.Rr.T-së Bashkisë Durrës deri në përfundim të gjykimit me kërkesë
padie me objekt: “Anullimin e akteve administrative Leje Sheshi Ndërtimi dhe Leje
Ndërtimi të miratuara me vendimin nr.2, datë 28.09.2011 të K.Rr.T Bashkia Durrës”.
- Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.
11/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Nga shqyrtimi i materialeve dhe provave
shkresore del se paditësi Osman Basha herë pas here ka kërkuar nga K.Rr.T pranë Bashkisë
Durrës që të mos pajisëj me shesh ndërtimi dhe me leje ndërtimi i padituri Sotiraq (Sotir)
Karaj, duke sqaruar që kjo shtëpi dhe trualli prej 117.48 m2 i është kthyer familjes Basha,
duke argumentuar që një veprim i tillë dëmtonte interesat pasurore të tij dhe të
trashëgimtarëve ligjorë të tjerë të familjes së Mustafa Bashës. Gjatë shqyrtimit të cështjes,
pala paditëse deklaroi se, kryerja e një ndërtimi të ri dhe zbatimi i lejes së ndërtimit të dhënë
me vendimin nr.2, datë 28.09.2011 të K.Rr.T të Bashkisë Durrës nga i padituri Sotiraq
(Sotir) Karaj dhe djali i tij Xhorxhi Karaj do të dëmtonte rëndë interesat e tij të ligjshme
pasurore, pasi ndërtimi do të realizohej në truallin pronë e tij, të kthyer me vendimin
nr.1677/1, datë 14.11.1996 të K.K.K. Pronave të Bashkisë Durrës. Gjykata pasi analizoi
provat e paraqitura nga palët, konkludon që kërkesa e bërë nga pala paditëse ....duhet
pranuar”.
375
12. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2012-1536 (127), datë 23.10.2012,
ka vendosur:
- Ndryshimin e vendimit civil nr.14, datë 16.07.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës, si më poshtë:
- Rrëzimin e kërkesës së palës paditëse Osman Basha “Për marrjen e masës së
përkohshme të sigurimit të padisë”, duke pezulluar zbatimin e aktit administrativ, vendimit
nr.2, datë 28.09.2011 të K.Rr.T së Bashkisë Durrës.
12/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Se vendimi civil nr.14, datë 16.07.2012 i
Gjykatës së Shkallës së Parë, Durrës është rezultat i zbatimit jo të drejtë të ligjit... Së pari,
konstatohet se paditësi Osman Basha mbron prima facie një interes të ligjshëm, i cili lidhet
me të drejtën për të gëzuar pronën në paqe si dhe të drejtën për ta poseduar atë. Së dyti,
ndodhemi përpara rastit konkret kur paditësi Osman Basha kundërshton gjyqësisht lejen e
ndërtimit të miratuar me Vendimin nr.02, datë 28.09.2011 të KRRT së Bashkisë Durrës, mbi
bazën e procedurës së gjykimit sui generis, të parashikuar në nenet 324 e vijues të Kodit të
Procedurës Civile... Nga këndvështrimi i pretendimit të ngritur nga pala paditëse Osman
Basha për sigurimin e padisë, Gjykata e Apelit, vëren se kërkohet pezullimi i zbatimit të aktit
administrativ, pra, lejes së ndërtimit të miratuar me Vendimin e KRRT së Bashkisë Durrës
nr.02, datë 28.09.2011, bazuar në kuptimin e neneve 329 dhe 202 e 206/b të Kodit të
Procedurës Civile. Së treti, është i njohur tashmë qëndrimi i mbajtur nga Gjykata e Lartë,
përmes Vendimit Unifikues nr.10, datë 24.03.2004, lidhur me aspektin e pezullimit të zbatimit
të një akti administrativ. Sipas këtij qëndrimi, kërkesa për kundërshtimin në gjykatë të një
akti administrativ, nuk ka tiparet e një padie civile të mirëfilltë, prandaj edhe pezullimi i
zbatimit të aktit administrativ nga ana e gjykatës, kur e lejon ligji, nuk duhet të konsiderohet
si një masë e përkohshme për sigurimin e padisë, në kuptim të nenit 206/b të Kodit të
Procedurës Civile..........Në vendimin e saj, në asnjë moment Gjykata e faktit me vendimin e
saj nuk ka përcaktuar që leja e sheshit dhe leja e ndërtimit të jetë marrë në kundërshtim me
ligjin për “Urbanistikën”, apo të ketë kontestuar me prova dokumentacionin tekniko-ligjor
që të paditurit kanë paraqitur pranë KRRT-së Bashkisë Durrës për të marrjen në shqyrtim të
kërkesës së tyre e më pas të miratimit të lejes së sheshit dhe lejes ndërtimit për ndërtimin e
objektit. ... Paditësit në gjykim si dhe Gjykata në vendimin e saj, nuk kanë analizuar dhe
provuar dëmin efektiv të mundshëm, që i vjen paditësit nga zbatimi i lejes së ndërtimit, duke
mos paraqitur asnjë dokument të tillë, dhe se pretendimet e tij mbi pronësinë paditësi duhet ti
kërkojë në një mënyrë tjetër gjyqësore. Së katërti, referuar shpjegimeve të palës paditëse
Osman Basha në gjykimin në apel të çështjes, vërehet se pretendimet e tij konsistojnë në
faktin që prej personit të paditur, po kryhen punime që cënojnë pronësinë e paditësit dhe që
përfshin hapje dritaresh dhe mos zbatimin e rregullave të “Urbanistikës”, zgjerim të
sipërfaqes ndërtimore, tej përcaktimeve të projektit të miratuar dhe lejes së ndërtimit të
miratuar me Vendimin nr.02, datë 28.09.2011 të KRRT së Bashkisë Durrës. Nën këtë optike,
pretendimet e palës paditëse nuk drejtohen, në thelb, kundër përcaktimeve të lejes së
ndërtimit, por ndaj veprimeve të personit të paditur Sotiraq (Sotir) Karaj e Xhorxhi Karaj
për të kryer punime ndërtimore tej përcaktimeve të lejes së ndërtimit. Për rrjedhojë, interesi i
palës paditëse nuk do të mund të realizohej përmes kundërshtimit të aktit administrativ, lejes
së ndërtimit, por duke denoncuar qoftë tek INUK, qoftë drejtpërdrejt në gjykatë tërësinë e
këtyre veprimeve dhe që cënojnë paditësin në gëzimin paqësor të sendit pronë e tij. Në
vazhdim të kësaj logjike, kërkimi i pezullimit të zbatimit të lejes së ndërtimit nuk do të
rezultonte proporcional dhe adekuat me qëllimet e palës paditëse...”.
13. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Osman Basha, i cili
kërkon ndryshimin e vendimit nr.10-2012-1536 (127), datë 23.10.2012 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe lënien në fuqi të vendimit nr.14, datë 16.07.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
376
14. Gjatë kohës që çështja ka qenë e regjistruar për shqyrtim në Gjykatën e Lartë, pala
paditëse Osman Basha ka depozituar pranë kësaj gjykate edhe dy akte shtesë, konkretisht me
shkresën nr.O-14 prot., datë 21.07.2015 dhe shkresën O-19, datë 18.11.2015. Këto akte janë
konkretisht:
 Vendimin nr.11-2013-3315 datë 21.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës me të cilin është vendosur:
“1. Pranimin e kërkesë padisë së paditësave Osman Basha, Vehibe Basha, Suela
Basha e Diana Basha, kundër të paditurve Sotir (Sotiraq) Karaj dhe Këshilli i
Rregullimit të Territorit të Bashkisë Durrës e Përson të tretë Xhorxhi Karaj. 2.
Anullimin e akteve administrative, Leje shesh ndërtimi dhe leje ndërtimi të
miratuar me vendimin nr.02, datë 28.09.2011 të Këshillit të Rregullimit të
Territorit- Bashkia Durrës. Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë”.
 Vendimin nr.1860, datë 11.09.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë
me të cilin është vendosur:
Gjyqësor Durrës”.
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, referuar akteve dhe provave që janë
administruar në dosjen gjyqësore dhe të cilat i janë nënshtruar hetimit gjyqësor, si dhe
dokumentave shtesë të depozituar nga pala rekursuese në këtë gjykim, pa i hyrë analizës dhe
vlerësimit të tyre, vlerëson se, ndodhemi përpara kushteve ligjore kur duhet të vendoset
pushimi i gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në shqyrtim të akteve të dosjes gjyqësore,
konstaton se, objekt i shqyrtimit të këtij Kolegji, është pikërisht vlerësimi i ligjshmërisë së
vendimeve të dhëna nga dy gjykatat më të ulëta, në lidhje me kërkimin për “Marrjen e masës
së menjëhershme: “Pezullimin e zbatimit të aktit administrativ, leje ndërtimi e miratuar në
vendimin nr.2, datë 28.09.2011 të KRRT-së së Bashkisë Durrës, deri në përfundimin e
gjykimit të çështjes”.
17. Referuar akteve të administruara në dosje, ka rezultuar se pala paditëse në momentin që
ka ngritur padinë objekt shqyrtimi ka kërkuar para gjykatës: “1. Anullimin e akteve
administrative Leje Sheshi Ndërtimi dhe Leje Ndërtimi të miratuara me vendimin nr.2, datë
28.09.2011 të K.Rr.T Bashkia Durrës. si dhe 2. Marrjen e masës së menjëhershme:
“Pezullimin e zbatimit të aktit administrativ Leje ndërtimi, të miratuar me vendimin nr.2,
datë 28.09.2011 të K.Rr.T Durrës deri në përfundimin e gjykimit”, bazuar në nenin 324 e
vijues, nenin 329 të K.Pr.Civile, Ligjin nr.8485, datë 12.05.1999 “Kodi i Procedurës
Administrative”; Ligjin nr.8405, datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”, Rregulloren e
18. Me vendimet objekt shqyrtimi në këtë gjykim, rezulton se dy gjykatat e nivelit më të ulët
janë shprehur vetëm në lidhje me kërkimin e dytë, pra me kërkimin i cili lidhet me vendosjen
e masës provizore “të pezullimit të zbatimit të aktit administrativ, konkretisht vendimit nr.2,
datë 28.09.2011 të K.Rr.T Bashkia Durrës”, i cili është kundërshtuar nga pala paditëse, si një
akt i marrë në kundërshtim me ligjin.
19. Në momentin e zhvillimit të gjykimit në Gjykatën e Lartë, mbi bazën e rekursit të
paraqitur nga pala paditëse Osman Basha, rezulton se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me
vendimin nr.11-2013-3315 datë 21.06.2013, i ka dhënë zgjidhje përfundimtare themelit të
çështjes, duke pranuar tërësisht padinë dhe duke anulluar aktin administrativ leje shesh
ndërtimi dhe leje ndërtimi të miratuar me vendimin nr.02, datë 28.09.2011 të Këshillit të
377
Rregullimit të Territorit, Bashkia Durrës. Ky vendim është lënë në fuqi me vendimin nr.1860,
datë 11.09.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë
20. Në këto rrethana, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se ndodhemi
përpara rasteve kur gjykimi i çështjes nuk mund të vazhdojë, sepse në kushtet kur tashmë me
vendim përfundimtar është zgjidhur themeli i çështjes, nuk ka më vend për të diskutuar rreth
ligjshmërisë së vendosjes ose jo të masës së sigurimit të padisë, pra të pezullimit të aktit
administrativ leje shesh ndërtimi dhe leje ndërtimi të miratuar me vendimin nr.02, datë
28.09.2011 të Këshillit të Rregullimit të Territorit, Bashkia Durrës, kur ky i fundit, është
anulluar nga gjykatat më të ulëta si akt i marrë në kundërshtim me ligjin.
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se, në çështjen objekt
gjykimi, nuk mund të marrë në shqyrtim dhe të analizojë zbatimin e ligjit material ose
procedural, nëse ligji është zbatuar drejtë apo jo nga gjykatat e faktit dhe as të verifikojë
shkaqet e paraqitura në rekurs nga pala e paditur për ligjshmërinë e vendimeve të gjykatave,
pasi kjo masë në kushtet kur është gjykuar themeli i çështjes ka rënë dhe nuk ekziston më,
ndaj për këtë arsye, ky Kolegj duhet të pushojë gjykimin e kësaj çështje në Gjykatë të Lartë.
22. Për sa më sipër, vlen të theksohet se, ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin
e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i ndryshuar,
nuk ka një dispozitë të posaçme në lidhje me pushimin e gjykimit në Gjykatë të Lartë dhe për
këtë arsye, referimi do të bëhet në dispozitat e përgjithshme të cilat e rregullojnë këtë
marrëdhënie, e konkretisht në K.Pr.Civile.
23. Sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë përfundimisht çmon se gjykimi i
çështjes duhet të pushohet në Gjykatën e Lartë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të Ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”,
VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
378
Nr.00-2016-127 i Vendimit (75)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej :
Ardian Dvorani Kryesues

Mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit të datës 04.02.2016, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: GËZIM SADA
I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
TIRANË; INSTITUTI I SIGURIMEVE
SHOQËRORE
OBJEKTI I PADISË:
Shfuqizimi i vendimit administrativ nr.30 datë 09.01.2012
(njoftuar më 25.01.2012) të Komisioni Qendror i Ankimit Tiranë
dhe Vendimit nr.247 datë 09.09.2011 të Komisionit Rajonal të Ankimit Tiranë
dhe detyrimin e Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë
që të më njohë të drejtën e pensionit të pleqërisë të kategorisë së parë
për të gjithë periudhën që kam punuar dhe të më paguajë pensionin e papaguar
nga dita e lindjes të së drejtës së këtij pensioni 20.04.2011.
Baza Ligjore: Neni 31, 62, 92 i ligjit nr.7703, datë 11.05.1993
“Për Sigurimet Shoqërore”,
nenet 324 e vijues të Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.9421 datë 11.10.2012

vendosi:
“Rrëzimin e padisë. Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të paditësit”.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.43 datë 16.01.2014 vendosi:

“Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për gjykimin e
çështjes civile nr.1999/85 regj. Themeltar datë 16.01.2013 dhe dërgimin e
akteve për kompetencë Gjykatës Administrative të Apelit”.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.266 datë 20.02.2014

vendosi:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.9421 datë 11.10.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë”.
Kundër vendimit nr.266 datë 20.02.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë,

ka ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse Gëzim Sada i cili kërkon prishjen e
vendimeve dhe pranimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
379
- Gjykata Administrative e Apelit ka gabuar tërësisht duke bërë një analizë e cila nuk
përputhet me provat e administruara në dosjen gjyqësore.
- Vjetërsia e punës pasqyrohet në librezën e punës, në diplomën e specializimit,
vërtetimin e minierës së qymyrgurit Valias si dhe librezën e trajtimit të veçantë të
punonjësit të nëntokës.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Gëzim
Sada ka paraqitur kërkesë pranë Degës së Përfitimeve pranë DRSSh Tiranë për përfitim
pensioni pleqërie në kushtet e kategorisë së parë të punës.
2. Me Shkresën datë 09.06.2011, pala e paditur DRSSH Tiranë i ka kthyer përgjigje
paditësit se sipas verifikimeve të bëra nuk mund t” i lidhet pension pleqërie sipas kërkesës,
pasi nuk plotëson dokumentacionin për përfitim pensioni pleqërie si kategori e parë,
profesioni minator nëntokë, për të cilin duhen 31 vite punë, nga të cilat duhen 15 vite e 6
muaj punë nëntokë. Nga verifikimet e kryera ka rezultuar se nuk verifikohen këto periudha:
“1. 26.11.1971 – 15.01.1977 kjo periudhë është në Minierën e Mushqetas dhe nuk figuron e
hedhur në regjistër. Theksohet se kjo fletë regjistri është e ngjitur dhe është hedhur vetëm
periudha 30.09.1970 – 25.11.1971 në Minierën e Kërrabës. 2. 16.01.1978 – 15.02.1994 për
Minierën e Qymyrgurit Valias emri i paditësit figuron në indeks nr.1, germa “G”, nr.rendor
23, në regjistrin nr.99. Me këtë numër regjistri figuron person me emër tjetër. Nuk
disponohen bordero. 3. Ju sqarojmë se regjistri nr.620 ndodhet në prokurori dhe nuk mund
të marrim informacion”.
3. Sa më sipër paditësi është ankuar pranë KRA. Me vendimin nr.247 datë 09.09.2011
Komisioni Rajonal i Ankimit pranë DRSSH, Tiranë ka vendosur:” Të refuzojë kërkesën e
Gëzim Sada. Të lërë në fuqi vendimin e Degës së Përfitimeve”.
4. Kundër vendimit nr.247 datë 09.09.2011 të Komisionit Rajonal të Ankimit pranë
DRSSH pala paditëse ka ushtruar ankim në Komisionin Qendror të Ankimit pranë ISSH. Me
vendimin nr.30 datë 09.01.2012 Komisioni Qendror i Ankimit ka vendosur: “Të rrëzojë
kërkesën e Z. Gëzim Hajredin Sada. Të lërë në fuqi vendimin e DRSSH Tiranë dhe vendimin
nr.247 datë 09.09.2011 të KRA Tiranë”.
5. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Gëzim Sada i është drejtuar gjykatës me
padinë objekt gjykimi.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.9421 datë 11.10.2012
vendosi:” Rrëzimin e padisë. Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të paditësit.”.
6.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Gjykata vëren se pretendimi i paditësit është i
pambështetur në prova dhe si i tillë nuk mund të pranohet. Në bazë të Rregullores nr.1, datë
21.10.2008 “Për caktimin, administrimin dhe pagesën e pensioneve”, në kapitullin III,
Rregullat dhe procedurat për verifikimin e dokumenteve për pension, pika 3, përcakton se:
“Pensionet e pleqërisë të kategorisë së parë ose të dytë nuk mund të caktohen pa u bërë më
parë verifikimi i dokumenteve të vjetërsisë në punë.” Në rastin konkret, rezulton se vitet e
vjetërsisë në punë të paditësit të cilat rezultojnë në librezën e tij të punës, nuk janë të
pasqyruara plotësisht në regjistrat përkatës të minierës, për arsye se këto ose nuk ekzistojnë,
ose nuk janë plotësuar në rregull nga punonjësit e organit kompetent të kohës së hartimit të
tyre. Në këto kushte, të dhënat e librezës së punës së paditësit nuk gjejnë pasqyrim plotësisht
në dokumentet kryesorë që janë regjistrat apo borderotë e pagesës, dhe si rrjedhojë, mbeten
të paprovuara plotësisht e të paverifikuara. Në kushtet kur dokumentacioni verifikues nuk
ekziston dhe nuk ka asnjë mënyrë tjetër për ta ribërë atë, mbetet si rrugëzgjidhje vërtetimi
380
gjyqësor juridik i faktit të kryerjes së viteve të punës së paditësit të pavërtetuara në regjistrat
e minierës”.
7. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.43 datë 16.01.2014 vendosi: “Të
shpallë moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për gjykimin e çështjes civile nr.1999/85
regj. Themeltar datë 16.01.2013 dhe dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës
Administrative të Apelit”.
8. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.266 datë 20.02.2014
vendosi: “Lënien në fuqi të vendimit nr.9421 datë 11.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë”.
8.1 Arsyetimi i gjykatës: “I njëjtë me atë të faktit”.
9. Kundër vendimit nr.266 datë 20.02.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë, ka ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse Gëzim Sada i cili kërkon
prishjen e vendimeve dhe pranimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën
LIGJI I ZBATUESHËM
10. Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” në të cilat është
parashikuar:
10.1 Neni 3/1: Gjykata, në gjykimin administrativ, siguron nëpërmjet një
procesi të rregullt gjyqësor dhe brenda afateve të shpejta e të
arsyeshme, mbrojtjen juridike të të drejtave, lirive dhe
interesave kushtetues dhe ligjorë të subjekteve, që mund të
cenohen si pasojë e ushtrimit ose jo të funksioneve publike nga
ana e organeve të administratës publike.
10.2 Neni 49: Shqyrtimi i ankimit në Gjykatën Administrative të Apelit si
rregull bëhet mbi bazë dokumentesh në dhomën e këshillimit.
Kryetari i trupit gjykues përgatit relacionin dhe cakton datën
dhe orën për shqyrtimin e çështjes në dhomë këshillimi, duke
urdhëruar njoftimin e palëve. Sekretaria e gjykatës njofton palët
rregullisht për përbërjen e trupit gjykues, datën, orën dhe vendin
e shqyrtimit të çështjes të paktën 15 ditë përpara. Palët kanë të
drejtë të paraqesin deri 5 ditë para seancës së shqyrtimit të
çështjes parashtrime me shkrim lidhur me shkaqet e ngritura në
ankim dhe kundërankim.
Për shqyrtimin e çështjes në dhomë këshillimi mbahet
procesverbal nga sekretari gjyqësor.
10.3 Neni 52: Njoftimi për gjykimin në apel administrativ bëhet sipas
rregullave të njoftimit për gjykimin në gjykatën administrative
të shkallës së parë.
11. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Gëzim Sada përmban shkaqe që motivojnë
cenimin e vendimit nr.266 datë 20.02.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe referuar shkaqeve të rekursit, vlerëson se vendimi i
marrë nga Gjykata Administrative e Apelit Tiranë është rrjedhojë e mosrespektimit dhe
381
zbatimit të kërkesave të ligjit procedural dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.
13. Evidentohet se paditësi Gëzim Sada ka paraqitur kërkesë ankimore ndaj vendimit
nr.9421 datë 11.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Neni 49 i ligjit nr.49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, në kohën që kjo mosmarrëveshje është shqyrtuar nga
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, parashikonte rregulla procedurale për përbërjen e
gjykatës dhe shqyrtimin e çështjes nga ana e gjykatës së apelit, shprehimisht parashikohej se:
“...Kryetari i trupit gjykues përgatit relacionin dhe cakton datën dhe orën për shqyrtimin e
çështjes në dhomë këshillimi, duke urdhëruar njoftimin e palëve. Sekretaria e gjykatës
njofton palët rregullisht për përbërjen e trupit gjykues, datën, orën dhe vendin e shqyrtimit të
çështjes të paktën 15 ditë përpara. Palët kanë të drejtë të paraqesin deri 5 ditë para seancës
së shqyrtimit të çështjes parashtrime me shkrim lidhur me shkaqet e ngritura në ankim dhe
kundërankim....”. Ndërsa në nenin 52 të ligjit parashikohej se: “Njoftimi për gjykimin në apel
administrativ bëhet sipas rregullave të njoftimit për gjykimin në gjykatën administrative të
shkallës së parë”.
14. Në vijim të sa më sipër neni 22 i ligjit nr.49/2012 parashikon se njoftimi i palëve
për gjykimin në gjykatën administrative të shkallës së parë normalisht bëhet sipas rregullave
të përcaktuara në Kodin e Procedurës Civile. Ne nenin 130 të KPC parashikohet se:
“Njoftimi shkresor bëhet nëpërmjet dorëzimit nga nëpunësi gjyqësor ose shërbimi postar i
letërthirrjes ose akteve të tjera që duhet t’i njoftohen personit të thirrur, kudo ku ai gjendet”.
15. Në analizë të kësaj dispozite procedurale palët vihen në dijeni për datën dhe orën e
gjykimit të çështjes me anë të njoftimit nominal me anë të letërthirrjes në adresën e deklaruar
të banimit. Është detyrim i gjykatës që ta njoftojë palën në adresën e deklaruar prej tij, pasi
kërkesa e palëve për fillimin e një procesi gjyqësor është e lidhur me përmbushjen nga ana e
tyre të detyrimeve që rrjedhin prej këtij procesi në format dhe afatet e parashikuara në ligj
(neni 3 i KPC). Paditësi është ai që ka vënë në lëvizje gjykatën për këtë proces gjyqësor dhe
ai që ka ankuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë në Gjykatën e Apelit dhe, në kuptim
të nenit 49 të KPC, është detyrë e gjykatës që ta njoftojë atë sipas rregullave procedurale të
parashikuara në ligjin e posaçëm.
16. Në këtë kuptim, Kolegji Administyrativ, në vlerësim të akteve të administruara në
dosjen gjyqësore, respektivisht procesverbalit të seancës gjyqësore datë 20.02.2014 dhe
letërthirrjes që i drejtohet paditësit Gëzim Sada, konstaton se njoftimi për ditën dhe orën e
zhvillimit të seancës gjyqësore nuk është bërë sipas parashikimeve ligjore të ligjit nr.49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”, pasi në letërthirrje është bërë shënimi nga ftuesi gjyqësor
se “shkova disa herë nuk gjeta njëri”. Ky shënim i bërë nga ftuesi gjyqësor konfirmon faktin
se pala paditëse nuk ka marrë dijeni për zhvillimin e seancës gjyqësore sipas parashikimeve
të nenit 49 të ligjit nr.49/2012.
17. Sa më sipër, Kolegj Administrativ vlerëson se në çështjen objekt gjykimi, Gjykata
Administrative e Apelit ka lejuar parregullsi gjatë zhvillimit të procesit gjyqësor midis këtyre
palëve, të cilat kanë të bëjnë me mosrespektimin e normave procedurale në lidhje me njoftimet
të palëve për datën, edhe pse i kishte mundësitë për ti rregulluar këto parregullsi në një moment
të mëvonshëm, duke identifikuar mungesën e njoftimit dhe ribërjen e tij përsëri.
18. Ndodhur në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte e gjen me vend
të parashtroje se zhvillimi i gjykimit të çështjes në dhomë këshillimi, pa patur dijeni paditësi
për ditën e gjykimit, përben shkelje të rëndë të rregullave procedurale që passjell detyrimisht
prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim.
19. Sa më sipër, është në qasje me qëndrimin e mbajtur nga Gjykata Kushtetuese me
vendimin nr.34/2011: ” E drejta për t’u njoftuar për të marrë pjesë në gjykim, i paraprin të
382
drejtave të tjera, pasi, nëse pala ndërgjyqëse nuk njoftohet për datën dhe orën e seancës, ajo
detyrimisht do të gjendet në pamundësi objektive për të ushtruar të drejtat e
sipërpërmendura, të cilat i garantohen nga neni 42 i Kushtetutës, në kuadrin e një procesi të
rregullt ligjor. E drejta për të marrë pjesë në gjykim nuk duhet konsideruar si një e drejtë
formale, ku palëve t’i garantohet thjesht prania fizike gjatë procesit civil, por përkundrazi
duhet që legjislacioni procedural në radhë të parë, dhe më pas gjyqtari gjatë gjykimit, t’u
japin mundësi të barabarta palëve, për të paraqitur argumente dhe prova në mbrojtje të
interesave të tyre”
20. Në logjike të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se vendimi i dhënë nga Gjykata Administrative e Apelit Tiranë është rrjedhojë e
një procesi të parregullt ligjor, dhe për këto arsye ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet
për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
21. Gjatë rigjykimit, Gjykata Administrative e Apelit duhet te zbatoje me korrektësi
rregullat procedurale në lidhje me legjitimimin e palëve në procesin gjyqësor, njoftimin e tyre
dhe pjesëmarrjen e tyre në proces sipas rregullave të përcaktuara në ligjin nr.49/2012 “Për
administrative”.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit 49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.266 datë 20.02.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë, dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 04.02.2016
383
Nr. 00-2016-2992 i Vendimit (76)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Artan Broci Anëtar
Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillimi në datë 04.02.2016 mori në shqyrtim çështjen administrative

00429/2014, që u përket:
PADITËS: SHOQËRIA BOLV – OIL SHA.

TË PADITUR: DEGA E DOGANËS POGRADEC.
OBJEKTI:
Deklarim i pavlefshëm i titujve ekzekutiv
të Degës së Doganës Qafë Thanë,
nr.31, datë 28.03.2006 dhe nr.38, datë 06.05.2006.
Përmbushjen e detyrimit ligjor, përmes rimbursimit të shumës së paguar
në Degën e Doganës Pogradec, prej 13491398 lekë të parapaguara nga paditësi.
Baza Ligjore: Neni 609 e në vijim i Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec me vendimin nr.311-204, datë 20.03.2013

ka vendosur:
Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.524, datë 15.11.2013 ka vendosur :

Ndryshimin e vendimit nr.(311)-204, datë 20.03.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Pogradec në këtë mënyrë:
Pranimin e padisë
Deklarimin e pavlefshëm të titujve ekzekutiv, vendimit nr.31, datë 28.03.2006
dhe nr.38, datë 06.05.2006 të Degës së Doganës Pogradec, pasi detyrimi që
përcaktohet në këto vendime nuk ekziston.
Detyrimin e të paditurit Dega e Doganës Pogradec t’i kthejë paditësit shoqëria
Bolv Oil sha shumën prej 13.491.398 lekë të parapaguara nga paditësi për
efekt të këtyre vendimeve.
Kundër vendimit nr.524, datë 15.11.2013 të Gjykatës së Apelit, ka paraqitur rekurs

pala e paditur, e cila ka parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Gjykata e apelit ka gabuar që nuk e ka vlerësuar si dhe gjykata e shkallës së parë
padinë të tillë që nuk mund të ngrihet.
- Me dokumentet e ardhur nga dogana bullgare mall i zhdoganuar është gazoil.
384
- Nuk mundet që me një mostër të marrë nga një bot dhe jo në cilësinë mesatare të
përcaktohet lloji i mallit.
- Në përcaktimin e kodit tarifor vlen të përmendet jo vetëm sasia e squfurit, por dhe
vizkoziteti dhe nga laboratori kimik i doganës ka dalë që malli është gazoil.
- Pala paditëse ka deklaruar në doganën shqiptare tjetër kod tarifor nga ai i deklaruar
në doganën bullgare.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Pala paditëse, Shoqëria Bolv-Oil Sha, ushtron veprimtarinë tregtare në fushën e

importeve të produkteve të naftës. Në datat 03.03.2006 dhe 30.03.2006, pala paditëse ka
kryer importe nga Bullgaria, për nënprodukte nafte, zhdoganimi i të cilave është kryer në
Degën e Doganës Qafë Thanë, Pogradec, që ishte pika kufitare nga ka hyrë malli.
2. Me qëllim kryerjen e zhdoganimit, pala paditëse ka paraqitur praktikat doganore
me dokumentet DAV nr.R 3835, R 3837, R 3839, R 3841, R 3843, R 3822, që i përkisnin
gjashtë autoboteve me lëndë djegëse për përpunim industrial të ardhur nga Bullgaria, në
zbatim të Kontratës së lidhur në mes paditësit dhe Shoqërisë “METCOM HOLDING LLC”.
Shoqëria “AA International” Shp.k, ka qenë përfaqësuese e paditësit, në deklarimet e kryera
për efekt zhdoganimi në Degën Doganore.
3. Pas deklarimit doganor, pala e paditur, ka kryer mostrimin e mallit, me qëllim
klasifikimin e tij sipas nomenklaturës doganore, mbi bazën e analizave të mallit që do të
kryheshin në Laboratorin Kimik Doganor dhe Inspektoriatin Shtetëror të Kontrollit të Naftës,
Gazit dhe Nënprodukteve të tyre.
4. Pas kryerjes së deklarimit doganor, pala paditëse ka kryer pagesat e detyrimeve
doganore për mallin e deklaruar, e po kështu ka paguar edhe një garanci për çdo shtesë të
detyrimeve doganore në rast se këto të fundit mund të lindnin në të ardhmen, si pasojë e
klasifikimit tarifor (klasifikim i përcaktuar nga nomenklatura e mallrave) ndryshe nga çfarë
kishte deklaruar pala paditëse.
5. Pas marrjes së mostrave për të gjashtë autobotet me lëndën djegëse dhe kryerjes së
analizave në Laboratorin Kimik Doganor ka rezultuar se malli i zhdoganuar ka qenë “gazoil”,
me Kodin Tarifor 27101 94_ duke u lënë që për efekt të kryerjes së procedurave doganore,
shifra e fundit e kodit tarifor, të përcaktohej nga Inspektoriati Shtetëror të Kontrollit të
Naftës, Gazit dhe Nënprodukteve të tyre. Shifra e fundit e kodit tarifor tetëshifror, në këtë rast
kishte të bënte me sasinë e squfurit në lëndën djegëse. Nga analizat, Laboratori Kimik
Doganor, arriti në përfundimin se malli i mostruar nga të gjashtë autobotet mbante kodin
tarifor 27101 949, ndryshe nga çfarë ishte deklaruar në momentin e zhdoganimit të mallit nga
pala paditëse për kodin tarifor 27101 961, kod i cili i përkiste lëndës djegëse.
6. Ndërkohë nga analizat e kryera prej Inspektoriatit Shtetëror të Kontrollit të Naftës,
Gazit dhe Nënprodukteve të tyre (çertifikatat e cilësisë nr.925/1, 926/1, 927/1, 928/1, 929/1,
datë 06.03.2006), ka rezultuar se malli i zhdoganuar nga pala paditëse është lëndë djegëse.
7. Me shkresën nr.2813/1, datë 06.03.2006, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, ka
bërë me dije Degën e Doganës Pogradec se sipas rregullores së Bashkimit Europian
nr.1810/2004, datë 07.09.2004, kodi tarifor nr.271019 49 i përgjigjet artikullit gazoil dhe
sipas legjislacionit shqiptar ka një akcizë prej 27 lekë/litër. Po sipas kësaj rregulloreje, kodi
385
tarifor nr.271019 61 i përgjigjet lëndës djegëse, e cila e ka akcizën sipas legjislacionit
shqiptar 1 lekë/litër.
8. Mbi bazën e analizave të kryera nga Laboratori Kimik Doganor, si dhe konfirmimit
me anë të shkresës nr.2813/1, datë 06.03.2006 të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave,
Dega e Doganës Pogradec me vendimin nr.31, datë 28.03.2006, në lidhje me zhdoganimin e
datës 03.03.2006, ka vendosur detyrimin e palës paditëse, për të paguar detyrimin doganor në
shumën 4 743 067 lekë dhe një gjobë sa trefishi i detyrimeve në shumën 14 229 201 lekë, në
total një detyrim prej 18 972 268 lekë. Ky vendim i është njoftuar palës paditëse më datë
28.03.2006. Më pas, Dega e Doganës Pogradec me vendimin nr.38, datë 06.05.2006, në
lidhje me zhdoganimin e kryer më datë 30.03.2006, ka vendosur detyrimin e palës paditëse
për të paguar detyrimet doganore në shumën 930 932 lekë dhe gjobën sa trefishi i detyrimeve
në shumën 2 792 796 lekë, në total një detyrim prej 3 723 728 lekë. Ky vendim i është
njoftuar palës paditëse më datë 09.05.2006.
9. Duke mos qenë dakord me këto vendime që përcaktonin detyrime shtesë për palën
paditëse, në lidhje me mallin e zhdoganuar në datat 03.03.2006 dhe 30.03.2006 në Degën e
Doganës Qafë Thanë, pala paditëse ka ndjekur rrugën e ankimit administrativ, duke i
kundërshtuar këto dy vendime tek Drejtori i Përgjithshëm i Doganave, duke paguar edhe 40%
të shumës së gjobave të vendosura. Nga ana e Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave, nuk
është kthyer asnjë përgjigje në lidhje me ankimin e palës paditëse.
10. Ndërkohë, me shkresën të datës 21.05.2006, pala paditëse i ka drejtuar një kërkesë
Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave, për zhbllokimin e NIPT-it të kësaj shoqërie, për
arsye se ishte njoftuar nga Agjencia Doganore AA International Dega Kakavijë se palës
paditëse nuk i lejohej kryerja e procedurave doganore të importit, si rezultat i detyrimeve të
papaguara sipas vendimeve nr.31, datë 28.03.2006 dhe nr.38, datë 06.05.2006 të Degës së
Doganës Pogradec.
11. Nga ana tjetër, mbi bazën e kërkesës së Degës së Doganës Qafë Thanë, me anë të
vendimit nr.619, datë 30.06.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, është lëshuar
urdhri i ekzekutimit për vendimet nr.31, datë 28.03.2006 dhe nr.38, datë 06.05.2006 të Degës
së Doganës Pogradec.
12. Pala paditëse, i është drejtuar gjykatës me padi me objekt deklarimin e pavlefshëm
të titujve ekzekutivë, vendimeve nr.31, datë 28.03.2006 dhe nr.38, datë 06.05.2006 të Degës
së Doganës Qafë Thanë, Pogradec, si dhe pezullimin e ekzekutimit të këtyre titujve ekzekutiv
dhe lejimin e kryerjes së procedurave normale doganore deri në përfundim të procesit
gjyqësor.
13. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec me vendimin nr.109, datë 14.02.2007 ka
vendosur: “Pranimin e kërkesëpadisë, duke u deklaruar të pavlefshëm titujt ekzekutivë të
Degës së Doganës Pogradec, nr.31, datë 28.03.2006 dhe nr.38, datë 06.05.2006, pasi
detyrimi që përmbahet në to nuk ekziston. Ligjërimin e masës së sigurimit të padisë, vendosur
me Vendimin e datës 22.09.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec.”
14. Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.270, datë 10.07.2007 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.109, datë 14.02.2007, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Pogradec.”
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.188, datë 21.04.2010 ka
vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.270, datë 10.07.2007 të Gjykatës së Apelit Korçë.”
16. Me anë të shkresës nr.8159/4 datë 04.10.2007 të Drejtorisë së Përgjithshme të
Doganave është paraqitur në Gjykatën e Lartë, kërkesë për rishikimin e vendimit nr.109, datë
14.02.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, lënë në fuqi me vendimin nr.270, datë
10.07.2007 të Gjykatës së Apelit Korçë, lënë në fuqi me vendimin nr.188, datë 21.04.2010 të
Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, në mbështetje të neneve 494/a, 496, 497 të KPrC. Shkaku
i kërkesës për rishikim, ishte se pala e paditur ishte vënë në dijeni të disa provave të reja, të
386
cilat nuk i kishte ditur më parë. Konkretisht në gjykimin e kësaj kërkese, pala e paditur ka
paraqitur si provë shkresën nr.ref. 99/730/27.08.2007, të dërguar nga Shërbimi Doganor
Bullgar së bashku me gjashtë deklaratat doganore të eksportit të Shoqërisë LUKOIL
NEFTOHIM BURGAS Sha, për importuesin e mallit BOLV OIL, për të gjashtë autobotet e
zhdoganuara në Degën e Qafë Thanës nga ana e palës paditëse, ku në shkresë thuhet se :
“mallrat e paraqitura në Administratën Doganore Bullgare janë “Gazoil” me Përmbajtje
squfuri që i kalon 0,2% në peshë”, Kodi Tarifor 271019 490, çka mund të shihet në
deklaratat doganore origjinale të ruajtura në Zyrën Doganore Neftohimicheski Kombinat”.
Edhe deklaratat doganore të eksportit të depozituara në doganën bullgare, përcaktonin që
malli ishte gazoil me kodin tarifor 27101949.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në përfundim të shqyrtimit të kërkesë së
sipërpërmendur për rishikim, me vendimin nr.194, datë 19.04.2012 ka vendosur: “Prishjen e
vendimit nr.188, datë 21.04.2010 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë. Prishjen e vendimit
nr.270, datë 10.07.2007, të Gjykatës së Apelit Korçë. Prishjen e vendimit nr.109, datë
14.02.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Pogradec. Dërgimin e çështjes për rigjykim nga
një tjetër trup gjykues, në Gjykatën e Shkallës së Parë Pogradec.”
18. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec në rigjykim ka marrë në shqyrtimin padinë e
palës paditëse me objekt pavlefshmërinë e titujve ekzekutiv, vendimeve të Degës së Doganës
Qafë Thanë, nr.31, datë 28.03.2006 dhe nr.38, datë 06.05.2006, duke shtuar objektin e padisë
dhe me kërkimin për përmbushjen e detyrimit të rimbursimit të shumës së paguar.
19. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec në përfundim të gjykimit me vendimin
nr.311-204, datë 20.03.2013 ka vendosur: Rrëzimin e padisë.
Arsyetimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec
20. Sipas gjykatës padia duhet të rrëzohet ndër të tjera pasi me provat e reja në
rigjykim, rezulton se malli i deklaruar nga pala paditëse në Doganën Qafë Thanë ka qenë
“Gazoil” me Kod Tarifor 271019 49 0 dhe jo ai i deklaruar prej saj si lëndë djegëse me Kodi
Tarifor 27101961. Konkretisht gjykata analizon se akti i ekspertimit i kryer nga ekspertët e
caktuar nga gjykata i datës 16.11.2006, është kryer vetëm mbi bazën e një mostre të marrë
nga njëri prej autoboteve. Konkretisht, është vënë në dispozicion mostra e marrë me anë të
procesverbalit të datës 30.03.2006, që i përkiste autobotit me targë A 3046 AH/A1046 E. Për
këtë autobot, nga është marrë edhe mostra, në deklaratën e eksportit të paraqitur nga
përfaqësuesit e palës paditëse me qëllim zhdoganimin e mallit ( në doganën shqiptare), vihet
re se malli është shënuar “gazoil me përmbajtje squfuri mbi 0,2 %”, Kodi tarifor 27101961
0”. Ndërkohë, deklarata e eksportit e depozituar në doganën bullgare në momentin e daljes
artikullit në autobotin ku është marrë mostra (dhe që është marrë si provë e re në rigjykim),
është deklaruar si: “gazoil me përmbajtje squfuri që e tejkalon 0,2 %, me Kod Tarifor
271019 49 0”. Sipas kësaj gjykate rezulton se sipas çertifikatës së analizave të laboratorit
bullgar, për artikullin nga ku është marrë edhe mostra (e cila është përdorur për ekspertim),
produkti rezulton të jetë “gazoil industrial dhe për përdorim komunal”. Në të gjitha
dokumentet shoqëruese të praktikës doganore, është shënuar se lloji i mallit ishte “gazoil për
përdorim komunal” ose “ gazoil me përmbajtje squfuri mbi 0,2 %”. Po ashtu kjo gjykatë
konstaton se të gjitha praktikat doganore janë të njëjta përsa i përket dokumenteve dhe llojit
të mallit që pasqyrohet në to. Mbështetur në nomenklaturën e kombinuar të mallrave (e cila
mbështetet në nomenklaturën e mallrave të Bashkimit Europian -Rregullore e BE-së, me
nr.1810/2004, datë 07.09.2004), për efekt të klasifikimit tarifor të mallrave, kodi tarifor
nr.27101949 përfshihet në kategorinë e “gazoileve”, ndërsa kodi tarifor nr.27101961
përfshihet në kategorinë “vajra si lëndë djegëse”. Kategoria e gazoileve përbëhet nga disa
lloje artikujsh (që pavarësisht se konsiderohen gazoile kanë përdorim të ndryshëm), të cilat
kanë kodet tarifore 27101931, 27101935, gazoilet që përdoren për qëllime të tjera me kodet
tarifore: 271019 41 (që ka përmbajtje sulfuri jo më tepër se 0,05 % ndaj peshës), 271019 45
387
(me përmbajtje sulfuri më tepër se 0,05% ndaj peshës por jo më tepër se 0,2% ndaj peshës),
271019 49 (me përmbajtje sulfuri më tepër se 0,2% ndaj peshës). Artikujt me tre kodet e
fundit kanë të njëjtën akcizë jo më shumë se 27 l/litër. Ndërkohë kategoria e “vajrave si lëndë
djegëse” përfshin disa artikuj që konkretisht kanë kodet 27101951, 27101955, dhe vajra që
përdoren për qëllime të tjera me kodet: 27101961 (me përmbajte sulfuri jo më shumë se 1%
dhe që ka akcizë 1 l/litër), 27101963, 27101966, 27101969.
21. Gjykata e Rrethit Gjyqësor analizon më tej se nga akti i ekspertimit të ekspertëve
të caktuar nga ana e gjykatës, i datës 16.11.2006, sipas analizave ka rezultuar se mostra e
marrë për ekspertim ishte produkt më i rëndë se gazoili që përdoret si karburant për
automjetet me motora diesel dhe që i përngjason më tepër lëndës djegëse të lëngët për
kaldaja, të tipit “për industrinë e qelqit”. Sipas kësaj gjykate nga ky akt ekspertimi rezulton
se: së pari, ai nuk bën klasifikimin tarifor të një malli, por vetëm tregon nëse malli përmbush
standardet e cilësisë për t’u përdorur si karburant për automjete (ndërkohë që nuk ishte
përmendur në asnjë dokument doganor se qëllimi i përdorimi do të ishte i tillë): së dyti:
thuhet se artikulli nuk është gazoil për motora diesel, por nuk e përjashton nëse është apo jo
lloj tjetër gazoili dhe për më tepër jep një mendim të vakët se me çfarë përngjason malli,
duke mos e përcaktuar se çfarë malli është. Kjo gjykatë thekson së këtu vlen të përmendet
fakti se të gjitha dokumentet shoqëruese të mallit, analizat bullgare, analizat e Laboratorit
Kimik Doganor shqiptar, kanë përcaktuar se malli ishte i kategorisë “gazoil”; si dhe duhet
pasur parasysh edhe fakti se klasifikimi tarifor është i mbështetur në nomenklaturën e
mallrave të BE-së, e cila është e njëjtë edhe për shtetin bullgar (siç shihet edhe kodi tarifor i
deklaruar nga ana e eksportuesit).
22. Mbështetur në të dhënat e mësipërme, Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka vlerësuar se
në rastin konkret në lidhje me klasifikimin tarifor të mallit, fakti që malli, artikujt e
zhdoganuar përfshihen në kategorinë e gazoilëve, e përjashton automatikisht qenien e tyre
artikull me kodin tarifor 27191961. Nga ana tjetër, sipas kësaj gjykate, analizat e kryera prej
Inspektoriatit Shtetëror të Kontrollit të Naftës, Gazit dhe Nënprodukteve të tyre (çertifikatat e
cilësisë nr.925/1, 926/1, 927/1, 928/1, 929/1, datë 06.03.2006), kanë treguar se malli i
zhdoganuar nga pala paditëse është lëndë djegëse. Gjykata e Rrethit Gjyqësor argumenton
se ky përcaktim, tregon që ky Inspektoriat nuk bën klasifikimin e mallit për efekt të
kodifikimit tarifor (të paktën në këtë rast nuk e ka kryer), por përcakton se për çfarë lejohet
të përdoret malli sipas standardeve të miratuara, duke u nisur nga karakteristikat e mallit.
Ky laborator në këto çertifikata nuk e ka përcaktuar nëse malli që ka analizuar ishte gazoil
(pavarësisht se për çfarë mund të përdorej apo përfshihej në kategorinë e vajrave si lëndë
djegëse, ku përfshihet edhe kodi tarifor i pretenduar nga paditësi). Sipas nenit 22 të Kodit
Doganor, Laboratori Kimik Doganor përcakton kodin tarifor sipas nomenklaturës së
mallrave. Në ligjin nr.9218, datë 08.04.2004 “ Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin për
Përpunimin transportimin dhe tregtimin e naftës gazit dhe nënprodukteve të saj”,
përcaktohet se: “Kontrolli i treguesve cilësore të zhdoganimit të mallit, bëhet nga
Inspektoriati Shtetëror i Naftës dhe Gazit”. Sipas kësaj gjykate, kjo është arsyeja, për të
cilën, përcaktimi i dy shifrave të fundit të kodit tarifor në certifikatat e cilësisë, i delegohet
nga ana e Doganës, Institutit Shtetëror të Naftës dhe Gazit. Por Gjykata e Rrethit Gjyqësor
sqaron se kjo nuk do të thotë se nuk e kryen edhe dogana, e cila i bën analizat me qëllim
verifikimin e deklarimit të saktë të mallit dhe shmangien e abuzimeve të ndryshme.
23. Gjykata e Rrethit Gjyqësor thekson gjithashtu se nga pala paditëse në rigjykim
është pretenduar se dogana bullgare nuk ka patur ndonjë kundërshtim në lidhje me faturat e
mallit, çertifikatat e cilësisë të depozituara atje. Kjo gjykatë në lidhje me këtë pretendim
argumenton se natyrisht që dogana bullgare nuk kishte arsye të kishte kundërshtime, pasi në
të gjithë dokumentacionin shoqërues të mallit bëhej fjalë për llojin e mallit “gazoil”
(pavarësisht se për çfarë do të përdorej) dhe sipas nomenklaturës së kombinuar të mallrave
388
ky artikull mbante kodin 27101949. Ndryshimi është bërë vetëm në doganën shqiptare, në
deklaratën e eksportit (e cila normalisht më parë depozitohet në doganën e vendit eksportues
dhe në pas në doganën e vendit importues, duke qenë i njëjti dokument), dhe ka të bëjë me
përcaktimin e kodit tarifor. Gjykata e Rrethit Gjyqësor vë në dukje se pavarësisht se të gjitha
dokumentet shoqëruese të mallit flasin për artikull “gazoil”, ose “gazoil me përmbajtje
squfuri më tej se 0,2%”, kodi tarifor që deklaron paditësi nuk i përket fare kategorisë së
gazoilëve, por asaj të vajrave si lëndë djegëse, deklarim që mbështetet edhe nga çertifikatat e
cilësisë të Inspektoriatit Shtetëror të Kontrollit të Naftës, Gazit dhe Nënprodukteve të tyre
dhe mbi bazën e të cilave pala paditëse kundërshton edhe vendimet e Degës së Doganës
Pogradec. Kështu sipas kësaj gjykate, pavarësisht se pala paditëse ka pretenduar se
deklarata e eksportit të mallrave e depozituar në doganën bullgare është një deklarim i
njëanshëm i subjektit eksportues dhe nuk duhet marrë parasysh, kjo gjykatë vlerëson se
deklaratat e eksportit të depozituara në doganën bullgare janë në përputhje të plotë me aktet
e tjera shoqëruese të mallit, përsa i përket llojit të mallit “gazoil me përmbajtje squfuri mbi
0,2 %”, të cilit i përgjigjet kodi tarifor 27101949.
24. Po me qëllim që t’i jepet përgjigje çdo lloj pretendimi të palëve, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor ka theksuar se faturat e shitjes që pala paditëse pretendon se vërtetojnë faktin se
ajo ka zhdoganuar lëndë djegëse “Hiting Oil” dhe ka shitur po këtë lëndë djegëse,
kompanive të ndryshme, nuk e vërtetojnë faktin se malli i zhdoganuar është pikërisht lëndë
djegëse. Kjo nisur nga fakti se, nuk dihet dhe vetë pala paditëse nuk e ka vërtetuar nëse kjo
sasi e shitur ishte gjendje tek pala paditëse apo bëhej fjalë për artikullin e zhdoganuar në
datat respektive.
25. Gjykata e Rrethit Gjyqësor vë në dukje se sipas shkresës nr.ref. 99/730/27.08.07,
të shërbimit doganor bullgar është konfirmuar se “ sipas dokumenteve mallrat e paraqitur në
doganën bullgare janë “gazoil” dhe bashkëngjitur janë edhe deklaratat doganore të
eksportit. Kështu në analizë të këtij fakti kjo gjykatë arsyeton se deklarata e eksportit nuk
është i vetmi dokument që paraqet subjekti eksportues pranë doganës bullgare dhe edhe nëse
siç pretendohet se deklarata e është një deklarim i njëanshëm i eksportuesit, ai patjetër që
shoqërohet me dokumente të tjera që vërtetojnë deklarimin e kryer.
26. Sa më sipër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka konkluduar se malli i importuar është
gazoil me përmbajtje squfuri mbi 0,2 %”, të cilit i përgjigjet kodi tarifor 27101949 dhe ka
rrëzuar kërkimin në padi për deklarimin e pavlefshëm të titujve ekzekutiv të Degës së
Doganës Qafë Thanë Pogradec vendimeve nr.31, datë 28.03.2006 dhe nr.38, datë 06.05.2006,
si dhe kërkimin e shtesës së objektit të padisë për rimbursimin e shumës së parapaguar për
efekt të këtyre vendimeve në Degën e Doganës Pogradec, duke qenë një kërkim i lidhur me
kërkimin kryesor.
27. Kundër vendimit nr.311-204, datë 20.03.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Pogradec ka paraqitur ankim pala paditëse në Gjykatën e Apelit Korçë.
28. Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.524, datë 15.11.2013 ka ndryshuar
vendimin nr.(311)-204, datë 20.03.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec duke
pranuar padinë dhe deklaruar të
pavlefshëm titujt ekzekutiv, vendimin nr.31, datë 28.03.2006 dhe nr.38, datë
06.05.2006 të Degës së Doganës Pogradec, pasi detyrimi që përcaktohet në këto vendime nuk
ekziston; si dhe detyrimin e të paditurit Dega e Doganës Pogradec t’i kthejë paditësit
shoqërisë Bolv. oil sha shumën prej 13.491.398 lekë të parapaguara paditësit për efekt të
këtyre vendimeve.
Arsyetimi i Gjykatës së Apelit Korçë
29. Sipas Gjykatës së Apelit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor ndër të tjera ka zbatuar
gabim ligjin, pasi në rastin e kërkesës për rishqyrtim duhet të orientohej në marrjen e provës
së re dhe analizës së shkakut apo shkaqeve të reja në raport me zgjidhjen e dhënë në vendim
389
e formës së prerë, por jo si ka vepruar duke rivlerësuar të njëjtat prova, fakte dhe analizën
juridike të bërë më parë, jashtë ndikimit të shkakut dhe shkaqeve të reja. Konkretisht, sipas
Gjykatës së Apelit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec në rigjykim nuk ka bërë analizë të
provave të reja në tërësi me provat e tjera për t’iu dhënë përgjigje pretendimeve të palëve,
por në thelb rianalizon po ato prova të marra në gjykimin e mëparshëm të çështjes, duke
shkelur rëndë parimin e gjësë së gjykuar dhe të sigurisë juridike. Kështu, sipas Gjykatës së
Apelit, gjykata e shkallës së parë ka vënë në dyshim rezultatet e ekspertimit të kryer në
gjykimin mëparshëm kur analizon se akti ekspertimit i datës 16.11.2006 së pari nuk bën
klasifikimin tarifor të një malli, por tregon nëse malli përmbush standardet e cilësisë për t’u
përdorur si karburant për automjete, ndërkohë që nuk ishte përmendur në asnjë dokument
doganor se qëllimi i përdorimit do të ishte i tillë, si dhe së dyti thuhet në të se artikulli nuk
është gazoil për motora diesel, por nuk e përjashton nëse është apo jo lloj tjetër gazoili dhe
për më tepër jep një mendim të vakët se me çfarë për ngjason malli duke mos e përcaktuar se
çfarë malli është. Ndërkohë në lidhje me këtë qëndrim të gjykatës së shkallës së parë, Gjykata
e Apelit analizon se në gjykimin e mëparshëm janë administruar dhe është bërë vlerësimi i
provave, konkretisht aktit të ekspertimit mbi natyrën e lëndës së importuar, procedurën e
marrjes së mostrave dhe të drejtën e klasifikimit të mallit. Konkretisht sipas Gjykatës së
Apelit, Gjykata e Lartë me vendimin nr.188, datë 12.04.2010 ka theksuar në këtë drejtim se
Laboratori i Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave ka arritur në konkluzionin se malli i
importuar nuk është lëndë djegëse por gazoil më kod tarifor 27101949.... Nga ana tjetër
organ i specializuar për përcaktimin e treguesit cilësor të mallit të importuar është
Inspektoriati Shtetëror i Kontrollit të Naftës, Gazit dhe Nënprodukteve të tyre. Që të
përcaktohet një kod tarifor i saktë nga autoritet doganore është e domosdoshme marrja e
mostrës nga Inspektoriati Shtetëror i Kontrollit të Naftës, Gazit dhe Nënprodukteve të tyre
dhe kryerja e analizave prej tij. Vetëm pasi ky organ të përcaktojë përbërësit dhe cilësinë e
mallit, autoriteti doganor ka të drejtën të përcaktojë Kodin Tarifor të mallit. Sipas
certifikatave të cilësisë së mallit të përpiluara nga Inspektoriati Shtetëror i Kontrollit të
Naftës, Gazit dhe Nënprodukteve të tyre malli ka rezultuar lëndë djegëse. Në këto kushte
sipas Gjykatës së Apelit konkluzioni i Inspektoriatit nuk duhet vënë në dyshim pasi, siç ka
vendosur Gjykata e Lartë në gjykimin e mëparshëm me vendimin nr.188, datë 12.04.2010,
është provë e plotë shkencore dhe parashikon se malli është lëndë djegëse dhe çertifikatat e
cilësisë të lëshuara nga Inspektorati kanë fuqi të plotë provuese. Gjykata e Apelit thekson se
aktet të ekspertimit të bazuar në dy gjykimet e mëparshme provojnë se malli i importuar nga
paditësi është lëndë djegëse dhe jo gazoil. Sipas Gjykatës së Apelit, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor bën vlerësim të gabuar të deklaratave doganore bullgare, pasi në to nuk bëhet fjalë
për emërtim, gazoil për përdorim si karburant për automjetet me motora diesel, por për
gazoil për përdorim komunal dhe se përmbajtja e squfurit është mbi 0.2 %, duke mos
përjashtuar që të jetë afër kufijve të përmbajtjes së squfurit që përcakton malli me kod tarifor
27101961. Sipas kësaj gjykate, akti i ekspertimit e ka përcaktuar lëndën e importuar si
produkt më të rëndë se gazoili, që përdoret si karburant për automjetet me motorra diesel
dhe që përngjason më tepër me lëndë djegëse të lëngët për kaldajat e tipit për industrinë e
qelqit. Kështu sipas Gjykatës së Apelit, e vetmja mospërputhje mes këtij dokumentacionit që
shoqëron mallin dhe atij të paraqitur nga paditësi gjatë zhdoganimit të mallit është kodi
tarifor i pasqyruar vetëm në deklaratën doganore të eksportit, të sjellë nga autoritetet
bullgare ku evidentohet kodi nr.272101949, ndërkohë që pjesa tjetër e dokumentacionit
shoqërues të praktikës bullgare pasqyron të dhënat e sipërcituara. Gjykata e Apelit thekson
se në gjykimin e mëparshëm Gjykata e lartë në vendimin nr.188, datë 12.04.2010 i ka marrë
në analizë provat shkresore dhe është shprehur konkretisht se gjatë gjykimit është analizuar
vetëm një mostër, pasi është vënë në dispozicion vetëm ajo dhe konstatohet se akti i
ekspertimit është marrë dhe çmuar nga gjykatat më të ulëta në harmoni me provat e tjera që
390
provojnë se malli është lëndë djegëse dhe jo gazoil. Këto prova të tjera janë dokumentacioni
shoqërues i mallit, çertifikatat e cilësisë prej Institutit Shtetëror të Kontrollit të Naftës dhe
Gazit, faturat tatimore të shitjeve tek të tretët ku malli rezulton lëndë djegëse.
30. Gjykata e Apelit ka analizuar se nuk qëndron argumentimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor në lidhje me pretendimet e palës paditëse për mungesën e kundërshtimeve të
doganës bullgare. Konkretisht Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka theksuar se dogana bullgare
nuk kishte arsye për të kundërshtuar pasi në të gjithë dokumentacionin shoqërues të mallit
bëhej fjalë për mallin gazoil, pavarësisht se për çfarë do të përdorej, dhe sipas
nomenklaturës së kombinuar të mallrave ai mbante kodin tarifor 271019490. Ky arsyetim i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor sipas Gjykatës së Apelit nuk është bindës për të rrëzuar padinë,
për faktin se nisur nga tarifa doganore e ndryshme që aplikohet ndaj subjektit, i ka
interesuar përcaktimi i kodit 271019490, pasi përfitonte më shumë të ardhura. Ndërkohë
sipas kësaj gjykate, të dhënat e dokumentacionit tjetër shoqërues të mallit të zhdoganuar nga
pala paditëse dhe ato të rezultuara nga analizat e kryera gjatë gjykimit, tregojnë për cilësinë
reale të mallit, duke qenë në përputhje me deklarimet e palës paditëse. Për më tepër që, sipas
Gjykatës së Apelit, edhe siç pranon Gjykata e Rrethit Gjyqësor deklarimi pranë doganës
bullgare është i njëanshëm, i bërë nga subjekti ekspertues dhe për pasojë nuk duhet marrë
parasysh veçse kur të jetë në përputhje të plotë me aktet e tjera shoqëruese të mallit.
31. Gjykata e Apelit ka theksuar se qëndron pretendimi në ankim i palës paditëse se
deklarata e ekspertit është e vetmja provë e paraqitur nga pala e paditur, në bazë të së cilës
është pranuar kërkesa për rishikim dhe se ajo nuk përbën dokument thelbësor, që vërteton
fakte shumë të rëndësishme të pa analizuara në gjykimin e mëparshëm e që për pasojë në
analizë të kësaj prove me provat e tjera mund të arrihet në përfundim të ndryshëm nga ai i
arritur nga gjykatat e të tre niveleve në gjykimin e mëparshëm. Sipas Gjykatës së Apelit, në
bazë të pikës 146 të VKM nr.205 datë 13.03.1999 “Për dispozitat zbatuese të KDoganor”
deklaratës së eksportit i bashkëngjiten dokumentet shoqëruese të mallit si fatura e mallit,
dokumenti i transportit, çertifikata e cilësisë dhe analizave laboratorike. Këto janë dorëzuar
në doganën eksportuese bullgare, në procesin e zhdoganimit të mallit, si dhe janë paraqitur
dhe ndodhen në dosjen gjyqësore të pranuara dhe shqyrtuara në gjykimin mëparshëm.
Gjykata e Apelit argumenton që ndërkohë dogana bullgare nuk ka pasur kontestim në lidhje
me këto dokumente që i janë bashkëlidhur dokumenteve të eksportit, si dhe praktikës
doganore të vendit eksportues dhe që janë dorëzuar në doganën shqiptare. Sipas Gjykatës së
Apelit referuar faturës së mallit mund të konstatohet se është lëndë djegëse Hiting oil për
qëllim industrial me kod tarifor 271019610 dhe jo gazoil me kod tarifor 271019490. Kështu
sipas Gjykatës së Apelit, dokumenti që provon llojin e mallit janë çertifikatat e cilësisë së
mallit, fatura e mallit dhe jo vetëdeklarimi i tij nga eksportuesi në deklaratën doganore në
mënyrë të njëanshme të eksportuesit.
32. Sa më sipër Gjykata e Apelit ka pranuar padinë si të bazuar në ligj dhe prova duke
konkluduar se me provën e re nuk provohet që malli të jetë gazoil me kod tarifor 27101949.
33. Kundër vendimit nr.524, datë 15.11.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë ka paraqitur
rekurs pala e paditur duke parashtruar shkaqet e sipërcituara në pjesën hyrëse të vendimit.
II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë.
34. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (më tej Kolegji) pasi analizoi aktet
dosjes gjyqësore, të cilat janë administruar dhe shqyrtuar nga gjykatat e faktit, vendimet e dy
gjykatave, shkaqet e parashtruara në rekurs, arrin në përfundimin se vendimi nr.524, datë
15.11.2013 i Gjykatës së Apelit Korçë është rrjedhojë e interpretimit dhe zbatimit të gabuar të
ligjit dhe duhet prishur. Në të kundërt vendimi nr.(311)-204, datë 20.03.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Pogradec duhet lënë në fuqi, si i bazuar në ligj.
391
35. Kolegji thekson se mosmarrëveshja objekt gjykim ka të bëjë me përcaktimin e
llojit të mallit dhe kodit tarifor, të zhdoganuar nga pala paditëse më datat 03.03.2006 dhe
28.03.2006. Konkretisht pala paditëse e ka zhdoganuar mallin si lëndë djegëse me kod tarifor
27101961, për të cilën ka paguar akcizë 1 lekë/litër, ndërkohë organet doganore kanë
pretenduar se malli është gazoil me përmbajtje squfuri më tepër se 0.2% me kod tarifor
27101949, për të cilin duhet të paguhet akcizë 27 lekë/litër. Në këto kushte Dega e Doganës
Qafë Thanë ka nxjerrë vendimet nr.31, datë 28.03.2006 dhe nr.38, datë 06.05.2006, duke
përcaktuar detyrimin doganor në ngarkim të palës paditëse (për më tej shih pikën 8). Këto
vendime janë shndërruar në tituj ekzekutiv dhe pala paditëse i ka kundërshtuar në gjykatë
duke pretenduar pavlefshmërinë e tyre. Në gjykimin e zhvilluar më parë sipas vendimit
nr.109, datë 14.02.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, lënë në fuqi me vendimin
nr.270, datë 10.07.2007 të Gjykatës së Apelit Korçë, lënë në fuqi me vendimin nr.188, datë
21.04.2010 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, vendimet nr.31, datë 28.03.2006 dhe nr.38,
datë 06.05.2006 të Degës së Doganës Qafë Thanë Pogradec janë deklaruar të pavlefshme.
Konkretisht në këto gjykime, me provat e marra në shqyrtim, ka rezultuar se nga pala
paditëse është deklaruar malli në pikën doganore, në mënyrë të drejtë, si lëndë djegëse me
kod tarifor 27101961. Më tej mbi kërkesën e Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave për
rishikimin e vendimeve të mëparshme gjyqësore që kishin zgjidhur këtë mosmarrëveshje,
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka vendosur prishjen e vendimit nr.109, datë 14.02.2007 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Pogradec, vendimit nr.270, datë 10.07.2007 të Gjykatës së
Apelit Korçë, dhe vendimit nr.188, datë 10.07.2007 të Gjykatës së Lartë dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim nga një tjetër trup gjykues në Gjykatën e Shkallës së Parë Pogradec.
Sipas këtij vendimi pala kërkuese ka paraqitur si provë të re shkresën nr.Ref.
99/730/27.08.2007 të dërguar nga shërbimi doganor Bullgar sipas të cilës konfirmohet
zyrtarisht se “...sipas dokumenteve, mallrat e paraqitura në Administratën Doganore
Bullgare janë gazoil .... me kod tarifor 27101949.... kjo sipas deklaratës doganore origjinale
të ruajtura në Zyrën Doganore Neftohimicheski Kombinat”. Në këto kushte Kolegji Civil ka
vlerësuar se plotësohen kushtet dhe kriteret ligjore për rishikimin e kësaj çështje.
36. Në rigjykim gjykatat e faktit kanë mbajtur qëndrime të kundërta. Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Pogradec ka rrëzuar padinë, pasi sipas saj provohet që malli është gazoil me
përmbajtje squfuri që i kalon 0,2% në peshë” me kod tarifor 271019 49. Ndërsa, Gjykata e
Apelit Korçë ka pranuar padinë duke argumentuar të kundërtën, pra se malli i zhdoganuar
është lëndë djegëse me kod tarifor 27101961. Kolegji mes këtyre qëndrimeve të kundërta të
gjykatave të faktit, vlerëson se vendimmarrja e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor është e drejtë
dhe e bazuar në ligj. Kolegji konstaton se Gjykata e Apelit e ka ndryshuar vendimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, pasi ka vlerësuar se kjo e fundit ka analizuar provën e re në
raport me provat e marra gjatë gjykimit të mëparshëm në mënyrë të gabuar dhe të paligjshme,
si dhe duke cenuar parimin e sigurisë juridike dhe gjësë së gjykuar (më tej shih pikat 29-31).
37. Kolegji vë në dukje se në ndryshim nga qëndrimi i Gjykatës së Apelit, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor në rishqyrtimin e çështjes ka vlerësuar në përputhje me ligjin provën e re
dhe në përfundim të gjykimit ka vendosur me të drejtë pranimin e padisë, pasi ka konkluduar
se malli i zhdoganuar është gazoil me kod tarifor 271019 49 dhe jo me kod tarifor 27101961,
siç ka deklaruar pala paditëse në Degën e doganës gjatë importimit të tij. Kolegji thekson se
Gjykata e Rrethit Gjyqësor në kuadër të shqyrtimit të provës së re, pra dokumentacionit në
lidhje me deklaratat e eksportit të mallit të dërguar nga autoritet doganore Bullgare, ka pasur
detyrimin ligjor, të cilin e ka përmbushur për të analizuar vlerën provuese të saj, me vlerën
provuese të provave të marra në gjykimin e mëparshëm. Kolegji vë në dukje se në kuadër të
shqyrtimit të provës së re, rezulton e provuar se malli i eksportuar në pikën doganore
Bullgare, që më pas është importuar në pikën doganore shqiptare, rezulton të jetë gazoil me
përmbajtje squfuri që e tejkalon 0,2 %, me kod tarifor 271019 49. Ndërkohë pala paditëse kur
392
ka zhdoganuar mallin në momentin e importimit të tij në doganën shqiptare ka paraqitur
deklaratë eksporti ku malli deklarohet si gazoil me përmbajtje squfuri mbi 0,2 %”, kodi
tarifor 27101961. Pra, me të dhënë të ndryshme në lidhje me kodin tarifor të mallit, nga ajo
që zotëronin autoritet doganore Bullgare. Kolegji thekson se deklaratat e eksportit të
paraqitura dhe pranuara nga organet doganore Bullgare janë akte zyrtare me fuqi të plotë
provuese dhe janë këto aktet që duhet të shoqëronin mallin në pikën doganore të importit, pra
atë shqiptare në momentin e zhdoganimit. Por nuk rezulton kështu, pasi nga pala paditëse
janë paraqitur deklarata eksporti me të dhëna të ndryshme sa i takon kodit tarifor. Kolegji
thekson se Gjykata e Apelit ka vlerësuar gabim këtë provë të re kur ka analizuar se është
dokument i njëanshëm që nuk provon nomenklaturën e mallit, pasi sipas saj moskundërshtimi
i deklaratës së eksportit nga organet doganore bullgare nuk përbën argument bindës për t’u
rrëzuar padia, siç ka vepruar Gjykata e Rrethit Gjyqësor, për faktin se nisur nga tarifa
doganore e ndryshme që aplikohet ndaj subjektit, përcaktimi i kodit 27101949 i ka interesuar
këtyre autoriteteve, pasi përfitonin më shumë të ardhura. Kolegji vë në dukje se ky
argumentim i Gjykatës së Apelit përveç se është sa i pabazuar, por as nuk cenon vërtetësinë e
deklaratave doganore bullgare të paraqitura në rishqyrtim. Sa më sipër në kuadër të këtyre
fakteve të reja Gjykata e Rrethit Gjyqësor e ka zgjidhur drejtë çështjen duke konsideruar të
bazuar në ligj vendimet e Autoriteteve Doganore të Qafë Thanës me të cilat është përcaktuar
detyrimin për akcizë i palës paditëse, që e kanë trajtuar mallin e zhdoganuar si gazoil me kod
tarifor 27101949 dhe jo sipas deklarimit të palës paditëse me kod tarifor 27101961.
38. Kolegji thekson po ashtu se nuk qëndron argumentimi i Gjykatës së Apelit se
vetëm deklarata e eksportit doganore bullgare nuk provon që malli është gazoil, ndërkohë që
kur është zhdoganuar është shoqëruar me dokumente të tjera (si fatura e mallit, çertifikatat e
cilësisë etj), të cilat së bashku me aktin e ekspertimit, analizën e cilësisë së mallit të kryer nga
Inspektoriati Shtetëror i Kontrollit të Naftës dhe Gazit dhe Nënprodukteve të tij të realizuar
në gjykimin e mëparshëm provojnë se malli është lëndë djegëse me kod tarifor nr.27101961.
Në lidhje me këtë qëndrim të Gjykatës së Apelit, Kolegji thekson se është pikërisht
ekzistenca e deklaratave të eksportit të autoriteteve doganore me të dhëna të ndryshme nga
ato që janë paraqitur në autoritet doganore shqiptare, sa i takon kodit tarifor të mallit që ka
çuar në rishikimin kësaj çështje. Për pasojë provat e marra në gjykimin e mëparshëm duhet të
vlerësohen me provën e re. Kolegji vë në dukje se Gjykata e Rrethit Gjyqësor në këtë drejtim
ka kryer një analizë të plotë dhe të hollësishme në lidhje me emërtimin e mallit në
dokumentet, të cilat e kanë shoqëruar atë, si dhe në deklarimin e tij në doganën bullgare gjatë
eksportit, siç ka analizuar dhe përfundimin e aktit të ekspertimit dhe analizave të certifikatave
të cilësisë së mallit. Kolegji i qëndron argumentimeve të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor në këtë
drejtim të të pasqyruara më lart në pikat 21-24. Gjithashtu Kolegji shton se nga aktet në
dosje, konstatohet, ashtu siç ka analizuar gjykata e shkallës së parë, se në gjykimin e
mëparshëm ekspertimi është kryer mbi një mostër, të marrë nga njëri autobot (ndërkohë që
kanë qenë 6 të tillë), në pjesën e sipërme të tij, (pra, nuk ka qenë një kampion mesatar- sipas
aktit të ekspertimit). Në ekspertim është theksuar se procedura e marrjes së mostrës ndikon në
rezultatin e analizave, pasi vlera e përmbajtjes së squfurit është përcaktuese në cilësinë e çdo
karburanti apo lënde djegëse. Kështu ekspertimi i kryer në të tilla kushte ka sjell si rezultat se
lënda është më e rëndë se gazoili që përdoret si karburant për automjetet me motora diesel
dhe që i përngjason më tepër lëndës djegëse të lëngët për kaldaja të tipit për industrinë e
qelqit. Kështu në gjykimin e mëparshëm pas vlerësimit tërësor të provave, gjykatat kanë
pranuar padinë duke konkluduar se deklarimi i palës paditëse për kodin doganor të mallit në
doganën shqiptare gjatë importimit të mallit ka qenë i saktë. Por tashmë në analizë të provës
së re, Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka vlerësuar drejtë se malli i eksportuar rezulton të jetë
gazoil me kod tarifor 27101949 dhe titujt ekzekutiv objekt gjykimi janë të vlefshëm.
393
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.524, datë 15.11.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.(311) - 204, datë 20.03.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec.
Tiranë, më 04.02.2016
394
Nr. 00-2016-1173 i Vendimit (77)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillimi, më datë 04.02.2016, mori në shqyrtim çështjen administrative

00338/2015, që u përket palëve:
PADITËS: RUSHIT BUFAZI

I PADITUR: SPITALI “IHSAN ÇABEJ” LUSHNJË
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur, spitali “Ihsan Cabej”, Lushnjë
të më paguajë dëmshpërblim në masën e:
Pagës së 12 muajve punë për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës së punës
në mbështetje të nenit 155/3 të K.Punës.
Pagës së 1 muaji punë për shkak të mosrespektimit të afatit të njoftimit
për zgjidhjen e kontratës së punës, në mbështetje të nenit 143 të K.Punës.
Pagës së 2 muajve punë për shkak të mosrespektimit të procedurës
për zgjidhjen e kontratës së punës në mbështetje të nenit 144 të K.Punës.
Dëmshpërblim për mosmarrjen e lejes së zakonshme në vlerën e 1 page mujore.
Pagimin e 6 pagave mujore e 10 ditë të mospaguara dhe 10% interes vjetor
të shumës totale të pagave të papaguara
deri në ekzekutimin e vendimit të formës së prerë.
Baza Ligjore: Neni 7, 12, 21, 92/2, 94/5, 109, 116, 118, 120,
143, 144, 145, 153, 155/3 e në vijim të K.Punës
dhe neni 43, 47, 317/b i K.Pr.C.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me vendimin nr.835 (64-2013-1750), datë

Pranimin pjesshëm të padisë.
Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit pagën e papaguar për
periudhën nga data 23.08.2012-17.04.2013 duke zbritur nga kjo periudhë
pagën për dy muaj.
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin me 1 muaj pagë për
zgjidhjen e menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin me 2 muaj pagë për
mosrespektim të procedurës së zgjidhjen e kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit pagën e 1 muaji për
mosrespektim të afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit pagën e 2 javëve si shpërblim
për pushimet vjetore të pamarra.
395
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër si të pabazuar.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.(60-2014-245) 192, datë 11.02.2014 ka

vendosur:
Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të dërgojë aktet
për kompetencë Gjykatës Administrative të Apelit.
Gjykata e Administrative e Apelit me vendimin nr.3653, datë 06.10.2014 ka

vendosur :
Gjyqësor Lushnjë.
Kundër vendimit nr.3653, datë 06.10.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit

ka paraqitur rekurs pala e paditur, Spitali “Ihsan Çabej”, Lushnjë, i cili ka parashtruar se:
Gjykata Administrative e Apelit ka dhënë vendim të padrejtë, pasi paditësi ka kryer vetëm 14
ditë pune pranë palës së paditur.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Paditësi sipas vendimit datë 23.08.2012 të Drejtorit të Spitalit “Ihsan Çabej”,
Lushnjë, është emëruar në detyrën e shoferit të autoambulancës. Paditësi pretendon se më
datë 17.04.2013 është larguar nga puna pa ndonjë shkak të shprehur dhe se nuk është paguar
për punën e kryer për rreth 6 muaj e 10 ditë.
2. Në kushtet e mësipërme paditësi ka paraqitur në gjykatë padinë objekt gjykimi
duke pretenduar a) pagimin e pagave të papaguar për punën e kryer, si dhe 10 % interes
vjetor të shumës totale të këtyre pagave të papaguara; b) dëmshpërblimet për zgjidhjen e
marrëdhënies së punës në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar, për mosrespektim të
afatit të njoftimit një mujor për zgjidhjen e marrëdhënies së punës, si dhe për mosrespektim të
procedurës për zgjidhjen e marrëdhënies së punës; c) pagën për pushimet vjetore të pakryera.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me vendimin nr.835 (64-2013-1750), datë
29.10.2013 ka pranuar pjesërisht padinë duke detyruar palën e paditur: t’i paguajë paditësit
pagën e papaguar për periudhën nga data 23.08.2012-17.04.2013 duke zbritur nga kjo
periudhë pagën për dy muaj; të dëmshpërblejë paditësin me 1 muaj pagë për zgjidhjen e
menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës; të dëmshpërblejë paditësin me 2
muaj pagë për mosrespektim të procedurës së zgjidhjen e kontratës së punës; t’i paguajë
paditësit pagën e 1 muaji për mosrespektim të afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së
punës; si dhe t’i paguajë paditësit pagën e 2 javëve si shpërblim për pushimet vjetore të
pamarra. Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër si të pabazuar.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka konkluduar se paditësi ka filluar punë pranë palës së
paditur më datë 23.08.2012 në detyrën e shoferit të ambulancës. Kontrata e lidhur mes palëve
ka qenë me afat të pacaktuar dhe ka zgjatur deri më datë 17.04.2013, kur pala e paditur ka
zgjidhur marrëdhënien e punës në mënyrë të njëanshme, pa shkak të justifikuar, pa respektuar
afatin e njoftimit dhe procedurën për zgjidhjen e saj në kuptim të neneve 143, 144, dhe 153 të
KPunës.
5. Në mbështetje të sa më sipër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka analizuar vijimësinë e
marrëdhënies së punës. Kjo gjykatë ka argumentuar se marrëdhënia e punës ka zgjatur nga
data 23.08.2012 deri në datë 17.04.2013 dhe gjatë kësaj periudhe paditësi është paguar për
396
punë e kryer vetëm për dy muaj me pagesat e kryera në shtator 2012 dhe në shkurt 2013.
Gjykata ka arritur në përfundimin e mësipërm, sepse nga gjykimi ka rezultuar se a) paditësit i
janë bërë dy pagesat e mësipërme; b) paditësi ka marrë në dorëzim autoambulancën e spitalit
me targë AA 493 CY në shtator të 2012, e cila është inventarizuar në dhjetor të vitit 2012 po
në emër të tij dhe më pas është dorëzuar prej tij në fund të marsit më datë 25.03.2013; c)
paditësi është pajisur me dy autorizime më datë 23.09.2012 dhe 26.09.2012 të lëshuara nga
Drejtori i Spitalit, për të udhëtuar me autoambulancën nga Lushnja në Tiranë dhe anasjelltas;
d) dëshmitari mjeku MXh (që ka nënshkruar dhe fletudhëtim si mjek shoqërues) ka dëshmuar
se ai ka udhëtuar me paditësin me ambulancë në kuadër të punës si mjek pranë Spitalit dhe e
ka parë paditësi disa muaj të punoj në Spital, por jo pas prillit të 2013; dh) mes palëve në datë
03.04.2013 është lidhur kontratë pune me shkrim e) pala e paditur në gjykim ka pranuar se
pagesa e kryer ndaj paditësit në shkurt 2013 është bërë nga llogaria nr.602 e spitalit që i
përket shërbimeve të tjera. Ndërkohë që me vendimin nr.79, datë 17.04.2013 Drejtori i ri i
Spitalit Lushnjë ka vendosur që të gjitha vendimet e emërimeve dhe kontratat e punës të bëra
nga artikulli 602 dhe 600 anulohen.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka analizuar po ashtu, faktin e pretenduar nga pala e
paditur se paditësi ka punuar vetëm 14 ditë të shtatorit 2012, siç rezulton dhe nga listë-
prezencat e punonjësve të spitalit (ku ai figuron vetëm në muajin shtator 2012). Sipas kësaj
gjykate këto listë-prezenca në lidhje me provueshmërinë e faktit nëse ka punuar apo jo
paditësi, nuk merren apriori, por të analizuara me provat e tjera të sipërpërmendura. Kështu
gjykata ka argumentuar se mosmbajtja e dokumentacionit e rregullt për punësimin e paditësit
nga pala e paditur, nuk mund ta penalizojë atë.
7. Sa më sipër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor i ka njohur paditësit të drejtën e pagës për
punën e kryer për periudhën nga data 23.08.2012 deri më 17.05.2013 që ka vazhduar
marrëdhënia e punës, duke zbritur dy muaj pagë tashmë të paguara. Po ashtu, kjo gjykatë ka
vendosur detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit në kuptim të nenit 94 të K.Punës,
lejen vjetore 2 javore; si dhe dëmshpërblimet përkatëse për zgjidhjen e marrëdhënies së punës
në mënyrë të menjëhershme, të pajustifikuar, pa respektuar afatin e njoftimit dhe procedurën
e zgjidhjes së saj, siç janë sipërcituar në pikën 3.
8. Kundër vendimit nr.835 (64-2013-1750), datë 29.10.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushnjë ka paraqitur ankim pala e paditur në Gjykatën e Apelit Vlorë.
9. Gjykata e Apelit Vlorë vendimin nr.(60-2014-245) 192, datë 11.02.2014 ka
shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje dhe ia ka dërguar gjykatës
kompetente, Gjykatës Administrative të Apelit në kuptim të ligjit nr.49/2012 “Për
administrative” dhe vendimit unifikues nr.3 datë 06.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë.
10. Gjykata e Administrative e Apelit me vendimin nr.3653, datë 06.10.2014 ka
lënë në fuqi vendimin nr.835, datë 29.10.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, pasi e
ka gjetur të drejtë dhe të bazuar në ligj dhe prova.
11. Kundër vendimit nr.3653, datë 06.10.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit ka
paraqitur rekurs pala e paditur, duke parashtruar shkaqet e sipërcituara në pjesën hyrëse të
vendimit.
II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (më tej Kolegji) pasi analizoi aktet në
dosje, vendimet e gjykatave të faktit, pretendimet në rekurs, konstaton se gjykatat kanë
shkelur ligjin procedural, pasi kanë zgjidhur mosmarrëveshjen pa kryer një hetim të plotë të
gjyqësor. 13. Kolegji vëren se nga aktet në dosje dhe provat e marra në gjykim rezulton se
397
Drejtori i palës së paditur ka emëruar paditësin me vendimin datë 23.08.2012 në detyrën e
shoferit të autoambulancës. Gjykata e Rrethit Gjyqësor, vendimmarrja e të cilës është lënë në
fuqi nga Gjykata e Apelit, pas kryerjes së hetimit gjyqësor në lidhje me kohëzgjatjen e
marrëdhënies së punës ka arritur në përfundimin që paditësi ka punuar pranë palës së paditur
deri më datë 17.04.2013. Sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor në këtë datë ai është larguar nga
puna në mënyrë të njëanshme dhe të pajustifikuar, pa u respektuar procedura afati i njoftimit
për zgjidhjen e saj, si dhe pa u paguar për rreth 4 muaj punë të kryer.
14. Kolegji thekson se ky përfundim i gjykatave të faktit, është pasojë e një hetimi jo
të gjithanshëm të çështjes. Kolegji vë në dukje se organizimi dhe shërbimi pranë palës së
paditur, Spitali i Lushnjes, rregullohet me ligjin nr.9106, datë 17.07.2013 “Për shërbimin
spitalor në RSh”. Në kuadër të këtij ligji, spitalet publike janë institucione që financohen ndër
të tjera nga buxheti i Ministrisë së Shëndetësisë, e cila ushtron kontroll dhe mbikëqyr
pikërisht këtë pjesë të buxhetit që financon. Po ashtu në mbështetje të nenit 23 të këtij ligji
është Ministri i Shëndetësisë që përcakton organizimin, strukturën dhe rregulloret e
funksionimit të spitaleve publike. Në këndvështrim të sa më sipër punësimi i punonjësve në
këto spitale bëhet sipas rregullave, strukturës dhe financimit të miratuar.
15. Në rastin konkret nga aktet në dosje dhe fakte e pranuara nga gjykatat rezulton se
ka një vendim të datës 23.08.2012 të Drejtorit të Spitalit për emërimin e paditësit në detyrën e
shoferit, ndërkohë në listë-prezencën e punonjësve të spitalit paditësi figuron i pasqyruar
vetëm në muajin shtator. Në këndvështrim të kësaj situate, Kolegji thekson se gjykatat e faktit
kanë kryer një analizë të mangët të provave të paraqitura në gjykim (shih pikat 4-7), për të
arritur në konkluzionin se paditësi ka kryer punën si shofer autoambulance për periudhën e
pretenduar 23.08.2012-17.04.2013. Gjykatat duhet të kryenin një hetim më të gjithanshëm
për të zgjidhur mosmarrëveshjen në lidhje me:
a) faktin e vazhdimësisë së marrëdhënies së punës, për të cilën paditësi pretendon se
ka zgjatur nga 23.08.2012 deri më 17.04.2013, ndërsa sipas palës së paditur ka zgjatur vetëm
14 ditë në muajin shtator 2012; si dhe
b) momentin dhe mënyrën e zgjidhjes së marrëdhënies së punës, pasi pala paditëse
pretendon se ajo është zgjidhur më 17.04.2013, ndërsa sipas palës së paditur ka pretenduar se
kontrata e punës është zgjidhur në shtator të 2012.
16. Përsa më sipër gjykatat e faktit a) duhet të administronin dhe verifikonin
strukturën dhe organizimin e palës së paditur; b) duhet të verifikonin nëse paditësi ka punuar
për një pozicion pune të miratuar sipas strukturës, cili ka qenë eprori i tij direk dhe kush ia ka
dhënë detyrën dhe mbikëqyrur atë për çdo ditë që është pretenduar se ka punuar; c) duhet të
hetonin nëse paditësi ka qenë i deklaruar si punonjës pranë organeve kompetente, për
pagimin e detyrimeve përkatëse të sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore; d) duhet të
verifikonin fakti nëse paditësi ka qenë i përfshirë në listë-pagesat e punonjësve dhe nëse është
paguar sipas këtyre listave për dy pagesat e marra, si dhe e) për çfarë shërbimi bën fjalë
artikulli 602 i buxhetit të Spitalit, për të cilin është paguar paditësi në shkurt të vitit 2013.
17. Kolegji vë në dukje se vetëm pas hetimit të rrethanave të mësipërme në raport dhe
me provat e grumbulluara tashmë në gjykim do të sqarohej fakti nëse paditësi ka kryer punën
e pretenduar pranë palës së paditur. Nga gjykimi del e paqartë mënyra e kryerjes së punës së
paditësit në një spital publik në kushtet e mospasqyrimit të tij në listë-prezencën e
punonjësve. Pra, duhet të verifikohet nëse paditësi pas shtatorit 2012 ka qenë apo jo pjesë e
stafit të spitalit, ku pretendon se ka kryer punë për rreth 6 muaj, për të cilën nuk është paguar.
18. Sa më sipër Kolegji thekson se gjykatat e faktit kanë zgjidhur mosmarrëveshjen
duke kryer hetim të mangët gjyqësor dhe duke shkelur dispozitat e ligjit procedural dhe
konkretisht: nenin 14 të K.Pr.Civile që parashikon se gjykata ka për detyrë të kryejë një
hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin; nenin 16 të KPrC sipas të
cilit gjykata bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen,
398
pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët. Gjykatat e faktit nuk kanë
grumbulluar provat që vërtetojnë ose rrëzojnë pretendimet e palëvë në proces, siç parashikon
neni 11 i K.Pr.Civile.
19. Përsa më sipër Kolegji arrin në përfundimin se vendimi nr.3653, datë 06.10.2014 i
Gjykatës Administrative të Apelit, që ka lënë në fuqi vendimin nr.835, datë 29.10.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për
rigjykim pranë kësaj gjykate por me tjetër trup gjykues, pasi si një gjykatë fakti ka mundësinë
ligjore të realizojë hetimin e plotë gjyqësor. Gjykata Administrative e Apelit në rigjykim
duhet të analizojë, shqyrtojë dhe vendos në lidhje me mosmarrëveshjen, pasi të kryejë
hetimin gjyqësor sipas orientimit dhe detyrave të lënë nga ky Kolegj në pikat 15, 16 dhe 17 të
këtij vendimi.
PËR KËTO ARSYE

administrative”.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.3653, datë 06.10.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 04.02.2016
399
Nr. 00-2016-1551 i Vendimit (78)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: GJERGJI NIKOLLA

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË
SË SHTETIT
OBJEKTI:
Shfuqizim vendimi nr.65 datë 18.06.2012
të Komisionit të Apelit në D.P.P.SH. Tiranë.
Baza Ligjore: Ligji nr.9749 datë 04.06.2007 “Për policinë e shtetit”,
VKM nr.786 datë 04.06.2008
“Për miratimin e rregullores së disiplinës së Policisë së Shtetit”.

vendosur:
Shfuqizimin e vendimit nr.65, date 18.06.2012 te Komisionit te Apelit te
Disiplines ne Drejtorine e Pergjithshme te Policise se Shtetit Tirane.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr.3746 datë 14.10.2014 ka

vendosur:
Mospranimin e ankimit të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit
kundër Vendimit nr.8202 datë 15.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Kundër vendimit nr.3746 datë 14.10.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit

Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit dhe
rrëzimin e padisë, duke parashtruar:
 Autorizimi i përfaqësimit është i ligjshëm pasi është lëshuar nga titullari i
institucionit. I njëjti trup gjykues ka marrë në shqyrtim edhe çështje të tjera me po të
njëjtin tip autorizimi dhe nuk kanë vendosur mospranimin e ankimit.
 Gjykata Administrative e Apelit në kundërshtim me ligjin 49/2012 nuk bëri njoftimin
e palës së paditur për të ndrequr të metat e ankimit brenda 5 ditëve.
 Autorizimi i titullarit shpreh qartë se: “... Këto të drejta delegohen në rast ankimi…”
 Padia është e pambështetur në ligj e në prova.
400
pasi dëgjoi relacionin e Gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e çështjes
1. Pala e paditur, Drejtoria e Policisë së Qarkut Tiranë me vendimin nr.1986/1 date
16.05.2012, i ka dhënë paditësit Gjergj Nikolla masën disiplinore “Shtyrje e afatit të gradimit
për 6 muaj”. Paditësi e ka ankimuar këtë masë në Komisionin e Apelimit, duke parashtruar se
kishin kaluar afatet ligjore të komunikimit të masës disiplinore dhe si rrjedhojë ajo ishte
parashkruar.
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.8202 datë 15.07.2013 ka vendosur
pranimin e kërkesëpadisë dhe shfuqizimin e vendimit nr.65, datë 18.06.2012 të Komisionit të
Apelit të Disiplinës në Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë së Shtetit, Tiranë.
3. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr.3746 datë 14.10.2014 ka
vendosur mospranimin e ankimit të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit kundër
Vendimit nr.8202 datë 15.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Në këtë vendim
është argumentuar se referuar tagrave të përcaktuara shprehimisht në aktin e përfaqësimit,
juristit të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit i është njohur vetëm e drejta të
marrë pjesë e të përfaqësojë këtë institucion në gjykimet në shkallë të parë, në të gjitha
konfliktet ku do të rezultojë i përfshirë ky institucion, duke vënë në dispozicion të gjithë
dokumentacionin e nevojshëm. Në autorizimin e dhënë juristit rezulton tì jenë dhënë të
njëjtat tagra të të njëjtit vëllim dhe karakter si në gjykimin në shkallë të parë.
Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit dhe
rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e parashtruara në mënyrë të përmbledhur në
Vlerësimi i Kolegjit Administrativ
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi analizoi aktet e ndodhura në dosjen

gjyqësore, vendimet e gjykatave dhe shkaqet e parashtruara në rekurs, arrin në përfundimin
se vendimi nr.3746 datë 14.10.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është i
pabazuar në ligjin procedural dhe duhet të prishet.
6. Kolegji vë në dukje se nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore rezulton se pala e
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë, institucion shtetëror (person juridik) është
përfaqësuar në gjykimin në shkallë të parë nga juristja, sipas autorizimit nr.413 datë
24.01.2013 të lëshuar nga titullari i institucionit Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit.
Në këtë autorizim përshkruhet se: “ .....Të autorizuarës i jepet e drejta, që të përfaqësojë
Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë së Shtetit në të gjitha veprimet e nevojshme
procedurale, që parashikohen nga kodet ose aktet ligjore përkatëse, në mbrojtje të
kompetencave, të drejtave dhe interesave të organit që përfaqëson. Këto të drejta i delegohen
dhe në rast ankimi dhe gjykimi në shkallët e tjera të procedimit të të gjitha niveleve, deri në
zgjidhjen përfundimtare të çështjes....”
7. Kolegji vë në dukje se sipas autorizimit të mësipërm, juristi i insitucionit ka të drejtën
që të përfaqësojë palën e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve në të gjitha shkallët e
gjykimit. Ai ka të drejtë që të përfaqësojë këtë palë në të gjitha veprimet e nevojshme
proceduriale që parashikohen nga Kodet ose aktet ligjore përkatëse, në mbrojtje të
edhe në rast ankimi, rekursi dhe gjykimi në shkallët e tjera të procedimit të të gjitha niveleve,
401
për të marrë pjesë në gjykim deri në zgjidhjen përfundimtare të çështjes. Në kuptim të këtij
autorizimi përfaqësimi është i përgjithshëm dhe duhet kuptuar se përfaqësuesi ka të drejtën të
përfaqësojë intitucionin në gjykim, të bëjë ankim ndaj vendimit të gjykatës administrative të
shkallës së parë etj. Vetëm kështu do të realizohet përfaqësimi i palës së paditur në të gjitha
shkallët e gjykimit për zgjidhjen e mosmarrëveshjes.
8. Ligji nr.49/2012 në nenet 44-50 të Kreut të VII-të ka parashikuar kushtet që duhet të
respektohen në lidhje me pranimin e ankimit. Sipas kuptimit të dispozitave të mësipërme,
ankimet depozitohen në gjykatën që ka dhënë vendimin, e cila ka të drejtën që të bëjë
kontrollin e ankimit, parashikuar në nenet 46 dhe 47 të ligjit nr.49/2012 duke vendosur
pranimin ose jo të ankimit apo kthimin e tij. Ndërkohë neni 455 K.Pr.C parashikon
mundësinë ligjore të rregullimit të ankimit kur ai ka të meta, sipas parashikimeve të neneve
453 dhe 454 të KPrC. Kështu sipas kësaj dispozite, gjykata ku është paraqitur ankimi (pra, që
ka dhënë vendimin që ankimohet) njofton palën ankimuese , e cila brenda 5 ditëve duhet të
ndreqë gabimin që vihet re në ankim, në të kundërt ankimi kthehet. Ky qëndrim është
konsoliduar dhe me parashikimin e njëjtë në nenin 46 të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
Pra legjislacioni procedural parashikon mundësinë e riparimit të të metave të ankimit, brenda
një afati të arsyeshëm, me qëllim që të mos humbasë kjo e drejtë themelore.
9. Në referim të sa më sipër, Kolegji thekson se ka qenë detyrë e gjykatës së shkallës së
parë që ka dhënë vendimin të kontrollonte fillimisht nga pikëpamja formale nëse ankimi i
paraqitur nga pala ndërgjyqëse plotëson apo jo kërkesat e parashikuara nga normat
procedurale. Në mbështetje të sa më sipër dhe në interpretim të nenit 46 të Ligjit 49/2012 dhe
nenit 455/b të KPrC, Kolegji vlerëson se në kushtet kur gjykata që ka dhënë vendimin, nuk
kishte kryer veprimet e duhura procedurale të parashikuara shprehimisht në ligj, për të
njoftuar palën e paditur që të plotësonte ankimin, ishte e domosdoshme që Gjykata
Administrative e Apelit t’i jepte palës së paditur kohë për të plotësuar të metën e ankimit.
10. Pas interpretimit të mësipërm të ligjit Kolegji thekson se Gjykata Administrative e
Apelit Tiranë ka dhënë një vendim në kundërshtim me ligjin, pasi sipas autorizimit të dhënë
nga Drejtori i Përgjithshëm i Policisë, rezulton se juristja e këtij institucioni ka të drejtë ta
përfaqësojë këtë Institucion në të gjitha shkallët e gjykimit, si dhe të paraqes ankim. Por nga
ana tjetër Kolegji i tërheq vëmendjen Gjykatës Administrative të Apelit se në rastet kur
ankimi është pranuar nga Gjykata e Shkallës së Parë pa konstatuar dhe ndrequr të metat në
kuptim të nenit 46 të ligjit nr.49/2012 dhe nëse Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se
ankimi ka të meta, duhet t’i japë kohë palës ankuese t’i rregullojë ato në kuptim të nenit 46/2
të ligjit 49/2012. Por, nëse Gjykata e Shkallës së Parë ka konstatuar dhe nuk janë ndrequr të
metat nga pala ankuese dhe sërisht është pranuar ankimi nga kjo gjykatë, atëherë Gjykata
Administrative e Apelit zbaton nenin 50/a të ligjit 49/2012. Çdo interpretim i ndryshëm e
dispozitës së mësipërme procedurale do të çonte në shkelje të së drejtës se ankimit, që është
një nga elementët e procesit të rregullt ligjor.
11. Përfundimisht, Kolegji çmon se në kushtet kur vendimi nr.3746 datë 14.10.2014 i
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, 1097 duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet
për rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë me tjetër trup gjykues. Kjo e
fundit në rigjykim ka detyrën që të shqyrtojë shkaqet e parashtruara në ankim nga pala e
paditur në përputhje me ligjin 49/2012, që rregullon shqyrtimin e çështjes në Gjykatën
Administrative të Apelit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të ligjit 49/2012 “Për organizimin
dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative” i ndryshuar.
402
VENDOSI
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 04.02.2016
403
Nr. 00 - 2016 - 1261 Vendimi (79)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 04.02.2016 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit çështjen administrative me

nr.11118-01201-00-2013 akti që iu përket palëve:
PADITËS: BLEDAR ÇAPOKU

I PADITUR: BASHKIA PËRMET
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur, të paguajë dëmin e shkaktuar
(pasuror dhe jo pasuror) shpërblim dëmi në shëndet dhe
detyrimi për pagimin e shpenzimeve gjyqësore, avokat, noter, taksa pulle, etj.
Baza Ligjore: Nenet 32, 106, 153 të K.Pr.Civile
dhe nenet 608, 609, 618, 625, 640 e 641 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet, me vendimin nr.283, datë 12.09.2012 ka

vendosur:
Detyrimin e palës së paditur, Bashkia Përmet, të dëmshpërblejë paditësin
Bledar Çapoku për aksidentin rrugor të datës 06.08.2011 në shumën 746.600
lekë.
Shpenzimet gjyqësore në masën 12.000 lekë taksë pulle, 20.000 për ekspertin,
30.000 lekë për avokatin dhe shpenzime të tjera në masën 8.700 lekë të
parapaguara nga paditësi i ngarkohen anës së paditur.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.45, datë 24.01.2013 ka vendosur:

Gjyqësor Përmet.
Ndaj vendimit të mësipërm rezulton që të ketë paraqitur rekurs pala e paditur

Bashkia Përmet, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.45, datë 24.01.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe të
vendimit nr.283, datë 12.09.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet.
Shkaqet që paraqet në rekurs e paditur Bashkia Përmet, janë:

 Të gjitha kundërvajtjet administrative të kryera në shkelje të dispozitave ligjore të
përmendura nga eksperti merren si masë ndaj personit përgjegjës nga autoriteti
përkatës që mbulon territorin në të cilin ka ndodhur shkelja. Për të gjitha rastet
parashikohet procedura e konstatimit, afatet e vendosjes dhe të vjeljes së gjobave.
404
 Për asnjë prej dispozitave të përmendura në aktin e ekspertimit personi i nxjerrë fajtor
sipas ekspertit nuk është ndëshkuar dhe nuk rezulton të ketë kryer asnjë prej
kundërvajtjeve të mësipërme nga aktet e mbajtura nga autoriteti përgjegjës.
 Eksperti i caktuar nuk dispononte asnjë të dhënë lidhur me sinjalizimin e automjeteve
dhe as nuk ka pyetur palët e përfshira në aksident apo ndonjë person të tretë që do të
mund ti siguronte një informacion të nevojshëm për nevojat e ekspertimit, ndërkohë
që drejtuesi i mjetit tip kamion shprehet se ka ndezur sinjalet përkatëse në momentin e
futjes në kryqëzim.
 Gjykata nuk dispononte të dhëna dhe prova për gjëndjen teknike të automjeteve, sepse
automjeteve nuk u është bërë ekspertiza autoteknike në momentin e aksidentit në bazë
të të cilit përcaktohet nëse automjetet kanë qenë teknikisht të rregull në momentin e
aksidentit apo nëse aksidenti ka ardhur si pasojë e ndonjë defekti të mundshëm.
 Përveç sa më sipër për të dalë në konkluzionin e caktimit të fajtorit të aksidentit është
shumë e rëndësishme të shikohen dhe të analizohen edhe elemente të tjerë në
vendngjarje ku një prej më të rëndësishmëve është shpejtësia e automjeteve
menjëherë para përplasjes, e cila do të mund të përcaktohej nëpërmjet gjurmëve të
frenimit dhe për të cilat nuk ka asnjë të dhënë. Provat mbi bazën e të cilave eksperti i
caktuar nga vetë pala paditëse ka përcaktuar fajtorin e aksidentit janë vetëm
fotografitë pas aksidentit në bazë të pozicionit të automjeteve element ky i
pamjaftueshëm për marrjen e një vendimi të drejtë për caktimin e fajtorit të aksidentit.
 Gjykata ka ngarkuar Bashkinë Përmet me detyrimin për dëmshpërblim për dëmet e
shkaktuara në shëndet kundrejt paditësit ndërkohë që gjatë shqyrtimit gjyqësor u
provua se automjeti që u shpall si shkaktar i aksidentit ishte i pasiguruar dhe për
rrjedhojë dëmshpërblimi në këtë rast duhet të kryhej nga Byroja Shqiptare e Sigurimit
nga fondi i veçantë i kompensimit bazuar kjo në ligjin mbi “Sigurimin e Detyrueshëm
në Sektorin e Transportit” nr.10076, datë 12.02.2009, Kreu V, neni 45 dhe në
Dekretin nr.295, datë 15.09.1992, “Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve të
mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj personave të tretë”.
 Përveçse gjykata ka gabuar në zbatimin e drejtë të ligjit material ka marrë një vendim,
duke mos krijuar drejtë edhe ndërgjyqësinë.
Ka paraqitur kundërrekurs pala paditëse Bledar Çapoku, i cili kërkon:

Mospranimin e rekursit të paraqitur nga pala e paditur Bashkia Përmet
Shkaqet që paraqet në kundërrekurs paditësi Bledar Çapoku, janë:

 Pretendimi se nuk është bërë ekspertiza autoteknike nuk është shkak për apelim, pasi
vetë mungesa e dokumentacionit tregon se mjeti pronë e bashkisë nuk ka bërë
kontrollin teknik që tregon gjëndjen teknike të mjetit me targa DL 0713 A . Pyetja e
dëshmitarëve nuk ka vlerë përtej provës shkresore.
 Ekziston procesverbali i policisë, skica e këqyrjes së vendngjarjes në dosje dhe fajtori
është drejtuesi i mjetit DL 0713 A. Po edhe sipas ekspertit të caktuar nga gjykata.
Mënyra e ndodhjes së aksidentit nuk mund të hamendësohet nga apeluesi, pasi është
detyra e ekspertit përkatës inxhinier që ka përcaktuar ngjarjen dhe shkaqet.
 Futja në kryqëzimin e automjetit kamion përbënte shkelje për faktin se para hyrjes
ekziston tabela sinjalistike stop, e cila detyron çdo mjet të respektojë mjetet e tjera që
vijnë në drejtimin tjetër.
405
 Gjykata nuk ka vendosur detyrimin për pagim për ditët e paaftësisë nga aksidenti dhe
raporti që pretendohet se nuk është bërë riekspertim vizitë nga mjeku nuk është
kërkuar nga paditësi, por ka kërkuar pagesën vetëm të shpenzimeve direkte sipas
faturave të mara zyrtarisht nga spitali ku është mjekuar e kuruar.
 Lidhur me përgjegjësitë juridike siç shprehet vetë rekursuesi, paditësi me veprimet
apo mos veprimet e tij as nuk është fajtor, as ka kryer veprime në kundërshtim me
ligjin, as ka vendime të formës prerë apo gjoba administrative. Pra është pohim i vetë
rekursuesit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në Dhomën
e Këshillimit, në përfundim;
VËREN
nr.11118-01201-00-2013 regj. them, që iu përket palëve: paditës Bledar Çapoku dhe e paditur
Bashkia Përmet, me objekt: Detyrimin e palës së paditur, të paguajë dëmin e shkaktuar
(pasuror dhe jo pasuror) shpërblim dëmi në shëndet dhe detyrimi për pagimin e shpenzimeve
gjyqësore, avokat, noter, taksa pulle, etj.
2. Vendimi nr.283, datë 12.09.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet dhe
vendimi nr.45, datë 24.01.2013 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër, janë marrë në shkelje të
rënda të ligjit procedurial, që detyrimisht të çojnë në prishjen e tyre dhe kthimin e çështjes
për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë.
3. Me datë 06.07.2011 ora 09 e 20 minuta në qytetin e Përmetit, konkretisht tek

kryqëzimi i rrugëve tek godina e policisë, ka ndodhur një aksident rrugor ndërmjet
motoçikletës të markës tip Honda me targë AB 392, që drejtohej nga paditësi Bledar Çapoku
dhe automjetit tip kamion të markës Benz me targë DL 0713 A, në përdorim të Bashkisë
Përmet, me drejtues shtetasin Luan Ahmeti.
4. Nga aksidenti i mësipërm paditësi ka pësuar dëmtime në shëndetin e tij si thyerje
këmbe, trauma në kokë, trup, etj. Menjëherë pas ngjarjes atij i është dhënë ndihma e shpejtë,
duke u dërguar fillimisht në spitalin civil Përmet dhe prej andej në spitalin e Janinës në Greqi,
ku dhe janë bërë kurimet dhe ndërhyrjet kirurgjikale të nevojshme.
5. Paditësi Bledar Çapoku pretendon se fajtor në aksidentin rrugor të datës 06.08.2012
është ana e paditur Bashkia Përmet, pasi nëpërmjet punonjësit të saj, i cili drejtonte
automjetin tip kamion ka shkelur rregullat e qarkullimit rrugor, duke shkaktuar pasojë
dëmtimin e shëndetit të tij.
6. Pala e paditur automjetin tip kamion e ka nxjerrë në qarkullim në mbledhjen e
mbeturinave i pa pajisur me dokumentacionin ligjor, ka qenë i pasiguruar, pa leje qarkullimi
dhe pa kontroll teknik. Nga aksidenti rrugor paditësi ka pësuar dëmtime të shëndetit të tij dhe
për kurimin e tij ai ka shpenzuar 5.413 Euro, prandaj kërkon që të detyrohet ana e paditur ti
paguaj shpenzimet spitalore të kryera nga ana e tij.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet, me vendimin nr.283, datë 12.09.2012 ka

vendosur:
406
Detyrimin e palës së paditur, Bashkia Përmet, të dëmshpërblejë paditësin Bledar
Çapoku për aksidentin rrugor të datës 06.08.2011 në shumën 746.600 lekë.
Shpenzimet gjyqësore në masën 12.000 lekë taksë pulle, 20.000 lekë për ekspertin,
30.000 lekë për avokatin dhe shpenzime të tjera në masën 8.700 lekë të parapaguara nga
paditësi i ngarkohen anës së paditur.
....Gjykata çmon se me akt ekspertimin i ekspertit Ing. Bardhyl Hyseni, ekspert i
caktuar nga gjykata, nëpërmjet akt ekspertimin të ekspertit, Ing. Bardhyl Hyseni, konstatohet
se .mjeti me targë DL 0713 A duhet ti japë përparësi mjetit AB392, pasi ky i fundit ndodhet
në një rrugë që jep përparësi vetëm djathtas, kurse mjeti DL 0713 A ka sinjal vertikal STOP.
Trajektorja e përshkruar nga mjeti DL 0713 A në këtë kryqëzim rrugor është shumë i
mbyllur, pasi e ka lënë qendrën e kryqëzimit shumë djathtas, dhe si rezultat bllokon dhe
përdoruesit e rrugës që lëviz nga gjykata drejt kryqëzimit. Goditja e motoçikletës nga mjeti
DL 0713 A në pjesën ballore nga krahu i majtë i kamionit tregon se motoçikleta ndodhet në
pozicionin e daljes nga kryqëzimi, gjë e cila mund të evitohej po të ishte pozicionuar në
rregull në kryqëzim... Nga procesverbali i këqyrjes së vendit të ngjarjes nuk ka asnjë shënim
që të tregojë gjurmë frenimi për të dy mjetet e përfshira në aksident dhe si rrjedhojë nuk
mund të llogaritim shpejtësinë e lëvizjes së tyre.
Nëpërmjet konstatimeve të mësipërme dhe në interpretim të dispozitave të Kodit
Rrugor eksperti ka nxjerrë konkluzionin përfundimtar se, fajtor për aksidentin rrugor të
datës 06.08.2011 është mjeti me targë DL 0713 A. Nga ana e tij nuk është respektuar kodi
rrugor për përparësinë. Mbyllje e trajektores së lëvizjes. Të meta teknike (sinjalet e
drejtimit).
Nisur nga faktet e mësipërme dhe në referim të dispozitave ligjore mbi të cilën
paditësi mbështet pretendimet e tij, gjykata krijon bindje se kërkimi i mësipërm i paditësit
është i bazuar në ligj konkretisht është i bazuar në dispozitat ligjore nenet 608, 609, 618,
625, 640 e 641 të K.Civil.
Gjykata konstaton se ekzistojnë katër elementët e dëmit jashtëkontraktor si sjellja e
paligjshme e shkaktuesit të dëmit e anës së paditur, dëmi i shkaktuar tek paditës lidhja
shkakësore midis sjelljes së paligjshme dhe dëmit të shkaktuar dhe faji i anës së paditur në
qarkullimin rrugor. Sa më sipër në rastin objekt shqyrtimi gjyqësor gjykata çmon se aksidenti
i datës 06.08.2011 ka ardhur, si rezultat i shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor nga
shtetasi Luan Ahmeti, punonjës i Bashkisë Përmet, drejtues i mjetin tip kamion i markës Benz
me targë DL 0713 A automjet i pasiguruar, me faj i ka shkaktuar dëm në shëndet paditësit
Bledar Çapoku dhe këtë arsye ai duhet të detyrohet ta shpërblejë dëmin, duke i paguar
shpenzimet e bëra për mjekim në shumën 5413,41 Euro x 137 lekë/euro = 746.600 lekë (137
lekë/euro është kursi i këmbimit të euros, datë 30.07.2012).
9. Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.45, datë 24.01.2013 ka vendosur:
Përmet.
10. Gjykata e apelit ndër të tjera arsyeton se:
….Gjykata çmon se pretendimi i palës së paditur se nuk janë plotësuar dy elementët
siç janë sjellja e paligjshme dhe faji, janë të pabazuara.
Të dy këto elementë provohen tërësisht, veçanërisht me konkluzionet e aktit të
ekspertimit, ku fajtor përcaktohet drejtuesi i mjetit në shërbim të palës së paditur me targë
DL 0713 A shkaku i dëmtimit të shëndetit të paditësit kanë qenë veprimet e paligjshme të
drejtuesit të mjetit. Dëmi i ardhur paditësit, pra kurimi i tij në vlerë provohet me provat
shkresore të administruara në dosje (Dëftesë e arkëtimit të shërbimeve mjekësore nr.regjistri
0293454, datë 09.08.2011 edhe datë 16.08.2011 të Spitalit të Janinës).
407
Në lidhje me pretendimin se nuk është bërë riekspertim vizitë nga mjeku, nuk është
kërkuar nga paditësi, duhet thënë se nuk ka vlerë për ta marrë në konsideratë, pasi paditësi,
ka kërkuar vetëm shpenzimet për kurim pasqyruar në faturat e përmendura më sipër…..
11. Në nenin 32 të K.Pr.Civile parashikohet se:

Padia mund të ngrihet:
a) për të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur;
b) për vërtetimin e qenies ose mosqënies së një marrëdhënieje juridike ose një të
drejte;
c) për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për
paditësin.
12. Neni 45 i ligjit nr.10076, datë 12.02.2009 parashikon se:

1. Fondi i kompensimit administrohet nga byroja dhe ka për qëllim pagesën e dëmeve
pasurore dhe jopasurore, të ndodhura në territorin e Republikës së Shqipërisë, sipas
parashikimeve të neneve 21, 29, 30 e 31 të këtij ligji.
2. Shoqëritë e sigurimit, të cilat ushtrojnë veprimtari në territorin e Republikës së
Shqipërisë në sigurimin e detyrueshëm motorik, janë të detyruara të kontribuojnë çdo vit
financiarisht në fondin e kompensimit, në përpjesëtim të drejtë me primet bruto, të shkruara
në këto lloj sigurimesh, në vitin paraardhës.
3. Burime të tjera të fondit të kompensimit rrjedhin nga: a) arkëtime nga rimbursimi i
shumave nga personat përgjegjës për dëmet te byroja; b) kontribute shtesë të shoqërive të
sigurimit, kur fondi i parashikuar rezulton të jetë i pamjaftueshëm për të kryer pagesat, sipas
pikës 1 të këtij neni;c) gjobat e vëna pronarit të mjetit të transportit, kur nuk kanë lidhur
kontratat e sigurimit të detyrueshëm, të parashikuara sipas këtij ligji;ç) të ardhurat nga
investimi i gjendjes së fondit të kompensimit;d) burime të tjera, të cilat nuk ndalohen nga
ligji.
4. Autoriteti, me propozimin e byrosë, vendos çdo vit shumën e kontributeve, sipas
pikave 2 e 3 shkronja “b” të këtij neni dhe afatin, brenda të cilit duhet të bëhet derdhja.
5. Pagesa e dëmshpërblimit nga fondi i kompensimit bëhet vetëm për shuma, për të
cilat i dëmtuari nuk ka mundësi të përfitojë nga sigurimet shoqërore ose nga ndonjë sigurues
tjetër, me të cilin mund të ketë lidhur një kontratë sigurimi për të përfituar dëmshpërblim dhe
brenda kufijve të përcaktuar në këtë ligj……
13. Në nenin 22 të Dekretit nr.295, datë 15.09.1992 parashikohet se:

Byroja Shqiptare e Sigurimit themelohet nga siguruesit që ushtrojnë sigurimin e
detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj personave të tretë.
14. Në nenin 22/2 të Dekretit nr.295, datë 15.09.1992 parashikohet se:

Anëtarë të Byrosë Shqiptare të Sigurimit janë detyrimisht shoqëritë e sigurimeve, të
autorizuara nga Komisioni i Mbikëqyrjes së Sigurimeve, për të ushtruar veprimtarinë e
sigurimeve motorike, për përgjegjësitë civile ndaj palëve të treta, që rrjedhin nga mbajtësit e
mjeteve motorike. Anëtarët e Byrosë Shqiptare të Sigurimit mbulojnë përgjegjësitë civile të të
siguruarve të tyre kur këta shkaktojnë aksidente. Byroja Shqiptare e Sigurimit pajis anëtarët
me Çertifikata Ndërkombëtare të Sigurimit (kartona jeshilë), sipas formës së miratuar nga
Këshilli i Byrove. Subjektet e autorizuara nga Komisioni i Mbikëqyrjes së Sigurimeve, sipas
nenit 65 të ligjit nr.8081, datë 7.3.1996 “Për veprimtaritë e sigurimit dhe të risigurimit”,
marrin pjesë detyrimisht në Byronë Shqiptare të Sigurimeve, duke qenë subjekt i klauzolave
408
të nenit 3 të këtij ligji. Anëtarët e përmendur më sipër nuk kanë të drejtë të shesin kartona të
tjerë jeshilë, përveç atyre të emetuar dhe të lëshuar nga Byroja Shqiptare e Sigurimit.
14. Në nenin 23 të Dekretit nr.295, datë 15.09.1992 parashikohet se:

Byroja Shqiptare e Sigurimit kryen funksionet e përcaktuara nga marrëveshjet
ndërkombëtare mbi sigurimin e detyrueshëm të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj
personave të tretë. Byroja Shqiptare e Sigurimit përfaqëson siguruesit shqiptarë në
marrëdhëniet me organizatat ndërkombëtare të sigurimit.
15. Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet dhe vendimi i Gjykatës së Apelit
Gjirokastër, janë marrë në shkelje të rënda të rregullave procedurale që detyrimisht të çojnë
në prishjen e tyre dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë.
16. Në çështjen objekt shqyrtimi, konstatohet se, gjykatat më të ulëta kanë lejuar
shkelje të rënda procedurale, të cilat kanë lidhje me ndërgjyqësinë e palëve në proces dhe më
konkretisht me legjitimitetin pasiv të palës së paditur, shkelje këto që parashikohen
shprehimisht në nenet 467/d dhe 472/b të K.Pr.Civile.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë fillimisht vlerëson të sqarojë se në
aspektin formal procedural, që padia që të jetë e vlefshme duhet të plotësojë dy kushte
themelore: a) interesi i ligjshëm për të ngritur padi, dhe b) legjitimiteti për të vepruar. Në rast
se ekzistojnë këto dy kushte mund të konsiderohet që padia ekziston në kuptimin që për
gjykatën del domosdoshmëria për të marrë vendim mbi themelin e saj, pra për ta pranuar ose
rrëzuar atë.
18. Në analizë të sa më sipër, paditësi ka legjitimitet aktiv atëhere kur ai ka një interes
të ligjshëm për të ngritur padinë, që synon angazhimin e gjykatës për të mbrojtur dhe vënë në
vend të drejtat dhe interesat e ligjshme të shkelura dhe do të konsiderohet se është plotësuar
kushti i dytë për vlefshmërinë e padisë kur është përcaktuar saktë personi të cilit i përket
interesi për të ngritur padinë, si dhe personi kundrejt të cilit padia duhet të ngrihet. Struktura e
procesit gjyqësor presupozon gjithmonë së paku dy palë në pozicione të kundërta, pala
paditëse dhe pala e paditur (themi së paku dy, pasi mund të kemi më shumë se një subjekt në
pozicionin e palës paditëse dhe në pozicionin e palës së paditur).
19. Nga karakteri dypalësh i padisë në procesin gjyqësor, kemi një palë aktive, që
është pala që ngre padinë dhe merr iniciativën e procesit gjyqësor dhe një palë pasive që fiton
cilësinë e palës në një gjykim, në bazë të një akti të tjetërkujt dhe pikërisht në bazë të padisë
së palës paditëse. Padia i takon subjektit të legjitimuar në mënyrë aktive vetëm kundrejt atij
që është legjitimuesi pasiv. Legjitimiteti pasiv i takon palës kundërshtare, kundër të cilës,
vendimi gjyqësor që kërkohet të merret duhet të prodhojë efektet e tij, ai kundrejt të cilit
duhet të veprojë mbrojtja juridike e kërkuar nga paditësi. E drejta e padisë paraqitet si një
përkatësi e paditësit të interesit për të ngritur padi dhe përkatësi e të paditurit për të
kundërshtuar kërkimet e padisë.
20. Si legjitimiteti aktiv, ashtu dhe ai pasiv janë parakushte procedurale për të
shqyrtuar themelin e çështjes. Për këtë arsye është e domosdoshme që gjykata që në fillim të
procesit të verifikojë legjitimitetin e palëve ndërgjyqëse. Në analizë të akteve të
administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se kërkesëpadisë i mungon legjitimiteti pasiv,
pasi kur makinat janë të pasiguruara padia ngrihet kundër Byrosë Shqiptare të Sigurimit, në
bazë të ligjit nr.10076, datë 12/02.2009 dhe Dekretit nr.295, datë 15.09.1992.
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se në çështjen
objekt gjykimi nisur nga pretendimet e palëve (konkretisht të palës së paditur), nuk mund të
marrë në shqyrtim dhe të analizojë zbatimin e ligjit material, (nëse ky ligj është zbatuar drejtë
409
apo jo nga gjykatat më të ulëta), përsa kohë konstatohen shkelje të rënda të ligjit procedural.
Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji ka të drejtë të shqyrtojë si gabimet në gjykim, ashtu dhe
gabimet në procedim të lejuara nga gjykatat më të ulëta, referuar kjo nenit 472 të K.Pr.Civile.
22. Ekzistenca e gabimeve në procedim dhe e shkeljeve procedurale pengon gjykatën
që të shqyrtojë gabimet në gjykim ose të gjykojë themelin e çështjes. Tashmë është praktikë e
konsoliduar që gabimet e rënda në procedim dhe në mënyrë të veçantë ato të parashikuara në
nenin 467 të K.Pr.Civile (të cilat konsiderohen dhe si shkelje të rënda të ligjit procedural),
shqyrtohen dhe kryesisht nga gjykatat, si nga gjykata e apelit dhe nga Gjykata e Lartë, pa
qenë nevoja që ato të jenë pjesë e ankimit apo rekursit të palës që ka humbur procesin (Në
rastin në gjykim është ngritur në rekurs mosformimi i rregullt i ndërgjyqësisë). Ndërsa,
gabimet e tjera në procedim të cilat mund të kenë ndikuar në dhënien e një vendimi të gabuar,
duhet të ngrihen nga pala humbëse dhe të jenë pjesë e ankimit apo e rekursit.
23. Në varësi të shkeljeve procedurale të lejuara nga gjykatat më të ulëta, gjykatat më
të larta marrin dhe vendimin e tyre, por në rast se shkeljet procedurale janë nga ato të
parashikuara në nenin 467 të K.Pr.Civile, gjykatat më të larta kanë të drejtë të vendosin
prishjen e vendimeve të gjykatave më të ulëta dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në
gjykatën e shkallës së parë. Përsa kohë vendimet e gjykatave më të ulëta do të prishen dhe
çështja objekt shqyrtimi gjyqësor do të kthehet për rigjykim, gjykata në kuadrin e zhvillimit
të një procesi të rregullt ligjor, duhet të orientojë palën paditëse për të rregulluar të metat e
padisë në lidhje me legjitimitetin pasiv, me qëllim arritjen e një zgjidhje përfundimtare të
çështjes në përputhje me ligjin dhe bërjen e mundur të ekzekutimit të vendimit.
24. Në rishqyrtim, Gjykata e Shkallës Parë Administrative Gjirokastër për një zgjidhje
të drejtë të çështjes, në përputhje me ligjin material dhe procedural duhet tu bëjë të qartë
palëve që është detyrë e secilës prej tyre, të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet,
për të drejtat që kërkojnë. Palët ashtu siç kanë të drejtat, kanë dhe detyrimet që rrjedhin prej
këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara në ligj.
25. Për sa thamë më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Bashkia Përmet është i bazuar në ligj,
prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së shkallës së parë
dhe vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishen dhe në bazë të vendimit unifikues nr.03/2013
të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim në
Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/c të ligjit nr.49/2012
“Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”......
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.45, datë 24.01.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
vendimit nr.283, datë 12.09.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet, dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër.
Tiranë, më 04.02.2016
410
Nr. 00 - 2016 - 1262 i Vendimit (80)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar

KËRKUES: ERLEJDI BALLIU

PERSON I TRETË: BASHKIA POGRADEC
OBJEKTI:
Sigurimi i padisë, duke vendosur pezullimin e efekteve të vendimit
nr. 68 prot, datë 24.07.2013 të Kryetarit të Bashkisë Pogradec.
Baza Ligjore: Nenet 202, 204 e në vazhdim të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.1844, datë 09.08.2013 ka

vendosur:
Sigurimin e padisë, duke vendosur si masë sigurimi pezullimin e efekteve të
vendimit nr.68 prot., datë 24.07.2013 të Kryetarit të Bashkisë Pogradec.
Vendosjen e garancisë pasurore nga kërkuesi Erlejdi Balliu në shumën
1.500.000 lekë në llogarinë e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec (derdhur
në datë 09.08.2013 në Raiffeisen Bank, përfitues Dega e Thesarit Korçë
urdhërues Erlejdi Balliu).
Paraqitja e padisë së themelit nga kërkuesi Erlejdi Balliu të bëhet jo më vonë
se data 26.08.2013.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.35, datë 01.10.2013 ka vendosur:

Gjyqësor Korçë.
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs personi i tretë Bashkia

Pogradec, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.35, datë 01.10.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë, si dhe të vendimit
nr.1844, datë 09.08.2013 të Gjykatës ë Rrethit Gjyqësor Korçë.
Shkaqet që ngrihen në rekurs nga personi i tretë Bashkia Pogradec, janë:

 Në vijimësi të procedurës, Inspektoriati Ndërtimor e Urbanistik Vendor, pranë
Bashkisë Pogradec, pasi ka konstatuar fillimin e punimeve nga kjo firmë në
kundërshtim me kërkesat e nenit 9 të ligjit nr.8402, datë 10.9.1998 “Për kontrollin dhe
disiplinimin e punimeve të ndërtimit” sipas të cilit: ..... zbatuesi i punimeve duhet të
411
njoftojë në seksionin e urbanistikës dhe inspektoratin ndërtimor e urbanistik, në nivel
bashkie/komune/qarku dhe INUK, kur kërkohet nga kjo e fundit ka nxjerrë vendimin
nr.05, datë 10.08.2013 për pezullimin e punimeve në ndërtim, pikërisht për shkak të
mosnjoftimit sipas procedurave të parashikuara në ligj.
 Gjithashtu në vazhdimësi të kësaj, pas plotësimit, i gjithë dokumentacioni do të
dërgohet pranë Këshillit Kombëtar të Territorit për shqyrtim, mbështetur kjo në
detyrat e lëna në raportin përfundimtar të Kontrollit të Lartë të Shtetit pas auditimit në
institucionin e Bashkisë Pogradec, (kopje e të cilit ndodhet në dosjen gjyqësore), si
dhe në vendimin e KRTRRSH-së nr.03, datë 21.08.2002 “Për dhënien e lejeve të
ndërtimit në qendrat e qyteteve” ku në pikën 1 të të cilit përcaktohet se: Sheshet dhe
lejet e ndërtimit për objekte që propozohen brenda zonës së qendrave të qyteteve, do
të shqyrtohen vetëm pas miratimit përfundimtar të KRTRRSH-së, për Bashkinë e
Tiranës dhe për të gjitha bashkitë e kategorisë së parë....
 Pra, është pikërisht KRTRRSH-ja (K.K.T-ja e sotme) organi që do të bëjë miratimin
përfundimtar të dokumentacionit tekniko-ligjor të firmës “Gedi” Shpk lidhur me lejen
e ndërtimit dhe fillimin e punimeve për zbatimin e kësaj leje. Në këtë mënyrë ligji e
përcakton qartë që miratimi i lejes së ndërtimit nga KRRT-ja e bashkisë nuk
nënkupton përfundimin e procedurave, por në respektim të tij duhet të miratohet edhe
nga Këshillin Kombëtar i Territorit në mënyrë që të jetë e vlefshme.
 Duke qenë se firma e ndërtimit nuk ka plotësuar dokumentacionin e kërkuar ligjor, si
dhe ndjekjen e procedurës për të filluar punimet, ka çuar drejtpërdrejtë në pezullimin
e punimeve nga ana e Bashkisë Pogradec dhe e Inspektoriatit Ndërtimor e Urbanistik
Vendor. Por në kundërshtim të hapur me ligjin Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, u
kthye në institucionin e dhënies së lejes për vazhdimin e punimeve, sepse pikërisht
këtë nënkupton pranimi i kërkesës të sigurimit të padisë nga ana e firmës “Gedi”
Sh.p.k.
 Në vendim Gjykata e Apelit Korçë e legjitimoi shkeljen e mësipërme të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë, pasi e la në fuqi këtë vendim duke injoruar ligjin. Nëse
bashkia shprehet se firma nuk mund të fillojë punë për shkak të mosplotësimit të
kushteve ligjore, nuk mundet që këtë leje ta japë gjykata. Konkretisht një ndër
dokumentacionet, të cilat nuk janë paraqitur nga kjo firmë është projekti konstruktiv.
 Pra, nga të gjitha sqarimet e bëra më sipër, bazueshmëria ligjore e cituar dhe faktet e
parashtruara më lart, tregojnë që vendimi nr.71, datë 10.08.2013, i cili ka vendosur
pezullimin e fillimit të zbatimit të lejes së ndërtimit, vendim nr.48, datë 07.11.2009 i
K.RR.T-së Bashkia Pogradec, është totalisht i mbështetur në ligj dhe vendimi i
Gjykatës së Apelit Korçë për lënien në fuqi të pranimin e sigurimit të padisë të bërë
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë është tejet i njëanshëm dhe njëkohësisht në
shkelje flagrante të dispozitave ligjore në fuqi në fushën e ndërtimit.
 Gjithashtu lënia në fuqi e vendimit nga ana e Gjykatës së Apelit Korçë, përsa i përket
edhe kërkesës të sigurimit të padisë për pezullimin e efekteve të vendimit nr.71 prot,
datë 10.08.2013, përforcoi akoma më tepër paragjykimin e çështjes për gjykatën e
shkallës së parë, sepse i hapi rrugën shqyrtimit të padisë të themelit, duke bërë nul çdo
veprim procedural apo shqyrtim të mëtejshëm nga gjykata. Një fakt ky që tregon
njëanshmëri të kësaj gjykate në favor të palës paditëse Shoqërisë “Gedi” Sh.p.k.
 Pretendimi i kërkuesit se i shkaktohet dëm nga vendimi i pezullimit të mësipërm, nuk
qëndron për arsye se leja e ndërtimit është marrë që në vitin 2009 firma e ndërtimit
nuk ka patur asnjë dëm për këto 3 vjet që nuk e ka shfrytëzuar këtë leje. Gjithashtu
pretendimi nga ana e këtij subjekti për shkaktimin e një dëmi financiar nuk qëndron,
sepse përgjegjëse për këtë është vetë firma e ndërtimit që nuk ka plotësuar
dokumentacionin në kohën e duhur, duke qenë ajo vetë pengesë për fillimin e punës.
412
Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi në tërësi çështjen në Dhomë
Këshillimi, në përfundim;
VËREN
nr.31003-03294-00-2013 regj. them., që u përket palëve: kërkues Erlejdi Balliu, dhe person i
tretë Bashkia Pogradec, me objekt sigurimi i padisë, duke vendosur pezullimin e efekteve të
vendimit nr.68 prot, datë 24.07.2013 të Kryetarit të Bashkisë Pogradec.
2. Vendimi nr.1844, datë 09.08.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe
vendimi nr.35, datë 01.10.2013 i Gjykatës së Apelit Korçë janë rrjedhojë e zbatimit të gabuar
të ligjit, prandaj si të tillë ato duhet të ndryshohen, duke u rrëzuar kërkesa e kërkuesit Erlejdi
Balliu.
3. Nga aktet e administruara ne dosjen gjyqësore rezulton se kërkuesi Erlejdi Balliu ka

kërkuar sigurimin e padisë, duke u vendosur pezullimi i vendimit nr.68 prot, datë 24. 7. 2013
të Kryetarit të Bashkisë Pogradec. Kërkuesi ka në pronësi të tij pasurinë me nr.1/127 e
ndodhur në zonën kadastrale nr.5852 Pogradec, pasuri për të cilën ka lidhur një kontratë me
Shoqërinë “Gedi” Sh.p.k për ndërtimin e një ambient banimi sipas lejes së miratuar dhe
projektit përkatës.
4. Në datën 24.07. 2013 nga personi i tretë, kërkuesit i është njoftuar vendimi nr.68,
prot i po kësaj date i Kryetarit të Bashkisë nëpërmjet të cilit urdhërohet pezullimi i fillimit të
zbatimit të vendimit nr.48, datë 07.11.2009 për këto arsye: zgjidhjen e konfliktit gjyqësor për
truallin e objektit, për shkak të prerjes së drurëve në kundërshtim me kërkesat e ligjit,
saktësimi i procedurave për marrjen e pronësisë së truallit në rrugë gjyqësore dhe për shkak të
shkeljeve të konstatuara nga Kontrolli i Lartë i Shtetit me aktin administrativ nr.942/11, datë
31.12.2012.
5. Pas këtij urdhëri nga ana e punonjësve të policisë janë ndërmarrë edhe veprime
konkrete, duke hequr rrethimin e objektit. Duke mos qenë dakort me vendimin e mësipërm
kërkuesi i është drejtuar gjykatës me objektin e mësipërm.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.1844, datë 09.08.2013 ka

vendosur:
Sigurimin e padisë, duke vendosur si masë sigurimi pezullimin e efekteve të vendimit
nr.68 Prot. datë 24. 07. 2013 të Kryetarit të Bashkisë Pogradec.
Vendosjen e garancisë pasurore nga kërkuesi Erlejdi Balliu në shumën 1.500.000 lekë
në llogarinë e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec (derdhur në datë 09.08.2013 në
Raiffeisen Bank, përfitues Dega e Thesarit Korçë urdhërues Erlejdi Balliu).
Paraqitja e padisë së themelit nga kërkuesi Erlejdi Balliu të bëhet jo më vonë se data
26.08.2013.
7. Gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton:
.... Gjykata vlerëson se interesat e kërkuesit cënohen, ekziston mundësia e shkaktimit
të një dëmi të konsiderueshëm dhe respektimi i të drejtave të kërkuesit Erlejdi Balliu do të
vështirësoheshin në rast të zbatimit të vendimit të Bashkisë Pogradec deri në zgjidhjen
përfundimtare të konfliktit. Në respektim të parimit të proporcionalitetit, pra të rrezikut të
413
shkaktimit të një dëmi të madh dhe të pariparueshëm evident ose që mund të krijohet në të
ardhmen për të dyja palët, pra dhe për organin administrativ Bashkia Pogradec. Gjykata
vlerëson se nuk jemi përpara këtij rasti, pasi vendosja e garancisë pasurore nga ana
kërkuesit për pezullimin e përkohshëm të ekzekutimit të vendimit të Bashkisë Pogradec do të
mbulonte dëmet e mundshme në eventualitetin e rrëzimit të padisë që do të ngrihet nga
kërkuesi. Gjykata pa bërë një interpretim juridik të fakteve dhe të provave të paraqitura prej
palëve ndërgjyqëse (detyrimi i përcaktuar në vendimin unifikues të Gjykatës së Lartë nr.10,
datë 24.03.2004) duke iu referuar shkeljeve të përshkruara në vendimin nr.68, datë
24.07.2013 të kryetarit të bashkisë konstaton se natyra e tyre ka të bëjë me cënimin e
interesave të personave të tjerë në lidhje me pronësinë e truallit, të cilët kanë iniciuar dhe
disa gjykime dhe jo me vetë lejen e nxjerrë nga bashkia, e cila plotëson të gjitha kriteret dhe
detyrimit e përcaktuara në ligj.
Sipas disa provave shkresore të administruara rezulton se nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Pogradec janë rrëzuar kërkesat për sigurimin e objektit të padive të ngritura prej
tyre (shih vendimin nr.çështje 21234-00686-43-2013 dhe vendimin nr.810, datë 29.07.2013
të dyja të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec).....
8. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.35, datë 01.10.2013 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.1844, datë 09.08.2013 të Gjykatës ë Rrethit Gjyqësor
Korçë.
9. Gjykata e apelit ndërmjet të tjerave arsyeton:
..... Gjykata vlerëson se urdhëri i nxjerrë nga Kryetari i Bashkisë Pogradec cënon
interesat e kërkuesit dhe vështirëson realizimin e të drejtës së tij për ndërtimin e planifikuar
dhe të lejuar me lejen e ndërtimit nr.48, datë 07.11.2009. Në rrethanat konkrete jemi para
kushteve ligjore të parashikuara nga nenet 202 e vijues të K.Pr.Civile të marrjes së masës së
sigurimit nga gjykata. Në rastin konkret kërkuesi ka plotësuar të dy kushtet e kërkuara për
marrjen e masës së sigurimit si ekzistencën e provave shkresore në mbështetje të
pretendimeve të tij, ashtu edhe garancinë pasurore për të siguruar dëmet që mund ti
shkaktohen palës tjetër. Kërkesa e kërkuesit Erlejdi Balliu është e bazuar, pasi ekzekutimi i
urdhërit nr.68, datë 24.07.2013 të kryetarit të bashkisë mund të sjellë pasoja për realizmin e
të drejtave të tij.
Pretendimet e ngritura në kërkesën ankimore të personit të tretë janë të pabazuara e
nuk mund të merren parasysh për ndryshimin e vendimit. Nga përfaqësuesi i kësaj pale është
pretenduar se vendimi i kryetarit të bashkisë është marrë deri në sqarimin e rrethanave që
kanë të bëjnë me pretendimet e banorëve apo të tretëve për pronën dhe lejen e ndërtimit.
Gjykata e apelit vlerëson se pretendimet e parashtruara edhe në vendimin e pezullimit të
punimeve nuk justifikojnë vendimin e kryetarit të bashkisë dhe nuk e legjitimojnë atë të
pezullojë ndërtimin e objektit mbi bazën e një leje ndërtimi të dhënë po nga kryetari i
bashkisë. Pretendimet e personave të tretë në lidhje me pronësinë e truallit ku po ndërton
kërkuesi apo të banorëve mund të zgjidhen në rrugë administrative apo gjyqësore dhe jo në
mënyrë individuale nga kryetari i bashkisë, duke cënuar interesat e kërkuesit si person direkt
i lidhur me këtë situatë. Edhe pretendimi se kërkuesit nuk i shkaktohet dëm nga ky vendim
pezullimi, pasi leja është që në vitin 2009 nuk është i bazuar. Pavarësisht kohës kur zgjedh
kërkuesi të fillojë ndërtimin dhe vonesave të tij personale kjo nuk është arsye që kryetari i
bashkisë ti shkaktojë bllokime apo pezullime punimesh veprime këto që vijnë në kundërshtim
me ligjin dhe interesat ligjore të kërkuesit.....
10. Neni 202 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:
414
Me kërkesën e paditësit, gjykata brenda 5 ditëve lejon marrjen e masave për
sigurimin e padisë , kur ka arsye të dyshohet se ekzekutimi i vendimit për të drejtat e paditësit
do të bëhet i pamundur ose i vështirë. Sigurimi i padisë lejohet kur:
a) padia mbështet në prova me shkresë;
b) paditësi jep garanci, në masën dhe në llojin e caktuar nga gjykata, për dëmin që
mund ti shkaktohet të paditurit nga sigurimi i padisë;
Garancia mund të kërkohet edhe për rastin e parashikuar nga shkronja”a” e këtij
neni.
11. Neni 204 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:

Sigurimi i padisë mund të lejohet për të gjithë padinë, ose vetëm për ato pjesë të saj,
që gjykata i gjen të bazuara, në përputhje me rregullat e parashikuara në nenin 202 të këtij
Kodi.
Kërkesa si rregull shqyrtohet në prani të palëve por në raste të veçanta ose të
ngutshme, mund të shqyrtohet edhe pa u thirrur pala tjetër.
12. Vendimin nr.32, datë 24.11.2003 i Gjykatës Kushtetuese dhe vendimi unifikues
nr.10, datë 24.03.2004 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga
personi i tretë Bashkia Pogradec përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj ka
arsye ligjore që vendimet e gjykatave të ndryshohen, duke u vendosur rrëzimi i kërkesës së
kërkuesit Erlejdi Balliu.
14. Në vendimin unifikues nr.10, datë 24.03.2004 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë ndërmjet të tjerave thuhet se: Në praktikën e gjykatave të shkallës së parë
dhe të apeleve vërehet shpesh që ato konsiderojnë si masë sigurimi të padisë edhe pezullimin
e zbatimit të një akti administrativ të kundërshtuar në gjykatë, duke iu referuar krahas nenit
329 të K.Pr.Civile dhe nenit 202 e 206/b të po këtij Kodi.....Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës
së Lartë janë të mendimit se kërkesa për kundërshtimin në gjykatë të një akti administrativ
nuk ka tiparet e një padie civile të mirëfilltë, prandaj edhe pezullimi i zbatimit të aktit
administrativ nga ana e gjykatës, kur e lejon ligji, nuk duhet të konsiderohet si një masë e
përkohshme për sigurimin e padisë në kuptim të nenit 206/b të K.Pr.Civile, prandaj referenca
në këtë rast edhe në nenin 202 e vijues të K.Pr.Civile nuk është e saktë......
15. Në vendimin nr.32, datë 24.11.2003 Gjykata Kushtetuese ndërmjet të tjerave ka
arsyetuar se:
......Kjo do të thotë që vetëm paraqitja e ankimit në gjykatë për këto vendime nuk
shkakton automatikisht pezullimin e tyre. Por, kur pala e interesuar kërkon njëkohësisht edhe
pezullimin e këtyre akteve, atëhere gjykata nuk ka asnjë pengesë që kur janë kushtet e nenit
329 të Kodit të Procedurës Civile, të vendosë pezullimin e aktit të nxjerrë nga këto organe. I
parë problemi në këtë këndvështrim, dispozita e nenit 83 të ligjit “Për Urbanistikën”, nuk e
cënon kontrollin administrativ të gjykatës mbi veprimtarinë administrative dhe as është në
kundërshtim me nenin 329 të Kodit të Procedurës Civile......
16. Në zbatim të vendimeve të mësipërme të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë dhe të Gjykatës Kushtetuese, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në
rastin kur kërkohej pezullimi i një akti administrativ, gjykatat nuk kanë patur pengesa ligjore
për marrjen e tij, por pezullimi i aktit administrativ nuk mund të bëhej sipas nenit 202 dhe
vijues të K.Pr.Civile, por sipas dispozitave ligjore të parashikuara nga Kreu i II-të i
K.Pr.Civile dhe pikërisht nga neni 329 e vijues i tij, prandaj vendimet e gjykatave duhet të
ndryshohen dhe të rrëzohet kërkesa e paraqitur nga kërkuesi Erlejdi Balliu.
415
17. Përfundimet që kanë arritur gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit se, Urdhëri
nr.68, datë 24.07.2013 i nxjerrë nga Kryetari i Bashkisë Pogradec cënon interesat e kërkuesit
dhe vështirëson realizimin e të drejtës së tij për ndërtimin e planifikuar dhe të lejuar me lejen
e ndërtimit nr.48, datë 07.11.2009, janë të pabazuara në ligj, sepse gjykatat kanë vendosur një
masë pezullimi (masë sigurimi) mbi një masë tjetër pezullimi të vendosur nga organi
administrativ, i cili ka dhënë edhe lejen e ndërtimit.
18. Akti administrativ për të cilin kërkohet pezullimi është nxjerrë para datës
04.11.2013, kohë kur kanë filluar funksionimin gjykatat administrative, megjithëse ligji
nr.49/2012 ka hyrë në fuqi me datë 31.05.2012 (para aktit administrativ), i cili në nenin 28 të
tij parashikon paraqitjen e kërkesës për masë sigurimi para ngritjes së padisë. Megjithëse ky
ligj është miratuar pas vendimit unifikues të mësipërm të Gjykatës së Lartë, parimi përsëri
mbetet i njëjtë, që do të thotë se, sigurimi i padisë për aktet administrative nuk mund të
kërkohet, duke u bazuar në nenin 202 e vijues të K.Pr.Civile, siç ka bërë kërkuesi në rastin në
gjykim, por masa e pezullimit mund të kërkohet bashkë me kërkesëpadinë në rastin e ligjit të
vjetër, ose duke u bazuar në kërkesat e nenit 28 e vijues të ligjit nr.49/2012 pas hyrjes në fuqi
të tij dhe funksionimit të gjykatave administrative.
19. Edhe në zbatim të nenit 28 e vijues të ligjit nr.49/2012, në rastin në gjykim nuk
kanë qenë prezent kërkesat e këtyre dispozitave ligjore, siç janë: egzistenca një dyshimi të
arsyeshëm dhe egzistenca e një dëmi të pakthyeshëm të atëçastëm për paditësin, i cili kishte
disa vite që e kishte marrë lejen e ndërtimit dhe nuk e kishte filluar ndërtimin, etj. Nga ana
tjetër rezulton se kërkuesi ka patur në dispozicion kohë të mjaftueshme për plotësimin e
dokumentacionit të kërkuar nga personi i tretë.
20. Për këto që u thanë më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson
se rekursi i paraqitur nga personi i tretë Bashkia Pogradec është i bazuar në ligj, prandaj si i
tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së shkallës së parë dhe vendimi
i gjykatës së apelit duhet të ndryshohen, duke u vendosur rrëzimi i kërkesëpadisë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/c dhe 32 të ligjit
nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
VENDOSI
Ndryshimin vendimit nr.1844, datë 09.08.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
dhe vendimit nr.35, datë 01.10.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë, dhe rrëzimin e kërkesës.
Tiranë, më 04.02.2016
416
Nr.00-2016-334 i Vendimit (81)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga :

Arjana Fullani AnëtarE
Në datën 04.02.2016 mori në shqyrtim, në dhomën e këshillimit, çështjen administrative me

nr.31001-01256-2013 akti që ju përket palëve :
PADITËS: SOTIR PLLOCA

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
KORÇË.
OBJEKTI :
Anulimi i Njoftimit të Vlerësimit Tatimor
nr.21045 datë 24.11.2011, për sa i përket gjobës prej 200.000 lekë
sipas procesverbalit të gjobës të datës 12.11.2011.
Baza Ligjore: Neni 106, 107, 108, dhe 109 të ligjit nr.9920 datë 19.05.2008
“Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”
dhe udhëzimi i Ministrisë së Financave nr.24 datë 02.09.2008,
neni 324 e vijues të Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.1448 (41-2012-2526) datë

Pranimin e kërkesë padisë.
Anulimin e aktit administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor nr.21045 datë
24.11.2011 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Korçë, duke anuluar gjobën e
vendosur në vlerën 200.000 lekë, si akt relativisht i pavlefshëm.

Lënien në fuqi të Vendimit nr.1448 (41-2012-2526) datë 24.05.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria

Rajonale Tatimore Korçë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata gabon kur arsyeton se nuk rezulton i provuar fakti që në vendbiznesin
e tatimpaguesit, paditësit Sotir Plloca, të ketë pasur të punësuar 2 punonjës të
padeklaruar, duke marrë në konsideratë deklarimet e paditësit dhe jo faktin e
konstatuar nga inspektorët e organit tatimor.
- Gjykata keq interpreton ligjin dhe gabon kur referon nenin 26 të ligjit
10279/2010 sipas të cilit barra e provës për të vërtetuar ekzistencën e kundërvajtjes
administrative bie mbi Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë, pasi kundërvajtja është
konstatuar nga inspektorët në momentin e kontrollit dhe gabon kur kërkon prova të
417
tjera për të vërtetuar shkeljet e paditësit.
- Mos marrja e të dhënave të kartës së identitetit nuk humbet fuqinë provuese
apo ta bëjë më pak bindëse faktin e konstatuar, për më tepër që nga paditësi Sotir
Plloca, përveç sa u pretendua, nuk u provua e kundërta.
- Akti administrativ është nxjerrë në zbatim korrekt të ligjit ndaj duhet të lihet
në fuqi.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Sipas vendimeve të dhëna nga gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, për sa i
përket rrethanave të faktit, është pranuar si e vërtetuar që paditësi Sotir Plloca është
regjistruar në QKR me statusin juridik të tregtarit, si person fizik që ushtron veprimtari
tregtare me objekt “tregtim mallrash industriale” dhe “tregtimit mallrash ushqimor me
shumicë dhe pakicë, import-eksport”.
Pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë, në datë 12.11.2011, ka ushtruar
kontroll pranë ambienteve ku ushtron veprimtarinë tregtare pala paditëse Sotir Plloca.
Sipas akt-konstatimit datë 12.11.2011, inspektorët e palës së paditur Drejtoria
Rajonale Tatimore Korçë, në vend, në objektin ku paditësi Sotir Plloca ushtron veprimtarinë
tregtare. është konstatuar se :
- Në momentin e kontrollit rezultoi që subjekti është i pajisur me kasë fiskale
regjistruese me nr.serial BN03009420.
- Lista e çmimeve është afishuar.
- Njoftimi për tërheqje kuponi tatimor është afishuar në vende të dukshme.
- Në momentin e kontrollit, në orën 11:35, në pozicionin e punës u gjendën zonja
Nada Plloca, zoti Arben Molla dhe zoti Leonard Kaci.
Në bazë të aktit të konstatimit të sipërcituar, inspektorët e palës së paditur Drejtoria
Rajonale Tatimore Korçë kanë mbajtur procesverbalin e dënimit me gjobë të kundërvajtjes
administrative, me datë 12.11.2011 dhe me nr.0063502. Sipas këtij procesverbali, pala
paditëse Sotir Plloca është dënuar me gjobë në shumën 200.000 lekë, me motivin se, nga
kontrolli i ushtruar në objektin ku ky subjekt ushtron veprimtarinë tregtare, u gjendën në
pozicionin e punës zotërinjtë Arben Molla dhe Leonard Kaci, të cilët nuk figurojnë si të
punësuar në skemën e sigurimeve shoqërore sipas dispozitave ligjore në fuqi.
Mbështetur në aktet e sipërcituara, pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë,
ka nxjerrë edhe aktin administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor me nr.21045, datë 24.11.2011,
drejtuar për njoftim palës paditëse Sotir Plloca për të kryer pagesën e gjobës në shumën
200.000 lekë.
Pala paditëse Sotir Plloca brenda afateve ligjore ka bërë ankim në Drejtorinë e
Apelimit Tatimor Tiranë, e cila ka vendosur lënien në fuqi të aktit të Njoftimit të Vlerësimit
Tatimor nr.21045 datë 24.11.2011, për pagesën e gjobës në shumën 200.000 lekë.
Në të tilla rrethana, pala paditëse Sotir Plloca, i është drejtuar me kërkesë padi
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, me shkak ligjor dhe objekt anulimin e Njoftimit të
Vlerësimit Tatimor nr.21045 datë 24.11.2011, për sa i përket gjobës prej 200.000 lekë sipas
procesverbalit të gjobës të datës 12.11.2011, duke pretenduar se pala e paditur Drejtoria
Rajonale Tatimore Korçë ka nxjerrë një akt administrativ në shkelje të ligjit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, pasi e shqyrtoi çështjen, në përfundim ka vendosur
pranimin e kërkesë padisë. Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se identifikimi i personave vetëm
duke shënuar emrin dhe mbiemrin sipas të dhënave që deklaruan këta persona, sikurse
pretendon pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë është jo bindës, për shkak se këta
418
persona nuk janë identifikuar me asnjë lloj dokumenti zyrtar identifikues. Pala e paditur
Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë, si pala që ka barrën e provës për të provuar ligjshmërinë
e aktit administrativ të nxjerrë prej saj, nuk ka mundur të provojë se paditësi Sotir Plloca e ka
kryer kundërvajtjen administrative për të cilën është vendosur dënimi me gjobë, objekt i këtij
gjykimi.
Gjykata e Apelit Korçë,e vënë në lëvizje mbi ankimin e palës së paditur Drejtoria
Rajonale Tatimore Korçë, duke parashtruar në thelb të njëjtin arsyetim mbi faktet dhe ligjin e
zbatueshëm, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, pala e paditur Drejtoria Rajonale
Tatimore Korçë ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë, duke pretenduar se akti
administrativ është nxjerrë në zbatim të ligjit, për motivet që tregohen në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi, pasi mori në shqyrtim
shkaqet ligjore të ngritura në rekursin e palës së paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë,
vlerëson se, vendimet e dhëna nga gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, bazuar në
rrethanat e faktit të pranuara prej vetë këtyre gjykatave, janë rrjedhojë e interpretimit dhe
zbatimit të gabuar të ligjit material, për rrjedhojë ato duhet të ndryshohen duke e rrëzuar
padinë.
Së pari, sipas aktit zyrtar, akt-konstatimit datë 12.11.2011 të përpiluar nga inspektorët
e palës së paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë, rezulton se është ushtruar kontroll
pranë ambienteve ku ushtron veprimtarinë tregtare pala paditëse Sotir Plloca, ku ka rezultuar
se aty janë gjetur në pozicionin e punës, të deklaruar si shtetasit Arben Molla dhe Leonard
Kaçi, të cilët nuk figurojnë si të punësuar pranë subjektit tregtar tatimpagues (palës paditëse
Sotir Plloca), në skemën e sigurimeve shoqërore sipas dispozitave ligjore në fuqi.
Në zbatim të nenit 119 të ligjit nr.9920/2008 “Për procedurat tatimore në Republikën
e Shqipërisë” (i ndryshuar), është detyrë e punonjësit e administratës tatimore që të kryejë
verifikime dhe kontrolle në terren lidhur me deklarimin e punonjësve dhe të numrit të tyre, të
punësuar pranë subjektit tatimpagues, të cilët duhet të jenë të regjistruar dhe të deklarohen
pranë organeve kompetente të paktën 24 orë përpara fillimit të punës.
Kolegji Administrativ vlerëson se akti i konstatimit i përpiluar nga inspektorët e palës
së paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë është dokument zyrtar, me anën e të cilit
konstatohen dhe pasqyrohen faktet dhe të dhënat që rezultojnë nga kontrolli i ushtruar në
terren, pranë ambienteve ku ushtron veprimtarinë tregtare subjekti tatimpagues. Mbi bazën e
këtyre të dhënave faktike të konstatuara, pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë ka
kompetencën, pra të drejtën dhe detyrimin që të vijojë procedimin administrativ, të përcaktojë
kundërvajtjet administrative të konstatuara, përfshirë edhe caktimin e dënimit administrativ të
subjektit tatimor, sipas llojit dhe brenda kufijve të masës së dënimit administrativ të
parashikuar nga ligji të subjektit tatimor kundërvajtës, duke përpiluar procesverbalin dhe
aktin e njoftimit të dënimit administrativ me gjobë apo lloje të tjera sanksionesh sipas ligjit.
Së dyti, nuk gjen mbështetje në ligj arsyetimi i gjykatës së shkallës së parë dhe
gjykatës së apelit se, për të pasur fuqi provuese akti i konstatimit të shkeljes administrative
dhe për të hedhur poshtë kundërshtimin e subjektit tatimor kundërvajtës, në procesverbalin e
konstatimit duhet të jenë të identifikuar domosdoshmërisht me dokumente zyrtare
identifikues personat që janë gjetur në pozicionin e punës.
Kolegji Administrativ vlerëson të evidentojë se, ishte detyrë e punonjësit e
administratës tatimore, në këtë gjykim e inspektorëve të palës së paditur Drejtoria Rajonale
Tatimore Korçë, për të konstatuar gjendjen faktike që u rezultonte nga ushtrimi i kontrollit
tatimor në terren, pranë ambientin ku paditësi Sotir Plloca ushtronte veprimtarinë tregtare.
Nga aktet zyrtare të administruara dhe pranuara në gjykim nga të dy gjykatat e faktit,
të përpiluara nga pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë, ka rezultuar qartë se, në
419
ambientin ku ushtron veprimtarinë tregtare paditësi Sotir Plloca, janë gjetur dhe konstatuar dy
persona në pozicion pune, pra në pozicione të lidhura me kryerjen e detyrave të lidhura me
këtë veprimtari tregtare.
Nga gjykimi ka rezultuar edhe se, paditësi Sotir Plloca, as nuk ka pretenduar dhe as
nuk ka paraqitur në gjykim ndonjë provë se, si subjekt tregtar tatimpagues, të ketë të
regjistruar persona të tjerë si të punësuar pranë tij, sikurse parashikojnë dispozitat ligjore dhe
nënligjore në fuqi të fushës fiskale dhe të sigurimeve shoqërore.
Për rrjedhojë, në interpretim dhe zbatim të drejtë të ligjit, aspekti i gjendjes së faktit
mbi identifikimin ose jo me dokument zyrtar të personave të gjetur në vendin e punës apo
qoftë edhe rrethana hipotetike se ata nuk i kanë pasur me vete dokumente të tilla, nuk e
ndryshojnë gjendjen juridike të konstatuar të shkeljes së ligjit nga subjekti tatimpagues,
paditësi Sotir Plloca. Në rrethanat e faktit të pranuara në çështjen objekt i këtij gjykimi,
identifikimi ose jo i këtyre dy personave nuk ka ndonjë rëndësi për efekt të kualifikimit të
shkeljes së ligjit si kundërvajtje administrative sipas nenit 119 të ligjit nr.9920/2008, në
kushtet kur, paditësi Sotir Plloca as edhe nuk pretendon dhe as nuk ka paraqitur vetë ndonjë
provë që të vëtretojë se ka pasur të regjistruar dy a më shumë persona si të punësuar në
veprimtarinë e tij tregtare dhe në ambientin që i është nënshtruar kontrollit nga inspektorët e
palës së paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë.
Së fundi, nisur nga sa parashtrohet më sipër në këtë vendim, ndryshe nga sa arsyetojnë
gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, nuk e ndikon themelin e zgjidhjes së drejtë të
mosmarrëveshjes administrative objekt i këtij gjykimi, diskutimi juridik nëse ekziston ose jo i
mekanizmit ligjor i barrës së provës për palën e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë,
për të vërtetuar identitetin e personave të gjendur në pozicion pune pranë objektit ku ushtron
veprimtarinë tregtare paditësi Sotir Plloca.
Pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë ka konstatuar si shkelje dhe, me të
drejtë, ka kualifikuar si kundërvajtje administrative,duke dhënë dënim me gjobë, faktin që në
ambientin ku ushtron veprimtarin tregtare paditësi Sotir Plloca ishin në pozicion të të
punësuarit dy persona, ndërkohë që, në skemën e sigurimeve shoqërore sipas dispozitave
ligjore në fuqi, nuk figurojnë persona të tjerë të punësuar pranë këtij paditësi si një subjekt
tregtar tatimpagues.
Kjo gjendje e faktit dhe e ligjit të zbatueshëm, e bën të panevojshëm referimin ose jo
në mekanizmat ligjorë të barrës së provës, të parashikuara nga rregullimet me karakter të
përgjithshëm të ligjit nr.10279/2010 “Për kundravajtjet administrative” (neni 26) apo ato të
rregullimeve të legjislacionit të posaçëm, të parashikuara nga ligji nr.9920/2008 “Për
procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”(neni 108 e vijues).
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në zbatim të nenit 63 gërma “e” të ligjit
Mosmarrëveshjeve Administrative”
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.1448 (41-2012-2526), datë 24.05.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë dhe të vendimit nr.689, datë 04.12.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë
dhe rrëzimin e padisë.
Tiranë, më 04.02.2016
420
Nr. 00-2016-472 Vendimi (82)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Evelina Qirjako AnëtarE
Medi Bici Anëtar

PADITËS: “KURUM INTERNATIONAL” SH.A

(në mungesë).
I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E
TATIMPAGUESVE TË MËDHENJ,
përfaqësuar nga Av. Shtetit Lorana Kasapi.
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
TATIMEVE, përfaqësuar nga Av. Shtetit
Lorana Kasapi.
të Shtetit, përfaqësuar në gjyq nga Av. Lorana
Kasapi.
OBJEKTI:
Shfuqizimi i akteve administrative:
Njoftim vlerësimi tatimor nr.32186/2, datë 20.12.2010
i Drejtorisë Rajonale të Tatimpaguesve të Mëdhenj.
Vendimit nr.762/1 prot, datë 11.04.2011 i Drejtorisë së Apelimit Tatimor.
Baza Ligjore: Neni 324 e vijues i K.Pr. Civile,
nenet 105 e vijues, 118 e vijues të K.Pr.Administrative,
ligji nr.9920, datë 19.05.2008,
Udhëzimi i M.F nr.24, datë 02.09.2008
dhe ligji nr.8438, datë 28.12.1998.

vendosur:
Shfuqizimin e aktit të palës së paditur Drejtorisë Rajonale të Tatimpaguesve të
Mëdhenj, njoftim vlerësimi tatimor nr.32186/2, datë 20.12.2010, përsa i përket
detyrimit dhe gjobës së tatimit në burim për vlerën 14.294.414 lekë (Për
pagesat e bëra Shoqërisë “Panspeed Doo” për shërbimet për transportin
ndërkombëtar të mallrave).
421
Shfuqizimin e aktit të palës së paditur Drejtorisë së Apelimit Tatimor, pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve vendimi nr.762/1 prot, datë
11.04.2011.

Gjyqësor Tiranë.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs Avokatura e

Shtetit, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.6146, datë 14.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
vendimit nr.2924, datë 11.12.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e kërkesëpadisë.

 Pretendimet e palës paditëse janë të pabazuara në prova dhe në ligj.
 Në ligjin nr.9920, datë 19.05.2008, neni 68 i tij, si dhe pika nr.68.2.2 e Udhëzimit
nr.24, datë 02.09.2008 dalë në zbatim të këtij ligji është përcaktuar se: Vetëvlerësimi
dhe vetdeklarimin bëhet edhe për të ardhurat individuale për të cilat nuk është mbajtur
tatimi në burim përfshirë edhe të ardhurat e realizuara jashtë territorit të Shqipërisë
nga një person i tatueshëm rezident shqiptar. Në këto raste llogaritja dhe deklarimi i të
ardhurave tatimore bëhet nga tatimpaguesi në përputhje me dispozitat e ligjit “Për
tatimin mbi të ardhurat”. Po kështu në pikën 68.4 të Udhëzimit nr.24, datë 02.09.2008
dalë në zbatim të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 është përcaktuar se: Nëse detyrimi
tatimor mbahet në burim nga agjenti dhe tatimpaguesi nuk është subjekt i kërkesës së
dorëzimit të deklaratës tatimore për tatimin e mbajtur në burim, mbajtja e tatimit në
burim është vlerësim tatimor. Referuar në dispozitat e mësipërme si dhe faktin se vetë
shoqëria me kërkesën e saj drejtuar Drejtorisë Rajonale të Tatimpaguesve të Mëdhenj
Tiranë me nr.95 prot, datë 24.11.2010 me vullnetin e saj të lirë, ka kërkuar të bëjë
kompensimin e detyrimeve për tatimin në burim për faturat e shërbimit për shoqëritë e
huaja, ku përfshihet edhe Shoqëria “Panspeed Doo”, në respektim të drejtpërdrejtë të
pikës 68.4 të Udhëzimit nr.24, datë 02.09.2008, kjo kërkesë për mbajtje tatimi në
burim automatikisht konsiderohet njoftim vlerësimi tatimor.
 Në lidhje me pretendimet e shoqërisë paditëse se ndodhet në kushtet e aplikimit të
nenit 33, pika 2, të ligjit nr.8438, datë 28.12.1998 dhe se për pagesat e bëra Shoqërisë
“Panspeed Doo”, ajo nuk duhet të derdhë tatim në burim, si në ankimin administrativ
ashtu edhe gjatë hetimit gjyqësor paditësi ka sjellë si provë dokumentacione në gjuhë
të huaj. Ato nuk mund të konsiderohen si provë në gjykatë në kushtet kur janë në
gjuhë të huaj, dhe kjo në referim të nenit 8, pika 1, të ligjit nr.9228, datë 29.04.2004
“Për Kontabilitetin”, në të cilin parashikohet shprehimisht se: Regjistrat kontabël
mbahen në gjuhën shqipe dhe vlerat shprehen në njësinë monetare shqiptare.
 Dokumentacioni i paraqitur si provë në gjykatë, nuk është në përputhje me kriteret e
parashikuara në nenin 8 të ligjit nr.9228, datë 29.04.2004 “Për Kontabilitetin”, pasi në
pikën 2 të kësaj dispozite parashikohet se: Dokumentat e shprehura në gjuhë të huaj
dhe/ose në njësi monetare të huaj, të ardhura apo të dërguara për njësitë ekonomike të
huaja, që nuk kanë seli të përhershme në Republikën e Shqipërisë vlerësohen në
pajtim me përmbajtjen e pikës 1 të këtij neni.
 Në kushtet kur si në ankimimin administrativ, referuar paragrafit 108.5 të Udhëzimit
nr.24, ashtu edhe në gjykimin e kësaj çështjeje referuar nenit 325 të Kodit Procedurës
Civile, barra e provës bie mbi shoqërinë paditëse, për të provuar faktin se ndodhet në
kushtet përjashtuese të aplikimit të tatimit në burim, të parashikuara në nenin 33, pika
422
2 e ligjit nr.8438, datë 28.12.1998 “Për tatimin mbi të ardhurat” dhe duke qenë se një
gjë e tillë nuk u provua automatikisht kjo shoqëri është e detyruar që në respektim të
drejtë të ligjit të paguajë tatimin në burim në masën 10%, siç parashikohet në këtë
pikë të ligjit.
 Në lidhje me provën e paraqitur gjatë hetimit gjyqësor të çështjes nga paditësi,
shkresa me nr.8294/1 prot, datë 10.05.2012 lëshuar nga Qendra Kombëtare e
Regjistrimit, e cila u paraqit nga paditësi në gjykim për të vërtetuar pretendimin e saj
se, Shoqëria “Panspeed Doo” nuk rezulton të jetë e pajisur me NIPT për ushtrim
aktiviteti në Shqipëri, sqarojmë gjykatën se ajo ka për objekt ligjshmërinë e njoftim
vlerësimit dhe prova që paditësi solli rishtas në gjykim nuk duhet të merrte parasysh
sa kohë gjatë tërë procedurës administrative dhe gjatë daljes dhe shqyrtimit të aktit në
rrugë administrative shoqëria nuk i ka vënë në dispozicion nuk ka vend për diskutimin
e paligjshmërisë së këtij akti për atë njoftim vlerësimi objekt gjykimi.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici, përfaqësuesen e palës së paditur Av.
Shtetit Lorana Kasapi, e cila kërkoi ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e kërkesëpadisë,
në përfundim;
VËREN
nr.31001-01039-00-2013 regj. them, që u përket palëve: paditës “Kurum International ” Sh.a,
dhe të paditur, Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë dhe Drejtoria e
Përgjithshme e Tatimeve, me objekt: Shfuqizimi i akteve administrative: Njoftim vlerësimi
tatimor nr.32186/2, datë 20.12.2010 i Drejtorisë Rajonale të Tatimpaguesve të Mëdhenj dhe
vendimit nr.762/1 prot, datë 11.04.2011 i Drejtorisë së Apelimit Tatimor.
2. Vendimi nr.2924, datë 11.12.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë i
zbatimit të drejtë të ligjit procedurial dhe material, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi
nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë.
3. Pala paditëse, Shoqëria “Kurum International“ Sh.a është regjistruar si person

juridik me datë 10.11.1998, me objekt të veprimtarisë së saj: Prodhimin dhe tregtimin e
materialeve të industrisë së çeliqeve etj, dhe është subjekt i Drejtorisë Rajonale Tatimore të
Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë i pajisur me numër NIPT-i K 02727230 T.
4. Gjatë muajit Nëntor të vitit 2010, pranë palës paditëse është kryer kontrolli i plotë
për tatimin mbi fitimin,tatimin mbi të ardhurat personale dhe tatimin në burim sipas bilancit
të vitit 2009 dhe TVSH-së deri në Shtator të vitit 2010.
5. Lidhur me tatimin në burim për vitin 2009 nga inspektorët e kontrollit është
llogaritur dhe tatimi në burim për shërbime nga jashtë, ku janë evidentuar disa subjekte të
tilla, midis të cilave dhe për subjektin Shoqërinë “Panspeed Doo”.
6. Pas kontrollit të ushtruar nga ana e inspektorëve është mbajtur raporti i kontrollit,
mbi bazën e të cilit është nxjerrë njoftim vlerësimi tatimor nr.32186/2, datë 20.12.2010. Sipas
përmbajtjes së tij pretendohet se është llogaritur tatimi në burim në vlerën prej 16.186.881
lekë, kamatëvonesa në masën 1.019.206 lekë dhe gjoba në masën 3.673.481 lekë, duke iu
referuar përllogaritjeve për periudhën Janar deri Nëntor 2010, në një vlerë totale prej
20.879.569 lekë.
7. Në përmbajtje të këtyre detyrimeve mbi tatimin në burim për shërbime nga jashtë,
nga pala e paditur janë evidentuar në materialet e raportit të kontrollit disa emërtime dhe kjo
423
në varësi të subjekteve që i kanë ofruar këto shërbime ndaj paditësit, dhe një prej këtyre
subjekteve rezulton të ketë qenë Shoqëria “Panspeed Doo”, dhe detyrimet për tatimin në
burim si rezultat i shërbimeve nga jashtë të kryera nga ky subjekt, zënë një pjesë të
detyrimeve të shprehura në njoftim vlerësimin tatimor, që në total tatim në burim,
kamatëvonesë dhe gjobë janë në shumën prej 14.294.414 lekë.
8. Pala paditëse “Kurum International” Sh.a, duke mos qenë pjesërisht dakord me
aktin administrativ Njoftim vlerësimi për detyrimet tatimore nr.32186/2 prot, datë 20.12.2010
të Drejtorisë Rajonale Tatimore të Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, dhe konkretisht vetëm
për vlerën 14.294.414 lekë, përsa i përket tatimit në burim për faturat e shoqërimit për
Shoqërinë jorezident “Panspeed Doo”, ka ankimuar për këtë pjesë aktin administrativ të
sipërcituar në Drejtorinë e Apelimit Tatimor, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve.
9. Drejtoria e Apelimit Tatimor me vendimin me nr.761/1, datë 11.04.2011 pas
shqyrtimit të kërkesës ankimore të paraqitur nga ana e palës paditëse me vendimin nr.762/1
prot, datë 11.04.2011 ka vendosur: Lënien në fuqi të aktit administrativ, “njoftim vlerësimi
për detyrimet” nr.32186/2, datë 20.12.2010, përsa i përket detyrimit dhe gjobës së tatimit në
burim për vlerën 14.294.414 lekë.
10. Në këto rrethana pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.

vendosur:
Shfuqizimin e aktit të palës së paditur Drejtorisë Rajonale të Tatimpaguesve të
Mëdhenj, njoftim vlerësimi tatimor me nr.32186/2, datë 20.12.2010, përsa i përket detyrimit
dhe gjobës së tatimit në burim për vlerën 14.294.414 lekë, (për pagesat e bëra Shoqërisë
“Panspeed Doo” për shërbimet për transportin ndërkombëtar të mallrave).
Shfuqizimin e aktit të palës së paditur, Drejtorisë së Apelimit Tatimor, pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve vendimi nr.762/1 prot, datë 11.04.2011.
12. Gjykata e rrethit gjyqësor ndër të tjera arsyeton:
...Rezultoi se shoqëria paditëse me shkresën nr.95 prot, datë 24.11.2010 i ka kërkuar
palës së paditur të bëjë kompensimin e detyrimeve për pagesën për tatim në burim për fatura
nga shoqëri të huaja me tepricën kreditore të TVSH-së, duke përfshirë dhe tatimin në burim
për faturat e shërbimit për transport ndërkombëtar të mallrave të bëra nga Shoqëria
“Panspeed Doo”.
Por me shkresën nr.97 prot, datë 08.12.2010 drejtuar Njësisë së Tatimpaguesve të
Mëdhenj shoqëria paditëse i sqaron asaj se prej tyre gabimisht iu është kërkuar me shkresën
nr.95 prot, datë 24.11.2010 bërjen e kompensimit të detyrimeve për pagesën për tatim në
burim për fatura nga shoqëri të huaja me tepricën kreditore të TVSH-së, duke përfshirë dhe
tatimin në burim për faturat për transport ndërkombëtar të mallrave të bëra nga Shoqëria
“Panspeed Doo”, pasi këto detyrime duhen përjashtuar bazuar në parashikimin e bërë nga
neni 33 i ligjit nr.8438, datë 28.12.1998.
Pala e paditur me shkresën nr.32186/10 prot, datë 28.12.2010 i përgjigjet shoqërisë
paditëse se pretendimet e saj nuk janë marrë parasysh dhe se këto detyrime gjejnë pasqyrim
në njoftim vlerësimin tatimor të kundërshtuar nga pala paditëse në këtë gjykim.
Si nga përmbajtja e akteve ashtu dhe nga prapësimet e palës së paditur gjatë hetimit
gjyqësor të çështjes nuk u kontestua as shuma e detyrimit dhe as fakti se këto shërbime sipas
faturave përkatëse kishin të bënin me shërbim për transport ndërkombëtar të mallrave.
Lidhur me faktin se ky shërbim ishte ofruar nga një shoqëri jo rezidente gjatë hetimit
gjyqësor të çështjes nga pala paditëse u paraqit shkresa me nr.8294/1 prot, datë 10.05.2012
424
e Qendrës Kombëtare të Regjistrimit sipas përmbajtjes të së cilës rezulton se Shoqëria
“Panspeed Doo” nuk është subjekt tregtar i regjistruar si i tillë pranë tyre.
Përsa më sipër dhe në interpretim të parashikimit të bërë nga neni 33, pika 1 dhe
pika 2, germa “c” e ligjit nr.8438, datë 28.12.1998, i ndryshuar dhe i sipërcituar, gjykata
çmon se pretendimet e palës paditëse për paligjshmërinë e pjesshme të aktit të të paditurit
njoftim vlerësimit tatimor për tatimin në burim për faturat e shërbimit për transport
ndërkombëtar mallrash të ofruar nga Shoqëria “Panspeed Doo”, janë të bazuar në ligj.
Prapësimet e palës së paditur se një gjë e tillë është kërkuar nga vetë pala paditëse
nuk janë të mbështetura në ligj dhe nuk mund të legjitimojnë atë në kryerjen e veprimeve në
kundërshtim me ligjin dhe në dëm të interesave të ligjshme të subjektit. Për më tepër vetë
shoqëria paditëse dhe në shkresën nr.95 prot, i kujton palës së paditur se në kërkimet e tyre
kërkojnë të veprohet sipas ligjeve në fuqi dhe me shkresën nr.97 prot, evidentojnë në mënyrë
të qartë se gabimisht është përfshirë në kërkesën për kompensim dhe tatimi në burim për
faturat e shërbimit për transport ndërkombëtar mallrash të ofruar nga Shoqëria jorezident
“Panspeed Doo”. Me paraqitjen e kësaj kërkese pala e paditur bazuar në parashikimet e
bëra nga neni 108 i ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, si dhe Udhëzimi i MF-ve nr.24, datë
02.09.2008 ka të drejtë të kërkojë informacione dhe dokumente shtesë nga ankimuesi, dhe të
vlerësonte në përputhje me ligjin situatën e tij tatimore.
Përsa më sipër gjykata çmon se akti i palës së paditur, Drejtorisë Rajonale të
Tatimpaguesve të Mëdhenj njoftim vlerësimi tatimor nr.32186/2, datë 20.12.2010, për pjesën
e kontestuar nga paditësi, si dhe vendimi nr.762/1 prot, datë 11.04.2011 i Drejtorisë së
Apelimit Tatimor janë të pambështetura në ligi, duke vendosur shfuqizimin e tyre.......
Tiranë.

425

Pika 68.2. parashikon se:

68.2 Vetëvlerësimet e bëra nga tatimpaguesi.
68.2.1 Nëse tatimpaguesit i kërkohet nga legjislacioni tatimor të dorëzojë
deklaratë tatimore dhe të paguajë detyrimin tatimor, deklarata konsiderohet vetëvlerësim
tatimor i bërë nga tatimpaguesi. Llogaritja, deklarimi dhe pagesa e tatimit bëhet në
mënyrën dhe afatin e parashikuar në ligjin tatimor përkatës. Të tilla janë deklarimet e
tatimit mbi vlerën e shtuar, të tatimit mbi fitimin, kontributet për sigurimet shoqërore dhe
shëndetësore, tatimi mbi të ardhurat nga punësimi, tatimi mbi të ardhurat personale të
biznesit të vogël, etj.
68.2.2 Vetëvlerësim dhe vetëdeklarim bëhet edhe për të ardhurat individuale për të
cilat nuk është mbajtur tatimi në burim, përfshirë të ardhurat e realizuara jashtë territorit
të Republikës së Shqipërisë nga një person i tatueshëm rezident shqiptar. Në këto raste
llogaritja dhe deklarimi i detyrimeve tatimore bëhet nga tatimpaguesi në përputhje me
dispozitat e ligjit për tatimin mbi të ardhurat.
68.2.3 Parapagimi i detyrimit tatimor i cili përdoret në rastin e parapagimit të
tatimit mbi fitimin gjatë vitit ushtrimor dhe të taksës vendore mbi biznesin e vogël është
gjithashtu vetë- vlerësim tatimor. Llogaritja e kësteve të parapagimit të tatimit mbi
fitimin dhe pagesa e tyre bazohet në mënyrën dhe afatet e parashikuara në ligjin “Për
tatimin mbi të ardhurat”. Vetëvlerësimi përfundimtar i detyrimit tatimor, bëhet në
momentin e paraqitjes se deklaratës vjetore të të ardhurave të tatueshme (të fitimit dhe
humbjes). Llogaritja dhe pagesa e detyrimit tremujor të taksës vendore mbi biznesin e
vogël bazohet në mënyrën e parashikuar në Ligjin “Për taksen vendore mbi biznesin e
vogël”, Vlerësimi përfundimtar i detyrimit tatimor, bëhet në momentin e paraqitjes se
deklaratës vjetore të të ardhurave të tatueshme (te fitimit dhe humbjes) siç përcaktohet
në Ligjin “Për tatimin mbi të ardhurat”.
16. Në nenin 331 të ligjit nr.8438, datë 28.12.1998 “Për tatimin mbi të ardhurat”, i
ndryshuar parashikohet se:
Mbajtja në burim e tatimit mbi të ardhurat:
1. Të gjithë personat rezidentë në Republikën e Shqipërisë, organet e qeverisjes
qëndrore e vendore, organizatat jo-fitimprurëse dhe çdo subjekt tjetër, i njohur nga
legjislacioni në fuqi, janë të detyruar të mbajnë tatimin në burim në masën 10 për qind nga
shuma bruto e pagesave të mëposhtme, që lindin nga një burim në Republikën e Shqipërisë:
a) dividendët;
b) ndarjet e fitimit;
c) interesat;
ç) pagesat për të drejtat e autorit dhe për pronësinë intelektuale;
1
Ndryshuar me ligjin nr.10343, datë 28.10.2010, Fl. Zyrtare nr.159, datë 03.12.2010.
426
d) pagesat për shërbimet teknike, shërbimet e menaxhimit, shërbimet financiare dhe
ato të sigurimit;
dh) pagesat për menaxhimin dhe pjesëmarrjen në këshillat drejtues;
e) pagesat për ndërtimin, instalimin, montimin ose për punë mbikëqyrëse që lidhen
me to;
ë) pagesat për qiratë;
f) pagesat për shfaqjet e aktorëve, të muzikantëve ose sportistëve, përfshirë pagesa të
tilla që u bëhen personave, të cilët punësojnë artistë ose sportistë apo ndërmjetësojnë për
shfaqjet e tyre.
g) të ardhurat e individëve nga lojërat e fatit dhe kazinotë.
2. Pika 1 e këtij Neni nuk zbatohet për:
a. personat rezidentë shqiptarë, të regjistruar si tatimpagues të tatimit mbi fitimin dhe
të tatimit mbi vlerën e shtuar ose personat e regjistruar si tatimpagues të taksës vendore mbi
biznesin e vogël;
b. dividendët dhe shpërndarjet e tjera të fitimit brenda objektit të përcaktuara në
nenin 26 të ligjit;
c. pagesat e bëra personave jorezident për shërbimet për transportin ndërkombëtar të
pasagjerëve dhe mallrave.
3. Përveç rasteve të përcaktuara në pikën 2 të këtij neni, tatimi në burim i mbajtur
mbi pagesën, sipas pikës 1 të këtij neni, përfaqëson detyrimin tatimor përfundimtar.
17. Në nenin 8 të ligjit nr.9228, datë 29.4.2004 “Për kontabilitetin dhe pasqyrat
financiare”, parashikohet se:
Gjuha dhe njësia monetare e regjistrave kontabël

1. Regjistrat kontabël mbahen në gjuhen shqipe dhe vlerat shprehen në njësinë
monetare shqiptare.
2. Dokumentet e shprehura në gjuhe dhe/ose në njësi monetare të huaja, të ardhura
nga/ose të dërguara për njësitë ekonomike të huaja, që nuk kanë seli të përhershme në
Republikën e Shqipërisë, vlerësohen në pajtim me përmbajtjen e pikës 1 të këtij neni.
3. Njësitë ekonomike mund to i regjistrojnë veprimet ekonomike dhe gjendjet e
shprehura në njësitë monetare të huaja dhe i konvertojnë ato në njësinë monetare shqiptare,
në përputhje me standardin kontabël përkatës.
Avokatura e Shtetit nuk përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj nuk ka
arsye ligjore që vendimi i gjykatës së apelit të cënohet.
19. Nga citimi i nenit 33, pikat 1 dhe 2 të ligjit nr.8438, datë 28.12.1998 “Për tatimin
mbi të ardhurat”, evidentohet se: 1. Të gjithë personat rezidentë në Republikën e Shqipërisë,
organet e qeverisjes qëndrore e vendore, organizatat jo-fitimprurëse dhe çdo subjekt tjetër, i
njohur nga legjislacioni në fuqi, janë të detyruar të mbajnë tatimin në burim në masën 10%
nga shuma bruto e pagesave të mëposhtme, që lindin nga një burim në Republikën e
Shqipërisë: a) dividendët; b) ndarjet e fitimit; c) interesat; ç) pagesat për të drejtat e autorit
dhe për pronësinë intelektuale; d) pagesat për shërbimet teknike, shërbimet e menaxhimit,
shërbimet financiare dhe ato të sigurimit;......
2. Pika 1 e këtij neni nuk zbatohet për: a. personat rezidentë shqiptarë, të regjistruar si
tatimpagues të tatimit mbi fitimin dhe të tatimit mbi vlerën e shtuar ose personat e regjistruar
si tatimpagues të taksës vendore mbi biznesin e vogël; b. dividendët dhe shpërndarjet e tjera
427
të fitimit brenda objektit të përcaktuara në nenin 26 të ligjit; c. pagesat e bëra personave
jorezident për shërbimet për transportin ndërkombëtar të pasagjerëve dhe mallrave.
3. Përveç rasteve të përcaktuara në pikën 2 të këtij neni, tatimi në burim i mbajtur mbi
pagesën, sipas pikës 1 të këtij neni, përfaqëson detyrimin tatimor përfundimtar.
20. Nga citimi i nenit 8 të ligjit nr.9228, datë 29.4.2004 “Për kontabilitetin dhe
pasqyrat financiare”, evidentohet se: 1. Regjistrat kontabël mbahen në gjuhën shqipe dhe
vlerat shprehen në njësinë monetare shqiptare. 2. Dokumentet e shprehura në gjuhë dhe/ose
në njësi monetare të huaja, të ardhura nga/ose të dërguara për njësitë ekonomike të huaja, që
nuk kanë seli të përhershme në Republikën e Shqipërisë, vlerësohen në pajtim me
përmbajtjen e pikës 1 të këtij neni. 3. Njësitë ekonomike mund t’i regjistrojnë veprimet
ekonomike dhe gjendjet e shprehura në njësitë monetare të huaja dhe i konvertojnë ato në
njësinë monetare shqiptare, në përputhje me standardin kontabël përkatës.
21. Në shqyrtimin e çështjes në gjykatën e shkallës së parë dhe në gjykatën e apelit
ka rezultuar se në këtë rast kemi të bëjmë me një shërbim transporti të mallrave nga Shoqëria
“Panspeed Doo”, e cila është një shoqëri tregtare (e huaj) që nuk është regjistruar në
Republikën e Shqipërisë. Gjithashtu pala paditëse me shkrim i ka deklaruar palës së paditur
se, gabimisht ajo ka kërkuar bërjen e kompensimit të detyrimeve nga teprica e saj kreditore
për shoqëritë e huaja, ndërmjet tyre edhe për Shoqërinë “Panspeed Doo”, prandaj pala
paditëse duhet të përjashtohet nga detyrimet tatimore për tatimin në burim dhe për TVSH-në
në lidhje me faturat për shoqërinë jo rezidente të transportit. Këto përfundime që kanë arritur
gjykata e shkallës së parë dhe më pas ajo e apelit janë të bazuara në ligj, sepse neni 33/2 i
ligjit nr.8438, datë 28.12.1998 e përjashton palën paditëse nga pagimi i detyrimit tatimor në
një rast të tillë.
22. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, pretendimet e ngritura në
rekurs nga Avokatura e Shtetit se, nuk ndodhemi në kushtet e aplikimit të nenit 33, pika 2, të
ligjit nr.8438, datë 28.12.1998 dhe për pagesat e bëra Shoqërisë “Panspeed Doo” dhe pala
paditëse ka sjellë në gjykim si prova dokumentacione në gjuhë të huaj që nuk konsiderohen
provë janë të pabazuara në ligj, sepse në rastin në gjykim ndodhemi pikërisht para rastit të
parashikuar nga neni 33, pika 2 gërma c i ligjit nr.8438/1998 “Për tatimin mbi të ardhurat”,
pasi Shoqëria “Panspeed Doo” është një shoqëri jo rezidente në Republikën e Shqipërisë, e
cila ka bërë transportin e mallrave në dobi të palës paditëse, prandaj kjo e fundit në këtë rast
nuk mund të detyrohet që të paguaj detyrimin për tatimin në burim dhe TVSH-në. Ndërsa
përsa i përket dokumentacionit në pikën 2 të nenit 8 të ligjit nr.9228, datë 29.4.2004 “Për
kontabilitetin dhe pasqyrat financiare”, është parashikuar se, dokumentet e shprehura në
gjuhë dhe/ose në njësi monetare të huaja, të ardhura nga/ose të dërguara për njësitë
ekonomike të huaja, që nuk kanë seli të përhershme në Republikën e Shqipërisë, vlerësohen
në pajtim me përmbajtjen e pikës 1 të këtij neni.
23. Në vendim gjykata e apelit arsyeton se: .... Pretendimi i Avokaturës së Shtetit se,
pala paditëse ka sjellë dokumentacione në gjuhë të huaj që padrejtësisht janë pranuar si prova
nga ana e gjykatës, nuk qëndron, pasi provat e depozituara nga pala paditëse në gjykatë janë
të përkthyera në gjuhën shqipe të legalizuara nga noteri, duke u paraqitur para gjykatës në
përputhje me nenin 266 të K.Pr.Civile. Ndryshe sa pretendon pala e paditur në rastin objekt
gjykimi nuk jemi para kushteve të nenit 8 pika 1 të ligjit “Për Kontabilitetin”, pasi regjistrat
kontabël të palës paditëse mbahen në gjuhën shqipe dhe vlerat monetare shënohen në njësinë
monetare shqiptare. Në rastin objekt gjykimi kemi të bëjmë me fatura transporti të lëshuara
nga një shoqëri e huaj jo rezidente në Shqipëri. Këto fatura janë kontabilizuar në sistemin e
palës paditëse në përputhje me kërkesat e ligjit për kontabilitetin. Gjatë kontrollit te ushtruar
nga inspektorët tatimor nuk është konstatuar shkelje në mbajtjen e regjistrave kontabël nga
Shoqëria “Kurum International” Sh.a...Përfundimi që ka arritur gjykata e apelit është i bazuar
428
në ligj, sepse gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes nuk vihen re shkelje në mbajtjen e
dokumentacionit nga pala paditëse, dokumentat në gjuhë të huaj janë përkthyer në gjuhën
shqipe dhe të noterizuara në përputhje me ligjin, etj.
24. Fakti që pala paditëse ka kërkuar vetë kreditimin e detyrimeve për shoqërinë e
huaj nga teprica e saj kreditore nuk është argument për të legjitimuar detyrimin e palës
paditëse ndaj palës së paditur, siç shprehet në gjyq përfaqësuesja e Avokaturës së Shtetit, por
kjo e fundit duhet të tregonte bazën ligjore se ku i mbështeste pretendimin e saj në lidhje me
detyrimet e palës paditëse për tatimin në burim dhe TVSH-në, përsa i përket shoqërisë jo
rezidente në Shqipëri, e cila ka kryer transportin e mallrave.
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga Avokatura e Shtetit nuk është i bazuar në ligj, prandaj
si të tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi e gjykatës së apelit duhet të lihet
në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/e të ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.....
VENDOSI
Tiranë, më 09.02.2016
429
Nr. 00 - 2016 - 473 i Vendimit (83)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Medi Bici Anëtar

PADITËS: SHOQËRIA TREGTARE PRIVATE:

“11 HERONJTË” SH.P.K BATËR, BURREL
(në mungesë).
PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
TATIMEVE TIRANË, përfaqësuar në gjyq nga
Av. Shtetit Abaz Deda.
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR
TIRANË, përfaqësuar në gjyq nga Av. Shtetit
Abaz Deda.
DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
DIBËR, përfaqësuar në gjyq nga Av. Shtetit
Abaz Deda.
të Shtetit, përfaqësuar në gjyq nga Av. Abaz
Deda.
OBJEKTI:
Anullimin pjesërisht të vendimit nr.2147, datë 17.07.2009
të Drejtorisë se Apelimit Tatimor të Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë
dhe njoftim vlerësimit për detyrimet me nr.1450 prot, datë 21.03.2009
të Drejtorisë Rajonale Tatimore Dibër, përsa i përket shumës se detyrimeve
të vlerësuara për vitin 2008, prej 2.032.526 lekë, e cila përbëhet
nga detyrimet e përcaktuara për t’u paguar si tatim fitimi + gjobë,
në shumën 1.693.772 lekë dhe taksës rente+gjobë, në shumën prej 338.754 lekë.
Baza Ligjore: Neni 324/a e vijues i K.Pr.C;
ligji nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”,
nenet 106, 107, etj dhe Udhëzimi nr.24, datë 02.09.2008 i Ministrisë së Financave.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin nr.320, datë 15.06.2010 ka

vendosur:
Pranimin e padisë së ngritur nga pala paditëse Shoqëria tregtare “11 Heronjtë”
Batër Sh.p.k si të bazuar në ligj.
430
Shfuqizimin e pjesshëm të njoftim vlerësimit tatimor të Drejtorisë Tatimore
Dibër nr.1450 prot, datë 21.03.2009.
Shfuqizimin e pjesshëm të vendimit të Drejtorisë së Apelit Tatimore Tiranë
nr.4194/1, datë 17.07.2009.
Pushimin e gjykimit të padisë për vitin 2007.
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Dibër t’i kthejë palës
paditëse Shoqëria tregtare “11 Heronjtë” Batër Sh.p.k për shumën e paguar për
vitin 2008.

Prishjen e vendimit nr.320, datë 15.06.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po këtë gjykatë, por me tjetër
trup gjykues.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin nr.636 (1724-33-2012), datë

Rrëzimin e kërkesëpadisë, që i përket palës paditëse, Shoqëria “11 Heronjtë”,
Sh.p.k, Batër, si kërkesëpadi e pabazuar në ligj dhe në prova.

Ndryshimin e vendimit nr.636, datë 06.12.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Dibër, në këtë
mënyrë:
Anullimin pjesërisht të Vlerësimit Tatimor nr.1450, datë 21.03.2009 të
Drejtorisë Rajonale Tatimore Dibër, për shumën tatimore të vitit 2008, me
vlerë 2.032.522 lekë.
Anullimin pjesërisht të vendimit nr.2147, datë 17.07.2009 të Drejtorisë së
Apelimit Tatimor në Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve Tiranë, për
shumën 2.032.522 lekë, që i përket vitit 2008.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs pala e paditur

Drejtoria Rajonale Tatimore Dibër, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.2098, datë 17.10.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.636 (1724-33-2012), datë 06.12.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër.
Shkaqet që pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Dibër paraqet në rekurs,

janë:
 Vendimi i mësipërm nuk është i bazuar në ligj dhe prova. Shkaku se përse i
drejtohemi Gjykatës së Lartë me anë të këtij rekursi, është fakti se ndodhemi përpara
rastit të parashikuar nga neni 472/ a i Kodit Procedurës Civile, pasi gjykata e apelit ka
zbatuar keq ligjin si dhe përpara rastit të parashikuar në nenin 472/c, pasi gjykata e
apelit ka bërë shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit nga kjo
gjykatë.
 Pyetja që shtrohet për zgjidhje nga ana jonë para Gjykatës së Lartë, është nëse nga
gjykata e apelit është vepruar drejtë, duke prishur vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësore Dibër nr.636 , datë 06.12.2012, duke pranuar kërkesëpadinë e palës
paditëse për anullimin pjesërisht të aktit administrativ njoftim vlerësimi tatimor
nr.1450 Prot, datë 21.03.2009 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Dibër, përsa i përket
shumës së detyrimeve të vlerësuara për vitin 2008, prej 2.032.526 lekë, e cila përbëhet
431
nga detyrimet e përcaktuara për tu paguar si tatim fitimi + gjobë në shumën 1.693.772
lekë dhe taksës rentë+gjobë, në shumën prej 338.754 lekë.
 Gjykata e apelit ka vepruar në kundërshtim me dispozitat e ligjit material dhe shkeljet
proceduriale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit nga kjo gjykatë.
 Në vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë sqarohet që në fillim të tij që ka marrë në
shqyrtim pretendimet e palës paditëse Shoqërisë “11 Heronjtë” Batër Sh.p.k, se
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër ka gabuar në zgjidhjen e mosmarrëveshjes, pasi nuk
ka marrë në konsideratë provat e marra në gjykim. ....Dhe në përgjigje të këtyre
kërkesave që janë shtruar për gjykim në Gjykatën e Apelit Tiranë gjykata shprehet, që
pasi dëgjoi relatimin e çështjes nga gjyqtari E.G dëgjoi përfaqësuesin e paditësit që
kërkoi ndryshimin e vendimit dhe pranimin e padisë, përfaqësuesin e palëve të
paditura, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit...Që në këtë fazë të shqyrtimit gjyqësor
gjykata e apelit ka filluar me shkelje proceduriale, duke mos respektuar nenin 464 të
K.Pr.Civile që përcakton se seanca gjyqësore fillon me relacionin e njërit prej
anëtarëve të trupit gjykues. Pas kësaj palët, në rast se janë paraqitur, japin shpjegime.
Së pari e merr fjalën pala që ka bërë ankim pastaj pjesëmarrësit e tjerë në gjykim. Kur
ky ka paraqitur mendimin me shkrim, lexohet nga një anëtar i trupit gjykues. ...
Gjykata nuk bën as relatimin e çështjes dhe as nuk lexon mendimin tonë të paraqitur
me shkrim që është depozituar në dosjen gjyqësore në seancë në Gjykatën e Apelit
Tiranë. Shkelje këto që kanë ndikuar në dhënien e këtij vendimi, pasi gjyqtari relator
nuk ka bërë relatimin e çështjes... Mos relatimin e çështjes nga ana e gjyqtarit e
vërtetojmë me rregjistrimin audio të seancës gjyqësore, e cila provon që nuk kemi
relatim të çështjes, por dhe vendimi i gjykatës në pjesën arsyetuese të tij provon që
nuk është bërë relatim çështje, si dhe trupi gjykues nuk ka njohur aspak dosjen
gjyqësore si dhe rrethanat e çështjes.
 Objekt gjykimi është anulimi pjesërisht i vendimit nr.2147/2009 të Drejtorisë se
Apelimit Tatimor Tiranë dhe njoftim vlerësimit për detyrimet tatimore nr.1450 prot,
datë 24.03.2009 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Dibër përsa i përket shumës se
detyrimeve për vitin 2008, prej 2.032.526 lekë, e cila përbëhet nga detyrimet e
përcaktuara për tu paguar si tatim fitimi + gjobë në shumën prej 1.693.772 lekë dhe
taksës rentë + gjobë në shumën prej 338.754 lekë.
 Pra kontestohen nga ana e palës paditëse pikërisht detyrimet për tatim fitimin dhe për
taksën e rentës minerare që i janë njoftuar atij, dhe që administrata tatimore në
përputhje me dispozitat përkatëse e ka evidentuar këtë detyrim.
 Ndërsa gjykata në pjesën arsyetuese jo vetëm që nuk bën asnjë referencë në prova dhe
në dispozita ligjore se ku mbështet vendimin e saj, por si sqaruam më sipër me
kërkesëpadinë e ngritur nga subjekti në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Dibër kërkohet,
anulimi pjesërisht i vendimit nr.2147, datë 17.07.2009 i Drejtorisë së Apelimit
Tatimor Tiranë dhe njoftim vlerësimit për detyrimet tatimore nr.1450 prot, datë
24.03.2009 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Dibër, përsa i përket shumës së
detyrimeve për vitin 2008, prej 2.032.526 lekë, ndërsa gjykata e apelit në pjesën
arsyetuese të vendimit në një neglizhenca totale pa njohur aspak dosjen gjyqësore
madje nuk ka njohuri as për objektin e gjykimit, pasi ajo në pjesën arsyetuese
shprehet se nga aktet del se paditësi, këtë detyrim e ka paguar. Rezulton se pala
paditëse, në deklaratën e saj, ku ka deklaruar se ka arkëtuar nga Shoqëria “Min-EX”
shumën 6.138.003 lekë. Kjo shumë përfaqëson diferencë cilësie në shitje pozitive,
subjektit “Min-EX”. Për këtë shumë del se paditësi ka bërë pagimin e TVSH-së me
datën 12.12.2008 në Bankën Popullore, Dega Burrel. Ky fakt është administruar dhe
në gjykim. Në këtë arsyetim të gjykatës del qartë se ajo ka rënë në gabim, jo vetëm
duke shkelur normat proceduriale që siç specifikuam me sipër nuk është bërë as
432
relatimi dhe as leximi nga ana e gjyqtarit relatues të mendimit të paraqitur nga ana
jonë në gjykim në gjykatën e apelit, pasi vetë akti i ankuar nuk flet për asnjë pjesë për
detyrime që kanë të bëjnë me TVSH (Tatimi mbi vlerën e shtuar), madje në mos
korrektesë totale jo vetëm që ajo që arsyeton gjykata në pjesën arsyetuese të vendimit
është një neglizhencë me pasoja të rënda për gjykimin, pasi nuk i referohet aspak
objektit të gjykimit, por absurditeti është më i madh dhe lajthitjet ligjore janë më të
mëdha kur gjykata i referohet një deklarate TVSH-je të muajit nëntor të vitit 2008 dhe
nuk vëren aspak që paditësi Shoqëria “11 Heronjtë Batër” Sh.p.k nuk ka detyrim për
të paguar TVSH, pasi kemi të bëjmë me një deklaratë eksporti dhe si e tillë sipas ligjit
mbi vlerën e shtuar eksportet kanë shkallë tatimore 0 (zero) për TVSH-në.
 Me tej gjykata fillon të arsyetojë në lajthim të plotë dhe e shkëputur komplet nga
gjykimi konkret duke arsyetuar: Ana e paditur në aktin e saj, ka konkluduar se
paditësi nuk ka paguar TVSH për shumën 78.043 USD. Por si u arsyetua më sipër, ky
detyrim është paguar që me datën 12.12.2008 në Bankën Popullore, Dega Burrel. Në
pikën 10 të formularit të deklarimit të të ardhurave është saktësuar pagimi i TVSH-së
për shumën 6.138.003, në vazhdim të lajthitjes dhe neglizhencës së plotë gjykata
vazhdon arsyetimin e saj, duke u shprehur se: në përfundim gjykata e apelit vjen në
konkluzionin se akti i anës se paditur nuk është i saktë.
 Ai është nxjerrë në kundërshtim me dispozitat ligjore si u arsyetua me sipër, por edhe
për faktin se nga aktet del se detyrimi që ana e paditur ka kërkuar nuk ekziston, pasi
rezulton i paguar. Gjykatës i ka dalë në gjykim se me datën 12.12.2008, paditësi ka
paguar TVSH-në dhe së fundmi, duke u mbështetur në tërësinë e këtyre lajthitjeve
gabimeve dhe neglizhence për të mos thënë dashje Gjykata e Apelit Tiranë shprehet
se: në këto kushte, vendimi i gjykatës duhet të ndryshohet dhe të pranohet padia.
 Në analizë të sa me sipër, duke qenë që Gjykata e Apelit Tiranë nuk u referohet aspak
provave të administruara në gjykim (pasi nuk ka asnjë referencë të tillë në vendimin e
gjykatës dhe siç provuam nuk ka njohuri aspak për dosjen gjyqësore), si dhe nuk i
referohet dispozitave të ligjit objekt gjykimi (pasi siç shpjeguam me sipër në
vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë arsyetohet se është paguar një detyrim që nuk
është objekt gjykimi TVSH dhe në fakt objekti është tatim fitimi dhe taksa e rentës
minerare dhe që mbledhja, evidentimi, administrimi i tyre rregullohen me ligje të
ndryshme) dhe duke qenë se gjykata e apelit shkel dispozitat proceduriale, duke
ndikuar në dhënien e një vendimi të pa drejtë. Kërkojmë nga Gjykata e Lartë në
zbatim të dispozitave ligjore që kemi evidentuar në këtë rekurs, duke qenë se
vendimin i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër siç argumentuam me sipër është i
mbështetur në ligj, fakt dhe prova të administruara gjatë gjykimit.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici, përfaqësuesin e palëve të paditura Av.
Shtetit Abaz Deda, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë, në përfundim;
VËREN
nr.31001-03672-00-2013 regj. them, që u përket palëve: paditëse Shoqëria Tregtare Private:
“11 Heronjtë” Sh.p.k Batër, Burrel dhe të paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve Tiranë,
Drejtoria e Apelimit Tatimor Tiranë dhe Drejtoria Rajonale Tatimore Dibër, me objekt:
Anullimin pjesërisht të vendimit nr.2147, datë 17.07.2009 të Drejtorisë se Apelimit Tatimor
të Drejtorisë se Përgjithshme të Tatimeve Tiranë dhe të Njoftim Vlerësimit për detyrimet me
nr.1450 prot, datë 21.03.2009 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Dibër, etj.....
433
17.10.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material,
prandaj si i tillë ai duhet të prishet, duke u vendosur lënia në fuqi e vendimit nr.636 (1724-33-
2012), datë 06.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër.
3. Pala paditëse Shoqëria Tregtare private “11 Heronjtë, Batër” Sh.p.k, ushtron
aktivitetin e saj në fushën e zbulimit, nxjerrjes pasurimit, shkrirjes, import eksport dhe
tregtimit të mineralit të kromit dhe nënprodukteve të tij, etj.
4. Ky aktivitet ka qenë objekt i kontrollit të organeve tatimore si rrjedhojë i një
kontrolli të përgjithshëm në zbatim të shkresës nr.8747/11, datë 16.10.2008 të Drejtorisë së
Përgjithshme të Tatimeve, me objekt: Verifikimin e transaksioneve që këto subjekte kanë
bërë me Shoqërinë “MIN-EX” për vitin 2007 dhe 2008, ndër të cilat rezulton të ketë qenë
edhe pala paditëse.
5. Nga kontrolli i llogarisë bankare se subjekti “11 Heronjtë” për vitin 2008, ka
rezultuar nga llogaria e Shoqërisë “MIN-EX” kanë hyrë gjithsej 2.332.352 USD, ndërsa nga
kontrolli i shitjeve për vitin 2008 ka rezultuar se subjekti “11 Heronjtë” ka deklaruar
2.234.310 USD, ose diferenca e padeklaruar në shumën 98.042 USD të vlerësuar në vlerë
leku kapin vlerën 8.466.867 lekë. Për diferencën e mësipërme nga organet e kontrollit është
bërë vlerësimi tatimor ku ka rezultuar se detyrimi për pagesë të tatim fitimit sipas ligjit
nr.8438, datë 28.12.1998 “Për tatimin mbi të ardhurat” në shumën 846.886 lekë, ndërkohë që
për shkeljen referuar nenit 116 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në
R.SH”, është penalizuar në masën 100% të detyrimit, në shumën 846.886 lekë. Gjithashtu
referuar nenit 4 pika 4, të ligjit nr.9975, datë 28.07.2008 “Për taksën kombëtare”, subjekti
është detyruar të paguaj rentën minerare në shumën 169.377 lekë, ndërkohë që referuar nenit
116 të ligjit nr.9920 datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”,
subjekti është penalizuar në masën 100% të detyrimit në shumën 169.377 lekë, për të cilat
shuma Drejtoria Rajonale Tatimore Dibër ka nxjerrë dhe ka njoftuar subjektin me Njoftim
vlerësimin për detyrimet nr.1450 prot, datë 21.03.2009.
6. Në përfundim të këtij procedimi administrativ, pala e paditur Drejtoria Rajonale
Tatimore Dibër ka nxjerrë njoftim vlerësimin tatimor nr.1450, datë 24.03.2009 ndaj palës
paditëse, sipas të cilit kjo e fundit detyrohej për tatimin e fitimit dhe rentën minerare për vitet
2007 e 2008. Njëkohësisht me këtë akt, pala e paditur ka përcaktuar edhe gjobën për shkak të
mospagimit të këtyre detyrimeve.
7. Pala paditëse “11 Heronjtë Batër” Sh.p.k. ka ushtruar ankim administrativ dhe
Drejtoria e Apelimit Tatimor, me vendimin nr.4194/1 prot, datë 17.07.2009 ka vendosur
lënien në fuqi të njoftim vlerësimit tatimor. Në këto kushte, pala paditëse i është drejtuar
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.320, datë 15.06.2010 ka

vendosur:
Pranimin e padisë së ngritur nga pala paditëse Shoqëria tregtare “11 Heronjtë” Batër
Sh.p.k si të bazuar në ligj.
Shfuqizimin e pjesshëm të njoftim vlerësimit tatimor të Drejtorisë Tatimore Dibër
nr.1450 prot, datë 21.03.2009.
Shfuqizimin e pjesshëm të vendimit të Drejtorisë së Apelit Tatimor Tiranë nr.4194/1,
datë 17.07.2009.
434
Pushimin e gjykimit të padisë për vitin 2007.
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Dibër t’i kthejë palës
paditëse Shoqëria tregtare “11 Heronjtë” Batër Sh.p.k për shumën e paguar për vitin 2008.
Prishjen e vendimit nr.320, datë 15.06.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe
kthimin e çështjes për rigjykim në po këtë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
10. Gjykata e apelit ndër të tjera arsyeton:
....Si konkluzion, gjykata e apelit konkludon se pala e paditur Drejtoria Rajonale
Tatimore Dibër ka respektuar procedurën në nxjerrjen e aktit administrativ njoftim vlerësimi
tatimor, duke mos cënuar të drejtën e palës së paditur “11 Heronjtë” Batër Sh.p.k. për një
proces të rregullt.
Nisur nga konkluzioni i mësipërm, gjykata e apelit ndodhet para rastit kur nuk ka një
vendim përfundimtar, lidhur me themelin e pretendimit të palës paditëse, shfuqizimin e aktit
administrativ. Në këto rrethana, gjykata e apelit nuk mund të shqyrtojë çështjen, pasi vendimi
përfundimtar nuk ekziston. Ndaj edhe kjo gjykatë arrin në përfundimin se vendimi objekt
ankimi duhet të prishet e çështja të rigjykohet nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër.....
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.636 (1724-33-2012), datë
Rrëzimin e kërkesëpadisë, që i përket palës paditëse, Shoqëria “11 Heronjtë” Sh.p.k
Batër, si kërkesëpadi e pabazuar në ligj dhe në prova.
...Pas shqyrtimit që gjykata u bëri në seancë gjyqësore provave të kërkuara nga palët
për të provuar pretendimet dhe prapësimet e tyre, vlerëson se: Njoftim vlerësimi tatimor
nr.1450 prot, datë 21.03.2009 i DRT Dibër për shumën e detyrimeve tatimore të vlerësuara
për vitin 2008 dhe vendimi nr.2147, datë 17.07.2009 i Drejtorisë se Apelimit Tatimor Tiranë
janë nxjerrë në përputhje me ligjin nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, me Udhëzimin nr.24, datë 02.09.2008 të Ministrit të
Financave dhe ligjin nr.8438, datë 28.12.1998 “Për tatimin mbi të ardhurat”, pasi: Me
provat e paraqitura dhe të shqyrtuara në seancë gjyqësore u provua se akti administrativ
Njoftim vlerësimi nr.1450 prot, datë 21.03.2009 i DRT Dibër është nxjerrë pas përpilimit të
raportit të kontrollit, datë 26.02.2009 që kanë bërë inspektorët tatimor subjektit “11
Heronjtë” Batër Sh.p.k; kontroll nga i cili ka rezultuar se subjekti tatimor “11 Heronjtë”
Batër Sh.p.k; ka hyrë në transaksione tregtare financiare me Shoqërinë “MIN-EX” ku ka
rezultuar se në vitin 2008 në llogarinë bankare të subjektit tatimor “11 Heronjtë” Batër
Sh.p.k kanë hyrë nga llogaria e Shoqërisë “MIN-EX” gjithsej 2.332.352 USD, ndërkohë që
nga kontrolli i shitjeve për vitin 2008 ka rezultuar se subjekti “11 Heronjtë” Batër Sh.p.k ka
deklaruar 2.234.310 USD, pra me diferencë të padeklaruar për shumën 98.042 USD, të
vlerësuar në vlerë leku kapin vlerën 8.466.867 lekë të padeklaruara për të cilën kanë dalë
detyrimet tatimore për vitin 2008, konkretisht tatim fitim+gjobë në masën 1.693.772 lekë dhe
detyrim për rentë minerare +gjobë për rentë minerare në shumën prej 338.754 lekë.
Nuk u provuan gjatë gjykimit pretendimet e palës paditëse se shuma prej 20.000
dollarë amerikan janë borxh i marrë nga Shoqëria “MIN-EX”, shumë të cilën kjo shoqëri ia
ka kthyer palës paditëse, pasi për dhënien e këtij borxhi përveçse nuk janë respektuar
dispozitat e Kodit Civil, konkretisht nenet 1050 e vijues për kontratën e huasë, subjekti nuk
paraqiti në gjykim konfermë bankare për dhënien e borxhit, por vetëm për kthimin e tij dhe
për pasojë nuk provohet që subjekti tatimor “11 Heronjtë” Batër Sh.p.k, ti këtë dhënë sasinë
e mësipërme borxh Shoqërisë “MIN-EX” apo të jetë prekur ndonjë zë në tabelat financiare të
mëparshme.
Gjithashtu edhe pretendimi për pjesën tjetër prej 78.042 USD që pala paditëse
pretendon se ka deklaruar në muajin nëntor të vitit 2008 të cilën sipas saj e ka deklaruar në
435
librin e shitjeve të këtij muaji dhe në FDP-në përkatëse, përkatësisht në masën 6.138.003
lekë në rubrikën 10 pretenduar të deklaruar si diferencë cilësie në shitjet që ka bërë me
subjektin “MIN-EX”, nuk mund të pranohet, pasi bie në kundërshtim me nenin 46 të ligjit
nr.9920, datë 19.05.2008, sipas të cilit: Tatimpaguesit, që nuk janë subjekt i TVSH-së ose i
tatim fitimit, për llogaritjen e detyrimit tatimor, financiar, lëshojnë faturë tatimore, dëftesë
tatimore ose kupon tatimor, në përputhje me ligjet e fushës, si dhe aktet nënligjore, të nxjerra
në zbatim të tyre. Referuar kësaj dispozite libri i shitjeve i paraqitur nga pala paditëse nuk
mund të shërbejë si provë, pasi nuk shoqërohet me faturat tatimore përkatëse sa parashikon
neni 49 po i këtij ligji .... Në librin e paraqitur si provë nga pala paditëse nuk pasqyrohet se
çfarë shitje është bërë, për çfarë subjekti është bërë dhe pa asnjë nga të dhënat e
sipërcituara. Nuk u provua në gjykim as pretendimi tjetër, se pala paditëse (subjekti tatimor
“11 Heronjtë” Batër Sh.p.k) të ketë deklaruar detyrimet e vitit 2008 dhe ti ketë paguar ato
pranë Drejtorisë së Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, pasi pas kërkesës për paraqitjen në
gjykim të bilancit të Shoqërisë “11 Heronjtë” Batër Sh.p.k; me shkresën nr.l8497/1 prot,
datë 12.10.2012 “Kthim përgjigje” konfirmon se dosja e Shoqërisë “11 Heronjtë” Batër
Sh.p.k sëbashku me inventarët përkatës me shkresën nr.2692/18, datë 25.02.2011 është
transferuar dhe ka kaluar në administrimin e DRT Dibër, pra pala paditëse nuk disponon
akte të tjera përveç sa janë paraqitur nga palët në këtë proces gjyqësor.
Gjithashtu janë të pabazuara pretendimet e palës paditëse për pretendimin se raporti
i kontrollit datë 26.02.2009 nuk është nënshkruar nga gjithë inspektorët, i cili nuk passjell
pavlefshmëri sa pretendon kjo palë, apo pretendimi se ky akt nuk është diskutuar me
shoqërinë me qëllim dëgjimin e tij përpara se të merrej vendimi.....
Ndryshimin e vendimit nr.636, datë 06.12.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Dibër,
në këtë mënyrë:
Anullimin pjesërisht të Vlerësimit Tatimor nr.1450, datë 21.03.2009 të Drejtorisë
Rajonale Tatimore Dibër, për shumën tatimore të vitit 2008, me vlerë 2.032.522 lekë.
Anullimin pjesërisht të vendimit nr.2147, datë 17.07.2009 të Drejtorisë së Apelimit
Tatimor në Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve Tiranë, për shumën 2.032.522 lekë, që i
përket vitit 2008.
.....Nga gjykimi ka dalë se akti i nxjerrë nga ana e paditur nuk është i saktë. Ka
rezultuar se ana e paditur nuk ka zbatuar procedurat e lejuara nga ligji për fillimin e
kontrollit. Konkretisht, ana e paditur nuk ka njoftuar paditësin për fillimin e kontrollit sipas
nenit 81 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në R.SH”. Ky njoftim
është i detyrueshëm. Njoftimi duhet të përmbajë dhe fushën e kontrollit, si dhe veprimtari
tjetër. Ky njoftim duhet të bëhet më parë. Po kështu, procesverbali i kontrollit që kanë
mbajtur inspektorët e palës së paditur është me të meta. Ai nuk është firmosur nga të dy
inspektorët, por vetëm nga njëri.
Sipas nenit 83 e 84 të ligjit të mësipërm, procesverbali duhet të nënshkruhet nga të
gjithë inspektorët që marrin pjesë në kontroll. në rastin konkret, sipas urdhërit të kontrollit,
si inspektorë janë caktuar dy persona, Liman Xheçuka e Lindita Dungu. Në përfundim, aktin
e ka firmosur vetëm inspektori Liman Xheçuka, kurse inspektorja tjetër nuk ka qenë dakort
me këtë përfundim dhe ka refuzuar firmosjen e aktit të kontrollit. Por ajo që e bën aktin e
anës së paditur të paligjshëm, është fakti se nga aktet del se paditësi, këtë detyrim e ka
paguar. Rezulton se pala paditëse, në deklaratën e saj, ku ka deklaruar se ka arkëtuar nga
Shoqëria “Min-EX” shumën 6.138.003 lekë. Kjo shumë përfaqëson diferencë cilësie në
shitje pozitive, subjektit “Min-EX”. Për këtë shumë del se paditësi ka bërë pagimin e TVSH-
436
së me datë 12.12.2008 në Bankën Popullore, Dega Burrel. Ky fakt është administruar dhe në
gjykim.
Ana e paditur, këtë detyrim e ka kërkuar si rritje të rentës minerale. Por kjo shumë
është paguar, mbasi rezulton se paditësi ka futur në arkën e tij nga Shoqëria: “Min-EX”
shumën 98.042 USD. Nga këto 78.043 USD janë detyrime që vijnë nga rritja e cilësisë së
rentës minerale dhe 20.000 USD janë detyrim i Shoqërisë “Min-EX” ndaj paditësit, si hua e
marrë më parë.
Ana e paditur, në aktin e saj, ka konkluduar se paditësi nuk ka paguar TVSH-në për
shumën 78.043 USD. Por si u arsyetua me sipër, ky detyrim është paguar që me datën
12.12.2008 në Bankën Popullore, Dega Burrel. Në pikën 10 të formularit të deklarimit të të
ardhurave është saktësuar pagimi i TVSH-së për shumën 6.138.003 lekë. Në këtë pikë ka
qenë dhe konflikti midis dy inspektorëve, që nuk ka firmosur dhe procesverbalin njëri prej
tyre.
Gjykata ka arsyetuar se ky pretendim nuk duhet të merret në konsideratë, mbasi ky
pretendim nuk provohet nga paditësi dhe ai nuk ka zbatuar kërkesat e nenit 1050 të K.Civil.
Por gjykata nuk ka arsyetuar se cilat janë ato kërkesa të kësaj dispozite që nuk ka zbatuar
paditësi. Kjo dispozitë nuk ka ndonjë rregull se si jepet huaja. Paditësi ka pretenduar se këtë
shumë huadhënie ia ka dhënë Shoqërisë “Min-EX”. Nuk është thirrur kjo shoqëri dhe të
pyetet në lidhje me këtë fakt. Por ajo që ka rendësi për këtë episod, është fakti që vetë ana e
paditur nuk e ka futur në detyrim këtë shumë. Po të shikohet detyrimi që kërkon ana e
paditur, i përket shumës 78.042 USD, ose shumën 6.138.003 lekë që del se 20.000 USD janë
të përjashtuar nga detyrimi fiskal. Por dhe në raportin e përpiluar nga inspektorët nuk është
pranuar detyrimi për këtë shumë, me arsyetimin se nuk mund të përcaktohet se çfarë e
ardhure është 20.000 USD. Ana e paditur e ka llogaritur detyrimin në shumën e 78.042 USD,
kurse gjykata e ka arsyetuar vendimin mbi shumën 98.042 USD. Vetë pala e paditur nuk e ka
pretenduar me akt këtë detyrim.
Në gjykim është pretenduar një gjë e tillë, por gjykata duhet të kishte kërkuar nga ana
e paditur se ku e ka trajtuar në akt detyrimin për këtë shumë. Ana e paditur ka pretenduar se
paditësi nuk ka paguar detyrimin tatimor në shumën 846.886 lekë. Kësaj shume që sipas anës
së paditur nuk është paguar, i është shtuar dhe gjoba në masën 100%, si dhe gjobë po në
masën 169.337 lekë.
Gjykata e apelit vjen në konkluzionin se akti i anës se paditur nuk është i saktë.
Ai është nxjerrë në kundërshtim me dispozitat ligjore siç u arsyetua me sipër, por
edhe për faktin se nga aktet del se detyrimi që ana e paditur ka kërkuar nuk ekziston, mbasi
rezulton i paguar. Gjykatës i ka dalë në gjykim se me datë 12.12.2008, paditësi ka paguar
TVSH për shumën 6.138.003 lekë, që përfaqëson 78.042 USD. Sipas asaj që pranon gjykata
del se nuk është paguar TVSH-ja për 20.000 USD që paditësi pretendon se ka qenë një
detyrim civil midis tij dhe subjektit tjetër. Por për këtë shumë, në raportin e anës së paditur
nuk ka një konkluzion të saktë dhe sipas aktit të konstatimit del se shuma është e dyshimtë
dhe nuk është futur në kërkimin për detyrim. Përsa kohë nuk provohet e kundërta, do të
pranohet se shuma 20.000 USD është detyrim huaje e “Min-EX” tek paditësi. Në kushtet kur
detyrimi për shumën 6.138.003 lekë është paguar që me 12.12.2008 nga paditësi, nuk ka
vend për kërkimin e detyrimit të tij siç pretendon ana e paditur.....

Dokumentimi dhe mbajtja e të dhënave tatimore për tatimpaguesit, subjekt i TVSH-
së ose i tatim-fitimit:
437
1. Tatimpaguesit, që janë subjekt i TVSH-së ose i tatim-fitimit, për përllogaritjen e
detyrimit tatimor, mbajnë regjistrat, dokumentacionin kontabël, librat dhe informacionin
financiar, si dhe lëshojnë faturë tatimore, dëftesë tatimore ose kupon tatimor, në përputhje
me ligjet e fushës, si dhe aktet nënligjore, të nxjerra në zbatim të tyre.
2. Tatimpaguesi, subjekt i TVSH-së, regjistron menjëherë të gjitha veprimet
financiare dhe përgatit e mban libra e regjistra kontabël, ku regjistrohen:
a) shitjet e përditshme të mallrave ose kryerja e punimeve apo e shërbimeve të
tatueshme, përfshirë shumën e secilit veprim dhe shumën e tatimit të ngarkuar;
b) veprimet e përfunduara, por akoma të pafaturuara;
c) veprimet e patatueshme;
ç) pagesat për mallra dhe shërbime, përfshi shumën e secilës blerje apo pagesë,
shumën e tatimit të paguar dhe emrin e adresën e furnizuesit.


E drejta për të përdorur mënyra alternative vlerësimi
Administrata tatimore ka të drejtë të përdorë mënyra alternative vlerësimi të
detyrimit tatimor të tatimpaguesit dhe të nxjerrë një vlerësim, në rastet kur:
a) tatimpaguesi nuk dorëzon deklaratën tatimore, në përputhje me afatin dhe mënyrën
e kërkuar në legjislacionin tatimor përkatës;
b) deklarata tatimore përmban të dhëna të pasakta ose të falsifikuara;
438
c) tatimpaguesi nuk mban ose ruan llogari apo regjistrime të sakta të transaksioneve;
ç) tatimpaguesi nuk bashkëpunon me kontrollin tatimor të autorizuar;
d) tatimpaguesi nuk vë në dispozicion informacionin e kërkuar dhe dokumente të
tjera, të nevojshme, për llogaritjen e detyrimit të tij tatimor;
dh) tatimpaguesi hyn në transaksione me persona të lidhur jo në bazë të parimit të
vlerës së tregut, ose hyn në transaksione pa efekte ekonomike thelbësore;
e) tatimpaguesi hyn në transaksione shitblerjeje me para në dorë, që tejkalojnë
shumën 300 000 lekë;
ë) tatimpaguesi nuk përdor rregullisht pajisjen fiskale.

Baza e mënyrave alternative të vlerësimit
1. Mënyrat alternative të vlerësimit nuk kufizohen, por bazohen në:
a) të dhëna të drejtpërdrejta, që gjenden në deklaratat tatimore ose në dokumentet
apo në një informacion tjetër, dhënë nga tatimpaguesi;
b) të dhëna të drejtpërdrejta, dokumente ose informacion, dhënë nga palë të treta;
c) krahasime me një veprimtari ekonomike të ngjashme, të kryer nga tatimpagues të
tjerë;
ç) të dhëna të tërthorta, bazuar në çmimet e tregut të mallrave dhe shërbimeve të
ngjashme, si dhe të pagave krahasuese;
d) çmimet e referencës së shitjeve me pakicë, kur tatimpaguesit e TVSH-së nuk
lëshojnë ose nuk mbajnë fatura tatimore.
2. Kur vlerësohet detyrimi tatimor, që lind nga transaksione ndërmjet personave të
lidhur, mënyra alternative e përdorur pasqyron të ardhurat e tatueshme, që do të kishin
rezultuar nga transaksione të krahasueshme, ndërmjet personave të palidhur.
3. Rregullat për zbatimin e këtij neni përcaktohen në udhëzimin e Ministrit të
Financave, të nxjerrë në zbatim të këtij ligji.

Pika 68.3.1 parashikon se:
68.3.1 Administrata tatimore ka autoritetin dhe detyrimin për të mbikëqyrur të
beje një vlerësim të detyrimit tatimor të personit të tatueshëm, në rastet e mëposhtme:
a) Kur gjatë një kontrolli tatimor të kryer në vend tek personi i tatueshëm, provon se
detyrimi tatimor i deklaruar nga ky i fundit është i pasaktë. Në këtë rast, administrata
tatimore është e detyruar të procedoje nëpërmjet kontrollit tatimor, sipas rregullave të
përcaktuara në kapitullin “Kontrolli Tatimor” të ligjit dhe në këtë udhëzim.
b) Kur administrata tatimore vëren se detyrimi tatimor, i dhënë në deklaratën
tatimore, është i pasaktë. Në këtë rast vlerësimi tatimor bazohet në informacionin, që
përmban deklarata tatimore e tatimpaguesit ose në rezultatet e një kontrolli, në përputhje
me kreun X të ligjit ose në mënyrat alternative të vlerësimit, të parashikuara në nenin 72
të ligjit.
c) Kur personi i tatueshëm nuk ka respektuar detyrimin ligjor për të paraqitur
deklaratën tatimore. Në këtë rast, vlerësimi i detyrimit tatimor të tatimpaguesit nga
d) Kur personi i tatueshëm nuk lejon hyrjen për ushtrimin e kontrollit tatimor të
autorizuar. Edhe në këtë rast, vlerësimi tatimor i detyrimit tatimor të tatimpaguesit nga
439
19. Në nenin 17 të ligjit nr.8438, datë 28.12.1998 “Për Tatimin mbi të Ardhurat”,
parashikohet se:
Detyrimi për të paguar
1. Tatimpaguesit rezidentë i nënshtrohen tatimit mbi fitimet e realizuara nga të gjitha
burimet, brenda dhe jashtë territorit të Republikës së Shqipërisë.
2. Tatimpaguesit jorezident i nënshtrohen tatimit mbi fitimet e realizuara nga të
gjitha të ardhurat, me burim në Republikën e Shqipërisë.
20. Në nenin 191 të ligjit nr.8438, datë 28.12.1998 “Për Tatimin mbi të Ardhurat”,
parashikohet se:
Fitimi i tatueshëm për periudhën tatimore përcaktohet në bazë të bilancit dhe të
anekseve të tij, që duhet të jenë në përputhje me ligjin “Për kontabilitetin dhe pasqyrat
financiare”, me dispozitat e këtij ligji, si dhe me aktet nënligjore të nxjerra nga Ministria e
Financave për këtë qëllim.
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala
e paditur Drejtoria e Rajonale Tatimore Dibër, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në
ligj, prandaj vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet, duke u lënë në fuqi vendimi
i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër.
22. Nga citimi i nenit 46 të ligjit nr.9920/2008 “Për Procedurat Tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, evidentohet se: 1. Tatimpaguesit, që janë subjekt i TVSH-së ose i
tatim-fitimit, për përllogaritjen e detyrimit tatimor, mbajnë regjistrat, dokumentacionin
kontabël, librat dhe informacionin financiar, si dhe lëshojnë faturë tatimore, dëftesë tatimore
ose kupon tatimor, në përputhje me ligjet e fushës, si dhe aktet nënligjore, të nxjerra në
zbatim të tyre. 2. Tatimpaguesi, subjekt i TVSH-së, regjistron menjëherë të gjitha veprimet
financiare dhe përgatit e mban libra e regjistra kontabël, ku regjistrohen: a) shitjet e
përditshme të mallrave ose kryerja e punimeve apo e shërbimeve të tatueshme, përfshirë
shumën e secilit veprim dhe shumën e tatimit të ngarkuar; b) veprimet e përfunduara, por
akoma të pafaturuara; c) veprimet e patatueshme; ç) pagesat për mallra dhe shërbime, përfshi
shumën e secilës blerje apo pagesë, shumën e tatimit të paguar dhe emrin e adresën e
furnizuesit.
23. Në nenin 68 të ligjit 9920/2008 parashikohet se:... Administrata tatimore vlerëson
detyrimin tatimor të tatimpaguesit, në përputhje me dispozitat e legjislacionit përkatës.
Vlerësimi bazohet në: a) informacionin, që përmban deklarata tatimore e tatimpaguesit; b)
rezultatet e një kontrolli, në përputhje me Kreun X të këtij ligji; c) mënyrat alternative të
vlerësimit, të parashikuara në nenin 72 të këtij ligji. Ndërsa në Udhëzimin nr.24, datë
02.09.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, pika 68.3.1
parashikohet se: Administrata tatimore ka autoritetin dhe detyrimin për të mbikëqyrur të
bëjë një vlerësim të detyrimit tatimor të personit të tatueshëm, në rastet e mëposhtme: a)
Kur gjatë një kontrolli tatimor të kryer në vend tek personi i tatueshëm, provon se detyrimi
tatimor i deklaruar nga ky i fundit është i pasaktë. Në këtë rast, administrata tatimore është e
detyruar të procedojë nëpërmjet kontrollit tatimor, sipas rregullave të përcaktuara në
kapitullin “Kontrolli Tatimor” të ligjit dhe në këtë udhëzim.
1
Ndryshuar me ligjin nr.10072,datë 09.02.2009, Fl. Zyrtare nr.20, datë 04.03.2009.
440
24. Nga citimi i nenit 19 të ligjit nr.8438, datë 28.12.1998 “Për Tatimin mbi të
Ardhurat”, evidentohet se: Fitimi i tatueshëm për periudhën tatimore përcaktohet në bazë të
bilancit dhe të anekseve të tij, që duhet të jenë në përputhje me ligjin “Për kontabilitetin dhe
pasqyrat financiare”, me dispozitat e këtij ligji, si dhe me aktet nënligjore të nxjerra nga
Ministria e Financave për këtë qëllim.
25. Gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton se: Njoftim vlerësimi
nr.1450 prot, datë 21.03.2009 i Drejtorisë Rajonale Tatimore Dibër për shumën e detyrimeve
tatimore të vlerësuara për vitin 2008 dhe vendimi nr.2147, datë 17.07.2009 i Drejtorisë së
Apelimit Tatimor Tiranë janë nxjerrë në përputhje me ligjin nr.9920, datë 19.05.2008 “Për
Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar; Udhëzimin nr.24, datë
02.09.2008 të Ministrit të Financave dhe ligjin nr.8438, datë 28.12.1998 “Për tatimin mbi të
ardhurat”, sepse me provat e paraqitura dhe të shqyrtuara në seancë gjyqësore u provua se
akti administrativ njoftim vlerësimi nr.1450 prot, datë 21.03.2009 i Drejtorisë Rajonale
Tatimore Dibër është nxjerrë pas përpilimit të Raportit të kontrollit, datë 26.02.2009 që kanë
bërë inspektorët tatimor në subjektin “11 Heronjtë” Batër Sh.p.k; kontroll nga i cili ka
rezultuar se ky subjekt tatimor ka hyrë në transaksione tregtare financiare me Shoqërinë
“MIN-EX” nga ku ka rezultuar se në vitin 2008 në llogarinë bankare të subjektit tatimor “11
Heronjtë” Batër Sh.p.k kanë hyrë nga llogaria e Shoqërisë “MIN-EX” gjithsej 2.332.352
USD, ndërkohë që nga kontrolli i shitjeve për vitin 2008 ka rezultuar se subjekti “11
Heronjtë” Batër Sh.p.k ka deklaruar 2.234.310 USD, pra me diferencë të padeklaruar për
shumën 98.042 USD, të vlerësuar në vlerë leku kapin vlerën 8.466.867 lekë, për të cilën kanë
dalë detyrimet tatimore për vitin 2008, konkretisht tatim fitim+gjobë në masën 1.693.772
lekë dhe detyrim për rentën minerare +gjobë në shumën 338.754 lekë.
26. Përfundimi që ka arritur gjykata e shkallës së parë është i bazuar në ligj, sepse
diferenca midis të hyrave në llogarinë e palës paditëse nga Shoqëria “MIN-EX” dhe
deklarimeve që ka bërë pala paditëse Shoqëria “11 Heronjtë” Batër ka rezultuar në shumën
98.042 USD që është një shumë e barasvlefshme me 8.466.867 lekë dhe pikërisht kjo shumë
është deklaruar nga pala paditëse, prandaj ajo ka qenë e detyruar që të paguaj detyrimet
tatimore të nga kontrolli tatimor i ushtruar nga pala e paditur përsa i përket tatimit mbi fitimin
dhe rentës minerare.
27. Gjykata e apelit ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë me
arsyetimin se njëri nga inspektorët nuk ka nënshkruar procesverbalin dhe diferenca prej
20.000 USD ka qenë një borxh i kthyer nga Shoqëria “MIN-EX”. Përfundimet e arritura nga
gjykata e apelit janë të pabazuara në ligj, pasi mosnënshkrimi i procesverbalit nuk e bën të
pavlefshëm aktin administrativ që kundërshtohet (njoftim vlerësimin tatimor), i cili ka dalë në
përputhje të plotë me ligjin nr.9920/2008, pasi organi administrativ ka marrë vendim për
kontrollin, ka njoftuar palën paditëse, ka caktuar grupin e inspektorëve që do të bënin
kontrollin, etj, ndërsa dhënia e huasë në rastin e lëvizjeve bankare duhet të paraprihet nga një
dokument i lëshuar nga pala paditëse, por në rastin konkret dokumentohet vetëm hyrja e
shumës 20.000 USD në llogarinë e palës paditëse, prandaj me të drejtë gjykata e shkallës së
parë nuk e ka konsideruar këtë si një shumë e dhënë hua nga pala paditëse.
28. Gjithashtu gjykata e apelit arsyeton se, pala paditëse e ka paguar TVSH-në për
vitin 2008 që është kontrolluar. Në rastin në shqyrtim kemi të bëjmë me eksportin e mineralit
të kromit dhe sipas ligjit TVSH-ja është zero, por detyrimet tatimore që duhet të paguaj pala
paditëse janë tatimi mbi fitimin dhe renta minerare për pjesën e shumës së padeklaruar prej
98.042 USD e barasvlefshme me 8.466.867 lekë, të cilën pala paditëse nuk mund ta
justifikojë, pasi në nenin 68/7 të ligjit nr.9920/2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën
e Shqipërisë”, parashikohet se: Kur një vlerësim bëhet në përputhje me shkronjat “b” ose “c”
të pikës 5 të këtij neni, barra e provës, që shuma e këtij vlerësimi është e pasaktë, bie mbi
tatimpaguesin.
441
arrin në përfundimin se, rekursi i paraqitur nga Drejtoria Rajonale Tatimore Dibër është i
bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së
apelit duhet të prishet, duke u lënë në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63 pika “b” të ligjit
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2098, datë 17.10.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.636 (1724-33-2012), datë 06.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër.
Tiranë, më 09.02.2016
442
Nr. 00-2016- 469 i Vendimit (84)
VENDIM

Ardian Nuni Anëtar
Mori në shqyrtim në seancë gjyqësore të datës 09.02.2016, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: KLAJDI BITRI

TË PADITUR: DEGA E THESARIT VLORË; MINISTRIA E
FINANCAVE
PERSON I TRETË: PROKURORIA E RRETHIT VLORË
OBJEKTI:
Kompensim për burgim të padrejtë.
Baza Ligjore: Neni 268, 269 të K.Pr.Penale;
Ligji nr.9381, datë 28.04.2005
“Për kompensim për burgim të padrejtë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendim nr.1632, datë 18.07.2011 ka

vendosur:
“Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit Klajdi Bitri (Klajdin Bitraj). Detyrimin
e palëve të paditura Ministrisë së Financave dhe Degës së Thesarit Vlorë që të
paguajnë në favor të paditësit, shumën prej 4.619.000 lekë (katër milion e
gjashtëqind e nëntëmbëdhjetë mijë) lekë si kompensim për burgim të padrejtë,
për periudhën e paraburgimit dhe të burgimit të vuajtur nga data 07.09.2004
deri në datën 18.06.2009. Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palëve të
paditura”.

“Lënien në fuqi të vendimit nr.1632, datë 18.07.2011 të Gjykatës së Shkallës
së Parë Vlorë”.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala e paditur Ministria e Financave, e cila
kërkon ndryshimin e vendimit nr.581, datë 05.06.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
vendimit nr.1632, datë 18.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, dhe kompensimin e
paditësit për burgim të padrejtë në bazë të pagës minimale, në shumën prej 360 lekë/1 ditë
paraburgim/burgim, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimet e dhëna nga të dyja gjykatat janë vendime të marra në zbatim të gabuar të
ligjit material dhe procedural.
443
- Gjykatat në caktimin e masës së kompensimit për burgim të padrejtë i referohet ligjit
nr.9381, datë 28.04.2005, e konkretisht tek nenin 5 i tij, i cili përcakton masën e
kompensimit deri në 2000 për një ditë burgim dhe 3000 lekë për një ditë paraburgim.
- Interpretimi i pikës 2 të nenit 5 të ligjit nr.9381 “Për kompensim e burgimit të
padrejtë” nuk duhet bërë në favor të përcaktimit të një vlere fikse si kompensim për
burgimin e vuajtur.
- Duke u nisur nga një interpretim literal, dispozita duhet interpretuar në mënyrë logjike
duke u nisur nga vetë qëllimi i legjislatorit. Nuk do të kishte kuptim parashikimi i
kritereve në pikën 1 të nenit 5, nëse qëllimi i legjislatorit do të ishte vendosja e një
mase fikse kompensimi.
- Personi që pretendon kompensimin është i detyruar të provojë ekzistencën e dëmit të
pësuar, se vetëm në këtë mënyrë mund të ndodhë një shpërblim i drejtë.
- Vendimi mbi kompensimin kur mungon mundësia për t’ju drejtuar një të dhëne të
saktë dhe që mund të përdoren elementë konkretë provues në lidhje me secilin nga
përbërësit e kompensimit, duhet sidoqoftë të bazohet mbi prova të sakta ose mbi një
kriter aritmetik.
- Vendimi i gjykatës së shkallës së parë dhe i apelit është i pabazuar në ligjin e
posaçëm.
- Është përmendur fakti që paditësi ka qenë në marrëdhënie pune por nuk është
përmendur asnjë dokument provues për këtë.
- Nga të dyja gjykatat nuk është hetuar dhe provuar fakti i ekzistencës së një
marrëdhënie pune në sektorin publik ose privat të paktën një muaj përpara burgimit,
qoftë me një vërtetim page dhe ky dokument të shoqërohej më një vërtetim për
derdhjen e kontributeve pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore, deri një
muaj para burgimit të tij. Ky është detyrim i parashikuar në ligjin nr.7703, datë
11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”.
- Ekzistenca e marrëdhënieve të punës (në të zezë) në asnjë rast nuk provohet dot me
dokumente të vlefshëm, si rrjedhim është e pamundur të provohet se sa të ardhura
kishte paditësi në momentin e arrestimit për të gjykuar më pas për shpërblimin e
dëmit pasuror si kompensim.
- Gjykatat kanë zbatuar gabim ligjin nr.9381, datë 28.04.2005, pasi paditësi nuk duhej
të kompensohej në masën maksimale të parashikuar nga ligji për një ditë
paraburgim/burgim të padrejtë, por me pagën minimale ditore, që është disa herë më e
vogël sesa vlera e caktuar nga gjykata për kompensim.
- Gjykatat duhej ti ishin referuar VKM nr.405, datë 25.06.2004 “Për përcaktimin e
pagës minimale në shkallë vendi”, i cili ishtë ne fuqi në momentin e arrestimit të
paditësit. Në bazë të këtij vendimi duhej të ishte llogaritur masa e kompensimit që
duhej të përfitonte paditësi për çdo ditë burgim. Ky qëndrim është mbajtur edhe me
Vendimin Unifikues nr.3, datë 27.03.2003 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, të cilat kanë pohuar që është detyrimi i paditësit të provojë se për cilat shkaqe
gjykata duhet ta kompensojë në vlerën maksimale të parashikuar nga ligji.
- Në bazë të vendimit unifikues të sipërcituar, midis kompensimit për burgim të
padrejtë për dëmet pasurore që ai ka pësuar dhe shpërblimit të dëmit si institut i të
drejtës civile, nuk mund të vihen shenja barazimi.
- Në lidhje me shpenzimet gjyqësore, gjykata duhet të administronte prova në lidhje me
këto shpenzime.
- Fatura e shërbimit duhet të përmbajë të gjitha elementët që parashikon neni 49 i ligjit
nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore”, si dhe duhet të shoqërohet me
kontratën e shërbimit e lidhur midis paditësit dhe mbrojtësit të tij ligjor, ku kjo e
fundit nuk është paraqitur në këtë gjykim.
444
Pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Arjana Fullani, përfaqësuesin e palëve të
paditura Dega e Thesarit Vlorë dhe Ministria e Financave, Avokatin e Shtetit Z. Abaz Deda i
cili kërkoi ndryshimin e të dy vendimeve dhe rrëzimin e padisë, në mungesë të palës paditëse
Klajdi Bitri, në mungesë të personit të tretë Prokuroria e Rrethit Vlorë, si dhe diskutoi
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësi Klajdi Bitri
është banor i qytetit të Tiranës.
2. Nga ana e Prokurorisë së Krimeve të Rënda, në ngarkim të paditësit Klajdi Bitri
është regjistruar procedimi penal për kryerjen e veprës penale të “vrasje me paramendim” në
bashkëpunim dhe të “mbajtjes pa leje të armëve luftarake” që ka sjellë pasoja të rënda,
parashikuar nga neni 78/2 dhe 25, 278/4 i Kodit Penal.
3. Për efekt të këtij procedimi penal, me vendimin nr.128, datë 10.09.2004 të Gjykatës
së Shkallës së Parë Për Krimet e Rënda, ndaj paditësit është vendosur: “Vleftësimin si të
ligjshëm të ndalimit të shtetasit Klajdi Muhamet Bitri i dyshuar për kryerjen e veprave
penale të parashikuara nga nenet 78/2 e 25 dhe 278/4 të Kodit Penal. Caktimin si masë
sigurimi personal ndaj shtetasit Klajdi Muhamet Bitri atë të “arrestit në burg” parashikuar
nga neni 238 i K.Pr.Penale”.
4. Pas përfundimit të hetimeve, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë e ka dërguar
çështjen për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë, e cila me vendimin nr.83 datë
08.03.2006 ka vendosur: “Deklarimin fajtor të të pandehurit Klajdi Bitri për veprën penale të
vrasjes me paramendim në bashkëpunim të parashikuar nga neni 78/1 dhe 25 të K.Penal dhe
dënimin e tij me 25 vjet burgim. Deklarimin fajtor të të pandehurit Klajdi Bitri për veprën
penale të mbajtjes pa leje të armëve luftarake që ka sjellë pasoja të rënda të parashikuar nga
neni 278/4 i K.Penal dhe dënimin e tij me 4 vjet burgim. Në bashkim të dënimeve, bazuar në
nenin 55 të K.Penal e dënon përfundimisht të pandehurin Klajdi Bitri me 25 vjet burgim....
Vuajtja e dënimit fillon nga data e ndalimit dhe do të kryhet në një burg të sigurisë së
lartë....”.
5. Kundër këtij vendimi është ushtruar ankim pranë Gjykatës së Apelit Vlorë, e cila
me vendimin nr.246 datë 02.06.2006 ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.83, datë
08.03.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë”.
6. Ndaj këtij vendimi është ushtruar rekurs në Gjykatën e Lartë, e cila me vendimin
nr.47 datë 30.01.2008 ka vendosur: “Prishjen e vendimit nr.246, datë 02.06.2006 të Gjykatës
së Apelit Vlorë dhe kthimin e akteve për rishqyrtim, në po atë gjykatë me trup gjykues tjetër”.
7. Në fazën e rishqyrtimit të çështjes, Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin e saj nr.14,
datë 18.06.2009 ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.83, datë 08.03.2006 të Gjykatës
së Shkallës së Parë Vlorë përsa i përket: “Cilësimit juridik të veprës penale të “vrasjes me
paramendim” për të pandehurin Shkëlqim Byllyshi, sipas nenit 78/1 të K.Penal dhe masën e
dënimit”. Ndryshimin e vendimit të mësipërm për këtë të pandehur për pjesën tjetër, në këtë
mënyrë: - Në bazë të nenit 278/2 të K.Penal e dënon me 3 (tre) vjet burgim. – Në bazë të
nenit 55 të K.Penal e dënon, përfundimisht, me 25 (njëzet e pesë) vjet burgim i cili fillon nga
dita e ndalimit dhe do të kryhet në një burg të sigurisë së lartë. Prishjen e vendimit për të
pandehurin Klajdi Bitri dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të tij”.
8. Në kushtet kur me vendimin e Gjykatës së Apelit Vlorë, ndaj paditësit Klajdi Bitri
është ndryshuar vendimi me të cilin ishte deklaruar fajtor dhe çështja ndaj tij është pushuar,
paditësi bazuar në dispozitat e legjislacionit në fuqi, që parashikon mundësinë e
dëmshpërblimit të subjekteve të cilët kryejnë burgim në mënyrë të padrejtë, në datën
09.09.2009 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë me padinë me objekt të
445
sipërcituar, për të përfituar dëmshpërblim për burgim të padrejtë për nga data 07.09.2004
(datë në të cilën është ndaluar) deri në datën 18.06.2009 (data në të cilën është liruar).
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendim nr.1632, datë 18.07.2011 ka
vendosur: “Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit Klajdi Bitri (Klajdin Bitraj). Detyrimin e
palëve të paditura Ministrisë së Financave dhe Degës së Thesarit Vlorë që të paguajnë në
favor të paditësit, shumën prej 4.619.000 lekë (katër milion e gjashtëqind e nëntëmbëdhjetë
mijë) lekë si kompensim për burgim të padrejtë, për periudhën e paraburgimit dhe të
burgimit të vuajtur nga data 07.09.2004 deri në datën 18.06.2009. Shpenzimet gjyqësore në
ngarkim të palëve të paditura”.
9.1. Arsyetimi i gjykatës: “çështja penale e nisur në ngarkim të paditësit është
pushuar me vendim gjyqësor të formës së prerë. Gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes nuk ka
rezultuar që procedimi i gabuar nga ana e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor të ishte shkaktuar
për faj të paditësit Klajdi Bitri, pasi ai gjithmonë ka qenë në pozita mohuese dhe nuk e ka
pranuar akuzën. Për shkak se paditësi Klajdi Bitri ka qenë në marrëdhënie pune përpara
kohës së ndalimit të tij nga policia, si dhe ka pasur në ngarkim familjen dhe një fëmijë të
mitur, Gjykata vlerëson se masa e dëmshpërblimit që do të përfitojë për çdo ditë paraburgim
do të jetë në vlerën 3.000 lekë, ndërsa vlera e dëmshpërblimit për një ditë burgim do të jetë
2.000 lekë. Nga momenti i i ndalimit të tij në datë 07.09.2004, deri në kohën kur është liruar
nga paraburgimi në datë 18.06.2009, ky shtetas rezulton të ketë vuajtur 1135 ditë
paraburgim, ndërsa pjesa tjetër prej 607 ditësh paditësi ka vuajtur ditë burgimi (pasi mbahej
në burgim me vendim të formës së prerë). Në këto rrethana do të përfitojë një dëmshpërblim
në masën prej 3.405.000 lekë për periudhën e paraburgimit dhe 1.214.000 për periudhën e
burgimit vlerë e cila në total arrin në 4.619.000”.
”Lënien në fuqi të vendimit nr.1632, datë 18.07.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë”.
10.1. Arsyetimi i gjykatës: “I njëjtë me atë të faktit”.
11. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala e paditur Ministria e Financave, e
cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.581, datë 05.06.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
vendimit nr.1632, datë 18.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, dhe kompensimin e
paditësit për burgim të padrejtë në bazë të pagës minimale, në shumën prej 360 lekë/1 ditë
paraburgim/burgim, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
10. Dispozitat e ligj nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave

Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
10.1 Neni 1/2: Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të
Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj nuk
parashikon ndryshe.
11. Dispozitat e Kodit të Procedurës Penale të Republikës së Shqipërisë;
11.1 Neni 268/1 Ai që është deklaruar i pafajshëm me vendim të formës së prerë ka të
drejtën e kompensimit për paraburgimin e vuajtur, me përjashtim të
rasteve kur është provuar që vendimi i gabuar ose moszbulimi në
kohën e duhur i faktit të panjohur është shkaktuar tërësisht ose
pjesërisht prej tij.
11.2 Neni 269/1 Kërkesa për kompensim duhet të bëhet, ndryshe nuk pranohet,
brenda tre vjetëve nga data në të cilën vendimi i pafajësisë ose i
pushimit të çështjes ka marrë formë të prerë.
12. Dispozitat e Ligjit nr.9381 datë 28.04.2005 “Për kompensimin për burgim të
padrejtë”;
446
12.1 Neni 2: Personi, që është deklaruar i pafajshëm ose për të cilin është pushuar
çështja me vendim gjykate të formës së prerë apo të prokurorit, ose
është mbajtur në burg tej kohës së caktuar në vendimin e dënimit,
gëzon të drejtën e kompensimit për burgimin e vuajtur.
13. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Ministria e Financave përmban shkaqe që
motivojnë cenimin e vendimit nr.581 datë 05.06.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë, me të cilin
është lënë në fuqi vendimi nr.1632 datë 18.07.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit dhe konstatimeve të bërë në seancën
gjyqësore të datës 09.02.2016, arrin në përfundimin se vendimet e gjykatave të faktit, janë
rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak të dy vendimet duhet të ndryshohen
dhe të vendoset rrëzimi i padisë së ngritur nga paditësi Klajdi Bitri.
16. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj,
Kolegji Administrativ, çmon se në çështjen objekt shqyrtimi marrëdhënia krijohet midis
personit që pretendon se gëzon të drejtën e kompensimit për burgimin e vuajtur dhe
institucioneve shtetërore të ngarkuara nga ligji me të drejtën dhe detyrimin për të ndjekur dhe
zbatuar procedurat për realizimin e kompensimit për burgim të padrejtë. Në këtë kuptim
çështja objekt shqyrtimi përbën mosmarrëveshje administrative, dhe nga pikëpamja lëndore,
në referim të nenit 7 të ligjit nr.42/2012, ky Kolegj është kompetent për shqyrtimin e kësaj
mosmarrëveshje.
17. Në analizë të akteve dhe provave të administruara në dosjen gjyqësore del e
provuar se paditësi Klajdi Bitri i është drejtuar gjykatës për të përfituar dëmshpërblim për
burgim të padrejtë për periudhën nga data 07.09.2004, datë në të cilën është ndaluar, deri në
datën 18.06.2009 data në të cilën është liruar, kur Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin e saj
nr.14 datë 18.06.2009 ka vendosur të prishë vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor dhe të
pushojë çështjen penale në ngarkim të tij.
18. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka konkluduar që padia e paditësit Klajdi Bitri
duhet pranuar pasi paditësi nuk përjashtohet nga e drejta e tij për kompensim për burgim të
padrejtë në kuptim të nenit 4 të ligjit. Gjykata e Apelit Vlorë, gjatë shqyrtimit të kësaj çështje
objekt ankimi në këtë gjykatë, ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
19. Ndryshe nga ç’arsyetojnë gjykatat e faktit, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë vëren se në vështrim të përmbajtjes së ligjit nr.9381 datë 28.04.2005 “Për kompensimin
për burgim të padrejtë”, dispozitave të Kodit të Procedurës Penale, pretendimeve në seancë
gjyqësore të përfaqësuesit të Avokaturës së Shtetit, i cili pretendoi se ndaj palës paditëse
ekziston një vendim penali i formës së prerë që e dënon përfundimisht me burgim si dhe
konstatimit të ekzistencës së një vendimi penal të formës së prerë për dënimin e paditësit
Klajdi Bitri për veprën penale të “Vrasjes me paramendim”, vlerëson se padia e paditësit
Klajdi Bitri, me objekt, kompensimin për burgim të padrejtë duhet të rrëzohet si e
pambështetur në ligj.
447
20. Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë në nenin 44 parashikon se: “Kushdo ka të
drejtë të rehabilitohet dhe/ose të zhdëmtohet në përputhje me ligjin, në rast se është dëmtuar
për shkak të një akti , veprimi ose mosveprimi të paligjshëm të organeve shtetërore”.
Interpretimi sistematik dhe literal i kësaj dispozite, passjell faktin se e drejta e kompensimit
për burgimin e padrejtë, është riparim i një gabimi të ndodhur nga organet shtetërore gjatë
ushtrimit të veprimtarisë së tyre. Prezumohet se, veprimtaria shtetërore e ushtruar nëpërmjet
organeve të tij është gjithmonë e ligjshme, dhe kur akti gjyqësor që privon lirinë personale,
do të konsiderohet jo i drejtë, do të pasohet më kërkesën për kompensim, i cili zakonisht
është kompensim financiar, në funksion të parimit të solidaritetit social për personat të cilëve
u është privuar në mënyrë të padrejtë liria personale.
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se rastet kur një subjekt i një
procedimi penal ka të drejtë të paraqesë kërkesë për kompensimin për burgim të padrejtë
parashikohet në nenin 268 të K.Pr.Penale, në të cilin ndër të tjera parashikohet se: “Ai që
është deklaruar i pafajshëm me vendim të formës së prerë ka të drejtën e kompensimit për
paraburgimin e vuajtur, me përjashtim të rasteve kur është provuar që vendimi i gabuar ose
moszbulimi në kohën e duhur i faktit të panjohur është shkaktuar tërësisht ose pjesërisht prej
tij...”. Në koherencë me parashikimin e K.Pr.Penale, neni 2 i ligjit nr.9381/2005 parashikon
shprehimisht se: “Personi, që është deklaruar i pafajshëm ose për të cilin është pushuar
çështja me vendim gjykate të formës së prerë apo të prokurorit, ose është mbajtur në burg tej
kohës së caktuar në vendimin e dënimit, gëzon të drejtën e kompensimit për burgimin e
vuajtur”.
22. Sipas përmbajtjes të dispozitave të sipërcituara, personi që është deklaruar i
pafajshëm me vendim të formës së prerë, gëzon të drejtën për kompensim për burgim të
padrejtë përveç rasteve të tjera që parashikon ligji si raste përjashtimore që e përjashtojnë
subjektin nga kjo e drejtë psh: kur është provuar që vendimi është i gabuar, tërësisht ose
pjesërisht, për fajin e tij ose kur moszbulimi në kohën e duhur të fakteve të panjohura,
administrimi i të cilave, nga gjykata penale, nuk do ta çonte atë në marrjen e një vendimi fajësie
për kërkuesin, ka ndodhur tërësisht ose pjesërisht për fajin e këtij të fundit, etj.
23. Nisur nga parashikimet e mësipërme ligjore, në seancë gjyqësore përfaqësuesi i
Avokaturës së Shtetit pranë Ministrisë së Financave pretendoi se paditësi nuk gëzon të
drejtën për të përfituar nga ligji për kompensimin për burgim të padrejtë pasi ky person është
dënuar nga Gjykata e Apelit Vlorë me 25 vjet burgim për veprën penale të “Vrasjes me
paramendim”, vendim ndaj të cilit është ushtruar rekurs nga i pandehuri Klajdi Bitri dhe nga
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë është vendosur mospranimi i tij.
24. Në rastin konkret, Kolegji Administrativ, verifikoi në seancë pretendimin e ngritur
nga përfaqësuesi i Avokatit të Shtetit në lidhje me qenien apo jo të pafajshëm të paditësit
Klajdi Bitri, me qëllim përfitimin nga dispozitat e ligjit për kompensimin për burgim të
padrejtë, konstatoi se çështja penale në ngarkim të paditësit Kljadi Bitri ka përfunduar me
dënimin e tij me 25 vjet burgim për veprën penale të “vrasjes me paramendim”.
25. Konkretisht nga vendimi penal nr.00-2015-2808 datë 05.11.2015 i Kolegjit Penal
të Gjykatës së Lartë rezulton se Gjykata e Lartë në bazë të rekursit të Prokurorisë së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.325 datë 04.12.2013 ka vendosur prishjen e vendimit nr.14
datë 18.06.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në po atë
gjykatë. Më tej, në rigjykim Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.38 datë 18.06.2014 ka
vendosur dënimin me 25 vjet burgim të të pandehurit Klajdi Bitri për veprat penale të
“vrasjes me paramendim”dhe “mbajtjes pa leje të armëve luftarake”. Kundër këtij vendimi
është ushtruar rekurs nga i pandehuri Klajdi Bitri dhe sikurse cituam edhe më sipër, Gjykata e
Lartë me vendimin nr.00-2015-2808 datë 05.11.2015 ka vendosur të mos pranojë rekursin e
paraqitur nga i pandehuri Klajdi Bitri. Në këto kushte, Kolegji konstaton se ndaj paditësit
448
ekziston një vendim penal i formës së prerë i cili e dënon atë përfundimisht me 25 vjet
burgim.
26. Në referim të rregullimeve ligjore të sipërcituara si dhe duke qenë se ka rezultuar
dhe është konstatuar nga Kolegji se paditësi Klajdi Bitri, është dënuar përfundimisht me
burgim për kryerjen e një vepre penale, pra në ngarkim të tij ekziston një vendim penal
dënimi, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e çmon të gabuar vendimmarrjen e të dy
gjykatave të faktit që kanë pranuar padinë duke vendosur kompensim për burgim të padrejtë
në favor të paditësit, përsa kohë që për paditësin nuk ekziston një vendim pafajësie apo
pushim procedimi penal.
27. Kolegji Administrativ e Gjykatës së Lartë, mbi argumentet e sipërcituara arrin në
përfundimin se si Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, ashtu edhe Gjykata e Apelit Vlorë, kanë
zbatuar gabim ligjin kur kanë pranuar padinë. Rrjedhimisht, jemi në kushtet kur vendimet e të
dy gjykatave të faktit duhet të ndryshohen dhe të rrëzohet kërkesëpadia e paraqitur nga
paditësi Klajdi Bitri.
PËR KËTO ARSYE

administrative”
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.1632 datë 18.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë
dhe vendimit nr.581 datë 05.06.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe rrëzimin e padisë.
Tiranë, më 09.02.2016
449
Nr. 00 - 2016 - 2072 i Vendimit (85)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Mori në shqyrtim në seancë gjyqësore të datës 09.02.2016, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: SHEFQET BAMI
I PADITUR: DIFE CACA; ELIDA HAKA (CACA);
ARTUR CACA; ERVIN CACA;
ARJAN CACA; MIRELA CACA;
RAMAZAN CACA; KOMUNA NIKËL;
PASURIVE TË PALUAJTSHME KRUJË
OBJEKTI I PADISË:
Pavlefshmërinë e akteve të marrjes së tokës në pronësi nr.146, 148
në emër të paditurve Shefqet e Ramazan Caca të lëshuara më datë 13.5.1993
nga Komisioni i Ndarjes së Tokës në fshat të cilat janë të falsifikuara.
Çregjistrimin e pasurisë në emër të të paditurve Shefqet e Ramazan Caca
në parcelat nr.180/9 e 180/10 që u korrespondojnë akteve të marrjes së tokës në pronësi
nr.146 e 148 të lëshuara më datë 13.5.1993 nga komisioni i ndarjes së tokës në fshat
të cilat janë të falsifikuara.
Detyrimin e anës së paditur Komuna Nikël të më pajisë me tokë
në parcelat 180/9, 180/10 të cilat i kam në disponim e përdorim që prej vitit 1991.
Marrjen e masës provizore për sigurimin e padisë duke pezulluar
transkriptimin e këtyre pasurive nga të paditurit Shefqet e Ramazan Caca.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 153, 202, 223 e vijues të Kodit të Procedurës Civile;
Nenet 116 e 117 të Kodit të Procedurave Administrative,
ligji nr.7501 datë 19.7.1991 “Për tokën”,
udhëzimet e K.M nr.5 datë 25.5.1993 dhe nr.1-6 datë 23.2.1996.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë me vendimin nr.378 datë 12.7.2007 vendosi:

”Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë. Deklarimin e pavlefshëm të akteve të
marrjes së tokës në pronësi nr.146 dhe 148 që u përket të paditurve Shefqet e
Ramazan Caca datë 13.5.1993 dhenë nga Komisioni i Ndarjes së tokës pranë
Komunës Nikël. Detyrimin e ZVRP Krujë që të çregjistrojë pronat në emër të
Shefqet e Ramazan Caca nr.180/10 dhe 180/9 që u korrespondon akteve të
Marrjes së Tokës në pronësi me nr.pronësie 146 e 148 datë 13.5.1993.
Detyrimin e Komunës Nikël që të pajisë me tokë paditësin Shefqet Bami sipas
450
ligjit 7501 datë 19.7.1991. Ligjërimin e masës provizore datë 11.6.2007 me
nr.210 akti deri sa vendimi të marrë formë të prerë. Shpenzimet gjyqësore në
ngarkim të të paditurve Shefqet e Ramazan Caca”.

“Prishjen e vendimit nr.378 datë 12.7.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Krujë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë me vendimin nr.404 datë 1.10.2010 vendosi:

“Rrëzimin e kërkesëpadisë së paditësit Shefqet Bami si të pabazuar në prova e
në ligj. Shpenzimet gjyqësore si dhe ato të mbrojtësit të palës së paditur në
shumën 50.000 (pesëdhjetë mijë) lekë i ngarkohen palës paditëse”.

Gjyqësor Krujë”.
Kundër vendimit nr.1504 datë 23.6.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë, kanë ushtruar
rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse Shefqet Bami i cili kërkon prishjen e vendimeve të
gjykatave të faktit dhe pranimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Me vendimin e gjykatës lartë provohet dhe nuk vihet fare në dyshim falsiteti e
korrigjimi i akteve të marrjes tokës në pronësi nr.146 e 148.
- Në këtë gjykim penal analizohet fakti që kemi të bëjmë me falsitet e korrigjime dhe
janë pikërisht këto fakte të parashtruara në këtë gjykim civil që legjitimojnë e
provojnë kërkimet e palës paditëse e njëkohësisht rrezojnë pretendimet e palës së
paditur..
- Këto pasuri janë në disponim të palës paditëse që prej vitit 1991. Nga ana e palës së
paditur, në atë kohë me cilësinë e kryetarit komunës si dhe të Komisionit të ndarjes së
tokës në Nikel është shprehur që kjo tokë I përkiste palës paditëse e pas matjes nga
komisioni përkatës do të plotësohet edhe dokumentacioni I nevojshëm.
- Këto falsifikime e korrigjime, të cilat ekzistojnë realisht në këtë gjykim e nuk gjejnë
aspak kontestim edhe në Vendimin nr.617 dt. 16.06.2010 të Gjykatës Lartë, provojnë
plotësisht kërkimet e palës paditëse, të pasqyruara në Aktin e Ekspertimit teknik të
dokumenteve me nr.5195 date 27.09.2006, realizuar nga Instituti i Policisë Shkencore
Tiranë.
- Aktet e marrjes së tokës në pronësi nr.146 e nr.148 datë 13.05.1993, në emër të të
paditurve Shefqet e Ramazan Caca, të marra e të administruara në këtë gjykim në
ZVRPP - Krujë si dhe formularët nr.6, ne Zyrën e Mbrojtjes dhe Administrimit
tokave, ka patur ndërhyrje e korrigjime. Pra këto akte janë përdorur nga ana e palës së
paditur pas vitit 2000 në të gjitha aplikimet e kryera pranë ZVRPP - Krujë.
- Nga ana e palës së paditur në këtë gjykim rezulton I pabazuar pretendimi ngritur se
pala paditëse është pajisur me tokë në respektim të Ligjit nr.7501 në fshatin tapizë me
9500 m2,duke e arsyetuar këtë me shprehjen se kjo është e bazuar në disa regjistra që
disponon arkivi komunës. Rezulton se pala paditëse ka banuar në Tapizë e prej vitit
1989 e deri me sot ai ndodhet në Nikel,pra fshatrat janë ngjitur me njeri tjetrin e nën
juridiksionin e komunës Nikel .Por provohet se në fshatin Tapizë pala paditëse nuk
është trajtuar fare me asnjë m2 tokë.
451
- Nga ana e komisionit ndarjes tokës në fshatin Nikel palës paditëse I është plotësuar
Akti marrjes së tokës në pronësi me nr.302 date 10.10.1998 për një sipërfaqe prej
4250 m2, të cilën unë e disponoj, por që nga verifikimi kryer pranë ZVRPP- Krujë
nuk rezulton I regjistruar.
- Provohet që sipërfaqet e tokës prej 6000 m2, sipas aktit nr.146 në emër të paditurit
Shefqet Caca e nr.148 me sipërfaqe prej 8300 m2 në emër të paditurit Ramazan
Caca,janë përftuar si produkt i ndërhyrjeve e korrigjimeve e për rrjedhoje kërkohet
çregjistrimi këtyre pasurive pra që u korrespondojnë pasurive me nr.180/10 e 180/09,
parcela të cilat siç arsyetuam më lart janë në disponim,pra një sipërfaqe prej 14300
m2 prej mëse 19 vjetëve nga ana e palës paditëse.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani, përfaqësuesin e palës paditëse
Shefqet Bami, Av. Petraq Semani, i cili kërkoi prishjen e vendimeve dhe dërgimin e çështjes
për rigjykim, përfaqësuesin e palëve të paditura Ramazan Caca, Dife Caca, Elida Haka
(Caca), Artur Caca, Ervin Caca, Arjan Caca dhe Mirela Caca , Av. Skënder Demiraj, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit në mungesë të palëve të paditura
Komuna Nikël dhe Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Krujë, si dhe diskutoi
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Shefqet
Bami është banor i fshatit Nikël, Komuna Nikël. Rezulton se paditësi ka përfituar 4000 m2
tokë arë në fshatin Nikël të cilat nuk i ka të regjistruara në ZVRPP dhe gjithashtu është
pronar i 700 m2 truall.
2. Pala e paditur Shefqet Caca me aktin e marrjes së tokës në pronësi nr.146 datë
13.5.1993 ka marrë në pronësi 19560 m2 tokë arë në fshatin Nikël të komunës Nikël, brenda
të cilave edhe 6000 m2 në ngastrën nr.180/10. Gjithashtu i padituri Ramazan Caca me aktin e
marrjes së tokës në pronësi nr.148 datë 13.5.1993 ka marrë në pronësi 21910 m2 tokë arë në
fshatin Nikël të komunës Nikël, brenda të cilave edhe 6000 m2 në ngastrën nr.180/9.
3. Me vendimin nr.122 datë 6.4.199 të Gjykatës së Rrethit Krujë është gjykuar çështja
me palë paditës Muharrem Caca, Shefqet Caca, Ramazan caca, i paditur Shefqet Bami,
person i trete Komuna Nikël dhe objekt: cenim pronësie, në të cilin është vendosur: “
Pranimin e kërkesës dhe pushimin e cenimit të pronësisë duke u detyruar të paditurin Shefqet
Bami ti lirojë paditësve tokën e zënë padrejtësisht...”, mbi ankimin e të paditurit Shefqet
Bami, Gjykata e Apelit me vendimin nr.1338 datë 01.12.1999 ka vendosur : “Mospranimin e
ankimit të bërë nga i padituri Shefqet Bami si ankim i bërë tej afateve ligjore”. Gjykata e
Lartë me vendimin nr.1034 datë 27.10.2000 ka vendosur: “Mospranimin e rekursit të
paraqitur nga Shefqet Bami” .
4. Rezulton se pala paditëse Shefqet Bami i është drejtuar prokurorisë së Rrethit
Gjyqësor Krujë duke kallëzuar të paditurit Shefqet Caca dhe Ramazan Caca për veprën
penale të “përdorimit të dokumentit të falsifikuar”, me pretendimin që aktet e marrjes së
tokës në pronësi në emër të të kallëzuarve janë të falsifikuar.
5. Sa më sipër pasi çështja është dërguar në gjykatë dhe janë dhënë vendimet nga
gjykatat e shkallëve më të ulta, Gjykata e Lartë me vendimin nr.617 datë 16.6.2010 ka
vendosur: “Prishjen e vendimit nr.78 datë 11.2.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.59 datë 18.6.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Krujë dhe pushimin e çështjes,
pasi fakti nuk përbën vepër penale”.
452
6. Sa më sipër nga gjykata arsyetohet se: “Është vërtetuar se aktet e paraqitura nga
dy të gjykuarit për regjistrimin e pronës pranë Z.R.P.P., përmbajnë të njëjtat të dhëna që
përmbajnë edhe regjistrat e administruar në ZMT pranë Këshillit të Qarkut Durrës,
dokumentacion ky që paraqitet i korrigjuar për fraksionin e parcelës së përfituar nga zbatimi
i ligjit nr.7501/1991. Nga ky korrigjim, sikundër ka dalë e provuar parcela e njërit prej të
gjykuarve, i është kaluar tjetrit dhe anasjelltas. Të dy të gjykuarit janë në marrëdhënie
gjinore mes tyre, vëllezër, dhe asnjëherë nuk rezulton të kenë patur pretendime në lidhje me
këtë fakt. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se në rastin konkret, dy të gjykuarit nuk
mund të ngarkohen me përgjegjësi penale për faktin se dokumentacioni i lëshuar nga organi
përkatës shtetëror i ngarkuar me ligj për administrimin, plotësimin dhe shpërndarjen e ATM
në pronësi, ashtu si dhe nga organi ku ruhet dhe arkivohet dokumentacioni kadastral
(formulari nr.6), ka rezultuar të ketë në përmbajtje shifër të korrigjuar, përsa kohë asnjëri
prej tyre apo shtetas tjetër, në dijeni të tyre, të kishte falsifikuar aktin. Njëkohësisht ky Kolegj
vlerëson të nënvizojë qëndrimin e tij, të mbajtur ndërkohë gjatë shqyrtimit të çështjeve të
ngjashme, se në mungesë të qëllimit të fitimit apo nxjerrjes së një përfitimi tjetër nga
përdorimi i dokumentacionit të falsifikuar, asnjë subjekt nuk mund të deklarohet fajtor për
kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 186/1 i Kodit Penal, për më tepër që në
rastin konkret, asnjëherë nuk është pretenduar as se të gjykuarit kanë përfituar në mënyrë
abuzive nga zbatimi i ligjit nr.7501/1991, as se ndryshimi i numrit të parcelave mes dy
vëllezërve (të gjykuarit) të jetë bërë për qëllime përfitimi në dëm të njëri-tjetrit”.
7. Ndërkohë që rezulton se në datën 5.2.2007 pala paditëse Shefqet Bami i është
drejtuar gjykatës me padinë objekt shqyrtimi pasi pretendon se toka ka qenë në përdorim të tij
që nga viti 1991.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë me vendimin nr.378 datë 12.7.2007 vendosi:
“Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë. Deklarimin e pavlefshëm të akteve të marrjes së tokës
në pronësi nr.146 dhe 148 që u përket të paditurve Shefqet e Ramazan Caca datë 13.5.1993
dhenë nga Komisioni i Ndarjes së tokës pranë Komunës Nikël. Detyrimin e ZVRP Krujë që të
çregjistrojë pronat në emër të Shefqet e Ramazan Caca nr.180/10 dhe 180/9 që u
korrespondon akteve të Marrjes së Tokës në pronësi me nr.pronësie 146 e 148 datë
13.5.1993. Detyrimin e Komunës Nikël që të pajisë me tokë paditësin Shefqet Bami sipas
ligjit 7501 datë 19.7.1991. Ligjërimin e masës provizore datë 11.6.2007 me nr.210 akti deri
sa vendimi të marrë formë të prerë. Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të paditurve Shefqet
e Ramazan Caca”.
9. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1591 datë 9.10.2008 vendosi:
“Prishjen e vendimit nr.378 datë 12.7.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Krujë dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë”.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë me vendimin nr.404 datë 1.10.2010
vendosi: “Rrëzimin e kërkesëpadisë së paditësit Shefqet Bami si të pabazuar në prova e në
ligj. Shpenzimet gjyqësore si dhe ato të mbrojtësit të palës së paditur në shumën 50.000
(pesëdhjetë mijë) lekë i ngarkohen palës paditëse”.
10.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Në rastin konkret legjitimimi aktiv i palës paditëse , kur
objekti i kërkimit është kundërshtimi apo pavlefshmëria e një akti administrativ parashikohet
në nenin 325 të K.Pr.Civile sipas të cilit: “Padia sipas nenit 324 mund të ngrihet kur paditësi
argumenton se akti administrativ është i paligjshëm dhe se atij i cenohen interesat dhe të
drejtat e tij në mënyrë te drejtpërdrejtë ose tërthorazi, individualisht ose në mënyrë kolektive.
Në interpretim të kësaj dispozite duhet që të plotësohen dy kushte të cilat janë të lidhur
ngushtësisht me njeri-tjetrin, kushti parë ka të bëjë me paligjshmërinë e aktit administrativ që
do te thotë jo të gjitha aktet mund te kundërshtohen,por vetëm ata qe janë te paligjshme,
d.m.th qe nuk janë nxjerre ne përputhje me ligjin ose ne kundërshtim me ligjin dhe kushti i
dyte duhet domosdoshmërisht që ky akt i paligjshëm të ketë cenuar interesat e një individi
453
apo kolektivi qoftë në mënyrë të drejtpërdrejtë ose tërthorazi. Pala paditëse nuk arriti të
provoje në gjykim legjitimimin aktiv të saj në proces. Ajo ka kërkuar pavlefshmërinë e akteve
të marrjes së tokës ne pronësi për shkak se ato janë konsideruar të falsifikuara. Vendimet
lidhur me fajësinë e tyre janë rekursuar nga të paditurit në Gjykatën e Lartë e cila me
vendimin nr.617 datë 16.06.2010 ka vendosur : “Prishjen e vendimit nr.78 datë 11.02.2009
të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.59 datë 18.06.2008 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Krujë dhe pushimin e çështjes pasi fakti nuk përbën vepër penale. "Nga arsyetimi i
vendimit të Gjykatës se Lartë rezulton e provuar se aktet e paraqitura nga të gjykuarit për
regjistrim ne Z.R.P.P përmbajnë të njëjtat të dhëna që përmbajnë edhe regjistrat e
administruara ne Z.M.T pranë K.Q.Durrës dokumentacion që paraqitet i korrigjuar. Nqs ky
korrigjim sikundër ka dale e provuar parcela e njërit prej tyre i është kaluar tjetrit dhe
anasjelltas. Kjo gjykate evidenton faktin e lidhjes gjinore mes tyre, vëllezër, e për pasojë nuk
rezulton të ketë patur pretendime në lidhje me këtë fakt. Po kështu provohet me këtë vendim
se nuk është pretenduar se te të gjykuarit kanë përfituar në mënyrë abuzive nga zbatimi i
ligjit nr.7501 e as ndryshimi i numrit të parcelave mes tyre, dy vëllezërve të jetë bërë për
qëllime përfitimi në dëm të njeri tjetrit. Vendimi i mësipërm i Gjykatës së Lartë ka zgjidhur
përfundimisht çështjen e falsifikimit të dokumentit pra të këtyre akteve duke mos e
konsideruar atë si vepër penale, që do të thotë se ato akte nuk kanë në përmbajtjen e tyre
asnjë element paligjshmërie. Momenti tjetër ose kushti që ka të bëjë me legjitimimin aktiv
është që akti administrativ duhet të ketë cenuar interesat dhe të drejtat e paditësit. Në
formulimin e kësaj dispozite ligjvënësi në termin interes dhe të drejta ka patur parasysh
interesat e ligjshme dhe të drejta të ligjshme të paditësit. Por paditësi nuk paraqiti në seancë
gjyqësore asnjë prove ku te evidentonte se cili është interesi apo e drejta e tij e cenuar. Ai ka
pretenduar se është disponues i kësaj prone që prej vitit 1991 dhe se ajo ka qenë pronë e
vjetër e familjes së tij (Ibrahim Bami etj). Së pari ai e posedon këtë prone në mënyrë të
paligjshme që prej këtij viti fakt ky i provuar pasi nga të paditurit Shefqet Bami dhe Ramazan
Caca etj. me cilësinë e paditësve është kërkuar para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë
pushim cenim pronësie e kthim sendi bazuar në nenet 296 e 302 të Kodit Civil. Me vendimin
nr.122 datë 06.04.1999 është vendosur pushimi i cenimit të pronësie duke detyruar të
paditurin Shefqet Bami ti lirojë paditësve token e zënë padrejtësisht. Vendimi i mësipërm
është lënë në fuqi me vendimin nr.1338 të Gjykatës së Apelit Tiranë. Në rastin në gjykim kemi
të bëjmë me një posedues të paligjshëm të pronës së tjetrit. Gjithashtu edhe pretendimi i tij se
prona është e familjes së tij, pra si ish pronare jo vetëm që nuk paraqiti asnjë dokument, por
edhe sikur te ishte para një situate të tillë ligji 7501 nuk ka njohur pronat e ish pronareve
dhe as kufijtë të tyre, por ka pasur si qëllim parisien me tokë bujqësore të familjeve
kooperativiste si dhe familjeve me banim në fshat që nga 01.08.1991. Nga tërësia e provave
të paraqitura gjykata arrin ne konkluzionin se paditësi nuk legjitimohet në ngritjen e padisë,
pasi ai nuk mundi të provoje dhe ti paraqesë gjykatës jo vetëm të drejtën apo interesin e tij të
cenuar nga aktet e marrjes së tokës në pronësi, e cila nuk mund të ekzistojë si e tillë pa qenë
e shprehur në një dispozite ligjore, gjithashtu nuk u provua paligjshmëria e akteve
administrative”.
“Lënien në fuqi të vendimit nr.404 datë 1.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë”.
11.1 Arsyetimi i Gjykatës: “I njëjtë me atë të faktit”.
12. Kundër vendimit nr.1504 datë 23.6.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë, kanë
ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse Shefqet Bami i cili kërkon prishjen e
vendimeve të gjykatave të faktit dhe pranimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e
454
LIGJI I ZBATUESHËM
13. Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave

Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj
nuk parashikon ndryshe.
14.1 Neni 72: Gjyqtari është i detyruar të heqë dorë nga gjykimi i një çështje
konkrete kur: 1. ka interes në çështje ose në një mosmarrëveshje
tjetër që ka lidhje me atë në gjykim; 2. ai vetë ose bashkëshortja e
tij është i afërt deri në shkallë të katërt apo krushqi deri në shkallë
të dytë ose është i lidhur me detyrime birësimi apo bashkëjeton
në mënyrë të përhershme me njërën nga palët ose nga mbrojtësit;
3. ai vetë ose bashkëshortja e tij janë në konflikt gjyqësor ose në
armiqësi apo në marrëdhënie kredie apo huaje me njërën prej
palëve, ose njërin prej përfaqësuesve; 4. ka dhënë këshilla ose ka
shfaqur mendim për çështjen në gjykim apo ka marrë pjesë në
gjykimin e çështjes në një shkallë tjetër të procesit, është pyetur
si dëshmitar, si ekspert ose si përfaqësues i njërës apo tjetrës
palë; 5. është kujdestar, punëdhënës i njërës prej palëve,
administrator ose ka një detyrë tjetër në një ent, shoqatë, shoqëri
ose institucion tjetër që ka interesa për çështjen në gjykim; 6. në
çdo rast tjetër kur vërtetohen, sipas rrethanave konkrete, arsye
serioze njëanshmërie. Kërkesa për heqjen dorë i paraqitet
kryetarit të gjykatës përkatëse i cili vendos. Për deklarimin e
heqjes dorë të kryetarit të gjykatës së shkallës së parë vendos
kryetari i gjykatës së apelit dhe për kërkesën e këtij të fundit
vendos kryetari i Gjykatës së Lartë. Përmbajtja e kërkesës u
njoftohet palëve.
14.2 Neni 74/1: Në rastet kur është e detyrueshme heqja dorë e gjyqtarit, secila
nga palët mund të kërkojë përjashtimin e tij.
15. Në fillim të seancës gjyqësore të datës 02.06.2015, mbi pyetjen e gjykatës nëse
palët ndërgjyqëse kanë kërkesa paraprake, përfaqësuesi i palës së paditur Avokat Skënder
Demiraj, vuri në dijeni gjykatën se pala e paditur Z. Shefqet Caca ka ndërruar jetë në datën
14.04.2015 dhe për këtë shkak është çelur dëshmia e trashëgimisë ligjore për të ndjerin
Shefqet Caca, dëshmia e trashëgimisë ligjore nr.3747 rep., nr.1772 kol., datë 30.06.2015 ku
përcaktohen njohja si trashëgimtar ligjor të trashëgimlënësit Shefqet Caca shtetasit: Dife
Caca; Elida Haka (Caca); Artur Caca; Ervin Caca; Arjan Caca; Mirela Caca.
16. Kolegji Administrativ pas shqyrtimit të akteve të paraqitura dhe kërkesës
paraprake, mbështetur në paragrafin e parë të nenit 199 të K.Pr.C ku përcaktohet
shprehimisht se: “Kur njëra nga palët vdes, çështja vazhdon nga ose kundër trashëgimtarëve
të saj”, vendosi pranimin e kërkesës për kalimin procedural nga pala kërkuese, duke thirrur
në gjykim trashëgimtarët ligjorë të Shefqet Caca.
455
17. Rekursi i paraqitur pala paditëse Shefqet Bami përmban shkaqe ligjore që të
motivojnë cenimin e vendimit nr.1504 datë 23.6.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.404 datë 01.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs dhe parashtrimeve në
seancë gjyqësore arrin në përfundimin se vendimet e gjykatave të faktit janë rrjedhojë e
mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishen dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
20. Thelbi i kërkimit i padisë objekt shqyrtimi, është kundërshtimi i Akteve të Marrjes
së Tokës në pronësi në emër të të paditurve Ramazan Caca dhe Shefqet Caca dhe zgjidhjen e
pasojave që sjell pavlefshmëria e këtyre akteve.
21. Gjatë gjykimit të çështjes në gjykatën e Rrethit Gjyqësor Krujë përveç shkaqeve
që kanë të bëjnë me pavlefshmërinë e akteve administrative nga pala paditëse është
pretenduar edhe përjashtimi i njërit prej anëtarëve të trupit gjykues, sepse bashkëshorti i
gjyqtares për të cilën kërkohej përjashtimi kishte qenë në cilësinë e avokatit dhe kishte
përfaqësuar njërën nga palët gjatë hetimit administrativ dhe gjyqësor në një çështje të lidhur.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë ka arritur në përfundimin se padia e paditësit Shefqet Bami
duhet rrëzuar duke rrëzuar gjithashtu edhe pretendimin për përjashtimin e gjyqtares kryesuese
të trupit gjykues Rexhina Merilka. Ky qëndrim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, është
bërë objekt ankimi nga pala e paditëse në Gjykatën e Apelit, duke paraqitur shkaqet ligjore
për kundërshtimin e vendimit të kësaj gjykate. Gjykata e Apelit, ka vendosur të lërë në fuqi
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, me të njëjtin arsyetim si gjykata e faktit.
22. Në vështrim të sa më sipër dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs dhe në
seancë gjyqësore në lidhje me kryerjen e një shkelje të rëndë procedurale nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Krujë, që ka të bëjë me përbërjen e trupit gjykues dhe pengesën e njërit prej
anëtareve të trupit gjykues për të qenë pjesë e trupës gjyqësore, Kolegji Administrativ, në
shqyrtim të këtij pretendimi dhe ligjshmërisë së vendimeve të gjykatave të faktit, konstaton se
nga gjykatat nuk janë respektuar kërkesat e ligjit procedural në lidhje me përbërjen e trupit
gjykues, të cilat i janë parashtruar në rekursin drejtuar Gjykatës së Lartë.
23. Referuar legjislacionit aktual, një nga elementët e rëndësishëm të procesit të
rregullt ligjor, i cili garantohet nga neni 42 i Kushtetutës dhe neni 6 i KEDNJ-së, është
gjykimi i çështjes nga një gjykatë e paanshme. Gjykata vlerëson, veçanërisht përbërjen e
trupit gjykues, në mënyrë që të heqin dorë apo të përjashtohen nga gjykimi i çështjes anëtarët
e trupit gjykues që nuk ofrojnë garancitë e kërkuara për paanshmëri në kuptimin objektiv.
Parimi i paanshmërisë përmban elementin subjektiv, i cili lidhet ngushtë me bindjen e
brendshme që krijon gjyqtari për zgjidhjen e çështjes në gjykim, si dhe elementin objektiv,
me të cilin kuptohet dhënia e garancive të nevojshme për gjykim të paanshëm nga vetë
gjykata, përmes mënjanimit të çdo dyshimi të përligjur në këtë drejtim.
24. Referuar dispozitave procedurale të parashikuara nga KPC të cilat kanë gjetur
pasqyrim edhe në ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, Kolegji e gjen me vend të
sqarojë se, në momenti që njëra nga palët ndërgjyqëse pretendon se për njërin apo anëtarët e
trupit gjykues në një çështje konkrete ekziston një shkak ligjor që vë në dyshim paanshmërinë
456
e trupit gjykues, e rëndësishme është nëse pretendimi i ngritur nga palët ndërgjyqëse mund të
vlerësohet i justifikuar ligjërisht nga pikëpamja objektive. Sa më sipër, Kolegji konfirmon
qëndrimin e tij, se përbërja e trupit gjykues dhe paanshmëria e tij përbën një garanci për palët
në gjykim në dhënien e drejtësisë. Në çdo rast kur ekzistojnë shkaqet që justifikojnë një
dyshim të përligjur për anshmëri gjatë gjykimit, detyra e çdo gjyqtari është t’i shmanget
gjykimit, në mënyrë që të mos cenojë rregullsinë e procesit gjyqësor për sa i përket aspektit të
paanshmërisë së gjykatës.
25. Duke u rikthyer në çështjen objekt gjykimi, Kolegji vëren se pala paditëse ka
pretenduar gjatë gjykimit dhe vazhdon të pretendojë dhe përpara Kolegjit Administrativ të
Gjykatës së Lartë se i është cenuar e drejta për t’u gjykuar nga një gjykatë e paanshme, pasi
gjyqtarja kryesuese e trupit gjykues në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Krujë ka pasur pengesë
ligjore për të qenë në përbërje të trupit gjykues, pasi bashkëshorti i saj, i cili ushtron
funksionin e avokatit, në këtë cilësi ka përfaqësuar njërën prej palëve ndërgjyqëse në një
proces tjetër, i cili në thelb lidhet me këtë gjykim.
26. Nga verifikimi i pretendimit të palës paditëse në lidhje me paanshmërinë e trupit
gjykues evidentohet se bashkëshorti i gjyqtares, në cilësinë e përfaqësuesit të posaçëm, ka
firmosur dokumente (shkresa) që kanë lidhje me një gjykim tjetër i cili lidhet në thelb me
pretendimet e pronësisë së palës paditëse. Në këtë kuptim, kolegji Administrativ konstaton se
përfshirja e avokatit në procesin administrativ dhe civil në lidhje me palën paditëse, nuk ka
qenë e papërfillshme ndaj dhe dyshimi i palës paditëse është i bazuar nga ana objektive.
27. Në një gjendje të tillë të gjykimit dhe përbërjes së trupit gjykues, palës
ndërgjyqëse i është mohuar efektivisht e drejta për t’iu drejtuar gjykatës dhe për të realizuar
një gjykim të paanshëm sipas parashikimeve procedurale në kodin e procedurës civile.
Detyrimi kushtetues për paanshmërinë e përbërjes së trupit gjykues, në çdo shkallë të
gjykimit nuk përmbushet nëse gjykata nuk i jep garanci palëve ndërgjyqëse për paanshmërinë
e saj nga pikëpamja subjektive dhe objektive.
28. Qëndrimi i mësipërm është në qasje të plotë edhe me praktikën e konsoliduar të
Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë e cila shprehimisht në një sërë vendimesh
të saj ka përcaktuar se: “Gjykata ka evidentuar se parimi i paanshmërisë në gjykim, në
këndvështrim të përbërjes së trupit gjykues, duhet të respektohet në çdo shkallë të gjykimit,
duke mos përjashtuar as shqyrtimin e çështjes në Dhomën e Këshillimit të Gjykatës së Lartë.
Për Gjykatën është konsideruar gjykatë e njëanshme trupi gjykues, në përbërje të të cilit ka
qenë i pranishëm qoftë edhe vetëm një gjyqtar i cili, në këndvështrimin objektiv, nuk jepte
garanci për një gjykim të paanshëm. Gjykata ka theksuar se “...thjesht dhe vetëm
pjesëmarrja e një apo më shumë gjyqtarëve në një procedim të mëparshëm, pavarësisht nga
ndikimi i prezencës dhe i mendimit të tyre në të gjithë trupin gjykues, është një arsye e
mjaftueshme dhe njëkohësisht një garanci më pak për kërkuesin, tek i cili është krijuar
dyshimi i bazuar, se gjykata nuk ka qenë e paanshme në shqyrtimin e kësaj çështjeje”. (shih
vendimet nr.21, datë 29.04.2010; nr.1, datë 25.01.2010; nr.48, datë 30.07.1999 të Gjykatës
Kushtetuese).
29. Gjithashtu Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut në Strasburg në praktikën e
saj në lidhje me paanshmërinë e gjykatës ka mbajtur qëndrimin se: “Megjithatë, nuk ka
ndarje të prerë ndërmjet paanshmërisë subjektive dhe objektive, pasi sjellja e gjyqtarit jo
vetëm mund të ngrejë dyshime objektive për paanshmërinë e tij nga pikëpamja e vëzhguesit të
jashtëm (testi objektiv), por mund të prekë edhe çështjen e bindjeve të tij personale (testi
subjektiv) (shih Kyprianou k. Qipros [GC], nr.73797/01, § 119, GJEDNJ, 2005 XIII).
Kështu, në disa raste, ku mund të jetë e vështirë për të siguruar prova për të hedhur poshtë
prezumimin e paanshmërisë subjektive të gjyqtarit, kërkesa e paanshmërisë objektive ofron
një garanci të mëtejshme të rëndësishme (shih Pullar k. Mbretërisë së Bashkuar, 10 qershor
1996, § 32, Raportet 1996-III). Në këtë aspekt, edhe dukja mund të jetë e një rëndësie të
457
caktuar ose, me fjalë të tjera, "drejtësia nuk duhet vetëm të bëhet, por ajo duhet të shihet se
po bëhet”. Ajo që është në lojë, është besimi që gjykatat në një shoqëri demokratike duhet të
frymëzojnë tek publiku (shih De Cubber k. Belgjikës, 26 tetor 1984 § 26, Seria A nr.86).
30. Përsa më sipër, Kolegji Administrativ vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit dhe
i gjykatës së rrethit gjyqësor duhet të prishen dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, e cila me hyrjen në fuqi të ligjit nr.49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative” është gjykata kompetente nga pikëpamja lëndore dhe tokësore për gjykimin e
saj.
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të neni 63 të ligjit 49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1504 datë 23.06.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.404 datë 01.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë dhe dërgimin e
çështjes për shqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Tiranë, më 09.02.2016
458
Nr. 00-2016-468 i Vendimit (86)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 09/02/2016 mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:
PADITËS: LELJA LIBOHOVA

I PADITUR: KËSHILLI I RREGULLIMIT TË
TERRITORIT BASHKIA TIRANË
SHOQËRIA "ALBTORONTO
KONSTRUKSION" SH.P.K
PALË E TRETË: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
OBJEKTI:
Anullimin e aktit administrativ Bashkise Tirane dhene ne favor
te subjektit Shoqeria "Albtoronto konstruksion prane Bashkise Tirane
dhene ne favor te subjektit Shoqeria "Albtoronto Konstruksion" sh.p.k.
Baza Ligjore: Nenet 202, 204 e vijues te K.Pr.Civile,
nenet 116 e vijues te K.Pr.Administrative, etj.

vendosur:

Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për gjykimin e çështjes civile
dhe dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.2462 datë 11.03.2013 të Gjykatës së Rrethit
GjyqësorTiranë.
Kundër vendimit nr.2577 datë 30.06.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit ka

ushtruar rekurs pala paditëse, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimeve të gjykatave të faktit
dhe pranimin e padisë duke parashtruar:
459
- Leja e ndërtimit është një akt administrativ i pavlefshëm i cili në momentin e
miratimit është dhënë duke u bazuar në një veprim juridik absolutisht i pavlefshëm,
edhe akti administrativ mbi të cilin është miratuar leja e ndërtimit është absolutisht i
pavlefshëm në kuptim të Nenit 116/c të K.Pr.Administrative.
- Neni 45 i Ligjit nr. 8405 datë 17/09/1998 “Për Urbanistikën” përcakton se:“Çdo
person fizik e juridik,vendas ose i huaj që do të ndërtojë në territorin e Republikës së
Shqipërisë duhet të pajiset me leje ndërtimit”. Ky është dokumentacioni i vetëm ligjor
mbi bazën e të cilit lejohet ndërtimi.
- Neni 40 i Ligjit “Për Urbanistikën” parashikon se: … “kërkesa për miratim të
destinacionit funksional dhe të kushteve urbanistike të sheshit mbi truall pronë
private, bëhet vetëm nga pronari i tij…”.
- Leja e ndërtimit është marrë mbi bazën e një kontrate porosie që është një veprim
juridik absolutisht i pavlefshëm pasi vjen në kundërshtim me Ligjin “Për
Urbanistikën”.
- Leja e ndërtimit është dhënë me kusht dhe me fuqi prapavepruese , kusht ky që nuk
plotësohet , por dhe pezullimi i lejes pa një afat cënon rëndë të drejtat për të disponuar
lirshëm këtë pasuri.
- Kontrata e lidhur me pronarin ka rezultuar jo në formën e kërkuar nga Ligji pasi nuk
është shprehur vullneti i pronarit dhe si rrjedhojë KRRT Bashkia Tiranë ka
konkluduar me një akt administrativ i cili vjen ndesh me Ligjin “Per Urbanistikën”.
- Leja e ndërtimit e miratuar në favor të Shoqërisë “AlbToronto-Konstruksion” Shpk
është në kundërshtim me formën dhe proçedurën e kërkuar nga ligji.
Më pas, nga paditësja është përpiluar një deklaratë noteriale në të cilën përcaktohet se
heq dorë nga rekursi i paraqitur prej saj në Gjykatë të Lartë, duke autorizuar paraqitjen e
deklaratës nga Shoqëria “AlbToronto- Konstruksion” shpk. Kërkesa për heqjen dorë nga
rekursi është paraqitur nga pala e paditur Shoqëria “Albtoronto” shpk.

pasi dëgjoi relacionin e Gjyqtarit Xhezair Zaganjori, konstatoi mungesën e
rekursueses Leila Libohova pa u paraqitur ndonjë shkak i arsyeshëm; dëgjoi përfaqësuesen e
Shoqërisë “AlbToronto- Konstruksion” sh.p.k. Avokate Nertila Qordja, e cila kërkoi
pushimin e gjykimit; dëgjoi përfaqësuesen e Bashkisë Tiranë Zj Ingrid Shehu, e cila u shpreh
dakord me pushimin e gjykimit; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Paditësja Leila Libohova është pronare e një banese brenda një sipërfaqe trualli 380
m2 e regjistruar në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë. Ajo ka lidhur
kontratë sipërmarrje me Shoqërinë “AlbToronto-Konstruksion” Shpk, me nr.1582 Rep. e
nr.152 Kol. Konstruksion” Shpk ka lidhur dhe kontrata te tjera sipërmarrjeje me banorë të
tjerë të truallit.
Këshilli i Rregullimit të Territorit pranë Bashkisë Tiranë me vendimin nr.42 datë
16/12/2002 ka miratuar lejen e sheshit të ndërtimit. Po kështu dhe në vendimin nr.41 datë
04/02/2003 të K.RR.T-së është miratuar leja e ndërtimit subjektit ndërtues “AlbToronto-
Konstruksion” Shpk e cila ndër të tjera në pikën 4 është shprehur se “leja e ndërtimit nuk do
të zbardhet pa u zgjidhur konflikti i subjektit ndërtues me një nga pronarët e truallit” ,
konkretisht me pronarin e truallit Florenco Rashko. Nisur nga ky fakt Bashkia e Tiranës ka
vënë në dijeni shoqërinë se leja do të mbetej e pezulluar deri në zgjidhjen e këtij konflikti
(pika 4 e vendimit të K.RR.T-së nr. 41 datë 04/02/2003). E ndodhur në këto kushte paditësja
460
Leila Libohova i është drejtuar gjykatës duke kërkuar anulimin e lejes së ndërtimit dhënë
subjektit ndërtues.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.2462 datë 11.03.2013 ka vendosur
rrëzimin e padisë. Në këtë vendim është arsyetuar se nga viti 2003-2006 Shoqëria
“AlbToronto-Konstruksion” Shpk ka pasur konflikt gjyqësor me Familjen Xhumari dhe ka
pasur një vendim gjykate për sigurim padie. Pas mbylljes së këtij konflikti dhe rrëzimit të
kësaj mase është bërë zbardhja e lejes së ndërtimit (në vitin 2006). Paditësja në lidhje me
kontratën e sipërmarrjes të lidhur me shoqërin ndërtuese ka hapur procesin gjyqësor pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me objekt “Zgjidhjen e kontratës nr.1582/152 datë
05/11/2001 të noteres Violeta Shllaku për shkak se ekzekutimi i detyrimit nga pala e paditur
sipërmarrëse është bërë i pamundur”. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin
nr.3978 datë 04/07/2006 ka vendosur : “Rrëzimin e kërkesë padisë duke detyruar Leila
Libohovën t’i lirojë dhe t’i dorëzojë Shoqërisë “AlbToronto-Konstruksion” Shpk sendin e
paluajtëshëm –truall dhe banesë me sipërfaqe 380 m2 , regjistruar me nr.30 Rregjistri
Hipotekor datë 30/01/1995, objekt i kontratës me nr. 1582/152 datë 05/11/2001 ,në
përmbushje të detyrimit të përcaktuar në të”, vendimi ky i lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit
Tiranë me vendimin nr.1049 datë 18/09/2007. Pretendimi i palës paditëse për anullimin e
aktit administrativ është i pambështetur në fakte dhe prova.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1959 datë 08.05.2014 ka vendosur
moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për gjykimin e çështjes civile dhe dërgimin e
akteve Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me
vendimin nr.2577 datë 30.06.2014 ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.2462 datë
11.03.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit nr.2577 datë 30.06.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit ka
ushtruar rekurs pala paditëse Leila Libihova, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimeve të
gjykatave të faktit dhe pranimin e padisë duke parashtruar shkaqet e përmendura në mënyrë
të përmbledhur në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Nga paditësja është përpiluar një deklaratë noteriale nr.4825 Rep. nr.1571 kol, datë
10.07.2015, në të cilën përcaktohet se heq dorë nga rekursi i paraqitur prej saj në Gjykatë të
Lartë, duke autorizuar paraqitjen e deklaratës nga Shoqëria Albtoronto shpk.
Kërkesa për heqjen dorë nga rekursi është paraqitur nga pala e paditur Shoqëria
“Albtoronto” shpk. Konkretisht, rezulton se paditësja ka bërë një deklaratë noteriale me anë
të së cilës ajo dekaron se: “meqenëse kemi amenduar kontratën e sipërmarrjes me datë
09.07.2015, jam dakord që shoqëria të fillojë punimet dhe tìa dorëzoj pronën time dhe
deklaroj se heq dorë nga kjo çështje gjyqësore dhe do ta pushoj këtë gjykim si të paqenë
bazuar në kërkesat e nenit 299 të K.Pr.Civile. Kjo deklaratë noteriale do të depozitohet nga
cilido përfaqësues ligjor i imi si deklaruese ose i Shoqërisë Albtoronto Konstruksion shpk, në
çdo proces gjyqësor apo administrativ si dhe përpara Bashkisë Tiranë, përpara çdo gjykate
kompetente për të bërë të mundur pushimin e çdo gjykimi të nisur prej meje, si dhe përpara
çdo insititucioni shtetëror ku do të nevojitet, Bashkia Tiranë, Gjykatë, ZVRPP në mënyrë që
të mos sjellë asnjë problem në përfaqësim apo interesat që mund tì cenohen Shoqërisë
ndërtuese”.
Mbështetur në këtë deklaratë noteriale, nga ana e Shoqërisë “Alb Toronto-
Konstruksion” shpk, është paraqitur kërkesa nr.SH-385 datë 15.10.2015, për heqjen dorë nga
rekursi, me argumentin se paditësja në këtë gjykim Leila Libohova, ia ka deleguar Shoqërisë
“Alb Toronto – Konstruksion” shpk, të drejtën për të paraqitur heqjen dorë nga rekursi i saj.
Në seancë gjyqësore, Shoqëria “Alb Toronto – Konstruksion” shpk ka paraqitur
bashkëngjitur edhe deklaratën noteriale të paditëses Leila Libohova, duke kërkuar pushimin e
gjykimit të çështjes.
461
Në seancën e datës 09.02.2016, në Gjykatën e Lartë, paditësja Leila Libohova nuk u
paraqit, por në vend të saj në seancë gjyqësore mori pjesë e Shoqëria “Alb Toronto –
Konstruksion” shpk, e cila riparaqiti kërkesën e saj për pushimin e gjykimit, me arsyetimin e
heqjes dorë nga rekursi të paditëses Leila Libohova, mbështetur në deklaratën e paraqitur prej
saj. Në seancë gjyqësore mori pjesë dhe përfaqësuesja e palës së paditur Bashkia Tiranë, e
cila ishte dakord me kërkesën për pushimin e gjykimit të çështjes. Kolegji vëren se vetë
rekursuesja Leila Libohova në deklaratën noteriale të saj ka deklaruar heqjen dorë të saj nga
gjykimi i kësaj çështje, e po kështu ka autorizuar përfaqësuesit e Shoqërisë “Alb Toronto
Konstruksion” shpk, me qëllim pushimin e gjykimit të nisur prej saj.
Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, referuar nenit 1, pika 2 të
Ligjit 49/2012 dhe nenit 490 të K.Pr.Civile, çmon se kërkesa nr.SH-385 datë 15.10.2015,
depozituar nga Shoqëria “Alb Toronto – Konstruksion” shpk, përbën heqje dorë të kësaj
paditëses Leila Libohova nga rekursi i paraqitur prej saj kundër vendimit nr.2577 datë
30.06.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit.
Kolegji Administrativ, e gjen kërkesën për heqje dorë nga rekursi të mbështetur në
kushtet dhe kërkesat e parashikuara nga neni 490 i Kodit të Procedurës Civile, duke qenë se
është paraqitur me shkrim, në përfaqësim të palës që ka paraqitur rekursin, identiteti dhe
vullneti i të cilës për heqjen dorë nga rekursi vërtetohet nga deklarata noteriale nr.4825 Rep.
nr.1571 kol, datë 10.07.2015.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes nr.01408-00-2015 të Gjykatës së Lartë.
Tiranë, më 09.02.2016
462
Nr. 00 - 2016 - 471 i Vendimit (87)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 09.02.2016, mori në shqyrtim çështjen administrative me

PADITËS: DHIMITËR STRATI, në mungesë

PALË E PADITUR: KËSHILLI I RREGULLIMIT TË
TERRITORIT BASHKIA VLORË,
në mungesë.
SHOQËRIA “HEKLA” SH.P.K, përfaqësuar
nga Av. Dorian Çeliku
LAVDOSH SULAJ, përfaqësuar nga
Av. Dorian Çeliku
LUFTAR SULAJ, përfaqësuar nga
Av. Dorian Çeliku
QEFSERE SULAJ, përfaqësuar nga
Av. Dorian Çeliku
ADELINA SULAJ (ANHJELINA XHINDOLLI),
përfaqësuar nga Av. Dorian Çeliku
TEFTA SULAJ, përfaqësuar nga Av. Dorian Çeliku
OBJEKTI:
Konstatimi i pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ leje ndërtimi
dhe për zgjatje afati miratuar me vendim të K.RR.T Bashkia Vlorë
nr.2/15, datë 31.10.2007, në alternativë,
shfuqizimin e akteve administrative të sipërcituara
si të dhënë në kundërshtim me ligjin.
Pezullimin e zbatimit të aktit administrativ leje ndërtimi për zjatje afati
me vendim të K.RR.T Bashkia Vlorë, nr.2/15, datë 31.12.2007.
Baza Ligjore: Nenet 32/a, 324, 329 të K.Pr.Civile;
nenet 23, 116, 117, 131 të K.Pr.Administrative;
Ligji nr.8405, datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”;
Ligji nr.7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
463
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.2183, datë 22.09.2009 ka
vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditësit Dhimitër Strati si trashëgimtar ligjor të të ndjerit
Pandeli Strati, Jani Strati dhe Llambi Cili, kundër të paditurve K.RR.T
Bashkia Vlorë, Shoqëria “Hekla” sh.p.k me administrator Anila Ciraku,
Lavdosh Sulaj, Luftar Sulaj, Qefsere Sulaj (Xorxi), Adelina Sulaj (Angjelina)
Xhindolli e Tefta Sulaj (Zenelaj), me objekt Konstatimi i pavlefshmërisë
absolute të aktit administrativ leje ndërtimi dhe për zgjatje afati miratuar me
vendim të K.RR.T Bashkia Vlorë nr.2/15, datë 31.10.2007, ose alternativë,
shfuqizimin e akteve administrative të sipërcituara si të dhënë në kundërshtim
me ligjin, pezullimin e zbatimit të aktit administrativ leje ndërtimi për zgjatje
afati me vendim të K.RR.T Bashkia Vlorë, nr.2/15, datë 31.12.2007 “si të
pabazuar në ligj dhe në prova.

Gjyqësor Vlorë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Dhimitër Strati, i cili
vendimit nr.2183, datë 22.09.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke
- Vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Vlorë nuk është i mbështetur në ligj dhe
në prova.
- Në aspektin e ligjit procedural, vërehet qartë që gjykata ka shkelur një nga
parimet më të rëndësishme të gjykimit, që është ai i kontradiktorialitetit.
- Të dyja gjykatat në dhënien e vendimeve nuk janë bazuar fare tek pretendimet
e palës paditëse, dhe aq më pak ti kenë marrë në analizë apo trajtuar ato.
- Gjykata e Apelit Vlorë, në kushtet kur ka konstatuar se, pala paditëse nuk ka
pasur legjitimitet aktiv në ngritjen e padisë, në rastin më të keq duhej të kishte
ndryshuar vendimin e shkallës së parë dhe të vendoste pushimin e gjykimit.
- Referuar nenit 468 të K.Pr.Civil edhe sikur të ekzistonin shkaqet e
parashikuara se pala paditëse nuk paska legjitimitet aktiv, Gjykata e Apelit duhet të
kishte vendosur pushimin e gjykimit dhe jo lënien në fuqi të vendimit të dhënë nga
gjykata e shkallës së parë.
- Gjykatat kanë keqinterpretuar parashikimet e nenit 16 të K.Pr.Civil, ku me të
drejtën e parashikuar nga kjo normë për një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve
që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të bëjnë palët,
gjykata ka ndryshuar bazën ligjore të padisë, duke e kthyer këtë gjykim nga një
gjykim administrativ në një gjykim civil të mirëfilltë.
- Gjykata mund të bëjë një cilësim të saktë të fakteve dhe rrethanave që lidhen
me mosmarrëveshjen, por kurrsesi të bazës ligjore sikundër ka vepruar gjykata e
Apelit Vlorë.
- Gjykata e Apelit Vlorë ka shkelur haptazi kërkesat e nenit 297 të K.Pr.Civile
kur nuk ka pranuar kërkesën e palës paditëse për të marrë vendim të ndërmjetëm për
pezullimin e këtij gjykimi, deri sa të shqyrtohej çështja e themelit nga pikëpamja
civile dhe penale.
- Për mosmarrëveshjet administrative, legjislacioni procedurial civil parashikon
tre kushte thelbësore për të ngritur një padi:
464
a) interesi për të ngritur padi;
b) legjitimimi për të vepruar (procedural)
c) paligjshmëria e aktit administrativ.
Të treja këto kushte plotësohen nga ana e palës paditëse.
- Të dyja gjykatat kanë konfonduar konceptin e të drejtës subjektive (tipar i
gjykimeve civile) me konceptin e interesit legjitim (interesi publik), tipar i gjykimeve
administrative. Duke qenë përpara një mosmarrëveshje administrative primare është
interesi publik, të cilën gjykatat nuk e kanë marrë në konsideratë.
- Nga pikëpamja e zbatimit të ligjit material, vendimi nr.2/15, datë 31.10.2007 i
K.RR.T Bashkia Vlorë është një akt i nxjerrë në kundërshtim flagrant me ligjin dhe si
i tillë duhet të ishte konstatuar nga ana e gjykatës.
- Në kushtet kur pala e paditur K.RR.T Bashkia Vlorë ishte në dijeni që për
truallin mbi të cilin ka dhënë lejen e ndërtimit si dhe ka lejuar shtyrjen e afatit të saj,
palët ndërgjyqëse ishin në proces gjyqësor, duhet të kishte vendosur pezullimin e
procedimit administrativ për shtyrjen e kësaj leje dhe jo të miratonte shtyrjen e afatit
të tij.
- Me nxjerrjen e aktit administrativ nr.2/15, datë 31.10.2007, K.RR.T Bashkia
Vlorë nuk ka respektuar kërkesat e nenit 36 të K.Pr.Civile, pasi nuk kishte juridiksion
për ta marrë këtë çështje në trajtim, përsa kohë titulli i pronësisë mbi truallin mbi të
cilin ishte miratuar leja e ndërtimit ishte në gjykim pranë organit të gjykatës.
- Referuar akteve të administruara në dosje, rezulton tërësisht e paqartë se cila
është procedura që është ndjekur në lidhje me miratimin e kësaj leje, si dhe zbardhjen
e saj nga ana e paditur.
- Në të dyja gjykimet nuk është kryer një hetim i plotë e i gjithanshëm në lidhje
me këtë procedurë administrative.
- Shoqëria “Hekla” sh.p.k nuk ka paraqitur asnjë dokumentacion përsa i përket
çertifikatave të pronësisë të kërkuara nga K.RR.T Bashkia Vlorë dhe akti objekt
shqyrtimi është nxjerrë nga Kryetari i Bashkisë Vlorë në kundërshtim me procedurën
e parashikuar dhe në kapërcim të kompetencave të tija ligjore.
- Vendimet e KRRT janë vendime Kolegjiale dhe jo vendime individuale të
kryetarit të bashkisë. Vetëm KKRT ka të drejtë të marri një vendim të tillë dhe jo
kryetari i bashkisë, pasi kjo nuk është në kompetencat e tij të parashikuara saktësisht
në Ligjin nr.8405, datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”.
- Vendimi nr.2/15, datë 31.10.2007 është nxjerrë nga K.RR.T Bashkia Vlorë në
kundërshtim me nenet 44, 45, 46, 50, 52,53, 54 të Ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për
urbanistikën”.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, përfaqësuesin e palës së paditur
familjes Sulaj dhe Shoqërisë “Hekla” sh.p.k, Av. Dorian Çeliku, i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, si dhe konstatoi se, pala paditëse Dhimitër Strati dhe
pala e paditur Këshilli i Rregullimit të Territorit Bashkia Vlorë janë në mungesë dhe dijeni
kanë rregullisht sipas ligjit,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosje, rezulton se, pala paditëse është një ndër
trashëgimtarët ligjore të subjekteve të shpronësuar Pandeli Strati, Jani Strati dhe Llambi Cili.
2. Pala paditëse ka pretenduar se, subjektet Pandeli Strati, Jani Strati dhe Llambi Cili
kanë patur në pronësi të tyre një sipërfaqe toke truall prej 23.275 m2, të ndodhur në Lagjen
“Uji i Ftohtë”, Vlorë.
465
3. Në kushtet kur kjo pronë ju është shtetëzuar nga shteti, referuar Ligjit nr.7698, datë
15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-pronarëve”, trashëgimtarët ligjore
të subjekteve të shpronësuar Strati i janë drejtuar ish-K.K.K.Pronave Vlorë për t’ju njohur e
drejta e pronësisë në lidhje me sipërfaqen e sipërcituar.
4. Me vendimin nr.94, datë 25.01.1996 ky komision, pasi ka marrë në shqyrtim
kërkesën e trashëgimtarëve ligjore të subjekteve Strati ka vendosur të refuzojë kërkesën e tyre
me arsyetimin se kjo sipërfaqe ju është njohur dhe kthyer trashëgimtarëve ligjore të Hejdije
Zenelit dhe Qamil Muhametit (familja Sulaj) me vendimin nr.82, datë 06.07.1995 të K.K.K.
Pronave Bashkia Vlorë.
5. Nga aktet e administruara në dosje ka rezultuar se, familja Sulaj dhe shoqëria
“Hekla” sh.p.k kanë aplikuar në vitin 2005 pranë KRRT Bashkia Vlorë për të marrë leje
ndërtimi mbi truallin, të cilin familja Sulaj e kishte përfituar me vendim të KKKP ish-
Pronareve Vlorë dhe e kishte regjistruar në ZVRPP Vlorë. Me vendimin nr.5/20, datë
27.07.2005 të dhënë nga KRRT e Bashkisë Vlorë, këtyre subjekteve ju është miratuar leja e
ndërtimit për “ndërtimin e objektit kompleks banimi, 5 godina 3-4 kate, 2 godina me garazh
nën tokë në lagjen “Uji i Ftohtë” me pronar të truallit Lavdosh Sulaj, Qefsere Sulaj, Luftar
Sulaj, Adelina Sulaj, Tefta Sulaj”.
6. Pala paditëse ka pretenduar se, gjatë kohës që ka vijuar me procedurat e
kundërshtimit në rrugë administrative dhe gjyqësore të çështjes së pronësisë me familjen
Sulaj (trashëgimtarë ligjorë të Hejdije Zenelit dhe Qamil Muhametit), me vendimin nr.2/15,
datë 31.10.2007, KRRT Bashkia Vlorë ka vendosur: “Miratimin e zgjatjes së afatit për
objektin kompleksin e banimit, 5 godina 3-4 kate, 2 godina me garazh nën tokë në lagjen
“Uji i Ftohtë” me pronar të truallit Lavdosh Sulaj, Qefsere Sulaj, Luftar Sulaj, Adelina sulaj,
Tefta Sulaj. Afati kohor i kësaj leje është deri ne datën 07.07.2010. Leja e ndërtimit jepet me
këto kushte: 1. Të respektohet destinacioni i sheshit të ndërtimit të objektit: Kompleks
banimi, 5 godina 3-4 kat, 2 godina me garazh nën tokë në lagjen “Uji i ftohtë” Vlorë si dhe
kondicionet urbanistike të miratuara me vendimi të K.RR.T Bashkia vlorë nr.5/20, datë
27.07.2005...”.
7. Pala paditëse ka pretenduar se, e ka bërë me dije Bashkinë Vlorë rreth konfliktit të
pronësisë që ekziston midis dy familjeve dhe se trajtimi i këtij konflikti, po kryhet në rrugë
administrative nga ana e Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave. Por, pavarësisht
këtij fakti, nga ana e KRRT Bashkia Vlorë është bërë zbardhja e lejes së ndërtimit në
kundërshtim me sa parashikon neni 40 i Ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”.
8. Në këto kushte, pala paditëse në datën 27.07.2009 i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të aktit të nxjerrë nga KRRT Bashkia Vlorë, ose anullimin e këtij
akti si të marrë në kundërshtim me ligjin, si dhe pezullimin e ekzekutimin të tij.
9 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.2183, datë 22.09.2009 ka
vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditësit Dhimitër Strati si trashëgimtar ligjor të të ndjerit
Pandeli Strati, Jani Strati dhe Llambi Cili, kundër të paditurve K.RR.T Bashkia Vlorë,
Shoqëria “Hekla” sh.p.k me administrator Anila Ciraku, Lavdosh Sulaj, Luftar Sulaj, Qefsere
Sulaj (Xorxi), Adelina Sulaj (Angjelina) Xhindolli e Tefta Sulaj (Zenelaj), me objekt:
“Konstatimi i pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ leje ndërtimi dhe për zgjatje afati
miratuar me vendim të K.RR.T Bashkia Vlorë nr.2/15, datë 31.10.2007, ose alternativë,
shfuqizimin e akteve administrative të sipërcituara si të dhënë në kundërshtim me ligjin,
pezullimin e zbatimit të aktit administrativ leje ndërtimi për zgjatje afati me vendim të
K.RR.T Bashkia Vlorë, nr.2/15, datë 31.12.2007”, si të pabazuar në ligj dhe në prova.
466
9/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....në vëmendje të gjykatës qëndron fakti se
organi që shqyrton ankimin duhet të shprehet brenda 30 ditëve nga dita e ankimit, pas kësaj
date në rast se pala ankimuese nuk ka asnjë provë qoftë kjo edhe fillim prove me shkresë i
drejtohet gjykatës për të provuar pronësinë sipas rregullave proceduriale. Paditësi këtë
tagër, pra titull pronësie nuk ka që të provojë pronësinë e tij. Fakti që ai jeton me shpresë se
një ditë do të bëhet pronar i truallit që ai pretendon si trashëgimtar, nuk e legjitimon atë në
ngritjen e kësaj padie.... Si më sipër u provua se, objekti i konfliktit në ndërtim sipas lejes së
ndërtimit të dhënë nga organi kompetent e brenda kompetencave të veta, është një send
material i paluajtshëm i përcaktuar individualisht dhe si i tillë është objekt i pronësisë dhe i
rivendikueshëm. Në gjykim nuk u provua legjitimiteti aktiv i paditësit në ngritjen e kërkesë
padisë. Kështu të paditurit janë pronar të tokës ku ndërtohet objekti, ç’ka provohet me provat
shkresore të shqyrtuar dhe administruar në dosje. Paditësi siç u provua në gjykim, nuk është
as pronar dhe as posedues i tokës ku po ndërtohet objekti me leje ndërtimi...”.
Vlorë.
10/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....Gjykata ka vlerësuar drejt se paditësi nuk ka
fituar pronësinë mbi sipërfaqen e truallit ku do të ndërtohet objekti sipas lejes së ndërtimit të
miratuar, për pasojë nuk mund të pretendojë se i është shkelur apo cënuar ndonjë e drejtë
apo interes i ligjshëm....Pretendimet e ngritura gjatë gjykimit në shkallë të dytë për
pezullimin e gjykimit për shkak të gjykimeve (penale dhe civile) të iniciuara nga paditësi, të
cilat në thelb kundërshtojnë titullin e pronësisë së familjes Sulaj, të cilat nuk mund jenë
objekt vlerësimi nga kjo gjykatë për shkak të mungesës së interesit të ligjshëm të palës
paditëse. .... Në rastin konkret, duke iu referuar padisë në shqyrtim, çështja civile ka për
objekt pavlefshmërinë e aktit administrativ, lejes së ndërtimit dhe në referim të nenit 35 të
K.Pr.Civile, ...nuk rezulton ndonjë vlerësim i aktit administrativ mbi këtë vlerë...”.
11. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Dhimitër Strati, i cili
vendimit nr.2183, datë 22.09.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke parashtruar
ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala
paditëse Dhimitër Strati, nuk përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të
Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin
e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat të mund të bëjnë të cënueshëm vendimin e
Gjykatës së Apelit Vlorë. Ky Kolegj, çmon se vendimi nr.479, datë 14.05.2012 i Gjykatës së
Apelit Vlorë, është marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedurial dhe atij material dhe për
rrjedhojë, ai duhet të lihet në fuqi.
13. Ky Kolegj në referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore, që janë
marrë në shqyrtim dhe janë analizuar nga gjykata më e ulët, vlerëson se, Gjykata e Apelit
Vlorë, në përputhje me kërkesat e normave proceduriale ka kryer “një hetim gjyqësor të plotë
dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile) duke ju dhënë përgjigje
pretendimeve dhe kërkimeve të palëve në proces; ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të
provave (neni 12 i K.Pr.Civile) dhe si rezultat e ka zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje
me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej
tyre” (neni 16 i K.Pr.Civile).
14. Në çështjen objekt shqyrtimi, rezulton se kërkimi i palës paditëse është: “1)
Konstatimi i pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ leje ndërtimi dhe për zgjatje afati
467
miratuar me vendim të K.RR.T Bashkia Vlorë nr.2/15, datë 31.10.2007, në alternativë,
shfuqizimin e akteve administrative të sipërcituara si të dhënë në kundërshtim me ligjin. 2)
Pezullimin e zbatimit të aktit administrativ leje ndërtimi për zgjatje afati me vendim të
K.RR.T Bashkia Vlorë, nr.2/15, datë 31.12.2007”. Këto kërkime, pala paditëse i ka
mbështetur tek nenet 32/a, 324, 329 të K.Pr.Civile; nenet 23, 116, 117, 131 të
K.Pr.Administrative; Ligji nr.8405, datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”; Ligji nr.7843, datë
13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
15. Nga ana e palës paditëse në këtë gjykim, është pretenduar se subjektet Pandeli
Strati, Jani Strati dhe Llambi Cili, kanë patur në pronësi të tyre një sipërfaqe toke truall prej
23.275 m2, të ndodhur në Lagjen “Uji i Ftohtë”, Vlorë, e cila ju është shtetëzuar pas vitit
1945 nga ana e pushtetit të kohës. Për këtë arsye, trashëgimtarët e tyre, referuar Ligjit
nr.7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-pronarëve”, i janë
drejtuar ish-K.K.K.Pronave Vlorë për t’ju njohur e drejta e pronësisë në lidhje me këtë
sipërfaqe. Kjo kërkesë, ju është refuzuar me arsyetimin se, kjo sipërfaqe ju është njohur dhe
kthyer trashëgimtarëve ligjore të Hejdije Zenelit dhe Qamil Muhametit (familja Sulaj) me
vendimin nr.82, datë 06.07.1995 të K.K.K. Pronave Bashkia Vlorë. Gjatë kohës që pala
paditëse ka qenë duke ndjekur procedurat ligjore për të sqaruar titullin e pronësisë mbi
truallin objekt shqyrtimi, nga ana e palës së paditur është miratuar shtyrja e afatit të lejes së
ndërtimit, edhe pse ana paditëse e kishte bërë me dije palën e paditur KRRT e Bashkisë
Vlorë, në lidhje me këtë mosmarrëveshje. Për këtë arsye, pala paditëse ka kundërshtuar aktin
objekt shqyrtimi, pasi pretendon se KRRT Bashkia Vlorë ka vepruar në kapërcim të
kompetencave të përcaktuara në ligj, duke i dhënë lejen e ndërtimit një subjekti, i cili nuk
është pronar i truallit mbi të cilin ka marrë edhe lejen e ndërtimit.
16. Ndërsa ana e paditur në këtë gjykim, ka prapësuar se, pala paditëse nuk
legjitimohet në ngritjen e kësaj padie, pasi në asnjë moment kjo palë nuk vuri në dispozicion
të gjykatës ndonjë dokument zyrtar siç është titulli i pronësisë, mbi bazën e të cilit të arrinte
të provonte legjitimitetin e tij në këtë çështje, si dhe të drejtat e pronësisë të pretenduara të
shkelura. Gjithashtu, akti që kërkon të godasë pala paditëse në këtë gjykim, nuk është gjë
tjetër vetëm zgjatja e afatit të lejes së ndërtimit, ku kjo e fundit, është marrë me një akt tjetër
administrativ, sikundër është Leja e Ndërtimit me nr.5/20, datë 27.07.2005 dhënë nga KRRT
e Bashkisë Vlorë, e cila nuk është objekt kundërshtimi në këtë gjykim. Pra, në këtë mënyrë
provohet qartësisht se, nuk mund të goditet një akt administrativ i cili ka dalë në përmbushje
dhe në zbatim të një akti të mëparshëm administrativ, i cili është i ligjshëm, në fuqi dhe nuk
është goditur asnjëherë për pavlefshmëri në rrugë gjyqësore. Vlen të theksohet se, pala
paditëse ka qenë në dijeni të lejes së ndërtimit me nr.5/20, datë 27.07.2005 dhe nuk e ka
goditur atë në rrugë gjyqësore brenda afatit 30 ditor. Dijenia e palës paditëse në lidhje me
këtë fakt, provohet qartësisht nga dokumentat shkresore të depozituara nga vetë pala paditëse
në këtë gjykim me cilësinë e provës shkresore, vendimet gjyqësore etj. Akti objekt
kundërshtimi është i ligjshëm dhe për këtë arsye padia e palës paditëse duhet rrëzuar.
17. Mbi bazën e këtyre pretendimeve të paditësit, të dyja gjykatat më të ulëta kanë
rrëzuar kërkimet e paditësit me arsyetimin se: “...Paditësi nuk ka titull pronësie që të provojë
pronësinë e tij. Fakti që ai jeton me shpresë se një ditë do të bëhet pronar i truallit që ai
pretendon si trashëgimtar, nuk e legjitimon atë në ngritjen e kësaj padie.... paditësi nuk ka
fituar pronësinë mbi sipërfaqen e truallit ku do të ndërtohet objekti sipas lejes së ndërtimit të
miratuar, për pasje nuk mund të pretendojë se i është shkelur apo cënuar ndonjë e drejtë apo
interes i ligjshëm....Pretendimet e ngritura gjatë gjykimit në shkallë të dytë për pezullimin e
gjykimit për shkak të gjykimeve (penale dhe civile) të iniciuara nga paditësi, të cilat në thelb
kundërshtojnë titullin e pronësisë së familjes Sulaj, të cilat nuk mund jenë objekt vlerësimi
nga kjo gjykatë për shkak të mungesës së interesit të ligjshëm të palës paditëse....”.
468
18. Këtë konkluzion të gjykatave më të ulëta, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, e gjen të mbështetur në ligj dhe në provat e administruara në dosjen gjyqësore, duke
analizuar si më poshtë. Referuar kërkimit të palës paditëse, ky Kolegj, vëren se konflikti mes
palëve (paditësit dhe anës së paditur), ka lindur si pasojë e nxjerrjes nga ana e organit
administrativ të aktit administrativ të titulluar “Për zgjatje afati, miratuar me vendimin
nr.2/15, datë 31.10.2007 të K.RR.T Bashkia Vlorë”, bazuar në Ligjin nr.8405, datë
17.09.1998 “Për urbanistikën”.
19. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në gjykimin e kësaj çështje, konstaton
se po ti qëndrojmë korrekt kërkimit të paditësit të shprehur në objektin e padisë, ai kërkon
pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ, ose si qëndrim alternativ, pavlefshmërinë
relative të tij. Si shkak ligjor për pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ “për zgjatje
afati miratuar me vendim të K.RR.T Bashkia Vlorë nr.2/15, datë 31.10.2007”, paditësi
pretendon se ky i akt është marrë në kundërshtim flagrant me ligjin, pasi organi administrativ
(i) e dinte për konfliktin që ekzistonte në lidhje me truallin objekt gjykimi dhe (ii) nuk e
kishte në kompetencën e vet të merrte një vendim të tillë, përsa kohë çështja e pronësisë mbi
truallin, ishte duke u gjykuar nga gjykata
20. Nisur nga sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, për një zgjidhje
të drejtë dhe të përfundimtare të çështjes objekt shqyrtimi, vlerëson të analizojë në këtë
vendim, çështjet që u shtruar për diskutim përpara tij, të cilat janë: i) A është akti, vendimi
nr.2/15, datë 31.10.2007 i K.RR.T Bashkia Vlorë për zgjatjen e afatit të lejes së ndërtimit, një
akt absolutisht i pavlefshëm?; ii) A është akti, vendimi nr.2/15, datë 31.10.2007 i K.RR.T
Bashkia Vlorë për zgjatjen e afatit të lejes së ndërtimit, një akt administrativ relativisht i
pavlefshëm dhe i marrë në kundërshtim me ligjin?; iii) A legjitimohet paditësi në ngritjen e
kësaj padie?
21. Në lidhje me çështjen e parë të shtruar për diskutim para Kolegjit Administrativ
të Gjykatës së Lartë, ky i fundit vlerëson të theksojë se, në rastet kur pretendohet nga palët
pavlefshmëria absolute e akteve administrative, gjykatat janë të detyruara të shqyrtojnë në
rradhë të parë këtë lloj pavlefshmërie dhe vetëm në rast se, nuk rezulton që këto akte të jenë
absolutisht të pavlefshme, gjykata merr në shqyrtim dhe vendos për kërkimet e tjera të palëve
në proces (pavlefshmërinë relative). Është tashmë praktikë e konsoliduar gjyqësore se, kur në
një gjykim paraqiten disa kërkime, kur kërkohet pavlefshmëria absolute e akteve
administrative, por dhe pavlefshmëria relative e tyre, gjykatat në radhë të parë do të marrin në
shqyrtim dhe do të hetojnë nëse jemi përpara shkaqeve të pavlefshmërisë absolute të akteve
administrative objekt gjykimi. Vetëm në rast se rezulton që këto akte nuk janë absolutisht të
pavlefshme, gjykata merr në shqyrtim dhe heton, nëse qëndrojnë apo jo shkaqet e
pavlefshmërisë relative të aktit administrativ.
22. Kjo për faktin se, pavlefshmëria absolute e një akti administrativ është një nga
format më të rënda të pavlefshmërisë së aktit. Në kuptimin e së drejtës, akte administrative
absolutisht të pavlefshme janë ato akte, të cilat për shkak të shkeljes thelbësore të ligjeve mbi
bazën e të cilave janë nxjerrë, nuk kanë fuqinë e një akti administrativ të vlefshëm dhe
objektivisht nuk konsiderohen që të kenë ekzistuar në asnjë çast. Një akt administrativ
absolutisht i pavlefshëm, që nga momenti i nxjerrjes së tij, nuk krijon dhe as mund të krijojë
pasojat juridike për të cilat ai është nxjerrë. Një akt absolutisht i pavlefshëm nuk është akt, ai
është një nulitet i plotë, i cili konsiderohet se nuk ka hyrë në fuqi asnjëherë. Për shkak të
shkeljes së rendë thelbësore të ligjes, pavlefshmëria absolute e një akti nuk mund të
rregullohet në të ardhmen, as nga palët dhe as nga organi që ka lëshuar aktin, pasi ky akt
konsiderohet sikur nuk ka ekzistuar asnjëherë. Si i tillë, ai nuk mund të ketë fuqi detyruese, as
ndaj personave apo subjekteve, të cilëve iu kundrejtohet dhe as ndaj organeve të tjera të
administratës shtetërore.
469
23. Kur jemi përpara rastit të konstatimit të pavlefshmërisë absolute të një akti
administrativ, siç është pretenduar edhe dhe në rastin objekt gjykimi, gjykatat duhet të
hetojnë e gjykojnë fillimisht ekzistencën e shkaqeve ligjore që i përkasin këtij lloj kërkimi, të
cilat janë të parashikuara shumë qartë në nenin 116 të K.Pr.Administrative, i titulluar “Aktet
administrative absolutisht të pavlefshme”, në të cilën pasqyrohet se: “Aktet administrative do
të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi, në rastet e mëposhtme: a) kur
akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar; b) kur akti është nxjerrë nga
një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të tij ligjore; c) kur akti është nxjerrë
në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga ligji”, si dhe në nenin 117 po të
K.Pr.Administrative, i titulluar “Efektet e aktit administrativ absolutisht të pavlefshëm”, në të
cilën pasqyrohet se: “1. Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja
ligjore pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë. 2. Secila palë e interesuar
mund të kërkojë që akti administrativ të shpallet absolutisht i pavlefshëm. Kërkesa në fjalë
mund të bëhet në çdo kohë. Organi administrativ kompetent, me iniciativën e tij, mundet të
deklarojë një akt administrativ absolutisht të pavlefshëm në çdo kohë. 3. Në qoftë se vetëm
një pjesë e aktit është absolutisht e pavlefshme, i gjithë akti do të konsiderohet absolutisht i
pavlefshëm në rast se pjesa që anullohet është aq e rëndësishme sa që organi administrativ
nuk do ta nxirrte aktin pa këtë pjesë”.
24. Në analizë të dispozitave të mësipërme, rezulton se si kriter kryesor për të dalluar
pavlefshmërinë absolute nga ajo relative, merret shkalla e shkeljes së ligjit, rrezikshmëria e
aktit të shkelur, shkalla e mundësisë së eleminimit të shkeljes nga vet organi që ka nxjerrë
aktin etj. Tre janë rastet që ligji ka parashikuar për të kuptuar nëse një akt është absolutisht i
pavlefshëm.
i) Rasti i parë lidhet me ato akte që nxirren nga një organ administrativ i
paidentifikuar dhe që nuk njihet si i tillë. Organi administrativ që të konsiderohet i njohur nga
ligji duhet të jetë pajisur me tagër pushteti, të jetë kompetent për veprimtarinë konkrete
administrative që do të kryejë, si dhe të ketë strukturën përkatëse organizative administrative.
Këto tre elementë përcaktojnë gjendjen juridike të organit administrativ. Akti do të quhet i
nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar edhe kur aktit i mungojnë simbolet e
pushtetit si koka, vula, firma dhe elementë të tjerë si data etj.
ii) Rasti i dytë i pavlefshmërisë absolute ka të bëjë me aktet administrative që nxirren
nga një organ administrativ në kapërcim të kufijve të kompetencave të tij. Çdo organ
administrativ është kompetent në fushën që ai mbulon dhe nuk mundet të ushtrojë të drejtat e
një organi tjetër administrativ, pasi ushtrimi i kompetencave tej kufijve të ligjit përbën cënim
të parimit të ligjshmërisë dhe si rrjedhojë, çdo veprim apo akt administrativ që mund të
nxirret nga kjo veprimtari e pakufizuar dhe arbitrare shpie domosdoshmërisht në
pavlefshmërinë juridike të tyre.
iii) Rasti i tretë lidhet me shkeljet në mënyrë flagrante të formës dhe proçedurës për
nxjerrjen e aktit administrativ. Respektimi i formës dhe i proçedurës për nxjerrjen e aktit
administrativ përbën një tjetër element të rëndësishëm qe përcakton vlefshmërinë e tij.
Shkelja e formës dhe e proçedurës mund të paraqitet në mënyra të ndryshme, por jo të gjitha
shkeljet që lidhen me formën dhe proçedurën mund të shpien detyrimisht në pavlefshmërinë e
aktit. Mosrespektimi i këtyre elementëve duhet të jetë i atij karakteri dhe i asaj rëndësie, që të
ketë ndikuar drejtpërdrejt në nxjerrjen e aktit administrativ. Një shkelje e parëndësishme e
proçedurës apo formës së aktit nuk mund të shkaktojë pavlefshmëri absolute të aktit. Natyra e
shkeljes vlerësohet nga vetë organi që shqyrton pavlefshmërinë e aktit.
25. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se vendimi nr.2/15, datë
31.10.2007 i K.RR.T Bashkia Vlorë për zgjatjen e afatit të lejes së ndërtimit, nuk është një
akt absolutisht i pavlefshëm. Ky vendim është nxjerrë nga një organ i identifikuar qartësisht
sikundër është KRRT e Bashkisë Vlorë dhe brenda kompetencave që i ka njohur Ligji
470
nr.8405, datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”. Gjithashtu, ky vendim është nxjerrë edhe në
zbatim të procedurës dhe formës që parashikon ky ligj. Pra, në nxjerrjen e aktit objekt
shqyrtimi, nuk provohet asnjë nga kushtet që parashikon K.Pr.Administrative dhe të trajtuara
më lart në këtë vendim, që të mund të deklarohet si absolutisht i pavlefshëm.
26. Përsa i përket pretendimit të paditësit se, ky akt është absolutisht i pavlefshëm pasi
organi administrativ nuk e kishte në kompetencën e vet të merrte një vendim të tillë, përsa
kohë çështja e pronësisë mbi truallin, ishte duke u gjykuar nga gjykata. Kolegji Administrativ
i Gjykatës së Lartë, vlerëson të theksojë se, referuar nenit 36 të K.Pr.Civile, në të cilën
pasqyrohet se: “...Juridiksioni gjyqësor civil ushtrohet sipas dispozitave të këtij Kodi dhe
ligjeve të tjera. Asnjë institucion tjetër nuk ka të drejtë të pranojë për shqyrtim një
mosmarrëveshje civile që është duke u gjykuar nga gjykata. Është e pavlefshme çdo
marrëveshje që lidhet në kundërshtimin me këtë dispozitë”, një organ administrativ nuk mund
të marrë për shqyrtim një çështje, për të cilën tashmë është investuar gjykata.
27. Ka rezultuar e provuar se gjykata ishte duke marre në shqyrtim çështjen e
pronësisë mbi truallin objekt gjykimi, proces në të cilin pala paditëse ka pretenduar pronësinë
e tij mbi këtë truall. Në analizë të dispozitës së cituar më lart, duhej që organi administrativ të
mos merrte në shqyrtim dhe të vendoste pikërisht për këtë pretendim, pra se kujt i takonte ky
truall. Një gjë e tillë, së pari: nuk rezulton të jetë bërë nga organi administrativ dhe së dyti:
është vetëm gjykata ajo e cila ka diskrecionin për të zgjidhur një mosmarrëveshje të tillë.
Organi administrativ brenda kompetencave që i ka njohur ligji, vetëm ka zgjatur afatin e lejes
së ndërtimit, e cila dhe kjo e fundit nuk ka qenë dhe nuk ishte në konflikt gjyqësor në
momentin e marrjes së vendimit nr.2/15, datë 31.10.2007 të K.RR.T Bashkia Vlorë, objekt i
këtij shqyrtimi gjyqësor. Në këto kushte, çështja që ishte duke u shqyrtuar në rrugë
administrative pranë K.RR.T Bashkia Vlorë, nuk kishte lidhje me çështjen për të cilën ishte
investuar gjykata, e cila po trajtonte konfliktin e pronësisë dhe jo mosmarrëveshjen
administrative, në lidhje me lejen e ndërtimit.
28. Në lidhje me çështjen e dytë të shtruar për zgjidhje para këtij Kolegji, ky i fundit
në kushtet kur konstatoi se nuk ekzistojnë kushtet për të deklaruar pavlefshmërinë absolute të
aktit objekt shqyrtimi, vlerëson të marri në trajtim nëse ky akt është apo jo relativisht i
pavlefshëm, në referim edhe të faktit se, pala paditëse e ka vënë si alternativë kërkimi në
kërkesë-padi, duke pretenduar se, vendimi nr.2/15, datë 31.10.2007 i K.RR.T Bashkia Vlorë
për zgjatjen e afatit të lejes së ndërtimit edhe nëse nuk është akt absolutisht i pavlefshëm,
është një akt administrativ relativisht i pavlefshëm, pasi ai është marrë në kundërshtim me
ligjin. Kjo për faktin se, në momentin që pala e paditur KRRT e Bashkisë Vlorë është
shprehur me vendim për zgjatjen e afatit, ai ka qenë në dijeni të konfliktit për pronësinë e
truallit mbi të cilin është dhënë leja e ndërtimit midis palëve ndërgjyqëse në këtë gjykim.
29. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, fillimisht vlerëson të sqarojë se, kuptimi
mbi aktet relativisht të pavlefshme jepet në nenin 118 të K.Pr.Administrative, i titulluar “Aktet
administrative relativisht të pavlefshme”, në të cilin pasqyrohet se: “1. Aktet administrative do
të quhen relativisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi, kur ato janë nxjerrë në
kundërshtim me ligjin, por megjithatë nuk janë absolutisht të pavlefshme. 2. Një akt
administrativ relativisht i pavlefshëm është i ankueshëm në rrugë administrative dhe
gjyqësore përkatësisht mbi bazën e dispozitave të këtij Kodi dhe të Kodit të Proçedurës
Civile”. Në analizë të kësaj dispozite, konstatohet qartësisht se, aktet administrative do të jenë
relativisht të pavlefshëm në të gjitha rastet kur shkelet ligji, me përjashtim të inkompetencës së
organit dhe shkeljeve të formës dhe proçedurës së aktit. Pavlefshmëria e një akti administrativ
është relative në ato raste kur, urdhërimet e tij nuk janë në përputhje me urdhërimet e ligjit,
d.m.th. përmbajtja e aktit administrativ bie ndesh dhe nuk respekton përmbajtjen e vet ligjit. Pra,
akti është i kundërligjshëm dhe pa vlerë, e si rrjedhojë ai nuk mund të krijojë pasojat e
dëshiruara juridike. Në këtë kuptim, një nga kërkesat kryesore që akti administrativ të jetë i
471
ligjshëm, është që përmbajtja e tij të jetë e njëjtë, të përafrojë dhe të mos e kundërshtojë
përmbajtjen e vetë ligjit, në zbatim të të cilit ai është nxjerrë.
30. Në vijim të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se,
vendimi nr.2/15, datë 31.10.2007 i KKRT së Bashkisë Vlorë është një akt i ligjshëm, pasi ai
është nxjerrë në përputhje me ligjin specifik të zbatueshëm. Në nenin 45 të Ligjit nr.8405,
datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”, i ndryshuar, (dispozitë ligjore në fuqi në momentin e
nxjerrjes së aktit objekt shqyrtimi) parashikohet se: “Çdo person fizik e juridik, vendas ose i
huaj që do të ndërtojë në territorin e Republikës së Shqipërisë duhet të pajiset me leje
ndërtimi. Ky është dokumentacioni i vetëm ligjor mbi bazën e të cilit lejohet ndërtimi. Leja e
ndërtimit i jepet personit juridik ndërtues të licencuar. Si në rastin kur toka është pronë
private, ashtu dhe kur ajo është pronë publike, personi juridik ndërtues duhet të paraqesë
kontratën e lidhur me pronarin e tokës ose me personin që ka marrë sheshin e ndërtimit nga
KRRT-ja”, ndërsa në nenin 52 të po këtij ligji përcaktohet se: “Afati i vlefshmërisë së lejes të
ndërtimit përcaktohet në vendimin e marrë nga KRRT dhe KRRTRSH. Kur objekti që
ndërtohet ka nevojë për një kohëzgjatje më të madhe se ajo e miratuar, bëhet kërkesa
përkatëse bashkë me argumentimin për zgjatjen e afatit të lejes. Në këtë rast, personat fizikë
a juridikë nuk bëjnë pagesë shtesë”
31. Në analizë të këtyre dispozitave ligjore, rezulton e provuar se, palët e paditura në
këtë gjykim, trashëgimtarët ligjore të familjes Sulaj dhe firma e ndërtimit “Hekla” sh.p.k janë
pajisur me lejen e ndërtimit 5/20, datë 27.07.2005 nga ana e KRRT Bashkia Vlorë sipas
përcaktimeve të ligjit, akt i cili nuk rezulton të jetë anulluar, shfuqizuar apo deklaruar i
pavlefshëm si brenda juridiksionit administrativ, ashtu edhe atij gjyqësor. Në kushtet kur
palët e paditura, nuk kanë mundur të realizojnë ndërtimin brenda afateve të përcaktuara në
lejen e ndërtimit, i janë drejtuar KRRT Bashkia Vlorë për miratimin e shtyrjes së afatit të
lejes së ndërtimit, kërkesë e cila është miratuar nga ana e kësaj të fundit, me vendimin
nr.2/15, datë 31.10.2007 bazuar në nenin 52 të ligjit të sipërcituar. Për këtë arsye, ky Kolegj,
çmon se akti objekt kundërshtimi në këtë gjykim, është nxjerrë nga organi kompetent i
parashikuar nga ligji, brenda kompetencave të tij ligjore dhe në përputhje me parashikimet e
Ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”, i ndryshuar. Akti administrativ me të cilin
është zgjatur afati i lejes së ndërtimit, është i ligjshëm për sa kohë ka dalë në zbatim të ligjit
dhe në përmbushje të një akti tjetër administrativ të ligjshëm, siç ishte leja e ndërtimit
nr.5/20, datë 27.07.2005.
32. Për një trajtim më të thelluar të çështjes, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, vlerëson të arsyeshme që të evidentojë faktin se, në asnjë dispozitë të Ligjit nr.8405,
datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”, i ndryshuar, nuk parashikohet fakti që organi
administrativ në rastin konkret KRRT pranë Bashkisë duhet të pezulloj automatikisht
procedurën për dhënie leje ndërtimi apo për shtyrje të afatit të lejes së ndërtimit, kur palët
paraqesin kërkesa apo vënë në dijeni atë për ekzistencën e procedurave gjyqësore.
33. Rastet kur organi administrativ pezullon procedurat për marrjen e një vendimi,
përveç ligjeve specifike parashikohen dhe në K.Pr.Administrative (parimet e përgjithshme),
si dhe në K.Pr.Civile (vendimet e ndërmjetme për pezullimin efekteve të akteve
administrative). Në nenin 78 të K.Pr. Administrative, i titulluar “Rastet kur mund të merren
vendime të ndërmjetme”, parashikohet se: “1. Organi administrativ që është kompetent për
marrjen e vendimit përfundimtar, mund të marrë edhe vendime të ndërmjetme kur gjykohet se
mosmarrja e masave të caktuara do të sillte si pasojë shkaktimin e një dëmi të rëndë e të
pariparueshëm mbi interesat publike. Vendimet e ndërmjetme mund të merren me iniciativën
e organit administrativ ose me kërkesën e palëve të interesuara. 2. Vendimi për marrjen e
masave të ndërmjetme duhet të jetë i justifikuar dhe me afat të përcaktuar. 3. Revokimi i
vendimit për masat e ndërmjetme duhet të jetë gjithashtu i justifikuar”.
472
34. Në interpretim të kësaj dispozite ligjore, ky Kolegj, vlerëson të theksojë se,
legjislatori ka parë të arsyeshme që organit të administratës shtetërore ose enteve publike,
ashtu si edhe gjykatave gjatë një procedimi civil apo penal, t’i jepet mundësia për të vendosur
me një akt të veçantë lidhur me çështje të caktuara në funksion të zgjidhjes përfundimtare. Ky
akt i quajtur vendim i ndërmjetëm ka disa tipare që e bëjnë atë të veçantë, e konkretisht një
ndër këto karakteristika janë arsyet ose rrethanat për të cilat mund të merret një vendim i
tillë, interesat për të cilat ai merret dhe që duhet të kenë karakter publik, si dhe periudha e
kufizuar e vendosjes së tij. Këto arsye dhe rrethana duhet të jenë të tilla që të lidhen me një
situatë ku kërkohet në mënyrë të domosdoshme ndërhyrja e autoritetit publik, pasi në të
kundërt interesave publikë do t’u shkaktoheshin dëme të rënda dhe të pariparueshme. Vetëm
në raste të tilla, ligji e autorizon organin përgjegjës për kontrollin apo disiplinimin e një fushe
të caktuar të veprimtarisë administrative, duke e lënë në çmuarjen e tij, ashtu sikurse shprehet
ligji “kur gjykohet”, të veprojë me anë të një vendimi të ndërmjetëm.
35. Gjithashtu, është e nevojshme që të evidentohet fakti se, vendimet e ndërmjetme i
shtrijnë efektet në një afat të caktuar. Paragrafi i dytë i nenit 78 e vendos afatin si kërkesë të
veçantë dhe të nevojshme të një vendimi të ndërmjetëm. Kjo kërkesë rezulton e arsyeshme
për faktin se, vendimi i ndërmjetëm përbën një zgjidhje të përkohshme të një problemi që
lidhet me interesat publikë dhe që detyrimisht në bazë të ligjit duhet të marrë zgjidhje në
vendimin përfundimtar të autoritetit publik. Për më tepër në kushtet kur vendimi i
ndërmjetëm ka vendosur një masë e cila mund të ketë çuar në kufizime të të drejtave dhe
interesave të individëve, është e nevojshme që këto kufizime, ndonëse plotësisht të ligjshme,
të mos zgjasin pafundësisht. Afati i këtyre vendimeve përcaktohet rast pas rasti nga autoriteti
që e ka dhënë vendimin e ndërmjetëm.
36. Në rastin objekt shqyrtimi, nuk rezulton që të jemi para rasteve kur janë cënuar
interesa të ligjshëm dhe me karakter publik, të cilat të ndikonin në faktin që organi
administrativ KRRT e Bashkisë Vlorë, të pezullonte shqyrtimin e kërkesës së bërë nga
familja Sula dhe shoqëria “Hekla” sh.p.k, me objekt zgjatjen e afatit të lejes së ndërtimit me
nr.5/20, datë 27.07.2005, deri sa të shqyrtohej mosmarrëveshja e titullit të pronësisë mbi
truallin objekt shqyrtimi, midis familjes Strati dhe Sulaj, në kushtet që kjo e fundit figuronte
pronare me dokumentacion të rregullt dhe të pacënuar në momentin e daljes së aktit. Në
rastin objekt shqyrtimi, është pretenduar cënimi i interesave pasurorë privatë, të cilat nuk
mund të barasvlerësohen me interesat publikë dhe për mbrojtjen e të cilave, pala e interesuar
duhet të kishte ndjekur rrugët e duhura ligjore. Në kushtet kur marrja e këtyre vendime të
ndërmjetme është në diskrecionin e autoritetit shtetëror kompetent, i cili ka vlerësuar se nuk
kemi cënim të interesave publikë; nuk ka qenë ai autoriteti kompetent për të shqyrtuar titullin
e pronësisë mbi pronën objekt shqyrtimi; si dhe nuk ka asnjë arsye të parashikuara nga ligji
për të mos e marrë në trajtim kërkesën për shtyrjen e afatit të lejes së ndërtimit me nr.5/20,
datë 27.07.2005 të miratuar në favor të palëve të paditura në këtë gjykim, ka vijuar me
hetimin administrativ në përmbushje të detyrimeve ligjore, të parashikuara në Ligjin nr.8405,
datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”, i ndryshuar dhe dispozitat e K.Pr.Administrative.
37. Referuar provave që ndodhen në dosjen gjyqësore, si dhe pretendimeve të
paditësit në këtë gjykim, konstatohet qartësisht se, ky i fundit nuk ngre pretendime të cilat te
kenë lidhje me pavlefshmërinë relative të aktit administrativ, i cili të ketë mospërputhje me
përmbajtjen e ligjit për këto arsye: a) me anë të aktit administrativ urdhërohet kryerja e
veprimeve, krijohen dobi, favore, ose jepen të drejta, në një kohë që ligji, jo vetëm nuk i lejon,
por dhe i ndalon; b) nëpërmjet një akti administrativ ndalohen, apo refuzohen të drejta, që
janë të lejuara nga ligji; c) një akt administrativ nxirret në bazë të një akti të kundraligjshëm të
një organi më të lartë; ç) akti administrativ nxirret nga organi kompetent, por nën ndikimin e
lajthimit, mashtrimit, kanosjes ose dhunës fizike e bën atë relativisht të pavlefshëm; d)
përmbajtja e aktit administrativ nuk përputhet me qëllimin e ligjit, por ngre pretendime që
473
kanë lidhje me pronësinë mbi truallin mbi të cilin do të realizohet objekti. Pra, pretendime që
kanë lidhje me njohjen e tij pronar mbi këtë truall, si dhe detyrimin e anës së paditur për ta
njohur këtë të drejtë.
38. Pretendime të kësaj natyre, dalin fare qartë nga shpjegimet e paditësit në këtë
proces, notat verbale të tij, si dhe nga shkaqet e ngritura në rekurs, në të cilat thuhet se:
“paditësave ju është mohuar e drejta për tu njohur dhe kthyer prona e tyre marrë në mënyrë
të padrejtë nga pushteti i kohës. Kjo e drejtë ju është mohuar atyre nga KKKP Vlorë, pasi
këtë sipërfaqe trualli kjo e fundit jua ka njohur dhe kthyer më parë familjes Sula”. Vlen të
theksohet se, familja Sula sipas akteve të administruara në dosjen gjyqësore, gëzon titullin e
pronësisë mbi këtë pronë, si në momentin e lindjes së konfliktit, ashtu edhe në momentin e
zhvillimit të gjykimit në Gjykatën e Lartë. Pikërisht, këto pretendime të paditësit për të
kundërshtuar aktin administrativ nr.2/15, datë 31.10.2007, vlerësohen nga ky Kolegj, si të
pabazuara në prova dhe në ligj.
39. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se këto pretendime të palës
paditëse, kurrsesi nuk mund të gjejnë zgjidhje duke u bazuar në Ligjin nr.8405, datë
17.09.1998 “Për urbanistikën”, i ndryshuar, dhe tek dispozitat e K.Pr.Administrative, si dhe
duke kërkuar anullimin e aktit administrativ nr.2/15, datë 31.10.2007 të dhënë nga K.RR.T
Bashkia Vlorë. Pretendimet e paditësit për njohjen e tij si pronar mbi këtë sipërfaqe, duhet të
zgjidhen nga gjykime të një lloji tjetër dhe me shkak ligjor të ndryshëm nga ai i ngritur në
këtë gjykim. Përsa kohë Familja Sulaj, gëzon titullin e pronësisë mbi këtë sipërfaqe, të cilën e
ka të rregjistruar pranë ZVRPP Vlorë (vendimi nr.82, datë 06.07.1995 të K.K.K. Pronave
Bashkia Vlorë) dhe përsa kohë ky titull, nuk është anulluar me një vendim gjyqësor të formës
së prerë, atëherë edhe aktet administrative të dala në bazë të tij janë të ligjshme.
40. Ky Kolegj, çmon të theksojë se, pavarësisht formulimit që palët kanë bërë në një
gjykim, gjykata e zbulon dhe e gjen vetë shkakun ligjor të mosmarrëveshjes dhe ligjin e
zbatueshëm në gjykim. Ky qëndrim është konsoliduar tashmë dhe vjen në përputhje të plotë
edhe me vendimin unifikues nr.3/2012 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në të
cilin thuhet shprehimisht se: “Gjykata e zbulon shkakun e padisë së paditësit duke e
analizuar padinë në tërësinë e saj dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore të referuara
nga paditësi në pjesën hyrëse të saj. Mund të ndodhë që paditësi të referojë gabimisht
dispozitat ligjore, porse nga leximi i kërkesëpadisë, del e qartë e drejta që ai kërkon të
mbrojë. Në këtë rast, gjykata duhet të zgjidhë çështjen konform shkakut që rezulton nga
shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej
paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë cënuar”.
41. Në lidhje me çështjen e tretë të shtruar për zgjidhje para këtij Kolegji, ky i fundit
konstaton se, në asnjë prej dispozitave të Ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”, i
ndryshuar, nuk parashikohet se cilët subjekte kanë të drejtë që të kundërshtojë aktet e nxjerra
nga KRRT e bashkive, me përjashtim të rastit kur ato janë ndërtime të paligjshme, sipas
parashikimeve të nenit 78 dhe 79 të po këtij ligji. Ndërsa në nenin 83 të po këtij ligji,
parashikohet se: “Ankimi në gjykatë kundër vendimeve të KRRT-ve, të organeve të Policisë
Ndërtimore dhe atyre të vënies së gjobave, nuk pezullon ekzekutimin e tyre. Në rast se, në
bazë të vendimit përfundimtar të formës së prerë të gjykatës vendoset pranimi i padisë ose i
ankimit, i dëmtuari ka të drejtë të kërkojë, nga organi që ka dhënë vendimin, shpërblimin për
dëmin e shkaktuar”.
42. Në analizë të sa më sipër, në kushtet kur ligji specifik nuk ka përcaktuar se cilët
janë subjektet që legjitimohen për të kundërshtuar aktet e nxjerra nga KRRT e Bashkive,
atëherë do ti referohemi parimeve të përgjithshme të së drejtës, në lidhje me legjitimimin e
subjektit që ngre një padi. Referuar të drejtës sonë proceduriale, padia është mjeti procedural
me të cilin paditësi vë në lëvizje gjykatën, kur pretendon se ka një të drejtë subjektive, për të
njohur a mbrojtur, e cila gjen mbështetje në të drejtën materiale. Nëse e drejta që paditësi
474
pretendon se i është cënuar, apo që duhet t’i njihet, parashikohet nga e drejta materiale,
paditësi ka të drejtë ti drejtohet gjykatës dhe kjo e fundit, ka detyrimin të vijojë me
shqyrtimin dhe zgjidhjen e çështjes.
43. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon të theksojë se: “Padia është e
drejta e personit që bën pretendimin, për t’u dëgjuar, mbi themelin e këtij pretendimi, në
mënyrë që gjykata ta shpallë atë të bazuar ose jo. Pala kundërshtare ka të drejtë të diskutojë
dhe të ngrejë prapësime mbi themelin dhe bazueshmërinë në ligj të këtij pretendimi (neni 31 i
K.Pr.Civile). Që padia të jetë e vlefshme, duhet të plotësojë dy kushte themelore: (a) interesi i
ligjshëm për të ngritur padi; dhe (b) legjitimiteti për të vepruar. Në rast se ekzistojnë këto dy
kushte, mund të konsiderohet që padia ekziston, në kuptimin që gjykata është e detyruar të
marrë vendim mbi themelin e saj, pra për ta pranuar ose rrëzuar atë. Interesi për të ngritur
padi, parashikohet qartë në nenin 32 të K.Pr.Civile, dhe është një element i së drejtës së
padisë që, konsiston në interesin për të marrë nga gjykata vendimin e kërkuar.
44. Në analizë të sa më sipër, nëse gjatë gjykimit nuk vërtetohet interesi i ligjshëm i
paditësit në ngritjen e një padie, do të ndodheshim përpara mungesës së legjitimimit
real/aktiv, i cili, nuk do t’i humbiste palës të drejtën për të ngritur padi, por që do të çonte në
rrëzimin e saj si të pabazuar. Legjitimimi real (legitimatio ad causam) nënkupton
marrëdhënien subjektive mes paditësit dhe të paditurit ndaj së drejtës subjektive për
mbrojtjen e së cilës, është vënë në lëvizje procesi gjyqësor. Pala ndërgjyqëse gëzon
legjitimim real/aktiv, nëse gjatë gjykimit vërteton se, e drejta subjektive që rrjedh nga
marrëdhënia juridiko-civile me të cilën lidhet konflikti, i takon asaj kundrejt palës tjetër. Pra,
është e drejta materiale ajo që përcakton legjitimimin real të palëve ndërgjyqëse në gjykim
dhe në këtë kuptim, vetë thelbi i gjykimit është përcaktimi se cilës palë i takon realisht e
drejta subjektive.
45. Interesi në gjykim, përcakton edhe pozitën procedurale të palëve në proces.
Kështu, personi që pretendon se e drejta subjektive i takon atij, i drejtohet gjykatës për të
kërkuar njohjen ose rivendosjen e kësaj të drejte të shkelur nga një person tjetër, quhet
paditës (legjitimimi aktiv). Ndërsa, personi të cilit i drejtohet kërkimi, duke pretenduar se
është ky person që ka shkelur, cënuar apo mohuar të drejtën e paditësit, quhet i paditur
(legjitimimi pasiv). Legjitimimi aktiv konsiderohet ndryshe si legjitimimi për të kërkuar,
ndërsa legjitimimi pasiv, si legjitimi për të kundërshtuar. Legjitimimi procedural është kusht
për vazhdimin e gjykimit, ndërsa legjitimimi real i takon shqyrtimit gjyqësor të themelit të
çështjes, për të cilin gjykata shprehet në vendimin përfundimtar.
46. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se, edhe pse në të
drejtën administrative çdokush mund të ketë të drejtën për të kërkuar pavlefshmërinë absolute
të një akti administrativ (pra të legjitimohet në ngritjen e kësaj padie), përsëri pas këtij
legjitimiteti duhet të qëndrojë një interes i ligjshëm, qoftë individual apo publik, por i
vërtetuar me prova shkresore. Siç u tha dhe më lart në këtë gjykim, pavarësisht se, teorikisht
paditësi ka të drejtë të ngrejë një padi për pavlefshmërinë absolute apo relative të një akti
administrativ, me provat shkresore që janë të administruara në këtë gjykim, në asnjë rast ai
nuk provoi dot faktin që ky akt administrativ, në momentin që ai ka dalë të ishte në
kundërshtim me ligjin, si dhe të kishte cënuar interesat e ligjshme të paditësit, përsa kohë ky i
fundit nuk rezulton pronar i pronës mbi të cilin do të realizohet ndërtimi.
47. Në këto kushte, me të drejtë gjykatat kanë rrëzuar padinë e paditësit si të pabazuar
në prova dhe ne ligj, pasi ky i fundit në këtë gjykim, nuk ka depozituar as edhe një akt titull
pronësie për të provuar se ajo është titullarë e pronës objekt shqyrtimi, në mënyrë që gjykata
të ketë mundësi për të vlerësuar nëse aktet e nxjerra nga pala e paditur KRRT e Bashkisë
Vlorë, janë nxjerrë apo në përputhje me dispozitat ligjore të Ligjit nr.8405, datë 17.09.1998
“Për urbanistikën”, i ndryshuar apo jo. Kjo palë, ka pretenduar se është pronare e pasurisë
objekt shqyrtimi, por nuk disponon asnjë dokument shkresor si: akt administrativ, vendim të
475
komisionit të kthimit apo të kompensimit të pronës ose vendim gjykate, me të cilin të provojë
se familja Strati është pronare e kësaj sipërfaqeje. Kërkimet e paditësit në këtë gjykim kanë
mbetur vetëm në kuadrin e pretendimit që ata dhe mund të jenë në të ardhmen pronar të kësaj
sipërfaqe, por nuk vërtetuan në asnjë rast faktin që, në momentin e daljes së akteve
administrative nga organi administrativ, këto të kenë qenë në kundërshtim me ligjin.
48. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se,
paditësi nuk arriti të provonte në këtë gjykim, as interesin e tij të ligjshëm dhe as interesin
publik që mund të ishte cënuar nga dhënia e këtyre akteve administrative.
49. Për gjithë sa u analizua më sipër në këtë vendim, Kolegji Administrativ i Gjykatës
së Lartë, ҫmon se, pretendimet e ngritura nga pala paditëse në këtë gjykim nuk janë të
mbështetura në prova dhe në ligj dhe se vendimi nr.479, datë 14.05.2012 i Gjykatës së Apelit
Vlorë, është marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedurial dhe atij material. Për këtë arsye,
bazuar në Ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, si dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të
Presidentit të Republikës së Shqipërisë, ky Kolegj vlerëson se ky vendim duhet të lihet në
fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.479, datë 14.05.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 09.02.2016
476
Nr. 00-2016-470 i Vendimit (88)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës se Lartë i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
në datën 09.02.2016, në seancë gjyqësore me prani të palëve, mori në shqyrtim çështjen

administrative me nr.02822/2012 që u përket palëve:
PADITËS TË K/PADITUR: MALIQ PROTODUARI

IRAKLI DINAKU
XHEVAIR ISMAILI përfaqësuar të gjithë në këtë gjykim nga
Av. Enise Kurteshi.
I PADITUR K/PADITËS: KOMISIONI VENDOR I VLERËSIMIT
TË TITUJVE TË PRONËSISË PRANË
PREFEKTIT TË QARKUT BERAT,
përfaqësuar në këtë gjykim nga
përfaqësuesja e Avokaturës së Shtetit,
znj. Lorana Kasapi.
PERSONA TË TRETË: ZYRA VENDORE E AVOKATURËS
SË SHTETIT VLORË, përfaqësuar në
këtë gjykim nga përfaqësuesja e
Avokaturës së Shtetit, znj. Lorana
Kasapi.
DREJTORIA E ADMINISTRIMIT DHE
MBROJTJES SË TOKËS BERAT,
përfaqësuar në këtë gjykim nga
përfaqësuesja e Avokaturës së Shtetit,
znj. Lorana Kasapi.
VELI GLLAVA, në mungesë
Baza Ligjore e Padisë:

Nenet 31, 324, 331/2, 329, 202 të K.Pr.Civile
dhe nenet 116-117 të K.Pr.Administrative.
OBJEKTI I KUNDËRPADISË:
Deklarimi i pavlefshmërisë së pjesshme të Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi
nr.2, datë 25.10.1994 të Z. Maliq Protoduari, për pasurinë nr.454/1, Vol. 10, Faqe 145,
lloji i Pasurisë Arrë+truall, me sipërfaqe 800 m2, kthimi i saj në pronësi të shtetit.
nr.430, datë 01.12.1994 të Z. Irakli Dinaku, për pasurinë nr.454/3 Vol.10, Faqe 147,
lloji i Pasurisë Arrë, me sipërfaqe 350 m2, kthimi i saj në pronësi të shtetit.
477
nr.270, datë 01.11.1994 të Z. Xhevahir Mustafa Ismaili, për pasurinë nr.454/2 Vol.10,
Faqe 146, lloji i Pasurisë Arrë, me sipërfaqe 370 m2, kthimi i saj në pronësi të shtetit
si dhe për pasurinë nr.454/5 Vol.10, Faqe 149, lloji i Pasurisë Arrë+Truall,
me sipërfaqe 570 m2 korrigjuar me referencë 0197 në 270 m2,
kthimi i saj në pronësi të shtetit.
Baza Ligjore e Kundërpadisë:Neni 160 i K.Pr.Civile;
neni 115 i K.Pr.Administrative,
neni 2 dhe 10 i Ligjit nr.9948, datë 07.07.2008
“Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit
të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.323, datë 15.03.2010, ka

vendosur:
-Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.1259/39, datë
06.08.2009.
-Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palëve që i kanë bërë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.351, datë 23.09.2010, ka

vendosur:
-Prishjen e vendimit nr.323, datë 15.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.

vendosur:
-Pranimin e padisë së paditësve të kundërpaditur Maliq Protoduari, Irakli
Dinaku dhe Xhevahir Ismaili duke konstatuar absolutisht të pavlefshëm
vendimin nr.05, datë 07.07.2009 të Komisionit Vendor të Vlerësimit të Titujve
të Pronësisë pranë Prefektit të Qarkut Berat.
-Rrëzimin e kundërpadisë së palës së paditur kundërpaditëse Komisioni
Vendor i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefektit të Qarkut Berat si
të parashkruar.
-Shpenzimet gjyqësore të parapaguara nga paditësit në masën 43000 lekë tu
paguhen nga i padituri kundërpaditës ndërsa shpenzimet gjyqësore të këtij të
fundit i mbeten atij në ngarkim.

-Prishjen e vendimit nr.542, datë 03.05.2011 të Gjykatës së Shkallës së parë
Berat dhe pushimin e çështjes.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur, Komisioni Vendor i

Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefektit të Qarkut Berat, i cili kërkon
ndryshimin e vendimit nr.517, datë 17.05.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit
nr.542, datë 03.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat si dhe rrëzimin e padisë,
duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Gjykata e Shkallës së Parë nuk ka mbajtur parasysh faktin se aktet e marrjes së tokës
në pronësi objekt gjykimi janë krijuar në kundërshtim me kriteret e përcaktuara me
ligjin nr.9948, datë 07.07.2008, konkretisht neni 2 i tij.
478
- Sa më sipër, vërehet se kemi të bëjmë me cënim të kritereve të vlefshmërisë ligjore
për aktet e marrjes së tokës në pronësi, në kuptim të Ligjit nr.9948, datë 07.07.2008.
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e një arsyetimi të pabazuar në ligj,
pasi Prefekti i Qarkut Berat i është drejtuar Gjykatës nëpërmjet mjetit procedurial të
kundër-padisë, i cili në referim të nenit 160 të K.Pr.Civile në të cilin pasqyrohet se: “I
padituri ka të drejtë të paraqesë kundërpadi, kur kërkimi i kundërpadisë ka lidhje me
atë të padisë. ....Kundërpadia mund të paraqitet derisa nuk ka përfunduar hetimi
gjyqësor dhe i nënshtrohet të gjitha rregullave të caktuara për ngritjen e padisë”.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, përfaqësuesen e palës paditëse të
kundërpaditur Av. Enise Kurteshi, e cila kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit
Vlorë dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë;
përfaqësuesen e Avokaturës së Shtetit znj. Lorana Kasapi, e cila përfaqëson në këtë gjykim
palën e paditur kundër/paditëse dhe personave të tretë në padi, e cila kërkoi lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë në lidhje me padinë dhe ndryshimin e këtij vendimi
përsa i përket kundër/padisë, duke e kthyer çëshjten për këtë pjesë për rigjykim në gjykatën
kompetente, si dhe konstatoi se personi i tretë Veli Gllava është në mungesë dhe dijeni kanë
rregullisht sipas ligjit,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, të tre paditësit në këtë
gjykim janë banore të fshatit Poshnjë, Komuna Poshnjë e Rrethit Berat dhe kanë pretenduar
se janë trajtuar me tokë sipas parashikimeve të Ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën”.
2. Paditësi Maliq Protoduari, ka pretenduar se është trajtuar me tokë në zbatim të
Ligjit 7501, nëpërmjet Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi me nr.2, datë 25.10.1994,
bashkëlidhur të cilit edhe formulari nr.6, ku ndër të tjerash është trajtuar me një sipërfaqe prej
800 m2, nga e cila 600 m2 tokë është e zërit kadastral tokë “arë” dhe 200 m2 është e zërit
kadastral tokë “truall”. Sipas pretendimeve të paditësit ky akt është regjistruar rregullisht në
ZVRPP Berat e konkretisht në nr.454/1 pasurie, vol 10, faqe 145, me zë kadastral
“arë+truall”, gjithsej 800 m2.
3. Paditësi Irakli Dinaku, ka pretenduar se është trajtuar me tokë në zbatim të Ligjit
7501, nëpërmjet Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi me nr.430, datë 01.12.1994,
bashkëlidhur të cilit edhe formulari nr.6, ku ndër të tjerash është trajtuar me një sipërfaqe prej
350 m2 e zerit kadastral “arë+truall”. Sipas pretendimeve të paditësit ky akt është regjistruar
rregullisht në ZVRPP Berat, e konkretisht me nr.454/3 pasurie, datë 10.09.1997.
4. Paditësi Xhevair Ismaili, ka pretenduar se është trajtuar me tokë në zbatim të Ligjit
7501, nëpërmjet Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi me nr.270, datë 01.11.1994,
bashkëlidhur të cilit edhe formulari nr.6, ku ndër të tjerash eshtë trajtuar me një sipërfaqe prej
950 m2, nga e cila, sipërfaqja 370 m2, e regjistruar me nr.454/2 pasurie, vol 10, faqe 146,
lloji i pasurisë “arë+truall” dhe sipërfaqja prej 570 m2, e regjistruar me nr.454/5 pasurie, vol
10, faqe 149, lloji i pasurisë “arë+truall”.
5. Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefekturës Berat (e
cituar më poshtë KVVTP pranë Prefekturës Berat), ka marrë në shqyrtim kërkesën me nr.45
prot, të subjektit Veli Gllava dhe shkresën me nr.2252 të ZVRPP Berat, nëpërmjet të cilave
është pretenduar se, disa nga sipërfaqet e trajtuara në aktet e marrjes së tokës në pronësi të
paditësave Maliq Protoduari, Irakli Dinaku dhe Xhevair Ismaili, nuk kanë figuruar në fondin
e tokës bujqësore në datë 01.08.1991.
6. Nga shqyrtimi i kryer nga ana e KVVTP pranë Prefekturës Berat është konstatuar
se: “...e) në AMTP me nr.270 të Z. Xhevair Mustafa Ismaili, nuk figurojnë parcelat me
479
nr.451, 454. Në librin e azhornimit të ZK 3020, që ndodhet në ZVRPP Berat, në emër të
sipërpërmendurit në parcelën nr.454, figuron pasuria 454/2, vol 10, fq 146 me llojin e
pasurisë arë me sipërfaqe 370 m2, është futur në transaksion me referencë 0197; si dhe
pasuria nr.454/5, vol 10, faqe 149, me llojin e pasurisë “Arë+truall, me sipërfaqe 570 m2, e
korrigjuar me referencë 270 m2, nga e cila 200 m2 truall e 70 m2 ndërtesë. Për sa më sipër,
veprimet në librin e Azhornimit nuk janë kryer mbi bazën e AMTP të mbushur nga Komisioni
i Ndarjes së Tokës. ... Vërteton se pajisja e të sipërpërmendurit me pasuritë respektive është
bërë në kundërshtim me dispozitat ligjore ... e veçanërisht me nenin 2, pika 2 të ligjit 9948,
datë 07.07.2008.... h) në AMTP me nr.2 të Z. Maliq Hysen Protoduari, figuron parcela 454
arë 1000 m2. Në librin e azhornimit të ZK 3020, që ndodhet në ZVRPP Berat, në emër të
sipërpërmendurit në parcelën nr.454, figuron pasuria 454/1, vol 10, fq 145 me llojin pasuri
Arë+Truall me sipërfaqe në akt 1000 m2, në fakt 800 m2, nga e cila 200 m2 truall 110 m2
ndërtesë, lokal 2 katësh. Me referencë 0538, datë 07.11.2006 lloji i pasurisë është kthyer në
truall. ... Vërteton se pajisja e të sipërpërmendurit me pasurinë 454/1 është bërë në
kundërshtim me dispozitat ligjore ... e veçanërisht me nenin 2, pika 2 të ligjit 9948, datë
07.07.2008.... i) në AMTP me nr.430 të Z. Irakli Zoi Dinaku, figuron në parcelën 454,
pasuria 454/3 arë 450 m2. Bie në sy shtesa e kësaj pasurie në aktin nr.430 si dhe firma
përkatëse për shtesën e bërë. Në librin e azhornimit të ZK 3020, që ndodhet në ZVRPP Berat,
në emër të sipërpërmendurit në parcelën nr.454, figuron pasuria 454/3, vol 10, fq 147 me
llojin e pasurisë Arë+Truall me sipërfaqe në akt 200 m2, në fakt 450 m2, korrigjuar me
referencë 0197 në 350 m2, nga kjo 200 m2 truall dhe 100 m2 ndërtesë. Kjo vërteton se
pajisja e të sipërpërmendurit me pasurinë 454/3 është bërë në kundërshtim me dispozitat
ligjore ... e veçanërisht me nenin 2, pika 2 të ligjit 9948, datë 07.07.2008....”.
7. Bazuar në konkluzionet e mësipërme, KVVTP pranë Prefektit Berat, ka marrë
vendimin nr.5, datë 07.07.2009, me të cilin ka vendosur: “1. Për pavlefshmëri të pjesshëm të
Aktit të Marrjes në Pronësi nr.270 të z. Xhevair Mustafa Ismaili: a) për pasurinë nr.454/2,
vol 10, fq. 146, lloji i pasurisë arë me sipërfaqe 370 m2, kthimi i saj në truall shtet; b) për
pasurinë nr.454/5, vol 10, fq. 149, lloji i pasurisë arë+truall më sipërfaqe 570 m2, korigjuar
me referencë në 270 m2; kthimi i saj në truall shtet. 2. Për pavlefshmëri të pjesshëm të Aktit
të Marrjes në Pronësi nr.2 të z. Maliq Hysen Protoduari, për pasurinë nr.454/1, vol 10, fq.
145, lloji i pasurisë arë+truall me sipërfaqe 800 m2, kthimi i saj në truall shtet; 3. Për
pavlefshmëri të pjesshëm të Aktit të Marrjes në Pronësi nr.430 të z. Irakli Zoi Dinaku, për
pasurinë nr.454/3, vol 10, fq. 147, lloji i pasurisë arë, me sipërfaqe 350 m2, kthimi i saj në
truall shtet”.
8. Ky vendim, me shkresën nr.189 prot. datë 13.07.2009 të Prefektit Berat, u është
njoftuar paditësave dhe personave të tretë, Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Berat dhe Avokaturës së Shtetit.
9. Për gjithë sa u pasqyruar më sipër, pala paditëse, në datën 06.08.2009, i është
drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, me padinë me objekt të sipërcituar, duke kërkuar
konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ, vendimi nr.5, datë 07.07.2009 i
Komisionit Vendor të Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefekturës Berat, si dhe
pezullimin e zbatimit të tij.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.323, datë 15.03.2010, ka
vendosur:
-Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.1259/39, datë
06.08.2009.
-Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palëve që i kanë bërë.
10/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...për rastin konkret nuk ka përfunduar procesi i
shqyrtimit administrativ...; - vërtetohet se deri tani vendimi i KV objekt gjykimi nuk ka sjellë
asnjë pasojë ligjore për paditësat, pasi nga Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
480
Paluajtshme Berat është refuzuar zbatimi i këtij vendimi...; - “edhe nëse do të quhej
absolutisht i pavlefshëm nuk do të kishte kuptim konstatimi i kësaj pavlefshmërie përderisa ai
nuk ka sjellë asnjë pasojë ligjore deri tani dhe Gjykata nuk ka pse të investohet përderisa nuk
ka pasoja ligjore apo të drejta që duhet të rivendosen...Pala paditëse nuk ka ndjekur dhe nuk
ka konsumuar plotësisht rrugën e ankimit administrativ. Në bazë të nenit 11 të ligjit dhe
VKM nr.1269, datë 17/09/2008..., organi më i lartë është Komisioni Qeveritar i Tokës
(KQT). Në bazë të kreut I shkronja B, paragrafi 3, KQT shqyrton ankesat e palëve ndaj
veprimeve të KV-ve dhe merr vendimet përkatëse. KQT nuk merr në shqyrtim ankesat për të
cilat KV-të kanë paraqitur kërkesat në organet gjyqësore në kuptim të zbatimit të nenit 10 të
ligjit. Nga interpretimi në të kundërt i sa më sipër rezulton se personi i interesuar (në rastin
tonë paditësat) për sa kohë që KV nuk ka paraqitur kërkesë në Gjykatë ka të drejtë të ankohet
në KQT nëpërmjet sekretariatit teknik të KQT-së...Referimi i paditësave tek Udhëzimi nr.2,
dt. 13/01/2010, nuk është plotësisht i bazuar pasi ky udhëzim është nxjerrë për shqyrtimin e
vlefshmërisë ligjore të titujve të pronësisë dhe kërkesa paraqitet nga: 1. ZVRPP-të dhe 2.
SAMTQ-të. Për kërkesat e individëve udhëzimi nuk përcakton saktë procedurën, por thjesht
thotë që ato shqyrtohen...”.
11. Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs në Gjykatën e Lartë pala paditëse.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.351, datë 23.09.2010, ka
vendosur:
-Prishjen e vendimit nr.323, datë 15.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat
dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
12/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Në vështrim të nenit 117 të Kodit të
Procedurës Administrative për rastet kur pretendohet për pavlefshmëri absolute të aktit
administrativ, çdo person i interesuar ka të drejtë t’i drejtohet drejtpërsëdrejti gjykatës dhe
të kërkojë që të shpallet si i tillë. Këtë gjë mund ta bëjë edhe organi që ka nxjerrë aktin me
nismën e tij pa ia kërkuar askush, mjafton që ta konstatojë pavlefshmërinë e aktit. Por kjo
nuk pengon personin e interesuar t’i drejtohet gjykatës për konstatimin e pavlefshmërisë së
aktit administrativ.... Kolegji Civil gjykon se, konkluzioni i gjykatës së shkallës së parë është i
gabuar, pasi nuk mund të kushtëzohet shqyrtimi i kërkesës për konstatimin e pavlefshmërisë
absolute të një akti administrativ me ndjekjen e ndonjë rrugë administrative. Gjithashtu, ky
Kolegj evidenton se, në ligjin nr.9948, datë 07.07.2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë
ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore” për subjektet që mund të
cënohen nga vendimet e Komisioneve Vendore të Vlerësimit të Titujve të Pronësisë mbi tokën
bujqësore, nuk ka ndonjë dispozitë që të parashikojë në mënyrë të saktë e të detyrueshme, pa
ekuivoke rrugën administrative të ankimit ndaj këtyre vendimeve, organin ku duhet të
ankohet, si dhe modalitetet e ankimit. Subjekti që pretendon pavlefshmërinë absolute të aktit
administrativ, kur prej tij cënohet në të drejtat apo interesat legjitime, mund ta godasë atë
drejtpërdrejt në gjykatë....”
13. Në datën 14.12.2010, kur çështja është kthyer në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Berat për vazhdimin e gjykimit si gjykatë kompetente, rezulton që pala e paditur ka paraqitur
kundërpadinë me objekt të sipërcituar, e cila është pranuar për trajtim nga gjykata në këtë
fazë të gjykimit.
14. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.542, datë 03.05.2011, ka
vendosur:
-Pranimin e padisë së paditësve të kundërpaditur Maliq Protoduari, Irakli Dinaku dhe
Xhevahir Ismaili duke konstatuar absolutisht të pavlefshëm vendimin nr.05, datë 07.07.2009
të Komisionit Vendor të Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefektit të Qarkut Berat.
-Rrëzimin e kundërpadisë së palës së paditur kundërpaditëse Komisioni Vendor i
Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefektit të Qarkut Berat si të parashkruar.
481
-Shpenzimet gjyqësore të parapaguara nga paditësit në masën 43.000 lekë tu paguhen
nga i padituri kundërpaditës ndërsa shpenzimet gjyqësore të këtij të fundit i mbeten atij në
ngarkim.
14/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....nga ana e KVVTP-së pranë Prefektit të
Qarkut Berat është marrë vendim në kapërcim të kompetencave ligjore, pasi ligji në fjalë nuk
i njeh askund të drejtën për të vendosur pavlefshmërinë e akteve të marrjes së tokës në
pronësi. Ligji i sipërpërmendur njeh të drejtën e Komisioneve të Vlerësimit të Titujve të
Pronësisë për të konstatuar situatën e paligjshme dhe për t’iu drejtuar gjykatës me kërkesë
për anullimin e aktit , kërkesë që duhet t’ia bëjnë të ditur edhe subjektit të cënuar brënda 7
ditëve nga dita që njoftohet vendimi për paligjshmërinë e AMTP ( neni 9 pika 2 e ligjit
nr.9948, datë 07.07.2008, i ndryshuar). Ky përfundim i Gjykatës mbështetet edhe nga
arsyetimi i vendimit nr.29, datë 22.09.2009 të Gjykatës Kushtetuese ku përcaktohet se: “Në
përfundim të procedurave të përcaktuara në ligjet nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën”,
nr.8053, datë 21. 12.1995 “Për kalimin në pronësi pa shpërblim të tokës bujqësore” dhe
nr.8337, datë 30.04.1998 “Për kalimin në pronësi të tokës bujqësore, pyjore, livadheve dhe
kullotave”, me kalimin e afatit të kundërshtimit, si dhe me regjistrimin e titujve të pronësisë,
përfituesit nga këto procedura bëhen mbajtës të titujve të pronësisë dhe marrëdhënia mes
tyre dhe shtetit bëhet një marrëdhënie që normohet nga e drejta private. Çka do të thotë se
titujt e pronësisë të fituara në këtë mënyrë dhe regjistrimi i tyre nuk mund të anullohen apo
shfuqizohen në mënyrë të njëanshme nga ana e organeve të administratës publike, dhe më
tej. Komisionet (KVVTP) mund të ngrenë vetëm dyshime në lidhje me mënyrën e fitimit të
pronësisë dhe më pas duhet t’i drejtohen gjykatës e cila vendos në lidhje me vlefshmërinë ose
jo të titullit të pronësisë». Nga ana tjetër edhe kundërpadia e KVVTP-së pranë Prefektit të
Qarkut Berat është e parashkruar dhe kjo pasi Prefekti i Qarkut i cili firmos aktet e KVVTP-
së duhet të ishte drejtuar gjykatës brënda 7 ditëve nga data 13.03.2009, pra data kur
subjektet e cënuara janë vënë në dijeni të vendimit të KVVTP-së. Kjo pasi në pikën 2 të nenit
10 të Ligjit nr.9948, datë 07.07.2008 përcaktohet se kërkesa për anullimin e aktit
administrativ duhet të njoftohet brënda 7 ditëve nga data e konstatimit të marrjes së vendimit
mbi paligjshmërinë e AMTP. Ndërkohë që rezulton se kundërpadia me këtë kërkim është
paraqitur në datë 14.12.2010. Në lidhje me pretendimet e personit të tretë Veli Gllava
gjykata çmon se ato duhet të zgjidhen në një gjykim tjetër midis vet personave fizikë. Në këto
kushte, gjykata çmon se duhet të pranohet padia e paditësve të kundërpaditur duke u
konstatuar absolutisht i pavlefshëm vendimi nr.5, datë 07.07.2009 si dhe të rrëzojë
kundërpadinë e KVVTP-së pranë Prefektit të Qarkut Berat si të parashkruar….”.
-Prishjen e vendimit nr.542, datë 03.05.2011 të Gjykatës së Shkallës së parë Berat dhe
pushimin e çështjes.
15/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...vendimi nr.5, datë 07.07.2009 i të paditurit
Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefektit të Qarkut Berat, për aq
kohë sa, në zbatim të urdhërimeve të nenit 10 të Ligjit nr.9948, datë 07.07.2008, ky organ
nuk i është drejtuar gjykatës me padi, ai akt nuk i sjell asnjë pasojë juridike, për rrjedhojë
nuk ka sjellë asnjë cënim të të drejtave të paditësave. Jo vetëm nga specifika e këtij vendimi
që është i tillë, por edhe në konceptin e përgjithshëm, nuk mund të ngrihet padi për
konstatimin e pavlefshmërisë absolute të një akti administrativ, pasi për shkak të shkeljeve të
rënda që janë kryer në nxjerrjen e një akti të tillë, që e bëjnë atë absolutisht të pavlefshëm, ka
të drejtë të kërkojë korrigjimin e pasojave të paligjshme të shkaktuara nga zbatimi me pa të
drejtë i aktit absolutisht të pavlefshëm, duke patur si shkak të padisë, pikërisht këtë të metë të
aktit. Në kushtet kur paditësat nuk cënohen në të drejtat e tyre, nga nxjerrja e vendimit nr.5,
datë 07.07.2009 të të paditurit Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të pronësisë pranë
Prefektit të Qarkut Berat, padisë i mungon legjitimiteti procedurial në ngritjen e saj dhe për
482
rrjedhojë vendimi i gjykatës së shkallës së parë që ka gjykuar në themel padinë, e cila nuk
mund të ngrihej, duhet të prishet dhe të vendoset pushimi i çështjes. Për aq kohë sa kërkimet
e kundërpadisë, në kuptim të nenit 160 të K.Pr.Civile kanë lidhje me kërkimet e padisë dhe në
kushtet që, siç u vërtetua më lart padia nuk mund të ngrihej, gjykata çmon se vendimi i
ankimuar duhet të prishet edhe për këtë pjesë, duke u vendosur në tërësi pushimi i çështjes.
Përsa i përket pretendimeve të personit të tretë Veli Gllava për cënimin e interesave të
ligjshme të njohura me vendime të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, këto
pretendime mund dhe duhet të zgjidhen me padi themeli ndaj personave që i cënojne këto të
drejta....”.
16. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur kundër/paditëse,
Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefektit të Qarkut Berat, i cili
vendimit nr.542, datë 03.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat si dhe rrëzimin e
padisë, duke parashtruar ato shkaqe që citohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
e paditur kundër/paditëse, Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë
Prefektit të Qarkut Berat, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat e bëjnë të cënueshëm vendimin e Gjykatës së
Apelit Vlorë. Ky Kolegj, ҫmon se vendimi nr.517, datë 17.05.2012 i Gjykatës së Apelit
Vlorë, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material e procedurial, e për rrjedhojë ai duhet
të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë.
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në referim të akteve të administruara në
dosjen gjyqësore, të cilat janë marrë në shqyrtim dhe janë analizuar nga gjykatat më të ulëta,
vlerëson se Gjykata e Apelit Vlorë, në kundërshtim me kërkesat e normave proceduriale nuk
ka kryer “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i
K.Pr.Civile), duke mos i dhënë përgjigje pretendimeve dhe kërkimeve të palëve në proces në
mënyrë të veçantë kërkimeve të anës së paditur. Gjithashtu, kjo gjykatë nuk ka bërë një
analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 12 i K.Pr.Civile) dhe si rezultat, nuk e ka
zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që
janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre“ (neni 16 i K.Pr.Civile).
19. Në çështjen objekt shqyrtimi, rezulton se kërkimet e palës paditëse të
kundërpaditur janë: ”Konstatim i Pavlefshëm i aktit administrativ Vendimi nr.5, datë
07.07.2009 të Komisionit Vendor të Vlerësimit të Titujve të Pronësisë për paditësat.
Pezullimi i aktit administrativ”. Këto kërkime, pala paditëse i ka mbështetur në nenet 31, 324,
331/2, 329, 202 të K.Pr.Civile si dhe tek nenet 116-117 të K.Pr.Administrative. Ndërsa
kërkimet e palës së paditur/kundërpaditëse janë: ”1. Deklarimi i pavlefshmërisë së pjesshme
të Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi nr.2, datë 25.10.1994 të Z. Maliq Protoduari, për
pasurinë nr.454/1, Vol. 10, Faqe 145, lloji i Pasurisë Arrë+truall, me sipërfaqe 800 m2,
kthimi i saj në pronësi të shtetit. 2. Deklarimi i pavlefshmërisë së pjesshme të Aktit të Marrjes
së Tokës në Pronësi nr.430, datë 01.12.1994 të Z. Irakli Dinaku, për pasurinë nr.454/3
Vol.10, Faqe 147, lloji i Pasurisë Arrë, me sipërfaqe 350 m2, kthimi i saj në pronësi të
shtetit. 3. Deklarimi i pavlefshmërisë së pjesshme të Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi
nr.270, datë 01.11.1994 të Z. Xhevahir Mustafa Ismaili, për pasurinë nr.454/2 Vol.10, Faqe
146, lloji i Pasurisë Arrë, me sipërfaqe 370 m2, kthimi i saj në pronësi të shtetit si dhe për
pasurinë nr.454/5 Vol.10, Faqe 149, lloji i Pasurisë Arrë+Truall, me sipërfaqe 570 m2
483
korrigjuar me referencë 0197 në 270 m2, kthimi i saj në pronësi të shtetit”. Këtë kërkim pala
e paditur kundër/paditëse e ka mbështetur në nenin 160 të K.Pr.Civile; nenin 115 të
K.Pr.Administrative, si dhe në nenin 2 dhe 10 të Ligjit nr.9948, datë 07.07.2008 “Për
shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”.
20. Në analizë të kërkimeve të palës paditëse të kundërpaditur dhe shkakut ligjor në të
cilat mbështen këto kërkime, si dhe në analizë të kërkimeve të palës së paditur
kundërpaditëse si dhe shkakut ligjor ku kjo palë i mbështet këto kërkime, Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, në rastin objekt shqyrtimi jemi përpara një
mosmarrëveshje administrative të krijuar si pasojë e nxjerrjes së akteve administrative të
palës së paditur, të cilat kanë lidhje me vlefshmëritë e titujve të pronësisë në zbatimin e
dispozitave të Ligjit nr.9948, datë 07.07.2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të
krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”, të Ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për
tokën”, si dhe me dispozitat e K.Pr.Administrative, në pjesën kur parashikon vlefshmërinë e
akteve administrative.
21. Nga aktet e dosjes gjyqësore, rezulton se, paditësit e kundërpaditur në këtë
gjykim, kanë pretenduar se janë trajtuar me tokë bujqësore sipas parashikimeve të Ligjit
nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën”, fakt i cili pasqyrohet qartësisht nga AMTP me nr.2,
datë 25.10.1994 dhënë në favor të subjektit Maliq Protoduari, AMTP nr.430, datë 01.12.1994
dhënë në favor të subjektit Irakli Dinaku, si dhe AMTP nr.270, datë 01.11.1994, dhënë në
favor të subjektit Xhevair Ismaili. Kjo palë ka pretenduar se, nga ana e KVVTP pranë
Prefektit Berat, këto akte të marrjes së tokës në pronësi janë verifikuar në rrugë
administrative dhe në përfundim të shqyrtimit administrativ, ky organ, me vendimin nr.5,
datë 07.07.2009 ka vendosur anullimin pjesërisht të këtyre akteve, duke pretenduar edhe
kthimin e sipërfaqeve për pjesën që janë anulluar prej tij, në pronësi të shtetit. Ky vendim i
marrë nga ana e KVVTP pranë Prefekturës Berat, ju është njoftuar paditësave me shkresën
nr.189 prot. datë 13.07.2009 të Prefektit Berat. Në kushtet kur sipas pretendimit të palës
paditëse të kundërpaditur, vendimi nr.5, datë 07.07.2009 i KVVTP pranë Prefektit Berat
përbën një akt administrativ absolutisht të pavlefshëm, ata e kanë goditur atë në rrugë
gjyqësore, nëpërmjet padisë objekt gjykimi.
22. Pala e paditur kundërpaditëse, KVVTP pranë Prefektit Berat, në seancën
gjyqësore të datës 14.12.2010 ka depozituar kundërpadinë me objekt të sipërcituar, duke
pretenduar se AMTP-të e lëshuara në favor të paditësave të kundërpaditur, janë dhënë
pjesërisht në kundërshtim me dispozitat ligjore të Ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për
tokën”, si dhe nenit 2 të Ligjit nr.9948, datë 07.07.2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë
ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”, i ndryshuar.
23. Mbi bazën e këtyre pretendimeve të paditësit dhe të palës kundërpaditëse, Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Berat ka vendosur pranimin e padisë dhe rrëzimin e kundërpadisë, ndërsa
Gjykata e Apelit Vlorë, ka vendosur ndryshimin e vendimit të gjykatës së rrethit dhe
pushimin e çështjes me arsyetimin se: “...Në kushtet kur paditësat nuk cënohen në të drejtat e
tyre nga nxjerrja e vendimit nr.5, datë 07.07.2009 të të paditurit Komisioni Vendor i
Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefektit të Qarkut Berat, padisë i mungon
legjitimiteti procedurial në ngritjen e saj dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së shkallës së
parë që ka gjykuar në themel padinë, e cila nuk mund të ngrihej, duhet të prishet dhe të
vendoset pushimi i çështjes. Për aq kohë sa kërkimet e kundërpadisë, në kuptim të nenit 160
të K.Pr.Civile kanë lidhje me kërkimet e padisë dhe në kushtet që, siç u vërtetua më lart
padia nuk mund të ngrihej, gjykata çmon se vendimi i ankimuar duhet të prishet edhe për
këtë pjesë, duke u vendosur në tërësi pushimi i çështjes...”..
24. Ky konkluzion i Gjykatës së Apelit Vlorë, vlerësohet nga ky Kolegj, si i
pambështur në ligj dhe në provat e administruara në dosjen gjyqësore. Siç u tha dhe më lart
në këtë vendim, konflikti mes palëve ndërgjyqëse ka lindur si pasojë e verifikimit nga
484
KVVTP pranë Prefekturës Berat e titullit të pronësisë së paditësave të kundëpaditur në këtë
gjykim, bazuar në Ligjin nr.9948, datë 07.07.2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të
krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”, i ndryshuar, si dhe VKM nr.1269, datë
17.09.2008 “Për përbërjen, mënyrën e funksionimit dhe detyrat dhe përgjegjësitë e
strukturave shtetërore të ngarkuara për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve
të pronësisë mbi tokën bujqësore”.
25. Për një zgjidhje të drejtë dhe përfundimtare të çështjes objekt shqyrtimi, Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se duhet t’i japë përgjigje pyetjeve të shtruara
përpara saj, që janë:
(i) A është vendimi nr.5, datë 07.07.2009 i Komisionit Vendor të Vlerësimit të Titujve
të Pronësisë, akt administrativ nga ata që parashikon K.Pr.Administrative dhe a përmbush ai
kërkesat e ligjës për të qenë i tillë?;
(ii) A legjitimohet paditësi në ngritjen e padisë për kundërshtimin e vendimit nr 5,
datë 07.07.2009 të Komisionit Vendor të Vlerësimit të Titujve të Pronësisë, pavarësisht nëse
ai ka sjellë apo jo pasojat?
(iii) a duhet që gjykata kur vendos pushimin e gjykimit të padisë, të vendosi edhe
pushimin e gjykimit të kundërpadisë në një kohë që shkaku ligjor i kësaj të fundit është i
ndryshëm nga ai i padisë?
26. Në lidhje me pikën e parë të shtruar për zgjidhje, ky Kolegj vlerëson të theksojë
se, vendimi nr.5, datë 07.07.2009 i nxjerrë nga KVVTP pranë Prefekturës Berat, objekt
shqyrtimi në këtë gjykim, për nga forma dhe përmbajtja që ai ka, është një akt administrativ
me karakter individual që prek direkt subjektet të cilëve ai ju kundrejtohet dhe ka si qëllim të
tij, sjelljen e pasojave. Ky akt, rezulton të jetë nxjerrë nga ana e KVVTP pranë Prefekturës
Berat, në zbatim të parashikimeve ligjore të Ligjit nr.9948, datë 07.07.2008 “Për shqyrtimin e
vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”, i ndryshuar, neni
8, pika 2 dhe 3 e tij, në të cilin përcaktohet saktësisht se: “KV-ja ka detyrat dhe përgjegjësitë
e mëposhtme:…2. Merr vendimet përkatëse për çdo mosmarrëveshje ose konflikt, të lindur
ndërmjet personave fizikë ose juridikë, për bazueshmërinë ligjore të titujve të pronësisë, të
krijuar mbi tokën bujqësore. Kur objekti i konfliktit ndërmjet palëve rezulton në zona
kadastrale, ku është kryer regjistrimi i tokës, me cilësinë e pasurisë së paluajtshme dhe ky
regjistrim është marrë në dorëzim nga zyra vendore e regjistrimit të pasurive të paluajtshme
(ZVRPP) ose kur në zonën kadastrale përkatëse ka përfunduar periudha 90-ditore e afishimit
të rezultateve të regjistrimit fillestar të pasurive të paluajtshme, vendimi i KV-së i dërgohet
për veprim ZVRPP-së së rrethit dhe për informim e evidentim seksionit të administrimit dhe
mbrojtjes së tokës (SAMT) në qark. 3. Kontrollon dokumentet dhe veprimtarinë, që kanë
kryer komisionet e tokës së komunave dhe/ose bashkive për zbatimin e dispozitave ligjore të
ndarjes së tokës, gjatë procesit të shqyrtimit të mosmarrëveshjeve dhe të konflikteve, sipas
pikave 1 dhe 2 të këtij neni dhe, në përfundim të këtij kontrolli, merr vendimet përkatëse për
korrigjimet e nevojshme, shfuqizimin e plotë apo të pjesshëm të këtij dokumentacioni dhe
krijimin e dokumentacionit të ri, në bazë të kritereve të përcaktuara në këtë ligj. …”
27. Referuar të drejtës sonë administrative, nenit 105 të K.Pr.Administrative: “akti
administrativ nuk është gjë tjetër, veçse çdo vendim, urdhër apo veprim që merret nga
autoritetet administrative për rregullimin e një marrëdhënieje konkrete të posaçme ose rasteve
të përgjithshme në sferën e të drejtës publike”. Akti administrativ rregullon në mënyre të
hollësishme veprimtarinë e subjekteve të së drejtës në marrëdhëniet që ato krijojnë në mes tyre.
Akti administrativ individual, flet me gjuhën e pasojave ligjore konkrete, duke përcaktuar qartë,
të drejta dhe detyrime për subjektet, të cilëve ky akt u drejtohet. Ndërsa në nenin 106 të
K.Pr.Administrative, është përcaktuar qartë forma e aktit administrativ individual. Në këtë
dispozitë shprehimisht thuhet: “1. Aktet administrative kanë formë shkresore, me përjashtim të
rasteve kur me ligj kërkohet një formë tjetër ose kur një gjë të tillë e imponojnë rrethanat. 2.
485
Aktet e organeve kolegjiale bëhen detyrimisht në formë shkresore vetëm në rastet kur një gjë të
tillë e kërkon shprehimisht ligji. Në rastet e tjera këto akte regjistrohen në një proçesverbal, pa
të cilin, ato nuk shkaktojnë asnjë pasojë juridike”.
28. Nga analiza e dispozitave të mësipërme, rezulton se, aktet administrative në
kuptim të ligjit janë vetëm aktet të cilat krijojnë pasoja juridike në raste individuale. Akti
administrativ individual, rregullon në veçanti një marrëdhënie konkrete të posaçme, për një
çështje specifike dhe ndaj një subjekti apo grupi të caktuar subjektesh. Karakteri individual i
aktit, dallohet nga specifika e problemit konkret që ai trajton dhe nga subjekti apo grupi i
subjekteve, të cilit apo cilëve, ky akt u drejtohet. Meqënëse akti administrativ, synon një
subjekt të caktuar apo një grup subjektesh të caktuar, ose lidhet me fakte të caktuara, atëhere
ky akt është konkret, specifik dhe për rrjedhojë, akti administrativ është individual.
29. Referuar të drejtës materiale administrative, akti individual në vetvete përmban (i)
urdhërime për kryerjen e një detyrimi të caktuar, ose (ii) mund të krijojë të drejta apo favore
për subjekte të interesuara. Duke qenë se, nëpërmjet akteve me karakter individual shfaqet
vullneti i organit shtetëror, këto akte jo vetëm që duhet të jenë në formë të shkruar, por ky
vullnet, duhet të jetë konkret dhe duhet t’u drejtohet subjekteve konkrete, me qëllim që akti,
të mos mbetet thjesht në letër i pazbatueshëm dhe pa asnjë pasojë juridike. Ne nenin 107 dhe
108 të K.Pr.Administrative, parashikohen qartë të gjithë elementet që duhet të përmbajë akti
administrativ, si dhe rëndësia e arsyetimit të aktit, të cilat, përbëjnë dhe atë që quhet, qëllimi i
nxjerrjes së aktit administrativ.
30. Në vijim të analizës së mësipërme, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë,
vlerëson se, vendimi nr.5, datë 07.07.2009, objekt i këtij shqyrtimi gjyqësor, përbën një akt
administrativ, pasi ai përmbush të gjithë elementët formalë për të qenë një akt i tillë. Ky akt
i) është në formë shkresore; ii) është nxjerrë nga një organ i administratës publike i
identifikuar; iii) ka treguar qëllimin e tij; iv) ka si synim të tij që të krijojë pasoja juridike; v)
përmban të gjithë elementët formalë të parashikuar nga ligji si, autoritetin që e ka lëshuar,
palëve që ju drejtohet, bazën ligjore të nxjerrjes së tij, shpjegimin e kuptimit të aktit,
nënshkrimin e punonjësit etj. Nëpërmjet vendimit nr.5, datë 07.07.2009, KVVTP pranë
Prefekturës Berat përfaqësuar nga Prefekti i saj, ka përcaktuar se AMTP objekt verifikimi
pranë saj, duhet të anullohen pjesërisht, duke synuar që sipërfaqja e pronës së paluajshmë që
preket me këtë vendim, të ndryshojë gjendjen juridike nga “private” në “shtet”.
31. Në këto kushte, KVVTP pranë Prefekturës Berat, në cilësinë e organit kompetent
të përcaktuar në Ligjin nr.9948, datë 07.07.2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të
krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”, i ndryshuar, me vendimin nr.5, datë
07.07.2009 ka shprehur vullnetin e tij në zbatim të parashikimeve ligjore të ligjit specifik që
rregullon këtë veprimtari, duke synuar të sjelli pasoja; pra të kalojë në favor të shtetit pasuri
të cilat janë përfituar nga subjektet privatë në kundërshtim ligjin. Pra, përfundimisht vendimi
nr.5, datë 07.07.2009 i KVVTP përmbush të gjitha kushtet ligjore për të qenë një akt
administrativ individual dhe si gjithë aktet e këtij lloji, në bazë të nenit 324 të K.Pr.Civile si
dhe parashikimeve të K.Pr.Administrative, mund të kundërshtohet në gjykatë.
32. Në vazhdim të analizës së bërë më lart, si dhe në lidhje me çështjen e dytë të
shtruar për zgjidhje, Kolegji Administrativ i Gjykatës të Lartë vlerëson të theksojë se përsa
kohë akti administrativ i trajtuar më lart, sjellë pasoja individuale për paditësit, këta të fundit
legjitimohen në ngritjen e kësaj padie, e cila është një padi që mund të ngrihet.
33. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon të theksojë se: “Padia është e
drejta e personit që bën pretendimin, për t’u dëgjuar, mbi themelin e këtij pretendimi, në
mënyrë që gjykata ta shpallë atë të bazuar ose jo. Pala kundërshtare ka të drejtë të diskutojë
dhe të ngrejë prapësime mbi themelin dhe bazueshmërinë në ligj të këtij pretendimi (neni 31 i
K.Pr.Civile). Që padia të jetë e vlefshme, duhet të plotësojë dy kushte themelore: (a) interesi i
ligjshëm për të ngritur padi; dhe (b) legjitimiteti për të vepruar. Në rast se ekzistojnë këto dy
486
kushte, mund të konsiderohet që padia ekziston, në kuptimin që gjykata është e detyruar të
marrë vendim mbi themelin e saj, pra për ta pranuar ose rrëzuar atë. Interesi për të ngritur
padi, parashikohet qartë në nenin 32 të K.Pr.Civile, dhe është një element i së drejtës së
padisë që, konsiston në interesin për të marrë nga gjykata vendimin e kërkuar.
34. Legjitimimi real (legitimatio ad causam) nënkupton marrëdhënien subjektive mes
paditësit dhe të paditurit ndaj së drejtës subjektive për mbrojtjen e së cilës, është vënë në
lëvizje procesi gjyqësor. Pala ndërgjyqëse gëzon legjitimim real/aktiv, nëse gjatë gjykimit
vërteton se e drejta subjektive që rrjedh nga marrëdhënia juridiko-civile me të cilën lidhet
konflikti, i takon asaj kundrejt palës tjetër. Pra, është e drejta materiale ajo që përcakton
legjitimimin real të palëve ndërgjyqëse në gjykim dhe në këtë kuptim, vetë thelbi i gjykimit
është përcaktimi se cilës palë i takon realisht e drejta subjektive.
35. Interesi në gjykim, përcakton edhe pozitën procedurale të palëve në proces.
Kështu, personi që pretendon se e drejta subjektive i takon atij, i drejtohet gjykatës për të
kërkuar njohjen ose rivendosjen e kësaj të drejte të shkelur nga një person tjetër, quhet
paditës (legjitimimi aktiv). Ndërsa, personi të cilit i drejtohet kërkimi, duke pretenduar se
është ky person që ka shkelur, cënuar apo mohuar të drejtën e paditësit, quhet i paditur
(legjitimimi pasiv). Legjitimimi aktiv konsiderohet ndryshe si legjitimimi për të kërkuar,
ndërsa legjitimimi pasiv, si legjitimi për të kundërshtuar. Legjitimimi procedural është kusht
për vazhdimin e gjykimit, ndërsa legjitimimi real i takon shqyrtimit gjyqësor të themelit të
çështjes, për të cilin gjykata shprehet në vendimin përfundimtar. Në çështjen objekt gjykimi,
paditësit kanë një interes të ligjshëm për të kundërshtuar aktin që ju kundërdrejtohet, duke
pasur legjitimitet aktiv për të paraqitur padinë. Për këtë arsye, gjykata ka detyrimin që të
marri në trajtim themeli çështjen dhe në përfundim të gjykimit, të shprehet në lidhje me
pranimin ose rrëzimin e kërkesë padisë.
36. Në lidhje me pyetjen e tretë të shtruar para Kolegjit Administrativ të Gjykatës së
Lartë, ky i fundit vlerëson se, Gjykata e Apelit Vlorë ka gabuar kur ka vendosur pushimin e
gjithë çështjes, pra edhe pushimin e gjykimit të kundërpadisë. Pavarësisht se gjykata kur ka
vendosur shqyrtimin e kundërpadisë e ka pranuar atë pasi kjo e fundit ka lidhje me padinë,
kjo nuk do të thotë që: (i) meqë ajo pushon padinë duhet të pushojë dhe kundërpadinë; si dhe
(ii) që shkaqet ligjore të padisë dhe kundërpadisë janë të njëjta dhe nga zgjidhja e njërës
(pushimi) varet dhe zgjidhja e tjetrës (pushimi i tjetrës).
37. Ky Kolegj, çmon të evidentojë para gjykatave më të ulëta faktin që, kërkimi i
padisë ka si shkak ligjor pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ, vendimit nr.5, datë
07.07.2009 të KVVTP pranë Prefekturës Berat, nëpërmjet të cilit paditësat kanë pretenduar se
ky vendim ka dalë nga një organ administrativ jashtë kompetencave të tij, bazuar në nenet
116-117 të K.Pr.Administrative. Kurse kërkimet e kundërpadisë kanë lidhje me
pavlefshmëritë relative të akteve administrative të paditësave, bazuar këto në nenin 118 të
K.Pr.Administrative, si dhe parashikimet e nenit 10 të Ligjit nr.9948, datë 07.07.2008 “Për
shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore” i
ndryshuar, ku parashikohet se: “1. Kur KV-ja, gjatë verifikimit të dokumentacionit dhe të
vendimeve përkatëse të komisioneve të tokës, vëren se krijimi i titullit të pronësisë mbi tokën
është dhënë në kundërshtim me dispozitat e përcaktuara në nenet 2, 3 e 4 të këtij ligji dhe me
vendimet e tij, të marra sipas neneve 8 pikat 2 e 3 dhe 9 pika 2 të këtij ligji, i paraqet
gjykatës së rrethit gjyqësor përkatës një kërkesë për anulimin e aktit administrativ, "akt i
marrjes së tokës në pronësi". 2. Kërkesa i paraqitet subjektit përkatës nga prefekti i qarkut
brenda 7 ditëve nga data e njoftimit të vendimit për paligjshmërinë e aktit të pronësisë mbi
tokën bujqësore. Objekt i kërkesës së prefektit është deklarimi i pavlefshmërisë së "aktit të
marrjes së tokës në pronësi", shfuqizimi i tij dhe kthimi i pronës në pronësi të shtetit. 3.
Gjykata shqyrton kërkesën e prefektit brenda 60 ditëve, duke thirrur në proces gjyqësor edhe
Avokatin e Shtetit”.
487
38. Në analizë të dispozitës së mësipërme si dhe të vetë frymës së ligjit, del qartë
natyra e vendimeve që merr KV si dhe hapat që ai ndërmerr në momentin që konstaton se
këto tituj pronësie janë dhënë në kundërshtim me një sërë dispozitash ligjore. Mes të tjerave,
dispozita parashikon edhe faktin që ky organ, nëpërmjet prefektit i paraqet gjykatës së rrethit
gjyqësor përkatës, një kërkesë për anulimin e aktit administrativ, "akt i marrjes së tokës në
pronësi". Qëllimi i këtij organi si dhe i Prefektit, është pikërisht shfuqizimi i AMTP-së dhe
kthimi i pronës (tokës) në pronësi të shtetit. Pra, ligjvënësi ngritjen e kësaj padie e lidh direkt
me interesa të caktuara, të cilat janë interesa shtetërore. Në kundër/padinë objekt shqyrtimi,
ka rezultuar e provuar se KVVTP pranë Prefekturës Berat, përfaqësuar nga prefekti,
nëpërmjet kundërpadisë ka synuar që të realizojë pikërisht objektivin për të cilin ligji e ka
ngarkuar. Nëpërmjet këtij mjeti procedurial, pala e paditur/ kundërpaditëse ka kërkuar
deklarimin nga ana e gjykatës të faktit që, aktet administrative (AMTP) të dhëna paditësave
janë dhënë pjesërisht në kundërshtim me ligjin dhe kjo pronë duhet ti kthehet shtetit. Në këto
kushte, për sa kohë pretendohet se parcelat objekt shqyrtimi duhet të kalojnë në favor të
subjektit shtet, Prefekti i Qarkut Berat ka interes të ligjshëm që ta ngrejë këtë padi (në rastin
konkret kundërpadinë si mjet procedurial në gjykim), pasi gëzon legjitimiteti aktiv.
39. Në kushtet kur nga pikëpamja teorike e të drejtës proceduriale, kundërpadia përbën
në vetvete një padi të veçantë, pra është mjet procedurial i përdorur nga pala e interesuar brenda
të njëjtit gjykim, disponimi mbi të, i takon palës që e ka ngritur. Pra, në rastin konkret, disponimi
mbi kundërpaninë i takon KVVTP pranë Prefekturës Berat përfaqësuar nga prefekti, e cila
mban pozicionin procedurial të anës së paditur kundër/paditëse në këtë gjykim. Në kushtet kur
nga aktet e administruara në dosje, nuk rezulton që kjo palë të ketë kërkuar para gjykatës heqjen
dorë nga gjykimi i kundërpadisë ose pushimin e saj, Gjykata e Apelit Vlorë kishte detyrimin
ligjor që të merrte në gjykim kundër/padinë, pavarësisht vlerësimit që kishte bërë në lidhje me
padinë, si një kërkim i cili mund të gjykohet edhe më vete, pavarësisht lidhjes që ka me padinë.
40. Sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon të theksojë se, ky
qëndrim i Gjykatës së Apelit Vlore vjen në kundershtim edhe me vendimin unifikues nr.4, datë
01.02.2006 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në të cilin është mbajtur qëndrimi
se: “...në një gjykim, në të cilin është pranuar që bashkë me gjykimin e padisë të zhvillohet edhe
gjykimi i k/padisë, pushimi i gjykimit të padisë, pavarësisht nga shkaku, nuk passjell vetvetiu
edhe pushimin e gjykimit të k/padisë. Përkundrazi, gjykimi i k/padisë mund të vazhdojë
normalisht dhe gjykata në vendimin përfundimtar, duhet të shprehet si për kërkimet e padisë,
ashtu edhe për ato të kundërpadisë, sikurse ato të ishin gjykuar më vete, në dy gjykime të
veçanta. ….. në këto raste është i padituri k/paditës subjekti procedural, i cili ka të drejtën për
të disponuar lidhur me faktin nëse dëshiron ose jo vazhdimin e gjykimit të k/padisë edhe mbas
pushimit të gjykimit të padisë”.
41. Në kushtet që Gjykata e Apelit Vlorë, nuk e ka gjykuar çështjen në themel (pra
mungon një shkallë gjykimi për këtë çështje), ky Kolegj çmon se, nuk mundet në asnjë rast të
analizojë themelin e pretendimeve të paditësit, pra nëse ato qëndrojnë apo jo. Për këtë arsye,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, vendimi nr.517, datë 17.05.2012 i
Gjykatës së Apelit Vlorë, duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim pranë
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë për t’u shqyrtuar në themel, si dhe për t’u dhënë
përgjigje të gjitha pretendimeve të ngritura nga palët në proces.
42. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor në
bazë të nenit 465 të K.Pr.Civile ku parashikohet se “Në shqyrtimin e çështjes në gjykatën e
apelit mbahen parasysh për aq sa janë të zbatueshme dispozitat mbi procedurën e gjykimit në
shkallë të parë”, si dhe dispozitat ligjore të parashikuara nga Ligji nr.49/2012 “Për
administrative”, të vlerësojë dhe verifikojë të gjitha aktet shkresore që kanë depozituar palët
në lidhje më vlerën e tyre të provueshmërisë, në mënyrë që t’i japë përgjigje kërkimeve të
488
palës paditëse të kundërpaditur të parashtruara në padi, si dhe kërkimeve të palës së paditur të
kundërpaditur në kundër padi, të cilat janë ngritur në këtë gjykim (neni 225 i K.Pr.Civile).
43. Kjo Gjykatë do t’u bëjë të qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre që, në
përputhje me ligjin të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që
kërkojnë. Palët, ashtu siҫ kanë të drejta kanë dhe detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në
format dhe afatet e parashikuara me ligj. Gjykata duhet të lejojë palët që të paraqesin prova
shkresore me anën e të cilave, ato të provojnë pretendimet e tyre bazuar në nenin 12 dhe 19 të
K.Pr.Civile dhe t’i lejojë palët që t’ia nënshtrojnë këto prova hetimit e debatit gjyqësor.
Kryerja e veprimeve të përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
lindin gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive
lidhur me zgjidhjen e çështjes.
44. Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji, nuk i hyn analizës së provave, gjë që duhet ta
bëjnë gjykatat e tjera të niveleve me të ulëta, por ajo vetëm evidenton shkeljet ligjore që kanë
lejuar këto gjykata, qoftë të normave proceduriale dhe atyre materiale duke kërkuar
respektimin e tyre.
45. Për sa më sipër, ky Kolegj, çmon se, ka vend për pranimin e rekursit të depozituar
nga pala e paditur kundër/paditëse në këtë gjykim, pasi vendimi nr.517, datë 17.05.2012 i
Gjykatës së Apelit Vlorë, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe atij
material dhe për këtë arsye, ky vendim duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim
pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 63/c të Ligjit 49/2012
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.517, datë 17.05.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë, dhe dërgimin
e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 09.02.2016
489
Nr. 00-2016-1922 i Vendimit (89)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në datën 11.02.2016, në seancën gjyqësore, mori në shqyrtim çështjen administrative me nr.-

00220/2013 që u përket palëve:
PADITËS: MIHALLAQ ARGJIRI

TË PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME VLORË
(ZVRPP)
OBJEKTI:
Detyrimin e Palës së Paditur ZVRPP Vlorë
për të bërë regjistrimin e pasurisë së paluajtshme.
Baza Ligjore: Nenit 32 të ligjit nr.7843 datë 13.07.1994)
”Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”
(i ndryshuar me ligjin nr.9701 datë 02.04.2007,
neni 5 dhe 28 i ligjit dhe neni 24/a e vijues si dhe neni 46 paragrafi II.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.273, date 31.01.2012, ka

vendosur :
Pranimin e padisë,
Detyrimin e anës së paditur ZVRPP Vlorë të regjistroje sipërfaqen totale prej
525 m2 truall, përveç sipërfaqes ndërtimore 56 m2 për pasurinë nr.9/4-ND të
ndodhur ne Vlorë, ZK nr.8603 si në bashkëpronësi të trashëgimtarëve të
ndjerit Petro Argjiri.

Lënien ne fuqi te vendimit nr.273 datë 31.01.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë me plotësimin që kjo pronë ka këto kufizime:
V- Rruge Publike, J-Astrit Dervishi, L-Pandeli Xhaho dhe P-Artur Kanaj .
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Zyra Vendore e

Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë dhe Avokatura e Shtetit, të cilët kërkon
prishjen e vendimit nr.963 datë 31.10.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë, duke
 Pala paditëse nuk disponon dokumentacionin i cili në kuptim të ligjit nr.33 datë
21.03.2012 “Për regjistrimin e Pasurive te Paluajtshme, neni 193 e vijues të Kodit
Civil, të përbëjë titull pronësie të detyrueshëm për regjistrim.
490
 Edhe pse ndërtesa është regjistruar pranë ZVRPP Vlorë, për të mundësuar titullin e
pronësisë mbi truallin, paditësi duhet ti drejtohet Agjensise se Kthimit të Pronave
Tiranë, për blerjen e oborrit në përdorim sipas disponimeve të bëra ne V.K.M nr.98
datë 27.01.2009.
 Kërkimi i paditësit është i pambështetur në prova dhe në ligj.
 Në këtë proces nuk është ndërtuar drejt ndërgjygjësia pasi nuk është thirrur Avokatura
e Shtetit.

Pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Evelina Qirjako, verifikoi legjitimitetin e
palës rekursuese Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, si dhe e
diskutoi çështjen në tërësi
VËREN
1. Rezulton se Paditësi Mihallaq Argjiri është bashkëpronar i një pasurie të
paluajtshme e llojit truall me sipërfaqe 525 m2 dhe ndërtesë me sipërfaqe 56 m2, e ndodhur ne
Lagjen Varosh në qytetin e Vlorës. Prona e llojit ndërtesë figuron e regjistruar pranë ZVRPP
Vlorë me numër pasurie 9/4-ND,nr. volumi 20, nr.faqe 59,e vendosur në zonën kadastrale
nr.8603, vërtetuar nga Certifikata e Titullit të Pronësisë datë 25.06.2009. Ndërsa trualli me
sipërfaqe 525 m2 , rezulton i regjistruar pranë ZRPP Vlorë sipas Vërtetimit të Pronësisë datë
16.11.1993. Rezulton se paditësi e ka përfituar pjesërisht përmes dhurimit nga babai i tij
,konkretisht sipërfaqen 262.5 m2, sipas kontratës së dhurimit nr.2348 datë 3.02.1995 dhe
pjesërisht përmes trashëgimisë ligjore po nga babai i tij, i ndjeri Petro Argjiri në pjesën
takuese ¼, vërtetuar nga Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë nr.2761 datë
06.11.2008 “Për Çeljen e Dëshmisë së Trashëgimisë ligjore”
2. Origjina e Pronësisë vjen nga shitblerja që është realizuar midis z.Llazar Argjiri
(gjyshi i paditësit) në cilësinë e blerësit, të truallit me sipërfaqe 525 m 2 nga shtetasi Muçi
Sharra në cilësinë e shitësit, sikurse vërtetohet edhe nga kontrata e shitblerjes datë
15.01.1936. Ky fakt referohet edhe në vendimin nr.1866 datë 01.11.1993 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë me objekt vërtetimin e faktit të pronësisë me kërkues Petro Argjirin
në të cilin është vendosur : “ Vërtetimi i faktit juridik se Petro Argjiri ka në pronësi një shtëpi
banimi të në lagjen Zef Sallata të ndërtuar me tullë dhe mbuluar me soletë të përbëra nga një
dhomë dhe një guzhinë 4;20 x 4:20, secila, me korridor 3x 5.50 dhe një banjë 2x2 të kufizuar
nga Sotir Zhaho nga V. Rrugen Zef Sallata J:-Ramadan Dervishi dhe nga P: rruga
transballkanike shtëpia bashkë me truallin përfshin 525 m2”
3. Nisur nga sa më lart, rezulton se i ndjeri Petro Argjiri, e ka regjistruar pasurinë e
sipërpërmendur pranë Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë. Ky fakt
vërtetohet me Vërtetimin e Pronësisë datë 16.11.1993, nga ku citohet se “Në emër të Petro
Argjirit rezulton të jetë e regjistruar një shtëpi banimi në lagjen Zef Sallata të ndërtuar me
tullë dhe mbuluar me soletë të përbëra nga një dhomë dhe një kuzhinë 4;20 x 4:20, secila ,
me korridor 3x 5.50 dhe një banjë 2x2 të kufizuar nga Sotir Zhaho nga V. Rrugën Zef Sallata
J:-Ramadan Dervishi dhe nga P: rruga transballkanike Shtëpia bashkë me truallin përfshin
525 m2”. Rezulton se në vitin 2009 , Petro Argjiri është pajisur edhe me certifikate të titullit të
pronësisë për banesën prej 56 m2 sikurse vërtetohet nga Vërtetimi i Pronësisë datë
25.06.2009.
4. Rezulton se paditësi i cili është i biri i Petro Argjirit dhe një nga bashkëpronarët e
pronës së përmendur më lart, ka përfituar nga babai i tij përmes kontratës dhurimit nr.2348
datë 3.02.1995 sipërfaqen e truallit 262.5 m2, dhe përmes trashëgimisë ligjore po nga babai i
tij,ka përfituar pjesën takuese ¼. mbi të gjitha pasuritë e luajtshme dhe të paluajtshme të
491
trashëgimlënësit Petro Argjiri. Sa më sipër vërtetohet nga Vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë nr.2761 datë 06.11.2008 “Për Çeljen e Dëshmisë së Trashëmigimisë ligjore ”
5. Rezulton se paditësi i është drejtuar Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurisë së
Paluajtshme Vlorë, me kërkesën nr.355 datë 16.05.2011, për pajisjen me certifikatë pronësie
për banesën prej 56 m2 dhe truallit 525 m2 .Përmes Urdhrit nr.52 datë 18.05 .2011, ZVRPP
Vlorë ka refuzuar pajisjen me certifikatë të paditësit duke arsyetuar se: “ dokumentacioni i
paraqitur nga paditësi nuk përbën titull të detyrueshëm për regjistrim sipas përcaktimeve të
bëra në ligjin 33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”,i cili përcakton se
pronësia dhe kufijtë e pasurive të paluajtshme përcaktohen nga aktet e fitimit të pronësisë
sipas nenit 193 të K.Civil” Këtë përgjigje pala e paditur e ka mbështetur në nenin 38 të ligjit
nr.7843 datë 13.07.1994 “Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme“ i ndryshuar dhe
udhëzimin nr.1 datë 31.04.2007 të Këshillit të Ministrave , pika 2/b dhe neni 24/b e tij.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë , me vendimin nr.273, date 31.01.2012, ka
vendosur :
 Pranimin e padisë.
 Detyrimin e anës së paditur ZRPP Vlorë të regjistrojë sipërfaqen totale prej
525 m2 truall, përveç sipërfaqes ndërtimore 56 m2 për pasurinë nr.9/4-ND të
ndodhur në Vlorë, ZK nr.8603 si në bashkëpronësi të trashëgimtarëve të të
ndjerit Petro Argjiri .
6/1. Kjo gjykate ka arsyetuar se: Rezulton e paprovuar nga dokumente shkresore se
kjo pasuri ka qenë më parë e regjistruar rregullisht pranë regjistrave hipotekorë
ndaj dhe pas vdekjes të trashëgimlënësit Petro Argjiri, kjo pasuri duhet të
regjistrohet si pasuri në bashkëpronësi të të gjithë trashëgimtareve ligjorë të të
ndjerit, ndaj rezulton i pambështetur në prova dhe në ligj refuzimi i palës së
paditur për të kryer regjistrimin e rregullt të kësaj pasurie.
7. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.963 datë 31.10.2012 ka vendosur:
 Lënien ne fuqi te vendimit nr.273 datë 31.01.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë me plotësimin që kjo pronë ka këto kufizime:
V- Rruge Publike (ish ekstrat tanini) J-Astrit Dervishi, L-Pandeli Xhaho dhe P-Artur
Kanaj .
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar njësoj si Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë .
8. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive te Paluajtshme Vlorë dhe Avokatura e Shtetit të cilët kërkojnë
prishjen e vendimit nr.963 datë 31.10.2012 ,të Gjykatës së Apelit Vlorë, duke parashtruar
shkaqet e paraqitura në hyrje të këtij vendimi .
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se rekursi i paraqitur nga ana e

paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë si dhe Avokatura e
Shtetit, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”, të cilat i bëjnë të cenueshme vendimet e gjykatave më të ulëta.
10. Ky Kolegj, vlerëson se, si vendimi nr.963 datë 31.10.2012 i Gjykatës së Apelit
Vlorë ashtu edhe vendimi nr.273, date 31.01.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, janë
marrë në zbatim të gabuar të ligjës procedurale dhe si të tillë, ato duhet të prishen dhe çështja
duhet të kthehet për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
492
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, para shqyrtimit të themelit të çështjes
objekt gjykimi, vlerëson të shqyrtojë shkeljet procedurale që kanë lejuar dy gjykatat më të
ulëta, të cilat janë investuar në shqyrtimin e kësaj çështje. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë se,
Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji ka të drejtë të shqyrtojë si zbatimin e ligjit material, ashtu dhe
zbatimin e ligjit procedurial nga gjykatat më të ulëta, referuar kjo në nenin 58 të Ligjit
49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”. Por ndërkohë, ky Kolegj, thekson se ekzistenca e
gabimeve në procedim dhe e shkeljeve procedurale, pengon gjykatën që të shqyrtojë gabimet
në zbatimin e ligjit material, (në rast se ka të tilla) ose të gjykojë themelin e çështjes.
12. Tashmë është praktikë e konsoliduar që gabimet e rënda në procedim dhe në
mënyrë të veçantë, ato të parashikuara në nenin 467 të K.Pr.Civile, (të cilat konsiderohen dhe
si shkelje të rënda të ligjës procedurale), shqyrtohen paraprakisht nga ana e Gjykatës së Lartë,
para se kjo e fundit të shqyrtojë themelin e çështjes. Në varësi të shkeljeve procedurale të
lejuara nga gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë, në respektim të nenit 63/d të Ligjit 49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”, ka të drejtë të vendosë prishjen e vendimeve të gjykatave
më të ulëta dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim, në gjykatën kompetente të një shkalle më
të ulët.
13. Në gjykimin e kësaj çështje, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton
kryesisht se kemi shkelje të rëndë procedurale në lidhje me gjykimin e kryer nga ana e dy
gjykatave më të ulëta, të cilat, nuk kanë respektuar parashikimet e nenit 79/a të K.Pr.Civile,
në të cilën parashikohet shprehimisht se: “Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin në rastet
e parashikuara me ligj. Gjykata që shqyrton çështje për të cilat me ligj përfaqësimi dhe
mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve kësaj të fundit, me
qëllim që ajo të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim”, si dhe dispozitave të Ligjit nr.10018,
datë 13.11.2008 “Për avokaturën e shtetit”, neni 2 i tij, në të cilën thuhet se: “1. Avokatura e
Shtetit është person juridik publik, në varësi të Ministrit të Drejtësisë, me seli në Tiranë. 2.
Avokatura e Shtetit është institucion qendror i administratës publike, i ngarkuar ekskluzivisht
për dhënien e asistencës juridike për institucionet shtetërore dhe entet publike. Asistenca
juridike përfshin shërbimin këshillimor dhe të përfaqësimit. Për institucionet dhe për çështjet
juridike të përcaktuara në nenin 5 të këtij ligji, asistenca juridike e Avokaturës së Shtetit
është e detyrueshme. Në Avokaturën e Shtetit, funksioni i këshillimit juridik kryhet
ekskluzivisht nga avokatët e shtetit. 3. Avokatura e Shtetit organizohet dhe e ushtron
veprimtarinë sipas përcaktimeve të këtij ligji. 4.Buxheti i Avokaturës së Shtetit është zë i
veçantë në buxhetin e Ministrisë së Drejtësisë ”.
14. Në analizë të dispozitave të mësipërme, në kuadrin e zhvillimit të një procesi të
rregullt ligjor, ishte detyrim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë të njoftonte Avokaturën e
Shtetit dhe t’i krijonte asaj mundësinë për të marrë pjesë në gjykim, me qëllim ushtrimin e
funksioneve të saj për mbrojtjen e interesave të shtetit. Ky fakt, vlerësohet si i domosdoshëm
për sa kohë, (i) palë në këtë mosmarrëveshje është Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme; (ii) objekti i konfliktit në këtë gjykim është një pronë e llojit “ndërtesë me
sipërfaqe 56 m2 dhe truall me sipërfaqe 525 m2 ”,për regjistrimin e të cilave paditësi nuk
disponon dokumentacionin ligjor të kërkuar nga lëgjislacioni në fuqi, sipas arsyetimit të
dhënë nga pala e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë (iii) si
dhe në kushtet kur ligji procedurial, urdhëron kryerjen e një veprimi të tillë nga gjykata.
15. Këtë qëndrim kanë mbajtur edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në
vendimin e tyre unifikues nr.13/2004, ku shprehimisht thuhet: “Thirrja e palëve nuk duhet
kuptuar si e drejtë e pakushtëzuar për gjykatën dhe aq më pak, si e drejtë, bazueshmëria në
ligj e së cilës, të mund të konsiderohet e pakontrollueshme dhe e pa verifikueshme në shkallët
pasardhëse të gjykimit. Përderisa ligjvënësi ka parashikuar edhe mundësinë e thirrjes dhe
493
pjesëmarrjes së palëve në këtë lloj gjykimi, Kolegjet e Bashkuara çmojnë se, gjykatës i del
për detyrë që në çdo rast gjykimi të padive me objekt kundërshtimin e veprimeve të
përmbaruesit gjyqësor, të mbaje parasysh edhe faktin nëse është ose jo e nevojshme, rast pas
rasti, thirrja e palëve në gjykim dhe kur ajo çmon se ekzistojnë shkaqe dhe rrethana që e
bëjnë të nevojshme thirrjen e tyre, sikurse në rastin objekt gjykimi, urdhëron thirrjen e tyre.
Në kuptim të nenit 79/a të K.Pr.Civile, gjykata kur shqyrton çështje për të cilat përfaqësimi
dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, gjykata është e detyruar që të urdhërojë
njoftimin e akteve kësaj të fundit. Vetëm kështu mund t’i krijohet mundësia reale Avokaturës
së Shtetit që të marrë pjesë në gjyq, me qëllim përfaqësimi dhe mbrojtjeje të interesave të
shtetit, në rastet e parashikuara nga ligji”.
16. Ndërsa Gjykata Kushtetuese ka mbajtur qëndrimin që, jo çdo shkelje e rregullave
procedurale e bën procesin të parregullt në aspektin e shkeljes së të drejtave kushtetuese.
Ndikim të drejtpërdrejtë në një proces ligjor kanë ato shkelje thelbësore, vërtetimi i të cilave
do të cenonte të drejtat dhe liritë themelore të individit (vendimi nr.21/2008 i Gjykatës
Kushtetuese). Në këtë kuptim, si dhe referuar dispozitave të sipërcituara, Avokatura e Shtetit
duhet të gëzojë të njëjtat të drejta dhe garanci që garantohen nga parimi i procesit të rregullt
ligjor, si çdo palë tjetër në një proces të tillë. Shkelja nga ana e gjykatave të rregullave
procedurale për thirrjen e saj në procesin gjyqësor dhe mosdhënia e mundësisë Avokaturës së
Shtetit për të siguruar mbrojtjen e interesit publik në këtë proces, konsiderohet nga Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, si cenim i parimit kushtetues të procesit të rregullt ligjor.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë për gjykatën më të
ulët administrative që, pavarësisht se Gjykata e Lartë nuk shqyrtoi në këtë proces, zbatimin e
ligjit material nga ana e gjykatave më të ulëta, thirrja në këtë gjykim e Avokaturës së Shtetit
do të sjellë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes, si dhe një zgjidhje të drejtë dhe
të bazuar në ligj të konfliktit gjyqësor.
18. Përfundimisht, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, në kushtet kur
vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë janë
marrë në kundërshtim me rregullat procedurale, këto vendime duhet të prishen dhe në zbatim
të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të
Presidentit të Republikës së Shqipërisë, çështja duhet të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
19. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, do t’u bëjë të qartë
palëve që është detyrë e secilës prej tyre që, në përputhje me ligjin, të provojnë faktet mbi të
cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Palët, ashtu siç kanë të drejta kanë dhe
detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara me ligj. Gjykata
duhet t’i lejojë palët që të paraqesin prova shkresore, me anën e të cilave ato të provojnë
pretendimet e tyre bazuar në nenin 12 dhe 19 të K.Pr.Civile; duhet t’i lejojë palët që t’ia
nënshtrojnë këto prova hetimit e debatit gjyqësor, si dhe të kërkojë nëse nevojitet zyrtarisht
nga organet kompetente (neni 224 K.Pr.Civile), paraqitjen e provave dhe të dhënave të cilat
ndihmojnë në zgjidhjen e drejtë dhe përfundimtare të çështjes. Kryerja e veprimeve të
përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin gjatë rigjykimit, do të
lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
494
V E N D O SI
Prishjen e vendimit me nr.963, datë 31.10.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të
vendimit nr.273, datë 31.01.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Tiranë, më 11.02.2016
495
Nr. 00-2016-808 i Vendimit (90)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në datën 11.02.2016, në dhome keshillimi, mori në shqyrtim çështjen administrative me

nr.00075/2013 që u përket palëve:
PADITËS: VASIL TIKA

PASURIVE TË PALUAJTSHME VLORË
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Vlorë të bëjë regjistrimin e pasurisë së paluajtshme.
Baza Ligjore: Nenet 32 i Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994
“Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”,
i ndryshuar me ligjin nr.9701, datë 02.04.2007,
neni 5 dhe 28 i ligjit dhe neni 24/a e vijues si dhe neni 46, paragrafi II.

vendosur:
Pranimin e padisë, duke detyruar palën e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, që të regjistrojë truallin dhe banesën në
pronësi të paditësit Vasil, me sipërfaqe ndërtimore 94 m2 dhe sipërfaqe totale
trualli prej 94 m2, sipas planimetrisë përkatëse të aktit të ekspertimit përpiluar
gjatë gjykimit.
Shpenzimet gjyqësore palës paditëse.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.893, datë 09.10.2012, ka vendosur:

Gjyqësor Vlorë, me saktësimin se sipërfaqja e banesës dhe e truallit në pronësi
të paditësit Vasil Tiko është 56 m2 (në secilin kat).

Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit
nr.893, datë 09.10.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit nr.1566, datë
11.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe pushimin e gjykimit të çështjes,
duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Pala paditëse nuk ka ezauruar rrugën administrative dhe më pas ti drejtohej Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
496
- Paditësi nuk ka provuar që të ketë aplikuar për regjistrim dhe të mos jetë pajisur me
çertifikatë pronësie.
- Aplikimi i disponuar nga paditësi, është bërë për tu pajisur me fotokopje të
dokumentacionit të pronës, dalë nga Arkivi i Zyrës dhe nuk shërben si aplikim për të
regjistruar pasurinë e pretenduar prej tij.
- Gjithashtu, gjatë gjykimit u konstatua se paditësi nuk disponon dokumentacion të
plotë, i cili në kuptim të ligjit nr.33/2012 si dhe nenit 193 e vijues të K.Civil të përbëjë
titull pronësie të detyrueshëm për regjistrim.
- Padia e ngritur nga paditësi nuk u provua në asnjë element të saj.

palës rekursuese Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, si dhe e
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësi Vasil Tika
është trashëgimtari testamentar i subjektit Kristina Dumi, fakt i cili provohet nëpërmjet
testamentit me nr.42 rep. dhe nr.5 testamenti, datë 08.08.1987, i kryer përpara Zyrës së
Ndihmës Juridike Vlorë, Noterit Kadri Aga.
2. Pala paditëse pretendon se është pronar i banesës dy katëshe me nr.68, të ndodhur
në Lagjen “Hajro Cakërri”’, Rruga “Justin Godar”, me sipërfaqe ndërtimore 94 m2 dhe
sipërfaqe trualli po 94 m2 dhe e përbërë: në katin e parë një dhomë, një korridor e një WC, e
një dhomë që tani përdoret si studio, por është pronë e Vasil Tikës. Kurse kati i dytë, përbëhet
nga një dhomë, një kuzhinë, një aneks, një WC dhe një korridor. Kjo banesë kufizohet, nga
Lindja e Veriu me banesën e Teki Aliajt, nga Perëndimi me rrugën “Justin Godar” dhe nga
Jugu me banesën e Xhemil Beqos.
3. Këtë pasuri, paditësi e ka pasur të regjistruar në regjistrin e përgjithshëm të
hipotekës, nene 9, datë 21.12.1991, të cilën pretendon se provon nëpërmjet vërtetimit të
pronësisë së datës 21.12.1991 të lëshuar nga Zyra e Hipotekës Vlorë.
4. Origjina e kësaj prone sipas palës paditëse, vjen nga akti i shitjes së datës
21.10.1986, bërë në prezencë të dëshmitarëve, midis Kristina Kozma Duni në cilësinë e
shitëses dhe subjektit Vasil Bani Tika në cilësinë e blerësit.
5. Pala paditëse pretendon se i është drejtuar ZVRPP Vlorë për tu pajisuar me
çertifikatë pronësie, duke pretenduar se, pronën objekt shqyrtimi e ka pasur në sistem fillestar
regjistrimi.
6. Në lidhje me këtë kërkim, pala paditëse ka pretenduar se i është kthyer përgjigje
negative nga ana e ZVRPP Vlorë dhe për këtë arsye, në datën 27.10.2010, i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar
regjistrimin e pasurisë së paluajtshme bazuar në Ligjin nr.7843, datë 13.07.1994 “Për
Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”, i ndryshuar, si dhe pajisjen e tij me çertifikatë
pronësie.
vendosur:
Pranimin e padisë, duke detyruar palën e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë, që të regjistrojë truallin dhe banesën në pronësi të paditësit
Vasil, me sipërfaqe ndërtimore 94 m2 dhe sipërfaqe totale trualli prej 94 m2, sipas
planimetrisë përkatëse të aktit të ekspertimit përpiluar gjatë gjykimit.
Shpenzimet gjyqësore palës paditëse.
497
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...rezulton se në rastin konkret kemi të bëjmë me
një regjistrim fillestar të mëparshëm të kësaj pasurie dhe nga pala paditëse janë paraqitur
prova të mjaftueshmë shkresore për regjistrimin e kësaj pasurie dhe në këtë kuadër figuron
se pala paditëse ka poseduar ... e kështu është depozituar edhe vërtetimi i pronësisë nga
dokumentet hipotekore si dhe kopje të qarta të kontratës së shitjes datë 21.10.1986. ... nga
hetimi gjyqësor dhe analiza ligjore që gjykata i bën fakteve dhe situatës objekt shqyrtimi,
rezulton se kjo pasuri e llojit objekt me sipërfaqe 94 m2 ndërtim dhe sipërfaqe totale trualli
prej 94 m2, duhet të regjistrohet pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme, sepse nuk krijon mbivendosje me pasuri të tjera dhe ekziston një regjistrim i
mëparshëm në regjistrat hipotekorë i kësaj pasurie si dhe titull për njohjen e pronësisë sipas
vendimeve përkatëse të kthimit të pronës të administruara në fashikullin e gjykimit...
Regjistrimi përfundimtar i pasurive të paluajtshme, paraprihet nga një regjistrim fillestar,
fazë gjatë të cilës, nga ana e Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme bëhet zgjidhja e
të gjitha mosmarrëveshjeve që mund të kenë kufitarët me vendndodhjen e kësaj pasurie apo
ndonjë pasaktësi të mundshme lidhur me sipërfaqen apo kufijtë e pronës. Në rastin konkret
rezulton të mos ketë mosmarrëveshje midis pronarëve kufitarë, të cilët kanë paraqitur
deklaratat respektive noteriale se, nuk kanë pretendime pronësie në lidhje me këtë pronë. ...
Pra, pala paditëse disponon një titull të vlefshëm për fitimin e pronësisë mbi sipërfaqen e
truallit në të cilën ajo ndodhet dhe nisur nga sa më sipër, ajo duhet të regjistrohet si pronarë
e kësaj pasurie. ...për shkak të mungesës së shkaqeve të ligjshme për refuzimin e regjistrimit
të pasurisë së paluajtshme si dhe bazuar në nenin 24/a dhe 26 të ligjit nr.7843, datë
13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar....gjykata vlerëson se
padia duhet të pranohet si e bazuar në provë e në ligj”.
8. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.893, datë 09.10.2012, ka vendosur:
Vlorë, me saktësimin se sipërfaqja e banesës dhe e truallit në pronësi të paditësit Vasil Tiko
është 56 m2 (në secilin kat).
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Pretendimet e ngritura nga ana e paditur nuk
janë të bazuara në prova e në ligj. Përkundrazi, siç edhe u theksua më sipër, në akte ndodhen
provat që paditësi ka aplikuar për vërtetim hipotekor të pronësisë së tij dhe pavarësisht
mungesës së urdhërit të refuzimit, paditësi ka patur të drejtë të ankohet në gjykatë me kalimin
e një muaji nga data që ana e paditur ka marrë aplikimin. Në këto kushte, paditësi nuk ka
asnjë mundësi për të regjistruar pasuritë e paluajtshme, mbi të cilën gjykata nuk ka asnjë
dyshim se është pikërisht ai pronar i saj, mbetet që ankimi i anës së paditur të mos merret
parasysh e vendimi i gjykatës së shkallës së parë të lihet në fuqi. Por gjykata e Apelit do të
saktësojë sipërfaqen e banesës së paditësit Vasil Tika, e cila siç rezulton nga akti i
ekspertimit, i përsëritur gjatë gjykimit në këtë gjykatë nuk është 94 m2 sa ka pranuar gjykata
e shkallës së parë në dispozitivin e vendimit të saj, por 112 m2, sipërfaqe banimi dhe e
truallit (56 m2 në secilin nga dy katet e ndërtesës në pronësi të paditësit). Duke qenë se në
rastin konkret, kemi të bëjmë thjesht me një pasaktësi të dukshme, ndreqjen e tij do ta bëjë
vetë Gjykata e Apelit”.
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.893,
datë 09.10.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit nr.1566, datë 11.07.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe pushimin e gjykimit të çështjes, duke parashtruar ato
shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
498
paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, përmban shkaqe ligjore
nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat i bëjnë të
cënueshme vendimet e gjykatave më të ulëta.
11. Ky Kolegj, vlerëson se, si vendimi nr.893, datë 09.10.2012 i Gjykatës së Apelit
Vlorë dhe vendimi nr.1566, datë 11.07.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, janë marrë
në zbatim të gabuar të ligjës proceduriale dhe si të tillë, ato duhet të prishen dhe çështja duhet
të kthehet për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
objekt gjykimi, vlerëson të shqyrtojë shkeljet proceduriale që kanë lejuar dy gjykatat më të
gabimeve në procedim dhe e shkeljeve proceduriale, pengon gjykatën që të shqyrtojë gabimet
si shkelje të rënda të ligjës proceduriale), shqyrtohen paraprakisht nga ana e Gjykatës së
Lartë, para se kjo e fundit të shqyrtojë themelin e çështjes. Në varësi të shkeljeve
proceduriale të lejuara nga gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë, në respektim të nenit 63/d të
Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
më të ulëta dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim, në gjykatën kompetente.
kryesisht se, kemi shkelje të rëndë proceduriale në lidhje me gjykimin e kryer nga ana e dy
veprimtarinë sipas përcaktimeve të këtij ligji. 4. Buxheti i Avokaturës së Shtetit është zë i
veçantë në buxhetin e Ministrisë së Drejtësisë”.
rregullt ligjor, ishte detyrim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë të njoftonte Avokaturën e
Paluajtshme; (ii) objekti i konfliktit në këtë gjykim është një pronë “tokë truall”, origjina e së
499
cilës pretendohet se ka qënë pronë shtetërore; (iii) si dhe në kushtet kur ligji procedurial,
urdhëron kryerjen e një veprimi të tillë nga gjykata.
vendimin e tyre unifikues nr.13/2004, ku shprehimisht thuhet: ““Thirrja e palëve nuk duhet
pasardhëse të gjykimit. Përderisa ligjvënësi ka parashikuar edhe mundësinë e thirrjes dhe
rasti, thirrja e palëve në gjykim dhe kur ajo çmon se ekzistojnë shkaqe dhe rrethana që e
17. Ndërsa, Gjykata Kushtetuese ka mbajtur qëndrimin që, jo çdo shkelje e rregullave
do të cenonte të drejtat dhe liritë themelore të individit (vendimi nr.21/2008 i Gjykatës
procedurale për thirrjen e saj në procesin gjyqësor dhe mosdhënia e mundësisë Avokaturës së
Shtetit për të siguruar mbrojtjen e interesit publik në këtë proces, konsiderohet nga Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, si cenim i parimit kushtetues të procesit të rregullt ligjor.
vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë janë
marrë në kundërshtim me rregullat procedurale, këto vendime duhet të prishen dhe në zbatim
të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të
Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
19. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, do t’u bëjë të qartë
palëve që është detyrë e secilës prej tyre që, në përputhje me ligjin, të provojnë faktet mbi të
cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Palët, ashtu siç kanë të drejta kanë dhe
detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara me ligj. Gjykata
duhet t’i lejojë palët që të paraqesin prova shkresore, me anën e të cilave ato të provojnë
pretendimet e tyre bazuar në nenin 12 dhe 19 të K.Pr.Civile; duhet t’i lejojë palët që t’ia
nënshtrojnë këto prova hetimit e debatit gjyqësor, si dhe të kërkojë nëse nevojitet zyrtarisht
nga organet kompetente (neni 224 K.Pr.Civile), paraqitjen e provave dhe të dhënave të cilat
ndihmojnë në zgjidhjen e drejtë dhe përfundimtare të çështjes. Kryerja e veprimeve të
përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin gjatë rigjykimit, do të
lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes.
500
PËR KËTO ARSYE
V E N D O SI
Prishjen e vendimit me nr.893, datë 09.10.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të
vendimit nr.1566, datë 11.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Tiranë, më 11.02.2016
501
Nr. 00 - 2016 - 811 i Vendimit (91)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: DRITA GJYLBEGU

PASURIVE TË PALUAJTSHME SARANDË.
PERSON I TRETË: ZYRA QENDRORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË.
OBJEKTI:
Anullimin si të paligjshëm të aktit administrativ
Urdhrit me nr.114, datë 10.02.2011 të Z.Q.R.P.P Tiranë.
Detyrimin e palës së paditur Z.V.R.P.P Sarandë të regjistrojë vendimin
me nr.56, datë 13.12.2000 të K.K.K.Pronave pranë ish-Këshillit të Rrethit Sarandë.
Baza Ligjore: Neni 32, 41, 42, 153, 154, 253, 254, 324, 328, të K.Pr.Civile
e Ligji nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive te palujtshme”, i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2012-1380 (607), datë

-Pranimin e kërkesë-padisë së paditëses Drita Gjylbegu.
-Kundërshtimin e aktit të administrativ, urdhrit nr.114 prot., datë 10.02.2011 të
ZQRPP Tiranë si të marrë në kundërshtim me ligjin.
-Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Sarandë të regjistrojë vendimin nr.56,
datë 13.12.2000 të K.K.K.Pronave të ish-Këshillit të Rrethit Sarandë.
-Shpenzimet gjyqësore u ngarkohen palëve të paditura në ½ pjesë secili.
Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.554, datë 13.11.2012 ka vendosur:

-Lënien në fuqi të vendimit nr.23-2012-1380 (607), datë 11.05.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Zyra Qëndrore e

Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.554,
datë 13.11.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe vendimit nr.23-2012-1380 (607),
datë 11.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit është një vendim i pabazuar në ligj dhe
i marrë në kundërshtim me provat e administruara në dosje.
502
- Nga informacioni që ka marrë ZVRPP Sarandë, konstatohet se, vendimi nr.56,
datë 13.12.2000 i KKKP pranë Bashkisë Sarandë, nuk përmban vulën e institucionit
që e ka nxjerrë. Kjo vulë nuk mbahet as tek vendimi dhe as tek planvendosja që e
shoqëron atë.
- Në pikën 5 “g” të Udhëzimit nr.1, datë 31.01.2007 “Për procedurat e
regjistrimit të pasurive të paluajtshme”, parashikohet se: “ZVRPP refuzon regjistrimin
e akteve të ciat nuk përmbajnë nënshkrimin e punonjësit të organit që e ka nxjerrë
aktin, ose të drejtuesit të organit kolegjial dhe vulën përkatëse të institucionit”.
- Gjithashtu, në vendimin nr.56, datë 13.012.2000 të KKKP Sarandë, dhënë në
favor të trashëgimtarëve të Ismail Beut (Gjylbegu), nuk rezulton të ketë të përcaktuar
pjesët takuese të secilit bashkëpronar në bazë dhe të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994,
ku në nenin 15 të tij, citohet se: “çdo dokument që vërteton pronësinë e dy ose më
shumë personave dhe regjistrimi i tij në zyrën e regjistrimit, duhet të tregojë
identitetin, pjesën takuese të secilit bashkëpronar kur kjo e fundit është e mundshme”.
- Ndërkohë që, edhe në planvendosjet e pronës, sipas vendimit nr.56, datë
13.012.2000 të KKKP Sarandë, për pasurië me sipërfaqe 41.33 ha në favor të
trashëgimtarëve ligjorë të Ismail Beu (Gjylbegu), nuk përcaktohet në hartë, pjesa
takuese e secilit bashkëpronar.
- Sa më sipër, në kushtet kur nuk plotësohen elementët e formës së vendimit
nr.56, datë 13.012.2000 të KKKP Sarandë, që përbën titullin e pronësisë të paditëses,
ZVRPP Sarandë nuk mund të procedojë me regjistrimin e këtij vendimi.

palës rekursuese Zyra Qëndrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, si dhe e diskutoi
çështjen në tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësja Drita
Gjylbegu, me vendimin civil nr.291, datë 12.02.1996 të Gjykatës Rrethit Vlorë, është një
ndër trashëgimtaret ligjore të trashëgimlënësit Ismail Sulejman Gjylbegu.
2. Me vendimin nr.56, datë 13.12.2000, të Komisionit Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave ish-pronarëve, pranë Këshillit të Rrethit Sarandë, është vendosur:
a) T’i kthejë trashëgimtarëve ligjorë të ish-pronarit, Isamil Beu (Gjylbegu), sipas aktit
të trashëgimisë nr.291, datë 12.02.1996, sipërfaqen prej 41.33 (dyzetëenjë pikë tridhjet e tre)
ha, nga e cila, kullotë 33.98 (tridhjetë e tre pikë nënëtëdhjetë e tetë) ha dhe pyll 7.35 (shtatë
pikë tridhjet e pesë) ha, sipas këtyre vendndodhjeve: -Lumbardha lule 25 pjesë në 1000 pjesë
ose 2.6 ha kullotë; -Lumëbardha Shehide 18.04 pjesë në 1000 pjesë ose 1.4 ha kullotë;
-Paganeja 26.34 pjesë në 1000 pjesë ose 5.2 ha nga e cila 5 ha kullotë dhe pyll 0.2 ha; -Gropa
e Aitoit 44.27 pjesë në 1000 pjesë ose 4.8 ha kullotë; -Kuko 47.82 pjesë në 1000 pjesë ose 0.5
ha pyll; -Their 25.28 pjesë në 1000 pjesë ose 0.58 ha kullotë; -Kalenxe 45.82 pjesë në 1000
pjesë ose 4.5 ha nga e cila kullotë 2.8 ha dhe pyll 1.7 ha; -Kalihora 45.21 pjesë në 1000 pjesë
ose 7.3 ha nga e cila kullotë 5.9 ha dhe pyll 1.4 ha; -Malihoraf Shehat 25 pjesë në 1000 pjesë
ose 5 ha kullotë; -Fteropulla Cucat 37.50 pjesë në 1000 pjesë ose 4 ha nga e cila kullotë 2.1
ha dhe pyll 1.9 ha; -Fteropulla Shehat 42.97 pjesë në 1000 pjesë ose 4.25 ha nga e cila kullotë
2.8 ha dhe pyll 1.45 ha; -Shënkoll i Vrinës 19.90 pjesë në 1000 pjesë ose 1.2 ha nga e cila
kullotë 1 dhe pyll 0.2 ha.
b) Të njohë të drejtën e kompensimit në natyrë për trashëgimtarët ligjor të ish-pronarit
Ismail Beu (Gjylbegu) për sipërfaqen prej 13.84 ha, nga e cila 10.21 ha (dhjetë pikë njëzetë e
një) ha kullotë dhe pyll 3.63 (tre pikë gjashtëdhjetë e tre) ha, e në bazë të nenit 7/2 dhe 7/3 të
503
Ligjit nr.7699, datë 21.04.1993 nuk kthehet pasi ndodhet në zonën turistike apo zonë e
mbrojtur.
3. Pala paditëse, ka pretenduar gjithashtu se, kjo pronë ju është dorëzuar faktikisht
trashëgimtarëve ligjorë të subjektit të shpronësuar Ismail (Beu) Gjylbegu, gjë të cilën
pretendon se e provon nëpërmjet procesverbaleve të hartuara në datën 28.08.2007, të
nënshkruar nga komisioni i dorëzimit të sipërfaqeve të tokave kullotë dhe pyje, i përbërë nga
Sofo Duka, Jani Papa e Jani Babi dhe që janë legalizuar nga ish-drejtori i këtij institucioni
(Drejtoria Pyjore) z. Jani Babi.
4. Në kushtet kur vendimi nr.56, datë 13.12.2000, dhënë nga KKKP ish-Pronarëve
pranë Këshillit të Rrethit Sarandë në favor të subjektit të shpronësuar Ismail (Beu) Gjylbegu,
është i formës së prerë, pasi nuk është ankimuar në rrugë gjyqësore, pala paditëse ka
pretenduar ta regjistrojë atë sipas parashikimeve të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për
regjistrimin e pasurive te paluajtshme”, i ndryshuar, në ZVRPP Sarandë, duke kryer edhe
aplikimin përkatës në lidhje me të.
5. Me urdhrin nr.114, datë 10.02.2011 të Kryeregjistruesit, është vendosur refuzimi i
kërkesës për regjistrimin e vendimit nr.56, datë 13.12.2000 të Z.R.K.K.Pronave pranë ish-
Këshillit të Rrethit Sarandë, me arsyetimin se: “....vendimi nr.56, datë 13.12.2000 i
Komisionit të Kthimit dhe të Kompensimit të Pronave ish-pronarëve, pranë Këshillit të
Rrethit Sarandë, nuk përmban vulën e institucionit përkatës...., sikurse edhe planvendosjet e
këtij vendimi nuk përmbajnë vulën përkatëse të institucionit.... Gjithashtu në vendimin nr.56,
datë 13.012.2000 të KKKP ish-Pronarëve pranë Këshillit të Rrethit Sarandë, dhënë në favor
të trashëgimtarëve të Ismail Beu (Gjylbegu), nuk rezulton të ketë të përcaktuara pjesët
takuese të secilit bashkëpronar në bazë dhe të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994...., ku në nenin
15 ....citohet se: “çdo dokument që vërteton pronësinë e dy ose më shumë personave dhe
regjistrimi i tij në zyrën e regjistrimit, duhet të tregojë identitetin, pjesën e secilit
bashkëpronar kur kjo e fundit është e mundshme”. Ndërkohë që, edhe planvendosjet e
pronës, sipas vendimit nr.56, datë 13.012.2000 të KKKP ish-Pronarëve pranë Këshillit të
Rrethit Sarandë, për pasuritë me sipërfaqe 41.33 ha në favor të trashëgimtarëve ligjorë të
Ismail Beu (Gjylbegu), nuk përcaktohet në hartë, pjesa takuese e secilit bashkëpronar...”.
6. Në kushtet kur, pala paditëse nuk ka qenë dakord me këtë urdhër-refuzimi, në datën
13.03.2013, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë me padinë me objekt të
sipërcituar, duke pretenduar se, vendimi i Kryeregjistruesit për refuzimin e regjistrimit të
pronës së njohur dhe kthyer me vendimin nr.56, datë 13.12.2000, të KKKP ish-Pronarëve
pranë Këshillit të Rrethit Sarandë, është një akt administrativ i nxjerrë në kundërshtim me
ligjin dhe për këtë arsye, ai duhet të anullohet.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2012-1380 (607), datë
-Pranimin e kërkesë-padisë së paditëses Drita Gjylbegu.
-Kundërshtimin e aktit të administrativ, urdhrit nr.114 prot., datë 10.02.2011 të
ZQRPP Tiranë si të marrë në kundërshtim me ligjin.
-Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Sarandë të regjistrojë vendimin nr.56, datë
13.12.2000 të K.K.K.Pronave të ish-Këshillit të Rrethit Sarandë.
-Shpenzimet gjyqësore u ngarkohen palëve të paditura në ½ pjesë secili.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “.....Në lidhje me sa arsyetohet në urdhërin me
nr.114 datë 10.02.2011 të Z.Q.R.P.P Tiranë, gjykata çmon se ky urdhër është nxjerrë në
kundërshtim me nenin 38 të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “ Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme”, në të cilin citohet se: “Në rastet kur shteti, personi fizik ose juridik, ka fituar të
drejtën e pronësisë mbi një pasuri të paluajtshme me anë të ligjit, vendimit gjyqësor të
formës së prerë për fitimin ose kalimin e së drejtës së pronesisë apo të aktit të një organi
administrativ, regjistruesi, mbështetur në këto akte të paraqitura nga personi i interesuar,
504
bën regjistrimin, duke shënuar pronar shtetin, personin, fizik ose juridik, të cilit i ka kaluar e
drejta e pronesisë...”. Siç provohet, paditësja ka fituar të drejtën e pronësisë me vendim të
K.K.K.Pronave sipas Ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e
pronës”. Në paragrafin e tretë të nenit 38, përcaktohet se, refuzimi i kërkesës për regjistrim,
bëhet kur nuk plotësohen kushtet e përcaktuara, por siç rezulton, paditësja plotëson kushtet e
regjistrimit. Pala e paditur duhet të kryente regjistrimin e vendimit me nr.56, datë
13.12.2000 të K.K.Pronave të ish-Këshillit të Rrethit Sarandë, sipas nenit 18/3 të Ligjit
nr.9234, datë 29.07.2004, të ndryshuar, bazuar në nenin 39/a pika 2 .... Në bazë të nenit 163
të K.Civil, pronësia fitohet nëpërmjet mënyrave të caktuara në këtë kod dhe në mënyra të
tjera të caktuara me ligj të veçantë. Siç rezulton, paditësja e ka fituar të drejtën e pronësisë
me ligj të veçantë të kthimit të pronave, me akt administrativ, i cili ka marrë formë të prerë.
…Në nenin 41 të Kushtetutës së R.SH thuhet : «1. E drejta e pronës private është e
garantuar. Prona fitohet me dhurim,me trashëgim,me blerje dhe me çdo formë tjetër klasike
të parashikuar në Kodin Civil..». Bazuar në këtë nen, pronësia e fituar nga paditësja është e
garantuar dhe nuk ka të drejtë asnjë organ që t’i kufizojë atë të drejtë. …Pronësia e fituar
nga paditësja me vendimin e komisionit, gjen mbrojtje dhe nga neni 1 i Protokollit nr.1 të
«Konventës për mbrojtjen e të Drejtave të Njeriut dhe Lirive Themelore », datë 18.05.1984
ku thuhet se: «Mbrojtja e Pronës; Çdo person fizik ose juridik ka të drejtë për respektimin e
pasurisë së tij. Askush nuk mund të privohet nga prona e tij, veçse për arsye të dobisë publike
dhe në kushtet e parashikuara me ligj..». Bazuar në këto argumenta, dispozita ligjore në
interpretim dhe njësim të ligjit, dhe vendimit me nr.27, datë 26.05.2010 dhe nr.43, datë
06.10.2011 të Gjykates Kushtetuese, të Republikës së Shqipërisë, paditësja legjitimohet në
kërkimin e saj, pasi ka interes të ligjshëm në titullin e pronësisë.. ».
8. Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.554, datë 13.11.2012 ka
vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit nr.23-2012-1380 (607), datë 11.05.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë.
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Në çështjen objekt shqyrtimi, Gjykata e Apelit
çmon se paditësja plotëson kërkesat e nenit 38 të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme, i ndryshuar... Në nenin 193 të K.Civil, përcaktohen në
mënyrë eksplicite aktet të cilat duhet të regjistrohen në regjistrin e pasurive të paluajtshme,
ku midis të tjerave dhe me rëndësi për rastin në gjykim, është pika (h) e kësaj dispozite.... Në
analizë të kësaj dispozite, regjistrimi në regjistrin e pasurive të paluajtshme i vendimit të
K.K.K.Pronave përbën një detyrim ligjor për tu përmbushur nga organet që administrojnë
regjistrat e pasurive të paluajtshme, si dhe me rregullat e përcaktuara në rregulloren për
punën në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme. Gjatë gjykimit, nuk ka rezultuar që
ky vendim të jetë anulluar apo shfuqizuar nga organet kompetente....”.
9. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Zyra Qëndrore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.554, datë
13.11.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe vendimit nr.23-2012-1380 (607), datë
11.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, duke parashtruar ato shkaqe, që
pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
paditur Zyra Qëndrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, përmban shkaqe
ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të
cilat i bëjnë të cënueshme vendimet e gjykatave më të ulëta.
505
11. Ky Kolegj, vlerëson se, si vendimi nr.554, datë 13.11.2012 i Gjykatës së Apelit
Gjirokastër, ashtu edhe vendimi nr.23-2012-1380 (607), datë 11.05.2012 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë, jane marrë në zbatim të gabuar të ligjës proceduriale dhe si të tillë, ato
duhet të prishen dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim në Gjykatën Administrative të
Shkallës së Parë Gjirokastër.
objekt gjykimi, vlerëson të shqyrtojë shkeljet proceduriale që kanë lejuar dy gjykatat më të
gabimeve në procedim dhe e shkeljeve proceduriale, pengon gjykatën që të shqyrtojë gabimet
si shkelje të rënda të ligjës proceduriale), shqyrtohen paraprakisht nga ana e Gjykatës së
Lartë, para se kjo e fundit të shqyrtojë themelin e çështjes. Në varësi të shkeljeve
proceduriale të lejuara nga gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë, në respektim të nenit 63/d të
Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
më të ulëta dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim, në gjykatën kompetente.
kryesisht se kemi shkelje të rëndë proceduriale në lidhje me gjykimin e kryer nga ana e dy
veprimtarinë sipas përcaktimeve të këtij ligji. 4. Buxheti i Avokaturës së Shtetit është zë i
veçantë në buxhetin e Ministrisë së Drejtësisë”.
rregullt ligjor, ishte detyrim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë të njoftonte Avokaturën e
Paluajtshme; (ii) objekti i konfliktit në këtë gjykim është një pronë “pyll dhe kullotë”,
origjina e së cilës pretendohet se ka qënë pronë shtetërore; (iii) si dhe në kushtet kur ligji
procedurial, urdhëron kryerjen e një veprimi të tillë nga gjykata.
vendimin e tyre unifikues nr.13/2004, ku shprehimisht thuhet: ““Thirrja e palëve nuk duhet
506
pasardhëse të gjykimit. Përderisa ligjvënësi ka parashikuar edhe mundesinë e thirrjes dhe
rasti, thirrja e palëve në gjykim dhe kur ajo çmon se ekzistojne shkaqe dhe rrethana që e
17. Ndërsa, Gjykata Kushtetuese ka mbajtur qëndrimin që, jo çdo shkelje e rregullave
do të cënonte të drejtat dhe liritë themelore të individit (vendimi nr.21/2008 i Gjykatës
proceduriale për thirrjen e saj në procesin gjyqësor dhe mosdhënia e mundësisë Avokaturës
së Shtetit për të siguruar mbrojtjen e interesit publik në këtë proces, konsiderohet nga Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, si cënim i parimit kushtetues të procesit të rregullt ligjor.
vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë
janë marrë në kundërshtim me rregullat proceduriale, këto vendime duhet të prishen dhe në
zbatim të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të
Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër.
20. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, do t’u bëjë të
qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre që, në përputhje me ligjin, të provojnë faktet
mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Palët, ashtu siç kanë të drejta kanë
dhe detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara me ligj.
Gjykata duhet t’i lejojë palët që të paraqesin prova shkresore, me anën e të cilave ato të
provojnë pretendimet e tyre bazuar në nenin 12 dhe 19 të K.Pr.Civile; duhet t’i lejojë palët që
t’ia nënshtrojnë këto prova hetimit e debatit gjyqësor, si dhe të kërkojë nëse nevojitet
zyrtarisht nga organet kompetente (neni 224 K.Pr.Civile), paraqitjen e provave dhe të
dhënave të cilat ndihmojnë në zgjidhjen e drejtë dhe përfundimtare të çështjes. Kryerja e
veprimeve të përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin gjatë
rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me
507
PËR KËTO ARSYE
V E N D O SI
Prishjen e vendimit me nr.554, datë 13.11.2012 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe të
vendimit nr.23-2012-1380 (607), datë 11.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë,
dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë
Gjirokastër.
Tiranë, më 11.02.2016
508
Nr. 00 - 2016 - 1291 i Vendimit (92)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: SHOQËRIA “JULAND” SH.P.K

TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
VLORË
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR,
PRANË DREJTORISË SË PËRGJITHSHME
TË TATIMEVE TIRANË.
OBJEKTI:
Shfuqizimin i aktit administrativ, njoftim vlerësimi
për detyrimet tatimore nr.12122/4, datë 26.03.2010 të DR Tatimore Vlorë
për detyrimet e TVSH për subjektin “Juland” sh.p.k
për periudhën 2009/2012 në shumën 930.613 lekë.
Baza Ligjore: Neni 324 e vijues i K.Pr.Civile;
nenet 115, 116 e vijues të K.Pr.Administrative;
Ligji nr.9920, datë 19.05.2008
“Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”.

vendosur:
Pranimin e padisë duke ndryshuar aktin administrativ njoftim vlerësimi për
detyrimet tatimore nr.12122/4 prot., datë 26.03.2010 të DR Ttaimore Vlorë
për detyrimet e TVSH-së për subjektin “Juland” sh.p.k për periudhën 2009/12
në shumën 930.613 lekë dhe duke përcaktuar detyrimin tatimor të papaguar në
shumën 81.470 lekë për subjektin “Juland” sh.p.k.

Gjyqësor Vlorë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur, Drejtoria Rajonale

Tatimore Vlorë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.872, datë 02.10.2012 të
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit nr.700, datë 25.03.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, si dhe rrëzimin e kërkesë-padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
509
- Referuar provave të paraqitura në gjykim dhe të cilat u morën në trajtim nga gjykatat,
çmojmë se padia e ngritur nga pala paditëse është e pambështetur në prova dhe në ligj
dhe si e tillë, duhet të rrëzohet.
- Nga pikëpamja proceduriale, kontrolli i ushtruar nga Drejtoria Rajonale Tatimore
Vlorë është në përputhje me Ligjin nr.9920, datë 19.05.2008. Në këto kushte, nga ana
proceduriale DRT Vlorë legjitimohej që të kryente kontroll pranë shoqërisë “Juland”
sh.p.k.
- Duke ju referuar pretendimeve të palës paditëse se ata janë gjobitur pa të drejtë në
deklarimin e sigurimeve shoqërore, i qëndrojmë vendimit të dhënë nga Drejtoria e
Apelimit Tatimor Tiranë, ku referenca e saktë ligjore do të ishte në zbatim të nenit 67.
- Vlerësimi tatimor i kryer nga inspektori qëndron. Ndërsa në lidhje me aktin e
ekspertimit, ai është një akt i njëanshëm dhe si i tillë, nuk mund të merret në
konsideratë.
- Pretendimi tjetër lidhur me vlerësimin e gomave gjen referim tek neni 72.
- Baza e mënyrave alternative të vlerësimit tatimor bëhet referuar Ligjit nr.9920/2008
dhe Udhëzimit nr.24, datë 02.09.2008 të Ministrit të Financave, e konkretisht bëhet në
referim të nenit 72.1 të tij.
- Në përdorimin e metodave alternative të vlerësimit tatimor, administrata tatimore
bazohet në dokumentacionin dhe informacionin që disponon në rastin konkret, pika d,
çmimet e referencës së doganës, apo informacione mbi çmimet me pakicë që
disponohen nga D.P Tatimeve. Sipas aktit të kontrollit, çmimet e blerjes janë më të
larta se ato të shitjes dhe në asnjë moment shoqëria Juland sh.p.k nuk ka paraqitur
prova dhe argumenta që të vërtetojnë se, vlerësimi tatimor i DRT Vlorë nuk qëndron.
- Përkundrazi, në shkresën me nr.11246/2 datë 29.09.2008 të Drejtorisë së Përgjithshme
të Doganave përcaktohet qartë çmimi i gomave të riveshura, të cilat do të rivlerësohen
65-70% të vlerës së gomave të reja, shkresë të cilës i është referuar edhe inspektori.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, verifikoi legjitimitetin e palës
rekursuese Drejtoria Rajonale Tatimore Vlorë, si dhe e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, pala paditëse, shoqëria
“Juland” sh.p.k., me seli në lagjen “Kushtrimi” të qytetit të Vlorës, është person juridik i
regjistruar pranë Regjistrit Tregtar, me numër NIPTI K27201201L, dhe ushtron aktivitetin
tregtar në fushën prodhimit dhe tregtimit të artikujve të përzier, kryesisht për importimin dhe
riveshjen e gomave të përdorura.
2. Nga ana e inspektorëve të Drejtorisë Rajonale Tatimore Vlorë, është ushtruar
kontroll pranë palës paditëse dhe pas përfundimit të këtij kontrolli, nga ana e inspektorëve të
këtij institucioni është kryer edhe raporti përfundimtar.
3. Me shkresën nr.12122/2 prot., datë 08.03.2010, Drejtoria Rajonale Tatimore Vlorë i
ka dërguar subjektit “Juland” sh.p.k raportin përfundimtar të kontrollit, me të cilin e ka bërë
me dije se: “...Në përfundim të kontrollit për subjektin “Juland”, në mbështetje të
legjislacionit tatimor, të cituar më lart, lindin këto detyrime: 1. TVSH plus penalitete Dhjetor
2009 - 1.382.501 lekë; 2. Gjobë për deklarim të gabuar -10.000 lekë. Gjithsej detyrimi
1.392.501 lekë...”.
4. Mbi bazën e këtij raporti Drejtoria Rajonale Tatimore Vlorë, ka nxjerrë “Njoftim
Vlerësimin Tatimor për Detyrimet” me nr.12122/4 prot., datë 26.03.2010 me të cilin ka
vendosur të njohë si detyrim të shoqërisë “Juland” sh.p.k, vlerën totale prej 930.613 lekë, nga
të cilat: Tatimi 430.604 lekë; Gjoba 489.975 lekë dhe Interesa 10.034 lekë.
510
5. Bazuar në shkresën me nr.12122/4 prot, datë 26.03.2010, Drejtoria Rajonale
Tatimore Vlorë ka njoftuar shoqërinë “Juland” sh.p.k se: “... në rast se nuk paguani vlerën e
plotë të detyrimit tatimor ndaj jush, do të zbatohet ligji nr.9920, datë 19.05.2008 “Për
procedurat Tatimore në R.Sh”, Kreu XI, “Mbledhja me forcë e detyrimit tatimor”, neni 90,
91 dhe 93...”.
6. Pala paditëse duke mos qenë dakort me këtë njoftim vlerësimi tatimor, ka ushtruar
të drejtën e ankimit ndaj tij në Drejtorinë e Apelit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Tatimeve, e cila me vendimin nr.8514, datë 30.04.2010 ka vendosur: “Lënien në fuqi të aktit
administrativ, Njoftim Vlerësimi për detyrimet tatimore nr.12122/4 prot., datë 26.03.2010 të
Drejtorisë Rajonale të Tatimore Vlorë në shumën 440,638 lekë dhe penalitetin në shumën
489.975 lekë”.
7. Duke mos qenë dakort edhe më këtë vendim të nxjerrë nga ana e Drejtorisë së
Apelimit Tatimor, shoqëria “Juland” sh.p.k, në datën 21.09.2010, i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar se, kontrolli
tatimor nga ana e palës së paditur është kryer në kundërshtim me rregullat e parashikuara nga
Ligji nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, si dhe
ky akt njoftim vlerësimi është kryer në kundërshtim me dispozitat ligjore të këtij ligji.
vendosur:
- Pranimin e padisë duke ndryshuar aktin administrativ njoftim vlerësimi për
detyrimet tatimore nr.12122/4 prot., datë 26.03.2010 të DR Tatimore Vlorë për detyrimet e
TVSH-së për subjektin “Juland” sh.p.k për periudhën 2009/12 në shumën 930.613 lekë dhe
duke përcaktuar detyrimin tatimor të papaguar në shumën 81.470 lekë për subjektin “Juland”
sh.p.k.
- Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...gjatë gjykimit, sipas pretendimit të paraqitur
nga pala paditëse, gjykata kërkoi mendimin e një eksperti kontabël të autorizuar..., i cili
përpiloi aktin përkatës të ekspertimit kontabël lidhur me deklaratat tatimore të subjektit
“Juland” sh.p.k. Nga analiza e këtij akti ekspertimi, rezulton se, raport kontrolli i përpiluar
nga palët e paditura në këtë gjykim, nuk ka marrë parasysh e as analizuar referencat
doganore, çmimet reale që subjekti ka për lëndën e parë të prodhimit, që në rastin konkret
janë gomat e përdorura të importit. Nisur nga sa më sipër, detyrimi që Juland sh.p.k, duhet
të paguajë ndaj palëve të paditura është përllogaritur në shumën 81.470 lekë...”.
- Lënien në fuqi të vendimit nr.700, datë 25.03.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë.
9/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Në analizë të ligjit dhe tërësisë së provave të
administruara në gjykim, si dhe të rrethanave të faktit të pranuara në lidhje me themelin e
mosmarrëveshjes, ka rezultuar se, prej palës paditëse është pretenduar pabazueshmëria në
ligj e aktit administrativ të nxjerrë nga pala e paditur, për shkak të natyrës së rivlerësimit të
shitjes së gomave. Konkretisht, rezulton se, prej palës së paditur janë rivlerësuar të gjitha
shitjet e gomave të vitit 2009 me vlerën 65% të çmimit mesatar të gomave të reja të
importuara nga Kina, që sipas raport-kontrollit përfundimtar është në vlerën 19.67$, e cila e
vlerësuar me kursin mesatar të këmbimit, rezulton me vlerën 1.217 lekë/gomë, rivlerësim i
cili rezulton më tepër 207 lekë/gomë në vlerën e tatueshme. ... sipas aktit të ekspertimit,
rezulton se, raport kontrolli i përpiluar nga palët e paditura në këtë gjykim, nuk ka marrë
parasysh e as analizuar referencat doganore, çmimet reale që subjekti ka për lëndën e parë
të prodhimit, që në rastin konkret janë gomat e përdorura të importit. Nisur nga sa më sipër,
detyrimi që Juland sh.p.k, duhet të paguajë ndaj palëve të paditura është përllogaritur në
shumën 81.470 lekë ...”.
511
10. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria Rajonale
Tatimore Vlorë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.872, datë 02.10.2012 të Gjykatës së
Apelit Vlorë dhe vendimit nr.700, datë 25.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, si
dhe rrëzimin e kërkesë-padisë, duke parashtruar ato shkaqe, që pasqyrohen në pjesën hyrëse
të këtij vendimi.
e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Vlorë, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara
në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat e bëjnë të
cënueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Vlorë. Ky Kolegj, ҫmon se, vendimi nr.872, datë
02.10.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial
dhe atij material dhe për rrjedhojë, ky vendim duhet të prishet.
12. Ky Kolegj, në referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore, që janë
marrë në shqyrtim dhe janë analizuar nga gjykatat më të ulëta, vlerëson se, Gjykata e Apelit
Vlorë e cila ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, në kundërshtim
me kërkesat e normave proceduriale, nuk ka kryer “një hetim gjyqësor të plotë dhe të
gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile), duke mos ju dhënë përgjigje
pretendimeve dhe kërkimeve të palëve në proces. Gjithashtu, të dyja këto gjykata nuk kanë
bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 12 i K.Pr.Civile) dhe si rezultat, nuk e
kanë zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në
fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre“ (neni 16 i K.Pr.Civile).
13. Në çështjen objekt shqyrtimi, rezulton se kërkimi i palës paditëse është:
”Shfuqizimin i aktit administrativ, njoftim vlerësimi për detyrimet tatimore nr.12122/4, datë
26.03.2010 të DR Tatimore Vlorë për detyrimet e TVSH për subjektin “Juland” sh.p.k për
periudhën 2009/2012 në shumën 930.613 lekë”. Këtë kërkim pala paditëse e ka mbështetur në
neni 324 e vijues të K.Pr.Civile; nenet 115, 116 e vijues të K.Pr.Administrative; si dhe tek
dispozitat e Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e
Shqipërisë”, i ndryshuar. Referuar kërkimit të palës paditëse, si dhe shkakut ligjor ku ai e
mbështet këtë pretendim, ky Kolegj, vlerëson se, mosmarrëveshja objekt shqyrtimi përbën një
mosmarrëveshje në fushën e procedurave tatimore dhe rregullohet sipas parashikimeve
ligjore të Ligjit nr.9920 datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e
Shqipërisë”, i ndryshuar si dhe akteve nënligjore të dala në bazë dhe për zbatim të tij.
14. Pala paditëse në këtë gjykim, ka pretenduar se administrata tatimore ka ushtruar
kontroll pranë paditësit në kundërshtim me sa parashikojnë dispozitat ligjore të Ligjit
nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar.
Gjithashtu, sipas paditësit, ana e paditur ka gabuar kur i ka njohur kësaj të fundit detyrimin në
masën prej 930.613 lekë, pasi administrata tatimore i është referuar gabim çmimit të
referencës me të cilat janë shitur gomat në vitin 2009. Administrata tatimore i është referuar
çmimit me të cilin importohen gomat e reja nga Kina, të cilat kanë një tjetër vlerë po ti
krahasosh me gomat të cilat rivishen. Kjo për faktin se, çmimet e gomave të reja që
importohen nga Kina, janë mjaft konkuruese përsa i përket çmimit dhe shumë herë më
cilësore se gomat e riveshura. Pra, në këtë kuptim, çmimi mesatar i importit nga Kina, i
referohet gomave të reja dhe jo atyre të riveshura. Në këto kushte, konstatohet qartësisht se,
administrata tatimore në nxjerrjen e njoftim vlerësimit tatimor, ka gabuar kur ka barazuar
veprimtarinë e subjekteve të cilët importojnë goma të reja, me subjektet të cilët i riveshin ato.
Në rastin konkret, nuk është marrë parasysh veprimtaria që kryen shoqëria “Juland” sh.p.k, e
512
cili rivesh gomat e vjetra dhe kostoja e tyre është më e vogël se ajo e gomave të reja të
importuara.
15. Pala e paditur në këtë gjykim, ka prapësuar se, kontrolli i ushtruar nga Drejtoria
Rajonale Tatimore Vlorë është në përputhje me Ligjin nr.9920, datë 19.05.2008 dhe për këtë
arsye, nga pikëpamja proceduriale DRT Vlorë legjitimohej që të kryente kontroll pranë
shoqërisë “Juland” sh.p.k. Vlerësimi tatimor i kryer nga inspektori është konform ligjit.
Ndërsa në lidhje me aktin e ekspertimit, ai është një akt i njëanshëm dhe si i tillë, nuk mund
të merret në konsideratë. Vlerësimi i kryer nga ana e paditur është bërë në përputhje me sa
parashikon neni 72 i ligjit të sipërcituar. Ky organ, ka të drejtë të përdorë mënyra alternative
të vlerësimit tatimor, referuar Ligjit nr.9920/2008 dhe Udhëzimit nr.24, datë 02.09.2008 të
Ministrit të Financave, e konkretisht nenit 72.1 të tij. Në përdorimin e metodave alternative të
vlerësimit tatimor, administrata tatimore bazohet në dokumentacionin dhe informacionin që
disponon. Në rastin konkret, ajo i është referuar nenit 72, pika “d” të Ligjit nr.9920, datë
19.05.2008, që janë çmimet e referencës së doganës, apo informacione mbi çmimet me
pakicë që disponohen nga D.P Tatimeve. Sipas aktit të kontrollit, rezulton që çmimet e
blerjes janë më të larta se ato të shitjes, dhe në asnjë moment shoqëria “Juland” sh.p.k, nuk ka
paraqitur prova dhe argumenta që të vërtetojë përse ka ndodhur një gjë e tillë.
16. Rezulton e provuar se, Gjykata e Apelit Vlorë ka lënë në fuqi vendimin e dhënë
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, më të cilën është pranuar padia e palës paditëse, me
arsyetimin se: “...prej palës së paditur janë rivlerësuar të gjitha shitjet e gomave të vitit 2009
me vlerën 65% të çmimit mesatar të gomave të reja të importuara nga Kina, që sipas raport-
kontrollit përfundimtar është në vlerën 19.67$, e cila e vlerësuar me kursin mesatar të
këmbimit, rezulton me vlerën 1.217 lekë/gomë, rivlerësim i cili rezulton më tepër 207
lekë/gom në vlerën e tatueshme. ... sipas aktit të ekspertimit, rezulton se, raport kontrolli i
përpiluar nga palët e paditura në këtë gjykim, nuk ka marrë parasysh e as analizuar
referencat doganore, çmimet reale që subjekti ka për lëndën e parë të prodhimit, që në rastin
konkret janë gomat e përdorura të importit. Nisur nga sa më sipër, detyrimi që Juland sh.p.k,
duhet të paguajë ndaj palëve të paditura është përllogaritur në shumën 81.470 lekë”. Ky
konkluzion i kësaj gjykate, gjendet nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i paqartë
dhe i pabazuar në prova dhe në ligj.
17. Në nenin 72 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, i titulluar “Baza e mënyrave alternative të vlerësimit”,
pasqyrohet se: “1. Mënyrat alternative të vlerësimit nuk kufizohen, por bazohen në: a) të
dhëna të drejtpërdrejta, që gjenden në deklaratat tatimore ose në dokumentet apo në një
informacion tjetër, dhënë nga tatimpaguesi; b) të dhëna të drejtpërdrejta, dokumente ose
informacion, dhënë nga palë të treta; c) krahasime me një veprimtari ekonomike të
ngjashme, të kryer nga tatimpagues të tjerë; ç) të dhëna të tërthorta, bazuar në çmimet e
tregut të mallrave dhe shërbimeve të ngjashme, si dhe të pagave krahasuese; d) çmimet e
referencës së shitjeve me pakicë, kur tatimpaguesit e TVSH-së nuk lëshojnë ose nuk mbajnë
fatura tatimore. 2. Kur vlerësohet detyrimi tatimor, që lind nga transaksione ndërmjet
personave të lidhur, mënyra alternative e përdorur pasqyron të ardhurat e tatueshme, që do
të kishin rezultuar nga transaksione të krahasueshme, ndërmjet personave të palidhur. 3.
Rregullat për zbatimin e këtij neni përcaktohen në udhëzimin e Ministrit të Financave, të
nxjerrë në zbatim të këtij ligji”, ndërsa në pikën 72.1 të Udhëzimit nr.24, datë 02.09.2008 të
Ministrit të Financave “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i dalë në zbatim
të dispozitës së sipërcituar të ligjit parashikohet se: “Në përdorimin e metodave alternative të
vlerësimit tatimor administrata tatimore bazohet në dokumentacionin dhe informacionin që
disponon, duke pasur parasysh edhe faktet dhe rrethanat konkrete të biznesit, me synim
rikarakterizimin e transaksioneve dhe llogaritjen sa më të saktë të detyrimeve tatimore në
përputhje me legjislacionin tatimor në fuqi. Të dhënat kryesore ku bazohet gjykimi i
513
administratës tatimore, por pa u kufizuar vetëm në to, janë: a) të dhëna direkte nga
deklaratat tatimore të tatimpaguesit apo transaksione të tjera të ngjashme të tatimpaguesit;
b) të dhëna direkte, dokumentacione e informacione të marrë nga palët e treta; c) të dhëna,
dokumentacione e informacione të marrë nga transaksione të ngjashme të kryera nga
tatimpagues të tjerë; ç) të dhëna të tjera indirekte, si konsumi energjisë, karburantit, lëndëve
të para, normativave të ndryshme, etj., d) çmimet e referencës së doganës, apo informacione
mbi çmimet me pakicë që disponohen nga Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve. Në
përdorimin e metodave alternative mbahen parasysh edhe dispozitat e pikës 51.3 të këtij
Udhëzimi”.
18. Pra, në analizë të këtyre dispozitave ligjore dhe nënligjore, konstatohet qartësisht
se, legjislatori i ka dhënë mundësi administratës tatimore që për përcaktimin e detyrimit
tatimor t’u referohet metodave alternative, vetëm në rastin kur kjo e fundit nuk arrin dot të
përcaktojë këtë detyrim nga dokumentat e vëna në dispozicion nga subjektet tatimpagues.
Gjithashtu, kjo metodë mund të përdoret nga administrata tatimore duke marrë informacione
të kryera nga subjekte të tjerë tatimpagues, të cilët ushtrojnë aktivitet të ngjashëm tregtar me
atë të subjektit tatimpagues për të cilin lëshohet njoftim vlerësimi tatimor.
19. Referuar të dhënave që pasqyrojnë aktet e administruara në dosje, konkretisht
raport-kontrollit përfundimtar i përcjellë për njohje me shkresën nr.12122/2 prot., datë
08.03.2010, rezulton se ky akt ka dalë mbi bazën e faturave tatimore sipas modelit të
miratuar, faturave tatimore të shitjes (pasqyruar në faqen 19 të dosjes gjyqësore, paragrafi i
parë dhe i dytë), deklaratave doganore origjinale për blerjet nga importi dhe faturat tatimore
origjinale të blerjes brenda vendit (referojuni faqes 20 të dosjes gjyqësore paragrafi i parë i
tij). Pra, në referim të përmbajtjes së këtij akti, mbi bazën e të cilit ka dalë edhe njoftim
vlerësimi tatimor objekt i këtij shqyrtimi gjyqësor, rezulton se ana e paditur ka pasur
dokumentacion të vënë në dispozicion nga pala paditëse, në mënyrë që të përcaktonte çmimin
për njësi të çdo gome të importuar nga jashtë dhe çmimin me të cilën ajo është shitur brenda
vendit. Në këto kushte, rezulton i paqartë dhe i paketuar fakti se, përse organi tatimor ka
përdorur metodën krahasuese, kur i është referuar si çmim i aplikueshëm 65% të gomës së re
të importuar nga Kina (referojuni faqes 19 të dosjes gjyqësore), kur sipas dokumentave
shkresore të administruar, subjekti tatimor i ka vënë në dispozicion deklaratat doganore, të
cilat pasqyrojnë sasinë e mallit dhe çmimin e tyre, në kohën që e ka futur mallin brenda
territorit të Republikës së Shqipërisë.
20. Në analizë të këtij raport-kontrolli si dhe të dokumentacionit të administruar në
dosje, ana e paditur ka konstatuar se pala paditëse në cilësinë e tatimpaguesit, ka importuar
goma të përdorura dhe i ka shitur ato të riveshura, por nuk arsyeton se përse nuk i është
referuar një çmimi fiks me të cilin është importuar ky mall dhe çfarë kostoje ka ky mall kur
rivishet, në mënyrë që të qartësojë diferencën e çmimit me të cilin importohet malli (goma e
përdorur) dhe çmimi me të cilën ai shitet, pasi rivishet. Pra, ky mall merr një vlerë tjetër të
shtuar pas riveshjes, pasi nuk tregtohet prapë si gomë e përdorur. Në këto kushte del tërësisht
i paqartë dhe i pa hetuar fakti se, përse organi tatimor ka konkluduar që çmimi i blerjes del
më i lartë se ai i shitjes, pasi ka aplikuar metodën e karahasimit të parashikuar në nenin 72 të
Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i
ndryshuar. Gjithashtu, pa përgjigje ka mbetur edhe pretendimi që ka ngritur pala paditëse kur
ka parashtruar se, ky tatimpagues nuk tregton goma të reja të cilat importohen nga Kina dhe
të cilave ju është referuar ana e paditur në përcaktimin e çmimit të gomës për njësi, por
tregton goma të vjetra, të cilat i rivesh dhe i hedh sërisht në treg.
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, të dyja gjykatat më të ulëta
nuk u kanë dhënë përgjigje pretendimeve dhe prapësimeve të dhëna nga palët ndërgjyqëse në
këtë gjykim, e në mënyrë të veçantë pretendimeve të anës së paditur. Në këto vendime
rezulton i pa hetuar fakti se, cila ka qenë arsyeja që organi tatimor ka aplikuar metodën
514
alternative në përcaktimin e detyrimit, duke marrë si bazë çmimin me të cilat paditësi ka
tregtuar gomat e riveshura; nuk rezulton e provuar nga ana e gjykatave më të ulëta se, përse
qëndrojnë pretendimet e palës paditëse dhe përse nuk qëndrojnë pretendimet e palës së
paditur, në kushtet kur pala paditëse pretendon se tregton një tjetër mall nga ai të cilit i është
referuar organi tatimor në përcaktimin e çmimit. Gjithashtu, nuk është sqaruar fakti se a
disponon pala paditëse dokumentacion shkresor provues të parashikuar nga ligji tatimor, me
anën e të cilit të provojë se, me çfarë çmimi e ka blerë mallin objekt të veprimtarisë së tij
tregtare dhe sa ka qenë vlera e tij në momentin që është futur në territorin shqiptar.
22. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se edhe konkluzionet e nxjerra
nga ana ekspertit të caktuar nga gjykatat, nuk janë shumë të qarta dhe shteruese. Konkretisht
në aktin e ekspertimit, citohet se: “...për rivlerësim të ardhurash është detyrimi për gomat e
blera me koston 1551 lekë/copa e të shitura me çmim 2.600 lekë/copa, sasia e blerë është 235
copë dhe e shitur 90 copë. Në inventarin e datës 31.12.2009, bashkëlidhur bilancit të kësaj
date, gomat e blera me këtë kosto nuk pasqyrohen. Rrjedhimisht ato janë të shitura dhe për
këtë rast mund të zbatohen neni 71 dhe 72 të ligjit 9920 “Për procedurat tatimore në
RSH”. ...Detyrimet e shoqërisë “Juland” sh.p.k janë: ...- Detyrimi të TVSH 200912 ...
(230.550 x 20%) 46.110 lekë; - Gjobë me 50% të detyrimit ...23.055 lekë; -Interesa .....2.305
lekë. Totali i Detyrimit …..71.470 lekë…. Në asnjë rast shuma nuk mund të jetë më pak se
10.000 lekë dhe më e madhe se 25% e shumës së detyrimit. Në këto kushte gjoba e vendosur
me 10.000 lekë është e bazuar plotësisht….Totali i detyrimit është 81.470 lekë gjithsej…
Mendoj se kundërshtitë e interpretimeve i kam dhënë pjesërisht në pyetjet e mësipërme, që në
kompleksitet, marrin formë përfundimtare dhe në atë vlerësim tatimor që unë kam
përgatitur….”.
23. Referuar të dhënave që pasqyrojnë aktet e dosjes gjyqësore, nuk rezulton qartë se:
i) përse pala e paditur ka përdorur metodën e krahasimit të parashikuar në nenin 72 të Ligjit
nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar,
në përcaktimin dhe nxjerrjen e detyrimit?; ii) përse organi tatimor ka referuar si çmim
referues në përcaktimin e detyrimit tatimor në njoftim vlerësimin tatimor objekt shqyrtimi,
65% të çmimit të gomave të reja të importuara, në kohën kur pala paditëse në këtë gjykim ka
importuar goma të vjetra?; iii) a e ka zbatuar saktë pala e paditur metodën e krahasimit në
çështjen objekt shqyrtimi?; iv) me çfarë çmimi i ka importuar shoqëria paditëse gomat e
vjetra dhe me çfarë çmimi i ka shitur ato të riveshura?; v) Sa është kostoja e riveshjes së një
gome të vjetër të importuar?; vi) mbi cilat dispozita ligjore është llogaritur detyrimi i paditësit
në masën prej 81.470 lekë nga ana e gjykatës?
24. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të theksojë se çështjet e
ngritura si më sipër, ngelen pa përgjigje jo vetëm për shkak se këto gjykata nuk kanë kryer
një hetim të plotë të çështjes, por edhe si rezultat i faktit që në pjesën arsyetuese të këtyre
vendimeve, përveç pranimit të konkluzioneve të nxjerra nga ana e ekspertit kontabël, nuk
është bërë asnjë analizë e thelluar e provave të administruara në gjykim, si dhe të jenë marrë
në analizë dhe interpretim dispozitat ligjore të zbatueshme, sikundër është Ligji nr.9920/2008
dhe aktet nënligjore të dala në bazë dhe për zbatim të tij. Këto mangësi, kanë ndikuar
dukshëm që arsyetimi i këtyre vendimeve të jetë i pabazuar në ligj dhe në prova dhe për
rrjedhojë, të mos jetë zgjidhur drejt mosmarrëveshja objekt gjykimi.
25. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon të theksojë se, referuar të drejtës
proceduriale civile, vendimi gjyqësor duhet të jetë rrjedhojë e një analize të qartë, të plotë e të
gjithanshme të pretendimeve të palëve ndërgjyqëse, në përputhje me provat e administruara
gjatë procesit gjyqësor për këtë qëllim dhe në përputhje me ligjin e zbatueshëm. Një rëndësi
të madhe në hartimin e vendimit gjyqësor, ka pikërisht pjesa përshkruese arsyetuese e tij. Kjo
pjesë e vendimit gjyqësor, nisur dhe nga rëndësia që paraqet, duhet të përmbajë qartë
zhvillimin e procesit, ҫështjet e diskutuara, pretendimet e palëve, paraqitjen e plotë dhe të
515
saktë të fakteve, të cilat kanë rëndësi për ҫështjen, provat e administruara dhe të debatuara
gjatë gjykimit, që kanë ҫuar në formimin e bindjes së brendshme të gjykatës, analizën
juridike të përdorur nga gjykata dhe mbi të cilën ajo është bazuar për të arritur në
përfundimin përkatës, parimet e së drejtës që janë përdorur prej saj etj… Arsyetimi i vendimit
gjyqësor, në kuptimin formal dhe material, nënkupton pikërisht trajtimin e të gjithë
elementëve të trajtuar më sipër.
26. Arsyetimi i vendimit gjyqësor, është detyrim kushtetues i përcaktuar qartë në
nenin 142, pika (1) të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, në të cilin, shprehimisht
thuhet se: “Vendimet gjyqësore duhet të jenë të arsyetuara”. Ky detyrim kushtetues, përbën
një garanci për zhvillimin e procesit të rregullt ligjor nga ana e gjykatave. Arsyetimi i
vendimit është një garanci kushtetuese që ҫështja është shqyrtuar me hollësi dhe
përgjegjshmëri nga ana e gjykatës, dhe se kjo e fundit, pas një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm ka dhënë një vendim të bazuar në ligj. Arsyetimi i vendimit është një kusht i
domosdoshëm edhe për shqyrtimin që do t’i bëjnë ҫështjes gjykatat me të larta, në rastin
konkret Gjykata e Lartë.
27. Për sa më sipër, ky Kolegj, çmon se Gjykata e Apelit Vlorë, ndonëse i ka pasur të
gjitha mundësitë ligjore që të konstatonte të metat e gjykimit në shkallë të parë dhe t’i ndreqte
ato, ka vepruar në kundërshtim me dispozitat proceduriale dhe materiale për zgjidhjen e kësaj
mosmarrëveshje, duke anashkaluar sqarimin plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me
gjykimin e çështjes, si dhe nuk ka analizuar dhe kthyer përgjigje pretendimeve të paraqitura
nga palët në proces. Pra, nuk ka analizuar vlerën e provueshmërisë së të gjitha provave që
janë paraqitur, si dhe nuk ju ka dhënë zgjidhje pretendimeve që kanë ngritur palët në gjykim.
Për këtë arsye, vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet
për t’u rishqyrtuar në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë, bazuar në Ligjin nr.49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”, si dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të Presidentit të
Republikës së Shqipërisë.
28. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë duhet të përsërisë hetimin
gjyqësor në bazë të nenit 465 të K.Pr.Civile ku parashikohet “Në shqyrtimin e ҫështjes në
gjykatën e apelit mbahen parasysh për aq sa janë të zbatueshme dispozitat mbi procedurën e
gjykimit në shkallë të parë”, dhe në rast se e ҫmon të nevojshme, mund të caktojë kryesisht
edhe ekspertë të fushës financiare/kontabël, në mënyrë që t’i japë përgjigje kërkimeve të
palës paditëse dhe prapësimeve të palës së paditur , të cilat janë ngritur në këtë gjykim (neni
225 i K.Pr.Civile), si dhe të sqarojë pyetjet që ngrihen në pikën 23 të këtij vendimi.
29. Kjo Gjykatë do t’u bëjë të qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre, që në
kërkojnë. Palët ashtu siҫ kanë të drejta kanë dhe detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në
bëjnë dy gjykatat e tjera të niveleve me të ulta, por ajo vetëm evidenton shkeljet ligjore që
kanë lejuar këto dy gjykata, qoftë të normave proceduriale dhe atyre materiale duke kërkuar
respektimin e tyre.
516
nga pala paditëse në këtë gjykim, pasi vendimi nr.872, datë 02.10.2012 të Gjykatës së Apelit
Vlorë, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe atij matrial dhe për këtë arsye,
ky vendim duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.872, datë 02.10.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
çështjes për rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 11.02.2016
517
Nr. 00 - 2016 - 1199 i Vendimit (93)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: GENTJAN PALLUQI

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
TATIMEVE
OBJEKTI:
Konstatimi i pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ
nr.1484, datë 01.04.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të Tatimeve
“Për lirimin nga detyra”.
Kthimin e ankuesit në pozicionin e mëparshëm të punës dhe pagimin e pagës
për gjithë kohën e qëndrimit pa punë padrejtësisht
që nga momenti i largimit nga shërbimi civil
deri në momentin e kthimit të ankuesit në vendin e mëparshëm të punës.
Baza Ligjore: Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë,
nenet 33/1, 42/1, 44, 107, 118/1 Konventa Evropiane
për Mbrojtjen e të Drejtave të Njeriut dhe Lirive Themelore,
ratifikuar me ligjin nr.8136, datë 31.07.1996,
Kodi i Procedurave Administrative,
nenet 9, 12, 18, 20, 51, 108, 115/a, 116 gërma b, c, 117,
ligji nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i nëpunësit civil”,
neni 8/2, neni 20 gërma a, neni 21, ligji nr.9920, datë 19.05.2008
“Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”,
neni 22, vendimi nr.1184, datë 20.08.2008 i Këshillit të Ministrave
“Për përcaktimin e rekrutimit e emërimit, të afateve të kalimit
nga një nivel më i ulët në një nivel më të lartë karriere
dhe për marrjen e masave disiplinore për punonjësit e administratës tatimore qëndrore”
dhe vendimi nr.306, datë 13.06.2000 i Këshillit të Ministrave
“Për disiplinën në shërbimin civil”.
Komisioni i Shërbimit Civil, me vendimin nr.111, datë 31.05.2013 ka vendosur:

Pranimin e ankesës së ankuesit Gentian Palluqi.
Shfuqizimin e aktit administrativ nr.1484, datë 01.04.2013 të Drejtorit të
Përgjithshëm të Tatimeve “Për lirim nga detyra”.
518
Kthimin e ankuesit në detyrën e mëparshme, inspektor i dytë në Sektorin e
Verifikimin në Terren në Drejtorinë e Kontrollit Tatimor, pranë Drejtorisë
Rajonale Tatimore Elbasan.
Detyrimin e Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve, t’i paguaj ankuesit pagën
e plotë për periudhën e qëndrimit pa punë pa të drejtë, nga momenti i
ndërprerjes së marrëdhënieve të punës deri në ekzekutimin e plotë të këtij
vendimi.
Të njoftohen për këtë vendim, ankuesi Gentian Palluqi dhe Drejtoria e
Përgjithshme e Tatimeve.

Mospranimin e ankimit kundër vendimit nr.111, datë 31.05.2013 të
Komisionit të Shërbimit Civil.

Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.79, datë 08.10.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim, pranë Gjykatës Administrative të Apelit.
Shkaqet që pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve paraqet në

rekurs, janë:
 Jemi njohur me këtë vendim me datë 18.11.2013, vërtetuar kjo nga vula hyrëse e
protokollit të institucionit me nr.20149 prot, datë 18.11.2013 dhe duke mos qenë
dakort me këtë vendim, mbështetur në dispozitat e parashikuara nga nenet 56 e vijues
të ligjit nr.49, datë 03.05.2012 po e ankimojmë atë brenda afateve ligjore.
 Vendimi i mësipërm nuk është i bazuar në ligj, është marrë në kundërshtim të hapur
me ligjin procedurial, prandaj dhe më poshtë po iu paraqesim arsyetimin ligjor se
përse vendimi i mësipërm duhet të prishet dhe gjykata të vendosë kthimin e çështjes
për rigjykim, pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
 Në kuptim të ligjit dhe të së drejtës, në analizë juridike të tërësisë së fakteve (mjeteve
provuese), të siguruara në përputhje me kërkesat e ligjit procedurial, dhe në vlerësim
të tyre rezulton e provuar se: Gjykata e apelit ka vendosur në interpretim të gabuar të
dispozitave ligjore në fuqi. Jemi njohur me vendimin nr.111, datë 31.05.2013 të
Komisionit të Shërbimit Civil me datë 07.06.2013, vërtetuar kjo nga vula hyrëse e
protokollit të institucionit me nr.12300 prot., datë 07.06.2013 (kopje e vendimit e
administruar në dosjen gjyqësore në cilësinë e provës shkresore) dhe duke mos qenë
dakort me këtë vendim, mbështetur në dispozitat e parashikuara nga neni 8/3 i ligjit
nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i Nëpunësit Civil” e kemi ankimuar atë brenda
afateve ligjore.
 Si kundër citohet në vendim, ankimi i Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve ka datën
01.07.2013, ditë e hënë kalendarike, për një vendim të komunikuar me datë
07.06.2013.
 Gjykata e apelit në arsyetimin e saj konstaton se përfaqësuesi i administratës tatimore
ka qenë prezent për tu dëgjuar në shqyrtimin administrativ të çështjes nga ana e
Komisionit të Shërbimit Civil, por nuk e di që Komisioni i Shërbimit Civil nuk del me
vendim në seancë dëgjimore, por vetëm pasi e diskuton çështjen pa prezencën e
palëve del me vendim, i cili referuar nenit 8/2, të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999
“Statusi i Nëpunësit Civil” iu komunikohet palëve zyrtarisht nga Sekretariati Teknik i
KSHC me shërbim postar. Nga shqyrtimi i dokumentacionit të administruar, gjykata
lehtësisht mund të kishte konstatuar se seanca dëgjimore me prezencën e palëve nuk
519
është mbajtur më datë 31.05.2013 por me datë 17.05.2013 dhe me datë 31.05.2013
KSHC ka vendosur sipas vendimit objekt ankimi pa prezencës e asnjërës palë. Për
këtë vendim kemi marrë dijeni me datë 07.06.2013 dhe ankimi në Gjykatën e Apelit
Tiranë është depozituar brenda afateve ligjore.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në Dhomën
VËREN
nr.31001-00090-00-2014 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Gentjan Palluqi
dhe e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, me objekt: Konstatimi i pavlefshmërisë
absolute të aktit administrativ nr.1484, datë 01.04.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Tatimeve “Për lirimin nga detyra”. Kthimin e ankuesit në pozicionin e mëparshëm të punës
dhe pagimin e pagës për gjithë kohën e qëndrimit pa punë padrejtësisht që nga momenti i
largimit nga shërbimi civil deri në momentin e kthimit të ankuesit në vendin e mëparshëm të
punës.
2. Vendimi nr.79, datë 08.10.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në zbatim
të gabuar të ligjit procedurial, që detyrimisht të çon në prishjen e tij dhe kthimin e çështjes
për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
3. Paditësi Gentian Palluqi ka qenë në marrëdhënie pune me palën e paditur fillimisht

me kontratë me afat për periudhën e provës në përfundim të së cilës me vendimin nr.2039,
datë 13.07.2010, është konfirmuar nga drejtori i përgjithshëm dhënia e statusit të nëpunësit
civil, në detyrën e inspektorit kategoria C2, detyrë të cilën e ka kryer deri me datë
30.09.2009.
4. Në datën 30.09.2009 me vendimin nr.1416, është emëruar inspektor në sektorin
operacioneve të kontrollit po në Drejtorinë Rajonale Tatimore Elbasan. Në datë 25.03.2013 ai
është liruar nga kjo detyrë, duke u emëruar inspektor i dytë në Sektorin e Verifikimit në
Terren në Drejtorinë Rajonale Tatimore Elbasan.
5. Në datën 01.04.2013, paditësi është liruar nga detyra me vendimin nr.1484, të
Drejtorit të Përgjithshëm të Tatimeve, sipas Urdhërit nr.70, datë 13.12.2013 të Ministrit të
Financave “Për miratimin e organigramës të administratës tatimore qëndrore”.
6. Vendimin e sipërcituar, paditësi e ka ankimuar në KSHC, i cili në përfundim të
shqyrtimit të kërkesës me vendimin nr.111, datë 31.05.2013 ka vendosur:
Pranimin e ankesës së ankuesit Gentian Palluqi. Shfuqizimin e aktit administrativ
nr.1484, datë 01.04.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të Tatimeve “Për lirim nga detyra”.
Kthimin e ankuesit në detyrën e mëparshme, inspektor i dytë në Sektorin e Verifikimin
në Terren në Drejtorinë e Kontrollit Tatimor, pranë Drejtorisë Rajonale Tatimore Elbasan.
Detyrimin e Drejtorisë së Përgjithshme të tatimeve, t’i paguaj ankuesit pagën e plotë
për periudhën e qëndrimit pa punë pa të drejtë, nga momenti i ndërprerjes së marrëdhënieve
të punës deri në ekzekutimin e plotë të këtij vendimi. Të njoftohen për këtë vendim, ankuesi
Gentian Palluqi; Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve.
7. Ndaj vendimit të mësipërm ka bërë ankim pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Tatimeve.
520
II. Vendimi i gjykatës së apelit dhe arsyetimi i saj:

Mospranimin e ankimit kundër vendimit nr.111, datë 31.05.2013 të Komisionit të
Shërbimit Civil.
....Nga aktet rezulton se ndonëse, pala e paditur ka qenë prezent në shqyrtimin
administrativ, pranë Komisionit të Shërbimit Civil, sikurse rezulton nga përmbajtja vendimi
nr.111, datë 31.05.2013 të Komisionit të Shërbimit Civil, të drejtën e ankimit kundër këtij
vendimi e ka ushtruar pranë Gjykatës së Gjykatës së Apelit Tiranë në datën 01.07.2013.
Kolegji, duke mbajtur parasysh nenin 8 me titull “Kompetencat e Komisionit të
Shërbimit Civil”, pika 3 të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i nëpunësit civil”, i cili
parashikon se: Vendimet e Komisionit të Shërbimit Civil marrë në përputhje me pikën 1,
shkronja “a” janë të detyrueshme për institucionet e administratës publike vendore dhe
qendrore.
Institucionet e administratës qendrore apo vendore mund të ankohen në gjykatat e
apelit kundër vendimeve të Komisionit të Shërbimit Civil, të marra në përputhje me pikën 2 të
këtij neni, brenda 30 ditësh nga komunikimi i vendimit”, arriti në konkluzionin se ankimi i
paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, është paraqitur jashtë
afatit 30 ditor të parashikuar në ligj.
Kjo palë ka qenë prezent në shqyrtimin e zhvilluar, pranë Komisionit të Shërbimit
Civil dhe i është komunikuar ky vendim në datë 31.05.2013 dhe afati për të paraqitur ankim
ishte deri në datën 30.06.2013. Në nenin 450, shkronja “a” të Kodit të Procedurës Civile
përcaktohet se ankimi nuk pranohet kur “është paraqitur jashtë afatit ....
10. Në nenin 149 të K.Pr.Civile parashikohet se:

Dita e fundit e afatit vazhdon deri në orën 24 të saj, por kur do të kryhet ndonjë
veprim procedural ose do të paraqitet ndonjë kërkesë ose akt tjetër në gjykatë, afati mbaron
në çastin e mbarimit të orarit zyrtar. Afati nuk quhet i humbur, kur kërkesa ose akti është
dërguar me postë edhe në ditën e fundit të afatit.
11. Në nenin 44 të ligjit 49/2012 parashikohet se:

Mjetet dhe afatet e ankimit të vendimeve të gjykatave administrative janë të njëjta me
ato të parashikuara në Kodin e Procedurës Civile, përveç kur parashikohet ndryshe në këtë
ligj.
12. Vendimi unifikues nr.03, datë 06.12.2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së

Lartë.
13. Vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit procedural
që detyrimisht të çon në prishjen e tij, dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën
14. Nga shqyrtimi i dokumentacionit të administruar në dosje në Gjykatën e Lartë
rezulton që nga gjykata e apelit është konsideruar që ankimi është paraqitur jashtë afatit të
parashikuar në ligj, duke iu referuar datës së regjistrimit të tij në sekretarinë e gjykatës së
apelit, që është data 03.07.2013, pasi përfaqësuesi i të paditurit, ka qenë prezent në datën
521
31.05.2013. Në të vërtetë përfaqësuesi i palës së paditur siç rezulton nga procesverbali i
mbajtur në KSHC, ka qenë në mungesë dhe vendimi i është komunikuar palës së paditur me
njoftim vendimi nr.103 prot, datë 05.06.2013 që është protokolluar pranë saj në datën
07.06.2013.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi i gjykatës së apelit
se: Institucionet e administratës qëndrore apo vendore mund të ankohen në gjykatat e apelit
kundër vendimeve të Komisionit të Shërbimit Civil, të marra në përputhje me pikën 2 të këtij
neni, brenda 30 ditësh nga komunikimi i vendimit, arriti në konkluzionin se ankimi i
paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, është paraqitur jashtë
afatit 30 ditor, të parashikuar në ligj. Kjo palë ka qenë prezent në shqyrtimin e zhvilluar,
pranë Komisionit të Shërbimit Civil dhe i është komunikuar ky vendim në datë 31.05.2013
dhe afati për të paraqitur ankim ishte deri në datën 30.06.2013....... nuk është i bazuar në ligj,
sepse pala e paditur ka marrë njoftim për vendimin në datë 07.06.2013 dhe ankimi është
depozituar në gjykatë në datën 03.07.2013, prandaj ankimi i paraqitur nga pala e paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve është paraqitur brenda afatit 30 ditor të parashikuar në
ligj dhe për rrjedhojë gjykata e apelit ka qenë e detyruar që të shqyrtonte çështjen në themel.
Gjykatës së Lartë, ndërmjet të tjerave thuhet: ...Gjykata Administrative të Shkallës së Parë,
Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me
ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizmin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha
çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative,
pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për
çështjet administrative për të cilat, padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës
04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatën e Lartë dhe
deri në këtë datë shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma...
17. Meqenëse çështja është regjistruar në gjykatën e shkallës së parë me datë
26.07.2013 (para datës 04.11.2013) duke u mbështetur në vendimin unifikues nr.03/2013 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, Kolegji Administrativ arrin në përfundimin se,
çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit, e cila duhet ta
shqyrtojë atë në themel.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/c të ligjit nr.49/2012
“Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.79, datë 08.10.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 11.02.2016
522
Nr. 00-2016-1258 i Vendimit (94)
VENDIM


përket:
PADITËS: SHOQËRIA “ITALBA ASFALT” SH.P.K

I PADITUR: KORPORATA ELEKTROENERGJITIKE
SHQIPTARE SH.A
OBJEKTI I PADISË:
Anulim i procesverbaleve të gjobës nr.PE007751, datë 10.05.2003,
nr.PE007752 datë 10.05.2003 dhe procesverbalit të dëmit
nr.PE006042, datë 10.05.2003 si dhe vendimeve nr.348, 349, 350, datë 24.05.2003
të Drejtorit të Policisë Elektrike.
Sigurimi i padisë pezullimi i ekzekutimit
të procesverbaleve të gjobave dhe dëmit.
Baza Ligjore: Nenet 202/1, 324/1 e në vijim të Kodit të Procedurës Civile,
ligji nr.8637, datë 06.07.2000 “Për Policinë Elektrike”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.7094 datë 11.12.2006

vendosi:
“Rrëzimin e padisë së ngritur nga “ Italba Asfalt” sh.p.k. Shpenzimet
gjyqësore palës paditëse”.

“Lënien në fuqi të vendimit nr.7094 datë 11.12.2006 të Gjykatës së Shkallës
së Parë Tiranë”.
Gjykata e Lartë Tiranë me vendimin nr.58 datë 07.02.2012 vendosi:

“Prishjen e vendimit nr.370 datë 19.02.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim po në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues”.

“Ndryshimin e vendimit nr.7094, datë 11.12.2006 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, pranimin e padisë duke anuluar procesverbalin e dëmit nr.PE
006042, datë 10.05.2003 të Policisë Elektrike, lënë në fuqi me vendimin
nr.350, datë 24.05.2003 të Drejtorit të Policisë Elektrike.
523
Lënien në fuqi të vendimit për pjesën tjetër të tij. Shpenzimet gjyqësore i’u
ngarkohen palëve në përpjesëtim me pjesën e pranuar dhe të rrëzuar të
padisë.”.
Kundër vendimit nr.542 datë 05.03.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar

rekurs, brenda afatit ligjor, pala e paditur Korporata Elektroenergjitike Shqiptare sh.a e cila
kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së
rrethit gjyqësor, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Në bazë të nenit 18 të ligjit nr.7697/1993 “Për kundërvajtjet administrative”,
vendimi i gjykatës së rrethit gjyqësor është i formës së prerë dhe ndaj tij nuk lejohet
ankim.
- Vendimet e datës 24.05.2003 të Drejtorit të Policisë Elektrike i janë dorëzuar
subjektit në datën 28.05.2003 ndërsa kërkesë padia është depozituar në datën
10.06.2003, në tejkalim të afatit prekluziv 5 ditor të parashikuar nga neni 13/3 i ligjit
për policinë elektrike.
- Aktet e kontrollit janë firmosur nga përfaqësuesit e palës paditëse duke u
konstatuar kundërvajtjet e mëposhtme: cenim i sistemit matës, shtesë e fuqisë së
instaluar mbi atë të përcaktuar në kontratë, për të dy shoqëritë kishte një kontratë të
vetme, fuqia e instaluar në total për të dy objektet ishte 620.4 kë.
- Çdo ndryshim në elementët e sistemit matës konsiderohet kundërvajtje
administrative në marrjen e energjisë elektrike dhje përbën cenim të këtij sistemi dhe
ky cenim është pasqyruar në akt kontrollet e përpiluara nga punonjësit dhe të
firmosura nga përfaqësuesit e paditësit.
- Në datën 10.05.2003 u kontrollua përsëri sistemi matës me procesverbal të
veçantë sipas të cilit, transformatori i rrymës nr.2 dhe nr.3 skema e lidhjes së fazave të
rrymës nuk është e njëjtë me atë të transformatorit të rrymës nr.1, pra është e pa
rregullt, morseteria e tyre lidhet me morseterisë e matësit direkt vetëm nga një fije...
sipas akt kontrollit të sotëm të sistemit matës, sistemi matës nuk është standard me
skemën e fabrikës dhe i manipulueshëm për abuzim.
- Ekspertët gabojnë kur shprehen se: “skemat e lidhjes për matjen e energjisë
elektrike që përshkruhen në literaturën teknike, manuale teknike, që janë vizatuar në
anën e brendshme të kapakut janë rekomandime të cilat duhet të zbatohen në
praktikë”, ndërkohë që këto rregulla janë të detyrueshme për zbatim.
- Matësi nuk është lidhur sipas manualit teknik të tij dhe nuk ka patur asnjë
arsye objektive për ta realizuar sipas skemës së manualit apo të shënuar në kapakun e
morseterisë së tij.
- Nga akti i ekspertimit ka rezultuar se matësi ka matur rreth 62% të energjisë
elektrike të konsumuar në fakt ose 38 më pak të asaj që rezulton nga llogaritjet e
ekspertëve ose 69% më pak nga ajo e llogaritur sipas formulës së ERE-s.

Pasi dëgjoi relacionin përkatës te gjyqtares Arjana Fullani dhe diskutoi çështjen në
tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, shoqëritë “Italba shpk”
dhe “Italba Asfalt shpk”, kanë qenë regjistruar si subjekte më vete të së drejtës shqiptare me
objekt të veprimtarisë ndër të tjera edhe të prodhimit të materialeve inerte, të cilat, gjatë
gjykimit janë bashkuar me përthithje, sipas vendimit nr.7026/7 datë 13.07.2004, nga shoqëria
Italba shpk, dhe shoqëria pas bashkimit ka mbajtur emrin shoqëria “Italba Asfalt” shpk..
524
2. Nga ana e inspektorëve të shërbimit të kontrollit të energjisë elektrike Tiranë është
ushtruar kontroll pranë objektit të administruar nga pala paditëse dhe sipas akt- kontrollit ka
rezultuar se: “ Subjekti Italba Asfalt shpk merrte energji elektrike nga subjekti “Italba” shpk.
Subjekti Italba Shpk kishte një fuqi të instaluar prej 620.4 KËH ndërkohë që në kontratë fuqi
e instaluar ishte 600 KËH. Skema e matjes e zbatuar në subjektin Italba nuk është zbatuar ,
pasi qarku u rrymës nuk mbyllet brenda fazës por në faza të tjera, për rrjedhojë energjia e
konsumuar nuk matet saktësisht”.
3. Sa më sipër bazuar në nenin 10 shkronja “ç” e ligjit nr.8637 datë 06.07.2000 “Për
Policinë Elektrike” dhe akt kontrollin nr.1 datë 09.04.2003 është mbajtur procesverbali i
gjobës nr.007752 datë 10.05.2003 duke e dënuar paditësin me gjobë në masën prej 10.000
(dhjetë mijë) lekë si dhe në bazë të akt kontrollit nr.1 datë 14.04.2003 është mbajtur
procesverbali i gjobës nr.007751 datë 10.05.2003 duke e dënuar paditësin me gjobë në masën
prej 100.000 (njëqind mijë) lekë, pasi në ambientet e ushtrimit të aktivitetit të shoqërisë
“Italba”sh.p.k ushtronte aktivitet shoqëria “Italba Asfalt”, e cila furnizohej me energji
elektrike me fuqi të instaluar 218 kë.
4. Si pasojë e shkeljeve të konstatuara inspektorët bazuar në ligjin e sipërcituar kanë
përcaktuar dëmin ekonomik të shkaktuar nga veprimet e paligjshme siç rezulton nga
procesverbali i dëmit nr.006042 datë 10.05.2003 në vlerën 17.308.162 lekë për cenim të
sistemit matës dhe vulave të tij.
5. Duke mos qenë dakord me vendimet e mësipërme, pala paditëse shoqëria “Italba
Asfalt” ka ushtruar ankim në Drejtorinë e Shërbimit të Kontrollit të Energjisë Elektrike duke
kërkuar anulimin e akteve.
6. Me vendimet nr.348 dhe 349 datë 24.05.2003 Drejtori i Drejtorisë së Shërbimit të
Kontrollit të Energjisë Elektrike ka vendosur lënien në fuqi të gjobave dhe me vendimin
nr.350 datë 24.05.2003 ka vendosur: lënien në fuqi e dëmit me vlerë 17.308.162 lekë.
7. Ndërkohë Dega e Policisë Elektrike Tiranë ka bërë kallëzim penal, në të cilin ndër
të tjera ka pretenduar se, referuar kontrollit të datës 10.05.2003 ka rezultuar se skema e
vendosur në shoqërinë “Italba” sh.p.k nuk është sipas manualit të matësit dhe ndryshimet në
skemë çojnë në pasaktësi në matjen e energjisë elektrike. Me vendimin nr.606 datë
16.09.2004 të prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Durrës është vendosur: “Pushimi I procedimit
penal nr.606 për shkak se fakti nuk parashikohet nga ligji si vepër penale”. Ky vendim pas
ankimit nga pala kallëzuese është lënë në fuqi pas kontrollit gjyqësor.
8. Ndodhur në këto kushte pala paditëse shoqëria “Italba Asfalt” sh.p.k i është drejtuar
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.7094 datë 11.12.2006
vendosi:” Rrëzimin e padisë së ngritur nga “ Italba Asfalt” shpk. Shpenzimet gjyqësore palës
paditëse”.
9.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Pretendimet e palës paditëse për anulimin vendimit nr.349
datë 24.05.2003 e që ka lënë në fuqi proces-verbalin përkatës nr.PE 007751 datë 10.05.2003
të palës së paditur , janë të pambështetura dhe për rrjedhojë duhet të rrëzohen pasi rezultoi e
provuar plotësisht se në kohën e kryerjes së kontrollit subjekti Italba Asfalt, merrte energji
elektrike nga subjekti Italba SHPK. Pra pavarësisht se energjia e marrë matej në matësin e
Italba Shpk, marrja në këtë mënyrë e kësaj energjie nga një subjekt tjetër, në mënyrë të
paautorizuar përbën shkelje në bazë të nenit 13 ligjit nr.7970 datë 20.07.1995 sipas të cilit “
“Askush, përveç atyre që janë të autorizuar të veprojnë me licencë , nuk ka të drejtë të merret
me … e) shpërndarjen dhe furnizimin e energjisë elektrike”. Për rrjedhojë, akti i mësipërm i
palës së paditur është plotësisht i bazuar në shkeljen konkrete ashtu edhe në nenin 10 të ligjit
8637 datë 06.07.2000 “ Për policinë elektrike”, me pasojë rrëzimin e pretendimeve për
anulimin e tij. Është konstatuar në momentin e kontrollit se skema e matjes në subjektin
ITALBA shpk është realizuar me 6 përcjellës, ndërkohë që katalogun e matësit kjo skemë
525
ishte me 4 përcjellës. Sipas palës së paditur një skemë e tillë nuk mat saktësisht energjinë e
konsumuar, gjë që sipas tyre shpjegon edhe nivelin ,mjaft të ulët faturimit të këtij subjekti.
Për të arritur në konkluzionin e mësipërm pala e paditur ka kryer disa kontrolle në subjekt ,
dhe më datë 10.05.2003 ka hartuar aktin e kontrollit duke konkluduar se skema e matjes e
aplikuar në rastin e palës paditëse është e modifikuar , pra në fakt kemi cenim të saj. Në
rastin konkret, lidhja e energjisë elektrike dhe për pasojë skema e lidhjes janë kryer nga
Rajoni I Transmetimit të Energjisë Elektrike Tiranë,sot Drejtoria e Tensionit të Lartë në
KESh Sha, për rrjedhojë gjykata vlerësoi se ky subjekt ka interes në këtë çështje , duke e
thirrur si palë të tretë pjesëmarrëse në proces. Personi i tretë, e paraqiti qëndrimin e tij ne
pretendimet e fundit duke parashtruar se personat që kanë kryer lidhjen nuk janë më
punonjës pranë tyre dhe kërkuan rrëzimin e padisë . Në mbështetje të pretendimeve të tyre
për anulimin e vendimit të drejtorit të Policisë Elektrike pala paditëse, paraqet vendimin e
pushimit të çështjes penale, dhe aktin e ekspertimit të kryer në prokurori, njëkohësisht edhe
procesverbalin eksperimentit të rajonit të Drejtorisë së Tensionit të Lartë dhe shpjegimin
ekspertëve të caktuar nga gjykata. Në zgjidhjen e kësaj çështjeje gjykata ka në konsideratë
faktin se që nga koha e kryerjes së Aktit të kontrollit deri në marrjen e provave në këtë gjykim
ka kaluar një kohë e gjatë ( rreth tre vjet), dhe gjendja faktike ka ndryshuar. Në gjykim nuk u
paraqit asnjë provë e marrë paraprakisht nga palët në kohën e kryerjes së kontrollit
nëpërmjet një kërkese të mundshme për sigurimin e provës apo eksperiment gjyqësor, për
rrjedhojë gjykata i administron në tërësi provat e paraqitura duke patur në konsideratë
momentet e mësipërme. Në këtë mënyrë, konkluzionet e ekspertëve të caktuar nga prokuroria,
nuk kanë fuqi detyruese mbi gjykimin gjyqësor civil konkluzion ky në analogji me disponimet
e nenit 70 të K.Pr. Penale mbi fuqinë e vendimit gjyqësor penal në procesin civil. Kjo pasi ai
ekspertim është kryer për qëllim të verifikimit të ekzistencës ose jo të veprës penale, ndërsa
procesi gjyqësor civil ka si qëllim verifikimin e elementëve të përgjegjësisë administrative.
Në këtë kuptim akti i ekspertimit të kryer nga prokuroria nuk e përmbush qëllimin , kërkesat e
objektit të të provuarit të çështjes civile. Edhe referimi i palës paditëse tek proces-verbali i
provës të Rajonit të Transmetimit Tiranë, datë 07.10 2003, nuk shërben si provë, pasi në këtë
rast, nuk kanë marrë pjesë përfaqësuesit e policisë elektrike, apo përfaqësues të Ministrisë së
linjës. Pra, një proces-verbal i tillë është i njëanshëm dhe nuk ofron besueshmëri në kushtet
kur ata paraqiten si bashkëpërgjegjës për ndryshimin e skemës. Për më tepër që edhe në
përmbajtjen e tij, proces-verbali nuk parashikon asnjë të dhënë për mënyrën e kryerjes së
provës si dhe, kohëzgjatja dyditore e kësaj prove është e pamjaftueshme për arritjen e
konkluzionit. Për sa i përket aktit të ekspertimit, të kryer nga ekspertët e gjykatës,
konkluzionet e tyre nga gjykata u shqyrtuan në përputhje me faktin se në kohën e kryerjes të
aktit ekspertimit në objektin e paditësit nuk është gjetur matësi i kohës së kryerjes së
kontrollit, por një matës tjetër. Për rrjedhojë, konkluzionet e tyre janë të natyrës teorike ,
shprehen në parim dhe nuk bazohen në fakte konkrete për sa kohë që në kohën e kryerjes së
aktit të ekspertimit nuk ekzistonte më matësi objekt kontrolli, pasi ishte ndërruar. Në këtë
mënyrë , në aktin e ekspertimit ekspertët nuk japin përgjigje nëse modifikimi i skemës nga 6
në 4 përcjellës është bërë për ndonjë arsye objektive, por sqarojnë se kemi të bëjmë më një
thjeshtim të skemës. ( Si të tilla mund të ishin arsye që kanë të bëjnë me rrjetin ekzistues të
furnizimit përshtatjes me vendin dhe me këtë rrjet, arsye këto të shpjeguara nga palët në
proces). Përfaqësuesi i palës paditëse parashtroi se në këtë rast edhe nëse skema e matjes
është e gabuar nuk janë ata përgjegjës për rrjedhojë nuk mund të mbajnë përgjegjësi. Ky
konstatim i palës së paditur, nuk ka të bëjë me kundërvajtjen, dhe kjo është arsyeja që
paditësi nuk është përcaktuar si kundërvajtës duke mos iu vendosur gjobë, por meqenëse
përfitues nga kjo parregullsi, është pikërisht ky konsumator, pala e paditur me të drejtë ka
proceduar me proces-verbalin e dëmit, duke e shtrirë që nga periudha e rënies së energjisë
së konsumuar.”.
526
“Lënien në fuqi të vendimit nr.7094 datë 11.12.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë”.
11. Gjykata e Lartë Tiranë me vendimin nr.58 datë 07.02.2012 vendosi:” Prishjen
e vendimit nr.370 datë 19.02.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për
rigjykim po në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues”.
11.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Në përbërje të trupës gjykuese në Gjykatën e Apelit
Tiranë, e cila ka shqyrtuar çështjen dhe ka dhënë vendimin për lënien në fuqi të vendimit të
dhënë nga gjykata e shkallës së parë, ka qenë edhe gjyqtari Pajtim Hoxha. Por, nga aktet
procedurale të dosjes gjyqësore, rezulton se i njëjti gjyqtar, Pajtim Hoxha, ishte caktuar si
relator e kryesues në përbërje të trupës gjykuese që ka shqyrtuar çështjen në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë. Ky gjyqtar ka kryer veprimet përgatitore duke marrë vendimin
përkatës në datën 19.06.2003, ka caktuar ditën e gjykimit dhe më pas, në seancë gjyqësore të
kësaj date, pasi ka dëgjuar pretendimet e palëve ndërgjyqëse ka vendosur pezullimin e
gjykimit të çështjes deri në përfundim të disa procedimeve penale ku përfshihej edhe pala
paditëse “Italba Asfalt” sh.p.k. Në vijim, për shkak të emërimit në gjykatën e apelit, në vend
të tij në përbërje të gjykatës është caktuar gjyqtar tjetër dhe çështja ka vijuar të shqyrtohet
me përbërjen e re deri në dhënien e vendimit përfundimtar. Nisur nga sa parashtrohet më
sipër, në kushtet kur vërehet pjesëmarrja e të njëjtit gjykatës në shqyrtimin e së njëjtës
çështje në shkallë të ndryshme gjykimi, vendimi i dhënë nga gjykata e apelit ka vend të
cenohet. Pika 4 e nenit 72 të Kodit të Procedurës Civile parashikon në mënyrë të shprehur
detyrimin për heqje dorë apo përjashtimin e gjyqtarit në rastin kur ka marrë pjesë në
gjykimin e çështjes në një shkallë tjetër të procesit”.
“Ndryshimin e vendimit nr.7094, datë 11.12.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
pranimin e padisë duke anuluar procesverbalin e dëmit nr.PE 006042, datë 10.05.2003 të
Policisë Elektrike, lënë në fuqi me vendimin nr.350, datë 24.05.2003 të Drejtorit të Policisë
Elektrike. Lënien në fuqi të vendimit për pjesën tjetër të tij. Shpenzimet gjyqësore i’u
ngarkohen palëve në përpjesëtim me pjesën e pranuar dhe të rrëzuar të padisë.”.
12.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Në rastin konkret, objekt i kontrollit të Policisë Elektrike
ka qenë një subjekt privat, në cilësinë e përdoruesit të energjisë elektrike. Fakti i paligjshëm,
për të cilin Policia Elektrike ka nxjerrë procesverbalin e dëmit PE 006042, bazuar në nenin
10 shkronja b të ligjit nr.8637, datë 06.07.2000, referon në kundërvajtjen administrative
“cenim i sistemit matës dhe i vulave të tij”. Sipas nenit 10, krahas dënimit administrativ me
gjobë për shkeljen e konstatuar, Polica Elektrike duhet të llogarisë edhe dëmin e shkaktuar si
rrjedhojë e saj. Në fakt, në rastin konkret, Policia Elektrike, ndonëse ka referuar në një
dispozitë konkrete, nuk ka konstatuar që pala paditëse të ketë kryer kundërvajtjen
administrative të cenimit të sistemit të matjes apo vulave të tij. Përkundrazi, referuar Aktit të
Kontrollit rezulton se të dhënat lidhur me sistemin e matjes dhe vulave të matësit, janë gjetur
të rregullta. Pala paditëse nuk rezulton kështu që të ketë kryer veprime, me të cilat të ketë
cenuar sistemin e matjes apo vulat e matësit, veprime, të cilat nëse do të ishin konstatuar. do
të përbënin shkak për dënimin e saj me gjobë për kryerjen e kundërvajtjes administrative.
Ndërkohë, Polica Elektrike duke konstatuar se punonjësit e Rajonit të Transmetimit Tiranë të
KESH sha, kishin lidhur matësin sipas një skeme të ndryshme nga ajo e treguar në manual in
e tij, kanë vlerësuar se kjo gjë është bërë për të ndikuar në saktësinë e matjes së sasisë së
energjisë elektrike, në favor të palës paditëse. Në këto kushte, duke qenë se shkelja e kryer
nga punonjësit e strukturës përgjegjëse për administrimin e energjisë elektrike, kanë kryer
sipas Policisë Elektrike, një shkelje e cila favorizon palën paditëse si konsumatore, kjo e
fundit është konsideruar përgjegjëse për shlyerjen e dëmit të shkaktuar si rrjedhojë e matjes
së gabuar (sipas Policisë Elektrike) të energjisë. Lidhur me faktin nëse lidhja e matësit e
527
realizuar në fakt, mat saktësisht apo jo, sasinë e energjisë elektrike të konsumuar nga pala
paditëse, gjykata e apelit ndryshe nga ajo e shkallës së parë, vlerëson se u provua se
ndryshimi i skemës së lidhjes së matësit nuk ka ndikuar në saktësinë e tij. Duke qenë se
mosmarrëveshja objekt gjykimi lidhet me veprimtarinë administrative të një organi shtetëror,
barra e provës për të vërtetuar se matësi i instaluar pranë palës paditëse, nuk maste
saktësisht energjinë elektrike, i takon palës së paditur. Është kjo e fundit, e cila ka
pretenduar një fakt të tillë e për rrjedhim ka ndërmarrë edhe veprimet administrative, për
shkak të të cilave ka lindur mosmarrëveshja. Gjithsesi, në gjykimin në shkallë të parë ka
rezultuar edhe nga ekspertimi teknik se skema e lidhjes së matësit rezulton të jetë një
thjeshtim i skemës origjinale të saj. Ky konkluzion nuk është thjesht teorik, siç arsyeton
gjykata e shkallës së parë, e cila nuk e merr për bazë mendimin e ekspertëve, vetëm për shkak
të kalimit të kohës së gjatë nga momenti i konstatimit të faktit. Nga ekspertimi i kryer
rezulton se ekspertët nuk i janë referuar matësit konkret, që është gjetur pran palës paditëse,
por mënyrës së lidhjes së tij, duke e krahasuar me skemën e lidhjes sipas manualit. Shpjegimi
i ekspertëve rezulton kështu i vlefshëm për të sqaruar faktin se edhe për rastin në shqyrtim,
skema e lidhjes së matësit të palës paditëse nuk passjell gabim në matjen e energjisë
elektrike, pasi është thjeshtim i skemës origjinale (më hollësisht ekspertët shpjegojnë në
terma teknikë se ku konsiston parimi i punës së një matësi). Si përfundim, nuk provohet që
matësi i palës paditëse të ketë qenë i instaluar në mënyrë të tillë që sasia e energjisë e matur
prej tij të ketë qenë më e vogël nga ajo e konsumuar. Në rastin konkret, Polica Elektrike nuk
ka konstatuar kryerjen e kundërvajtjes së cenimit të sistemit matës apo vulave të tij, sipas
dispozitës ku ajo ka referuar, e bazuar në të njëjtën normë juridike ajo e ka ngarkuar palën
paditëse me përgjegjësi për dëmin e shkaktuar. Nëse vërtetohet se nga lidhja e gabuar e
matësit është shkaktuar dëm për entin që administron energjinë, përgjegjësia nuk lind për
subjektin përdorues të energjisë, por për atë që ka kryer veprimin e paligjshëm. Në kushtet e
mësipërme vendimi i Policisë Elektrike për ngarkimin e palës paditëse me përgjegjësinë për
shpërblimin e një dëmi, që sipas saj është shkaktuar, rezulton i pabazuar në ligj. Ky organ ka
kompetencën për të llogaritur dëmin e shkaktuar, por vetëm kur ai është rrjedhojë e
kundërvajtjes administrative, e cila në rastin konkret nuk rezulton të jetë konsumuar nga pala
paditëse.”
13. Kundër vendimit nr.542 datë 05.03.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar
rekurs, brenda afatit ligjor, pala e paditur Korporata Elektroenergjitike Shqiptare sh.a e cila
kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së
rrethit gjyqësor, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
14. Dispozitat e ligjit nr.49/2012, në të cilat është parashikuar:

Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj
nuk parashikon ndryshe.
14.2 Neni 17/2: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore
dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët.
15. Dispozitat e ligjit nr.7697/1993 “Për kundërvajtjet administrative” i ndryshuar;
528
KOLEGJI ADMINISGTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:
16. Se Vendimi nr.542 datë 05.03.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në
mosrespektim të ligjit për këto arsye duhet të prishet dhe të pushohet gjykimi i çështjes përsa
i përket kërkimit për anulimin e procesverbaleve të gjobës nr.PE007751 datë 10.05.2003 dhe
nr.PE007752 datë 10.05.2003 si dhe vendimeve nr.348 dhe 349 datë 24.05.2003 të Drejtorit
të Policisë Elektrike dhe mospranimi i rekursit të paraqitur nga pala e paditur KESH sh.a
përsa i përket kërkimit lidhur me anulimin e procesverbalit të dëmit nr.PE006042 datë
10.05.2003 si dhe vendimit nr.350 datë 24.05.2003 të Drejtorit të Policisë Elektrike.
17. Referuar çështjes objekt shqyrtimi evidentohet që në themel të kërkimit të padisë
qëndron kundërshtimi/anulimi i vendimit për vendosje gjobe dhe vendimit për shkaktim dëmi
në formën e energjisë së harxhuar por të pa faturuar dhënë ndaj paditësit shoqërisë “Italba
Asfalt”sh.p.k.
18. Për zgjidhjen e drejtë të kësaj çështje përsa i përket kërkimit për anulimin e
procesverbaleve të gjobës nr.PE007751 datë 10.05.2003 dhe nr.PE007752 datë 10.05.2003 si
dhe vendimeve nr.348 dhe 349 datë 24.05.2003 të Drejtorit të Policisë Elektrike, Gjykata e
Apelit Tiranë duhet të kishte mbajtur parasysh ndër të tjera përveç ligjit nr.8637/2000 “Për
Policinë Elektrike” dhe ligjin nr.7697/1993 “Për kundërvajtjet administrative”,i ndryshuar, si
një ligj kuadër për mënyrën e trajtimit te çështjeve që kanë të bëjnë me institutin e
kundërvajtjes administrative.
19. Sipas këtij kuadri ligjor, shqyrtimi i kundërvajtjes sipas rastit mund të bëhet ose
nga organi përkatës i administratës shtetërore, ose nga gjykata në territorin e së cilës është
kryer kundërvajtja. Ky përcaktim gjendet në nenin 11 të tij, në të cilin thuhet se:
“Kundërvajtjet administrative shqyrtohen sipas rastit nga organi përkatës i administratës
shtetërore, ose nga gjykata në territorin e të cilëve është kryer kundërvajtja. Organi që
shqyrton kundërvajtjen, kur çmon se shqyrtimi i kundërvajtjes mund të bëhet me lehtësi, ka të
drejte t'ia dërgojë procesverbalin organit të vendbanimit të kundërvajtësit”. Në interpretim të
drejtë të këtij neni, në varësi të rrugës se si është shqyrtuar kundërvajtja administrative dhe të
parashikimeve që janë bërë në ligjin e posaçëm për këtë kundërvajtje (nëse ka të tilla),
përcaktohet dhe rruga e ankimit të vendimit të dënimit për kundërvajtjen administrative të
konsumuar sipas rastit.
20. Në rastin objekt shqyrtimi, ligji i posaçëm i zbatueshëm është ligji nr.8637/2000
“Për Policinë Elektrike”, i cili ka përcaktuar kompetencat e palës së paditur përsa i përket
kundërvajtjeve në fushën e energjisë elektrike. Pala paditëse pasi është njohur me aktet
administrative të palës së paditur Drejtoria e Policisë Elektrike i është drejtuar me padi
21. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur: “Rrëzimin e padisë së ngritur nga
pala paditëse”. Ky vendim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është një vendim i formës
së prerë përsa i përket kërkimit për anulimin e procesverbaleve të gjobës nr.PE007751 datë
10.05.2003 dhe nr.PE007752 datë 10.05.2003 si dhe vendimeve nr.348 dhe 349 datë
24.05.2003 të Drejtorit të Policisë Elektrike të cilët kanë vendosur dënimin me gjobë në
masën 10.000 (dhjetë mijë) lekë si dhe 100.000 (njëqind mijë) lekë për paditësin. Marrja e
formës së prerë të tij për këtë pjesë është qartësisht e parashikuar edhe në nenin 18 të ligjit
nr.7697/1993 “Për kundërvajtjet administrative”, i ndryshuar, në të cilin parashikohet se:
“Kundër vendimit te dënimit nga organi administrativ mund të behet ankim ose protestë
brenda 5 ditëve nga dita e shpalljes ose njoftimit në gjykatën e rrethit ku është kryer
kundërvajtja, vendimi i të cilës është i formës së prerë”.
22. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje se në rastin konkret
ndodhemi përpara një vendimi përfundimtar të gjykatës së rrethit gjyqësor që mbart veçori
529
dalluese në marrjen e tij formë të prerë në raport me vendimet e tjera përfundimtare. Kjo
veçori apo karakteristikë dalluese buron nga vetë ligji. Sipas neneve 450 dhe 451 të Kodit të
Procedurës Civile “Vendimi i gjykatës merr formë të prerë kur: a) nuk mund të bëhet ankim
kundër tij; ...ç)“vendimi i gjykatës është lënë në fuqi, ndryshuar ose është pushuar gjykimi në
shkallë të dytë” dhe sipas nenit 450 të po këtij Kodi nuk pranohet ankimi kur “është bërë
kundër një vendimi ndaj të cilit nuk lejohet ankim”. Në këtë kuptim, ankimi i paraqitur nga
paditësi ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk duhej të ishte pranuar për
këtë pjesë, gjë që nuk është bërë nga Gjykata e Apelit Tiranë dhe për pasojë çështja është
gjykuar në Gjykatën e Apelit Tiranë, e cila në rastin konkret duhet të deklaronte mospranimin
e ankimit në bazë të paragrafit të parafundit të nenit 450 të KPC ose duhet të vendoste
pushimin gjykimit në gjykatën e apelit meqenëse vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë është vendim i formës së prerë përsa i përket kësaj pjese të kërkimit të padisë.
23. Sa më sipër është në qasje me qëndrimin e konsoliduar të Gjykatës se Lartë,
sanksionuar me Vendimin e Kolegjeve të Bashkuara nr.11/2009 , në të cilin shprehimisht
thuhet se: “Në rastet e kundërvajtjeve administrative, subjekti ka të drejtën të ngrejë padi në
gjykatën e shkallës së parë kundër çdo lloj dënimi administrativ të dhënë nga një organ
administrativ, pavarësisht nëse kjo e drejtë është e parashikuar ose jo shprehimisht nga ligji
i veçantë. Vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë që ka shqyrtuar kundërvajtjen
administrative është i formës së prerë dhe i paankimueshem, përveç kur ligji i veçantë
parashikon shprehimisht të drejtën për ndjekjen e rrugës së zakonshme të ankimit ndaj këtij
vendimi gjyqësor në një gjykatë më të lartë. Ndërsa në rastet kur vendimi i dënimit
administrativ është dhënë nga vetë gjykata e shkallës së parë, pala ndërgjyqës ka të drejtën e
ushtrimit të ankimit kundër këtij vendimi në gjykatën më të lartë në rrugën e zakonshme.”
24. Përsa i përket kërkimit të padisë lidhur me anulimin e procesverbalit të dëmit
nr.PE006042 datë 10.05.2003 si dhe vendimit nr.350 datë 24.05.2003 të Drejtorit të Policisë
Elektrike, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, nga studimi i akteve te dosjes gjyqësore,
pa i hyrë analizës dhe vlerësimit të provave, por për të evidentuar mungesën ose jo të
shkaqeve ligjore në kuptim të nenit 58 të ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, referuar
pretendimeve në rekurs çmon se: (i) nga aktet procedurale të gjykimit të zhvilluar konstatohet
se palëve, iu është dhënë mundësia të paraqesin prova, të njihen me provat e palës
kundërshtare; ato kanë debatuar rreth provave, duke shprehur opinionin e tyre në lidhje me
zgjidhjen e mosmarrëveshjes, pa u vënë në kushte pabarazie dhe pa u mohuar ndonjë e drejtë
që lidhet me cenimin e së drejtës për t’u dëgjuar dhe mbrojtur; (ii) gjykatat, në respektim të
ligjit, kanë marrë në analizë juridike tërësinë e provave, duke bërë një cilësim të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në shqyrtim dhe pa u lidhur me
përcaktimin që kanë bërë palët, kanë zgjidhur atë (mosmarrëveshjen) në përputhje me
dispozitat ligjore në fuqi. Për sa me sipër, Ky Kolegj vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e
paditur Korporata Elektroenergjitike Shqiptare sh.a, nuk përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 58 të ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
PËR KËTO ARSYE

administrative”
530
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.542 datë 05.03.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe pushimin
e gjykimit të çështjes lidhur me për anulimin e procesverbaleve të gjobës nr.PE007751 datë
10.05.2003 dhe nr.PE007752 datë 10.05.2003 si dhe vendimeve nr.348 dhe 349 datë
24.05.2003 të Drejtorit të Policisë Elektrike.
Mospranimin e rekursit të paraqitur nga pala e paditur Korporata Elektroenergjitike
Shqiptare sh.a kundër vendimit nr.542 datë 05.03.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë lidhur me
anulimin e procesverbalit të dëmit nr.PE006042 datë 10.05.2003 si dhe vendimit nr.350 datë
24.05.2003 të Drejtorit të Policisë Elektrike.
Tiranë, më 11.02.2016
531
Nr. . 31003-00604-00-2015 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2016-1464 i Vendimit (95)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: XHELAL BALLA

E PADITUR : DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË
SË SHTETIT
OBJEKTI :
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit
për të dëmshpërblyer paditësin Xhelal Balla me pagën e 21 muajve,
për zgjidhje të kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme
pa shkaqe të justifikuara (pagën vjetore),
për zgjidhje të kontratës pa zbatuar afatin e njoftimit (pagën tre mujore),
për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës
(pagën dy mujore), shpërblimin për vjetërsi në punë (pagën tre mujore),
si dhe shpërblimin për pushimet vjetore të pamarra (pagën një mujore).
Baza Ligjore: Nenet 143 – 155 të Ligjit nr.7961 datë 12.07.1995 “Kodi i Punës”,
nenet 32 e 154 të K.Pr.Civile.

vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Xhelal Balla
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit t’i
paguajë paditësit Xhelal Balla :
dëmshpërblimin për zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së
punës të barabartë me pagën e 9 (nëntë) muajve pune.
Shpërblimin për vjetërsi me pagën e 3 muajve,
gjithsej 12 paga mujore llogaritur me pagën bruto që ka përfituar ai në
momentin e ndërprerjes së marrëdhënies së punës 34,776 lekë.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të saj.

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.706 datë 31.01.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
532
Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, e cila
ka kërkuar ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar se:
 Gjykatat janë mbështetur vetëm në provat dhe argumentet e sjella nga paditësi.
 Paditësi me detyrë magazinier dhe i komanduar shofer në QFMT ka transportuar
mallrat që komisioni kishte vendosur të asgjësonte nga vendi i ngarkimit tek dyqani i
kunatit të anëtarit të Komisionit Mosi Kacollja dhe sendet nuk janë asgjësuar por janë
dërguar për tu shitur. Duke shfrytëzuar mospjesëmarrjen e të gjith anëtarëve të
komisionit në asgjësim, sendet janë ngarkuar nga vendi i asgjësimit në mjetin QFMT-
së tip saurrel, me targa Policia 0064 dhe i ka dërguar materialet nga vendi i asgjësimit
në Fshatin Dallas, Komuna Mullet tek dyqani i shtetasit Kujtim Guxhaj, kunati i
anëtarit të komisionit Moisi Kasollja për tì shitur, pavarësisht se nga komisioni ishte
vendosur që të kryhej asgjësimi i tyre

VËREN
Paditësi ka punuar pranë palës së paditur që nga viti 2006, në detyra të ndryshme dhe
së fundi, magazinier dhe shofer magazinier në Seksionin e Shpërndarjes dhe Shërbimeve
Speciale në Qendrën e Furnizimit Materialo – Teknik. Me urdhrin nr.112 datë 26.10.2011 të
Drejtorit të Qendrës së Furnizimit Materialo – Teknik Mullet është ngritur komisioni për
vlerësimin dhe asgjësimin e aktiviteteve të qëndrueshme e qarkulluese. Në përbërje të
komisionit kanë qenë disa punonjës, ndër ta edhe Moisi Kacollja, si anëtar. Komisioni ka
vendosur materialet që do të asgjësoheshin, si pantallona, këpucë, etj si dhe vendin ku do të
kryhej asgjësimi, në breg të lumit. Materialet janë ngarkuar disa herë në automjetin që
drejtonte paditësi Xhelal Balla. Sipas palës së paditur materialet që duheshin asgjësuar janë
dërguar në fshatin Daias, Komuna Mullet në dyqanin e shtetasit Kujtim Guxhaj, kunati i
shtetasit Moisi Kacollja, anëtar i komisionit. Konkretisht, paditësi është urdhëruar nga anëtari
i komisionit Moisi Kacollja për të kryer këtë transport.
Në rrethanat sa më sipër pala e paditur ka ngarkuar me përgjegjësi paditësin duke e
larguar atë nga puna. Me vendimin nr.42 datë 03.05.2012, të Drejtorit të Përgjithshëm, ndaj
paditësit është dhënë masa disiplinore “largim nga puna”. Motivacioni i dhënies së kësaj
mase ka qenë: “kryerje e veprimeve të pahijshme, moszbatimi i urdhërave të ligjshëm që ka
sjellë pasoja, përdorimi i detyrës për interesa private”. Pala e paditur ì ka ndërprerë
marrëdhëniet financiare me paditësin më datë 30.06.2012. Duke mos qënë dakort me këtë
vendim paditësi i është drejtuar gjykatës me padinë në gjykim, me pretendimin se
marrëdhënia e punës është zgjidhur në mënyrë të menjëhershme pa shkaqe të arsyeshme dhe
të justifikuara.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.706 datë 31.01.2013 ka vendosur
pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Xhelal Balla dhe detyrimin e palës së paditur t’i
paguajë paditësit dëmshpërblimin për zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të kontratës
së punës me pagën e 9 muajve punë; shpërblimin për vjetërsi me pagën e 3 muajve. Në këtë
vendim është arsyetuar se pika 11 e nenit 11 të Rregullores së Disiplinës bën përcaktimin e
veprimeve të pahijshme – “si veprime që bien ndesh me normat dhe moralin e shoqërisë”.
Sipas gjykatës së shkallës së parë, në veprimet e paditësit nuk janë konstatuar veprime të tilla.
Ai ka vepruar me urdhër dhe nën kontrollit e njërit nga anëtarët e komisionit. Ka qënë detyrë
e këtij të fundit të ndiqte zbatimin e vendimit të tij për asgjësimin e materialeve. Gjithashtu
nuk është provuar që paditësi ka përdorur detyrën e tij për interesa private. Ai ka qënë shofer
dhe është urdhëruar për të dërguar materialet në destinacionin që do ti tregtonin materialet.
533
Sipas kësaj gjykate, lidhur me motivacionin “moszbatimi i urdhërave të ligjshëm që ka sjellë
pasoja”, pala e paditur nuk paraqiti ndonjë urdhër që nuk e ka zbatuar paditësi dhe ky
motivacion mbeti i paprovuar. Gjatë gjithë periudhës së punës paditësi nuk ka patur asnjë
masë disiplinore qoftë edhe të lehtë. Pala e paditur, në marrjen e këtij vendimi, nuk ka patur
parasysh kërkesat e nenit 10 pika 2 të rregullores në fjalë, sipas të cilit “Shkeljet e rënda që
kryen punonjësi i Policisë mund ndëshkohen me të gjitha masat disiplinore përfshirë dhe
"Përjashtim nga Policia". Pra në interpretim të kësaj dispozite, gjykata e shkallës së parë ka
arritur në përfundimin se pala e paditur edhe për shkelje të konsideruara të rënda, mund të
aplikonte një tjetër masë disiplinore ndaj paditësit dhe jo masën ekstreme.
Lidhur me pretendimin për moszbatimin e afatit dhe procedurës, gjykata e shkallës së
parë ka argumentuar se paditësi është punonjës civil pranë palës së paditur, kontrata e tij e
punës është lidhur në mbështetje të ligjit nr.9749 datë 04.06.2007 dhe VKM nr.804 datë
21.11.2007 “Për miratimin e Rregullores së Personelit të Policisë së Shtetit”. Për rrjedhojë
procedura e largimit nga puna për paditësin është mbështetur në ligjin organik dhe aktet
nënligjore duke u respektuar rigorozisht ajo. Për rrjedhojë dhe në mbështetje të nenit 4 të
Kodit të Punës sipas të cilit “Përjashtohen nga fusha e zbatimit të këtij Kodi – punësimi i
personave që rregullohet me ligj të veçantë”, përsa i përket procedurës për zgjidhjen e
kontratës së punës, do të zbatohet ligji i veçantë. Në lidhje me kërkimin për shpërblim për
ndërprerjen e menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës, duke qënë se ligji i veçantë
nuk ka një parashikim specifik, gjykata është mbështetur në dispozitatat e Kodit të Punës.
vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.706 datë 31.01.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë. Në këtë vendim është argumentuar në të njëjtën mënyrë si gjykata e shkallës së parë.
Edhe sipas kësaj gjykate, paditësi nuk ka pasur faj në veprimet e tij, pasi ka vepruar me
urdhër dhe nën kontrollin e një prej anëtarëve të komisionit.
Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, e cila
ka kërkuar ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar se paditësi me
detyrë magazinier duke shfrytëzuar mospjesëmarrjen e të gjithë anëtarëve të komisionit në
asgjësim, sendet objekt asgjësimi i ka ngarkuar në mjetin e QFMT-së tip saurrel, me targa
“Policia 0064” dhe në vend që t’i dërgonte në vendin për asgjësim, i ka dërguar në Fshatin
Dallas, Komuna Mullet tek dyqani i shtetasit Kujtim Guxhaj, kunati i anëtarit të komisionit
Moisi Kasollja për tì shitur, pavarësisht se nga komisioni ishte vendosur që të kryhej
asgjësimi i tyre.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë pasi u njoh me aktet e dosjes gjyqësore,
vendimet e gjykatave dhe shkaqet e parashtruara në rekurs vlerëson se disa nga shkaqet e
ngritura në rekurs nga pala e paditur lidhur me zbatimin e gabuar të ligjit nga gjykatat e
shkallës së parë dhe ajo e apelit, janë të mbështetura në ligj.
Konkretisht, nga faktet e pranuara nga gjykatat ka rezultuar se paditësi e ka pranuar
faktin se ishte në dijeni se materialet që dërgoi në Fshatin Daias ishin për asgjësim dhe në
vend që tì transportonte në breg të lumit ku edhe digjeshin, i ka dërguar në një dyqan në
Fshatin Daias, me urdhër të anëtarit të komisionit të asgjësimit Mojsi Kacollja. Vetë anëtari i
komisionit të asgjësimit Moisi Macollja e ka pranuar faktin që i ka kërkuar paditësit të
dërgonte materialet që do asgjësoheshin tek dyqani i kunatit të tij, pa ndonjë përfitim, por me
qëllim që të ndihmonte këtë të fundit. Pra, megjithëse nga provat e administruara rezulton
qartë se paditësi ishte në dijeni të faktit që po kryente shkelje shumë të rëndë në detyrën e tij,
gjykatat kanë arsyetuar se paditësi ka vepruar nën urdhërin dhe nën kontrollin e eprorit të tij.
Ndërkohë, vetë paditësi duhej ta dinte se urdhëri i eprorit të tij ishte i kundërligjshëm dhe
megjithatë e zbatoi.
534
Kolegji vëren se pretendimi i paditësit se ai është urdhëruar nga eprori i tij për të
dërguar mallrat që do të asgjësoheshin në një destinacion tjetër, është një justifikim i
pambështetur në ligj dhe i pranuar në kundërshtim me ligjin nga gjykatat. Paditësi ishte i
detyruar të përmbushte detyrën e tij, në përputhje me ligjin. Detyra e tij ishte transportimi i
mallrave që do të asgjësoheshin nga magazina në bregun e lumit ku dhe do të digjeshin, ashtu
siç ishte vendosur nga ana e komisionit të asgjësimit. Çdo veprim tjetër i paditësit në
kundërshtim me këtë vendim të komisionit çon në mospërmbushjen e detyrës prej tij. Po
kështu, gjykatat nuk kanë argumentuar se përse paditësi justifikohej në veprimet e tij, të
kryera në përputhje me një urdhër të padrejtë të eprorit, ndërkohë që anashkalojnë faktin se
paditësi nuk kishte zbatuar vendimin e komisionit të asgjësimit. Për më tepër, Kolegji vëren
se anëtari i komisionit që kishte urdhëruar paditësin të dërgonte mallrat në një tjetër
destinacion nga ai i përcaktuari nga komisioni, nuk ishte eprori i paditësit, nga i cili merrte
urdhëra në përmbushjen e detyrës së tij. Ndërkohë, sipas rregullimit ligjor, asnjë punonjës
nuk duhet të zbatojë urdhërat haptazi të paligjshëm siç ishte ai i rastit konkret dhe moszbatimi
i një urdhëri të tillë nuk mund të përbënte mospërmbushje të detyrës prej tij.
Rrjedhimisht, mbi provat e çmuara dhe rrethanat e faktit të vërtetuara nga vetë
gjykatat e faktit, në interpretim dhe zbatim të drejtë të ligjit, Kolegji Administrativ i Gjykatës
së Lartë vlerëson se vendimet e gjykatave të faktit duhen prishur, pasi janë marrë në
interpretim jo të drejtë të ligjit material dhe padia duhet rrëzuar si e pambështetur në ligj.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.706 datë 31.01.2013 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë
dhe vendimit nr.4257 datë 19.11.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe
rrëzimin e padisë.
Tiranë, më 11.02.2016
535
Nr. 00-2016-1462 i Vendimit (96)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: DOES DERVENI

E PADITUR : DREJTORIA RAJONALE ARSIMORE
QARKU FIER
OBJEKTI :
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin
me 12 paga për zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës;
2 paga për mosrespektim të procedurës;
3 paga për mosrespektim të afatit; shpërblim për vjetërsi në punë
në masën e 3 pagave mujore.
Baza Ligjore: Ligji 49/2012, nenet 32, 153-156 të K.Pr.Civile,
Nenet 12, 134, 144, 145, 153, 155 të K.Punës,
Neni 144 i Kushtetutës, Ligji 69/2012,
Udhëzimi nr.3 datë 18.01.2011 i Ministrit të Arsimit dhe Shkencës,
Udhëzimi nr.199 datë 01.12.2010 i Kryeministrit,
Udhëzimi nr.22 datë 11.10.2010
“Për emërimin e personelit mësimor dhe drejtues në arsimin parauniversitar”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.98 datë

Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë paditësen me pagën e një viti për
zgjidhjen e menjëhershme de të pajustifikuar të kontratës së punës.
Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë paditësen me 2 muaj pagë për
mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë paditësen me 3 muaj pagë për
mosrespektimin e afatit të zgjidhjes së kontratës së punës.
Detyrimin e të paditurit të dëmshëprblejë paditësen me 3 muaj pagë për
vjetërsinë.
Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë paditësen përfundimisht me 20 paga
mujore.
536
vendosur:
Mospranimin e ankimit për palën e paditur Drejtoria Arsimore RAjonale Fier,
kundër vendimit nr.98 datë 06.02.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Vlorë.

Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria Arsimore Rajonale Fier, e cila ka kërkuar
prishjen e vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes për
rigjykim, duke parashtruar se:
 Sipas nenit 46/2 të ligjit 49/2012, kur ankimi nuk plotëson kushtet e parashikuara në
pikën 1 të këtij neni, gjyqtari e njofton palën që të plotësojë të metat brenda pesë
ditëve.
 Vetë gjykata administrative e shkallës së parë e ka konsideruar të rregullt ankimin kur
ka pranuar ankimin tonë.
 Përfaqësuesja i palës së paditur e ka përfaqësuar këtë insitucion që në shkallë të pare
dhe apeli i saj është kryer me pëlqimin tim si titullar i institucionit.

VËREN
Paditësja ka punuar pranë palës së paditur që nga data 30.11.2007, në pozicionin e
inspektores. Më pas me datë 05.03.2010, paditësja është emëruar në pozicionin e specialists
së burimeve njerëzore në Sektorin e Program Zhvillimit. Me urdhërin nr.1374 datë
20.12.2013, pala e paditur ka ndërprerë në mënyrë të njëanshme marrdhëniet e punës me
paditësen. Kjo e fundit, duke pretenduar zgjdhjen e menjëhershme dhe të pajustifikuar të
marrëdhënies së punës ka ngritur padi në gjykatë duke kërkuar dëmshpërblim si rrjedhojë e
një zgjidhje të tillë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.98 datë 06.02.2014
ka vendosur pranimin e kërkesëpadisë dhe detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë paditësen
me pagën e një viti për zgjidhjen e menjëhershme de të pajustifikuar të kontratës së punës;
me 2 muaj pagë për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës; me 3
muaj pagë për mosrespektimin e afatit të zgjidhjes së kontratës së punës; me 3 muaj pagë për
vjetërsinë.
vendosur mospranimin e ankimit për palën e paditur Drejtoria Arsimore Rajonale Fier,
kundër vendimit nr.98 datë 06.02.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Në këtë vendim gjykata ka arsyetuar se i padituri si institucion nuk ka dhënë pëlqimin
për kryerjen e veprimit konkret nga juristja që ka nënshkruar ankimin ndaj vendimit të
gjykatës administrative të shkallës së parë, sa kohë që kjo e drejtë nuk rezulton tì jetë
deleguar juristes së këtij institucioni. Sipas kësaj gjykate, vetëm nënshkrimi i ankimit nga një
përfaqësues pa tagra cenon vlefshmërinë e ankimit si mjet procedural për kundërshtimin e
vendimit, për shkak të mungesës së shfaqjes së vullnetit të DAR në përputhje me ligjin.
Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria Arsimore Rajonale Fier, e cila ka kërkuar
prishjen e vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes për
rigjykim, duke parashtruar se sipas nenit 46/2 të ligjit 49/2012, kur ankimi nuk plotëson
kushtet e parashikuara në pikën 1 të këtij neni, gjyqtari e njofton palën që të plotësojë të
metat brenda pesë ditëve, ndërkohë, gjykata administrative e shkallës së parë e ka
537
konsideruar të rregullt ankimin kur ka pranuar atë. Po kështu, sipas pretendimeve të
parashtruara në rekurs, përfaqësuesja i palës së paditur e ka përfaqësuar këtë insitucion që në
shkallë të pare dhe apeli i saj është kryer me pëlqimin e titullarit të institucionit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi analizoi aktet e ndodhura në dosjen
se vendimi nr.2105 datë 28.05.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është i
pabazuar në ligjin procedural dhe duhet të prishet.
Kolegji vë në dukje se nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore rezulton se pala e
paditur, institucion shtetëror (person juridik) është përfaqësuar në gjykimin në shkallë të parë
nga juristja e këtij institucioni. Është qëndrim tashmë i konsoliduar e Kolegjit Administrativ
të Gjykatës së Lartë se juristët e institucioneve, kanë të drejtë të përfaqësojnë këto të fundit,
në të gjitha veprimet e nevojshme proceduriale që parashikohen nga Kodet ose aktet ligjore
përkatëse, në mbrojtje të kompetencave, të drejtave dhe interesave të organit që përfaqëson.
Këto të drejta i delegohen edhe në rast ankimi, rekursi dhe gjykimi në shkallët e tjera të
procedimit të të gjitha niveleve, për të marrë pjesë në gjykim deri në zgjidhjen përfundimtare
të çështjes. Në këtë rast, autorizimi për përfaqësim është i përgjithshëm dhe duhet kuptuar se
përfaqësuesi ka të drejtën të përfaqësojë intitucionin në gjykim, të bëjë ankim ndaj vendimit
të gjykatës administrative të shkallës së parë etj. Vetëm kështu do të realizohet përfaqësimi i
palës së paditur në të gjitha shkallët e gjykimit për zgjidhjen e mosmarrëveshjes.
Ligji nr.49/2012 në nenet 44-50 të Kreut të VII-të ka parashikuar kushtet që duhet të
pranimin ose jo të ankimit apo kthimin e tij. Ndërkohë neni 455 KPrC parashikon mundësinë
ligjore të rregullimit të ankimit kur ai ka të meta, sipas parashikimeve të neneve 453 dhe 454
të KPrC. Kështu sipas kësaj dispozite, gjykata ku është paraqitur ankimi (pra, që ka dhënë
vendimin që ankimohet) njofton palën ankimuese, e cila brenda 5 ditëve duhet të ndreqë
gabimin që vihet re në ankim, në të kundërt ankimi kthehet. Ky qëndrim është konsoliduar
dhe me parashikimin e njëjtë në nenin 46 të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe
Në referim të sa më sipër, Kolegji thekson se ka qenë detyrë e gjykatës së shkallës së
nenit 455/b të KPrC, Kolegji vlerëson se në kushtet kur gjykata që ka dhënë vendimin, nuk
Përfundimisht, Kolegji çmon se në kushtet kur vendimi nr.2105 datë 28.05.2014 i
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për
rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë me tjetër trup gjykues. Kjo e fundit
në rigjykim ka detyrën që të shqyrtojë shkaqet e parashtruara në ankim nga pala e paditur në
përputhje me ligjin 49/2012, që rregullon shqyrtimin e çështjes në Gjykatën Administrative të
Apelit.
538
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 11.02.2016
539
Nr. 00 - 2016 - 1458 i Vendimit (97)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: ERMIR VELIU

E PADITUR: KOMUNA MBROSTAR
OBJEKTI :
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin me
12 paga për zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës;
2 paga për mosrespektim të procedurës; 3 paga për mosrespektim të afatit;
2 paga mujore për vjetërsinë në punë; lejen e zakonshme për vitin 2011.
Baza Ligjore: Nenet 143 – 155 të Ligjit nr.7961 datë 12.07.1995
“Kodi i Punës”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.655, datë 30.03.2012 ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Ermir Veliaj.
Detyrimin e të paditurit Komuna Mbrostar, Fier, të dëmshpërblejë paditësin
Ermir Veliaj pagën e 10 (dhjetë) muajve punë si dëmshpërblim për “zgjidhjen
e menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës”, parashikuar nga neni
155/3 I K.Punes.
Detyrimin e të paditurit Komuna Mbrostar, Fier të dëmshpërblejë paditësin
Ermir Veliaj pagën e 2 (dy) muajve punë për “mosrespektimin e procedurës së
zgjidhjes se marrëdhënies së punës”, parashikuar nga neni 144/5 I K.Punes.
Detyrimin e te paditurit Komuna Mbrostar, Fier të dëmshpërblejë paditësin
Ermir Veliaj pagën e 2 (dy) muajve punë për “mosrespektimin e afatit të
njoftimit te zgjidhjes se marredhenies se punes”, parashikuar nga neni 143/2 i
K.Punes.
Detyrimin e te paditurit Komuna Mbrostar, Fier të dëmshpërblejë paditësin
Ermir Veliaj pagën e dy muajve punë për “vjetërsi në punë”, parashikuar nga
neni 145/2 i K.Punës.
Rrezimin e padisë për pjesën e kërkimit për detyrimin e te paditurit Komuna
Mbrostar, Fier te paguaje paditesin Ermir Veliaj per pushimin vjetor per punen
e kryer gjate vitit 2011, te pamarra nga punemarresi e te papaguara nga
punedhenesi, parashikuar nga neni 92/3 i K.Punes.
540
vendosur:
Mospranimin e ankimit të paraqitur kundër vendimit nr.62-2112-2134 (655)
datë 30.03.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
Kundër vendimit nr.4390 datë 04.12.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, ka

ushtruar rekurs pala e paditur Komuna Mbrostar, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimeve
dhe pushimin e gjykimit të çështjes, duke parashtruar se:
 Përfaqësuesi i palës së paditur e ka përfaqësuar këtë institucion që në shkallë të parë.
Ky përfaqësues ka nënshkruar edhe ankimin, i cili është pranuar nga Gjykata e
Shkallës së Parë Fier.
 Njoftimi për në gjykimin në gjykatën administrative bëhet sipas rregullave që
zbatohen për gjykimin civil dhe si rrjedhojë duhej të ishte shpallur data se kur do të
merrej çështja në shqyrtim. Pala e paditur nuk ka pasur fare dijeni për marrjen ë
shqyrtim të ankimit të saj.

VËREN
1. Paditësi ka punuar në Komunën Mbrostar, Fier, për periudhën 01.06.2007-
03.08.2011. Me anë të shkresës “njoftim per paraqitje”, nr.224 prot, dt.18.07.2011 të
Komunës Mbrostar, Fier drejtuar paditësit, rezulton se ky i fundit është urdhëruar të paraqitet
pranë punëdhënësit për t’iu komunikuar pushimi nga puna për arsye të moszbatimit të detyres
nga ana e tij, si pastrimi i kanalit të ujrave të zeza te shkolla 9 vjeçare në dt. 15.07.2011 në
fshatin Mbrostar. Pa u kryer ndonjë veprim tjetër, pala e paditur ka zgjidhur marrëdhënien e
punës me paditësin. Duke mos qenë dakord me këtë vendim, paditësi i është drejtuar gjykatës
me padinë në gjykim, me pretendimin se marrëdhënia e punës është zgjidhur në mënyrë të
menjëhershme pa shkaqe të arsyeshme dhe të justifikuara.
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.655 datë 30.03.2012 ka vendosur
pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Ermir Veliaj dhe detyrimin e të paditurit të
dëmshpërblejë paditësin me pagën e 10 (dhjetë) muajve pune për “zgjidhjen e menjëhershme
të pajustifikuar të kontratës së punes”; me pagën e 2 (dy) muajve pune për “mosrespektimin e
procedurës së zgjidhjes së marrëdhënies së punës; pagën e 2 (dy) muajve punë për
“mosrespektimin e afatit të njoftimit të zgjidhjes së marrëdhënies së punës; pagën e dy
muajve pune për “vjetërsi në punë”; rrëzimin e padisë për pjesën e kërkimit për detyrimin e të
paditurit Komuna Mbrostar, Fier të paguajë paditësin Ermir Veliaj për pushimin vjetor për
punën e kryer gjatë vitit 2011, të pamarra nga punëmarrësi e të papaguara nga punëdhënësi.
Në këtë vendim është arsyetuar se rezulton e provuar se në dt. 03.08.2011 punëdhënësi ka
zgjidhur kontratën e punës me punëmarrësin pa kryer njoftim tjetër ose zbatuar procedurën
për zgjidhjen e kontratës së punës me afat të pacaktuar. Zgjidhja e kontratës së punës me afat
të pacaktuar, në mungesë të njoftimit konfom nenit 143 të K.Punës dhe respektimit të
procedurës përkatëse konfom nenit 144 të K.Punës është kryer në mënyrë të menjëhershme,
të pajustifikuar, nga ana e punëdhënësit, pasi nuk plotësohen kriteret që duhen për të
konsideruar të justifikuar zgjidhjen e një marrëdhënie pune.
3. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr.4390 datë 04.12.2014 ka
vendosur mospranimin e ankimit të paraqitur kundër vendimit nr.62-2112-2134 (655) datë
30.03.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier. Në këtë vendim është argumentuar se:
ankimi nuk është paraqitur konform kërkesave ligjore. Me autorizimin nr.10 datë 13.01.2012
pala e paditur ka autorizuar Z. Besmir Dhama, ta përfaqësojë, pa përcaktuar tagrat e
541
përfaqësimit. Nuk rezulton që pala e paditur tì ketë dhënë tagrin e të drejtës për të bërë dhe
nënshkruar ankimin për në Gjykatë të Apelit. Edhe pse ka marrë pjesë në disa seanca në
gjykatë të shkallës së parë nuk është shprehur se i delegonte një të drejtë të tillë. Po kështu
nuk sjell prova që vërtetojnë se i ka deleguar këto tagra me akt noterial para bërjes së ankimit.
Në këto kushte, ankimi është bërë nga një përfaqësues pa tagra.
Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur Komuna Mbrostar, e cila ka kërkuar ndryshimin e
vendimeve dhe pushimin e gjykimit të çështjes, duke parashtruar se përfaqësuesi i palës së
paditur e ka përfaqësuar këtë institucion që në shkallë të parë. Ky përfaqësues ka nënshkruar
edhe ankimin, i cili është pranuar nga Gjykata e Shkallës së Parë Fier.
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi analizoi aktet e ndodhura në dosjen

se vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është i pabazuar në ligjin procedural
dhe duhet të prishet.
6. Kolegji vë në dukje se nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore rezulton se pala e
paditur, është përfaqësuar në gjykim që në shkallë të parë nga juristi. Kolegji vë në dukje se
juristi i insitucionit ka të drejtën që të përfaqësojë palën e paditur në të gjitha veprimet e
nevojshme proceduriale që parashikohen nga Kodet ose aktet ligjore përkatëse, në mbrojtje të
edhe në rast ankimi, rekursi dhe gjykimi në shkallët e tjera të procedimit të të gjitha niveleve,
për të marrë pjesë në gjykim deri në zgjidhjen përfundimtare të çështjes. Në kuptim të këtij
autorizimi, përfaqësimi është i përgjithshëm dhe duhet kuptuar se përfaqësuesi ka të drejtën të
përfaqësojë intitucionin në gjykim, të bëjë ankim ndaj vendimit të gjykatës administrative të
shkallës së parë etj. Vetëm kështu do të realizohet përfaqësimi i palës së paditur në të gjitha
shkallët e gjykimit për zgjidhjen e mosmarrëveshjes.
7. Ligji nr.49/2012 në nenet 44-50 të Kreut të VII-të ka parashikuar kushtet që duhet të
pranimin ose jo të ankimit apo kthimin e tij. Ndërkohë neni 455 K.Pr.C parashikon
mundësinë ligjore të rregullimit të ankimit kur ai ka të meta, sipas parashikimeve të neneve
453 dhe 454 të KPrC. Kështu sipas kësaj dispozite, gjykata ku është paraqitur ankimi (pra, që
ka dhënë vendimin që ankimohet) njofton palën ankimuese, e cila brenda 5 ditëve duhet të
ndreqë gabimin që vihet re në ankim, në të kundërt ankimi kthehet. Ky qëndrim është
konsoliduar dhe me parashikimin e njëjtë në nenin 46 të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe
8. Në referim të sa më sipër, Kolegji thekson se ka qenë detyrë e gjykatës së shkallës së
nenit 455/b të K.Pr.C, Kolegji vlerëson se në kushtet kur gjykata që ka dhënë vendimin, nuk
542
9. Përfundimisht, Kolegji çmon se në kushtet kur vendimi nr.4390 datë 04.12.2014 i
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për
rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë me tjetër trup gjykues. Kjo e fundit
në rigjykim ka detyrën që të shqyrtojë shkaqet e parashtruara në ankim nga pala e paditur në
përputhje me ligjin 49/2012, që rregullon shqyrtimin e çështjes në Gjykatën Administrative të
Apelit.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 11.02.2016
543
Nr. 00 - 2013 - 1757 i Vendimit (98)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
Mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 16/02/2016, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: FAIK SHMIDRA

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE SHKODËR
OBJEKT:
Kundërshtimin e vendimit të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Shkodër,
të lënë në fuqi nga Komisioni Rajonal i Ankimit Shkodër
dhe Komisioni Qëndror i Ankimit Tiranë, me vendimin nr.358, datë 22.06.2010.
Detyrimin e D.R.S.SH Shkodër, të përfshijë në llogaritjen e përgjithshme
të pensionit të pleqërisë, periudhat e punës nga 01.07.1991 deri më 01.11.1993
pranë Ndërrnarrjes Materiale Ndërtimit Shkodër
dhe periudhën e papunësisë nga 01.11.1993 deri më 01.11.1994.
Baza Ligjore: Nenet 32, 324 të Kodit të Procedurës Civile,
neni 86/3 i ligjit 7703 datë 11.05.1993
"Per Sigurimet Shoqërore të Republikës së Shqipërisë.".
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.568(51-2011-854), datë

"Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit Faik Shmidra”.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.318, datë 20.06.2013, ka vendosur:

“Ndryshimin e vendimit nr.568, datë 16.03.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër, në këtë mënyrë:
Pranimin e padisë. Anullimin e pjesshëm të vendimit nr.27, datë 26.03.2010,
të DRSSH Shkodër, lënë në fuqi me vendimin nr.358, datë 22.06.2010, të
KQA, Tiranë. Detyrimin e DRSSH Shkodër, të njohi si periudhë sigurimi në
punë të palës paditëse Faik Shmidra, për efekt të përfitimit të pensionit të
pleqërisë 01.07.1991-01.11.1993, pranë N.M Ndërtimit Shkodër dhe
01.11.1993-01.11.1994, si periudhë e trajtuar me pagesën e papunësisë ”.
544
Kundër vendimit nr.318, datë 20.06.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër, ka ushtruar
rekurs pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Shkodër, e cila kërkon
prishjen e vendimit nr.318, datë 20.06.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe rrëzimin e
padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Libreza e punës e paraqitur nga z.Faik Shmidra ka parregullsi nuk ka shënuar
nr.e rregjistrit mbi bazën e të cilit është plotësuar, mungesa e datës së lëshimit,
mungesa e emërtimit të ndërmarrjes që e ka lëshuar si punëdhënës. Nga verifikimi ne
NMN Shkodër sipas vërtetimit datë 10.10.2009 lëshuar nga DRSSH Shkodër emri i
paditësit nuk figuron i rregjistruar në rregjistrat themeltar. Duke mos u konfirmuar kjo
periudhë pune, nuk merret në konsideratë as periudha e asistencës sociale.
- Në periudhën e përgjithshme të vjetërsisë në punë nuk ju llogaritën periudha e
punës në Ndërmarjen e Material Ndërtimit Shkodër, për periudhën 01.07.1991-
01.11.1993 dhe nga data 01.11.1993 deri në datën 01.11.1994 që është trajtuar me
pagesën e papunësisë.
- Padia është parashkruar. Afati për paraqitjen e padisë bazuar në nenin 328 të
K.Pr.Civile ndaj një akti administrativ është 30 ditë nga data e shpalljes ose e
njoftimit të vendimit të organit më të lartë administrativ që ka shqyrtuar ankesën në
rrugë administrative.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani, përfaqësuesen e palës së paditur
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Shkodër juristen znj.Arta Simoni, e cila kërkoi
ndryshimin e vendimit nr.318, datë 20.06.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe rrëzimin e
padisë, në mungesë të paditësit, si dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se, paditësi Faik Shmidra ka
lindur në fshatin Babot dhe aktualisht banon në qytetin e Shkodrës. Paditësi ka punuar në
bujqësi në ish kooperativat bujqësore. Pas shpërbërjes së tyre ka paguar kontribute vullnetare
si i vetëpunësuar në bujqësi. Me plotësimin e moshës së kërkuar nga ligji për pension pleqërie
i është drejtuar palës së paditur për t’u trajtuar me pension.
2. Pala e paditur, mbasi e ka shqyrtuar këtë kërkesë, me vendimin nr.1723, datë
03.11.2009, i ka lidhur paditësit pension pleqërie të plotë në marrëdhënie pune me fshatin.
3. Paditësi nuk ka qënë dakort me këtë vendim. Ai pretendon se plotëson kushtet për
të përfituar pension të plotë pleqërie në marrdhënie pune me shtetin. Për këtë fakt ka kërkuar
rishqyrtim pensioni me arsyetimin se periudha e sigurimit në punë, ndryshe sa është
përllogaritur nga pala e paditur, është më e madhe.
4. Periudha e punës që i kontestohet paditësit nga pala e paditur është ajo e realizuar
në Ndërmarjen e Material Ndërtimit Shkodër, nga data 01.07.1991 deri në datën 01.11.1993.
Gjithashtu me ndërprerjen e marrëdhënieve të punës është trajtuar me pagesën e papunësisë
deri në datën 01.11.1994. Këto periudha janë të pasqyruara në librezën e punës.
5. Me vendimin nr.27, datë 26.03.2010, të DRSSH Shkodër është vendosur: “Të kthej
dokumentacionin pranë KRA Shkodër për marrjen e një vendimi përfundimtar”
6. Me vendimin nr.90, datë 13.04.2010, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Shkodër ka vendosur: “Të refuzoj kërkesën e e z.Faik Shmidra”. Pala e paditur, nuk e ka
njohur këtë periudhë sigurimi të pretenduar nga pala paditëse me arsyetimin se nuk ka prova
të mjaftueshme për vërtetimin e këtij fakti.
7. Me vendimin nr.358, datë 22.06.2010 Komisioni Qëndror i Ankimimit pranë
Institutit të Sigurimeve Shoqërore Tiranë ka vendosur: “Të rrëzoj kërkesën e z.Faik Shmidra.
545
Të lërë në fuqi vendimin nr.90, datë 13.04.2010 Komisionit Rajonal të Ankimit në Drejtorinë
Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Shkodër”.
8. Paditësi duke mos qënë dakort me këtë akt i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër, me padinë objekt gjykimi.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqesor Shkodër, me vendimin nr.568, datë 16.03.2011, ka
vendosur: "Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit Faik Shmidra".
9.1 Arsyetimin i gjykatës: “Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata pasi analizoi
gjithe provat e marra gjatë hetimit gjyqësor dhe pasi vleresoi bazueshmërinë në ligj dhe
prova të pretendimit të paditësit, arriti në konkluzionin se kërkesëpadia është e pabazuar në
prova e në ligj. Paditësi pretendon pension pleqërie në marrëdhënie pune me shtetin dhe për
këtë paraqet si provë një librezë pune e cila nuk ka në përmbajtjen e saj disa elementë të
rëndësishëm madje të domosdoshme për të plotësuar kushtet e një dokumenti zyrtar me fuqi
të plotë provuese. Siç rezultoi libreza e punës ka një mangësi të madhe në përmbajtje, pasi
nuk ka shënuar nrumrin e rregjistrit mbi bazën e të cilit është plotësuar, i cili është elementi
më i rëndësishëm i vërtetësisë së saj. Po ashtu vihen re edhe elementë të tjerë të natyrës
formale si mungesa e datës së lëshimit, mungesa e emërtimit të ndërmarrjes që e ka lëshuar
si punëdhënës. Nga verifikimi i bërë nga pala e paditur në rregjistrat e ish N.M.N Shkodër ka
rezultuar se emri i paditësit nuk gjendet në asnjë nga regjistrat e punonjësve të kësaj
ndërmarrje. Veç këtij elementi gjykata vëren edhe faktin se paditësi pretendon se deri më
datë 01.11.1993 ka qënë në marrdhënie pune me shtetin pranë ish N.M.N, e nga ana tjetër që
nga data 01.10.1993, ka paguar kontribut si i vetëpunësuar në bujqësi. Pra i bie që vetë
paditësi të ketë paguar kontribut si i vetëpunësuar ndërkohë që ka qënë në marrdhënie pune
me shtetin për një muaj dhe pastaj për një vit ndërkohë që ishte në pagesë papunësie
megjithëse ligjërisht i njiheshin si vite pune.
Gjykata e kondicionuar nga objekti i gjykimit me të cilin është vënë në lëvizje nga
paditësi, që është kundërshtim i aktit administrativ, gjen me vend të orientojë paditësin që t’i
drejtohet gjykatës me kërkesë ku të kërkojë njohjen e faktit juridik të vjetërsisë në punë apo
me padi ku të kërkojë njohjen e vërtetësisë së librezës së punës dhe vetëm pas një procedure
të tillë do të mund ti drejtohej edhe një herë palës së paditur me pretendimin për pension të
plotë pleqërie në marrdhënie pune me shtetin”.
10. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.318, datë 20.06.2013, ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.568, datë 16.03.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, në
këtë mënyrë:
Pranimin e padisë. Anullimin e pjesshëm të vendimit nr.27, datë 26.03.2010, të
DRSSH Shkodër, lënë në fuqi me vendimin nr.358, datë 22.06.2010, të KQA Tiranë.
Detyrimin e DRSSH Shkodër, të njohi si periudhë sigurimi në punë të palës paditëse Faik
Shmidra, për efekt të përfitimit të pensionit të pleqërisë, 01.07.1991-01.11.1993, pranë N.M
Ndërtimit Shkodër dhe 01.11.1993-01.11.1994, si periudhë e trajtuar me pagesën e
papunësisë ”.
10.1 Arsyetimi i gjykatës: “libreza e punës e palës paditëse (kopertina e saj ), ashtu
sikundër ka konkluduar edhe Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër, ka të meta në plotësimin e
rubrikave të saj. Ndërkaq, shënimet në këtë akt, për sa i përket periudhës së sigurimit në
punë të palës paditëse, të cituar me lartë, janë të sakta, të pastërta dhe lehtësisht të
lexueshme. Në këto rrethana, ndryshe sa ka konkluduar Gjykata e shkallës së parë Shkodër, e
cila e ka mohuar fuqinë provuese të këtij akti (prove), Gjykata e Apelit ka vlerësim tjetër
juridik. Kështu, nëse të metat e aktit librezë në pune (të përrnendura më lartë), vënë në
dyshim fuqinë provuese të këtij akti, në veshtrim të nenit 253 të K.Pr.Civile (aktet zyrtare),
analizimi në tërësi i këtij dokumenti, në kuptim të provave dhe të procesit të të provuarit
(shënimet për periudhat e sigurimit në punë janë të sakta ...) e shpien trupin gjykues në
konkluzionin se ky dokument ka fuqinë dhe vlerën provuese të akteve ( shkresave ) të fiksuara
546
në nenin 246 të K.Pr.Civile. Po ashtu, trupi gjykues, për të arritur në përfundime të drejta
juridike, lidhur me zgjidhjen e drejtë të mosmareveshjes në gjykim, kryesisht, në zbatim të
nenit 465 të K.Pr.Civile, vendosi përsëritjen e pjesëshme të hetimit gjyqësor për marrjen e
provave. Në bazë të shkresës ( akt me cilesinë e provës të marrë rishtazi në gjykim) nr.153,
datë 12.06.2013, të Shërbimit Kombëtar të Punësimit, vërtetohet fakti se, Faik Abdullah
Shmidra, është trajtuar me pagesë papunësie për periudhën 01.11.1993-31.10.1994, fakte të
cilat janë të njejta me ato të fiksuara në shënimet e librezës në punë të palës paditëse . Po
ashtu, në shkresën e mësipërme është pasqyruar fakti se shtetasi Faik Shmidra, ka dal nga
puna në vitn 1993 nga Ndërmarja Prodhin Tullave Shkodër. Në këto kushte, trupi gjykues
çmon se këto (dy) prova, janë të harmonizuara midis tyre dhe kanë fuqi provuese të
mjaftueshme për të provuar faktet objekt gjykimi”.
11. Kundër vendimit nr.318, datë 20.06.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër, ka
ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Shkodër, e cila
kërkon prishjen e vendimit nr.318, datë 20.06.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
12. Dispozitat e ligj nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave

12.1 Neni 1/2: “Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të
Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj nuk parashikon ndryshe”.
12.2 Neni 17/2: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore
dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
13. Ligji nr.7703, datë 11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e
Shqipërisë”.
14. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve

Shoqërore Shkodër, nuk përmban shkaqe ligjore që motivojnë cënimin e vendimit nr.318,
datë 20.06.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
15. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të
padisë, pretendimeve të palëve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe
parashtrimeve të rekursit, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në interpretim të
dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se vendimi i dhënë
nga Gjykata e Apelit Shkodër është marrë në interpretim dhe zbatim të drejtë të ligjit dhe për
rrjedhojë duhet të lihet në fuqi.
respektuar drejtë ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit,
Gjykata e Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo
në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se arsyetimi dhe përfundimi i
Gjykatës së Apelit Shkodër, i cili ka ndryshuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër dhe ka pranuar padinë është rrjedhojë e interpretimit të drejtë të dispozitave të ligjit
nr.7703, datë 11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë”.
547
18. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj,
çështja objekt shqyrtimi përbën një mosmarrëveshje administrative në fushën e sigurimeve
shoqërore, e cila rregullohet në mënyrë specifike nga ligji nr.7703, datë 11.05.1993 “Për
Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë”.
19. Kolegji Administrativ konstatoi se paditësi ka kërkuar për t’u trajtuar me pension
pleqërie në mardhënie pune me shtetin. Nga pala e paditur nuk i është përllogaritur për efekt
të vjetërsisë në punë periudha 01.07.1991 deri më 01.11.1993 pranë Ndërrnarrjes Materiale
Ndërtimit Shkodër dhe periudha e papunësisë nga 01.11.1993 deri më 01.11.1994. Paditësi
pasi ka ezauruar ankimin administrativ i është drejtuar gjykatës per t’iu njohur dhe kjo
periudhë e kontestuar e pasqyruar në librezën e punës.
20. Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, vlerëson se të Gjykata e Apelit Tiranë
kanë konkluduar drejt përsa i përket pranimit të padisë. Ky përfundim i arritur nga gjykatat e
faktit është arritur pasi gjykata ka realizuar “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në
përputhje me ligjin” dhe ka kryer një analizë tërësore dhe objektive të provave të
administruara në dosjen gjyqësore (neni 14, 16 i K.Pr.Civile). Gjykatat kanë evidentuar
saktësisht faktet që pasqyrojnë provat shkresore të administruara në dosje, si dhe i kanë
interpretuar ato në përputhje me dispozitat ligjore të zbatueshme.
21. Kolegji Administrativ çmon se ndër dokumentat bazë që vërtetojnë periudhat e
sigurimit dhe llojin e punës të punëmarësve është “Libreza e punës”. Ky dokument i shërben
si bazë dhe palës së paditur(sigurimeve shoqërore) në verifikimin e plotësimit të kushteve të
parashikuara në ligj (të vjetërsisë në punë) për të përfituar të drejtën e trajtimit me pension të
aplikuesve.
22. Kolegji çmon se, rregjistrat themeltar të punonjësve dhe libreza e punës janë
dokumente themelor që vërtetojnë vitet e punës të realizuara nga punëmarrësit. Këto
dokumente nuk jan ëpërjashtuese në raport me njëra tjetrën, në kuptimin që secila prej tyre
shërben për të vërtetuar vjetërsinë në punë të punonjësve.
23. Në fletën e librezës e punës ku janë pasqyruar të dhënat e vjetërsisë në punë, është
e ndarë në disa kolona(rubrika) ku në secilën prej tyre janë pasqyruar të dhënat përkatëse. Në
kolonën me titull “emërtimi i qendrës së punës” është shënuar N.M Tullave Shkodër. Në
kolonën me titull “hyrja në punë” janë pasqyruar në rubrika të veçanta si: Data e fillimit të
marrëdhënieve të punës, lloji i punës ose detyra ku caktohet të punojë, nënshkrimi i
punëdhënësit që e ka pasur punonjësen në marrëdhënie pune. Në kolonën me titull “largimi
nga puna” është shënuar data e largimit 01.11.1993, për shkak se del në asistencë.
24. Libreza e punës në kuptim të nenit 253, 254, 255 të K.Pr.Cvile plotëson kushtet
për të qënë akt zyrtar, pasi është përpiluar nga nëpunësi i shtetit ose personi që ushtron
veprimtari publike, në kohën e kryerjes së punës, brenda kufijve të kompetencës së tyre dhe
në formën e caktuar dhe përbën provë të plotë të për faktet e pasqyruara në të për sa kohe që
nuk u pretendua dhe provua fallsiteti i tyre nga pala e paditur. Libreza e punës nuk është
goditur për falsitet nga pala e paditur në rrugë penale apo civile për rrjedhim të dhënat e
pasqyruara në të mbeten të vërteta. Gjithashtu pala e paditur nuk ka pretenduar pavlefshmëri
apo pavërtetësi të këtij dokumenti. Në këto kushte kjo librezë pune ku pasqyrohen vitet e
punës për paditësin ka vlerë provuese të plotë juridikisht.
25. Përderisa u provua se paditësi ka punuar për periudhën 01.11.1993 deri më
01.11.1994 detyrohet pala e paditur DRSSH Shkodër për t’i njohur paditësit Faik Shmidra në
periudhën e përgjithshme të vjetërsisë në punë për efekt të përfitimit të penmsionit të
pleqërisë
26. Përsa i përket pretenimit të palës së paditur se padia është parashkruar. Neni 328 i
K.Pr.Civile nuk gjen zbatim në rastin konkret, pasi ligji i posaçëm qartazi parashikon se e
drejta për pension nuk parashkruhet. Në rastet kur kundërshtohet vendimi i DRSSh për
pezullim/mbyllje, neni 328 i K.Pr.C nuk duhet interpretuar se vë kufizime të se drejtës për të
548
paraqitur padi për kundërshtimin e llogaritjes së pensionit në gjykatë. Në këtë mënyrë, do
cenohej rregullimi i ligjit të posaçëm(neni që parashikon se e drejta e pensionit nuk është e
parashkrueshme sipas nenit 62/2). Ndërsa e drejta për te ardhurat e tjera, si dhe për këstin
individual mujor te një pensioni, parashkruhen pas një viti nga data e fillimit te se drejtës.
27. Përfundimisht, nga sa u analizua më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë thekson se Gjykata e Lartë në ndryshim nga gjykatat më të ulta, ka për objekt gjykimi
vetëm kontrollin e zbatimit të ligjit material e procedurial nga ana e gjykatave, vendimet e të
cilave janë objekt i rekursit, por pa patur të drejtën që të zhvillojë hetimin gjyqësor në drejtim
të marrjes së provave. Gjykatat e shkallës së parë dhe ato të apelit janë gjykata të faktit dhe të
ligjit, në ndryshim nga Gjykata e Lartë, e cila është gjykatë ligji. Gjykata e Apelit Shkodër
drejt ka arsyetuar se vjetërsia në punë është e pasqyruar në librezën e punës dhe ka vlerësuar
dhe çmuar provat në raport me njëra tjetrën.
28. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ e vlerëson të drejtë dhe të bazuar
qëndrimin e mbajtur nga Gjykatat e Apelit Shkodër me vendimin nr.318 datë 20.06.2013, e
cila ka ndryshuar vendimin nr.568(21-2011-854), datë 16.03.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër dhe ka pranuar padinë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit 49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.318 datë 20.06.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Tiranë, më 16/02/2016
549
MENDIMI I PAKICËS
Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Administrativ nuk duhet të kishte
vendosur lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër me të cilin është pranuar
padia, por duhet që ky vendim gjyqësor të prishej duke e lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër që e kishte rrëzuar padinë e paditësit Faik Shmidra.
Shumica e Kolegjit Administrativ, duke konfirmuar arsyetimin dhe përfundimet e
Gjykatës së Apelit Shkodër, ka arsyetuar se për përcaktimin e pensionit nga organet e
sigurimeve shoqërore, krahas regjistrit themeltar, një ndër dokumentet bazë që vërtetojnë
vitet e punës, periudhat e sigurimit dhe llojin e punës së punëmarrësit, është libreza e punës.
Këto dy dokumente nuk janë përjashtuese kundrejt njëra-tjetrës dhe secila prej tyre shërben
për të vërtetuar llojin dhe vjetërsinë në punë.
Në librezën e punës së paditësit Faik Shmidra është shënuar që ai ka punuar në
N.M.N. Shkodër, koha e fillimit, lloji i punës së kryer dhe koha e largimit nga ai vend pune,
data 01.11.1993, për shkak se del në asistencë. Aty përmbahet edhe nënshkrimi nga nëpunësi
i punëdhënësit.
Libreza e punës objekt gjykimi përbën akt zyrtar, përmban elementët që kërkon ligji
për këtë qëllim, nuk është goditur për falsitet dhe as pretendohet për pavlefshmëri nga pala e
paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Shkodër, e cila nuk e pranon si të vërtetë
përmbajtjen e saj.
Si gjyqtar në pakicë, nisur nga interpretimi i drejtë i ligjit nr.7703/1993 “Për
sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”dhe akteve nënligjorë të nxjerra në bazë e
për zbatim të tij, duke i zbatuar ato në lidhje me provat e vlerësuara dhe rrethanat e faktit të
çështjes objekt i këtij gjykimi, kam mendimin se padia objekt gjykimi nuk gjen mbështetje në
ligj, ndaj me të drejtë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër kishte vendosur rrëzimin e padisë.
Sikurse e konstaton dhe e arsyeton faktin gjykata e shkallës së parë por edhe gjykata e
apelit, të cilat kanë qëndrime të kundërta vetëm lidhur me zbatimin e ligjit, libreza e punës që
paditësi Faik Shmidra ka paraqitur pranë palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Shkodër për të përfituar pensionin e pleqërisë i mungojnë disa elementë, të cilat
gjykata e shkallës së parë i vlerëson si thelbësorë ndërsa ajo e apelit jo të tilla, për tu pranuar
si dokument i rregullt dhe i besueshëm për saktësinë dhe vërtetësinë e të dhënave që
përmbahen në të. Kështu, formati i librezës nuk i përket viteve 90, në pjesën hyrëse është
plotësuar me dy shkrime dhe me bojëra të ndryshme, libreza nuk përmban emërtimin e
ndërmarrjes që mund ta ketë lëshuar, nuk përmban as edhe datën se kur është lëshuar kjo
librezë, nuk përmban një referencë tek një regjistër themeltar të dhënat e të cilit pasqyron
besnikërisht në atë librezë etj.
Si gjyqtar në pakicë kam qëndrim të njëjtë me gjykatën e shkallës së parë se, në
rrethanat kur libreza e punës së paditësit Faik Shmidra tregonte për mangësi thelbësore në
elementët e përmbajtjes së saj, me të drejtë pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Shkodër ka kryer verifikimet për saktësinë e të dhënave të librezës pranë regjistrit
themeltar të N.M.N. Shkodër dhe akteve të tjera të lidhura m këtë problematikë. Por, nga
regjistri themeltar i N.M.N. Shkodër rezulton se paditësi Faik Shmidra nuk gjendet i
regjistruar aty dhe në ndonjë akt tjetër të asaj ndërmarrjeje.
Shumica e Kolegjit Administrativ arsyeton se libreza e punës dhe regjistri themeltar
nuk janë dokumente zyrtare përjashtuese kundrejt njëra-tjetrës dhe secila prej tyre shërben
për të vërtetuar llojin dhe vjetërsinë në punë.
Por, si gjyqtar në pakicë, ndryshe nga shumica, kam qëndrimin se nuk mund të
pranohet si normale dhe e rregullt që të ketë dy akte zyrtare, të cilat, për të njëjtin fakt dhe
ligj të zbatueshëm të përmbajnë të dhëna të kundërta me njëra tjetrën. Aktet zyrtare të llojeve
të ndryshme, janë parashikuar të nxirren nga organi administrativ për rastet dhe qëllimin e
përcaktuar me ligj. Ato nuk mund të ekzistojnë si akte zyrtare të ndryshme të cilat
550
njëkohësisht dhe njëvlefshmërisht përmbushin të njëjtin qëllim. Secili akt zyrtar nxirret për
një qëllim të caktuar, ka fuqi të plotë provuese vetëm për qëllimet për të cilat është
parashikuar të nxirret nga ligji dhe vetëm deri në atë kufi që ligji i njeh atij fuqinë provuese.
Nëse akti zyrtar nuk përmban të dhënat origjinale të regjistruara aty për qëllimet e ligjit, ai ka
fuqi të plotë provuese për aq kohë sa nuk rezulton që përmbajtja e tij nuk kundërshtohet ose
vihet në dyshim dhe nga verifikimi nuk rezulton që të ketë përmbajtje të ndryshme nga akti
tjetër zyrtar ku referohet e ku pasqyrohen dhe përmbahen të dhënat përkatëse.
Edhe në rastin objekt gjykimi, të dhënat që përmban libreza e punës, si akt zyrtar,
vlerësohen të mirëqena, të sakta dhe të vërteta për sa kohë nuk kontestohen se nuk përputhen
me një akt tjetër zyrtar ku sipas ligjit përmbahen të dhënat origjinale, pra me regjistrin
themeltar të punonjësve, mbi bazën e të cilave plotësohen elementë thelbësore të librezës së
punës së punëmarrësit. Libreza e punës, të dhënat që ajo përmban, nuk mund të prevalojnë
kundrejt të dhënave që përmbahen në regjistrin themeltar. Përkundrazi, libreza e punës,
mbahet nga punëmarrësi dhe mund të përdoret për realizimin e interesave të tij e për qëllimet
e përcaktuara nga ligji, si një akt zyrtar që përmban të dhëna faktike zyrtare të cilat e kanë
origjinën e tyre në akte të tjera zyrtare, veçanërisht në regjistrin themeltar, ku shënohen
rishtazi dhe në origjinal të dhëna mbi identitetin e punëmarrësit, kohën e punësimit, llojin e
punës, kohën e mbarimit të marrëdhënies së punës etj.
Si shembull tjetër, i njëjtë në kuptim të raporteve mes dy akteve zyrtare ndonëse për
qëllime të ndryshme, mund të sillen në vëmendje të dhënat që përmban një certifikatë e
lëshuar nga zyra e gjendjes civile në raport me të dhënat që përmbahen në regjistrat përkatës
të gjendjes civile nga të cilat janë marrë të dhënat që përmban certifikata. Padyshim që të
dhënat që përmban certifikata e gjendjes civile duhet të përputhen me ato të regjistrave të
gjendjes civile dhe aspak e kundërta.
Nga provat e administruara dhe faktet e pranuara nga të dy gjykatat më të ulta,
pranohet se të dhënat që përmban libreza e punës së paditësit Faik Shmidra, lidhur me
punësimin e tij në N.M.N. Shkodër dhe akoma më tej, për kohën dhe llojin e punës së kryer,
nuk gjenden në regjistrin themeltar të asaj ndërmarrjeje. Nuk ka asnjë pretendim e rrethanë
për të verifikuar se regjistri themeltar nuk është i rregullt, nuk është i cenuar në integritetin e
tij fizik e të përmbajtjes. Në kushtet kur regjistri themeltar i punonjësve është akti zyrtar
origjinal dhe aty nuk gjenden të dhënat që janë shënuar në librezën e punës, e cila duhet të
reflektojë besnikërisht vetëm të dhënat e këtij regjistri, me të drejtë Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Shkodër kishte disponuar rrëzimin e padisë si e pambështetur në prova dhe në ligj.
Prandaj, si gjyqtar në pakicë, kam mendimin se Kolegji Administrativ duhet të kishte
vendosur prishjen e vendimit nr.318 datë 20.06.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.568 datë 16.03.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Ardian Dvorani
551
Nr. 00-2016-1182 Vendimi (99)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Medi Bici Anëtar
me datë 16.02.2016 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen administrative që iu

përket palëve:
PADITËS: LEK BUNA (në mungesë).

I PADITUR: BORDI I KULLIMIT TË QARKUT LEZHË
(në mungesë).
KOMUNA FUSHË KUQE (në mungesë).
OBJEKTI:
Kallëzimi i një punimi të ri dhe i një dëmi të mundshëm,
sigurimin e padisë, ndërprerjen e menjëhershme të punimeve
për ndërtimin e murit rrethues para shtëpisë sime.
Shembjen e ndërtimit para shtëpisë sime
dhe ndalimin e përsëritjes së tij në të ardhmen.
Baza Ligjore: Nenet 32, 153, 154, 156, 202 e vijues të K.Pr.Civile,
neni 303 i Kodit Civil dhe ligji “Për urbanistikën”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me vendimin nr.511/343, datë 02.06.2011 ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë.
Detyrimin e palës së paditur Bordi i Kullimit të Qarkut Lezhë të shemb murin
rrethues pranë shtëpisë së paditësit Lek Buna me vendndodhje tek Hidrovori
Adriatik, Kurbin dhe ndalohet i padituri ta përsërisë këtë ndërtim në të
ardhmen.
Rrëzimin e padisë lidhur me të paditurin Komuna Fushë Kuqe.

Lënien në fuqi të vendimit nr.511/343, datë 02.06.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kurbin me saktësimin: Muri rrethues në një gjatësi 12.5 m të
zëvendësohet me rrethim me kangjella metalike (sipas aktit të ekspertimit).
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs paditësi Lekë

Buna, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.2982, datë 18.12.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi
të vendimit nr.511/343, datë 02.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin.
552
Shkaqet që paditësi Lekë Buna paraqet në rekurs, janë:
 Gjykata e apelit në dukje e ka lënë në fuqi vendimin e shkallës së parë, sepse në thelb
e ka ndryshuar atë, duke lënë në fuqi ndërtimin e murit me kangjella, i cili na zë
hyrjen për në banesë.
 Ekspertja jashtë pyetjeve të gjykatës ka propozuar ndërtimin e kangjellave dhe
gjykata e apelit në këtë mënyrë ka shkelur nenin 6 të K.Pr.Civile, duke u shprehur për
një kërkim që nuk është bërë nga palët.
 Gjykata e apelit ligjëron një ndërtim të ri, por pa leje ndërtimi.
Gjithashtu ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs edhe

pala e paditur Bordi i Kullimit Lezhë, i cili kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.2982, datë 18.12.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit
nr.511/343, datë 02.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin.
Shkaqet që pala e paditur Bordi i Kullimit Lezhë paraqet në rekurs, janë:

 Ndërtimi i ri i murit rrethues është bërë mbi themelet e ish murit të vjetër dhe nuk
mund të quhet ndërtim i ri.
 Vërtetë murin e kemi ndërtuar pa leje, por objekti ynë e ka të domosdoshëm
rrethimin, sepse është objekt i rëndësisë së veçantë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi çështjen në tërësi, në
mungesë të palëve ndërgjyqëse, në përfundim;
VËREN
nr.90100-00810-00-2012 regj. them., që u përket palëve: paditës Lek Buna dhe të paditur
Bordi i Kullimit të Qarkut Lezhë e Komuna Fushë Kuqe Kurbin, me objekt: Kallëzimi i një
punimi të ri dhe i një dëmi të mundshëm, sigurimin e padisë, ndërprerjen e menjëhershme të
punimeve për ndërtimin e murit rrethues para shtëpisë sime. Shembjen e ndërtimit para
shtëpisë sime dhe ndalimin e përsëritjes së tij në të ardhmen.
18.12.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.511/343, datë 02.06.2011 i Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Kurbin, janë rrjedhojë e shkeljeve të rënda të rregullave procedurale që
detyrimisht të çojnë në prishjen e tyre dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e
shkallës të parë.
3. Paditësi Lek Buna është banor i fshatit Adriatik në Komunën Fushë Kuqe të Rrethit
Kurbin, njëkohësisht rezulton që të jetë pronar i një banese të ndodhur në regjistrin e
transkriptimeve nr.2499, datë 08.12.1995, vërtetuar nga vërtetimi nr.881 prot, datë
07.12.2010, lëshuar nga Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Kurbin. Në këtë
vërtetim theksohet fakti se zona e Adriatikut nuk është në sistem regjistrimi, ndaj për këtë
shkak nuk mund të lëshohet një çertifikatë pronësie për këtë pronë.
4. Gjithashtu, rezultoi e provuar se pala e paditur Bordi i Kullimit të Qarkut Lezhë, ka
ndërtuar një mur që rrethon Hidrovorin e Shëllinzës, mur i cili ndodhet shumë pranë banesës
së paditësit Lek Buna, i cili ka pretenduar se ndërtimi i murit është në kundërshtim të hapur
me ligjin dhe me të gjitha rregullat e urbanistikës, pa asnjë lloj leje ndërtimi nga organet
553
kompetente shtetërore. Pala paditëse pretendon se ky mur pengon hyrjen për në banesë dhe
pengon komplet dritën e pamjen e banesës.
5. Pala e paditur, Bordi i Kullimit Qarku Lezhë ka pretenduar se ky mur rrethues,
është ndërtuar pa leje ndërtimi, por në bazë të një rregulloreje të këtij institucioni, pasi
hidrovori është institucion i rëndësisë së veçantë. Ndërsa i padituri tjetër, Komuna Fushë
Kuqe, kërkoi që të rrëzohej padia në lidhje me këtë të paditur, pasi objekti i kësaj padie nuk
ka lidhje me të.
II. Vendimet dhe arsyetimi i gjykatave:
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me vendimin nr.511/343, datë 02.06.2011 ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë.
Detyrimin e palës së paditur Bordi i Kullimit të Qarkut Lezhë të shemb murin rrethues
pranë shtëpisë së paditësit Lek Buna me vendndodhje tek Hidrovori Adriatik Kurbin dhe
ndalohet i padituri ta përsërisë këtë ndërtim në të ardhmen.
Rrëzimin e padisë lidhur me të paditurin Komuna Fushë Kuqe.
7. Gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton se:
....Ndërtimi i murit rrethues është bërë nga pala e paditur Bordi i Kullimit të Qarkut
Lezhë pa leje të organeve kompetente, siç parashikojnë nenet 45 dhe 48 të ligjit nr.8405, datë
17.09.1998 “Për Urbanistikën”, prandaj kërkesëpadia duhet të pranohet vetëm në lidhje me
të paditurin Bordi i Kullimit të Qarkut Lezhë, sepse e paditura tjetër Komuna Fushë Kuqe
nuk ka dhënë leje ndërtimi.....
Lënien në fuqi të vendimit nr.511/343, datë 02.06.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kurbin me saktësimin: Muri rrethues në një gjatësi 12.5 m të zëvendësohet me
rrethim me kangjella metalike (sipas aktit të ekspertimit).
9. Gjykata e Apelit Tiranë ndër të tjerave arsyeton:
.....Në referim të kësaj dispozite ligjore Gjykata e Apelit Tiranë, çmon se pala
paditëse gjendet realisht në kushtet e një dëmi të mundshëm të shkaktuar nga muri rrethues i
ndërtuar nga palët paditëse, duke penguar hyrjen në banesën e tij, ajrimin, dritën, pra
elementë thelbësor në gëzimin e qetë të pronës. Sipas aktit të ekspertimit ka rezultuar e
provuar se gjatësia e murit që cënon banesën e paditësit Lek Buna është 12.5 m në drejtim
perëndimor të banesës paralel me të.
Bazuar dhe në konkluzionet e arritura në shtesën e aktit të ekspertimit të kryer nga
eksperte Suzana Sinani, gjykata çmon se ky mur duhet të zëvendësohet me rrethim me
kangjella metalike, duke lejuar futjen e dritës dhe ajrosjen njëkohësisht në banesën e
paditësit Lek Buna.
Gjatë gjykimit në apel, përfaqësuesja e palës paditëse u shpreh dakort me këtë
konkluzion dhe kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin, duke
saktësuar gjatësinë e murit rrethues të Hidrovorit.
Ndërsa pala e paditur Bordi i Kullimit të Qarkut Lezhë pretendoi se muri rrethues
është ngritur mbi themelet e mëparshme dhe nuk ishin dakort me zgjidhjen që ofroi ekspertja
për zëvendësimin me rrethim me kangjella metalike.
Por, Gjykata e Apelit Tiranë çmon se, në fakt, pala e paditur Bordi i Kullimit të
Qarkut Lezhë, murin rrethues e ka ndërtuar në vendin në të cilin ky mur ka ekzistuar më
parë. Ky fakt nuk ka rezultuar të jetë kundërshtuar nga pala paditëse në gjykim. Në këtë
kontekst, në kushtet kur ndërtimi është kryer mbi themelet e murit që ka ekzistuar më parë,
nuk mund të konsiderohet si një ndërtim i paligjshëm.
554
Gjykata çmon se zgjidhja e dhënë nga ekspertja plotëson kërkesat e të dy palëve
ndërgjyqëse, duke pakësuar dëmin që i shkaktohet palës paditëse në banesën e tij lidhur me
hyrjen në banesë, ajrimin dhe ndriçimin e saj dhe njëkohësisht, duke respektuar edhe
rregulloren për hidrovoret, që territori i jashtëm i tyre të jetë i rrethuar, me portë hyrëse të
madhe e të sigurt, si objekt i rëndësisë së veçantë.......
10. Në nenin 79/a të Kodit të Procedurës Civile parashikohet se:

Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin në rastet e parashikuara me ligj.
Gjykata, që shqyrton çështje për të cilat me ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga
Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve të kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë
mundësi të marrë pjesë në gjykim.
11. Në vendimin nr.27, datë 27.07.2009 të Gjykatës Kushtetuese ndër të tjera thuhet
se:
Sipas ligjit nr.8743, datë 22.02.2001 “Për pronat e Paluajtshme të Shtetit” dhe ligjit
të kohës nr.8551, datë 18.11.1999 “Për Avokaturën e Shtetit”, përfaqësimi dhe mbrojtja e
pronës dhe interesave publike nga ana e Avokaturës së Shtetit, në një gjykim të filluar, është
një përfaqësim dhe mbrojtje e detyrueshme dhe gjykatat, sipas nenit 79/a të K.Pr.Civile, kanë
detyrimin që t’i njoftojnë aktet Avokaturës së Shtetit me qëllim që jo vetëm të ketë mundësi të
marrë pjesë në gjykim, por edhe të realizojë mbrojtjen e interesave të shtetit.

Gjykatës së Lartë ndër të tjera thuhet se:
Kolegjet e Bashkuara konstatojnë gjithashtu se as Avokaturës së Shtetit, e cila sipas
ligjit nr.8851, datë 18.11.1999 ka për detyrë të përfaqësojë dhe mbrojë në gjyq shtetin, në
kundërshtim me urdhërimet e dispozitës së nenit 79/a të K.Pr.Civile, nga ana e gjykatës nuk
ju njoftuan aktet, me qëllim që ajo të kishte mundësi të merrte pjesë në gjykim.
Nga përmbajtja e kësaj dispozite (nenit 79/a të K.Pr.Civile), del se kur shqyrton
çështje për të cilat përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, gjykata është e
detyruar që të urdhërojë njoftimin e akteve kësaj të fundit. Vetëm kështu mund t’i krijohet
mundësia reale Avokaturës së Shtetit që të marrë pjesë në gjyq me qëllim përfaqësimi dhe
mbrojtjeje të interesave të shtetit, në rastet e parashikuara nga ligji.
13. Në vendimin unifikues të Gjykatës së Lartë nr.03, datë 06.12.2013 ndërmjet të

tjerave thuhet se:
shkallës së parë të apelit, apo në Gjykatën e Lartë, dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto
555
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekurset e paraqitura nga

pala paditëse Lekë Buna dhe pala e paditur Bordi i Kullimit të Qarkut Lezhë, përmbajnë
shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj vendimet e gjykatave bëhen të cënueshëm.
15. Në referim të dispozitave të ligjit nr.10018, datë 13.11.2008 “Për Avokaturën e
Shtetit” dhe akteve nënligjore të nxjerra në zbatim të tij, dhe nenit 79/a të K.Pr.Civile,
përfaqësimi dhe mbrojtja e interesave publike, duhet të realizohet me pjesëmarrjen e
detyrueshme të Avokatit të Shtetit, i cili në rastin në gjykim ishte i detyruar që të mbronte në
gjyq interesat e palës së paditur Bordit të Kullimit të Qarkut Lezhë, pasi bëhet fjalë për një
institucion të rëndësisë së veçantë.
16. Nga dispozitat e legjislacionit të sipërcituar rezulton e qartë se gjykatat që
shqyrtojnë çështje të lidhura me mbrojtjen e pronave shtetërore, interesave publike, kanë
detyrimin që t’i njoftojnë aktet Avokaturës së Shtetit, me qëllim që ky institucion jo vetëm të
ketë mundësi të marrë pjesë, por edhe të realizojë mbrojtjen efektive të interesave të shtetit,
problematikë për të cilën ka qëndrime të konsoliduara nga Gjykata Kushtetuese (vendimi
nr.27/2009) dhe praktika gjyqësore e Gjykatës së Lartë (vendimi nr.13/2004).
17. Duke qenë se në çështjen në shqyrtim, rezulton që nuk është realizuar njoftimi i
akteve Avokaturës së Shtetit, me qëllim që ajo të merrte dijeni dhe sipas çmimit të saj, të
realizonte ose jo përfaqësimin e mbrojtjen në gjyq të interesave të palës së paditur Bordi i
Kullimit të Qarkut Lezhë, pa qenë e nevojshme për tu ndalur në shkaqet e tjera të ngritura në
rekurs, Kolegji Administrativ vlerëson se gjykimet e zhvilluara në të dy shkallët kanë qenë
procese të parregullta ligjore, të cilat janë në kundërshtim me nenin 42 të Kushtetutës dhe
nenin 6 të KEDNJ.
18. Meqenëse shkelja procedurale e përmendur më sipër është e tillë që passjell
detyrimisht prishjen e vendimeve dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e
shkallës së parë, pretendimet e tjera të parashtruara nga palët në rekurs mund të përsëriten në
atë gjykatë.
19. Në zbatim të vendimit unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë, aktualisht kompetente për shqyrtimin e çështjes është Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Tiranë, prandaj Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se
vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin,
duhet të prishen dhe çështja të dërgohet për tu rishqyrtuar nga Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/d të ligjit
nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.....
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2982, datë 18.12.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.511/343, datë 02.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Tiranë, më 16.02.2016
556
Nr. 00-2016-1547 Vendimi (100)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

nr.00597/2013 akti që iu përket palëve:
PADITËS: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE

SHOQËRORE KORÇË
I PADITUR: ZYRA E PËRMBARIMIT KORÇË
AGIM HAXHILLARI
OBJEKTI:
Kundërshtim veprimesh përmbarimore,
përkatësisht Urdhrit për vendosjen e sekuestros ekzekutive
nr.145 regj, datë 27.02.2012.
Pezullimin e veprimeve të Zyrës Përmbarimore Korçë
për ekzekutimin e titullit ekzekutiv nr.1636, datë 29.05.2009
deri në momentin kur vendimi i gjykatës që do të shprehet
për objektin e kësaj kërkesëpadie, të ketë marrë formë të prerë.
Baza Ligjore: Nenet 153, 610, 611 të K.Pr.Civile,
neni 29 i ligjit nr.10142, datë 15.05.2009
“Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve
të Forcave të Armatosura, të Punonjësve të Policisë së Shtetit,
të Gardës së Republikës, të Shërbimit Informativ të Shtetit,
të Policisë së Burgjeve, të Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri
dhe të Shpëtimit të Punonjësve të Shërbimit
të Kontrollit të Brendshëm në Republikën e Shqipërisë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.1564(41-2012-2737), datë

Rrëzimin e kërkesëpadisë.

Ndryshimin e vendimit nr.1564, datë 04.06.2012 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Korçë, si më poshtë:
Pranimin e padisë të paditësit DRSSH Korçë, duke anulluar veprimet
përmbarimore, konkretisht Urdhrin nr.145 regj, datë 27.02.2012 të Zyrës së
Përmbarimit Korçë.
557
Zyra e Përmbarimit Korçë, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.621, datë 31.10.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.1564 (41-2012-2737), datë 04.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë.
Shkaqet që pala e paditur Zyra e Përmbarimit Korçë paraqet në rekurs, janë:

 Në lidhje me pretendimin se kemi të bëjmë me një vendim të ekzekutuar theksojmë se
në dosjen përmbarimore nuk rezulton asnjë konfirmim zyrtar në bazë të nenit 616/a të
K.Pr.Civile, i cili të konfirmojë këtë të fundit, pra ekzekutimin.
 Gjykata e Apelit Korçë ndjek arsyetimin se, D.R.S.SH Korçë me aktin administrativ
nr.427/2, datë 21.10.2010 ka vendosur rillogaritjen e pensionit dhe në këtë kuadër
presupozon të ekzekutuar vendimin nr.1636, datë 29.05.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë, por në këtë pikë theksojmë se vlefshmëria e një vendimi gjyqësor
nuk mund të hidhet poshtë me një akt administrativ, por vetëm nga një vendim i
dhënë nga një gjykatë, e cila ndodhet në një shkallë hierarkike më të lartë.
 Pretendimi se detyrimi i rrjedhur nga vendimi gjyqësor nr.1636, datë 29.05.2009 i
Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë është ekzekutuar vullnetarisht bie poshtë, pasi
edhe gjatë gjykimit nuk u paraqit asnjë provë shkresore, e cila të na vërtetonte
ekzekutimin e këtij vendimi sipas dispozitivit të tij.
 Ndryshimi i vendimit nr.427, datë 24.07.2003 të D.R.S.SH Korçë dhe detyrimin e saj
ti caktojë dhe paguaj Agim Haxhillarit pensionin e parakohshëm në masën prej
17.659,8 lekë plus shtesat eventuale pas datës 01.05.2003.
 Kthimin e diferencave midis pensionit të llogaritur sipas pikës 2 të dispozitivit të
vendimit dhe shumës së përfituar në fakt prej tij 12.232 lekë prej datës 01.05.2003
deri në momentin e ekzekutimit të vendimit.
 Gjykata duhet të gjykonte vetëm ligjshmërinë e sekuestros dhe ajo gabimisht i ka hyrë
arsyetimit të gjykimit të themelit të çështjes, ndërkohë që kemi përpara një vendim të
formës së prerë.
 Shkaku ligjor, dalja e ligjit nr.10142/2009 mbi të cilin paditësi ka ngritur padinë
cënon sigurinë juridike dhe të drejtat e fituara nga i padituri në këtë gjykim, sepse ul
masën e pensionit në raport me ligjin e mëparshëm.

VËREN
nr.11243-00597-00-2013 regj. them, që u përket palëve: paditëse Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Korçë dhe të paditur Zyra e Përmbarimit Korçë dhe Agim Haxhillari,
me objekt: Kundërshtim veprimesh përmbarimore, përkatësisht Urdhrit për vendosjen e
sekuestros ekzekutive nr.145 regj, datë 27.02.2012, etj.
01.11.2012 i Gjykatës së Apelit Korçë, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material,
prandaj si i tillë ai duhet të prishet, duke u lënë në fuqi vendimi nr.1564 (41-2012-2737), datë
04.06.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
558
3. Pala paditëse, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Korçë ka paraqitur për

gjykim, kundër të paditurve Zyrës e Përmbarimit Korçë dhe Agim Haxhillari, padinë me
objekt kundërshtim veprimesh përmbarimore, përkatësisht Urdhrit për vendosjen e sekuestros
ekzekutive nr.145 regj, datë 27.02.2012. Pezullimin e veprimeve të Zyrës së Përmbarimit
Korçë për ekzekutimin e titullit ekzekutiv nr.1636, datë 29.05.2009 deri në momentin që
vendimi i gjykatës do të shprehet për objektin e kësaj kërkesëpadie, të ketë marrë formë të
prerë.
4. Lidhur me rrethanat faktike të çështjes, rezulton që titulli ekzekutiv që është vënë
në ekzekutim nga Zyra e Përmbarimit Korçë është vendimi gjyqësor nr.1636, datë 29.05.2009
i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, ku është vendosur: Ndryshimi i vendimit nr.427, datë
24.07.2003 të D.R.S.SH Korçë dhe detyrimin e palës së paditur D.R.S.SH Korçë të lidh
pension të parakohshëm atij në masën 17.659,8 lekë, plus shtesat eventuale pas datës
01.05.2003.
Detyrimin e palës së paditur, D.R.S.SH Korçë, ti kthejë paditësit diferencat midis
pensionit të llogaritur sipas pikës 2 të dispozitivit të vendimit dhe shumës së përfituar në fakt
prej tij 12.232 lekë, prej datës 01.05.2003 deri në datën e ekzekutimit të këtij vendimi.
5. Në pjesën arsyetuese të këtij vendimi gjyqësor rezulton që ky disponim i gjykatës
lidhet me interpretimin e nenit 11, gërmat a dhe b të ligjit nr.8087, datë 13.03.1996, të
ndryshuar, përsa i përket llogaritjes së masës së pensionit të parakohshëm për vjetërsi
shërbimi.
6. Ky vendim gjyqësor ka marrë formë të prerë pa u ankimuar nga palët. Zyra e
Përmbarimit Korçë është vënë në lëvizje me kërkesën e kreditorit Agim Haxhillari dhe me
shkresën nr.1106-09 është bërë lajmërimi i palës debitore D.R.S.SH Korçë për ekzekutim
vullnetar dhe më tej është vijuar me fazën e ekzekutimit të detyrueshëm.
7. Duke qenë se ekzekutimi ka patur karakter vazhdues, është nxjerrë Urdhri nr.145,
datë 28.02.2012 për vendosjen e sekuestros konservative në llogarinë e palës debitore në
vlerën që lidhet me periudhat korrik 2009-qershor 2010, korrik 2010-qershor 2011, korrik
2011- dhjetor 2011. Ky urdhër rezulton ti jetë komunikuar palës debitore me datë 09.03.2012.
Më tej është nxjerrë Urdhri për vendosjen e sekuestros ekzekutive nr.145 prot, datë
19.03.2012.
Rezulton që kjo sekuestro aktualisht ti ketë dhënë pasojat e saj dhe shuma të jetë
tërhequr nga kreditori Agim Haxhillari.
8. Me datë 12.03.2012 D.R.S.SH Korçë ka paraqitur në gjykatë padinë objekt
gjykimi, duke kundërshtuar vendimin për vendosjen e sekuestros konservative, në referim të
nenit 610 të K.Pr.Civile.
II. Vendimet dhe arsyetimi i gjykatave:
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.1564 (41-2012-2737), datë

Rrëzimin e kërkesëpadisë.
....Gjykata çmon se sipas nenit 29 të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 “Për sigurimin
shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura” detyrohet organi
administrativ D.R.S.SH të kryejnë rillogaritjen e këtyre pensioneve.
Megjithatë, ky parashikim nuk sjell paekzekutueshmërinë e vendimeve gjyqësore të
dhëna përpara hyrjes në fuqi të këtij ligji, me të cilat është caktuar masa e pensionit të
parakohshëm, pa u kufizuar në kohë, duke ndryshuar njëherazi dhe masën e pensionit të
559
caktuar nga D.R.S.SH në interpretim të gabuar të ligjit në fuqi në momentin e lindjes të së
drejtës.
Këto vendime të gjykatës kanë efekt prapaveprues, duke detyruar D.R.S.SH jo vetëm
ti caktojnë një masë pensioni sipas interpretimit që gjykata i ka bërë ligjit (nenit 11, gërma a,
dhe b, të ligjit nr.8087, datë 13.03.1996, të ndryshuar), por dhe ti paguajnë përfituesve
diferencat e papaguara. Pra rregullojnë cënimin e interesave pasurore nga keqinterpretimi i
ligjit nga organi administrativ i caktuar për llogaritjen e pensionit të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi ( D.R.S.SH) dhe të drejtat e fituara nëpërmjet këtij vendimi gjyqësor (masa
e pensionit të parakohshëm) konsiderohen si të fituara në çastin e lindjes të së drejtës.
Situata e përfituesve nga skema e përfitimeve të posaçme si ushtarak, sidomos
përfituesve të pensioneve të parakohshme për vjetërsi shërbimi, të cilëve iu është ndryshuar
masa e pensionit me vendim gjyqësor, është e njëjtë me atë kategori ushtarakësh të cilëve
vetë organi administrativ ia ka lidhur drejtë pensionin që në fillim, përsa i përket masës.
Për këtë kategori të fundit pensionistësh, hyrja në fuqi e ligjit të ri, nuk u heq të
drejtën e përfitimit të pensionit nga data e hyrjes në fuqi të tij, por ato vazhdojnë të përfitojnë
atë masë pensioni, në kushtet kur pritet një vendim rillogaritje e pensionit të parakohshëm
nëse ai përmirëson situatën ekonomike të tyre.
Me të njëjtën logjikë dhe për atë kategori përfituesish që të drejtën e tyre e kanë fituar
nëpërmjet një vendimi gjyqësor që ka anulluar një akt administrativ të paligjshëm të
D.R.S.SH Korçë, nuk mund tu ndërpritet pagesa e pensionit të parakohshëm për vjetërsi
shërbimi me daljen e ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 (me përjashtim të rasteve, siç ka
ndodhur në praktikën gjyqësore, nëse vetë gjykata e ka kufizuar pagimin e diferencave me
datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji, referuar vetë kërkimit të palëve në padi).
Ndryshimin e vendimit nr.1564, datë 04.06.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Korçë si më poshtë:
Pranimin e padisë të paditësit DRSSH Korçë, duke anulluar veprimet përmbarimore,
konkretisht Urdhrin nr.145 regj, datë 27.02.2012 të Zyrës së Përmbarimit Korçë.
12. Gjykata e apelit ndër të tjera arsyeton se:
....Gjykata çmon se në mënyrë të gabuar gjykata e shkallës së parë në arsyetimin e saj
i referohet termit ndërprerje e pensionit nga ana e DRSSH Korçë, pasi veprimet e kësaj pale
nuk kanë synuar në asnjë rast të ndërpresin pensionin, por vetëm të rillogarisin atë sipas
detyrimeve të ligjit nr.10142/2009, ndërsa rastet e ndërprerjes janë parashikuar
shprehimisht në ligj dhe nuk janë fare objekt i veprimeve të palës paditëse, DRSSH Korçë.
Arsyetimi i gjykatës së shkallës së parë lidhur me fuqinë prapavepruese të ligjit
nr.10142, datë 15.05.2009, nuk është i vlefshëm për rastin në gjykim. Ky arsyetim vlen vetëm
në rastin e zgjidhjes së çështjen në themel, pra kur palës i janë cënuar interesat pasurore të
njohura deri në atë moment me ligjin nr.8087 dhe të fituara me vendim të gjykatës, dhe
masës së ndryshme të përfitimit që do të sjellë rillogaritja e pensionit sipas parashikimeve të
ligjit nr.10142, i cili sjell një rregullim ndryshe të marrëdhënieve të kësaj kategorie
subjektesh. Kjo për faktin se gjykatat e zakonshme në konfliktet e këtij lloji por, dhe Gjykata
Kushtetuese në vendimin e saj me nr.33, datë 24.06.2010 kanë evidentuar parimet themelore
te sigurisë juridike dhe të drejtave civile të shtetasve, në rastin konkret shtetasve që janë
subjekt i një përftimi të posaçëm të njohur me një ligj të mëparshëm. Ligji nr.10142/2009 dhe
efektet juridike te tij mbi marrëdhëniet midis palëve të rregulluara me ligjet nr.8087, datë
13.03.1996 dhe nr.8661, datë të 18.09.2000, deri në hyrjen në fuqi të tij, nuk mund të sjellin
efekt mbi përfitimet e mëparshme apo dhe mbi faktin që këto të drejta duhet të përfitohen me
anë të gjykatës nëse nuk janë fituar ende për shkak të veprimtarisë dhe interpretimit të
gabuar të organit të administratës shtetërore që kishte këtë detyrim. Ligji i ri nuk mund të
ketë fuqi prapavepruese për marrëdhënie që janë rregulluar nga ligji i mëparshëm, të drejtat
560
e fituara nuk mund të mohohen dhe as të shuhen me anë të daljes së një ligji të ri, por kjo nuk
nënkupton që vendimet gjyqësore ti shtrijnë efektet detyruese edhe për marrëdhënie të
krijuara pas hyrjes në fuqi të ligjit dhe që nuk janë bërë objekt i shqyrtimit gjyqësor.
Nëse i padituri Agim Haxhillari e sheh veten të cënuar në interesat e tij pasurore nga
dalja e vendimit të ri nr.427/11 të DRSSH Korçë, atëherë duhet ta bëjë atë objekt kontestimi
në gjykatë, madje duke përdorur edhe argumentin e Gjykatës Kushtetuese në interpretimin që
i ka bërë dispozitave të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 dhe vetëm atëhere ky vendim
gjyqësor mund të jetë detyrues për DRSSH Korçë. Dalja e çdo ligji tjetër që rregullon në
mënyrë të ndryshme marrëdhënie të një fushe të caktuar, nuk ka fuqi juridike mbi të drejtat e
fituara tashmë, që do të thotë se rillogaritja me anë të vendimit nr.427/II, nxjerrë në zbatim
të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 nuk mund të prekë të drejta pasurore të përfituara deri në
këtë moment zbatimit të drejtë të ligjit apo vendimit gjyqësor, por kjo situatë nuk mund të
vlerësohet dhe as interpretohet drejtpërdrejtë nga zyra e përmbarimit......
13. Neni 609/2 i K.Pr.Civile parashikon se:

Kur titulli ekzekutiv është një vendim gjyqësor ose vendim arbitrazhi, debitori mund
të kundërshtojë ekzekutimin e titullit vetëm për fakte të ngjara pas dhënies së këtyre
vendimeve.
14. Neni 610 i K.Pr.Civile parashikon se:

(Shtuar paragrafi III me ligjin nr.8812, datë 17.05.2001, neni 125; ndryshuar me
ligjin nr.10052, datë 29.12.2008, neni 49; shtuar dy paragrafët e fundit me ligjin
nr.122/2013, datë 18.4.2013, neni 45).
Kundër veprimeve të përmbaruesit gjyqësor dhe kundër refuzimit të tij për të kryer
një veprim, palët mund të bëjnë ankim në gjykatën që ekzekuton vendimin brenda 5 ditëve
nga dita e kryerjes së veprimit apo refuzimit, kur palët kanë qenë të pranishme në kryerjen e
veprimit ose kanë qenë thirrur edhe në raste të tjera nga dita që i është njoftuar ose ka marrë
dijeni për veprimin ose refuzimin.
Kundër veprimeve të personave, përmbaruesit gjyqësorë, që ushtrojnë veprimtarinë
publike të shërbimit përmbarimor gjyqësor të organizuar mbi baza private, pala debitore
mund të paraqesë ankim në gjykatën, ku ekzekutohet titulli ekzekutiv, brenda 5 ditëve nga
data e kryerjes së veprimit.
Ankimi shqyrtohet brenda 20 ditëve nga gjykata e vendit të ekzekutimit, e cila kur e
sheh të nevojshme mund të thërrasë edhe palët.
Përmbaruesi gjyqësor thirret nga gjykata me cilësinë e palës së paditur.
Ankimi kundër veprimeve ose refuzimit të përmbaruesit gjyqësor nuk pezullon
ekzekutimin, përveç kur gjykata vendos ndryshe. Kur titulli ekzekutiv është një akt për
dhënien e kredive bankare ose akt për dhënien e kredive nga institucionet financiare
jobankare dhe gjykata ka vendosur pezullimin e ekzekutimit të vendimit, masa e pezullimit
konsiderohet e rënë nga fuqia me kalimin e 20 ditëve nga momenti i dhënies se vendimit të
pezullimit. Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i veçantë.
15. Neni 153 i K.Pr.Civile parashikon se:

Gjykimi i një çështje në gjykatë fillon me paraqitjen e kërkesëpadisë me shkrim.
16. Neni 29 i ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, parashikon se:

Dispozitat e ligjit nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, të ndryshuar dhe ligji
561
nr.8661, datë 18.9.2000 “Për sigurimin suplementar të punonjësve të Policisë së Shtetit”
zbatohen deri në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji.
Pensionet e parakohshme për vjetërsi shërbimi dhe pensionet suplementare, të
caktuara në përputhje me ligjet nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror
suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, të
ndryshuar dhe nr.8661, datë 18.9.2000 “Për sigurimin suplementar të punonjësve të Policisë
së Shtetit”, si edhe ato të caktuara me vendime të gjykatave, pavarësisht nga mosha e
vjetërsia në punë, në çastin e fillimit të së drejtës, do të rillogariten. Rillogaritja bëhet sipas
rregullave të përcaktuara në këtë ligj dhe në bazë të pagave referuese, në çastin që i ka
lindur e drejta për përfitim. Mbi këtë masë përfitimi të rivlerësuar zbatohen koeficientet e
rritjes apo të indeksimit të pensionit, sipas vendimeve të veçanta të Këshillit të Ministrave,
nga çasti i lindjes të së drejtës dhe deri në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji. Masa e
pensionit, e rivlerësuar si më lart, në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji, vlerësohet si shumë
përfundimtare e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi ose e pensionit
suplementar....
e paditur Zyra e Përmbarimit Korçë, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj dhe për
rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë duhet të prishet, duke u lënë në fuqi vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, fillimisht vlerëson të theksojë se sipas
nenit 29 të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 “ Për sigurimin shoqëror suplementar te
ushtarakëve të Forcave të Armatosura” dhe Aktit normativ nr.05, datë 10.11.2010 detyrohet
organi administrativ D.R.S.SH, të kryejnë rillogaritjen e këtyre pensioneve nga dita e hyrjes
në fuqi të ligjit të mësipërm.....
19. Në rastin në gjykim i padituri Agim Haxhillari e ka përfituar masën e pensionit që
kërkohet të ekzekutohet me anë të vendimit gjyqësor, i cili ka marrë formë të prerë pa u
ankimuar nga palët. Situata e përfituesve nga skema e përfitimeve të posaçme si ushtarakë,
sidomos përfituesve të pensioneve të parakohshme për vjetërsi shërbimi, të cilëve iu është
ndryshuar masa e pensionit me vendim gjyqësor, është e njëjtë me atë kategori ushtarakësh të
cilëve vetë organi administrativ ia ka lidhur pensionin që në fillim, përsa i përket masës së
përfitimit.
20. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë thekson se, hyrja në fuqi e një ligji të ri,
nuk përbën shkak për kundërshtimin e veprimeve përmbarimore, të cilat në bazë të nenit 610
të K.Pr.Civile mund të kundërshtohen vetëm në dy raste, kur përmbaruesi gjyqësor gjatë
ekzekutimit të vendimit nuk vepron në përputhje të plotë me vendimin që është titull
ekzekutiv dhe që kërkohet të vihet në ekzekutim, si dhe në rastin kur përmbaruesi gjyqësor
refuzon për të kryer një veprim, pra që do të thotë se në të dy rastet e parashikuara në ligj,
kundërshtohen nga debitori e kreditori vetëm veprimet, ose mosveprimet e përmbaruesit
gjyqësor.
21. Në nenin 609/2 të K.Pr.Civile është parashikuar se: Kur titulli ekzekutiv është një
vendim gjyqësor ose vendim arbitrazhi, debitori mund të kundërshtojë ekzekutimin e titullit
vetëm për fakte të ngjara pas dhënies së këtyre vendimeve. Miratimi i një ligji të ri nuk mund
të përbëjë fakt ose ngjarje që mund të përligji kundërshtimin e titullit ekzekutiv nga debitori.
22. Gjithashtu vendimi nr.41-2009-2651 (1636), është shpallur nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Korçë me datë 29.05.2009, pra në vigjilje të hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142, datë
15.05.2009, prandaj pala paditëse DRSSH Korçë i ka patur të gjitha mundësitë që të merrte
pjesë në gjykimin e çështjes në shkallë të parë për të paraqitur pretendimet e saj dhe jo ta linte
562
gjykimin e çështjes në mungesë, duke mos paraqitur as ankim në gjykatën e apelit ndaj
vendimit përfundimtar të gjykatës së shkallës së parë.
arrin në përfundimin se, rekursi i paraqitur nga Zyra e Përmbarimit Korçë, është i bazuar në
ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet
të prishet, duke u lënë në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë, me arsyetimin e
mësipërm.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63 pika “b” të ligjit
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.621, datë 31.10.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.1564 (41-2012-2737), datë 04.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë.
Tiranë, më 18.02.2016
563
Nr.00-2016-903 i Vendimit (101)
VENDIM

Në dhomën e këshillimit te datës 18.02.2016, mori ne shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: SHOQËRIA TREGTARE "REJSI FARMA"

SHPK, me seli në Tiranë.
E PADITUR: MINISTRIA E SHËNDETËSISË. AGJENSIA
KOMBËTARE E BARNAVE DHE
PAJISJEVE MJEKËSORE.
Me pjesëmarrjen e Avokaturës se Shtetit.
OBJEKTI:
Konstatimin absolutisht te pavlefshëm te:
a. Vendimit nr.5916/1 Prot, date 13.11.2014 te Ministrit te Shëndetësisë,
b. Aktit administrativ, proces verbalit nr.0000076, date 02.10.2014 te AKBPM.
Detyrimi i AKBPM te lëshojë leje përdorimi mbi pulla shitje për barnat:
a. Nifedipin Aktavis 10 mg x 50 coated tab
b. Lace lap in 10 mg x 28 fi 1m coated tab.
c. Lithium carbonicium GSK 250 mg x 60 tab
d. Vermox 100 mg x 6 tab
e. Ventolin solution for nebulisation 5 mg/ml x 20 ml shishe.
Marrjen e masës se sigurimit te padisë duke pezulluar ekzekutimin
e aktit administrativ, procesverbal nr.0000076, date 02.10.2014 te AKBPM.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32 te K.Pr.Civile.
Nenet 7 la, 1011, 1111, 15/a, 16, 17/1/c, c, 2, 28, 30, 40/1/c,e
te Ligjit nr.49/2012 "Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative
dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative".
Nenet 16, 18, 107, 116, 132, 138 te K.Pr.Administrative.
Nenet 6, 27/1,2914,35, 43/6/c, 54/2, 4611, 47/1. 51 t
e Ligjit nr.10433, date 16.06.2011 "Për inspektimin ne RSH".
Neni 16/1 i Ligjit nr.10279, date 25.05.2010 "Për kundravajtjet administrative".
Nenet 11, 18,19,47,54/1,57 te Ligjit nr.9323, date 25.11.2014
"Për barnat dhe shërbimi farmaceutik ", i ndryshuar,
neni 65 i Ligjit nr.105/2014 "Për barnat dhe shërbimin farmaceutik".
Gjykata Administrative e Shkallës së Pare Tirane, me vendimin nr.502, date

Pranimin e pjesshëm te kërkese padisë.
564
Konstatimin si absolutisht të pavlefshëm të aktit administrativ “procesverbal
nr.0000076- seria date 02.10.2014 të nxjerrë nga pala e paditur Agjensia
Kombëtare e Pajisjeve Mjekësore. Rregullimin e pasojave ligjore duke
urdhëruar zhbllokimin e barnave te sekuestruara sipas këtij akti.
Detyrimi Agjensia Kombëtare e Barnave dhe Pajisjeve Mjekësore te lëshoje
leje Përdorimi dhe Pulla shitje për barnat:
Nifedipin Actavis 10 mg x50 coated.
Lecalpin 10 mg x 28 film coated tab.
Lithium Carbonicum GSK 250 mg x 60 tab. d)
Lithium Carbonicum GSK 250 mg x 60 tab.
Verrnox 100 mg x 6 tab.
Ventolin solution for nebulisation 5 mg/ml x 20 ml shishe
Rrëzimin e kërkese padisë te pabazuar ne ligj dhe ne prova kundrejt pales se
paditur Ministrise se Shendetesise.
Shpenzimet gjyqësore si te provuara e të parapaguara nga pala paditëse i
ngarkohen palës së paditur Agjensia Kombëtare c Barnave dhe Pajisjeve
Mjekësore ne një të dytën e totalit të tyre.
Pala e paditur Agjensia Kombëtare e Barnave dhe Pajisjeve Mjekësore
detyrohet te ekzekutoje veprimet sipas këtij vendimi, ne favor te palës
paditëse, me marrjen forme të prere te këtij vendimi, Gjykata ne zbatim te
nenit 4l. germa (b) të ligjit organik me Nr49/2012 urdhëron qe detyrimi ne
ngarkim ë palës se paditur kundrejt palës paditëse është i ekzekutueshëm prej
përmbarues gjyqësor me marrjen forme të prere te tij sipas ligjit.
Ky vendim gjyqësor ekzekutohen ne përputhje me nenet 65 e vijues te ligjit
organik me nr.49/20 12 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshje administrative, duke u vënë në
ekzekutim nga përmbaruesi gjyqësor. Me kërkesën e kreditorit pasi të ketë
marre formë të prere sipas ligjit.
Përmbaruesi gjyqësor, në përfundim te afatit të ekzekutimit të detyrueshëm të
caktuar nga gjyqtari. sipas këtij vendimi njofton me shkrim gjyqtarin për
veprimet e kryera nga organi publik debitor.
Ndaj këtij vendimi lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Administrativ, sipas
afateve ligjore.
Gjykata e Administrative e Apelit, me vendimin nr.1529, datë 25.06.2015 ka

vendosur:
Ndryshimin e të vendimit nr.502, datë 06.02.2015 te Gjykatës Administrative
të Shkalles së Pare Tiranë.
Rrëzimin e padisë si të pabazuar në ligj e prova.
Kundër vendimit te gjykatës së apelit ka paraqitur ankim pala paditëse Rejsi Farma
shpk. e cila kërkon prishjen e vendimit te gjykatës së apelit duke parashtruar këto pretendime:
 Shoqëria "Rejsi Farma" shpk. licensuar nga QKL me nr.LII-2068-09-201 0, date
11.10.2013, ka kryer ne kuadër të veprimtarisë se saj importimin e barnave .
 Importimi i këtyre barnave nga pika doganore është kryer lirisht dhe barnat janë
transportuar ne ambientet e subjektit "Rejsi Farma''. Inspektoret e ish QKKB kane
kryer inspektimin e barnave të importuara sikurse kërkonin parashikimet ligjore te
ligjit ne fuqi. Këto inspektime janë kryer sipas Akt-Kontrollit nr.0001239, date
25.04.2014; Akt-Kontrollit nr.0001120, datë 05.06.2014; Akt-Kontrollin nr.0001449,
date 09.07.2014; Akt-Kontrollit nr.0000798, datë 02.09.2014. Nga këto Akt-Kontroll,
565
me përjashtim te Akt-Kontrollit te fundit (Nr. 0000798, date 02.09.2014), rezulton se
subjektit "Rejsi Farma" shpk i është lëne për detyre nga inspektoret qe sasitë e
barnave te gjetura, te liheshin në ruajtje në ambientet e subjektit deri ne sqarimin e
dokumentacionit. Për këto barna u gjeten ndryshime të variacionit persa i përket
madhësisë se kutisë se paketimit e cila ishte rritur me 1 mm, ndryshime të cilat nuk
ishin pasqyruar ende nga kompanitë mbajtëse te licencës se tregtimit te bamave pranë
QKKB. Ndërkohe për bamat sipas Akt-Kontrollit te fundit nr.0000798, date
02.09.2014, ku përfshihej edhe bari Ventolin, inspektoret nuk gjeten paqartësi dhe
nuk kane lëne asnjë detyre.
 Pala paditëse, shoqëria "Rejsi Farma" shpk për faktet e gjetura prej inspektoreve ka
vene ne dijeni kompanitë përfaqësuese të bamave mbajtëse te lejes për tregtim, nga te
cilat kishte blerë barnat. Këto kompani nisen procedurat pranë QKKB për sqarimin
dhe autorizimin e variacionit duke lejuar përdorimin e tyre në trego Variacionet janë
autorizuar nga QKKB
 Me lejimin e variacioneve te reja për përdorim nga QKB sipas datave te mësipërme,
furnizimet e reja me variacionet e reja te barnave te sipërcituara, janë importuar dhe
tregtuar ne vijim lirisht ne Shqipëri nga shoqëria "Rejsi Farrna" shpk. Ndërkohe qe
sasitë ekzistuese te bamave te lëna ne ruajtje ne subjektin "Rejsi Farma shpk. sipas
Akt-Kontrolleve te mësipërme te QKKB, vazhduan te mbahen ne magazine nga
shoqëria, sepse QKKB nuk kishte lëshuar ende lejen për përdorimin e tyre.
 Ne datën 08.09.2014 paditësi "Rejsi Farma" shpk, i ka kërkuar zyrtarisht ish-QKKB
me kërkesën nr.147, date 06.09.2014 qe sipas procedurave ligjore te pajise shoqërinë
me pulla shitje për barin Ventolin, për te cilët inspektoret nuk kishin patur rezerva dhe
paqartësi. Me shkresën nr.5693/1 Prot., date 22.09.2014 AKBPM ka njoftuar
paditësin, shoqërinë "Rejsi Farma" shpk, për ndryshime te variacionit te barit
Ventolin te importuar me atë te regjistruar me Urdhër"te Ministrit nr.190, date
27.04.2012 dhe për pasoje nuk e pajis shoqërinë me pulla shitje, pavarësisht se
faktikisht vet ish QKKB e kishte miratuar variacionin e ri të këtij bari me Autorizimin
nr.687, datë 27.08.2014, pra me përpara importimit te produktit nga paditësi sipas
lejes se importit nr.15002, date 28.08.2014.
 Pala e paditur nuk e ka pajisur me lejen për përdorim të bamave qe ndodheshin ne
ruajtje tek ambientet e paditësit shoqërisë "Rejsi Farma" shpk, por me date
25.09.2014 ka kryer një kontroll të dyte për te njëjtin fakt e për te njëjtat barna. Për
inspektimin e dyte është mbajtur Akt-Kontrollit nr.0000365, date 25.09.2014.
Nëpërmjet këtij inspektimi, inspektoret e QKKB kryen verifikimin fizik te bamave,
duke i inventarizuar ato dhe duke gjetur te njëjtat sasi si ne kontrollet e mëparshme.
Ne inspektimin e dyte te mbajtur sipas këtij Akt-Kontrol1i nuk u përfshi dhe nuk u
ushtrua kontroll për barin Ventolin i inspektuar sipas Akt-Kontrollit te fundit
nr.0000798, date 02.09.2014, për te cilët inspektoret edhe me pare nuk kishin
shprehur rezerva.
 Ne datën 02.1 0.2014 inspektoret e QKKB janë paraqitur ne ambientet e shoqërisë
"Rejsi Farma'' shpk, për te sekuestruar bamat. Pala paditëse ka pretenduar se
inspektoret nuk i paraqiten përfaqësuesve te shoqërisë ndonjë vendim në lidhje me
ketë sekuestrim, nuk i sqaruan atyre procedurën që do të ndiqej dhe as nuk mbajtën
ndonjë Proces-Verbal ne prezence te tyre, pori shpjeguan vetëm se kishin ardhur për
te marre ne dorëzim mallin. Ne këto rrethana, përfaqësuesit e shoqërisë "Rejsi Farma"
shpk i kane kërkuar inspektoreve te largohen dhe nuk i kane lejuar qe te sekuestrojnë
mallin.
566
 Ne vijim, shoqëria "Rejsi Farma" i ka kërkuar AKBPM me shkrese zyrtare nr.193
Prot.. date 05.10.2014 qe te lëshonte lejen e përdorimit për barnat duke qene se ato i
plotësonin te gjitha kërkesat ligjore për t'u hedhur ne trego Ne datën 08.10.2014 ne
selinë e shoqërisë "Rej i Fanna" shpk, nëpërmjet shërbimit postar është dërguar nga
QKKB Proces-Verbali "Dënim për kundravajtje administrative" nr.0000076, date
02.10.2014. Procesverbali ishte mbajtur ne mungese te përfaqësuesve te "Rejsi
Farma" shpk, dhe ne te shënohej se "Subjekti refuzoi evadimin fizik te mallit dhe
refuzoi mbajtjen e proces-verbalit prone ambienteve te tij", Gjithashtu, ne
nënshkrimin e subjektit është vene shënimi "refuzoi firmën", Kundër aktit
administrativ Proces-Verbal "Dënim për kundravajtje administrative" nr.0000076,
date 02.10.2014, i cili përben vendim përfundimtar, shoqëria "Rejsi Farma" shpk. Ka
ushtruar ankim administrativ pranë Ministrit te Shëndetësisë. Ministri i Shëndetësisë
me Vendimin nr.5916/1 Prot., date 13.11.2014 ka vendosur lënien ne fuqi te aktit
administrativ, te marre nga inspektoret e AKBPM-se me procesverbalin nr.0000076,
date 02.10.2014.
 Ne këto rrethana pala paditëse Shoqëria "Rejsi Farma" shpk, i është drejtuar gjykatës
me kërkese padinë objekt gjykimi. e analize te pretendimeve objekt kërkimi, te
provave e akteve shkresore dhe rrethanave te faktit e te ligjit, gjykata e shkalles se
pare ka arsyetuar se akti administrativ Proces-Verbal "Dënim për kundravajtje
administrative" nr.0000076, datë 02.1 0.2014 i AKBPM, është i pabazuar në ligj dhe
si i tille ai duhet të konstatohet absolutisht i pavlefshëm. Ne rastin objekt gjykimi,
inspektimet e para për barnat përkatëse janë kryer përkatësisht ne datat 25.04.2014,
05.06.2014 dhe 09.07.2014. inspektoret e QKKB nuk kane nxjerre ndonjë vendim
përfundimtar brenda 30 ditëve nga momenti i inspektimit sikurse parashikon ligji, gjë
qe do te thotë se lëshimi i vendimit përfundimtar me date 02.10.2014 nëpërmjet aktit
administrativ qe kundërshtohet ne ketë padi, pas kalimit te afatit ligjor 30 ditor, është
ne kundërshtim me procedurën dhe kompetencën ligjore dhe si i tille është absolutisht
i pavlefshëm. Kjo ka shkaktuar rënien automatike të masës e përkohshme për
mbajtjen ne ruajtje te barnave. Por përveç kësaj, masa ka rënë edhe për shkak të rënies
se shkakut për te cilën ajo u vendos, i cili ishte "sqarim dokumetacioni", sepse
dokumentacioni për variacionin e ri te barnave te regjistruara u sqarua me marrjen nga
kompanitë përfaqësuese, te autorizimit për përdorim nga QKKB.
 Për rrjedhojë, QKKB, tani AKBPM ne përputhje me procedurën e parashikuar nga
neni 19 i Ligjit nr.9323, date 25.11.2004, ne fuqi kohës kur janë kryer importimet e
barnave objekt gjykimi, i ndryshuar duhej te procedonte me lëshimin e lejes se
përdorimit për paditësin "Rejsi Farrna" shpk, por ne kundërshtim me ketë procedure
ligjore inspektoret kane lëshuar aktin administrativ te dënimit objekt shqyrtimi, gjë qe
e bën ketë akt absolutisht te pavlefshëm.
 Sipas ligjit "Për inspektimet ne R.Sh" inspektoret e palës se paditur kane te pasur
detyrimin për te ushtruar kompetencën ligjore sipas nenit 57 të ligjit "Për barnat dhe
shërbimin farmaceutik ne RSH", i ndryshuar, brenda 30 ditëve prej kontrollit dhe
inspektimit te pare te kryer ne date 25.04.2014. Sipas akteve rezulton se prej palës se
paditur nuk është ushtruar kompetenca ligjore, brenda afatit te caktuar me ligj (afati
30 ditor i cili është vendosur ne ligj si segment kohor brenda te cilit organi
administrativ ka te drejtën e ushtrimit te kompetencave ligjore) por jo vetëm kjo, por
është ushtruar kontroll serish mbi te njëjtin subjekt "Rejsi Farrna" shpk, për te njëjtën
arsye dhe me te njëjtin objekt, "bam at", çdo dy muaj dhe është arritur ne vendimin e
përfundimtar për dënimin me sekuestrim te bamave ne date 02.10.2014, pra vetëm 6
muaj afërsisht prej kontrollit te pare te kryer prej inspektoreve. Kjo periudhe kohore
nuk është justifikuar as ne ligj dhe as ne rrethana objektive te rastit objekt gjykimi,
567
por ka passjellë pasiguri juridike mbi subjektin pale paditëse Shoqërisë "Rejsi Farma"
shpk, dhe përben shkak për lindjen e përgjegjësive ligjore mbi ardhjen e pasojave
ekonomike dhe te tjera pasoja ndaj palës se paditur.
 Nga ana e palës paditëse, barnat janë ruajtur ne gjendje ne magazine, qe prej datës
25.04.2014, date në të cilin është kryer inspektimi i parë prej palës se paditur. Nuk
rezulton te jene shpërndare me pakice, shitur apo hedhur në treg ne ndonjë mënyre
prej palës paditëse. ndaj pala e paditur nuk mund te konstatonte asnjë shkelje sipas
ligjit te posaçme dhe rrjedhimisht meqenëse nuk janë rastet e parashikuara ne ligjin e
posaçme si kundravajtje administrative nuk mund të vendoset dënim administrativ.
 Duke qene se gjykata ka gjetur absolutisht te pavlefshëm aktin administrativ, ka
vlerësuar të mos marre në analize pretendimet e palëve ndergjyqese mbi te tjera arsye
te ligjshmërisë se aktit, por ka rregulluar pasojën juridike te krijuar prej akti
administrativ nul, duke urdhëruar zhbllokimin e barnave te sekuestruara, sipas aktit
"Procesverbal nr.0000076 seria date 02.10.201-l" të nxjerre nga pala e paditur
Agjensia Kombëtare e Bamave dhe Pajisjeve Mjekësore.
 Persa i përket pretendimit mbi aktin administrativ te nxjerre prej palës se paditur
Ministri i Shendetesise, Gjykata e ka gjetur te pambështetur pretendimin e palës
paditëse, pasi prej palës paditëse nuk u provua ne gjykim ekzistenca e asnjë pre]
rasteve për te cilat Gjykata brenda kufijve ligjore, referuar rasteve te përcaktuara ne
nenin 115 dhe 116 te Kodit te Procedurave Administrative, të konstatoj
pavlefshmërinë absolute të tij. Prej palës se paditur është marre ne shqyrtim ankimimi
administrativ i palës paditëse ne afatet dhe ne proceduren e përcaktuar ne ligj, brenda
kompetencave te dhëna me ligj.
 Asnjë organ administrativ, për arsyet e përmendura si me lart ne ketë vendim nuk
mund te konstatoj pavlefshmërinë absolute te akteve administrative, pasi kjo është
kompetence e njohur me ligj vetëm autoritetit gjyqësor, rrjedhimisht edhe pala e
paditur Ministri i Shëndetësisë nuk mund te pranonte ankimin e palës paditëse për te
njëjta shkaqe pretendimi.
 Ne lidhje me kërkimin tjetër të paditësit sipas objektit te padisë, Gjykata ka vërejtur
se pretendimi i palës paditëse është i bazuar ne ligj dhe ne prova pasi akti
administrativ i palës se paditur AKBPM u konstatua absolutisht i pavlefshëm. Për
rrjedhoje te rregullimit te pasojave te krijuara bie masa e bllokimit dhe urdhërimi i
sekuestrimit. Shkaku i masës për "sqarim dokumentacioni" është plotësuar nëpërmjet
regjistrimit te variacioneve ne ish QKKB. Nuk konstatohet apo pretendohet prej
palëve asnjë pengese ligjore për moskryerjen e veprimit administrativ, përkundrazi
pala e paditur duhet te vepronte administrativisht me kërkesën e palës paditëse, Sipas
kërkesave dhe detyrimeve ligjore AKBPM duhet te lëshoje në favor te paditësit "Rejsi
Fama” shpk lejen e përdorimit të barnave dhe pajisjen me pulla shitje. Pala e paditur
AKBPM deri ne date 04.12.2014 nuk e ka përmbushur detyrimin ligjor për lëshimin e
lejes së përdorimit te bamave te sipërcituara, pavarësisht kërkesës se paditësit, e për
ketë shkak Gjykata ka urdhëruar palën e paditur AKBPM-se të lëshoje ne favor te
paditësit lejen e përdorimit për barnat me specifikat dhe sasitë përkatëse.
 Kërkojmë prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së rrethit.

pasi dëgjoi relacionin përkatës te gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen ne tërësi,
568
VËREN
Shoqëria Rejsi Farma shpk, licensuar nga QKL me nr.L 11- 2068-09-2010, datë
11.10.2013 ka kryer ne kuadër te veprimtarisë se vet importin e barnave sipas llojit, sasisë
dhe datave .
Duke qene se barnat kane qene te regjistruara ne përputhje me kërkesat e ligjit ne fuqi
te kohës, importimi i këtyre barnave nga pika doganore është kryer lirisht dhe barnat janë
transportuar ne ambientet e subjekti Rejsi Farma.
inspektoret e ish QKKB kane kryer inspektimin e barnave importuara sikurse
kërkonin parashikimet ligjore ne ligjit ne fuqi. Inspektimet janë kryer sipas Akt-Kontrollit
nr.0001239. dt. 25/04/2014: Akt-Kontrollit nr.0001 ]:20. dt. 05/06/20J4: Akt-Kontrollin NT.
0001449. dt. 09/0712014: Akt-Kontrollit nr.0000798. dt. 02iQ9!2014. Nëpërmjet këtyre Akt-
Kontrolleve. me përjashtim te Akt-Kontrollit të fundit (nr.0000798. dt. 02/09!2014), subjektit
Rejsi Farma ju la për detyre nga inspektoret për sasitë e barnave te gjetura. te liheshin ne
ruajtje ne ambientet e subjektit deri në sqarimin e dokumentacionit. Për këto barna u gjeten
ndryshime te variacionit persa i përket madhësisë se kutisë 5/5 paketimit e cila ishte rritur me
1 mm. ndryshime te cilat nuk ishin pasqyruar ende nga kompanitë mbajtëse të licencës, se
tregtimit te barnave pranë QKKB, por barnat e sipërcituara nuk kishin ndryshime përsa i
përket formës farmaceutike te tyre dhe vazhdonin te ishin autorizuara për tregtim si bama te
regjistruara, Ndërkohe për barnat sipas Akt-Konrollit te fundit nr.0000798) . dt. 02//09/2014.
ku këtu përfshihet edhe bari Ventolin inspektoret nuk gjeten paqartësi dhe nuk. shprehen
rezerva.
Pula paditëse shoqëria Rejsi Farma vuri ne dijeni për faktet e gjetura prej inspektoreve
kompanitë përfaqësuese te barnave mbajtëse te lejes për tregtim nga të cilat kishte blerë
bamat. Këto kompani nisen procedurat pranë QKKB për sqarimin dhe autorizimin e
variacionit duke lejuar përdorimin e tyre ne treg . Variacionet janë autorizuar nga QKKB në
datat si me poshtë:
......................................................................................................
Emërtimi i Bari
Autorizimi i Variacionit Nifedipin Actavis., 10 mg x 50 coated tab.
NT 14064 dt, 10/06/2014
Lecalpin 1o mg x 28 film coated tab. NT. 14064 dt, 10/06/2014
Lithium Carbonicurn GSK 250 mg x 60 nr.14509, datë 29.05.2014
Lithium Carbonicun, GSK 250 mg x 60 I tab. nr.14509, datë 29.05.2014
Vermox 100 mg x 6 tab. nr.14617, datë 20.06.2014
Veruolin solution for nebulisation 5 mg nr.15002, datë 28.08.2014.
Me lejimin e variacioneve te reja për përdorim nga QKB sipas datave te mësipërme,
furnizimit e reja me variacionet e reja te barnave te sipërcituara janë importuar dhe tregtuar
ne vijim lirisht ne Shqipëri nga shoqëria Rejsi Farma, ndërkohe qe sasitë ekzistuese të
barnave te lëna ne ruajtje ne subjektin Rejsi Farma sipas akt-kontrollit te mësipërme te
QKKB. vazhduan te mbahen ne magazine nga shoqëria sepse, QKKB nuk kishte lëshuar ende
lejen për përdorimin e tyre, ndonëse shkaku i lënies se tyre ne ruajtje kishte rëne dhe
dokumentacioni ishte sqaruar.
Me datën 08/09/2014 paditësi Rejsi Farma i kërkon zyrtarisht ish QKK:B nëpërmjet
kërkesës nr.147, dt. 06/09/2014 qe sipas procedurave Ligjore te pajise shoqërinë me pulla
shitje për barin Ventolin, për te cilët inspektoret nuk kishin patur rezerva dhe paqartësi.
Nëpërmjet shkresës nr.5693/1 Prot.. dt. 22.09.2014 AKBP njofton paditësin Rejsi
Farma për ndryshime të variacioneve te barit Ventolin te importuar me atë të Regjistruar
Urdhrin të Ministrit nr.190. dr. 27/04/12 dhe për pasoje nuk e pajis shoqërinë me pull shitje.
Pavarësisht se faktikisht vet ish KKKB e kishte miratuar variacionin e ri të këtij bari me
569
autorizimin nr.687. date 27/0812014 pra me përpara importimit te produktit nga paditësit
sipas Lejes se Importit nr.15002. dt. 28/08/14.
Pala e paditur nuk lëshoi lejen për përdorim të barnave që ndodheshin ne ruajtje tek
ambientet e Rejsi Farma, por me datë 25/09/2014 kryen një kontroll të dytë për te njëjtin fakt
e për të njëjtat barna, pavarësisht se, importimi i tyre ishte kryer kohe me pare dhe inspektim
i dytë ishte kryer kohe me pare.. Inspektimi i dyte është mbajtur sipas Akt-Kontrollit
nr.0000365. dt. 25/09/2014 dhe nëpërmjet saj inspektoret e QKKB kryen verifikimin fizik te
barnave duke i inventarizuar ato dhe duke gjetur te njëjtat sasi si ne kontrollet e mëparshme.
Pra nëpërmjet këtij inspektimi inspektorët nuk gjeten dhe as nuk konstatuan shkelje nga ana e
subjektit Rejsi Farma, sikurse mund te ishte për shembull hedhja ne treg e barnave pa pajisjen
e tyre me lejen e përdorimit. Në inspektimin e dyte të mbajtur sipas këtij Akt-Kontrolli nuk u
përfshi dhe nuk u ushtrua kontroll për barin Ventolin i inspektuar sipas Akt-Kontrollit te
fundit nr.0000798. Datë 01/09/2014 për të cilat inspektoret edhe me pare nuk kishin shprehur
rezerva.
Ne datën 02/10 2014~ inspektoret e QKKB paraqiten ne ambientet e Rejsi Farma për
të sekuestruar barnat Inspektoret nuk i paraqiten i paraqitën përfaqësuesve të shoqërisë
ndonjë vendim ne lidhje me ketë sekuestrim nuk i sqaruan atyre procedurën qe do të ndiqej
dhe as nuk mbajtën ndonjë procesverbal ne prezencë të tyre, por i shpjeguan vetëm se kishin
ardhur për të marrë ne dorëzim mallin. Në këto rrethana përfaqësuesit e shoqërisë Rejsi
Farma i kanë kërkuar inspektorëve te largohen dhe nuk i kanë lejuar qe te vene dorë mbi
mallin.
Në vijim Rejsi Farma i ka kërkuar AKBP me shkrese zyrtare nr.193 Prot.. datë
05110/2014 që te lëshonte lejen e përdorimit për barnat duke qene se ato plotësonin te gjitha
kërkesat ligjore për te hedhur ne treg.
Ne datën 08/10/2014 ne selinë e shoqërisë Rejsi Farma mbërrin me shesim postar një
zarf i ardhur nga QKKB nëpërmjet të cilit është dërguar Proces-Verbal "Dënim për
kundravajtje administrative" nr.0000076. datë 02/l 0/2014. Ky Proces- Verbal përbente
inspektimin e trete për të njëjtin fakt e për te njëjtat barna dhe me anë te tij është vendosur
sekuestrimi i barnave. Procesverbali ishte mbajtur në mungese të përfaqësuesve te Rejsi
Farrna, dhe në te shënohej se "Subjekti refuzoi evadimin fizik të mallit dhe refuzoi mbajtjen e
proces-verbalit pranë ambienteve te tij. Gjithashtu ne nënshkrimin e subjektit shënohet
"refuzoi firmën".
Kundër aktit administrativ Proces-Verbal “Dënim për kundravajtje administrative"
NT. 0000076. date 02.10 2014, i cili përben vendimin përfundimtar brenda afateve ligjore
ushtroi ankim administrativ pranë Ministrit të Shëndetesise shoqëria Rejsi Farma sh.p.k.
Ministri i Shendetesise nepermjet Vendimit nr.591611 Prot.. date 13-11-2014 vendosi
“lënien ne fuqi te akitit administrativ i marre nga inspektoret e AKKPM-, me procesverbalin
nr.000076. Datë 02.10.2014 .
Pala paditëse ka depozituar në Gjykatë, padinë si me lart, kundrejt palëve të paditura.
Gjykata Administrative e Shkallës së Pare Tirane me vendimin nr.502, datë
Pranimin e pjesshëm të kërkese padisë.
Konstatimin si absolutisht të pavlefshëm te aktit administrativ “ procesverbal
nr.0000076- seria date 02.10.2014 të nxjerrë nga pala e paditur Agjencia Kombëtare e
Pajisjeve Mjekësore. Rregullimin e pasojave ligjore duke urdhëruar çbllokimin e barnave të
sekuestruara sipas këtij akti.
Detyrimi Agjencia Kombëtare e Barnave dhe Pajisjeve Mjekësore te lëshoje leje
Përdorimi dhe Pulla shitje për barnat:
3) Nifedipin Actavis 10 mg x:=;O coated tab. b) l.ecalpin\0 mg x 28 film coated tab.
570
e) Lithium Carbonicum GSK 250 mg x 60 tab. d) Lithium Carbonicum GSK 250 mg
x 60 tab. e) Verrnox 100 mg x 6 tab. 1) Ventolin solution for nebulisation 5 mg/ml x 20 ml
shishe
Rrëzimin e kërkese padisë te pabazuar ne ligj dhe ne prova kundrejt pales se paditur
Ministrisë se Shendetesisë.
Shpenzimet gjyqësore si te provuara e te parapaguara nga pala paditëse i ngarkohen
palës se paditur Agjencia Kombëtare e Barnave dhe Pajisjeve Mjekësore ne një të dytën e
totalit te tyre.
Pala e paditur Agjencia Kombëtare e Barnave dhe Pajisjeve Mjekësore detyrohet te
ekzekutoje veprimet sipas këtij vendimi, në favor të palës paditëse, me marrjen forme të prere
te këtij vendimi,
Gjykata në zbatim të nenit 4l. germa (b) të ligjit organik me Nr49/2012 urdhëron qe
detyrimi ne ngarkim të palës së paditur kundrejt palës paditëse është i ekzekutueshëm prej
përmbarues gjyqësor me marrjen forme të prere te tij sipas ligjit.
Ky vendim gjyqësor ekzekutohen ne përputhje me nenet 65 e vijues te ligjit organik
me nr.49/20 12 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave Administrative dhe gjykimin
e mosmarrëveshje administrative", duke u vene në ekzekutim nga përmbaruesi gjyqësor. Me
kërkesën e kreditorit pasi te ketë marre forme te prere sipas ligjit.
Përmbaruesi gjyqësor, në përfundim te afatit të ekzekutimit të detyrueshëm të caktuar
nga gjyqtari sipas këtij vendimi njofton me shkrim gjyqtarin për veprimet e kryera nga organi
publik debitor.
Ndaj këtij vendimi lejohet ankim ne Gjykatën e Apelit Administrativ, sipas afateve
ligjore.
.....Aktit administrativ Proces-Verbal "Dënim për kundravajtje administrative"
nr.0000076. date 02/10/2014 i AKBPM (referuar në vijim si "akti administrativ"; është i
pabazuar ne ligj dhe si i tille ai duhet të! konstatohet absolutisht i pavlefshëm për arsyet e me
poshtme: Neni 46/1 i L.10433, date 16106/2011 "Për Inspektimin ne Republikën e
Shqipërisë" parashikon:" Përveç kur parashikohet ndryshe nga ligji i posaçëm,vendimi
përfundimtar i inspektimit merret nga inspektorati apo inspektoret që kane kryer inspektimin,
brenda 30 ditëve nga data e njoftimit te procesverbalit subjektit te inspektimit" . Ligji i
posaçme nr.9323, date 25.11.2004 "Për barnat dhe shërbimin farmaceutik" i ndryshuar nuk ka
i përcaktuar asnjë procedure inspektimi, rrjedhimisht gjen zbatim ligji kuadër, përmendur si
me lart,
Ne rastin objekt gjykimi inspektimet e para për barnat objekt shqyrtimi janë kryer
përkatësisht ne datat 25-04-2014- 05.06.2014 dhe 09.07-2014. Inspektoret e QKKB nuk
nxorën ndonjë vendim përfundimtar brenda 30 ditëve nga moment i inspektimit sikurse
parashikon ligji. Qe do te thotë se lëshimi i vendimit përfundimtar me date 02/10/2014
nëpërmjet aktit administrativ qe kundërshtohet ne ketë padi, pas kalimit te afatit ligjor 30
ditor. është ne kundërshtim me procedurën dhe kompetencën ligjore dhe si til1ë ishte
absolutisht i pavlefshëm.
N 43-6/c i L.10433. date 16-06-2011 "Për inspektimin ne Republikën e Shqipërisë"
parashikon: "Vendimi i ndërmjetëm përfundon automatikisht me kalimin e afatit te
parashikuar ne te dhe. kur' nuk është përcaktuar një afat i tille me: skadimin e afatit për
njoftimit e vendimit përfundimtar te inspektimit pa një vendim të tille".
Ne rastin objekt gjykimi e inspektoret nuk, dolën me vendim brenda 30 ditëve nga
inspektimi. kjo ka shkaktuar rënien automatike te masës se përkohshme për mbajtjen ne
ruajtje te barnave. Po përveç kësaj, masa ka rene edhe për shkak te rënies se shkakut për te
cilën ajo u vendos. i cili ishte "sqarim dokumentacioni", sepse dokumentacioni për varacionin
e ri të barnave te regjistruara u sqarua me marrjen nga kompanitë përfaqësuese, të autorizimit
për përdorim nga QKKB. Për rrjedhojë, QKKR tani AKBPM. ne përputhje me procedurën e
571
parashikuar nga n. 19 i ligjit ne fuqi i kohës kur janë kryer importimet e barnave objekt
gjykimi nr.9323. dt. 25/11/2004. i ndryshuar, duhej te procedonte me lëshimin e lejes të
përdorimit për paditësin Rejsi Farma por ne kundërshtim me ketë procedure Ligjore
inspektoret kane lëshuar aktin administrativ te vendimit objekt shqyrtimi gjë qe e bën këtë akt
absolutisht te pavlefshëm.
Gjykata vëren se ne nga parimet baze të se drejtës administrative është parimi i
ligjshmërisë (principle of legality) ne aktivitetin qe kryejnë organet administrative. Ne zbatim
te këtij parimi. organet administrative publike janë te detyruara qe brenda fushës te
kompetencës dhe aktivitetit te tyre te respektojnë përmbajtjen e ligjit gjë qe do te thotë se
duhet te nxjerrin apo miratojnë vetëm akte administrative që janë ne përputhje te plote me
përcaktimet e bëra ne ligj. I pa ndryshuar. modifikuar. shtuar apo pakësuar këto përcaktime
ligjore. Qe parimi i Iigjshmerise te jete efektiv ai duhet te zbatohet ne praktike. Ne
këndvështrim me te gjere sipas se drejtës administrative ligjshmëria e akteve administrative
domosdoshmërish duhet te jete ne përputhje edhe me parimet e përgjithshme te kësaj te
drejte, te tilla si parashikueshmeria (normave ligjore. besimi, legjitim i shtetasve ne organeve
te administratës publike, siguria ligjore, barazia dhe mosdiskriminimi. Të tilla parime tashme
janë te krijuar dhe promovuar ne mënyre solide nga jurisprudenca e Gjykatës Evropiane për
te Drejtat e Njeriut. Parimi i ligjshmërisë i referohet gjithashtu edhe hierarkisë se normave ku
çdo akt nënligjor duhet te deduktohet tek dispozita e ligjit përkatës (norma baze) nëpërmjet
lindjes se autorizimit (norma deleguese). I gjithë sistemi nënligjor dhe i gjithë sistemi i akteve
administrative individuale ka si kusht sin cqua non te vlefshmërisë se tij juridike përputhjen e
plote dhe pa rezerva me dispozitat e ligjit përkatës. Nen këtë këndvështrim hierarkia e
normave juridike ka rendësin themelore ne shqyrtimin e themelit to çdo çështjeje. Hierarkia e
normave ne ketë panorame është e lehte te përcaktohet: akti i nxjerre nga Parlamenti me i
larte sesa një akt j nxjerre nga Këshilli i Ministrave dhe pastaj (te dy) me te larte se një akt i
nxjerre nga një strukture tjetër me poshtë si ministri apo Sekretari i Përgjithshëm. Për pasoje.
parimi i ligjshmërisë ne kontekstin e hierarkisë 5e normave duhet te garantoje aktet
nënligjore normative dhe aktet administrative individuale duhet te jene ne përputhje me aktin
ne te larte - ligjin - dhe nuk duhet te kenë përmbajtje qe te sjelle rezultat to kundërt me atë qe
parashikohet ne ligjin përkatës.
Parimet e mësipërme te përpunuara dhe te gjithëpranuara nga e drejta administrative
janë perkthyer ne te drejtën e brendshme ne aktet ligjore te se drejtës publike dhe ne
jurisprudencën zhvilluar për to. P.sh. vlen të përmendet se fundmi Vendimi i Ko1egjeve te
Bashkuara të Gjykatës së Larte. nr.1. date 26.11.2010 i cili sintetizon këto parime në ketë
mënyre:
Sipas ligjit kuadër "Për inspektimet ne RSh" inspektoret e palës se paditur kane të
patur të drejten ligjore (detyrimin për të ushtruar kompetencën ligjore sipas nenit 57 te ligjit
"Për barnat dhe shërbimin farmaceutik i ndryshuar) brenda 30 ditëve prej kontrollit dhe
inspektimit te pare të kryer me datë 25- 04-2014. Sipas akteve rezulton se prej palës se
paditur nuk është ushtruar kompetenca ligjore. brenda afatit të caktuar me ligj (afati 30 ditor i
cili është vendosur ne ligj si segment kohor brenda të cilit organi administrativ ka të drejtën e
ushtrimit te kompetencave ligjore por jo vetëm kjo por është ushtruar kontroll serish mbi te
njëjtin subjekt (pala paditëse) për te njëjtën arsye (objekt barnat) çdo dy muaj dhe është
arritur ne vendimin e përfundimtar për dominim me sekuestrim të barnave ne date
02/10/2014 pra vetëm 6 muaj afërsisht prej kontrollit to pare të kryer prej inspektoreve. Kjo
periudhe kohore nuk është justifikuar as ne ligj dhe as ne rrethana objektive te rastit objekt
gjykimi por ka pasjellë pasiguri juridike mbi subjektin (pala paditëse), përkundrazi përben
shkak për lindjen e përgjegjësive ligjore mbi ardhjen e pasojave ekonomike dhe to tjera
pasoja ndaj palës se paditur, gjithashtu konstatohet prej Gjykatave se baze te nenit 57 i ligjit
nr.9323, date 25.11.2004 "Për barnat dhe shërbimin farmaceutik" i ndryshuar vendoset
572
dënimi administrativ për konstatimin e kundravajtjes administrative, me sekuestrim e
barnave.
Prej palës paditëse, barnat janë ruajtur ne gjendje ne magazine qe prej datës
25.04.2014. date ne te cilin është kryer inspektimi i pare prej palës se paditur nuk rezulton te
jene shpërndare me pakice shitur apo hedhur ne treg ne ndonjë mënyre prej pale paditëse
(sipas edhe vete konstatimeve te kryera prej palës se paditur nuk mund te konstatonte asnjë
shkelje sipas ligjit te posaçme dhe rrjedhimisht meqenëse nuk janë rastet e parashikuara ne
ligjin e posaçem te kundravajtjeve administrative nuk mund te vendoset dënim administrativ.
Meqenëse Gjykata e gjeti absolutisht te pavlefshëm aktin administrativ për arsyet si
me lart, nuk merr ne analize pretendimet e palëve ndergjyqese mbi te tjera arsye te
ligjshmërisë se aktit. por është e detyruar te rregulloje pasojën juridike te krijuar prej akti
administrativ nul. duke urdhëruar zhbllokimin e barnave te sekuestruara, sipas aktit
"Procesverbal nr.000076 seria date 02.10.2014 te nxjerre nga pala e paditur A. K.B.P M për
sa i përket pretendimit mbi aktin administrative ka nxjerre prej pares se paditur Ministria e
Shëndetësisë. Gjykata e gjen te pambështetur pretendimin e palës paditëse pasi te ndodhur ne
kushtet kur është nxjerrë mbi bazen e kërkesës se palës paditëse, ne formën e ankimimit
administrativ barra e provës i takon pale ndergjyqese prej palës paditëse nuk u provua ne
gjykim ekzistenca e asnjë prej rasteve për te cilat Gjykata brenda kufijve ligjore (rastet e
përcaktuara ne nenin 115 dhe 116 te Kodit te Procedurave Administrative) te konstatoj
pavlefshmërinë absolute te tij, pasi prej palës se paditur është marre ne shqyrtim ankimimi
administrativ i palës paditëse ne afatet dhe ne procedurën e përcaktuar ne ligj, brenda
kompetencave te dhëna me ligj, Asnjë organ administrativ, për arsyet e përmendura si me lart
ne ketë vendim nuk mund të konstatoj pavlefshmërinë absolute te akteve administrative pasi
kjo është kompetence e njohur me ligj vetëm autoritetit gjyqësor, rrjedhimisht edhe pala e
paditur Ministri i Shendetësise nuk mund te pranonte ankimin e palës paditëse për te njëjta
shkaqe pretendimi.
Ne lidhje me kërkimin e dytë sipas objektit të padisë:

Akti administrativ i palës se paditur AKBPM n konstatua absolutisht i pavlefshëm dhe
për rrjedhojë te rregullimit te pasojave te krijuara bie masa e bllokimit dhe urdhërimi i
sekuestrimit te si dhe shkaku i masës për “sqarim dokumentacioni" është plotësuar nëpërmjet
regjistrimit te variacioneve ne ish QKKR dhe nuk konstatohet apo pretendohet prej palëve
asnjë pengese ligjore për moskryerjen e veprimit administrativ, përkundrazi pala e paditur
duhet te vepronte administrativisht me kërkesën e palës paditëse duhet qe sipas kërkesave dhe
detyrimeve ligjore AKBPr-d to lëshoje ne favor të paditësit Rejsi Farma shpk lejen e
përdorimit to barnave dhe pajisjen me pulla shitje si me poshtë, objekt gjykimi:
Gjykata vëren se pretendimi i palës paditëse është i bazuar ne ligj dhe ne prova pasi.
3) Nifedipin Actavis 0 mg x 50 coated tab. b) Lecalpin 10 mg x 28 film coated tab. c)
Lithium Carbouicum (ISK 250 mg x 60 tab. D) Lithium Carbonicurn GSK 250 mg x 60 tab.
e) Vermox 100 mg x 6 tab, f) Ventolin solution Cor nebulisation 5 mg/ml x 201111 shishe.
Rezultoi qe pala e paditur, AKBPM deri ne date 04/12/2014 nuk e ka përmbushur
detyrimin ligjor për lëshimin e lejes se përdorimit te barnave te sipërcituara pavarësisht
kërkesës palës paditëse. Gjykata urdhëron palën e paditur AKBP-së te lëshoje në favor të
paditësit lejen e përdorimit për barnat me specifikat dhe sasitë e mësipërm.
Gjykata e Administrative e Apelit, me vendimin nr.1529, datë 25.06.2015 ka
vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.502, datë 06.02.2015 te Gjykatës Administrative te
Shkalles së Parë Tiranë.
Rrëzimin e padisë si të pabazuar ne ligj e prova.
573
....... Vlerësimi i çështjes nga Gjykata Administrative e Apelit: Se pari, gjykata
vlerëson te evidentoje kompetencën e saj për shqyrtimin e ankimeve objekt i këtij gjykimi,
Ne referim te nenit 7 germa "a", nenit 10 paragrafi 2 germa "a" dhe nenit 44 te ligjit
nr.49/2012, kjo gjykate ka kompetencën Indore dhe funksionale për gjykimin e kësaj
çështjeje.
Se dyti, gjykata vlerëson te marre ne shqyrtim kushtet e pranueshmerise se ankimeve.
Sikurse është referuar edhe me sipër ne ketë vendim, rezulton qe vendimi te jete shpallur ne
datën 06.02.2015, ankimi nga Avokatura e Shtetit është paraqitur ne datën 27.03.2015 (pasi i
është komunikuar vendimi ne datën 13.03.2015) dhe nga pala e paditur AKBPM, është
paraqitur ne datën 18.02.2015. Pra, te dy ankimet janë paraqitur brenda afatit pesëmbëdhjete
ditor te përcaktuar ne nenet 443 paragrafi i pare dhe 444 paragrafi i pare te K.Pr.Civile. Po
kështu, nuk rezulton te ekzistojnë kriteret penguese te parashikuara ne nenin 45 te Ligjit
nr.49/2012 qe e bëjnë vendimin te paankimueshem. Ankimet rezultojnë te jene te plote edhe
ne elementet e tjerë, si ne elementet e formës edhe te përmbajtjes, lidhur me nënshkrimin nga
pala qe i ka paraqitur, tregimin e palëve ndergjyqese, vendimin kundër te cilit është paraqitur
ankim, apo kërkimet për te cilat janë paraqitur këto ankime. Për te gjitha sa me sipër gjykata
çmon se ankimet e paraqitura kundër vendimit nr.502, date 06.02.2015 te Gjykatës
Administrative te Shkalles se Pare Tirane, objekt gjykimi, duhet te pranohen për shqyrtim.
Se treti: Lidhur me pretendimet e parashtruara ne ankimet e paraqitura, referuar
fakteve te mësipërme, pretendimeve te paraqitura nga palët gjate gjykimit, e akteve shkresore
te administruara ne gjykim, Gjykata Administrative e Apelit konstaton se vendimi i Gjykatës
Administrative te Shkalles se Pare Tirane është marre ne vlerësim te gabuar te provave e te
ligjit. Rezulton se pala paditëse i është drejtuar gjykatës duke kërkuar konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të akteve administrative te paditurit: vendimit nr.591611 Prot. date
13.1l.2014 te Ministrit të Shendetesise dhe proces-verbalit nr.0000076, date 02.10.2014 te
AKBPM, duke pretenduar se janë akte te marra ne shkelje te hapur te ligjit lidhur me
proceduren e ndjekur për nxjerrjen e aktit, referuar dispozitave te ligjit nr.9323 date
25.11.2004 "Për barnat dhe shërbimin farmaceutik", ligjit nr.10433 date 16.06.2011 "Për
inspektimin ne Republikën e Shqipërisë" dhe ligjit nr.10279 date 25.05.2010 "Për
kundravajtjet administrative".
Për sa me sipër ne analizën e rrethanave te faktit e te ligjit lidhur me çështjen ne
gjykim, kjo Gjykate vlerëson te marre ne shqyrtim pavlefshmërinë absolute te akteve te
kundërshtuar nga pala paditëse, vendimit nr.5916/1 Prot, date 13.11.2014 të Ministrit te
Shëndetësisë dhe proces verbal it nr.0000076, date 02.10.2014 te AKBPM. Neni 116 i
K.Pr.Administrative përcakton se:
Aktet administrative do te quhen absolutisht te pavlefshme ne kuptim te këtij Kodi ne
rastet e mëposhtme:
a) kur akti është nxjerre nga një organ administrativ i paidentifikuar; b) kur akti është
nxjerre nga një organ administrativ ne kapërcim te kompetencave te tij ligjore; c) kur
akti është nxjerre ne kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga ligj. Kurse
neni 115 i Kodit te sipërpërmendur përcakton se: Pavlefshmëria e akteve
administrative ne kuptimin e këtij kodi paraqitet ne format e mëposhtme: a) Akte
administrative absolutisht te pavlefshme (akte te nxjerra ne kundërshtim flagrant me
ligjin); b) Akte administrative relativisht te pavlefshme (akte te nxjerra ne
kundërshtim me ligjin) e interpretim te kësaj dispozite Gjykata konstaton se ajo qe
bën dallimin midis akteve administrative absolutisht te pavlefshme dhe akteve
administrative relativisht te pavlefshme është pikërisht flagranca ne shkeljen e ligjit
ne rastin e pavlefshmërisë absolute. Është pikërisht ky shkaku qe pavarësisht faktit
nëse është deklaruar ose jo pavlefshmëria absolute, një akt i tille nuk prodhon pasoja
ligjore (neni 117 i K.Pr.Administrative). Nisur nga ky përcaktim gjykata vlerëson se
574
edhe kriteret qe e bëjnë një akt absolutisht te pavlefshëm, te përcaktuara ne nenin 116
te K.Pr.Administrative, janë te lidhura me flagrancën ne shkeljen e ligjit, si persë i
përket organit qe e ka nxjerre atë, vlerësimit te kompetencave ligjore te këtij organi, si
dhe formës e procedurës se nxjerrjes se aktit. Akti administrativ është absolutisht i
pavlefshëm kur është nxjerre ne shkelje thelbësore te ligjit, shkelje e cila nuk le
mundësi për diskutime, qe duket sheshit, është shkelje e hapet, qe nuk mund te
mohohet. e rastin objekt gjykimi kjo Gjykate nuk konstaton shkelje flagrante te ligjit
jo vetëm persë i përket procedurës se ndjekur për nxjerrjen e aktit nga organi qe e ka
nxjerre atë, por ne asnjë prej elementeve te përcaktuar ne nenin 116 te
K.Pr.Administrative. Rezulton qe akti te jete nxjerre nga një organ plotësisht i
identifikuar, pala e paditur, ne ushtrim te kompetencave te njohura me ligjin
nr.9323/2004. Edhe forma e akteve dhe procedura e nxjerrjes se tyre rezulton te jete
ne përputhje me parashikimet ligjore, nuk rezulton te jete shkelur asnjë prej kritereve
te parashikuara ne dispozitat e ligjit nr.10433/2011 dhe ligjin nr.932312004 lidhur me
elementet detyrues te formës dhe përmbajtjes, si dhe lidhur me mënyrën e nxjerrjes se
akteve - te kundërshtuara. Pretendimet e palës paditëse i referohen kryesisht nxjerrjes
se aktit ne kundërshtim me ligjin, kërkime këto qe nuk lidhen me pavlefshmërinë
absolute te aktit.
Gjykata e shkalles se pare ka argumentuar se janë shkelur parashikimet e nenit 46 te
ligjit nr.10433/2011 i cili ne piken 1 te tij parashikon se: "Perverse kur parashikohet ndryshe
nga ligji i posaçme, vendimi përfundimtar i inspektimit merret nga inspektori apo inspektoret
qe kane kryer inspektimin, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit te procesverbalit subjektit te
inspektimit" Ne analize te kësaj dispozite gjykata e shkalles se pare ka analizuar se
inspektoret e palës se paditur kishin detyrimin te zbatonin kompetencat e parashikuara ne
nenin 57 te ligjit nr.9323/2004~ Kjo dispozite parashikon shprehimisht: "Shkeljet e
mëposhtme, kur nuk përbejnë vepër penale, përbejnë kundërvajtje administrative dhe
dënohen nga inspektoret farmaceutike si me poshtë: a) shkelja e nenit 7, fabrikimi i barnave
pa licence, dënohet me sekuestrim te barnave dhe me 50 mije leke gjobe;
b) shkelja e nenit 8 pikat 1 dhe 2 dhe e nenit 9, fabrikimi i barnave pa autorizimin
përkatës dhe ndryshimi ne formën farmaceutike pa autorizim, dënohet me sekuestrim te
barnave dhe me heqjen e licencës se subjektit, si dhe me 1 milion leke gjobe;
c) shkelja e nenit 19, hedhja ne treg e barnave te regjistruara pa leje përdorimi dhe e
barnave te paregjistruara, pa autorizim te veçante, dënohet me sekuestrim te barnave, me 500
mije leke gjobe dhe me heqjen e licencës;
ç) shkelja e pikës 1 te nenit 20, hedhja ne treg e barnave pa pullën e kontrolli!.
dënohet me sekuestrim te barnave dhe me 500 mije leke gjobe dhe me heqjen e licencës;
d) shkelja e nenit 21, tregtimi i barnave te dhuruara dhe i mostrave, dënohet me
sekuestrim te barnave, me 500 mije leke gjobe dhe me heqjen e licencës;
dh) shkelja e pikës 1 te nenit 24, tregtimi me shumice barnave pa licence, dënohet me
sekuestrim te barnave dhe me 500 mije leke gjobe;
e) shkelja e pikës 1 te nenit 26, mosrespektimi i praktikave te ruajtjes dhe te
shpërndarjes se mire, dënohet me 200 mije leke gjobe dhe ne rast përsëritjeje me heqjen e
licencës;
ë) shkelja e nenit 27, shitja e barnave me shumice ne mungese te drejtuesit teknik ose
farmacistit, dënohet me 50 mije leke gjobe; shitja e barnave me shumice pa fature shoqëruese
dënohet me 100 mije leke gjobe dhe shitja me pakice ne shpërndarës dënohet me 50 mije leke
gjobe;
f) shkelja e nenit 28, mosdhënia e informacionit periodik, dënohet me 50 mije leke
gjobe dhe ne rast përsëritjeje me heqjen e licencës;
575
g) shkelja e nenit 31, tregtimi i barnave me pakice pa licence, dënohet me sekuestrim
te barnave dhe me gjobe 500 mije leke;
gj) shkelja e nenit 33, tregtimi i barnave me pakice ne mungese te drejtuesit teknik ose
farmacistit, dënohet me 100 mije leke gjobe dhe ne rast përsëritjeje me heqjen e licencës;
h) shkelja e pikës 1 te nenit 36, tregtimi i barnave ne farmaci ose agjenci
Farmaceutike pa recetën e mjekut, me përjashtim te barnave OTC, dënohet me 50 mije leke
gjobe dhe ne rast përsëritjeje me heqjen e licencës;
i) shkelja e pikës 1 te nenit 40, përgatitja dhe shpërndarja e barnave nga mjeket dhe
stomatologet, dënohet me 50 mije leke gjobe;
k) shkelja pikës 1 te nenit 43, shitja e barnave qe përdoren nga njerëzit ne farmacitë
veterinare, dënohet me 10 mije leke gjobe dhe me propozim te Ministrit te Bujqësisë për
heqjen e licencës; k) shkelja e nenit 45, mungesa e barnave te detyrueshme ne farmaci dhe ne
agjenci Farmaceutike, dënohet me 10 mije leke gjobe;
l) shkelja e nenit 46, import-eksporti i barnave pa licencën profesionale, dënohen me
sekuestrim te barnave dhe me 1 milion leke gjobe;
ll) shkelja e nenit 49, importi pa autorizim i lendeve te para dhe ndihmese, dënohet
me sekuestrim dhe me 500 mije leke gjobe dhe ne rast përsëritjeje me heqjen e licencës;
m) shkelja e nenit 50, shitja me çmime te ndryshme nga ato te përcaktuara nga
Këshilli i Ministrave, dënohet me 500 mije leke gjobe dhe ne rast përsëritjeje me heqjen e
licencës;
n) shkelja e neneve 52 e 53, reklamimi i barnave jo OTC, ne kundërshtim me
rregulloren për reklamimin dhe promocionin, dënohet me 100 mije leke gjobe dhe ne rast
përsëritjeje me heqjen e licencës,"
Argumentimi i mësipërm i gjykatës se shkalles se pare është rrjedhoje e interpretimit
te gabuar te dispozitave te cituara me sipër, dispozita te cilat janë vlerësuar ne shkëputura nga
parashikimet e tjera te ligjeve përkatëse, si dhe provat konkrete te administruara ne gjykim.
Është i pabazuar konkluzioni i gjykatës se shkalles se pare se inspektimi është kryer ne datën
25.04.2014 dhe brenda 30 ditëve nga kjo date pala e paditur kishte detyrimin dhe njëherësh
edhe te drejtën te ndëshkonte shkeljet ne rast se konstatoheshin te tilla. Pranë palës paditëse
rezulton te jene kryer këto kontrolle nga inspektoret e palës se paditur qe janë pjese e te njëjtit
inspektim:
- Kontrolli i pare është kryer ne datën 25.04.2014. Sipas akt-kontrollit përkatës te
mbajtur ne ketë date rezulton se me ketë kontroll është verifikuar sasia e bamave sipas
autorizimit te importit nr.14064 date 07.03.2014. Këto barna qe janë gjetur sipas autorizimit
përkatës janë lëne te bllokuara deri ne sqarimin e dokumentacionit.
- Sipas akt-kontrollit te datës 05.06.2014 rezulton se kontrolli është ushtruar për
medikamentet qe i përkasin autorizimit te importit nr.14509 date 20.05.2014. Edhe kjo sasi
medikamentesh është lëne ne ruajtje ne ambientet e depos farmaceutike deri ne sqarimin e
dokumentacionit.
- Sipas akt-kontrollit te datës 09.07.2014 rezulton qe kontrolli ne fjale është kryer
lidhur me medikamentet e importuara me lejen e importit nr.14617 date 20.06.2014. Edhe kjo
sasi medikamentesh është lëne ne ruajtje ne ambientet e depos me te njëjtin motivacion.
- Sipas akt-kontrollit te datës 02.09.2014 rezulton qe është ushtruar kontroll fizik për
bamat e importuara me autorizim importi nr.15002, por ne procesverbal është evidentuar fakti
se bamat me autorizim importi nr.15008 nuk janë gjetur ne depo.
- Sipas akt-kontrollit te datës 25.09.2014 rezulton qe ky kontroll është kryer për
verifikimin ne depon farmaceutike te barnave te bllokuara bazuar ne akt-kontrollet e
mësipërme. Ka rezultuar se këto barna janë gjetur ne sasitë përkatëse.
Sipas procesverbalit "Dënim për kundravajtje administrative" te datës 02.10.2014 te
inspektoreve te palës se paditur rezulton se: "pas verifikimit te dokumentacionit për bamat e
576
bllokuara bazuar ne akt-kontrollin nr.0000365, rezultoi se bamat bien ne kundërshtim me
urdhrin e regjistrimit te Ministrit te Shendetesise." Për ketë shkak pala padite e është
ndëshkuar me sekuestrim te mallit.
Ne te kundërt nga sa ka arsyetuar gjykata e shkalles se pare, referuar fakteve te
mësipërme, Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se inspektimi i kryer ne ambientet e
ushtrimit te aktivitetit nga pala paditëse ka qene një proces ne vazhdim dhe nuk ka
përfunduar ne një kontroll te vetëm. Rezultatet e këtij inspektimi janë pasoje e disa
kontrolleve te kryera, fakt ky i pasqyruar edhe ne procesverbalin përfundimtar. Ne secilin
prej kontrolleve te kryera janë verifikuar barna qe i përkasin autorizimeve te ndryshme te
importit duke i bllokuar ato me qellim verifikimin e dokumentacionit (mase kjo e marre ne
kuadrin e masave urgjente sipas parashikimeve te nenit 43 te ligjit nr.10433/2011). Kontrolli i
fundit konstatohet t'i përkasë datës 02.09.2014, kurse akti qe përmban rezultatet
përfundimtare te inspektimit është akt¬kontrolli nr.0000365 date 25.09.2014 dhe po ne ketë
date, akti përkatës i kontrollit i është njoftuar edhe palës se inspektuar. Pikërisht kjo është
data nga e cila fillon edhe afati 30 ditor i parashikuar ne nenin 46.1 te ligjit nr.10433/2011 për
marrjen e vendimit përfundimtar nga pala e paditur AKBPM. Për rrjedhoje, konkluzioni i
gjykatës se shkalles se pare se procesverbali "Dënim për kundravajtje administrative"
nr.0000076 date 02.10.2014 nuk rezulton te jete vendin i marre nga pala e paditur ne tejkalim
te afatit te përcaktuar ne dispozitën e sipërpërmendur. Për pasoje nuk konstatohet te jete
shkelur procedura e nxjerrjes se aktit te kundërshtuar ne rastin ne gjykim.
Për sa me sipër Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se kërkimet e palës paditëse
lidhur me pavlefshmërinë absolute te aktit administrativ, procesverbali "Dënim për
kundravajtje administrative" nr.0000076 date 02.10.2014, e për pasoje edhe te vendimit te
Ministrit te Shendetesise nr.591611 date 13.11.2014 janë te pabazuara ne ligj ndaj padia e
paraqitur duhet te rrezohet. Te pabazuara janë edhe pretendimet e tjera te parashtruara ne
objektin e padisë për faktin se janë te lidhura me zgjidhjen e pasojave te pavlefshmërisë
absolute te akteve te kundërshtuara. Pra, perse kjo Gjykate nuk konstaton shkaqe te
pavlefshmërisë absolute te akteve ne fjale, këto te fundit kane fuqi juridike dhe sjellin pasojat
e parashikuara ne ligj.
Mbi bazën e analizës se mësipërme, duke vlerësuar se vendimi i Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Tirane është marre ne vlerësim jo te drejte te rrethanave te faktit e te ligjit, Gjykata
Administrative e Apelit vlerëson se ky vendim duhet te ndryshohet, dhe duhet te rrezohet.
Kundër vendimit te gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs pala paditëse Shoqëria
“Rejsi Farma “ shpk. e cila kërkon prishjen e vendimit te gjykatës së apelit, për shkaqet e
parashtruara ne pjesën hyrëse te vendimit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, referuar akteve dhe provave që janë
administruar në dosjen gjyqësore, të cilat, i janë nënshtruar hetimit gjyqësor, vlerëson se,
rekursi i paraqitur nga pala paditëse Shoqëria “Rejsi “ shpk, përmban shkaqe ligjore nga ato
të parashikuara në nenin 58, të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat e bëjnë të
cenueshëm vendimin nr.1529, datë 25.06.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Në çështjen objekt shqyrtimi, rezulton se, kërkimi i palës paditëse është: “Konstatimin
e pavlefshmërisë absolute te akteve administrative te paditurit: vendimit nr.591611 Prot. date
13.1l.2014 te Ministrit te Shendetesise dhe proces-verbalit nr.0000076, date 02.10.2014 te
AKBPM, duke pretenduar se janë akte te marra ne shkelje te hapur te ligjit lidhur me
proçedurën e ndjekur për nxjerrjen e aktit, referuar dispozitave te ligjit nr.9323 date
25.11.2004 "Për barnat dhe shërbimin farmaceutik", ligjit nr.10433 date 16.06.2011 "Për
inspektimin ne Republikën e Shqipërisë" dhe ligjit nr.10279 date 25.05.2010 "Për
kundravajtjet administrative". pasi aktet e nxjerra nga pala e paditur, nuk janë referuar tek
dispozita ligjore që rregullon rastin, duke i bërë këto akte të pavlefshme.
577
Aktet administrative, të cilat janë objekt kundërshtimi, kanë dalë si rezultat i kontrollit
të ushtruar nga Agjencia Kombëtare e Barnave dhe Pajisjeve Mjekësore, pranë paditësit, nga
ka rezultuar se, ky i fundit ka qenë duke importuar barna te ndryshme sipas parashikimeve te
ligjit nr.9223, datë 25.11.2004 “ Për barnat dhe shërbimi farmaceutik, “ i ndryshuar, neni 65 i
ligjit nr.105/2014 “ Për barnat dhe shërbimi farmaceutik” .
Pala e paditur ka nxjerrë aktet administrative bazuar në neni 19, 20 te ligjit nr.9223,
datë 25.11.2014 “ Për barnat dhe shërbimi farmaceutik, “ i ndryshuar, si dhe me Rregulloren
dhe Udhëzimin e Ministrisë se Shëndetësisë, nr.180, datë 13.08.1993, ligji, në të cilin
parashikohet se “Neni 19, Leja e përdorimit - QKKB-ja lejon hedhjen në treg, nëpërmjet
dhënies së lejes së përdorimit të barnave të regjistruara dhe të barnave të paregjistruara, që
importohen me autorizim të veçantë, sipas pikës 2 të nenit 11 të këtij ligji. Rregullat e
dhënies së lejes së përdorimit miratohen nga Ministri i Shëndetësisë, Neni 20 - Pulla e
kontrollit. Të gjitha barnat e hedhura në treg kanë, detyrimisht, të vendosur pullën e
kontrollit të shpërndarë nga QKKB-ja, si dhe çmimin e shitjes me pakicë. Elementet e pullës
së kontrollit dhe procedurat për prodhim, shpërndarje dhe stampim përcaktohen me vendim
të Këshillit të Ministrave. Pala e paditur ka pretenduar se nuk është kryer asnjë shkelje ne
procedurat administrative prej inspektove te kontrollit ne mbajtjen e aktit te datës
02.10.2014.
Ky Kolegj, vlerëson se, vendimi nr.1529, datë 25.06.2015 të Gjykatës së Apelit
Tiranë. i cili ka vendosur: “Ndryshimin e vendimit civil nr.502, datë 06.02.2015 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në mënyrë të tillë që: - Rrëzimin e padisë si te pabazuar ne ligj e
prova” është një vendim i marrë në mosrespektim të ligjit material që rregullon këtë
mosmarrëveshje, e për rrjedhojë, ai duhet prishur.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se, Gjykata e Apelit Tiranë, në
çështjen objekt gjykimi, bazuar në të njëjtat prova që i janë nënshtruar hetimit dhe debatit
gjyqësor edhe nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka arritur në konkluzione të kundërta
nga kjo e fundit.
Kolegji konstaton se gjykata e apelit ne rrëzimin e kërkese padisë se paditësit ka
arsyetuar se : inspektimi i kryer ne ambientet e ushtrimit te aktivitetit nga pala paditëse ka
qene një proces ne vazhdim dhe nuk ka përfunduar ne një kontroll te vetëm. Rezultatet e këtij
inspektimi janë pasojë e disa kontrolleve te kryera, fakt ky i pasqyruar edhe ne procesverbalin
përfundimtar. Ne secilin prej kontrolleve te kryera janë verifikuar barna qe i përkasin
autorizimeve te ndryshme te importit duke i bllokuar ato me qëllim verifikimin e
dokumentacionit (mase kjo e marre ne kuadrin e masave urgjente sipas parashikimeve te
nenit 43 te ligjit nr.10433/2011). Kontrolli i fundit konstatohet t'i përkasë datës 02.09.2014,
kurse akti qe përmban rezultatet përfundimtare te inspektimit është akt¬kontrolli nr.0000365
date 25.09.2014 dhe po ne ketë date, akti përkatës i kontrollit i është njoftuar edhe palës se
inspektuar. Pikërisht kjo është data nga e cila fillon edhe afati 30 ditor i parashikuar ne nenin
46.1 te ligjit nr.10433/2011 për marrjen e vendimit përfundimtar nga pala e paditur AKBPM.
Për rrjedhojë, konkluzioni i gjykatës se shkallës se pare se procesverbali "Dënim për
kundravajtje administrative" nr.0000076 date 02.10.2014 nuk rezulton te jete vendim i marrë
nga pala e paditur ne tejkalim te afatit te përcaktuar ne dispozitën e sipërpërmendur. Për
pasoje nuk konstatohet te jetë shkelur procedura e nxjerrjes se aktit te kundërshtuar ne rastin
ne gjykim.
Për sa me sipër Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se kërkimet e palës paditëse
lidhur me pavlefshmërinë absolute te aktit administrativ, procesverbali "Dënim për
kundravajtje administrative" nr.0000076 date 02.10.2014, e për pasoje edhe te vendimit te
Ministrit te Shendetesise nr.591611 date 13.11.2014 janë te pabazuara ne ligj ndaj padia e
paraqitur duhet te rrezohet. Te pabazuara janë edhe pretendimet e tjera te parashtruara ne
objektin e padisë për faktin se janë te lidhura me zgjidhjen e pasojave te pavlefshmërisë
578
absolute te akteve te kundërshtuara. Pra, persë kjo Gjykate nuk konstaton shkaqe te
pavlefshmerise absolute te akteve ne fjale, këto te fundit kane fuqi juridike dhe sjellin pasojat
e parashikuara ne ligj.
Mbi bazën e analizës se mësipërme, duke vlerësuar se vendimi i Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Tirane është marre ne vlerësim jo te drejte te rrethanave te faktit e te ligjit, Gjykata
Administrative e Apelit vlerëson se ky vendim duhet te ndryshohet, dhe duhet te rrëzohet.
Kolegji çmon se në ndryshim nga arsyetimi i gjykatës se apelit, gjykata e rrethit ka
arsyetuar drejt ne pranimin e padisë së paditësit duke konkluduar se: Aktit administrativ
Proces-Verbal "Dënim për kundravajtje administrative" nr.0000076. date 02/10/2014 është i
pabazuar ne ligj dhe si i tille ai duhet të konstatohet absolutisht i pavlefshëm për arsyet e me
poshtme: Neni 46/1 i L.. 10433, date 16106/2011 "Për Inspektimin ne Republikën e
Shqipërisë" parashikon:" Përveç kur parashikohet ndryshe nga ligji i posaçëm. vendimi
përfundimtar i inspektimit merret nga inspektorati apo inspektoret që kane kryer inspektimin,
brenda 30 ditëve nga data e njoftimit te procesverbalit subjektit te inspektimit".Ligji i
posaçëm nr.9323, date 25.11.2004 "Për barnat dhe shërbimin farmaceutik" i ndryshuar nuk
ka i përcaktuar asnjë procedure inspektimi, rrjedhimisht gjen zbatim ligji ne kuadër
përmendur si me lart”.
Ne rastin objekt gjykimi. inspektimet e para për barnat objekt shqyrtimi janë kryer
përkatësisht ne datat 25-04- 2014, 05-06/2014 dhe 09/07-2014. Inspektorët e QKKB nuk
nxorën ndonjë vendim përfundimtar brenda 30 ditëve nga momenti i inspektimit sikurse
parashikon ligji. Qe do te thotë se lëshimi i vendimit përfundimtar me date 02/10/2014
nëpërmjet aktit administrativ qe kundërshtohet ne ketë padi, pas kalimit te afatit ligjor 30
ditor. është ne kundërshtim me procedurën dhe kompetencën ligjore dhe si til1ë ishte
absolutisht i pavlefshëm.
Neni 43-6/c i L. 10433. date 16-06-2011 "Për inspektimin ne Republikën e
Shqipërisë" parashikon: "Vendimi i ndërmjetëm përfundon automatikisht me kalimin e afatit
te parashikuar ne te dhe kur' nuk është përcaktuar një afat i tille me: skadimin e afatit për
njoftimit e vendimit përfundimtar te inspektimit pa një vendin të tille ".
Ne rastin objekt gjykimi e inspektoret nuk, dolën me vendim brenda 30 ditëve nga
inspektimi. kjo ka shkaktuar rënien automatike te masës se përkohshme për mbajtjen ne
ruajtje te barnave. Po përveç kësaj, masa ka rene edhe për shkak te rënies se shkakut për te
cilën ajo u vendos. i cili ishte "sqarim dokumentacioni". sepse dokumentacioni për
variacionin e ri të barnave te regjistruara u sqarua me marrjen nga kompanitë përfaqësuese, të
autorizimit për përdorim nga QKKB. Për rrjedhojë, QKKR tani AKBPM. ne përputhje me
procedurën e parashikuar nga n. 19 i ligjit ne fuqi i kohës kur janë kryer importimet e barnave
objekt gjykimi nr.9323. dt. 25/11/2004. i ndryshuar, duhej te procedonte me lëshimin e lejes
të përdorimit për paditësin Shoqëria “Rejsi Farma” Shpk po ne kundërshtim me ketë
procedure Ligjore inspektoret kane lëshuar aktin administrativ objekt shqyrtimi. gjë qe e bën
këtë akt absolutisht te pavlefshëm, ne baze te nenin 115 dhe 116 te K.Pr.Administrative.
Ndryshe nga sa analizuam më lart në këtë vendim, për, për sa i përket vendimit të
Gjykatës së Apelit Tiranë, ky Kolegj, vlerëson se, vendimi nr.502, datë 06.02.2015 i Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është i drejtë dhe i bazuar në ligj. Nga ana e kësaj gjykate, janë
respektuar normat procedurale të gjykimit, si dhe janë respektuar dhe zbatuar drejtë,
dispozitat e ligjit material. Kjo gjykatë, ka bërë një cilësim të drejtë të fakteve dhe rrethanave
që lidhen me mosmarrëveshjen, ka kryer një analizë juridike të plotë të provave, si dhe e ka
zgjidhur mosmarrëveshjen, në përputhje me dispozitat ligjore në fuqi.
Përfundimisht, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, ka vend për
pranimin e rekursit të paraqitur nga ana e palës paditëse Shoqëria “ Rejsi “ shpk , pasi
vendimi nr.1529, datë 25.06.2015 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në interpretim dhe
579
zbatim të gabuar të ligjit material, e për rrjedhojë, ai duhet prishur duke mbetur në fuqi
vendimi nr.502, datë 06.02.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës se Lartë, duke u bazuar në nenin 63 të Ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1529, datë 25.06.2015 te Gjykatës Administrative te Apelit
Tiranë dhe lënien ne fuqi te vendimit nr.502, datë 06.02.2015 të Gjykatës Administrative të
Tiranë, me 18.02.2016
580
Nr. 00-2016-492 i Vendimit (102)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në seancë gjyqësore datë 23.02.2016 mori në shqyrtim çështjen administrative

nr.00164/2015 Akti, që u përket:
KËRKUES: MINISTRIA E FINANCAVE
OBJEKTI:
Kërkesë për sqarim dhe interpretim vendimi
nr.440 datë 02.07.2015 të Gjykatës së Lartë,
me të cilin është ndryshuar vendimi nr.191 datë 30.12.2013
i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Baza Ligjore: Neni 314 i K.Pr.Civile
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.191, dt.

Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë së paditësit Arben Doçi.
Detyrimin e palës së paditur, Ministria e Financave t'i paguajë paditësit pagën
e plotë të Drejtorit të Përgjithshëm të Parandalimit të Pastrimit të Parave deri
në mbarimin e mandatit 4- vjeçar për shkak të zgjidhjes pa shkak të justifikuar
të këtij mandati.
Detyrimin e palës së paditur, Ministria e Financave t 'i paguajë paditësit 3
muaj pagë x139 680 lekë =419.040 lekë dëmshpërblim për mosrespektim të
afatit të njoftimit për zgjidhjen e
kontratës së punës.
Detyrimin palës së paditur Ministria e Financave t 'i paguajë paditësit 3 muaj
pagë x 139 680
=279360 lekë shpërblim për vjetërsi në punë.
Rrëzimin përsa i përket kërkimeve të tjera të paditësit si të pabazuara në ligj
dhe në prova.
Gjykata administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr.442, datë 03.03.2014 ka

vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.191 datë 30.12.2013 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë në këtë mënyrë:
581
Pranimin e pjesshëm të padisë. Detyrimin e palës së paditur për të
dëmshpërblyer paditësin me pagën e 12 muajve. Si pagë referuese do të merret
paga mujore e paditësit ditën e lirimit të tij nga detyra në dt. 28.10.2013.
Rrëzimin e padisë për kërkimet e tjera.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.440 datë 02.07.2015 ka

vendosur:
Ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Administrative nr.191,
dt. 30. 12. 2013 dhe të vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit nr.442,
datë 03.03.2014 si më poshtë: 1. Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë. 2.
Detyrimin e palës së paditur Ministrisë së Financave tì paguajë paditësit
pagën si Drejtor i Drejtorisë së Parandalimit të Pastrimit të Parave deri në
mbarimin e mandatit 4 vjeçar (nga data e largimit 28.10.2013 deri me datë
10.05.2016) për zgjidhje pa shkaqe të arsyeshme të kontratës së punës. 3.
Pala e paditur në atë gjykim, Ministria e Financave ka kërkuar sqarimin dhe

interpretimin e këtij vendimi duke parashtruar se për qëllim të ekzekutimit të vendimit
kërkohet sqarimi i dispozitivit të vendimit gjyqësor përsa i përket termit pagë. Sipas palës
kërkuese, kërkohet të sqarohet nëse shuma e paguar për ekzekutimin e vendimit, duhet të
trajtohet si dëmshpërblim apo në formën e pagës, duke iu nënshtruar në këtë mënyrë tatimit
mbi të ardhurat dhe sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore.

pasi dëgjoi relacionin e Gjyqtarit Xhezair Zaganjori, konstatoi mungesën e palës
kërkuese Ministria e Financave dhe diskutoi çështjen,
VËREN
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.191, dt.
Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë së paditësit Arben Doçi.
Detyrimin e palës së paditur, Ministria e Financave t'i paguajë paditësit pagën e
plotë të Drejtorit të Përgjithshëm të Parandalimit të Pastrimit të Parave deri në mbarimin e
mandatit 4- vjeçar për shkak të zgjidhjes pa shkak të justifikuar të këtij mandati.
Detyrimin e palës së paditur, Ministria e Financave t 'i paguajë paditësit 3 muaj pagë
x 139 680 lekë =419.040 lekë dëmshpërblim për mosrespektim të afatit të njoftimit për
zgjidhjen e kontratës së punës.
Detyrimin palës së paditur Ministria e Financave t 'i paguajë paditësit 3 muaj pagë x
139 680 =279360 lekë shpërblim për vjetërsi në punë.
Rrëzimin përsa i përket kërkimeve të tjera të paditësit si të pabazuara në ligj dhe në
prova.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr.442, datë 03.03.2014 ka
vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.191 datë 30.12.2013 të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë në këtë mënyrë:
Pranimin e pjesshëm të padisë. Detyrimin e palës së paditur për të dëmshpërblyer
paditësin me pagën e 12 muajve. Si pagë referuese do të merret paga mujore e paditësit ditën
e lirimit të tij nga detyra në dt. 28.10.2013.
582
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.440 datë 02.07.2015 ka
vendosur:
Ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Administrative nr.191, dt. 30.
12. 2013 dhe të vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit nr.442, datë 03.03.2014 si më
poshtë: 1. Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë. 2. Detyrimin e palës së paditur Ministrisë së
Financave tì paguajë paditësit pagën si Drejtor i Drejtorisë së Parandalimit të Pastrimit të
Parave deri në mbarimin e mandatit 4 vjeçar (nga data e largimit 28.10.2013 deri me datë
10.05.2016) për zgjidhje pa shkaqe të arsyeshme të kontratës së punës. 3. Rrëzimin e padisë
për kërkimet e tjera.
Pala e paditur në atë gjykim, Ministria e Financave ka kërkuar sqarimin dhe
interpretimin e këtij vendimi duke parashtruar se për qëllim të ekzekutimit të vendimit
kërkohet sqarimi i dispozitivit të vendimit gjyqësor përsa i përket termit pagë. Sipas palës
kërkuese, kërkohet të sqarohet nëse shuma e paguar për ekzekutimin e vendimit, duhet të
trajtohet si dëmshpërblim apo në formën e pagës, duke iu nënshtruar në këtë mënyrë tatimit
mbi të ardhurat dhe sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore.
Kolegji vëren se, Kodi i Punës referon në llogaritjen e dëmshpërblimit në pagën
mujore dhe në të përfshihen të gjithë elementet e saj që çojnë në përfitimin prej punëmarrësit
të asaj page që do të merrte nëse marrëdhënia e punës do të vazhdonte. Sipas Nenit 109 të
Kodit të Punës me pagë kuptohet paga bazë si dhe shtesat me karakter të përhershëm. Këto të
fundit parashikohen nga vetë ligji, siç përcaktohen psh. nga ligji për pagat e nëpunësve civil,
apo nga vetë kontrata mes punëdhënësit dhe punëmarrësit. Në këtë drejtim koncepti “pagë”
përfshin edhe shumën që ndalohet prej saj për efekt të kontributeve të sigurimeve shoqërore
dhe shëndetësore, të cilat madje mund të paguhen nga çdo individ sipas ligjit për sigurimet
shoqërore, pavarësisht nëse është apo jo në marrëdhënie pune. Po kështu përfshihen ndalesat
për efekt të tatimit mbi të ardhurat, apo kur është rasti, për sigurimin suplementar. Në këtë
drejtim, Kolegji vlerëson se në vendimin e tij është shprehur qartë detyrimi i palës së paditur
për pagimin e paditësit me pagën e tij dhe këtu mbahet parasysh paga bruto.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63/a të Ligjit 49/2012
VENDOSI
Pranimin e pjesshëm të kërkesës. Sqarimin dhe interpretimin e vendimit nr.440 datë
02.07.2015 si më poshtë: Me pagë duhet të kuptohet paga bruto.
Tiranë, më 23.02.2016
583
Nr.00-2016-474 i Vendimit (103)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 23.02.2016 mori në shqyrtim në seance gjyqësore çështjen administrative me

nr.31001-01189-00-2012 akti që ju përket palëve :
PADITËS: SHOQËRIA “REGENCY INTERNATIONAL

CASINO TIRANA” SHA.
E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE ,
NJËSIA E TATIMPAGUESVE TË MËDHENJ
TIRANË.
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR
TIRANË, PRANË DREJTORISË SË
PËRGJITHSHME TË TATIMEVE.
OBJEKTI:
Shfuqizimin e aktit administrativ, vendimit nr.10215/1, datë 03.09.2010
i Drejtorisë Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë Përgjithshme të Tatimeve.
Shfuqizimi i aktit administrativ, njoftim vlerësimi tatimor
i Drejtorisë Rajonale Tatimore, Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj
nr.5726/3 prot. datë 05.05.2010 për rivlerësimin e detyrimeve tatimore
për muajin mars në shumën 2 880 000 lekë
dhe për vendosjen e gjobës në masën 288 000 lekë.
Detyrimi i të paditurit DRTNJTM Tiranë t’i rimbursojë paditësit
shumën prej 2 880 000 lekë që përfaqëson detyrimin tatimor
të paguar tepër nga paditësi.
Baza Ligjore: Neni 115/a i K.Pr.Administrative,
nenet 31, 32, 153 e vijues dhe 324 e vijues i K.Pr.Civile,
neni 111 i ligjit 9920, datë 19.05.2008
“Për procedurat tatimore në RSH-së”.

vendosur:
Pranimin e padisë.
Shfuqizimin e aktit administrativ, vendimi nr.10215/1, datë 03.09.2010 i
Drejtorisë së Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve.
584
Shfuqizimin e aktit administrativ njoftim vlerësimi tatimor me nr.5726/3
prot.datë 05.05.2010 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Njësia e Tatimpaguesve
të Mëdhenj Tiranë.
Detyrimin e të paditurit, Drejtoria Rajonale Tatimore, Njësia e Tatimpaguesve
të Mëdhenj t’i rimbursojë paditësit shumën prej 2 880 000 lekë.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditësit.

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.4069, datë 17.05.2011 të Gjykatës së
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs Avokatura e

Shtetit, e cila kërkon ndryshimin e këtij vendimi dhe të vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë nr.4069, datë 17.05.2011 e vendosjen e rrëzimit të padisë, duke parashtruar
këto shkaqe:
- Gjykata e Shkallës së Parë dhe Gjykata e Apelit Tiranë kanë gabuar në dhënien e një
vendimi të tillë të gabuar dhe alogjik. Këto dy vendime janë marrë në kundërshtim me
ligjin.
- Sipas akt-konstatimit të mësipërm është konstatuar se ruletat elektronike me 8
pozicione 2 copë janë deklaruar nga subjekti si makina elektronike të tipit slot duke
deklaruar dhe paguar për çdo pozicion 120 000 lekë dhe jo 300 000 lekë pozicioni.
- Në lidhje me shkeljen e mësipërme, për këtë mosdeklarim shoqërisë i ka rezultuar
detyrimi për muajin mars 2010 në shumën 2 800 000 lekë si dhe gjobë në masën 10 %
të detyrimit, bazuar kjo në ligjin nr.9920, datë 19.05.2008 “ Për procedurat tatimore
në RSH-së”, neni 115 i tij.
- Pala paditëse e ka kundërshtuar gjobën duke e cilësuar si mbajtje e dy standardeve për
detyrime të njëjta dhe interpretim të gabuar të nenit 45 të ligjit nr.10 033 “ Për lojërat
e fatit “ i ndryshuar nga ligji nr.10 149/2009, pika 2 dhe se është gabuar në
klasifikimin e lojërave.
- Në lidhje me pretendimet e palës paditëse sqarojmë për gjykatën se në ligjin nr.10
033, datë 11.12.2008 “ Për lojërat e fatit”, neni 5, paragrafi 25 përcakton se:”Makinë
elektronike me shumë lojtar është makina e lojës, nëpërmjet së cilës mund të luajnë
në të njëjtën kohë më shumë se një lojtar...
- Referuar nenit 44, pika 5,3 në të cilin është përcaktuar në mënyrë specifike ndarja e
makinave elektronike për efekt të deklarimit dhe pagimit të detyrimit tatimor sipas
nënkategorive të përcaktuara:
- Makine elektronike e tipit slot dhe videolotari dhe në
- Makinë elektronike me më shumë se një pozicion (ruletë), ndarja e cila është
reflektuar edhe në formularin e Deklarimit dhe pagesës se tatimit me lojrat e fatit.
- Pretendimet e shoqërisë përsa i përket trajtimit të termit “ Makineri elektronike” dhe
përfshirjes se deklarimit të makinave elektronike (ruletë) ne deklarimin ne rubrikën
39/40 të formularit, nuk merren në konsideratë, pasi sipas trajtimit të mësipërm,
“Makina elektronike me më shumë se një pozicion(ruletë)”, duhet të deklarohen në
rubrikën 33/34 të formularit. Vete shoqëria ka bërë një klasifikim të gabuar si edhe në
lidhje me sa argumentuam më sipër kërkojmë lënien në fuqi të Njoftim Vlerësimi
Tatimor si dhe të vendimit nr.10215/1 prot.datë 03.09.2010 të Drejtorisë Apelimit
Tatimor, si dy akte të dala në bazë e në mbështetje të ligjit.
585
Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani në seancë gjyqësore; mbrojtjen e
përfaqësuesit të palëve të paditura Drejtoria Rajonale Tatimore-Njësia e Tatimpaguesve të
Mëdhenj Tiranë dhe Drejtoria e Apelimit Tatimor, avokatin e shtetit Abaz Deda, që kërkoi
ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e
padisë; si edhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi në dhomën e këshillimit,
VËREN
Shkaqet e ngritura në rekursin e paraqitur nga palës së paditur Drejtoria Rajonale
Tatimore-Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë nuk janë të mbështetura në ligj.
Vendimi nr.127 datë 24.01.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është dhënë në zbatim të drejtë
të ligjit, prandaj duhet të mbetet në fuqi.
Sipas vendimit të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe Gjykata e Apelit
Tiranë, për sa i përket rrethanave të faktit, rezulton se pala paditëse Regency International
Casino Tirana sha është subjekt i të drejtës tregtare shqiptare regjistruar në regjistrin tregtar
në datën 11.05.2005, në formën e një shoqërie aksionare duke ushtruar aktivitetin e saj në
fushën e veprimtarisë së kazinove dhe lojërave të fatit etj.
Pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore - Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj, në
datën 03.05.2010, mbështetur në të dhënat e ndodhura në këtë institucion, ka kryer rivlerësim
të detyrimeve tatimore për palën paditëse Regency International Casino Tirana sha.
Në përfundim të këtij rivlerësimi, pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore - Njësia
e Tatimpaguesve të Mëdhenj ka nxjerrë aktin administrativ Njoftim Vlerësimi për Detyrimet
me nr.5726/3 prot. të datës 05.05.2010. Sipas këtij akti administrativ, pala paditëse Regency
International Casino Tirana sha, për muajin Mars, duhet të shlyejë detyrimin në shumën
2880000 lekë dhe të paguajë gjobë në shumën 288000 lekë (e njëvlershme me 10% të
detyrimit). Ky detyrim tatimor është bazuar në nenin 45 të ligjit nr.10033/2008 “Për lojërat e
fatit” dhe në nenin 115 të ligjit nr.9920/2008 “Për procedurat tatimore”.
Ndaj aktit administrativ të sipërcituar, pala paditëse Regency International Casino
Tirana sha, ka paraqitur ankimin administrativ pranë palës së paditur Drejtoria e Apelimit
Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve. Kjo palë, pas shqyrtimit të ankimit,
me shkresën nr.10215/1 prot. të datës 03.09.2010 ka njoftuar palën paditëse Regency
International Casino Tirana sha për vendimin nr.9078 datë 03.09.2010, me të cilin është
vendosur lënia në fuqi e aktit administrativ, objekt ankimimi, Njoftim Vlerësimi për
Detyrimet nr.5726/3 prot. i datës 05.05.2010, nxjerrë nga pala e paditur Drejtoria Rajonale
Tatimore, Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë.
Në të tilla rrethana, pala paditëse Regency International Casino Tirana sha ka ngritur
padi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë me shkak ligjor dhe objekt shfuqizimin e aktit
administrativ, vendimit nr.10215/1, datë 03.09.2010 të palës së paditur Drejtoria e Apelimit
Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve, shfuqizimin e aktit administrativ
Njoftim Vlerësimi Tatimor i Drejtorisë Rajonale Tatimore-Njësia e Tatimpaguesve të
Mëdhenj me nr.5726/3 prot. datë 05.05.2010, për rivlerësimin e detyrimeve tatimore për
muajin Mars në shumën 2880000 lekë dhe për vendosjen e gjobës në masën 288000 lekë, si
edhe detyrimin e palës së paditur ta rimbursojë në shumën prej 2880000 lekë që përfaqëson
detyrimin tatimor të paguar tepër nga paditësi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.4069 datë 17.05.2011 ka vendosur
të pranojë padinë duke e shfuqizuar Vendimin nr.10215/1 datë 03.09.2010 të palës së paditur
Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve, si edhe aktin
administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor nr.5726/3 prot. datë 05.05.2010 të Drejtorisë
Rajonale Tatimore-Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, duke e detyruar këtë të
paditur ti rimbursojë paditësit Regency International Casino Tirana sha shumën prej
586
2.880.000 lekë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pala e paditur Drejtoria
Rajonale Tatimore-Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë ka paraqitur ankim në
Gjykatën e Apelit Tiranë.
Gjykata e Apelit Tiranë, duke pranuar të njëjtat rrethana të faktit dhe duke parashtruar
të njëjtin interpretim me ligjin e zbatueshëm, ka ardhur në përfundimin se vendimi i gjykatës
së shkallës së parë duhet të mbetet në fuqi.
Gjykata e apelit, në thelb, arsyeton se është provuar që paditësi Regency International
Casino Tirana sha kishte deklaruar ruletat elektronike dhe kishte paguar detyrimet përkatëse
tatimore për makinat elektronike pranë palës së paditur Drejtoria Rajonale Tatimore-Njësia e
Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë. Në këto deklarime pala paditëse Regency International
Casino Tirana sha i ka deklaruar ruletat elektronike si makina të tipit slot machine dhe kishte
paguar për çdo pozicion të tyre detyrimin përkatës në shumën 120.000 lekë.
Pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore-Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj
Tiranë, në akt evadimin për efekt të rivlerësimit dhe në aktin administrativ njoftim vlerësimi
tatimor objekt gjykimi, ka çmuar dhe ka vendosur që ruletat elektronike nuk duhet të
kategorizoheshin si slot machine. Për rrjedhojë, detyrimi tatimor për një pozicion nuk duhet
të ishte 120.000 Lekë sikurse ka deklaruar dhe paguar detyrimin paditësi Regency
International Casino Tirana sha, por duhet të ishte dhe paguhej në shumën 300.000 Lekë për
çdo pozicion.
Ndryshe nga sa ka vendosur pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore-Njësia e
Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, deklarimi tatimor i bërë nga pala paditëse Regency
International Casino Tirana sha, është i sakte dhe i bazuar në ligj e konkretisht ne nenin 45 te
Ligjit nr.10033, dt 11.12.2008 “Për Lojërat e Fatit”. Nga interpretimi i kësaj dispozite
rezulton ndarja e tryezave të lojës nga lojërat elektronike. Në shkronjat “a” dhe “b” të këtij
neni përcaktohen edhe detyrimet tatimore që duhet të paguhen nga organizatoret e lojërave të
fatit për tryezat e lojërave të fatit, ndërsa në shkronjën “e” përcaktohen detyrimet për lojërat
elektronike dhe makinat slot machine.
Gjithashtu, në gjykim është provuar se ruletat elektronike të palës paditëse Regency
International Casino Tirana sha, janë certifikuar si makina elektronike nga Njesia e
Mbikqyrjes së Lojërave të Fatit, sipas certifikatës për makinat elektronike date 04.06.2010
me nr.598 prot. Pra, këto pajisje janë certifikuar si makina elektronike dhe jo si tryeza loje
për shkak se në to luhet pa ndihmën e njeriut pra të krupierit.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, pala e paditur Drejtoria Rajonale
Tatimore-Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë.
Në thelb, në rekurs, për sa i përket pretendimit për zbatim të gabuar të ligjit nga gjykatat e
faktit, pretendohet se, ndryshe nga sa ato gjykata arsyetojnë, në nenin 5 të ligjit
nr.10033/2008 “ Për lojërat e fatit” përcaktohet se makinë elektronike me shumë lojtar është
makina e lojës, nëpërmjet së cilës mund të luajnë në të njëjtën kohë më shumë se një lojtar.
Ndërsa në nenin 44, pika 5.3 përcaktohet në mënyrë specifike ndarja e makinave elektronike
për efekt të deklarimit dhe pagimit të detyrimit tatimor në makina elektronike të tipit slot dhe
videolotari dhe në makina elektronike me më shumë se një pozicion (ruletë). Prandaj është
konstatuar se ruletat elektronike me 8 pozicione 2 copë janë deklaruar gabim nga subjekti si
makina elektronike të tipit slot duke deklaruar dhe paguar për çdo pozicion 120 000 lekë dhe
jo 300 000 lekë pozicioni, për rrjedhojë ka rezultuar detyrimi për muajin mars 2010 në
shumën 2 800 000 lekë si dhe gjobë në masën 10 % të detyrimit. Për këtë arsye vendimet e të
dy gjykatave të faktit duhet të ndryshohen dhe padia të rrëzohet.
587
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e ngritura në rekursin e
paraqitur nga pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore-Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj
Tiranë nuk gjejnë mbështetje në ligj. Prandaj, vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Tiranë
duhet të mbetet në fuqi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, me të drejtë gjykata e shkallës
së parë dhe gjykata e apelit kanë arsyetuar që palës paditese Regency International Casino
Tirana sha ka kryer deklarime të sakta dhe në përputhje me ligjin përpara palës së paditur
Drejtoria Rajonale Tatimore-Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë.
Ligji i zbatueshëm i kohës dhe që lidhur drejtpërdrejt me mosmarrëveshjen
administrative objekt gjykimi është ligji nr.10033/2008 “Për Lojërat e Fatit”, me formulimin
që ka pasur në kohën e lindjes së kësaj mosmarrëveshjeje dhe jo me atë që parashtrojnë palët
ndërgjyqëse dhe gjykatat e faktit. Ndërsa në rastin kur ka shkelje të këtij ligji nga subjektet
tatimore zbatohen edhe dispozitat e ligjit nr.9920/2008 “Për procedurat tatimore”.
Kështu, në ligjin e posaçëm nr.10033/2008, në nenin 45, që gjen zbatim për subjektet
tatimore “kazino”, sikurse është pala paditëse Regency International Casino Tirana sha, në
pikat 1 dhe 2 parashikohet se:
“Neni 45
Detyrimi tatimor për kazinotë
1. Tatim-fitimi i shoqërisë (organizatorit) llogaritet dhe paguhet në përputhje me
legjislacionin tatimor në fuqi.
2. Tatimpaguesit, që ushtrojnë veprimtari në fushën e organizimit të lojërave të fatit
në kazino, paguajnë detyrimet tatimore mujore si më poshtë:
a) për tryezat me më shumë se një pozicion (ruletë), një taksë mujore në
masën 12 për qind mbi vëllimin e qarkullimit të realizuar në bazë të arkëtimeve, por
jo më pak se 300 000 (treqind mijë) lekë në muaj për çdo pozicion;
b) për çdo tryezë të lojërave (me letra dhe/ose me zare), një taksë mujore në
masën 12 për qind mbi vëllimin e qarkullimit të realizuar në bazë të arkëtimeve, por
jo më pak se 1 500 000 (një milion e pesëqind mijë) lekë;
c) për lojërat elektronike dhe për videlotarinë, të vendosura në mjediset e
kazinosë, një taksë mujore në masën 4 për qind për qind mbi vëllimin e qarkullimit të
realizuar në bazë të arkëtimeve, por jo më pak se 120 000 (njëqind e njëzet mijë) lekë
për çdo kompjuter elektronik;
ç) për makinat slot me fitim në çast, një taksë mujore në masën 4 për qind mbi
vëllimin e qarkullimit të realizuar në bazë të arkëtimeve, por jo më pak se 120 000
(njëqind e njëzet mijë) lekë për çdo kompjuter elektronik........”.
Ndërkohë që, për nxjerrjen e aktit administrativ objekt gjykimi, Njoftim Vlerësimi
Tatimor 5726/3 datë 05.05.2010, pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore-Njësia e
Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë mbështetet në nenin 44, pika 5 të ligjit nr.10033/2008. Por,
ky interpretim dhe zbatim i ligjit është i gabuar sepse neni 44 gjen zbatim për subjekte
organizatorë të llojeve të tjera të lojërave të fatit dhe për detyrimet tatimore që ata duhet të
paguajnë dhe jo për organizatorët e “kazinove”. Kështu, në pikën 5 të nenit 44, në nënpikat
5.1, 5.2, 5.3, 5.4 dhe 5.5 parashikohen llojet e detyrimeve tatimore përkatësisht për këto lloje
lojërash fati: “bingo”, “baste sportive”, “kazino elektronike”, “lotari kombëtare” dhe “kazino
elektronike në distancë”.
Lidhur me kuptimin që i njihet sipas këtij ligji, edhe për efekt të caktimit të
detyrimeve tatimore sipas neneve 44 dhe 45 të sipërcituar, ligji nr.10033/2008 përcakton edhe
kuptimin e lojërave të ndryshme të fatit. Kështu, në nenin 4 përcaktohet se:
588
“Neni 4
Përkufizime
18. “Videolotari” (më poshtë VLT) është lotaria e luajtur nëpërmjet
videoterminaleve, të lidhura me një sistem rrjetesh elektronike, ku rezultati i lojës
mbështetet në shansin e prodhuar nga serveri,bazuar në gjenerimin e numrave të
rastësishëm.
21. “Kazino elektronike” është mjedisi, ku lojtarëve u ofrohet mundësia për të
luajtur me makina elektronike të tipit slot dhe makina elektronike me shumë lojtarë
dhe videolotari.
22. “Kazino” është mjedisi ku lojtarëve u ofrohet mundësia për të luajtur me
mjetet e lojërave të fatit, si makina të tipit slot, videolotari ose makina elektronike, me
shumë lojtarë, si dhe tryeza loje, sipas përkufizimit përkatës të dhënë.
23. “Makina elektronike” është pajisja, e cila lejon një ose më shumë lojtarë
të luajnë pa ndërhyrjen e njeriut.
24. “Makinë slot” është një makinë loje, nëpërmjet së cilës vetëm një lojtar
mund të lejohet të luajë, në të njëjtën kohë, e cila ka një mekanizëm gjenerues të
numrave të rastësishëm, të instaluar në makinë, që përcakton rezultatin e lojës.
25.“Makinë elektronike me shumë lojtarë” është makina e lojës, nëpërmjet së
cilës mund të luajnë, në të njëjtën kohë, më shumë se një lojtar, e cila ka një
mekanizëm gjenerues të numrave të rastësishëm, të instaluar në makinë, që përcakton
rezultatin e lojës.
26. “Tryezë loje” është pajisje loje, ku një ose më shumë lojtarë mund të
luajnë, në të njëjtën kohë, së bashku me shpërndarësin e letrave dhe/ose zareve, që
më poshtë do të quhet “kupjer”.....”.
Edhe nga këto përkufizime, në lidhje me parashikimet e neneve 44 dhe 45 të ligjit,

rezulton qartë se ligjvënësi nuk përdor ndonjë term të natyrës “tryezë elektronike” por
përcakton se kush është kuptimi dhe cilat janë llojet e lojërave të fatit që bëhen në “tryezë“ ku
qartazi bëhet fjalë për ato lojëra (përfshirë edhe “ruletat”) të cilat nuk janë elektronike por
realizohen me mjete mekanike dhe ndërhyrjen e njeriut (psh kupierit).
Aq më tepër kjo rezulton qartë nga dallimi që përcakton ligjvënësi në nenin 45
ndërmjet lojërave dhe barrës tatimore përkatëse në rastet e shkronjave “a” dhe “b” të pikës 2
(“tryeza me më shumë se një pozicion-ruletë” dhe “tryeza të lojërave me letra dhe/ose me
zare”) nga ato elektronike të shkronjave “c” dhe “ç” (lojërat elektronike dhe videlotaritë,
makinat slot me fitim në çast). Në çështjen objekt gjykimi objekt mosmarrëveshjeje janë
detyrimet që duhet të paguhen për një lloj makine elektronike e llojit “ruletë elektronike”, e
cila, sikurse parashtrohet më sipër ligji i zbatueshëm, bën pjesë në shkronjën “c” të nenit 45
të ligjit nr.10033/2208.
Prandaj Kolegji Administrativ vjen në përfundimin se akti administrativ objekt
gjykimi që ngarkon me detyrime të tjera palën paditëse është nxjerrë në kundërshtim me
ligjin dhe me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka pranuar padinë për shfuqizimin e këtij
akti dhe rimbursimin e shumës së mbajtur padrejtësisht, sikurse edhe gjykata e apelit që e ka
konfirmuar këtë vendim gjyqësor.
Shkaqet e tjera të ngritura në rekurs nuk kanë të bëjë me ligjin e zbatueshëm por me
faktin dhe vlerësimin e provave, çështje të cilat nuk janë në objektin e gjykimit të Gjykatës së
Lartë.
589
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “e” të nenit 63
të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
V E N D O S I:
Lënien në fuqi të vendimit nr.127 datë 24.01.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 23.02.2016
590
Nr. 00-2016-488 i Vendimit (104)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seance gjyqësore datë 24.02.2016 mori në shqyrtim çështjen administrative nr.04504/2014

Akti, që u përket:
PADITËS: KRYETARI I BASHKISË TIRANË

I PADITUR: KËSHILLI I BASHKISË TIRANË
OBJEKTI:
Shfuqizimi i Vendimit datë 30.04.2014 të Këshillit Bashkiak Tiranë,
ardhur me shkresën nr.6559 datë 06.05.2014 dhe lënien në fuqi
të vendimit nr.1 datë 26.02.2014 të Këshillit Bashkiak Tiranë.
Sigurimin e padisë nëpërmjet pezullimit të zbatimit
të vendimit datë 30.04.2014 të Këshillit Bashkiak Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 115, 118 të Ligjit nr.8485 datë 12.05.1999
“Kodi i Procedurave Administrative”,
Ligji nr.8652 datë 31.07.2000
“Për organizimin dhe funksionimin e qeverisjes vendore” i ndryshuar,
nenet 10 pika 2/b, 12 pika 2/b, 15, 16, 17, 28, 29, 30/a e vijues
të ligjit nr.49/2012 “Për organizmin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.

vendosur:
Pranimin e padisë së paditësit Kryetari i Bashkisë Tiranë.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.1/1 datë 30.04.2014 të
Këshillit Bashkiak Tiranë « Për miratimin e programit buxhetor afatmesëm
2014-2016 dhe detajimin e buxhetit të Bashkisë së Tiranës për vitin 2014 i
ndryshuar.
Kundër vendimit nr.6 datë 06.06.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë ka

ushtruar rekurs pala e paditur Këshilli Bashkiak Tiranë, i cili ka kërkuar ndryshimin e
vendimit të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
591
 Kryetari i Bashkisë nuk legjitimohet në ngritjen e padisë, kjo për shkak se ky i fundit
dhe Këshilli Bashkiak janë organe që për shkak të varësisë hierarkike që kanë, i
ushtrojnë kompetencat e tyre në funksion të realizimit të qëllimit të përbashkët sipas
parimeve të bashkëpunimit dhe subsidiaritetit.
 Akti i Këshillit Bashkiak i kundërshtuar nuk është nxjerrë në tejkalim të
kompetencave pasi sipas nenit 32/dh të ligjit 8652/2000 “Për organizimin dhe
funksionimin e qeverisjes vendore”, miratimi i buxhetit dhe ndryshimet e tij janë
kompetencë e Këshillit Bashkiak.
 Lidhur me procedurën e nxjerrjes së aktit, moskonfirmimi i zërit të “shpronësimeve
për interes publik”, nga ana e Prefektit dhe rishqyrtimi i vendimit, i drejtohet Këshillit
Bashkiak, si rrjedhojë e procedurës tashmë të nisur ligjërisht me propozimin e organit
ekzekutiv, për miratimin e buxhetit afatmesëm 2014-2016.
 Në bazë të vendimit Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë
nr.5/2012, konstatimi i pavlefshmërisë së një veprimi juridik nga gjykata ex officio
është i lejueshëm vetëm kur ajo ka në shqyrtim padi themeli. Në rastin konkret,
gjykata administrative nuk ka shqyrtuar një padi themeli.

pasi dëgjoi relacionin e Gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dëgjoi përfaqësuesen e palës
paditëse Rilinda Ibrahimi, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës Administrative
të Apelit, dëgjoi përfaqësuesen e palës së paditur Arsela Gjonaj, e cila kërkoi prishjen e
vendimit dhe rrëzimin e padisë, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Këshilli Bashkiak Tiranë me propozim të Kryetarit të Bashkisë Tiranë, me vendimin
nr.1 datë 26.02.2014 ka miratuar programin buxhetor afatmesëm të Bashkisë Tiranë për
periudhën 2014-2016. Ky vendim i është dërguar për konfirmim Prefektit të Qarkut Tiranë së
bashku me vendime të tjera. Me shkresën nr.1028 datë 17.03.2014 Prefekti i Qarkut Tiranë,
për vendimin nr.1 datë 26.02.2014 është shprehur se: “ Vendimi nr.1 konfirmohet në
përputhje me ligjin 8652 datë 31.07.2000 “Për organizimin dhe funksionimin e qeverisjes
vendore”, i ndryshuar, ligjin nr.9936 datë 26.06.2008 “Për Menaxhimin e sistemit buxhetor
në R.Sh”, i ndryshuar, ndërsa pjesa e përcaktuar në program – buxhet në faqen 129 të tij tek
shpronësimet në interes publik, si dhe për ndërtimin e rrugëve shkollave, etj, me vlerë 580
955 290 lekë për vitin 2014 në të cilin nuk është pasqyruar saktë vlera e dëmshpërblimit për
shpërblimet e qytetarëve sipas VKM nr.752 datë 05.09.2013 “Për shpronësimin në interes
publik të pronarëve të pasurive të paluajtshme pronë private që preken nga zbatimi i
projektit të bulevardit verior dhe rehabilitimit të lumit të Tiranës faza e parë në Bashkinë e
Tiranës, nuk konfirmohet”.
Me datë 30.04.2014 në mbledhjen e radhës së Këshillit Bashkiak është votuar futja në
rendin e ditës dhe rimarrja në shqyrtim e vendimit nr.1 datë 26.02.2014. Me vendimin nr.1/1
datë 30.04.2014 të Këshillit Bashkiak është vendosur: “Të miratojë programin buxhetor
afatmesëm 2014-2016 si në vijim: 1.1 Ndryshimin e vendimit nr.1 datë 26.02.2014 “ Për
miratimin e programit buxhetor afatmesëm 2014-2016 dhe detajimin e buxhetit të Bashkisë
Tiranë për vitin 2014”. 1.2 Miratimin e projektbuxhetit për vitin 2014 duke hequr nga
projektbuxheti fondin për shpronësim në shumën që parashikohet në projekt buxhet, përsa i
përket projektit të Bulevardit Verior dhe rehabilitimit të lumit të Tiranës”. Me shkresën
nr.6879 datë 09.05.2014, pala e paditur Këshilli i Bashkisë Tiranë ia ka dërguar vendimin
nr.1/1 datë 30.04.2014 Prefektit të Qarkut Tiranë, i cili me shkresën nr.2125/1 datë
12.05.2014 “Konfirmim ligjshmërie” ka konfirmuar këtë vendim në përputhje me ligjin 8652
592
datë 31.07.2000 “Për organizmin dhe funksionimin e qeverisjes vendore” i ndryshuar, ligjin
nr.9936/2008 “Për menaxhimin e sistemit buxhetor në RSH” i ndryshuar, ligjin 185/2013
“Për buxhetin e vitit 2014”. Kryetari i Bashkisë Tiranë duke mos qenë dakord me vendimin
nr.1/1 datë 30.04.2014 të Këshillit Bashkiak Tiranë e ka kundërshtuar në Gjykatën
vendosur pranimin e padisë së paditësit Kryetari i Bashkisë Tiranë. Konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.1/1 datë 30.04.2014 të Këshillit Bashkiak Tiranë « Për
miratimin e programit buxhetor afatmesëm 2014-2016 dhe detajimin e buxhetit të Bashkisë
së Tiranës për vitin 2014 i ndryshuar. Në këtë vendim kjo gjykatë ka arsyetuar se vendimi
është marrë në kundërshtim të hapur me procedurën e parashikuar nga ligji dhe se pala e
paditur ka vepruar në tejkalim të kompetencave të përcaktuara në këtë ligj dhe në
kundërshtim me ligjin. Sipas Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, pika 8 e nenit 19 të
ligjit 8652/2000 parashikon si kusht për miratimin e buxhetit të njësive të qeverisjes vendore,
propozimin e organit ekzekutiv të njësisë së qeverisjes vendore, pra kryetarit të kësaj njësie.
Është pikërisht ky organ që merret me përgatitjen e projektbuxhetit për vitin e ri financiar dhe
vetëm pasi propozimi dërgohet për miratim, Këshilli Bashkiak ushtron kompetencën e
përcaktuar në nenin 32 germa “dh” të Ligjit 8652/2000. Në vijim Gjykata Administrative e
Apelit Tiranë ka argumentuar se Prefekti i Qarkut Tiranë ka konfirmuar ligjshmërinë e
vendimit nr.1 datë 26.02.2014, duke mos konfirmuar vetëm faqen 129 të program buxhetit.
Në analizë të kësaj situate, Prefekti nuk e ka kthyer aktin për rishqyrtim, por vetëm nuk ka
konfirmuar një pjesë të këtij akti. Në rast se Prefekti kishte si qëllim rimarrjen në shqyrtim të
aktit duhej ta kishte bërë në mënyrë të shprehur, pasi dispozita ligjore e përcakton këtë
vendimmarrje si të drejtë të Prefektit dhe jo si detyrim. Pra vendimmarrja e Prefektit në këtë
pikë, lidhur me vendimin nr.1 datë 26.02.2014 është e qartë ai ka disponuar në një mënyrë që
nuk parashikohet në ligj, duke mos konfirmuar një pjesë të aktit. Kjo nuk mund të
interpretohet si shfrytëzim i të drejtës që ligji i jep Prefektit për kthimin e aktit për rishqyrtim
përsa kohë që nuk është thënë në mënyrë të shprehur. Sipas gjykatës, edhe në rast se
moskonfirmimi do të interpretohet si kthim për rishqyrtim, kjo nuk është bërë nga Prefekti
për të gjithë aktin, pasi në themel vendimi nr.1 është konfirmuar nga Prefekti, por vetëm për
zërin e shpronësimeve në interes publik ai është shprehur se nuk konfirmohet. Pra Këshilli
Bashkiak nuk legjitimohej në rimarrjen në shqyrtim të gjithë vendimit por vetëm të pjesës që
nuk është konfirmuar nga Prefekti. Duke qenë se vendimmarrja ishte e lidhur me përcaktimin
e njërit prej zërave të program buxhetit për vitin 2014, ishte detyrim ligjor i Kryetarit të
Bashkisë përsëritja e propozimit për miratimin e këtij zëri të program-buxhetit, duke bërë
rregullimet e nevojshme ligjore sipas konstatimeve të bëra nga Prefekti dhe për të cilat akti
kthehet për rishqyrtim.
Kundër vendimit nr.6 datë 06.06.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë ka
vendimit të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e përmendura
në mënyrë të përmbledhur në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
vendimin e Gjykatës Administrative të Apelit dhe shkaqet e parashtruara në rekurs vlerëson
se vendimi i kësaj gjykate është marrë duke mos e pasur kompetencën funksionale të kësaj të
fundit, për të marrë në shqyrtim në shkallë të parë aktin administrativ të kundërshtuar. Ky i
fundit nuk është akt nënligjor normativ, por është akt administrativ individual.
Kolegji vëren se Gjykata Administrative e Apelit e ka marrë në shqyrtim çështjen
nëse akti i mësipërm është akt nënligjor normativ apo akt administrativ individual. Sipas
kësaj gjykate, ky akt përmban vullnetin e organit publik në ushtrim të funksioneve të tij për të
rregulluar marrëdhënie të përcaktuara ligjërisht, ndaj një rrethi të papërcaktuar subjektesh. Ky
593
akt nuk shteron në zbatimin e tij në kuptimin e kohës në të cilën ai vepron dhe efekteve
juridike që ai sjell dhe si i tillë ai është akt nënligjor normativ.
Kolegji vëren se përcaktimin e aktit nënligjor normativ e jep neni 2 pika e 3 e ligjit
49/2012, në të cilin parashikohet se: “Akt nënligjor normativ është çdo vullnet i shprehur
nga organi publik, në ushtrim të funksionit të tij publik, që rregullon marrëdhënie të
përcaktuara me ligj, duke vendosur rregulla të përgjithshme sjelljeje dhe që nuk shteron me
zbatimin e tij.” Ndërkohë përkufizimi i aktit administrativ individual përcaktohet në nenin 2
pika 2 e këtij ligji, sipas të cilit: "Akt administrativ individual" është çdo vullnet i shprehur
nga organi publik, në ushtrim të funksionit të tij publik, ndaj një ose disa subjekteve
individualisht të përcaktuara të së drejtës, që krijon, ndryshon ose shuan një marrëdhënie
juridike konkrete.
Në referim të këtyre dispozitave, Kolegji thekson se dallimet mes aktit administrativ
individual dhe aktit nënligjor normativ kanë të bëjnë me a) natyrën e marrëdhënies juridike
që rregullohet përmes këtij akti; b) subjektet të cilave u drejtohet; c) nëse akti shteron përmes
zbatimit të tij. Këto tre aspekte janë shumë të rëndësishme në dallimin dhe përcaktimin nëse
një akt administrativ është individual apo akt nënligjor normativ. Konkretisht, akti
administrativ individual nxirret me qëllim krijimin, ndryshimin apo shuarjen e një
marrëdhënie juridike konkrete, e të përcaktuar qartë. Një akt i tillë i referohet një fakti
konkret dhe jo një numri faktesh të mundshme ose hipotetike, dhe i jep zgjidhje një çështjeje
konkrete, me natyrë teknike dhe jo normative. Si e tillë, duke qenë një marrëdhënie juridike
konkrete, personat të cilëve ajo u drejtohet janë të individualizuar ose mund të
individualizohen. Në këtë rast, duke qenë se rregullon marrëdhënie konkrete e u drejtohet
personave konkret, akti administrativ individual, me vënien e tij në zbatim, i ezauron efektet
e tij. Në të kundërt, akti nënligjor normativ, nuk rregullon një marrëdhënie juridike konkrete,
por vendos rregulla të përgjithshme sjelljeje, me karakter abstrakt, që rregullojnë një ose disa
marrëdhënie të caktuara juridike. Duke qenë i tillë akti nënligjor normativ i shtrin efektet e
tyre mbi një kategori të pacaktuar subjektesh. Në këto kushte, një akt nënligjor normativ nuk
i ezauron efektet e tij me vënien në zbatim, pasi ai sjell efekte sa herë që zbatohet, me qëllim
rregullimin e marrëdhënies juridike për të cilën është nxjerrë.
Gjykata Kushtetuese ka interpretuar tri kriteret që përcaktojnë ndarjen e aktit
nënligjor në individual ose normativ: (i) Subjektet të cilave akti u drejtohet - subjekte
individualisht të përcaktuara të së drejtës/një grup personash të përcaktueshëm në bazë të
karakteristikave të përgjithshme, ose subjekte të papërcaktuara të së drejtës; (ii) Objekti -
krijimi, ndryshimi ose shuarja e një marrëdhënieje juridike konkrete të së drejtës
administrative, ose përcaktimi i normave të përgjithshme të sjelljes, me karakter abstrakt; (iii)
Karakteri shterues/jo shterues- efektet shtrihen tek subjekte të përcaktuara dhe në mënyrë të
njëhershme, ose tek subjekte të papërcaktuara të së drejtës, në mënyrë të vazhdueshme dhe jo
të njëhershme. (shih vendimin nr.14 datë 21.03.2014 i Gjykatës Kushtetuese).
Kolegji vlerëson se vendimi i Këshillit Bashkiak objekt gjykimi, është akt
administrativ individual. Konkretisht, me aktin i cili është objekt kundërshtimi, është
vendosur nga ana e Këshillit Bashkiak Tiranë miratimi i projektbuxhetit për vitin 2014 duke
hequr nga projektbuxheti i miratuar me vendimin nr.1 datë 26.02.2014, fondin për
shpronësim të parashikuar përsa i përket projektit të Bulevardit Verior dhe rehabilitimit të
lumit të Tiranës. Ky nuk është një akt normativ që nxirret në fushën e financave, me qëllim
hartimin e programeve ekonomike, por rregullon mbështetjen financiare të Bashkisë Tiranë
për periudhën për të cilën buxheti është miratuar. Në këtë drejtim, ky akt ka karakter teknik,
me zëra të përcaktuar qartë në drejtim të fushave ku do të përdoren fondet e planifikuara.
Kështu, në mënyrë të posaçme janë parashikuar marrëdhëniet juridike që do të rregullohen,
drejtimet dhe mënyrat se si do të përdoren fondet e Bashkisë për periudhën afatmesme 2014-
2016, duke i specifikuar sipas zërave konkret. Në këtë drejtim, ky plan nuk ka përmbajtje
594
abstrakte, në funksion të vendosjes së një rregullimi të përgjithshëm, i cili do të shërbejë më
pas për detajime të mëtejshme me qëllim zbatimin e tij. Në këto kushte, akti i kundërshtuar
nuk është akt nënligjor normativ, ashtu sikurse ka argumentuar Gjykata Administrative e
Apelit Tiranë, por është akt administrativ individual.
Ligji nr.49/2012:“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” në nenin 10 të tij ka përcaktuar kompetencën
funksionale të gjykatave administrative sipas të cilit: “1. Gjykata administrative e shkallës së
parë shqyrton mosmarrëveshjet administrative të parashikuara në nenin 7 të këtij ligji, me
përjashtim të atyre që lidhen me aktin nënligjor normativ. 2. Gjykata Administrative e Apelit
shqyrton: b)në shkallë të parë, mosmarrëveshjet me objekt aktet nënligjore normative, si dhe
raste të tjera të parashikuara me ligj.” Sa më sipër, Kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë
vlerëson se përsa kohë jemi përpara një akti nënligjor individual dhe kompetencën
funksionale për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje e ka Gjykata Administrative e Shkallës së
Parë Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63/a të Ligjit 49/2012
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.6 datë 06.06.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë
dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Tiranë, më 24.02.2016
595
MENDIM PAKICE
Ne gjyqtarët në pakicë Arjana Fullani dhe Medi Bici, jemi kundër vendimit nr.104,
datë 24.02.2016 të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, i cili i përket çështjes
administrative nr.04504/2014 regj. them., me palë: paditës Kryetari i Bashkisë Tiranë dhe i
paditur Këshilli i Bashkisë Tiranë, me objekt shfuqizimi i vendimit të këshillit bashkiak, etj,
prandaj në bazë të nenit 307/2 të Kodit Procedurës Civile, parashtrojmë me shkrim mendimin
tonë kundër, për t’ia bashkëngjitur vendimit të mësipërm.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes ka rezultuar e provuar si më poshtë:
Pala e paditur Këshilli i Bashkisë Tiranë me propozim të palës paditëse Kryetarit të
Bashkisë Tiranë, me vendimin nr.01, datë 26.02.2014 ka miratuar programin buxhetor
afatmesëm të Bashkisë Tiranë për periudhën 2014-2016. Ky vendim i është dërguar për
konfirmim Prefektit të Qarkut Tiranë, i cili me shkresën nr.1028, datë 17.03.2014 është
shprehur se: Vendimi nr.01, datë 26.02.2014 i Këshillit të Bashkisë Tiranë konfirmohet në
përputhje me ligjin nr.8652, datë 31.07.2000 “Për organizimin dhe funksionimin e qeverisjes
vendore”, i ndryshuar dhe ligjin nr.9936, datë 26.06.2008 “Për Menaxhimin e sistemit
buxhetor në R.SH”, i ndryshuar, ndërsa pjesa e përcaktuar në program-buxhet në faqen 129 të
tij tek shpronësimet në interes publik, si dhe për ndërtimin e rrugëve, shkollave, etj, me vlerë
580.955.290 lekë për vitin 2014 në të cilin nuk është pasqyruar saktë vlera e dëmshpërblimit
për shpërblimet e qytetarëve sipas VKM-së nr.752, datë 05.09.2013 “Për shpronësimin në
interes publik të pronarëve të pasurive të paluajtshme pronë private që preken nga zbatimi i
projektit të bulevardit verior dhe rehabilitimit të Lumit të Tiranës (faza e parë) në Bashkinë e
Tiranës, nuk konfirmohet.
Me datë 30.04.2014 nga pala e paditur Këshilli Bashkiak Tiranë është votuar futja në
rendin e ditës dhe rimarrja në shqyrtim e vendimit nr.01, datë 26.02.2014. Me vendimin
nr.01/1, datë 30.04.2014 të Këshillit Bashkiak Tiranë është vendosur: Miratimi i programit
buxhetor afatmesëm për periudhën 2014-2016 si më poshtë: Ndryshimi i vendimit nr.01, datë
26.02.2014 “Për miratimin e programit buxhetor afatmesëm 2014-2016 dhe detajimi i
buxhetit të Bashkisë Tiranë për vitin 2014”. Miratimi i projektbuxhetit për vitin 2014, duke
hequr nga projektbuxheti fondin për shpronësim në shumën që parashikohet në projekt
buxhet, përsa i përket projektit të bulevardit verior dhe rehabilitimit të Lumit të Tiranës.
Me shkresën nr.6879, datë 09.05.2014, pala e paditur Këshilli i Bashkisë Tiranë ia ka
dërguar vendimin nr.01/1, datë 30.04.2014 Prefektit të Qarkut Tiranë, i cili me shkresën
nr.2125/1, datë 12.05.2014 ka konfirmuar këtë vendim në përputhje me ligjin nr.8652, datë
31.07.2000 “Për organizmin dhe funksionimin e qeverisjes vendore”, i ndryshuar, ligjin
nr.9936/2008 “Për menaxhimin e sistemit buxhetor në R.SH”, i ndryshuar dhe ligjin
nr.185/2013 “Për buxhetin e vitit 2014”. Pala paditëse, Kryetari i Bashkisë Tiranë, duke mos
qenë dakord me vendimin nr.01/1, datë 30.04.2014 të palës së paditur Këshillit Bashkiak
Tiranë i është drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës Administrative të Apelit, e cila me vendimin
nr.06, datë 06.06.2014 ka vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit Kryetari i Bashkisë Tiranë.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.01/1, datë 30.04.2014 të
Këshillit Bashkiak Tiranë “Për miratimin e programit buxhetor afatmesëm 2014-2016 dhe
detajimin e buxhetit të Bashkisë së Tiranës për vitin 2014”, i ndryshuar.
Gjykata Administrative e Apelit ka arsyetuar se, vendimi është marrë në kundërshtim
të hapur me procedurën e parashikuar nga ligji dhe se, pala e paditur ka vepruar në tejkalim të
kompetencave të përcaktuara në këtë ligj dhe në kundërshtim me ligjin. Sipas Gjykatës
Administrative të Apelit, pika 8 e nenit 19 të ligjit nr.8652/2000 parashikon si kusht për
miratimin e buxhetit të njësive të qeverisjes vendore, propozimin e organit ekzekutiv të
njësisë së qeverisjes vendore, pra të kryetarit të kësaj njësie. Është pikërisht ky organ që
merret me përgatitjen e projektbuxhetit për vitin e ri financiar dhe vetëm pasi propozimi
596
dërgohet për miratim, këshilli bashkiak ushtron kompetencën e përcaktuar në nenin 32 germa
“dh” të ligjit nr.8652/2000.
Gjykata, gjithashtu ka arsyetuar se, Prefekti i Qarkut Tiranë ka konfirmuar
ligjshmërinë e vendimit nr.01, datë 26.02.2014, duke mos konfirmuar vetëm faqen nr.129 të
program buxhetit. Prefekti nuk e ka kthyer aktin për rishqyrtim, por vetëm nuk ka konfirmuar
një pjesë të tij. Në rast se Prefekti kishte si qëllim rimarrjen në shqyrtim të aktit, ai duhej ta
kishte bërë këtë në mënyrë të shprehur, pasi dispozita ligjore e përcakton këtë vendimmarrje
si të drejtë të Prefektit dhe jo si detyrim të tij. Pra, vendimmarrja e Prefektit në këtë pikë,
lidhur me vendimin nr.01, datë 26.02.2014 është e qartë, ai ka disponuar në një mënyrë që
nuk parashikohet në ligj, duke mos konfirmuar një pjesë të aktit. Kjo nuk mund të
interpretohet si shfrytëzim i së drejtës që ligji i jep Prefektit për kthimin e aktit për
rishqyrtim, përsa kohë që nuk është thënë në mënyrë të shprehur.
Sipas gjykatës, edhe në rast se moskonfirmimi do të interpretohet si kthim për
rishqyrtim, kjo nuk është bërë nga Prefekti për të gjithë aktin, pasi në themel vendimi nr.1
është konfirmuar nga Prefekti, por vetëm për zërin e shpronësimeve në interes publik ai është
shprehur se nuk konfirmohet. Pra, Këshilli Bashkiak nuk legjitimohej në rimarrjen në
shqyrtim të gjithë vendimit por vetëm të pjesës që nuk është konfirmuar nga Prefekti. Duke
qenë se vendimmarrja ishte e lidhur me përcaktimin e njërit prej zërave të program buxhetit
për vitin 2014, ishte detyrim ligjor i Kryetarit të Bashkisë përsëritja e propozimit për
miratimin e këtij zëri të program-buxhetit, duke bërë rregullimet e nevojshme ligjore sipas
konstatimeve të bëra nga prefekti dhe për të cilat akti kthehet për rishqyrtim.
Kundër vendimit nr.06, datë 06.06.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit ka
vendimit të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e kërkesëpadisë. Kolegji Administrativ i Gjykatës
së Lartë arriti në përfundimin se vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit është marrë në
kundërshtim me ligjin, pasi kjo gjykatë nuk ka pasur kompetencën funksionale për të marrë
në shqyrtim në shkallë të parë aktin administrativ të kundërshtuar. Ky i fundit nuk është një
akt nënligjor normativ, por një akt administrativ individual, prandaj Kolegji Administrativ
vendosi prishjen e vendimit nr.06, datë 06.06.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
kthimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Ndryshe nga qëndrimi i shumicës, pakica vlerëson se akti administrativ që është në
shqyrtim nuk është një akt administrativ me karakter individual, por një akt administrativ
normativ (i përgjithshëm). Në teorinë e së drejtës administrative gjithmonë është theksuar se,
akti administrativ normativ është një akt me karakter nënligjor, i cili cakton rregulla të
përgjithshme sjellje, ndërsa akti administrativ individual është një akt nënligjor, i cili iu
drejtohet individëve të caktuar dhe shërben për vënien në jetë të akteve normative, pra të
konkretizimit të tyre.
Akti administrativ nr.01, datë 26.02.2014 i Këshillit të Bashkisë Tiranë, i cili është në
shqyrtim ka të bëjë me programin buxhetor afatmesëm (periudhën 2014-2016) të Bashkisë
Tiranë. Natyra e organeve kolegjiale të këshillave bashkiake që funksionojnë në vendin tonë
është e ngjashme me atë të Kuvendit të Shqipërisë, i cili çdo vit merr në shqyrtim buxhetin që
ka në dispozicion qeveria dhe akti me të cilin shprehet Kuvendi në këtë rast është një akt me
karakter normativ. Ligji me të cilin miratohet buxheti vjetor nga Kuvendi pasqyron me
saktësi të gjitha zërat e parashikuara në buxhet, duke futur këtu edhe shpronësimet për interes
publik. E njëjta gjë ndodh edhe me këshillat bashkiake të pushtetit vendor, të cilët miratojnë
buxhetet që iu vihen në dispozicion organeve ekzekutive të qeverisjes vendore. Këto këshilla
të përbërë nga përfaqësues të partive të ndryshme politike me vendim, i cili merret me
shumicë votash miratojnë program buxhetin e ardhur nga kryetari i bashkisë, buxhet i cili do
të përdoret nga bashkia përkatëse gjatë një periudhe të caktuar kohe.
597
Në nenin 2 pika 2 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” është
parashikuar se: Akt administrativ individual është çdo vullnet i shprehur nga organi publik,
në ushtrim të funksionit të tij publik, ndaj një ose disa subjekteve individualisht të
përcaktuara të së drejtës, që krijon, ndryshon ose shuan një marrëdhënie juridike konkrete.
Ndërsa në nenin 2 pika 3 të këtij ligji është parashikuar se: Akt nënligjor normativ është çdo
vullnet i shprehur nga organi publik, në ushtrim të funksionit të tij publik, që rregullon
marrëdhënie të përcaktuara me ligj, duke vendosur rregulla të përgjithshme sjellje dhe që nuk
shteron me zbatimin e tij.
Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.14, datë 21.03.2014 ka interpretuar kriteret që
përcaktojnë ndarjen e aktit nënligjor në individual ose normativ si më poshtë: Sipas
subjekteve të cilave u drejtohet, subjekte individualisht të përcaktuara të së drejtës (një grup
personash të përcaktueshëm në bazë të karakteristikave të përgjithshme), ose subjekte të
papërcaktuara të së drejtës; sipas objektit: krijimi, ndryshimi ose shuarja e një marrëdhënie
juridike konkrete të së drejtës administrative, ose përcaktimi i normave të përgjithshme të
sjelljes, me karakter abstrakt dhe sipas karakterit shterues ose jo shterues, efektet shtrihen tek
subjekte të përcaktuara dhe në mënyrë të njëhershme, ose tek subjekte të papërcaktuara të së
drejtës, në mënyrë të vazhdueshme dhe jo të njëhershme.
Nga përmbajtja e nenit 2 të ligjit nr.49/2012 dhe vendimit të mësipërm të Gjykatës
Kushtetuese del qartë se, në aktin administrativ individual subjektet janë të përcaktuara, ose
mund të përcaktohen, objekti ka të bëjë me një marrëdhënie konkrete të së drejtës
administrative dhe efektet e aktit administrativ shtrihen në mënyrë të menjëhershme. Ndërsa
akti normativ cakton rregulla të përgjithshme sjellje, ai i shtrin efektet e tij në një numër të
papërcaktuar personash dhe jo në mënyrë të menjëhershme. I parë në këtë këndvështrim
vendimi i Këshillit Bashkiak Tiranë, i cili është objekt shqyrtimi cakton rregulla të
përgjithshme që kanë të bëjnë me buxhetin e Bashkisë së Tiranës në një periudhë afatmesme,
ai nuk i adresohet personave të caktuar dhe efektet e tij janë të shtrira në kohë, kështu që ky
akt administrativ është një akt nënligjor normativ (i përgjithshëm) dhe kompetenca
funksionale për shqyrtimin e çështjes, në zbatim nenit 10 të ligjit nr.49/2012 i përket Gjykatës
Edhe në themel, Gjykata Administrative e Apelit e ka zgjidhur drejtë çështjen, sepse
pala e paditur Këshilli i Bashkisë Tiranë pas konfirmimit pjesërisht të aktit administrativ nr.1,
datë 26.02.2014 nga Prefekti i Qarkut Tiranë nuk kishte kompetencë ta shqyrtonte përsëri
këtë akt, përderisa organi i prefektit nuk e ka kthyer atë për rishqyrtim për asnjë pjesë të tij.
Duhet theksuar se në kundërshtim me ligjin, pala e paditur Këshilli i Bashkisë Tiranë përveç
pjesës që nuk është shprehur prefekti ka marrë në shqyrtim edhe atë pjesë të aktit
administrativ që është shqyrtuar dhe konfirmuar nga organi administrativ epror (në këtë rast
prefekti). Përsa i përket pjesës tjetër të aktit administrativ për të cilën prefekti nuk është
shprehur lipsej një inisiativë e re e palës paditëse, Kryetarit të Bashkisë Tiranë në lidhje me
këtë zë të buxhetit në mënyrë që pala e paditur Këshilli i Bashkisë Tiranë të dispononte më
pas me një vendim të ri, prandaj me të drejtë Gjykata Administrative e Apelit ka arritur në
përfundimin se akti administrativ nr.01/1, datë 30.04.2014 i Këshillit të Bashkisë Tiranë është
një akt administrativ i nxjerrë në kundërshtim me ligjin, pasi pala e paditur ka kapërcyer
kompetencat e saj dhe gjatë nxjerrjes së aktit ajo nuk ka zbatuar procedurën e kërkuar nga
ligji, duke e bërë aktin e nxjerrë një akt administrativ absolutisht të pavlefshëm, konform
kërkesave të nenit 40/1/c të ligjit nr.49/2012.
598
Për këto që u thanë më sipër pakica vlerëson se, vendimi nr.06, datë 06.06.2014 i
Gjykatës Administrative të Apelit është i bazuar në ligj dhe si i tillë ai duhej të lihej në fuqi
nga Kolegji Administrativ, prandaj vota jonë është kundër vendimit nr.104, datë 24.02.2016
të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë.
Medi Bici Arjana Fullani
599
Nr. 00-2016- 491 i Vendimit (105)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 24.02.2016 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen Administrative me

PADITËS: SHOQËRIA “ AK-CON “ SHPK.

E PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
PARANDALIMIT TË PASTRIMIT TË
PARAVE (DPPPP)
OBJEKTI:
Anullimin e aktit administrativ, vendimit nr.6239/3 prot., datë 30.10.2009
i Drejtorisë së Përgjithshme të Parandalimit të Parave(DPPPP).
Baza Ligjore: Neni 43 i K.Pr.Civile,
ligji nr.7897, datë 07.04.1993 “Për kundërvajtjen Administrative”, i ndryshuar,
ligji nr.9917, datë 19.05.2008
“Për Parandalimin e pastrimit të parave dhe financimit të terrorizmit”,
si dhe Udhëzimi nr.12, datë 05.02.2009.

vendosur:
Pranimin a kërkesëpadisë.
Anullimin e aktit administrativ, vendimit n.6239 prot.datë 30.10.2009 të palës
së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave për
dënimin me gjobë të paditësit Shoqëria Ak-Con “ shpk.
Shpenzimet gjyqësore palës së paditur.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, kanë ushtruar rekurs pala Avokatura
e Shtetit, e cila kërkon ndryshimin e këtij vendimi dhe të vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë nr.564, datë 02.02.2011 e vendosjen e rrëzimit të padisë, duke parashtruar
këto shkaqe:
- Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë vjenë në kundërshtim të plotë
me ligjin procedural dhe si i tillë ai duhet të ndryshohet.
600
- Fillimisht vlerësoj të theksoj se vendimit nr.564, datë 02.02.2011 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë i mungon arsyetimi ligjor për të treguar dhe kuptuar se
përse kjo gjykatë ka arritur në këtë konkluzion, kush ky i parashikuar në nenin 310 të
K.Pr.Civile. Vendimi duhet të jetë i kuptueshëm dhe të përmbajë qartë zhvillimin e
procesit, paraqitjen e plotë të fakteve të cilat kanë rëndësi për çështjen. Arsyetimi
vendimit është njëkohësisht detyrim kushtetues i përcaktuar qartë në nenin 142, pika 1
të saj.
- Gjykata është marrë me analizën e parashkrimit të kundërvajtjes
administrative dhe ka lënë pa përmendur mosemërimin e një personi përgjegjës dhe
një personi zv.përgjegjës për parandalimin e parave, sipas përcaktimit të gërmës “b”
të pikës 1, të nenit 11 të ligjit nr.9917, datë 19.05.2008 dhe faktit që shoqëria nuk
kishte hartuar një rregullore të brendshme për të parandaluar rrezikun e pastrimit të
parave dhe financimit të terrorizmit, sipas përcaktimit të germës “a” të pikës 1 të nenit
11 të ligjit 9917. Këto shkelje janë pranuar nga vet shoqëria dhe gjykata çuditërisht
nuk ka dhënë asnjë argument ligjor pse nuk i ka pranuar këto shkelje.
- Përsa parashtron vetë pala paditëse në këtë kërkesëpadi, ajo pranon
vetkonsumimin e këtyre kundërvajtjeve dhe shkeljen e dispozitave ligjore edhe pse
ajo e cilëson “ shkelje pa faj”.Sipas nenit 1 të ligjit nr.7697, datë 07.04.1993 “Për
kundërvajtjet administrative” sanksionohet se: “Kundërvajtja administrative quhet
shkelja me faj e dispozitave ligjore ose nënligjore të nxjerra nga organet shtetërore
kompetente e kryer me veprim ose mosveprim dhe për të cilën parashikohet një
dënim administrativ.”
- Pretendimi se mungesa e një trajnimi të mëparshëm e përjashton palën
paditëse nga përgjegjësia nuk qëndron. DPPP-ja mbikëqyr nëpërmjet inspektimeve
zbatimin e detyrimeve ligjore nga ana e subjekteve dhe në rast konstatimi të shkeljeve
procedon me sanksionet e parashikuara në ligj. Trajnimi nuk është një kusht për të
proceduar administrativisht ndaj subjekteve që konstatohen me shkelje. Neni 29 i
ligjit 9917, datë 19.05.2008 ka rregulluar periudhën transitore deri në plotësimin e
kuadrit të ri ligjor për parandalimin e pastrimit të parave. Parashikimi që bënë ky nen
lejon që deri në hyrjen në fuqi të akteve nënligjore do të zbatohen aktet ligjore të dala
në bazë dhe për zbatim të ligjit 8610, datë 17.05.2000, i ndryshuar. Më datë 21 shkurt
2009 ka hyrë në fuqi udhëzimi i Ministrit të Financave nr.12, datë 05.02.2009, që
shënon edhe shfuqizimin e udhëzimit të përdorur më parë nga kjo kategori subjektesh.
Në nenin 14 të udhëzimit nr.12 parashikohet se: “Të gjithë formularët dhe udhëzimet
e përdorura më parë prej subjekteve raportuese shfuqizohen pas hyrjes në fuqi të këtij
udhëzimi...”. Nëpërmjet nenit 29 legjislatori ka evituar krijimin e një vakuumi ligjor,
për përmbushjen e detyrimeve ligjore nga ana e subjekteve. Disa prej transaksioneve i
përkasin kësaj periudhe dhe duhet të ishin raportuar.
- Përgjegjësia për mosraportim të transaksioneve sipas nenit 12 të ligjit 9917,
datë 19.05.2008 është individuale për secilin subjekt, pasi ligji ngarkon secilin subjekt
që të raportoj transaksionin që kryhen me klientin e vet. Pretendimi i palës paditëse se
raportimi është bërë nga noteri dhe në këto kushte pala paditëse përjashtohet nga
përgjegjësia sipas këtij ligji për raportim nuk qëndron. Noteri është vetë subjekt i ligjit
dhe raporton aktet noteriale të legalizuara prej tij duke përmbushur detyrimin që atij i
ka ngarkuar ligji dhe jo duke përmbushur detyrimin për raportim të palës paditëse.
Pala paditëse është subjekt i nenit 3 dhe si i tillë respektimi i detyrimit për raportim
nga ana e saj do të thotë që është ajo që duhet të bëjë raportimin nga ana e saj. Të
vetmet raste përjashtimore nga detyrimi për raportim parashikohen në nenin 13 të
ligjit. Por ky rast nuk hynë në asnjë nga rastet përjashtimore.
601
- Ligji nr.9917, datë 19.05.2008 ka bërë referim të drejtpërdrejtë të ligjit 7697,
datë 07.03.1993, i ndryshuar, përsa i përket procedurave të ankimit të vendimeve të
gjobave, por nuk ka bërë referim tek ky ligj për konstatimin dhe shqyrtimin e
kundërvajtjeve administrative. Ky ligj ka autorizuar në nenin 28, nxjerrjen e akteve
nënligjore, ku të parashikoheshin procedura të hollësishme për verifikimin e
kundërvajtjeve administrative të kryera nga subjektet raportuese. Dhe për këtë qëllim
ka dal Udhëzimi i Ministrit të Financave nr.12, datë 05.02.2009 që ka dalë në bazë
dhe për zbatim të kësaj dispozite ligjore ka parashikuar në nenin 12 si më poshtë:
“1. Në rast se “autoriteti përgjegjës”, gjatë inspektimit, konstaton shkelje të kryera
nga ana e subjektit, i pasqyron ato në aktin e inspektimit, sipas përcaktimit të nenit 10
të ligjit 7697, datë 7.4.1993, “Për kundërvajtjet administrative” i ndryshuar.
2. Kundërvajtja e konstatuar duhet të shqyrtohet në prani të kundravajtësit, sipas
përcaktimit të nenit 12 të ligjit nr.7697, datë 7.4.1993, i ndryshuar “Për kundravajtjet
administrative”.
3. Kundravajtja më parë lajmërohet me anë të një njoftimi paraprak, ku është e
përcaktuar dita dhe ora e shqyrtimit të kundravajtjes.
4. Kundrëvajtja shqyrtohet nga një grup i caktuar pune dhe Drejtori i Përgjithshëm i
“Autoritetit përgjegjës”, pasi njihet me propozimet e inspektorëve dhe të grupit të
caktuar të punës, vendos masën administrative ndaj subjektit dhe bën njoftimin
zyrtarisht.
5. Kundër masës administrative mund të bëhet ankim brenda pesë ditëve nga dita e
marrjes së njoftimit zyrtar nenit 18 të ligjit nr.7697, datë 7.4.1993 “Për kundravajtjet
administrative”, i ndryshuar në Gjykatën e Rrethit Tiranë, sipas përcaktimit të nenit
43 të Kodit të Procedurës Civile.
6. Vendimi i formës së prerë, sipas përcaktimit të nenit 18 të ligjit nr.7697, është titull
ekzekutiv. Procedurat për ekzekutimin e tij bëhen në përputhje me nenet 510 deri
526/a të Kodit të Procedurës Civile.”
- Kjo procedurë është respektuar plotësisht nga Autoriteti Përgjegjës.
- Akti objekt gjykimi është një akt administrativ individual, pasi ai krijon pasoja
ndaj një subjekti të caktuar. Meqënëse fusha e zbatimit të Kodit të Procedurave
Administrative shtrihet gjatë ushtrimit të funksioneve të Administratës Publike
nëpërmjet akteve individuale, atëherë në rastin konkret gjejnë zbatim parashikimet që
bënë ky kod. Në respektim të parimeve të përgjithshme të sanksionuara në këtë kod,
organi administrativ ka respektuar afatin 3 mujor të parashikuar në nenin 49 të këtij
kodi, në lidhje me kufijtë e përgjithshëm kohorë brenda të cilit duhet të përfundojë një
procedim.
- E parë situata edhe në këndvështrim të nenit 14 të ligjit nr.7697, datë
07.04.1993, pretendimi i paditësit për shqyrtimin e kundërvajtjeve tej afateve nuk
qëndron. Në nenin 14 të ligjit nr.7697, datë 07.04.1993 është parashikuar se:
“...Shqyrtimi i kundërvajtjes bëhet brenda 15 ditëve nga dita e konstatimit të saj, por
jo më von se 2 muaj pas kryerjes”. Sipas aktit të konstatimit rezulton se klundërvajtjet
e parashikuara nga nenet 27/5 dhe 27/6 të ligjit 9917, datë 19.05.2008 janë konstatuar
më datën 30 shtator 2009 dhe shqyrtimi i tyre është bërë më datë 28.10.2009, pra
shqyrtimi është bërë brenda afatit maksimal parashikuar nga ligji prej dy muaj.
- Duke mbajtur parasysh marzhin e dënimit administrativ të parashikuar në
nenin 27/5/b që është 1 000 000 deri në 3 000 000 lekë gjobë dhe dnenin 27/6/b që
është 10% deri në 50% të transaksioneve të paraportuara, masa e gjobës së vënë në
vlerën e 3 000 000 lekëve me të cilën është gjobitur pala paditëse për konsumimin e të
dyja kundërvajtjeve administrative është në minimumin e parashikuar nga ligji.
602
- Pretendimet e palës paditëse të ngritura në konkluzionet përfundimtare mbi
elementët formal të inspektimit dhe procesverbalit të shqyrtimit, si element që cënojnë
aktin administrativ objekt gjykimi, jo vetëm që janë të pabazuara, por nuk kanë lidhje
me elementë formal të aktit administrativ që po kundërshtohet nga pala që është
objekt i këtij gjykimi, por janë dokumentacione që i përkasin procedurës hetimore dhe
janë akte që kanë qenë të njohura dhe të firmosura nga ana e palës paditëse.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani në seancë gjyqësore dhe si e bisedoi
çështjen në tërësi në dhomën e këshillimit
VËREN
Vendimi nr.564 datë 02.02.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimi
nr.2825 datë 23.12.2011 i Gjykatës së Apelit Tiranë janë dhënë në zbatim të gabuar të ligjit,
prandaj të dy këto vendime gjyqësore duhet të ndryshohen dhe të rrëzohet kërkesëpadia.
Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, nga vendimet e dhëna nga gjykata e
shkallës së parë dhe gjykata e apelit, i rezulton se pala paditëse Ak-Con shpk është shoqëri e
së drejtës shqiptare dhe ka në objektin kryesor të veprimtarisë së saj fushën e ndërtimit, si
edhe veprimtari të tregtimit të mobilieve.
Pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave me
shkresën nr.5662 prot. datë 22.09.2009 e ka njoftuar palën paditëse Ak-Con shpk me
programin e punës për inspektimin që do të kryenin pranë kësaj pale ndërgjyqëse.
Në përfundim të inspektimit të mbajtur në datat 28-30.09.2009, nga ana e palës së
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave është konstatuar se pala
paditëse Ak-Con shpk nuk dispononte rregullore të miratuar dhe as nuk zbatonte procedura të
brendshme për parandalimin e pastrimit të parave sikurse kërkon ligji, si edhe nuk kishte
përcaktuar personat përgjegjës për ndjekjen e çështjeve që lidhen me zbatimin e legjislacionit
për parandalimin e pastrimit të parave.
Nga inspektimi, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të
Parave ka konstatuar se, për periudhën 01.09.2008-31.08.2009, pala paditëse Ak-Con shpk ka
lidhur kontrata me klientë të ndryshëm, për të cilat janë kryer veprime jo në para fizike në një
shumë të barabartë në vlerë ose më të madhe se 6000000 Lekë ose kundërvleftën e kësaj
shume në monedha të huaja, të kryera si një transaksion i vetëm ose si transaksione të lidhura
me njëri tjetrin.
Më konkretisht, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të
Parave ka konstatuar se shkelje të ligjit për 13 kontrata sipërmarrje, me një shumë të
barabartë në vlerë ose më të madhe se 6000000 lekë ose kundërvlerën e kësaj shume në
monedhë të huaj, për të cilat, në zbatim të nenit 12 të ligjit nr.9917/2008 iu la detyrë të
plotësoheshin formularët e raportimit “RTV” dhe “RTPE” e ti dërgohen në mënyrë
elektronike pranë palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të
Parave.
Pas përfundimit të inspektimit, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit
të Pastrimit të Parave ka njoftuar palën paditëse Ak-Con shpk se në datën 28.10.2009 do të
zhvillohej seanca e shqyrtimit mbi kundërvajtjet administrative të konstatuara gjatë
inspektimit, për ti mundësuar palës paditëse Ak-Con shpk parashtrimin e argumenteve të saj.
Pasi ka shqyrtuar pretendimet e palës paditëse Ak-Con shpk, në lidhje me
kundërvajtjet administrative të konstatuara, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Parandalimit të Pastrimit të Parave ka nxjerrë aktin administrativ nr.6239/3 prot. datë
30.10.2009 duke e dënuar me gjobë në shumën 3000000 lekë. Lidhur me motivet e këtij
603
dënimi për kryerje të kundërvajtjeve administrative, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Parandalimit të Pastrimit të Parave argumenton në akt se:
“.... në datat 28-30 shtator 2009, është kryer inspektim pranë shoqërisë “Ak Con
shpk”, gjatë të cilit janë evidentuar kundërvajtjet e mëposhtme administrative:
- Mosraportimi tek autoriteti përgjegjës i transaksioneve jo në para fizike, në një
shumë të barabartë në vlerë ose më të madhe se 6 000 000 lekë ose kundërvlerën në monedha
të tjera të huaja, të kryera si transaksion i vetëm ose si transaksiosne të lidhura me njëri-
tjetrin, sipas përcaktimit të germës “b” të pikës 2 të nenit 12 të ligjit 9917, datë 19.05.2008.
- Mosemërimi i një personi përgjegjës dhe një personi zv/përgjegjës për parandalimin
e pastrimit të parave, sipas përcaktimit të germës “b” të pikës 1, të nenit 11 të ligjit 9917.
- Moshartimi dhe zbatimi i një rregulloreje apo udhëzimeve të brendshme, të cilat
marrin parasysh rrezikun e pastrimit të parave dhe financimit të terrorizmit, sipas
përcaktimit të germës “a”, të pikës 1, të nenit 11, të ligjit 9917, datë 19.05.2008...”
Në rrethana të tilla, pala paditëse AK-Con shpk ka ngritur në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë padinë objekt i këtij gjykimi, me shkak ligjor dhe objekt anulimin e aktit
administrativ vendimit nr.6239/3 prot. datë 30.10.2009 të nxjerrë nga pala e paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes, ka
vendosur ta pranojë padinë duke anuluar aktin administrativ, vendimin nr.6239/3 prot. datë
30.10.2009 të palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave,
për dënimin me gjobë të paditësit Ak-Con shpk.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në mënyrë të përmbledhur, arsyeton se sipas nenit
14 të ligjit nr.7697/1993 “Për kundërvajtjet administrative” shqyrtimi i kundërvajtjes nga
organi administrativ duhet të realizohet brenda 15 ditëve nga konstatimi i saj, por pa kaluar 2
muaj nga kryerja e kundërvajtjes. Pra procedimi administrativ që iniciohet me konstatimin e
kundërvajtjes dhe konkludon me dënimin e subjektit kundërvajtës përmes aktit administrativ
të nxjerrë nga organi kompetent duhet të përfundojë brenda 2 muajve nga dita e kryerjes së
kundërvajtjes. Afati i mësipërm ligjor është afat parashkrimi që zbatohet dhe për
kundërvajtjet që përfshihen në fushën e zbatimit të ligjit 9917, datë 19.05.2008 “Për
parandalimin e pastrimit të parave dhe financimin e terrorizmit”, në kushtet kur ky i fundit
nuk përmban parashikim të ndryshëm ligjor.
Nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave, pas
verifikimit të kontratave të lidhura me klientët për periudhën 01.09.2008-31.08.2009, janë
konstatuar veprime me klient jo në para fizike në një shumë të barabartë në vlerë ose më të
madhe se 6 milion lekë apo kundërvleftën në monedha të huaja, të kryera si një transaksion i
vetëm ose si transaksione të lidhura me njëri tjetrin. Kundërvajtjet administrative për të cilën
është vendosur dënimi i paditësit me gjobë konsiderohet e konsumuar në momentin e mos
raportimit nga paditësi pranë palës së paditur të 13 kontratave të sipërmarrjes objekt gjykimi,
konkretisht në kohën e lidhjes së këtyre kontratave. Nga analiza e datave të kryerjes së
veprimeve juridike rezulton se ato i përkasin periudhës 01.09.2008-31.08.2009. Prandaj, duke
marrë në konsideratë shkeljen me të fundit ligjore, provohet se kundërvajtja administrative
është konsumuar nga pala paditëse në datën 27.08.2009, konstatimi i këtyre kundërvajtjeve
është bërë në datat 28-30.09.2009, ndërsa shqyrtimi i kundërvajtjes dhe dënimi administrativ
i paditësit është realizuar në datën 30.10.2009, pra përtej afatit dy mujor nga kryerja e
kundërvajtjes.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka paraqitur ankim në
Gjykatën e Apelit Tiranë pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të
Parave.
604
Gjykata e Apelit Tiranë, pasi ka shqyrtuar çështjen, duke parashtruar në thelb të
njëjtin arsyetim mbi provat dhe ligjin e zbatueshëm, ka ardhur në përfundimin se vendimi i
gjykatës së shkallës së parë duhet të mbetet në fuqi për arsye se është i bazuar në prova dhe
është dhënë në zbatim të drejtë të ligjit.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme
e Parandalimit të Pastrimit të Parave ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë duke pretenduar
zbatimin e gabuar të ligjit nga gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, sikurse
parashtrohen në mënyrë të përmbledhur në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ndërmjet të tjerave, në rekurs, lidhur me ligjin e zbatueshëm dhe zbatimin e gabuar të
tij, pretendohet se vetë pala paditëse në padi e pranon që ka konsumuar kundërvajtjet
administrative dhe shkeljet e ligjit prej saj i pranon të si “shkelje pa faj”. Nuk qëndron as
edhe pretendimi që mungesa e një trajnimi të mëparshëm të personelit e përjashton palën
paditëse nga përgjegjësia ligjore. Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të
Parave mbikëqyr nëpërmjet inspektimeve zbatimin e detyrimeve ligjore nga ana e subjekteve
dhe në rast konstatimi të shkeljeve procedon me sanksionet e parashikuara në ligj. Trajnimi
paraprak nuk është një kusht për të proceduar administrativisht ndaj subjekteve që
konstatohen me shkelje. Përgjegjësia për mosraportim të transaksioneve buron nga neni 12 i
ligjit 9917/2008. Nuk qëndron as pretendimi i palës paditëse se raportimi është bërë nga
noteri dhe në këto kushte pala paditëse përjashtohet nga përgjegjësia sipas këtij ligji për
raportim për shkak se vetë kjo palë është subjekt i nenit 3 dhe i detyrimit për raportim.
Ligji nr.9917/2008 ka parashikuar zbatimin e ligjit nr.7697/1993 për sa i përket
procedurave të ankimit të vendimeve të gjobave, por nuk ka parashikuar zbatimin e këtij ligji
për konstatimin dhe shqyrtimin e kundërvajtjeve administrative.
Në zbatim të Kodit të Procedurave Administrative, është respektuar afatin 3 mujor i
parashikuar në nenin 49 të tij lidhur me kufijtë e përgjithshëm kohorë brenda të cilit duhet të
përfundojë një procedim. Prandaj, nuk mund të gjejë zbatim neni 14 i ligjit nr.7697/1993 dhe
nuk jemi përpara shqyrtimit të kundërvajtjeve tej afateve ligjore. Sipas aktit të konstatimit
rezulton se kundërvajtjet e parashikuara nga neni 27, pikat 5 dhe 6 të ligjit 9917/2008 janë
konstatuar më datën 30.09.2009 dhe shqyrtimi i tyre është bërë më datë 28.10.2009, pra
shqyrtimi është bërë brenda afatit dymujor të parashikuar nga ligji.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, disa nga shkaqet e ngritura në
rekurs nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave,
lidhur me zbatimin e gabuar të ligjit nga gjykatat e shkallës së parë dhe ajo e apelit, janë të
mbështetura në ligj.
Ndryshe nga sa parashtrohet në rekursin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Parandalimit të Pastrimit të Parave, gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit kanë
arsyetuar drejt ligjin kur kanë pranuar si të provuar që pala paditëse Ak-Con shpk ka kryer
shkeljet e ligjit, llojet e shkeljeve dhe të kundërvajtjet administrative për të cilat është dënuar
me aktin administrativ objekt gjykimi. Pra, gjykatat e faktit nuk kanë vënë në diskutim
kryerjen e shkeljeve administrative dhe llojet e tyre nga ana e palës paditëse Ak-Con shpk por
kanë vënë në bisedim nëse hetimi dhe shqyrtimi administrativ i këtyre shkeljeve është
parashkruar ose jo.
Por, nga ana tjetër, si gjykata e shkallës së parë ashtu edhe gjykata e apelit kanë
zbatuar dhe interpretuar në mënyrë të gabuar ligjin kur arsyetojnë se jemi përpara
parashkrimit të shkeljes administrative në kushtet kur nga çasti i kryerjes së kundërvajtjeve
administrative deri në kohën e shqyrtimit të saj nga pala e paditur dhe dënimit administrativ
kanë kaluar më shumë se dy muaj sikurse parashikon neni 14 i ligjit nr.7697/1993 “Për
kundërvajtjet administrative”.
605
Kolegji Administrativ vlerëson të evidentojë që, ashtu sikurse në procedimin penal
apo atë disiplinor, edhe në procedimin administrativ, subjekti nuk mund të procedohet dhe të
ndëshkohet me dënime administrative për shkelje administrative të kryera përtej afatit që
parashikon ligji për ndjekjen dhe ndëshkimin e tyre. Ligji i zbatueshëm në këtë aspekt, i cili
është ligji material, është ligji i kohës që është në fuqi në çastin e kryerjes së shkeljes
administrative. Zgjatja me ligje të mëvonshme e afatit të parashkrimit të ndjekjes
administrative pas momentit të kryerjes së kundërvajtjes administrative gjen zbatim vetëm
nëse ligji i ri ka hyrë në fuqi përpara mbarimit të afatit të parashkrimit të ndjekjes
administrative me ligjin e kohës kur është kryer shkelja administrative.
Edhe në çështjen objekt i këtij gjykimi, nga gjykatat e faktit është pranuar e vërtetuar
se shkeljet administrative për të cilat pala paditëse Ak-Con shpk është dënuar me 3000000
Lekë gjobë nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave
kanë ndodhur në periudhën 01.09.2008 – 31 08.2009.
Ligji i posaçëm i zbatueshëm për natyrën e shkeljeve administrative të kryera nga
paditësi Ak-Con shpk është ligji nr.9917/2008 “Për parandalimin e pastrimit të parave dhe
financimit të terrorizmit”. Në këtë ligj nuk parashikohet ndonjë dispozitë e posaçme lidhur
me afatin e parashkrimit të kundërvajtjes administrative. Vetëm në pikën 11 të nenit 27
përcaktohet se: “11. Procedurat e ankimit kundër vendimeve të tyre zbatohen në përputhje
me ligjin nr.7697, datë 4.7.1993 "Për kundërvajtjet administrative", të ndryshuar.”.
Prandaj, në kushtet kur dhe për aq sa ligji i posaçëm nuk bën një rregullim të
ndryshëm, duke qenë se kemi të bëjmë me kundërvajtje administrative, jo vetëm lidhur me
procedurat e “ankimit” kundër akteve të dënimit administrativ, por edhe lidhur me
parashkrimin e ndjekjes administrative, duhet të gjejnë zbatim rregullimet e përgjithshme të
ligjit nr.7897/1993 “Për kundërvajtjet administrative”. Në nenin 14 të këtij ligji, lidhur me
parashkrimin e kundërvajtjes administrative parashikohet se shqyrtimi i kundërvajtjes
administrative bëhet “... jo më vonë se dy muaj pas kryerjes” së saj. Pra, afati i parashkrimit
është 2 muaj.
Meqenëse janë miratuar pas përfundimit të këtij afati parashkrimi 2 mujor, në çështjen
objekt gjykimi nuk gjejnë zbatim rregullimet e mëvonshme që janë miratuar nga ligjvënësi në
ligjin e posaçëm nr.9917/2008, në vitin 2011 dhe 2012, ku në nenin 27, pas pikës 11 është
shtuar pika 12 me këtë përmbajtje “12. E drejta për shqyrtimin e kundërvajtjeve
administrative, të parashikuara në këtë nen, nuk mund të ushtrohet kur kanë kaluar 2 vjet
nga çasti i kryerjes së kundërvajtjes administrative.”. Nuk mund të gjejnë zbatim as edhe
rregullimet e reja të përgjithshme që përmban ligji i ri nr.10279 datë 20.05.2010 “Për
kundërvajtjet administrative” ku në pikën 1 të nenit parashikohet se: “Shqyrtimi i
kundërvajtjes administrative bëhet brenda 30 ditëve nga data e konstatimit të saj, por jo më
vonë se 6 muaj pas kryerjes së kësaj kundërvajtjeje.”.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, mbi bazën e provave të
vlerësuara dhe rrethanave të pranuara si të vërtetuara prej tyre, të dy gjykatat e faktit kanë
arsyetuar drejt kur kanë identifikuar si ligj të zbatueshëm ligjin nr.7897/1993 “Për
kundërvajtjet administrative” dhe ligjin nr.9917/2008 “Për parandalimin e pastrimit të
parave dhe financimit të terrorizmit” me përmbajtjen që ishte në fuqi në kohën e kryerjes së
kundërvajtjeve administrative që nga vetë gjykatat pranohet se janë kryer nga pala paditëse
Ak-Con shpk.
Por, nga ana tjetër, ky Kolegj vlerëson se gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e
apelit e kanë zbatuar dhe interpretuar gabim ligjin e zbatueshëm për mosmarrëveshjen
administrative në gjykim dhe lidhur provat e vlerësuara e rrethanat e faktit të pranuara të
vërtetuara prej tyre.
606
Nga përmbajtja e aktit administrativ, dënimi administrativ i palës paditëse Ak-Con
shpk me gjobë 3000000 lekë është motivuar për kryerjen e tre shkeljeve (kundërvajtjeve)
administrative, ato të mos hartimit dhe zbatimit të një rregulloreje apo udhëzimeve të
brendshme për rrezikun e pastrimit të parave dhe financimit të terrorizmit ( shkronja “a” e
pikës 1 të nenit 11 të ligjit 9917/2008), mosemërimit të një personi përgjegjës dhe një
zëvendës përgjegjës për parandalimin e pastrimit të parave në nivele administrimi/drejtimi në
zyrën qendrore dhe në çdo zyrë përfaqësimi, filial, degë ose agjenci (shkronja “b” e pikës 1
të nenit 11 të këtij ligji), si edhe për mosraportimin tek autoriteti përgjegjës të transaksioneve
(shkronja “b” e pikës 2 të nenit 12 të këtij ligji)”. Këto motive janë cituar dhe pranuar edhe
nga gjykata e faktit në arsyetimet vendimeve të tyre.
Për këto lloj kundërvajtjesh administrative dhe sanksionet përkatëse të zbatueshme
ndaj tyre, në nenet 11, 12 dhe 27 të ligjit të posaçëm nr.9917/2008 parashikohet se :
“Neni 11 Masat parandaluese të ndërmarra nga subjektet

1. Në përputhje me këtë ligj dhe aktet nënligjore të nxjerra në zbatim të tij,
subjektet kanë detyrimet e mëposhtme:
a) të hartojnë dhe të zbatojnë rregulloret dhe udhëzimet e brendshme, të cilat
marrin parasysh rrezikun e pastrimit të parave dhe financimit të terrorizmit, që mund
të lindë nga klientë ose biznese..............
b) të emërojnë një person përgjegjës dhe një zëvendës përgjegjës për
parandalimin e pastrimit të parave në nivele administrimi/drejtimi në zyrën qendrore
dhe në çdo zyrë përfaqësimi, filial, degë ose agjenci, tek të cilat të gjithë punonjësit
raportojnë çdo fakt që mund të përbëjë dyshim për pastrim parash ose financim
terrorizmi;......
Neni 12 Raportimi tek autoriteti përgjegjës

2. ... Subjekteve u kërkohet t'i raportojnë autoritetit përgjegjës, sipas afateve
të përcaktuara në aktet nënligjore në zbatim të këtij ligji:
......... b) të gjitha transaksionet jo në para fizike, në një shumë të barabartë në
vlerë me ose më të madhe se 6 000 000 (gjashtë milionë) lekë ose kundërvlerën në
monedha të tjera të huaja, të kryera si një transaksion i vetëm ose si transaksione të
lidhura me njëri-tjetrin.
Neni 27 Kundërvajtjet administrative

1. Kur nuk përbëjnë vepër penale, shkeljet e kryera nga subjektet klasifikohen
si kundërvajtje administrative dhe për to subjektet gjobiten...........
......5. Për rastet kur nuk zbatojnë masat parandaluese të parashikuara në
nenin 11 të këtij ligji, subjektet gjobiten:
a) personat fizikë: nga 300 000 lekë deri në 1 500 000 lekë;
b) personat juridikë: nga 1 000 000 lekë deri në 3 000 000 lekë.
6. Për rastet kur nuk zbatojnë kërkesat për raportim, të parashikuara në nenin
12 të këtij ligji, subjektet gjobiten:
b) personat juridikë: nga 10 per qind deri në 50 per qind të shumës së
transaksionit të paraportuar.......”.
11. Procedurat e ankimit kundër vendimeve të tyre zbatohen në përputhje me
ligjin nr.7697, datë 4.7.1993 "Për kundërvajtjet administrative", të ndryshuar.......”.
Kolegji Administrativ, bazuar në vetë rrethanat e faktit të pranuara nga palët dhe
gjykatat e faktit, vlerëson se në zbatim të drejtë të ligjit, pala paditëse Ak-Con shpk ka kryer
më shumë se një kundërvajtje administrative dhe në përputhje me ligjin pala e paditur
607
Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave ka proceduar me hetimin dhe
shqyrtimin e shkeljeve duke e dënuar palën paditëse Ak-Con shpk me gjobë në shumën
3000000 Lekë.
Kolegji Administrativ vëren se, ndryshe nga sa ka pretenduar në padi dhe gjykim pala
paditëse Ak-Con shpk dhe ndryshe nga sa ka arsyetuar e konkluduar gjykata e shkallës së parë
dhe gjykata e apelit, bazuar në rrethanat e faktit që ato vetë i kanë pranuar, në zbatim të drejtë
të ligjit, nuk jemi përpara rastit të parashkrimit të kundërvajtjes administrative. Afati dy
mujor i përcaktuar në nenin 14 ligjit nr.7897/1993 “Për kundërvajtjet administrative” nuk
është plotësuar.
Së pari, pala paditëse Ak-Con shpk ka kryer jo një por disa shkelje administrative. Kjo
gjendje e faktit rezulton qartë nga akti administrativ i dënimit nxjerrë nga pala e paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave dhe të cilën e citojnë dhe
pranojnë edhe vetë gjykatat e faktit.
Së dyti, do të mjaftonte që brenda 2 muajve nga kryerja qoftë edhe e njërës prej
shkeljeve administrative, ato të jenë konstatuar dhe ndëshkuar administrativ nga pala e
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave për të pranuar në parim
ligjshmërinë e aktit administrativ të dënimit.
Së treti, ndryshe nga sa konkludohet nga gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e
apelit, madje në kundërshtim edhe me vetë arsyetimin e tyre mbi faktin dhe ligjin, pala e
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave nuk e ka motivuar aktin
administrativ të dënimit me gjobë të paditësit Ak-Con shpk vetëm për shkeljen administrative
të mosraportimit të transaksioneve, por për kryerjen njëkohësisht të tre shkeljeve
administrative sikurse citohen më sipër në këtë vendim.
Së katërti, nisur nga vetë lloji i sanksionit (dënimit) administrativ me gjobë, masa e
dënimit dhe referencat ligjore të parashtruar në aktin administrativ të dënimit, rezulton qartë
se pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave e ka dënuar
paditësin Ak-Con shpk me 3000000 Lekë gjobë për kryerjen e dy shkeljeve administrative të
parashikuara nga neni 11 i ligjit nr.9917/2008 dhe jo për atë të parashikuar në nenin 12 të
këtij ligji (mosraportimi i transaksionit), e cila ka edhe një lloj dënimi tjetër me gjobë (10 për
qind deri në 50 për qind të shumës së transaksionit të pa raportuar).
Së pesti, edhe nëse do të pranohej që shkeljet administrative të mosraportimit të
transaksioneve (neni 12) kanë ndodhur përpara datës 31.08.2009, për rrjedhojë afati 2 mujor
ishte plotësuar, shkeljet e tjera administrative të parashikuara nga neni 11 kanë qenë
vazhduese dhe janë konstatuar si shkelje vijuese edhe gjatë inspektimit (28.09.2009). Vetë
pala paditëse Ak-Con shpk pranon në gjykim dhe gjykatat e faktit e konfirmojmë në vendimet
e tyre se kjo palë ka marrë masa për riparimin e këtyre shkeljeve të ligjit pas përfundimit të
inspektimit, në datat 28 dhe 30.09.2010. Masat e marra për riparimin e shkeljes
administrative nuk parashikohen nga ligji i posaçëm si shkak për të cilin organi administrativ
pengohet të procedojë dhe dënojë subjektin për kundërvajtjen administrative tashmë të
konsumuar, madje është detyrim i organit shtetëror ti ndëshkojë ato sipas ligjit. Pikërisht, për
kundërvajtjet administrative të mospërmbushjes së detyrimeve të nenit 11, pala e paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave ka dënuar paditësin Ak-Con
shpk me gjobë në shumën 3000000 Lekë, lloj dhe masë dënimi që parashikohen nga pika 5 e
nenit 27 posaçërisht për këto shkelje.
Prandaj, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konkludon se, mbi provat e çmuara
dhe rrethanat e faktit të vërtetuara nga vetë gjykatat e faktit, në interpretim dhe zbatim të
drejtë të ligjit, jemi përpara rastit të nxjerrjes së një akti administrativ të ligjshëm dhe, për
rrjedhojë, është vendi që vendimet e të dy gjykatave më të ulëta të ndryshohen dhe padia të
rrëzohet.
608
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “dh” të nenit 63
të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.564 datë 02.02.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe të vendimit nr.2825 datë 23.12.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e padisë.
Tiranë, më 24.02.2016
609
MENDIM PAKICE
Ne gjyqtarët në pakicë Evelina Qirjako dhe Medi Bici, jemi kundër vendimit nr.105,
datë 04.05.2016 të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, që iu përket palëve: paditëse
“Ak-Con” Shpk dhe e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Parave, me objekt
anullimin e aktit administrativ, prandaj në bazë të nenit 307/2 të Kodit Procedurës Civile,
parashtrojmë me shkrim mendimin tonë kundër, për t’ia bashkëngjitur vendimit të mësipërm.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes ka rezultuar e provuar si më poshtë:
Pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave me
shkresën nr.5662 prot., datë 22.09.2009 ka njoftuar palën paditëse me programin e punës për
inspektimin që do të kryente pranë saj. Në përfundim të inspektimit të mbajtur në datat 28-
30.09.2009, pala e paditur ka konstatuar se, pala paditëse nuk dispononte rregullore të
miratuar dhe as nuk zbatonte procedurat e brendshme për parandalimin e pastrimit të parave
siç e kërkon ligji dhe nuk kishte përcaktuar personat përgjegjës për ndjekjen e çështjeve që
lidhen me zbatimin e legjislacionit për parandalimin e pastrimit të parave. Nga inspektimi,
pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave ka konstatuar se,
për periudhën 01.09.2008-31.08.2009, pala paditëse ka lidhur kontrata me klientë të
ndryshëm, për të cilët janë kryer veprime jo në para fizike në një shumë në vlerë të barabartë
ose më të madhe se 6.000.000 lekë ose kundërvleftën e kësaj shume në monedha të huaja, të
kryera si një transaksion i vetëm, ose si transaksione të lidhura me njëri tjetrin.
Pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave ka
konstatuar se shkelje të ligjit ka patur për 13 kontrata sipërmarrje, me një shumë të barabartë
në vlerë ose më të madhe se 6.000.000 lekë ose kundërvlerën e kësaj shume në monedhë të
huaj, për të cilat, në zbatim të nenit 12 të ligjit nr.9917/2008 iu la detyrë të plotësoheshin
formularët e raportimit “RTV” dhe “RTPE” dhe ti dërgohen në mënyrë elektronike pranë
palës së paditur. Pasi ka shqyrtuar pretendimet e palës paditëse, në lidhje me kundërvajtjet
administrative të konstatuara, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të
Pastrimit të Parave ka nxjerrë aktin administrativ nr.6239/3 prot. datë 30.10.2009, duke e
dënuar palën paditëse me gjobë në shumën 3.000.000 lekë.
Në këto kushte, pala paditëse ka paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë
kërkesëpadinë objekt i këtij gjykimi, me shkak ligjor dhe objekt anullimin e aktit
administrativ, vendimit nr.6239/3 prot., datë 30.10.2009 të nxjerrë nga pala e paditur,
Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave, e cila me vendimin nr.564,
datë 02.02.2011 ka vendosur: Pranimin e kërkesëpadisë. Anullimin e aktit administrativ,
vendimit nr.6239 prot., datë 30.10.2009 të palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e
Parandalimit të Pastrimit të Parave për dënimin me gjobë të paditësit Shoqëria “Ak-Con”
Shpk.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2825, datë 23.12.2011 ka vendosur: Lënien
në fuqi të vendimit nr.564, datë 02.02.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs Avokatura e Shtetit
dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.105, datë 04.05.2016 ka
vendosur: Ndryshimin e vendimit nr.564, datë 02.02.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe vendimit nr.2825, datë 23.12.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë.
Në ndryshim nga qëndrimi i shumicës, pakica vlerëson se në zbatim të nenit 18/1 të
ligjit nr.7697, datë 07.04.1993 “Për kundravajtjet administrative” vendimi i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor është një vendim i formës së prerë, prandaj Gjykata e Apelit Tiranë nuk
duhet të merrte në shqyrtim ankimin dhe për rrjedhojë vendimi i saj duhej të prishej nga
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u vendosur pushimi i gjykimit të çështjes. Në
rastin në shqyrtim gjykata e apelit ka qenë e detyruar që të zbatonte kërkesat e nenit 450 të
610
Kodit Procedurës Civile, i cili parashikon se: Gjykata që ka dhënë vendimin nuk e pranon
ankimin kur është bërë ndaj një vendimi kundër të cilit nuk lejohet ankim.....
Pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave e ka
gjobitur palën paditëse me datë 30.10.2009, ndërsa vendimi nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë është shpallur me datë 02.02.2011, i cili është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë
me vendimin e datës 23.12.2011. Në një kohë kur ligji nr.10279, datë 20.05.2010 “Për
kundërvajtjet administrative” ka hyrë në fuqi me datë 14.07.2010, gjykimi i çështjes në
themel kishte përfunduar në të dy shkallët e gjykimit, prandaj për këtë çështje konsiderohet se
ka filluar procedura e shqyrtimit gjyqësor para se të hynte në fuqi ligji i ri për kundërvajtjet
administrative dhe për rrjedhojë ky ligj nuk gjen zbatim në rastin konkret.
Meqenëse në rastin në shqyrtim nuk ndodhemi përpara zbatimit kërkesave të nenit
48/2 të ligjit nr.10279/2010 “Për kundravajtjet administrative”, atëhere pakica është e
mendimit se, për zgjidhjen e kësaj çështje duhet të zbatohen kërkesat e ligjit nr.7697, datë
07.04.1993 “Për kundravajtjet administrative”, i cili në nenin 18/1 të tij parashikon se:
Kundër vendimit të dënimit nga organi administrativ mund të bëhet ankim brenda 5 ditëve
nga dita e shpalljes ose njoftimit në gjykatën e rrethit ku është kryer kundravajtja, vendimi i
së cilës është i formës së prerë dhe vetëm për këtë shkak gjykata e apelit nuk mund ta
shqyrtonte çështjen në shkallë të dytë.
Ky është edhe qëndrimi që mbajnë edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në
vendimin nr.11, datë 02.10.2009, në të cilin ndërmjet të tjerave thuhet se: Në rastet e
kundravajtjeve administrative, subjekti ka të drejtën të ngrejë padi në gjykatën e shkallës së
parë kundër çdo lloj dënimi administrativ të dhënë nga një organ administrativ, pavarësisht
nëse kjo e drejtë është parashikuar ose jo shprehimisht nga ligji i veçantë. Vendimi i dhënë
nga gjykata e shkallës së parë që ka shqyrtuar kundravajtjen administrative është i formës së
prerë dhe i pa ankimueshëm, përveç kur ligji i veçantë parashikon shprehimisht të drejtën për
ndjekjen e rrugës së zakonshme të ankimit ndaj këtij vendimi gjyqësor në një gjykatë më të
lartë. Ndërsa në rastet kur vendimi i dënimit administrativ është dhënë nga vetë gjykata e
shkallës së parë, palët ndërgjyqëse ka të drejtën e ushtrimit të ankimit kundër këtij vendimi në
gjykatën më të lartë në rrugë të zakonshme....
Po të shikohet me kujdes vendimi i Kolegjit Administrativ i Gjykatës së Lartë vihet re
me lehtësi se, shumica në zgjidhjen e çështjes ka zbatuar ligjin e vjetër për kundravajtjet
administrative dhe ligjin specifik që rregullon fushën e parandalimit e pastrimit të parave. Në
arsyetimin e vendimit, shumica vetëm në një rast përmend ligjin e ri për kundravajtjet
administrative, pa shprehur se, cili është ligji që zbatohet në zgjidhjen e çështjes në shqyrtim,
që sipas mendimit të pakicës është ligji nr.7697/1993 “Për kundravajtjet administrative”, i cili
e konsideron vendimin e dhënë nga gjykata e shkallës së parë një vendim të formës së prerë,
ndaj të cilit palët nuk mund të bëjnë ankim.
Për këto që u thanë më sipër, pakica arrin në përfundimin se, vendimi nr.105, datë
04.05.2016 i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë është i pabazuar në ligj, sepse ky i
fundit, duke u bazuar në nenin 18/1 të ligjit nr.7697/1993 “Për kundravajtjet administrative”
duhet të vendoste prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe pushimin e gjykimit të
çështjes, prandaj vota jonë është kundër tij.
Medi Bici Evelina Qirjako
611
Nr. 00-2016-490 i Vendimit (106)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: SHOQËRIA “USLUGA”, SH.P.K, në mungesë.

SHERIF ABAZI, në mungesë.
SHPËTIM ABAZI, në mungesë.
NAZMI KACA, në mungesë.
SHËRBIMEVE TË TRANSPORTIT RRUGOR,
përfaqësuar nga Avokatura e Shtetit, Znj. Lorana
Kasapi.
DREJTORIA RAJONALE E SHËRBIMIT TË
TRANSPORTIT RRUGOR TIRANË,
përfaqësuar nga Avokatura e Shtetit, Znj. Lorana
Kasapi.
PERSON I TRETE: DEGA E DOGANËS KORÇË, në mungesë
OBJEKTI:
Anullimin e aktit administrativ nr.7690, datë 04.11.2010
si dhe të aktit administrativ Urdhër bllokimi nr.4737/1 prot., datë 10.11.2010.
Heqja e masës së bllokimit të dosjeve për automjetet në pronësi të paditësve.
Baza Ligjore: Nenet 153, 154, 154/a, 156, dhe neni 324 e vijues te K.Pr.Civile,
nenet 11, 116, 117 e vijues i K.Pr.Administrative;
VKM nr.343, datë 21.07.1999
“Për krijimin e Drejtorisë së Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit Rrugor”;
Ligji nr.8378, datë 22.07.1998 “Kodi Rrugor i RSH”, i ndryshuar;
Ligji nr.8449, datë 27.01.1999 “Kodi Doganor i RSH”
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendim nr.4923, datë 08.06.2011 ka

vendosur:
-Pranimin e kërkesë-padisë.
-Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ nr.7690, datë
04.11.2010 të Drejtorisë së Përgjithshme të Transportit Rrugor, si dhe të aktit
administrativ, Urdhër bllokimit nr.4737/1 prot., datë 10.11.2010 të Drejtorisë
së Përgjithshme të Transportit Rrugor.
612
-Heqja e masës së bllokimit të dosjeve për automjetet në pronësi të paditësve.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur.

-Lënien në fuqi të vendimit nr.4923, datë 08.06.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar të drejtën e rekursit Avokatura e Shtetit dhe

Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit Rrugor që kërkojnë ndryshimin e
vendimeve të dy gjykatave dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
 procesverbalet në shkallë të parë nuk janë nënshkruar nga palët;
 pala e paditur ka qenë prezent në gjykim, ndërkohë që në vendim gjykata shprehet se i
padituri D.P.Transportit Rrugor nuk është paraqitur në seancën për konkluzionet e
fundit, të cilat i kemi paraqitur dhe me shkrim;
 paditësi është toleruar nga gjykata, pasi ka shtyrë disa herë gjykimin, ka ardhur me
vonesë, ka ndryshuar objektin e padisë pa u zhvilluar ende asnjë seancë etj;
 aktet e DPT që kishin të bënin vetëm me afishimin e debitorëve dhe verifikimin e
pronësisë së automjeteve dhe aktet e tjera që u kundërshtuan, në proces janë revokuar
nga pala e paditur;
 në ndryshimin e objektit të padisë për kërkimet në lidhje me aktet e revokuara,
paditësi hoqi dorë duke kundërshtuar vendimin nr.7690/2010 dhe urdhër bllokimin
nr.4737/2010, që dolën pas ngritjes së kësaj padie; pra padia është pa objekt;
 organi doganor kryen veprimet e përmbaruesit sipas K.Doganor në procedurën e
rikuperimit me forcë të borxhit doganor;
 aktet e palëve të paditura janë në zbatim të nenit 102, 112 dhe kreu VII i K.Doganor;

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, përfaqësuesen e Avokaturës së
Shtetit, znj. Lorana Kasapi, e cia në këtë gjykim përfaqësonte edhe palët e paditura në këtë
proces, e cila kërkoi ndryshimin e vendimit nr.634, datë 20.03.2012 të Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe të vendimit nr.4923, datë 08.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
rrëzimin e kërkesë-padisë; si dhe konstatoi që pala paditëse Shoqëria “Usluga”, sh.p.k, Sherif
Abazi, Shpëtim Abazi dhe Nazmi Kaca, si edhe personi i tretë në këtë gjykim Dega e
Doganës Korçë, janë në mungesë dhe dijeni kanë rregullisht sipas ligjit,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se pala paditëse, shoqëria
“Usluga” sh.p.k, është subjekt i të drejtës tregtare në Republikën e Shqipërisë, e regjistruar në
regjistrin tregtar me vendimin nr.5248, datë 25.06.1993 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, me administratore Aurore Abazi.
2. Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, Dega e Doganës Korçë, me shkresën nr.738
Prot., datë 01.06.2010, i ka kërkuar Drejtorisë Rajonale të Shërbimit të Transportit Rrugor
Tiranë afishimin e kësaj shkrese, në të cilën ishin evidentuar subjektet debitorë të Degës së
Doganës Korçë për importimin e autoveturave, me qëllim njoftimin e tyre mbi ekzistencën e
detyrimit ndaj Degës së Doganës Korçë.
3. Bazuar në shkresën e mësipërme, Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të
Transportit Rrugor me shkresën nr.3827/1 prot., datë 14.06.2010 i është drejtuar Drejtorive
Rajonale të Shërbimit të Transportit Rrugor nëpër rrethe (dhe në rastin konkret Drejtorisë
Rajonale të Shërbimit të Transportit Rrugor Tiranë), me të cilën i kërkon që të bëjë bllokimin
e dosjeve të automjeteve të subjekteve debitorë që përmenden në shkresën e Degës së
613
Doganës Korçë, midis tyre dhe paditësit. Kësaj shkrese i është bashkëngjitur edhe shkresa
nr.738 Prot., datë 01.06.2010 e Degës së Doganës Korçë.
4. Në bazë të kësaj shkrese, Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit
Rrugor, Dega Rajonale Tiranë, me Urdhrin e Brendshëm me nr.1873/2 Prot., datë
08.07.2010, i është drejtuar Arshivës, Sektori i Regjistrimit të Mjeteve, me lëndë: “Për
bllokimin e veprimeve me dokumentacionin e administruar në dosjet e mjetit”, duke kërkuar
moskryerjen nga ana e subjekteve debitorë të veprimeve të tilla si: ndërrim pronësie,
transferim në ndonjë rreth tjetër dhe pajisje me leje qarkullimi ndërkombëtar, bazuar tek
shkresa me nr.3827/1 prot., datë 14.06.2010 të D.P.SH.T.RR.
5. Rezulton se, në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë, pala paditëse ka nisur një
proces gjyqësor kundër palëve të paditura për pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv të nxjerra
nga Dega e Doganës Korçë. Por, pavarësisht sa më sipër, pala paditëse i është drejtuar në datë
01.09.2010, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me padi duke kundërshtuar aktet e palës së
paditur, sipas objektit të cituar si më sipër.
6. Gjatë shqyrtimit të kësaj çështje, ka rezultuar se, bazuar ne nenin 121 të
K.Pr.Administrative, D.P.SH.T.RR ka vendosur vetë revokimin e aktit administrativ,
shkresës me nr.3827, datë 14.06.2010 të lëshuar nga Drejtoria e Informacionit në
D.P.SH.T.RR, bazuar në shkresën me nr.738 prot, datë 01.06.2010 të D.P.Doganave, me
arsyetim se, lista e debitorëve të dërguar nga kjo drejtori, është vetëm për efekt njoftimi. Për
këtë arsye, është urdhëruar anullimi i urdhrave të bllokimit për debitorët e njoftuar në
shkresën e doganave, deri në një njoftim të dytë.
7. Rezulton e provuar se, pasi është ngritur padia objekt shqyrtimi e paditësit, Dega e
Doganës Korçë i është drejtuar palëve të paditura në këtë gjykim, me shkresën nr.1587 prot.,
datë 27.10.2010 bazuar në Marrëveshjen Dypalëshe me nr.1629 prot, datë 10.04.2007 të
lidhur midis Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave dhe Drejtorisë së Përgjithshme të
Shërbimeve të Transportit Rrugor, duke i vënë në dispozicion listën e subjekteve debitorë të
krijuar si pasojë e mospagimit të plotë të detyrimeve doganore, gjatë procesit të zhdoganimit
të automjeteve pranë Degës së Doganës Korçë. Bazuar në këtë shkresë si dhe marrëveshjes
dypalëshe të cituar si më sipër, Drejtoria Rajonale e Shërbimit të Transportit Rrugor Tiranë
ka nxjerrë Urdhër Bllokimin nr.4737/1 Prot., datë 10.11.2010, bazuar në shkresën nr.7690
prot, datë 04.11.2010 të Drejtorisë së Përgjithshme të Shërbimeve të Transportit Rrugor,
nëpërmjet të cilave urdhërohet vendosja e kufizimeve për veprimet me mjetet e transportit të
disa subjekteve, midis tyre dhe të palës paditëse.
8. Bazuar në këto fakte dhe rrethana, pala paditëse gjatë gjykimit të kësaj çështje ka
ndryshuar dhe pakësuar kërkimet e saj, duke hequr dorë nga kundërshtimi i akteve të
revokuara. Përfundimisht, kërkimet e paditësit në këtë padi janë: “1) Anullimin e aktit
administrativ nr.7690, datë 04.11.2010 si dhe të Akti Administrativ, Urdhër Bllokimi
nr.4737/1 Prot., datë 10.11.2010. 2) Heqja e masës së bllokimit të dosjeve për automjetet në
pronësi të paditësve”.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendim nr.4923, datë 08.06.2011 ka
vendosur:
-Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ nr.7690, datë
04.11.2010 të Drejtorisë së Përgjithshme të Transportit Rrugor, si dhe të aktit administrativ,
Urdhër bllokimit nr.4737/1 prot., datë 10.11.2010 të Drejtorisë së Përgjithshme të
Transportit Rrugor.
-Heqja e masës së bllokimit të dosjeve për automjetet në pronësi të paditësve.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur.
9/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....Së pari: ... Shkresa me nr.Prot.738 dt.
01.06.2010 e Degës së Doganës Korçë, lëshuar në bazë të nenit 245/2 të Ligjit nr.8449,
614
dt.27.01.1999 “Kodi Doganor”, nga pikpamja ligjore duhet thënë se nuk ka elementët e një
vendimi, me të cilin ky organ kërkon rikuperimin e borxhit doganor, por qëllimi për të cilin i
janë drejtuar D.P.SH.T.RR, ishte afishimi dhe njoftimi ku të evidentohen debitorët e Degës së
Doganës Korçë. Kjo me qëllimin e vetëm, atë të njoftimit, ...në bazë të nenit 245/4 të po këtij
ligji... Duhet theksuar se, në lidhje me prapësimin e palës së paditur se aktet administrative
Urdhri nr.1873/2, datë 08.07.2010 i D.R.SH.T.RR Tiranë, i nxjerrë në bazë të aktit
administrativ, Urdhrit nr.3827/1, datë 14.06.2010 të D.P.SH.T.RR. Urdhrat e sipërcituar,
rezultoi se janë revokuar me shkresën nr.5793 prot., datë 24.08.2010 nga D.P.SH.T.RR,
bazuar dhe në kërkesat e nenit 121 të K.Pr.Administrative, ka vendosur revokimin e akteve
administrative dhe paditësi është njoftuar me shkresën nr.5592/1, datë 25.08.2010, meqënëse
këto akte kishin humbur fuqinë juridike, pra ishin konsideruar nul nga vetë organi
administrativ, pala paditëse me të drejtë në seancën gjyqësore të datës 18.04.2011, ndryshoi
dhe pakësoi objektin e padisë duke hequr dorë nga kundërshtimi i akteve të sipërpërmendur
dhe dëmshpërblimi i kërkuar nga zbatimi i këtij akti administrativ. Në kërkesën për
ndryshimin e objektit të padisë, paditësi ka kërkuar pavlefshmërinë e akteve administrative
me nr.7690 prot., datë 04.11.2010 dhe Urdhër Bllokimit rrjedhur prej tij nr.4737/1 prot.,
datë 10.11.2010, kjo bazuar në kërkesat e nenit 185 të K.Pr.Civile, por pa ndryshuar shkakun
ligjor të padisë... Së dyti: ... Në rastin konkret kemi të bëjmë me një formë bashkëpunimi
midis organeve të administratës publike, D.P.SH.T.RR Tiranë dhe Degës së Doganës Korçë,
ku kjo e fundit kërkon në mënyrë të qartë, me shkresën nr.738 Prot., datë 01.06.2010 nga
D.P.SH.T.RR Tiranë, që të kryejë vetëm afishimin e listës së debitorëve për efekt njoftimi, kjo
sepse pranë administratës doganore ekzistojnë organe kompetente të cilat ushtrojnë
aktivitetin duke përdorur të gjitha mjetet ligjore, për të siguruar pagesën e shumës së borxhit
doganor. Në analizë të këtyre shkresave, Gjykata vëren se D.P.SH.T.RR Tiranë, kemi të
bëjmë me një interpretim të gabuar të ligjit, duke kapërcyer kompetencat e saj të
parashikuara në ligj, duke pretenduar se ndodhemi në kufijte e shpërdorimit të detyrës, nga
ana e këtyre organeve dhe konkretisht: ajo ka kaluar kompetencat e kërkuara nga një organ
tjetër administrativ, sikurse është shkresa e Degës së Doganës Korçë dhe në të kundërt sa
kërkohet me këtë shkresë, vetëm afishimi i listës, ajo ka shkuar në bllokimin e dosjes së
automjeteve, ndër të tjera edhe automjeteve tashmë në pronësi të paditësve. Po ashtu nga
ana e këtij institucioni janë marrë kompetencat e organeve të Zyrës së Përmbarimit, duke
bërë bllokime, që nuk janë kërkuar nga organi administrativ Dega e Doganës Korçë. Për sa
më sipër, Gjykata çmon se; në kuptim të nenit 116/b të K.Pr.Administrative, ky akt
administrativ, nga pikëpamja ligjore konsiderohet se është akt absolutisht i pavlefshëm, pasi
është nxjerrë nga një organ administrativ që nuk ka në kompetencë në bazë të ligjit, kryerjen
e këtyre veprimeve (bllokim mjeti), dhe për rrjedhojë duke ju referuar kërkesave të nenit 117
K.Pr.Administrative, ku thuhet shprehimisht se; “Aktet administrative absolutisht te
pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si
të tillë”, ky akt administrativ nuk prodhon asnjë pasojë ligjore..... Së treti: vlen të theksohet
fakti se, në lidhje me pretendimet e dhëna në seancën gjyqësore të datës 26.05.20011, nga
ana e përfaqësueses me autorizim së personit të tretë Dega e Doganës Korçë, duke ju
referuar përmbajtjes së nenit 256/3 të Kodit Doganor, ...nga përmbajtja e akti del qartë se,
nga vetë organi administrativ ka patur një prononcim të saktë në lidhje me kontrollin dhe
evidentimin e këtyre mjeteve për t’u bllokuar. ... gjykata pranon kërkesën e palës paditëse për
konstatimin si absolutisht të pavlefshëm të këtij akti administrativ me nr.7690, datë
04.11.2010 për shkak sepse është akti kryesor që ka iniciuar palën e paditur në nxjerrjen e
urdhër bllokimit nr.4737/1 prot., datë 10.11.2010...”.
10. Gjykata e Apelit Tiranë. me vendimin nr.634, datë 20.03.2012 ka vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit nr.4923, datë 08.06.2011 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
615
10/1. Kjo gjykatë ka përdorur të njëjtin arsyetim si gjykata e shkallës së parë.
11. Kundër këtij vendimi ka ushtruar të drejtën e rekursit Avokatura e Shtetit dhe
Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit Rrugor që kërkojnë ndryshimin e
vendimeve të dy gjykatave dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen
në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se rekursi i paraqitur nga

Avokatura e Shtetit dhe pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit
Rrugor, nuk përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat të mund të bëjnë të cenueshëm vendimin e
Gjykatës së Apelit Tiranë. Ky Kolegj, çmon se vendimi nr.634, datë 20.03.2012 i Gjykatës së
Apelit Tiranë, i cili ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me
nr.4923, datë 08.06.2011, është marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedural dhe atij material
dhe për rrjedhojë, ai duhet të lihet në fuqi.
13. Ky Kolegj në referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore, që janë
marrë në shqyrtim dhe janë analizuar nga gjykata më e ulët, vlerëson se Gjykata e Apelit
Tiranë, në përputhje me kërkesat e normave procedurale, ka kryer “një hetim gjyqësor të
plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile) duke ju dhënë
përgjigje pretendimeve dhe kërkimeve të palëve në proces; ka bërë një analizë tërësore dhe
objektive të provave (neni 12 i K.Pr.Civile) dhe si rezultat e ka zgjidhur “mosmarrëveshjen
në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
zbatohen prej tyre” (neni 16 i K.Pr.Civile).
14. Në çështjen objekt shqyrtimi, rezulton se kërkimi i palës paditëse është: ”1)
Anullimin e aktit administrativ nr.7690, datë 04.11.2010 si dhe të aktit administrativ Urdhër
bllokimit nr.4737/1 prot., datë 10.11.2010. 2) Heqja e masës së bllokimit të dosjeve për
automjetet në pronësi të paditësve”. Këto kërkime, pala paditëse i ka mbështetur tek nenet
153, 154, 154/a, 156, dhe neni 324 e vijues të K.Pr.Civile; nenet 11, 116, 117 e vijues të
K.Pr.Administrative; VKM nr.343, datë 21.07.1999 “Për krijimin e Drejtorisë së
Përgjithshme të Shërbimeve të Transportit Rrugor”; Ligji nr.8378, datë 22.07.1998 “Kodi
Rrugor i RSH”, i ndryshuar; si dhe tek Ligji nr.8449, datë 27.01.1999 “Kodi Doganor i
RSH”.
15. Referuar kërkimit të palës paditëse, si dhe shkakut ligjor ku ai e mbështet këtë
pretendim, ky Kolegj, vlerëson se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi ka lindur si pasojë e
nxjerrjes së akteve administrative, shkresës me nr.7690 prot., datë 04.11.2010 nga Drejtoria e
Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit Rrugor, me të cilën kjo e fundit i ka kërkuar
Drejtorive Rajonale të Transportit Rrugor, të vendosi bllokimin e dosjeve të automjeteve të
subjekteve debitorë të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave si dhe Urdhrit me nr.4737/1
prot, datë 10.11.2010 të Drejtorisë Rajonale të Transportit Rrugor Tiranë, të dalë në zbatim të
kësaj shkrese. Në këto kushte, ky Kolegj, vlerëson se me të drejtë pala paditëse ka pretenduar
kundërshtimin e këtyre akteve, duke pretenduar pavlefshmërinë absolute të tyre, pasi janë
nxjerrë në kapërcim të kompetencave ligjore që ligji ju ka njohur këtyre organeve
administrative. Gjithashtu, pala paditëse në këtë gjykim, ka kërkuar të rregullojë edhe pasojat
që kanë ardhur nga pavlefshmëria e këtyre akteve, duke pretenduar heqjen e masës së
bllokimit të mjeteve në pronësi të tyre.
16. Pala paditëse në këtë gjykim, ka pretenduar fillimisht se shkresa me nr.738 Prot,
datë 01.06.2010 e Degës së Doganës Korçë, e cila i kishte kërkuar Drejtorisë Rajonale të
Shërbimit të Transportit Rrugor Tiranë afishimin debitorëve, nuk ka elementet e një vendimi
616
me të cilin të kërkohet rikuperimi i borxhit doganor, parashikuar nga neni 245/2 i Ligjit
nr.8449, datë 27.01.1999 “Kodi Doganor i R.SH”. Qëllimi i kësaj shkrese ka qenë në kuadrin
e bashkëpunimit midis institucioneve, me të cilën D.P.SH.T.RR i është kërkuar që të vendosi
afishimin dhe njoftimin e debitorëve e Degës së Doganës Korçë, në mënyrë që ata të
bëheshin me dije se kanë një detyrim ndaj organeve doganore. Procedura që duhet të ndjekin
organet doganore për zbatimin e masave garantuese dhe/ose për rikuperimin me forcë të
borxhit doganor, janë të përcaktuara qartë dhe në mënyrë strikte në Kodin Doganor. Në rastin
objekt shqyrtimi, anët e paditura në këtë gjykim, si organe administrative në fushën e
shërbimit të transportit rrugor, kanë tejkaluar rolin e tyre duke kryer rolin e Zyrës së
Përmbarimit Gjyqësor. Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit Rrugor,
nëpërmjet shkresës me nr.7690, dt. 04.11.2010, si dhe Drejtoria Rajonale e Shërbimit të
Transportit Rrugor Tiranë me urdhër bllokimin nr.4737/1 Prot., datë 10.11.2010, kanë
vendosur bllokimin e mjeteve të paditësve, në kapërcim të kompetencave ligjore që ligji ju ka
njohur. Arsyetimi se këto masa janë të karakterit shtrëngues dhe me natyrë paraprake, nuk
justifikon faktin e veprimeve të kryera prej tyre, tej kompetencave që ju ka njohur ligji. Për
këtë arsye, pala paditëse i ka goditur këto akte si absolutisht të pavlefshme.
17. Ndërsa, ana e paditur në këtë gjykim, ka prapësuar se, aktet objekt shqyrtimi kanë
dalë dy muaj më vonë se është ngritur padia, ndaj pala paditëse nuk duhet të vazhdonte
procedurialisht me këtë padi, por duhet të kishte ngritur një padi të re. Me saktësimin dhe
pakësimin e objekt të padisë, efektivisht paditësi nuk ka më shkak të ligjshëm për të kërkuar
kundërshtimin e akteve objekt shqyrtimi, pasi këto akte nuk kanë asnjë lidhje shkakësore me
aktet e mëparshme të të njëjtës padi. Referuar nenit 185 të K.Pr.Civile, paditësi ka bërë
ndryshimin e objektit të padisë si dhe shkakut ligjor të saj, Për këtë arsye, gjykatat duhet të
kishin konstatuar se kemi të bëjmë me një padi të re dhe duhet të kishin vendosur pushimin e
gjykimit. Gjykimi është zhvilluar në shkelje të rënda procedurale, sikurse është formimi i
rregullt i ndërgjyqësisë. Gjykatat kanë konkluduar se nga ana e organeve doganore nuk është
kërkuar vjelja e borxhit doganor, por vetëm njoftimi i subjekteve doganorë të cilët kanë
detyrime ndaj administratës doganore. Hetimi i këtyre gjykatave nuk është i plotë, pasi asnjë
nga këto gjykata nuk ka thirrur në gjykim Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave, në mënyrë
që kjo e fundit të jepte sqarime nëse ka kërkuar vjeljen e borxhit doganor apo jo, si dhe nëse
janë respektuar parashikimet e Kodit Doganor për vjeljen e këtij borxhi. Midis Drejtorisë së
Përgjithshme të Doganave si dhe Drejtorisë së Përgjithshme të Shërbimeve dhe Transportit
Rrugor, është lidhur marrëveshja me nr.1629 prot, datë 10.04.2007, me të cilën është synuar
që të parandalohet trafikimi i mjeteve të transportit si dhe falsifikimi i dokumentacionit të
tyre. Në zbatim të kësaj marrëveshje si dhe akteve të vëna në dispozicion nga Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave, anët e paditura në këtë gjykim kanë nxjerrë aktet objekt shqyrtimi,
me të cilat kanë synuar që të bllokojnë vetëm mjetet e pronarëve të cilët kanë detyrime ndaj
administratës doganore. Për këto arsye, këto akte janë të ligjshme dhe vijnë në përputhje me
ligjin.
18. Mbi bazën e këtyre pretendimeve dhe prapësimëve të dhëna nga palët në proces,
të dyja gjykatat më të ulëta kanë pranuar padinë me arsyetimin se: “...kemi të bëjmë me një
interpretim të gabuar të ligjit, duke kapërcyer ana e paditur kompetencat e saj të
parashikuara në ligj, duke pretenduar se ndodhemi në kufijtë e shpërdorimit të detyrës, nga
ana e këtyre organeve dhe konkretisht: ajo ka kaluar kompetencat e kërkuara nga një organ
tjetër administrativ, sikurse është shkresa e Degës së Doganës Korçë dhe në të kundërt sa
kërkohet me këtë shkresë, vetëm afishimi i listës, ajo ka shkuar në bllokimin e dosjes së
automjeteve, ndër të tjera edhe automjeteve tashmë në pronësi të paditësve. Po ashtu nga
ana e këtij institucioni janë marrë kompetencat e organeve të Zyrës së Përmbarimit, duke
bërë bllokime, që nuk janë kërkuar nga organi administrativ Dega e Doganës Korçë. Për sa
më sipër, Gjykata çmon se; në kuptim të nenit 116/b të K.Pr.Administrative, ky akt
617
administrativ, nga pikëpamja ligjore konsiderohet se është akt absolutisht i pavlefshëm, pasi
është nxjerrë nga një organ administrativ që nuk ka në kompetencë në bazë të ligjit, kryerjen
e këtyre veprimeve (bllokim mjeti), dhe për rrjedhojë duke ju referuar kërkesave të nenit 117
K.Pr.Administrative, ku thuhet shprehimisht se; “Aktet administrative absolutisht te
pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si
të tillë”, ky akt administrativ nuk prodhon asnjë pasojë ligjore...”.
19. Këtë konkluzion të gjykatave më të ulëta, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, e gjen të mbështetur në ligj dhe në provat e administruara në dosjen gjyqësore, të cilin
do ta trajtojë më poshtë në këtë vendim. Siç u tha dhe më lart në këtë vendim, konflikti mes
palëve (paditësve dhe anës së paditur), ka lindur si pasojë e nxjerrjes së aktit administrativ,
shkresës me nr.7690, datë 04.11.2010 nga Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të
Transportit Rrugor si dhe urdhër bllokimit me nr.4737/1 Prot., datë 10.11.2010 nga Drejtoria
Rajonale e Shërbimit të Transportit Rrugor Tiranë. Këto akte, rezulton të jenë nxjerrë bazuar
në dispozitat e Marrëveshjes Dypalëshe me nr.1629 prot, datë 10.04.2007 të lidhur midis
Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave dhe Drejtorisë së Përgjithshme të Shërbimeve dhe
Transportit Rrugor.
20. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në gjykimin e kësaj çështje konstaton
se, pavarësisht mënyrës sesi paditësi ka formuluar kërkimet në objektin e padisë, pra ka
kërkuar anullimin e akteve administrative objekt shqyrtimi, në thelb kjo palë ka kërkuar
pavlefshmërinë absolute të tyre. Ky fakt evidentohet qartësisht edhe nga pretendimet e
ngritura nga pala paditëse në këtë gjykim, kur si shkak ligjor për pavlefshmërinë e shkresës
me nr.7690, datë 04.11.2010 dhe urdhrit të bllokimit 4737/1 Prot., datë 10.11.2010,
pretendon kapërcimin e kompetencave ligjore që ligji ju ka njohur këtyre organeve
administrative, të thirrura me cilësinë e palës së paditur në këtë gjykim. Sipas paditësit të
evidentuar gjatë gjithë gjykimit, këto akte janë nxjerrë në kapërcim të kompetencës ligjore që
ligji ka parashikuar për organet e administratës, të cilat ushtrojnë veprimtarinë në fushën e
shërbimit dhe transportit rrugor.
21. Nisur nga pretendimet e palëve në proces dhe në mënyrë të veçantë të rekursuesit,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, për një zgjidhje të drejtë dhe të përfundimtare të
çështjes objekt shqyrtimi, vlerëson të analizojë në këtë vendim, çështjet që u shtruan për
diskutim përpara tij, të cilat janë: i) A duhet të kishte vendosur gjykata pushimin e gjykimit të
padisë dhe paditësi të kishte ngritur një padi të re ne momentin kur aktet e para u revokuan
dhe dolën aktet e tjera administrative ? ii) A është ndërtuar drejt ndërgjyqësia në këtë
gjykim? iii) A janë aktet administrative te dala nga ana e paditur ne kapërcim te
kompetencës se tyre .
22. Në lidhje me çështjen e parë të shtruar për diskutim para Kolegjit Administrativ
të Gjykatës së Lartë, ky i fundit vlerëson të evidentoje faktin se, fillimisht pala paditëse ka
kundërshtuar në gjykatë aktet administrative nr.3827/1 prot., datë 14.06.2010 të nxjerrë nga
Drejtoria e Përgjithshme e Transportit Rrugor Tiranë, si dhe Urdhri i Brendshëm me
nr.1873/2 Prot., datë 08.07.2010 i nxjerrë nga Drejtoria Rajonale e Transportit Rrugor
Tiranë”. Me shkresën nr.5793 prot., datë 24.08.2010, Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve
të Transportit Rrugor ka bërë revokimin e shkresës së saj me nr.3827/1 prot., datë
14.06.2010, bazuar në nenin 121 të K.Pr.Administrative, vetëm pasi kishte filluar procesi
gjyqësor dhe pasi kishte filluar shqyrtimi i vlefshmërisë së saj nga ana e gjykatës. Shkaku
ligjor i kërkimeve të paditësit në këtë moment, siç u tha dhe më lart në këtë vendim, ka qenë
pikërisht shfuqizimi i tyre si akte administrative absolutisht të pavlefshme, pasi organi që i
kishte nxjerrë ato, kishte tejkaluar kompetencat e tij si dhe zgjidhja e pasojave që vinin nga
kjo pavlefshmëri.
618
23. Ka rezultuar se, ndërsa ky organ në aktin e tij të revokimit ka pranuar faktin që,
shkresa me nr.738 prot, datë 01.06.2010 e Degës së Doganës Korçë (e cila ka qenë dhe
shkresa që ka iniciuar gjithë këtë proces), ka qenë vetëm për efekt njoftimi dhe ka urdhëruar
se bllokimi i mjeteve të debitorëve të listuar në këtë shkresë do të bëhet në rast të njoftimit
për bllokim nga Drejtoria e Përgjithshme e Doganave. Por, nga na tjetër, palët e paditura në
këtë gjykim kanë nxjerrë përsëri akte të tjera dhe konkretisht, shkresën me nr.7690 prot, datë
04.11.2010 si dhe Urdhrin e Bllokimit me nr.4737/1 Prot., datë 10.11.2010, nëpërmjet të
cilave është urdhëruar përsëri vendosja e kufizimeve në veprimet me mjetet e transportit të
disa subjekteve, midis tyre dhe palës paditëse, po për shkakun se ata janë debitorë ndaj Degës
së Doganës Korçë.
24. Pra, në analizë të rrethanave të faktit si dhe provave shkresore që ndodhen në
dosjen gjyqësore, rezulton qartë që shkaku ligjor i këtij gjykimi, si në rastin e kërkimeve të
para që ishin: “konstatimin si absolutisht të pavlefshëm të aktit administrativ nr.3827/1 prot.,
datë 14.06.2010 të nxjerrë nga Drejtoria e Përgjithshme e Transportit Rrugor Tiranë, si dhe
Urdhri i Brendshëm me nr.1873/2 Prot., datë 08.07.2010 i nxjerrë nga Drejtoria Rajonale e
Transportit Rrugor Tiranë”, ashtu edhe në rastin e kërkimeve të dyta që janë ”1) Anullimin e
aktit administrativ nr.7690, datë 04.11.2010 si dhe të aktit administrativ Urdhër bllokimit
nr.4737/1 prot., datë 10.11.2010. 2) Heqja e masës së bllokimit të dosjeve për automjetet në
pronësi të paditësve”, është i njëjtë. Pala paditëse nëpërmjet këtij gjykimi, kërkon nga ana e
gjykatës të anullojë aktet administrative të nxjerra nga ana e paditur, si akte absolutisht të
pavlefshme, të marra në kapërcim të kompetencave të tyre, si dhe të zgjidhi pasojat duke
kërkuar heqjen e bllokimit të dokumentacionit ligjor të automjeteve në pronësi të saj. E
vetmja rrugë ligjore që mund të ndiqnin paditësit për zgjidhjen e konfliktit, në kushtet e
revokimit të akteve të para, ishte ndryshimi i objektit të padisë pa ndryshuar shkakun ligjor
siç dhe ka bërë në fakt .
25. Një nga detyrat e gjykatës në gjykim, është që të bëjë një cilësim të drejtë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që bëjnë
palët (neni 16 i K.Pr.Civile). Në nenin 5 të K.Pr.Civile parashikohet qartësisht se: “Objekti i
mosmarrëveshjes përcaktohet nga pretendimet e palëve. Pretendimet parashtrohen në aktin
për fillimin e procesit. Objekti i mosmarrëveshjes mund të ndryshojë sipas kërkesave që
lindin gjatë procesit kur këto të fundit kanë lidhje të mjaftueshme me pretendimet e fillimit”.
Referuar të drejtës sonë procedurale, objekti i padisë është ajo që kërkohet nga gjykata dhe
individualizohet qoftë në lidhje me llojin e vendimit që duhet të, ashtu dhe në lidhje me llojin
e të mirës materiale të cilës duhet ti referohet ky vendim.
26. Në vijim të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, me
të drejtë gjykatat më të ulëta kanë konkluduar që nuk kemi të bëjmë me një padi të re,
sikundër pretendon Avokatura e Shtetit dhe ana e paditur në këtë gjykim, duke pranuar dhe
vijuar me shqyrtimin e çështjes sipas objektit të ri të ndryshuar nga paditësi. Kjo për shkak se,
pavarësisht faktit që aktet objekt shqyrtimi përbëjnë akte të reja administrative të nxjerra nga
ana e paditur (në kuptimin formal), ato në thelb të tyre i kanë cenuar paditësit sërish të njëjtën
të drejtë si edhe aktet e revokuara (në kuptim substancial). Nëpërmjet këtyre akteve, ana e
paditur në këtë gjykim ka synuar dhe ka vendosur bllokimin e dokumentacionit ligjor të
automjeteve në pronësi të palës paditëse, njëlloj si edhe aktet e mëparshme të cilat i ka
revokuar po vetë në rrugë administrative dhe për të cilat, pala paditëse ka kërkuar pakësimin
e objektit të padisë. Në kushtet kur me aktet objekt shqyrtimi, pala paditëse pretendon se i
janë cenuar të njëjtat interesa të ligjshme, i ka kundërshtuar ato për të njëjtat shkaqe ligjore,
pra si akte administrative absolutisht të pavlefshme. Për sa u pasqyrua edhe më sipër, Ky
Kolegj vlerëson se nuk kemi të bëjmë me një padi të re dhe se ky pretendim i anëve të
paditua nuk ka asnjë mbështetje në prova dhe në ligj.
619
27. Në lidhje me çështjen e dytë të shtruar për diskutim para Kolegjit Administrativ
të Gjykatës së Lartë, ky i fundit vlerëson të theksojë se, edhe ndërgjyqësia në këtë gjykim
është formuar drejtë dhe se ky pretendim i palëve të paditura dhe Avokaturës së Shtetit, nuk
qëndron. Në çështjen objekt shqyrtimi, është kërkuar konstatimi i pavlefshmërisë absolute të
akteve të nxjerra nga Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit Rrugor Tiranë si
dhe Drejtoria Rajonale e Transportit Rrugor Tiranë, të cilat janë thirrur me cilësinë e palës së
paditur në këtë gjykim. Në këto kushte, organet administrative të cilat tërheqin të drejta dhe
detyrime nga ky proces janë thirrur me cilësinë e palës së paditur.
28. Pretendimi i palëve rekursuese se, në këtë gjykim duhet të ishte thirrur edhe
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave nuk qëndron, pasi në këtë gjykim nuk kemi si objekt të
shqyrtimit vjeljen e borxhit doganor apo shqyrtimin e ndonjë akti administrativ të nxjerrë nga
organet doganore, të cilat rregullohen sipas parashikimeve të Ligjit nr.8449, datë 27.01.1999
“Kodi Doganor i RSH”. Në këtë gjykim, mosmarrëveshja mes palëve qëndron në
kundërshtimin e akteve administrative të nxjerra nga palët e paditura, në zbatim të
parashikimeve ligjore të Ligjit nr.8378, datë 22.07.1998 “Kodi Rrugor i RSH”, i ndryshuar si
dhe K.Pr.Administrative, me të cilat është vendosur bllokimi i dokumentacionit ligjor të
mjeteve të palës paditëse.
29. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë se, në mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi,
institucioni i Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave nuk tërheq asnjë lloj interesi ligjor, i cili
të krijojë të drejta dhe detyrime për të, në mënyrë që gjykata të kishte detyrimin ligjor për ta
thirrur në pozicionin procedural të palës së paditur apo personit të tretë në këtë gjykim. Ky
konkluzion gjen mbështetje edhe tek neni 184 i K.Pr.Civile ne të cilin pasqyrohet se: “Kur
gjatë gjykimit del se padia është ngritur nga një person, që nuk ka të drejtë ta ngrejë, ose
është ngritur kundër një personi ndaj të cilit nuk duhej të ngrihej, me kërkesën e palës së
interesuar gjykata mund të lejojë zëvendësimin e paditësit ose të të paditurit të parë, me
paditësin që i përket e drejta që të ngrejë padinë ose me të paditurin kundër të cilit duhej të
ngrihej padia. Për këtë zëvendësim gjykata duhet të marrë më pare pëlqimin e të dy palëve
dhe të personit që hyn në vend të tyre si pale”. Për sa më sipër, ndërgjyqësia në këtë gjykim
është formuar drejtë dhe pretendimi i ngritur nga palët e paditura në këtë gjykim, për
mosformim të drejtë të saj, nuk gjen mbështetje në prova dhe në ligj.
30. Në lidhje me çështjen e tretë të shtruar për diskutim para Kolegjit Administrativ
të Gjykatës së Lartë, ky i fundit vlerëson të theksojë se, aktet objekt shqyrtimi përbëjnë akte
administrative në kuptim të K.Pr.Administrative e si të tilla, ato mund të goditen gjyqësisht
nga subjektet që pretendojnë se me to ju është cenuar një e drejtë e ligjshme. Shkresa me
nr.7690, datë 04.11.2010 e nxjerrë nga Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit
Rrugor Tiranë, si dhe Urdhër Bllokimi nr.4737/1 prot., datë 10.11.2010 i nxjerrë nga
Drejtoria Rajonale e Transportit Rrugor Tiranë, për nga forma dhe përmbajtja që ato kanë,
përbëjnë akte administrative me karakter individual, të cilët kanë si qëllim sjelljen e pasojave
për subjektet të cilët ato prekin.
31. Në nenin 105 të K.Pr.Administrative, jepet përkufizimi i qartë se çfarë është një akt
administrativ, në të cilin pasqyrohet se: “akti administrativ nuk është gjë tjetër, veçse çdo
vendim, urdhër apo veprim që merret nga autoritetet administrative për rregullimin e një
marrëdhënieje konkrete të posaçme ose rasteve të përgjithshme në sferën e të drejtës publike”.
Në referim të këtij përkufizimi, akti administrativ është akti që rregullon në mënyrë të
hollësishme veprimtarinë e subjekteve të së drejtës administrative, në marrëdhëniet që ato
krijojnë mes tyre. Akti administrativ flet me gjuhën e pasojave ligjore konkrete, duke përcaktuar
qartë të drejta dhe detyrime për subjektet të cilëve ai u drejtohet. Ndërsa në nenin 106 të
K.Pr.Administrative, është përcaktuar qartësisht se cila është forma e aktit administrativ, në të
cilit thuhet shprehimisht se: “1. Aktet administrative kanë formë shkresore, me përjashtim të
rasteve kur me ligj kërkohet një formë tjetër ose kur një gjë të tillë e imponojnë rrethanat. 2.
620
Aktet e organeve kolegjiale bëhen detyrimisht në formë shkresore vetëm në rastet kur një gjë të
tillë e kërkon shprehimisht ligji. Në rastet e tjera këto akte regjistrohen në një procesverbal, pa
të cilin, ato nuk shkaktojnë asnjë pasojë juridike”.
32. Nga analiza e dispozitave të mësipërme, rezulton se, aktet administrative në
kuptim të ligjit janë vetëm aktet të cilat krijojnë pasoja juridike në raste individuale. Akti
administrativ individual, rregullon në veçanti një marrëdhënie konkrete të posaçme, për një
çështje specifike dhe ndaj një subjekti apo grupi të caktuar subjektesh. Karakteri individual i
aktit, dallohet nga specifika e problemit konkret që ai trajton dhe nga subjekti apo grupi i
subjekteve, të cilit apo cilëve ky akt u drejtohet. Meqënëse akti administrativ synon një
subjekt të caktuar apo një grup subjektesh të caktuar, ose lidhet me fakte të caktuara, atëherë
ky akt është konkret, specifik dhe për rrjedhojë, akti administrativ është individual.
33. Referuar të drejtës materiale administrative, akti individual në vetvete përmban
(i) urdhërime për kryerjen e një detyrimi të caktuar, ose (ii) mund të krijojë të drejta apo
favore për subjekte të interesuara. Duke qenë se, nëpërmjet akteve me karakter individual
shfaqet vullneti i organit shtetëror, këto akte jo vetëm që duhet të jenë në formë të shkruar,
por ky vullnet, duhet të jetë konkret dhe duhet t’u drejtohet subjekteve konkrete, me qëllim
që akti, të mos mbetet thjesht në letër i pazbatueshëm dhe pa asnjë pasojë juridike. Ne nenin
107 dhe 108 të K.Pr.Administrative, parashikohen qartë të gjithë elementet që duhet të
përmbajë akti administrativ, si dhe rëndësia e arsyetimit të aktit, të cilat, përbëjnë dhe atë që
quhet, qëllimi i nxjerrjes së aktit administrativ.
34. Në vijim të analizës së mesipërme, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë,
vlerëson se, si shkresa me nr.7690, datë 04.11.2010 e nxjerrë nga Drejtoria e Përgjithshme e
Shërbimeve të Transportit Rrugor Tiranë, ashtu edhe Urdhër bllokimi nr.4737/1 prot., datë
10.11.2010 nxjerrë nga Drejtoria Rajonale e Transportit Rrugor Tiranë dhe në zbatim të saj
(objekt i këtij shqyrtimi gjyqësor), përbëjnë akte administrative, pasi përmbushin të gjithë
elementët formalë për të qenë akte të tilla. Këto akte: i) janë në formë shkresore; ii) janë
nxjerrë nga një organ i administratës publike i identifikuar; iii) kanë treguar qëllimin e tyre;
iv) kanë si synim të tyre që të krijojnë pasoja juridike; v) përmbajnë të gjithë elementët
formalë të parashikuar nga ligji si, autoritetin që e ka lëshuar, palëve që ju drejtohet, bazën
ligjore të nxjerrjes së tij, shpjegimin e kuptimit të aktit, nënshkrimin e punonjësit etj.
35. Siç u tha edhe më lartë në këtë vendim, pala paditëse kërkon pavlefshmërinë
absolute të akteve të mësipërme. Në kuptimin e së drejtës, akte administrative absolutisht të
pavlefshme janë ato akte, të cilat për shkak të shkeljes thelbësore të ligjeve mbi bazën e të
cilave janë nxjerrë, nuk kanë fuqinë e një akti administrativ të vlefshëm dhe objektivisht nuk
konsiderohen që të kenë ekzistuar në asnjë çast. Një akt administrativ absolutisht i
pavlefshëm, që nga momenti i nxjerrjes së tij, nuk krijon dhe as mund të krijojë pasojat
juridike për të cilat ai është nxjerrë. Një akt absolutisht i pavlefshëm nuk është akt, ai është
një nulitet i plotë, i cili konsiderohet se nuk ka hyrë në fuqi asnjëherë. Për shkak të shkeljes së
rëndë e thelbësore të ligjës, pavlefshmëria absolute e një akti nuk mund të rregullohet në të
ardhmen, as nga palët dhe as nga organi që ka lëshuar aktin, pasi ky akt konsiderohet sikur
nuk ka ekzistuar asnjëherë. Si i tillë, ai nuk mund të ketë fuqi detyruese, as ndaj personave
apo subjekteve, të cilëve iu kundrejtohet dhe as ndaj organeve të tjera të administratës
shtetërore.
36. Kur jemi përpara rastit të konstatimit të pavlefshmërisë absolute të një akti
administrativ, siç është pretenduar edhe dhe në rastin objekt gjykimi, gjykatat duhet të
hetojnë e gjykojnë fillimisht ekzistencën e shkaqeve ligjore që i përkasin këtij lloj kërkimi, të
cilat janë të parashikuara shumë qartë në nenin 116 të K.Pr.Administrative, i titulluar “Aktet
administrative absolutisht të pavlefshme”, në të cilën pasqyrohet se: “Aktet administrative do
të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi, në rastet e mëposhtme: a) kur
akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar; b) kur akti është nxjerrë nga
621
një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të tij ligjore; c) kur akti është nxjerrë
në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga ligji”, si dhe në nenin 117 po të
K.Pr.Administrative, i titulluar “Efektet e aktit administrativ absolutisht të pavlefshëm”, në të
cilën pasqyrohet se: “1. Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja
ligjore pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë. 2. Secila palë e interesuar
mund të kërkojë që akti administrativ të shpallet absolutisht i pavlefshëm. Kërkesa në fjalë
mund të bëhet në çdo kohë. Organi administrativ kompetent, me iniciativën e tij, mundet të
deklarojë një akt administrativ absolutisht të pavlefshëm në çdo kohë. 3. Në qoftë se vetëm
një pjesë e aktit është absolutisht e pavlefshme, i gjithë akti do të konsiderohet absolutisht i
pavlefshëm në rast se pjesa që anullohet është aq e rëndësishme sa që organi administrativ
nuk do ta nxirrte aktin pa këtë pjesë”.
37. Në analizë të dispozitave të mësipërme, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë,
vlerëson se, si kriter kryesor për të dalluar pavlefshmërinë absolute nga ajo relative, merret
shkalla e shkeljes së ligjit, rrezikshmëria e aktit të shkelur, shkalla e mundësisë së eliminimit
të shkeljes nga vet organi që ka nxjerrë aktin etj. Nga provat e administruara në dosje,
rezulton se palët e paditura në këtë gjykim, bazuar në shkresën me nr.1587, datë 27.10.2010
të Degës së Doganës Korçë, kanë vendosur bllokimin e veprimeve me dokumentacionin
ligjor të automjeteve të palës paditëse, pasi kjo e fundit rezultonte debitore. Ky veprim sipas
akteve të nxjerra nga ana e paditur në këtë gjykim, do të ishte i vlefshëm deri në momentin që
subjektet debitorë të cituar në këtë shkresë do të shlyenin borxhin doganor. Pra, i gjithë
procesi i nxjerrjes së këtyre akteve, ka pasur si qëllim të vetëm vjeljen e borxhit doganor që
subjekte të ndryshëm kishin ndaj Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave për mos zhdoganim
të automjeteve.
38. Vjelja e borxhit doganor, është veprimtari e cila rregullohet në mënyrë të posaçme
nga dispozitat e kreut III të Kodit Doganor, të cilat përcaktojnë afatet dhe procedurat e
shlyerjes së këtyre detyrimeve. Në nenin 245 të këtij Kodi përcaktohet se: “1. Kur shuma e
detyrimeve që duhen paguar nuk është shlyer brenda afatit të caktuar: a) autoritetet
doganore përdorin te gjitha mjetet ligjore për te siguruar pagesën e shumës së borxhit
doganor. Dispozita të posaçme për dorëzaninë brenda kuadrit të regjimit të transitit do të
parashikohen në aktet nënligjore në zbatim të këtij Kodi; b) përveç shumës së detyrimeve
ngarkohen edhe kamatë vonesat. Norma e kamatë vonesave mund të jetë më e lartë sesa se
norma e interesit të kredisë por jo më e ulët se sa kjo e fundit. 2. Autoritetet doganore, kur
lind një borxh doganor, me qëllim që të sigurojnë pagimin e borxhit doganor mund të marrin
masat e mëposhtme: a) sekuestrimin e vlerave monetare, kredive, sendeve me vlerë të çmuar,
dokumente me anë të të cilave bëhen pagesa, valuta të huaja të depozituara në një bankë, që i
përkasin debitorit, personave të tretë ose garantuesve që kanë detyrime kundrejt debitorit; b)
sekuestrimin e mallrave, pasurive të tundshme ose të patundshme që i përkasin debitorit ose
një pale të tretë ose garantuesit që ka detyrime kundrejt debitorit. 3. Autoritetet doganore
mund t'u kërkojnë autoriteteve kompetente edhe pezullimin e aktivitetit ekonomik të debitorit
në lidhje me importimin, eksportimin, dhe tranzitimin e mallrave ose të aktiviteteve të tjera
prodhuese për ushtrimin e të cilave debitori është regjistruar pranë autoriteteve të taksave.
4. Vendimet e marra nga administrata doganore për zbatimin e masave garantuese dhe/ose
për rikuperimin me force të borxhit doganor, bëhen tituj ekzekutive menjëherë sapo ato i
njoftohen debitorit. Ekzekutimi i vendimeve të sipër përmendura bëhet në bazë të dispozitave
të parashikuara nga nenet 511 dhe në vazhdim të Kodit të Procedurës Civile. Titujt
ekzekutivë të nxjerrë nga administrata doganore, menjëherë sapo mbështeten me urdhrin e
ekzekutimit të nxjerrë nga autoritetet gjyqësore kompetente, mund të zbatohen në mënyrë të
drejtpërdrejtë nga organet e administratës doganore.”
622
39. Në analizë të dispozitës ligjore të sipërcituar, rezulton qartë se si realizohet vjelja
e borxhit doganor, kush është organi që e vjel këtë borxh, cili është akti i cili del për këtë
qëllim, kush është titulli ekzekutiv dhe si realizohet ekzekutimi i tij. Në Kodin Doganor për
këtë qëllim përcaktohen si tituj ekzekutivë, vendimet e administratës doganore të nxjerra për
vjeljen e borxhit doganor. Për ekzekutimin e këtyre titujve ekzekutivë lind nevoja e nxjerrjes
së urdhrit të ekzekutimit nga gjykata, e cila me këtë rast verifikon edhe ekzistencën e vetë
titullit, pra aktit me të cilin është urdhëruar një nga mënyrat e vjeljes së borxhit, si dhe
njoftimin e tij subjektit debitor. Me nxjerrjen e urdhrit të ekzekutimit, organet doganore mund
të procedojnë vetë me kryerjen e veprimeve, siç do të ishte edhe vendosja e masës bllokuese
për automjetet e subjekteve debitorë. Nga sa më sipër, arrihet në përfundimin se një masë e
tillë, si bllokimi i veprimeve për automjetet për të cilat nuk është kryer zhdoganimi, me
qëllim vjeljen e borxhit doganor, mund të merret vetëm nga organet doganore dhe për
ekzekutimin e një vendimi të tyre, i cili përbën titull ekzekutiv, duhet të dalë nga gjykata
urdhri i ekzekutimit.
40. Në rastin konkret, organet doganore i kanë dërguar Drejtorisë së Përgjithshme te
Shërbimeve të Transportit Rrugor listën e debitorëve për detyrime doganore të pashlyera, por
nuk rezulton që Drejtoria e Përgjithshme e Doganave apo organet e tjera doganore në varësi
të saj, të kenë nxjerrë akte administrative për marrjen e një mase konkrete (bllokimi i
veprimeve) për të cilat të jetë lëshuar edhe urdhri i ekzekutimit. Gjithë procedura e përcaktuar
në Kodin Doganor nuk rezulton të jetë zbatuar dhe kompetencat që ligji i ka njohur organeve
doganore, rezultojnë të jenë kryer faktikisht nëpërmjet akteve administrative objekt gjykimi,
të nxjerra nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit Rrugor
(DPSHTRR) dhe Drejtoria Rajonale Tiranë.
41. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon të theksojë se, referuar të drejtës
sonë administrative, çdo organ i administratës shtetërore është kompetente brenda fushës që i
përcakton ligji. Çdo organ administrativ është kompetent në fushën që ai mbulon, brenda
tagrave që ligji i ka dhënë dhe nuk mundet të ushtrojë të drejtat e një organi tjetër
administrativ, pasi ushtrimi i kompetencave tej kufijve të ligjit, përbën cenim të parimit të
ligjshmërisë dhe si rrjedhojë, çdo veprim apo akt administrativ që mund të nxirret nga kjo
veprimtari e pakufizuar dhe arbitrare, shpie domosdoshmërish në pavlefshmërinë juridike të
tyre. Në rastin konkret, Kodi Doganor ka përcaktuar si kompetente për vjeljen e borxhit
doganor organet e administratës doganore. Për këtë arsye, veprimi i palës së paditur në
nxjerrjen e akteve administrative objekt shqyrtimi, duke sukseduar të drejta të cilat janë në
kompetencë të një organi tjetër të administratës, bën që aktet objekt shqyrtimi të konstatohen
si absolutisht të pavlefshme.
42. Në kuptim të sa më sipër, Ky Kolegj vlerëson të evidentojë se, edhe marrëveshja e
bashkëpunimit të cilës i referohet pala e paditur në mbështetje të vendimit të saj, nuk mund të
dalë jashtë parashikimeve që ka ligji dhe nuk mund të japë kompetenca të reja organeve kur
ligji nuk ua njeh si të tilla. Kjo pasi, siç u parashtrua edhe më lart në këtë vendim, është
vetëm ligji ai që përcakton kompetencat e organeve administrative dhe asnjë parashikim tjetër
përveç tij, qoftë ky edhe akt nënligjor e jo më një marrëveshje dypalëshe mes palëve, nuk
mund t’i transferojë këto të drejta në organe të tjera. Një akt absolutisht i pavlefshëm (sipas
parashikimeve të nenit 117 të K.Pr.Administrative) nuk prodhon asnjë pasojë juridike dhe për
këtë shkak, me të drejtë gjykatat më të ulëta kanë konstatuar pavlefshmërinë absolute të
akteve administrative objekt gjykimi, duke urdhëruar heqjen e masës së bllokimit për
automjetet në pronësi të palës paditësve.
623
43. Për gjithë sa u analizua më sipër në këtë vendim, Kolegji Administrativ i Gjykatës
së Lartë, çmon se, pretendimet e ngritura nga pala e paditur në këtë gjykim nuk janë të
mbështetura në prova dhe në ligj dhe se vendimi nr.634, datë 20.03.2012 i Gjykatës së Apelit
Tiranë, është marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedural dhe atij material. Për këtë arsye,
bazuar në Ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, si dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të
Presidentit të Republikës së Shqipërisë, ky Kolegj vlerëson se ky vendim duhet të lihet në
fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë, më 24.02.2016
624
Nr. 00-2016-489 i Vendimit (107)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: MB KURTI SH.P.K, në mungesë

PADITUR: DREJTORIA E SPITALI FIER, përfaqësuar nga
Avokati i Shtetit, z. Abaz Deda, në mungesë në
shpalljen e vendimit.
Me pjesëmarrjen e Avokaturës së Shtetit,
përfaqësuar nga z. Abaz Deda, në mungesë në
shpalljen e vendimit.
OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur për pagimin e furnizimeve të përfituara
e të papaguara për periudhën qershor – dhjetor 2007
dhe 01.08.2008 – 31.12.2008 për furnizimin e të paditurit
me artikuj mish, bulmet, artikuj ushqimore, fruta e zarzavate
në vlerën prej 4,202,097 lekë.
Baza Ligjore: Nenet 153 e vijim, nenet 334, 335 të K.Pr.Civile;
nenet 419, 420, 450, 608 e vijues, 640, 655 – 678 të K.Civil;
Ligji nr.9643, datë 20.11.2006 “Për prokurimin publik”, i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendim nr.62-2011-1142 (667), datë

Pranimin e padisë.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë palën paditëse për vlerën e mallrave të
furnizuara në vitin 2007, në shumën 635,616 lekë, kamatën kontraktore për
pagesën e vonuar deri në datën 21.03.2011 në shumën 2,926,376 Lekë, si dhe
kamatën ligjore nga data 21.03.2011 deri në ekzekutimin e vendimit.
furnizuara në vitin 2008, në shumën 3,106,530 lekë, kamatën kontraktore për
pagesën e vonuar deri në datën 21.03.2011 në shumën 493,738 lekë, si dhe
kamatën ligjore nga data 21.03.2011 deri në ekzekutimin e vendimit.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen pales se paditur.
625
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.701, datë 26.06.2012 ka vendosur:
Gjyqësor Fier.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar të drejtën e rekursit pala e paditur Drejtoria e

Spitalit Rajonal Fier dhe Avokatura e Shtetit që kërkojnë ndryshimin e vendimeve të dy
gjykatave dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- gjykatat kanë dhënë vendime në kundërshtim me ligjin dhe aktet e dosjes gjyqësore;
- në lidhje me pretendimet për vitin 2007, vonesa në pagesë është për shkak të fajit të
paditësit që e solli me vonesë faturën, duke bërë që ky detyrim të kalohej në
shpenzimet e vitit tjetër, sipas nenit 481 të K.Civil;
- Në lidhje me pretendimet për vitin 2008, rezulton se nuk ka kontratë të lidhur midis
palëve dhe furnizimi i sjellë nga paditësi nuk është bërë sipas një porosie konkrete;
- të dyja gjykatat kanë gjykuar çështjen në kuadrin e konfliktit civil, pa iu referuar ligjit
specifik për prokurimet që është detyrim zbatimi për palën e paditur;
- vendimi bie ndesh me Vendimin Unifikues të GJ.Lartë nr.932/2000, qëndrimi i të cilit
është se kamatat që kapërcejnë kufirin e lejuar nga logjika ekonomike, arsyeja e
moralit etj, janë kusht për pavlefshmëri. Kamatat e vendosura tejkalojnë vlerën e
detyrimit për vitin 2007, disa herë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, përfaqësuesin e Avokaturës së
Shtetit, z. Abaz Deda, që në këtë gjykim përfaqëson edhe palën e paditur Drejtoria e Spitalit
Fier, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit nr.701, datë 26.06.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë
dhe të vendimit nr.667, datë 20.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe rrëzimin e
kërkesë-padisë; si dhe konstatoi që pala paditëse Shoqëria “MB Kurti” sh.p.k është në
mungesë dhe dijeni ka rregullisht sipas ligjit,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se shoqëria “MB Kurti”,
është person juridik, e organizuar në formën e shoqërisë me përgjegjësi të kufizuara, e cila
ushtron aktivitetin tregtar me seli në Lushnjë dhe me objekt veprimtarie “tregtim me shumicë
dhe pakicë të artikujve të ndryshëm, industrisë, produkte bujqësore, ...tregtim me shumicë
dhe pakicë të produkteve me origjinë shtazore për njerëz”.
2. Ka rezultuar e provuar se, shoqëria “MB Kurti” sh.p.k ka hyrë në dy procedura
prokurimi për furnizimin e palës së paditur me artikuj ushqimore, nga e cila ka dalë edhe
fitues. Për këtë arsye, për prokurimin e parë të realizuar mes palëve ndërgjyqëse është lidhur
kontrata e furnizimit datë 04.07.2007, ndërsa për prokurimin e dytë, nuk rezulton të jetë
lidhur ndonjë kontratë konkrete, por nga aktet e tenderit dhe formulari i çmimit të ofertës datë
24.07.2008, rezulton të evidentohet sasia e mallit që duhej furnizuar pala e paditur, grafiku i
lëvrimit dhe çmimi.
3. Bazuar sa më sipër, pala paditëse ka pretenduar se ka kryer rregullisht furnizimet e
parashikuara të artikujve ushqimore sipas kontratave me sipër, por nga pala e paditur nuk
është likuiduar vlera e mallit të lëvruar për periudhën qershor – dhjetor 2007 dhe 01.08.2008
– 31.12.2008 në shumën prej 4,202,097 lekë. Kjo shumë sipas palës paditëse, provohet
nëpërmjet fletëdaljeve, akteve të dorëzimit, si dhe faturat tatimore të depozituara në dosjen
gjyqësore.
4. Pala paditëse ka pretenduar se është përpjekur për zgjidhjen e mosmarrëveshjes me
mirëkuptim me palën e paditur dhe në kushtet kur nuk kanë mundur të arrijnë një
marrëveshje mes tyre, ajo i është drejtuar gjykatës me padinë me objekt të cituar më sipër.
626
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendim nr.62-2011-1142 (667), datë
Pranimin e padisë.
furnizuara në vitin 2007, në shumën 635,616 lekë, kamatën kontraktore për pagesën e vonuar
deri në datën 21.03.2011 në shumën 2,926,376 Lekë, si dhe kamatën ligjore nga data
21.03.2011 deri në ekzekutimin e vendimit.
furnizuara në vitin 2008, në shumën 3,106,530 lekë, kamatën kontraktore për pagesën e
vonuar deri në datën 21.03.2011 në shumën 493,738 lekë, si dhe kamatën ligjore nga data
21.03.2011 deri në ekzekutimin e vendimit.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen pales se paditur.
5/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...pretendimet e palës paditëse lidhen me
përmbushjen e detyrimeve kontraktore... pala e paditur nuk ka respektuar kontratën edhe pse
mallin e porositur e ka marrë.. kjo palë duhet të detyrohet të shlyejë pagesën sipas
kontratës... për llogaritjen e interesave u krye akt ekspertimi... interesat u llogaritën sipas
VU nr.932/2000 me interesin e Bankës së Shqipërisë. Për fitimin e munguar u aplikuan
kamatat që parashikon kontrata...”.
Fier.
6/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....pala e paditur ka pretenduar si në gjykimin e
shkallës së parë, ashtu edhe në apel se, pala paditëse e ka paraqitur faturën tatimore nr.21,
datë 24.12.2007 me vonesë, pasi kishte përfunduar viti financiar dhe nuk ëhstë përfshirë për
këtë shkak në kontabilitet, por nuk e ka provuar këtë pretendim. ...sa më sipër
moskontabilizimi i kësaj fature nga pala e paditur Spitali rajonal Fier nuk është për faj të
palës paditëse, por për faj të të paditurit. ...Avokatura e Shtetit ka pretenduar se padia përsa
i përket kërkimit me objekt detyrimin e palës së paditur për të pagur faturën me nr.21, datë
24.12.2007 është parashkruar në bazë të nenit 115/1, gërma “dh” të K.Civil.... Së pari, në
rastin konkret, provohet ekzistenca e detyrimit kontraktor dhe jo e detyrimit jashtëkontraktor,
e për rrjedhojë pretendimi për parashkrim e padisë nuk qëndron. Së dyti, paditësi me padinë
objekt shqyrtimi nuk ka kërkuar kthimin e përfitimit pasuror, por përmbushjen e detyrimit që
rrjedh nga një kontratë furnizimi....Kështu që nuk jemi para rastit të kthimit të përfitimit
pasuror pa të drejtë, por provohet ekzistenca e e dëmit të shkaktuar nga mospërmbushja e
detyrimeve kontraktuale. ...Pikërisht duke qenë se jemi para para një kontrate furnizimi dhe
Kodi Civil nuk kërkon ndonjë formë ligjore me të cilën duhet të vishet kontrata e furnizimit,
ndryshe nga sa pretendohet në ankim....forma shkresore për provueshmërinë e kontratës janë
pikërisht faturat tatimore, të cilat pala e paditur i ka pranuar, madje ka pranuar edhe
furnizimin e bërë nëpërmjet këtyre faturave...”.
7. Kundër këtij vendimi ka ushtruar të drejtën e rekursit pala e paditur Spitali Rajonal
Fier dhe Avokatura e Shtetit, që kërkojnë ndryshimin e vendimeve të dy gjykatave dhe
rrëzimin e padisë, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
8. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se rekurset e paraqitura nga

pala e paditur Drejtoria e Spitalit Rajonal Fier dhe Avokatura e Shtetit, përmbajnë shkaqe
ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të
627
cilat i bëjnë pjesërisht të cënueshme vendimet e gjykatave më të ulëta. Ky Kolegj, konstaton
se në gjykimin e kësaj çështje, të dyja gjykatat më të ulëta kanë interpretuar gabim ligjin
material që zbatohet për zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje përsa i përket një pjesë të
kërkimeve të palës paditëse dhe si rezultat, nuk e kanë zgjidhur këtë të fundit në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre.
9. Në çështjen objekt shqyrtimi, rezulton se kërkimi i palës paditëse është: ” Detyrimi
i palës së paditur për pagimin e furnizimeve të përfituara e të papaguara për periudhën
qershor – dhjetor 2007 dhe 01.08.2008 – 31.12.2008 për furnizimin e të paditurit me artikuj
mish, bulmet, artikuj ushqimore, fruta e zarzavate në vlerën prej 4,202,097 lekë”. Këtë
kërkim, pala paditëse e ka bazuar tek nenet 153 e vijues, 334, 335 të K.Pr.Civile; nenet 419,
420, 450, 608 e vijues, 640, 655 – 678 të K.Civil; si dhe tek Ligji nr.9643, datë 20.11.2006
“Për prokurimin publik”, i ndryshuar.
10. Referuar kërkimit të palës paditëse si dhe shkakut ligjor ku ajo e mbështet këtë
pretendim, ky Kolegj, vlerëson se çështja objekt shqyrtimi përbën një mosmarrëveshje
administrative në fushën e prokurimit publik, për zgjidhjen e të cilit, referimi ligjor do të
bëhet tek dispozitat e Ligjit nr.9643, datë 20.11.2006 “Për Prokurimin Publik”, i ndryshuar, i
cili rregullon këtë lloj veprimtarie. Konflikti mes palëve ka lindur si rezultat i refuzimit të
anës së paditur për ti paguar shoqërisë paditëse vlerën e mallit të furnizuar, sipas
përcaktimeve të kryera në kontratën e furnizimit të lidhur mes palëve, si dhe sipas furnizimit
qe ka kryer ne vitin 2008 , pasi pala paditëse është shpallur fituese e prokurimit publik.
11. Pala paditëse në këtë gjykim, ka pretenduar se, pasi është shpallur fitues i tenderit
të zhvilluar nga ana e autoritetit kontraktor Drejtoria e Spitalit Rajonal Fier, ka lidhur me këtë
të fundit kontratën e furnizimit të datës 04.06.2007. Shoqëria paditëse pretendon se i ka
përmbushur detyrimet që i rridhnin nga kjo kontratë në kohë dhe me cilësi, duke depozituar
pranë anës së paditur (autoritetit kontraktues) si mallin, ashtu edhe faturat tatimore të shitjes.
Sipas paditësit, ana e paditur nuk ka e përmbushur detyrimin që kishte nga kjo kontratë, duke
mos shlyer detyrimin që lidhej me faturën nr.21, datë 24.12.2007, e cila kapte vlerën 635,616
lekë. Për këtë arsye, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padi, duke kërkuar shlyerjen e
kësaj fature si dhe pagimin e kamatëvonesave përkatëse. Gjithashtu, pala paditëse ka
pretenduar se në muajin Korrik 2008, ka fituar sërisht procedurën e tenderit me negocim pa
shpallje publike, për të cilën nuk është lidhur kontrata e furnizimit, por që ajo e ka furnizuar
anën e paditur me mallrat e përcaktuara në formularin e deklarimit dhe çmimit të ofertës për
periudhën 01.08.2008 - 31.12.2008. Edhe për këtë furnizim të kryer, ana e paditur edhe pse
ka pranuar mallin e dorëzuar nga paditësi, nuk i ka shlyer atij vlerën përkatëse, e cila kap një
vlerë prej 3,106,530 lekë. Për këtë arsye, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë
objekt shqyrtimi, duke kërkuar shlyerjen e faturës me nr.21, datë 24.12.2007, si dhe
detyrimin për furnizimin e mallit gjatë periudhës 01.08.2008 - 31.12.2008, si dhe pagimin e
kamatëvonesave përkatëse.
12. Ndërsa ana e paditur në këtë gjykim, ka prapësuar se, fatura tatimore me nr.21,
datë 24.12.2007, e cila kapte vlerën 635,616 lekë nuk është likuiduar në kohë pasi kjo faturë
është depozituar me vonesë nga pala paditëse. Kjo faturë i përket muajit dhjetor të vitit 2007
dhe në kushtet kur kemi të bëjmë me fundin e një viti financiar, ajo nuk është kontabilizuar e
për rrjedhojë nuk është paguar nga ana e paditur. Në kushtet kur paraqitja e faturës tatimore
është bërë me vonesë për faj të palës paditëse, kërkimi për pagimin e saj dhe të
kamatëvonesës duhet të rrëzohet nga gjykata, bazuar në nenin 481 të K.Civil. Pala e paditur
në këtë gjykim, ka pretenduar se kërkimi i palës paditëse për pagimin e faturës me nr.21, datë
24.12.2007, është parashkruar referuar dispozitave të parashikuara tek neni 212 dhe 215/dh të
Kodit Civil. Kjo për faktin se, e drejta për të kërkuar pagimin e detyrimit në të holla
parashkruhet me kalimin e afatit 3 vjeçar. Përsa i përket kërkimit tjetër të palës paditëse, ky
kërkim i tij nuk është i bazuar në ligj, pasi kërkimi për begatimin pa shkak në kuptim të nenit
628
655 e vijues të K.Civil, mund të ngrihet vetëm në rastin kur pala e interesuar nuk mund të
ngrejë padi tjetër për shpërblimin e dëmit. Në këto kushte, pala paditëse nuk legjitimohet në
ngritjen e këtij kërkimi. Pala paditëse nuk arriti të provojë në këtë gjykim se ka lidhur një
kontratë furnizimi në formën që kërkon ligji (të shkruar) me palën e paditur, në mënyrë që
kjo e fundit të kishte detyrimin për ti paguar vlerën e saj.
13. Mbi bazën e këtyre pretendimeve dhe prapësimeve të palëve në këtë gjykim, të
dyja gjykatat më të ulëta kanë pranuar padinë me arsyetimin se: “...pretendimet e palës
paditëse lidhen me përmbushjen e detyrimeve kontraktore... pala e paditur nuk ka respektuar
kontratën edhe pse mallin e porositur e ka marrë.. kjo palë duhet të detyrohet të shlyejë
pagesën sipas kontratës... për llogaritjen e interesave u krye akt ekspertimi... interesat u
llogaritën sipas VU nr.932/2000 me interesin e Bankës së Shqipërisë. ... përsa i përket
kërkimit me objekt detyrimin e palës së paditur për të pagur faturën me nr.21, datë
24.12.2007 është parashkruar në bazë të nenit 115/1, gërma “dh” të K.Civil.... Së pari, në
rastin konkret, provohet ekzistenca e detyrimit kontraktor dhe jo e detyrimit jashtëkontraktor,
e për rrjedhojë pretendimi për parashkrim e padisë nuk qëndron. Së dyti, paditësi me padinë
objekt shqyrtimi nuk ka kërkuar kthimin e përfitimit pasuror, por përmbushjen e detyrimit që
rrjedh nga një kontratë furnizimi....Kështu që nuk jemi para rastit të kthimit të përfitimit
pasuror pa të drejtë, por provohet ekzistenca e e dëmit të shkaktuar nga mospërmbushja e
detyrimeve kontraktuale. ...Pikërisht duke qenë se jemi para para një kontrate furnizimi dhe
Kodi Civil nuk kërkon ndonje formë ligjore me të cilën duhet të vishet kontrata e furnizimit,
ndryshe nga sa pretendohet në ankim....forma shkresore për provueshmërinë e kontratës janë
pikërisht faturat tatimore, të cilat pala e paditur i ka pranuar, madje ka pranuar edhe
furnizimin e bërë nëpërmjet këtyre faturave..”.
14. Këto konkluzione të gjykatave më të ulëta, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, i gjen pjesërisht të mbështetura në ligj dhe në provat e administruara në dosjen
gjyqësore, të cilin do ta trajtojë më poshtë në këtë vendim. Nga aktet e dosjes gjyqësore,
rezulton se, pala paditëse ka lidhur me palën e paditur kontratën e furnizimit të datës
04.06.2007, bazuar në parashikimet e Ligjit nr.9643, datë 20.11.2006 “Për Prokurimin
Publik”, i ndryshuar si dhe ato të Kodit Civil. Rezulton e provuar se, nga ana e palës së
paditur në këtë gjykim, është përmbushur pagimi i detyrimit për të gjithë faturat, me
përjashtim të faturës me nr.21, datë 24.12.2007, e cila kapte vlerën 635,616 lekë, pasi kjo
faturë nuk është kontabilizuar dhe për rrjedhojë nuk i është paguar paditësit. Me të drejtë të
dy gjykatat më të ulëta, kanë konkluduar se, pala e paditur ka detyrimin që ti paguajë palës
paditëse vlerën e kësaj fature si dhe kamatëvonesat që lidhen me të, pasi shlyerja e kësaj
fature nuk është bërë për faj të paditësit, por për faj të palës së paditur.
15. Në nenin 476/1 të Kodit Civil parashikohet se: “Çdo mangësi në ekzekutimin e
detyrimeve e detyron debitorin të shpërblejë dëmin që ka pësuar kreditori, përveç kur ai
provon se mospërmbushja nuk ka ndodhur për fajin e tij. ...”, ndërsa në nenin 481 të K.Civil
parashikohet se: “Debitori që nuk përmbush një detyrim të kërkueshëm në afatin e caktuar,
quhet se është në vonesë (morë), përveç kur mosekzekutimi është rrjedhim i rrethanave që
nuk kanë lidhje me fajin e debitorit...”. Në analizë të këtyre dispozitave ligjore, konstatohet
qartësisht se, në rastin kur pala debitore nuk ka përmbushur detyrimin për faj të saj, ka
detyrimin që ti shlyejë palës kreditore detyrimin si dhe shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga
vonesa e kryer. Ky arsyetim gjen mbështetje edhe tek neni 486 i K.Civil, në të cilin
pasqyrohet shprehimisht se: “Dëmi që duhet të shpërblehet nga debitori për mosekzekutimin
e detyrimit përbëhet nga të gjitha humbjet e pësuara nga pakësimi i pasurisë, si dhe fitimi që
mund të nxirrej në kushtet e zakonshme të tregut (fitimi i munguar). Bëjnë pjesë në
shpërblimin për riparimin e dëmit edhe shpenzimet e arsyeshme e të nevojshme për të
parandaluar ose për të pakësuar dëmin, që kanë lidhje me rrethanat mbi të cilat bazohet
përgjegjësia e palës, shpenzimet e arsyeshme e të nevojshme për të përcaktuar dëmin dhe
629
përgjegjësinë, si dhe ato që janë nevojitur për të gjetur një zgjidhje jashtë gjyqësore të
përmbushjes së detyrimit”.
16. Pala e paditur në këtë gjykim, nuk ka arritur të provojë se mospagimi i faturës me
nr.21, datë 24.12.2007 nuk është paguar për shkaqe të arsyeshme dhe të justifikuara nga ligji,
në mënyrë që të përjashtonte përgjegjësinë e saj. Moskontabilizimi i kësaj fature, nuk përbën
arsye ligjore dhe të justifikuar për të shmangur përgjegjësinë e anës së paditur, përsa kohë
kontrata e furnizimit ishte lidhur që në mesin e vitit dhe vlera e saj ishte e përcaktuar. Ana e
paditur ka qenë në dijeni të vlerës totale të kontratës së furnizimit të lidhur me shoqërinë
paditëse “MB Kurti” sh.p.k, fondet kanë qenë të prokuruara e të përcaktuara dhe për këtë
arsye, me paraqitjen e faturës në datën 24.12.2007, duhet të kishte kryer menjëherë pagesën e
saj. Aq më tepër që kjo faturë mban datën 24.12.2007 dhe i është paraqitur kësaj pale pa u
mbyllur viti fiskal, i cili përfundonte në datën 31.12.2007.
17. Në dosje është administruar fatura me nr.21, datë 24.12.2007, e cila është
nënshkruar nga pala shitëse shoqëria “MB Kurti” sh.p.k (e cila ka lëshuar këtë faturë
tatimore), është nënshkruar njëkohësisht edhe nga pala blerëse që në rastin konkret është ana
e paditur Drejtoria e Spitalit Rajonal Fier, si edhe nga pala transportuese që do të bënte
dorëzimin e mallit në destinacion. Asnjë prej palëve nënshkruese nuk ka vendosur në
nënshkrim datë të ndryshme nga ajo që mban fatura, pra datën 24.12.2007, fakt i cili provon
qartësisht se kjo faturë është lëshuar dhe depozituar pranë palës paditëse në këtë datë.
Gjithashtu, vlen të theksohet se, ky konstatim vjen në përputhje edhe me përcaktimin e vetë
kontratës së furnizimit datë 04.06.2007 të nënshkruar nga palët ndërgjyqëse, e cila në
kapitullin e titulluar “Afati”, ka përcaktuar qartësisht se: “Afati i kësaj kontrate fillon në datë
04.06.2007 dhe mbaron në datë 31.12.2007”. Pra, ana furnitore kishte detyrimin ligjor që të
përmbushte detyrimin për dorëzimin e mallit deri në datë 31.12.2007, ndërsa ana e furnizuar
kishte detyrimin që t’i likuidonte vlerën e mallit në momentin e dorëzimit të saj. Rezulton e
provuar se pala paditëse në cilësinë e palës furnizuese e ka përmbushur detyrimin kontraktual
brenda afatit të përcaktuar në kontratë, pra 7 ditë përpara se të përfundonte kontrata, duke e
respektuar atë plotësisht. Ndaj, pretendimi i Avokaturës së Shtetit se kjo faturë është dorëzuar
me vonesë nuk qëndron dhe është e pambështetur në prova.
18. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë faktin se, kontrata e furnizimit është një kontratë
me detyrime të dyanshme, dhe si e tillë, ajo duhet të përmbushë përcaktimet e nenit 487 të
K.Civil, në të cilin parashikohet se: “Në kontratë me detyrime të dyanshme, palët duhet të
ekzekutojnë detyrimin e tyre në të njëjtën kohë, përveç kur nga kontrata ose nga natyra e
detyrimit del se njëra palë duhet të ekzekutojë detyrimin e saj më parë se tjetra”. Në analizë
të kësaj dispozite, konstatohet qartësisht se, në një kontratë me detyrime të dyanshme,
respektimi apo përmbushja e detyrimit të njërës palë, kërkon në të njëjtën kohë edhe
përmbushjen e detyrimit të palës tjetër, në mënyrë që kontrata të quhet e respektuar. Pra, në
momentin që pala furnitore ka dorëzuar mallin dhe ai është pranuar nga pala e furnizuar, kjo
e fundit kishte detyrimin që të bënte pagimin e vlerës së mallit në mënyrë të menjëhershme.
19. Arsyetimi i mësipërm, gjen mbështetje edhe tek dispozitat e vetë kontratës së
furnizimit të datës 04.06.2007 të lidhur mes palëve ndërgjyqëse në këtë gjykim, ku në
kapitullin “Detyrime të palëve”, ndër të tjera parashikohet shprehimisht se: “Nëse i furnizuari
i vonon pagesën e mallrave, detyrohet ti paguajë kamatëvonesë 4/1000 për çdo ditë vonesë”.
Pra, palët kontraktuese, me vullnetin e tyre të lirë kanë rënë dakord që shlyerja e pagesës për
mallin e dorëzuar do të bëhej në mënyrë të menjëhershme, pasi çdo ditë vonesë në
përmbushjen e detyrimit për kryerjen e pagesës, do të sillte penalizimin e palës së furnizuar.
Këtë parashikim, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, jo vetëm që nuk e gjen në
kundërshtim me dispozitat e K.Civil, por e gjen të rregulluar dhe të zbërthyer edhe në mënyrë
të detajuar nga vetë palët kontraktuese. Për sa më sipër, ana e paditur ka pasur detyrimin që ti
paguante palës paditëse menjëherë faturën, në momentin që ka pranuar mallin. Për më tepër
630
që palët kontraktore kanë pasur detyrimin që të përmbushnin detyrimet ndërmjet tyre, brenda
afatit të përfundimit të kontratës, e cila përcaktohej në datën 31.12.2007.
20. Gjithashtu, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon të theksojë se,
pretendimi i ngritur nga pala paditur në këtë gjykim Drejtoria e Spitalit Rajonal Fier dhe
Avokatura e Shtetit se, kërkimi i palës paditëse në lidhje me pagimin e faturës me nr.21, datë
24.12.2007 si dhe kamatëvonesat për të është parashkruar, nuk qëndron. Në rastin objekt
shqyrtimi, pala paditëse ka kërkuar përmbushjen e një detyrimi kontraktor, pra të një detyrimi
që rrjedh nga kontrata dhe jo të një dëmi jashtëkontraktor, sikundër e ka cilësuar pala e
paditur.
21. Referuar nenit 114 të Kodit Civil, i titulluar “Afatet e parashkrimit”, parashikohet
se: “Kur në ligj nuk është parashikuar ndryshe, parashkruhen brenda dhjetë vjetëve të gjitha
paditë midis personave juridikë, midis këtyre dhe personave fizikë, si dhe midis vetë
personave fizikë”. Për këtë arsye, pretendimi i palës së paditur se kjo padi është parashkruar
nuk qëndron. Kërkimi i palës paditëse për të detyruar anën e paditur për pagimin e faturës me
nr.21, datë 24.12.2007 si dhe kamatëvonesat e saj, gjendet në përputhje nga ana e këtij
Kolegji, edhe me parashikimet e nenit 450 të K.Civil, në të cilin pasqyrohet se: “Shpërblimi
për dëmin e shkaktuar si rrjedhim i vonesës në pagimin e një shume parash, përbëhet nga
kamatat e arrira, prej datës së fillimit të vonesës së debitorit, me monedhën zyrtare të vendit
ku bëhet pagimi. Përqindja e kamatës caktohet me ligj. Në mbarim të çdo viti kamatat e
arrira i shtohen shumës së detyruar mbi bazën e të cilës është bërë llogaritja e tyre. Kamata
ligjore paguhet pa qenë i detyruar kreditori të provojë ndonjë dëm. Kur kreditori provon se
ka pësuar një dëm më të madh se kamata ligjore, debitori detyrohet t’i paguajë atij pjesën
tjetër të dëmit”.
22. Përsa i përket kërkimit tjetër të palës paditëse në këtë gjykim, e konkretisht:
“Detyrimin e palës së paditur për ti paguar paditësit furnizimet e përfituara e të papaguara
për periudhën 01.08.2008 – 31.12.2008”, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, e gjen
këtë kërkim të pambështetur në prova dhe në ligj. Të dyja gjykatat më të ulëta, kanë
interpretuar gabim dispozitat e ligjit material i cili rregullon këtë mosmarrëveshje dhe kanë
gabuar kur kanë pranuar padinë e paditësit për këtë kërkim. Për këtë arsye, këto vendime për
këtë pjesë duhet të ndryshohen dhe kërkimi i paditësit për këtë pjesë duhet të rrëzohet.
23. Referuar të dhënave që pasqyrojnë aktet shkresore të administruara në dosje, si
dhe pretendimeve të palëve në proces, ka rezultuar e provuar se, pala paditëse është shpallur
fituese e procedurës së prokurimit me negocim, pa shpallje paraprake të njoftimit të
organizuar nga pala e paditur në këtë gjykim (autoriteti kontraktues), por nuk rezulton që në
përfundim të kësaj procedure midis palëve ndërgjyqëse të jetë nënshkruar kontrata respektive
e furnizimit, sikundër e parashikon Ligji nr.9643, datë 20.11.2006 “Për Prokurimin Publik”, i
ndryshuar.
24. Në nenin 33 të Ligjit nr.9643, datë 20.11.2006 “Për Prokurimin Publik”, i
ndryshuar, i titulluar “Procedura me negocim, pa shpallje paraprake të njoftimit”,
parashikohet se: “Autoriteti kontraktor, për kontratat me vlerë mbi kufirin e ulët monetar,
mund të përdorë procedurën me negocim, pa shpallje paraprake të njoftimit, vetëm në
rrethana të veçanta, në përputhje me këtë nen dhe në rregullat e prokurimit publik.
Përdorimi i kësaj procedure nuk duhet të çojë në shmangien e konkurrencës ose në
diskriminimin e kandidatëve. ....3. Procedura me negocim, pa shpallje paraprake të njoftimit,
mund të përdoret për kontratat e mallrave: a) në rast se mallrat e kërkuara janë prodhuar
vetëm për qëllime kërkimi, eksperimentimi, studimi ose zhvillimi. Këtu nuk përfshihen
prodhimi me shumicë, për qëllime tregtare apo për të mbuluar shpenzimet e kërkimit e
zhvillimit; b) për lëvrime shtesë nga furnizuesi i mëparshëm, për zëvendësimin e pjesshëm të
lëvrimeve normale ose instalimeve apo si shtesë të mallrave, instalimeve ekzistuese, pasi
ndryshimi i furnizuesit do ta detyrojë autoritetin kontraktor të kërkojë mallra me
631
karakteristika të ndryshme teknike, që mund të rezultojnë në papajtueshmëri dhe në vështirësi
të mëdha teknike për vënien në punë apo mirëmbajtjen e tyre. Kontrata shtesë, në këtë rast,
duhet të nënshkruhet brenda një afati 3-mujor nga përfundimi i kontratës kryesore.....”. Pra,
në analizë të kësaj dispozite, legjislatori ka përcaktuar saktësisht se cilat janë rastet në të cilat
një autoritet kontraktues, duhet të përdorë procedurën me negocim, pa shpallje paraprake,
sikundër pretendohet në rastin objekt shqyrtimi.
25. Ndërsa në nenin 58 të po këtij ligji, i titulluar “Njoftimi i fituesit dhe nënshkrimi i
kontratës”, parashikohet se: “1. Njoftimi i fituesit i jepet menjëherë ofertuesit, që ka paraqitur
ofertën më të mirë, në përputhje me nenin 55 të këtij ligji. 2. Brenda 10 ditëve nga njoftimi i
fituesit, autoriteti kontraktor dërgon një njoftim në Agjencinë e Prokurimit Publik për
botimin në Buletinin e Njoftimeve Publike. Njoftimi përmban minimalisht këtë informacion:
a) emrat e ofertuesve pjesëmarrës; b) vlerat e ofertave; c) emrat e ofertuesve të skualifikuar
dhe arsyet e skualifikimit; ç) emrin e ofertuesit të suksesshëm dhe vlerën e ofruar prej tij. 3.
Autoriteti kontraktor dhe ofertuesi fitues nënshkruajnë kontratën brenda 30 ditëve nga
shpallja në Buletinin e Njoftimeve Publike. Kjo periudhë nuk duhet të tejkalojë afatin e
vlefshmërisë së ofertës, të përcaktuar në njoftimin e kontratës ose në dokumentet e tenderit.
4. Kontrata hyn në fuqi kur nënshkruhet nga ofertuesi fitues dhe nga autoriteti kontraktor. 5.
Kur ofertuesi fitues nuk arrin të nënshkruajë kontratën ose nuk bën sigurimin e kontratës, kur
një gjë e tillë kërkohet, autoriteti kontraktor bën konfiskimin e sigurimit të ofertës dhe
përzgjedh ofertuesin e renditur i dyti në listën e tenderëve të përzgjedhur, që kanë mbetur,
nëse diferenca ndërmjet ofertës së kualifikuar në vendin e parë dhe të dytë do të jetë jo më e
madhe se vlera e sigurimit të ofertës. Kjo nuk cenon të drejtën e autoritetit kontraktor, sipas
nenit 24 të këtij ligji, për të refuzuar të gjitha ofertat e mbetura dhe për të anuluar
procedurën e prokurimit. Njoftimi, sipas pikës 1 të këtij neni, i dërgohet ofertuesit, oferta e të
cilit është përzgjedhur sipas kësaj pike. 6. Lidhja e kontratës para përfundimit të afatit të
njoftimit të klasifikimit apo para se të ketë përfunduar shqyrtimi administrativ, sipas kreut
VII të këtij ligji, e bën atë absolutisht të pavlefshme”.
26. Në interpretimin ligjor që i bëhet kësaj dispozite ligjore, rezulton se kjo dispozitë
ka karakter urdhërues. Pra, në përfundim të çdo procedure tenderimi si dhe shpalljes së
fituesit, është detyrim i autoritetit kontraktor dhe operatorit fitues që të lidhin kontratën
përkatëse, pasi është kryer edhe publikimi i operatorëve pjesëmarrës, renditja e tyre,
operatorit fitues, si dhe vlera e ofertave të dhëna prej tyre në Buletinin e Njoftimeve Publike.
Në vijim të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson që lidhja e
kontratës midis autoritetit kontraktor si dhe operatorit fitues, është kusht i domosdoshëm në
kuptim të Ligjit “Për prokurimin publik”, i ndryshuar, pasi vetëm pas lidhjes së kësaj kontrate
palët marrin përsipër të drejta dhe detyrime ndaj njëra-tjetrës. Pa formalizimin e kësaj
kontrate (pa lidhjen dhe nënshkrimin e saj), palët nuk mund ti kundrejtojnë njëra-tjetrës
kërkime për përmbushje të detyrimeve.
27. Ky Kolegj, çmon të theksojë se, është pikërisht kontrata ajo e cila përcakton se
cilat janë veprimet që duhet të kryejnë palët pjesëmarrëse për ta përmbushur atë, si psh: i) kur
duhet të dorëzohet malli në rastin e kontratës së furnizimit, ii) si do të dorëzohet ai (në
mënyrë të menjëhershme apo të pjesshme), iii) kush do jenë personat kompetentë për marrjen
e tij në dorëzim dhe si do të verifikohet cilësia dhe masa e tij, iv) si do të kryhet pagesa etj.
Ky fakt provohet akoma më shumë, kur në pikën 5 të nenit 58 të Ligjit nr.9643, datë
20.11.2006 “Për Prokurimin Publik”, i ndryshuar, legjislatori ka parashikuar se, “nëse midis
autoritetit kontraktues dhe operatorit të shpallur fitues në tender nuk lidhet kontrata
përkatëse, atëherë autoriteti kontraktues ka të drejtë të lidhë kontratën me operatorin tjetër
pasardhës, të renditur në listën e pjesëmarrësve “. Për këtë arsye, lidhja e kontratës është një
formalizim i domosdoshëm i parashikuar shprehimisht në ligj, i cili do të shërbejë më vonë
632
edhe për të provuar ekzistencën e të drejtave dhe detyrimeve, në një marrëdhënie të caktuar
në fushën e prokurimit publik.
28. Në vijim të sa më sipër, në kushtet kur pala paditëse nuk ka lidhur kontratën e
furnizimit sipas parashikimeve të Ligjit nr.9643, datë 20.11.2006 “Për Prokurimin Publik”, i
ndryshuar, nuk mund të pretendojë shlyerjen e detyrimit si dhe pagimin e kamatëvonesave.
Vetëm në rast se ky veprim do të ishte formalizuar sipas parashikimeve të këtij ligjit, pala
paditëse do të kishte të drejtën të kërkonte përmbushjen e saj, e për rrjedhojë të kishte
garancitë ligjore që i jep Ligji nr.9643, datë 20.11.2006 “Për Prokurimin Publik”, i ndryshuar.
Pala paditëse në këtë gjykim nuk ka pasur të nënshkruar një kontratë furnizimi me palën e
paditur, në mënyrë që të pretendojë nga kjo e fundit përmbushjen e detyrimit kontraktual. Për
këtë arsye, ky Kolegj, çmon se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe vendimi i
Gjykatës së Apelit Vlorë, duhet të ndryshohen në këtë pjesë, duke u vendosur rrëzimi i padisë
në lidhje me këtë kërkim.
29. Ky Kolegj, çmon të theksojë faktin se, është tashmë e pranuar nga teoria e së
drejtës së detyrimeve, se në rast se nuk ekziston detyrimi kryesor, nuk mund të ekzistojë as
detyrimet që lindin në varësi të tij apo që lidhen me të, si kamat vonesat apo kamat ligjore.
Në kushtet kur në këtë gjykim, pala paditëse nuk arriti të provojë se ka lidhur një kontratë me
anën e paditur, nëpërmjet të cilës të kërkojë përmbushjen e detyrimit kryesor, pra vlerën e
kontratës së furnizimit, ajo nuk mund të pretendojë edhe detyrimet aksesore të cilat vijnë si
rezultat i saj, pra pagimin e kamatëvonesave si dhe kamat ligjore të përcaktuara sipas ligjit.
Vetëm në rast se do të qëndronte detyrimi kryesor, pala paditëse do të kishte të drejtë që të
pretendonte edhe këto kamata. Për këtë arsye, Ky Kolegj i gjen këto kërkime të palës paditëse
të pambështetura në ligj dhe në prova e si të tilla, vlerëson rrëzimin e tyre.
30. Ndërsa përsa i takon pjesës tjetër të padisë, sikurse edhe është arsyetuar më lart në
këtë vendim, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se ky kërkim i palës paditëse
është i drejtë dhe i mbështetur në prova dhe në ligj, dhe për këtë arsye vendimet e gjykatave
më të ulëta, duhet të lihen në fuqi për këtë pjesë të kërkimit.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.701, datë 26.06.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë, përsa
i përket “Detyrimit të palës së paditur qe ti paguajë palën paditëse vlerën e mallrave të
furnizuara në vitin 2007, në shumën 635,616 lekë, kamatën kontraktore për pagesën e vonuar
deri në datën 21.03.2011 në shumën 2,926,376 Lekë, si dhe kamatën ligjore nga data
21.03.2011 deri në ekzekutimin e vendimit”.
Ndryshimin e vendimit nr.667, datë 20.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier
dhe vendimit nr.701, datë 26.06.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë, si dhe rrëzimin e kërkesë-
padisë përsa i përket kërkimit për “Detyrimin e palës së paditur qe ti paguajë palën paditëse
vlerën e mallrave të furnizuara në vitin 2008, në shumën 3,106,530 lekë, kamatën kontaktore
për pagesën e vonuar deri në datën 21.03.2011 në shumën 493,738 lekë si dhe kamatën
ligjore nga data 21.03.2011 deri në ekzekutimin e vendimit”.
Tiranë, më 24.02.2016
633
Nr. 00 - 2016 - 1331 i Vendimit (108)
VENDIM

Në datën 25.02.2016 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen administrative me

PADITËS: HAMDI SALIU

E PADITUR: ZYRA QENDRORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË.
PASURIVE TË PALUAJTSHME BERAT.
OBJEKTI:
Shfuqizim i urdhrit nr.652, datë 22.09.2009 të Zyrës Qendrore
të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë e cila ka refuzuar
regjistrimin e pasurisë nr.2/292 e llojit ndërtesë dhe truall 650 m2
nga e cila 166.5 m2 e zënë me ndërtesë dhe detyrimin e palës së paditur
ZVRPP-Berat të regjistrojë pasurinë e mësipërme.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 41, 43, 153 dhe 320 dhe vijues të K.Pr.Civile.
Ligji nr.7848, datë 13.07.1994
“Mbi regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”, neni 24, gërma “a”.

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të padisë së paditësit Hamdi Saliu.
Shfuqizimin e urdhrit nr.654, datë 22.09.2009 të ZQRPP Tiranë.
Detyrimin e të paditurit ZVRPP Berat që të regjistrojë në favor të paditësit
pjesën banesë të pasurisë 292 në zonën kadastrale 3682 e llojit banesë me
adresën, lagja “ 18 Tetori “, Ura Vajgurore Berat, 151 m2 me kufi V-pasuria
2/293, J-2/294 (kanal), L-pasuria 2/317 (rrugë) dhe nga P-pasuritë 2/291 dhe
2/287 (si në planvendosjen që shoqëron këtë vendim).
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër si të pabazuar në prova.
Gjykata e Apelit Vlorë , me vendimin nr.818 ( 60-2012-667), datë 18.09.2012 ka

vendosur:
Gjyqësor Berat me ndryshimin:
634
Detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Berat, të regjistrojë truallin prej 650 m2 në pronësi të paditësit
Hamdi Saliu.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar rekurs pala e paditur Zyra
Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, e cila kërkon ndryshimin e këtij
vendimi si dhe vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat nr.73, datë 27.01.2010 e
vendosjen e rrëzimit të padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Regjistrimi i banesës dhe truallit të paditësit u refuzua për tu kryer pasi vendimi
gjyqësor i faktit të paditësit mbi një shtëpi banimi në lagjen “18 Tetori “, Ura
Vajgurore nuk plotësonte kushtet për regjistrim të parashikuara nga pika 2 e
Udhëzimit nr.1, datë 31.01.2007 të K.M “Për procedurat e regjistrimit në ZVRPP”,
pasi ky vendim nuk shoqërohet nga planvendosja me anë të së cilës përcaktohet
vendndodhja e pronës për të cilën është vërtetuar fakti juridik gjyqësor. Ndërkohë që
vendimi nr.19, datë 29.04.1977 i Këshillit Popullor të Qytetit si dhe Leja e Ndërtimit
nuk plotësojnë kushtet e përcaktuara në Udhëzimin nr.1, datë 31.01.2007 të Këshillit
të Ministrave, konkretisht pika 4/c.
- Lidhur me pretendimin e paditësit për regjistrimin e truallit nga verifikimi i bërë nga
provat e depozituara nuk rezulton që paditësi të ketë depozituar asnjë dokument që në
kuptim të ligjit dhe konkretisht nenit 193 të Kodit Civil të përbëjë titull të
detyrueshëm për regjistrim e të provojë pronësinë e paditësit mbi truallin e
sipërpërmendur. Arsyetimi i gjykatës se paditësi ka provuar pronësinë e truallit dhe
kërkimi i tij bazohet në nenin 24/b të ligjit nr.7643, datë 13.04.1994 “ Për regjistrimin
e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar, nuk qëndron pasi sipas këtij neni përcaktohet
se: “Individët, familjet dhe personat juridik, privat apo shtetror, që zotërojnë
dokumente pronësie sipas shkronjës “a”, por nuk kanë të përcaktuar në to
sipërfaqen e pasurisë së paluajtshme, kanë të drejtë ti paraqesin regjistruesit një
kërkesë me shkrim për regjistrim prone e cila duhet të shoqërohet me dokumentin e
pronësisë, nga deklaratat noteriale të pronarëve fqinjë që vërtetojnë përmbajtjen e
kërkesës së pronësisë dhe kufijtë e pretenduar si dhe një planvendosje apo gentplan
për pasurinë që kërkon të regjistrojë”, në këto kushte për të gjetur zbatim kjo
dispozitë duhet që paditësi të disponojë dokument pronësie për truallin, ndërkohë që
në këtë rast, nga ana e tij nuk është paraqitur asnjë dokument që në funksion të ligjit të
përbëjë titull të ligjshëm për regjistrim

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe diskutoi çështjen në tërësi në
dhomën e këshillimit,
VËREN
Vendimi nr.818, datë 18.09.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë, në lidhje me disponimin
për detyrimin e palës së paditur, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Berat
të regjistrojë truallin prej 650 m2 në pronësi të paditësit Hamdi Saliu nuk është i mbështetur
në ligj. Prandaj për këtë pjesë, ky vendim duhet të prishet dhe të lihet në fuqi për pjesën
tjetër, atë të lënies në fuqi të vendimit nr.73, datë 27.01.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat.
Sipas vendimit të dhënë nga gjykata e rrethit gjyqësor dhe ajo e apelit, përsa i përket
rrethanave të faktit rezulton se pala paditëse është banorë në lagjen “18 Tetori”, Ura
Vajgurore Berat. Banesën ku jeton e ka ndërtuar në vitin 1959 mbi bazën e lejes së ndërtimit
të lëshuar më datë 16.03.1959 nga Komiteti Ekzekutiv i Këshillit Popullor të Qytetit Berat
635
( Zyra e Urbanistikës), gjithashtu për shtëpinë ai ka marrë një kredi mbi bazën e vendimit të
Këshillit Popullor të Qytetit Urë Vajgurore nr.19, datë 29.04.1977 ku në këtë vendim i është
dhënë njëkohësisht dhe leja për ndërtim.
Në vitin 1993 paditësi i është drejtuar gjykatës me kërkesë për vërtetimin e faktit
juridik mbi një shtëpi banimi dhe Gjykata e Rrethit Berat me vendimin nr.967, datë
“Vërtetimin e faktit juridik mbi një palë shtëpi të ndodhura në lagjen “ 18 Tetori “
Ura Vajgurore, të ndërtuara me themele guri, mure guri e blloqe të mbuluara me tjegulla
dhe soletë të përbëra nga dy dhoma, një kuzhinë, një aneks, një korridor, një banjë, një
ballkon. Kufizuar nga V. me dyqanin e rrobaqepësisë; J. me kanal vaditës; L. me magazinat
e Tregtisë dhe P. me shtëpitë e Thoma Dhamos”.
Paditësi banesën e ka patur të paregjistruar në ZRPP Berat i është drejtuar me
kërkesë për regjistrimin e pasurisë truall+ndërtesë të ndodhur në lagjen “ 18 Tetori “, Ura
Vajgurore.
Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë me Urdhrin nr.654,
datë 22.09.2009 ka urdhëruar:
“1. Refuzimin e regjistrimit në sistemin e ri të regjistrimit të pasurisë së paluajtshme
truall me sipërfaqe 560 m.2+ ndërtesë me sip.166,5 m2 ndodhur në lagjen “18 Tetori “, Ura
Vajgurore, ZK 3682 me këtë arsyetim:
“...nga verifikimi i dokumentacionit të mësipërm i paraqitur për regjistrim nga
z.Hamdi Sulaj rezulton se ky i fundit të mos ketë një titull pronësie të detyrueshëm për
regjistrim si ai i parashikuar nga neni 193 të K.Civil të RSH-së, i cili të vërtetojë
marrëdhëniet me truallin (pra që z.Sulaj të jetë pronar i truallit të cilin ky i fundit kërkon të
regjistrojë)...”.
Paditësi pasi ka marrë përgjigje negative për regjistrimin e pasurisë (truall+banesë) i
është drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat ku ka kundërshtuar urdhrin
e palës së paditur si dhe detyrimin për regjistrimin e pasurisë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat ka vendosur pranimin e pjesshëm të padisë, duke
shfuqizuar Urdhrin nr.654, datë 22.09.2009 të Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme dhe duke detyruar Zyrën Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Berat që të regjistrojë në favor të paditësit vetëm pjesën e banesës dhe rrëzimin e padisë për
pjesën tjetër atë regjistrimit të truallit. Për mosregjistrimin e truallit kjo gjykatë ka arsyetuar
se paditësi nuk mundi të provojë mënyrën e fitimit të pronësisë mbi truallin.
Gjykata e Apelit Vlorë, e vënë në lëvizje mbi bazën e ankimit të palës paditëse, që ka
kërkuar ndryshimin e vendimit për pjesën që është vendosur rrëzimin e padisë, duke kërkuar
detyrimin e ZVRPP Berat që të regjistrojë dhe truallin me sipërfaqe 650 m2 e ka konsideruar
ankimin të bazuar në ligj dhe ka vendosur ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Berat
vetëm përsa i përket pjesës që është rrëzuar padia, duke urdhëruar që ZVRPP Berat që të
regjistrojë truallin prej 650 m.2.
Kundër vendimit të gjykatës apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Zyra Qendrore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë. Në rekurs pretendohet se vendimi i nr.19, datë
29.04.1977 i Këshillit Popullor të Qytetit si dhe Leja e Ndërtimit, datë 16.03.1059 nuk
plotësojnë kushtet e përcaktuara në Udhëzimin nr.1, datë 31.01.2007 të Këshillit të
Ministrave, ndërsa për truallin paditësi nuk paraqiti dokument pronësie.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi, vlerëson se shkaqet e
rekursit të parashtruara nga pala e paditur pjesërisht janë nga ato që parashikon neni 58 i ligjit
nr.49, datë 03.05.2012 “ Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”. Vendimi i gjykatës së apelit është dhënë në
zbatim të gabuar të ligjit procedurial për pjesën që ka ndryshuar vendimin e gjykatës së
636
rrethit dhe që ka vendosur detyrimin për të regjistruar truallin prej 650 m2 në pronësi të
paditësit.
Siç përshkruhet dhe më lartë çështja ka kaluar për shqyrtim në gjykatë të apelit vetëm
mbi bazën e ankimit të palës paditëse. Ndërsa pala e paditur nuk ka bërë ankim ndaj vendimit
të gjykatës së rrethit, pra pretendimet dhe prapësimet e ngritura gjatë gjykimit në shkallë të
parë që nuk janë marrë parasysh në vendimin gjyqësor duhet të ishin ngritur në ankim në të
kundërt bien në dekadencë, pasi konsiderohet se kanë hequr dorë prej tyre. Pala e paditur jo
vetëm që ka qëndruar në heshtje, por dhe ka bërë apel kundërshtues ndaj ankimit të palës
paditëse duke pretenduar se vendimi i gjykatës së rrethit është e drejtë dhe duhet të lihet në
fuqi, duke u pajtuar në këtë mënyrë me vendimin e gjykatës së rrethit.
Ky Kolegj, përsa i përket shkaqeve që janë ngritur në rekurs kundër vendimit të
gjykatës së apelit, për pjesën që ajo ka ndryshuar vendimin e gjykatës së rrethit, duke pranuar
dhe kërkimin për regjistrimin e truallit janë të bazuara në ligj.
Nga provat e administruara në dosjen gjyqësore nuk rezulton që paditësi të ketë
depozituar asnjë dokument që në kuptim të ligjit dhe konkretisht të nenit 193 të Kodit Civil të
përbëjë titull të detyrueshëm për regjistrim, e të provojë pronësinë e paditësit mbi truallin e
sipërpërmendur. Ndërkohë pretendimi i gjykatës apelit se paditësi ka provuar pronësinë e
truallit dhe kërkimi i tij bazohet në nenin 24/b të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar, nuk qëndron, pasi sipas dispozitave të
këtij neni përcaktohet se:
“ Individët, familjet dhe personat juridikë, private apo shtetërore, që zotërojnë
dokumente pronësie sipas shkronjës “a”, por nuk kanë të përcaktuar në to sipërfaqen e
pasurisë së paluajtshme, kanë të drejtë t’i paraqesin regjistruesit një kërkesë me shkrim për
regjistrim prone, e cila duhet të shoqërohet me dokumentin e pronësisë, nga deklaratat
noteriale të pronarëve fqinjë që vërtetojnë përmbajtjen e kërkesës së pronësisë dhe kufijtë e
pretenduar si dhe një planvendosje apo gentplan për pasurinë që kërkon të regjistrohet”
Prandaj, Kolegji Administrativ çmon se vendimi i gjykatës së apelit duhet prishur
pjesërisht për pjesën që ka ndryshuar vendimin e gjykatës së rrethit dhe të lihet në fuqi
vendimin i gjykatës së rrethit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit nr.49, datë
03.05.2012 “ Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.818, datë 18.09.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë për
disponimin: Detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Berat të regjistrojë truallin prej 650 m2 në pronësi të paditësit Hamdi Saliu dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.73, datë 27.01.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat për
këtë pjesë.
Lënien në fuqi të vendimit nr.818, datë 18.09.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë për
pjesën tjetër.
Tiranë, më 25.02.2016
637
Nr. 00 - 2016 - 535 i Vendimit (109)
VENDIM


PADITËS: VANGJEL DUPI

E PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME VLORË.
ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE
TË PALUAJTSHME TIRANË.
OBJEKTI:
Detyrimi i të paditurit për të bërë regjistrimin e pasurisë së paluajtshme.
Baza Ligjore: Neni 32 i ligjit 7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të Paluajtshme”,
i ndryshuar me ligjin nr.9701, datë 02.04.2007,
neni 5 dhe 28 i ligjit dhe neni 24/a e vijues dhe neni 46 paragrafi i II-të.

vendosur:
Pranimin e padisë duke detyruar palën e paditur, Zyra e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë për të regjistruar në pronësi të paditësit pasurinë
e tij të llojit banesë me sipërfaqe totale trualli 201 m2 dhe sipërfaqe
ndërtimore 110 m2 brënda saj sipas kufijve dhe pasqyrimit grafik të aktit të
ekspertimit përpiluar gjatë gjykimit.

Lënien në fuqi të vendimit nr.2803, datë 23.12.2010 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Vlorë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar rekurs pala e paditur Zyra
e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, e cila kërkon prishjen e këtij vendimi dhe
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë nr.2803, datë 23.12.2010 e vendosjen e
rrëzimit të padisë, duke parashtruar këto shkaqe;
- Në këtë proces gjyqësor nuk është ndërtuar drejtë ndërgjyqësia pasi gjykata
duhet të kishte thirrur në cilësinë e personit të tretë Avokaturën e Shtetit Vlorë.
- Pala paditëse nuk disponon asnjë dokumentacion i cili në kuptim të
legjislacionit në fuqi dhe konkretisht të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për
638
regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”, i ndryshuar (i cili ka qenë ligji në fuqi në
kohën e zhvillimit të gjykimit), nenit 193 e vijues të Kodit Civil nuk përbëjnë titull
pronësie të detyrueshëm për regjistrim.

dhomën e këshillimit,
VËREN
Paditësi, Vangjel Dupi, banon në lagjen “Hajro Cakërri” të qytetit të Vlorës ku ka në
pronësi një sipërfaqe trualli 185 m2 dhe një banesë të ndërtuar mbi këtë truall me sipërfaqe
110 m2 e cila është regjistruar në ZVRPP Vlorë me numër pasurie 12/19 e ndodhur në Zonën
Kadastrale nr.8601.
Paditësi duke pretenduar se ZVRPP Vlorë gabimisht i ka regjistruar 185 m.2, pasi ka
dhe një sipërfaqe 18 m2 të cilën nuk ia ka regjistruar dhe që e ka blerë në vitin 1961nga
shteti, i është drejtuar me kërkesë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Vlorë e cila nga ana e saj me Urdhrin nr.22, datë 14.09.2009 e ka refuzuar kërkesën për
regjistrimin e pasurisë.
Të njëjtin qëndrim ka mbajtur dhe Zyra Qëndrore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë e cila me Urdhrin nr.809, datë 25.05.2010 ka vendosur refuzimin e
kërkesës së paditësit për regjistrimin e sipërfaqes 203 m2 truall, nga e cila 185 m2 figuron e
regjistruar.
Pasi ka ezauruar ankimin administrativ paditësi i është drejtuar me kërkesëpadi
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë duke pretenduar se nga ZVRPP Vlorë i është lënë pa
regjistruar sipërfaqja 18 m2 që e ka në pronësinë e tij që nga viti 1961.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, pas shqyrtimit të çështjes, ka vendosur pranimin e
padisë, duke detyruar Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë për të regjistruar
në pronësi të paditësit pasurinë e tij të llojit banesë dhe sipërfaqe trualli.
Gjykata e Apelit Vlorë, e vënë në lëvizje vetëm mbi ankimin e palës së paditur
ZVRPP Vlorë, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë,
duke konfirmuar arsyetimet e parashtruara në vendimin e dhënë nga kjo gjykatë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, pala e paditur Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive Tiranë ka paraqitur rekurs në Gjykatë të Lartë, ku në thelb
pretendohet se gjykatat kanë gabuar në zbatimin e ligjit, pasi bie ndesh me nenin 193/h dhe
195 të K.Civil si dhe në gjykim nuk kishte marrë pjesë avokatura e shtetit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi, shqyrtoi shkaqet e
ngritura në rekursin e palës së paditur ZVRPP Vlorë dhe verifikoi aktet proceduriale që
gjënden në dosjen gjyqësore, nga ku konstatoi se gjykimi si në shkallë të parë dhe atë të apelit
është zhvilluar në shkelje të rëndë të normave proceduriale. Prandaj, është vëndi që vendimet
e dhëna nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe Gjykata e Apelit Gjirokastër të prishen
dhe çështja të rishqyrtohet nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër.
Ky Kolegj, vëren se me anë të padisë, paditësi Vangjel Dupi, ka kërkuar që palët e
paditura ZVRPP Sarandë dhe ZQRPP Tiranë të detyrohen të kryejnë regjistrimin e pasurisë
së paluajtshme, të një sipërfaqe 18 m2 truall të cilin e kishte fituar me vendimin gjyqësor të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë nr.310, datë 25.04.1961. Mirëpo ky regjistrim është
refuzuar nga palët e paditura me arsyetimin se vet paditësi në bazë të deklaratës së tij
personale, në vitin 2002, kishte përcaktuar saktësisht sipërfaqen 184.9 m2, ndërsa kërkon
regjistrimin 203 m2, pra dhe 18 m2 më tepër si dhe nuk kishte paraqitur një dokument ligjor
që të përbënte titull pronësie të regjistrueshëm.
639
Në rrethana të tilla, mosmarrëveshja e krijuar midis paditësit dhe ZVRPP Vlorë nuk
është e lidhur vetëm me të drejta subjektive dhe interesa midis subjekteve privat, por dhe me
pretendime që kërkojnë realizimin e tyre kundrejt shtetit dhe nëpërmjet organeve shtetërore,
pra është i dukshëm interesi që ka shteti për të mbrojtur në këtë gjykim.
Mirëpo, gjykata e rrethit gjyqësor dhe ajo e apelit kanë shkelur në mënyrë flagrante
ligjin procedural, duke mos iu garantuar palëve të paditura, si organe administrative
mbrojtjen e interesave të shtetit sipas kushteve dhe mënyrës që parashikon shprehimisht ligji.
Në nenin 79/a të Kodit të Procedurës Civile thuhet: ”Avokatura e Shtetit ushtron
përfaqësimin në rastet e parashikuara me ligj. Gjykata, që shqyrton çështje për të cilat me
ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve
kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim”.
Një interpretim të ligjit kanë bërë edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, ku
midis të tjerave, në vendimin unifikues nr.13, datë 23.03.2004 janë shprehur se: “...Nga
përmbajtja e kësaj dispozite( nenit 79/a të K.Pr.Civile), del se, kur shqyrton çështje për të
cilat përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, gjykata është e detyruar që të
urdhërojë njoftimin e akteve kësaj të fundit. Vetëm këtu mund t,i krijohet mundësia reale
Avokaturës së Shtetit që të marrë pjesë në gjykim me qëllim përfaqësimi dhe mbrojtje të
interesave të shtetit, në rastet e parashikuara nga ligji...”.
Sa më sipër, ky Kolegj, në dhomë këshillimi, arrin në përfundimin se vendimi i
Gjykatës Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë, duhen prishur dhe
çështja duhet të dërgohet për vazhdimin e gjykimit në Gjykatën Administrative të Shkallës
Parë Vlorë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja lëndore, bazuar në ligjin nr.49, datë
03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”,
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.849, datë 25.09.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të
vendimin 2803, datë 23.12.2010 të Gjykatës Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe dërgimin e çështjes
për gjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Tiranë, më 25.02.2016
640
Nr. 00-2016-1973 i Vendimit (110)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: BEDRI GJONI

TË PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË
SË SHTETIT
OBJEKTI:
Shfuqizim i aktit administrativ Urdhër lirimi
nr. 3391/1, datë 26.11.2013 i Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit
si i pabazuar në prova dhe në ligj si dhe rikthimin në vendin e mëparshëm të punës.
Dëmshpërblim me pagën e një viti si pasojë e zgjidhjes së kontratës së punës
2 paga për moszbatim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
3 paga për moszbatim të afatit të zgjidhjes së kontratës së punës.
Dëmshpërblim për vjetërsi në punë.
Baza Ligjore: Nenet 32, 331 i K.Pr.Civile,
Neni 4, 141, 143, 144, 145, 154, 155, 156 të K.Punës,
Ligji nr.8553 datë 25.11.1999 “Për Policinë e Shtetit”,
Ligji 49/2012, VKM nr.804 datë 21.11.2007,
VKM nr.786 datë 04.06.2008.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.368 datë

Pranimin e pjesshëm të padisë së paditësit Bedri Gjoni.
Detyrimin e të paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit tì
paguajë paditësit 14 paga mujore për shkak të lirimit të paligjshëm nga Policia
e Shtetit.
Rrëzimin e padisë sa i takon shfuqizimit të aktit administrative urdhër lirimi
nr.3391/1 datë 26.11.2013 të DPPSH si i pabazuar në ligj dhe në prova.

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.368 datë 03.02.2014 të Gjykatës Administrative
të Shkallës së Parë Tiranë.
641
Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur, e cila kërkon ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin
e padisë, duke parashtruar:
 Paditësi është njohur me organikën e re të miratuar nga Min. Punëve të Brendshme.
Paditësi nuk ka paraqitur ndonjë kërkesë me shkrim për të pranuar uljen në gradë me
qëllim për tù emëruar në një detyrë më të ulët sipas ligjit.
 Lirimi i paditësit nga detyra është kryer mbështetur në nenin 57 të ligjit 9749 datë
04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit” dhe VKM 804 datë 21.11.2007 “Për miratimin e
Rregullores së Policisë së Shtetit”, neni 43. Paditësi është liruar për shkak se sipas
organikës së re nuk ekziston asnjë funksion pune me detyrën që ka mbajtur paditësi.
 Dhënia e 14 pagave mujore nga Gjykata Administrative e Apelit është rrjedhojë e
keqinterpretimit që gjykata i bën ligjit. Ky i fundit i ka përcaktuar në mënyrë
eksplicite jo vetëm rastet kur punonjësi largohet nga Policia e Shtetit dhe për rrjedhojë
i zgjidhet kontrata e punës, por ligji ka përcaktuar edhe të drejtat që punonjësit të
policisë i takojnë si përfitime suplementare nga zgjidhja e kontratës së punës. Paditësi
po trajtohet sipas nenit 12 të ligjit nr.10142 datë 15.05.2009. Është ky ligj që i jep
punonjësve të policisë një siguri financiare për dy vite radhazi pasi lirohen nga
strukturat e Policisë së Shtetit. Në moment e lirimit, paditësi ka përfituar 2 paga
mujore si dhe trajtimin financiar në masën 50% të pagesës referuese neto, sipas ligjit
10142 datë 15.05.2009.

VËREN
Paditësi ka punuar në strukturat e Policisë së Shtetit duke filluar nga viti 1993 pa
ndërprerje deri në vitin 2013. Gjatë kësaj kohe ai ka punuar në strukturat e ndryshme të
policisë, duke filluar nga inspektor i qarkullimit rrugor, etj. Detyra e fundit ka qenë ajo e
Shefit të Sektorit Kundër Krimit Financiar në Drejtorinë e Policisë së Qarkut Durrës, detyrë
në të cilën mbante gradën “Kryekomisar”. Me urdhrin nr.33901/1 datë 26.11.2013 të Drejtorit
të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit, paditësi është liruar nga detyra për shkak të ndryshimit
të strukturës organike dhe në pamundësi të emërimit në një detyrë tjetër. Paditësi është
drejtuar direkt në gjykatë me padinë me objektin e mësipërm.
03.02.2014 ka vendosur pranimin e pjesshëm të padisë së paditësit Bedri Gjoni. Detyrimin e
të paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit tì paguajë paditësit 14 paga mujore
për shkak të lirimit të paligjshëm nga Policia e Shtetit. Rrëzimin e padisë sa i takon
shfuqizimit të aktit administrative urdhër lirimi nr.3391/1 datë 26.11.2013 të DPPSH si i
pabazuar në ligj dhe në prova. Në këtë vendim është arsyetuar se nëse paditësi nuk do të ishte
punonjës policie por do të ushtronte detyrën sipas Kodit të Punës, do të përfitonte deri në 12
paga mujore 2 paga për mosrespektimin e procedurës dhe 3 paga për mosrespektimin e afatit
të njoftimit. Në këto kushte, mbështetur në ligjin nr.10142 datë 15.05.2009, paditësi përfiton
14 paga mujore.
vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.368 datë 03.02.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë. Në këtë vendim gjykata ka arsyetuar se kundërligjshmëria e aktit të
lirimit nga policia të paditësit përbën shkak për dëmshpërblimin e tij. Punonjësit e policisë
përfshihen në fushën e zbatimit të ligjit 9749 datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”, dhe me
të drejtë gjykata e shkallës së parë i ka dhënë paditësit dëmshpërblimin me argumentin se
pavarësisht se palët kanë një kontratë me njëra tjetrën, për çështjet e trajtimit financiar të
642
paditësit të liruar duhet të njihet e drejta e dy pagave të menjëhershme dhe 12 pagave mujore
sipas nenit 12 të ligjit 10142 datë 15.05.2009 “Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakëve të forcave të armatosura, të punonjësve të Policisë së Shtetit…”.
Tiranë, ka ushtruar rekurs pala paditëse e cila kërkon ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e
padisë, duke parashtruar shkaqet e përmendura në mënyrë të përmbledhur në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.

vendimet e gjykatave, shkaqet e parashtruara në rekurs, vlerëson se këto vendime duhen
ndryshuar si marra në zbatim të gabuar të ligjit material.
Konkretisht, paditësi ka kundërshtuar largimin e tij nga detyra, ka kërkuar rikthimin
në detyrën e mëparshme, e po kështu ka kërkuar dëmshpërblim lidhur me zgjidhjen e
marrëdhënies së punës, sipas dispozitave të Kodit të Punës. Gjykatat e faktit kanë konkluduar
se lirimi i paditësit ka qenë i kundërligjshëm dhe si rrjedhojë ato me të drejtë kanë arritur në
përfundimin se kishte vend për dëmshpërblimin e tij. Megjithatë, gjykatat kanë gabuar në
zbatimin e ligjit lidhur me përcaktimin e masës së dëmshpërblimit. Gjykata e shkallës së parë
i ka dhënë paditësit një dëmshpërblim prej 14 pagash mujore, pasur parasysh llojet dhe masën
e dëmshpërblimeve të parashikuara në K.Punës, që kanë të bëjnë me afat dhe procedurë
njoftimi, dëmshpërblime për zgjidhje të pajustifikuar të kontratës, etj. Ndërkohë Gjykata
Administrative e Apelit ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë duke argumentuar masën e dëmshpërblimit si të dhënë në respektim të ligjit të posaçëm,
atij nr.10142 datë 15.05.2009 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të forcave
të armatosura, të punonjësve të Policisë së Shtetit…”. Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë vëren se lidhur me masën e dëmshpërblimit, gjykatat duhej të kishin pasur parasysh
Vendimin Unifikues nr.31/2003 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Në këtë vendim Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë argumentuar se
meqenëse kemi një ligj te posaçme, siç është ligji për policinë, edhe mosmarrëveshja objekt
gjykimi duhet te zgjidhet ne përputhje me ketë ligj. Me ane te ankimit ne gjykate punonjësi i
policisë, ashtu si dhe një numër tjetër punonjësish publike qe kane detyra te caktuara shërbimi
ndaj shtetit, për shkak te cilave veprojnë si përfaqësues te shtetit për mbrojtjen e interesave te tij,
nuk mund te realizojnë gjyqësish rikthimin ne detyrën qe kane pasur, edhe ne qofte se provohet
se janë larguar prej saj pa shkaqe te përligjura. Zgjidhja e kontratës se shërbimit publik pa
shkaqe te arsyeshme sjell si pasoje pergjegjesine e punedhenesit te zhdëmtoje punëmarrësin për
demet e pësuara nga zgjidhja e kontratës, duke e vene atë ne atë gjendje pasurore qe do te ishte
po te mos ishte larguar nga radhët e policisë. Gjykata ne çdo rast, sipas diskrecionit te saj, me
vendimin qe jep bën një vlerësim paraprak te demit te pësuar nga punëmarrësi. Ndërsa Kodi i
Punës ne raste analoge ka përcaktuar si vlere maksimale te dëmshpërblimit pagën e një viti,
për ketë kategori te punësuarish nuk kemi te fiksuar ne ligj te posaçme ndonjë kriter apo kufi
vlerësimi. Për rrjedhoje, është ne diskrecionin e gjykatës për te vendosur një mase te
arsyeshme demshperblimi, duke u nisur nga rrethanat konkrete te çdo rasti te veçante.
Neni 4 i K.Punës parashikon se Kodi i Punës nuk zbatohet për personat punësimi i të
cilëve rregullohet me ligj të veçantë. Dispozita të veçanta të këtij Kodi zbatohen edhe ndaj
personave, punësimi i të cilëve rregullohet me ligj të veçantë, nëse ligji i veçantë nuk parashikon
zgjidhje për problemet e lidhura me marrëdhëniet e punës. Ndërkohë ligji “Për Policinë e
Shtetit” nuk parashikon kriter apo masë konkrete shpërblimi dhe si rrjedhojë, për
dëmshpërblimin e një punonjësi policie të liruar me pa të drejtë, duhet pasur si referencë masa e
dëmshpërblimit deri në një vit pagë, që parashikon Kodi i Punës në rast të zgjidhjes së
643
menjëhershme të pajustifikuar të marrëdhënies së punës. Nisur nga kjo, Kolegji vëren se masa e
dëmshpërblimit që i takon paditësit është deri në një vit pagë dhe si rrjedhojë vendimet e
gjykatave të faktit duhen prishur lidhur me masën e dëmshpërblimit dhënë ndaj paditësit.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.368 datë 03.02.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë dhe të vendimit nr.3405 datë 15.09.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe pranimin e pjesshëm të padisë.
Detyrimin e të paditurit tì paguajë paditësit dëmshpërblim prej një viti pagë.
Tiranë, më 25.02.2016
644
Nr. 00-2016-1970 i Vendimit (111)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: EDMOND ALIMADHI

BURGJEVE
OBJEKTI:
Shfuqizimin e urdhrit të Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve
me nr.8815 datë 17.12.2013.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë 12 muaj pagë
për zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës;
3 muaj për mosrespektimin e afatit të njoftimit.
Baza Ligjore: Neni 31, 31/a 154, i K.Pr.Civile,
neni 17/1-a,g, e vijues të ligjit 49/2012,
nenet 143/4-5, 145/2-3, 153, 155 e vijues të K.Pr.Administrative,
nenet 51, 56, 83/1, 96, 108, 116, 117, 118 e vijues të K.Pr.Administrative.
Ligji për Policinë e Burgjeve, Ligji për nëpunësin civil,
Rregullorja “Për përcaktimin e rregullave dhe procedurave
për marrëdhëniet e punës, trajtimin, ecurinë në karrierë
dhe dhënien e masave disiplinore për punonjësit e Policisë së Burgjeve”.

Shfuqizimin e urdhërit të Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve nr.8815 datë
17.12.2013 dhe zgjidhjen e pasojave si më poshtë:
Detyrimin e palës së paditur të shpërblejë paditësin me 12 paga mujore për
zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës; 3 paga mujore
për mosrespektimin e afatit të njoftimit; 3 paga si shpërblim për vjetërsi në
punë, gjithsej me 18 paga mujore.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit të pabazuar në ligj e në prova.

vendosur:
Ndryshimin e vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë
nr.1111 datë 20.03.2014 në këtë mënyrë:
645
Pranimin e pjesshëm të padisë. Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë
paditësin me 12 paga mujore për zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të
kontratës së punës, 3 paga për mosrespektimin e afatit të njoftimit; 2 paga
mujore për mosrespektimin e procedurës, 3 paga mujore si shpërblim për
vjetërsi në punë, gjithsej 20 paga mujore.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit si të pabazuar në ligj e në prova.
Kundër vendimit nr.4464 datë 11.12.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë

ka ushtruar rekurs pala e paditur, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimeve të gjykatave dhe
rrëzimin e padisë, duke parashtruar se:
 Gjykata e apelit me pa të drejtë e ka konsideruar urdhërin e lirimit si zgjidhje e
kontratës së punës. Në fakt me paditësin nuk është lidhur asnjë kontratë pune, pasi ai
është marrë në punë në bazë të ligjit specifik “Për Policinë e Burgjeve”.
 Procedura e kryer dhe masa disiplinore e dhënë kanë qenë në përputhje me shkeljet e
kryera. Në këto kushte paditësi nuk mund të përfitojë asnjë dëmshpërblim.
 Gjykata Administrative e Apelit nuk i është referuar ligjit për Policinë e Burgjeve, por
vetëm Kodit të Punës, ndërkohë që këtij të fundit mund tì referohej nëse
marrëdhëniet nuk janë të caktuara me ligj.

VËREN
Paditësi ka qenë në marrëdhënie pune pranë palës së paditur që nga viti 2010, në
detyrën e Përgjegjësit të Sektorit të Ruajtjes dhe Sigurisë në IEVP Krujë. Më pas ka kryer
detyra të ndryshme dhe së fundi ka kryer detyrën e Përgjegjësit të Sektorit të Ruajtjes dhe
Sigurisë në IEVP Elbasan. Me urdhrin nr.8815 datë 17.12.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Burgjeve, paditësi është larguar nga detyra me motivacionin “Për moskryerje korrekte të
detyrës funksionale duke shkelur nenet 11 pika 1, 2, 7 të Ligjit 10032 datë 11.12.2008 “Për
Policinë e Burgjeve”. Paditësi ka paraqitur ankim në komisionin e Apelimit të Masave
Disiplinore në Ministrinë e Drejtësisë, e cila nuk i është përgjigjur brenda afatit 30 ditor. Në
këto kushte, paditësi ka ngritur padinë e mësipërme.
20.03.2014 ka vendosur shfuqizimin e urdhrit të Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve
nr.8815 datë 17.12.2013 dhe zgjidhjen e pasojave si më poshtë detyrimin e palës së paditur të
shpërblejë paditësin me 12 paga mujore për zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të
kontratës së punës; 3 paga mujore për mosrespektimin e afatit të njoftimit; 3 paga si
shpërblim për vjetërsi në punë, gjithsej me 18 paga mujore. Rrëzimin e padisë për pjesën
tjetër të objektit të pabazuar në ligj e në prova.
Në këtë vendim gjykata administrative e shkallës së parë ka arsyetuar se pala e paditur
nuk ka zbatuar afatin e zgjidhjes së kontratës, i cili duhej të ishte dy muaj, pasi paditësi kishte
më shumë se tre vjet pranë palës së paditur. Po kështu, sipas gjykatës rezulton se shkaku i
largimit nga puna të paditësit ka qenë moskryerja korrekte e detyrës funksionale prej tij,
shkelje të rënda që kanë të bëjnë me detyrën funksionale, shkelje që kanë të bëjnë me
planizimin e shërbimit, çrregullime në hyrje në IEVP, shkelje e rregullores përsa i takon
takimeve me familjarët, shkelje e rregullave lidhur me sigurinë në burgje, etj. Përveç shkresës
nr.20 datë 29.10.2013 të IEVP Elbasan dhe Memos së muajit Dhjetor 2013 drejtuar Drejtorit
të Përgjithshëm të Burgjeve, shkresë në të cilën bëhet fjalë për disa nga shkeljet e kryera nga
paditësi, por të pashoqëruara me ndonjë provë konkrete që provon këto shkelje, pala e
646
paditur, nuk paraqiti ndonjë provë konkrete që provon këto shkelje. Shkeljet bazohen në disa
shkresa të karakterit të përgjithshëm, por që kurrsesi nuk përbëjnë provë që të vërtetojnë këto
shkelje. Lidhur me masën e dëmshpërblimit, rezulton se paditësi është kryefamiljar dhe ka në
ngarkim të tij tre pjesëtar të familjes dhe se njëri nga fëmijët vijon shkollën e mesme. Po
kështu merren parasysh kohëzgjatja e marrëdhënies së punës, motivin e pretenduar për
zgjidhjen e marrëdhënieve të punës, sjelljen e punëmarrësit dhe punëdhënësit gjatë zgjatjes së
vendosur ndryshimin e vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë
nr.1111 datë 20.03.2014 në këtë mënyrë pranimin e pjesshëm të padisë. Detyrimin e të
paditurit të dëmshpërblejë paditësin me 12 paga mujore për zgjidhjen e menjëhershme të
pajustifikuar të kontratës së punës, 3 paga për mosrespektimin e afatit të njoftimit; 2 paga
mujore për mosrespektimin e procedurës, 3 paga mujore si shpërblim për vjetërsi në punë,
gjithsej 20 paga mujore. Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit si të pabazuar në ligj e
në prova.
Në këtë vendim kjo gjykatë ka arsyetuar se referuar nenit 35 të ligjit 49/2012, pala e
paditur ka barrën e provës për të provuar se zgjidhja e kontratës së punës është kryer në
mënyrë të ligjshme dhe të provojë ekzistencën e shkeljeve të pretenduara se janë kryer nga
paditësi. Me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka caktuar dëmshpërblim prej 12 muajsh për
zgjidhjen në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara të kontratës së punës,
duke marrë parasysh vjetërsinë në punë të paditësit, kushtet sociale të tij, efektin negativ në
jetën e paditësit lirimi i tij nga detyra, mundësitë e riintegrimit në tregun e punës, etj.
Procedura fillestare për marrjen e masës disiplinore është respektuar nga pala e paditur. Por
më tej punëdhënësi duhej të respektonte nenin 144 të K.Punës.
Kundër vendimit nr.4464 datë 11.12.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë
ka ushtruar rekurs pala e paditur, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimeve të gjykatave dhe
rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e përmendura në mënyrë të përmbledhur në

vendimet e gjykatave dhe shkaqet e parashtruara në rekurs vëren se vendimet e gjykatave të
faktit janë marrë në mungesë të një hetimi të plotë e të gjithanshëm gjyqësor. Gjykata
Administrative e Apelit, megjithëse kishte mundësitë që të rregullonte këtë të metë të
gjykimit në shkallë të parë, nuk ka zgjeruar më tej hetimin gjyqësor. Si rrjedhojë, çështja
duhet kthyer për rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Nga faktet e pranuara nga gjykatat rezulton se motivacioni për të cilin paditësi është
larguar nga detyra ka pasur të bëjë me moskryerje korrekte të detyrës funksionale prej
paditësit. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ka argumentuar se shkeljet e
pretenduara nga pala e paditur janë dokumentuar në shkresën nr.20 datë 29.10.2013 të IEVP
Elbasan dhe Memon e muajit Dhjetor 2013 drejtuar Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve, por
këto shkresa janë të pashoqëruara me ndonjë provë konkrete që provon këto shkelje. Sipas
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë këto shkelje të pretenduara bazohen në disa
shkresa të karakterit të përgjithshëm, por që kurrsesi nuk përbëjnë provë që të vërtetojnë këto
shkelje. Ndërkohë Gjykata Administrative e Apelit, pa e zgjeruar më tej hetimin gjyqësor,
duke i kërkuar palës së paditur prova të tjera, me qëllim vërtetimin e fakteve të pretenduara
nga pala e paditur dhe arritjen e përfundimit nëse nga ana e paditësit ishin kryer apo jo
shkelje, lë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë. Në këtë vendim Gjykata
Administrative e Apelit ka arsyetuar se referuar nenit 35 të ligjit 49/2012, pala e paditur ka
647
barrën e provës për të provuar se ekzistencën e shkeljeve të pretenduara se janë kryer nga
paditësi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se pala e paditur ka sjellë në gjykim
prova të cilat ajo e konsideronte se vërtetonin shkeljet e pretenduara nga paditësi, e
konkretisht përmenden shkresa nr.20 datë 29.10.2013 të IEVP Elbasan dhe Memo e muajit
Dhjetor 2013 drejtuar Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve. Ndërkohë rezulton se shkeljet që
i janë atribuar paditësit janë konkrete. Në këtë drejtim, është pretenduar se janë shkelur
rregullat e sigurisë, duke pasur të pozicionuar vetëm një regjistrues takimesh, i cili duhet të
jetë njëkohësisht edhe shoqërues i familjeve dhe vizitorëve. Po kështu, në librin e planizimit
të jashtëm figuron një nëpunës në skaner veç kontrolleve që duhet të jenë dy, e cila është
jashtë skemës së sigurisë. Po kështu ka pasur dublime shërbimesh pa urdhër apo plan masash,
si dhe është shkelur rregullorja përsa i përket takimeve me familjarët, takime të cilat në disa
raste kanë qenë abuzive, pa shkrim dhe urdhër nga Drejtori i IEVP-së. Po kështu me Urdhrin
nr.5068 datë 15.11.2013 ndaj paditësit është dhënë masa disiplinore “Vërejtje me
paralajmërim”, me motivacionin e shkeljes së Urdhrit nr.6753 datë 24.09.2012 “Për
miratimin e skemës së ruajtjes së sigurisë dhe tabelën grafike të IEVP Elbasan”. Kjo masë
është dhënë pasi nga verifikimi i kryer në muajt tetor dhe nëntor të grafikëve të shërbimit,
miratimet e këtyre grafikëve janë kryer nga paditësi për grafikët e ajrimit, telefonatat, etj. Sa
më sipër, rezulton se paditësi nuk ishte e para herë që paraqiste parregullsi në kryerjen e
detyrës së tij.
Gjykata e faktit kanë konsideruar të pamjaftueshme provat e përmendura më sipër për
të arritur në konkluzionin se paditësi kishte kryer shkeljet që pretendonte pala e paditur. Nisur
nga ky fakt, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se gjykatat e faktit kanë zbatuar
të mënyrë të gabuar ligjin procedural, i cili i detyron ato të kryejnë një hetim të plotë e të
gjithanshëm gjyqësor. Nëse provat e paraqitura nga pala e paditur nuk ishin bindëse për
gjykatën për të arritur në konkluzionin se paditësi kishte kryer shkelje, nuk do të thotë se
bindnin gjykatën për të kundërtën. Në këtë drejtim, gjykatat duhej të kishin zgjeruar hetimin
gjyqësor, duke i kërkuar palës së paditur, aktet mbi bazën e të cilave ishin nxjerrë shkresa dhe
memoja e përmendur më sipër.
Sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se çështja duhet
kthyer për rigjykim, në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë, e cila: a) duhet tì kërkojë
palës së paditur të vërtetojë shkeljet e pretenduara për paditësin, me anë të akteve shkresore,
si libra planizimesh, procesverbale, apo akte të tjera të mbajtura, të cilat vërtetojnë shkeljet që
pasqyrohen në shkresën nr.20 datë 29.10.2013 të IEVP Elbasan dhe Memon e muajit Dhjetor
2013 drejtuar Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve; b) të lejojnë palët të paraqesin provat në
mbështetje të pretendimeve dhe prapësimeve të tyre; c) sipas rastit, në varësi të vërtetimit ose
jo të shkeljeve të kryera nga paditësi, Gjykata Administrative e Apelit duhet të mbajë
parasysh edhe zbatimin e drejtë të ligjit material lidhur me masën e dëmshpërblimit.
Konkretisht, paditësit i është dhënë dëmshpërblim 12 muaj për zgjidhjen e kontratës pa
shkaqe të justifikuara, kur kishte vetëm tre vite punë. Po kështu, në rigjykim kjo gjykatë
duhet të përcaktojë ligjin që rregullon marrëdhënien e punës së paditësit dhe statusin e tij. Pra
duhet të verifikojë nëse marrëdhënia e punës së paditësit rregullohet në kuadër të Kodit të
Punës, apo gjen zbatim ndonjë ligj tjetër i posaçëm; d)të kryejnë çdo veprim që ato e
konsiderojnë të nevojshëm, me qëllim kryerjen e një hetimi të plotë e të gjithanshëm
gjyqësor, në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes.
PËR KËTO ARSYE

648
VENDOSI
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 25.02.2016
649
Nr. 00-2016-1145 i Vendimit (112)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillim, më datë 25.02.2016 mori në shqyrtim çështjen administrative

00609/2015, që u përket palëve:
PADITËS: GËZIM BRAKAJ

I PADITUR: BORDI I KULLIMIT VLORË-SARANDË
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur Bordi i Kullimit Vlorë- Sarandë
të dëmshpërblejë palën paditëse me pagën e një viti punë
për shkak të zgjidhjes së kontratës së punës
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë me dy paga mujore
palën paditëse si rrjedhojë e mosrespektimit të afateve
të njoftimit të zgjidhjes së kontratës së punës.
Detyrimin e palës s paditur të dëmshpërblejë me dy paga mujore
palën paditëse si rrjedhojë e mosrespektimit
të procedurave të njoftimit të zgjidhjes së kontratës së punës.
Shpërblimin për vjetërsi në punë.
Baza Ligjore: Neni 32/a i K.Pr.C;
nenet 15 e në vazhdim të ligjit nr.49.2012
“Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave Administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
nenet 143, 144, 145, 155 të K.Punës.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.165, datë

Pranimin e padisë
Detyrimin të paditurit të dëmshpërblejë paditësin për zgjidhjen e
menjëhershme të kontratës së punës pa shkaqe të justifikuara, duke i akorduar
paditësit pagën e një viti pune.
Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë paditësin për dëmin e shkaktuar nga
mosrespektimi i afateve të njoftimit duke i akorduar paditësit pagën e dy
muajve.
Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblimin paditësin për dëmin e shkaktuar
nga mosrespektimi i procedurës për zgjidhjen e kontratës, duke i akorduar
paditëses pagën e dy muajve.
650
Detyrimin e te paditurit të shpërblejë paditësin për vjetërsi në punë duke i
akorduar pagën e një muaji e 15 ditë punë.
Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë paditësin përfundimisht me 17 muaj
e 15 ditë pagë.
Paga bruto e paditësit është 36.437 lekë.

vendosur :
Mospranimin e ankimit

ka paraqitur rekurs pala e paditur, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.2321, datë
05.06.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe vendimit nr.165, datë 24.02.2014 të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, si dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar
shkaqet e mëposhtme:
- Vendimet janë dhënë mbi bazën e cilësimit jo të saktë të rrethanave të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen. Arsyeja e largimit nga detyra e paditësit
lidhet me mospërmbushjen prej tij të kritereve ligjore të kualifikimit profesional për
poziciononin e punës.
- Ankimi kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka qenë i shoqëruar me
autorizimin dhe ky nuk është i është paraqitur Gjykatës Administrative të Apelit.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Paditësi ka filluar marrëdhënien e punës pranë palës së paditur më datë 06.09.2010
në detyrën e elektropompistit. Pala e paditur me shkresën nr.99 prot., datë 18/12/2013 ka
njoftuar paditësin për ndërprerjen e marrëdhënies së punës më dt. 23.12.2013 për shkak se
kualifikimi profesional i tij nuk përputhej me vendin e punës.
2. Kundër largimit nga puna paditësi ka paraqitur në gjykatë padinë objekt gjykimi.
3. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.165, datë
24.02.2014 ka pranuar padinë duke detyruar palën e paditur të dëmshpërblejë paditësin për
zgjidhjen e menjëhershme të kontratës së punës pa shkaqe të justifikuara, duke i akorduar
pagën e një viti pune; të dëmshpërblejë paditësin për dëmin e shkaktuar nga mosrespektimi i
afateve të njoftimit duke i akorduar pagën e dy muajve; të dëmshpërblejë paditësin për dëmin
e shkaktuar nga mosrespektimi i procedurës për zgjidhjen e kontratës, duke i akorduar pagën
e dy muajve; të shpërblejë paditësin për vjetërsi në punë duke i akorduar pagën e një muaj e
15 ditë punë. Pra, detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë paditësin përfundimisht me 17
muaj e 15 ditë pagë (paga bruto e paditësit është 36.437 lekë).
4. Sipas Gjykatës Administrative e Shkallës së Parë paditësi ka punuar rreth tre vjet e
shtatë muaj pranë palës së paditur. Gjatë punës nuk ka pasur vërejtje apo masë disiplinore nga
punëdhënësi duke e kryer detyrën e tij me përgjegjësi dhe korrektesë. Gjykata Administrative
e Shkallë së Parë ka theksuar se largimi i paditësit nga puna është kryer pa respektuar
procedurën, afatin e njoftimit dy mujor dhe pa shkak të justifikuar në kuptim të nenit 153 të
K.Punës. Në këto kushte kjo gjykatë ka caktuar dëmshpërblimet e përmendura në pikën 3.
5. Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur ankim pala e paditur në Gjykatën
651
6. Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin datë 12.03.2014
ka pranuar ankimin dhe e ka dërguar pranë Gjykatës Administrative të Apelit.
7. Gjykata e Administrative e Apelit me vendimin nr.2321, datë 05.06.2014 në
dhomë këshillimi, ka vendosur mospranimin e ankimit të palës së paditur.
8. Gjykata Administrative e Apelit ka argumentuar se ankimi nuk plotëson kushtet
ligjore të pranueshmerisë, pasi është nënshkruar nga një person që nuk ka pasur tagrin për ta
nënshkruar. Në shkallë të parë pala e paditur nuk ka qenë prezent dhe gjykimi është zhvilluar
në mungesë të saj dhe për pasojë nuk ka as akt përfaqësimi të kësaj pale të administruar në
dosje. Ankimi i depozituar është firmosur nga Holti Arapi, si përfaqësues i autorizuar për
Bordin e Kullimit Vlorë-Sarandë, por bashkëlidhur ankimit nuk ka asnjë akt përfaqësimi, që
të legjitimojë këtë person për firmosjen e ankimit.
9. Sa më sipër, Gjykata Administrative e Apelit në kuptim të neneve 97/2, 442/a 453
të KPrC , si dhe vendimit nr.36, datë 05.06.2012 të Gjykatës Kushtetuese ka vlerësuar se
personi që ka nënshkruar ankimin nuk ka pasur të deleguar këtë të drejtë shprehimisht, pasi
nuk ka akt përfaqësimi bashkëlidhur ankimit. Sipas Gjykatës Administrative të Apelit, kjo
është një e metë e ankimin, e cila duhej rregulluar para regjistrimit të këtij ankimi në
Gjykatën Administrative të Apelit. Në këto kushte në bazë të neneve 46 dhe 50/a të ligjit
nr.49/2012, ka vendosur mospranimin e ankimit.
10. Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs pala e paditur duke pretenduar
shkaqet e sipërcituara në pjesën hyrëse te vendimit.
11. Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin datë
28.10.2014 ka pranuar rekursin dhe e ka dërguar pranë Kolegjit Administrativ të Gjykatës së
Lartë.
II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ i Gjykatës së Lartë
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (më tej Kolegji), pasi analizoi aktet e
ndodhura në dosjen gjyqësore, vlerëson se vendimi nr.2321, datë 05.06.2014 i Gjykatës
Administrative të Apelit është dhënë në kundërshtim të normave procedurale.
13. Kolegji vë në dukje se nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore rezulton se pala
e paditur Bordi i Kullimit Vlorë Sarandë, institucion shtetëror (person juridik) nuk ka qenë e
pranishme gjatë gjykimit në shkallë të parë. Më pas pala e paditur ka depozituar një ankim
me nr.65 prot., datë 11.03.2014 kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Vlorë. Ky ankim është nënshkruar nga Holti Arapi dhe vulosur nga pala e paditur. Sipas
ankimit Holti Arapi është përfaqësuesi i autorizuar i palës së paditur. Në dosje nuk ndodhet
autorizimi për përfaqësimin e palës së paditur nga Holti Arapi. Gjykata Administrative të
Shkallës së Parë Vlorë me vendimin datë 12.03.2014 ka vendosur pranimin e ankimit dhe e
ka dërguar atë në Gjykatën Administrative e Apelit. Kjo e fundit në dhomë këshillimi ka
vendosur mospranimin e ankimit në bazë të nenit 50/a të ligjit nr.49/2012, pasi ankimi është
nënshkruar nga pala e paditur, por nga një person, i cili nuk është autorizuar nga pala e
paditur pasi në dosje nuk gjendet akt përfaqësimi. Në këto kushte Gjykata Administrative e
Apelit nuk ka shqyrtuar ankimin kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë.
14. Kolegji thekson se mospranimi i ankimit nga Gjykata Administrative e Apelit
është marrë në zbatim të gabuar të normave procedurale, neneve 46, 50/a të parashikuara në
ligjin nr.49/2012. Kjo shkelje është e tillë që bën të cenueshëm vendimin e kësaj gjykatë për
15. Neni 442/a i K.Pr.C. parashikohen se: “Ankimi është akti me të cilin palët
pjesëmarrëse në proces parashtrojnë kundërshtimet e tyre ndaj vendimeve të gjykatës, .... për
të mbrojtur të drejtat dhe interesat e tyre”. Në kuptim të kësaj dispozite, rezulton se ankimi
652
është mjeti procedural me anë të cilit palët e interesuara, që kanë qenë pjesëmarrëse në një
proces gjyqësor, mund të kundërshtojnë vendimin gjyqësor në një gjykatë më të lartë. Pra,
ankimi nuk është gjë tjetër veçse mjeti procedural i përdorur nga palët pjesëmarrëse në një
gjykim për të: (i) kundërshtuar vendimin e gjykatës për të gjitha ato shkaqe që parashikohen
në ligj, si dhe (ii) për të kontrolluar vendimet e gjykatës dhe për të përsosur dhënien e
drejtësisë. Në këtë drejtim ligji nr.49/2012 ka rregulluar në nenet 44-50 të Kreut të VII-të
ankimin ndaj vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë, që nga paraqitja e deri
tek shqyrtimi i tij nga Gjykata Administrative e Apelit. Në këto dispozita procedurale janë
parashikuar të gjitha rregullat (kushtet) që duhet të respektohen në lidhje me pranimin e
ankimit. Sipas kuptimit të dispozitave të mësipërme ankimet depozitohen në gjykatën që ka
dhënë vendimin që në rastin konkret është Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë.
Gjykata që ka dhënë vendimin ka të drejtën që të bëjë kontrollin formal të ankimit,
parashikuar në nenet 46 dhe 47 të ligjit nr.49/2012 duke vendosur pranimin ose jo të ankimit
apo kthimin e tij (kufizime këto të fundit të së drejtës së ankimit).
16. Konkretisht neni 46 i ligjit nr.49/2012 shprehimisht parashikon se: 1. Bashkë me
ankimin duhet të paraqiten: a) kopjet e ankimit dhe të dokumenteve të tjera në numër aq sa
janë personat që marrin pjesë në çështje si palë; b) aktin e përfaqësimit, nëse ky akt nuk
është pjesë e dosjes së gjykimit. 2. Në rast se ankimi nuk plotëson kushtet e parashikuara në
pikën 1 të këtij neni ose kur ankimi nuk është nënshkruar, nuk tregohen palët ndërgjyqëse,
vendimi kundër të cilit bëhet ankim ose se çfarë kërkohet me ankimin, gjyqtari i vetëm njofton
palën që të ndreqë të metat brenda 5 ditëve. Shqyrtimi i ankimit, sipas këtij neni, bëhet në
dhomë këshillimi. 3. Kur ankuesi nuk plotëson ose nuk ndreq të metat brenda afatit, ankimi
quhet se nuk është paraqitur dhe i kthehet ankuesit me vendim, së bashku me aktet e tjera të
paraqitura prej tij. Kundër vendimit të gjyqtarit të vetëm për kthimin e ankimit mund të bëhet
ankim i veçantë në Gjykatën Administrative të Apelit. 4. Kur të metat e ankimit janë̈
plotësuar në afat, ai quhet i paraqitur që nga data e regjistrimit të tij në gjykatë. Parashikimi
i mësipërm ligjor ka të bëjë me të meta të ankimit, për të cilat gjykata ka detyrimin t’i jap
palës ankuese kohë që brenda 5 ditëve t’i ndreq ato. Në rast se pala nuk plotëson këto të meta
brenda afatit, atëherë gjykata administrative e shkallës së parë vendos kthimin e ankimit.
Raste të tilla përfshijnë edhe situatat kur ankimi nuk është nënshkruar nga pala ndërgjyqëse
apo nuk ka të shoqëruar ankimin me aktin e përfaqësimit.
17. Në interpretim dhe zbatim të drejtë të nenit 46 të ligjit nr.49/2012 Kolegji thekson
se, ashtu si parashikon dhe neni 453 i KPrC, ankimi duhet të nënshkruhet nga vetë pala,
avokati ose përfaqësuesi i pajisur me prokurë. Në kuptim të kësaj dispozite rezulton se: (i)
ankimi mund të ushtrohet nga vetë pala personalisht dhe të nënshkruhet prej saj; (ii) ankimi
mund të nënshkruhet nga avokati i palës, i cili duhet të gëzojë tagrat për të përfaqësuar palën
mbi bazën e një prokure të bërë me shkrim sipas dispozitave të Kodit Civil ose me deklarim
të palës së përfaqësuar përpara gjykatës që shqyrton mosmarrëveshjen, ndërsa në rastin e
personave juridikë publikë e privatë me autorizim (neni 72§3 i K.Civil); (iii) ankimi mund të
nënshkruhet nga përfaqësues me prokurë që nuk janë avokatë, por që listohen në
parashikimet e nenit 96 të KPrCivile. Për rastin e dytë dhe të tretë tagri i nënshkrimit të
akteve procedurale, përfshirë dhe mjetin e ankimit, duhet të jetë dhënë nga i përfaqësuari në
mënyrë të shprehur, pasi nuk ndodhemi përpara delegimit të tagrave të prezumuar nga ligji,
sikurse parashikohet psh në nenin 222 të Kodit të Familjes. [Ky qëndrim është mbajtur dhe
më parë nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.00-2013-463 (1150) datë
14.02.2013].
18. Kolegji vë në dukje se K.Pr.C, si dhe ligji nr.49/2012, për ta bërë të vlefshëm këtë
mjet procedural dhe për të mënjanuar të gjitha të metat që mund të kishte ky akt respektivisht
në nenet 453, 454, dhe në nenin 46 kanë parashikuar qartë se çfarë duhet të përmbajë ai.
Sipas këtyre dispozitave, ankimi duhet të nënshkruhet nga pala ankuese ose përfaqësuesi i saj
653
siç është trajtuar më lartë, si dhe të tregojë palët ndërgjyqëse, shkaqet e ankimit, vendimin
ndaj të cilit ankimohet dhe çfarë kërkohet me ankim. Ndërkohë neni 46 i ligjit nr.49/2012
parashikon mundësinë ligjore të rregullimit të ankimit kur ai ka të meta në lidhje me
elementët që përmban. Kështu sipas nenit 46, gjykata administrative ku është paraqitur
ankimi (pra që ka dhënë vendimin që ankimohet) njofton palën ankuese, e cila brenda 5
ditëve duhet të ndreqë gabimin që vihet re në ankim, në të kundërt ankimi kthehet. Pra
legjislacioni procedural parashikon mundësinë e riparimit të metave të ankimit, brenda një
afati të arsyeshëm, me qëllim që të mos humbasë kjo e drejtë themelore.
19. Nga ana tjetër, neni 45 i ligjit nr.49/2012 parashikon kufizime në të drejtën e
ankimit me pasojë paankimueshmërinë e vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë, bazuar në natyrën e mosmarrëveshjes dhe vlerën e padisë. Këto janë kritere objektiv të
parashikuara në nenin 45 të ligjit, që shprehimisht parashikon se: Nuk lejohet ankim ndaj
vendimeve përfundimtare të gjykatës administrative për padi me objekt: a) kundërshtimin e
dënimit për kryerjen e kundërvajtjeve administrative, me vlerë më të vogël se njëzetfishi i
pagës minimale, në shkallë vendi; b) kundërshtimin e aktit administrativ që përmban detyrim
në të holla, me vlerë më të vogël se njëzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi;c)
kundërshtimin e aktit administrativ që ka refuzuar dhënien e detyrimit në të holla, me vlerë
më të vogël se njëzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi; ç) mosmarrëveshjet që lidhen
me mbrojtjen e të drejtave, lirive dhe interesave kushtetues dhe ligjorë, që rrjedhin nga
sigurimet shoqërore dhe shëndetësore, ndihma ekonomike dhe pagesa e aftësisë së kufizuar,
me vlerë më të vogël se njëzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi. Kështu, kur ndaj
vendimeve të Gjykatë Administrative të Shkallës së Parë bëhet ankim, i cili nuk lejohej sipas
nenit të mësipërm, Gjykata Administrative e Apelit nuk pranon ankimin dhe në bazë të nenit
50/a të ligjit 49/2014 vendos mospranimin e ankimit.
20. Kështu, parashikimi i nenit 50/a të ligjit 49/2012 në të cilin thuhet se Gjykata
Administrative e Apelit në dhomë këshillimi vendos mospranimin e ankimit, në rastet kur
ankimi nuk plotëson kushtet e pranueshmërisë dhe gjykata administrative e shkallës së parë
nuk e ka bërë një gjë të tillë, duhet kuptuar ndër të tjera që ka të bëjë me kushtet e
papranueshmërisë së ankimit të parashikuara në nenin 45 të ligjit nr.49/2012. Vetëm një
interpretim i tillë i nenit 50/a nuk i mohon palës ankuese të drejtën ligjore të ankimit, kur ky i
fundit rezulton me të meta. Kolegji thekson se është detyrë e gjykatës administrative të
shkallës së parë që ka dhënë vendimin të kontrollojë fillimisht nëse ankimi i paraqitur nga
pala ndërgjyqëse plotëson apo jo kërkesat e parashikuara nga neni 46 i ligjit 49/2012; si dhe
t’i japë kohë palës ankuese të rregullojë të metat e ankimit kur i konstaton ato. Pra, është
detyrim ligjor i gjykatës administrative të shkallës së parë për t’i dhënë kohë palës ankuese të
rregullojë të metat e ankimit. Kur kjo gjykatë nuk e kryen një detyrim të tillë, si dhe kur në
ndryshim prej saj, Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se ankimi ka të meta, atëherë kjo
e fundit duhet të rregulloj të metat e ankimin në gjykimin në shkallë të dytë. Vetëm një
zbatim i tillë i ligjit do të respektonte të drejtën e ankimit, si një e drejtë që garanton procesin
e rregullt ligjor.
21. Kolegji vë në dukje se në rastin objekt gjykimi, Gjykata Administrative e Shkallës
së Parë Vlorë e ka vlerësuar ankimin pa të meta në drejtim të nënshkrimit të tij. Ndërsa
Gjykata Administrative e Apelit me të drejtë ka konkluduar se ankimi kishte të meta të pa
rregulluara nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë, pasi i mungonte akti i përfaqësimit
të nënshkruesit. Në këto kushte Gjykata Administrative e Apelit nuk duhet të vendoste
mospranimin e ankimit, por duhet t’i jepte kohë, palës ankuese, për të plotësuar të metën e
ankimit, pasi kjo është një e drejtë që garantohet nga neni 46/2 i ligjit 49/2012 dhe nuk mund
të mohohet. (Qëndrim të ngjashëm ka mbajtur Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë dhe
në vendimin nr.00-2014-165 (84) datë 23.01.2013, vendimin nr.00-2015-2925 datë
04.06.2015, vendimin nr.00-2016-475, datë 28.02.2016 ).
654
22. Sa më sipër, Kolegji thekson se në kushtet kur vendimi nr.2321, datë 05.06.2014 i
Gjykatës Administrative të Apelit është marrë në kundërshtim me rregullat e parashikuara
nga ligji nr.49/2012, ky vendim duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim
pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë me tjetër trup gjykues. Kjo e fundit në
rigjykim ka detyrën që të shqyrtojë shkaqet e parashtruara në ankim nga pala e paditur në
përputhje me ligjin 49/2012 që rregullon gjykimin e çështjes në Gjykatën Administrative të
Apelit. Për pasojë pretendimet e palës rekursuese në lidhje me ligjmërinë e zgjidhjes së
mosmarrëveshjes objekt gjykimi dhe vendimmarrjes së Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë duhet të trajtohen në kuadër të shqyrtimit të ankimit dhe zgjidhjes në themel të
çështjes nga Gjykata Administrative e Apelit në rigjykim.
PËR KËTO ARSYE

administrative”.
VENDOSI
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 25.02.2016
655
Nr. 00 - 2016 - 1478 i Vendimit (113)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillim, më datë 25.02.2016 mori në shqyrtim çështjen administrative

PADITËS: ADA OSEKU (LEZHJA)

I PADITUR: MINISTRIA E ZHVILLIMIT TË
EKONOMISË, TREGTISË DHE
SIPËRMARRJES (MZHETS).
OBJEKTI:
Shfuqizim i vendimit nr.9, datë 25.11.2013 të MZhETS-së “kalim në listë pritje”.
Rikthim në vendin e punës ose në një nga vendet e lira të të njëjtit nivel
të krijuara pas ristrukturimit të MZhETS-së dhe pagesës
që nga momenti i largimit deri në momentin e rikthimit në vendin e punës.
Baza Ligjore: Nenet 21, 23 ligji nr.8549, datë 11.11.1999
“Statusi i nëpunësit civil”,
neni 8, 9 VKM me nr.360, datë 14.07.2000
“Për lirimin nga shërbimi civil”, neni 121 e vijues i KPrA,
neni 3/3, neni 7/ç, 11/2, 15/c,17 të ligjit nr.49/2012.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.287, datë

Rrëzimin e padisë

vendosur :
Ndryshimin e vendimit nr.287, datë 29.01.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë:
Pranimin e padisë.
Shfuqizimin e vendimit nr.9, datë 25.11.2013 të MZhET-së.
Rikthimin e paditëses Ada Oseku (Lezhja) në vendin e mëparshëm të punës
ose në një nga vendet e lira të të njëjtit nivel, të krijuara pas ristrukturimit të
MZhETS-së.
Pagimin nga i padituri të pagës, nga momenti i lirimit të paditëses nga
shërbimi civil deri në momentin e ekzekutimit të vendimit gjyqësor.
656
ka paraqitur rekurs pala e paditur, MZhETS, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit nr.1995,
datë 21.05.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit nr.287,
datë 29.01.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, duke parashtruar
- Gjykata Administrative e Apelit ka vepruar në kundërshtim me nenin 23 të ligjit
nr.8549/1999 “Për statusin e nëpunësit civil”dhe VKM nr.360/2000.
- Gjykata Administrative e Apelit nuk ma marrë parasysh urdhrin nr.181, datë
18.10.2013 të Kryeministrit për numrin e personave të punësuar pranë palës së
paditur dhe kapacitetet e saj në kuadër të risrukturimit. Po ashtu kjo gjykatë nuk ka
vlerësuar faktin nëse pala e paditur ka apo jo mundësi të sistemojë paditësen në vend
tjetër, megjithëse është bërë e qartë në gjykim pamundësia e institucionit për ta
punësuar.
- Gjykata Administrative e Apelit ka shkelur parimin e kontradiktorialiteti edhe pse
pretendon që një gjë e tillë është bërë nga gjykata e shkallës së pare. Por, kjo e fundit
ka zhvilluar gjykimin në përputhje të plotë me ligjin.
- Gjykata Administrative e Apelit ka anashkaluar vendimin nr.7, datë 01.06.2011 të
Kolegjeve të Bashkuara që në marrëdhëniet e punës nuk kundërshtohet akti i largimit
si një akt administrativ, por paditësi mund të ngrejë padi për kërkimin e pasojave që
rrjedhin nga zgjidhja e kontratës së punës. Gjykata Administrative e Apelit ka
vendosur rikthimin në punë kur e drejta e rikthimin nuk njihet sipas vendimit
unifikues nr.7/2011.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Paditësja ka qenë e punësuar pranë palës së paditur që prej vitit 2000 dhe gëzonte
statusin e nëpunëses civile. Ajo ushtronte detyrën e specialistes në Sektorin e Privatizimit të
Aseteve Publike në Drejtorinë e Privatizimit pjesë e Drejtorisë së Përgjithshme të ish
Ministrisë së Ekonomisë Tregtisë, dhe Energjetikës (ndërsa sot pjesë e MZhETS).
2. Me VKM nr.835, datë 18.09.2013 është miratuar fusha e përgjegjësisë së MZhETS
dhe në përputhje me të Kryeministri ka nxjerrë urdhrin nr.181, datë 18.10.2013 duke miratuar
strukturën dhe organikën e kësaj Ministrie. Sipas këtij urdhri MZhETS përbëhet nga katër
drejtori të përgjithshme ndër to dhe ajo e pronës shtetërore. Tek kjo drejtori e fundit
përfshihet sektori ku punonte paditësja, i cili ka pësuar shkurtime të vendeve të punës.
Konkretisht nga katër punonjës kanë ngelur në përbërje të tij vetëm dy, pasi është shkëputur
sektori i energjetikës.
3. Me vendimin nr.9, datë 25.11.2013 pala e paditur ka kaluar paditësen në listë pritje
për shkak të ristrukturimit të mësipërm. Sipas palës së paditur kriteri për mbajtjen pas
ristrukturimit të dy personave që kanë vazhduar punën në sektorin ku ka qenë e punësuar
paditësja, ka qenë arsimi i tyre, pasi vendi i punës kërkon të jenë jurist dhe ekonomist.
Paditësja ka arsimin bazë kimi industriale dhe për pasojë nuk është përzgjedhur nga pala e
paditur për të qëndruar në punë.
4. Në këto kushte paditësja ka paraqitur padi në gjykatë, objektin e të cilës e ka shtuar
gjatë gjykimit në shkallë të parë dhe përfundimisht kërkimet e saj të marra në shqyrtim nga
gjykata, janë siç tregohen në pjesën hyrëse të vendimit.
5. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.287, datë
29.01.2014 ka rrëzuar padinë.
657
Arsyetimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë
6. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë ka konkluduar se vendimi për kalimin e
paditëses në listë pritje është kryer në kuadër të ristrukturimit të palës së paditur dhe në
mbështetje të ligjit nr.8549/1999 “Për statusin e nëpunësit civil” dhe VKM nr.360/2000 “Për
lirimin nga shërbimi civil”. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë ka argumentuar se
sipas urdhrit të Kryeministrit nr.22, datë 23.02.2012 për miratimin e strukturës së Ministrisë
së Ekonomisë Tregtisë dhe Energjetikës rezulton se në Drejtorinë e Privatizimit ka pasur 11
punonjës dhe në sektorin ku punonte paditësja numri i specialistëve të kategorisë së paditëses
III-b, ka qenë katër. Ndërkohë sipas urdhrit të Kryeministrit nr.181, datë 18.10.2013 për
miratimin e strukturës së Ministrisë së Zhvillimit Ekonomisë, Tregtisë dhe Sipërmarrjes,
Drejtorisë së Privatizimit i është shkurtuar numri i punonjësve në shtatë dhe në sektorin e
privatizimit ku punonte paditësja numri i specialistëve të kategorinë III-b është zvogëluar në
dy.
7. Në kushtet e këtij ristrukturimi, sipas Gjykatës Administrative të Shkallës së Patë,
pala e paditur ka kaluar paditësen në listë pritje, pasi a) nuk është përzgjedhur mes
specialistëve që do të vazhdonin punën në sektorin e saj, sepse si kriter për të qëndruar në
detyrë është vendosur edhe arsimimi, i cili duhet të ishte jurist dhe ekonomist, ndërkohë
paditësja ka qenë e arsimuar për kimi industriale, si dhe b) ka qenë e pamundur sistemimi i
saj në një tjetër vend pune në institucion. Në këto kushte, me vendimin nr.9, datë 25.11.2013
pala e paditur ka vendosur kalimin e paditëses në listë pritje, pasi më parë ky kalim është
miratuar dhe konfirmuar nga Departamenti i Administratës Publike (DAP) me shkresën
nr.1655/3 datë 21.11.2013.
8. Sipas Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë, vendimi nr.9, datë 25.11.2013 i
palës së paditur, është marrë duke u krahasuar përshkrimi i punës që ka kryer nëpunësi deri
në çastin e ristrukturimit me përshkrimin e punës për vendet e mbetura, të ristrukturuara, apo
me vendet e reja, të krijuara, si dhe me vlerësimin e rezultateve individuale në punë, të dy
viteve të punës. Nëpunësit që kanë plotësuar këto kushte janë mbajtur në punë, të tjerët kanë
kaluar në listë pritje, që mbahet nga DAP për sistemimin në institucionet të tjera sipas
kritereve të nenit 23 të ligjit 8549/1999.
9. Sa më sipër Gjykata Administrative e Shkallës së Parë argumenton se nga pala e
paditur janë respektuar procedurat e parashikuara në VKM nr.360/2000 “Për lirimin nga
shërbimi civil”. Sa i takon pretendimit të paditëses se duhej të krahasohej përshkrimi i punës
që ajo kryente me vendet e mbetura, si dhe të merrej parasysh vlerësimi i saj profesional, kjo
gjykatë ka theksuar se nuk qëndron. Kjo pasi, pala e paditur e ka kryer një gjë të tillë mirëpo
në dy vendet e mbetura si specialist në sektorin ku ka punuar paditësja është vendosur si
kriter edhe arsimi për drejtësi dhe ekonomi, të cilin paditësja nuk e përmbushte, pasi ka
arsimin bazë për kimi industriale.
10. Kundër vendimit nr.287, datë 29.01.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë ka paraqitur ankim pala paditëse në Gjykatën Administrative të Apelit.
11. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin datë
13.02.2014 ka pranuar ankimin e paditëses dhe e ka dërguar pranë Gjykatës Administrative të
Apelit.
12. Gjykata e Administrative e Apelit me vendimin nr.1995, datë 21.05.2014 në
dhomë këshillimi, ka ndryshuar vendimin nr.287, datë 29.01.2014 të Gjykatës Administrative
të Shkallës së Parë Tiranë duke pranuar padinë dhe vendosur: shfuqizimin e vendimit nr.9,
datë 25.11.2013 të MZhET-së; rikthimin e paditëses Ada Oseku (Lezhja) në vendin e
mëparshëm të punës ose në një nga vendet e lira të të njëjtit nivel, të krijuara pas
ristrukturimit të MZhETS-së; pagimin nga i padituri të pagës, nga momenti i lirimit të
paditëses nga shërbimi civil deri në momentin e ekzekutimit të vendimit gjyqësor.
658
Arsyetimi i Gjykatës Administrative të Apelit
13. Gjykata Administrative e Apelit ka argumentuar se gjykata administrative e
shkallës së parë ka interpretuar pjesërisht korrekt dispozitat ligjore në lidhje me marrëveshjen
objekt gjykimi. Por, sipas kësaj gjykate, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë ka bazuar
vendimin e saj në shpjegimet e palës së paditur duke shkelur nenin 20 të KPrC. Pala paditëse
gjatë gjykimit në shkallën e parë ka parashtruar fakte për të argumentuar pretendimin se
kalimi i saj në listë pritje është kryer në shkelje të procesit të rregullt ligjor, manifestuar në
përzgjedhjen në mënyrë selektive nga pala e paditur të punonjësve që ka mbajtur në punë në
zbatim të ristrukturimit. Sipas Gjykatës Administrative të Apelit rezulton se bazuar në
deklarimet e paditëses u është konfirmuar pozicioni i punës në disa raste punonjësve me të
njëjtat kritere me të dhe në raste të tjera pa i pasur këto kriteret për vendin e punës. Sipas
Gjykatës Administrative të Apelit, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë duhet të kishte
analizuar këto raste në kuptim të nenit 21/2 të ligjit nr.49/2012, pra që barra e provës për të
provuar ligjshmërinë e akteve objekt gjykimi i takon palës së paditur.
14. Gjykata Administrative e Apelit thekson se në bazë të nenit 23 të ligjit
nr.8549/1999 duke i marrë të mirëqena prapësimet e palës së paditur mbi zbatimin me
korrektesë prej saj të kritereve në funksion të ristrukturimit të institucionit tërheq vëmendjen
se kjo rrethanë nuk përligj kalimin e paditëses në listë pritje. Sipas Gjykatës Administrative të
Apelit kalimi i paditëses në listë pritje do të duhej të kishte kapërcyer një tjetër pengesë që
lidhet me pamundësinë e sistemimit të saj në një tjetër vend pune të të njëjtit nivel ose me
pëlqimin e saj në një nivel më të ulët në kuptim të nenit 23/2 të ligjit nr.8549/1999. Sipas
Gjykatës Administrative të Apelit gjatë gjykimit në shkallë të parë nuk rezulton të jetë
paraqitur asnjë dokument nga pala e paditur dhe asnjë akt provues në funksion të përpjekjeve
të saj për sistemimin e paditëses në një tjetër vend pune brenda administratës publike. Kështu
sipas Gjykatës Administrative të Apelit, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë ka marrë
të mirëqena pretendimet e palës së paditur duke mos e vendosur veten dhe gjykuar mbi
nivelin e organit administrativ shtetëror.
15. Po ashtu, Gjykata Administrative e Apelit ka theksuar se ligji në fuqi për zgjidhjen
e mosmarrëveshjes është ligji nr.152/2013, që ka hyrë në fuqi në 01.10.2013. Kjo bazuar dhe
në qëndrimin e mbajtur nga Kolegji Administrativ të Gjykatës së Lartë në vendimin nr.00-
2014-730, datë 06.03.2014. Sipas Gjykatës Administrative të Apelit në kuptim të neneve
63,65,66 të ligjit nr.152/2013, si dhe ligjit të mëparshëm nr.8549/1999 akti i largimit të
paditëses nga puna është i paligjshëm dhe pretendim i paditëses për rikthim në vendin e
punës gëzon mbrojtje juridike.
16. Sa më sipër, Gjykata Administrative e Apelit ka vlerësuar ekzistencën e
rrethanave për kthimin e paditëses në të njëjtën detyrë që mbante në momentin e lirimit duke
zëvendësuar në këtë kontekst punonjësit që mbajnë të njëjtën detyrë pa statusin e nëpunësit
civil dhe pa plotësuar kriterin arsimor sikurse ka mundur të provojë paditësja në gjykimin në
shkallë të parë. Kështu sipas Gjykatës Administrative të Apelit, në përputhje me situatën
aktuale pala e paditur duhet ta sistemojë paditësen në një vend të ngjashëm me vendin e
mëparshëm të punës. Gjykata Administrative e Apelit ka arritur në përfundimin se pala e
paditur duhet t’i paguajë paditëses pagën deri në ekzekutim të këtij vendimi, duke zbritur atë
që ka marrë për periudhën gjatë kalimit në listë pritje, nëse do të rezultojë që gjatë kësaj kohe
është paguar.
17. Kundër vendimit nr.1995, datë 21.05.2014 të Gjykatës Administrative e Apelit, ka
paraqitur rekurs pala e paditur duke parashtruar shkaqet e sipërcituara në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
18. Gjykata Administrative e Shkallë së Parë me vendimin datë 06.10.2014 ka
pranuar rekursin e palës së paditur dhe e ka dërguar pranë Kolegjin Administrativ të Gjykatës
së Lartë.
659
II. Vlerësimi i Kolegjti Administrativ i Gjykatës së Lartë.
19. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (më tej Kolegji), pasi shqyrtoi aktet e
ndodhura në dosjen gjyqësore, të cilat janë administruar e analizuar nga gjykatat e faktit, si
dhe vendimet e këtyre të fundit, analizoi shkaqet e rekursit, arrin në përfundimin se vendimet
e dy gjykatave (pra jo vetëm e Gjykatës Administrative të Apelit, siç pretendon pala
rekursuese) janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural, pasi nuk është kryer një hetim
i gjithanshëm dhe i plotë gjyqësor për zgjidhjen e mosmarrëveshjes objekt gjykimi.
20. Konkretisht rezulton se për arsye ristrukturimi, në sektorin pranë palës së paditur,
ku punonte paditësja, janë shkurtuar vendet e punës, duke mbetur nga katër punonjës-
specialist në dy të tillë. Pala e paditur ka pretenduar se ka caktuar në këto pozicione pune
punonjësit që kanë pasur arsim në fushën juridike dhe ekonomike, pasi përshtateshin me
kërkesat e vendit të punës. Duke qenë se paditësja ka qenë me arsim bazë kimi industriale,
pala e paditur ka marrë vendimin nr.9, datë 25.11.2013 për nxjerrjen e paditëses në listë
pritje, pasi nuk ka pasur mundësi ta sistemojë në një vend të lirë pune pranë saj. Vendimi i
mësipërm është marrë, pasi është njoftuar dhe konfirmuar më parë nga Departamenti i
Administratës Publike (DAP) ky kalim në listë pritje.
21. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë e ka vlerësuar të drejtë
vendimmarrjen e palës së paditur për nxjerrjen e paditëses në listë pritje. Sipas kësaj gjykate
pala e paditur, pasi ka zbatuar procedurën ligjore, ka përzgjedhur njerëzit që kishin arsimin, i
cili përshtatej me vendimin e punës. Sipas Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë,
vendimi është marrë pas njoftimit të DAP i cili ka miratuar nxjerrjen e paditëses në listë pritje
në kuptim të VKM-së nr.360/2000, pasi nuk ka pasur vende të tjera të lira për ta sistemuar.
22. Nga ana tjetër, sipas Gjykatës Administrative të Apelit vendimmarrja e palës së
paditur është e pabazuar në ligj, pasi sipas deklarimeve të paditëses në punë janë sistemuar
punonjës në mënyrë selektive, që në disa raste kanë pasur të njëjtat kritere arsimi me
paditësen dhe në raste të tjera pa i pasur fare këto kritere. Sipas Gjykatës Administrative të
Apelit pala e paditur ka pasur detyrimin procedural, në bazë të nenit 21/2 të ligjit nr.49/2012,
për të provuar ligjshmërinë e aktit administrativ, vendimit nr.9, datë 25.11.2013 për kalimin e
paditëses në listë pritje dhe nuk ka paraqitur provat që kundërshtojnë deklarimet e paditëses.
Po ashtu, sipas Gjykatës Administrative të Apelit, pala e paditur nuk ka provuar ligjshmërinë
e vendimmarrjes së saj në kuadër të pamundësisë së sistemimit të paditëses në një tjetër vend
pune të të njëjtit nivel ose me pëlqimin e saj në një nivel më të ulët në kuptim të nenit 23/2 të
ligjit nr.8549/1999.
23. Kolegji thekson se ligji nr.8549/1999 “Për statusin e nëpunësit civil” i
mëparshëm, i zbatuar nga pala e paditur në kohën e nxjerrjes së aktit objekt gjykimi
parashikon në nenin 21/dh të tij ndër të tjera se nëpunësit civilë largohen nga shërbimi civil
në rastet e parashikuara nga neni 23 i këtij ligji. Ndërsa në nenin 23 parashikon se 1. Në
rastet mbylljes së institucioneve të administratës publike, nëpunësi civil, vendi i të cilit është
deklaruar i tepërt, largohet nga shërbimi civil. 2. Në rastet e ristrukturimit të institucioneve
të administratës publike, nëpunësve civilë, vendet e të cilëve janë deklaruar të tepërt, do t'u
ofrohet një vend i të njëjtit nivel në një ministri apo institucion tjetër të administratës publike
qendrore apo vendore ose në pamundësi, një vend i një niveli më të ulët. Nëpunësi civil
vazhdon të gëzojë të drejtat e vendit të tij të mëparshëm deri sa atij t'i ofrohet një vend tjetër,
por jo për më tepër se një vit. Në rastet kur nëpunësi civil refuzon të pranojë vendin e ofruar,
ai humbet të drejtat që i takojnë si nëpunës civil. Ndërkohë ligji i ri në fuqi nr.152/2013 “Për
nëpunësin civil” i ndryshuar parashikohen në nenin 50 të tij ndër të tjera se 1. Nëse për shkak
të mbylljes apo ristrukturimit të institucionit, pozicioni i mëparshëm i një nëpunësi civil nuk
ekziston më, ai transferohet në një pozicion tjetër të shërbimit civil të së njëjtës kategori. 2.
Transferimi, sipas pikës 1 të këtij neni, bëhet me precedencë, sipas kësaj renditjeje: a) në të
660
njëjtin institucion, ku nëpunësi civil është i emëruar; b) në institucionin, me të cilin
institucioni është shkrirë apo bashkuar, në një nga institucionet, në të cilat institucioni është
ndarë apo në institucionin që ka marrë funksionet që kryente më parë nëpunësi; c) në
institucionet e varësisë së institucionit të ristrukturuar; ç) në një institucion tjetër të
shërbimit civil. 3. Në çdo rast mbylljeje apo ristrukturimi krijohet një komision ristrukturimi.
Komisioni shqyrton mundësitë e sistemimit të çdo nëpunësi civil në vendet e lira ekzistuese
dhe propozon transferimin e nëpunësit në një pozicion të lirë, në të cilin ai plotëson kërkesat
specifike. Vendimi përfundimtar i transferimit merret nga njësia përgjegjëse, në bazë të
propozimit të komisionit.
24. Kolegji vë në dukje se sipas rregullimeve të mësipërme ligjore ristrukturimi i
institucionit çon në largim të nëpunësit nga shërbimi civil në rast a) të shkurtimit të vendit të
punës dhe b) pamundësisë së sistemimit të nëpunësit në një pozicion tjetër të lirë të shërbimit
civil sipas përcaktimeve përkatëse të ligjeve të mësipërme.
25. Në rastin objekt gjykimi rezulton se si Gjykata Administrative e Shkallës së Parë,
që ka rrëzuar padinë, ashtu edhe Gjykata Administrative e Apelit që ka ndryshuar vendimin e
të parës dhe ka pranuar padinë nuk kanë kryer hetim të plotë të rrethanave të çështjes në
lidhje me ligjshmërinë e vendimit nr.9, datë 25.11.2013 të palës së paditur. Konkretisht nuk
është hetuar në lidhje me faktin nëse personat e mbajtur në punë në sektorin ku ka qenë e
punësuar paditësja përmbushin kriteret ligjore që parashikohen në kërkesat për vendin e
punës. Pala paditëse pretendon se ata nuk i përmbushin këto kritere. Ndërkohë pala e paditur
pretendon të kundërtën. Gjykatat nuk kanë marrë dhe shqyrtuar asnjë provë në këtë drejtim
për të arritur në konkluzionin se pretendimi i kujt pale qëndron dhe është i bazuar. Kështu
gjykatat duhet të administronin dokumentacionin përkatës që qartësohej kjo situatë. Po ashtu,
gjykatat duhet të verifikonin përmes dokumentacionit të palës së paditur, nëse ka pasur apo jo
vende të tjera të lira pranë palës së paditur, për të cilat paditësja përmbushte kërkesat ligjore
për t’u caktuar në to. Vetëm përmes hetimit të mësipërm do të sigurohej një proces i rregullt
ligjor në kuptim të neneve 6, 10, 14,16, 29 të KPrC dhe do të arrihej në konkluzionin nëse
vendimi i palës së paditur për të nxjerrë paditësen në listë pritje ka qenë i bazuar apo jo.
26. Përsa më sipër, Kolegji arrin në përfundimin se vendimi nr.1995, datë 21.05.2014
i Gjykatës Administrative të Apelit, që ka ndryshuar vendimin nr.287, datë 29.01.2014 të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, duhet të prishet dhe çështja duhet të
dërgohet për rigjykim pranë kësaj gjykate por me tjetër trup gjykues, pasi si një gjykatë fakti
ka mundësinë ligjore të realizojë hetimin e plotë gjyqësor që nuk është kryer nga gjykatat në
gjykimin e mëparshëm. Gjykata Administrative e Apelit në rigjykim duhet të analizojë,
shqyrtojë dhe vendos në lidhje me mosmarrëveshjen, pasi të kryejë hetimin gjyqësor sipas
orientimit dhe detyrave të lënë nga ky Kolegj në pikat 24 dhe 25 të këtij vendimi.
27. Së fundi, Kolegji vlerëson të theksojë se në lidhje me natyrën e mosmarrëveshjes
objekt gjykimi nuk qëndron pretendimi i palës rekursuese se gjykatat nuk kanë zbatuar
vendimin unifikues nr.7/2011 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë në zgjidhjen e
çështjes. Pala e paditur në rekurs pretendon se në zbatim të vendimit unifikues vendimin nr.7,
datë 01.06.2011 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, pala paditëse nuk ka të drejtë
të kundërshtojë në gjykatë aktin e kalimit në listë pritje, si një akt administrativ, por mund të
ngrejë padi për kërkimin e pasojave që rrjedhin nga zgjidhja e kontratës së punës, duke mos
iu njohur e drejta për rikthim në punë. Kolegji thekson se nëpunësit civil kanë status të
posaçëm juridik në fushën e marrëdhënieve të punës, të rregulluar me ligjin për statusin e
nëpunësit civil, që ndryshon nga të gjithë punonjësit e tjerë të administratës publike, të
trajtuar në marrëdhënien e tyre të punës sipas rregullimeve të përgjithshme që përmban Kodi
i Punës. Prandaj shkaku ligjor dhe objekti i kërkimit në padi për të cilin disponon gjykata
është edhe ai i ligjshmërisë së aktit administrativ, forma, procedura e ndjekur dhe motivet ku
bazohet ai kur disponon lidhur me statusin e nëpunësit civil. Kështu në këto lloj
661
mosmarrëveshjesh në padi nëpunësi civil ka të drejtë të kërkojë paligjshmërinë e aktit
administrativ dhe rregullimin e pasojave që kanë çuar në ndryshimin apo përfundimin e
marrëdhënies së punës të shërbimit civil, sikurse është edhe rikthimi në detyrë, nëse dhe për
aq sa është e njohur nga ligji në këtë qëllim. Ndërsa në rastet e tjera të konflikteve mbi
marrëdhënien e punës të punonjësve të administratës publike, ku gjejnë zbatim dispozitat e
K.Punës objekti i mosmarrëveshjes nuk ka elementet e natyrës administrative. Këtyre rasteve
u referohet edhe interpretimi unifikues i ligjit sipas vendimit nr.7/2011 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë. Qëndrimi i mësipërm është mbajtur edhe më parë nga
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Larë në çështjen nr.00-2015-1539 (276) vendimi, datë
07.05.2015.
PËR KËTO ARSYE

administrative”.
VENDOSI
dërgimin e çështjes për rishqyrtimin në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 25.02.2016
662
Nr. 00 - 2016 - 1916 i Vendimit (114)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në datën 25.02.2016, në seancën gjyqësore, mori në shqyrtim çështjen administrative me

PADITËS: DILA NDREU

PASURIVE TË PALUAJTSHME SHKODËR.
Pa praninë e Avokaturës së Shtetit.
OBJEKTI:
Kundërshtimin e aktit administrativ, vendimit nr.20, datë 04.02.2011
të Regjistruesit të ZVRPP Shkodër.
Detyrimin e ZVRPP Shkodër për të regjistruar pasurinë e paluajtshme
nr.6/250, në ZK. 8593 truall me sipërfaqe 307 m2,
nga të cilat 115 m2 ndërtesë.
Baza Ligjore: Neni 324, 325 të K.Pr.Civile;
neni 24/b i Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive te paluajtshme”, i ndryshuar;
VKM nr.1205, datë 09.07.2008.

vendosur:
-Shfuqizimin e aktit administrativ, vendim i ZVRPP Shkodër me nr.20, datë
04.02.2011.
-Detyrimin e ZVRPP Shkodër të regjistrojë pasurinë e paluajshme, e përbërë
nga truall me sipërfaqe prej 299 m2, nga të cilat sipërfaqe ndërtimore e një
shtëpie banimi 1 kat, prej 93,5 m2, e ndodhur në Shkodër, Lagjja “Tom Kola”,
zona kadastrale 8593, indeks harte SH-K-9, e cila kufizohet: në veri- pasuria
me nr.6/468; në lindje- pasuria me nr.6/249, rrugë; në jug- pasuria me
nr.6/257; në perëndim- pasuria me nr.6/251.
-Pjesë e panadarë e këtij vendimi është edhe plani i rilevimit, i cili është pjesë
e aktit të ekspertimit.
-Shpenzimet gjyqësore mbeten siç janë bërë.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.24, datë 17.01.2013 ka vendosur:

Gjyqësor Shkodër.
663
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër, e cila kërkon ndryshimin e vendimit
nr.24, datë 17.01.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe vendimit nr.2375, datë
27.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit dhe vendimi i dhënë nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor janë vendime të marra në shkelje dhe në zbatim të gabuar të ligjit
procedurial dhe atij material.
- Nga paditësja janë paraqitur me cilësinë e provës vendimi nr.64, datë 14.09.1959 i
K.E.K.P, me anën e të cilit është vendosur që z. Isuf Bashkurti t’i shiten 500 m2 truall
në bllokun Canaj, Kontrata e shitjes midis përfaqësuesit të Komunale Banesa dhe z.
Isuf Bashkurti (kontratë e cila nuk është realizuar para noterit), si dhe vërtetimi i
shlyerjes së pagesës së truallit.
- Kontrata e mësipërme e shitjes nuk është realizuar me akt noterial si dhe nuk figuron
të jetë regjistruar në librat hipotekorë, fakt i cili bie në kundërshtim me VKM nr.185,
datë 04.05.1956 “Mbi mënyrën e tjetërsimit të tokave shtetërore për ndërtim”, ku në
pikën 3 të tij thuhet: “Kontrata e shitjes bëhet me akt noterial dhe do të regjistrohet
ose do të transkiptohet në zyrat e ipotekave ose në zyrën e kadastrës”.
- Gjithashtu, kjo kontratë nuk mund të konsiderohet si origjinë e pronësisë së paditëses
për sa kohë që origjina e pronës së tjetërsuar, është vendimi i gjykatës nr.903, datë
25.07.1992 dhe në favor të kërkuesave ka kaluar vetëm pasuria e regjistruar sipas këtij
vendimi.
- Referuar aktit të ekspertimit marrë në cilësinë e provës në gjykim, rezulton se sipas
hartës së vitit 1962-1981 parcela ku ndodhet edhe prona e paditëses është me
sipërfaqe 924 m2, në një kohë që kontrata e shitjes mes Nd/Komunale Banesa dhe z.
Isuf Bashkurti ka të përcaktuar sipërfaqen 500 m2.
- Askush nuk mund ti kalojë më shumë të drejta nga sa ai vetë ka.
- Me këtë kuptojmë që, paditësja ka blerë nga shtetasi Fadil Pëllumbi vetëm shtëpinë e
banimit, shtëpi të cilin ja ka shitur Isuf Bashkurti.
- Vetë Isuf Bashkurti pasurinë shtëpi banimi e ka të regjistruar me vendim gjyësor
vërtetim fakti juridik.
- Pra, gjykata në kënvështrim me të gjitha aktet që ndodhen në dosje, i ka dhënë
paditëses të drejtën e pronësisë për sipërfaqen e truallit nën banesë dhe oborrin, pasi
vetë shtetasi Isuf Bashkurti ka kontratë me Nd/Komunale banesa vetëm për 500 m2
truall dhe kjo sipërfaqe trualli sot, posedohet vetëm nga ai.
- Akti i nxjerrë nga ZVRPP Shkodër është në përputhje me ligjin, pasi pranë ZVRPP
Shkodër nuk ndodhet i administruar vendimi gjyqësor nr.903, datë 25.07.1992;
kontrata noteriale e shitjes mes Nd/Komunale Banesa dhe z. Isuf Bashkurti; si dhe
kontrata e shitjes nr.6189/715 datë 12.08.1992 midis Isuf Bashkurti dhe Fadil
Pëllumbi.

Pasi dëgjoi relatimin përkatës të gjyqtares Evelina Qirjako, verifikoi legjitimitetin e
palës rekursuese Zyres Vendore te Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër, si dhe e
664
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësja Dile Ndreu,
pretendon se është pronare e një pasurie të paluajtshme të ndodhur në ZK 8593, me nr.pasurie
6/250, të përbërë nga një truall me sipërfaqe prej 307 m2 dhe një sipërfaqe ndërtimore 1 kat
mbi të prej 115 m2.
2. Origjina e prejardhjes së kësaj pronë, sipas pretendimeve të paditëses vjen nga
vendimi nr.64, datë 14.09.1959 i Komitetit Ekzekutiv të Këshillit Popullor të Qytetit
Shkodër, nëpërmjet të cilit shtetasit Isuf Bashkurti i është dhënë truall në masën prej 500 m2
kundrejt vlerës prej 40 lekë m2, me qëllim që të ndërtojnë shtëpi banimi.
3. Bazuar në këtë vendim të Komitetit Ekzekutiv, është lidhur edhe kontrata e
shitblerjes së datës 09.11.1960 e lidhur midis Ndërmarrjes së Shërbimit Komunal Shkodër, në
cilësinë e shitësit dhe subjektit Isuf Bashkurti me cilësinë e blerësit, nëpërmjet të cilës blerësi
ka shitur një parcelë, truall shtëpie me sipërfaqe 500 m2, të ndodhur në Lagjen “Skënderbeg”,
Rruga “Canej”, kundrejt vlerës prej 20.000 (njëzet mijë) lekë.
4. Nëpërmjet vërtetimit të datës 24.01.1963 të lëshuar nga Ndërmarrja Lokale e
Shërbimit Komunal Shkodër, është vërtetuar se: “...Isuf Bashkurti ka likujdue plotësisht me
anën e Bankës së Shtetit dhe Arkës së Kursimit Shkodër shumën prej lekë 20.000 (njizetmijë)
për blemjen e nji parcele prej 500 (pesëqind)m2 për ta përdor për truall shtëpie...”.
5. Pala paditëse ka pretenduar se me vendimin gjyqësor nr.903, datë 25.07.1992 është
vërtetuar fakti juridik i pronësisë së subjektit Isuf Bashkurti mbi një shtëpi njëkatëshe, e
vendosur në lagjen “Skënderbeg”, Rruga “Canej” dhe e përbërë nga 3 dhoma, kuzhinë e
vjecka të tjera, e kufizuar: Lindja- shtëpija e pritjes së partisë; Veriu- Kristo Zaka; Jugu-
Rruga dhe Perëndimi- prona e shtetit. Kjo pasuri figuron të jetë regjistruar në regjistrin
hipotekor të ZVRPP Shkodër me nr.1036 radhori pronësie, datë 12.10.1992.
6. Pala paditëse ka pretenduar se subjekti Isuf Bashkurti me kontratën e shitjes
nr.6189/715 datë 12.08.1992, pronën objekt shqyrtimi ia ka shitur subjektit Fadil Pëllumbi, i
cili e ka transkriptuar atë në radhorin nr.1038 datë 13.10.1992, fakt të cilin e provon
nëpërmjet fletës së regjistrit hipotekor të lëshuar nga ZVRPP Shkodër, si edhe vërtetimit të
pronësisë datë 07.01.1993 të Zyrës së Ipotekës Shkodër, me të cilën është pasqyruar se:
“Fadil Pëllumbi ka të regjistruar pranë kësaj zyre me nr.radhori pronësie 1038, datë
13.10.1992 pronën e poshtëshënuar: Shtëpi banimi një katëshe, e përbërë prej tre dhomash,
një kuzhinë e vjecka të tjera e ndodhur kjo pronë në Lagjen “Tom Kola” Shkodër, dhe e
kufizuar: Para- oborri i shtëpisë dhe rruga pa emër; Para- Familja e Kristo Totos; Majtas-
Jetmir Barbullushi (në një kulm); Djathtas- Gecaj...Prona në fjalë është e lirë nga çdo barrë
dhe ipotekë”.
7. Me kontratën e shitblerjes nr.5428 rep., dhe nr.637 kol., datë 18.06.1993, rezulton
se subjekti Fadil Pëllumbi me cilësinë e shitësit, i ka shitur subjekteve Mark Bala dhe Dila
Ndreut me cilësinë e blerësave, një shtëpi banimi njëkatëshe të përbërë prej tre dhomash, një
kuzhinë me aneks, e vjecka të tjera, e ndodhur kjo pronë në Lagjen “Tom Kola” Shkodër, dhe
e kufizuar: Para - oborri i shtëpisë dhe rruga pa emër; Prapa - Familja e Kristo Totos; Majtas -
Jetmir Barbullushi (në një kulm); Djathtas - Gecaj. Kjo pasuri, rezulton të jetë regjistruar në
emër të subjektit Mark Bala në regjistrin hipotekor të Zyrës së Hipotekës Shkodër, me
nr.1105 radhori, datë 23.07.1993, fakt i cili, provohet nëpërmjet vërtetimit të pronësisë së
lëshuar nga Zyra e Ipotekës Shkodër.
8. Pala paditëse, i është drejtuar ZVRPP Shkodër në vitin 2011 për të regjistruar
pasurinë e paluajtshme, të ndodhur në ZK 8593, me nr.6/250 pasurie të përbërë nga një truall
me sipërfaqe prej 307 m2 dhe një sipërfaqe ndërtimore 1 kat mbi të në masën prej 115 m2, si
dhe për tu pajisur me çertifikatë pronësie.
9. Në vijim të kësaj kërkesë, me vendimin nr.20, datë 04.02.2011 Regjistruesi i
ZVRPP Shkodër ka vendosur refuzimin e kërkesës së subjektit Dila Ndreu për regjistrimin e
665
pasurisë objekt i këtij gjykimi, me arsyetimin se: “...Origjina e pronës figuron të jetë e
regjistruar në radhorin e pronësisë nr.1036, datë 25.07.1992 ku në favor të z. Isuf Bashkurti
sipas vendimit të gjykatës (vërtetim fakti sipas shënimit në radhor) nr.903, datë 25.07.1992
ku është regjistruar pasuria me përshkrim të sipërcituar. Kjo pasuri i shitet z. Fadil Pëllumbi
dhe transkiptohet në radhorin e pronësisë nr.1038 të vitit 1992, sipas kontratës së shitjes
nr.6189/715 datë 12.08.1992 (kjo sipas shënimit në radhorin e pronësisë). Vendimi i gjykatës
nr.903, datë 25.07.1992 si dhe kontrata e shitjes nr.6189/715 datë 12.08.1992 nuk janë
paraqitur pranë ZVRPP Shkodër dhe nuk gjenden as në arshivën e saj, fakt ky që bie në
kundërshtim me Kreun IV, pika 22 të rregullores nr.184 prot, datë 08.04.1999 “Për punën e
zyrës së regjistrimit të pasurisë së paluajtshme”. ....nga kërkuesi janë paraqitur vendimi
nr.64, datë 14.09.1959 i K.E.K.P ..., kontrata e shitjes midis përfaqësuesit të Komunale
Banesa dhe z. Isuf Bashkurti (kontratë e cila nuk është realizuar para noterit), si dhe
vërtetimi i shlyerjes së pagesës së truallit. Sa më sipër kontrata e mësipërme e shitjes nuk
është realizuar me akt noterial si dhe nuk figuron të jetë regjistruar në librat hipotekorë, fakt
i cili bie në kundërshtim me VKM nr.185, datë 04.05.1956 “Mbi mënyrën e tjetërsimit të
tokave shtetërore për ndërtim”, ku në pikën 3 të tij thuhet: “Kontrata e shitjes bëhet me akt
noterial dhe do të regjistrohet ose do të transkiptohet në zyrat e ipotekave ose në zyrën e
kadastrës”. Sqarojmë faktin që, kontrata e mësipërme nuk mund të konsiderohet si origjinë e
pronësisë së kërkuesve, për sa kohë që origjina e pronës së tjetërsuar është vendi i gjykatës
nr.903, datë 25.07.1992 dhe në favor të kërkuesave ka kaluar vetëm pasuria e regjistruar
sipas këtij vendimi...”.
10. Në kushtet kur, pala paditëse nuk ka qenë dakord me këtë urdhër-refuzimi, në
datën 23.02.2011, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër me padinë me objekt
të sipërcituar, duke pretenduar se, vendimi i regjistruesit të ZVRPP Shkodër për refuzimin e
regjistrimit të pronës objekt i këtij shqyrtimi gjyqësor, është një akt administrativ i nxjerrë në
kundërshtim me ligjin dhe për këtë arsye, ai duhet të anullohet.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.2375, datë 27.10.2011
ka vendosur:
-Shfuqizimin e aktit administrativ, vendim i ZVRPP Shkodër me nr.20, datë
04.02.2011.
-Detyrimin e ZVRPP Shkodër të regjistrojë pasurinë e paluajshme, e përbërë nga
truall me sipërfaqe prej 299 m2, nga të cilat sipërfaqe ndërtimore e një shtëpie banimi 1 kat,
prej 93,5 m2, e ndodhur në Shkodër, Lagjja “Tom Kola”, zona kadastrale 8593, indeks harte
SH-K-9, e cila kufizohet: në veri- pasuria me nr.6/468; në lindje- pasuria me nr.6/249, rrugë;
në jug- pasuria me nr.6/257; në perëndim- pasuria me nr.6/251.
-Pjesë e panadarë e këtij vendimi është edhe plani i rilevimit, i cili është pjesë e aktit
të ekspertimit.
11/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “.....Gjykata çmon se detyrë e ZVRPP është
regjistrimi i të drejtës së pronësisë dhe të drejtave reale të personave të interesuar mbi sende
të paluajtshme dhe jo dhënia e të drejtës reale mbi këto sende. Për këtë qëllim, kjo zyrë, ka
detyrë që të hetojë dhe të individualizojë sendin mbi të cilin shtrihet e drejta e pronësisë së
personit të interesuar, duke u bazuar në vërtetimin e pronësisë së paraqitur nga personi. Në
rastin konkret, sipërfaqja e truallit të pretenduar, mund të pasqyrohej në planimetri nga ana
e ekspertëve të ZVRPP Shkodër dhe mbi bazën e tyre të regjistrohej sipërfaqja që do
rezultonte nga matjet grafike në hartë, si dhe duke e krahasuar me planimetritë e paraqitura
nga pala. Gjykata çmon se fakti që nuk gjendet vendimi gjyqësor që përbën origjinën e
pronës, nuk përbën shkak për refuzimin e kërkesës për regjistrim. Paditësja ka paraqitur
vërtetimet origjinale të pronësisë dhe madje ato janë regjistruar më parë në Zyrën e
666
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër. Nisur nga sa u tha më lartë, duke e gjendur
kërkesë-padinë të bazuar në ligj dhe në prova, gjykata konkludon se ajo duhet pranuar...”.
12. Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.24, datë 17.01.2013 ka vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit nr.2375, datë 27.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër.
12/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...trupi gjykues e gjen të pabazuar aktin
administrativ të nxjerrë nga pala e paditur, i cili ka refuzuar kërkesën e paditëses për
regjistrimin në sistemin e ri të pronës truall+ndërtesë, në këto rrethana kjo pronë duhet
regjistruar sipas përcaktimeve të bëra në aktin e ekspertimit, pjesë e vendimit gjyqësor.
Pretendimet e parashtruara në ankim nga ana e paditur, gjenden të pabazuara. Mungesa e
akteve të shitjes, mbi të cilat janë kryer transkiptimet e pronës në disa radhorë nuk mund të
përbëjnë shkak për të refuzuar regjistrimin e pronës në sistemin e ri, pasi çdo ndryshim i
pronarit të pronës është pasqyruar rregullisht në regjistrat hipotekorë. Pretendimi i palës së
paditur se, paditësi ka blerë nga shtetasi Fadil Pëllumbi vetëm shtëpinë e banimit dhe jo
truallin, nuk qëndron, pasi objekti i ndërtuar qëndron në mënyrë të pandashme me truallin
dhe oborri funksional është përdorur nga paditësja pa u shqetësuar nga asnjë, në mënyrë të
pandërprerë për vite me radhë që nga koha që e ka blerë pronën. ...”.
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.24,
datë 17.01.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe vendimit nr.2375, datë 27.10.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, duke parashtruar ato shkaqe, që pasqyrohen në pjesën
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, rekursi i paraqitur nga Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër, përmban shkaqe nga ato
parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i ndryshuar, të cilat çojnë
në prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër. Ky Kolegj, vlerëson se vendimi nr.24,
datë 17.01.2013 i Gjykatës së Apelit Shkodër, është një vendim i pabazuar në ligjin
procedurial dhe atë material dhe si i tillë, ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
15. Rezulton se kërkimi i palës paditëse në këtë gjykim është: “1) Kundërshtimin e
aktit administrativ, vendimit nr.20, datë 04.02.2011 të Regjistruesit të ZVRPP Shkodër. 2)
Detyrimin e ZVRPP Shkodër për të regjistruar pasurinë e paluajtshme nr.6/250, në ZK. 8593
truall me sipërfaqe 307 m2, nga të cilat 115 m2 ndërtesë”. Këtë kërkim pala paditëse e ka
mbështetur në nenet 324, 325 të K.Pr.Civile; nenin 24/b të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive te palujtshme”, i ndryshuar; si dhe në parashikimet e VKM
nr.1025, datë 09.07.2008 “Për procedurat e regjistrimit të pasurive të paluajtshme, për të cilat
zotërohen dokumente të ligjshme pronësie, por që nuk kanë të përcaktuar sipërfaqen”.
16. Në referim të kërkimeve të palës paditëse dhe shkakut ligjor të tyre, si dhe nga
aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore, rezulton se, konflikti ndërmjet palëve ndërgjyqëse ka
lindur si pasojë e nxjerrjes nga ana e paditur të aktit administrativ, vendimit nr.20, datë
04.02.2011 të ZVRPP Shkodër, me anën e të cilit, kjo e fundit ka refuzuar që t’i regjistrojë
paditëses pasurinë e paluajtshme tokë truall me sipërfaqe prej 307 m2, si dhe një sipërfaqe
ndërtimore 1 kat mbi të në masën prej 115 m2, e cila përfshihet në Zonën Kadastrale nr.8593,
me nr.6/250 pasurie. Ky akt i anës së paditur, ka dalë pas aplikimit të palës paditëse për
kryerjen e regjistrimit fillestar të kësaj prone, si dhe pajisjen me çertifikatë pronësie.
667
17. Pala paditëse në këtë gjykim, ka pretenduar se titullin e pronës objekt shqyrtimi e
ka fituar nëpërmjet kontratës së shitblerjes nr.5428/637, datë 18.06.1993 nga subjekti Fadil
Pëllumbi, i cili, pronën objekt shqyrtimi e ka pasur të regjistruar në radhorin nr.1038 datë
13.10.1992. Sipas pretendimeve të palës paditëse, subjekti Fadil Pëllumbi e ka fituar titullin e
pronësisë së kësaj prone, nëpërmjet kontratës së shitblerjes me nr.6189/715, datë 12.08.1992
nga subjekti Isuf Bashkurti. Ky i fundit, sipas pretendimeve të ngritura nga pala paditëse në
këtë gjykim si dhe provave të administruara në gjykim, e ka fituar titullin e pronësisë mbi
këtë pronë nëpërmjet vendimit gjyqësor nr.903, datë 25.07.1992, me të cilin është vendosur:
“vërtetimin e faktit juridik të pronësisë së subjektit Isuf Bashkurti, mbi një shtëpi njëkatëshe,
e vendosur në lagjen “Skënderbeg”, Rruga “Canej” dhe e përbërë nga 3 dhoma, kuzhinë e
vjecka të tjera, e kufizuar: Lindja- shtëpija e pritjes së partisë; Veriu- Kristo Zaka; Jugu-
Rruga dhe Perëndimi- prona e shtetit”. Këtë vendim, ky subjekt rezulton edhe ta ketë
regjistruar në regjistrin hipotekor të ZVRPP Shkodër, me nr.1036 radhori pronësie, datë
12.10.1992. Për sa më sipër, pala paditëse ka pretenduar se, vijimësia e titullit të pronësisë
për pronën objekt shqyrtimi, nga origjina e saj deri tek paditësja është i ligjshëm dhe si i tillë,
nuk duhej të refuzohej nga ana e ZVRPP Shkodër.
18. Pala e paditur në këtë gjykim ZVRPP Shkodër, ka prapësuar se refuzimi i
regjistrimit të pronës së palës paditëse, është bërë në përputhje me Ligjin nr.7843, datë
13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive te palujtshme”, i ndryshuar. Origjina e pronës objekt
shqyrtimi, banesës një-katëshe me sipërfaqe 115 m2, rezulton të vijë nga subjekti Isuf
Bashkurti, i cili e ka pasur të regjistruar në radhorin e pronësisë nr.1036, datë 25.07.1992,
bazuar në vendimin gjyqësor nr.903, datë 25.07.1992 (vërtetim fakti sipas shënimit në
radhor). Ndërsa origjinën për truallin nën ndërtesë me sipërfaqe 307 m2, subjekti Isuf
Bashkurti rezulton ta ketë fituar sipas vendimit nr.64, datë 14.09.1959 të Komitetit Ekzekutiv
të K.P të rrethit Shkodër, me të cilin është vendosur që këtij subjekti t’i shiten 500 m2 truall
në bllokun Canaj. Bazuar në këtë vendim, është bërë edhe lidhja e kontratës së shitjes midis
përfaqësuesit të Komunale Banesa dhe z. Isuf Bashkurti, kontratë e cila nuk është realizuar
para noterit dhe si e tillë, nuk figuron të jetë regjistruar në librat hipotekorë, duke rënë në
kundërshtim me parashikimet e VKM nr.185, datë 04.05.1956 “Mbi mënyrën e tjetërsimit të
tokave shtetërore për ndërtim”. Gjithashtu, ZVRPP Shkodër ka pretenduar se, kjo kontratë
shitblerje nuk mund të konsiderohet si origjinë e pronësisë së subjektit Isuf Bashkurti, përsa i
përket pasurisë truall objekt i këtij gjykimi. Si origjinë e pronës objekt shqyrtimi është vetëm
vendimi i gjykatës nr.903, datë 25.07.1992, me të cilin është njohur e drejta e pronësisë së
subjektit Isuf Bashkurti për shtëpinë njëkatëshe, e cila, figuron të ketë qenë e regjistruar në
ZVRPP Shkodër dhe më pas i është shitur subjektit Fadil Pëllumbi, nëpërmjet kontratës së
shit-blerjes nr.6189/715, datë 12.08.1992 (kjo sipas shënimit në radhorin e pronësisë). Për
këtë arsye, prona që i ka kaluar paditëses në këtë gjykim, mund të konsiderohet vetëm prona
që Isuf Bashkurti ka pasur të regjistruar dhe që i ka shitur subjektit Fadil Pëllumbi, sikundër
është sipërfaqja ndërtimore (shtëpia njëkatëshe në përcaktimet e dhëna më lartë në këtë
vendim) dhe jo trualli nën të. Por, edhe regjistrimi i kësaj pasurie nuk mund të kryhet, përsa
kohë në në arshivën e ZVRPP Shkodër nuk gjendet i administruar dokumentacioni i duhur
ligjor, sikundër është vendimi gjyqësor nr.903, datë 25.07.1992 dhe kontrata e shit-blerjes me
nr.6189/715, datë 12.08.1992 (lidhur midis Isuf Bashkurtit në cilësinë e shitësit dhe Fadil
Pëllumbit në cilësinë e blerësit), fakt i cili ka ndikuar dhe ka çuar në refuzimin e kërkesës së
paditëses në këtë gjykim.
19. Bazuar në këto pretendime dhe prapësimeve të palëve ndërgjyqëse në këtë proces,
ka rezultuar se, Gjykata e Apelit Shkodër ka lënë në fuqi vendimin e dhënë nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Shkodër, më të cilën është pranuar padia e palës paditëse me arsyetimin se:
“...trupi gjykues e gjen të pabazuar aktin administrativ të nxjerrë nga pala e paditur, i cili ka
refuzuar kërkesën e paditëses për regjistrimin në sistemin e ri të pronës truall+ndërtesë, në
668
këto rrethana kjo pronë duhet regjistruar sipas përcaktimeve të bëra në aktin e ekspertimit,
pjesë e vendimit gjyqësor. ... Mungesa e akteve të shitjes, mbi të cilat janë kryer transkiptimet
e pronës në disa radhorë nuk mund të përbëjnë shkak për të refuzuar regjistrimin e pronës në
sistemin e ri, pasi çdo ndryshim i pronarit të pronës është pasqyruar rregullisht në regjistrat
hipotekorë. Pretendimi i palës së paditur se, paditësi ka blerë nga shtetasi Fadil Pëllumbi
vetëm shtëpinë e banimit dhe jo truallin, nuk qëndron, pasi objekti i ndërtuar qëndron në
mënyrë të pandashme me truallin dhe oborri funksional është përdorur nga paditësja pa u
shqetësuar nga asnjë, në mënyrë të pandërprerë për vite me radhë që nga koha që e ka blerë
pronën”. Këtë arsyetim të gjykatës së apelit, ky Kolegj, e vlerëson si i pabazuar në ligj dhe në
provat e administruara në dosjen gjyqësore, gjë e cila ka ardhur si rezulat i një hetimi jo të
plotë nga ana e kësaj gjykate.
20. Në analizë të sa më sipër, ky Kolegj, vlerëson se, mosmarrëveshja objekt i këtij
shqyrtimi gjyqësor, është një mosmarrëveshje administrative në fushën e regjistrimit të
pasurive të paluajtshme, e cila gjen rregullim jo vetëm tek ligji specifik, sikundër është Ligji
nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive te paluajtshme”, i ndryshuar; si dhe
akteve nënligjore të dala në zbatim të tij, por edhe tek dispozitat e Kodit Civil, i cili
parashikon detyrimin e regjistrimit të titujve të pronësisë në regjistrat publikë të pasurive të
paluajtshme.
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson fillimisht të theksojë se,
regjistrimi i një pasurie të paluajtshme e cila është fituar në mënyrë të ligjshme, është një
detyrim ligjor dhe kushtetues, pasi vetëm pas kryerjes së këtij regjistrimi në regjistrin e
pasurive të paluajtshme, subjektet titullar të pronave të paluajtshme mund ti hedhin këto
pasuri në qarkullim civil. Në këto kushte, nisur nga rëndësia e madhe që ka procesi i
regjistrimit të pasurive të paluajtshme, ligjvënësi e ka rregulluar kryerjen e kësaj veprimtarie
nëpërmjet Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive te paluajtshme”, i
ndryshuar (dispozita ligjore në fuqi në momentin e lindjes së mosmarrëveshjes objekt
shqyrtimi), në të cilin ka dhënë definicione dhe parashikime të qarta se si duhet të kryhet ky
proces nga ana e një organi administrativ të specializuar, sikundër është Zyra e Registrimit të
Pasurive të Paluajtshme, pa dashur në asnjë rast që këtij organi administrativ, ti japi më
shumë kompetenca nga sa ai i ka përcaktuar në ligjin ë posaçëm.
22. Për këtë arsye, në rast se organi administrativ ZVRPP (në cilësinë e një organi të
specializuar dhe të posaçëm) do vendoste refuzimin e regjistrimit të një pasurie të
paluajtshme (pa prova dhe pa shkak ligjor), është pikërisht gjykata ajo e cila, pas një hetimi të
plotë dhe të gjithanshëm do të vërtetonte nëse: i) shkaku për të cilën është vendosur refuzimi i
regjistrimit të pronës, qëndron apo jo; ii) nëse organi administrativ në momentin që e ka
vendosur këtë refuzim, ka pasur apo jo të drejtë; iii) nëse veprimet apo mosveprimet e kryera
nga ana e organit të ngarkuar me ligj, janë kryer sipas parashikimeve të ligjit të zbatueshëm
dhe të akteve nënligjore të dala në bazë dhe për zbatim të tij etj. Ndaj është detyrë e gjykatave
që marrin në trajtim çështje të tilla që, të kryejnë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm si dhe
t’u japin përgjigje shteruese çdo pretendimi apo prapësimi të ngritur gjatë procesit nga palët,
në mënyrë që çështja të zgjidhet drejtë dhe të krijohet praktikë e qartë gjyqësore në lidhje me
trajtimin e këtyre lloj mosmarrëveshjeve.
23. Ky Kolegj, e vlerëson të arsyeshme të evidentojë faktin se, në kushtet kur
regjistrimi i një pasurie të paluajtshme nga ana e ligjvënësit, është parashikuar që të kryhet në
rrugë administrative sipas parashikimeve ligjore, në momentin kur çështja bëhet objekt
shqyrtimi gjyqësor, detyra e gjykatës është të kontrollojë dhe të verifikojë çdo veprim të
kryer ose të pakryer nga ana e organit administrativ, çdo interpretim ligjor të kryer prej tij,
duke kontrolluar, verifikuar, krahasuar dhe analizuar zë më zë sipas urdhërimeve që
parashikon vetë ligji. Gjykatat nuk mund ti japin zgjidhje çështjeve të kësaj natyre, duke u
mjaftuar vetëm me faktin se, nuk është faji i subjektit që organet shtetërore nuk administrojnë
669
në rregull dokumentat zyrtarë, fakt i cili mund të ndikojë në zgjidhjen e një çështje, por nuk
mund të jetë arsyeja e vetme mbi të cilën mund të zgjidhet një çështje e caktuar.
24. Gjykata ka detyrimin ligjor që të kuptojnë mosmarrëveshjen, të konstatojë se cili
është thelbi i konfliktit, cilat janë arsyet e lindjes së tij, cilat janë dispozitat ligjore që duhet të
zbatohen në këtë rast, si dhe ti japi zgjidhje çështjes, duke qartësuar çdo palë në konflikt se,
përse ligjërisht qëndrojnë pretendimet e njërës palë dhe nuk qëndrojnë pretedimet e palës
tjetër. Kjo detyrë e gjykatës merr një rëndësi të veçantë e prioritare sidomos në gjykimet e
mosmarrëveshjeve administrative, sikundër është dhe rasti objekt shqyrtimi. Kjo për faktin
se, praktika gjyqësore do të qartësojë dhe orientojë njëkohësisht, si organin administrativ për
mënyrën sesi duhet të veprojë në zbatim të ligjit të tij organik, ashtu edhe subjektet e
interesuar, duke synuar shmangien e konflikteve të këtij lloji për shkak të paqartësisë në
mënyrën e zbatimit të ligjit.
25. Në rastin objekt shqyrtimi, konstatohet qartësisht se, thelbi i mosmarrëveshjes mes
palëve qëndron në faktin nëse duhet të kryhet regjistrimi i titullit të pronësisë që paditësi
pretendon se ka apo jo dhe nëse veprimi i anës së paditur është në përputhje me dispozitat
ligjore të zbatueshme apo jo. Ky Kolegj, çmon të theksojë se, në nenin 193 të K.Civil,
përcaktohet në mënyrë eksplicite se cilat janë aktet që duhet të rregistrohen në rregjistrin e
pasurive të paluajtshme, në të cilën shprehimisht thuhet: “Duhet të regjistrohen në regjistrin
e pasurive të paluajtshme: a) kontratat për kalimin e pronësisë së sendeve të paluajtshme dhe
aktet për pjestimin vullnetar të tyre; b) kontratat me të cilat krijohen, njihen, ndryshohen ose
pushojnë të drejta pronësie mbi sendet e paluajtshme, të drejta uzufrukti, përdorimi e
bujtjeje, emfiteoze e servituti e të drejta të tjera reale; c) aktet me të cilat hiqet dorë nga të
drejta pasurore të mësipërme; ç) vendimet e gjykatave me të cilat njihet cilësia e
trashëgimtarit dhe fitohet pasuria e trashëguar; d) aktet me të cilat krijohet një shoqëri ose
një subjekt tjetër i së drejtës që ka në pronësi pasuri të paluajtshme ose gëzon të drejta të
tjera reale mbi to; h) vendimet e gjykatave ose organeve kompetente shtetërore që
përkatësisht përmbajnë fitimin ose njohjen e pronësisë mbi pasuritë e paluajtshme, pjestimin
e pasurive të paluajtshme ose që deklarojnë të pavlefshme veprimet juridike për kalimin e
pronësisë të regjistruar më parë rregullisht, si dhe aktet e përmbarimit gjyqësor për
sekuestrimin e pasurisë së paluajtshme ose shitjen në ankant të tyre. Vërtetimi gjyqësor i
faktit të pronësisë nuk regjistrohet”.
26. Në analizë të kësaj dispozite, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton
se, pala paditëse e ka fituar titullin e pronësisë nëpërmjet kontratës së shitblerjes datë
18.06.1993 (të lidhur ndërmjet paditëses Dila Ndreu dhe Mark Bala në cilësinë e blerësave
dhe subjektit Fadil Pëllumbi në cilësinë e shitësit), të cilën ky i fundit e ka regjistruar në
radhorin nr.1105, datë 23.07.1993 pranë ZVRPP Shkodër. Ky fakt pasqyrohet edhe në
vërtetimin e pronësisë së lëshuar nga Zyra e Ipotekës Shkodër, e cila është administruar në
dosje me cilësinë e provës shkresore (referojuni faqes 17 të dosjes gjyqësore). Por, nga hetimi
administrativ që ka kryer pala e paditur në këtë gjykim, ka rezultuar se, dokumentacioni ligjor
provues i cili duhet të pasqyrojë origjinën e ardhjes së pronës objekt shqyrtimi, nuk gjendet i
administruar në arkivën e këtij institucioni, duke rënë në kundështim me parashikimet e Ligjit
nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive te paluajtshme”, i ndryshuar; si dhe
akteve nënligjore të dala në zbatim të tij.
27. Referuar pretendimeve dhe prapësimeve të dhëna nga palët në proces, si dhe
akteve të administruara në dosje, konstatohet qartësisht se, në rastin objekt shqyrtimi, pala
paditëse ka kërkuar të kryejë regjistrimin fillestar të pronës objekt shqyrtimi, bazuar në nenin
23 të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive te palujtshme”, i ndryshuar,
i titulluar “Regjistrimi fillestar”, në të cilin parashikohet se: “Regjistrimi fillestar i çdo
pasurie të paluajtshme bëhet me përgatitjen e një kartele në pajtim me dispozitat e këtij ligji
dhe në përputhje me dispozitat e çdo akti që përcakton pronësinë ose marrëveshjet apo
670
detyrimet që ekzistojnë për pasuritë e paluajtshme”. Nga përmbajtja e kësaj dispozite, del
edhe qëllimi që ka pasur ligjvënësi kur flet për “regjistrimin fillestar” të një prone. Me këtë
regjistrim, kuptohet regjistrimi për herë të parë i pronave të paluajtshme në sistemin e
regjistrimit të pasurive të paluajtshme (HTR), ose kalimin e pasurive të paluajtshme nga
sistemi hipotekor (ai i pasqyrimit në regjistrat hipotekorë) në sistemin e regjistrimit të
pasurive të paluajtshme (konkretisht në atë HTR, pra të evidentuar edhe në hartë). Ky
regjistrim, për vetë karakterin e veçantë që ka, bëhet sipas përcaktimeve të parashikuara në
mënyrë të posaçme nga ky ligj.
28. Në nenin 24, të ligjit të sipërcituar, i titulluar “Mënyra e regjistrimit fillestar”,
është përcaktuar se: “Regjistruesi, një person ose çdo grup i ngarkuar nga kryeregjistruesi
kërkon që pronësia si dhe kufijtë e çdo pasurie që duhet regjistruar, të dokumentohen duke
përdorur kriteret e mëposhtme: a) Pronësia dhe kufijtë e pasurive të paluajtshme
përcaktohen nga aktet e fitimit të pronësisë, sipas nenit 193 të Kodit Civil. b) Individët,
familjet dhe personat juridikë, privatë apo shtetërorë, që zotërojnë dokumente pronësie, sipas
shkronjës "a", por nuk kanë të përcaktuar në to sipërfaqen e pasurisë së paluajtshme, kanë të
drejtë t'i paraqesin regjistruesit një kërkesë për regjistrim pronësie, e cila duhet të
shoqërohet me dokumentin e pronësisë, me një planvendosje apo genplanin e pasurisë,
deklaratën noteriale të pronarëve fqinjë, që vërtetojnë përmbajtjen e kërkesës për pronësinë
dhe kufijtë e pasurisë që pretendohet, si dhe kopje të vërtetuara nga noteri të d okumenteve të
ndryshme, që mbështesin kërkesën për regjistrim. Regjistruesi, brenda 30 ditëve nga
paraqitja e kërkesës, duhet t'i kthejë përgjigje kërkuesit pas pagesës së shpenzimeve, të cilat
parapaguhen nga kërkuesi. Kundër vendimit të regjistruesit ose në mungesë të përgjigjes, me
kalimin e këtij afati, kërkuesi mund të ankohet në gjykatë. Në procesin gjyqësor gjykata
thërret të gjithë pronarët, pronat e të cilëve janë ngjitur njëra-tjetrës e të cilët kanë interes të
ligjshëm në gjykim. ....”. Ndërsa në zbatim të kësaj dispozite, Këshilli i Ministrave ka
miratuar VKM nr.1025, datë 09.07.2008, ku në pikën 7 të saj ka parashikuar se: “Kërkesa për
regjistrim fillestar pronësie, sipas shkronjës "b" të nenit 24 të ligjit nr.7843, datë 13.7.1994,
në rastin kur kërkuesi zotëron dokumente pronësie për truallin ose për truallin dhe objektin
mbi këtë truall, duhet të shoqërohet me dokumentet e mëposhtme: a) Dokumentin (aktin e
fitimit të pronësisë), sipas nenit 193 të Kodit Civil, të regjistruar ose të paregjistruar në
regjistrin hipotekor; b) Deklaratat noteriale të pronarëve të pasurive kufitare, që vërtetojnë
përmbajtjen e kërkesës për pronësinë dhe kufijtë e pasurisë, që pretendohet nga kërkuesi; c)
Planvendosjen/genplanin e pasurisë (i njëjtë me atë, që i bashkëlidhet deklaratave noteriale
apo konfirmimeve të entit shtetëror); ç) Dokumentacionin nga arkivi teknik i ndërtimit, që
pasqyron hartografisht gjendjen e pasurisë, që pretendohet; d) Mandat pagesën e
shpenzimeve të regjistrimit (tarifa, taksa, shpenzime të tjera, nëse ka të tilla)”.
29. Për plotësimin dhe zbatimin e këtyre disozitave të cilat janë në funksion të njëra-
tjetrës, Kolegji Admnistrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se, është miratuar edhe akti
nënligjor në zbatim dhe për zbatim të këtyre dispozitave ligjore me karakter normativ (të
përgjithshëm), sikundër është rregullorja me nr.184 prot, datë 08.04.1999 “Për punën e zyrës
së regjistrimit të pasurisë së paluajtshme” (dispozita ligjore në fuqi në momentin e nxjerrjes
së aktit objekt shqyrtimi), në të cilën pasqyrohet se: “Në procesin e regjistrimit fillestar do të
përfshihen të gjitha transaksionet e bëra mbi pasuritë e regjistruara (sipas pikave 1 deri 21).
Regjistrimi i këtyre transaksioneve do të bëhet në bazë të dokumentave të hipotekës duke
ndjekur historikun (radhën) e regjistrimit të tyre në Ipotekë (regjistrimi i transaksioneve
përshkruhet në Kreun VI)”.
30. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në analizë të të gjitha akteve ligjore dhe
nënligjore të përmendura më lart në këtë vendim, vlerëson se ligjvënësi ka parashikuar kushte
dhe kritere të veçanta për kryerjen e regjistrimit fillestar të një pasurie të paluajtshme, duke
detyruar organin zbatues ZVRPP që të hetojë dhe të qartësojë titullin e prejardhjes së pronës
671
që nga origjina e saj deri tek subjekti titullar që pretendon pronësinë mbi këtë pasuri,
mosplotësimi i të cilave pasjell automatikisht refuzimin e kërkesës. Siç u tha edhe më lart në
këtë vendim, thelbi i konfliktit objekt gjykimi qëndron në faktin se ZVRPP Shkodër ka
refuzuar kërksesën e palës paditëse Dile Ndreu për të kryer regjistrimin e truallit prej 307 m2,
si dhe një sipërfaqe ndërtimore 1 kat mbi të në masën prej 115 m2, pasi dokumentacioni i
administruar në këtë zyrë nuk është i plotë dhe nuk provon prejardhjen e pronës sipas
legjislacionit në fuqi.
31. Nga shqyrtimi gjyqësor i kryer në të dy gjykatat më të ulëta, ka rezultuar e
provuar se, nuk është administruar dokumentacioni i plotë shkresor që të vërtetojë origjinën e
pronës në kohë nga subjekti Isuf Bashkurti, i cili pretendohet se ka qenë pronari i parë i saj,
deri tek titullarët e kësaj prone sot, Dile Ndreu dhe Mark Bala. Në dosjen gjyqësore është
administruar vetëm fleta e regjistrit të pronësisë me nr.1036 radhori, datë 12.10.1992
(referojuni faqes 37 të dosjes gjyqësore), në të cilën është pasqyruar vendimi gjyqësor nr.903,
datë 25.07.1992, si dhe si dhe vërtetimi i datës 07.01.1993 lëshuar nga Zyra e Ipotekës
Shkodër që tregon se subjekti Fadil Pëllumbi e ka pasur të regjistruar pronën objekt shqyrtimi
në radhorin nr.1038, datë 13.10.1992 (referojuni faqes 26 të dosjes gjyqësore), por nuk janë
administruar aktet bazë që kanë shërbyer për krijimin e titullit të pronësisë për herë të parë,
siç është akti i fitimit të pronësisë për subjektin Isuf Bashkurti, i cili pretendohet të jetë
vendimi gjyqësor nr.903, datë 25.07.1992, si dhe as kontrata e shit-blerjes nr.6189/715, datë
12.08.1992, e cila përbën titullin e pronësisë per subjektin Fadil Pëllumbi.
32. Asnjë prej gjykatave më të ulëta nuk ka arsyetuar dhe nuk ka analizuar faktin se,
përse vendimi gjyqësor nr.903, datë 25.07.1992, i pretenduar si një vërtetim fakti juridik dhe
kontrata e shitblerjes me nr.6189/715, datë 12.08.1992 nuk gjenden të administruara në
arkivën e ZVRPP Shkodër. Gjithashtu, këto gjykata edhe pse nuk i kanë administruar në
dosjen gjyqësore këto akte, i kanë marrë të mirëqena ato, pavarësisht pretendimeve të anës së
paditur si sa më sipër, se nuk janë të mjaftueshme për të kryer rregjistrimin e pronës. Ky
Kolegj, vlerëson se, vetëm fakti i pasqyrimit të këtyre akteve në regjistrin hipotekor, nuk janë
të mjaftueshme për tu pranuar ekzistenca e këtyre akteve apo i autenticiteti i tyre, referuar
parimeve që pasqyron Ligji nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të
palujtshme”, i ndryshuar, neni 24 i tij, si dhe Udhëzimi nr.1, datë datë 31.01.2007 të K.M
“Për proçedurat e rregjistrimit të pasururive të paluajtshme”. Sipas këtyre dispozitave, hetimi
për ekzistencën apo verifikimin e elementëve të formës së këtyre akteve, bëhet nëpërmjet
konfirmimit të tyre pranë autoriteteve që i kanë lëshuar këto akte, pra pranë gjykatës
kompetente që e ka lëshuar këtë vendim, apo zyrës së noterisë ku është përpiluar kontrata e
shit-blerjes.
33. Pavarësisht sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se për një
zgjidhje të drejtë të kësaj çështje si dhe në referim të dispozitave ligjore të zbatueshme, këto
gjykata kishin detyrimin ligjor që të sqaronin dhe të argumentonin ligjërisht se, përse është e
nevojshme të hetohet në lidhje me origjinën e pronës objekt shqyrtimi si dhe dokumentacionit
provues të saj, edhe pse paditësja në këtë gjykim zotëron një titull pronësie, i cili rezulton të
jetë i ligjshëm. Sipas të dhënave të administruara në dosje, kontrata e shitblerjes me
nr.5428/637, datë 18.06.1993 (lidhur midis Dile Ndreu dhe Mark Bala dhe subjektit Fadil
Pëllumbi), e cila përbën edhe titullin e pronësisë për paditësen, është e vlefshme pasi nuk
është goditur gjyqësisht për pavlefshmëri.
34. Në nenin 38 të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive te
palujtshme”, i ndryshuar, i titulluar “Regjistrimi i fitimit të pronësisë me anë të ligjit,
vendimit gjyqësor apo aktit administrativ””, parashikohet shprehimisht se: “Në rastet kur
shteti, personi, fizik ose juridik, ka fituar të drejtën e pronësisë mbi një pasuri të paluajtshme
me anë të ligjit, vendimit gjyqësor të formës së prerë për fitimin ose kalimin e së drejtës së
pronësisë apo të aktit të një organi administrativ, regjistruesi, mbështetur në këto akte të
672
paraqitura nga personi i interesuar, bën regjistrimin, duke shënuar pronar shtetin, personin,
fizik ose juridik, të cilit i ka kaluar e drejta e pronësisë. Regjistrimi i fitimit të pronësisë,
sipas këtij neni, bëhet nga zyra e regjistrimit të pasurive të paluajtshme pas plotësimit të
kushteve të regjistrimit, të përcaktuara në shkronjën "h" dhe në paragrafin e fundit të nenit
193 të Kodit Civil. Nëse nuk plotësohen kushtet e sipërpërmendura, regjistruesi propo zon
refuzimin e kërkesës për regjistrim dhe dosja e plotë e praktikës, së bashku me urdhrin e
refuzimit, i kalojnë për kompetencë Kryeregjistruesit. Kryeregjistruesi, brenda 30 ditëve, me
urdhër të arsyetuar, duhet të vendosë miratimin ose jo të propozimit. Kundër urdhrit të
Kryeregjistruesit për refuzimin e regjistrimit mund të bëhet ankim në rrugë gjyqësore.
Elementet e vendimit, që verifikohen nga zyra e regjistrimit të pasurive të paluajtshme dhe
procedura e nxjerrjes së urdhrit përcaktohen me udhëzim të Këshillit të Ministrave”.
35. Ndërsa në Udhëzimin nr.1, datë 31.01.2007 të K.M “Për proçedurat e rregjistrimit
të pasururive të paluajtshme”, në të cilën parashikohet se: “1. Regjistrimi i fitimit apo i
kalimit të së drejtës së pronësisë për pasuritë e paluajtshme, të njohura ose të fituara me anë
të ligjit, vendimit gjyqësor apo aktit administrativ bëhet nga zyrat e regjistrimit të pasurive të
paluajtshme (ZRPP), në zbatim të neneve 37 e 38 të ligjit nr.7843, datë 13.7.1994 "Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme", të ndryshuar, pas verifikimit të plotë të elementeve të
formës dhe përmbajtjes së aktit përkatës, që njeh ose përmban fitimin e së drejtës së
pronësisë, për efekt të plotësimit të kushteve të regjistrimit, të përcaktuara në nenin 193 të
Kodit Civil të Republikës së Shqipërisë. ...; 2. Për verifikimin e elementeve të formës dhe të
përmbajtjes së vendimeve gjyqësore, punonjësit e ZRPP-së, që përpunojnë kërkesat
individuale për regjistrim, procedojnë duke verifikuar, sipas shtojcës 1 të këtij udhëzimi: a)
nëse vendimi gjyqësor ka marrë formën e prerë, sipas nenit 451 të Kodit të Procedurës
Civile. Vendimet gjyqësore, të dhëna për sigurimin e padisë, si dhe ato për ekzekutimin e
përkohshëm regjistrohen edhe pse nuk kanë marrë formë të prerë, sepse nuk shkaktojnë
fitimin apo kalimin e së drejtës së pronësisë; b) nëse të paktën njëra nga palët ndërgjygjëse
(ose trashëgimlënësit e palës ndërgjygjëse, sipas neneve 165 e 316 të Kodit të Procedurës
Civile) figuron në regjistrat e pasurive të paluajtshme, që administrohen nga ZRPP-ja,
pronare e pasurisë, mbi të cilën gjykata ka disponuar me vendim (nenet 18 dhe 90 të Kodit të
Procedurës Civile); Nëse pasuria mbi të cilën gjykata ka disponuar, sipas vendimit, figuron
pronë shtetërore ose në emër të një institucioni a enti publik, procedohet duke verifikuar nëse
ka qenë palë në gjykim pikërisht ai institucion a ent publik, që ka pasur të drejtën e pronësisë
mbi pasurinë (nenet 18 e 90 të Kodit të Procedurës Civile) dhe Avokatura e Shtetit (neni 79/a
i Kodit të Procedurës Civile, shkronja "a" e pikës 1 të nenit 1 të ligjit nr.8551, datë
18.11.1999 "Për Avokaturën e Shtetit"); ....d) nëse, në dispozitivin e vendimit, të dhënat për
pronën, pasuri e paluajtshme, janë të plota dhe lejojnë regjistrimin e vendimit. 3. Për
verifikimin e elementeve të formës dhe të përmbajtjes së akteve noteriale, punonjësit e ZRPP-
së, që përpunojnë kërkesat individuale për regjistrim, procedojnë duke verifikuar, sipas
shtojcës 2 të këtij udhëzimi: a) elementet e formës, në përputhje me ligjin nr.7829, datë
1.6.1994 "Për noterinë", të ndryshuar, dhe, sipas rastit, me ligjet dhe aktet nënligjore
përkatëse; b) vërtetësinë e regjistrimit ekzistues të pasurisë së paluajtshme, objekt kërkese
për regjistrim, në emër të tjetërsuesit, të përmendur në aktin noterial; c) nëse në aktin
noterial të dhënat për pronën, pasuri e paluajtshme, janë të plota dhe lejojnë regjistrimin e
saj.... 6. Për verifikimin e elementeve të formës dhe të përmbajtjes së vendimeve gjyqësore,
akteve noteriale ose akteve administrative, punonjësit e ZRPP-së, që përpunojnë kërkesat
individuale për regjistrim, plotësojnë formularin e verifikimit, sipas modelit të dhënë në
shtojcat 1, 2 ose 3, që i bashkëlidhen këtij udhëzimi, për çdo kërkesë për regjistrim. Në
formularin e verifikimit pasqyrohen, në çdo rast, përfundimet e punonjësit të ZRPP-së për
secilën nga rastet e verifikimit, që përcaktohen në pikat 2, 3 e 4 të këtij udhëzimi. Në fund të
formularit punonjësi i ZRPP-së plotëson, me shkrim, të lexueshëm qartë dhe pa korrigjime,
673
propozimin për pranimin ose jo të kërkesës për regjistrim, e nënshkruan dhe ia kalon
titullarit të ZRPP-së. ...”.
36. Bazuar në parashikimet ligjore të mësipërme, rezulton se në të dyja vendimet e
gjykatave më të ulëta mungon arsyetimi si dhe hetimi i plotë dhe i gjithanshëm për
domosdoshmërinë e këtyre akteve. Për të qartësuar mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi dhe
për një zgjidhje të drejtë të saj, gjykatat duhet të sqaronin nëse: i) veprimet e kryera nga ana e
palës së paditur ZVRPP Shkodër, janë në përputhje me ligjin e zbatueshëm në momentin kur
ato janë kryer, apo jo, ii) dokumenti ligjor, kontrata e shitjes 5428/637, datë 18.06.1993
(lidhur midis Dile Ndreu dhe Mark Bala dhe subjektit Fadil Pëllumbi), të paraqitura pa
dokumentat e tjera që kërkonte ana e paditur a përbënin një dokumentacion të plotë ligjor në
në kuptim të nenit 193 të Kodit Civil, si dhe të nenit 24 pika a) të Ligjit nr.7843, datë
13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive te palujtshme”, i ndryshuar, në mënyrë që ZVRPP të
kryjë regjistrimin fillestar të pronës objekt shqyrtimi?; iii) në dosjen gjyqësore a janë
administruar të gjitha dokumentat ligjore që parashikon ligji dhe aktet nënligjore, në mënyrë
të që konkludohet për regjistrimin apo refuzimin e titullit të pronësisë për pronën objekt
shqyrtimi.
37. Gjykatat më të ulëta edhe pse kanë administruar një sërë aktesh shkresore si dhe
janë përpjekur të japin një arsyetim ligjor, nuk kanë sqaruar nga pikëpamja ligjore faktin se,
cili akt përbën titullin e origjinës së pronës për subjektin Isuf Bashkurti, në lidhje me pasuritë
që pretendon të regjistrojë pala paditëse në këtë gjykim (zërin “truall” në masën prej 307 m2,
si dhe zërin “shtëpi banimi një kat” mbi të, në masën prej 115 m2), e cila përfshihet në Zonën
Kadastrale nr.8593, me nr.6/250 pasurie. A është titull pronësie: a) vendimi gjyqësor nr.903,
datë 25.07.1992, i cili flet vetëm për objektin banesë (dhe jo truallin nën të) dhe figuron të
jetë pasqyruar në regjistrat hipotekorë (pavarësisht faktit se nuk është administruar fizikisht si
akt); b) vendimi nr.64, datë 14.09.1959 i Komitetit Ekzekutiv të K.P të rrethit Shkodër, me
anën e të cilit është vendosur që z. Isuf Bashkurti t’i shiten 500 m2 truall në bllokun Canaj
(referojuni faqes 12 të dosjes gjyqësore); apo c) kontrata e shitjes midis përfaqësuesit të
Komunale Banesa dhe z. Isuf Bashkurti (referojuni faqes 13 të dosjes gjyqësore), kontratë e
cila nuk figuron të jetë regjistruar në librat hipotekorë sipas përcaktimeve VKM nr.185, datë
04.05.1956 “Mbi mënyrën e tjetërsimit të tokave shtetërore për ndërtim” (dispozitë ligjore e
kohës kur është realizuar kontrata e shitjes)? d) A flasin të gjitha këto akte për të njëjtën
pasuri të paluajtshme e cila është objekt shqyrtimi në këtë gjykim (pra trualli dhe sipërfaqja
ndërtimore mbi të)?
38. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se edhe konkluzionet e nxjerra
nga ana ekspertit të caktuar nga gjykata, rezulton të jenë jo të qarta dhe nuk janë analizuar
nga gjykatat, në mënyrë që ti jepnin zgjidhje çështjes objekt shqyrtimi. Konkretisht në aktin e
ekspertimit, citohet se: “...referuar kontratës së shitblerjes datë 29.11.1960 Nd/ja Lokale e
Shërbimit Komunal i shet Isuf Bashkurtit një parcelë shtëpije prej 500 m2, e evendueme në
Lagjen Skënderbeg....referuar vendimit të Komitetit Ekzekutiv K.P. qytetit Shkodër me nr.64,
datë 14.09.1959, sipas të cilit i jepet truall për ndërtim shtëpi banimi në vendet dhe
sipërfaqet që shënohen bri secilit ....Ndër të tjerë me numër rendor 19, në Cabaj, Isuf
Bashkurtit i jepet 500.0 m2. Pasqyrimi është bërë në hartën e Urbanistikës në shkallën
1:500, e konturuar me ngjyrë jeshile dhe e matur hartografikisht është 924.0 m2. Ndërsa në
hartën e ZVRPP Shkodër, në shkallën 1:500 konturimi ka ndryshim dhe sipërfaqja e matur
hartografikisht është 855.0 m2 (prona është e ndarë në disa pjesë). Nga verifikimi në vend,
rezulton se tërësia e pronës sipërfaqe trualli në përgjigje të kësaj pyetje nuk mund të matet në
vend, pasi prona është e ndarë në disa pasuri me pronarë të ndryshëm....”
39. Referuar të dhënave që pasqyrojnë aktet e dosjes gjyqësore, nuk rezulton qartë se:
i) sa sipërfaqe tokë truall ka përfituar konkretisht Isuf Bashkurti nga shteti i kohës, a ka
përfituar ai 500 m2 sa parashikonte vendimi nr.64, datë 14.09.1959 i Komiteti Ekzekutiv i KP
674
të Rrethit Shkodër dhe kontrata e shitblerjes, apo një sipërfaqe më të madhe siç rezulton nga
konkluzionet e ekspertes të caktuara nga gjykata? ii) Cilat janë kufijtë e pronës ( truall dhe
ndërtesë) dhe ku ndodhet ajo konkretisht sipas vendimin nr.64, datë 14.09.1959 i KEKP të
Rrethit Shkodër dhe kontratës së shitblerjes,? iii) Cila është prona që i është tjetërsuar Fadil
Pëllumbit (në kushtet që thuhet se i është tjetërsuar njeë siperfaqe trualli më e vogel se 500
m2 (i cili më vonë e ka tranferuar atë tek paditësja Dile Ndreu e Mark Bala?)
40. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të theksojë se çështjet e
ngritura si më sipër, ngelen pa përgjigje jo vetëm për shkak se këto gjykata nuk kanë kryer
një hetim të plotë të çështjes, por edhe si rezultat i faktit që në pjesën arsyetuese të këtyre
vendimeve, përveç pranimit të konkluzioneve të nxjerra nga ana e ekspertit topograf, nuk
është bërë asnjë analizë e thelluar e provave të administruara në gjykim, si dhe të jenë marrë
në analizë dhe interpretim të detajuar të gjitha pretendimet dhe prapësimet e palëve në proces,
dispozitat ligjore të zbatueshme sikundër është Ligji nr.7843, datë 13.07.1994 “Për
regjistrimin e pasurive te palujtshme”, i ndryshuar, si dhe aktet nënligjore të dala në bazë dhe
për zbatim të tij. Këto mangësi, kanë ndikuar dukshëm që arsyetimi i këtyre vendimeve të
jetë i pabazuar në ligj dhe në prova e për rrjedhojë, të mos jetë zgjidhur drejt mosmarrëveshja
objekt gjykimi.
41. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, ҫmon të theksojë se, referuar të drejtës
proceduriale civile, vendimi gjyqësor duhet të jetë rrjedhojë e një analize të qartë, të plotë e të
gjithanshme të pretendimeve të palëve ndërgjyqëse, në përputhje me provat e administruara
gjatë procesit gjyqësor për këtë qëllim dhe në përputhje me ligjin e zbatueshëm. Një rëndësi
të madhe në hartimin e vendimit gjyqësor, ka pikërisht pjesa përshkruese arsyetuese e tij. Kjo
pjesë e vendimit gjyqësor, nisur dhe nga rëndësia që paraqet, duhet të përmbajë qartë
zhvillimin e procesit, ҫështjet e diskutuara, pretendimet e palëve, paraqitjen e plotë dhe të
saktë të fakteve, të cilat kanë rëndësi për ҫështjen, provat e administruara dhe të debatuara
gjatë gjykimit, që kanë ҫuar në formimin e bindjes së brendshme të gjykatës, analizën
juridike të përdorur nga gjykata dhe mbi të cilën ajo është bazuar për të arritur në
përfundimin përkatës, parimet e së drejtës që janë përdorur prej saj etj. Arsyetimi i vendimit
gjyqësor, në kuptimin formal dhe material, nënkupton pikërisht trajtimin e të gjithë
elementëve të trajtuar më sipër.
gjithashëm ka dhënë një vendim të bazuar në ligj. Arsyetimi i vendimit është një kusht i
43. Për sa më sipër, ky Kolegj, çmon se Gjykata e Apelit Shkodër, ndonëse i ka pasur
të gjitha mundësitë ligjore që të konstatonte të metat e gjykimit në shkallë të parë dhe t’i
ndreqte ato, ka vepruar në kundërshtim me dispozitat proceduriale dhe materiale për
zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje, duke anashkaluar sqarimin plotësisht të rrethanave ligjore
që lidhen me gjykimin e çështjes, si dhe nuk ka analizuar dhe kthyer përgjigje pretendimeve
të paraqitura nga palët në proces. Pra, nuk ka analizuar vlerën e provueshmërisë së të gjitha
provave që janë paraqitur, si dhe nuk ju ka dhënë zgjidhje pretendimeve që kanë ngritur palët
në gjykim. Për këtë arsye, vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër, duhet të prishet dhe çështja
të dërgohet për t’u rishqyrtuar në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë, bazuar në Ligjin
675
edhe ekspertë të fushës së gjeodezi/hartografi, në mënyrë që t’i japë përgjigje kërkimeve të
225 i K.Pr.Civile), si dhe të sqarojë çështjet dhe pyetjet që ngrihen në pikat 36, 37 dhe 39 të
këtij vendimi.
respektimin e tyre.
Shkodër, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe atij matrial dhe për këtë
arsye, ky vendim duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.24, datë 17.01.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën Adminstrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 25.02.2016
676
Nr. 00-2016-1283 i Vendimit (115)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: SHPËTIM MUKAJ

PALË E PADITUR: MINISTRIA E PUNËVE TË BRENDSHME.
GARDA E REPUBLIKËS SË SHQIPËRISË.
OBJEKTI:
Konstatim i pavlefshmërisë absolute të Urdhrit
nr.582, datë 18.10.2013 të Ministrit të Punëve të Brendshme
ose shfuqizimi i tij si një akt relativisht i pavlefshëm.
Detyrimi i palëve të paditura që të njohin
periudhën e ndërprerjes faktike të punës së paditësit,
si pezullim të padrejtë që llogaritet si vjetërsi për efekt gradimi.
Detyrimi i palës së paditur Garda e Republikës së Shqipërisë
që t’i paguajë paditësit pagën mujore dhe përfitimet e tjera financiare,
që nga data e ndërprerjes faktike (pezullimit) së punës
deri në zënien me punë efektive.
Shpenzimet gjyqësore si dhe shpenzimet për shpërblimin e avokatit,
në ngarkim të palës së paditur.
Baza Ligjore: Ligji nr.49/2012, datë 03.05.2012
“Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatës Administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
nenet 7/c, 11/2, 14, 15/a,c, 17/1/c,g/2, 18/5,8 dhe 21 të tij,
nenet 31, 32/a, 153/b e vijues të K.Pr.Civile, i ndryshuar,
nenet 1, 2, 3, 4, 9, 10, 12, 13/1/a, 14, 18, 20, 44, 45/1,2/a, 46, 47,
51/1, 56, 58, 60, 105-109, 115-118, 135, 137, 138/3 K.Pr.Administrative,
Ligji nr.9000, datë 30.01.2003 “Për organizimin dhe funksionimin e KM”, neni 28/d i tij,
Nenet 12, 129/1, 143, 144, 153/1,2,3 Kodi Punes,
Ligji nr.7602, datë 09.09.1992 “Për Gardën në Republikën e Shqipërisë”,
i ndryshuar, neni 13 i tij,
Ligji i datës 22.05.2003 “Për Gardën e Republikës së Shqipërisë”,
i ndryshuar, nenet 14/2 dhe 16 të tij,
Ligji nr.9366, datë 31.03.2005 “Për Gradat dhe Karrierën
në Gardën e Republikës së Shqipërisë”, neni 10 i tij,
VKM nr.66, datë 14.01.2004
677
“Për Miratimin e Rregullores së Personelit të
Gardës së Republikës së Shqipërisë”, neni 13 i tij,
Kushtetuta e Republikës, nenet 4/1, 42 dhe 43 të saj.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.261, datë

Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të paditësit.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1198, datë 03.04.2014,

ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.261, datë 28.01.2014 të Gjykatës Administrative
të Shkallës së Parë Tiranë;
Shpenzime gjyqësore nuk ka.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Shpëtim Mukaj, i cili
kërkon ndryshimin e vendimit nr.1198, datë 03.04.2014 të Gjykatës Administrative të
Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.261, datë 28.01.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë, si dhe pranimin e plotë të padisë, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
 Vendimi i dhënë nga Gjykata Administrative e Apelit, është një vendim i marrë në
kundërshtim me rregullat proceduriale të gjykimit si dhe në interpretim të gabuar të
ligjit material që rregullon mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi.
 Pala rekursuese ka pretendime se Gjykata Administrative e Apelit nuk ka njoftuar
palën paditëse për zhvillimin e gjykimit pranë saj, sipas parashikimeve të neneve 49,
51/1/b/c dhe 52 të Ligjit për Gjykatat Administrative. Pra, kjo gjykatë nuk ka
realizuar në asnjë rast dhe me asnjë mënyrë njoftimin e palës paditëse dhe as
njoftimin e avokatit mbrojtës të palës paditëse, Av. Gentian Mete.
 Gjykata Administrative e Apelit, nëpërmjet ndryshimit të arsyetimit, ka tejkaluar
kufijtë e gjykimit, pasi ka arsyetuar mbi ligjshmërinë e akteve objekt shqyrtimi bazuar
në substancën e akteve të tjera (akti i gradimit, relacioni i komandantit të Gardës dhe
propozimit nga strukturat e Gardës, sepse e çmon gradimin në kundërshtim me ligjin),
të cilat nuk ishin objekt i këtij gjykimi, pasi kanë një karakter juridik krejtësisht tjetër,
të cilat nuk ju nënshtruan diskutimit as në gjykimin e shkallës së parë.
 Në këtë mënyrë Gjykata Administrative e Apelit Tiranë ka shkelur kufizimin ligjor të
hapësirës së gjykimit, të përcaktuara në nenin 37, paragrafi 5 i LGJA.
 Ishte detyrë e anës së paditur që në bazë të nenit 25, 26 të LGJA të provonin në këtë
gjykim, se kishin respektuar procedurën ligjore për konstatimin e faktit se gradimi i
paditësit ishte bërë në kundërshtim me ligjin; nëse paditësi mbante ndonjë përgjegjësi
për këtë si dhe ti ishte dhënë mundësia për t’u mbrojtur para organit administrativ në
lidhje me atë që është pretenduar prej tij.
 Në lidhje me këtë fakt, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë nuk jep asnjë
argument, ndërsa Gjykata Administrative e Apelit spekulon në mënyrën e renditjes së
veprimeve të anëve të paditura, ashtu edhe në interpretimin juridik të tyre.
 Gjykata Administrative e Apelit Tiranë ka pohuar se, aktet mbi bazën e të cilit ka dalë
urdhri i përjashtimit të paditësit nga Garda e Republikës kanë dalë nga dosja
personale e tij dhe nuk janë kundërshtuar asnjëherë nga paditësi. Ky fakt është i
pavërtetë.
678
 Pala paditëse nuk është vënë asnjëherë në dijeni të këtyre akteve, në mënyrë që të
kryente kundërshtimin e tyre, fakt i cili provohet edhe nga aktet e administruara në
dosjen gjyqësore, të cilat mbajnë vetëm shënimin e punonjësit të anës së paditur se
aktet janë të njësuara me origjinalin. Në dosje nuk ka asnjë dokument që të vërtetojë
faktin se këto akte i janë bërë me dijeni paditësit, duke u evidentuar qartësisht se
konkluzioni i Gjykatës Administrative të Apelit është i padrejtë dhe i pa mbështetur
në prova.
 Rezulton se, për çdo shkelje të pretenduar duhej të kishte një praktikë të plotë dhe në
mënyrë kronologjike të Masës Disiplinore si: -propozim për masë disiplinore; -
Njoftim për zhvillim takimi; - proces-verbal për zhvillim takimi; -dhënia e masës
disiplinore.
 Fryma e kësaj procedure të cituar si më sipër, është në përputhje me nenet 8 dhe 9 të
Konventës së ONP “Për ndalimin e punësimit me iniciativën punëdhënësit”.
 Të gjitha shkresat që u paraqitën para gjykatës janë shkresa private (sa kohë i ka
përgatitur vetëm përfaqësuesi i palës së paditur Komandanti i Gardës, por të
pakomunikuara ndonjëherë tek paditësi) dhe si të tilla shkresa e thjeshtë që rrjedh
vetëm nga njëra palë nuk mund të vlejë si provë në favorin e saj, për më tepër ti
kundërdrejtohet palës tjetër.
 Që kjo çështje është paragjykuar, e tregon fakti që nuk është hetuar në shkallën e parë
të gjykimit, por është hetuar kryesisht dhe në mënyrë të njëanshme nga Gjykata
Administrative e Apelit.
 Gjykata Administrative e Apelit ka spekuluar kur argumenton ligjshmërinë e urdhrit
të Ministrit të Brendshëm si të bazuar në ligjin aktual, ashtu edhe në një ligj të
mëparshëm të shfuqizuar, dhe nuk arsyeton se marrëdhëniet e punës së paditësit ka
filluar mbi bazën e akteve ligjore të cilat datojnë kohë më parë se dispozitat ligjore që
referon kjo gjykatë.
 Kështu, GJAA i referohet Ligjit nr.8869, datë 22.05.2003, ndërkohë që paditësi i ka
filluar marrëdhëniet e punës bazuar në ligjin nr.7602, datë 09.09.1992 “Për gradën në
Republikën e Shqipërisë”.
 Shkaku ligjor i këtij gjykimi, nuk ishte diskutimi nëse gradimi i paditësit ishte i
ligjshëm apo i paligjshëm.
 Shkaku ligjor i këtij gjykimi, ishte fakti që paditësit i ishte mohuar një proces i
rregullt ligjor nga ana e organit administrativ gjatë procedurës hetimore
administrative, duke mos ju dhënë mundësia që të dëgjohej dhe mbrohej, duke u
larguar nga detyra në mënyrë të paligjshme. Edhe nëse ana e paditur do të konstatonte
që paditësi është graduar në kundërshtim me ligjin, nuk duhej të vendoste largimin
nga detyra të paditësit, por maksimumi uljen e tij në një detyrë tjetër.
 Gjykata Administrative e Apelit ka rrëzuar padinë e paditësit, për të justifikuar
veprimet e paligjshme të Komandantit të Gardës, si dhe të shuaj çdo lloj mundësie të
palës paditëse për të ngritur një padi të re, me të cilën të kërkojë dëmshpërblim për
heqjen nga puna në mënyrë të menjëhershme dhe shkaqe të justifikuara.
 Në rastin konkret, rezulton se nga të dyja palët e paditura kemi shprehje të vullnetit
për shuarjen në mënyrë të njëanshme të një raporti juridik që kanë pasur me palën
paditëse, sikundër është marrëdhënia e punës.
 Pala paditëse ka interes të ligjshëm në këtë gjykim, pasi i janë zgjidhur marrëdhëniet e
punës dhe për këtë arsye, ka kërkuar ta zgjidhi këtë mosmarrëveshje në rrugë
gjyqësore.
679
 Paditësi është marrë në punë në përputhje me kushtet dhe kriteret ligjore të
përcaktuara në ligjin 7602, datë 09.09.1992, i cili ndryshoi në vitin 2003, pra kohë në
të cilin paditësi kishte afro 3 vjet punë si nënoficer dhe kishte kryer kurse kualifikimi
specifike për detyrat dhe nevojat e institucionit. Pra ushtrimi i detyrës së tij, nuk varej
nga grada e tij.
 Paditësi e ka fituar cilësimin e tij si ushtarak mbi bazën e një ligji, i cili nuk mund të
vihet në diskutim me një ligj të ri të dalë pas tij. Edhe sot paditësit nuk i është anulluar
apo revokuar grada ushtarake, por vetëm i janë ndërprerë marrëdhëniet e punës, pasi
është përjashtuar nga struktura e Gardës së Republikës..

Pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Evelina Qirjako, si dhe diskutoi çështjen
në tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se paditësi Shpëtim Mukaj,
i ka filluar marrëdhëniet e punës pranë anës së paditur Garda e Republikës se Shqipërisë në
datën 12.06.2000, fillimisht në detyrën e shoferit, e më pas në detyra të tjera si personel i
Shërbimit të Brendshëm dhe në fund në detyrën Komandant Grupi, në Sektorin e Dytë, në
Njësinë e Tretë. Kjo marrëdhënie pune e paditësit ka zgjatur deri në datën 23.10.2013, kohë
në të cilën është larguar nga detyra.
2. Me Urdhrin nr.392, datë 18.07.2013 të Ministrit të Brendshëm, paditësit i është
dhënë titulli oficer aktiv, ndërsa me Urdhrin nr.393, datë 18.07.2013, i është dhënë grada
N/Kapiten.
3. Marrëdhëniet e punës midis palëve ndërgjyqëse në këtë gjykim, rezulton të jenë
formalizuar më datë 16.10.2006, me nënshkrimin e njëpasnjëshëm mes palëve ndërgjyqëse të
tre Kontratave të Punës, secila me afat 3-vjeçar.
4. Paditësi Shpëtim Mukaj, rezulton të ketë qenë pjesë e strukturave të Gardës së
Republikës, duke vazhduar edhe marrëdhënien e punës me këtë institucion, deri në momentin
e nxjerrjes së Urdhrit nr.582, datë 18.10.2013 të Ministrit të Brendshëm, i cili bazuar në
relacionin dhe propozimin e Komandantit të Gardës së Republikës, ka urdhëruar përjashtimin
e N/Kapiten Shpëtim Mukaj nga strukturat e Gardës së Republikës, me motivacionin “Është
titulluar dhe graduar jashtë kritereve të përcaktuara në Ligjin nr.8869, datë 22.05.2003 “Për
Gardën e Republikës së Shqipërisë”, në Ligjin nr.9366, datë 31.03.2005 “Për Gradat dhe
Karrierën në Gardën e Republikës së Shqipërisë” dhe VKM-në nr.66, datë 14.01.2004 “Për
miratimin e Rregullores së Personelit të Gardës së Republikës së Shqipërisë”.
5. Pala paditëse duke mos qenë dakord me këtë urdhër të nxjerrë nga Ministri i
Brendshëm e ka kundërshtuar atë administrativisht në datë 31.10.2013 pranë strukturës së
nivelit më të lartë të komandimit, konkretisht pranë Ministrit të Brendshëm, bazuar në pikën
13.1 të Rregullores së Disiplinës së Gardës së Republikës.
6. Në kushtet kur pala paditëse, nuk ka marrë një përgjigje në rrugë administrative
lidhur me këtë kërkesë ankimore të tij, në datën 13.12.2013 i është drejtuar Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar
konstatimin e pavlefshmërisë absolute ose anullimin si akt relativisht të pavlefshëm të Urdhrit
nr.582, datë 18.10.2013 të Ministrit të Punëve të Brendshme si dhe pagimin e pagës dhe
përfitimeve të tjera financiare, nga data e ndërprerjes faktike të marrëdhënies së punës
(pezullimit) deri në zënien me punë efektive.
7. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.261, datë
680
-Rrëzimin e padisë.
-Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të paditësit.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “......Në pikën 2 të nenit 14 të Ligjit nr.8869, datë
22.05.2003 “Për Gardën e Republikës së Shqipërisë”, janë përcaktuar rastet e përjashtimit
nga Garda. Nga përmbajtja e këtij neni, punonjësi i Gardës përjashtohet nga Garda kur: “a)
kryen, në mënyrë të përsëritur, thyerje të rënda të disiplinës; b) nuk paraqitet në detyrë, pa
shkaqe të arsyetuara, mbi 7 ditë; c) shkel betimin; c) është jashtë kritereve të përcaktuara në
këtë ligj; d) dënohet penalisht”. Ndërsa pika 3 e këtij neni rregullon marrëdhëniet e punës të
krijuara midis punonjësit dhe Gardës së Republikës. Sipas këtij neni, marrëdhëniet e punës,
të karrierës dhe të ndërprerjes së tyre përcaktohen në rregulloren e personelit të Gardës, të
miratuar nga Këshilli i Ministrave. Në zbatim të Ligjit nr.8869, datë 22.05.2003, ka dalë
VKM-ja nr.66, datë 14.01.2004 “Për miratimin e Rregullores së Personelit të Gardës së
Republikës së Shqipërisë. ....Pra, duke iu referuar në tërësi Ligjit nr.8869, datë 22.05.2003
“Për Gardën e Republikës së Shqipërisë”, Rregullores së Personelit të Gardës së Republikës
së Shqipërisë”, rezulton se këto akte normative nuk parashikojnë zgjidhje për probleme të
lidhura me marrëdhëniet e punës. Për rrjedhojë, do të gjejnë aplikim dispozitat e Kodit të
Punës, kjo në mbështetje të nenit 4 të Kodit të Punës. Në referencë të kërkimeve dhe
pretendimeve të palës paditëse, si dhe arsyetimit të mësipërm, gjykata çmon se nuk ndodhemi
para një konflikti administrativ, por para një konflikti që rrjedh nga marrëdhëniet e punës.
Për rrjedhojë, e drejta subjektive e pretenduar nga paditësi nuk gjen mbrojtje nga neni 116 i
K.Pr.Administrative që parashikon pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ. Këtë
konkludim, gjykata e mbështet edhe në vendimin nr.7, datë 01.06.2011 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me të cilin është unifikuar praktika gjyqësore. Në këtë
prizëm, kërkimi i paditësit për goditjen e aktit administrativ, urdhrit të Ministrit të Punëve të
Brendshme nr.582, datë 18.10.2013, nuk gjen mbrojtje juridike, dhe si i tillë duhet rrëzuar.
Të pabazuara janë edhe kërkimet e tjera të padisë, të cilat janë derivat i kërkimit të parë, dhe
që konsiderohen nga paditësi si rregullim i pasojave që ka prodhuar akti administrativ
absolutisht i pavlefshëm, Urdhëri nr.582, datë 18.10.2013. Duke qenë se, gjykata ka
konkluduar se nuk mund të ngrihet padi për konstatimin/shfuqizimin e aktit administrativ,
rrjedhimisht nuk ka as pasoja juridike për tu rregulluar. Nëse paditësi çmon se është
dëmtuar nga zgjidhja e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme të pajustifikuar, gëzon
të drejtën e dëmshpërblimit, duke e realizuar këtë të drejtë në rrugë gjyqësore, konform nenit
44 të Kushtetutës. Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të kësaj çështjeje, gjykata arrin në
konkluzionin se padia e paraqitur prej paditësit është një padi e cila nuk mund të ngrihet dhe
si e tillë duhet rrëzuar...”.
8. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1198, datë
-Lënien në fuqi të vendimit nr.261, datë 28.01.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë;
-Shpenzime gjyqësore nuk ka.
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “ ... Nga të dhënat e pasqyruara në aktet e
administruara gjatë gjykimit në shkallë të parë, rezulton se paditësi Shpëtim Mukaj nuk ka
arsim të lartë ushtarak, po rezulton të ketë kryer studimet e larta në degën Histori, Fakulteti i
Historisë dhe Filologjisë, në Universitetin e Tiranës, pra ka arsim të lartë civil. Profili
arsimor nuk rezulton të ketë qenë shkak për përfshirjen dhe qëndrimin në nivel oficeri në
strukturat e Gardës së Republikës, për shkak se dega e historisë nuk përfaqëson specialitet të
veçantë, të tillë që të justifikojë emërime në vende pune ku kërkohen njohuri të veçanta. Në
fakt, paditësi me titullimin dhe gradimin në vitin 2013, ka marrë detyrën e Komandantit të
Grupit në Seksionin e Dytë, Njësia e Tretë, që përkon me funksionin organik të nivelit të
mesëm, për ushtrimin e të cilës, nuk kërkohen njohuri të posaçme në fushën e historisë. Në
681
Nenet 5 dhe 6 të Ligjit nr.9366, datë 31.03.2005 “Për Gradat dhe Karrierën në Gardën e
Republikës së Shqipërisë”, parashikohet se:“Gradat për oficerët dhe nënoficerët klasifikohen
në grada të ulëta, të mesme, të larta dhe madhore”. dhe“Gradat në Gardën e
Republikës...janë si më poshtë: B) Për oficerët: Grada të ulëta - Nëntoger Nëninspektor;
Toger Nën/inspektor; a) Grada të mesme – Nën/kapiten Inspektor; Kapiten Kryeinspektor”
(Neni 6)”. Për sa më sipër, paditësi Shpëtim Mukaj, deri më datë 18.07.2013 nënoficer i
Gardës së Republikës, rezulton të jetë titulluar oficer në kundërshtim me kriterin arsimor,
duke përfituar njëherësh një gradë që nuk i korrespondon gradës më të ulët që përfitohet në
rastin e titullimit rishtas oficer aktiv. Pra, në vend të gradës N/Toger, paditësit pa kriter
arsimor, i është dhënë edhe grada N/Kapiten. Për të gjitha arsyet e parashtruara më lartë,
Gjykata e Apelit Administrativ, çmon se nuk ka shkaqe për të ndryshuar në favor të paditësit
vendimin objekt ankimi...”.
9. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Shpëtim Mukaj, i cili
kërkon ndryshimin e vendimit nr.1198, datë 03.04.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe të vendimit nr.261, datë 28.01.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë, si dhe pranimin e plotë të padisë, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në
10. Rekursi i paraqitur nga pala paditëse Shpëtim Mukaj, përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.nr. 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat i bëjnë të
cënueshëm vendimet e dhëna nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë dhe
Gjykata e Administrative e Apelit Tiranë.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në referim të akteve të administruara në
dosjen gjyqësore, të cilat janë marrë në shqyrtim nga gjykatat më të ulëta, si dhe të
pretendimeve të palëve në proces, vlerëson se, në kundërshtim me kërkesat e normave
materiale dhe proceduriale, këto gjykata nuk kanë bërë një analizë tërësore dhe objektive të
provave (neni 12 i K.Pr.Civile) dhe si rezultat, nuk e kanë zgjidhur “mosmarrëveshjen në
përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen
prej tyre“ (neni 16 i K.Pr.Civile).
12. Referuar të drejtës subjektive proceduriale, çdo individ ka të drejtën t’i drejtohet
gjykatës për të mbrojtur një të drejtë, ose një interes të ligjshëm, të cilin, ai pretendon se i
është shkelur apo i është cënuar, e drejtë kjo dhe garanci, e cila sanksionohet nga neni 42 i
Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, në të cilën thuhet shprehimisht se: ”Kushdo për
mbrojtjen e të drejtave, lirive dhe të interesave të tij kushtetuese dhe ligjore mund t’i
drejtohet gjykatës”. Në referim të sa më sipër, del qartë që çdo subjekt mund t’i drejtohet
gjykatës për mbrojtjen e një të drejte apo interesi të ligjshëm, vetëm kur ekziston interesi i
ligjshëm. Vetëm në këto kushte, subjekti i interesuar mund të kërkojë nga gjykata që kjo e
fundit, të realizojë një gjykim të drejtë, të paanshëm dhe të vendosë në lidhje me pretendimet
e tij.
13. Në çështjen objekt shqyrtimi, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson
se, paditësi ka një interes të ligjshëm për të paraqitur kërkesë padinë në shqyrtim, pasi ai
nëpërmjet saj, kërkon rivendosjen e të drejtave të tij të pretenduara të shkelura, nga vendimi i
palës së paditur për zgjidhjen e kontratës së tij të punës.
14. Në çështjen objekt shqyrtimi, rezulton që, pala paditëse në këtë gjykim ka
kërkuar: “1) Konstatim i pavlefshmërisë absolute të Urdhrit nr.582, datë 18.10.2013 të
Ministrit të Punëve të Brendshme ose shfuqizimi i tij si një akt relativisht i pavlefshëm. 2)
Detyrimi i palëve të paditura që të njohin periudhën e ndërprerjes faktike të punës së
682
paditësit, si pezullim të padrejtë që llogaritet si vjetërsi për efekt gradimi. 3) Detyrimi i palës
së paditur Garda e Republikës së Shqipërisë që ti paguajë paditësit pagën mujore dhe
përfitimet e tjera financiare, që nga data e ndërprerjes faktike (pezullimit) së punës deri në
zënien me punë efektive. 4) Shpenzimet gjyqësore si dhe shpenzimet për shpërblimin e
avokatit, në ngarkim të palës së paditur”. Këtë kërkim, pala paditëse e ka mbështetur në
nenet 1, 2, 3, 4, 9, 10, 12, 13/1/a, 14, 18, 20, 44, 45/1,2/a, 46, 47, 51/1, 56, 58, 60, 105-109,
115-118, 135, 137, 138/3 K.Pr.Administrative, Nenet 12, 129/1, 143, 144, 153/1,2,3 të Kodi
Punës; Ligjin nr.7602, datë 09.09.1992 “Për Gardën në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar
me Ligjin nr.8869, datë 22.05.2003 “Për Gardën e Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar,
nenet 14/2 dhe 16 të tij, Ligjin nr.9366, datë 31.03.2005 “Për Gradat dhe Karrierën në Gardën
e Republikës së Shqipërisë”, neni 10 i tij, VKM nr.66, datë 14.01.2004 “Për Miratimin e
Rregullores së Personelit të Gardës së Republikës së Shqipërisë”, neni 13 i tij, si dhe tek
Kushtetuta e Republikës, nenet 4/1, 42 dhe 43 të saj.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, fillimisht vlerëson të theksojë se,
pavarësisht mënyrës se si i ka formuluar paditësi kërkimet e tij në padi apo në parashtrimet e
tij gjatë procesit, këto kërkime kanë lidhje me pretendime që burojnë nga zgjidhja e
marrëdhënies së punës, të cilat rregullohen sipas ligjit të posaçëm, Ligjin nr.8869, datë
22.05.2003 “Për Gardën e Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar si dhe rregullimin e
pasojave të saj. Ky konstatim, vjen në përputhje edhe me qëndrimin që kanë mbajtur Kolegjet
e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.3 datë 29.03.2012, në të cilën
shprehet se: “gjykata e zbulon shkakun e padisë së paditësit duke e analizuar padinë në
tërësinë e saj dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore të referuara nga paditësi në pjesën
hyrëse të saj. Mund të ndodhë që paditësi të referojë gabimisht dispozitat ligjore, porse nga
leximi i kërkesëpadisë del e qartë e drejta që ai kërkon të mbrojë. Në këtë rast gjykata duhet
të zgjidhë çështjen konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke
bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo
interesave që ai pretendon se i janë cënuar...”.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në gjykimin e kësaj çështje, konstaton
se të dyja gjykatat më të ulëta, nuk e kanë kuptuar drejtë natyrën e vërtetë të
mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi dhe për rrjedhojë nuk i kanë zgjidhur drejtë pasojat që
vijnë prej saj. Marrëdhënia e punës që pala paditëse ka pasur me palën e paditur, përbën në
vetvete një kontratë shërbimi publik, e cila gjen rregullim në ligjin specifik të sipërcituar, pra
tek Ligji nr.8869, datë 22.05.2003 “Për Gardën e Republikës së Shqipërisë” (dispozita ligjore
në fuqi në momentin e zgjidhjes së kësaj marrëdhënie). Për rrjedhojë, edhe pasojat që vijnë
nga zgjidhja e kësaj marrëdhënie pune, do të gjejnë rregullim në ligjin specifik “Për Gardën e
Republikës së Shqipërisë”, i cili ka qenë ligji që rregullonte marrëdhënien e punës deri në
momentin e zgjidhjes së saj.
17. Në nenin 14, pika 2 dhe 3 të Ligjit nr.8869, datë 22.05.2003 “Për Gardën e
Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar, parashikohet se: “Punonjësi i Gardës përjashtohet
nga Garda kur: a) kryen, në mënyrë te përsëritur, thyerje të rënda të disiplinës; b) nuk
paraqitet në detyrë, pa shkaqe të arsyetuara, mbi 7 ditë; c) shkel betimin; ç) është jashtë
kritereve te përcaktuara ne këtë ligj; d) dënohet penalisht. 3. Marrëdhëniet e punës, të
karrierës dhe të ndërprerjes së tyre përcaktohen në rregulloren e personelit te Gardës, te
miratuar nga Këshilli i Ministrave”, ndërsa në nenin 13 të VKM nr.66, datë 14.1.2004 “Për
miratimin e rregullores së personelit të Gardës së Republikës të Shqipërisë”, i titulluar
“Largimet dhe përjashtimet nga Garda e Republikës”, parashikohet se: “Punonjësit largohen
dhe përjashtohen nga Garda e Republikës sipas rasteve të përcaktuara në nenin 14 të ligjit
nr.8869, datë 22.5.2003 "Për Gardën e Republikës së Shqipërisë". Punonjësi i Gardës
largohet ose përjashtohet nga Garda e Republikës, përjashtimi bëhet i justifikuar dhe me
praktikat përkatëse. Kur punonjësi largohet me dëshirën e vet, paraqet kërkesën me shkrim
683
për shkaqet e largimit në sektorin e personelit të paktën dy javë para datës së ndërprerjes së
marrëdhënieve financiare”.
18. Në nenin 16 të Ligjit 8869, datë 22.05.2003 “Për Gardën e Republikës së
Shqipërisë”, i ndryshuar, jepen llojet e masave disiplinore, në të cilën përcaktohet se:
“Punonjësit e Gardës ndëshkohen me këto masa disiplinore: a) vërejtje; b) vërejtje me
paralajmërim; c) gjobë në masën e pagës deri në 5 ditë punë; ç) shtyrje e afatit te gradimit
deri në një vit; d) ulje në detyrë ose në funksion; dh) pezullim nga detyra ose nga funksioni
deri në 3 muaj, ose deri në përfundimin e çështjes penale; e) përjashtim nga Garda e lirim,
sipas pikës 2 të nenit 14”.
19. Në analizë të dispozitave të cituara më sipër, rezulton se marrëdhënia e punës me
Gardën e Republikës ka një karakter të posaçëm dhe për këtë arsye, si pranimi në Gardën e
republikës ashtu edhe ndërprerja e saj nëpërmjet formës së lirimit apo përjashtimit, janë
parashikuar në mënyrë të posaçme nga ana e legjislatorit në ligj, duke mos e lënë rregullimin
e kësaj marrëdhënie në diskrecionin e punëdhënësit dhe në parashikimet e përgjithshme të
Kodit të Punës.
20. Në vijim të analizës së nenit 14, pika 2 dhe 3 të Ligjit nr.8869, datë 22.05.2003
“Për Gardën e Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar, si dhe nenit 16 të po këtij ligji në të
cilën pasqyrohet se: “Punonjësit e Gardës ndëshkohen me këto masa disiplinore të
përjashtim nga Garda e lirim, sipas pikës 2 të nenit 14”, marrëdhënia e punës e një punonjësi
të Gardës së Republikës, e cila në vetvete përbën një kontratë shërbimi publik, mund të
ndërpritet edhe në rastin kur konstatohet se, punonjësi i kësaj strukture është jashtë kritereve
te përcaktuara në këtë ligj.
21. Nga aktet e dosjes gjyqësor, ka rezultuar e provuar se, paditësi në këtë gjykim i ka
filluar marrëdhëniet e punës pranë anës së paditur në datën 12.06.2000, në pozicionin e
shoferit dhe më pas, ka kaluar në detyra të tjera brenda strukturës së Gardës së Republikës,
duke mbajtur së fundmi detyrën e Komandantit të Grupit, në Sektorin e Dytë, Njësia e Tretë.
Me urdhrin nr.392, datë 18.07.2013 të Ministrit të Brendshëm paditësi rezulton të jetë
emëruar oficer aktiv, ndërsa me Urdhërin nr.393, datë 18.07.2013 po të Ministrit të
Brendshëm, i është dhënë grada N/Kapiten. Bazuar në propozimin e Komandantit të Gardës
së Republikës, pasqyruar nëpërmjet shkresës me nr.2600 prot, datë 08.10.2013, me Urdhërin
nr.582, datë 18.10.2013 të Ministrit të Brendshëm, pala paditëse është përjashtuar nga Garda
e Republikës, me motivacionin: “Është titulluar dhe graduar jashtë kritereve të përcaktuara
në Ligjin nr.8869, datë 22.05.2003 “Për Gardën e Republikës së Shqipërisë”, në Ligjin
nr.9366, datë 31.03.2005 “Për Gradat dhe Karrierën në Gardën e Republikës së Shqipërisë”
dhe VKM-në nr.66, datë 14.01.2004 “Për miratimin e Rregullores së Personelit të Gardës së
Republikës së Shqipërisë”.
22. Në rastin objekt shqyrtimi, ka rezultuar e provuar se, propozimi i Komandantit të
Gardës së Republikës për përjashtimin e paditësit nga radhët e gardës është bërë sipas
parashikimeve të nenit 14, nëndarja B, pika 3 e VKM nr.66, datë 14.1.2004 “Për miratimin e
rregullores së personelit të Gardës së Republikës të Shqipërisë”, në të cilën parashikohet se:
“Komandanti i Gardës së Republikës: ...3. I propozon Ministrit të Rendit Publik lirimin nga
detyra dhe largimin apo përjashtimin nga Garda e Republikës, në përputhje me nenin 14 të
ligjit nr.8869, datë 22.5.2203 "Për Gardën e Republikës së Shqipërisë" të oficerëve të nivelit
të mesëm, largimi apo përjashtimi i të cilëve është kompetencë e Ministrit të Rendit Publik”.
Por, procedura e ndjekur për përjashtimin e paditësit nga radhët e Gardës së Republikës, si
dhe nxjerrja e aktit final me të cilin paditësit i janë ndërprerë marrëdhëniet e punës, nga ana e
Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, konstatohet se nuk është nxjerrë në përputhje me
dispozitat ligjore të cilat rregullojnë këtë veprimtari.
23. Në nenin 16 të VKM nr.66, datë 14.1.2004 “Për miratimin e rregullores së
personelit të Gardës së Republikës të Shqipërisë”, është parashikuar se: “Procedurat dhe
684
veprimet administrative për emërimin dhe lirimin nga detyra të punonjësve të Gardës së
Republikës kryhen vetëm nëpërmjet sektorit të personelit në Gardë sipas radhës së punës të
përcaktuara më poshtë. ...Për çdo propozim të bërë, sektori i personelit përgatit
projekturdhërin dhe ia paraqet atë për miratim komandantit të Gardës dhe akti i miratuar
nga komandanti i Gardës emërohet "Urdhër" ose "Propozim" për Ministrin e Rendit Publik,
në varësi të kompetencave të emërimit dhe lirimit në detyrë. Akti i emërimit dhe lirimit në
detyrë përmban bazën ligjore, propozimin e komisionit të emërtesës, të dhënat e plota për
punonjësin (emër, atësi, mbiemër, detyrën funksionale që ka dhe do të ketë, gradën,
vjetërsinë, vështirësinë, motivacionin, pagën, datën e ndryshuar të marrëdhënieve financiare,
datën e hyrjes në fuqi të urdhrit, si dhe nënshkrimin e titullarit). - Akti i miratuar nga
komandanti i Gardës dërgohet për zbatim sektorëve, reparteve sipas detyrimit. - Akti i
emërimit dhe lirimit nga detyra i komunikohet punonjësit nga sektori i personelit jo më vonë
se 48 orë nga koha e protokollimit në sekretari. Njoftimi, i cili është i detyrueshëm,
konfirmohet kundrejt nënshkrimit nga ana e punonjësit. - Punonjësi me marrjen e njoftimit
bën dorëzimin ose marrjen e detyrës konform dispozitave ligjore”.
24. Në analizë të dispozitës së mësipërme, rezulton se Komandanti i Gradës së
Republikës si organi epror i paditësit, pasi ka konstatuar se paditësi nuk plotësonte kushtet
për të qenë punonjës i Gardës së Republikës, si dhe ka përpiluar një relacion përkatës për këtë
çështje, kishte detyrimin ligjor që të urdhëronte komunikimin e tij tek paditësi, brenda 48
orëve nëpërmjet sektorit të personelit, në mënyrë që ti jepte atij mundësinë që të paraqiste
observacionet e tij në lidhje me këto konstatime, apo kundërshtimin e tij sipas parashikimeve
të nenit 17 të kësaj VKM-je, përpara se Ministri i Brendshëm të merrte një vendim në lidhje
me këtë propozim. Në rastin konkret, rezulton e provuar se kjo procedurë nuk është ndjekur
dhe zbatuar, duke e bërë në këtë kuptim edhe aktin administrativ, Urdhrin nr.582, datë
18.10.2013 të Ministrit të Brendshëm një akt administrativ absolutisht të pavlefshëm, pasi
është nxjerrë në kundërshtim me procedurat e parashikuara nga Ligji.
25. Referuar provave shkresore që ndodhen në dosjen gjyqësore dhe që janë
administruar nga gjykatat më të ulëta, ka rezultuar e provuar se, pala paditëse është
përjashtuar nga radhët e Gardës së Republikës, pasi është pretenduar se ai nuk plotëson
kushtet dhe kriteret ligjore të përcaktuara në Ligjin nr.8869, datë 22.05.2003 “Për Gardën e
Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar. Kushtet dhe kriteret ligjore për pranimin në radhët e
gardës së Republikës, përcaktohen saktësisht në nenin 12 të të sipërcituar, në të cilin
parashikohet se: “Në Gardën e Republikës pranohen shtetasit shqiptare sipas kritereve të
mëposhtme: 1. 1. Për gardistët: a) të kenë arsimin e mesëm; b) të mos jene dënuar penalisht;
c) të kenë sjellje të mira qytetare; ç) të jenë të aftë fizikisht dhe me gjatësi jo më të vogël se
1,75 m. 1.2. Për nënoficerët gardiste: Përveç kushteve të përcaktuara ne piken 1.1 të këtij
neni, duhet te kenë kryer shërbimin ushtarak, të jenë diplomuar në Institutin e Policisë ose në
kurse të barasvlershme me të dhe të pranojnë nënshkrimin e kontratës. 1.3. Për oficerët
gardistë: a) Të jenë diplomuar në Akademinë e Policisë, ne Akademinë e Mbrojtjes, ose të
jenë me arsim të lartë civil për specialitete të veçanta. b) Të nënshkruajnë kontratën e
pranimit. 1.4. Për oficerët e lartë të Gardës: Përveç kritereve që parashikohen në pikën 1.3,
të kenë kryer kurse kualifikimi, në përputhje me funksionin që do te kryejnë. 1.5. Ne sektorët
mbështetës dhe në ato administrative të Gardës punësohen edhe persona, te cilët trajtohen
sipas ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 "Për statusin e nëpunësit civil" apo sipas Kodit të
Punës”.
26. Në analizë të kësaj dispozite, rezulton se, ligjvënësi për pozicionin e oficerëve
gardistë, nuk ka parashikuar si kusht thelbësor dhe të domosdoshëm vetëm faktin që këta
subjekte të kenë arsimim ushtarak, pra në Akademinë e Rendit apo Akademinë e Mbrojtjes.
Referuar mënyrës sesi është formuluar kjo dispozitë, rezulton se ajo është një dispozitë me
natyrë alternative, duke parashikuar edhe mundësinë që në këtë pozicion, të rekrutohen edhe
685
persona të cilët nuk kanë formim akademik ushtarak, por kanë arsim të lartë civil në një fushë
specifike. Në kushtet kur legjislatori nuk ka dhënë një definicion të qartë se, çfarë
nënkuptohet me “arsim të lartë civil në një fushë specifike”, do të thotë që ai e ka lënë në
vlerësim të organeve zbatuese që, në funksion të nevojave dhe politikave që ato ndjekin, të
rekrutojnë subjekte edhe me arsim të lartë civil, në një nga fushat që ato e çmojnë të
arsyeshme. Në këtë kuptim, në momentin që paditësi është rekrutuar në Gardën e Republikës
si dhe ka një marrëdhënie pune prej gati 13 vjetësh pa ndërprerje, do të thotë që arsimi i lartë
civil i tij, ka qenë në përputhje me parashikimet e ligjit në fuqi, si dhe në përputhje me
preferencën që ka pasur institucioni në momentin që e ka punësuar.
27. Ky arsyetim gjen mbështetje edhe tek neni 3 i VKM nr.66, datë 14.1.2004 “Për
miratimin e rregullores së personelit të Gardës së Republikës të Shqipërisë”, në të cilin është
parashikuar se: “2. Për nevoja të sektorëve të veçantë të Gardës, ku kërkohen njohuri të
posaçme, mund të pranohen shtetas me arsim të lartë civil, pasi të kenë kryer më parë kursin
3-4 mujor të formimit të përgjithshëm për shërbimet në Gardë, pranë Institutit të Gardës.
Gjatë periudhës të kursit, trajtimi financiar të bëhet me pagën bazë të funksionit organik më
të ulët të nivelit të mesëm, për gradën e karrierës, si dhe vjetërsinë në punë të kandidatit.
Oficeri gardist, që nga momenti i emërimit në detyrë, do ta nënshkruajë kontratën, sipas së
cilës do të qëndrojë deri në 5 vjet në Gardë, me të drejtë përsëritjeje. Personeli që do të
pranohet në grupet e shoqërimit dhe në trupën speciale, përveç kritereve të mësipërme, duhet
të plotësojë edhe këto kritere: - Të njohë një gjuhë të huaj (anglisht ose frëngjisht). - Nga
radhët e të diplomuarve në Akademinë Ushtarake të pranohen kuadro të diplomuar në
specialitetin: gjitharmësh, zbulim dhe forcat speciale. - Të kenë vjetërsi shërbimi policor ose
ushtarak (në specialitet) mbi tre vjet dhe me vlerësime pune mbi nivelin mesatar. - Të
qëndrojë në këto shërbime deri në moshën 40 vjeç, ndërsa për detyra funksionale të veçanta
të jenë mbi 40 vjeç dhe të kenë eksperiencë në këto shërbime mbi 5 vjet. Para caktimit në
detyrë t' i nënshtrohen testeve të pranimit dhe një kursi 4-mujor kualifikimi special, për
shërbimin përkatës në Gardë, pranë Institutit të Gardës. c) Për punonjës të nivelit të lartë
(oficerë të lartë të Gardës) Të jenë punonjës të nivelit të mesëm (oficerë gardistë) që të kenë
kryer kualifikime profesionale dhe kurse drejtimi të nivelit të lartë (në përputhje me detyrën
që do të kryejë). Të zotërojë një gjuhë të huaj (anglisht ose frëngjisht).
28. Në vijim të sa më sipër, si dhe bazuar në provat që janë administruar në dosjen
gjyqësore, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se, të dyja gjykatat kanë
konkluduar gabim kur kanë arritur në përfundimin e rrëzimit të padisë, me arsyetimin se:
“...paditësi Shpëtim Mukaj nuk ka arsim të lartë ushtarak, po rezulton të ketë kryer studimet e
larta në degën Histori, Fakulteti i Historisë dhe Filologjisë, në Universitetin e Tiranës, pra
ka arsim të lartë civil. Profili arsimor nuk rezulton të ketë qenë shkak për përfshirjen dhe
qëndrimin në nivel oficeri në strukturat e Gardës së Republikës, për shkak se dega e historisë
nuk përfaqëson specialitet të veçantë, të tillë që të justifikojë emërime në vende pune ku
kërkohen njohuri të veçanta. Në fakt, paditësi me titullimin dhe gradimin në vitin 2013, ka
marrë detyrën e Komandantit të Grupit në Seksionin e Dytë, Njësia e Tretë, që përkon me
funksionin organik të nivelit të mesëm, për ushtrimin e të cilës, nuk kërkohen njohuri të
posaçme në fushën e historisë. , paditësi Shpëtim Mukaj, deri më datë 18.07.2013 nënoficer i
Gardës së Republikës, rezulton të jetë titulluar oficer në kundërshtim me kriterin arsimor,
duke përfituar njëherësh një gradë që nuk i korrespondon gradës më të ulët që përfitohet në
rastin e titullimit rishtas oficer aktiv. ... Për të gjitha arsyet e parashtruara më lartë, Gjykata
e Apelit Administrativ, çmon se nuk ka shkaqe për të ndryshuar në favor të paditësit vendimin
objekt ankimi...”. Sa më sipër, ky arsyetim i gjykatave gjendet nga ky Kolegj i pabazuar në
aktet ligjore të cituara më lart, si dhe në provat e administruara në dosjen gjyqësore.
29. Në kushtet kur paditësi Shpëtim Mukaj, ka arsim të lartë civil, ka kryer një sërë
trajnimesh dhe kursesh kualifikimi në përmbushje me detyrat dhe funksionet që ai ka mbajtur
686
pranë anës së paditur, nuk rezulton të ketë pasur vlerësime negative në punë apo që ndaj tij të
jenë dhënë masa disiplinore, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se,
përjashtimi i paditësit nga radhët e Gardës së Republikës është bërë në kundërshtim me ligjin.
Në kushtet kur pala e paditur nuk ka arritur të provojë pranë gjykatave më të ulëta se, paditësi
ka kryer veprime të cilat kanë cënuar rëndë ligjin dhe detyrën, në kohën që ushtronte dhe
kryente detyrat e tij si punonjës i Gardës së Republikës, zgjidhja e marrëdhënies së punës dhe
përjashtimi i tij nga kjo Gardë, rezulton të jetë kryer në kundërshtim me ligjin. Në asnjë rast,
kjo marrëdhënie pune nuk mund të zgjidhej përveç rasteve që ligji i parashikon në mënyrë
shteruese, në respektim të procedurës së parashikuar për këtë qëllim. Në këto kushte, ky
Kolegj vlerëson se, përjashtimi i paditësit nga Garda e republikës është kryer në kundërshtim
me ligjin.
30. Por, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se për zgjidhjen e drejtë
të kësaj çështje, tashmë ka një praktikë të unifikuar sesi rregullohen pasojat e zgjidhjes së
marrëdhënies së punës të një kontrate publike, sikundër është edhe kontrata e punës së
paditësit Shpëtim Mukaj me Gardën e Republikës. Në këto kushte, paditësi nuk gëzon të
drejtën e rikthimit në punë, por vetëm të drejtën e dëmshpërblimit nga zgjidhja e padrejtë e
marrëdhënies së punës, (neni 44 i Kushtetutës). Për këtë arsye, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë, për zgjidhjen e kësaj çështje, do ti referohet qëndrimit të mbajtur në
vendimin unifikues nr.31, datë 14.04.2003 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në
të cilin është konkluduar se: “...Zgjidhja e kontratës së shërbimit publik pa shkaqe të
arsyeshme sjell si pasojë përgjegjësinë e punëdhënësit të zhdëmtojë punëmarrësin për dëmet e
pësuara nga zgjidhja e kontratës, duke e vënë atë në atë gjendje pasurore që do të ishte po të
mos ishte larguar nga rradhët e policisë. Gjykata që shqyrton largimin e policit nga puna nuk
shqyrton kontratën e punësimit. Ajo është zgjidhur në mënyrë të njëanshme. Ajo dëmshpërblen
palën që është dëmtuar, në qoftë se gjatë gjykimit do të rezultojë se, zgjidhja e njëanshme e
kontratës është e pabazuar në ligj. ... Për rastet kur punonjësit e policisë kundërshtojnë
zgjidhjen e kontratës së shërbimit civil, mjafton të kundërshtohet akti me të cilin është
zgjidhur kontrata dhe gjykata duhet të marrë në shqyrtim edhe pasojat që vijnë nga zgjidhja
e paligjshme e kontratës, d.m.th. dëmshpërblimin. Megjithatë, si në çdo rast tjetër, i takon
paditësit barra për të provuar sasinë e dëmit që i është shkaktuar.... Dëmshpërblimi në vend
të rikthimit në punë do të thotë se, “shkaktuesi i dëmit” do të paguajë një shumë të hollash që
do ta vendosë të larguarin nga puna në atë gjendje pasurore që do të ishte po të mos ishte
larguar nga puna. ... Gjykata në çdo rast, sipas diskrecionit të saj, me vendimin që jep bën
një vlerësim paraprak të dëmit të pësuar nga punëmarrësi. Ndërsa Kodi i Punës në raste
analoge ka përcaktuar si vlerë maksimale të dëmshpërblimit pagën e një viti, për këtë
kategori të punësuarish nuk kemi të fiksuar në ligj të posaçëm ndonjë kriter apo kufi
vlerësimi. Për rrjedhojë, është në diskrecionin e gjykatës për të vendosur një masë të
arsyeshme dëmshpërblimi, duke u nisur nga rrethanat konkrete të çdo rasti të veçantë….”.
31. Në përfundim të analizës së mësipërme, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
arrin në konkluzionin se, largimi i paditësit nga Garda e Republikës dhe zgjidhja e kontratës
së shërbimit publik, është bërë pa shkaqe të arsyeshme. Në këto kushte, ai duhet të
shpërblehet për dëmin që i është shkaktuar, duke synuar që të vihet atë në atë gjendje
pasurore që do të mund të ishte, po të mos ishte larguar nga Garda e Republikës. Duke u nisur
nga mosha e paditësit, mundësitë e tij për punë, kualifikimet profesionale etj, ky Kolegj,
çmon të drejtë që pala paditëse të dëmshpërblehet me pagën e një viti punë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/dh të ligjit nr.49/2012
687
VENDOSI
-Ndryshimin e vendimit nr.261, datë 28.01.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë dhe vendimit nr.1198, datë 03.04.2014 të Gjykatës Administrative të
Apelit Tiranë, si më poshtë:
-Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë.
-Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit Shpëtim Mukaj pagën e 1 (një) viti
punë.
688
Nr. 00-2016-1766 i Vendimit (116)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: SALIH RRAGAMI

PASURIVE TË PALUAJTSHME SHKODËR.
Pa praninë e Avokaturës së Shtetit.
OBJEKTI:
Pavlefshmëri relative e vendimit të refuzimit
të regjistrimit të pronës sime.
Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Shkodër të bëjë regjistrimin
e sipërfaqes ndërtimore dhe banesës sipër saj.
Baza Ligjore: Neni 24 i Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive te palujtshme”, i ndryshuar;
Udhëzimi nr.1, datë 31.01.2007, si dhe K.Pr.Administrative.

vendosur:
-Detyrimin e ZVRPP Shkodër, të regjistrojë pasurinë e paluajshme me
nr.3/135, e ndodhur në zonën kadastrale 8594, ku kati i parë përbëhet nga një
ahër dhe kati i dytë përbëhet nga dy dhoma, një aneks, një korridor, një WC
dhe një shkallë, me sipërfaqe ndërtimore 78.26 m2, e ndodhur në lagjen
“Qemal Stafa”, Shkodër dhe që kufizohet: në veri- prona e familjes Kadija, me
nr.pasurie 3/128; në jug- prona e vet, pasuria nr.37135; në perëndim- prona e
Luigj e Zef Bushatit, pasuria nr.3/137.
-Pjesë e pandarë e këtij vendimi është edhe plani i rilevimit, i cili është pjesë e
aktit të ekspertimit.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.378, datë 20.09.2012 ka vendosur:

-Lënien në fuqi të vendimit nr.807, datë 26.03.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër.
689
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër, e cila kërkon ndryshimin e vendimit
nr.378, datë 20.09.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe vendimit nr.807, datë
26.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, si dhe rrëzimin e padisë, duke
- Vendimet e dhëna nga Gjykata e Apelit Shkodër dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Shkodër, janë vendime të marra në shkelje dhe në zbatim të gabuar të ligjit
procedurial dhe atij material.
- Vendimet e të dyja gjykatave janë dhënë si rezultat i një hetimi të mangët dhe një
gjykimi të njëanshëm në favor të palës paditëse.
- Gjykatat kanë dhënë vendime në kundërshtim me nenin 5, 6, 12, 16, 20, 29 dhe 158/a
të K.Pr.Civile.
- Gjykata në zgjidhjen e një mosmarrëveshje, duhet të shprehet për gjithshka që i
kërkohet dhe vetëm për atë që i kërkohet.
- Pala që pretendon një të drejtë, ka të drejtë që edhe ta provojë atë para gjykatës bazuar
në fakte dhe në prova që njeh ligji.
- Gjykata ka detyrimin që të bëjë një cilësim të saktë të fakteve dhe rrethanave si dhe ta
zgjidhi çështjen në përputhje me parashikimet e ligjit, si dhe me provat që ka
administruar gjatë gjykimit.
- Gjykata nuk rezulton të jetë shprehur për pavlefshmërinë relative të aktit në gjykim, e
konkretisht shkresës me nr.2717 prot., datë 02.11.2009 (neni 6 i K.Pr.Civile), kërkesë
kjo e nenit 331/2 të K.Pr.Civile.
- Bazuar në nenin 118/2 të K.Pr.Administrative, ankimi ndaj akteve relativisht të
pavlefshme është i ankimueshëm në rrugë administrative dhe gjyqësore, sipas
dispozitave të K.Pr.Administrative dhe nenit 328 të K.Pr.Civile..
- Paditësi nuk ka ndjekur rrugën administrative dhe kjo duhet të konstatohej nga vetë
gjykata.
- Paditësi i është drejtuar ZVRPP Shkodër për të kryer regjistrimin e pronës së
paluajtshme mbështetur në nenin 24 të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar.
- Në gjykim pala paditëse ka hequr dorë nga pretendimi për regjistrimin e sipërfaqes së
truallit, duke kërkuar rregjistrimin vetëm të sipërfaqes ndërtimore.
- Nga verifikimi i dokumentacionit të paraqitur si dhe të regjistrave të pronësisë,
rezulton se akti që ka sjellë regjistrimin e titullit në favorin tuaj është akt shit-blerje
me nr.2688/1982, datë 18.01.1996 me palë shitëse Ndoc Gjoni, me anë të të cilit
kalon titulli i pronësisë mbi pasurinë e paluajtshme me përshkrimin shtëpi banimi,
kati i parë i së cilës përbëhet nga një ahër, dhe kati i dytë nga dy dhoma, një aneks, një
korridor dhe një shkallë.
- Mbështetur në rregulloren për punën në ZVRPP, pika 22, gjatë procesit të regjistrimit
fillestar, duhet të verifikohet dhe vërtetohet me dokumentacion ligjor, çdo transaksion
mbi pasurinë e paluajtshme, deri në origjinë të pronës, gjë e cila gjatë hetimit
administrativ është respektuar nga ana e ZVRPP Shkodër.
- Për këtë arsye, nga verifikimi i regjistrave të pronësisë, origjina e pronës rezulton të
jetë radhori i pronësisë me nr.110 të vitit 1996, radhor i cili nuk gjendet në arshivën e
ZVRPP Shkodër, si dhe as aktet që kanë sjellë regjistrimin e pasurisë në këtë radhor
pronësie.
- Bazuar në nenin 82 të K.Pr.Administrative, barra e provës në procedurë
administrative bie mbi palët e interesuara, pavarësisht detyrimit të administratës.
690
- Shënimet në regjistrat publikë të pasurive janë me karakter deklarativ, por në vetvete
nuk janë akte të fitimit të pronësisë. Mungesa e aktit të fitimit të pronësisë, con në
mënyrë të drejtpërdrejtë në refuzim të kërkesës për regjistrimin e pasurisë.
- Për sa më sipër, ZVRPP Shkodër në mungesë të dokumentacionit të plotë të origjinës
së pronës, nuk mund të realizojë regjistrimin e kërkuar duke e refuzuar atë me anë të
shkresës nr.2717 prot, datë 02.11.2009.
- Referuar planimetrisë së katit përdhe, kemi mospërputhje të ndërtimit midis aktit të
ekspertimit dhe urdhërimit të gjykatës.
- Kati përdhe në aktin e ekspertimit rezulton të ketë dy dhoma, korridor, ëc-banjo, depo
dhe verandë, ndërsa gjykata na urdhëron të regjistrojmë një “ahër”.
- Përshkrimi i katit të dytë nga gjykata, që në akt ekspertimi i referohet katit të parë të
banimit, përsëri ka një përshkrim të ndryshëm nga urdhërimi i gjykatës në këtë
vendim gjyqësor.
- Për gjithë sa pasqyruam më lartë, vendimi i refuzimit me anë të shkresës nr.2717 prot,
datë 02.11.2009, është i bazuar në ligj dhe duhet të lihet në fuqi.

palës rekursuese Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër, si dhe e
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësi Salih Rragami
(Rigoni), pretendon se është pronar i një pasurie të paluajtshme, shtëpi banimi e ndodhur në
Lagjen “Qemal Stafa”, Rr. “J Karamitri”, Shkodër e që përbëhet: kati i parë nga një ahër dhe
kati i dytë nga dy dhoma, një aneks, një korridor, një WC dhe një shkallë, pronë e cila
kufizohet: para- rruga; prapa- Berhan Kadija; majtas- Skënder Fusha; djathtas- Zef Bushati.
2. Origjina e prejardhjes së kësaj pronë, sipas pretendimeve të paditësit vjen nga
Kontrata e Shitblerjes me nr.2688 rep. dhe nr.1982 kol, datë 18.01.1996, e lidhur midis palës
shitëse Ndoc Gjoni dhe palës blerëse Sali Rigoni. Në këtë konkratë të hartuar para Zyrës së
Noterise Shkodër, znj. Violeta Sulkaj, është përcaktuar se: “ ...Shitësi Ndoc deklaron se i shet
blerësit Sali një shtëpi banimi, kati i parë i së cilës përbëhet nga një ahër dhe kati i dytë nga
dy dhoma, një aneks, një korridor, një WC dhe një shkallë, pronë e cila ndodhet sipas
deklarimit të palëvë në lagjen “Qemal Stafa”, Rruga “Jorgji Karamitri”, Shkodër dhe
kufizohet: para- rruga; prapa- Berhan Kadija; majtas- Skënder Fusha; djathtas- Zef
Bushati .... prona zotërohet nga shitësit në bazë të vërtetimit të pronësisë me nr.110, datë
18.01.1996...Këtij akti i bashkëngjitet vërtetimi i pronësisë si dhe skica planimetrike...”.
3. Këtë pasuri të sipërcituar, pala paditëse pretendon se e ka transkiptuar (regjistruar
në emrin e saj) në radhorin e pronësisë me nr.529, datë 28.03.1996 të Hipotekës Shkodër.
4. Pala paditëse ka pretenduar se i është drejtuar ZVRPP Shkodër për tu pajisur me
çertifikatë pronësie për pronën e paluajtshme që ka në pronësi, e cila ndodhet në ZK. 8594,
me nr.3/135 pasurie, të përbërë nga një sipërfaqe trualli prej 154 m2, nga të cilat 78 m2
sipërfaqe ndërtimore.
5. Pasi ka marrë në shqyrtim këtë kërkesë të palës paditëse, ZVRPP Shkodër, me
shkresën nr.2717 prot., datë 02.11.2009 i ka kthyer përgjgije paditësit, duke i bërë me dije se:
“...Nga verifikimi i dokumentacionit të paraqitur, si dhe të regjistrave të pronësisë, rezulton
se akti që ka sjellë regjistrimin e titullit në favorin tuaj është akt shit-blerje me nr.2688/1982,
datë 18.01.1996 me palë shitëse Ndoc Gjoni, me anë të të cilit kalon titulli i pronësisë mbi
pasurinë e paluajtshme me përshkrimin shtëpi banimi, kati i parë i së cilës përbëhet nga një
ahër, dhe kati i dytë nga dy dhoma, një aneks, një korridor dhe një shkallë. Mbështetur në
691
rregulloren për punën në ZVRPP, pika 22, gjatë procesit të regjistrimit fillestar, duhet të
verifikohet dhe vërtetohet me dokumentacion ligjor, çdo transaksion mbi pasurinë e
paluajtshme, deri në origjinë të pronës. Për këtë arsye, nga verifikimi i regjistrave të
pronësisë, origjinë e pronës rezulton të jetë radhori i pronësisë me nr.110 të vitit 1996,
radhor i cili nuk gjendet në arshivën e ZVRPP Shkodër, si dhe as aktet që kanë sjellë
regjistrimin e pasurisë në këtë radhor pronësie. Për sa më sipër, ZVRPP Shkodër në
mungesë të dokumentacionit të plotë të origjinës, nuk mund të realizojë regjistrimin e
kërkuar...”.
6. Në kushtet kur, pala paditëse nuk ka qenë dakord me këtë përgjigje të dhënë nga
ZVRPP Shkodër, në datën 24.11.2009, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër
me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar se, vendimi i regjistruesit të ZVRPP
Shkodër për refuzimin e regjistrimit të pronës objekt i këtij shqyrtimi gjyqësor, është një akt
relativisht i pavlefshëm dhe për këtë arsye, pala e paditur duhet të detyrohet që të kryejë
regjistrimin e pronës së paluajtshme në favor të palës paditëse.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.807, datë 26.03.2010 ka
vendosur:
-Detyrimin e ZVRPP Shkodër, të regjistrojë pasurinë e paluajshme me nr.3/135, e
ndodhur në zonën kadastrale 8594, ku kati i parë përbëhet nga një ahër dhe kati i dytë
përbëhet nga dy dhoma, një aneks, një korridor, një WC dhe një shkallë, me sipërfaqe
ndërtimore 78.26 m2, e ndodhur në lagjen “Qemal Stafa”, Shkodër dhe që kufizohet: në veri-
prona e familjes Kadija, me nr.pasurie 3/128; në jug- prona e vet, pasuria nr.37135; në
perëndim- prona e Luigj e Zef Bushatit, pasuria nr.3/137.
-Pjesë e pandarë e këtij vendimi është edhe plani i rilevimit, i cili është pjesë e aktit të
ekspertimit.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “.....Nga shqyrtimi në tërësi i provave të
paraqitura, gjykata konstaton se ekziston akti i fitimit të pronësisë së paditësit. Përsa i përket
origjinës së pronës, rezulton se kjo origjinë është radhori i pronësisë me nr.110, datë
18.01.1996, por ky radhor nuk ekziston. Por një gjë e tillë nuk ka ndodhur për faj të tij, pasi
regjistri që e përmbante këtë akt mund të jetë djegur ose dëmtuar pranë ZVRPP Shkodër.
Paditësi gjatë gjykimit, kërkoi pakësimin e objektit, duke pretenduar regjistrimin vetëm për
banesën dhe sipërfaqen ndërtimore nën të. Gjithashtu, prona objekt gjykimi është regjistruar
në radhorin e pronësisë me nr.529, datë 28.03.1996 në emër të Salih Rragami nga Zyra e
Ipotekës dhe ajo mund të individualizohet nëpërmjet kufinjve të saj, që përmbahen në këtë
radhor. Nuk është përgjegjësi e paditësit që të ruajë dhe mirëmbajë regjistrat e pronësisë.
Një detyrë të tillë e ka vetëm ZVRPP Shkodër. Prona ka qenë e regjistruar edhe në emër të
shitësit Ndoc Gjoni ashtu edhe në emër të paditësit Salih Rragami. Nga ana e paditësit janë
paraqitur mes të tjerave edhe deklaratat e kufitarëve, duke u bazuar në nenin 24/b të Ligjit
nr.7843, datë 13.07.1994..., në të cilat ata deklarojnë se nuk kanë probleme me kufijtë e
pronës. ...Në aktin e ekspertimit të realizuar dhe bazuar në provat shkresore të marra gjatë
gjykimit, dhe nga matet në terren konkludohet: ...Prona e pretenduar nga paditësi: shtëpi
banimi, ka nr.3/135, ndodhet në zonën kadastrale 8594, ku kati i parë përbëhet nga një ahër
dhe kati i dytë përbëhet nga dy dhoma, një aneks, një korridor, një WC dhe një shkallë, me
sipërfaqe ndërtimore 78.26 m2, e ndodhur në lagjen “Qemal Stafa”, Shkodër dhe që
kufizohet: në veri- prona e familjes Kadija, me nr.pasurie 3/128; në jug- prona e vet, pasuria
nr.37135; në perëndim- prona e Luigj e Zef Bushatit, pasuria nr.3/137....”.
8. Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.378, datë 20.09.2012 ka vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit nr.807, datë 26.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër.
692
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Me akt shit-blerjen nr.Rep. 2688, nr.Kol 1982,
datë 18.01.1996, shitësi Ndoc Gjoni i ka shitur blerësit Salih Rigani (ndryshuar më pas
mbiemrin në Rragami) një shtëpi banimi, kati i parë i së cilës përbëhet nga një ahër dhe kati
i dytë nga dy dhoma, një aneks, një korridor dhe një shkallë, pronë e cila ndodhet në Lagjen
“Qemal Stafa”, Rr. “J Kalamitri”, Shkodër. Kjo Kontratë është transkriptuar në radhorin e
pronësisë nr.529, datë 28.03.1996. Së dyti, regjistrimi i pronës i kërkuar nga paditësi bëhet
në zbatim të nenit 24/b të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994..., pasi paditësi disponon aktin e
fitimit të pronësisë, prona rezulton e regjistruar më parë në radhorin e pronësisë 529, datë
28.03.1996 në emër të salih Rragami deklaratën e kufitarëve. Së treti, Nga akti i ekspertimit
është bërë individualizimi i pronës, pjesët përbërëse, sipërfaqja ndërtimore dhe kufitarët.
...Lidhur me ankimin e palës së paditur, trupi gjykues i gjen të pabazuara pretendimet e
parashtruara nga kjo palë, si përsa i përket juridiksionit, ashtu edhe themelit të gjykimit të
çështjes. ... Pra, pavarësisht se ligji njeh të drejtën e ankimit administrativ, është vetë pala e
paditur që i ka dhënë paditësit të drejtën e ankimit në gjykatë”.
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.378,
datë 20.09.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe vendimit nr.807, datë 26.03.2010 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, si dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar ato shkaqe,
që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, rekursi i paraqitur nga Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër, përmban shkaqe nga ato
parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i ndryshuar, të cilat çojnë
në prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër. Ky Kolegj, vlerëson se vendimi nr.378,
datë 20.09.2012 i Gjykatës së Apelit Shkodër, është një vendim i pabazuar në ligjin
procedurial dhe atë material dhe si i tillë, ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
11. Rezulton se kërkimi i palës paditëse në këtë gjykim është: “Pavlefshmëri relative
e vendimit të refuzimit të regjistrimit të pronës sime. Detyrimin e palës së paditur ZVRPP
Shkodër të bëjë regjistrimin e sipërfaqes ndërtimore dhe banesës sipër saj”. Këtë kërkim pala
paditëse e ka mbështetur në nenin 24 të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e
pasurive te paluajtshme”, i ndryshuar; Udhëzimit nr.1, datë 31.01.2007, si dhe
K.Pr.Administrative.
12. Në referim të kërkimeve të palës paditëse dhe shkakut ligjor të tyre, si dhe nga
aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore, rezulton se, konflikti ndërmjet palëve ndërgjyqëse ka
lindur si pasojë e nxjerrjes së aktit administrativ, shkresës nr.2717 prot., datë 02.11.2009 nga
ana e ZVRPP Shkodër, me anën e të cilit, ana e paditur në këtë gjykim ka refuzuar që ti
regjistrojë paditësit pasurinë e paluajtshme tokë truall me sipërfaqe prej 154 m2, nga të cilat
78 m2, janë sipërfaqe ndërtimore mbi këtë truall, e cila është regjistruar në Zonën Kadastrale
nr.8594, në pasurinë nr.3/135. Ky akt i anës së paditur, ka dalë pas aplikimit të palës paditëse
për pajisje me çertifikatë pronësie për këtë pasuri, të cilën kjo palë ka pretenduar se e ka
pasur të regjistruar më parë pranë ZVRPP Shkodër.
13. Pala paditëse në këtë gjykim, ka pretenduar se pronësinë mbi këtë pronë e ka
fituar nëpërmjet kontratës së shitblerjes nr.2688/1982, datë 18.01.1996 nga subjekti Ndoc
Gjoni, i cili e ka pasur të regjistruar këtë pronë në radhorin nr.110, datë 18.01.1996. Për sa
më sipër, pala paditëse ka pretenduar se vijimësia e titullit të pronësisë nga origjina e saj deri
tek paditësi është i ligjshëm dhe si i tillë, nuk duhej të refuzohej nga ana e ZVRPP Shkodër.
693
14. ZVRPP Shkodër me cilësinë e palës së paditur në këtë gjykim, ka prapësuar se,
refuzimi i regjistrimit të pronës së palës paditëse, është bërë në përputhje me Ligjin nr.7843,
datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive te palujtshme”, i ndryshuar. Origjina e pronës
objekt shqyrtimi, figuron e regjistruar në radhorin e pronësisë nr.110, datë 18.01.1996 në
favor të z. Ndoc Gjoni. Sipas verifikimeve të kryera nga ana e ZVRPP Shkodër, ka rezultuar
se, si regjistri ku pasqyrohet ky radhor pronësie, ashtu edhe aktet që kanë sjellë regjistrimin e
pasurisë në këtë radhor pronësie, nuk gjenden të administruara në arshivën e ZVRPP
Shkodër. Shënimet e kryera në regjistrat publikë të pasurive të paluajtshme janë me karakter
deklarativ, por në vetvete nuk janë akte të fitimit të pronësisë. Mungesa e aktit të fitimit të
pronësisë, çon në mënyrë të drejtpërdrejtë në refuzim të kërkesës për regjistrimin e pasurisë.
Gjykata nuk rezulton të jetë shprehur për pavlefshmërinë relative të aktit në gjykim, e
konkretisht shkresës me nr.2717 prot., datë 02.11.2009 (neni 6 i K.Pr.Civile), kërkesë kjo e
nenit 331/2 të K.Pr.Civile. Në gjykim pala paditëse ka hequr dorë nga pretendimi për
regjistrimin e sipërfaqes së truallit, duke kërkuar rregjistrimin vetëm të sipërfaqes mbi të cilën
ngrihet ndërtimi. Paditësi nuk ka ndjekur rrugën administrative dhe kjo duhet të konstatohej
nga vetë gjykata.
15. Bazuar sa më sipër, ka rezultuar se Gjykata e Apelit Shkodër ka lënë në fuqi
vendimin e dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, më të cilën është pranuar padia e
palës paditëse, me arsyetimin se: “...Me akt shit-blerjen nr.Rep. 2688, nr.Kol 1982, datë
18.01.1996, shitësi Ndoc Gjoni i ka shitur blerësit Salih Rigani (ndryshuar më pas mbiemrin
në Rragami) një shtëpi banimi, kati i parë i së cilës përbëhet nga një ahër dhe kati i dytë nga
dy dhoma, një aneks, një korridor dhe një shkallë, pronë e cila ndodhet në Lagjen “Qemal
Stafa”, Rr. “J Kalamitri”, Shkodër. Kjo Kontratë është transkiptuar në radhorin e pronësisë
nr.529, datë 28.03.1996. Së dyti, regjistrimi i pronës i kërkuar nga paditësi bëhet në zbatim
të nenit 24/b të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994..., pasi paditësi disponon aktin e fitimit të
pronësisë, prona rezulton e regjistruar më parë në radhorin e pronësisë 529, datë
28.03.1996 në emër të salih Rragami deklaratën e kufitarëve. ... Nga akti i ekspertimit është
bërë individualizimi i pronës, pjesët përbërëse, sipërfaqja ndërtimore dhe kufitarët..”.
16. Pikërisht, ky arsyetim i gjykatës së apelit vlerësohet nga ky Kolegj si i pabazuar
në ligj dhe në provat e administruara në dosjen gjyqësore, e cila ka ardhur si rezulat i një
hetimi jo të plotë e të gjithanshëm nga ana e kësaj gjykate. Ky Kolegj, fillimisht mori në
analizë pretendimin e ngritur në rekurs nga ana e paditur në lidhje me juridiksionin e kësaj
gjykate për shqyrtimin e çështjes së mësipërme dhe pasi analizoi dispozitat ligjore të Ligjit
nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive te paluajtshme”, i ndryshuar, arriti në
konkluzionin se, çështja objekt gjykimi bën pjesë në juridiksionin gjyqësor.
17. Në analizë të nenit 24 të ligjit të sipërcituar, nuk parashikohet në asnjë rast që, kur
zyra e regjistrimit të pasurive të paluajtshme refuzon të kryejë regjistrimin fillestar të një
pasurie të paluajtshme (në fakt edhe kërkimi i paditësit i shprehur në objektin e padisë është
pikërisht regjistrimi i pronës), si dhe të pajisë me çertifikatë pronësie një subjekt të interesuar,
ky i fundit të ketë detyrimin ligjor për të ndjekur një rrugë të detyrueshme ankimimi, brenda
juridiksionit admnistrativ. Përkundrazi, në rastin kur kemi të bëjmë me regjistrim fillestar të
pasurisë, sipas nenit 23 dhe 24 të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive
të paluajtshme”, i ndryshuar, parashikohet shkrehimisht se: “...Regjistruesi, brenda 30 ditëve
nga paraqitja e kërkesës, duhet t'i kthejë përgjigje kërkuesit pas pagesës së shpenzimeve, të
cilat parapaguhen nga kërkuesi. Kundër vendimit të regjistruesit ose në mungesë të
përgjigjes, me kalimin e këtij afati, kërkuesi mund të ankohet në gjykatë....”, ligjvënësi jo
vetëm që nuk e detyron subjektin e interesuar që të kryejë ankim administrativ ndaj vendimit
të regjistruesit, por e parashikon shprehimisht se është gjykata, organi i vetëm që zgjidh
konfliktin. Për këtë arsye, çështja objekt shqyrtimi është brenda juridiksionit gjyqësor dhe si i
tillë, duhet të zgjidhet vetëm nga gjykata.
694
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të theksojë së, regjistrimi i një
pasurie të paluajtshme e cila është fituar në mënyrë të ligjshme, është një detyrim ligjor dhe
kushtetues i ZVRPP, pasi vetëm pas kryerjes së këtij regjistrimi në regjistrin e pasurive të
paluajtshme, subjektet titullar të pronave të paluajtshme mund ti hedhin këto pasuri në
qarkullim civil. Në këto kushte, nisur nga rëndësia e madhe që ka procesi i regjistrimit të
pasurive të paluajtshme, ligjvënësi e ka rregulluar kryerjen e kësaj veprimtarie nëpërmjet
Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar si
dhe akteve nënligjore të dala në bazë dhe për zbatim të tij (dispozita ligjore në fuqi në
momentin e lindjes së mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi), në të cilin ka dhënë definicione
dhe parashikime të qarta se si duhet të kryhet ky proces nga ana e një organi administrativ të
specializuar, sikundër është Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, pa dashur në asnjë
rast që këtij organi administrativ, t’i japë më shumë kompetenca nga janë të përcaktuara në
ligj.
19. Për këtë arsye, në rast se organi administrativ ZVRPP do vendoste refuzimin e
regjistrimit të një pasurie të paluajtshme (pa prova dhe pa shkak ligjor), është pikërisht
gjykata ajo e cila, pas një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm do të vërtetonte nëse: i) shkaku
për të cilën është vendosur refuzimi, qëndron apo jo; ii) nëse organi administrativ në
momentin që e ka vendosur këtë refuzim, ka pasur apo jo të drejtë; iii) nëse veprimet apo
mosveprimet e kryera nga ana e organit të ngarkuar me ligj, janë kryer sipas parashikimeve të
ligjit të zbatueshëm dhe të akteve nënligjore të dala në bazë dhe për zbatim të tij etj. Ndaj
është detyrë e gjykatave që marrin në trajtim çështje të tilla që, të kryejnë një hetim të plotë
dhe të gjithanshëm si dhe t’u japin përgjigje shteruese çdo pretendimi apo prapësimi të
ngritur gjatë procesit nga palët, në mënyrë që çështja të zgjidhet drejtë dhe të krijohet
praktikë e qartë gjyqësore në lidhje me trajtimin e këtyre lloj mosmarrëveshjeve.
20. Gjykata ka detyrimin ligjor që të kuptojnë mosmarrëveshjen, të konstatojë se cili
është thelbi i konfliktit, cilat janë arsyet e lindjes së tij, cilat janë dispozitat ligjore që duhet të
zbatohen në këtë rast, si dhe ti japi zgjidhje çështjes, duke qartësuar çdo palë në konflikt se,
përse ligjërisht qëndrojnë pretendimet e njërës palë dhe nuk qëndrojnë pretedimet e palës
tjetër. Kjo detyrë e gjykatës merr një rëndësi të veçantë e prioritare sidomos në gjykimet e
mosmarrëveshjeve administrative, sikundër është dhe rasti objekt shqyrtimi. Kjo për faktin
se, praktika gjyqësore do të qartësojë dhe orientojë njëkohësisht, si organin administrativ për
mënyrën sesi duhet të veprojë në zbatim të ligjit të tij organik, ashtu edhe subjektet e
interesuar, duke synuar shmangien e konflikteve të këtij lloji për shkak të paqartësisë në
mënyrën e zbatimit të ligjit.
21. Siç u tha edhe më lart në këtë vendim, paditësi nëpërmjet këtij gjykimi, kërkon të
detyrojë anën e paditur për të kryer regjistrimin fillestar të pronës objekt shqyrtimi si dhe ti
lëshojë atij çertifikatën e pronësisë për këtë pronë. Në nenin 193 të K.Civil, përcaktohet në
mënyrë eksplicite se cilat janë aktet që duhet të rregistrohen në rregjistrin e pasurive të
paluajtshme, në të cilën shprehimisht thuhet: “Duhet të regjistrohen në regjistrin e pasurive
të paluajtshme: a) kontratat për kalimin e pronësisë së sendeve të paluajtshme dhe aktet për
pjestimin vullnetar të tyre; b) kontratat me të cilat krijohen, njihen, ndryshohen ose pushojnë
të drejta pronësie mbi sendet e paluajtshme, të drejta uzufrukti, përdorimi e bujtjeje,
emfiteoze e servituti e të drejta të tjera reale; c) aktet me të cilat hiqet dorë nga të drejta
pasurore të mësipërme; ç) vendimet e gjykatave me të cilat njihet cilësia e trashëgimtarit dhe
fitohet pasuria e trashëguar; d) aktet me të cilat krijohet një shoqëri ose një subjekt tjetër i së
drejtës që ka në pronësi pasuri të paluajtshme ose gëzon të drejta të tjera reale mbi to; h)
vendimet e gjykatave ose organeve kompetente shtetërore që përkatësisht përmbajnë fitimin
ose njohjen e pronësisë mbi pasuritë e paluajtshme, pjestimin e pasurive të paluajtshme ose
që deklarojnë të pavlefshme veprimet juridike për kalimin e pronësisë të regjistruar më parë
695
rregullisht, si dhe aktet e përmbarimit gjyqësor për sekuestrimin e pasurisë së paluajtshme
ose shitjen në ankant të tyre. Vërtetimi gjyqësor i faktit të pronësisë nuk regjistrohet”.
22. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se, pala paditëse e ka fituar
pronësinë mbi pronën objekt gjykimi nëpërmjet kontratës së shitblerjes me nr.2688/1982,
datë 18.01.1996 (të lidhur ndërmjet paditësit Salih Rragami në cilësinë e blerësit dhe subjektit
Ndoc Gjoni në cilësinë e shitësit), të cilën edhe e ka regjistruar në radhorin nr.529, datë
28.03.1996 të Hipotekës Shkodër. Ky fakt provohet qartësisht nga shkresa me nr.2717, datë
02.11.2009 e administruar me cilësinë e provës shkresore (referojuni faqes 6 të dosjes
gjyqësore). Por, nga hetimi administrativ që ka kryer pala e paditur në këtë gjykim, kërkesë
kjo e nenit 24 të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive te paluajtshme”,
i ndryshuar, si dhe e rregullores me nr.184 prot, datë 08.04.1999 “Për punën e zyrës së
regjistrimit të pasurisë së paluajtshme”, ka rezultuar se, origjina e prejardhjes së pronës
objekt shqyrtimi si dhe dokumentacioni shoqërues i saj (sikundër është regjistri i pronësisë ku
pasqyrohet radhori nr.110, datë 18.01.1996 në favor të z. Ndoc Gjoni dhe akti i pronësisë që
është pasqyruar në këtë radhor), nuk gjendet i administruar në arkivën e këtij institucioni,
duke rënë në kundështim me parashikimet e Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin
e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar; si dhe akteve nënligjore të dala në zbatim të tij.
23. Në kushtet që pranë palës së paditur nuk janë gjendur dokumentat justifikuese të
pronës, kjo e fundit është detyruar që të kryejë regjistrimin fillestar të pronës objekt
shqyrtimi, bazuar në nenin 23 të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive
te palujtshme”, i ndryshuar, i titulluar “Regjistrimi fillestar”, në të cilin parashikohet se:
“Regjistrimi fillestar i çdo pasurie të paluajtshme bëhet me përgatitjen e një kartele në pajtim
me dispozitat e këtij ligji dhe në përputhje me dispozitat e çdo akti që përcakton pronësinë
ose marrëveshjet apo detyrimet që ekzistojnë për pasuritë e paluajtshme”. Nga përmbajtja e
kësaj dispozite, del edhe qëllimi që ka pasur ligjvënësi kur flet për “regjistrimin fillestar” të
një prone. Me këtë regjistrim, kuptohet regjistrimi për herë të parë i pronave të paluajtshme
në sistemin e regjistrimit të pasurive të paluajtshme (HTR), ose kalimin e pasurive të
paluajtshme nga sistemi hipotekor (ai i pasqyrimit në regjistrat hipotekorë) në sistemin e
regjistrimit të pasurive të paluajtshme (konkretisht në atë HTR, pra të evidentuar edhe në
hartë). Ky regjistrim, për vetë karakterin e veçantë që ka, bëhet sipas përcaktimeve të
parashikuara në mënyrë të posaçme nga ky ligj.
24. Në nenin 24, të ligjit të sipërcituar, i titulluar “Mënyra e regjistrimit fillestar”,
është përcaktuar se: “Regjistruesi, një person ose çdo grup i ngarkuar nga kryeregjistruesi
kërkon që pronësia si dhe kufijtë e çdo pasurie që duhet regjistruar, të dokumentohen duke
përdorur kriteret e mëposhtme: a) Pronësia dhe kufijtë e pasurive të paluajtshme
përcaktohen nga aktet e fitimit të pronësisë, sipas nenit 193 të Kodit Civil. b) Individët,
familjet dhe personat juridikë, privatë apo shtetërorë, që zotërojnë dokumente pronësie, sipas
shkronjës "a", por nuk kanë të përcaktuar në to sipërfaqen e pasurisë së paluajtshme, kanë të
drejtë t'i paraqesin regjistruesit një kërkesë për regjistrim pronësie, e cila duhet të
shoqërohet me dokumentin e pronësisë, me një planvendosje apo genplanin e pasurisë,
deklaratën noteriale të pronarëve fqinjë, që vërtetojnë përmbajtjen e kërkesës për pronësinë
dhe kufijtë e pasurisë që pretendohet, si dhe kopje të vërtetuara nga noteri të dokumenteve të
ndryshme, që mbështesin kërkesën për regjistrim. Regjistruesi, brenda 30 ditëve nga
paraqitja e kërkesës, duhet t'i kthejë përgjigje kërkuesit pas pagesës së shpenzimeve, të cilat
parapaguhen nga kërkuesi. Kundër vendimit të regjistruesit ose në mungesë të përgjigjes, me
kalimin e këtij afati, kërkuesi mund të ankohet në gjykatë. Në procesin gjyqësor gjykata
thërret të gjithë pronarët, pronat e të cilëve janë ngjitur njëra-tjetrës e të cilët kanë interes të
ligjshëm në gjykim. ....”. Ndërsa në zbatim të kësaj dispozite, Këshilli i Ministrave ka
miratuar VKM nr.1025, datë 09.07.2008, ku në pikën 7 të saj ka parashikuar se: “Kërkesa për
regjistrim fillestar pronësie, sipas shkronjës "b" të nenit 24 të ligjit nr.7843, datë 13.7.1994,
696
në rastin kur kërkuesi zotëron dokumente pronësie për truallin ose për truallin dhe objektin
mbi këtë truall, duhet të shoqërohet me dokumentet e mëposhtme: a) Dokumentin (aktin e
fitimit të pronësisë), sipas nenit 193 të Kodit Civil, të regjistruar ose të paregjistruar në
regjistrin hipotekor; b) Deklaratat noteriale të pronarëve të pasurive kufitare, që vërtetojnë
përmbajtjen e kërkesës për pronësinë dhe kufijtë e pasurisë, që pretendohet nga kërkuesi; c)
Planvendosjen/genplanin e pasurisë (i njëjtë me atë, që i bashkëlidhet deklaratave noteriale
apo konfirmimeve të entit shtetëror); ç) Dokumentacionin nga arkivi teknik i ndërtimit, që
pasqyron hartografisht gjendjen e pasurisë, që pretendohet; d) Mandatpagesën e
shpenzimeve të regjistrimit (tarifa, taksa, shpenzime të tjera, nëse ka të tilla)”.
25. Për plotësimin dhe zbatimin e këtyre dispozitave të cilat janë në funksion të njëra-
tjetrës, Kolegji Admnistrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se, është miratuar edhe akti
nënligjor në zbatim të këtyre dispozitave ligjore, sikundër është rregullorja me nr.184 prot,
datë 08.04.1999 “Për punën e zyrës së regjistrimit të pasurisë së paluajtshme” (dispozita
ligjore në fuqi në momentin e nxjerrjes së aktit objekt shqyrtimi), në të cilën pasqyrohet se:
“Në procesin e regjistrimit fillestar do të përfshihen të gjitha transaksionet e bëra mbi
pasuritë e regjistruara (sipas pikave 1 deri 21). Regjistrimi i këtyre transaksioneve do të
bëhet në bazë të dokumentave të hipotekës duke ndjekur historikun (radhën) e regjistrimit të
tyre në Ipotekë (regjistrimi i transaksioneve përshkruhet në Kreun VI)”.
26. Pra, në analizë të dispozitave ligjore të cituara më lart në këtë vendim, rezulton se,
ligjvënësi ka parashikuar kushte dhe kritere të veçanta për kryerjen e regjistrimit fillestar të
një pasurie të paluajtshme, duke detyruar organin zbatues të ZVRPP që të hetojë dhe të
qartësojë titullin e prejardhjes së pronës që nga origjina e saj deri tek subjekti titullar që
pretendon pronësinë mbi këtë pasuri, mosplotësimi i të cilave, pasjell automatikisht refuzimin
e kërkesës.
27. Nga shqyrtimi gjyqësor i kryer në të dy gjykatat më të ulëta, ka rezultuar e
provuar se kemi mungesë të dokumentacionit ligjor që tregon origjinën e pronës së paditësit.
Në dosje nuk kemi të administruar dokumentacionin e plotë shkresor që të vërtetojë origjinën
e pronës nga subjekti Ndoc Gjoni, i cili pretendohet se ka qenë pronari i parë i pronës objekt
shqyrtimi, deri tek titullari i kësaj prone sot, Salih Rragami. Në dosjen gjyqësore nuk është e
administruar as titulli i pronësisë për subjektin Ndoc Gjoni, për të cilin është pretenduar se ka
qenë i pasqyruar në radhorin nr.110 të vitit 1996, as fleta e regjistrit ku pasqyrohet ky radhor
pronësie dhe asnjë lloj dokumentacioni shkresor ligjor, me të cilin të arrihet të provohet titulli
i pronësisë për subjektin Ndoc Gjoni.
28. Asnjë prej gjykatave më të ulëta nuk ka arsyetuar dhe nuk ka analizuar arsyet se:
a) përse në arkivën e ZVRPP Shkodër nuk gjendet i administruar regjistri ku pasqyrohet
radhori i pronësisë në të cilin është pasqyruar titulli i pronësisë për subjektin Ndoc Gjoni dhe
b) cili ka qenë akti që ka krijuar titullin e pronësisë së këtij subjekti, nga i cili, paditësi
pretendon se e ka fituar pronën objekt shqyrtimi. Ky Kolegj, vlerëson se, vetëm fakti i
pasqyrimit të këtyre akteve në regjistrin hipotekor, nuk përbën argument ligjor që të pranohet
ekzistenca e këtyre akteve apo i autenticiteti i tyre, referuar parimeve që pasqyron Ligji
nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar, neni 24 i
tij, si dhe Udhëzimi nr.1, datë datë 31.01.2007 të K.M “Për proçedurat e rregjistrimit të
pasururive të paluajtshme”. Sipas këtyre dispozitave, hetimi për ekzistencën apo verifikimin e
elementëve të formës së këtyre akteve, bëhet nëpërmjet konfirmimit të tyre pranë autoriteteve
që i kanë lëshuar këto akte (pra pranë gjykatës kompetente që e ka lëshuar vendimin, apo
zyrës së noterisë ku është përpiluar kontrata e shit-blerjes, ose organti administrativ
kompetent që ka lëshuar aktin administrativ).
29. Pavarësisht sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se për një
zgjidhje të drejtë të kësaj çështje, këto gjykata kishin detyrimin ligjor që të sqaronin dhe të
argumentonin ligjërisht se, përse është e nevojshme të hetohet në lidhje me origjinën e pronës
697
objekt shqyrtimi si dhe për dokumentacionin ligjor e provues të saj. Sipas akteve të
administruara në dosjen gjyqësore, titulli i pronësisë që kërkohet të regjistrohet nga paditësi
pranë regjistrave të ZVRPP Shkodër, është kontrata e shitblerjes me nr.2688/1982, datë
18.01.1996 (e lidhur ndërmjet paditësit Salih Rragami në cilësinë e blerësit dhe subjektit
Ndoc Gjoni në cilësinë e shitësit). Ky akt, në momentin e zhvillimit të gjykimit nuk rezulton
të jetë deklaruar i pavlefshëm, apo të jetë goditur për fallsitet.
30. Në nenin 38 të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive te
paluajtshme”, ndryshuar, i titulluar “Regjistrimi i fitimit të pronësisë me anë të ligjit,
vendimit gjyqësor apo aktit administrativ”, parashikohet shprehimisht se: “Në rastet kur
shteti, personi, fizik ose juridik, ka fituar të drejtën e pronësisë mbi një pasuri të paluajtshme
me anë të ligjit, vendimit gjyqësor të formës së prerë për fitimin ose kalimin e së drejtës së
pronësisë apo të aktit të një organi administrativ, regjistruesi, mbështetur në këto akte të
paraqitura nga personi i interesuar, bën regjistrimin, duke shënuar pronar shtetin, personin,
fizik ose juridik, të cilit i ka kaluar e drejta e pronësisë. Regjistrimi i fitimit të pronësisë,
sipas këtij neni, bëhet nga zyra e regjistrimit të pasurive të paluajtshme pas plotësimit të
kushteve të regjistrimit, të përcaktuara në shkronjën "h" dhe në paragrafin e fundit të nenit
193 të Kodit Civil. Nëse nuk plotësohen kushtet e sipërpërmendura, regjistruesi propozon
refuzimin e kërkesës për regjistrim dhe dosja e plotë e praktikës, së bashku me urdhrin e
refuzimit, i kalojnë për kompetencë Kryeregjistruesit. Kryeregjistruesi, brenda 30 ditëve, me
urdhër të arsyetuar, duhet të vendosë miratimin ose jo të propozimit. Kundër urdhrit të
Kryeregjistruesit për refuzimin e regjistrimit mund të bëhet ankim në rrugë gjyqësore.
Elementet e vendimit, që verifikohen nga zyra e regjistrimit të pasurive të paluajtshme dhe
procedura e nxjerrjes së urdhrit përcaktohen me udhëzim të Këshillit të Ministrave”.
31. Ndërsa në Udhëzimin nr.1, datë 31.01.2007 të K.M “Për proçedurat e rregjistrimit
të pasururive të paluajtshme”, në të cilën parashikohet se: “1. Regjistrimi i fitimit apo i
kalimit të së drejtës së pronësisë për pasuritë e paluajtshme, të njohura ose të fituara me anë
të ligjit, vendimit gjyqësor apo aktit administrativ bëhet nga zyrat e regjistrimit të pasurive të
paluajtshme (ZRPP), në zbatim të neneve 37 e 38 të ligjit nr.7843, datë 13.7.1994 "Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme", të ndryshuar, pas verifikimit të plotë të elementeve të
formës dhe përmbajtjes së aktit përkatës, që njeh ose përmban fitimin e së drejtës së
pronësisë, për efekt të plotësimit të kushteve të regjistrimit, të përcaktuara në nenin 193 të
Kodit Civil të Republikës së Shqipërisë. ...; 2. Për verifikimin e elementeve të formës dhe të
përmbajtjes së vendimeve gjyqësore, punonjësit e ZRPP-së, që përpunojnë kërkesat
individuale për regjistrim, procedojnë duke verifikuar, sipas shtojcës 1 të këtij udhëzimi: a)
nëse vendimi gjyqësor ka marrë formën e prerë, sipas nenit 451 të Kodit të Procedurës
Civile. Vendimet gjyqësore, të dhëna për sigurimin e padisë, si dhe ato për ekzekutimin e
përkohshëm regjistrohen edhe pse nuk kanë marrë formë të prerë, sepse nuk shkaktojnë
fitimin apo kalimin e së drejtës së pronësisë; b) nëse të paktën njëra nga palët ndërgjygjëse
(ose trashëgimlënësit e palës ndërgjygjëse, sipas neneve 165 e 316 të Kodit të Procedurës
Civile) figuron në regjistrat e pasurive të paluajtshme, që administrohen nga ZRPP-ja,
pronare e pasurisë, mbi të cilën gjykata ka disponuar me vendim (nenet 18 dhe 90 të Kodit të
Procedurës Civile); Nëse pasuria mbi të cilën gjykata ka disponuar, sipas vendimit, figuron
pronë shtetërore ose në emër të një institucioni a enti publik, procedohet duke verifikuar nëse
ka qenë palë në gjykim pikërisht ai institucion a ent publik, që ka pasur të drejtën e pronësisë
mbi pasurinë (nenet 18 e 90 të Kodit të Procedurës Civile) dhe Avokatura e Shtetit (neni 79/a
i Kodit të Procedurës Civile, shkronja "a" e pikës 1 të nenit 1 të ligjit nr.8551, datë
18.11.1999 "Për Avokaturën e Shtetit"); ....d) nëse, në dispozitivin e vendimit, të dhënat për
pronën, pasuri e paluajtshme, janë të plota dhe lejojnë regjistrimin e vendimit. 3. Për
verifikimin e elementeve të formës dhe të përmbajtjes së akteve noteriale, punonjësit e ZRPP-
së, që përpunojnë kërkesat individuale për regjistrim, procedojnë duke verifikuar, sipas
698
shtojcës 2 të këtij udhëzimi: a) elementet e formës, në përputhje me ligjin nr.7829, datë
1.6.1994 "Për noterinë", të ndryshuar, dhe, sipas rastit, me ligjet dhe aktet nënligjore
përkatëse; b) vërtetësinë e regjistrimit ekzistues të pasurisë së paluajtshme, objekt kërkese
për regjistrim, në emër të tjetërsuesit, të përmendur në aktin noterial; c) nëse në aktin
noterial të dhënat për pronën, pasuri e paluajtshme, janë të plota dhe lejojnë regjistrimin e
saj.... 6. Për verifikimin e elementeve të formës dhe të përmbajtjes së vendimeve gjyqësore,
akteve noteriale ose akteve administrative, punonjësit e ZRPP-së, që përpunojnë kërkesat
individuale për regjistrim, plotësojnë formularin e verifikimit, sipas modelit të dhënë në
shtojcat 1, 2 ose 3, që i bashkëlidhen këtij udhëzimi, për çdo kërkesë për regjistrim. Në
formularin e verifikimit pasqyrohen, në çdo rast, përfundimet e punonjësit të ZRPP-së për
secilën nga rastet e verifikimit, që përcaktohen në pikat 2, 3 e 4 të këtij udhëzimi. Në fund të
formularit punonjësi i ZRPP-së plotëson, me shkrim, të lexueshëm qartë dhe pa korrigjime,
propozimin për pranimin ose jo të kërkesës për regjistrim, e nënshkruan dhe ia kalon
titullarit të ZRPP-së. ...”.
32. Bazuar në parashikimet ligjore të mësipërme, si dhe në kushtet e mungesës së
arsyetimit ligjor rreth shkaqeve të mungesës së akteve të përmendura më lart në këtë vendim,
ky Kolegj vlerëson se për të qartësuar mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi, si dhe për ti dhënë
asaj një zgjidhje të drejtë, gjykatat duhet të sqaronin nëse: i) veprimet e kryera nga ana e
palës së paditur ZVRPP Shkodër, janë në përputhje me ligjin e zbatueshëm në momentin kur
ato jane kryer, apo jo, ii) dokumenti ligjor, kontrata e shitjes 2688/1982, datë 18.01.1996
përbën një dokumentacion të plotë ligjor në në kuptim të nenit 193 të Kodit Civil, si dhe të
nenit 24 pika a) të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive te palujtshme”,
i ndryshuar, në mënyrë që ZVRPP të kryjë regjistrimin fillestar të pronës objekt shqyrtimi
dhe a është i mjaftueshëm vetëm ky dokument për kryerjen e këtij regjistrimi?; iii) ana e
paditur ka administruar dokumentat ligjor që përcakton ligji dhe aktet nënligjore në mënyrë
që të konkludojë ligjërisht për regjistrimin apo refuzimin e titullit të pronësisë për pronën
objekt shqyrtimi.
33. Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, të dyja
gjykatat më të ulëta nuk u kanë dhënë përgjigje pretendimeve dhe prapësimeve të dhëna nga
palët ndërgjyqëse në këtë gjykim, e në mënyrë të veçantë pretendimeve të anës së paditur.
Pretendimi i ngritur nga pala e paditur se gjykata nuk është shprehur për gjithshka që i është
kërkuar qëndron. Referuar proces-verbalit të seancës gjyqësore të datës 24.02.2010
(referojuni faqes 41-42 të dosjes gjyqësore), rezulton e provuar se, pala paditëse ka hequr
dorë vetëm nga regjistrimi i truallit të lirë, duke kërkuar regjistrimin e sipërfaqes ndërtimore
dhe banesës sipër saj. Ndërsa në komunikimin që gjykata ju ka bërë me shkrim palëve të
paditura, ka përcaktuar se, objekti i padisë ka ndryshuar, duke u përcaktuar përfundimisht me
këtë objekt: “Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Shkodër të bëjë regjistrimin e sipërfaqes
ndërtimore dhe banesës sipër saj” (referojuni faqes 35 dhe 36 të dosjes gjyqësore), duke mos
pasqyruar edhe kërkimin e parashikuar nga pala paditëse në këtë gjykim sikundër është:
“Pavlefshmëri relative e vendimit të refuzimit të regjistrimit të pronës time”, ndaj të cilit kjo
palë nuk rezulton të jetë shprehur për heqjen dorë nga gjykimi. Pra, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Shkodër në dispozitivin e vendimit të saj, është shprehur për pranimin e plotë të
padisë, duke mos u shprehur rreth pavlefshmërisë relative të aktit që i është kërkuar në objekt
të padisë dhe prej të cilit, pala paditëse nuk rezulton që të ketë hequr dorë nga gjykimi. Në
këto kushte, vetë gjykata nuk ka qenë e qartë për kërkimet e padisë objekt shqyrtimi, gjë e
cila ka ndikuar që ajo të mos shprehet për të gjitha kërkimet që i ka pretenduar pala paditëse
në këtë gjykim.
34. Gjithashtu pala e paditur ka pretenduar se, referuar planimetrisë së katit përdhe,
kemi mospërputhje të ndërtimit midis aktit të ekspertimit dhe urdhërimit të gjykatës. Kati
përdhe në aktin e ekspertimit rezulton të ketë dy dhoma, korridor, ëc-banjo, depo dhe
699
verandë, ndërsa gjykata na urdhëron të regjistrojmë një “ahër”. Përshkrimi i katit të dytë nga
gjykata, që në akt ekspertimi i referohet katit të parë të banimit, përsëri ka një përshkrim të
ndryshëm nga urdhërimi i gjykatës në këtë vendim gjyqësor. Pasaktësi janë konstatuar dhe në
aktin e ekspertimit në të cilin mungon një përshkrim analitik e teknik i akteve dhe provave të
marra në vlerësim, duke u konkluduar se: “...pozicioni planimetrik dhe konturi i përgjithshëm
i pasurisë së përshkruar në pikën 1 të këtij akti ekspertimi, përputhen saktësisht me ato të
pasurisë së përshkruar në pikën 2”, ndërsa nga pikëpamja hartografike si katin përdhe edhe
katin e parë e pasqyron hartografikisht të njëjtë, duke mos krijuar përputhje me dispozitivin e
vendimit.
35. Pasaktësive të mësipërme si dhe paqartësisë së aktit të ekspertimit, gjykatat më të
ulëta nuk i kanë dhënë zgjidhje, nëpërmjet vendimeve të dhëna prej tyre. Ky Kolegj,
konstaton se nuk ka një arsyetim të qartë nga ana e gjykatës në lidhje me sa më sipër, shumë
pyetje të palëve kanë ngelur pa përgjigje për shkak të hetimit jo të plotë të kryer nga këto
gjykata. Këto mangësi, kanë ndikuar dukshëm që arsyetimi i këtyre vendimeve të jetë i
pabazuar në ligj dhe në prova dhe për rrjedhojë, të mos jetë zgjidhur drejt mosmarveshja
objekt gjykimi.
36. Referuar të drejtës proceduriale civile, vendimi gjyqësor duhet të jetë rrjedhojë e
një analize të qartë, të plotë e të gjithanshme të pretendimeve të palëve ndërgjyqëse, në
përputhje me provat e administruara gjatë procesit gjyqësor për këtë qëllim dhe në përputhje
me ligjin e zbatueshëm. Një rëndësi të madhe në hartimin e vendimit gjyqësor, ka pikërisht
pjesa përshkruese arsyetuese e tij. Kjo pjesë e vendimit gjyqësor, nisur dhe nga rëndësia që
paraqet, duhet të përmbajë qartë zhvillimin e procesit, ҫështjet e diskutuara, pretendimet e
palëve, paraqitjen e plotë dhe të saktë të fakteve, të cilat kanë rëndësi për ҫështjen, provat e
administruara dhe të debatuara gjatë gjykimit, që kanë ҫuar në formimin e bindjes së
brendshme të gjykatës, analizën juridike të përdorur nga gjykata dhe mbi të cilën ajo është
bazuar për të arritur në përfundimin përkatës, parimet e së drejtës që janë përdorur prej saj
etj… Arsyetimi i vendimit gjyqësor, në kuptimin formal dhe material, nënkupton pikërisht
trajtimin e të gjithë elementëve të trajtuar më sipër.
gjithashëm ka dhënë një vendim të bazuar në ligj. Arsyetimi i vendimit është një kusht i
38. Për sa më sipër, ky Kolegj, çmon se Gjykata e Apelit Shkodër, ndonëse i ka pasur
të gjitha mundësitë ligjore që të konstatonte të metat e gjykimit në shkallë të parë dhe t’i
ndreqte ato, ka vepruar në kundërshtim me dispozitat proceduriale dhe materiale për
zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje, duke anashkaluar sqarimin plotësisht të rrethanave ligjore
që lidhen me gjykimin e çështjes, si dhe nuk ka analizuar dhe kthyer përgjigje pretendimeve
të paraqitura nga palët në proces. Pra, nuk ka analizuar vlerën e provueshmërisë së të gjitha
provave që janë paraqitur, si dhe nuk ju ka dhënë zgjidhje pretendimeve që kanë ngritur palët
në gjykim. Për këtë arsye, vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër, duhet të prishet dhe çështja
të dërgohet për t’u rishqyrtuar në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë, bazuar në Ligjin
700
edhe ekspertë të fushës së gjeodezi/hartografi, në mënyrë që t’i japë përgjigje kërkimeve të
225 i K.Pr.Civile), si dhe të sqarojë çështjet dhe pyetjet që ngrihen në pikat 28, 29, 32 dhe 33
të këtij vendimi.
respektimin e tyre.
Shkodër, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe atij matrial dhe për këtë
arsye, ky vendim duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës
PËR KËTO ARSYE

V E N D O SI
dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën Adminstrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 25.02.2016
701
Nr. 00 - 2016 - 1333 i Vendimit (117)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit të datës 25.02.2016 , çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE

SHOQËRORE KORÇË
I PADITURI: PËRMBARUESI GJYQËSOR PRIVAT
ANDREA KATUNDI
VASIL PETRE
OBJEKTI:
Kundërshtim i veprimeve përmbarimore, konkretisht
urdhrit për vendosjen e sekuestros nr.0018-12 regjistri, datë 16.04.2012;
Pezullimin e veprimeve te përmbaruesit privat
për ekzekutimin e titullit ekzekutiv nr.119, datë 14.01.2009
deri në momentin që vendimi i Gjykatës të shprehet
për objektin e kësaj kërkesëpadie të formës së prerë.
Baza Ligjore: Neni 609, 610, 153 e në vijim të K.Pr.Civile,
neni 29 i ligjit nr.10142, datë 15.05.2009.
Gjykata e Rrethit Gjyqësorë Korçë, me vendim nr.1562 datë 04.03.2012 ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë të ngritur nga paditësi Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Korçë

Ndryshimin e vendimit nr.1562 datë 04.06.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë si më poshtë :
Pranimin e kërkesëpadisë të palës paditëse DRSSH Korçë duke anulluar
Urdhrin nr.0018-12 regj datë 16.04.2012 të përmbaruesit privat Andrea
Katundi.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur përmbaruesi privat

Andrea Katundi dhe Vasil Petre, të cilët kërkojnë prishjen e vendimit nr.660, datë
14.11.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe rrëzimin e kërkese padisë, duke parashtruar
- Vendimi i Gjykatës se Apelit Korçë është tërësisht i pambështetur në ligjin material
dhe atë procedural pasi:
702
- Në gjykim nuk u provua nga pala paditëse se ajo e ka realizuar dhe përmbushur
detyrimin e referuar në titullin ekzekutim, dhe kjo e fundit ka barrën e provës lidhur
me vërtetimin e përmbushjes së detyrimit ndaj kreditorit.
- Gjykata e Apelit Korçë në mënyre të pakuptimtë , ka analizuar çështjen e themelit në
një kohë kur ky gjykim ka të bëjë vetëm me kundërshtimin e veprimeve
përmbarimore.
- Pretendimet se vendimi i cili përbën titull ekzekutiv është ekzekutuar, nuk qëndrojnë
dhe rezultojnë të paprovuara, ndaj kërkojmë ndryshimin e vendimit të Gjykatës së
Apelit.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Evelina Qirjako, verifikoi legjitimitetin e palës
rekursuese pala e paditur përmbaruesi gjyqësor Andrea Katundi dhe subjekti Vasil Petre, si
dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Rezulton se paditësi Vasil Petre i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë, në lidhje me rillogaritjen e masës së tij të pensionit nga ana e DRSSH Korçë .Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.119, dt. 14.01.2009 ka vendosur: “Pranimin e
kërkesë padisë duke ndryshuar vendimin nr.386 date 16.06.2003 të DRSSH Korçë duke u
detyruar pala e paditur ti lidhë paditësit Vasil Petre pension të parakohshëm në masën
21,562 lekë plus shtesa eventuale pas datës 01.05.2003; Detyrimin e palës së paditur ti
paguajë paditësit diferencat midis pensionit të llogaritur sipas pikës 1 të dispozitivit të
vendimit dhe shumës së përfituar në fakt prej tij (21,562 plus shtesat eventuale) prej datës
01.05.2003 deri ditën e ekzekutimit të këtij vendimi”.
2. Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.131, dt. 27.09.2009 ka vendosur: “Lënien
në fuqi të vendimit civil nr.439, dt. 29.05.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë”. Në
këto kushte, vendimi ka marre formë të prerë.
3. Duke qenë se vendimi i formës së prerë në kuptimin e nenit 510/a dhe 511/a përbën
titull ekzekutiv, Vasil Petre i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Korçë për lëshimin e urdhrit të
ekzekutimit për vendimin nr.119, datë 14.01.2009 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Korçë.
Rezulton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë mbi bazën e kërkesës se kërkuesit ka lëshuar
Urdhrin e Ekzekutimit nr.439, datë 29.05.2009.
4. Pala paditëse në gjykim DRSSH Korçë, ka iniciuar më datë 30.07.2009 një proces
gjyqësor kundër veprimeve te Zyrës së Përmbarimit Korçë dhe shtetasit Vasil Petre, me
objekt “pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv” duke pretenduar se titulli ekzekutiv dhe
konkretisht vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë nr.119, datë 14.01.2009, është i
pavlefshëm për shkak se ka hyrë në fuqi një skemë e re e llogaritjes së pensionit pas hyrjes në
fuqi të ligjit nr.10142/2009. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.2577, datë
25.02.2009 ka vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë si të pabazuar në ligj dhe në prova, vendim
i cili është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.27 datë 27.01.2010.
5. Rezulton se procedura e ekzekutimit ka vazhduar nga përmbaruesi gjyqësor privat
Andrea Katundi, i cili ka urdhëruar fillimisht ekzekutimin vullnetar të detyrimit përmes
njoftimit nr.0018-12, datë 05.04.2012 dhe më pas, ka urdhëruar vënien e sekuestros
konservative mbi llogaritë e DRSSH Korçë, përmes njoftimit nr.0018-12 datë 16.04.2012.
Kjo e fundit i është drejtuar përsëri Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë me kërkesëpadi, me
anën e te cilës ka kërkuar kundërshtimin e veprimet përmbarimore dhe konkretisht urdhrit për
vendosjen e sekuestros konservative si dhe pezullimin e veprimeve te përmbaruesit gjyqësor
privat për ekzekutimin e titullit ekzekutiv me pretendimin se: a) Hyrja në fuqi e ligjit
nr.10142, datë 15.05.2009 ka qenë shkaku që ka detyruar DRSSH Korçë të bëjë rillogaritjen e
703
masës së pensionit të të paditurit Vasil Petre. b) Pavarësisht se Urdhri i Sekuestros i referohet
periudhës së detyrimit nga data 01.10.2011 deri më datë 01.04.2012, titulli ekzektutiv është
ekzekutuar për periudhën 01.05.2003 deri më datë 27.06.2009. Paditësi pretendon se ne këto
kushte, nuk mund te vazhdoje me ekzekutimin e titullit pas hyrjes ne fuqi te këtij ligji, pasi
ndryshon skema e pensionit.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësorë Korçë me vendim nr.1562 date 04.03.2012 ka
vendosur:
Rrëzimin e padisë të ngritur nga paditësi Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Korçë.
6/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Titulli ekzekutiv, vendimi nr.119, datë
14.01.2009 i Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Korçë, është titull i vlefshëm. Hyrja në fuqi e ligjit
të ri dhe rillogaritja e masës së pensionit fillestar mbi bazën e këtij ligji, megjithëse përbëjnë
fakte të reja pas daljes së titullit ekzekutiv, nuk përbëjnë fakte të tilla që cënojnë vlefshmërinë
e titullit ekzekutiv, ligjshmëria e te cilit rikonfirmohet edhe me vendimin gjyqësor të formës së
prerë nr.2275, datë 25.09.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë. Pra hyrja në fuqi e
ligjit të ri, duke mos prekur vlefshmërinë e titullit ekzekutiv, objekt ekzekutimi, nuk prek as
veprimet për ekzekutimin e tij dhe për pasojë nuk prek drejtpërdrejtë dhe vetëm për këtë
shkak, ligjshmërinë dhe rregullshmërinë e veprimtarisë së përmbaruesit të konkretizuar me
aktin objekt kundërshtimit të datës 16.04.2012. Urdhri për vënien e sekuestros konservative
të datës 16.04.2012, është një urdhër i nxjerrë në përputhje me pjesën urdhëruese të vendimit
nr.119, datë 14.01.2009, që përbën edhe titull ekzekutiv. Pala paditëse nuk mund të dalë me
një akt administrativ, i cili ndryshon masën e pensionit të referuar shprehimisht në titullin
ekzekutiv. Për këto arsye kërkesëpadia e paditësit është e pambështetur në ligj dhe duhet të
rrëzohet”.
Ndryshimin e Vendimit nr.1562 datë 04.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë si me poshtë:
Pranimin e kërkesë padisë të palës paditëse DRSSH Korçë, duke anulluar urdhrin
nr.0018-12 regj., datë 16.04.2012 të përmbaruesit privat Andrea Katundi.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Fakti që detyrimi i DRSSH Korçe është
përmbushur ndaj palës së paditur Vasil Petre, me anë të pagimit vullnetar, sjell si pasoje
shuarjen e detyrimit të debitorit ndaj kreditorit të tij, dhe rrjedhimisht veprimet e
përmbaruesit janë tej përmbajtjes së titullit ekzekutiv. Ky vendim duhet të aplikohet vetëm në
masën e përcaktuar në dispozitiv dhe jo pas hyrjes në fuqi të ligjit te ri nr.10142 /2009, i cili
ka përcaktuar një skemë të re llogaritje të pensionit. Për këtë qëndrim arsyetimi i përdorur
nga gjykata e faktit është e gabuar. Rezulton se masa e pensionit të caktuar nga gjykata me
vendimin nr.119, datë 14.01.2009 është paguar nga pala paditëse përmes një vendimi për
rishqyrtimin e të ardhurave. Në vijim pala paditëse ka nxjerre një akt tjetër administrativ për
rillogaritjen e pensionit sipas ligjit te ri 10142/2009, akt i cili nuk është kontestuar në rruge
gjyqësore nga i padituri Vasil Petre...”.
8. Kundër këtij vendimi,kane paraqitur rekurs pala e paditur përmbaruesi privat
Andrea Katundi dhe Vasil Petre, të cilët kërkojnë prishjen e vendimit nr.660, datë 14.11.2012
të Gjykatës së Apelit Korçë dhe rrëzimin e kërkesëpadisë,duke parashtruar shkaqet e
parashikuara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
9. Se te dyja rekurset e paraqitura nga pala e paditur përmbaruesi Privat Andrea

Katundi dhe Vasil Petre përmbajnë shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 58 të Ligjit
704
mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat, e bëjnë të cënueshëm vendimin nr.660, datë
14.11.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë.
vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs, arrin në
përfundimin se vendimi nr.660, datë 14.11.2012 i Gjykatës së Apelit Korçë, që ka ndryshuar
vendimin nr.1562 datë 04.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, është rrjedhojë e
mosrespektimit të ligjit procedurial dhe atij material dhe për këtë shkak ai duhet të prishet.
11. Rezulton se kërkimet e paditësit DRSSH Korçë ne këtë gjykim janë:
“Kundërshtim i veprimeve përmbarimore, konkretisht urdhrit për vendosjen e sekuestros
nr.0018-12 regjistri, datë 16.04.2012; pezullimin e veprimeve te përmbaruesit privat për
ekzekutimin e titullit ekzekutiv nr.119, datë 14.01.2009 deri në momentin që vendimi i
Gjykatës të shprehet për objektin e kësaj kërkesëpadie të formës së prerë”. Paditësi i ka
mbështetur kërkimet e tij ne nenet 609, 610, 153 e në vijim të K.Pr.Civile, si dhe nenit 29 i
ligjit nr.10142, datë 15.05.2009.
12. Referuar sa me sipër, ne vlerësim te shkakut ligjor te kërkimeve te paditësit si dhe
te natyrës juridike të mosmarrëveshjes objekt gjykimi, Kolegji Administrativ i Gjykatës se
Larte vlereson se, konflikti mes paleve ka lindur si pasoje e mosekzekutimit te vendimeve
gjyqësore nga ana e organeve shtetërore, si dhe veprimeve te vazhdueshme te përmbaruesit
privat për ekzekutimin e titullit ekzekutiv.
13. Rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore se, konflikti në origjinë
mes palëve, i cili ka krijuar dhe titullin ekzekutiv, vendimin e gjykatës se rrethit gjyqësor
Korçe me nr.119, dt. 14.01.2009 ka qene me natyre administrative, pasi ne këtë gjykim eshte
kërkuar detyrimi i anës se paditur DRSSH Korçe për ti lidhur paditësit Vasil Petre pensionin
e parakohshëm te ushtarakut, si dhe dhënien e diferencave qe ekzistonin midis pensionit
realisht te paguar dhe masës se pensionit qe i takonte ne baze te ligjit. Ne këto kushte, çdo
konflikt i krijuar si pasoje e ekzekutimit te titullit ekzekutiv do te jete me natyre
administrative dhe nga pikëpamja lëndore, në referim të nenit 7 dhe 11 të ligjit nr.49/2012, ky
Kolegj është kompetent për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje.
14. Fillimisht, Kolegji Administrativ i Gjykatës se Lartë vlerëson të theksojë se, ky
lloj konflikti eshte parashikuar qartësisht ne nenin 610 te K.Pr.Civile ne te cilin thuhet
shprehimisht se: “Kundër veprimeve të përmbaruesit gjyqësor dhe kundër refuzimit të tij për
të kryer një veprim, palët mund të bëjnë ankim në gjykatën që ekzekuton vendimin brenda 5
ditëve nga dita e kryerjes së veprimit apo refuzimit, kur palët kanë qenë të pranishme në
kryerjen e veprimit ose kanë qenë thirrur edhe në raste të tjera nga dita që i është njoftuar
ose ka marrë dijeni për veprimin ose refuzimin. Kundër veprimeve të personave,
përmbaruesit gjyqësorë, që ushtrojnë veprimtarinë publike të shërbimit përmbarimor
gjyqësor të organizuar mbi baza private, pala debitorë mund të paraqesë ankim në gjykatën,
ku ekzekutohet titulli ekzekutiv, brenda 5 ditëve nga data e kryerjes së veprimit. Ankimi
shqyrtohet brenda 20 ditëve nga gjykata e vendit të ekzekutimit, e cila kur e sheh të
nevojshme mund të thërrasë edhe palët. Përmbaruesi gjyqësor thirret nga gjykata me cilësinë
e palës së paditur”. Ne analize te kësaj dispozitë dalin qartë disa elementë të cilët duhet të
mbahen parasysh nga gjykatat me të ulëta, ne gjykimin e çështjeve te kësaj natyre, siç janë:
(i) padinë për kundërshtimin e veprimeve përmbarimore e ngrenë si kreditori ashtu dhe
debitori dhe në këto kushte, paditësi legjitimohet në ngritjen e kësaj padie; (ii) duke qenë se
veprimet që kundërshtohen janë ato të përmbaruesit ligjor, ky i fundit duhet të jetë palë në
proces në pozicionin e te paditurit; (iii) kjo lloj padie, duke qene një padi e posaçme ngrihet
brenda 5 ditëve nga dita qe debitori eshte vene ne dijeni te përmbushjes se detyrimit; dhe (iv)
ajo që ka me rëndësi për këtë gjykim, është se kjo lloj padie ngrihet për të mbrojtur interesat e
ligjshme të palëve të cilat cënohen nga veprimet apo mosveprimet e përmbaruesit gjyqësor
705
gjatë ekzekutimit te titullit. Pra shkaku ligjor i kërkimit në këto gjykime, duhet te jete
kundërshtimi i veprimeve te paligjshme të përmbaruesit gjate fazës së ekzekutimit. Objekt
hetimi gjyqësor duhet te jetë pikërisht veprimtaria e përmbaruesit dhe vlerësimi nëse këto
veprime janë kryer apo jo në përputhje me ligjin dhe konkretisht me dispozitat qe bëjnë fjalë
për ekzekutimin e detyrueshëm në K.Pr.Civile, kreu IX, i titulluar “Mjetet e mbrojtjes kundër
ekzekutimit të vendimeve”, si dhe ligjet e posaçme qe mund të zbatohen në fazën e
ekzekutimit.
15. Në çështjen objekt gjykimi, rezulton se paditësi kërkon të kundërshtoje veprimet e
përmbaruesit dhe konkretisht aktin për vendosjen e sekuestros konservative me nr.0018-12,
datë 16.04.2012 me arsyetimin se, detyrimi është përmbushur deri në datën 03.10.2010, date
në të cilin ka hyrë në fuqi ligji nr.10142/2009, ligj i cili, i jep të drejtë organit administrativ
qe te rillogarisë pensionet e parakohshme te ushtarakeve. Në këto kushte, paditësi pretendon
se masa e pensionit të anës së paditur, do të vazhdojë në bazë te ligjit të ri të miratuar dhe jo
sipas titullit ekzekutiv.
16. Bazuar në këto pretendime, Gjykata e Apelit Korçë mbi të njëjtat fakte dhe prova
te cilat janë marrë në konsideratë dhe nga gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, ka prishur
vendimin e kësaj të fundit me arsyetimin se: “Fakti që detyrimi i DRSSH Korçë është
përmbushur ndaj palës së paditur Vasil Petre, me anë të pagimit vullnetar, duke sjellë si
pasoje shuarjen e detyrimit të debitorit ndaj kreditorit të tij, dhe rrjedhimisht veprimet e
përmbaruesit janë tej përmbajtjes së titullit ekzekutiv. Ky vendim duhet të aplikohet vetëm në
masën e përcaktuar në dispozitiv dhe jo pas hyrjes në fuqi të ligjit te ri nr.10142/2009, i cili
ka përcaktuar një skemë të re llogaritje të pensionit. Për këtë qëndrim arsyetimi i përdorur
nga gjykata e faktit është e gabuar. Rezulton se masa e pensionit të caktuar nga gjykata me
vendimin nr.119, datë 14.01.2009 është paguar nga pala paditëse përmes një vendimi për
rishqyrtimin e të ardhurave. Në vijim pala paditëse ka nxjerre një akt tjetër administrativ për
rillogaritjen e pensionit sipas ligjit të ri 10142/2009, akt i cili nuk është kontestuar në rrugë
gjyqësore nga i padituri Vasil Petre”.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës se Lartë, vlereson se ky arsyetim i Gjykatës se
Apelit Korçë është i pabazuar në prova dhe në ligj. Ky arsyetim është rrjedhoje e interpretimit
të gabuar të ligjës proceduriale dhe për rrjedhoje e ka zgjidhur mosmarrëveshjen në
kundërshtim me ligjin. Ky Kolegj, për një zgjidhje të drejte dhe përfundimtare të kësaj
çështje, vlerëson të analizojë si më poshtë.
18. Siç është analizuar dhe më lart në këtë vendim, titulli ekzekutiv i cili kërkohet të
ekzekutohet nga përmbaruesi është vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë me nr.119,
datë 14.1.2009, me të cilin është vendosur: “Pranimi i kërkesëpadisë duke ndryshuar
vendimin nr.386, datë 16.06.2003 të DRSSH Korçë duke u detyruar pala e paditur ti lidhë
paditësit Vasil Petre, pension të parakohshëm në masën 21,562 lekë plus shtesa eventuale
pas datës 01.05.2003; Detyrimin e palës së paditur ti paguajë paditësit diferencat midis
pensionit të llogaritur sipas pikës 1 të dispozitivit të vendimit dhe shumës së përfituar në fakt
prej tij (21,562 plus shtesat eventuale) prej datës 01.05.2003 deri ditën e ekzekutimit të këtij
vendimi”. Ky vendim ka marrë formë të prerë në dt 27.04.2009. Rezulton se ligji me
nr.10142, date 15.05.2009, ka hyre ne fuqi ne dt. 29.06.2009, ndërsa akti administrativ i palës
paditëse për rrillogaritjen e pensionit mban datën 03.05.2010. Pra rezulton se, si ligji i
mësipërm ashtu dhe akti administrativ, kane dale pasi ka marre forme te prere vendimi i
gjykatës qe eshte titull ekzekutiv. Ato përmbajnë fakte te ngjara pas marrjes forme te prere te
titullit ekzekutive dhe si te tilla, nuk mund te kenë ndikim tek ky i fundit.
19. Referuar nenit 510 te K.Pr.Civile titulli ekzekutiv eshte një akt, i cili përmban
njohjen e një detyrimi te plote te përcaktuar dhe përfundimtar te një subjekti kundrejt një
tjetri. Ai ne vetvete përmban njohjen definitive te se drejtës materiale te cenuar, duke
legjitimuar kreditorin qe te kërkoje ekzekutimin e detyrueshëm me qellim rivendosjen e te
706
drejtës materiale qe përfshihet ne te. Referuar te drejtës sonë proceduriale, titulli ekzekutiv
mund te goditet pasi ka marre forme te prere (kjo eshte ajo ç’ka ne fakt kërkon paditësi edhe
ne këtë gjykim, pavarësisht mënyrës si ka formuluar kërkimin), vetëm për ato shkaqe te
parashikuara shprehimisht ne nenin 609 te K.Pr.Civile, te cilat ne fakt janë fakte te reja te
cilat kane dale pasi eshte formësuar titulli.
20. Ne nenin 609 te K.Pr.Civile, thuhet se: “Debitori mund të kërkojë në gjykatën
kompetente të vendit të ekzekutimit që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose
se detyrimi nuk ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël ose është shuar më pas. Kur
titulli ekzekutiv është një vendim gjyqësor ose vendim arbitrazhi, debitori mund të
kundërshtojë ekzekutimin e titullit vetëm për fakte të ngjara pas dhënies së këtyre vendimeve.
Në këto raste, gjykata shqyrton çështjen brenda 5 ditëve dhe mund të vendosë pezullimin e
vendimit me ose pa garanci. Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i veçantë”.
Titulli ekzekutiv si koncept juridik eshte krijuar për te treguar ekzistencën e një te drejte
subjektive materiale, te cenuar ose te papërmbushur. Per këtë arsye, titulli ekzekutiv eshte
burim i menjëhershëm dhe i drejtpërdrejte i legjitimimit te kreditorit për te iniciuar procesin e
ekzekutimit te detyrueshëm, legjitimitet i cili buron nga fakti se subjekti qe ka titullin
ekzekutiv, ose ne favor të të cilit eshte lëshuar titulli ekzekutiv, ka edhe te drejtën e përfshirë
ne te. Pavlefshmëria e titullit ekzekutiv, qëndron pikërisht ne mospërputhjen ndërmjet
realitetit qe përfaqëson titulli ekzekutiv me realitetin qe ekziston efektivisht. Ne rast se
kundërshtohet titulli ekzekutiv, nëpërmjet deklarimit te pavlefshëm te tij kërkohet te
kundërshtohet plotësisht ose pjesërisht, e drejta e përfshirë ne te. Pra, ne rastin objekt
gjykimi, Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte çmon se për te kundërshtuar titullin e
ekzekutimit, paditësi duhej te vërtetojë se mungonte pikërisht e drejta e përfshirë ne te.
21. Ky Kolegj, vlerëson se në gjykime te këtij lloji, përveç mungesës se te drejtës te
përfshirë ne titullin ekzekutiv, debitori (paditësi), mund te pretendoje dhe te parashtroje dhe
ndryshime qe mund te kenë ndodhur për shkaqe te tjera dhe te mëvonshme, te cilat kane
ndikuar mbi urdhërueshmërinë e titullit, siç mund te jete pagimi i plote apo i pjesshëm i
detyrimit, apo çdo shkak tjetër i shuarjes ose i ndryshimit te se drejtës qe përfaqëson titulli
ekzekutiv. Kushtet e vlefshmërisë se titullit ekzekutiv janë siguria, përcaktueshmëria dhe
kërkueshmëria. Kushti i sigurisë nënkupton qe e drejta, duhet te rezultojë ne ekstremet e saj
objektive dhe subjektive nga titulli ekzekutiv. Kushti i përcaktueshmërisë, është vlerësimi ne
para (ne te holla) i sendit ose i te drejtës objekt ekzekutimi. Kushti i kërkueshmërisë, ka te
beje me faktin se kërkimi i ekzekutimit te detyrueshëm mund te kërkohet menjëherë pa u
lidhur me një afat te papërfunduar apo me një kusht pezullues qe nuk ka ndodhur.
22. Ne çështjen objekt gjykimi, rezulton qe te tre kushtet e mësipërme te vlefshmërisë
se titullit ekzekutiv janë plotësuar. Vendimi nr.119, date 14.1.2009 i Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Korçe, qe përben titullin ekzekutiv: i) përmban një te drejte te sigurt te përcaktuar
me vendim gjyqësor te formës se prere, (detyrimin e paditësit për ti paguar anës se paditur
pensionin e parakohshëm ne masën e përcaktuar ne këtë vendim; ii) ka përcaktuar qarte ne te
holla te drejtën objekt ekzekutimi; dhe iii) përmban një te drejte te kërkueshme menjëherë
pasi ky vendim ka marre forme te prere dhe është kthyer ne titull ekzekutiv, (vendimi
gjyqësor nuk parashikon ndonjë afat për te penguar ekzekutimin e te drejtës qe përmbahet ne
te).
23. Ajo çka e bën te veçante çështjen objekt gjykimi, eshte fakti qe pasi eshte krijuar
titulli ekzekutiv, pra, pasi vendimi me nr 119, date 14.1.2009 i Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Korçe ka marre forme te prere, ka hyre ne fuqi ligji nr.10142/2009, i cili përbën një fakt te ri
dhe qe ndikon ne rillogaritjen e masës se pensionit. Kjo pasi ne nenin 29 të ligjit të
sipërcituar, pika 2 e tij, parashikohet se: “2. Pensionet e parakohshme për vjetërsi shërbimi
dhe pensionet suplementare, të caktuara në përputhje me ligjet nr.8087, datë 13.3.1996 "Për
sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së
707
Shqipërisë", të ndryshuar dhe nr.8661, datë 18.9.2000 "Për sigurimin suplementar të
punonjësve të Policisë së Shtetit", si edhe ato të caktuara me vendime të gjykatave,
pavarësisht nga mosha e vjetërsia në punë, në çastin e fillimit të së drejtës, do të rillogariten.
Rillogaritja bëhet sipas rregullave të përcaktuara në këtë ligj dhe në bazë të pagave
referuese, në çastin që i ka lindur e drejta për përfitim. Mbi këtë masë përfitimi të rivlerësuar
zbatohen koeficientet e rritjes apo të indeksimit të pensionit, sipas vendimeve të veçanta të
Këshillit të Ministrave, nga çasti i lindjes së të drejtës dhe deri në datën e hyrjes në fuqi të
këtij ligji. Masa e pensionit, e rivlerësuar si më lart, në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji,
vlerësohet si shumë përfundimtare e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi ose e
pensionit suplementar.” Pra, ky ligj ka parashikuar qartazi që të gjitha pensionet e përfituara
para hyrjes në fuqi të këtij ligji (nga ku nënkuptohen që një pjesë e tyre përfitohen dhe pas një
konflikti gjyqësor nga i cili buron titulli ekzekutiv), janë objekt rishqyrtimi dhe rivlerësimi i
tyre do të kryhet sipas parashikimeve të këtij ligji.
24. Rishikimi i pensioneve pas hyrjes ne fuqi te këtij ligji nuk do te thotë qe titulli
ekzekutiv eshte i pavlefshëm. E drejta materiale e përfshirë ne këtë titull eshte e ligjshme dhe
titulli ka vlefshmëri juridike, por masa e pensionit qe do t’i jepet tashme debitorit pas hyrjes
ne fuqi te këtij ligji, duhet te rishikohet. Kjo do të thotë që, kjo mase pensioni nuk mund ti
jepet pafundësisht debitorit aq sa eshte caktuar ne titullin ekzekutiv, por kjo e fundit do ti
jepet atij sipas një skeme te re pensioni te parakohshëm.
25. Pikërisht ky ndryshim i skemës se pensionit dhe kjo fuqi prapavepruese eshte e
mbështetur dhe ne vendimin e Gjykatës Kushtetuese, e cila në vendimin e saj nr.2 datë
18.02.2013, ka mbajtur këtë qëndrim “..megjithëse skema e re e llogaritjes së masës së
sigurimit suplementar ka sjellë uljen e të ardhurave për përfituesit, kjo ndërhyrje është në
përpjesëtim të drejtë me qëllimin që e ka diktuar atë. Siç u tha më lart, qëllimi që kërkon të
arrijë ekzekutivi/ligjvënësi me anë të rregullimit të ri është mbajtja e skemës së sigurimeve
brenda parimeve bazë të saj, pra të raporteve të drejta dhe të arsyeshme midis masës së
sigurimit të parakohshëm dhe pagës mesatare neto nga puna. Diferencimet që ekzistonin
para kësaj ndërhyrjeje cënonin parimet dhe rregullat në fushën e pagave dhe të tatimit mbi të
ardhurat personale si dhe shkaktonin një detyrim të papërballueshëm për buxhetin e shtetit
duke e rrezikuar atë seriozisht. Gjykata konstaton se masa e pensionit e përllogaritur sipas
formulës së re mbështetet në mundësitë reale buxhetore, ajo siguron respektimin e parimeve
të funksionimit të skemave suplementare, si dhe ruajtjen e raporteve të arsyeshme midis
pensionit suplementar të ushtarakëve, atij të pleqërisë dhe pagës neto nga puna”. Në këtë
kuptim, rillogaritja e pensionit të parakohshëm është një detyrim i përcaktuar me ligj dhe nuk
mund të konsiderohet si cënim i të drejtës së tij.
26. Eshte e vërtetë se, e drejta për sigurime shoqërorë në pleqëri është e drejtë
themelore e njeriut, e parashikuar posaçërisht nga Kushtetuta në nenin 52 dhe që i garantohet
personit kur përmbush kushte të caktuara sipas ligjit. Por, nëse sigurimi shoqëror bazë është
një e drejtë kushtetuese ekonomiko-sociale dhe si e tillë lidhet me detyrimin e shtetit për të
qenë aktiv, e për t’u garantuar shtetasve sigurimin e mjeteve të përshtatshme për nevoja
jetësore në rastet e fatkeqësive, sëmundjeve, invaliditetit, pleqërisë dhe papunësisë së
padëshiruar, ndryshimi i skemës së përfitimeve suplementare mbetet në diskrecion të
politikave dhe mundësive të ekzekutivit, kurse prekja e skemës së sigurimeve shoqërore bazë,
nuk duhet kurrsesi të pësojë ndryshime të tilla, që të përkeqësojë ndjeshëm jetën e shtetasve
që përfitojnë këtë sigurim.
27. Pra, ne analize te sa me sipër, ndryshimi i ligjit ka sjelle fakte te reja te cilat
ndikojnë ne vlefshmërinë e titullit. Ky ligj, tashme ka ndryshuar skemën e pensionit duke
sjelle ndryshime ne masën e detyrimit qe ka paditësi ndaj anës se paditur. Por në rastin objekt
gjykimi, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, siç është shprehur dhe tek rrethanat e
çështjes, konstaton se, edhe ky kërkim për pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv, vendimit
708
gjyqësor nr.119, date 14.1.2009 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Korçe për shkak se ka hyre
ne fuqi ligji 10142/2009, eshte gjykuar njëherë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, e cila
me vendimin e saj nr.2577, datë 25.02.2009 ka vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë si të
pabazuar në ligj dhe në prova, vendim i cili është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Korçë, me
vendimin nr.27 datë 27.01.2010. Ne këto kushte, ngritja përsëri e te njëjtit pretendim, me te
njëjtin shkak ligjor nga ana e paditësit, quhet gjë e gjykuar dhe nuk e le me gjykatën ti hyj
shqyrtimit te vlefshmërisë se titullit ekzekutiv, i cili eshte gjykuar ne një gjykim te
mëparshëm dhe vendimi ka marre forme te prere.
28. Përfundimisht, ky Kolegj arrin ne konkluzionin se veprimet e përmbaruesit
gjyqësor për vendosjen e masës se sekuestros konservative, janë veprime te kryera konform
ligjit dhe ne ushtrim te detyrës se tij. Kjo pasi: (i) siç u tha dhe me lart ne këtë vendim, nga
titulli ekzekutiv me nr.119, date 14.01.2009 buron një detyrim i palës paditëse, e cila e
detyron këtë te fundit qe “ti lidhë paditësit Vasil Petre pension të parakohshëm në masën
21,562 lekë plus shtesa eventuale pas datës 01.05.2003; Detyrimin e palës së paditur ti
paguajë paditësit diferencat midis pensionit të llogaritur sipas pikës 1 të dispozitivit të
vendimit dhe shumës së përfituar në fakt prej tij (21,562 plus shtesat eventuale) prej datës
01.05.2003 deri ditën e ekzekutimit të këtij vendimi”. Parashikimi i këtij dispozitivi bën qe
pala paditëse te përmbushë gjithë detyrimin e parashikuar në të, deri ne momentin kur pala e
paditur te mbushe moshën për pensionin e pleqërisë; (ii) siç është vërtetuar nga gjykimi i
realizuar nga gjykatat me te ulta, paditësi ka përmbushur pjesën kryesore te detyrimit, duke
mos shlyer vetëm detyrimin për një pjesë të caktuar në masën prej 89.400 leke. Pikërisht, nga
hetimi i realizuar ne Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçe është vërtetuar (sa më sipër është
çështje prove dhe fakti) që, shuma e mësipërme është rrjedhoje pikërisht e mosekzekutimit te
plote te titullit ekzekutiv vendimit nr 119 date 14.01.2009 (e dispozitivit të cituar me lart) dhe
veprimet e përmbaruesit janë pikërisht ne funksion të ekzekutimit të plotë të tij, ne përputhje
me parashikimet e nenit 610 e vijues te K.Pr.Civile; (iii) veprimet e përmbaruesit dhe nga
pikëpamja proceduriale rezultojnë konform ligjit pasi ky i fundit para se të procedonte me
ekzekutimin e detyrueshëm kishte njoftuar paraprakisht debitorin me shkresën me nr.0018-
12, datë 05.04.2012 për të bërë ekzekutimin vullnetar të detyrimit. Ka rezultuar se paditësi
nuk e ka përmbushur detyrimin në mënyrë vullnetare brenda afatit 10 ditor të parashikuar nga
neni 517 të K.Pr.Civile dhe me pas, përmbaruesi ka vazhduar me ekzekutimin e detyrueshëm
në bazë të nenit 519 të K.Pr.Civile, duke nxjerre aktin objekt gjykimi. Në këto kushte, nuk
rezulton asnjë veprim i përmbaruesit që të jetë në kundërshtim me ligjin apo titullin
ekzekutiv.
nga pala e paditur në këtë gjykim, kundër vendimit nr.660, datë 14.11.2012 të Gjykatës së
Apelit Korçë, pasi ky i fundit është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material dhe
procedurial dhe për këtë arsye, ky vendim duhet prishur duke u lënë ne fuqi vendimi nr.1562,
datë 04.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të Ligjit nr.49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.660 datë 14.11.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.1562, datë 04.06.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Tiranë, më 25.02.2016
709
Nr. 00 - 2016 - 1329 i Vendimit (118)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: ALBERT THANASAJ

LULZIM THANASAJ
I PADITUR: INSPEKTORIATI NDËRTIMOR
URBANISTIK PRANË BASHKISË VLORË
OBJEKTI :
Kundërshtim i Aktit Administrativ,
vendim me nr.21 protokolli datë 14.12.2009 lëshuar nga pala e paditur
Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Vendor pranë Bashkisë Vlorë .
Baza Ligjore: Nenet 31, 31, 34, 154, 324 i Kodit të Procedurës Civile,
Neni 115, 116, 117 i Kodit të Procedurave Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendim nr.1021, datë 12.05.2010 ka

vendosur:
Pranimin e padisë duke konstatuar si absolutisht të pavlefshëm, vendimin
nr.21 prot, datë 14.12.2009, të lëshuar nga pala e paditur Inspektoritati i
Ndertimit Urbanistik pranë Bashkisë Vlorë .
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.412 datë 24.04.2012 ka vendosur:

Prishjen e Vendimit nr.1021 datë 12.05.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë, dhe pushimin e Gjykimit të çështjes.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditese Albert dhe Lulzim
Thanasaj të cilet kërkojnë ndryshimin e vendimit nr.412 datë 24.04.2012, të Gjykatës së
Apelit Vlorë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Gjykata ka zbatuar keq ligjin material, nuk ka marrë në shqyrtim te gjitha
faktet dhe provat të cilat ne kemi paraqitur, duke mbajtur një qëndrim të njëanshëm.
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë eshte kontradiktor sa në pjesën arsyetuese
dhe në dispozitiv.
- Gjykata e Apelit nuk ka arsyetuar dhe argumentuar qartë ne lidhje me afatin se
kur është nxjerre akti administrativ dhe kur pala paditëse ka ushtruar të drejtën e
padisë, por vetëmjaftohet me faktin se padia është ushtruar jashtë afatit.
- Sjellim në vëmendje se akti administrativ është nxjerrë më datë 14.12.2009
dhe pala paditëse ka ushtuar fillimisht ankimin administrativ duke e kundershtuar atë,
710
ankim ky që mban daten 23.12.2009, ankim për të cilin pala paditëse ka marrë nje
përgjigje negative nga ana e Bashkisë Vlorë me anë të shkresën 901/1 prot datë
05.02.2010. Më datë 15.02.2010 është depozituar padia në sekretarinë ë Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë.
- Gjykojmë që kemi reskpektuar të gjitha afatet ligjore që parashikon ligja
procedurale për kundërshtimin e aktit administrativ dhe si i tille Vendimi i Gjykatës
së Apelit Vlorë duhet të prishet dhe të lihet në fuqi Vendimi i Gjykates së Rrethit
Gjyqësor Vlorë .

palës rekursuese Albert dhe Lulëzim Thanasaj, si dhe e diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
1. Rezulton nga provat shkresore të depozituara në dosjen gjyqësore, konkretisht
Vërtetimi nga Dokumentet Hipotekorë datë 08.05.2000 se paditësi Albert (Robert) Thanasaj
ka qenë pronar i pasurisë me nr.27/87; 27/88 e ndodhur në zonën kadastrale nr.8604 me
sipërfaqe 400 m2, në adresën Lagja “Qeriba Derri”, Vlorë, e cila përbëhet nga një shtëpi me
strukturë 2+1, verandë, wc.
2. Rezulton se Gjykata e Rrethit Vlorë me vendimin e saj nr.678 datë 17.03.1994
Për Vërtetimin e Faktit Juridik , ka njohur pronar z.Robert Thanasaj, mbi një shtëpi 1 katëshe
e përbërë nga 2 dhoma , një kuzhinë , një verandë dhe 1 banjë, me sipërfaqe totale së bashku
me truallin ku është vendosur, 400 m2, e vendosur në lagjen “Qeriba Derri”,
Rr“M.Durhani, Vlorë. Sipas Vërtetimit datë 01.04.1994 të lëshuar nga ZRPP Vlorë , kjo
pasuri me përshkrimin e sipërcituar rezulton të jetë regjistruar në Regjistrin e
Transkriptimeve Hipotekore në emër të z.Robert Razip Thanasaj me nr.188 datë 01.04.1994.
3. Gjithashtu, rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqesore se paditësi
Albert (Robert) Thanasaj, ka transferuat titullin e pronësisë mbi pasurinë objekt gjykimi,
vëllait të tij Z.Lulëzim Thanasaj, përmes kontratës së shitblerjes nr.2788 Rep dhe nr.883 Kol
datë 13.05.2000, kundrejt çmimit prej 1,000,000 lekë, kontratë e noterizuar pranë noteres
Irena Bimo. Nga dosja gjyqësore nuk rezulton të ketë ndonjë dokument nga e cila mund të
vërtetohet regjistrimi i titullit të pronësisë në emër dhe për llogari të paditësit Lulëzim
Thanasaj pranë ZRPP Vlorë .
4. Rezulton se Inspektorët e Inspektoriatit Urbanistik Ndërtimor pranë Bashkisë
Vlorë, kanë ushtruar kontroll në banesën e paditësit, dhe kanë konstatuar se z. Robert
Thanasaj ka kryer kundravajtje të administrative të ndërtimit pa leje të ndërtesës objekt
gjykimi, këtë fakt e kanë pasqyruar në procesverbalin nr.000297, datë 14.12.2009. Në vijim,
mbështetur në konstatimin e kryer, pala e paditur ka lëshuar vendimin nr.36 datë 14.12.2009
të Kryeinspektorit të INU të Bashkisë Vlorë, “Për prishjen e objektit pa leje” dhe e ka
njoftuar këtë vendim me anë të njoftimit datë 14.12.2009
5. Rezulton se pala paditëse është vënë në dijeni të Vendimit objekt gjykimi më
datë 22.12.2009 dhe duke mos qenë dakord me vendimin e palës së paditur , me datë
24.12.2009 ka paraqitur ankimin administrativ pranë Bashkise Vlorë, drejtuar Kryetarit të
Bashkise Vlorë .
6. Bashkia Vlorë, përmes shkresës nr.901/1 prot datë 05.02.2010 i ka kthyer
pergjigje paditësit duke evidentuar se : me vendimin nr.1/153 datë 24.02.2009 është miratuar
leja e ndërtimit për objektin banesë 10 katëshe me investitor shoqerine “Anakonda“ sh.p.k
me pronar trualli Aferdita Gocaj, Zeqene Saliu. Me kërkesë të subjektit ndërtues, pranë
Inspektoriatit Ndërtimor Urbanistik të Bashkisë Vlorë, është paraqitur ankesë për pamundësi
ekzekutimi të lejes më sipër, për shkak të pengesave të sjella nga një shtesë objekti e ndërtuar
711
nga ana juaj. Nga ana e INUV janë kryer procedurat për evidentimin e problematikave duke
ju dhënë afatet e mjaftueshme kohore te përballjes suaj individuale. Në keto kushte INUV ka
filluar procedurat ligjore duke marrë vendimin për prishje , i cili ju është vënë në dispozicion
sipas ligjit nr.9780 datë 16.07.2007 “Për Inspektimin e Ndërtimit.”
7. Duke mos qenë dakord me përmbajtjen e shkresës së mësipërme në datë
15.02.2010, paditësit kanë paraqitur para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, kërkesëpadinë
sipas objektit te parashtruar me lart ne kete vendim.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendim nr.1021 date 12.05.2010 ka
vendosur:
 Pranimin e padisë duke konstatuar si absolutisht të pavlefshëm, vendimin
nr.21 prot datë 14.12.2009, te lëshuar nga pala e paditur Inspektoritati Ndertimit Urbanistik
pranë Bashkisë Vlorë .
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: Vendimi i palës së paditur nr.36 date 14.12.2009 për
prishjen e banesës 1 kateshe objekt gjykimi është i gabuar dhe i pambështetur në ligjin
material pasi paditësit disponojnë dokumentacion të mjaftueshëm i cili vërteton se ata janë
pronarë të një pasurie e cila është ndërtuar para hyrjes në fuqi te ligjit nr.8405 datë
17.09.1998 “Për Urbanistikën”, dhe në këto kushte pala e paditur nuk ka kompetencë për të
vepruar në rastin konkret, dhe në këto kushte akti administrativ është i pavlefshëm sipas
nenit 116 të Kodit Të procedurave Administrative per shkak te mungesës së kompetencës .
9. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.412 datë 24.04.2012 ka vendosur:
 Prishjen e Vendimit nr.1021 datë 12.05.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë , dhe pushimin e Gjykimit të çështjes
9/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: Pala paditese nuk ka ushtruar brenda afatit të
parashikuar ne nenin 324/a të K.Pr.Civile, të drejten e ngritjes se padisë ne gjykatë , afat i
cili eshte 30 ditë nga data e njoftimit të vendimit , të aktit administrativ nr.36 datë
14.12.2009 lëshuar nga pala e paditur..Bazuar në nenin 328 K.Pr.Civile në rrethanat qe
paditesat nuk i janë drejtuar gjykatës brenda afatit te caktuar në paragrafin e parë të këtij
neni, vendimi i Gjykatës së shkalles së parë është i pambështetur në ligj dhe si i tillë duhet të
prishet dhe duhet të vendoset pushimi i gjykimit. Në lidhje me themelin konstatohet se
vendimi i gjykatës se faktit është marrë në interpretim të gabuar të ligjit material
nr.9780/2007 “Për Inspektimin e Ndërtimit” pasi vendimi i Inspektoriatit te Ndertimit
Urbanistik Vendor, për prishjen e baneses 1 katëshe është marrë pasi është konstatuar se
ndertimi ishte pa leje, dhe në keto kushte në përputhje me kompetencat e përcaktuara në ligj,
pala e paditur ka ndërmarrë veprimet e duhura për prishjen e objektit .
10. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditese Albert dhe Lulzim
Thanasaj të cilët kërkojnë ndryshimin e vendimit nr.412 datë 24.04.2012,të Gjykatës së
Apelit Vlorë, duke parashtruar shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi .
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala
paditëse, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat e bëjnë të cënueshëm Vendimin e Gjykatës së
Apelit Vlorë.
12. Ky Kolegj, vlerëson se, vendimi nr.412 datë 24.04.2012 i Gjykatës së Apelit
Vlorë është marrë në zbatim të gabuar të ligjës proceduriale dhe si të tillë, ai duhet të prishet
dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim në Gjykatën e Apelit Administrative Tiranë.
13. Rezulton se paditësi është vënë në dijeni të aktit administrativ, vendimit nr.36 datë
14.12.2009 të Inspektoriatit Ndërtimor Urbanistik pranë Bashkisë Vlorë, në datën
712
22.12.2009. Duke mos qenë dakord me këtë vendim ai e ka kundërshtuar atë pranë organit
epror kompetent Kryetarit të Bashkisë Vlorë (depozitimi i ankimit mban nr protokolli 901
datë 24.12.2009)
14. Rezulton se Kryetari i Bashkisë i ka kthyer përgjigje ankimit të paditësit më datë
05.02.2010, duke arsyetuar se : me vendimin nr.1/153 datë 24.02.2009 është miratuar leja e
ndërtimit për objektin banesë 10 katëshe me investitor shoqerine “Anakonda” sh.p.k me
pronar trualli Aferdita Gocaj, Zeqene Saliu. Me kërkesë të subjektit ndërtues pranë
Inspektoriatit Bdërtimor Urbanistik të Bashkisë Vlorë, është paraqitur ankesë për pamundësi
ekzekutimi të lejes më sipër , për shkak të pengesave të sjella nga një shtesë objekti e
ndërtuar nga ana juaj. Nga ana e INUV janë kryer procedurat për evidentimin e
problematikave duke ju dhënë afatet e mjaftueshme kohore te përballjes suaj individuale. Në
keto kushte INUV ka filluar procedurat ligjore duke marrë vendimin për prishje, i cili ju
është vënë në dispozicion sipas ligjit nr.9780, datë 16.07.2007 “Për Inspektimin e
Ndërtimit”.
15. Rezulton se më datë 15.02.2010, paditësi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë me kërkesëpadi duke kërkuar kundërshtimin e vendimit nr.36 datë
14.12.2009 lëshuar nga pala e paditur Inspektoriati Ndertimor Urbanistik Vendor pranë
Bashkisë Vlorë. Këtë kërkim paditësi e ka mbështetur në Nenet 31, 31, 34, 154, 324 i Kodit të
Procedurës Civile , Neni 115, 116, 117 i Kodit të Procedurave Administrative .
16. Rezulton se gjykatat më të ulëta që kanë marrë në shqyrtim çështjen, kanë mbajtur
një qëndrim tërësisht të ndryshëm nga njëra tjetra. Kështu, ndërsa Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Vlorë ka vendosur konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ objekt
kundershtimi, Gjykata e Apelit Vlorë ka vendosur pushimin e gjykimit me arsyetimin se :
“Pala paditëse nuk ka ushtruar brenda afatit të parashikuar ne nenin 324/a të K.Pr.Civile, të
drejten e ngritjes se padisë ne gjykatë, afat i cili është 30 ditë nga data e njoftimit të
vendimit, të aktit administrativ nr.36 datë 14.12.2009 lëshuar nga pala e paditur.
17. Pikërisht ky arsyetim dhe ky vendim i Gjykates se Apelit Vlorë konsiderohet nga
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë si i pabazuar ne prova dhe në ligj. Ky kolegj,
vlerëson se Gjykata e Apelit Vlorë, në çështjen objekt gjykimi, nuk ka kuptuar drejt natyrën e
vertetë të mosmarrëveshjes si dhe pasojat qe vijnë prej saj, nuk ka realizuar “një hetim
gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin”, nuk ka kuptuar dhe interpretuar
drejtë dizpozitat e ligjës materiale dhe proceduriale të detyrueshme për t’u zbatuar në
çështjen objekt gjykimi dhe për rrjedhojë nuk e ka zgjidhur konfliktin në përputhje me ligjin.
18. Në gjykimin e kësaj çështjeje ky Kolegj konstaton se Gjykata e Apelit Vlorë
ndërsa ka prishur Vendimin nr.1021 datë 12.05.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë,
dhe ka pushuar gjykimin e çështjes me arsyetimin se padia është ngritur jashtë afatit të
parashikuar shprehimisht në ligj (instituti i parashkrimit) nga ana tjeter ajo ka vendosur
pushimin e gjykimit bazuar në nenin 299 të K.Pr.Civile.
19. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se parashkrimi i
padisë dhe pasojat qe vijnë prej saj nuk sjellin pushimin e gjykimit. Parashkrimi nuk është gjë
tjetër veçse humbja e së drejtës së padisë për shkak të kalimit të afateve të parashikuara
shprehimisht në ligj. Ligji procedural nga njëra anë ja u njeh të drejtën subjekteve per tju
drejtuar gjykatës me qëllim rivendosjen e të drejtave të tyre të pretenduara të shkelura nga
ana tjetër e kufizon ushtrimin e kësaj të drejte me afate të caktuara kohore të arsyeshme dhe
të mjaftueshme për ushtrimin e kësaj të drejte. Me afat parashkrimi do të kuptojmë pikërisht
kohën e caktuar me ligj brenda së cilës titullari i së drejtës së cënuar mund të kerkojë me anë
të padisë mbrojtjen ose rivendosjen e të drejtes së tij subjektive.
20. Në nenin 328 të KPrC është parashikuar shprehimisht se “Afati për paraqitjen e
padisë ndaj një Akti administrativ është 30 ditë nga dita e shpalljes ose njoftimit të vendimit
të organit më të lartë administrativ, që ka shqyrtuar ankesën në rrugë administrative , përveç
713
kur ligji parashikon ankimin e drejtpërdrejtë në gjykatë. Në këtë rast afati fillon nga dita e
shpalljes ose e njoftimit të aktit administrativ ndaj të cilit është paraqitur padia “
Kur organi administrativ më i lartë nuk ka shqyrtuar ankimin në afatin e caktuar me
ligj ose kur organi kompetent administrativ nuk ka shqyrtuar kërkesën e shtetasit në afatin e
caktuar me ligj dhe kundër aktit të tij parashikohet ankimi i drejtpërdrejtë në gjykatë,
shtetasi ka të drejtë t’i drejtohet gjykatës brenda afatit të caktuar në paragrafin e parë të
këtij neni edhe pse nuk i është dhënë përgjigje për kërkesën ose ankesën e parashtruar.
21. Sa me sipër është një afat i përcaktuar në ligj i cili duhet të respektohet nga çdo
subjekt i cili kërkon të kundërshtojë një akt administrativ. Referuar nenit 112 te KC “e drejta
e padisë që nuk është ushtruar brenda afatit të caktuar në ligj shuhet dhe nuk mund të
realizohet me anë të gjykatës ose të ndonjë organi tjetër kompetent” Në analizë të kësaj
dispozite arrihet në përfundimin se kur padia nuk është ushtruar brenda afatit ajo nuk mund të
ngrihet më, pra e drejta për të ngritur padinë shuhet dhe në raste të tilla gjykata vendos
“rrëzimin e kërkesë padisë” dhe jo pushimin e gjykimit i cili vendoset në rastet e
parashikuara shprehimisht ne nenin 299 te K.pr.Civile. Ajo që i dallon këto dy institute është
se parashkrimi e shuan padinë (pra subjekti nuk mund ta ngrejë dot më) kurse pushimi i
gjykimit nuk e shuan padinë (neni 300 i K.Pr.Civile). Ndërsa shkaku ligjor për parashkrimin
e padisë është mosparaqitja e saj brenda afatit të parashikuar shprehimisht në ligj, (neni 112 i
K.Civile) shkaqet ligjore për pushimin e gjykimit janë rastet e parashikuara shprehimisht në
nenin 299 te KPrC. Në këtë dispozitë parashikohen qartë se cilat janë rastet kur gjykata
vendos për pushimin e çështjes: (a) kur asnjëra prej palëve nuk kërkon brenda 6 muajve
rifillimin e gjykimit të pezulluar më kërkesën e tyre (b) kur paditësi heq dorë nga gjykimi i
padisë (c) kur pushimi i gjykimit parashikohet shprehimisht në ligj .
22. Referuar provave të administruara në dosjen gjyqësore, kërkimeve dhe
pretendimeve të palëve të shprehura në seancë gjyqësore apo në notat e tyre verbale asnjë nga
raste e cituara me lart nuk rezultojnë të kenë qenë në gjykimin e ceshtjes në Gjykatën e Apelit
Vlorë kur kjo e fundit ka marrë vendimin e mësipërm. Në këto kushte Ky kolegj vlerëson se
ky vendim është marrë në kundërshtim me ligjin.
23. Përveç sa më sipër për vetë rëndësinë e madhe që paraqesin këto lloj gjykimesh,
pasi e drejta e padisë shuhet dhe dëmet për palët mund të jenë të mëdha dhe të pariparueshme
ligjvënësi ka parashikuar që këto gjykime janë gjykime themeli dhe për marrjen e një
vendimi të tillë është mëse i domosdoshëm zhvillimi i një hetimi gjyqësor të plotë dhe të
gjithanshëm.
24. Kolegji Administrativ i Gjykates së Lartë në çështjen objekt gjykimi vlerëson ti
terheqë vëmendjen gjykatës më të ulët për faktin se ajo nuk ka bërë një analizë të qartë
juridike dhe nuk ka përcaktuar saktë faktin nëse jemi para pavlefshmerisë absolute të aktit
administrativ apo përpara pavlefshmerisë relative të tij, nisur kjo dhe nga fakti që Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Vlorë është shprehur për pavlefshmerinë absolute të aktit administrativ.
Natyra e konfliktit del qartë nga shkaku ligjor i kërkimit i shprehur në kërkesë padi, gjate
gjykimit, notat verbale të paleve etj. Përveç sa më sipër Gjykata e zbulon edhe vete shkakun
ligjor te kërkimit dhe është detyrë e saj për të hetuar në lidhje me sa më sipër për një zgjidhje
të drejte dhe përfundimtare të çështjes Sa më sipër është shprehur qartë dhe në Vendimin
unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.3/2012: “Gjykata e zbulon
shkakun e padisë së paditësit duke e analizuar padinë në tërësinë e saj dhe jo duke u kufizuar
tek dispozitat ligjore të referuara nga paditësi në pjesën hyrëse të saj. Mund të ndodhë që
paditësi të referojë gabimisht dispozitat ligjore, porse nga leximi i kërkesëpadisë del e qartë
e drejta që ai kërkon të mbrojë. Në këtë rast gjykata duhet të zgjidhë çështjen konform
shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke bërë lidhjen midis fakteve
që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon
se i janë cenuar”.
714
25. Në rast se gjykatës i rezulton që jemi përpara pavlefshmërisë absolute të aktit
administrativ, kërkim i cili mund të ngrihet në çdo kohë dhe nuk varet nga ndonjë afat
parashkrimi (neni 117/2 i K.Pr.Administrative), gjykata në zbatim 331 të K.Pr.Civile,
konstaton pavlefshmërinë për efekt të zgjidhjes së pasojave juridike që janë krijuar nga akti .
26. Në rast se nga hetimi gjyqësor rezulton se kërkimet e paditësit i përkasin
pavlefshmërisë relative të aktit atëherë gjykata para se të vendosë nëse padia është apo jo në
afat është e detyruar te hetojë se (i) kur ka filluar afati i parashkrimit për padinë e paditësit
duke iu referuar nenit 117 të KC “ afati i parashkrimit të padisë fillon nga dita kur subjektit i
ka lindur e drejta e padisë , (ii) kur i ka lindur e drejta e padisë paditësit në kushtet që ai i
është drejtuar kryetarit të Bashkisë për të rivlerësuar dhe njëherë vendimin nr.36 datë
14.12.2009 të Inpektoriatit Ndërtimor Urbanistik pranë Bashkisë Vlorë në bazë të nenit 328
K.Pr.C (iii) dhe përbëjnë veprimet e paditësit(ankimi në rrugë administrative)shkak për
ndërprerjen e parashkrimit etj.
27. Ky kolegj vlerëson si të domosdoshëm hetimin e çështjeve sa më sipër pasi për
zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje duhet te merren në konsideratë jo vetëm dispozita e
K.Pr.Civile dhe të Kodit Civil por dhe ligjet specifike që rregullojnë këtë fushë të së drejtës si
ligji nr.9780, datë 16.07.2007 “Për inspektimin e ndërtimi”, Ligjit nr.8405, datë 17.09.1998
“Për urbanistikën”
28. Kështu në nenin 14/1 të ligjit nr.9780, datë 16.07.2007 “Për inspektimin e
ndërtimit” i cili parashikon se: “Kundër vendimit të inspektoratit ndërtimor e urbanistik të
bashkisë/komunës/qarkut për marrjen e masave dhe dhënien e sanksioneve administrative
lejohet ankimi administrativ dhe gjyqësor, sipas rregullave dhe afateve të përcaktuara në
dispozitat ligjore në fuqi. Pra në analizë të sa më sipër del qartë e drejta e subjektit për të
ushtruar edhe ankimin administrativ në rast se ai e çmon të arsyeshme , (dispozita nuk të
kushtëzon për rrugë të detyrueshme administrative por të lejon ta ushtrosh këtë të drejte në
rast se dëshiron). Paditësi ka të drejtë t’i drejtohet palës së paditur si organi me i larte
administrativ, me qëllim mbrojtjen e interesave të tij të ligjshme që mund t’i cënohen nga
vendimet e organeve me te ulëta administrative ne varesi te tij dhe të kërkojë nje zgjidhje me
te shpejte dhe marrjen e një vendimi në favor të tij, por mungesa e ezaurimit të një rruge të
tillë nuk e pengon ne asnje rast paditësin që t’i drejtohet direkt gjykatës me të njëjtin kërkim
si ai i parashtruar në padi.
29. Kërkesa që paditësi i ka drejtuar anës së paditur ka të njëjtin karakter si kërkesa
joformale që njihet në të drejtën tonë publike. E drejta jonë publike dhe konkretisht, Kodi i
Procedurave Administrative, njeh ushtrimin e ankimit administrativ nëpërmjet (i) apelimit
administrativ te detyrueshem dhe (ii) kërkesës joformale. Qëllimi dhe dallimi ndërmjet këtyre
mjeteve të ankimit ndikon në përcaktimin e juridiksionit që i shqyrton ato, në procedurat,
rrugën dhe rradhën e detyrueshme të investimit të juridiksionit administrativ e atij gjyqësor.
Ushtrimi i ankimit administrativ nëpërmjet kërkesës joformale, nuk përbën një detyrim per
subjektin, por një të drejtë të tij per t’iu drejtuar organit administrativ me qellim marrjen në
shqyrtim të problemit e ankimit si dhe zgjidhjen e tij. Në rastet e kërkesës joformale, duke
mbetur një opsion, një mundësi që ligji i njeh individit për t’i paraqitur organit administrativ
pretendimin e tij, gjykata është e detyruar të hetoje në lidhje me të dhe në respektim të ligjit
të shikoje nese paditesi i ka humbur apo jo afatet e parashikuara shprehimisht ne ligj
30. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë se, Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji ka të drejtë të
shqyrtojë si zbatimin e ligjit material, ashtu dhe zbatimin e ligjit procedurial nga gjykatat më
të ulëta, referuar kjo në nenin 58 të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”. Por ndërkohë,
ky Kolegj, thekson se ekzistenca e gabimeve në procedim dhe e shkeljeve proceduriale,
pengon gjykatën që të shqyrtojë gabimet në zbatimin e ligjit material lidhur me ligjshmërinë e
aktit administrativ, ose të gjykojë themelin e çështjes.
715
31. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë duhet të zhvilloje nje hetim
gjyqesor te plote dhe të gjithanshëm duke permbushur dhe detyrat e lena nga Kolegji
Administrativ i gjykatës së lartë Kjo Gjykatë do t’u bëjë të qartë palëve që është detyrë e
secilës prej tyre, që në përputhje me ligjin të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet
për të drejtat që kërkojnë. Palët ashtu siҫ kanë të drejta kanë dhe detyrime që rrjedhin prej
këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara me ligj. Gjykata duhet të lejojë palët që të
paraqesin prova shkresore me anën e të cilave, ato të provojnë pretendimet e tyre bazuar në
nenin 12 dhe 19 të K.Pr.Civile dhe t’i lejojë palët që t’ia nënshtrojnë këto prova hetimit e
debatit gjyqësor. Kryerja e veprimeve të përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që
eventualisht mund të lindin gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të
drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes. 32. Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, çmon se, në kushtet kur vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në
kundërshtim me rregullat e ligjit material dhe procedurial të trajtuara më lart në këtë vendim,
ky i fundit duhet të prishet dhe në zbatim të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative,
çështja duhet të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë
PËR KËTO ARSYE

mosmarrëveshjeve
administrative”
V E N D O SI
Prishjen e vendimit me nr.412, datë 24.04.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë, dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Apelit Administrativ Tiranë.
Tiranë, më 25.02.2016
716
Nr. 00 - 2016 - 1046 i Vendimit (119)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: HAMZA XHIHANI

I PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME DURRËS
OBJEKTI:
Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Durrës
të më pajisë me vërtetim pronësie të rifreskuar për pronën time,
të regjistruar në regjistrat hipotekor prej vitesh
në numrin hipotekor 233 datë 25.07.2003, mbajtëse e numrit të pasurisë 29/93,
në vol. 26, fq. 95, ZK 8518 me sipërfaqe ndërtimi 98 m2,
të ndodhur mbi truallin me sipërfaqe totale 400 m2
me vendndodhje në lagjen nr.13 Plazh, Durrës.
Baza Ligjore: Nenet 32, 42 e vijues, dhe 324 - 328 të K.Pr.Civile,
nenet 16, 17, 18, 24 - 38 e vijues të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994
“Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”, i ndryshuar,
Rregullorja nr.184 prot, datë 08.04.1999
“Për punën e zyrës së regjistrimit të pasurive të paluajtshme” e ZQRPP Tiranë,
dhe nenet 105 e vijues të K.Pr.Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.11-2010-5924 (3368), datë

Pranimin e padisë të paditësit Hamza Xhihani.
Detyrimin e palës paditur, Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Durrës të pajisë paditësin Hamza Xhihani me vërtetim pronësie të
rifreskuar për pronën e tij, të regjistruar në regjistrat hipotekor me nr.233, datë
25.07.2003 e identifikuar si pasuria me nr.29/93, në ZK 8518 Durrës, vol. 26,
fq. 95, me sipërfaqe ndërtimi 98 m 2 e sipërfaqe të përgjithshme trualli 400 m 2,
e ndodhur në lagjen nr.13 Plazh, Durrës.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2013-1829 (835), datë 25.11.2013 ka

vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.3368/5924, datë 22.12.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës si më poshtë:
Rrëzimin e padisë si të pabazuar në ligj.
717
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs paditësi Hamza
Xhihani, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.10-2013-1829 (835), datë 25.11.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.11-2010-5924 (3368), datë 22.12.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës.
Shkaqet që pala paditëse Hamza Xhihani paraqet në rekurs, janë:

 Gjykata e Apelit Durrës ka interpretuar dhe zbatuar keq ligjin material dhe konkretisht
ligjin nr.7843/1994 “Për rregjistrimin e Pasurive të Paluajtshme“ (i shfuqizuar, i cili
ka qenë i zbatueshëm në rastin në gjykim) dhe ligjin nr.33/2012 “Për regjistrimin e
Pasurive të Paluajtshme” (në fuqi ), si dhe dispozitat e Kodit Civil dhe konkretisht
nenet 192, 193 e vijues të tij.
 Arsyetimin e saj gjykata e apelit e ka fokusuar vetëm në nenin 193/2 të Kodit Civil, i
cili citon se: Vërtetimi i faktit juridik të pronësisë nuk regjistrohet, por në të vërtetë
kjo gjykatë ka keq interpretuar ligjin, pasi regjistrimi i pronës se paditësit, përsa i
takon sipërfaqes se truallit prej 400 m2 është bërë në bazë të aktit të dhurimit me
nr.3435/1475, datë 20.11.1996, dhe më pas në bazë të aktit të pjesëtimit me
nr.1810/445, datë 16.07.2003, ndërsa regjistrimi i sipërfaqes ndërtimore është bërë në
bazë të nenit 24/b të ligjit nr.7843/1994, e cila si origjinë ka pasur vendimin e
gjykatës me nr.2006, datë 04.11.1993 (vendim fakti, i cili nuk ka pasur të përcaktuar
në m2 sipërfaqen ndërtimore të shtëpisë) prandaj në bazë të nenit 24/b të ligjit
nr.7843 / 1994, i cili citonte se: b) Individët, familjet dhe personat juridik privatë apo
shtetërorë që zotërojnë pronën në përputhje me legjislacionin dhe që nuk disponojnë
dokumente pronësie sipas pikës “a” janë të detyruar ti paraqesin regjistruesit një
kërkesë për regjistrim pronësie. Kjo kërkesë duhet të përmbajë deklaratën personale
të pronësisë të vërtetuar tek noteri, një gent-plan të pasurisë, deklaratat noteriale të
pronarëve fqinjë për vërtetimin e çka është thënë në kërkesë në lidhje me pronësinë
dhe kufijtë e pasurisë që pretendohet, si dhe kopje të vërtetuara nga noteri të
dokumenteve të ndryshme që mbështesin kërkesën për regjistrim.
 Pra në bazë të këtij neni të sipërcituar ZVRPP Durrës ka regjistruar sipërfaqen
ndërtimore të paditësit dhe jo truallin, pasi trualli figuronte i regjistruar me parë në
bazë të aktit të dhurimit me nr.3435/1475, datë 20.11.1996, i cili ka pasur si origjinë
prone (Kontratën e shitblerjes të datës 25.08.1959).
 Në këto kushte pretendimi i palës së paditur ka qenë i pabazuar, pasi regjistrimi i
pronës së paditësit është bërë konform ligjit, dhe pala paditëse vetëm, pasi ka ezauruar
të gjithë rrugën administrative për të bindur ZVRPP Durrës që prona e tij është
regjistruar konform ligjit dhe nuk ka gjetur zgjidhje i është drejtuar gjykatës me
padine objekt gjykimi dhe gjykata e shkallës së parë i dha të drejtë paditësit.
 Gjykata e Apelit Durrës ka mbështetur arsyetimin e saj në mënyrë të gabuar tek
pretendimet që janë paraqitur në ankim nga ana e të paditurit ZVRPP Durrës, pasi
regjistrimi i pronës së paditësit është bërë konform ligjit dhe ZVRPP Durrës disponon
të gjithë dokumentacionin e duhur ligjor çka do të thotë që ajo ka verifikuar në
mënyrë të rregullt anën ligjore dhe hartografike të pronës se paditësit dhe vetëm pasi e
ka gjetur atë konform ligjit e ka regjistruar sipas dokumentave përkatëse konform
nenit 24/ a dhe 24/b të ligjit nr.7843/1994.
 Gjykata e Apelit Durrës nuk ka marrë fare parasysh që paditësi edhe pse ka ezauruar
të gjithë rrugën administrative dhe jo vetëm që nuk gjetur zgjidhje ligjore për tu
pajisur me vërtetim pronësie të rifreskuar, por nuk ka marrë një përgjigje ligjore
përfundimtare, pasi edhe në përgjigjet e saj ajo nuk ka mbajtur një linjë të refuzimit
për pajisjen me vërtetim të rifreskuar dhe kjo për të vetmen arsye se nga ana e saj nuk
718
është bërë verifikimi i saktë i regjistrimit të pronës se paditësit në mënyrë
kronologjike sipas dokumentacionit të depozituar pranë kësaj zyre, gjë e cila ka bërë
që edhe gjykata e apelit ti referohet këtij arsyetimi të gabuar, duke u bazuar në
pretendimet e paqena dhe të pabazuara të palës së paditur.

VËREN
nr.31003-00263-00-2014 regj. them, që u përket palëve: paditës Hamza Xhihani dhe e
paditur, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Durrës, me objekt: Detyrimin
e Zyrës Vendore të Rregjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Durrës të më pajisë me vërtetim
pronësie të rifreskuar për pronën time, të regjistruar në regjistrat hipotekor prej vitesh në
numrin hipotekor 233, datë 25.07.2003, mbajtëse e numrit të pasurisë 29/93, në vol. 26, fq.
95, ZK 8518 me sipërfaqe ndërtimi 98 m2 të ndodhur mbi truallin me sipërfaqe totale 400 m2
me vendndodhje në lagjen nr.13 Plazh, Durrës.
2. Vendimi nr.10-2013-1829 (835), datë 25.11.2013 i Gjykatës së Apelit Durrës
është rrjedhojë i një hetimi jo të plotë dhe të gjithanshëm gjyqësor, i cili është në
kundërshtim me nenin 14 të K.Pr.Civile, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja
të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
3. Paditësi Hamza Xhihani është pronar i një banese me sipërfaqe ndërtimi 98 m 2 e

përbërë nga dhomë, kuzhinë me aneks, sallon e pjesë verande dhe i një oborri me sipërfaqe
302 m2, me sipërfaqe trualli në total 400 m2, të ndodhur në lagjen nr.13 Plazh, Durrës.
4. Nga kontrata e shitblerjes së datës 25.08.1959 realizuar midis Komitetit Ekzekutiv
të K.P. Qytetit Durrës me cilësinë e shitësit dhe Feti Xhihani (babai paditësit) me cilësinë e
blerësit, ku ky i fundit ka blerë 800 m2 truall për ndërtim të ndodhur në vendin Shkozet,
lagjen nr.7 (sot lagja nr.13 Plazh) Durrës.
5. Më pas me vendimin gjyqësor nr.2006, datë 04.11.1993 të Gjykatës Rrethit Durrës,
babai paditësit, Feti Xhihani ka njohur pronësinë për banesën dhe sëbashku me truallin e ka
regjistruar në regjistrin nr.4031, datë 30.12.1993.
6. Me kontratën e dhurimit nr.3435/1475, datë 20.11.1996, Feti Xhihani, i ka dhuruar
djemve të tij, paditësit Hamza Xhihani dhe shtetasit Lulzim Xhihani pasurinë e paluajtshme,
të cilën e ka patur në pronësi.
7. Nisur nga aktet e mësipërme, si dhe bazuar në nenin 24/b të ligjit nr.7843, datë
13.07.1994 “Për rregjistrimin e pasurive të paluajtshme”, të ndryshuar, Komisionit i krijuar
pranë ZVRPP Durrës, me vendimin nr.238, datë 06.06.2003 ka vendosur të regjistrojnë në
emër të paditësit Hamza Xhihani dhe vëllait të tij, Lulzim Xhihani, pasurinë e paluajtshme,
një shtëpi banimi të përbërë nga katër dhoma, një kuzhinë, aneks, dy banjo, korridor dhe
verandë me sipërfaqe ndërtimi 157 m2 mbi një truall me sipërfaqe 800 m 2, e ndodhur në
lagjen nr.13 Plazh, Durrës.
8. Me kontratën e pjesëtimit nr.1810/445, datë 16.07.2003 pasuria e mësipërme është
pjesëtuar vullnetarisht nga dy vëllezërit dhe është regjistruar në regjistrin e pasurive të
paluajtshme përkatësisht paditësi e ka të regjistruar pasurinë e tij në regjistrin nr.233, datë
25.07.2003, dhe vëllai i tij Lulzim Xhihani në regjistrin nr.232, datë 25.07.2003.
719
9. Prona e paditësit Hamza Xhihani në sistem regjistrimi të pasurive të paluajtshme
mban numrin e pasurisë 29/93 në vol. 26 fq. 95 në Zonën Kadastrale 8518, Durrës.
10. Në shtator të vitit 2009 paditësi Hamza Xhihani ka aplikuar pranë ZVRPP Durrës,
për lëshim vërtetim pronësie, për pronën e tij të regjistruar në numrin e regjistrit hipotekor
233, datë 25.07.2003, por me aktin e verifikimit pa datë të ZVRPP-së Durrës, ai është vënë
në dijeni se, nuk mund të pajisej me vërtetim pronësie për pronën e tij pasi origjina e kësaj
prone nuk ishte në përputhje me disponimet e bëra nga neni 24/b i ligjit nr.7843, datë
13.07.1994, i ndryshuar.
11. Paditësi pasi ka ezauruar të gjithë rrugën administrative për pajisjen me vërtetim
pronësie dhe nuk ka gjetur asnjë zgjidhje nga pala paditur, i është drejtuar gjykatës me
kërkesëpadinë objekt gjykimi.
12. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.11-2010-5924 (3368), datë

Pranimin e padisë të paditësit Hamza Xhihani.
Detyrimin e palës paditur, Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Durrës të pajisë paditësin Hamza Xhihani me vërtetim pronësie të rifreskuar për pronën e tij,
të regjistruar në regjistrat hipotekor me numër 233, datë 25.07.2003 e identifikuar si pasuria
me nr.29/93, në ZK 8518 Durrës, vol. 26, fq. 95, me sipërfaqe ndërtimi 98 m 2 e sipërfaqe të
përgjithshme trualli 400 m2, e ndodhur në lagjen nr.13 Plazh, Durrës.
....Rezultoi nga provat shkresore e faktet e paraqitura në gjykim se paditësi e ka fituar
pronësinë mbi ndërtimin e truallin, me kontratën e dhurimit nr.3435/1475, datë 20.11.1996,
realizuar para noterit, pra me një nga mënyrat që ka përcaktuar Kodi Civil për fitimin e
pronësisë, të parashikuar në nenet 164, 761 e vijues të tij.
Paditësi provoi në gjykim se prona e tij jo vetëm që është regjistruar konform ligjit,
por ajo është një pronë e blerë dhe me një origjinë të vjetër që në vitin 1959.
Gjithashtu konform nenit 24/b të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për rregjistrimin e
pasurive të paluajtshme”, të ndryshuar, me vendimin nr.238, datë 06 06.2003 të Komisionit
të krijuar pranë ZVRPP Durrës, trualli e banesa është regjistruar në emër të paditësit
Hamza Xhihani dhe vëllait të tij, Lulzim Xhihani, çka dëshmon se pala paditur i ka verifikuar
një herë më parë elementet juridik dhe hartografik të pronës në rregjistrimin e saj për herë të
parë pranë saj në sistemin provizor.
Mos pajisja e paditësit me vërtetim pronësie për pronën e tij e identifikuar si pasuria
nr.29/93, në ZK 8518 Durrës, regjistruar në vol. 26 fq. 95, në përputhje me përcaktimet
ligjore të nenit 192, 193 e vijues të Kodit Civil dhe neneve 24/a, 24/b e vijues të ligjit
nr.7843, datë 13.07.1994 “Për rregjistrimin e pasurive të paluajtshme” të ndryshuar, është
shkelje e hapur e së drejtës së paditësit, pasi kjo zyrë në bazë të kompetencave ligjore që i
burojnë nga vetë ligji ka pasur të gjitha kompetencat që të verifikonte ligjshmërinë dhe
dokumentacionin juridik të regjistrimit të pronës së paditësit që në momentin e regjistrimit.
Gjykata çmon se është absurde që vetë e njëjta zyrë ka nxjerrë pretendime të
pabazuara në lidhje me mosekzistencën e origjinës së pronës, kur ajo nisur nga origjina e
pronës si dhe nga të gjitha aktet e tjera që provojnë pronësinë e paditësit, në të njëjtën kohë e
ka regjistruar pronën në favor të tij e vëllait të tij, konform nenit 24/b të ligjit nr.7843, datë
13.07.1994 “Për rregjistrimin e pasurive të paluajtshme”, të ndryshuar.
Gjithashtu rezultoi gjatë gjykimit se pala e paditur në asnjë nga përgjigjet
administrative të kthyera paditësit nuk ka argumentuar se cilat ishin mangësitë ligjore të
dokumentacionit ligjor të regjistrimit të pronës së paditësit. Nisur nga të gjithë sa me sipër,
720
gjykata çmon se kërkimi i paditësit është një kërkim i bazuar, pasi ai është pronar legjitim i
një prone të regjistruar konform ligjit dhe gjykata nuk gjen asnjë arsye apo shkak ligjor se
përse paditësi të mos pajiset me vërtetim pronësie, për pronën e tij nga pala paditur.....
14. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2013-1829 (835), datë 25.11.2013 ka
vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.3368/5924, datë 22.12.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës si më poshtë: Rrëzimin e padisë si të pabazuar në ligj.
....Gjykata e apelit vlerëson se vendimi i gjykatës së shkallës së parë është marrë,
duke zbatuar në mënyrë të gabuar dispozitat e ligjit civil material (K.Civil dhe legjislacioni
që lidhet me regjistrimin e pasurive të paluajtshme). Ankimi përmban shkaqe që bëjnë
vendimin të cënueshëm. Padia e ngritur nuk mund të pranohet dhe duhet rrëzuar.
Pavarësisht se i padituri ka konstatuar shumë më vonë sesa koha e regjistrimit në
ZVRPP të pronës së paditësit se dokumentet që shërbejnë si titull pronësie dhe të
detyrueshëm për regjistrim nuk janë të plota, me të drejtë kanë vendosur urdhër kufizimi dhe
nuk kanë lëshuar vërtetimin e pronësisë të përditësuar.
Vlen të theksohet se regjistrimi i pronës me vërtetimin “Nga dokumenti hipotekor”
për pasurinë me nr.236, datë 06.06.2003 në emër të të dy përfituesve të dhurimit (Hamza dhe
Lulzim Xhihani) është bërë që në fillim në mënyrë të gabuar nga i padituri, pasi ka patur një
dispozitë ndaluese që detyrimisht nuk lejonte regjistrimin e pronës dhe me të drejtë ka
refuzuar lëshimin e vërtetimit të pronësisë.
Në mbështetje të nenit 193/2 të Kodit Civil, vërtetimi i faktit të pronësisë nuk
regjistrohet. I ati i paditësit të regjistruar në hipotekë që në dhjetor 1993 e ka regjistruar
pronën vetëm nëpërmjet vendimit nr.2006/1993 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës. Mbi
të njëjtin vendim gjyqësor+kontratën e dhurimit ka bërë regjistrimin i padituri si në emër të
të dy përfituesve të dhurimit ashtu edhe më pas, në emër të paditësit, ndonëse që në atë
moment mund dhe duhet të konstatonte problematikën që sjell vendimi gjyqësor i vërtetimit të
faktit të pronësisë.
Nuk mund të pranohet pretendimi i paditësit se meqë i është lëshuar njëherë vërtetimi
pronësisë kjo nënkupton se i gjithë dokumentacioni është kontrolluar dhe verifikuar si i
rregullt. Problemi i vërtetimit të pronësisë, i përditësuar për paditësin nuk mund të lëshohet,
pasi regjistrimi i pronës “mëmë” nuk ka qenë i rregullt. Pavarësisht se i ati i paditësit ka
patur një kontratë shitblerje për truallin prej 800 m2, i vlefshëm dhe i detyrueshëm për
regjistrim nga i padituri, nuk e ka paraqitur tek i padituri që regjistrimi i pronës të bëhej mbi
bazën e kësaj kontrate, por ka dorëzuar vërtetimin gjyqësor të faktit të pronësisë, si për
truallin ashtu dhe për banesën. Vendimi gjyqësor nr.2006/1993 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës nuk përbën, vendim gjyqësor të atij lloji që parashikohet në nenin 193/1,
pika “h” të K.Civil, si një akt i detyrueshëm për regjistrim. I padituri, në çdo kohë, edhe pse
ka kryer veprime mbi dhe për një pronë të caktuar, nëse konstaton se janë shkel dispozitat
ndaluese mund të refuzojë kryerjen e veprimeve të mëtejshme, duke kërkuar personit të
interesuar plotësimin e dokumentacionit përkatës.
Paditësi duhet që të kërkojë pranë të paditurit që regjistrimi i pronës së tij të mos
bëhet më mbi bazën e vendimit gjyqësor nr.2006/1993 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës, por mbi bazën e kontratës së shitjes së datës 25.08.1959 si dhe të çdo akti tjetër të
nevojshëm dhe të detyrueshëm për paraqitje, pranë të paditurit për një ndërtim që bëhet në
një truall pronë e vet. Ky dokumentacion, duke parë edhe shënimet që janë bërë në kartelën e
pronësisë, nuk është i dorëzuar tek i padituri, por është përmendur vetëm në korrespondencat
mes ndërgjyqësve. Nëse paditësi dorëzon dokumentacionin e kërkuar, atëhere i padituri
duhet që të heqë kufizimin mbi pronën (nëse nuk është hequr) dhe duhet që ti lëshojë paditësit
vërtetimin e pronësisë si përditësuar. Paditësit nuk është se i mohohet e drejta e pronësisë
721
dhe as i hiqet ajo, po vetëm i kërkohet plotësimi i dokumentacionit të detyrueshëm për
regjistrim. Me dokumentacionin e mangët që paditësi ka si bazë të regjistrimit të pronës nuk
mund detyrohet i padituri dhe nuk gjen mbështetje ligjore kërkimi i tij. Pa u regjistruar prona
në mënyrë të ligjshme nuk mund të lëshohet vërtetimi i pronësisë, i cili është një akt i
prejardhur nga shënimet apo informacioni që ka kartela e pronës.....
16. Në nenin 14 të Kodit Procedurës Civile parashikohet se:

Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin.
17. Vendimi unifikues i Gjykatës së Lartë nr.03, datë 06.12.2013, në të cilin ndërmjet
të tjerave thuhet se:
shkallës së parë të apelit, apo në Gjykatën e Lartë, dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto
18. Neni 193 i Kodit Civil parashikon se:

Duhet të regjistrohen në regjistrin e pasurive të paluajtshme:
a) kontratat për kalimin e pronësisë së sendeve të paluajtshme dhe aktet për
pjesëtimin vullnetar të tyre;
b) kontratat me të cilat krijohen, njihen, ndryshohen ose pushojnë të drejta pronësie
mbi sendet e paluajtshme, të drejta uzufrukti, përdorimi e bujtjeje, emfiteoze e servituti e të
drejta të tjera reale;
c) aktet me të cilat hiqet dorë nga të drejta pasurore të mësipërme;
ç) vendimet e gjykatave me të cilat njihet cilësia e trashëgimtarit dhe fitohet pasuria e
trashëguar;
d) aktet me të cilat krijohet një shoqëri ose një subjekt tjetër i së drejtës që ka në
pronësi pasuri të paluajtshme ose gëzon të drejta të tjera reale mbi to;
dh) vendimet e gjykatave ose organeve kompetente shtetërore që përkatësisht
përmbajnë fitimin ose njohjen e pronësisë mbi pasuritë e paluajtshme, pjesëtimin e pasurive
të paluajtshme ose që deklarojnë të pavlefshme veprimet juridike për kalimin e pronësisë të
regjistruar më parë rregullisht, si dhe aktet e përmbarimit gjyqësor për sekuestrimin e
pasurisë së paluajtshme ose shitjen në ankand të tyre. Vërtetimi gjyqësor i faktit të pronësisë
nuk regjistrohet.
19. Neni 24 i ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të

paluajtshme” parashikon se:
Mënyra e regjistrimit fillestar:
a) Pronësia dhe kufijtë e pasurive të paluajtshme përcaktohen nga aktet e fitimit të
pronësisë, sipas nenit 193 të Kodit Civil.
b) Individët, familjet dhe personat juridikë, privatë apo shtetëror, që zotërojnë
dokumente pronësie, sipas shkronjës “a”, por nuk kanë të përcaktuar në to sipërfaqen e
722
pasurisë së paluajtshme, kanë të drejtë t’i paraqesin regjistruesit një kërkesë për regjistrim
pronësie, e cila duhet të shoqërohet me dokumentin e pronësisë, me një planvendosje apo
genplanin e pasurisë, deklaratën noteriale të pronarëve fqinjë, që vërtetojnë përmbajtjen e
kërkesës për pronësinë dhe kufijtë e pasurisë që pretendohet, si dhe kopje të vërtetuara nga
noteri të dokumenteve të ndryshme, që mbështesin kërkesën për regjistrim.
Regjistruesi, brenda 30 ditëve nga paraqitja e kërkesës, duhet t’i kthejë përgjigje
kërkuesit pas pagesës së shpenzimeve, të cilat parapaguhen nga kërkuesi.
Kundër vendimit të regjistruesit ose në mungesë të përgjigjes, me kalimin e këtij afati,
kërkuesi mund të ankohet në gjykatë. Në procesin gjyqësor gjykata thërret të gjithë pronarët,
pronat e të cilëve janë ngjitur njëra-tjetrës e të cilët kanë interes të ligjshëm në gjykim.
c) Për kalimin në pronësi të sipërfaqes, kur në dokumentin e pronësisë është bërë
shënimi “oborr në përdorim”, kërkuesit duhet t'u drejtohen organeve të kthimit dhe
kompensimit të pronave. Për rastet, të cilat nuk janë subjekt i ligjit për kthimin dhe
kompensimin e pronave, kërkuesit i drejtohen institucionit të autorizuar nga Këshilli i
Ministrave. Procedura e kalimit të kësaj sipërfaqeje në pronësi, në këto raste, përcaktohet me
vendim të Këshillit të Ministrave.
20. Neni 38 i ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të

paluajtshme” parashikon se:
Regjistrimi i fitimit tё pronёsisё me anё tё ligjit, vendimit gjyqёsor apo aktit
administrativ:
Nё rastet kur shteti, personi, fizik ose juridik, ka fituar tё drejtёn e pronёsisё mbi njё
pasuri tё paluajtshme me anё tё ligjit, vendimit gjyqёsor tё formёs sё prerё pёr fitimin ose
kalimin e sё drejtёs sё pronёsisё apo tё aktit tё njё organi administrativ, regjistruesi,
mbёshtetur nё kёto akte tё paraqitura nga personi i interesuar, bёn regjistrimin, duke
shёnuar pronar shtetin, personin, fizik ose juridik, tё cilit i ka kaluar e drejta e pronёsisё.
Regjistrimi i fitimit tё pronёsisё, sipas kёtij neni, bёhet nga zyra e regjistrimit tё
pasurive tё paluajtshme pas plotёsimit tё kushteve tё regjistrimit, tё pёrcaktuara nё
shkronjёn “h” dhe nё paragrafin e fundit tё nenit 193 tё Kodit Civil.
Nёse nuk plotёsohen kushtet e sipёrpёrmendura, regjistruesi propozon refuzimin e
kёrkesёs pёr regjistrim dhe dosja e plotё e praktikёs, sё bashku me urdhërin e refuzimit, i
kalojnё pёr kompetencё Kryeregjistruesit.
Kryeregjistruesi, brenda 30 ditёve, me urdhёr tё arsyetuar, duhet tё vendosё
miratimin ose jo tё propozimit. Kundёr urdhërit tё Kryeregjistruesit pёr refuzimin e
regjistrimit mund tё bёhet ankim nё rrugё gjyqёsore.
Elementet e vendimit, qё verifikohen nga zyra e regjistrimit tё pasurive tё
paluajtshme dhe procedura e nxjerrjes sё urdhrit pёrcaktohen me udhёzim tё Kёshillit tё
Ministrave.
paditësi Hamza Xhihani, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj ka arsye
ligjore që vendimi i gjykatës së apelit të cënohet.
22. Në ndryshim nga gjykatat më të ulta, Gjykata e Lartë ka për objekt gjykimi vetëm
kontrollin e zbatimit të ligjit material e procedurial nga ana e gjykatave, vendimet e të cilave
janë objekt i rekursit, por pa patur të drejtën që të zhvillojë hetimin gjyqësor në drejtim të
marrjes së provave. Hetimi gjyqësor i plotë dhe i gjithanshëm, për të provuar parashtrimet
apo prapësimet e palëve, me mjetet provuese të lejueshme që Kodi i Procedurës Civile
parashikon, është detyrë e gjykatës së shkallës së parë dhe asaj të apelit.
723
23. Përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Durrës është rrjedhojë i zbatimit të gabuar
të ligjit, duke cënuar procesin e rregullt ligjor, sepse gjykata që shqyrton mosmarrëveshjen
duhet të shprehet mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet, sipas nenit 6 i
K.Pr.Civile, të kryejë një hetim të plotë e të gjithanshëm, në përputhje me ligjin sipas nenit 14
i K.Pr.Civile, të zgjidhë mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj sipas nenit 16 i K.Pr.Civile, ndërsa
në përputhje me përcaktimet e nenit 126 të Kodit të Procedurës Civile, duhet të bëjë një
analizë tërësore dhe objektive të provave dhe të çmojë provat e marra gjatë gjykimit të
çështjes, sipas bindjes së brendshme, të formuar nga shqyrtimi i të gjitha rrethanave të
çështjes në tërësinë e tyre, sipas nenit 309 të po këtij Kodi.
24. Nga citimi i nenit 193 pika “dh” i Kodit Civil evidentohen aktet zyrtare që duhet
të regjistrohen në regjistrin e pasurive të paluajtshme siç janë vendimet e gjykatave ose të
organeve kompetente shtetërore që përmbajnë fitimin ose njohjen e pronësisë mbi pasuritë e
paluajtshme, ndërsa në zbatim të nenit 24 pika “a” të ligjit nr.7843/1994, i ndryshuar
evidentohet se, pronësia dhe kufijtë e pasurive të paluajtshme përcaktohen nga aktet e fitimit
të pronësisë, sipas parashikimeve të nenit 193 të Kodit Civil.
25. Në zbatim të dispozitave ligjore të sipërcituara dhe akteve të administruara në
dosje konstatohet se, paditësi ka fituar pronësinë mbi pronën objekt gjykimi nëpërmjet
kontratës së shitjes së datës 25.08.1959 dhe vendimit gjyqësor nr.2006/1993 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës e regjistruar në regjistrin hipotekor nr.4031, datë 30.12.1993, pasuri
e pjesëtuar mes vëllezërve me kontratën e pjesëtimit të pronës nr.1810/445, datë 16.07.2003,
pronë për të cilën paditësi ka paraqitur kërkesën për pajisje me vërtetim pronësie pranë palës
së paditur.
26. Arsyetimi i gjykatës së apelit se: ... Vendimi gjyqësor nr.2006/1993 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës nuk përbën, vendim gjyqësor të atij lloji që parashikohet në nenin
193/1, pika “h” të K.Civil, si një akt i detyrueshëm për regjistrim. I padituri, në çdo kohë,
edhe pse ka kryer veprime mbi dhe për një pronë të caktuar, nëse konstaton se janë shkel
dispozita ndaluese mund të refuzojë kryerjen e veprimeve të mëtejshme duke kërkuar personit
të interesuar plotësimin e dokumentacionit përkatës.... është i pabazuar në ligj, sepse Kodi
Civil ka hyrë në fuqi me datë 01.11.1994, ndërsa vendimi i gjykatës për vërtetimin e faktit
është shpallur me datë 04.11.1993.
27. Përsa i takon truallit gjykata e apelit nuk e ka shtrirë hetimin gjyqësor të çështjes
për të parë origjinën e tij, i cili rezulton që është blerë nga babai i paditësit në vitin 1959 (pra,
nuk është fituar e drejta e pronësisë me anë të vërtetimit të faktit), prandaj kjo gjykatë ka
lejuar shkelje të rënda të rregullave procedurale, pasi ajo nuk ka kryer një hetim të plotë dhe
të gjithanshëm gjyqësor të çështjes, sipas parashikimeve të nenit 14 të K.Pr.Civile dhe për
rrjedhojë procesi gjyqësor i zhvilluar në këtë shkallë gjykimi është një proces i parregullt
ligjor, i cili është në kundërshtim me nenin 14 të K.Pr.Civile dhe nenin 6 të KEDNJ.
28. I ndodhur në këto rrethana, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, në rastin në gjykim ndodhemi përpara kërkesave të nenit 63/c të ligjit
nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”, prandaj
vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe në zbatim të vendimit unifikues nr.03/2013 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, çështja duhet të dërgohet për tu rishqyrtuar nga
Gjykata Administrative e Apelit, e cila pasi të zbatojë kërkesat e nenit 465/2 të K.Pr.Civile,
duke përsëritur pjesërisht shqyrtimin gjyqësor të çështjes, duhet të shtrijë hetimin gjyqësor të
saj në këto drejtime:
 Të marrë dhe të administrojë dokumentacionin e nevojshëm për pronën objekt
gjykimi që nga origjina e saj dhe deri në kalimin e pronësisë tek paditësi,
sëbashku me skicat dhe regjistrat hipotekor përkatës.
724
 Të urdhërojë kryerjen e aktit të ekspertimit në zbatim të nenit 225 e vijues të
Kodit të Procedurës Civile, duke pasqyruar në të njëjtën hartë sipërfaqen e truallit
dhe ndërtimit sipas kontratës së shitjes të datës 25.08.1959, sipërfaqet përkatëse
sipas kontratës së pjesëtimit të pasurisë, si dhe sipërfaqen ndërtimore nga origjina
e pronës e në vijueshmëri me gjëndjen aktuale.
29. Vetëm pasi të kryhen veprimet e mësipërme hetimore dhe të tjera që Gjykata
Administrative e Apelit do ti vlerësojë të domosdoshme gjatë rishqyrtimit të çështjes, atëhere
mund të arrihet në një përfundim sa më të drejtë për zgjidhjen e çështjes objekt gjykimi.
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga paditësi Hamza Xhihani është i bazuar në ligj, prandaj
si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi e gjykatës së apelit duhet të prishet
dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/c të ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.....
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.10-2013-1829/835, datë 25.11.2013 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 25.02.2016
725
Nr. 31003-00508-00-2014 akti i Regj. Themeltar
Nr. 00-2016-1305 i Vendimit (120)
VENDIM

Arjana Fullani Anëtar

përket:
PADITËS: BESNIK SINOVARFAJ

I PADITUR: BASHKIA LUSHNJE
OBJEKTI:
Dëmshpërblim për zgjidhje të menjëhershme të pajustifikuar
të kontratës së punës me pagën e 12 muajve punë.
Dëmshpërblim për mosrespektim të procedurës me dy muaj pagë,
shpërblim për mosrespektimin e afatit të njoftimit
për zgjidhjen e kontratës së punës me dy muaj pagë;
shpërblim për lejen e papaguar me pagën e një muaji;
Dëmshpërblim për vjetërsi në punë në vlerën e 2 pagave mujore.
Baza Ligjore: Nenet 7, 12, 21, 92, 94, 143, 144, 145, 155 e në vijim të K.Punës
dhe neni 43 dhe 47 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.291 (684), datë 12.03.2012,

ka vendosur:
- Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë së paditësit Besnik Sinovarfaj.
Detyrimin e palës së paditur Bashkia Lushnje që të dëmshpërblejë palën
paditëse Besnik Sinovarfaj me 5 (pesë) muaj pagë për shkak të zgjidhjes së
kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme të pajustifikuar.
paditëse Besnik Sinovarfaj me 2 (dy) muaj pagë për shkak të mosrespektimit
të procedurës se zgjidhjes së kontratës së punës.
paditëse Besnik Sinovarfaj për shkak të mosrespektimit të afatit të njoftimit
me 2 (dy) muaj page.
paditëse Besnik Sinovarfaj me 1.5 (një presje pesë) muaj pagë për shkak të
shpërblimit për vjetërsi pune.
paditëse Besnik Sinovarfaj me pagën e 1 (një) muaji pagë për shkak të
pushimeve vjetore të pamarra për vitin 2011.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të saj.
726
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.656, datë 24.10.2013, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.291(684) datë 12.03.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushnje”.
Kundër vendimit nr.656, datë 24.10.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar

rekurs, pala e paditur Bashkia Lushnje, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.656, datë
24.10.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili ka vendosur lënien në fuqi të vendimit
nr.291(684) datë 12.03.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnje dhe rrëzimin në tërësi të
kërkesëpadisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Vendimet e mësipërme janë të pabazuar në ligj dhe në prova.
- Në arsyetimin e tyre gjykatat pretendimet tona i kanë gjetur të mbështetura, pasi edhe
gjatë gjykimit pala paditëse nuk ka sjellë asnjë provë për të provuar të kundërtën dhe
në mënyrë të përsëritur ka shkelur detyrimet e saj kontraktuale, duke i sjellë një dëm
ekonomik Bashkisë Lushnje.
- Në vendimin e tyre gjykatat kanë arsyetuar se pala paditëse në të dyja rastet si në
urdhrin e parë dhe në urdhrin e dytë ka qënë personi i ngarkuar nga Bashkia Lushnje
për kryerjen e një detyre dhe në këto kushte duke iu referuar provave shkresore të
ndodhura në dosje, paditësi nuk ka kryer një detyrë të tij funksionale. Paditësi realisht
nuk ka qenë përgjegjës për licencimin e bizneseve por për evidentimin e tyre.
- Gjykatat pasi kanë arsyetuar shkeljen kanë bërë arsyetim kontradiktor në pjesën tjetër
të vendimit. Motivacionin e shkëputjes së marrëdhënieve të punës e konsiderojnë si
faj i lehtë pasi punëdhënësi nuk i ka zgjidhur menjëherë marrëdhëniet por pas 4(katër)
muajsh.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani, si dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
V Ë R EN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, paditësi Besnik
Sinovarfaj ka filluar punë pranë palës së paditur Bashkia Lushnje në datë 01.04.2008 në
pozicionin e “Inspektorit të Tatim Taksave në njësinë Administrative nr.1”.
2. Ndërmjet palëve ndërgjyqëse edhe pse marrëdhëniet e punës kanë filluar de fakto,
është lidhur gjithashtu me shkrim kontrata individuale e punës nr.1729 prot datë 12.05.2008.
Sipas parashikimeve në këtë kontratë rezulton se ajo është lidhur për një afat të pacaktuar.
Në kontratë janë parashikuar në mënyrë të detajuar të drejtat dhe detyrimet e palëve.
3. Me vendimin nr.275 datë 13.12.2011 të Bashkisë Lushnjë, paditësit i është
komunikuar largimi nga detyra e Inspektorit të Përgjithshëm të Njësisë Administrative nr.1,
me motivacionin dëm ekonomik duke iu ndërprerë edhe marrëdhëniet financiare në mënyrë të
menjëhershme po në datë 13.12.2011.
4. Ky vendim ka ardhur si rezultat i urdhrit nr.44 datë 02.08.2011 të Kryetarit të
Bashkisë Lushnje “Për ngritjen e grupeve të punës për evidentimin fizik, rregjistrimin dhe
liçensimin e bizneseve”.
5. Me shkresën nr.102 prot datë 04.01.2011 të Drejtorit të Drejtorisë së Tatim
Taksave Bashkia Lushnje drejtuar të gjitha rajoneve të Bashkisë Lushnje, u është dhënë
urdhër për të: “Inventarizuar të gjitha subjektet e liçencuara dhe të paliçencuara që
zhvillojnë aktivitet privat në territorin e Rajonit që administrojnë......”. Në zbatim të urdhrit
të sipërcituar, nga provat e administruara në dosje rezulton se për rajonin nr.1, Lushnje janë
dërguar informacionet Drejtorise se Tatim Taksave Bashkia Lushnje në lidhje me subjektet e
liçencuara dhe të paliçencuara për vitin 2011 në bazë të së cilës rezultojnë vetëm 19 subjekte
të paliçencuara.
727
6. Në bazë të urdhrit nr.44 datë 02.08.2011 të Kryetarit të Ri të Bashkisë Lushnje
“Për ngritjen e grupeve të punës për evidentimin fizik rregjistrimin dhe liçencimin e
bizneseve” u ngritën grupet e punës për verifikimin e evidentimit fizik, rregjistrimin dhe
liçencimin e bizneseve në të gjitha rajonet, nga ku në rajonin nr.1 në grupin e punës të
përcaktuar nga vetë Kryetari i Bashkisë është përfshirë edhe paditësi Besnik Sinovarfaj.
7. Nga informacioni datë 05.08.2011 dërguar Bashkisë Lushnje, në përfundim të
punës së bërë në bazë të urdhrit të sipërcituar, rezultuan gjithsej 55 subjekte, nga këto
subjekte 5 biznes i madh, 44 biznes i vogël, 6 subjekte ambulant.
8. Po kështu në bazë të informacionit datë 15.08.2011 të Drejtorisë së Tatim Taksave
Lushnje mbi diferencat e raportuara dhe kontrolluara të bizneseve pa liçencë rezulton se për
rajonin nr.1 kanë rezultuar 74 biznese pa liçencë kjo e verifikuar nga Komisioni i sipërcitur.
Ndërkohë që kanë qënë 19 subjeke pa liçencë sipas kontrollit të bërë nga rajoni nr.1 në bazë
të urdhrit të Kryetarit paraardhës së Bashkisë Lushnje, nr.102 prot datë 04.01.2011, me një
diferencë prej 55 subjektesh të pa deklaruara më parë për vitin 2011.
9. Në këtë kontekst, duke qënë se në rajonin nr.1 ku paditësi punonte, rezultuan nga
kontrolli 55 biznese më shumë seç ishin deklaruar dhe në vlerë fillestare të detyrimeve ndaj
Bashkisë në shumën prej 1 265 000 leke, punëdhënësi Bashkia Lushnje me cilësinë e palës së
paditur në këtë gjykim, ka zgjidhur marrëdhënien e punës me palën paditëse me vendimin
nr.275 datë 13.12.2011.
10. Paditësi duke e konsideruar zgjidhjen e marrëdhënieve të punës të njëanshme, me
efekte të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara, ka paraqitur padinë objekt gjykimi,
duke kërkuar dëmshpërblim siç përshkruhet në pjesën hyrëse të vendimit.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnje, me vendimin nr.291(684), datë
12.03.2012, ka vendosur: “Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë së paditësit Besnik
Sinovarfaj.
- Detyrimin e palës së paditur Bashkia Lushnje që të dëmshpërblejë palën paditëse
Besnik Sinovarfaj me 5 (pesë) muaj pagë për shkak të zgjidhjes së kontratës së
punës në mënyrë të menjëhershme të pajustifikuar.
Besnik Sinovarfaj me 2 (dy) muaj pagë per shkak të mosrespektimit të procedurës
se zgjidhjes së kontratës së punës.
Besnik Sinovarfaj për shkak të mosrespektimit të afatit të njoftimit me 2 (dy) muaj
page.
Besnik Sinovarfaj me 1.5 (një presje pesë) muaj pagë per shkak të shpërblimit për
vjetërsi pune.
Besnik Sinovarfaj me pagën e 1 (një) muaji pagë për shkak të pushimeve vjetore
të pamarra për vitin 2011.
- Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të saj”.
11.1. Arsyetimi i gjykatës: “Në mbështetje të nenit 143/4 të K.Punës, zgjidhja e
kontratës së punës është bërë pa u respektuar afati i njoftimit nga ana e palës së paditur
Bashkia Lushnje dhe si rrjedhim zgjidhja e kontratës me paditësin Besnik Sinovarfaj është
një zgjidhje me efekt të menjëhershëm.
Nga ana e palës së paditur Bashkia Lushnje, u pretendua se pala paditëse ka shkelur
detyrimet kontraktuale me faj të rëndë, pretendim ky i cili nuk gjeti mbështetje ligjore dhe
provuese.
gjykata çmon të theksojë se, pasur parasysh faktin se nga ana e palës së paditur u
provua fakti i ndryshueshmërisë së subjekteve të palicensuara (55 të padeklaruara) të
728
deklaruara nga kontrolli dhe nga grupi i verifikimit në të cilën bënte pjesë edhe paditësi,
provohet de fakto një moszbatim i detyrave me deligjencë të plotë nga ana e paditësit Besnik
Sinovarfaj. Sa sipër, u provua se paditësi nuk i ka zbatuar me përpikmëri dhe kujdes urdhrat
e dhëna nga punëdhënësi gjatë kryerjes së detyrës së tij, e në këtë kuptim të cmojë se nga ana
e punëmarrësit janë shkelur detyrimet kontraktuale duke u përmbushur kushti i parë i
justifikueshmërisë së zgjidhjes së marrëdhënies së punës në mënyrë të menjëhershme. Përsa i
përket kushtit të dytë që kjo shkelje kontraktuale të jetë me faj të rëndë analizojmë në vijim.
Në kuptim të ligjit (nenit 153 të K.Punës), me faj të rëndë do të kuptojmë atë shkelje
kontraktuale të punëmarrësit të tillë që cënon rëndë raportin e besimit të punëdhënësit e tillë
që nuk mund të vazhdojë më marrëdhënia e punës ndërmjet tyre, dhe ndërprerja e punës
bëhet në mënyrë të menjëhershme në momentin që është konstatuar shkelja kontraktuale me
faj të rëndë dhe jo pas katër muajsh ashtu sikundër ka rezultuar në fakt. Pra, kur vetë
punëdhënësi, me mbajtjen në detyrë të paditësit edhe për 4 (katër) muaj nga momenti i
konstatimit të shkeljes, e ka konsideruar këtë mosrealizim të detyrave si faj të lehtë, atëherë
gjykata nuk mund të bëjë një interpretim të kundërt të asaj ç’farë vetë palët kontraktuese
kanë dashur të arrijnë.
Në këtë kontekst, duke qenë se ky mosrealizim i detyrave, nuk është një shkelje me faj
të rëndë, por faj i lehtë, në kuptim të nenit 153 të Kodit të Punës duhet të verifikojmë faktin
nëse kjo shkelje është në mënyrë të përsëritur dhe pas një paralajmërimi. Pala e paditur,
edhe pse gjatë gjykimit dhe në konkluzione përfundimtare pretendoi se jemi para fajit të
rëndë, paraqiti me cilësinë e provës në gjykim vendimin nr.263 datë 02.11.2011 “Për dhënie
masë disiplinore” për mosparaqitje në detyrë të paditësit pa shkaqe të arsyeshme. Duke u
nisur nga praktika e sjellë nga pala e paditur, rezulton se paditësi e ka kundërshtuar këtë
masë disiplinore me argumentin se nuk është paraqitur në detyrë për arsye shëndetësore
duke paraqitur për këtë qëllim edhe raportet për paaftësi të përkohshme në punë. Pala
paditëse ka paraqitur një kërkesë datë 04.11.2011 Kryetarit të Bashkisë për heqjen e kësaj
mase disiplinore, dhe ky i fundit me shkresën kthim përgjigje nr.3993/1 Prot datë 01.12.2011
refuzon heqjen e kësaj mase, pasi ajo është e bazuar në ligj. Nga përmbajtja e kësaj shkrese,
por njëkohësisht edhe nga pretendimet e ngritura nga pala e paditur gjatë gjykimit rezulton
se pavarësisht se pranë palës së paditur është paraqitur raporti mjekësor, ky raport është
paraqitur dy ditë më pas, pasi është marrë vërejtja, e në këtë kontekst marrja e raportit nuk
ka fuqi prapavepruese sipas ligjit. Nga ana tjetër pala paditëse paraqiti me cilësinë e provës
vërtetimin e datës 27.01.2012 të Agjensisë së Sigurimeve Shoqërore Lushnje në bazë të së
cilës rezulton se Z. Besnik Sinovarfaj është regjistruar pranë ASSH për përfitim për
periudhën nga data 31.08.2011 deri në datë 29.11.2011, periudhe kjo e cila përfshin edhe
datat për të cilat është marrë masa disiplinore. Po kështu nga deftesa postare nr.399121
derguar nga Ejona Sinovarfaj (vajza e paditësit) provohet fakti se raporti prane
punedhenesit Bashkia Lushnje është dërguar në datë 02.11.2011. Në këtë kontekst, gjykata
çmon se kjo masë disiplinore është nul/e pavlefshme përsa kohë rezulton që të jetë marrë në
kohë të papërshtatshme. Pra në kuptim të ligjit, kushtit të dytë të nenit 153 të K.Punës, nuk u
arrit që të provohej nga pala e paditur faji i lehte në mënyrë të përsëritur nga paditësi, pasi
kjo vërejtje datë 02.11.2011 është e paqënë. Pra zgjidhja e marrëdhënies së punës nga ana e
palës së paditur me paditësin është bërë në mënyrë të pajustifikuar.
Përsa i përket pretendimit të palës paditese per shpërblimin me 2 muaj page si pasojë
e mosrespektimit të afatit të njoftimit, gjykata konstaton se ky pretendim i paditësit duhet
pranuar.
Në lidhje me pretendimin për shpërblimin me 2 muaj pagë për shkak të
mosrespektimit të procedurës së pushimit nga puna, gjykata konstaton se dhe ky kërkim i
paditësit është i drejtë dhe si i tillë duhet pranuar.
Në lidhje me pretendimin e paditësit për shpërblimin për vjetërsi në punë me 2 paga
729
mujore, gjykata thekson se ky pretendim është i pjesërisht i mbështetur në prova dhe ligj.
Nga data 01.04.2008 deri në datë 29.02.2012, si data kur përfundon kontrata e punës në
kuptim të nenit 141 të K.Punës) atëherë edhe shpërblimi për vjetërsi do të jetë e barabartë
me 1.5 paga mujore. Në lidhje me pretendimin e paditësit për shpërblimin për pushimet
vjetore të pamarra për vitin 2011 me pagën e 1 muaji pune, gjykata thekson se ky pretendim
është i mbështetur në prova dhe ligj në nenin 94/1/5 të K.Punës”.
12. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.656, datë 24.10.2013, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.291(684) datë 12.03.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lushnje”.
12.1 Arsyetimi i gjykatës: “I njëjtë me të faktit”
13. Kundër vendimit nr.656, datë 24.10.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar
rekurs, pala e paditur Bashkia Lushnje, e cili kërkon ndryshimin e vendimit nr.656, datë
24.10.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë, i cila ka vendosur lënien në fuqi të vendimit
nr.291(684) datë 12.03.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnje dhe rrëzimin në tërësi të
kërkesëpadisë, , duke parashtruar shkaqet e pasqyruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
14. Ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave Administrative

dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
14.1 Neni 1/2: “Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të
Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj nuk
parashikon ndryshe”.
14.2 Neni 17/2: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim
të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur
me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
15. Kodi i Punës i Republikës së Shqipërisë:

15.1. Neni 143 i K.Punës: “1) Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur
kontratën me periudhë të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat
njoftimi prej një muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej dy muajsh për dy deri
në pesë vjet pune, prej tre muajsh për më shumë se pesë vjet pune.......4) Kur
njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja
trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm.”
15.2. Neni 144 i K.Punës: “1) Pas kohës së marrjes në provë, kur punëdhënësi
mendon të zgjidhë kontratën e punës, ai duhet të njoftojë me shkrim
punëmarrësin të paktën 72 orë para takimit dhe të bisedojë me të. 2)
Punëdhënësi, gjatë kësaj bisede, i parashtron punëmarrësit arsyet e vendimit
të parashikuar për t’u marrë dhe i jep atij mundësi për tu shprehur. 3)
Zgjidhja njoftohet me shkrim, brenda një afati nga 48 orë deri në një javë pas
takimit. 4) Kjo procedurë zbatohet edhe në rastet e zgjidhjes së menjëhershme
të kontratës. 5) Punëdhënësi, që nuk respekton procedurën e përcaktuar në
këtë nen, detyrohet t’i japë punëmarrësit një dëmshpërblim prej dy muajsh
pagë, që i shtohet dëmshpërblimeve të tjera të mundshme. Zgjidhja e kontratës
në kundërshtim me këtë dispozitë mbetet e vlefshme. 5/1. I takon punëdhënësit
të vërtetojë që procedura e përcaktuar nga ky nen është respektuar.”
15.3. Neni 145 i K.Punës: “1) Punëdhënësi përfiton shpërblim për vjetërsi, kur
kontrata është zgjidhur nga punëdhënësi dhe marrëdhëniet e punës kanë
zgjatur jo më pak se tre vjet. Punëmarrësi e humbet të drejtën e shpërblimit
730
për vjetërsi, nëse është pushuar me efekt të menjëhershëm për shkaqe të
arsyeshme. 2) Shpërblimi për vjetërsi është të paktën sa paga e një 15 ditëshi,
mbi çdo vit pune të plotë, që llogaritet në bazë të pagës që ekziston në
përfundim të marrëdhënieve të punës....”
15.4. Neni 153 i K.Punës: “1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të
zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara. 2) Vlerësohen si
shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit
të mirëbesimit, t’i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e
marrëdhënieve të punës. 3) Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të
justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës. Konsiderohen shkaqe
të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktore me faj të
rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të
lehtë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit.”
e paditur Bashkia Lushnje, përmban shkaqe ligjore, që motivojnë cenimin e vendimit nr.656
datë 24.10.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të vendimit nr.291(684) datë 12.03.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnje.
të vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të rekursit, vlerëson se arsyetimi dhe
përfundimi i arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnje dhe Gjykata e Apelit Vlorë është
rrjedhojë e interpretimit dhe zbatimit të gabuar të ligjit material.
19. Nga aktet e dosjes gjyqësore që janë marrë në shqyrtim nga gjykatat e faktit
rezulton se me vendimin nr.275 datë 13.12.2011 të Bashkisë Lushnjë, paditësi është larguar
nga detyra me motivacionin dëm ekonomik. Gjykatat e faktit e kanë konsideruar zgjidhjen e
kontratës së punës si zgjidhje e menjëhershme pa shkaqe të justifikuara dhe i kanë njohur të
drejtën e dëmshpërblimeve që rrjedhin nga kjo lloj zgjidhjeje.
20. Kolegji Administrativ vlerëson se referuar shkakut ligjor të kërkimeve të palës
paditëse, rezulton se jemi para një mosmarrëveshje që ka lindur si pasojë e ndërprerjes së
marrëdhënieve të punës midis paditësit dhe palës së paditur. Marrëdhëniet e punës ndërmjet
palëve ndërgjyqëse rregullohen me kontratën individuale të punës nr.1729 prot datë
12.05.2008, në nenin 15 të së cilës është përcaktuar se është pa afat. Ligji i zbatueshëm për
rregullimin e marrëdhënieve të punës që kanë ekzistuar midis paditësit Besnik Sinovarfaj dhe
punëdhënësit të tij Bashkia Lushnje, Ligji nr.7961, datë 12.07.1995, K.Punës në fuqi, me
gjithë ndryshimet përkatëse sipas ligjeve nr.8085, datë 13.03.1996 dhe nr.9125 datë
29.07.2003. Prandaj është e nevojshme të analizohen dispozitat ku mbështetet ky vendim për
të konkluduar për bazueshmërinë ligjore të vendimit të largimit nga detyre.
21. Kolegji Administrativ çmon se ligjvënësi ka përcaktuar dy mënyra për zgjidhjen e
kontratës së punës: 1) atë normale (duke respektuar afatin dhe procedurën e përcaktuar
shprehimisht në ligj) 2) atë të jashtëzakonshme, që quhet zgjidhje e kontrates me efekt të
menjëhershem (pa respektuar afate njoftimi).
731
22. Në nenin 141 të K.Punës përcaktohet se: “Kontrata me kohëzgjatje të pacaktuar
përfundon kur zgjidhet nga njëra palë dhe ka përfunduar afati i njoftimit”. Pra sipas këtij
parashikimi ligjor palët janë të lira që me vullnetin e tyre të zgjidhin kontratën e punës për
çdo shkak me kusht që të kenë respektuar afatin e njoftimit. Në zbatim të nenit 143/4 të
K.Punës kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja e
kontratës trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm.
23. Në rastin objekt gjykimi, ndërprerja e marrëdhënieve të punës është bërë me
vendimin nr.275 datë 13.12.2011 të palës së paditur Bashkia Lushnje dhe marrëdhëniet e
punës dhe financiare me paditësin janë ndërprerë po në datë 13.12.2011. Në mbështetje të
nenit 143/4 të K.Punës, zgjidhja e kontratës së punës është bërë pa u respektuar afati i
njoftimit nga ana e palës së paditur Bashkia Lushnje dhe si rrjedhim i kësaj, zgjidhja e
kontratës me paditësin Besnik Sinovarfaj është një zgjidhje me efekt të menjëhershëm.
Mosrespektimi i afatit të njoftimit nuk ndikon mbi vlefshmërinë e zgjidhjes. Kontrata quhet e
zgjidhur, edhe nëse nuk është respektuar afati i njoftimit.
24. Kolegji çmon se duhet analizuar neni 153 i K.Punës për të vlerësuar nëse zgjidhja
e menjëhershme është bërë për shkaqe të justifikuara apo për shkaqe të pajustifikuara. Në
interpretim të kësaj dispozite vlerësohet se kushtet për tu konsideruar zgjidhja e kontratës së
punës me efekt të menjëhershme dhe të justifikuar janë në vijim:
25. Së pari: Punëmarrësi të ketë shkelur një detyrim kontraktual. Detyrimet
kontraktuale të punëmarrësit janë të përcaktuara në nenet 22-31 të K.Punës, kontratë
individuale, rregullore etj). Në rastin konkret në rajonin nr.1 ku paditësi punonte rezultuan
nga kontrolli 55 biznese më shumë seç ishin deklaruar dhe rezulton se ka ardhur si pasojë
dëm ekonomik palën e paditur. Paditësi Besnik Sinovarfaj duke iu referuar detyrave
funksionale të tij, si “Inspektor i tatim taksave në Rajonin nr.1 të Bashkisë Lushnje” nuk i ka
përmbushur ato pasi, ai realisht ka pasur si detyrë evidentimin e bizneseve, detyrë të cilën ai
nuk e ka kryer. Paditësi nuk i ka zbatuar me përpikmëri dhe kujdes urdhrat e dhëna nga
punëdhënësi gjatë kryerjes së detyrës së tij. Për rrjedhim punëmarrësi ka shkelur detyrimet
kontraktuale.
26. Së dyti: shkelja të jetë kryer me faj të rëndë, ose të lehtë në mënyrë të përsëritur
dhe pas një paralajmërimi, Në vendimin e zgjidhjes pala e paditur ka konsideruar se shkaku i
zgjidhjes së kontratës së punës me paditësin ka qënë për shkak të dëmit ekonomik që i ka
sjellë paditësi Besnik Sinovarfaj, palës së paditur, duke e konsideruar këtë shkelje, si shkelje
të detyrimeve kontraktuale me faj të rëndë.
27. Gjykatat e faktit arsyetojnë se shkelja e detyrimeve kontraktuale nuk është bërë
me faj të rëndë e zgjidhja nuk është me efekt të menjëhershëm për shkak të justifikuar, pasi
është bërë katër muaj pas konstatimit të shkeljes. Kolegji Administrativ çmon se Kodi i Punës
nuk ka përcaktuar ndonjë afat për efekt të konceptit “Menjëhershmëri e zgjidhjes”. Mundet
që punëdhënësi ta zgjidhë në atë moment kontratën e punës apo në një kohë të mëvonshme
pasi të ketë evidentuar shkeljen dhe përgjegjësinë personale të paditësit. Në kuptim të ligjit
(nenit 153 të K.Punës), me faj të rëndë do të kuptojmë atë shkelje kontraktuale të
punëmarrësit të tillë që cënon rëndë raportin e besimit të punëdhënësit e tillë që nuk mund të
vazhdojë më marrëdhënia e punës ndërmjet tyre,
28. Gjithashtu ka rezultuar se me vendimin nr.263 datë 02.11.2011 paditësit i është
dhënë masë disiplinore, për mosparaqitje në detyrë të paditësit pa shkaqe të arsyeshme.
Rezulton se paditësi e ka kundërshtuar këtë masë disiplinore me argumentin se nuk është
paraqitur në detyrë për arsye shëndetësore duke paraqitur për këtë qëllim edhe raportet për
paaftësi të përkohshme në punë. Pala paditëse i ka paraqitur kërkesë datë 04.11.2011
Kryetarit të Bashkisë për heqjen e kësaj mase disiplinore, dhe ky i fundit me shkresën kthim
përgjigje nr.3993/1 Prot datë 01.12.2011 refuzon heqjen e kësaj mase, pasi ajo është e bazuar
732
në ligj. Gjykata i ka hyrë themelit të kësaj mase pavarësisht se nuk ka qenë objekt shqyrtim
gjyqësor, duke e konsideruar këtë masë disiplinore nul.
29. Meqënëse shkelja e detyrimeve kontraktuale është konsideruar me faj të rëndë,
nuk ka qënë detyrim i palës së paditur të respektonte afatin e njoftimit dhe procedurën për
zgjidhjen e kontratës së punës dhe si pasojë është i pambështetur edhe ky pretendim i
paditësit për dëmshpërblim për këto kërkime.
30. Për sa më sipër arsyetuam Kolegji Administrativ çmon se zgjidhja e kontratës së
punës është bërë nga ana e palës së paditur/punëdhënësi dhe është bërë me efekt te
menjëhershëm dhe për shkaqe të justifikuara.
31. Kolegji Administrativ çmon se në lidhje me pretendimin për përfitim të
shpërblimit për vjetërsi në punë, nuk duhet njohur as ky shpërblim pasi paditësi nuk i
plotëson kushtet ligjore të përcaktuara në nenin 145 të K.Punës. Nga interpretimi i nenin 145
të Kodit të Punës, gjykata çmon se tre janë kushtet ligjore per të legjitimuar paditësin në këtë
kërkim që duhet të plotësohen në mënyrë kumulative: Së pari: Kontrata e punës është
zgjidhur nga punëdhënësi/pala e paditur. Së dyti: Zgjidhja e kontratës së punës e bërë nga
punëdhënësi nuk ka karakterin e një zgjidhjeje të menjëhershme për një shkak të justifikuar.
Së treti: Marrëdhëniet e punës së paditësit me palën e paditur të kenë zgjatur më shumë se tre
vjet. Këto kushte nuk plotësohen nga paditësi.
32. Në përfundim të analizës së mësipërme, Kolegji thekson se Gjykata e Apelit Vlorë
ka zbatuar gabim ligjin material kur ka pranuar padinë pa analizuar në tërësi rrethanat e
çështjes të provuara gjatë gjykimit në raport me ligjin material të zbatueshëm për çështjen
konkrete.
33. Për gjithë sa u pasqyrua më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë ҫmon
se vendimi nr.656 datë 24.10.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë, me të cilin është lënë në fuqi
vendimi nr.291(684) datë 12.03.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnje duhet të prishen
dhe të vendoset rrëzimi i padisë.
PËR KËTO ARSYE

administrative”.
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.291(684) datë 12.03.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lushnje dhe vendimit nr.656 datë 24.10.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe rrëzimin e
padisë.
Tiranë, më 25.02.2016
733
MOSKOMPETENCA CIVILE
734
Nr. 00-2016-250 i Vendimit
VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në datën 02.02.2016, mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen civile, që u përket

palëve:
PADITËS: VJOLLCA KACANJA (SALIAGA)

BESNIK SALIAGA
HYSEN SALIAGA
I PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE,
SEKSIONI I KADASTRËS PRANË
KËSHILLIT TË RRETHIT KRUJË
OBJEKTI:
Saktësimin e kufijve të pronës në fshatin Qerrekë, Krujë.
Ndryshimin e vendimit nr.46, datë 29.04.1998,
të ish Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish Pronarëve
pranë Këshillit të Rrethit Krujë.
Ndryshimin e vendimit nr.70, datë 31.05.1999, të ish Komisionit të Kthimit d
he Kompensimit të Pronave pranë Këshillit të Rrethit Krujë.
Baza Ligjore: Neni 151 i Kodit të Procedurës Civile
Ligji nr.7699, datë 21.04.1993
“Për Kompensimin në Vlerë të ish Pronarëve të Tokës Bujqësore”

vendosur:
Deklarimin jo kompetente nga pikëpamja tokësore të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë për gjykimin e çështjes civile me nr.Regj. Them 236 me palë
ndërgjyqëse dhe objekt: Paditëse: 1. Vjollca Kacanja (Saliaga) 2. Hysen
Saliaga 3. Besnik Saliaga. Të Paditur: 1. Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave Tiranë 2. Seksioni i Kadastrës Krujë. Me objekt: 1. Saktësimin e
kufijve të pronës në fshatin Qerrekë Krujë. 2. Ndryshimin e vendimit nr.46,
datë 29.04.1998 të ish Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish
Pronarëve pranë Këshillit të Rrethit Krujë. 3. Ndryshimin e vendimit nr.70,
datë 31.05.1999 të ish Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
pranë Këshillit të Rrethit Krujë.
Kalimin e kësaj çështjeje për gjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.
735
Tiranë, ka paraqitur ankim të veçantë pala e paditur Agjencia e kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, që kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë për shpalljen e mos kompetencës tokësore dhe vazhdimin e gjykimit pranë kësaj
gjykate, duke parashtruar ndër të tjera se:
- Gjykata e Lartë në pikën 69 të vendimit të saj unifikues parashikon që në konfliktet e
kompetencës tokësore zbatohen parashikimet e nenit 45 të Kodit të Procedurës Civile,
por referuar pikës 40 të këtij vendimi konstatojmë se gjykata ka zgjidhur çështjen e
kompetencës tokësore në rast kur gjejnë zbatim dy ligje, ligji i përgjithshëm dhe ai i
posaçëm duke parashikuar se në këto raste do të zbatohet ligji i posaçëm.
- Ligji i posaçëm dhe konkretisht ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe
kompensimin e pronës” i ndryshuar ka parashikuar në mënyrë taksative se gjykata
kompetente për gjykimin e mosmarrëveshjeve është Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, sipas nenit 18, të tij.
- Për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve që kanë lindur nga hyrja në fuqi e ligjit nr.10207,
datë 23.12.2009 “Për disa ndryshime në ligjin nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin
dhe kompensimin e pronës”, gjykatë kompetente është Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, kjo për vetë faktin pasi vetë ligji e parashikon një gjë tillë, si dhe referuar
parimit të së drejtës, ligji i posaçëm prevalon për gjykimin e kësaj çështje.

pasi dëgjoi relacionin përkatës dhe diskutoi çështjen në tërësi në dhomën e
këshillimit,
VËREN
1. Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse, i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesë padinë me anë të së cilës ka kërkuar si më
poshtë vijon: “Saktësimin e kufijve të pronës në fshatin Qerrekë, Krujë. Ndryshimin e
vendimit nr.46, datë 29.04.1998 të ish Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish
Pronarëve pranë Këshillit të Rrethit Krujë. Ndryshimin e vendimit nr.70, datë 31.05.1999, të
ish Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave pranë Këshillit të Rrethit Krujë”.
vendosur: Deklarimin jo kompetente nga pikëpamja tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë për gjykimin e çështjes civile me nr.Regj. Them 236, si dhe kalimin e kësaj çështjeje
për gjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.”
2.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se: “...
(omissis)...Referuar përmbajtjes së kërkesë-padisë së paraqitur nga ana e palës paditëse,
kërkimi i saj rezulton që të shtrihet mbi një pasuri të paluajtshme të ndodhur në fshatin
Qerekë, Krujë fakt ky i cili të shpie në përfundimin se të zbatueshme në rastin konkret do të
jenë përcaktimet e nenit 45 të K.Pr.Civile...(...)...Një fakt i tillë të shpie në përfundimin se në
rastet e padive kur pretendohen të drejta reale mbi sende të paluajtshme, primare në
përcaktimin e kompetencës tokësore në gjykimin e çështjes është kërkimi që ka të bëjë me të
drejtat reale mbi sendet e paluajtshme...(...)”
ka paraqitur ankim të veçantë pala e paditur Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave,
që kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për shpalljen e mos
kompetencës tokësore dhe vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate.
736

4.1 Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen
prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
4.2 Neni 45§1 i K.Pr.Civile: “Paditë për të drejta reale mbi sende të paluajtshme,
për pjesëtimin e sendeve të përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në gjykatën e
vendit ku ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre.”
4.3 Neni 61 i K.Pr.Civile: “Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për
gjykimin e çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën
e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente.

në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, pretendimeve të palës ankuese, si dhe
pjesës arsyetuese të vendimit gjyqësor, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit
nr.7653, datë 12.10.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë respektuar dispozitat e
ligjit procedural civil duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, si dhe duke e zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi (neni 16§1 i K.Pr.Civile).
6. Kolegji Civil i Gjykatë së Lartë pikësëpari thekson se termi “gjykatë”, i cili
karakterizohet në kuptimin material nga funksioni i saj gjyqësor, ka të bëjë me zgjidhjen e
çështjeve të cilat janë në kompetencë të saj, në një proces të zhvilluar mbi një procedurë
ligjërisht të përcaktuar dhe në pajtim me shtetin e së drejtës. Në analizë të natyrës së
mosmarrëveshjes, shkakut ligjor të saj, objekti të kërkesë padisë, si dhe kohës së shqyrtimit të
saj, Kolegji Civil konstaton se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka zbatuar drejtë dispozitat
procedurale lidhur me kompetencën tokësore të këtij procesi gjyqësor duke zhvilluar një
proces të rregullt ligjor në mbështetje të nenit 42/1 të Kushtetutës dhe nenit 6/1 të KEDNJ
(shih vendimet nr.23/2009, nr.7/2009 dhe nr.31/2005 dhe nr.16/2012 të Gjykatës
Kushtetuese).
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në datën 12.10.2015, në mbështetje të nenit 61,
të Kodit të Procedurës Civile ka konstatuar se nuk është kompetente nga pikëpamja tokësore
dhe në këto kushte ka vendosur dërgimin e akteve pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë e ka zgjidhur
çështjen konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke bërë
lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo
interesave që ai pretendon se i janë cenuar (qëndrim ky i mbajtur në vendimin unifikues
nr.3/2012 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë).
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjes konkrete referon në
rregullimet e bëra në Kreun e III, Titulli III, Pjesa e Parë të Kodit të Procedurës Civile (ratio
legis) dhe në parimet e së drejtës (ratio iuris) në lidhje me kompetencën tokësore të gjykatave
për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në po këtë Kod dhe në ligje të tjera
të veçanta, në të cilat është pasur parasysh, midis të tjerave, që palëve të mos u bëhet i
vështirë aksesi në drejtësi. Në këtë konteks i vlerësueshëm është fakti se për kategori të
caktuara mosmarrëveshjesh procesi duhet të zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së
cilës të ndihmojë që ai të zhvillohet në mënyrë sa më efektive dhe brenda një afati të
737
arsyeshëm (Neni 6 i Konventës Evropiane të të Drejtave të Njeriut, neni 42 i Kushtetutës së
Republikës së Shqipërisë dhe neni 4 i Kodit të Procedurës Civile).
9. Për sa rezulton nga kërkesë padia e paraqitur në këtë proces gjyqësor, konstatohet
se në këtë kërkesë-padi ndër të tjera është kërkuar ndryshimi i vendimit nr.46, datë
29.04.1998, i ish Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish Pronarëve pranë
Këshillit të Rrethit Krujë, si dhe ndryshimi i vendimit nr.70, datë 31.05.1999, i ish
Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave pranë Këshillit të Rrethit Krujë. Fakti
juridik që pala paditëse ka vënë në themel të këtij kërkimi përbën shkakun e padisë.
9.1 Drejt arsyeton Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë kur vlerëson se kërkimi i palës
paditëse për ndryshimin e vendimit të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, në
thelb ka të bëjë me të drejta reale të pretenduara nga pala paditëse. Për këtë arsye ai është
fakti nga i cili rrjedh e drejta materiale që pala paditëse e pretendon si të shkelur me vendimin
e Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, pavarësisht nga formulimi që i është
bërë objektit të padisë, kërkimi i palës paditëse për kundërshtimin e vendimeve të komisionit
nuk është kërkimi kryesor i padisë, pasi shkaku i padisë është i lidhur pazgjidhshmërisht me
të drejta pronësie të pretenduara. Padia në shqyrtim ka për shkak të drejtën e pronësisë së
pretenduar nga ana e palës paditëse. Nëpërmjet këtij kërkimi pala paditëse kërkon të realizojë
në rrugë gjyqësore të drejtën e pronësisë.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në gjykimet me objekt kundërshtim të
vendimeve të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave/ish Komisionit të Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave, kur kërkimi bëhet nga një person i tretë, që pretendon të jetë
ish-pronar apo subjekt i shpronësuar ose person tjetër që pretendon të ketë përfituar pronësinë
mbi bazën e një ligji të posaçëm, kompetente për shqyrtimin e çështjes është gjykata e vendit
ku ndodhet sendi/pasuria e paluajtshme (neni 45 i K.Pr.Civile). Kjo sepse, në thelb,
kundërshtimi i vendimit të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave legjitimohet
vetëm në qoftë se subjekti kundërshtues (paditësi) provon se është ai pronari i pasurisë
(sendit) në fjalë ose subjekt i shpronësuar të cilit ky send duhet t’i ishte kthyer.
12. Ky Kolegj vlerëson të drejtë e të bazuar në ligj vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, për shpalljen e moskompetencën tokësore të kësaj gjykate referuar vendimit
unifikues nr.4 datë 10.12.2013, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë më të cilin
është unifikuar praktika gjyqësore për sa vijon: “...Kur në objektin e gjykimit kundërshtohet
vendimi i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave apo Agjencisë Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, kjo çështje do të konsiderohet si mosmarrëveshje civile dhe do të
shqyrtohet nga gjykata që ka kompetencë gjykimin e mosmarrëveshjeve civile...(...)...dhe jo
parashikimet e nenit 327 të K.Pr.Civile, që thotë se: “Padia kundër një akti administrativ
shqyrtohet nga seksioni përkatës i gjykatës, në zonën e së cilës ka qendrën organi
administrativ, ndaj të cilit drejtohet padia””
13. Në këto rrethana kur natyra e konfliktit ka lidhje me të drejta reale mbi pasuri të
paluajtshme dhe kjo pasuri e paluajtshme ndodhet në Krujë, për përcaktimin e kompetencës
territoriale duhet të bazohemi në parashikimet e nenit 45 të K.Pr.Civile. Prandaj Kolegji, në
analizë të gjithë asaj që u konkludua më sipër, çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë ka
kompetencën tokësore për gjykimin e kësaj çështje.
14. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, arrin në konkluzionin se
vendimi nr.7653, datë 12.10.2015, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është i drejtë dhe
duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 62 dhe 485 të Kodit të Procedurës
Civile,
738
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.7653, datë 12.10.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Tiranë, më 02.02.2016
739
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “ALBANIAN MOBILE

COMMUNICATION” SH.A
I PADITUR: ALFRED GJIKA
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit Alfred Gjika të paguajë shumën prej 361.170 lekë
si detyrim i papaguar nga shërbimi telefonik celular.
Baza Ligjore: Neni 419 e vijues të K.Civil,
neni 445 e vijues të K.Civil, 690 e vijues të K.Civil.
Ligji nr.9918, datë 19.05.2008
“Për komunikimet elektronike në Republikën e Shqipërisë”
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.831, datë 07.05.2015, ka

vendosur:
Të shpallë mos kompetencën tokësore për gjykimin e çështjes civile nr.21258-
00757 (1109) që i përket palës paditëse Shoqëria Tregtare “Albanian Mobile
Communication” Sh.a me të paditur Alfred Gjika dhe me objekt: “Detyrimin e
të paditurit Alfred Gjika të paguajë shumën prej 361.170 lekë si detyrim i
papaguar nga shërbimi telefonik celular.”
Dërgimin e çështjes gjykatës kompetente, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në mbështetje të nenit 64, të Kodit të Procedurës

Civile, ka çmuar tì kërkojë Gjykatës së Lartë së Republikës së Shqipërisë që të vendosë për
rregullimin e kompetencës, pasi vlerëson se vendimi nr.831, datë 07.05.2015, i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës, rezulton të mos jetë i mbështetur në ligjin procedural civil, duke
parashtruar ndër të tjera se:
- Referuar akteve procedurale që ndodhen në dosjen e konkretisht në seancën
veprimeve përgatitore të datës 03.12.2015 nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë
rezulton që i padituri Alfred Gjika ka marrë dijeni për seancën në adresën Fshati
Tërnovë e madhe Bulqizë për këtë qëllim shiko fletë-thirrjen e datës 02.11.2015, e
cila ndodhet bashkëlidhur kërkesës.
- Referuar ligjit procedural civil dhe konkretisht nenit 43/2, të Kodit të Procedurës
Civile Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës ka gabuar pasi kompetente nga pikëpamja
tokësore për gjykimin e kësaj çështje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Peshkopi.
740
këshillimit,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se, pala paditëse, i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës me kërkesën objekt gjykimi.
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.831, datë 07.05.2015, ka
vendosur: “Të shpallë mos kompetencën tokësore për gjykimin e çështjes civile nr.21258-
00757 (1109) që i përket palës paditëse Shoqëria Tregtare “Albanian Mobile
Communication” Sh.a me të paditur Alfred Gjika dhe me objekt: “Detyrimin e të paditurit
Alfred Gjika të paguajë shumën prej 361.170 lekë si detyrim i papaguar nga shërbimi
telefonik celular.”, si dhe dërgimin e çështjes gjykatës kompetente, Gjykata e Rrethit
(omissis)...Konstatohet se adresa e deklaruar nga i padituri në momentin e lidhjes së
kontratës është e pasaktë dhe e paplotë sa i takon sistemit të adresave që aplikohen në
Qarkun Durrës. Në rrethanat e mësipërm është bërë verifikimi kryesisht nga ana e gjykatës
në listat zgjedhore nga ku rezulton se i padituri si në listën zgjedhore të vitit 2008 (e printuar
dhe administruar në dosje) ashtu dhe në listën aktuale (printuar me datën 07.05.2015 nga
faqja e internetit të Ministrisë së Brendshme) rezulton banor i Bashkisë Kamëz, Qarku
Tiranë e për pasojë në juridiksionin territorial të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë...(...)”
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në mbështetje të nenit 64, të Kodit të Procedurës
Civile, ka çmuar tì kërkojë Gjykatës së Lartë së Republikës së Shqipërisë që të vendosë për
rregullimin e kompetencës, pasi vlerëson se vendimi nr.831, datë 07.05.2015, i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës, rezulton të mos jetë i mbështetur në ligjin procedural civil.

4.2 Neni 41 i K.Pr.Civile: “Në kompetencë të gjykatës së shkallës së parë janë të
gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë
Kod e në ligje të tjera.”

në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, si dhe pjesës arsyetuese të vendimit
gjyqësor, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit nr.831, datë 07.05.2015, të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Durrës janë respektuar dispozitat e ligjit procedural civil duke bërë një
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, si dhe duke e
741
zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16§1 i
K.Pr.Civile).
mosmarrëveshjes, shkakut ligjor të saj, objektit të kërkesë padisë, si dhe kohës së shqyrtimit
të saj, Kolegji Civil konstaton se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës ka zbatuar drejtë
dispozitat procedurale lidhur me kompetencën tokësore të këtij procesi gjyqësor duke
zhvilluar një proces të rregullt ligjor në mbështetje të nenit 42/1 të Kushtetutës dhe nenit 6/1
të KEDNJ (shih vendimet nr.23/2009, nr.7/2009 dhe nr.31/2005 dhe nr.16/2012 të Gjykatës
Kushtetuese).
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës në datën 07.05.2015, në mbështetje të nenit 61,
dhe në këto kushte ka vendosur dërgimin e akteve pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
vështirë aksesi në drejtësi. Në këtë kontekst i vlerësueshëm është fakti se për kategori të
9. Kolegji Civil çmon se fakti juridik që pala paditëse ka vënë në themel të këtij
kërkimi dhe përbën shkakun e padisë, është zgjidhja e mosmarrëveshjeve të cilat vinë si
pasojë e një marrëdhënie detyrimi (përmbushjes/mospërmbushjes së detyrimeve kontraktore).
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se për sa i përket kompetencës tokësore,
gjykatat duhet ta mbështetin qëndrimin dhe disponimin e tyre në dispozitën e posaçme që
rregullon kompetencën tokësore të mosmarrëveshjes konkrete objekt gjykimi. Nëse nuk ka të
tillë, gjykata i referohet sipas radhës dispozitës që përmban rregullim më të përgjithshëm të
çështjeve të kompetencës tokësore.
11. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se adresa e deklaruar nga i padituri
Alfred Gjika në momentin e lidhjes së kontratës ka qenë e pasaktë dhe e paplotë për sa i
takon sistemit të adresave që aplikohen në Qarkun Durrës. Në këto kushte është bërë
verifikimi kryesisht nga ana e gjykatës në listat zgjedhore nga ku rezulton se i padituri si në
listën zgjedhore të vitit 2008 ashtu dhe në listën e printuar më datën 07.05.2015 nga faqja e
internetit të Ministrisë së Brendshme, rezulton banor i Bashkisë Kamëz, Qarku Tiranë.
11.1. Në të njëjtën kohë, nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
nëpërmjet parashtresës është pretenduar se referuar akteve procedurale rezulton që i padituri
Alfred Gjika, në seancën veprimeve përgatitore të datës 03.12.2015, ka marrë dijeni për në
adresën Fshati Tërnovë e madhe Bulqizë.
12. Kolegji Civil çmon se kompetenca tokësore caktohet me ligj (dispozitë e
ekskluzive/veçantë), por për raste përjashtimore ajo përcaktohet me marrëveshje të palëve dhe
në rastin kur vendi i përmbushjes së detyrimit nuk është i caktuar me ligj, apo me
marrëveshje ose kur nuk del nga vetë natyra e detyrimit që duhet përmbushur, duhet të
respektohen rregullimet e përgjithshme të Kodit të Procedurës Civile[ 1]. Në rastin konkret në
1
[] Neni 42 Kodit të Procedurës Civile parashikon shprehimisht se: “Paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku i padituri ka
vendbanimin ose vendqëndrimin e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit ku ai ka banesën e përkohshme.
742
dosjen gjyqësore nuk rezulton të ketë asnjë akt në të cilin të mbështetet pretendimi i Gjykatës
së Tiranës se i padituri Alfred Gjika, ka marrë dijeni për në adresën Fshati Tërnovë e madhe
Bulqizë.
vendimi nr.831, datë 07.05.2015, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, është i drejtë dhe
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Durrës.
Tiranë, më 02.02.2016
Kur i padituri nuk ka vendbanim, as vendqëndrim dhe as banesë të përkohshme në Republikën e Shqipërisë, paditë ngrihen
në gjykatën ku banon paditësi.”
743
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej :

Në datën 04.02.2016, mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen administrative me

nr. 31003-00054-00-2016, që u përket palëve:
PADITËS: DREJTORIA E POLICISË QARKU LEZHË

TË PADITUR: ILIR BUDLLA
ENKELEJDA BUDLLA
OBJEKTI:
Kthim shumë prej 807.740 lekë, të përfituar padrejtësisht nga paga.
Baza Ligjore: Neni 32, 45, 153 e vijues, K.Pr.Civile,
Neni 655 e vijues i Kodit Civil,
VKM nr.507, datë 18.07.2003,VKM nr.183, date 09.02.2011,
Ligji nr.9720, date 23.04.2007 “Per auditimin e brendshëm”
Ligji nr.9749, date 04.06.2007, “Per Policinë e Shtetit” neni 88
UMF nr.12, date 05.06.2012
“Per procedurat e kryerjes se auditimit te brendshëm ne sektorin publik”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.544, datë 14.10.2014, ka

vendosur:
Moskompetencën e Gjykatës se Shkalles Pare te Rrethit Gjyqësor Lezhe dhe
dërgimin e akteve te dosjes me nr.694, date 08.09.2014, me pale Paditës
Drejtoria e Policisë Lezhe dhe te Paditur Ilir Budlla e Enkelejda Budlla, me
objekt kthim shume, ne Gjykatën Administrative Shkodër si Gjykate
kompetente.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin e datës

05.01.2016, ka ngritur mosmarrëveshjen e kompetencës:
Të ngrejë mosmarrëveshjen për kompetencën para Gjykatës së Lartë për të
zgjidhur Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mosmarrëveshjen për
kompetencën/në kompetencën lëndore, për gjykimin e çështjes, në çështjen
administrative nr.1534/496/20 akti, datë 28.10.2014, që është ngritur nga pala
paditëse drejtoria vendore e policisë Lezhë.
T’i bashkëngjisë vendimmarrjes: kopje të padisë, kopje të akteve e kopje të
vendimmarrjes që na ka dërguar aktet.

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në tërësi,
744
VËREN
1. Pala paditëse Drejtoria e Policisë së Qarkut Lezhë dhe i paditur Ilir Budlla, është në
marrëdhënie punësimi në detyrë oficer policie.
Sipas Raportit të auditimit të brendshëm të ushtruar në Drejtorinë e Policisë së Shtetit
Qarku Lezhe, me objekt “Pagesat për privacionet dhe humbjet që i shkaktohen punonjësit te
policisë se shtetit” ne Janar te vitit 2014.
Në zbatim te nenit 11/b, të ligjes nr.9720, datë 23.04.2007 “Për Auditin e brendshëm
në sektorin publik” të ndryshuar, ku ndër të tjera është rekomanduar dhe kërkuar qe atyre
personave te çilet kane përfituar pa te drejte pagesa të mbajnë përgjegjësi dhe te kthejnë
shumat e përfituara ne buxhetin e shtetit.
Mbi ketë baze pala paditëse ka ngritur padinë respektive që të detyrohen ato punonjës
të saj te ktheje shumat, që sipas atij materiali kontrolli janë përfituar ne kundërshtim me
legjislacionin ne fuqi, që rregullon punësimin dhe benficet në funksion te këtij punësimi, për
një kategori punësimin dhe benficet ne funksion te këtij punësimi, për të tjera kategori
punonjësish të sektorëve publik te veçante, ne rastin ne gjykim punonjës te policisë.
I padituri oficer policie, ka qene dhe vazhdon te këtë marrëdhënie pune me
palën e paditur Drejtorinë e Policisë Lezhe, kurse e paditura Enkelejda Budlla është
bashkëshortja e tij e cila sipas atij raporti auditi, këto kane përfituar shumën objekt
padie, duke qene se i punësuari ka patur bashkëshorten te pa punësuar gjatë ushtrimit
te kësaj detyre.
Këto raporte pagese, kane lindur si pasoje e marrëdhënieve te punësimit te paditurit
Ilir Budlla pranë palës paditëses, mbi këtë baze marrëdhënia e krijuar ne këtë rast ka te beje
me raportet e punësimit.
II. Vendimi dhe arsyetimi i gjykatës në mosmarrëveshje:
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.544, datë 14.10.2014, ka

vendosur:
Moskompetencën e Gjykatës se Shkallës Parë të Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe dërgimin
e akteve të dosjes me nr.694, datë 08.09.2014, me pale Paditës Drejtoria e Policisë Lezhë dhe
te Paditur Ilir Budlla e Enkelejda Budlla, me objekt kthim shume, ne Gjykatën
Administrative Shkodër si Gjykate kompetente.
Me arsyetimin:
Se pala paditëse Drejtoria e Policisë së Qarkut Lezhë, ka paraqit kërkese padi kundër
shtetasve Ilir Budlla dhe Enkelejda Budlla, duke kërkuar prej tyre sipas objektit te
përcaktuar me lart.
Ne seancën gjyqësore konstatohet se çështja (mosmarrëveshja ndërmjet paleve
ndërgjyqësa objekt gjykimi, nuk eshte ne kompetencën lëndore të Gjykatës së Shkalës Parë të
Rrethit gjyqësor Lezhe, por është në kompetencën e Gjykatës Administrative Shkodër.
Kjo është e përcaktuar edhe në Vendimin e Kolegjeve te Bashkuara te Gjykatës së
Lartë nr.3, date 06.12.2013, ku në këtë vendim në piken 19, te tij është përcaktuar. “Për sa
më sipër, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, arrijnë ne interpretimin unifikues se:
Gjykatat administrative te shkalles se pare, Gjykatat e Apelit Administrativ dhe Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për
administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7, të
së gjykimit.
745
Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat, padia, ankimi
ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatën e
shkallës së parë, të apelit apo ne Gjykatën e Larte dhe deri ne këtë date, shqyrtimi ne këto
gjykata nuk ka përfunduar”.
Në lidhje sa sipër, në Vendimin nr.3, date 06.12.2013, te Kolegjeve te Bashkuara te
Gjykatës se Larte, ne piken 18, është përcaktuar gjithashtu se; “Si rrjedhim, duke nisur nga
data 04.11.2013, gjykatat e rretheve gjyqësore, gjykatat e apeleve dhe Kolegji Civil i
Gjykatës se Larte, nuk kane kompetence lëndore ne shqyrtimin e këtyre çështjeve, për këto
arsye:
Së pari: Me hyrjen ne fuqi të ligjit nr.49/12, gjykatat civile nuk mund te zgjidhin me
mosmarrëveshje administrative, për shkak se kompetenca lëndore për shqyrtimin e
mosmarrëveshjeve administrative i ka kaluar gjykatave te krijuara për zgjidhjen e tyre me
ligjin e posaçëm nr.49/2012.
Së dyti: Me fillimin e zbatimit të ligjit te posaçëm, pra me date 04.11.2013, te gjitha
dispozitat ligjore te Kodit te Procedurës Civile, ku mbështetej vendimmarrja e gjykatave ne
zgjidhjen e çështjeve administrative u shfuqizuan.
Për këtë arsye, gjykatat civile nuk kanë bazë ligjore për shqyrtimin e
mosmarrëveshjeve administrative.
Së treti: Ligji nr.49/2012, parashikon jo vetëm krijimin e gjykatës se posaçme për
gjykimin e mosmarrëveshjeve por edhe parime te ndryshme procedurale mbi bazën e te
cilave do te zgjidhen këto mosmarrëveshje. Per këtë arsye, ligji i ri duhet te gjeje zbatim sa
me pare për te arritur qëllimin për te cilin ai eshte miratuar, pra efikasitetin e gjykimit
administrativ.
Gjithashtu, ne nenin 7, te ligjit nr.49/2012 “Per organizimin dhe funksionimin e

gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” parashikohet se:
Kompetenca lëndore;
Gjykatat administrative janë kompetente për:
a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore
normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë
administrative nga organi publik;
b) mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të
mosveprimit të organit publik;
c) mosmarrëveshjet e kompetencave ndërmjet organeve të ndryshme administrative
në rastet e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative;
ç) mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi është organ
i administratës publike;
d) kërkesat e paraqitura nga organet administrative për shqyrtimin e kundërvajtjeve
administrative, për të cilat ligji parashikon heqjen e lirisë deri në 30 ditë, si një lloj të
dënimit administrativ për kundërvajtësin;
dh) kërkesat e paraqitura nga kundërvajtësit për zëvendësimin e dënimit
administrativ me heqje lirie deri në 30 ditë me dënimin me gjobë. ”
Neni 61, të K.Pr.Civile parashikon se: “Gjykata kur konstaton se nuk është
kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos
moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente”.
Në kushtet kur çështja objekt gjykimi, është çështje administrative, atëherë
kompetencën lëndore për gjykimin e kësaj çështje e ka gjykata administrative e shkalles se
pare Shkodër, e cila ka filluar te funksionoje ne date 04.11.2013, përcaktuar kjo në bazë të
746
Dekretit te Presidentit të Republikës nr.8349 date 14.10.2013 “Per fillimin e funksionimit te
Gjykatave Administrative”.
Pala paditëse Drejtoria e Policisë se Qarkut Lezhe dhe i paditur Ilir Budlla, eshte në
marrëdhënie punësimi ne detyre oficer policie.
Sipas Raportit te auditimit te brendshëm te ushtruar ne Drejtorinë e Policisë se
Shtetit Qarku Lezhe, me objekt “Pagesat për privacionet dhe humbjet qe i shkaktohen
punonjësit te policisë se shtetit” në Janar te vitit 2014.
Në zbatim të nenit 11/b, të ligjës nr 9720, date 23.04.2007 “Per Auditin e brendshëm
ne sektorin publik” te ndryshuar, ku nder te tjera është rekomanduar dhe kërkuar qe atyre
personave te cilët kane përfituar pa të drejtë pagesa te mbajnë përgjegjësi dhe të kthejnë
shumat e përfituara ne buxhetin e shtetit.
Mbi këtë baze pala paditëse ka ngritur padinë respektive që të detyrohen ato
punonjës te saj te ktheje shumat, që sipas atij materiali kontrolli janë përfituar ne
kundërshtim me legjislacionin ne fuqi, që rregullon punësimin dhe benficet ne funksion te
këtij punësimi, për një kategori punësimin dhe benficet në funksion të këtij punësimi, për të
tjerë kategori punonjësish te sektorëve publik te veçante, ne rastin ne gjykim punonjës te
policisë.
I padituri oficer policie, ka qene dhe vazhdon te këtë marrëdhënie pune me palën e
paditur Drejtorinë e Policisë Lezhe, kurse e paditura Enkelejda Budlla është bashkëshortja
e tij e cila sipas atij raporti auditi, këto kane përfituar shumën objekt padie, duke qene se i
punësuari ka patur bashkëshorten te pa punësuar gjate ushtrimit te kësaj detyre.
Këto raporte pagese, kane lindur si pasoje e marrëdhënieve te punësimit te paditurit
Ilir Budlla pranë palës paditëses, mbi këtë baze marrëdhënia e krijuar ne këtë rast ka te beje
me raportet e punësimit dhe punëdhënësi është organ i administratës publike, pavarësisht
nga baza ligjore dhe objekti qe ka përcaktuar pala paditëse, ne thelb mosmarrëveshja eshte e
tille dhe gjykata e ka për detyre qe ta verifikoje dhe evidentoje këtë situate (shih vendimet
unifikuese te Gj.L).
Persa është parashtruar me lart, gjykata çmon se duhet vendoset moskompetenca e
Gjykatës se rrethit Gjyqësor Lezhe dhe dërgimi i akteve Gjykatës Administrative te Shkalles
se Pare Shkodër si gjykate Kompetente.
3. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin e datës
05.01.2016, ka ngritur mosmarrëveshjen e kompetencës:
Të ngrejë mosmarrëveshjen për kompetencën para Gjykatës së Lartë/për të zgjidhur
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, mosmarrëveshjen për kompetencën/në
kompetencën lëndore, për gjykimin e çështjes, në çështjen administrative nr.1534/ 496/ 20
akti, datë 28.10.2014, që është ngritur nga pala paditëse drejtoria vendore e Policisë Lezhë.
T’i bashkëngjisë vendimmarrjes: kopje të padisë, kopje të akteve e kopje të
vendimmarrjes që na ka dërguar aktet.
Me arsyetimin:
Në kërkimin që trajton padia e mësipërme, me atë objekt padie, me parashtrimin në
arsyetimin e saj dhe me kërkimin e konkluduar që trajton padia, duke konsideruar ligjin
procedurial (ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe K.Pr.Civile), kërkimi nuk ka asnjë
lidhje, me gjykatën administrative, pasi lënda e gjykimit përbën një konflikt të pastër civil.
Pala paditëse nga njëra anë nuk kërkon kundërshtimin e ndonjë veprimi apo
mosveprimi administrativ dhe nga ana tjetër pavarësisht se bëhet fjalë për mosmarrëveshje
në marrëdhëniet e punës, detyrimi kërkohet në kuadrin e të drejtave e detyrimeve civile, duke
kërkuar si në objektin e gjykimit, për kthimin e shumës si rezultat i begatimit pa shkak të
ligjshëm.
747
Kodi i Procedurës Civile:
Nenet 5, 6, 14, 16 e 28 të tij.
Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera
në fuqi, që janë të detyrueshme.
Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen,
pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
Vendimet e njësuara nr.3, datë 6.12.2013, nr.4, datë 10.12.2013 dhe nr.3, datë
28.4.2014, të kolegjeve të bashkuara të gjykatës së Lartë, të cilat kanë parashikuar.
Vendimi administrativ nr.00-2015-2280, datë 7.5.2015, i kolegjit administrativ të
gjykatës së Lartë, në të cilin është parashikuar:
Në këtë kuptim, Kolegji vlerëson se mosmarrëveshja e lindur midis palëve
pavarësisht faktit se njëra nga palët është organ i administratës publike, nuk përmbush
kushtet për të qenë mosmarrëveshje administrative, pasi qëllimi i padisë konsiston në
kthimin e shumave të paguara padrejtësisht nga pala paditëse. Pikërisht, përcaktimi nga
pikëpamja formale i natyrës së mosmarrëveshjes (begatim pa shkak), dikton dhe gjykatën
që duhet të ushtrojë kontrollin gjyqësor të saj, e cila në rastin në shqyrtim është gjykata
civile.
E drejta materiale e proceduriale, civile - administrative, në të cilën është
parashikuar:
Në vlerësimin tonë:
Paditësi, nëpërmjet padisë, që plotëson kushtet formale të nenit 154, të Kodit të
Procedurës Civile, synon dhënien e një vendimi gjyqësor konkret që ai e quan të mundur
juridikisht për t’u zbatuar dhe të aftë për të larguar ose hequr situatën antiligjore të
pretenduar prej tij.
Gjykata nuk mund të merret me kompetencën, pa patur një padi të plotësuar konform
kërkesave të neneve 154 e 156, të K.Pr.Civile, dhe për gjykimin administrativ edhe konform
kërkesave të nenit 21, të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
Padia në shqyrtim, as që është marrë me shkakun ligjor, duke mos pretenduar për
ndonjë fakt juridik, për ndonjë të drejtë të pretenduar të cenuar.
Nuk jemi para të drejtës së pretenduar të cenuar, për kthimin e shumës si rezultat i
begatimit pa shkak të ligjshëm, siç trajtohet në padi.
Për ne:
Gjykata ka bërë kompetente gjykatën administrative në kundërshtim me ligjin e me
jurisprudencën.
Gjykata e ka konsideruar mosmarrëveshjen si lëndë gjykimi për gjykatën
administrative duke bërë kompetente gjykatën administrative, pa e ka konsideruar
legjislacionin e jurisprudencën.
Bazuar në parimet e gjithë pranuara si-jura novit curia- (gjykata e njeh ligjin), -
narra mihi factum narro tibi jus- (më trego faktet, të tregoj ligjin), i takon gjykatës e drejta
dhe detyrimi që të kërkojë dhe zbatojë normën juridike që zgjidh mosmarrëveshjen objekt
gjykimi.
Zbatimi i këtyre parimeve i korrespondon funksionit të dhënies së drejtësisë të
investuar tek gjykata, gjë që është materializuar në nenin 145, të Kushtetutës, në nenin 16, të
Kodit të Procedurës Civile dhe në nenin 17 pika 2, të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
748
Gjykimi për kthimin e shumës si rezultat i begatimit pa shkak të ligjshëm, mund të
bëhet vetëm në një gjykim civil.
Kjo lëndë gjykimi, nuk ka lidhje me lëndën e gjykimit që ka gjykata administrative
(nenet 7 e 17, të ligjit nr.49/2012).
Në vlerësimin tonë:
Referuar nenit 42, të Kushtetutës në lidhje me termin “kushdo” të përdorur në këtë
dispozitë. vlerësoj se në të përfshihen ato subjekte që jo vetëm mund të ngrenë një padi, por
që janë edhe titullarë të së drejtës materiale duke iu referuar një situate të caktuar dhe
konkrete dhe që synojnë të arrijnë një gjykim mbi vetë themelin e pretendimit të tyre, në
mënyrë që gjykata ta shpallë atë të bazuar ose jo.
Gjykata ka bërë kompetente gjykatën administrative në kundërshtim me ligjin e me
jurisprudencën.
Gjykata e ka konsideruar mosmarrëveshjen si lëndë gjykimi për gjykatën
administrative duke bërë kompetente gjykatën administrative, pa e ka konsideruar
legjislacionin e jurisprudencën.
Gjykimi për kthimin e shumës si rezultat i begatimit pa shkak të ligjshëm, mund të
Kjo lëndë gjykimi nuk ka lidhje me lëndën e gjykimit që ka gjykata administrative
(nenet 7 e 17 të ligjit nr.49/2012).
Në vlerësimin tonë;
gjykata nuk është kompetente në kompetencën lëndore, për gjykimin e çështjes,
pasi e drejta e palës së interesuar duhet të ushtrohet para gjykatës së shkallës së parë
Lezhë e çështja duhet gjykuar prej asaj gjykate (neni 41, i K.Pr.Civile);
dhe, gjykatë kompetente në kompetencën lëndore, për gjykimin e çështjes është
vetëm gjykata e shkallës së parë Lezhë.
Duke qenë para detyrimit për të pranuar çështjen për gjykim, para detyrimit të
moslejimit të konfliktit për kompetencë midis gjykatave, e çmova se duhet të ngrejë
mosmarrëveshjen për kompetencën para gjykatës së Lartë, për të zgjidhur Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, mosmarrëveshjen për kompetencën në kompetencën
lëndore.
4. Neni 13/5, të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave

Administrative” është parashikuar se: “Gjykata me kërkesë të palëve ose kryesisht, ngre
çështjen e mosmarrëveshjes me vendim të arsyetuar, me të cilin i paraqet Gjykatës së Lartë
kopjen e akteve të nevojshme për zgjidhjen e saj. Gjykata, që ka dhënë vendimin, njofton
menjëherë gjykatën në mosmarrëveshje. Vendimi për ngritjen e mosmarrëveshjes, së bashku
me aktet, i dërgohet Gjykatës së Lartë brenda 5 ditëve”.
Vendimi Unifikues nr.3, datë 06.12.2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë.
Nenet 32 i K.Pr.Civile,
Ligji nr.9720, datë 23.04.2007 “Për auditimin e brendshëm”
Ligji nr.9749, datë 04.06.2007, “Për Policinë e Shtetit”
5. Se vendimi nr.544, datë 14.10.2014, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, që ka

shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet për
749
vazhdimin e gjykimit Gjykatës Administrative së Shkallës së Parë Shkodër, është rrjedhojë e
zbatimit të drejtë të ligjit procedurial dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
6. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve të ndodhura në
dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të kërkimeve të palës paditëse të shprehura si në
kërkesë padi ashtu dhe në pretendimet e tij para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, vlerëson
të drejtë dhe të bazuar në Ligjin nr.49/2012 arsyetimin dhe vendimin e dhënë nga kjo gjykatë.
Pikërisht juridiksioni që i është dhënë nga ligji specifik Gjykatës Administrative tregon në të
njëjtën kohë dhe pushtetin që i është dhënë kësaj gjykate për të marrë në shqyrtim të gjitha
çështjet të cilat parashikohen në nenin 7, të tij. Ky është një lloj juridiksioni i veçantë, i cili
ushtrohet në këtë fushë nga këto gjykata në bazë të Ligjit nr.49/2012.
7. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se pikërisht krijimi i këtyre
gjykatave si dhe shqyrtimi i çështjeve administrative nga këto gjykata përbëjnë një garanci
me tepër për të drejtat, liritë dhe interesat kushtetuese të palëve që janë pjesëmarrëse në këto
procese. Këto gjykata respektojnë me rigorozitet të gjitha rregullat dhe normat procedurale
dhe materiale të parashikuara nga ligjet organike që rregullojnë këtë veprimtari si dhe
konfliktet që ato marrin në shqyrtim, janë gjykata të krijuar me ligj dhe përmbushin të gjitha
garancitë kushtetuese për zhvillimin e një procesi të rregullt ligjor.
8. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke analizuar llojin e mosmarrëveshjes
objekt shqyrtimi, konstaton se natyra e mosmarrëveshjes është administrative, pasi konflikti
që është shtruar për zgjidhje përpara gjykatës lind nga akte administrative të nxjerra gjatë
ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik, mosmarrëveshje kjo e cila është
në kompetencë shqyrtimi nga ligji nr.49, datë 03.05.2012, sipas nenit 7/b, të tij, kërkohet
Kthim shume prej 807.740 lekë, të përfituar padrejtësisht nga paga, dëm ekonomik që ka
pësuar punëdhënësi gjatë ushtrimit të punës, së punëmarrësit.
I padituri Ilir Budlla në pozicionin oficer policie, ka qenë dhe vazhdon të ketë
marrëdhënie pune me palën e paditur Drejtorinë e Policisë Lezhë, kurse e paditura
Enkelejda Budlla, është bashkëshortja e tij, e cila sipas atij raport auditit, këto kanë
përfituar shumën objekt padie, duke qenë se i punësuari ka patur bashkëshorten të pa
punësuar gjatë ushtrimit të kësaj detyre. Padia lidhet me mosmarrëveshjen e lindur midis
palës paditëse si punëdhënës dhe palës së paditur si punëmarrës, ku punëdhënësi është një
organ i administratës publike (neni 7/ç).
Pala e paditur Ilir Budlla, është debitor me institucionin në shumën 807.740 lekë, si
dëm ekonomik të shkaktuar buxhetit të shtetit, për shkeljet dhe mangësitë e evidentuara,
duke përfituar pa të drejtë pagesa dhe KLSH ka lënë detyrimin e marrjes së masave për
zbatimin e rekomandimeve të lëna, ku ndaj të paditurit të ndiqet procedura ligjore për të
kërkuar shpërblimin e dëmit ekonomik, në vlerën 807.740 lekë.
9. Duke iu referuar analizës së mësipërme, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë,
vlerëson se në përcaktimin e kompetencës lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje, me të
drejtë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë i është referuar nenit 7, të Ligjit nr.49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, duke arsyetuar se nga pikëpamja lëndore, kjo mosmarrëveshje është në
kompetencë të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër.
10. Sa më sipër, është shprehur qartë në nenin 7/a, të Ligjit nr.49/2012 në të cilin
parashikohet
shprehimisht se: “Gjykatat administrative janë kompetente për ..... mosmarrëveshjet
që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat
administrative publike të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi
publik”.
11. Këtë qëndrim kanë mbajtur edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në
vendimin unifikues nr.3, datë 06.12.2013, ku kanë arritur në përfundimin se: “Gjykatat
750
administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7, të këtij ligji
përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së
gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat, padia, ankimi
ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së
parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë, shqyrtimi në këto gjykata nuk ka
përfunduar akoma” .
12. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin ne përfundimin se
vendimi nr.544, datë 14.10.2014, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 10, të ligjit nr.49, datë
VENDOSI
Lezhë.
Tiranë, më 04.02.2016
751
Nr. 00 - 2016 - 302 i Vendimit
VENDIM

Arjana Fullani Anëtarr
Evelina Qirjako Anëtarr
Tom Ndreca Anëtar
Në datën 10.02.2016 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen Administrative me

PADITËS: SHOQËRIA “KERRI” SH.P.K

DOGANAVE
DEGA E DOGANËS TIRANË
OBJEKTI:
Detyrimin e autoriteteve doganore të revokojë aktin administrativ
vendimin nr.824 datë 12.06.2015 të drejtuesit të degës së doganës Tiranë,
komunikuar me shkresën nr.5957/1 datë 12.06.2015,
si akt administrativ relativisht i pavlefshëm.
Baza Ligjore: Neni 154, 156 i K.Pr.Civile,
Kodi i Procedurave Administrative
ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative.”,
ligji nr.8449 datë 27.01.1999 “Për kodin doganor të R.SH”,
vendimi i Këshillit të Ministrave nr.205 datë 13.04.1999,
udhëzimi i DPD nr.1, datë 06.09.2012.

Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes me nr.31015-06233-80-2015
datë 25.09.2015
Kundër vendimit nr.5703, datë 11.11.2015, të Gjykatës Administrative të

Shkallës së Parë Tiranë, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse shoqëria “Kerri” sh.p.k,
me anë të të cilit kërkon prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për gjykim në Gjykatën
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, me tjetër trup gjykues.
Pala paditëse e argumenton pretendimin se saj, për këto shkaqe:
1. Rezulton e provuar se pala paditëse ka ndryshuar objektin e padisë gjatë gjykimit
dhe konkretisht:
- Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ “Revokim autorizimi për
Regjimin e Përpunimit Aktiv, komunikuar me shkresën nr.11097/1 prot., datë
13.05.2015 të DPD.
752
- Detyrimin e Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave të Nxjerr aktin e konstatimit të
pavlefshmërisë së aktit revokues dhe të njohë fuqinë ligjore të aktit administrativ
autorizim nr.25308/1 datë 31.10.2014 deri në skadimin e afatit 1 vjeçar.
- Detyrimin e autoriteteve doganore të konstatojnë pavlefshmërinë e aktit administrativ
vendimin nr.824 datë 12.06.2015 të Degës së Doganës Tiranë, komunikuar me
shkresën nr.5957/1 datë 12.06.2015, i cili është pasojë e aktit administrativ absolutisht
të pavlefshëm “Revokim Autorizimi për Regjimin e Përpunimit Aktiv, sipas shkresës
nr.11097/1 prot., datë 13.05.2015 të DPD.
2. Për sa më sipër gjykata me vendim të ndërmjetëm ka ndarë çështjen në dy gjykime
më vete dhe për këtë fakt kërkesë padia me objekt Deklarimin e pavlefshmërisë së
aktit administrativ vendimit nr.824 datë 12.06.2015 të Degës së Doganës Tiranë,
komunikuar me shkresën nr.5957/1 datë 12.06.2015 si akt i dalë në zbatim të gabuar
ligjor duke rregulluar pasojat financiar të shkaktuar prej tij në çështje me vete.
3. Pretendimi i palës së paditur se ankimi administrativ është paraqitur jashtë afatit
nuk qëndron pasi nga ana jonë është paraqitur dëftesa postare sipas të cilit është
dërguar ankimi ndaj vendimit nr.824 datë 12.06.2015 të Degës së Doganës Tiranë, e
cila është dorëzuar pranë palës së paditur në datë 22.06.2015.
4. Gjithashtu në afat nuk përfshihen e shtuna dhe e diela prandaj sipas ligjit këto data
pezullohen dhe duke qenë se data 17.06.2015 është e Mërkur dhe duke llogaritur ditët
e punës pa ditën e komunikimit të vendimit është data 23.06.2015.
5. Duke marrë në konsideratë faktin se pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave ka paraqitur në gjykim në cilësinë e provës dhe librin e protokollit datë
23.06.2015, sipas të cilit provohet se e vetmja shkresë e protokolluar me dërgues
Kerri shpk është ajo e protokolluar në datë 23.06.2015, bënë që pala paditëse të ketë
dërguar vetëm një shkresë dhe ajo është dërguar me postë dhe jo dorazi sikurse
arsyeton gjykata.
6. Për sa më sipër prezumohet e provuar për faktin se nëse do të pranojmë që ankimi
është paraqitur dorazi detyrimisht duhet të ishte edhe një shkresë tjetër e dërguar me
post dhe në mungesë të shkresës së dytë prezumohet i provuar fakti se me postë është
dërguar ankimi ndaj vendimit nr.824 datë 12.06.2015.

VËREN
Siç rezulton nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse shoqëria “Kerri”
sh.p.k ka për objekt të veprimtarisë importin e lëndëve të para me qëllim përpunimin dhe më
pas destinimin e produkteve kompensuese,prodhon produkte pjesë konstruksionesh metalike,
rrjeta teli etj.
Pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave me aktin administrativ “Revokim
Autorizimi për Regjimin e Përpunimit Aktiv” nr.11097/1 datë 13.05.2015, ka njoftuar palën
paditëse se Autorizimi nr.25308/1 datë 31.10.2014 “Për Regjimin e Përpunimit Aktiv”,
revokohet.
Akti detyronte shoqërinë të caktonte në mënyrë të menjëhershme një destinacion
doganor për mallrat që gjenden nën regjim.
Me vendimin nr.824 datë 12.06.2015 pala e paditur Dega e Doganës Tiranë ka
vendosur që pala paditëse shoqëria “Kerri” sh.p.k të paguajë interesat në shumën 445,492
lekë, pasi nga ana e doganierëve nuk janë aplikuar interesat kompensues për mallrat e futura
me autorizimin nr.25308/1 datë 31.10.2014, të cilat kanë marrë destinacion doganor në
qarkulli të lirë .
753
Pala paditëse shoqëria “Kerri” sh.p.k i është drejtuar palës së paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave me ankesën e datës 19.06.2015, ku kërkon revokimin e aktit
administrativ vendimi nr.824 datë 12.06.2015.
Pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave me shkresën nr.15524/3 prot.,
datë 03.08.2015, i ka kthyer përgjigje palës paditëse duke mos e shqyrtuar kërkesën e saj,
pasi është jashtë afatit 5 ditor.
Në këto kushte paditësi shoqëria “Kerri” sh.p.k i është drejtuar gjykatës, me padinë
objekt gjykimi, duke pretenduar, se pala e paditur ka vepruar në kundërshtim me ligjin dhe
për këtë fakt kërkon pranimin e padisë sipas objektit të saj.
Pala paditëse shoqëria “Kerri” sh.p.k fillimisht ka paraqitur kërkesë padinë me këtë
objekt gjykimi, si më poshtë:
- Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ Revokim Autorizimi
për Regjimin e Përpunimit Aktiv” nr.11097/1 datë 13.05.2015.
- Detyrimin e Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave për nxjerrjen e aktit të
revokimit të aktit revokues, duke i dhënë fuqi ligjore Autorizimit nr.25308/1 datë
31.10.2014 “Për Regjimin e Përpunimit Aktiv”, i ndryshuar deri në skadim të
afatit 1 vjeçar të tij.
Mirëpo, gjatë gjykimit pala paditëse ka kërkuar ndryshimin e objektit të padisë dhe
konkretisht si më poshtë:
- Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ “Revokim autorizimi
për Regjimin e Përpunimit Aktiv, komunikuar me shkresën nr.11097/1 prot., datë
13.05.2015 të DPD.
- Detyrimin e Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave të nxjerr aktin e konstatimit
të pavlefshmërisë së aktit revokues dhe të njohë fuqinë ligjore të aktit
administrativ Autorizim nr.25308/1 datë 31.10.2014 deri në skadimin e afatit 1
vjeçar.
- Detyrimin e autoriteteve doganore të konstatojnë pavlefshmërinë e aktit
administrativ vendimin nr.824 datë 12.06.2015 të Degës së Doganës Tiranë,
komunikuar me shkresën nr.5957/1 datë 12.06.2015, i cili është pasojë e aktit
administrativ absolutisht të pavlefshëm “Revokim Autorizimi për Regjimin e
Përpunimit Aktiv, sipas shkresës nr.11097/1 prot., datë 13.05.2015 të DPD.
Në këto kushte gjykata me vendim e datës 25.09.2015 ka ndarë çështjen e sipërcituar
dhe për çështjen objekt gjykimi nga ana e palës së paditur është kërkuar nxjerrja e çështjes
jashtë juridiksionit.
11.11.2015 ka vendosur të pranojë kërkesën e palës së paditura, duke disponuar nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se në rastin objekt gjykimi rezulton se jemi para
pretendimeve që lidhen me mos shterimin e ankimit administrativ të vendimit nr.824 datë
12.06.2015 pranë instancës më të lartë që në rastin konkret është Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave.
Nga verifikimi rezultoi se pala paditëse ka marrë dijeni për këtë vendim në datë
17.06.2015 dhe nga regjistri i protokollit të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave rezulton
se ankimi është paraqitur nga pala paditëse dorazi në datë 23.06.2015.
Pala paditëse pretendon se e ka dorëzuar ankimin administrativ nëpërmjet shërbimit
postar por nuk e provon këtë fakt, edhe pse pala paditëse paraqiti një dëftes postare e cila
mban datën 22.06.2015 por që nuk jep asnjë indikacion për kë akt bëhet fjalë., por kjo bie
ndesh me të dhënat zyrtare të DPD pasi sipas regjistrit të protokollit rezulton se ankimi është
paraqitur dorazi dhe jo me postë.
754
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, ka ushtruar
ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë pala paditëse shoqëria “Kerri” sh.p.k, me të cilën
kërkon prishjen e këtij vendimi dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e
gjykimit, me tjetër trup gjykues, për shkaqet që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi, vlerëson se ankimi i
veçantë i paraqitur nga pala paditëse shoqëria “Kerri” sh.p.k është i pambështetur në ligj dhe
se vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, që ka vendosur nxjerrjen
jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes është marrë në zbatim të drejtë të ligjit dhe për këtë
shkak ai duhet të lihet në fuqi.
Gjithashtu Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ka respektuar dhe
përmbushur detyrimet e saj bazuar në udhëzimet e vendimit unifikues nr.3 datë 12.02.2008 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë që përpara se të vendos në lidhje me
juridiksionin, gjykata duhet të sigurohet nëse nga ana e ankuesit nuk janë përmbushur
detyrimet e parashikuar nga ligji për shqyrtimin në themel të ankimit administrativ dhe më
pas atij gjyqësor.
Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se në kushtet kur
shqyrtimi administrativ nuk rezulton të ketë përfunduar ende, pasi organi administrativ nuk
është shprehur me vendim përfundimtar mbi themelin e saj, për shkak të mos plotësimit të
kritereve ligjore për marrjen në shqyrtim, vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë, për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të kësaj çështje duhet të ngelet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të Vendimit nr.5703, datë 11.11.2015, të Gjykatës Administrative të
Tiranë, më 10.02.2016
755
Nr. 00 - 2016 - 303 i Vendimit
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

PADITËS: SHOQËRIA “KAZAI-MEAT” SH.P.K

DOGANAVE
DEGA E DOGANËS QAF-THANË
OBJEKTI:
Shfuqizimin tërësisht të akti administrativ
vendimin nr.39 datë 12.02.2014, të Kryetarit të degës së doganës Qaf-Thanë,
si të pa bazuar në ligj. Shfuqizimin tërësisht të akti administrativ
nr.25420/7 datë 12.12.2014 të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë “pezullimin e vendimeve të mëtejshme
në zbatim të vendimit nr.39 datë 12.02.2014 të degës së doganës Qaf-Thanë.
Baza Ligjore: Kodi Doganor i Republikës së Shqipërisë.
VKM nr.205 datë 13.04.1999 “Për dispozitat zbatuese të K.Doganor”, i ndryshuar,
Nomenklatura e Kombinuar e Mallrave në Republikës së Shqipërisë,
(nivelet e tarifës doganore), K.Pr.Administrative,
Neni 154 e vijues i K.Pr.Civile,
ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative.”,
neni 4 e vijues, 15, 16, 17, 18, 19 e vijues, 28 e vijues, 40 e vijues.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.539, datë

Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes administrative me paditës
shoqëria
“KAZAI-MEAT” sh.p.k dhe palë të paditur Drejtoria e Përgjithshme të
Doganave, Dega e Doganës Qaf-Thanë.
Kundër vendimit nr.539, datë 11.11.2015, të Gjykatës Administrative të Shkallës

së Parë Korçë, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse shoqëria “KAZAI-MEAT”
sh.p.k, me anë të të cilit kërkon prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për gjykim në
Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Korçë.
756
Pala paditëse e argumenton pretendimin se saj, për këto shkaqe:
- Vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Korçë është i pa bazuar
në ligj:
- Së pari: Organi administrativ nuk ka refuzuar shqyrtimin e ankimit
administrativ, por e ka pranuar atë.
- Pas vendimit të Gjykatës së Lartë, shoqëria “KAZAI-MEAT” sh.p.k, ka
plotësuar të metat e ankimit administrativ dhe duke iu drejtuar përsëri me ankim
administrativ Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave.
- Me shkresën nr.25420/2 datë 05.11.2014 pala e paditur Drejtoria e
Përgjithshme të Doganave, ka kërkuar rregullimin e të metave dhe kërkon kreditimin
në sistemin ASYCUDA në të shumës parapaguese dhe brenda 5 ditëve nga ana jonë
është konfirmuar se shuma ishte depozituar.
- Nga Drejtoria e Përgjithshme të Doganave nuk u kthye ankim administrativ i
paraqitur, pa shqyrtuar se kishte kaluar afati ligjor i ankimit, por u pranua ai.
- Gjatë shqyrtimit gjyqësor në shkallë të parë asnjëherë pala e paditur nuk kanë
ngritur si pretendim kalimin e afateve të ankimit por pretendime të tjera.
- Së dyti: Gjykata Administrative të Shkallës së Parë Korçë ka gabuar duke
tejkaluar kompetencat që i jep ligji.
- Nuk i është atribuar gjykatës që të vendos pranimin ose jo të ankimit
administrativ se kanë kaluar afatet ligjore, pasi kjo i takon organit administrativ.
- Në këtë rast gjykata duhej shprehur në lidhje me shqyrtimin e ankimit dhe
përgjigjen e dhënë nga organi administrativ i cili në kundërshtim me nenin 146 të
K.Pr.Administrative nuk ka marrë një vendim përfundimtar që presupozon lënien në
fuqi të aktit administrativ të ankimuar, shfuqizimin e tij, ose ndryshimin e aktit
administrativ.

VËREN
Siç rezulton nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse shoqëria “KAZAI-
MEAT” sh.p.k ka për objekt të veprimtarisë së saj importimin dhe tregëtimin e gjësë së gjallë
dhe nënprodukteve të tij.
Me deklaratën doganore R-6065 datë 27.06.2012, paditësi ka importuar mish koke pa
kocka dhe buzë viçi, me tarifë doganore 0 %, por nga kontrolli i ushtruar ka rezultuar se ky
artikull është klasifikuar gabim pasi është 10 % e taksës doganore.
Në këto kushte Dega e Doganës Pogradec, veprimin e palës paditëse e ka konsideruar
kundravajtje administrative dhe ka detyruar të paguaj detyrimin doganor në shumën 643 206
lekë, si dhe gjobën në vlerën 200 000 lekë, shumë kjo e paguar nga paditësi.
Në periudhën 02.09.2013 deri në datë 04.10.2013 nga ana e Kontrollit të Lartë të
Shtetit, është ushtruar kontroll në Degën e Doganës Pogradec dhe ka konstatuar se gjoba në
ngarkim të palës paditëse 200 000 lekë është e gabuar dhe bie ndesh me nenin 261/2 të
K.Doganor që përcakton se vlera e gjobës është sa 3 fishi i detyrimit doganor të shmangur, në
këto kushte paditësi duhet të paguaj shumën 1 729 618 lekë.
Me vendimin nr.39 datë 04.02.2014 pala e paditur Dega e Doganës Pogradec ka
vendosur që pala paditëse shoqëria “KAZAI-MEAT” sh.p.k të paguaj detyrimin e papaguar të
gjobës në shumën 1 729 618 lekë.
Duke mos qenë dakord me vendimin nr.39 datë 04.02.2014, paditësi e ka ankimuar në
Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave më datë 21.02.2014, duke pretenduar se nuk mund të
vendoset dy herë gjobë për të njëjtën praktikë.
757
Drejtoria e Përgjithshme të Doganave me shkresën nr.4879/1 prot., datë 05.03.2014 i
kthen përgjigje palës paditëse se nuk mund ta merrte në shqyrtim ankesën, pasi nuk ishin
respektuar kërkesat e nenit 289/2,3 të K.Doganor, për parapagimin e detyrimit, si kusht për
bërjen e apelimit.
Pala paditëse me marrjen e përgjigjes të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave, i
është drejtuar gjykatës me kërkesë padi në datë 27.03.2014, duke kërkuar shfuqizimin e
akteve si absolutisht të pavlefshme.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.3787, datë
15.05.2014, me kërkesën e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme të Doganave, ka
vendosur nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes, ku në thelb ka arsyetuar se nga
shqyrtimi i padisë, shkakut, dhe objektit ligjor të saj, si dhe nga shpjegimet e provat e
debatuara nga palët, rezulton se nuk ndodhemi përpara pavlefshmërisë absolute, por për
pavlefshmëri relative dhe në këto kushte për të bërë ankim në organin administrativ më të
lartë duhet bërë pagesa.
Kundër vendimit nr.3787, datë 15.05.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë, pala paditëse ka paraqitur ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë dhe me
vendimin nr.00-2014-2318 datë 10.07.2014, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë ka
vendosur, se vendimi për nxjerrjen jashtë juridiksionit është marrë në zbatim të drejtë të ligjit
e për këtë shkak ai duhet të lihet në fuqi.
Pas dhënies së këtij vendimi, pala paditëse ka vijuar me ankim tjetër administrativ
protokolluar në datë 29.09.2014 në Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave, e cila me
shkresën nr.25420/2 prot., datë 05.11.2014 i ka kthyer kërkesën pa veprim, pasi pagesa nuk
është e plotë duke kërkuar kreditimin në sistemin ASYCUDA të shumës 691 847 lekë (40% e
masës së gjobës).
Pas kreditimit të shumës,paditësi shoqëria “KAZAI-MEAT” sh.p.k ka informuar
Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave me shkresën “konfirmim pagese të diferencës së pa
mbuluar të detyrimit doganor prej 79 495 lekë, protokolluar në datë 10.11.2014.
Rezulton se Dega e Doganës Pogradec, pas vendimit të Kolegjit Administrativ të
Gjykatës së Lartë dhe në kushtet kur subjekti nuk kishte paguar detyrimin doganor në mënyrë
vullnetare, ka vijuar me nxjerrjen e vendimit nr.933 datë 18.09.2014 “Për rikuperimin e me
forcë të borxhit doganor”, si dhe duke njoftuar subjektin me shkresën datë 18.09.2014.
Pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme të Doganave me shkresën nr.25420/7 prot.,
datë 12.12.2014, njofton paditësin shoqëria “KAZAI-MEAT” sh.p.k se duke qenë se
ndodhemi para vendimit nr.933 datë 18.09.2014 “Për rikuperimin e me forcë të borxhit
doganor”, ju kthejmë pa veprim kërkesën ankimore.
Pas marrjes së kësaj përgjigje në datë 19.01.2015 pala paditëse shoqëria “KAZAI-
MEAT” sh.p.k, ka paraqitur padinë objekt gjykimi në Gjykatën Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë, e cila me vendimin nr.876 datë 24.02.2015 ka deklaruar moskopetencën tokësore
dhe e ka dërguar çështjen për vijimin e gjykimi në Gjykatën Administrative të Shkallës së
Parë Korçë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.539, datë
11.11.2015 ka vendosur të pranojë kërkesën e palës së paditura Dega e Doganës Qaf-Thanë,
duke disponuar nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se pavarësisht trajtimit që i ka bërë Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave kërkesës së paditësit dhe pavarësisht faktit se ai ka paguar
detyrimet sipas nenit 289 të K.Doganor, përsëri nuk vlerësohet e ezauruar rruga
administrative e ankimit sipas kësaj dispozite dhe në këtë konkluzion gjykata i referohet
ankimit të parë të paditësit drejtuar Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave, i cili është kthyer
pa veprim me shkresën nr.4879/1 prot., datë 05.03.2014.
758
Çdo veprim tjetër i palës paditëse pas kësaj shkrese nuk ligjëron asnjë proçedurë tjetër
ankimi administrativ në kuptim të dispozitave ligjore dhe fakti që Gykata e Lartë ka
disponuar me vendim për lënien në fuqi të vendimit për nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor, nuk nënkupton të drejtën e subjektit për të vijuar me proçedurat e
ankimit administrativ.
Në kuptim të nenit 289 të K.Doganor, gjykata vlerëson se parapagimi i detyrimit
doganor dhe 40 % të gjobës është kusht për marrjen në shqyrtim të ankimit nga organi më i
lartë administrativ të paraqitur brenda afatit 5 ditor, nga dita e marrjes dijeni të vendimit të
degës doganore.
Mos plotësimi i këtyre kushteve bënë që të mos vlerësohet e ezauruar rruga
administrative e ankimit, pasi paditësit nuk i është cënuar asnjë e drejtë për ankimin efektiv
dhe as për proçes të rregullt ligjor
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Korçë, ka ushtruar
ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë pala paditëse shoqëria “KAZAI-MEAT” sh.p.k, me të
cilën kërkon prishjen e këtij vendimi dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e
gjykimit, për shkaqet që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi, vlerëson se ankimi i
veçantë i paraqitur nga pala paditëse shoqëria “KAZAI-MEAT” sh.p.k është i pambështetur
në ligj dhe se vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Korçë, që ka vendosur
nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes është marrë në zbatim të drejtë të ligjit dhe
për këtë shkak ai duhet të lihet në fuqi.
Gjithashtu Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë ka respektuar dhe
përmbushur detyrimet e saja bazuar në udhëzimet e vendimit unifikues nr.3 datë 12.02.2008
të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë që përpara se të vendos në lidhje me
juridiksionin, gjykata duhet të sigurohet nëse nga ana e ankuesit nuk janë përmbushur
detyrimet e parashikuar nga ligji për shqyrtimin në themel të ankimit administrativ dhe më
pas atij gjyqësor.
Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se në kushtet kur
shqyrtimi administrativ nuk rezulton të ketë përfunduar ende, pasi organi administrativ nuk
është shprehur me vendim përfundimtar mbi themelin e saj, për shkak të mos plotësimit të
kritereve ligjore për marrjen në shqyrtim, vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Korçë, për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të kësaj çështje duhet të ngelet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të Vendimit nr.539, datë 11.11.2015, të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Korçë.
Tiranë, më 10.02.2016
759
VENDIM


PADITËS: VLLASH LAPI

E PADITUR: NDËRMARRJA E RRUGËVE RURALE
BERAT
OBJEKT:
Rikthim në punë.
Detyrimin e palës së paditur për të dëmshpërblyer paditësin me një vit pagë
për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës së punës pa shkaqe të arsyeshme,
për mos respektim të proçedurës së zgjidhjes së kontratës së punës me dy muaj pagë,
për mos respektim të afatit të njoftimit me tre muaj pagë,
si dhe shpërblim për vjetërsi me pagën e një pesëmbëdhjetë ditëshi për çdo vit të vjetërsisë.
Baza Ligjore: Neni 32 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 143,145,146,153, 155 e vijues të K.Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.787, datë 02.07.2013 ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë së paditësit Vllash Lapi.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.792 (60-2014-1090), datë 06.05.2014 ka

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje civile me
nr.2455 Regj.Themeltar datë 30.07.2013 dhe dërgimin e akteve gjykatës
kompetente, Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, ka ngritur çështjen ne lidhje me

mosmarrëveshjen për kompetencën lëndore midis Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë
dhe Gjykatës së Apelit Vlorë për gjykimin e çështjes, duke përcaktuar si gjykatë kompetente,
Gjykatën e Apelit Vlorë.

760
VËREN
Vendimi nr.792 (60-2014-1090), datë 06.05.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë është i pa
bazuar në ligj, prandaj duhet të prishet.
Gjykata e Apelit Vlorë ka arsyetuar në vendimin e saj se, referuar neneve 4 dhe 7 të
ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative
dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, konstatohet se mosmarrëveshja hynë në
juridiksionin e tyre dhe se janë këto gjykata kompetente për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve
administrative.
Gjykata e Apelit në përmbushje të detyrimit për të verifikuar kompetencën dhe
kryesisht, konstatoi se ajo nuk është më kompetente për gjykimin e çështjes, pasi ligji
ngarkon për këtë një gjykatë të veçantë, gjykatat administrative.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, bazuar në nenin 13 pika 4 dhe 5 të Ligjit
Mosmarrëveshjeve Administrative” ka vendosur:
Të ngrejë çështjen në lidhje me mosmarrëveshjen për kompetencën lëndore midis
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe Gjykatës së Apelit Vlorë për gjykimin e
çështjes, duke përcaktuar si gjykatë kompetente, Gjykatën e Apelit Vlorë.
Në arsyetimin e saj Gjykata Administrative e Apelit Tiranë citon se, referuar neni 7
gërma ç të ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, sipas të cilit Gjykatat
administrative janë kompetente për mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur
punëdhënësi është organ i administratës publike.
Rezulton se Ndërmarrja e Rrugëve Rurale Berat është organizuar si person juridik,
ndërmarrje e shërbimit për mirëmbajtjen e rrugëve. Kjo ndërrmarje funksionon sipas
vetëfinancimit bazuar në ligjin nr.7582 datë 13.07.1992 “Për Ndërmarrjet Shtetërore”, si dhe
është plotësisht e provuar që kjo ndërmarrje është person juridik publik, por nuk përfshihet në
kategorinë e enteve publik, por në kategorinë e ndërmarrjeve shtetërore.
Për sa më sipër kjo ndërmarrje nuk është organ i administratës publike dhe kjo çështje
nuk hyn në kompetencën lëndore të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vëren se Gjykata e Apelit Vlorë në
qëndrimin e saj ka interpretuar dhe zbatuar gabim ligjin, pasi bazuar në nenin 7 të Ligjit
Mosmarrëveshjeve Administrative”, parashikon se: Gjykatat administrative janë kompetente
për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve administrative.
Në rastin konkret rezulton se Ndërmarrja e Rrugëve Rurale Berat nuk është organ i
administratës publike dhe kjo çështje nuk hyn në kompetencën lëndore të Gjykatës
Për sa më sipër Kolegji Administrative i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.792
(60-2014-1090), datë 06.05.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili ka shpallur
Moskompetencën për gjykimin e kësaj çështje, duke e dërguar në Gjykatën Administrative të
Apelit Tiranë, si Gjykatë kompetente, duhet të prishet.
PËR KËTO ARSYE
Kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 7-17 të ligjit nr.49, datë
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.792 (60-2014-1090), datë 06.05.2014 të Gjykatës së Apelit
Vlorë dhe dërgimin e çështjes po kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 10.02.2016
761
VENDIM


PADITËS: YLLI HOXHA

E PADITUR: ZYRA E GJENDJES CIVILE, KOMUNA
QENDËR.
OBJEKTI :
Goditjen për pasaktësi të përbërësve të Gjendjes Civile
në lidhje me kolonën “MBIEMËR” nga Shahaj në të saktin Hoxha.
Baza Ligjore: Neni 43/3 i ligjit nr.10129 datë 11.05.2009,
“Për Gjendjen Civile”,
neni 32/c i K.Pr.Civile.

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit.

Shpalljen e moskompetencës për gjykimin e çështjes civile nr.2412 regjistri,
datë 28.05.2014 regjistrimi.
Dërgimin e akteve gjykatës kompetente, Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, ka ngritur çështjen në lidhje me

mosmarrëveshjen për kompetencën funksionale për shqyrtimin e ankimit të paditësit Ylli
Hoxha ndaj vendimit nr.582, datë 10.04.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.

VËREN
Vendimi nr.1616, datë 13.11.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë është i pa bazuar në ligj,
prandaj duhet të prishet.
Gjykata e Apelit Vlorë ka arsyetuar në vendimin e saj se, referuar neneve 1/b, 4 dhe
7 të ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, konstatohet se
762
mosmarrëveshja hynë në juridiksionin e tyre dhe se janë këto gjykata kompetente për
shqyrtimin e mosmarrëveshjeve administrative.
Gjithashtu edhe Vendimi Unifikues nr.3 datë 06.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara,
është përcaktuar se mosmarrëveshjet administrative janë kompetencë e këtyre gjykatave.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, bazuar në nenin 7, 13, 17 të Ligjit
Të ngrejë çështjen në lidhje me mosmarrëveshjen për kompetencën funksionale për
shqyrtimin e ankimit të paditësit Ylli Hoxha ndaj vendimit nr.582, datë 10.04.2014 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Në arsyetimin e saj Gjykata Administrative e Apelit Tiranë citon se, me të drejtë
Gjykata e Apelit Vlorë ka konkluduar se çështja është objekt gjykimi administrativ, pasi në
analizë të shkakut dhe objektit të padisë rezulton se mosmarrëveshja ka për objekt shqyrtimin
e veprimeve të organit publik zyra e gjendjes civile mbi pretendimet e paditësit për mos
pasqyrim të saktë të elementëve përbërës të gjendjes civile, përkatësisht mbiemri, por
rezulton se në mënyrë të gabuar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka pranuar se ka
kompetencën lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje dhe ka disponua për zgjidhjen e saj me
vendim përfundimtar.
Në këto kushte çmohet se në rrethana të tilla është Gjykata e Apelit Vlorë që ka për
funksion shqyrtimin e ligjshmërisë së këtij vendimi të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë,
pra ka për kompetencë nga pikëpamja funksionale për të disponuar mbi ankimin e palës
paditëse ndaj këtij vendimi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vëren se Gjykata e Apelit Vlorë në
Në rastin konkret rezulton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka zbatuar gabim
ligjin duke marrë në shqyrtim një çështje me objekt gjykimi të natyrës administrative, në
kundërshtim me neni 41 të K.Pr.Civile, sipas së cilës sanksionohet se:
“Në kompetencë të gjykatës së shkallës së parë janë të gjitha mosmarrëveshjet civile
e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të tjera”.
Padia objekt gjykim, ka kërkime të natyrës administrative dhe kompetencë e së cilës
janë Gjykatat Administrative, në këto kushte Gjykata e Apelit Vlorë duhet të kishte prishur
vendimi nr.582, datë 10.04.2014 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe të detyronte këtë
gjykatë të dërgonte çështjen për gjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë
Vlorë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja lëndore dhe tokësore.
Me të drejtë Gjykata Administrative e Apelit Tiranë arsyeton se nuk është
kompetencë e saj në shqyrtimin e ankimeve ndaj vendimeve civile dhe në zbatim të nenit 10
pika 2 gërma a të ligjit 49/2012 përcaktohet se:
2. Gjykata Administrative e Apelit shqyrton:
a) ankimet kundër vendimeve të gjykatës administrative të shkallës së parë;
Për sa më sipër Kolegji Administrative i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
nr.1616, datë 13.11.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili ka shpallur moskompetencën për
gjykimin e kësaj çështje, duke e dërguar në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë, si
Gjykatë kompetente, duhet të prishet.
763
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1616, datë 13.11.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
dërgimin e çështjes po kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 10.02.2016
764
VENDIM


PADITËS: QANIE BEQIRAJ

OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të urdhrit nr.1183/6 datë 18.01.2010
dhe vendimit nr.33, datë 18.01.2010 të Drejtorit të Përgjithshëm
të Agjencisë sëKthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë.
Lënien në fuqi të vendimit nr.299 datë 11.06.2009
të Zyrës Rajonale të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku Fier.
Baza Ligjore: Nenet 32, 153 e vijues të K.Pr. Civile,
ligji nr.9235, datë 15.04.2004“ Për kthimin dhe kompensimin e pronës”,
neni 116 i K.Pr.Administrative.

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë.

Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë, për gjykimin e çështjes civile me
nr.4519 akti datë 28.04.2014 dhe dërgimin e akteve gjykatës kompetente, Gjykatës
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, ka ngritur çështjen ne lidhje me

mosmarrëveshjen për kompetencën lëndore midis Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë
dhe Gjykatës së Apelit Tiranë për gjykimin e çështjes.

765
VËREN
Vendimi nr.2925, datë 08.07.2014 i Gjykatës së Apelit Tiranë është i pa bazuar në
ligj, prandaj duhet të prishet.
Gjykata e Apelit Tiranë ka arsyetuar në vendimin e saj se, duke pasur parasysh
objektin e mosmarrëveshjes, e cila lidhet me një vendimmarrje të organit publik, të nxjerra në
kuadër të veprimtarisë së tij administrative dhe me hyrjen në fuqi të ligjit nr.49, datë
Mosmarrëveshjeve Administrative”, rezulton se gjykata e apelit nuk ka kompetencë lëndore
për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve administrative, pasi kjo kompetencë i ka kaluar gjykatave
administrative.
Me Vendimi Unifikues nr.3 datë 06.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara, është
përcaktuar se mosmarrëveshjet administrative janë kompetencë e këtyre gjykatave.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, bazuar në nenin 13 pika 4 dhe 5 të Ligjit
Të ngrejë çështjen në lidhje me mosmarrëveshjen për kompetencën lëndore midis
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe Gjykatës së Apelit Tiranë për gjykimin e
çështjes, duke përcaktuar si gjykatë kompetente, Gjykatën e Apelit Tiranë.
Në arsyetimin e saj Gjykata Administrative e Apelit Tiranë citon se, referuar nenit 7
të ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, përcaktohet kompetenca
lëndore e gjykatave administrative.
Referuar objektit të paditës konstatohet se kërkimet janë të natyrës civile, e për
rrjedhojë gjykata administrative nuk ka kompetencë lëndore për gjykimin e kësaj çështje.
Me Vendimi Unifikues nr.4 datë 10.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara, është
përcaktuar se kur në objektin e gjykimit kundërshtohet vendimi i Komisionit të kthimit dhe
Kompensimit të Pronave apo Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, kjo çështje
do të konsiderohet si mosmarrëveshje civile dhe do të shqyrtohet nga gjykata që ka
kompetencë gjykimin e mosmarrëveshjeve civile.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vëren se Gjykata e Apelit Tiranë në
Në rastin konkret, referuar objekti të padisë rezulton se janë përfshirë kërkime të
natyrës civile dhe ky objekt konflikti i kompetencës është zgjidhur nga Kolegjet e Bashkuara
të Gjykatës së Lartë me Vendimin Unifikues nr.4 datë 10.12.2013, i cili sanksionon se:
Kur në objektin e gjykimit kundërshtohet vendimi i Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave apo Agjencisë Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, kjo
çështje do të konsiderohet si mosmarrëveshje civile dhe do të shqyrtohet nga gjykata që
ka kompetencë gjykimin e mosmarrëveshjeve civile.
Për sa më sipër Kolegji Administrative i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
nr.2925, datë 08.07.2014 i Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka shpallur moskompetencë për
gjykimin e kësaj çështje, duke e dërguar në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë, si
Gjykatë kompetente, duhet të prishet.
PËR KËTO ARSYE

766
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2925, datë 08.07.2014 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
e çështjes po kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 18.02.2016
767
VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në dhomën e këshillimit të datës 19.02.2016, mori në shqyrtim çështjen civile nr.11243-

03804-00-2015 akti, që i përket:
PADITËSE: VALI KULE

E PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE
OBJEKTI:
Kundërshtim vendimi nr.71, datë 02.03.1994, të K.K.P Berat
dhe njohjen e të drejtës së kompensimit në natyrë.
Baza Ligjore: Neni 11/d, 17/2, të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004,
i ndryshuar me aktet nënligjore në zbatim të tij,
ligji nr.10239, datë 25.02.2010,
nenet 32, 153, 324 e vijues të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.8368, datë 03.11.2015, ka

vendosur:
Moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
gjykimin e çështjes me nr.12028 akti., dt. 25.09.2015 për shkak se çështja
është në kompetencë të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
Dërgimin e akteve për gjykim gjykatës kompetente të Rrethit Gjyqësor Berat.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë, bazuar në nenin 43

dhe 60 të K.Pr.Civile, pala e paditur Agjensia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave , e
cila kërkon prishjen e vendimit nr.8368, datë 03.11.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe vazhdimin e gjykimit të themelit të çështjes pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, me shkaqet si më poshtë:
 Gjykata në arsyetimin e saj në lidhje me referencën në Vendimin Unifikues nr.4, datë
10.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, ka bërë interpretim të
gabuar të tij. Në këtë vendim është bërë arsyetimi se këto gjykime që përfshihen në
rrethin e atyre çështjeve që i përkasin fushës administrative, por janë
mosmarrëveshje të natyrës civile dhe është përcaktuar se në rastet kur zbatohen
njëkohësisht dy ligje ai i përgjithshëm dhe ai i posaçëm ( material dhe procedural)
atëherë do të zbatohet ligji i posaçëm, referuar parimit “lex specialis derogat
generali”.
768
 Vendimi i gjykatës vjen në kundërshtim me ligjin e posaçëm, Ligji nr.9235/2009, nenit
18, i cili cakton si gjykatë kompetente, lidhur me kompetencën tokësore, Gjykatën e

pasi dëgjoi relacionin përkatës dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Paditësja i është drejtuar gjykatës me kërkesë padinë si më sipër, për ndryshimin e
vendimit nr.71, datë 23.03.1994, të K.K.K.Pronave Berat, me të cilin i është njohur e
drejta e pronësisë për 34000 m2 truall ( i zënë me banesa private) dhe i janë kthyer 2600
m2 truall i lirë.
2. Ky komision në vendimin e tij nuk është shprehur nëse sipërfaqja prej 34000 m 2 truall ( i
zënë me banesa private) do të kompensohet dhe nëse po në ç’mënyrë do të jetë
kompensimi.
3. Pikërisht duke ngritur këtë pretendim, pala paditëse kërkon ndryshimin e vendimit nr.71,
datë 23.03.1994 të K.K.K.Pronave Berat, objekt gjykimi.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.8368, datë 03. 11. 2015 ka vendosur:
 Moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për gjykimin e çështjes
me nr.12028 akti., dt.25.09.2015 për shkak se çështja është në kompetencë të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Berat.
 Dërgimin e akteve për gjykim gjykatës kompetente të Rrethit Gjyqësor Berat.
Duke arsyetuar: “... omissis... me anë të kësaj padie pala paditëse kërkon realizimin e të
drejtave reale dhe për këtë arsye gjykata bazuar në nenet 61, 45 të K.Pr.Civile, Vendimi
Unifikues nr.4, datë 10.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës ës Lartë dhe
praktikës së mbajtur nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në vendime të ndryshme si:
nr.429, datë 06.10.2011; nr.314, datë 14.06.2012; nr.397, datë 20.09.2012; nr.2179, datë
03.10.2013, nr.2309 date 22.10.2013, etj., të cilat janë vendime për gjykime midis palëve
që kundërshtojnë vendimet e njëri- tjetrit por dhe gjykime ku paditësi kundërshton
vendimin K.K.K.Pronave të dhënë mbi kërkesën e tij çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë nuk ka kompetencën tokësore për gjykimin e kësaj çështje pasi pasuria objekt
gjykimi ndodhet në rrethin e Beratit.(...).”.
5. Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë pala e paditur, Agjensia e Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave, me shkaqet sa më lart.
6. Ky Kolegj vlerëson të drejtë e të bazuar në ligj, vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, për moskompetencën tokësore te kësaj gjykate, referuar vendimit
unifikues nr.4, datë 10.12.2013, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
7. Ky Kolegj vlerëson se në rastin në gjykim Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë ka disponuar
drejtë në pjesën e vendimit lidhur me kompetencën tokësore, kur ka vendosur dërgimin e
akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, pasi ka zbatuar parashikimet e nenit 45 të
Kodit të Procedurës Civile në të cilin parashikohet: “Paditë për të drejta reale mbi sende
të paluajtshme, për pjesëtimin e sendeve të përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në
gjykatën e vendit ku ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre….”.
8. Për pasojë vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, që ka shpallur moskompetencën
tokësore, duhet të lihet në fuqi, duke vendosur dërgimin e akteve për kompetencë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, si gjykata e vëndit ku ndodhet sendi i paluajtshëm.
769
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 63 dhe 64 tё K.Pr.Civile
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 19.02.2016
770
VENDIM

Artan Broci Anëtar

KËRKUES: PRO CREDIT BANK SH.A.
OBJEKTI:
Lëshimi i urdhrit të ekzekutimit për kontratën bankare
nr.60013279, datë 05.06.2009.
Baza Ligjore: Neni 510/d dhe 511 e vijues të Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.516, datë 16.11.2015, ka

vendosur:
Deklarimin e moskompetencës tokësore për shqyrtimin e çështjes
Dërgimin e akteve pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e ndërmjetëm nr.9926 Regj. Them,

datë 18.12.2015, vendosi të paraqesë kërkesën për parashtrim qëndrimi për rregullimin e
kompetencës në Gjykatën e Lartë, me shkaqet si më poshtë:
 Referuar nenit 510/d dhe 511 të K.Pr.Civile, kriteri që përcakton kompetencën
tokësore të gjykatës është vendi i përmbushjes së detyrimit, ku zbatohet titulli
ekzekutiv. Ky vend mund t’i përgjigjet vendit të banimit të debitorit kur ky është
person fizik ose selisë së debitorit kur ky është person juridik, ose vendit ku kryen
veprimtarinë e tij dhe ka pasuri të luajtshme apo të paluajtshme mbi të cilat do të
shtrihen veprimet përmbarimore gjatë procesit të ekzekutimit.
 Evidentohet se huamarrësi Beqir Bushaj, që paraqitet me cilësinë e debitorit, është
me banim në Postribë të rrethit Shkodër. Po kështu ai kryen veprimtarinë e tij
tregtare në po këtë rreth. Kompetente për gjykimin e çështjes është Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Shkodër.

VËREN
1. Kërkuesja Pro Credit Bank sh.a, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër me kërkesën me objekt: “Lëshimi i urdhrit të ekzekutimit për kontratën bankare
nr.60013279, datë 05.06.2009”, përsa i përket kreditorit Beqir Bushaj.
771
2. Me datë 05.09.2009, midis palës kërkuese Shoqërisë “ProCredit Bank” sh.a,
me cilësinë e kredidhënësit dhe personit fizik Beqir Bushaj, banues në Postribë të Rrethit
Shkodër, me cilësinë e subjektit kredimarrës, është lidhur kontratë kredie nr.60013279.
3. Në këtë kontratë pasqyrohet fakti se subjekti kredidhënës, ka levruar në favor
të subjektit kredimarrës, kredinë në shumën 500.000 lekë, në një afat 36 muaj.
4. Nga pala kërkuese është pretenduar se kredimarrësi nuk ka përmbushur
kredinë sipas kontratës. Për këtë shkak pala kërkuese e ka njoftuar kredi marrësin me
shkresat përkatëse.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.516, datë 16.11.2015,
ka vendosur:
 Deklarimin e moskompetencës tokësore për shqyrtimin e çështjes
 Dërgimin e akteve pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Duke arsyetuar: “... omissis... Në rastin objekt gjykimi, palët në marrëveshje ndërmjet
tyre kanë specifikuar si Gjykatë kompetente për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë. Kontrata është lidhur me vullnet të lirë të palëve,
vullnet i cili është shprehur nëpërmjet nënshkrimit të kontratës në të gjitha faqet e saj, pa
vërejtje. Kontrata ka forcën e ligjit për palët nënshkruese, bazuar në nenin 690 të
K.Civil... Palët përveç përcaktimeve mbi objektin, vleftën, kushtet e lëvrimit, interesin,
kushtet e shlyerjes së kredisë, përcaktimit të të drejtave dhe detyrimeve të ndërsjellta, me
marrëveshjen ndërmjet tyre kanë përcaktuar edhe Gjykatën kompetente për lëshimin e
urdhërit të ekzekutimit. ... në mbështetje të vullnetit të lirë të palëve, pasqyruar në pikën
14.2 të kontratës.(...).”.
6. Kundër këtij vendimi Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka paraqitur kërkesën
për parashtrim qëndrimi për rregullimin e kompetencës në Gjykatën e Lartë, me shkaqet
sa më lart.
7. Kolegj Civil vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, për
moskompetencën tokësore te kësaj gjykate, duke vendosur dërgimin e akteve Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, është vendim i marrë në keq zbatim të ligjit procedural, prandaj
ky vendim duhet prishur dhe çështja të dërgohet për vazhdim gjykimi pranë kësaj gjykate.
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të sqarojë fillimisht se kompetenca
nuk është gjë tjetër veçse sasia e juridiksionit ose masa e juridiksionit që i është dhënë në
ushtrimin e funksioneve të saj çdo gjykate. Kompetenca është një kusht procedural i
vlefshmërisë së procesit gjyqësor dhe i akteve të realizuara gjatë tij në kuptimin që “Një
gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari procedurale”. Për këtë arsye
shqyrtimi i çështjes së kompetencës përfshihet që në veprimet përgatitore të procesit
gjyqësor që duhet të kryejë gjykata (neni 158 /a i K.Pr.Civile).
9. Ligjvënësi, në rregullimin e kompetencën territoriale dhe tokësore të gjykatave
për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në K.Pr.Civile dhe në ligje të
tjera të veçanta, ka pasur parasysh midis të tjerave dhe lehtësimin dhe komoditetin që
duhet t’u krijohet palëve në proces. Veç kësaj, për kategori të caktuara mosmarrëveshjesh
procesi duhet të zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të ndihmojë që
procesi të zhvillohet në mënyrë sa më efektiv dhe brenda një afati të arsyeshëm në
respektim edhe të nenit 6 të KEDNJ, nenit 42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë
dhe nenit 4 të K.Pr.Civile.
10. Ky Kolegj vlerëson se në parashtrimin e qëndrimit për rregullimin e
kompetencës nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë është marrë në konsideratë dhe
interpretuar drejtë neni 511, germa ç, i Kodit të Procedurës Civile, në të cilin parashikohet
shprehimisht se: “Titulli ekzekutiv vihet në ekzekutim me kërkesën e kreditorit. Për këtë
qëllim lëshohet urdhri i ekzekutimit, brenda 5 ditëve nga data e paraqitjes së kërkesës së
kreditorit, i cili jepet: … ç) për rastet e parashikuara nga shkronjat “d”, “dh” dhe “e”
772
nga gjykata e vendit ku është caktuar të bëhet ekzekutimi.”; si dhe neni 510 i K.Pr.Civile,
në të cilin parashikohet se: “Ekzekutimi i detyrueshëm mund të bëhet vetëm në bazë të një
titulli ekzekutiv. Janë tituj ekzekutivë: ...d) aktet noteriale që përmbajnë detyrim në të
holla, si dhe aktet për dhënien e kredive bankare ose aktet për dhënien e kredive nga
institucionet financiare jobankare”.
11. Referuar nenit 510, germa d, të K.Pr.Civile, në rastin konkret, akti për dhënien
e kredisë bankare në ngarkim të subjektit Beqir Bushaj, nga Shoqëria “Pro Credit Bank”
sh.a, është titull ekzekutiv.
12. Kolegji vlerëson se ky titull ekzekutiv sipas nenit 511/ç ekzekutohet në
vendbanimin e debitorit Beqir Bushaj, në rrethin e Shkodrës, dhe kompetente për
lëshimin e urdhërit të ekzekutimit është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, siç me të
drejtë ka pretenduar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
13. Për pasojë vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, që ka shpallur
moskompetencën tokësore, duhet të prishet, duke vendosur dërgimin e akteve për
kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, si gjykata e vëndit ku do të caktohet
të bëhet ekzekutimi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.516, datë 16.11.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër
dhe dërgimin e çështjes asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, si gjykatë kompetente.
Tiranë, më 19.02.2016
773
Nr.00-2016-465 Vendimit
VENDIM


nr.31003-00148–2016, që u përket palëve:
PADITËS: BEHIXHE JAHJA

TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE TIRANË
INSTITUTI I SIGURIMEVE SHOQËRORE
TIRANË
OBJEKTI:
Kundërshtimin e vendimit, të marrë nga i padituri
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë
me nr.231, datë 11.03.2011, dhe të vendimit të marrë nga i padituri
Instituti i Sigurimeve Shoqërore Tiranë me nr.238, datë 27.05.2011.
Detyrimin e palës së paditur t’i njohë paditëses për efekt
të përfitimit të pensionit të pleqërisë, periudhat e punës që paditësja ka punuar,
si laborante, pranë ish Repartit Qshtarak me nr.1437, nga data 02.12.1975
deri në datën 01.06.1985, dhe periudhën që ka punuar pranë ish ISPN nr.6,
Laboratori i Municioneve të Ushtrisë nga data 01.06.1985 deri në datën 30.08.1995,
dhe detyrimi i të paditurit t’i paguajë pensionin e pleqërisë
që nga koha e lindjes së të drejtës.
Baza Ligjore: Nenet 32, 154, 388 të K.Pr.Civile;
Ligji nr.7703, datë 11.05.1993, i ndryshuar,
“Per sigurimet Shoqerore ne Republiken e Shqiperise”.

vendosur:
Kundërshtimin e vendimit, të marrë nga i padituri Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore
Tiranë me nr.231, datë 11.03.2011 dhe të vendimit të marrë nga i padituri
Instituti i Sigurimeve Shoqërore Tiranë me nr.238, datë 27.05.2011.
Detyrimin e palës së paditur ti njohë paditëses për efekt të përfitimit të
pensionit të pleqërisë periudhat e punës që paditësja ka punuar, si laborant,
pranë ish Repartit Ushtarak me nr.l437, nga data 02.12.1975 deri në datën
01.06.1985, dhe periudhën që ka punuar pranë ish ISPN nr.6, Laboratori i
Municioneve të Ushtrisë nga data 01.06.1985 deri në datën 30.08.1995, dhe t’i
774
njohë të drejtën e përfitimit të pensionit të pleqërisë që nga mbushja e moshës
së kërkuar nga ligji.
Shpenzimet gjvqësore i ngarkohen palës së paditur.

Shpalljen e moskompetences lendore te Gjykates se Apelit Tirane per
gjykimin e çeshtjes nr.3146/785 Regjistri Themeltar, dt.10.04.2013 dhe
dergimin e akteve per shqyrtim, prane Gjykates Administrative te Apelit
Tirane, si gjykate kompetente.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin e datës 27.01.2016, ka vendosur:

Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ Gjykatës së Lartë, me
qëllim zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore midis
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe Gjykatës Administrative të Apelit.
Një kopje e këtij vendimi t’i njoftohet menjëherë Gjykatës së Apelit Tiranë.

pasi degjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Paditësja i është drejtuar gjykatës me kërkesëpadinë me objekt:
Kundërshtimin e vendimit të marrë nga i padituri Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë me nr.231, datë 11.03.2011, dhe të vendimit të marrë nga i padituri Instituti
i Sigurimeve Shoqërore Tiranë me nr.238, datë 27.05.2011.
Detyrimin e palës së paditur t’i njohë paditëses për efekt të përfitimit të pensionit të
pleqërisë periudhat e punës që paditësja ka punuar, si laborante, pranë ish Repartit Ushtarak
me nr.1437 nga data 02.12.19975 deri në datën 01.06.1985, dhe periudhën që ka punuar
pranë ish ISPN nr.6, Laboratori i Municioneve të Ushtrisë nga data 01.06.1985 deri në datën
30.08.1995, dhe detyrimi i të paditurit ti paguajë pensionin e pleqërisë që nga koha e lindjes
së të drejtës.
Paditësja i është drejtuar me kërkesë të paditurit Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve
Shoqërore Tiranë për ta trajtuar me pension pleqërie.
I padituri Drcjtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, me vendimin me nr.231,
datë 11.03.2011, ka vendosur: të refuzojë kërkesën e paditëses për trajtim me pension
pleqërie, pas ankesës së paditëses pranë Komisionit Qëndror të Ankimit pranë Institutit rë
Sigurimeve Shoqërore, ky i fundit me vendimin nr.238, datë 27.05.2011, ka vendosur: të
rrëzojë kërkesën e paditëses.
Të lërë në fuqi vendimin e marrë nga Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Tiranë me nr.231, datë 11.03.2011.
II. Vendimi dhe arsyetimi i gjykatave në mosmarrëveshje:
2. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2850, datë 27.06.2014, ka vendosur:

-Shpalljen e moskompetences lendore te Gjykates se Apelit Tirane per gjykimin e
çeshtjes nr.3146/785 Regjistri Themeltar, dt.10.04.2013 dhe dergimin e akteve per shqyrtim,
prane Gjykates Administrative te Apelit Tirane, si gjykate kompetente.
775
Me arsyetimin:
Çeshtja objekt gjykimi, hyn ne kategorine e çeshtjeve, kompetencen lendore per
gjykimin e te cilave e ka Gjykata Administrative dhe ne keto kushte, duhet t'i dergohet per
shqyrtim asaj gjykate.
Pala e paditur në vendimet e saj lidhur me kërkesën c bërë nga paditësja për ta
trajtuar me pension pleqërie, arsyeton se nga llogaritja e periudhave të punës të cilat sipas
tyre janë konfirmuar, paditësja nuk plotëson kushtin e pasjen së vjetcrsisë minimale në punë
prej 15 vjet, të parashikuar nga neni 34, i ligjit nr.7703, datë 11.05.1993, i ndryshuar.
Në këto akte pretendohet se për efekt të përllogaritjes së vjetërsisë në punë, paditëses
nuk i janë njohur si vjetërsi në punë periudhat e punës që paditësja ka kryer pas datës
25.06.1975 dhe konkretisht periudha e punës që ajo ka kryer pranë ish NB Gjergj Dimitrov
nga data 25.06.1975 deri në datën 01.12.1975, periudha nga data 12.12.1975 deri në datën
01.06.1985 pranë Repartit Ushtarak nr.1437 dhe në vazhdim pas riorganizimit të Repartit
Ushtarak nr.1437, nga data 01.06.1985 deri në datën 30.08.1995 pranë ISPN nr.6,
Laboratori i Municioneve të Ushtrisë Tiranë, periudhë gjatë të cilës paditësja ka punuar si
laborante,pavarësisht emërtimeve të ndryshme dhe ristrukturimeve që ky institucion ka
pësuar për këtë periudhë.
Paditësja duke mos qenë dakord me vendimet e palës së paditur i është drejtuar
gjykatës duke pretenduar se:
Sipas të dhënave të librezës së punës provohet në mënyrë të plotë edhe periudhat e
punës të kontestuara dhe të panjohura nga pala e paditur.
Po kështu, të dhënat e librezës së punës konfirmohen pjesërisht dhe nga të dhënat e
tjera me burim arkivor, dhe nuk rezulton që të ketë mospërputhje.
Pretendimi i palës së paditur se nuk ka mundësi verifikimi në bordero e regjistra nuk
gjen mbështetje ligjore dhe ky fakt nuk mund të dëmtojë interesat e saj të ligjshme, për të
cilat disponon një dokument të lëshuar nga organe kompetente, sipas kërkesave të ligjit dhe
me fuqi të plotë provuese siç është libreza e punës.
Qëndrimi i palës së paditur lidhur me mosnjohjen e vjetërsisë në punë ka bërë që të
dëmtohen .interesat e saj të ligjshme për të përfituar pension pleqërie, e drejtë e cila bazuar
në nenin 62, të jligjit nr.7703, datë 11.05.1993, është një e drejtë e paparashkrueshme.
Perkundrejt pretendimeve te pales paditese, pala e paditur ka prapësuar se sipas
përmbajtjes së vetë akteve të miratuara prej tyre paditëses nuk i është njohur e drejta për të
përfituar pension pleqërie, pasi rezulton që të mos këtë vjetërsinë minimale në punë të
kërkuar nga ligji që është 15 vjet.
Paditëses nuk i janë njohur periudhat e pretenduara si vjetërsi në punë, periudha e
punës që paditësja ka kryer pranë ish NB Gjergj Dimitrov nga data 25.06.1975 deri në datën
01.12.1975, periudha nga data 12.12.1975 deri në datën 01.06.1985 pranë Repartit Ushtarak
nr.1437, dhe në vazhdim pas riorganizimit të Repartit Ushtarak nr.1437 nga data 01.06.1985
deri në datën 30.08.1995 pranë ISPN nr.6 Laboratori i Municioneve të Ushtrisë Tiranë, pasi
nuk ka mundësi të verifikohen, ndërsa libreza e punës është dublikatë.
Padia eshte pranuar me vendimin nr.413, dt.15.01.2013, te Gjykates se Rrethit
Gjyqësor Tirane, duke vendosur:
Shoqërore Tiranë me nr.231, datë 11.03.2011 dhe të vendimit të marrë nga i padituri Instituti
pleqërisë periudhat e punës që paditësja ka punuar, si laborante, pranë ish Repartit
Ushtarak me nr.143, nga data 02.12.19975 deri në datën 01.06.1985 dhe periudhën që ka
punuar pranë ish ISPN nr.6 Laboratori i Municioneve të Ushtrisë nga data 01.06.1985 deri
776
në datën 30.08.1995, dhe t’i njohë te drejtën e përfitimit të pensionit të pleqërisë që nga
mbushja e moshës së kërkuar nga ligji.
Ky vendim eshte ankimuar nga i padituri dhe eshte objekt i ketij shqyrtimi.
Ne analize te kerkimeve si me siper, Gjykata e Apelit Tirane, vlerëson se ne kuader te
ndryshimeve ligjore, kjo gjykate, nuk ka me kompetencen lendore per shqyrtimin e kesaj
çeshtjeje.
Keshtu, Ligji nr.49/2012, “Mbi organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarreveshjeve administrative”, është botuar në Fletoren
Zyrtare nr.53, të vitit 2012 dhe ka hyrë në fuqi në datën 30 Maj 2012, pra, 15 ditë pas botimit
në Fletoren Zyrtare, siç parashikohej në nenin 73 të tij.
Nga ana tjeter, në zbatim të nenit 70/5, të ligjit 49/2012, bazuar në propozimin e
Ministrit të Drejtësisë, Presidenti i Republikës ka nxjerrë Dekretin nr.8349, datë 14.10.2013,
në të cilin ka përcaktuar datën 04.11.2013, si ditën e fillimit të funksionimit të gjykatave
administrative.
Sa me siper, kjo datë shënoi dhe fillimin e efekteve të plota juridike dhe zbatimin në
tërësi të ligjit nr.49/2012, lidhur me juridiksionin, kompetencën dhe procedurën e gjykimit të
çështjeve që kanë për objekt mosmarrëveshjet administrative të përmendura në nenin 7 të tij.
Lidhur me faktin se çeshtja objekt gjykimi eshte regjistruar ne Gjykaten e Apelit

Tirane dhe ne mungese te dispozitave kalimtare te ligjit nr.49/2012, kjo gjykate i referohet
konkluzioneve unifikuese te Gjykates se Larte ne vendimin nr.3, dt.06.12.2013.
Ne kete vendim, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, kane arritur në
interpretimin unifikues se: “Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata
Administrative e Apelit dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin
nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha
çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative,
pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit.
Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat, padia, ankimi
ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së
parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë, shqyrtimi në këto gjykata nuk ka
përfunduar akoma”.
Ne keto kushte, Gjykata e Apelit Tirane, vlerëson se ne analizen ne teresi te kuadrit
ligjor si me siper, çeshtja objekt gjykimi, pavarësisht se mbeshtetur ne kudrin ligjor te kohes
eshte regjistruar duke vene ne levizje kete gjykate, referuar ndryshimeve ligjore dhe
funksionit tashme te Gjykates Administrative te Apelit, eshte ne kompetence te asaj gjykate.
3. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin e datës 27.01.2016, ka vendosur:
- Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ Gjykatës së Lartë, me qëllim
zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore midis Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe Gjykatës Administrative të Apelit.
- Një kopje e këtij vendimi t’i njoftohet menjëherë Gjykatës së Apelit Tiranë.
Me arsyetimin:
Paditësja duke mos qenë dakord me këtë vendim i është drejtuar gjykatës me padinë
objekt gjykimi duke pretenduar se:
Sipas të dhënave të librezës së punës provohen në mënyrë të plotë edhe periudhat e
punës të kontestuara dhe të panjohura nga pala e paditur.
Po kështu të dhënat e librezës së punës konfirmohen pjesërisht dhe nga të dhënat e
tjera me burim arkivor, dhe nuk rezulton që të ketë mospërputhje.
Pretendimi i palës së paditur se nuk ka mundësi verifikimi në bordero e regjistra nuk
gjen mbështetje ligjore dhe ky fakt nuk mund të dëmtojë interesat e saj të ligjshme, për të
777
cilat disponon një dokument të lëshuar nga organe kompetente, sipas kërkesave të ligjit dhe
me fuqi të plotë provuese siç është libreza e punës.
Qëndrimi i palës së paditur lidhur me mosnjohjen e vjetërsisë në punë ka bërë që të
dëmtohen interesat e saj të ligjshme për të përfituar pension pleqërie, e drejtë e cila bazuar
në nenin 62 të ligjit nr.7703 datë 11.05.1993 është një e drejtë e paparashkrueshme.
Pala e paditur, ka prapësuar pretendimet e paditësit mbi këto argumente kryesorë
mbështetës:
Paditëses nuk i është njohur e drejta për të përfituar pension pleqërie pasi rezulton që
të mos ketë vjetërsinë minimale në punë të kërkuar nga ligji që është 15 vjet.
Paditëses nuk i janë njohur periudhat e pretenduara si vjetësi në punë, periudha e
punës që paditësja ka kryer pranë ish NB (Ndërmarrjen Bujqësore) Gjergj Dimitrov nga data
25.06.1975 deri në datën 01.12.1975, periudha nga data 12.12.1975 deri në datën
01.06.1985 pranë Repartit Ushtarak nr.1437 dhe në vazhdim pas riorganizimit të Repartit
Ushtarak nr.1437 nga data 01.06.1985 deri në datën 30.08.1995 pranë 1SPN nr.6
Laboratori i Municioneve të Ushtrisë Tiranë, pasi nuk ka mundësi të verifikohen, ndërsa
libreza e punës është dublikatë.
Në rastin e paditëses, ajo disponon librezën e punës e cila është dublikatë dhe
përmban të dhëna të plota lidhur me faktin e pretenduar nga paditësja. Rezultoi se nga pala
e paditur për një pjesë të këtyre të dhënave është bërë konfirmimi me dokumentacion me
burim arkivor, ndërkohë që sipas akteve të administruar rezultoi se nuk disponohen regjistra
themeltarë të punonjësve për këtë ndërmarrje.
Mungesa e të dhënave të tjera, të dhëna për të cilat nuk ka qenë detyrë e paditëses që
t’i sigurojë apo ruajë, me qëllim bërjen e verifikimeve të mëtejshme, nuk mund të passjellë
dëmtimin e interesave të ligjshme të paditëses në kushtet kur ajo disponon librezën e saj të
punës dhe nuk ka asnjë të dhënë tjetër që të vijë në kundërshtim me përmbajtjen e saj, dhe në
kushtet kur sipas akteve shkresore me burim arkivor provohet fakti se në kohë të ndryshme
paditësja ka punuar dhe është paguar për punën e bërë si laborante, fillimisht pranë Repartit
Ushtarak me nr.1437 Tiranë dhe më pas, pas ndryshimit të emërtimit të këtij institucioni në
Laboratorin e Municioneve të Ushtrisë Tiranë.
Për sa më sipër duke qene se me përfshirjen në vjetërsinë në punë të paditëses edhe të
periudhave të punës të sipërcitura, duke përfshirë dhe periudhën e vjetërsisë në punë që i
padituri ia ka njohur, paditësja, përveç kriterit të moshës plotëson edhe kriterin tjetër ligjor,
atë të pasjes së vjetërsisë minimale në punë prej 15 vitesh, dhe në këto rrethana pala e
paditur duhet të detyrohet t’i njohë paditëses të drejtën për të përfituar pensionin e pleqërisë
që nga mbushja e moshës së kërkuar nga ligji.
Vlerësimi i Gjykatës Administrative të Apelit mbi kompetencën lëndore:
Gjykata Administrative e Apelit vlerëson me rëndësi për zgjidhjen e çështjes,
përcaktimin e faktit nëse mosmarrëveshja në gjykim është e natyrës administrative apo civile.
Për të arritur në një konkluzion të saktë lidhur me këtë çështje, referuar edhe Vendimit
Unifikues nr.3/2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, gjykata vlerëson
përcaktuese objektin dhe shkakun ligjor të padisë. Në analizë të këtyre elementeve dhe të
fakteve që pretendohen nga pala paditëse në kërkesë-padinë objekt gjykimi, konstatohet se
objekti i padisë ka kërkime të natyrës administrative edhe civile dhe kompetencën lëndore për
gjykimin e saj e ka Gjykata e Apelit Tiranë, në zbatim të vendimit unifikues nr.3, datë
28.04.2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Nga kërkesë padia e paraqitur për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë,
rezulton se kërkimi i paditëses në këtë gjykim është:
Shoqërore Tiranë me nr.231, dalë 11.03.2011 dhe të vendimit të marrë nga i padituri Instituti
778
pleqërisë periudhat e punës që paditësja ka punuar si laborante pranë ish Repartit Ushtarak
me nr.1437 nga data 02.12.1975 deri në datën 01.06.1985 dhe periudhën që ka punuar pranë
ish ISPN nr.6, Laboratori i Municioneve të Ushtrisë nga data 01.06.1985 deri në datën
30.08.1995 dhe detyrimi i të paditurit 17 paguajë pensionin e pleqërisë që nga koha e lindjes
së të drejtës.
Gjykata Administrative e Apelit, në interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme,
vlerëson se për kërkimin lidhur me Kundërshtimin e vendimit të marrë nga i padituri
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë me nr.231, datë 11.03.2011 dhe të
vendimit të marrë nga i padituri Instituti i Sigurimeve Shoqërore Tiranë me nr.238, datë
27.05.2011, ndodhemi përpara një mosmarrëveshje të natyrës administrative.
Në nenin 15 shkronja “a” të ligjit nr.49/2012, është përcaktuar se të drejtën e
ngritjes së padisë në gjykatën administrative e ka çdo subjekt, që pretendon se i është cënuar
një e drejtë apo një interes i ligjshëm nga një veprim apo mosveprim i organit publik.
Kjo marrëdhënie është e karakterit administrativ dhe për rrjedhojë, nga pikëpamja
lëndore, nëse ky do të ishte kërkimi i vetëm i kërkesë padisë objekt gjykimi, atëherë
mosmarrëveshja objekt gjykimi do të ishte në kompetencën e gjykatave administrative,
referuar nenit 7 gërma “a” të ligjit 49/2012.
Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se kërkimi për detyrimin e palës së paditur
t’i njohë paditëses për efekt të përfitimit të pensionit të pleqërisë periudhat e punës që
paditësja ka punuar si laborante pranë ish Repartit Ushtarak me nr.1437 nga data
02.12.1975 deri në datën 01.06.1985 dhe periudhën që ka punuar pranë ish ISPN nr.6,
Laboratori i Municioneve të Ushtrisë nga data 01.06.1985 deri në datën 30.08.1995 dhe
detyrimi i të paditurit t’i paguajë pensionin e pleqërisë që nga koha e lindjes së të drejtës,
përbën një kërkim me natyrë civile.
Çështjet në kompetencë lëndore të gjykatave administrative janë përcaktuar në nenin
7, të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” i ndryshuar, sipas te cilit:
h) mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së pali gjshme ose të
mosveprimit të organit publik:
administrativ me heqje lirie deri në 30 ditë me dënimin me gjobë.
Në analizë të kësaj dispozite përcaktohet qartë se lënda e shqyrtimit nga gjykatat
administrative janë mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale. aktet
nënligjore normative, kontratat administrative publike, veprimet e paligjshme apo
mosveprimet e organit publik.
Konstatohet lehtësisht se kërkimi për Detyrimin e palës së paditur ti njohë paditëses
për efekt të përfitimit të pensionit të pleqërisë periudhat e punës që paditësja ka punuar si
laborante pranë ish Repartit Ushtarak me nr.1437 nga data 02.12.1975 deri në datën
779
01.06.1985 dhe periudhën që ka punuar pranë ish ISPN nr.6, Laboratori i Municioneve të
Ushtrisë nga data 01.06.1985 deri në datën 30.08.1995 dhe detyrimi i të paditurit t’i paguajë
pensionin e pleqërisë që nga koha e lindjes së të drejtës.., nuk bën pjesë në asnjë prej këtyre
rasteve.
Padia si bazë ligjore ndër të tjera ka edhe nenin 388 të Kodit të Procedurës Civile,
dispozitë në të cilën përmbahet ky parashikim ligjor: “Kur nga një fakt varet lindja,
ndryshimi ose shuarja e të drejtave personale apo pasurore të një personi dhe akti që
vërteton atë është zhdukur, ka humbur dhe nuk mund të bëhet përsëri ose nuk mund të merret
me ndonjë rrugë tjetër, personi i interesuar ka të drejtë të kërkojë që fakti të vërtetohet me
vendim të gjykatës së shkallës së parë.
Kërkesa për vërtetimin e fakteve paraqitet në gjykatën e shkallës së parë, në territorin
e së cilës ka banimin kërkuesi.
Kur kërkohet vërtetimi i faktit për një send të paluajtshëm, ajo paraqitet në gjykatën e
shkallës së parë në territorin e së cilës ndodhet sendi. Në mënyrën e treguar më sipër mund
të kërkohet edhe korrigjimi i gabimeve të akteve të treguara në paragrafin e parë të këtij
neni”, pra vërtetimin e faktit juridik, që është një gjykim, kompetenca lëndore e të cilit i
përket gjykatave civile dhe jo gjykatës administrative.
Rezulton se paditësja i është drejtuar organit administrativ DRSSH Tiranë, me
kërkesë për lidhje pensioni. Nga organi administrativ është marrë një vendim dhe pala
paditëse ka ndjekur rrugën e ankimit administrativ pranë ISSH Tiranë.
Pas marrjes së vendimit duke mos qenë dakord me të, pala paditëse e ka
kundërshtuar në gjykatë aktin administrativ, por paditësja duke mos patur prova shkresore
për vërtetimin e të drejtës në kushtet që edhe libreza ka qënë dublikatë e plotësuar në vitin
1995, edhe pas ndryshimit të objektit fillestar të padisë sipas kërkesës me shkrim të datës
16.12.2011, sërish paditësja e ka orientuar shqyrtimin gjyqësor pikërisht në vërtetimin e
faktit juridik të njohjes së vjetërsisë së saj në punë për periudhat e kontestuara nga pala e
paditur, duke e provuar këtë fakt edhe më dëshmitarët e thirrur në gjykimin në shkallë të
parë.
Konstatohet pra se në kërkesë padinë objekt gjykimi kemi të bëjmë me kërkime si të
natyrës civile, ashtu edhe të natyrës administrative.
Me vendimin unifikues nr.3, datë 28.04.2014, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë kanë njehsuar praktikën gjyqësore si më poshtë: “Çështjet të cilat në objektin e tyre
kanë disa kërkime si të natyrës civile dhe administrative, kërkime të cilat janë paraqitur
përpara datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur.”.
Duke qënë se padia përmban në objekt njëherësh kërkime civile dhe administrative, Gjykata
Administrative e Apelit, vlerëson se gjykata e cila ka kompetencën lëndore për gjykimin e
çështjes është Gjykata e Apelit Tiranë meqënëse padia në gjykim e cila përmban kërkime të
natyrës civile dhe administrative, është paraqitur për gjykim para datës 04.11.2013.
Për të gjitha arsyet e renditura më lart, Gjykata e Apelit Administrativ vlerëson se
është i pabazuar në ligj vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë për shpalljen e moskompetencës
lëndore dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Apelit Administrativ. Çështja duhej gjykuar nga
Gjykata e Apelit Tiranë, e cila është gjykata kompetente nga pikëpamja e lëndës së
shqyrtimit.
Në këto kushte, në bazë të nenit 13/5, të ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative'’ i
ndryshuar, Gjykata e Apelit Administrativ. në vijim të veprimeve proceduriale ligjore për
shqyrtimin e çështjes, kryesisht çmon t’i parashtrojë qëndrimin e saj Gjykatës së Lartë për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes në lidhje me përcaktimin e gjykates kompetente nga pikëpamja
lëndore per shqyrtimin e kësaj padie.
780
4. Ligji 49/2012, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave

Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” Neni 7, pika a), i Ligjit
49/2012 “Gjykatat administrative, janë kompetente për: a) mosmarrëveshjet që lindin nga
aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative
publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik”.
Ligji nr.7703, datë 11.05.1993, “Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e
Shqipërisë”.
5. Se Vendimi nr.2850, datë 27.06.2014, i Gjykatës së Apelit Tiranë, është i marrë në

përputhje me ligjin dhe në interpretim dhe zbatim të drejtë të tij, prandaj duhet lënë në fuqi.
6. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve të ndodhura në
dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të padisë, vlerëson se çështja objekt gjykimi bën
pjesë në juridiksionin gjyqësor administrativ.
Sipas nenit 10/1, të ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin
e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë, shqyrton mosmarrëveshjet administrative të parashikuar
në nenin 7, të këtij ligji, me përjashtim të atyre që lidhen me aktin nënligjor normativ”. Neni
10/1, është një dispozitë referuese, i cili të referon tek neni 7, i ligjit 49/2012, që përcakton se
cilat mosmarrëveshje do të konsiderohen administrative, zgjidhja e të cilave mundet të
kërkohet në gjykatën administrative. Në pikën a), të nenit 7, përcaktohet se janë në
kompetencë të gjykatës administrative të shkallës së parë “mosmarrëveshjet që lindin nga
aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative
publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik”.
Neni 32, i Kodit të Procedurës Civile, parashikon se: “Padia mund të ngrihet: a) për
të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur; b) për
vërtetimin e qenies ose mosqenies së një marrëdhënieje juridike ose një të drejte; c) për
njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për paditësin”.
7. Në analizë të kërkimeve të padisë objekt gjykimi, konstatohet se kërkimi:
“Kundërshtimin e vendimit, të marrë nga i padituri Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë me nr.231, datë 11.03.2011, dhe të vendimit të marrë nga i padituri
Instituti i Sigurimeve Shoqërore Tiranë me nr.238, datë 27.05.2011”, është kërkim me natyrë
të pastër administrative.
8. Referuar kërkesëpadisë, paditësi kërkon në bazë të nenit 32/c, të Kodit të
Procedurës Civile, detyrimin e një organi administrativ që është konkretisht Drejtoria
Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, “Detyrimin e palës së paditur t’i njohë paditëses
për efekt të përfitimit të pensionit të pleqërisë, periudhat e punës që paditësja ka punuar, si
laborante, pranë ish Repartit Ushtarak me nr.1437, nga data 02.12.1975 deri në datën
01.06.1985, dhe periudhën që ka punuar pranë ish ISPN nr.6, Laboratori i Municioneve të
Ushtrisë nga data 01.06.1985 deri në datën 30.08.1995, dhe detyrimi i të paditurit ti paguajë
pensionin e pleqërisë që nga koha e lindjes së të drejtës”. Objekti i saj është i lidhur me
njohjen, ndryshimin dhe saktësimin e vjetërsisë në punë, për shtetasen Behixhe Jahja,
dokument që ka të bëjë plotësisht me aktivitetin dhe veprimtarinë administrative që ligji,
nr.7703, datë 11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore”, i ka ngarkuar këtij organi.
781
Pavarësisht se kërkesëpadia është ngritur në bazë të nenit 32, të Kodit të Procedurës
Civile, objekti i saj është i lidhur me njohjen dhe saktësimin e të dhënave në regjistër, si një
akt administrativ i cili do të trajtohet nga ana e këtij organi administrativ, përkatësisht
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, në procedurën administrative që ligji i
ngarkon asaj si veprimtari e posaçme publike administrative. Për rrjedhim mosmarrëveshja
është me një organ administrativ publik lidhur me aktivitetin publik administrativ të tij, për
një akt administrative, vërtetësia ose jo e të cilit, krijon të drejta dhe detyrime në fushën
administrative për palët pjesëmarrëse në çështjen gjyqësore.
9. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, arrin në konkluzionin se
vendimi nr.2850, datë 27.06.2014, i Gjykatës së Apelit Tiranë, për shpalljen e
moskompetencës lëndore të saj dhe dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës
Administrative të Apelit, është i drejtë dhe i bazuar në ligj.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.2850, datë 27.06.2014, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 18.02.2016
782
Nr. 31003-00167–00-2016 i Regj.Themeltar
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: HARALLAMB BAZHUKA

ALMARITA BAZHUKA
TË PADITUR: FATOS GURI
LUAN GURI
Z.V.R.P.P. DURRËS
OBJEKTI:
Sigurimin e padise, duke urdheruar ZVRPP Durres,
qe te mos regjistroje asnje lloj transaksioni lidhur me objektin
qe te paditurit do te marrin nga ndertesa qe po ngrihet ne token tone objekt gjykimi.
Detyrimin e ZVRPP Durres, qe te fshije regjistrimin e prones
ne zbatim te vendimit te prishur nr.1178, date 30/03/1994,
te Gjykates se Rrethit Durres, qe ka krijuar mbivendosje me pronën e paditësit
nr.3/464, ZK dhe te leshoje vertetimin e pronesise.
Baza Ligjore: Nenet 32/a, 45, 202 e vijues te K.Pr.Civile,
Nenet 192, 193/dh, 196 te K.Civil,
ligji nr.7843, datë 13.01.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.2004, date 18.07.2013, ka

vendosur:
Pranimin pjeserisht te kerkese padise te paditesave Harallambdhe Almarita
Bazhuka.
Pranimin e kerkese padise per çregjistrimin e sip 31.05 m2 ndertim (nje shtepi
e perbere nga nje dhome e guzhine ZK 8513, nga emri i Fatos dhe Luan Gurit
dhe lenien ne emer te Harallamb Bazhukes sip hipotekor nr.1049, date
11.12.1981, e konfiguruar sipas skices nr 1, te ekspertimit date 22.11.2012.
Rrezimin e kerkimit per sip 31.05.m2, e trajtuar me vendimin nr.1178, datë
30.03.1994, sepse nuk legjitimohen ne kerkimin e tij pasi nuk jane pronar.
Lidhur me sigurimin e padise ngelet vendimi date 27.01.2012.
Shpenzimet gjyqesore ne ngarkim te dy paleve ne menyre te barabarte
Kundër këtij vendimi kane paraqitur ankim te dy palet ndergjyqese
783
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2014-1641(690), datë 28.04.2014, ka
vendosur:
Shpalljen e moskompetencës dhe dërgimin e kësaj çështje pranë Gjykatës
Kundër këtij vendimi mund të bëhet rekurs sipas ligjit.
Gjykata e Apelit Administrativ, me vendimin e datës 27.01.2016, ka vendosur:

Parashtrimin e qëndrimit mbi konfliktin e kompetencës. Vlerësojmë se në
rastin konkret, vënia në diskutim e titujve të pronësisë dhe zgjidhja në emër të
tyre e pasojave të një regjistrimi të vlerësuar si i paligjshëm nga pala paditëse,
dikton vazhdimin e gjykimit nga gjykata civile, duke qenë se çështja është
regjistruar në gjykatë civile para datës 04.11.2013.
Të ngrejë para Gjykatës së Lartë, çështjen e mosmarrëveshjes së kompetencës
funksionale.
Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, me
qëllim zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës funksionale
midis Gjykatës së Apelit Durrës dhe Gjykatës Administrative të Apelit.

pasi degjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç, rezulton nga materialet e ndodhura në dosjen gjyqësore, pala paditëse
Harrallamb Bazhuka dhe Almarita Bazhuka, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës me kërkesëpadi, duke kërkuar - Sigurimin e padise, duke urdheruar ZVRPP Durres qe
te mos regjistroje asnje lloj transaksioni lidhur me objektin qe te paditurit do te marrin nga
ndertesa qe po ngrihet ne tokën tonë objekt gjykimi. Detyrimin e ZVRPP Durrës që te fshije
regjistrimin e pronës ne zbatim të vendimit te prishur nr.1178, date 30.03.1994, i Gjykatës se
Rrethit Durres qe ka krijuar mbivendosje me pronen e paditesit ZK 85123 dhe të leshoje
vertetimin e pronesise.
II. Vendimi dhe arsyetimi i gjykatës në mosmarrëveshje:
2. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2014-1641(690), datë 28.04.2014, ka

vendosur:
-Shpalljen e moskompetencës dhe dërgimin e kësaj çështje pranë Gjykatës
-Kundër këtij vendimi mund të bëhet rekurs sipas ligjit.
Me arsyetimin:
Gjykata e Apelit pasi e shqyrtoi çcshtjen vlerëson se nuk është kompetente për
gjykimin e kësaj çështjeje, pasi jemi para gjykimit të një mosmarrëveshjeje administrative, e
cila me hyrjen në fuqi të ligjit nr.49/2012, nuk mund të zgjidhet më nga gjykatat civile, për
shkak se kompetenca lëndore për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve administrative i ka kaluar
gjykatave të krijuara për zgjidhjen e tyre me ligjin e posaçëm të lartpërmendur.
Në këtë përfundim ka arritur edhe Gjykata e Lartë me Vendimin Unifikues nr.3, datë
06.12.2013 ku ka unifikuar praktikën si më poshtë: Gjykatat administrative të shkallës së
parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të
krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për
784
shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje
administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit. Këto gjykata janë
kompetente për çështjet administrative për të cilat, padia, ankimi ose rekursi është
depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së parë, të apelit
apo në Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë, shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar
akoma.
Sa më sipër, Gjykata e Apelit Durrës çmon se kjo çështje nuk është në kompetencë të
kësaj gjykate dhe shpall moskompetencën e saj duke ja dërguar iktet e kësaj çështje civile për
kompetencë gjykimi Gjykatës Administrative të ipelit Tiranë.
3. Gjykata e Apelit Administrativ, me vendimin e datës 27.01.2016, ka vendosur:
-Parashtrimin e qëndrimit mbi konfliktin e kompetencës.
Me arsyetimin:
Gjykata e Apelit Durres, me vendimin nr.10-2014-1641(690), dt.28.04.2014, ka
vendosur:
Shpalljen e moskompetences dhe dergimin e kesaj çeshtje prane Gjykates
Administrative te Apelit Tirane.
- Kunder ketij vendimi mund te behet rekurs sipas ligjit”.
Gjykata e Apelit Durres ka argumentuar nder te tjera se:
Rrjedhimisht, konflikti mes palëve ndergjyqese, rezulton te jete iniciuar mbi bazen e
informacioneve të të paditurit ZVKPP Durrës, permbledhur ne dy Akte Verifikimi te viteve
2009 dhe 2010, nderkohe qe gjate gjykimit ne shkalle te pare, paditesat shprehen se:
“Ne nuk e kemi humbur asnjeherë pronen dhe Ferdane Guri nuk e ka fituar atë
asnjehere.
Ferdane Guri nuk e ka fituar asnjehere pronesinë e pasurise objekt gjykimi, sepse nuk
ekziston asnje vendim gjyqësor i formes se prere qe ta njohe ate pronare te prones se
paditesave.
Gjithashtu per pronën objekt gjykimi, nuk ekziston as ndonje veprim juridik qe kete
prone ta kete fituar e ndjera Ferdane Guri apo ndonje person tjeter.
Në nenet 192, e vijues te Kodit Civil, per regjistrimin e pasurive te paluajtshme, jane
percaktuar për regjistrim aktet qe permbajne fitimin ose njohjen e pronesise.
Ne rastin konkret, nuk kemi te bejme me nje akt apo veprim juridik ne kuptim te nenit
193, Kodi Civil, ndaj regjistrimi i kesaj prone ne favor te pales se paditur duhet te
çregjistrohet.
Nga ana tjeter pala e paditur rezulton ta kete realizuar mbrojtjen e saj nepermjet
prapësimeve se:
“Ne Regjistrin hipotekor te transkriptimeve te pasurive te paluajtshme, rezulton
shenimi bere nga punonjesi i ZVRPP Durres, qe pasuria kalon nga Harallamb Bazhuka tek
Ferdane Guri, ne baze te Vendimit te Gjykates nr.1178, dt.1994.
Ky fakt nuk e cenon te drejten e pronesise se Ferdane Gurit te Fituar me kontrate
ligjore me dt. 15.04.1991, per faktin se nuk eshte pergjegjesia e kesaj te fundit per mos
regjistrim te kesaj kontrate ne Regjistrin Hipotekor, mbasi periudha qe kalonte Zyra e
Hipotekes ne 1991, ka qene e pa stabilizuar dhe jo e sistemuar, ky fakt ka ndikuar ne
mosregjistrim kontrates se dt.5.04.1991.
Mosregjistrimi i kësaj kontrate të njohur me ligj të veçantë nga ligjvënësi për
periudhë të caktuar kohore nuk i sjell humbjen e pronësisë pronares Ferdane Guri”.
Edhe vendimi i gjykates se shkalles se pare, pershkohet nga nje analize e realizuar ne
raport me Nenin 91, te Kodit Civil etj, ne perfundim te te ciles gjykata konkludon se paditesat
jane pronare dhe se te paditurit nuk kane nje akt mbi bazen e te cilit te behet regjistrimi i
pasurise se pretenduar prej tyre.
785
Per sa me siper, gjykata e shkalles se pare rezulton te kete zgjidhur pasojen e
mosperputhjes se pasqyrimeve ne regjistrin e pasurive te paluajtshme me titujt e pronesise se
debatuar ne proces,
Bazuar në sa më sipër, vlerësojmë se në rastin konkret, vënia në diskutim e titujve të
pronësisë dhe zgjidhja në emër të tyre e pasojave të një regjistrimi të vlerësuar si i
paligjshëm nga pala paditëse, dikton vazhdimin e gjykimit nga gjykata civile, duke qenë se
çështja është regjistruar në gjykatë civile para datës 04.11.2013.
4. Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, neni 7/a, të ligjit
nr.49/2013 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative” parashikohet
se: Gjykatat administrative janë kompetente për mosmarrëveshjet që lindin nga aktet
administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative publike,
të nxjerra gjatë veprimtarisë administrative nga organi publik.....
Vendimi Unifikues nr.3, datë 6.12.2013, i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së

Lartë; ndërmjet të tjerave thuhet se: Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e
Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin
nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizmin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha
çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji, përbëjnë mosmarrëveshje administrative,
pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për
çështjet administrative për të cilat, padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës
04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së parë të apelit, apo në Gjykatën e Lartë,
dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma.....
Dispozitat e Kushtetutës në të cilat është parashikuar:

Neni 42/2 i Kushtetutës:“Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të
interesave të tij kushtetuese dhe ligjore ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të
drejtën e një gjykimi të drejtë dhe publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e
pavarur dhe e paanshme e caktuar me ligj”.
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile.
5. Vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës, nr.10-2014-1641(690), datë 28.04.2014, është

një vendim i marrë në interpretim e zbatim të drejtë të ligjit, ndaj si i tillë ai duhet te lihet në
fuqi.
6. Sipas nenit 10/1, të ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe
Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve
Administrative”, Gjykata Administrative, shqyrton mosmarrëveshjet administrative të
parashikuara në nenin 7, të këtij ligji, me përjashtim të atyre që lidhen me aktin nënligjor
normativ”.
Ky nen është një dispozitë referuese, i cili të referon tek neni 7, i ligjit nr.49/2012, që
përcakton se cilat mosmarrëveshje do të konsiderohen administrative, zgjidhja e të cilave
mundet të kërkohet në gjykatën administrative.
Në pikën a), të nenit 7, përcaktohet se janë në kompetencë të gjykatës administrative
“mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative
786
dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative
nga organi publik”.
7. Referuar objektit të padisë: “Detyrimin e ZVRPP Durres, qe te fshije regjistrimin e
prones ne zbatim te vendimit te prishur nr.1178, date 30/03/1994, te Gjykates se Rrethit
Durres, qe ka krijuar mbivendosje me pronën e paditësit nr.3/464, ZK dhe të lëshojë
vërtetimin e pronësisë” etj, është një kërkimi i natyrës administrative dhe do të
konsiderohet si një çështje me karakter administrativ.
Pra nga sa rezulton nga ligji, kompetenca funksionale dhe lëndore, i takon Gjykatës
PËR KËTO ARSYE

Mosmarreveshjeve Administrative”,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.10-2014-1641(690), datë 28.04.2014, të Gjykatës së
Apelit Durrës.
Tiranë, më 18.02.2016
787
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: PËRPARIM ÇULLHAJ

I PADITUR: RRUSTEM SULAJ
OBJEKTI:
Të fshihen targat e motorit të markës Dayang,Tipi DY110-18,
lloji motor, me nr.serie LATXCHKY4B1304311, me ngjyrë të kuqe,
nr.i vendeve 2, me targë AE902, me benzinë, pronësi e vërtetuar
nga leja e qarkullimit nr.TRDA5312112, lëshuar me datë 12.07.2012
dhe nga çertifikata e pronësisë së mjetit lëshuar me datë 17.07.2012.
Baza Ligjore: Rregullimin e pasojave lidhur me gjobën e vendosur.
Kodi i Procedurës Civile.
Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.4792, datë

Moskompetencën lëndore të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë në gjykimin e çështjes civile me nr.31025-06005-80 Akti, me paditës
Përparim Çullhaj; me palë të paditur Rustem Sula; me objekt : që i përket: Të
fshihen targat e motorit të markës Dayang,Tipi DY110-18, lloji motor, me
nr.serie LATXCHKY4B1304311, me ngjyrë të kuqe, nr.i vendeve 2, me targë
AE902, me benzinë, pronësi e vërtetuar nga leja e qarkullimit
nr.TRDA5312112, lëshuar me datë 12.07.2012 dhe nga çertifikata e pronësisë
së mjetit lëshuar me datë 17.07.2012.
Dërgimin e kërkesë padisë, së bashku me aktet e paraqitura, Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, si gjykatë kompetente për gjykimin e kësaj çështjeje.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e ndërmjetëm nr.12899 Regj.

Them, datë 18.12.2015, vendosi të paraqesë kërkesën për parashtrim qëndrimi për rregullimin
e kompetencës në Gjykatën e Lartë, me shkaqet si më poshtë:
 Në nenin 7, të Ligjit nr.49/2012 “Për organzimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” është përcaktuar se:
“Gjykatat administrative janë kompetente për: a) mosmarrëveshjet që lindin nga
aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat
administrative nga organi administrativ”. Në kuptim të këtij ligji akti administrativ
individual cilësohet çdo vullnet i shprehur nga organi publik në ushtrim të
788
funksioneve publike, ndaj subjekteve individualisht të përcaktuara, që krijon,
ndryshon ose shuan një marrdhënie juridike (Neni 2), karakteristika që i gëzon edhe
akti administrativ, objekt i këtij gjykimi.
 Njëkohësisht referuar neni 17/b të Ligjit nr.49/2012 “Për organzimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative” në objektin e padisë së një gjykimi administrativ përfshihet edhe
detyrimi i organit adminstrativ të ndryshojë një akt administrativ ( Padia ngrihet: b)
për ndryshimin pjesërisht ose tërësisht të aktit administrativ apo detyrimin e organit
publik për të ndryshuar një akt adminstrativ).
 A jemi para një padie civile që i përket të drejtës civile nga ku kërkohet fshirja e
targave të motorrit i cili ka pasojë juridike për paditësin apo jemi para një
mosmarrëveshje administrative që lidhet me ligjshmërinë e aktit administrativ të palës
së paditur (Drejtoria e Transportit Rrugorë, Tiranë)?
 A është kompetente Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë për shqyrtimin
e kësaj çështje që ndonëse edhe pse nuk ka në objekt të drejtëpërdrejtë një akt
administrativ, përsëri lidhet thelbësisht dhe e ka themelin e tij tek kundërshtimi i një
akti administrativ, pra me fshirjen e targës së motorrit nga emri i palës paditëse
Përparim Çullhaj dhe kalimin e tij palës së paditur Rustem Sula, duke qenë se ky
motor është blerë nga ky i fundit me kontratën e shitjes nr.2892 Rep., nr.702/1 Kol.,
datë 22.05.2013?

VËREN
1. Paditësi Përparim Çullhaj ka pasur në pronësi një motor të markës Dayang, tipi DY110-
18 me nr.serie LATXCHKY4B1304311, (ngjyrë e kuqe) me targë AE902, pronësi e
vërtetuar nga leja e qarkullimit nr.TRDA5312112, lëshuar me datë 12.07.2012 dhe nga
çertifikata e pronësisë së mjetit lëshuar me datë 17.07.2012. Paditësi, mjetin e
sipërpërmendur, me kontratën nr.2892 Rep., nr.702/1 Kol., datë 22.05.2013 ja shet të
paditurit Rrustem Sula.
2. I padituri ( blerësi) nuk e ka regjistruar mjetin motorik në regjistrin publik të pasurive të
luajtshme dhe ky mjet rezulton i regjistruar akoma në emër të paditësit.
3. Në dy raste përkatësisht me datë 17.01.2014 dhe datë 16.02.2014, ndaj paditësit Përparim
Çullhaj është mbajtur Proces Verbal për konstatim të shkeljes, nga Komisariati Rajonal i
Policisë Rrugore Tiranë, duke e gjobitur, përkatësisht me vlerën 600 lekë dhe 1000 lekë.
Pra paditësi është gjobitur për kundravajtje administrative të cilat nuk i ka kryer vetë,
sepse në aktet administrative të sipërpërmendura është shkruar “Jo prezent” dhe në tjetrin
“Rustem Sula” (i padituri që e kishte blerë mjetin motorik), gjithashtu ai nuk është më
pronar i këtij mjeti motorik, pronësi të cilin e ka fituar i padituri Rustem Sula nëpërmjet
kontratës së shitjes sa sipër.
4. Në këto kushte paditësi i është drejtuar Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë me kërkesë padinë objekt gjykimi.
5. Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.4792, datë
 Moskompetencën lëndore të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë në
gjykimin e çështjes civile me nr.31025-06005-80 Akti, me paditës Përparim Çullhaj; me
palë të paditur Rustem Sula; me objekt : që i përket: Të fshihen targat e motorrit të
markës Dayang,Tipi DY110-18, lloji motor, me nr.serie LATXCHKY4B1304311, me
ngjyrë të kuqe, nr.i vendeve 2, me targë AE902, me benzinë, pronësi e vërtetuar nga
789
leja e qarkullimit nr.TRDA5312112, lëshuar me datë 12.07.2012 dhe nga çertifikata e
pronësisë së mjetit lëshuar me datë 17.07.2012.
 Dërgimin e kërkesë padisë, së bashku me aktet e paraqitura, Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, si gjykatë kompetente për gjykimin e kësaj çështjeje.
Duke arsyetuar në mënyrë të përmbledhur: “...se thelbi i mosmarrëveshjes në këtë
gjykim, është një mosmarrëveshje e konceptuar si e lindur dhe zhvilluar mes palëve
ndërgjyqëse private në këtë gjykim. ... Nga vetë ky objekt padie duke patur parasysh edhe
interpretimin që ka bërë Gjykata e Lartë në Vendimin e saj Unifikues, lidhur me shkakun
dhe objektin e padisë, rezulton se thelbi i mosmarrëveshjes objekt gjykimi është pikërisht
mosfshirja nga ana e të paditurit të targave të makinës.... Rastet që përbëjnë lëndën për
gjykim në këtë gjykatë ( Administrative) janë parashikuar në mënyrë shteruese ( në nenin
7 të Ligjit nr.49/2012 ). ... Në rastin konkret, duke analizuar palët në mosmarrëveshje dhe
veçanërisht kërkimet objekt padie dhe kuadrin ligjor në të cilin mbështeten ato, Gjykata
konkludon se jemi në thelb para një mosmarrëveshje civile dhe jo administrative. Ky lloj
konflikti përbën mosmarrëveshje që rregullohen nga e drejta private.”
6. Pala paditëse gjatë gjykimit në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka bërë kërkesë, e cila
është pranuar nga kjo gjykatë me vendim të ndërmjetëm, për të thirrur në gjykim me
cilësinë e të paditurve: 1) Drejtorinë e Policisë së Qarkut Tiranë; 2) Drejtorinë e
Transportit Rrugor, Tiranë.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e ndërmjetëm nr.12899 Regj. Them,
datë 18.12.2015, vendosi të paraqesë kërkesën për parashtrim qëndrimi për rregullimin e
kompetencës në Gjykatën e Lartë, me shkaqet si më poshtë:
i. Referuar neni 17/b të Ligjit nr.49/2012 “Për organzimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” në
objektin e padisë së një gjykimi administrativ përfshihet edhe detyrimi i organit
adminstrativ të ndryshojë një akt administrativ.
ii. A jemi para një padie civile që i përket të drejtës civile nga ku kërkohet fshirja e
targave të motorrit i cili ka pasojë juridike për paditësin apo jemi para një
mosmarrëveshje administrative që lidhet me ligjshmërinë e aktit administrativ të
palës së paditur (Drejtoria e Transportit Rrugorë, Tiranë)?
iii. A është kompetente Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë për shqyrtimin
e kësaj çështje që ndonëse edhe pse nuk ka në objekt të drejtëpërdrejtë një akt
administrativ, përsëri lidhet thelbësisht dhe e ka themelin e tij tek kundërshtimi i një
akti administrativ, pra me fshirjen e targës së motorrit nga emri i palës paditëse
Përparim Çullhaj dhe kalimin e tij palës së paditur Rustem Sula, duke qenë se ky
motor është blerë nga ky i fundit me kontratën e shitjes nr.2892 Rep., nr.702/1 Kol.,
datë 22.05.2013?
8. Kolegji Civil vlerëson se vendimi nr.4792, datë 02. 10. 2015 i Gjykatës Administrative
të Shkallës së Parë Tiranë me të cilin është shpallur moskompetenca lëndore e kësaj
gjykate për gjykimin e çështjes me nr.31025-06005-80 Akti, dhe dërgimin për
kompetencë gjykimi, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është marrë në zbatim të ligjit
procedural, nenit 61 të Kodit të Procedurës Civile, ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, sepse siç arsyeton gjykata administrative: “Në rastin konkret, duke
analizuar palët në mosmarrëveshje dhe veçanërisht kërkimet objekt padie dhe kuadrin
ligjor në të cilin mbështeten ato, ... jemi në thelb para një mosmarrëveshje civile dhe jo
administrative. Ky lloj konflikti përbën mosmarrëveshje që rregullohen nga e drejta
private.”
9. Kolegji konstaton se në kushtet kur pala paditëse gjatë gjykimit në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë ka bërë kërkesë, për të thirrur në gjykim me cilësinë e të paditurve 1)
790
Drejtorinë e Policisë së Qarkut Tiranë; 2) Drejtorinë e Transportit Rrugor, Tiranë, kërkesë
e cila është pranuar nga kjo gjykatë me vendim të ndërmjetëm, duhet të kishte shpallur
moskompetencën lëndore dhe t’ja ridërgonte çështjen për gjykim në gjykatën
administrative.
10. Kolegji Civil vëren se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vepruar jo drejtë kur me
vendimin e ndërmjetëm ka parashtruar në Gjykatën e Lartë konfliktin për kompetencën,
pasi me shtimin e ndërgjyqësisë me subjektet si: Drejtorinë e Policisë së Qarkut, Tiranë
dhe Drejtorinë e Transportit Rrugor, Tiranë tashmë natyra e çështjes nuk është më civile
por administrative, pasi janë thirrur si të paditur dy organe të administratës publike.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duke analizuar llojin e mosmarrëveshjes objekt
shqyrtimi, konstaton se natyra e mosmarrëveshjes është administrative, pasi konflikti që
është shtruar për zgjidhje përpara gjykatës lind nga mos regjistrimi në regjistrat publikë të
pronësisë së mjetit të rrjedhur nga një kontratë shitjeje pasurie të luajtshme, përkatësisht
nga kontrata nr.2892 Rep., nr.702/1 Kol., datë 22.05.2013, nënshkruar midis palës
paditëse Përparim Çullhaj (shitësit) dhe të paditurit Rustem Sula ( blerësit), ndërkohë që
të paditur në këtë gjykim sipas kërkesës së paditësit janë thirrur edhe dy organe të
administratës publike: 1) Drejtorinë e Policisë së Qarkut Tiranë; 2) Drejtorinë e
Transportit Rrugor, Tiranë.
12. Rregjistrat publikë për regjistrimin e mjeteve motorike që lëvizin në rrugë administrohen
nga Drejtorinë e Përgjithshme e Transportit Rrugor dhe disiplinimi i lëvizjes së tyre
kontrollohet nga Policia e Shtetit. Paditësi si shitës, me kërkesën e tij drejtuar gjykatës,
kërkon të ç‘regjistrohet mjeti motorrik (mbi të cilin nuk gëzon më të drejtë pronësie dhe
as nuk i pretendon këto të drejta), në regjistrat publik që administrohen nga organet e
administratës publike, dhe të regjistrohet në emër të blerësit (të paditurit). Pra jemi para
një kërkimi ndaj një organi të administratës publike.
13. Ky Kolegj vlerëson të theksojë se në rastin konkret pavarësisht se mosmarrëveshja është
prezantuar në gjykatë mes palëve ndërgjyqëse private duke të dhënë përshtypjen si
mosmarrëveshje që rregullohen nga e drejta private, Gjykata Administrative duhej të
kishte udhëzuar palët për rregullimin e ndërgjyqësisë, veprim i cili është kryer në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke thirrur edhe dy organe të administratës publike
të sipërcituara.
14. Në Kodin Rrugorë të Republikës së Shqipërisë të miratuar me Ligjin nr.8378, datë
22.7.1998, të ndryshuar, në Nenin 92, është parashikuar: “1. Automjetet, motomjetet dhe
rimorkiot për të qarkulluar duhet të jenë të pajisura me një leje qarkullimi dhe të jenë të
regjistruara pranë degëve përkatëse të Drejtorisë së Përgjithshme të Shërbimeve të
Transportit Rrugor.; 2. Degët e Drejtorisë së Përgjithshme të Shërbimeve të Transportit
Rrugor marrin masa për regjistrimin dhe lëshojnë lejen e qarkullimit ndaj atij që
vërteton se është pronar i mjetit, duke treguar, kur duhet, edhe gjeneralitetet e
shfrytëzuesit...”, ndërsa në Nenin 93, është parashikuar: “ 1. Në rast ndryshimi pronësie
të automjeteve, motomjeteve..., dega përkatëse e Drejtorisë së Përgjithshme të
Shërbimeve të Transportit Rrugor, sipas kërkesës së paraqitur nga ana e interesuar,
brenda 10 ditëve nga data kur nënshkrimi i aktit është vërtetuar ose është gjykuar i
rregullt, merr masa për regjistrimin e ndryshimit të pronësisë ose të ndryshimeve të tjera,
si dhe për lëshimin e certifikatës së re të pronësisë. 2. Zyra e Drejtorisë së Përgjithshme
të Shërbimeve të Transportit Rrugor, sipas kërkesës së paraqitur nga pronari brenda
afateve të përcaktuara në pikën 1, merr masa për rinovimin ose azhurnimin e lejes së
qarkullimit.... 3. Cilido që nuk respekton dispozitat e përcaktuara nga ky nen, ndëshkohet
me masë administrative.... 4. Cilido që qarkullon me një mjet, për të cilin nuk është
kërkuar, brenda afatit të caktuar në pikën 1 dhe 2, azhurnimi ose rinovimi i lejes së
qarkullimit dhe i çertifikatës së pronësisë, ndëshkohet me masë administrative... . 5. Leja
791
e qarkullimit i merret menjëherë atij që kryen shkeljet e parashikuara në pikën 3 dhe i
dërgohet zyrës së Drejtorisë së Përgjithshme të Shërbimeve të Transportit Rrugor, që
merr masa për rinovimin e saj pas zbatimit të dispozitave që janë shkelur.”
15. Referuar në nenin 7/b të Ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, në të cilin
parashikohet se gjykatat administrative kanë kompetencë lëndore ndërmjet të tjerave për
të gjykuar: “a) mosmarrëveshjet që lindin për shkak... të mosveprimit të organit publik”,
dhe në nenin 17/e : “Padia ngrihet: e) për detyrimin e organit publik për të kryer ... një
veprimi tjetër administrativ, të nevojshëm për mbrojtjen e të drejtave apo të interesave të
paditësit;...”, Kolegj Civil çmon se kërkimi objekt gjykimi është fshirja e regjistrimit të
pasurisë të luajtshme nga regjistrat publik në administrim të Drejtorisë së Transportit
Rrugor ( duke kryer një veprimi tjetër administrativ, të nevojshëm për mbrojtjen e të
drejtave apo të interesave të paditësit ) dhe zgjidhjen e pasojave lidhur me gjobën e
vendosur nga Komisariati Rajonal i Policisë Rrugore i cili gjithashtu është një organ
publik, pra nuk është referenca ligjore, por shkaku ligjor që përcakton natyrën e padisë
dhe shkaku ligjor nuk rezulton nga dispozitat ligjore që iu referohet paditësi por nga
pretendimet dhe kërkimet e tij të parashtruara ne padi dhe në gjykim. Rrjedhimisht
konflikti i shtruar për zgjidhje është pasojë e mosveprimit të organit administrativ dhe si e
tillë mosmarrëveshja është e natyrës administrative.
16. Referuar situatës juridike sa sipër, Kolegji konstaton se në çështjen objekt gjykimi,
gjykata e shkallës së parë pas rregullimit të ndërgjyqësisë thirrjen si palë ndërgjyqëse të
Drejtorinë e Policisë së Qarkut, Tiranë dhe Drejtorinë e Transportit Rrugor, Tiranë duke
evidentuar natyrën administrative të çështjes, duhej ta dërgonte atë për kompetencë
gjykimi në gjykatën administrative të shkallës së parë.
17. Në të tilla rrethana dhe për ekonomi gjyqësore Kolegji vlerëson se çështja duhet kaluar
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, duke kryer kështu drejtpërsëdrejti atë
veprim procedural që duhej të bënte Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
18. Përfundimisht ky Kolegji, nisur nga natyra administrative e çështjes konkludon se
vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, me të cilin është vendosur
dërgimi i akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duhet të prishet dhe çështja ti
dërgohet asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.4792, datë 02.10.2015, të Gjykatës së Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë dhe dërgimin e çështjes asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, si
gjykatë kompetente.
Tiranë, më 19.02.2016
792
VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në dhomën e këshillimit të datës 19.02.2016, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: IRAKLI KOPALI

I PADITUR: FOTAQ DHRAMI
OBJEKTI:
Pushim Cënimi në posedim dhe rivendosje në posedim të truallit
të ndodhur në fshatin “Qazim Pali”.
Baza Ligjore: Nenet 6, 31, 48, 153 e vijues te K.Pr.C.
Nenet 486, 608, 609, 625, 640, 641, 642, 643 e vijues te K.Civil.
Ligji nr.10076, dt.12.02.2009 “Për sigurimin e detyrueshëm në sektorin e transportit”,
si dhe aktet e tjera nën ligjore.
Rregullore nr.53, dt. 25.06.2009
“Për trajtimin e dëmeve që mbulohen nga kontrata e sigurimit të detyrueshëm
ne sektorin e transportit”,
Vendimi Unifikues nr.12, dt.14.09.2007
i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.1121, datë 23.11.2015, ka

vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë, për gjykimin e çështjes civile me nr.21256-01421-23-2015/1494
regj.them., e regjistruar në datë 03.11.2015, që i përket paditësit Irakli Kopali,
ndaj të paditurit Fotaq Dhrami, me objekt “pushimin e cenimit në posedim dhe
rivendosje në posedim të truallit të ndodhur në fshatin Qazim Pali”.
Dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, si gjykatë
kompetente.”.
Kundër vendimit të mësipërme të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë ka bërë

ankim të veçantë pala paditëse Irakli Kopali, i cili ka kërkuar prishjen e vendimit dhe
vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate duke parashtruar këto shkaqe:
 Gjykata i ka bërë një interpretim të gabuar si ligjit ashtu edhe dekreteve për këtë
problem sipas dëshirës së saj ose ishte e paqartë për këtë problem për shkak të
ndryshimeve të ndarjeve administrative.
 Gjykata me të drejtë i referohet nenit 6 të Ligjit nr.9877 datë 18/2.2008, dhe dekretit
nr.6201 datë 08.06.2009 pavarësisht kësaj vendos në kundërshtim me to.
793
 As ministri dhe as Presidenti nuk ka bërë propozim në lidhje me ndryshimin e
dekretit, duke e bërë të paligjshëm konkluzionin e gjykatës;

këshillimit,
VËREN
Paditësi Irakli Kopali, ka paraqitur për gjykim pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë, kërkesëpadinë me objekt: “Pushimin e cenimit në posedim dhe rivendosje në
posedim të truallit të ndodhur në fshatin “Qazim Pali”.
Paditësi është banor i fshatit “Qazim Pali” të Bashkisë Himorë. Që para viteve 1990
ka patur në posedim një sipërfaqe trualli brenda vijës së verdhë të fshatit Qazim Pali. Sipas
azhurnimit të bërë në këtë fshat kjo parcelë figuron me nr.199, është me sipërfaqe 300 m2.
Kjo parcelë është përdorur si kopshte nga paditësi dhe ka mbjellë edhe me pemë frutore. E
ka gëzuar qetësisht deri sa i padituri filloj të çfaqë pretendimi për këtë parcelë ku në një
moment e rrethoi me xokël betoni pjesërisht duke përfituar që paditësi ishte në Greqi. Në
këto kushte është vënë në lëvizje edhe vetë Komuna Lukovë e cila ka kërkuar që të mos
ndërtonte dhe të prishte atë mur që arriti të bëhej. Për këtë është mbajtur një procesverbal
nga ana e INUK Sarandë dhe kanë vazhduar procedurat ku ky procesverbal i është dërguar
INUK Tiranë me nr.44 prot datë 22.01.2013 . Pavarësisht sa më sipër Komuna Lukovë në
datë 07.05.2015 i ka dhënë lejë për thurrje të kësaj parcele duke u përdorur si parking .
Duke qenë se i padituri vazhdon ta shqetësojë në mënyra të ndryshme paditësin ai
është drejtuar gjykatës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.1121, datë 23.11.2015, ka
vendosur: “Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë,
për gjykimin e çështjes civile me nr.21256-01421-23-2015/1494 regj.them., e regjistruar në
datë 03.11.2015, që i përket paditësit Irakli Kopali, ndaj të paditurit Fotaq Dhrami, me
objekt “pushimin e cenimit në posedim dhe rivendosje në posedim të truallit të ndodhur në
fshatin Qazim Pali”.Dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, si gjykatë
kompetente.”.
Me arsyetimin se, “...6. Kompetenca tokësore është pushteti që i atribuohet me ligj
një gjykate për të shqyrtuar çështje brenda një territori të caktuar administrativ. (Shih
vendimin nr.13, datë 08.01.2013, të Gjykatës së Lartë.)
7. Sa më sipër, gjykata vlerëson se kjo çështje i përket juridiksionit gjyqësor dhe
gjykimi i saj është në kompetencën lëndore të Gjykatave të Rretheve Gjyqësore. Ajo që
diskutohet është se cilës gjykatë i përket kompetenca tokësore.
8. Sipas nenit 6 të ligjit nr.9877, datë 18.2.2008, “Për organizimin e pushtetit
gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, “Kompetencat tokësore të gjykatave dhe qendra e
ushtrimit të veprimtarisë për secilën prej tyre caktohen me dekret nga Presidenti i
Republikës, me propozimin e Ministrit të Drejtësisë...”. Në zbatim të parashikimeve të këtij
ligji, Presidenti i Republikës me dekretin nr.6201, datë 08.06.2009, ka përcaktuar
kompetencat tokësore të Gjykatave të Rretheve Gjyqësore, dhe qendrën e ushtrimit të
veprimtarisë së tyre. Konkretisht, sipas këtij dekreti, kompetenca tokësore e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë, përfshin Rrethet Sarandë dhe Delvinë.
9. Ky dekret me natyrë normative, përmban dispozita “banket”, pasi referon në një
tjetër akt normativ, siç është ligji “Për ndarjen administrativo-territoriale të njësive të
qeverisjes vendore në Republikën e Shqipërisë”.
794
10. Në parim duke qenë se dekreti përmban dispozita “banket”, kur ndryshon ndarja
administrative territoriale nuk është i nevojshëm ndryshimi i dekretit për përcaktimin e
kompetencave të gjykatave. Me fjalë të tjera, me ndryshimin e ndarjes administrativo
territoriale, ndryshon automatikisht edhe kompetenca tokësore e Gjykatave. Nga fakti që
ndërmjet dekretit për përcaktimin e kompetencave të gjykatave dhe ligjit që ndryshon ndarjen
administrativo-territoriale, ka mos përputhje në terminologjinë e përdorur apo nëse
ndryshojnë llojet e njësive të qeverisjes vendore, nuk mund të arrihet në konkluzionin se s’do
ndryshoi kompetenca tokësore e gjykatave.
11. Nëse akti normativ “banket”, nuk ndryshon, por ndryshon vetëm akti ku ai
referon, nuk mund të diskutohet zbatimi i parimit të “veprimit të ligjit civil në kohë”.
12. Pas këtyre konsideratave të përgjithshme, le t’i kthehemi analizës së çështjes
konkrete. Sipas ligjit nr.115/2014, datë 31.7.2014 “Për ndarjen administrativo-territoriale të
njësive të qeverisjes vendore në Republikën e Shqipërisë”, fshati “Qazim Pali”, ku ndodhet
sendi i paluajtshëm, objekt konflikti në këtë gjykim, përfshihet në Bashkinë Himarë.
13. Sipas nenit 45 të K.Pr.Civile “Paditë për të drejta reale mbi sende të paluajtshme,
për pjesëtimin e sendeve të përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në gjykatën e vendit ku
ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre.” Kështu, në kushtet që objekt i këtij gjykimi
është një padi reale, kompetente për gjykimin e kësaj çështje, është ajo gjykatë e rrethit
gjyqësor, ku ndodhet sendi i paluajtshëm. Konkretisht, sendi ndodhet në Bashkinë Himarë,
prandaj kompetenca tokësore për gjykimin e kësaj çështje i përket Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë.”
Kundër vendimit të mësipërme të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë ka bërë
ankim të veçantë pala paditëse Irakli Kopali i cili ka kërkuar prishjen e vendimit dhe
vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate.
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:

Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo
bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur
me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
Neni 42§1 i K.Pr.Civile: “Paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku i padituri ka
vendbanimin ose vendqëndrimin e tij dhe kur këto nuk dihen , në gjykatën e vendit ku ai ka
banesën e përkohshme”.
Neni 43§1 i K.Pr.Civile: “Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në
gjykatën e vendit ku personi juridik ka qëndrën e tij.”
Neni 45§1 i K.Pr.Civile: “Paditë për të drejta reale mbi sende të paluajtshme, për
pjesëtimin e sendeve të përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në gjykatën e vendit ku
ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre.”
Neni 48§1 i K.Pr.Civile: “Paditë që rrjedhin nga shkaktimi i dëmit mund të ngrihen si
në gjykatën e vendit ku ka banim i padituri, ashtu dhe në gjykatën e vendit ku është shkaktuar
dëmi”.
Neni 54 i K.Pr.Civile: “E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i
takon paditësit, e cila ushtrohet me ngritjen e padisë”.
Neni 61 i K.Pr.Civile: “Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin
e çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos mos kompetencën e saj dhe i dërgon
aktet në gjykatën kompetente.
795
Ligj nr.115/2014 “Për Ndarjen Administrativo-Territoriale të Njësive të Qeverisjes
Vendore në Republikën e Shqipërisë”
Neni 2 parashikon se: “Emërtimi, shtrirja territoriale, kufijtë, qendra, njësitë
administrative përbërëse të çdo njësie të qeverisjes vendore dhe nënndarjet e tyre janë të
përcaktuara në hartat dhe në tabelat bashkëlidhur këtij ligji dhe që janë pjesë përbërëse e
tij.”
Dekreti nr.6201, datë 8.6.2009 “Për Caktimin e Kompetencave Tokësore të

Gjykatave të Rretheve Gjyqësore dhe të Qendrës së Ushtrimit të Veprimtarisë të secilës prej
tyre”
Neni 1 parashikon se: “Në territorin e Republikës së Shqipërisë, gjykatat e rretheve
gjyqësore organizohen në 22 rrethe gjyqësore, me kompetencë tokësore dhe qendra të
ushtrimit të veprimtarisë së tyre, si më poshtë:...
1. ...
18. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me kompetencë tokësore në rrethet Delvinë e
Sarandë dhe me qendër të ushtrimit të veprimtarisë në qytetin Sarandë
19. ...
22. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me kompetencë tokësore në rrethin Vlorë dhe
me qendër të ushtrimit të veprimtarisë në qytetin Vlorë.”
IV. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në

dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, pretendimeve të palës ankuese, si dhe
pjesës arsyetuese të vendimit gjyqësor, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit
nr.1121, datë 23.11.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë janë respektuar dispozitat
e ligjit procedural civil duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, si dhe duke e zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi (neni 16 §1 i K.Pr.Civile).
Kolegji Civil i Gjykatë së Lartë pikësëpari thekson se termi “gjykatë”, i cili
mosmarrëveshjes, shkakut ligjor të saj, objekti të kërkesë padisë, si dhe kohës së shqyrtimit të
saj, Kolegji Civil konstaton se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë ka zbatuar drejtë
respektuar procesin e rregullt ligjor në mbështetje të nenit 42/1 të Kushtetutës dhe nenit 6/1 të
KEDNJ (shih vendimet nr.23/2009, nr.7/2009 dhe nr.31/2005 dhe nr.16/2012 të Gjykatës
Kushtetuese).
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë në datën 23.11.2015, në mbështetje të nenit 48, të
Kodit të Procedurës Civile ka konstatuar se nuk është kompetente nga pikëpamja tokësore
dhe në këto kushte ka vendosur dërgimin e akteve pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë,
duke argumentuar se e ka zgjidhur çështjen konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi në
tërësi i kërkesëpadisë, duke bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë
ngjarë dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë cenuar .
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjes konkrete referon në
për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në këtë Kod dhe në ligje të tjera të
veçanta, konkretisht në ligjin nr.115/2014, “Për Ndarjen Administrativo-Territoriale të
796
Njësive të Qeverisjes Vendore në Republikën e Shqipërisë” dhe Dekreti nr.6201, datë
8.6.2009 “Për Caktimin e Kompetencave Tokësore të Gjykatave të Rretheve Gjyqësore dhe
të Qendrës së Ushtrimit të Veprimtarisë të Secilës prej tyre”, në të cilat është mbajtur
parasysh, midis të tjerave, që palëve të mos u bëhet i vështirë aksesi në drejtësi. Në këtë
kontekst i vlerësueshëm është fakti se vetë legjislatori ka parashikuar për kategori të caktuara
mosmarrëveshjesh, mundësinë që procesi mund të zhvillohet përpara një gjykate,
vendndodhja e së cilës të ndihmojë që ai të zhvillohet në mënyrë sa më efektive dhe brenda
një afati të arsyeshëm.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se jemi para një padie për mbrojtjen e
pronësisë dhe tagrave që rrjedhin nga pronësia të një sendi të paluajtshëm, Pushim Cënimi
sipas nenit 312 e 313 të K.Civil. Sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë orienton
shkallët më të ulëta që t’i referohen nenit 45 të K.Pr.Civile, për të identifikuar gjykatën
kompetente për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve. Ky nen përcakton shprehimisht një rast të
kompetencës ekskluzive (i paderogueshëm), kur përcakton se: “Paditë për të drejta reale mbi
sende të paluajtshme, për pjesëtimin e sendeve të përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në
gjykatën e vendit ku ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre. Paditë, që rrjedhin nga
kallëzimi i një punimi të ri dhe i një dëmi të mundshëm, ngrihen në gjykatën e vendit ku ka
ndodhur fakti për të cilin është ngritur padia.”
Neni 45 i Kodit të Procedurës Civile, si nen që përcakton një nga rastet e kompetencës
tokësore ekskluzive, nuk u lë hapësirë as palëve që të shprehin pëlqim për ndryshimin e saj
konform nenit 52 të K.Pr.Civile. Ndaj kjo dispozitë duhet të zbatohet medoemos, nëse
kërkohet që të shmanget cenimi i vendimmarrjes në shkallët më të larta, për shkak të
mosrespektimit të kompetencës tokësore ekskluzive.
Në lidhje me identifikimin e gjykatës së vendit, ashtu sikur ka arsyetuar edhe Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Sarandë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i referohet Dekretit Dekreti
nr.6201, datë 8.6.2009, “Për Caktimin e Kompetencave Tokësore të Gjykatave të Rretheve
Gjyqësore dhe të Qendrës së Ushtrimit të Veprimtarisë të Secilës prej tyre” dhe ligjit
nr.115/2014 “Për Ndarjen Administrativo-Territoriale të Njësive të Qeverisjes Vendore në
Republikën e Shqipërisë”, i cili ka hyrë në fuqi përpara ngritjes së padisë në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Sarandë.
Sipas nenit 6 të ligjit nr.9877, datë 18.2.2008, “Për organizimin e pushtetit gjyqësor
në Republikën e Shqipërisë”, “Kompetencat tokësore të gjykatave dhe qendra e ushtrimit të
veprimtarisë për secilën prej tyre caktohen me dekret nga Presidenti i Republikës, me
propozimin e Ministrit të Drejtësisë...”. Në zbatim të parashikimeve të këtij ligji, Presidenti i
Republikës me dekretin nr.6201, datë 08.06.2009, ka përcaktuar kompetencat tokësore të
Gjykatave të Rretheve Gjyqësore, dhe qendrën e ushtrimit të veprimtarisë së tyre.
Konkretisht, sipas këtij dekreti, kompetenca tokësore e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë,
përfshin rrethet Sarandë dhe Delvinë dhe Gjykata e rrethit gjyqësor Vlorë, ka kompetencë
tokësore në rrethin Vlorë dhe me qendër të ushtrimit të veprimtarisë në qytetin Vlorë.
Ky dekret me natyrë normative, përmban dispozita “banket”, pasi referon në një tjetër
akt normativ, siç është ligji “Për ndarjen administrativo-territoriale të njësive të qeverisjes
vendore në Republikën e Shqipërisë”.
Në parim duke qenë se dekreti përmban dispozita “banket”, kur ndryshon ndarja
administrative territoriale nuk është i nevojshëm ndryshimi i dekretit për përcaktimin e
kompetencave të gjykatave, por me ndryshimin e ndarjes administrativo territoriale,
ndryshon automatikisht edhe kompetenca tokësore e Gjykatave.
Sipas ligjit nr.115/2014, datë 31.7.2014, “Për ndarjen administrativo-territoriale të
njësive të qeverisjes vendore në Republikën e Shqipërisë”, fshati “Qazim Pali”, ku ndodhet
sendi i paluajtshëm, objekt konflikti në këtë gjykim, përfshihet në Bashkinë Himarë en cila
përfshihet në Rrethin e Vlorës.
797
Në këtë përfundim ky Kolegj i është referuar edhe konceptit të gjyqtarit natyral,
elaboruar nga e drejta kushtetuese europiane1 dhe ajo procedurale ku konceptin e gjyqtarit
natyral e paraqesin si të drejtë themelore të individit 2, ku qëllimi i krijimit dhe mbrojtjes
kushtetuese të kësaj figure autoritative shtetërore është tek nevoja për të qenë tej çdo dyshimi
dhe mundësie i paanshëm përgjatë gjithë procesit gjyqësor. Kjo do të thotë se në momentin
kur çdo subjekt është bërë titullar i një procesi gjyqësor dhe përballë tij është caktuar një
gjyqtar, (gjykatë) që në kohën dhe momentin e caktimit ka marrë juridiksion dhe
kompetencë, ka garancinë e akteve se nuk do të ketë mundësi që ky gjyqtar të spostohet,
ndryshohet (translatio iudicii) apo të shndërrohet më vonë ex ante factum në gjykatë/gjyqtar
pa juridiksion apo jo kompetent.
Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, arrin në konkluzionin se vendimi
nr.1121, datë 23.11.2015, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë duhet të lihet në fuqi si një
vendim i drejtë.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Sarandë.
Tiranë, më 19.02.2016
1
Shiko p.sh. nenin 25.1 të Kushtetutës së Republikës së Italisë e cila disponon se askush nuk mund të shmanget nga gjyqtari
natyral i parakonstituuar sipas ligjit.
2
Konceptin e gjyqtarit natyral e parashikojnë edhe Deklarata Universale e të Drejtave të Njeriut dhe K.E.D.Nj. në nenin 6.1.
798
Nr. 31001-00121–00-2016 i Regj.Themeltar
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej,


PADITËS: VASIL TOLE

I PADITUR: MINISTRIA E ARSIMIT DHE SPORTIT
(MAS)
OBJEKTI:
Shfuqizimin pjesërisht te aktit administrativ
Udhëzimi nr.9, date 26.03.2015, “Për përzgjedhjen e teksteve shkollore
me cilësore për vitin shkollor 2015-2016” te Ministrisë se Arsimit dhe Sportit
(nr.Prot. 2488, date 26.03.2015) si akt administrativ,
relativisht i pavlefshëm, i nxjerre ne kundërshtim me
Ligjin nr.69, date 21.06.2012, “Për sistemin arsimor parauniversitar ne RSH”,
nenin 47, pika 2 dhe përfshirjen ne “Katalogun e teksteve shkollore 2015-2016”,
te teksteve te miratuara nga MAS përfshire edhe tekstet “Edukimi muzikor-5”,
“Edukimi Muzikor-7”, “Edukimi Muzikor-8”, “Edukimi Muzikor -9”
dhe “Histori Arti -11” te hartuara prej meje ose me bashkautor.
Baza Ligjore: Nenet 150, 118, 119, 115/b, 123, 126 te K.Pr.A,
nenet 15, 17, 18 te Ligjit nr.49/2012,
neni 37, i Ligjit nr.69, date 21.06.2012,
“Për sistemin arsimor parauniversitar ne RSH i ndryshuar.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me nr.4326/80-2015-2625, datë

Të shpallë moskompetencën funksionale për shqyrtimin e çështjes
administrative me nr.4938/31010-04362-80-2015 akti, datë regjistrimi
03.07.2015 nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë.
Dërgimin e çështjes administrative me nr.4938, datë 03.07.2015, aktet
bashkëlidhur saj Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë për gjykimin e kësaj
çështje si gjykatë e shkallës së parë.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin e datës 22.09.2015, ka vendosur:

Të ngrejë para Gjykatës së Lartë, çështjen e mosmarrëveshjes së kompetencës
funksionale midis Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë dhe
Gjykatës Administrative të Apelit për gjykimin e çështjes administrative me
palë paditëse Vasil Tole, të paditur Ministria e Arsimit dhe Sportit me objekt;
799
Shfuqizimin pjesërisht te aktit administrativ Udhëzimi nr.9, date 26.03.2015,
“Për përzgjedhjen e teksteve shkollore me cilësore për vitin shkollor 2015-
2016” te Ministrisë se Arsimit dhe Sportit (nr.Prot. 2488, date 26.03.2015) si
akt administrativ, relativisht i pavlefshëm, i nxjerre ne kundërshtim me Ligjin
nr.69, date 21.06.2012, “Për sistemin arsimor parauniversitar ne RSH”, nenin
47, pika 2 dhe përfshirjen ne “Katalogun e teksteve shkollore 2015-2016”, te
teksteve te miratuara nga MAS përfshire edhe tekstet “Edukimi muzikor-5”,
“Edukimi Muzikor-7”, “Edukimi Muzikor-8”, “Edukimi Muzikor -9” dhe
“Histori Arti -11” te hartuara prej meje ose me bashkautor.
-Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, me
qëllim zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës funksionale
midis Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë dhe Gjykatës

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Pala paditëse kërkon në themel të padisë përfshirjen në katalogun e teksteve
shkollore 2025-2026 të teksteve të miratuara nga MAS, ku paditësi është auto rose
bashkautor.
Pra në themel objekti i mosmarrëveshjes midis palëve, është jo vetëm udhëzimi nr.9,
datë 26.03.2015, i palës së paditur, por edhe pasojat që rrjedhin nga mënyra se si është
zbatuar ky akt.
Kjo për faktin se pala paditëse ka parashtruar pretendime këto që janë të lidhura me
interesat individuale të paditësit.
II. Vendimi dhe arsyetimi i gjykatave në mosmarrëveshje:
2. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me nr.4326/80-2015-2625,

-Të shpallë moskompetencën funksionale për shqyrtimin e çështjes administrative me
nr.4938/31010-04362-80-2015 akti, datë regjistrimi 03.07.2015 nga Gjykata Administrative e
-Dërgimin e çështjes administrative me nr.4938, datë 03.07.2015, aktet bashkëlidhur
saj Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë për gjykimin e kësaj çështje si gjykatë e shkallës
së parë.
Me arsyetimin:
Pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, është paraqitur kërkesë
padia nga paditësi Vasil Tole, me të paditur Ministria e Arsimit dhe Sportit (MAS) me
objektin e cituar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Gjykata pasi studioi materialet e çështjes administrative nr.4938/31010-04362- ;0-
2015 akti, te paraqitur për gjykim, bazuar ne nenin 9, të Ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin
dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve
Administrative”, nenet 36, 59, të K.Pr. Civile, çmoi se çështja hyn ne juridiksionin civil.
Nga analiza e pretendimeve te palëve dhe provave te paraqitura prej tyre, te marra
shqyrtuara e çmuara sipas parimit te kontradiktorialitetit, rezultoi si më poshtë vijon:
800
Në nenin 7, të Ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative, është sanksionuar
kompetenca lëndore e kësaj gjykata dhe konkretisht:
b)mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të
c)mosmarrëveshjet e kompetencave ndërmjet organeve të ndryshme administrative në
rastet e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative;
ç)mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi është organ
d)kërkesat e paraqitura nga organet administrative për shqyrtimin e kundërvajtjeve
dh)kërkesat e paraqitura nga kundërvajtësit për zëvendësimin e dënimit |
administrativ me heqje lirie deri në 30 ditë me dënimin me gjobë”.
Në nenin 10, të Ligjit nr.49, të vitit 2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative parashikohet kompetenca funksionale e Gjykatës Administrative.
Përkatësisht në këtë nen parashikohet si më poshtë:
Gjykatat administrative e shkallës së parë shqyrton mosmarrëveshjet administrative
të parashikuara në nenin 7, të këtij ligji, me përjashtim të atyre që lidhen me aktin nënligjor
normative.
2 Gjykata Administrative e Apelit shqyrton:
a) Ankimet kundër vendimeve të gjykatës administrative të shkallës së parë;
b) mosmarrëveshjet me objekt aktet nënligjore normative, si dhe raste të tjera të
parashikuara me ligj;
Përkatësisht në rastin objekt gjykimi jemi përpara paraqitjes për shqyrtim të një akti
nënligjor normativ për të cilin është kërkuar pavlefshmëria absolute.
Të gjitha ligjet në dispozitat përfundimtare vënë si detyrim për organet e
administratës publike, duke filluar që nga Këshilli i Ministrave e deri të ministrat përkatës
sipas specifikës, plotësimin ose rregullimin e hollësishëm të marrëdhënieve juridike në atë
fushë nëpërmjet nxjerrjes së akteve nënligjore.
Këtij momenti të rëndësishëm juridik Kushtetuta e RSH-së i ka dhënë një zgjidhje të
veçantë, e cila nuk ka qenë e parashikuar më parë.
Sipas nenit 118, pika 2, e Kushtetutës, ligji autorizon në mënyrë të shprehur organin
që do të nxjerrë aktet nënligjore, çështjet specifike të cilat duhen rregulluar, si dhe parimet
në bazë të cilave nxirren aktet.
Pra në bazë të ligjit ose Kushtetutës detyrohet organi përkatës që të nxjerrë aktin
nënligjor normativ në përshtatje me problematikën konkrete që ato trajtojnë.
Në këto kushte, duke mbajtur parasysh përcaktimet e bëra në ligj dhe ato që i
përkasin rastit konkret, Gjykata vlerëson se nuk është kompetente në lëndë për gjykimin e
kësaj çështjeje.
Neni 13, i ligjit nr.49, të vitit 2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e rastave
Administrative rregullon dhe normon pikërisht problemin procedural dhe me
801
moskompetencën e gjykatës në gjykimin e një çështjeje. Përkatësisht atë nen parashikohet si
më poshtë:
Moskompetenca lëndore dhe funksionale ngrihet edhe kryesisht në gjendje e shkallë
të shqyrtimit.
2. Moskompetencën tokësore mund të ngrihet ose kundërshtohet nga palët para se të
ketë filluar shqyrtimi gjyqësor i provave.
2. Gjykata shpall me vendim moskompetencën e saj për shkaqet e parashikuara në
këtë nen dhe urdhëron dërgimin e akteve gjykatës kompetente.
Vendimi për shpalljen e moskompetencës dhe vendimi për un e kërkesës për shpalljen
e moskompetencës ankimohen së bashku vendimin përfundimtar.
Ka mosmarrëveshje për kompetencën, kur dy ose më shumë gjykata, në të kohë,
marrin ose nuk pranojnë të marrin për shqyrtim të njëjtën çështje administrative.
Gjykata, me kërkesë të palëve ose kryesisht, ngre çështjen e marrëveshjes me vendim
të arsyetuar, me të cilin i paraqet Gjykatës së Lartë i akteve të nevojshme për zgjidhjen e saj.
Gjykata, që ka dhënë vendimin, menjëherë gjykatën në mosmarrëveshje. Vendimi për
ngritjen e mosmarrëveshjes, së bashku me aktet, i dërgohet Gjykatës së Lartë aktet e
nevojshme për zgjidhjen e saj.
Për sa më lart, Gjykata, duke analizuar dispozitat ligjore të lartpërmendura,
konstaton se nuk është kompetente në aspektin funksional për gjykimin e kësaj çështje dhe
për pasojë juridike duhet të vendosë moskompetencën funksionale të saj.
Në funksion të respektimit të dispozitave ligjore, Gjykata vlerëson se kërkesë padia,
së bashku me aktet lidhur me çështjen duhet t'i dërgohen gjykatës kompetente, e cila në bazë
të përcaktimeve të bëra në nenin 10, të ligjit është Gjykata e Apelit Administrativë Tiranë.
Udhëzimi nr.9, datë 26.03.2015 “Për përzgjedhjen e teksteve shkollore me cilësore
për vitin shkollor 2015-2016” te Ministrisë se Arsimit dhe Sportit (Nr.Prot. 2488, date
26.03.2015), është një akt nënligjor normativ, qe cakton rregulla sjellje te përgjithshëm, te
përcaktuar tekstet shkollore me cilësore për vitin shkollor 2015-2016.
Sa me sipër Gjykata çmon se kërkesë padia, paraqitur nga pala paditëse Vasil Tole,
ka për objekt kundërshtimin e një akti nënligjor normativ.
Nisur nga objekti i padisë, parashikimit ligjor i nenit 7 dhe 10, te Ligjit nr.49/2012
“Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin
Mosmarrëveshjeve Administrative, Gjykata çmon se nuk është kompetente nga pamja
funksionale për shqyrtimin e kësaj kërkese-padie dhe ne këto kushte duhet te sqaroje
Moskompetencën funksionale dhe çështjen t’ia nis për shqyrtim gjykatës kompetente qe është
Gjykatës Administrative e Apelit Tirane.
Sa me sipër referuar ne neneve 7, 10, 13, 25, Ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin
Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative,
Neneve 61,126, 158/a te K.Pr.Civile.
3. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin e datës 22.09.2015, ka vendosur:
-Të ngrejë para Gjykatës së Lartë, çështjen e mosmarrëveshjes së kompetencës
funksionale midis Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë dhe Gjykatës
Administrative të Apelit për gjykimin e çështjes administrative me palë paditëse Vasil Tole,
të paditur Ministria e Arsimit dhe Sportit me objekt; Shfuqizimin pjesërisht te aktit
administrativ Udhëzimi nr.9, date 26.03.2015, “Për përzgjedhjen e teksteve shkollore me
cilësore për vitin shkollor 2015-2016” te Ministrisë se Arsimit dhe Sportit (Nr.Prot. 2488,
date 26.03.2015) si akt administrativ, relativisht i pavlefshëm, i nxjerre ne kundërshtim me
Ligjin nr.69, date 21.06.2012, “Për sistemin arsimor parauniversitar ne RSH”, nenin 47, pika
2 dhe përfshirjen ne “Katalogun e teksteve shkollore 2015-2016”, te teksteve te miratuara nga
MAS përfshire edhe tekstet “Edukimi muzikor-5”, “Edukimi Muzikor-7”, “Edukimi
802
Muzikor-8”, “Edukimi Muzikor -9” dhe “Histori Arti -11” te hartuara prej meje ose me
bashkautor.
-Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, me qëllim
zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës funksionale midis Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë dhe Gjykatës Administrative të Apelit.
Me arsyetimin:
Në rastin në gjykim konstatohet se pala paditëse kërkon në themel të padisë
përfshirjen në katalogun e teksteve shkollore 2025-2026 të teksteve të miratuara nga MAS,
ku paditësi është auto rose bashkautor. Pra në themel objekti i mosmarrëveshjes midis
palëve, është jo vetëm udhëzimi nr.9, datë 26.03.2015, i palës së paditur, por edhe pasojat që
rrjedhin nga mënyra se si është zbatuar ky akt. Kjo për faktin se pala paditëse ka
parashtruar pretendime këto që janë të lidhura me interesat individuale të paditësit.
Për këtë shkak Gjykata Administrative e Apelit, kryesisht çmon se gjykimi i çështjes
lidhur me këtë pikë të objekt padie, nuk hyn në kompetencën e saj funksionale për shqyrtim.
Pika e dytë e objektit të padisë, konstatohet se nuk përbën mosmarrëveshje për aktin
nënligjor normative, por sipas pretendimeve të parashtruara në padi është e lidhur me
mënyrën e zbatimit të aktit normative nga pala e paditur.
Në këto rrethana gjykimi i çështjes duhet të vazhdonte nga Gjykata Administrative
e Shkallës së Parë Tiranë, e cila pas saktësimit dhe identifikimit të plotë të objektit të
padisë duhej të veçonte kërkimin lidhur me pasojat individuale të paditësit dhe të dërgonte
për gjykim në Gjykatën Administrative të Apelit vetëm pjesën e kërkimeve të lidhura me
aktin normativ.
III. Ligji i Zbatueshëm:
4. Neni 7, i ligjit nr.49/2012, “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave

Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, parashikon se:
Në nenin 10, të ligjit nr.49/2012 parashikohet se:

1. Gjykata administrative e shkallës së parë shqyrton mosmarrëveshjet administrative
të parashikuara në nenin 7, të këtij ligji, me përjashtim të atyre që lidhen me aktin nënligjor
normativ.
2. Gjykata Administrative e Apelit shqyrton:
a) ankimet kundër vendimeve të gjykatës administrative të shkallës së parë;
803
b) në shkallë të parë, mosmarrëveshjet me objekt aktet nënligjore normative, si dhe
raste të tjera të parashikuara me ligj.
Në nenin 17, të ligjit nr.49/2012 parashikohet se:

1. Padia ngrihet:
a) për shfuqizimin tërësisht apo pjesërisht të aktit administrativ;
b) për ndryshimin, pjesërisht apo tërësisht, të aktit administrativ apo detyrimin e
organit publik për të ndryshuar një akt administrativ;
c) për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ;
ç) për të detyruar organin publik të kryejë një veprim administrativ, që është
refuzuar, apo për të cilin organi publik ka heshtur, ndonëse ka pasur kërkesë;
d) për konstatimin e paligjshmërisë së veprimit administrativ, që nuk prodhon pasoja
juridike, nëse paditësi ka një interes të arsyeshëm për këtë;
dh) për saktësimin e të drejtave dhe të detyrimeve ndërmjet paditësit dhe organit
publik;
e) për detyrimin e organit publik për të kryer apo për të ndaluar kryerjen e një
paditësit;
ë) për përcaktimin e organit që ka në kompetencën e tij zgjidhjen e çështjes konkrete,
duke urdhëruar kur është rasti dhe shfuqizimin e aktit të nxjerrë nga organi jokompetent;
f) për shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor, sipas ligjit të posaçëm;
g) për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve të punës, kur punëdhënësi është një organ i
administratës publike.
2. Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
5. Se vendimi nr.4326/80-2015-2625, datë 07.09.2015, i Gjykata Administrative e

Shkallës së Parë Tiranë, që ka shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes,
duke i dërguar aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Apelit Administrativ, për
kërkimin “Shfuqizimin pjesërisht te aktit administrativ Udhëzimi nr.9, date 26.03.2015,
“Për përzgjedhjen e teksteve shkollore me cilësore për vitin shkollor 2015-2016” te
Ministrisë se Arsimit dhe Sportit”, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit procedural
dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
6. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi analizoi aktet që ndodhen në dosje
dhe vendimet e gjykatave, vlerëson se Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, është
kompetente nga pikëpamja funksionale, sa i takon kërkimit për Shfuqizimin e aktit
administrativ, Udhëzimi nr.9, date 26.03.2015, “Për përzgjedhjen e teksteve shkollore me
cilësore për vitin shkollor 2015-2016”, pasi Udhëzimi nr.9, datë 26.03.2015, i Ministrisë së
Arsimit dhe Sportit, rregullon marrëdhënien e Ministrisë së Arsimit dhe Sportit, me të gjithë
klientët e saj.
Në këto kushte, Udhëzimi nr.9, datë 26.03.2015, “Për përzgjedhjen e teksteve
shkollore më cilësore për vitin shkollor 2015-2016, ka natyrën e një akti nënligjor
normativ, ankimet kundër të cilit, konform nenit 10, të ligjit nr.49/2012, janë në
kompetencë funksionale të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
7. Kolegji Administrativ, thekson se në bazë të nenit 10, të ligjit nr.49/2012 “Për
administrative” Gjykata Administrative e Shkallës së Parë, ka në kompetencë funksionale
804
vetëm mosmarrëveshjet administrative të parashikuara në nenin 7 të tij, përveç atyre që
lidhen me aktin nënligjor normativ.
Referuar objektit të padisë: Shfuqizimin pjesërisht të aktit administrativ Udhëzimi
nr.9, datë 26.03.2015, “Për përzgjedhjen e teksteve shkollore më cilësore për vitin shkollor
2015-2016 të Ministrisë së Arsimit dhe Sportit”, i cili është akt nënligjor normativ dhe
kompetenca funksionale për shqyrtimin e mosmarrëveshjes, i takon Gjykatës Administrative
të Apelit.
8. Në kuptim të dispozitës së mësipërme, Gjykata e Administrative e Apelit Tiranë ka
në kompetencë të saj kërkimin për Shfuqizimin pjesërisht të aktit administrativ Udhëzimi
nr.9, datë 26.03.2015, “Për përzgjedhjen e teksteve shkollore më cilësore për vitin shkollor
2015-2016 të Ministrisë së Arsimit dhe Sportit, i cili është akt normativ nënligjor.
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi analizoi aktet që ndodhen në dosje
dhe vendimet e gjykatave, vlerëson se vendimi nr.4326/80-2015-2625, datë 07.09.2015, i
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, është bazuar në ligj lidhur me
moskompetencën funksionale për aktin nënligjor normativ.
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, mbështetur në përcaktimet e Ligjit
Mosmarrëveshjeve Administrative”, sipas të cilit padia për shfuqizimin e një akti normativ
nënligjor, shqyrtohet nga Gjykata Administrative e Apelit, vlerëson se, përsa i përket
kërkimit “Udhëzimi nr.9, datë 26.03.2015 “Për përzgjedhjen e teksteve shkollore me cilësore
për vitin shkollor 2015-2016” të Ministrisë së Arsimit dhe Sportit (Nr.Prot. 2488, datë
26.03.2015), është një akt nënligjor normativ, që cakton rregulla sjellje të përgjithshëm, duke
përcaktuar tekstet shkollore më cilësore për vitin shkollor 2015-2016.
Kompetente për shqyrtimin e saj është Gjykata Administrative e Apelit.
11. Mbështetur sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se vendimi nr.4326/80-2015-2625, datë 07.09.2015, i Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Tiranë, me të cilin është shpallur moskompetenca lëndore për kërkimin
“Udhëzimi nr.9, datë 26.03.2015 “Për përzgjedhjen e teksteve shkollore me cilësore për vitin
shkollor 2015-2016” të Ministrisë së Arsimit dhe Sportit (Nr.Prot. 2488, datë 26.03.2015)”,
është i drejtë dhe i bazuar në ligj dhe për rrjedhojë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.4326/80-2015-2625, datë 07.09.2015, të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Tiranë, më 25.02.2016
805
Nr. 00 - 2016 - 510 i Vendimit
VENDIM


PADITËS: FAREDIN DOKSANI

SHOQËRORE FIER.
KOMUNA KURJAN.
PERSON I TRETË: BUKURI DOKSANI
OBJEKTI :
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Fier
t’i njohë paditësit Faredin Doksani listëpagesat e muajve:
Prill, Maj, Qershor, Korrik, Gusht, Shtator 2011 si vjetërsi në punë.
Njohjen e pavërtetësisë së listëpagesave të muajve:
Tetor, Nëntor, Dhjetor, 2011 dhe Janar, Shkurt 2011.
Detyrimin e palës së paditur t’i njohin paditësit Faredin Doksani
si vjetërsi në punë në periudhën nga data 01.01.2011
deri më datë 20.02.2012.
Baza Ligjore : Neni 32/c të Kodit të Procedurës Civile,
ligji nr.7703, datë 11.05.1993
“Për Sigurimet shoqërore në RSH-së”, i ndryshuar,
ligji nr.8626, datë 22.06.2000
“Statusi i invalidit paraplegjik dhe tetraplegjik”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2013-3705 (1685), datë

Pranimin e padisë.
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Fier
t’i njohë paditësit Faredin Doksani listë pagesat e muajve: Prill, Maj, Qershor,
Korrik, Gusht, Shtator 2011 si periudhë vjetërsie në punë.
Njohjen e pavërtetësisë së listëpagesave të muajve: Tetor, Nëntor, Dhjetor
2011 dhe Janar, Shkurt 2012 për faktin që kontributet e sigurimeve shoqërore
janë derdhur në emër të personit të tretë, Bukuri Doksani.
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Fier
dhe Komuna Kurjan, Qarku Fier, t’i njohin paditësit Faredin Doksani si
vjetërsi në punë periudhën nga data 01.01.2011 deri më datë 20.02.2012.
Shpenzimet gjyqësore si dhe ato të përfaqësimit me avokat ashtu siç janë bërë.
806
Shpalljen e moskompetencës lëndore për shqyrtimin e çështjes civile nr.2911
regjistri, datë 23.12.2013.
Dërgimin e akteve Gjykatës kompetente, Gjykatës së Apelit Administrativ
Tiranë.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.7064/2517/463 akti, datë

15.09.2014, në bazë të nenit 13 pikat 4 dhe 5 të ligjit nr.49/2012 2012 “ Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative “, i
ndryshuar, duke parashtruar këto shkaqe:
- Në interpretim të nenit 7 të ligjit nr.49/2012, në kompetencën lëndore të
gjykatave administrative hyjnë të gjitha ato mosmarrëveshje që lindin mes subjekteve
të së drejtës private dhe organeve të administratës publike, për shkak të ushtrimit të
veprimtarisë administrative.
- Në nenin 17 të ligjit nr.49/2012 janë listuar në mënyrë shteruese kërkimet e
padisë në gjykimin administrativ.Në asnjë prej objekteve të padisë të përcaktuara në
këtë dispozitë nuk është parashikuar se objekt i gjykimit administrativ mund të jetë
njohja e vjetërsisë në punë dhe pavërtetësia e të dhënave të një dokumenti zyrtar që
shoqërohet me pasoja juridike për paditësin.
- Në shkronjën “b” të nenit 32 të Kodit të Prëcedurës Civile, parashikohet se
padia mund të ngrihet për vërtetimin e qënies ose mosqënies së një mardhënie
kuridike ose një të drejte.Në funksion të identifikimit të natyrës juridike të
mosmarrëveshjeve në gjykim, në analizë të elementëve thelbësor të padisë, shkakut
ligjor dhe objektit të saj, Gjykata Administrative e Apelit konstaton se
mosmarrëveshja në gjykim nuk është administrative, por ka natyre juridiko-civile.
- Gjykata administrative nuk shqyrton mosmarrëveshjet shqyrtimi i të cilave,
sipas legjislacionit në fuqi, është në kompetencën e një gjykate tjetër ( neni 8, gërma
“b” e ligjit 49/2012).Padia e vërtetimit të qënies së një mardhënie juridike të caktuar
dhe njohjes së vërtetësisë apo pavërtetësisë së një dokdumenti me pasoja juridike për
paditësin (neni 32,b,c të K.Pr.C.), në interpretim të dispozitave të lartëcituara, hyjnë
në kompetencën lëndore të gjykatave civile.

dhomën e këshillimit ,
VËREN
Paditësi Faredin Doksani është banorë i fshatit Kurjan të Rrethit Fier dhe personin e
tretë, Bukurie Doksani e ka bashkëshorte. Shtetasi Rauf Doksani, që është vëllai i paditësit,
është diagnostikuar si paraplegjik dhe është invalid i grupit të parë në kuptim të ligjit nr.8626,
datë 22.06.2000 “ Statusi i invalidit paraplegjik dhe tetraplegjik”.
Paditësi pretendon se është kujdestar i vëllait të tij, Rauf Qani Doksani dhe është
përkujdesur deri sa ka dalë në pension më datë 20.02.2012.
Me deklaratën noteriale të datës 31.07.2009 me nr.705 regj.e nr.387 kol. të Zyrës së
Noterisë Fier paditësi kishte marrë përsipër për t’u kujdesur për vëllan.
Ndërsa me deklaratën noteriale nr.521 rep.e nr.216 kol., datë 17.02.2012 është rënë
dakort që kujdestare e Rauf Qani Doksanit të ishte personi i tretë në këtë gjykim, Bukurie
Doksani (bashkëshortja e paditësit)
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Fier nuk i ka njohur vjetërsinë në punë
periudhën që paditësi ka qënë kujdestar i të vëllait, ku sipas listë pagesave kjo pagesë ishte
807
bërë në emrin e bashkëshortes së tij, Bukurie Doksani, kurse Komuna Kurjan kishte bërë
pagesat e gabuara të kontributeve shoqërore në emrin e personit të tretë dhe jo të tij, si
kujdestar i personit të përfshirë në skemën e përfitimeve publike.
Në këto kushte paditësi Faredin Doksani i është drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier duke pretenduar se ka qënë kujdestar i vëllait të tij të quajtur, Rauf
Doksani, por që nga ana e Komunës Kurjan, Qarku Fier, në mënyrë të gabuar ka hedhur
kontributet e sigurimeve shoqërore në listëpagesat e muajve Tetor, Nëntor, Dhjetor 2011 dhe
Janar, Shkurt 2012 në emër të bashkëshortes së tij, personit të tretë Bukurie Doksani
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2013-3705 (1685), datë
01.11.2013 ka vendosur pranimin e padisë. Kundër këtij vendimi ka bërë ankim pala e
paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Fier.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.832, datë 13.05.2014 ka vendosur shpalljen e
moskompetencës lëndore, duke i’a dërguar këtë çështje Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë. Kjo gjykatë, në thelb, ka arsyetuar se Gjykata Administrative e Apelit është
kompetente, duke u bazuar në nenet 4 dhe 7 të ligjit 49, datë 03.05.2012 2012 “Për
Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative “, dhe Vendimit Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë nr.3, datë 06.12.2013, pasi mosmarrëveshjet janë krijuar gjatë ushtrimit të
veprimtarisë nga një organ publik, siç është pala e paditur.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin e dhënë prej saj
nr.7064/2517/463 akti, datë 15.09.2014, në mbështetje të nenit 13 pikat 4 dhe 5 të ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, ka ngritur çështjen e mosmarrëveshjes në
lidhje me kompetencën lëndore, shkaqet e të cilave janë të pasqyruara në pjesën hyrëse të
vendimit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi, vlerëson se vendimi
nr.832, datë 13.05.2014 i Gjykatës Apelit Vlorë, që ka shpallur moskompetencën lëndore për
shqyrtimin e çështjes, duke dërguar aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës Administrative
të Apelit Tiranë, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit dhe për këtë shkak ai duhet të
prishet dhe çështja duhet të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Në përcaktimin e kompetencës lëndore duhet referuar identifikimit të natyrës së
mosmarrëveshjes, nëse është e natyrës civile apo administrative.
Në çështjen në shqyrtim, padia e ngritur nga pala paditëse, Faredin Doksani, ka 3
kërkime të cilat janë të përziera ku dy prej tyre janë të natyrës administrative ( kërkimet 1 dhe
3) dhe kërkimi i 2-të është i natyrës administrative.
Në analizë, sa më sipër, të elementëve thelbësor të kërkesëpadisë, ky Kolegj vlerëson
se në çështjen konkrete ndodhemi para një bashkimi kërkimesh të natyrave civile dhe
administrative e të ndërvarura nga njëri tjetri.Pra kemi të bëjmë me një padi që kërkimet e saj
janë në kompetencë gjykimi si të gjyakatës civile dhe asaj administrative.Por pamvarësisht
kësaj, në rastin konkret, për përcaktimin e kompetencës lëndore duhet referuar Vendimit
Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.3, datë 28.04.2014 ku në pikën
46 ka bërë dallimin për paditë që janë paraqitur përpara datës 04.11.2013 ku thuhet:
“...Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime si të natyrës civile dhe
administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të
gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur...”
Në çështjen që kemi në shqyrtim, padia është depozituar në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Fier më datë 25.07.2013, pra përpara datës 04.11.2013 që është data e hyrjes në fuqi
të ligjit nr.49, datë 03.05.2012 ” Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
808
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 dhe nenit 13 të ligjit nr.49, datë
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.832, datë 13.05.2014 të Gjykatës Apelit Vlorë dhe dërgimin e
çështjes pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit me të njëjtin trup gjykues.
Tiranë, më 18.02.2016
809
VENDIM


PADITËS: LILJANA LELAJ

E PADITUR: SHOQËRIA UJËSJELLËS KANALIZIME
TIRANË SHA.
OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur të shpërblejë paditësen me pagën e 12 muajve
për ndërprerje të marrëdhënieve të punës
Detyrimi i palës së paditur të shpërblejë paditësen
për shkak të mosrespektimit të afatit të njoftimit për largimin nga puna.
Detyrimi i palës së paditur të shpërblejë paditësen
për shkak të mos respektimit të proçedurës për largimin nga puna.
Detyrimi i palës së paditur të shpërblejë paditësen për shkak të vjetërsisë në punë.
Baza Ligjore: Nenet 143,144, 145, 146 dhe 155/3 të K.Punës,
nenet 153,154 e vijues të K.Pr.C.

vendosur:
Detyrimin e palës së paditur, Shoqëria Ujësjellës Kanalizime Tiranë sha, të
dëmshpërblejë paditësen Liljana Lelaj, me pagën e 12 muajve për shkak të
zgjidhjes së menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur, Shoqëria Ujësjellës Kanalizime Tiranë sha të
dëmshpërblejë paditësen Liljana Lelaj me pagën e 3 muajve për shkak të
mosrespektimit të afatit të njoftimit për zgjidhjen e menjëhershme dhe të
pajustifikuar të kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur, Shoqëria Ujësjellës Kanalizime Tiranë sha të
dëmshpërblejë paditësen Liljana Lelaj me pagën e 15 muajve për shkak të
vjetërsisë në punë.
Rrëzimin për pjesën tjetër të kërkimit.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurit.
810
Moskompetencën e shqyrtimit të çështjes, dërgimin e akteve Gjykatës
Kompetente, Gjykatës së Apelit Administrativ.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.6678/2156/271 akti, datë

04.02.2016, në bazë të nenit 7 gërma “ç” dhe 13 pikat 4 dhe 5 të ligjit nr.49/2012 2012 “Për
administrative”, i ndryshuar, ka ngritur çështjen e mosmarrëveshjes së kompetencës
lëndore,duke parashtruar këto shkaqe:
- Kompetenca lëndore e gjykatave administrative përcaktohet qartë në nenin 7 të ligjit
për organizimin dhe funksionimin e tyre ku sipas gërmës “ç” shqyrtohen edhe
“mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës kur punëdhënësi është organ i
administratës publike”.
- Ndryshe nga sa arsyeton Gjykata e Apelit Tiranë, Kolegji çmon se, në rastin konkret
objekt shqyrtimi është zgjidhja e mosmarrëveshjes së lindur nga ndërprerja e
mardhënies së punës së paditëses dhe një shoqërie anonime Shoqëria Ujësjellës
Kanalizime Tiranë, sha.Ky person juridik është krijuar dhe ka fituar personalitetin e
saj juridik në formën e shoqërisë aksionere, organizimi i së cilës kryhet në bazë të
ligjit nr.9901, datë 14.04.2008 “ Për tregtarët dhe shoqërit tregtare”.
- Shoqëria Ujësjellës Kanalizime Tiranë, sha, është shoqëri e të drejtës tregtare dhe jo
një organ i administratës Publike.Në nenin 2/6 të ligjit nr.49/2012 “ Për organizimin
administrative, jepet përkufizimi i “organit publik” dhe thuhet se: “Organ publik”
është çdo organ i pushtetit qëndror, i cili kryen funksione administrative,çdo organ i
enteve publike, në masën që ato kryejnë funksione administrative: çdo organ i
pushtetit vendor që kryhen funksione administrative: çdo organ i forcave të
armatosura;çdo strukturë tjetër, punonjësit e së cilës gëzojnë statusin e ushtarakut,
për aq kohë sa këto kryejnë funksione administrative si dhe çdo person fizik ose
juridik të cilit i është dhënë me ligj, akt nënligjor ose çdo formë tjetër, të parashikuar
nga legjislacioni në fuqi, e drejta e ushtrimit të funksioneve publike”.
- Nuk rezulton që punëdhënësi të jetë organ i administratës publike dhe as person
juridik që me ndonjë ligj të veçantë, akt nënligjor ose çdo formë tjetër, të parashikuar
nga legjislacioni në fuqi, t’i jetë dhënë e drejta e ushtrimit të funksioneve publike.

dhomën e këshillimit
VËREN
Paditësja ka qënë në marrëdhënie pune pranë palës së paditur, Shoqëria Ujësjellës
Kanalizime Tiranë sh.a. në detyrën e faturueses në sektorin e faturimit pranë Njësisë Tirana
nr.3 deri më datë 11.08.2011.Me shkresën nr.680 prot.datë 11.08.2011, pala e paditur njofton
paditësen për zgjidhjen e kontratës së punës.
Në shkresë thuhet:”Ju njoftojmë se në bazë të neneve 141 dhe 153 të K.Punës, pasi
shqyrtova praktikën përkatëse, vendosa përfundimin e kontratës së punës të lidhur ndërmjet
jush dhe UKT sh.a..Zgjidhja e marrëdhënieve të punës do të bëhet më datë 11.08.2011.
Bazuar në nenin 154 të K.Punës, me zgjidhjen e marrëdhënieve të punës do të
përfitoni shpërblimet për pushimet vjetore të vitit 2011 për periudhën që keni punuar”.
811
Paditësja zgjidhjen e marrëdhënieve të punës e ka kundërshtuar në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, duke pretenduar se zgjidhja e kontratës ka qënë e menjëhershme dhe e
pajustifikuar, duke mos u respektuar procedura dhe afati i njoftimit.
vendosur pranimin e padisë. Kundër këtij vendimi ka bërë ankim pala e paditur, Shoqëria
Ujësjellës Kanalizime Tiranë sha.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2666, datë 17.06.2014 ka vendosur shpalljen
e moskompetencës lëndore, duke ia dërguar këtë çështje Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë.Kjo gjykatë në thelb, ka arsyetuar se Gjykata Administrative e Apelit është
kompetente referuar nenit 7 të ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “ Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative “,
ku përfshihen edhe “ mosmarrëveshjet, kur një nga palët ndërgjyqëse është organ i
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, në mbështetje të nenit 7 gërma “ç” si dh
nenin 13 pika 4 dhe 5 të ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “ Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative “, me vendimin e
saj nr.6678/2156/271, ka ngritur çështjen e mosmarrëveshjes në lidhje me kompetencën
lëndore, shkaqet e të cilave janë të pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi, vlerëson se shkaqet
që ngrihen në vendimin e Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë janë të bazuara në ligj dhe
çmon se qëndrimi i Gjykatës së Apelit Tiranë, lidhur me kompetencën lëndore, për
shqyrtimin e padisë, objekt gjykimi, është në zbatim të gabuar të ligjit nr.49, datë
03.05.2012“ Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative “.
Nga gjykata e rrethit nuk është patur parasysh neni 7 gërma “ç” ku thuhet se gjykata
administrative shqyrton:” mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur
punëdhënësi është organ i administratës publike “.
Në çështjen në shqyrtim pala e paditur, Shoqëria Ujësjellës Kanalizime Tiranë sha, që
është në rolin e punëdhënësit është shoqëri aksionere dhe jo një organ i administratës publike
e për pasojë kompetenca lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje i takon Gjykatës Apelit
Tiranë.
Ndryshe nga sa arsyeton Gjykata e Apelit Tiranë, Ky Kolegj vlerëson se, në çështjen
konkrete është zgjidhja e mosmarrëveshjes të lindur nga ndërprerja e mardhënies së punës së
paditësesdhe një shoqërie anonime siç është Shoqëria Ujësjellës Kanalizime Tiranë e cila e ka
fituar personalitetin e saj juridik në formën e shoqërisë aksionere në bazë të ligjit nr.9901,
datë 14.04.2008 “ Për tregtarët dhe
Shoqërit tregtare”, duke qënë në këtë mënyrë shoqëri e të drejtës tregtare dhe jo një
organ i administratës publike.
Përsa më sipër, ky Kolegj vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë nr.2666,
datë 17.06.2014 që ka shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes me
nr.regj.them.4121/1664 akti, duke i dërguar aktet Gjykatës Administrative të Tiranë, duhet të
prishet,
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 dhe 13 të ligjit nr.49, datë
812
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2666, datë 17.06.2014 të Gjykatës Apelit Tiranë dhe dërgimin
e çështjes pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit me të njëjtin trup gjykues.
Tiranë, më 18.02.2016
813
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: S. H.
I PADITUR: E. H. (K.)
OBJEKTI:
Zgjidhje martese midis S. H. dhe E. H. (K.).
Rregullimin e pasojave nga zgjidhja e martesës
duke përcaktuar ushtrimin e përgjegjësisë prindërore
dhe detyrimeve për secilin palë sipas vendimit të gjykatës
për fëmijët e mitur B. H. dhe T. H.
Baza Ligjore: Kodi i Familjes
Kodi i Procedurës Civile

vendosur:
Moskompetencën e gjykimit të çështjes civile me paditës S. H. dhe e paditur
E. H. (K.) me objekt: Zgjidhje martese të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e akteve të kësaj çështje Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës si
gjykatë kompetente.

Tiranë, ka paraqitur ankim të veçantë paditësi S. H., i cili kërkon prishjen e vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për shpalljen e mos kompetencës tokësore dhe
vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate, duke parashtruar ndër të tjera se:
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka keq-zbatuar dispozitat procedurale për
kompetencën dhe konkretisht nenin 458, të Kodit të Procedurës Civile.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka keq-zbatuar dispozitat procedurale për
kompetencën dhe konkretisht nenin 42, të Kodit të Procedurës Civile.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka keq-zbatuar dispozitat procedurale lidhur me
juridiksionin gjyqësor të kësaj gjykate.
- Të dyja palët jetojnë në Tiranë dhe gjykata nuk ka marrë në konsideratë vendin e
ushtrimit të aktivitetit të paditësit.
- Prej certifikatave të administruara në dosjen gjyqësore rezulton se gjendja civile e të
dyja palëve është në Tiranë.
814
këshillimit,
VËREN
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesën objekt gjykimi.
vendosur: “Moskompetencën e gjykimit të çështjes civile me paditës S. H. dhe e paditur E. H.
(K.) me objekt: zgjidhje martese, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e
akteve të kësaj çështje Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës si gjykatë kompetente.”
(omissis)...Në rastin konkret palët ndërgjyqëse janë banorë të Qytetit të Durrësit, banimin e
tyre të përbashkët të fundit e kanë pasur në Qytetin e Durrësit. Gjithashtu e paditura E. H. e
ka banimin e saj përsëri në Qytetin e Durrësit. Prandaj ndodhur në këto kushte në bazë të
nenit 51, të Kodit të Procedurës Civile, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë çmon se nuk është
kompetente nga pikëpamja tokësore për gjykimin e kësaj çështje prandaj çështja duhet t’i
dërgohet në bazë të nenit 51 të Kodit të Procedurës Civile, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës...(...)”
ka paraqitur ankim të veçantë paditësi Saimir Hoxha, i cili kërkon prishjen e vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për shpalljen e mos kompetencës tokësore dhe
vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate.

gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë
Kod e në ligje të tjera.”

gjyqësor, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit nr.9309, datë 26.11.2015, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë respektuar dispozitat e ligjit procedural civil duke
bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, si dhe
duke e zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16§1 i
K.Pr.Civile).
815
të saj, Kolegji Civil konstaton se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka zbatuar drejtë
Kushtetuese).
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në datën 26.11.2015, në mbështetje të nenit 61,
dhe në këto kushte ka vendosur dërgimin e akteve pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
arsyeshëm (Neni 6 i Konventës Evropiane të së Drejtave të Njeriut, neni 42 i Kushtetutës së
9. Përcaktimi i kompetencës tokësore për gjykimin e kërkimeve të subjekteve të së
drejtës civile ka gjetur një rregullim të posaçëm nga ligjvënësi si në pjesën e përgjithshme të
Kodit të Procedurës Civile, ashtu dhe në pjesë të tjera të tij, që lidhen me shqyrtimet
gjyqësore të posaçme. Po t’i referohemi doktrinës juridike, kriteret për përcaktimin e gjykatës
kompetente nga pikëpamja tokësore lidhen me një sërë elementesh si: (i) vendbanimi ose
vendqëndrimi i të paditurit; (ii) vendndodhja e pasurisë; (iii) vendi i vërtetimit të ngjarjes me
pasoja juridike; (iv) vendi i ekzekutimit të një kontrate; (v) lidhja e një padie me një tjetër;
(vi) marrëveshja mes palëve për të caktuar një gjykatë për zgjidhjen e konflikteve që mund të
lindin mes tyre.
9.1 Nisur nga kriteret e mësipërm që përcaktojnë kompetencën tokësore të gjykatës, e
cila do të shqyrtojë kërkimin e subjektit të gjykimit, kompetenca do të mund të kategorizohet:
(i) kompetencë e përgjithshme; (ii) kompetencë e veçantë; (iii) kompetencë alternative; (iv)
kompetencë ekskluzive. Ligjvënësi në kreun III, të titullit III, të pjesës I, të Kodit të
Procedurës Civile ka parashikuar në mënyrë të detajuar kompetencën tokësore të një sërë
mosmarrëveshjesh që shtrohen për gjykim nga juridiksioni civil shqiptar.
çështjeve të kompetencës tokësore. [1]
kërkimi dhe përbën shkakun e padisë, është zgjidhja e martesës. Referuar natyrës juridike të
mosmarrëveshjes në shqyrtim dhe palëve ndërgjyqëse, vlerëson se në përcaktimin e
kompetencës tokësore, duke pasur një dispozitë të veçantë apo ekskluzive për shqyrtimin e
saj duhet referuar në nenin 51, të Kodit të Procedurës Civile në të cilin sanksionohet se paditë
1
[] Neni 42 Kodit të Procedurës Civile parashikon shprehimisht se: “Paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku i padituri ka
vendbanimin ose vendqëndrimin e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit ku ai ka banesën e përkohshme.
Kur i padituri nuk ka vendbanim, as vendqëndrim dhe as banesë të përkohshme në Republikën e Shqipërisë, paditë ngrihen
në gjykatën ku banon paditësi.”
816
për vërtetimin e qenies ose mosqenies së martesës, për anulimin e martesës dhe për zgjidhjen
e saj, mund të ngrihen si në gjykatën e vendit ku bashkëshortët kanë pasur banimin e tyre të
përbashkët të fundit, ose në gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri.
12. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se adresa e deklaruar nga paditësi në
kërkesëpadi për të paditurin E. H. (K.) është në Qytetin e Durrësit, pra padisja e ka
vendbanimin në qytetin e Durrësit. Në të njëjtën kohë edhe sikur të respektohen rregullimet e
përgjithshme të Kodit të Procedurës Civile, përsëri kompetente nga pikëpamja tokësore për
gjykimin e kësaj mosmarrëveshje do të jetë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës.
vendimi nr.9309, datë 26.11.2015, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është i drejtë dhe
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 22.02.2016
817
VENDIM


palëve:
KËRKUES: SHOQËRIA “MERENTINO” SH.P.K

PERSON I TRETË: SHOQËRIA “PORCHE ALBANIA” SH.P.K
OBJEKTI:
Rivendosje në afatin e të drejtës së rekursit në Gjykatën e Lartë
kundër vendimit gjyqësor nr.1369 Regjistri Themeltar,
nr.1516 vendimi, datë 18.06.2015, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 442/b, 458 e vijues të Kodit të Procedurës Civile
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.762 Akti, datë 29.10.2015, ka

vendosur:
Shpalljen e mos kompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për shqyrtimin e kërkesës civile nr.762 Akti, datë 01.09.2015 me kërkues
Shoqëria “Merentino” sh.p.k, personi i tretë shoqëria “Porche Albania” sh.p.k
dhe objekt “Rivendosje në afatin e të drejtës së rekursit në Gjykatën e Lartë
kundër vendimit gjyqësor nr.1369 Regjistri Themeltar, nr.1516 vendimi, datë
18.06.2015, të Gjykatës së Apelit Tiranë.”
Dërgimin e çështjes për gjykim pranë Gjykatës së Apelit Tiranë.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë brenda 5
ditëve nga e nesërmja e njoftimit të vendimit.
Kundër vendimit nr.762 Akti, datë 29.10.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë, ka paraqitur ankim të veçantë kërkuesi Shoqëria “Merentino” Sh.p.k, e cila
kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për shpalljen e mos
kompetencës lëndore dhe vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate, duke parashtruar ndër të
tjera se:
- Kompetenca për të shqyrtuar kërkesat procedurale që lidhen me vendimin
përfundimtar është gjykata që ka shpallur vendimin përfundimtar.
- Pavarësisht faktit se gjykata më të larta të cilat mund të ndryshojnë vendimin e
shkallës së parë, përsëri vendimi përfundimtar është vendimi i gjykatës së shkallës së
parë.
- Në rastin konkret gjendemi përpara një kërkimi procedural që lidhet me vijimin e
ushtrimit të ankimit kundër vendimit përfundimtar sipas nenit 458, të Kodit të
Procedurës Civile.
818
- Sipas nenit 306 e vijues të Kodit të Procedurës Civile, vlerësojmë se gjykata që ka
dhënë vendimin në kuptim të nenit 458 është gjithmonë gjykata e shkallës së parë.
- Nëse do të interpretonim paragrafin e fundit të nenit 458, në mënyrë sistematike me
dispozitat e tjera rezulton arrijmë në përfundimin se ankimi ndjek një rrugë vertikale
dhe ankimet e veçanta parashikohen vetëm ndaj vendimeve të gjykatave të shkallës së
parë.
- Ankimi i veçantë mund të ushtrohet nga kërkuesi vetëm në gjykatën e apelit dhe si
rezultat është i pamundur të ushtrohet ankim i veçantë të cilat kanë afat 30 ditor sipas
nenit 443 të Kodit të Procedurës Civile.
- Mënyra e arsyetimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë i ka cenuar ankuesit të
drejtën për tu drejtuar një shkallë gjykimi.
- Për efekt praktik dosja administrohet në gjykatën që ka dhënë vendimin dhe ankimet
paraqiten përpara kësaj gjykate sipas nenit 442 dhe 446 të Kodit të Procedurës
Civile.
- Referuar nenit 450 dhe 446 të Kodit të Procedurës Civile është pikërisht gjykata e
shkallës së parë që ka dhënë vendimin e cila verifikon edhe kushtet e pranimit të
ankimit (neni 442).
- Nëse do të pranohej arsyetimi i gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë atëherë çështja e
cila do të shtrohej për diskutim është se në cilën gjykatë do të ushtrohet ankimi i
veçantë sipas nenit 458 të Kodit të Procedurës Civile.

këshillimit,
VËREN
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesën objekt gjykimi.
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.762 Akti, datë 29.10.2015, ka
vendosur: Shpalljen e mos kompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
shqyrtimin e kërkesës civile nr.762 Akti, datë 01.09.2015 me kërkues Shoqëria “Merentino”
sh.p.k, personi i tretë shoqëria “Porche Albania” sh.p.k dhe objekt “Rivendosje në afatin e të
drejtës së rekursit në Gjykatën e Lartë kundër vendimit gjyqësor nr.1369 Regjistri Themeltar,
nr.1516 vendimi, datë 18.06.2015, të Gjykatës së Apelit Tiranë.”
2.1 Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se: “...
(omissis)...Rekursi është akti procedural që u mundëson palëve ndërgjyqëse parashtrimin në
Gjykatën e Lartë të pretendimeve ligjore në lidhje me vendimmarrjen e gjykatave të apelit
apo atyre të rretheve gjyqësore në rastet e parashikuara nga ligji, duke mundësuar kontrollin
e brendshëm të veprimtarisë gjyqësore kërkese i përket Gjykatës së Apelit Tiranë pasi është
gjykata që ka dhënë vendimin për të cilin kërkohet rivendosja në afatin e rekursit. Në rast të
humbjes së afatit për ushtrimin e rekursit pala ndërgjyqëse mund të kërkojë rivendosje në
afat, duke argumentuar dhe provuar ekzistencën e shkakut pengues në ushtrimin e të drejtës
për tu ankuar në Gjykatën e Lartë. Kjo kërkesë shqyrtohet nga gjykata që ka dhënë vendimin
për të cilin kërkohet rivendosja në afatin e humbur të ankimit apo rekursit referuar nenit 458
të K.Pr.Civile: “Kur palët kanë humbur të drejtën e ankimit për shkaqe të arsyeshme mund të
paraqesin kërkesë për rivendosje në afat përpara gjykatës që ka dhënë vendimin. Kjo kërkesë
shqyrtohet nga gjykata dhe kundër vendimit mund të bëhet ankim i veçantë”. Në kushtet kur
objekt i këtij gjykimi është rivendosja në afatin e rekursit ndaj vendimit nr.1516,dt
819
18.06.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë gjykata çmon se kompetenca lëndore për shqyrtimin
e kësaj kërkese..(...)”
3. Kundër vendimit nr.762 Akti, datë 29.10.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, ka paraqitur ankim të veçantë kërkuesi Shoqëria “Merentino” Sh.p.k, e cila kërkon
prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për shpalljen e mos kompetencës
lëndore dhe vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate.

gjykimin e çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos
moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente.
4.3 Neni 151 i K.Pr.Civile: “Kur palët ose prokurori që ka ngritur padi, për
shkaqe të arsyeshme kanë humbur afatin ligjor ose atë të caktuar nga gjykata,
mund të kërkojnë prej saj rivendosjen në afat, përveç kur afatet kanë karakter
prekluziv.”
4.4 Neni 152 i K.Pr.Civile: “Kërkesa për rivendosjen e afatit të humbur
shqyrtohet nga gjykata së cilës duhet t’i paraqiten edhe dokumentet që
justifikojnë ose për të cilat kërkohet rivendosja e afatit. Kundër vendimit të
gjykatës mund të bëhet ankim i veçantë.”
4.5 Neni 446 i K.Pr.Civile: “Ankimi paraqitet në gjykatën që ka dhënë vendimin,
ndaj të cilit ushtrohet.”
4.6 Neni 458 i K.Pr.Civile: “Kur palët kanë humbur të drejtën e ankimit për
shkaqe të arsyeshme mund të paraqesin kërkesë për rivendosje në afat
përpara gjykatës që ka dhënë vendimin. Kjo kërkesë shqyrtohet nga gjykata
dhe kundër vendimit mund të bëhet ankim i veçantë”.
4.7 Neni 476/1 i K.Pr.Civile: “Rekursi depozitohet në sekretarinë e gjykatës që ka
dhënë vendimin, në afatin prej 30 ditësh nga njoftimi që u është bërë palëve.”

në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, ankimit të veçantë të paraqitur nga
personi i tretë Shoqëria “Merentino” Sh.p.k, si dhe pjesës arsyetuese të vendimit gjyqësor,
arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit nr.762 Akti, datë 29.10.2015, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk janë respektuar dispozitat e ligjit procedural civil duke mos bërë
një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, si dhe duke
mos e zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16 i
K.Pr.Civile).
mosmarrëveshjes, shkakut ligjor të saj, objektit të kërkesës, Kolegji Civil konstaton se,
820
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, nuk ka zbatuar drejtë dispozitat procedurale lidhur me
kompetencën lëndore të këtij procesi gjyqësor duke mos zhvilluar një proces të rregullt ligjor
në mbështetje të nenit 42/1 të Kushtetutës dhe nenit 6/1 të KEDNJ (shih vendimet
nr.23/2009, nr.7/2009 dhe nr.31/2005 dhe nr.16/2012 të Gjykatës Kushtetuese).
7. Për zgjidhjen e çështjes objekt gjykimi Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështet
arsyetimin e tij në interpretim të neneve 151, 152, 446, 458 dhe 476/1, të Kodit të Procedurës
Civile, si dhe në parimet e së drejtës në lidhje me kompetencën e gjykatave për shqyrtimin e
kërkesave të palëve kur këto kanë humbur afatin ligjor, ose atë të caktuar nga gjykata për të
ushtruar ankim kundër vendimit gjyqësor, në të cilat është pasur parasysh, midis të tjerave, që
palëve të mos u bëhet i vështirë aksesi në drejtësi.
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duke marrë shkas nga arsyetimi i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, vlerëson se në rastin konkret, çështja juridike e cila duhet të shtrohet
për diskutim është se cila është gjykata kompetente, nga pikëpamja funksionale për
shqyrtimin e kërkesës për rivendosjen në afat të ankimit (apelit/rekursit), gjykata që ka dhënë
vendimin dhe si e tillë duhet kuptuar gjykata e shkallës së parë (gjykata e rrethit gjyqësor),
apo gjykata që ka dhënë vendimin ndaj të cilit pretendohet të ushtrohet rekurs (gjykata e
apelit).
8.1. Në mbështetje të parashikimeve të nenit 458, të Kodit të Procedurës Civile, kur
palët kanë humbur të drejtën e ankimit për shkaqe të arsyeshme mund të paraqesin kërkesë
për rivendosje në afat përpara gjykatës që ka dhënë vendimin. Pala që është ndodhur në këto
kushte, ka të drejtë që t’i drejtohet gjykatës me kërkesë për rivendosje në afat.
8.2. Me anë të kësaj kërkese, pala që është ndodhur në kushtet e pamundësisë
objektive të paraqitjes së ankimit ndaj vendimit të themelit, synon që të rifitojë përsëri kohën
që ka kaluar, që nga momenti i verifikimit të shkakut deri në momentin e zhdukjes së tij.
Shqyrtimi i kërkesës për vlerësimin e ekzistencës së kushteve dhe provave të nevojshme për
vërtetimin e tyre bëhet nga gjykata, gjatë zhvillimit të një procesi, i cili nuk është i njëjtë me
gjykimin e themelit të çështjes.
8.3. Në nenin 458, të Kodit të Procedurës Civile ligjvënësi ka përcaktuar në mënyrë
detyruese se kërkesa për rivendosjen në afat do të shqyrtohet nga “gjykata që ka dhënë
vendimin”.
8.4. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon të theksojë se në mbështetje të
parashikimeve të nenit 458, të Kodit të Procedurës Civile “gjykata që ka dhënë vendimin”,
është gjykata e cila jep vendimin për zgjidhjen në themel të çështjes dhe si e tillë, duhet
kuptuar gjykata e shkallës së parë (gjykata e rrethit gjyqësor). Ky arsyetim mbështet edhe në
faktin se gjykata e shkallës së parë konform parashikimeve të Kodit të Procedurës Civile,
merr në shqyrtim dhe vendos, nëse ankimi i paraqitur nga palët plotëson, apo jo kushtet e
parashikuara në nenin 450, të Kodit Procedurës Civile.
8.5. Në të njëjtën kohë, kërkesa për rivendosjen në afat duhet të paraqitet në gjykatën
ku duhet të kryhet veprimi procedural për të cilin kërkohet rivendosja në afat. Së bashku me
kërkesën për rivendosjen e afatit duhet të paraqitet edhe akti për shqyrtimin e të cilit kërkohet
rivendosja në afat. Në rastin konkret, veprimi procedural i cili kërkohet të realizohet është
paraqitja apo depozitimi i rekursit kundër vendimit nr.1516, datë 18.06.2015, të Gjykatës së
Apelit Tiranë, veprim procedural ky, i cili realizohet pranë gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë (neni 476/1 i K.Pr.Civile). Në këtë kuadër, çmohet se gjykata që ka dhënë vendimin
për të cilën kërkuesi ka paraqitur kërkesën për rivendosje në afat në bazë të nenit 458, të
Kodit të Procedurës Civile është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
9. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se vendimi nr.762 Akti,
datë 29.10.2015, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të prishet dhe çështja duhet të
dërgohet për gjykim pranë po asaj gjykate me të njëjtin trup gjykues.
821
PËR KËTO ARSYE
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.762 Akti, datë 29.10.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë po asaj gjykate, me të njëjtin
trup gjykues.
Tiranë, më 22.02.2016
822
VENDIM


palëve:
PADITËS: XHELAL LLANI, HIKE LLANI

I PADITUR: SHOQËRIA “NOA” SH.A
SHOQËRIA PËRMBARIMORE “ZIG” SH.P.K
OBJEKTI:
Detyrimin e palëve të paditura tì kthejnë palëve paditëse shumën prej 378.000 lekë.
Detyrimin e palës së paditur Shoqëria “NOA” sh.a të dëmshpërblejë paditësit
për fitimin e munguar nga vlera 378.000 lekë përllogaritur nga data 03.07.2015,
deri në datën e kthimit të kësaj vlere.
Baza Ligjore: Neni 31 dhe 32 i Kodit të Procedurës Civile
dhe neni 445 dhe 450 e vijues i Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.16, datë 20.01.2016, ka

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës për gjykimin e çështjes civile nr.232/901 Akti
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë.
Dërgimin e akteve të çështjes civile nr.232/901 Akti për kompetencë pranë
Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë brenda 5
ditëve nga e nesërmja e shpalljes së vendimit.
Kundër vendimit nr.16, datë 20.01.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë,

ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Xhelal Llani dhe Hike Llani, e cila kërkon
prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë për shpalljen e mos kompetencës
tokësore dhe vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate, duke parashtruar ndër të tjera se:
- Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë është në kundërshtim me parashikimet e
nenit 16, 41, 49 dhe 50, të Kodit të Procedurës Civile.
- Padia e ngritur në rastin konkret përpara gjykatës ka për objekt kundërshtimin e
veprimeve të kryera gjatë fazës së ekzekutimit të detyruara nga ana e përmbaruesit.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë nuk ka ndonjë largësi të madhe nga Gjykata e
- Në kohën e lidhjes së kontratës e cila është shpallur e pavlefshme pala e paditur ka
pasur një degë në Fushë Krujë dhe veprimet janë kryer nga ana e kësaj dege.
823
- Në kohën kur shërbimi përmbarimor ka filluar të kryejë veprimet përmbarimore për
ekzekutimin e kontratës së huasë, ato janë shqyrtuar po nga gjykata e Rrethit
Gjyqësor Krujë.
- Neni 49 dhe 50, prevalon mbi nenin 42 dhe 43, të Kodit të Procedurës Civile.
Kundër ankimit të veçantë të paraqitur nga pala paditëse Xhelal Llani dhe Hike
Llani, ka ushtruar kundër-ankim, pala e paditur Shoqëria “NOA” Sh.a, e cila kërkon
mospranimin e ankimit të paraqitur, duke parashtruar ndër të tjera se:
- Në momentin e ngritjes së padisë së dytë nga paditësit pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Krujë, Shoqëria “N.O.A” nuk ka pasur vend të ushtrimit të aktivitetit të
sajnë Krujë apo Fushë- Krujë.
- Gjendur përpara kësaj situate, me të drejtë i padituri NOA bazuar në nenin 43, 48, 62
të K.Pr.Civile ka kërkuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë shpalljen e
moskompetencës dhe dërgimin e çështjes në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
- Rezulton se të dy të paditurit kanë selinë e tyre në Tiranë dhe po kështu asnjë prej
tyre nuk rezulton të ketë ndonjë degë, agjenci apo godinë të ushtrimit të aktivitetit në
Krujë (e vërtetuar kjo me ekstrakte të subjekteve). Kjo do të thotë se padia nuk është
ngritur në gjykatën kompetente në vështrim të nenit 43 të K.Pr.Civile.
- Paditësit pretendojnë dëmin në formën e fitimit të munguar për mos ekzekutim nga i
padituri NOA të vendimit gjyqësor që konstaton pavlefshmërinë e kontratës së huasë
(veprimit juridik), gjë që do të thotë se detyrimi për dëmshpërblim i kërkohet
drejtpërdrejt NOA dhe se sipas paditësve ka qenë pikërisht kjo e fundit që në vendin
ku ushtron aktivitetin e saj (pra në selinë e saj) nuk ka kryer veprimet e nevojshme
duke i shkaktuar dëm.
- Si rrjedhojë, vendi ku pretendohet se paditësit i është shkaktuar ky dëm është
pikërisht vendi ku shoqëria NOA ushtron aktivitetin e saj dhe ku ka selinë e saj, pra
në Tiranë.
- Neni 50 i K.Pr.Civile, i referohet vetëm padive për kundërshtimin e veprimeve
përmbarimore, ndërkohë që me çështjen objekt gjykimi kërkohet rregullimi i pasojave
të rrjedhur nga një veprim juridik i konstatuar i pavlefshëm dhe dëmshpërblim. Kjo
do të thotë se, ndryshe nga sa pretendojnë paditësit, kjo dispozitë nuk është e
zbatueshme për rastin konkret.
- Aktualisht kemi të bëjmë me një padi të re dhe me kërkime të reja të paraqitura duke
iniciuar për së dyti gjykatën. Kjo padi e re nuk mund të konsiderohet proceduralisht
kurrsesi si një kërkim dytësor i padisë së parë për aq kohë sa nuk është ngritur së
bashku ose gjatë shqyrtimit të padisë së parë.

këshillimit,
VËREN
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë me kërkesën objekt gjykimi.
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.16, datë 20.01.2016, ka
vendosur: “Shpalljen e moskompetencës për gjykimin e çështjes civile nr.232/901 Akti nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, si dhe dërgimin e akteve të çështjes civile nr.232/901 Akti
për kompetencë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.”
824
3. Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se: “...
(omissis)...Gjykata çmon se në rastin konkret duhet të shpallet për moskompetencë çështja e
marrë në shqyrtim pasi shoqëria N.O.A Sh.a e ka qendrën në Tiranë ndaj në këto kushte në
mbështetje të neneve 42,43 dhe 61, të Kodit të Procedurës Civile gjykon të dërgojë aktet e
gjykimit të çështjes civile për gjykim pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë...(...)”
4. Kundër vendimit nr.16, datë 20.01.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, ka
paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Xhelal Llani dhe Hike Llani, e cila kërkon prishjen e
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë për shpalljen e mos kompetencës tokësore
dhe vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate.

gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në
këtë Kod e në ligje të tjera.”
5.3 Neni 43 K.Pr.Civile: “Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në
gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij.Paditë që rrjedhin nga
marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci lokale të personit juridik, mund
të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjencia, si dhe në
gjykatën e shkallës së parë ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose
një përfaqësues të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë.”
5.4. Neni 61 i K.Pr.Civile: “Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për
gjykimin e çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos
moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente.

gjyqësor, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit nr.16, datë 20.01.2016, të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Krujë, janë respektuar dispozitat e ligjit procedural civil duke bërë një
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, si dhe duke e
zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16§1 i
K.Pr.Civile).
të saj, Kolegji Civil konstaton se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë ka zbatuar drejtë
Kushtetuese).
825
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë në datën 20.01.2016, në mbështetje të nenit 61, të
Kodit të Procedurës Civile ka konstatuar se nuk është kompetente nga pikëpamja tokësore
dhe në këto kushte ka vendosur dërgimin e akteve pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
10. Përcaktimi i kompetencës tokësore për gjykimin e kërkimeve të subjekteve të së
drejtës civile ka gjetur një rregullim të posaçëm nga ligjvënësi si në pjesën e përgjithshme të
Kodit të Procedurës Civile, ashtu dhe në pjesë të tjera të tij, që lidhen me shqyrtimet
gjyqësore të posaçme. Po t’i referohemi doktrinës juridike, kriteret për përcaktimin e gjykatës
kompetente nga pikëpamja tokësore lidhen me një sërë elementesh si: (i) vendbanimi ose
vendqëndrimi i të paditurit; (ii) vendndodhja e pasurisë; (iii) vendi i vërtetimit të ngjarjes me
pasoja juridike; (iv) vendi i ekzekutimit të një kontrate; (v) lidhja e një padie me një tjetër;
(vi) marrëveshja mes palëve për të caktuar një gjykatë për zgjidhjen e konflikteve që mund të
lindin mes tyre.
10.1 Nisur nga kriteret e mësipërm që përcaktojnë kompetencën tokësore të gjykatës,
e cila do të shqyrtojë kërkimin e subjektit të gjykimit, kompetenca do të mund të
kategorizohet: (i) kompetencë e përgjithshme; (ii) kompetencë e veçantë; (iii) kompetencë
alternative; (iv) kompetencë ekskluzive. Ligjvënësi në kreun III, të titullit III, të pjesës I, të
Kodit të Procedurës Civile ka parashikuar në mënyrë të detajuar kompetencën tokësore të një
sërë mosmarrëveshjesh që shtrohen për gjykim nga juridiksioni civil shqiptar.
çështjeve të kompetencës tokësore.
kërkimi dhe përbën shkakun e padisë, është detyrimi i palës së paditur Shoqëria “N.O.A”
SH.A dhe Shoqëria Përmbarimore “Zig” Sh.p.k tì kthejë palës paditëse shumën prej 378.000
lekë, si pagim i padetyruar. Referuar dispozitave procedurale civile, parashtrimi i kërkimeve
dhe pretendimeve është në disponibilitetin e palës iniciuese të procesit (paditësit), por
njëkohësisht është detyrë e gjykatës që të zbulojë shkakun e padisë së paditësit duke e
analizuar padinë në tërësinë e saj dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore të referuara nga
paditësi në pjesën hyrëse të saj (qëndrim ky i mbajtur në vendimin unifikues nr.3/2012 i
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë).
12.1. Referuar natyrës juridike të mosmarrëveshjes në shqyrtim dhe palëve
ndërgjyqëse, Kolegji Civil vlerëson se në përcaktimin e kompetencës tokësore, në rastin
konkret duke mos pasur një dispozitë të veçantë apo ekskluzive, për shqyrtimin e saj duhet
referuar në nenin 43, të Kodit të Procedurës Civile në të cilin sanksionohet se kur i padituri
është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij.
Në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, rezulton se pala e paditur ushtron aktivitetin si dhe
ka qendrën në Qytetin e Tiranës, për këtë arsye kompetente nga pikëpamja tokësore do të jetë
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
826
vendimi nr.16, datë 20.01.2016, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, është i drejtë dhe duhet
të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Krujë.
Tiranë, më 22.02.2016
827
VENDIM


përket:
PADITËS: DREJTORIA E POLICISË SË QARKUT

LEZHË
I PADITUR: TONIN SIMONI; MIMOZA SIMONI
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të kthejë shumën prej 1.013.410 lekë
si rezultat i begatimit pa shkak.
Baza Ligjore: Neni 153 i Kodit të Procedurës Civile,
neni 655 i Kodit Civil. VKM nr.507 datë 18.07.2003
dhe nr.183 datë 09.02.2011.
Ligji nr.9720 datë 23.04.2007
“Për auditin e brendshëm në sektorin publik” (i ndryshuar).
Manuali i auditit të brendshëm
dhe udhëzimi i Ministrit të Financave nr.12 datë 05.06.2012.
Neni 88 i ligjit nr.9749 datë 04.06.2007 “Për policinë e shtetit”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.527 datë 07.10.2014, vendosi:

“Moskompetencën e Gjykatës së Shkallës parë të Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe
dërgimin e akteve të dosjes me nr.621 datë 09.07.2014 me palë paditës
Drejtoria e Policisë Lezhë dhe të paditur Tonin Simoni e mimoza Simoni, me
objekt kthim shume etj, në Gjykatën Administrative Shkodër si Gjykatë
Kompetente. Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër, bazuar në nenin 25 pika 1/ç, neni
13 pika 1 dhe 5 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i është drejtuar Gjykatës së
Lartë duke ngritur çështjen e mosmarrëveshjes në lidhje me kompetencën lëndore të
shqyrtimit të çështjes, duke pasqyruar shkaqet e mëposhtme:
 Gjykimi për kthimin e shumës si rezultat i begatimit pa shkak të ligjshëm mund të
 Kjo lëndë gjykimi nuk ka lidhje me lëndën e gjykimit që ka gjykata administrative,
nenet 7 dhe 17 të ligjit nr.49/2012.
828
Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, të paditurit Tonin dhe
Mimoza Simoni janë bashkëshortë, ku i padituri Tonin Simoni ka shërbyer dhe vazhdon të
shërbejë pranë Drejtorisë së Policisë së Qarkut Lezhë duke mbajtur detyra të ndryshme.
2. Gjatë kësaj periudhe i padituri Tonin Simoni është transferuar në qytete të
ndryshme, duke ndërruar vendbanimin së bashku me familjen.
3. Sa më sipër duke filluar nga data 30.04.2009, e paditura Mimoza Simoni, në
cilësinë e bashkëshortes së punonjësit të policisë të transferuar, ka përfituar pagesë papunësie.
4. Mbas një auditimi të kryer nga Drejtoria e Auditimit të Brendshëm, mbi bazën
gjetjeve dhe rekomandimeve, është arritur në përfundimin se e paditura Mimoza Simoni ka
përfituar padrejtësisht pagesën e papunësisë për shkak të mosplotësimit të kushteve të
kërkuara nga ligji për një përfitim të tillë. Sa më sipër pala paditëse i është drejtuar me
shkresë ku ka kërkuar përmbushjen e këtij detyrimi administrativisht, por nga pala e paditur
nuk është kryer një veprim i tillë.
5. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Drejtoria e Policisë e Qarkut Lezhë i është
drejtuar gjykatës me padinë objekt shqyrtimi.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.527 datë 07.10.2014,
vendosi: “Moskompetencën e Gjykatës së Shkallës parë të Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe
dërgimin e akteve të dosjes me nr.621 datë 09.07.2014 me palë paditës Drejtoria e Policisë
Lezhë dhe të paditur Tonin Simoni e Mimoza Simoni, me objekt kthim shume, etj, në Gjykatën
Administrative Shkodër si gjykatë kompetente. Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë”.
6.1 Arsyetimi i gjykatës: “Gjykata vlerëson se mosmarrëveshja midis palëve
ndërgjyqëse ka natyrë administrative sepse përfshihet në fushën e veprimit të neneve 7/ç të
ligjit nr.49/2012. I padituri Tonin Simoni ka qenë dhe vazhdon të jetë në marrëdhënie pune
me palën paditëse. Kurse bashkëshortja e tij ka përfituar shumën objekt padie. Këto raporte
pagese kanë lindur si pasojë e marrëdhënieve të punësimit të të paditurit Tonin Simoni pranë
palës paditëse, mbi këtë bazë marrëdhënia e krijuar në këtë rast ka të bëjë me raportet e
punësimit dhe punëdhënësi është organ i administratës publike pavarësisht nga baza ligjore
dhe objekti që ka përcaktuar pala paditëse”.
7. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër, bazuar në nenin 25 pika 1/ç,
neni 13 pika 1 dhe 5 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i është drejtuar Gjykatës së
Lartë duke ngritur çështjen e mosmarrëveshjes në lidhje me kompetencën lëndore të
shqyrtimit të çështjes, duke pasqyruar shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
8. Dispozitat e Kushtetutës në të cilat është parashikuar:

8.1 Neni 42/2 i Kushtetutës: “Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të
interesave të tij kushtetuese dhe ligjore ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të
drejtën e një gjykimi të drejtë dhe publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e
pavarur dhe e paanshme e caktuar me ligj”.
8.2 Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile;
8.3 Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
829
9. Se vendimi nr.527 datë 07.10.2014 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, që ka

shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër, është rrjedhojë e
zbatimit të drejtë të ligjit dhe për këtë shkak ai duhet të lihet në fuqi.
10. Kolegji Administrativ e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e
gjykatës nga pikëpamja lëndore për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e
rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
11. Kolegji Administrativ në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet
identifikimit të natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative.
Kolegji e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Lezhë. Gjykata ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe
qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi duke bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve
ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
12. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë arsyeton se kërkimi përfshihet në sferën e
veprimtarisë së parashikuar nga neni 7 i ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin
e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”. Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Shkodër ka arsyetuar se: “Sipas objektit të padisë, kërkimit
dhe bazës ligjore të saj kemi të bëjmë me një padi civile, pra jemi përpara një marrëdhënie
që bazohet në Kodin Civil”, duke ngritur çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë në
Gjykatën e Lartë.
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë duke analizuar llojin e mosmarrëveshjes
objekt shqyrtimi, konstaton se natyra e saj është administrative, pasi pretendohet se ka lindur
nga një përfitim i padrejtë monetar në favor të palës së paditur si pasojë e marrëdhënieve të
punës. Evidentohet se nga marrëdhëniet që kanë lindur mes palëve ndërgjyqëse, përfitimi i
padrejtë i pagesës së papunësisë për shkak të profesionit të bashkëshortit të së paditurës
Mimoza Simoni ka bërë që çështja të bëhet konflikt gjyqësor.
14. Sa më sipër mosmarrëveshja objekt shqyrtimi, nuk duhet të trajtohet si një
marrëdhënie civile mes palëve ndërgjyqëse, por si një marrëdhënie administrative, zgjidhja e
së cilës, duhet të referohet në nenin 7/ç të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i
cili parashikon se:” Gjykatat administrative janë kompetente për mosmarrëveshjet në fushën
e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi është organ i administratës publike”.
15. Në këtë kuptim, Kolegji vlerëson se mosmarrëveshja e lindur midis palëve,
përmbush kushtet për të qenë një mosmarrëveshje administrative pasi qëllimi i padisë
konsiston në kthimin e shumave të paguara padrejtësisht nga pala paditëse, Drejtoria e
Policisë Qarku Lezhë si pagesë papunësie në favor të palës së paditur Mimoza Simoni, e cila
ka ardhur për shkak të marrëdhënieve të punësimit, neni 7/ç. Pikërisht, përcaktimi nga
pikëpamja formale i natyrës së mosmarrëveshjes , dikton dhe gjykatën që duhet të ushtrojë
kontrollin gjyqësor së saj, e cila në rastin në shqyrtim është gjykata administrative.
16. Mbështetur sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se vendimi nr.527 datë 07.10.2014 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, me të
cilin është shpallur moskompetenca lëndore për gjykimin e çështjes, duhet të lihet në fuqi.
830
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Lezhë.
Tiranë, më 04.02.2016
831
VENDIM

në dhomën e këshillimit datë 16.02.2016 mori në shqyrtim çështjen civile nr. 11243-00065-
00-2016 Regj. Themeltar, që u përket:
PADITËS: MEREME HYSKA

E PADITUR: AKKP TIRANË
ZRPP DURRËS
OBJEKTI:
Detyrimi i palëve të paditura të më njohin mua pronare
për sipërfaqen e oborrit që është 202 m2 i cili ndodhet
në Lagja nr.2, Rr. “Sefer Efendiu” Durrës.
Kjo pronë ndodhet në Z.K 8512 dhe është pasuria me nr.21/472.
Baza Ligjore: Neni 169 dhe 170 i K. Civil.
Neni 32/a i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.7771, datë 15.10.2015, ka

vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës tokësore për gjykimin e çështjes civile me Nr.
10407 Akti dhe datë regjistrimi 14.07.2015.
Urdhërohet dërgimi i akteve pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim sipas ligjit.”
Kundër vendimit nr.7771 datë 15.10.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë, ka ushtruar ankim të veçantë, e paditura AKKP Tiranë, me anë të të cilit kërkon:
Prishjen e vendimit nr. 7771 datë 15.10.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
vazhdimin e gjykimit të themelit të çështjes në po atë gjykatë, për këto shkaqe:
- Vendimi është jo i drejtë dhe i paarsyetuar. Në Vendimin Unifikues nr.4, datë
10.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në paragrafin 69 është
parashikuar se për konfliktet e kompetencës tokësore zbatohen parashikimet e nenit
45 të K.Pr.Civile, por në paragrafin 40 të këtij vendimi, në rastin kur gjejnë zbatim dy
ligje, do të zbatohet ligji i posaçëm specifik edhe për çështje të kompetencës tokësore.
Në rastin konkret ligji i posaçëm, konkretisht ligji nr. 9235, datë 29.07.2004 “Për
Kthimin dhe Kompensimin e Pronës”, i ndryshuar, parashikon se paditë për
kundërshtimin e vendimeve të dhëna nga AKKP Tiranë paraqiten në Gjykatën e
832
- Po ashtu, ndryshimet e mëpasshme të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin
dhe Kompensimin e Pronës”, e konkretisht neni 5 i ligjit nr.10207, datë 23.12.2009, i
cili ka ndryshuar nenin 18 të ligjit të mëparshëm, parashikon se subjekti i shpronësuar
ose Avokati i Shtetit, kanë të drejtë të bëjnë ankim kundër vendimit të AKKP-së
brenda 30 ditëve nga njoftimi i këtij vendimi, në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Për sa më sipër, sa kohë që merr prioritet zbatimi i ligjit specifik mbi ligjin e
përgjithshëm, për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve që kanë lindur nga hyrja në fuqi e
këtij ligji e më pas, kompetente nga pikëpamja tokësore është Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

këshillimit,
VËREN
1. Paditësja Mereme Hyska, në cilësinë e trashëgimtares ligjore të bashkëshortit të saj, të
ndjerit Skënder Hyska, është pronare e një sipërfaqe trualli prej 285 m2, në të cilën
është ndërtuar një shtëpi banimi me sipërfaqe 55.4 m2.
2. Sipas paditëses kjo pasuri është e regjistruar në ZRPP Durrës, sikurse pasqyrohet në
certifikatën e pronësisë me nr.1829 datë 16.07.2010.
3. Paditësja ka pretenduar se kjo shtëpi ka edhe një oborr me sipërfaqe 202.2 m2, e cila
nuk është e regjistruar në ZRPP Durrës.
4. Në kushtet kur paditësja ka poseduar oborrin rreth banesës në pronësi të saj për më
tepër se 20 vjet, ajo ka pretenduar se duhet të njihet pronare e kësaj sipërfaqeje me
parashkrim fitues pa titull.
5. Po ashtu, sipas paditëses, nga korrespondencat shkresore me të paditurën AKKP
Tiranë, si dhe me Bashkinë e Durrësit, është orientuar për të zgjidhur çështjen
gjyqësisht, ndaj dhe në të tilla rrethana paditësja i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadi me objekt detyrim njohje pronar me parashkrim
fitues pa titull, në kuptim të nenit 169 të K.Civil.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.7771 datë 15.10.2015 ka vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës tokësore për gjykimin e çështjes civile me Nr.10407
Akti dhe datë regjistrimi 14.07.2015. Urdhërohet dërgimi i akteve pranë Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës...”
7. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata ka arsyetuar se: “...nga përmbajtja e akteve,
gjykata vëren se në rastin objekt gjykimi ndodhemi përpara një padie për të drejta
reale dhe sendi ndodhet në Durrës në territorin e së cilës ushtron juridiksion Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Durrës.
Sa më sipër, gjykata në vështrim të nenit 45 të Kodit të Procedurës Civile…vlerëson
dhe çmon se çështja objekt gjykimi për shkakun dhe bazën ligjore të sipërcituar duhet
dërguar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës…”
8. Kundër vendimit nr.7771, datë 15.10.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka
ushtruar ankim të veçantë, e paditura AKKP Tiranë, me anë të të cilit kërkon prishjen
e vendimit nr. 7771, datë 15.10.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
vazhdimin e gjykimit të themelit të çështjes në po atë gjykatë, për shkaqet e
833
LIGJI I ZBATUESHËM

9.1 Neni 45§1 i K.Pr.Civile: “Paditë për të drejta reale mbi sende të paluajtshme, për
pjesëtimin e sendeve të përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në gjykatën e vendit
ku ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre”.
10. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga e paditura, Agjensia e Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave Tiranë, nuk përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.
7771 datë 15.10.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
11. Vendimi nr.7771 datë 15.10.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka
shpallur moskompetencën tokësore për shqyrtimin e çështjes civile me nr.10407 akti
datë 14.07.2015 regjistrimi, duke i dërguar aktet Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës,
është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të normave procedurale civile dhe për këtë shkak
12. Nga shqyrtimi i akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, në vlerësim tërësor të
objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe ankimit të veçantë, Kolegji Civil i Gjykatës
së Lartë, në interpretim të dispozitave të Kodit të Procedurës Civile të zbatueshme për
rastin konkret, arrin në konkluzionin se kompetente për gjykimin e çështjes me
nr.10407 akti datë 14.07.2015 regjistrimi, është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës.
13. Ndryshe nga sa pretendohet në ankim, ky kolegj e vlerëson të drejtë përfundimin e
arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila ka përcaktuar drejt natyrën
juridike të mosmarrëveshjes dhe shkakun e lindjes së saj.
rregullimet e bëra në Kreun e III, Titulli III, Pjesa e Parë të Kodit të Procedurës Civile
në lidhje me kompetencën tokësore të gjykatave për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve
civile, në të cilat është patur parasysh, midis të tjerave, që palëve të mos iu bëhet i
vështirë aksesi në drejtësi. Në këtë kontekst i vlerësueshëm është fakti se për kategori
të caktuara mosmarrëveshjesh procesi gjyqësor duhet të zhvillohet përpara një
gjykate, vendndodhja e së cilës ndihmon që ai të zhvillohet në mënyrë sa më efektive
dhe brenda një afati të arsyeshëm kohor (Neni 6 i Konventës Europiane të së Drejtave
të Njeriut, neni 42 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe neni 4 i Kodit të
Procedurës Civile).
15. Në përcaktimin e gjykatës kompetente për shqyrtimin e çështjes konkrete nga
pikëpamja territoriale, ky kolegj, bazuar në dispozitat e Kodit të Procedurës Civile të
zbatueshme për rastin, merr në konsideratë objektin e shkakun e padisë, karakterin
dhe natyrën juridike të mosmarrëveshjes, si dhe natyrën juridike të sendit mbi të cilin
janë drejtuar të drejtat e pretenduara nga palët.
16. Nga shqyrtimi i përmbajtjes së padisë, objektit dhe shkakut të saj, evidentohet se me
anë të kësaj padie, pala paditëse kërkon detyrimin e të paditurve ta njohin pronar mbi
sipërfaqen e oborrit në përdorim prej 202.2 m2, të ndodhur në qytetin e Durrësit me
parashkrim fitues pa titull në kuptim të nenit 169 të K.Civil.
17. Pavarësisht mënyrës së formulimit të objektit të kërkesëpadisë në çështjen objekt
gjykimi, e cila do të diktojë më pas edhe zgjidhjen e mosmarrëveshjes në themel, në
këtë fazë të shqyrtimit, Kolegji Civil çmon të ndalet vetëm në analizën e elementeve
që shërbejnë për identifikimin e duhur të gjykatës kompetente nga pikëpamja
territoriale, ndaj dhe në këtë kuptim, ky Kolegj evidenton se padia në shqyrtim ka për
834
shkak të drejtën e pronësisë së pretenduar nga ana e palës paditëse mbi një sipërfaqe
toke, oborr funksional banese, të ndodhur në qytetin e Durrësit.
18. Nëpërmjet kësaj padie, pala paditëse kërkon efektivisht të realizojë në rrugë gjyqësore
të drejtën e pronësisë mbi këtë pronë, duke ia kundërdrejtuar këtë pretendim palës së
paditur, Agjensisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, si dhe Zyrës Rajonale të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Durrës.
19. Në këto kushte, fakti juridik që pala paditëse ka vënë në themel të kërkimit të tij
përbën edhe shkakun real të padisë, nga i cili rrjedh e drejta materiale që pala paditëse
pretendon të realizojë, e konkretisht fitimin e së drejtës reale të pronësisë nëpërmjet
institutit të parashkrimit fitues pa titull.
20. Në këto rrethana, Kolegji Civil vlerëson të drejtë argumentimin se kërkimet e palës
paditëse për fitimin e së drejtës së pronësisë mbi pasurinë e paluajtshme, në thelb
kanë të bëjnë me të drejta reale të pretenduara nga pala paditëse mbi sipërfaqen e
tokës, objekt material i këtij gjykimi.
21. Mosmarrëveshja midis palëve, që duhet të marrë zgjidhje nga gjykimi, është e lidhur
me të drejta pronësie mbi sendin e paluajtshëm të pretenduar nga pala paditëse. Në
këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se, në
gjykimet me objekt fitimin e një të drejte reale mbi një send, sikurse dhe fitimi i së
drejtës së pronësisë me parashkrim fitues, kompetente për shqyrtimin e çështjes është
gjykata e vendit ku ndodhet sendi/pasuria e paluajtshme (neni 45 i K.Pr.Civile).
22. Kolegji Civil vlerëson se, sa kohë që marrëdhënia juridike për shkak të së cilës ka
lindur konflikti, ka në themel probleme që kanë të bëjnë me të drejta reale mbi sende
të paluajtshme, në përcaktimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e
mosmarrëveshjes duhet referuar në nenin 45 të Kodit të Procedurës Civile, i cili
përbën një nga rastet e kompetencës tokësore ekskluzive.
23. Në këtë vështrim dhe në kushtet kur sendi i paluajtshëm ndaj të cilit drejtohen
pretendimet e palës paditëse ndodhet në qytetin e Durrësit, vlerësohet se nga
pikëpamja tokësore kompetente për shqyrtimin e çështjes konkrete është Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Durrës.
24. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr. 7771 datë
15.10.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka shpallur moskompetencën
tokësore për shqyrtimin e çështjes civile me nr. 10407 akti datë 14.07.2015
regjistrimi, duke i dërguar aktet Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, është marrë në
zbatim të duhur të ligjit procedural e për pasojë, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63§2 të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 16.02.2016
835
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: HAJDIJE FAGU

ARBEN FAGU
AFËRDITA FAGU
BAJRAM VATHI
AGIM FAGU
PALA E PADITUR: SULEJMAN HUSHA,
BASHKIA TIRANË, KKRT
ZRPP TIRANË
SHOQËRIA “KOLA” SH.P.K
SHKËLQIM HUSHA
NAZMI HAKA
OBJEKTI:
Detyrimin e të Paditurit Sulejman Husha dhe Nazmi Haka,
që të njohë pronarë trashëgimtarët e Mahmude dhe Besim Fagut
mbi një shtëpi me sip. 6x4m2, me nje siperfaqe trualli 445 m2
ndodhur në Rr “Sul Bega” dhe të lirojë e t’i dorëzojë këtë pronë paditësve .
Regjistrimin ne ZRPP të truallit me siperfaqe 445 m2 në emer të paditësve
me kufijtë e përcaktuar sipas vendimit të Komisionit të Kthimit të Pronave
nr.206/2000 duke fshirë nga regjistri
emrin e të paditurit Sulejman Husha dhe Nazmi Haka.
Anullimin e lejes së ndërtimit nr.19 datë 26.07.2002 të KKRT Tiranë.
Marrjen e masës së përkohshme, duke detyruar palën e paditur
dhe shoqërinë “Kola sh.p.k dhe Sulejman Husha të nderpresë ndertimet
mbi bahçen objekt gjykimi .
Baza Ligjore: Neni 32/a e 202 i K.Pr.Civile,
neni 296 i K.Civil
dhe ligji nr.7698 datë 15.04.1993
“Per Kthimin Dhe Kompesimin e Pronave”, i ndryshuar,
vendimi nr 206/2000 i KPPP
dhe ligji nr.8405 datë 17.09.1999 “Per Urbanistiken”.
836
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendim nr.6297, datë 24.07.2015 ka
vendosur:
Detyrimin e të paditurit Sulejman Husha që të njohë pronarë paditësit Hajdije
Fagu, Arben Fagu, Bajram Vathi, Agim Fagu e Aferdita Fagu, në truallin me
sipërfaqe 157 m2 të regjistruar prane ZVRPP Tiranë me nr.pasurie 6/285
ZK8370 ndodhur në rrugen “Sul Bega” Tiranë
Detyrimin e të paditurit shkelim Husha që të njohe pronar paditesit Hajdije
Fagu, Arben Fagu, Bajram Vathi, Agim Fagu e Aferdita Fagu, në truallin me
siperfaqe 157 m2 të regjistruar prane ZVRPP Tiranë me nr.pasurie 6/285
ZK8370 ndodhur në rrugën “Sul Bega” Tiranë.
Detyrimin e të paditurit Nazmi Haka që ti lirojë dhe dorëzojë paditësve
Hajdije Fagu, Arben Fagu, Bajram Vathi, Agim Fagu e Afërdita Fagu
ndërtesën me siperfaqe 24 m2 dhe truallin me siperfaqe 95 m2 të regjistruar ne
ZVRPP Tiranë me nr.6/57 ZK 8370 ndodhur ne rrugen “Sul Bega “ Tiranë .
Regjistrimin në ZVRPP Tiranë të truallit me sipërfaqe 445 m 2 në emër të
paditësve me klufijte aktuale sipas vendimit nr.206/2000 t ë K.K.Pronave
Tiranë duke u fshire nga regjistrimet e pronave të Sulejman Hushes dhe
Shkelqim Hushës.
Veçimin e kerkimit për anullimin e Lejes se Ndertimit nr.19 datë 26.07.2002
të KKRT Tiranë dhe shpalljen e mungesës së kompetencës lëndore persa i
perket ketij kerkimi duke u dërguar materialet në lidhje me kete kërkim pranë
Gjykatës Administrative te Shkalles së Parë Tiranë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.ska, datë

“Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes mbi kompetencën për shqyrtimin e
çështjes”.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Rezulton nga aktet që janë administruar në dosjen gjyqësore që Paditësit, në
cilësinë e trashëgimtarëve ligjorë te Besim dhe Mahmude Fagut, i janë drejtuar Komisionit të
Kthimit dhe Kompesimit të Pronave ish Pronarëve, per njohjen dhe kthimin e pronës.
Rezulton se me vendimin nr.206 datë 29.05.2000 Komisioni i Kthimit dhe Kompesimit të
Pronave ish Pronarëve ka vendosur : “Të njohë ish pronarët Besim dhe Mahmude Fagu
(trashëgimtarët e tyre në bazë të nenit 1 të ligjit 7698 datë 15.04.1993 mbi një shtëpi, oborr e
bahce e cila ndodhet në Rrugën “Sul Bega”. Prona kthehet dhe kompesohet si vijon :Nje
shtepi me dimensione 6x4 m2 dhe përbëhet nga një odë nalt dhe 1 odë poshtë, oborr e një
rryp bahce me sipërfaqe 445 m2, siç tregohet në gentplan, pjesa e vijëzuar, në bazë të nenit 4
dhe 18 të ligjit nr.7698 datë 15.04.1993 i kthehet Besim Fagut dhe Mahmude Fagut
(trashëgimtarëve të tyre,) pronësia mbi këtë shtëpi dhe truallin e shtëpisë, si dhe oborrit dhe
bahces me sipërfaqe 445 m2.Mosmarrëveshjet që mund të lindin ndërmjet qytetarëve Nazmi
Haka dhe Suljeman Husha që kanë ndërtuar shtëpitë mbi truallin e z.Besim Fagu të zgjidhen
me mirëkuptim ose me rrugë gjyqësore.Vërtetohet se kjo pronë figuron e regjistruar në
regjistrin hipotekor në emër te Besim dhe Mahmude Fagu me nr.212 datë 18.10.1934 dhe i
ështe marrë nga regjimi i mëparshëm pas nëntorit 1944”.
837
2. Rezulton se paditësit pas marrjes së vendimit nr.206 datë 29.05.2000 të KKP ish
pronarëve, më datë 04.09.2000 kanë kryer aplikimin pranë ZRPP Tiranë për regjistrimin e
pronës në emrin e tyre. Ky regjistrim nuk eshtë realizuar pasi nga regjistri hipotekor i ZRPP
Tiranë ka rezultuar se një pjesë e truallit (me sipërfaqe 346 m 2) që i është njohur dhe kthyer
paditësve, ishte regjistruar në emër të të paditurve Sulejman dhe Shkëlqim (Spiridon) Husha.
3. Rezulton se i padituri Sulejman Husha ka regjistruar pronën objekt gjykimi pranë
ZRPP Tiranë me nr.transkriptimi 3524 datë 25.08.1994, mbi bazën e vendimit nr.3111 datë
15.06.1994 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Ndërkohë rezulton që në vitin 2001 ai ka
aplikuar pranë ZRPP Tiranë për saktesimin e kufijve të prones bazuar ne nenin 24/b të ligjit
nr.7843/1994 “Për regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme. Komisioni i Regjistrimit pranë
ZVRPP Tiranë me vendimin nr.6 datë 22.11.2001, ka vendosur regjistrimin e truallit 314 m2,
dhe ndërtesën mbi këtë truall me sipërfaqe 105 m 2, në favor të paditurit Sulejman Husha.Më
pas i padituri i ka transferuar vëllait të tij Shkëlqim (Spiridon) Husha një pjesë të ketij trualli
me sip 157 m2 dhe një ndërtesë me sipërfaqe 52 m2. (Sa më sipër vërtetohet nga shkresa
nr.23022 Prot, datë 29.06.2016 i lëshuar nga ZVRPP Tiranë drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë).
4. I padituri ne këtë gjykim Nazmi Haka rezulton posedues i një hapësire banimi prej
95 m2 e cila ndodhet brenda strukturës së ndërtesës objekt gjykimi por me titull të
paregjistruar.(Sa më sipër rezulton nga akti i ekspertimit teknik datë 27.02.2015 i Eksperti
Gëzim Salja)
5. Rezulton gjithashtu nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, se i padituri
Sulejman Husha bazuar në dokumentat e pronesisë të sipërpërmendur ka aplikuar për
nxjerrjen e një leje ndërtimi pranë Bashkisë Tiranë, për ndertimin e një ndërtese 3 katëshe
mbi truallin objekt gjykimi. KKRT Tiranë me vendimin nr.22 datë 13.06.2002 ka miratuar
lejen e sheshit të ndërtimit dhe me vendimin nr.19 datë 26.07.2002 ka miratuar lejen e
ndërtimit.
6. Të ndodhur në këto kushte paditësit i janë drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë me padinë objekt shqyrtimi ne datën 12.09.2007),me të cilën kërkojnë: Detyrimin e të
Paditurit Sulejman Husha dhe Nazmi Haka, që të njohë pronarë trashëgimtaret e Mahmude
Fagut dhe Besim Fagut mbi një shtëpi me sip 24 m2 me një sipërfaqe trualli 445 m2 ndodhur
ne Rr “Sul Bega” dhe të lirojë e të dorëzojë këtë pronë paditësve; Regjistrimin ne ZRPP të
truallit me siperfaqe 445 m2 në emër të paditësve me kufijtë e përcaktuar sipas vendimit të
Komisionit Kthimit të Pronave nr.206/2000 duke fshire nga regjistri emrin e të paditurit
Sulejman Husha dhe Nazmi Haka;Anullimin e lejes se ndertimit nr.19 datë 26.07.2002 të
KKRT Tiranë Marrjen e masës së perkohshme, duke detyruar palën e paditur dhe shoqerinë
“Kola sh.p.k dhe Sulejman Husha të nderpresë ndërtimet në bahçen objekt gjykimi.
7. Nga sa rezulton nga dokumentet shkresore të depozituara në dosjen gjyqësore,
kërkesëpadia është regjistruar pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me datë 12.09.2007
por procesi gjyqësor është zhvilluar për një periudhë të gjatë kohore si rezultat i veprimeve
me karakter procedural, si: pezullime, ankime të vendimeve të ndërmjetme të gjykatës, etj...
8. Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin
nr.6297, datë 24.07.2015 ka vendosur:
 Detyrimin e të paditurit Sulejman Husha që të njohë pronarë paditësit Hajdije Fagu,
Arben Fagu, Bajram Vathi, Agim Fagu e Aferdita Fagu, në truallin me siperfaqe 157
m2 të regjistruar pranë ZVRPP Tiranë me nr.pasurie 6/285 ZK8370 ndodhur në rrugen
“Sul Bega “ Tiranë
 Detyrimin e të paditurit shkelim Husha që të njohe pronar paditësit Hajdije Fagu,
Arben Fagu, Bajram Vathi, Agim Fagu e Aferdita Fagu, në truallin me siperfaqe 157
m2 të regjistruar pranë ZVRPP Tiranë me nr.pasurie 6/285 ZK8370 ndodhur në
rrugen “Sul Bega “ Tiranë.
838
 Detyrimin e të paditurit Nazmi Haka që t’i liroje dhe dorëzojë paditesve Hajdije Fagu,
Arben Fagu, Bajram Vathi, Agim Fagu e Aferdita Fagu ndertesën me siperfaqe 24 m 2
dhe truallin me siperfaqe 95 m2 të regjistruar ne ZVRPP Tiranë me nr.6/57 ZK 8370
ndodhur ne rrugen “Sul Bega “Tiranë.
 Regjistrimin në ZVRPP Tiranë të truallit me sipërfaqe 445 m2 në emër të paditësve
me klufijtë aktualë sipas vendimit nr.206/2000 të K.K.Pronave Tiranë duke u fshire
nga regjistrimet e pronave të Sulejman Hushes dhe Shkelqim Hushës.
 Vecimin e kërkimit per anullimin e Lejes se Ndertimit nr.19 datë 26.07.2002 të
KKRT Tiranë dhe shpalljen e mungesës së kometencës lëndore persa i perket ketij
kerkimi duke u dërguar materialet në lidhje me këtë kërkim pranë Gjykatës
Administrative te Shkalles së Parë Tiranë.
8/1. Arsyetimi i gjykatës ne lidhje me piken e fundit te dispozitivit te vendimit i cili

është dhe objekt i këtij gjykimi pranë kolegjit administrativ te gjykates së Lartë është se :
“Gjykata vlerëson se nuk është kompetente për tu shprehur për vlefshmërinë e lejes së
ndertimit. Në lidhje me kërkimin per anullimin e lejes se ndertimit nr.19 datë 26.07.2002 të
KKRT, gjykata cmon se jemi përpara një konflikti administrativ dhe kjo gjykatë nuk është
kompetente për shqyrtimin e saj...çështja ka të bëjë me zgjidhjen e pasojave të veprimeve të
organit administrativ dhe hyn në rrethin e atyre çështjeve parashikuar nga neni 7 i Ligjit
49/2012. Ndaj në kuptim të nenit 61 të K.Pr.C të vendosë veçimin e kerkimit dhe shpalljen e
moskompetences së gjykimit për këtë kërkim.
9. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.ska, datë
“Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes mbi kompetencën për shqyrtimin e çështjes”.
9/1. Kjo gjykatë arsyeton: rezulton se padia objekt gjykimi i cili përmban edhe këtë
kerkim për të cilin Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë ka deklaruar moskompetencën
lëndore,është paraqitur pranë kësaj gjykate përpara datës 04.11.2013 (më datë 12.09.2007).
Gjykata e Lartë në vendimin e saj nr.3/2014 ka thënë shprehimisht se çështjet të cilat në
objektin e tyre kanë disa kerkime si të natyrës civile ashtu dhe të natyres administrative,
kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013 do të vazhdojnë të gjykohen nga
gjykata ku ato janë paraqitur.
10. Se pjesa e fundit e dispozitivit të vendimit nr.6297, datë 24.07.2015 te Gjykatës së

Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka vendosur për “Veçimin e kerkimit për anullimin e Lejes së
Ndërtimit nr.19 datë 26.07.2002 të KKRT Tiranë dhe shpalljen e mungesës së kompetencës
lëndore përsa i pë0rket këtij kërkimi duke u dërguar materialet në lidhje me këtë kërkim
pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë si gjykatë kompetente është
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedurial dhe si i tillë, kjo pjesë e dispozitivit te ketij
vendimi duhet të prishet duke u derguar ky kërkim pranë kësaj gjykate për vazhdimin e
gjykimit.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë ndërkohë që po shqyrtonte çështjen e
kompetencës lëndore në lidhje me këtë kërkim të parashtruar para saj nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, konstatoi se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë
kishte përfunduar gjykimin në lidhje me kërkimet e tjera të paditësve me natyrë civile duke u
shprehur me vendimin perfundimtar me nr.6297, datë 24.07.2015. Në këto kushte ky kolegj
vlerëson se është kompetent dhe duhet të shprehet vetëm për atë pjesë të dizpozitivit që është
vendosur “Veçimi i kërkimit për anullimin e Lejes së Ndërtimit nr.19 datë 26.07.2002 të
KKRT Tiranë dhe shpalljen e mungesës së kompetencës lëndore për këtë kërkim duke u
839
dërguar materialet në lidhje me këtë kërkim pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë” dhe jo për pjesët e tjera të këtij vendimi, kompetente për shqyrtimin e te cilit
eshte një gjykatë më e larte siç është ajo e Apelit.
12. Gjatë gjykimit të çështjes së kompetencës lëndore të ngritur para këtij kolegji ,ky i
fundit vlerëson të terheqë vëmendjen e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për mënyrën se si
ka vendosur në lidhje këtë kërkim. Eshtë parim i njohur nga e drejta jonë proceduriale që
kompetenca lëndore është një parakusht i domosdoshëm procedurial, që bën të vlefshëm si
procesin gjyqësor, ashtu dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë zhvillimit të tij, në
kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari proceduriale dhe
një gjykatë jokompetente nuk mund te shqyrtoje çështjen por duhet të deklarojë
moskompetencën e saj, (neni 61 K.Pr.Civile, neni 7 i Ligjit 49/2012). Eshtë e vërtetë se
bazuar në nenin 9 të ligjit 49/2012 “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit qoftë dhe
kryesisht, kur konstaton se cështja nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor merr vendim per
nxjerrjen e ceshtjes jashte juridiksionit dhe dergimin e akteve organit kompetent “ por ky
deklarim dhe kjo shpallje e moskompetencës lëndore nuk duhet te bëhen në fund të gjykimit
të çështjes.Referuar nenit 25 të ligjit 49/2012 si dhe nenit 158/a të K.Pr.Civile sa më sipër
është një veprim i cili duhet të kryhet që në veprimet përgatitore të Gjykates.Një parashikim i
tille nga ligjvënësi është bërë pikërisht që të respektohet parimi i shqyrtimit të cështjes nga
gjykata kompetente dhe brenda një afati të arsyeshëm.Ky kolegj e ka të qartë faktin që sa më
sipër nuk mund të ndodhte as momentin e ngritjes së padisë dhe as në veprimet pergatitore që
ka zhvilluar kjo gjykatë pasi në atë kohë ende nuk kishte hyrë në fuqi ligji nr.49/2012. Por ky
kolegj vlerëson se sa më sipër ky vecim nuk duhet të bëhej në përfundim të këtij gjykimi kur
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin e tyre unifikues nr.3 /2014 kishin
rregulluar pikërisht këtë situatë juridike.
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtimin e kësaj çështje referuar
akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit,
qëndrimit të parashtruar nga Gjykata Administrative e Shkallës Së Parë Tiranë, Ligjit
nr.49/2012, të zbatueshme, vlerëson se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në vendimin që ajo
ka marrë për veçimin e këtij kërkimi nuk ka pasur parasysh parashikimet e vendimit
Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara te Gjykatës së Lartë nr.3/2014.
14. Rezulton që objekti i padisë në këtë gjykim, është i një natyre të përbërë.Pala
paditëse në padi, ka paraqitur kërkime të natyrave të ndryshme.Rezulton se kërkimet e para të
paditësit që janë “Detyrimin e të Paditurit Sulejman Husha dhe Nazmi Haka , që të njohë
pronarë trashëgimtaret e Mahmude Fagut dhe Besim Fagut mbi një shtepi me sip 24 m 2 me
nje siperfaqe trualli 445 m2 ndodhur ne Rr “Sul Bega” dhe të lirojë e të dorezojë këtë prone
paditësve; Regjistrimin ne ZRPP të truallit me siperfaqe 445 m 2 në emër të paditësve me
kujfijtë e përcaktuar sipas vendimit të Komisionit Kthimit të Pronave nr.206/2000 duke fshire
nga regjistri emrin e të paditurit Sulejman Husha dhe Nazmi Haka, ;Marrjen e masës së
përkohshme, duke detyruar palën e paditur dhe shoqerinë “Kola sh.p.k dhe Sulejman Husha
të ndërprese ndertimet në bahcen objekt gjykimi ..;janë të natyrës civile dhe në kushte
normale kompetente për shqyrtimin e tyre është gjykata e zakonshme civile siç dhe i ka
shqyrtuar . Kurse kërkimi “ Anullimi i lejes së ndërtimit nr.19 datë 26.07.2002 të KKRT
Tiranë” është i natyrës administrative dhe kompetente për ta gjykuar atë në kushtet normale
ne rast se padia do te ishte depozituar pas hyrjes ne fuqi të ligjit nr.49/2002 do te ishte gjykata
administrative.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se, padia objekt shqyrtimi
është regjistruar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në datën 12.09.2007 pra kohë përpara
se të hynte në fuqi Ligji nr.49/2012“Për organizimin dhe funksionimin e gjykata
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i cili ka hyrë në fuqi në
datën 04.11.2013. Pikërisht, për të zgjidhur këtë situatë ligjore tashmë të krijuar, Kolegjet e
840
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me vendimin e tyre unifikues nr.3/2014, unifikuan praktikën
gjyqësore duke u shprehur se: “Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime, si të
natyrës civile dhe administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013,
do të vazhdojnë të gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur”, pra nga gjykata civile e
zakonshme.
16. Ky vendim i Kolegjeve te Bashkuara u mor pikërisht për të rregulluar këtë situatë
juridike e cila mendohej që do të ishte kalimtare dhe për të rregulluar kompetencën lëndore të
atyre çështjeve të cilat :1) përmbanin në objektin e tyre kërkime të natyrës civile dhe
administrative; te cilat 2) në momentin e hyrjes në fuqi të ligjit nr.49/2012, ishin ende në fazë
gjykimi pranë gjykatave të faktit, Apelit apo Gjykates se Larte dhe 3) ishin iniciuar përmes
një kërkesëpadie të depozituar përpara datës 04.11.2013. Po në këtë vendim, Kolegjet e
Bashkuara kanë theksuar se: “....Pavarësisht diferencës së pakët kohore në mes këtyre dy
vendimeve njësuese, (vendimit nr.4/2013 dhe vendimit nr.3/2014) duke pasur për bazë
vijimësinë e deritanishme të praktikës gjyqësore, problemet që kanë rezultuar me hyrjen në
fuqi të Ligjit 49/2012, si dhe faktit që, praktika në lidhje me gjykimet administrative është
akoma e pakonsoliduar, ka vend për të ndryshuar vendimin nr.4, datë 10.12.2013 të
Kolegjeve të Bashkuara, lidhur me mënyrën e shqyrtimit nga gjykatat të kërkimeve me natyra
të ndryshme brenda një padie...”.
17. Qëllimi i Kolegjeve të Bashkuara në marrjen e këtij vendimi unifikues ishte
pikërisht rregullimi i stituatës juridike me hyrjen në fuqi të këtij ligji për ato çështje të cilat
deri në këtë moment kishin kerkime të natyrave të ndryshme dhe ishin duke u gjykuar nga e
njëjta gjykatë, ndarja e të cilave në këtë fazë gjykimi nuk do të bënte gjë tjetër vecse do të
sillte veshtirësi në gjykim, zvarritje të tyre, pezullime etj. Kjo ndarje në këtë fazë, në kushtet
që palët prisnin dhënien e një vendimi brenda një afati të arsyeshëm, nuk do ti shërbente as
interesave të drejtësisë dhe as atyre të qytetarëve.
18. Kalimi i çështjeve me natyra të ndryshme nga një gjykatë në tjetrën, për shkak të
kompetencës lëndore, (siç dhe u bë në fakt me hyrjen ne fuqi te ligjit 49/2012 dhe me
vendimin unifikues nr.4/2013, ishte e ndryshme nga ajo e çështjeve të cilat kishin kërkime të
përbera dhe padia e te cilave ishte rregjistruar para hyrjes ne fuqi te ketij ligji. Kjo pasi së pari
: mund të ndodheshim para situatës që, nëse çështja kishte përfunduar në shkallë të parë, ajo
nuk mund të ndahej në gjykatë të apelit e aq më teper në Gjykatë të Lartë. Do të përbënte
nonsens juridik që dy gjykata të ndryshme, të vendosin mbi të njëjtin vendim të shkallës së
parë, duke e copëzuar atë. Nga ana tjetër, duhet te evitohej ndjekja e standardeve të
ndryshme, në lidhje me ndarjen e çështjeve në shkallë të ndryshme gjykimi. Së dyti, kërkimet
brenda një padie mund të jenë të tilla që kanë natyrë të ndërvarur nga njëra tjetra dhe dhënia
zgjidhje e një kërkimi, varet nga përfundimi i tjetrit. Në këto kushte ne rast se do te ndaheshin
ketko kerkime ne kete faze gjykimi do të duhej të pezullohej njëri nga gjykimet (pezullohet
gjykimi civil)deri në zgjidhjen përfundimtare me vendim të formës së prerë të kërkimit tjetër,
( administrativ) duke sjellë një zvarritje të pajustifikuar të gjykimeve, kur tashmë ato janë
pranuar të gjykohen së bashku. Vetë qëllimi i ligjvënësit kur miratoi ligjin 49/2012, nuk ka
qenë zvarritja e gjykimeve, por gjykimi i tyre brenda nje afati sa me te shkurtër.
19. Është e rëndësishme të theksohet se, sa më sipër është një situatë kalimtare dhe e
përkohshme për një kategori të caktuar çështjesh, duke mbajtur parasysh parimin e sigurisë
juridike, si dhe përfundimin e gjykimit brenda një afati të arsyeshëm ligjor, në kuptim të nenit
6 të KEDNJ. Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se në lidhje me
çështjen në shqyrtim, gjykimi duhet të vazhdojë në të njëjtën gjykatë ku edhe ka filluar .
20. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të prishë
pjesërisht vendimin nr.6297, datë 24.07.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqesor Tiranë vetëm
në pjesën e dispozitivit që ajo shprehet për “Veçimin e kerkimit per anullimin e Lejes se
Ndertimit nr.19 datë 26.07.2002 të KKRT Tiranë dhe shpalljen e mungesës së kometencës
841
lëndore persa i perket këtij kërkimi duke u derguar materialet në lidhje me këtë kërkim pranë
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë” dhe ta dërgojë këtë kërkim pranë kësaj të
fundit, për vazhdimin e gjykimit si gjykatë kompetente.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen pjesërisht të vendimit nr.6297, datë 24.07.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë në pjesën ku ka vendosur “Veçimin e kërkimit për anullimin e Lejës së
Ndërtimit nr.19 datë 26.07.2002 të KKRT Tiranë dhe shpalljen e mungesës së kompetencës
lëndore përsa i përket këtij kërkimi duke u dërguar materialet në lidhje me këtë kërkim pranë
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë” dhe dërgimin e tij për këtë kërkim pranë
kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 25.02.2016
842
Nr.00-2016 - 1106 i Vendimit
VENDIM

në dhomën e këshillimit datë 16.02.2016 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.00311/16, që

u përket palëve:
PADITËSA: ALEKS BOCE, ASTRIT SERJANI,

BESNIK TABAKU, EDUART MIMANI,
FAIK DAHUTAJ, FATMIR POSHNJA,
KOLI NINO, KRENAR TOSKA,
KUJTIM KOLLDANI, KUJTIM TANA,
LUAN POSHNJA, QERIME KANANI,
REFIT CENO, YLLI VEIZAJ
TË PADITUR: NDËRMARRJA E MIRËMBAJTJES RRUGË
TROTUARE E NDRIÇIMIT PUBLIK, BERAT
BASHKIA BERAT
OBJEKTI:
1. Detyrimin e të paditurit të paguajë secilin prej paditësave
me dëmshpërblim prej 6 muaj pagë për mosrespektim
të procedurës së pushimit kolektiv nga puna.
me dëmshpërblim prej 6 muaj pagë për mosrespektim
të afateve të njoftimit për zgjidhjen e kontratës kolektive të punës
me dëmshpërblim prej 12 muaj pagë, për zgjidhjen e kontratës së punës
në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të arsyeshme.
4. Detyrimin e të paditurit të paguajë shpërblimin për vjetërsi në punë,
për secilin prej paditësave bazuar në vjetërsinë e gjithsecilit
sipas tabelës të parashikuar në kërkesë padi.
5. Dhënia e vendimit me ekzekutim të përkohshëm.
6. Sigurimin e padisë duke pezulluar të gjitha depozitat bankare,
si dhe të ardhurat që mund të realizohen nga tjetërsimi
i mjeteve të transportit urban apo të çdo lloj sendi të luajtshëm
apo të paluajtshëm në pronësi të Ndërmarrjes së Parkut të Udhëtarëve Berat.
7. Detyrimin e të paditurit të paguajë shpenzimet gjyqësore
bazuar në nenin 106 të Kodit të Procedurës Civile.
Baza Ligjore: Nenet 93, 94, 143, 144, 145, 147, 148 pika 6,
152, 153, 155, 173 e vijues të Kodit të Punës.
Nenet 31, 32/a, 43, 106, 202 e vijues, 206/a dhe 317 të K.Pr.Civile.
843
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.1523, datë
“Konstatimin e moskompetencës lëndore të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Vlorë për gjykimin e çështjes civile me nr.1465 Akti, datë
regjistrimi 28.07.2015, me palë ndërgjyqëse të mësipërcituara, duke urdhëruar
dërgimin e kësaj kërkesë-padie së bashku me aktet që e shoqërojnë atë pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin e datës 12.01.2016 ka vendosur:

“Të deklarojë mosmarrëveshjen për kompetencë lëndore, për gjykimin e çështjes civile me
nr.1693 (1698)/318 regj.them., datë regjistrimi 23.11.2015, me palë: paditës Aleks Boci etj.,
të paditur Ndërmarrja e Mirëmbajtjes Rrugë Tortuare e Ndriçimit Publik Berat dhe Bashkia
Berat, me objekt shpërblim dëmi nga marrëdhëniet e punës. Kalimin e akteve Kolegjit Civil
të Gjykatës së Lartë...” dhe ka dërguar çështjen nr.1698/318, datë regjistrimi 23.11.2015, në
Gjykatën e Lartë, për rregullim kompetence lëndore, duke parashtruar:
- “...konstaton se palët e paditur Ndërmarrja e Mirëmbajtjes Rrugë Trotuare e
Ndriçimit Publik Berat (e cila ka marrë përsipër të drejtat dhe detyrimet e ish-
Ndërmarrjes së Parkut të Udhëtarëve Berat) dhe Bashkia Berat janë organe publike
me funksione administrative dhe çështja në gjykim në këtë rast rregullohet nga ligji
nr.49/2012...”;
- “Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, ka të drejtë që edhe kryesisht të ngrej çështjen e
mosmarrëveshjes për kompetencën lëndore dhe kjo është e lidhur drejtpërsëdrejti me
zbatimin dhe, respektimin e parimit të një procesi të rregullt ligjor të sanksionuar në
nenin 42/2 të Kushtetutës së R.Shqipërisë dhe në nenin 6 të KEDNJ”;
- “Meqenëse, në çështjen objekt gjykimi nga përfaqësuesit e paditësave ka pretendime
të ndryshme në lidhje me kompetencën lëndore dhe gjykatën kompetente nëse është
Gjykata e Shkallës së Parë Administrative Vlorë apo Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Berat, kjo e fundit si gjykatë civile të cilës i është dërguar kjo çështje për shqyrtim
çmon të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes, vendim të cilin ja paraqet së bashku me
aktet Gjykatës së Lartë ( Kolegjit Civil)”.

pasi dëgjoi relacionin përkatës dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësat Aleks Boce, Astrit Serjani,
Besnik Tabaku, Eduart Mimani, Faik Dautaj, Fatmir Poshnja, Koli Nino, Krenar Toska,
Kujtim Kolldani, Kujtim Tana, Luan Poshnja, Qerime Kanani, Refit Ceno dhe Ylli Veizaj
kanë qenë në marrëdhënie pune pranë Parkut të Udhëtarëve Berat, ndërmarrje shtetërore në
vartësi të Bashkisë Berat.
1.1. Midis punëdhënësit, Parkut të Udhëtarëve Berat dhe Sindikatës së Pavarur të
Punonjësve të kësaj ndërmarrje është lidhur kontrata kolektive e punës datë 14.05.2012, me
afat 5 vjeçar.
2. Rezulton se kjo ndërmarrje shtetërore është regjistruar si person juridik me
vendimin nr.7268, datë 13.01.1994 të Gjykatës së Rrethit Tiranë dhe funksionon si
ndërmarrje shtetërore, sipas ligjit nr.7582/1992.
3. Me vendimin nr.124, datë 20.04.2015 të Kryetarit të Bashkisë, me motivacionin e
ristrukturimit të ndërmarrjes, Parkut të Udhëtarëve Berat, kësaj ndërmarrje i është hequr e
drejta e operimit në fushën e transportit qytetas të udhëtarëve.
844
3.1. Bashkia Berat, bazuar në ligjin nr.8308,datë 18.03.1998 “Për transportin rrugor”,
i ndryshuar dhe në vendimin nr.15, datë 24.06.2015 “Për dhënien e liçensave me objekt
veprimtarie “Transporti i Udhëtarëve në linjë të rregullt qytetase”, më datën 26.06.2015 ka
nënshkruar kontratën “Për transportin qytetas të udhëtarëve me urban” me operatorin,
shoqërinë “TRANS-BR” SHPK Berat, efektet juridike të së cilës fillonin më datë 01.07.2015.
Për rrjedhojë të vendimmarrjes së mësipërme ish-Ndërmarrja e Parkut të Udhëtarëve Berat ka
proceduar me zgjidhjen e kontratës së punës me paditësat.
4. Paditësat Aleks Boce, Astrit Serjani, Besnik Tabaku, Eduart Mimani, Faik Dautaj,
Fatmir Poshnja, Koli Nino, Krenar Toska, Kujtim Kolldani, Kujtim Tana, Luan Poshnja,
Qerime Kanani, Refit Ceno dhe Ylli Veizaj, me pretendimin se zgjidhja e kontratës së tyre të
punës është bërë në një kohë të papërshtatshme, në kohën e lejes së zakonshme; nuk është
respektuar afati i njoftimit konform kontratës kolektive të punës dhe as afati i parashikuar nga
neni 143 i Kodit të Punës; efektivisht është kryer një pushim kolektiv nga puna pa respektuar
legjislacionin e punës; duke qenë se ndodhemi përpara zgjidhjes së kontratave së punës me
efekt të menjëhershëm, zgjidhja e tyre është bërë pa shkaqe të justifikuara në kuptim të nenit
153 të Kodit të Punës, me padinë, drejtuar Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë,
kundër Bashkisë Berat dhe Ndërmarrjes së Parkut të Udhëtarëve Berat, kanë kërkuar si në
objektin e saj, pasqyruar në kërkesë padi dhe në pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të
faktit.
5. Ndërkohë, me vendimin nr.24, datë 21.08.2015, Këshilli i Bashkisë Berat ka
miratuar transferimin e “...aseteve, të drejtave, detyrimeve, kapitalit të Ndërmarrjes së
Parkut të Udhëtarëve Berat, në Ndërmarrjen e Mirëmbajtjes Rrugë Trotuareve e Ndriçimit
Publik, sipas bilancit përfundimtar”, si dhe “Përfundimin e personit juridik “Ndërmarrja e
Parkut të Udhëtarëve Berat”. Mbi bazën e këtij akti kanë nisur procedurat për çregjistrimin e
kësaj ndërmarrje.
5.1. Për shkak se me këtë vendim të Këshillit Bashkisë të drejtat dhe detyrimet e
Ndërmarrjes së Parkut të Udhëtarëve Berat i kanë kaluar Ndërmarrjes së Mirëmbajtjes Rrugë
Tortuareve e Ndriçimit Publik pranë Bashkisë Berat, në seancë përgatitore është bërë kalimi
procedural duke u thirrur se palë e paditur, krahas Bashkisë Berat, dhe Ndërmarrja e
Mirëmbajtjes Rrugë Tortuareve e Ndriçimit Publik.
6. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.1523, datë
09.11.2015, ka konstatuar moskompetencën “...lëndore të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Vlorë për gjykimin e çështjes civile me nr.1465 Akti, datë regjistrimi
28.07.2015, me palë ndërgjyqëse të mësipërcituara, duke urdhëruar dërgimin e kësaj
kërkesë-padie së bashku me aktet që e shoqërojnë atë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat”.
6.1. Në “konstatimin” e moskompetencës lëndore gjykata administrative, pasi citon
dispozitat e ligjit nr.49/2012, arsyeton: - “...konstatohet se këto ndërmarrje, megjithëse me
kapital tërësisht shtetëror janë organizuar sipas ligjit nr.7582 datë 13.07.1992 “Për
ndërmarrjet shtetërore”. Ky ligj përcakton regjimin juridik të ndërmarrjeve shtetërore të
cilat, në përputhje me objektin e parashikuar në aktin e krijimit të tyre, ushtrojnë veprimtari
prodhimi, tregtie, apo shërbimi duke pasur si qëllim realizimin e fitimit dhe shtimin e
pasurisë”; - “Ndërmarrjet shtetërore janë njësi ekonomike dhe kanë personalitet juridik.
Shteti është zotërues i vetëm i kapitalit të këtyre ndërmarrjeve dhe për rrjedhojë, ushtron të
drejtat e tij si pronar në përputhje me legjislacionin në fuqi”; - “Fakti se aksionet e kësaj
shoqërie kanë kaluar në pronësi të qeverisjes vendore, nuk e bënë këtë subjekt organ të
ushtrimit të pushtetit vendor/organ të pushtetit vendor me funksione administrative”; -
“Kompetencës lëndore i referohet identifikimit të natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e
natyrës civile apo administrative. Gjykata, vlerëson se prej palës inicuese të këtij gjykimi me
paraqitjen e kësaj padie në këtë gjykatë administrative, nuk është përcaktuar drejt natyrën
845
juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi duke mos bërë një
identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për
përcaktimin e kompetencës lëndore”; - “Në referencë të nenit 13 të ligjit me nr.49/2012 “...”
në të cilin citohet se: “1. Moskompetenca lëndore dhe funksionale ngrihet edhe kryesisht në
çdo gjendje e shkallë të shqyrtimit” në referencë të nenit 7 dhe 8 të ligjit të mësipërcituar
çmohet se kjo çështje ka për objekt gjykimi përsa është shënuar në objektin e padisë, objekt i
së cilës nuk është në kompetencën lëndore të kësaj gjykate, por të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat”; - “Duke qenë se në rastin konkret pala paditëse është me vend banim në
Berat dhe ndodhur para faktit se objekti i gjykimit në këtë çështje është: Marrëdhënie
kontraktuale punësimi, përderisa u konkludua se nga ana e kompetencës lëndore është
gjykata Civile, në referencë të nenit 47 të K.Pr.Civile kjo çështje duhet t'i dërgohet për
kompetencë tokësore dhe lëndore Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Berat”.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin e datës 12.01.2016 ka deklaruar
“...mosmarrëveshjen për kompetencë lëndore, për gjykimin e çështjes civile me nr.1693
(1698)/318 regj.them., datë regjistrimi 23.11.2015,...” dhe ka dërguar çështjen në Gjykatën e
Lartë, për rregullim kompetence lëndore.
7.1. Në dërgimin e çështjes për rregullim kompetence, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Berat, referuar neneve 158/a, 61, 64 të Kodit të Procedurës Civile dhe dispozitave të ligjit
mosmarrëveshjeve administrative”, ka parashtruar qëndrimin e saj, sikurse është pasqyruar në
LIGJI I ZBATUESHËM
8. Dispozitat e ligjit nr.49/2012, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e

Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe ato të Kodit
të Procedurave Administrative, në të cilat është parashikuar:
8.1. Neni 2/6 i ligjit nr.49/2012: “6. Organ publik” është çdo organ i pushtetit
qendror, i cili kryen funksione administrative, çdo organ i enteve publike, në
masën që ato kryejnë funksione administrative; çdo organ i pushtetit vendor
që kryen funksione administrative; çdo organ i Forcave të Armatosura, çdo
strukturë tjetër, punonjësit e së cilës gëzojnë statusin e ushtarakut, për aq
kohë sa këto kryejnë funksione administrative, si dhe çdo person fizik ose
juridik, të cilit i është dhënë me ligj, akt nënligjor ose çdo lloj forme tjetër, të
parashikuar nga legjislacioni në fuqi, e drejta e ushtrimit të funksioneve
publike”.
8.2. Neni 7/ç i ligjit nr.49/2012: “Gjykatat administrative janë kompetente për:
ç) mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi
është organ i administratës publike”.
8.3. Neni 15/a i ligjit nr.49/2012: “Të drejtën e ngritjes së padisë e ka: a) çdo
subjekt, që pretendon se i është cenuar një e drejtë apo një interes i ligjshëm
nga një veprim apo mosveprim i organit publik”.
9. Se vendimi nr.nr. 1523, datë 09.11.2015 i Gjykatës Administrative të Shkallës së

Parë Vlorë, me të cilin është shpallur moskompetenca lëndore e kësaj gjykate, duke i dërguar
padinë dhe aktet bashkëngjitur Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, është marrë në
mosrespektim të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet.
846
10. Ky kolegj, në interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme, vlerëson se për
rastin konkret ndodhemi përpara një mosmarrëveshje për të cilën kompetente nga pikëpamja
lëndore dhe tokësore është Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve të dosjes gjyqësore,
objektit dhe shkakut të padisë, vendimit të gjykatës dhe parashtrimit të bërë nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Berat, nuk e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë në lidhje me kompetencën lëndore të
shqyrtimit të çështjes objekt gjykimi.
12. Ndryshe nga sa arsyeton Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se kjo gjykatë: (i) nuk ka bërë një identifikim të elementeve
dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës
lëndore, si dhe (i) nuk ka përcaktuar drejt personalitetin e palës së paditur.
13. Marrëdhënia juridike për shkak të së cilës ka lindur konflikti ka në themel
probleme që kanë të bëjnë me pretendime për të drejta të lindura gjatë marrëdhënies së punës
të paditësave me palën e paditur si ndërmarrje shtetërore në varësi të Bashkisë Berat.
14. Njëra nga palët e paditura të këtij procesi gjyqësor, që është thirrur në gjykim, pas
kalimit procedural është njësi ekonomike e krijuar nga organi i qeverisjes vendore Berat,
konform legjislacionit që rregullon organizimin dhe funksionimin e pushtetit vendor. Kjo
ndërmarrje shtetërore funksionon në bazë të ligjit nr.7582, datë 13.07.1992 “Për ndërmarrjet
shtetërore”, i ndryshuar dhe jo si shoqëri tregtare, bazuar në ligjin nr.9901/2008 “Për tregtarët
dhe shoqëritë tregtare”.
15. Ky kolegj, për zgjidhjen e çështjes së kompetencës lëndore, referon në rregullimet
e bëra në nenin 2 të Kodit të Procedurave Administrative dhe në nenet 2, 7, 8, 15, 16 e 17 të
ligjit nr.49/2012 (ratio legis) dhe në parimet e së drejtës (ratio iuris).
15.1. Sipas nenit 7/ç të ligjit nr.49/2012, datë 03.05.2012, “Për organizimin dhe
funksionimin e Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”
gjykatat administrative, ndër të tjera, janë kompetente për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve që
lindin “...në fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi është organ i administratës
publike”.
15.2. Sipas nenit 17 të po këtij ligji, padia, ndër të tjera, ngrihet për zgjidhjen e
mosmarrëveshjeve të punës, kur punëdhënësi është një organ i administratës
publike/shtetërore. Për rastin rezulton se pala e paditura, Bashkia Berat është organ publik me
funksione administrative dhe në referencë të shkronjës “ç” të nenit 7 të ligjit nr.49/2012,
mosmarrëveshja konkrete është në kompetencë lëndore të gjykatës administrative.
16. Gjithashtu, referuar ligjit nr.49/2010, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
dekreteve të Presidentit të Republikës nr.7818, datë 16.11.2012 “Për caktimin e numrit të
gjyqtarëve për çdo gjykatë të shkallës së parë, të apelit dhe të gjykatave administrative, si dhe
caktimin e kompetencave tokësore dhe selisë qendrore të gjykatave administrative” dhe
nr.8349, datë 14.10.2013 “Për fillimin e funksionimit të gjykatave administrative”, vlerëson
se kompetente, si në pikëpamje lëndore dhe atë tokësore, për shqyrtimin e çështjes konkrete
është Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë.
17. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në interpretim të dispozitave të
ligjit nr.49/2012, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe në referim të vendimit
njësues nr.3, datë 06.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, vlerëson se
vendimi nr.1523, datë 09.11.2015 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, me të
cilin është shpallur moskompetenca lëndore e kësaj gjykate për gjykimin e çështjes me regj.
them. nr.1465 akti, datë regjistrimi 28.07.2015, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
shqyrtim po pranë kësaj gjykate.
847
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenet 63§2,3 dhe 64§2 të Kodit të
Procedurës Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1523, datë 09.11.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Vlorë dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 16.02.2016
848
Nr.00-2016 – 1107 i Vendimit
VENDIM

në dhomën e këshillimit datë 18.02.2016 mori në shqyrtim çështjen civile nr.00511/16 Akti,
që u përket:
PADITËSE: KADRI GERLICA

E PADITUR: AGJENSIA E KTHIMIT DHE E
OBJEKTI:
Shfuqizimi (Anullimi) i vendimit nr.276, datë 21.04.2008
i Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku Fier.
Baza Ligjore: Neni 18 i ligjit nr.9583, datë 17.07.2006.
neni 324 i K.Pr.Civile.

vendosur:
Moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
gjykimin e çështjes civile nr.2392 Akti dhe dërgimin e akteve për kompetencë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
Kundër vendimit nr.4161, datë 31.03.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka

ushtruar ankim të veçantë Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Tiranë, me të cilin kërkon
prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes po pranë
kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, për këto shkaqe:
- Gjykata ka vendosur deklarimin e moskompetencës tokësore, referuar vendimit
njësues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.4, datë 10.12.2013, me
arsyetimin se në këtë vendim njësues është mbajtur qëndrim lidhur edhe me
kompetencën tokësore për paditë që kanë në objekt kundërshtimin e vendimeve të
Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave apo të Agjensisë së Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave dhe se për këto raste duhet zbatohen parashikimet e nenit 45
të Kodit të Procvedurës Civile.
- Vendimin e gjykatës e konsiderojmë jo të drejtë dhe të pabazuar në vendimin njësues
të sipërpërmendur, sepse, referuar pikës 40 të këtij vendimi, vetë Kolegjet e
Bashkuara të Gjykatës së Lartë janë bazuar tek parimi “lex specialis derogat
generali”. Kjo do të thotë se për rastet kur zbatohen njëkohësisht dy ligje materiale
apo proceduriale, atëherë do të zbatohet ligji i posaçëm, pasi ai ka prioritet mbi ligjin
e përgjithshëm.
849
- Nisur nga ky parim, për rastin konkret, ligji i posaçëm që gjen zbatim është ligji
nr.9235/2004 i ndryshuar, respektivisht neni 18 i tij, sipas të cilit kompetente nga
pikëpamja tokësore për gjykimin e këtyre padive është Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
- Pra, ky ligj ka rregulluar në mënyrë të shprehur kompetencën territoriale dhe nuk ka
lënë mundësi për interpretime të ndryshme.
- Edhe me ndryshimet e bëra me ligjin nr.10207/2009 ligjin nr.9235/2004, neni 18,
përcakton si gjykatë kompetente Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
- Për rrjedhojë, referimi që gjykata bën në vendimin njësues nr.4/2013 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë është i gabuar, pasi cenon parimin e mësipërm të
zbatuar nga vetë Kolegjet e Bashkuara në pikën 40 të këtij vendimi njësues.

VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Kadri Gërlica është një nga
trashëgimtarët ligjorë që vjen nga linja trashëgimore e trashëgimlënësit Mehmet Myftari
(Gërlica).
2. Zyra Rajonale e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku Fier, me vendimin
nr.276, datë 21.04.2008, “...nuk ka njohur të drejtën e pronësisë për tokën bujqësore me
sipërfaqe 25000 subjektit të shpronësuar Mehmet Myftari (Gërlica) trashëgimtarëve të tij
ligjorë në bazë të Vendim Gjyqi nr.1528, datë 21.08.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan, Vendim nr.468, datë 30.03.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, Vendim
nr.842, datë 15.07.1999 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan”.
2.1. Rezulton se ky vendim është ankimuar pranë Agjensisë së Kthimit dhe
Kompensimit të pronave Tiranë e cila, me vendimin nr.128, datë 18.01.2013, ka deklaruar
mungesën e “...juridiksionit administrativ dhe kompetencës..., për shqyrtimin e kërkesës
ankimore të paraqitur nga subjekti ankimues z. Kadri Gërlica,...”.
3. Në këto rrethana, paditësi Kadri Gërlica me pretendimin se, ndryshe nga sa
parashtron pala e paditur, ka paraqitur para saj dokumentacionin ligjor sipas kërkesave të
ligjit dhe akteve nënligjore dalë në zbatim të tij; dokumentacioni hartografik është i saktë dhe
nuk krijon asnjë mbivendosje me të tretë, me padinë e datës 19.02.2013, të ngritur para
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka kërkuar si në objektin e saj, pasqyruar në kërkesë
padi dhe në pjesën hyrëse të Vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, pasi ka marrë kryesisht në shqyrtim çështjen e
kompetencës tokësore, me vendimin nr.4161, datë 31.03.2014, ka shpallur
“Moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për gjykimin e çështjes
civile nr.2392 Akti dhe dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lushnjë”.
4.1. Në shpalljen e moskompetencës tokësore, gjykata, referuar vendimit njësues nr.4,
datë 10.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë dhe nenit 45 të Kodit të
Procedurës Civile, arsyeton: - “Në rastin konkret prona e pretenduar nga pala paditëse dhe
për të cilën është shprehur më parë Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit te Pronave ish-
Pronareve të Bashkisë Fier ndodhet në qytetin e Lushnjes. Pra të drejtat reale që paditësi
kërkon t’i njihen, kthehen apo kompensohen nuk ndodhen në Rrethin e Tiranës”; - Me daljen
e vendimit njësuese “...është detyrë e gjykatës që të përcaktojë se cila është gjykata që ka
kompetencën tokësore për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, apo Gjykata e Rrethit Gjyqësor e vendit ku ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e
850
tyre”; - “Në lidhje me këtë problem procedural ligjor Gjykata e Lartë në vendimin e
lartpërmendur unifikues, në pikën 69 parashikon: “Kolegjet e Bashkuara lidhur me pyetjen e
dytë unifikuese i referohen edhe praktikës gjyqësore të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, për
rastet lidhur me konfliktet e kompetencës territoriale në çështjet me objekt kundërshtim të
vendimit të K.K.K.Pronave apo të A.K.K.Pronave. Në këto gjykime Kolegji Civil, në
përcaktimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e këtyre çështjeve në varësi të natyrës së
këtij gjykimi, objektit dhe shkakut ligjor të padisë, ka vendosur se duhet të zbatohen
parashikimet e nenit 45 të Kodit të Procedurës Civile lidhur me kompetencën tokësore: “...”
dhe jo parashikimet e nenit 327 të K.Pr.Civile,...”; - “Gjykata çmon se gjykata kompetente
për shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi, nga pikëpamja tokësore nuk është Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, por Gjykata e Rrethit Gjyqësor ku ndodhet sendi i paluajtshëm objekt
gjykimi Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë”; - “Kjo pasi: Së pari, neni 18 i ligjit “Për
kthimin dhe kompensimin e pronave”, nuk është gjë tjetër veçse një pasqyrim i ish nenit 327
të Kodit të Procedurës Civile i cili u shfuqizua me hyrjen në fuqi të ligjit 49/2012, më datë
04.11.2013. Ligji 49/2012 nuk kishte dispozitë tranzitore dhe u interpretua në mënyrë strikte
nga Gjykata e Lartë me vendimin unifikues nr.3 datë: 06.12.2013”; - “Së dyti, neni 45 i Kodit
të Procedurës Civile prevalon ndaj nenit 18 të ligjit nr.9235, pasi bën një rregullim specifik
të një mosmarrëveshje civile në lidhje me sende të paluajtshme, ndërsa neni 18 i referohet
një gjykimi administrativ, i cili sipas vendimit unifikues nr.4, datë: 10.12.2013 të Gjykatës së
Lartë nuk ekziston më (gjykimet për kundërshtimin e vendimeve të A.K.K.P. janë
mosmarrëveshje civile). Kompetencën për gjykimet civile tashme e përcakton Kodi i
Procedurës Civile dhe jo ligji 9235 datë 29.04.2004”; - “Së treti, Kodi i Procedurës Civile
(sipas jurisprudencës së Gjykatës Kushtetuese) është një ligj që miratohet me shumicë prej
3/5 të deputetëve të Kuvendit, ndërsa ligji nr.9235, është miratuar me shumicë të thjeshtë.
Për rrjedhojë nuk zbatohet parimi lex specialis derogat generalis, pasi që të ndodhë kjo,
duhet shumica përkatëse, ose autorizimi përkatës i ligjit (ç’ka mungon në rastin konkret)”.
5. Kundër vendimit nr.4161, datë 31.03.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
ka ushtruar ankim të veçantë Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Tiranë, me të cilin kërkon
prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes po pranë
kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

6.1. Neni 45§1 i K.Pr.Civile: “Paditë për të drejta reale mbi sende të paluajtshme,
për pjesëtimin e sendeve të përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në
gjykatën e vendit ku ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre”.
7. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Tiranë, përsa
ka të bëjë me kompetencën tokësore të çështjes konkrete, nuk përmban shkaqe ligjore që të
motivojnë cenimin e vendimit nr.4161, datë 31.03.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
8. Vendimi nr.4161, datë 31.03.2014 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka
shpallur moskompetencën tokësore për shqyrtimin e çështjes civile me nr.regj.
them.10034/2392, datë regjistrimi 21.02.2013, duke i dërguar aktet Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushnjë, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të nenit 45 të Kodit të Procedurës Civile
dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi, me arsyetim të plotësuar.
851
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimeve të gjykatave të faktit dhe
ankimit të veçantë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në interpretim të dispozitave të Kodit të
Procedurës Civile të zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se kompetente për
gjykimin e çështjes nr.regj. them. 10034/2392, datë regjistrimi 21.02.2013 është Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
10. Ndryshe nga sa pretendohet në ankim, ky kolegj e vlerëson të drejtë përfundimin e
arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila ka përcaktuar drejt natyrën juridike të
mosmarrëveshjes dhe shkakun e lindjes së saj.
të veçanta, në të cilat është patur parasysh, midis të tjerave, që palëve të mos u bëhet i
arsyeshëm (Neni 6 i Konventës Europiane të të Drejtave të Njeriut, neni 42 i Kushtetutës së
12. Në përcaktimin e gjykatës kompetente për shqyrtimin e çështjes konkrete nga
pikëpamja territoriale, ky kolegj, bazuar në dispozitat e Kodit të Procedurës Civile të
zbatueshme për rastin, merr në konsideratë objektin e shkakun e padisë, karakterin dhe
natyrën juridike të mosmarrëveshjes, si dhe natyrën juridike të sendit mbi të cilin janë
drejtuar të drejtat e pretenduara nga pala paditëse.
13. Nga shqyrtimi i përmbajtjes së padisë, objektit dhe shkakut të saj, evidentohet se
me anë të kësaj padie, në thelb paditësi parashtron pretendime për të drejta reale që lidhen me
një send të paluajtshëm, objekt trajtimi i vendimit të sipërcituar të Zyrës Rajonale të Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave Qarku Fier.
13.1. Pra, padia në shqyrtim ka për shkak të drejtën e pronësisë së pretenduar nga ana
e palës paditëse, që buron nga trashëgimia e trashëgimlënësit Mehmet Myftari (Gërlica) mbi
një sipërfaqe toke prej 25.000 m2 të ndodhur në fshatin “Lifaj i Vjetër” të Rrethit Lushnjë,
territor në të cilin shtrin veprimtarinë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
13.2. Nëpërmjet kësaj padie, pala paditëse kërkon të realizojë në rrugë gjyqësore të
drejtën e pronësisë që, sipas pretendimeve, kjo e drejtë është cenuar me vendimi i sipërcituar
i Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku Fier.
13.3. Pra, fakti juridik që pala paditëse ka vënë në themel të kërkimit përbën shkakun
e padisë. Për këtë arsye, ai është fakti nga i cili rrjedh e drejta materiale që pala paditëse e
pretendon si të shkelur me vendimin nr.276, datë 21.04.2008 të Zyrës Rajonale të Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave Qarkut Fier.
14. Në këto rrethana, vlerësohet se kërkimet e palës paditëse, ndonëse goditen
vendimet e Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarkut Tiranë, në thelb,
kanë të bëjnë me të drejta reale të pretenduara prej saj mbi sipërfaqen tokë, objekt material i
këtij gjykimi të ndodhur në fshatin “Lifaj i Vjetër” të Rrethit Lushnjë.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se në gjykimet me
objekt kundërshtim të vendimeve të ish-komisioneve të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave, ish-zyrave rajonale dhe/ose Agjensisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Tiranë, kur kërkimi bëhet nga një person, që pretendon të jetë ish-pronar apo subjekt i
shpronësuar ose person tjetër që pretendon të ketë përfituar pronësinë mbi bazën e një ligji të
posaçëm, kompetente për shqyrtimin e çështjes është gjykata e vendit ku ndodhet
sendi/pasuria e paluajtshme (neni 45 i K.Pr.Civile).
852
16. Kjo për arsye se marrëdhënia juridike për shkak të së cilës ka lindur konflikti ka
në themel probleme që kanë të bëjnë me të drejta reale mbi sende të paluajtshme. Ky Kolegj
vlerëson se në përcaktimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e saj duhet referuar në
nenin 45 të Kodit të Procedurës Civile dhe jo sikurse pretendohet në ankim.
16.1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se kompetenca tokësore e përcaktuar
në nenin 45 të Kodit të Procedurës Civile është një nga rastet e kompetencës tokësore
ekskluzive.
17. Ndërkohë, evidentohet se dosjes gjyqësore i bashkëngjitet dhe dosja gjyqësore e
po kësaj padie e regjistruar pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë me nr.Regj. Them.
403 (486), datë regjistrimi 05.05.2014, pas vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
me të cilin është shpallur moskompetenca tokësore e kësaj gjykate, objekt i ankimit të
veçantë.
17.1. Ndonëse ndaj vendimit nr.4161, datë 31.03.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë është ushtruar ankim i veçantë, çështja është përcjellë në rrugë administrative në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, pranë së cilës është regjistruar më datë 05.05.2014, me
nr.Regj. Them. 403 (486).
17.2. Në seancë përgatitore, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, për shkak të
mosparaqitjes së palës paditëse, megjithëse ka patur dijeni rregullisht, me vendimin nr.326
(64-2014-826), datë 22.05.2014, ka vendosur pushimin “...e gjykimit të çështjes civile nr.403
(486) Regj. Them., datë regjistrimi 05.05.2014, që i përket paditësit Kadri GËRLICA kundër
të paditurit Agjensia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish Pronarëve Tiranë me objekt:
Anullimi i vendimit nr.276, datë 21.04.2008 i Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave ish pronarëve Fier, i lënë në fuqi nga vendimi nr.128, datë 18.01.2013 i Agjensisë
së Kthimit të Pronave Tiranë”.
17.3. Mbi ankimin e palës paditëse, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin
nr.155, datë 08.10.2015, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.326, datë 22.05.2014 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Lushnjë”.
17.4. Referuar procedurave gjyqësore të zhvilluara nga momenti i ngritjes së padisë
nga paditësi Kadri Gërlica para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, vendimit të kësaj
gjykate, për shkak të të cilit me ankimin e veçantë të ushtruar nga Avokatura e Shtetit, Zyra
Vendore Tiranë është vënë në lëvizje Gjykata e Lartë dhe vendimit nr.326 (64-2014-826),
datë 22.05.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e
gjen me vend të parashtrojë se, përderisa nuk është objekt ankimi/rekursi vendimi i Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, kufizohet vetëm në shqyrtimin e ankimit të veçantë të ushtruar
nga Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Tiranë.
18. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se vendimi nr.4161,
datë 31.03.2014 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka shpallur moskompetencën
tokësore për shqyrtimin e çështjes civile me nr.regj. them.10034/2392, datë regjistrimi
21.02.2013, duke i dërguar aktet Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63§2,3 dhe 64§2 të Kodit të
Procedurës Civile.
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 18.02.2016
853
VENDIM

në dhomën e këshillimit datë 16.02.2016 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.00313/16, që

u përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “HIDRO VAS” SHPK

AHMET SARAÇI, ALBERT DIVJAKA
TË PADITUR: SHOQËRIA PËRMBARIMORE “BAILIFF
SERVICES ALBANIA” SHPK
SHOQËRIA “RAIFFEISEN BANK” SHA
OBJEKTI:
1. Kërkohet anullimi i veprimit përmbarimor
“Urdhër për vënien e sekuestros konservative nr.3713, datë 03.11.2015”,
drejtuar bankave të nivelit të dytë,
për vendosjen e masës së sekuestros në llogaritë bankare, depozita dhe pagat.
2. Pezullimi i veprimeve përmbarimore deri në përfundimin e gjykimit.
Baza Ligjore: Neni 32 i Kodit të Procedurës Civile.
Neni 610, 527, 593 e vijues te Kodit të Procedurës Civile.
Neni 585-600 i Kodit Civil.

vendosur:
“Moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në
gjykimin e çështjes civile nr.14014, datë 17.11.2015.
Dërgimin e çështjes civile nr.14014, datë 17.11.2015, Gjykatës civile
kompetente që është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë”.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë pala e paditur, shoqëria

“Raiffeisen Bank” SHA, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, për këto
shkaqe:
- Gjykata zbaton gabim ligjin, pasi nuk ka marrë parasysh parashikimin e nenit 14.2 të
kontratës së kredisë, sipas të cilit nëse konfliktet nuk zgjidhen me mirëkuptim,
kompetente për zgjidhjen e tyre do të jetë Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë.
- Ky përcaktim gjen mbështetje në nenin 52 të Kodit të Procedurës Civile, ku
parashikohet e drejta e palëve të përcaktojnë vetë gjykatën kompetente.
854
- Po kështu, referuar nenit 50 gjykata kompetente është gjykata që ka lëshuar urdhër
ekzekutimin, që për rastin është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë e cila ka lëshuar
urdhër ekzekutimin.
- Detyrimi që pala paditëse e këtij gjykimi ka ndaj “Raiffeisen” Banka SHA është
kthimi i vlerave monetare në shumën e kontratës së kredisë dhe jo kthimi i një sendi.
Ky detyrim mund të përmbushet duke u depozituar apo transferuar shuma e detyrimit
në çdo bankë të nivelit të dytë të cilat të gjitha e kanë selinë qendrore në Tiranë.
- Sjellim në vëmendje të gjykatës faktin se nga shoqëria përmbarimore është kërkuar
heqja e sekuestrove mbi pasuritë e hipotekuara në favor tonin si rezultat e refuzimit që
kemi bërë për të marrë në pronësi pasuritë e debitorëve, pasi ato nuk u shitën në dy
ankandet e para dhe mënyra e vetme për përmbushjen e detyrimit është nëpërmjet
“bllokimeve” të shumave në llogaritë bankare të debitorëve.

VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se palët paditëse, shoqëria “Hidro Vas”
SHPK, Ahmet Saraçi dhe Albert Divjaka, me padinë e paraqitur para Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë kundër shoqërisë Përmbarimore Private “Bailiff Services Albania” SHPK
dhe shoqërisë Raiffeisen Bank” SHA, kanë kërkuar: (i) anullimin e “...veprimit përmbarimor
“Urdhër për vënien e sekuestros konservative nr.3713, datë 03.11.2015”, drejtuar bankave
të nivelit të dytë, për vendosjen e masës së sekuestros në llogaritë bankare, depozita dhe
pagat” dhe (ii) pezullimin e “...veprimeve përmbarimore të procedurave deri në përfundimin
e gjykimit”.
2. Rezulton se midis shoqërisë “Raiffeisen Banka” SHA, me cilësinë e kredidhënësit
dhe shoqërisë “Hidro Vas” SHPK, me cilësinë e kredimarrësit është lidhur kontrata e kredisë
datë 30.903.2009, që ka patur për objekt dhënie e kredisë kredimarrësit në shumën e
6.367.500 lekë.
3. Meqenëse kredia nuk është shlyer rregullisht sipas kësteve përkatëse, shoqëria
“Raiffeisen Banka” SHA, pasi është lëshuar urdhri i ekzekutimit nga gjykata e ka vënë
titullin ekzekutiv, kontratën e kredisë me kufi nr.1666 rep. nr.562/1 kol., datë 30.03.2009,
nëpërmjet shërbimit përmbarimor privat shoqërisë “Bailiff Services Albania” SHPK, në
ekzekutim të detyrueshëm.
3. Shërbimi përmbarimor ka zhvilluar procedurat e ekzekutimit të detyrueshëm
kundrejt shoqërisë debitore “Hidro Vas” SHPK dhe dorëzanësve Ahmet Saraçi e Albert
Divjaka dhe, ndër të tjera, ka nxjerrë edhe Urdhrin nr.3713, datë 03.11.2015, drejtuar
bankave të nivelit të dytë, për vendosjen e masës së sekuestros në llogaritë bankare, depozita
dhe paga të debitorit dhe dorëzanësve.
4. Paditësat, shoqëria “Hidro Vas” SHPK, Ahmet Saraçi dhe Albert Divjaka, me
pretendimin se janë vënë në dijeni të urdhrit të sekuestros nga ana “BKT” Dega Lushnjë, më
datë 09.11.2015 që, sipas tyre ky urdhër është i kundraligjshëm dhe në kundërshtim me
përmbajtjen e kontratës së kredisë, pasi kredia është e siguruar me hipotekë sipas kontratës së
hipotekimit me dy pasuri: a) pasuria nr.28/26, ndërtesë me sipërfaqe 895 m2 dhe b) pasuria
nr.28/27, truall me sipërfaqe 895 m2 që ndodhen në qytetin e Lushnjës, lagja
“Xh.Nepravishta”, me padinë e paraqitur para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, kanë
kërkuar si në objektin e saj, pasqyruar në kërkesë padi dhe në pjesën hyrëse të vendimit të
855
shpallur moskompetencën “...tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në gjykimin e
çështjes civile nr.14014, datë 17.11.2015” dhe i ka dërguar çështjen për kompetencë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
5.1. Në shpalljen e moskompetencës tokësore, gjykata, pasi citon nenet 50 dhe 610 të
Kodit të Procedurës Civile, arsyeton: - “Mbi bazën e kërkesës së kreditorit Shoqëria
“Raiffeisen Bank” sha, pranë palës së paditur Shoqëria përmbarimore “Bailiff Services
Albania” shp.k është regjistruar dosja përmbarimore për vënien në ekzekutim të titullin
ekzekutiv “Kontrate kredie me kufi nr.1666 Rep., nr.562/2 Kol. datë 30.03.2009, me debitor
Shoqëria “Hidro Vas” sh.p.k dhe dorëzanës Ahmet Saraçi dhe Albert Divjaka”; - “Me
padinë objekt gjykimi, palët paditëse pretendojnë anullimi i veprimit përmbarimor “Urdhër
për vënien e sekuestros konservative nr.3713, datë 03.11.2015”, drejtuar bankave të nivelit
të dytë, për vendosjen e masës së sekuestros në llogaritë bankare, depozita dhe pagat”; -
“Sipas ekstraktit të regjistrit tregtar të lëshuar nga QKR, rezulton se selia e Shoqërisë
“Hidro Vas” sh.p.k palë paditëse ndodhet në Lushnjë, po ashtu dhe banimi i paditësave
Ahmet Saraçi dhe Alber Divjaka. Po kështu rezulton në Lushnjë dhe vendndodhja e pasurisë
me të cilën është garantuar përmbushja e detyrimit sipas kontratave të hipotekës, fakt i
pohuar nga vetë palët ndërgjyqësë”; - “Në rastin konkret, vendi i ekzekutimit të titullit
ekzekutiv nuk është Tirana, por Lushnja, dhe si rrjedhim gjykata kompetente është Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Lushnjë”.
6. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë pala e paditur, shoqëria
“Raiffeisen Bank” SHA, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, për
shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

7.1. Neni 610§1-2 i K.Pr.Civile: “Kundër veprimeve të përmbaruesit
gjyqësor dhe kundër refuzimit të tij për të kryer një veprim, palët mund
të bëjnë ankim në gjykatën që ekzekuton vendimin brenda 5 ditëve nga
dita e kryerjes së veprimit apo refuzimit, kur palët kanë qenë të
pranishme në kryerjen e veprimit ose kanë qenë thirrur edhe në raste
të tjera nga dita që i është njoftuar ose ka marrë dijeni për veprimin
ose refuzimin”.
Kundër veprimeve të personave, përmbaruesit gjyqësor, që ushtrojnë
veprimtarinë publike të shërbimit përmbarimor gjyqësor të organizuar
mbi baza private, pala debitore mund të paraqesë ankim në gjykatën,
ku ekzekutohet titulli ekzekutiv, brenda 5 ditëve nga data e kryerjes së
veprimit”.
8. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e paditur, “Raiffeisen Bank” SHA nuk
përmban shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e vendimit nr.9358, datë 27.11.2015 të
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.9358, datë 27.11.2015 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me të cilin është shpallur moskompetenca tokësore e
kësaj gjykate për gjykimin e çështjes civile nr.14014 Akti, datë regjistrimi 17.11.2015, duke i
856
dërguar aktet për gjykim gjykatës kompetente, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, është
marrë në respektim të normave procedurale civile dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve të dosjes gjyqësore,
objektit dhe shkakut të padisë, selisë dhe vendbanimit të palëve ndërgjyqëse, veçanërisht
vendit të ekzekutimit e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me kompetencën tokësore të shqyrtimit të
çështjes objekt gjykimi.
11. Ky kolegj, referuar natyrës juridike të mosmarrëveshjes në shqyrtim dhe palëve
ndërgjyqëse, vlerëson se në përcaktimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e saj duhet
referuar në nenin 610§1,2 të Kodit të Procedurës Civile.
12. Referuar pretendimeve të ankimit dhe interpretimit jo të drejtë që i’u bëhet neneve
45, 46, 49, 50, 52 dhe 610 të Kodit të Procedurës Civile nga ana e palës ankuese, Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se normat juridike të pjesës së katërt të
Kodit të Procedurës Civile rregullojnë marrëdhëniet procedurale që krijohen gjatë procesit të
ekzekutimit të detyrueshëm të titujve ekzekutivë. Gjithashtu, aspekte që kanë të bëjnë me
ekzekutimin e detyrueshëm rregullohen edhe nga ligje të veçanta, sikurse janë ligji nr.8730,
datë 18.01.2001 “Për Organizimin dhe funksionimin e Shërbimit të Përmbarimit Gjyqësor”
dhe ligji nr.10031, datë 11.12.2008, “Për Shërbimin Përmbarimor Gjyqësor Privat”.
12.1. Në dispozitat e pjesës së katërt të Kodit të Procedurës Civile, ndër të tjera,
parashikohen dhe mjetet e mbrojtjes gjatë procesit të ekzekutimit të detyrueshëm, që në thelb
dallohen në dy kategori kryesore: (i) paditë që ngrihen gjatë procesit përmbarimor e që lidhen
me mbrojtjen e të drejtave që rrjedhin nga e drejta materiale (nenet 609, 612-614) dhe (ii)
ankimi (kundërshtimi) ndaj veprimeve ose mosveprimeve të përmbaruesit (nenet 610-611).
12.2. Kompetenca tokësore për gjykimin e këtyre mjeteve përcaktohet nga ligji, Kodi
i Procedurës Civile. Në nenet 49 dhe 50 të këtij Kodi parashikohen rregullat e përgjithshme
për përcaktimin e kompetencës tokësore gjatë procesit të ekzekutimit të detyrueshëm.
12.2.a) Në nenin 49 përcaktohet kompetenca tokësore për dy raste padish që lidhen
me ekzekutimin e detyruar. Paragrafi i parë i kësaj dispozite përcakton kompetencën tokësore
të gjykatës për paditë që ngrihen për të kërkuar ekzekutimin e detyrueshëm mbi sende. Në
këtë rast, kompetente është gjykata ku ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre; parë kjo
në raport me vlerën e tyre ekonomike. Ndërsa paragrafi i dytë i kësaj dispozite e lidh
përcaktimin e kompetencës tokësore, për paditë që ngrihen për të kërkuar ekzekutimin e
detyrueshëm për kryerjen ose moskryerjen e një veprimi të caktuar, me kriterin e vendit ku
duhet të përmbushet një detyrim i tillë. Për këtë rast vendi i ekzekutimit duhet të caktohet me
vendimin e gjykatës që ka marrë formë të prerë.
12.2.b) Në nenin 50 të po këtij Kodi është përcaktuar se paditë “...që kanë për objekt
kundërshtimin e veprimeve të kryera nga përmbaruesi për ekzekutimin e detyruar, ngrihen në
gjykatën e vendit të ekzekutimit”.
13. Ky kolegj vlerëson se për rastin konkret janë të zbatueshëm paragrafët e parë dhe
të dytë të neni 610 të Kodit të Procedurës Civile, sipas të cilëve: (i) “Kundër veprimeve të
përmbaruesit gjyqësor dhe kundër refuzimit të tij për të kryer një veprim, palët mund të bëjnë
ankim në gjykatën që ekzekuton vendimin brenda 5 ditëve nga dita e kryerjes së veprimit apo
refuzimit, kur palët kanë qenë të pranishme në kryerjen e veprimit ose kanë qenë thirrur edhe
në raste të tjera nga dita që i është njoftuar ose ka marrë dijeni për veprimin ose refuzimin”;
(ii) “Kundër veprimeve të personave, përmbaruesit gjyqësor, që ushtrojnë veprimtarinë
publike të shërbimit përmbarimor gjyqësor të organizuar mbi baza private, pala debitore
mund të paraqesë ankim në gjykatën, ku ekzekutohet titulli ekzekutiv, brenda 5 ditëve nga
data e kryerjes së veprimit”.
857
13.1. Po kështu, i njëjti rregullim ligjor gjendet edhe në disa dispozita të tjera të Kodit
të Procedurës Civile.[1] Nga përmbajtja e këtyre dispozitave del se kriteri që përcakton
kompetencën tokësore të gjykatës është “vendi i ekzekutimit” të titullit ekzekutiv/“vendimit”.
14. Me togfjalëshin “vend i ekzekutimit” të detyrueshëm kuptohet vendi ku
përmbushet diçka apo zbatohet një urdhërim ose një vendim, pra një titull ekzekutiv. Ky vend
i përgjigjet vendit të banimit të debitorit kur ky është person fizik ose selisë së debitorit kur
ky është person juridik ose vendit ku kryhen veprimtarinë e tij dhe ka pasuri të luajtshme apo
të paluajtshme mbi të cilat do të shtrihen veprimet përmbarimore gjatë procesit të
ekzekutimit.
15. Sikurse është parashtruar ut supra, kompetenca tokësore caktohet me ligj, por për
raste përjashtimore ajo përcaktohet me marrëveshje të palëve dhe në rastin kur vendi i
ekzekutimit nuk është i caktuar me ligj apo me marrëveshje ose kur nuk del nga vetë natyra e
detyrimit që duhet përmbushur duhet të respektohen rregullimet e bëra në nenin 516 të Kodit
të Procedurës Civile. Megjithatë, kjo kompetencë është e karakterit ekskluziv, sepse është
vetë ligji që, në vartësi të llojit të ekzekutimit, përcakton edhe vendin se ku kryhen apo
zbatohen urdhërimet e titullit ekzekutiv.
16. Në rastin konkret, padia ka për objekt goditjen në rrugë gjyqësore të veprimeve
përmbarimore, urdhrin e vendosjes së sekuestros mbi llogaritë bankare, depozitat dhe pagat e
debitorit, shoqërisë “Hidro Vas” SHPK dhe të dorëzanësve Ahmet Saraçi dhe Albert Divja.
Këto veprime përmbarimore po kryhen nga “Banka Kombëtare Tregtare” SHA- Dega
Lushnjë,[2] e cila në përmbushje të urdhërimit të shërbimit përmbarimor privat ka venë
sekuestro mbi llogaritë e paditësave.
16.1. Gjithashtu, evidentohet se pala paditëse, shoqëria “Hidro Vas” SHPK, që në
procesin e ekzekutimit të detyrueshëm paraqitet me cilësinë e debitorit, ka selinë e saj në
qytetin e Lushnjës, lagja “Skënder Libohova”, ku kryhen dhe veprimtarinë kryesore, si dhe ka
pasuritë e saj, të luajtshme dhe të paluajtshme.
16.2. Po kështu, edhe paditësat Ahmet Saraçi dhe Albert Divjaka, jo vetëm që janë
banorë, i pari në Karbunarë të Lushnjës dhe i dyti në lagjen “XH. Nepravishta” të qytetit të
Lushnjës,[3] por edhe pasuritë e luajtshme e të paluajtshme të mundshme i kanë brenda
territorit që ushtron veprimtarinë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, territor në të cilin ata
kryejnë edhe veprimtaritë e tyre të punësimit.
17. Në referencë të Dekretit të Presidentit të Republikës së Shqipërisë nr.6201, datë
08.06.2009 “Për caktimin e kompetencave tokësore të rretheve gjyqësore dhe të qendrës së
ushtrimit të veprimtarisë të secilës prej tyre” dhe në rrethanat e mësipërme kur konstatohet se
“vend i ekzekutimit” të detyrueshëm përfshihet në hapësirën juridiksionale të territorit brenda
të cilit ushtron veprimtarinë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, ky kolegj vlerëson se
kompetente nga pikëpamja territoriale për shqyrtimin e rastit konkret është Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Lushnjë.
1
[] Kodi i Procedurës Civile: Neni 609§1: “Debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të vendit të ekzekutimit, që të
deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose se detyrimi nuk ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël ose është
shuar më pas”; Neni 612§2:”Padia ngrihet kundër kreditorit dhe debitorit në gjykatën e vendit të ekzekutimit të vendimit...”;
Neni 516§1: “Kërkesa për zbatimin e urdhrave të ekzekutimit i drejtohet përmbaruesit gjyqësor të vendit ku ndodhen: a)
sendet e luajtshme ose të paluajtshme ose paratë, ndaj të cilave drejtohet ekzekutimi; b) banimi i personit të tretë të detyruar
kur ekzekutimi drejtohet kundër kredisë që ka për të marrë debitori nga ky person; c) vendi i ekzekutimit të detyrimit për
kryerjen ose moskryerjen e një veprimi të caktuar”; Edhe në nenet 517§3 dhe 522 si kriter për përcaktimin e gjykatës
kompetente nga pikëpamja territoriale si kriter shërben “vendi i ekzekutimit”.
2
[]Njoftimet nr.718 Prot. dhe nr.719 prot. të datës 09.11.2015 të “Bankës Kombëtare Tregtare” SHA-Dega Lushnjë mbi
“bllokimin” e llogarive të paditësit Albert Divjaka dhe të shoqërisë “Hidro Vas” SHPK.
3
[] Adresat e pasqyruara në kërkesë padi dhe në prokurat e posaçme të datave 28.03.2014 dhe 09.07.2014 të nënshkruara prej
tyre lidhur me përfaqësimin nga avokati Sul Sharka në këtë proces gjyqësor.
858
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se pretendimi i palës ankuese se gjykata
kompetente është ajo e Tiranës, pasi është caktuar në kontratën e kredisë, nuk gjen mbështetje
në ligj.
18.1. Pala e paditur konfondon marrëdhënien e detyrimit, që është krijuar nga kontrata
e kredisë, me atë procedurale, që është krijuar pas lëshimit të urdhrit të ekzekutimit dhe
vënies në lëvizje, po prej saj, të shërbimit përmbarimor.
18.2. Marrëdhënia e detyrimit e lindur nga kontrata e kredisë datë 30.03.2009 midis
palëve ndërgjyqëse, së pari, rregullohet nga normat juridike të së drejtës materiale dhe, së
dyti, referuar përmbajtjes së saj, del se përkundrejt të drejtës së kredidhënësit për të vjelë
shumën e dhënë kredi së bashku me interesat mbart detyrimin e kredimarrësit për të paguar
shumën e marrë kredi së bashku me interesat sipas mënyrës, afatit dhe vendit të caktuar në
këtë kontratë.
18.3. Madje në këtë drejtim edhe përmbushja e të drejtave dhe detyrimeve që rrjedhin
nga kjo kontratë kredie realizohet nga palët nënshkruese të saj pranë Degës së Lushnjës që
pala e paditur, “Raiffeisen Bank” SHA, ka në qytetin e Lushnjës.[1]
19. Gjatë procesit të ekzekutimit të detyrueshëm midis palëve, kreditor e debitor,
krijohet një marrëdhënie procedurale e ndryshme nga ajo e detyrimit dhe mosmarrëveshjet që
lindin gjatë këtij procesi rregullohen nga dispozitat e pjesës së katërt të Kodit të Procedurës
Civile apo nga ligje të veçanta që përmbajnë dispozita me karakter procedural.
19.1. Mosmarrëveshja në shqyrtim ka lindur gjatë procesit të ekzekutimit të
detyrueshëm, nga një situatë juridike e faktike e ndryshme nga ajo e detyrimit. Procesi i
ekzekutimit të detyrueshëm është i dallueshëm nga ai i përmbushjes të drejtave dhe
detyrimeve kontraktore, si nga pikëpamja e të drejtave dhe detyrimeve të palëve ashtu dhe
nga ligji që rregullon këtë situatë juridike.
20. “Vendi i ekzekutimit të detyrueshëm” është i dallueshëm nga “vendi i ekzekutimit
të detyrimeve” kontraktore apo i atyre të lindura nga ligji. Ato janë nocione juridike të
ndryshme që iu përgjigjen situatave juridike që krijohen nga marrëdhënie juridike po të
ndryshme.
21. Me përmbushje të detyrimit/detyrimeve kuptohet kryerja e atij veprimi apo
shërbimi apo dorëzimi i atij sendi që përbën objektin e një detyrimi. Detyrimi, i çfarëdo
natyre qoftë, duhet të përmbushet apo ekzekutohet sipas përmbajtjes së tij në mënyrën, afatin
dhe vendin e caktuar, si dhe në përshtatje me kërkesat e ligjit dhe të kontratës. Me vendin e
ekzekutimit të detyrimeve kontraktore apo i atyre që lindin nga ligji kuptohet vendi që është
caktuar në kontratë apo në ligj (neni 461 i Kodit Civil) ku njëra palë kontraktore apo të dyja
(sipas rastit) duhet të përmbushin detyrimet e lindura nga kontrata apo nga ligji; pra gjatë
realizimit të kontratës.
22. Nëse debitori, për rastin kredimarrësi, nuk përmbush në mënyrë vullnetare
detyrimin që rrjedh nga një kontratë kredie, që sipas ligjit është titull ekzekutiv, kreditori,
kredidhënësi, ka të drejtë të kërkojë nga gjykata lëshimin e urdhrit të ekzekutimit dhe më pas
të verë në lëvizje shërbimin përmbarimor, privat apo shtetëror. Me vënien në lëvizje të
shërbimit përmbarimor krijohet marrëdhënia proceduriale e pavarur nga ajo e detyrimit e cila
i nënshtrohet rregullimeve specifike të parashikuara në Kodin e Procedurës Civile.
23. Në thelb, ekzekutimi i detyrueshëm është mjet juridik me natyrë procedurale që
mundëson realizimin e të drejtave të kreditorit, nëse ato nuk janë përmbushur vullnetarisht
sipas përcaktimeve në kontratë apo nga ligji.
23.1. Ndryshe nga vendi i përmbushjes së detyrimit, vendi i ekzekutimit të
detyrueshëm ka të bëjë me vendin ku do të zbatohet titulli ekzekutiv, pas lëshimit të urdhrit të
1
[] Sipas ekstraktit historik të Qendrës Kombëtare të Regjistrimit datë 27.10.2015, pala e paditur, shoqëria “Raiffeisen Bank”
SHA, ka selinë qendrore në Tiranë dhe, ndër të tjera, ka si vend të ushtrimit të veprimtarisë së saj edhe në Lushnjë, në rrugën
“Kongresi i Lushnjës”.
859
ekzekutimit dhe vënies në lëvizje të shërbimit përmbarimor; pra i përgjigjet një marrëdhënie
procedurale të krijuar në procesin e ekzekutimit të detyrueshëm dhe jo marrëdhënies së
detyrimit të krijuar nga kontrata apo ligji material.
24. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.9358, datë
27.11.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është shpallur moskompetenca
tokësore e kësaj gjykate për gjykimin e çështjes civile nr.14014 Akti, datë regjistrimi
17.11.2015, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile.
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 16.02.2016
860
VENDIM

Artan Broci Anëtar
që u përket:
PADITËS I K/PADITUR: ASTRON LOGLI

TË PADITUR K/PADITËS: GAZMEND MORINA,
SADIK MORINA
TË PADITUR NË PADI: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT
TË PASURIVE TË PALUAJTSHME,
FIER
ZYRA QENDRORE E REGJISTRIMIT
TË PASURIVE TË PALUAJTSHME
TIRANË
LULJETA BELE (MORINA),
BRIGIDA MORINA, BRIGEN MORINA,
DORINA MORINA, ZELJONA MORINA,
JETA MORINA, LORISA MORINA
OBJEKTI I PADISË:
Detyrim për regjistrim të pasurisë tokë truall,
duke na njohur të drejtën e pronësisë
mbi një sipërfaqe truall prej 409 m2.
Pajisje me çertifikatë pronësie edhe për këtë sipërfaqe.
Korrigjim të kartelave të pasurisë së paluajtshme.
Baza Ligjore: Nenet 32, 153 të K.Pr.Civile.
Ligji nr.7843, datë 13.07.1994, i ndryshuar
dhe aktet ligjore në zbatim të tij.
OBJEKTI i K/PADISË:
Lirim dhe dorëzim sipërfaqe tokë truall prej 410 m2,
ndodhur në lagjen Shesh i Madh, Fier.
Baza Ligjore: Nenet 32, 160 të K.Pr.Civile.
Nenet 296 e vijues të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin e datës 24.12.2015, ka vendosur:

“1. Veçimin e kërkesë padisë me objekt: “Detyrim për regjistrim të pasurisë
tokë truall, duke na njohur të drejtën e pronësisë mbi sipërfaqen 409 m2.
Pajisje me çertifikatë pronësie edhe për këtë sipërfaqe. Korrigjim të kartelave
të pasurisë së paluajtshme”.
861
2. Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier
për shqyrtimin e kërkesë padisë me palë ndërgjyqëse: Paditës i kundërpaditur:
Astron Logli, Të paditur/kundërpaditës: Gazmend Morina dhe Sadik Morina,
të paditur në padi: Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Fier, Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, Luljeta
Bele (Morina), Brigida Morina, Brigen Morina, Dorina Morina, Lorisa
Morina, Jeta Morina, Zeljona Morina, me objekt: “Detyrim për regjistrim të
pasurisë tokë truall, duke na njohur të drejtën e pronësisë mbi sipërfaqen 409
m2. Pajisje me çertifikatë pronësie edhe për këtë sipërfaqe. Korrigjim të
kartelave të pasurisë së paluajtshme”.
3. Dërgimin për shqyrtim të padisë dhe akteve shoqëruese, Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, si gjykatë kompetente nga
pikëpamja e kompetencës lëndore për shqyrtimin e kësaj kërkesë-padie”.
Kundër vendimit të datës 24.12.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier ka ushtruar

ankim të veçantë paditësi Astron Logli, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier, për këto shkaqe:
- Referuar akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të kërkimit, pretendimeve të
parashtruara dhe në interpretim të ligjit nr.49/2012, gjykata nuk ka kuptuar drejt
natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi.
- Asnjë nga palët ndërgjyqëse nuk ka statusin e një organi publik ose organi
administrativ shtetëror, në mënyrë që zgjidhja e konfliktit midis tyre të mund të ishte
në juridiksionin e gjykatës administrative.
- “...pala e paditur është person juridik, i organizuar në formën e shoqërisë tregtare, e
konkretisht, një shoqëri anonime”. Pra statusi juridik i palës së paditur, rezulton që
të mos jetë ajo e një organi publik, por të jetë një subjekt i së drejtës tregtare”.
- Referuar vendimit njësues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.3, datë
06.12.2013 dhe nenit 7 të ligjit nr.49/2012, gjykatat administrative kanë kompetencë
lëndore për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve administrative dhe jo atyre civile, sikurse
është kjo mosmarrëveshje.
- Çështja objekt gjykimi është e natyrës civile, pasi ka në objekt të saj,
mosmarrëveshjet që kanë lindur jo vetëm si rezultat i mos hartimit korrekt apo
hedhjes të pronës në mënyrë korrekte nga zyra vendore e regjistrimit për palën e
paditur, por ka të bëjë me pretendime pronësie dhe konkretisht me detyrimin për
njohje pronar.
- Kjo çështje është gjykuar dhe nga Gjykata e Lartë dhe, nëse konflikti në shqyrtim do
të ishte i karakterit administrativ do ta kishte konstatuar kjo gjykatë dhe do ta kishte
dërguar për rigjykim në gjykatën administrative.
- Pretendimet tona, si në gjykatën e shkallës së parë dhe në atë të apelit, kanë të bëjnë
me titullin e pronësisë të të paditurve dhe kundërshtimin e tij, vendimit të komisionit i
cili është një akt absolutisht i pavlefshëm dhe nuk ka nevojë të kërkohet
pavlefshmëria e tij në objektin e padisë, por zgjidhja e pasojave, sikurse kemi kërkuar.

VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Astron Logli, i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, duke depozituar padinë më datën 19.12.2008, për të cilën
862
është regjistruar pranë kësaj gjykate çështja civile nr.11/19/273 Regj. Themeltar, me datë
regjistrimi 07.01.2009.
2. Padia në hyrje ka patur për objekt: “Detyrim për regjistrim të pasurisë tokë truall,
duke na njohur të drejtën e pronësisë mbi një sipërfaqe truall prej 409 m2. Pajisje me
çertifikatë pronësie edhe për këtë sipërfaqe. Korrigjim të kartelave të pasurisë së
paluajtshme”.
3. Si të paditur në gjykim janë thirrur: (i) Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Fier; (ii) Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë; (iii)
Genci Morina, Luljeta Bele (Morina), Gazmend Morina, Sadik Morina, Zeliha Morina.
3.1. Gjatë gjykimit të padisë është bërë kalimi procedural i trashëgimlënësve Zeliha
Morina dhe djalit të saj Genci Morina, duke u thirrur në gjykim si të paditur trashëgimtarët e
tyre ligjorë.
3.2. Po kështu, është pranuar për shqyrtim së bashku me padinë kundërpadia e të
paditurve Gazmend Morina dhe Sadik Morina, me objekt: “Lirim dhe dorëzim sipërfaqe toke
trualli prej 410 m2, ndodhur në Lagjen Sheq i Madh, Fier”.
4. Rezulton se si paditësi ashtu të të paditurit “Morina” kanë qenë trajtuar sipas ligjit
nr.7698/1993, i ndryshuar, si trashëgimtarë të trashëgimlënësve të tyre Njazi Logli dhe
Shyqyri e Hysni Morina, ish-pronarë.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.1640, datë 31.10.2011, ka rrëzuar
padinë dhe kundërpadinë.
6. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.3, datë 16.01.2013, ka prishur vendimin e
gjykatës së shkallës së parë dhe ka dërguar çështjen “...për rigjykim në po atë gjykatë por me
tjetër trup gjykues”.
7. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2015-504, datë 27.02.2015,
nuk ka pranuar rekursin e “...ushtruar nga të paditurit kundërpaditës Gazmend Morina dhe
Sadik Morina, kundër vendimit nr.03, datë 16.01.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë”.
8. Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin e datës 24.12.2015, ka:
(i) veçuar kërkesë padinë nga shqyrtimi së bashku me kundërpadinë; (ii) shpallur
moskompetencën lëndore “...të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier për shqyrtimin e kërkesë
padisë...” dhe (iii) i ka dërguar padinë dhe aktet shoqëruese “...Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Vlorë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja e kompetencës lëndore për
shqyrtimin e kësaj kërkesë-padie”.
8.1. Në veçimin e padisë, gjykata, pasi citon dispozitat e ligjit nr.49/2012 dhe
vendimet njësues nr.3, datë 06.12.2013 dhe nr.3, datë 28.04.2014 të Kolegjeve të Bashkuara
të Gjykatës së Lartë, arsyeton: - “Nga shqyrtimi i përmbajtjes së kërkesë padisë, gjykatës i
rezulton se kërkimet e parashtruara nëpërmjet saj, janë të natyrës administrative, pasi
mosmarrëveshja që pretendohet të ketë lindur ndërmjet palëve lidhet me veprimet e
paligjshme të organeve të administratës publike”; - “Konkretisht,...kërkohet detyrimi i Zyrës
Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme të korrigjojë hartat treguese të hartuara
nga vetë ajo në kundërshtim me nenin 16 të ligjit...” nr.7843/1994, i ndryshuar; - pretendohet
se mbivendosja për sipërfaqen prej 409m m2 “...nuk është krijuar si rezultat i titujve të
pronësisë së palëve ndërgjyqëse, por është krijuar artificialisht nga veprimet e paligjshme...”
të zyrës vendore, “...nëpërmjet spostimit të kufirit në hartën treguese të regjistrimit të viteve
2005 dhe 2008,...”; - “Mbështetur në objektin formal të kërkesë-padisë parë në raport me
konkluzionet e vendimeve Unifikuese nr.2 dt. 10.03.2014 dhe nr.3 dt. 28.04.2014..., Gjykata
vlerëson se tashmë kompetente nga pikëpamja e kompetencës lëndore për këto kërkime të
posaçme me natyrë administrative të shprehura në kërkesë-padi, janë Gjykatat
Administrative të Shkallëve të Para”; - “Në kushtet kur kërkimet e shprehura në kundërpadi
janë të natyrës civile, Gjykata vlerëson se jemi përpara rasteve të veçimit të padisë dhe
moskompetencës lëndore të kësaj gjykate në lidhje me këtë padi”.
863
9. Kundër vendimit të datës 24.12.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier ka
ushtruar ankim të veçantë paditësi Astron Logli, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
10. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, të ligjit nr.29/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”
dhe vendimi njësues nr.3, datë 28.04.2014 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
11. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga paditësi Astron Logli, përmban shkaqe ligjore
që motivojnë cenimin e vendimit nr.24.12.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier. Për
rrjedhojë ky vendim duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet po asaj gjykate për vazhdimin e
gjykimit.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se përfundimi i arritur nga gjykata e
shkallës së parë është rrjedhojë e interpretimit dhe zbatimit të gabuar të ligjit dhe të praktikës
gjyqësore njësuese të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, ç’ka e bën vendimin e
kësaj gjykate të pambështetur në ligj.
13. Ndonëse arsyetimi i gjykatës së shkallës së parë se mosmarrëveshja objekt
gjykimi e pasqyruar në padi ka karakter administrativ është i drejtë, ky kolegj vlerëson se
gjykata gabon kur për zgjidhjen e çështjes së kompetencës lëndore anashkalon qëndrimet
njësuese të vendimit nr.3, datë 28.04.2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
14. Për rastet kur në padi ka disa kërkime, që për nga natyra mund të jenë të karakterit
administrativ dhe/ose civil apo kur në gjykimin civil, krahas padisë të karakterit civil është
paraqitur dhe kundërpadi e natyrës administrative apo e kundërta, Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë me vendimin nr.3, datë 28.04.2014, për efekt të njësimit të praktikës
gjyqësore, kanë parashtruar: “Kur në objektin e gjykimit të një çështje ka disa kërkime si të
natyrës civile dhe administrative, këto kërkime pavarësisht faktit nëse kanë një lidhje të
thjeshtë në mes tyre, apo janë edhe të ndërvarura nga njëra tjetra, referuar nenit 61 dhe 159
të K.Pr.Civile dhe 13 dhe 23 të ligjit 49/2012, gjykata duhet të veçojë kërkimet që nuk janë në
kompetencën e saj lëndore, duke ia kaluar ato gjykatës kompetente”.[1]
14.1. Porse, nga ky qëndrim Kolegjet e Bashkuara, duke patur parasysh, ndër të tjera
dhe parimin “perpetuatio fori”, kanë përjashtuar rastet kur padia dhe/ose kundërpadia është
ngritur dhe depozituar në gjykatën kompetente, sipas ligjit të kohës, para datës 04.11.2013.
Për rrjedhojë, gjykimi i këtyre çështjeve do të vazhdojë në të njëjtën gjykatë, pa u lidhur me
ndryshimet e mëvonshme të kompetencës lëndore të gjykatës në lidhje me disa prej
kërkimeve në padi apo kundërpadi.
14.2. Kolegjet e Bashkuara, për efekt të njësimit të praktikës gjyqësore kanë arritur në
përfundimet [2] se: (i) “Çështjet në të cilat gjatë gjykimit është paraqitur një kundërpadi, e
cila ka natyrë të ndryshme nga ajo e padisë (respektivisht administrative ose civile), në rast
se kundërpadia është paraqitur në gjykatë para datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të
gjykohen në gjykatën kompetente për shqyrtimin e padisë, si në gjykimin në shkallë të parë,
gjykatë të apelit, apo Gjykatë të Lartë”; (ii) “Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa
kërkime si të natyrës civile dhe administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës
04.11.2013, do të vazhdojnë të gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur”.
1
[] Pika 39 e vendimit njësues nr.3, datë 28.04.2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
2
[] Pika 50 (i) dhe (ii) e vendimit njësues nr.3, datë 28.04.2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
864
15. Duke iu kthyer çështjes konkrete, nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se padia
është paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier në datën 19.12.2008 dhe është regjistruar
pranë kësaj gjykate në nr.Regj.Them. 11, datë regjistrimi 07.01.2009.
15.1. Ndërsa kundërpadia është paraqitur gjatë gjykimit të padisë fillestare në
Kryesekretarinë e Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Fier më datën 17.11.2009. [ 1] Me vendim të
ndërmjetëm, në seancën gjyqësore të datës 10.12.2009, gjykata, bazuar në nenet 160 dhe 55
të Kodit të Procedurës Civile, ka vendosur “Të pranojë për shqyrtim duke ia nënshtruar
hetimit gjyqësor së bashku me padinë në të njëjtin gjykim, kundërpadinë e paraqitur nga të
paditurit kundra paditës ndaj paditësit të kundra paditur…”.[2]
16. Mbi këto argumente dhe në respektim të qëndrimit njësues të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, si dhe në kushtet kur padia dhe kundërpadia janë paraqitur
përpara datës 04.11.2013 në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier, pavarësisht nga natyra dhe
karakteri i kërkimeve që ato përmbajnë, shqyrtimi i padisë dhe i kundërpadisë do të vazhdojë
të kryhet së bashku, në një gjykim të vetëm. Gjykata kompetente që do të shqyrtojë çështjen
është gjykata civile, pra Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, e cila e kishte kompetencën për
shqyrtimin e padisë dhe kundërpadisë në momentin e paraqitjes së tyre.
17. Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i datës
24.12.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier duhet të prishet dhe çështja të dërgohet po
pranë asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63§2,3 të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit të datës 24.12.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe
dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 25.02.2016
1
[] Nga proces verbali i seancës gjyqësore i datës 18.11.2009.
2
[] Nga proces verbali i seancës gjyqësore i datës 10.12.2009.
865
VENDIM

Artan Broci Anëtar
që u përket:
PADITËS: SULEJMAN SALIASI

E PADITUR: BASHKIA SKRAPAR
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit t’i shpërblejë paditësit dëmin e shkaktuar
nga prishja e objektit tip garazh ndodhur në lagjen “Estref Caka” Çorovodë
në pronësi të paditësit në bazë të lejes së dhënë nga Komiteti Ekzekutiv K.P.
Qytetit Çorovodë me nr.559 prot., datë 23.12.1991,
bashkëlidhur dhe planimetria e ndërtimit të këtij objekti.
baza ligjore: Nenet 608 e vijues të K.Civil.
Nenet 32 e vijues të K.Pr.Civile.

vendosur:
“Deklarimin e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat
për gjykimin e çështjes civile, me nr.1344 Regjistri Themeltar, datë Regj.
03.09.2015, që u përket palëve ndërgjyqëse: Paditës Sulejman Saliasi, palë e
paditur: Bashkia Skrapar, me objekt: “Detyrimin e të paditurit t’i shpërblejë
paditësit dëmin e shkaktuar nga prishja e objektit tip garazh ndodhur në lagjen
“Estref Caka” Çorovodë në pronësi të paditësit në bazë të lejes së dhënë nga
Komiteti Ekzekutiv K.P. Qytetit Çorovodë me nr.559 prot datë 23.12.1991,
bashkëlidhur dhe planimetria e ndërtimit të këtij objekti”.
Dërgimin për gjykim të akteve të kësaj çështje në Gjykatën kompetente, e cila
është Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë”.
Kundër vendimit nr.1230, datë 25.11.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat ka

ushtruar ankim të veçantë paditësi Sulejman Saliasi, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat dhe dërgimin e çështjes po pranë kësaj gjykate për
vazhdimin e gjykimit, për këto shkaqe:
- Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat është i padrejtë, i pabazuar në prova
dhe në ligj.
- Në marrjen e këtij vendimi gjykata ka shkelur nenin 41 të Kodit të Procedurës Civile
dhe nenet 42 e vijues të po këtij Kodi.
866
- Për nga natyra juridike kjo mosmarrëveshje është e karakterit civil dhe nuk është një
mosmarrëveshje administrative.
- Për rastin nuk jemi para ndonjë akti administrativ që cenon të drejtat e paditësit, por
jemi para faktit që pala e paditur, Bashkia Skrapar i ka prishur paditësit garazhin,
duke i shkaktuar dëm, pasi ky objekt ka qene i ndërtuar me leje të rregullt ndërtimi.

VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Sulejman Saliasi, me
pretendimin se në vitin 1991, bazuar në lejen e ndërtimit të ish-Komitetit Ekzekutiv të K.P.
Qytetit Çorovodë nr.559 prot., datë 23.12.1991 ka ndërtuar një garazh, por që pala e paditur e
ka demoluar në mënyrë të paligjshme, me padinë e paraqitur para Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat ka kërkuar: “Detyrimin e të paditurit Bashkia Çorovodë t’i shpërblejë
paditësit...dëmin e shkaktuar nga prishja e objektit tip garazh ndodhur në lagjen “Estref
Caka’’ Çorovodë në pronësi të paditësit... në bazë të lejes së dhënë nga Komiteti Ekzekutiv
KP Qytetit Çorovodë me nr.559 prot. datë 23.12.1991, bashkëlidhur dhe planimetria e
ndërtimit të këtij objekti ”.
2. Për shkak se në hyrje të padisë, paditësi kishte thirrur si palë të paditur Bashkinë
Çorovodë, porse, bazuar në ligjin nr.115/2014 “Për Ndarjen Administrativo-Territoriale të
Njësive të Qeverisjes Vendore në Republikën e Shqipërisë” kjo njësi e qeverisjes vendore
është suprimuar dhe Çorovoda është pjesë e juridiksionit territorial të Bashkisë Skrapar e cila
ka tërhequr të drejtat dhe detyrimet e ish Bashkisë Çorovodë, është realizuar kalimi
procedural, duke u thirrur si palë e paditur Bashkia Skrapar.
3. Në seancën përgatitore, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, ka marrë kryesisht në
shqyrtim çështjen e kompetencës lëndore dhe, me vendimin nr.1230, datë 25.11.2015, ka
shpallur moskompetencën “...lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat për gjykimin e
çështjes civile, me nr.1344 Regjistri Themeltar, datë Regj. 03.09.2015,...” dhe i ka dërguar
aktet e kësaj çështje për gjykim “...në Gjykatën kompetente, e cila është Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Vlorë”.
3.1. Në shpalljen e moskompetencës lëndore, gjykata pasi citon dispozitat e ligjit
nr.49/2012, të ligjit nr.8510, datë 15.07.1999 “Për përgjegjësinë jashtëkontraktore të
organeve të administratës shtetërore”, arsyeton: - “Gjykata në përcaktimin e natyrës së
mosmarrëveshjes objekt gjykimi, si një mosmarrëveshje e natyrës civile apo administrative i
referohet kërkimeve dhe shkakut ligjor që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë së
paraqitur nga paditësi duke bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej tij se kanë ngjarë
dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë cenuar”;- nëpërmjet këtij procesi
gjyqësor paditësi “...kërkon të realizojë shpërblimin e dëmit pasuror të ardhur si rezultat i
veprimeve të paligjshme të kryera me faj nga pala e paditur Bashkia Skrapar, duke e kërkuar
shpërblimin e dëmit sipas nenit 608 të K.Civil, pra si një dëm jashtëkontraktor”; - çmohet
“...se jemi përpara gjykimit të një mosmarrëveshje administrative, pasi kjo mosmarrëveshje
ka karakter administrativ, e cila pretendohet se ka lindur për shkak të ndërhyrjes së
paligjshme të organit publik, konkretisht nga veprimet e palës së paditur, si organe të së
drejtës publike, duke u rregulluar e drejta objekt gjykimi edhe me një ligj të posaçëm në
fushën e së drejtës publike, konkretisht nga Ligji nr.8510, datë 15.07.1999 ‘Për përgjegjësinë
jashtëkontraktore të organeve të administratës shtetërore”; - “Kështu, në interpretim e
zbatim të Ligjit nr.49/2012 gjykata administrative ka në kompetencë për shqyrtim paditë, të
cilat kanë për objekt mbrojtjen e interesave juridike të të drejtave dhe lirive të subjekteve që
867
mund të cenohen nga ushtrimi ose jo i funksioneve publike nga ana e organeve të
administratës publike, dhe zgjidhin mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative
individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë
ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik, si dhe mosmarrëveshjet që lindin
për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të organit publik (nenet 1,3, 7, 14,
16, 17)”; - “Për sa më sipër, Gjykata çmon se në kushtet kur pretendimi i paditësit lidhet me
dëmin e shkaktuar nga cënimi i të drejtave pasurore, si një e drejtë kushtetuese dhe ligjore,
nga veprimtaria e administratës publike, mosmarrëveshja objekt gjykimi është e natyrës
administrative. Paditësi duhet të paraqesë kërkimet e tij para gjykatës administrative, si
gjykata që ka kompetencë lëndore për gjykimin e mosmarrëveshjeve të lindura nga veprimi i
pretenduar i paligjshëm i administratës publike”.
4. Kundër vendimit nr.1230, datë 25.11.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat ka
ushtruar ankim të veçantë paditësi Sulejman Saliasi, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat dhe dërgimin e çështjes po pranë kësaj gjykate për
vazhdimin e gjykimit, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
5. Dispozitat e Kodit të Procedurave Administrative dhe ato të ligjit nr.49/2012, datë

03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave Administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, në të cilat është parashikuar:
5.1 Neni 3 i K.Pr.Administrative: “Në kuptimin e këtij Kodi, organe të
administratës publike janë: - organet e pushtetit qendror të cilat kryejnë
funksione administrative; - organet e enteve publike në masën që ato kryejnë
funksione administrative;...”.
5.2. Neni 2/7-8 i ligjit nr.49/2012: “7. “Veprim administrativ” është akti
administrativ, kontrata administrative dhe veprimi tjetër administrativ.
8. “Veprim tjetër administrativ” është çdo formë e njëanshme e veprimtarisë
së organit publik, në kryerjen e funksionit publik dhe që nuk plotëson kushtet
për të qenë akt administrativ apo kontratë dhe që krijon pasoja juridike mbi të
drejtat subjektive apo interesat e ligjshëm”.
5.3. Neni 7/b i ligjit nr.49/2012: “b) mosmarrëveshjet që lindin për shkak të
ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të organit publik”.
5.4. Neni 15/a,ç i ligjit nr.49/2012: “Të drejtën e ngritjes së padisë e ka: a) çdo
subjekt, që pretendon se i është cenuar një e drejtë apo një interes i ligjshëm
nga një veprim apo mosveprim i organit publik; ç) çdo subjekt, që pretendon
se është cenuar në të drejtat dhe interesat e tij të ligjshëm për shkak të
ndërhyrjeve të paligjshme të organit publik, që nuk kanë formën e aktit
administrativ”.
5.5. Neni 17/1.f) i ligjit nr.49/2012: “1. Padia ngrihet: f) për shpërblimin e dëmit
jashtëkontraktor, sipas ligjit të posaçëm”.
6. Vendimi nr.1230, datë 25.11.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, që ka

shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes me nr.regj. them. 1344, datë
regjistrimi 03.09.2015, duke i dërguar aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të normave të
ligjit nr.49/2012, si dhe e respektimit të praktikës njësuese të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
868
7. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat në lidhje me kompetencën lëndore e tokësore të shqyrtimit
të çështjes objekt gjykimi.
8. Ky kolegj, në interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme, vlerëson se për
rastin konkret ndodhemi përpara një mosmarrëveshje për të cilën kompetente nga pikëpamja
lëndore dhe tokësore është Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë.
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor berat ka:
(i) përcaktuar drejt natyrën juridike të marrëdhënies që është bërë shkak i mosmarrëveshjes
në gjykim dhe personalitetin e palës së paditur, Bashkisë Skrapar si “organ publik”; (ii) bërë
një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për
përcaktimin e kompetencës lëndore.
10. Marrëdhënia juridike për shkak të së cilës ka lindur konflikti ka në themel
probleme që kanë të bëjnë me pretendime për të drejta të cenuara nga veprimtaria e organit
shtetëror, nga veprimet e paligjshme të Inspektoriatit të Bashkisë Skrapar, veprimet e të ciliës
janë në ushtrim të pushtetit shtetëror.
11. Nga shqyrtimi i përmbajtjes së padisë, objektit dhe shkakut të saj, evidentohet se
me anë të kësaj padie, pala paditëse, ka kërkuar: “Detyrimin e të paditurit Bashkia Çorovodë
ti shpërblejë paditësit...dëmin e shkaktuar nga prishja e objektit tip garazhd ndodhur në
lagjen “Estref Caka’’ Çorovodë në pronësi të paditësit... në bazë të lejes së dhënë nga
Komiteti Ekzekutiv KP Qytetit Çorovodë me nr.559 prot. datë 23.12.1991, bashkëlidhur dhe
planimetria e ndërtimit të këtij objekti ”.
11.1. Nëpërmjet kësaj padie, pala paditëse: (i) kërkon të realizojë të drejtën e saj
subjektive të pretenduar të cenuar; (ii) të sigurojë një vendim gjyqësor me të cilin të detyrohet
pala e paditur të dëmshpërblejë atë për dëmin që i është shkaktuar nga demolimi në mënyrë të
paligjshme i objektit garazh (neni 17/1/f i ligjit nr.49/2012).
12. Shkak për lindjen e mosmarrëveshjes objekt gjykimi, sipas palës paditëse, janë
bërë aktet dhe veprimet e kryera nga pala e paditur si organ i administratës publike, nga të
cilat pala paditëse pretendon se i janë cenuar të drejta subjektive.
rregullimet e bëra në nenet 2 e 3 të Kodit të Procedurave Administrative dhe në nenet 2, 7, 8,
15, 16 e 17 të ligjit nr.49/2012 (ratio legis) dhe në parimet e së drejtës (ratio iuris).
14. Ky kolegj vlerëson se janë pikërisht veprimet administrative të kryera nga organi
shtetëror, Bashkia Skrapar, të cilat, sipas palës paditëse, përbëjnë shkakun e demolimit të
garazhit dhe dëmit të shkaktuar që, njëkohësisht përbëjnë dhe shkakun e padisë në gjykim
(arsyet e kërkimit).
14.1. Ndryshe nga sa pretendohet në ankim, ky kolegj, nisur nga kërkimi i fiksuar në
objektin e padisë dhe në shtjellimin e saj në raport me shkakun e padisë, ndonëse referohet në
dispozitat edhe të Kodit Civil dhe të Procedurës Civile, për rastin, vlerëson se kur shpërblimi
i dëmit i kërkohet organit administrativ, sipas neneve 2, 7/b, 15/a dhe 17/f të ligjit nr.49/2012
kompetente nga pikëpamja lëndore është gjykata administrative dhe jo ajo civile.
15. Në nenin 15/a të ligjit nr.49/2012, është përcaktuar se të drejtën e padisë në
gjykatën administrative e ka çdo subjekt, që pretendon se i është cenuar një e drejtë apo një
interes i ligjshëm nga një veprim apo mosveprim i organit publik.
15.1. Sipas nenit 17 të po këtij ligji, padia para gjykatës administrative, ndër të tjera
ngrihet për shfuqizimin tërësisht apo pjesërisht të aktit administrativ; për ndryshimin,
pjesërisht apo tërësisht, të aktit administrativ apo detyrimin e organit publik për të ndryshuar
një akt administrativ; për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ; për
konstatimin e paligjshmërisë së veprimit administrativ, që nuk prodhon pasoja juridike, nëse
paditësi ka një interes të arsyeshëm për këtë; për saktësimin e të drejtave dhe të detyrimeve
869
ndërmjet paditësit dhe organit publik; për detyrimin e organit publik për të kryer apo për të
ndaluar kryerjen e një veprimi tjetër administrativ, të nevojshëm për mbrojtjen e të drejtave
apo të interesave të paditësit; për shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor, sipas ligjit të
posaçëm.
15.2. Gjithashtu, në këtë dispozitë është përcaktuar se gjykatat administrative, ndër të
tjera, janë kompetente për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve që lindin “...për shkak të
ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të organit publik”, si dhe “f) për shpërblimin e
dëmit jashtë kontraktor, sipas ligjit të posaçëm”.
16. Referuar ligjit nr.49/2010, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, dekreteve të
Presidentit të Republikës nr.7818, datë 16.11.2012 “Për caktimin e numrit të gjyqtarëve për
çdo gjykatë të shkallës së parë, të apelit dhe të gjykatave administrative, si dhe caktimin e
kompetencave tokësore dhe selisë qendrore të gjykatave administrative” dhe nr.8349, datë
14.10.2013 “Për fillimin e funksionimit të gjykatave administrative”, vlerëson se kompetente,
si në pikëpamje lëndore dhe atë tokësore, për shqyrtimin e çështjes konkrete është Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Vlorë.
17. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në interpretim të dispozitave të
ligjit nr.49/2012, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe në referim të
vendimeve njësues nr.3, datë 06.12.2013 dhe nr.3, datë 28.04.2014 të Kolegjeve të Bashkuara
të Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.1230, datë 25.11.2015 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat, me të cilin është shpallur moskompetenca lëndore e kësaj gjykate për
gjykimin e çështjes me nr.regj. them. 1344, datë regj. 03.09.2015, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile.
VENDOSI
Berat.
Tiranë, më 25.02.2016
870
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës se Lartë i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar

PADITËS: YLBER ÇAKRAJ

PASURIVE TË PALUAJTSHME TROPOJË.
KOMUNA LLUGAJ
AVDYL KOKAJ
OBJEKTI:
Goditje për falsitet të Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi
nr. 47, datë 13.12.2000 të Komisionit të Ndarjes së Tokës në fshat.
Konstatimin e pavërtetësisë së çertifikatave të pronësisë
dhe hartës topografike që i përket pronës (time)
në fshatin Llugaj të rrethit Tropojë të pasurive
me nr.161/1/1; nr.196/9/1; nr.185/3/1; nr.618/2; nr.183/1.
Pavlefshmërinë e veprimeve juridike të dokumentave të pronësisë,
çertifikatë pronësie me vendndodhje në fshatin Llugaj të pasurive
me nr.161/1/1; nr.196/9/1; nr.185/3/1; nr.618/2; nr.183/2.
Detyrimin e të paditurve të më njohin mua
si pronar të ligjshëm të pasurive të sipërcituara.
Rivendosjen e të gjitha të drejtave të cënuara
në gjendjen e mëparshme të pronësisë.
Baza Ligjore: Nenet 32, 154; 158, 106, 185, 270 e vijues të K.Pr.Civile;
neni 92 e vijues të Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë, me vendimin nr.271, datë 23.11.2012, ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë.
Goditje për falsitet, (konstatimin si të falsifikuar) të aktit të Komisionit të
Marrjes së Tokës në pronësi nr.47, datë 13.12.2000 të Komisionit të Ndarjes
së Tokës në fshat. Konstatimin e pavërtetësisë së çertifikatave të pronësisë dhe
hartave topografike që i përket pasurive me nr.161/1/1; nr.196/9/1; nr.185/3/1;
nr.618/2; nr.183/2. Pavlefshmërinë e veprimeve juridike dhe pavërtetësinë e
dokumentave të pronësisë çertifikatë pronësie me vendndodhje në fshatin
Llugaj të pasurive me nr.161/1/1; nr.196/9/1; nr.185/3/1; nr.618/2; nr.183/2.
Rikthimin në gjendjen e mëparshme të pronësisë si pronësi shtet.
871
Urdhërohet kancelaria që një kopje e vendimit dhe të Aktit të Marrjes së
Tokës në pronësi nr.47, datë 13.12.2000, konform nenit 275 të K.Pr.Civile së
bashku me vendimin ti dërgohet prokurorisë, ZVRPP dhe Komunës Llugaj.
Akti i Marrjes së Tokës në pronësi nr.47, datë 13.12.2000 të depozitohet në
arkiv dhe nëse i jepet ndonjë pale të bëhet shënimi “Fallsifikuar”.
Rrëzimin e padisë për pjesët e tjera.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.1137, datë 07.07.2014, ka vendosur:

Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Shkodër për gjykimin e çështjes me
nr.regjistri 818/1549 (00090-2013), datë 23.01.2013 dhe dërgimin e akteve
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin e datës 04.02.2016, ka

vendosur:
Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, me
qëllim zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore midis
Gjykatës së Apelit Shkodër dhe Gjykatës Administrative të Apelit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësi është
përfaqësues i familjes bujqësore dhe pretendon se ka në pronësi të tij dhe të familjes së tij, një
pasuri të paluajtshme të zërit kadastral tokë arë, e ndodhur në fshatin Llugaj, Komuna Llugaj
Tropojë.
2. Nga interesimi që pala paditëse ka kryer pranë ZVRPP Tropojë, ka konstatuar se
prona që pretendon se është në pronësi të tij, është trajtuar me AMTP nr.47, datë 13.12.2000
nga Komisioni i Tokës së Fshatit në favor të subjektit Avdyl Kokaj.
3. Kjo AMTP e lëshuar në favor të subjektit Avdyl Kokaj, rezulton të jetë regjistruar
në regjistrat përkatës të ZVRPP Tropojë, për të cilën edhe është lëshuar vërtetimi (çertifikata)
respektive e pronësisë.
4. Në lidhje me këtë konflikt të ndodhur mes palëve, ka filluar edhe një procedim
penal me të pandehur Mujë Cakri i akuzuar për veprën penale të “Falsifikimit të
dokumentave” dhe ndaj shtetasit Ylber Cakraj për veprën penale të “Vetëgjyqësisë”.
5. Nga ana e palës paditëse është pretenduar se, me vendimin nr.59, datë 18.12.2009
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tropojë, i cili është lënë në fuqi me vendimin nr.275, datë
29.09.2010 të Gjykatës së Apelit Shkodër, është konstatuar se akti i marrjes së tokës në
pronësi me nr.47, datë 13.12.2000, në pronësi të Avdyl Kokaj (së bashku me aktet e tjera),
është i fallsifikuar.
6. Bazuar si më sipër, në datën 16.01.2012, pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tropojë, me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar goditjen për
falsitet të Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi me nr.47, datë 13.12.2000 të nxjerrë në favor
të subjektit Avdyl Kokaj, si dhe të akteve të tjera të dala mbi bazën e këtij akti dhe detyrimin
e palëve të paditura, që ta njohin paditësin pronar të pasurisë së paluajtshme, të ndodhur në në
fshatin Llugaj të rrethit Tropojë, në pasuritë me nr.161/1/1; nr.196/9/1; nr.185/3/1; nr.618/2;
nr.183/1.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë, me vendimin nr.271, datë 23.11.2012, ka
vendosur:
- Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë.
872
- Goditje për falsitet, (konstatimin si të falsifikuar) të aktit të Komisionit të Marrjes së
Tokës në pronësi nr.47, datë 13.12.2000 të Komisionit të Ndarjes së Tokës në fshat.
Konstatimin e pavërtetësisë së çertifikatave të pronësisë dhe hartave topografike që i përket
pasurive me nr.161/1/1; nr.196/9/1; nr.185/3/1; nr.618/2; nr.183/2. Pavlefshmërinë e
veprimeve juridike dhe pavërtetësinë e dokumentave të pronësisë çertifikatë pronësie me
vendndodhje në fshatin Llugaj të pasurive me nr.161/1/1; nr.196/9/1; nr.185/3/1; nr.618/2;
nr.183/2. Rikthimin në gjendjen e mëparshme të pronësisë si pronësi shtet.
- Urdhërohet kancelaria që një kopje e vendimit dhe të Aktit të Marrjes së Tokës në
pronësi nr.47, datë 13.12.2000, konform nenit 275 të K.Pr.Civile së bashku me vendimin ti
dërgohet prokurorisë, ZVRPP dhe Komunës Llugaj.
- Akti i Marrjes së Tokës në pronësi nr.47, datë 13.12.2000 të depozitohet në arkiv
dhe nëse i jepet ndonjë pale të bëhet shënimi “Falsifikuar”.
- Rrëzimin e padisë për pjesët e tjera.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...paditësi paraqiti vërtetimin e datës 09.10.2012
lëshuar nga ZGJC Llugaj. Në shkresën në fjalë, përcaktohet se Sanie Rexhep Cakraj nuk ka
qenë banore e Komunës Llugaj në vitin 1991. Gjatë pyetjes së dëshmitarëve u pohua që kjo
shtetase nuk ka qenë banore e kësaj komune dhe se ajo ka qenë e martuar në Pogradec.
....Pra pajisja me tokë bujqësore e shtetases Sanije Rexhep Bilali (Çakrraj) është në
kundërshtim me ligjin. Pala e paditur pretendoi se tokën bujqësore, e kishte blerë nga
shtetasja Sanije Rexhep Bilali (Çakrraj), në bazë të kontratës me nr.2275 rep. dhe nr.563 kol,
datë 23.11.2000. ...Kontrata në fjalë është hartuar nga palët përpara se të dilte akti i marrjes
së tokës në pronësi. Gjykata çmon se një tjetër parregullsi në hartimin e dokumentacionit
është edhe nxjerrja e aktit të marrjes së tokës në pronësi, në emër të Avdyl Ukë Kokaj. Kështu
e gjithë praktika e plotësimit të dokumentacionit që është finalizuar me aktin e marrjes së
tokës në pronësi është plotësuar në emër të shtetasit Avdyl Ukë Kokaj dhe nuk është
plotësuar në emër të shtetases Sanie Rexhep Bilali (Çakërraj) apo të jenë referuar në
kontratën e shitblerjes së kësaj pasurie. ... Duke u bazuar sa më sipër, gjykata çmon se të
gjitha dokumentat dhe veprimet juridike që janë kryer pas daljes së aktit të marrjes së tokës
në pronësi me nr.47, datë 13.12.2000 janë të pavlefshme dhe (dokumentat) të pavërteta. Kjo
pasi akti bazë i tyre është i fallsifikuar.... Praktika gjyqësore është e konsoliduar në drejtim të
asaj që gjykata nuk duhet vetëm të mjaftohet me konstatimin e dokumentave të fallsifikuar,
veprimeve të pavlefshme apo me pavërtetësinë e akteve të caktuara, por duhet të zgjidhë edhe
pasojat. Gjykata çmon se pasojat në rastin konkret është kalimi i pasurisë në gjendjen e
mëparshme në pronësinë shtet dhe i takon organeve të caktuara me ligj që të merren me këto
pasuri.....Duke qenë se nuk ka person të cilit i atribuohet falsifikimi i shkresës në fjalë,
gjykata nuk mund të bëjë denoncim për ndjekje penale. Kjo pasi një procedim i tillë ka qenë
më parë dhe nuk është zbuluar autori i saj...”.
8. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.1137, datë 07.07.2014, ka
vendosur:
- Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Shkodër për gjykimin e çështjes me
nr.regjistri 818/1549 (00090-2013), datë 23.01.2013 dhe dërgimin e akteve Gjykatës
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Në rastin konkret, Gjykata e Apelit konstaton
se, pavarësisht se paditësi nuk i është referuar në padi dispozitave të K.Pr.Administrative, me
padinë e tij ai pretendon se AMTP nr.47, datë 13.12.2000 i Komisionit të Ndarjes së Tokës të
fshatit Llugaj Tropojë duhet të deklarohet se është i fallsifikuar, pasi ai nuk është lëshuar nga
organi kompetent duke qenë se një nga nënshkrimet e nëpunësve të ngarkuar për plotësimin e
AMTP është i falsifikuar. Në këto rrethana, Gjykata e Apelit Shkodër arrin në konkluzionin
se kompetente për shqyrtimin e kësaj çështje është Gjykata Administrative e Apelit Tiranë,
pasi gjykatat administrative kanë filluar funksionimin e tyre më datë 04 nëntor 2013. ...”.
873
9. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin e datës 04.02.2016, ka
vendosur:
Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, me qëllim
zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore midis Gjykatës së Apelit
Shkodër dhe Gjykatës Administrative të Apelit.
9/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Në kërkesë-padinë objekt gjykimi kemi të bëjmë
me kërkime si të natyrës civile ashtu edhe të natyrës administrative. Me vendimin unifikues
nr.3, datë 28.04.2014, Kolegjet e bashkuara të Gjykatës së lartë, kanë njehsuar praktikën
gjyqësore si më poshtë: “Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime si të natyrës
civile dhe administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013, do të
vazhdojnë të gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur”. Duke qenë se padia përmban në
objekt njëherësh kërkime civile dhe administrative, Gjykata Administrative e Apelit, vlerëson
se gjykata e cila ka kompetencën lëndore për gjykimin e çështjes është Gjykata e Apelit
Shkodër, meqenëse padia në gjykim e cila përmban kërkime të natyrës civile dhe
administrative është paraqitur në gjykim para datës 04.11.2013...”.
9. Se vendimi nr.1137, datë 07.07.2014 i Gjykatës së Apelit Shkodër, me anën e të

cilit, kjo gjykatë ka vendosur shpalljen e moskompetencës së saj për shqyrtimin e çështjes
objekt shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim, Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë,
është një vendim i marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe atij material, ndaj për
këtë shkak, ai duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet në po këtë gjykatë, për vazhdimin
e gjykimit.
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të nënvizojë se, në kuptimin e
së drejtës proceduriale, kompetenca lëndore është një kusht i domosdoshëm procedurial, që
bën të vlefshëm procesin gjyqësor, si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë
zhvillimit të tij, në kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari
proceduriale dhe një gjykatë jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e saj, (neni 61
K.Pr.Civile, neni 7 i Ligjit 49/2012).
11. Kompetenca lëndore, përcakton për çdo gjykatë të veçantë, se, në çfarë rastesh
dhe në lidhje me çfarë mosmarrëveshjesh ajo ka pushtet për të gjykuar, duke përcaktuar qartë
rrethin e mosmarrëveshjeve që i është njohur e dhënë asaj për ta gjykuar. Ndarja e
kompetencës është përcaktuar qartë në Ligjin nr.9877, datë 18.02.2008 “Për organizimin e
pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, në Ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe
në K.Pr.Civile.
12. Gjykata, në përcaktimin e kompetencës lëndore, i referohet natyrës së
mosmarrëveshjes që i shtrohet për gjykim, nëse ajo është e natyrës civile apo administrative.
Për identifikimin e saj, gjykata i referohet shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit, të
parashtruara si në kërkesë padi, ashtu dhe gjatë gjykimit, natyrës së mosmarrëveshjes, si dhe
statusit juridik të palëve që marrin pjesë në këtë gjykim, si dhe bën lidhjen midis fakteve që
pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë, dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i
janë cënuar.
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në lidhje me çështjen objekt gjykimi, në
shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të kërkimeve të
paditësit, pretendimeve dhe kërkimeve të parashtruara prej tij në aktet proceduriale, qëndrimit
të ngritur nga Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, dhe në interpretim të dispozitave të
Ligjit nr.49/2012, të zbatueshme, çmon se, Gjykata e Apelit Shkodër, nuk e ka kuptuar drejtë
natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi.
874
14. Objekti i padisë në këtë gjykim, rezulton të jetë i një natyre të përbërë. Pala
paditëse në padi, ka paraqitur kërkime të natyrave të ndryshme. Tre nga kërkimet e kësaj
padie, të cilat janë: “1) Goditje për falsitet të Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi nr.47, datë
13.12.2000 të Komisionit të Ndarjes së Tokës në fshat. 2) Konstatimin e pavërtetësisë së
çertifikatave të pronësisë dhe hartës topografike që i përket pronës (time) në fshatin Llugaj të
rrethit Tropojë të pasurive me nr.161/1/1; nr.196/9/1; nr.185/3/1; nr.618/2; nr.183/1. 3)
Pavlefshmërinë e veprimeve juridike të dokumentave të pronësisë, çertifikatë pronësie me
vendndodhje në fshatin Llugaj të pasurive me nr.161/1/1; nr.196/9/1; nr.185/3/1; nr.618/2;
nr.183/2”, janë të natyrës administrative dhe në kushte normale duhet të gjykoheshin nga
gjykata administrative. Fakti që këto kërkime janë të natyrës administrative, janë të
përcaktuara shumë qartë në Ligjin nr.7501 datë 19.07.1991 “Për Tokën”; në Ligjin nr.7843
datë 13.07.1994 “Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme “, i ndryshuar; në Ligjin
nr.8485, datë 12.05.1999 “Kodi i procedurave administrative”; si dhe në nenin 7 dhe 17 të
Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin
e mosmarrëveshjeve administrative”.
15. Ndërkohë, dy kërkimet e tjera në këtë padi janë: “4. Detyrimin e të paditurve të
më njohin mua si pronar të ligjshëm të pasurive të sipërcituara. 5. Rivendosjen e të gjitha të
drejtave të cënuara në gjendjen e mëparshme të pronësisë”, të cilat rezultojnë që të jenë të
natyrës civile dhe rregullohen në bazë të nenit 32, pika “c” të K.Pr.Civile, si dhe
parashikimeve të Kodit Civil. Këto kërkime, në kushte normale duhet të gjykoheshin nga
gjykata e zakonshme.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se, padia objekt shqyrtimi
është regjistruar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tropojë, në datën 16.01.2012, pra kohë
përpara se të hynte në fuqi Ligji nr.49/2012“Për organizimin dhe funksionimin e gjykata
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i cili ka hyrë në fuqi në
datën 04.11.2013. Pikërisht, për të zgjidhur këtë situatë ligjore të krijuar Kolegjet e
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me vendimin e tyre nr.3/2014, unifikuan praktikën gjyqësore
duke u shprehur se: “Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime, si të natyrës civile
dhe administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013, do të
vazhdojnë të gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur”. Po në këtë vendim, Kolegjet e
Bashkuara kanë theksuar se: “....Pavarësisht diferencës së pakët kohore në mes këtyre dy
vendimeve njësuese, (vendimit nr.4/2013 dhe vendimit nr.3/2014) duke pasur për bazë
vijimësinë e deritanishme të praktikës gjyqësore, problemet që kanë rezultuar me hyrjen në
fuqi të Ligjit 49/2012, si dhe faktit që, praktika në lidhje me gjykimet administrative është
akoma e pakonsoliduar, ka vend për të ndryshuar vendimin nr.4, datë 10.12.2013 të
Kolegjeve të Bashkuara, lidhur me mënyrën e shqyrtimit nga gjykatat të kërkimeve me natyra
të ndryshme brenda një padie...”.
17. Duke iu referuar këtij vendimi unifikues, ndarja për shkak të kompetencës lëndore
e kërkimeve të natyrave të ndryshme brenda një padie (ose ndarja po për këtë shkak e
kundërpadive me natyrë të ndryshme nga padia), kur këto kërkime janë paraqitur përpara
datës 04.11.2013, nuk do sillte pasoja pozitive në lidhje me zhvillimin e procesit gjyqësor në
tërësi dhe do të sillte vështirësi që do të ndikonin në zhvillimin e një procesi të rregullt ligjor.
18. Në të tilla kushte, ndarja e këtyre çështjeve në këtë fazë gjykimi, me arsyetimin
se, gjykata ku janë paraqitur nuk është kompetente për vazhdimin e shqyrtimit të gjitha
kërkimeve, do të paraqiste një sërë problematikash. Kjo ndarje, nuk do tì shërbente as
interesave të drejtësisë dhe të qytetarëve, për dhënien e një vendimi brenda një afati të
arsyeshëm ligjor.
19. Kalimi i çështjeve nga një gjykatë në tjetrën, për shkak të kompetencës lëndore,
siç ishte kalimi i çështjeve në gjykatën administrative pas hyrjes në fuqi të Ligjit 49/2012, ka
një tjetër natyrë dhe problematikë nga ndarja e kërkimeve të ndryshme në një çështje, pasi: Së
875
pari, mund të ndodhemi para situatës që, nëse çështja ka përfunduar në shkallë të parë, ajo
nuk mund të ndahet në gjykatë të apelit e aq më pak në Gjykatë të Lartë. Do të përbënte
nonsens juridik që dy gjykata të ndryshme, të vendosin mbi të njëjtin vendim të shkallës së
parë, duke e copëzuar atë. Nga ana tjetër, nuk mund të mendohet ndjekja e standardeve të
ndryshme, në lidhje me ndarjen e çështjeve në shkallë të ndryshme gjykimi. Së dyti, kërkimet
brenda një padie mund të jenë të tilla që kanë natyrë të ndërvarur nga njëra tjetra dhe dhënia
zgjidhje e një kërkimi, varet nga përfundimi i tjetrit. Në këto kushte, do pezullohej njëri nga
gjykimet deri në zgjidhjen përfundimtare me vendim të formës së prerë të kërkimit tjetër,
duke sjellë një zvarritje të pajustifikuar të gjykimeve, kur tashmë ato janë pranuar të
gjykohen së bashku. Palët ndërgjyqëse për gjykime të këtij lloji, të cilat kanë filluar të
shqyrtohen pa hyrë akoma në fuqi ligji 49/2012, presin përgjigje nga gjykata brenda një afati
të arsyeshëm në lidhje me kërkimet e tyre. Qëllimi i ligjvënësit me miratimin e ligjit 49/2012,
nuk ka qenë zvarritja e gjykimeve, por përkundrazi përshpejtimi i tyre, duke pasur parasysh
vetë procedurën dhe afatet kohore të shkurtra në lidhje me gjykimet administrative.
20. Është e rëndësishme të theksohet se, sa më sipër është një situatë kalimtare dhe e
përkohshme për një kategori të caktuar çështjesh, duke mbajtur parasysh parimin e sigurisë
juridike, si dhe përfundimin e gjykimit brenda një afati të arsyeshëm ligjor, në kuptim të nenit
6 të KEDNJ. Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se në lidhje me
çështjen në shqyrtim, gjykimi duhet të vazhdojë në të njëjtën gjykatë ku edhe ka filluar (në
rastin konkret, çështja është në proces gjykimi në Gjykatën e Apelit Shkodër).
21. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të prishi
vendimin nr.1137, datë 07.07.2014 të Gjykatës së Apelit Shkodër, duke e dërguar sërisht këtë
çështje pranë kësaj të fundit, për vazhdimin e gjykimit si gjykata kompetente.
PËR KËTO ARSYE

“Per organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
VENDOSI
dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit, në këtë gjykatë.
Tiranë, më 25.02.2016
876
Nr. 00-2016-1549 i Vendimi
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 04.02.2016 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit, çështjen administrative që

u përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “SH.R.S.F GRUP-4” SH.P.K

I PADITUR: AUTORITETI KONTRAKTOR I
DREJTORISË SË SHËRBIMI TË
TRANSPORTIT RRUGOR GJIROKASTËR
OBJEKTI:
Përmbushje detyrimi kontraktor dhe shpërblim dëmi
për shkak të zgjidhjes së kontratës nr.2804, datë 28.09.2012 “Kontratë shërbimi”.
Baza Ligjore: Nenet 31 dhe 32 të K.Pr.Civile,
nenet 419, 608, 698 dhe 850 të ligjit nr.7850, datë 29.07.1994
“Kodi Civil në Republikën e Shqipërisë “, i ndryshuar ,
ligji nr.8770, datë 20.11.2001 “Për shërbimin e ruajtjes dhe sigurisë fizike”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, me vendimin nr.01, datë

Të shpall moskopetencën e Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Gjirokastër për gjykimin e çështjes civile nr.regj.them 02, datë regjistrimi
07.11.2013, duke urdhëruar dërgimin e akteve për kompetencë gjykimi
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.145, datë 11.04.2014 ka

vendosur:
Detyrimin e palës së paditur Autoriteti Kontraktor i Drejtorisë së Shërbimit të
Transportit Rrugor, Gjirokastër, ti paguaj paditësit Shoqëria “SH.R.S.F
GROUP-4” Sh.p.k shumën 552.134 (pesëqind e pesëdhjetë e dy mijë e njëqind
e tridhjetë e katër) lekë.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të kërkimit.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.20-2014-424/255, datë 05.06.2014 ka

vendosur:
Deklarimin e moskopetencës së Gjykatës së Apelit Gjirokastër për gjykimin e
çështjes nr.regj.them 33/21283-00157-00-2014, datë 30.04.2014 që i përket:
Paditës: “SH.R.S.F GRUP-4” Sh.p.k.
877
I Paditur: Autoriteti Kontraktor i Drejtorisë së Shërbimi të Transportit Rrugor
Gjirokastër
Objekti: Përmbushje detyrimi kontraktor dhe shpërblim dëmi për shkak të
zgjidhjes së kontratës nr.2804, datë 28.09.2012 “Kontratë shërbimi”. Dërgimin
e çështjes së mësipërme Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë si gjykatë
kompetente.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.s’ka, datë 15.01.2016 ka

vendosur:
T’i parashtrojë Gjykatës së Lartë qëndrimin e saj lidhur me përcaktimin e
kompetencës funksionale për shqyrtimin e ankimit të të paditurit, Drejtorisë së
Shërbimit të Transportit Rrugor Gjirokastër ndaj vendimit nr.145, datë
11.04.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
Gjykata Administrative e Apelit, parashtron se:

 Në analizë të shkakut dhe objektit të padisë pretendimet dhe prapësimeve të palëve
ndërgjygjëse rezulton se mosmarrëveshja ka lindur midis palëve në një kontratë
administrative publike me objekt prokurimin publik të shërbimit të ruajtjes fizike të
institucionit Drejtorisë së Shërbimit të Transportit Rrugor Gjirokastër.
 Qëndrimet dhe kundërshtimet e palëve referojnë në dispozitat e kuadrit ligjor që
rregullon prokurimin publik, Ligjin nr.8770, datë 20.11.2006 si dhe VKM nr.01 datë
10.01.2007 “Për miratimin e Rregullores së prokurimit Publik”.
 Si e tillë kjo mosmarrëveshje përfshihet në lëndën e gjykimit administrativ sipas nenit
7 gërma “a” e ligjit nr.49/2012 “Për Organizmin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, si
mosmarrëveshje që lind a) nga aktet administrative individuale aktet nënligjore
normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të
veprimtarisë administrative nga organi publik.
 Ndërsa rezulton se në mënyrë të gabuar, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër ka
pranuar se ka kompetencë lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje, kundërshtuar në
vijim edhe në këtë proces nga i padituri dhe ka depozituar për zgjidhjen e saj me
vendimin përfundimtar nr.145, datë 11.04.2014.
 Por ndryshe nga sa ka çmuar Gjykata e Apelit Gjirokastër, Kolegji Administrativ i
Apelit çmon se në rrethana të tilla është kjo e fundit që ka për funksion shqyrtimin e
ligjshmërisë së këtij vendimi të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër .
 Në rastin konkret padia është ngritur me datë 07.11.2013 pra pas datës 04.11.2013
regjistruar për gjykim në gjykatën kompetente.
 Gjykata Administrative e Shkallës së parë Gjirokastër. Ndaj në të tilla rrethana nuk ka
vend për mbështetjen e qëndrimit nga Gjykata e Apelit Gjirokastër të vendimmarrjes
së saj sipas vendimit unifikues nr.03 datë 06.12.2013.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi në tërësi çështjen në Dhomën e
Këshillimit, në përfundim;
VËREN
nr.31003-00090-00-2016 regj. them, që u përket palëve: paditëse Shoqëria “SH.R.S.F
GRUP-4” Sh.p.k dhe i paditur Autoriteti Kontraktor i Drejtorisë së Shërbimi të Transportit
878
Rrugor Gjirokastër, me objekt: Përmbushje detyrimi kontraktor dhe shpërblim dëmi për
shkak të zgjidhjes së kontratës nr.2804, datë 28.09.2012 “Kontratë shërbimi”.
2. Vendimi nr.20-2014-424/255, datë 05.06.2014 i Gjykata e Apelit Gjirokastër, është
i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga Kolegji Administrativ i Gjykatës
së Lartë.
3. Pala paditëse “SH.R.S.F. GROUP-4” Sh.p.k është shoqëri tregtare, e regjistruar në

QKR, me NIPT K63521603, me objekt veprimtarie fusha e organizmi, përgatitje, drejtim i
shërbimit të rojeve civile. Ajo ka lidhur një kontratë shërbimi me palën e paditur Drejtoria
Rajonale e Shërbimit të Transportit Rrugor Gjirokastër me nr.2804 prot, datë 28.09.2012, me
objekt: Ruajtje e objekteve dhe shoqërim personi për në bankë (12 muaj) për 24 orë të
DRSSH Gjirokastër.
4. Me shkresën nr.1253/1 prot, datë 15.04.20013 pala e paditur Drejtoria Rajonale e
Shërbimeve të Transportit Rrugor Gjirokastër njofton paditësin se: Mbështetur në listë
pagesat e derdhjes të kontributeve të sigurimeve shoqërore tuaj në administratën tatimore për
vitin 2012 dhe 2013, si dhe konstatimet e bëra gjatë kohës të zbatimit të kontratës nga ana e
subjektit tuaj ka rezultuar se subjekti juaj nuk ka zbatuar dhe nuk respekton detyrimet ligjore
të derdhjes së kontributeve të sigurimeve shoqërore e shëndetësore sipas legjislacionit në
fuqi, duke shkelur kështu detyrimet e përcaktuara në kontratën nr.2804, datë 28.09.2012 të
lidhur me autoritetin tonë kontraktor, si dhe duke shkelur haptazi detyrimet e përcaktura në
nenin 81 dhe 87 të Kodit Punës të Republikës së Shqipërisë, prandaj mbështetur në nenin
24.2 të kontratës të shërbimit .... njoftoheni për zgjidhjen e kontratës për veprimet e
paligjshme të subjektit tuaj.
II. Vendimet dhe arsyetimi i gjykatave në mosmarrëveshje:
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.145, datë 11.04.2014 ka

vendosur:
Detyrimin e palës së paditur, Autoriteti Kontraktor i Drejtorisë së Shërbimit të
Transportit Rrugor Gjirokastër, t’i paguajë paditësit Shoqëria “SH.R.S.F GROUP-4” Sh.p.k
shumën 552.134 (pesëqind e pesëdhjetë e dy mijë e njëqind e tridhjetë e katër) lekë.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të kërkimit.
6. Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.20-2014-424/255, datë 05.06.2014 ka
vendosur:
Deklarimin e moskompetencës së Gjykatës së Apelit Gjirokastër për gjykimin e
çështjes nr.regj. them 33/21283-00157-00-2014, datë 30.04.2014.....Dërgimin e çështjes së
mësipërme Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë si gjykatë kompetente.
7. Gjykata e Apelit Gjirokastër, ndër të tjera arsyeton se:
.....Gjykata çmon se duke u bazuar në objektin e kërkimeve në këtë padi Gjykata e
Apelit Gjirokastër në kundërshtim me mënyrën se si ka arsyetuar Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Gjirokastër dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër çmon se
mosmarrëveshja objekt gjykimi është një çështje e karakterit administrativ që përfshihet
brenda fushës lëndore të gjykimit të gjykatave administrative sipas ligjit specifik nr.49/2012
Me datë 04.11.2013 mbi bazën e Dekretit të Presidentit të Republikës së Shqipërisë
dhe përcaktimeve të nenit 70/5 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
879
gjykatave administrative dhe gjykimin mosmarrëveshjeve administrative” kanë filluar së
funksionuari gjykatat administrative në territorin e Republikës së Shqipërisë”....
8. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.s’ka, datë 15.01.2016 ka
vendosur:
T’i parashtrojë Gjykatës së Lartë qëndrimin e saj lidhur me përcaktimin e
kompetencës funksionale për shqyrtimin e ankimit të të paditurit Drejtorisë së Shërbimit të
Transportit Rrugor Gjirokastër ndaj vendimit nr.145, datë 11.04.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër.
9. Gjykata Administrative e Apelit ndër të tjera arsyeton se:
....Gjykata çmon se ndërsa rezulton se në mënyrë të gabuar Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër ka pranuar se ka kompetencë lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje,
kundërshtuar në vijim edhe në këtë proces nga i padituri dhe ka depozituar për zgjidhjen e
saj me vendimin përfundimtar nr.145, datë 11.04.2014. Por ndryshe nga sa ka çmuar
Gjykata e Apelit Gjirokastër, Kolegji Administrativ i Apelit çmon se në rrethana të tilla është
kjo e fundit që ka për funksion shqyrtimin e ligjshmërisë së këtij vendimi të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Gjirokastër. Në rastin konkret padia është ngritur me datë 07.11.2013, pra
pas datës 04.11.2013 regjistruar për gjykim në gjykatën kompetente....
10. Neni 7 i ligjit nr.49/2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, parashikon:
11. Neni 17 i ligjit nr.49/2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, parashikon:
1. Padia ngrihet:
a) për shfuqizimin tërësisht apo pjesërisht të aktit administrativ;
b) për ndryshimin, pjesërisht apo tërësisht, të aktit administrativ apo detyrimin e
organit publik për të ndryshuar një akt administrativ;
c) për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ;
ç) për të detyruar organin publik të kryejë një veprim administrativ, që është
refuzuar, apo për të cilin organi publik ka heshtur, ndonëse ka pasur kërkesë;
d) për konstatimin e paligjshmërisë së veprimit administrativ, që nuk prodhon pasoja
juridike, nëse paditësi ka një interes të arsyeshëm për këtë;
880
dh) për saktësimin e të drejtave dhe të detyrimeve ndërmjet paditësit dhe organit
publik;
e) për detyrimin e organit publik për të kryer apo për të ndaluar kryerjen e një
paditësit;
ë) për përcaktimin e organit që ka në kompetencën e tij zgjidhjen e çështjes konkrete,
duke urdhëruar kur është rasti dhe shfuqizimin e aktit të nxjerrë nga organi jokompetent;
f) për shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor, sipas ligjit të posaçëm;
g) për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve të punës, kur punëdhënësi është një organ i
2. Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, shkaqet që parashtrohen

nga Gjykata e Administrative e Apelit, për konfliktin e kompetencës lëndore janë të
pabazuara në ligj, prandaj nuk ekzistojnë shkaqe ligjore, që vendimi i dhënë nga Gjykata e
Apelit Gjirokastër të cënohet.
13. Në ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, është rregulluar
kompetenca territoriale dhe tokësore e gjykatave administrative. Kompetenca është një kusht
procedural i vlefshmërisë së procesit gjyqësor dhe i akteve të realizuara gjatë tij në kuptimin
që një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari procedurale. Për këtë arsye
shqyrtimi i çështjes së kompetencës përfshihet që në veprimet përgatitore të procesit gjyqësor
që duhet të kryejë gjykata (neni 158 /a i K.Pr.Civile).
14. Nga interpretimi i dispozitave ligjore dhe sipas përmbajtjes së tekstit dhe qëllimit
të ligjit, del e qartë se në kompetencë të gjykatës administrative, si rregull janë ato
mosmarrëveshje që kanë lindur nga marrëdhëniet administrative ndërmjet subjekteve të të
drejtës private dhe organeve të administratës publike, si dhe mosmarrëveshjet nga cënimi i të
drejtave apo interesave të ligjshme të subjekteve të të drejtës private, si rezultat i veprimtarisë
administrative të organeve që ushtrojnë autoritet shtetëror.
15. Gjykata e Apelit Administrativ parashtron se Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër nuk ka patur kompetencën funksionale, të parashikuar nga neni 10/1 i ligjit
nr.49/2012 në gjykimin e çështjes, pasi ajo ka shqyrtuar një çështje administrative të
rregjistruar pas datës 04.11.2013 (me datë 07.11.2013), kohë kur ka filluar funksionimi i
gjykatave administrative, të cilat ishin në kompetencën lëndore të këtyre të fundit, por ajo
arsyeton se nuk ka kompetencë për të disponuar mbi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër.
16. Ky përfundim i Gjykatës së Apelit Administrativ është i pabazuar në ligj, sepse
çështja në shqyrtim është një çështje me natyrë administrative, prandaj kompetenca në lëndë i
përket Gjykatës Administrative të Apelit, e cila edhe në shumë raste të tjera ka marrë në
shqyrtim vendimet e gjykatave të rretheve gjyqësore (civile) kur kishte përfunduar gjykimi në
shkallë të parë si pasojë e zbatimit të vendimit unifikues nr.03, datë 06.12.2013 të Kolegjeve
të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
17. Para se t’i hyjë shqyrtimit gjyqësor të çështjes, gjykata është e detyruar që të
verifikojë kompetëncën e saj dhe këtë gjë ka bërë Gjykata e Apelit Gjirokastër, e cila duke
parë që çështja kishte natyrë të pastër administrative, ajo ka vendosur moskompetencën e saj,
881
duke ia kaluar aktet Gjykatës së Apelit Administrativ, e cila është kompetente në lëndë për
gjykimin e çështjes objekt gjykimi.
18. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se
pretendimet e parashtruara nga Gjykata Administrative e Apelit në vendimin për ngritjen e
mosmarrëveshjes lëndore janë të pabazuara në ligj, prandaj vendimi i dhënë nga Gjykata e
Apelit Gjirokastër, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 13/6 të ligjit
nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.....
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.20-2014-424/255, datë 05.06.2014 të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër.
Tiranë, më 04.02.2016
882
Nr. 00-2016-1550 Vendimi
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Sot me datë 04.02.2016 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit çështjen administrative

që iu përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “SCHOLZ” SH.P.K

TË PADITUR: DEGA E DOGANËS DURRËS
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
DOGANAVE
OBJEKTI:
Shfuqizimi i vendimit nr.672, datë 24.06.205 i Degës së Doganës Durrës.
Shfuqizimi i vendimit nr.673, datë 24.06.2015 i Degës së Doganës Durrës.
Shfuqizimi i vendimit me shkresë nr.1959/1, datë 22.07.2015
i Drejtorisë së Përgjithshme të Doganës për kthimin pa veprim të kërkesës ankimore.
Baza Ligjore: Ligji nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin
e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”,
Kodi i Procedurës Civile, Kodi i Procedurës Administrative,
nenet 2, 105, 115 e vijues, neni 135 e vijues,
ligji nr.8449, datë 27.01.1999 Kodi Doganor, i cili vazhdon të zbatohet
në bazë të ligjit nr.102/2014, datë 31.07.2014.
Neni 137 e vijues i ligjit nr.8445, datë 12.05.1999,
VKM-ja nr.205, datë 13.04.1999
“Për miratimin e dispozitave zbatuese të Kodit Doganor”, i ndryshuar.
Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.82-2015-983-

1257, datë 17.11.2015 ka vendosur:
Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen me nr.regjistri 1472, datë
regjistrimi 24.08.2015, që i përket palës paditëse Shoqëria “SCHOLZ” Sh.p.k
dhe të paditur Dega e Doganës Durrës e Drejtoria e Përgjithshme e Doganave.
Kundër vendimit të sipërcituar, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse

Shoqëria “SCHOLZ” Sh.p.k, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.82-2015-983-1257, datë 17.11.2015 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Durrës dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit me të njëjtin trup
gjykues, pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës.
883
Pala paditëse Shoqëria “SCHOLZ” Sh.p.k, në ankimin e veçantë parashtron
këto shkaqe:
 Rezulton se me datë 07.07.2015 shoqëria ka shlyer, për efekt të ankimimit të
detyrimeve doganore sipas objektit të kërkesëpadisë, shumën e plotë të detyrimeve
doganore si dhe një shumë të barabartë me 40 % të shumës së përgjithshme të gjobës
të zbatuar nga autoritetet doganore.
 Brenda afatit ligjor prej 5 ditor, shoqëria ka shlyer për efekt të ankimit, shumën e
plotë të detyrimeve doganore si dhe një shumë të barabartë me 40 % të shumës së
përgjithshme të gjobës nga autoriteti doganor.
 Rezulton plotësisht e provuar se vendimi nr.1257, datë 17.11.2015 i Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Durrës për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të
çështjes me nr.regjistri 1472, datë regjistrimi 24.08.2015 është totalisht i pambështetur
në fakte dhe prova.

VËREN
nr.31003-00061-00-2016 regj. them, që iu përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Shoqëria
“SCHOLZ” Sh.p.k dhe të paditur Dega e Doganës Durrës e Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave, me objekt: Shfuqizimi i vendimit nr.672, datë 24.06.205 të Degës së Doganës
Durrës. Shfuqizimi i vendimit nr.673, datë 24.06.2015 të Degës së Doganës Durrës.
Shfuqizimi i vendimit me shkresë nr.1959/1, datë 22.07.2015 të Drejtorisë së Përgjithshme të
Doganës për kthim pa veprim të kërkesës ankimore.
2. Vendimi nr.82-2015-983-1257, datë 17.11.2015 i Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Durrës është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të
lihet në fuqi nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë.
3. Pala paditëse është një shoqëri e të drejtës shqiptare që operon në regjimin e

përpunimit aktiv në bazë të autorizimit për regjimin e përpunimit aktiv me rimbursim me të
dhënat përkatëse. Inspektorët e CROEN Agents, pranë DPD bazuar në programin përkatës të
kontrollit kanë ushtruar kontroll në ambientet e subjektit “Scholz” Shpk dhe sipas raportit të
kontrollit paraprak dhe përfundimtar kanë mbajtur procesverbalin e kontrollit aposterior dhe
në përfundim të procedurës administrative të ndjekur prej tyre kanë dalë me vendimin
administrativ nr.672, dhe nr.673, datë 25.06.2015 në të cilat është vendosur që shoqëria duhet
të paguaj detyrimin doganor të munguar në shumën 10.514.991 lekë për të cilin duhet të
përpilojë deklaratën doganore për këtë detyrim shtesë. Të dënojë me gjobë subjektin në
shumën 10.514.991 lekë sa njëfishi i detyrimit doganor të munguar dhe të dënojë me gjobë
subjektin në shumën 50.000 lekë. Këto vendime i janë njoftuar shoqërisë me shkresën
nr.8578/1 prot, datë 25.06.2015 dhe ajo ka marrë dijeni në datën 02.07.2015 sipas
konfirmimit postar.
4. Në datën 07.07.2015 pala paditëse ka kryer pagesën në shumën 50.000 lekë për
vendimin nr.673 dhe 40% të shumës për vendimin nr.672, në shumën 4.206.000 lekë, por nuk
ka përpiluar deklaratën doganore në zbatim të pikës 1 të vendimit nr.672 të DPD për pagimin
e detyrimit doganor në shumën 10.154.991 lekë, kërkesë të cilën e ka përmbushur vetëm në
datën 17.09.2015 nëpërmjet deklaratës doganore përkatëse.
884
5. Vendimet nr.672 dhe nr.673, datë 24.06.2015 janë ankimuar nga pala paditëse në
DPD dhe kjo e fundit me shkresën nr.17959/1, datë 22.07.2015 ka kthyer pa veprim kërkesën
ankimore në përmbajtjen e të cilës thuhet se: Në përgjigje të kërkesës tuaj ankimore nr.17959
prot, datë 15.07.2015 përmes të cilës kërkoni shfuqizimin e vendimit nr.672, datë 24.06.2012,
si dhe vendimit nr.673, datë 24.06.2015 të Degës së Doganës Durrës shprehemi si më poshtë
vijon: Për të ushtruar të drejtën e rekursit administrativ Kodi Doganor ka parashikuar
plotësimin e disa kushtëzimeve ligjore në zbatim të pikave 2, 3 të nenit 289. Në zbatim të
nenit 18/1 të Kodit Doganor për të shqyrtuar më saktë kërkesën ankimore “apeluesi duhet të
vërë në dispozicion të gjithë informacionet dhe dokumentat e nevojshme”. Përsa më lart,
duke konstatuar se kërkesa juaj ankimore nuk përmban pagesën e detyrimit doganor dhe të
gjobës në zbatim të kushtëzimit ligjor të sipërcituar ankesa po iu kthehet pa veprim.
II. Vendimi dhe arsyetimi i gjykatës së shkallës parë:
6. Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.82-2015-983-

1257, datë 17.11.2015 ka vendosur:
Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen me nr.regjistri 1472, datë regjistrimi
24.08.2015, që i përket palës paditëse Shoqëria “SCHOLZ” Sh.p.k dhe të paditur Dega e
Doganës Durrës e Drejtoria e Përgjithshme e Doganave.
7. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, ndër të tjera arsyeton se:
..... Gjykata çmon se provohet sikundër pala paditur parashtron se vendimi nr.672,
datë 24.06.2015 dhe vendimi nr.673, datë 24.06.2015 të Degës Doganore Durrës i janë
komunikuar paditësit në datën 02.07.2015 sipas dëftesës së komunikimit postar, ndërkohë që
ankimi është depozituar në datë 15.07.2015, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave.
Në lidhje me pretendimin që ngre pala e paditur në lidhje me mosshlyerjen e detyrimit dhe
gjobës përkatëse si kusht për ankimin administrativ, gjykata e gjen këtë pretendim jo të
mbështetur në ligj, duke konstatuar se nga ana e palës paditëse, për llogari të palës së
paditur është bërë shlyerja e detyrimit sipas vendimit nr.672, datë 24.06.2015, si dhe ka
paguar gjobën në masën e parashikuar në ligj sipas këtij vendimi dhe vendimit nr.673, datë
24.06.2015, por sikundër më sipër është përmendur konstatohet se pala paditëse nuk i është
drejtuar në kohë palës së paditur Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave për të
kundërshtuar në rrugë administrative vendimet objekt kundërshtimi, duke qenë jashtë afatit 5
ditor të parashikuar në ligj.
Gjykata çmon se në kushtet kur paditësi për shkaqe të cilat varen prej tij nuk ka
marrë një përgjigje në lidhje me themelin e ankimit të tij bazueshmëria apo jo të vendimeve
të nxjerra nga Dega Doganore Durrës me nr.672 dhe nr.673, datë 24.06.2015 për shkak se
nuk ka respektuar afatin 5 ditor të ankimit, për t’iu drejtuar DPD nuk mund ti drejtohet
rrugës gjyqësore për kundërshtimin e akteve administrative objekt gjykimi. Gjykata në lidhje
me këtë konkluzion referon në vendimin unifikues nr.03, datë 12.02.2008 në të cilin
përcaktohet se: Nëse gjykatës i rezulton se ankimi administrativ është paraqitur jashtë afatit
dhe ose/mungojnë dokumentet shoqëruese sipas nenit 55 të ligjit dhe ky është shkaku i
mosshqyrtimit në themel të ankimit nga organi administrativ, gjykata vendos konform neneve
36 e 59 të K.Pr.Civile nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Në kushtet kur paditësi nuk ka ezauruar rrugën e ankimit administrativ si kusht
pengues për t’iu drejtuar gjykatës, duke qenë se nuk vërtetohet në rastin konkret asnjë prej
rasteve përjashtuese të përcaktuara në ligjin nr.49/12, neni 16, paragrafi i dytë.
Përjashtohen nga rregulli rastet kur:
a)-ligji nuk parashikon organ më të lartë për paraqitjen e ankimit administrativ ose
kur organi më i lartë administrativ nuk është konstituar:
885
b)-ligji parashikon shprehimisht të drejtën për tu ankuar ndaj veprimit administrativ
drejtpërdrejtë në gjykatë:
c)-organi më i lartë në shqyrtimin e një ankimi administrativ ka cënuar, me vendimin
e tij, të drejta apo interesat personale të ligjshme të një personi, i cili nuk ka qenë palë në
procedimin administrativ ... gjykata kryesisht konstaton se nuk ka juridiksion për gjykimin e
kësaj çështje....
8. Në nenin 121 të K.Pr.A është përcaktuar se:

Aktet administrative shfuqizohen ose revokohen me nismën e organit kompetent ose si
rezultat i kërkesës për shqyrtim apo apelimit të palëve të interesuara.
Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk mund të shfuqizohen apo
revokohen.
9. Në nenin 289 të Kodit Doganor parashikohet se:

1. Vendimi i autoriteteve doganore kompetente, për pagimin e detyrimeve doganore
për qëllim të nenit 256 (4) dhe të gjobave përkatëse të përcaktuara në bazë të nenit 287 (2),
duhet të merret dhe t'i njoftohet personit të akuzuar brenda 24 orësh nga çasti i verifikimit të
shkeljes. Për të siguruar borxhin doganor zbatohen dispozitat e parashikuara në nenin 245 të
këtij Kodi.
2. Kundër vendimit të autoriteteve doganore kompetente të përmendura në paragrafin
1, personi i akuzuar mund t'i paraqesë Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave një ankesë të
arsyetuar kundër këtij vendimi, brenda 5 ditësh nga data e njoftimit. Në qoftë se personi i
akuzuar nuk paguan shumën e përmendur në paragrafin 1, dhe nuk apelon, pranë Drejtorit
të Përgjithshëm të Doganave, autoritetet doganore marrin të gjitha masat për të proceduar
me vjeljen e shumës së borxhit doganor dhe të gjobës, në bazë të procedurave të përcaktuara
në nenin 245 të këtij Kodi.
3. Për të paraqitur ankesën, apeluesi duhet të paguaj shumën e përgjithshme të
detyrimeve doganore që duhen paguar, si rrjedhim i verifikimit të bërë, dhe të depozitojë,
paraprakisht, në llogarinë bankare të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave një shumë të
barabartë me 40% të shumës së përgjithshme të gjobës së zbatuar nga autoritetet doganore.
Shuma që i korrespondon 40%, në asnjë rast, nuk mund të jetë me e madhe se shuma e
përgjithshme e detyrimeve doganore që duhen paguar për mallrat që janë objekt i shkeljes.
4. Drejtori i përgjithshëm merr një vendim brenda 30 ditësh nga dita e marrjes së
ankesës dhe ky vendim i njoftohet menjëherë apeluesit dhe autoriteteve doganore
kompetente.
5. Nëse ankesa nuk pranohet, apeluesi duhet të paguaj pjesën që mbetet prej 60 % të
gjobës, dhe mund të ankohet kundër vendimit të Drejtorit të përgjithshëm, pranë autoriteteve
gjyqësore brenda 30 ditësh nga data e njoftimit të mospranimit të ankesës.
6. Në rast se autoritetet gjyqësore pranojnë ankesën, autoritetet doganore duhet t'i
kthejnë apeluesit shumën e depozituar. Kthimi i kësaj shume mund të bëhet vetëm pasi
vendimi i autoriteteve gjyqësore kompetente merr formë të prerë.....
10. Në vendimin nr.03, datë 12.02.2008 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së

Lartë, ndërmjet të tjerave thuhet se:
Gjykata, e nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor vetëm kur paditësi, për faj të
tij, nuk e ka paraqitur ankimin administrativ në afat ose nuk ka kompletuar dokumentet
shoqëruese sipas ligjit (megjithëse organi administrativ e ka vënë në dijeni për të metat e
ankimimit). Nëse gjykatës i rezulton se jo për faj të paditësit (ankuesit) çështja nuk është
886
shqyrtuar në themel nga organi administrativ, atëhere në zbatim të nenit 42 të Kushtetutës,
nenit 6 të Konventës Europiane të së Drejtave të Njeriut, që garantojnë një proces të rregullt
ligjor, është e detyruar të shqyrtojë çështjen në themel, duke qenë ajo që ka juridiksionin për
shqyrtimin e çështjes.

Gjykatës së Lartë ndër të tjera thuhet se:
.....Dallohet qartësia në ligj që, për t’u marrë në shqyrtim ankimi, detyrimisht duhet
që të parapaguhen, sipas aktit administrativ Njoftim-Vlerësimit, detyrimi tatimor, i cili duhet
të ketë të përfshirë tatimin dhe kamatëvonesat.
“Tatimi i papaguar dhe kamatëvonesat e krijuara janë pjesë dhe përbëjnë detyrimin
tatimor, i cili duhet të paguhet, përpara fillimit të procedurave të ankimit administrativ.
Mospagimi i tyre përpara paraqitjes se ankimit administrativ, kundër Njoftim-Vlerësimit,
passjellë mos-shqyrtimin e kërkesës ankimore”.....
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet që ngrihen në

ankimin e veçantë nga pala paditëse Shoqëria “SCHOLZ” Sh.p.k nuk janë të bazuara në ligj,
prandaj vendimi i dhënë nga gjykata administrative e shkallës së parë nuk është i cënueshëm.
13. Në rastin në gjykim gjykata administrative e shkallës së parë ka zbatuar drejtë
ligjin, pasi në mënyrë që të vazhdonte shqyrtimi i kësaj çështje nga gjykata duhet që
paraprakisht nga pala paditëse të jetë ezauruar rruga administrative e ankimit.
14. Në zbërthim të nenit 289 pikat 2 dhe 3 të Kodit Doganor, me të cilin rregullohet
procedura e ankimit administrativ lehtësisht kuptohet se, në momentin që paraqet ankimin në
Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave, personi për të cilin ka dalë vendimi duhet të plotësojë
kushtet e mëposhtme, të cilat janë të detyrueshme:
 T’i paraqesë Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave një ankesë të arsyetuar
kundër këtij vendimi, brenda 5 ditësh nga data e njoftimit.
 Për të paraqitur ankesën, apeluesi duhet të paguaj shumën e përgjithshme të
detyrimeve doganore.
 Të depozitojë paraprakisht në llogarinë bankare të Drejtorisë së Përgjithshme të
Doganave një shumë të barabartë me 40% të shumës së përgjithshme të gjobës së
zbatuar nga autoritetet doganore.
15. Në gjykim është provuar se, vendimi nr.672, datë 24.06.2015 dhe vendimi nr.673,
datë 24.06.2015 të Degës Doganore Durrës i janë komunikuar paditëses në datën 02.07.2015
sipas dëftesës së komunikimit postar, ndërkohë që ankimi është depozituar në datën
15.07.2015, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave, pra jashtë afatit të parashikuar në
ligj, prandaj në këtë rast nuk përmbushen në mënyrë kumulative tre kërkesat e parashikuara
në 289 i Kodit Doganor dhe kjo për neglizhencë të palës paditëse, prandaj rruga
administrative e ankimit në këtë rast nuk është e ezauruar.
16. Në vendimin unifikues nr.03, datë 12.02.2008 ndërmjet të tjerave thuhet: Nëse
gjykatës i rezulton se ankimi administrativ është paraqitur jashtë afatit dhe ose/mungojnë
dokumentet shoqëruese sipas nenit 55 të ligjit dhe ky është shkaku i mosshqyrtimit në themel
të ankimit nga organi administrativ, gjykata vendos konform neneve 36 e 59 të K.Pr.Civile
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
887
17. Përderisa pala paditëse nuk ka ezauruar rrugën administrative të ankimit, pasi ajo i
është drejtuar organit më të lartë administrativ jashtë afatit të parashikuar në ligj dhe në rastin
në gjykim nuk ndodhemi përpara një kërkesëpadie me objekt pavlefshmërinë absolute të aktit
administrativ, çështja në gjykim nuk i përket juridiksionit gjyqësor, prandaj ankimi i veçantë i
paraqitur nga pala paditëse vlerësohet i pabazuar në ligj dhe për rrjedhojë ai nuk duhet të
pranohet nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u lënë në fuqi vendimi i
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të neneve 63 dhe 9 të ligjit
Mosmarrëveshjeve Administrative”.....
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.82-2015-983-1257, datë 17.11.2015 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Durrës.
Tiranë, më 04.02.2016
888
Nr. 00-2016-1553 Vendimi
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 04.02.2016 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit çështjen administrative që u

përket palëve:
PADITËS: KOMISIONI VENDOR I VERIFIKIMIT TË

TITUJVE TË PRONËSISË PRANË
PREFEKTIT TË QARKUT DURRËS
I PADITUR: KOMUNA XHAFZOTAJ
SERVETE DUKA
PERSON I TRETË: DORINA DUKA
ADMIR DUKA
ARSEDA DUKA
MALIQ MEMA
OBJEKTI:
Shfuqizimin e plotë të AMTP-së nr.869, datë 11.04.1996
të shtetases Servete Duka për ngastrën nr.35, me sip. 2000 m2 ZK.3852,
të ndodhur në fshatin Xhafzotaj, kthimin e pronës në pronësi shtetit.
Baza Ligjore: Ligji nr.9948, datë 07.07.2008
“Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit
të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”,
neni 10 i K.Pr.Administrative
dhe neni 116 i K.Pr.Civile.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.82, datë

Mospranimin e kërkesës e të paditurit për nxjerrjen jashtë juridiksioni të
çështjes administrative me nr.1887/138 Regjistri, datë 22.09.2014 Regjistrimi.
Kundër vendimit të sipërcituar ka paraqitur ankim të veçantë pala e paditur

Servete Duka, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.82, datë 13.05.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Durrës.
889
Shkaqet që pala e paditur Servete Duka paraqet në ankimin e veçantë, janë:
 Vendimi i dhënë nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës është në
kundërshtim me ligjin nr.49/2012 dhe nenin 59 të K.Pr.Civile dhe nenin 9/1 të ligjit
nr.58/2012 e konkretisht: Në nenin 16 të ligjit nr.49/2012 i ndryshuar është kusht
kryesor...Shterimi i ankimit administrativ.
 Padia ndaj veprimit administrativ mund të ngrihet vetëm pas shterimit të ankimit
administrativ, gjë e cila në rastin konkret për palët në këtë proces nuk ka ndodhur siç
është parashtruar nga ana jonë përpara gjykatës për shkak të daljes së ligjit
nr.58/2012.
 Ligji nuk parashikon organ më të lartë administrativ për paraqitjen e ankimit
administrativ, ose kur organi më i lartë nuk është konstituar. Ky organ është
konstituar që me ligjin nr.7051 që ka pas parashikuar ankimin është në K.Q.T ndaj
vendimeve të K.T në rreth dhe më vonë në qark.
 Në bazë të nenit 59/1 të K.Pr.Civile .... gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit,
qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bënë pjesë në
juridiksionin gjyqësor apo atë administrativ. Përsa më sipër përderisa nuk është
shteruar ankimi administrativ, pasi me ligj është krijuar një organ më i lartë për të
shqyrtuar ankimin administrativ, të paraqitur nga e paditura Servete Duka.
 Në bazë të ligjit nr.58/2012 me ndryshimet që i janë bërë ligjit nr.9984, datë
07.07.2008 në nenin 9/1 është përcaktuar: Ankimi i vendimeve të komisioneve të
vlerësimeve. Vendimet e KV-ve për korrigjimin, plotësimin dhe konfirmimi të
A.M.T.P-së brenda 7 ditëve nga marrja dijeni e vendimit i njoftohet subjektit të
interesuar, komunës /bashkisë si dhe sekretariatit teknik të K.Q.T.
 Subjekti i interesuar dhe komuna/bashkia përkatëse, brenda 30 ditëve nga marrja
dijeni e vendimit të KV-së, kanë të drejtë të paraqesin ankimin ndaj këtij vendimi në
K.Q.T, duke e depozituar atë pranë K.V-së. Kjo e fundit duhet ta përcjellë ankimin në
sekretarinë teknike brenda 3 ditëve nga depozitimi i tij të shoqëruar me dosjen
përkatëse.

VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 15.01.2016 është regjistruar çështja nr.31001-00057-
00-2016 regj. them, që u përket palëve: paditës Komisioni Vendor i Verifikimit të Titujve të
Pronësisë, pranë Prefektit Qarkut Durrës, të paditur Komuna Xhafzotaj, Servete Duka dhe
persona të tretë Dorina Duka, Admir Duka, Arseda Duka e Maliq Mema, me objekt:
Shfuqizimin e plotë të AMTP-së nr.869, datë 11.04.1996 të shtetases Servete Duka për
ngastrën nr.35, me sip. 2.000 m2 ZK.3852, e ndodhur në fshatin Xhafzotaj dhe kthimin e
pronës në pronësi të shtetit.
2. Vendimi nr.82, datë 13.05.2015 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Durrës, është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.
3. Me vendimin nr.242, datë 28.02.2011 KVVTP, pranë Prefektit të Qarkut Durrës ka

vendosur shfuqizimin e plotë të AMTP nr.869, datë 11.04.1996 të lëshuar në emër të të
paditurës Servete Duka, për parcelën nr.35 ZK. 3852 me sipërfaqe 2.000 m 2 e ndodhur në
fshatin Xhafzotaj Durrës.
890
4. Pala paditëse i është drejtuar me kërkesëpadi gjykatës sipas objektit dhe bazës
ligjore të mësipërme në datën 16.03.2011. Pala e paditur Servete Duka në seancën e datës
13.05.2015 pretendoi se çështja duhet të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor, pasi padia pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës është ngritur në vitin 2011 dhe si rezultat i disa
ndryshimeve të ligjit nr.9948 që kanë ndodhur me nenin 9/1 të ligjit nr.58/2012, i cili e bën të
detyrueshme rrugën administrative e ankimit.
II. Vendimi dhe arsyetimi i gjykatës administrative të shkallës së parë:
5. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.82, datë

Mospranimin e kërkesës të të paditurit për nxjerrjen jashtë juridiksioni të çështjes
administrative me nr.1887/138 Regjistri, datë 22.09.2014 Regjistrimi.
6. Gjykata administrative e shkallës së parë ndër të tjera arsyeton se:
... Gjykata çmon se në bazë të ligjit nr.9948 të vitit 2008 të ndryshuar me ligjin
nr.58/2012 është parashikuar procedura e ankimit administrativ për vendimet e KVVT-ve për
korrigjim, plotësim dhe rikonfirimim të AMTP-së Ndërsa për vendimet e KVVTP-ve për
shfuqizim të AMTP-së në gjykatë (neni 9 dhe 10 të ligjit të posaçëm i ndryshuar).
Sa më sipër gjykata e gjen të pa mbështetur kërkesën e palës së paditur për
pavlefshmëri të AMTP-së depozitoheshin drejtpërdrejtë në gjykatë dhe sipas parimit të
veprimit në kohë të ligjit procedural paditësi nuk ishte i detyruar të ndiqte rrugën e ankimit
administrativ, përsa kohë nuk parashikohej ende në ligjin e posaçëm, pasi neni 9/1 u shtua
në ligjin e posaçëm me ndryshimin e ligjit nr.58/2012, i cili ka hyrë në fuqi pas dhënies së
vendimit të KVVTP-së objekt i këtij gjykimi, i cili është paraqitur në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Durrës me datë 17.03.2011......
7. Neni 9 i ligjit 49/2012 parashikon se:

1. Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, kur konstaton se
çështja nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, merr vendim për nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit dhe dërgimin e akteve organit kompetent.
2. Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i veçantë në Kolegjin
Administrativ të Gjykatës së Lartë. Kolegji vendos në dhomë këshillimi brenda 10 ditëve nga
data e marrjes së akteve, nëse çështja përfshihet ose jo në juridiksionin gjyqësor. Gjykimi i
filluar pezullohet derisa të jepet vendimi për zgjidhjen e mosmarrëveshjes për juridiksionin.
Gjykata mund të marrë vetëm masa për sigurimin e padisë dhe të kryejë veprime procedurale
që nuk presin.
3.b Kur Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se çështja është brenda
juridiksionit gjyqësor, prish vendimin dhe e dërgon çështjen për vazhdimin e gjykimit me të
njëjtin trup gjykues në gjykatën që kishte vendosur nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit.
8. Neni 16 i ligjit nr.49/2012 parashikon se:

Padia ndaj veprimit administrativ mund të ngrihet vetëm pas shterimit të ankimit
administrativ;
9. Neni 137 i K.Pr.Administrative parashikon:

1. Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet kundër një akti administrativ ose
kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ;
891
2. Organi administrativ, të cilit i drejtohet ankimi, shqyrton ligjshmërinë dhe
rregullsinë e aktit të kontestuar;
3. Në parim, palët e interesuara mund ti drejtohen gjykatës në gjyq vetëm pasi të kenë
ezauruar rekursin administrativ.
10. Neni 10 i ligjit nr.9948, datë 07.07.2008 parashikon:

1. Kur KV-ja, gjatë verifikimit të dokumentacionit dhe të vendimeve përkatëse të
komisioneve të tokës, vëren se krijimi i titullit të pronësisë mbi tokën është dhënë në
kundërshtim me dispozitat e përcaktuara në nenet 2, 3 e 4 të këtij ligji dhe me vendimet e tij,
të marra sipas neneve 8 pikat 2 e 3 dhe 9 pika 2 të këtij ligji, i paraqet gjykatës së rrethit
gjyqësor përkatës një kërkesë për anullimin e aktit administrativ, “akt i marrjes së tokës në
pronësi”.
2. Kërkesa i paraqitet subjektit përkatës nga Prefekti i Qarkut brenda 7 ditëve nga
data e njoftimit të vendimit për paligjshmërinë e aktit të pronësisë mbi tokën bujqësore.
Objekt i kërkesës së prefektit është deklarimi i pavlefshmërisë së “aktit të marrjes së tokës në
pronësi”, shfuqizimi i tij dhe kthimi i pronës në pronësi të shtetit.
3. Gjykata shqyrton kërkesën e prefektit brenda 60 ditëve, duke thirrur në proces
gjyqësor edhe Avokatin e Shtetit.
11. Në nenin 9/1 të ligjit nr.58/2012 është parashikuar:

Vendimet e KV-ve për korrigjimin, plotësimin dhe konfirmimi të A.M.T.P-së brenda 7
ditëve nga marrja dijeni e vendimit i njoftohet subjektit të interesuar, komunës /bashkisë si
dhe sekretaratit teknik të K.Q.T.
Subjekti i interesuar dhe komuna/bashkia përkatëse, brenda 30 ditëve nga marrja
dijeni e vendimit të KV-së, kanë të drejtë të paraqesin ankimin ndaj këtij vendimi në K.Q.T,
duke e depozituar atë pranë K.V-së. Kjo e fundit duhet ta përcjellë ankimin në sekretarinë
teknike brenda 3 ditëve nga depozitimi i tij të shoqëruar me dosjen përkatëse.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, shkaqet që ngrihen në

ankimin e veçantë të paraqitur nga pala e paditur Servete Duka, janë të pabazuara në ligj,
prandaj vendimi i dhënë nga gjykata administrative e shkallës së parë nuk bëhet i cënueshëm.
13. Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë, pranë Prefekturës Durrës
me vendimin nr.242, datë 28.02.2011 ka vendosur shfuqizimin e plotë të AMTP nr.869, datë
11.04.1996 të lëshuar në emër të të paditurës Servete Duka, për parcelën nr.35 ZK. 3852 me
sipërfaqe 2.000 m2, e ndodhur në fshatin Xhafzotaj Durrës.
14. Mbi këtë bazë pala paditëse i është drejtuar me kërkesëpadi gjykatës me datë
16.03.201, duke kërkuar shfuqizimin e plotë të AMTP-së nr.869, datë 11.04.1996 të shtetases
Servete Duka për ngastrën nr.35, me sip. 2.000 m 2 ZK. 3852, e ndodhur në fshatin Xhafzotaj
dhe kthimin e pronës në pronësi të shtetit.
15. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor
të padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës, shkaqeve të
ankimit, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konkludon se mosmarrëveshja objekt
shqyrtimi i përket juridiksionit gjyqësor, prandaj vendimi i Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Durrës, është marrë në përputhje të plotë me dispozitat e ligjit procedurial
dhe material.
16. Juridiksioni konsiderohet si një nga çështjet me të rëndësishme procedurale,
mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë i të cilit passjellë prishjen e vendimit. Për këtë arsye
në nenin 9 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
892
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” parashikohet shprehimisht se: Gjykata në
çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, kur konstaton se çështja nuk bën pjesë
në juridiksionin gjyqësor, merr vendim për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit dhe
dërgimin e akteve organit kompetent.
17. Në analizë të dispozitës ligjore të sipërcituar del qartë se, gjykata në çdo shkallë
gjykimi ka të drejtë të marrë në shqyrtim dhe të vendosë në lidhje me juridiksionin e saj në
gjykimin e një çështjeje. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht është e lidhur
drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit për një proces të rregullt ligjor, të
sanksionuar në Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë dhe nenin 6 të KEDNJ.
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se në çështjen objekt gjykimi
është e rëndësishme të merret në analizë se dispozitat e cilit ligj do të jenë të zbatueshme, dhe
në varësi të sa me sipër, gjykata përcakton juridiksionin të cilit i përket çështja. Në referim të
akteve të dosjes gjyqësore, konstatohet se marrëdhënia juridike për shkak të së cilës ka lindur
konflikti objekt gjykimi, rregullohet nga ligji i posaçëm nr.9948, datë 07.07.2008 “Për
shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”.
19. Në kuptim të ligjit nr.9948/2008 “Për shqyrtimin, e vlefshmërisë ligjore të krijimit
të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”, i ndryshuar, konkretisht nenet 7 dhe 8 të tij,
bëjnë fjalë për komisionin vendor të vlerësimit të titujve të pronësisë (KV), duke përcaktuar
kompetencat dhe detyrat, si dhe përgjegjësitë e tij. Sipas nenit 10 të po këtij ligji është
parashikuar se: Kur KV-ja, gjatë verifikimit të dokumentacionit dhe të vendimeve përkatëse
të komisioneve të tokës, vëren se krijimi i titullit të pronësisë mbi tokën është dhënë në
kundërshtim me dispozitat e përcaktuara në nenet 2, 3 e 4 të këtij ligji dhe me vendimet e tij,
të marra sipas neneve 8, pikat 2 e 3 dhe 9, pika 2 të këtij ligji, i paraqet gjykatës së rrethit
gjyqësor përkatës një kërkesë për anullimin e aktit administrativ, “akt i marrjes së tokës në
pronësi”.
20. Strukturat shtetërore të ngritura mbi bazën e ligjit nr.9948 datë 07.07.2008 (KV-
të), pavarësisht nga mënyra se si vihen në lëvizje (mbi kërkesë, ankim, informacion apo
kryesisht) kanë kompetencë të bëjnë verifikimin e situatës dhe kur arrijnë në konkluzionin që
ligji nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën”, si dhe legjislacioni tjetër që ka rregulluar dhe/ose
rregullon kalimin në pronësi private të tokës bujqësore të ish-kooperativave bujqësore, të ish-
ndërmarrjeve bujqësore, tokës pyjore, livadheve dhe kullotave është zbatuar keq, kanë të
drejtë shprehen me vendim, por nuk zgjidhin përfundimisht mosmarrëveshjen, pasi sipas
nenit 10 të këtij ligji, prefekti i qarkut duhet ti drejtohet gjykatës për të kërkuar anullimin
tërësisht ose pjesërisht të aktit të marrjes së tokës në pronësi.
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se
juridiksioni është çështje që përcaktohet shprehimisht nga ligji dhe nuk mund të përcaktohet
mbi interpretimet apo qëndrimet që rrjedhin nga dispozitat ligjore me karakter lejues apo
referues. Pra, një çështje mund të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor vetëm kur ligji në
mënyrë eksplicite ka përcaktuar se subjekti pretendues, përpara se ti drejtohet gjykatës duhet
të shterojë juridiksionin administrativ. Në këto raste mosndjekja e juridiksionit administrativ
pengon marrjen në shqyrtim të çështjes nga ana e gjykatës.
22. Konkluzioni i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës është i drejtë
dhe i bazuar në ligj, pasi në vështrim ligjit nr.9948, datë 07.07.2008 “Për shqyrtimin, e
vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore” nuk ka ndonjë
dispozitë që të parashikojë në mënyrë të detyrueshme, rrugën administrative të ankimit ndaj
këtyre vendimeve, si dhe modalitetet e ankimit, e cila do ti paraprijë procedurës gjyqësore
dhe as të shmang aksesin e drejtpërdrejtë në gjykatë të individëve të pajisur me akt të marrjes
së tokës në pronësi.
23. Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë, pranë Prefekturës Durrës
ka disponuar për shfuqizimin e AMTP-së objekt gjykimi me vendimin nr.242, datë
893
28.02.2011, ndërsa ndryshimet në ligj janë bërë me shtimin e nenit 9/1 me ligjin nr.58/2012, i
cili ka hyrë në fuqi pas dhënies së vendimit të KVVTP-së, i cili është paraqitur në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Durrës me datë 17.03.2011, prandaj këto ndryshime nuk mund të kenë fuqi
retroaktive (prapavepruese) dhe për rrjedhojë çështja objekt gjykimi nuk mund të nxirret
jashtë juridiksionit gjyqësor sikurse pretendohet nga pala e paditur.
përfundimin se, ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e paditur Servete Duka, është i pabazuar
në ligj, prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së
shkallës së parë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 9/3 të ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”....
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.82, datë 13.05.2015 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Durrës.
Tiranë, më 04.02.2016
894
VENDIM

në dhomën e këshillimit datë 17.02.2016 mori në shqyrtim çështjen civile nr.11243-00240-

00-2016 Akti, që u përket:
PADITËS: TEFTA AGO

SHOQËRORE BERAT.
OBJEKTI:
Njohje të pavërtetë të regjistrit themeltar të vjetërsisë në punë
Kombinati i Tekstileve Berat tezgjahu nr.2, me numër faqe 5, faqe 122,
në rubrikën rreshti i parë me datë fillimi të punës 01.02.1970
me datë largimi 01.06.1990 që është korrigjuar.
Njohjen si të vërtetë të regjistrit themeltar të vjetërsisë në punë
Kombinati i Tekstileve Berat tezgjahu nr.2, me numër faqe 5, faqe 122,
në rubrikën rreshti i parë me datë fillimi të punës 01.02.1970
me datë largimi 01.06.1990.
Baza Ligjore: Neni 32, germa “c” i Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Shkallës së Parë Berat me vendimin nr.12, datë 13.01.2016 ka

vendosur:
“Deklarimin e mospasjes së kompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat për shqyrtimin e çështjes civile nr.1579/233 akti datë
30.10.2015 që i përket: PADITËS: Tefta Ago E PADITUR: Drejtoria Rajonale
e Sigurimeve Shoqërore Berat. OBJEKTI: -Njohje të pavërtetë të regjistrit
themeltar të vjetërsisë në punë Kombinati i Tekstileve Berat tezgjahu nr.2 me
numër faqe 5, faqe 122 në rubrikën rreshti i parë me datë fillimi të punës
01.02.1970 me datë largimi 01.06.1990 që është korrigjuar.
-Njohjen si të vërtetë të regjistrit themeltar të vjetërsisë në punë Kombinati i
Tekstileve Berat tezgjahu nr.2, me numër faqe 5, faqe 122 në rubrikën rreshti i
parë me datë fillimi të punës 01.02.1970 me datë largimi 01.06.1990
-Dërgimin për shqyrtim të kësaj kërkese dhe akteve shoqëruese Gjykatës
administrative të shkalles se parë Vlorë.”
Kundër vendimit nr.12, datë 13.01.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat

ka ushtruar ankim të veçantë në datën 14.01.2016 pala paditëse Tefta Ago me të cilin
kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes po pranë
kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, për këto shkaqe:
895
- Nuk jemi para një çështje administrative, por para një çështje civile që ka të
bëjë me njohjen e vërtetësisë apo pavërtetësisë së regjistrit themeltar në punë dhe në
Kombinatin e Tekstileve Berat.

VËREN
A. RRETHANAT E ÇËSHTJES
1. Paditësja pretendon se ka punuar pranë Kombinatit të Tekstileve Berat, Tezgjahu nr.2, për
periudhën 01.02.1970 deri në datën 01.06.1990 dhe ka dalë në asistencë. Ka patur një
ndërprerje asistence nga Zyra e Punës Berat nga data 01.06.1993 deri 01.07.1993. Nga
data 01.07.1993 deri 05.01.1994 ka ripunuar përsëri në këtë vend pune.
2. Kur ka mbushur moshën për pension pleqërie i është drejtuar D.R.S.SH Berat po i është
kthyer përgjigje negative pasi ne regjistrin themeltar të vjetërsisë fillimi dhe largimi nga
puna janë të korrigjuara.
3. Paditësja ka hapur procesin civil me objekt si me sipër dhe aktualisht: Gjykata e
Shkallës së Parë Berat, me vendimin nr.12, datë 13.01.2016 ka vendosur: “Deklarimin
e mospasjes së kompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat për shqyrtimin
e çështjes civile nr.1579/233 Akti datë 30.10.2015 që i përket: PADITES :Tefta Ago E
PADITUR: Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Berat. OBJEKTI: -Njohje të
pavërtetë të regjistrit themeltar të vjetërsisë në punë Kombinati i Tekstileve Berat
tezgjahu nr.2 me numër faqe 5, faqe 122 ne rubriken rreshti i parë me datë fillimi të
punës 01.02.1970 me datë largimi 01.06.1990 që është korrigjuar.-Njohjen si të vërtetë të
regjistrit themeltar të vjetërsisë në punë Kombinati i Tekstileve Berat tezgjahu nr.2 me
numër faqe 5, faqe 122 ne rubrikën rreshti i parë me datë fillimi të punës 01.02.1970 me
datë largimi 01.06.1990
4. -Dërgimin për shqyrtim të kësaj kërkese dhe akteve shoqëruese Gjykatës Administrative
të Shkallës së Parë Vlorë.”.
5. Në shpalljen e moskompetencës lëndore, gjykata ka arsyetuar: “... gjykata çmon se
gjykata kompetente për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje është gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Vlorë si gjykata që ka kompetencën nga pikëpamja lëndore dhe
tokësore.”.
6. Kundër vendimit nr.12, datë 13.01.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat kanë
ushtruar ankim të veçantë pala paditëse Tefta Ago, me anë të të cilit kërkojnë prishjen e
këtij vendimi dhe dërgimin e çështjes po pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit,
për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
7. Se, ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse, nuk përmban shkaqe ligjore që të
cënojnë vendimin nr.12, datë 13.01.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
8. Vendimi nr.12, datë 13.01.2016 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, që ka shpallur
moskompetencën lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje civile duke i dërguar aktet
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë
të normave procedurale civile dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat dhe ankimeve të veçanta, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në
interpretim të dispozitave të Kodit të Procedurës Civile të zbatueshme për rastin
896
konkret, arrin në konkluzionin se, kompetente për gjykimin e çështjes konkrete është
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë.
10. Ndryshe nga sa pretendohet në ankim, ky Kolegj e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe
përfundimin e arritur nga Gjykata e Shkallës së Parë Berat, e cila ka përcaktuar drejtë
natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe shkakun e lindjes së saj.
11. Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se, në proces nga pala paditëse, është paraqitur
në cilësinë e provës shkresore shkresa nr.2763/1 Prot, datë 23.09.2015, ku ndër të
tjera thuhet se: “…Ju bëjmë me dije se ju nuk përfitoni pension sepse nuk plotësoni
kërkesat sipas ligjit nr.7703 datë 11.05.1993 “ Për sigurimet Shoqërore në
Republikën e Shqipërisë …”.
12. Nga sa më sipër rezulton se, kemi të bëjmë me një vendimmarrje me karakter
administrativ, nëpërmjet të cilës i refuzohet e drejta për përfitimin e pensionit palës
kërkuese. Konkretisht kjo është një vendimmarrje e Drejtuesit të institucionit shtetëror
dhe konkretisht drejtuesit të DRSSH Berat që është edhe pala e paditur në këtë
gjykim, ç’ka bën të lindë një mosmarrëveshje administrative.
13. Në zbatim të nenit Neni 7 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”
Kompetenca lëndore, përcakton se: “:“Gjykatat administrative janë kompetente për :
“a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore
normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të
veprimtarisë administrative nga organi publik...”.
14. Gjithashtu, në vendimin Unifikues nr.3, datë 06.12.2013 të Gjykatës së Lartë është
unifikuar se: “Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit
Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin
nr.49, datë 03. 05. 2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente
për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë
mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së
gjykimit...”.
15. Pavarësisht bazueshmërisë apo jo në ligj të një kërkese-padie të tillë, Gjykata e
Shkallës së Parë Berat nuk mund të shprehet për themelin e saj, sa kohë që ai lidhet
me zbatueshmërinë dhe korrigjimin e akteve që nxirren nga organet administrative.
Për rrjedhojë çdo aspekt i kundërshtimit të këtyre lloj akteve (siç është çështja objekt
gjykimi), është në kompetencën e gjykatës administrative, e për këtë shkak, gjykata
civile çmon se, duhet të shpallet moskompetenca e saj për gjykimin e çështjes.
16. Përsa më sipër, referuar objektit dhe shkakut ligjor të kësaj padie, neneve 41, 61, 62 të
Kodit të Procedurës Civile, nenit 1 pika 2, nenit 7/ç, d dhe nenit 17/g të ligjit
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative’’, Dekretit të Presidentit të Republikës
nr.8349, datë 14.10.2013 “Për fillimin e funksionimit të gjykatave administrative” si
dhe Vendimit Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Larte nr.3 datë
06.12. 2013, ky Kolegj çmon se, Gjykata kompetente për shqyrtimin e kësaj
mosmarrëveshje është Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, si gjykata që
ka kompetencën nga pikëpamja lëndore dhe tokësore për shqyrtimin e kësaj çështjeje.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.12, datë 13.01.2016 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, që ka shpallur moskompetencën lëndore për
shqyrtimin e çështjes civile me nr.233 Regjistri themeltar, duke i dërguar aktet
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, duhet të lihet në fuqi.
897
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenet 63§2 të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.12, datë 13.01.2016 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Berat.
Tiranë, më 17.02.2016
898
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillimi të datës 25/02/2016, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:
PADITËS: HANIFE DURAJ

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE VLORË
OBJEKTI:
Shfuqizimin e vendimit nr.18 datë 02.04.2012
të Komisionit Rajonal të Ankimit pranë DRSSH Vlorë
për lidhjen e pensionit të pleqërisë.
Baza Ligjore: Neni 153 e vijues, 161, etj i K.Pr.Civile,
Ligji 7703 datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në RSH”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.931 datë 15.04.2013 ka

vendosur:
Shfuqizimin e vendimit nr.18 datë 02.04.2012 të Komisionit Rajonal të
Ankimit pranë DRSSH Vlorë dhe detyrimin e palës së paditur DRSSH Vlorë
të lidhë pensionin e pleqërisë në favor të paditëses Hanife Duraj.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.622, datë 08.04.2014 ka vendosur:

Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me datë 03.02.2016, ka paraqitur një

parashtrim mbi konflikt kompetence duke parashtruar se:
- Objekti i këtij konflikti përmbledh si kërkime të natyrës administrative (anulim akti
administrativ) ashtu edhe kërkime të natyrës civile (detyrim lidhje pensioni),
ndërkohë që kërkesëpadia është dorëzuar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë para
datës 04.11.2013, çka në kuptim të vendimit Unifikues nr.3/2014 të Kolegjeve të
Bashkuara të GJ.Lartë i bën gjykatat administrative jokompetente nga pikëpamja
lëndore për shqyrtimin e këtij konflikti.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
899
VËREN
Paditësja i është drejtuar DRSSH-së Vlorë me një kërkesë për trajtim me pension
pleqërie. Pala e paditur e ka refuzuar kërkesën me argumentin e mosplotësimit të kushtit të
vjetërsisë në punë. Paditësja është ankuar në Komisionin Rajonal të Ankimit pranë DRSSH-
së Vlorë, i cili ka disponuar me vendimin nr.18 datë 02.04.2012, duke lënë në fuqi vendimin
e Degës së Përfitimeve. Duke mos qenë dakord me këto vendime, paditësja ka kërkuar
shfuqizimin e tyre dhe lidhjen e pensionit të pleqërisë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.931 datë 15.04.2013 ka
vendosur pranimin e kërkesëpadisë dhe shfuqizimin e vendimit nr.18 datë 02.04.2012 të
Komisionit Rajonal të Ankimit pranë DRSSH Vlorë dhe detyrimin e palës së paditur DRSSH
Vlorë të lidhë pensionin e pleqërisë në favor të paditëses Hanife Duraj.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.622, datë 08.04.2014 ka vendosur shpalljen
e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Apelit Vlorë, me argumentin se referuar neneve 4
dhe 7 të ligjit për gjykatat administrative, mosmarrëveshja hyn në juridiksionin e gjykatave
administrative. Në këto kushte gjykata duke pasur detyrim verifikimin kryesisht të
kompetencës, konstatoi se ajo nuk është më kompetente për gjykimin e çështjes.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me datë 03.02.2016, ka paraqitur një
parashtrim mbi konflikt kompetence duke parashtruar se objekti i këtij konflikti përmbledh
kërkime të natyrës administrative (siç është anulimi i aktit administrativ) ashtu edhe kërkime
të natyrës civile (siç është detyrimi për lidhje pensioni), ndërkohë padia rezulton se është
dorëzuar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë me datë 04.11.2013, çka në kuptim të
Vendimit Unifikues nr.3/2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, i bën gjykatat
administrative jokompetente nga pikëpamja lëndore në shqyrtimin e këtij konflikti.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë pasi, pasi u njoh me dosjen gjyqësore,
vlerëson se me qëllim identifikimin e natyrës së mosmarrëveshjes, pra nëse ajo është e
natyrës civile apo administrative, duhet të mbajë parasysh kërkimet në padi dhe shkakun
ligjor të tyre. Në rast se nga cilësimi i saktë i fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen objekt gjykimi do të rezultojë se kërkimet e shtruara për zgjidhje, si dhe
shkaku ligjor i tyre janë të natyrës civile, atëherë kompetente për shqyrtimin e kësaj
mosmarrëveshjeje do të jetë gjykata civile, pavarësisht përcaktimit apo formulimit që mund
të jetë propozuar nga ana e palëve ndërgjyqëse.
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë me anë të Vendimit nr.3, datë
28.04.2014, është unifikuar praktika gjyqësore në lidhje me sa më poshtë: “ Kur në objektin e
gjykimit ka disa kërkime si të natyrës civile dhe administrative dhe këto kërkime pavarësisht
faktit nëse bëhet fjalë për bashkime të thjeshta apo kërkime të ndërvarura nga njëra tjetra,
atëherë referuar nenit 61 dhe 159 të K.Pr.Civile dhe 13 dhe 23 të ligjit 49/2012, gjykata
duhet të veçojë objektet që nuk janë në kompetencën e saj lëndore duke ia kaluar ato gjykatës
kompetente….. Çështjet civile ose administrative, të cilat kanë në objektin e tyre kërkime të
natyrës mikes, pavarësisht nëse bëhet fjalë për bashkime të thjeshta apo të ndërvarura të
tyre, nëse janë paraqitur përpara datës 04.11.2013 do të vazhdojnë të gjykohen në gjykatën
ku janë paraqitur fillimisht.”
Gjykata Administrative e Apelit është mbështetur pikërisht në këtë vendim të
Kolegjeve të Bashkuara në vendimmarrjen e saj, megjithatë, ajo ka gabuar në identifikimin e
natyrës së kërkimeve në padi, për qëllim të përcaktimit të kompetencës lëndore të saj në
gjykimin e çështjes. Konkretisht, njëri nga kërkimet e padisë ka të bëjë me shfuqizimin e
vendimit nr.18 datë 02.04.2012 të Komisionit Rajonal të Ankimit pranë DRSSH Vlorë. Ky
është një kërkim i pastër i natyrës administrative, me anë të të cilit kërkohet shfuqizimi i një
akti administrativ. Ndërkohë kërkimi tjetër ka të bëjë me detyrimin e palës së paditur
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Vlorë, për lidhjen e pensionit të pleqërisë. Pra, e
thënë ndryshe, ky kërkim ka të bëjë me detyrimin e një organi të administratës publike siç
900
është Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore, me kryerjen e një veprimi administrativ në
funksion të realizimit të një të drejte që rrjedh nga sigurimet shoqërore. Kolegji vëren se
praktika gjyqësore mbi të cilës është bazuar Gjykata Administrative e Apelit për të arritur në
vendimmarrjen e saj nuk është e përshtatshme për rastin konkret. Në ato raste praktike bëhet
fjalë për padi me kërkime të përziera si të natyrës administrative ashtu dhe civile dhe si
rrjedhojë, duhet pasur në vëmendje Vendimi Unifikues nr.3/2014 i Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë. Në rastin konkret, nuk jemi para kërkimeve të përziera në një padi. Të dy
kërkimet e padisë janë të natyrës administrative dhe si rrjedhojë, kompetente për të gjykuar
çështjen është gjykata administrative.
Sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.622,
datë 08.04.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë është i drejtë dhe i mbështetur në ligj. Si i tillë ai
duhet lënë në fuqi dhe çështja duhet të dërgohet në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë
për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të Nenit 7, 13 të Ligjit
VENDOSI
Lenien në fuqi të vendimit nr.622 datë 08.04.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 25.02.2016
901
i

Civile Penale Adm Shkurt 1 1565

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

You might also like

Civile Penale Adm Shkurt 1 1565

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Civile Penale Adm Shkurt 1 1565

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

PËRMBAJTJA

31 (00-2016-294) 03.02.2016 Xhevair Toromani kundër ÇEZ Shpërndarje sh.a.

2/18 0902.2016 Tom Doshi kundër Spartak Braho..................................209

71 (00-2016-316) 02.02.2016 Shoqëria “Kristal” Shpk në mungesë kundër Këshilli i

00-2016-250 02.02.2016 Vjollca Kacanja (Saliaga), Besnik Saliaga,

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Majlinda Andrea Kryesuese

Në seancën gjyqësore të datës 03.02.2016, mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11241-

PADITËS: XHEVAIR TOROMANI.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.71, datë 14.01.2011, ka

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2013-1290 (392), datë 17.09.2013, ka

Kundër vendimit nr.10-2013-1290 (392), datë 17.09.2013, të Gjykatës së Apelit

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

II. LIGJI I ZBATUESHËM

Neni 141 i Kodit të Punës, i cili shprehet se “Kontrata me kohëzgjatje të

III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON

Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga pala e paditur, përbëjnë

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Admir Thanza Kryesues

Në seancën gjyqësore të datës 03.02.2016, mori në shqyrtim çështjen civile nr.11111-01801-

KËRKUES: BAJRAM MASHA, i përfaqësuar nga

Për çështjen civile me palë ndërgjyqëse:

PADITËS: XHAVIT ÇELIKU, i përfaqësuar në gjykimin e

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1894, datë 15.05.1998, ka

Për vendimin nr.1894, datë 15.05.1998, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

II. Ligji i zbatueshëm.

6. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

III.Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se:

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Nuni Kryesues

në seancën gjyqësore të datës 04.02.2016 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.01368/13,

PADITËS: E. T. (në mungesë)

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.(11-2011-4346) 2144, datë

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2013-421 (237), datë 26.03.2013, ka

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON

8. Se rekursi i paraqitur nga e paditura L. T., për aq sa parashtron lidhur me aktin e

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Nuni Kryesues

në seancën gjyqësore të datës 04.02.2016 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.02286/13,

PADITËS: MARJOLA MUHAJ (në mungesë)

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.249 (62-2013-598), datë

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, shoqëria

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON

PËR KËTO ARSYE

Rezulton nga përmbajtja e Nenit 155 të Kodit të Punës, se “1) Punëmarrësi ka të

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Nuni Kryesues

në seancën gjyqësore të datës 04.02.2016 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.02344/13,

PADITËS: EDMOND LEKAJ (në mungesë)

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.325, datë 15.02.2011, ka

Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.320, datë 24.06.2013 ka vendosur: