Civile Penale Admin Prill Copy 1 1617

PËRMBAJTJA
Çështje Civile
Nr.i vendimit Data PALËT Faqe
115 (00-2016-1132) 06.04.2016 Vasillaq Bitri kundër Artur Zotaj..........................................

116 (00-2016-1133) 06.04.2016 Ilir Roshi kundër Shoqëria “Gora” sh.p.k., Z.R.P.P.
Sarandë, Zyra e Përmbarimit Sarandë, Andrea Dilo.............
117 (00-2016-1134) 06.04.2016 Drejtoria Rajonale e Tatimeve Vlorë kundër Shoqëria e
Kursim Kreditit “Oriku”, Orikum Vlorë...............................
118 (00-2016-1135) 13.04.2016 Landi Xeka kundër Rifat Burufi, Shpresa Xeka,
Artan Xeka, Arben Xeka, Afërdita Xeka..............................
119 (00-2016-1138) 13.04.2016 Bashkim Gjyzeli, Lik Gjyzeli kundër Sokol Shëngjini........
120 (00-2016-1136) 13.04.2016 Dritan Naum kundër Fondacioni “TABITA”
në mungesë...........................................................................
121 (00-2016-1137) 13.04.2016 Pjetër Përgjoka kundër Vasil Dragaj, Dielle Dragaj,
Mare Dragaj, Pjetër Dragaj, Leze Dragaj.............................
122 (00-2016-1139) 14.04.2016 Salushe Kamberi në mungesë kundër Q.P.N. Patos
në mungesë...........................................................................
123 (00-2016-1140) 14.04.2016 Enrik Darragjati kundër Tereze Darragjati,
Laurent Darragjati, Frango Darragjati..................................
124 (00-2016-1141) 14.04.2016 Andrea Zoga kundër Evdhoksia Sheko në mungesë.............
125 (00-2016-1252) 20.04.2016 Tajar Kokalari kundër Komuniteti Mysliman
Gjirokastër............................................................................
126 (00-2016-1253) 20.04.2016 Shoqëria Albanian Mobile Communications sh.a.
kundër Shkolla e Mesme e Përgjithshme “Sinan Tafaj”
Shkolla 9 vjeçare “Sabaudin Gabrani”,
Shkolla 9 vjeçare “Babrru Fushë”.........................................
127 (00-2016-1427) 20.04.2016 Trashëgimtarët ligjorë të Bedrie Agalliu:
Muharrem Çeliku, Ali Çeliku, trashëgimtarët ligjorë
të tij: Vaje Çeliku, Ervin Çeliku, Erald Çeliku,
Hafsa Karaj (Çeliku) kundër Arjan Çeliku,
Hilmi Çeliku, Haki Çeliku....................................................
128 (00-2016-1254) 20.04.2016 Arjana Gjoka kundër Lefteri Lazeri në mungesë,
Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme
Sarandë në mungesë..............................................................
129 (00-2016-1255) 20.04.2016 Avdyl Loci kundër Trashëgimtarët e Kol Deda:
Katrinë Deda, Arben Deda, Lindita Toma (Deda),
Z.R.P.P. Lezhë në mungesë, Komuna Shëngjin
në mungesë...........................................................................
130 (00-2016-1256) 20.04.2016 Gazmend Vukaj, Ardiana Vukaj, Armir Vukaj,
Erjon Vukaj, Grelsta Vukaj, Ali Vukaj, Bute Vukaj,
në mungesë kundër Shoqëria “INTERSIG Viena
Insurance Group” Sh.a. në mungesë.....................................
131 (00-2016-1428) 20.04.2016 Endja Merkaj, Imer Merkaj, Manjola Kadriu,
Fadile Merkaj kundër Shoqëria e Sigurimeve
"Atlantik" Sh.A.....................................................................
1
132 (00-2016-1411) 21.04.2016 Pranvera Meshnuni në mungesë, Amine Meshnuni
në mungesë, Muhamned Meshnuni në mungesë,
Anisë Meshnuni në mungesë kundër OSHEE sh.a,
(ish ÇEZ Shpërndarje sh.a)...................................................
133 (00-2016-1413) 21.04.2016 Xhevdet Kaloshi kundër Agjencia e Trajtimit të
Kredive Tiranë në mungesë, Zyra e Përmbarimit
Tiranë në mungesë................................................................
134 (00-2016-1416) 21.04.2016 Kristo Goro kundër Drejtoria e Shërbimit Pyjor Vlorë
në mungesë, Bashkia Vlorë në mungesë, Seksioni i
Administrimit dhe i Mbrojtjes së Tokës, pranë Këshillit
të Qarkut Vlorë në mungesë.................................................
135 (00-2016-1417) 21.04.2016 Sokol Riska kundër Anastas Riska në mungesë,
Shoqëria “Projeksion Energji” sh.p.k, në mungesë..............
136 (00-2016-1419) 21.04.2016 Shoqëria “AGIKONS’’ sh.p.k. kundër Shoqëria
“Buçi 2007’’ sh.p.k. në mungesë, Agustin Piroli
në mungesë...........................................................................
137 (00-2016-1418) 27.04.2016 Artan Haxhi kundër Shoqëria “ERA 2000” sh.p.k...............
138 (00-2016-) .04.2016 kundër .................................................................................
139 (00-2016-1420) 27.04.2016 Mustafa Tafilaj, Rozana Tafilaj kundër Fatmira Tafilaj.......
140 (00-2016-1434) 27.04.2016 Afërdita Lala kundër Ahmet Lala, Xhevahire Lala,
Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Sarandë, Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë................................................................
141 (00-2016-1443) 27.04.2016 Suzana Kola (Joxhe) kundër Jovan Joxhe,
Thoma Joxhe.........................................................................
142 (00-2016-1436) 27.04.2016 Ferit Malellari kundër Shkëlqim Myftaraj,
Adriatik Skënderasi, Shpëtim Rexhollari, Rita Halili...........
143 (00-2016-1438) 27.04.2016 Kol Stojani kundër Dila Gjoni..............................................
144 (00-2016-1822) 28.04.2016 Suzana Shaban në mungesë kundër Hajdar Shabani
në mungesë...........................................................................
Çështje Penale
6/36 14.04.2016 Kërkuese: Prokuroria e Përgjithshme ë

I pandehur: Myqerem Tafaj..................................................
59 (00-2016-) .04.2016 Të pandehur: ........................................................................
60 (00-2016-) .04.2016 Të pandehur: ........................................................................
61 (00-2016-561) 04.04.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Elbasan
I pandehur: Damiano Toshi..................................................
62 (00-2016-565) 06.04.2016 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë
I pandehur: Ferdinand Shuaipi..............................................
Gjyqësor Lezhë
I pandehur: Dedë Gjergji......................................................
64 (00-2016-563) 06.04.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Lezhë
E pandehur: Vitore Dedaj (Biba)..........................................
65 (00-2016-569) 13.04.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Krujë
I pandehur: Martin Keci........................................................
66 (00-2016-570) 13.04.2016 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së
2
Parë për Krime të Rënda Tiranë
I pandehur: Ilir Birçaj...........................................................
Gjyqësor Berat
I pandehur: Shpëtim Xhaxhaj...............................................
68 (00-2016-567) 13.04.2016 I pandehur: Ferdiand Dragoti................................................
69 (00-2016-568) 13.04.2016 I pandehur: Sajmir Kabili.....................................................
70 (00-2016-756) 13.04.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë
I pandehur: Marcello Aloisi..................................................
71 (00-2016-574) 13.04.2016 I pandehur: Llazar Kazanxhi.................................................
72 (00-2016-573) 13.04.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër
I pandehur: Alfred Palushi....................................................
Gjyqësor Berat
I pandehur: Arben Çobo.......................................................
74 (00-2016-659) 20.04.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë
Të pandehur: Alban Beqiri, Renato Gjëre............................
75 (00-2016-658) 21.04.2016 Kërkues: Prokuroria e Krimeve të Rënda Tiranë
I pandehur: Pajtim Serjani....................................................
76 (00-2016-) .04.2016 Të pandehur: ........................................................................
77 (00-2016-713) 27.04.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Durrës
I pandehur: Mirash Gjikolaj..................................................
78 (00-2016-726) 27.04.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë
Të pandehur: Leonard Bala, Eftiqi Mehmeti,
Viktor Mehmeti ...................................................................
79 (00-2016-972) 27.04.2016 I pandehur: Perikli Marku.....................................................
Gjyqësor Tiranë
E pandehur: Qamile Hysa.....................................................
81 (00-2016-792) 27.04.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Korçë
I pandehur: Vladimir Ballco.................................................
82 (00-2016-724) 27.04.2016 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier
I pandehur: Mentor Hoxhallari.............................................
Gjyqësor Kukës
I pandehur: Frank Enver Dida..............................................
84 (00-2016-730) 28.04.2016 I pandehur: Donald Kreka.....................................................
85 (00-2016-729) 28.04.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Dibër
Të pandehur: Bukurosh Dani, Bernard Dani........................
86 (00-2016-) .04.2016 Të pandehur: ........................................................................
87 (00-2016-) .04.2016 Të pandehur: ........................................................................
3
Çështje Administrative
212 (00-2016-) .04.2016 kundër .................................................................................

213 (00-2016-998) 05.04.2016 Ramazan Hoxha në mungesë kundër Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave në mungesë.................................
214 (00-2016-1011) .0504.2016 Shefit Bengu kundër Drejtoria Rajonale e Bujqësisë,
Ushqimit dhe e Mbrojtjes së Konsumatorit Elbasan.............
215 (00-2016-1070) 05.04.2016 Shoqëria “Continental Group” sh.a kundër Ministria e
Financave, Këshilli i Ministrave i R.Sh................................
216 (00-2016-1071) 05.04.2016 Roland Tela në mungesë kundër KRRT Bashkia
Elbasan në mungesë, Stavri Buli..........................................
217 (00-2016-1072) 05.04.2016 Mustafa Tafani, Ibrahim Tafani, Misir Tafani,
Murat Tafani kundër Komisioni Vendor i Verifikimi të
Vlefshmërisë së Titujve të Pronësisë pranë Prefekturës
Elbasan..................................................................................
218 (00-2016-965) 07.04.2016 Kudret Xhezo kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë..............................................
219 (00-2016-966) 07.04.2016 Gjergji Buzo kundër Dega e Thesarit Pogradec...................
220 (00-2016-1764) 07.04.2016 Shoqëria “Altantik” sh.a kundër Drejtoria Rajonale
Tatimore, Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë,
Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së
Përgjithshme të Tatimeve Tiranë..........................................
221 (00-2016-1918) 07.04.2016 Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë,
Instituti i Sigurimeve Shoqërore Tiranë kundër Zyra e
Përmbarimit Tiranë, Gani Elezi............................................
222 (00-2016-1069) 07.04.2016 “M&M Topuzi” sha, “Tirana” sha, “ABDE - Agim” sha
kundër Këshilli Bashkiak i Bashkisë Elbasan,
Drejtoria e Taksave dhe Tarifave Vendore...........................
223 (00-2016-1468) 07.04.2016 Mirel Beshiku kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Shërbimit të Transportit Rrugor, Drejtoria Rajonale e
Shërbimit të Transportit Rrugor............................................
224 (00-2016-1459) 07.04.2016 Rexhep Ballcaj kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave, Drejtoria e Menaxhimit të Burimeve
Njerëzore Tiranë...................................................................
225 (00-2016-1456) 07.04.2016 Bashkim Tafaj kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave, Dega e Doganës Kukës.......................................
226 (00-2016-1721) 07.04.2016 Ibrahim Agolli kundër Bashkia Tiranë.................................
227 (00-2016-1722) 07.04.2016 Etleva Babameto kundër Ministria e Drejtësisë,
Drejtoria e Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm të
Burgjeve................................................................................
228 (00-2016-2064) 07.04.2016 Shoqëria tregtare "Classic" sh.p.k;
Shoqëria tregtare “Noti” sh.p.k kundër Autoriteti i
Konkurrencës........................................................................
229 (00-2016-2065) 07.04.2016 Anila Thomai kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Tatimeve...............................................................................
230 (00-2016-2067)07.04.2016 Ali Vokshi kundër Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së
Shtetit, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit
Tiranë....................................................................................
231 (00-2016-2069) 07.04.2016 Klajdi Qefalia kundër Zyra Qendrore e Rregjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme........................................................
4
232 (00-2016-1220) 07.04.2016 Shpresa Shaska, Fadil Iliazi kundër Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, Zyra
Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Tiranë....................................................................................
233 (00-2016-2306) 12.04.2016 Stefan Thomagjini kundër Bashkia Sarandë, Shoqëria
“Alba-T” sh.p.k., Miljan Kolagji, Pëllumb Sadikaj..............
234 (00-2016-) .04.2016 kundër ..................................................................................
235 (00-2016-1426) 12.04.2016 Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes së Pronave
Publike pranë Ministrisë së Financave kundër Zyra
Përmbarimit Tiranë...............................................................
236 (00-2016-1763) 14.04.2016 Artur Tahiraj kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë, Zyra Qendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë.....................
237 (00-2016-1765) 14.04.2016 Pëllumb Brahimi kundër Zyra Vendore e Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Sarandë, Zyra Qendrore e
238 (00-2016-1466) 14.04.2016 Pandeli Treska; Erion Gjyshi kundër Agjensia e
Prokurimit Publik, Komisioni i Prokurimit Publik...............
239 (00-2016-1460) 14.04.2016 Nexhmije Toçilla kundër Ministria e Financave..................
240 (00-2016-1131)14.04.2016 Shoqëria “L.B.C.Gllava Konstruksion” shpk kundër
Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar Tiranë,
Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar,
Dega Sarandë........................................................................
241 (00-2016-1179) 14.04.2016 Zyra e Përfaqësimit “Petromanas Alban in GMBH”
kundër Dega Doganës Durrës, Drejtoria e Përgjithshme
e Doganave Tiranë................................................................
242 (00-2016-1483) 19.04.2016 Musa Luzaj kundër Pëllumb Luzaj, Fatmir Luzaj,
Violeta Kaleshi, Edmond Luzaj............................................
243 (00-2016-1481) 19.04.2016 Filip Rroço kundër Bashkia Durrës, Drejtoria Arsimore
Durrës....................................................................................
244 (00-2016-1974) 19.04.2016 Kadri Domi kundër Instituti i Ekzekutimit të
Vendimeve Penale Burrel, Drejtoria e Përgjithshme e
Burgjeve................................................................................
245 (00-2016-1480) 19.04.2016 Shaqe Gavoçi kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Shkodër................................................................
246 (00-2016-491) 24.04.2016 Shoqëria “Shushica” shpk kundër Agjencia e
Inteligjencës së Mbrojtjes (ish Shërbimi Informativ
Ushtarak)...............................................................................
247 (00-2016-1477) 19.04.2016 Agim Toro, Përparim Toro kundër Zyra Qendrore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Sarandë, Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave Tiranë, Zyra Vendore e Avokaturës se Shtetit
Gjirokastër............................................................................
248 (00-2016-1479) 21.04.2016 Shoqëria “Apex – al” sh.a. kundër Njësia e
Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit; Komisioni i Apelimit
të Gjobave pranë Ministrisë së Financave............................
249 (00-2016-1482) 21.04.2016 Shoqëria “Nutri Farm” sh.p.k.Vlorë kundër Dega e
Doganave Vlorë....................................................................
250 (00-2016-1636) 21.04.2016 Dhimitraq Nasi kundër Gigo Toko.......................................
5
251 (00-2016-1635) 21.04.2016 Qanie Ali Kaziu, Nazmi Ali Kaziu, Farije Ali Kuka
(Kaziu), Demir Zyber Çupi, Ledja Demir Çupi,
Adelajda Demir Çupi, Klaudio Demir Çupi kundër
Hamdi Ali Kaziu, Këshilli i Rregullimit të Territorit
Bashkia Tiranë......................................................................
252 (00-2016-1634) 21.04.2016 Aleksandër Guma kundër Bashkia Himarë...........................
253 (00-2016-) .04.2016 kundër ................................................................................. $
254 (00-2016-1640) 21.04.2016 Anesti Kondi kundër Zyra Qendrore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Tiranë, Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurisë se Paluajtshme Përmet....................
255 (00-2016-1760) 21.04.2016 Halit Hyseni, Shefqet Hyseni kundër Hylvi Shimaj,
Zeqir Shimaj, Bashkim Shimaj, Teuta Shimaj,
Shpëtim Shimaj, Jetnor Shimaj, Eldina Zagani
(Shimaj), S.A.M.T. pranë Këshillit të Qarkut Shkodër,
Komuna Bushat, Z.V.R.P.P Shkodër....................................
256 (00-2016-1641) 21.04.2016 Anastas Kostrica, Zafira Niko, Pavli Kostrica,
Nikollaq Kostrica, Marinaqi Xhemali, Kaliopi Kostrica
kundër Bashkia Fier..............................................................
257 (00-2016-1633) 21.04.2016 Astrit Shpuza kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
258 (00-2016-1212) 21.04.2016 Shoqëria “EUROFISH” sh.p.k kundër Drejtoria e
Përgjithshme e Autoritetit Kombëtar të Ushqimit
Tiranë....................................................................................
259 (00-2016-1211) 21.04.2016 Vodafon Albania sh.a kundër Komuna Mollaj, Korçë.........
260 (00-2016-1213) 21.04.2016 Shoqëria “KE Hidroprojekt” sh.p.k kundër Drejtoria e
Përgjithshme e Rrugëve Tiranë.............................................
261 (00-2016-2274) 21.04.2016 Flatun Boni kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Shërbimeve të Transportit Rrugor........................................
262 (00-2016-2260) 21.04.2016 Kërkues: Zyra e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Vlorë kundër Leonora Hyso.............................
263 (00-2016-2380) 26.04.2016 Dhimitër Ndini kundër Komisioni Qendror i Zgjedhjeve.....
264 (00-2016-2289) 26.04.2016 Mirela Shehri kundër Ministria e Zhvillimit
Ekonomik,Tregtisë dhe Sipërmarrjes, Departamenti i
Administratës Publike...........................................................
265 (00-2016-1424) 26.04.2016 Shefqet Mikli kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Burgjeve; Institucioni i Ekzekutimit të Vendimeve
Penale Burrel.........................................................................
266 (00-2016-1422) 26.04.2016 Munir Shira kundër Drejtoria e Përgjithshme e Policisë
së Shtetit................................................................................
267 (00-2016-1423) 26.04.2016 Rigels Koço kundër Komuna Mbrostar................................
268 (00-2016-1421) 26.04.2016 Fatime Merkohasanaj kundër Zyra Qendrore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Përmet...................................................................................
269 (00-2016-1447) 28.04.2016 Limoz Pali kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
270 (00-2016-2086) 28.04.2016 Shoqëria PKP shpk Korçë kundër Drejtoria Rajonale e
Tatimeve Korçë.....................................................................
271 (00-2016-1652) 28.04.2016 Lulzim Kullolli kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave Tiranë...................................................................
6
272 (00-2016-1645) 28.04.2016 Valentina Malka kundër Instituti i Projektimeve dhe
Studimeve të Mbrojtjes (Reparti Ushtarak Nr.6665)
Tiranë....................................................................................
273 (00-2016-2121) 28.04.2016 Frrok Doda kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Lezhë...................................................................
274 (00-2016-1908) 28.04.2016 Novruz Xhamaj kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë, Zyra Qendrore e
275 (00-2016-1909) 28.04.2016 Anila Male (Doku) kundër Zyra Vendore e
276 (00-2016-2235) 28.04.2016 Kostandina Gusho, Marie Gusho kundër Z.R.P.P.
Pogradec................................................................................
277 (00-2016-2369) 28.04.2016 gjon gjini kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore (DRSSh) Lezhë....................................................
278 (00-2016-1717) 28.04.2016 Sadete Çulaj kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Shkodër, Instituti i Sigurimeve
Shoqërore (ISSh) Tiranë.......................................................
279 (00-2016-1889) 28.04.2016 Albana Lada kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Policisë së Shtetit (DPPSh)...................................................
Moskompetenca Civile
00-2016-919 07.04.2016 Han Brahilika kundër Banka Kombëtare Tregtare Sh.A......

00-2016- .04.2016 kundër .................................................................................
00-2016-1078 08.04.2016 Arif Vrenozi kundër Operatori i Shpërndarjes së
Energjisë Elektrike sh.a........................................................
00-2016-1079 08.04.2016 Feleke Blakçori kundër Edi Blakçori, Laura Blakçori,
Mirela Blakçori, Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Tiranë.............................................
00-2016-1098 07.04.2016 Viktor Kalemi kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Burgjeve Tiranë, Institucioni i Ekzekutimit të
Vendimeve Penale Vaqarr, Institucioni i Ekzekutimit
të Vendimeve Penale Fier.....................................................
00-2016-1142 14.04.2016 Shoqëria Milis Brick Sh.a kundër Suzana Cani
(Mirdita)................................................................................
00-2016- .04.2016 kundër .................................................................................
00-2016-1159 14.04.2016 Demir Allkja kundër Njësia Administrative Shalës,

Bashkia Cërrik......................................................................
00-2016-1168 14.04.2016 Hasie Iskurti kundër Drejtoria e Doganës Bllatë Dibër,
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave Tiranë........................
00-2016-1170 14.04.2016 Shoqëria Iliria/D kundër Drejtoria Rajonale Tatimore
Sarandë..................................................................................
00-2016-1267 26.04.2016 Myftinia Shkodër kundër Agjencia e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Tiranë...........................................
00-2016-1268 26.04.2016 Shoqëria tregtare “FYBEK” sh.p.k kundër Shoqëria
Tregtare “TRANSATLANTIC ALBANIA”,
Dega Shqipëri .....................................................................
00-2016-1269 26.04.2016 Selami Gurra, Adelina Gurra kundër Bashkia Librazhd.......
00-2016- .04.2016 kundër .................................................................................
7
00-2016-1275 26.04.2016 Eglantina Biba kundër Drejtoria e Shërbimit të Trupit
Diplomatik............................................................................
00-2016-1277 26.04.2016 Kastriot Lekaj kundër Artenit Selimllari..............................
00-2016-1326 26.04.2016 Kërkues: Foto Andrea...........................................................
00-2016-1405 28.04.2016 Shoqëria “FBL PARLLAKU” sh.p.k kundër Dega e
Doganës Kukës.....................................................................
00-2016-1446 28.04.2016 Tasim Berziu kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë...................................................................
00-2016- .04.2016 kundër .................................................................................
00-2016- .04.2016 kundër .................................................................................
00-2016- .04.2016 kundër .................................................................................
00-2016- .04.2016 kundër .................................................................................
00-2016- .04.2016 kundër .................................................................................
00-2016- .04.2016 kundër .................................................................................
00-2016-1708 14.04.2016 Perikli Pojani kundër Ministria e Mbrojtjes, Komanda
Mbështetëse pranë Ministrisë së Mbrojtjes...........................
00-2016- .04.2016 kundër .................................................................................
00-2016- .04.2016 kundër .................................................................................
00-2016- .04.2016 kundër .................................................................................
00-2016-1910 28.04.2016 Makbule Shabani kundër Agjencia e Kthimit dhe e
Kompensimit të Pronave Tiranë...........................................
00-2016- .04.2016 kundër .................................................................................
00-2016-1914 21.04.2016 Ferik Mejdi kundër Yzeir Zeneli, ALUIZNI Sarandë..........
00-2016- .04.2016 kundër .................................................................................
00-2016- .04.2016 kundër .................................................................................
00-2016- .04.2016 kundër .................................................................................
00-2016- 07.04.2016 kundër .................................................................................
00-2016- .04.2016 kundër .................................................................................
00-2016- .04.2016 kundër .................................................................................
00-2016- .04.2016 kundër .................................................................................
00-2016-2164 07.04.2016 Lirjan Markola kundër Shpëtim Markola, Agjencia e
Legalizimit, Urbanizimit dhe Integrimit të Zonave
Informale, Drejtoria e ALUIZMI-t Tirana 1.........................
00-2016-2264 21.04.2016 Shtjefën Kryeziu kundër Ministria e Financave;
Agjencia e Kthimit të Kompensimit të Pronave...................
00-2016- .04.2016 kundër .................................................................................
00-2016- .04.2016 kundër .................................................................................
00-2016-2302 28.04.2016 Shoqëria “Skënderi G” sh.p.k kundër Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave; Dega e Doganës Kapshticë........
00-2016- .04.2016 kundër .................................................................................
00-2016-2385 28.04.2016 Shoqëria “C&S Construction” sh.p.k, Shoqëria
“C&S Construction Energy” sh.p.k kundër Kryetari i
Bashkisë Librazhd.................................................................
00-2016- .04.2016 kundër .................................................................................
8
ÇËSHTJE CIVILE
9
Nr. 11115-00369-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2016-1132 i Vendimit (115)
VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:
Majlinda Andrea Kryesuese

Aleksandër Muskaj Anëtar
Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 06.04.2016, mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11115-

00369-00-2013 akti, që u përket palëve:
PADITËS: VASILLAQ BITRI.

I PADITUR: ARTUR ZOTAJ.
OBJEKTI:
Lirim e dorëzim te një sipërfaqe toke të zënë nga i padituri.
Baza Ligjore: Neni 296 e vijues të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.601, datë 06.04.2010, ka

vendosur:
“Pranimin e padisë së paditësit Vasillaq Bitri, kundër palës së paditur Artur
Zotaj si të pabazuar në ligj dhe prova shkresore.
Detyrimin e palës së paditur Artur Zotaj të lirojë dhe dorëzojë nga çdo barrë
në favor të paditësit Vasillaq Bitri sipërfaqen e truallit prej 156,3 m2, brenda
se cilës shtrihet objekti “Lokal”, me kufizime përkatëse: Veri-pasuria 6/238;
Jugu-pasuria 2/97; Lindja-pasuria 2/122; Perëndimi-pasuria 2/125, zona
kadastrale nr.8534, të ndodhur në lagjen “Apollonia” Fier, pasqyruar në
planvendosjen e shkallës 1:500, të ekspertit topograf A.Kola në
konfiguracionin gjeometrik shumëkëndësh me ngjyrë mente. Shpenzimet
gjyqësore i ngarkohen palës së paditur.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.941 (60-2012-853), datë 24.10.2012, ka

vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.601, datë 06.04.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier. (me të njëjtin arsyetim)”
Kundër vendimit nr.941 (60-2012-853), datë 24.10.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë

si dhe vendimit nr.601, datë 6.4.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier brenda afatit
ligjor, në datë 24.10.2012, në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, ka ushtruar rekurs
pala e paditur Artur Zotaj etj., (rekursi i është njoftuar palëve ndërgjyqëse), duke kërkuar
bazuar në nenin 485/d të K.Pr.Civile ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë, rrëzimin e padisë për këto shkaqe:
10
 Gjykatat kanë zbatuar gabim ligjin material nenin 296 të Kodit Civil pasi pala e
paditur është nëdorëse e ligjshme mbi sendin objekt gjykimi për shkak të ndërtimit me
leje nga viti 1992.
 Gjithashtu gjykata e apelit ka arsyetuar në kundërshtim me provat e administruara në
gjykim se objekti nuk rezulton i regjistruar kur në dosje është administruar vërtetimi
hipotekor nr.357 regjistri, datë 26.9.1992 sipas të cilit rezulton i regjistruar lokali
bufe në lagjen “Apollonia” Fier e kufizuar me banesën e paditësit.
 Duke qenë posedues të ligjshëm të truallit të rivendikuar pasi mbi të kemi ndërtuar
një objekt të ligjshëm ne akte të ligjshme shesh e leje ndërtimi të certifikuara me tre
vendime gjyqësore të mëparshme, vendimet e gjykatave të faktit janë marrë në keq
zbatim të neneve 296 e 305 të Kodit Civil dhe në të tilla rrethana duhet të ndryshohen
duke u vendosur rrëzimi i padisë.
 Të dyja gjykatat kanë cenuar parimin e sigurisë juridike për shkak se aktet shesh
ndërtimi dhe leje ndërtimi janë konfirmuar të ligjshme me vendime gjyqësore në të
gjitha shkallët e gjykimit dhe vendimet objekt rekursi nuk mund ti konsiderojnë ato
më pas të paligjshme.
 Është cenuar parimi i një procesi të rregullt ligjor për shkak të përbërjes së trupit
gjykues. Gjykimi në gjykatën e apelit ka filluar me trup gjykues në përbërje të së cilës
ka qenë gjyqtare I.B për të cilën është vendosur përjashtimi i saj duke u shtyrë
gjykimi me datë 17.10.2012. Në vend të saj është futur gjyqtari S.N dhe gjykimi është
zhvilluar në prani të tij deri sa gjykata është tërhequr për shpalljen e vendimit. Në
datën 24.10.2012 e zhvilluar në mungesën tonë në përbërje të trupit gjykues figuron
gjyqtare e përjashtuar I.B.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.941 datë 24.10.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë jo në
zbatim të ligjit e si tillë duhet të prishet e çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në po atë
gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
I. RRETHANAT E ÇËSHTJES
Se paditësi Vasillaq Bitri është një nga trashëgimtarët ligjorë të pronarit Vangjel Bitri
të cilit me vendimin nr.47, datë 11.05.1995 të K.K.K.Pronave të Bashkisë Fier i është njohur
pronësia mbi një sipërfaqe trualli prej 11.008 m2 në lagjen Çifçi Fier, dhe kthyer
trashëgimtarëve të tij ligjorë (përfshirë dhe paditësin) trualli prej 4591 m2 e ndarë në dy
parcela.
Në njërën prej tyre në parcelën me sipërfaqe prej 1031 m2, truall me vendndodhje
lagjja “Apollonia” me kufizimet përkatëse, sipas pretendimeve të paditësit pala e paditur ka
ndërtuar në mënyrë të paligjshme një “kioskë” duke zënë një sipërfaqe nga ky truall prej
156.3 m2.
Në të tilla rrethana paditësi pasi ka bërë dhe ankim administrativ për heqjen e saj i
është drejtuar gjykatës me padinë si më sipër.
Nga ana tjetër pala e paditur ka pretenduar se është nëndorës i ligjshëm i truallit për
shkak se ndërtimi është bërë mbi bazën e një akti administrativ për sheshin e ndërtimit dhe
lejes së ndërtimit të dhënë me datë 18.06.1992 nga Komiteti Pluralist i Qytetit Fier,
ligjshmëria e të cilave rezulton e provuar dhe nga vendimi nr.452, datë 28.03.2007 i Gjykatës
11
së Rrethit Gjyqësor Fier, i lënë në fuqi me vendimin nr.189, datë 03.06.2008 të Gjykatës së
Apelit Vlorë. Prona nuk rezulton e regjistruar në ZRPP Fier.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.601, date 6.4.2010, ka vendosur:
“Pranimin e padisë së paditësit Vasillaq Bitri, kundër palës së paditur Artur Zotaj si
të pabazuar në ligj dhe prova shkresore.
Detyrimin e palës së paditur Artur Zotaj të lirojë dhe dorëzojë nga çdo barrë në favor
të paditësit Vasillaq Bitri sipërfaqen e truallit prej 156,3 m2, brenda se cilës shtrihet objekti
“Lokal”, me kufizime përkatëse: Veri-pasuria 6/238; Jugu-pasuria 2/97; Lindja-pasuria
2/122; Perëndimi-pasuria 2/125, zona kadastrale nr.8534, të ndodhur në lagjen “Apollonia”
Fier, pasqyruar në planvendosjen e shkallës 1:500, të ekspertit topograf A.Kola në
konfiguracionin gjeometrik shumëkëndësh me ngjyrë mente. Shpenzimet gjyqësore i
ngarkohen palës së paditur.
Gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave ka arsyetuar se :”...aktet administrative
shesh ndërtimi dhe leja e ndërtimit datë 18. 6.1992 i dhënë nga Komiteti Ekzekutiv Pluralist
të Qytetit Fier të cilat kanë dalë në zbatim të Dekretit nr.5747, datë 29.06.1978 dhe
rregullores nr.47 datë 10. 7.1978 të K.M “Për zbatimin e planit rregullues të qyteteve” janë
shfuqizuar me aktin normativ Dekretin e Presidentit të Republikës nr.2225, datë 11.06.1992 i
cili ka hyrë në fuqi menjëherë. Në të tilla rrethana shesh ndërtimi dhe leja e ndërtimit datë
18. 6.1992 i dhënë nga Komiteti Ekzekutiv Pluralist të Qytetit Fier në zbatim të Dekretit
nr.5747, datë 29.06.1978 dhe rregullores nr.47, datë 10.07.1978 të K.M “Për zbatimin e
planit rregullues të qyteteve” tashmë të shfuqizuar bie në kundërshtim me ligjin dhe
konstatohen si absolutisht të pavlefshme në kuptim të nenit 116/b të K.Pr.A. gjithashtu
gjykata ka argumentuar se organi administrativ Komiteti Ekzekutv Pluralist i Qytetit Fier ka
disponuar aktet në kapërcim të kompetencave të tij pasi sipas dekretit të kohës leja e
ndërtimit jepej vetëm për banesat e reja me të ardhurat e vetë shtetasit dhe jo për lokal.
Gjithashtu gjykata e shkallës së parë ka konkluduar se pala e paditur Artuar Zotaj, nuk ka
marrë shesh ndërtimi dhe leje ndërtimi për lokal privat referuar dhe shkresës me nr.329/1
prot., datë 25.02.2010, të Drejtorisë së Urbanistikës Fier në të cilën konfirmohet se nuk është
paraqitur asnjë kërkesë për ndërtim në emër të paditurit Artur Zotaj në lagjen “Apollonia”
Fier. Gjithashtu gjykata e shkallës së parë lidhur me pretendimin e paditësit për
parashkrimin e padisë së rivendikimit ka arsyetuar se afatet janë ndërprerë me paraqitjen e
padisë me nr.34/1155 regjistri, datë 02.06.2006 me objekt shfuqizimin e aktit administrativ
për prishjen e objektit të të paditurit..”.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.941 (60-2012-853), datë 24.10.2012, ka
vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.601, datë 6.4.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier”, duke përdorur të njëjtin arsyetim.
Kundër vendimit nr.941 (60-2012-853), datë 24.10.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë
si dhe vendimit nr.601, datë 06.04.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier brenda afatit
ligjor, në datë 24.10.2012, në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile ka ushtruar rekurs pala e
paditur Artur Zotaj etj., me shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
II. LIGJI I ZBATUESHËM
Neni 6 i KEDNJ-së
Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë, neni 42 i saj
Neni 296 e vijues te K.Civil.
III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON
Nga shqyrtimi në tërësi i kësaj çështje, të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore e të
12
administruara gjatë gjykimeve nga gjykatat e faktit, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve
të palëve, të vendimeve të gjykatave, si dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Vlorë është rrjedhojë e
zbatimit të gabuar të ligjit, duke cenuar procesin e rregullt ligjor, prandaj vendimi i kësaj gjykate
duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim me trup tjetër gjykues.
Në këtë konkluzion Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arriti pasi nga studimi i dosjes ka
rezultuar se një nga anëtarët e kolegjit pranë Gjykatës së Apelit Vlorë (gjyqtaria I.B), ka marrë
pjesë në vendimmarrjen objekt rekursi, në një kohë që po kjo gjyqtare, për të njëjtën çështje, me
palë dhe objekt të njëjtë ka dhënë dorëheqjen nga gjykimi i saj dhe ka qenë e zëvendësuar me
një gjyqtar tjetër i cili ka marrë pjesë në dëgjimin e çështjes për një seancë.
Kështu rezultoi e provuar nga aktet në dosje se në seancën e datës 20.09.2012 pala e
paditur ka kërkuar përjashtimin e gjyqtares dhe me vendim të ndërmjetëm të kësaj datë është
pranuar kjo kërkesë duke u zëvendësuar kjo gjyqtare me gjyqtarin S.N. Rezultoi nga
procesverbali i seancës së datës 24.10.2012 se në shpallen e vendimit ka marrë pjesë gjyqtaria
I.B, e cila ishte përjashtuar nga ky gjykim.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se procesi i rregullt ligjor i parashikuar nga
neni 6 i KEDNJ-së si dhe nga neni 41, 42 i Kushtetutës, si një element të rëndësishëm dhe të
qenësishëm ka pavarësinë dhe paanësisë e gjykatës e cila shqyrton konfliktin. Jurisprudenca e
konsoliduar e Gjykatës Kushtetuese ka pranuar si detyrim kushtetues gjykimin e paanshëm nga
gjykatat. Në këtë proces për Kolegjin rezulton se nuk është respektuar ky parim i rëndësishëm
kushtetues. Vlerësimi për respektimin e parimit të paanësisë bëhet sipas rastit duke marrë në
konsideratë elementët subjektivë dhe objektivë të gjykimit. Në këtë kontekst, rezultoi që anëtari
i trupit gjykues (I.B) nuk i përmbush kushtet objektive dhe subjektive të parimit të paanësisë.
Gjykata Kushtetuese dhe Gjykata e të Drejtave të Njeriut, në jurisprudencën e tyre, më
se një herë kanë pranuar si një element të qenësishëm të procesit të rregullt ligjor, parimin e
paanësinë lidhur ngushtë me barazisë së armëve në gjykim. Mbi bazën e këtyre standardeve, çdo
palë në proces nuk duhet të gjejë avantazhe të konsiderueshme ndaj kundërshtarit, por duhet të
përcaktohet një ekuilibër i drejtë midis palëve. Parimi i paanësisë, pavarësisë dhe barazisë së
armëve nënkupton që secilës palë në proces t’i jepet një mundësi e arsyeshme për të paraqitur
çështjen e vet, për t’i siguruar në këtë mënyrë një mbrojtje efektive në lidhje me të drejtat
subjektive të pretenduara, duke përfshirë dhe paraqitjen e provave nga ana e saj, në kushte që
nuk e vendosin atë në disavantazh të dukshëm në raport me palën tjetër.
Të gjitha këto parime kanë të bëjnë me ekuilibrin në proces, të cilat janë detyra të
gjykatave, në respektim të procesit të rregullt ligjor. Në këtë kuptim, marrja pjesë e kësaj anëtare
në vendimmarrjen e gjykatës është tregues së Gjykata e Apelit Vlorë nuk ka patur në vëmendje
procesin e rregullt ligjor dhe veçanërisht paanësinë dhe pavarësinë e gjykatës, e cila jo vetëm që
duhet të jetë por edhe të duket.
Në ndryshim nga dy gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë ka për objekt vetëm
zbatimin e ligjit material e procedural nga ana e tyre, në përputhje me nenin 14 të K.Pr.Civile,
por pa patur të drejtën të zhvillojë hetimin gjyqësor në drejtim të marrjes së provave, apo
vlerësimit e çmimit të atyre që janë vënë në bisedim nga gjykatat më të ulëta.
Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, në përputhje me nenin 485/c
të K.Pr.Civile, duhet të vendosë prishjen e vendimit nr.941, datë 24.10.2012, të Gjykatës
Apelit Vlorë dhe dërgimin e çështjes pranë kësaj gjykate me trup tjetër gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të K.Pr.Civile.
13
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.941 datë 24.10.2012, të Gjykatës Apelit Vlorë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me trup tjetër gjykues.
Tiranë, më 06.04.2016
14
Nr. 00-2016-1133 i Vendimit (116)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: ILIR ROSHI.

TË PADITUR: SHOQËRIA “GORA” SH.P.K.
Z.R.P.P. SARANDË, ZYRA E
PËRMBARIMIT SARANDË,
ANDREA DILO.
OBJEKTI:
Pavlefshmëri e pjesshme e veprimeve përmbarimore
dhe vendimit për kalimin në pronësi datë 16.06.2011
të Z. Përmbarimit Sarandë.
Detyrimin e të paditurit Andrea Dilo për kthimin e apartamentit
të fituar në bazë të vendimit datë 16.06.2011 të Zyrës Përmbarimit Sarandë .
Detyrimin e ZVRPP Sarandë për kalimin e apartamentit Shoqërisë "Gora" sh.p.k
Baza Ligjore: Nenet 192, 193/dh të K.Civil,
nenet 612,614 të K.Pr.Civile
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.1331, datë 18.10.2012, ka

vendosur:
“Rrëzimin e padisë.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.”
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.131, datë 26.02.2013, ka vendosur:

“Lënien ne fuqi të vendimit nr.1331, datë 18.10.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë.”
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Ilir Roshi në datën
27.03.2013 me anë të së cilit ka kërkuar: “Ndryshimin e vendimit nr.131, datë 26.02.2013, të
Gjykatës së Apelit Gjirokastër, dhe të vendimit nr.1331, datë 18.10.2012, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë pranimin e padisë.” me shkaqet e rekursit si më poshtë:
 Në të dy shkallët e gjykimit ngrihet i njëjti problem se në nuk jemi pronar konformë
ligjit dhe me këtë argument rrezohet padia në shkallën e parë dhe po ashtu lihet në
fuqi ky vendim në Gjykatën e Apelit.
 Ne besojmë se në legjitimohemi në kërkesat tona dhe se gjykata bën ìnterpretim të
gabuar të ligjit. Konkretisht u bën interpretim të gabuar neneve 612, 614 dhe 615 të
15
Kodit të Procedurës Civile. Ne nuk jemi pale as debitore dhe as kreditore në këtë
ekzekutim por këtë banese e disponojmë që në vitin 2003 dhe atje banojmë edhe sot,
pra kemi rreth dhjete vjet që banojmë familjarisht si pronar të rregullt të saj.
 Zyra e përmbarimit në kohen që ka bërë veprimet konform nenit 517 të Kodit të
Procedurës Civile duhej të paktën të kishte vënë një lajmërim tek banesa e paditësit
ku të njoftohej se kjo banesë është sekuestruar për llogari të Andrea Dilos. Asnjë
lajmërim i tillë nuk është bërë. Këtë fakt paditësi e mori vesh rastësisht kur duke
munguar familja e tij nga shtëpia zyra e përmbarimit ka ndruan bravën e derës së
jashtme dhe mbi bazën e interesimit të paditësit u njoh me problemin. Me njohjen me
problemin i është drejtuar gjykatës me kërkesën si më lartë.
 Siç theksuam edhe me larte paditësi ka që në vitin 2005 që banon familjarisht në këtë
apartament dhe po ashtu në këtë apartament ka bërë shume shpenzime për ta
rregulluar dhe ta sjelle në një banese normale.
 Paditësi ndaj shoqërisë “GORA” nuk ka patur asnjë pretendim se është treguar
korrekte në ndërtimin sipas kontratës së porosisë. Formalisht kalimi i pronësisë nga
shoqëria tek paditësi të apartamentit në fjalë nuk është bërë për arsye objektive dhe
jo, për moskorrektësinë e paditësit.
 Paditësi është pronar i apartamentit nr.51, kati i pestë me sipërfaqe 61 m2 dhe jo
shoqëria “GORA” të cilës i ka likuiduar të gjitha detyrimet.
 Në rastin konkret paditësi është pronar se ka shlyer të gjitha detyrimet por duke ju
referuar edhe vendimit unifikues të Gjykatës së Lartë saktësohet se nuk është veprimi
juridik që të bën pronar por është shprehja e vullnetit të palëve. Theksoj se vendimi i
gjykatës Tiranë është për një shume të hollash ndaj Andrea Dilos dhe jo për
apartamente banimi. Zyra e Përmbarimit me seli të tepruar sekuestroj çfarë i doli
para pavarësisht se këto ishin paguar nga porositësit sipas kontratës së sipërmarrjes
dhe në to banonin familje.
 Gjykata as që i është futur fare analizës juridike të problemit por i ra shkurt duke
rrezuar kërkesë padinë. Në rastin konkret një familje del rrugëve megjithëse ka bërë
pagesa të plota për apartamentin që banonte dhe dikush tjetër që i merr përpiqet dhe
bën biznes. Gjykata me zgjidhjen që dha zgjeron konfliktet sociale dhe nuk zgjidh
problemin në thelb.
 Pala e paditur aktualisht kërkon që të blejmë për herë të dyte apartamentin e banimit.

VËREN
Se vendimi nr.131 datë 26.02.2013 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është marrë jo në
gjykatë, por me tjetër trup gjykues .
Se pala paditëse Ilir Roshi ka paraqitur në gjykatë padi kundër të paditurve me objekt
pavlefshmëri e pjesshme e veprimeve përmbarimore dhe vendimit për kalimin në pronësi
dt.16.06.2011 të Zyrës së Përmbarimit Sarandë; detyrimin e të paditurit Andrea Dilo për
kthimin e ap. nr.51 të fituar në bazë të vendimit dt.16.06.2011 të Zyrës së Përmbarimit
Sarandë; detyrimin e Z.R.P.P Sarandë për kalimin e apartamentit në favor të shoqërisë Gora
sh.p.k bazuar në nenin 612,614,615 të K.Pr.Civile, neni 192,193/dh te K.Civil.
16
Me vendimin civil të formës së prerë nr.233, dt.18.01.2008, të Gjykatës Tiranë është
pranuar padia e kreditorit Andrea Dilo kundër debitorit Shoqëria Gora për zgjidhjen e
kontratës së sipërmarrjes dt.25.10.2003.
Ky vendim duke qenë i formës së prerë është vënë në ekzekutim me urdhrin e
ekzekutimit nr.4397, dt.13.11.2009, të Gjykatës Tiranë nga Zyra e Përmbarimit. Kjo e fundit
në zbatim të urdhrit të ekzekutimit ka nxjerrë vendimin dt. 16.06.2011 për kalim pronësie.
Pala paditëse Ilir Roshi pretendon se në dt.01.10.2003, ka lidhur një kontratë porosie
me Shoqërinë Gora për ndërtimin e një apartamenti me nr.51 në Sarandë. Ky apartament
është paguar prej tij, por nuk është kryer formalisht kalimi i pronësisë. Ky apartament në
mënyre të paligjshme është përfshire në procedurën e ekzekutimit të sipërcituar, për pasojë
kërkon pranimin e padisë sipas objektit.
vendosur: “Rrëzimin e padisë. Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.”
Kjo gjykatë ka arsyetuar ndër të tjera se:”....Nga hetimi gjyqësor u provua se me
vendimin civil të formës së prerë nr.233, dt. 18.01.2008 të Gjykatës Tiranë është pranuar
padia e kreditorit Andrea Dilo kundër debitorit Shoqëria “Gora” për zgjidhjen e kontratës
së sipërmarrjes dt.25.10.2003; ky vendim duke qenë i formës së prerë është venë në
ekzekutim me urdhrin e ekzekutimit nr.4397, dt.13.11.2009, të Gjykatës Tiranë nga Zyra e
Përmbarimit Sarandë.
Në këto rrethana gjykata nuk konstaton veprime të paligjshme nga Zyra e
Përmbarimit pasi kjo e fundit ka vepruar në përputhje me titullin duke nxjerrë vendimin dt.
16.06.2011 për kalim pronësie.
Nga ana tjetër paditësi Ilir Roshi nuk legjitimohet edhe në kërkimin e sendit sipas
nenit 612 të K.Pr.Civile, pasi nuk ka titull pronësie mbi të siç pranon edhe vet. Kjo pasi në
vitin në dt. 01.10.2003 ka lidhur një kontratë porosie me Shoqërinë “Gora” sh.p.k për
ndërtimin e një apartamenti me nr.51 në Sarandë (objekt ekzekutimi), por nuk është kryer
formalisht kalimi i pronësisë.
Edhe kërkimi i fundit për regjistrimin e apartamentit në favor të Shoqërisë “Gora”
sh.p.k, është i pabazuar me ligj pasi rrjedh juridikisht nga kërkimit e mësipërme që janë të
pabazuara në ligj...”
“Lënien në fuqi të vendimit nr.1331, datë 18.10.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë.”
Kjo gjykatë ndër të tjera ka arsyetuar se: “...Për sa u arsyetua më sipër kontrata e
sipërmarrjes lidhur nga paditësi nuk është kontratë për tjetërsimin e së drejtës dhe si e tille
nuk ka tjetërsuar të drejtën reale të pronësisë. Sikurse vet kontrata përcakton në nenin 5,
tjetërsimi i kësaj të drejte do kryhej në momentin e dorëzimit përfundimtar të apartamentit,
me lidhjen e kontratës së shitjes...”.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Ilir Roshi në datën
27.03.2013 me anë të së cilit ka kërkuar: “Ndryshimin e vendimit nr.131, datë 26.02.2013, të
Gjykatës së Apelit Gjirokastër, dhe të vendimit nr.1331, datë 18.10.2012, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë pranimin e padisë.” me shkaqet e rekursit si më sipër përmendur.
Neni 609 i K.Pr.Civile: “Debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të vendit të

ekzekutimit që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose se detyrimi nuk
ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël ose është shuar më pas.
17
Kur titulli ekzekutiv është një vendim gjyqësor ose vendim arbitrazhi, debitori mund
të kundërshtojë ekzekutimin e titullit vetëm për fakte të ngjara pas dhënies së këtyre
vendimeve.
Në këto raste, gjykata shqyrton çështjen brenda 5 ditëve dhe mund të vendosë
pezullimin e vendimit me ose pa garanci. Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i
veçantë”.
Neni 610 i K.Pr.Civile përcakton se: “Kundër veprimeve të përmbaruesit gjyqësor
dhe kundër refuzimit të tij për të kryer një veprim, palët mund të bëjnë ankim në gjykatën që
ekzekuton vendimin brenda 5 ditëve nga dita e kryerjes së veprimit apo refuzimit, kur palët
kanë qenë të pranishme në kryerjen e veprimit ose kanë qenë thirrur edhe në raste të tjera
nga dita që i është njoftuar ose ka marrë dijeni për veprimin ose refuzimin. …Ankimi
shqyrtohet brenda 20 ditëve nga gjykata e vendit të ekzekutimit, e cila kur e sheh të
nevojshme mund të thërrasë edhe palët. Përmbaruesi Gjyqësor thirret nga gjykata me
cilësinë e palës së paditur ”.
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga pala paditëse përbëjnë shkaqe

ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e
vendimit nr.218, datë 10.04.2013, të Gjykatës Apelit Gjirokastër.
të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet të
prishet e çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet
dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim po në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues, për shkak se
ai vendim është dhënë në shkelje të tilla procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit
(neni 472, shkronja “a” e K.Pr.Civile).
Kolegji i Gjykatës së Lartë, vlerëson të japë disa konsiderata të përgjithshme në lidhje
me kërkimin e sendit nga të tretët. Gjatë procesit përmbarimor, në funksion të ekzekutimit të
titullit ekzekutiv, mund të ndodhë që të cenohen të drejtat dhe interesat e ligjshme të
personave të tretë, të cilët nuk kanë asnjë lidhje me këtë proces dhe as me të drejtat dhe
detyrimet që ekzistojnë ndërmjet palëve, debitorit dhe kreditorit. Këto të drejta dhe interesa të
ligjshme të personave të tretë mund të cenohen si nga veprimet e padrejta të përmbaruesit
gjyqësor, ashtu edhe nga veprimet e palëve. Për të ndrequr gabimet që mund të bëhen nga
përmbaruesit gjyqësor gjatë fazës së ekzekutimit të detyrueshëm, si dhe për të shmangur
pasojat që mund t’i vijnë personave të tretë gjatë ekzekutimit, ligji procedural civil ka
parashikuar mjetin procedurale, “Padinë për kërkimin e sendit nga personi i tretë”,
parashikuar nga neni 612 i K.Pr.Civile i cili parashikon se: “Çdo person i tretë që pretendon
se është pronar i sendit mbi të cilin bëhet ekzekutimi, mund të ngrejë padi për të ushtruar të
drejtën e tij dhe kur është rasti për të përjashtuar sendin nga sekuestrimi dhe shitja. Padia
ngrihet kundër kreditorit dhe debitorit në gjykatën e vendit të ekzekutimit të vendimit. Në këto
raste, gjykata mund të vendose si masë të përkohshme pezullimin e ekzekutimit me ose pa
garanci”.
Padia bazuar në themel të nenit 612 të K.Pr.Civile është një prej rasteve specifike të
kundërshtimit të veprimeve të përmbaruesit dhe konkretisht kundërshtimi i veprimeve të
përmbaruesit gjyqësor prej personave të tretë, të cilët pretendojnë pronësinë mbi sendin që do
të bëhet pjesë, ose mbi të cilin do të bëhet ekzekutimi i detyrueshëm. Në thelb kjo është një
18
padi rivendikimi (rei vindicatio), megjithëse e një lloji të veçantë. Për këto arsye, mund të
themi se kjo është një padi pronësie, ka karakter real, që përdoret vetëm gjatë fazës së
ekzekutimit të detyrueshëm, pra para se të ketë përfunduar ekzekutimi i detyrueshëm dhe
sendi të jetë shitur në ankand, duke u bërë në këtë mënyrë blerësi pronari i sendit, dhe
gjithashtu ka një karakter njohës dhe detyrues në të njëjtën kohë.
Nga përmbajtja e nenit 612 të K.Pr.Civile rezulton se padia e kërkimit të sendit nga
personi i tretë nuk lidhet me afate të posaçme parashkrimi, pra kjo lloj padie nuk i
nënshtrohet ndonjë afati parashkrimi. Ky përfundim është në harmoni të plotë me faktin se
padia sipas nenit 612, sikurse pranuam më sipër, kjo lloj padie është një padi rivendikimi (e
një lloji të veçantë), dhe sipas Gjykatës së Lartë, padia e kërkimit të sendit, parashikuar nga
neni 296 i Kodit Civil, nga natyra e saj është një padi e pa parashkrueshme.
Kjo padi ngrihet kundër debitorit dhe kreditorit dhe në gjykimin e kësaj padie,
vërtetimi i titullit të pronësisë ka vlerë thelbësore. Personi i tretë/paditësi që kundërshton
ekzekutimin, që të legjitimohet në këtë lloj padie, duhet të provojë se është pronar mbi sendin
me anë të fitimit me titull origjinar apo te prejardhur. Për të provuar se është pronar, paditësi
nuk duhet të mjaftohet duke treguar se si e ka fituar titullin, por duhet të vërtetojë që edhe
personi që ja kaloi atë kishte titull pronësie të vlefshëm (investim në shqyrtimin e
vlefshmërisë së titujve të pronësisë).
Objekti i padisë është ajo që kërkohet si efekt i padisë, d.m.th. zbatimi i ligjit dhe
fitimi i asaj çfarë kërkohet e që vjen si pasojë e zbatimit të ligjit (petitum). Nga jurisprudenca
e Gjykatës së Lartë, është përcaktuar se “kërkimi i paditësit” në kërkesë padi në kuptimin të
nenit 154 të K.Pr.Civile, i korrespondon asaj çfarë kërkohet të fitohet si pasojë e zbatimit të
ligjit, në kuptim të përcaktimit të objektit të padisë, parashikuar në nenin 185 të K.Pr.Civile.
Paditësi nëpërmjet kësaj padie përveç njohjes së pronësisë mbi sendin objekt
ekzekutimi, kërkon dhe përjashtimin e sendit nga sekuestrimi dhe shitja. Të dyja këto
kërkime ekzistojnë në të njëjtën kohë dhe janë të ndërvarura nga njëra tjetra, pasi mungesa
qoftë dhe e njërës prej tyre bën që kërkimi të mos mbështetet më në nenin 612 të K.Pr.Civil,
por në dispozita të tjera ligjore.
Duke ju rikthyer çështjes konkrete, Gjykata e Apelit Gjirokastër në vendimin objekt
rekursi ka arsyetuar dhe e ka rrëzuar padinë për sa u arsyetua më sipër kontrata e
sipërmarrjes lidhur nga paditësi nuk është kontratë për tjetërsimin e së drejtës dhe si e tille
nuk ka tjetërsuar të drejtën reale të pronësisë. Sikurse vet kontrata përcakton në nenin 5,
tjetërsimi i kësaj të drejte do kryhej në momentin e dorëzimit përfundimtar të apartamentit,
me lidhjen e kontratës së shitjes...”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs i paditëse Ilir Roshi, duke
parashtruar pretendime të cilat kanë të bëjnë me themelin e zgjidhjes së çështjes objekt
gjykimi. Sipas rekursit, legjitimohemi në kërkesat tona dhe se gjykata bën ìnterpretim të
gabuar të ligjit. Konkretisht u bën interpretim të gabuar neneve 612, 614 dhe 615 të Kodit të
Procedurës Civile. Ne nuk jemi pale as debitore dhe as kreditore në këtë ekzekutim por këtë
banese e disponojmë që në vitin 2003 dhe atje banojmë edhe sot, pra kemi rreth dhjete vjet
që banojmë familjarisht si pronar të rregullt të saj; Në rastin konkret paditësi është pronar
se ka shlyer të gjitha detyrimet dhe duke ju referuar edhe vendimit unifikues të Gjykatës së
Lartë saktësohet se nuk është veprimi juridik që të bën pronar por është shprehja e
vullnetit të palëve; vendimi i gjykatës Tiranë është për një shume të hollash ndaj Andrea
Dilos dhe jo për apartamente banimi; Zyra e Përmbarimit sekuestroj pasuri pavarësisht se
këto ishin paguar nga porositësit sipas kontratës së sipërmarrjes dhe në to banonin familje;
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vëren se nga ana e të dy gjykatave është interpretuar
se kontrata e porosisë me nr.5130 Rep, datë 01.10.2003, e lidhur ndërmjet Shoqërisë “Gora”
sh.p.k., dhe Ilir Roshi nuk është kontratë me qëllim kalim pronësie, dhe si e tillë paditësi Ilir
Roshi nuk e ka fituar të drejtën e pronësisë.
19
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vështrim të nenit 681 të K.Civil thekson se kur
interpretohet një kontratë, duhet që të sqarohet se cili ka qenë qëllimi i vërtetë dhe i
përbashkët i palëve, pa u ndalur në kuptimin letrar të fjalëve, si dhe duke vlerësuar sjelljen e
tyre në tërësi, para e pas përfundimit të kontratës. Pra gjykatat nuk duhet të bazohen në
përcaktimet e llojit të kontratës që kanë rënë dakord palët, por duhet të nxjerrin qëllimin e
vërtetë të saj, duke u bazuar në objektin, si dhe detyrimet e marra përsipër.
Në bazë të këtij arsyetimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, kontrata e
lidhur midis palëve si më sipër, pavarësisht se palët e kanë përcaktuar si kontratë sipërmarrje,
ajo kryesisht ka elemente të kontratës së shitjes (me kusht). Qëllimi i vërtetë i palëve në
kontratën e lartpërmendur shoqëria “Gora” sh.p.k. dhe Ilir Roshi, para dhe pas lidhjes së kësaj
kontrate, ka qenë blerja e apartamentit (send i paluajtshme); qëllimi i palës Shoqërisë tregtare
“Gora” sh.p.k., ka qenë shitja e apartamentit, pra kalimi i pronësisë së një pasurie. Ky qëllim
del i qartë nga përmbajtja e vetë kontratës të lidhur midis palëve, dhe konkretisht nga neni 5 i
kontratës i cili parashikon se:” Dorëzimi përfundimtar i objektit do të bëhet pas përfundimit
të punimeve dhe shoqërohet me kontratën e shitjes, dokumente këto që do të nënshkruhen nga
të dy palët, nga noteri dhe regjistrohen në Zyrat e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme .
Likuidimi i kontratës së sipërmarrjes, kontratës së shitjes shpenzimeve në hipotekë librezat e
ujit dhe dritave, do të bëhet nga porositësi sipas tarifave të përcaktuara me ligj...”
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Gjirokastër gjatë
rishqyrtimit të kësaj çështje civile është e detyruar që të mbajë në vëmendje interpretimin e
ligjit material të bërë nga kjo gjykatë dhe në të njëjtën kohë i lind si detyrë, në bazë të neneve
12 dhe 14 të K.Pr.Civile që të hetojë në lidhje me përmbushjen e detyrimeve të paditësit që
rrjedhin nga kontrata e porosisë, sikurse është pagimi i çmimit të blerjes së apartamentit, apo
detyrimet e tjera të marra përsipër nga palët në Kontratën nr.5130 Rep, datë 01.10.2003, e
lidhur ndërmjet Shoqërisë “Gora” sh.p.k., dhe Ilir Roshi. Për të provuar përmbushjen e
detyrimeve sipas Kontratës nr.5130 Rep, datë 01.10.2003, (ku detyrimi më i rëndësishëm
është pagimi i çmimit) e cila ka si qëllim kalimin e pronësisë, gjykata e apelit duhet të ftojë
palët për të paraqitur prova për të provuar i) pagimin e çmimit dhe ii)dorëzimin e sendit, pra
nëse blerësi ka hyrë në posedim të sendit të paluajtshëm.
Kolegji Civil vlerëson se Gjykata e Lartë nuk mund të disponojë për zgjidhjen në
themel të çështjes, nëse gjykata e apelit ka dhënë një vendim përfundimtar të ndryshëm nga ai
që e zgjidh në themel çështjen. Gjykimi në apel është shkalla e dytë e gjykimit, në të cilën,
sikurse në shkallë të parë, palët kanë të drejtën të debatojnë për provat dhe ligjin e
zbatueshëm për zgjidhjen e mosmarrëveshjes. Vlerësimi që kryen Gjykata e Lartë, në kuptim
të neneve 472 dhe 485 të KPC-së, lidhet me çështjet që kanë të bëjnë me mosrespektimin e
ligjit ose zbatimin e gabuar të ligjit material e procedural, ndaj provave të administruara në
gjykimin e faktit dhe që i janë nënshtruar debatit gjyqësor. Individualizimi i provave, të cilat
përbëjnë burimin e bindjes së gjyqtarit, dhe administrimi i tyre janë çështje që i përkasin
gjykimit të faktit dhe, si të tilla, ndajnë juridiksionin e atyre gjykatave nga ai i Gjykatës së
Lartë si gjykatë e ligjit.
Gjykata e Lartë jo vetëm nuk ka kompetencën të administrojë prova të reja, por as nuk
mund të anashkalojë ekzistencën e fakteve dhe rrethanave që janë vërtetuar në gjykimin e
faktit, ti ndryshojë ato, apo të arrijë në konkluzione për faktet e çështjes që bien në
kundërshtim me përfundimet e gjykatave më të ulëta.
Gjykata e Lartë nuk mund të përsërisë vetë tërësisht a pjesërisht hetimin gjyqësor, për
shkakun e thjeshtë se, duke qenë vetëm gjykatë ligji, nuk i lejohet të marrë prova të reja apo
të lejojë palët të debatojnë mbi provat, duke hetuar e çmuar ndryshe provat e debatuara në
gjykimin në apel e shkallë të parë (vendimi nr.160, datë 06.04.2010, i Kolegjit Civil të
Gjykatës së Lartë).
20
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se hetimi i plotë dhe i gjithanshëm i çështjes
në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile) është parim themeltar i gjykimit civil dhe
përbën një detyrim për gjykatat në të gjitha shkallët e gjykimit. Gjykatat e shkallës së parë
dhe ato të apelit janë gjykata të faktit dhe të ligjit, në ndryshim nga Gjykata e Lartë, e cila
është gjykatë ligji. Duke qenë të tilla, në gjykimin në shkallë të parë dhe në apel nuk ka asnjë
pengesë, madje është detyrim, që gjykata të lejojë palët të paraqesin kërkimet e prapësimet,
provat ku i mbështetin ato dhe të arrijnë në përfundimet përkatëse për zgjidhjen e çështjes,
duke çmuar e vlerësuar provat sipas ligjit që është i zbatueshëm për gjykatën.
Në rekursin e palës së paditur ngrihen edhe pretendime që lidhen zgjidhjen në themel
të çështjes, për të cilat, në rigjykim, duhet të shprehet në mënyrë ezauruese gjykata e apelit,
duke çmuar ajo vetë mbi nevojën dhe shkallën e përsëritjes së hetimit gjyqësor në funksion të
dhënies përgjigje mbi shkaqet që ngrihen në ankimin e palës paditëse.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “c” të nenit 485 të Kodit
të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.131, datë 26.02.2013, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim po në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 06.04.2016
21
Nr. 00-2016-1134 i Vendimit (117)
VENDIM
Ardian Nuni Kryesues

Majlinda Andrea Anëtar
Artan Broci Anëtar

PADITËS: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE

VLORË.
E PADITUR: SHOQËRIA E KURSIM KREDITIT “ORIKU”,
ORIKUM VLORË.
OBJEKTI:
Çelje e procedurës së falimentimit.
Baza Ligjore: Neni 13/2, 14 e vijues i ligjit nr.8901, datë 23.05.2002
“Për falimentimin”, ndryshuar me nenin 5 të ligjit nr.9919, datë 19.05.2008,
germa “c” e ligjit nr.9920, datë 19.05.2008.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.1127, datë 12.04.2012, ka

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesës”
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.79, datë 17.04.2013, ka vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.1127, datë 12.04.2012, të Gjykatës së rrethit
Gjyqësor Vlorë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala kërkuese Drejtoria Rajonale e

Tatimeve Vlorë ne datën 14.06.2013 me anë të së cilit kanë kërkuar: “Ndryshimin e vendimit
nr.79, datë 17.04.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë, dhe të vendimit nr.1127, datë 12.04.2012,
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe çeljen e procedurës së falimentimit”, me këto
shkaqet e rekursit veçohen:
 Shoqëria ka dy vjet me aktivitet zero.
 Një kërkesë e tillë i referohet Nenit 104 pika “c” e “d” të ligjit 9920 datë 19.05.2008,
nenit 13 pika 2, 14 e vijues te ligjit 8901 datë 23.05.2002, ndryshuar me nenin 5 të
ligjit nr.9919 datë 19.05.2008.

22
VËREN
Se vendimi nr.79, datë 17.04.2013, i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në zbatim
të drejtë të ligjit e si tillë duhet të lihet në fuqi.
Gjatë gjykimit rezultoi se Shoqëria e Kursim Kreditit “Oriku” ka objekt të

veprimtarisë së saj depozitimin e kursimeve të anëtarëve të shoqërisë Kjo shoqëri është
regjistruar në organet tatimore me NIPT T 96606201 H.
Sipas shpjegimeve të dhëna në séancë nga përfaqësuesja e palës kërkuese, Drejtoria
Rajonale Tatimore Vlorë, kjo shoqëri ka me tepër se dy vjet që nuk ka aktivitet veprimtari
tregtare që do të thotë se nuk ka kryer furnizime të mallrave apo shërbimeve që përbëjnë
objektin e veprimtarisë së tij.
Personi i tretë Shoqëria e kursim kreditit “Oriku”, Orikum –Vlorë kundërshtoi
pretendimin e paraqitur nga pala kërkuese me arsyetimin se veprimtaria e shoqërive të kursim
kreditit rregullohet nga Ligji nr.8782 datë 03.05.2001 “Për shoqëritë e kursim kreditit” dhe se
referuar ligjit kjo veprimtari e shoqërive të kursim kreditit, është një veprimtari njoftim prurës
(jo tregtare)pasi fitimet që realizohen nuk u shpërndahen anëtarëve të saj por kanë si
destinacion zgjerimin e aktivitetit të shoqërisë në funksion të objektit të saj të
veprimtarisë....Gjithashtu referuar bilanceve të fundit, personi i tretë rezulton me bilanc
pozitiv, prova të cilat nuk janë marrë në konsideratë nga ana e palës kërkuese.
vendosur: “Rrëzimin e kërkesës”
Duke arsyetuar ndër të tjera se:”...Referuar dispozitave të mësipërme, pala kërkuese
legjitimohet në paraqitjen e kësaj kërkesë, por pavarësisht plotësimit të kësaj rrethane, nga
ana e palës kërkuese nuk u argumentua për asnjë rast natyra e mospagimit të këtyre
detyrimeve, pra nuk u argumentua dhe për me tepër nuk u provua se mospagimi i detyrimit
është mospërmbushje detyrimi për shkak të paaftësisë paguese, apo rasti është thjesht
mospagim që nuk vjen për shkak të paaftësisë paguese...Nga ana e palës kërkuese nuk ju
paraqit gjykatës asnjë dokumentacion që të provojë se ky detyrim i personit juridik ka kaluar
për ekzekutim nga ana e organeve përkatëse të administratës tatimore përgjegjëse për
evidentimin dhe menaxhimin e borxhit, dhe megjithë këtë procedure ligjore, personit juridik
nuk ju evidentua asnjë pasuri në natyre apo likuiditet monetar për të mundësuar
përmbushjen e këtij detyrimi tatimor...”
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.79, datë 17.04.2013, ka vendosur: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.1127, datë 12.04.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditese DRTVlorë ne datën
14.06.2013 me anë të së cilit kanë kërkuar: “Ndryshimin e vendimit nr.79, datë 17.04.2013,
të Gjykatës së Apelit Vlorë, dhe të vendimit nr.1127, datë 12.04.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqesor Vlorë dhe çeljen e procedurës së falimentimit”, me shkaqet e përmendura në pjesën
hyrëse të këtij vendimi.

Neni 31, 153 e vijues i K.Pr.Civile.
Ligji nr.9920 datë 19.05.2008 "Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”;
Ligji nr.8901 datë 23.05.2002 "Për falimentimin”, i ndryshuar me ligjin nr.9919 datë
19.05.2008;
Ligji nr.8782 datë 03.05.2001” Për Shoqëritë e Kursim Kreditit”
23
Se rekursi i paraqitur nga pala kërkuese, Drejtoria Rajonale e Tatimeve Vlorë nuk
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që të
motivojnë cenimin e vendimit nr.79, datë 17.04.2013, i Gjykatës së Apelit Vlorë, me të cilin
është lënë në fuqi vendimi nr.1323, datë 12.04.2012, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Në shqyrtim të tërësisë së gjykimit të kësaj çështje, të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve e
prapësimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit, si dhe
parashtrimeve në seancë gjyqësore në Gjykatën e Lartë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se, përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit
të kërkesave të ligjit material dhe atij procedural.
Nga aktet procedurale të gjykimit të çështjes evidentohet se gjykata e apelit ka
zhvilluar një proces të rregullt ligjor, duke garantuar zhvillimin e një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm të çështjes (neni 14 i K.Pr.Civile). Ajo ka sqaruar plotësisht rrethanat dhe faktet
që lidhen me mosmarrëveshjen objekt gjykimi, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me të. Konkluzioni i gjykatës së apelit është rrjedhojë e një analize
tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i K.Pr.Civile).
Neni 104 i ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, "Për procedurat tatimore në Republikën e
Shqipërisë'". parashikon se:
"1. Administrata tatimore kërkon në gjykatë fillimin e procedurës së falimentimit për
tatimpaguesit shoqëri tregtare:
a) 2 vjet pas kalimit në statusin pasiv nga Qendra Kombëtare e Regjistrimit;
b) detyrimi tatimor, i të cilëve është deklaruar i pambledhshëm;
c) që deklarojnë rezultat me humbje të kapitaleve të veta për të paktën tre vite
rresht;
ç) nuk kanë kryer veprimtari tregtare për një periudhe prej të paktën dy vjetësh
nga data e hyrjes në fuqi të këtij ligji;
2. Tatimpaguesit, shoqëri tregtare, për të cilat administrata tatimore ka kërkuar
fillimin e procedurave të falimentimit publikohen në faqen zyrtare të Drejtorisë së
Përgjithshme të Tatimeve. "
Gjithashtu në nenin 9 të ligjit nr.8782, datë 03.05.2001, "Për shoqëritë e kursim
kreditit", parashikohet se:"Objekti i veprimtarisë së shoqërisë së kursim-kreditit është të
marrë depozita me ose pa interes vetëm nga anëtaret e shoqërisë së kursim-kreditit, t'u japë
hua vetëm anëtareve të shoqërisë së kursim-kreditit dhe të përcaktojë afatet dhe kushtet që
shoqërojnë huatë.
Qëllimi i veprimtarisë së shoqërisë se kursim-kreditit është ndihma e ndërsjellë,
dhenë anëtarëve të shoqërisë së kursim-kreditit."
Ndërsa në nenin 56 të ligjit nr.8782, date 03.05.2001, “Për shoqëritë e kursim
kreditit", parashikohet se: "Shoqërite e kursim-kreditit përjashtohen nga tatimi mbi fitimin
dhe nga tatimi mbi të ardhurat. "
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, nisur nga kuadri ligjor i lartëpërmendur vlerëson të
drejtë arsyetimin e Gjykatës së Apelit Vlorë se: “...Sa më sipër, në interpretim të nenit 104/ç
të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 "Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë",
organet tatimore, legjitimohen aktivisht të kërkojnë në gjykatë çeljen e procedurës së
falimentimit ndaj atij subjekti tatimpagues shoqëri tregtare, që referuar bilanceve fizike, ka
deklaruar humbje të kapitaleve të veta, për të paktën 2 vjet nga data e hyrjes në fuqi të këtij
ligji, çfarë do të thotë se, së pari, subjekte pasive të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 "Për
procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë" ndaj të cilëve të mund të kërkohet inicimi i
një procedurë falimentimi, janë në kuptim të ligjit nr.9901, datë 14.04.2008 "Për tregtarët
24
dhe shoqëritë tregtare” vetëm subjektet shoqëri tregtare, pra shoqëritë aksionare (sh.a) dhe
shoqëritë e kapitalit (shpk) dhe se dyti, që subjekti tatimor të këtë patur aktivitet me bilanc 0
për një periudhë prej të paktën dy vjetësh nga data e hyrjes në fuqi të ligjit nr.9920 datë
19.05.2008.
Nga aktet në dosje rezulton që shoqëria "Oriku", Orikum-Vlore, për të cilën Drejtoria
Rajonale Tatimore Vlorë ka kërkuar çeljen e procedurës së falimentimit, është e organizuar
në formën juridike të shoqërisë së kursim kreditit, veprimtaria e së cilës rregullohet nga ligji
nr.8782, datë 03.05.2001 "Për shoqëritë e kursim kreditit", ku siç u theksua me lart,
parashikohet shprehimisht së shoqëritë e kursim kreditit, përjashtohen nga tatimi mbi fitimin
dhe tatimi mbi të ardhurat.
Për sa sipër, dhe në interpretim të nenit 9 të ligjit nr.8782, datë 03.05.2001 "Për
shoqëritë e kursim kreditit", shoqëria “Oriku’' nuk ushtron veprimtari tregtare, ajo nuk
gëzon statusin e shoqërisë tregtare, pasi nuk ka si qëllim realizimin e fitimeve e për
rrjedhojë, nuk është subjekt i tatim fitimit (tatim direkt) e as i tatimit mbi të ardhurat
personale (tatim indirekt).
Për pasojë, Drejtoria Rajonale Tatimore Vlorë nuk mund të kërkojë fillimin e
procedurës së falimentimit ndaj një subjekti që nuk është shoqëri tregtarë”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se në juridiksionin rishikues të
Gjykatës së Lartë përfshihen vetëm rastet rigorozisht të përcaktuara në nenin 472 të Kodit të
Procedurës Civile, që lidhen me mosrespektimin ose zbatimin e gabuar të ligjit, si dhe me
shkeljet e rënda të normave procedurale apo shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien
e vendimit.
Në rekursin e paraqitur nga ana e palës së paditur nuk argumentohet një gjë e tillë.
Pretendimet se, sikurse gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit: (i) kanë zbatuar gabim
nenin 104 pika “ç” e Ligji nr.9920, datë 19.05.2008, "Për procedurat tatimore në Republikën
e Shqipërisë”, nuk rezulton të gjejnë mbështetje në vetë këto dispozita në raport me të drejtën
e pretenduar dhe gjendjen e faktit të vërtetuar gjatë gjykimit.
Pretendimet e tjera kanë të bëjnë me fakte e rrethana që i përkasin procesit të
provuarit, që është në ekskluzivitetin e gjykatave të faktit. Nga aktet procedurale rezulton se
këto fakte e rrethana i janë nënshtruar debatit gjyqësor dhe janë analizuar e vlerësuar nga
gjykata e apelit e cila ka dhënë arsyet ligjore se përse ka lënë në fuqi vendimin e shkalles se
pare.
Provat nuk mund të jenë objekt vlerësimi nga Gjykata e Lartë. Mund të përbëjnë
shkak ligjor për cenimin e vendimeve të gjykatave të faktit, atëherë kur evidentohen
pretendime ndaj një procesi gjyqësor për rrugët dhe mënyrat e marrjes së provave, pasqyrimit
të tyre, por jo për mënyrën e vlerësimit.
Kontrolli rishikues i Gjykatës së Lartë nuk mund të zëvendësojë atributet kushtetuese
e ligjore të gjykatave të faktit (gjykatës së shkallës së parë dhe apelit), dhe aq më tepër të
vlerësojë bindjen e brendshme të këtyre gjykatave për çështje konkrete, sikurse kërkohet në
rastin në shqyrtim nga rekursuesi.
Për sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në përputhje me nenin 485/a të
K.Pr.Civile duhet të lëniet në fuqi vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 pika “a” të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.79, datë 17.04.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 06.04.2016
25
Nr. 00-2016-1135 i Vendimit (118)
VENDIM

Admir Thanza Anëtar
Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 13.04.2016, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

palëve:
PADITËS I KUNDËRPADITUR: LANDI XEKA

I PADITUR KUNDËRPADITËS: RIFAT BURUFI
I KUNDËRPADITUR: SHPRESA XEKA,
ARTAN XEKA,
ARBEN XEKA,
AFËRDITA XEKA
OBJEKTI PADISË:
Lirim dhe dorëzim prone me nr.212/28 pasurie,
Zona Kadastrale 2539, Vol. 6, faqe 240, sipërfaqe 2225 m2.
Baza Ligjore: Neni 296 i Kodit Civil
OBJEKTI K/PADISË:
Detyrimin e paditësit të kundërpaditur Landi Xeka dhe Shqipe Xeka,
Arben Xeka, Aferdita Xeka, Artan Xeka të njohë pronar me parashkrim fitues
trashëgimtarët e Beshir Burufi që janë Hysni Burufi, Muharrem Burufi dhe Sabire Burufi
të pasurisë me nr.212/28, Z.K. 2539, vol. 6, faqe 240, sipërfaqe 2255 m2 tokë.
Baza Ligjore: Neni 185 dhe neni 161/c i Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.51, datë 15.01.2010, ka

vendosur:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e të paditurit kundërpaditës Rifat Burufi t’i lirojë e dorëzojë
paditësit të kundërpaditur Landi Xeka një sipërfaqe tokë arë prej 2255 m2, me
nr.pasurie 212/28, Zona Kadastrale 2539, vol. 6, fq. 240 e ndodhur në fshatin
Luz i Vogël, Kavajë.
Rrëzimin e kundërpadisë së të paditurit Rifat Burufi si të pabazuar.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurit kundërpaditës Rifat Burufi.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.253, datë 20.03.2012, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.51, datë 15.01.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë.
26
Kundër vendimit nr.253, datë 20.03.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës, në bazë
të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs i padituri kundërpaditës
Rifat Burufi, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.253, datë 20.03.2012, të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe të vendimit nr.51, datë 15.01.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, duke
vendosur kthimin e çështjes për rishqyrtim pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, duke
parashtruar ndër të tjera se:
- Gjykimi i kësaj çështje në Gjykatën e Apelit Durrës është bërë në mungesën e palës së
paditur kundërpaditëse Rifat Burufi. Megjithëse Gjykata e Apelit Durrës ka cituar se
çështja është gjykuar në mungesë të palës së paditur, ky vendim nuk ka qenë i
komunikuar palës së paditur, fakt që u provua me interesimin tonë me mungesën në
dosje të dëftesës së komunikimit të vendimit të Gjykatës Apelit Durrës.
- Të dyja gjykatat pranojnë faktin, se Beshir Burufi, i ati i të paditurit kundërpaditës
është pajisur me Aktin e Marrjes Tokës në Pronësi nr.1312 në parcelën “Kopshti
Sinës” me sipërfaqe 2268 m2 (faqe 5, paragrafi 3 të vendimit të Gjykatës Apelit), pra
pranojnë se për tokën që kërkohet të lirohet dhe dorëzohet i padituri kundërpaditës ka
një titull pronësie.
- Pranohet fakti se i padituri kundërpaditës e posedon këtë sipërfaqe toke prej vitit
1991 e deri më sot (faqe 6 paragrafi 4 të vendimit) dhe megjithëse në këto kushte
urdhërojnë lirimin dhe dorëzimin e kësaj toke, në një kohë që sipas nenit 296 të Kodit
Civil është kusht ligjor që mbajtësi i sendit të cilit i kërkohet lirimi dhe dorëzimi i
tokës të jetë posedues i paligjshëm.
- Nëse Gjykata Shkallës Kavajë parë ka arritur në përfundimin e rrëzimit të padisë, me
arsyetimin se veprimi juridik i shitjes tokës nuk është i vlefshëm, gjë të cilën
qëllimisht nuk e ka shprehur, ajo duhet të zbatonte nenin 106, të Kodit Civil për
kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme pasi është tërësisht antiligjore që pala
paditëse të mos kthejë atë që ka përfituar padrejtësisht, 290.000 lekë në vitin 1991 që
me indeksimin e vlerës lekut sot është një vlerë tepër e madhe.
- Në rastin që gjykata konstaton se shitja qenka e pavlefshme (pikërisht një gjë të tillë
nuk e shprehin qëllimisht të dyja gjykatat) a nuk duhej në bazë të nenit 106 të Kodit
Civil mbi pasojat e veprimeve juridike të pavlefshme tì kthehej blerësit pikërisht
diferenca për çmimin e tokës.
- I padituri kundërpaditës duke ditur veten pronar të tokës që e ka punuar për 19 vjet
pa asnjë pengesë të paditësit ka bërë investime të rëndësishme që shkojnë në mbi
10.000.000 lekë, duke bërë rrethimin e tërë sipërfaqes tokës me mur rrethues dhe
gjykata në një padi të lirim dorëzimi tokë duhet të caktonte një ekspert topograf për të
saktësuar vendndodhjen e tokës dhe gjendjen faktike të saj aktualisht, një shkelje
procedurale që ka ndikuar në dhënien e vendimit, neni 472/c, të Kodit të Procedurës
Civile.
- Shitësi Agim Xeka ka qenë në kohën e shitjes tokës kryefamiljar dhe sipas nenit 224 të
Kodit Civil “Familja bujqësore përfaqësohet në marrëdhëniet pasurore me të tretët
nga Kryefamiljari i saj” nga rezulton se i padituri ka pasur tagrin e kërkuar nga ligji
për kryerjen e veprimit juridik të shitjes tokës blerësit Beshir Burufi.
- Përfundimisht kërkojmë prishjen e vendimeve dhe kthimin e çështjes për rigjykim.
27
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; përfaqësuesin e palës së paditur
kundërpaditëse Rifat Burufi, av. Luan Mansaku, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.253, datë
20.03.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimit nr.51, datë 15.01.2010, të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Kavajë, duke vendosur kthimin e çështjes për rishqyrtim pranë Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Kavajë; konstatoi mungesën e paditësit të kundërpaditur Landi Xeka, si
dhe të kundërpaditurve Shpresa Xeka, Artan Xeka, Arben Xeka, Afërdita Xeka; si dhe pasi e
bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
I. Rrethanat e çështjes
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se në bazë të ligjit
nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën” paditësi i kundërpaditur është trajtuar si familje
bujqësore me tokë, me sipërfaqe 2255 m2, me pasurinë nr.212/28, Z.K. 2539, e ndodhur në
fshatin Luz i Vogël, Kavajë, pronë kjo e regjistruar në Z.V.R.P.P. Kavajë, të provuar kjo nga
certifikata për vërtetim pronësie, datë 15.03.2006.
2. Paditësi i kundërpaditur në gjykim ka pretenduar se këtë sipërfaqe toke e mban në
mënyrë të paligjshme i padituri kundërpaditës Rifat Burufi. I padituri kundërpaditës është një
ndër trashëgimtarët ligjorë të shkallës së parë të babait të tij Beshir Burufi, provuar kjo nga
vendimi civil nr.225, datë 13.02.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë.
3. Ka rezultuar se shtetasi Beshir Burufi si kryefamiljar i familjes së tij ku bën pjesë
dhe Rifat Burufi, të jetë shpërngulur në muajin shkurt të vitit 1991 nga fshati Letëm i
Komunës Letëm në Rrethin e Librazhdit, për në fshatin Luz i Vogël-Kavajë, pasi kishte blerë
në fshatin Luz i Vogël nga shtetasi Agim Xeka në cilësinë e kryefamiljarit të shtëpisë së tij,
një shtëpi banimi të përbërë nga 2 dhoma 4 x 4 m2, kuzhinë 3 x 3 m2, sallon 3 x 3 m2,
verandë përpara 3.20 x 330 m2, banjë të brendshme dhe të jashtme, shtëpi kjo me sipërfaqe
300 m2 me pemë të mbjella dhe në prodhim së bashku me një sipërfaqe toke prej 2 dynym
me një kasolle të rregullt 7 x 4 m2.
3.1. Kjo shitje është bërë përkundrejt vlerës 29.000 lekë të reja në datën 01.02.1991
nga shtetasi Agim Xeka me cilësinë e kryefamiljarit të familjes bujqësore me anë të një
shkrese të thjeshtë. Nga certifikata e trungut familjar të Agim Xekës datë 01.08.1991,
rezulton se vetëm bashkëshortja e tij të ketë qenë madhore, ndërsa fëmijët e tij të kenë qenë
në moshë të mitur Landi Xeka 12 vjeç, Artan Xeka 10 vjeç, Arben Xeka 7 vjeç, Afërdita
Xeka 5 vjeç.
4. Pas shitjes së tokës me deklaratën datë 01.02.1991, Komisioni i Ndarjes së Tokës,
të fshatit Luz i Vogël ka mbajtur procesverbalin e datës 25.02.1995, ku sipas të cilit ky
Komision ka vendosur se parcela tek “Kopshti i Sinës” me nr.212 duhet tì mbetet në tapi
Beshir Burufit dhe për këtë qëllim të bëhen dhe ndryshimet e nevojshme.
4.1. Mbi bazën e këtij vendimi të Komisionit të Ndarjes së Tokës Luz i Vogël Kavajë
është lëshuar Akti i Marrjes së Tokës në Pronësi nr.1312 duke i kaluar në pronësi parcela
nr.212 në emërtimin e “Kopështi i Sinës” me sipërfaqe 2268 m2 në emër të kryefamiljarit të
familjes bujqësore Beshir Burufi. Rezulton se këtë sipërfaqe toke familja Burufi e ka
poseduar që nga viti 1991 e deri më sot, fakt ky që konfirmohet dhe nga dëshmitarët e thirrur
në gjykim.
5. Pala paditëse Landi Xeka, duke pretenduar se paditësi i kundërpaditur Rifat Burufi,
këtë sipërfaqe toke e mban në mënyrë të paligjshme, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë, me kërkesëpadinë objekt gjykimi duke kërkuar lirimin dhe dorëzimin e
pasurisë me nr.212/28, Zona Kadastrale 2539, Vol. 6, faqe 240, me sipërfaqe 2225 m2.
28
5.1. Ndërsa pala e paditur në këtë gjykim nëpërmjet kundërpadisë ka pretenduar se
janë kushtet e kërkuara nga neni 168 i Kodit Civil për fitimin e kësaj prone me parashkrim
fitues, pasi palët kanë kryer midis tyre një veprim juridik për kalimin e pronësisë nga shitësi
Agim Xeka tek shitësi Beshir Burufi, veprim ky me shkresë të thjeshtë të vërtetuar nga
pushteti lokal i kohës, Këshilli i fshatit, i cili ka dhënë miratimin për një veprim të tillë me
shkrim i pa ndaluar nga ligji dhe duke qenë para faktit të posedimit prej 19 vjetësh të pronës
objekt gjykimi.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.51, datë 15.01.2010, ka
vendosur: “Pranimin e padisë. Detyrimin e të paditurit kundërpaditës Rifat Burufi t’i lirojë e
dorëzojë paditësit të kundërpaditur Landi Xeka një sipërfaqe tokë arë prej 2255 m2, me
nr.pasurie 212/28, Zona Kadastrale 2539, vol. 6, fq. 240 e ndodhur në fshatin Luz i Vogël,
Kavajë. Rrëzimin e kundërpadisë së të paditurit Rifat Burufi si të pabazuar...[...]”
6.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë arriti duke
arsyetuar (ndër të tjera) se: “...Duke qenë se për tokën objekt gjykimi ka vepruar ligji
nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën”, shtetasi Agim Xeka nuk ka pasur tagrin e shitjes së
saj, pasi pronësinë mbi këtë sipërfaqe toke ai e ka fituar pas datës 19.07.1991, pra shtetasi
Agim Xeka ka shitur një send të paluajtshëm pa qenë pronar i saj (deklarata e datës
01.02.1991). Gjykata çmon se referuar deklaratës datë 01.02.1991 rezulton se shtetasi Agim
Xeka ti ketë shitur shtetasit Beshir Burufit vetëm banesën dhe jo sipërfaqen e tokës objekt
gjykimi...[...]...Nisur nga certifikata e Beshir Hasan Burufi nr.411027248 e përbërjes
familjare lëshuar me datë 22.12.2009 nga Zyra e Gjendjes Civile Luz i Vogël provohet se kjo
familje të jetë regjistruar në Zyrën e Gjendjes Civile Luz i Vogël me datë 06.10.1991...
[...]...Në dhënien e vendimit Gjykata ka pasur parasysh kërkesat e Ligjit nr.7501, datë
19.07.1991 “Subjektet që trajtohen nga ky ligj dhe përfitojnë tokë janë ata persona që
figurojnë të regjistruar në Zyrën e Gjendjes Civile deri më datë 01.08.1991”. Në rastin në
gjykim provohet se familja Burufi të jetë regjistruar në Zyrën e Gjendjes Civile Luz i Vogël
më datë 06.10.1991. Neni 91 i K.Civil miratuar me ligjin nr.6340, datë 26.06.1981 ka
parashikuar: “Personi që në bazë të një veprimi juridik për kalimin e pronësisë, veprim që
nuk është i ndalur nga ligji ka fituar me mirëbesim një send dhe ka mbajtur nën dorësi e vet
këtë send bëhet pronar i këtij sendi n.q.s nëdorësia ka vazhduar pa ndërprerje për me tepër
se tre vjet.” Shtetasi Beshir Burufi si kryefamiljar i familjes së tij, ku bën pjesë dhe i padituri
Rifat Burufi është shpërngulur nga Fshati Lunik i Komunës Lunik, Librazhd për në Luz i
Vogël, Kavajë më datë 06.10.1991. I padituri kundërpaditës Rifat Burufi nuk është subjekt i
ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën”, ai nuk ka rezultuar të ketë qenë banor i fshatit
Luz i Vogël përpara datë 01.08.1991, siç e kërkon ligji nr.7501/1991 “Për tokën”.
Përfundimisht çmojmë se në rastin në gjykim nuk jemi para një veprimi juridik për kalimin e
pronësisë, pasi nisur nga deklarata e datës 01.02.1991, del se shtetasi Agim Xeka të ketë
shitur një sipërfaqe toke për të cilën ai nuk ka qenë pronar dhe se nga përmbajtja e
deklaratës provohet se ai ka shitur vetëm banesën dhe jo tokën. Vlerësojmë se mosekzistenca
e këtij kushti të çon në përfundimin se nuk ndodhemi përpara rastit të fitimit të pronësisë me
parashkrim fitues siç pretendohet nga i padituri kundërpaditës Rifat Burufi...[...]”
7. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.253, datë 20.03.2012, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.51, datë 15.01.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kavajë.”
7.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Apelit Durrës arriti duke arsyetuar në të
njëjtën mënyrë si Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë.
8. Kundër vendimit nr.253, datë 20.03.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës, në bazë të
nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs i padituri kundërpaditës Rifat
Burufi, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.253, datë 20.03.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës
29
dhe të vendimit nr.51, datë 15.01.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, duke
vendosur kthimin e çështjes për rishqyrtim pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë.
II. Ligji i zbatueshëm
9. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit Civil në të cilat është
parashikuar:
9.1 Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
9.2 Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët”.
9.3 Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga
palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore. Gjykata çmon provat që
ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga
shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.
9.4 Neni 310/II i K.Pr.Civile: “Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të
përmenden: 1) rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë gjykimit,
dhe përfundimet e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet në të cilat
mbështetet vendimi, 3) dispozitat ligjore në të cilat bazohet vendimi”.
9.5 Neni 163 i Kodi Civil: “Pronësia fitohet nëpërmjet mënyrave të caktuara në
këtë Kod dhe mënyrave të tjera të caktuara me ligj të veçantë.”
9.6 Neni 296 i K.Civil: “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e
tij nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar
për sendin e përbashkët, me qëllim që ai t'u dorëzohet gjithë
bashkëpronarëve”.
10. Dispozitat e ligjit nr.6340, datë 26.06.1981 “Kodi Civil i Republikës Popullore
Socialiste të Shqipërisë”, në të cilat është parashikuar:
10.1. Neni 91 i K.Civil: “Personi që në bazë të një veprimi juridik për kalimin e
pronësisë, veprim që nuk është i ndalur nga ligji ka fituar me mirëbesim një
send dhe ka mbajtur nën dorësi e vet këtë send bëhet pronar i këtij sendi n.q.s
nëndorësia ka vazhduar pa ndërprerje për me tepër se tre vjet.”
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në

dosjen gjyqësore dhe të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, si
dhe të vendimeve gjyqësore, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit nr.253, datë
20.03.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimit nr.51, datë 15.01.2010, të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Kavajë nuk janë respektuar dispozitat e ligjit material dhe procedural civil,
për këtë arsye vendimi kësaj gjykate duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për
rishqyrtim.
12. Në analizë të pretendimeve të palëve ndërgjyqëse, vlerësohet se në rastin konkret
jemi përpara një mosmarrëveshje me natyrë civile, e cila ka për qëllim kërkimin e sendit nga
pronari i cili ka humbur posedimin ndaj poseduesit jo pronar (padia e rivendikimit). Për t’u
legjitimuar paditësi në ngritjen e padisë për lirimin dhe dorëzimin e sendit, duhet të
plotësohen dy kushte: (i) paditësi duhet të jetë pronar i sendit, për të cilin kërkon kthimin, dhe
30
(ii) i padituri, kundër të cilit drejtohet padia duhet të jetë posedues i paligjshëm i sendit ose
mbajtës i tij.[1] Pala paditëse legjitimohet (aktivisht) vetëm në qoftë se provon se është ai
pronari i pasurisë (sendit) në fjalë, si dhe këto kërkime i kundër drejtohen personit i cili i
mohon këtë të drejtë (legjitimi pasiv).
12.1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se duke u nisur nga karakteristikat dhe
veçoritë e këtij gjykimi, gjykatat e faktit nuk kanë arsyetuar drejtë në lidhje me përmbajtjen e
titujve të pronësisë të palëve në proces, mënyrën e fitimit të pronësisë të palës paditëse dhe të
paditur mbi objektin dhe truallin mbi të cilat ato ngrihen, si dhe përkatësinë e titullit të
pronësisë së paditësit mbi sendin dhe posedimin e palës së paditur.
12.2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se titulli i pronësisë që paditësi mban
mbi pronën objekt gjykimi për të cilën ai pretendon se posedohet në mënyrë të paligjshme
nga të paditurit, e legjitimon këtë palë të ngrejë padinë e rivendikimit, si nga pikëpamja
procedurale ashtu dhe nga ajo materiale.
12.3. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se paditësi i
kundërpaditur ka pretenduar se në bazë të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën” është
trajtuar si familje bujqësore me tokë, me pasurinë nr.212/28, Z.K. 2539, me sipërfaqe 2255
m2, e ndodhur në fshatin Luz i Vogël, Kavajë. Këtë sipërfaqe toke e mban në mënyrë të
paligjshme i padituri kundërpaditës Rifat Burufi.
12.4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë ka arsyetuar se paditësi Landi Xeka është
pronar i pasurisë objekt gjykimi, e cila është regjistruar pranë Z.V.R.P.P. Kavajë dhe provuar
nga certifikata për vërtetim pronësie, datë 15.03.2006, por në të njëjtën kohë, nuk ka
administruar Aktin e Marrjes së Tokës në Pronësi, që pala paditëse pretendon se është trajtuar
me tokë bujqësore.
12.5. Kolegji Civil vlerëson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë duke e konsideruar
se ka zgjidhur përfundimisht mosmarrëveshjen ndërmjet palëve ndërgjyqëse (ballafaqimi i
titujve të pronësisë), nuk ka mbajtur në konsiderate një fakt të rëndësishëm se çertifikata për
vërtetimin e pronësisë nuk përbën në vetvete një titull pronësie. Sipas legjislacionit shqiptar
sistemi i regjistrimit të pasurisë se paluajtshme nuk ka efekt krijues por thjesht publikues,
njohës, pasi janë aktet bazë mbi të drejtat reale të pronësisë që krijojnë, ndryshojnë apo
mbrojnë të drejtat përkatëse dhe jo regjistrimi i akteve.[2]
12.6. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në gjykime të këtij lloji sqarimi i
titullit të pronësisë të paditësit mbi sendin që kërkohet të lirohet e dorëzohet, aq më tepër kur
ai kundërshtohet nga ana e paditur, ka vlerë thelbësore. Prova e titullit të pronësisë është
shumë e rëndësishme në një proces me kërkim lirimin dhe dorëzimin e sendit, pasi fillimisht
duhet proceduar me njohjen e titullit të pronësisë, dhe pastaj me detyrimin e poseduesit të
paligjshëm për lirimin dhe dorëzimin e sendit. Në këto kushte, gjykata duhet të bëjë një hetim
thelbësor mbi ekzistencën, vlefshmërinë dhe relevancën e titullit të paditësit mbi sendin
(probatio diabolica). Këto prova duhet të paraqiten në gjykim nga paditësi, i cili duhet të
provojë titullin e pronësisë mbi sendin me anë të fitimit me titull origjinar, apo të prejardhur.
12.7. Në gjykimin e padisë së rivendikimit, sikurse u parashtrua ut supra, sqarimi i
titullit të pronësisë përbën domosdoshmëri në pranueshmërinë ose jo të saj. Të provuarit e
titullit të pronësisë nga ana e paditësit apo nga ana e të paditurit është conditio sine qua non
në pranueshmërinë ose jo të padisë së rivendikimit.
13. Në të njëjtën kohë, i padituri kundërpaditës nga njëra anë pretendon (dhe këtë e
parashtron në formën e prapësimit), se e ka fituar pronësinë mbi sendin objekt konflikti me
anë të një akti administrativ, si Akti i Marrjes së Tokës në Pronësi nr.1312, pra pretendon se
1
[] Në nenin 296 të Kodit Civil parashikohet shprehimisht se: “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e tij
nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai t'u
dorëzohet gjithë bashkëpronarëve”.
2
[] Qëndrim ky i mbajtur në vendimin unifikues nr.1/2009 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
31
ka një titull pronësie, dhe nga ana tjetër kërkon me kundërpadi të njihet pronar mbi sendin me
parashkrim fitues me titull, pasi sendin objekt rivendikimi, e ka blerë me deklaratën e datës
01.02.1991, nga shtetasi Agim Xeka. Shkaku ligjor që i padituri ngre në prapësime për t’u
mbrojtur është i ndryshëm në dukje nga shkaku ligjor që ai ngre në kundërpadi.
13.1. Referuar dispozitave procedurale civile [1], parashtrimi i kërkimeve dhe
pretendimeve është në disponibilitetin e palës iniciuese të procesit (paditësit), por
njëkohësisht është detyrë e gjykatës që të zbulojë shkakun ligjor të padisë së paditësit (causa
petendi) duke e analizuar padinë në tërësinë e saj dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore
të referuara nga paditësi në pjesën hyrëse të saj [2].
13.2. Në respektim të parimit iura novit curia, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë,
pavarësisht mungesës së njohurive të të paditurit kundërpaditës, nuk duhet tì merrte të
mirëqena shpjegimet e palëve në lidhje me zbatimin e ligjit për çështjen konkrete, por si
njohëse e ligjit, duhet të zbulonte shkakun ligjor të këtyre kërkimeve dhe duhet të zgjidhte
vetë mosmarrëveshjen, sipas formimit dhe bindjes së saj të brendshme, të bazuar në kriteret
që parashikon Kodi Civil dhe Kodi i Procedurës Civile.
14. Për rastin në shqyrtim, në kushtet kur pala e paditur ka pretenduar se sendin objekt
rivendikimi e ka blerë me deklaratën e datës 01.02.1991 nga shtetasi Agim Xeka, gjykatat
kishin detyrimin ligjor të verifikonin dhe analizonin nga pikëpamja ligjore vlefshmërinë, ose
jo të këtij dokumenti mbi të cilën e pala e paditur themelon pretendimet e saj. Dhe më pas (et
tunc), gjykata, në analizë juridike të gjendjes konkrete të vërtetuar lidhur me këto fakte, duhet
të zgjidhte çështjen e pronësisë dhe, rast pas rasti, vendos për pranueshmërinë ose jo të
padisë, apo kundërpadisë.
14.1. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë ka arritur në përfundimin se në rastin në
gjykim nuk jemi para një veprimi juridik për kalimin e pronësisë, pasi nisur nga deklarata e
datës 01.02.1991, del se shtetasi Agim Xeka të ketë shitur një sipërfaqe toke për të cilën ai nuk
ka qenë pronar dhe se nga përmbajtja e deklaratës provohet se ai ka shitur vetëm banesën dhe jo
tokën. Mosekzistenca e këtij kushti të çon në përfundimin se nuk ndodhemi përpara rastit të
fitimit të pronësisë me parashkrim fitues siç pretendohet nga i padituri kundërpaditës Rifat
Burufi. Atëherë këtu lind pyetja që duhet tì përgjigjet gjykata e rigjykimit, nëse babai i paditësit
nuk ka qenë pronar i sendit të shitur, atëherë nga i rrjedh pronësia paditësit?
14.2. Kolegji Civil çmon se parashkrimi fitues (me titull ose pa titull) është një nga
mënyrat e fitimit të pronësisë dhe ka karakter origjinar. Pronari nuk e humbet të drejtën e
ushtrimit të padisë së rivendikimit derisa i padituri nuk e ka fituar pronësinë me parashkrim
fitues. Nëse janë plotësuar kushtet e përcaktuara, padia e rivendikimit rrëzohet, pasi kjo mënyrë
fitimi pronësie përbën shkakun ligjor që pronari i mëparshëm i sendit humbet të drejtën e tij të
pronësisë mbi sendin.[3] Në lidhje me kohën gjykata duhet të zbatojë drejt rregullimin ligjor që,
në parashkrimin fitues, fituesi i sendit bëhet pronar që nga çasti që afati i parashkrimit është
plotësuar.
14.3. Në rastin në gjykim, duke qenë se i padituri kundërpaditës Rifat Burufi pretendon
se pasuria objekt gjykimi është blerë në datën 01.02.1991, atëherë, në mbështetje të nenit
1163 të Kodit Civil ligji material që do të zbatohet do të jenë dispozitat e ligjit nr.6340, datë
26.06.1981 “Kodi Civil i Republikës Popullore Socialiste të Shqipërisë”.
14.4. Në nenin 91 të Kodit Civil të vitit 1981 që ka qenë në fuqi në kohën e lindjes të
marrëdhënies juridike është përcaktuar se “Personi që, në bazë të një veprimi juridik për
kalimin e pronësisë, veprim që nuk është ndaluar nga ligji, ka fituar me mirëbesim një send
dhe e ka mbajtur në nëdorësinë e vet këtë send ose ia ka dhënë në nëdorësi një personi tjetër,
1
[] Neni 159 i Kodit të Procedurës Civile.
2
3
32
bëhet pronar i këtij sendi, në qoftë se nëdorësia ka vazhduar pa ndërprerje për më tepër se
tre vjet”.
14.5. Nga përcaktimi ligjor i sipërm, në lidhje edhe me nenin 92 të po këtij Kodi, del
se për fitimin e pronësisë me parashkrimit fitues kërkohen të jenë të qenësishme 4 kushte: (i)
Fitimi i sendit të jetë bërë në bazë të një veprimi juridik për kalim pronësie, veprim që nuk
është i ndaluar nga ligji; (ii) Fituesi të jetë në mirëbesim; (iii) Fituesi ta ketë mbajtur sendin
në posedimin e tij për një kohë të caktuar (3 vjet); (iv) Sendi të jetë i aftë për t’u fituar me
parashkrim fitues.
14.6. Në analizë të vendimeve gjyqësore konstatohet se gjykatat janë mjaftuar vetëm
me arsyetimin nëse ka ekzistuar ose jo veprimi juridik, dhe nuk kanë hetuar e verifikuar
kushtet e tjera që duhet të ekzistojnë për të arritur në konkluzionin se plotësohen ose jo
kushtet e kërkuara nga ligji për fitimin e pronësisë me parashkrim fitues.
15. Ky Kolegj çmon se është i gabuar konkluzioni i gjykatës që meqenëse shtetasi
Agim Xeka ka shitur me deklaratë dore (shkresë të thjeshtë) një sipërfaqe toke për të cilën ai nuk
ka qenë pronar, atëherë vlerësohet automatikisht si mungesë veprimi juridik.
15.1. Sipas nenit 91, të Kodit Civil të vitit 1981 pronësia fitohet jo me kontratë
(veprim juridik), por me një tjetër titull (mënyrë fitimi pronësie), që është parashkrimi fitues.
Ekzistenca e një veprimi juridik që, ndonëse i pavlefshëm nuk është i ndaluar nga ligji (dhe
këtu kjo dispozitë ka parasysh pavlefshmërinë për shkak të formës) është njëri prej
elementeve përbërës të tij.
15.2. Veprimi juridik për kalimin e pronësisë mund të jetë kryer, ndonëse jo në
formën e kërkuar nga ligji e për këtë shkak është i pavlefshëm. Fakti që nuk ka kontratë për
kalimin e pronësisë nuk do të thotë se nuk ka veprim juridik. Veprimi juridik për kalimin e
pronësisë, në kuptim të nenit 91 të Kodit Civil (viti 1981) nuk kërkon detyrimisht ekzistencën
e një forme të caktuar,[1] por është pikërisht mungesa e formës e cila e bën veprimin juridik
të pavlefshëm, për pasojë të paaftë që si i tillë të sjellë pasojën e synuar nga palët e veprimit
juridik. Ky është shkaku pse neni 91, ekzistencën e një veprimi të pavlefshëm për shkak të
formës të shoqëruar dhe me elementë të tjerë si posedimi në mirëbesim dhe për një kohë të
caktuar e përmend si element përbërës të parashkrimit fitues.
16. Përveç sa më sipër, Kolegji Civil vlerëson se nga ana e gjykatave të faktit është
pranuar se objekt shitje nëpërmjet deklaratës së datës 01.02.1991 ka qenë një shtëpi banimi së
bashku me një sipërfaqe toke prej 2 dynym, si dhe në të njëjtën kohë, kanë arsyetuar se
shtetasi Agim Xeka ka shitur vetëm banesën dhe jo tokën.
16.1. Ky Kolegj çmon se për një zgjidhje të konfliktit në përputhje me ligjin, si dhe
me qëllim cilësimin e drejtë të natyrës së mosmarrëveshjes, gjykatat e faktit duke mbajtur
parasysh qëllimin e vërtetë dhe të përbashkët të palëve, duhet të vlerësonin sjelljen e tyre në
tërësi, para dhe pas nënshkrimit të deklaratës. Në të njëjtën kohë, gjykatat nëse kishin
dyshime mbi identifikimin e pasurisë objekt shitje nëpërmjet deklaratës së datës 01.02.1991,
atëherë duhet të kishin hetuar faktin nëse vlera e paguar për blerjen e shtëpisë me deklaratën e
datës 01.02.1991 përbën vlerën vetëm të banesës, apo në atë shumë faktikisht ka qenë
përfshirë edhe vlera e tokës. Ky hetim është i nevojshëm jo vetëm për identifikimin e objekti
të deklaratës së datës 01.02.1991, por edhe për të përcaktuar afatet që lidhëm me fitimin e
pronësisë me parashkrim fitues.
17. Gjithashtu, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se gjatë
gjykimit në gjykatat e faktit, nuk ka rezultuar të shtrohen për diskutim si dhe tì nënshtrohen
debatit gjyqësor (analizë ligjore e mbështetur në prova) edhe faktet në lidhje me
identifikimin e saktë të pasurisë objekt gjykimi, si dhe gjendjen juridike dhe faktike të saj.
1
[] Veprimi juridik, sipas nenit 13 të Kodit Civil vitit 1981 (edhe sipas nenit 80 të K.Civil në fuqi), mund të kryhet “me gojë
ose me shkresë. Kur veprimi juridik bëhet me shkresë, kjo mund të jetë ose e thjeshtë, ose e vërtetuar, ose e përpiluar nga
noteri”.
33
18. Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Kavajë është marrë në mungesë të kryerjes së një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, sa kohë që prej saj nuk është arritur të identifikohen e cilësohen qartë rrethanat
faktike të nevojshme për zgjidhjen e drejtë të çështjes në themel.
19. Të njëjtin qëndrim ka mbajtur dhe Gjykata e Apelit Durrës, e cila ka arsyetuar në
mënyrë të njëjtë me Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kavajë, si dhe ka lënë në fuqi vendimin e kësaj
gjykate.
19.1. Gjykata e Apelit Durrës, ndonëse i ka pasur të gjitha mundësitë ligjore të
konstatonte të metat e gjykimit në shkallë të parë dhe t’i ndreqte ato, nuk ka mbajtur në
konsideratë, si dhe nuk kanë evidentuar elementë të rëndësishme të këtij lloj gjykimi lidhur me
sqarimin plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me gjykimin e çështjes dhe që kanë të bëjnë
me këtë natyrë mosmarrëveshje.
20. Kolegji Civil i Gjykatës së lartë vlerëson se në mbështetje të nenit 472, të Kodit të
Procedurës Civile, ky kolegj ka në kompetencë të shqyrtojë problemet që kanë të bëjnë me
mosrespektimin ose zbatimin e gabuar të ligjit material e procedural, por pa bërë një
rivlerësim të provave në të kundërt me atë që kanë bërë gjykatat e hallkave më të ulëta.[1]
20.1. Trajtimi dhe aplikimi i drejtë i ligjit në zgjidhjen e një mosmarrëveshjeje
gjyqësore është kompetencë e Gjykatës së Lartë (ajo mund ta bëjë dhe vetë direkt aplikimin e
drejtë të ligjit), por për sa kohë ky trajtim ligjor duhet të bëhet në harmoni me provat dhe
aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore, vlerësohet nga ky Kolegj domosdoshmëria e një hetimi
të plotë nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë.
21. Për arsyet e mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
nr.253, datë 20.03.2012, i Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimi nr.51, datë 15.01.2010, i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim
pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë.
21.1. Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, për t’iu dhënë zgjidhje
problemeve të mësipërme, në respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që
rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me
ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, ta zgjidhë atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi
(neni 16).
21.2. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e provojnë faktet mbi të cilat
bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
21.3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë për të garantuar një proces të rregullt ligjor,
në mbështetje të nenit 486 të Kodit të Procedurës Civile, duke mbajtur parasysh konkluzionet
e mësipërme të këtij vendimi duhet të përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të
verifikojë e të identifikojë pretendimet e palëve. Po kështu, në rishqyrtimin e çështjes Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Kavajë duhet të sqarojë të gjitha rrethanat që lidhen me: (i) gjykimin e
çështjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë dhe kundërpadisë objekt
shqyrtimi, me natyrën juridike të tyre si dhe palët ndërgjyqëse; (ii) të drejtën e pronësisë së
pretenduar të paditësit të kundërpaditur Landi Xeka, si dhe mënyrën e fitimit të saj; (iii) të
drejtën e pronësisë së pretenduar nga pala e paditur kundërpaditëse Rifat Burufi, si dhe
mënyrën e fitimit të saj; (iv) nëse për rastin konkret janë plotësuar ose jo kushtet ligjore të
fitimit të pronësisë me anë të parashkrimit fitues; (v) situatën juridike dhe faktike të sendit
objekt material i këtij gjykimi në periudhën e lindjes së marrëdhënies juridike që pretendohet
1
[] Shih vendimin nr.17, datë 30.04.2007 të Gjykatës Kushtetuese.
34
se përbën shkak për ecjen e afatit të fitimit të pronësisë me anë të parashkrimit fitues, si dhe
në momentin e paraqitjes së kërkesëpadisë; (vi) identifikimin e saktë të pasurisë objekt
gjykimi, si dhe gjendjen juridike dhe faktike të saj.
21.4. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në çështjet konkrete është e
nevojshme në zbatim të nenit 224/a të K.Pr.Civile kryerja e një akt ekspertimi, për zgjidhjen e
problemeve teknike që lidhen me pretendimet e ngritura nga palët lidhur me evidentimin e
sipërfaqet konkrete, si dhe vendndodhjes e kufizimet saj.
21.5. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do të lejojnë Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kavajë që, në përputhje me
kërkesat e ligjit procedural e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe
objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/ç të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.253, datë 20.03.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të
vendimit nr.51, datë 15.01.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kavajë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.04.2016
35
Nr. 00-2016-1138 i Vendimit (119)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: BASHKIM GJYZELI

LIK GJYZELI
I PADITUR: SOKOL SHËNGJINI
OBJEKTI:
Shpërblim për përdorim sendi në bashkëpronësi.
Baza Ligjore: Neni 202 i Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.2439 (13-2009-7615), datë

22.10.2009, ka vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë së paditësit Bashkim Gjyzeli dhe Lik Gjyzeli kundër
të paditurit Sokol Shëngjini, si të pabazuar në prova e ligj.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.914-10-2012-1961, datë 18.12.2012, ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.2439 (13-2009-7615), datë 22.12.2009, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Kundër vendimit nr.914-10-2012-1961, datë 18.12.2012, të Gjykatës së Apelit

Durrës, në bazë të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala
paditëse Bashkim Gjyzeli dhe Lik Gjyzeli, e cila bazuar në nenin 485/d të Kodit të
Procedurës Civile, ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.914-10-2012-1961, datë 18.12.2012,
të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimit nr.2439 (13-2009-7615), datë 22.10.2009, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, duke vendosur pranimin e kërkesëpadisë, duke
parashtruar ndër të tjera se:
- Një nga shkaqet që gjykata rrëzon padinë është se sendi ndodhet në proces pjesëtimi.
Ky argument është marrë në interpretim të gabuar të nenit 202 të K. Civil. Kemi një
send të përbashkët derisa vendimi gjyqësor i pjesëtimit të marrë formë të prerë, për
këtë arsye deri në këtë moment pala e dëmtuar mund të kërkojë shpërblimin për
përdorimin e pjesës së saj ideale, tek sendi i përbashkët.
- Një shkak tjetër që përdor gjykata është për të rrëzuar padinë është argumenti se i
padituri nuk përdor gjithë sendin, por vetëm një pjesë të tij.
36
- Sipas nenit 202 të Kodit Civil mjafton të vërtetohet se bashkëpronari posedon tej
pjesës ideale dhe lind detyrimi për dëmshpërblimin e bashkëpronarëve të tjerë për
përdorimin e pjesës së tyre ideale.
- Kjo gjë është vërtetuar me aktin e ekspertimit sipas të cilit i padituri Sokol Shëngjini
realisht posedon 167.29 m2 truall më shumë se i takon dhe 25.61 m2 nga ndërtesa më
shumë se i takon. Pra i padituri nga 110.63 m 2 truall, realisht posedon 288.92.
Gjithashtu nga 31.54 m2 banesë posedon realisht 57.12 m2.
- I padituri nuk do të paguajë dëmshpërblimin për përdorimin e të gjithë sendit, por
vetëm për përdorimin e pjesëve ideale të paditëseve që atij nuk i takojnë (të paditurit
Sokol Shëngjini).
- Një tjetër shkak që përdor gjykata për të rrëzuar padinë është argumenti se sendi nuk
përdoret nga vet i padituri, por ia ka dhënë një personi të tretë ta përdorë me
kontratë huapërdorje. Është pranuar nga gjykata që i padituri ka lidhur kontratë
huapërdorje prej vitit 2005 për një pjesë tej pjesës ideale që i takon. Të mos njohësh
detyrimin për dëmshpërblim ndaj bashkëpronarit shkelës të ligjit, me arsyetimin se ai
nuk po e përdor vetë, por ai ia ka dhënë një personi tjetër ta përdorë, indirekt i bën të
ligjshme veprimet e cenimit të posedimit të sendit.
- Shkaku i fundit që përdor gjykatat për të rrëzuar padinë është se posedimi ka qenë me
pëlqimin e palëve paditëse. Theksojmë edhe njëherë se sendi në bashkëpronësi
përpara shtatorit të 2008 ka qenë në bashkëpronësi (Bashkim Gjyzeli (36/120),
Hasan Gjyzeli (36/120), Zana Shëngjini (6/120), Dulo Bejkosalaj (9/120), Genci
Bejkosalaj (9/120), Edlira Bejkosalaj (9/120), Albana Bejkosalaj (9/120), Sanije
Shëngjini (2/120), Blerta Shëngjini (2/120), Sokol Shëngjin (2/120) ).
- Bashkim Gjyzeli është bashkëpronar në këtë pronë, si trashëgimtar i pronarëve të
pronës në 57/120, Lik Gjyzeli nuk ka qenë bashkëpronar në këtë pronë, para dhjetorit
2008, por në kontratën e shitjes nr.3488 Rep. dhe nr.1103 Kol, datë 08.09.2008, ka
blerë pjesën prej 36/120 të njërit nga bashkëpronarët Hasan Gjyzeli dhe është bërë
bashkëpronar me 36/120 pjesë ideale. Lik Gjyzeli (pra njëri nga paditëset vetëm në
shtator 2008 është bërë bashkëpronar në këtë pronë). Ndaj kontratat e mëparshme
apo pëlqimet e mëparshme për pjesëtimin e sendit nga trashëgimlënësit e
bashkëpronarëve të mëparshëm, jo vetëm që nuk është ligjore, nuk është e vërtetë nuk
kryer, dhe nuk kanë asnjë rëndësi e vlerë provuese, pra për zbatimin e kritereve të
nenit 202 të Kodit Civil. Sokol Shëngjini ka pasur 2/120 pjesë në këtë pronë dhe
kontratën e dhurimit të disa bashkëpronarëve në dhjetor 2008 dhe është bërë
bashkëpronar me 27/120 pjesë në këtë send në bashkëpronësi.
- Në dhjetor 2008 i kalojnë pjesën e tyre Sokol Shëngjinit, pra vetëm pas muajit dhjetor
2008 lind në thelb marrëdhënia e konfliktit ku bashkëpronarët janë tashmë vetëm
Bashkim Gjyzeli, Lik Gjyzeli, Sokol Shëngjini. Sokol Shëngjini i ka përdorur këto
pjesë prej deri në dhjetor 2012 (kur u ekzekutua vendimi i pjesëtimit nga përmbaruesi
privat).
- Pra i padituri Sokol, duhet të ishte detyruar nga gjykata për ti dëmshpërblyer
paditësit pra duhet të paguajë dëmshpërblim për periudhën nga data e ngritjes së
padisë në prill 2009 dhe deri tetor 2011 (kur mori formë të prerë vendimi i pjesëtimit
të sendit).

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; konstatoi mungesën e palëve
ndërgjyqëse; si dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
37
VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se paditësit Bashkim e Lik
Gjyzeli janë babë e bir dhe i janë drejtuar gjykatës me një kërkesë padi me të paditur Sokol
Shëngjini ku kërkojnë nga i padituri tì shpërblejë ata për përdorimin e pjesëve të pasurisë që
palët ndërgjyqëse kanë në bashkëpronësi, bazuar në nenin 202, të Kodit Civil.
2. Sipas paditëseve me të paditurin ata janë bashkëpronarë mbi një banesë njëkatëshe
me truall ku kanë përcaktuar dhe pjesët takuese sipas vërtetimit pronësisë të regjistruar pranë
Z.R.P.P. Elbasan.
3. Paditësit pretendojnë se i padituri padrejtësisht mbi këtë pasuri posedon duke
zaptuar dy dhomat në anën jugore, si dhe të gjithë kopshtin mbrapa shtëpisë po në anën
jugore. Pra i posedon dhe i përdor ato duke i dhënë me qira personave të tretë si dy dhomat
dhe kopshtin kur në fakt ka në bashkëpronësi vetëm 27/120 pjesë të kësaj pasurie, ndërsa
sipërfaqja që ai shfrytëzon padrejtësisht tek shtëpia është më e madhe.
3.1. Gjatë gjykimit ka rezultuar e provuar se palët ndërgjyqëse janë bashkëpronarë
mbi një banesë me truall për pasurinë nr.7/73 ndodhur në Zonën Kadastrale 8524 me
sipërfaqe trualli 491.68 m2 dhe ndërtesë një kat 140.18 m2 të ndodhur në lagjen “Aqif Pasha”
Elbasan.
3.2. Sipas vërtetimit të pronësisë rezulton se paditësi Bashkim Gjyzeli nga kjo pasuri
në bashkëpronësi zotëron 57/120 pjesë, paditësi Elik Gjyzeli zotëron 36/120 dhe i padituri
27/120 pjesë të kësaj pasurie.
4. Para datës 18.12.2008 palët ndërgjyqëse kanë zotëruar përkatësisht paditësi
Bashkim ka pasur 36/120 pjesë, paditësi Elik 36/120 pjesë dhe i padituri Sokol Shëngjini
2/120 pjesë, pasuri kjo e ardhur me trashëgim.
5. Me kontratën e dhurimit nr.724 kol dhe nr.3437 rep, datë 18.12.2008 paditësi
Bashkim ka pranuar dhurimin nga dhuruesit e tjerë dhe pjesët e tij janë shtuar duke shkuar në
57/120 aktualisht paditësi Lik ka mbetur po 36/120 dhe i padituri Sokol nga 2/120 ka shkuar
në 27/120 pjesë.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.2439 (13-2009-7615), datë
22.10.2009, ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesëpadisë së paditësit Bashkim Gjyzeli dhe Lik
Gjyzeli kundër të paditurit Sokol Shëngjini, si të pabazuar në prova e ligj.”
6.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan arriti duke
arsyetuar (ndër të tjera) se: “...I padituri nuk ka zaptuar paditëseve asnjëherë ndonjë pjesë
nga bashkëpronësia e tyre, pavarësisht se aktualisht ai disponon më shumë pjesë në raport
me pjesën e bashkëpronësisë që ai ka në këtë pronësi në këtë pasuri, fakt i pranuar nga i
padituri dhe nga akti i ekspertimit ku provohet se i padituri aktualisht posedon pjesë më
shumë nga sa ka në vërtetimin e pronësisë. Është për tu theksuar fakti se i padituri nuk ja ka
marrë me forcë për këtë pjesë më tepër nga çfarë i takon siç pretendojnë paditësit, por këtë
pjesë që posedon aktualisht e ka pasur në posedim dhe përdorur më parë kur ai kishte 2/120
pjesë në këtë pasuri, pra e ka marrë shumë kohë më parë dhe me pëlqimin e palëve të tjera e
konkretisht paditësit Bashkim, pasi ndarja e kësaj pasurie në këtë mënyrë është bërë shumë
kohë më parë dhe me mirëkuptimin e palëve të tjera e konkretisht të paditësit Bashkim, pasi
ndarja e kësaj pasurie në këtë mënyrë është bërë shumë kohë më parë për vetë rrethanat që
kanë pasur si familje dhe nuk kanë pasur ndonjë kundërshtim. Meqenëse aktualisht kanë
lindur kontradiktat midis tyre dhe paditësit zotërojnë në raport me të paditurin më shumë
pjesë atëherë ata duhet të ndajnë ashtu siç kanë vepruar në fakt me pjesëtimin e saj, por jo të
kërkojnë shpërblim për përdorimin e këtij sendi nga i padituri...[...]”
7. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.914-10-2012-1961, datë 18.12.2012, ka
vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit civil nr.2439 (13-2009-7615), datë 22.12.2009, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.”
38
7.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Apelit Durrës arriti duke arsyetuar (ndër të
tjera) se: “....Në rastin në gjykim i padituri duke qenë bashkëpronar nuk e përdor të gjithë
vetëm këtë send në bashkëpronësi që tu paguajë bashkëpronarëve të tjerë shpërblim për
përdorim sendit...[...]...Pra nuk rezulton që paditësit nuk e përdorin fare këtë send, por e
përdor të gjithë i padituri, ndërsa tani meqenëse duhet ta ndajnë, duhet ta ndajnë sipas
raporteve që kanë mbi këtë pasuri. Gjithashtu i padituri nuk e ka dhënë me qira këtë pjesë të
banesës, por e ka në huapërdorje, pra pa shpërblim dhe nuk është i vërtetë fakti se i padituri
e ka dhënë me qira pjesën që ai aktualisht e posedon, por në huapërdorje pa shpërblim kjo
sipas kontratës së datës 11.10.200, meqenëse ai është larguar jashtë shtetit...[...]..”.
8. Kundër vendimit nr.914-10-2012-1961, datë 18.12.2012, të Gjykatës së Apelit
Durrës, në bazë të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala paditëse
Bashkim Gjyzeli dhe Lik Gjyzeli, e cila bazuar në nenin 485/d të Kodit të Procedurës Civile,
ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.914-10-2012-1961, datë 18.12.2012, të Gjykatës së
Apelit Durrës dhe të vendimit nr.2439 (13-2009-7615), datë 22.10.2009, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan, duke vendosur pranimin e kërkesëpadisë.
9. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit Civil në të cilat është
parashikuar:
9.4 Neni 202 i Kodit Civil: “Kur sendin e përbashkët e përdorin për vete një ose
disa bashkëpronarë, këta detyrohen t’u paguajnë bashkëpronarëve të tjerë
shpërblimin për përdorimin e pjesëve të tyre nga dita kur u është njoftuar me
shkrim kërkesa e këtij shpërblimi ose nga data e paraqitjes së padisë në
gjykatën kompetente”.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve procedurale që ndodhen

në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs arrin në
përfundimin se vendimi nr.914-10-2012-1961, datë 18.12.2012, i Gjykatës së Apelit Durrës
është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit material dhe procedural civil dhe për këtë shkak
duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.
11. Gjykata e apelit, ashtu sikurse gjykata e shkallës së parë, ka anashkaluar sqarimin
plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me gjykimin e çështjes e që kanë të bëjnë me
elementë thelbësorë të padisë, me natyrën juridike të bashkëpronësisë dhe të drejtave e
detyrimet që rrjedhin nga bashkëpronësia për bashkëpronarët, pretendimeve të palëve
39
ndërgjyqëse dhe të dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret, duke i
keqinterpretuar e zbatuar gabim ato.
12. Ky kolegj vëren se kur një ose disa sende dhe të drejta të tjera reale u përkasin
bashkërisht dy ose më shumë personave atëherë jemi përpara marrëdhënies se
bashkëpronësisë, e cila është një formë e veçantë e shfaqjes së të drejtës së pronësisë. Në të
njëjtën kohë, të drejtat dhe detyrimet e bashkëpronarëve caktohen në përpjesëtim me pjesët
përkatëse takuese.
12.1. Mbi sendin e përbashkët çdo bashkëpronar ka një sërë të drejtash[1], si dhe
bashkëpronarët gëzojnë të gjitha tagrat e pronarit, që i ushtrojnë në përpjesëtim me pjesën e
tyre.[2] Ligji detyron të gjithë të tretët të mos kryejnë veprime të cilat cenojnë tagrat e
pronarit, pra që pengojnë pronarin në ushtrimin e lirë të posedimit, gëzimit dhe disponimit
mbi sendet e tij, apo pjesës takuese të sendit në bashkëpronësi.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë referuar zgjidhjes në themel të çështjes që i kanë
bërë gjykatat e faktit, vlerëson se ato, në kundërshtim me nenin 16 të Kodit të Procedurës
Civile, i cili detyron ato për të bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen
me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që propozojnë palët, nuk kanë bërë një
përcaktim të saktë dhe të argumentuar mbi dispozitat ligjore që duhet të aplikohen për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes dhe konkretisht nenin 202 të Kodit Civil.
14. Në analizë të pretendimeve të palëve ndërgjyqëse, provave të administruara në
gjykim, si dhe pjesës arsyetuese të vendimeve gjyqësore, në rastin konkret ka rezultuar se i
padituri Sokol Shëngjini posedon pjesë nga sendi i përbashkët më shumë nga sa zotëron në
vërtetimin e pronësisë.
14.1. Posedimi nuk është gjë tjetër veçse shfaqja e jashtme e ushtrimit të së drejtës që
ka poseduesi, qoftë ky pronar ose jo pronar. Kjo gjendje dhe shfaqje e jashtme duhet t’i
korrespondojë gjendjes juridike të ushtrimit të të drejtave, që do të thotë që personi i cili
ushtron këtë të drejtë është i njohur ligjërisht për ta ushtruar këtë të drejtë, në të kundërt kemi
të bëjmë me një gjendje fakti të paligjshëm. Posedimi është i ligjshëm kur poseduesi e ka
posedimin nga pronari, në bazë të një veprimi juridik, në bazë të ligjit ose të një akti
administrativ (neni 305 K.Civil).
14.2. Në referim të nenit 309 të K.Civil, posedimi fitohet në tre mënyra: (i) me anë të
veprimeve juridike; (ii) me anë të trashëgimisë, dhe me (iii) pushtim, i cili është rasti klasik i
posedimit të paligjshëm.
14.3. Nga gjithë aktet që ndodhet në dosjen gjyqësore dhe që i janë nënshtruar hetimit
dhe debatit gjyqësor nuk rezulton që midis palëve ndërgjygjëse, të jetë realizuar ndonjë
veprim juridik me qëllim kalimin e së drejtës së posedimit. Fakti që paditësi kërkon
gjyqësisht nga i padituri shpërblimin për përdorimin sendit në bashkëpronësi, tregon qartë se
ai nuk ka pasur vullnetin për dhënien në përdorim të pjesës së tij takuese në sendin e
përbashkët.
1
[] Neni 200 i Kodit Civil parashikon shprehimisht se: “Çdo bashkëpronar ka këto të drejta: a) të përfitojë nga
të ardhurat e sendit të përbashkët në përpjesëtim me pjesën e tij; b) të përdorë sendin e përbashkët sipas
qëllimit të përcaktuar dhe në mënyrë që të mos i pengojë bashkëpronarët e tjerë të përdorin atë sipas të drejtave
të tyre; c) të tjetërsojë ose disponojë në çdo mënyrë tjetër pjesën e tij në sendin e përbashkët, por kur ky është
një send i paluajtshëm, mund ta shesë pjesën e tij vetëm duke respektuar të drejtën e parablerjes që kanë
bashkëpronarët e tjerë sipas nenit 204 të këtij Kodi; ç) të kërkojë pjesëtimin e sendit të përbashkët edhe sikur të
ketë një marrëveshje të kundërt, përveç kur ky pjesëtim dëmton së tepërmi qëllimin përkatës ose është ndaluar
me ligj; d) të kërkojë kthimin jo vetëm të pjesës së tij, por të gjithë sendit të përbashkët, me kusht që ky t’u
dorëzohet gjithë bashkëpronarëve.”
2
[] Karakteri dhe përmbajtja e së drejtës së pronësisë në kuptimin juridiko-civil është sanksionuar në nenin 149
të Kodit Civil, sipas të cilit “Pronësia është e drejta për të gëzuar dhe disponuar lirisht sendet, brenda kufijve të
caktuar nga ligji”. Nga kjo dispozitë, si dhe nga përmbajtja e neneve 296, 302, 304 të Kodit Civil rezulton se
posedimi, gëzimi dhe disponimi janë tre tagrat (pushtetet) kryesore të pronarit.
40
15. Në të njëjtën kohë, ky Kolegj çmon se përfundimi i arritur nga ana e gjykatave të
faktit se sendi objekt gjykimi nuk përdoret i tëri nga i padituri dhe për këtë arsye ai nuk
mundë të detyrohet të paguajë për përdorimin e tij, nuk është i mbështetur në ligj.
15.1. Në interpretim të nenit 202, të Kodit Civil, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se kur sendi i përbashkët përdoret vetë, ose nga disa bashkëpronarë, këta detyrohen
t’u paguajnë bashkëpronarëve të tjerë shpërblimin për përdorimin e pjesëve të tyre.
15.2. Çdo bashkëpronar ka mbi sendin e përbashkët të drejtën për të përfituar nga të
ardhurat e sendit të përbashkët në përputhje me pjesën e tij takuese, si dhe të drejtën për të
përdorur sendin e përbashkët. Kjo e drejtë rrjedh nga tagri i gëzimit dhe kushtëzohet nga: (i)
përdorimi i sendit të përbashkët duhet të bëhet deri në masën e pjesës takuese të
bashkëpronarit; si dhe (ii) përdorimi i sendit të përbashkët nga bashkëpronari duhet të
realizohet pa penguar bashkëpronarët e tjerë.
15.3. Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi
i arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan është rrjedhojë e një zbatimi të gabuar të nenit
202, të Kodit Civil, për zgjidhjen e çështjes në gjykim.
16. Të njëjtin qëndrim ka mbajtur dhe Gjykata e Apelit Durrës, e cila ka arsyetuar në
mënyrë të njëjtë me Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Elbasan, si dhe ka lënë në fuqi vendimin e
kësaj gjykate.
16.1. Gjykata e Apelit Durrës, ndonëse i ka pasur të gjitha mundësitë ligjore të
konstatonte të metat e gjykimit në shkallë të parë dhe t’i ndreqte ato, nuk ka mbajtur në
konsideratë, si dhe nuk kanë evidentuar elementë të rëndësishme të këtij lloj gjykimi lidhur me
sqarimin plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me gjykimin e çështjes dhe që kanë të bëjnë
me këtë natyrë mosmarrëveshje.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së lartë vlerëson se në mbështetje të nenit 472, të Kodit të
Procedurës Civile, ky kolegj ka në kompetencë të shqyrtojë problemet që kanë të bëjnë me
mosrespektimin ose zbatimin e gabuar të ligjit material e procedural, por pa bërë një
rivlerësim të provave në të kundërt me atë që kanë bërë gjykatat e hallkave më të ulëta.[1]
të plotë nga ana e Gjykatës së Apelit Durrës.
nr.914-10-2012-1961, datë 18.12.2012, i Gjykatës së Apelit Durrës, duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet për rishqyrtim pranë Gjykatës së Apelit Durrës.
18.1. Në rigjykim, Gjykata e Apelit Durrës, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të
mësipërme, në respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga
procesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni
14) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
(neni 16).
1
41
18.3. Gjykata e Apelit Durrës për të garantuar një proces të rregullt ligjor, në
mbështetje të nenit 486 të Kodit të Procedurës Civile, duke mbajtur parasysh konkluzionet e
mësipërme të këtij vendimi duhet të përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë
e të identifikojë pretendimet e palëve. Po kështu, në rishqyrtimin e çështjes Gjykata e Apelit
Durrës duhet të sqarojë të gjitha rrethanat që lidhen me këtë mosmarrëveshje.
dalin gjatë rigjykimit, do të lejojnë Gjykatën e Apelit Durrës që, në përputhje me kërkesat e
ligjit procedural e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur
me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.914-10-2012-1961, datë 18.12.2012, të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.04.2016
42
Nr. 00-2016-1136 i Vendimit (120)
VENDIM
Admir Thanza Kryesues

Tom Ndreca Anëtar
Artan Broci Anëtar
Në datën 13.04.2016, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11241-00653-

00-2013 Regj. Themeltar, që i përket palëve:
PADITËS: DRITAN NAUM, prezent

por i papërfaqësuar me avokat,
I PADITUR: FONDACIONI “TABITA” në mungesë,
OBJEKTI:
Kërkimi i dëmshpërblimeve nga zgjidhja e marrëdhënies së punës
në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar.
Baza Ligjore: Neni 32/a i K.Pr.Civile,
Neni 44 i Kushtetutës,
nenet 144, 145, 152, 149, 155/1, 155/3, 153, 93, 94 të Kodit të Punës,
kontrata individuale dhe kolektive e punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2012-2121(1227), datë

“ Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë me paditës Dritan Naum.
Detyrimin e palës së paditur Fondacioni “Tabita” t’i paguajë paditësit Dritan
Naum:
1 (një) muaj pagë dëmshpërblim për zgjidhje të menjëhershme të pajustifikuar
të kontratës së punës konform nenit 155/3 të K.të Punës.
4 (katër) muaj e 13 (trembëdhjetë) ditë pagë prej datës së ndërprerjes së
marrëdhënies së punës dt.14.11.2011 deri në datën 27.03.2012 konform nenit
155/1 të K.Punës.
2 (dy) muaj pagë për mosrespektim të procedurës të zgjidhjes së kontratës së
punës konform nenit 144/5 i K.të Punës.
2 (dy) muaj dhe 15 (pesëmbëdhjetë) ditë pagë për shpërblimin e vjetërsisë në
punë konform nenit 152 dhe 145 të K.Punës.
2 (dy) muaj pagë për pushimet vjetore të pa dhëna konform nenit 94/5 i K.të
Punës.
Shpenzimet gjyqësore për avokat në shumën 40 000 lekë të kryer nga pala
paditëse i ngarkohen palës së paditur.”
43
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.734, datë 24.12.2012, ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.1227, datë 02.05.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë dhe rrëzimin e padisë së paditësit Dritan Naum kundër të
paditurit Fondacionit “Tabita” me objekt kërkim dëmshpërblimi nga zgjidhja e
marrëdhënieve të punës.
Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Apelit, përsa i përket ankimit të
paditurit pasi hoqi dorë nga ankimi.”
Kundër vendimit nr.734, datë 24.12.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë, ka

paraqitur rekurs pala paditëse Dritan Naum, që ka kërkuar prishjen e këtij vendimi dhe
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit, duke parashtruar se:
Gjykata e apelit ka kryer shkelje procedurale:
- Në vendimin e Gjykatës së Apelit mungojnë kundërshtimet e palës paditëse, e
cila ka ngritur disa pretendime si dhe ka dorëzuar një sërë provash të reja,
për të cilat Gjykata nuk është shprehur fare, në kundërshtim me nenin 6 dhe
310 të K.Pr.Civile. Gjykata në bazë të nenit 465 të K.Pr.Civile duhej të
shprehej me vendim të ndërmjetëm nëse do të mjaftohej me leximin e akteve të
gjykatës së rrethit apo do të përsëriste hetimin gjyqësor.
- Pala paditëse u vendos qartazi në një pozitë të disfavorshme në raport me
palën tjetër, pabarazi kjo që është reflektuar edhe në arsyetimin e njëanshëm.
Elementë këto që prekin parimin e paanësisë në gjykim dhe cenojnë të drejtën
për një proces të rregullt ligjor, në kuptim të nenit 42 të Kushtetutës dhe nenit
6 të Konventës Europiane për të Drejtat e Njeriut.
- Gjykata e apelit arsyeton për fakte të paqena, që nuk janë konstatuar gjatë
gjykimit (bëhet fjalë për masat disiplinore që nuk kanë qenë asnjëherë).
Paditësit, bazuar mbi kontratat e punës çdo vit është promovuar në pozicion,
shoqëruar edhe me rritje të pagës, sidomos përgjatë tre (2009 – 2011) viteve
të fundit. Si mund të ngihej në detyrë paditësi nëse kishte masa disiplinore.
- Duke mos përmendur fare provat e palës paditëse gjykata e apelit nuk
konstaton faktet dhe rrethanat si kanë rezultuar gjatë gjykimit, duke vepruar
në kundërshtim me nenin 10, 20, 29 dhe 309 të K.Pr.Civile.
- Gjykata apelit gjykon me dy standarde, kur e pranon si të mirëqenë
procedurën e largimit nga puna me komunikim elektronik (i cili nuk
parashikohet në Kodin e Punës), dhe nga ana tjetër nuk vlerëson ftesat zyrtare
që i janë bërë paditësit që vërtetojnë se ai nuk ka ikur në Hollandë pa dijeninë
e palës së paditur.
- Në vendimin e gjykatës nuk gjen pasqyrim vërtetësia e pushimit nga puna, si
dhe procedura e ndjekur. Pushimi nga puna i paditësit ishte i pamotivuar dhe
procedura jo vetëm e paligjshme, por edhe e manipuluar. Pasqyrimi në
vendim është i çuditshëm, fshihen prova që janë në dosje dhe shkelet në
mënyrë të përsëritur neni 126 dhe 310 i K.Pr.Civile (analizimi i provave).
- Vërejtjet e palës së paditur janë fiktive. Largimi në Hollandë pa lënë njoftim
siç u tha më sipër nuk qëndron. Po ashtu, ka dy masa disiplinore, dy shkresa
të ndryshme në të njëjtën datë 1.09.2011, kur paditësi ka qenë në terren.
Vërejtja për mosfirmosjen e mandat pagesave, është plotësuar formalisht, pasi
nuk ishte detyrë e palës paditëse. Asnjë nga këto shkelje nuk i janë njoftuar
paditësit dhe i padituri, megjithëse kishte barrën e provës sipas nenit 8 dhe 12
K.Pr.Civile, nuk i provoi ato.
44
Gjykata ka zbatuar keq ligjin material:
- Në vendosjen e masave disiplinore K.Punës parashikon se merren parasysh shkalla e
shkeljes së disiplinës dhe e përgjegjësisë së punonjësit. Po ashtu parashikohen
parimet bazë dhe procedura që siguron ligjshmërinë dhe objektivitetin në trajtimin
juridik të këtyre çështjeve. Ndërkohë vetëm fakti që kemi 7 vendime të pushimit nga
puna, mjafton për të kuptuar seriozitetin dhe vërtetësinë e palës punëdhënëse në
raport me ligjin.
- Gjykata e apelit nuk i specifikon shkeljet e K.Punës prej punëdhënësit. Ajo është
kontradiktore në vendimin e saj njëherë pranon se biseda është zhvilluar në prani të
palëve në datë 08.11.2011, nga ana tjetër pranon se paditësi ka qenë me raport.
- Vendimet gjyqësore duhet të jenë të arsyetuara (neni 142 i K.Pr.Civile). Gjyqtari
duhet të japë arsyetimin e tij, duke iu referuar fakteve, ligjeve të zbatueshme dhe
kërkesave të ndryshme te palëve (vendimi 11/2008 dhe 7/2009 të Gjykatës
Kushtetuese).
- Gjykata e apelit duke u mos u shprehur për vlerën e provave të paraqitura nga pala
paditëse cënon barazinë e armëve dhe tregon njëanshmëri, këto e bëjnë vendimin të
cënueshëm sipas nenit 42 të Kushtetutës dhe nenit 6 të KEDNJ (vendimi 20/2003 i
Gjykatës Kushtetuese).
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË,

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Admir Thanza, në mungesë të palëve, si diskutoi e
analizoi çështjen në tërësi
VËREN
I. Rrethanat e Faktit
1. Ka rezulton se paditësi ka qenë i punësuar pranë palës se paditur Fondacioni “Tabita ”
me funksionin Menaxher projekti dhe atë te Menaxherit te Burimeve Njerëzore.
2. Marrëdhëniet e tij te punës kane qenë të rregulluara nëpërmjet kontratës individuale të
punës (kontrata e fundit) dt.01.04.2011 me afat të caktuar 1 vjeçar, e cila ka vazhduar
deri në datë 14.11.2011, pas përfundimit të procedurës së zgjidhjes së menjëhershme
të marrëdhënieve të punës.
3. Pala paditëse ka ngritur padi duke pretenduar se zgjidhja është bërë në kundërshtim
me K.Punës. Se ai është njoftuar me e-mail, datë 08.11.2011 ku paditësit i kërkohet të
paraqitet pranë zyrës se Burimeve Njerëzore dhe bashkëngjitur i dërgohet edhe
shkresa e njoftimit te fillimit te procedurës për zgjidhjen e marrëdhënieve te punës,
ndërkohë që zgjidhja e marrëdhënies se punës i është komunikuar me e-mailin e
dt.07.11.2011.
4. Kjo palë ka pretenduar se kjo procedurë vjen në kundërshtim me përcaktimin e bërë
në nenin 144 te K.Punës. Lidhur me afatin e njoftimit referuar nenit 155/1 dhe 149 te
K.Punes, pala e paditur nuk paraqiti asnjë provë për të argumentuar respektimin e
procedurave dhe afatet e njoftimit. Paditësi ka qenë me raport mjekësor nga
dt.07.11.2011 dhe në vazhdim të cilat duhet të kishin pezulluar procedurën dhe afatin
e zgjidhjes së marrëdhënieve të punës. Po ashtu, lidhur me shkakun e zgjidhjes së
marrëdhënies se punës pala e paditur e ka mbështetur vendimin e saj në nenin 153 të
K.Punës por ajo nuk ka përmendur asnjë shkak apo arsye, që të këtë tronditur
marrëdhënien e mirëbesimit midis palëve. Nga vërejtjet e paraqitura nga pala e paditur
nuk krijohet asnjë ide lidhur me bazën ligjore ku pala e paditur është bazuar në
45
hierarkinë e akteve burim i së drejtës. Ato janë fiktive, pasi nuk kanë numër
protokolli, por kanë një numër serial në vazhdimësi të njëra - tjetrës.
5. Ndërkohë që pala e paditur pretendon se me shkresën nr.13, datë 07.11.2011, ka
njoftuar për fillimin e procedurës së zgjidhjes së marrëdhënies së punës, dhe për shkak
se paditësi nuk është paraqitur i janë nisur edhe me email. Po ashtu në datë
08.11.2011, është mbajtur procesverbal nr.14, për takimin e zhvilluar dhe me shkresën
nr.15, datë 11.11.20011, paditësit i është komunikuar zgjidhja përfundimtare e
marrëdhënies së punës në datë 14.11.2011.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2012-2121(1227), datë
“Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë me paditës Dritan Naum.
Detyrimin e palës së paditur Fondacioni “Tabita” t’i paguajë paditësit Dritan Naum:
1 (një) muaj pagë dëmshpërblim për zgjidhje të menjëhershme të pajustifikuar të
kontratës së punës konform nenit 155/3 të K.të Punës.
4 (katër) muaj e 13 (trembëdhjetë) ditë pagë prej datës së ndërprerjes së
marrëdhënies së punës dt.14.11.2011 deri në datën 27.03.2012 konform nenit 155/1
të K.Punës.
2 (dy) muaj pagë për mosrespektim të procedurës të zgjidhjes së kontratës së punës
konform nenit 144/5 i K.të Punës.
2 (dy) muaj dhe 15 (pesëmbëdhjetë) ditë pagë për shpërblimin e vjetërsisë në punë
konform nenit 152 dhe 145 të K.Punës.
2 (dy) muaj pagë për pushimet vjetore të pa dhëna konform nenit 94/5 i K.të Punës.
Shpenzimet gjyqësore për avokat në shumën 40 000 lekë të kryer nga pala paditëse i
ngarkohen palës së paditur.”
6.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata ka arsyetuar (ndër të tjera) se:“...Së
pari: ... jemi përpara një kontrate pune me afat të caktuar ... Sipas kritereve të
nenit 149 të K.Punes kjo kontratë duhet të përfundojë në fund të kohës të
parashikuar nga palët pa zgjidhje paraprake e konkretisht në dt.27.03.2012.
Së dyti; Në kushtet kur nga ana e palës së paditur nuk është respektuar afati i
përcaktuar në kontratë për përfundimin e saj, por është zgjidhur para kohe në
dt.14.11.2011 Gjykata çmon se ndodhemi para rastit të zgjidhjes së
menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës. ...Pala e paditur Fondacioni
“Tabita” në procesverbalin e datës 11.11.2011 për zgjidhjen e marrëdhënieve të
punës nuk ka përcaktuar se zgjidhja e menjëhershme e kontratës së punës është
bërë për shkelje të detyrimeve kontraktuale me faj të rëndë, apo shkelje të
detyrimeve me faj të lehtë në mënyrë të përsëritur me gjithë paralajmërimet me
shkrim, por është mjaftuar vetëm duke ju referuar nenit 153 te K.Punës ...... nga
pala e paditur u paraqiten si prova paralajmërimet me shkrim në lidhje me
shkeljet e detyrimeve kontraktuale shkresat; nr.2, dt.1.09.2011, nr.3 prot,
dt.1.09.2011, nr.10, dt.3.10.2011. Nga pikëpamja formale dhe materiale këto
shkresa nuk kane elementet e nevojshëm në funksion të qëllimit që janë nxjerrë. ...
nuk kanë një numër të saktë të protokollit dhe dy prej tyre përmbajnë të njëjtën
datë dhe të njëjtin shkak. Dy vërejtjet e dt.1.09.2011 janë firmosur nga asistentja
e drejtorit, kur e drejta për marrjen e masave disiplinore është vetëm e
punëdhënësit, titullarit të fondacionit. Pretendimi se këto akte vetëm janë njoftuar
nga asistentja e drejtorit sjell mungesën e aktit të mirëfilltë të marrjes së masës
disiplinore.... Komunikimi i masës disiplinore punëmarrësit është një detyrim i
mirëfillte ligjor. ... gjykata e konsideron të njëanshëm dhe jo bindës faktin e
marrjes dijeni prej paditësit. Në lidhje me shkeljen tjetër mungesa e etikës në
komunikim nga ana e punëmarrësit, të parashikuar në procesverbalin e datës
46
08.11.2011 të Fondacionit “Tabita”, Gjykata vlerëson se ky konstatim është tepër
i përgjithshëm dhe mbeti i paprovuar gjatë seancave gjyqësore. Pra nga sa u
parashtrua më sipër përveç shkeljeve procedurale të konstatuara më sipër,
shkelja e vetme e pretenduar prej punëdhënësit (mosdorëzimi i raporteve të
punës) nuk justifikon vendosjen e masës të largimit nga puna, e cila është masa
më ekstreme që jepet për shkelje tepër të rënda. Në këto shkelje nuk përcaktohet
justifikimi i motivacionit, shkalla e përgjegjësisë, dëmi i shkaktuar etj. ...Pra
zgjidhja e kontratës së punës ndërmjet palëve ndërgjyqëse duhet konsideruar si
zgjidhje e menjëhershme e pajustifikuar....
Së treti: ... rezultoi se me shkresën nr.13 prot, dt.07.11.2011 “Për Njoftim për
fillimin e procedurave të zgjidhjes së marrëdhënies të punës në mënyre të
njëanshme” është përcaktuar se paditësi Dritan Naumi duhet të paraqitet pranë
Zyrës së Burimeve Njerëzore brenda një afati 72 orësh, pra në këtë shkrese nuk
është përcaktuar qartë dita dhe ora e takimit, çka bie ndesh me kriteret e nenit
144 të K.Punës. Gjithashtu sipas raporteve mjekësore të administruara në dosjen
gjyqësore rezultoi se paditësi me datë 07.11.2011 deri më dt.11.11.2011 ka qenë
në paaftësi të përkohshme për punë. Pra për këtë periudhe duhej të pezullohej
procedura për zgjidhjen e kontratës së punës, kritere të parashikuara nga neni
147 i K.Punës. Në kushtet kur nuk rezulton të jetë respektuar procedura për
zgjidhjen e kontratës së punës nga punëdhënësi, paditësi duhet të përfitojë
dëmshpërblim në masën e 2 (dy) pagave mujore. Së katërti: Në kushtet e zgjidhjes
të menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi
Fondacioni “Tabita”, paditësi ka të drejtën e pagës që do të kishte fituar nëse
marrëdhënia e punës do të përfundonte në afatin e përcaktuar në kontratën e
dt.01.04.2011, duke marrë për bazë kriteret e nenit 155/1 të Kodit të Punës, .... Së
pesti: Për sa i përket kërkesës së paditësit lidhur me detyrimin e palës së paditur
për shpërblimin e vjetërsisë në punë gjykata vlerëson se kjo kërkesë duhet të
pranohet, duke vlerësuar se zgjidhja e kontratës së punës është bërë e
menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara dhe në bazë të kritereve të nenit 152
të K.Punes” ...Në lidhje me kërkimin e paditësit për pagën e 2 (dy) muajve për
efekt të lejes vjetore të pashpërblyer të vitit 2009, 2010 dhe 2011 fakt i
pakontestuar nga pala e paditur, gjykata çmon se duhet të pranohet në bazë të
kritereve të nenit 92 dhe 94/5 të K.i Punës.”
7. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.734, datë 24.12.2012, ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.1227, datë 02.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë dhe rrëzimin e padisë së paditësit Dritan Naum kundër të paditurit Fondacionit
“Tabita” me objekt kërkim dëmshpërblimi nga zgjidhja e marrëdhënieve të punës.
Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Apelit, përsa i përket ankimit të
paditurit pasi hoqi dorë nga ankimi.”
7.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata ka arsyetuar (ndër të tjera) se: “... referuar
akteve shkresore të administruara në dosje rezulton se punëdhënësi ... e ka
paralajmëruar disa herë me radhë punëmarrësit Dritan Naum për shkelje të
detyrimeve kontraktore ... derisa me shkresën e datës 04.11.2011 është detyruar të
zgjidhë menjëherë kontratën e punës ...Pala e paditur ... i ka bërë me dije
paditësit se ai në mënyrë të përsëritur ka shkelur detyrimet kontraktore siç janë:
Raportimet javore, informimi i drejtorit ekzekutiv, dhe zbatimi i vendimeve të tij
përshkrimet javore të punës, firmosja e mandateve të pagesës duke mos vepruar
me përgjegjësi në menaxhimin e burimeve financiare ...Në kundërshtim me sa ka
pranuar kjo gjykatë, nga aktet shkresore rezulton se ai është vënë në dijeni të
shkeljeve. Shënimi “refuzon të firmosë” në këto akte nuk e përjashton atë na
47
konfirmimi i marrjes dijeni për aq kohë sa nuk është provuar e kundërta ...Lidhur
me faktin se komunikimi midis palëve ka qenë elektronik nuk do të thotë se nuk
kemi të bëjmë me komunikim, siç ka pretenduar pala paditëse, pasi është
vërtetuar se kjo mënyrë komunikimi ka qenë mjeti kryesor i komunikimit të palëve
dhe se ky lloj komunikimi me shkrim nuk është i ndaluar nga ligji. ...Paraqitja e
paditësit ... në dt.08.11.2011 ku biseda e tyre gjendet e materializuar në proces
verbalin e po kësaj dite, është një fakt tjetër që tregon se ai ka qenë i njoftuar
...Për sa ... më sipër vendimi i Gjykatës së Rrethit duhet të ndryshohet duke u
vendosur rrëzimi i kërkesë padisë ... në bazë të nenit 463 të K.Pr.Civile vendos
pushimin e shqyrtimit të çështjes përsa i përket takon ankimit të paraqitur nga
paditësi ...”
8. Kundër vendimit nr.734, datë 24.12.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë ka paraqitur
rekurs paditësi Dritan Naum me shkaqet e lartpërmendura.
9. Dispozitat e Kodit të Punës në të cilat është parashikuar:

9.1. Neni 144: “1) Pas kohës së marrjes në provë, kur punëdhënësi mendon të
zgjidhë kontratën e punës, ai duhet të njoftojë me shkrim punëmarrësin të paktën
72 orë para takimit dhe të bisedojë me të. 3) Zgjidhja njoftohet me shkrim, brenda
një afati nga 48 orë deri në një javë pas takimit. 4) Kjo procedurë zbatohet edhe
në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të kontratës. 5) Punëdhënësi, që nuk
respekton procedurën e përcaktuar në këtë nen, detyrohet t’i japë punëmarrësit
një dëmshpërblim prej dy muajsh pagë, që i shtohet dëmshpërblimeve të tjera të
mundshme. Zgjidhja e kontratës në kundërshtim me këtë dispozitë mbetet e
vlefshme. 5/1) I takon punëdhënësit të vërtetojë që procedura e përcaktuar nga ky
nen është respektuar”.
9.2. Neni 145: “1) Punëmarrësi përfiton shpërblim për vjetërsi, kur kontrata është
zgjidhur nga punëdhënësi dhe marrëdhëniet e punës kanë zgjatur jo më pak se tre
vjet. Punëmarrësi e humb të drejtën e shpërblimit për vjetërsi, nëse është pushuar
me efekt të menjëhershëm, për shkaqe të arsyeshme. 2) Shpërblimi për vjetërsi
është të paktën sa paga e një 15 ditësh, mbi çdo vit pune të plotë, që llogaritet në
bazë të pagës që ekziston në përfundim të marrëdhënieve të punës. Kur paga është
e ndryshueshme, shpërblimi llogaritet mbi mesataren e pagës të vitit paraardhës
dhe indeksohet. 3) Shpërblimit për vjetërsi i shtohet shpërblimi që jepet në rastin
e zgjidhjes së kontratës pa shkaqe të arsyeshme ose të zgjidhjes me efekt të
menjëhershëm pa shkaqe të arsyeshme”.
9.3. Neni 153/3: “Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për
zgjidhjen e menjëhershme të kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet
kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të rëndë, si edhe rastet kur
punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur,
me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit”.
9.4. Neni 155/1: “Punëmarrësi ka të drejtën e pagës që do të kish fituar, nëse
marrëdhëniet e punës do të kishin përfunduar në fund të afatit të njoftimit të
parashikuar në ligj ose me kontratë ose në përfundim të kontratës me afat të
caktuar.”
II. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson:
48
10. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht pala paditëse Dritan Naum legjitimohet
ratione personae t’i drejtohen Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
11. Ankimi është paraqitur brenda afatit ligjor, ndaj edhe legjitimohet ratione temporis.
Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palës tjetër ndërgjyqëse.
12. Në lidhje me thelbin (legjitimimi ratione materiae), Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Dritan Naum përmban
shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që
motivojnë cenimin e vendimit nr.734, datë 24.12.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, arrin në përfundimin se vendimi nr.734, datë
24.12.2012, i Gjykatës së Apelit Korçë, është rrjedhojë e mos respektimit të ligjit
material dhe mungesës së një hetimi të plotë, në përputhje me ligjin dhe për këtë
shkak ai duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim pranë kësaj gjykate.
14. Me vendimin nr.41-2012-2121 (1227), datë 02.05.2012, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Korçë ka konkluduar se duke qenë se paditësi punëmarrës ka qenë në marrëdhënie
pune me të paditurin me afat një vjeçar dhe zgjidhja e marrëdhënies së tij të punës
nuk është bërë për shkaqe të justifikuara, në bazë të nenit 144, 145, 155 të Kodit të
Punës, ka vendosur shpërblimin e paditësit Dritan Naum sipas përcaktimeve në
diapozitivin e këtij vendimi.
15. Gjykata e Apelit Korçë, në ndryshim nga qëndrimi i mbajtur nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Korçë ka arritur në konkluzionin që në rastin konkret padia për kërkimin e
shpërblimit për zgjidhjen e marrëdhënieve të punës duhet të rrëzohet pasi, sipas asaj
gjykate zgjidhje a marrëdhënieve të punë është bërë për shkaqe të justifikueshme në
përputhje me parashikimet e nenit 153/1,3 të Kodit të Punës.
16. Sipas asaj gjykate referuar të njëjtave prova të administruara në gjykim në shkallë të
parë, rezulton se paditësit i është zgjidhur kontrata e punës për shkelje të
detyrimeve kontraktuale i provuar ky fakt me shkresat nr.2, datë 01.09.2011, nr.3,
datë 01.09.2013, nr.8, datë 13.09.2011, nr.9, datë 22.09.2011 dhe nr.10, datë
03.10.2011, derisa me shkresën e datës 04.11.2011 është zgjidhur kontrata e punës
me motivacionin e mungesës së etikës në komunikim dhe thyerje të vazhdueshme të
disiplinës në punë duke mos zbatuar urdhërat dhe udhëzimet e eprorit.
17. Kolegji Civil vlerëson se ky konkluzion i arritur nga gjykata e apelit është rrjedhojë
e zbatimit të gabuar të Kodit të Punës, si pasojë e një hetimi jo të plotë, të
gjithanshëm dhe në përputhje me çështjen, por vetëm duke marrë të mirëqenë
pretendimet e palës së paditur pa ju nënshtruar ato pretendime debatit gjyqësor.
Gjithashtu referuar procesverbalit gjyqësor në gjykatën e apelit të datës 12.12.2012
rezulton se përfaqësuesja e të paditurit të ketë sjellës si prova një vërtetim nga
Fondacioni “TABITA”, e tj., të cilat gjenden në aktet e gjykimit në apel por që nuk
i janë nënshtruar debatit gjyqësor.
18. Kështu, ky Kolegj çmon të theksojë se për kërkesë paditë e mbështetura mbi
pretendime për të drejtat e punëmarrësit kundrejt punëdhënësit, siç është edhe
pretendimi i shpërblimit për zgjidhjen e marrëdhënieve të punës për shkaqe të
pajustifikuara, barra e provës për të justifikuar zgjidhjen e kontratës së punës i
ngarkohet palës punëdhënëse në rastet e zgjidhjes së menjëhershme e të
pajustifikuar të kontratës së punës (nenet 153-155 të Kodit të Punës).
19. Për sa më sipër, Kolegji Civil çmon se Gjykata e Apelit, duke zbatuar në mënyrë të
gabuar Kodin e Punës, (ligjin) nuk i ka dhënë zgjidhje pretendimeve të palëve
ndërgjyqëse në respektim të të drejtave dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga
procesi gjyqësor civil, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile), cilësimit të saktë të
49
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile).
20. Duke qenë se gjykata e apelit në rrëzimin e padisë ka marrë të mirëqenë provat e
paraqitura nga i padituri pa i shqyrtuar ato në themel, dhe nënshtruar debatit
gjyqësor (në veçanti pretendimin e paditësit për kompetencën e asistentes së
drejtorit për të dhënë masa disiplinore), Kolegji Civil vlerëson të prishë vendimin e
Gjykatës së Apelit Korçë dhe të kthejë çështjen për rishqyrtim në po atë gjykatë. Në
rigjykim gjykata e apelit duhet të evidentojë kërkimin e paditësit në kërkesëpadinë e
tij dhe në varësi të këtij përcaktimi ajo duhet të identifikojë dispozitat e duhura
ligjore, të cilave u referohet për zgjidhjen e mosmarrëveshjes dhe të mbështesë
vendimin e saj në ato dispozita.
21. Gjithashtu në rigjykim ajo gjykatë duhet të hetojë në përputhje me barrën e provës
nëse është respektuar procedura e zgjidhjes së kontratës së punës sipas nenit 144 të
Kodit të Punës, faktin e pretenduar nga punëdhënësi për njoftimin e fillimit të
procedurave të zgjidhjes së marrëdhënieve të punës të datës 07.11.2011, ditë në të
cilën paditësi rezulton me raport për paaftësi të përkohshme në punë.
22. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive,
lidhur me zgjidhjen e çështjes.
23. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.734,
datë 24.12.2012, i Gjykatës së Apelit Korçë duhet të prishet dhe çështja duhet të
dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/c të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.734, datë 24.12.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.04.2016
50
Nr.11111-02104-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2016-1137 i Vendimit (121)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: PJETËR PËRGJOKA.

I PADITUR: VASIL DRAGAJ, DIELLE DRAGAJ,
MARE DRAGAJ, PJETËR DRAGAJ,
LEZE DRAGAJ.
OBJEKTI:
Fitim pronësie me parashkrim fitues.
Baza Ligjore: Neni 162,168,170 i K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.2802, datë 25.11.2010, ka

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë padisë. Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.”
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.274, datë 06.06.2013, ka vendosur:

Gjyqësor Shkodër.”
Kundër këtij vendimi më datë 04.07.2013 ka paraqitur rekurs paditësi Pjetër

Përgjoka, duke kërkuar: “Prishjen e Vendimit nr.2802, datë 25.11.2010, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër, e të Vendimit nr.274, datë 06.06.2013, të Gjykatës së Apelit
Shkodër dhe pranimin e padisë.”
 Vendimi i gjykatës është i pabazuar ne ligj dhe nuk ka analizuar drejt rrethanat e
faktit dhe provat. Gjykata nuk ka pasur parasysh faktin se unë e kam që në vitet 70 që
jetoj në këtë shtëpi, në lagjen ’Tre heronjtë”.
 Gjykata nuk ka pasur parasysh se shtëpia ka qene e Mrikë Zef Lulaj dhe e djalit te saj
Gjon. Vullnetin e saj per te shitur shtëpinë ajo e ka shprehur me një prokurë te bërë
përpara noterit Ismail Beqiri ku u shprehte se emëronte përfaqësues të posaçëm z.
Nosh Gjon Shkreli, për të kryer veprimet e nënshkrimit te kontratës se shitblerjes së
shtëpisë.
 Është e vërtete se shtëpia nuk është e regjistruar në regjistrat e Hipotekës, por ajo ka
qene e ndërtuar rreth viteve 60 pasi pasqyrohet ne planimetrinë e vitit 1962 - 1981.
Unë këtë shtëpi kam mëse 30 vjet që e posedoj, posedim i cili është ne përputhje me
vullnetin e poseduesve fillestar të kësaj prone.
51
 Gjykata duhej te vlerësonte aktin e ekspertimit teknik ku behët përshkrimi i pronës.
Kjo pronë përbëhet nga 3 pjesë, pjesa e vjetër, pjesa e shtuar me leje dhe një
sipërfaqe tjetër ndërtimi. Nga sipërfaqja e përgjithshme e ndërtimit 103 m2, 37.4 m2
janë ndërtim pa leje.
 Edhe pse në Dosjen gjyqësore është administruar praktika e plotë e Lejës së
Ndërtimit të dhënë nga Kom. Ekz, i Kesh. Pop, të Qytetit të Shkodrës, në të cilën
përfshihen përveç listës se emrave përfitues edhe leja në veçanti e shoqëruar nga
skicat përkatëse, preventivi, ndërmarrja ndërtuese. Në dosjen gjyqësore gjendet
fatura e fundit e cila konfirmon shlyerjen e detyrimit të prapambetur të kredisë
bankare qe mban datën 1 shtator 1988, kjo do të thotë se paditësi Pjetër Përgjoka nuk
ka asnjë detyrim karshi Shtetit i cili i kishte akorduar Kredinë Bankare.

VËREN
I. Rrethanat e Faktit
Nga hetimi gjyqësor ka rezultuar se paditësi i është drejtuar gjykatës për tu njohur
pronar me parashkrim fitues mbi një pasuri të patundshme që sot ka aktualisht 103 m2 shtëpi
private me nr.91 e ndodhur ne lagjen “Tre heronjtë” e kufizuar nga e djathta Zef Shkoza,
majtas Mark Dielli dhe mbrapa Mark Diella dhe përpara ndodhet rruga kryesore në Shkodër,
e përbërë nga një dhomë një guzhinë dhe një korridor.
Nga shqyrtimi i provave shkresore dhe pohimet e palëve rezulton e provuar se:
Paditësi jeton në pasurinë objekt material i kërkimit për rreth 45 vjet.
Kjo shtëpi me nr.91 e ndodhur ne lagjen “Tre heronjtë” e kufizuar nga e djathta Zef
Shkoza, majtas Mark Dielli dhe mbrapa Mark Diella dhe përpara ndodhet rruga kryesore në
Shkodër është blerë në datë 18.08.1978 me një shkresë të thjeshtë, në vlerën e 20 500 njëzetë
mijë e pesëqind lekë dhe është paguar, nga pronarët Mrikë Lulej dhe Gjon Lulej, me kusht që
ato te jetonin në shtëpi deri sa të ishin gjallë.
Akti i shitjes është bërë me shkresë të thjeshtë e konfirmuar nga Këshilli Popullor i
Lagjes. Që nga vitit 1978 paditësi vazhdon të jetojë tek kjo shtëpi. Në këto kushte paditësi ka
kërkuar te deklarohet fitimi i pronësisë me parashkrim fitues.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.2802, datë 25.11.2010, ka
vendosur: “Rrëzimin e kërkesë padisë. Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.”
“Lënien në fuqi të vendimit nr.2802, datë 25.11.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër.”
Kjo gjykatë ndërmjet të tjerave ka arsyetuar se: “...Nga analiza në tërësi e provave dhe
pretendimeve të cilat i janë nënshtruar shqyrtimit gjyqësor gjykata e apelit arrin në
përfundimin se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër duhet lënë në fuqi pasi është
i drejte dhe i bazuar ne ligj.
Është e vertetë se paditesi ka realizuar një kontratë veprim juridik shitje te një pasurie
te paluajtshme shtepi banimi, të cilën e ka blere nga shitesi Mrikë Lulej. Por nga aktet e
kohes provohet se kjo shtepi dhe truall nuk ka qene i rregjistruar asnjehere, kjo do të thotë se
paditësi nuk e ka pasur pronësinë e rregjistruar, ndaj në këto kushte në mungesën e pasurisë
së rregjistruar nuk mund të bëhet njohja e pronesise me parashkrim fitues, pasi shitësi nuk e
ka pasur të regjistruar pronën. Nga ana formale paditesi është në kushtet për fitimin e
pronësisë me parashkrim fitues, ka bërë nje veprim juridik që ka pasur për qëllim kalimin e
pronesisë, veprimi është bërë me shkresë te thjeshte, janë plotesuar afatet e parashkrimit, pasi
52
ka rreth 40 vjet që jeton në këtë banesë, por i vetmi problem është se kjo pronë nuk ka qene e
regjistruar ne regjistrat e Ipotekës, çka nuk arrihet të vertetohet pronësia e shitesit Mrike.
Nga aktet rezultojnë faktet e pretenduara nga paditesi, i cili ka një të drejte subjektive
por nuk mund ta mbrojë dhe ta realizoje me parashkrim fitues por me ndonje mjet tjetër
ligjor, ose rregjistrimin administrativ duke ju drejtu Bashkise Shkodër, ose duke kerkuar ne
bazë te nenit 24/b të ligjit për rregjistrimin e pasurive te paluajtshme” rregjistrimin e pronës.
Kundër këtij vendimi më datë 04.07.2013 ka paraqitur rekurs paditësi Pjetër
Përgjoka, duke kërkuar: “Prishjen e Vendimit nr.2802, datë 25.11.2010, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër, e të Vendimit nr.274, datë 06.06.2013, të Gjykatës së Apelit
Shkodër dhe pranimin e padisë.”
 Neni 11 i Kushtetutës, i cili shprehet se “1. Sistemi ekonomik i Republikës së

Shqipërisë bazohet në pronën private e publike, si dhe në ekonominë e tregut dhe në
lirinë e veprimtarisë ekonomike. 2. Prona private dhe publike mbrohen njëlloj me
ligj. 3. Kufizime të lirisë së veprimtarisë ekonomike mund të vendosen vetëm me ligj
dhe vetëm për arsye të rëndësishme publike.”
 Neni 41 i Kushtetutës, i cili shprehet se “1. E drejta e pronës private është e
garantuar. 2. Prona fitohet me dhurim, me trashëgimi, me blerje dhe me çdo mënyrë
tjetër klasike të parashikuar në Kodin Civil. 3. Ligji mund të parashikojë shpronësime
ose kufizime në ushtrimin e së drejtës së pronës vetëm për interesa publikë. 4.
Shpronësimet ose ato kufizime të së drejtës së pronës që barazohen me shpronësimin,
lejohen vetëm përkundrejt një shpërblimi të drejtë. 5. Për mosmarrëveshjet lidhur me
masën e shpërblimit mund të bëhet ankim në gjykatë.”;
 Neni 42 i Kushtetutës, i cili shprehet se “1. Liria, prona dhe të drejtat e njohura me
Kushtetutë dhe me ligj nuk mund të cenohen pa një proces të rregullt ligjor. 2.
Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të interesave të tij kushtetues dhe
ligjorë, ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të drejtën e një gjykimi të
drejtë dhe publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e
paanshme e caktuar me ligj.”;
 Neni 1 i Protokollit nr.1 i Konventës Europiane për të Drejtat e Njeriut, i cili
shprehet se “Çdo person fizik apo juridik ka të drejtën e gëzimit paqësor të pronës së
tij. Asnjë person nuk do të privohet nga prona e tij me përjashtimin e interesave të
publikut dhe kur u nënshtrohet kushteve të parashikuara nga ligji dhe nga parimet e
përgjithshme të së drejtës ndërkombëtare. Dispozitat pararendëse, sidoqoftë, nuk do
të cenojnë në asnjë mënyrë të drejtën e një shteti për të zbatuar këto ligje në mënyrën
që e gjykon të nevojshme për të kontrolluar përdorimin e pronës në përputhje me
interesin e përgjithshëm apo për të siguruar pagimin e taksave ose të ndonjë
kontributi apo detyrimi tjetër”
 Neni 83 i Kodit Civil, i cili shprehet se “Veprimi juridik për kalimin e pronësisë së
sendeve të paluajtshme dhe të të drejtave reale mbi to, duhet të bëhet me akt noterial
dhe të regjistrohet, përndryshe nuk është i vlefshëm. Është i pavlefshëm veprimi
juridik që nuk është bërë në formën e kërkuar shprehimisht nga ligji. Në rastet e tjera
veprimi juridik është i vlefshëm, por nuk mund të provohet me dëshmitarë.”
 Neni 92 i Kodit Civil, i cili shprehet se “Veprimet juridike të pavlefshme nuk krijojnë
asnjë pasojë juridike. Të tilla janë ato që:
vijnë në kundërshtim me një dispozitë urdhëruese të ligjit;
kryhen për të mashtruar ligjin;
kryhen nga të mitur nën moshën katërmbëdhjetë vjeç;
53
ç) bëhen në marrëveshje të palëve pa patur për qëllim që të sjellin pasoja juridike
(fiktive ose të simuluara).”
 Neni 149 i Kodit Civil, i cili shprehet se “Pronësia është e drejta për të gëzuar dhe
disponuar lirisht sendet, brenda kufijve të caktuar nga ligji.”;
 Neni 163 i Kodit Civil, i cili shprehet se “Pronësia fitohet nëpërmjet mënyrave të
caktuara në këtë Kod dhe mënyrave të tjera të caktuara me ligj të veçantë.”;
 Neni 164 i Kodit Civil, i cili shprehet se “Pronësia fitohet me anë të kontratës, pa
qenë e nevojshme të bëhet dorëzimi i sendit. Për sendet që përcaktohen në numër, në
peshë ose me masë, duhet të bëhet edhe dorëzimi i tyre.”;
 Neni 168 i Kodit Civil, i cili shprehet se “Personi që ka fituar me mirëbesim një send,
në bazë të një veprimi juridik për kalimin e pronësisë dhe që nuk është i ndaluar nga
ligji, bëhet pronar i këtij sendi, pas një posedimi të pandërprerë prej pesë vjetësh kur
sendi është i luajtshëm dhe prej dhjetë vjetësh kur ai është i paluajtshëm. Kur
posedimi nuk është me mirëbesim, afatet e posedimit të pandërprerë dyfishohen.
Posedimi konsiderohet i pandërprerë edhe kur fituesi i sendit ia ka dhënë posedimin
një personi tjetër. Nuk mund të fitohet me parashkrim fitues një send që është pronë
publike e pa tjetërsueshme”.
 Neni 169 i Kodit Civil, i cili shprehet se “Personi që ka poseduar qetësisht e pa
ndërprerje, duke u sjellë sikur të ishte pronar për njëzetë vjet në një pronë të
paluajtshme, bëhet pronar i saj.”
 Neni 170 i Kodit Civil, i cili shprehet se “Personi që ka fituar me parashkrim një
send të paluajtshëm ka të drejtë të paraqesë padi kundër personit të mëparshëm ose
trashëgimtarëve të tij për njohjen e pronësisë së vet dhe, në bazë të vendimit gjyqësor
përkatës, të kërkojë që të kryhet regjistrimi i sendit nga organi kompetent shtetëror.
 Neni 191 i Kodit Civil, i cili shprehet se “Pronësia humbet kur fitohet nga një tjetër
ose kur hiqet dorë prej saj. Heqja dorë nga pronësia mbi pasuritë e paluajtshme në
dobi të një tjetri, është e vlefshme kur bëhet me akt noterial e regjistrohet.”;
 Neni 193 i K.Civil i cili shprehet se: “Duhet të regjistrohen në regjistrin e pasurive të
paluajtshme: a) kontratat për kalimin e pronësisë së sendeve të paluajtshme dhe aktet
për pjesëtimin vullnetar të tyre; b) kontratat me të cilat krijohen, njihen, ndryshohen
ose pushojnë të drejta pronësie mbi sendet e paluajtshme, të drejta uzufrukti,
përdorimi e bujtjeje, emfiteozë e servituti e të drejta të tjera reale; c) aktet me të cilat
hiqet dorë nga të drejta pasurore të mësipërme; ç) vendimet e gjykatave me të cilat
njihet cilësia e trashëgimtarit dhe fitohet pasuria e trashëguar; d) aktet me të cilat
krijohet një shoqëri ose një subjekt tjetër i së drejtës që ka në pronësi pasuri të
paluajtshme ose gëzon të drejta të tjera reale mbi to; h) vendimet e gjykatave ose
organeve kompetente shtetërore që përkatësisht përmbajnë fitimin ose njohjen e
pronësisë mbi pasuritë e paluajtshme, pjesëtimin e pasurive të paluajtshme ose që
deklarojnë të pavlefshme veprimet juridike për kalimin e pronësisë të regjistruar më
parë rregullisht, si dhe aktet e përmbarimit gjyqësor për sekuestrimin e pasurisë së
paluajtshme ose shitjen në ankand të tyre. Vërtetimi gjyqësor i faktit të pronësisë nuk
regjistrohet.
 Neni 304 i Kodit Civil, i cili shprehet se “Posedimi është sundimi efektiv i një personi
mbi një send dhe mbi të drejtat e tjera reale mbi atë. Posedimi mund të ushtrohet
drejtpërsëdrejti ose nga një person që mban sendin.”;
 Neni 305 i Kodit Civil, i cili shprehet se “Posedimi i personit jo pronar mund të jetë i
ligjshëm ose i paligjshëm. Posedimi është i ligjshëm kur poseduesi e ka posedimin
nga pronari, në bazë të një veprimi juridik, në bazë të ligjit ose të një akti
administrativ. Në të gjitha rastet e tjera posedimi është i paligjshëm.”;
54
 Neni 705 i Kodit Civil, i cili shprehet se “Kontrata e shitjes ka për objekt kalimin e
pronësisë së një sendi ose kalimin e një të drejte kundrejt pagimit të një çmimi.”;
 Neni 253 i Kodit të Procedurës Civile, i cili shprehet se “Aktet zyrtare që përpilohen
nga nëpunësi i shtetit ose personi që ushtron veprimtari publike, brenda kufijve të
kompetencës së tyre dhe në formën e caktuar, përbëjnë provë të plotë të deklarimeve
që janë bërë përpara tyre për faktet që kanë ngjarë në prani të tyre ose për veprimet e
kryera prej tyre. Lejohet të provohet e kundërta vetëm kur pretendohet se shkresa
është e falsifikuar.”;
 Neni 39 i Ligjit nr.7829, dt. 01.06.1994 “Për Noterinë”, i cili, ndër të tjera, shprehet
se “Noteri ka këto kompetenca: … h) redakton deklarata e dokumente të kërkuara
nga persona të interesuar, si dhe akte e veprime të tjera, që sipas ligjit duhet të bëhen
nga noteri.”.
 Nga përmbajtja e nenit 24 te ligjit nr.7843, date 13.07.1994, “Për regjistrimin e
pasurive te paluajtshme”, i ndryshuar parashikohet se: “Pronësia dhe kufijtë e
pasurive te paluajtshme përcaktohet nga aktet e fitimit te pronësisë, sipas nenit 193 të
K.Civile.

të palëve, të vendimeve të gjykatave, si dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe
Gjykata e Apelit Shkodër është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit, dhe duke cenuar procesin
e rregullt ligjor, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet të prishet dhe çështja të kthehet për
rishqyrtim me trup tjetër gjykues.
Në këtë konkluzion Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arriti pasi analizoi legjitimimin e
palëve në proces dhe institutin e parashkrimit fitues me titull, duke arritur në konkluzionin se
nga ana e të dy gjykatave nuk është bërë një hetim i plotë dhe i sipas nenit 14 të K.Pr.Civile, në
lidhje me kuptimin, elementët dhe karakteristikat thelbësore të institutit të parashkrimit fitues,
si dhe fushën e zbatimit të tyre, traditën juridike shqiptare në lidhje me këtë institut.
Pronësia është një institut qendror i së drejtës civile. Nga ana tjetër, e drejta e
pronësisë është një nga të drejtat themelore, të garantuara në dispozitat kushtetuese dhe në
aktet ndërkombëtare të pranuara nga shteti shqiptar.
Karakteri dhe përmbajtja e së drejtës së pronësisë në kuptimin juridiko-civil është
sanksionuar në nenin 149 të Kodit Civil, sipas të cilit “Pronësia është e drejta për të gëzuar
dhe disponuar lirisht sendet, brenda kufijve të caktuar nga ligji”. Nga kjo dispozitë, si dhe
nga përmbajtja e neneve 296, 302, 304 të Kodit Civil rezulton se posedimi, gëzimi dhe
disponimi janë tre tagrat (pushtetet) kryesore të pronarit.
Nga ana tjetër, mënyrat e fitimit të pronësisë janë njëkohësisht dhe mënyra të humbjes
së pronësisë, situate kjo e cila nuk duhet konfonduar me situatën kur është plotësuar afati i
parashkrimit shues për padi të caktuara.
Parashkrimi fitues (me titull ose pa titull) është një nga mënyrat e fitimit të pronësisë,
parashikuar në nenet 168 dhe 169 të Kodit Civil. Nëse janë plotësuar kushtet e përcaktuara në
këto dispozita, jemi para mënyrës së fitimit të pronësisë me parashkrim fitues me titull
ose jo, pasi këto dispozita përbëjnë shkakun ligjor që pronari i mëparshëm i sendit
humbet të drejtën e tij të pronësisë mbi sendin.
55
A. Njohje pronar për truallin me parashkrim fitues
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se nga pala paditëse gjatë gjykimit të kësaj
padie është pretendua njohja e saj si pronare me parashkrim fitues, bazuar në nenin 168,
169, 170 të Kodit Civil, të një pasurie shtëpi private me nr.91 e ndodhur ne lagjen “Tre
heronjtë” e kufizuar nga e djathta Zef Shkoza, majtas Mark Dielli dhe mbrapa Mark
Diella dhe përpara ndodhet rruga kryesore në Shkodër, e përbërë nga një dhomë një
guzhinë dhe një korridor.
Rezultoi se paditësi ka pretenduar në gjykim se shtëpinë private të lartë përmendur e
ka poseduar pa ndërprerje që nga çasti i marrjes së saj në posedim në vitin 1978. Forma e
këtij veprimi juridik është me shkresë të thjeshtë. Nga analiza e këtyre provave paditësi ka
pretenduar vijimësinë e posedimit të nisur nga prindërit e tij e të vazhduar prej tij dhe
vazhdon ta posedojë edhe sot duke u sjellë sikur të ishte pronar edhe sot.
Përsa i përket këtij kërkimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se ligji nuk
parashikon detyrim për ezaurim të rrugës administrative. Kodi Civil, në nenin 170,
parashikon se: “Personi që ka fituar me parashkrim një send të paluajtshëm ka të drejtë të
paraqesë padi kundër personit të mëparshëm, ose trashëgimtarëve të tij për njohjen e
pronësisë së vet dhe, në bazë të vendimit gjyqësor përkatës, të kërkojë që të kryhet regjistrimi
i sendit nga organi kompetent shtetëror.” Në ligjin nr.7843, datë 13.07.1994, “Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, në nenin 37 të tij parashikohet se: “Regjistrimi i
pasurive të paluajtshme, të fituara me parashkrim fitues, bëhet me paraqitjen para
regjistruesit të një kopje të vendimit të gjykatës të fitimit të pasurisë me parashkrim fitues”.
B. Në lidhje me institutin e parashkrimit fitues, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë

vëren se:
Legjislacioni Civil shqiptar, duke u nisur nga neni 44§ 1 i Ligjit për Pronësisë të vitit
1955, si dhe në nenin 91 të Kodit Civil të vitit 1981 (hyrë në fuqi në Janar vitin 1982);
parashikohet respektivisht se: -Fitimi i pronësisë me parashkrim, parashikohej se:”Personi
që, në bazë të një veprimi juridik për kalimin e pronësisë veprim që nuk është i ndaluar nga
ligji, ka fituar me mirëbesim një send dhe e ka mbajtur në nëdorësinë e vet këtë send ose ia
ka dhënë në nëdorësi një personi tjetër bëhet, pronar i këtij sendi, në qoftë se nëdorësia ka
vazhduar pa ndërprerje për më tepër se tre vjet”.
Plenumi i Gjykatës së Lartë, me vendimin e tij të datës 11.09.1970 shprehet se:” Nga
përmbajtja e nenit 44§1 të Dekretit mbi Pronësinë”, del se që një person i caktuar të bëhet
pronar me parashkrim fitues më titull mbi një pasuri të paluajtshme, duhet të ekzistojnë
njëkohësisht këto katër elementë: 1)të jetë kryer me veprim juridik për kalimin e pronësisë;
2) ky veprim të mos jetë i ndaluar nga ligji; 3) në kohën e kryerjes së këtij veprimi fituesi
duhet të mos e ketë ditur dhe as të mos ishte i detyruar t’a dinte se personi tjetër nga i cili e
ka fituar pronësinë nuk ishte pronar, dhe 4) gjatë më tepër se gjashtë vjet të ketë mbajtur
pandërprerje këtë pasuri si posedues me mirëbesim”
Neni 168 i Kodit Civil aktual parashikon se “Personi që ka fituar me mirëbesim një
send, në bazë të një veprimi juridik për kalimin e pronësisë dhe që nuk është i ndaluar nga
ligji, bëhet pronar i këtij sendi, pas një posedimi të pandërprerë prej pesë vjetësh kur sendi
është i luajtshëm dhe prej dhjetë vjetësh kur ai është i paluajtshëm. Kur posedimi nuk është
me mirëbesim, afatet e posedimit të pandërprerë dyfishohen. Posedimi konsiderohet i
pandërprerë edhe kur fituesi i sendit ia ka dhënë posedimin një personi tjetër. Nuk mund të
fitohet me parashkrim fitues një send që është pronë publike e pa tjetërsueshme”.
56
Nga përkufizimet e mësipërme rezulton se parashkrimit fitues i është dhënë pak a
shumë një përkufizim i njëjtë i cili është: “Personi që ka fituar me mirëbesim një send, në
bazë të një veprimi juridik për kalimin e pronësisë dhe që nuk është i ndaluar nga ligji,
bëhet pronar i këtij sendi pas një posedimi të pandërprerë për një kohë të caktuar
(respektivisht 6, 3 dhe 10 vjet)”.
Me hyrjen në fuqi të Kodit Civil aktual më datë 1 nëntor 1994, kanë hyrë në fuqi dhe
dispozitat e këtij Kodi, që rregullojnë institutin e parashkrimit fitues dhe përkatësisht nenet
168, 169, 170 dhe 171. Në bazë të këtyre dispozitave, lejohet që të fitohet me parashkrim
fitues edhe një pronë shtetërore, mjafton që të plotësohen kushtet që kanë të bëjnë me
natyrën e pronës shtetërore (pra të mos jetë pronë publike e patjetërsueshme, sipas
interpretimit acontrario të nenit 168/3) dhe afatin e posedimit të sendit të paluajtshëm.
Kolegji civil i Gjykatës së Lartë konkludon se për të fituar një send me parashkrim
fitues, nëpërmjet institutit të parashkrimit fitues me titull, duhet të ekzistojnë njëherazi disa
kushte apo kondita të cilat janë: i) sendi duhet të jetë nga ata që është objekt i fitimit me
parashkrim fitues; ii) fitimi i sendit duhet të bëhet në bazë të një veprimi juridik që ka për
qëllim kalimin e pronësisë; iii) veprimi për kalimin e pronësisë nuk duhet të jetë i ndaluar
nga ligji; iv) personi duhet të jetë në mirëbesim; v) sendi duhet të jetë mbajtur në posedim të
fituesit në një mënyrë të pandërprerë në kohën e parashikuar nga ligji.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se është e nevojshme analizimi i secilit
prej këtyre kushteve, referuar rastit objekt konflikti.
Në lidhje me kushtin e parë, që sendi duhet të jetë nga ata që është objekt i fitimit me
parashkrim fitues. Rezulton se jemi para një kërkimi për fitimin e një prone private me
parashkrim fitues me titull, e cila nuk është një pasuri publike e patjetërsueshme.
Në lidhje me kushtin e dytë, pala paditëse pretendon se shtëpinë private me nr.91 e
ndodhur ne lagjen “Tre heronjtë” e kufizuar nga e djathta Zef Shkoza, majtas Mark Dielli
dhe mbrapa Mark Diella dhe përpara ndodhet rruga kryesore në Shkodër, e përbërë nga
një dhomë një guzhinë dhe një korridor, e ka përfituar si pasojë e një veprimi juridik siç
është shitja, materializuar në formë shkresore të thjeshtë, pavarësisht formës me akt noterial,
sikurse parashikohej dhe kërkohej nga legjislacioni civil i kohës apo legjislacioni civil aktual.
Mungesa e formës, kur është kërkesë ligjore, passjell pavlefshmërinë absolute të veprimit
juridik, në bazë të nenit 92 të K.Civil, dhe është arsyeja përse nuk është i aftë të sjellë pasojat
e dëshiruara dhe që investon personin e interesuar me padinë për fitimin e sendit me anë të
parashkrimit fitues, (pasi është rasti klasik që e mbulon pavlefshmërinë absolute të veprimit
juridik edhe për shkak të mungesës së formës).
Ekzistenca e një veprimi juridik, të aftë për kalimin e pronësisë është një kusht dhe
komponent shumë i rëndësishëm, dhe për provueshmërinë e tij kërkohet forma shkresore.
Pala që pretendon se ka fituar pronësinë, ka edhe barrën e provës që të vërtetojë ekzistencën e
këtij veprimi juridik. Nga përmbajtja e shkresës së thjeshtë ku palët e një marrëdhënie
detyrimi kanë shfaqur vullnetet e tyre, gjykata analizon edhe llojin e veprimit juridik, pasi një
shumë të hollash mund të jepet edhe në përmbushje të një kontrate huaje, apo posedimi i një
pasurie të paluajtshme mund të ekzistojë edhe si pasojë e një kontrate qiraje, dhe këto
veprime juridike të sjella si shembuj nuk janë për kalimin e pronësisë. Mungesa ose
pamundësia e të provuarit të ekzistencës së një veprimi juridik për kalimin e pronësisë sikurse
janë shitja dhurimi etj, qoftë edhe të pavlefshme për mungesë të formës, si në rastin e
pretenduar, përjashtojnë mundësinë e analizës së mëtejshme lidhur me ekzistencën ose jo të
kushteve të tjera.
Në veprimet juridike formale jo solemne, forma kërkohet për provueshmëri. Pra, në
këtë rast veprimi juridik është i vlefshëm, por ekzistenca e tij nuk mund të provohet me
dëshmitarë, në bazë të nenit 231 të K.Pr.Civile “Prova me dëshmitarë lejohet në të gjitha
rastet, përveç kur ligji për vlefshmërinë ose provimin e një veprimi juridik kërkon shkresë”.
57
Në rastin konkret për gjykim mjafton ekzistenca e një “shkrese të thjeshtë” për të provuar
veprimin juridik, kontratë e shitjes të pretenduar nga paditësi lidhur midis tij dhe palës shitëse
Mrikë Lulej dhe Gjon Lulej për shtëpinë private me nr.91 e ndodhur ne lagjen “Tre
heronjtë” e kufizuar nga e djathta Zef Shkoza, majtas Mark Dielli dhe mbrapa Mark
Diella dhe përpara ndodhet rruga kryesore në Shkodër, e përbërë nga një dhomë një
guzhinë dhe një korridor.
Si veprim juridik për kalimin e pronësisë, ligji nuk ndalon që të jenë edhe një akt
administrativ, apo një vendim gjykate (i ndryshuar), me anë të së cilit të jetë shprehur qartë
qëllimi i kalimit të pronësisë mbi një send të luajtshëm ose të paluajtshëm.
Parashkrimi fitues, si mënyrë primare e fitimit të pronësisë mbulon çdo pavlefshmëri,
jo vetëm pavlefshmëritë relative por edhe ato absolute. E drejta e pronësisë fitohet ipso iure,
pikërisht për shkak të kalimit të afatit të parashikuar në ligj, pa u kushtëzuar me
pavlefshmërinë ose shkaqet e pavlefshmërisë së veprimit juridik, i cili mbetet i tillë dhe nuk
bëhet i vlefshëm me kalimin e afatit të parashkrimit. Në lidhje me kushtin e tretë, që veprimi
nuk ka qenë i ndaluar për kohën, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se me “Veprim
juridik të ndaluar nga ligji do të konsiderojmë atë veprim i cili nuk krijon realisht kalimin
e pronësisë, për arsye se ekzistojnë norma ligjore ndaluese pikërisht për kryerjen e tij, apo
kur legjislatori ka urdhëruar që ky veprim të kryhet nga një institucion i përcaktuar”.
Kolegji Civil vlerëson se këto ndalime mund të kenë lidhje me sendin i cili mund të
jetë jashtë qarkullimit civil, por edhe me palët të cilave me ligj u është ndaluar kryerja e një
veprimi të tillë, duke detyruar institucione të tjera për kryerjen e veprimeve në lidhje me
disponimin e pasurive të paluajtshme.
Nisur nga sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson jo të plotë dhe të
gjithanshëm hetimin sipas nenit 14 të K.Pr.Civile, si një pjesë e rëndësishme e procesit të
rregullt ligjor. Në këtë kuptim gjykatat e faktit kanë gabuar në çmuarjen e provave në dosje
në lidhje me arritjen e përfundimit se prona nuk ka pasur një regjistrim fillestar, pra nuk kemi
send në kuptimin juridik dhe nuk është futur në qarkullimin civil, në një kohë kur janë
administruar në dosje plan vendosje dhe plan rivelimi i pronës, vendimi i Komitetit Ekzekutiv
të Qytetit për fletë leje për Qytetarin Pjetër Përgjoka për të bërë adaptime të brendshme dhe
shtesë sip. Ndërtimi 20 m2. Për sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë orienton dhe i lë
detyrë gjykatës që do të rishqyrtojë çështjen që të orientojë palët në lidhje me paraqitjen e
provave në lidhje me regjistrimin e sendit ose edhe kryesisht të investohet në bazë të nenit
223 të K.Pr.Civile për të urdhëruar njërën palë apo persona të tretë për të paraqitur para
gjykatës dokumente që çmohen të nevojshme për gjykimin.
Në lidhje me kushtin e katërt, të posedimit me mirëbesim, Kolegji Civil i Gjykatës
së Lartë e sheh të nevojshme për t’u ndaluar, pasi lloji i posedimit me mirëbesim ose me
keqbesim, ndikon në kushtin e fundit, kohën që duhet të zgjasë posedimi (sipas nenit 168 të
Kodit Civil). Posedimi është sundimi efektiv i një personi mbi një send dhe mbi të drejtat e
tjera reale mbi atë, (neni 304 i Kodit Civil). Posedimi i personit jo pronar, sipas legjislacionit
civil është i ligjshëm dhe i paligjshëm. Në lidhje me posedimin e paligjshëm, që paraqet dhe
interes për çështjen, ose pa ndonjë titull, kemi posedim me mirëbesim, kur poseduesi nuk ka
ditur ose nuk ishte i detyruar të dinte se posedimi i tij është i paligjshëm (neni 306/2 i
K.Civil), dhe posedimi me keqbesim, që sipas një interpretimi a contrario të posedimit me
mirëbesim është në të gjitha rastet kur poseduesi e ka ditur ose ishte i detyruar të dinte se
posedimi i tij është i paligjshëm.
Mirëbesimi është një kusht për fitimin e pronësisë së paluajtshme me anë të
parashkrimit, pasi sikurse pranuam më sipër, përgjysmon kohën e nevojshme për të pasur
sendin në nëdorësi. Në lidhje me përkufizimin doktrinar të mirëbesimit, Kodet Civil të vitit
1982 dhe 1994, nuk e kanë të parashikuar shprehimisht, por një definicion ose përkufizim të
tij e gjejmë në nenin 44§ 2 të Ligjit mbi Pronësinë, nga ku rezulton se:“Fituesi i sendit është
58
në mirëbesim, në rastin e mësipërm kur nuk ka ditur ose nuk ishte i detyruar të dinte, në
kohën e fitimit, se personi nga i cili ka fituar sendin nuk ishte pronar, ose që veprimi juridik
për kalimin e pronësisë nuk ishte i vlefshëm”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzioni se nga dispozita e mësipërme
rezultojnë përfundimet; Fituesi i sendit është në mirëbesim, kur nuk ka ditur ose nuk ishte i
detyruar të dinte, në kohën e fitimit, se personi nga i cili ka fituar sendin nuk ishte pronar;
(rasti i konstatimit apo deklarimit të mëvonshëm si të pavlefshëm të titullit që i ka kaluar
fituesit të sendit) dhe Fituesi i sendit është në mirëbesim, kur nuk ka ditur ose nuk ishte i
detyruar të dinte, në kohën e fitimit, që veprimi juridik për kalimin e pronësisë nuk ishte i
vlefshëm.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se për rastin në gjykim ka rëndësi
përfundimi se:” Fituesi i sendit është në mirëbesim, kur nuk ka ditur ose nuk ishte i detyruar
të dinte, në kohën e fitimit, që veprimi juridik për kalimin e pronësisë nuk ishte i vlefshëm”.
Mirëbesimi për formën e veprimit juridik, në momentin që kryhet veprimit juridik,
lidhet me gjendjen subjektive të blerësit, në rrethanat faktike në të cilat kryhet veprimi
juridik. Nga sa më sipër mosdijenija e ligjit nuk mund të shërbejë si shkak që të konsiderohet
fituesi i sendit me mirëbesim, pasi në këtë rast nuk jemi para një asimetrie në njohjen e ligjit.
Të dyja palët kanë pasur mundësi dhe në të njëjtën kohë detyrimin, për të njohur ligjin nga
momenti që ai ka hyrë në fuqi, dhe ky fakt e kthen posedimin me keqbesim.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë orienton Gjykatat, që për të përcaktuar qënien ose
mosqenien në mirëbesim duhet të bazohet në teorinë e kujdesit minimal, si dhe të aftësisë së
njeriut mesatar. Në rastin konkret, në kushtet kur parashikimi i formës së shitjes së sendeve të
paluajtshme, ka qenë gjithmonë i njëjtë dhe nuk ka ndryshuar me kalimin e kohës, pra që
duhet të bëhet me akt noterial (dhe të regjistrohet), mosbërja e këtij veprimi juridik sipas
urdhërimit ligjor, bën që posedimi i paligjshëm të kthehet me keqbesim.
Duke u nisur nga përmbajtja e dispozitave të Ligjit mbi Pronësinë, që kanë qënë në
fuqi në vitet 1955 deri në vitin 1982, në Kodin Civil të vitit 1982 si dhe në Kodin Civil të vitit
1994, e cila në thelb është e njëjtë, sipas një interpretimi logjik dhe historik, paragrafi i dytë i
nenin 44 të Ligjit për Pronësinë, mbetet një dispozitë sqaruese, në lidhje me institutin e
parashkrimit, dhe konkretisht për të kuptuar mirëbesimin e fituesit të sendit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në lidhje me afatin e posedimit, vlerëson se ky varet
nga lloji i sendit dhe nga fakti nëse posedimi është me mirëbesim dhe me keqbesim.
Në rastin se jemi para një kërkese për fitimin e pronësisë për një send të luajtshëm ose
të paluajtshëm, dhe fituesi i sendit e ka posedimin me keqbesim, sipas nenit 168 të Kodit civil
“...Kur posedimi nuk është me mirëbesim, afatet e posedimit të pandërprerë dyfishohen”,
tashmë afati i posedimit dyfishohet nga 10 në 20 vjet”. Ky është edhe kushti i fundit të cilin
duhet të hetojnë gjykatat, për të përcaktuar nëse jemi përpara kushteve të fitimit të sendit me
parashkrim fitues me titull..
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në lidhje me afatin e posedimit gjykatat duhet t’i
referohen dispozitave kalimtare të parashikuara në Kodin Civil në fuqi, ku neni 1163 i Kodit
Civil parashikon se:“Për parashkrimin e padisë dhe parashkrimin fitues, që kanë filluar të
ecin përpara hyrjes në fuqi të këtij Kodi, por që nuk janë plotësuar sipas dispozitave të
mëparshme, do të zbatohen këto të fundit”. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se neni
1163 i Kodit Civil, ka pasur parasysh parashkrimin fitues me titull, pasi parashkrimi fitues pa
titull nuk njihej si institut i të drejtës civile para hyrjes në fuqi të Kodit Civil të datës
01.11.1994.
Instituti i parashkrimit fitues pa titull është parashikuar për herë të parë në Kodin Civil
Neni 169 i K.Civil, në të cilin është parashikuar parashkrimi fitues pa titull thotë: ”Personi që
ka poseduar qetësisht e pa ndërprerje, duke u sjellë sikur të ishte pronar për njëzet vjet një
pronë të paluajtshme, bëhet pronar i saj”.
59
Nga sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se nëse padia është ngritur
sipas nenit 168 të K.Civil, në gjykim duhet të vërtetohen në mënyrë të njëkohshme elementët
që formësojnë parashkrimin fitues me titull, të analizuara më sipër. Nëse këto rrethana nuk
vërtetohen në gjykim, padia duhet të rrëzohet.
Së fundi, bazuar në pretendimet e palëve ndërgjyqëse, gjykata duhet të verifikojë se
kur ka filluar të ecë afati i parashkrimit apo nëse ndodhet përpara ndërprerjes ose pezullimit
të afatit të parashkrimit. Për këtë qëllim gjykata mban parasysh edhe se cili është ligji i
zbatueshëm në kohë (me të cilin njihet apo jo parashkrimi fitues me ose pa titull), si dhe
kriteret e vendosura nga dispozitat kalimtare të Kodit Civil në fuqi (nenet 1162 e vijues).
Në lidhje me plotësimin e afatit të posedimit, sipas këtij Kolegji, gjykatat e faktit
duhet të përcaktojnë momentin e hyrjes në posedim të sendit të luajtshëm ose të paluajtshëm
për të llogaritur afatin e mësipërm. Në llogaritjen e afatit të posedimit gjykata i referohet edhe
në këtë rast dispozitave kalimtare të Kodit Civil në fuqi, konkretisht nenit 1164 të Kodit
Civil, i cili parashikon se: “Dispozitat e këtij Kodi lidhur me posedimin, zbatohen edhe për
posedimet që kanë filluar përpara hyrjes në fuqi të tij”.
Për arsyet e mësipërme, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë vlerësojnë se
vendimi i gjykatës së apelit Shkodër dhe i Gjykatës së Shkallës së pare Shkodër duhet të
prishen dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, me
tjetër trup gjykues.
Në rigjykim, gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të
procesi gjyqësor civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
14) dhe, duke bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen” ta zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në
fuqi” (neni 16).
Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me
ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e provojnë faktet mbi të cilat bazojnë
pretendimet për të drejtat që kërkojnë.
Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato
kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në
Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, për të garantuar një proces të rregullt ligjor, në
mbështetje të neneve 486 e 465 të Kodit të Procedurës Civile, qoftë edhe kryesisht, duke
mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi duhet të orientojë palën paditëse
në lidhje me; (i); të përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të identifikojë
pretendimet e palëve, në lidhje me plotësimin ose jo të kushteve të kërkuara nga nenet 168 i
Kodit Civil për fitimin e pronësisë me parashkrim fitues me titull, sipas objektit të padisë,
paraqitur në këtë gjykim nga ana e paditësit në respektim të neneve 5 dhe 6 të K.Pr.Civile; ii)
të përsërisë hetimin gjyqësor në lidhje me cilësinë e sendit nëse ka qenë i rregjistruar dhe në
emër të kujt ka qenë i regjistruar; iii) në varësi të zgjidhjes së pikës “ii” të orientojë palën
paditëse në lidhje me legjitimitetin pasiv të padisë, pra në përcaktimin e personit kundrejt të
cilit padia duhet të ngrihet në aspektin ligjor.
Po kështu, në rishqyrtimin e çështjes gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër duhet të
sqarojë të gjitha rrethanat që lidhen me ligjin material dhe procedurial të zbatueshëm dhe që
kanë rëndësi për zgjidhjen e drejtë të çështjes.
Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e Rrethit Gjyqësor Shkodër që, në përputhje me
kërkesat e ligjit procedurial e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe
60
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/ç të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.274, datë 06.06.2013, të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe të
vendimit nr.2802, datë 26.11.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.04.2016
61
Nr. 00-2016-1139 i Vendimit (122)
VENDIM

Mirela Fana Anëtare
në seancën gjyqësore të datës 14.04.2016 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.00837/13,

që u përket palëve:
PADITËSE: SALUSHE KAMBERI (në mungesë)

E PADITUR: Q.P.N. PATOS (në mungesë)
OBJEKTI:
Dëmshpërblim me pagën e një viti për zgjidhje të menjëhershme
e të pa justifikuar të kontratës së punës.
Dëmshpërblimin me pagën e gjashtë muajve
për mosrespektim të procedurave të zgjidhjes së kontratës së punës.
Dëmshpërblimin me pagën e tre muajve për mosrespektim të afatit të njoftimit,
për zgjidhjen e njëanshme te parakohshme të kontratës.
Shpërblimin për vjetërsinë në punë, me pagën e 36 muajve.
Baza Ligjore: Nenet 31 dhe 32 të K.Pr.Civile.
Nenet 141, 143, 144, 145 dhe 155 të K.Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.548, datë 05.04.2011, ka

vendosur:
“Rrëzimin e padisë së paditëses Salushe Kamberi si të pa bazuar në prova e
ligj”.

“Lënien në fuqi të vendimit nr.548 datë 05.04.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësja Salushe Kamberi,

me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim në gjykatën e shkallës së parë me tjetër
trup gjykues, ose ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe të vendimit të
gjykatës së apelit dhe pranimin e padisë sipas objektit të saj, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës është i pabazuar në prova dhe në zbatim të keq të ligjit material.
- Duke bërë analizën e procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës, gjykata ka gabuar
në vlerësimin e pasojave ligjore, duke interpretuar dhe zbatuar keq ligjin. Kështu
gjykata ka bërë ndarjen midis zgjidhjes individuale të kontratës së punës dhe asaj
kolektive. Ajo e ka shtruar të gjithë problemin nën një optikë të gabuar e cila më pas
62
ka rezultuar në një vendim jo të drejtë, duke mos marrë parasysh asnjë nga
pretendimet e ngritura nga paditësja.
- Vendimi për pushimin nga puna pavarësisht se është një pushim kolektiv, ajo është
zgjidhur në mënyrë të menjëhershme, dhe në këtë rast nuk duhet të mos përfitojë
dëmshpërblimin për procedurën e parashikuar nga neni 148 i K.Punës, si dhe
shpërblimin për vjetërsinë në punë të përcaktuar në nenin 152 të kodit të punës.
- Gjykata ka interpretuar gabim nenin 145 dhe 148 të K.Punës. Në këtë nen
parashikohen rastet se kur nuk mund të përfitohet e drejta për shpërblimin për vjetërsi.
- Gjykatat kanë arsyetuar se në rastet e pushimit kolektiv nga puna punëmarrësit nuk
përfitojnë shpërblimin për vjetërsi në punë. Me një logjikë të gabuar është konsideruar
i pazbatueshëm i gjithë neni 145, dhe gjykatat u shprehën se shpërblimi për vjetërsi
nuk përshihet në parashikimet e nenit 148. Gabimi qëndron në faktin që neni 148 i
nuk përjashton aspak nenet 145 dhe 152, si dhe ka një ngatërrim mes nocioneve
dëmshpërblim dhe shpërblim.
- Në të vërtetë shpërblimi për vjetërsi është një instrument i cili shërben për trajtimin e
punonjësve të vjetër, duke e veshur këtë status me merita të veçanta. Në
kompleksitetin e marrëdhënieve të punës vihet re se ligjvënësi ka sanksionuar disa
mekanizma të cilët drejtojnë vendimmarrjen sa më afër me kërkesat e moralit. Kështu
një mekanizëm mjaft i rëndësishëm është edhe ai i shpërblimit për vjetërsinë në punë.
- Shpërblimi për vjetërsi është një formë kompensimi për një rezervë të mbajtur nga
punëdhënësi me kalimin e kohës.
- Shpërblimi për vjetërsi është një formë homazhi që punëdhënësi në fund të
marrëdhënieve të punës e bën për të respektuar punëmarrësin dhe kontributin e tij.
Kështu në formë respektimi për punën e bërë për një kohë relativisht të gjatë,
shpërblimi për vjetërsi merr rol të veçantë në diferencimin e punonjësve të cilët kanë
dhënë më shumë nga vetja.
- Një tjetër ide është ajo e kompensimit të përfitimit të punës gjithnjë e më të
kualifikuar dhe të besuar të punëmarrësit.
- Në një këndvështrim më pragmatist, shpërblimi për vjetërsinë në punë është realisht
një formë presioni që ushtrohet mbi punëdhënësin për të mbrojtur punëmarrësit e
vjetër.
- Një logjikë tjetër e gabuar që mund të tentohet të shoqërojë interpretimin logjik është
momenti i trajtimit të procedurës së nenit 148 si një proces i rregullt ligjor për të shuar
një titull si ai shpërblimit të vjetërsisë në punë. Neni 42 i Kushtetutës, i cili është edhe
në përputhje me nenin 6 të Konventës Europiane për të Drejtat e Njeriut, përcakton se
të drejtat nuk mund të cenohen pa një proces të rregullt ligjor.
- Sipas parashikimeve të neneve 145 dhe 152 të Kodit të Punës, çdo punonjës që ka
punuar mbi 3 vjet pranë një punëdhënësi, ka të drejtë të marrë shpërblimin për vjetërsi
në përfundimin e marrëdhënieve të punës. Kjo e drejtë përbën një titull, sepse është e
drejtë pasurore. Ky titull nuk ka asnjë lidhje me dëmshpërblimet e përmendura në
Kodin e Punës.
- Titulli i shpërblimit të vjetërsisë në punë humbet vetëm nëse zgjidhja e kontratës së
punës është bërë me efekt të menjëhershëm dhe për shkaqe të justifikuara.
- Neni 148 nuk duhet parë si një dispozitë që qëndron më vete në Kodin e Punës. Ajo
interpretohet së bashku me dispozitat e tjera. Siç e shprehëm edhe më lart, neni 148
nuk ka karakter substancial, por ka një karakter procedural. Kjo do të thotë që
rregullon procedurën e pushimit kolektiv nga puna dhe jo benefitet materiale të
punëmarrësve në rastin e një pushimi kolektiv nga puna. Benefitet janë përcaktuar nga
normat substanciale siç është neni 145, apo edhe neni 152 i Kodit të Punës. Është kjo
arsyeja që legjislatori ka përjashtuar nga zbatimi shprehimisht nenin 144 në këtë rast,
63
sipas vetë këtij neni, pika 6 e tij. Kjo është bërë sepse nenet 144 dhe 148 përcaktojnë
procedurat e pushimit nga puna, respektivisht atë individual dhe atë kolektiv. Për këtë
arsye nuk mund të qëndrojnë së bashku pasi janë dispozita konkurruese.
- Gjatë procesit shumë të shkurtër nuk iu dha mundësi palës paditëse që të provojë se
kontrata kolektive dhe procedura e negocimit të pushimit kolektiv nga puna janë
nënshkruar nga një person i paautorizuar me emrin Gafur Toro. Sipas të paditurit,
SPN që ka nënshkruar kontratën kolektive të punës, por edhe negociatën me
punëdhënësin për pushimin kolektiv nga puna, përfaqësohet nga Gafur Toro. Ky
person rezulton të ketë nënshkruar të gjithë aktet e paraqitura në gjykim. Por sipas
vendimit nr.5569 datë. 26.12.2003 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, rezulton që
kryetar i punonjësve të Naftës së Shqipërisë është Z. Zarif Metushi.
- Së pari, akti i zgjedhjes së G. Toro si kryetar i SPN nuk ekziston, duke bërë të
pavërtetë këtë fakt. Gjykata në këto kushte nuk duhej të merrte për bazë një pretendim
të pambështetur në prova.
- Së dyti, edhe sikur të ishte e vërtetë që Z. Gafur Toro të ishte zgjedhur kryetar nga
organet vendimmarrëse të sindikatës, edhe sikur të ishin respektuar të gjitha dispozitat
statutore, përsëri do të ishte shumë e rëndësishme që këto ndryshime të ishin
pasqyruar edhe në Regjistrin e Sindikatave që mbahet në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Tiranë. Këto ndryshime nuk janë pasqyruar në Regjistër, ndaj sidoqofshin ato nuk
mund të kenë asnjë efekt juridik mbi askënd, duke filluar që nga vetë Albpetrol sh.a.
si punëdhënës dhe i paditur.
- Së treti, informacionin për faktin se kush është kryetar i SPN, gjykata duhet ta merrte
nga dokumentacioni i dorëzuar punëdhënësit sipas parashikimeve të neneve 163 dhe
165 të KP. Ky dokumentacion duhet të përbëhej nga: Vendimi i Gjykatës për
Regjistrimin e SPN, statuti i saj, deklaratat e anëtarësisë.
- Atëherë situata është e tillë: Vendimi i gjykatës nr.5569 datë, 26.12.2003 njeh si
kryetar Z. Zarif Metushi, Statuti i SPN njeh si kryetar Z. Zarif Metushi, Deklaratat e
anëtarësisë për nga vetë natyra e tyre nuk japin asnjë informacion mbi kryetarin.
- Në këto kushte, Gjykata ka legjitimuar pa të drejtë një kryetar të rremë, i cili nuk
përfaqëson askënd, as punonjësit, as SPN, nuk njihet as nga institucionet e shtetit, por
që njihet vetëm nga Albpetrol në kundërshtim me praktikat normale të punës dhe me
ligjet e vendit.
- Përfundimisht kërkojmë ndryshimin e vendimeve duke vendosur pranimin e padisë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
RRETHANAT E ÇËSHTJES
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësja Salushe Kamberi ka qënë në
marrëdhënie pune pranë palës së paditur, shoqërisë “Albpetrol” SHA, Qendra e Prodhimit
Naftës Patos, prej datës 24.05.1976 me detyrë operatore studimi.
2. Me shkresën nr.116 prot., datë 23.06.2010 të palës së paditur, paditëses Salushe
Kamberi i është njoftuar zgjidhja e kontratës së punës “për shkak të mbylljes së vendit të
punës”.
2.1. Nga përmbajtja e kësaj shkrese rezulton se ajo ka dalë në bazë të Vendimit të
Këshillit të Ministrave nr.275, datë 26.04.2010 “Për ristrukturimin e shoqërive tregtare me
kapital shtetëror Albpetrol sha, Patos, Uzina Mekanike e Naftës Kuçovë SHPK dhe “Uzina
Mekanike Patos” SHPK. Gjithashtu, kjo shkresë i referohet edhe akteve të tjera të nxjerra nga
64
organet drejtuese të shoqërisë “Albpetrol” SHA, Patos në bazë dhe për zbatim të Vendimit të
Këshillit të Ministrave të sipërcituar.
3. Paditësja Salushe Kamberi, me pretendimin se me palën e paditur ka patur të lidhur
një kontratë pune me afat të pacaktuar, punëdhënësi ka zgjidhur kontratën e punës në mënyrë
të menjëhershme, në kundërshtim me nenin 143 të Kodit të Punës, pa respektuar procedurën
për zgjidhjen e kontratës së punës, me padi, paraqitur para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier,
ka kërkuar si në objektin e saj pasqyruar në pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të faktit.
4. Nëpërmjet prapësimeve, pala e paditur, shoqëria “Albpetrol” SHA, (Q.P.N.) Patos
ka parashtruar se zgjidhja e kontratës së punës të paditëses është bërë në kuadrin e një
pushimi kolektiv nga puna; ristrukturimi i shoqërisë ka ndodhur për shkak të zbatimit të
Marrëveshjeve-Hidrokarbure me kompanitë konçesionare, që lidhen drejtpërdrejtë me
dorëzimin e puseve dhe vendburimeve të naftës; dorëzimi i vendburimeve të naftës ka sjellë
reduktimin e aktivitetit të shoqërisë me pasoja të drejtpërdrejta në treguesit ekonomiko-
financiare të saj, ç’ka ka sjellë si domosdoshmëri reduktimin e numrit të punonjësve (nga
4467 punonjës para ristrukturimit në 3173 punonjës pas këtij procesi, duke u zgjidhur
kontratat e punës për 1294 punonjës ndër të cilët edhe paditësja e këtij gjykimi), për shkak të
pamundësisë së përballimit të shpenzimeve për pagat e tyre.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2011-950 (548), datë
05.04.2011, ka rrëzuar padinë “...si të pa bazuar në prova e ligj”.
5.1. Në rrëzimin e padisë, gjykata arsyeton: - “Në të kundërt sa argumenton pala
paditëse, gjykata vlerëson se në rastin konkret nuk kemi të bëjmë me zgjidhje individuale të
kontratës së punës së paditëses por se paditësja është përfshirë në këtë proces ristrukturimi
të palës së paditur dhe se si pjesë e 1294 punonjësve të shkurtuar nga puna, zgjidhja e
kontratës së saj është...” në kuadrin e një pushimi kolektiv nga puna: - “...gjykata e vlerëson
të pabazuar ligjërisht pretendimin e palës paditëse se neni 148 i K.Punës e që në rastin
konkret pretendohet se nuk është zbatuar nga pala e paditur, nuk përjashton të drejtën e
punëmarrësit për të gëzuar shpërblimin për vjetërsi në punë...”; - Gjykata ka çmuar se
kërkesat e nenit 148 të Kodit të Punës “...janë shteruese në kuptimin që parashikohet
dëmshpërblim në ngarkim të punëdhënësit për mosrespektim të kësaj procedure në masën 6
muaj pagë për punëmarrësin duke i shtuar këtij vetëm dëmshpërblim për mosrespektim të
afatit të njoftimit, për shkak se kjo dispozitë ligjore referon vetëm tek Neni 143 i K.Punës”; -
“...rezultoi se pala e paditur ka përmbushur gjithë kërkesat ligjore në funksion të respektimit
të procedurës për pushimin kolektiv nga puna sipas nenit 148 të K.Punës...” dhe më tej
gjykata rendit veprimet dhe praktikën shkresore të ndjekur nga pala e paditur;[ 1] – lidhur me
pretendimin se cili person ka qenë përfaqësues i sindikatave gjykata, pasi parashtron faktet
provuese për këtë pretendim ka arritur në përfundimin se personi që ka nënshkruar në emër të
sindikatës është Kryetar i saj;[2] – “..., bazuar në praktikën e ndjekur nga pala e paditur
provohet se në procedurën e zhvilluar prej saj për pushimin kolektiv nga puna...është zbatuar
prej saj edhe afati i njoftimit një mujor i përcaktuar në kontratën kolektive të punës, neni 24”.
6. Mbi ankimin e palës paditëse, me të njëjtin arsyetim, Gjykata e Apelit Vlorë, me
vendimin nr.784, datë 20.09.2011, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
7. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësja Salushe Kamberi,
me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim në gjykatën e shkallës së parë me tjetër
trup gjykues, ose ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe të vendimit të
gjykatës së apelit dhe pranimin e padisë sipas objektit të saj, për shkaqet e pasqyruara në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.
1
[] Vendimi nr.62-2011-950 (548), datë 05.04.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, faqe 7§2.
2
[] Vendimi nr.62-2011-950 (548), datë 05.04.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, faqe 7-8.
65
LIGJI I ZBATUESHËM
8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit të Punës në të cilat është
parashikuar:
8.1. Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
propozojnë palët.
8.2. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura
nga palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të
brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të
çështjes”.
8.3. Neni 145 i K.Punës: “1) Punëmarrësi përfiton shpërblim për vjetërsi, kur
kontrata është zgjidhur nga punëdhënësi dhe marrëdhëniet e punës kanë
zgjatur jo më pak se tre vjet. Punëmarrësi e humb të drejtën e shpërblimit për
vjetërsi, nëse është pushuar me efekt të menjëhershëm, për shkaqe të
arsyeshme. 2) Shpërblimi për vjetërsi është të paktën sa paga e një 15 ditëshi,
mbi çdo vit pune të plotë, që llogaritet në bazë të pagës që ekziston në
përfundim të marrëdhënieve të punës. Kur paga është e ndryshueshme,
shpërblimi llogaritet mbi mesataren e pagës të vitit paraardhës dhe
indeksohet. 3) Shpërblimit për vjetërsi i shtohet shpërblimi që jepet në rastin e
zgjidhjes së kontratës pa shkaqe të arsyeshme ose të zgjidhjes me efekt të
menjëhershëm pa shkaqe të arsyeshme”.
8.4. Neni 152 i K.Punës: “Në përfundim të marrëdhënieve të punës që kanë
zgjatur jo më pak se tre vjet, punëmarrësi përfiton shpërblim për vjetërsinë si
në rastin e zgjidhjes së kontratës me afat të pacaktuar nga punëdhënësi”.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON
9. Se rekursi i paraqitur nga paditësja Salushe Kamberi, për aq sa ka të bëjë me

vjetërsinë në punë përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të
Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit nr.784, datë 20.09.2011 të Gjykatës së
Apelit Vlorë me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.62-2011-950 (548), datë 05.04.2011 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se vendimi
nr.784, datë 20.09.2011 i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në mosrespektim të ligjit dhe
për këtë shkak duhet të prishet.
11. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e
faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është
respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e
Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
vendimeve të gjykatave të faktit.
12. Ky kolegj evidenton se me padinë në gjykim, paditësja ka kërkuar: (i)
“Dëmshpërblim me pagën e një viti për zgjidhje të menjëhershme e të pa justifikuar të
kontratës së punës”; (ii) “Dëmshpërblimin me pagën e gjashtë muajve për mosrespektim të
66
procedurave të zgjidhjes së kontratës së punës”; (iii) “Dëmshpërblimin me pagën e tre
muajve për mosrespektim të afatit të njoftimit, për zgjidhjen e njëanshme te parakohshme të
kontratës”; (iv) “Shpërblimin për vjetërsinë në punë, me pagën e 16.5 paga mujore”.
13. Gjykata e shkallës së parë ka rrëzuar padinë, në thelb, me arsyetimin se: (i)
zgjidhja e kontratës së punës me paditësin është bërë në kuadrin e një pushimi kolektiv nga
puna; (ii) nga ana e punëdhënësit janë “...përmbushur gjithë kërkesat ligjore në funksion të
respektimit të procedurës për pushimin kolektiv nga puna sipas nenit 148 të K.Punës...”; (iii)
kërkesat e nenit 148 të Kodit të Punës “...janë shteruese në kuptimin që parashikohet
dëmshpërblim në ngarkim të punëdhënësit për mosrespektim të kësaj procedure në masën 6
muaj pagë për punëmarrësin duke i shtuar këtij vetëm dëmshpërblim për mosrespektim të
afatit të njoftimit, për shkak se kjo dispozitë ligjore referon vetëm tek Neni 143 i K.Punës”
dhe se paditësja nuk mund të përfitojë pagesë për vjetërsi në punë.
14. Arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e shkallës së parë lidhur me
zgjidhjen e kontratës së punës në kuadrin e një pushimi kolektiv të punës dhe se nga ana e
punëdhënësit janë respektuar kërkesat e pikave 2, 3, 4, 5 e 6 të nenit 148 të Kodit të Punës
është i drejtë.
14.1. Por kjo gjykatë keqinterpreton dhe zbaton gabim nenet 145, 152 e 148 të Kodit
të Punës, kur rrëzon kërkimin për shpërblimin për vjetërsi në punë.
15. Mbi ankimin e paditëses, çështja është marrë në shqyrtim nga gjykata e apelit, e
cila i ka pranuar të vërtetuara faktet dhe rrethanat sikurse gjykata e shkallës së parë dhe,
ndonëse i kishte mundësitë të konstatonte zbatimin e gabuar të ligjit përsa i përket kërkimin
për vjetërsinë në punë, me të njëjtin arsyetim, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës
së parë.
16. Ky kolegj, në interpretim të harmonishëm të parimeve të përgjithshme që
rregullojnë marrëdhëniet e punës e të sanksionuara në Kodin e Punës me dispozitat e Kreut
XIV të po këtij Kodi, ku janë përcaktuar rregullimet ligjore të përfundimit të marrëdhënieve
të punës në rastet e pushimeve kolektive nga puna, e vlerëson jo të drejtë arsyetimin dhe
përfundimin e arritur nga gjykatat e faktit lidhur me vjetërsinë në punë.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se fryma e
legjislacionit të punës (ratio legis) ve theksin tek parandalimet e largimeve nga puna, në
kriteret ligjore që duhet të plotësohen nga ana e punëdhënësve për të mos tejkaluar të drejtën
e tyre për të ndërprerë marrëdhënien e punës dhe, për rastet e këtyre largimeve, sanksionon
mbrojtjen ekonomike të punëmarrësve.
18. Ndryshe nga sa arsyetojnë gjykatat e faktit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell
në vëmendje të tyre se pushimi kolektiv nga puna është një formë e përfundimit të
marrëdhënies së punës, që kryhet nga ana e punëdhënësit në mënyrë të njëanshme dhe jo për
shkaqe që kanë të bëjnë me punëmarrësin. Ai përfaqëson një rast të veçantë të ndërprerjes së
marrëdhënies së punës.
18.1. Neni 148 i Kodit të Punës, për kushtet dhe kriteret që vendos, përbën një garanci
plotësuese për punëmarrësit për t’u mbrojtur nga pushimet kolektive nga puna.
18.2. Nga përmbajtja e kësaj dispozite del se janë disiplinuar në mënyrë shteruese
tërësia e procedurave të zgjidhjes së marrëdhënieve të punës midis punëdhënësit dhe
punëmarrësve në rastet kur punëdhënësi bën pushime kolektive nga puna.
18.3. Procedura e caktuar në nenin 148 të Kodit të Punës është e detyrueshme për t’u
zbatuar nga punëdhënësi, që parashikon të bëjë pushime kolektive nga puna. Në të kundërt,
nëse punëdhënësi nuk respekton procedurën e pushimit kolektiv nga puna sipas
parashikimeve të pikave 1, 2, 3, 4 dhe 5 të kësaj dispozite, ai ngarkohet me përgjegjësi civile,
duke u detyruar të dëmshpërblejë punëmarrësit sipas parashikimeve të pikës 6. Pra,
dëmshpërblimet e parashikuara në pikën 6 të nenit 148 të Kodit të Punës janë sanksione civile
ndaj punëdhënësit që nuk ka respektuar procedurën e pushimit kolektiv nga puna.
67
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se shpërblimi për vjetërsi në punë është
një institut juridik i ndryshëm në emërtim dhe në përmbajtje nga dëmshpërblimi si përgjegjësi
civile, përfshi këtu dhe dëmshpërblimin që rrjedh nga marrëdhëniet e punës.
19.1. Dëmshpërblimi i lindur nga marrëdhëniet e punës ka të bëjë me kompensimin e
dëmit të shkaktuar punëmarrësit nga ndërprerja e marrëdhënies së punës pa respektuar
kriteret e përcaktuara nga dispozitat e Kodit të Punës. Ky dëmshpërblim është sanksion ndaj
punëdhënësit dhe lidhet me vërtetimin ose jo të fakteve nëse punëdhënësi ka respektuar ose jo
procedurën e zgjidhjes së kontratës së punës, afatet e njoftimit dhe nëse zgjidhja e kontratës
së punës është bërë ose jo për shkaqe të justifikuara apo nga ato të parashikuara në nenin 146
të Kodit të Punës.
19.2. Ndërsa, shpërblimi për vjetërsi në punë nuk është sanksion ndaj punëdhënësit,
por është një formë vlerësimi material për punëmarrësin. Ai është një përfitim që duhet t’i
paguhet punëmarrësit për kontributin që ka dhënë për punëdhënësin. Ky shpërblim nuk jepet
në rastet përjashtuese të parashikuara në nenin 145 të Kodit të Punës.
19.3. Kontributi ka të bëjë me pjesëmarrjen e punëmarrësit në aktivitetin e
punëdhënësit, duke dhënë ndihmën e tij në forma të ndryshme për të kryer një punë të
dobishme në favor të punëdhënësit, me vënien nga ana e punëmarrësit të aftësive të tij
profesionale, mendore e fizike në shërbim të punëdhënësit.
19.4. Në këtë vështrim, është e natyrshme që punëmarrësi të përfitojë shpërblimin për
vjetërsi në punë kur janë të qenësishme kushtet e parashikuara nga neni 145 i Kodit të Punës.
Në këtë drejtim shkon edhe rregullimi i bërë në nenin 152 të po këtij Kodi.
20. Pra, në koherencë me rregullimet ligjore të sipërcituara, shpërblimi për vjetërsi në
punë zbatohet në mënyrë subsidare, ai ju shtohet dëmshpërblimeve të tjera nëse ka vend për
to dhe nuk kushtëzohet nga mënyra e zgjidhjes së marrëdhënies së punës, me përjashtim të
rastit kur punëmarrësi largohet nga puna në mënyrë të menjëhershme dhe të justifikuar apo
kur ai vetë, me vullnetin e tij i jep fund marrëdhënies së punës. Në këtë kuptim, në çdo rast
kur marrëdhënia e punës përfundon për arsye që kanë të bëjnë me punëdhënësin dhe
ekzistojnë kushtet e nenit 145 të Kodit të Punës, punëmarrësi përfiton shpërblimin për vjetërsi
në punë.
20.1. Përsa i përket masës të këtij shpërblimi, ai përcaktohet sipas kritereve të pikës 2
të nenit 145 të Kodit të Punës.
21. Duke iu kthyer rastit konkret, bazuar në dispozitat e sipërcituara të Kodit të Punës,
vlerësohen jo të drejtë vendimet e gjykatave të faktit, që kanë vendosur rrëzimin e padisë të
paditëses për shpërblimin për vjetërsi në punë.
22. Përsa më sipër dhe në rrethanat kur gjykata e apelit i ka të gjitha mundësitë ligjore
të marrë në shqyrtim dhe të zgjidhë mosmarrëveshjen objekt gjykimi lidhur me kërkimin për
shpërblimin për vjetërsi në punë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson të prishë
vendimin e Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të dërgojë çështjen për rishqyrtim në po atë gjykatë.
23. Gjykata e apelit për të garantuar një proces të rregullt ligjor, në mbështetje të
neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, qoftë edhe kryesisht, duke mbajtur
parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor
nëpërmjet të cilit të verifikojë e të identifikojë periudhën e vjetërsisë në punë të paditëses dhe
mbi faktet që do të rezultojnë të vërtetuar, në zbatim të pikës 2 të nenit 145 të Kodit të Punë,
të përcaktojë masën e shpërblimit për vjetërsi në punë të paditësit pranë palës së paditur.
23.1. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve në gjykim se është detyrë e secilit prej tyre, që
në përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e të provojnë faktet mbi të
cilat bazojnë pretendimet e tyre.
68
23.2. Gjithashtu, gjykata, bazuar në nenet 223 dhe 224 të Kodit të Procedurës Civile,
për verifikimin e fakteve, që kanë lidhje me evidentimin e periudhës së vjetërsisë në punë të
paditëses, mund të kërkojë zyrtarisht nga organet përkatëse, të dhëna me shkrim për akte dhe
dokumente që ndodhen pranë tyre dhe që vlerësohen të nevojshme të shqyrtohen në këtë
proces gjyqësor.
23.3. Po në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes dhe për sqarimin e plotë të
situatës faktike, gjykata, bazuar në nenin 224/a të Kodit të Procedurës Civile, për konstatimin
dhe sqarimin e fakteve që lidhen me përllogaritjen e masës së shpërblimit të vjetërsisë në
punë të paditësit, nëse e vlerëson se kërkohen njohuri të posaçme nga fusha të tjera të
shkencës, mund të urdhërojë kryerjen e një akti ekspertimi nga ekspert përkatës.
24. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e shkallës së parë, që në përputhje me kërkesat e
ligjit procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.784, datë 20.09.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër turp gjykues.
Tiranë, më 14.04.2016
69
Nr. 00-2016 - 1140 i Vendimit (123)
VENDIM

në seancat gjyqësore të datave 28.01.2016 dhe 14.04.2016 mori në shqyrtim çështjen civile
me nr.01231/13, që u përket palëve:
PADITËS: ENRIK DARRAGJATI, përfaqësuar nga avokat

Hekuran Skuqi
TË PADITUR: TEREZE DARRAGJATI,
LAURENT DARRAGJATI,
FRANGO DARRAGJATI (Trashëgimtarë
ligjorë të trashëgimlënësit ZEF DARRAGJATI),
të përfaqësuar nga avokat Ndrek Rukaj
OBJEKTI:
Pjesëtimin e pasurisë së paluajtshme, ndërtesë një katëshe
dhe trualli i kësaj ndërtese me nr.pasurie 4/52 e ndodhur në Shkodër.
Baza Ligjore: Nenet 369 e vijues të K.Pr.Civile.
Neni 207 i K.Civil.
Ligji nr.9048, datë 07.04.2003
“Për trashëgiminë kulturore”, i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin e datës 14.01.2009, ka

vendosur:
Lejimin e pjesëtimit të pasurisë së paluajtshme, regjistruar në nr.30, datë
28.02.2007, me sipërfaqe trualli 108.4 m2 dhe sipërfaqe ndërtimore 108.4 m2,
pasuri me nr.4/52 e ndodhur në Zonën kadastrale nr.8593, me këto kufizime
nga veriu-pasuria nr.4/51, lindje-4/50, jugu-4/53 dhe perëndim nga pasuritë
4/55 dhe 4/51 që ndodhet në lagjen “Perlat Rexhepi” Shkodër, në mes të palës
paditëse Zef Cuk Darragjati dhe të paditurit Enrik Ndrekë Darragjati, me nga
½ pjesë secili.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1122 (36-72), datë

“Zhdukjen e bashkëpronësisë.
Njohjen e pasurisë së paluajtshme me vërtetimin e dokumentit hipotekor
nr.347 datë 28.10.2011 me nr.30 regjistri hipotekor datë 28.02.2003 me
sipërfaqe 108.4 m2 (prona objekt gjykimi) e cila lihet në pronësinë e paditësit
sot, Enrik Ndrek Darragjati.
70
Detyrimin e palës paditëse Enrik Daragjati për të paguar në favor të
trashëgimtarëve të të ndjerit Zef Darragjati shumën prej 3.794.000 lekë ose 1/3
e kësaj shume (3.794.000) pra (nga 1.264.666,67 lekë për secilin nga
trashëgimtarët e të ndjerit Zef Darragjati)”.

“Ndryshimin e vendimit nr.1122 datë 30.04.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër. Zhdukjen e bashkëpronësisë midis palëve. Pjesëtimin e
pasurisë me nr.hipotekor 347 datë 28.10.2011 dhe nr.30 hipotekor datë
28.02.2003 me sipërfaqe 108.4 m2 duke ja lënë në pronësi palëve në pjesë të
barabarta në natyrë sipas variantit të parë të aktit të ekspertimit shtesë duke i
caktuar paditësit Enrik Darragjati pjesën A të variantit të parë të shënuar në
hartë me ngjyrë jeshile gjithsej 54.2 m2.
Të paditurit trashëgimtarët e të ndjerit Zef Darragjati marrin bashkëpronësi
pjesën tjetër 54.2 m2 të shënuar me germën B ngjyrë portokalli. Planimetria
sipas variantit nr.1 bëhet pjesë përbërëse e këtij vendimi”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Enrik Darragjati, me

të cilin kërkon “ndryshimin” e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë, këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës ka disa shkelje procedurale e konkretisht gjykata ka vepruar në
kundërshtim me nenin 465 të K.Pr.Civile. Ka riçelur shqyrtimin gjyqësor pa një
vendim të arsyetuar se përse po e riçel shqyrtimin gjyqësor.
- Gjykata ka thirrur të njëjtët ekspertë që ishin thirrur në shkallë të parë të cilët kishin
dhënë konkluzion tjetër, ndërsa në gjykatën e apelit u orientuan për të dalë në një
konkluzion tjetër nga ai i shkallës së parë.
- Nuk është i vërtetë arsyetimi i gjykatës kur shprehen se ekspertët kanë deklaruar se
prona mund të ndahet në natyrë pasi ekspertët kanë deklaruar se kjo pronë nuk mund
të ndahet.
- Vendimi i gjykatës është i paarsyetuar pasi janë mjaftuar me disa rreshta dhe vendimi
nuk është i bazuar në ligj e prova.
- Çdo ndërhyrje në banesa të tilla është kundravajtje administrative pasi ndërtesa është
monument kulture dhe mbrohet nga ligji. Ndërhyrja dhe ndarja në fasada të këtyre
ndërtesave mund të lejohen vetëm me miratimin e Institutit të Monumenteve të
Kulturës të parashikuar në nenet 7 dhe 24 dhe 33 të ligjit. Ndërtesa nuk mund të
ndahet dhe për një fakt tjetër për shkak të gjendjes fizike dhe të amortizimit pasi
është ndërtesë afro 90 vjeçare.
- Gjithashtu prona nuk mund të ndahet dhe në bazë të VKM nr.722 datë 19.11.1998
“Për miratimin e rregullores së urbanistikës” si dhe rregullave për mbrojtjen e zonave
apo qendrave historike.
- Shfrytëzimi kësaj prone nuk mund të bëhet nëse ndahet në natyrë sipas arsyetimeve të
mësipërme.
- Konkluzioni i ekspertëve në shkallë të parë ishte se ndarja do të krijonte dy pjesë në
anën fundore me nga 2.7 m dhe nga palët nuk mund të sigurohen parametrat e duhura
për ndriçim , ajrim etj.
71
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e paditësit Enrik
Darragjati, avokatin Hekuran Skuqi, që kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë; përfaqësuesin e të paditurve,
avokatin Ndrek Rukaj, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, dhe si
VËREN
RRETHANAT E ÇËSHTJES:
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Enrik Darragjati dhe të
paditurit Tereze Darragjati, Laurent, Darragjati Frango Darragjati, këta të fundit
trashëgimtarë ligjorë të radhës së parë të trashëgimlënësit Zef Darragjati, janë në marrëdhënie
të posaçme.
1.1. Rezulton se me vendimin nr.132, datë 04.02.1994 të Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Bashkisë Shkodër trashëgimtarëve ligjorë të ish pronarëve Ndrek e
Cuk Darragjati ju është njohur dhe kthyer “Një dugaje me një magazinë e ndodhur në
Gjuhadol rruga “Ghjystrin Godard”, me kufizimet përkatëse që “Sot dyqani dhe magazina
janë kthyer nga shteti në banesë (strehimi). Nuk ka ndryshime në strukturë ose shtesa”.
1.2. Po kështu, rezulton se pas disa kalime pronësie midis trashëgimtarëve të ish-
pronarëve sendi i sipërcituar është në bashkëpronësi të paditësit të këtij gjykimi Enrik
Darragjati dhe Zef Darragjati (aktualisht të trashëgimtarëve ligjorë të këtij të fundit që janë
Tereze, Laurent dhe Frango Darragjati). Kjo pasuri është regjistruar pranë Zyrës Vendore të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër me nr.pasurie 4/52, me nr.hipotekor 30, datë
28.02.2007, zona kadastrale 8593, me sipërfaqe 108.4 m2, me kufizimet përkatëse.
2. Mbi padinë e Zef Darragjati, për pjestimin e pasurisë nr.4/52, truall dhe banesë me
sipërfaqe 108 m2 midis tij dhe të paditurit Enrik Darragjati, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Shkodër, në përfundim të fazës së parë të pjestimit, me vendimin e datës 14.01.2009, ka
lejuar pjesëtimin e pasurisë së paluajtshme, regjistruar në nr.30, datë 28.02.2007, me
sipërfaqe trualli 108.4 m2 dhe sipërfaqe ndërtimore 108.4 m2, pasuri me nr.4/52 e ndodhur
në Zonën kadastrale nr.8593, me këto kufizime nga veriu-pasuria nr.4/51, lindje-4/50, jugu-
4/53 dhe perëndim nga pasuritë 4/55 dhe 4/51 që ndodhet në lagjen “Perlat Rexhepi”
Shkodër, në mes të palës paditëse Zef Cuk Darragjati dhe të paditurit Enrik Ndrekë
Darragjati, me nga ½ pjesë secili.
2.1. Gjykata ka vazhduar gjykimin në fazën e dytë të pjesëtimit, por për shkak të
mosparaqitjes të paditësit të atij gjykimi, ndonëse ka patur dijeni për datën dhe orën e seancës
gjyqësore, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1828, datë 06.07.2010, ka
pushuar gjykimin e çështjes.
3. Në këto rrethana, paditësi Enrik Darragjati, me padinë e datës 13.07.2010, ka
kërkuar pjesëtimin e pasurisë së sipërcituar midis tij dhe të paditurit Zef Darragjati, duke iu
lënë sendi në pronësi, pasi, sipas paditësit, nuk mund të ndahet në natyrë sepse është
“monument kulture” dhe trajtohet edhe nga ligji nr.9048/2003, i ndryshuar.
4. Gjatë gjykimit, më datë 09.06.2011 ka vdekur i padituri Zef Cuk Darragjati dhe,
bazuar në vendimin nr.1942 (51-2011-3549), datë 13.09.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër, është realizuar kalimi procedural, duke u thirrur me cilësinë e të paditurve të këtij
gjykimi trashëgimtarët e tij ligjorë të tij, që janë Tereze, Laurent dhe Frango Darragjati.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, në përfundim të gjykimit për fazën e dytë të
pjesëtimit, me vendimin nr.1122 (36-72), datë 30.04.2012, ka vendosur: “Zhdukjen e
bashkëpronësisë. Njohjen e pasurisë së paluajtshme me vërtetimin e dokumentit hipotekor
nr.347 datë 28.10.2011 me nr.30 regjistri hipotekor datë 28.02.2003 me sipërfaqe 108.4 m2
72
(prona objekt gjykimi) e cila lihet në pronësinë e paditësit sot, Enrik Ndrek Darragjati.
Detyrimin e palës paditëse Enrik Daragjati për të paguar në favor të trashëgimtarëve të të
ndjerit Zef Darragjati shumën prej 3.794.000 lekë ose 1/3 e kësaj shume (3.794.000) pra
(nga 1.264.666,67 lekë për secilin nga trashëgimtarët e të ndjerit Zef Darragjati)”.
5.1. Në zgjidhjen e dhënë gjykata, pasi ka administruar dhe akt ekspertimin, si dhe
pasi citon dispozitat e ligjit nr.9048/2003, arsyeton: - “Ky objekt ndodhet në Zonën Muzeale
që po rikonstruktohet si Pedonale (Dugaj e reja-Sarraq). Objekti ka nr.22 në këtë zonë
kadastrale. Kjo qendër historike e qytetit me V.K.M. me nr.1183 dt. 05.02.2008, mbrohet nga
ligji nr.9048”; - “Ekspertët çmojnë se ndarja e këtij objekti në pjesë mund të cenojë
drejtpërdrejtë fasadën që ka lidhje direkte me rrugën. Për të mos cenuar këtë pronë dhe këtë
zonë muzeale, prona duhet të ndahet duke u kompensuar njëra nga palët me vlerë leku…”; -
“…, nisur nga fakti se pala paditëse sot (…) ka kufizim banesën e saj me këtë pronë, është
normale që edhe ky objekt ti kalojë atij në pronësi pasi pala e paditur të zhdëmtohet nga
paditësi me shifrën 3794000 lekë”; - “Gjithashtu duhet shprehur se i ndjeri Zef Darragjati
ka ndërruar jetë dhe trashëgimtarët e tij ligjor janë: bashkëshortja Tereza…dhe djemtë
Laurent…dhe Frango Darragjati të cilët përfitojnë secili nga 1/3 pjesë të pasurisë së të
ndjerit lidhur me këtë objekt (ku vetë i ndjeri Zef Darragjati përfitonte ½ e kësaj prone objekt
gjykimi”.
6. Mbi ankimin e palës së paditur, Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.45, datë
07.02.2013, ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ka pjestuar në natyrë
pasurinë “...me nr.hipotekor 347 datë 28.10.2011 dhe nr.30 hipotekor datë 28.02.2003 me
sipërfaqe 108.4 m2 duke ja lënë në pronësi palëve në pjesë të barabarta në natyrë sipas
variantit të parë të aktit të ekspertimit shtesë duke i caktuar paditësit Enrik Darragjati pjesën
A të variantit të parë të shënuar në hartë me ngjyrë jeshile gjithsej 54.2 m2. Të paditurit
trashëgimtarët e të ndjerit Zef Darragjati marrin bashkëpronësi pjesën tjetër 54.2 m2 të
shënuar me germën B ngjyrë portokalli. Planimetria sipas variantit nr.1 bëhet pjesë
përbërëse e këtij vendimi.”.
6.1. Në ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit, pasi ka
urdhëruar kryerjen edhe të një akt të ri ekspertimi, parashtron: - “Gjykata e Apelit në
përsëritje të pjesshme të shqyrtimit gjyqësor thirri ekspert të cilët konkluduan se kjo pasuri
mund të ndahet në natyrë dhe në pjesë të barabarta pa qenë nevoja e kompensimit në vlerë”;
- “Mbi konkluzionet e këtij akti ky kolegj çmon se përderisa kjo pronë mund të ndahet në dy
pjesë pa prekur interesat e asnjërës palë duhet pranuar kjo mënyrë zgjidhje, sipas variantit
të parë të paraqitur nga ekspertët...”.
6. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Enrik Darragjati,
me të cilin kërkon “ndryshimin” e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për shkaqet e pasqyruar në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

7.1. Neni 11 i K.Pr.Civile: “Provat janë të dhënat që merren në formën e
parashikuar nga ky Kod dhe që vërtetojnë ose rrëzojnë pretendimet ose
prapësimet e pjesëmarrësve në proces”.
7.2. Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
7.3. Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
73
7.4. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga
palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
çështjes”.
7.5. Neni 126§2 i K.Pr.Civile: “Vendimi përfundimtar, si dhe vendimet që i japin
Fund procesit gjyqësor civil të parashikuara prej nenit 127 të këtij Kodi jepen
në “Emër të Republikës” dhe përkatësisht duhet të përmbajë bazën ligjore
mbi të cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe
mënyrën e zgjidhjes të saj”.
7.6. Neni 213 i K.Pr.Civile: “Në zbatim të nenit 12 të këtij Kodi, gjykata me
vendim lejon palët të provojnë faktet mbi të cilat i bazojnë kërkimet dhe
pretendimet e tyre, duke paraqitur në gjykatë vetëm ato prova që janë të
domosdoshme e që kanë lidhje me çështjen e gjykimit”.
7.7. Neni 309§1 i K.Pr.Civile: “Vendimi mbështetet vetëm në të dhëna që ndodhen
në aktet dhe që janë shqyrtuar në seancë gjyqësore”.
7.8. Neni 310/II i K.Pr.Civile: “Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të
7.9. Neni 465 i K.Pr.Civile: “Në shqyrtimin e çështjes në apel mbahen parasysh,
për aq sa janë të zbatueshme, dispozitat mbi procedurën e gjykimit në shkallë
të parë të parashikuara në këtë Kod.
Me kërkesën e palëve ose edhe kryesisht gjykata e apelit përsërit tërësisht apo
pjesërisht hetimin gjyqësor. Në shqyrtimin gjyqësor mund të lexohen aktet e
gjykimit të shkallës së parë. Gjykata ka të drejtë të marrë edhe prova të reja”.
8. Se rekursi i paraqitur nga paditësi, Enrik Darragjati përmban shkaqe ligjore nga ato
të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit
nr.45, datë 07.02.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
9. Ky kolegj, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara
gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit,
të shkaqeve të rekursit, si dhe të parashtrimeve në seancë gjyqësore në Gjykatën e Lartë, arrin
në përfundimin se vendimi nr.45, datë 07.02.2013 i Gjykatës së Apelit Shkodër është
rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet
për rishqyrtim po pranë asaj gjykate.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se gjykimi është
veprimtaria e organeve gjyqësore të caktuara me ligj, që zhvillohet sipas rregullave me
karakter të detyrueshëm, shkeljet e të cilave passjellin cenimin e vendimeve të tyre.
10.1. Procesi civil ka për qëllim zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin
nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose një grup faktesh, por domosdoshmërisht këto të
fundit para se të vlerësohen nga gjykata duhet të vërtetohen. Vendimi i gjykatës duhet t’u
përgjigjet dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret dhe gjendjes së faktit të
vërtetuar gjatë gjykimit. Në të kundërt, sikundër është rasti në shqyrtim, vendimi nuk është i
argumentuar dhe as i bazuar në ligj.
74
11. Në juridiksionin rishikues të Gjykatës së Lartë përfshihen rastet rigorozisht të
përcaktuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që lidhen me mosrespektimin ose
zbatimin e gabuar të ligjit (shkronja “a”), si dhe me shkeljet e rënda të normave procedurale
(shkronja “b” e kësaj dispozite në lidhje me nenin 467[1] të po këtij Kodi) apo shkeljet
procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit (shkronja “c” e kësaj dispozite). [2]
11.1. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të
12. Evidentohet se me padinë në gjykim, paditësi Enrik Darragjati ka kërkuar
pjesëtimin, midis tij dhe të paditurve, të “...pasurisë së paluajtshme, ndërtesë një katëshe dhe
trualli i kësaj ndërtese me nr.pasurie 4/52 e ndodhur në Shkodër”.
12.1. Paditësi, ndër pretendimet e tjera, ka parashtruar se sendi objekt pjestimi duhet
t’i lihet atij në pronësi, pasi ai nuk mund të ndahet në natyrë sepse është “monument kulture”
dhe trajtohet edhe nga ligji nr.9048/2003, i ndryshuar.
13. Gjykata e shkallës së parë, në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të fazës së dytë, ka
zhdukur bashkëpronësinë mbi sendin objekt pjesëtimi, duke ia lënë sendin në pronësi
paditësit Enrik Darragjati dhe detyruar atë “...për të paguar në favor të trashëgimtarëve të të
ndjerit Zef Darragjati shumën prej 3.794.000 lekë ose 1/3 e kësaj shume (3.794.000) pra
( nga 1.264.666,67 lekë për secilin nga trashëgimtarët e të ndjerit Zef Darragjati)”.
13.1. Në vendimmarrjen e saj gjykata e shkallës së parë, në thelb, arsyeton: (i) sendi
objekt pjestimi “...ndodhet në Zonën Muzeale që po rikonstruktohet si Pedonale (Dugaj e
reja-Sarraq)...Kjo qendër historike e qytetit me V.K.M. me nr.1183 dt. 05.02.2008, mbrohet
nga ligji nr.9048”; (ii) “...ndarja e këtij objekti në pjesë mund të cenojë drejtpërdrejtë
fasadën që ka lidhje direkte me rrugën. Për të mos cenuar këtë pronë dhe këtë zonë muzeale,
prona duhet të ndahet duke u kompensuar njëra nga palët me vlerë leku…”; (iii) “…, nisur
nga fakti se pala paditëse sot (…) ka kufizim banesën e saj me këtë pronë, është normale që
edhe ky objekt ti kalojë atij në pronësi pasi pala e paditur të zhdëmtohet nga paditësi me
shifrën 3794000 lekë”.
14. Gjykata e apelit ka marrë çështjen në shqyrtim mbi ankimin e të paditurve dhe,
pasi, sipas saj, ka konstatuar të metat e gjykimit në shkallë të parë, ka bërë përpjekje për t’i
ndrequr ato, por nga aktet procedurale nuk rezulton të ketë respektuar dispozitat e Kodit të
Procedurës Civile që rregullojnë shqyrtimin e çështjes në gjykatën e apelit, veçanërisht ato që
kanë të bëjnë me marrjen e provave të reja dhe bazueshmërinë e vendimit të kësaj gjykate.
14.1. Në vështrim të neneve 11, 12, 14, 29, 31, 213, 309, 310 dhe 465 të Kodit të
Procedurës Civile nuk mund të konsiderohet i mjaftueshëm vetëm dëgjimi i pretendimeve
dhe prapësimeve të palëve dhe veçanërisht referimi në prova shkresore të marra në
kundërshtim me “formën e parashikuar” në po këtë Kod që vendimi i gjykatës të jetë i
argumentuar dhe i mbështetur në ligj. Ndër kërkesat themelore që duhet të plotësojë vendimi
1
[] Me ligjin nr.122/2013, datë 18.04.2013 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8116, 29.03.1996 “Kodi i Procedurës
Civile i Republikës së Shqipërisë”, të ndryshuar”, hyrë në fuqi më datë 1 shtator 2013, në nenin 467 paragrafi i parë janë
bërë këto ndryshime: shkronja “b) përbërja e trupit gjykues nuk ka qenë e rregullt apo vendimi nuk është nënshkruar nga
anëtarët e tij, ose është cenuar parimi i paanësisë”; shkronja “ë) lind nevoja për marrjen e një prove vendimtare, marrja e
së cilës është e vështirë në shkallë të dytë, ose gjykata nuk është shprehur për të gjitha kërkesat e parashtruara nga palët në
padi dhe që përbëjnë objektin e mosmarrëveshjes midis palëve ndërgjyqëse”.
2
[] Me nenin 35 të ligjit nr.122/2013, datë 18.04.2013 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8116, 29.03.1996 “Kodi i
Procedurës Civile i Republikës së Shqipërisë”, të ndryshuar”, hyrë në fuqi më datë 1 shtator 2013, është shfuqizuar shkronja
“c” e paragrafit të parë të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, sipas së cilës vendimet gjyqësore mund të ankimoheshin
me rekurs në Gjykatën e Lartë edhe “për shkelje proceduriale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit”.
75
gjyqësor janë ligjshmëria dhe argumentimi i tij; elementë ligjorë këto që i mungojnë vendimit
të gjykatës së apelit.
14.2. Mosrespektimi i dispozitave ligjore të mësipërme bën që faktet e rrethanat e
përmendura në vendimin e gjykatës së apelit lidhur me to të mos kenë vlerën e provave, sepse
aktet shkresore, veçanërisht akti i ekspertimit ku mbështet vendimmarrjen kjo gjykatë nuk
është marrë “në formën e parashikuar nga” Kodi i Procedurës Civile. Për rrjedhojë, çdo
përfundim, qoftë edhe rezultat i një arsyetimi të hollësishëm mbi prova, që nuk janë marrë
sipas parashikimeve të normave procedurale civile, nuk ka asnjë vlerë dhe nuk përbën
argument ligjor për pranueshmërinë ose jo të padisë, kundërpadisë apo prapësimeve.
14.2. Ky qëndrim buron nga neni 11 i Kodit të Procedurës Civile ku është përcaktuar
se “Provat janë të dhënat që merren në formën e parashikuar nga ky Kod dhe që vërtetojnë
ose rrëzojnë pretendimet ose prapësimet e pjesëmarrësve në proces” dhe nga praktika
gjyqësore e njësuar.[1]
15. Ky kolegj sjell në vëmendje të gjykatës së apelit se shqyrtimi në këtë gjykatë
bëhet mbi ankimin e palëve dhe kontrollohet ligjshmëria e bazueshmëria e vendimit të
gjykatës së shkallës së parë. Nëse, rrethanat e çështjes dhe vendimi i ankimuar janë me
mangësi që mund të ndreqen në gjykatën e apelit, kjo e fundit, mbi kërkimin e palës apo
kryesisht, bazuar në nenin 465 të Kodit të Procedurës Civile, merr një vendim të ndërmjetëm,
për përsëritjen pjesërisht apo tërësisht të hetimit gjyqësor, duke u mjaftuar me leximin e
akteve të gjykimit në shkallë të parë apo dhe me marrjen e provave të reja. Në rastin e fundit,
ky vendim do të shoqërohet dhe me respektimin e kërkesave të nenit 213 të Kodit të
Procedurës Civile në lidhje me nenet 11 e 12, si dhe me dispozitat e tjera të po këtij Kodi, që
parashikojnë marrjen e provave.
15.1. Pra, gjykata, krahas vendimit për përsëritjen tërësisht apo pjesërisht të hetimit
gjyqësor, është e detyruar të marrë vendim lidhur edhe me rrethin e çështjeve apo fakteve mbi
të cilat do të shtrihet hetimi gjyqësor dhe veçanërisht mbi provat apo mjetet provuese që do të
merren në vërtetimin ose jo të rrethanave e fakteve të pretenduara nga palët.
15.2. Marrja e një vendimi të ndërmjetëm, bazuar në nenin 465 të Kodit të Procedurës
Civile, nuk është thjesht një formalitet, por në referim të nenit 1§1 të po këtij Kodi përbën një
detyrim ligjor për gjykatën i cili duhet të pasqyrohet në proces verbalin gjyqësor.
16. Duke iu kthyer çështjes në shqyrtim dhe në evidentim të situatës që që përbën
shkelje të rëndë të normave procedurale, shihet me vend të tregohen veprimet procedurale të
gjykatës së apelit të cilat bien ndesh me dispozitat e Kodit të Procedurës Civile.
16.1. Në ecurinë e zhvillimit të procesit gjyqësor në gjykatën e apelit rezulton se, në
seancën e parë të datës 10.10.2012, gjykata, pasi ka dëgjuar pretendimet e palëve ka marrë
vendim për shtyrjen e seancës gjyqësore “...për të bërë kqyrjen në vend të objektit objekt
konflikti”.[2] Kjo kqyrje është realizuar nga një prej anëtarëve të trupit gjykues më datë
24.10.2012.
16.2. Pas shtyrjes të disa seancave gjyqësore, në atë të datës 08.11.2012, gjykata ka
vendosur “...të thërrasë dy ekspertët Shaqir Turbetari dhe Syrri Dizdari për të dhënë
sqarime në lidhje me çështjen objekt e gjykimi...”.[3]
16.3. Në seancën e datës 17.01.2013 ekspertët kanë dhënë shpjegime teknike për
sendin objekt pjesëtimi duke parashtruar se “…në gjykatën e shkallës së parë kemi dhënë
mendimin që objekti nuk duhet të ndahet…Në qoftë se ndahet në dy pjesë humb funksionin që
është sot…Ndarja kërkon ndërhyrje inxhinierike pasi është një objekt në rrugë muzeale”. Më
1
[] Vendimi njësues nr.628, datë 15.05.2000 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
2
[] Dosja gjyqësore e gjykatës së apelit, faqe 46, proces verbali.
3
76
tej, gjykata ka vendosur “…t’i ngarkojë ekspertët me detyrën që të na japin variantet e
mundshme të pjestimit të këtij objekti në natyrë…”.[1]
16.4. Ekspertët, që janë po ata që kanë kryer ekspertimin gjatë gjykimit në shkallë të
parë, kanë paraqitur aktin e ekspertimit në seancën e datës 07.02.2013. Secila palë
ndërgjyqëse ka parashtruar opinionin e vet dhe, gjykata, pa paraqitur një projekt ndarje dhe
pa marrë vendim për përfundimin e hetimit gjyqësor, është tërhequr për vendim dhe në kthim
ka shpallur dispozitivin e tij.[2]
16.4.a) Mungesa e projekt pjesëtimit dhe mosmarrja e një vendimi për përfundimin e
hetimit gjyqësor bie ndesh me nenet 373§1 e 302 të Kodit të Procedurës Civile dhe me
praktikën gjyqësore të njësuar.[3]
16.4.b) Gjithashtu, edhe në konsideratën e marrjes së një vendimi bazuar në nenin 465
të Kodit të Procedurës Civile, gjykata e apelit ka qenë në kushtet e nenit 229 të po këtij Kodi
dhe, përderisa urdhëroi kryerjen e një ekspertimi të ri detyrimisht duhet të caktonte ekspertë
të tjerë dhe jo ata që kishin kryer akt ekspertimin gjatë gjykimit në shkallë të parë.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se këto veprime procedurale, që në thelb
përbëjnë marrje provash të reja, përderisa nuk është marrë vendimin sipas kërkesave të nenit
465 të Kodit të Procedurës Civile, përbëjnë shkelje të rënda procedurale, të tilla që pas sjellin
pavlefshmërinë e këtyre veprimeve dhe të akteve që burojnë nga këto veprime. Vlerësohet se
vendimi i gjykatës së apelit është marrë në kundërshtim me nenin 467/e të Kodit të
Procedurës Civile.
17.1. Në kontekstin e veprimeve të mësipërme të kryera nga gjykata e apelit, ky
kolegj vlerëson se nxjerrja e konkluzionit mbi prova, mbi aktin e ekspertimit, të cilat nuk janë
marrë në formën e parashikuar nga Kodi i Procedurës Civile e bëjnë vendimin e gjykatës të
paargumentuar dhe të pambështetur në ligj.
17.2. Për rrjedhojë, konkluzioni i gjykatës se “...përderisa kjo pronë mund të ndahet
në dy pjesë pa prekur interesat e asnjërës palë duhet pranuar kjo mënyrë zgjidhje, sipas
variantit të parë të paraqitur nga ekspertët...” është i pambështetur në argumente ligjorë dhe
vendimi është i cenueshëm, pasi ai nuk plotëson kërkesat e neneve 126, 123, 309 dhe 310 të
Kodit të Procedurës Civile.
18. Edhe përsa i përket zbatimit të ligjit material, gjykata e apelit nuk ka patur në
konsideratë rregullimet e bëra me ligjin nr.9048, datë 07.04.2003 “Për trashëgiminë
kulturore”, i ndryshuar. Sipas këtij ligji “Gërmimi, restaurimi, përdorimi dhe çdo veprim
tjetër në monumentet e kulturës, si dhe çdo ndryshim në truallin e vënë në mbrojtje rreth tyre,
bëhet vetëm bëhet vetëm me autorizimin e Këshillit Kombëtar të Restaurimeve, Institutit
Arkeologjik, për gërmimet shkencore, si dhe të Agjencisë së Shërbimit Arkeologjik, në rastet
e gërmimeve të shpëtimit” (neni 33 i ligjit).
18.1. Gjykata e apelit, në kushtet kur pretendohet se banesa objekt pjestimi ndodhet
në zonën muzeale dhe se këtë qëndrim ka mbajtur edhe gjykata e shkallës së parë, duhet t’i
jepte përgjigje këtij pretendimi, duke verifikuar nëse sendi objekt pjestimi bënte pjesë ose jo
1
2
3
[] Vendimi nr.628, datë 15.05.2000 të Kolegjeve të Bashkuara në të cilin parashtrohet: “Hartimi i projekt-pjesëtimit dhe
paraqitja e tij përpara palëve është një detyrim për gjykatën që shqyrton çështjen, ndërsa parashtrimi i vërejtjeve për
projektin nga palët është një e drejtë e tyre që mund të ushtrohet në se çmohet e nevojshme. Mosparaqitja e projekt-
pjesëtimit u heq mundësinë palëve për të ushtruar një të drejtë të parashikuar shprehimisht në ligj. Gjithashtu kjo është edhe
në interes të zgjidhjes së drejtë të çështjes, pasi palët mund të sugjerojnë zgjidhje të tjera me të përshtatshme, që mund të
plotësonin më mirë kërkesat dhe interesat e tyre të ligjeshme e që mund të çonin edhe në zgjidhjen e çështjes me
mirëkuptim. Kryerja e veprimeve të parashikuara në nenin 373/1 të K.Pr.Civile, brenda afateve përkatëse, përbën edhe një
rregullim të caktuar procedurial të domosdoshëm që diktohet nga natyra e posaçme e gjykimit të çështjeve për pjesëtim
pasurie. Të gjitha sa parashtrohen më lart të çojnë në përfundim që mosrespektimi i kërkesave të nenit 373/1 të K.Pr.Civile
përbën shkelje të rëndë të rregullave proceduriale që garantojnë parimin kushtetues të respektimit të një procesi të rregullt
ligjor. Për rrjedhoje, kjo shkelje sjell në mënyrë të domosdoshme prishjen e vendimit të kundërshtuar”.
77
në objektet që trajtohen nga ligji i sipërtreguar dhe, nëse rezultonte një gjë e tillë, duhej
detyrimisht të administronte aktin shkresor ku të parashtrohej qëndrimi zyrtar i organit
përkatës sipas nenit 33 të këtij ligji.
19. Përsa më sipër, dhe në rrethanat kur gjykata e apelit i ka mundësitë ligjore të
marrë në shqyrtim dhe të zgjidhë drejt çështjen konkrete, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për
rishqyrtim po asaj gjykate me tjetër trup gjykues.
20. Në mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata e
apelit, duke mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, qoftë edhe
kryesisht, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor, nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë
me argumente ekzistencën ose jo të kushteve ligjore të ndarjes ose jo në natyrë të sendit
objekt pjesëtimi.
20.1. Për zgjidhjen e drejtë të problemeve të parashtruara nga ky kolegj, gjykata: (i)
bazuar në nenin 213 të Kodit të procedurës civile në lidhje me nenet 11 e 12 të po këtij Kodi,
duhet të përcaktojë me vendim për secilën palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat
që lejohen të paraqiten nga secila palë veçmas, vlerën provuese të secilës prove, si dhe barrën
e provës për secilën palë; (ii) në respektim së të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që
rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt
ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen” ta zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi” (neni 16).
20.2. Në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes dhe për sqarim të plotë të situatës
juridike dhe asaj faktike të sendit objekt pjesëtimi e të secilës pale ndërgjyqëse në raport me
të, gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me
ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm për të provuar faktet mbi të cilat bazojnë
pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të mosmarrëveshjes,
ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij procesi, në format
dhe afatet e parashikuara” në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
20.3. Po në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes, në zbatim të neneve 223 dhe
224 te Kodit të Procedurës Civile, gjykata, nëse e çmon të nevojshme, mund të urdhërojë
marrjen e provave zyrtarisht nga të tretët.
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me
zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.45, datë 07.02.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 14.04.2016
78
Nr. 11115-02022-00-2013 Regj. Themeltar
Nr. 00-2016-1141 i Vendimit (124)
VENDIM

në datën 14.04.2016, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11115-02022-

PADITËS: ANDREA ZOGA, përfaqësuar në gjykim

nga Av. G. Mete.
I PADITUR: EVDHOKSIA SHEKO, në mungesë
OBJEKTI:
Detyrimi i të paditurës për të liruar e dorëzuar dyqanin
(objekti pastrimi kimik) e ndodhur në Rr.“Budi”, Qyteti Studenti, Tiranë.
Baza Ligjore: Neni 296 e vijues i Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.3084 datë 02.04.2012 ka

vendosur:
“1. Pranimin e padisë.
Detyrimin e palës së paditur Evdhoksia Sheko që t’i lirojë e dorëzojë paditësit
Andrea Zoga, dyqanin “Ish Pastrimi Kimik nr.9”, që ndodhet në Qytetin
Studenti, Rr. “Budi”, Tiranë, regjistruar në regjistrin hipotekor nr.970, datë
28.12.1991.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur...
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.36 datë 15.01.2013, ka vendosur:

Gjyqësor Tiranë.”
Kundër vendimit nr.36 datë 15.01.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur

rekurs pala e paditur Evdhoksia Sheko, nëpërmjet të cilit kërkon:
- Prishjen e vendimit nr.36 datë 15.01.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit
nr.3084 datë 02.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë, për këto shkaqe:
- Gjykata ka vepruar në kundërshtim me nenin 14 të K.Pr.Civile duke mos kryer një
hetim të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin.
- Vendimet objekt kundërshtimi janë rrjedhojë e veprimeve në kundërshtim me natyrën
e procesit të rregullt ligjor të garantuar nga neni 18 i K.Pr.Civile. Në mjaft seanca
gjatë gjykimit në shkallë të parë, nuk kam marrë pjesë as unë, as përfaqësuesi im, ndaj
dhe më është mohuar e drejta për t për të paraqitur qëndrimet e mia. Po ashtu, gjatë
79
gjykimit në apel, kam kërkuar riçeljen e hetimit gjyqësor, por kjo kërkesë më është
rrëzuar, pa m’u ofruar mundësia e paraqitjes së pretendimeve të mia.
- Vendimet janë rrjedhojë e cenimit të paanshmërisë në gjykim, pasi ato kanë analizuar
vetëm pretendimet dhe provat e paraqitura nga paditësi. Në këtë mënyrë është cenuar
neni 42/2 i Kushtetutës dhe neni 6 i KEDNJ-së.
- Edhe zgjidhja e çështjes në themel është e gabuar. Gjatë gjykimit ka qenë duke u
vendosur në një proces paralel pjesëtimi i pasurisë, ku me vendimin e fazës së parë ne
ishim njohur pronarë (edhe pse ky vendim ishte në rigjykim). Vërtetimi nga ZRPP
ishte i vitit 1996, ndërkohë që duhej marrë një vërtetim tjetër më i vonshëm. Trualli
poshtë dyqanit është blerë me kontribut të përbashkët, sikurse vërtetohet nga kontrata
e privatizimit të tij. Pasi paditësi ka marrë autorizimin nga AKP Dega Tiranë, me
kontratën e shitjes nr.2312/304, datë 18.05.1998 është blerë edhe sipërfaqja e truallit
70 m2 nën dyqan. Kjo pasuri, sipas shënimit të kryeregjistruesit është transkriptuar në
emër të paditësit në nr.Hipotekor 1989, datë 19.05.1998, por ndërkohë është blerë me
kontribute të të dy bashkëshortëve.
- Gjykata ka gabuar edhe kur ka argumentuar se masa e përkohshme e posedimit të
sendit e marrë në favor të paditëses ka rënë, pasi kjo masë do të binte vetëm kur të
merrte fund procesi i pjesëtimit të sendeve të pasurisë bashkëshortore.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana, përfaqësuesin e palës paditëse av.
G.Mete, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, në mungesë të palës së
paditur, si diskutoi e analizoi çështjen në tërësi;
VËREN
Rrethanat e Faktit
1. Paditësi dhe e paditura kanë qenë bashkëshortë që prej datës 01.03.1991 dhe me
vendimin nr.645, datë 02.02.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
vendosur zgjidhja e martesës midis këtyre palëve, duke i lënë të dy fëmijët e çiftit,
në rritje dhe edukim të paditësit Andrea Zoga.
2. Gjatë kohës kur pala paditëse dhe e paditura ishin ende bashkëshortë, midis tyre
është lidhur një kontratë përdorimi nr.233.rep, nr.29/1 kol, datë 27.01.2006 në të
cilin paditësi Andrea Zoga i ka dhënë në përdorim të paditurës Evdhoksia Zogës
objektin “Pastrim kimik” nr.9, që ndodhet në Qytetin Studenti, Rr.“Budi” dhe që
kufizohet nga perëndimi me pastrimin kimik, nga lindja me postën dhe mensën,
nga veriu me rrugën kryesore dhe nga jugu përsëri me rrugë. Kjo pronë ka një
sipërfaqe prej 70 m².
3. Në këtë kontratë përcaktohet se huamarrësi detyrohet të mos e japë ambientin e
marrë në përdorim personave të tretë, pa marrë pëlqimin e pronarit. Pra, rezulton
se pala e paditur me një veprim juridik të para zgjidhjes së martesës, e njeh
paditësin si pronar të vetëm të sendit objekt gjykimi.
4. Ndërkohë më parë, me vendimin nr.322 akti, datë 16.10.2007 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, ishte marrë masa e përkohshme duke vendosur ndër të
tjera edhe lejimi i përdorimit përkohësisht të dyqanit Fast-Food të ndodhur në
qytetin studenti, i regjistruar me NIPT K51530031E, kërkueses Evdhoksia Zoga.
Kjo masë ka rënë automatikisht me zgjidhjen e martesës dhe lënien e dy fëmijëve
për rritje dhe edukim tek paditësi Andrea Zoga.
80
5. Në lidhje me origjinën e pronës së këtij sendi, rezultoi se në regjistrin hipotekor
nr.970, datë 28.12.1991 pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë, është regjistruar një pronë në emër të paditësit Andrea Zoga
sipas vërtetimit të pronësisë datë 13.09.1996. Kjo pronë është dyqani “Ish Pastrimi
Kimik nr.9”, që ndodhet në Qytetin Studenti, Rr. “Budi”, Tiranë. Këtë pronësi
paditësi e ka fituar nëpërmjet kontratës së dhurimit nr.9837 rep, nr.6260 kol, datë
06.06.1994 nga e ëma e tij Drita Zoga.
6. Në kontratën e mësipërme dhuruesja është shprehur se: “Unë dhuruesja Drita
Zoga jam pronare në lokalin e mësipërm, në këtë kontratë dhurimi unë shpreh
vullnetin tim të lirë dhe të plotë që këtë lokal në bazë të vërtetimit të pronësisë të
mësipërm t’ia dhuroj djalit tim Andrea Zoga. Unë jam dakord që pronar në këtë
lokal të jetë pranuesi Andrea Zoga mbas lidhjes së kësaj kontrate dhurimi. Unë
pronare e këtij lokali jam dakord që të zhvishem nga pronësia ime mbi këtë
lokal”. Në vijim paditësi është shprehur se e pranon sendin që i dhuronte e ëma.
7. Pasi ka marrë autorizimin nga AKP Dega Tiranë, paditësi ka blerë më kontratën e
shitjes nr.2312 rep., nr.304 kol., datë 18.05.1998 edhe sipërfaqen e truallit 70 m2
nën dyqan përkundrejt pagesës së një çmimi prej 84.000 lekësh. Kjo pasuri, sipas
shënimit të kryeregjistruesit është transkriptuar në emër të paditësit në
nr.Hipotekor 1989 datë 19.05.1998.
8. Nga ana tjetër, rezulton se pala e paditur në këtë proces, i është drejtuar gjykatës
me padi, duke kërkuar pjesëtimin e sendeve që pretendon se ka në bashkëpronësi
me paditësin e këtij gjykimi Andrea Zoga. Ndër këto sende figuron edhe sendi
objekt gjykimi. Me vendimin e ndërmjetëm të fazës së parë të pjesëtimit të datës
29.10.2009 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur pjesëtimin ndër të tjera
edhe të kësaj pasurie në raportet 1/3 Evdhoksia Zoga dhe 2/3 Andrea Zoga. Ky
vendim është prishur në tërësi nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.439,
datë 30.09.2010, e cila e ka kthyer çështjen për rigjykim. Vendimi i Gjykatës së
Apelit nuk është cenuar as nga vendimi nr.00-2011-2053, datë 09.12.2011 të
Gjykatës së Lartë mbi mospranimin e rekursit.
9. Me pretendimin se paditësi është pronar i vetëm i sendit, ai i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
10. Gjatë gjykimit, në seancën gjyqësore të datës 28.03.2012 pala e paditur i kërkoi
gjykatës që të pezullonte gjykimin sa kohë që çështja e pjesëtimit të pasurisë ishte
kthyer për rigjykim në shkallë të parë. Bazuar në nenin 297/a e 301 të Kodit të
Procedurës Civile, gjykata e shkallës së parë ka çmuar se kërkimi i paditëses është
i pambështetur në ligj, pasi nëse ka ndonjë çështje që duhet të pezullohet, ajo është
gjykimi i pjesëtimit të sendit, pasi në procesin që zhvillohet para kësaj gjykate,
paditësi ka ngritur padi pronësie dhe kjo do të thotë se vihet në diskutim vetë
titulli i pronësisë.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.3084, datë 02.04.2012, ka
vendosur pranimin e padisë, detyrimin e palës së paditur Evdhoksia Sheko që t’i
lirojë e dorëzojë paditësit Andrea Zoga, dyqanin “Ish Pastrimi Kimik nr.9”, që
ndodhet në Qytetin Studenti, Rr. “Budi”, Tiranë, regjistruar në regjistrin hipotekor
nr.970, datë 28.12.1991.
12. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata ka arsyetuar se:”…gjykata çmon se për
rregullimin e çështjes nëse sendi i fituar nga paditësi (me dhurim nga nëna e tij)
është pronë vetjake e tij apo jo, duhet mbajtur parasysh legjislacioni i kohës.
Konkretisht në nenin 86 të Kodit Civil të vitit 1981 parashikohej shprehimisht se:
“Sendet, depozitat në arkat e kursimit dhe çdo gjë tjetër e fituar nga
bashkëshortët gjatë martesës janë në bashkëpronësi të të dy bashkëshortëve. Në
81
bashkëpronësi të bashkëshortëve, nuk përfshihen sendet e përdorimit thjesht
vetjak.” Në lidhje me sa më sipër, gjykata çmon se shtrohet për zgjidhje çështja
nëse dyqani “Ish Pastrimi Kimik nr.9”, që ndodhet në Qytetin Studenti, Rr.
“Budi”, Tiranë, regjistruar në regjistrin hipotekor nr.970, datë 28.12.1991, është
pronë vetjake e paditësit apo jo. Për t’i dhënë përgjigje kësaj çështje gjykata
mban parasysh provat e paraqitura gjatë gjykimit nga pala paditëse dhe
njëkohësisht faktin se pala e paditur nuk paraqiti prova në këtë drejtim. Neni 86 i
sipërcituar përmban dy rregulla bazë. I pari është prezumimi ligjor relativ se
sendet që fitohen nga bashkëshortët gjatë martesës, hyjnë në bashkëpronësinë e
tyre. Ligji në këtë rast vendos një prezumim ligjor relativ, i cili mund të hidhet
poshtë nëse paraqiten prova bindëse në këtë drejtim. Pra kjo nënkupton se jo çdo
send hyn dhe bëhet automatikisht send në bashkëpronësi midis bashkëshortëve.
Rregulli i dytë është një përjashtim nga rregulli i parë dhe ka të bëjë me
përjashtimin nga bashkëpronësia midis bashkëshortëve të sendeve të përdorimit
vetjak të njërit prej bashkëshortëve. Ligji në këtë rast nuk ka përcaktuar se çfarë
lloj sendi mund të jetë një send i tillë (i luajtshëm apo i paluajtshëm) duke i
përfshirë për rrjedhojë të gjitha këto kategori sendesh. Natyrshëm shtrohet pyetja
se mbi ç’kritere duhet përcaktuar nëse një send është në bashkëpronësi apo është
send thjesht vetjak i njërit bashkëshort? Kjo analizë është e domosdoshme të
bëhet për shkak se padia objekt gjykimi është padi pronësie bazuar në nenin 296
të Kodit Civil dhe në këtë lloj padie paditësi duhet të provojë origjinën e
pronësisë së tij të vetme. Gjykata vëren se nga tërësia e provave të administruara
gjatë gjykimit, konstatohet se pala paditëse dhe e paditur kanë shumë sende që
pretendojnë se i kanë në bashkëpronësi (shih vendimet e pjesëtimit të sendeve në
bashkëpronësi). Pra, ata nuk kanë vetëm një vend të ushtrimit të aktivitetit
tregtar, por shumë të tilla. Nëse do kishin vetëm këtë send në pronësi, atëherë
mund të ngriheshin elementët e bashkëpronësisë. Pala e paditur nuk provoi
kontributin e saj në mirëmbajtjen dhe ushtrimin e aktivitetit në pronën objekt
gjykimi (në dialektikën e pretendimeve të paditësit dhe prapësimeve të munguara
të të paditurës). Nga ana tjetër pala paditëse arriti të provonte fakte që nxjerrin
në pah se sendi objekt gjykimi është pronë ekskluzive e tij. Ky pretendim i
paditësit u provua me kontratën e dhurimit të paraqitur gjatë gjykimit si dhe
vërtetimin përkatës të pronësisë. Po ashtu si provë e mirëfilltë që nxjerr në pah se
pala e paditur ka pranuar se nuk ka qenë bashkëpronare me paditësin mbi sendin
objekt gjykimi, është edhe kontrata e përdorimit të këtij sendi (e cituar më lart),
ku palët e përcaktojnë qartë se kush është pronari i sendit objekt gjykimi…”
13. Mbi ankim të palës së paditur, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.36, datë
15.01.2013, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.3084, datë 02.04.2012, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
14. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Apelit ka arsyetuar se: “…Gjatë gjykimit
rezultoi e provuar se në bazë të vërtetimit të pronësisë datë 13.09.1996 paditësi
është pronar i një pasurie njësi pastrimi kimik nr.9 që ndodhet në qytetin Studenti
të regjistruar në regjistrin hipotekor nr.970, datë 28.12.1991, pranë Zyrës
Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë. Këtë pronësi paditësi e
ka fituar nëpërmjet kontratës së dhurimit nr.9837 rep., nr.6260 kol., datë
06.06.1994, nga e ëma e tij Drita Zoga. Fakti se dyqani është pronë vetëm e
paditësit është provuar gjatë gjykimit me kontratën e përdorimit nr.233 rep,
nr.29/1 kol, datë 27.01.2006, në bazë të së cilës paditësi këtë lokal ia ka dhënë në
përdorim të paditurës…”
82
15. Kundër vendimit nr.36, datë 15.01.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur
rekurs pala e paditur Evdhoksia Sheko, nëpërmjet të cilit kërkon prishjen e
vendimit nr.36 datë 15.01.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.3084
datë 02.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë, për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
16. Dispozitat e Kodit Civil, në të cilat është parashikuar:

16.1 Neni 296 “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e tij nga
çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar për
sendin e përbashkët, me qëllim që ai t’u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve.”
17. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Evdhoksia Sheko nuk përmban shkaqe
nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që motivojnë
cenimin e vendimit nr.36, datë 15.01.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka
vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.3084, datë 02.04.2012, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, mbi pranimin e padisë.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.36, datë 15.01.2013, i
Gjykatës së Apelit Tiranë, është dhënë në kushtet e kryerjes së një hetimi të plotë
dhe të gjithanshëm dhe në zbatim të duhur të ligjit material e procedural, ndaj për
këtë shkak ai duhet të lihet në fuqi.
19. Për çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur
pranimin e padisë së paditësit Andrea Zoga. Në qendër të argumentimit të asaj
gjykate ka qenë fakti se, në zbatim të nenit 86 të K.Civil të vitit 1981, të
zbatueshëm në çështjen konkrete, pala paditëse arriti të provonte pronësinë
ekskluzive të tij mbi sendin objekt konflikti, nëpërmjet kontratës së dhurimit të
paraqitur gjatë gjykimit si dhe vërtetimin përkatës të pronësisë. Po ashtu, në
vlerësimin e gjykatës së rrethit gjyqësor, si provë e mirëfilltë që nxjerr në pah se
pala e paditur ka pranuar se nuk ka qenë bashkëpronare me paditësin mbi sendin
objekt gjykimi, është edhe kontrata e përdorimit të këtij sendi, ku palët me vullnet
të lirë kanë njohur në cilësinë e pronarit të vetëm të këtij sendi palën paditëse
Andrea Zoga.
20. Gjykata e Apelit Tiranë, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së
rrethit gjyqësor, duke argumentuar në të njëjtën mënyrë se, pronësia e paditësit
është fituar nëpërmjet kontratës së dhurimit nr.9837 rep., nr.6260 kol., datë
06.06.1994 nga e ëma e tij Drita Zoga. Për më tepër, ky fakt është vërtetuar
gjithashtu edhe nëpërmjet kontratës së përdorimit nr.233 rep nr.29/1 kol datë
27.01.2006, në bazë të së cilës paditësi këtë objekt ia ka dhënë në përdorim të
paditurës, ndaj dhe në të tilla rrethana nuk mund të konkludohet mbi
bashkëpronësi të palëve ndërgjyqëse mbi sendin objekt gjykimi.
21. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i gjykatës së apelit, i bazuar në
argumentimin e mësipërm, është marrë në kushtet e kryerjes së një hetimi të plotë
dhe të gjithanshëm, si dhe në zbatim të duhur të ligjit procedural e material, e
konkretisht nenit 296 të K.Civil mbi padinë e rivendikimit.
22. Fillimisht, sa i takon pretendimeve të ngritura në rekursin e paraqitur mbi
identifikimin nëse sendi objekt konflikti është realisht në bashkëpronësi të palëve
ndërgjyqëse dhe jo ekskluzivisht në pronësi vetëm të palës paditëse, Kolegji Civil
83
thekson se këto pretendime i referohen në thelb një kërkimi për rivlerësim të
provës, në të kundërtën me ç`kanë konkluduar dy gjykatat e faktit, pas kryerjes së
një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm. Kolegji Civil vlerëson se pretendimet e
kësaj natyre i përkasin procesit të të provuarit, që mbetet tërësisht në
ekskluzivitetin e gjykatave të faktit. Në një kohë që mund të përbëjë shkak ligjor
për cenimin e vendimeve të gjykatave të faktit, evidentimi i pretendimeve ndaj një
procesi gjyqësor për rrugët dhe mënyrat e marrjes së provave, provat në vetvete
nuk mund të jenë objekt vlerësimi nga Gjykata e Lartë.
23. Në vijim të analizës së mësipërme, ky Kolegj thekson se, ndryshe nga sa
pretendohet nga pala rekursuese, faktet e rrethanat e çështjes konkrete, sa i takon
saktësimit të së drejtës së pronësisë së paditësit janë hetuar plotësisht nga gjykatat
e faktit, i janë nënshtruar debatit gjyqësor dhe janë analizuar e vlerësuar konform
dispozitave ligjore në fuqi.
24. Thënë kjo, Kolegji Civil vlerëson se nuk qëndron pretendimi i ngritur në rekurs
nga pala e paditur Evdhoksia Sheko, në lidhje me mosformimin nga ana e
gjykatave të faktit të mundësisë së paraqitjes së provave dhe pjesëmarrjes së saj
efektive në gjykim, për shkak të zhvillimit të disa prej seancave gjyqësore në
mungesë të palës së paditur dhe përfaqësuesit të saj. Ndryshe nga ky pretendim,
sikurse ka rezultuar nga materialet e dosjes gjyqësore, gjykatat e faktit kanë
realizuar një proces të rregullt ligjor, duke kryer ndër të tjera, të gjitha njoftimet
konform K.Pr.Civile dhe duke garantuar në këtë mënyrë, mundësi të barabarta
ndaj palëve ndërgjyqëse për të marrë pjesë në gjykim, për tù përfaqësuar me
avokat, si dhe për të paraqitur argumente dhe prova në mbrojtje të interesave të
tyre.
25. Veç sa më sipër, sa i takon zbatimit të ligjit material për zgjidhjen në themel të
mosmarrëveshjes, Kolegji Civil vlerëson të drejtë konkluzionin e arritur nga
Gjykata e Apelit, sipas së cilit, në zbatim të nenit 86 të K.Civil të vitit 1981 të
zbatueshëm në çështjen konkrete, prezumimi ligjor i parashikuar në këtë dispozitë,
se sendet që fitohen nga bashkëshortët gjatë martesës, hyjnë në bashkëpronësinë e
tyre, përbën thjesht një prezumim, i cili mund të rrëzohet, nëse paraqiten prova
bindëse në të kundërtën, nga ana e palës që konteston bashkëpronësinë. Në
mbështetje të këtij interpretimi, në kushtet kur pala paditëse ka provuar se ka
fituar pronësisë mbi sendin nëpërmjet kontratës së dhurimit të vitit 1994 nga ana e
nënës së tij, si dhe ka rikonfirmuar këtë titull pronësie ekskluzivisht në emër të tij,
pikërisht përkundrejt palës së paditur në këtë gjykim, nëpërmjet nënshkrimit të
kontratës mbi përdorimin e sendit në vitin 2006, nuk ka vend për vënien në
dyshim të së drejtës së pronësisë së palës paditëse mbi sendin objekt konflikti.
26. Po ashtu, Kolegji Civil vlerëson se edhe sa i takon procesit gjyqësor paralel mbi
pjesëtimin e sendeve në bashkëpronësi të palëve ndërgjyqëse pas zgjidhjes së
martesës ndërmjet tyre, ka rezultuar se me vendim gjyqësor të formës së prerë, e
konkretisht me vendimin nr.106 datë 05.03.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë,
sendi objekt konflikti në këtë proces, nuk i është nënshtruar pjesëtimit në atë
gjykim, pikërisht për shkak të konfirmimit të së drejtës ekskluzive të pronësisë së
palës paditëse mbi këtë send. Në të tilla kushte, vendimi i pjesëtimit të sendeve në
bashkëpronësi përbën një vendim i cili në vetvete konfirmon titullin e pronësisë së
paditësit mbi sendin objekt gjykimi.
27. Në të tilla rrethana, ky Kolegj çmon të drejtë konkluzionin e gjykatës së apelit në
lidhje me plotësimin e kushteve të përcaktuara në nenin 296 të K.Civil mbi padinë
e rivendikimit. Në interpretim të kësaj dispozite, padia reale e rivendikimit kërkon
plotësimin në mënyrë kumulative të dy kushteve: së pari, ngritjen e saj nga
84
pronari i një sendi i cili është zhveshur nga posedimi i sendit, dhe së dyti:
kundërdrejtimin e kësaj padie ndaj çdo poseduesi ose mbajtësi të sendit, i cili nuk
është pronar i tij, kushte këto të cilat kanë rezultuar të plotësuara tërësisht në
çështjen objekt gjykimi.
28. Në mbështetje të argumentimit të mësipërm, Kolegji Civil konkludon se, vendimi
i Gjykatës së Apelit Tiranë është i drejtë, i dhënë në kushtet e garantimit të
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, si dhe në përputhje me
kërkesat e ligjit procedural e atij material, ndaj dhe në të tilla kushte nuk ka vend
për cenimin e tij.
29. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.36 datë
15.01.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.36 datë 15.01.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 14.04.2016
85
Nr. 00-2016-1252 i Vendimit (125)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: TAJAR KOKALARI

I PADITUR: KOMUNITETI MYSLIMAN GJIROKASTËR
PERSONA TË TRETË: LUAN SHERIFI
AGJENCIA E KTHIMIT DHE KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË
OBJEKT I PADISË:
Anullimi i pjesshëm i vendimit të KKK Pronave Gjirokastër
nr.41, pika 2, datë 09.12.1993.
Baza Ligjore: Neni 154 e vijues të Kodit Pr.Civile;
Ligji nr.7698, datë 15.04.1993.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.839 (21-2012-1722),

datë 02.10.2012, ka vendosur:
“Pranimin e padisë.
Anullimin pjesërisht të vendimit të K.K.Pronave Gjirokastër, nr.41, datë
09.12.1993, vetëm përsa i përket njohjes dhe kthimit, të objektit të ndodhur në
Perëndim të Godinës së xhamisë së Pazarit, në administrim të paditësit Tajar
Kokalari, të përshkruar në pikën 2, të pjesës arsyetuese të këtij vendimi.
Shpenzimet gjyqësore të paditurit.”

“Lënien në fuqi të vendimit nr.839/1722 datë 02.10.2012, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.”
Kundër vendimit nr.594, datë 05.12.2012 të Gjykatës se Apelit Gjirokastër

brenda afatit ligjor, në mbështetje të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, ka
ushtruar rekurs pala e paditur Komuniteti Mysliman Gjirokastër, duke kërkuar bazuar
në nenin 485/d të Kodit të Procedurës Civile, ndryshimin e vendimeve të të dy gjykatave dhe
rrëzimin e padisë, për këto shkaqe:
- Në gjykimet e zhvilluara nuk është vërtetuar se ky objekt është ndërtuar nga NTAN
(shteti).
86
- Dimensionet e dyqanit që paraqit eksperti në aktin e ekspertimit përkojnë me
përmasat që jep dokumenti i dalë nga Arkivi i Shtetit i vitit 1935 (3.7x6.5) dhe me
trashësi të mureve 90 cm, standard i kohës para vitit 1950 dhe jo 50 cm që janë bërë
ndërtimet e pallateve prej guri në Gjirokastër mbas viteve 1950 e në vazhdim.
- Në aktet gjyqësore të administruara në gjykim si akti i ekspertimit, pika 11, vlerësimi
fillestar i pronës i bërë në vitin 1992 dhe ai i bërë nga eksperti Iris Llani përcaktojnë
në mënyrë të ndryshme vlerën e punimeve të kryera nga shteti.

ndërgjyqëse; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Paditësi Tajar Kokalari, në bazë të kontratës së shitblerjes me datë 13.02.1992 me
nr.647/402 me NTAN Gjirokastër, është bërë pronar i një objekti Njësi Tregtare Pazar
(kubeja), me sipërfaqe 33.95 m2 dhe me kufizimet përkatëse. Paditësi këtë kontratë e ka
regjistruar në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Gjirokastër, provuar në bazë të
vërtetimit hipotekor me datë 11.01.1996 të lëshuar nga kjo Zyrë.
2. Nga materialet e çështjes ka rezultuar se këtë pronë paditësi Tajar Kokalari, në bazë
të kontratës së shitblerjes me datë 26.04.2006 dhe nr.1958 Rep. e nr.363 Kol., ja ka shitur
palës së tretë Luan Sherifi.
3. Rezulton gjithashtu se K.K.K.Pronave pranë Bashkisë Gjirokastër me vendimin
nr.41, datë 09.12.1993 ka vendosur, veç të tjerash, njohjen dhe kthimin e pronësisë Vakëfit
Mysliman Gjirokastër, për një pasuri të përbërë prej 11 (njëmbëdhjetë) dyqane, të përcaktuara
sipas përshkrimit në pjesën arsyetuese të këtij vendimi, duke përfshirë në këtë mënyrë edhe
pronën e paditësit.
4. Duke mos qenë dakord me këtë vendim paditësi Tajar Kokalari i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me padi, duke kërkuar anullimin pjesërisht të
vendimit të mësipërm të K.K.K.Pronave Gjirokastër, pikërisht pikën “2” të pjesës arsyetuese,
sipas të cilës K.K.K.Pronave ka arsyetuar: “2. Vakëfi mysliman ka patur në pronësi një
objekt i përbërë prej dy dyqanesh që ndodhen në perëndim të godinës së xhamisë së pazarit,
të cilat janë në administrim të Sadik Dobit dhe Tajar Kokalarit”.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.839 (21-2012-1722), datë
- “Pranimin e padisë.
- Anullimin pjesërisht të vendimit të K.K.Pronave Gjirokastër, nr.41, datë
09.12.1993, vetëm përsa i përket njohjes dhe kthimit, të objektit të ndodhur në
Perëndim të Godinës së xhamisë së Pazarit, në administrim të paditësit Tajar
Kokalari, të përshkruar në pikën 2, të pjesës arsyetuese të këtij vendimi.
- Shpenzimet gjyqësore të paditurit.”
5.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata ka arsyetuar se: “...omissis... Në rastin në
shqyrtim u provua fakti se objekti i privatizuar nga paditësi Tajar Kokalari është një ndërtim
i ri i ndërtuar nga shteti (shih aktin e ekspertimit), mbi truallin në ish pronësi të Komunitetit
Mysliman. Do të mjaftonte vetëm ky fakt, pa u kushtëzuar nga vlera e punimeve të kryera, që
mbi përcaktimet e nenit 4 të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e
pronave ishpronarëve”, komisioni i pronave të mos dispononte me vendim për kthimin e
pronës, Njësisë tregtare, Pazar (Kubeja) me sipërfaqe trualli 33, 95 m2, blerë në dt.
87
13.12.1992, me kontratën me nr.647 rep., dhe nr.402 kol., nga paditësi Tajar Kokalari, palës
së paditur Komunitetit Mysliman.(...)”.
6. Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.594, datë 05.12.2012, me të njëjtin
arsyetim, ka vendosur:
- “Lënien në fuqi të vendimit nr.839/1722 datë 02.10.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër.”
7. Kundër vendimit nr.594, datë 05.12.2012 të Gjykates se Apelit Gjirokastër, ka
ushtruar rekurs pala e paditur Komuniteti Mysliman Gjirokastër, duke kërkuar
ndryshimin e vendimeve të të dy gjykatave dhe rrëzimin e padisë, për shkaqet e
pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

8.1. Neni 14: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin”.
8.2. Neni 16§1: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj.
Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
8.3. Neni 32§a: “Padia mund të ngrihet: a) për të kërkuar rivendosjen e një të
drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur.

vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs, arrin në përfundimin
se vendimi nr.594, datë 05.12.2012, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe vendimi
nr.839/1722, datë 02.10.2012, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, janë rrjedhojë e
zbatimit të gabuar të ligjit procedural dhe për këtë shkak duhet të prishen dhe çështja të
kthehet për rishqyrtim.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 472 të Kodit të Procedurës
Civile, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe
pretendimet e parashtruara në rekurs, evidenton nëse nga gjykatat e faktit janë lejuar ose jo
shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është respektuar ose jo. Në varësi të
zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e Lartë, në realizim të funksionit të
saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit.
11. Në rastin në shqyrtim, ky Kolegj Gjykatat kanë anashkaluar sqarimin plotësisht të
rrethanave ligjore që lidhen me gjykimin e çështjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë
të padisë objekt shqyrtimi. Më konkretisht, vendimet e gjykatave janë rrjedhojë e
mospërcaktimit saktë të legjitimitetit të palëve, mos verifikimit të ekzistencës ose jo të
interesit të ligjshëm të palës paditëse, si dhe rezultat i hetimit jo të plotë dhe të gjithanshëm.
12. Nga aktet e dosjes gjyqësore, e sikundër pranojnë të provuar gjykatat, rezulton se
pala paditëse Tajar Kokalari me kontratën e shitblerjes datë 26.04.2006 dhe nr.1958 Rep. e
88
nr.363 Kol., e ka shitur sendin objekti gjykimi (“njësi tregtare” me sipërfaqe 33,95 m2)
personit të tretë Luan Sherifi.
12.1. Gjykatat, megjithëse e pranojnë këtë fakt, nuk kanë marrë në analizë nëse
legjitimohet pala paditëse në ngritjen e kësaj padie, çfarë interesi konkretisht i është cenuar
dhe cili është shkaku që padia është ngritur nga Tajar Kokalari dhe jo Luan Sherifi, si blerës
dhe mbajtës i sendit objekt gjykimi. Pra, nëse legjitimohet kjo palë dhe cili është interesi i saj
për goditjen e vendimit të KKKP (konform nenit 32/a të Kodit të Procedurës Civile).
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon të theksojë se në gjykimet me objekt
kundërshtim të vendimeve të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, kur
kërkimi bëhet nga një person i tretë, që pretendon të jetë ish-pronar, apo subjekt i shpronësuar
ose person tjetër që pretendon të ketë përfituar pronësinë mbi bazën e një ligji të posaçëm,
kundërshtimi i vendimit të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave legjitimohet
(aktivisht) vetëm në qoftë se subjekti kundërshtues (paditësi) provon se është ai pronari i
pasurisë (sendit) në fjalë ose subjekt i shpronësuar të cilit ky send duhet t’i ishte kthyer, si
dhe këto kërkime i kundër drejtohen personit i cili i mohon këtë të drejtë (legjitimi pasiv).
14. Përveç sa më sipër, ky Kolegj konstaton se në dosje është administruar vendimi
nr.632, datë 14.04.2008 i Gjykatës së Rrethi Gjyqësor Gjirokastër, me palë paditëse
Komuniteti Mysliman Gjirokastër dhe palë të paditur Luan Sherifin (me person të tretë Tajar
Kokalari), me objekt “Detyrimin e të paditurit të lirojë dhe dorëzojë pronën tonë dyqan
nr.9...”. Pra rezulton se mes palëve ndërgjyqëse ka një gjykim tjetër për këtë pronë. Me këtë
vendim është vendosur rrëzimi i padisë së Komunitetit Mysliman, por në fund mban
shënimin “nuk ka marrë formë të prerë” (shih fq.107-112 të dosjes gjyqësore).
14.1. Gjykata e Apelit Gjirokastër, megjithëse i kishte të gjitha mundësitë, nuk ka
hetuar lidhur me sa më sipër (referuar nenit 14 të Kodit të Procedurës Civile), nëse ky vendim
ka marrë formë të prerë dhe, si rrjedhim, të vlerësonte ndikimin e tij në çështjen në shqyrtim.
Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se gjykata nuk ka sqaruar të gjitha
rrethanat që kanë rëndësi për zgjidhjen e drejtë të çështjes dhe nuk ka respektuar kërkesat e
nenit 310/II të Kodit të Procedurës Civile.
15. Përsa më sipër, Kolegji civil çmon se duhet të prishen të vendimet e të dy
gjykatave, si vendimi nr.594, datë 05.12.2012 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër edhe vendimi
nr.839/1722 datë 02.10.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, e çështja kthehet për
rigjykim në gjykatën e shkallës të parë, me tjetër trup gjykues.
15.1. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, në
mbështetje të neneve 486 e 493, të Kodit të Procedurës Civile, gjykata e shkallës së parë,
duke mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, qoftë edhe kryesisht,
duhet të përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë sqarimin
plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me: (i) legjitimitetin e palës paditëse, dhe (ii)
ecurinë e procesit tjetër mes palëve, të vendimit nr.632, datë 14.04.2008, të Gjykatës së
Rrethi Gjyqësor Gjirokastër, duke vlerësuar sipas rastit ndikimin e tij në çështjen në
shqyrtim.
15.2. Në rigjykim, gjykata, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në
respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor
civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke
bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, ta zgjidhë
atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16).
dalin gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën që, në përputhje me kërkesat e ligjit procedural e
atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e
çështjes.
89
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/ç të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
vendimit nr.839/1722, datë 02.10.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatë e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me tjetër trup
gjykues.
Tiranë, më 20.04.2016
90
Nr. 00-2016-1253 i Vendimit (126)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËSE: SHOQËRIA ALBANIAN MOBILE

COMMUNICATIONS SH.A.
TË PADITUR: 1. SHKOLLA E MESME E PËRGJITHSHME
“SINAN TAFAJ”
2. SHKOLLA 9 VJEÇARE “SABAUDIN
GABRANI”
3. SHKOLLA 9 VJEÇARE “BABRRU
FUSHË”
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurve të paguajnë respektivisht shumën:
Shkolla e Mesme e Përgjithshme Sinan Tafaj,
shumën prej 638,993.84 lekë,
Shkolla 9 vjeçare Sabaudin Gabrani shumën prej 120,386.74 lekë,
Shkolla 9 vjeçare Babrru Fushe shumën prej 1,184,313.25 lekë.
Baza Ligjore: Neni 419 e vijues të K.Civil,
Neni 445 e vijues të K.Civil,
Neni 690 e vijues të K.Civil,
Ligji nr.9918, datë 19.05.2008
“Për Komunikimet Elektronike në R.Sh.”
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.10016, datë 09.12.2011, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë.
Detyrimin e te paditurve ti paguajnë respektivisht palës paditëse Shoqërisë
“AMC” detyrimin e papaguar nga shërbimi telefonik celular shumat si me
poshtë:
Shkolla e Mesme e Përgjithshme Sinan Tafaj shumën prej 638,993.84 lekë.
Shkolla 9 vjeçare Sabaudin Gabrani shumën prej 120,386.74 leke,
Shkolla 9 vjeçare Babrru Fushe shumën prej 1,184,313.25 leke.
Si detyrim i pa paguar nga shërbimi telefonik celular.
91
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2035, datë 11.09.2012, ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.10016, datë 09.12.2011, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimeve të mësipërme ka ushtruar rekurs Avokatura e Shtetit, e cila

kërkon ndryshimin e vendimeve duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Palës së paditur në këtë gjykim i mungon legjitimiteti pasiv për tu thirrur si të paditur
në gjykim. Të paditurit nuk kanë personalitet juridik, ato nuk kanë zotësi juridike për
të vepruar. Është Zyra Arsimore në cilësinë e përfaqësuesit ligjor e cila del në
qarkullim civil dhe kryen veprime juridike për llogari të të paditurit.
- Edhe sikur të marrim të mirëqenë faktin që pala e paditur ka patur të drejtë të hyjë në
marrëdhënie me një të tretë, nuk mund t’i kërkojë një enti publik përmbushjen e
detyrimeve individuale të mësuesve të saj.
- Nga të paditurit janë lidhur kontrata të cilat nuk lejohen që të lidhen pasi asnjë
punonjës i të paditurve nuk përfiton shërbim celular të paguar nga shteti.
- Kontratat e lidhura ndërmjet palës paditëse dhe palëve të paditura janë absolutisht të
pavlefshme pasi vijnë në kundërshtim me ligjin në vështrim të nenit 92/a të K.Civil.
Kategoria e personave që përfitojnë shërbim telefonik te paguar nga shteti janë të
përcaktuar në VKM nr.343, dt.11.07.2002 (i ndryshuar).

ndërgjyqëse; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se të paditurit kanë lidhur kontrata të
shërbimit për telefoninë celulare me palën paditëse Shoqërinë “Albania Mobile
Communications” (AMC) sh.a., kontrata në të cilat përcaktohen të drejtat dhe detyrimet e
palëve. Pala paditëse ofron shërbimin në fushën e telefonisë së lëvizshme, duke ofruar të
drejtën e përdorimit të shërbimit telefonik celular kundrejt pagesës, pagesë e cila sipas
kontratës duhet të paguhej çdo muaj në bazë të faturave që pala paditëse dërgonte. Në
kontrate përcaktohen dhe penalitetet në mungesë të respektimit të afatit për kryerjen e
pagesës.
2. Duke qene se të paditurit nuk kanë respektuar detyrimet kontraktore lidhur me
kryerjen e pagesave, pas përpjekjeve të palës paditëse për një zgjidhje me mirëkuptim, kjo
palë i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.10016, datë 09.12.2011, ka
vendosur:
- “Pranimin e kërkesëpadisë.
- Detyrimin e të paditurve t’i paguajnë respektivisht palës paditëse Shoqërisë
“AMC” detyrimin e papaguar nga shërbimi telefonik celular shumat si me poshtë:
- Shkolla e Mesme e Përgjithshme “Sinan Tafaj” shumën prej 638,993.84 lekë;
- Shkolla 9 vjeçare “Sabaudin Gabrani” shumën prej 120,386.74 lekë;
- Shkolla 9 vjeçare “Babrru Fushë” shumën prej 1,184,313.25 lekë;
Si detyrim i pa paguar nga shërbimi telefonik celular.
92
3.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata ka arsyetuar (ndër të tjera) se: “ ... 1- Pala
paditëse shoqëria “Albania Mobile Communications” sha ka lidhur kontratat e shërbimit për
telefoninë celulare datë 2.5.2007, 4.6.2007, 7.6.2007, 11.9.2007, 14.11.2007, 4.3.2008,
2.4.2008, 21.5.2008 dhe 30.6.2008 me palën e paditur Shkolla e Mesme e Përgjithshme
“Sinan Tafaj”, duke i ofruar të paditurit të drejtën e përdorimit të shërbimit telefonik celular
kundrejt pagesës nëpërmjet 104 numrave sipas listës së ndodhur në dosje. Në bazë të këtyre
kontratave pala e paditur ishte e detyruar të paguante në çdo muaj në baze të faturës që
dërgonte pala paditëse AMC. Sipas pikës 4 të kreut të drejtat dhe detyrimet e përdoruesit,
pagesa mujore duhej të bëhej brenda muajit pasardhës. Kur detyrimi nuk ishte shlyer edhe
pas mbarimit të afatit kontrata quhej e zgjidhur dhe palës paditëse i lindte e drejta t’i
drejtohej gjykatës për zgjidhjen e çështjes. Rezultoi e provuar se pala e paditur Shkolla e
Mesme e Përgjithshme “Sinan Tafaj”, nuk ka likuiduar detyrimin në kohë dhe në dhjetor të
vitit 2009 pala paditëse AMC i konsideroi të zgjidhura kontratat me palën e paditur. Pala e
paditur nuk ka likuiduar detyrimin në total në vlerën prej 638,993.84 lekë. Për të bërë të
mundur shlyerjen e këtij detyrimi pala paditëse i është drejtuar palës së paditur me njoftimin
nr.1781 prot, datë 17.5.2010, por edhe pas këtij njoftimi pala e paditur nuk e ka shlyer
detyrimin. Në këto kushte pala paditëse AMC i është drejtuar gjykatës me padinë objekt
gjykimi.
2- Pala e paditur Shkolla 9 vjeçare “Sabaudin Gabrani” ka lidhur me palën paditëse
AMC kontratat e shërbimit për telefoninë celulare datë 24.5.2007, 29.5.2007, 6.6.2007 dhe
11.6.2007, kontrata në të cilat gjejmë të detajuara të drejtat dhe detyrimet që palët marrin
përsipër kundrejt pagesës, e cila duhej të kryhej brenda muajit pasardhës, palës së paditur i
ofrohej e drejta e përdorimit të shërbimit telefonik celular nëpërmjet 23 numrave sipas listës
së ndodhur në dosje.
Në bazë të këtyre kontratave pala e paditur ishte e detyruar të paguante çdo muaj në
bazë të faturës që dërgonte AMC.
Ky detyrim nga ana e palës së paditur Shkolla 9 vjeçare “Sabaudin Gabrani” nuk
është përmbushur dhe në qershor të vitit 2009 pala paditëse i ka konsideruar të zgjidhura
kontratat me këtë palë. Rezultoi se pala e paditur Shkolla 9 vjeçare “Sabaudin Gabrani” nuk
ka likuiduar në total detyrimin që kap vlerën prej 120,386.74 lekë.
Pala paditëse i është drejtuar gjykatës vetëm pasi përpjekjet e saj për zgjidhjen e
çështjes me mirëkuptim kanë dështuar dhe për të provuar këtë pretendim, pala paditëse
paraqiti si provë njoftimin nr.3643-3645 prot. dt.27.7.2010, për përmbushjen e detyrimit nga
ana e palës së paditur Shkolla 9 vjeçare “Sabaudin Gabrani”.
3- Në dt.28.87.2007, 6.9.2007, 26.9.2007, 28.9.2007, 2.10.2007, 3.10.2007 dhe
1.11.2007 pala e paditur Shkolla 9 vjeçare “Babrru-Fushë” ka lidhur me palën paditëse
AMC një kontratë të shërbimit për telefoninë celulare, duke i dhënë të drejtën e përdorimit të
shërbimit telefonik celular kundrejt pagesës nëpërmjet 100 numrave sipas listës së ndodhur
në dosje. Në bazë të këtyre kontratave pala e paditur ishte e detyruar të paguante çdo muaj
në bazë të faturave që dërgonte AMC. Gjithashtu në to gjejmë të detajuara të drejtat dhe
detyrimet që palët marrin përsipër kundrejt pagesës, e cila duhej të kryhej brenda muajit
pasardhës, të paditurit i ofrohej e drejta e përdorimit të shërbimit telefonik celular ...
Ky detyrim nga ana e palës së paditur Shkolla 9 vjeçare “Babrru Fushë” nuk është
përmbushur dhe në nëntor të vitit 2009 pala paditëse i ka konsideruar të zgjidhura kontratat
me këtë palë. Rezultoi se pala e paditur Shkolla 9 vjeçare “Babrru Fushë” nuk ka likuiduar
detyrimin që në total që kap vlerën prej 1,184,313.25 lekë.
Pala paditëse i është drejtuar gjykatës vetëm pasi përpjekjet e saj për zgjidhjen e
çështjes me mirëkuptim kanë dështuar ...
... në përfundim gjykata çmon se kërkesë padia e palës paditëse është e drejtë e
mbështetur në ligj e prova e si e tillë duhet të pranohet.”
93
4. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2035, datë 11.09.2012 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.10016 datë 09.12.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
5. Kundër vendimeve të mësipërme ka ushtruar rekurs Avokatura e Shtetit, e cila
kërkon ndryshimin e vendimeve, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
6. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe Kodit Civil, në të cilat është

parashikuar:
6.2. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura
nga palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
çështjes”.
6.3. Neni 690 i K.Civil: “Kontrata e lidhur rregullisht ka forcën e ligjit për palët.
Ajo mund të prishet ose të ndryshohet me pëlqimin e ndërsjellë të palëve ose
për shkaqe të parashikuara nga ligji.”
6.4. Neni 698 i K.Civil: “Në kontrata me detyrime të ndërsjellta, kur njëra nga
palët kontraktuese nuk përmbush detyrimet e veta, pala tjetër kontraktuese,
sipas rastit, mund të kërkojë përmbushjen e detyrimit, ose zgjidhjen e
kontratës, përveç shpërblimit të dëmit.”
7. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen

në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve në rekurs, si dhe
arsyetimit të vendimeve gjyqësore, çmon se vendimi nr.2035, datë 11.09.2012, i gjykatës së
Apelit Tiranë, që ka lënë në fuqi vendimin nr.10016, datë 09.12.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, është i bazuar dhe duhet të lihet në fuqi.
8. Në juridiksionin rishikues të Gjykatës së Lartë përfshihen vetëm rastet rigorozisht
të përcaktuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që lidhen me mosrespektimin ose
zbatimin e gabuar të ligjit, si dhe me shkeljet e rënda të normave procedurale.
9. Kolegji Civil, në shqyrtim të ligjshmërisë dhe bazueshmërisë të vendimit të
gjykatës së apelit, evidenton se ai mbështetet në dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin
e çështjes konkrete dhe në argumente të bazuar në provat e marra, administruara e vlerësuar
si të tilla në pajtim me dispozitat e Kodit të Procedurës Civile. Gjykata ka bërë një cilësim të
saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, konform nenit 16§1 të Kodit
të Procedurës Civile.
10. Në çështjen në shqyrtim, mosmarrëveshja ka ardhur si pasojë mosrespektimit të
një marrëdhënie kontraktore shërbimi. Rezulton se palët ndërgjyqëse kanë materializuar në
kontratat respektive të shërbimit të telefonisë celulare, të drejtat e detyrimet e secilës palë dhe
konkretisht pala paditëse do të ofronte shërbimin celular për një sërë numrash të kërkuar nga
palët e paditura, ndërsa këto të fundit merrnin përsipër detyrimin të realizonin pagesat në
shumat dhe afatet e përcaktuara, sipas faturave përkatëse.
94
10.1. Referuar nenit 690 të K.Civil: “Kontrata e lidhur rregullisht ka forcën e ligjit
për palët. Ajo mund të prishet ose të ndryshohet me pëlqimin e ndërsjellë të palëve ose për
shkaqe të parashikuara nga ligji.” Ndërsa neni 698 i K.Civil parashikon se: “Në kontrata me
detyrime të ndërsjellta, kur njëra nga palët kontraktuese nuk përmbush detyrimet e veta, pala
tjetër kontraktuese, sipas rastit, mund të kërkojë përmbushjen e detyrimit, ose zgjidhjen e
kontratës, përveç shpërblimit të dëmit.” Në këto kushte, me të drejtë gjykatat kanë
konkluduar se palët e paditura nuk kanë respektuar detyrimet kontraktore dhe pala paditëse
ka të drejtë të kërkojë përmbushjen e detyrimit, duke konkluduar në fund të gjykimit për
pagimin e detyrimeve respektive nga ana e palëve të paditura.
11. Përsa i përket pretendimeve të paraqitura në rekurs nga Avokatura e Shtetit,
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se ato nuk janë ngritur gjatë gjykimit në shkallë të
parë. Në këto kushte, referuar nenit 459 të Kodit të Procedurës Civile, këto pretendime
konsiderohen të rëna në dekadencë.
12. Nga ana tjetër, ky Kolegj vëren se, pretendimi se debitorë ndaj palës paditëse janë
individët përdorues të shërbimit dhe duhet të thirreshin ata në gjykim, përveçse nuk është
ngritur në gjykim në shkallë të parë, nuk mund të bëhej kryesisht nga gjykata. Në vështrim të
nenit 184 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata mund të lejojë zëvendësimin e palëve, me
kërkesën e palës së interesuar duke marrë edhe pëlqimin e palës tjetër ndërgjyqëse dhe të
personit që hyn në vend të tyre si palë. Referuar dispozitave procedurale, gjykata nuk ka rol
aktiv në procesin civil, vetëm palët mund të vënë në lëvizje gjykatën (neni 2).
12.1. Gjithashtu, rezulton se kontratat janë lidhur mes shoqërisë ofruese të shërbimit
celular dhe palëve të paditura si institucion, duke pranuar këto të fundit gjithë detyrimet
kontraktore. Lidhja e kontratës si institucion bëhet në rastin e personave (pozicioneve) që
përfitojnë shërbim telefonik të paguar nga shteti konform akteve ligjore në fuqi, por nga ana
tjetër mund të lidhen nga institucionet edhe me qëllim përfitimin e planeve tarifore të
komunikimit në grup (mes punonjësve) më të leverdishme. Në këto rrethana, në kushtet e
mospërmbushjes së pagimit të detyrimeve, palës paditëse i lind e drejta për të kërkuar
ekzekutimin e tij nga debitori, që në rastin në shqyrtim nga kontrata rezulton se palë
kontraktore janë palët e paditura1, pavarësisht se numrat telefonike i kanë vënë në dispozicion
të individëve të caktuar, punonjësve të tyre, (por kjo është një marrëdhënie tjetër, e tillë që,
palët e paditura mund t’i kundërdrejtohen punonjësve për kërkimin e detyrimeve qoftë edhe
me padi regresi).
13. Në përfundim të sa më sipër, Kolegji Civil vlerëson se vendimi nr.2035, datë
11.09.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.2035, datë 11.09.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 20.04.2016
1
Madje palët e paditura kanë dhënë edhe garanci për pagesat e shërbimit telefonik - shiko fq.41, 250, 260, 272, etj. të
dosjes).
95
Nr. 00-2016-1427 i Vendimit (127)
VENDIM

Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar
Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: TRASHËGIMTARËT LIGJORË TË BEDRIE

AGALLIU:
1. MUHARREM ÇELIKU
2. ALI ÇELIKU, TRASHËGIMTARËT
LIGJORË TË TIJ:
- VAJE ÇELIKU
- ERVIN ÇELIKU
- ERALD ÇELIKU
3. HAFSA KARAJ (ÇELIKU)
I PADITUR: ARJAN ÇELIKU
HILMI ÇELIKU
HAKI ÇELIKU
PALË E TRETË: SHPRESA KRYEMADHI
MYZEJEN KELLEZI
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurve të njohin paditësen trashëgimtare
të bashkëshortit të saj të ndjerit Seit Qeliku.
Dorëzimin e pjesës takuese prej 1/2 të 1/6 pjesë të pasurisë së tij trashëgimore
të sendit të paluajtshëm ndërtesë një katëshe dhe truall me sip. 900 m2
të ndodhur në adresën Rr.“Mihal Grameno", nr.74 sipas pasurisë së fituar
gjatë martesës me të ndjerit Seit Qeliku.
Baza Ligjore: Neni 32/a të K.P.Civile, neni 349 i K.Civil,
neni 305-309 dhe 166 të K.Civil
nenet 86-87 te K.Civil të 1 Janarit të vitit 1982,
neni 451/a i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqesor Tirane, me vendimin nr.5942, datë 25.06.2008, ka

vendosur:
“Rrëzimin e padisë si të pambështetur në ligj.
Shpenzimet gjyqësore ne ngarkim te paditësit.”
96
Kundër vendimit nr.5942, datë 25.06.2008, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë, si dhe vendimit nr.797, datë 16.06.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë, me datë
14.07.2009, brenda afatit ligjor është ushtruar rekurs në Gjykatën e Lartë, nga pala paditëse
Bedrije Agalliu, duke parashtruar këto shkaqe:
- Të dy vendimet gjyqësore janë dhënë në zbatim të keq të ligjit. Paraqesim këtë rekurs
për të zënë afatin e ankimit ndërsa arsyet e plota do i paraqesim, sapo vendimin e
ankimuar ta kemi të zbardhur.
- Përfundimisht, kërkon nga Gjykata e Lartë ndryshimin e Vendimit nr.5942,
dt.25.06.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe Vendimit nr.797,
dt.16.06.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe pranimin e kërkesës sipas objektit të
padisë.
Në datë 07.05.2012, pala paditëse ka paraqitur rekurs-shtesë, duke pretenduar:

- Me vendimet nuk jam dakord pasi unë Bedrije Agalliu, bashkë me fëmijët e mi, jam
trashëgimtare ligjore e të ndjerit Seit Çeliku, të cilit i vjen një pasuri (pronë) me
trashëgimi nga nëna e tij. Unë jam bashkëpronare e të gjitha pasurive të
bashkëshortit tim duke ju referuar ligjit të kohës kur kanë ndodhur këto fakte juridike.
Për marrëdhënien e trashëgimisë është ligji në fuqi në kohën e çeljes së saj dhe
vjehrra ime Haxhire Çeliku ka ndërruar jetë në 08.09.1981 dhe dëshmia e
trashëgimisë është velur me vendimin nr.2977, datë 19.06.1997, fakt që është
kapërcyer nga gjykata me dashje për të përcaktuar momentin e çeljes së trashëgimisë.
- Është i gabuar fakti që gjykatat ka marrë në konsideratë vendimin nr.2990 datë
05.05.1994 në lidhje me pjesëtimin e banesës me 4 dhoma, pasi trashëgimia është
çelur në 1997. Është e vërtetë që bashkëshorti im u ka falur 1/6 e 4 dhomave, po jo
truallin rreth 900 m2, pasi nuk mund të falte një pronë të pakthyer nga AKKP. Prona
Çeliku në rreth 500 m2 ishte konfiskuar nga ish shteti-komunist në vitin 1977.
- Vendimi i fazës së dytë është një tejkalim sepse është shprehur për diçka që nuk ja ka
nënshtruar gjykimit në fazë të parë.
- Gjykatat nuk kanë prekur aspak pretendimin tim se “sendet dhe çdo gjë tjetër e fituar
nga bashkëshortët gjatë martese janë në bashkëpronësi të të dyve”.
- Gjykatat i referohen gabim nenit 451/a të Kodit të Procedurës Civile. Unë nuk kam
qenë palë ndërgjyqëse në proceset gjyqësore që i përkisnin pjesëtimit të pasurisë ndaj
mendoj se ky vendim nuk ka fuqi dhe nuk është i zbatueshëm për personin tim, sipas
kësaj dispozite.
- Të paditurit janë posedues me keqbesim mbi pjesën time takuese sepse ata përfshijnë
në pjesëtim edhe truallin e pakthyer akoma me vendim të AKKP.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi përfaqësuesen e palë paditëse
Hafsa Karaj (Çeliku), av Enise Kurteshi, që kërkoi prishjen e vendimit nr.797, datë 16.06.2009
të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthim për rigjykim në Gjykatën e Apelit Tiranë me detyra
konkrete; konstatoi mungesën e palëve të tjera ndërgjyqëse; si dhe pasi e bisedoi çështjen në
tërësi,
97
VËREN
I Rrethanat e çështjes
1. Nga aktet e dosjes rezulton se paditësja Bedrije Agalliu është një nga trashëgimtarët
ligjore dhe bashkëshorte e të ndjerit Seit Çeliku, në bazë të vendimit gjyqësor nr.3078
vendimi, datë 26.10.1999 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. I ndjeri Seit Çeliku,
rezulton të këtë ndërruar jetë në dt. 29.11.1998. Ai, ka qenë fëmija i të ndjerëve Bajram e
Haxhire Çeliku. Nëna e tij Haxhire Çeliku, e cila ka ndërruar jetë në datë 08.09.1981, ka
patur në pronësi të saj përpara se të ndërronte jetë, një shtëpi të ndodhur në lagjen “Xhami
Sherif”, në Tiranë. Me lëshimin e dëshmisë së trashëgimisë ligjore për të ndjerën Haxhire
Çeliku me vendimin gjyqësor nr.2977, datë 19.06.1997 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, rezulton se një nga trashëgimtarët e saj ka qenë edhe Seit Çeliku, bashkëshorti i
paditëses, i cili trashëgoi 1/6 pjesë të pasurisë së nënës së tij së bashku me të paditurit dhe
personat e tretë të këtij gjykimi.
2. Ka rezultuar se gjatë jetës së të ndjerit Seit Çeliku, pasuria që ai dhe
bashkëtrashëgimtarët e tjerë trashëguan nga nëna e tyre e ndjera Haxhire Çeliku i
është nënshtruar pjesëtimit në rrugë gjyqësore.
2.1. Me vendimin gjyqësor nr.2299, datë 05.05.1994 të Gjykatës e Rrethit Gjyqësor
Tiranë është realizuar ky pjesëtim, nga ku rezulton se sendin e kanë marrë në natyrë kryesisht
të paditurit Hilmi Çeliku dhe Haki Çeliku, në bazë të raporteve që palët kanë fituar nga faza
e parë e pjesëtimit të pasurisë.
2.2. Nga pjesa arsyetuese e këtij vendimi rezulton gjithashtu se i ndjeri Seit Çeliku
pjesën e tij të fituar mbi këtë pronësi në raportin ideal prej 1/6 së tij, ia jep Haki e Hilmi
Çelikut.
2.3. Në fazën e dytë të pjesëtimit të pasurisë janë përcaktuar pjesët në natyrë të
bashkëpronarëve. Ky vendim rezulton të ketë mbetur në fuqi në të gjitha shkallët e gjykimit.
3. Me kontratën e dhurimit nr.2308 Rep e 670 Kol datë 23.04.1996 personat e tretë
Myzejen Kryemadhi dhe Shpresa Këllezi pjesën e tyre ia dhurojnë xhaxhait të tyre të
paditurit Hilmi Çeliku dhe për pasojë prona regjistrohet në emër të tij me nr.3104 regj
25.04.1996. Me kontratën e dhurimit nr.2210/586 datë 13.10.1997, i padituri Haki Çeliku
pjesën e tij ia dhuron djalit të tij të paditurit Arjan Çeliku, i cili e regjistron këtë pronësi në
emër të tij me nr.regjistrimi 4783 datë 13.10.1997.
(Këto fakte janë konstatuar edhe me vendimin gjyqësor nr.149 datë 18.01.2005 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë të lënë në fuqi me vendimin nr.136 datë 02.02.2006 të
Gjykatës së Apelit Tiranë e të administruar në këtë gjykim me cilësinë e provës shkresore.)
4. Paditësja ka pretenduar se duke qenë bashkëshorte e të ndjerit Seit Çeliku, ajo ka
fituar të drejta bashkëpronësie mbi pasuritë që bashkëshorti i saj ka fituar gjatë martesës në
rrugë trashëgimie. Në këto kushte ajo kërkon detyrimin e të paditurve ta njohin atë
trashëgimtare të të ndjerit Seit Çeliku e njëkohësisht dorëzimin e pjesës takuese të pasurisë
së tij trashëgimore konkretisht ½ e 1/6 pjesë që ai trashëgoi nga nëna e tij pikërisht, të
pasurisë së përbërë nga një ndërtese një katëshe dhe truall me sipërfaqe 900 m2 të
ndodhur në Tiranë në adresën Rruga “Mihal Grameno”, nr.74, si pasuri e fituar gjatë
martese.
5. Të paditurit kanë prapësuar tërësisht padinë duke pretenduar se paditësja nuk ka
fituar asnjëherë cilësinë e bashkëpronarit mbi këtë pasuri për shkak të martesës me të ndjerin
Seit Çeliku, e për pasojë ajo nuk legjitimohet në ngritjen e padisë dhe se efektet e vendimit
nr.2290 datë 05.03.1994 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë (vendimi i pjesëtimit të
pasurisë), janë të detyrueshme për të konform nenit 451/a të Kodit të Procedurës Civile. Ata
gëzojnë një titull pronësie konform një vendimi të formës së prerë të gjykatës, dhe përsa i
përket kontratës së dhurimit ndërmjet të paditurve Haki e Arjan Çeliku, ajo është ne përputhje
me ligjin dhe rregullohet ndërmjet të tjerave edhe nga neni 350 i K.Civil.
98
6. Në përfundim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e saj nr.5942,
dt.25.06.2008, ka vendosur:
“- Rrëzimin e padisë si të pambështetur në ligj.
- Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të paditësit.”
6.1. Gjykata ka arsyetuar (ndër të tjera) se: “... Sikundër rezultoi ... kjo pasuri është
fituar në momentin kur është çelur trashëgimia ligjore e të ndjerës Haxhire Çeliku në vitin
1981 e pikërisht në dt 08.09.1981. ... nenin 318 të Kodit Civil ... vendimin unifikues të
Gjykatës së Lartë nr.24, dt. 13.03.2002 ...
Në këtë periudhë i ndjeri Seit Çeliku ka fituar të drejtën e bashkëpronësisë në 1/6
pjesë të pasurisë së nënës së tij ... ligji që rregullonte marrëdhëniet që lindnin për shkak të
trashëgimisë, ishte Dekreti nr.1892 dt 05.07.1954 “Mbi trashëgiminë” i cili ka qenë në fuqi
deri në dt 01.01.1982.
... Gjykata çmon se nuk qëndron pretendimi i paditësit se këto marrëdhënie
rregulloheshin nga Kodi Civil i vitit 1982, i cili ka hyre në fuqi pikërisht në dt 01.01.1982...
... momenti kur i ndjeri ka fituar pjesë të sendit në bashkëpronësi me të paditurit
dhe të tretët është pikërisht data e vdekjes së nënës së tij Haxhire Çeliku. ...
Ne nenin 96 të këtij dekreti është parashikuar se:
“... Në pasuritë e përbashkëta të bashkëshortëve nuk përfshihen sendet që secili ka
fituar gjatë martesës me dhurim ose trashëgim, dispozitat që ka secili në arkat e kursimit,
sendet e përdorimit thjesht personal si dhe sendet dhe veglat e ushtrimit te veprimtarisë ose
mjeshtërisë së tyre.”
... paditësja nuk ka mundur dot të fitonte cilësinë e bashkëpronarit mbi raportin 1/6
që bashkëshorti i saj i ndjeri Seit Çeliku ka fituar gjatë martesës së tij me paditësen. Në këtë
kuadër paditësja nuk arrin të provojë dot mënyrën ligjore të të qenit bashkëpronar në 1/2
pjesë mbi këtë raport ideal bashkëpronësie. ...
... pasuria e fituar nga i ndjeri Seit nuk është pasuri e cila përfshihej në
bashkëpronësi të bashkëshortëve. Kjo bashkëpronësi nuk lindi asnjëherë ndërmjet tyre për
faktin se ligji i kohës nuk i përfshinte pasuritë e fituara me anë të trashëgimisë si pasuri në
bashkëpronësi të bashkëshortëve. ...
Por ndërkohë paditësja mund të pretendojë dhe me cilësinë e trashëgimtarit të të
ndjerit Seit pronësinë mbi sendin që ka patur bashkëshorti i saj, dhe jo vetëm me cilësinë e
bashkëshortes së tij.
Në këtë aspekt Gjykata çmon se efektet e vendimit nr.2290, dt.05.05.1994 dhe nr.149,
dt.18.01.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë detyruese edhe për të në vështrim
të nenit 451/a të K.Pr.Civile. ...
Përsa i përket kërkimit në objektin e padisë mbi dorëzimin e pjesës takuese, ky kërkim
vjen në kundërshtim me rregullimin që ka bërë Gjykata e Lartë e RSH, me vendimin nr.56 dt
23.09.2002 ku ndërmjet të tjerave është rregulluar se:
”... Për pjesën që urdhërohet dorëzimi i kësaj pasurie, është e pabazuar e në këtë rast
padia nuk mund të ngrihet, për shkak se pjesët e bashkëpronarëve në këtë pasuri janë të
pandara (ideale)...”
Në këtë këndvështrim përsa kohë që raporti ideal ½ e 1/6 që pretendon paditësja në
këtë gjykim është raport ideal e i pandarë nuk mund të ngrihet kërkimi i dorëzimit të kësaj
pasurie.
Po kështu ky kërkim nuk mund ti drejtohet të paditurit Arjan Çeliku i cili mban një
pjesë të kësaj pasurie me titull pronësie të pacenuar të fituar në bazë të një veprimi juridik të
pagoditur ndonjëherë gjyqësisht. ... nenin 350 te K.Civil ...”
7. Kundër këtij vendimi është ankuar pala paditëse Bedrije Agalliu, dhe Gjykata e
Apelit Tiranë, me vendimin e saj nr.797, datë 16.06.2009 ka vendosur:
99
“- Lënien në fuqi të vendimit nr.5942, datë 25.06.2008 të Gjykatës së Rrethit
8. Kjo gjykatë ka arsyetuar se vendimi i gjykatës së faktit është i drejtë dhe tërësisht i
bazuar në prova dhe në ligj dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi. Vërehet se është zbatuar saktë e
drejta e trashëgimisë, me ndryshimet e ligjit në vite, gjë nga e cila ka rezultuar se paditësja,
nuk ka fituar asnjëherë cilësinë e bashkëpronares mbi sendin objekt gjykimi, për shkak të
martesës me të ndjerin Seit Çeliku.
9. Kundër këtij vendimi është ushtruar rekurs në Gjykatën e Lartë, nga pala paditësja
Bedrije Agalliu, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
10. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, Kodit Civil, Dekreti nr.1892, datë
05.07.1954 “Mbi trashëgiminë”, në të cilat është parashikuar:
10.1. Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
10.3. Neni 451/a i K.Pr.Civile: “Vendimi që ka marrë formë të prerë është i
detyrueshëm për palët, për trashëgimtarët e tyre, për personat që heqin të
drejta nga palët, për gjykatën që ka dhënë vendimin dhe për të gjitha gjykatat
dhe institucionet e tjera.
Vendimi që ka marrë formë të prerë ka fuqi vetëm për çka është vendosur
midis po atyre palëve, për të njëjtin objekt dhe për të njëjtin shkak. Një
konflikt që është zgjidhur me vendim të formës së prerë nuk mund të gjykohet
përsëri, përveç kur ligji parashikon ndryshe.”
10.4. Neni 318 i K.Civil: “Trashëgimia çelet kur vdes trashëgimlënësi dhe në
vendin ku ai ka patur banimin fundit. Kur ky nuk dihet, trashëgimia çelet në
vendin ku ndodhet e gjithë pasuria e tij ose pjesa kryesore e saj. Ajo
rregullohet sipas ligjit të kohës kur është çelur.”
10.5. Nenin 96 i Dekretit nr.1892: “... Në pasuritë e përbashkëta të bashkëshortëve
nuk përfshihen sendet që secili ka fituar gjatë martesës me dhurim ose
trashëgim, dispozitat që ka secili në arkat e kursimit, sendet e përdorimit
thjesht personal si dhe sendet dhe veglat e ushtrimit te veprimtarisë ose
11. Në seancën gjyqësore në Gjykatë të Lartë, në datë 27.02.2014, ka rezultuar se ka

ndërruar jetë paditësja Bedrije Agalliu dhe në bazë të dëshmisë së trashëgimisë ligjore është
bërë kalimi procedural duke u thirrur si palë në gjykim: Muharrem Çeliku (i biri), Ali Çeliku
(i biri) dhe Hafsa Karaj (Çeliku) (e bija). Po ashtu, ka rezultuar se ka ndërruar jetë Ali Çeliku,
por që për të nuk ishte çelur dëshmia e trashëgimisë, ndaj Gjykata e Lartë ka shtyrë
shqyrtimin çështjes deri në depozitimin e dëshmisë së trashëgimisë. Në seancën e datës
20.04.2016 është bërë kalimi procedural i palës paditëse Ali Çeliku me trashëgimtarët ligjorë
100
të tij sipas dëshmisë së trashëgimisë, duke thirrur në gjykim: Vaje Çeliku (bashkëshortja),
Ervin Çeliku (i biri) dhe Erald Çeliku (i biri).
12. Në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të
administruara gjatë gjykimeve, vendimeve gjyqësore si dhe pretendimeve të rekursit, Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit
është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të kërkesave të ligjit material e procedural dhe nuk
ka vend të cenohet.
13. Kolegji Civil evidenton se gjykatat kanë zhvilluar një proces të rregullt ligjor,
duke garantuar zhvillimin e një hetimi të plotë e të gjithanshëm të mosmarrëveshjes objekt
gjykimi, si dhe ju kanë dhënë përgjigje kërkimeve dhe pretendimeve të palëve.
13.1. Ato kanë bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave, kanë bërë një
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshje, duke e zgjidhur atë
në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, të detyrueshme për zbatim (neni
16 i Kodit të Procedurës Civile).
14. Kolegji Civil pasi mori në konsideratë pretendimet e palës paditëse rekursuese
vlerëson se është i drejtë arsyetimi i gjykatave të faktit se pasuria e pretenduar nga Bedrie
Agalliu nuk është përfituar nga ajo, as si bashkëpronare me të shoqin dhe as si trashëgimtare
e tij.
15. Sikurse kanë arsyetuar gjykatat pasuria e kërkuar me këtë padi, është pasuri e
përfituar nga i ndjeri Seit Çeliku, i shoqi i Bedrie Agalliu, me trashëgimi nga e ëma e tij, në
momentin kur është çelur trashëgimia ligjore e të ndjerës Haxhire Çeliku në vitin 1981,
referuar nenit 318 të Kodit Civil, i cili parashikon shprehimisht: “Trashëgimia çelet kur vdes
trashëgimlënësi...”.
15.1. Momenti i çeljes së trashëgimisë, ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, lidhet
me vdekjen e trashëgimlënësit dhe jo kur me momentin kur lëshohet dëshmia e trashëgimisë,
referuar gjithë qëndrimit të mbajtur në praktikën gjyqësore (shih dhe vendimin unifikues të
Gjykatës së Lartë nr.24 datë 13.03.2002). Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të
sjellë në vëmendje se me çelje të trashëgimisë kuptohet vërtetimi i atyre rrethanave, fakteve
juridike të cilat përcaktojnë lindjen e marrëdhënies së trashëgimisë. Si fakt juridik që shërben
për çeljen e trashëgimisë është vdekja e trashëgimlënësit (fizikisht e konstatuar ose shpallja e
tij si i vdekur). Trashëgimia çelet kur vërtetohen një nga këto dy rrethana dhe që sjell kalimin
e të drejtave pasurore të trashëgimlënësit tek trashëgimtarët e tij ligjorë ose testamentarë.
Koha e çeljes së trashëgimisë është caktuar nga ligji dhe i korrespondon kohës së vdekjes së
trashëgimlënësit (neni 318 i K.Civil).
15.2. Në këto kushte është i drejtë arsyetimi i gjykatës se me vdekjen e të ndjerës
Haxhire Çeliku në vitin 1981: “...i ndjeri Seit Çeliku ka fituar të drejtën e bashkëpronësisë në
1/6 pjesë të pasurisë së nënës së tij ...
... ligji që rregullonte marrëdhëniet që lindnin për shkak të trashëgimisë, ishte Dekreti
nr.1892 dt 05.07.1954 “Mbi trashëgiminë” i cili ka qenë në fuqi deri në dt 01.01.1982.
... Ne nenin 96 të këtij dekreti është parashikuar se:
“... Në pasuritë e përbashkëta të bashkëshortëve nuk përfshihen sendet që secili ka fituar
gjatë martesës me dhurim ose trashëgim, dispozitat që ka secili në arkat e kursimit, sendet e
përdorimit thjesht personal si dhe sendet dhe veglat e ushtrimit te veprimtarisë ose
... pasuria e fituar nga i ndjeri Seit nuk është pasuri e cila përfshihej në bashkëpronësi të
bashkëshortëve. Kjo bashkëpronësi nuk lindi asnjëherë ndërmjet tyre për faktin se ligji i
kohës nuk i përfshinte pasuritë e fituara me anë të trashëgimisë si pasuri në bashkëpronësi të
bashkëshortëve. ...”
101
15.3. Bazuar në sa më sipër, Kolegji Civil çmon të drejtë arsyetimin e gjykatave se
Bedrije Agalliu nuk është bërë bashkëpronare e pasurisë që i shoqi ka përfituar me trashëgim
nga e ëma.
16. Nga ana tjetër, i drejtë është qëndrimi i gjykatave edhe përsa i përket faktit se
Bedrije Agalliu nuk përfiton as si trashëgimtare e të ndjerit Seit Çeliku, duke e lidhur këtë me
efektin detyrues të vendimeve nr.2290, datë 05.05.1994 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe vendimit nr.149, datë 18.01.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, bazuar
në nenin 451/a të Kodit të Procedurës Civile.
17. Konkretisht, rezulton se me vendimin nr.2290, datë 05.05.1994 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë (shih vendimin faqe 52-54 të dosjes gjyqësore) vetë familja Çeliku
ka pjesëtuar pronën (banesën në rrugën “M.Grameno”, nr.74) dhe Seit Çeliku pjesën takuese
të tij ia ka dhënë vëllezërve Haki dhe Ilmi Çelikut, pra të drejtat e pronësisë që ai ka patur
kanë kaluar tek të paditurit me shprehjen e vullnetit nga vetë Seit Çeliku. Ky vendim ka
marrë formë të prerë (pasi është lënë në fuqi nga vendimi nr.3362, datë 28.10.1994) dhe me
të drejtë gjykatat kanë vlerësuar se ai është detyrues jo vetëm për palët ndërgjyqëse, por edhe
trashëgimtarët e tyre, në vështrim të nenit 451/a të Kodit të Procedurës Civile.
17.1. Neni 451/a i Kodit të Procedurës Civile parashikon se “Vendimi që ka marrë
formë të prerë është i detyrueshëm për palët, për trashëgimtarët e tyre, për personat që heqin
të drejta nga palët, për gjykatën që ka dhënë vendimin dhe për të gjitha gjykatat dhe
institucionet e tjera.
Vendimi që ka marrë formë të prerë ka fuqi vetëm për çka është vendosur midis po
atyre palëve, për të njëjtin objekt dhe për të njëjtin shkak. Një konflikt që është zgjidhur me
vendim të formës së prerë nuk mund të gjykohet përsëri, përveç kur ligji parashikon
ndryshe.”
17.2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, referuar kësaj dispozite procedurale,
çdo pretendim i palës paditëse për vlerën ligjore të vendimit nr.2290, datë 05.05.1994 në
gjykimin e çështjes në shqyrtim, është i pabazuar. Pala paditëse/rekursuese pretendon se me
vendimin nr.2290, datë 05.05.1994, gjykata veç pjesëtimit në natyrë të shtëpisë, është
shprehur në mënyrë të gabuar edhe për pjesëtimin e truallit, kur në fazën e parë të pjesëtimit
bëhej fjalë vetëm për ndarjen e shtëpisë. Kolegji Civil çmon se, duke qenë përpara një
vendimi të formës së prerë, nuk mund të rivlerësojë apo konstatojë në këtë gjykim, sikundër
pretendon pala paditëse se vendimi i fazës së parë dhe të dytë kanë mospërputhje (kjo mund
të bëhej me mjete tjera ligjore dhe vetëm në përputhje me ligjin). Vërtet kalimi në fazën e
dytë të pjesëtimit bëhet vetëm pasi vendimi i fazës së parë të pjesëtimit merr formë të prerë,
por ai është vendim i ndërmjetëm (referuar neneve 370, 371 i Kodit të Procedurës Civile),
ndërsa vendimi i fazës së dytë vendos përfundimisht lidhur me pjesëtimin e sendit, pra
vendimi i fazës së dytë është vendimi përfundimtar.
17.3.Në rastin në shqyrtim, në përfundim të gjykimit të pjesëtimit me vendimin
nr.2290 dt 05.05.1994, rezulton se i ndjeri Seit Çeliku ka hequr dorë nga pjesa e tij e pasurisë
dhe gjykatat e kanë pjesëtuar sendin (shtëpi dhe truall mes vëllezërve të tjerë). Pra kemi një
vendim të formës së prerë që e ka rregulluar më parë marrëdhënien juridike të pronësisë
midis trashëgimlënësit të palës paditëse dhe palës së paditur.
17.4. Referuar nenit 451/a të Kodit të Procedurës Civile, ajo çka është vendosur në
këtë vendim për ato të drejta pasurore (objekt i atij gjykimi) të trashëgimlënësit të palës
paditëse, Seit Çeliku, është i detyrueshëm edhe për trashëgimtarët e kësaj pale. Nuk mundet
të pretendojnë trashëgimtarët një të drejtë, nga e cila vetë trashëgimlënësi i tyre, Seit Çeliku,
ka hequr dorë në gjallëri të tij. Sipas qëndrimit të Gjykatës Kushtetuese, autoriteti e fuqia e
“gjësë së gjykuar” mbulon përfshin jo vetëm urdhërimet e dispozitivit të vendimit gjyqësor,
por dhe vërtetimet e fakteve dhe zbatimin e të drejtës, të përcaktuara në pjesën përshkruese
arsyetuese të vendimit, me kusht që të jenë kryer me qëllim të dhënies së vendimit gjyqësor
102
dhe t’i përkasin fakteve ose marrëdhënieve që kanë formuar objektin e gjykimit mbi të cilin
gjykata ka dhënë vendimin e saj (shih vendimin nr.24, datë 12.11.2008 të Gjykatës
Kushtetuese). Në këto kushte, ajo pjesë e pasurisë që është pjesëtuar (ndarë) përfundimisht
me këtë vendim të formës së prerë, mes të paditurve dhe trashëgimlënësit të palës paditëse (i
cili ka hequr dorë nga pjesa e tij) nuk mund të rivlerësohet apo ndryshohet me këtë gjykim.
Ky Kolegj thekson edhe njëherë se, bazueshmëria e një vendimi të formës së prerë nuk mund
të kontestohet, veçse kur në Kodin e Procedurës Civile parashikohen shprehimisht forma dhe
mjete të posaçme për një gjë të tillë.
18. Gjithashtu, nga aktet e dosjes rezulton se mes palëve Hafsa Çeliku (vajza e Seit
dhe Bedrije Agalliut) si paditëse dhe të paditurit Arjan Çeliku, Hilmi Çeliku, Myzejen
Këllezi, Shpresa Kryemadhi është zhvilluar një tjetër gjykim ku paditësja ka kërkuar njohjen
bashkëpronar në 1/6 pjesë të truallit. Me vendimin nr.149, datë 18.01.2005, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, ka rrëzuar padinë Hafsa Çelikut me arsyetimin se të drejtat e pronësisë që
ka patur trashëgimlënësi i saj (Seit Çeliku) kanë kaluar tek të paditurit, sipas vendimit
nr.2290, datë 05.05.1994 të Gjykatës së Rrethit Tiranë (i detyrueshëm për paditësen si
trashëgimtare e palës Seit Çeliku).
18.1. Vendimi nr.149, datë 18.01.2005, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka
marrë formë të prerë pasi është lënë në fuqi me vendimin nr.136, datë 02.02.2006 të Gjykatës
së Apelit dhe Gjykata e Lartë, me vendimin nr.342, datë 09.03.2007, ka vendosur
“Mospranimin e Rekursit”. Në kuptim të nenit 451/a të Kodit të Procedurës Civile ky vendim
ka efektin e “gjësë së gjykuar” (res judicata), duke qenë se palë paditëse ka qenë Hafsa
Çeliku (po në cilësinë e trashëgimtares së Seit Çelikut), dhe bëhet fjalë për të njëjtin objekt
gjykimi, e lidhur me të drejtat pronësore mbi të njëjtën sipërfaqe. Kur padia rrëzohet, fakti
juridik që qëndron në themel të saj vërtetohet si i pathemeltë dhe padia me të njëjtin objekt
nuk mund të ringrihet mbi të njëjtin fakt juridik kundër të njëjtës palë. Kolegji Civil çmon se
vlera (efekti reflektues) e vendimit nr.149, datë 18.01.2005 për çështjen në shqyrtim lidhet jo
vetëm me atë çfarë është kërkuar dhe vendosur, por edhe me arsyetimin e përdorur nga
gjykata (kjo referuar edhe parimit të vjetër të së drejtës “ubi eadem est ratio, ibi eadem est
solutio” kur motivet janë të njëjta edhe zgjidhja duhet të jetë e tillë).
19. Për gjithë sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
nr.797, datë 16.06.2009, i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim të ligjit dhe si i
tillë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 20.04.2016
103
Nr. 00-2016-1254 i Vendimit (128)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 20.04.2016 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.00077/13,

PADITËS: ARJANA GJOKA, e përfaqësuar në gjykim

nga av.Thanas Mërkuri
TË PADITUR: LEFTERI LAZERI, në mungesë,
ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURISË SË PALUAJTSHME SARANDË,
në mungesë,
OBJEKT:
Detyrimin e të paditurës Lefteria Lazeri të më njohë pronar
mbi pasurinë e regjistruar me nr.1312 të pasurisë me sipërfaqe trualli 247.1 m2
dhe ndërtesë 46 m2 të ndodhur në fshatin Piqeras, zona kadastrale nr.2963.
Shpalljen relativisht të pavlefshme të regjistrimit në listën e trojeve të fshatit Piqeras
zona kadastrale nr.2963 të pasurisë nr.1321 në emër të Timoleo Jorgo Bitri
transkriptuar në favor të Lefteria Lazeri.
Baza Ligjore: Neni 349 e vijues i K.Civil, ligji nr.7843 datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”,
neni 2/1, 27 të VKM nr.432 datë 14.08.1995,
ligji nr.8485, datë 12.05.1999 “K.Pr.Administrative”,
nenet 116/c, 117/2,137 e vijues të K.Pr.Civile ,
neni 32/a, 153 e vijues.

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë padisë me nr.21246-01548-23-2011/78 Regj.Them. datë
15.09.2011 regjistrimi të paditëses Arjana Gjoka.
Shpenzimet gjyqësore lihen në ngarkim të palës paditëse”.

“Lënie në fuqi të vendimit civil nr.23-2012-281 (144) datë 06.02.2012, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.”
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse Arjana

Gjoka, e cila parashtron këto shkaqe:
104
- Në vitet 1947, 1950 e në vazhdim, regjistrimi kadastral i trojeve dhe tokave bujqësore
ishte e vetmja mënyrë ligjore e regjistrimit të pronësisë të familjeve bujqësore. Për
rrjedhoje pronësia mbi banesën dhe truallin e saj të regjistruar rregullisht në
regjistrin kadastral, vërteton plotësisht titullin e pronësisë. Regjistrimi i fundit
kadastral i trojeve ka qenë ai i vitit 1951. Nga pala paditëse në gjykim është provuar
se: Në këtë listë pronësi (nr.52) janë bërë ndryshime në vitin 1958 me fletë
ndryshimin nr.64/56, me të cilën nga listë pronësia nr.52 është hequr sipërfaqja e
truallit 300 m2 dhe ka ngelë vetëm 300 m2 në emër të Gogo Thanas Bitri e Leo
(Timoleo) Gogo Bitri. Nga disponimi me fletë ndryshimet banesa me sipërfaqe trualli
300 m2, me fletë ndryshimin nr.63/56 i ka kaluar Vitori Gogo Bitrit, (vajzës së Gogo
Bitrit dhe motrës së Timoleo Bitrit) dhe është regjistruar në listë pronësinë me
nr.206.
- Dokumenti i mësipërm vërteton më së miri se Gogo Thanas Bitri (babai i Vitori Bitrit)
dhe Leo (TimoIeo) Gogo Bitri (vëllai i Vitori Bitrit) kanë hequr dorë nga pronësia
mbi banesën dy katëshe dhe truallin e saj, duke ja kaluar atë Vitori Bitrit, ndërsa vetë
kanë mbajtur banesën dhe truallin e regjistruar në listë pronësinë me nr.52.
- Në aktin e ekspertimit të porositur nga Gjykata e Apelit është dhënë zgjidhja e
pyetjeve të bëra nga vetë gjykata. Në regjistrimet kadastrale të vitit 1951, në listë
pronësinë me nr.52, figuron 600 m2 truall në emër të Gogo Bitri dhe Timoleo Bitri.
Në ndryshimet kadastrale të vitit 1958, trualli i mësipërm është ndarë në dy pjesë. Ne
listë pronësinë nr.52, ka mbetur sipërfaqja 300 m2 me pronar Gogo Bitri e Timoleo
Bitri, ndërsa në listë pronësinë e re me nr.206 është regjistruar sipërfaqja 300 m2 me
pronare Vitori Gogo Bitri.
- Gjykata e Apelit qëllimisht nuk ka arsyetuar Vërtetimin e Seksionit të Kadastrës të
Këshillit të Rrethit Sarandë datë 12.02.1996 që disponohet në origjinal. Ky dokument
vërteton gjithashtu dhe faktin se deri në këtë vit, 1996 nuk ka pasur asnjë ndryshim në
listën e trojeve në emër të Vitori Gogo Bitrit.
- Gjykata e Apelit qëllimisht nuk ka arsyetuar pretendimin e ngritur në ankim se
regjistrimi i banesës në emër të Timoleo Bitrit trashëgimlënësi i të paditurës Lefteri
Lazri është bërë në kundërshtim me V.K.M. nr.432 datë 14.08.1995 “Për procedurat
e regjistrimit të pasurive të paluajtshme në zonën urbane të fshatit”.
- Ekspertët kanë sqaruar qartë me shkrim dhe me skica se në këtë banesë sot banon
djali i tij Thanas Bitri. Në banesën tjetër që sot banon e paditura Lefteri Lazri, në
dokumentet kadastrale listë pronësia nr.206, figurojnë në emër të Vitori Gogo Bitrit.
- Shtrohet pyetja, cilat janë aktet që konfirmojnë pronësinë e Timoleo Bitrit? 1.
Testamenti i datës 21.05.1986, nuk është akt që konfirmon pronësinë. Testamenti
është vullneti i shprehur i testament lënësit. Pasuria mbi të cilën ai shprehet nuk e
bën atë pronar. Një llogjik e tillë do të na çonte në disponime të pasurive pa qenë
pronar i tyre.
- 2. Regjistrimi kadastral i vitit 1947 në listë pronësinë nr.128 me sipërfaqe trualli 250
m2 që përmend gjykata në arsyetim ka pësuar ndryshime në regjistrimet kadastrale të
vitit 1951 në listë pronësinë me nr.52, me të njëjtët pronarë, por në sipërfaqen 600
m2. Gjithashtu ka pësuar ndryshime në vitin 1958, kur prej listë pronësisë nr.52 janë
hequr sipërfaqja e truallit 300 m2 dhe kanë kaluar në listë pronësinë me nr.206 në
emër të pronares Vitori Gogo Bitri.
- Në kundërshtim me nenin 5 të K.Pr.Civile, Gjykata ka gabuar dhe në objektin e
padisë për pikën e 2-të, për shpalljen absolutisht të pavlefshëm të regjistrimit.... të
përshkruar si në pjesën hyrëse të vendimit dhe në arsyetimin e vendimit, (faqe 8, dy
paragrafët e fundit).
105
- Gjykatësja ka harruar se është bërë kërkesa për saktësimin e objektit të padisë në
pikën e 2-të, nga pavlefshmëri absolute, në pavlefshmëri relative.
- Në kundërshtim me nenin 253 të K.Pr.Civile, Gjykata ka gabuar në vlerësimin e
provave dokumentare të paraqitura nga palët. Vërtetimi i paraqitur nga e paditura,
lëshuar nga Kryesia e Fshatit Piqeras datë 30.08.1995, nuk ka fuqinë e një akti zyrtar
në kuptim të neni 253 të K.Pr.Civile. Në këtë vërtetim nuk tregohet burimi i tij se mbi
ç’bazë është përpiluar, cili ka qenë titulli i pronësisë etj.
- Vërtetimi i paraqitur nga e paditura, lëshuar nga Zyra e Gjendjes Civile të Komunës
Lukovë, pa datë, sipas të cilit Gole Bitri e bashkëshortja Kristina Bitri, deri sa
ndërruan jetë kanë qenë banues në fshatin Piqeras, ka kuptimin që gjendja e tyre në
dokumentet e gjendjes civile ka qenë në fshatin Piqeras.
- Testamenti nuk është titull pronësie. Testamenti është shprehje e vullnetit të
trashëgimlënësve, por në se janë ose jo pronare përsa disponojnë në testament kjo
nuk provohet me shprehjet e testamentit. Pronësia mbi ndërtesën dhe truallin duhet të
provohet me dokumente ligjore, të njohura si të tilla nga shteti Shqiptar.
- Edhe provat me dëshmitarë të administruar nga Gjykata janë shumë kontradiktore
me njëra tjetrën.
- Gjykata e Apelit caktoi grup ekspertësh për të vërtetuar ekzistencën e sipërfaqes së
truallit dhe ndërtesës dy katëshe, dhomën e veçantë për të cilën ka disponuar me
testament Timoleo Bitri, si dhe sipërfaqen e truallit dhe ndërtesën Gogo Thanas Bitrit
e Timoleo Thanas Bitrit që sot e ka Thanas Bitri, ndërsa truallin dhe ndërtesën e
Vitori Gogo Bitrit, sot aktualisht e ka e paditura Lefteri Lazri.
- Si përfundim, Timoleo Bitri apo trashëgimtarja e tij e paditura Lefteri Lazri nuk kanë
paraqitur ndonjë dokument pronësie për regjistrimin e banesës në fshatin Piqeras.
Regjistrimi i banesave dhe trojeve pa ndonjë dokument pronësie, bie ndesh me
zbatimin e VKM si më sipër.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; dëgjoi përfaqësuesin e paditëses
Arjana Gjoka, av.Thanas Mërkuri i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe
të gjykatës së shkallës së parë, pranimin e padisë ose në alternativë prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe të gjykatës së shkallës së parë, kthimin e çështjes për rishqyrtim në
njërën nga gjykatat; në mungesë të palëve të tjera ndërgjyqëse, dhe si bisedoi çështjen në
tërësi,
VËREN
I. Rrethanat e çështjes.
1. Paditësja Arjana Gjoka është trashëgimtare e vetme ligjore e radhës së parë e
trashëgimlënëses Vitoria Konomi e përcaktuar si e tillë me vendimin nr.498, datë
28.01.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
2. E paditura Lefteria Lazëri është trashëgimtare testamentare me titull të posaçëm e
trashëgimlënësve Timoleo dhe Kristina Bitri mbi një shtëpi banimi dy katëshe e
përbërë nga një dhomë në çdo kat e ndodhur në fshatin Piqeras referuar vendimit
nr.681, datë 20.05.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë për lëshimin e
dëshmisë së trashëgimisë testamentare për të drejtat trashëgimore të rrjedhura prej
trashëgimlënësve Timoleo dhe Kristina Bitri.
3. E paditura Lefteria Lazëri nga ana e saj figuron pronare e pasurisë me nr.1321,
regjistruar në volumin nr.3, faqe 116 e përbërë nga truall me sipërfaqe 247 m2 nga e
cila ndërtesë me sipërfaqe 46 m2 e ndodhur në fshatin Piqeras të rrethit Sarandë sipas
106
çertifikatës për vërtetim pronësie datë 27.08.2009. Sipas ZVRPP Sarandë regjistrimi i
kësaj pasurie në emër të Lefteria Lazërit është bërë pas aplikimit të vendimit të
gjykatës nr.681, datë 20.05.2009, i cili e përcaktonte atë si trashëgimtare të kësaj
pasurie nga babai i saj Timoleo Bitri.
4. Fillimisht kjo pasuri në bazë të printimit të tretë të kartelave të pasurisë së
paluajtshme dhe listës së trojeve ishte regjistruar në emër të Timoleo Bitrit. Sipas
ZRPP Sarandë pasuria është regjistruar sipas listës së trojeve në bazë të VKM-së
nr.432, datë 14.08.1995, “Për procedurat për regjistrimin e pasurive të paluajtshme në
zonat rurale të fshatit” dhe në bazë të verifikimit të dokumentit arkivor ka rezultuar se
nuk është paraqitur ndonjë ankesë gjatë afatit 90 ditor të njoftimit publik sipas nenit
25 të ligjit nr.7843, datë 14.07.1994, “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” i
ndryshuar.
5. Sipas paditëses Arjana Gjoka regjistrimi në zonën kadastrale nr.2963 i pasurisë me
nr.1321 truall 247 m2 dhe ndërtesës me sipërfaqe 46 m2 në fshatin Piqeras në emër të
shtetasit Timoleo Bitri është i gabuar. Ai nuk ka pasur ndonjë dokument që të
përcaktojë pronësinë mbi ndërtesën apo truallin në emër të tij. Përkundrazi sipas tij,
ky dokument i regjistrimit të pronësisë truallit dhe ndërtesës figuron në emër të
trashëgimlënëses Vitoria Gogo Bitri (Konomi).
6. Në regjistrimin kadastral të vitit 1951 figuron listë pronësia nr.52 katundi Piqeras,
nënprefektura Sarandë me emër e mbiemër të kryefamiljarit Gogo Thanas Prifti dhe
emri e mbiemri i kryetarëve të kurorave Leo (Timoleo) Gogo Bitri. Në këtë listë
pronësi figurojnë të regjistruara 600 m2 truall sot banesa e regjistruar në emër të të
paditurës dhe banesa e Thanas Bitrit. Në këtë listë pronësi nr.52 në vitin 1956 janë
bërë ndryshime me listë ndryshimin nr.64/56 me të cilën nga listë pronësia nr.52 është
hequr sipërfaqja e truallit 300 m2 dhe ka ngelur vetëm 300 m2 në emër të Gogo
Thanas Bitrit e Leo Gogo Bitri.
7. Nga disponimi në fletë ndryshimet banesa me sipërfaqe trualli 300 m2 me fletë
ndryshimin nr.63/56 i ka kaluar Vitori Gogo Bitri vajzës së Gogo Bitrit. Ky dokument
vërteton më së miri se Gogo Thanas Bitri (babai i Vitori Bitri) dhe Leo (Timoleo)
Gogo Bitri (vëllai i Vitori Bitri) kanë hequr dorë nga pronësia mbi banesën dy katëshe
dhe truallin e saj dhe ia kanë kaluar atë Vitori Bitrit. Pas kësaj periudhe nuk ka më
asnjë dokument apo provë shkresore tjetër që të jenë bërë ndryshime në këto
regjistrime kadastrale.
8. Për rrjedhojë sipas përfaqësuesit të palës paditëse pronare legjitime e ndërtesës 2
katëshe dhe truallit të saj figuron Vitori Gogo Konomi (Bitri) trashëgimtare e së cilës
është Arjana Gjoka.
9. Ndërkohë që pala e paditur Lefteria Lazëri për të kundërshtuar këtë pretendim të palës
paditëse paraqiti si provë: Vërtetim datë 17.09.1995 me nr.334/1 prot. të lëshuar nga
Këshilli i Rrethit Sarandë sipas të cilit:..në librin e pronësisë së fshatit Piqeras të vitit
1947 figuron emri i Gogo Thanas Bitrit kurorë, Leo Gogo Bitri me nr.liste pronësie
128 në faqen 128, 128/1 Piqeras truall 250 m2; vërtetimi i lëshuar nga Zyra e
Gjendjes Civile e Komunës Lukovë sipas të cilit Timeleo Gogo Bitri dhe
bashkëshortja e tij znj. Kristina Gogo Bitri deri sa ndërruan jetë kanë qenë banues në
fshatin Piqeras; vërtetim datë 30.08.1995 të lëshuar nga kryesia e fshatit Piqeras sipas
të cilit z.Timoleo Gogo Bitri ka në pronësi të vetë në fshatin Piqeras një shtëpi banimi
e ndërtuar në vitin 1943 dhe ka banuar aty që prej këtij viti; Shkresë datë 14.12.2011
me nr.2223 prot. lëshuar nga Komuna Lukovë drejtuar ZVRPP Sarandë, sipas së cilës
rezulton se: nga verifikimi i dokumentacionit lista e trojeve, azhornimi në fshatin
Piqeras rezulton me nr.pasurie 1321, është në emër të z.Timoleo Jorgo Bitri truall
247,1 m2 me sipërfaqe ndërtimi 46,0 m2.
107
10. Në këtë situatë faktike, paditësja i është drejtuar gjykatës së shkallës së parë me
padinë sa sipër.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.144, datë 06.02.2012, ka
vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë padisë me nr.21246-01548-23-2011/78 Regj.Them. datë
15.09.2011 regjistrimi të paditëses Arjana Gjoka.
Shpenzimet gjyqësore lihen në ngarkim të palës paditëse”.
11.1 Në marrjen e vendimit ajo gjykatë ka arsyetuar: “...omissis... paditësja Arjana
Gjoka si trashëgimtare e vetme ligjore e trashëgimlënëses Vitoria Gogo Bitri
(Konomi) legjitimohet në kërkimin për rivendosjen e të drejtave të shkelura. Së
pari shtëpia dy katëshe e ndodhur në fshatin Piqeras të Rrethit Sarandë e përbërë
nga një dhomë lart dhe një dhomë poshtë ka qenë ndërtuar prej shtetasit Gogo
Bitri, gjyshit të palëve ndërgjyqëse, babai i Timoleo dhe Vitori Bitrit. Në këtë
shtëpi, ka jetuar Timoleo Bitri së bashku me familjen e tij dhe dy motrat Evanthia
Bitri dhe Vitori Bitri, e cila ka jetuar atje deri në vitin 1957, vit në të cilin ishte
martuar dhe ishte larguar për të jetuar në Tiranë. Timoleo Bitri nga ana e tij ka
jetuar në këtë shtëpi deri në vitet e fundit të jetës së bashku me gruan Kristina
Bitri..... Me testamentin e datës 21.05.1986 nr.582 repertori nr.21 kol.
trashëgimlënësit Timoleo dhe Kristina Bitri para noteres Irini Kallexhi kanë
deklaruar se: “Në katundin Piqeras kemi në pronësinë tonë të përbashkët një
shtëpi banimi dy katëshe të përbërë me nga një dhomë në çdo kat ku banojmë sot.
Këtë shtëpi mbas vdekjes tonë kërkojmë tìa lëmë me testament vajzës sonë
Lefteri Lazëri banues në qytetin e Durrësit. Veç kësaj shtëpie disponojmë edhe
një dhomë të veçantë që është mbas shtëpisë së djalit tonë të quajtur Thanas
Bitri. Dëshirojmë që Thanasin ta emërojmë trashëgimtar testamentar për këtë
dhomë mbas vdekjes tonë…” Në këtë mënyrë sipas përmbajtjes së këtij testamenti
rezulton se të paktën deri në vitin 1986 në shtëpinë dy katëshe objekt konflikti
kanë jetuar Timoleo dhe Kristina Bitri, të cilët me vullnetin e tyre kanë vendosur
që këtë shtëpi tìa lënë në pronësi vajzës së tyre Lefteri Lazëri ndërkohë që
dhomën e veçantë, e cila sot sipas ekspertit është shndërruar në garazh ia ka lënë
në pronësi djalit të tyre Thanas Bitri, i cili nga ana e tij kishte në pronësi një
tjetër shtëpi dhe kjo dhomë e veçantë gjëndej pikërisht mbas shtëpisë së tij. Nga
përmbajtja e këtij testamenti rezulton se Timoleo dhe Kristina Bitri janë sjellë
dhe njohin veten për pronarë të shtëpisë dykatëshe dhe me vullnetin e tyre të lirë
kanë vendosur tìa lënë në pronësi mbas vdekjes vajzës së tyre Lefteri Lazëri me
banim në Durrës. ..Po tì referohemi regjistrimeve kadastrale për këtë pasuri
rezulton se vetëm në regjistrimin e vitit 1951 figuron e regjistruar prona e
znj.Vitori Gogo Bitri në fshatin Piqeras të rrethit Sarandë. Në fakt po tì
referohemi vërtetimit të lëshuar nga seksioni i kadastrës së rrethit Sarandë
konstatohet lehtë një pasaktësi, pasi nëse nga njëra anë në këtë vërtetim
përmendet fakti se në regjistrat kadastral të regjistrimit të vitit 1951 figuron e
regjistruar prona e znj. Vitori Gogo Bitri, nga ana tjetër në këtë vërtetim thuhet
se kjo listë pronësie është krijuar në vitin 1956 me fletë ndryshime 63/56 dhe ka
ardhur nga listë pronësia nr.52 e Gole Bitrit. Në këtë mënyrë konstatohet lehtë
pasaktësia e përmbajtjes së këtij vërtetimi, pasi nuk ka mundësi që rregjistrimi
kadastral i viti 1951 ti referohet fletë ndryshimeve të vitit 1956. Gjithashtu, sipas
vërtetimit datë 17.09.1995 nr.334/1 prot. të arkivit të rrethit Sarandë në librin e
pronësisë së fshatit Piqeras të vitit 1947 figuron emri i Gogo Thanas Bitrit me
kurorë Leo Bitrin si pronar i truallit me sipërfaqe 250 m2, ndërkohë që në
vërtetimet e tjera të lëshuara nga pleqësia e fshatit Piqeras si dhe në shkresën e
108
komunës Lukovë drejtuar ZVRPP Sarandë pranohet faki se shtëpia dy katëshe e
cila zë një sipërfaqe trualli prej 300 m2 ka qenë në pronësi të Timoleo Bitrit. Në
këtë mënyrë, gjykata çmon se pretendimi i paditëses se kjo pasuri shtëpi 2
katëshe me sipërfaqe 46 m2 dhe truall me sipërfaqe 247,1 m2 regjistruar në
nr.1321 pasurie në zonë kadastrale 2963 nuk ka qenë në pronësi të Vitori Bitrit
sikurse pretendohet nga pala paditëse, por kjo shtëpi ka qenë ndërtuar nga Gogo
Bitri, i cili duke qenë pronar i dy shtëpive njërën ia ka dhuruar djalit të tij
Timoleo Bitri për të jetuar së bashku me familjen e tij dhe dy motrat. ... Pala
paditëse si trashëgimtarë e vetme ligjore e trashëgimlënëses Vitori Bitri nuk
arriti të provojë se kjo shtëpi ka qenë në pronësi vetëm të nënës së saj Vitori
Bitri, por në të kundërt pala e paditur me prova shkresore dhe dëshmitare provoi
se shtëpia ka qenë ndërtuar nga Gogo Bitri, i cili kishte në pronësi të vetë dy
shtëpi, ku në njërën jetonte ai vetë dhe në tjetrën jetonte djali i tij Timoleo Bitri
me familjen dhe fillimisht edhe me dy motrat derisa Vitoria u martua në vitin
1957. Si rrjedhim, paditësja Arjana Gjoka nuk mund të pretendojë pronësinë e
saj mbi këtë pasuri si pronare e vetme pasi këtë pronësi nuk e ka patur as nëna e
saj Vitori Bitri. Nëse paditësja mund të pretendojë për të drejta bashkëpronësie
mbi këtë pronë si pasuri që rrjedh prej gjyshit të saj Gogo Bitri, ku Vitori Bitri si
një prej trashëgimtarëve të tij ligjore trashëgonte pjesë të caktuar në këtë pasuri
kjo është një çështje që kërkon hetim të posaçëm, pasi ekziston mundësia që
Gogo Bitri këtë shtëpi t’ia ketë dhuruar djalit të tij Timoleo Bitri dhe në rast se
nuk vërtetohet ky fakt, atëherë Vitori Bitri trashëgon edhe ajo në këtë pasuri.
(...).”
12. Mbi ankimin e paditëses Arjana Gjoka, Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin
nr.513 datë 30.10.2012 ka vendosur:
“Lënie në fuqi të vendimit civil nr.23-2012-281 (144), datë 06.02.2012, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë.”
13. Kundër vendimit nr.513, datë 30.10.2012, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka
paraqitur rekurs paditësja Arjana Gjoka me shkaqet e lartpërmendura.
II. Ligji i zbatueshëm.

14.1 Neni 6 i K.Pr.Civile: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të shprehet
mbi gjithçka kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”
14.3 Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
14.4 Neni 20 i K.Pr.Civile: “Gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë të zbatohet
parimi i kontradiktorialitetit.
Ajo e mbështet vendimin e saj vetëm në mjetet, shpjegimet, dokumentet e
provat e tjera të treguara ose të sjella nga palët, kur këto të fundit kanë qenë
në gjendje të debatojnë sipas parimit të kontradiktorialitetit.”
14.5. Neni 253 i K.Pr.Civile: “Aktet zyrtare që përpilohen nga nëpunësi i shtetit ose
personi që ushtron veprimtari publike, brenda kufijve të kompetencës së tyre
109
dhe në formën e caktuar, përbëjnë provë të plotë të deklarimeve që janë bërë
përpara tyre për faktet që kanë ngjarë në prani të tyre ose për veprimet e
kryera prej tyre. Lejohet të provohet e kundërta vetëm kur pretendohet se
shkresa është e falsifikuar.”
III.Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se:
15. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht paditësja Arjana Gjoka legjitimohet

ratione personae t’i drejtohen Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
16. Ankimi është paraqitur brenda afatit ligjor, ndaj edhe legjitimohet ratione temporis.
Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palëve të tjera ndërgjyqëse.
17. Në lidhje me thelbin (legjitimimi ratione materiae), Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësja Arjana Gjoka përmban shkaqe nga ato
që parashikon neni 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.513, datë 30.10.2012, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër me të cilin është
lënë në fuqi vendimi nr.23-2012-281 (144), datë 06.02.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve procedurale që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të
përfundimin se vendimi nr.513, datë 30.10.2012, i Gjykatës së Apelit Gjirokastër
është rrjedhojë e një hetimi jo të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin
(neni 14 i Kodit të Procedurës Civile) si dhe i zbatimit të gabuar të nenit 254 të Kodit
të Procedurës Civile lidhur me vlerësimin e aktit zyrtar, vërtetimit të lëshuar nga
Seksioni i Kadastrës i datës 12.12.1996 mbi gjendjen e pronës objekt gjykimi në vitin
1951 dhe për këtë shkak vendimi duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim pranë kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
19. Për rastin në shqyrtim evidentohet se gjykata e shkallës së parë referuar objektit dhe
shkakut të padisë, ka arritur në përfundimin e rrëzimit të padisë me arsyetimin se
pasuria objekt gjykimi nuk ka qenë në pronësi të trashëgimlënëses së paditëses Vitori
Bitri. Lidhur me aktet e paraqitura si provë nga paditësja në provueshmëri të
pretendimeve të saj që pasuria objekt gjykim ka qenë në pronësi të trashëgimlënëses
Vitori Bitri si vërtetimi kadastral i datës 12.12.1996 mbi gjendjen e pronës objekt
gjykimi në vitin 1951, ajo gjykata ka arsyetuar se konstatohet lehtë, një pasaktësi,
pasi nëse nga njëra anë në këtë vërtetim përmendet fakti se në regjistrat kadastral të
regjistrimit të vitit 1951 figuron e regjistruar prona e znj. Vitori Gogo Bitri, nga ana
tjetër në këtë vërtetim thuhet se kjo listë pronësie është krijuar në vitin 1956 me fletë
ndryshime 63/56 dhe ka ardhur nga listë pronësia nr.52 e Gole Bitrit. Në këtë mënyrë
konstatohet lehtë pasaktësia e përmbajtjes së këtij vërtetimi, pasi nuk ka mundësi që
regjistrimi kadastral i viti 1951 ti referohet fletë ndryshimeve të vitit 1956.
20. Gjykata e apelit e cila ka marrë çështjen në shqyrtim mbi ankimin e paditëses
Arjana Gjoka ka arritur në të njëjtin përfundim si gjykata e shkallës së parë duke
arsyetuar për më tepër se kërkimi i saj do të kishte vend të shqyrtohej në rast se do të
ishte paraqitur si e drejtë bashkëpronësie prej gjyshit të saj, ku nëna e saj mund të
ketë pjesë si një prej trashëgimtareve ligjore.
21. Kolegji vlerëson se një ndër kërkesat themelore që duhet të plotësojë vendimi
gjyqësor janë ligjshmëria dhe argumentimi i tij; elemente ligjore këto që i mungojnë
vendimit të gjykatës së apelit si rezultat i një hetimi të pamjaftueshëm dhe i zbatimit
të gabuar të ligjit, të cilat e kanë çuar gjykatën në një vendimmarrje jo të drejtë.
110
22. Kolegji konstaton se gjykata e apelit, ashtu si gjykata e shkallës së parë kanë arsyetuar
formalisht se nuk provohet pronësia e trashëgimlënëses Vitori Bitri për pronën objekt
gjykimi, dhe nga ana tjetër kanë vlerësuar legjitimimin e paditëses në këtë gjykim.
Gjykatat e faktit nuk kanë hetuar në themel të drejtën e pretenduar nga paditësja për
pronën objekt gjykimi në raport me mënyrën e fitimit të pronësisë nga e paditura
Lefteri Lazeri. Kështu gjykatat kanë pranuar se pasurinë e paluajtshme objekt gjykimi
(banesa dhe truall) e paditura Lefteri Lazeri e ka fituar si trashëgimtare testamentare e
trashëgimlënësve Timoleo Bitri dhe Kristina Bitri, por pa hetuar mënyrën e fitimit të
pronësisë të disponuar me testament prej tyre.
23. Gjykatat kanë analizuar pretendimin e paditëses lidhur me faktin se pasuria objekt
gjykimi figuron e regjistruar në ndryshimet e bëra në listë pronësinë nr.52, katundi
Piqeras të vitit 1956 në fletën 63/56 në të cilën në ndryshim nga viti 1951 banesa së
bashku me sipërfaqen e truallit prej 300 m2 i ka kaluar vajzës së Gogo Bitrit, Vitori
Bitri trashëgimlënëse e paditëses, por duke konstatuar lehtësisht pasaktësinë në
përmbajtjen e këtij vendimi kanë rrëzuar pretendimet e paditëses sa sipër.
24. Referuar nenit 253 të Kodit të Procedurës Civile në të cilin është parashikuar se aktet
zyrtare që përpilohen nga nëpunësi i shtetit, brenda kufijve të kompetencës së tyre
përbëjnë provë të plotë për veprimet e kryera prej tyre, Kolegji vlerëson se përfundimi
i arritur nga gjykatat e fakti lidhur me vërtetimin kadastral sa sipër të vitit 1951, për sa
kohë që shkresa nuk është provuar si e falsifikuar, është i gabuar.
25. Kolegji thekson se goditja e një dokumenti për falsitet i cili mund të bëhet dhe kundër
aktit zyrtar nëse pretendohet falsitet intelektual për faktin se gjërat e treguara prej
personit zyrtar nuk janë të vërteta, duhet të bëhet në rrugë gjyqësore dhe jo brenda
këtij gjykimi.
26. Për sa më lart arsyetoi Kolegji çmon se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet
dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim pranë kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
27. Në rigjykim, gjykata e apelit në përsëritje pjesërisht të hetimit gjyqësor duhet:
- të hetojë në themel pronësinë e pretenduar nga palët ndërgjyqëse, mënyrën e fitimit
të pronësisë nga trashëgimlënësit testamentarë të të paditurës Lefteri Lazeri.
- të hetojë lidhur me provat shkresore të paraqitura nga paditësja si vërtetimi kadastral
i vitit 1951, lëshuar me datë 12.02.1996 nga ish Zyra e Kadastrës pranë Këshillit të
Rrethit në atë kohë dhe nëse do ta çmojë të nevojshme, të kryejë dhe këqyrjen e aktit
pranë ZAMT si organ mbartës i të drejtave dhe detyrimeve të ish Zyrës së Kadastrës
për të vlerësuar përmbajtjen e këtij akti në lidhje me të drejtën e pretenduar nga
paditësja për pasurinë objekt gjykimi.
- të hetojë dhe me prova të lira lidhur me posedimin e pasurisë objekt gjykim nga viti
1951 dhe aktualisht.
28. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive,
29. Përfundimisht, sa më lart argumentuar, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se
vendimi nr.513, datë 30.10.2012, i Gjykatës së Apelit Gjirokastër duhet prishur dhe
çështja t’i dërgohet për rishqyrtim asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Civile.
VENDOSI
111
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 20.04.2016
Nr. 00-2016-1255 i Vendimit (129)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

02173-00-2012, që u përket palëve:
PADITËS: AVDYL LOCI, i përfaqësuar në gjykim nga

Av. Kujtim Capo,
TË PADITUR: TRASHËGIMTARËT E KOL DEDA:
KATRINË DEDA,
ARBEN DEDA,
LINDITA TOMA (DEDA), të përfaqësuar
në gjykim nga av.Irena Resso
Z.R.P.P. LEZHË, në mungesë,
KOMUNA SHËNGJIN, në mungesë,
PERSON I TRETË: ZYRA ADMINISTRIMIT TË MBROJTJES SË
TOKËS QARKU LEZHË, e përfaqësuar nga
Marie Deda,
OBJEKTI:
1. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit të marrjes së tokës në pronësi
nr.1622, datë 16.03.1995, në emër të Kol Dedës.
2. Çregjistrimin e pronës prej 2024 m2 në emër të Kol Dedës
dhe regjistrimin e saj në emër të Avdyl Locit.
Kthimin e sendit pronarit të ligjshëm.
Sigurimin e padisë duke urdhëruar ndalimin e kryerjes së veprimeve juridike
me tokën objekt konflikti deri në zgjidhjen e plotë të çështjes.
Baza Ligjore: Nenet 202, 324, 325 të Kodit të Procedurës Civile,
Nenet 92, 296 e vijues të Kodit Civil.
Nenet 116, 117 të Kodit të Procedurave Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.480, datë 02.12.2004, ka

vendosur:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit të marrjes së tokës në pronësi
nr.1622, datë 16.03.1995 në emër të të paditurit; çregjistrimin e pronës dhe
112
detyrimin e Zyrës së Regjistrimit të Pasurisë të regjistrojë këtë pronësi në emër
të paditësit.
Rrëzimin e kërkesë padisë për pjesën tjetër.
Kundër këtij vendimi ka bërë ankim i padituri Kol Deda në Gjykatën ë Apelit
Shkodër, duke kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.

Ndryshimin e vendimit nr.480 datë 02.12.2004, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lezhë dhe rrëzimin e kërkesë padisë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.1240, datë 08.11.2006, ka

vendosur:
Prishjen e vendimit nr.294, datë 15.06.2005, të Gjykatës së Apelit Shkodër
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.
Gjykata e Apelit Shkodër, pas rishqyrtimit të çështjes, me vendimin nr.368, datë

Ndryshimin e vendimit nr.480, datë 02.12.2004, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lezhë dhe rrëzimin e kërkesë padisë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.388, datë 18.10.2010, ka

vendosur:
Prishjen e vendimit nr.368, datë 24.09.2007, të Gjykatës së Apelit Shkodër
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.
Gjykata e Apelit Shkodër, pas rishqyrtimit të çështjes, me vendimin nr.235 datë

Lënien në fuqi të vendimit nr.480, datë 02.12.2004, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lezhë.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs pala e paditur Kol Deda, i cili kërkon
prishjen e vendimit nr.235, datë 09.05.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër duke u vendosur
pushimi i gjykimit të çështjes. Shkaqet që parashtrohen në rekurs janë si më poshtë:
- Gjykata e apelit ka dhënë haptazi një vendim të njëanshëm në keq zbatim e në
keqinterpretim të ligjit, pasi ajo nuk ka bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe të
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen.
- Gjykata e apelit nuk ka zbatuar me korrektësi detyrat që ka lënë në vendimin e saj
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.
- Pala paditëse nuk ka ezauruar rrugën administrative siç parashikon ligji nr.9948,
datë 07.07.2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të
pronësisë mbi tokën bujqësore”.
- Akti administrativ lëshuar në favor të palës së paditur Kol Deda është nxjerrë nga
Komisioni i Ndarjes së Tokës në zbatim të ligjit nr.7501/1991 duke u zbatuar
plotësisht të gjitha procedurat ligjore. Në vitin 1991 kemi qenë të përbërë prej 6
anëtarësh.
- Pala paditëse Avdyl Loci nuk legjitimohet në kërkimin e tij pasi kërkesa për
shfuqizimin e një akti administrativ referuar nenit 328 të K.Pr.Civil është 30 ditë.
113
- Pala paditëse nuk ka qenë pronare e sendit në momentin kur pala e paditur me një
akt administrativ të ligjshëm ka ushtruar të drejtën e posedimit të ligjshëm të tij.
- Pala paditëse ka për detyrë të provojë origjinën e pronës, pasi akti nr.11658, datë
05.02.2001, lëshuar në favor të Avdyl Locit është i paligjshëm dhe si i tillë nuk mund
të prodhojë pasoja ligjore sipas nenit 116 e 177 të K.Pr.Administrative pavarësisht
nga fakti nëse është konstatuar apo jo si i tillë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Admir Thanza; dëgjoi përfaqësuesin e palës së
paditur trashëgimtarët e Kol Deda, av. Irena Resso, e cila kërkoi rrëzimin e padisë së paditësit
Abdyl Loci si një padi që nuk mund të ngrihet të paktën që nga viti 2008; dëgjoi
përfaqësuesin e palës paditëse, Av.Kujtim Capo, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit
nr.235, datë 09.05.2012, të Gjykatës së Apelit Shkodër; dëgjoi përfaqësuesen e palës së
paditur ZAMT Qarku Lezhë, Znj.Marie Deda, e cila u shpreh se rruga administrative në
lidhje me këtë çështje është ezauruar; e në mungesë të palëve të tjera të paditura; si shqyrtoi
dhe bisedoi në tërësi çështjen,
VËREN
Rrethanat e çështjes:
1. Nga materialet e administruara në dosjen gjyqësore ka rezultuar se i padituri Kol
Deda,është pajisur në datë 16.03.1995 nga Komisioni i Tokës së fshatit Ishull Lezhë
me aktit e marrjes së tokës në pronësi me nr.1622, në bazë të këtij akti i padituri ka
marrë në pronësi një sipërfaqe toke prej 2040 m2, e cila ndodhet në parcelën
nr.368/20-1 (tokë e ish-Ndërmarrjes Bujqësore Lezhë).
2. I padituri Kol Deda, në datën 30.01.2001, e ka regjistruar këtë akt në Zyrën e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Lezhe, duke u pajisur me çertifikatën e
pronësisë me nr.368/21.
3. Në datën 11.08.2000, Komisioni i Tokës së Komunës Shëngjin, me vendimin nr.10,
datë 11.08.2000, i ka propozuar Komisionit të Tokës së Rrethit Lezhë t’i hiqen 2 dy
tokë të paditurit Kol Deda, me motivin se i ka mbi normativë.
4. Komisioni i Tokës së Rrethit Lezhë, në bazë të nenit 75 të ligjit nr.8652, datë
31.07.2000, si dhe në pikën 4 të kreut II të vendimit nr.230, datë 22.07.1991, “Për
krijimin e Komisioneve të Tokave”, në të cilin është përcaktuar se:“Shqyrton dhe
vendos për materialet që i paraqiten nga komisionet e fshatit së bashku me
propozimet e veçanta të tyre.”, në datën 15.12.2000, me vendimin nr.5 shfuqizon
tapinë me nr.1622 për sipërfaqen prej 2 dy në emër të paditurit Kol Deda, duke e
konsideruar se e ka mbi normën e caktuar për frymë në ligj.
5. Prefekti i Qarkut Lezhë, mbi ankesën e paditësit Abdyl Loci, me shkresën nr.191/1
prot., datë 09.01.2001, i ka kërkuar Kryetarit të Komisionit të Ndarjes së Tokës Lezhë
që të zgjidhë mosmarrëveshjen që ka shtetasi Abdyl Loci lidhur me marrjen e 2 dy
tokë në parcelën 369/21.
6. Komisioni i Tokës së fshatit Ishull-Lezhë në datën 05.02.2001 vendos që t’i zbriten
2000 m2 tokë të paditurit Kol Deda në parcelën 368/20-1 dhe ta kalojnë këtë sipërfaqe
toke në favorin e paditësit Abdyl Loci, si ish-punonjës i NB Qendër, sipas
proçedurave ligjore të ndarjes së tokës.
7. Paditësi Abdyl Loci, po në këtë datë 05.02.2001, nga Komisioni i Tokës së fshatit
Ishull-Lezhë pajiset me aktin e marrjes së tokës në pronësi për sipërfaqen 2000 m2 are
në parcelën 368/20-1.
114
8. Paditësi Abdyl Loci i drejtohet Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Lezhë
për të bërë regjistrimin e tokës, por kjo e fundit nuk ka kryer veprime, me arsyetimin
se kjo pasuri e pretenduar në emër të paditësit është regjistruar më parë në emër të të
paditurit Kol Deda.
9. Paditësi, duke mos e zgjidhur konfliktin jashtëgjyqësisht, ka ngritur kërkesë padi në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lezhë, duke kërkuar në objekt të kërkesë padisë
detyrimin e palës së paditur Z.R.P.P. Lezhë të bëjë regjistrimin e pasurisë 2000 m2 që
ndodhen në fshatin Ishull-Lezhë, në bazë të neneve 24/a e 27 të ligjit nr.7843, datë
13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurisë së paluajtshme” dhe të nenit 202 të Kodit
Civil.
10. Gjykata e Shkallës së Parë Lezhë, me vendimin nr.130, datë 22.05.2001, ka vendosur:
Detyrimin e të paditurit, Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Lezhë, të
regjistrojë aktin e marrjes në pronësi me nr.11658/1 të paditësit Abdyl Loci.
11. Gjykata e Apelit Shkodër, mbi ankimin e personit të tretë, me vendimin nr.239, datë
Lënien në fuqi të vendimit nr.130, datë 22.05.2001, të Gjykatës së Rrethit Lezhë me
këtë plotësim:
Çregjistrimin e sipërfaqes së tokës prej 2000 m2 në emër të Kol Marash Deda në
rradhorin e pasurisë nr.369/21, volumi 8, faqe 134.
12. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka bërë rekurs personi i padituri Kol Deda, i cili
kërkon prishjen e tij, duke parashtruar këto shkaqe:
Gjykata e apelit ka dalë jashtë objektit të padisë, pasi pa patur kërkesë nga paditësi
ka urdhëruar çregjistrimin e tokës sime.
Gjykatat kanë dhënë vendime jashtë provave që janë administruar në gjykim dhe në
kundërshtim me to.
Marrëveshja është zgjidhur përfundimisht me vendimin nr.50, datë 23.03.2001, ku
është vendosur që pronar i tokës jam unë.
Gjykata ka pranuar për gjykim një padi të ngritur gabim. Z.R.P.P. nuk mund të
regjistrojë të njëjtën pronë dy herë. Objekt i padisë duhej të ishte pavlefshmëria e
regjistrimit të pronës sime dhe vetëm pas kësaj i hapet rruga paditësit për të kërkuar
regjistrimin e pronës së tij.
13. Ka paraqitur kundërrekurs paditësi Abdyl Loci, i cili parashtron këto shkaqe:
Gjykata e apelit ka zbatuar drejt ligjin nr.7843, datë 13.07.1994, “Për regjistrimin e
pasurisë së paluajtshme”, që nuk lejon regjistrimin e të njëjtës sipërfaqe dy herë,
ndaj në thelb nuk kemi të bëjmë me dalje jashtë objektit të padisë.
Në kohën që është bërë regjistrimi i pronës në emër të personit të tretë, pronar i saj
dhe titull kam patur vetëm unë dhe askush tjetër.
Pretendimi i personit të tretë se kjo tokë i është dhënë përsëri atij është i
kundërligjshëm, i pabazuar, pasi s’ka asnjë provë dhe i palogjikshëm, pasi s’mundet
që një komision i rangut të ulët të anullojë vendimin e një komisioni më të lartë.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.58, datë 16.01.2003, ka vendosur:
Prishjen e vendimeve nr.239, datë 25.09.2001, të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
vendimit nr.130, datë 22.05.2001, të Gjykatës së Shkallës së Parë Lezhë dhe pushimin
e gjykimit të çështjes.
a) Ai Kolegj ka arsyetuar:duke arsyetuar:“Vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
ai i Gjykatës së Shkallës së Parë Lezhë duhen të prishen për zbatim të keq të
ligjit. Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme nuk kishte të drejtë dhe as
mund të vinte në diskutim ligjshmërinë e njërit apo tjetrit akt të marrjes së tokës
në pronësi, prandaj duke pezulluar vetë të gjitha veprimet ka orientuar palët të
zgjidhin këtë konflikt në rrugë gjyqësore. Të dy palët pretendojnë se, mbi bazën e
115
aktit të marrjes së tokës në pronësi, janë bërë pronarë të së njëjtës sipërfaqe toke
prej 2000 m2, por ligjshmëria e tyre nuk ka qenë objekt shqyrtimi gjyqësor,
prandaj edhe gjykata nuk është shprehur me vendim në këtë drejtim, e
megjithatë ka urdhëruar mbi bazën e këtyre akteve Zyrën e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme të bëjë regjistrime apo çregjistrime në emër të paditësit
dhe të personit të tretë. Regjistrimi, apo çregjistrimi i pronës janë veprime
ligjore formale që kryhen mbi bazën e aktit administrativ të marrjes së tokës në
pronësi, por derisa kontestohet ligjshmëria e tyre dhe për të nuk është shprehur
gjykata, konform neneve 324 e vijues të K.Pr.Civile, nuk mund të bëhen
ndryshime në regjistrat e pronësisë. Palët duhet të zgjidhin më parë midis tyre
dhe me organin kompetent konfliktin për ligjshmërinë e aktit administrativ për
marrjen e tokës në pronësi dhe në varësi me të do të bëhen edhe regjistrimet
përkatëse në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme. Për rastin konkret,
paditësi ka ngritur një padi që nuk mund të ngrihej, prandaj vendimet e të dy
gjykatave duhet të prishen dhe çështja të pushohet”.
15. Pas përfundimit të gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë, paditësi Avdyl Loci i
është drejtuar në datën 31.05.2004 me kërkesë padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lezhë, duke kërkuar në objekt konstatimin e pavlefshmërisë absolute të Aktit të
Marrjes së Tokës në Pronësi nr.1622, datë 16.03.1995 të Kol Dedës, çregjistrimin e
pronës prej 2040 m2 në emër të Kol Dedës dhe regjistrimin e kësaj sipërfaqe në emër
të Abdyl Locit.
16. Paditësi Abdyl Loci, duke u mbështetur në vendimin e Kolegjit Civil të Gjykatës së
Lartë, i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë në bazë të Neneve
92, 296 e vijues të Kodit Civil dhe Neneve 116, 117 të Kodit të Proçedurave
Administrative, duke kërkuar: 1.Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit të
marrjes së tokës në pronësi nr.1622, datë 16.03.1995 në emër të Kol Dedës.
2.Çregjistrimin e pronës në emër të Kol Dedës dhe regjistrimin e saj në emër të Avdyl
Locit. Kthimin e sendit pronarit të ligjshëm.
17. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.480, datë 02.12.2004, ka
vendosur:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.1622,
datë 16.03.1995, në emër të të paditurit Kol Deda për sipërfaqen prej 2040 m2.
Çregjistrimin e pronës tokë e regjistruar sipas aktit nr.1622, datë 16.03.1995 në emër
të Kol Dedës dhe detyrimin e Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Lezhë
të regjistrojë këtë pronësi në emër të pronarit të ligjshëm paditësit Avdyl Loci.
Rrëzimin e kërkesë padisë për pjesën tjetër.
a) Në marrjen e vendimit ajo gjykatë ka arsyetuar: “...omissis...se i padituri Kol
Deda, sipërfaqen e tokës objekt konflikti e ka rregjistruar me një akt të
shfuqizuar. Akti i marrjes së tokës në pronësi me nr.1622, datë 16.03.1995,
vendimi i komisionit të tokës së rrethit i ngritur pranë Këshillit të Rrethit Lezhë
me vendimin e tij nr.5, datë 15.12.2000 ka shfuqizuar tapinë e të paditurit Kol
Deda përsa i takon sipërfaqes së tokës prej 2 (dy) dynym....omissis...kjo
sipërfaqe toke prej 2040 m2 ka qenë tokë e ish-ndërmarrjes bujqësore Lezhë,
subjekt përfitues i të cilës ka qenë paditësi Abdyl Loci dhe jo i padituri Kol
Deda, i cili ka qenë subjekt përfitues sipas ligjit nr.7501 “Për tokën”. Pra
provohet pa dyshim se komisioni i ndarjes së tokës të fshatit Ishull Lezhë në
dhënien e tokës objekt konflikti ka vepruar në kapërcim të kompetencave që i një
ligji 7501 dhe në kompetencë të atij komisioni për ndarje ka qenë vetëm toka e
ish kooperativës bujqësore, ndërsa toka e ish Ndërmarrjes Bujqësore është
shpërndarë për subjektet përfituese në zbatim të Vendimit të Këshillit të
116
Ministrave nr.452, datë 17.10.1992.....omissis.....lidhur me pavlefshmërinë e
tapisë nr.1622, datë 16.03.1995.... komisioni më i lartë në rreth e ka anulluar
këtë tapi në pjesën që bëhet fjalë për tokën objekt konflikti nga ana e të paditurit
Kol Deda. Pranë Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme duke përdorur
një akt të shfuqizuar, i cili nuk mund të përdorej dhe si i tillë duhet kontestuar
pavlefshmëria e tij në kuptim të nenit 92 të Kodit Civil në mbështetje të nenit
116/c e 117 të K.Pr.Administrative. Toka objekt konflikti duhet ti çregjistrohet të
paditurit Kol Deda dhe ti regjistrohet paditësit Abdyl Loci si ish punonjës i
Ndërmarrjes Bujqësore Lezhë në zbatim të V.K.M nr.452, datë 17.10.1992. Këtë
fakt e mbështeti dhe personi i tretë Zyra e Administrimit dhe Mbrojtjes së Tokës
Qarku Lezhë dhe Kryetari i Qarkut Lezhë me shkresat e tyre përkatësisht nr.644
prot., datë 23.09.2004 dhe 1282 prot., datë 18.10.2004. Këto prova shkresore
konfirmojnë jashtë çdo dyshimi se i padituri Kol Deda është anëtar i ish-
kooperativës bujqësore dhe se është trajtuar sipas ligjit nr.7501, datë
19.07.1991 kurse paditësi sipas Vendimit të K.M nr.452, datë 17.10.1992. Ana e
paditur nuk arriti të provonte se kjo sipërfaqe toke është shkëmbyer midis dy
subjekteve në mënyrën e parashikuar në ligj.(...).”
18. Kundër këtij vendimi ka bërë ankim i padituri Kol Deda, duke kërkuar prishjen e
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe pushimin e çështjes.
Ndryshimin e vendimit nr.480, datë 02.12.2004, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë
dhe rrëzimin e kërkesë padisë.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.1240, datë 08.11.2006, ka
vendosur:Prishjen e vendimit nr.294, datë 15.06.2005, të Gjykatës së Apelit Shkodër
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
20. Gjykata e Apelit Shkodër, pas rishqyrtimit të çështjes, me vendimin nr.368, datë
24.09.2007, ka vendosur: Ndryshimin e vendimit nr.480, datë 02.12.2004, të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe rrëzimin e kërkesë padisë.
21. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.388, datë 18.10.2010, ka
vendosur: Prishjen e vendimit nr.368, datë 24.09.2007, të Gjykatës së Apelit Shkodër
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
21.1. Në marrjen e vendimit Kolegji ka arsyetuar: “...omissis... Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Apelit Shkodër, në kundërshtim me kërkesat
e normave procedurale, nuk ka kryer një hetim gjyqësor të plotë dhe të
gjithanshëm në përputhje me ligjin dhe nuk i ka dhënë përgjigje pretendimeve
dhe kërkimeve të palëve në proçes...omissis...Kjo gjykatë nuk ka bërë një analizë
tërësore dhe objektive të provave, në përputhje me kërkesat e nenit 126 të Kodit
Procedurës Civile. Për rrjedhim, gjykata e apelit nuk e ka zgjidhur
mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi,
që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj kërkesa këto të parashikuara në
nenin 16 të Kodit të Procedurës Civile...omissis....Gjykata e Apelit Shkodër në
vendimin e saj pranon faktin se midis dy komisioneve të ndarjes së tokës, ai i
fshatit Ishull-Lezhë dhe ai i NB, në zbatim te VKM nr.256, datë 02.08.1991, kanë
shkëmbyer sipërfaqet e tokës objekt gjykimi, për të cilin pranon gjykata është
mbajtur një proces-verbal. Këtë fakt gjykata e mbështet në dy shkresa të
ndodhura në dosje gjyqësore, në relacionin e Seksionit të Kadastrës në Këshillin
e Rrethit Lezhë më datë 25.07.1999 dhe në shkresën kthim përgjigje të Këshillit
të Rrethit Lezhë me datë 01.07.2000, me nr.309/2 Prot. Në këto shkresa
pranohet fakti se midis Komisionit të Tokës së fshatit Ishull-Lezhë dhe
Komisionit të NB Qendër është shkëmbyer kjo sipërfaqe objekt gjykimi. Për këtë
117
shkëmbim është mbajtur edhe një proces-verbal midis këtyre dy komisioneve.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Apelit Shkodër, në
kundërshtim me kërkesat e normave procedurale, nuk ka kryer një hetim
gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin, gjatë hetimit
gjyqësor nuk është kërkuar për t’u administruar ky proces-verbal, si dhe prova
të tjera të rëndësishme që kanë lidhje me këtë shkëmbim midis dy komisioneve.
Gjykata e apelit, duke mos administruar dhe analizuar këto prova në lidhje me
këtë fakt, ka arritur në një vendim të gabuar, duke zbatuar kriteret e përcaktuara
në Vendimin KM nr.256, datë 02.08.1991. Në këtë vendim përcaktohen kriteret
dhe mënyra e kalimit të sipërfaqeve të tokës midis përdoruesve shtetërorë (nenin
14). Në materialet e dosjes gjyqësore si akti i marrjes në pronësi, në relacionin e
Seksionit të Kadastrës në Këshillin e Rrethit Lezhë me datë 25.07.1999 dhe në
shkresën kthim përgjigje të Këshillit të Rrethit Lezhë me datë 01.07.2000 me
nr.309/2 Prot., e në materiale të tjera, etj., rezulton se autoritetet që i kanë
lëshuar këto materiale i referohen herë të paditurit Kol Deda, herë Kol Mark
Deda, herë Kol Marash Deda, e disa herë Kol Caci. Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë çmon se Gjykata e Apelit Shkodër, në kundërshtim me kërkesat e normave
proçedurale, nuk ka kryer një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në
lidhje me këtë fakt. Nuk rezulton asnjë provë e administruar nga gjykatat e apelit
për të provuar se në të gjitha rastet flitet për të njëjtin person, të paditurin Kol
Deda. Në rigjykim, Gjykata e Apelit Shkodër duhet t’u kërkojë organeve
kompetente paraqitjen e provave dhe të dhënave të ndodhura pranë tyre, të cilat
ndihmojnë në zgjidhjen e drejtë dhe përfundimtare të çështjes. Në rigjykim,
gjykata e apelit duhet t’i bëjë të qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre,
që në përputhje me ligjin, të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet e
tyre.(...).”
22. Gjykata e Apelit Shkodër, pas rishqyrtimit të çështjes, me vendimin nr.235, datë
09.05.2012, ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.480, datë 02.12.2004, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
22.1. Në marrjen e vendimit ajo gjykatë ka arsyetuar: “...omissis...Gjykata e Lartë i
ka lënë detyrë në rigjykim Gjykatës së Apelit për të sqaruar nëse ka vendim për
shkëmbim të sipërfaqes së tokës objekt konflikti midis koop.bujqësore dhe
NBujqësore dhe të administrohet procesverbali përkatës si dhe vendimin që
miraton këtë këmbim. Nga dokumentet zyrtarë të dërguar ZAMT Lezhë dhe
përfaqësuesja e saj në përsëritje të pjesshme të shqyrtimit gjyqësor rezulton se
nuk ekziston procesverbal i tillë apo vendim miratimi pra pretendimet e të
paditurit Kol Deda rezultojnë pa asnjë bazë. Në rrethanat e mësipërme gjykata
me të drejtë ka konkluduar se akti i marrjes së tokës në pronësi nr.1622, datë
16.03.1995, nga i padituri është i pavlefshëm e për pasojë dhe rregjistrimi i bërë
në emër të tij duhet shlyer nga regjistrat duke u regjistruar në emër të paditësit
Abdyl Loci.(...).”
23. Kundër vendimit nr.235, datë 09.05.2012, të Gjykatës së Apelit Shkodër ka paraqitur
rekurs i padituri Kol Deda me shkaqet e lartpërmendura.
Ligji i zbatueshëm

24.1. Neni 14 i K.Pr.Civile:
“Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
118
24.2. Neni 16§1 i K.Pr.Civile:

“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me
përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
24.3. Neni 20 i K.Pr.Civile:
“Gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë të zbatohet parimi i
kontradiktorialitetit.
Ajo mbështet vendimin e saj vetëm në mjetet, shpjegimet,
dokumentet e provat e tjera të treguara ose të sjella nga palët, kur
këto të fundit kanë qenë në gjendje të debatojnë sipas parimit të
kontradiktorialitetit”.
25. Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.452, datë 17.10.1992, në të cilin është
parashikuar:
a) Neni 2 i cili parashikon :
“Toka e këtyre ndërmarrjeve bujqësore ose njësive të tyre që do të
shpërndahen e që kanë qenë pronë e ish-kooperativave bujqësore
t'u jepet në pronësi familjeve të ndërmarrjeve bujqësore. Në
ndarjen e tokës do të zbatohen kriteret e vendimit të Këshillit të
Ministrave nr.255, datë 2.8.1991, "Për kriteret e ndarjes, së tokës
bujqësore", me ndryshimet": Për ndërmarrjet që kanë qenë
kooperativa bujqësore të formuara nga qytetarë, të cilat do të
përcaktohen nga Agjencia qendrore e ristrukturimit dhe e
privatizimit të ndërmarrjeve bujqësore, toka do të jepet në
përdorim ku do të përfitojnë edhe punonjësit e këtyre ndërmarrjeve
me banim në qytet dhe anëtarët themelues të kooperativës ose
ndërmarrjes bujqësore që banojnë në territorin e ndërmarrjes.”
26. Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.256, datë 02.08.1991, në të cilin është

parashikuar:
Neni 14: “Kalimi i tokës nga një përdorues shtetëror në një
përdorues tjetër shtetëror bëhet:
a) Me miratim të ministrisë a të institucionit tjetër dhe në
marrëveshje me komitetin ekzekutiv të rrethit e përdoruesin
përkatës, kur kalimi kryhet nga një përdorues që është në
varësi të ministrisë ose të institucionit tjetër qëndror, në një
përdorues që është në varësi të komitetit ekzekutiv të rrethit ose
anasjelltas.
b) Me miratim të komitetit ekzekutiv të rrethit e në marrëveshje
me përdoruesit e pronarët, kur kalimi bëhet ndërmjet
përdoruesve vartës të tij.”
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se :
27. Pala që ka regjistruar rekursin, i padituri Kol Deda legjitimohet ratione personae t’i
drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
119
28. Ankimi është paraqitur brenda afatit ligjor, ndaj edhe legjitimohen ratione temporis.
Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palëve të tjera ndërgjyqëse.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga i padituri Kol Deda nuk përmban shkaqe nga ato
të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.235, datë 09.05.2012, të Gjykatës së Apelit Shkodër me të cilin është lënë
në fuqi vendimi nr.480, datë 02.12.2004, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
30. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes
gjyqësore, pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e faktit
janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është
respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit,
Gjykata e Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë
ose jo në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit.
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe referuar shkaqeve të rekursit, vlerëson
se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykatat e apelit është rrjedhojë e respektimit
dhe zbatimit të drejtë të ligjit procedural dhe material në çështjen objekt gjykimi si
dhe në zbatim të detyrave të lëna nga Kolegji me vendimin nr.388, datë 18.10.2010.
32. Në çështjen objekt gjykimi ky Kolegj konstaton se më datë 24.07.2015 ka ndërruar
jetë i padituri Kol Deda për të cilin me vendimin nr.3068 rep., 1598 kol., datë
10.08.2015 nga noteri F.Gjoni në Lezhë është lëshuar dëshmia e trashëgimisë për
trashëgimlënësin Kol Deda dhe përcaktuar si trashëgimtarë ligjorë të rradhës së parë
të tij bashkëshorten Katrinë Deda si dhe fëmijët Arben Deda dhe Lindita Toma
(Deda). Në zbatim të nenit 199 të Kodit të Procedurës Civile, Kolegji në seancën
gjyqësore të datës 23.03.2016 bëri kalimin procedural të ndjerit Kol Deda me
trashëgimtarët e tij ligjorë të sa mësipërm.
33. Gjithashtu në zbatim të ligjit procedural Kolegji mori në shqyrtim pretendimin e
përfaqësueses të të paditurve për mungesën e kompetencës lëndore të gjykatës pasi
sipas saj në thelb konflikti është me natyrë administrative dhe duhet të gjykohet nga
Kolegji Administrativ i kësaj gjykate. Lidhur me këtë pretendim Kolegji vlerëson se
ka detyrimin për pranimin e çështjes për gjykim, pasi në këtë rast konflikti për
kompetencën nuk lejohet sepse me vendimin e datës 15.01.2015 Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë ka vendosur t’ja kalojë çështjen për shqyrtim
Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë me arsyetimin se çështja është e natyrës civile.
34. Duke ju kthyer zgjidhjes në themel të çështjes ky Kolegj konstaton se gjykata e
shkallës së parë në vendimin e saj nr.480, datë 02.12.2004, ka arritur në përfundimin e
drejtë (referuar objektit të padisë) lidhur me konstatimin pjesërisht të pavlefshëm të
aktit të marrjes së tokës në pronësi me nr.1622, datë 16.03.1995, në favor të të
paditurit Kol Deda vetëm për sipërfaqen prej 2040 m2 objekt konflikti.
35. Ajo gjykatë ka arsyetuar se sipërfaqja e tokës në konflikt nuk përfshihej në pasurinë e
ish-kooperativës bujqësore për ta përfituar i padituri Kol Deda në zbatim të ligjit
7501/1991 “Për tokën” si ish anëtar i saj. Sipas gjykatës së shkallës së parë sipërfaqja
në konflikt duke qenë disponuar nga ish N.Bujqësore Lezhë duhej ti shpërndahej
familjeve të ndërmarrjeve bujqësore në zbatim të V.K.M nr.452, datë 17.10.1992,
“Për ristrukturimin e ndërmarrjeve bujqësore” dhe në këtë rast paditësit Abdyl Loci si
ish anëtar i saj. Nga ana tjetër asaj gjykate i ka rezultuar se i padituri Kol Deda ta ketë
përfituar këtë sipërfaqe mbi normën për frymë bazuar në kriteret e ndarjes së tokës
bujqësore sipas V.K.M nr.255, datë 02.08.1991, dalë në zbatim të ligjit nr.7501/1991.
120
36. Referuar situatës faktike dhe ligjore sa sipër gjykata ka vlerësuar në marrjen e
vendimit dhe faktin se ka qenë komisioni i ndarjes së tokës në Këshillin e Rrethit
Lezhë i cili me vendimin nr.5, datë 15.12.2000 ka shfuqizuar pjesërisht aktin e
marrjes së tokës në pronësi të të paditurit Kol Deda për sipërfaqen objekt gjykimi.
37. Gjithashtu Kolegji konstaton se dhe gjykata e apelit e cila me vendimin nr.235, datë
09.05.2012 ka lënë në fuqi vendimin nr.480, datë 02.12.2004, të gjykatës së shkallës
së parë, në marrjen e vendimit ka zbatuar detyrat e lëna nga Kolegji Civil i Gjykatës
së Lartë me vendimin nr.00-2010-1362 (388), datë 18.10.2010.
38. Kolegji konstaton se gjykata e apelit në zbatim të detyrave të lëna me vendimin sa
sipër ka hetuar faktin nëse midis dy komisioneve të ndarjes së tokës, ai i fshatit Ishull
Lezhë dhe ai i N.B në zbatim të V.K.M nr.256, datë 02.08.1991, të jenë shkëmbyer
sipërfaqja e tokës objekt gjykimi, për të cilin pala e paditur ka pretenduar dhe
mbajtjen e një procesverbali duke arritur në përfundimin e drejtë të mungesës së këtij
akti.
39. Kështu me shkresën me nr.768/1 prot, datë 07.05.2012, të Drejtorisë së Administrimit
dhe Mbrojtjes së Tokës, pranë Këshillit të Qarkut Lezhë lidhur me këtë fakt
citohet:”...omissis...Përsa i përket kërkesës suaj për Aktin e Shkëmbimit të Tokës
midis dy komisioneve të tokave të ish Koop.Bujqësore Ishull Lezhë dhe ish
N.Bujqësore Qendër Lezhë, ju konfirmojmë se: Në referencë të V.K.M nr.256,
dt.02.08.1991, pika 14 i ndryshuar, akti i shkëmbimit të tokave ndërmjet dy
komisioneve, duhet ti nënshtrohet shqyrtimit dhe miratimit në organin epror që është
Komisioni i Tokës Rrethit dhe arkivohet në Zyrën e Kadastrës. Për rastin në fjalë,
proces-verbali për shkëmbimin e tokave ndërmjet komisioneve të tokës së fshatit
Ishull Lezhë dhe komisionit të tokës së N.Bujqësore Lezhë për sipërfaqen 2000 m2për
parcelën nr.368, nuk është hartuar, nuk është miratuar në Komisionin e Tokës së
Rrethit Lezhë dhe nuk është depozituar në arkivin e ish-kadastrës, as në dosjen e
fshatit Ishull Lezhë dhe as në dosjen e N.Bujqësore Lezhë.(...).
40. Nga ana tjetër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë lidhur me pretendimin e palës së
paditur në rekurs së pala paditëse nuk ka ezauruar rekursin administrativ në zbatim të
ligjit nr.9948/2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të
pronësisë mbi tokën bujqësore”, vlerëson se, e rëndësishme është, që gjykata të
zgjidhë çështjen konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë,
duke bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të
drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë cenuar dhe ligjit të zbatueshëm në
çështjen konkrete. Procesi gjyqësor civil ka për qëllim zhvillimin e një gjykimi që
konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose një grup faktesh që
domosdoshmërisht para se të vlerësohen nga gjykata duhet të vërtetohen (në formën e
parashikuar nga Kodi i Procedurës Civile) dhe që përfundon me dhënien e një
vendimi i cili duhet t’u përgjigjet dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret.
41. Në analizë të pjesës arsyetuese të vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër, si dhe në
tërësi në gjykimin e çështjes, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se, ky vendim
bazohet mbi argumente të plota ligjore, dhe se ligji sa sipër mbi të cilin i padituri
pretendon rekursin administrativ, ka dalë kohë pas fillimit të shqyrtimit të çështjes në
rrugë gjyqësore. Kështu në nenin 36 të Kodit të Procedurës Civile parashikohet se
asnjë institucion tjetër nuk ka të drejtë të pranojë për shqyrtim një mosmarrëveshje
civile që është duke u shqyrtuar nga gjykata.
42. Në përfundim, Kolegji Civil vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër për
zgjidhjen e çështjes, mbështetet në dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin e
çështjes konkrete, dhe në argumente të nxjerra nga provat, të cilat janë marrë,
administruar e vlerësuar si të tilla në pajtim me dispozitat e Kodit të Procedurës
121
Civile. Në këtë gjykatë i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor çështje të
rëndësishme ligjore si vlerësimi i origjinës së titujve të pronësisë, vendimmarrja
ligjore e organeve administrative për pronën objekt gjykimi, duke realizuar kështu ajo
gjykatë një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin.
43. Pra, me të drejtë gjykata e rrethit dhe ajo e apelit, pasi kanë analizuar aktet e pronësisë
së palëve në origjinë, ka arritur në konkluzionin se pala e paditur pronësinë për tokën
bujqësore objekt gjykim i ka përfituar në kundërshtim me ligjin 7501/1991 “Për
tokën” si dhe akteve të dala në zbatim të tij.
44. Përsa i përket shkaqeve të e tjera të ngritura në rekurs, Kolegji Civil çmon se janë
jashtë objektit të gjykimit të Gjykatës së Lartë. Ato lidhen thjesht me çmimin e provës
sipas ligjit e bindjes juridike nga ana e gjykatës së shkallës së parë dhe asaj të apelit,
pretendime që, në zbatim të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, nuk përbëjnë
objekt shqyrtimi nga Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji.
45. Për sa më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin se vendimi nr.235, datë
09.05.2012, i Gjykatës së Apelit Shkodër duhet lënë në fuqi si një vendim i drejtë dhe
i bazuar në ligj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 shkronja “a” të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.235, datë 09.05.2012, të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Tiranë, më 20.04.2016
122
MENDIM PAKICE
1. Unë, gjyqtari në pakicë Admir Thanza, lidhur me çështjen nr.11243-02173-00-2012 i
Regj. Themeltar, kam mendimin se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Kol Deda
(trashëgimtarët e tij), përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit
të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit nr.235, datë 09.05.2012, të
Gjykatës së Apelit Shkodër që ka lënë në fuqi vendimin nr.480, datë 02.12.2004, të
2. Vendimi i shumicës që ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.235, datë
09.05.2012, të Gjykatës së Apelit Shkodër, vlerësoj se është në marrë në zbatim të
gabuar të ligjit procedural si rrjedhojë e një hetimi jo të plotë e të gjithanshëm në
përputhje me çështjen (neni 16 i K.Pr.Civile).
3. Referuar materialeve të çështjes rezulton se i padituri Kol Deda,është pajisur në datë
16.03.1995 nga Komisioni i Tokës së fshatit Ishull Lezhë me aktit e marrjes së tokës
në pronësi me nr.1622, në bazë të këtij akti i padituri ka marrë në pronësi një
sipërfaqe toke prej 2040 m2, e cila ndodhet në parcelën nr.368/20-1 (tokë e ish-
Ndërmarrjes Bujqësore Lezhë).
4. I padituri Kol Deda, në datën 30.01.2001, e ka regjistruar këtë akt në Zyrën e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Lezhe, duke u pajisur me çertifikatën e
pronësisë me nr.368/21.
5. Në datën 11.08.2000, Komisioni i Tokës së Komunës Shëngjin, me vendimin nr.10,
datë 11.08.2000, i ka propozuar Komisionit të Tokës së Rrethit Lezhë t’i hiqen 2 dy
tokë të paditurit Kol Deda, me motivin se i ka mbi normativë.
6. Komisioni i Tokës së Rrethit Lezhë, në bazë të nenit 75 të ligjit nr.8652, datë
31.07.2000, si dhe në pikën 4 të kreut II të vendimit nr.230, datë 22.07.1991 “Për
krijimin e Komisioneve të Tokave”, në të cilin është përcaktuar se:“Shqyrton dhe
vendos për materialet që i paraqiten nga komisionet e fshatit së bashku me
propozimet e veçanta të tyre.”, në datën 15.12.2000, me vendimin nr.5 shfuqizon
tapinë me nr..1622 për sipërfaqen prej 2 dy në emër të paditurit Kol Deda, duke e
konsideruar se e ka mbi normën e caktuar për frymë në ligj.
7. Prefekti i Qarkut Lezhë, mbi ankesën e paditësit Abdyl Loci, me shkresën nr.191/1
prot., datë 09.01.2001, i ka kërkuar Kryetarit të Komisionit të Ndarjes së Tokës Lezhë
që të zgjidhë mosmarrëveshjen që ka shtetasi Abdyl Loci lidhur me marrjen e 2 dy
tokë në parcelën 369/21.
8. Komisioni i Tokës së fshatit Ishull-Lezhë në datën 05.02.2001 vendos që t’i zbriten
2000 m2 tokë të paditurit Kol Deda në parcelën 368/20-1 dhe ta kalojnë këtë sipërfaqe
toke në favorin e paditësit Abdyl Loci, si ish-punonjës i NB Qendër, sipas
procedurave ligjore të ndarjes së tokës.
9. Paditësi Abdyl Loci, po në këtë datë 05.02.2001, nga Komisioni i Tokës së fshatit
Ishull-Lezhë pajiset me aktin e marrjes së tokës në pronësi për sipërfaqen 2000 m 2 arë
në parcelën 368/20-1.
10. Paditësi Abdyl Loci i drejtohet Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Lezhë
për të bërë regjistrimin e tokës, por kjo e fundit nuk ka kryer veprime, me arsyetimin
se kjo pasuri e pretenduar në emër të paditësit është regjistruar më parë në emër të të
paditurit Kol Deda.
11. Paditësi, duke mos e zgjidhur konfliktin jashtëgjyqësisht, ka ngritur kërkesë padi në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lezhë, duke kërkuar në objekt të kërkesë padisë
detyrimin e palës së paditur Z.R.P.P. Lezhë të bëjë regjistrimin e pasurisë 2000 m2 që
ndodhen në fshatin Ishull-Lezhë, në bazë të neneve 24/a e 27 të ligjit nr.7843, datë
13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurisë së paluajtshme” dhe të nenit 202 të Kodit
Civil.
123
12. Gjykata e Shkallës së Parë Lezhë, me vendimin nr.130, datë 22.05.2001, ka vendosur:
Detyrimin e të paditurit, Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Lezhë, të
regjistrojë aktin e marrjes në pronësi me nr.11658/1 të paditësit Abdyl Loci.
13. Pas gjykimit dhe rigjykimit të çështjes ndër vite, mbi ankimin e të paditurit Kol Deda
Gjykata e Apelit Shkodër, pas rishqyrtimit të çështjes, me vendimin nr.235 datë
09.05.2012, ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.480, datë 02.12.2004 të
14. Kundër vendimit nr.235 datë 09.05.2012, të Gjykatës së Apelit Shkodër, në bazë të
nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala e paditur Kol Deda i
cili kërkon prishjen e vendimit nr.235 datë 09.05.2012, të Gjykatës së Apelit Shkodër
dhe pushimin e gjykimit të çështjes me pretendimin se pala paditëse nuk ka ezuruar
rekursin administrativ siç parashikohet në ligjin nr.9948/2008 “Për shqyrtimin e
vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”. Gjithashtu
pala e paditur ka pretenduar se gjykata e apelit në rishqyrtimin e çështjes nuk ka
zbatuar detyrat e lëna nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në vendimin nr.388, datë
18.10.2010.
15. Shumica në vendimin e saj ka vlerësuar se shkaqet në rekursin e paraqitur nga pala e
paditur nuk përbëjnë shkaqe ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës
Civile që të motivojnë cenimin e vendimit vendimit nr.235 datë 09.05.2012, të
Gjykatës së Apelit Shkodër.
16. Si pakicë duke analizuar shkaqet e rekursit vlerësoj se pretendimi i ngritur nga pala e
paditur se gjykata e apelit ka shkelur ligjin procedural nenin 493 të Kodit të
Procedurës Civile në të cilin parashikohet se detyrat e lëna nga Gjykata e Lartë janë
të detyrueshme për gjykatën që rishqyrton çështjen, është i bazuar.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.388, datë 18.10.2010, që ka
vendosur:Prishjen e vendimit nr.368 datë 24.09.2007të Gjykatës së Apelit Shkodër
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues, ka
arsyetuar se ...omissis...Këtë fakt gjykata e mbështet në dy shkresa të ndodhura në
dosje gjyqësore, në relacionin e Seksionit të Kadastrës në Këshillin e Rrethit Lezhë
më datë 25.07.1999 dhe në shkresën kthim përgjigje të Këshillit të Rrethit Lezhë me
datë 01.07.2000, me nr.309/2 Prot. Në këto shkresa pranohet fakti se midis
Komisionit të Tokës së fshatit Ishull-Lezhë dhe Komisionit të NB Qendër është
shkëmbyer kjo sipërfaqe objekt gjykimi. Për këtë shkëmbim është mbajtur edhe një
proçes-verbal midis këtyre dy komisioneve. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se
Gjykata e Apelit Shkodër, në kundërshtim me kërkesat e normave procedurale, nuk ka
kryer një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin, gjatë
hetimit gjyqësor nuk është kërkuar për t’u administruar ky proces-verbal, si dhe
prova të tjera të rëndësishme që kanë lidhje me këtë shkëmbim midis dy komisioneve.
18. Në rigjykim, gjykata e apelit nuk ka hetuar në mënyrë të plotë e të gjithanshme lidhur
me ekzistencën e procesverbalit të shkëmbimit të sipërfaqes së tokës, objekt konflikti,
midis koop.bujqësore dhe N.Bujqësore dhe ekzistencën e vendimit që miraton këtë
këmbim, duke mos zbatuar kështu detyrat e lëna nga Gjykata e Lartë në vendimin e
saj.
19. Gjithashtu, në gjykimin në Gjykatën e Apelit ka rezultuar se nuk është zbatuar detyra
e lënë nga Gjykata e Lartë në vendimin e saj, për të hetuar në lidhje me saktësinë e
emrit të të paditurit Kol Deda, i cili “në materialet e dosjes gjyqësore si akti i marrjes
së tokës në pronësi, në relacionin e Seksionit të Kadastrës në Këshillin e Rrethit
Lezhë me datë 25.07.1999 dhe në shkresën kthim përgjigje të Këshillit të Rrethit
Lezhë me datë 01.07.2000, me nr.309/2 Prot., e në materiale të tjera, etj., rezulton se
124
autoritetet që i kanë lëshuar këto materiale i referohen herë të paditurit Kol Deda,
herë Kol Mark Deda, herë Kol Marash Deda, e disa herë Kol Caci.”.
20. Gjykata e Apelit Shkodër, duke mos zhvilluar një hetim të plotë gjyqësor, nuk ka
zbatuar udhëzimet e lëna nga Gjykata e Lartë, duke mos zbatuar ligjin procedurial dhe
konkretisht nenin 486 të K.Pr.Civile, në të cilin është përcaktuar, se: “Udhëzimet dhe
konkluzionet e Gjykatës së Lartë janë të detyrueshme për gjykatën që rishqyrton
çështjen.”
21. Përfundimisht, si pakicë çmoj se vendimi nr.235 datë 09.05.2012, i Gjykatës së Apelit
Shkodër është rrjedhojë e zbatimit të keq të ligjit procedural me pasojë cenimin e
parimeve të procesit të rregullt ligjor, dhe për këtë shkak duhej të prishet dhe çështja
t’i kthehej për rigjykim asaj gjykate me tjetër trup gjykues.
Admir Thanza
125
Nr. 00-2016-1256 i Vendimit (130)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 20.04.2016 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11243-

01071-00-2016 që u përket palëve:
PADITËS: GAZMEND VUKAJ, ARDIANA VUKAJ,

ARMIR VUKAJ, ERJON VUKAJ,
GRELSTA VUKAJ, ALI VUKAJ,
BUTE VUKAJ, në mungesë.
I PADITUR: SHOQËRIA “INTERSIG VIENA
INSURANCE GROUP” SH.A, në mungesë
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të na dëmshpërblejë ne paditësve
për dëmin pasuror dhe jo pasuror në të gjitha format e tij
shkaktuar nga aksidenti i datës 26.08.2015 ku u dëmtua rëndë
paditësi Gazmend Vukaj në cilësinë e këmbësorit të aksidentuar
nga mjeti motorik me targa AA70211, shkaktar i aksidentit,
që drejtohej nga shtetësja Majlinda Lale.
Baza Ligjore: Nenet 6, 31, 48, 153 e vijues të K.Pr.Civile.
Nenet 486, 608, 609, 625, 640, 641 642 e vijues të K.Civil.
Ligji nr.10076 dt.12.02.2009
“Për sigurimin e detyrueshëm në sektorin e transportit”
si dhe aktet e tjera nënligjore,
Rregullorja nr.53, datë 25.06.2009 “Për trajtimin e dëmeve që mbulohen
nga kontrata e sigurimit të detyrueshëm në sektorin e transportit”,
Vendimi Unifikues nr.12, datë 14.09.2007
i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.(11-2016-937)295, datë

Nxjerrjen e çështjes civile nr.regjistri (21335-03727)238/2625, datë
01.12.2015 jashtë juridiksionit gjyqësor.
Kundër vendimit shpallet e drejta e ankimit të veçantë në Gjykatën e Lartë nga
e nesërme e shpalljes së vendimit.
126
Kundër vendimit nr.(11-2016-937)295, datë 23.02.2016, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës kanë bërë ankim të veçantë paditësit Gazmend Vukaj etj., me datë
25.02.2016 me të cilin kanë kërkuar prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, dhe
dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë asaj gjykate për këto shkaqe:
- Ligji i posaçëm nr.10076, dt.12.02.2009, “Për sigurimin e detyrueshëm në sektorin e
transportit”, nuk ka të përcaktuar në mënyrë eksplicite që përpara se ti drejtohemi
gjykatës duhet t’i drejtohem kompanisë së sigurimit për dëmshpërblim.
- Me këtë vendim gjykata ka cenuar rëndë një nga elementët e një procesi të rregullt
ligjor atë të eksesit në gjykim, në kuptim të nenit 42 të Kushtetutës si dhe nenit 6 të
KEDNJ-së, duke na mohuar kështu të drejtën për t’ju drejtuar gjykatës.
- Gjykata e ka nxjerrë këtë çështje jashtë juridiksionit gjyqësor me pretendimin se
duhet ezauruar rruga administrative gje e cila nuk është e kushtëzuar në rastin objekt
gjykimi nga ligji i posaçëm.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; në mungesë të palëve ndergjyqëse dhe si
analizoi e diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se palët paditëse Gamend
Vukaj etj, banore të Komunës Golaj, Kukës janë në marrëdhënie të posaçme ndërmjet
tyre respektivisht paditësit Gazmend Vukaj dhe Adriana Vukaj bashkëshortë, Armir,
Erjon dhe Grelsta Vukaj fëmijë të tyre, ndërsa Ali dhe Bute Vukaj prindër të
Gazmend Vukaj.
2. Më datën 10.03.2015, në vendin e quajtur “Katër Rrugët e Shijakut-Rreth Shijak”,
mjeti tip “Mercedes Benz” me targa AA720II, e drejtuar nga shtetasja Majlinda Lala
ka goditur këmbësorin Gazmend Vukaj me pasojë plagosjen rëndë të tij .
3. Drejtuesja e mjetit tip “Mercedes Benz” me targa AA720II, Majlinda Lala është
deklaruar fajtor dhe dënuar me vendimin nr.(11-2015-2684) 525, datë 05.06.2015, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, vendim që ka marrë formë të prerë me datë
15.06.2015.
4. Mjeti motorik tip “Mercedes Benz” me targa AA720II, e drejtuar nga shtetësja
Majlinda Lala, ka qenë i siguruar pranë palës së paditur me policën e sigurimit nr.serie
1425511, me periudhë mbulimi datë 13.01.2015 deri me datë 12.01.2016.
5. Meqenëse shtetësja Majlinda Lala është deklaruar fajtore, pra është shkaktare e dëmit,
dhe ka qenë siguruar pranë Shoqërisë së Sigurimeve “INTERSIG VIENA
INSURANCE GROUP” sh.a., paditësi si Gazmend Vukaj si i dëmtuar nga aksidenti si
dhe paditësit e tjerë të të afërm të tij, më 27.11.2015, kanë kërkuar me padi nga pala e
paditur pagimin e dëmshpërblimit pasuror dhe jopasuror për plagosjen e rëndë të
paditësit Gazmend Vukaj, si pasojë e këtij aksidenti.
6. Gjatë gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.(11-2016-937)
295, datë 23.02.2016, ka vendosur:
- Nxjerrjen e çështjes civile nr.regjistri (21335-03727)238/2625, datë 01.12.2015 jashtë
juridiksionit gjyqësor.
- Kundër vendimit shpallet e drejta e ankimit të veçantë në Gjykatën e Lartë nga e
nesërme e shpalljes së vendimit.
6.1. Në marrjen e vendimit ajo gjykatë ka arsyetuar:”...omissis...Gjykata
konstatoi se pala paditëse nuk ka paraqitur kërkesë për shpërblim sipas nenit
127
11 të ligjit nr.10076, dt.12.02.2009 “Për sigurimin e detyrueshëm në sektorin
e transportit” te siguruesi, përgjegjës i pronarit të mjetit, me të cilin është
shkaktuar aksidenti. Jemi në kushtet kur pala paditëse nuk ka kërkuar të
siguruesi, përgjegjës i pronarit të mjetit, me të cilin është shkaktuar aksidenti,
shpërblimin e dëmit dhe nuk ka asnjë informacion nëse kjo palë do të
pranonte apo jo kërkesën për dëmshpërblim. Pala paditëse duhet ti drejtohet
sipas nenit 11 të ligjit nr.10076, dt.12.02.2009, “Për sigurimin e detyrueshëm
në sektorin e transportit” te siguruesi, përgjegjës i pronarit të mjetit, me të
cilin është shkaktuar aksidenti me kërkesë për shpërblim dëmi dhe vetëm në
rast se kërkesa nuk pranohet apo nuk shqyrtohet brenda afateve të përcaktuar
në pikën 2 të nenit 12, kjo e fundit ka të drejtë të ngrejë padi civile kundër
siguruesit përgjegjës. Në kushtet kur pala paditëse nuk vërteton në gjykatë
faktin që pala e paditur nuk ka pranuar të dëmshpërblejë, apo masa e
dëmshpërblimit nuk është në masën e kërkuar prej saj, jemi në kushtet kur
ndërmjet palëve nuk ka aktmarrëveshje. Në këto kushte kur pala paditëse nuk
ka paraqitur asnjë pretendim në rrugë gjyqësore pranë palës së paditur për
zgjidhjen jashtëgjyqësisht të kësaj çështje, gjykata bazuar në nenin 59 të
K.Pr.Civile vendosi nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.(...).”
7. Kundër vendimit të sipërcituar është bërë ankim nga paditësit Gazmend Vukaj
etj., që kërkon prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për
vazhdimin gjykimit.
8. Kodi i Procedurës Civile, në të cilën parashikohet se:

8.1 Neni 36: “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha mosmarrëveshjet
civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të
veçanta”.
8.2. Neni 59:“Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe
kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në
juridiksionin gjyqësor apo atë administrativ”.
9. Ligj nr.10076, datë 12.02.2009, “Për sigurimin e detyrueshëm në sektorin e
transportit”, në të cilin është parashikuar se:
9.1. Neni 3.....
7. “Dëm pasuror” është dëmi i pësuar si rezultat i dëmtimit apo i humbjes së
pasurisë.
8.“Dëm jopasuror” është dëmi biologjik, moral dhe ekzistencial, që vjen si
rezultat i vdekjes, dëmtimeve trupore dhe përkeqësimeve të shëndetit, që
pësojnë pala e dëmtuar ose të afërmit e saj.
9.“Palë e siguruar” është personi, interesi pasuror i të cilit është i siguruar.
10.“Palë e dëmtuar” është çdo person që ka pësuar dëme, të cilit i lind e
drejta të kërkojë dëmshpërblim, sipas këtij ligji, për humbjet apo dëmtimet e
pësuara, të shkaktuara nga mjeti i transportit”.
9.2. Neni 11 “1. Pala e dëmtuar, bazuar në sigurimin, sipas pikës 1 të nenit 2
të këtij ligji, ka të drejtë të paraqesë kërkesën për dëmshpërblim te siguruesi,
përgjegjës i pronarit të mjetit, me të cilin është shkaktuar aksidenti. Kërkesa
për dëmshpërblim mund të paraqitet me shkrim ose në rrugë elektronike.
2.Kërkesa për dëmshpërblim, sipas pikës 1 të këtij neni, mund të përfshijë
dëmshpërblimin e dëmeve pasurore dhe jopasurore”.
128
9.3. Neni 12: “1. Siguruesi përgjegjës është i detyruar të trajtojë çdo kërkesë
për dëmshpërblim dhe, në përfundim të trajtimit të saj, duhet:
a) të njoftojë palën e dëmtuar për masën e dëmshpërblimit të vlerësuar prej tij,
kur është vërtetuar detyrimi i siguruesit, përgjegjës për të paguar
dëmshpërblim, që rrjedh nga sigurimi i përgjegjësisë ndaj palëve të treta;
b) në rast të refuzimit të kërkesës për dëmshpërblim, të njoftojë me shkrim
palën e dëmtuar për refuzimin dhe shkaqet ligjore, që çojnë në këtë refuzim.
2. Siguruesi përgjegjës është i detyruar të trajtojë kërkesën për dëmshpërblim
dhe të kryejë njoftimin përkatës, sipas pikës 1 të këtij neni, brenda afateve të
mëposhtme:
a) për dëme jopasurore, brenda 90 ditëve nga data e plotësimit të
dokumentacionit, që shoqëron kërkesën për dëmshpërblimin;
b) për dëme pasurore, brenda 30 ditëve nga data e marrjes së kërkesës për
dëmshpërblimin.
3. Në rast se siguruesi përgjegjës nuk i përgjigjet palës së dëmtuar brenda
afateve të përcaktuara në pikën 2 të këtij neni, kjo e fundit ka të drejtë të
ngrejë padi civile kundër siguruesit përgjegjës”.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson:
10. Vendimi nr.(11-2016-937)295, datë 23.02.2016 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Durrës, me të cilën është vendosur nxjerrja jashtë juridiksionit gjyqësor e çështjes nr.
(21335-03727)238/2625, datë 01.12.2015 është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit
dhe për këtë shkak duhet prishur dhe çështja të dërgohet po pranë asaj gjykate, për
vazhdimin e gjykimit.
11. Pas analizës së akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, pretendimeve të parashtruara
nga palët, si dhe vendimit të gjykatës, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se
mosmarrëveshja objekt shqyrtimi i përket juridiksionit gjyqësor.
12. Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se, paditësi nëpërmjet kërkesë padisë, kërkon
detyrimin e palës së paditur që t’i dëmshpërblejë dëmin pasuror dhe jo pasuror dhe
të tjera, si dhe shpenzimet e tjera të arsyeshme dhe të nevojshme të shkaktuara nga
aksidenti automobilistik, duke u mbështetur në nenin 608 e vijues të Kodit Civil dhe
në legjislacionin për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike për
përgjegjësinë ndaj të tretëve.
13. Ky Kolegj konstaton se gjykata nuk ka përcaktuar drejt shkakun e padisë dhe natyrën
juridike për shkak të së cilës ka lindur mosmarrëveshja dhe ka arsyetuar në mënyrë
të gabuar se në kushtet kur pala paditëse nuk vërteton në gjykatë faktin që pala e
paditur nuk ka pranuar të dëmshpërblejë, apo masa e dëmshpërblimit nuk është në
masën e kërkuar prej saj, jemi në kushtet kur ndërmjet palëve nuk ka
aktmarrëveshje, prandaj çështja duhet të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor.
14. Sipas nenit 36§1 të K.Pr.Civile, janë në juridiksionin gjyqësor të gjitha
mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në
ligje të veçanta. Për rrjedhojë, paditë që bazohen në dispozitat e Kodit Civil e madje
edhe ato të bazuara në dhe në ligjin nr.10076, datë 12.02.2009 “Për sigurimin e
detyrueshëm në sektorin e transportit”, ligj i cili ka shfuqizuar ligjin dhe Dekretin e
vitit 1992, janë mosmarrëveshje civile që i përkasin ekskluzivisht juridiksionit
gjyqësor. Mjafton vetëm shkaku i padisë i themeluar mbi këto dispozita (që në rastin
konkret është kërkimi për shpërblimin e dëmit) për të detyruar gjykatën të marrë në
shqyrtim çështjen dhe pas shqyrtimit gjyqësor të shprehet me vendim përfundimtar.
129
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson të pabazuar në ligj dhe arsyetimin e
gjykatës mbi bazën e të cilit ajo ka nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor.
16. Ky Kolegj vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur nga paditësi përmban shkaqe
ligjore të cilat e bëjnë të cenueshëm vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatës së shkallës së parë se
pala e paditur, Shoqëria “INTERSIG VIENA INSURANCE GROUP” sh.a, është
person juridik privat, e si i tillë është subjekt i së drejtës private/tregtare. Për shkak
të rëndësisë në shërbimet publike që ka fusha ku ajo ushtron veprimtarinë,
veprimtaria e saj rregullohet dhe me ligj të posaçëm. Në vështrim të legjislacionit
administrativ, tregtar dhe atij që zbatohet në fushën e sigurimeve të mjeteve
motorike, pala e paditur nuk është subjekt i së drejtës administrative dhe nuk ushtron
pushtet shtetëror, veprimtari ekzekutive-urdhërdhënëse. Për rastin konkret
veprimtaria e palës së paditur nuk rregullohet nga normat e së drejtës administrative.
17.1. Për rrjedhojë as vetë pala e paditur, por edhe as të tretët, qofshin subjekte
fizikë apo juridikë privatë apo shtetërorë, për mosmarrëveshjet që mund të
lindin midis tyre për shkak të kontratave të sigurimit të mjeteve motorike nuk i
nënshtrohen rregullimeve të bëra në Kodin e Procedurës Administrative dhe
subjektet që pretendojnë të drejta të lindura nga këto kontrata nuk janë të
detyruar që, para se t’i drejtohen gjykatës, të ndjekin ndonjë rrugë tjetër apo
atë “administrative” sikurse gabimisht pranon gjykata.
18. Gjykata e shkallës së parë, referuar në neneve 2 e 12 të ligjit nr.10076, datë
12.02.2009 “Për sigurimin e detyrueshëm në sektorin e transportit”, ka arritur në
përfundimin se ndjekja e rrugës administrative për të tilla raste si më lart është e
detyrueshme për të dëmtuarin nga aksidenti, dhe se nuk ka një vendim refuzimi nga
pala e paditur që të ligjërojë ngritjen e padisë nga paditësit.
18.1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson të gabuar interpretimin dhe
konkluzionin e gjykatës së shkallës së parë. Neni 12 i ligjit të lartpërmendur,
nuk është një dispozitë procedurale që të përcaktojë juridiksionin e shqyrtimit
të çështjes, por ajo ka karakter lejues e njëkohësisht njohës të një të drejte.
19. Në argumentim sa më sipër, ky Kolegj vlerëson se për rastin në shqyrtim nuk kemi të
bëjmë me “rrugë administrative” të detyrueshme për t’u ndjekur nga subjekti
pretendues para se t’i drejtohet gjykatës. Mjeti juridik për realizimin e të drejtës së
pretenduar është në disponibilitetin e palës, ndërsa gjykata për t’iu dhënë përgjigje
këtyre problemeve, në respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që
rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një “cilësim të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen”, ta zgjidhë atë “në përputhje
me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).
20. Nëse padia është e bazuar në faktin dhe rrethanat përkatëse të pretenduara nga pala
paditëse dhe me shkakun juridik të përcaktuar prej saj; këto janë çështje që do të
shqyrtohen nga gjykata dhe do të zgjidhen me vendimin përfundimtar të saj.
21. Përfundimisht, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.(11-2016-
937)295, datë 23.02.2016, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, me të cilën është
vendosur nxjerrja e çështjes civile jashtë juridiksionit gjyqësor, duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 59, 485 të K.Pr.Civile,
130
131
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.(11-2016-937) 295, datë 23.02.2016, i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit, në po atë gjykatë.
Tiranë, më 20.04.2016
132
Nr. 00-2016-1428 i Vendimit (131)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 20.04.2016 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11118-

02205-00-2015 që u përket palëve:
PADITËS: ENDJA MERKAJ, i përfaqësuar në gjykim

me prokurë të posaçme nga av.Ylli Merkaj,
NDËRHYRËS KRYESOR: IMER MERKAJ,
MANJOLA KADRIU,
FADILE MERKAJ, të përfaqësuar me
prokurë të posaçme nga av.Ylli Merkaj,
E PADITUR: SHOQËRIA E SIGURIMEVE
"ATLANTIK" SH.A. përfaqësuar në gjykim
me autorizim nga av.Envi Hicka
OBJEKTI I PADISË:
Shpërblimin e dëmit pasuror dhe jopasuror në masën 5.000.000 lekë
shpenzimet e varrimit dhe të tjera të nevojshme e të arsyeshme
të shkaktuara nga aksidenti automobilistik i datës 29.10.2008,
në të cilin gjeti vdekjen trashëgimlënësi Endri Merkaj.
Baza ligjore e padisë: Neni 32 i Kodit të Procedurës Civile;
Dekreti nr.295, datë 15.09.1992 “Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve
të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj palëve të treta”;
Ligji nr.7641, datë 15.12.1992 “Për miratimin e Dekretit
nr.295, datë 15.09.1992 me disa ndryshime;
Rregullorja nr.622/1 e Ministrit të Financave dhe të Ekonomisë
“Për zbatimin e ligjit 7641, datë 15.12.1992”;
Neni 608, 609, 625/a, 640, 641, 643 e vijues i Kodit Civil.
Vendimi nr.12, datë 14.09.2007 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
OBJEKTI I NDËRHYRJES KRYESORE:

Shpërblimin e dëmit pasuror e jopasuror (moral-ekzistencial)
të shkaktuara kërkuesve si pasojë e aksidentit automobilistik
të datës 29.10.2008 si më poshtë vijon:
Imer Merkaj dhe Fadile Merkaj në shumën 4.195.933 lekë secili
dhe Manjola Kadriu në shumën 3.859.001 lekë.
Pagimin e kamatë vonesave deri në ditën e ekzekutimit të vendimit.
Baza ligjore e ndërhyrjes kryesore: Neni 189 i Kodit të Procedurës Civile.
Neni 608, 625, 640 e vijues i Kodit Civil.
133
Dekreti nr.295, datë 15.09.1992
“Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike
për përgjegjësinë ndaj personave të tretë”, me gjithë ndryshimet.

vendosur:
“Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë.
Detyrimin e palës së paditur Shoqëria e Sigurimit “Atlantik” sh.a t’i paguajë
paditëses Endja Merkaj si shpërblim dëmi pasuror dhe jo pasuror për vdekjen
e babait të saj Endri Merkaj, shumën prej 2.600.387 (dy milion e gjashtëqind
mijë e treqind e tetëdhjetë e shtatë) lekë si dhe interesat bankare mbi këtë
shumë, që nga datë 20.01.2010 e në vazhdim deri në ekzekutim të këtij
vendimi, duke iu referuar interesave bankare sipas depozitave me afat një
vjeçar të Bankës së Shqipërisë.
Rrëzimin e kërkesë padisë për pjesën tjetër të saj.
Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë të ndërhyrësve kryesorë.
ndërhyrësve kryesorë Imer Merkaj dhe Fadile Merkaj si dëmshpërblim për
vdekjen e djalit të tyre Endri Merkaj, shumën prej 2.600.387 (dy milion e
gjashtëqind mijë e treqind e tetëdhjetë e shtatë) lekë secili si dhe interesat
bankare mbi këtë shumë, që nga datë 20.01.2010 e në vazhdim deri në
ekzekutim të këtij vendimi, duke iu referuar interesave bankare sipas
depozitave me afat një vjeçar të Bankës së Shqipërisë.
ndërhyrëses kryesore Manjola Kadriu si dëmshpërblim për vdekjen e
bashkëjetuesit të saj Endri Merkaj, shumën prej 2.600.387 (dy milion e
gjashtëqind mijë e treqind e tetëdhjetë e shtatë) lekë si dhe interesat bankare
mbi këtë shumë, që nga datë 20.01.2010 e në vazhdim deri në ekzekutim të
këtij vendimi, duke iu referuar interesave bankare sipas depozitave me afat një
vjeçar të Bankës së Shqipërisë.
Rrëzimin e kërkesë padisë të ndërhyrësve kryesorë për pjesën tjetër të saj.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur në raport me pjesën e
pranuar të kërkesë padisë dhe ndërhyrjes kryesore”.

Gjyqësor Tiranë në këtë mënyrë:
Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë.
Detyrimin e palës së paditur Shoqëria e Sigurimeve “Atlantik” sh.a. ti paguajë
paditëses Endja Merkaj dëmshpërblimin shëndetësor pasuror dhe jo pasuror në
total në shumën prej 624.833.75 lekë si dhe interesat bankare nga data
20.01.2010 deri në ditën e kryerjes së aktit të ekspertimit në datë 30.09.2013
në shumën 171.412,5 lekë.
Rrëzimin e kërkesë padisë për pjesën tjetër të saj që lidhet me kërkimin e
dëmshpërblimit mbi limitet e pranuara si më sipër nga gjykata.
Pranimin pjesërisht te kërkesëpadisë së ndërhyrësve kryesorë.
ndërhyrësit kryesorë Imer Merkaj dëmshpërblimin shëndetësor pasuror dhe jo
pasuror në total në shumën 594.833.75 lekë si dhe interesat bankare nga data
134
20.01.2010 deri në ditën e kryerjes së aktit të ekspertimit në datë 30.09.2013
në shumën 171.412,75 lekë.
ndërhyrëses kryesore Fadile Merkaj dëmshpërblimin shëndetësor pasuror dhe
jo pasuror në total në shumën 594.833.75 lekë si dhe interesat bankare nga
data 20.01.2010 deri në ditën e kryerjes së aktit të ekspertimit në datë
30.09.2013 në shumën 171.412,75 lekë.
ndërhyrëses kryesore Manjola Kadriu dëmshpërblimin shëndetësor pasuror
dhe jo pasuror në total në shumën 594.833.75 lekë si dhe interesat bankare nga
data 20.01.2010 deri në ditën e kryerjes së aktit të ekspertimit në datë
30.09.2013 në shumën 171.412,75 lekë.
Rrëzimin e kërkesë padisë të ndërhyrësve kryesorë për pjesën tjetër të saj që
lidhet me kërkimin e dëmshpërblimit mbi limitet e pranuara si më sipër nga
gjykata.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palëve ndërgjyqëse në raport me pjesën e
pranuar dhe të rrëzuar të padisë së paditëses dhe ndërhyrësve kryesorë”.
Kundër vendimit nr.3955, datë 15.12.2014, të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka

paraqitur rekurs pala paditëse Endja Merkaj, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.3955,
datë 15.12.2014, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.10596, datë
25.10.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar ndër të tjera se:
- Për masën e shpërblimit gjykata duhet të mbështetet në Dekretin nr.295, datë
15.09.1992 “Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike për
përgjegjësinë ndaj palëve të treta” dhe në Vendimin Unifikues të Kolegjeve të
bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.12/2007.
- Referuar nenit 116, të Kushtetutës, udhëzimi nuk është burim i së drejtës. Ky udhëzim
tejkalon autorizimet e dhëna nga ligji.
- Udhëzimi si akt nënligjor normativ, vjen në kundërshtim me ligjin që në rastin
konkret me Dekretin nr.295, datë 15.09.1992 “Për sigurimin e detyrueshëm të
mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj palëve të treta”.
- Në rastin konkret udhëzimi nuk i është përmbajtur çështjeve për të cilat është
autorizuar nga Dekreti dhe konkretisht neni 16 i tij.
- Gjykata e Apelit nuk është ka mbajtur një qëndrim të njëanshëm duke përllogaritur
një vlerë më të vogël se ajo e kërkuar dhe rënë dakord nga pala e paditur.
- Vendimi i Gjykatës së Apelit është tërësisht i paarsyetuar për sa i përket kërkimit mbi
dëmin jo pasuror.
- Vendimi i Gjykatës së Apelit është mbështetur në prova dhe dokumente të cilat nuk
janë administruar në këtë proces gjyqësor si dhe nuk rezultojnë në aktet e ekspertimit.
Kundër vendimit nr.3955, datë 15.12.2014, të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka

paraqitur rekurs ndërhyrësi kryesor Imer Merkaj, Fadile Merkaj, Manjola Kadriu, e
cila kërkon prishjen e vendimit nr.3955, datë 15.12.2014, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.10596, datë 25.10.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
duke parashtruar ndër të tjera se:
- Për masën e shpërblimit gjykata duhet të mbështetet në Dekretin nr.295, datë
15.09.1992 “Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike për
përgjegjësinë ndaj palëve të treta” dhe në Vendimin Unifikues të Kolegjeve të
bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.12/2007.
135
- Referuar nenit 116, të Kushtetutës, udhëzimi nuk është burim i së drejtës. Ky udhëzim
tejkalon autorizimet e dhëna nga ligji.
- Udhëzimi si akt nënligjor normativ, vjen në kundërshtim me ligjin që në rastin
konkret me Dekretin nr.295, datë 15.09.1992 “Për sigurimin e detyrueshëm të
mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj palëve të treta.
- Në rastin konkret udhëzimi nuk i është përmbajtur çështjeve për të cilat është
autorizuar nga Dekreti dhe konkretisht neni 16 i tij.
- Gjykata e Apelit nuk është ka mbajtur një qëndrim të njëanshëm duke përllogaritur
një vlerë më të vogël se ajo e kërkuar dhe rënë dakord nga pala e paditur.
- Vendimi i Gjykatës së Apelit është tërësisht i paarsyetuar për sa i përket kërkimit mbi
dëmin jo pasuror.
- Vendimi i Gjykatës së Apelit është mbështetur në prova dhe dokumente të cilat nuk
janë administruar në këtë proces gjyqësor si dhe nuk rezultojnë në aktet e ekspertimit.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Admir Thanza, përfaqësuesin e palës paditëse dhe
ndërhyrësve kryesorë av. Ylli Merkaj, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.3955, datë
15.12.2014, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.10596, datë
25.10.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; përfaqësuesin e palës së paditur, av.Envi
Hicka, i cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.3955, datë 15.12.2014, të Gjykatës së Apelit
Tiranë, si diskutoi e analizoi çështjen në tërësi
VËREN
I. Rrethanat e çështjes:
1. Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore rezulton se në datën 29.10.2008, i ndjeri Endri
Merkaj po udhëtonte si pasagjer në automjetin e një të njohurit të tij shtetasit Asqeri
Cako, i cili drejtonte automjetin e tij tip “Benz Mercedes” me targa GJ4004A. Gjatë
udhëtimit për në Delvinë, në aksin rrugor Sarandë-Delvinë, në vendin e quajtur Bamatat,
drejtuesi i automjetit Asqeri Cako, duke ecur në kthesë me shpejtësi tej normave të
lejuara dhe duke mos e kontrolluar dot mjetin e tij, ka dalë nga kontrolli dhe ka goditur
mjetin tip kamion me targa SR6422B. Nga goditja me automjetin e tipit kamion, është
futur poshtë gomës së parë të kamionit pjesa ballore e automjetit tip “Benz Mercedes” me
targa GJ4004A dhe nga kjo goditje ka pësuar dëmtime të rënda në kokë dhe në pjesë të
ndryshme të trupit shtetasi Endri Merkaj, nga të cilat ka gjetur dhe vdekjen.
2. Mjeti i cili shkaktoi aksidentin rezultoi të ishte i pajisur me Policë Sigurimi për
përgjegjësinë ndaj palëve të treta, pranë palës së paditur “Atlantik” sh.a. Tiranë, me
nr.Serie 0305065 dhe me periudhë vlefshmërie një vjeçare prej datës 05.09.2008 deri në
04.09.2009.
3. Nga hetimet e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Sarandë ka rezultuar se shkaktar i
aksidentit ka qenë shtetasi Asqeri Cako, drejtuesi i mjetit tip “Benz Mercedes” me targa
GJ 4004 A, i cili ka kryer shkelje të rregullave të qarkullimit rrugor. Drejtuesi i mjetit
është shpallur fajtor dhe është dënuar me burgim me Vendimin penal nr.22, datë
10.02.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, i lënë në fuqi me Vendimin nr.53,
datë 07.04.2009 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, e cila nuk ka pranuar ankimet e
Prokurorisë dhe të të pandehurit.
4. Me Vendimin civil nr.23-2010-402, datë 16.04.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë është pranuar kërkesa për vërtetimin e atësisë së fëmijës së mitur Endja Kadriu, e
datëlindjes 19.07.2009, duke njohur si atin e saj të ndjerin Endri Merkaj. Gjithashtu me
këtë vendim është përcaktuar si mbiemër për fëmijën e mitur Endja, mbiemri i atit të saj
136
“Merkaj”. Ky vendim ka marrë formë të prerë me datë 04.05.2010. Nga ky hetim
gjyqësor janë provuar faktet që po shpjegohen më poshtë.
5. Paditësja Manjola Kadriu është martuar (martesë fakti) me shtetasin Endri Merkaj në
muajin shtator të vitit 2008. Ata ishin fejuar me njeri-tjetrin një vit më parë me mblesëri
dhe në vitin 2008 kanë bërë dasmën tradicionale shqiptare, pa bërë martesë ligjore pranë
nëpunësit të gjendjes civile. Bashkëjetesa e tyre në çift pas dasmës ka zgjatur në fakt për
një periudhë shumë të shkurtër, pasi një muaj më pas, me datë 29.10.2008 bashkëshorti
Endri Merkaj ka gjetur vdekjen në një aksident automobilistik. Në datën e aksidentit
paditësja Manjola Kadriu ishte shtatzënë në javën e katërt të shtatzënisë me fëmijën Endja
Merkaj, e cila lindi me datë 19.07.2009. Gjithashtu, nga hetimi i këtij gjykimi ka rezultuar
i provuar fakti i bashkëjetesës së paditëses Manjola Kadriu me të ndjerin Endri Merkaj që
në kohën e zënies së fëmijës Endja Merkaj.
6. Pasi është njohur atësia e është përcaktuar dhe mbiemri i fëmijës Endja Merkaj me
vendimin sa sipër, më pas, me Vendimin nr.1201, datë 29.09.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër është çelur dëshmia e trashëgimisë së të ndjerit Endri Merkaj, me të
cilin trashëgimtare e vetme ligjore e radhës së parë të të ndjerit është përcaktuar vajza e tij
e vetme Endja Merkaj.
7. Meqenëse drejtuesi i mjetit shkaktar i aksidentit ka qenë i siguruar pranë “Atlantik” sh.a.,
paditësi Ymer Merkaj, i është drejtuar palës së paditur për të përfituar dëmshpërblim sipas
ligjit. Kjo kërkesë është bërë me datë 20.10.2009. Pasi ka verifikuar rastin dhe ka
konkluduar se kemi të bëjmë me një rast sigurimi që duhet të dëmshpërblehet, pala e
paditur ka vendosur të dëmshpërblejë prindërit e të ndjerit paditësit Imer dhe Fadile
Merkaj për vdekjen e djalit të tyre Endri Merkaj, në total në shumën prej 1.500.000 lekë.
8. Paditësja trashëgimtarja ligjore Endja Merkaj e të ndjerit Endri Merkaj, e përfaqësuar
ligjërisht nga e ëma e saj Manjola Kadriu dhe ndërhyrësit kryesorë Manjola Kadriu dhe
Imer e Fadile Merkaj, duke mos qenë dakord me shumën e dëmshpërblimit të caktuar nga
pala e paditur, i janë drejtuar Gjykatës me padi për t’u dëmshpërblyer në mënyrë të plotë
lidhur me aksidentin e ndodhur.
vendosur:
“Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë.
Detyrimin e palës së paditur Shoqëria e Sigurimit “Atlantik” sh.a t’i paguajë paditëses
Endja Merkaj si shpërblim dëmi pasuror dhe jo pasuror për vdekjen e babait të saj Endri
Merkaj, shumën prej 2.600.387 (dy milion e gjashtëqind mijë e treqind e tetëdhjetë e
shtatë) lekë si dhe interesat bankare mbi këtë shumë, që nga datë 20.01.2010 e në
vazhdim deri në ekzekutim të këtij vendimi, duke iu referuar interesave bankare sipas
Rrëzimin e kërkesë padisë për pjesën tjetër të saj.
Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë të ndërhyrësve kryesorë.
ndërhyrësve kryesorë Imer Merkaj dhe Fadile Merkaj si dëmshpërblim për vdekjen e
djalit të tyre Endri Merkaj, shumën prej 2.600.387 (dy milion e gjashtëqind mijë e treqind
e tetëdhjetë e shtatë) lekë secili si dhe interesat bankare mbi këtë shumë, që nga datë
20.01.2010 e në vazhdim deri në ekzekutim të këtij vendimi, duke iu referuar interesave
bankare sipas depozitave me afat një vjeçar të Bankës së Shqipërisë.
ndërhyrëses kryesore Manjola Kadriu si dëmshpërblim për vdekjen e bashkëjetuesit të saj
Endri Merkaj, shumën prej 2.600.387 (dy milion e gjashtëqind mijë e treqind e tetëdhjetë
e shtatë) lekë si dhe interesat bankare mbi këtë shumë, që nga datë 20.01.2010 e në
137
vazhdim deri në ekzekutim të këtij vendimi, duke iu referuar interesave bankare sipas
Rrëzimin e kërkesë padisë të ndërhyrësve kryesorë për pjesën tjetër të saj.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur në raport me pjesën e pranuar të
kërkesë padisë dhe ndërhyrjes kryesore”.
9.1.Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se: “....
(omissis)...Duke u mbështetur në konkluzionet e akteve të ekspertimeve dhe në Vendimin
Unifikues nr.12, datë 14.09.2007, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, duke
pasur parasysh moshën shumë të re të të ndjerit, faktin se kryente aktivitet privat tregtar
nga i cili realizonte të ardhura, si dhe lidhjen e ngushtë e afektive me familjarët e tij,
Gjykata konkludon se për secilin prej palës paditëse dhe ndërhyrëse kryesore, vlera e
dëmshpërblimit do të jetë ajo e përcaktuar nga eksperti në kufijtë maksimalë, në shumën
prej 2,600,387 lekë, duke pranuar kështu pjesërisht kërkimin e tyre..(...)..Duke iu referuar
përllogaritjeve në aktin e ekspertimit, Gjykata konkludon se pala paditëse duhet të
përfitojë interesat bankare referuar depozitave me afat një vjeçar mbi shumën e detyrimit
prej 2,600,387 lekë, për periudhën nga datë 20.01.2010 e deri në momentin ekzekutimit të
vendimit..(..)..Gjykata vëren se padia është paraqitur nga paditësja pranë kësaj Gjykate
në datë 18.02.2011. Në rastin konkret nuk mund të përllogariten afatet e parashkrimit
duke u nisur vetëm nga data e ndodhjes së aksidentit, pasi dispozita citon se duhet të
dihet “dhe për personin që e ka shkaktuar” aksidentin. Vendimi penal që ka përcaktuar
fajtorin mban datën 10.02.2009. Gjithashtu, në rastin konkret, një fakt tjetër i
rëndësishëm është dhe se paditësja Endja Merkaj ishte ende e pa lindur në barkun e
nënës së saj Manjola Kadriu, në datën e ndodhjes së aksidentit dhe se ajo është
përcaktuar trashëgimtare ligjore e vetme e të ndjerit (pas njohjes së atësisë) me vendimin
gjyqësor të datës 29.09.2010, e cila është dhe data kur paditëses i ka lindur e drejta e
padisë, duke u përfaqësuar ligjërisht nga nëna e saj. Siç konstatohet më sipër, nga data
kur paditëses i ka lindur e drejta e padisë, duke u përfaqësuar ligjërisht nga nëna e saj,
deri në datën e ngritjes së padisë, kanë kaluar veçse disa muaj, pra padia është ngritur
brenda afatit ligjor. Po kështu edhe padia e ndërhyrësve kryesorë është paraqitur brenda
afatit ligjor 3 vjeçar. Padia e tyre është paraqitur dhe pranuar për shqyrtim nga Gjykata
në seancën gjyqësore të datës 14.10.2011. Kërkesa e tyre për dëmshpërblim pranë palës
së paditur është paraqitur që prej datës 20.10.2009 dhe kjo e fundit i ka caktuar
dëmshpërblim me datë 09.02.2010. Siç konstatohet më sipër, nga data kur ndërhyrësve
kryesorë iu ka lindur e drejta e padisë me datë 10.02.2010, deri në datën e ngritjes së
padisë me 14.10.2011, kanë kaluar një vit e tetë muaj, pra padia është ngritur brenda
afatit ligjor. Bazuar në faktet e sipërpërmendura, Gjykata konkludon se në rastin konkret
nuk ndodhemi përpara parashkrimit të së drejtës së padisë dhe se ky kërkim i palës së
paditur nuk mund të pranohet....(...).”
10. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.3955, datë 15.12.2014, ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.10596, datë 25.10.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë në këtë mënyrë:
Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë.
Detyrimin e palës së paditur Shoqëria e Sigurimeve “Atlantik” sh.a. ti paguajë paditëses
Endja Merkaj dëmshpërblimin shëndetësor pasuror dhe jo pasuror në total në shumën
prej 624.833.75 lekë si dhe interesat bankare nga data 20.01.2010 deri në ditën e
kryerjes së aktit të ekspertimit në datë 30.09.2013 në shumën 171.412,5 lekë.
Rrëzimin e kërkesë padisë për pjesën tjetër të saj që lidhet me kërkimin e dëmshpërblimit
mbi limitet e pranuara si më sipër nga gjykata.
Pranimin pjesërisht te kërkesëpadisë së ndërhyrësve kryesorë.
138
ndërhyrësit kryesorë Imer Merkaj dëmshpërblimin shëndetësor pasuror dhe jo pasuror në
total në shumën 594.833.75 lekë si dhe interesat bankare nga data 20.01.2010 deri në
ditën e kryerjes së aktit të ekspertimit në datë 30.09.2013 në shumën 171.412,75 lekë.
Detyrimin e palës së paditur Shoqëria e Sigurimeve “Atlantik” sh.a. t’i paguajë
ndërhyrëses kryesore Fadile Merkaj dëmshpërblimin shëndetësor pasuror dhe jo pasuror
në total në shumën 594.833.75 lekë si dhe interesat bankare nga data 20.01.2010 deri në
ditën e kryerjes së aktit të ekspertimit në datë 30.09.2013 në shumën 171.412,75 lekë.
Detyrimin e palës së paditur Shoqëria e Sigurimeve “Atlantik” sh.a. t’i paguajë
ndërhyrëses kryesore Manjola Kadriu dëmshpërblimin shëndetësor pasuror dhe jo
pasuror në total në shumën 594.833.75 lekë si dhe interesat bankare nga data 20.01.2010
deri në ditën e kryerjes së aktit të ekspertimit në datë 30.09.2013 në shumën 171.412,75
lekë.
Rrëzimin e kërkesë padisë të ndërhyrësve kryesorë për pjesën tjetër të saj që lidhet me
kërkimin e dëmshpërblimit mbi limitet e pranuara si më sipër nga gjykata.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palëve ndërgjyqëse në raport me pjesën e pranuar
dhe të rrëzuar të padisë së paditëses dhe ndërhyrësve kryesor”.
10.1.Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se: “....
(omissis)...Kolegji Civil i Gjykatës së Apelit Tiranë çmon dhe vlerëson se shpërblimi i
dëmit pasuror dhe jo pasurorë në rastin konkret për paditësen dhe ndërhyrësit kryesorë
duhet të bëhet në bazë të udhëzimit të Ministrit të Financave nr.24, datë 15.11.2007, pasi
dalja e këtij akti ligjorë plotëson boshllëkun e krijuar në legjislacion, boshllëk i cili ka
çuar në daljen e vendimit unifikues të Kolegjeve të Bashkuar të Gjykatës së Lartë nr.12,
datë 13.09.2007...(...)..Referuar aktit të ekspertimit vlerësues të ekspertit Agim Sulçe,
vlera e dëmit pasuror sipas udhëzimit të Ministrit të Financave nr.24, datë 15.11.2007,
(faqe 86 në dosje dhe faqe 6 në akt ekspertimin e vlerësimit të dëmit shëndetësorë datë
25.06.2012) rezulton në shumën 2.379.335 lekë, i ndarë në mënyrë proporcionale midis
paditëses Endja Merkaj dhe ndërhyrësve kryesorë Imer e Fadile Merkaj dhe Manjola
Kadriu, në shumën 594.833,75 lekë. Dëmi jo pasuror rezulton nga 30.000 secili dhe duke
i shtuar shpenzimet e varrimit tre ndërhyrësve kryesorë, ky dëm jo pasuror rezulton në
shumën; 30.000 lekë paditësja Endja Merkaj dhe nga 63.333 lekë secili nga ndërhyrësit
kryesorë Imer e Fadile Merkaj dhe Manjola Kadriu. Dëmi pasuror dhe jo pasurorë për
paditësen dhe ndërhyrësit kryesorë në total rezulton; Endja Merkaj 624.833,75 lekë dhe
ndërhyrësit kryesorë Imer e Fadile Merkaj dhe Manjola Kadriu 658.167,05 lekë secili.
Sipas aktit të ekspertimit kontabël (faqe 148 në dosje) interesat për shumat e njohura si
më lart rezulton në total shumën 685.651 lekë dhe i ndarë për secilin, paditësen Endja
Merkaj dhe ndërhyrësit kryesorë Imer e Fadile Merkaj dhe Manjola Kadriu në shumën
171.412.75 lekë..(...)”
11. Kundër vendimit nr.3955, datë 15.12.2014, të Gjykatës së Apelit Tiranë kanë paraqitur
rekurs paditësja Endja Merkaj si dhe ndërhyrësit kryesor Imer Merkaj etj., me shkaqet e
lartpërmendura.
II. Ligji i zbatueshëm.

12.1 Neni 6 i K.Pr.Civile: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të shprehet mbi
gjithçka kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”
12.2 Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt
ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
139
12.3 Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj.
Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u
lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
13.1 Neni 608 “Personi që, në mënyrë të paligjshme dhe me faj, i shkakton tjetrit një dëm
në personin ose në pasurinë e tij, detyrohet të shpërblejë dëmin e shkaktuar.
Personi që ka shkaktuar dëmin nuk përgjigjet kur provon se nuk ka faj.
Dëmi quhet i paligjshëm kur është rrjedhim i shkeljes ose i cenimit të interesave dhe i të
drejtave të tjetrit, që mbrohen nga rendi juridik ose nga zakonet e mira.”
13.2 Neni 625 (përpara ndryshimit të pësuar me ligjin nr.17/2012 datë 16.02.2012)
“Personi që pëson një dëm, të ndryshëm nga ai pasuror, ka të drejtë të kërkojë të
shpërblehet kur:
a) ka pësuar një dëmtim të shëndetit ose është cënuar në nderin e personalitetit të tij;
b) është fyer kujtimi i një të vdekuri dhe kërkohet nga bashkëshorti me të cilin ka
bashkëjetuar deri në ditën e vdekjes ose nga të afërmit e tij deri në shkallën e dytë, përveç
kur fyerja është kryer kur i vdekuri ka qenë gjallë dhe i është njohur e drejta e
shpërblimit të dëmit për fyerjen e bërë.
E drejta e parashikuar në paragrafin e mësipërm është e patrashëgueshme.”
13.3 Neni 640 “Dëmi pasuror që shpërblehet përbëhet nga humbja e pësuar dhe fitimi i
munguar.
Shpërblehen gjithashtu shpenzimet e kryera në mënyrë të arsyeshme për të shmangur ose
pakësuar dëmin, ato që kanë qenë të nevojshme për të përcaktuar përgjegjësinë dhe
masën e dëmit, si dhe shpenzimet e arsyeshme të kryera për të siguruar shpërblimin në
rrugë jashtëgjyqësore.”
13.4 Neni 643 “Kur është shkaktuar vdekja e një personi, dëmi që duhet të shpërblejë
përbëhet nga:
a) shpenzimet për ushqim e jetesë të fëmijëve të tij të mitur, të bashkëshortes dhe
prindërve të paaftë për punë që kanë qenë në ngarkim të të vdekurit, plotësisht ose
pjesërisht, si dhe të personave që banonin në familjen e të vdekurit dhe që gëzonin prej tij
të drejtën e ushqimit;
b) shpenzimet e duhura për varrimin e të vdekurit, në masën që ato i përgjigjen
rrethanave personale e familjare të të vdekurit.
Personi që ka shkaktuar dëmin mund të kundrejtojë të njëjtat mjete mbrojtëse që do t’i
kundrejtonte të vdekurit.
Gjykata, duke marrë parasysh të gjitha rrethanat e çështjes, mund të vendosë që
shpërblimi të jepet në natyrë, ose në para, njëherësh ose me këste.”
14. Vendimi Unifikues nr.12, datë 14.09.2007 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se:
15. Palët që ka regjistruar ankimin, konkretisht pala paditëse Endja Merkaj dhe
ndërhyrësit kryesor Imer Merkaj, Fadile Merkaj, Manjola Kadriu legjitimohen
ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
16. Ankimi është paraqitur brenda afatit ligjor, ndaj edhe legjitimohen ratione temporis.
Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palës tjetër ndërgjyqëse.
vlerëson se rekurset e paraqitura nga pala paditëse Endja Merkaj dhe ndërhyrësit
kryesor Imer Merkaj, Fadile Merkaj, Manjola Kadriu, përmbajnë shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që motivojnë cenimin e vendimit
140
nr.3955, datë 15.04.2014, të Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka ndryshuar vendimit
nr.10596, datë 25.10.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.3955, datë 15.12.2014, i Gjykatës
së Apelit Tiranë, është dhënë në interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjit material, e për
këtë shkak ai duhet të prishet duke u lënë në fuqi vendimi nr.10596, datë 25.10.2013, i
19. Për çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka konkluduar se, padia e
paditëses Endja Merkaj si dhe e ndërhyrësve kryesore Imer Merkaj është pjesërisht e
bazuar në ligj e në prova. Në qendër të argumentimit të asaj gjykate ka qenë fakti se, në
rastin objekt gjykimi plotësohen kushtet kumulative të shpërblimit të dëmit
jashtëkontraktor, dhe në kushtet kur aksidenti ka ndodhur pas hyrjes në fuqi të Udhëzimit
të Ministrit të Financave nr.24, datë 15.11.2007, caktimi i vlerave të dëmshpërblimit do të
kryhet sipas Vendimit Unifikues nr.12, datë 14.09.2007, të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë referuar dhe praktikës gjyqësore. Përfundimisht, bazuar në variantin e
ekspertimit të kryer sipas Vendimit Unifikues nr.12, datë 14.09.2007, të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, vlera e dëmshpërblimit e akorduar nga gjykata e rrethit
gjyqësor i është referuar shumës 4.248.639 lekë, bazuar në pagën minimale zyrtare, duke
e konsideruar të ndjerin Endri Merkaj si të papunë.
20. Gjykata e Apelit Tiranë, në vlerësim të pretendimeve të ngritura në ankim nga pala
paditëse, ka vendosur ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, duke u
bazuar në për llogaritjen e dëmit në Udhëzimin nr.24, datë 15.11.2007, të Ministrit të
Financave. Konkretisht, në vlerësimin e asaj gjykate, pretendimi i palës paditëse për
zbatimin e Vendimit Unifikues nr.12, datë 14.09.2007, është i pabazuar, pasi sipas saj,
Vendimi Unifikues në fjalë, thjesht orienton gjykatat në lidhje me mënyrën e përcaktimit
të dëmit jopasuror të trajtuar nga nenet 625/2 e 643 të K.Civil, vetëm në kushtet e
mungesës së akteve normative specifike të sigurimit të detyrueshëm, por ai nuk
zëvendëson në vetvete këto akte në lidhje me mënyrën e përllogaritjes së dëmit.
21. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i gjykatës së apelit, i bazuar në
argumentimin e mësipërm, është marrë në interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjit
material, e konkretisht nenit 608 e vijues të Kodit Civil, mbi shpërblimin e dëmit
jashtëkontraktor.
22. Fillimisht, Kolegji Civil vlerëson se, sikurse ka rezultuar e provuar nga dy gjykatat e
faktit, aksidenti i trashëgimlënësit të paditëses, që përbën edhe rastin e sigurimit në
çështjen objekt gjykimi, ka ndodhur në datën 29.10.2008, kohë kjo e cila daton pas
dhënies së interpretimit njehsues të Vendimit Unifikues nr.12, datë 14.09.2007, dhe
gjithashtu pas hyrjes në fuqi të Udhëzimit nr.24, datë 15.11.2007, të Ministrit të
Financave, por përpara hyrjes në fuqi të Ligjit nr.10076, datë 12.02.2009, “Për sigurimin
e detyrueshëm në sektorin e transportit”, i cili rregulloi tërësisht fushën e sigurimit të
detyrueshëm në këtë sektor. Ky ligj shfuqizoi ligjin nr.7641, datë 01.12.1992 dhe aktet
nënligjore të dala në zbatim të këtij të fundit. Në këto kushte, ngjarja e sigurimit prej së
cilës pala paditëse pretendon shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor në çështjen objekt
gjykimi, përbën një rast të veçantë, ku efektet rregullatore të ligjit të sipërcituar nuk mund
të aplikoheshin.
23. Në vijim të analizës së mësipërme, thelbi i pretendimeve të palës rekursuese Endja
Merkaj etj, qëndron në përzgjedhjen ndërmjet aplikimit të Vendimit Unifikues nr.12, datë
14.09.2007 apo udhëzimit të Ministrit të Financave nr.24, datë 15.11.2007.
24. Për sa më sipër, Kolegji Civil çmon të ndalet në analizën e efekteve të një vendimi
unifikues, për interpretimin dhe zbatimin e njësuar të normave ligjore në fuqi.
24.1. Kolegji Civil vlerëson se interpretimi i ligjeve është në kompetencë të gjykatave
të juridiksionit të zakonshëm dhe sidomos të Gjykatës së Lartë. Në këtë kuptim
141
Kushtetuta i ka dhënë Gjykatës së Lartë autoritetin të njësojë ose ndryshojë
praktikën gjyqësore, pra të mbajë qëndrime në çështje të veçanta me qëllim
unifikimin e vendimmarrjes së gjykatave të zakonshme. Ky funksion ushtrohet nga
Gjykata e Lartë, duke tërhequr për shqyrtim në Kolegjet e Bashkuara çështje të
caktuara. Sa më sipër, vjen si pasojë e pozicionit të saj si organi më i lartë i sistemit
gjyqësor dhe lidhet me funksionin e përgjithshëm të saj për të siguruar uniformitetin
e interpretimit të normave ligjore nga ana e gjyqtarëve të zakonshëm, përmes
përcaktimit të linjave të interpretimit të cilave gjyqtarët duhet t’u përmbahen.
Përfundimet unifikuese në të cilat arrin Gjykata e Lartë, nuk vlejnë vetëm për rastin
konkret të zgjidhur prej saj, por për të gjitha rastet e ngjashme për gjykatat e tjera,
ose vetë kolegjet e thjeshta të asaj gjykate. Barazia në të drejta, mes të tjerash,
përcakton edhe detyrimin për vendimmarrje të njëjtë dhe të qëndrueshme në çështje
të ngjashme nga gjykatat e zakonshme. (Vendim i Gjykatës Kushtetuese të
Republikës së Shqipërisë nr.06 datë 17.02.2012).
24.2. Për sa më sipër, Kolegji Civil ri-thekson se nuk përbën kompetencë të
gjykatave të faktit, pozicionimi i Vendimeve Unifikuese të Gjykatës së Lartë në
rendin juridik shqiptar dhe as vënia në dyshim e detyrimit ligjor që kanë po këto
gjykata, që të marrin parasysh dhe zbatojnë në çështje analoge zgjidhjet e dhëna në
vendimet unifikuese. Thënë kjo, në lidhje me rastet e shpërblimit të dëmit
jashtëkontraktor, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.12, datë
14.09.2007, kanë unifikuar praktikën gjyqësore në lidhje me zbatimin e neneve 608,
609, 625, 643/a e vijues të Kodit Civil. Në këtë vendim Kolegjet e Bashkuara janë
shprehur, në thelb, për subjektet që kanë të drejtën subjektive (legjitimimin aktiv)
për të kërkuar dëmshpërblimin e dëmit pasuror e jopasuror të pësuar, figurën e
dëmit biologjik apo dëmit mbi shëndetin (si figurë e posaçme e dëmit jopasuror),
figurën e dëmit moral dhe atij ekzistencial, metodologjinë e përllogaritjes së masës
së dëmshpërblimit etj. Në lidhje me masën e dëmshpërblimit, vendimi unifikues
shprehet se gjykatat duhet të mbështeten në vlerat përkatëse të përcaktuara nga aktet
normative në fuqi dhe në mungesë të këtyre kritereve tabelare, ato vendosin sipas
bindjes së tyre të brendshme, duke lënë të lirë mundësinë e përcaktimit të masës së
dëmshpërblimit rast pas rasti.
24.3. Në vijim të kësaj analize, në çështjen objekt gjykimi, ndryshe nga argumentimi i
Gjykatës së Apelit Tiranë, Kolegji Civil çmon se, Udhëzimi nr.24, datë 15.11.2007, i
Ministrit të Financave dhe Vendimi Unifikues nr.12, datë 14.09.2007, nuk duhet të
interpretohen e zbatohen duke përjashtuar domosdoshmërisht njëri - tjetrin për çdo
figurë të dëmit jashtëkontraktor, por duke patur një qëllim të vetëm, zgjidhjen e
drejtë dhe në përputhje të plotë me ligjin të mosmarrëveshjeve mbi shpërblimin e
dëmit jashtëkontraktor. Vetëm në rast të kundërshtisë së drejtpërdrejtë të
parashikimeve të këtij udhëzimi me njësimin e kryer nga Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë, do të konkludohet për zbatimin e këtij të fundit, jo për shkak të
prevalencës a priori të vendimit unifikues, por për shkak të faktit të thjeshtë se, duke
marrë në konsideratë se unifikimi i kryer me anë të këtij vendimi lidhet me
interpretimin dhe zbatimin e ligjit të kohës në fushën e sigurimit të detyrueshëm dhe
shpërblimin e dëmeve të shkaktuara nga mjetet motorrike, për aq sa udhëzimi i
Ministrit të Financave nuk përputhet me vendimin unifikues, ai për rrjedhim vjen në
kundërshtim dhe me vetë ligjin.
24.4. Kolegji Civil vlerëson se në rastin konkret, ajo çka dallon unifikimin e
praktikës nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë nëpërmjet Vendimit
Unifikues nr.12, datë 14.09.2007 dhe Udhëzimin nr.24, datë 15.11.2007, të Ministrit
të Financave, është dhe trajtimi i dëmit jo pasuror. Kështu, udhëzimi në pikën II/B të
142
tij parashikon ndër të tjera vlerën përkatëse të dëmshpërblimit për kategorinë e dëmit
të referuar prej tij si “dhimbje psikike për shkak të vdekjes së një të afërmi
(bashkëshort, fëmijë, prind)” në vlerën fikse prej 30.000 lekësh. Kolegji Civil
vlerëson se një parashikim i tillë kufizues e i njëjtë në vlerë për çdo rast sigurimi me
pasojë vdekjen, vjen në kundërshtim me sa kanë arsyetuar Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë në Vendimin Unifikues nr.12, datë 14.09.2007, e për pasojë në
kundërshtim me ligjin e kohës. Parashikimi i kësaj vlere nuk mund të konsiderohet
në vetvete një kriter tabelar i një akti normativ i asaj kategorie që referon vetë
Vendimi Unifikues, sa kohë që mbetet një vlere fikse dhe e kufizuar, e konsideruar
në mënyrë të gabuar si e përshtatshme për të dëmshpërblyer këtë pjesë të dëmit
jashtëkontraktor për të gjitha rastet e sigurimit me pasojë vdekjen e një të afërmi.
24.5. Në këtë pikë, Kolegji Civil çmon të ritheksojë se në frymën e Vendimit
Unifikues të sipërcituar, për caktimin e masës së dëmshpërblimit në lidhje me dëmin
moral të shkaktuar, në parim, përveç prezumimit të thjeshtë mbi ardhjen e pasojës
morale dhe afërsinë gjinore, gjykata mban parasysh se çdo individ ka personalitetin e
tij, unik dhe të ndryshëm nga të tjerët. Prandaj, edhe shkalla e vuajtjes së pasojave
morale dhe masa konkrete e dëmshpërblimit mund të ndryshojë rast pas rasti. Për
këtë qëllim, gjykatat e faktit janë përpara detyrimit të shqyrtimit në çdo rast të
rrethanave konkrete të çështjes për të çmuar shkallën efektive të dhimbjes e vuajtjes
shpirtërore të shkaktuar. Shuma e dëmshpërblimit për dëmin moral, për shkak të
natyrës subjektive dhe të brendshme të tij, nuk mund të llogaritet mbi skema fikse të
paracaktuara vetëm për këtë qëllim. Prandaj, gjykata e cakton atë mbështetur në
parimin e dhënies së drejtësisë, sipas bindjes se saj të brendshme, të formuar nga
shqyrtimi i të gjitha rrethanave të çështjes në tërësinë e tyre, duke u mbështetur edhe
në kritere eventuale normative të zbatueshme sipas natyrës së të drejtës së cenuar, në
rast se këto kritere ekzistojnë. (Vendim Unifikues nr.12, datë 14.09.2007, i Kolegjeve
të Bashkuara të Gjykatës së Lartë).
24.6. Në analizë të pretendimeve të ngritura në rekurs, Kolegji Civil vlerëson se në
ndryshim nga Vendimi Unifikues nr.12, datë 14.09.2007, vendim ky i cili ka ofruar
interpretimin uniform të ligjit të kohës mbi shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor,
Udhëzimi i Ministrit të Financave, nuk përfshin në sferën e tij të aplikimit një prej
figurave kryesore të dëmit jo-pasuror, siç është dëmi ekzistencial. Në këto kushte,
Kolegji Civil vlerëson se, pavarësisht se për këtë figurë dëmi nuk ka patur
efektivisht asnjë akt ligjor apo normativ që të parashikojë një mënyrë
përllogaritjeje të tij, gjykata e apelit nuk mund të refuzonte shqyrtimin dhe dhënien
e një vendimi për çështjet e paraqitura para saj, me arsyetimin se ligji mungon, nuk
është i plotë, ka kundërthënie ose është i paqartë. Në vlerësimin e këtij Kolegji, një
qëndrim i tillë vjen në kundërshtim me nenin 1 paragrafi i dytë i K.Pr.Civile dhe
nuk i shërben zgjidhjes së drejtë të mosmarrëveshjes objekt gjykimi.
25. Në vijim të sa më sipër, në lidhje me pretendimin për shpërblimin e dëmit ekzistencial,
Kolegji Civil vlerëson se gjykata e apelit ka qenë përpara detyrimit të shqyrtimit të kësaj
figure të dëmit jashtëkontraktor dhe disponimit përkatës për të në vendimmarrjen e saj,
duke patur parasysh qëndrimin e konsoliduar tashmë për këtë figurë dëmi në
Vendimin Unifikues nr.12, datë 14.09.2007. Sipas këtij vendimi dëmi ekzistencial si
pjesë e dëmit jo-pasuror, konsiston në cenimin “e të drejtave dhe personalitetit të
njeriut, duke dëmtuar në mënyrë të përhershme shprehjen dhe realizimin e të dëmtuarit si
njeri, shfaqjen e personalitetit të tij në botën e jashtme, duke tronditur objektivisht jetën e
përditshme dhe veprimtarinë e zakonshme të tij, duke i shkaktuar përkeqësim të cilësisë
së jetës nga ndryshimi dhe prishja e ekuilibrave, sjelljes e zakoneve, të marrëdhënieve
personale e familjare. Për shkak të kësaj gjendjeje psiko-fizike, të dëmtuarit nuk mund të
143
kryejnë veprimtari që karakterizojnë pozitivisht qenien e tyre apo mund ta karakterizonin
në të ardhmen, duke u detyruar të heqin dorë nga zgjedhjet e dëshiruara në jetë apo nga
ato të pritshmet...”. Po sipas këtij vendimi, sa i takon shumës së dëmshpërblimit për
dëmin ekzistencial, ajo caktohet në mënyrë të pavarur nga dëmi moral, duke zbatuar të
njëjtat kritere dhe metoda të vlefshme për llogaritjen e dëmit moral të parashikuara në
aktet normative përkatëse, e në mungesë të tyre, do të zbatohen parashikimet
orientuese mbi llogaritjen e dëmit të caktuara në Vendimin Unifikues të sipërcituar,
vlerësim i cili është bërë nga gjykata e shkallës së parë.
26. Në analizë të gjithë sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, gjykata e
apelit, edhe pse ka përfshirë në dy variantet e ekspertimit të saj variantin sipas Vendimit
Unifikues nr.12, datë 14.09.2007, nuk ka zbatuar përfundimet njësuese të këtij të fundit
në vendimmarrjen e saj, edhe pse, sikurse u argumentua më sipër, ka qenë përpara një
detyrimi të tillë ligjor.
27. Në të kundërt Kolegji vlerëson se vendimi nr.10596, datë 25.10.2013, i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë është bazuar në tërësi në vendimin njehsues të Gjykatës së Lartë,
duke i dhënë zgjidhje të drejtë mosmarrëveshjes objekt gjykimi.
28. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.3955, datë
15.12.2014, i Gjykatës së Apelit Tiranë, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit
material, e për këtë shkak ai duhet të prishet duke u lënë në fuqi vendimi nr.10596, datë
25.10.2013, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/b të Kodit të Procedurës Civile,
V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.3955, datë 15.12.2014, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.10596, datë 25.10.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 20.04.2016
144
Nr. 00-2016-1411 i Vendimit (132)
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej :

Mirela Fana Anëtar
në datën 21.04.2016 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen civile me palë :
PADITËS : PRANVERA MESHNUNI, (në mungesë).

AMINE MESHNUNI, (në mungesë).
MUHAMNED MESHNUNI, (në mungesë).
ANISË MESHNUNI, (në mungesë).
I PADITUR: OSHEE sh.a, ish- ÇEZ SHPËRNDARJE sh.a,
përfaqësuar nga Alma Kondi.
PERSON I TRETË: VEHBI NIÇERI (në mungesë)
OBJEKTI:
Anulimin e faturave të shitjes së energjisë elektrike,
përsa i përket vlerave të përcaktuara në to, për kontratën
me nr.A-9939, për periudhën 01.01.2007 – 01.03.2010.
me nr.A-35198, për periudhën 01.01.2007– 01.03.2010.
me nr.A-574, për periudhën 01.01.2007 – 01.03.2010.
Baza Ligjore: Nenet 32, 202 e vijues 609 të K. Pr. Civile,
Ligji nr.9072, datë 22.05.2003 “Për sektorin e energjisë elektrike”, (i ndryshuar),
Vendim nr.1, datë 29.03.2005, Vendim nr.36, datë 12.06.2006
dhe Vendimi nr.41, datë 31.08.2005 të Bordit të Komisionerëve të E.R.E-së.
Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër me vendimin nr.429 datë 28.02.2011 ka

vendosur:
“1. Pranimin pjesërisht të kërkesë - padisë.
2. Anullimin e faturave të shitjes së energjisë elektrike, përsa i përket vlerave
të përcaktuara në to, për kontratën me nr.A-9939, për periudhën: 01.01.2007 -
01.03.2010.
3. Anullimin e faturave të shitjes së energjisë elektrike, përsa i përket vlerave
të përcaktuara në to, për kontratën me nr.A-35198, për periudhën: 01.01.2007
- 01.03.2010.
145
4. Rrëzimin e kërkesë-padisë për pikën 3 të objektit, në lidhje me kërkimin “
Anullimin e faturave të shitjes së enrgjisë elektrike përsa i përket vlerës së
përcaktuar në kontratën me nr.-A-574, ne emrin e Vehbi Niçeri, për periudhën
01.01.2007-01.03.2010 .
5. Shpenzimet gjyqësore mbeten ashtu siç janë bërë...”.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.468, datë 15.11.2012 ka vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.429, datë 28.02.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër përsa i përket rrëzimit të padisë.
Prishjen e vendimit për pjesët e tjera të tij dhe pushimin e gjykimit të
çështjes.”
Kundër vendimit nr.468, datë 15.11.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër ka

paraqitur rekurs pala paditëse duke kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.468 datë
15.11.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.429, datë
28.02.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër”.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi përfaqësuesin e palës së
paditur OSHEE sh.a, e cila kërkoi : “Lënien në fuqi të vendimit nr.468, datë 15.11.2012 të
Gjykatës së Apelit Shkodër.”; në mungesë të palëve të tjera pjesëmarrëse, si shqyrtoi në tërësi
çështjen,
VЁREN
Se, vendimi nr.468, datë 15.11.2012 i Gjykatës së Apelit Shkodër është marrë në
zbatim të gabuar të ligjit procedural civil e si i tillë duhet të prishet e çështja të dërgohet për
rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
I. RRETHANAT E FAKTIT
1. Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, nga aktet e dosjes gjyqësore i rezultojnë të

pranuara nga gjykatat e faktit rrethanat si vijon:
2. Pala e paditur Ç.E.Z. Sh.A me kontratën e furnizimit me energji elektrike nr.A-35198 ka
furnizuar me energji elektrike ambientet e “Market Bexhisteni”, me kontratën nr.A-9939
ka furnizuar ambientet e “Bar Restorant Bexhisteni”, ndërsa me kontratën nr.A-574 ka
furnizuar ambientet e “Bar Restorant Kalaja Rozafa”.
3. Rezulton e provuar se faturat e shitjes së energjisë elektrike për kontratat nr.A-35198 dhe
A-9939 janë lëshuar në emër të Astrit Meshnuni, trashëgimlënësit të paditësave, ndërsa
për kontratën nr.A-574 janë lëshuar në emër të personit të tretë Vehbi Niçeri.
4. Bazuar në shkresën “Njoftim debi” për kontratat nr.A 9939 dhe A 35198, lëshuar nga
pala e paditur, provohet se për periudhën nga 01.01.2007 deri më 31.03.2010, bazuar në
faturat e shitjes së energjisë elektrike të lëshuara nga pala e paditur është njohur debitor
shtetasi Astrit Meshnuni, në vlerat 810.000 lekë për kontratën A 9939 dhe në vlerën
547.680 lekë për kontratën A 35198, ndërsa me shkresën “njoftim të datës 13.07.2009”
për kontratën nr.A 574 për periudhën 01.01.2007 - 31.03.2010 është njohur debitor në
vlerën 1.151.246,87 lekë shtetasi Vehbi Niçeri.
5. Pavarësisht sa më sipër, rezulton e provuar se O.S.SH - sh.a (sot ÇEZ sh.a.) me faturat
tatimore të shitjes nr.28, datë 21.01.2008 dhe 171 datë 04.03.2008 ka arkëtuar nga
146
personi juridik "Amined” sh.p.k vlerat përkatëse për furnizimin me energji elektrike të
ambienteve sipas kontratave A-9939 dhe A-35198.
6. Kjo shoqëri tregtare është themeluar me vendimin nr.35882, datë 02.06.2006, të
seksionit tregtar të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe është regjistruar në regjistrin
tregtar si shoqëri me Përgjegjësi të Kufizuar “Amined” sh.p.k. me ortak e administrator
të vetëm shtetasin Astrit Meshnuni.
7. Vlen të përmendet gjithashtu se në gjykim nuk janë administruar kontratat përkatëse të
furnizimit me energji, por referimi ndaj tyre ka dalë nëpërmjet citimeve në faturat e
energjisë elektrike.
8. Sa i takon personit të tretë në gjykim, pala paditëse ka pretenduar në këtë pikë është
thirrur si debitor bashkëshorti i saj i ndjeri Astrit Meshnuni, në një kohë që ky ambient i
korrespondon Bar Restorant Kala Rozafës, është nën menaxhimin e Zyrës së
Menaxhimit të Parkut Arkeologjik Shkodër dhe pala paditëse nuk ka detyrimin të
paguajë këto fatura as për llogari të kësaj zyre as për llogari të personit të tretë në këtë
gjykim. (Ndërkohë ka rezultuar e provuar se debitor për detyrimin e pagimit të faturës
së energjisë për Bar Restorant Kala Rozafën është cilësuar personi i tretë në gjykim e jo
trashëgimlënësi i paditëses).
9. Po ashtu, pala paditëse ka paraqitur me cilësinë e provës një kontratë qiraje nr.3/1 Prot
datë 05.01.2009 të lidhur ndërmjet Zyrës së Parkut Arkeologjik Shkodër me cilësinë e
“qëradhënësit’ dhe shtetases Pranvera Meshnuni me cilësinë e “qëramarrësit” ku është
kontraktuar lëshimi me qëra i “Bar Restorant Kalaja Rozafa”, duke u përcaktuar dhe të
drejtat dhe detyrimet respektive të palëve kontraktuese.
10. Pala paditëse ka pretenduar se faturimet e energjisë elektrike nuk i korrespondojnë
konsumit real të energjisë elektrike dhe se titujt ekzekutivë janë të pavlefshëm dhe me
këto pretendime i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër me kërkesëpadinë
objekt gjykimi.
II. PROCEDURAT GJYQËSORE
11. Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër me vendimin nr.429 datë 28.02.2011 ka

vendosur: “1. Pranimin pjesërisht të kërkesë - padisë. 2. Anullimin e faturave të shitjes
së energjisë elektrike, përsa i përket vlerave të përcaktuara në to, për kontratën me nr.A-
9939, për periudhën: 01.01.2007 - 01.03.2010. 3. Anullimin e faturave të shitjes së
energjisë elektrike, përsa i përket vlerave të përcaktuara në to, për kontratën me nr.A-
35198, për periudhën: 01.01.2007 - 01.03.2010. 4. Rrëzimin e kërkesë-padisë për pikën
3 të objektit, në lidhje me kërkimin “Anullimin e faturave të shitjes së energjisë elektrike
përsa i përket vlerës së përcaktuar në kontratën me nr.-A-574, ne emrin e Vehbi Niçeri,
për periudhën 01.01.2007-01.03.2010 .5. Shpenzimet gjyqësore mbeten ashtu siç janë
bërë...”.
12. Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.468, datë 15.11.2012 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.429, datë 28.02.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër përsa i përket rrëzimit të padisë.
Prishjen e vendimit për pjesët e tjera të tij dhe pushimin e gjykimit të çështjes.”
13. Kundër vendimit nr.468, datë 15.11.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër ka
paraqitur rekurs pala paditëse duke kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.468 datë
15.11.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.429, datë
28.02.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër”. Në shkaqet e rekursit veçohen:
 Në fillimin e arsyetimit të saj Gjykata e Apelit Shkodër, nëpërmjet vendimit të saj
nr.468, datë 15.11.2012, e përkatësisht në fq.3, paragrafi i parë shprehet se: “Vendimi
i Gjykatës duhet lënë në fuqi në pjesën që ka rrëzuar padinë dhe duhet ndryshuar në
147
pjesën që e ka pranuar atë duke pushuar Gjykimin e çështjes, mbasi është padi që
s’mund të ngrihet nga paditësat si trashëgimtarë ligjorë [të] të ndjerit Astrit Meshnuni,
kërkesë kjo e nenit 428 të K.Pr.Civile... Baza ligjore në të cilën kjo Gjykatë mbështet
arsyetimin e saj, është tërësisht e gabuar, madje dhe abuzive, kjo pasi, neni 428 i
K.Pr.Civile, shprehimisht përcakton, dhënien e vendimit përfundimtar nga Gjykata e
Arbitrazhit dhe nuk ka lidhje as logjike e as ligjore me çështjen konkrete.
 Gjykata e Apelit ka gabuar në arsyetimin e saj, pasi vetë kjo gjykatë në fillim shprehet
se faturat janë lëshuar në emër të individit dhe nga ana tjetër po kjo gjykatë thekson se
këto fatura janë në emër të shoqërisë.
 Ndërkohë, faturat janë lëshuar në emër të të ndjerit Astrit Meshnuni si person fizik,
dhe është vetë Gjykata e Apelit Shkodër që e pranon këtë fakt në arsyetimin e saj,
prandaj paditësit janë të legjitimuar për të ngritur padi dhe për ti kundërshtuar ato në
çdo rrugë ligjore.
 Gjykata e Apelit ka arsyetuar në kundërshtim me dispozitat ligjore, që rregullojnë të
gjithë kapitullin e trashëgimisë, duke përfshirë këtu të drejtat dhe detyrimet që lindin
nga trashëgimia siç përcaktohen në nenet 330, 331 dhe 341/1 të K.Civil, siç
parashikohet dhe në nenin 12/1 të Ligjit nr.9901, datë 14.04.2008 të Ligjit “Për
tregtaret dhe shoqëritë tregtare, i ndryshuar, si dhe në nenin 90/1 të K.Pr.Civile. Si
rezultat i dëshmisë së trashëgimisë, janë mbajtur ndryshimet dhe pranë Qendrës
Kombëtare të Regjistrimit të Shoqërive, brenda pak ditësh, ku si përfundim kjo
shoqëri nga i ndjeri A. Meshnuni, ka kaluar në favor të trashëgimtarëve ligjorë paditës
në këtë proces, me përfaqësuese paditësen Pranvera Meshnuni.
 Në asnjë moment, qoftë gjatë gjykimit në shkallën e parë, e ashtu dhe gjatë gjykimit
nga Gjykata e Apelit, nga ana e palës së paditur nuk janë ngritur pretendime mbi
legjitimimin e palëve ndërgjyqëse, çka na bën të mendojmë edhe njëherë se kjo është
thjesht një loje fjalësh e Gjykatës së Apelit shprehur në vendimin e saj.
 Përfundimisht, përsa argumentuam më sipër, i kërkojmë Gjykatës së Lartë të prish
Vendimin nr.468, datë 15.11.2012, të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe të lerë në fuqi
Vendimin nr.429, datë 28.02.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, dhe në
mbështetje të nenit 479/a të K.Pr.Civile të pezullojë ekzekutimin e faturave të shitjes
së energjisë elektrike, sepse nga ekzekutimi i menjëhershëm i vendimit do të vinin
pasoja të rënda e të pariparueshme për paditësit.
III. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR
14. Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër me vendimin nr.429 datë 28.02.2011 ndër të
tjera ka arsyetuar se: “…(omissis)... Referuar vendimit nr.35882, datë 02.06.2006, të
seksionit tregtar të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, rezulton se personi juridik
“Amined”sh.p.k, ka në objekt të veprimtarisë së saj ndër të tjera ...fushën e
shërbimeve ... bar, kafe, restorante, etj. Administrator i vetëm i personit juridik
“Amined” sh.p.k është shtetasi Astrit Meshnuni. Faturat janë vulosur me vulën e
personit juridik “Amined” sh.p.k. Faturat janë nënshkruar nga i ndjeri Astrit Meshnuni,
ky i fundit ka patur tagër ligjor për të marrë përsipër të drejta dhe detyrime në emër dhe
për llogari të personit juridik “Amined” sh.p.k. Gjykata bazuar në elementet e
mësipërm, krijon bindjen se subjekti i cili ka kontraktuar palën e paditur dhe ka marrë
përsipër të drejtat dhe detyrimet që rrjedhin nga furnizimi me energji elektrike të
kontratave me nr.A-9939 dhe A-35198 është personi juridik “Amined” sh.p.k. ...Gjykata
bazuar në arsyetimin e mësipërm, çmon se pala e paditur ka gabuar në evidentimin
debitor të të ndjerit Astrit Meshnuni, pasi ky i fundit ka vepruar në tagrin e
administratorit (përfaqësuesit) të personit juridik “Amined” sh.p.k në marrëdhënie me
148
palën e paditur...Rezulton e provuar me faturat e konsumit të energjisë elektrike për
kontratat nr.A-9939 dhe A-35198 në periudhën nga 01.01.2007 deri më 31.03.2010
është identifikuar si debitor i ndjeri Astrit Meshnuni. Në nenin 609 të K.Pr.Civile
parashikohet se debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të vendit të ekzekutimit
që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose detyrimi nuk ekziston, ose
ekziston në një masë më të vogël ose është shuar më pas. ...Në padinë me të cilën
kërkohet pavlefshmëria e titullit ekzekutiv, mjafton vetëm fakti që akti që kërkohet të
deklarohet si i pavlefshëm të jetë titull ekzekutiv dhe nuk kërkohet detyrimisht që të ketë
filluar ekzekutimi i detyrueshëm i tij. Gjykata çmon se në vështrim të nenit 609 të Kodit
të Procedurës Civile me pavlefshmëri të titullit ekzekutiv për shkak të mos ekzistencës së
detyrimit kuptohet ajo situatë kur paditësi detyrohet nëpërmjet titullit ekzekutiv, që të
kryejë një veprim të caktuar, apo të japë diçka pa patur shkak që të kryejë atë, apo të
japë diçka. Bazuar në arsyetimin e mësipërm, gjykata konkludon se trashëgimtarët
ligjore të të ndjerit Astrit Meshnuni nuk detyrohen të shlyejnë detyrime që rëndojnë mbi
personin juridik “Amined” sh.p.k...”.
15. Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.468 datë 15.11.2012, ndër të tjera ka
arsyetuar se: “...(omissis)...Vendimi i gjykatës duhet lënë në fuqi në pjesën që ka
rrëzuar padinë dhe duhet ndryshuar në pjesën që e ka pranuar atë duke pushuar
gjykimin e çështjes mbasi është padi që s’mund të ngrihet nga paditësat si trashëgimtar
ligjor i të ndjerit Astrit Meshnuni kërkesë kjo e nenit 428 të K.Pr.Civile. Nga aktet
rezulton se është lidhur kontrata për të furnizuar me energji elektrike nr.A 35198 dhe A
574 nga ÇEZ dhe Bar Restorant Bexhisteni dhe për Bar Restorant Kalaja Rozafa . Ana e
paditur faturat i ka lëshuar në emer të personit fizik të ndjerit Astrit Meshnuni për
aktivitetin të tij, të njohur nga Gjykata e Rrethit Tiranë me vendimin nr.3582, datë
02.06.2006 si person juridik Amined shpk dhe ka si administrator të ndjerin Astrit
Meshnuni. Faturat janë me nr.Nipti dhe u bëhen vetëm personave juridikë dhe jo atyre
fizikë siç ka vepruar ana e paditur. Nga administrimi i faturave në emër të shpk Amined
i është bere faturim për abonent jo familjar dhe me nr.Nipti K76611005. Në kushtet e
mësipërme gjykata s’mund të shqyrtonte padinë e ngritur nga trashëgimtarët sepse
detyrimet vijnë nga aktiviteti shpk Amined e cila detyrohet si shoqëri dhe të drejtën e
kundërshtimit të faturave të saj e ka administratori që mund të jetë njëri apo të gjithë
trashëgimtarët e administratorit të ndjerit A.Meshnuni, pra padia duhet ngritur nga
përfaqësuesi i shoqërisë i cili legjitimohet në emër të shoqërisë shpk Amined. Në kushtet
e mësipërme ky kolegj çmon se gjykimi i kësaj çështjeje në këtë pjesë duhet pushuar
detyrim ky që parashikohet nga neni 468 të K.Pr.Civile. Në pjesën tjetër ku është rrëzuar
padia për faturat e kontratës A-874 në emrin e Vehbi Niçerit gjykata ka konkluduar
drejtë mbasi paditësat nuk legjitimohen për ngritjen e kësaj padit[e] përderisa faturat
janë në emrin e një personi tjetër...”.
IV. NË LIDHJE ME REKURSIN E USHTRUAR
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala paditëse
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që,
motivojnë cenimin e vendimit nr.468, datë 15.11.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon që, nga ana e palës paditëse me të drejtë
parashtrohen shkaqe që lidhen me lejimin e shkeljeve të rënda procedurale në gjykim,
sikurse janë ato me mos zhvillimin e një hetimi të plotë gjyqësor, si dhe verifikimin e
legjitimitetit të palëve ndërgjyqëse.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, hetimi i plotë dhe i gjithanshëm i çështjes në
përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile) është parim themeltar i gjykimit civil dhe
149
përbën një detyrim për gjykatat në të gjitha shkallët e gjykimit. Gjykatat e shkallës së
parë dhe ato të apelit janë gjykata të faktit dhe të ligjit, në ndryshim nga Gjykata e Lartë,
e cila është gjykatë ligji. Duke qenë të tilla, në gjykimin në shkallë të parë dhe në apel
nuk ka asnjë pengesë, madje është detyrim, që gjykata të lejojë palët të paraqesin
kërkimet e prapësimet, provat ku i mbështetin ato dhe të arrijnë në përfundimet përkatëse
për zgjidhjen e çështjes, duke çmuar e vlerësuar provat sipas ligjit që është i zbatueshëm
për gjykatën.
19. Në ndryshim nga dy gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë ka për objekt vetëm zbatimin e
ligjit material e procedural nga ana e tyre, por pa patur të drejtën të zhvillojë hetimin
gjyqësor në drejtim të marrjes së provave, apo vlerësimit e çmimit të atyre që janë vënë
në bisedim nga gjykatat më të ulëta.
20. Gjykata e Lartë nuk mund të përsërisë vetë tërësisht a pjesërisht hetimin gjyqësor, për
shkakun e thjeshtë se, duke qenë vetëm gjykatë ligji, nuk i lejohet të marrë prova të reja
apo të lejojë palët të debatojnë mbi provat, duke hetuar e çmuar ndryshe provat e
debatuara në gjykimin në apel e shkallë të parë.
21. Duke e parë në tërësinë e vet gjykimin e çështjes, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren
se vendimi Gjykatës së Apelit Shkodër, është rrjedhojë e një hetimi të pamjaftueshëm.
Gjykata kishte detyrimin të verifikonte rrethanat e faktit në të cilat është kryer procedura
e furnizimit me energji elektrike, si dhe të administronte kontratat përkatëse.
22. Nga rrethanat e pranuara nga gjykata e faktit rezulton se, faturat janë lëshuar në emër të
personit fizik dhe jo në emër të shoqërisë, e cila sipas të dyja gjykatave rezulton pala
kontraktore për furnizimin me energji elektrike.
23. Përsa kohë që, verifikohet se i ndjeri Astrit Meshnuni ka qenë administrator i shoqërisë
me përgjegjësi të kufizuar Amined sh.p.k., dhe se nga ana e O.S.SH sh.a., janë arkëtuar
fatuarat tatimore të shitjes, nr.28, datë 21.01.2008 dhe nr.171 datë 04.03.2008, duhej të
hetohej që në cilën cilësi është kryer furnizimi, dhe t'i jepte përgjigje shkaqeve të
parashtruara në ankim.
24. Ky Kolegj e konsideron të pabazuar arsyetimin e Gjykatës së Apelit mbi mungesën e
legjitimitetit të palës paditëse në ngritjen e padisë.
25. Në nenin 31 parashikohet se: “Padia është e drejta e personit që bën pretendimin për t’u
dëgjuar, mbi themelin e këtij pretendimi ...”. Ndërsa në nenin 32, mes të tjerave
parashikohet se: “Padia mund të ngrihet ... a) për të kërkuar rivendosjen e një të drejte
ose interesi të ligjshëm që është shkelur...... b) për vërtetimin e qenies ose mosqenies së
një marrëdhënie juridike ose një të drejte .....”. E drejta e ngritjes së padisë lidhet me
vërtetimin e ekzistencës së një interesi të ligjshëm të palës që e ngre atë padi, interes që
ka të bëjë me njohjen ose rivendosjen e një të drejte që i mohohet ose shkelet nga një
pale tjetër e tretë, gjë të cilën paditësi mund ta realizojë e mbrojë nëpërmjet investimit,
“ndërhyrjes” së gjykatës (Vendimi nr.91, datë 19 Mars 2009 i Kolegjit Civil të Gjykatës
së Lartë).
26. Që të justifikohet ligjërisht, kërkimi për njohjen ose rivendosjen e një të drejte të shkelur
ose të mohuar, duhet të bëhet vetëm prej atij që i përket, sipas ligjit, e drejta e mohuar
ose e shkelur prej një të treti (legjitimimi aktiv) dhe vetëm kundër atij që me faktin ose
me veprën e tij mohon ose shkel të drejtën e kërkuesit (legjitimimin pasiv), duke e
justifikuar me këtë fakt ose veprim ndërhyrjen e gjykatës për të ndalur ose për të
zhdukur dëmin e rrjedhur nga veprimi i të tretit (legitimatio ad causam) (Vendimi
nr.800, datë 06 Qershor 2006 i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë).
27. Legjitimiteti konsiston jo vetëm në përcaktimin e personit të cilit i përket interesi për të
ngritur padinë që ishte legjitimiteti aktiv, dhe që i përket paditësit në rastin konkret
por dhe në përcaktimin e personit kundrejt të cilit padia duhet të ngrihet në aspektin
ligjor. Duke qenë se e drejta për të ngritur padi ushtrohet kundër një pale tjetër, ky duhet
150
të jetë në mënyrë të saktë personi ndaj të cilit kjo padi duhet të ngrihet dhe ndaj të cilit
vendimi gjyqësor do të shtrijë efektet e tij. Legjitimiteti pasiv nuk është gjë tjetër veçse
një aspekt i legjitimitetit për të vepruar, i cili i përket vetëm të paditurit.(Vendimi
nr.353, datë 5 Korrik 2011 i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë). Nga pikëpamja e ligjit
procedural (neni 12 dhe 213 të Kodit të Procedurës Civile), paditësi duhet ta provojë
këtë fakt me mjetet provuese të lejueshme që Kodi i Procedurës Civile parashikon.
28. I gjithë hetimi gjyqësor i lartpërmendur, i jep jetë nenit 31 të Kodit të Procedurës Civile
që shprehet se “Padia është e drejta e personit që bën pretendimin, për t’u dëgjuar, mbi
themelin e këtij pretendimi, në mënyrë që gjykata ta shpallë atë të bazuar ose jo. ...”Nga
ana tjetër, “Pala kundërshtare ka të drejtë të diskutojë dhe të ngrejë prapësime mbi
themelin dhe bazueshmërinë në ligj të këtij pretendimi.”, çka do të thotë se i padituri ka
të drejtë të paraqesë pretendime lidhur me legjitimitetin aktiv ashtu edhe me
legjitimitetin pasiv, në mënyrë që nga debati kontradiktor të dalë e vërteta mbi
marrëdhënien objekt gjykimi dhe mbi bazën e kësaj të vërtete gjykata ta shpallë të
bazuar në ligj apo jo padinë.
29. Gjykata e Apelit Shkodër ka arsyetuar se: “Nga administrimi i faturave në emër të shpk
Amined i është bërë faturim për abonent jo familjar dhe me nr.Nipti K76611005. Në
kushtet e mësipërme gjykata s’mund të shqyrtonte padinë e ngritur nga trashëgimtarët
sepse detyrimet vijnë nga aktiviteti shpk Amined e cila detyrohet si shoqëri dhe të
drejtën e kundërshtimit të faturave të saj e ka administratori që mund të jetë njëri apo të
gjithë trashëgimtarët e administratorit të ndjerit A.Meshnuni, pra padia duhet ngritur
nga përfaqësuesi i shoqërisë i cili legjitimohet në emër të shoqërisë shpk Amined.”.
30. Kolegji thekson se, këto fatura janë kundërshtuar pikërisht nga trashëgimtarët e personit
fizik për këtë arsye, (përpos pretendimit për mos pasqyrim të duhur të sasisë së energjisë
së konsumuar), pasi ata në cilësinë e trashëgimtarëve mbartin detyrimet e
trashëgimlënësit të tyre, i cili nuk duhej të ishte cilësuar si subjekt debitor në rastin
konkret, sa kohë që debitore ka qenë shoqëria tregtare, ndaj nuk mund të arsyetohet se iu
mungon legjitimiteti aktiv.
31. Nga sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin që, me qëllim
kryerjen e një hetimi të plotë në lidhje me faktin nëse, furnizimi me energji elektrike dhe
fatura janë lëshuar në cilësinë e abonentit jo familjar ndaj personit fizik Astrit Meshnuni,
apo ndaj shtetasit Astrit Meshnuni në cilësinë e administratorit të shoqërisë Amined
sh.p.k, vendimi nr.468 datë 15.11.2012 i Gjykatës së Apelit Shkodër duhet të prishet dhe
çështja duhet të kthehet për rigjykim në po këtë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
32. Në rekursin e palës paditëse ngrihen edhe pretendime që lidhen zgjidhjen në themel të
çështjes, për të cilat, në rigjykim, duhet të shprehet në mënyrë ezauruese gjykata e apelit,
duke çmuar ajo vetë mbi nevojën dhe shkallën e përsëritjes së hetimit gjyqësor.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, shkronja “c” të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.468, datë 15.11.2012, të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
Tiranë, më 21.04.2016
151
Nr. 00-2016 - 1413 i Vendimit (133)
VENDIM

në datën 21.04.2016 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen civile me palë:
PADITËS: XHEVDET KALOSHI, përfaqësuar në gjyq

nga av. Frederik Xhori.
I PADITUR: AGJENCIA E TRAJTIMIT TË KREDIVE
TIRANË, (në mungesë).
ZYRA E PËRMBARIMIT TIRANË,
(në mungesë).
PERSON I TRETË: RAUF TOTOLAKU, (në mungesë).
OBJEKTI:
Deklarimin e pavlefshëm të titujve ekzekutivë,
akt marrëveshjes së huasë së datës, 21.12.1993,
dhe akt marrëveshjes së datës 5.5.1994 të lidhur me ATK.
Vendosja e masës së sigurimit të padisë,
duke u pezulluar veprimet e përmbarimore për Urdhrat e Ekzekutimit
nr.124, datë 28.6.2007 dhe nr.440, datë 18.7.2000 që kanë lidhje
me akt marrëveshjet e huasë, të datës 21.12.1993, dhe 5.5.1994.
Baza Ligjore: Neni 32/a, 154, 609, 615/a, të K.Pr.Civile,
Neni 496 i K.Civil,
Ligji 8339, datë 30.4.1998, “Për Agjencinë e Trajtimit të Kredive”,
ndryshuar me Ligjin nr.8584, datë 15.3.2000 e nr.8894, datë 14.4.2002,
Ligji nr.7638, datë 19.11.1992 “Për Shoqëritë Tregtare”, Neni 15.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.2292, datë 12.03.2012, ka

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesëpadisë si të pabazuar në ligj e në prova. Shpenzimet
gjyqësore siç janë bërë...”.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin me vendimin nr.1985, datë 20.07.2012, ka

vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.2292, datë 12.03.2012 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë, në këtë mënyrë:
Pranimin e padisë.
152
Deklarimin e pavlefshëm të titullit ekzekutiv të aktmarrëveshjes së huas, datë
21.12.1993 dhe aktmarrëveshjes së datës 05.05.1994, të lidhur me Agjencinë e
Trajtimit të Kredive, për sa i përket debitorit Xhevdet Kaloshi.
Pezullimin e veprimeve të Zyrës së Përmbarimit në lidhje me ekzekutimin e
këtij detyrimi ndaj debitorit Xhevdet Kaloshi.
Shpenzimet gjyqësore anës së paditur...”.
Kundër vendimit nr.1985, datë 20.07.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka

paraqitur rekurs i padituri Agjencia e Trajtimit të Kredive, nëpërmjet të cilit kërkon:
“Prishjen e vendimit nr.1985 datë 20.07.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi
të vendimit nr.2292, date 12.03.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë mbi rrëzimin e
kërkesëpadisë”.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi përfaqësuesin e palës
paditëse që kërkoi: “Lënien në fuqi të vendimit nr.1985, datë 20.07.2012 të Gjykatës së Apelit
Tiranë”, në mungesë të palëve të tjera pjesëmarrëse, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN

pranuara nga gjykatat e faktit rrethanat si vijon:
2. Paditësi Xhevdet Kaloshi ka qenë president i shoqërisë kolektive Progresi, regjistruar si
person juridik me vendimin Gjyqësor nr.2436, datë 26.10.1993 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushnjë. I padituri, Agjencia e Trajtimit të Kredive (ATK) është një institucion
juridik publik i krijuar në bazë të ligjit nr.8894 datë 14.5.2002 “Për Agjensinë e Trajtimit
të Kredive”, ndryshuar me ligjin nr.9731 datë 10.5.2007 “Për disa shtesa dhe ndryshime”.
ATK ka për objekt të veprimtarisë së saj të trajtojë kreditë dhe asetet e transferuara nga
bankat tregtare të nivelit të dytë me kapital tërësisht shtetëror dhe në përputhje me
përcaktimet e bëra në këtë ligj trajton portofolin dhe të aseteve të tjera të transferuara me
ligje të veçanta.
3. Referuar marrëveshjes së datës 21.12.1993 dhe datë 5.5.1994, paditësi ka nënshkruar dhe
ka marrë kredi nga Banka Bujqësore, Dega Lushnjë, në shumën 5.404.909 lekë për
kredinë e datës 5.5.994 dhe 1.896.246 leke për kredinë e datës 21.12.1993. Kjo kredi
është marrë për blerjen e pajisjeve për ushtrimin e aktivitetit në fushën e bujqësisë. Vlen
të theksohet gjithashtu se një vit më vonë nga huamarrja e dytë, paditësi është
zëvendësuar si president i shoqërisë dhe në vend të tij është zgjedhur personi i tretë, Rauf
Totolaku. Po ashtu shoqëria mban emrin e ri shoqëria e të persekutuarve “Demokracia” e
jo më “Progresi”. Ky i fundit ka nënshkruar një kontratë hipotekimi për zyrat e shoqërisë
“Progresi”, Sektori Gradisht Lushnjë e shoqëruar me një deklaratë ku thuhet se këto zyra
lihen garanci për “kredinë që do të tërheq nga Banka Tregtare Agrare”.
4. Në kuadër të pranimit të detyrimit për shoqërinë, në dosje është dhe një kontratë
hipotekimi e datës 21.12.1995, e nënshkruar nga Rauf Totolaku dhe përfaqësuesi i degës
së Bankës Agrare Lushnjë, ku është pranuar si hipotekë zyrat e Shoqërisë “Progresi” në
Gradishtë, Lushnjë. Këtë veprim ATK e ka trajtuar si zëvendësim debitori, por sipas
paditësit ky veprim nuk është një zëvendësim debitori, por një njohje kredie që ka marre
shoqëria.
153
5. Kredia e marrë nga Shoqëria kolektive “Progres” nuk është paguar. Duke mos u paguar
kredia, në bazë të neneve 510 e 511 të K.Pr.Civile, ATK, me cilësinë e palës kreditore, i
është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit
për marrëveshjet e mësipërme, që sipas saj i përkasin debitorit Xhevdet Kaloshi, në bazë
të të cilave është lëshuar dhe Urdhri i Ekzekutimit me nr.124, datë 28.6.2007, për
aktmarrëveshjen e datës 5.5.1994 dhe Urdhri i Ekzekutimit nr.440, datë 18.7.2000, për
akt marrëveshjen e datës 21.12.1993, të ekzekutueshme nga Zyra e përmbarimit.
6. Paditësi ka ngritur pretendimin se detyrimi që rrjedh nga këto aktmarrëveshje kredie nuk
duhet t’i kërkohet atij, pasi detyrimi ndaj tij nuk ekziston, ndaj këto marrëveshje te
konsideruara tituj ekzekutivë, duhet të deklarohen të pavlefshme. Kreditë apo huatë e
marra nëpërmjet aktmarrëveshjeve të cituara me lart, janë marrë nga Shoqëria “Progresi”
dhe jo nga paditësi, si person dhe president i kësaj shoqërie. Ato kanë shkuar në llogari e
në administrim të shoqërisë e jo të paditësit, si person fizik.
7. Akt marrëveshjet e huasë të datës 21.12.1993 dhe 5.5.1994, sipas ligjit nr.6341, datë
26.07.1981 “Kodi i Procedurës Civile”, nuk përbëjnë tituj ekzekutiv dhe akt detyrimet
duhet të trajtohen sipas ligjit të kohës.
8. Me këtë pretendim, paditësi i është drejtuar Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë me
kërkesëpadinë objekt gjykimi.
9. Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.2292, datë 12.03.2012 ka

vendosur: “Rrëzimin e kërkesëpadisë si të pabazuar në ligj e në prova. Shpenzimet
gjyqësore siç janë bërë...”.
10. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1985 datë 20.07.2012 ka vendosur:
“Ndryshimin e Vendimit nr.2292, datë 12.03.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë,
në këtë mënyrë:
Pranimin e padisë.
Deklarimin e pavlefshëm të titullit ekzekutiv të akmarrëveshjes së huasë, datë 21.12.1993
dhe aktmarrëveshjes së datës 05.05.1994, të lidhur me Agjencinë e Trajtimit të Kredive,
për sa i përket debitorit Xhevdet Kaloshi.
Pezullimin e veprimeve të Zyrës së Përmbarimit në lidhje me ekzekutimin e këtij detyrimi
ndaj debitorit Xhevdet Kaloshi.
Shpenzimet gjyqësore anës së paditur...”.
11. Kundër vendimit nr.1985, datë 20.07.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur
rekurs i padituri Agjensia e Trajtimit të Kredive, nëpërmjet të cilit kërkon:
“Prishjen e vendimit nr.1985 datë 20.07.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.2292, datë 12.03.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë mbi
rrëzimin e kërkesëpadisë”. Në shkaqet e rekursit veçohen:
 Gjykata e Apelit ka zbatuar gabim ligjin, kur arsyeton se detyrimi i përket shoqërisë
dhe jo individit, pasi në asnjë moment nuk është provuar se shoqëria është
zëvendësuar me debitorë të tjerë, apo se ka falimentuar, apo se u shua si e tillë.
 Paditësi nuk ka arritur të provojë zëvendësim debitori dhe një zëvendësim i tillë nuk
është kryer e as mund të kryhej në formën e pretenduar nga paditësi.
 Gjykata do të vendoste drejt nëse do të gjendeshim përpara rastit të nenit 609 të
K.Pr.C, por pala paditëse i drejtohet gjykatës me objekt dhe bazë ligjore tjetër dhe
gjatë gjykimit pretendon zëvendësim debitori në kundërshtim të dispozitave ligjore.
154

argumentuar: “...(omissis)... Pretendimi i palës paditëse se detyrimi për shlyerjen e
kredive i ka kaluar personit të tretë Rauf Totolaku me pëlqimin e ATK nuk qëndron, pasi
sipas Udhëzimit nr.33 datë 29.10. 2010 të Ministrit të Financave në pikën 5 tek
zëvendësimi i debitorit theksohet se përveç këtij udhëzimi të kihen parasysh dhe nenet
496,497,498 të Kodit Civil. Në pikën b) të tij theksohet se zëvendësimi i debitorit bëhet në
raste kur debitori paraqet garanci të larta financiare për shlyerjen e detyrimit. Në këtë
rast debitorit të ri i kërkohet likuidimi i menjëhershëm i 50 % të principalit të transferuar
si dhe garanci hipotekore në masën 150 %. Ndërsa në pikën c thuhet se: procedura e
zëvendësimit të debitorit fillon me paraqitjen dhe miratimin në parim të kërkesës së të
interesuarve e shoqëruar me garancitë financiare dhe hipotekore. Në pikën d ) të saj
theksohet se " pas miratimit në parim të zëvendësimit të debitorit i interesuari paraqet
pranë ATK dokumentacionin e nevojshëm si dhe deklaratën noteriale lidhur midis
debitorit aktual dhe debitorit të ri që merr përsipër të kthejë detyrimet. U provua gjatë
gjykimit se asnjë nga këto procedura nuk është kryer nga pala paditëse Xhevdet Kaloshi.
Nuk u arrit të provohet nga pala paditëse zëvendësimi i debitorit pasi përveç aprovimit
në parim që mund të ketë dhënë pala e paditur ATK ky veprim duhej të shoqërohej dhe
me deklaratë noteriale që të përmbushej forma e kërkuar nga ligji për zëvendësimin e
debitorit. Gjithashtu edhe pretendimi tjetër i palës paditëse se kreditë e pakthyera tej
afateve të përcaktuara në aktmarrëveshje nuk konsiderohen tituj ekzekutiv nuk qëndron
pasi ligji nr.8894, datë 14.5.2002 me disa shtesa dhe ndryshime me ligjin nr.9731, datë
10.5.2007 nuk shfuqizon ligjin, por e shton dhe ndryshon atë duke theksuar se
aktmarrëveshjet e kredisë përbëjnë titull ekzekutiv dhe zbatohen nga përmbaruesi
gjyqësor. Gjithashtu edhe nga dëshmitaret që u pyeten nga gjykata me kërkesë të palës
paditëse nuk u provua asnjë nga pretendimet e bëra. Pra gjatë shqyrtimit gjyqësor nuk u
vërtetua me prova se është bërë zëvendësimi i debitorit me deklaratë noteriale dhe të jenë
zbatuar procedurat sipas udhëzimit të ATK…(…).”.
13. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1985 datë 20.07.2012, ka argumentuar se:
“...(omissis)...Nga gjykimi ka dalë se paditësi Xhevdet Kaloshi, si president i Shoqërisë
kolektive Progresi, regjistruar si person juridik me Vendimin Gjyqësor nr.2436, datë
26.10. 1993 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, referuar marrëveshjes së datës
21.12.1993 dhe datë 5.5.1994, ka nënshkruar dhe ka marrë një kredi nga BK, Dega
Lushnjë, në shumën 5.404.909 lekë për kredinë e datës 5.5.994 dhe 1.896.246 lekë për
kredinë e datës 21.12.1993...Në rastin konkret, gjykata, duhet të përcaktonte se kush ishte
kredimarrësi, ishte paditësi, apo ish Shoqëria “Progresi”. Si nga aktet, por dhe nga ajo
që pranon gjykata në vendimin e saj, del se kredia është marrë në emër dhe për llogari të
Shoqërisë “Progresi”, ku paditësi ka qenë president i saj. Nga marrja e kësaj kredie janë
blerë makineri dhe pajisje për këtë shoqëri, e cila ka patur veprimtarinë e saj në fushën e
bujqësisë. Një vit më vone, paditësi është zëvendësuar si president i shoqërisë dhe në
vend të tij është zgjedhur personi i tretë, Rauf Totolaku...Në dosje është dhe një kontratë
hipotekimi e datës 21.12.1995, e nënshkruar nga Rauf Totolaku dhe përfaqësuesi i degës
së Banke Agrare Lushnjë, ku është pranuar si hipotekë zyrat e Shoqërisë “Progresi” në
Gradishte, Lushnjë. Këtë veprim, gjykata dhe ATK e ka trajtuar si zëvendësim debitori.
Ky nuk është një zëvendësim debitori, por një njohje kredie që ka marrë shoqëria. ATK
duhet të kërkonte pronat e Shoqërisë “Progresi” dhe të merrte detyrimin e saj dhe jo t’i
kërkojë paditësit shlyerjen e kredisë, si një person fizik. ATK e ka trajtuar paditësin si një
huamarrës fizik dhe se sipas saj, ai duhet të shlyej dhe kredinë. Por del se kredia është
marrë nga një person juridik, siç ka qenë Shoqëria “Progresi”. Në dosje janë disa
155
dokumenta që vërtetojnë se paditësi, kredinë, e ka marrë për Shoqërinë Tregtare
“Progresi” dhe jo për vete. Në kushtet kur paditësi nuk është debitor i ATK, mbasi nuk
del që ai, si person fizik, të ketë marrë kredi, duhej që titulli ekzekutiv që e deklaron
debitor paditësin, të deklarohej i pavlefshëm. Pavlefshmëria e këtij titulli konsiston vetëm
në faktin që ka cilësuar si debitor paditësin, kur në fakt debitor është Shoqëria
“Progresi”, e cila, mbas paditësit, është përfaqësuar nga Rauf Totolaku, i cili e ka
pranuar detyrimin e shoqërisë...”.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që,
motivojnë cenimin e vendimit nr.1995/3705, datë 20.07.2012 të Gjykatës së Apelit
Tiranë.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, hetimi i plotë dhe i gjithanshëm i çështjes në
përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile) është parim themeltar i gjykimit civil dhe
është gjykatë ligji. Duke qenë të tilla, në gjykimin në shkallë të parë dhe në apel, nuk ka
asnjë pengesë madje është detyrim që, gjykata të lejojë palët të paraqesin kërkimet e
prapësimet, provat ku i mbështetin ato dhe të arrijnë në përfundimet përkatëse për
zgjidhjen e çështjes, duke çmuar e vlerësuar provat sipas ligjit që është i zbatueshëm për
gjykatën.
16. Në ndryshim nga dy gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë ka për objekt vetëm zbatimin e
ligjit material e procedural nga ana e tyre por, pa patur të drejtën të zhvillojë hetim
gjyqësor në drejtim të marrjes së provave, apo vlerësimit e çmimit të atyre që janë vënë
në bisedim nga gjykatat më të ulëta.
17. Gjykata e Lartë nuk mund të përsërisë vetë tërësisht a pjesërisht hetimin gjyqësor, për
shkakun e thjeshtë se, duke qenë vetëm gjykatë ligji, nuk i lejohet të marrë prova të reja
apo të lejojë palët të debatojnë mbi provat, duke hetuar e çmuar ndryshe provat e
debatuara në gjykimin në apel e shkallë të parë.
18. Nga rrethanat e faktit rezulton se, paditësi Xhevdet Kaloshi ka qenë president i shoqërisë
kolektive Progresi. Midis palës paditëse Xhevdet Kaloshi dhe Bankës Bujqësore, janë
lidhur marrëveshja e datës 21.12.1993 dhe datë 05.05.1994. Paditësi ka nënshkruar dhe ka
marrë kredi nga Banka Bujqësore, Dega Lushnjë, në shumën 5.404.909 lekë për kredinë e
datës 5.5.994 dhe 1.896.246 leke për kredinë e datës 21.12.1993. Kjo kredi është marrë
për blerjen e pajisjeve për ushtrimin e aktivitetit në fushën e bujqësisë. Më pas, paditësi
është zëvendësuar si president i shoqërisë dhe në vend të tij është zgjedhur personi i tretë,
Rauf Totolaku. Shoqëria mban emrin e ri, shoqëria e të persekutuarëve “Demokracia” e
jo më “Progresi”. Më datë 21.12.1995, është lidhur një kontratë hipotekimi e nënshkruar
nga Rauf Totolaku dhe përfaqësuesi i degës së Bankës Agrare Lushnjë, ku është pranuar
si hipotekë zyrat e Shoqërisë “Progresi” në Gradishtë, Lushnjë.
19. Kredia e marrë nga Shoqëria kolektive “Progres” nuk është paguar. Duke mos u paguar
kredia, në bazë të neneve 510 e 511 të K. Pr. Civile, ATK-ja me cilësinë e palës kreditore,
i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit
për marrëveshjet e mësipërme, që sipas saj i përkasin debitorit Xhevdet Kaloshi, në bazë
të të cilave është lëshuar dhe Urdhri i Ekzekutimit me nr.124, datë 28.6.2007 për
aktmarrëveshjen e datës 5.5.1994 dhe Urdhri i Ekzekutimit nr.440, datë 18.7.2000 për akt
marrëveshjen e datës 21.12.1993, të ekzekutueshme nga Zyra e Përmbarimit.
156
20. Paditësi i është drejtuar gjykatës duke kërkuar pavlefshmërinë e titujve ekzekutivë
aktmarrëveshjet e huasë së datës 05.05.1994 dhe datës 21.12.1993.
21. Në nenin 609 të Kodit të Procedurës Civile parashikohet se: “debitori mund të kërkojë në
gjykatën kompetente të vendit të ekzekutimit që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i
pavlefshëm ose se detyrimi nuk ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël ose është
shuar më pas.”. Në pretendimet e ngritura nga pala paditëse vihet në diskutim
vlefshmëria e titullit ekzekutiv. Me anë të kësaj padie mund të parashtrohen, në parim,
shkaqe për të cilat titulli, pra e drejta e kreditorit, mund të kundërshtohej gjatë gjykimit të
themelit ose, për shkaqe që lidhen me pakësimin e detyrimit apo shuarjen e tij. Pra, me
anë të kësaj padie, nëpërmjet vërtetimit të së kundërtës të asaj që pasqyrohet në titullin
ekzekutiv, debitori synon të kundërshtojë të drejtën e kreditorit, i cili, nga ana e tij, synon
të procedojë me ekzekutimin e detyrimit.
22. Pavarësisht se neni 609 i Kodit të Procedurës Civile titullohet “pavlefshmëria e titullit
ekzekutiv”, nga përmbajtja e tij rezulton se, bëhet fjalë për “goditjen e titullit ekzekutiv”
dhe pavlefshmëria është vetëm njëri nga motivet e ngritjes së kësaj padie. Goditja e titullit
ekzekutiv me pretendimin se, ai është i pavlefshëm, përfshin para së gjithash, rastet kur
titulli nuk ka ekzistuar apo është absolutisht i pavlefshëm, titulli ka ekzistuar, por më pas
është shfuqizuar, ka humbur fuqinë ekzekutive apo është deklaruar relativisht i
pavlefshëm në një procedim administrativ apo në një gjykim tjetër.
23. Sa i takon gjykimit të çështjes konkrete rezulton se nga ana e Gjykatës së Apelit nuk është
kryer një hetim i plotë dhe i gjithanshëm, sa i takon palës kredimarrëse (debitore) në
rastin konkret. Sipas akt-marrëveshjeve, në asnjë moment nuk figuron shoqëria kolektive
si subjekt i mëvetshëm kredimarrës. Po ashtu, gjykatat nuk kanë analizuar as faktin se
pavarësisht personalitetit të mëvetshëm të shoqërisë kolektive, pasi i kërkohet fillimisht
përmbushja e detyrimit shoqërisë kolektive, në rast në rast mosshlyerje detyrimi nga kjo e
fundit, përgjegjësia e ortakëve është e pakufizuar për detyrimet e shoqërisë.
24. Gjykata nuk kanë identifikuar gjithashtu as pozicionin konkret të paditësit në këtë shoqëri
(nëse ai ka qenë ortak shoqërie apo jo), pavarësisht dokumentave të administruara në
dosje.
25. Për arsyet e parashtruara më sipër Kolegji Civil vlerëson se, Vendimi nr.1985, datë
20.07.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është rrjedhojë e një hetimi të pamjaftueshëm
gjyqësor e për pasojë do të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në po atë
gjykatë, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 485, shkronja (c) të
Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1985, datë 20.07.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë më 21.04.2016
157
Nr. 00-2016 -1416 i Vendimit (134)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në datën 21.04.2016 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen civile me palë:
PADITËS: KRISTO GORO, përfaqësuar nga

av. Sokol Robo
I PADITUR: DREJTORIA E SHËRBIMIT PYJOR
VLORË, (në mungesë).
BASHKIA VLORË, (në mungesë).
SEKSIONI I ADMINISTRIMIT DHE
I MBROJTJES SË TOKËS, PRANË
KËSHILLIT TË QARKUT VLORË,
(në mungesë).
OBJEKTI:
Detyrim njohje pronësie.
Baza Ligjore: Neni 32 i K.Pr.Civile,
V.K.M nr.747, datë 09.11.2006,
ligji nr.10, datë 29.08.1946.
NDËRHYRËS KRYESOR: KLEANTHI KOLIA, (në mungesë).
OBJEKTI I ND/KRYESORE:
Detyrimin e paditësit Kristo Goro, për njohjen e pronësisë
mbi një sipërfaqe prej 3000 m2
në vendin e quajtur Hoo (Stefanel), Himarë.
Baza Ligjore: Neni 189 i K.Pr. Civile,
V.K.M nr.747, datë 09.11.2006.
NDËRHYRËS KRYESOR: DHOKSI DUKA (në mungesë)

NIKO DUKA (në mungesë)
OBJEKTI I ND/KRYESORE:
Pushim cenimi në pronësi dhe në posedim
për sipërfaqen prej 255m2 në vendin e quajtur Hoo, Himarë.
Baza Ligjore: Neni 189 i K.Pr.Civile, neni 310 i Kodit Civil.
158
Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.1371, datë 14.06.2010 ka
vendosur:
- Detyrimin e të paditurve Bashkia Himarë, Drejtoria e Shërbimit Pyjor Vlorë,
dhe Z.A.M.Tokës pranë Këshillit të Qarkut Vlorë, të njohin pronësinë e
vëllezërve Pavllo, Nasho, Koco dhe Petro Goro, përpara datës 29.11.1944, mbi
këto sipërfaqe toke të ndodhura në Himarë:
a) Në vendin e quajtur Hoo sipërfaqen prej 16.909 m2 me kufizimet: V-Prona
e të zot, J-rruga, L-Pronë e kishës, familja Bodini dhe P-fisi Qirici,
b) Në vendin e quajtur Cakua, sipërfaqen prej 19.000 m2 me kufizimet: V-
Prona e kishës, J-Fisi Goro, L-Foto Duka dhe P-Stefo Bollano,
c) Në vendin e quajtur Pllajia, sipërfaqen prej 40.000 m2 me kufizimet: V-Jani
Kallushi, J- Llambro Goro, L-Simo Zoto dhe P-Kristofor Beleri,
3) Rrëzimin e ndërhyrjes kryesore të ndërhyrësit Kleanthi Kolila, si të
pambështetur në ligj dhe në prova.
4) Rrëzimin e ndërhyrjes kryesore të ndërhyrësave Dhoksi Duka dhe Niko
Duka, si të pambështetur në ligj dhe në prova.
5) Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.”
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin me vendimin nr.655, datë 20.06.2012 ka

vendosur:
“Mospranimin e ankimit ...”.
Kundër vendimit nr.655, datë 20.06.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë, kanë

paraqitur rekurs ndërhyrësit kryesor Dhoksi dhe Niko Duka, duke kërkuar: “Prishjen
e të dy vendimeve dhe kthimin për rigjykim në gjykatën e shkallë së parë”.
Ka paraqitur kundër-rekurs pala paditëse Kristo Goro duke kërkuar:

“Mospranimin e rekursit”.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi përfaqësuesin e palës
paditëse që kërkoi: “Lënien në fuqi të vendimit nr.655, datë 20.06.2012, të Gjykatës së Apelit
Vlorë”, në mungesë të palëve të tjera pjesëmarrëse, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN

pranuara nga gjykatat e faktit rrethanat si vijon :
2. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Kristo Goro është njëri prej
trashëgimtarëve ligjorë të ish-pronarit Pavllo Goro, i cili ka pretenduar para gjykatës se
trashëgimlënësi i tij Pavllo Goro, së bashku me tre vëllezërit e tij, Koco, Nasho dhe Petro
Goro, kanë pasur në pronësinë e tyre të përbashkët, përpara çlirimit të vendit në vitin
1944, disa sipërfaqe toke të ndodhura në Himarë, konkretisht:
a) Në vendin e quajtur Hoo (Stefanel) një sipërfaqe kullotë prej 1.9 ha me kufizimet: V-
Foto Duka, J-rruga, L-Pronë e kishës dhe P-fisi Qirici,
b) Në vendin e quajtur Pllajia, sipërfaqen prej 4 ha me kufizimet: V-Jani Kallushi, J-
Llambro Goro, L-Simo Zoto dhe P-Kristofor Beleri,
159
c) Në vendin e quajtur Cakua, sipërfaqen prej 1.9 ha me kufizimet: V-Prona e kishës, J-
Fisi Goro, L-Foto Duka dhe P-Stefo Bollano,
3. Në gjykim ka ndërhyrë me cilësinë e ndërhyrësit kryesor, shtetasi Kleanthi Kolila,
me objekt të ndërhyrjes kryesore: Detyrimin e paditësit Kristo Goro, për të njohur
pronësinë e familjes Kolila për një sipërfaqe prej 3000 m2 në vendin e quajtur Stefanel,
Himarë, duku pretenduar se me padinë objekt shqyrtimi, paditësit Gora pretendon një
sipërfaqe toke një pjesë se së cilës është në pronësi të familjes Kolila.
4. Po ashtu, kanë paraqitur ndërhyrje kryesor kundër paditësit edhe shtetasit Dhoksi
Duka dhe Niko Duka, me objekt të ndërhyrjes: Pushim cenimi në pronësi dhe në
posedim për sipërfaqen prej 255 m2 në vendin e quajtur Hoo, Himarë, sipërfaqe që
pretendojnë se e kanë fituar nga ligji “Për tokën”.
II. PROCEDURAT GJYQËSORE.
5. Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.1371, datë 14.06.2010 ka

vendosur:
- Detyrimin e të paditurve Bashkia Himarë, Drejtoria e Shërbimit Pyjor Vlorë, dhe
Z.A.M.Tokës pranë Këshillit të Qarkut Vlorë, të njohin pronësinë e vëllezërve Pavllo,
Nasho, Koco dhe Petro Goro, përpara datës 29.11.1944, mbi këto sipërfaqe toke të
ndodhura në Himarë:
a) Në vendin e quajtur Hoo sipërfaqen prej 16.909 m2 me kufizimet: V-Prona e të zot, J-
rruga, L-Pronë e kishës, familja Bodini dhe P-fisi Qirici,
b) Në vendin e quajtur Cakua, sipërfaqen prej 19.000 m2 me kufizimet: V-Prona e kishës,
J-Fisi Goro, L-Foto Duka dhe P-Stefo Bollano,
c) Në vendin e quajtur Pllajia, sipërfaqen prej 40.000 m2 me kufizimet: V-Jani Kallushi,
J- Llambro Goro, L-Simo Zoto dhe P-Kristofor Beleri,
3) Rrëzimin e ndërhyrjes kryesore të ndërhyrësit Kleanthi Kolila, si të pambështetur në
ligj dhe në prova.
4) Rrëzimin e ndërhyrjes kryesore të ndërhyrësave Dhoksi Duka dhe Niko Duka, si të
5) Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.”
6. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin me vendimin nr.655, datë 20.06.2012 ka

vendosur: “Mospranimin e ankimit ...”.
7. Kundër vendimit nr.655, datë 20.06.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë, kanë
paraqitur rekurs ndërhyrësit kryesor Dhoksi dhe Niko Duka, duke kërkuar:
“Prishjen e të dy vendimeve dhe kthimin për rigjykim në gjykatën e shkallë së parë”.
Në shkaqet e rekursit veçohen:
 Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë nga i njëjti trup gjykues që ka gjykuar
çështjen me të njëjtin paditës Kristo Goro, me të njëjtin objekt pronësie që me
vendimin nr.548, datë 9.12.2009 ka ndryshuar vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë nr.2344, datë 01.10.2008 në favor të paditësit, duke e njohur pronar
mbi të njëjtën sipërfaqe toke, me vërtetim fakti. Ndërsa këtu në këtë gjykim, duke
shkelur rëndë nenet 72/4, 467/b, 472/a, c, të K.Pr.Civile, del hapur qëndrimi subjektiv
i këtij trupi gjykues.
 Qëndrim subjektiv haptazi i njëanshëm i trupit gjykues të Gjykatës së Apelit duket
edhe në faktin se e konsideron ankimin pa shkaqe, kur në ankim paraqiten
shkurtimisht shkaqet e ankimit, vendimi kundër të cilit bëhet, palët ndërgjyqëse, çfarë
kërkohet, baza ligjore dhe gjykata që i drejtohet. Në ankim paraqitet shkaku për të
160
cilin kërkohet prishja e vendimit të shkallës së parë “pasi paditësi nuk solli asnjë
provë që vërteton pretendimet e tij që mbivendoset mbi tonën të fituar në mënyrë të
ligjshme me aktin e marrjes së tokës në pronësi”.
 Gjykata në shkelje të nenit 130 të K.Pr.Civile, Gjykata e apelit ne vendimin e saj
shprehet se: “Në fletëthirrje rezulton që përfaqësuesi i palës së paditur te ketë marrë
dijeni në datën 13.06.2012, nëpërmjet vajzës së tij Luljeta Cunaj”, në kundërshtim me
faktin që përfaqësuesi i ndërhyrësve Dhoksi Duka dhe Niko Duka me prokurë është
Marjana Duka dhe avokat Luftar Cunaj, në prani të saj në këtë gjykim, jo pa praninë e
saj. Duke qenë se avokati ka qenë jashtë, njoftimi duhej bërë ndërhyrësve kryesore
Dhoksi dhe Niko Duka dhe përfaqësueses së tyre dhe jo vajzës së Avokatit
përfaqësues vetëm në praninë e përfaqësueses Marjana Duka në këtë gjykim.
 Gjithashtu, Gjykata e Rrethit ka zbatuar keq ligjin duke dhënë një vendim të
pambështetur në prova e të pabazuar në ligj, kur pala paditëse nuk ka sjellë asnjë
prove bindëse për të provuar pretendimet e pronësisë mbi këtë pasuri të paluajtshme, e
cila mbivendoset mbi pronën e ndërhyrësve kryesore të fituar në mënyrë të ligjshme
me Aktin e Marrjes së tokës në pronësi datë l0.02.1996 duke na cenuar në 256 m 2 në
pronësinë tonë nga kjo mbivendosje.
 Kjo çështje për të njëjtën sipërfaqe është gjykuar me parë me vendim nr.2344, datë
01.10.2008 me kërkues po Kristo Goro dhe persona të tretë Bashkia Himarë dhe
Drejtoria e Shërbimit Pyjor Vlorë, me objekt vërtetim fakti pronësie. Në këtë mënyrë,
referuar nenit 451/2 i K.Pr.Civile, gjykata në këtë rast ka gjykuar një çështje që është
zgjidhur më parë me vendim të formës së prerë për të njëjtën sipërfaqe toke të
pretenduar nga paditësi, që në rastin konkret me një ndryshim të formës procedurale
nga kërkesë në padi, nga persona të tretë në të paditur, përfiton me tepër sipërfaqe
toke duke u mbivendosur mbi pronën e ndërhyrësve kryesore.
8. Ka paraqitur kundër-rekurs pala paditëse Kristo Goro, duke kërkuar
“Mospranimin e rekursit”, Në shkaqet e rekursit veçohen:
 Rekursi që në shikim të parë është i pabazuar dhe nuk ka të bëjë fare me çështjen që
është gjykuar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë, vendimi i së cilës është i bazuar
në ligj dhe në te gjitha provat e administruara.
 Gjykata e apelit ka pushuar gjykimin sepse vetë ankuesja nuk ka paraqitur asnjë shkak
kundër Vendimit të gjykatës së faktit.
 Pretendimet e ankueses së çështja është gjykuar nga i njëjti trup gjykues është i
pabazuar dhe vjen në kundërshtim me nenin 72 të K.Pr.Civile, pasi kjo çështje nuk ka
lidhje me çështjen e gjykuar me parë, ku personat tretë nuk kanë marrë pjesë.
 Shkakut tjetër, se vendimi i është njoftuar,vajzës së Avokatit është i pabazuar. Nga
dhënia e Vendimit të Gjykatës së faktit, me 14.06.2010 deri në 20.06.2012, dy vjet ata
nuk kanë paraqitur asnjë shkak kundër vendimit të Gjykatës së faktit.
 Shkaku tjetër se çështja është gjykuar dhe nuk mund te gjykohet përsëri si gjë e
gjykuar, në kundërshtim me nenin 451/2 të K.Pr.Civile është i pabazuar, mbasi
vendimi ka fuqi për ç’ka është gjykuar midis palëve dhe për të njëjtin objekt.

argumentuar: “...(omissis)... “...Duke u bazuar në dokumentet shkresore, të nxjerra nga
arkivi qendror Shtetëror Tiranë F 409, V1939, D 81, fl 20 dhe 21 (dokumente pronësie në
emër të vëllazërisë Goro) si dhe në listëpronësitë nr.201, 306, 334, 440, po në emër të
vajzërisë Goro, gjatë shqyrtimit Gjyqësor të kësaj çështje u provua plotësisht e drejta e
161
pronësisë së vëllazërisë Goro, përpara çlirimit, mbi sipërfaqet e tokës të ndodhura në
qytetin Himarë ...
Gjykata gjen me vend të theksojë, se pronat e vëllazërisë Goro, të pasqyruara në
listëpronësitë e kadastrës Vlorë, në bazë të regjistrimeve të tokës të vitit 1950-1952,
pavarësisht se i përkasin periudhës, pas reformës agrare, ato prona duke qenë të llojit
kullotë dhe truall, nuk janë prona të përfituara nga reforma agrare. Nëpërmjet reformës
agrare, shteti u ka shpërndarë fshatarëve (bujq), vetëm toka bujqësore dhe jo kullota apo
troje. Gjithashtu në bazë të reformës shteti nuk ua ka marrë ish-pronarëve tokat e tyre,
deri në një sipërfaqe prej 5 ha. Në këto kushte Gjykata vlerëson se pronat kullotë dhe
truall, në emër të vëllezërve Goro, të pasqyruara në këto listëpronësi, rrjedhimisht kanë
qenë në pronësi të tyre, përpara reformës.
Ndërhyrja kryesore e shtetasit Kleanthi Kolila nuk gjendet e bazuar ... Siç u paraqit edhe
nga eksperti topograf ...prona e familjes Kolila ndodhet në jug të pronës së familjes
Gora, në vendin e quajtur Hoo, duke mos patur mbivendosje ...
Po kështu edhe ndërhyra kryesore e shtetasve Dhoksi dhe Niko Duka. Nga akti i
ekspertimit rezulton se prona e përfituar nga Dhoksi Duka me aktine marrjes së tokës në
pronësi ...nuk ka mbivendosje me pronën e familje Goro ...
Përveç këtij fakti, ...padia objekt gjykimi e ngritur prej paditësit Kristo Goro, është një
padi e karakterit njohës, deklarativ, i llojit të vërtetimit të faktit juridik dhe nuk mund të
sillte kurrsesi pasojë për ndërhyrësit kryesor Dhoksi dhe Niko Duka…(…).”.
10. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.2292, datë 12.03.2012, ka argumentuar se:
“...(omissis).. Gjykata e Apelit duke konstatuar se ankimit i mungojnë shkaqet për të cilat
vendimi shkallës së parë kundërshtohet nga pala gjyqhumbëse, ka kryer procedurat
përkatëse sipas nenit 455/b të K.Pr.Civile për njoftimin palës ankimuese për plotësimin e
ankimit sipas kërkesave të nenit 454/c të K.Pr.Civile ... ...Gjykata e Apelit ka kryer
procedurat për njoftimin e kërkuesit për plotësimin e të metave të ankimit, në bazë të
nenit 130 të K.Pr.Civile dhe nga shënimi i ftuesit të gjykatës në fletëthirrje rezulton që
përfaqësuesi i palës së paditur të ketë marrë dijeni në datën 13.06.2012 nëpërmjet vajzës
së tij Luljeta Cunaj.
Megjithëse ... është njoftuar pala ankimuese rezulton se e paditura ndonëse ka marrë
dijeni, brenda pesë ditëve nga ky njofton, nuk ka paraqitur ankimin me shkaqet e plota
dhe as çfarë kërkohet. ... ajo ka patur detyrimin për të plotësuar ankimin. konstatohet se
pala e paditur nuk e ka plotësuar ankimin me shkaqet e plota sipas nenit 450, pika a) të
K.Pr.Civile.”
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se, rekursi i ndërhyrësve kryesorë Dhoksi dhe
Niko Duka, përmban shkaqe nga ato që parashikon neni 472 i Kodit të Procedurës Civile
që, motivojnë prishjen e vendimin nr.655, datë 20.06.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë.
12. Kolegji Civil, në shqyrtim të akteve të dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të paraqitura në
rekurs nga pala paditëse, vlerëson se, vendimi nr.655, datë 20.06.2012, i Gjykatës së
Apelit Vlorë është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit procedural civil dhe për këtë shkak
ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.
13. Gjykata e Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, evidenton nëse nga gjykatat e
faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse është respektuar ose jo
ligji (neni 472 i Kodit të Procedurës Civile).
14. Në respektim të këtij funksioni, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se, në rastin në
shqyrtim, Gjykata e Apelit Vlorë ka zhvilluar gjykimin në mungesë të ndërhyrësve
162
kryesorë pa patur dijeni për ditën e orën e gjykimit, në kundërshtim me dispozitat ligjore
procedurale që në thelb, përbëjnë proces jo të rregullt ligjor.
15. Në realizimin e një procesi gjyqësor civil, gjykata është ajo që: (i) kujdeset për zhvillimin
e rregullt të procesit gjyqësor, duke urdhëruar marrjen e masave të nevojshme, brenda
kompetencave që i jepen nga Kodi i Procedurës Civile (neni 4); (ii) ka për detyrë që të
zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të
plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14); (iii) duhet të ndjekë dhe të
kërkojë të zbatohet parimi i kontradiktorialitetit (neni 20§1), duke u siguruar palëve
thirrjen e rregullt dhe dëgjimin e tyre në gjykim (neni 18).
16. Në rastin në shqyrtim, sikurse me të drejtë pretendohet në rekurs, gjykata e apelit ka
zhvilluar një proces gjyqësor të parregullt dhe në shkelje të dispozitave të mësipërme.
17. Nga e Gjykatës së Apelit Vlorë është vendosur: “Mospranimi i ankimit”, duke arsyetuar
se, ankimit i mungojnë shkaqet për të cilat vendimi i gjykatës së shkallës së parë
kundërshtohet nga pala gjyqhumbëse.
18. Gjykata ka arsyetuar se: “Gjykata e Apelit ka kryer procedurat për njoftimin e kërkuesit
për plotësimin e të metave të ankimit në bazë të nenit 130 të K.Pr.Civile dhe shënimi i
ftuesit të gjykatës në fletëthirrje rezulton që përfaqësuesi i palës së paditur të ketë marrë
dijeni në datën 13.06.2012 nëpërmjet vajzës së tij.”.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, nga aktet e dosjes gjyqësore, nuk rezulton
që vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë t’i jetë njoftuar ndërhyrësve kryesorë, po
ashtu nuk rezulton që vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë nëpërmjet të cilit i është lënë
kohë ndërhyrësve kryesorë për plotësimin e ankimit t’iu jetë njoftuar këtyre të fundit.
Gjithashtu nuk verifikohet që, ndërhyrësit kryesorë Dhoksi Duka dhe Niko Duka të kenë
pasur dijeni efektive në lidhje me procesin e zhvilluar në gjykatën e apelit.
20. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore konstatohet se, nga vendimi i gjykatës
dhe aktet e dosjes gjyqësore (fletëthirrja fq.13 e dosjes së apelit) rezulton që, vendimi i
gjykatës së apelit i cili i jep mundësi ndërhyrësve kryesorë për të ndrequr të metat e
ankimit, të mos i’u jetë njoftuar rregullisht këtyre të fundit. Ky vendim i është
komunikuar avokat Luftar Çunaj, përfaqësuesi i palës së paditur ka marrë dijeni në datën
13.06.2016 nëpërmjet vajzës së tij Luljeta Çunaj.
21. Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se, përfaqësuesi i ndërhyrësve kryesorë Dhoksi
Duka dhe Niko Duka me prokurë është Marjana Duka dhe avokat Luftar Çunaj, është i
legjitimuar si përfaqësues në praninë e saj në gjykim dhe jo pa praninë e saj.
22. Në kushtet kur përfaqësuesi i ndërhyrësve ka qenë jashtë shtetit, njoftimi duhej bërë
ndërhyrësve kryesorë Dhoksi dhe Niko Duka dhe përfaqësueses së tyre Marjana Duka
dhe jo vajzës së avokatit (i cili kishte tagra përfaqësimi vetëm në praninë e përfaqësueses
Marjana Duka).
23. Në këto rrethana, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, ishte detyrë e gjykatës së
apelit, të merrte të gjitha masat për njoftimin e rregullt të palëve, si sa i takon plotësimit të
ankimit ashtu edhe sa i takon njoftimit për datën e seancës gjyqësore, si dhe verifikimin e
shkakut të mosparaqitjes, duke mbajtur në konsideratë nenin 461/3 të Kodit të Procedurës
Civile, sipas të cilit: “Gjykata nuk mund të shqyrtojë çështjen në mungesë ... kur njoftimi
ka qenë i parregullt.”.
24. Kolegji Civil vlerëson se, vazhdimi i gjykimit të çështjes në mungesë (in absentia) të
ndërhyrësit kryesor, është bërë në shkelje të parimeve themelore të procesit të rregullt
ligjor, në kushtet kur konstatohet se, pala nuk ka marrë njoftim të rregullt për orën e
gjykimit (neni 129 i Kodit të Procedurës Civile) dhe gjykata ka zhvilluar gjykimin në
mungesë, pa verifikuar saktësisht dijeninë e palëve (neni 4, 461/1/3 të Kodit të
Procedurës Civile).
163
25. Ndryshe nga sa pranon gjykata e apelit në procesverbal, gjykimi në mungesë nuk mund të
konsiderohet se ka ardhur për shkak të mungesës së ndërhyrësve kryesorë pa shkak të
arsyeshëm, por për shkak të pasaktësisë së gjykatës në njoftimin e palëve.
26. Ky Kolegj vlerëson se në këtë mënyrë, palës paditëse i është cenuar e drejta për një
proces të rregullt ligjor, duke i’u mohuar e drejta për t’u dëgjuar dhe mbrojtur (të drejta
themelore këto të garantuara nga nenet 33/1 dhe 42/2 të Kushtetutës, neni 6 i Konventës
Europiane të Drejtave të Njeriut), si dhe rrjedhimisht në shkelje të parimit të barazisë dhe
kontradiktorialitetit (nenet 18, 20, 28, 461/3 të Kodit të Procedurës Civile).
27. Kolegji Civil çmon të theksojë se, e drejta për të marrë pjesë në gjykim nuk është thjesht
një e drejtë formale, por legjislacioni procedural në radhë të parë, e më pas gjyqtari gjatë
gjykimit, duhet t’u japin mundësi palëve, për t’u paraqitur në gjykim, për të dhënë
argumente dhe prova në mbrojtje të interesave të tyre. Referuar edhe Gjykatës
Kushtetuese, administrimi i mirë i drejtësisë fillon me garancinë që një individ të ketë
akses në gjykatë për t’i siguruar atij të gjitha aspektet e një forme gjyqësore të shqyrtimit
të çështjes.
28. Për sa më sipër, Kolegji Civil vlerëson se, referuar neneve 18, 461/3 e 467/ç, të Kodit të
Procedurës Civile, duke qenë se çështja është gjykuar në mungesë të pjesëmarrësve në
proces, pa pasur dijeni për ditën e gjykimit, vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet të
prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 485, shkronja (c) të
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.655, datë 20.06.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
164
165
166
Nr. 00 - 2016 - 1417 i Vendimit (135)
VENDIM

Mirela Fana Anëtar
në datën 21.04.2016 shqyrtoi në seancë gjyqësore publike çështjen civile me palë :
PADITËS: SOKOL RISKA, përfaqësuar në gjyq nga av.

Eris Hysi
I PADITUR: ANASTAS RISKA, (në mungesë).
SHOQËRIA “PROJEKSION ENERGJI”
SH.P.K, (në mungesë),
PERSON I TRETË: QENDRA KOMBËTARE E REGJISTRIMIT,
FILIALI TIRANË, (në mungesë)
DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
TIRANË, (në mungesë).
ENTI RREGULLATOR TË ENERGJISË
(ERE), (në mungesë).
KORPORATA ELEKTROENERGJITIKE
SHQIPTARE (KESH) sh.a, (në mungesë).
OBJEKTI:
Prishjen e shoqërisë “Projeksion Energji” sh.a, me vendim gjyqësor
(asetet dhe kapitalin neto) në përpjesëtim me zotërimin e aksioneve
të secilit prej aksionarëve themelues (50% me 50%).
Marrjen e masës së sigurimit të objektit të padisë,
duke moslejuar tjetërsimin e aksioneve në çfarëdolloj formë ligjore
dhe pasurinë së përbashkët tek të tretët,deri në përfundimin e gjykimit të çështjes.
Marrjen e masës së sigurimit të objektit të padisë
për pezullimin e çdo lloj aktiviteti të aksionarëve të shoqërisë.
Baza Ligjore: Nenet 2, 5, 31, 154, 202, 320 paragrafi 2,
Neni 334, paragrafi “b” e vijues të K.Pr.Civile.
Neni 29/3, të zbatueshme, neni 31-32 të Ligjit nr.9901, datë 14.04.2008
“Për tregtarët dhe Shoqëritë Tregtare”, ndryshuar me disa shtesa
e ndryshime nga Ligji nr.129/2014. Ligji nr.7638, datë 19.11.1992
“Për tregtarët dhe shoqëritë tregtare”.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.s’ka, datë 05.11.2015 ka

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesës së bërë nga kërkuesi Anastas Riska, për nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor...”.
167
Kundër vendimit nr.s’ka, datë 05.11.2015 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë
ka paraqitur ankim të veçantë i padituri Anastas Riska (në mungesë) duke kërkuar:
“Nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.”.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; në praninë e palës paditëse Sokol
Riska përfaqësuar nga av. Eris Hysi, në mungesë të palëve të tjera pjesëmarrëse, si shqyrtoi
në tërësi çështjen,
VЁREN
Se, vendimi i ndërmjetëm nr.s’ka, datë 05.11.2015 i Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit procedural civil e si rrjedhojë do të lihet në
fuqi.
1. Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, nga aktet e dosjes gjyqësore i

rezultojnë të pranuara nga gjykata e faktit rrethanat si vijon :
2. Prishjen e shoqërisë “ Projeksion Energji” sh. a, me vendim gjyqësor (asetet
dhe kapitalin neto) në përpjesëtim me zotërimin e aksioneve të secilit prej aksionarëve
themelues (50% me 50%). Marrjen e masës së sigurimit të objektit të padisë, duke
moslejuar tjetërsimin e aksioneve në çfarëdolloj formë ligjore dhe pasurinë së përbashkët
tek të tretët, deri në përfundimin e gjykimit të çështjes. Marrjen e masës së sigurimit të
objektit të padisë për pezullimin e çdo lloj aktiviteti të aksionarëve të shoqërisë.
3. Nga shqyrtimi gjyqësor ka rezultuar se paditësi Sokol Riska dhe i padituri
Anastas Riska (vëllezër midis tyre) janë aksionarë 50% me 50% në shoqërinë “
Projeksion Energji” sh.a e cila ka si aktivitet të saj prodhimin dhe shitjen e energjisë
elektrike.
4. Nga ana e QKR-së nuk është bërë regjistrimi i administratorit të ri të kësaj
shoqërie për shkak të mosfunksionimit të Asamblesë së Përgjithshme të shoqërisë dhe
mosmarrjen e vendimeve përkatëse prej saj.
5. Duke qenë se shoqëria nuk ka mundur të funksionojë dhe të marrë vendime
paditësi Sokol Riska ka paraqitur kërkesë padinë në gjykatë për prishjen me vendim
gjyqësor të kësaj shoqërie sipas objektit të padisë.
6. I padituri Anastas Riska më datë 05.11.2015 paraqiti një kërkesë për
nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor gjykatës të kësaj çështje duke kërkuar:
 Paditësi Sokol Riska në deklaratën e bërë përpara oficerit të policisë gjyqësore të
Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka deklaruar se problemet dhe pretendimet e
tij do të shqyrtohen dhe zgjidhjen në mbledhjen e Asamblesë së Përgjithshme të
Shoqërisë.
 Mbledhja e Asamblesë së Përgjithshme është caktuar të bëhet në datë 21.11.2015, ora
10: 30 dhe ka këtë rend dite : a) Miratimin e vendimit për shndërrimin e shoqërisë
Projeksion Energji sh.a nga shoqëri anonime në shoqëri me përgjegjësi të kufizuar. b)
Miratimin e statutit të shoqërisë , c) shqyrtimin e propozimeve të aksionarëve për
caktimin e ekspertit kontabël të miratuar për përcaktimin e kapitalit të shoqërisë në
bazë të kontributeve të orakëve Anastas Riska 49% dhe Sokol Riska 51 %
 Shqyrtimi i kësaj kërkesë padie i përket organit më të lartë të shoqërisë që është
Asambleja e Përgjithshme dhe jo gjykatës.
168
II. PROCEDURAT GJYQËSORE.
7. Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.s’ka, datë 05.11.2015 ka

vendosur:“Rrëzimin e kërkesës së bërë nga kërkuesi Anastas Riska, për nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor...”
8. Kundër vendimit nr.s’ka, datë 05.11.2015 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë ka
paraqitur ankim të veçantë i padituri Anastas Riska (në mungesë) duke kërkuar:
“Nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor”. Në shkaqet e ankimit të veçantë të
paraqitur nga pala veçohen:
 Është duke u gjykuar një padi e cila nuk hyn në juridiksion gjyqësor pasi shqyrtimi i
kësaj kërkese i përket organeve të shoqërisë tregtare, që aktualisht është Asambleja e
Aksionarëve të shoqërisë “Projeksion Energji” sh.a, si organ i vetëm i parashikuar nga
ligji i cili vihet në lëvizje për të shqyrtuar çdo ankimi apo pretendimi nga palët që
pretendojnë për shkelje të një interesi të ligjshëm.
 Nga ana e palës paditëse aksionarit Sokol Riska, nuk është paraqitur në Asamblenë e
Shoqërisë asnjë kërkesë lidhur me ndarjen e shoqërisë, proces i cili duke transferuar
aktivet dhe pasivet në favor të dy ose më shumë shoqërive, do të sillte prishjen e
shoqërisë “Projeksion Energji” sh.a.
 Paditësi dhe i padituri nëpërmjet deklaratave para Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, datë 26.10.2015, me vullnetin tyre të lirë kanë deklaruar se janë dakord që
problemet dhe pretendimet të shqyrtohen me mirëkuptim në mbledhjen e Asamblesë
së Përgjithshme të datës 21.11.2015, me ato pika të rendit të ditës të përcaktuara. Në
këto kushte pa u shqyrtuar nga organi administrativ përkatës, pra Asambleja e
Përgjithshme e Aksionarëve të Shoqërisë , kjo çështje nuk mund të vazhdojë të merret
në shqyrtim nga gjykata, pasi për çështjet e riorganizimit të shoqërive tregtare apo
prishjeve të tyre është Asambleja e Përgjithshme që merr vendim për riorganizimin
dhe prishjen e shoqërisë, bazuar në ligjin nr.9901, datë 14.04.2008, konkretisht neni
135 pika 1,2/4, neni 187, neni 227.
 Kjo çështje duhet të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor pasi ligji në mënyrë eksplicite
ka përcaktuar se subjekti pretendues , përpara se t’i drejtohet gjykatës duhet të
shterojë juridiksionin administrative. Në këtë rast për mosndjeken e juridiksionit
administrative nga pala paditëse, gjykata duhet të vazhdonte marrjen në shqyrtim të
çështjes.
III. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR.
9. Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.s’ka, datë 05.11.2015 ka ndër të

tjera arsyeton se: “... (omissis)... Vet legjislatori nuk ka përcaktuar qartë se kur janë
rastet që shoqëria aksionare prishet me vendim gjykate. Për rastin konkret duke parë që
shoqëria “Projeksion Energji” sh.a nuk funksionon për disa vite dhe kur njëri aksionar
kërkon prishjen e saj për shkak të mosfunksionimit të kësaj asambleje, i jep juridiksion
gjykatës në shqyrtimin e kësaj çështje...Në interpretim të dispozitave të mësipërme, në
kushtet kur për shumë vite asambleja e aksionarëve nuk ka arritur të vendosë jo vetëm
prishjen, por edhe marrjen e vendimeve të tjera të rëndësishme për funksionimin e
shoqërisë, si dhe kërkesa për prishjen e shoqërisë “Projeksion Energji” sh. a është
paraqitur nga njëri aksionar me 50% të aksioneve, gjykata çmon se kjo çështje bën pjesë
në juridiksionin gjyqësor dhe kërkesa e bërë nga i padituri Anastas Riska nuk duhet të
pranohet.”.
169
IV. KOLEGJI CIVIL I GJYKATЁS SЁ LARTË
10. Shkaqet e parashtruara në ankim pasi u analizuan nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë,
kanë rezultuar të pabazuara në ligj dhe si të tilla, nuk do të pranohen.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, ka
interpretuar e zbatuar drejtë ligjin material dhe procedural civil e për rrjedhojë,
përfundimi i arritur prej saj është i drejtë. Ankimi i veçantë i paraqitur nga i padituri
Anastas Riska, është i pabazuar në ligjin procedural dhe material civil.
12. Nga rrethanat e faktit rezulton se, paditësi i është drejtuar gjykatës, duke kërkuar
prishjen e shoqërisë “Projeksion Energji” sh.a, me vendim gjyqësor (asetet dhe kapitalin
neto), në përpjesëtim me zotërimin e aksioneve të secilit prej aksionarëve themelues (50
% me 50%). Marrjen e masës së sigurimit të objektit të padisë, duke mos-lejuar
tjetërsimin e aksioneve në çfarëdolloj forme ligjore dhe pasurinë e përbashkët tek të
tretët deri në përfundimin e gjykimit të çështjes. Marrjen e masës së sigurimit të objektit
të padisë për pezullimin e çdo lloj aktiviteti të aksionarëve të shoqërisë.
13. Në seancën gjyqësore të datës 05.11.2015, i padituri Anastas Riska ka kërkuar nxjerrjen
e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
14. Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin e ndërmjetëm nr.s’ka, datë 05.11.2015
ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesës së bërë nga kërkuesi Anastas Riska, për nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, si një kërkesë e pabazuar në ligj pasi, vetë ligji për
tregtarët dhe shoqëritë tregtare, kompetencë për prishjen e shoqërisë i ka dhënë edhe
gjykatës në rast mosmarrëveshjes midis aksionarëve...”.
15. Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë i padituri, duke parashtruar që, është
një padi e cila nuk hyn në juridiksion gjyqësor pasi, shqyrtimi i kësaj kërkese i përket
organeve të shoqërisë tregtare, që aktualisht është Asambleja e Aksionarëve të shoqërisë
tregtare, i cili vihet në lëvizje për të shqyrtuar çdo ankim apo pretendim, nga palët që
pretendojnë, për shkelje të një interesi të ligjshëm. Pala paditëse nuk ka paraqitur në
Asamblenë e Shoqërisë asnjë kërkesë lidhur me ndarjen e shoqërisë. Paditësi Sokol
Riska, në deklaratën e bërë përpara oficerit të policisë gjyqësore të Prokurorisë së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, ka deklaruar se, problemet dhe pretendimet e tij do të shqyrtohen dhe
zgjidhjen në mbledhjen e Asamblesë së Përgjithshme të Shoqërisë. Shqyrtimi i kësaj
kërkesë padie i përket organit më të lartë të shoqërisë që është Asambleja e Përgjithshme
dhe jo gjykatës.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, një nga elementët kryesorë të një procesi të
rregullt ligjor është edhe gjykimi nga një “gjykatë e caktuar me ligj”. Këto rregulla
detyrohen edhe më tej në dispozitat përkatëse të Kodit të Procedurës Civile. Në nenin 36
të K.Pr.Civile përcaktohet se: “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha
mosmarrëveshjet civile dhe mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në
ligje të veçanta. Juridiksioni gjyqësor civil ushtrohet sipas dispozitave të këtij Kodi dhe
ligjeve të tjera. Asnjë institucion tjetër nuk ka të drejtë të pranojë për shqyrtim një
mosmarrëveshje civile që është duke u gjykuar nga gjykata…”.
17. Në nenin 59 të Kodit të Procedurës Civile përcaktohet se: “Gjykata në çdo fazë dhe
shkallë të gjykimit qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën
pjesë në juridiksionin gjyqësor apo administrativ.
Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën
e Lartë. ”.
18. Ky Kolegj, vlerëson se Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, ka përcaktuar drejtë natyrën
juridike të mosmarrëveshjes, si dhe ka bërë një identifikim të elementeve dhe/ose
170
kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e një parakushti të
rëndësishëm procedural, siç është ai i verifikimit të juridiksionit të kësaj gjykate.
19. Në rrethanat e çështjes konkrete, referuar objektit dhe shkakut ligjor të padisë, kemi të
bëjmë me një mosmarrëveshje tregtare. Zgjidhja e konfliktit dhe e mosmarrëveshjeve
ndërmjet palëve hyn në rrethin e mosmarrëveshjeve civile (mosmarrëveshjeve tregtare).
20. Nga ana tjetër edhe ligji i posaçëm nr.9901, datë 14.04.2008 “Për tregtarët dhe shoqëritë
tregtare”, i ndryshuar, në nenin 187 të tij përcakton se, çdo person i interesuar mund t’i
drejtohet gjykatës në çdo kohë për të konstatuar prishjen e shoqërisë, si dhe nuk
parashikon juridiksion administrativ për zgjidhjen e mosmarrëveshjes.
21. Në këto kushte, shqyrtimi i mosmarrëveshjes objekt gjykimi është brenda juridiksionit
gjyqësor dhe si rrjedhojë vendimi nr.s’ka, datë 05.11.2015 i Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë, i cili ka vendosur:“Rrëzimin e kërkesës së bërë nga kërkuesi Anastas Riska, për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor...”, është i drejtë dhe do të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 59 të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit të ndërmjetëm datë 05.11.2015 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë.
171
Nr. 11217-01514-00-2013 Rregj. Themeltar
Nr.00-2016-1419 i Vendimit (136)
VENDIM

Mirela Fana Anëtar

PADITËS: SHOQËRIA “AGIKONS’’ SH.P.K.,

përfaqësuar në gjykim nga av.D.Çeliku.
TË PADITUR: SHOQËRIA: “BUÇI 2007’’ SH.P.K,
(në mungesë).
AGUSTIN PIROLI, (në mungesë).
OBJEKTI:
Zgjidhje e kontratës për ndërtimin e apartamentit nr.40,
në objektin “Godinë Banimi dhe Shërbimi 2, 3 dhe 5 kat,
me nënkat + bodrum”, ndërtuar në bazë të Lejes së Ndërtimit
nr.3, dt.13.10.2006 e KRT-së Farkë, si rrjedhojë e mosekzekutimit
të detyrimeve kontraktore nga ana e palës së paditur,
nxjerrja e tij jashtë nga sipërfaqja e banesës së pushtuar me dhunë,
pa qenë pronar, detyrimin e tij të paguajë dëmin e shkaktuar.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë, lirimin e sendit apartamentit nr.40.
Baza Ligjore: Neni 850 e vijues të Kodit Civil;
Neni 202 e vijim të Kodit të Procedurës Civile;
Kontrata e Sipërmarrjes nr.2251 Rep.900 e Kol, datë 04.05.2009.

vendosur:
Zgjidhjen e Kontratës së Sipërmarrjes nr.2251 Rep. e 900 Kol. datë
04.05.2009, midis paditësit “Agikons” shpk dhe të paditurit Agustin Piroli dhe
personat e tretë “Buçi 2007” shpk dhe lirimin e apartamentit 40 i godinës së
ndërtuar sipas Lejes së Ndërtimit nr.3, datë 13.10.2006 të KRT-së Farkë.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurit...“
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.168, datë 25.01.2013, ka vendosur:

“Ndryshimin e vendimit nr.4286, datë 30.04.2012 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë dhe rrëzimin e padisë.”
172
Kundër vendimit nr.168 datë 25.01.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur
rekurs pala paditëse shoqëria “Agikons” sh.p.k., nëpërmjet të cilit kërkon:
Prishjen e vendimit nr.168 datë 25.01.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.4286, datë 30.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për këto shkaqe:
- Gjykata e Apelit ne vendimin e saj objekt rekursi, ka interpretuar gabim parashikimet
kontraktuale, por njëkohësisht ka zbatuar keq edhe parashikimet e Kodit Civil mbi
dorëzaninë, konkretisht nenet 585-600 të tij.
- Ajo gjykatë, në kundërshtim me kërkimet e Nenit 16 e 20 të Kodit të Procedurës
Civile, nuk i ka dhënë përgjigje pretendimeve tona për lënien në fuqi të Vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, sidomos pretendimeve mbi dorëzaninë, duke
mos i përmendur ato fare në asnjë rresht të vendimit të saj. Ky anashkalim i
qëllimshëm është bërë vetëm për shkak të bazueshmërisë së këtyre pretendimeve dhe
mungesës së argumenteve për t’i rrëzuar ato. Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë ishte një vendim i drejtë, i mbështetur në ligj dhe në provat e administruara në
gjykim dhe si i tillë duhet të lihej në fuqi.
- Palët ndërgjyqëse kanë nënshkruar Kontratën e Porosisë nr.2251 rep., nr.900 Kol.
dt.04.05.2009, për apartamentin nr.40 në objektin e sipërcituar. Në këtë kontratë veç
palës sipërmarrëse dhe asaj porositëse ka nënshkruar edhe Shoqëria “Buçi 2007”
sh.p.k. në cilësinë e palës garantuese. Nga forma e lidhjes dhe qëllimi i kësaj kontrate
kjo shoqëri rezulton të jetë në rolin e dorëzanësit.
- Sipas kontratës (neni 3 i saj) pagesa e çmimit prej 92.880 Euro, garantohet nga
shoqëria “Buçi 2007” sh.p.k., me të cilën shoqëria ”Agikons” sh.p.k. (paditësi) kishte
hyrë në një marrëdhënie kontraktuale në bazë të Kontratës së Furnizimit Nr 2255 Rep/
705 Kol. dt.18.04.2009. Me kërkesë të vetë shoqërisë “Buçi 2007” sh.p.k. i cili kërkoi
të dalë në rolin e dorëzanësit për porosinë e shtetasit Agustin Piroli, palët kanë
amenduar Kontratën e Furnizimit me Aneksin nr.2250 Rep / 899 Kol, datë
14.05.2009, e cila është bërë pjesë integrale e Kontratës së Sipërmarrjes. Po kështu, në
këtë Amendim parashikohet se: “Në rast se vërtetohet rasti si më sipër dhe pagesa
nuk kryhet nga pala e caktuar si furnizuesi në kontratën e furnizimit, brenda një afati
prej një muaji kalendarik, nga momenti që ngjarja e parashikuar në pikën 1 të këtij
amendimi, ndodh, atëherë palës së përcaktuar si porositësi në kontratën e furnizimit
dhe të përcaktuar si sipërmarrësi në kontratën e sipërmarrjes, i lind e drejta e
revokimit në mënyrë të njëanshme të kontratës së sipërmarrjes dhe detyrimi i kësaj
pale është zero, pavarësisht shumës së shlyer deri në atë moment nga furnizuesi,
shumë kjo e vërtetuar me “mandat arkëtimi” përkatës, sipas parashikimit të pikës 8 të
Nenit 6 të Kontratës së Furnizimit 2255 Rep. 705 Kol”. Këtë parashikim të
Amendimit të Kontratës, e cila duhet theksuar se ka qenë pjesë integrale e Kontratës
së Sipërmarrjes me të paditurin Agustin Piroli dhe e parashikuar në mënyrë eksplicite
në Nenin 4 të saj, e citon edhe Gjykata e Apelit, në faqen 4 të vendimit të saj, por
duke i dhënë një kuptim tjetër dhe duke interpretuar faktin se i padituri Agustin Piroli
nuk ka qenë palë në këtë Amendim Kontrate e për rrjedhojë nuk paska përgjegjësi për
këtë parashikim. Këtu gabon Gjykata e Apelit, pasi siç përmendëm më lart, ky
Amendim ka qenë pjesë përbërëse e kontratës së sipërmarrjes dhe i padituri Agustin
Piroli ka qenë tërësisht në dijeni të parashikimeve të tij duke i miratuar ato me
nënshkrimin e Kontratës së Sipërmarrjes. Këto dy akte, për shkak të marrëdhënies së
varësisë që kishin ndërmjet tyre, janë përpiluar e nënshkruar në të njëjtin moment dhe
para të njëjtës notere, duke marrë në rradhë numra njëri pas tjetrit.
- Marrëdhënia e ndërtuar me shoqërinë “Buçi 2007” sh.p.k. në raport me të paditurin
Agustin Piroli ka qenë një marrëdhënie e qartë dorëzanie. Kontrata e Sipërmarrjes
nr.2251 Rep nr.900 Kol., datë 04.05.2009 nuk është realizuar pasi nuk janë
173
përmbushur detyrimet e palëve. Në ndihmë të këtij argumenti vijnë dhe deklarimet e
vetë palëve të paditura të bëra para organit të Prokurorisë e të dorëzuara si provë në
këtë proces civil, ku në të gjitha rastet konfirmohet fakti se asnjëra nga palët e
paditura nuk ka përmbushur detyrimet e marra me anë të kontratës nr.2251 rep nr.900
kol datë 04.05.2009 dhe aneksit të saj, kundrejt kreditorit Agikons sh.p.k., në këtë
marrëdhënie detyrimi prej muajit tetor të vitit 2009 dhe aktualisht, shoqëria “Buçi
2007” sh.p.k. ka ndërprerë në mënyrë të njëanshme kontratën e furnizimit me
shoqërinë Agikons sh.p.k.
- Veç njoftimit në rrugë verbale paditësi (Agikons sh.p.k) i ka drejtuar të paditurit
Agustin Piroli edhe një njoftim me shkresën nr.2260 Prot datë 19.11.2009. Me anë të
kësaj shkrese ky person u vu dhe një herë në dijeni të faktit se pala garantuese kishte
kohë që kishte ndërprerë furnizimin, kusht ky që i jepte të drejtë Shoqërisë “Agikons”
sh.p.k. ta quante të zgjidhur tashmë kontratën. Po sipas kësaj shkrese, të paditurit i
lihej një afat prej 15 ditësh për tu paraqitur pranë zyrave të shoqërisë për të shlyer
vlerën e apartamentit, ose të bënte revokimin e kontratës.
- I padituri pretendon se nuk ka qenë i detyruar të bëjë pagesën ndaj paditësit, por në të
vërtetë ai ka qenë debitori kryesor referuar përmbajtjes së kontratës së sipërmarrjes.
Kurse sa i përket shoqërisë “Buçi 2007” sh.p.k. rezulton që ajo të ketë qenë në rolin e
garantuesit (dorëzanësit) në këtë kontratë.
- Veç kushtit të përmendur në Nenin 2 të kontratës objekt gjykimi, është dhe kushti
tjetër i Nenit 8 të saj, i cili ka përcaktuar se, kalimi i apartamentit në pronësi të palës
së dytë do të bëhet me një kontratë shitblerje të veçantë, në përfundim të afatit të kësaj
kontrate. Pra ndryshe nga pala paditëse që gëzon të gjitha të drejtat deri në momentin
e dorëzimit përfundimtar të objektit, pala tjetër nuk ka absolutisht asnjë tagër pronësie
mbi të.
- Në faqet 5-6 të vendimit të saj Gjykata e Apelit ka aluduar për një ndërtim të gabuar
të ndërgjyqësisë, duke vlerësuar se nuk duhet të thirrej me cilësinë e të paditurit
shoqëria “Buçi 2007” sh.p.k.. Po t’i qaseshim këtij qëndrimi të Gjykatës së Apelit,
minimalisht nga vetë ajo duhet që çështja të ishte kthyer për rigjykim, ashtu siç
parashikon edhe Neni 467/d i Kodit të Procedurës Civile, gjë e cila nuk ka ndodhur.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana, dëgjoi përfaqësuesin e palës paditëse,
Av.D. Çeliku, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor, në mungesë të palës së paditur, si diskutoi e analizoi
çështjen në tërësi;
VËREN
Rrethanat e Faktit
1. Pala paditëse, Shoqëria “AGIKONS”, sh.p.k, (pala sipërmarrëse) në vitin 2009 ka

lidhur një Kontratë Sipërmarrjeje nr.2251 Rep, nr.900 Kol, datë 04.05.2009, me të
paditurin Agustin Piroli, (pala porositëse) dhe Shoqërinë “Buçi 2007” sh.p.k. (në
cilësinë e garantuesit) për ndërtimin e Apartamentit nr.40, në objektin “Godinë
Banimi dhe Shërbimi, 2, 3 dhe 5 kat, me nënkat + bodrum”, ndërtuar në bazë të Lejes
së Ndërtimit nr.3 të K.R.T, Komuna e Farkës.
2. Sipas specifikimeve në kontratë, sipërfaqja e apartamentit ishte 116.1m2, përfshirë
sipërfaqen e ballkonit dhe ambientet e përbashkëta, apartamenti përbëhej nga dy
174
dhoma, një ndenjje e gatim, një banjë dhe dy ballkone, kundrejt çmimit prej 800
euro/m2, në vlerën 92 880 Euro.
3. Kjo shumë sipas nenit 3 të kësaj kontrate do t’i likuidohej nga ana e të paditurit
Agustin Piroli shoqërisë “Buçi 2007” sh.p.k, sipas kontratës se mëparshme të
Furnizimit nr.2255 Rep. nr.705 Kol, datë 18.04.2009 lidhur ndërmjet paditësit dhe të
paditurit shoqërisë “Buçi 2007” sh.p.k..
4. Sipas Kontratës së Furnizimit nr.2255 Rep. 705 Kol. datë 18.04.2009, paditësi,
shoqëria “AGIKONS”, sh.p.k, do të furnizohej nga Shoqëria “Buci 2007”, sh.p.k, me
artikullin beton, në sasinë dhe markat e kërkuara nga porositësi, me çmimet e
përcaktuara në Nenin 2.2 të kësaj kontrate. Në këtë kontratë në nenin 7 të kontratës,
është shtuar paragrafi: “Amendim Kontrate Furnizimi” nr.2250 Rep. 899 Kol, datë
04.05.2009. Në bazë të këtij Amendimi është përcaktuar se në rast se furnizuesi
ndërpret në mënyrë të njëanshme kontratën e furnizimit, ka për detyrë të shlyejë në
Cash çdo detyrim të mbetur për çdo kontratë sipërmarrje, që i është referuar Kontratës
së Furnizimit nr.2255 Rep, nr.705 Kol, datë 18.04.2009 si mënyrë pagese për vlerën e
kontratës së sipërmarrjes.
5. Më tej, në pikën e dytë të këtij parashikimi, është përcaktuar se: “Në rast se vërtetohet
rasti si më sipër dhe pagesa nuk kryhet nga pala e caktuar si furnizuesi në kontratën e
furnizimit, brenda një afati prej një muaji kalendarik, nga momenti që ngjarja e
parashikuar në pikën 1 të këtij amendimi, ndodh, atëherë palës së përcaktuar si
porositësi në kontratën e furnizimit dhe të përcaktuar si sipërmarrësi në kontratën e
sipërmarrjes, i lind e drejta e revokimit në mënyrë të njëanshme të kontratës së
sipërmarrjes dhe detyrimi i kësaj pale është zero, pavarësisht shumës së shlyer deri
në atë moment nga furnizuesi, shumë kjo e vërtetuar me “mandat arkëtimi” përkatës,
sipas parashikimit të pikës 8 të Nenit 6 të Kontratës së Furnizimit 2255 Rep. 705
Kol”.
6. Nga aktet në gjykim është provuar se i padituri Agustin Piroli ka paguar me mandat
pagesë shumën prej 92.880 Euro që më datën 30.04.2009 tek Shoqeria “Buçi 2007”
sh.p.k., siç është pranuar dhe në kontratën e sipërmarrjes.
7. Pavarësisht sa më sipër, paditësi ka pretenduar se nga të paditurit nuk është bërë
pagesa dhe për këtë shkak ka njoftuar të paditurin shoqërinë “Buçi 2007” sh.p.k. me
shkresën nr.2108 prot., datë 22.09.2009 për vazhdimin e furnizimit me beton,
megjithëse kishte kohë që nuk furnizohej, pasi në rast të kundërt do të zbatohej neni 8
i kontratës së furnizimit dhe kontrata do të konsiderohej e zgjidhur.
8. Në bazë të këtij fakti paditësi ka njoftuar dhe porositësin Agustin Piroli me shkresën
nr.2260 prot., datë 19.11.2009, për likuidimin e vlerës së apartamentit ose për
revokimin e kontratës së sipërmarrjes.
9. Po ashtu, ka rezultuar e provuar se i padituri Agustin Piroli, në bazë të vendimit penal
nr.516 datë 04.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është dënuar për
veprën penale të “Vetëgjyqësisë” parashikuar nga neni 277 i K.Penal për apartamentin
objekt gjykimi. Në deklarimet e tij dhënë në prokurori i padituri pranon se lekët i janë
dhënë shoqërisë “Buçi 2007” sh.p.k me mandat arkëtimi. Ndërkohë, përfaqësuesi i
kësaj shoqërie, Avni Buçi në deklarimin e dhënë në prokurori datë 08.12.2010,
deklaron se detyrimet e Agustin Pirolit i ka një shtetas i tretë, jo palë ndërgjyqëse në
këtë proces, e konkretisht shtetasi Drini Bundo, i cili ka marrë përsipër pagimin e
vlerës së apartamentit. Më tej, ky përfaqësues ka deklaruar në prokurori se dhe
llogaria në këtë rast për vlerën e apartamentit objekt gjykimi, është në mes shoqërisë
“Buci 2007” sh.p.k. dhe shtetasit Drini Bundo nga njëra anë, si dhe ndërmjet po kësaj
shoqërie dhe paditësit “Agikons” sh.p.k. nga ana tjetër.
175
10. Në kushtet e mësipërme, paditësi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
11. Gjatë gjykimit, i padituri Agustin Piroli ka prapësuar se nuk provohet se është
zgjidhur kontrata e furnizimit nr.2255 rep. 705 kol. date 18.04.2009 midis shoqërisë
“AGIKONS” sh.p.k. dhe shoqërisë “Buçi 2007” sh.p.k. si dhe shumën prej 92 880
euro për blerjen e apartamentit objekt gjykimi ky shtetas ia ka paguar të paditurit
shoqërisë “Buçi 2007” sh.p.k., sipas mandat arkëtimit nr.10 datë 30.04.2009.
vendosur pranimin e padisë, zgjidhjen e Kontratës së Sipërmarrjes nr.2251 Rep. e 900
Kol., datë 04.05.2009, midis paditësit “Agikons” shpk dhe të paditurit Agustin Piroli
dhe personat e tretë “Buçi 2007” shpk dhe lirimin e apartamentit 40 të godinës së
ndërtuar sipas Lejes së Ndërtimit nr.3, datë 13.10.2006 të KRT-së Farkë.
13. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata ka arsyetuar se: “...Provohet se i padituri “Buçi
2007”sh.p.k nuk ka furnizuar rregullisht paditësin me artikullin beton pavarësisht
njoftimit të bërë me shkresën 2108 prot., datë 22.09.2009, për vazhdimin e furnizimit
me beton megjithëse në bazë të nenit 8 të kontratës së furnizimit kjo kontratë
konsiderohet e zgjidhur nga gjykata në mënyrë të njëanshme dhe për pasojë në bazë
të “Amendim Kontrate Furnizimi” nr.2250 rep. nr.899 kol., datë 04.05.2009, pika 1
dhe 2, të paditurit duhet të paguanin vlerën e apartamentit të porositur sipas
Kontratës [së] sipërmarrjes nr.2251 rep. nr.900 kol, datë 04.05.2009. Rezultoi se i
padituri ka hyrë në objektin e Kontratës [së] sipërmarrjes dhe me gjithë njoftimin e
paditësit për likuidimin e shumës ose prishjen e kontratës dhe lirimin e objektit, i
padituri ka refuzuar me pretendimin se shumën e lekëve ia ka paguar shoq.”Buçi
2007”. Në bazë të vendimit penal nr.516 datë 04.04.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë është dënuar për veprën penale të ‘’Vetëgjyqësisë’’ parashikuar nga
neni 277 i K.Penal për apartamentin objekt gjykimi. Në deklarimet e tij dhënë në
prokurori i padituri pranon se lekët i janë dhënë shoqërisë ”Buçi 2007’’ sh.p.k me
mandat arkëtimi. Përfaqësuesi i shoq.“Buçi 2007” Sh.p.k. Avni Buçi në deklarimin e
dhënë në prokurori datë 08.12.2010, deklaron se detyrimet e Agustinit i ka shtetasi
Drini Bundo, të cilat i ka marrë përsipër pagimin e vlerës së apartamentit dhe
llogarinë në këtë rast për këtë vlerën është “në mes meje dhe Drinit nga njëra anë
dhe nga ana tjetër …në mes meje dhe “Agikons”…”. Nga sa parashtruam më sipër
nuk rezultoi se të paditurit kanë paguar vlerën e sendit objekt i Kontratës së
sipërmarrjes nr.2251 rep. 900 kol datë 04.05.2009, për ndërtimin e një apartamenti e
për pasojë në bazë të nenit 850 e vijues të K.Civil dhe kontratës së sipërmarrjes padia
duhet pranuar pjesërisht. Për kërkimin e paditësit për shpërblimin e dëmit të
shkaktuar nga i padituri nga përdorimi i energjisë elektrike dhe ujit që nga data
24.09.2010 në masën 200 euro në muaj, çmon se ky kërkim nuk duhet pranuar pasi
nuk mbështetet në prova…”
14. Mbi ankim të të paditurit Agustin Piroli, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.168
datë 25.01.2013 ka vendosur ndryshimin e vendimit nr.4286, datë 30.04.2012 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe rrëzimin e padisë.
15. Në ndryshimin e vendimit të Gjykatës së rrethit Gjyqësor, Gjykata e Apelit ka
arsyetuar se: “…Nga aktet del se i padituri Agustin Piroli ka paguar me mandate
pagesë shumën 92.880 Euro që më datën 30.04.2009 tek Shoqëria “Buçi 2007”, siç
është pranuar dhe në kontratën e sipërmarrjes...Në padinë e tij, paditësi ka vënë si të
paditur dhe Shoqërinë “Buçi 2007”, por objekti i padisë është “Zgjidhje e kontratës
për ndërtim apartamenti..., nxjerrja e tij jashtë nga sipërfaqja e banesës e pushtuar
me dhunë, pa qenë pronar dhe pagimin e dëmit të shkaktuar”. Shoqëria “Buçi 2007”
nuk ka lidhur ndonjë kontratë ndërtimi apartamenti me paditësin dhe as ka zënë
176
ndonjë apartament. Kontratë ka lidhur i padituri Agustin dhe po ky ka hyrë dhe në
banesë sipas kontratës së sipërmarrjes. Duke mos qenë ndërtuar objekti i padisë
drejtë dhe duke parë se i padituri Agustin Piroli e ka paguar detyrimin e tij sipas
kontratës të lidhur me paditësin, padia duhej të rrëzohej. Paditësi duhet që shumën
92.880 Euro ta kërkojë tek Shoqëria “Buçi 2007” që ka marrë shumën sipas vullnetit
të paditësit dhe nuk ka bërë furnizimin. Po qe se në objektin e padisë do të kërkohej
dhe kthimi i shumës, atëherë gjykata do të kishte mundësi që të detyronte Shoqërinë
“Buçi 2007” të kthente tek paditësi shumën që ka marrë. Në kushtet kur paditësi,
sipas vullnetit të tij, ka pranuar që shuma e vlerës së apartamentit të paguhej tek
Shoqëria “Buçi 2007” për shumën e kontratës së furnizimit, nuk ka patur vend që të
pranohej padia e tij. Paditësi duhet të kërkonte detyrimin e Shoqërisë “Buçi 2007 “
që të kthente shumat e marra pa të drejtë. I padituri Agustin Piroli nuk ka patur
ndonjë kontratë me Shoqërinë “Buçi 2007”, ai ka derdhur shumën tek kjo shoqëri
sipas vullnetit të paditësit. Ky fakt duket dhe në faktin se kontrata e lidhur midis
paditësit dhe Agustin Pirolit është firmosur dhe nga përfaqësuesi i Shoqërisë “Buçi
2007”, çka tregon se janë këto dy shoqëri që kanë ardhur në përfundimin se vlera e
këtij apartamenti do të merrej nga shoqëria furnizuese për të furnizuar me lëndë
ndërtimi paditësin. Gjykata e shkallës së parë e ka arsyetuar këtë fakt dhe e ka
konstatuar, por pa të drejtë ka ardhur në një përfundim të gabuar. Nxjerrja nga
banesa e të paditurit Agustin Piroli, ndërkohë që ai ka paguar shumën sipas vullnetit
të paditësit, është e gabuar...”
16. Kundër vendimit nr.168 datë 25.01.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur
rekurs pala paditëse shoqëria “Agikons” sh.p.k., nëpërmjet të cilit kërkon prishjen e
vendimit nr.168 datë 25.01.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.4286, datë 30.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për shkaqet
e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
17. Dispozitat e K.Civil, në të cilat është parashikuar:

17.1 Neni 698 “Kur kontrata ka detyrime të ndërsjella, kur njëra nga palët
kontraktuese nuk përmbush detyrimet e veta, pala tjetër kontraktuese, sipas rastit,
mund të kërkojë përmbushjen e detyrimit, ose zgjidhjen e kontratës, përveç
shpërblimit të dëmit.”
17.2 Neni 850 “Sipërmarrja është kontrata me të cilën njëra palë (sipërmarrësi)
detyrohet, që me mjetet e saj dhe duke marrë përsipër rrezikun, të kryejë një vepër
(punë), ose të bëjë një shërbim apo një zbatim të pavarur të punimeve, ndërsa
pala tjetër detyrohet ta pranojë atë kundrejt çmimit të caktuar në kontratë.”
18. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse shoqëria “Agikons” sh.p.k., përmban shkaqe
cenimin e vendimit nr.168 datë 25.01.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka
ndryshuar vendimin nr.4286, datë 30.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
duke vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.168 datë 25.01.2013 i Gjykatës
së Apelit Tiranë, është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit material, e për këtë shkak ai
duhet të prishet dhe vendimi nr.4286, datë 30.04.2012, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, duhet të lihet në fuqi.
177
20. Ky Kolegj vlerëson të theksojë fillimisht se, në interpretim të nenit 472 të K.Pr.Civile
dhe jurisprudencës së konsoliduar të Gjykatës Kushtetuese, pavarësisht pretendimeve
që mund të ngrihen në një rekurs, në juridiksionin rishikues të Gjykatës së Lartë
përfshihen vetëm rastet e përcaktuara rigorozisht në nenin 472 të Kodit të Procedurës
Civile, të cilat lidhen me mosrespektimin ose zbatimin e gabuar të ligjit, si dhe me
shkeljet e rënda të normave procedurale. Ushtrimi i kontrollit rishikues të Gjykatës së
Lartë nuk mund të konsistojë në një rivlerësim të provave në të kundërt me atë që
kanë bërë gjykatat e faktit, për shkak se një rivlerësim i tillë bie ndesh me vetë
natyrën e gjykimit në këtë Gjykatë. (Vendimi nr.32, datë 28.12.2009; Vendimi nr.17,
datë 30.04.2007 i Gjykatës Kushtetuese).
21. Për çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka konkluduar se
padia e paditësit, shoqërisë “Agikons” sh.p.k., është e bazuar në ligj e në prova. Në
qendër të argumentimit të asaj gjykate ka qenë fakti se, në interpretim harmonik të
dispozitave të kontratës së sipërmarrjes nr.2251 Rep, nr.900 Kol, datë 04.05.2009,
kontratës së furnizimit nr.2255 Rep. 705 Kol. datë 18.04.2009, si dhe “Amendim
Kontrate Furnizimi” nr.2250 Rep. 899 Kol, datë 04.05.2009, marrëdhënia ndërmjet
palëve ndërgjyqëse ka qenë e një forme të tillë, ku çmimi do të kalonte nga i padituri
Agustin Piroli tek e paditura shoqëria “Buci 2007” sh.p.k., e më pas nga kjo e fundit
në formë furnizimi materialesh, ose në rast mosfurnizimi në pagesa cash, përkundrejt
palës paditëse shoqërisë “Agikons” sh.p.k. Për këtë arsye, sa kohë që nuk ka rezultuar
i përmbushur detyrimi kontraktor i pagimit të çmimit sipas mënyrës ekzakte të rënë
dakort nga palët, pala paditëse legjitimohej substancialisht në kërkimin e saj për
zgjidhjen e kontratës së sipërmarrjes dhe lirimin e sendit objekt gjykimi.
22. Gjykata e Apelit Tiranë, në vlerësim të pretendimeve të ngritura në ankimin e
paraqitur nga i padituri Agustin Piroli, ka vendosur ndryshimin e vendimit të gjykatës
së rrethit gjyqësor dhe rrëzimin e kërkesëpadisë. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata e
apelit, mbi të njëjtat fakte që kanë rezultuar të provuara gjatë gjykimit në shkallë të
parë, ka konkluduar se paditësi duhej tì ishte drejtuar të paditurit shoqëria “Buçi
2007” sh.p.k. për pagimin e vlerës së apartamentit, por jo shtetasit Agustin Piroli. Në
vlerësimin e asaj gjykate, pavarësisht fakteve që kanë rezultuar të provuara edhe mbi
bazën e një vendimi penal për dënimin e këtij shtetasi për veprën penale të
“Vetëgjyqësisë” në lidhje pikërisht me apartamentin objekt konflikti, si dhe
pavarësisht mënyrës komplekse të parashikuar në kontratën e lidhur ndërmjet palëve
mbi procedurën konkrete të pagimit të këtij çmimi, kërkimi i paditësit ka rezultuar i
23. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit, i bazuar në
arsyetimin e mësipërm, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material, e
konkretisht neneve 698 e 850 të K.Civil mbi zgjidhjen e kontratave me detyrime të
ndërsjella, e konkretisht mbi zgjidhjen e kontratës së sipërmarrjes.
24. Sikurse ka rezultuar nge hetimi i kryer në të dy gjykatat e faktit, mënyra e ekzekutimit
të detyrimit për pagimin e çmimit të apartamentit të porositur me anë të kontratës së
sipërmarrjes, është parashikuar nga vetë vullneti i palëve nënshkruese të kësaj
kontrate, e konkretisht nga paditësi në cilësinë e sipërmarrësit, i padituri Agustin
Piroli në cilësinë e porositësit dhe i padituri tjetër, shoqëria “Buçi 2007” sh.p.k., në
cilësinë e garantuesit. Sipas parashikimeve kontraktore, mënyra e përmbushjes së
detyrimit kontraktor të pagimit të çmimit për apartamentin e porositur, nuk ka qenë
pagimi i drejtpërdrejtë përkundrejt shoqërisë sipërmarrëse, por është parashikuar që i
padituri Agustin Piroli do të shlyente çmimin e apartamentit të porositur ndaj të
paditurit tjetër shoqërisë “Buci 2007” sh.p.k. dhe ky i fundit, do të paguante
kundërvleftën në materiale ndërtimi të furnizuara ndaj paditësit, ose në likujdime cash
178
në rast mosrealizimi të furnizimeve. Thënë kjo, sipërmarrësi së bashku me të paditurin
shoqërinë “Buçi 2007” sh.p.k. kanë patur një marrëdhënie furnizimi paraprake të
lidhur ndërmjet tyre, të cilën e kanë referuar në kontratën e sipërmarrjes dhe
njëkohësisht kanë amenduar këtë kontratë furnizimi nëpërmjet kontratës nr.2250 rep.
nr.899 Kol, datë 04.05.2009, duke referuar njëkohësisht edhe këtë amendim në
kontratën e sipërmarrjes.
25. Në të tilla rrethana, sikurse me të drejtë ka arsyetuar Gjykata e Rrethit Gjyqësor pas
kryerjes së një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, kushti kontraktor i pagimit të
çmimit për apartamentin e porositur do të konsiderohej si i përmbushur vetëm në
momentin kur ishte kryer në vleftë të plotë dhe sipas mënyrës së parashikuar nga vetë
palët në kontratë, përkundrejt palës paditëse në gjykim.
26. Veç sa më sipër, Kolegji Civil vlerëson se, Gjykata e Apelit Tiranë, edhe pse e ka
mbështetur vendimmarrjen mbi të njëjtin hetim të kryer nga gjykata e rrethit gjyqësor,
sipas të cilit ka rezultuar e provuar se i padituri Agustin Piroli është dënuar për veprën
penale të “Vetëgjyqësisë”, pikërisht për shkak të marrjes në posedim të pasurisë
objekt gjykimi pa një titull të ligjshëm mbi të, sërish ka proceduar me mosakordimin e
fuqisë përkatëse provuese ndaj këtyre provave. Në një kohë që aktet e procesit penal i
përkasin provueshmërisë së veprës në atë gjykim, sërish gjykata e cila administron
këto akte në procesin gjyqësor civil, ka detyrimin e vlerësimit të tyre në harmoni me
gjithë provat e tjera, me qëllim zgjidhjen e drejtë e përfundimtare të mosmarrëveshjes
juridiko-civile.
27. Në të tilla rrethana, Kolegji Civil vlerëson jo të drejtë argumentimin e Gjykatës së
Apelit Tiranë, sipas së cilës, pavarësisht se nuk ka rezultuar i përmbushur detyrimi
kontraktor i pagimit të çmimit ndaj palës paditëse në mënyrën ekzakte të rënë dakort
nga palët, si dhe pavarësisht faktit se i padituri Agustin Piroli është dënuar me vendim
gjyqësor për veprën penale të “Vetëgjyqësisë” pikërisht për shkak të zënies së
paligjshme të apartamentit objekt gjykimi, sërish ai duhet të konsiderohet si pronar i
ligjshëm dhe pala paditëse nuk legjitimohet substancialisht në kërkimin e saj për
zgjidhje të kontratës.
28. Ky Kolegj çmon të theksojë se interpretimi i dispozitave në kontratën e sipërmarrjes
nr.2251 Rep, nr.900 Kol, datë 04.05.2009, ku e paditura shoqëria “Buci 2007” sh.p.k.
është vendosur pikërisht në pozicionin e garantuesit, duhet realizuar në mënyrë
harmonike me parashikimet e bëra në kontratën e furnizimit nr.2255 Rep. 705 Kol.
datë 18.04.2009, si dhe në “Amendim Kontrate Furnizimi” nr.2250 Rep. 899 Kol,
datë 04.05.2009, marrëveshje këto të cilat referojnë në parashikimet e njëra-tjetrës. Në
të tilla kushte, Kolegji Civil vlerëson se drejt ka arsyetuar gjykata e rrethit gjyqësor, e
cila në bazë të një analize tërësore të dispozitave kontraktuale të parashikuara në
marrëveshjet e sipërcituara, ka konkluduar se në rastin konkret, nuk është përmbushur
detyrimi i kontratës së sipërmarrjes mbi pagimin e çmimit ndaj palës paditëse.
29. Në vijim të kësaj analize, Kolegji Civil çmon se, në zbatim të nenit 698 të K.Civil,
mospërmbushja e detyrimeve kontraktore nga ana e njërës palë në kontratat me
detyrime të ndërsjella, sikurse dhe rasti objekt gjykimi, passjell të drejtën e palës tjetër
për të kërkuar ose përmbushjen e detyrimit, ose zgjidhjen e kontratës, përveç
shpërblimit të dëmit përkatës, ku zgjedhja ndërmjet këtyre të fundit mbetet
ekskluzivisht në disponibilitetin e palës paditëse.
30. Së fundmi, Kolegji Civil vlerëson të theksojë se, në vështrim të relatave të ndërsjella
ndërmjet palëve në këtë proces, i padituri Agustin Piroli gëzon të gjitha mjetet
procedurale për të kundërdrejtuar në një proces të mëvetshëm gjyqësor, kërkimin e
vleftës së paguar për apartamentin e tij, përkundrejt palës e cila e ka marrë efektivisht
këtë vleftë.
179
31. Për gjithë sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.168 datë
25.01.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit
material dhe për këtë shkak ai duhet të prishet, duke u lënë në fuqi vendimi nr.4286,
datë 30.04.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/b të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.168 datë 25.01.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.4286, datë 30.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë më 21.04.2016.
180
Nr. 00-2016-1418 i Vendimit (137)
VENDIM
Aleksandër Muskaj Kryesues


PADITËS: ARTAN HAXHI, (i vetëpërfaqësuar në gjykim).

E PADITUR: SHOQËRIA “ERA 2000” SH.P.K., përfaqësuar
në gjykim nga Av. V. Gumi.
OBJEKTI:
Pushimin e cenimit dhe mos përsëritjen e tij në të ardhmen.
Shpërblimin e dëmit që rrjedh nga ky cenim deri ditën
që ekzekutohet vendimi i gjykatës,
të barabartë me qiranë e sendit nga dita e fitimit të pronësisë.
Baza Ligjore: Nenet 302 e 160 të K.Civil.

vendosur:
“1. Pranimin e pjesshëm të padisë.
2. Detyrimin e të paditurit “Era 2000” të pushojë cënimin e pronësisë duke
prishur ndërtimin pa leje prej 79.9 m2, të bërë pranë pronës së paditësit Artan
Haxhi, në rrugën Perlat Rexhepi Tiranë dhe mospërsëritjen në të ardhmen.
3. Detyrimin e të paditurit të marrë masat për uljen e nivelit të zhurmave të
pajisjeve dhe mjeteve të tij që shkaktojnë zhurma deri në nivelin e
rekomandimeve.
4. Pushimi e gjykimit për pjesët e tjera të padisë.
5. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurit.”
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1001, datë 24.04.2012 ka vendosur:

Kundër vendimit nr.1001, datë 24.04.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka

paraqitur rekurs pala e paditur “ERA 2000” sh.p.k., që kërkon prishjen e të dy
vendimeve të gjykatave të faktit dhe pushimin e padisë, duke parashtruar ndër të tjera:
- Vendimet janë të pabazuara në ligj dhe në prova.
Nga të dy gjykatat konstatohen shkelje të rënda procedurale që kanë diktuar
zhvillimin e një procesi jo të rregullt gjyqësor.
181
- Gjykimi në shkallë të parë ka filluar në kundërshtim me nenin 154/6 të K.Pr.Civile,
pasi pala paditëse ka kërkuar fillimisht edhe shpërblimin e dëmit ndaj duhet të
përcaktonte edhe vlerën e tij, shkelje të cilën gjykata e ka lejuar në një kohë që sipas
nenit 154/a të K.Pr.Civile duhet t’i kërkonte paditësit plotësimin e të metave.
- Gjykata ka arsyetuar se paditësi ka kërkuar edhe pavlefshmërinë e lejes së legalizimit
nr.3089, datë 22.06.2010, lëshuar nga ALUIZNI, dhe ajo e ka konstatuar këtë
pavlefshmëri në një kohë që paditësi, në asnjë nga seancat gjyqësore, nuk ka bërë
kërkesë për shtimin e objektit të padisë edhe me këtë kërkim, sipas nenit 185 të
K.Pr.Civile.
- Gjykata ka shkelur nenit 185 të K.Pr.Civile edhe për pakësimin objektit të padisë për
dëmin e shkaktuar, pasi nga paditësi nuk është paraqitur asnjë kërkesë sipas ligji, nuk
ju është komunikuar palëve dhe as është miratuar me vendim të ndërmjetëm.
- Nga ana procedurale kërkimi për pavlefshmërinë e lejes së legalizimit është
mosmarrëveshje administrative dhe duhej të shqyrtohej nga seksioni administrativ i
gjykatës, konform nenit 320/a të K.Pr.R.Civile.
Gjykatat kanë gabuar në interpretimin dhe zbatimin e dispozitave që përbëjnë
shkakun e padisë duke dhënë një vendim të gabuar, lidhur me prishjen e ndërtimit të
të paditurit.
- Nuk plotësohen kushtet e nenit 302 të K.Civil, pasi nuk u provua se pala e paditur
“Era 2000” sh.p.k. ka kryer ndërtim pa leje në kohën që paditësi ushtronte të drejtën e
tij të pronësisë, pasi paditësi e ka blerë pasurinë në këtë gjendje. Njëkohësisht, në
bazë të lejes së legalizimit, edhe i padituri është pronar i pasurisë prej 79,9 m2 dhe ai
nuk mund të konsiderohet civilisht përgjegjës për cenim pronësie, pasi kemi të bëjmë
me dy pronarë të ligjshëm. Në këto kushte, paditësi nuk mund të ngrejë padinë e
pushimit të cenimit.
- Gjykatat, pa kërkesën e paditësit, kanë gabuar në konstatimin e pavlefshmërisë
absolute të aktit administrativ, lejes së legalizimit, duke gabuar në interpretimin e
nenit 115/a të K.Pr.Administrative dhe nenit 26/2 i ligjit nr.9482/2006 “Për
Legalizimin...”, pasi ky i fundit bën fjalë për pezullim të procedurës së legalizimit në
rast konfliktesh gjyqësore kur ka pretendime pronësie, ndërkohë që në këtë rast
pretendimet janë për cenim të pronës për shkak të distancave urbanistike. Gjithashtu
në këtë rast, nuk ka patur as ndonjë vendim të ndërmjetëm të gjykatës për pezullimin
e procedurës së legalizimit, sipas nenit 40 të ligjit nr.9482/2006. Rrjedhimisht
ALUIZNI ka qenë kompetent dhe nuk ka patur asnjë pengesë ligjore për nxjerrjen e
lejes së legalizimit, kështu që bie shkaku u pavlefshmërisë absolute, dhe për
pavlefshmëri relative duhej të ngrihej padi më vete dhe të gjykohej nga seksioni
administrativ i gjykatës së rrethit.
Gjykata ka gabuar në interpretimin e provave duke dhënë një vendim në dëmin tonë.
- Gjykata ka dhënë vendimin për prishjen e ndërtimit të të paditurit, mbi bazën e dy
akteve të ekspertimit të inxh. Pirro Avdyli, të cilët janë me pasaktësi dhe
kontradiktorë, pasi nuk sqarojnë ç’pjesë e ndërtimit cënon paditësin (një dritare është
vetëm 110 cm, ndërsa ndërtimi i ri ka përmasa 11,4 m x 6m).
- Lidhur me ekspertimin e nivelit të zhurmave, gjykata ka konkluduar me njëanshmëri,
pasi ekspertja ka shpjeguar se nuk mund të veçonte zhurmat e shkaktuara nga pala e
paditur, nga ato të ambienteve të tjera, duke qenë se pronat ndodhen në një zonë me
shumë lëvizje makinash, biznese të ngjashme, etj. Ndaj kjo provë nuk duhet të merret
parasysh nga Gjykata, pasi nuk provon cenimin.
182
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana, palën paditëse të vetëpërfaqësuar në
gjykim Av. A.Haxhi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit,
përfaqësuesin e palës së paditur, Av.V.Gumi, i cili kërkoi prishjen e vendimeve të gjykatave
të faktit dhe rrëzimin e padisë, si diskutoi e analizoi çështjen në tërësi
VËREN
Rrethanat e çështjes
1. Paditësi Artan Haxhi është pronar i një apartamenti të ndodhur në Tiranë, rruga
“A.Frashëri”, pall.16/1, kati i parë, me sipërfaqe prej 69 m2, provuar me vërtetimin e
pronësisë nr.524, datë 02.09.2009 të ZVRPP Tiranë.
2. Pala e paditur, shoqëria “Era 2000” sh.p.k. është pronare e një dyqani me sipërfaqe
275 m² të ndodhur në katin përdhe të godinës “UNIKOM” në Tiranë, rruga “Perlat
Rexhepi”, provuar ky fakt me vërtetimin e pronësisë nr.391, datë 12.06.2006 të
ZVRPP Tiranë. Në këtë ambient, pala e paditur ushtron aktivitetin e saj tregtar të
shërbimit “katering”.
3. Ka rezultuar se dyqani pronë e shoqërisë “Era 2000” sh.p.k është pranë godinës ku
ndodhet edhe apartamenti i paditësit Artan Haxhi.
4. Ndërkohë, rezulton se pasi është bërë pronar i këtij sendi, pala e paditur ka bërë dy
shtesa anësore.
5. Paditësi Artan Haxhi me pretendimin se njëra prej shtesave të ndërtuara pa leje nga
pala e paditur, i ka cenuar shfrytëzimin normal të pasurisë së tij ka paraqitur përpara
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë kërkesë padinë objekt gjykimi.
6. Gjatë shqyrtimit gjyqësor paditësi në bazë të nenit 302 të Kodit Civil ka kërkuar
pushimin e cenimit të pronësisë, prishjen e ndërtimit pa leje, si dhe marrjen e masave
për uljen e zhurmave. Gjithashtu paditësi ka pretenduar se ndërtim është kryer jashtë
kondicioneve urbane, nga ushtrimi i aktivitetit të palës së paditur, krijohen zhurma e
ndotje të ambientit, duke i penguar diellëzimin e apartamentit.
7. Po gjatë këtij shqyrtimi pala e paditur ka prapësuar se ndërtimi i kryer prej saj është
realizuar para se paditësi të bëhej pronar i sendit dhe se për këtë ndërtim është lëshuar
edhe leja përkatëse e legalizimit nr.3089, datë 22.06.2011.
8. Në përfundim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.5981, datë
06.07.2011, ka vendosur pranimin e pjesshëm të padisë, detyrimin e të paditurit “Era
2000” të pushojë cënimin e pronësisë duke prishur ndërtimin pa leje prej 79.9 m2 të
bërë pranë pronës së paditësit Artan Haxhi në rrugën Perlat Rexhepi Tiranë dhe
mospërsëritjen në të ardhmen, detyrimin e të paditurit të marrë masat për uljen e
nivelit të zhurmave të pajisjeve dhe mjeteve të tij që shkaktojnë zhurma deri në
nivelin e rekomandimeve dhe pushimin e gjykimit për pjesët e tjera të padisë.
9. Në marrjen e këtij vendimi gjykata ka arsyetuar se:“...Gjykata në bazë të nenit 224/a
të K.Pr.Civile kreu aktin e ekspertimit të zhurmave të kryer nga ekspertja e Institutit
të Shëndetit Publik zj.Mirela Shijaku, e cila në konkluzionet e saj arriti në përfundim
se niveli i zhurmave të matura në banesën e paditësit prej 48.2 Db(A) janë më të larta
se niveli mesatar i lejuar i zhurmave prej 35 Db(A) çka do të thotë se i padituri duhet
të marrë masat për uljen e nivelit të zhurmave të pajisjeve që krijojnë zhurma deri në
nivelin e rekomandimeve. Sipas aktit të ekspertimit të kryer nga eksperti Piro Avdyli
në lidhje me pushimin e cenimit konkludohet se ndërtimi i të paditurit i kryer në anën
jugore të apartamentit të paditësit është në distancë 98 cm larg dritares së dhomës i
cili i ka bllokuar 80% të hyrjes së dritës në dhomë duke shkelur kondicionet urbane
183
ku sipas ligjit 8405 datë 17.09.1998 “Për urbanistikën” paragrafit 20 pika ‘a’ faqe
43 për pozicionin e pronave të palëve, ndërtimi i ri duhej të bëhej 7m larg në fakt
është 0.98 m. Pavarësisht se i padituri ka paraqitur lejen e legalizimit nr.3089, datë
22.06.2011, Gjykata e konstaton atë absolutisht të pavlefshme në bazë të nenit 115/a
të K.Pr.Administrative pasi ky akt ka dalë gjatë kohës kur palët kanë qenë në proces
gjyqësor dhe se në bazë të nenit 26/2 të ligjit 9482 datë 03.04.2006 për legalizimin
shprehet se në rast se për objektin e ndërtuar pa leje ka konflikt gjyqësor nuk mund të
nxirret leja e legalizimit pa mbaruar shqyrtimi gjyqësor. Në këto rrethana gjykata
çmon se ndërtimi pa leje i të paditurit është kryer jashtë kondicioneve urbanistike
duke i penguar ndriçimin, diellëzimin e shtëpisë se paditësit dhe në bazë të nenit 302
të K.Civil, i padituri duhet të pushojë cenimin duke prishur ndërtimin dhe
mospërsëritje në të ardhmen. ...”
10. Mbi ankim të palës së paditur Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1001, datë
24.04.2012 ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.5981, datë 06.07.2011 të
11. Në marrjen e këtij vendimi gjykata ka arsyetuar në të njëjtën mënyrë, duke
argumentuar se: “...Gjykata e shkallës së parë duke vlerësuar faktet e vërtetuara në
gjykim, lidhur me pretendimet e paditësit, si dhe prapësimin e palës së paditur për
marrjen e lejes së legalizimit, lidhur me ndërtimin që kërkohet të prishet, ka arritur
në përfundimin se leja e legalizimit është një akt administrativ absolutisht i
pavlefshëm. Ky përfundim bazohet në faktin se akti është nxjerrë gjatë kohës kur palët
kanë qenë në proces gjyqësor dhe se bazuar në nenin 26/2 të ligjit nr.9482, datë
03.04.2006, në rastin kur për objektin e ndërtuar pa leje ka një konflikt gjyqësor, nuk
mund të nxirret leja e legalizimit pa mbaruar shqyrtimi gjyqësor. Nga sa më sipër, me
të drejtë gjykata e shkallës së parë ka arritur në përfundim se padia duhet të pranohet
edhe lidhur me pushimin e cenimit për shkak të ndërtimit pa leje, duke urdhëruar
prishjen e tij, pasi ky ndërtim është provuar se cenon paditësin në gëzimin e së drejtës
së tij të pronësisë. Për sa i përket pretendimit të ngritur në ankim se pavlefshmëria
absolute e lejes së legalizimit nuk është kërkuar nga paditësi, gjykata e apelit nuk e
gjen të bazuar, pasi një akt i tillë (nul), nuk sjell pasoja juridike dhe si i tillë ai mund
të konstatohet si i pavlefshëm në çdo moment, qoftë edhe kryesisht nga gjykata...”
12. Kundër vendimit nr.1001, datë 24.04.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur
rekurs pala e paditur “ERA 2000” sh.p.k., që kërkon prishjen e të dy vendimeve të
gjykatave të faktit dhe pushimin e padisë, për shkaqet e parashtruar në pjesën hyrëse
të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

13.1 Neni 302 “Pronari ka të drejtë të kërkojë nga cilido që e cenon në pronësinë e tij,
por pa u zhveshur nga posedimi, të pushojë cenimin dhe të mos përsërisë këtë në të
ardhmen, dhe, kur është rasti të shpërblejë dëmet që mund t’i ketë shkaktuar.”
14. Dispozitat e Ligjit nr.9482, datë 03.04.2006 “Për legalizimin, urbanizimin dhe
integrimin e ndërtimeve pa leje”, në të cilat është parashikuar:
14.1 Neni 26 “1. Nëse gjatë legalizimit ka mosmarrëveshje për raportet e pronësisë në
objekt ose/dhe rreth përfshirjes së personave të tjerë, të cilët pretendojnë të drejta mbi
parcelën ndërtimore, që legalizohet sipas këtij ligji, kjo mosmarrëveshje zgjidhet nga
gjykata. 2. Gjatë shqyrtimit të konfliktit gjyqësor procedurat për legalizim të objektit
pezullohen dhe rifillojnë sipas kushteve të këtij ligji, pasi vendimi gjyqësor të jetë i
formës së prerë, me kushtin që ndërtimi pa leje të jetë vetëdeklaruar sipas afatit të
184
përcaktuar në nenin 7 të këtij ligji.”
14.2 Neni 40 “Në rastet kur, si pasojë e shqyrtimit të një mosmarrëveshjeje në gjykim
ndërmjet subjektit dhe pronarit të truallit privat/kufitar, gjykata ka vendosur masë
sigurimi, procedurat për legalizimin e shtesës së objektit pezullohen dhe rifillojnë sipas
këtij ligji, kur masa e sigurimit humb fuqinë e saj, me kusht që shtesa pa leje të jetë
vetëdeklaruar, brenda afatit të përcaktuar në pikën 1.1 të nenit 7 të këtij ligji.”
15. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur shoqëria “Era 2000” sh.p.k., përmban shkaqe
cenimin e vendimit nr.1001, datë 24.04.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.5981, datë 06.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, i cili ka
vendosur pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.1001, datë 24.04.2012 i
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.5981, datë 06.07.2011 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë janë dhënë në zbatim të gabuar të ligjit procedural e material, ndaj
për këtë shkak ato duhet të prishen dhe çështja të kthehet për rishqyrtim në gjykatën e
rrethit gjyqësor.
17. Ky Kolegj vlerëson të theksojë fillimisht se, në interpretim të nenit 472 të K.Pr.Civile
dhe jurisprudencës së konsoliduar të Gjykatës Kushtetuese, në juridiksionin rishikues
të Gjykatës së Lartë përfshihen rastet e përcaktuara rigorozisht në nenin 472 të Kodit
të Procedurës Civile, që lidhen me mosrespektimin ose zbatimin e gabuar të ligjit, si
dhe me shkeljet e rënda të normave procedurale. Ushtrimi i kontrollit rishikues të
Gjykatës së Lartë nuk mund të konsistojë në një rivlerësim të provave në të kundërt
me atë që kanë bërë gjykatat e faktit, për shkak se një rivlerësim i tillë bie ndesh me
vetë natyrën e gjykimit në këtë Gjykatë. (Vendimi nr.32, datë 28.12.2009; Vendimi
nr.17, datë 30.04.2007 i Gjykatës Kushtetuese).
18. Për çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka konkluduar se
padia e paditësit është pjesërisht e bazuar në ligj dhe në prova. Në qendër të
argumentimit të asaj gjykate, ka qenë fakti se në vlerësim të akteve të ekspertimit të
kryera, konkludohet se ndërtimi i të paditurit i kryer në anën jugore të apartamentit të
paditësit është në kundërshtim me kondicionet urbanistike, duke shkaktuar përveç
ndotjes akustike, edhe pengesa në ndriçim dhe diellëzim në pronën e paditësit.
Ndërkohë, sa i takon paraqitjes nga i padituri në gjykim të lejes së legalizimit nr.3089,
datë 22.06.2011, Gjykata e Rrethit e ka konstatuar atë absolutisht të pavlefshme në
bazë të nenit 115/a të K.Pr.Administrative, pasi në vlerësimin e saj, ky akt ka dalë
gjatë kohës kur palët kanë qenë në proces gjyqësor me njëra-tjetrën dhe në bazë të
nenit 26/2 të ligjit 9482 datë 03.04.2006, “Për legalizimin, urbanizimin dhe integrimin
e ndërtimeve pa leje”, në rast se për objektin e ndërtuar pa leje ka konflikt gjyqësor,
nuk mund të procedohet me nxjerrjen e lejes së legalizimit, pa mbaruar më parë
shqyrtimi gjyqësor i këtij konflikti.
19. Gjykata e Apelit Tiranë, e investuar mbi ankimin e palës së paditur, ka vendosur lënien
në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, duke u mjaftuar me të njëjtin
argumentim, si dhe gjykata e shkallës së parë. Sa i takon pretendimit të ngritur në
ankim nga pala e paditur në lidhje me faktin se pavlefshmëria absolute e lejes së
legalizimit nuk është kërkuar nga paditësi, gjykata e apelit ka konkluduar se ky
pretendim është i pabazuar, pasi një akt i tillë, nuk sjell pasoja juridike ndaj dhe ai
mund të konstatohet si absolutisht i pavlefshëm në çdo moment, qoftë edhe kryesisht
nga gjykata.
185
20. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimet e gjykatave të faktit, të bazuara
në argumentimin e mësipërm, janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit material e
procedural, e konkretisht të neneve 14 dhe 16 të K.Pr.Civile, si dhe nenit 302 të
K.Civil mbi padinë mohuese.
21. Fillimisht, Kolegji Civil vlerëson jo të drejtë arsyetimin e gjykatave të faktit në lidhje me
konstatimin kryesisht nga ana e tyre, të pavlefshmërisë absolute të lejes së legalizimit
nr.3089, datë 22.06.2011, dhënë në favor të palës së paditur. Konkretisht, të dyja
gjykatat, kanë proceduar me konstatimin e pavlefshmërisë absolute të lejes së
legalizimit dhënë në favor të të paditurit, në mungesë të një kërkimi specifik nga pala
paditëse në formën e shtimit të objektit të padisë. Ky Kolegj vlerëson se, sikurse ka
rezultuar e provuar, pala paditëse ka përmendur kërkimin për pavlefshmëri të kësaj
lejeje legalizimi në bisedimet përfundimtare të palëve ndërgjyqëse, pas përfundimit të
fazës së hetimit gjyqësor, ndaj dhe në të tilla kushte nuk gjendemi përpara shtimit të
objektit të padisë, i cili konform nenit 185 të K.Pr.Civile, mund të kryhet vetëm gjatë
fazës së hetimit gjyqësor.
22. Pavarësisht sa më sipër, të dyja gjykatat e faktit, kanë konstatuar se leja e legalizimit
në favor të palës së paditur është dhënë në kundërshtim me ligjin, e konkretisht nenin
26/2 të ligjit nr.9482 datë 03.04.2006, “Për legalizimin, urbanizimin dhe integrimin e
ndërtimeve pa leje”, sa kohë që në vlerësimin e tyre, nuk mund të procedohej me
nxjerrjen e lejes së legalizimit, pa mbaruar më parë shqyrtimi gjyqësor i këtij
konflikti. Në të tilla kushte, gjykatat kryesisht kanë marrë në shqyrtim çështjen e
pavlefshmërisë absolute të lejes së legalizimit dhënë në favor të të paditurit dhe kanë
arsyetuar se gjendemi përpara pavlefshmërisë absolute të këtij akti administrativ.
23. Në këtë pikë, Kolegji Civil, vlerëson të theksojë se, ndryshe nga rasti i konstatimit të
pavlefshmërisë absolute të veprimit juridik, i cili, në zbatim të Vendimit Unifikues
nr.05, datë 30.10.2012 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, mund të kryhet
edhe kryesisht nga gjykata, konstatimi i pavlefshmërisë absolute të një akti
administrativ mund të bëhet vetëm me kërkesë të palëve që iniciojnë një proces
gjyqësor. Në çështjen objekt gjykimi, shprehja e gjykatave të faktit mbi
pavlefshmërinë absolute të një akti administrativ duke rregulluar pasojat përkatëse, në
mungesë të një kërkimi specifik për këtë qëllim nga pala paditëse, vjen në
kundërshtim me parimin e konsoliduar procedural që konsiston në përputhjen
ndërmjet kërkesës së bërë nga palët dhe asaj që gjykata duhet të vendosë (nenet 6 dhe
28 të K.Pr.Civile).
24. Në kushtet e mësipërme, Kolegji Civil vlerëson jo të drejtë argumentimin e gjykatave
të faktit se, pavarësisht se për ndërtimin objekt konflikti është lëshuar leja përkatëse e
legalizimit dhe kjo e fundit nuk është bërë objekt i kërkimit për pavlefshmëri nga pala
paditëse qoftë në këtë proces, qoftë në një proces të mëparshëm gjyqësor, ndërtimi
duhej prishur për shkak të cenimit të së drejtës së pronësisë së palës paditëse. Sikurse
u analizua dhe më sipër, në një kohë që një argumentim i tillë do të kishte rëndësi në
rast të një kërkimi specifik për pavlefshmërinë absolute të lejes së legalizimit, ai nuk
mund të diktojë vendimmarrjen e gjykatës në mungesë të një kërkimi të tillë nga pala
paditëse në proces.
25. Veç sa më sipër, Kolegji Civil, vlerëson jo të drejtë edhe interpretimin e neneve 26
dhe 40 të ligjit nr.9482, datë 03.04.2006, “Për legalizimin, urbanizimin dhe integrimin
e ndërtimeve pa leje”, të kryer nga ana e dy gjykatave faktit, mbi pezullimin e
procedurave të legalizimit në rast konflikti gjyqësor mbi objektin që kërkohet të
legalizohet. Nga interpretimi i neneve të sipërcituara, shkak për pezullimin e
procedurës së legalizimit përbën rasti kur ka konflikt gjyqësor për raportet e pronësisë
apo rrethin e subjekteve që pretendojnë të përfitojnë nga legalizimi i një objekti, ose
186
rasti kur një gjykatë ka disponuar me një masë sigurimi padie në një mosmarrëveshje
në gjykim ndërmjet subjektit dhe pronarit të truallit privat/kufitar. Ndërkohë konflikti
objekt gjykimi, sikurse është evidentuar nga vetë gjykatat e faktit, nuk i referohet
asnjë prej rasteve të sipërcituara, por konsiston në një padi të mirëfilltë mohuese, e
cila për nga vetë natyra e saj, nuk synon të kontestojë raportet e pronësisë mbi një
send.
26. Po ashtu, Kolegji Civil vlerëson se, edhe në rast se do të ishim përpara një kërkimi
specifik nga ana e palës paditëse mbi pavlefshmërinë absolute të lejes së legalizimit
nr.3089 datë 22.06.2011 dhënë në favor të palës së paditur, atëherë një kërkim i tillë
do të kishte diktuar pashmangshmërisht edhe ndërtimin e duhur të ndërgjyqësisë në
çështjen objekt gjykimi mbi pjesëmarrjen e ALUIZN-it si organi kompetent
administrativ, i cili ka disponuar me aktin e legalizimit të shtesës në pronësi të palës
së paditur.
27. Në lidhje me sa më sipër, Kolegji Civil vlerëson se edhe pse krijimi i ndërgjyqësisë
është në disponibilitet të palës që investon gjykatën me padi, çka nënkupton se kjo e
fundit mund te thërrasë si palë apo pjesëmarrës në proces ata që do të çmojë vetë, në
çështjen objekt gjykimi, sa kohë që gjykatat e faktit përgjatë arsyetimit të tyre, janë
shprehur edhe në lidhje me pavlefshmërinë e aktit administrativ, ato kanë qenë
përpara detyrimit të vërtetimit të formimit të duhur të ndërgjyqësisë. Ky Kolegj
vlerëson se, në kushtet e analizimit të pavlefshmërisë absolute të lejes së legalizimit,
gjykatat e faktit duhet të kishin gjetur mjetet ligjore të parashikuara në K.Pr.Civile,
për të zgjidhur mosmarrëveshjen në raport me palën përkatëse ndaj së cilës duhet të
kundërdrejtohen detyrimet.
28. Për gjithë sa më sipër, Kolegj Civil konkludon se në çështjen objekt gjykimi, të dy
vendimeve të gjykatave të faktit, u mungojnë elementë ligjorë thelbësorë, siç janë
ndërtimi i duhur i ndërgjyqësisë dhe bazueshmëria e vendimmarrjes në ligjin material
të aplikueshëm.
27.1 Në këto rrethana, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se, në rishqyrtim, gjykata e
rrethit gjyqësor, në zbatim të parimit të kontradiktorialitetit, të marrë në shqyrtim
pretendimet e palëve ndërgjyqëse, me qëllim përcaktimin e saktë të natyrës juridike të
mosmarrëveshjes objekt gjykimi. Gjykata e rrethit gjyqësor, duhet të shqyrtojë në
tërësi padinë, duke bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej palëve se kanë
ngjarë dhe të drejtave apo interesave që palët pretendojnë se u janë cenuar.
27.2 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në zbatim të konkluzioneve të mësipërme të këtij
vendimi, tù ofrojë palëve të gjitha mjetet procedurale ligjore në dispozicionin e tyre
për ndërtimin e duhur të ndërgjyqësisë, dhe më pas, në zbatim të duhur të ligjit
material të aplikueshëm, të zgjidhë drejt në themel mosmarrëveshjen objekt gjykimi.
27.3 Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rishqyrtimit, do ta lejojnë gjykatën e rrethit gjyqësor, që në përputhje me
kërkesat e ligjit procedural e atij material, garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë
dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile), cilësimit të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civil), të mund të arrijë në
përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me zgjidhjen e konfliktit ndërmjet palëve
ndërgjyqëse.
187
27.4 Për gjithë sa më sipër, Kolegji Civil çmon se vendimi nr.1001, datë 24.04.2012, i
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.5981, datë 06.07.2011 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit material dhe në shkelje të
rëndë të dispozitave procedurale (neni 467/ d i K.Pr.Civile), e për këtë shkak ato duhet
të prishen dhe çështja të kthehet për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë,
me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/ç të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1001, datë 24.04.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.5981, datë 06.07.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 27.04.2016.
188
MENDIM PAKICE
Unë gjyqtari Aleksandër Muskaj, anëtar i trupit gjykues, nuk jam dakord me
vendimin e gjykatës (shumicës) dhe shfaq këtë mendim për zgjidhjen e çështjes:
Vendimi nr.1001, datë 24.04.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në zbatim
të drejtë të ligjit, e si i tillë ai duhej të lihej në fuqi.
Në rrethanat e çështjes konkrete rezulton se, nga ana e palës paditëse Artan Haxhi
është kërkuar, pushimi i cënimit të pronësisë dhe shpërblimi i dëmit që rrjedh nga ky cënim,
në zbatim të parashikimeve të nenit 302 të K.Civil. Padia mohuese (actio negatoria), bazuar
në nenin 302 të Kodit Civil, ka për bazë pronësinë dhe cënimin e saj nga ndërhyrja e
personave të tretë, por pa iu hequr pronarit posedimi mbi sendin. Kjo padi ka për qëllim, nga
njëra anë, njohjen e së drejtës së pronësisë së paditësit (padi njohje, pozitive) dhe, nga ana
tjetër, njohjen se i padituri nuk ka ndonjë të drejtë për ndërhyrje, pra mohimin e qenies së të
drejtës së pretenduar nga i padituri. Në thelb pronari i sendit mund të ngrejë padinë mohuese
kur ai nuk zhvishet nga tagri i posedimit dhe i gëzimit të sendit, por pengohet pjesërisht në
ushtrimin e tagrave të tij, duke mos u lejuar që ta gëzojë sendin në mënyrë të plotë e të qetë.
Gjatë gjykimit në fakt ka rezultuar e provuar se, pala e paditur me veprimet e veta ka
cënuar në posedimin qetësisht të pronës, duke qenë se, ndërtimi i të paditurit i kryer në anën
jugore të apartamentit të paditësit është në distancë 98 cm larg dritares së dhomës dhe ka
bllokuar 80% të hyrjes së dritës në dhomë duke shkelur kondicionet urbane ku sipas ligjit
8405 datë 17.09.1998 “Për urbanistikën” paragrafit 20 pika “a” faqe 43 për pozicionin e
pronave të palëve, ndërtimi i ri duhej të bëhej 7m larg.
Gjithashtu ka rezultuar e provuar se, niveli i zhurmave të matura në banesën e
paditësit prej 48.2 Db (A) janë më të larta se niveli mesatar i lejuar i zhurmave prej 35 Db (A)
ç’ka do të thotë se, i padituri duhet të marrë masat për uljen e nivelit të zhurmave të pajisjeve
që krijojnë zhurma deri në nivelin e rekomandimeve.
Me të drejtë nga ana e Gjykatave të faktit është konstatuar se, leja e legalizimit është
një akt administrativ absolutisht i pavlefshëm, duke qenë se akti është nxjerrë gjatë kohës kur
palët kanë qenë në proces gjyqësor dhe se bazuar në nenin 26/2 të ligjit nr.9482, datë
03.04.2006 në rastin kur për objektin e ndërtuar pa leje ka një konflikt gjyqësor, nuk mund të
nxirret leja e legalizimit pa mbaruar shqyrtimi gjyqësor.
Përfundimi i arritur nga shumica se, nuk është formuar drejtë ndërgjyqësia, pasi duhej
të thirrej në cilësinë e të paditurit Aluizni është i pabazuar në ligjin procedural dhe material
civil.
Legjitimiteti konsiston jo vetëm në përcaktimin e personit të cilit i përket interesi për
të ngritur padinë që është legjitimiteti aktiv, dhe që i përket paditësit në rastin konkret, por
dhe në përcaktimin e personit kundrejt të cilit padia duhet të ngrihet në aspektin ligjor. Duke
qenë se e drejta për të ngritur padi ushtrohet kundër një pale tjetër, ky duhet të jetë në
mënyrë të saktë personi ndaj të cilit kjo padi duhet të ngrihet dhe ndaj të cilit vendimi
gjyqësor do të shtrijë efektet e tij. Legjitimiteti pasiv nuk është gjë tjetër veçse një aspekt i
legjitimitetit për të vepruar, i cili i përket vetëm të paditurit. (Vendimi nr.353, datë 5 Korrik
2011 i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë).
Legjitimi pasiv kërkon që, padia të ngrihet ndaj personit i cili sipas pretendimeve të
paditësit, ka cenuar apo shkelur të drejtat dhe interesat e ligjshme të tij, ndaj në respektim të
përcaktimeve, të nenit 302 të Kodit Civil paditësi e ka ngritur padinë ndaj të paditurit
shoqërisë Era 2000 sh.p.k. Gjatë gjykimit në gjykatat e faktit ka rezultuar e provuar se, është i
padituri ai i cili me veprimet e mosveprimet e tij ka cënuar të drejtat dhe interesat legjitime të
paditësit.
189
Nuk jam dakord me arsyetimin e shumicës se, nëse do të ishim përpara një kërkimi
specifik nga ana e palës paditëse mbi pavlefshmërinë absolute të lejes së legalizimit dhënë në
favor të palës së paditur atëherë duhej të thërritej në cilësinë e të paditurit edhe Aluizni si
organ kompetent administrativ. Konsiderojë se do të ishim para një padie të re pasi do të
ndryshonin njëkohësisht si objekti, si shkaku i padisë, çka do të binte në kundërshtim me
nenin 185 të K.Pr.Civile. Konsiderojë se, nga ana e shumicës janë shkelur, përcaktimet e
nenit 6 të K.Pr.Civile i cili parashikon se: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të
shprehet mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet.”
Në të tilla rrethana, kam mendimin se Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duhej të linte
në fuqi vendimin nr.1001, datë 24.04.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Aleksandër Muskaj
190
191
Nr. 00-2016-1420 i Vendimit (139)
VENDIM
Mirela Fana Kryesuese

Edmond Islamaj Anëtar
Artan Broci Anëtar

01218-00-2013, që u përket palëve:
PADITËS: MUSTAFA TAFILAJ

ROZANA TAFILAJ
E PADITUR: FATMIRA TAFILAJ
PALË E TRETË: IVA TAFILAJ
OBJEKTI:
Pjesëtim Pasurie
Baza Ligjore: Neni 207 i K.Civil, etj

vendosur:
“Pranimin e padisë së paditësve Mustafa dhe Rozana Tafilaj. Pjesëtimin e
pasurisë me nr.1/41+1-3, e ndodhur në Rr. “S. Zotaj” Vlorë, pall.1093,
apartament banimi me sip. 64.20 m2 në këtë mënyrë, lënien në pronësi të
paditësve Mustafa dhe Rozana Tafilaj të pasurisë objekt pjesëtimi dhe
detyrimin e tyre të paguajë në favor të së paditurës Fatmira Rexhitaj 587 911,5
(pesëqind e tetëdhjetë e shtatë mijë e nëntëqind e njëmbëdhjetë presje pesë)
lekë dhe personin e tretë Iva Tafilaj në shumën 160 339, 5 (njëqind e
gjashtëdhjetë mijë e treqind e tridhjetë e nëntë presje pesë) lekë, detyrim i cili
është solidar. Pagesat e mësipërme të kryhen brenda gjashtë muajve nga dita
që vendimi të marrë formë të prerë. Shpenzimet gjyqësore në pjesë të
barabarta në ngarkim të palëve. “

“Lënien në fuqi të vendimit nr.2071, datë 08.10.2010, të Gjykatës së Shkallës
së Parë Vlorë.”
Kundër vendimit nr.07, datë 17.01.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë, është

ushtruar rekurs nga pala e paditur Fatmira Tafilaj (Rexhitaj), me të cilin kërkon
ndryshimin e vendimit nr.2071, datë 08.10.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, të
vendimit nr.07, datë 17.01.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e çështjes për
rigjykim në bazë të nenit 485/c/ç të Kodit të Procedurës Civile, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
192
 Vendimet e gjykatave të faktit janë të pambështetura në ligj dhe në provat e
administruara nga këto gjykata.
 Pavarësisht se Gjykata e Apelit riçeli hetimin gjyqësor si rezultat i kërkesës së palës
së paditur e cila paraqiti një akt ekspertimi privat, në lidhje me vlerësimin e pronës
në gjendjen juridike në të cilën ai është dhe në këtë akt ekspertimi shtesë vlera e
objektit rezultoi të ishte më e madhe, përsëri la në fuqi vendimin e shkallës së parë, në
shkelje të nenit 28, 29/1 të K.Pr.Civile.
 Rezulton se sendi objekt pjesëtimi është ndarë në dy pjesë të pabarabarta dhe
përdoret si dyqane. Gjykata në këtë rast, duhet të kishte vendosur që në bazë të
paragrafit të fundit të nenit 372 të K.Pr.Civile, secilës palë t’i jepte një pjesë të sendit
të paluajtshëm, duke kompensuar pabarazitë e pjesëve.
 Gjykata e Apelit pa hetuar dhe pa dhënë detyrat përkatëse, duke u mjaftuar me faktin
se eksperti ka shprehur mendimin se sendi nuk mund të ndahet sipas pjesëve të
bashkëpronarëve, ka vendosur të mos e pjesëtojë apartamentin në natyrë.
 Gjykatat në keq zbatim të nenit 224/a ka pranuar aktin e njëanshëm të ekspertimit. Në
këtë akt nuk janë analizuar investimet e bëra nga ana e palës së paditur gjatë viteve,
duke rritur vlerën e sendit objekt pjesëtimi.
 Eksperti nuk ka përmendur në aktin e tij se sendi objekt pjesëtimi, ndodhet në katin e
parë dhe përdoret si dyqan (2 njësi) dhe jo si apartament banimi. Ai nuk ka
përshkruar gjendjen faktike të sendit dhe destinacionin e tij të përdorimit.
 Në keq zbatim të nenit 207 të K.Civil gjykata ka zgjedhur variantin më të keq të
pjesëtimit duke mos marrë në konsideratë parashikimet e kësaj dispozite.
 Dy gjykatat në arsyetimin e tyre janë kontradiktorë, sepse shprehen se sendi objekti
pjesëtimi është apartament banimi dhe po vetë ato shprehen se përdoret si njësi
tregtare dhe asnjë prej palëve ndërgjyqëse nuk banon në këtë apartament.
 Nga provat e administruara në seancë gjyqësore rezulton se pala paditëse nuk banon
në shtetin shqiptarë, nuk janë shtetas shqiptarë, por izraelitë dhe prej më shumë se 20
vitesh nuk banojnë në Shqipëri, e si rrjedhojë nuk kanë nevojë për banesën.
 Pala paditëse ka ngritur padi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë, për shpërblim
dëmi nga përdorimi i sendit në bashkëpronësi dhe ata gjatë gjithë gjykimit kanë
pretenduar përdorimin e sendit si dyqan.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Mirela Fana, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.07, datë 17.01.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë jo në
gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Paditësit pretendojnë se në bashkëpronësi të tyre dhe të paditurës është një pasuri, një
apartament banimi, i ndodhur në zonën kadastrale nr.8603, e ndodhur në Vlorë, pall.1093,
Rr.“S.Zotaj”, me sipërfaqe 64.20 m2. Kjo pasuri është fituar nga pronarët Gëzime, Petref,
Mustafa dhe Rozana Tafilaj për shkak të zbatimit të Ligjit nr.7652, nëpërmjet privatizimit të
saj. Në vitin 1999 ka vdekur bashkëpronarja Gëzime Tafilaj dhe pasuria e saj u ka kaluar
trashëgimtarëve të saj ligjorë, fëmijëve Mustafa, Murain, Fatmira dhe Elham dhe
bashkëshortit Petref, në pjesë të barabarta nga 1/5. Më pas në vitin 2006, me veprime
193
juridike, trashëgimtarët Elham dhe Murain ia kanë shitur pjesën e tyre në apartament,
paditësit Mustafa Tafilaj. Në vitin 2004 ka vdekur edhe trashëgimlënësi Petref Tafilaj, i cili
ka disponuar me testament pasurinë e tij të paditurës Fatmira Rexhitaj. Me vendimin
gjyqësorë nr.250, datë 15.02.2006, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, rezulton të jetë
lëshuar dëshmia e trashëgimisë për këtë testament duke caktuar si trashëgimtarë testamentarë
të paditurën Fatmira Rexhitaj me 3/4 pjesë të pasurisë të testatorit dhe Iva Tafilaj për shkak të
rezervës ligjore me 1/4 pjesë të pasurisë së testatorit.
Nga ana e të paditurës është paraqitur kundërpadi me të cilën kërkon detyrimin e të
paditurve t’i paguajnë shumën 3.418.720 lekë, si shpenzime të kryera prej saj për mbajtjen e
prindërve si dhe shpenzime për kryerjen e ceremonive të varrimit dhe të tjera për nderimin e
tyre. Në kundërpadi e paditura kundërpaditëse pretendon se pronar i vetëm i apartamentit
ishte Petref Tafilaj dhe ai ka disponuar në favor të saj me testament. Sipas saj objekti i
pjesëtimit është shndërruar në njësi shërbimi, dyqan me vendim të Seksionit të Urbanistikës
dhe bashkëpronare mbi të është ajo me 3/4 pjesë dhe Iva Tafilaj me 1/4 pjesë. Nga kartela e
pasurisë së paluajtshme e lëshuar nga Zyra e Regjistrimit Vlorë rezulton se mbi objektin
apartament banimi me sipërfaqe 64.20 m2 të ndodhur në Vlorë, zona kadastrale 8603, pall.
1093, janë bashkëpronarë Mustafa Tafilaj, Gëzime Tafilaj dhe Rozana Tafilaj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin e saj për çështjen me nr.2062 Regj,
Them., datë 23.01.2008, për fazën e saj të pjesëtimit ka vendosur: “Lejimin e pjesëtimit të
pasurisë me nr.1/41+1-3, e ndodhur në Rr.”S.Zotaj”, Vlorë, pall.1093, apartament banimi
me sipërfaqe 64.20 m2 ndërmjet bashkëpronarëve Mustafa Tafilaj me 16/40 pjesë, Rozana
Tafilaj me 10/40 pjesë, Fatmira Tafilaj me 11/40 pjesë dhe Iva Tafilaj me 30/40 pjesë;
Rrëzimin e kundërpadisë të kundërpaditëses Fatmira Rexhitaj kundër paditësve Mustafa
Tafilaj, Rozana Tafilaj me objekt kthimin e shumës 3 418 720 lekë, si të pabazuar në prova e
në ligj.” Pas ankimit të bërë nga e paditura kundërpaditëse Fatmira Rexhitaj,
në fuqi të vendimit nr.2062 akti, datë 23.01.2008, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, në
pikën 1 të tij dhe për shpenzimet gjyqësore; Prishjen e vendimit të mësipërm në pikën 2 të tij
(rrëzimin e kundërpadisë me objekt kthim shume) dhe pushimin e gjykimit të çështjes”. Në
vijim të rekursit të bërë nga e paditura kundërpaditëse Fatmira Rexhitaj,
Gjykata e Lartë, me vendimin nr.399, datë 19.02.2010, ka vendosur: “Mospranimin
e rekursit të paraqitur nga e paditura kundërpaditëse Fatmira Rexhitaj (Tafilaj), kundër
vendimit nr.109, datë 17.09.2008, të Gjykatës së Apelit Vlorë.”.
Në këto kushte Gjykata e Rrethit Gjyqësorë Vlorë meqenëse vendimi i fazës së parë të
pjesëtimit kishte marrë formë të prerë, vazhdoi gjykimin për fazën e dytë të pjesëtimit.
vendosur: “Pranimin e padisë së paditësve Mustafa dhe Rozana Tafilaj. Pjesëtimin e
pasurisë me nr.1/41+1-3, e ndodhur në Rr. “S.Zotaj” Vlorë, pallati 1093, apartament banimi
me sipërfaqe 64.20 m2 në këtë mënyrë, lënien në pronësi të paditësve Mustafa dhe Rozana
Tafilaj të pasurisë objekt pjesëtimi dhe detyrimin e tyre të paguajë në favor të të paditurës
Fatmira Rexhitaj 587 911,5 (pesëqind e tetëdhjetë e shtatë mijë e nëntëqind e njëmbëdhjetë
presje pesë) lekë dhe personin e tretë Iva Tafilaj në shumën 160 339, 5 (njëqind e
gjashtëdhjetë mijë e treqind e tridhjetë e nëntë presje pesë) lekë, detyrim i cili është solidar.
Pagesat e mësipërme të kryhen brenda gjashtë muajve nga dita që vendimi të marrë formë të
prerë. Shpenzimet gjyqësore në pjesë të barabarta në ngarkim të palëve.”
Kjo gjykatë ka arsyetuar ndër të tjera se:”... Gjykata nga akti i ekspertimit çmon se
është e pamundur të veçohen pjesët përkatëse të palëve duke krijuar njësi respektove, të cilat
në vetvete të kenë mundësi të përdoren me qëllim banimi në mënyrë të pavarur nga njëra
tjetra. Në këto kushte gjykata çmon se sendi në kushte kur është e pamundur që palëve t’u
lihet pjesa e tyre në natyrë, do të nënshtrohet rregullave të parashikuara në nenin 207/4 i
194
Kodit Civil. Rezulton e provuar se asnjë prej palëve nuk banon në sendin objekt pjesëtimi.
Paditëset nuk kanë banesë tjetër, fakt që rezultoi nga vërtetimi lëshuar nga ZRPP Vlorë. E
paditura Fatmira Rexhitaj nuk banon në sendin objekt pjesëtimi, sa më sipër rezultoi e
pranuar prej saj gjatë gjithë gjykimit. Sipas pohimeve të saj, ajo ushtron aktivitet tregtarë në
këtë send, por nuk banon në të. Në kushtet kur asnjëra prej palëve nuk banon dhe nuk e
përdor sendin objekt pjesëtimi sipas destinacionit të tij, gjykata çmon se sendi do të lihet në
pronësi të atyre bashkëpronarëve që kanë më shumë nevojë për këtë sipërfaqe banimi.
Rezulton që paditësat Mustafa dhe Rozana Tafilaj përveçse zotërojnë më shumë se gjysmën e
sendit objekt pjesëtimi, nuk kanë në pronësi të tyre asnjë banesë tjetër. Rezulton e provuar që
e paditura Fatmira Rexhitaj ka ndryshuar destinacionin e sendit pa miratimin e
bashkëpronarëve të tjerë duke e përdorur sendin për të nxjerrë përfitime ekonomike, pra del
qartë që nuk ka nevojë për këtë sipërfaqe për të banuar. Si konkluzion gjykata çmon se
paditësit kanë më shumë nevojë për sipërfaqen e banimit objekt gjykimi dhe për këtë shkak
sendi do ti lihet atyre në pronësi. Paditësit do të paguajnë të paditurën dhe personin e tretë
për pjesët e tyre takuese.”
në fuqi të vendimit nr.2071, datë 08.10,2010, të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë”, me të
njëjtin arsyetim.
Kundër vendimit nr.07, datë 17.01.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë, është
ushtruar rekurs nga pala e paditur Fatmira Tafilaj (Rexhitaj), me të cilin kërkon ndryshimin
e vendimit nr.2071, datë 08.10.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, të vendimit
nr.07, datë 17.01.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në
bazë të nenit 485/c/ç të Kodit të Procedurës Civile, duke parashtruar shkaqet e
lartëpërmendura.
Neni 42 i Kushtetutës, i cili shprehet se “1. Liria, prona dhe të drejtat e njohura me
Kushtetutë dhe me ligj nuk mund të cenohen pa një proces të rregullt ligjor.
2. Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të interesave të tij kushtetues dhe
ligjorë, ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të drejtën e një gjykimi të drejtë dhe
publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme e caktuar me
ligj.”;
Neni 1 i Protokollit nr.1 i Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut, i cili

shprehet se “Çdo person fizik apo juridik ka të drejtën e gëzimit paqësor të pronës së tij.
Asnjë person nuk do të privohet nga prona e tij me përjashtimin e interesave të publikut dhe
kur u nënshtrohet kushteve të parashikuara nga ligji dhe nga parimet e përgjithshme të së
drejtës ndërkombëtare. Dispozitat pararendëse, sidoqoftë, nuk do të cenojnë në asnjë mënyrë
të drejtën e një shteti për të zbatuar këto ligje në mënyrën që e gjykon të nevojshme për të
kontrolluar përdorimin e pronës në përputhje me interesin e përgjithshëm apo për të
siguruar pagimin e taksave ose të ndonjë kontributi apo detyrimi tjetër”;
Dispozitat e Kodit Civil në të cilat është parashikuar:

Neni 207 i Kodit Civil parashikon se: “Pjesëtimi i sendit të përbashkët kryhet me
marrëveshjen e të gjithë bashkëpronarëve. Kur sendi është i paluajtshëm marrëveshja duhet
të bëhet me akt noterial. Kur kjo marrëveshje nuk është arritur, pjesëtimi i sendit kryhet me
anë të gjykatës, duke u thirrur në gjyq të gjithë bashkëpronarët. Pjesëtimi i sendit të
përbashkët bëhet me ndarjen e tij në natyrë sipas pjesëve që kanë bashkëpronarët, në qoftë se
195
kjo ndarje është e mundshme dhe nuk dëmton qëllimin përkatës të sendit. Pabarazia e
pjesëve, që rezulton nga ndarja në natyrë kompensohet me një shpërblim në para.
Kur sendi i përbashkët nuk mund të ndahet në natyrë gjykata urdhëron që ai të shitet
në ankand dhe vlefta e tij të ndahet ndërmjet bashkëpronarëve, sipas pjesëve përkatëse, duke
llogaritur edhe shumat që ata duhet t’i paguajnë njëri-tjetrit për shkak të marrëdhënies së
bashkëpronësisë.
Megjithatë, në vend të shitjes në ankand, gjykata, kur disa nga bashkëpronarët e
kërkojnë, mund të urdhërojë që sendi t’u lihet këtyre, duke i detyruar që t’i paguajnë
bashkëpronarit, i cili kërkon pjesëtimin, vleftën e pjesës së tij, sipas mënyrës dhe brenda
afateve të caktuara në vendimin gjyqësor.
Kur sendi që nuk mund të ndahet në natyrë, është shtëpi banimi, gjykata ia lë në
pjesë, në kushtet e sipërtreguara, atij nga bashkëpronarët që banon në atë shtëpi ose ka
nevojë më shumë se të tjerët për atë sipërfaqe banimi.”
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me
përcaktimin që mund të propozojnë palët.
Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët
ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore. Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet,
në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i
rrethanave të çështjes”.
Neni 369 i K.Pr.Civile parashikon se:“Në gjykimin e padisë për pjesëtimin e
trashëgimit ose të sendeve në bashkëpronësi, respektohen rregullat e parashikuara në nenet
207 dhe 227 të Kodit Civil.
Neni 370 i K.Pr.Civile parashikon se “Gjykimi për pjesëtimin e sendeve në
bashkëpronësi dhe në trashëgim, në fazën e parë të tij, ka për qellim të hetojë e të përcaktojë
të drejtën e bashkëpronësisë së ndërgjyqësve, pjesët takuese të tyre, si dhe sendet që do të
pjesëtohen. Pasi të ketë marrë provat e nevojshme, gjykata, me vendim të ndërmjetëm, lejon
pjesëtimin dhe përcakton rrethin e bashkëpjesëtareve, sendet që do të pjesëtohen, si dhe
pjesët takuese të secilit prej tyre.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçante, paraqitja e te cilit pezullon vazhdimin e
mëtejshëm te gjykimit.”
Neni 371 i K.Pr.Civile parashikon se: “Kur palët deklarojnë se nuk kane ankim ndaj
vendimit të ndërmjetëm të përmendur në nenin 370 te këtij Kodi, behet shënim në
procesverbalin gjyqësor, i cili nënshkruhet edhe nga palët ose përfaqësuesit e tyre. Në një
rast të tille, si dhe në rastin kur vendimi i ndërmjetëm, që ka lejuar pjesëtimin, ka marrë
formën e prerë, gjykata vazhdon gjykimin ne fazën e dytë, duke marrë në shqyrtim kërkesat
që mund te kenë bashkëpronaret për llogarite që duhet te japin midis tyre dhe që rrjedhin
nga marrëdhëniet e bashkëpronësisë”.
Neni 372 i K.Pr.Civile parashikon se:”Gjykata bën vlerësimin e sendeve që do të
pjesëtohen, pasi me pare të ketë marrë mendimin e eksperteve, dhe kur sendet mund të
ndahen në natyrë formohen aq pjesë sa janë edhe bashkëpjesëtaret. Në secilën nga këto pjesë
duhet të përfshihen, me sa është e mundur, një sasi nga sendet apo kreditë të po asaj natyre
me vlerë të barabarte me pjesën takuese. Pabarazia në natyre e sendeve midis pjesëve
kompensohet në para. Gjykata vendos edhe për marrëdhëniet financiare të palëve për shkak
të bashkëpronësisë”.
Neni 373 i K.Pr.Civile parashikon se :”Kur sendi ndahet në natyre dhe pjesët e
formuara janë të barabarta ose barazohen me para, gjykata harton një projekt-pjesëtimi të
196
cilin e depoziton në sekretari jo më pak se dhjetë ditë përpara seancës së ardhshme
gjyqësore. Palët kanë të drejtë të parashtrojnë vërejtjet e tyre për projektin e depozituar, jo
më vonë se pesë ditë përpara seancës së ardhshme gjyqësore.
Në vendimin përfundimtar gjykata cakton pjesën e secilit bashkëpjesëtar. Kur pjesët
ndahen në natyrë në mënyrë të barabarte dhe e kërkon ndonjëra nga palët, ato u jepen
bashkëpjesëtareve duke u hedhur në short. Gjykata mund të pranoje kërkesën e
bashkëpjesëtarit për të marrë pjesën e treguar prej tij, kur ajo shihet me vend për shkak të
profesionit ose të natyrës së sendeve që përfshihen në pjesën takuese. Pjesëtimi në natyre
kryhet në përputhje me rregullat urbanistike.”
Neni 374 i K.Pr.Civile parashikon se: “Kur në vendimin përfundimtar është
urdhëruar që një send të shitet në ankand për shkak se nuk mund të ndahet në natyre,
vendimi, pasi të ketë marrë formën e prerë, ekzekutohet nga përmbaruesi gjyqësor, sipas
rregullave mbi ekzekutimin e detyrueshëm.”
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga pala e paditur Fatmira Tafilaj,

përbëjnë shkaqe ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë
cenimin e vendimit nr.07, datë 17.01.2013, të Gjykatës Apelit Vlorë.
të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet të
prishet e çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Në këtë konkluzion Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arriti pasi bëri një analizë të
konceptit të bashkëpronësisë (njohjes së saj), parë lidhur me padinë për pjesëtimin gjyqësor.
E drejta e pronësisë mund t’i përkasë vetëm një personi fizik apo juridik ose shumë
personave. Kur e drejta e pronësisë u përket shumë personave, jemi në kushtet e
bashkëpronësisë, e cila mund të ketë lindur me vullnetin e palëve, dhe pavarësisht vullnetit të
palëve nga ligji.
Në nenin 199 të Kodit Civil është përcaktuar përkufizimi dhe përmbajtja e konceptit
juridik të bashkëpronësisë në pjesë. Sipas këtij neni: “Ka bashkëpronësi kur një ose disa
sende dhe të drejta të tjera reale u përkasin bashkërisht dy ose më shumë personave. Pjesët e
bashkëpronarëve janë të barabarta, gjersa nuk vërtetohet e kundërta. Të drejtat dhe
detyrimet e bashkëpronarëve caktohen në përpjesëtim me pjesët përkatëse”.
Bashkëpronësia përgjithësisht (me përjashtim të bashkëpronësisë së detyrueshme,
mund të vazhdojë deri sa këtë e duan bashkëpronarët, prandaj kur edhe vetëm një prej tyre
nuk dëshiron që të vazhdojë bashkëpronësia, mund të kërkojë pushimin e bashkëpronësisë
dhe pjesëtimin e sendit të përbashkët. Konkretisht në nenin 200 germa (ç), parashikohet se
bashkëpronari mund “të kërkojë pjesëtimin e sendit të përbashkët edhe sikur të ketë një
marrëveshje të kundërt, përveç kur pjesëtimi dëmton së tepërmi qëllimin përkatës ose është
ndaluar me ligj.” Më tej në nenin 207 të Kodit Civil parashikohen rregulla të veçanta
materiale dhe procedurale me anën e të cilave bëhet i mundur realizimi i pjesëtimit të sendit
të përbashkët.
Përveç rregullave të mësipërme, duhet pasur parasysh edhe rregullimi i veçantë ligjor
i parashikuar nga nenet 369-374 të Kodit të Procedurës Civile, që përbëjnë edhe bazën
procedurale për realizimin e pjesëtimit gjyqësor.
Në nenin 370 të K.Pr.Civile parashikohen shprehimisht fazat e gjykimit për
pjesëtimin e sendeve. Kështu, në këtë nen përcaktohet se: “Gjykimi për pjesëtimin e sendeve
197
në bashkëpronësi dhe në trashëgim, në fazën e parë të tij, ka për qëllim të hetojë e të
përcaktojë të drejtën e bashkëpronësisë së ndërgjyqësve, pjesët takuese të tyre, se dhe sendet
që do të pjesëtohen. Pasi të ketë marrë provat e nevojshme, gjykata, me vendim të
ndërmjetëm, lejon pjesëtimin dhe përcakton rrethin e bashkëpjesëtarëve, sendet që do të
pjesëtohen, si dhe pjesët takuese të secilit prej tyre. Kundër këtij vendimi lejohet ankim i
veçantë, paraqitja e të cilit pezullon vazhdimin e mëtejshëm të gjykimit.”.
Nga sa më sipër rezulton se gjykimi për pjesëtimin e sendeve në bashkëpronësi,
paraqitet si një gjykim i posaçëm, i cili përmban rregulla të posaçme të cilat i shmangen në
disa aspekte parimeve të përgjithshme të së drejtës procedurale civile dhe që përbëhet nga dy
faza.
Qëllimi i fazës së parë të pjesëtimit është që të realizojë tre funksione kryesore, të
cilat i shërbejnë në tërësi gjykimit dhe në veçanti fazës së dytë të këtij gjykimi të posaçëm.
Kështu, gjykata në fazën e parë të pjesëtimit duhet të sqarojë tre çështje themelore: i) Të
hetojë dhe të përcaktojë të drejtën e bashkëpronësisë së ndërgjyqësve; ii) Të përcaktojë
pjesët takuese të tyre; iii) Të përcaktojë sendet që do t’i nënshtrohen pjesëtimit.
Sipas nenit Neni 371 të K.Pr.Civile rezulton se: “Kur palët deklarojnë se nuk kanë
ankim ndaj vendimit të ndërmjetëm të përmendur në nenin 370 te këtij Kodi, behet shënim në
procesverbalin gjyqësor, i cili nënshkruhet edhe nga palët ose përfaqësuesit e tyre. Në një
rast të tille, si dhe në rastin kur vendimi i ndërmjetëm, që ka lejuar pjesëtimin, ka marrë
formën e prerë, gjykata vazhdon gjykimin ne fazën e dytë, duke marrë në shqyrtim kërkesat
që mund te kenë bashkëpronaret për llogarite që duhet te japin midis tyre dhe që rrjedhin
nga marrëdhëniet e bashkëpronësisë”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në fazën e dytë të pjesëtimit gjyqësor,
merren në shqyrtim të gjitha kërkesat për llogaritë, të drejta dhe detyrime që mund të
ekzistojnë midis palëve.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata në fazën e dytë të pjesëtimit
duhet të mbajë në vëmendje nenet 372 i cili parashikon se: “Gjykata bën vlerësimin e
sendeve që do të pjesëtohen, pasi me pare të ketë marrë mendimin e eksperteve, dhe kur
sendet mund të ndahen në natyrë formohen aq pjesë sa janë edhe bashkëpjesëtaret...” dhe
373 i cili parashikon se: “Kur sendi ndahet në natyre dhe pjesët e formuara janë të barabarta
ose barazohen me para, gjykata harton një projekt-pjesëtimi të cilin e depoziton në sekretari
jo më pak se dhjetë ditë përpara seancës së ardhshme gjyqësore. ...” të K.Pr.Civile.
Në këtë kuptim gjykata që shqyrton çështjen së pari bën vlerësimin e sendit si përsa i
përket natyrës/destinacionit dhe vlerës së tij, pasi këto dy koncepte shkojnë bashkë me njëra
tjetrën. Gjykata e Apelit në këtë aspekt nuk ka kryer hetimin e saj dhe t’ia ketë nënshtruar
debatit gjyqësor pretendimet dhe provat e paraqitura nga pala e paditur se, sendi objekt
pjesëtimi gjyqësor ka ndryshuar destinacionin e tij nga dhoma banimi në dyqane, dhe duke
mbajtur në vëmendje sa më sipër të orientojë gjithë hetimin gjyqësor duke e përfshirë
ndryshimin e destinacionit edhe në mendimin e ekspertit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se nga sa më sipër, Gjykata e Apelit Vlorë
nuk ka kryer një hetim të plotë dhe të gjithanshëm . Sipas provave në dosje rezulton se nga ana
e Kryetarit të Bashkisë Vlorë i është dhënë qytetarit Petref Tafilaj një leje për ndryshim
destinacioni të ndërtesës nga dhoma banimi në dyqane sipas skicës planimetrike bashkëngjitur.
Gjykata e Apelit gjatë rishqyrtimit të çështjes duhet të hetojë në lidhje me këtë provë
të paraqitur, ”leje për ndryshim destinacioni të ndërtesës nga dhoma banimi në dyqane sipas
skicës planimetrike bashkëngjitur”.
Gjithashtu gjykata e Apelit të mbajë në vëmendje vendimit unifikues nr.5, datë
30.10.2012, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në të cilin përcaktohet se
“...Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë veçojnë nga ky trajtim aktet administrative të
nxjerrë nga organet e administratës shtetërore dhe pushteti lokal, në funksion të ushtrimit të
198
veprimtarisë së tyre, nga veprimet juridike. Ky dallim bëhet për shkak se aktet administrative
janë shprehje e vullnetit të organeve të sipërpërmendura në funksion të ushtrimit të
kompetencave të tyre në bazë të ligjit dhe sjellin pasoja juridike si akte të organeve të
pushtetit, pra i përkasin fushës së të drejtë: publike...”. Pavarësisht se kjo provë është
administruar nga ana e gjykatave, në mënyrë të gabuar dhe jo në përputhje me rregullat e
procedurës civile nuk është mbajtur në vëmendje nga ana e tyre. Po ashtu në arsyetimin e tyre
të dyja gjykatat e kanë konsideruar jo të rregullt nga ana ligjore provën ”leje për ndryshim
destinacioni të ndërtesës nga dhoma banimi në dyqane sipas skicës planimetrike bashkëngjitur”,
duke e përjashtuar nga rrethi i provave që duhet të merrnin në shqyrtim gjatë fazës së dytë të
pjesëtimit në lidhje me objektin e të provuarit “vlerësim i sendit”, sipas nenit 372 të
K.Pr.Civile, dhe në këtë mënyrë e kanë “shfuqizuar” në fakt, pa e pasur objekt kërkimi në
gjykim.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se hetimi i plotë dhe i gjithanshëm i çështjes
në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile) është parim themeltar i gjykimit civil dhe
është gjykatë ligji. Duke qënë të tilla, në gjykimin në shkallë të parë dhe në apel nuk ka asnjë
pengesë, madje është detyrim, që gjykata të lejojë palët të paraqesin kërkimet e prapësimet,
provat ku i mbështetin ato dhe të arrijnë në përfundimet përkatëse për zgjidhjen e çështjes,
duke çmuar e vlerësuar provat sipas ligjit që është i zbatueshëm për gjykatën.
Në ndryshim nga dy gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë ka për objekt vetëm
zbatimin e ligjit material e procedurial nga ana e tyre, por pa patur të drejtën të zhvillojë
hetimin gjyqësor në drejtim të marrjes së provave, apo vlerësimit e çmimit të atyre që janë
vënë në bisedim nga gjykatat më të ulëta.
Ky Kolegj vëren se Gjykatat kanë detyrë të vazhdueshme për t’u kujdesur për
mbarëvajtjen e procesit dhe nuk mund t’u lënë palëve shteg për abuzime, duke iu krijuar atyre
mundësinë të shkaktojnë zvarritje të panevojshme, të cilat mund të pengonin në mënyrë të
drejtpërdrejtë procesin.
Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, në përputhje me Nenin 485/c
të K.Pr.Civile, duhet të vendoset prishja e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, si një vendim jo
në përputhje me ligjin dhe si i tillë është i domosdoshëm kthimi i çështjes për rigjykim në
Gjykatën e Apelit Vlorë, por me tjetër trup gjykues.
Arsyeja e kthimit të çështjes në gjykatën e Apelit Vlorë, bëhet në respektim të
procesit të rregullt ligjor, nenit 6 të KEDNJ-së ku shqyrtimi i konfliktit brenda një afati të
arsyeshëm është një prej kërkesave që gjykata duhet të mbajë parasysh, por edhe sipas nenit
42 të Kushtetutës së RSH-së i cili parashikon se “Liria, prona dhe të drejtat e njohura me
Kushtetutë dhe me ligj nuk mund të cenohen pa një proces të rregullt ligjor. 2. Kushdo, për
mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të interesave të tij kushtetues dhe ligjorë, ose në rastin e
akuzave të ngritura kundër tij, ka të drejtën e një gjykimi të drejtë dhe publik brenda një afati
të arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme e caktuar me ligj”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se në këtë mënyrë respektohet një prej
kërkesave të procesit të rregullt ligjor. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerësoi se respektimi
i afatit të arsyeshëm të zgjidhjes së konfliktit mund dhe duhet të realizohet pa cenuar procesin
në Gjykatën e Apelit Vlore, si një gjykatë që i ka dy cilësitë, fakti dhe ligji, pa ia deleguar kjo
e fundit gjykatës së shkallës së parë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 pika “c” të K.Pr.Civile.
199
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.07, datë 17.01.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë por me trup tjetër gjykues.
Tiranë, më 27.04.2016
200
MENDIM PAKICE
Unë gjyqtarja Mirela Fana, ndryshe nga qëndrimi i shumicës së Kolegjit Civil të
Gjykatës së Lartë, jam e mendimit se vendimi nr.07, datë 17.01.2013, i Gjykatës së Apelit
Vlorë, është dhënë në kushtet e kryerjes së një hetimi të plotë e të gjithanshëm dhe në
respektim të ligjit procedural dhe material, ndaj për këtë shkak ai duhet të lihej në fuqi.
Në çështjen objekt gjykimi, thelbi i mosmarrëveshjes ndërmjet palëve ndërgjyqëse, që
ka rezultuar nga shqyrtimi në tërësi i shkakut të kërkesëpadisë, është pjesëtimi i një sendi në
bashkëpronësi, i individualizuar si apartament banimi me sipërfaqe 64.2 m2, pasuria
nr.1/41+1-3, e ndodhur në Rr.“S Zotaj”, pallati 1093 Vlorë.
Pas përfundimit të fazës së parë të pjesëtimit, gjykatat e faktit kanë proceduar me
fazën e dytë të pjesëtimit, ku kanë konkluduar se sendi është i pandashëm në natyrë, e për
pasojë duhet vijuar me lënien e tij palës paditëse, si palë e cila në kuptim të nenit 207,
paragrafi i fundit, të K.Civil ka nevojë më tepër për këtë sipërfaqe banimi. Në disponimin e
tyre, në zbatim të dispozitës së sipërcituar, gjykatat kanë vendosur edhe detyrimin përkatës
kompensues të palës paditëse përkundrejt palës së paditur dhe personit të tretë. Në qendër të
argumentimit të të dyja gjykatave ka qenë fakti se, bazuar në vlerësimin e ekspertit, pasuria
objekt konflikti, e cila figuron e regjistruar në ZVRPP Vlorë si apartament banimi është e
pamundur të pjesëtohet në natyrë, duke u ndarë në pjesë përkatëse të pavarura nga njëra-
tjetra, të cilat në vetvete të kenë mundësi përdorimi me qëllim banimi nga ana e palëve
ndërgjyqëse.
Ndryshe nga ky qëndrim, në çështjen objekt gjykimi, shumica e Kolegjit Civil të
Gjykatës së Lartë, ka konkluduar se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë, është dhënë në
kushtet e moskryerjes së një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, sa kohë që prej saj nuk është
identifikuar fakti që sendi objekt konflikti ka ndryshuar destinacionin e tij nga dhoma banimi
në dyqane, si dhe nuk është përcaktuar saktë vlera e sendit objekt pjesëtimi. Shumica e
Kolegjit Civil ka arritur në këtë përfundim, duke vlerësuar se, bazuar në provat e ndodhura në
dosjen gjyqësore, rezulton se, në emër të shtetasit Petref Tafilaj është dhënë nga ana e
Kryetarit të Bashkisë Vlorë, një leje për ndryshim destinacioni të këtij objekti sipas skicës
përkatëse planimetrike, provë kjo e cila dikton pashmangshmërisht edhe përfundimet në
lidhje me mundësinë e pjesëtimit në natyrë të sendit dhe vlerën reale të tij.
Në dallim nga përfundimi i mësipërm, jam e mendimit se shumica e Kolegjit Civil,
nëpërmjet evidentimit të vlerës së provës së sipërcituar, kalon përtej konkluzioneve të arritura
nga hetimi i kryer nga ana e gjykatave të faktit si dhe përtej kufijve të shqyrtimit që ligjërisht
i atribuohen natyrës së gjykimit në Gjykatë të Lartë.
Konkretisht, gjykatat e faktit në analizë tërësore të rrethanave faktike që kanë
rezultuar të provuara nga hetimi i kryer prej tyre, kanë konkluduar se gjendja juridike e
pasurisë objekt konflikti, që rezulton nga regjistrimi përkatës i saj në ZVRPP Vlorë është
apartament banimi, gjendje kjo e pandryshuar përgjatë gjykimit. Po ashtu, gjykatat e faktit
kanë konkluduar se edhe gjendja efektive e kësaj pasurie, në vlerësim të konkluzioneve të
aktit të ekspertimit, është e një natyre të tillë, që nuk lejon pjesëtimin e saj në natyrë në njësi
të veçanta banimi për palët ndërgjyqëse, duke evidentuar në këtë mënyrë, se leja për
ndryshim destinacioni e sendit objekt pjesëtimi, jo vetëm që nuk ka prodhuar pasojat e saj
ligjore nëpërmjet regjistrimit përkatës, por nuk ka arritur të ndryshojë as konkluzionin e
ekspertit për vlerësimin e gjendjes faktike të kësaj pasurie. Në këto kushte, me të drejtë
gjykatat e faktit, ndryshe nga qëndrimi i shumicës së Kolegjit Civil, kanë arritur në
përfundimin se kjo provë në vetvete nuk mund të diktojë efektivisht ndryshimin e
vendimmarrjes në çështjen konkrete.
201
Thënë kjo, në kushtet kur gjykatat e faktit kanë realizuar një analizë tërësore dhe
objektive të provave dhe kanë mbështetur vendimmarrjen e tyre në rrethanat faktike që kanë
rezultuar të provuara, shumica e Kolegjit Civil nuk mund të vijonte me analizën e veçuar të
një prove të vetme dhe identifikimin e rëndësisë së saj për zgjidhjen në themel të
mosmarrëveshjes ndërmjet palëve ndërgjyqëse.
Jam e mendimit se, duke arsyetuar në këtë mënyrë, shumica e Kolegjit Civil të
Gjykatës së Lartë, edhe pse në mungesë të prerogativës së vlerësimit të faktit, ka vijuar me
një vlerësim të tillë, në kundërshtim me nenin 472 të K.Pr.Civile dhe jurisprudencën tashmë
të konsoliduar të Gjykatës Kushtetuese mbi natyrën e juridiksionit rishikues të Gjykatës së
Lartë. Sikurse përcaktohet edhe në vendimin nr.32, datë 28.12.2009 dhe vendimin nr.17, datë
30.04.2007 të Gjykatës Kushtetuese, në natyrën e gjykimit në Gjykatë të Lartë, përfshihen
rastet e përcaktuara rigorozisht në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që lidhen me
mosrespektimin ose zbatimin e gabuar të ligjit, si dhe me shkeljet e rënda të normave
procedurale. Ushtrimi i kontrollit rishikues të Gjykatës së Lartë nuk mund të konsistojë në një
rivlerësim të provave në të kundërt me atë që kanë bërë gjykatat e faktit, për shkak se një
rivlerësim i tillë bie ndesh me vetë natyrën e gjykimit në këtë Gjykatë.
Në të tilla rrethana, përfundimisht çmoj se, ndryshe nga konkluzioni i shumicës,
gjykatat e faktit kanë kryer një hetim të plotë dhe të gjithanshëm dhe kanë arritur të
argumentojnë plotësisht vendimmarrjen e tyre, në zbatim të ligjit material të aplikueshëm, e
konkretisht në zbatim të nenit 207 të K. Civil mbi pjesëtimin e sendit të përbashkët.
Për gjithë sa më sipër, vlerësoj se vendimi nr.07 datë 17.01.2013 i Gjykatës së Apelit
Vlorë është dhënë në respektim të ligjit procedural dhe material e për këtë shkak ai duhej të
lihej në fuqi.
Mirela Fana
202
Nr. 00-2016-1434 i Vendimit (140)
VENDIM
Majlinda Andrea Kryesues

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: AFËRDITA LALA

I PADITUR: AHMET LALA
XHEVAHIRE LALA
PASURIVE TË PALUAJTSHME SARANDË
ZYRA QENDRORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË
PERSON I TRETË: SIDORELA LALA
OBJEKTI:
Detyrimi i të paditurve të njohin pronare Afërdita Lala dhe Sidorela Lala
mbi një shtëpi banimi të ndodhur në Fshatin Gjashtë, të Bashkisë Sarandë
dhe mbi këtë bazë regjistrimin e të dy bashkëpronarëve.
Anulimin e akteve administrative dhe konkretisht të aktit
me nr.275/1, datë 09.02.2012, të Zyrës Qendrore të Regjistrimit t
ë Pasurive të Paluajtshme Tiranë dhe të Urdhrit të kufizimit nr.1109, datë 30.11.2011,
të Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë.
Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë
të na pajisë me certifikatë pronësie.
Baza Ligjore: Nenet 32/a, 153, 154, 324, 331, të Kodit të Procedurës Civile.
Nenet 141, 144, 149, 162, 163, 165, 192, 193, 196, 296, 349 dhe 584, të Kodit Civil.
Neni 46 i ligjit nr.7843, datë 13.07.21994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”,
si dhe ligji nr.9701, datë 02.04.2007, “Për disa shtesa dhe ndryshime
në ligjin nr.7843, datë 13.07.21994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, të ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2012-2212 (1067), datë

Rrëzimin e kërkesë padisë së paditëse Afërdita Lala, si të pabazuar në ligj dhe
në prova.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës paditëse.
203
Prishjen e vendimit civil nr.2212 (1067), datë 14.09.2012, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.
Kundër vendimit nr.03, datë 08.01.2013, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, në

bazë të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala paditëse
Afërdita Lala dhe personi i tretë Sidorela Lala, e cila në mbështetje të nenit 485/d, të Kodit
të Procedurës Civile, kërkon ndryshimin e vendimit nr.03, datë 08.01.2013, të Gjykatës së
Apelit Gjirokastër dhe të vendimit nr.23-2012-2212 (1067), datë 14.09.2012, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë, duke vendosur pranimin e kërkesëpadisë, duke parashtruar ndër të
tjera se:
- Me vendimin e dhënë gjykatat e faktit kanë bërë pronarë të paditurit, të cilët nuk
asnjë lidhje me banesën objekt gjykimi.
- Pala e paditur ka pretenduar se e ka ndërtuar banesën duke shitur pasuri të
luajtshme dhe të paluajtshme, por të paprovuar me prova shkresore në gjykim, si dhe
nuk kanë provuar faktin se ku kishin punuar para vitit 1990, si dhe të ardhurat e
siguruara në këtë periudhë.
- Në të kundërtën pala paditëse provoi se banesa është ndërtuar nga ajo dhe
bashkëshorti i saj kur punonin në fabrikën e tullave Krekez, Sarandë, ndërsa të
paditurit jetonin në fshatin e tyre në Tepelenë.
- Pala e paditur nuk është trashëgimtare e djalit të tyre Rober Lala dhe nuk provuan se
kur kanë bashkëjetuar me të në banesën objekt gjykimi.
- Banesa objekt gjykimi nuk mund tì nënshtrohet procedurës së legalizimit, pasi ajo
është e regjistruar në hipotekë dhe se procesi i legalizimit është pezulluar mbi
kërkesën e paditëses.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; përfaqësuesin e palës së paditur
Ahmet Lala dhe Xhevahire Lala, av. Ndue Gjoni, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit
nr.03, datë 08.01.2013, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër; konstatoi mungesën e palës
paditëse Afërdita Lala dhe personit të tretë Sidorela Lala, të palës së paditur Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë, si dhe Zyra Qendrore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Tiranë; si dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se palët ndërgjyqëse janë
në marrëdhënie të posaçme ndërmjet tyre. Paditësja Afërdita Lala dhe personi i tretë Sidorela
Lala janë trashëgimtarë ligjore të trashëgimlënësit Robert Lala, djali i të paditurve Ahmet
Lala dhe Xhevahire Lala.
2. Me vendimin nr.33, datë 01.02.1999, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, mbi
kërkesën e paditëses Afërdita Lala është vërtetuar fakti juridik i pronësisë së trashëgimlënësit
Robert Lala mbi një shtëpi banimi një katëshe në fshatin Gjashtë Sarandë.
2.1. Bazuar në vendimin gjyqësor, si dhe në dëshminë e trashëgimisë së
trashëgimlënësit Robert Lala banesa objekt gjykimi është regjistruar në regjistrat hipotekore
pranë Z.R.P.P Sarandë në bashkëpronësi të Afërdita Lala dhe Sidorela Lala me nga ½ pjesë
takuese.
3. Me vdekjen aksidentale të trashëgimlënësit Robert Lala, paditësja është larguar nga
banesa duke mbetur të paditurit Ahmet Lala dhe Xhevahire Lala në banesë.
204
4. Paditësja ka pretenduar se të paditurit kanë filluar të sillen si pronarë mbi banesën
objekt gjykimi (kanë filluar ndërtimet në katin e dytë) dhe mbi këtë bazë paditësja ka kërkuar
gjyqësisht lirimin dhe dorëzimin banesës.
4.1. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.356, datë 07.04.2003, ka
vendosur: “Pranimin e padisë, duke detyruar të paditurin k/paditës Ahmet Lala dhe të
paditurën Xhevaire Lala, që t’i lirojnë dhe dorëzojnë paditëses së kundërpaditur Afërdita
Lala, banesën e ndodhur në fshatin Gjashtë Sarandë, e regjistruar në regjistrin hipotekor nr.3,
faqe 13, nr.38 indeksi, datë 27.03.2001, në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Sarandë.”
4.2. Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.336, datë 09.10.2003, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.356, datë 07.04.2003, të Gjykatës së shkallës së parë Sarandë.”
4.3. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.283, datë 22.02.2005, ka
vendosur: “Prishjen e vendimit nr.356, datë 07.04.2003 të Gjykatës së shkallës së parë
Sarandë, si dhe të vendimit nr.336, datë 09.10.2003, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
pushimin e gjykimit të çështjes”, me arsyetimin se: “...[...]...Banesa është ndërtuar jashtë
vijës kufizuese të fshatit Gjashtë, por paditësja për vërtetimin e pronësisë mbi këtë banesë, ka
kërkuar vërtetimin e faktit të pronësisë në rrugë gjyqësore vendim, i cili në kundërshtim me
nenin 193 të Kodit Civil, është regjistruar në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Sarandë. Këtë regjistrim në kundërshtim me kriteret ligjore, në një kohë kur pronësia e saj
kundërshtohet prej të paditurve, ka paraqitur paditësja për të vërtetuar faktin e qenies
pronare mbi banesën, gjë që do ta legjitimonte për ngritjen e padisë së rivendikimit...[...]...”
5. Bazuar në vendimin e Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë i padituri Z.R.P.P.
Sarandë ka vendosur për banesën objekt gjykimi Urdhër Kufizimi nr.1109, datë 30.11.2011,
të kundërshtuar gjyqësisht nga paditësja.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.23-2012-2212 (1067), datë
14.09.2012, ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesë padisë së paditëse Afërdita Lala, si të pabazuar
në ligj dhe në prova.”
6.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë arriti duke
arsyetuar (ndër të tjera) se: “...[...]...Të paditurit Ahmet Lala dhe Xhevahire Lala janë vetëm
posedueses të banesës dhe jo pronarë të saj dhe mbi këtë bazë të paditurit nuk kanë
legjitimim pasiv në padinë e ngritur. Gjithashtu dhe paditësja dhe personi i tretë nuk janë
pronarë mbi banesën objekt gjykimi pasi regjistrimi i pasurisë është bërë mbi bazën e
vërtetimit gjyqësisht të faktit të pronësisë, i cili ka karakter deklarativ dhe në të tilla rrethana
dhe paditësja nuk legjitimohet në padinë e ngritur...[...]”
7. Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.03, datë 08.01.2013, ka vendosur:
“Prishjen e vendimit civil nr.2212 (1067), datë 14.09.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.”
7.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Apelit Gjirokastër arriti duke arsyetuar
(ndër të tjera) se: “...[...]...Vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të prishet dhe
vendosur pushimi i çështjes, bazuar në nenin 451/a të K.Pr.Civile. Padia e rivendikimit e
marrë në shqyrtim me vendimin nr.283, datë 22.02.2005 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë
është njëkohësisht dhe padi njohje dhe detyrimi, që do të thotë se njërit prej kërkimeve të saj
detyrimi për njohje pronar i është dhënë përgjigje me vendimin sa sipër ku është arsyetuar se
vërtetimi gjyqësor i faktit të pronësisë sjell efekte për aq kohë sa nuk kundërshtohet nga të
tretët dhe se në zbatim të nenit 193 të Kodit Civil, nuk regjistrohet. Paditësja nuk vërteton
fitimin e pronësisë në një nga mënyrat e parashikuara në ligj. Banesa është ndërtuar pa leje
ndërtimi dhe nuk është e regjistruar dhe aktualisht ndodhet në proces legalizimi të
papërfunduar. Pas përfundimit të procedurës së legalizimit paditësja ruan të drejtën e
kërkimeve nisur nga kontributi i saj dhe trashëgimlënësi mbi këtë banesë...[...]..”
205
8. Kundër vendimit nr.03, datë 08.01.2013, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, në bazë
të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala paditëse Afërdita Lala
dhe personi i tretë Sidorela Lala, e cila në mbështetje të nenit 485/d, të Kodit të Procedurës
Civile, kërkon ndryshimin e vendimit nr.03, datë 08.01.2013, të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër dhe të vendimit nr.23-2012-2212 (1067), datë 14.09.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë, duke vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë.

9.1 Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë të kryejë një hetim gjyqësor të
plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin.”
9.2 Neni 16 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
propozojnë palët.”
9.3 Neni 468 i K.Pr.Civile: “Gjykata e apelit kur konstaton se çështja nuk hyn në
juridiksionin gjyqësor, si dhe kur padia nuk mund të ngrihej ose gjykimi nuk
mund të vazhdonte, prish vendimin edhe vendos vetë pushimin e gjykimit të
çështjes.”
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve procedurale që ndodhen

në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të
përfundimin se vendimi nr.03, datë 08.01.2013, i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është
rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet
për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.
11. Në lidhje me çështjen objekt gjykimi, ka rezultuar se Gjykata e Apelit Gjirokastër
ka marrë çështjen në shqyrtim mbi ankimin e palës paditëse Afërdita Lala dhe personit të
tretë Sidorela Lala dhe pas zhvillimit të procesit gjyqësor, ka arritur në përfundimin se bazuar
në nenin 468, të Kodit të Procedurës Civile padia nuk mund të ngrihet në gjykatë ndaj dhe
vendimi duhet të prishet dhe çështja të pushohet, pasi kjo mosmarrëveshje në mbështetje të
nenit 451/a, të Kodit të Procedurës Civile është zgjidhur në mënyrë përfundimtare me
vendimin nr.283, datë 22.02.2005, të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.
12. Ky Kolegj, vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit
Gjirokastër nuk gjen mbështetje në ligj.
12.1. Kolegji Civil vlerëson se padia është e drejta e personit që bën pretendimin për
t’u dëgjuar mbi themelin e këtij pretendimi, në mënyrë që gjykata të shpallë atë të bazuar ose
jo (neni 31 i K.Pr.Civile). Inisiativa për të investuar gjykatën për fillimin e një proçesi
gjyqësor i përket palës së interesuar dhe vetëm palët mund të vënë në lëvizje gjykatën për
fillimin e një proçesi gjyqësor, përveç kur ligji parashikon ndryshe (neni 2 i K.Pr.Civile).
12.2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në lidhje me aspektin formal proçedurial të
vlefshmërisë së padisë vlerëson të theksojë se padia që të jetë e vlefshme duhet të plotësojë
dy kushte themelore: (i) interesi i ligjshëm për të ngritur padi; dhe (ii) legjitimiteti për të
vepruar. Në rast se ekzistojnë këto dy kushte mund të konsiderohet që padia ekziston në
kuptimin që për gjykatën del domosdoshmëria për të marrë vendim mbi themelin e saj, pra
206
për ta pranuar ose rrëzuar atë. Interesi për të ngritur padi parashikohet qartë në nenin 32 të
K.Pr.Civile.
12.3. Në rastin konkret në çështjen objekt gjykimi jemi përpara një mosmarrëveshje
me një natyrë civile, ku kërkimi i palës paditëse në thelb ka të bëjë me të drejta reale të
pretenduara nga ana e saj. Për këtë arsye, ai është fakti nga i cili rrjedh e drejta materiale që
pala paditëse e pretendon si të shkelur nga ana e palës së paditur.
12.4. Qëllimi i kësaj padie (provokimi i procesit gjyqësor) është që në gjykim të
vërtetohet e drejta e paditësit për pronësinë mbi sendin, objekt material i gjykimit, së cilës,
sipas paditësit, i kundërvihet mosqenia e së drejtës së pronësisë së të paditurit mbi atë send.
Në këtë mënyrë, paditësi kërkon të vërtetojë që i është cenuar një interes i ligjshëm dhe
njëkohësisht mosqenien e interesit të ligjshëm për të paditurin, për sa i përket të drejtës së
pronësisë mbi sendin, objekt material i gjykimit.
12.5. Të dy palët ndërgjyqëse, në mbrojtje të interesave përkatëse mbi sendin, si mjete
procedurale kërkimi apo prapësimi, kanë paraqitur në gjykatë pretendimet e tyre në lidhje me
këtë mosmarrëveshje. Në rrethana të tilla, misioni i gjykatës është të zgjidhe në themel
çështjen duke e pranuar apo rrëzuar, tërësisht ose pjesërisht padinë. Në këtë kuadër, Gjykata e
Apelit Gjirokastër ka zbatuar gabim ligjin, duke vlerësuar se ndodhej përpara rastit të
parashikuar në nenin 468 të Kodit të Procedurës Civile, si një padi që nuk mund të ngrihet.
12.6. Në referencë të nenit 468, të Kodit të Procedurës Civile padia nuk mund të
ngrihet në rastet e mungesës të parakushteve procedurale, si ekzistenca e gjyqvarësisë (neni
58 i K.Pr.Civile); mungesa e zotësisë së palëve (nenet 33 dhe 91 të K.Pr.Civile); dhe në raste
të mungesës së kushteve themelore të padisë, të tilla si mungesa e legjitimitetit formal dhe
interesit për të ngritur padi (neni 184 i K.Pr.Civile), si dhe kur e drejta e pretenduar të
mbrohet nëpërmjet vendimit të gjykatës nuk është parashikuar në një normë të së drejtës.
Parakushtet procedurale janë kushte për krijimin e marrëdhënies procedurale; mungesa e tyre
nuk pengon inicimin e procesit, por përbën pengesë për shqyrtimin e themelit të çështjes.
12.7. Për rastin konkret Gjykata e Apelit Gjirokastër, gabon kur arsyeton se vendimi i
gjykatës së shkallës së parë duhet të prishet dhe vendosur pushimi i çështjes, bazuar në nenin
451/a, të Kodit të Procedurës Civile dhe për rrjedhojë jemi përpara një padie, e cila nuk mund
të ngrihet.
12.8. Kolegji Civil çmon se një padi nuk mund të merret në shqyrtim atëherë kur në
situatën faktike, aktuale, nuk njihet apo nuk evidentohet cenimi i një të drejte ose i një
interesi që mund të pretendohet kundrejt palës tjetër. Në këtë vështrim juridik gjen zbatim
neni 468 i Kodit të Procedurës Civile dhe jo sikurse është rasti konkret ku ndodhemi para një
padie nëpërmjet të së cilës pala paditëse ka kërkuar rivendosjen e një të drejte, e cila
pretendon se është shkelur. Mungesa e legjitimitetit procedural (formal) pas sjell pushimin e
gjykimit të padisë, ndërsa mungesa e legjitimitetit substancial pas sjell rrëzimin e saj, pasi
legjitimiteti formal gjen rregullim në normat procedurale ndërkohë që pasja e legjitimitetit
aktiv, apo pasiv është një çështje që zgjidhet nga normat materiale. Legjitimimi procedural
është kusht për vazhdimin e gjykimit, ndërsa legjitimimi aktiv dhe pasiv i takon shqyrtimit
gjyqësor të themelit të çështjes, për të cilin gjykata shprehet në vendimin përfundimtar.
Apelit Gjirokastër duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate, me
mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, Gjykata e Apelit
Gjirokastër, duke mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, qoftë edhe
kryesisht, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë
me argumente ligjore sqarimin plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me gjykimin e
207
çështjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi, me natyrën
juridike të saj.
13.2. Në rigjykim, Gjykata e Apelit Gjirokastër, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të
(neni 16).
13.4. Në rigjykimin e çështjes Gjykata e Apelit Gjirokastër duhet të sqarojë të gjitha
rrethanat që lidhen me ligjin e zbatueshëm dhe që kanë rëndësi për zgjidhjen e drejtë të
çështjes. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rigjykimit, do të lejojnë Gjykatën e Apelit Gjirokastër që, në përputhje me kërkesat e
ligjit procedural e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 27.04.2016
208
Nr. 00-2016-1443 i Vendimit (141)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 13.04.2016 dhe 27.04.2016, mori në shqyrtim çështjen civile
PADITËSE: SUZANA KOLA (JOXHE)

TË PADITUR: JOVAN JOXHE
THOMA JOXHE
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurve të më njohin bashkëpronare në 1/3 pjesë
dhe dorëzojnë pasurinë trashëgimore që më vjen
nga trashëgimlënësit Nuni dhe Aleksandra Joxhe (Xhaçka).
Marrjen e masës provizore për sigurimin e padisë duke bllokuar në ZVRPP Tiranë
të gjitha veprimet juridike për tjetërsimin e kësaj pasurie
deri në dhënien e vendimit përfundimtar të gjykatës.
Baza Ligjore: Nenet 32, 42, 153, 202 të Kodit të Procedurës Civile,
nenet 92/a, 349 e vijues të Kodit Civil,
nenet 43, 46, 67, 68 e 69 të ligjit nr.7829, datë: 01.06.1994
“Për Noterinë”, i ndryshuar.

vendosur:
“Rrëzimin e padisë. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës paditëse.”

Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Suzana Kola, në datën
17.12.2012, me anë të së cilit ka kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.2819, datë 27.11.2012 të
Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe të vendimit nr.2298, datë 12.03.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, dhe kthimin e çështjes për rigjykim në gjykatën e rrethit me tjetër trup
gjykues.” Në shkaqet e rekursit veçohen:
- Kontrata e dhurimit objekt gjykimi është absolutisht e pavlefshme, pasi dhuruesi Nuni
Joxhe, në objektin e kontratës nuk ka disponuar ato të drejta që ka patur në momentin
e lidhjes së saj. Kjo kontratë vjen në kundërshtim edhe me nenet 761,762 e vijues të
K.Civil, (Kontrata e Dhurimit). Edhe regjistrimi i mëpasëm i kësaj kontrate në
209
ZVRPP Tiranë nuk është ligjor, pasi nuk është marrë parasysh pronësia e
bashkëshortes së tij që rrjedh nga pasuria bashkëshortore.
- Gjykata nuk është thelluar në kërkimin e palës paditëse pasi ajo vetë duhet të
konstatonte pasaktësitë dhe pavlefshmërinë e këtij akt dhurimi, e pikërisht që në këtë
kontratë është trajtuar objekti prone si të ishte e gjithë e babait të paditëses kur
bashkëpronare ka qenë dhe nëna e saj gjallë në atë kohë, Aleksandra.
- Nëpërmjet kontratës së dhurimit babai i saj ka dhuruar dhe pronën e bashkëshortes,
dhe në të njëjtën kohë nuk mund të linte pa banesë bashkëshorten e tij të moshuar.
Aleksandra Joxhe ka vdekur 13 vjet më vonë dhe nuk ka pasur dijeni për ekzistencën e
kësaj kontrate.
- Kontrata e dhurimit është absolutisht e pavlefshme pasi është bërë jo me akt noterial,
por me vërtetim nënshkrimi, në shkelje të ligjit “Për noterinë”, që kishte hyrë në fuqi
në atë kohë. Janë shkelur nenet 86 e 87 të Kodit Civil.
- Në kontratë nuk ka nënshkruar edhe bashkëshortja e Nuni Joxhe, e quajtur
Aleksandra Joxhe, e cila ishte bashkëpronare, konform ligjit të kohës. Noteri në vitin
1994 ka bërë shkelje procedurale në lidhje me kontratën e dhurimit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi përfaqësuesen e palë paditëse
Suzana Kola (joxhe), av. Nertila Qordja, që kërkoi prishjen e vendimit nr.2819, datë
27.11.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.2298, datë 12.03.2012 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë, dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë me tjetër trup gjykues; konstatoi mungesën e palës së paditur; si dhe pasi e
VËREN
1. Nga aktet e dosjes rezulton se paditësja dhe dy të paditurit janë vëllezër e motra me
njëri-tjetrin. Prindërit e tyre quhen Nuni Joxhe dhe Aleksandra Joxhe. Sipas vërtetimit
nr.837.prot, datë: 25.07.2011 të Komunës Hocisht, Devoll, Nuni Jovan Joxhe, njihej edhe si
Nuni Jovan Xhaçka. Me vendimin nr.4602, datë 01.06.2011 Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë ka njohur si trashëgimtarë ligjorë të radhës së parë të të ndjerëve Nuni dhe Aleksandra
Joxhe, tre fëmijët e tyre Thoma Joxhe, Suzana Kola (Joxhe) dhe Jovan Joxhe.
2. Nuni Jovan Xhaçka ka pasur të regjistruar në ZVRPP Tiranë një pronë (parcela
nr.67), që ndodhet në zonën e uzinës “Enver”, me sipërfaqe 351 m² dhe brenda kësaj parcele
ka pasur të ndërtuar një shtëpi me katër dhoma, kuzhinë, etj. Me kontratën e dhurimit
nr.5752.rep, nr.1849.kol, datë 04.11.1994 Nuni Xhaçka i ka dhuruar djalit të tij Jovan Xhaçka
pasurinë e cituar më sipër. Bashkëlidhur kontratës është edhe vërtetimi i pronësisë i datës
03.11.1994.
3. Më datë 19.02.2011 i padituri Jovan Joxhe ka lidhur një kontratë shkëmbimi me
shtetasin Arjan Cenalla, sipas të cilës në këmbim të pronës së mësipërme ai do të merrte disa
apartamente dhe prona të tjera në pallatin që do të ndërtohej nga investitori. Kjo siç duket ka
përbërë edhe nxitjen për palën paditëse që më datë 27.09.2011 të paraqesë në gjykatë padinë
objekt gjykimi.
4. Pala paditëse pretendon se kontrata e dhurimit e datës 04.11.1994 është një veprim
juridik absolutisht i pavlefshëm e që nuk mund të sjellë pasoja juridike. Nuni Joxhe (Xhaçka)
ka vdekur më datë 09.05.1996. Nëpërmjet kontratës së dhurimit ai nuk mund të linte pa
banesë bashkëshorten e tij të moshuar dhe as të bënte diferencime midis fëmijëve. Për këtë
210
arsye pala paditëse pretendon se kontrata është bërë në mënyrë të fshehtë nga i vëllai i tyre
Jovan.
5. Nëna e paditëses ka vdekur 13 vjet më vonë dhe sipas paditëses nuk ka pasur dijeni
për ekzistencën e kësaj kontrate. I padituri Jovan Xhaçka i ka premtuar paditëses se do i japë
një apartament.
6. Kontrata e dhurimit është absolutisht e pavlefshme pasi është bërë jo me akt
noterial, por me vërtetim nënshkrimi, në shkelje të ligjit “Për noterinë” që kishte hyrë në fuqi
në atë kohë. Janë shkelur nenet 86 e 87 të Kodit Civil. Në kontratë nuk ka nënshkruar edhe
bashkëshortja e Nuni Joxhe, e quajtur Aleksandra Joxhe, e cila ishte bashkëpronare, konform
ligjit të kohës. Noteri në vitin 1994 ka bërë shkelje procedurale në lidhje me kontratën e
dhurimit. Për sa më sipër, duke qenë se është trashëgimtare ligjore, kërkon nga dy të paditurit
që ta njohin bashkëtrashëgimtare në 1/3 pjesë të pasurisë trashëgimore (asaj që ka të bëjë me
kontratën e dhurimit) dhe për rrjedhojë t’i japin pjesën që i takon.
7. Pala e padituri Jovan Joxhe ka prapësuar se asnjë nga pretendimet e palës paditëse
nuk qëndron dhe se procedura e tjetërsimit të pasurisë me kontratën e dhurimit të vitit 1994
nga babai i tij Nuni Xhaçka tek ai vetë, është plotësisht e rregullt.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.2298, datë 12.03.2012 ka
vendosur: “Rrëzimin e padisë. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës paditëse.”
8.1. Në marrjen e këtij vendimi kjo gjykatë ka arsyetuar (ndër të tjera) se: “ … Nga
viti 1994 e deri në 2009 kur ka vdekur e ndjera Aleksandra Joxhe, kanë kaluar mbi 14 vjet
dhe vetë bashkëshortja e Nuni Joxhes, nuk provohet të ketë shprehur asnjë kundërshtim në
lidhje me kontratën e dhurimit. Po ashtu nuk provohet mungesa e dijenisë së saj për
kontratën që kishte lidhur i shoqi, e që ia dhuronte shtëpinë djalit të vogël. Prindërit rezulton
të kenë jetuar me të paditurin Jovan Joxhe dhe nuk mund të pranohet apriori mungesa e
dijenisë. Kjo do të thotë, se gjykata vlerëson se Aleksandra Joxhe e ka dhënë pëlqimin e saj
për kontratën e dhurimit, me pëlqimin e heshtur të saj, duke mos ngritur asnjë pretendim për
një periudhë shumë të gjatë. Për më tepër që paditësja nuk legjitimohet që të ngrejë
pretendime në lidhje me mosshfaqjen e vullnetit nga e ëma, pasi vetëm kësaj të fundit i njihet
e drejta të ngrejë pretendime, të cilat nuk i ka ngritur asnjëherë. Asnjë fakt nuk u provua nga
pala paditëse në lidhje me ndonjë marrëdhënie të keqe midis prindërve dhe të paditurit Jovan
Joxhe. Po ashtu, asnjë pretendim për falsitet nuk u ngrit gjatë gjykimit. Duke mbajtur
parasysh marrëdhëniet e palëve ndërgjyqëse si dhe faktet e dala gjatë gjykimit, gjykata nuk
krijon bindjen se pretendimet e palës paditëse janë të tilla që të gëzojnë mbrojtje nga
legjislacioni civil në fuqi …”
Tiranë.”
9.1. Në marrjen e këtij vendimi kjo gjykatë ka arsyetuar (ndër të tjera) se: “... Nga
shqyrtimi i kontratës së dhurimit, konstatohet se noterja e ka lexuar aktin dhe të dy palët e
kanë nënshkruar atë, para noteres, pavarësisht se formulimi i kontratës është bërë nga palët.
Pasaktësitë e këtij akti, nuk janë të tillë që të konsiderohen e të vijnë në kundërshtim me
ndonjë dispozitë urdhëruese të ligjit, ndaj për këtë shkak nuk përbëjnë shkak për
pavlefshmërinë absolute të veprimit juridik.
Nga ana tjetër, përsa i përket pretendimit të palës paditëse se bashkëshortja e Nuni
Xhaçka (Joxhe) nuk ka nënshkruar në kontratën e dhurimit, nuk mund të jetë automatikisht
shkak për ta konsideruar të shkelur detyrimin që rrjedh nga dispozitat ligjore në lidhje me
dhënien e pëlqimit nga bashkëpronari për tjetërsimin e sendit që figuron i regjistruar në
emër të bashkëpronarit tjetër.
211
Nga viti 1994 e deri në 2009 kur ka vdekur e ndjera Aleksandra Joxhe, kanë kaluar
mbi 14 vjet dhe vetë bashkëshortja e Nuni Joxhes, nuk provohet të ketë shprehur asnjë
kundërshtim në lidhje me kontratën e dhurimit. Po ashtu nuk provohet mungesa e dijenisë së
saj për kontratën që kishte lidhur i shoqi, e që ia dhuronte shtëpinë djalit të vogël. ...”
10. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Suzana Kola duke
kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.2819, datë 27.11.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe të
vendimit nr.2298, datë 12.03.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, dhe kthimin e
çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë me tjetër trup gjykues”, për
shkaqet e parashtruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

11.1. Neni 14: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
11.2. Neni 16§1: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj.
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.

dosjen gjyqësore dhe të administruara gjatë gjykimeve, vendimeve gjyqësore, si dhe shkaqeve të
paraqitura në rekurs, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimeve nr.2819, datë 27.11.2012,
të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe nr.2298, datë 12.03.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, nuk janë respektuar dispozitat ligjore dhe për këtë arsye vendimet duhet të prishen dhe
çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se gjatë gjykimit nuk ka
rezultuar të shtrohen për diskutim, si dhe tì nënshtrohen debatit gjyqësor (analizë ligjore e
mbështetur në prova) çështjet të rëndësishme ligjore lidhur me këtë natyrë mosmarrëveshje,
për të bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej palës paditëse se kanë ngjarë dhe të
drejtave apo interesave që ajo pretendon se i janë cenuar.
16. Nga padia objekt gjykimi rezulton se pala paditëse ka kërkuar detyrimin e të
paditurve që ta njohin bashkëpronare në 1/3 pjesë dhe dorëzojnë pasurinë trashëgimore që i
vjen nga trashëgimlënësit Nuni dhe Aleksandra Joxhe (Xhaçka), prindërit e saj. Ajo ka
pretenduar (ndër të tjera) se kontrata e dhurimit të pronës e datës 04.11.1994, nga i ati Nuni
Joxhe tek i vëllai Jovan Joxhe, është një veprim juridik absolutisht i pavlefshëm dhe që nuk
mund të sjellë pasoja juridike, pasi prona nuk ka qenë pasuri ekskluzive e tij dhe ai ka
disponuar edhe për pjesën e nënës së saj, e cila nuk ka shprehur vullnetin.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të drejtë pretendimet e palës paditëse të
paraqitura në rekurs dhe në seancë gjyqësore në Gjykatën e Lartë, se gjykatat nuk janë
thelluar në kërkimet e ngritura prej saj, por kanë mbështetur arsyetimin e tyre për rrëzimin e
padisë, vetëm në vlerësimin e aspektit formal të vlefshmërisë së kontratës së dhurimit.
18. Ky Kolegj vëren se gjykata e rrethit nuk ka bërë një hetim të plotë dhe të
gjithanshëm, si dhe nuk ka sqaruar plotësisht rrethanat ligjore lidhur me faktin nëse, pasuria e
pretenduar si pasuri trashëgimore ka qenë apo jo pronë e të dy bashkëshortëve, Nuni Joxhe
dhe Aleksandra Joxhe, prindërve të palëve ndërgjyqëse (referuar mënyrës së vënies së kësaj
212
pasurie1 dhe ligjit të aplikueshëm). Dhe në bazë të kësaj të vihej në diskutim nëse dhurimi
është bërë apo jo me pëlqimin e nënës së palës paditëse, pra për të vlerësuar nëse jemi në
kushtet e pavlefshmërisë së veprimit juridik sikundër pretendon pala paditëse.
19. Gjykata e rrethit në mënyrë të gabuar ka arsyetuar se kontrata e dhurimit: “
...edhe sot e kësaj ditë vijon të konsiderohet e vlefshme dhe se paditësja nuk e ka bërë objekt
të gjykimit”. Referuar vendimit unfikues të Gjykatës së Lartë nr.5, datë 30.10.2012:
“...Veprimi juridik që është i pavlefshëm mund të merret parasysh nga gjykata edhe kryesisht,
pa u kërkuar nga pala e interesuar, madje edhe kundër vullnetit (dëshirës) të saj. ...
Pavlefshmëria absolute mund të parashtrohet nga çdo palë ndërgjyqëse që ka interes.
Forma e parashtrimit mund të jetë edhe prapësimi, kjo për faktin se veprimi juridik
absolutisht i pavlefshëm nuk mund të bëhet i vlefshëm me asnjë veprim të mëparshëm. ...”
19.1. Në këtë këndvështrim, kur gjykata ka në shqyrtim një padi themeli, ajo mund të
konstatojë (nëse është rasti) pavlefshmërinë e veprimit juridik (konform nenit 92 të Kocit
Civil), qoftë me kërkim të palëve, qoftë kryesisht, dhe të zgjidh pasojat që janë apo përbëjnë
themelin e objektit të kërkimit të padisë.
19.2. Pala paditëse me anë të padisë në këtë proces gjyqësor, ka synuar vërtetimin e
qenies së një marrëdhënie juridike si një të drejte subjektive (pronësia mbi pasurinë objekt
gjykimi), si dhe rivendosjen e një të drejte dhe interesi të ligjshëm, ku veprimi juridik merret
në analizë pasi shërben si fakt krijues, shues, apo ndryshues i marrëdhënies juridike që është
objekt i shqyrtimit gjyqësor (vendimi unifikues nr.5, datë 30.10.2012 i Gjykatës së Lartë).
20. Kolegji Civil, çmon se në vështrim të dispozitave të Kodi Civil (nenet 349 e
vijues) në rastet e një padie të kërkimit të trashëgimit (petitio hereditatis), si në rastin në
shqyrtim, pala paditëse synon njohjen e cilësisë si trashëgimtar si dhe dorëzimin pjesërisht
apo tërësisht të pasurisë së fituar me anë të saj. Kjo padi ka vend atëherë kur palë paditëse i
mohohet cilësia si trashëgimtar dhe pasuria që kërkohet prej saj është pasuri trashëgimore
(individualizmi i saj) që mbahet/posedohet nga i padituri pa të drejtë.
21. Në këtë kuadër, Kolegji Civil vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë është rrjedhojë e një hetimi të pamjaftueshëm, pasi nga ana e
saj nuk është sqaruar nëse pasuria që pretendohet nga pala paditëse është pasuri trashëgimore
dhe nëse palës paditëse i mohohet me të drejtë apo jo cilësia si trashëgimtare, në kushtet kur në
gjallëri të prindërve, nga babai Nuni Xhaçka prona e pretenduar i ka kaluar me dhurim
(kontrata e dhurimit datë 04.11.1994) vëllait të paditëses Jovan Xhaçka.
21.1. Të njëjtin qëndrim ka mbajtur dhe Gjykata e Apelit Tiranë që ka aratuar në të
njëjtën mënyrë me gjykatën e rrethit, pa i dhënë përgjigje pretendimeve të palës paditëse dhe
pa vlerësuar vlefshmërinë e kontratës së dhurimit, në kuptim të faktit nëse dhuruesi Nuni
Joxhe ka disponuar të drejta që i ka patur në momentin e lidhjes së kontratës. Gjykatat nuk
kanë hetuar nëse prona ka qenë apo jo pasuri bashkëshortore dhe më pas të vinin në diskutim
nëse dhurimi është bërë apo jo me pëlqimin e Aleksandra Joxhe, nënës së palëve ndërgjyqëse
(konform nenit 79§1 të Kodit Civil). Ato kanë marrë në analizë vlefshmërinë e kontratës së
dhurimit vetëm në kuptim të formës dhe jo të kuptim të përmbajtjes së saj.
22. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 472 të Kodit të Procedurës
Civile, ka në kompetencë të shqyrtojë problemet që kanë të bëjnë me mosrespektimin ose
zbatimin e gabuar të ligjit material e procedural, por pa bërë një rivlerësim të provave.
Gjykata e Lartë mund ta bëjë dhe vetë direkt aplikimin e drejtë të ligjit, por, për sa kohë ky
trajtim ligjor duhet të bëhet në harmoni me provat dhe aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore,
vlerësohet se në çështjen në gjykim është i domosdoshëm një hetim më i plotë nga ana e
1
Sipas të dhënave të pasurisë, origjina e rregjistrimit mban datën 27.02.1959 (shih fq.9 të dosjes gjyqësore). Bashkëshortët
kanë lidhur martesë në 1948 (shih fq.11 të dosjes).
213
nr.2819, datë 27.11.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.2298, datë
12.03.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
24. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë për të garantuar një proces të rregullt ligjor, në
mbështetje të nenit 486 të Kodit të Procedurës Civile, duke mbajtur parasysh konkluzionet e
mësipërme të këtij vendimi, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë
dhe sqarojë të gjitha rrethanat që lidhen me: (i) mënyrën e vënies së pasurisë së pretenduar
(shtëpisë së dhuruar); (ii) vlerësimin nëse prona ka qenë në pronësi të dy bashkëshortëve,
prindër të palëve ndërgjyqëse, Nuni Joxhe dhe Aleksandra Joxhe referuar ligjit të kohës; e në
vijim (iii) vlefshmërinë e kontratës së dhurimit nga Nuni Joxhe tek Jovan Joxhe, duke hetuar
mbi dijeninë apo jo të Aleksandra Joxhe (nënës) për dhurimin dhe duke vënë në diskutim
nëse dhurimi është kryer apo jo me pëlqimin e saj. Në varësi të këtyre rrethanave, gjykata do
të ezaurojë pretendimet e palëve dhe konkludojë nëse pasuria e pretenduar është pasuri
trashëgimore që mbahet/posedohet nga pala e paditur në mënyrë të pa të drejtë.
24.1. Në rigjykim, gjykata duhet të mbajë në vëmendje se, për t’iu dhënë zgjidhje
problemeve të mësipërme, në respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që
rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
(neni 16).
përputhje me ligjin, të paraqesin aktet apo dokumentacionin e nevojshëm që provojnë faktet
mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
dalin gjatë rigjykimit dhe shqyrtimi sa më i plotë i provave që do të paraqesin palët, do të
lejojnë gjykatën që, në përputhje me kërkesat e ligjit procedural e atij material, të mund të
arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/ç të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2819, datë 27.11.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.2298, datë 12.03.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 27.04.2016
214
Nr. 00-2016-1436 i Vendimit (142)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: FERIT MALELLARI

TË PADITUR: SHKËLQIM MYFTARAJ,
ADRIATIK SKËNDERASI
SHPËTIM REXHOLLARI,
RITA HALILI
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur për dorëzimin e sendit
(sipas pjesëve përkatëse).
Detyrimin e palës së paditur të shpërblejë për përdorimin e sendit
në vlerën 500.000 lekë për çdo të paditur
(125 muaj x 4.000 lekë/muaj-500.000 lekë).
Baza Ligjore: Neni 296 e vijues, 698 e vijues, të Kodit Civil,
Neni 153, 154, 154/a dhe 156, të Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.542, datë 25.06.2012, ka

vendosur:
Pranimin e pjesërisht të padisë.
Detyrimin e të paditurve Shkëlqim Myftaraj, Adriatik Skënderasi, Shpëtim
Rexhollari, Rita Halili të njohin pronar, t’i lirojnë dhe t’i dorëzojnë paditësit
Ferit Adem Malellari sipërfaqet e zëna në objektin “ish-kampi i pionierëve,
mencë-kuzhinë”, i ndodhur në lagjen nr.1, në Pogradec, Rruga “Dëshmorët e
Pojskës”, pasuri me nr.3/150, Zona Kadastrale nr.8581, me kufizimet e
përcaktuara në certifikatën për vërtetim pronësie datë 06.09.2006, përkatësisht
76.7 m2, nga të cilat të shfrytëzueshme 60.8 m2/67.8 m2, nga të cilat të
shfrytëzueshme 51.7 m2 / 37.6 m2 nga të cilat të shfrytëzueshme 27.3 m2 / 72
m2, nga të cilat të shfrytëzueshme 57.6 m2.
Detyrimin e të paditurve Shkëlqim Myftaraj, Adriatik Skënderasi, Shpëtim
Rexhollari, Rita Halili t’i paguajnë paditësit Ferit Adem Malellari secili
shumën 367.500 lekë (Treqind e gjashtëdhjetë e shtatë mijë e pesë qind) si
shpërblim për përdorimin e objektit “ish-kampi i pionierëve, mencë-kuzhinë”.
215
Raporti i ekspertimit datë 02.02.2012 (6 fletë) dhe planimetritë e shkallës
1:100 dhe 1:150 (5 fletë) të përgatitura nga eksperti në fushën e ndërtimit
Bajram Balliu janë pjesë përbërëse dhe i bashkëlidhen këtij vendimi.
Urdhërohet kryesekretaria që me marrjen formë t’i dërgojë Zyrës Vendore të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Pogradec një kopje të këtij vendimi për
të bërë veprimet përkatëse.
Shpenzimet gjyqësore në masën 173.000 lekë iu ngarkohen të paditurve në
pjesë të barabarta.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.687, datë 23.11.2012, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.542, datë 25.06.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Pogradec.
Shpenzimet gjyqësore për përfaqësimin e paditësit me avokat në gjykimin në
apel, në shumën 45.000 lekë, u ngarkohen solidarisht të paditurve.
Kundër vendimit nr.687, datë 23.11.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë, në bazë të

nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala e paditur Shkëlqim
Myftaraj, Adriatik Skënderasi, Shpëtim Rexhollari, e cila në mbështetje të nenit 485/d, të
Kodit të Procedurës Civile, kërkon ndryshimin e vendimit nr.687, datë 23.11.2012, të
Gjykatës së Apelit Korçë dhe të vendimit nr.542, datë 25.06.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Pogradec, duke vendosur pranimin e kërkesëpadisë, duke parashtruar ndër të tjera
se:
- Ky vendim është i padrejtë, i njëanshëm dhe i pambështetur në ligj.
- Ne të padituri provuam se paditësi Ferit Malellari nuk është pronar i ligjshëm i
objektit me nr.pasurie 3/150, me sipërfaqe 203 m2. Paditësi nuk gëzon tapi të vjetër
të rregullt. Paditësi nuk është në listën e 6 ish pronarëve të kampit të pionierit të
shpronësuar në 1957.
- Gjatë gjykimit u vërtetua se origjina e pronës së paditësit vjen nga një shitje e
paligjshme e bërë nga B.S.P.SH në mënyrë të njëanshme, ku paditësi është një blerës
i thjeshtë dhe i paligjshëm. Ish kampi i pionierëve ka qenë pronë shtetërore dhe
asnjëherë në pronësi të sindikatave. Sindikatat kanë administruar këto pasuri, por
nuk kanë qenë pronare të tyre, sepse u mungonte e drejta e tjetërsimit dhe kjo e bën
aktin e shitjes të pavlefshëm.
- Gjykata në mënyrë të padrejtë dhe pabazuar, e njohu të drejtë aktin e shitjes. Gjykata
Kushtetuese me vendimin nr.31, datë 18.06.2010 riktheu ligjin 8340/1 datë
06.05.1998, duke shfuqizuar ligjin nr.10159, datë 15.10.2009 “Për shfuqizimin e
ligjit nr.8340/1 datë 06.05.1998 “Për rregullimin pasojave që kanë rrjedhur nga
dekreti nr.204, datë 05.06.1992...”.
- Qëllimisht këtij vendimi i është bërë një interpretim i gabuar nga gjykata në favor të
palës paditëse, nga njëra anë gjykata pranon se ky është ligj legalizues me efekte
retroaktive, por vetëm pjesërisht, pasi Gjykata Kushtetuese e ka quajtur të drejt ligjin
në tërësi. B.S.P.SH. (duke falsifikuar aktmarrëveshjen e pjesëtimit vullnetar të
pasurisë, ku pas “kampi i Pogradecit” është shtuar “... kampi i pionierëve me gjithë
territorin ...”, shiti këto godina duke mos qenë pronare, pa dijeninë e K.S.SH si
bashkë administruese dhe kur ne kishim 4 vjet që banonim aty dhe me shpenzimet
tona kishim adaptuar këto godina.
- Ne kemi hyrë në këto godina (i) me autorizime nga Këshillat popullorë të lagjeve, që
gjykata me të padrejtë i ka quajtur të pavlefshëm duke kapërcyer kompetencat, pasi
ka marrë atributet e një gjykate administrative; (ii) me vendim të Komitetit Pluralist
216
të qytetit nr.129, datë 10.04.1991; (iii) me vendim të Entit të Banesave Pogradec; (iv)
kemi lidhur kontratë qiraje me K.S.SH., duke filluar qiraja që nga viti 1991.
- Gjykata e quan të pavlefshme kontratën e qirasë, pasi këto ambiente nuk janë banesë,
ndërkohë që në aktin e ekspertimin vlerën e qirasë e bën vlerësimin si banesë.
- Gjykata e apelit në vendim thotë se paditësi është pronar i 1403 m2, kur paditësi
kërkon 203 m2 dhe gjykata e rrethit i ligjëron 303 m2 sipas matjeve të ekspertit.
- Konfederata e Sindikatave të Shqipërisë duhet të ishte person i tretë në gjykim dhe ne
e kërkuam, por nuk u pranua nga gjykata e rrethit, kur për 8 vjet ka vjelë qiranë e
ambienteve ky banojmë. Po ashtu duhej të thirrej si person i tretë, Shpëtim Manellari
që ka pretendime për 100 m2 të tepërt të nxjerrë nga akti i ekspertimit.
- Për shpërblimin e përdorimit të sendit është e pabazuar sepse paditësi nuk është
blerës i ligjshëm, godina është në pronësi të shtetit, kemi shpenzuar miliona në
adaptimin e godinave, kemi hyrë me akte të rregullta, gëzojmë statusin “të pastrehë”.
Gjykatat në të gjitha gjykimet e zhvilluara nuk i ka dhënë asnjë të drejtë ish-pronarit,
nga 52 familje të ish-kampit të pionierëve asnjë familje nuk ka paguar asnjë qindarkë.
- Ekspertimi është i padrejtë sepse ka shtuar sipërfaqen në 303 m2, kur paditësi ka
kërkuar 203 m2 dhe gjykata nuk e morën parasysh këtë pretendim tonin. Gjykata
rrëzoi kërkesën tonë për t’u caktuar ekspert tjetër për vlerësimin e punimeve të bëra
nga ana jonë.

VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Ferit Malellari
është pronar i pasurisë me nr.3/150 me sipërfaqe 203 m2, e ndodhur në qytetin e Pogradecit,
në Z.K. 8581 (rezulton i provuar me certifikatën për vërtetim të pronësisë datë 06.09.2006,
shoqëruar me hartën treguese).
2. Paditësi është bërë pronar i kësaj pasurie me kontratë dhurimi nr.2601 Rep, nr.1036
Kol, datë 02.11.1999, me anë të së cilës shtetasit Vait Adem Malellari dhe Neki Adem
Malellari (bashkëpronarë) ja dhurojnë paditësit 203 m2 e ndodhur tek “Ish-kampi i
pionierëve”, dhurim i cili është pranuar sipas skicës planimetrike dhe certifikatës së pronësisë
datë 16.10.1998, që i janë bashkëngjitur kësaj kontrate.
3. Paditësi i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi, duke pretenduar se të
paditurit e posedojnë sendin në mënyrë të paligjshme, duke mos e shpërblyer për përdorimin
e sendit dhe, secili nga të paditurit i ka cenuar atij të drejtat për gëzimin dhe posedimin e qetë
të sendit.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.542, datë 25.06.2012, ka
vendosur: “Pranimin e pjesërisht të padisë. Detyrimin e të paditurve Shkëlqim Myftaraj,
Adriatik Skënderasi, Shpëtim Rexhollari, Rita Halili të njohin pronar, t’i lirojnë dhe t’i
dorëzojnë paditësit Ferit Adem Malellari sipërfaqet e zëna në objektin “Ish-kampi i
pionierëve, mencë-kuzhinë”, i ndodhur në lagjen nr.1, në Pogradec, Rruga “Dëshmorët e
Pojskës”, pasuri me nr.3/150, Zona Kadastrale nr.8581, me kufizimet e përcaktuara në
certifikatën për vërtetim pronësie datë 06.09.2006, përkatësisht 76.7 m2, nga të cilat të
shfrytëzueshme 60.8 m2/67.8 m2, nga të cilat të shfrytëzueshme 51.7 m2 / 37.6 m2 nga të
cilat të shfrytëzueshme 27.3 m2 / 72 m2, nga të cilat të shfrytëzueshme 57.6 m2. Detyrimin e
të paditurve Shkëlqim Myftaraj, Adriatik Skënderasi, Shpëtim Rexhollari, Rita Halili t’i
217
paguajnë paditësit Ferit Adem Malellari secili shumën 367.500 lekë (Treqind e gjashtëdhjetë
e shtatë mijë e pesë qind) si shpërblim për përdorimin e objektit “Ish-kampi i pionierëve,
mencë-kuzhinë”...[...]”
4.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec arriti duke
arsyetuar (ndër të tjera) se: “...[...]...Paditësi Ferit Malellari legjitimohet në ngritjen e padisë
së rivendikimit, pasi është pronar i ligjshëm i sendit të pretenduar, fakt i provuar me
kontratën për fitimin e pronësisë, kontratë shitblerje në favor të dhuruesve Vait dhe Neki
Malellari dhe, në vijim, kontratë dhurimi nga këta të fundit në favor të paditësit përshkruajnë
dhe përcaktojnë qartë të gjithë rrjedhën dhe origjinën e pronës....[...]...Të paditurit Shkëlqim
Myftaraj, Adriatik Skënderasi, Shpëtim Rexhollari, Rita Halili janë posedues të paligjshëm të
sendit sipas pjesëve takuese, përderisa nuk gëzojnë të drejtën e pronësisë së sipërfaqes së
poseduar, si dhe asnjë tagër tjetër përdorimi ose gëzimi të dhënë konfrom legjislacionit....
[...]...Fakti që ata kanë përfituar statusin e personit/familjes së pastrehë (i padituri Shkëlqim
Myftaraj edhe statusin e të dënuarit politik), kjo nuk i legjitimon asnjërin prej tyre të marrë,
të vazhdojë të posedojë një objekt të caktuar pa vullnetin e lirë të pronarit ...[...]...Fakti që të
paditurit kanë pasur një autorizim për banim, kjo nuk i pajis ata me një tagër të ligjshëm
posedimi, këto akte të sjella si prova shkresore janë akte absolutisht të pavlefshme për shkak
të aspektit formal, janë lëshuar nga “Komiteti Ekzekutiv i Përkohshëm Pluralist” ndërsa në
fund janë vulosur nga një organ tjetër, në një kohë kur veprimtaria e “Këshillave Popullorë
të Lagjeve” ka qenë e pezulluar me ligjin nr.7500, datë 06.07.1991...[...]...Fakti që të
paditurit kanë lidhur kontrata qiraje në mars të viti 1998 me subjektin Konfederata e
Sindikatave të Shqipërisë, duke i paguar edhe një vlerë për përdorimin e këtij sendi nga viti
1991 e në vazhdim, nuk i bën ata posedues të ligjshëm. Ky subjekt qiradhënës nuk ka pasur
asnjë tagër për të gëzuar, disponuar dhe poseduar (d.m.th as të jepte me qira), përderisa pas
pjesëtimit vullnetar me subjektet e tjera sindikale ky objekt nuk ishte më në pronësi shtetërore
...[...]...Gjykata vlerëson se posedimi i të paditurve nga muaji janar 2001 e në vazhdim (kur
paditësi është bërë për efekt të legjislacionit shqiptar pronar me një veprim juridik të
vlefshëm dhe të transkriptuar në regjistrat e Z.V.R.P. Paluajtshme dhe ata janë njoftuar për
lirimin e sendit është posedim me keqbesim dhe, për pasojë, ata janë të detyruar ta
shpërblejnë paditësin për gëzimin e sendit dhe përdorimin e tij si banesë sipas pjesëve
përkatëse....[...]...Lidhur me pagesën e investimeve të kryera nga të paditurit, Gjykata
vlerëson se nuk mund të shprehet, përderisa nuk janë objekt të këtij gjykimi me padi apo
kundërpadi ...[...]”
5. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.687, datë 23.11.2012, ka vendosur:
Pogradec. Shpenzimet gjyqësore për përfaqësimin e paditësit me avokat në gjykimin në apel,
në shumën 45.000 lekë, u ngarkohen solidarisht të paditurve.”
5.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Apelit Korçë arriti duke arsyetuar në të
njëjtën mënyrë si Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec.
6. Kundër vendimit nr.687, datë 23.11.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë, në bazë të
nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala e paditur Shkëlqim
Myftaraj, Adriatik Skënderasi, Shpëtim Rexhollari, e cila në mbështetje të nenit 485/d, të
Kodit të Procedurës Civile, kërkon ndryshimin e vendimit nr.687, datë 23.11.2012, të
Gjykatës së Apelit Korçë dhe të vendimit nr.542, datë 25.06.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Pogradec, duke vendosur pranimin e kërkesëpadisë.
7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit Civil, në të cilat është
parashikuar:
218
7.3 Neni 468 i K.Pr.Civile: “Gjykata e apelit kur konstaton se çështja nuk hyn në
juridiksionin gjyqësor, si dhe kur padia nuk mund të ngrihej ose gjykimi nuk
mund të vazhdonte, prish vendimin edhe vendos vetë pushimin e gjykimit të
çështjes.”
7.4 Neni 296 i Kodit Civil: “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar
sendin e tij nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo
bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai t’u dorëzohet gjithë
bashkëpronarëve.”

dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs arrin në përfundimin se
vendimi nr.687, datë 23.11.2012, i Gjykatës së Apelit Korçë është rrjedhojë e mosrespektimit
të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim po pranë
kësaj gjykate.
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i gjykatës së apelit është marrë
në mungesë të kryerjes së një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, sa kohë që prej saj nuk është
arritur të identifikohen e cilësohen qartë rrethanat faktike të nevojshme për zgjidhjen e drejtë
të çështjes në themel.
pronari, i cili ka humbur posedimin ndaj poseduesit jo pronar (padia e rivendikimit). Për t’u
10.1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në gjykime të këtij lloji sqarimi i
titullit të pronësisë të paditësit mbi sendin që kërkohet të lirohet e dorëzohet, aq më tepër kur
ai kundërshtohet nga ana e paditur, ka vlerë thelbësore. Prova e titullit të pronësisë është
shumë e rëndësishme në një proces me kërkim lirimin dhe dorëzimin e sendit, pasi fillimisht
duhet proceduar me njohjen e titullit të pronësisë dhe pastaj me detyrimin e poseduesit të
paligjshëm për lirimin dhe dorëzimin e sendit. Në këto kushte, gjykata duhet të bëjë një hetim
thelbësor mbi ekzistencën, vlefshmërinë dhe relevancën e titullit të paditësit mbi sendin
(probatio diabolica). Këto prova duhet të paraqiten në gjykim nga paditësi, i cili duhet të
provojë titullin e pronësisë mbi sendin me anë të fitimit me titull origjinar, apo të prejardhur.
1
219
10.2. Në gjykimin e padisë së rivendikimit, sikurse u parashtrua ut supra, sqarimi i
titullit të pronësisë përbën domosdoshmëri në pranueshmërinë ose jo të saj. Të provuarit e
titullit të pronësisë nga ana e paditësit apo nga ana e të paditurit është conditio sine qua non
në pranueshmërinë ose jo të padisë së rivendikimit.
10.3. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se titulli i pronësisë që paditësi mban
mbi pronën objekt gjykimi për të cilën ai pretendon se posedohet në mënyrë të paligjshme
nga të paditurit, e legjitimon këtë palë të ngrejë padinë e rivendikimit, si nga pikëpamja
procedurale ashtu dhe nga ajo materiale.
10.4. Ky Kolegj çmon se në procesin gjyqësor të kësaj natyre, gjykata duhet të
zhvillojë një gjykim themeli lidhur me titullin e pronësisë duke ndryshuar apo shfuqizuar
titujt e pronësisë, si dhe duke zgjidhur në themel këtë konflikt që është një konflikt pronësie.
Në këto gjykime të mundshme nuk mund të përjashtohet parimi fortissima evidence, apo
nervus probanti.[1]
11. Në analizë të akteve të dosjes gjyqësore ka rezultuar se paditësi është bërë pronar i
kësaj pasurie me kontratë dhurimi nr.2601 Rep, nr.1036 Kol, datë 02.11.1999, me anë të së
cilës shtetasit Vait Adem Malellari dhe Neki Adem Malellari (bashkëpronarë) i dhurojnë
paditësit 203 m2 e ndodhur tek “Ish-kampi i pionierëve”. Në të njëjtën kohë kjo pasuri, e ka
prejardhjen nga kontrata e shitblerjes datë 03.11.1995, lidhur ndërmjet Bashkimit të
Sindikatave të Pavarura të Shqipërisë me cilësinë e shitësit dhe blerësve Vait Adem Malellari
dhe Neki Adem Malellari.
12. Kolegji Civil vëren se me Dekretin nr.204, datë 05.06.1992 të Presidentit të
Republikës, pasuritë në administrim të sindikatave dhe që i shërbenin veprimtarisë sindikale
dhe edukimit profesional e sindikal të punonjësve, kalonin në pronësi të tyre. Dekreti
nr.204/1992, ka qenë i qartë në disponimin e tij, pra kalimin në pronësi të sindikatave të gjithë
pasurisë së luajtshme dhe të paluajtshme që shërbente për veprimtarinë sindikale dhe edukimin
profesional e sindikal të punonjësve. Megjithëse ligji nr.8340/1, datë 06.05.1998 nuk e miratoi
në mënyrë të shprehur këtë dekret, ai rregulloi, përsa ishte e mundur, pasojat e ardhura prej tij.
12.1. Ligji nr.8340/1, datë 06.05.1998 në nenin 4 parashikon: “Pasuria e paluajtshme
e përfituar nga sindikatat në bazë të këtij ligji nuk mund të tjetërsohet deri më 31.12.2020”.
Qëllimi i ligjvënësit ka qenë mbrojtja e interesave të punonjësve, duke dashur të ruajë
destinacionin fillestar të këtyre pasurive në funksion të veprimtarisë sindikaliste. Për më
tepër, dhe vetë ligji nr.8340/1, datë 6.5.1998 në nenin 6, parashikon se sindikatat, në
administrimin e pasurive, duhet të respektojnë objektivin e veprimtarisë sindikaliste.[2]
vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se vendimi
nr.687, datë 23.11.2012, i Gjykatës së Apelit Korçë është i paargumentuar.
13.1. Gjykatat e faktit pavarësisht pretendimit të vazhdueshëm të palës së paditur mbi
parashikimet ligjore të ligjit nr.8340/1, datë 6.5.1998, kanë dhënë vetëm një përsëritje (ad
verbatim) të arsyetimit të vendimit të Gjykatës Kushtetuese, duke anashkaluar analizën
ligjore mbi provat shkresore të administruara, si dhe vlerën provuese të tyre mbi faktet e
paraqitura nga ana tyre. Kjo gjykatë nuk ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave
(neni 126), po kështu nuk ka respektuar kërkesat e pikës 1 dhe 2 të nenit 310/II të Kodit të
Procedurës Civile.
14. Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së lartë vlerëson se në mbështetje të nenit
472 të Kodit të Procedurës Civile, ky kolegj ka në kompetencë të shqyrtojë problemet që
kanë të bëjnë me mosrespektimin ose zbatimin e gabuar të ligjit material e procedural, por pa
1
[] Prova më e fortë apo argumenti, prova më bindëse, vendimtare, kryesore.
2
[] Vendimi nr.31/2010, i Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë.
220
bërë një rivlerësim të provave në të kundërt me atë që kanë bërë gjykatat e hallkave më të
ulëta.[3]
të plotë nga ana e Gjykatës së Apelit Korçë.
Apelit Korçë duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër
trup gjykues.
mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, Gjykata e Apelit Korçë,
duhet të përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë me
argumente ligjore sqarimin plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me gjykimin e çështjes e
që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi, me natyrën juridike të
saj.
15.2. Në rigjykim, Gjykata e Apelit Korçë, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të
(neni 16).
15.4. Në rigjykimin e çështjes Gjykata e Apelit Korçë duhet të sqarojë të gjitha
gjatë rigjykimit, do të lejojnë Gjykatën e Apelit Korçë që, në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.687, datë 23.11.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe
Tiranë, më 27.04.2016
3
221
Nr. 00-2016-1438 i Vendimit (143)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: KOL STOJANI

I PADITUR: DILA GJONI
OBJEKTI:
Kthimin e sipërfaqes se tokës prej 3500 m2
dhe zhdëmtimin e dëmit.
Baza Ligjore: Neni 296 i Kodit Civil
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me vendim nr.229/219, datë 09.02.2012, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë-padisë së paditësit Kol Stojani, si të pabazuar në prova e
në ligj.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendim nr.460, datë 22.02.2013, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.229/219, datë 09.02.2012, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Kurbin.
Kundër vendimit nr.460, datë 22.02.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë

të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala paditëse Kol
Stojani, e cila në mbështetje të nenit 485/d, të Kodit të Procedurës Civile, kërkon ndryshimin
e vendimit nr.460, datë 22.02.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.229/219,
datë 09.02.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin, duke vendosur pranimin e
kërkesëpadisë, duke parashtruar ndër të tjera se:
- Gjykatat padrejtësisht i referohen vendimit nr.1346, datë 06.07.2010 të Gjykatës së
Apelit Tiranë duke konstatuar se ndodhemi përpara “gjësë së gjykuar”.
- Në kuptimin formal juridik dhe material nuk kemi të bëjmë me gjë të gjykuar pasi
ndryshon objekti i mosmarrëveshjes ndërsa ekzistenca e të njëjtave palë nuk ka lidhje
me gjënë e gjykuar siç mundohet të arsyetojnë gjykatat pa sens logjik dhe juridik.
- Gjykatat arsyetojnë në mënyrë të njëanshme, pasi e vërteta është se me vendimin
nr.1346, datë 06.07.2010, të Gjykatës së Apelit Tiranë në fakt ka gjykuar një çështje
të gjykuar një herë dhe konkretisht me vendimin nr.437, datë 07.10.2005.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin ku në çështje civile me paditës Kol Stojani dhe i
paditur Mhill Gjoni bashkëshort i të paditurës Dila Gjoni për pronën e përbashkët
222
nr.46/1/1, ka vendosur pushimin e cenimit në pronësi kthimi e sipërfaqes prej 5.000
m2 nga ana e të paditur Mhill Gjoni.
- Gjykatat e apelit në vendimin e saj nr.1346, datë 06.07.2010, qëllimisht i shmanget
këtij vendimi, që të cilën bën dhe gjykata me vendimin nr.460, datë 22.02.2013.
- Gjykata ka vepruar në kundërshtim me nenin 296 të K.Civil, pasi unë jam pronar i
ligjshëm i tokës prej 5.000 m2 që vërtetohet nga certifikata e pronësisë, duke pasur
legjitimitet aktiv dhe gjykatat më mohojnë të drejtën e pronësisë të mbrojtur nga
Kushtetuta.
- Pra gjykata ka shkelur dhe një nga ligjet fondamentalë që ka të bëjë me të drejtat e
njeriut dhe që përcaktohet qartë edhe në aktet ndërkombëtare.
- Gjykata i shmanget pikërisht këtij detyrimi ligjorë që përbën zgjidhjen material të
çështjes dhe vepron në kundërshtim edhe me dispozitat ligjore që i referohet për
arsye se unë padinë e kam të bazuar plotësisht në prova dhe në ligje, ndërsa vendimi
nuk është i bazuar në prova dhe në ligje.
- Gjykata shprehet në mënyrë të njëanshme dhe kontradiktore në lidhje me aktin e
ekspertimit duke arsyetuar se nuk është i detyrueshëm për gjykatën mendimi i
eksperteve, por merret në harmoni me provat tjera edhe këtu gjykata gabon dhe nuk
zbaton detyrimin ligjore që kur merret vendimi kundër me mendimin e ekspertit duhet
arsyetuar ky vendim në rastin konkret mungon ky arsyetim duke vepruar në
kundërshtim me nenin 224 e vijues të K.Pr.Civile, madje nuk i ka vlerësuar në
harmoni provat për arsye se janë kryer dhe pese akte të tjera ekspertimi të
administruar në dosje, çka përbën një shkelje tjetër të rëndë të gjykatës.
- Bazuar sa më sipër vendimet objekt rekursi janë në kundërshtim të hapur me objektin
e mosmarrëveshjes, me sipërfaqen e pronës konkrete dhe me rrethanat që lidhen me
të, pasi ne nuk jemi në kushtet e gjësë së gjykuar.
- Gjykatat kanë dhënë vendime të padrejta në vendimet objekt rekursi, të njëanshëm në
kundërshtim të hapur me çfarë është vërtetuar dhe provuar gjatë procesit gjyqësor
duke vepruar në kundërshtim me nenin 6, 8, 12, 29, të K.Pr.Civile.
- Gjatë shqyrtimit gjyqësor rezultoi e provuar se padia e ngritur nga paditësi është
plotësisht e bazuar në prova dhe në ligje qoftë nga ana procedurale dhe substanciale.
- Çështja është në juridiksion të plotë të gjykatës qoftë nga ana procedurale ashtu dhe
nga ana lëndore.
- Paditësi është pronar i ligjshëm i një sipërfaqe toke prej 5.000 m2, ka legjitimitet
aktiv dhe ka të drejtë që në zbatim të nenit 296 të K.Civil të ngrejë padinë e
rivendikimit nga çdo posedues i paligjshëm në këtë pronësi, fakt që provohet nga
titulli i pronësisë.

VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se paditësi në proces, Kol
Stojani të jetë pronar i një sipërfaqe toke prej 5000 m2 në Zonën Kadastrale 1768, nr.Pasurie
46/2/1, e cila ka këto kufizime: V-46/1/1; L- Kanal; J- 46/3/1; P- Kanal. Këto të dhëna
pasqyrohen në certifikatën e pronësisë së lëshuar nga Z.R.P.P. Kurbin me datë 03.11.2000.
2. E paditura Dila Gjoni rezulton të jetë pronare e një sipërfaqe toke prej 1200 m2 në
Zonën Kadastrale 1768; nr.pasurie 46/1/1, sipas certifikatës së pronësisë së lëshuar nga
223
Z.R.P.P Kurbin me datë 05.11.2009, pronë e cila ka këto kufizime; V-281; L-284/2; J-46/2/1;
P-265/2.
3. Paditësi Kol Stojani me pretendimin se e paditura Dila Gjoni ka futur mjete
punuese dhe ka punuar një sipërfaqe prej 3500 m2 duke e zhveshur nga posedimi i është
drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin me kërkesë padinë objekt gjykimi.
4. Pala e paditur Dila Gjoni duke prapësuar, ka parashtruar faktin se mosmarrëveshja
objekt gjykimi është zgjidhur me vendim gjyqësor të formës së prerë, konkretisht vendimin
nr.1346, datë 06.07.2010, të Gjykatës së Apelit Tiranë, duke qenë para “gjësë së gjykuar”
dhe për rrjedhojë, ka kërkuar rrëzimin e kërkesë padisë.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin me vendim nr.229/219, datë 09.02.2012, ka
vendosur: “Rrëzimin e kërkesë-padisë së paditësit Kol Stojani, si të pabazuar në prova e në
ligj.”
5.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin arriti duke
arsyetuar (ndër të tjera) se: “...[...]...Lidhur me këtë çështje Gjykata e Shkallës së Parë
Kurbin me vendimin nr.1066/908, datë 04.12.2008 ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesëpadisë
së paditëses Dila Gjoni. Kundër këtij vendimi është bërë ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë,
e cila pasi e ka shqyrtuar çështjen në tërësi dhe ka kryer një hetim gjyqësor të gjithanshëm si
dhe bazuar edhe në aktin ekspertimit datë 16.03.2010 nga grupi i eksperteve të caktuar prej
saj në vendimin e saj nr.1346, datë 06.07.2010 ka vendosur: “Ndryshimin e vendimit
nr.1066/908, datë 04.12.2008, të Gjykatës së Shkallës së Parë Kurbin. Pranimin e padisë së
paditëses Dila Gjoni duke detyruar palën e paditur Kol Stojani të lirojë dhe dorëzojë
sipërfaqen e truallit prej 2822.8 m2. Ky vendim ka marrë formë të prerë dhe si i tillë është
vënë në ekzekutim në bazë të urdhrit të ekzekutimit të lëshuar me vendimin nr.702-592, datë
20.09.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Kurbin...[...]...Gjykata e Apelit e ka zgjidhur
konfliktin ndërmjet palëve për sipërfaqen prej 2822.8 m2, e cila ndodhet pikërisht në zonën
kadastrale 1768 dhe vërtetohet se persa i përket pasurisë me nr.46/2/1 në pronësi të paditësit
Kol Stojani dhe pasurisë nr.46/1/1 në pronësi të zonjës Dila Gjoni dhe provohet se ka një
mbivendosje prej 2822.2 m2 që paditësi Kol Stojani i ka zënë të paditurës Dila Gjoni. Gjatë
shqyrtimit gjyqësor duke analizuar në tërësi të gjitha provat, si dhe pretendimet të dy palëve
çmon se ndodhemi përpara një marrëdhënie në konflikt, e cila ka marrë zgjidhje me vendim
të formës së prerë nr.1346, datë 06.07.2010 dhe në kuptim të së drejtës përbën “gjënë e
gjykuar” pasi ndodhemi përpara një marrëdhënie juridike-civile me “të njëjtat palë” - “të
njëjtin objekt” - “të njëjtin shkak ligjor”. Pretendimi i palës paditëse se nuk është e njëjta
pasuri pasi prona ka kufij të tjerë dhe për pasojë është pasuri tjetër nuk qëndron, pasi
pasuria objekt konflikti ndodhet në të njëjtën zonë kadastrale dhe kufijtë janë të caktuar në
aktin e ekspertimit të grupit të eksperteve të caktuar nga Gjykata e Apelit. Akti i ekspertimit
datë 16.03.2010 i ka të caktuar qartë kufijtë e pronësive të dy palëve ndërgjyqëse dhe është
çmuar nga Gjykata e Apelit në tërësi me provat e tjera duke e çuar në konkluzionin se
Vendimi nr.1066/908, datë 04.12.2008 i Gjykatës së shkallës së Parë Kurbin duhej ndryshuar
dhe duhej pranuar kërkesë-padia e Dila Gjonit. Lidhur me çmuarjen si provë të aktit të
ekspertimit të kryer në këtë gjykim nga eksperti Abdi Llozhi. Gjykata bazuar në nenin 224/b,
të K.Pr.Civile nuk e konsideron të detyrueshëm mendimin e ekspertit duke marrë parasysh
çmuarjen në harmoni të të gjitha provave për arsye se gjykata vëren se gjendemi përpara një
“Vendimi të formës së prerë” të dhënë nga Gjykata e Apelit, i cili nuk mund të goditet përveç
mjeteve të jashtëzakonshme të goditjes së vendimeve të formës së prerë siç është “Kërkesa
për Rishikim”...[...]”
6. Gjykata e Apelit Tiranë me vendim nr.460, datë 22.02.2013, ka vendosur: “Lënien
në fuqi të vendimit civil nr.229/219, datë 09.02.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kurbin.”
224
6.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Apelit Tiranë arriti duke arsyetuar në të
njëjtën mënyrë, si Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin.
7. Kundër vendimit nr.460, datë 22.02.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë të
nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala paditëse Kol Stojani, e cila
në mbështetje të nenit 485/d, të Kodit të Procedurës Civile, kërkon ndryshimin e vendimit
nr.460, datë 22.02.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.229/219, datë
09.02.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin, duke vendosur pranimin e
kërkesëpadisë.
8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe Kodit Civil në të cilat është

parashikuar:
8.3 Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga
palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore. Gjykata çmon provat që
ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga
shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.
8.5 Neni 451/a: “Vendimi që ka marrë formë të prerë është i detyrueshëm për
palët, për trashëgimtarët e tyre, për personat që heqin të drejta nga palët, për
gjykatën që ka dhënë vendimin dhe për të gjitha gjykatat dhe institucionet e
tjera. Vendimi që ka marrë formë të prerë ka fuqi vetëm për çka është vendosur
midis po atyre palëve, për të njëjtin objekt dhe për të njëjtin shkak. Një konflikt
që është zgjidhur me vendim të formës së prerë nuk mund të gjykohet përsëri,
përveç kur ligji parashikon ndryshe.”
8.6 Neni 296 i Kodit Civil: “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar
sendin e tij nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo
bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai t’u dorëzohet gjithë
bashkëpronarëve.”

vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs arrin në përfundimin se
vendimi nr.460, datë 22.02.2013, i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e mosrespektimit
të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim po pranë
kësaj gjykate.
225
pronari, i cili ka humbur posedimin ndaj poseduesit jo pronar (padia e rivendikimit). Për t’u
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se duke u nisur nga karakteristikat dhe
veçoritë e këtij gjykimi, gjykatat e faktit pa identifikuar shkakun ligjor (causa petendi) të saj,
kanë zgjidhur çështjen duke arsyetuar se ndodhemi përpara një marrëdhënie në konflikt, e
cila ka marrë zgjidhje me vendim të formës së prerë nr.1346, datë 06.07.2010 dhe, në kuptim
të së drejtës, përbën “gjë e gjykuar”.
11.1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se fuqia e gjësë së gjykuar, nëpërmjet një
vendimi gjyqësor të formës së prerë përcakton detyrueshmërinë dhe pakundërshtueshmërinë e
përmbajtjes së vendimit të themelit të dhënë nga gjykata, në atë proces, por edhe në gjykime
të tjera në të ardhmen. Referuar nenit 451/a, të Kodit të Procedurës Civile, elementet e gjësë
së gjykuar kanë të bëjnë me të njëjtat palë në gjykim, të njëjtin objekt dhe të njëjtin shkak të
padisë. Në mënyrë që të jemi para gjësë së gjykuar këta elementë duhet të jenë bashkërisht të
pranishëm, pasi mungesa qoftë dhe e njërit prej tyre do të sillte edhe mungesën e gjësë së
gjykuar.
11.2. Në kuptimin objektiv, gjëja e gjykuar qëndron në lidhje me të njëjtin objekt të
padisë dhe të njëjtin shkak ligjor (causa petendi) të saj. Në kuptimin subjektiv gjeja e gjykuar
qëndron në lidhje me faktin që ajo që është vënë në bisedim (kërkimet, pretendimet,
prapësimet), sipas parimit të kontradiktorialitetit dhe që është vendosur në gjykim me anë të
urdhërimeve të vendimit, është e detyrueshme vetëm ndërmjet palëve ndërgjyqëse në gjykim,
trashëgimtarët e tyre dhe personat që tërheqin të drejta nga palët. Pra, ndonëse vendimi duhet
të njihet dhe respektohet nga të gjithë, efektet e tij të detyrueshmërisë nuk mund të shtrihen
tek të tretet që nuk janë palë ndërgjyqëse.
11.3. Në rastin konkret, për sa është pranuar edhe nga gjykatat e faktit, Gjykata e
Apelit Tiranë me vendimin nr.1346, datë 06.07.2010, e ka zgjidhur konfliktin ndërmjet
palëve për sipërfaqen prej 2822.8 m2, ndërkohë që në kërkesëpadinë objekt gjykimi paditësi
Kol Stojani kërkon kthimin e sipërfaqes se tokës prej 3500 m2 dhe zhdëmtimin e dëmit. Ky
fakt përforcohet edhe nga përfundimet e ekspertit nëpërmjet aktit të ekspertimit, ku ka
arsyetuar se nuk jemi përpara të njëjtës sipërfaqe objekt konflikti.
11.4. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i gjykatës së apelit është
marrë në mungesë të kryerjes së një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, sa kohë që prej saj
nuk është arritur të identifikohen e cilësohen qartë rrethanat faktike të nevojshme për
zgjidhjen e drejtë të çështjes në themel.
12. Detyrimi kryesor i gjykatës sipas nenit 16 të Kodit të Procedurës Civile është
pikërisht zgjidhja e mosmarrëveshjes në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera që
janë në fuqi. Në këtë rast, për gjykatën është thelbësore të saktësojë atë që përbën arsyen e
vërtetë të ngritjes së padisë, “thelbin real të mosmarrëveshjes”, pra, identifikimin e qartë të
qëllimit që ka paditësi kur ka iniciuar procesin gjyqësor dhe ka investuar gjykatën me
kërkimet e tij.
1
226
12.1. Gjykata nëpërmjet një hetimi të plotë dhe të pavarur duhet të përcaktonte të
drejtën e pronësisë së palëve ndërgjyqëse (njohjen e kësaj të drejte), si dhe individualizimin e
sendit, apo një pjesë të tij, i cili posedohet faktikisht [1] në mënyrë të paligjshëm nga pala e
paditur (pa ndonjë shkak të ligjshëm) dhe do të dorëzohet në kuadër të ekzekutimit të
vendimit gjyqësor. Në rastin konkret, gjykatat e faktit kanë arritur në përfundime të
përgjithshme se bëhet fjalë për të njëjtën pasuri, por duke mos individualizuar sendin, apo një
pjesë të tij, i cili mund të posedohet faktikisht nga ana e palës së paditur Dila Gjoni.
13. Në të njëjtën kohë, gjykata duhet të verifikojë nëse ka kundërshti ndërmjet fakteve
të vërtetuar gjatë konstatimit dhe mendimit të ekspertit dhe fakteve të vërtetuara me ndihmën
e provave të tjera. Pra, në këtë rast gjykata duhet të verifikojë nëse mendimi i ekspertit
përputhet me provat e tjera. Në rastin në shqyrtim, ky proces nuk është realizuar nga ana e
gjykatave të faktit.
13.1. Gjykata duhej të kryente një akt tjetër ekspertimi nëpërmjet të cilit të verifikonte
dhe të evidentonte me argumente përcaktimin e sipërfaqes konkrete që pala paditëse
pretendon se posedohet në mënyrë të paligjshme nga ana e palës së paditur, si dhe
identifikimin e saj. Përfundimet e këtij akti ekspertimi duhet të përputhen me të gjitha provat
e tjera të shqyrtuar dhe të administruara në këtë proces gjyqësor.
13.2. Në këto kushte, Kolegji Civil çmon se në rishqyrtim Gjykata e Apelit Tiranë, me
qëllim zbatimin e drejtë të parashikimeve të neneve 296 e vijues të Kodit Civil mbi padinë e
rivendikimit, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor dhe të bazojë argumentimin e saj ligjor mbi
faktet që rezultojnë të provuara nga kryerja e një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm.
13.3. Në vijim të analizës së mësipërme, Kolegji Civil vlerëson se mosrespektimi nga
ana e gjykatave të faktit i ligjit procedural, e konkretisht nenit 14 të Kodit të Procedurës
Civile mbi kryerjen e një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, ka cenuar në thelb edhe
argumentueshmërinë e vendimit gjyqësor. Në vështrim edhe të jurisprudencës së konsoliduar
të Gjykatës Kushtetuese, Kolegji Civil ri-thekson domosdoshmërinë e arsyetimit të
vendimeve gjyqësore, si një garanci për procesin ligjor. Vendimi duhet të mbështetet vetëm
mbi faktet që janë paraqitur gjatë procesit gjyqësor dhe duhet të përmbajë bazën ligjore mbi
të cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe mënyrën e zgjidhjes së
mosmarrëveshjes.
13.4. Duke qenë se vendimi gjyqësor përbën në vetvete aktin procedural kryesor të të
gjithë procesit gjyqësor, i cili përmbledh dhe finalizon përfundimisht qëndrimin që mban
gjykata lidhur me çështjen në gjykim, arsyetimi i vendimit dhe bazueshmëria e tij tërësisht
mbi rrethanat që kanë rezultuar të provuara pas kryerjes së një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, përbëjnë elementë parësorë të një vendimi të drejtë.[2]
Apelit Tiranë duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër
trup gjykues.
mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, Gjykata e Apelit Tiranë,
duhet të përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë me
argumente ligjore sqarimin plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me gjykimin e çështjes e
që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi, me natyrën juridike të
saj.
1
[] Posedimi është një situatë fakti (fizike ose ekonomike), është sundim në fakt, sundim real e material i njeriut mbi sendin.
2
[] Vendimet nr.8, datë 16.03.2011; nr.23, datё 04.11.2008; nr.11, datë 02.04.2008, dhe nr.7, datë 09.03.2009, të Gjykatës
Kushtetuese.
227
14.2. Në rigjykim, Gjykata e Apelit Tiranë, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të
(neni 16).
14.4. Në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes dhe për sqarim të plotë të situatës
juridike të secilës palë ndërgjyqëse, pa paragjykuar zgjidhjen përfundimtare të çështjes,
gjykata, bazuar në nenin 224/a të Kodit të Procedurës Civile, për konstatimin dhe sqarimin e
fakteve, që kanë lidhje me mosmarrëveshjen në gjykim e për të cilat kërkohen njohuri të
posaçme nga fusha të tjera të shkencës, duhet të urdhërojë kryerjen e një akti të ri ekspertimi,
përfundimet e të cilit duhet të përputhen me të gjitha provat e tjera të shqyrtuar dhe të
administruara në këtë proces gjyqësor.
14.5. Në rigjykimin e çështjes Gjykata e Apelit Tiranë duhet të sqarojë të gjitha
gjatë rigjykimit, do të lejojnë Gjykatën e Apelit Tiranë që, në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.460, datë 22.02.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
Tiranë, më 27.04.2016
228
Nr. 00-2016-1822 i Vendimit (144)
VENDIM

në datën 28.04.2016 asistuar nga sekretare gjyqësore Fabiola Mulla shqyrtoi në seancë
gjyqësore çështjen civile me palë :
PADITËS: SUZANA SHABANI, (në mungesë)

I PADITUR: HAJDAR SHABANI, (në mungesë)
OBJEKTI:
Pjestim Pasurie Bashkëshortore (Faza e Parë)
Baza Ligjore: Neni 207 e vijues i Kodit Civil,
neni 369 e vijues i K.Pr.Civile
Gjykata e Shkallës së Parë Kurbin me vendimin nr.s’ka , datë 28.03.2012 ka

vendosur:
“Pezullimin e çështjes civile me nr.152-364 me palë paditëse Suzana Shabani ,
i paditur Hajdar Shabani, objekt pjesëtim pasurie.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Apelit
Tiranë brenda 5 ditëve”.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.615, datë 07.12.2012 ka vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.regjistri 125/364, datë 28.03.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur rekurs paditësja

Suzana Shabani (Dumo) e cila kërkon: “Prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kurbin dhe të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në
gjykatën e rrethit me tjetër trup gjykues”:

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; në mungesë të palëve
pjesëmarrëse; si shqyrtoi në tërësi çështjen,
229
VЁREN
Se, vendimi nr.615, datë 07.12.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi i
ndërmjetëm nr.s’ka, datë 28.03.2012, i Gjykatës së Shkallës së Parë Kurbin janë rrjedhojë e
zbatimit jo të drejtë të ligjit material e procedural civil e si të tillë do të prishen dhe çështja do
të kthehet për rishqyrtim në Gjykatën e Shkallës së Parë Kurbin, me tjetër trup gjykues.
A. RRETHANAT E FAKTIT
1. Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, nga aktet e dosjes gjyqësore i rezultojnë të pranuara
nga gjykatat e faktit rrethanat si vijon:
2. Paditësja ka qenë e martuar me paditësin dhe kanë një fëmijë madhor. Kjo martesë është
në procesin e gjykimit për zgjidhjen e saj, në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë. Përveç
zgjidhjes së martesës paditësja ka kërkuar të ndahet dhe pasuria bashkëshortore e fituar
gjatë gjithë martesës.
3. Gjatë martesës është krijuar një shoqëri “Suka” sh.a që merrej kryesisht me prodhimin
dhe shitjen e inerteve dhe ku administratore ka qenë paditësja.
4. Meqenëse martesa është në proces zgjidhje kërkohet që të bëhet ndarja e pasurisë së
përbashkët nga ½ pjesë secila, të cilat janë të parashtruara në kërkesë-padi.
5. Gjatë gjykimit meqenëse, një pjesë e pasurisë, truall, nyje inertesh është në konflikt
gjyqësor, pasi është kërkuar pavlefshmëria e kontratës së shitjes të kësaj prone datë
29.12.2006, pala e paditur ka kërkuar pezullimin e gjykimit.
Pasuria bashkëshortore përbëhet nga:
- tokë arë me sipërfaqe 3600 m2 e ndodhur në Fushë Milot ZK. 1677, pasuria me
nr.30/49
- Truall sipërfaqe 200m2 dhe ndërtesë 196 m2 me nr.pasurie 30/49/1 ZK Fushë
Milot.
- Sipërfaqe e toke prej 6600 m2 e ndodhur në Fushë Milot, ZK 1671
- Tokë arë me sipërfaqe 6350 m2, pasuria nr.17/2/1 YK 2581 Mal Milo
- Në fshatin Skuraj në pronësi të firmës “Suka” sh.p.k me administratore paditësen,
truall + nyje inertesh me sipërfaqe 600 m2 dhe ndërtesa 280 m2.
- Në ZK Mal i Bardhë një sipërfaqe 2280 m2, pasuria nr.44/25.
- Pasuria me nr.44/26, e përbërë nga një sipërfaqe toke prej 1890 m2.
- Para të depozituara në Bankën e Kursimeve Milot (sot Raiffeisen Bank) të
rrjedhura nga fitimi në shoqëri.
B. PROCEDURAT GJYQËSORE
6. Gjykata e Shkallës së Parë Kurbin me vendimin nr.125-364, datë 28.03.2012 ka

vendosur: “Pezullimin e çështjes civile me nr.152-364 me palë paditëse Suzana Shabani,
i paditur Hajdar Shabani, objekt pjesëtim pasurie.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Apelit Tiranë brenda 5
ditëve”.
7. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.615, datë 07.12.2012 ka vendosur: “Lënien
në fuqi të vendimit civil nr.regjistri 125/364, datë 28.03.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kurbin”.
8. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur rekurs paditësja Suzana
Shabani (Dumo) e cila kërkon: “Prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kurbin dhe të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në gjykatën e
rrethit me tjetër trup gjykues”: Në shkaqet e rekursit veçohen:
230
 Provat e paraqitura nga i padituri nuk na janë vënë në dispozicion as nga i padituri dhe
as nga gjykata:
 Gjykimi në Gjykatën e Apelit është zhvilluar në mungesë.
 Çështjet janë të pavarura nga njëra-tjetra, nuk gjen zbatim neni 297/a i K.Pr.C pasi
pjesëtimi i pasurisë nuk varet nga zgjidhja e çështjes për pavlefshmëri të veprimit
juridik.
 Pala e paditur që kërkoi pezullimin e gjykimit duhet ta kërkonte që në momentin e
ndarjes së çështjeve pra pa u shprehur gjykata me vendim për (pjesëtim pasurie) dhe
me vendim (pavlefshmëri veprimi juridik).
C. ARSYETIMI I GJYKATAVE
9. Gjykata e Shkallës së Parë Kurbin me vendimin nr.125-364, datë 28.03.2012 ndër të

tjera ka arsyetuar se: “... (omissis) … Pala paditëse e kundërshtoi pezullimin duke
pretenduar se për pronën që ishte në konflikt gjyqësor do të kërkonte heqjen dorë nga
pjesëtimi i kësaj pasurie si dhe pakësimin e objektit të padisë. Pjesëtimin e kësaj pasurie
do ta kërkonte mbasi të zgjidhej çështja e pavlefshmërisë së veprimit juridik të shitjes së
saj... kërkimi i palës së paditur për pezullimin e gjykimit të çështjes është i bazuar dhe i
mbështetur në prova dhe në ligj. Padia objekt gjykimi ka për objekt pjesëtimin e pasurisë
bashkëshortore dhe referuar nenit 370 të K.Pr.C, gjykata duhet të përcaktojë:
-të drejtën e bashkëpronësisë;
-pjesët takuese të bashkëpronësisë;
-sendet qe do ti nënshtrohen pjesëtimit;
meqenëse njeri nga sendet që do ti nënshtrohet pjesëtimit është në konflikt gjyqësor, jemi
përpara rasteve të parashikuara nga neni 297/a i K.Pr.C (çështja nuk mund të zgjidhet
para se të zgjidhet një çështje tjetër civile, penale ose administrative). Nuk mund të
pakësohet objekti i padisë duke hequr nga pjesëtimi një send i cili pretendohet se “është
pasuri e përbashkët e bashkëshortëve”, pasi në fund të fazës së parë gjykata duhet të
shprehet për lejimin e pjesëtimit të pasurisë duke përcaktuar rrethin e bashkëpjesëtarëve,
sendet që do të pjesëtohen si dhe pjesët takuese të tyre. Në rast se ky send nuk do ti
nënshtrohej pjesëtimit në të njëjtën kohë me sendet e tjera të luajtshme dhe të
paluajtshme pjesëtimi i pasurisë të përbashkët do të vihej në vështirësi mbas vlerësimit të
tyre dhe ndarjes së pjesëve... (...).”.
10. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.615, datë 07.12.2012 ndër të tjera ka
arsyetuar se:“... (omissis) … Gjykata e rrethit me të drejtë ka arritur në përfundimin se
kërkimi i palës së paditur për pezullimin e gjykimit të çështjes është i drejtë dhe i bazuar.
Meqenëse njëri prej sendeve që do ti nënshtrohet pjesëtimit është në konflikt gjyqësor
jemi përpara rasteve të parashikuara nga neni 297/a i K.Pr.C...(...).”.
D. NË LIDHJE ME REKURSIN E USHTRUAR
11. Rekursi i paraqitur nga pala paditëse përmban shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e
vendimit nr.615, datë 07.12.2012 Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.s’ka, datë
28.03.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Kurbin.
12. Pala paditëse i është drejtuar gjykatës duke kërkuar pjesëtimin e pasurisë bashkëshortore
e përbërë nga pasuria e paluajtshme: “ - Tokë arë me sipërfaqe 3600m 2 e ndodhur në
Fushë-Milot, ZK 1677 pasurie nr.30/49, - truall me sipërfaqe 200 m 2 dhe ndërtesë 196
m2¸me nr.Pasurie 30/49/1 ZK 1677 e ndodhur në Fushë –Milot. – Sipërfaqja toke prej
6600 m2 e ndodhur në Fushë – Milot ZK 1671 , - tokë arë me sipërfaqe 6350 m2, pasuria
17/2/1 Zk. 2581 Mal- Milot, Në fshatin Sukaj në emër të firmës “Suka” sh.p.k me
231
administratore paditësen, truall nyje inertesh me sipërfaqe 600 m 2 dhe ndërtesa me
sipërfaqe 280 m2, - në ZK Mal i Bardhë një sipërfaqe toke prej 2208 m 2 pasuria nr.44/25,-
pasuria me nr.44/26 një sipërfaqe toke prej 1890 m 2 – para të depozituara në Bankën e
Kursimeve Milot (sot Reiffeisen Bank sh.a të rrjedhura nga fitimi në shoqëri.
13. Nga pala paditëse është paraqitur kërkesë për shtimin e objektit të padisë, duke kërkuar,
“Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të veprimit juridik kontratës së shitblerjes, datë
29.12.2006 lidhur mes shoqërisë Suka sh.p.k në cilësinë e shitësit dhe Xhemal Brahja në
cilësinë e blerësit me objekt tjetërsimin e pasurisë truall + plus njësi inertesh me sipërfaqe
600 m2 dhe ndërtesë 280 m2.
14. Padia për kërkimin e pavlefshmërisë së veprimit juridik është paraqitur pranë gjykatës së
Shkallës së Parë Kurbin si një padi më vete.
15. Në lidhje me kërkimin për pavlefshmërinë juridike me vendimin nr.388-261, datë
20.04.2011 Gjykata e Shkallës së Parë Kurbin ka vendosur: “Kthimin e Padisë”, Vendim i
cili është prishur nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.143, datë 09.02.2012.
16. Përsa i përket gjykimit për pjesëtimin e pasurisë, Gjykata e Shkallës së Parë Kurbin me
vendimin nr.402, datë 20.07.2007 ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesë – padisë të
paditëses Suzana Dumo (Shabani) si të pabazuar në prova dhe në ligj...”.
17. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1712, datë 29.10.2008 ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.402 datë 20.07.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin dhe
kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.”. Gjykata e Lartë
me vendimin nr.2243, datë 23.12.2011 ka vendosur: “ Mospranimin e rekursit të
paraqitur nga pala e paditur kundër vendimit nr.1712, datë 29.10.2008 të Gjykatës së
Apelit Tiranë.”.
18. Në rigjykim Gjykata e Shkallës së Parë Kurbin me vendimin nr.125-364, datë
28.03.2012 ka vendosur: “Pezullimin e çështjes civile me nr.152-364 me palë paditëse
Suzana Shabani , i paditur Hajdar Shabani, objekt pjesëtim pasurie.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Apelit Tiranë brenda 5
ditëve”. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.615, datë 07.12.2012 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.regjistri 125/364, datë 28.03.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Kurbin”.
19. Vendime të cilat këto janë objekt shqyrtimi në Gjykatën e Lartë. Kolegji Civil i Gjykatës
së Lartë vëren se, në rrethanat e çështjes konkrete nuk jemi në kushtet e pezullimit të
gjykimit të çështjes.
20. Legjislacioni procedural civil ka parashikuar se, në rrethana të përcaktuara rrjedha e
procesit përkohësisht pezullohet, derisa zgjat shkaku ose periudha e përcaktuar e
pezullimit.
21. Pezullimi duhet të vendoset nga gjykata në rastet e parashikuara nga ligji dhe në këto
raste është i domosdoshëm, i detyrueshëm. Krahas kësaj legjislacioni procedural civil ka
parashikuar mundësinë që palët të bien dakord dhe të kërkojnë pezullimin në këtë rast ka
karakter fakultativ.
22. Në nenin 297 të Kodit të Procedurës Civile përcaktohen rastet në të cilat gjykata mund të
vendosë pezullimin e gjykimit të çështjes që është duke u shqyrtuar prej saj. Një ndër këto
raste është edhe ai i parashikuara në shkronjën a) të nenit 297 të Kodit të Procedurës
Civile, ku përcaktohet se: “Gjykata vendos pezullimin e gjykimit kur: a)çështja nuk
mund të zgjidhet para se të zgjidhet një çështje tjetër penale, civile ose
administrative...”.
23. Vendimi për pezullimin e gjykimit është një vendim i ndërmjetëm përmes të cilit gjykata
ngrin shqyrtimin gjyqësor, pasi vazhdimi i tij është i pamundur, pa pritur rezultatet e
procesit tjetër.
232
24. Gjykata duhet të vendosë pezullimin në çdo rast në të cilin duhet që të zgjidhet një
mosmarrëveshje nga rezultati i të cilës varet zgjidhja e çështjes konkrete. Në këtë rast
pezullimi është i detyrueshëm dhe imponohet për shkak të raportit të varësisë logjike të
mosmarrëveshjes objekt gjykimi dhe çështjes tjetër, ku rezultati i kësaj të fundit ndikon
në zgjidhjen e çështjes objekt gjykimi, (kjo pasi duhet të shmanget rreziku që të ketë
kundërshti ndërmjet dy vendimeve). Një tjetër kusht për vendosjen e pezullimit është që
të dy çështjet nuk mund të trajtohen në të njëjtin proces.
25. Sa më sipër që të mund të konsiderohet se ndodhemi përpara institutit të pezullimit duhet
të të plotësohen këto kushte:
26. Së pari: duhet të kenë filluar dy procese gjyqësore civile të ndryshme;
27. Së dyti: çështjet të jenë të lidhura me njëra- tjetrën;
28. Së treti: të ekzistojë pamundësia e vazhdimit të njërit prej gjykimeve pa pritur vendimin
përfundimtar të procesit tjetër (Rezultati i çështjes tjetër të ndikojë në mënyrë thelbësore
në zgjidhjen e çështjes objekt gjykimi).
29. Kolegji Civil i Gjykatës vlerëson se, nga ana e gjykatave të faktit nuk janë interpretuar
drejtë dispozitat e ligjit procedural në lidhje me pezullimin e gjykimit, si dhe janë lejuar
shkelje që kanë të bëjnë me procesin e rregullt ligjor.
30. Nga ana e gjykatave të faktit është shkelur parimi i disponibilitetit pasi, nuk i është dhënë
mundësi palës paditëse për pakësimin e objektit të padisë, por gjykata e ka konsideruar
këtë pretendim të pambështetur duke arsyetuar se: ...Nuk mund të pakësohet objekti i
padisë duke hequr nga pjesëtimi një send i cili pretendohet se “është pasuri e përbashkët
e bashkëshortëve”, pasi në fund të fazës së parë gjykata duhet të shprehet për lejimin e
pjesëtimit të pasurisë duke përcaktuar rrethin e bashkëpjesëtarëve, sendet që do të
pjesëtohen si dhe pjesët takuese të tyre. Në rast se ky send nuk do ti nënshtrohej
pjesëtimit në të njëjtën kohë me sendet e tjera të luajtshme dhe të paluajtshme pjesëtimi i
pasurisë të përbashkët do të vihej në vështirësi mbas vlerësimit të tyre dhe ndarjes së
pjesëve...”.
31. Ky qëndrim i mbajtur nga gjykatat e faktit bie ndesh me nenin 185 të Kodit të Procedurës
Civile përcaktohet se: “Paditësi gjatë hetimit gjyqësor ka të drejtë të ndryshojë shkakun
ligjor të padisë. Ai pa e ndryshuar shkakun ligjor të saj, mund të shtojë, të pakësojë ose të
ndryshojë objektin e padisë.”. Është e drejtë e palës paditëse e cila ka vënë në lëvizje
procesin gjyqësor, të kërkojë që të mos i nënshtrohet pjesëtimit një send i caktuar.
32. Në lidhje me çështjen e pavlefshmërisë së veprimit juridik, të kontratës së shitjes datë
29.12.2006 lidhur mes shoqërisë Suka sh.p.k në cilësinë e shitësit dhe personit të tretë
Xhemal Brahja në cilësinë e blerësit. Duhet theksuar se, pasuria e personit juridik është e
ndryshme nga pasuria e bashkëshortëve. Nëse eventualisht në të ardhmen rezulton që ky
send i tjetërsuar ka qenë send i bashkësisë mund t’i nënshtrohet më pas pjesëtimit.
33. Gjykata e Lartë vlerëson se, në rastin konkret nuk kanë ekzistuar kushtet e pezullimit
pasi, çështja që do të zgjidhej me padinë e pjesëtimit, është e pavarur nga çështja objekt
shqyrtimi, ndaj gjykata duhej të vazhdonte me gjykimin e çështjes sepse nuk ka pasur
asnjë pengesë ligjore.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 485, shkronja “ç” të
VENDOSI
233
Prishjen e vendimit nr.615, datë 07.12.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, të vendimit
të ndërmjetëm datë 28.03.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Kurbin dhe dërgimin e
çështjes në Gjykatën e Shkallës së Parë Kurbin për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 28.04.2016
234
ÇËSHTJE PENALE
235
Nr. 4/28 i Regj. Themeltar
Nr. 4/28 i Vendimi
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:
Tom Ndreca Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Medi Bici Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 25/04/2016, mori në shqyrtim çështjen penale me nr.28

Regj.Them., që i përket:
I DËMTUAR AKUZUES: HASAN HALILAJ, i biri i Ahmet dhe i

Shine, i dtl. 24.06.1965, lindur në Canaj,
Kukës, banues në Kukës, L.5, i martuar, i
përfaqësuar në gjykim nga Av. Saimir Visha
i zgjedhur prej tij.
I AKUZUAR: FLAMUR NOKA, i biri i Dalif-it, i dtl.
03.03.1971, lindur në Kukës, banues në
Tiranë, i padënuar, i përfaqësuar në gjykim
nga Av. Ivi Kaso, i zgjedhur nga i akuzuari
me prokurën e posaçme nr.3864 Rep.,
nr.1077 Kol., dt. 07.10.2015.
ME PJESËMARRJEN E: PROKURORIA E PËRGJITHSHME, e
përfaqësuar në gjykim nga prokurori Artur
Selmani.
A K U Z A:
“Shpifja”, e kryer botërisht.
Baza Ligjore: Neni 59 i K.Pr.Penale dhe neni 120/2 i K.Penal.
KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, dëgjoi pretendimet e palëve, mori e
administroi provat e nevojshme, dëgjoi përfundimisht palët që kërkuan:
I dëmtuari akuzues Hasan Halili dhe mbrojtësi i tij Av. Sajmir Visha:
1. Deklarimin fajtor të të kallëzuarit Flamur Noka për kryerjen e veprës penale të
parashikuar nga neni 120/2 i K.Penal, atë të “Shpifjes” publikisht dhe dënimin e
tij me gjobë sipas ligjit.
2. Sipas nenit 43 të K.Penal, publikimin e vendimit gjyqësor ose dispozitivit të tij me
shpenzimet e të akuzuarit, në gazeta dhe në media me karakter kombëtar.
236
Mbrojtësi i të akuzuarit Flamur Noka, Av. Ivi Kaso:
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Flamur Noka, të akuzuar për veprën penale
të “Shpifja” të parashikuar në nenin 120/2 të K.Penal, pasi ai nuk e ka kryer këtë vepër
penale.
Prokuroria e Përgjithshme e përfaqësuar nga prokurori Artur Selmani:

Pushimin e çështjes penale në ngarkim të shtetasit Flamur Noka, pasi nuk u provua
tej çdo dyshimi të arsyeshëm se ka kryer veprën penale të “Shpifjes” parashikuar nga neni
120 i K.Penal, për të cilën ai akuzohet nga i dëmtuari akuzues Hasan Halili.
dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
V Ë R E N:
I. Rrethanat e çështjes dhe procedurat e ndjekura.
Më dt. 15.06.2015, i dëmtuari akuzues Hasan Halili, i është drejtuar Gjykatës së

Rrethit Gjyqësor Kukës duke parashtruar se:
Gjatë fushatës elektorale për zgjedhjet e 21 qershorit 2015, përkatësisht më dt.
08.06.2015 në takimin me elektoratin në fshatin Orgjost të Kuksit, i kallëzuari Flamur Noka,
me anë të deklaratave të tij ka konsumuar veprën penale të shpifjes. I kallëzuari në këtë takim
ka deklaruar se: “...Drejtimi i duhur është që të bëhet me bankë Hasani, drejtimi i duhur
është që ju pa asnjë lekë në xhep dhe Hasani ka bankë, drejtimi i duhur është që shtëpitë
tuaja të rrënuara këtu dhe Hasani të ndërtojë hotele atje.... Në rast se dikush është keq që
Hasani ka disa miliona euro e doni t’i dyfishojë ato, atëherë votojeni Hasanin...”
I dëmtuari akuzues pretendon jo vetëm që këto thënie nuk janë të vërteta por ato janë
thënë publikisht përpara dhjetëra qytetarëve në takimin e PD-së në fshatin Orgjost, janë
transmetuar në edicionin e lajmeve tek TV Kukësi më dt. 08.06.2015 dhe janë publikuar edhe
në faqen zyrtare të facebook-ut të Partisë Demokratike Dega Kukës.
Për sa më sipër, ai i ka kërkuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës deklarimin fajtor
të të kallëzuarit Flamur Noka për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 120/2 i
K.Penal, atë të “Shpifjes” publikisht dhe dënimin e tij me gjobë sipas ligjit, si dhe publikimin
e vendimit gjyqësor ose dispozitivit të tij me shpenzimet e të akuzuarit, në gazeta dhe në
media me karakter kombëtar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës, me vendimin nr.196, dt. 06.07.2015 ka vendosur:
“-Të shpallë moskompetencën për gjykimin e çështjes penale nr.240 Akti, dt. 25.06.2015 me:
I dëmtuar akuzues Hasan Halilaj, i akuzuar Flamur Dalip Noka, për veprën penale të
“Shpifjes” të parashikuar nga neni 120/2 i K.Penal. - Dërgimin e akteve Gjykatës së Lartë
Tiranë.”, duke qenë se i akuzuari aktualisht ushtron funksionin e deputetit të zonës së
Kukësit në Kuvendin e Republikës së Shqipërisë.
II. Në lidhje objektin e gjykimit.
I dëmtuari akuzues Hasan Halili, prej vitit 2007 deri në vitin 2015, ka ushtruar detyrën
e Kryetarit të Bashkisë Kukës. Në vitin 2013 i dëmtuari akuzues është tërhequr nga Partia
Demokratike si anëtar i saj dhe më dt. 21.06.2015 është anëtarësuar në Partinë Lëvizja
Socialiste për Integrim.
I dëmtuari akuzues pretendon se gjatë fushatës elektorale për zgjedhjet e 21 qershorit
2015, përkatësisht më dt. 08.06.2015 në takimin me elektoratin në fshatin Orgjost të Kuksit, i
akuzuari Flamur Noka, me anë të deklaratave të tij të bëra përpara elektoratit, ka konsumuar
veprën penale të shpifjes. I akuzuari Flamur Noka, në këtë takim ka deklaruar ndër të tjera se:
237
“...Drejtimi i duhur është që të bëhet me bankë Hasani, drejtimi i duhur është që ju pa asnjë
lekë në xhep dhe Hasani ka bankë, drejtimi i duhur është që shtëpitë tuaja të rrënuara këtu
dhe Hasani të ndërtojë hotele atje.... Në rast se dikush është keq që Hasani ka disa miliona
euro e doni t’i dyfishojë ato, atëherë votojeni Hasanin...”
I dëmtuari akuzues pretendon jo vetëm që këto thënie nuk janë të vërteta por ato janë
thënë publikisht përpara dhjetëra qytetarëve në takimin e PD në fshatin Orgjost, janë
transmetuar në edicionin e lajmeve tek TV Kukësi më dt. 08.06.2015 dhe janë publikuar edhe
në faqen zyrtare të facebook-ut të Partisë Demokratike Dega Kukës.
Nga ana e tij, mbi bazën e fakteve dhe rrethanave të sipërcituara, është kërkuar
deklarimi fajtor i të akuzuarit Flamur Noka për kryerjen e veprës penale të “Shpifjes” të
kryer botërisht, të parashikuar nga neni 120/2 i K.Penal dhe dënimi i tij, duke pretenduar si
më poshtë vijon:
- E drejta e kandidatit dhe e partisë përkatëse për të parashtruar platformat e
kandidatit të ri për Kryetar Bashkie janë të pranueshme por jo që të shpifin ndaj
kandidatit të palës kundërshtare duke shkelur çdo ligj që mbron nderin, dinjitetin
dhe moralin e personit;
- Në fjalimin e tij i akuzuari ka cënuar rëndë nderin dhe dinjitetin e të dëmtuarit
akuzues duke bërë deklarata tërësisht të pavërteta, pasi sipas deklaratës së pasurisë
të dorëzuar pranë ILDKPKI të të dëmtuarit akuzues dhe vërtetimeve të marra nga
Bankat e Nivelit të Dytë, rezulton se i dëmtuari akuzues nuk ka llogari bankare me
miliona euro, as bankë, as hotel dhe as pallat në pronësi të tij. Në këtë mënyrë ai
shkarkohet nga përgjegjësia se këto fjalë janë shpifje dhe nuk janë të vërteta. I
akuzuari të provojë se ku janë hoteli, banka apo milionat e eurove që ka i dëmtuari
akuzues;
- I akuzuari ka përhapur thënie publikisht, në një miting ku ishin të pranishëm
dhjetëra persona e duke përhapur publikisht në faqen zyrtare të PD-së, Dega
Kukës, duke pasur qindra klikime dhe shikueshmëri, komente etj;
- Thëniet dihet që janë të pavërteta ndaj i takon të akuzuarit të provojë vërtetësinë e
tyre;
- Dëmtimi i imazhit ndikon në uljen e nderit, dinjitetit dhe personalitetit të të
dëmtuarit akuzues dhe është bërë qëllimisht që të humbë besimin e qytetarëve tek
ai. Por, ka dëmtuar edhe rëndë dinjitetin e tij, personalitetin e tij si dhe të familjes,
si një individ dhe si kryetar bashkie, duke ulur figurën e tij dhe të institucionit ku
ai punonte, para elektoratit që e ka votuar dhe përpara komunitetit ku ai jeton;
- Të gjitha këto elemente konsumojnë anën objektive dhe anën subjektive të veprës
penale të parashikuar nga neni 120/2 i K.Penal, të cilët së bashku me elementë të
tjerë të konsumuara si objekti, subjekti, passjellin fajësinë e të akuzuarit.
Nga ana e mbrojtësit së të akuzuarit Flamur Noka u pretendua se i akuzuari Flamur

Noka duhet të deklarohet i pafajshëm për veprën penale për të cilën është akuzuar pasi:
- Deklaratat publike të të akuzuarit janë qëndrime politike dhe të shprehura
publikisht edhe nga foltorja e parlamentit me qëllim evidentimin e situatës në
Bashkinë Kukës dhe rolin e kryetarit të saj, të dëmtuarit akuzues Hasan Halilaj.
Këtë e dëshmon dhe fjala e mbajtur prej të akuzuarit përpara parlamentit shqiptar
më dt. 11.06.2015 ku ai ka deklaruar të njëjtat gjëra;
- Roli i opozitës parlamentare është pikërisht denoncimi i çdo veprimi apo
mosveprimi që çmohet se bie ndesh me interesin publik. Opozita parlamentare ka
për detyrë të bëjë transparencë për shqiptarët, duke bërë publik çdo dyshim apo
indicie që lidhet me aktivitetin e çdo politikani në Shqipëri. Nuk është në
kompetencën kushtetuese të opozitës parlamentare të provojë akuzat ndaj
238
politikanit sepse kjo është prerogativë kushtetuese e organeve të drejtësisë. Nëse i
dëmtuari mendon se opozita nuk duhet të shprehë asnjë opinion apo vlerësim të
saj mbi situatën politike në vend, përfshirë edhe nivelin e lartë të korrupsionit dhe
shkaqet që sipas nesh e shkaktojnë këtë situatë, atëherë zyrtarisht duhet të kërkojë
ndryshimin e kushtetutës duke mohuar jo vetëm lirinë e shprehjes, por mbi të
gjitha duke instaluar sistemin diktatorial, njëpartiak të qeverisjes;
- Nga rrethanat e çështjes vërtetohet se deklaratat e të akuzuarit janë bërë në një
situatë gare elektorale si dhe në foltoren e parlamentit, duke marrë shkas nga gara
elektorale dhe mitingjet elektorale që zhvilloheshin në atë periudhë. Daljet përpara
publikut janë nga një ambIent politik të disa eksponentëve të PD-së për të
shprehur opinionet dhe denoncimet e kësaj force politike;
- Nga përmbajtja e tekstit të pretenduar, rezulton që shtetasi Flamur Noka, me
cilësinë e deputetit të PD-së, ka denoncuar publikisht dhe para medias një situatë
fakti në Bashkinë Kukës dhe rolin e kryetarit të saj, të lakuar gjerësisht në media
të shkruar dhe vizive, të proceduar dhe penalisht. Pra, rezulton qartazi se qëllimi i
thënieve të pretenduara nuk është fyerja e shtetasit Hasan Halili, por denoncimi i
situatës së varfërisë, skamjes në njërën anë dhe veprimtarisë së Kryetarit të
Bashkisë në anën tjetër;
- I dëmtuari akuzues nuk ka paraqitur asnjë provë që të provojë se i akuzuari ka
përhapur thënie apo informacione të rreme, ku ai ka dijeni se nuk janë të vërteta,
me qëllim cënimin e dinjitetit të tij. Po ashtu, i dëmtuari akuzues nuk ka provuar
as dijeninë publike nga ana e të akuzuarit se thëniet janë të rreme;
- I vetmi organ, i cili mund dhe duhet të verifikojë pretendimet e një deputeti për
veprimtarinë e denoncuar publikisht si kriminale është prokuroria. Vetëm ky
organ mund të informojë deputetin dhe publikun për vërtetësinë apo jo të tyre;
- Nga provat e administruara në gjykim ka rezultuar se i dëmtuari akuzues ka
ushtruar për vite me radhë aktivitetin tregtar, përfshirë dhe transaksion financiar
nga Wester Union pjesë e Union Bank, hoteleri, restorant, etj;
- Pra, rezulton se i akuzuari bazuar në prova ka patur dijeninë dhe bindjen se i
dëmtuari akuzues ka ushtruar aktivitet tregtar, ka patur në pronësi biznese dhe për
të artikuluar qartë dallimin midis varfërisë dhe skamjes në Bashkinë e Kukësit nga
njëra anë dhe kryetarit të saj nga ana tjetër, është prononcuar përpara publikut dhe
parlamentit shqiptar lidhur me situatën politike dhe ekonomike në njësi;
- Në mënyrë krejt të gënjeshtërt, i dëmtuari akuzues shprehet se vepra penale është
konsumuar për shkak se veprimet konkrete të të akuzuarit kanë ardhur të pa
ngacmuara nga ndonjë faktor i jashtëm, ndërkohë që siç dihet botërisht, në
periudhën që bëhet fjalë, palët kanë qenë të angazhuara në fushatë elektorale, në të
cilën vlerësonin apo denonconin aktivitetin politik të njëri tjetrit. I akuzuari është
shprehur në cilësinë e tij si deputet i PD-së, është shprehur publikisht dhe në
foltoren e parlamentit shqiptar, të gjitha shprehjet dhe denoncimet e tij kanë qenë
të ngacmuara nga ngjarjet dhe situata politike në vend, edhe vetë i dëmtuari
akuzues pranon se jemi përpara një beteje politike midis forcës që ai përfaqëson
dhe kundërshtarëve të tij politikë;
- Qëllimi i të akuzuarit ka qenë informimi i publikut në lidhje me çështjen konkrete
dhe kjo nuk është vetëm një e drejtë e të akuzuarit por dhe një detyrim
institucional i tij;
- I akuzuari ka qenë në ushtrim të lirisë së shprehjes, si liri e mbrojtur nga KEDNJ
dhe Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë;
239
- Fakti nuk parashikohet nga ligji si vepër penale pasi është e qartë se nuk ekziston
qëllimi për të kryer ndaj të dëmtuarit akuzues veprën penale të parashikuar nga
neni 119 apo 120 i K.Penal;
- I dëmtuari nuk ka plotësuar detyrimin e tij parësor dhe kondicionues sipas nenit
59 të K.Penal për të provuar akuzën.
Prokuroria e Përgjithshme, mbajti qëndrimin se në rastin konkret duhet të vendoset

pushimi i çështjes penale ndaj të akuzuarit Flamur Noka pasi nuk u provua tej çdo dyshimi të
arsyeshëm se ai e ka kryer veprën për të cilën akuzohet, duke parashtruar se:
- Edhe sikur të konsideroheshin të vërteta thëniet e pretenduara prej të dëmtuarit
akuzues, në vetvete, ato nuk janë të tilla që të passjellin cënimin e nderit dhe
dinjitetit të individit. Kështu, deklarimi publik i faktit se i dëmtuari akuzues ka
patur në pronësinë e tij një Bankë apo prona të tjera, në vetvete nuk mund të
konsiderohet se cënon nderin dhe dinjitetin e individit pasi, njohja prej publikut se
një person ka një pasuri të caktuar, objektivisht nuk mund ta përkeqësojë
perceptimin që publiku ka për nderin dhe dinjitetin që gëzon ai person. Pikërisht
për këtë arsye, deklarimi i fakteve të kësaj natyre, pavarësisht nëse ato janë të
vërteta ose jo, nuk mund të përbëjë në asnjë rast veprën penale të “Shpifjes” për sa
kohë që ato nuk kanë aftësinë për t’i shkaktuar personit të cilit i atribuohen
dëmtimin e imazhit të tij publik;
- Ashtu sikurse rezultoi nga provat e administruara në gjykim, i dëmtuari akuzues
ka qenë në fakt pronar i Union Bank. Edhe nëse në momentin kur janë bërë
deklarimet ai nuk e ka patur më në pronësi këtë pasuri, kjo nuk do të thotë se
dinjiteti i personit mund të dëmtohet nga një e pavërtetë e kësaj natyre;
- Në një proces penal barrën e provës e ka i dëmtuari akuzues për çdo pretendim të
ngritur prej tij, përfshirë atë në lidhje me synimin e të akuzuarit. Por, provat që u
paraqitën, organi i akuzës vlerëson se nuk arritën të provojnë vërtetësinë e synimit
të pretenduar, sipas standardit procedural, tej çdo dyshimi të arsyeshëm. Po
kështu, ato nuk arritën të provojnë se deklarimet e të akuzuarit janë bërë për një
synim të ligjshëm. Kështu, nuk u arrit të hidhet poshtë kategorikisht mundësia se
këto deklarime mund të jenë bërë në fakt në përmbushje të synimit legjitim, me
karakter elektoral dhe politik, në përpjekje të bindjes së votuesve se zgjedhja e të
dëmtuarit akuzues në detyrën e Kryetarit të Bashkisë do të ishte e gabuar, për këtë
shkak synimi i deklarimeve të tij mbetet një dyshim, i cili për shkak të parimit të
prezumimit të pafajësisë, çmohet në favor të të akuzuarit;
- Për shkak të parimit të prezumimit të pafajësisë prezumohet se këto deklarime
janë bërë në ushtrim të lirisë kushtetuese për t’u shprehur publikisht për pikëpamje
dhe opinione, qoftë dhe kur ato lidhen me aftësitë drejtuese të kundërshtarëve
politikë;
- Pavarësisht nëse fakti se i dëmtuari akuzues mund të rezultojë se nuk ka patur në
pronësi Bankë në kohën e bërjes së deklaratave nga i akuzuari, prania vetëm e
këtij fakti të rremë nuk bën që të konsumohet vepra penale e shpifjes, për sa kohë
që ky fakt i rremë nuk dëmton nderin dhe dinjitetin e individit dhe sa kohë që nuk
vërtetohet tej çdo dyshimi të arsyeshëm se personi i akuzuar e ka publikuar këtë
fakt të rremë me synimin për të dëmtuar nderin dhe dinjitetin e të dëmtuarit
akuzues.
-
III.Qëndrimi i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.
Në lidhje me akuzën Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vëren se:
240
Veprimet e të akuzuarit Flamur Noka, të parashtruara nga i dëmtuari akuzues
Hasan Halili, nuk përmbajnë elementë të figurës së veprës penale “Shpifja”, e kryer
botërisht, të parashikuar nga neni 120/2 i K.Penal, për të cilën ai është akuzuar.
Përpara se të shprehet në lidhje me themelin e çështjes, ky Kolegj vëren se, në bazë të
nenit 141 të Kushtetutës dhe neneve 13/1 dhe 75/b/2 të K.Pr.Penale, shqyrtimi i kësaj kërkese
hyn në juridiksionin fillestar të Gjykatës së Lartë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, paraprakisht evidenton faktin se për të pasur një
figurë konkrete të veprës penale është e domosdoshme ekzistenca e të gjithë elementëve
përbërës të saj të marra së bashku, të cilët janë: a) objekti i veprës penale; b) ana objektive; c)
subjekti dhe ç) ana subjektive. Provueshmëria e elementëve objektive dhe subjektive të
figurës së veprës penale, shërben si bazë për të vënë një person përpara përgjegjësisë penale.
Gjithashtu, vepra penale paraqet në vetvete një unitet të të gjithë elementëve të figurës së saj.
Ajo konsiderohet e kryer dhe kryesi i saj mbajnë përgjegjësi penale kur ekzistojnë të katër
elementët e saj. Nëse nuk provohet qoftë edhe njëri nga këta elementë personi i sjellë si i
pandehur para një gjykate nuk mund të dënohet.
Në çështjen objekt gjykimi, nga ana e të dëmtuarit akuzues Hasan Halili është
paraqitur ankim ndaj të akuzuarit Flamur Noka duke u akuzuar ai për kryerjen e veprës
penale të “Shpifjes”, të kryer botërisht, të parashikuar nga neni 120/2 i K.Penal.
Dispozita së cilës i është referuar i dëmtuari akuzues parashikon: “Përhapja e
qëllimshme e thënieve, si dhe çdo informacioni tjetër, duke e ditur se janë të rreme, që
cënojnë nderin dhe dinjitetin e personit, përbën kundravajtje penale dhe dënohet me gjobë
nga pesëdhjetë mijë gjer në një milion e pesëdhjetë mijë lekë.
Po kjo vepër, kur kryhet botërisht, në dëm të disa personave ose më shumë se një
herë, përbën kundravajtje penale dhe dënohet me gjobë nga pesëdhjetë mijë gjer në tre
milionë lekë.”
Objekti i veprës penale të shpifjes, të parashikuar nga neni 120 i K.Penal, janë
marrëdhëniet juridike të vendosura për të mbrojtur nderin dhe dinjitetin e personit, emrin e
mirë apo reputacionin e personit fizik apo juridik, në kuadër të vlerësimit që ai gëzon në
opinionin shoqëror.
Nga ana objektive, kjo vepër konsumohet me veprime të drejtpërdrejta që konsistojnë
në përhapjen e thënieve ose çdo informacioni tjetër, të cilat për t’u konsideruar si elementë të
anës objektive të shpifjes duhet që:
1. Thëniet apo informacioni i përhapur të jetë i rremë, çka nënkupton se jo vetëm
objektivisht ky informacion duhet të jetë i rremë, jo i vërtetë, por edhe
subjektivisht, personi që i përhap ato ta dijë se janë të rreme;
2. Thëniet apo informacioni i përhapur të jenë konkrete;
3. Thëniet apo informacioni i përhapur të jenë diskretituese, të cënojnë ndjenjën e
dinjitetit të personit dhe opinionin publik për të.
Nga ana subjektive, kjo vepër kryhet me dashje direkte dhe me qëllimin e posaçëm
për të poshtëruar, cënuar ndjenjën e dinjitetit të personit apo emrin e reputacionin e tij,
opinionin publik për të.
Ky Kolegj, duke i analizuar elementët e sipërcituar nën dritën e fakteve dhe
rrethanave objekt gjykimi, vëren se:
Prej të dëmtuarit akuzues është pretenduar se i akuzuari ka konsumuar veprën penale
të shpifjes pasi, gjatë fushatës elektorale për zgjedhjet e 21 qershorit 2015, përkatësisht më dt.
08.06.2015, në takimin me elektoratin në fshatin Orgjost të Kukësit, i akuzuari Flamur Noka,
ka deklaruar ndër të tjera se: “...Drejtimi i duhur është që të bëhet me bankë Hasani, drejtimi
i duhur është që ju pa asnjë lekë në xhep dhe Hasani ka bankë, drejtimi i duhur është që
shtëpitë tuaja të rrënuara këtu dhe Hasani të ndërtojë hotele atje.... Në rast se dikush është
keq që Hasani ka disa miliona euro e doni ti dyfishojë ato, atëherë votojeni Hasanin...”. I
241
dëmtuari akuzues ka pretenduar se në fjalimin e tij i akuzuari ka cënuar rëndë nderin dhe
dinjitetin e të dëmtuarit akuzues duke bërë deklarata tërësisht të pavërteta, të cilat janë thënë
publikisht përpara dhjetëra qytetarëve në takimin e PD në fshatin Orgjost, janë transmetuar në
edicionin e lajmeve tek TV Kuksi më dt. 08.06.2015 dhe janë publikuar edhe në faqen zyrtare
të facebook-ut të Partisë Demokratike Dega Kukës. Duke pretenduar se me dashje dhe duke
ditur se informacionet e shpërndara prej tij ishin të pavërteta, i akuzuari ka shkaktuar
dëmtimin e imazhit, ka ndikuar në uljen e nderit, dinjitetit dhe personalitetit të të dëmtuarit
akuzues dhe është bërë qëllimisht që të humbë besimin e qytetarëve tek ai, duke dëmtuar
rëndë dinjitetin e tij, personalitetin e tij si dhe të familjes, si një individ dhe si kryetar bashkie,
duke ulur figurën e tij dhe të institucionit ku ai punonte, para elektoratit që e ka votuar dhe
përpara komunitetit ku ai jeton.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, në veprimet e të akuzuarit Flamur Noka,
fjalimin e mbajtur prej tij më dt. 08.06.2015 gjatë takimit me elektoratin në fshatin Orgjost
të Kukësit, mungojnë elementët e figurës së veprës penale për të cilën ai është akuzuar,
pikërisht ana objektive dhe ana subjektive e saj.
Ky Kolegj vëren se deklaratat e bëra nga i akuzuari në këtë kuadër, mbrohen nga neni
10 i Konventës Europiane për të Drejtat e Njeriut dhe neni 22 i Kushtetutës sonë, dispozita të
cilat parashikojnë: “1. Gjithkush ka të drejtën e shprehjes. Kjo e drejtë përfshin lirinë e
opinionit dhe lirinë për të marrë pjesë ose për të dhënë informata, ose mendime pa ndërhyrjen
e autoriteteve publike dhe pa marrë parasysh kufijtë shtetërorë. 2. Ushtrimi i këtyre lirive, që
përmban detyrime dhe përgjegjësi, mund t’u nënshtrohet disa formaliteteve, kushteve,
kufizimeve ose sanksioneve të parashikuara me ligj dhe që, në një shoqëri demokratike,
përbëjnë masat e nevojshme për sigurimin kombëtar, për integritetin territorial ose për
sigurimin publik, për mbrojtjen e rendit dhe për parandalimin e krimit, për ruajtjen e shëndetit
ose të moralit, për mbrojtjen e dinjitetit ose të së drejtave së të tjerëve, për të parandaluar
përhapjen e informatave konfidenciale ose për të garantuar autoritetin dhe paanshmërinë e
pushtetit gjyqësor”. (Neni 10 i Konventës Evropiane të së Drejtave të Njeriut) dhe: “Liria e
shprehjes është e garantuar….”. (Neni 22 i Kushtetutës)
Në interpretim të nenit 10 të KEDNJ të sipërcituar, Gjykata Evropiane e të Drejtave të
Njeriut ka theksuar në mënyrë të vazhdueshme se: “Liria e shprehjes përbën një ndër bazat
themelore të shoqërisë (demokratike), një ndër kushtet bazë për progresin e saj dhe për
zhvillimin e çdo njeriu”. Është bërë një parim bazë në jurisprudencën e saj se “Liria e
shprehjes është një nga shtyllat e shoqërisë demokratike, bazë për zhvillimin e saj dhe kusht
për vetërealizimin e individit… Ajo nuk mund të përfshijë vetëm informacionet dhe
opinionet e perceptuara pozitivisht, ose të konsideruara si të padëmshme, apo indiferente,
por edhe të tilla që fyejnë, turbullojnë, apo që janë shqetësim për shtetin ose për një grup të
caktuar të shoqërisë. Të tilla janë kriteret e pluralizmit, të tolerancës dhe të hapjes, pa të
cilat një shoqëri demokratike nuk mund të ekzistojë” (inter alia vendimi Handyside vs.
Mbretërisë së Bashkuar, i datës 17.12.1976).
Ndërsa në rastin Jersild vs. Danimarkës (kërkesa 15890/89), i datës 23.09.1994, është
vlerësuar dhe debatuar nëse dënimi në këto raste është “i nevojshëm në një shoqëri
demokratike" apo jo, pra nëse është proporcional edhe në rastet kur përcillen, deklarohen
“fenomene që shokojnë, godasin apo fyejnë një grup personash apo një pjesë të shoqërisë”.
Gjykata e Strasburgut ka dalë në përfundimin se dënimi për këto vepra nuk është “i
nevojshëm në një shoqëri demokratike”.
Jurisprudenca e organeve të Konventës jep shkaqe për të besuar se mbrojtja që
rezulton nga neni 10 shtrihet në të gjitha llojet e shprehjes të cilat shfaqin opinione, ide,
informacione, pavarësisht përmbajtjes së tyre apo mënyrës së transmetimit.
242
Në raportin e përpiluar për çështjen Ligens kundër Austrisë, Komisioni është shprehur
se kritika publike është kusht themelor i një demokracie të efektshme duke
argumentuar se një kontroll të tillë në një shoqëri demokratike e siguron jo vetëm
opozita politike por edhe opinioni publik, i formuar pikërisht nga mediat.
Gjithashtu, në çështjen Prager dhe Oberschlick kundër Austrisë (vendimi dt.
26.04.1995) e më tej në çështjen De Hayes dhe Gijsels kundër Belgjikës (vendimi dt.
24.02.1997) dhe në mjaft vendime të tjera, Gjykata është shprehur se, për çdo çështje
konkrete, duhet parë nëse interesi i përgjithshëm i njohjes së opinionit publik me
informacione të caktuara, ka peshuar më shumë se detyrimet dhe përgjegjësia e gazetarëve
duke përfshirë dhe atë të parashikuar në K.Pr.Penale.
Liria e shprehjes është konsideruar themelore, e tillë që mund të kufizohet vetëm në
raste përjashtimore dhe për arsye shumë të forta, sidomos për politikanët apo përfaqësuesit e
zgjedhur, siç është në rastin konkret i akuzuari Flamur Noka, i cili është deputet i Partisë
Demokratike, përfaqësues dhe kandidat i kësaj force politike në qytetin e Kukësit dhe
deklarimet e pretenduara i ka bërë në kuadër të fushatës elektorale të zhvilluar për zgjedhjet e
21 Qershorit 2015.
Kështu, në vendimin e datës 27.02.2001 në çështjen "Jerusalem kundër
Austrisë", Gj.E.D.NJ, në lidhje me nenin 10 të Konventës, nënvizon se: "Në lidhje me
çështjen nëse ndërhyrja ishte e nevojshme në një shoqëri demokratike, gjykata vuri në
dukje se kërkuesja ishte një politikane e zgjedhur dhe liria e shprehjes ishte veçanërisht e
rëndësishme për përfaqësuesen publike të zgjedhur. Për këtë arsye, do të duheshin
argumente mjaft të fortë për të justifikuar ndërhyrjen në të drejtën e kërkueses për lirinë
e shprehjes". Garancitë e lirisë së kritikës kanë rëndësi kruçiale, nëse nga ato përfiton
deputeti, këshilltari, apo ndonjë person tjetër, i zgjedhur në mënyrë demokratike për të
përfaqësuar një komunitet të caktuar, në veçanti, kur objekt i saj është qeveria ose politika e
tij. GJ.E.D.NJ në vendimin e saj të datës 23.04.1992, në çështjen "Castells kundër
Spanjës", ka spjeguar se: "liria e shprehjes është e rëndësishme për këdo, por në veçanti
për përfaqësuesin e zgjedhur të komunitetit. Është pikërisht ai që i përfaqëson
zgjedhësit e tij, kthen vëmendjen ndaj shqetësimeve të tyre dhe mbron interesat e
tyre".
Në kuadër të këtij qëndrimi të vazhdueshëm të mbajtur nga GJEDNJ, ky Kolegj vëren
se, në çështjen objekt gjykimi, në cilësinë e deputetit dhe përfaqësuesit të Partisë
Demokratike, në mitingun elektoral të datës 08.06.2015, i akuzuari ka deklaruar ndër të tjera:
“...Drejtimi i duhur është që të bëhet me bankë Hasani, drejtimi i duhur është që ju pa asnjë
lekë në xhep dhe Hasani ka bankë, drejtimi i duhur është që shtëpitë tuaja të rrënuara këtu
dhe Hasani të ndërtojë hotele atje.... Në rast se dikush është keq që Hasani ka disa miliona
euro e doni ti dyfishojë ato, atëherë votojeni Hasanin...”, duke i’u referuar kryetarit të
Bashkisë Kukës dhe njëkohësisht kandidat i forcës politike kundërshtare.
Qëllimi i veprimeve të të akuzuarit ka qenë informimi i zgjedhësve, ndërgjegjësimi në
lidhje me kushtet ekonomike dhe mangësitë në administrimin dhe qeverisjen e palës
kundërshtare, dhe nëse evidentimi i këtyre mangësive do të konsiderohej shpifje, kjo do të
sillte në cënim joproporcional të lirisë së shprehjes.
Ky Kolegj, në lidhje me çështjen objekt gjykimi, vëren se:
Së pari: Në këtë deklaratë të bërë prej të akuzuarit, mungon ana objektive e veprës
penale të shpifjes, të parashikuar nga neni 120 i K.Penal. Kështu, për t’u konsideruar si
element të kësaj vepre penale, fillimisht duhet të evidentohet që informacioni i deklaruar
është i rremë, i pavërtetë. Ashtu siç është shprehur edhe më lart ky Kolegj, ky element
domosdoshmërisht kërkon që të evidentohet që objektivisht ky informacion është i rremë, jo i
vërtetë, por edhe subjektivisht, që personi që i përhap ato ta dijë se janë të rreme.
243
Në lidhje me qenien objektivisht të rreme të informacionit, pra të faktit se i dëmtuari
akuzues ka ose nuk ka bankë, hotel apo miliona euro, ky fakt nuk u provua në gjykim tej çdo
dyshimi të arsyeshëm. Nga ana e të dëmtuarit akuzues dhe mbrojtësit të tij, u pretendua se i
dëmtuari akuzues nuk ka llogari bankare me miliona euro, as bankë, as hotel dhe as pallat në
pronësi të tij, e në këtë mënyrë ai shkarkohet nga përgjegjësia për të provuar se këto fjalë janë
shpifje dhe nuk janë të vërteta. Ata pretenduan se i akuzuari duhet të provojë se ku janë
hoteli, banka apo milionat e eurove që ka i dëmtuari akuzues pasi thëniet dihet që janë të
pavërteta ndaj i takon të akuzuarit të provojë vërtetësinë e tyre.
Ky Kolegj vëren se, mbështetur në parimin e prezumimit të pafajësisë (neni 4 i
K.Pr.Penale) dhe në përcaktimin e bërë në nenin 59/1 të Kodit të Procedurës Penale, barrën e
provës në këto raste e ka kërkuesi (i dëmtuari akuzues). Pretendimi i të dëmtuarit akuzues se
barra e provës i takon të akuzuarit për të provuar që ato që ka thënë kanë qenë të vërteta,
është një pretendim i pabazuar në ligj. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të
palës qëndrimin e vazhdueshëm të mbajtur nga Gjykata e Lartë, ashtu si edhe vetë frymën
dhe parimet e legjislacionit penal, sipas të cilit asnjëherë barra e provës nuk mund t’i kalojë të
akuzuarit për të provuar se nuk e ka kryer veprën, në të kundërt, kjo do të çonte në
paragjykimin e çështjes dhe shkeljen e parimit të prezumimit të pafajësisë. Legjislatori i ka
lënë barrën e provës të dëmtuarit akuzues, duke e kushtëzuar të vërtetojë gjithë elementët e
veprës, përtej çdo dyshimi të arsyeshëm, pasi vendosja e barrës së provës mbi të akuzuarin do
të kishte efekt frenues mbi të drejtën e lirisë së shprehjes.
Në kuadër të provueshmërisë se informacioni i dhënë prej të akuzuarit është i rremë, i
dëmtuari akuzues paraqiti përpara këtij Kolegji vërtetim punësimi dt. 13.07.2015 të lëshuar
nga Union Bank, shkresën nr.2069/1 prot., dt. 13.11.2013 të lëshuar nga Shërbimi Kombëtar i
Punësimit, vërtetim nr.218, dt. 10.09.2015 të lëshuar nga Drejtoria Rajonale e Shërbimit
Kombëtar të Punësimit Kukës, vërtetim nr.1168/2 Prot., dt. 20.07.2015 të lëshuar nga
Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimit të Provës, shkresën nr.2089/1 Prot., dt. 14.07.2015, të
lëshuar nga ZVRPP Kukës si dhe aktin e ekspertimit dt. 07.10.2015 të përpiluar nga eksperti
Arjan Lami. Këto prova nuk provojnë tej çdo dyshimi të arsyeshëm se informacioni i dhënë
prej të akuzuarit ka qenë i rremë. Për më tepër, edhe sikur të merrej i mirëqenë ky pretendim i
tij, në gjykim nuk u provua se subjektivisht, i akuzuari e ka ditur se informacioni i deklaruar
prej tij ishte i rremë, për sa kohë që prej akteve apo informacionit që ky i fundit kishte në
dispozicion, të paraqitur edhe përpara këtij Kolegji, si: Urdhër nr.30/3, dt. 30.03.2004,
lëshuar nga Seksioni i Tatim Taksave Bashkia Kukës, Urdhër nr.5/4, dt. 05.04.2004, lëshuar
nga Seksioni i Tatim Taksave Bashkia Kukës, Urdhër nr.31, dt. 31.04.2003 për bllokimin e
aktivitetit ekonomik të debitorëve të vitit 2003, Bashkia Kukës, Akt Detyrimi për likujdimin
e taksave dhe tarifave vendore dt. 30.03.2004, Bashkia Kukës, Vërtetim lëshuar nga Banka
Kukës në emër të subjektit “Luma” 2001, vendim për regjistrimin e personit juridik privat
dhe vendim nr.8327/1 dt. 23.05.2001 të gjyqtarit të vetëm, ai po deklaronte një informacion
të vërtet.
Së dyti: Edhe sikur të merret parasysh pretendimi i të dëmtuarit akuzues se
informacioni i deklaruar nga i akuzuari, ishte dhe dihej prej tij se ishte i rremë, ky Kolegj
vëren se ky informacion nuk është i tillë që të konsiderohet si element i veprës penale të
shpifjes, përsa kohë që ai objektivisht nuk cënon ndjenjën e dinjitetit, nderin apo perceprimin
që ka opinioni për të dëmtuarin akuzues.
Siç me të drejtë ka mbajtur qëndrim edhe përfaqësuesi i Prokurorisë së Përgjithshme
në gjykim, edhe sikur të konsideroheshin të vërteta thëniet e pretenduara prej të dëmtuarit
akuzues, në vetvete, ato nuk janë të tilla që të passjellin cënimin e nderit dhe dinjitetit të
individit. Kështu, deklarimi publik i faktit se i dëmtuari akuzues ka patur në pronësinë e tij
një Bankë apo prona të tjera, në vetvete nuk mund të konsiderohet se cënon nderin dhe
244
dinjitetin e individit pasi, njohja prej publikut se një person ka një pasuri të caktuar,
objektivisht nuk mund ta përkeqësojë perceptimin që publiku ka për nderin dhe dinjitetin që
gëzon ai person. Pikërisht për këtë arsye, deklarimi i fakteve të kësaj natyre, pavarësisht nëse
ato janë të vërteta ose jo, nuk mund të përbëjë në asnjë rast veprën penale të “Shpifjes” për sa
kohë që ato nuk kanë aftësinë për t’i shkaktuar personit të cilit i atribuohen dëmtimin e
imazhit të tij publik.
Ashtu sikurse rezultoi nga provat e administruara në gjykim, i dëmtuari akuzues ka
qenë në fakt pronar i Union Bank. Edhe nëse në momentin kur janë bërë deklarimet ai nuk e
ka patur më në pronësi këtë pasuri, kjo nuk do të thotë se dinjiteti i personit mund të
dëmtohet nga një e pavërtetë e kësaj natyre.
Ky Kolegj edhe një herë thekson qëndrimin e GJEDNJ në lidhje me rolin e
përfaqësuesve të zgjedhur, të cilët e kanë jo vetëm të drejtë por dhe detyrë informimin e
publikut, zgjedhësve, elektoratit të një zone të caktuar, në lidhje me çështjet që e prekin apo
që mund të jenë me interes për të.
Së treti: Duke patur parasysh qëllimin e fjalimit të mbajtur prej të akuzuarit më dt.
08.06.2015 gjatë fushatës elektorale, ky Kolegj vëren se, mungon elementi i anës subjektive
të figurës së veprës penale të shpifjes, vepër e cila domosdoshmërisht kërkon dashjen direkte
për tu konsideruar e konsumuar, si dhe qëllimin e posaçëm, cënimin e ndjenjës së dinjitetit të
personit. Në rastin konkret, qëllimi i të akuzuarit nuk rezulton të ketë qenë cënimi i emrit apo
personalitetit të të dëmtuarit akuzues por, informimi i elektoratit mbi mangësitë e qeverisjes
së mëparshme, problematikat shqetësuese për ta, mbledhja e votave në kuadër të një gare
elektorale.
Nga ana subjektive, shpifja kryhet me dashje të drejtpërdrejtë dhe me qëllim për të
poshtëruar e për të diskredituar nderin dhe dinjitetin e personit tjetër fizik apo juridik. I
akuzuari nuk mund të jetë penalisht përgjegjës për veprën e shpifjes, nëse pohimet e nxjerra
apo të përhapura janë të vërteta, ose nëse ai ka pasur arsye të bazuar për të besuar në
vërtetësinë e pohimit të tillë. Thëniet e përhapura kundër të dëmtuarit akuzues, jo vetëm
duhet të jenë të rreme, por të jenë konkrete dhe diskredituese, poshtëruese, që cenojnë nderin
e dinjitetin e tij. Dispozita për shpifjen nuk mbron njerëzit nga shprehja e një opinioni apo
ideje të papëlqyer, përsa kohë që këto nuk cënojnë rendin juridik.
Kjo Gjykatë rithekson konkluzionin e saj se fjalimi i të akuzuarit dhe deklaratat e

përfshira në të janë bërë në kuadër të fushatës elektorale, në funksion të garës zgjedhore,
informimit të zgjedhësve, si dhe në kuadër të lirisë për tu shprehur, në ushtrim të funksionit të
tij. Nëpërmjet opinionit dhe gjykimit të tij, i akuzuari ka synuar sensibilizimin e opinionit
publik në lidhje me problematikën e mungesës së transparencës, mosshqetësimin për
qytetarët, varfërinë e skajshme, keqqeverisjen nga ana e organeve të zgjedhura,
Bashkisë Kukës dhe Kryetarit të saj dhe jo dëmtimin e imazhit të të dëmtuarit akuzues.
Nuk rezulton të jetë cënimi i nderit apo dinjitetit të të dëmtuarit akuzues qëllimi i
vërtetë i artikulimeve të këtij fjalimi, por përkundrazi, duke patur parasysh edhe kushtet në të
cilat është mbajtur ky fjalim, qëllimi i deklarimeve të bëra gjatë tij, deklarime në vetvete
politike, ka qenë pikërisht evidentimi i situatës politike në Bashkinë e Kukësit, roli i kryetarit
të saj, denoncimi i aktivitetit të kundërshtarit politik, informimi i zgjedhësve në lidhje me çdo
indicie që i akuzuari ka patur në dispozicion si dhe sensibilizimi i tyre se zgjedhja sërish e të
njëjtit kandidat do të ishte e gabuar për ta.
Pjesa e fjalimit që citohet nga i dëmtuari akuzues me terminologjinë e përdorur,
sikundër paraqitet prej tij, nuk rezulton e tillë që të përbëjë konsumim të veprës penale të
“Shpifjes”.
Kjo Gjykatë vlerëson se deklarimet e bëra më dt. 08.06.2015, për sa kohë që i
dëmtuari akuzues nuk vërtetoi të kundërtën, duhet të prezumohet se janë bërë në mirëbesim,
245
bazuar në informacionin që i akuzuari dispononte dhe në përfitim të avantazhit që i jep atij
liria e shprehjes, edhe sikur të mos të provohet vërtetësia e kësaj ligjërate.
Veç kësaj ashtu sikurse është përmendur edhe më lart, në rastin konkret e drejta e
lirisë së fjalës nuk është përdorur në kuadër të një debati privat për qëllime vetjake, por në
kontestin e një fushate dhe gare elektorale.
Nga sa më sipër gjykata arrin në përfundimin se i akuzuari Flamur Noka, me veprimet
e tij nuk ka konsumuar asnjë prej elementëve të veprës penale të “Shpifjes” të parashikuar
nga neni 120/2 i K. Penal, ndaj në bazë të nenit 388/b të K.Pr.Penale, ai duhet të deklarohet i
pafajshëm.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 120 të Kodit Penal dhe nenet
384 dhe 388, pika 1, germa b, të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Deklarimin e pafajshëm të të akuzuarit Flamur Noka, për veprën penale të “Shpifjes”,
të parashikuar në nenin 120 paragrafi i dytë i K.Penal.
Tiranë, më 25.04.2016
246
Nr.6/36 i Regj. Themeltar
Nr.6/36 i Vendimit
VENDIM
Tom Ndreca Kryesues

Evelina Qirjako Anëtare
Majlinda Andrea Anëtare
Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 14/04/2016, mori në shqyrtim çështjen penale me nr.36

Regj.Them., që i përket:
KËRKUESE: PROKURORIA E PËRGJITHSHME,

përfaqësuar në gjykim nga prokurori Madrid
Kullolli.
I PANDEHUR: MYQEREM TAFAJ, i biri i Ramazan dhe i
Halime, i dtl. 14.11.1957, lindur në Trebisht,
Dibër dhe banues në Tiranë, me adresë: Rruga
“Mahmut Fortuzi”, nr.6, me arsim të lartë, me
gjendje gjyqësore “i padënuar”, me gjendje
civile “i martuar”, me shtetësi shqiptare, i
hetuar në gjendje të lirë, në mungesë, i
përfaqësuar në gjykim nga Av. Brikena Kasmi, e
zgjedhur nga i pandehuri me prokurën e
posaçme nr.161 Rep., nr.41 Kol., dt.
21.04.2015.
A K U Z A:
“Shpërdorimi i detyrës”
Baza Ligjore: Neni 248 i K.Penal.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, dëgjoi pretendimet e palëve, mori e
administroi provat e nevojshme, dëgjoi përfundimisht palët që kërkuan:
Prokurori Madrid Kullolli:

3. Deklarimin fajtor të të pandehurit Myqerem Tafaj, i biri i Ramazan dhe i Halime, i dtl.
14.11.1957, lindur në Trebisht, Dibër dhe banues në Tiranë, me adresë: Rruga
“Mahmut Fortuzi”, nr.6, me arsim të lartë, i padënuar, i martuar, me kombësi e
shtetësi shqiptare, identifikuar me letërnjoftimin nr.030437586, i hetuar në gjendje të
lirë, për kryerjen e veprës penale të “Shpërdorimi i detyrës”, parashikuar nga neni 248
i K.Penal.
247
4. Dënimin e të pandehurit Myqerem Ramazan Tafaj për veprën penale të “Shpërdorimit
të detyrës” parashikuar nga neni 248 i K.Penal, me 1 (një) vit burgim.
Mbrojtësja e të pandehurit Myqerem Tafaj, Av. Brikena Kasmi:
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Prof. Dr. M.Tafaj, i akuzuar për veprën
penale të “Shpërdorimit të detyrës” të parashikuar në nenin 248 të K.Penal, pasi ai nuk e ka
kryer këtë vepër penale.
dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
V Ë R E N:
I. Rrethanat e çështjes dhe procedurat e ndjekura.
Më dt. 17.04.2015, Prokuroria e Përgjithshme ka regjistruar procedimin penal nr.04 të

vitit 2015 për veprat penale të “Shpërdorimit të detyrës” dhe “Falsifikimit të dokumentave”,
të parashikuara nga nenet 248 dhe 186 të K.Penal, në ngarkim të të pandehurit Myqerem
Tafaj, në bazë të kallëzimit të paraqitur nga Ministria e Arsimit dhe e Shkencës.
I pandehuri Myqerem Tafaj është aktualisht deputet i Kuvendit të Republikës së
Shqipërisë, ndërsa në vitet 2006-2013, kohë në të cilën pretendohet të jetë kryer vepra penale,
ka qenë Ministër i Arsimit dhe Shkencës.
Nga ana e organit të akuzës është pretenduar se duke nxjerrë urdhrin nr.381, dt.
05.08.2011 “Për hapjen e programeve të ciklit të parë që përfundojnë në Bachelor dhe
programeve të ciklit të dytë që përfundojnë me Master i Shkencave, të Shkollës së Lartë
Private “Vitrina”, i pandehuri ka kryer veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës”, të
parashikuar nga neni 248 i K.Penal.
II. Rrethanat dhe fakti penal objekt akuze.
Më dt. 03.05.2010, Shkolla e Lartë Private “Vitrina” ka depozituar pranë Ministrisë së

Arsimit dhe Shkencës një kërkesë me objekt dhënien e lejes për hapjen e programeve të reja
të studimit për vitin 2011 duke kërkuar të hapë programet: Inxhinieri Elektrike; Mekatronikë;
Inxhinieri Ndërtimi; Administrim Publik; Gjuhë dhe Letërsi Arabe; Stomatologji; Mjekësi
dhe Farmaci.
Kjo kërkesë i është kaluar për vlerësim Këshillit të Akreditimit të Arsimit të Lartë, i
cili pasi ka kryer vlerësimin, me vendimin nr.192, dt. 24.06.2011, ka vendosur për tre prej
degëve të kërkuara, përkatësisht Inxhinieri Elektrike, Mekatronikë dhe Administrim Publik,
që Bachelor të mos hapen, në Stomatologji Master i Shkencave të mos hapet, Bachelor në
Gjuhë dhe Letërsi Arabe të hapet, ndërsa për degët Inxhinieri Ndërtimi, Mjekësi dhe Farmaci
nuk ka dhënë një vlerësim përfundimtar por i ka lënë disa kushte dhe detyrën, që pasi subjekti
kërkues t’i plotësojë ato, të vërë në dijeni Këshillin e Akreditimit në mënyrë që ky të ribëjë
procedurën e verifikimit.
Me urdhrin nr.381, dt. 05.08.2011, “Për hapjen e programeve të ciklit të parë që
përfundojnë në Bachelor dhe programeve të ciklit të dytë që përfundojnë me Master i
Shkencave, të Shkollës së Lartë Private “Vitrina”.”, i pandehuri ka vendosur:
URDHËROJ:
1. Hapjen e programeve të studimit të ciklit të parë në “Inxhinieri Elektrike”,

“Mekatronikë”, “Inxhinieri Ndërtimi”, “Administrim Publik”, “Gjuhë dhe Letërsi
Arabe” si dhe plotësimin e kushteve të përcaktuara në shtojcën 1, bashkëlidhur
këtij urdhri.
248
2. Hapjen e programeve të studimit të integruara të ciklit të dytë në “Stomatologji”,
“Mjekësi”, “Farmaci” si dhe plotësimin e kushteve të përcaktuara në shtojcën 1,
bashkëlidhur këtij urdhri.
3. Programet e studimeve të ciklit të parë të përcaktuara në pikën 1 të këtij urdhri,
realizohen me 180 kreditë dhe kohëzgjatja normale e tyre është 3 vite akademike.
Në përfundim të këtyre programeve studimi lëshohet diplomë universitare
“Bachelor” në fushën e arsimit të kryer.
4. Programet e studimeve të integruara të ciklit të dytë të përcaktuara në pikën 2 të
këtij urdhri, realizohen me jo më pak se 300 kreditë dhe kohëzgjatja normale e
tyre është jo më pak se 5 vite akademike. Në përfundim të këtyre programeve
studimi lëshohet diplomë universitare “Master i Shkencave” në fushën e arsimit të
kryer.
5. Shkolla e Lartë Private “Vitrina” dërgon në MASH brenda 6 muajve nga data e
hyrjes në fuqi të këtij urdhri, një raport për plotësimin e kushteve të vëna nga
Këshilli i Akreditimit (shih shtojcën bashkëngjitur urdhrit).
6. Programet studimore fillojnë në vitin akademik 2011-2012.
Shtojca bashkangjitur këtij urdhri (shtojca 1 e referuar në urdhër) është pasqyrim i

asaj që Këshilli i Akreditimit ka përfshirë nga pika 1-7 në pjesën arsyetuese të vendimit të tij
si mangësi të programeve përkatëse për të arsyetuar sipas rastit vlerësimin negativ apo pozitiv
që ka dhënë, pra si kushte që duhet të plotësoheshin nga subjekti kërkues.
Me shkresën nr.4265/1 prot., dt. 05.08.2011 të firmosur nga Drejtoresha e Kabinetit
pranë Ministrisë së Arsimit, ky urdhër dhe shtojca bashkangjitur tij i janë përcjellë Shkollës
së Lartë Private “Vitrina”, e cila nuk rezulton të ketë kthyer përgjigje në lidhje me plotësimin
ose jo të kushteve të vendosura në shtojcën bashkangjitur urdhrit.
Në vitin 2011-2012 janë hapur në Shkollën e Lartë Private “Vitrina” programet e
mësipërme të studimit.
Faktet e mësipërme u provuan me deklarimet e dëshmitarëve në gjykim, shtetasve
Avni Meshi, Emil Lamani, Bardhyl Musai, Edlira Late, Arian Shahini, Dhora Çadra, aktet
shkresore të paraqitura në gjykim si dhe në tërësi aktet e procedimit penal nr.4 të vitit 2015 (6
fashikuj).
III.Në lidhje objektin e gjykimit.
Nga ana e organit të akuzës, Prokurorisë së Përgjithshme, mbi bazën e fakteve dhe
rrethanave të sipërcituara, është kërkuar deklarimi fajtor i të pandehurit Myqerem Tafaj për
kryerjen e veprës penale të “Shpërdorimit të detyrës” të parashikuar nga neni 248 i K.Penal
dhe dënimi i tij me 1 (një) vit burgim, duke pretenduar si më poshtë vijon:
- Urdhri nr.381. dt. 05.08.2011 është nxjerrë nga i pandehuri Myqerem Tafaj në
cilësinë e Ministrit, në kundërshtim me Ligjin nr.9741, dt. 21.05.2007 “Për
arsimin e lartë në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, nenet 43/3, 44/4, 44/7,
59, 60 dhe 63/4 të tij, VKM-në nr.303, dt. 01.07.1999 “Për krijimin e sistemit të
akreditimit në arsimin e lartë”, VKM-në për Krijimin e Agjencisë Publike të
Akreditimit të Arsimit të Lartë, VKM-në nr.608, dt. 06.05.2009, nenet 5/2 dhe 8,
Udhëzimin nr.11, dt. 28.02.2011 lidhur me “Procedurat dhe dokumentacionin për
hapjen e një institucioni privat të arsimit të lartë…”, Kreu I, neni 1 mbi procedurat
e licensimit, pika 5 dhe Kreu III, nenet 1,2,3,9 dhe në mospërmbushje të rregullt të
detyrës;
- Paligjshmëria në nxjerrjen e urdhrit për hapjen e programeve të studimit, rezulton
qartazi nga mosrespektimi i të gjitha parashikimeve ligjore dhe nënligjore që
249
rregullojnë mënyrën e hapjes së programeve të reja të studimeve, përkatësisht neni
2 i Ligjit “Për arsimin e Lartë në Republikën e Shqipërisë” dhe nenet 43, 44/4/7,
60, 63/4 të tij, si dhe nenet 5 dhe 9 të Udhëzimit nr.11/2011. Edhe pse Këshilli i
Akreditimit kishte dhënë vlerësim negativ, i pandehuri, në kundërshtim me këtë
vendim, ka miratuar kërkesën e paraqitur nga Shkolla e Lartë Private Vitrina për
degët Inxhinieri Elektrike, Mekatronikë, Administrim Publik, Stomatologji;
- Gjithashtu, edhe pse për programet Inxhinieri Ndërtimi, Mjekësi dhe Farmaci,
Këshilli i Akreditimit ka kërkuar që të njoftohet zyrtarisht për plotësimin e
kushteve të vëna, në mënyrë që pas verifikimit të rifillojë procedurën për
miratimin e programeve, i pandehuri ka vijuar me hartimin e urdhrit të hapjes
duke mos lejuar një procedurë tjetër vlerësimi;
- Në hartimin e këtij urdhri ish ministri nuk ka ndjekur procedurën normale të
hartimit dhe qarkullimit të akteve në MASH duke ngarkuar për hartimin dhe
konceptimin e tij Drejtoren e Kabinetit dhe duke shmangur Drejtorinë e Zhvillimit
të Arsimit Jopublik në MASH, në kundërshtim me çfarë parashikohet në
rregulloren e brendshme të Ministrisë së Arsimit dhe Shkencës, të miratuar me
Urdhrin nr.6, dt. 10.01.2011 të Ministrit të Arsimit;
- Urdhri nr.381, dt. 05.08.2011 është nxjerrë pa një vlerësim teknik dhe ligjor të
shoqëruar me dokumentacionin përkatës pasi ai është nxjerrë pa u kryer një proces
i mirëfilltë vlerësimi nga ekspertë të fushave përkatëse pranë ministrisë, por edhe
ato vlerësime negative që janë përcjellë nuk janë marrë parasysh;
- Në vijim, edhe pse në pikën 5 të urdhrit është shprehur se: “Shkolla e Lartë
Private Vitrina dërgon në MASH Brenda 6 muajve nga data e hyrjes në fuqi të
këtij urdhri një raport për plotësimin e kushteve të vëna nga Këshilli i
Akreditimit”, nga hetimet e kryera ka rezultuar se këto kushte nuk janë plotësuar
nga Shkolla e Lartë “Vitrina” dhe as nga ana e ministrisë nuk ka patur një proces
mbikëqyrjeje në lidhje me plotësimin ose jo të këtyre kushteve;
- Nxjerrja e urdhrit nr.381, dt. 05.08.2011 është bërë në mënyrë fiktive pasi ka
rezultuar se programet e cituara në urdhër janë hapur disa vite para daljes së këtij
urdhri, ndërkohë që i pandehuri jo vetëm që nuk e ka ndaluar zhvillimin e
programeve të filluara me mungesa të theksuara teknike dhe ligjore por e ka
legjitimuar veprimtarinë e tij;
- Kundërligjshmëria në veprimet e subjektit qëndron edhe në faktin se ka tejkaluar
tagrin e funksioneve të tij duke anashkaluar vlerësimin e Këshillit të Akreditimit, i
cili njëkohësisht për dhënien e këtij vendimi është bazuar në vlerësime nga
ekspertë sipas fushës që mbulojnë;
- Në kundërshtim me çfarë ka vendosur Këshilli i Akreditimit, i pandehuri ka
vendosur hapjen e programeve mësimore. Ky veprim i tij është kryer me dashje të
drejtpërdrejtë pasi edhe pse ka patur detyrimin ligjor për ta respektuar, edhe pse
vlerësimi i dhënë nga institucioni kompetent ishte i qartë (vlerësim negativ), ai ka
vendosur hapjen në mënyrë të kundraligjshme;
- Veprimet e të pandehurit kanë sjellë si rrjedhojë hapjen e programeve mësimore të
cilat nuk janë në përputhje me kriteret ligjore, krijimin e mundësisë subjektit
privat “Vitrina” që pavarësisht se nuk plotësonte standardet ligjore të zgjeronte
aktivitetin në fushën e arsimit dhe të ofronte programe jo cilësore studimi, me
pasoja financiare për individët dhe për shtetin si garant i standardeve të larta
mësimore. Kështu, nga ana e të pandehurit janë lejuar të zhvillojnë studimet në
mënyrë të kundraligjshme një numër i madh studentësh.
250
Nga ana e mbrojtëses së të pandehurit u pretendua se i pandehuri Myqerem Tafaj
duhet të deklarohet i pafajshëm për veprën penale për të cilën është akuzuar pasi:
- Nga ana e organit të akuzës konfondohet figura e veprës penale të parashikuar nga
neni 248 i K.Penal përsa i takon kryerjes së një veprimi apo mosveprimi në
kundërshtim me ligjin. Funksioni i detyrës së ministrit parashikohet nga
kushtetuta si dhe aktet ligjore e nënligjore në fuqi që rregullojnë fushën e
veprimtarisë në kompetencë të Ministrisë së Arsimit. Konfondimi lidhet me disa
aspekte, me interpretimin e zgjeruar të dispozitës 44/1 e cila parashikon refuzimin
në rastin e vlerësimit negativ për të gjitha programet, ndërkohë që në çështjen
objekt akuze 3 nga programet janë vlerësuar me kushte dhe një pozitivisht;
- Nga ana tjetër, respektimi i nenit 44/1, pa marrë në konsideratë të drejtën e palëve
private për t’u ankuar, që është tërësisht dhe vetëm në diskrecion të ministrit,
është shkelje e parimit të barazisë së armëve dhe të drejtës së palëve për tu
mbrojtur. Gjithashtu, respektimi i vetëm kërkesave teknike nga ana e ministrit e
zhvesh detyrën dhe funksionin e tij nga përgjegjësia politike, përgjegjësi e cila
është e ndryshme nga ajo e një zyrtari tjetër të administratës publike. Sa më sipër,
mbështetja e akuzës në nenin 44/1 cënon thelbësisht parimin e sigurisë juridike;
- Gjatë gjykimit u provua se pas dhënies së vendimit nga ekspertët në lidhje me
hapjen e disa programeve është ndjekur një procedurë dëgjimi nga ana e të
pandehurit me përfaqësues të palëve dhe dëshmitarët dëshmuan në gjykim qartë
dhe prerë se hapja e programeve të reja të studimeve është në diskrecion të
ministrit dhe se kishte dhe raste të tjera kur vendimi i Këshillit të Akreditimit
është ndryshuar nga ana e tij;
- Në përputhje me nenin 44/1 i pandehuri ka vepruar plotësisht në ushtrim të
kompetencave të tij të njohura nga ligji, në diskrecionin e tij për të marrë në
shqyrtim një ankesë administrative në bazë të një procesi hetimor administrativ
për një çështje që përfshihet në fushën e veprimtarisë së mbuluar nga ministri i
arsimit;
- Qartësia ligjore, si një nga elementët formalë të garantimit të zbatimit të parimit të
shtetit të së drejtës, përfshin në vetvete interpretimin eksplicit të një norme (fjalë
për fjalë) si dhe përcaktimin e qartë të fushës së kompetencave të një organi
kompetent;
- Prokuroria nuk ka evidentuar saktë bazën ligjore si dhe aktet nënligjore mbi të
cilat ka mbështetur akuzën;
- Akuza mbështetet në nenin 62 të Ligjit tashmë të shfuqizuar që lidhet me
procedurën e akreditimit dhe jo atë të hapjes së programeve të studimit, të cilat
janë dy procedura krejtësisht të ndryshme;
- Nga deklarimet e dëshmitarëve në gjykim u vërtetua plotësisht fakti se është në
diskrecion të ministrit marrja e vendimit përfundimtar në lidhje me hapjen e një
programi studimi;
- Hapja e programeve për Shkollën e Arsimit të Lartë Privat Vitrina nuk është i tillë
që të konsiderohet si mosveprim në kundërshtim me ligjin dhe që përbën
mospërmbushje të rregullt të detyrës në kuptim të nenit 248 të K.Penal;
- Pasoja e pretenduar nga akuza nuk vërtetohet dhe në asnjë rast nuk u arrit të
provohet në seancat gjyqësore të realizuara në këtë proces. Në gjykim u provua se
nga dokumentat e administruara në dosjen gjyqësore, Raport Monitorimi MASH
(2012), vihet re se nuk ka një konstatim të problematikës që lidhet me akuzën, të
njejtin qëndrim ka mbajtur edhe grupi tjetër i ekspertëve për vitin 2013, ku në
asnjë prej tyre nuk ka rekomandim konkret për shkelje të konstatuara të subjekti
“Vitrina”;
251
- Me vendimin nr.317, dt. 16.03.2012 Këshilli i Akreditimit me të njëjtët anëtarë, ka
miratuar vetëm pak muaj pas daljes së urdhrit për hapjen e programeve, aplikimin
e subjektit për riorganizimin e saj ku bëjnë pjesë edhe fakultetet që mbulojnë
programet e hapura me urdhrin nr.381, dt. 05.08.2011;
- Programet e studimit janë njohur sërish nga ministria pasardhëse e arsimit me
urdhrin nr.33, dt. 19.09.2014 ku pasoja e legjitimuar është arsimimi i studentëve të
cilët kanë zhvilluar studimet e tyre pranë subjektit “Vitrina” për periudhën kohore
2011-2014;
- Evidentohet se akuza ka një mungesë argumentimi të elementëve të anës objektive
dhe subjektive të cilat rrëzojnë çdo pretendim të ngritur për kryerjen e një vepre
penale të parashikuar nga neni 248 i K.Penal. Nga akuza nuk u provua asnjë motiv
i të pandehurit për të kryer veprën fare;
- Nga akuza nuk u provua dashja si formë e fajit në kryerjen e veprës për të cilën i
pandehuri është akuzuar.
IV. Qëndrimi i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.
Në lidhje me akuzën Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vëren se:

Veprimet e të pandehurit Myqerem Tafaj, të listuara nga organi i akuzës, nuk
përmbajnë elementë të figurës së veprës penale “Shpërdorimi i detyrës”, të parashikuar
nga neni 248 i K.Penal, për të cilën ai është akuzuar.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, përgjegjësia penale është detyrimi ligjor i
çdokujt, që shkel një rregullim normativ me karakter penal, për t’iu nënshtruar pasojave
ligjore me karakter ndëshkues e parandalues. Nisur nga rëndësia që kanë, organet proceduese
penale përgjatë të gjithë veprimtarisë që përbën në tërësi procedimin penal, nga intensiteti i
madh i kufizimit të të drejtave dhe lirive themelore të subjekteve të nënshtruara dhe nga
nevoja për zhvillimin e një procedimi të ndershëm, të rregullt dhe tërësisht në përputhje me
ligjin, Kodi Penal ka parashikuar disa kushte kumulative që duhet të përmbushen në çdo
procedim penal. Legjislatori duke konkretizuar parimin e ligjshmërisë të shprehur në nenin 1,
në pjesën e posaçme të Kodit Penal, ka parashikuar edhe llojet e veprave penale dhe llojet
apo masat përkatëse të dënimeve për to.
Sa më sipër, sipas të drejtës sonë penale, e vetmja bazë për marrjen e një personi në
përgjegjësi penale është që në veprimet ose mosveprimet e tij të ekzistojnë elementët e një
figure të caktuar vepre penale, të parashikuar nga ligji penal. Për këtë arsye, bashkëekzistenca
e njëkohshme e elementeve të figurës së veprës penale ka një rëndësi të madhe sepse lidhet
domosdoshmërisht me zbatimin e parimit të ligjshmërisë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, paraprakisht evidenton faktin se për të patur një
figurë konkrete të veprës penale është e domosdoshme ekzistenca e njëkohshme e të gjithë
elementëve përbërës të saj, të cilët janë: a) objekti i veprës penale; b) ana objektive;
c) subjekti dhe ç) ana subjektive. Provueshmëria e elementëve objektive dhe subjektive të
figurës së veprës penale, shërben si bazë për të vënë një person përpara përgjegjësisë penale.
Gjithashtu, vepra penale paraqet në vetvete një unitet të të gjithë elementëve të figurës së saj.
Ajo konsiderohet e kryer dhe kryesi i saj mbajnë përgjegjësi penale kur ekzistojnë të katër
elementët e saj. Nëse mungon njëri prej këtyre elementëve, vepra penale nuk ekziston. Për
këtë arsye detyrë e çdo gjykate, është verifikimi i ekzistencën së njëkohshme të të gjithë
elementëve të veprës penale dhe të figurës së saj në veçanti. Nëse nuk provohet qoftë edhe
njëri nga këta elementë personi i sjellë si i pandehur para një gjykate nuk mund të dënohet.
Në çështjen objekt gjykimi, nga ana e organit të akuzës është sjellë për gjykim
përpara këtij Kolegji i pandehuri Myqerem Tafaj, duke u akuzuar ai për kryerjen e veprës
penale të “Shpërdorimit të detyrës”, të parashikuar nga neni 248 i K.Penal. Në përmbajtjen e
252
nenit 248 të K.Penal, të ndryshuar me ligjin nr.9686, dt. 26.02.2007 “Për disa ndryshime në
K.Penal të RSH”, sanksionohet se:
“Kryerja ose moskryerja me dashje e veprimeve a e mosveprimeve në kundërshtim
me ligjin, që përbën mospërmbushje të rregullt të detyrës, nga personi që ushtron funksione
publike, kur i kanë sjellë atij ose personave të tjerë përfitime materiale ose jomateriale të
padrejta a kanë dëmtuar interesat e ligjshëm të shtetit, shtetasve dhe të personave të tjerë
juridikë, nëse nuk përbën vepër tjetër penale, dënohet me burgim nga gjashtë muaj gjer në
shtatë vjet.”
Vepra penale për të cilën akuzohet i pandehuri është parashikuar nga Kodi ynë Penal
në Pjesën e posaçme të tij, në Kreun VII, Seksioni II, të titulluar: “Vepra penale kundër
veprimtarisë shtetërore të kryera nga punonjësit shtetërorë ose në shërbim publik”. Sipas
teorisë së të drejtës penale, kjo dispozitë merr në mbrojte ato marrëdhënie juridike të
vendosura me ligj, për të siguruar veprimtarinë normale të aparatit shtetëror si dhe mbrojtjen
e interesave dhe të drejtave të ligjshme të shtetit, shtetasve dhe personave juridikë.
Objekt i kësaj vepre penale, janë ato marrëdhënie juridike të vendosura me ligj ose
me akte normative me fuqinë e ligjit, të cilat sigurojnë veprimtarinë e rregullt e normale të
aparatit shtetëror, institucioneve, të shërbimeve publike, si dhe mbrojnë të drejtat dhe
interesat e ligjshme të shtetasve dhe të shtetit. Nga kjo dispozitë rezulton se ligjvënësi i ka
cilësuar si marrëdhënie juridike të rëndësishme, të cilat mbrohen posaçërisht nga legjislacioni
penal, marrëdhëniet që kanë të bëjnë me përmbushjen e rregullt të detyrës, zbatimin e ligjeve
dhe akteve normative me fuqinë e ligjit dhe jo të akteve të tjera nënligjore që nuk kanë fuqinë
e tij. Në këtë kuptim, neni 248 i K.Penal, i sipërcituar është një dispozitë “blanket” e cila i
referohet akteve të tjera ligjore që normojnë punën e personit që ushtron funksione publike,
në rastin konkret, Ligji nr.9741, dt. 21.05.2007 “Për arsimin e lartë në Republikën e
Shqipërisë” i ndryshuar me ligjet nr.9832, dt. 12.11.2007 dhe nr.10307 dt. 22.07.2010. Sa më
sipër, për ligjvënësin, cënimi i këtyre marrëdhënieve konsiderohet vepër penale.
Nga ana objektive vepra penale e shpërdorimit të detyrës kryhet me veprime aktive të
kundraligjshme ose duke mos kryer veprime të caktuara (mosveprim), në kundërshtim me
ligjin, që përbëjnë mospërmbushje të rregullt të detyrës. Pra elementi i parë i anës objektive
të kësaj vepre penale janë veprimet ose mosveprimet e kryera nga personi i ngarkuar me një
funksion publik, të cilat duhet domosdoshmërisht të jenë kryer:
1. Në kundërshtim me ligjin ose ligjet që normojnë veprimtarinë përkatëse të
personit që ushtron funksion publik konkret;
2. Të përbëjnë mospërmbushje të rregullt të detyrës.
3. Të kenë sjellë si pasojë përfitime materiale ose jomateriale për vetë kryerësin ose
për persona të tjerë ose të kenë dëmtuar interesat e ligjshme të shtetit, të shtetasve
dhe të personave të tjerë juridikë.
Rezulton se i pandehuri Myqerem Tafaj ka kryer në vitet 2009-2010 detyrën e

Ministrit të Arsimit dhe të Shkencës. Disa nga aktet ligjore dhe nënligjore që janë referuar
nga organi i akuzës se normojnë veprimtarinë e të pandehurit në kuadër të ushtrimit të
funksioneve të tij janë ndër të tjera edhe:
- Ligji nr.9741, dt. 21.05.2007 “Për arsimin e lartë në Republikën e Shqipërisë” i
ndryshuar me ligjet nr.9832, dt. 12.11.2007 dhe nr.10307 dt. 22.07.2010;
- Udhëzimi nr.11, dt. 28.02.2011 “Për procedurat dhe dokumentacionin për hapjen
e një institucioni privat të arsimit të lartë, programeve të studimit universitar në
ciklin e parë dhe të dytë, programeve të studimeve jouniversitare, të natyrës
profesionale, si dhe procedurat për pezullimin dhe revokimin e licencës”;
- Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.303, dt. 01.07.1999 “Për krijimin e sistemit të
akreditimit në arsimin e lartë”;
253
- Rregullorja e Brendshme e Ministrisë së Arsimit dhe Shkencës, e miratuar me
urdhrin nr.6, dt. 10.01.2011 të Ministrit, etj.
Ky Kolegj vëren se, për të konkluduar nëse i pandehuri e ka kryer apo jo veprën
penale për të cilën akuzohet, duhet që të evidentohet se ai ka kryer një veprim në kundërshtim
me dispozitat ligjore ose duke shkelur një ndalim apo detyrim të parashikuar në to.
Nga ana e akuzës është pretenduar se duke nxjerrë urdhrin nr.381, dt. 05.08.2011
“Për hapjen e programeve të ciklit të parë që përfundojnë në Bachelor dhe programeve të
ciklit të dytë që përfundojnë me Master i Shkencave, të Shkollës së Lartë Private “Vitrina”, i
pandehuri ka kryer veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës”, duke pretenduar se ky urdhër
është nxjerrë në kundërshtim me Ligjin nr.9741, dt. 21.05.2007 “Për arsimin e lartë në
Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, VKM-në nr.303, dt. 01.07.1999 “Për krijimin e
sistemit të akreditimit në arsimin e lartë” dhe në mospërmbushje të rregullt të detyrës. Si
dispozita konkrete të shkelura prej të pandehurit me nxjerrjen e këtij urdhri, akuza ka cituar
nenin 44 të Ligjit për arsimin e lartë dhe Udhëzimin nr.11, dt. 28.02.2011.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon të theksojë se në përputhje me nenin 2 të
K.Penal, askush nuk mund të deklarohet fajtor dhe të dënohet për një vepër që më parë nuk
është parashikuar shprehimisht në ligj si krim ose si kundravajtje penale. Neni 1 dhe 1/a
paragrafi i dytë i po këtij Kodi parashikojnë se veprat penale përcaktohen në K.Penal dhe
ligje të tjera që parashikojnë vepra penale. Në rastin konkret, vepra penale për të cilën është
akuzuar i pandehuri, “Shpërdorimi i detyrës”, është, ashtu siç është shprehur edhe më lart ky
Kolegj, megjithëse e parashikuar në Kodin Penal, një dispozitë blanket, çka do të thotë se, për
të konkluduar mbi ekzistencën e anës objektive të kësaj figure vepre penale, ky Kolegj do t’i
referohet ligjit të posaçëm që normon ushtrimin e funksionit prej të pandehurit.
Në lidhje me aktet nënligjore të referuara nga organi i akuzës, ky Kolegj vëren se,
rrezikshmëria e veprimeve apo e mosveprimeve si një element thelbësor i veprës penale është
tipari material dhe esencial i saj. Ligjvënësi përfshin në numrin e veprave penale ato sjellje të
njeriut që paraqesin rrezik për shoqërinë dhe që cenojnë të drejtat e caktuara ose interesa të
rëndësishme shoqërore. Rrezikshmëria e veprimeve dhe e mosveprimeve është një kategori
objektive, në kuptimin që përcaktimi i saj bëhet në bazë të kushteve dhe ligjeve objektive dhe
jo në bazë të qëndrimeve subjektive të subjekte të veshur me pushtet. Pra ligjvënësi është ai
që vlerëson rast pas rasti se cilat janë veprimet apo mosveprimet që paraqesin rrezikshmëri
shoqërore duke i kriminalizuar këto veprime nëpërmjet ndryshimeve në ligjin penal. Duke iu
kthyer veprës penale konkrete për të cilën është akuzuar i pandehuri, rezulton se legjislatori
ka vlerësuar se ato veprime që paraqesin rrezikshmëri shoqërore dhe që ka dashur t’i
kriminalizojë janë veprimet dhe mosveprimet në kundërshtim me ligjin, dhe jo veprimet dhe
mosveprimet në kundërshtim me aktet normative të tjerë me fuqi më të ulët se ligji.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke u nisur nga përmbajtja e veprës penale
“Shpërdorimi i detyrës” për të cilën është akuzuar i pandehuri, vlerëson se legjislatori nuk e
ka parashikuar se vepër penale “Shpërdorim detyre”, sipas nenit 248 të K.Penal përbëjnë
edhe veprimet apo mosveprimet në kundërshtim me aktet nënligjore apo rregulloret e
institucioneve përkatëse, pasi nga përmbajtja e dispozitës është parashikuar si formë e vetme
e kryerjes së veprës penale: “... veprime ose mosveprime në kundërshtim me ligjin”.
Duke sjellë si argument bindës, Kolegji Penal çmon të përmendi si shembull edhe
Kodin Penal Italian, neni 323 i tij, i cili parashikon se:”…Zyrtari ose i ngarkuari me shërbim
publik, që gjatë ushtrimit të detyrës ose të shërbimit, në kundërshtim me një normë të ligjit
ose të rregulloreve…” Pra, legjislacioni Italian, në ndryshim nga yni, ka dashur të
kriminalizojë të gjitha veprimet dhe mosveprimet, jo vetëm ato që bien në kundërshtim me
ligjin por edhe ato që bien në kundërshtim me çdo rregullore të shkruar, parashikim i cili
254
mungon sipas dispozitës sonë penale, e cila kriminalizon veprën penale të “Shpërdorimit të
Detyrës”.
Në këtë kuadër, ky Kolegj çmon të theksojë se, në çdo rast, interpretimi i ligjit penal
ka si kriter bazë mbrojtjen e parimit të ligjshmërisë.
Formalisht parimi i mosdënimit pa ligj parashikohet në nenin 7 të Konventës
Europiane së të Drejtave të Njeriut (KEDNJ), si dhe në nenin 29 të Kushtetutës Shqiptare dhe
është pjesë e rëndësishme e procesit të rregullt ligjor së bashku me parimin e mosdënimit dy
herë për të njëjtin fakt (ne bis in idem). Një konstatim i tillë është bërë nga Gjykata
Kushtetuese në vendimin e saj nr.41, dt. 29.12.2005, ku ajo është shprehur se: “....përveç të
drejtës për një proces të rregullt ligjor (nenit 42), disa nga të drejtat e tjera kushtetuese
individuale që parashikohen në nenet 29, 31, 32, 34, etj., të Kushtetutës shfaqen njëkohësisht
edhe si aspekte të rëndësishme të një procesi të rregullt ligjor. Për pasojë, Gjykata
Kushtetuese, konfirmon edhe një herë qëndrimin e saj, se pretendimet për shkeljen e
parimeve themelore që përmbajnë këto të drejta themelore individuale, në kuptim të nenit
131/f të Kushtetutës, janë objekt shqyrtimi në këtë gjykatë....”.
Parimi latin nullum crimen nulla poena sine lege (mos dënimi pa ligj) gjen
sanksionim në nenin 7 të KEDNj-së me formulimin: “1. Askush nuk mund të dënohet për një
veprim ose mosveprim që në çastin kur është kryer nuk përbënte vepër penale sipas të drejtës
kombëtare ose ndërkombëtare. Po ashtu, nuk mund të jepet një dënim më i rëndë se ai që
është i zbatueshëm në çastin kur vepra ka qenë kryer. 2. Ky nen nuk do të ndikojë mbi
gjykimin dhe dënimin e një personi fajtor për një veprim, i cili, në çastin kur është kryer,
quhej vepër penale sipas parimeve të përgjithshme të së drejtës, të njohura nga kombet e
qytetëruara”. Ky nen afirmon jo vetëm ndalimin e fuqisë prapavepruese të ligjit penal në
dëm të të akuzuarit, por afirmon edhe parimin e ligjshmërisë. Ky i fundit, i detyron shtetet që
t’i përkufizojnë veprat penale, në formën e normave abstrakte dhe të qarta, të mishëruara në
ligj. Ligji duhet jo vetëm të parashikojë ekzistencën e veprës penale por edhe të përcaktojë
llojin dhe kufijtë e masës së dënimit.
Edhe Kushtetuta Shqiptare i ka bërë një sanksionim të ngjashëm. Kështu në nenin 29
të saj ajo sanksionon se: “1. Askush nuk mund të akuzohet ose të deklarohet fajtor për një
vepër penale, e cila nuk konsiderohej si e tillë me ligj në kohën e kryerjes së saj, me
përjashtim të veprave penale, të cilat në kohën e kryerjes së tyre, përbënin krime lufte ose
krime kundër njerëzimit sipas të drejtës ndërkombëtare. 2. Nuk mund të jepet një dënim më i
rëndë se ai që ka qenë parashikuar me ligj në kohën e kryerjes së veprës penale. 3. Ligji
penal favorizues ka fuqi prapavepruese”. Ky nen ndahet në tre paragrafë, në të cilët
sanksionohet parimi nullum crimen, nulla poena sine lege. Konkretisht paragrafi i parë
sanksionon nullum crimen sine lege (nuk ka vepër penale pa ligj), paragrafi i dytë parashikon
parimin nulla poena sine lege (nuk ka dënim pa ligj) dhe paragrafi i tretë parashikon parimin
se ligji penal favorizues ka fuqi prapavepruese, duke ndaluar kështu fuqinë prapavepruese të
ligjit penal jo favorizues.
Shprehje e zbatimit të këtij parimi është fakti që, legjislacioni jonë penal ndalon
zbatimin e përgjegjësisë penale me analogji. Në nenin 1/c pika 2 të Kodit Penal parashikohet
se: “Zbatimi i ligjit me analogji nuk lejohet”.
Shprehje tjetër e parimit të mësipërm është edhe ndalimi i termave të paqartë në ligjet
penale (Nullum crimen, nulla poena sine lege certa). Kjo do të thotë, se elementët e krimit
dhe dënimi përkatës duhet të përcaktohen qartë në ligj. Kjo kërkesë plotësohet kur nga
formulimi i dispozitës përkatëse, dhe në rast se është nevoja, me ndihmën e interpretimit nga
ana e gjykatës, individi ka mundësi të dijë, se cilat veprime apo mosveprime do ta bëjnë atë
penalisht përgjegjës, qëndrim ky i mbajtur nga Gjykata Kushtetuese në vendimin e
sipërcituar.
255
Për këto arsye, Kodi Penal përbën ligjin më të rëndësishëm, ku përmblidhen në
mënyrë të sistemuar dispozitat penalo-juridike. Ky Kod përmban jo vetëm parimet kryesore
mbi të cilat duhet të mbështetet drejtësia penale, por edhe veprat të cilat konsiderohen si të
dënueshme. Një nga parimet kryesore që përshkon këtë Kod është edhe parimi i ligjshmërisë
që nënkupton parashikimin me ligj të veprave penale dhe mosdënimin për një vepër që nuk
është parashikuar shprehimisht si krim ose kundërvajtje penale. Qëllimi i këtij parimi është jo
vetëm respektimi i ligjit për çdo rast dhe për çdo vepër penale, por edhe njohja e subjekteve
me të gjitha ato veprime apo mosveprime, të cilat konsiderohen të dënueshme. Gjykata
Kushtetuese në vendimin nr.3, dt. 05.02.2010, është shprehur, se duke qenë se Kodi Penal,
krahas Kushtetutës, është burimi kryesor i së drejtës penale dhe në zbatim të parimit të
ligjshmërisë, parashikimi i veprave penale duhet të bëhet pikërisht në këtë Kod, si ligji bazë
që parashikon krimet dhe kundërvajtjet penale ose në një ligj të barazvlefshëm me të nga
fuqia juridike. Një gjë e tillë i vjen në ndihmë shtetasve, të cilët mund të orientohen më mirë
në kuadrin e gjerë të ligjeve që mund të parashikojnë vepra penale, me qëllim njohjen e tyre
me ndalimet ligjore sipas fushave të ndryshme. Të njëjtin qëndrim ka mbajtur kjo gjykatë kur
është shprehur se: “...Në rastin e ligjit penal, i cili si rregull kufizon lirinë individuale, është
shumë e nevojshme që çdo qytetar të dijë paraprakisht kufijtë e lirisë së tij si dhe sanksionet
që mund t’i vijnë për shkak të kapërcimit të këtyre kufijve. Ai nuk duhet të ndjejë për asnjë
çast rrezikun që një ligj i ri penal që mund të parashikojë si të dënueshëm një veprim apo
mosveprim të caktuar ose që mund të rëndojë pozitën e tij si i pandehur, do të ketë në të
ardhmen fuqi prapavepruese”.
Për sa më sipër, ky Kolegj çmon të analizojë veprimin e kryer prej të pandehurit
Myqerem Tafaj vetëm nën dritën e dispozitave ligjore të Ligjit “Për arsimin e Lartë në
Republikën e Shqipërisë”. Kështu, dispozita ligjore e referuar nga ana e organit të akuzës,
neni 44 i Ligjit nr.9741, dt. 21.05.2007 “Për arsimin e lartë në Republikën e Shqipërisë” i
ndryshuar me ligjet nr.9832, dt. 12.11.2007 dhe nr.10307 dt. 22.07.2010, parashikon:
“...1. Hapja e programeve të reja të studimeve të të gjitha cikleve të arsimit të lartë privat,
mbyllja dhe riorganizimi i tyre bëhen me urdhër të Ministrit të Arsimit dhe Shkencës, në
bazë të kërkesës së arsimit të lartë.... 2. Ministri i Arsimit dhe Shkencës përcakton
dokumentacionin që duhet të përmbajë projekti i paraqitur për dhënien e lejes për hapjen e
programeve të reja dhe që ka të bëjë me misionin e objektivat afatgjatë të institucionit,
programet e studimeve, skemën e financimit, si dhe afatet e procedurat për shqyrtimin e
projekteve. 3. Ministria e Arsimit dhe Shkencës i kërkon Këshillit të Akreditimit të Arsimit
të Lartë të paraqesë vlerësimin e tij për programet e studimit, të paraqitura në projekt. 4.
Ministri i Arsimit dhe Shkencës refuzon një projekt kur: Këshilli i Akreditimit të Arsimit të
Lartë jep vlerësim negativ për të gjitha programet e studimeve....”
Së pari: Ky Kolegj vëren se, nga interpretimi literal, por edhe ai logjik dhe sistematik
i dispozitës së sipërcituar, së bashku me dispozitat e tjera të Ligjit nr.9741, dt. 21.05.2007
“Për arsimin e lartë në Republikën e Shqipërisë” i ndryshuar me ligjet nr.9832, dt.
12.11.2007 dhe nr.10307 dt. 22.07.2010, rezulton se, hapja e programeve të reja të studimeve
është në diskrecion të Ministrit të Arsimit, duke iu njohur atij në këtë mënyrë kompetenca
ekskluzive vendimmarrëse.
Kolegji arriti në këtë konkluzion nisur nga interpretimi sistematik, literal e gramatikor
i nenit 44 të sipërcituar, i cili, ndërkohë që në paragrafin e tij të parë sanksionon qartazi
kompetencën ekskluzive të ministrit të arsimit, në ushtrim të funksioneve të tij, për të
vendosur hapjen, riorganizimin apo mbylljen e programeve të reja të studimeve të të gjitha
cikleve të arsimit të lartë privat, në paragrafin e katërt, të cilit i është referuar organi i akuzës,
përdor termin “një projekt refuzohet”, term i cili është i ndryshëm nga “një program nuk
hapet”. Leximi i këtij paragrafi nuk mund të bëhet i veçuar nga pjesa tjetër e dispozitës dhe
256
as nga dispozitat e tjera të të njëjtit ligj. Qartazi, në ndryshim me çka pretenduar akuza,
paragrafi i katërt i nenit 44 të Ligjit “Për arsimin e lartë në Republikën e Shqipërisë” i
referohet refuzimit të një projekti në tërësi dhe jo moshapjes së një programi. Një projekt i
paraqitur për miratim përpara Ministrisë së Arsimit nga një institucion i arsimit të lartë privat,
mund të përmbajë në vetvete disa programe, ndaj dispozita përdor termin: “...kur ka dhënë
vlerësim negativ për të gjitha programet e studimeve.”. Qartazi kjo dispozitë parashikon se,
kur të gjitha programet në përmbajtje të një projekti janë vlerësuar negativisht prej
Këshillit të Akreditimit të Arsimit të Lartë, atëherë refuzohet i gjithë projekti.
Në çështjen objekt gjykimi nuk ndodhemi përpara këtij rasti pasi, ashtu siç
pretendohet edhe prej vetë akuzës, Shkolla e Arsimit të Lartë Privat “Vitrina”, në kërkesën e
saj ka kërkuar hapjen e tetë programeve të reja të studimit, prej të cilave për 4 degë Këshilli i
Akreditimit ka dhënë vlerësim negativ, për një vlerësim pozitiv dhe për tre të tjera ka dhënë
vlerësim pozitiv me kushte.
Kështu, nga provat e administruara në gjykim rezultoi se, Këshilli i Akreditimit të
Arsimit të Lartë, me vendimin nr.192, dt. 24.06.2011 ka vendosur për tre prej degëve të
kërkuara, përkatësisht Inxhinieri Elektrike, Mekatronikë dhe Administrim Publik, që
Bachelor të mos hapen, në Stomatologji Master i Shkencave të mos hapet, Bachelor në Gjuhë
dhe Letërsi Arabe të hapet, ndërsa për degët Inxhinieri Ndërtimi, Mjekësi dhe Farmaci nuk ka
dhënë një vlerësim përfundimtar por i ka lënë disa kushte dhe detyrën që pasi t’i plotësojë ato
të vërë në dijeni Këshillin e Akreditimit në mënyrë që ky të ribëjë procedurën e verifikimit.
Në këto kushte, ky Kolegj vëren se, nuk ndodhemi përpara kushteve të parashikuara nga neni
44/4 i Ligjit “Për arsimin e lartë në Republikën e Shqipërisë”, pasi, për sa kohë që këshilli i
akreditimit nuk ka dhënë vlerësim negativ për të gjitha programet por vetëm për një pjesë të
tyre, nuk kishte përse të refuzohej projekti në tërësi, ndaj nuk mund të flitet për shkelje të tij
prej të pandehurit Myqerem Tafaj. Në të kundërt, në rast se i pandehuri, ashtu siç pretendohet
prej organit të akuzës, do të kishte refuzuar projektin e subjektit “Vitrina” për hapjen e tetë
programeve të reja të studimit edhe pse Këshilli i Akreditimit nuk kishte dhënë vlerësim
negativ për të gjitha këto programe, atëherë do të kishim një veprim të tij në kundërshtim me
ligjin.
Së dyti: Akuza në mbështetje të pretendimeve të saj i është referuar nenit 62 të Ligjit
për arsimin e lartë, dispozitë ligjore kjo e cila parashikon procedurën e akreditimit dhe jo atë
të hapjes së programeve të reja të studimeve, e cila parashikohet në nenin 42 të po të njëjtit
Ligj. Ky Kolegj vëren se në çështjen objekt gjykimi kjo dispozitë nuk mund të aplikohet për
sa kohë që organi i akuzës pretendon si fakt penal hapjen e programeve të reja të studimit dhe
jo akreditimin e tyre. Jo vetëm që kompetenca për hapjen e programeve të reja i përket me
ligj ekskluzivisht ministrit, por në asnjë dispozitë ligjore nuk parashikohet detyrueshmëria e
vendimit të Këshillit të Akreditimit në marrjen e këtij vendimi prej ministrit. Përkundrazi,
ligjet e sipërcituara i njohin Këshillit të Akreditimit kompetenca jo vendimmarrëse në këtë
procedurë por vlerësuese, edhe vendimi që merr ky organ pasi vlerëson kërkesën
parashikohet prej ligjit si vendim negativ, pozitiv ose pozitiv me kushte duke kërkuar
plotësimin e mëtejshëm të kushteve, dhe jo si pranim apo refuzim. Në asnjë rast, në asnjë
dispozitë ligjore që i referohet Këshillit të Akreditimit përsa i takon hapjes së programeve
(nga ana e organit të akuzës ngatërrohet hapja e programeve me akreditimin, ky i fundit është
në kompetencë të Këshillit të Akreditimit) nuk përdoret termi vendim por vlerësim. Vetë neni
44 i Ligjit, paragrafit të katërt të të cilit i është referuar akuza, në paragrafin e tretë të tij
parashikon: “...3. Ministria e Arsimit dhe Shkencës i kërkon Këshillit të Akreditimit të Arsimit
të Lartë të paraqesë vlerësimin e tij për programet e studimit, të paraqitura në projekt....”.
Në analizë të dispozitave ligjore dhe procedurës së parashikuar nga ligji i posaçëm për hapjen
e një programi të ri, që nga paraqitja e kërkesës prej institucionit të arsimit të lartë privat e
deri tek nxjerrja e urdhrit prej ministrit, roli i Këshillit të Akreditimit është ai i një organi të
257
specializuar, i përbërë nga ekspertë të fushës, i cili bën një vlerësim të kërkesës përpara se
organi vendimmarrës, Ministri i Arsimit, të vendosë në lidhje me të.
Pra ky organ nuk ka kompetenca vendimmarrëse pasi vendimmarrja në asnjë rast nuk
i njihet këtij këshilli por ministrit.
Edhe në nenin 42 të të njëjtit ligj, mbi hapjen, mbylljen, riorganizimin dhe përshtatjen
e programeve të studimeve së të gjitha cikleve të arsimit të lartë publik, (dispozitë të cilës
duhet t’i referohej organi i akuzës dhe jo nenit 62) parashikohet: “1. Hapja e programeve të
reja tё studimeve tё të gjitha cikleve të arsimit të lartë publik, riorganizimi dhe mbyllja e
tyre bëhen me urdhër të Ministrit të Arsimit dhe Shkencës, në bazë të kërkesës së
institucionit të arsimit të lartë. Ministri i Arsimit dhe Shkencës ka të drejtë t’i kërkojë
institucionit publik të arsimit të lartë hapjen e programeve të reja të studimeve në fusha
prioritare. 2. Përshtatja e programeve/profileve të studimeve të miratuara sipas këtij ligji, që
nuk cenojnë objektivat bazë të tyre, bëhet me propozimin e njësisë bazë dhe me miratimin e
këshillit të njësisë kryesore, pasi të merret pëlqimi i senatit akademik të institucionit të
arsimit të lartë. 3. Ministri i Arsimit dhe Shkencës merr vendim, sipas pikës 1 të këtij neni,
mbështetur në vlerësimin e Këshillit të Akreditimit të Arsimit të Lartë.”, duke theksuar edhe
një herë se kompetenca në marrjen e këtij vendimi i përket ministrit, dhe se vlerësimi i
Këshillit të Akreditimit i shërben atij në funksion të kësaj vendimmarrjeje.
Pra, ndërkohë që akreditimi, si një procedurë e posaçme, e cila zhvillohet jo në fillim
por tre vjet pas hapjes së një programi të caktuar, në momentin para marrjes së diplomave
prej studentëve, është atribut vendimmarrja për të cilin i takon Këshillit të Akreditimit, hapja
sipas ligjit, është kompetencë vendimmarrëse e ministrit.
Arrihet në këtë konkluzion jo vetëm nga interpretimi i dispozitave ligjore të
sipërcituara, por duke patur parasysh dhe mënyrën se si ato janë zbatuar në praktikë, në
vazhdimësi, çka u dëshmua përpara këtij Kolegji edhe nga dëshmitarët e thirrur në gjykim.
Kështu, i pyetur në gjykim, dëshmitari Bardhyl Musai (Drejtues i Këshillin të
Akreditimit, pranë Agjencisë Publike të Akreditimit, që nga viti 2007 deri në fillim të vitit
2014) ka deklaruar: “...Këshilli i Akreditimit në bazë të ligjit është një bord ekspertësh, është
i pavarur, nuk jep llogari, vendimet e tij janë kolegjiale dhe janë rekomanduese, nuk kanë
formë ekzekutive. Kjo referuar ligjit për “Arsimin e lartë” të vitit 2007.... Puna jonë është e
mbyllur, hapja është e drejtë ekskluzive e ministrit. Ministri dhe mund ta hapë. Vendimet
tona nuk janë detyruese.”. Pyetjes së gjykatës nëse mund të ndodhte që n.q.s. Këshilli i
Akreditimit jep vlerësim negativ, Ministri të merrte një vendim pozitiv, ky dëshmitar i është
përgjigjur: “Ministri është personi që e shpreh, ai e ka këtë të drejtë”. Po kështu,
dëshmitarja Edlira Late (anëtare e Këshillit të Akreditimit pranë Agjencisë Publike si
përfaqësuese e Ministrisë së Arsimit) ka deklaruar:“Vendimi i Këshillit është një vendim
rekomandues, ky më pas përcillet në dikasterin përkatës, për të vijuar sipas rregullave të
përcaktuara sipas nenit 62 të ligjit.”. Pyetjes së gjykatës nëse ndodhte që Këshilli të jepte
përgjigje negative dhe ndërkohë nga Ministri të dilte urdhër që të hapeshin programet ose e
kundërta, kjo dëshmitare i është përgjigjur: “Është tagër e ministrit ta bëjë legjitim.”
Gjithashtu, në gjykim është pyetur edhe dëshmitari Avni Meshi (Drejtori i Agjencisë
Publike të Akreditimit, shtator 2010 –shkurt 2014), i cili ka deklaruar: “...Agjencia është
ngritur në vitin 1999, por më të plotë kuadrin ligjor, e ka me ligjin e vitit 2007. Fryma e ligjit
është e ndarë në dy pjesë, neni 44 i ligjit, (agjencia për hapjen e programeve, që shqyrton
përmbajtjen e programit dhe pjesa kryesore e saj është akreditimi (neni 62)”. Pyetjes së
Prokurorit se kush vendoste për hapjen e programeve, ky dëshmitar i është përgjigjur: “Atë e
ka Ministria, ne bënim vetëm një vlerësim në përmbajtjen e programeve. Akreditimi është
ekskluzivitet i Këshillit. Përveçse e formalizon Ministri.” Pyetjes së gjykatës nëse funksioni i
K.Akreditimit është këshillimor apo vendimmarrës, ky dëshmitar i është përgjigjur: “Ligji e
ka ndarë, neni 44 hapje dhe neni 62 akreditim. Bënim vlerësim në përmbajtje”.
258
Në gjykim është pyetur dhe dëshmitari Arian Shahini (Drejtori i Zhvillimit të Arsimit
Privat, e më pas këshilltar pranë Ministrit), i cili pyetjes nëse, në rast të një mendimi negativ,
pozitiv apo me kusht nga Këshilli i Akreditimit, siç ishte dhe për subjektin “Vitrina” (që ka
kërkuar hapjen e 8 programeve) ku për hapjen e një programi ka qenë mendimi pozitiv, për
hapjen e katër programeve të tjera ka qenë negativ dhe për tre programe ka qenë vendimi me
kusht, a ndodhte të vendoste hapjen ministri, ky dëshmitar i është përgjigjur: “Për rastin
konkret nuk e di, por ka pasur devijime rast pas rasti” Pyetjes se cili ishte roli i KA,
dëshmitari i është përgjigjur: “Rekomandues. Ne për të asistuar subjektet, para shqyrtimit të
dokumentacionit ligjor, dërgonim dokumentacion dhe për mësimdhënie”. Pyetjes nëse
vendimmarrja e KA-së çfarë detyrimi passjell, dëshmitari i është përgjigjur: “tregon se ky
subjekt, plotëson apo jo kushtet”, ndërsa pyetjes nëse kur jepet vendim me kusht, pra që
subjekti të plotësojë kushtet dhe për një kohë të caktuar, ky lloj vendimi është rekomandues?
Është diskrecion i Ministrit?, ai i është përgjigjur: “Diskrecion i Ministrit”.
Së treti: Ky Kolegj vëren se, siç me të drejtë është pretenduar nga i pandehuri dhe
mbrojtësja e tij, në çështjen objekt shqyrtimi kemi të bëjmë me një procedurë administrative,
të zhvilluar përpara organit kompetent shtetëror bazuar jo vetëm në Ligjet e posaçme të
fushës por edhe në K.Pr.Administrative, i cili parashikon se: “...1. Organet administrative
sipas dispozitave të këtij Kodi marrin vendime për të gjitha çështjet brenda juridiksionit të
tyre të ngritura nga personat privatë në lidhje me: a) çështjet që u përkasin drejtpërsëdrejti
personave privatë; b) çdo peticion, kërkesë apo ankim për shkelje të Kushtetutës, të ligjit ose
në mbrojtje të interesave publike.”, (neni 15 i K.Pr.Administrative). Po kështu, në nenin 80 të
këtij Kodi parashikohet se: “1. Procedura hetimore zhvillohet nga ai organ administrativ në
kompetencën e të cilit është marrja e vendimit përfundimtar”, ndërsa në nenin 135 të tij:
“1. Personat privatë kanë të drejtë të kërkojnë revokimin, shfuqizimin ose modifikimin e akte
administrative në përputhje me rregullat e vendosura nga ky Kod. 2. E drejta e përmendur në
paragrafin 1 të këtij neni mund të ushtrohet në mënyrat e mëposhtme: a) me anën e një
kërkese formale drejtuar punonjësit ose e joorganit përgjegjës për aktin; b) me anën e një
ankimi drejtuar organit që ka nxjerrë aktin e ankimuar ose eprorit të punonjësit/organit
përgjegjës, organit kolegjial kur punonjësi përgjegjës është anëtar i tij dhe organit
delegues.”.
Nisur nga sa më sipër, Gjykata arrin në konkluzionin se nxjerrja e urdhrit nr.381,
dt. 05.08.2011 “Për hapjen e programeve të ciklit të parë që përfundojnë në Bachelor dhe
programeve të ciklit të dytë që përfundojnë me Master i Shkencave, të Shkollës së Lartë
Private “Vitrina”.”, nuk është një veprim i tillë që të konsiderohet si veprim në
kundërshtim me ligjin dhe që përbën mospërmbushje të rregullt të detyrës në kuptim të
nenit 248 të K.Penal.
Gjykata çmon të theksojë se dispozita e sipërcituar, e pretenduar nga organi i akuzës,
nuk parashikon një detyrim ligjor, i cili të jetë shkelur prej të pandehurit. Sipas kësaj
dispozite, parashikohet vetëm një rast, një detyrim, refuzimi i projektit në tërësi kur për të
gjitha programet e parashikuara në të është dhënë vlerësim negativ, dhe asnjë rast tjetër në
kuadër të refuzimit pjesërisht apo të hapjes ose jo të programeve. Në këtë kuptim, ushtrimi i
pushtetit diskrecional të dhënë dhe të pakufizuar në mënyrë të shprehur nga ligji, nuk mund të
konsiderohet ushtrimi i kësaj të drejte jo vetëm si veprim në kuptim të nenit 248 të K.Penal,
por as si veprim në kundërshtim me ligjin.
Në kuptim të nenit 248 të K.Penal për të cilin është akuzuar i pandehuri Myqerem
Tafaj, veprimi nënkupton kryerjen e një veprimi që sipas ligjit apo ligjeve që normojnë
funksionin konkret i pandehuri nuk duhet ta kryente. Në rastin konkret dispozita ligjore së
cilës i referohet prokuroria nuk parashikon se i pandehuri ka detyrimin për të refuzuar hapjen
e programeve të tjera kur Këshilli i Akreditimit ka dhënë për disa prej tyre vlerësim negativ
259
dhe për disa pozitiv, ndaj nuk mund të flitet në rastin konkret për veprim në kundërshtim me
ligjin.
Bazuar në sa është arsyetuar më lart, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se,
pretendimi i parashtruar nga organi i akuzës se, kundërligjshmëria në veprimet e subjektit
qëndron edhe në faktin se ka tejkaluar tagrin e funksioneve të tij duke anashkaluar vlerësimin
e Këshillit të Akreditimit, i cili njëkohësisht për dhënien e këtij vendimi është bazuar në
vlerësime nga ekspertë sipas fushës që mbulojnë, është i pabazuar në ligj.
Në këto kushte, veprimi i të pandehurit Myqerem Tafaj nuk është kryer në
kundërshtim me ligjin, duke passjellë kështu mungesën e njërit prej elementëve
thelbësorë të anës objektive të veprës penale për të cilën ai është akuzuar.
Veç kësaj, në përgjigje të pretendimeve të ngritura nga organi i akuzës, ky
Kolegj vëren se:
Veç sa më sipër, në mënyrë që të ndodhemi përpara veprës penale të parashikuar nga
neni 248 i K.Penal, ashtu siç është shprehur edhe në fillim të analizës së saj kjo gjykatë, duhet
të jetë kryer nga ana e të pandehurit veprimi apo mosveprimi, i cili, përveç elementëve që
duhet të ketë në vetvete, pra të jetë në kundërshtim me ligjin dhe të përbëjë mospërmbushje të
rregullt të detyrës, duhet gjithashtu të jetë i tillë që të ketë sjellë si pasojë dëmtimin e
interesave të personave fizikë, juridikë apo shtetit, ose të ketë sjellë përfitime të padrejta,
materiale ose jomateriale, për të pandehurin ose ndonjë person tjetër.
Bazuar në parimin latin “Nullum crimen, nulla poena sine causa” (Nuk ka krim, nuk
ka dënim pa shkak), lidhja shkakësore, si një nga tre elementët e domosdoshëm të anës
objektive të figurës së veprës penale e parashikuar në nenin 13 të K.Penal, vendos kushtin për
ekzistencën e përgjegjësisë penale. Si e tillë ajo mund të përfytyrohet si një segment me dy
skaje me pikë nistore shkakun, veprimin apo mosveprimin e kundraligjshëm dhe pikë fundore
pasojën. Lidhja shkakësore shpreh pikërisht marrëdhënien që krijohet mes këtyre dy
elementëve.
E thënë ndryshe, lidhja shkakësore mund të kuptohet si marrëdhënia e varësisë që
ekziston mes veprimit ose mosveprimit dhe pasojës përfundimtare të ardhur në një ngjarje
konkrete, çka do të thotë se ekzistenca e pasojës shoqërisht të rrezikshme duhet të jetë
rezultat i drejtpërdrejtë i veprimeve të të pandehurit dhe se po të mos ekzistonin veprimet
konkrete të kryera prej këtij të fundit, nuk do të ekzistonte as pasoja. Ashtu si edhe çdo
element tjetër i veprës penale, lidhja shkakësore duhet të provohet. Pra, në çdo gjykim duhet
të evidentohet lidhja mes veprimit apo mosveprimit dhe pasojës së ardhur në çështjen
konkrete objekt gjykimi, në mënyrë që vepra penale e parashikuar nga ligji të konsiderohet e
kryer nga autori i veprimit apo mosveprimit.
Në ndryshim me çka pretenduar organi i akuzës në gjykim, ky Kolegj vëren se, jo çdo
veprim i kryer në kundërshtim me ligjin apo aktet nënligjore që normojnë veprimtarinë e të
pandehurit përbën veprën penale të shpërdorimit të detyrës, por duhet domosdoshmërisht që
nga ky veprim të ketë ardhur si pasojë ose nxjerrja e përfitimeve materiale ose jomateriale të
padrejta prej vetë të pandehurin ose për persona të tjerë, ose dëmtimi i interesave të ligjshëm
të shtetit, shtetasve dhe të personave të tjerë juridikë, pasojë e cila në rastin konkret mungon.
Nga ana e organit të akuzës u pretendua përpara këtij Kolegji se veprimet e të pandehurit
kanë sjellë si rrjedhojë hapjen e programeve mësimore të cilat nuk janë në përputhje me
kriteret ligjore, krijimin e mundësisë subjektit privat “Vitrina” që pavarësisht se nuk
plotësonte standardet ligjore të zgjeronte aktivitetin në fushën e arsimit dhe të ofronte
programe jo cilësore studimi, me pasoja financiare për individët dhe për shtetin si garant i
standardeve të larta mësimore.
Ky Kolegj vëren se, nga provat e administruara në gjykim, përkatësisht, në
dokumentacionin e SHLP “Vitrina” rezulton se në vitin 2011-2012 janë pranuar të rinj në
vitin e parë 80 studentë në stomatologji, 37 studentë në mjekësi dhe 97 studentë në farmaci
260
(degë këto për të cilat KA nuk kishte dhënë vlerësim përfundimtar po i kishte kërkuar
subjektit plotësimin e kushteve që të shprehej më pas). Nga dokumentacioni i Grupit të
Monitorimit, bashkangjitur Raportit të Monitorimit për SHLUP “Vitrina” ka rezultuar se, në
Inxhinieri Elektrike (KA ka dhënë vlerësim të mos hapet ndërsa i pandehuri ka urdhëruar
hapjen dhe plotësimin e kushteve) 61 studentë, Mekatronikë 92 studentë, Inxhinieri Ndërtimi
89 studentë (MA nuk ishte shprehur me vlerësim përfundimtar i pandehuri ka urdhëruar
hapjen me kushte) 89 studentë, ndërkohë që programi i Gjuhës dhe Letërsisë Arabe nuk është
hapur asnjëherë.
Nga ana e organit të akuzës u pretendua se, nxjerrja e urdhrit nr.381, dt. 05.08.2011
prej të pandehurit është bërë në mënyrë fiktive pasi ka rezultuar se programet e cituara në
urdhër janë hapur disa vite para daljes së këtij urdhri, ndërkohë që i pandehuri jo vetëm që
nuk e ka ndaluar zhvillimin e programeve të filluara me mungesa të theksuara teknike dhe
ligjore por e ka legjitimuar veprimtarinë e tij.
Në lidhje me këtë pretendim, ky Kolegj vëren se, fakti që këto programe studimi ishin
hapur dhe studentët ishin regjistruar dhe kishin bërë pagesat vite përpara se të bëhej ky urdhër
nuk mund të konsiderohen si pasoja të këtij urdhri por pasoja të veprimtarisë së paligjshme të
ushtruar nga vetë subjekti “Vitrina”. Vërtetohet fakti i mësipërm pasi, në degët e pretenduara
nga prokuroria kanë filluar studimet në vitin 2009 ndërkohë që urdhri i ministrit është i vitit
2011. Ky urdhër maksimumi passjell vitin e parë në vitin 2011-2012, pra mund të
konsiderohet si pasojë e tij fillimi i këtij viti. Vetë fakti që brenda 6 muajsh nga dalja e këtij
urdhri, në të njëjtat degë janë marrë diploma (në vitin 2012) kur duhet të kishte filluar viti i
parë, është veprimtari në kundërshtim me ligjin e subjektit “Vitrina” por jo pasojë e këtij
urdhri.
Gjithashtu, nga ana e organit të akuzës u pretendua se, edhe pse në pikën 5 të urdhrit
është shprehur se: “Shkolla e Lartë Private Vitrina dërgon në MASH Brenda 6 muajve nga
data e hyrjes në fuqi të këtij urdhri një raport për plotësimin e kushteve të vëna nga Këshilli i
Akreditimit”, nga hetimet e kryera ka rezultuar se këto kushte nuk janë plotësuar nga Shkolla
e Lartë “Vitrina” dhe as nga ana e ministrisë nuk ka patur një proces mbikëqyrjeje në lidhje
me plotësimin ose jo të këtyre kushteve. Kolegji vëren se mosplotësimi i kushteve prej
universitetit “Vitrina” nuk mund të konsiderohet pasojë e këtij urdhri, për sa kohë që në vetë
urdhrin e pretenduar, pika pesë parashikohet shprehimisht detyrimi i shkollës “Vitrina” që
brenda 6 muajve të njoftojë MA për plotësimin e kushteve të parashikuara në shtojcën
bashkangjitur këtij vendimi, të njëjtat kushte të vendosura nga Këshilli i Akreditimit.
Mospërmbushja e detyrimeve prej këtij subjekti privat nuk mund të ngarkojë me përgjegjësi
penale të pandehurin. Kundërligjshmëria e një veprimi shihet në momentin e kryerjes së tij.
Në kushtet kur nuk provohet se i pandehuri ka qenë në dijeni, ka parashikuar se këto kushte
nuk do të plotësoheshin, veprimet apo mosveprimet e kryera prej subjektit privat “Vitrina”
nuk mund të vlerësohen si të nxitura prej tij.
Po kështu, në lidhje me pasojat financiare të shkaktuara individëve, studentëve të
regjistruar në degët përkatëse pranë Fakultetit “Vitrina”, ky Kolegj vëren se, së pari nga ana e
organit të akuzës është pretenduar se ka patur një dëm financiar por pa u evidentuar,
konkretizuar e aq më pak provuar vlera e tij. Pasoja, në rastin konkret, dëmi financiar i
pretenduar, si element i anës objektive të figurës së veprës penale të parashikuar nga neni 248
i K.Penal, ashtu si edhe çdo element tjetër i saj, duhet të provohet. Në mënyrë që të
konkludohet në një vendim fajësie, gjykata, në përfundim të gjykimit nuk duhet të jetë e
dyzuar për mundësinë e kryerjes së veprës nga i pandehuri, në të kundërt, çdo dyshim çmohet
në favor të tij.
Neni 6, paragrafi 2, i Konventës Europiane për të Drejtat e Njeriut parashikon se
çdokush që akuzohet për një vepër penale do të prezumohet i pafajshëm deri sa të provohet
fajësia e tij sipas ligjit. Ky parim sanksionohet dhe në nenin 30 të Kushtetutës sonë dhe nenin
261
4 të K.Pr.Penale. Gjykata Kushtetuese në një sërë vendimesh të saj, si vendimi nr.4, dt.
07.02.2004, vendimi nr.9, dt. 08.04.2004, vendimi nr.19, dt 18.09.2008, nr.23 datë
23.07.2009 etj., është shprehur se çdo dyshim duhet të shkojë në favor të të pandehurit dhe ky
parim (parimi i prezumimit të pafajësisë) do të konsiderohej i cënuar nëse barra e provës do
të kalonte nga akuza tek i pandehuri. Gjithashtu ky parim nënkupton ndër të tjera se barra e
provës i takon palës akuzuese, çdo dyshim duhet të çmohet në favor të të pandehurit dhe se
gjykata duhet ta mbështesë vendimin në prova direkte dhe indirekte që duhet të provohen nga
akuza.
Dyshimi në favor të të pandehurit (In dubio pro reo), nënkupton se kur faktet dhe
rrethanat e çështjes lejojnë vlerësime e interpretime të ndryshme, duhet pranuar ai interpretim
që është më i favorshëm për të pandehurin.
Prezumimi i pafajësisë është trajtuar gjerësisht edhe nga GJEDNJ-ja (Shih vendimet e
GJEDNJ-së Minelli kundër Zvicrës; John Murray kundër Mbretërisë së Bashkuar, 8 Shkurt
1996; Telfner kundër Austrisë 20 Qershor 2001), e cila ka theksuar se “prezumimi i
pafajësisë” është një nga elementet e procesit të rregullt ligjor që parashikohet në nenin 6,
paragrafi 2, të Konventës Europiane për të Drejtat e Njeriut. Ky parim konsiderohet i shkelur
nëse një vendim gjyqësor, që i përket një individi të akuzuar penalisht, reflekton një opinion
që ai është fajtor, përpara se të jetë provuar fajësia e tij sipas ligjit. Edhe nëse nuk ka ndonjë
konkluzion formal, mjafton të ekzistojë një arsyetim i cili lë të kuptohet se gjykata e
konsideron të akuzuarin fajtor, si edhe kur barra e provës kalon nga prokurori te mbrojtja. Në
mbrojtje të parimit të prezumimit të pafajësisë, është detyrë e organit të akuzës të provojë në
gjykim ekzistencën e të gjithë elementëve të veprës penale për të cilën është akuzuar i
pandehuri, përfshirë edhe pasojën si element i anës objektive të saj, detyrë kjo e cila nuk u
realizua në rastin konkret.
Për më tepër, marrëdhënia e pretenduar është një marrëdhënie juridiko civile,
kontraktore, mes SHLP “Vitrina” dhe secilit student, e cila mund të zgjidhet mes atyre palëve
në zbatim të K.Pr.Civile dhe së dyti, këto pasoja në rastin konkret nuk kanë ardhur duke patur
parasysh Udhëzimin nr.33, dt. 19.09.2014 “Për procedurat e pranimit dhe regjistrimit në
institucionet e Arsimit të Lartë Publik e Privat.....” me të cilin janë njohur programet e
studimit të pretenduara si pasojë nga akuza, pra këto programe janë vlerësuar si të rregullta
dhe në përputhje me kriteret ligjore.
Ky Kolegj vëren se, pretendimi i organit të akuzës se si pasojë e urdhrit të të
pandehurit janë hapur programe jo në përputhje me kriteret ligjore nuk u provuar në gjykim,
përsa kohë nuk i takon akuzës të bëjë këtë përcaktim por ekspertëve përkatës të arsimit. Siç
me të drejtë është pretenduar prej të pandehurit dhe mbrojtëses së tij, në dy raportet e
monitorimit të hartuara nga MASH, në vitet 2012 dhe 2013, nuk ka asnjë rekomandim apo
sugjerim në lidhje me shkeljet e kryera ose jo nga ky subjekt. E po kështu, vetëm pak muaj
pas nxjerrjes së urdhrit të pretenduar, me vendimin nr.317, dt. 16.03.2012, Këshilli i
Akreditimit ka dhënë vlerësim pozitiv për të njëjtat programe, çka krijon dyshim mbi
mungesën e plotësimit të kushteve prej tyre, dyshime këto të cilat në çdo rast shkojnë në
favor të të pandehuri, bazuar në parimin e prezumimit të pafajësisë.
Nga sa është arsyetuar më lart, Gjykata arrin në konkluzionin se veprimet dhe
mosveprimet e të pandehurit nuk përbëjnë veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës” të
parashikuar nga neni 248 i K.Penal, ndaj në bazë të nenit 388/b të K.Pr.Penale, ai duhet të
deklarohet i pafajshëm.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 384 dhe 388, pika 1, germa b,
të Kodit të Procedurës Penale,
262
VENDOSI
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Myqyrem Tafaj, akuzuar për kryerjen e
veprës penale të “Shpërdorimit të detyrës”, të parashikuar në nenin 248 të K.Penal.
Tiranë, më 14.04.2016
263
Nr. 52109-00688-00-2014 i Regj.Themeltar
Nr. 00-2016-561 i Vendimit (61)
VENDIM
Edmond Islamaj Kryesues

Artan Zeneli Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 04.04.2016 mori në shqyrtim çështjen penale me palë:
KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

ELBASAN.
I PANDEHUR: DAMIANO TOSHI
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprave penale
“Vrasje në rrethana të tjera cilësuese”, kryer në bashkëpunim
dhe “Mbajtje pa leje të armëve luftarake”
parashikuar nga nenet 79/dh-25 dhe 278/4 të Kodit Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan, me vendimin nr.89, datë 05.05.2006, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Damiano Toshi për veprën penale të vrasjes
në rrethana të tjera cilësuese, kryer në bashkëpunim, të parashikuar nga nenet
79/dh e 25 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me burgim të përjetshëm.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Damiano Toshi për veprën penale të
mbajtjes pa leje të armëve luftarake, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit
Penal dhe, në bazë të këtij neni, dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
Përfundimisht, në bazë të nenit 55 të K.Penal, i pandehuri Damiano Toshi
dënohet me burgim të përjetshëm.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Gjergji Bregu për veprën penale të “vrasjes
në rrethana të tjera cilësuese” e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga nenet
79/dh - 25 të K.Penal dhe, në bazë të këtyre neneve, dënimin e tij me 20 vjet
burgim.
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Gjergji Bregu për veprën penale të
mbajtjes pa leje të armëve luftarake, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit
Penal.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Vasil Strati për veprën penale të vrasjes në
rrethana të tjera cilësuese, kryer në bashkëpunim, të parashikuar nga nenet
79/dh e 25 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me burgim të përjetshëm.
264
Deklarimin fajtor të të pandehurit Vasil Strati për veprën penale të mbajtjes pa
leje të armëve luftarake, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe, në
bazë të këtij neni, dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
Përfundimisht, në bazë të nenit 55 të K.Penal, i pandehuri Vasil Strati dënohet
me burgim të përjetshëm.
Pushimin e çështjes për tre të pandehurit për akuzën e “vrasjes në rrethana të
tjera cilësuese e kryer në bashkëpunim, e mbetur në tentativë, parashikuar nga
nenet 27/dh - 25-22 të K.Penal.

Lënien në fuqi të vendimit nr.89, datë 05.05.2006 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Elbasan.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.529, datë 21.11.2008, ka
vendosur:
Mospranimin e rekurseve të paraqitura nga i gjykuari Vasil Strati nëpërmjet
avokatit Arben Qeleshi, i gjykuari Damiano Toshi nëpërmjet av. Nevzat
Tarelli dhe i gjykuari Gjergji Bregu nëpërmjet av.Riza Hicka, ndaj vendimit
nr.10, datë 18.01.2007 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimit nr.89, datë
05.05.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.33, datë 16.02.2011, ka
vendosur:
“Pranimin e kërkesës.
Prishjen e vendimit nr.529, datë 21.11.2008 të Kolegjit Penal të Gjykatës së
Lartë, të vendimit nr.10, datë 18.01.2007 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të
vendimit nr.89, datë 05.05.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan për të
gjykuarin Damiano Toshi.
Dërgimin e çështjes për rigjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, me

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.16, datë 17.01.2012, ka
vendosur:
"Vrasjes në rrethana cilësuese" e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga nenet
79/dh - 25 të Kodit Penal dhe, në bazë të këtyre neneve, dënimin e tij me
burgim të përjetshëm.
"Mbajtjes pa leje të armëve luftarake", parashikuar nga neni 278/2 i Kodit
Penal dhe, në bazë të këtij neni, dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
Në bashkim të dënimeve, referuar nenit 55 të K.Penal, dënimin e të pandehurit
Damiano Toshi me burgim të përjetshëm.
Në aplikim të nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale e dënon përfundimisht
të pandehurin Damiano Toshi me 25 vite burgim.
Pushimin e çështjes për të pandehurin Damiano Toshi për akuzën “Vrasjes në
rrethana cilësuese” e kryer në bashkëpunim, e mbetur në tentativë, ndaj
shtetasit Julian Becka, parashikuar nga nenet 79/dh - 25 të Kodit Penal.
265
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.395, datë 04.07.2012 ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.16, datë 17.01.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan dhe kthimin e akteve për rigjykim në po atë gjykatë, por me një tjetër
trup gjykues.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me Vendimin nr.124, datë 10.04.2013, ka
vendosur:
Prishjen e vendimit penal nr.395. datë 04.07.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës
dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Prishjen e Vendimit Penal nr.16, datë 17.01.2012 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Elbasan dhe kthimin e akteve për rigjykim në atë gjykatë, por me trup
gjykues tjetër.
Shpërblimin e avokatit të caktuar kryesisht Osman Dashi sipas tarifave
shtetërore.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet rekurs, brenda 30 ditëve, në Gjykatën e
Lartë

Kundër vendimeve të mësipërme ka ushtruar rekurs i gjykuari Damiano Toshi
nëpëmjet avokatit të tij, i cili ka kërkuar prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, duke parashtruar këto shkaqe:
 Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin pasi i pandehuri Damiano
Toshi, në seancën e gjykimit në Gjykatën e Apelit, nuk ka qenë i pranishëm, por është
përfaqësuar me avokat të caktuar kryesisht nga Gjykata.
 Gjykata e Apelit ka shkelur parimin e së drejtës së mbrojtjes së të pandehurit
Damiano Toshi për shkakun se vetë i pandehuri ka kërkuar që të përfaqësohet nga
mbrojtjësi i zgjedhur prej tij, por Gjykata e Apelit në kundershtim me këtë deklaratë
të të pandehurit, ka caktuar një avokat kryesisht dhe më pas ka vazhduar gjykimin
duke bërë në thelb vendimin e saj absolutisht të pavlefshem, në kuptim të nenit 128/b
të K.Pr.Penale.
 Gjykata e Apelit gabon në arsyetimin e saj pasi gjykimi i të pandehurit Toshi është
kryer në mungesë dhe rishikimi i vendimit është vendosur nga Gjykata e Larte vetëm
për këtë fakt. Ai është ekstraduar në Shqiperi me angazhimin e Shtetit Shqiptar për
gjykimin e tij. Pra, gjykimi për këtë të pandehur prezent bëhet për herë të parë, ndaj i
pandehuri ka të drejtë të kërkojë dhe të përfitojë nga procedura e gjykimit të
shkurtuar, të zbatuar nga gjykata e faktit.
 Në gjykimin e zhvilluar në Gjykatën e faktit Elbasan, të datës 17.01.2012 ku është
marrë vendimi nr.16, pasi është vendosur me vendin të ndërmjetëm për të zhvilluar
gjykimin me procedurë të shkurtuar, nuk është administruar asnjë provë, por provat
janë administruar gjatë gjykimeve të mëparshme vendimet e të cilave janë prishur. Pra
vendimi i Gjykatës së Rrethit Elbasan, bazuar në nenin 3/2 duhej të bazohej vetëm në
provat e shqyrtuara dhe verifikuara në seancë gjyqësore.
 Gjykata e rrethit gjyqësor Elbasanit nuk ka bërë vlerësim tjetër të provave, por
përkundrazi, pasi ka pranuar të procedojë me gjykim të shkurtuar, ka dhënë vendimin
burgim të përjetshëm dhe ka zbatuar nenin 406 të K.Pr.Penale.
 Gjykata e Apelit ka bërë thuajse një përsëritje të vendimit nr.395, date 04.07.2012 të
Gjykatës se Apelit Durrës, vendimi i cili është prishur nga Gjykata e Lartë dhe është
dërguar në këtë gjykatë për rishqyrtim.
266
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj, prokurorin Sokol Stojani, i cili
kërkoi lënien ne fuqi te vendimit te Gjykatës së Apelit Durrës, dhe pasi e bisedoi çështjen në
tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.164, datë 24.03. 2014 i Gjykatës së Apelit Durrës është marrë në
zbatim të gabuar të ligjit procedural penal e si i tillë do të prishet duke e kthyer çështjen për
rigjykim në atë gjykatë me një tjetër trup gjykues.
Çështja penale në ngarkim të gjykuarit Damiano TOSHI ka filluar mbi bazën e

këqyrjes së vendit të ngjarjes, datë 03.09.2004, në Pallatin e Sportit në qytetin e Korçë, ku
humbën jetën viktimat Sokol Jahollari e Rafael Riza si dhe u plagos rëndë Julian Becka.
Për këtë ngjarje kriminale, Prokuroria e rrethit gjyqësor Korçë ka regjistruar
procedimin penal nr.479, për kryerjen e veprave penale të “Vrasjes në rrethana cilësuese”,
“Tentativës së vrasjes në rrethana cilësuese”, kryer në bashkëpunim dhe “Mbajtjes pa leje të
armëve luftarake”, në ngarkim të gjykuarve Damiano TOSHI, Gjergji BREGU dhe Vasil
STRATI. Pas kryerjes së veprimeve paraprake ato janë dërguar për gjykim duke u akuzuar
për kryerjen e veprave penale parashikuar nga nenet 79/dh-25; 79/dh-25-22 e 278/2 të
K.Penal.
Mbi kërkesën e të pandehurve, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.4,
datë 03.6.2005 ka vendosur transferimin për gjykim të kësaj çështjeje penale pranë Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Në datën 03.09.2004, rreth orës 20⁰⁰, në Lagjen nr.10, të qytetit të Korçës, pikërisht
në hyrjen e pasme të Pallatit të Sportit “Tamara Nikolla”, nga persona të armatosur me armë
automatike, të veshur me rroba të errëta, është qëlluar në drejtim të mjetit tip “Ëolksëagen”
Golf me targë KO 9143 A. Brenda këtij automjeti ndodheshin shtetasit Sokol Jahollari, Julian
Becka dhe Rafael Riza, të tre sportistë të Sport Klub “Skënderbeu” Korçë, që sapo kishin
lënë stërvitjen. Si pasojë e këtij sulmi kanë gjetur vdekjen shtetasit Sokol Jahollari dhe Rafael
Riza dhe është plagosur rëndë shtetasi Julian Becka
Viktima Sokol Jahollari, i dëmtuari dhe i mbijetuari i kësaj ngjarje, shtetasi Julian
Becka dhe shtetasi Klajdi Jaho (i vrarë me datë 02.08.2005 në qytetin e Korçës në rrethana
ende të pa zbuluara), kanë qenë shokë të ngushtë. Gjatë periudhës së shoqërisë së tyre, të tre
janë aktivizuar në ekipet zinxhir të volejbollit dhe basketbollit të Sport Klub “Skënderbeu”,
Korçë.
I gjykuari Damiano Toshi dhe të dënuarit Gjergji Bregu e Vasil Strati janë banorë të
qytetit Korçës, shokë mes tyre dhe i përkasin të njëjtës origjinë, e cila në qytet, identifikohet
si "Çobenj". Në muajin gusht 2001 shtetasi Klajdi Jaho ka shkëmbyer fyerje me shtetasin
Damiano Toshin, fyerje që ka degjeneruar në goditje reciproke. Në këtë grindje kanë
ndërhyrë dhe shtetasit Sokol Jahollari e Julian Becka e nga ana tjetër shtetasit Gjergji Bregu,
Ardian Tole, etj.
Ndërhyrja e gjithë këtyre personave ka bërë që sherri të ndalohet, por gjithsesi të dy
grupet janë larguar mjaft të acaruar mes njeri- tjetrit dhe më pas marrëdhëniet midis tyre kanë
qenë të acaruara.
Pas kësaj, shtetasi Sokol Jahollari siguron një kontratë dhe largohet për të luajtur, në
dy sezone rresht, si basketbollist në ekipin kosovar të Sport Klub Prishtinës. Shtetasi Julian
Becka gjithashtu, për arsye të tij, largohet disa kohë jashtë vendit. Me kthimin e shtetasit
Sokol Jahollari nga Kosova dhe riaktivizimin me ekipin e "Skënderbeu", të tre shokët
267
mblidhen përsëri për të vazhduar shoqërinë e tyre normale. Të tre shokët kishin vendosur që
bashkë të shihnin në stadium ndeshjen ndërkombëtare të futbollit Shqipëri - Greqi, që do të
zhvillohej në Tiranë në datë 04.09.2004. Për të siguruar bileta për këtë takim, në datë
03.9.2004 në mëngjes herët, është nisur për në Tiranë shtetasi Klajdi Jaho. Viktimat
S.Jahollari dhe J.Becka takohen në paraditen e datës 03.09.2004, shkojnë në shtëpinë e Klajdi
Jaho dhe marrin makinën e tij tip "Wolkswagen Golf", me targë KO 9341 A. Rreth orës
19:30’, datë 03.09.2004, ndërkohë që kanë mbaruar stërvitjen, Sokol Jahollari ka shkuar në
dhomat e zhveshjes ndërsa Julian Becka pasi ka marrë çelësat e makinës ka dalë jashtë.
Shtetasi Julian Becka hipën në vendin e parë të pasagjerit në makinë, pasi makinën e
drejtonte Sokol Jahollari, ndez dritat e gjata të makinës, meqë tashmë kishte filluar të
errësohej dhe qëndron në pritje për të ardhur Sokoli.
Më pas, Sokol Jahollari i shoqëruar nga viktima Rafael Riza, i cili ishte gjithashtu
basketbollist i ekipit të "Skënderbeut", e që i kishte kërkuar Sokolit të vinte edhe ai me mjetin
e tij, futen në makinën që i priste së bashku me Julian Beckën. Shtetasi Sokol Jahollari ulet në
vendin e shoferit dhe shtetasi Rafael Riza në sediljen e pasme të makinës, ndërsa shtetasi
Julian Becka ishte ulur në vendin e parë të pasagjerit në krah të vendit të drejtuesit të mjetit.
Pa u shkëputur ende nga vendi makina, mbi të, nga ana e pasme djathtas, zbrazet një breshëri
plumbash. Goditjet e para tejshkojnë pjesën e pasme të makinës dhe godasin viktimën Rafael
Riza, që ishte në sediljen e pasme. Goditje të shumta marrin nga kjo breshëri shtetasit Sokol
Jahollari dhe Julian Becka. Makina dhe viktimat kanë marrë nga shumë goditje, pasi mbi ta
janë gjuajtur rreth 29 fishekë. Shtetasi Julian Becka ka dëgjuar shtetasin Sokol Jahollari, i cili
i ka pëshpëritur se: "Na vrau çobani i vogël".
Shtetasi Julian Becka ka kthyer kokën dhe nga xhami i krahut të shoferit ka dalluar
fare pranë të gjykuarin Damiano Toshi, i cili mbante nja kapele me strehë në kokë dhe ishte
aq pranë makinës sa dallohej vetëm bust. Gjithashtu, ka dalluar se, përpara makinës po
afrohej një person tjetër me automatik në dorë, i cili ka pasur të lidhur një shami në fytyrë,
deri tek gjysma e hundës dhe fillimisht, është afruar për të parë brenda në makinë. Në këtë
moment, shtetasi Julian Becka ka dalluar se, ky person ishte shtetasi Vasi Strati, i cili pasi
tërhiqet disa hapa pas, gjuan me armë në mënyrë tek e tek (jo me breshëri) mbi viktimat dhe
largohet. Shtetasi Julian Becka, që ka parë këtë skenë, ka gjetur forca të hapë derën e makinës
dhe në këtë moment, ka dalluar në dritat e makinës, personin tjetër pjesëmarrës në krim, të
dënuarin Gjergji Bregu, i cili është afruar me një motor diku përpara makinës, ka marrë
shtetasin Vasil Strati dhe është larguar. Shtetasi Julian Becka ka arritur të bërtasë "Na vranë".
Në vendngjarje kanë mbërritur persona që gjendeshin brenda pallatit të sportit të
trembur nga krismat, por edhe forcat e rendit. Me një makinë tip "IVECO” të policisë, është
transportuar në spitalin e qytetit i dëmtuari Sokol Jahollari. Shtetasi Vilson Myrtollari, ka
marrë viktimën dhe me mjetin e tij, e ka çuar në spital. Atje ai mëson se i dëmtuari quhej
Rafael Riza. Ndërkohë shtetasi Enkelejd Sadiku ka gjetur shtetasin Julian Becka në këmbë
dhe e ka transportuar menjëherë në spital. Nga dëshmitë mjeko-ligjore ka rezultuar
konkluzioni në lidhje me vdekjen e shtetasve Sokol Jahollari e Rafael Riza dhe dëmtimet që i
përkasin shtetasit Julian Becka janë shkaktuar me armë zjarri.
Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan, me vendimin nr.89, datë 05.05.2006, ka

vendosur:
1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Damiano Toshi për veprën penale të vrasjes
në rrethana të tjera cilësuese, kryer në bashkëpunim, të parashikuar nga nenet 79/dh e 25 të
Kodit Penal dhe dënimin e tij me burgim të përjetshëm.
268
2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Damiano Toshi për veprën penale të
mbajtjes pa leje të armëve luftarake, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe, në bazë
të këtij neni, dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
3. Përfundimisht, në bazë të nenit 55 të K.Penal, i pandehuri Damiano Toshi
dënohet me burgim të përjetshëm.
4. Deklarimin fajtor të të pandehurit Gjergji Bregu për veprën penale të “vrasjes
në rrethana të tjera cilësuese” e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 79/dh - 25 të
K.Penal dhe, në bazë të këtyre neneve, dënimin e tij me 20 vjet burgim.
5. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Gjergji Bregu për veprën penale të
mbajtjes pa leje të armëve luftarake, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal.
6. Deklarimin fajtor të të pandehurit Vasil Strati për veprën penale të vrasjes në
rrethana të tjera cilësuese, kryer në bashkëpunim, të parashikuar nga nenet 79/dh e 25 të
Kodit Penal dhe dënimin e tij me burgim të përjetshëm.
7. Deklarimin fajtor të të pandehurit Vasil Strati për veprën penale të mbajtjes pa
leje të armëve luftarake, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe, në bazë të këtij
neni, dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
8. Përfundimisht, në bazë të nenit 55 të K.Penal, i pandehuri Vasil Strati dënohet
me burgim të përjetshëm.
9. Pushimin e çështjes për tre të pandehurit për akuzën e “vrasjes në rrethana të
tjera cilësuese e kryer në bashkëpunim, e mbetur në tentativë, parashikuar nga nenet 27/dh -
25-22 të K.Penal.
Lënien në fuqi të vendimit nr.89, datë 05.05.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Elbasan.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.529, datë 21.11.2008, ka
vendosur:
Mospranimin e rekurseve të paraqitura nga i gjykuari Vasi Strati nëpërmjet avokatit
Arben Qeleshi, i gjykuari Damiano Toshi nëpërmjet av. Nevzat Tarelli dhe i gjykuari Gjergji
Bregu nëpërmjet av.Riza Hicka, ndaj vendimit nr.10, datë 18.01.2007 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe vendimit nr.89, datë 05.05.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.33, datë 16.02.2011, ka
vendosur:
“Pranimin e kërkesës.
Prishjen e vendimit nr.529, datë 21.11.2008 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, të
vendimit nr.10, datë 18.01.2007 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimit nr.89, datë
05.05.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan për të gjykuarin Damiano Toshi.
Dërgimin e çështjes për rigjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, me tjetër trup
gjykues.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.16, datë 17.01.2012, ka
vendosur:
"Vrasjes në rrethana cilësuese" e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 79/dh - 25 të
Kodit Penal dhe, në bazë të këtyre neneve, dënimin e tij me burgim të përjetshëm.
"Mbajtjes pa leje të armëve luftarake", parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe, në bazë
të këtij neni, dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
3. Në bashkim të dënimeve, referuar nenit 55 të K.Penal, dënimin e të pandehurit
Damiano Toshi me burgim të përjetshëm.
4. Në aplikim të nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale e dënon përfundimisht
të pandehurin Damiano Toshi me 25 vite burgim.
269
5. Pushimin e çështjes për të pandehurin Damiano Toshi për akuzën “Vrasjes në
rrethana cilësuese” e kryer në bashkëpunim, e mbetur në tentativë, ndaj shtetasit Julian
Becka, parashikuar nga nenet 79/dh - 25 të Kodit Penal.
“Prishjen e vendimit nr.16, datë 17.01.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan
dhe kthimin e akteve për rigjykim në po atë gjykatë, por me një tjetër trup gjykues.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me Vendimin nr.124, datë 10.04.2013, ka
vendosur:
Prishjen e vendimit penal nr.395 datë 04.07.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
kthimin e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
1. Prishjen e Vendimit Penal nr.16, datë 17.01.2012 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Elbasan dhe kthimin e akteve për rigjykim në atë gjykatë, por me trup gjykues tjetër.
2. Shpërblimin e avokatit të caktuar kryesisht Osman Dashi sipas tarifave
shtetërore.
3. Kundër këtij vendimi mund të bëhet rekurs, brenda 30 ditëve, në Gjykatën e
Lartë
III.ARSYETIMI I VENDIMIT TË ANKIMUAR
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.164 , datë 24.03. 2015, ka arsyetuar ndër
të tjera se:
“...Vendimi është marrë në zbatim të gabuar të ligjit ... referuar procedurave
gjyqësore të mëparshme, rezulton se i pandehuri është hetuar dhe gjykuar në mungesë...
Rishikimi i çështjes për këtë të pandehur është bërë jashtë rasteve të parashikuara nga neni
450 i K.Pr.Penale, ku Kolegji ka arsyetuar ndër të tjera se:
“Ndonëse kërkesa për rishikim nuk përmban asnjë nga rastet e parashikuara nga
neni 450 i Kodit të Procedurës Penale, por i referohet vetëm garancisë së dhënë nga shteti
shqiptar për rigjykimin e çështjes nëse kërkohej, çmojmë se pranimi i kërkesës për rishikim
diktohet nga neni 2 i Konventës së Këshillit të Europës për Ekstradimin dhe dy Protokolleve
shtesë të saj të ratifikuara nga shteti shqiptar me ligjin nr.8322, datë 02.04.1998, nenet 116/1
e 122 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë (hierarkia e normave juridike dhe epërsia e
normativës së marrëveshjeve ndërkombëtare mbi ligjet e vendit), si dhe ligji nr.10193, datë
03.12.2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e huaja në çështjet penale...
Kërkesën për rishikim, i pandehuri Damiano Toshi e ka kërkuar për shkaqe që lidhen
me hetimin dhe gjykimin e tij në mungesë; me përfaqësimin e tij me mbrojtës; si dhe meqë
nuk i është dhënë mundësia për të paraqitur rrethana shfajësuese, apo për të marrë parasysh
disa rrethana të cilat mund të ndikojnë në dënimin e dhënë ndaj tij...
Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan në procedurën e ndjekur në marrjen e vendimit të
ankimuar nr.16, datë 17.01.2012 (seanca e datës 01.11.2011) ka pranuar me vendim të
ndërmjetëm kërkesën e të pandehurit për të proceduar me gjykim të shkurtuar.
Ky vendim i ndërmjetëm, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit dhe është i
pavlefshëm, dhe për këtë shkak bën të pavlefshëm edhe vendimin e themelit të çështjes...
...ky vendim i ndërmjetëm nuk duhet të merrej, pasi bie në kundërshtim me
interpretimin njehsues që i është bërë dispozitave të institutit të gjykimit të shkurtuar dhe
rishikimit nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë...
Vendimi i ndërmjetëm i gjykatës së shkallës së parë për të proceduar me gjykim të
shkurtuar nuk mund të merrej referuar Vendimit njehsues penal nr.2/2003 të Gjykatës së
Lartë, për shkak se:
270
Procedimi penal, ku është akuzuar i pandehuri Toshi, ka disa të pandehur dhe këta të
pandehur janë gjykuar me gjykim të zakonshëm të formës së prerë (përfshirë edhe Damiano
Toshi para kërkesës për rishikimin e vendimit të formës së prerë). Pavarësisht se është kthyer
çështja për rishikimin e vendimit, ky vendim njehsues penal i mësipërm nuk lejon procedimin
me gjykimin e shkurtuar, përveç rastit të ndarjes së çështjes. Në këtë vendim, Kolegjet e
Bashkuara shprehen:
“...Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës se Larte, duke unifikuar praktiken gjyqësore
arrijnë në përfundimin se në një gjykim me disa të pandehur nuk mund të procedohet per
disa me gjykim të posaçëm dhe për të tjerët me gjykim të zakonshëm. Vetëm në rastin kur në
kushtet e nenit 93 të K.Pr.P., vendoset ndarja e çështjes, mund të lejohet gjykimi i shkurtuar
për të pandehurit që e kanë kërkuar një gjykim të tillë dhe çështja, të veçohet për të
pandehurit e tjerë që kërkojnë gjykimin e zakonshëm. Është konceptualisht e gabuar kur
gjykimi i shkurtuar aplikohet vetëm si përfitim për të pandehurin, pavarësisht nga fakti se
është proceduar me gjykimin të zakonshëm.”
... Referuar vendimit njehsues të mësipërm, shqyrtimi gjyqësor për këtë të pandehur
ka filluar në gjykimin e mëparshëm me gjykim të zakonshëm dhe nuk mundet që të
vazhdojë me gjykim të shkurtuar. Çështja nuk gjykohet nga fillimi, por është kthyer
për shkak të kërkesës së rishikimit. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë
arritur në përfundimin se:
...kur shqyrtimi gjyqësor ka filluar me gjykim të zakonshëm, nuk mund të vazhdohet
me tej me gjykim të shkurtuar...”
Ky interpretim njehsues kuptohet jo vetëm për një proces gjyqësor të sapo filluar
rishtaz në gjykatën e shkallës së parë, por edhe kur çështja kthehet mbi bazën e një
kërkesë rishikimi, pasi gjykata e rishikimit duhet të marrë në rivlerësim provat të cilat
kanë shërbyer në dhënien e vendimit pa ju futur edhe një herë shqyrtimit të tyre dhe
duke e përqendruar hetimin gjyqësor vetëm në ato prova të cilat kanë shërbyer si
objekt i kërkesës për rishikim e që janë përdorur si shkak për pranimin e rishikimit...
Gjykata e apelit, çmon se ky vendim i ndërmjetëm i marrë nga gjykata e shkallës së
parë për të proceduar me gjykim të shkurtuar nuk mund të merrej, referuar edhe
Vendimin njehsues penal nr.3/2013 të Gjykatës së Lartë. Gjykata e shkallës së parë
duhet të rrëzonte kërkesën e të pandehurit për të proceduar me gjykim të shkurtuar
dhe të rivlerësonte provat e marra në gjykimet e mëparshme ose të rivlerësonte
provat e reja që vet i pandehuri do të kërkonte për të mbështetur shfajësimin e tij,
bazuar në një apo të gjitha rastet e parashikuara në nenin 450 të K.Pr.Penale. Në
këtë vendim unifikues, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë shprehen se:
“...Gjykimi rishikues, mbasi i hapet rrugë kërkesës së rishikimit nga Kolegji Penal i
Gjykatës së Lartë, zhvillohet në gjykatën e shkallës së parë që ka dhënë vendimin ose në
gjykatën e apelit kur kërkesa bëhet vetëm kundër këtij vendimi (neni 453/3 i K.Pr.Penale).
Shqyrtimi i ri gjyqësor rishikues, si rregull, zhvillohet në gjykatën e shkallës së parë
në një gjykim publik. Rregullat proceduriale që ndiqen janë ato të parashikuara në kapitullin
e gjykimit të shkallës së parë, duke mbajtur parasysh veçoritë e gjykimit rishikues.
Rishikimi i vendimit, duke qenë mjet i jashtëzakonshëm ankimi i një vendimi të formës
së prerë, nuk passjell pavlefshmërinë e provave të marra dhe të përdorura në vendimin që do
të rishikohet. Veçoria e këtij gjykimi qëndron në marrjen e atyre provave të cilat kanë
shërbyer si shkak për pranimin e rishikimit.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë çmojnë se gjykata që rishikon çështjen
është e detyruar të marrë në rivlerësim provat të cilat kanë shërbyer në dhënien e vendimit,
pa iu futur edhe një herë shqyrtimit të tyre dhe duke e përqendruar hetimin gjyqësor vetëm në
ato prova të cilat kanë shërbyer si objekt i kërkesës për rishikim e që janë përdorur si shkak
për pranimin e rishikimit. Në këtë proces rishikues vlerësimi i provave të reja do të jetë në
271
tërësi së bashku me provat e tjera të shqyrtuara më parë me qëllimin që provat e reja së
bashku ose në mënyrë të veçantë të çojnë gjykatën në konfirmimin e vendimit të parë që
rishikohet, ose në një vendimmarrje të ndryshme...”
... gjithashtu ndryshimi i cilësimit juridik të veprave penale për të cilat akuzohet i
pandehuri, nëse procedohet me gjykim të shkurtuar, nuk mund të bëhet veçse me procedurën
e gjykimit të zakonshëm, referuar qëndrimit të Gjykatës Kushtetuese në Vendimin e saj
nr.4/2012.
Në rastin konkret, organi i akuzës ka kërkuar dënimin e të pandehurit për kryerjen e
veprës penale parashikuar nga neni 278/4 i K.Penal, kurse gjykata e ka deklaruar fajtor për
kryerjen e veprës penale parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal...
shqyrtimi i ri rishikues zhvillohet vetëm në gjykatën e shkallës së parë, referuar nenit
453/3 të K.Pr.Penale dhe pikës “45” të Vendimit Unifikues Penal nr.3/2013 dhe më pas, nëse
bëhet ankim, merret në shqyrtim nga gjykatat më të larta. Për këtë arsye, gjykata e apelit,
duke mos u zhvilluar shqyrtim i ri rishikues në gjykatën e shkallës së parë, nuk mund as të
zhvillojë gjykimin në themel të kësaj çështjeje sipas përcaktimeve të nenit 427 të K.Pr.Penale.
Përveç këtij argumenti, gjykata e apelit çmon se duhet garantuar edhe parimi i
respektimit të shkallëve të gjykimit (neni 135 i Kushtetutës), i përmendur në Vendimin
Unifikues nr.284/2000 të Gjykatës së Lartë, i cili nënkupton shqyrtimin në themel të çështjes
duke kaluar nga gjykatat më të ulëta tek ato më të larta...”
IV. NË LIDHJE ME REKURSIN
Kundër vendimit nr.164 datë 24. 03. 2015 të Gjykatës së Apelit Durrës ka paraqitur
rekurs i gjykuari Damiano Toshi nëpërmjet mbrojtësit të tij i cili kërkon prishjen e këtij
vendimi dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, duke
parashtruar shkaqet e cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i gjen pjesërisht të bazuara shkaqet e ngritura
në rekurs nga i gjykuari Damjanao Toshi nëpërmjet përfaqësuesit të tij, (Neni 432 i
K.Pr.Penale) , dhe vendimi i gjykatës së apelit do të prishet duke e kthyer çështjen për
rishqyrtim në këtë gjykatë me një tjetër trup gjykues.
Për pretendimin se kërkuesit i është mohuar e drejta e mbrojtjes vetë ose nëpërmjet
një përfaqësuesi ligjor
Gjykata vlerëson se e drejta e palëve për të qenë të pranishëm dhe për t’u mbrojtur në
procesin gjyqësor janë aspekte të rëndësishme të procesit të rregullt në kuptimin kushtetues.
Gjykata e ka pranuar ekzistencën e mbrojtjes si tregues thelbësor të një procesi të rregullt
penal. Që e drejta e mbrojtjes të jetë reale dhe efektive dhe jo vetëm teorike, ushtrimi i saj
nuk duhet të pengohet, por përkundrazi, gjykata duhet të marrë të gjitha masat ligjore që në
funksion të procesit të drejtë, jo vetëm të sigurojë praninë e mbrojtësit në gjykim, por dhe t’i
japë atij mundësinë të bëjë mbrojtje reale, duke respektuar barazinë e armëve (shih vendimet
nr.5, datë 17.02.2003 dhe nr.33, datë 24.11.2003 të Gjykatës Kushtetuese). E drejta e
gjithkujt, të akuzuar penalisht, për të qenë efektivisht i mbrojtur nga një avokat, kur është e
nevojshme edhe i caktuar kryesisht, është një nga tiparet themelore të një gjykimi të drejtë.
Gjykata rithekson se parimi i kontradiktorialitetit dhe i barazisë së armëve në
gjykimin penal kërkon që argumentet e mbrojtjes të paraqiten dhe të dëgjohen njëlloj si ato të
prokurorit. Ky parim presupozon që, secilës palë duhet t’i ofrohen mundësi të arsyeshme për
të paraqitur pretendimet për çështjen, në kushte të tilla që të mos e venë në disavantazh me
palën tjetër (shih vendimin nr.5, datë 17.02.2003 i Gjykatës Kushtetuese).
Fakti që Gjykata e Apeli Durrës ka caktuar një mbrojtës kryesisht i cili edhe pse i ka
qëndruar ankimit dhe pretendon se ka studiuar dosjen nuk do të thotë që ka garantuar të
272
drejtën e të gjykuarit për një proces të rregullt ligjor.
Gjykata e Apelit edhe pse vetë organi i akuzës , duke parë kompleksitetin e çështjes,
akuzat e rënda ndaj të pandehurit, ka kërkuar që ti jepet kohë mbrojtësit të caktuar kryesisht
për të realizuar një mbrojtje efektive, nuk e ka pranuar këtë kërkesë duke cënuar të drejtën e
të pandehurit për një mbrojtje efektive.
Në pranimin e kërkesës për rishikimin e vendimit penal të formës së prerë, në këtë
rast, Kolegji Penal nuk ka shqyrtuar nëse, kërkesa përmban shkaqe nga ato që parashikohen
shprehimisht në nenin 450 te KPP, por, nëse mbi kërkesën e paraqitur dhe aktet e dosjes
gjyqësore, provohet apo jo, se në procedurat që janë ndjekur për dhënien e vendimit për
dënimin e kërkuesit në mungesë, nuk janë respektuar të drejtat të mbrojtjes, të njohura për
çdo person që akuzohet penalisht.
Ky detyrim për të garantuar respektimin e të drejtës se kërkuesit për rigjykim te tij,
vjen si pasojë e ratifikimit nga Republika e Shqipërisë me ligjin nr.8322/1998 të Konventës
së Këshillit të Europës për Ekstradimin dhe të dy Protokolleve Shtesë se saj, ku parashikohet
se, ekstradimi mund të lejohet nëse pala kërkuese jep siguri të mjaftueshme se do të garantojë
të drejtën e pretenduar të personit për një rigjykim, i cili do të sigurojë të drejtat e mbrojtjes.
Po kështu, me pas ky detyrim i shtetit shqiptar si palë në marrëveshjet ndërkombëtare ka
gjetur shprehi në ligjin nr.10193/2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale autoritetet e huaja në
çështjet penale”.
Në këto rrethana, në zbatim të dispozitave proceduriale penale që parashikojnë nenet
449 të Kodit të Procedurës Penale dhe ligjit nr.10193/2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale
me autoritetet e huaja në çështjet penale”, është pranuar kërkesa e paraqitur nga kerkuesi
Damiano Toshi për rishkimin e vendimit penal te formës së prerë të dhënë kundër tij, pasi
kërkuesi është gjykuar në mungesë, pa pasur dijeni për procesin gjyqësor në ngarkim të tij, ku
është mbrojtur nga avokatë të caktuar kryesisht, apo të zgjedhur nga familjarët e tij dhe ai nuk
ka hequr dorë asnjëherë nga garancia për rihapjen e procesit gjyqësor pas ekstradimit.
Pranimi i kërkesës se kërkuesit Damiano Toshi , për rishikimin e vendimit penal te
formës se prere, ka pasur si synim që të rihapet substancialisht procesi, që të mund të
zhvillohet një gjykim kontradiktor dhe që të dëgjohet i pandehuri në lidhje me çështjen, pra
që ai te ketë mundësi që të kundërshtojë provat e paraqitura nga prokuroria, por edhe te ketë
mundësi te paraqesë edhe prova kundër akuzës së ngritur ndaj tij, si dhe të gjitha të drejtat
procedurale që i njeh ligji të pandehurit.
Kolegji Penal konstaton se, në rastin e gjykimit të zhvilluar kundër Damiano Toshit,
nuk plotësohen standardet e një procesi të rregullt ligjor, në përputhje me nenin 31/ç të
Kushtetutës dhe nenit 6/1 të KEDNJ-së. Si pasojë e shkeljes së rregullave në lidhje me
mbrojtësin e zgjedhur nga i pandehuri (gjykuari) nuk është respektuar e drejta e të gjykuarit
për një mbrojtje efektive.
V. NË LIDHJE ME ZGJIDHJEN E CESHTJES
Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se,
Gjykata e Apelit Durrës ka zbatuar gabim ligjin procedural penal, kur ka prishur vendimin e
Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe ka kthyer çështjen për rishqyrtim me tjetër trup
gjykues.
Kolegji Penal konstaton se, në rastin e gjykimit të zhvilluar kundër Damiano Toshit,
nuk plotësohen standardet e një procesi të rregullt ligjor, në përputhje me nenin 31/ç të
Kushtetutës dhe nenit 6/1 të KEDNJ-së. Si pasojë e shkeljes së rregullave në lidhje me
mbrojtësin e zgjedhur nga i pandehuri (gjykuari) nuk është respektuar e drejta e të gjykuarit
për një mbrojtje efektive.
273
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen zgjidhjen e çështjes në zbatimin e nenit
441/1, shkronja “ç ” të Kodit të Procedurës Penale, duke e prishur vendimin nr.164, datë
24.03.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe duke e kthyer çështjen për rishqyrtim nga një
tjetër trup gjykues i kësaj gjykate.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/ç të KPP
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.164, datë 24.03.2015 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë me një tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 04.04.2016
274
Nr. 00-2016-565 Vendimi (62)
VENDIM

Ardian Nuni Anëtar
Guxim Zeneli Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 06/04/2016, mori në shqyrtim çështjen penale me nr.52102-

01691-00-2014 Regj.Them., që i përket:
KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

RRETHIT GJYQËSOR TIRANË
I PANDEHUR: FERDINAND SHUAIPI
A K U Z A:
“Vrasje me dashje” e mbetur në tentativë.
Baza Ligjore: Neni 76-22 i K.Penal.

vendosur:
- Deklarimin fajtor të pandehurit Ferdinand Shuaipi për veprën penale të
“Vrasjes me dashje” mbetur në tentativë, parashikuar nga Neni 76-22 i Kodit
Penal dhe në bazë të kësaj dispozite e dënon atë me 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë)
muaj burgim.
- Në aplikim të Nenit 406/1 të K.Pr.Penale masës së mësipërme i zbritet 1/3 e
saj dhe përfundimisht i pandehuri Ferdinand Shuaipi dënohet me 5 (pesë) vjet
burgim.
- Në bazë të nenit 59-60/9, të K.Penal, Gjykata urdhëron pezullimin e
ekzekutimit të dënimit për pjesën e pavuajtur të dënimit prej 4 (katër) vjet 2
(dy) muaj e 25 (njëzet e pesë) ditë për një afat 5 vjeçar, me kusht që i
pandehuri të mos kryejë vepër tjetër penale si dhe të mos shoqërohet me
persona të dënuar.
- Urdhërohet i pandehuri Ferdinand Shuaipi të mbajë kontakte me Shërbimin e
Provës Tiranë.

Prishjen e vendimit nr.1344 datë 21.10.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë për t’u gjykuar
me tjetër trup gjykues.
275
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs, më datë 27.10.2014, i pandehuri
Ferdinand Shuaipi, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.844, dt. 29.09.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes
për rigjykim në po atë gjykatë për t’u gjykuar me tjetër trup gjykues ose pushimin e çështjes.
Duke parashtruar shkaqet si më poshtë vijon:

 Vendimi i Gjykatës së Apelit është i gabuar pasi nuk ndodhemi në kushtet e
parashikuara nga neni 428/1/ç i K.Pr.Penale;
 Gjykata e Apelit ishte e detyruar të arsyetonte vetë provat dhe të konkludonte se nuk
ndodhemi përpara veprës penale për të cilën i pandehuri është deklaruar fajtor duke
qenë se i pandehuri kishte paraqitur ankim pikërisht duke ndryshuar cilësimin ligjor të
veprës;
 Referuar anës objektive, ngjarja ka ndodhur në një ambient të vogël me përmasa 2.5-3
m dhe kur palët ndodheshin në distancë 1-2 m nga njëri tjetri, ku gjurmët e plumbave
tregojnë qartë se drejtimi i qitjes ka qenë nga këmbët e të dëmtuarit dhe jo në pjesë
jetike të trupit. Për më tepër duke qenë në largësi 1-2 m nga njëri tjetri, kur i
pandehuri ka aftësi profesionale në qitje me armë zjarri pasi është polic, në rast se do
të kishte qëllimin për ta vrarë i kishte të gjitha mundësitë ta vriste të dëmtuarin;
 Gjykata duhet të kishte bërë ndryshimin e cilësimit juridik të veprës nga “Vrasje me
dashje” e mbetur në tentativë” në “Plagosje të lehtë me dashje”;
 I dëmtuari ka hequr dorë nga ankimi, duke qenë kjo e drejtë e tij sipas nenit 248 të
K.Pr.Penale ndaj duhet vendosur pushimi i çështjes në ngarkim të të pandehurit.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Artur Selmani i cili kërkoi
prishjen e vendimit nr.844, datë 29.09.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e akteve
për rigjykim pranë asaj gjykate me tjetër trup gjykues; në mungesë të të gjykuarit Ferdinand
Shuaipi dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
V Ë R E N:
Vendimi nr.844, datë 29.09.2014 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e
zbatimit jo të drejtë të ligjit procedural penal, e si i tillë ai duhet të prishet e çështja të kthehet
për rigjykim po në këtë gjykatë me një tjetër trup gjykues.
Të dyja gjykatat kanë konstatuar si rrethana fakti se: Më datë 03.02.2013, rreth orës
18:00, i dëmtuari Leonard Qyra ndodhej në banesën e tij, i vetëm. Ai ka ndjerë që një person
po trokiste në derën e banesës së tij. Më pas, i dëmtuari ka dalë në dritaren e dhomës ku
qëndronte dhe sapo e ka hapur atë ka konstatuar se jashtë banesës ndodhej i pandehuri
Ferdinand Shuaipi. Sapo i pandehuri Ferdinand është afruar pranë të dëmtuarit Leonard, ai e
ka qëlluar këtë me grusht në fytyrë, pa debatuar më parë. Më pas, i pandehuri Ferdinand
Shuaipi ka nxjerrë nga brezi armën luftarake tip pistoletë dhe me të ka filluar të qëllojë në
drejtim të të dëmtuarit. I dëmtuari është larguar menjëherë nga ai ambient ku ndodhej me
qëllim që të mos dëmtohej nga të shtënat e të pandehurit Ferdinand Shuaipi. Pavarësisht
veprimeve të kryera nga ana e shtetasit Leonard, për t’u mbrojtur, ky i fundit ka mbetur i
dëmtuar si pasojë e të shtënave me armë zjarri duke marrë dëmtime që nga akt ekspertimit
mjeko-ligjor nr.159, datë 13.02.2013, ka rezultuar se: “tek ky shtetas konstatohet një plagë e
276
shkaktuar nga kalimi tangent i predhës së armës së zjarrit si dhe dërmishje të shkaktuara me
mjete të forta mbrehtëse”.
Gjatë këqyrjes së vendit të ngjarjes, janë gjendur dhe sekuestruar shtatë gëzhoja
luftarake si dhe katër predha. Gjithashtu, të pandehurit Ferdinand Shuaipi i është sekuestruar
dhe arma me të cilën ai kreu krimin, të cilën e ka patur me leje të organeve kompetente për
shkak të detyrës së tij, si punonjës policie në Policinë e Shtetit.
Gjithashtu nga këqyrja pranë ambientit të banimit të të dëmtuarit Leonard Qyra, është
konstatuar se ky ambient ishte i ndarë në dy hapësira ku midis tyre ishte vendosur një perde.
Në këtë perde, në një distancë prej 70 cm nga dyshemeja, vihet re një vrimë me përmasa 0.5
X 10 cm. Po në këtë perde konstatohen dhe dy dëmtime të tjera. Gjithashtu, në divanin që
ndodhet në këtë ambient e pikërisht në ballin e divanit, janë konstatuar dy vrima të
rrumbullakta, ndërsa në ndenjësen e këtij divani konstatohen dhe dy vrima te tjera të cilat
përkojnë me dy vrimat e ballit të divanit. Drejtimi i vrimave të divanit përkon me drejtimin e
vrimave të perdes. Në ambientin që është ngjitur me ambientin e ndenjes, janë gjendur dhe
tre predha të fishekëve luftarakë. Në distancë 41 cm dhe 50 cm nga dyshemeja, në faqen e
murit të ambientit shtesë si dhe janë konstatuar dy dëmtime me heqje të suvatimit.
Në bazë të akt ekspertimit kimik dhe teknik-balistik nr.1445, datë 06.02.2013, ka
rezultuar se , arma e zjarrit objekt ekspertimi është në gjendje të rregullt teknike dhe realizon
qitje normale. Pesë gëzhojat objekt ekspertimi janë qitur nga pistoleta objekt ekspertimi.
Ndërsa, në bazë të akt ekspertimit balistik krahasues nr.1492, datë 07.02.2013 ka rezultuar
se, dy gëzhojat objekt ekspertimi janë qitur nga pistoleta objekt ekspertimi.
II. Procedurat gjyqësore dhe arsyetimi i gjykatave.

vendosur:
- Deklarimin fajtor të pandehurit Ferdinant Shuaipi për veprën penale të “Vrasjes me
dashje” mbetur në tentativë, parashikuar nga Neni 76-22 i Kodit Penal dhe në bazë të kësaj
dispozite e dënon atë me 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
- Në aplikim të Nenit 406/1 të K.Pr.Penale masës së mësipërme i zbritet 1/3 e saj dhe
përfundimisht i pandehuri Ferdinand Shuaipi dënohet me 5 (pesë) vjet burgim.
- Në bazë të nenit 59-60/9, të K.Penal Gjykata urdhëron pezullimin e ekzekutimit të
dënimit për pjesën e pavuajtur të dënimit prej 4 (katër) vjet 2 (dy) muaj e 25 (njëzet e pesë)
ditë për një afat 5 vjeçar, me kusht që i pandehuri të mos kryejë vepër tjetër penale si dhe të
mos shoqërohet me persona të dënuar.
- Urdhërohet i pandehuri Ferdinand Shuaipi të mbajë kontakte me Shërbimin e Provës
Tiranë.
Në vendimin e saj, kjo Gjykatë ka arsyetuar: “…Fajësia ne ngarkim te tij u provua
plotësisht nga provat e administruara ne ketë proces si : Procesverbali i këqyrjes së vendit të
ngjarjes, akti ekspertimit mjeko – ligjor nr.159 date 13.02.2013, akti ekspertimit tekniko
balistik nr.1445 date 06.02.2013 si dhe ne tërësi aktet e tjera qe ndodhen ne fashikullin e
gjykimit me nr.813 te vitit 2013 dhe qe ne referim te vendimit unifikues te Gjykatës se Larte,
nr.2, date 29.01.2003, duke zbatuar gjykimin e shkurtuar, dosja e prokurorit kthehet ne dosje
gjyqësore....Nga pikëpamja e anës objektive i pandehur Ferdinand Shuaipi e ka kryer veprën
penale te parashikuar nga neni 76 i Kodit Penal , duke e qëlluar me dashje shtetasin
Leonard Qyra me ane te një arme duke sjelle plagosjen e tij. Vepra për te çilen akuzohet i
pandehuri paraqet rrezikshmëri te vlerësueshme shoqërore pasi ka prekur dhe cenuar ato
marrëdhënie juridike, te cilat gëzojnë një mbrojtje te veçante nga ligji penal. Por ne rastin
konkret objekt këtij gjykimi, Gjykata krahas vështrimit te përgjithshëm dhe teorik qe
parashikohet për ketë vepër penale, mban ne konsiderate dhe çmon edhe subjektin e kësaj
277
vepre penale , si dhe rrethanat e kryerjes se saj. Kështu Gjykata krahas rrethanave renduese
qe parashikon vepra mban parasysh si rrethana lehtësuese për te pandehurin faktin qe ai
tregoi pendim te thelle, normalizimin e marrëdhënieve me te dëmtuarin Leonard Qyra i cili
sipas Deklaratës Noteriale me nr.1679 Rep dhe nr.315 Kol. Dt.21.03.2013 nder te tjera
deklaron se : “ Nardi asnjëherë nuk do te me qëllonte dhe te me vriste pasi jemi shoke
feminie, jemi vëllezër, konflikti mes nesh nuk ekziston me dhe marrëdhëniet mes nesh janë
normalizuar, ne vazhdojmë te rrime bashke” te parashikuar si e tille nga Neni 48 te Kodit
Penal, si dhe disa rrethana te tjera lehtësuese te vlerësuara si te tilla nga Gjykata ne kuptim
te Nenit 49 te Kodit Penal. Ne masën e dënimit, Gjykata ka parasysh se vepra penale ka
ngelur ne tentative dhe i dëmtuari rezulton pa ndonjë pasoje shëndetësore dhe për ketë shkak
gjykata çmon se duhet te ulet nen minimumin e parashikuar ne dispozite, faktin qe i
pandehuri është i padënuar me pare etj. Gjithashtu gjykata çmon se ndaj te pandehurit
Ferdinand Shuaipi duhet te aplikohet neni 59 K.Penal, meqenëse sipas vlerësimit te gjykatës
nga ky i pandehur plotësohen kriteret ligjore te kësaj dispozite, rrezikshmëria e paket e
personit qe provohet nga fakti qe është i pa dënuar dhe punonjës ne Policinë e Shtetit për
shume vite me radhe, nga qëndrimi i tij korrekt ne hetim dhe gjykim, si dhe rrethanat ne te
çilen është kryer vepra penale, normalizimin e marrëdhënieve si dhe mos pasjen e asnjë
pasoje nga i dëmtuari. Për sa sipër gjykata çmon se ndaj te pandehurit Ferdinand Shuaipi
duhet te aplikohet neni 59 i K.Penal, duke pezulluar ekzekutimin e vendimit me burgim..….”
Kundër këtij vendimi kanë paraqitur ankim Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe i gjykuari Ferdinand Shuaipi, dhe Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin
nr.844, datë 29.09.2014, ka vendosur:
Prishjen e vendimit nr.1344 datë 21.10.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë për t’u gjykuar me tjetër trup gjykues,
me arsyetimin:
“…,Vendimi nr.1344 date 21.10.2013 i Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tirane duhet
prishur dhe çështja te kthehet për rigjykim pranë asaj gjykate me tjetër trup gjykues për
shkak se ne procesin e zhvilluar nga Gjykata e Shkalles se Pare është cenuar e drejta e një
procesi te rregullt ligjor. Ne referim dhe interpretim te nenit 112/3 te K.Pr.Penale ku thuhet
“Vendimi dhe urdhri arsyetohen ndryshe janë te pavlefshëm” dhe nenit 383/1 te K.Pr.Penale
ku thuhet “Vendimi përmban parashtrimin e përmbledhur te rrethanave te faktit dhe provat
mbi te cilat bazohet vendimi si dhe arsyet për te cilat gjykata i quan te papranueshme provat
e kundërta”, Kolegji Penal i Gjykatës se Apelit Tirane konstaton se vendimi nr.1344 date
21.10.2013 i Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tirane është i pavlefshëm....Ne rastin konkret
Kolegji Penal i Gjykatës se Apelit Tirane konstaton se Gjykata e Shkalles se Pare nuk ka
argumentuar provat mbi te cilat mbështet vendimi i saj. I vetmi arsyetim qe përdor Gjykata e
Shkalles se Pare ne pjesën përshkruese arsyetuese te vendimit te saj, thotë “Gjykata çmon se
i pandehuri ka konsumuar plotësisht elementet e veprës penale për te cilat akuzohet”. Ky
paragraf i përmbledhur ne një fjali nuk mund te konsiderohet arsyetim logjik dhe juridik i te
gjitha fakteve te administruara ne gjykim. Vërsa me sipër duke u bazuar ne standardet
kushtetuese dhe ato standarde te vendosura ne Kodin Penal dhe Kodin e Procedurës penale
duke marre ne konsiderate rrethanat e çështjes, Kolegji Penal i Gjykatës se Apelit Tirane
vlerëson se vendimi nr.1344 date 21.10.2013 i Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tirane nuk është
logjik, nuk pasqyron mënyrën mbi bazën e te çiles janë analizuar dhe vlerësuar provat qe
kundërshtojnë njëra tjetrën dhe se argumentimi i Gjykatës se Shkalles se Pare i përdoruar ne
pjesën arsyetuese nuk plotëson kriteret e arsyetimit për te mbështetur dhe pranuar pjesën
urdhëruese te vendimit te kësaj gjykate. Përsa me sipër duke çmuar e konstatuar se vendimi
nr.1344 date 21.10.2013 i Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tirane nuk ka respektuar kërkesat qe
lidhen me arsyetimin e vendimit gjyqësor, Kolegji Penal i Gjykatës se Apelit Tirane arrin ne
278
përfundimin se ne baze te nenit 428/1 germa “ç” ky vendim duhet prishur dhe çështja duhet
dërguar për rigjykim po asaj gjykate për t’u rigjykuar me tjetër trup gjykues,....”.
Në lidhje me rekursin e paraqitur Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se:

Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e zbatimit jo të drejtë të ligjit
procedural penal, e si i tillë ai duhet të prishet e çështja të kthehet për rigjykim po në këtë
gjykatë me një tjetër trup gjykues.
Ky Kolegj vëren se, Gjykata e Apelit Tiranë e ka prishur vendimin e Gjykatës së
Shkallës së Parë duke arsyetuar se ai është i pavlefshëm si pasojë e mungesës së arsyetimit.
Kjo Gjykatë në vendimin e saj ka arsyetuar: “…,nga Gjykata e Shkalles se Pare është cenuar
e drejta e një procesi te rregullt ligjor. Ne referim dhe interpretim te nenit 112/3 te
K.Pr.Penale ku thuhet “Vendimi dhe urdhri arsyetohen ndryshe janë te pavlefshëm” dhe
nenit 383/1 te K.Pr.Penale ku thuhet “Vendimi përmban parashtrimin e përmbledhur te
rrethanave te faktit dhe provat mbi te cilat bazohet vendimi si dhe arsyet për te cilat gjykata i
quan te papranueshme provat e kundërta”, Kolegji Penal i Gjykatës se Apelit Tirane
konstaton se vendimi nr.1344 date 21.10.2013 i Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tirane është i
pavlefshëm....Ne rastin konkret Kolegji Penal i Gjykatës se Apelit Tirane konstaton se
Gjykata e Shkalles se Pare nuk ka argumentuar provat mbi te cilat mbështet vendimi i saj. ....
vendimi nr.1344 date 21.10.2013 i Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tirane nuk është logjik, nuk
pasqyron mënyrën mbi bazën e te çiles janë analizuar dhe vlerësuar provat qe kundërshtojnë
njëra tjetrën dhe se argumentimi i Gjykatës se Shkalles se Pare i përdoruar ne pjesën
arsyetuese nuk plotëson kriteret e arsyetimit për te mbështetur dhe pranuar pjesën
urdhëruese te vendimit te kësaj gjykate....”.
Në lidhje me sa më sipër, ky Kolegj vëren se, vendimi i Gjykatës së Apelit është i
pabazuar në ligj dhe në interpretim të gabuar të neneve 112/c, 383/2 dhe 428/ç të
K.Pr.Penale. Vendimi nr.1344, dt. 21.10.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk
është i paarsyetuar në kuptim të neneve 112 e 383 të K.Pr.Penale, përkundrazi, ai përmban të
gjithë elementët e kërkuar nga neni 383 i K.Pr.Penale. Kështu, neni 383/1 i K.Pr.Penale
parashikon si elementë të vendimit gjyqësor: a) gjykatën që e ka dhënë; b) gjeneralitetet e të
pandehurit ose të dhëna të tjera personale që vlejnë për ta identifikuar, si dhe gjeneralitetet e
palëve të tjera private; c) akuzën; ç) parashtrimin e përmbledhur të rrethanave të faktit dhe
provat mbi të cilat bazohet vendimi, si dhe arsyet për të cilat gjykata i quan të papranueshme
provat e kundërta; d) dispozitivin, duke treguar dhe nenet e zbatuara të ligjit; dh) datën dhe
nënshkrimin e anëtarëve të trupit gjykues, elementë këto, të cilët evidentohen që të gjithë në
vendimin e sipërcituar të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, Gjykata e Apelit e ka bazuar vendimin e
saj në nenin 428/ç të K.Pr.Penale, i cili, ndër të tjera, parashikon se, kjo gjykatë vendos
prishjen e vendimit dhe kthimin e akteve gjykatës së shkallës së parë në çdo rast kur në
dispozita të veçanta është parashikuar pavlefshmëria e vendimit.
Nga interpretimi literal dhe logjik i kësaj dispozite, arrihet në konkluzionin se, kjo
normë ligjore, të cilës i është referuar Gjykata e Apelit, i referohet rasteve të pavlefshmërisë
së vendimit, të cilat janë të parashikuara shprehimisht dhe në mënyrë taksative nga ligji. Këto
raste janë vetëm tre, përkatësisht, i) kur vendimit i mungon dispozitivi, ii) kur vendimit i
mungon nënshkrimi i anëtarëve të trupit gjykues (raste këto të parashikuar në nenin 383/2 të
K.Pr.Penale) dhe iii) vendimit i mungon arsyetimi (rast i parashikuar nga neni 112/c i po këtij
Kodi).
279
Ky Kolegj vëren se, vendimit nr.1344, dt. 21.10.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë nuk i mungon arsyetimi, e po kështu, ai është i nënshkruar nga të tre anëtarët e trupit
gjykues, pra nuk ndodhemi përpara rasteve të pavlefshmërisë së tij të parashikuara nga neni
383/2 i K.Pr.Penale.
Nga ana tjetër, neni 112/c i K.Pr.Penale parashikon: “Vendimi dhe urdhri arsyetohen
ndryshe janë të pavlefshëm.”. Ky Kolegj vëren se, kjo dispozitë i referohet mungesës
absolute të arsyetimit, si pjesë e vendimit gjyqësor, rast ky që nuk evidentohet në çështjen
objekt gjykimi. Në rastin konkret, vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk është i
paarsyetuar, por ka mungesa në arsyetim, pikërisht pasi gjykata nuk i është përgjigjur
pretendimeve të mbrojtjes së të pandehurit në lidhje me cilësimin juridik të veprës penale,
duke qenë se ai pasi ka pranuar fakti, ka pretenduar një cilësim të ndryshëm të tij nga ai i
pretenduar nga akuza, e metë kjo që rekuperohet në apel. Edhe sikur vendimi i gjykatës së
shkallës së parë të ishte i paarsyetuar. Kjo mangësi në arsyetimin e vendimit të Gjykatës së
Shkallës së Parë nuk është e tillë që të passjellë pavlefshmërinë e tij, për më tepër që
pretendimet lidhur me cilësimin ligjor të veprës janë ngritur prej të pandehurit edhe në ankim
dhe Gjykata e Apelit nuk kishte asnjë pengesë të shprehej në lidhje me to.
Ky Kolegj vëren se, është detyrë e gjykatave të shkallës së parë të kryejnë një hetim të
plotë dhe të gjithanshëm të çështjes duke administruar dhe shqyrtuar të gjitha provat e
kërkuara nga palët dhe që kanë lidhje me të, si dhe duke i dhënë përgjigje të gjitha
pretendimeve të parashtruara prej tyre në gjykim, por është gjithashtu edhe detyrë e gjykatave
të apelit, të cilat duke qenë njëkohësisht gjykata fakti dhe ligji, të kontrollojnë dhe kur është
rasti të korrigjojnë vetë mangësitë e konstatuara në procesin e zhvilluar nga gjykata e faktit.
Për sa është arsyetuar më lart, vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe
çështja t’i kthehet po kësaj gjykate për rishqyrtim.
Në rishqyrtim, Gjykata e Apelit, duhet të marrë në shqyrtim themelin e çështjes, e t’i
japë përgjigje të gjitha pretendimeve të parashtruara prej palëve në ankim, detyrë kjo, e cila
mund të realizohet plotësisht prej kësaj gjykate, si gjykatë fakti dhe ligji.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/ç të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.844 datë 29.09.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në këtë gjykatë, me një tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 06.04.2016
280
Nr. 00-2016-564 Vendimi (63)
VENDIM

Ardian Nuni Anëtar
Tom Ndreca Anëtar


RRETHIT GJYQËSOR LEZHË
I GJYKUAR: DEDË GJERGJI
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale
“Fallsifikim të dokumentave” me shumë se një herë
dhe “Mashtrim”,
vepra penale të parashikuara nga nenet 186/2 e 143/1 të K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.48, datë 01.04.2013 ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ded Gjergj Gjergji për kryerjen e veprës
penale të “Fallsifikimit të dokumentave” e kryer më shumë se një herë, të
parashikuar nga neni 186/2 të K.Penal dhe në bazë të këtij neni dënimin e tij
me 3 (tre) vjet burgim dhe 600.000 (gjashtëqind mijë) lekë gjobë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ded Gjergj Gjergji për kryerjen e
veprës penale të “Mashtrimit” parashikuar nga neni 143/1 të K.Penal
dhe në bazë të këtij neni dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim.
Në bazë të nenit 55 të K.Penal dënimin përfundimisht të të pandehurit
Ded Gjergj Gjergji me 4 (katër) vjet burgim dhe 600.000 mijë
(gjashtëqind mijë) lekë gjobë.
Vuajtja e dënimit me burgim të llogaritet nga data e ekzekutimit të
vendimit gjyqësor dhe do të kryhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.
Deklarimin si të fallsifikuar të dokumenteve: 1) fleta e regjistrit me
nr.888 në emër të shtetasit Ded Gjergji të ndodhur në Regjistrin
Themeltar të Punonjësve të ish-ndërmarrjes bujqësore Gjorm Kurbin, 2)
vërtetimet e lëshuara nga Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Lezhë si a)
vërtetimet me nr.64 datë 20.01.2000, b) vërtetimi me nr.402 prot, datë
06.10.2003, 3) vërtetimi nr.375 prot, datë 27.07.2006, 3) vërtetimet me
281
nr.330 datë 28.12.2005 dhe vërtetimin nr.28/2 prot, datë 28.12.2005 të
Agjensisë së Sigurimeve Shoqërore Mat.
Dokumentet: fleta e regjistrit me nr.888 në emër të shtetasit Ded
Gjergji të ndodhur në Regjistrin Themeltar të Punonjësve të ish
ndërmarrjes bujqësore Gjorm Kurbin, 2) vërtetimet e lëshuara nga
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Lezhë si: a) vërtetimi me
nr.64 prot, datë 20.01.2000, b) vërtetimi me nr.402 prot, datë
06.10.2003, 3) vërtetimi nr.375 prot, datë 27.07.2006, 3) vërtetimet me
nr.330 prot, datë 28.12.2005 dhe vërtetimi nr.28/2 prot. datë
28.12.2005 të Agjensisë së Sigurimeve Shoqërore Mat, në bazë të nenit
190/1/a të K.Pr.Penale, të zhduken.
Dokumentet e sekuestruara 1) regjistri themeltar i punonjësve me nr.4
të NB Gjorm, Kurbin dhe 2) dosja e pensionit me nr.88193 (shtet) n ë
emër të shtetasit Ded Gjergj Gjergji në bazë të nenit 190/1/ç të
K.Pr.Penale t’i kthehen Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore
Lezhë, pas asgjësimit të dokumentave të fallsifikuar.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.171, datë 07.04.2014 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.48 datë 01.04.2013 të Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Lezhë, me këtë ndryshim:
Dënimin e të pandehurit Ded Gjergj Gjergji për kryerjen e veprës penale të
“Falsifikim i dokumentave”, të parashikuar nga N. 186/2 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 2 vjet burgim.
penale të “Mashtrimi në sigurime”, parashikuar nga N.145 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 1 vit burgim.
Në aplikim të N.55 të K.Penal, dënimin përfundimisht të të pandehurit Ded
Gjergj Gjergji me 3 vjet burgim.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Ded Gjergji nëpërmjet

përfaqësuesit të tij, i cili kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit, duke parashtruar
këto pretendime:
- Vendimi nr.171, datë 07.04.2014 i Gjykatës së Apelit Shkodër, është një vendim i
padrejtë dhe rezultat i shkeljes së rëndë të normave proceduriale;
- Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, i cili padrejtësisht e ka deklaruar
fajtor, është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit, pas një gjykimi në mungesë të të
pandehurit dhe të mbrojtësit të caktuar me prokurë prej tij;
- Jemi përpara një gjykimi të parregullt, në mohim të të drejtës themelore të të
pandehurit për tu mbrojtur vetë në procesin penal, ashtu siç ja garanton neni 6, 48,
49/4,6 i K.Pr.Penale, ose prej mbrojtësit të zgjedhur prej vetë atij, mbrojtës ky, që nuk
mund të zëvendësohet veçse kur nuk është paraqitur ose e ka lënë mbrojtjen (neni
49/5).
- Unë, mbrojtësi i të pandehurit nuk kam hequr asnjëherë dorë nga detyra e caktuar me
prokurën e posaçme të firmosur nga i pandehuri, por përkundrazi i kam kërkuar
gjykatës të njoftohem në lidhje me datën dhe orën e gjykimit.
- Prova: proces verbali i seancës në gjykimin e çështjes në Apel, faqe nr.20-22 -
telegram i mbrojtjes me adresën e plotë të tij, mbërrin në ora 12.50; seanca çelet në
ora 16.12 po në të njëjtën datë 24.02.2014, gjykata nuk urdhëron njoftimin e avokatit;
282
- Në seancën e radhës, datë 13.03.2014, përveç shkeljes së orarit të shpallur nga vetë
Trupi Gjykues, çka presupozon mohimin e pjesëmarrjes në gjykim dhe shkak për
prishjen e vendimit të marrë, Gjykata e Apelit nuk kujtohet të njoftojë mbrojtjen e të
pandehurit Dedë Gjergji, kur për të vendos shpallje (pra e di që ai nuk ndodhet në
Shqipëri) dhe nuk vlerëson vullnetin e tij të shprehur në prokurën bashkëlidhur
fashikullit gjyqësor.
- Prova: faqe 39 e fashikullit, proces verbali i seancës gjyqësore datë 13.03.2014, ora
12.26;
- Ky proces gjyqësor, siç filloi, ashtu edhe përfundoi në datën 07.04.2014, në atë datë
që është thirrur një mbrojtës i caktuar kryesisht nga Gjykata, që porsa ka bërë betimin,
ka marrë përsipër mbrojtjen e të pandehurit Dedë Gjergji formalisht, sepse as ka
kërkuar kohe të arsyeshme për të studiuar materialet e dosjes dhe për më tepër edhe
atë “mbrojtje“ e ka paraqitur pas shpalljes së vendimit;
- Prova: proces verbali i seancës së datës 07.04.2014, ora 16.03, faqe nr.41 e dosjes.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Arqilea Koça i cili kërkoi
prishjen e vendimit nr.171, datë 07.04.2014 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe kthimin për
rigjykim pranë asaj gjykate me tjetër trup gjykues; avokatin e kërkuesit Ded Gjergji, av.
Artan Haxhi, i cili kërkoi prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për rigjykim dhe pasi
V Ë R E N:
Vendimi nr.171, datë 07.04.2014 të Gjykatës së Apelit Shkodër, është rezultat i
zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal e si i tillë duhet të prishet dhe çështja duhet të
kthehet për rigjykim në atë gjykatë, me një tjetër trup gjykues.
Mbi bazën e kallëzimit penal të paraqitur nga shtetasit Frrok Gjeci e Lirim
Turja, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Lezhë ka regjistruar procedimin penal në
ngarkim të të pandehurit Ded Gjegji, për kryerjen e veprave të “Mashtrimit” dhe
“Fallsifikimit të dokumentave” më shumë se një herë, të parashikuara nga nenet
143/1 dhe 186/2 të K.Penal.
Kallëzimi i këtyre shtetasve konsiston në përdorimin e dokumentave, vërtetim
për vjetërsi në punë para vitit 1994, nr.402, datë 06.10.2003 të lëshuar nga Drejtoria
Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Lezhë, sipas të cilit, shtetasi Ded Gjergji ka
punuar si Punëtor në ish - NB Gjorm për periudhën 15.03.1990-11.03.1992, i lëshuar
mbi bazën e regjistrit themeltar nr.4 të kësaj ndërmarrje, ku edhe për këtë fletë të
regjistrit, kallëzuesit kanë deklaruar se është e fallsifikuar, me arsyetimin se ai nuk
ka qenë banor i qytetit të Laçit në atë periudhë, por i rrethit të Matit.
Me këtë arsyetim, komisioni i ndarjes së tokës për këtë ndërmarrje i ka hequr të
drejtën e përdorimit të tokës të pandehurit, pasi emri i tij është ngatërruar me emrin e një
shtetasi tjetër.
Nga ana e organit të akuzës, për të provuar pretendimet e bëra në kallzim, është
marrë vendim për kryerjen e ekspertimit grafik të fletes nr.888 të rregjistrit themeltar të
punonjësve nr.4 të ish NB- Gjorm.
Sipas aktit të ekspertimit nr.7837, datë 20.09.2011 ka rezultuar se: "-Nënshkrimi
(firma) gjendur në faqjen me nr.regjistri 888, të regjistrit themeltar të punonjësve me nr.4 të
283
NB Gjorm, Sektori i Derrit, në të cilin pasqyrohen të dhëna në emër të shtetasit Ded Gjergj
Gjergji, objekt ekspertimi, nuk është nënshkrimi origjinal i shtetases Diana Lika, krahasuar
me modelet e dërguara në emër të saj.
-Nënshkrimi (firma) gjendur në faqen me numër regjistri 888 si dhe nënshkrimet
(firma) gjendur në faqet me numer 849, 905, 908, 988 etj. të regjistrit themeltar të
punonjësve me nr.4 të NB Gjorm, Sektori i Derrit, në të cilin pasqyrohen edhe të dhënat në
emër të shtetasit Ded Gjergj Gjergji objekt ekspertimi, janë nënshkrime origjinale (firma) të
të njëjtit person.”.
Po ashtu, sipas aktit të ekspertimit nr.6844, datë 16.08.2011 ka rezultuar se: “-
Modulari 888/889 aktualisht pjesë përbërëse e regjistrit nr.4 objekt, “Regjistër themeltar i
punonjësve nr.4 i NB Gjorm S.Derrit”, paraqet karakteristika
teknike të ndryshme, krahasuar me fletët e tjera të regjistrit, pra fleta objekt 888/889
është marrë nga një regjistër tjetër. Në faqen objekt me numër 888 në emër të Ded Gjergj
Gjergjit pjesë përbërëse të regjistrit nr.4, “Regjistër themeltar i punonjësve nr.4 të NB
Gjorm S. Derrit nuk u evidentuan ndërhyrje në trajtat e fshirjeve, shtesave apo korrigjimeve.
-Modulari 888/889 aktualisht pjesë përbërëse e regjistrit nr.4 objekt, “Regjistër
themeltar i punonjësve nr.4 i NB Gjorm S.Derrit”, paraqet karakteristika
teknike të ndryshme, krahasuar me fletët e tjera të regjistrit, pra fleta objekt 888/889
është marrë nga një regjistër tjetër. Në faqen objekt me numër 888 në emër të Ded Gjergj
Gjergjit pjesë përbërëse të regjistrit nr.4, “Regjistër themeltar i punonjësve nr.4 të NB
Gjorm S. Derrit nuk u evidentuan ndërhyrje në trajtat e fshirjeve, shtesave apo korrigjimeve.
Faqja objekt me nr.888, në emër të Ded Gjergj Gjergjit dhe faqa me nr.1219 pjesë
përbërëse e regjistrit nr.4, “Regjistër themeltar i punonjësve nr.4 të NB Gjorm S. Derrit”
duhen të jenë shkruar nga e njëjta dorë. Dorëshkrimi i plotësimit në faqen objekt me nr.888
në emër të Ded Gjergj Gjergjit, pjesë përbërëse të regjistrit nr.4, “Regjistër themeltar i
punonjësve nr.4 të NB Gjorm S Derrit” nuk duhet të jetë dorëshkrim origjinal i shtetases
Sadete Reçi, krahasuar me ato modele të paraqitura në emër të saj.”.
Në konkluzion të këtyre akteve të ekspertimit provohet se, fleta nr.888 e regjistrit
themeltar nr.4 të NB Gjorm, sektori i derrit është shtuar në këtë regjistër dhe mban të dhëna
të pavërteta në lidhje me vjetërsinë e punës së këtij të pandehuri.
Rezulton se mbi bazën e këtij regjistri janë lëshuar tre vërtetime nga DRSSH Lezhë,
konkretisht nr.64 dt.20.01.2000, nr.402, dt.06.10.2003 dhe nr.375, dt. 27.07.2006, që janë
përdorur nga i pandehuri para organit të Prokurorisë së Rrethit Lezhë gjatë proçesit penal,
zyrës noteriale, gjykatave, në proçesin civil me shtetasin Lek Jushi, ku është dhënë edhe
vendimi nr.464, datë 29.09.2006 dhe para DRSSH Lezhë, mbi bazën e të cilave kjo drejtori i
ka lidhur pension pleqërie të pandehurit nga data 21.08.2006, i cili i është paguar deri më datë
30.09.2009.
Sipas shkresës nr.6182, datë 09.03.2010 të Drejtorisë së Auditimit të Brendshëm të
Institutit të Sigurimeve Shoqërore, rezulton se nga kontrolli i bërë ka rezultuar se shtetasi Ded
Gjergj Gjergji nuk ka punuar në ndërmarrjen e miniera Kromit Klos nga data 01.04.1994 deri
më datë 31.12.2000 e si rrjedhim DRSSH Lezhë i ka ndërprerë menjëherë pensionin e
pleqërisë dhe i pandehuri është shpallur debitor në vlerën 555510 lekë.
Pasi janë kryer veprimet hetimore, prokurori e ka dërguar çështjen penale në ngarkim
të të pandehurit Ded Gjergji për gjykim pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë për
kryerjen e veprave penale të parashikuara nga neni 143/1 dhe 186/2 të K.Penal.

vendosur:
284
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ded Gjergj Gjergji për kryerjen e veprës penale të
“Fallsifikimit të dokumentave” e kryer më shumë se një herë, të parashikuar nga neni 186/2
të K.Penal dhe në bazë të këtij neni dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim dhe 600.000
(gjashtëqind mijë) lekë gjobë.
penale të “Mashtrimit” parashikuar nga neni 143/1 të K.Penal dhe në bazë të këtij
neni dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim.
Në bazë të nenit 55 të K.Penal dënimin përfundimisht të të pandehurit Ded
Gjergj Gjergji me 4 (katër) vjet burgim dhe 600.000 mijë (gjashtëqindmijë) lekë
gjobë.
Vuajtja e dënimit me burgim të llogaritet nga data e ekzekutimit të vendimit
gjyqësor dhe do të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Shkodër, e cila me vendimin
nr.171, datë 07.04.2014 ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.48, datë 01.04.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, me këtë ndryshim: Dënimin e të pandehurit Ded Gjergj
Gjergji për kryerjen e veprës penale të “Falsifikim i dokumentave”, të parashikuar nga
N.186/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 2 vjet burgim. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ded
Gjergj Gjergji për kryerjen e veprës penale të “Mashtrimi në sigurime”, parashikuar nga
N.145 i K.Penal dhe dënimin e tij me 1 vit burgim. Në aplikim të N.55 të K.Penal, dënimin
përfundimisht të të pandehurit Ded Gjergj Gjergji me 3 vjet burgim.
Në vendimin e saj kjo gjykatë ka arsyetuar: “...
Trupi gjykues i kësaj gjykate e gjen te drejte vendimin përsa i përket cilësimit ligjor te
veprës dhe fajësisë te te pandehurit Ded Gjergji dhe si i tille për këto disponime, ky vendim
duhet te lihet ne fuqi. Sipas aktit te ekspertimit nr.7837 date 20.09.2011 ka rezultuar se:-
Nënshkrimi (firma) gjendur ne faqen me nr.regjistri 888, te regjistrit themeltar te punonjësve
me nr.,4 te NB Gjorm, Sektori i Derrit, ne te cilin pasqyrohen te dhëna ne emër te shtetasit
Ded Gjergj Gjergji, objekt ekspertimi, nuk është nënshkrimi origjinal i shtetases Diana Lika,
krahasuar me modelet e dërguara ne emër te saj.
-Nënshkrimi (firma) gjendur ne faqen me numër regjistri 888 si dhe nënshkrimet
(firma) gjendur ne faqet me numer 849, 905, 908, 988 etj. Te regjistrit themeltar te
punonjësve me nr.4 te NB Gjorm, Sektori i Derrit, ne te cilin pasqyrohen edhe te dhënat ne
emër te shtetasit Ded Gjergj Gjergji objekt ekspertimi, janë nënshkrime origjinale (firma) te
te njëjtit person. po ashtu, sipas aktit te ekspertimit nr.6844 date 16.08.2011 ka rezultuar se :
-Modulari 888/889 aktualisht pjese perberese e regjistrit nr.4 objekt, “Regjistër themeltar i
punonjësve nr.4 i NB Gjorm S.Derrit”, paraqet karakteristika
teknike te ndryshme, krahasuar me fletët e tjera te regjistrit, pra fleta objekt 888/889
është marre nga një regjistër tjetër. Ne faqen objekt me numër 888 ne emër te Ded Gjergj
Gjergjit pjese perberese te regjistrit nr.4, “Regjistër themeltar i punonjësve nr.4 te NB
Gjorm S. Derrit nuk u evidentuan ndërhyrje ne trajtat e fshirjeve, shtesave apo korrigjimeve.
Faqja objekt me nr.888, ne emër te Ded Gjergj Gjergjit dhe faqe me nr.1219 pjese
perberese e regjistrit nr.4, “Regjistër themeltar i punonjësve nr.4 te NB Gjorm S. Derrit”
duhen te jene shkruar nga e njëjta dore. Dorëshkrimi i plotësimit ne faqen objekt me nr.888
ne emër te Ded Gjergj Gjergjit, pjese perberese te regjistrit nr.4, “Regjistër themeltar i
punonjësve nr.4 te NB Gjorm S Derrit” nuk duhet te jete dorëshkrim origjinal i shtetases
Sadete Reçi, krahasuar me ato modele te paraqitura ne emer te saj. Ne konkluzion te këtyre
akteve te ekspertimit provohet se, fleta nr.888 e regjistrit themeltar nr.4 te NB Gjorm, sektori
i derrit është shtuar ne ketë regjistër dhe mban te dhëna te pavërteta ne lidhje me vjetërsinë e
punës se këtij te pandehuri. Rezulton se mbi bazën e këtij regjistri janë lëshuar tre vërtetime
nga DRSSH Lezhe, konkretisht nr.64 dt.20.01.2000, nr.402 dt.06.10.2003 dhe nr.375
dt.27.07.2006, qe janë përdorur nga i pandehuri para organit te Prokurorisë se Rrethit
285
Lezhe gjate proçesit penal, zyrës noteriale, gjykatave ne proçesin civil me shtetasin Lek
Jushi, ku është dhëne edhe vendimi nr.464 date 29.09.2006 dhe para DRSSH Lezhe, mbi
bazën e te cilave kjo drejtori i ka lidhur pension pleqërie te pandehurit nga data 21.08.2006,
i cili i është paguar deri me date 30.09.2009. Sipas shkresës nr.6182 date 09.03.2010 te
Drejtorisë se Auditimit te Brendshëm te Institutit te Sigurimeve Shoqërore rezulton se nga
kontrolli i bere ka rezultuar se shtetasi Ded Gjergj Gjergji nuk ka punuar ne ndërmarrjen e
miniera Kromit Klos nga data 01.04.1994 deri me date 31.12.2000 e si rrjedhim DRSSH
Lezhe i ka ndërprere menjëherë pensionin e pleqërisë dhe i pandehuri është shpallur debitor
ne vlere 555510 leke. Veprat penale te kryera nga i pandehuri rezultojnë te provuara ne te
katër elementet e saj Se pari. Objekti i këtyre veprave janë marrëdhëniet juridike te
vendosura për te mbrojtur pasurinë dhe veprimtarinë e rregullt shtetërore, te parashikuara
posaçërisht nga neni 143/1 dhe 186/2 te K.Penal dhe te cenuara nga i pandehuri me veprime
te kundraligjshme. Se dyti: Veprimet i pandehuri i ka kryer duke qene madhor, i
përgjegjshëm para ligjit dhe me dashje direkte për ardhjen e pasojave. Ne caktimin e llojit
dhe masës se dënimit, gjykata duhet te ketë parasysh kriteret ligjore te parashikuara ne nenin
47 te K.Penal duke vlerësuar ne tërësi rrethanat renduese dhe lehtësuese, qëndrimin e te
pandehurit, personalitetin e tij, moshën e tij, sanksionet qe parashikojnë te dy dispozitat e
veprave penale te kryera nga i pandehuri Ded Gjergji, ndryshimit qe i është bere dispozitës
186 te K.Penal nga Gjykata Kushtetuese persa i përket dënimit me gjobe duke e shfuqizuar
atë, e ne rivlerësim te këtyre rrethanave, trupi gjykues i Gjykatës se Apelit çmon se i
pandehuri duhet te dënohet përkatësisht me dy vjet burgim për veprën penale te parashikuar
nga neni 186/2 dhe një vit burgim për veprën penale te parashikuar nga neni 143/1 te
K.Penal. Ne aplikim te nenit 55 te K.Penal, për dhënien e një dënimi te vetëm, gjykata çmon
se nuk duhet te aplikohet parimi i dënimit me te rende te shtuar, por parimi i mbledhjes se dy
dënimeve dhe i pandehuri duhet te dënohet me tre vjet burgim, duke patur parasysh se secila
vepër paraqet rrezikshmëri te veçante për arritjen e disa qëllimeve te kundraligjshme te të
pandehurit...”

Vendimi nr.171, datë 07.04.2014 të Gjykatës së Apelit Shkodër, është rezultat i
zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal e si i tillë duhet të prishet dhe çështja duhet të
kthehet për rigjykim në atë gjykatë, me një tjetër trup gjykues.
Siç ka rezultuar nga rrethanat e faktit të pranuara nga të dyja gjykatat, mbi bazën e
kallëzimit penal të paraqitur nga shtetasit Frrok Gjeci e Lirim Turja, Prokuroria
pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë ka regjistruar procedimin penal në ngarkim
të të gjykuarit Ded Gjegji, për kryerjen e veprave penale të “Mashtrimit” dhe
“Fallsifikimit të dokumentave” më shumë se një herë, të parashikuara nga nenet
143/1 dhe 186/2 të K.Penal dhe në përfundim të hetimeve e ka dërguar çështjen për
gjykim përpara Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se i gjykuari Ded Gjergji është gjykuar në
mungesë. Sipas prokurës nr.1892 Rep., nr.1435 Kol., datë 21.09.2010 i gjykuari Ded Gjergji
ka emëruar av. A.Haxhi që ta përfaqësojë atë edhe në mungesën e tij. Në përmbajtjen e kësaj
prokure, i gjykuari i ka dhënë mbrojtësit të zgjedhur prej tij tagra të plota për ta përfaqësuar
atë në organet shtetërore dhe të drejtësisë, si dhe për të bërë deklarime, kërkesa apo padi në
emër të tij. Ka rezultuar se gjykimi i të gjykuarit Ded Gjergji në shkallë të parë është
zhvilluar në mungesë të tij, në prani të avokatit të zgjedhur prej tij me prokurën e sipërcituar.
Mbi ankimin e paraqitur nga mbrojtësi i të gjykuarit, ka filluar shqyrtimi pranë
Gjykatës së Apelit Shkodër. Ka rezultuar se përfaqësuesi i tij me prokurë të posaçme, ka
286
marrë dijeni për seancën e datës 27.01.2014, dhe nuk është paraqitur, ndërsa i gjykuari nuk ka
pasur dijeni, kjo seancë është shtyrë për të njoftuar të gjykuarin. Në seancën e datës
24.02.2014, mbrojtësi i të gjykuarit ka kërkuar nëpërmjet telegramit të administruar në dosje,
shtyrjen e seancës dhe njoftimin e tij në adresën përkatëse. Pas kësaj seance nga gjykata nuk
është proceduar më me njoftim e këtij mbrojtësi, ndërsa për të gjykuarin, pasi është marrë dy
herë përgjigje nga Komisariati i Policisë Kurbin se ai ndodhet familjarisht jashtë shtetit, në
Greqi, është proceduar me njoftimin e tij me shpallje, në adresën e banesës së tij, Kurbin.
Në seancën e datës 31.03.2014 Gjykata e Apelit Shkodër ka deklaruar mungesën e të
pandehurit dhe i ka caktuar atij mbrojtës kryesisht pa ia komunikuar vendimin për caktimin e
mbrojtësit kryesisht të gjykuarit.
Duke patur parasysh sa më sipër, ky Kolegj vëren se, gjykimi përpara Gjykatës së
Apelit Shkodër është zhvilluar në shkelje të të drejtave kushtetuese dhe ligjore të të gjykuarit
për të marrë pjesë në gjykim dhe për t’u mbrojtur.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, neni 351 i K.Pr.Penale parashikon: “Kur i
pandehuri i lirë ose i paraburgosur nuk paraqitet në seancë ndonëse është njoftuar dhe nuk
ka shkaqe të ligjshme për t’u paraqitur, gjykata, pasi dëgjon palët, deklaron mungesën e tij.
Në këtë rast ai përfaqësohet nga mbrojtësi.”.
Nga interpretimi literal, logjik e gramatikor i dispozitës së sipërcituar, rezulton se në
mënyrë që të deklarohet mungesa e të pandehurit dhe të procedohet me gjykimin në mungesë
të tij, duhet të plotësohen në mënyrë kumulative tre kushte:
Së pari: I pandehuri duhet të jetë njoftuar për ditën, datën dhe orën e gjykimit. Bazuar
në rezolutën nr.(75), 11 të Komitetit të Ministrave të Këshillit të Evropës “Për kriteret e
gjykimit në mungesë të të akuzuarit”, i’u janë rekomanduar shteteve anëtare që të mbajnë
parasysh 9 rregulla minimale në rastet e gjykimit në mungesë, i pari i të cilëve renditet: “...a)
askush nuk duhet të gjykohet pa pasur një thirrje për gjyq në kohë...”. Ky njoftim sigurisht që
duhet të bëhet konform rregullave procedurale, neneve 139-143 të K.Pr.Penale.
Së dyti: Mungesa e shkaqeve të ligjshme që kanë shkaktuar mosparaqitjen.
Së treti: Garantimi i së drejtës së mbrojtjes për të pandehurin.
Paragrafi i dytë i kësaj dispozite, parashikon: “2. Vendimi që deklaron mungesën
është i pavlefshëm kur provohet se ajo ka ardhur nga mosmarrja e njoftimit ose nga
pamundësia absolute për t’u paraqitur.”.
Në referim të kësaj dispozite rezulton se, në mënyrë që të deklarohet mungesa e të
pandehurit, duhet pikësëpari të ezaurohet nga ana e autoritetit procedues, njoftimi i tij
konform rregullave të parashikuara nga nenet 140-143 të K.Pr.Penale, sipas të cilave, akti
duhet t’i dorëzohet personalisht të pandehurit dhe nëse kjo nuk është e mundur, atëherë ai i
dorëzohet personave që bashkëjetojnë me të ose në vendin e punës, personave që punojnë me
të. Në rast se njoftimi nuk mund të realizohet në këtë mënyrë, atëherë procedohet me
kërkimin në vende të tjera nëpërmjet policisë gjyqësore. Në rast se edhe në këtë mënyrë nuk
është bërë i mundur njoftimi, siç përcakton kjo dispozitë në paragrafin e katërt, akti
depozitohet në qendrën administrative të lagjes apo të fshatit ku i pandehuri banon ose punon.
Vetëm pasi të jenë respektuar këto procedura gjykata mund të procedojë me deklarimin e
mungesës së të pandehurit, duke i caktuar një mbrojtës kryesisht. Mosrespektimi i këtyre
procedurave për njoftimin passjell edhe pavlefshmërinë e njoftimit sipas nenit 143 të
K.Pr.Penale dhe për pasojë pavlefshmërinë e gjithë procesit penal.
Ky Kolegj vëren se, mënyrat e njoftimit të parashikuara nga neni 140 i K.Pr.Penale
ndjekin njëra tjetrën, çka do të thotë se në rast se njoftimi nuk realizohet sipas mënyrës së
parë të parashikuar, atëherë do të procedohet me radhë me mënyrat e tjera. Ky ka qenë edhe
qëndrimi i mbajtur nga
Gjykata Kushtetuese, e cila në vendimin nr.30, datë 17.06.2010, është shprehur se:
“Dispozitat procedurale për njoftimet vendosin një rend të caktuar për mënyrën e njoftimit të
287
akteve për të pandehurin, prandaj duhet respektuar rendi sipas preferencës ligjore për këtë
qëllim. Me këtë detyrim të organeve përkatëse shtetërore, për të njoftuar në mënyrë rigoroze
të pandehurin dhe për të provuar se ai i fshihet drejtësisë, është e lidhur e drejta e tij për të
marrë pjesë në gjykim, si dhe e drejta e gjykatës për të vendosur për gjykimin e tij në
mungesë kur janë respektuar në mënyrë rigoroze dispozitat për njoftimin”.
Ndërkohë që në rastin objekt gjykimi ka rezultuar se i gjykuari Ded Gjergji, gjatë
kohës së zhvillimit të gjykimit në Gjykatën e Apelit Shkodër, ndodhej familjarisht jashtë
shtetit, në Greqi, fakt ky i provuar nga shkresat e dërguara gjykatës, dt. 21.02.2014 dhe
03.03.2014, nga Komisariati i Policisë Kurbin. Në nenin 142 të K.Pr.Penale parashikohet
mënyra e njoftimit të të pandehurit i cili ndodhet jashtë shtetit në dy raste, përkatësisht kur
vendbanimi i tij është i ditur (njoftimi bëhet me letër rekomande me lajmërim marrje) dhe kur
nuk dihet vendbanimi i tij jashtë shtetit, duke përcaktuar shprehimisht se në këtë rast,
autoriteti procedues, urdhëron të bëhen kërkime edhe jashtë territorit të shtetit sipas
rregullave të caktuara në marrëveshjet ndërkombëtare, e më pas, nëse ato nuk japin rezultat,
nxjerr vendimin e mosgjetjes. Por kjo dispozitë nuk parashikon njoftimin e të pandehurit që
ndodhet jashtë shtetit me shpallje, siç është vepruar në rastin konkret nga Gjykata e Apelit
Shkodër.
Nisur nga sa më sipër, ky Kolegj vëren se deklarimi i mungesës së të pandehurit nga
ana e Gjykatës së Apelit Shkodër, është bërë në kundërshtim me nenet 351 dhe 142 të
K.Pr.Penale, për pasojë mosrespektimi i kësaj procedure passjell pavlefshmërinë e tij sipas
nenit 143 të K.Pr.Penale.
Për më tepër, sipas nenit 351 të K.Pr.Penale, deklarimi i mungesës së të pandehurit
kërkon që domosdoshmërisht t’i garantohet atij e drejta e mbrojtjes, si element thelbësor i
parimit të procesit të rregullt ligjor të parashikuar nga neni 42 i Kushtetutës dhe neni 6 i
KEDNJ-së.
Në seancën e datës 31.03.2014 Gjykata e Apelit Shkodër ka deklaruar mungesën e të
pandehurit dhe i ka caktuar atij një mbrojtës kryesisht, në kushtet kur vetë i gjykuari kishte
zgjedhur mbrojtës, nuk e kishte revokuar atë dhe as mbrojtësi nuk kishte hequr dorë nga
mbrojtja e tij. Gjykata e Apelit, pa i dërguar asnjë njoftim mbrojtësit të zgjedhur nga i
pandehuri, e ka zëvendësuar atë. Ky Kolegj vëren se, rastet e zëvendësimit të mbrojtësit të
zgjedhur prej të pandehurit parashikohen shprehimisht në nenin 49/5 të K.Pr.Penale, sipas të
cilit: “Kur kërkohet prania e mbrojtësit dhe mbrojtësi i zgjedhur ose i caktuar nuk është
siguruar, nuk është paraqitur ose ka lënë mbrojtjen, gjykata ose prokurori cakton si
zëvendësues një mbrojtës tjetër....”. Në çështjen objekt gjykimi ka rezultuar se nuk ndodhemi
përpara asnjërit prej këtyre rasteve, për sa kohë që mungesa e mbrojtësit të të pandehurit në
seancën në të cilën ai është zëvendësuar, ka ardhur si pasojë e mosnjoftimit të tij nga ana e
gjykatës.
I gjykuari Ded Gjergji ka qenë i bindur se të drejtat e tij kushtetuese dhe procedurale
në procesin penal do të mbroheshin nga mbrojtësi i zgjedhur prej tij, edhe në mungesë të tij,
atij nuk i është njoftuar as zëvendësimi i këtij të fundit me një mbrojtës të caktuar kryesisht.
Edhe më parë ky Kolegj është shprehur se, Gjykatës, me objektivin për zhvillimin e një
procesi të rregullt ligjor, i lind detyrimi që të njoftojë të gjykuarin në lidhje me sjelljen e
mbrojtësit të zgjedhur prej tij, me qëllim që të drejtat procedurale që i njeh ligji t’i ushtrojë
vetë ose nëpërmjet një mbrojtësi tjetër. Vetëm pas plotësimit të këtij detyrimi, gjykatës i lind
e drejta që në bazë të N.49/5 të K.Pr.Penale të zëvendësojë mbrojtësin. (shih vendimin
nr.171, datë 21.10.2015 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë). Në rastin objekt gjykimi,
vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër për zëvendësimin e mbrojtësit është marrë në
kundërshtim me nenin 49/5 të K.Pr.Penale.
288
Nisur nga sa më sipër, Ky Kolegj vëren se, vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër
është marrë në kuadër të zhvillimit të një procesi në kundërshtim me nenet 49/5, 142, 351 dhe
426 të K.Pr.Penale, dhe sipas nenit 128/c të K.Pr.Penale, aktet procedurale janë absolutisht të
pavlefshme si pasojë e mosrespektimit të dispozitave që lidhen me njoftimin e të pandehurit
dhe praninë e detyrueshme të mbrojtësit, në këto kushte, ai duhet prishur dhe çështja duhet të
kthehet për rigjykim po në këtë gjykatë me një tjetër trup gjykues, për t’u shprehur në lidhje
me themelin e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1/ç të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 06.04.2016
289
Nr. 00-2016-563 i Vendimit (64)
VENDIM
NЁ EMЁR TЁ REPUBLIKЁS
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë prej:

Ardian Nuni Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
në datën 06.04.2016 mori në shqyrtim, çështjen penale, që i përket:

LEZHË.
I GJYKUAR: VITORE DEDAJ (BIBA)
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës”,
parashikuar nga neni 248 të Kodit Penal.

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurës Vitore Mark Dedaj (Biba) për kryerjen e
veprës penale të “Shpërdorimit të detyrës”të parashikuar nga neni 248 i Kodit
Penal, dhe dënimin e saj me l (një) vit burgim.
Në zbatim të nenit 59 të Kodit Penal, pezullimin e dënimit me burgim të të
pandehurës Vitore Dedaj dhe vënien në provë të saj për një periudhë prej
3(tre) vjetësh.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.293 datë 26.06.2014, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.25, datë 26.02.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lezhë.
Kundër vendimit të mësipërm, ka ushtruar rekurs mbrojtja e të gjykuarës Vitore

Dedaj, me anën e të cilit ka kërkuar:
Prishjen e vendimit nr.293 të Gjykatës së Apelit Shkodër të datës 26.06.2014 dhe pushimin e
çështjes në ngarkim të Vitore Dedaj (Biba).
Shkaqet që parashtrohen në rekurs janë:

- Vendimi nr.293 datë 26.06.2014 i Gjykatës së Apelit Shkodër, është i pabazuar në ligj
dhe në prova dhe për këtë arsye, i kërkojmë Gjykatës së Lartë Tiranë prishjen e këtij
vendimi dhe pushimin e çështjes në ngarkim të Vitore Dedaj (Biba), pasi nuk mund të
fillonte ndjekja penale ndaj saj.
290
- Ligji i zbatueshëm në rastin e të pandehurës Vitore Dedaj është ligji i kohës së
kryerjes së veprës penale. Pra në momentin kur është nënshkruar kontrata në vitin
2003. Neni 248 i KP, në atë kohë kishte këtë formulim: "kryerja e veprimeve që
synojnë të pengojnë zbatimin e ligjit nga personi i ngarkuar me një funksion shtetëror,
kur nga veprime të tilla u janë shkaktuar pasoja të rënda interesave të shtetasve ose
atyre shtetërore, dënohet me gjobë ose me burgim deri në shtatë vjet". Funksioni i
Noterit, nuk mund të jetë subjekt i veprës penale shpërdorimit të detyrës parashikuar
nga neni 248 i Kodit Penal (të pa ndryshuar).
- Me ndryshimet që i janë bërë Kodit Penal me datë 16.9.2004, formulimi i nenit 248 të
K.Penal ka ndryshuar në forme, duke parashikuar masën e dënimit nga gjashtë muaj
deri në pesë vjet dhe me gjobë nga treqind mijë deri në një milion lekë". Bazuar në
këtë përcaktim, rezulton se ndjekja penale ndaj të pandehurës Vitore Dedaj është
parashkruar në kuptim nenit 66/c e Kodit Penal. Në rastin e të pandehurës Vitore
Dedaj, momenti i kryerjes së veprës penale (sipas pretendimit të prokurorisë) është
data 19.06.2003.
- Në këto kushte, ndjekja penale ndaj të pandehurës është parashkruar, i dhe çështja
penale duhet të pushohet.
- Pra, si në rastin e parë, sikur të merret parasysh ligji i kohës së kryerjes së veprës
penale, ashtu edhe në të dytin, pra sikur të merret parasysh ligji i mëvonshëm, në të
dyja rastet, çështja penale në ngarkim të pandehurës Vitore Dedaj (Biba) duhet të
pushohet.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; Prokurorin A. Dollapi, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së Apelit dh; avokatin A. Gjeta, i cili kërkoi prishjen e
vendimeve dhe pushimin e çështjes; e si e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër, më të cilin është vendosur lënia në fuqi e
vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër, në lidhje me të gjykuarën Viore Dedaj (Biba), është
marrë në kundërshtim me ligjin penal, dhe për rrjedhojë ai është i cenueshëm për shkaqet dhe
arsyet që vijojnë.
A. Rrethanat e çështjes.
1. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Lezhë më datë 16.06.2008 ka regjistruar procedimin

penal nr.223, viti 2008, në ngarkim të të pandehurës Vitore Dedaj (Biba), akuzuar për veprën
penale të “Shpërdorimit të detyrës" të parashikuar nga neni 248 të Kodit Penal dhe për veprën
penale të "Falsifikimit të dokumenteve" të parashikuar nga neni 186 të Kodit Penal, në
ngarkim të shtetasit Alfred Prenga.
2. Pas kryerjes së veprimeve hetimore, me vendimin e datës 10.10.2008 “Për pushimin e
çështjes" të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Lezhë është vendosur pushimi i procedimit penal
nr.223, datë 2008, në bazë të nenit 328/l/d të K.Pr.Penale, pasi vepra penale është
parashkruar.
3. Kundër këtij vendimi është bërë ankim nga kallëzuesi Ndue Kolndreu në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Lezhë, e cila me vendimin e saj me nr.7, datë 27.01.2009 ka vendosur:
“Pranimin e ankimit të ankuesit Ndue Kolndreu. Prishjen e vendimit, datë 10.10.2008, për
pushimin e procedimit penal nr.223, viti 2008. Detyrimin e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor
Lezhë të vazhdojë hetimet për sa i përket procedimit penal nr.223 vitit 2008. Kundër këtij
291
vendimi është bërë ankim në Gjykatën e Apelit Shkodër, e cila me vendimin e saj me nr.46,
datë 07.09.2009 ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.7, datë 27.01.2009 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
4. Pas rifillimit të hetimeve, më datë 28.05.2010 i është njoftuar akuza dhe është marrë
me cilësinë e të pandehurit shtetasi Alfred Prenga, duke e akuzuar për kryerjen e veprës
penale të “Falsifikimit të dokumenteve" të parashikuar nga neni 186 të Kodit Penal.
5. Më datë 15.06.2010, i është njoftuar akuza dhe është marrë me cilësinë e të
pandehurës shtetasja Vitore Dedaj (Biba), duke e akuzuar për kryerjen e veprës penale të
''Shpërdorimit të detyrës" të parashikuar nga neni 248 të Kodit Penal. Me vendimin “Për
pushimin e ndjekjes penale'' të datës 21.06.2010 të prokurorit të çështjes është vendosur:
“Pushimi i ndjekjes penale në ngarkim të shtetases Vitore Dedaj (Biba) për veprën penale të
“Shpërdorimit të detyrës ” të parashikuar nga neni 248 të Kodit Penal.
6. Me vendimin e datës 24.11.2010 të Prokurorisë së Përgjithshme është vendosur:
"Shfuqizimin e vendimit datë 21.06.2010 për pushimin e ndjekjes penale ndaj shtetases
Vitore Biba duke urdhëruar vazhdimin e mëtejshëm të hetimeve."
7. Shtetasi Ndue Kolndreu, më datë 22.05.2008, ka paraqitur një kallëzim penal ku ka
kallëzuar se në vitin 1994 ka ndërtuar në qytetin e Rubikut një pikë karburanti, të cilën e
kishte me leje ndërtimi me nr.121 të datës 15.01.1994, të dhënë nga Këshilli i Rregullimit të
Territorit të Rrethit Mirditë, të ndodhur në vendin e quajtur “Paraspur”, të ndodhur pranë ish-
Uzinës së Bakrit, Rubik. Këtë aktivitet e ka ushtruar rregullisht dhe duke paguar të gjitha
detyrimet ndaj shtetit deri në vitin 1997 kur për shkak të rrëmujave të asaj kohe i është
shkatërruar pika e karburantit.
8. Në vitin 2001 ka bërë rikonstruksionin e pikës së karburantit me një sasi parash të
marra hua, në shumën prej 1.000.000 (një milion) lekë të reja nga shtetasi Zef Tusha. Me këtë
shtetas ka dhe lidhje krushqie, pasi është vëllai i kunatës së tij.
9. Me kontratën e shitblerjes së datës 22.05.2001 të lidhur midis Këshillit të Rrethit
Mirditë si palë shitëse dhe Ndue Kolndreu si palë blerëse, është blerë një sipërfaqe trualli prej
100 m2 dhe 92 m2 ndërtesë me një vlerë prej 32.000 (tridhjetë e dymijë) lekësh. Kjo kontratë
shitblerje është bërë pasi në këtë sipërfaqe trualli shtetasi Ndue Kolndreu kishte pikën e
karburantit.
10. Kontrata e shitblerjes është nënshkruar në Këshillin e Rrethit Mirditë nga
përfaqësuesit e këtij institucioni dhe nga shtetasi Ndue Kolndreu.
11. Kontrata e shitblerjes nuk është bërë me akt noterial. Kjo kontratë shitje është
regjistruar në ZRPP Mirditë me nr.7/15 pasurie, në Zonën Kadastrale 3244. harta me indeks
RU GH 2_3.
12. Për shkak se aktiviteti ekonomik nuk po i shkonte mirë, kallëzuesi Ndue Kolndreu me
qëllim për t'i shlyer Zef Tushës borxhin që kishte, kanë bërë një kontratë shitblerje me
nr.1639 rep dhe nr.397 kol, datë 19.04.2002 përpara noteres Vitore Dedaj (Biba), me palë
shitëse Ndue Kolndreu dhe bashkëshortja e tij Marta Kolndreu dhe palë blerëse Zef Tusha.
Kur ka bërë shitjen i ka shpjeguar shtetasit Zef Tusha se ai nuk i ka shitur pikën e karburantit,
por vetëm ndërtesën dhe objektin.
13. Në vitin 2006 kallëzuesi Ndue Kolndreu ka marrë informacion se Komisioni i
Ministrisë së Punëve Publike, Transportit dhe Telekomunikacionit në kuadër të
shpronësimeve të objekteve për ndërtimin e rrugës Durrës-Kukës ka bërë dhe verifikimin e
dokumentacionit dhe vlerësimin e ndërtimit zë për zë të pikës së karburantit.
14. Në Fletoren Zyrtare me nr.131, datë 18.12.2006 ku është i botuar Vendimi i Këshillit
të Ministrave me nr.802, datë 13.12.2006, “Për shpronësimin, për interes publik, të pronarëve
të pasurive të paluajtshme, pronë private, që preken nga ndërtimi i segmentit rrugor Milot-
Rrëshen, pjesë e korridorit Durrës-Morine' kallëzuesi Ndue Kolndreu ka konstatuar se në këtë
vendim është përcaktuar ndër të tjera me numër rendor 27 në listën e shpronësimeve dhe emri
292
Ndue Kolndreu për objektin “Pikë karburanti” në vlerën prej 7,244,945 (shtatë milion e
dyqind e dyzet e katërmijë e nëntëqind e dyzet e pesë) lekë.
15. Menjëherë pas këtij njoftimi ka shkuar në Ministrinë e Transporteve dhe në Drejtorinë
e Përgjithshme të Rrugëve dhe aty është informuar se lekët që i takonin i kishte marrë shtetasi
Alfred Prenga.
16. Sipas dokumentacionit të shpronësimit ka rezultuar se ndodhej dhe një kontratë shit-
blerje me nr.2083 rep dhe nr.926 kol, datë 19.06.2003 të noteres Vitore Dedaj (Biba), me palë
shitëse Bashkia Rubik përfaqësuar nga Artan Osmani dhe palë blerëse Ndue Kolndreu. Në
këtë kontratë ka dalluar se nënshkrimi e firma që është në këtë kontratë nën emrin e tij nuk
janë të tijat.
17. Për këtë fakt, ka bërë me kërkesën e tij një akt-ekspertimi grafik dt, 09.04.2008 të
ekspertit privat Valter Haxhtiraj, në të cilin është konkluduar se, nënshkrimi e firma e
shtetasit Ndue Kolndreu në këtë kontratë nuk janë të tijat por të falsifikuara.
18. ‘Shenjat e vulave' të njoma me formë rrethore me tekst “REPUBLIKA E
SHQIPËRISE VITORE M BIBA NOTER RRËSHEN" gjendur në dokumentin “Kontratë
Shitblerje, për një sipërfaqe toke TRUALL pronë shtetërore, me nr.2083 Rep e nr.296 Kol,
datë 19.06.2003. me palë “SHITËSI" në emër të Bashkisë Rubik, përfaqësuar nga Artan
Osmani dhe “BLERËSI” në emër të Ndue Kolndreu, përpiluar nga notere Vitore Biba, objekt
ekspertimi dhe ‘shenjat e vulave ’ me të njëjtën formë dhe tekst, të sjella modele krahasimi,
janë formuar nga e njëjta vulë.
19. Shenjat e vulës së thatë rrethore me tekst “REPUBLIKA E SHQIPËRISË VITORE M
BIBA NOTER RRËSHEN” gjendur në dokumentin “Kontratë Shitblerje, për një sipërfaqe
toke TRUALL pronë shtetërore, me nr.2083 Rep e nr.296 Kol, datë 19.06.2003, me palë
"SHITËSI" në emër të Bashkisë Rubik, përfaqësuar nga Artan Osmani dhe ‘‘BLERËSI" në
emër të Ndue Kolndreu, përpiluar nga notere Vitore Biba, objekt ekspertimi dhe ‘shenjat e
vulave ' me të njëjtën formë dhe tekst, të sjella modele krahasimi, janë formuar nga e njëjta
vulë.
20. Nënshkrimi (firma) në emër të shtetases Vitore Biba, gjendur tek rekuizita “NOTERE
” e dokumentit ‘Kontratë Shitblerje, për një sipërfaqe toke TRUALL pronë shtetërore, me
nr.2083 Rep e nr.296 Kol, datë 19.06.2003, me palë “SHITËSI’’ në emër të Bashkisë Rubik,
përfaqësuar nga Artan Osmani dhe “BLERËSI” në emër të Ndue Kolndreu, objekt
ekspertimi, është nënshkrimi origjinal i shtetases Vitore Biba, krahasuar me modelet e
dërguara në emër të saj.
21. Nënshkrimi i plotë (emër, mbiemër, firmë) në emër të shtetasit Ndue Kolndreu,
gjendur tek rekuizita 'BLERËSI” e dokumentit ‘Kontratë Shitblerje, për një sipërfaqe toke
TRUALL pronë shtetërore, me nr.2083 Rep dhe nr.926 Kol, datë 19.06.2003, me palë
“SHITËSI” në emër të Bashkisë Rubik, përfaqësuar nga Notere Vitore Biba, objekt
ekspertimi, nuk është nënshkrimi origjinal i shtetasit Ndue Kolndreu, krahasuar me modelet e
dërguara në emër të tij.
B. Procedura gjyqësore.

vendosur:
- Deklarimin fajtor të të pandehurës Vitore Mark Dedaj (Biba) për kryerjen e veprës
penale të “Shpërdorimit të detyrës”të parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal, dhe dënimin e
saj me l (një) vit burgim.
- Në zbatim të nenit 59 të Kodit Penal, pezullimin e dënimit me burgim të të
pandehurës Vitore Dedaj dhe vënien në provë të saj për një periudhë prej 3(tre) vjetësh.
293
23. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.293 datë 26.06.2014, ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.25, datë 26.02.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
24. Kundër vendimit të mësipërm, ka ushtruar rekurs mbrojtja e të gjykuarës Vitore
Dedaj, me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e vendimit nr.293 të Gjykatës së Apelit Shkodër
të datës 26.06.2014 dhe pushimin e çështjes në ngarkim të Vitore Dedaj (Biba), duke
parashtruar dhe shkaqet ligjore të cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
Gjykata e apelit Shkodër vlerëson se:

“... Nga analiza në tërësi e provave që i janë nënshtruar shqyrtimit gjyqësor dhe
pretendimeve të të pandehurës në ankim, gjykata e apelit arrin në përfundimin se vendimi
i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë është marrë në zbatim dhe interpretim të drejtë të
ligjit penal, provave të administruara, ndaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.
Pretendimet e të pandehurës të ngritura në ankim për ndryshimin e vendimit nr.25, datë
26.02.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe deklarimin të pafajshme të të
pandehurës Vitore Dedaj (Biba), gjykata e apelit i gjen të pabazuara në prova dhe në
ligjin penal dhe atë procedural penal.
Pretendimet e të pandehurës Vitore Dedaj (Biba), për mungesë të elementëve të figurës së
krimit të parashikuar nga neni 248 i K.Penal, se mungon dashja, se ajo nuk është subjekt i
kësaj vepre penale, apo se vepra penale është parashkruar, janë pretendime krejtësisht të
pabazuara në prova dhe në ligj, prandaj çmohet se nuk ka vend për cenimin e këtij
vendimi. E pandehura Vitore Dedaj (Biba) me të drejtë është deklaruar fajtore për
kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 248 i K.Penal.
Arsyetimi i organit të akuzës dhe i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë në vendim se e
pandehura Vitore Dedaj (Biba) nuk ka përmbushur detyrën e saj funksionale duke
shpërdoruar detyrën e saj qëndron.
Për të vlerësuar përgjegjësinë penale të të pandehurës Vitore Dedaj (Biba) është e
rëndësishme të analizohen detyrat e saj si noterë publike në referim të akteve ligjore dhe
nënligjore që rregullojnë këtë funksion, veprimet e pandehurës të pretenduara nga akuza
që përbëjnë mos përmbushje të rregullt të detyrës, pasojat e ardhura nga vepra penale dhe
analizën e qëndrimit subjektiv të të pandehurës në raport me veprimin e pretenduar
kriminal.
Nga analiza e dispozitave të mësipërme ligjore dhe nënligjore rezulton se noteri publik ka
për detyrë ndërmjet të tjerave, të realizojë veprimtarinë e tij konform ligjit nr.7829, datë
01.06.1994, “Për Noterinë”, gjë që nuk ka ndodhur në rastin konkret, ku e pandehura
Vitore Dedaj (Biba) me dashje direkte ka injoruar zbatimin e ligjit.
Në praktikën e redaktimit të veprimit noterial, kontratës së shitblerjes me nr.2083 rep dhe
nr.926 kol, datë 19.06.2003, me palë shitëse Bashkia Rubik përfaqësuar nga Artan
Osmani dhe palë blerëse Ndue Kolndreu, redaktuar pranë noteres Vitore Dedaj (Biba),
edhe nga vetë e pandehura është pranuar se kallëzuesi Ndue Kolndreu nuk ka qenë
prezent.
Ka qenë detyrë funksionale e noteres (të pandehurës Vitore Dedaj (Biba), që pasi të
bindej për identitetin e palëve për kryerjen e një veprimi juridik, t’u merrte në prezencë të
tyre gjeneralitet dhe nënshkrimet përkatëse, gjë e cila nuk ka rezultuar të jetë respektuar
nga e pandehura Vitore Dedaj (Biba), në redaktimin e kontratës së shitblerjes me nr.2083
rep dhe nr.926 kol, datë 19.06.2003, me palë shitëse Bashkia Rubik përfaqësuar nga
Artan Osmani dhe palë blerëse Ndue Kolndreu, pasi ka rezultuar e provuar plotësisht se
kallëzuesi Ndue Kolndreu nuk ka qenë prezent në redaktimin e kontratës, dhe se ai nuk e
294
ka nënshkruar këtë kontratë, pasi sipas akt ekspertimit nuk është nënshkrimi origjinal i
shtetasit Ndue Kolndreu, krahasuar me modelet e dërguara në emër të tij.
Nga provat e administruara, provohet se cilat janë veprimet e kundërligjshme që ka kryer
e pandehura Vitore Dedaj (Biba) gjatë ushtrimit të detyrës së saj si noterë publike. Kështu
ka qenë detyrë funksionale e të pandehurës Vitore Dedaj (Biba) që në redaktimin e një
akti noterial, ashtu sikundër është redaktimi i kontratës së shitblerjes me nr.2083 rep dhe
nr.926 kol, datë 19.06.2003, me palë shitëse Bashkia Rubik përfaqësuar nga Artan
Osmani dhe palë blerëse Ndue Kolndreu, të cilën duhet ta realizonte konform ligjit, në
prani të palëve, si dhe t’ua lexonte aktin, dhe të merrte me vullnet të lirë nënshkrimin e
tyre pa vese.
Në rastin konkret, kontrata e shitblerjes me nr.2083 rep dhe nr.926 kol, datë 19.06.2003,
me palë shitëse Bashkia Rubik përfaqësuar nga Artan Osmani dhe palë blerëse Ndue
Kolndreu është redaktuar pa qenë prezent pala blerëse Ndue Kolndreu, dhe pa u
nënshkruar prej tij, fakt i provuar plotësisht me aktin e ekspertimit grafik nënshkrimi dhe
teknik vule nr.988, datë 01.02.2010 të Institutit të Policisë Shkencore Tiranë.
Ky veprim i kundërligjshëm dhe i kryer me dashje nga e pandehura ka sjellë pasoja në
dëm të shtetasit Ndue Kolndreu, i cili nuk është paraqitur asnjëherë përpara noteres Vitore
Dedaj (Biba) për të nënshkruar një akt të tillë, fakt i cili është në kundërshtim me nenin
46 të ligjit për noterinë.
Gjykata e apelit, duke marrë në analizë nenin 248 të K.Penal (me ndryshimet e tij në vitet
2001, 2004 dhe 2007), në lidhje me nenin 3/3 të K.Penal, çmon se nuk ka vend për
pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurës Vitore Dedaj (Biba), pasi vepra
penale e “Shpërdorimit të detyrës”, të parashikuar nga neni 248 të Kodit Penal, për të
cilën është akuzuar dhe deklaruar fajtor e pandehura nuk është parashkruar.
Neni 248 i Kodit Penal, miratuar me ligjin nr.9275, datë 16.09.2004 për disa shtesa dhe
ndryshime në ligjin nr.7895, datë 27.01.1995 “Kodi Penal i Republikës së Shqipërisë”, i
ndryshuar, vërtet ka parashikuar një dënim maksimal deri në pesë vjet burgim, por ky
ndryshim ka ndodhur në një periudhë në të cilën ende nuk ishte parashkruar ndjekja
penale për veprën penale të parashikuar nga neni 248 i K.Penal, prandaj nuk ka vend për
pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurës Vitore Dedaj (Biba).
D. Në lidhje me rekursin e paraqitur.
25. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se vendimi nr.293, datë 26.06.2014 i
gjykatës së apelit Shkodër dhe vendimit nr.25, datë 26.02.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lezhë ёshtё marrё nё zbatim të gabuar të ligjit penal dhe si i tillë duhet të prishet 1
duke u vendosur pranimi i rekursit të paraqitur nga ana e të gjykuarës Vitore Dedaj dhe
pushimin e çështjes në ngarkim të saj për shkak të parashkrimit të ndjekjes penale.
26. Sipas akteve të dosjes gjyqësore dhe provave të shqyrtuara në gjykim ka rezultuar se
shtetasi Ndue Kolndreu, më datë 22.05.2008, ka paraqitur një kallëzim penal ku ka kallëzuar
se në vitin 1994 ka ndërtuar në qytetin e Rubikut një pikë karburanti, të cilën e kishte me leje
ndërtimi me nr.121 të datës 15.01.1994, të dhënë nga Këshilli i Rregullimit të Territorit të
Rrethit Mirditë, të ndodhur në vendin e quajtur “Paraspur”, të ndodhur pranë ish-Uzinës së
Bakrit, Rubik. Këtë aktivitet e ka ushtruar rregullisht dhe duke paguar të gjitha detyrimet ndaj
shtetit deri në vitin 1997 kur për shkak të rrëmujave të asaj kohe i është shkatërruar pika e
karburantit.
1
Kodi Procedurës Penale, neni 432
Rekursi në Gjykatën e Lartë kundër vendimeve të gjykatës së apelit mund të bëhet për këto shkaqe: a) për
mosrespektimin ose për zbatimin e gabuar të ligjit penal; b) për shkelje që kanë si pasojë pavlefshmërinë absolute
të vendimit të gjykatës, sipas nenit 128 të këtij Kodi; c) për shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien e
vendimit.
295
27. Në vitin 2001 ka bërë rikonstruksionin e pikës së karburantit me një sasi parash të
marra hua, në shumën prej 1.000.000 (një milion) lekë të reja nga shtetasi Zef Tusha. Me këtë
shtetas ka dhe lidhje krushqie, pasi është vëllai i kunatës së tij.
28. Me kontratën e shitblerjes së datës 22.05.2001 të lidhur midis Këshillit të Rrethit
Mirditë si palë shitëse dhe Ndue Kolndreu si palë blerëse, është blerë një sipërfaqe trualli prej
100m2 dhe 92 m2 ndërtesë me një vlerë prej 32.000 (tridhjetë e dymijë) lekësh. Kjo kontratë
shitblerje është bërë pasi në këtë sipërfaqe trualli shtetasi Ndue Kolndreu kishte pikën e
karburantit.
29. Kontrata e shitblerjes është nënshkruar në Këshillin e Rrethit Mirditë nga
përfaqësuesit e këtij institucioni dhe nga shtetasi Ndue Kolndreu.
30. Kontrata e shitblerjes nuk është bërë me akt noterial. Kjo kontratë shitje është
regjistruar në ZRPP Mirditë me nr.7/15 pasurie, në Zonën Kadastrale 3244. harta me indeks
RU GH 2_3.
31. Për shkak se aktiviteti ekonomik nuk po i shkonte mirë, kallëzuesi Ndue Kolndreu me
qëllim për t'i shlyer Zef Tushës borxhin që kishte, kanë bërë një kontratë shitblerje me
nr.1639 rep dhe nr.397 kol, datë 19.04.2002 përpara noteres Vitore Dedaj (Biba), me palë
shitëse Ndue Kolndreu dhe bashkëshortja e tij Marta Kolndreu dhe palë blerëse Zef Tusha.
Kur ka bërë shitjen i ka shpjeguar shtetasit Zef Tusha se ai nuk i ka shitur pikën e karburantit,
por vetëm ndërtesën dhe objektin.
32. Në vitin 2006 kallëzuesi Ndue Kolndreu ka marrë informacion se Komisioni i
Ministrisë së Punëve Publike, Transportit dhe Telekomunikacionit në kuadër të
shpronësimeve të objekteve për ndërtimin e rrugës Durrës-Kukës ka bërë dhe verifikimin e
dokumentacionit dhe vlerësimin e ndërtimit zë për zë të pikës së karburantit.
33. Në Fletoren Zyrtare me nr.131, datë 18.12.2006 ku është i botuar Vendimi i Këshillit
të Ministrave me nr.802, datë 13.12.2006, “Për shpronësimin, për interes publik, të pronarëve
të pasurive të paluajtshme, pronë private, që preken nga ndërtimi i segmentit rrugor Milot-
Rrëshen, pjesë e korridorit Durrës-Morine' kallëzuesi Ndue Kolndreu ka konstatuar se në këtë
vendim është përcaktuar ndër të tjera me numër rendor 27 në listën e shpronësimeve dhe emri
Ndue Kolndreu për objektin “Pikë karburanti' në vlerën prej 7,244,945 (shtatë milion e
dyqind e dyzet e katërmijë e nëntëqind e dyzet e pesë) lekë.
34. Menjëherë pas këtij njoftimi ka shkuar në Ministrinë e Transporteve dhe në Drejtorinë
e Përgjithshme të Rrugëve dhe aty është informuar se lekët që i takonin i kishte marrë shtetasi
Alfred Prenga.
35. Sipas dokumentacionit të shpronësimit ka rezultuar se ndodhej dhe një kontratë shit-
blerje me nr.2083 rep dhe nr.926 kol, datë 19.06.2003 të noteres Vitore Dedaj (Biba), me palë
shitëse Bashkia Rubik përfaqësuar nga Artan Osmani dhe palë blerëse Ndue Kolndreu. Në
këtë kontratë ka dalluar se nënshkrimi e firma që është në këtë kontratë nën emrin e tij nuk
janë të tijat.
36. Për këtë fakt, ka bërë me kërkesën e tij një akt-ekspertimi grafik dt, 09.04.2008 të
ekspertit privat Valter Haxhtiraj, në të cilin është konkluduar se, nënshkrimi e firma e
shtetasit Ndue Kolndreu në këtë kontratë nuk janë të tijat por të falsifikuara.
37. ‘Shenjat e vulave' të njoma me formë rrethore me tekst “REPUBLIKA E
SHQIPËRISE VITORE M BIBA NOTER RRËSHEN" gjendur në dokumentin “Kontratë
Shitblerje, për një sipërfaqe toke TRUALL pronë shtetërore, me nr.2083 Rep e nr.296 Kol,
datë 19.06.2003. me palë “SHITËSI" në emër të Bashkisë Rubik, përfaqësuar nga Artan
Osmani dhe “BLERËSI" në emër të Ndue Kolndreu, përpiluar nga noterë Vitore Biba, objekt
ekspertimi dhe ‘shenjat e vulave ’ me të njëjtën formë dhe tekst, të sjella modele krahasimi,
janë formuar nga e njëjta vulë.
38. Shenjat e vulës' së thatë rrethore me tekst “REPUBLIKA E SHQIPËRISË VITORE
M BIBA NOTER RRËSHEN” gjendur në dokumentin “Kontratë Shitblerje, për një sipërfaqe
296
toke TRUALL pronë shtetërore, me nr.2083 Rep e nr.296 Kol, datë 19.06.2003, me palë
"SHITËSI" në emër të Bashkisë Rubik, përfaqësuar nga Artan Osmani dhe ‘‘BLERËSI" në
emër të Ndue Kolndreu, përpiluar nga noterë Vitore Biba, objekt ekspertimi dhe ‘shenjat e
vulave ' me të njëjtën formë dhe tekst, të sjella modele krahasimi, janë formuar nga e njëjta
vulë.
39. Nënshkrimi (firma) në emër të shtetases Vitore Biba, gjendur tek rekuizita “NOTERE
” e dokumentit ‘Kontratë Shitblerje, për një sipërfaqe toke TRUALL pronë shtetërore, me
nr.2083 Rep e nr.296 Kol, datë 19.06.2003, me palë “SHITËSI’’ në emër të Bashkisë Rubik,
përfaqësuar nga Artan Osmani dhe “BLERËSI” në emër të Ndue Kolndreu, objekt
ekspertimi, është nënshkrimi origjinal i shtetases Vitore Biba, krahasuar me modelet e
dërguara në emër të saj.
40. Nënshkrimi i plotë (emër, mbiemër, firmë) në emër të shtetasit Ndue Kolndreu,
gjendur tek rekuizita 'BLERËSI” e dokumentit ‘Kontratë Shitblerje, për një sipërfaqe tokë
TRUALL pronë shtetërore, me nr.2083 Rep dhe nr.926 Kol, datë 19.06.2003, me palë
“SHITËSI” në emër të Bashkisë Rubik, përfaqësuar nga noterë Vitore Biba, objekt
ekspertimi, nuk është nënshkrimi origjinal i shtetasit Ndue Kolndreu, krahasuar me modelet e
dërguara në emër të tij.
41. Sa i takon përmbajtjes, në rekursin e të gjykuarës pretendohet zbatimi i gabuar i së
drejtës materiale, në rastin kur e gjykuara në cilësinë e noterit ka pranuar të firmoset një
kontratë shitblerjeje pa u siguruar për identitetin e kontraktuesit. Ky Kolegj vlerëson se e
gjykuara duhet të përfitoj nga zbatimi i ligjit më të favorshëm penal, dhe duke qenë se masa e
dënimit të ligjit më të favorshëm parashikonte një masë dënimi nga gjobë deri në 5 vjet
burgim për veprën e shpërdorimit të detyrës (ligji nr.9275, datë 16.09.2004), ndryshe nga ligji
i kohës që parashikonte një masë dënimi deri në 7 vjet burgim, ajo (e gjykuara Vitore Dedaj),
duhet përfitoj nga instituti i parashkrimit të ndjekjes penale, sanksionuar kjo në neni 66 të
Kodit Penal, pavarësisht, kohës kur është kryer vepra penale, në bazë të ligjit më të vonshëm,
por atij më të favorshëm.
42. Pra çështja nëse afati i parashkrimit duhet të llogaritet mbi bazën e ligjit në fuqi në
datën e kryerjes apo mbi bazën e ligjit të mëpasshëm më të favorshëm, dhe nëse me
shprehjen “dispozitat e të cilit janë më të favorshme për personin që ka kryer veprën penale”
duhet të kuptohet edhe çështja e parashkrimit, nga ana e këtij Kolegji çmohet se edhe rasti i
parashkrimit të ndjekjes penale duhet të përfshihet në këtë parashikim ligjor.
43. Ligji nr.7895, datë 27.01.1995 “Kodi Penal i Republikës së Shqipërisë”, të ndryshuar,
në nenin 3, paragrafi i tretë parashikon se “Kur ligji i kohës kur është kryer vepra penale dhe
ligji i mëvonshëm janë të ndryshëm, zbatohet ai ligj dispozitat e të cilit janë më të favorshme
për personin që ka kryer veprën penale”.
44. Rezulton se me ligjin nr.9275, datë 16.09.2004, Kodi Penal, ka pësuar ndryshime në
dispozitat e tij ligjore. Kështu neni 21 i ligjit të sipërpërmendur, parashikon se “Kryerja ose
moskryerja me dashje e veprimeve a e mosveprimeve në kundërshtim me ligjin, që përbën
mos përmbushje të rregullt të detyrës, nga personi që ushtron funksione publike, kur i kanë
sjellë atij ose personave të tjerë përfitime materiale ose jo materiale të padrejta a kanë
dëmtuar interesat e ligjshëm të shtetit, të shtetasve dhe të personave të tjerë juridike, nëse nuk
përbën vepër tjetër penale, dënohet me burgim nga gjashtë muaj deri në pesë vjet dhe me
gjobë nga treqind mijë deri në një milion lekë”.
45. Sipas akteve të dosjes gjyqësore rezulton se kontrata është përpiluar më 19.06.2003
dhe ndjekja penale është iniciuar në 16.06.2008 në një kohë kur Kodi Penal ka pësuar
ndryshime (ligji nr.9686, datë 26.02.2007) përfshirë edhe dispozitën penale të shpërdorimit të
detyrës, duke ashpërsuar masën e dënimit për këtë vepër penale dhe me të drejtë nga e
gjykuara pretendohet për parashkrimin e ndjekjes penale pasi me ligjin e kohës, mbështetur
në nenin 3, paragrafi i tretë dhe neni 66, germa (c) e Kodit Penal, ndjekja penale është
297
parashkruar, pasi afati pesë vjeçar i parashikuar në Kod është përmbushur dhe për këtë shkak
çështja në ngarkim të saj nuk mund të vazhdojë.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
46. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se vendimi i gjykatës së apelit
Shkodër, më të cilin është lënë në fuqi vendimi i gjykatës së rrethit gjyqësor Lezhë, duke e
dënuar përfundimisht të gjykuarën me një vit burgim dhe vënien e saj në provë është marrë
në kundërshtim me ligjin penal material, neni 3 dhe 66 të Kodit Penal, dhe për rrjedhojë ky
vendim duhet të prishet dhe çështja në ngarkim të të gjykuarës Vitore Dedaj duhet të
pushohet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441, 442 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.293, datë 26.06.2014, të Gjykatës së Apelit Shkodër, prishjen e
vendimit nr.25, datë 26.02.2013 të Gjykatës së Shkallës së Parë Lezhë dhe pushimin e
gjykimit të çështjes penale në ngarkim të të gjykuarës Vitore Dedaj (Biba).
Tiranë, më 06.04.2016
298
Nr. 00-2016-569 i Vendimit (65)
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 13.04.2016, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:

KRUJË
I GJYKUAR: MARTIN KECI, (dtl.1968)
A K U Z U A R:
“Prodhimi dhe mbajtja pa leje të armëve luftarake dhe e municionit”,
parashikuar nga neni 278/4 i Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin penal nr.17 datë 20.01.2015, ka

vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Martin Keci për kryerjen e veprës penale të
“Mbajtjes pa leje të armëve luftarake” parashikuar nga neni 278/4 i Kodit
Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Martin Keci do të fillojë nga dita e
arrestimit në flagrancë datë 11.04.2014 dhe të vuhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.”

Gjyqësor Krujë.”
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs i gjykuari Martin Keci

nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: Prishjen e vendimeve dhe pushimin e gjykimit të
çështjes”, duke parashtruar këto pretendime:
- Provat mbi të cilat gjykata ka bazuar vendimin nr.17, dt.20.01.2015 dhe ka deklaruar
fajtor shtetasin Martin Keci, janë dëshmitë e dëshmitarëve të ngjarjes dhe aktet e
ekspertimit.
- Nga dëshmitë e marra nga organi i akuzës si dhe ato të bëra para gjykatës është
konkluduar se nuk është parë i pandehuri Martin Keci me armë vetëm që është
ndaluar nga punonjësit e policisë së FNSH, kur po dilte nga lokali “Europa Park” po
ashtu edhe punonjësit e policisë të pyetur si dëshmitarë, në dëshmitë e tyre përpara
299
Gjykatës kanë deklaruar se i pandehuri Martin Keci nuk është kthyer nga ambjentet e
recepsionit brenda në lokal, por është arrestuar direkt nga ana e tyre.
- Ndër provat e mara nga organi procedues dhe të rimarra nga ana e gjykatës ishin
dëshmitë e dëshmitarëve Tonin Fufi, Paulin Pjetri kane deklaruar se: ...shtetasi Martin
Keci nuk ka patur armë me vete si dhe nuk ka lëvizur nga tavolina.
- Aktit vlerësues nr.4246, dt.16.04.2014, përcakton se: “nuk u përfituan gjurmë papilare
të vlefshme për indentifikim.”. Në aktin nr.5254, dt.08.05.2014 të ekspertimit teknik
CD në konkluzionet e tij përcaktohet se: “Përsa i përket pyetjes së parë: -Përsa i
përket vlerave identifikuese sipas metodologjisë së identifikimit kriminalistik
nëpërmjet fotografisë, të imazheve foto ku “një person mashkull lëviz me shpejtësi
përpara recepsionit, shkon tek divani në qoshe të ambientit, përkulet duke fshehur
diçka pas tij dhe më pas kthehet po me shpejtësi e largohet në drejtimin që erdhi”
asnjëra prej imazheve fotove që i përkasin këtij personi, nuk paraqesin karakteristikë
të përgjithshme dhe të veçanta të shprehura, të domosdoshme, për të mundësuar
krahasimin dhe identifikimin kriminalistik me anë të fotografisë”.
- Provat mbi të cilat është bazuar akuza dhe vendimi i gjykatës kanë kundërshti midis
tyre pasi asnjë nga dëshmitarët e pyetur në seancë gjyqësore në Gjykatën e Shkallës së
Parë, nuk e ka deklaruar faktin, që i pandehuri Martin Keci ka shkuar para recepsionit
dhe është kthyer, por kanë deklaruar se shtetasi Martin Keci është kapur nga policët e
FNSH duke dalë jashtë nga dera, ngjitur me vendin ku është gjetur arma, ndryshe nga
sa përshkruhet në aktin nr.5254, dt.08.05.2014 të ekspertimit teknik CD "një person
mashkull lëviz me shpejtësi përpara recepsionit, shkon tek divani në qoshe të
ambientit, përkulet duke fshehur diçka pas tij dhe më pas kthehet po me shpejtësi e
largohet në drejtimin që erdhi".
- Gjykatat nuk kanë mbajtur parasysh kriteret e përcaktuara në ligjin procedurial penal,
ku provat e paraqitura përpara Gjykatës së Rrethit Gjyqësor janë të gjitha në favor të
pandehurit Martin Keci, këto të provuara edhe në seancë gjyqësore sipas
procesverbaleve të seancës dhe akteve të depozituara përpara Gjykatës, fakti juridik i
deklarimit fajtor nuk qëndron për veprën penale për të cilën akuzohet.
- Përpara Gjykatës kemi paraqitur vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1161,
dt.19.12.2014, per Shfuqizimin e vendimit “Për zgjatjen e afatit të hetimeve
paraprake, datë 10.07.2014 të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Krujë.”
- Me shfuqizimin e aktit procedurial, të vendimit për zgjatjen e afatit të hetimeve
paraprake, datë 10.07.2014 të Prokurorisë kanë ardhur pavlefshmëritë për vendimin
për dërgimin e çështjes në gjyq, kërkesa për gjykim e procedimin penal në ngarkim të
pandehurit Martin Keci, si dhe vendimet e ndërmjetme dhe përfundimtare të gjykatës
së shkallës së parë, e tjerë. Për rëndësinë e këtyre akteve proceduriale ka mbajtur
qëndrim kolegji penal i Gjykatës së Lartë në vendimin e saj nr.5 datë 12.12.2008. Ky
vendim penal i Gjykatës së Lartë vërtet nuk është burim i së drejtës tonë penale, por
ka shërbyer si vendim orientues në raste anologe të praktikës gjyqësore të mëpasme.
- Bazuar në përcaktimet e parashikuara lidhur me pavlefshmërinë e akteve procedurale
në dispozitat përkatëse të K.Pr.Penale, sikurse janë dispozitat e neneve 128 dhe 129 të
tij, në të cilat parashikohen, përkatësisht, pavlefshmëria absolute (neni 128) dhe
pavlefshmëria relative (neni 129) e akteve procedurale.
- Nenit 42/1 të Kushtetutës, parashikon se veç lirisë dhe pronës, edhe të drejtat e tjera të
njohura me Kushtetutë dhe me ligj nuk mund të cënohen pa një proçes të rregullt
ligjor.
300
Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi, prokurorin Artur Selmani, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit përsa i përket cilësimit ligjor duke e cilësuar sipas
N.278/2 të K.Penal sipas ndryshimeve të bëra me ligjin nr.8733, datë 24.01.2001 dhe masa e
dënimit të vendoset në raport me kufijtë e dispozitës në fjalë; mbrojtësin e të gjykuarit Martin
Keci, av.Ilir Kuqi, i cili kërkoi prishjen e vendimeve dhe pushimin e gjykimit të çështjes; dhe
si shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.1121, datë 05.06.2015 i Gjykatës së Apelit Tiranë gjendet në zbatim të
drejtë të ligjit procedural dhe material penal përsa i përket deklarimit fajtor dhe llojit të
dënimit të dhënë të gjykuarit Martin Keci, por ky vendim është pjesërisht i cenueshëm pas
qëndrimit të Gjykatës Kushtetuese në vendimin nr.9/2016 dhe si i tillë do të ndryshohet në
lidhje me cilësimin ligjor dhe masën e dënimit për të gjykuarin Martin Keci.
I. Rrethanat e faktit
Nga gjykatat janë pranuar këto rrethana të faktit.

1. I gjykuari Martin Keci është banor i Mamurrasit, në rrethin e Kurbinit. Në datën
10.04.2014 rreth orës 23.50 shërbimet e policisë gjyqësore, pranë Komisariatit të Policisë
Krujë kanë ushtruar kontroll në lokalin e quajtur Kompleksi “Europa Park” ndodhur në
fshatin Thumanë. Në ambientet e këtij lokali, në njërën prej tavolinave kanë qenë të ulur
shtetasit Martin Keci, Tonin Fufi dhe Paulin Pjetri.
2. Punonjësit e policisë kanë ushtruar kontroll dhe kanë gjetur e më pas kanë sekuestruar
një armë pistoletë të markës “GLOCK” prodhim austriak së bashku me krehërin me
fishekë. Po në atë datë punonjësit e policisë kanë arrestuar të gjykuarin, i dyshuar si
mbajtës i armës në fjalë. Sipas procesverbalit të kapjes në flagrancë datë 10.04.2014
punonjësit e policisë që ushtronin kontroll tek lokali, kanë parë një person të moshës
rreth 50 vjeç, trup i mbushur pa flokë i cili është ngritur nga tavolina dhe është drejtuar
tek banaku, në dhomën e recepsionit e prej andej ka dalë me shpejtësi për tu larguar, por
është kapur jashtë lokalit nga policia.
3. Gjatë veprimeve hetimore janë parë edhe pamjet filmike, dhe sipas aktit të ekspertimit
teknik të CD-së, nr.5054, datë 08.05.2014, konfirmohet mekanizmi i ngjarjes; po sipas
konkluzioneve të këtij akti ekspertimi pamjet filmike të këtij skedari video kanë vlera
identifikuese, nëse shihet në vijimësi regjistrimi i bërë dhe nëse dikush njeh personat
konkret që gjenden në këtë video. Nga të cilat rezulton se personi i ngritur nga tavolina
dhe është përpjekur të fshehë armën, është pikërisht i gjykuari Martin Keci.
4. Sipas aktit të ekspertimit balistik nr.4605, datë 24.04.2014 eksperti ka konkluduar se: "1.
Arma objekt ekspertimi, pistoletë "GLOCK" kalibër 9 mm x 19 mm, pa numër të
stampuar klasifikohet në armë zjarri luftarake dhe në gjendjen që na paraqitet është e
rregullt teknikisht dhe e përshtatshme për qitje. 2. Katërmbëdhjetë fishekët objekt
ekspertimi u përkasin fishekëve standard luftarak të kalibrit 9 mm me gjatësi të gëzhojës
19 mm që përdoren nga pistoletat dhe automatikët e këtij kalibri ... 3. Fishekët objekt
ekspertimi janë të rregullt teknikisht dhe të përshtatshëm për qitje.”
5. Prokuroria e rrethit gjyqësor Krujë ka regjistruar procedimin penal nr.207 të vitit 2014 në
ngarkim të të pandehurit Martin Keci si i dyshuar për kryerjen e veprës penale të
“Mbajtjes pa leje të armës luftarake” parashikuar nga neni 278/4 i Kodit Penal. Në
përfundim të hetimeve, prokuroria pranë gjykatës së rrethit gjyqësor Krujë ka dërguar për
gjykim çështjen penale në ngarkim të të gjykuarit Martin Keci duke e akuzuar se ka kryer
301
veprën penale të “Mbajtje pa leje të armëve luftarake” parashikuar nga neni 278/4 i Kodit
Penal (ndryshuar me ligjin nr.144/2013).
6. I gjykuari nëpërmjet përfaqësuesit të tij ka kërkuar deklarimin e pafajshëm.
II. Procedurat gjyqësore
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin penal nr.17 datë 20.01.2015, ka

vendosur:
i. “Deklarimin fajtor të të pandehurit Martin Keci për kryerjen e veprës penale të
“Mbajtjes pa leje të armëve luftarake” parashikuar nga neni 278/4 i Kodit Penal dhe
në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.
ii. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Martin Keci do të fillojë nga dita e arrestimit në
flagrancë datë 11.04.2014 dhe të vuhet në një burg të sigurisë së zakonshme.”
8. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1121, datë 05.06.2015 ka vendosur:
i. “Lënien në fuqi të vendimit nr.17 datë 20.01.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Krujë.”
9. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs i gjykuari Martin Keci
nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: Prishjen e vendimeve dhe pushimin e gjykimit
të çështjes”, duke parashtruar si shkaqe, pretendimet e pasqyruara në pjesën hyrëse të
vendimit.
III. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
10. Gjykata e apelit e ka gjetur të drejtë e të bazuar në prova e në ligj vendimin e gjykatës së
shkallës së parë dhe ndër të tjera arsyeton se: “...Në ankim pretendohet se aktet
procedurale të këtij procedimi penal të cilat u deklaruan të pavlefshme me vendim të
formës së prerë përfshihen në ato akte që kanë të bëjnë me të drejtën e prokurorit për
ushtrimin e ndjekjes penale në kuptimin që jepet për pavlefshmërinë absolute të akteve
procedurale në shkronjën “b” të nenit 128 të K.Pr.Penale të gjitha këto akte janë
absolutisht të pavlefshme, e për pasojë është pretenduar se procedimi nuk mund të
vazhdojë. Gjykata e Apelit .., vlerëson se vendimi i gjykatës së rrethit është marrë në
respektim të ligjit procedural e material, dhe nuk ka shkaqe ligjore që të bëhet i
cenueshëm, nga tërësia e akteve, akuza në ngarkim të pandehurit, për veprën që
akuzohen është plotësisht e provuar. Vendimi i Gjykatës së Rrethit, rezulton të jetë
rezultat i interpretimit të drejtë të ligjit material dhe atij procedural penal, ...Në rastin
objekt gjykimi, kërkesa e mbrojtësit për pavlefshmëri relative nga përmbajtja e saj ka
rezultuar se është e pabazuar në ligj, pasi: 1-Në kërkesë mbrojtësi i të pandehurit nuk ka
përcaktuar se cili është ai akt hetimor që është relativisht i pavlefshëm. Duke kërkuar
pavlefshmërinë relative të të gjithë akteve hetimore pa identifikuar aktin konkret. 2-
mbrojtësi i të pandehurit nuk ka përcaktuar se cila është ajo dispozitë ligjore e cila nuk
është respektuar/është shkelur dhe që ka sjellë si pasojë këtë pavlefshmëri relative.
Argumenti i tij lidhet me vendimmarrjen e gjykatës së apelit sa i përket kërkesës për
shfuqizimin e vendimit të prokurorit për zgjatjen e afateve të hetimit. Vetë dispozita
ligjore nënkupton se pala nuk mund të rezervojë të drejtën të bëjë kërkesa të tilla pasi
është deklaruar i hapur shqyrtimi gjyqësor. Kërkesa për pavlefshmëri relative që nuk
është paraqitur në kohën e duhur, pra përpara se të deklarohet i hapur shqyrtimi
gjyqësor quhet e rënë në dekadencë. Në rastin konkret pretendimi i mbrojtësit se rezervon
të drejtën të paraqesë kërkesa për pavlefshmëri pas marrjes së vendimit nga gjykata e
apelit (moment ky i cili i përket fazës pasi është deklaruar i hapur shqyrtimi gjyqësor)
vjen në kundërshtim me ligjin. Më tej gjykata vazhdon... Mbrojtësi i të pandehurit kërkon
302
prishjen e vendimit dhe pushimin e çështjes ne ngarkim pandehurit me pretendimin se
procedimi nuk mund të vazhdojë, pasi vendimi për dërgimin e çështjes në gjyq dhe
kërkesën për gjykim, janë të pavlefshme pasi vendimi për zgjatjen e hetimit nga prokurori
është shfuqizuar me vendimin nr.1161, datë 19.12.2014 të Gjykatës Apelit Tiranë. Nga
Gjykata e Apelit një argument i tillë gjendet i pabazuar, pasi konstatohet se nuk jemi
përpara kërkesave të nenit 128 të K.Pr.Penale, që passjellin, prishjen e vendimit dhe
pushimin e procedimit penal për shkak se proçedimi nuk mund të vazhdojë.
... provohet tej çdo dyshimi të arsyeshëm se i pandehuri ka patur me vete armë zjarri dhe
se këtë armë e ka mbajtur pa leje të organeve kompetente, ... Fakt i konfirmuar nga
veprimet e punonjësve të policisë, por mbështetur gjithashtu dhe nga pamjet filmike të
sekuestruara...”
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur
11. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i gjen të pabazuara pretendimet e ngritura në

rekurs nga i gjykuari Martin Keci, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, (Neni 432 i
K.Pr.Penale) dhe si i tillë nuk duhet të pranohet, por vendimi i gjykatës së apelit do
të ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor dhe masën e dënimit për të gjykuarin
Martin Keci, për veprën penale të “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve
luftarake” sipas përfundimeve të Gjykatës Kushtetuese me vendimin nr.9/2016 datë
26.02.2016.
Lidhur me pretendimet për pavlefshmërinë e vendimin për dërgimin e çështjes në gjyq,

kërkesës për gjykim të procedimin penal në ngarkim të gjykuarit Martin Keci, si dhe
vendimet e ndërmjetme dhe përfundimtare të gjykatës së shkallës së parë.
12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se ky pretendim është i pabazuar. Në

legjislacionin procedural penal, “Kërkesa për gjykimin e çështjes” rregullohet nga neni
331 i K.Pr.Penale,1 ndërkohë që vendimi “Për dërgimin e çështjes në gjyq” rregullohet
nga neni 237(2) i K.Pr.Penale.2 Nga analiza e këtyre dispozitave, rezulton se ligjvënësi ka
vendosur si parakusht që, para se të paraqitet kërkesa për gjykim, organi i akuzës duhet të
ketë marrë më parë vendimin për dërgimin e çështjes në gjyq. Për këtë arsye, Kolegji
Penal i Gjykatës së Lartë do të përqendrohet në ligjshmërinë e vendimit për dërgimin e
çështjes në gjyq nga Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë. Nëse do të
pretendohej për pavlefshmëri relative, është neni 129 i K.Pr.Penal i cili disiplinon rastet
se kur ajo mund të pretendohet nga pala, dhe përfaqësuesi i të gjykuarit e ka pretenduar
vetëm në fazën e konkluzioneve përfundimtare, dhe në referim të N.129/2/4 të
K.Pr.Penale3, një kërkesë e tillë është me të drejtë është vlerësuar si e rënë në dekadencë.
13. Nga aktet e administruara në dosje rezulton se: Me vendimin datë 10.07.2014 organi i
akuzës ka marrë vendim për zgjatjen e afatit të hetimeve deri në datën 10.10.2014. Ky
vendim është kundërshtuar në gjykatë nga i gjykuari dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor
1
Neni 331 Dërgimi i çështjes në gjykatë
1. Kur ka prova të plota për fajësinë e të pandehurit, prokurori paraqet kërkesën për gjykimin e çështjes.
2. Kërkesa për gjykim përmban: a) gjeneralitetet e të pandehurit dhe të dëmtuarit nga vepra penale; b) parashtrimin e
faktit, duke treguar nenet përkatëse të Kodit Penal; c) burimet e provës dhe faktet që ato u referohen; ç) datën dhe
nënshkrimin e prokurorit. 3. Kërkesa u njoftohet të pandehurit dhe të dëmtuarit.
2
Neni 327 Veprimet e policisë gjyqësore dhe të prokurorit: 1. (…) 2. Prokurori, pasi shqyrton aktet dhe sigurohet që i
pandehuri ose mbrojtësi është njohur me to vendos, sipas rastit, pushimin e çështjes ose dërgimin e saj në gjykatë.
3
Neni 129 Pavlefshmëria relative 2. Pavlefshmëria lidhur me aktet e hetimeve paraprake dhe me ato të kryera për
sigurimin e provës duhet të kundërshtohet para se të fillojë shqyrtimi gjyqësor. 4. Afatet për të ngritur ose për të
kundërshtuar pavlefshmërinë nuk mund të zgjaten.
303
Krujë me vendimin nr.363 akti, datë 15.09.2014 ka vendosur rrëzimin e kërkesës me
objekt kundërshtim të vendimit të Prokurorisë datë 10.07.2014 për zgjatjen e afatit të
hetimeve paraprake. Mbi ankimin e të pandehurit Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin
nr.1161, datë 19.12.2014 ka vendosur ndryshimin e vendimit nr.363 akti, datë 15.09.2014
të Gjykatës Krujë duke vendosur pranimin e kërkesës së kërkuesit Martin Keci,
shfuqizimin e vendimit “Për zgjatjen e afatit të hetimeve paraprake” datë 10.07.2014 të
Prokurorisë së Rrethit Krujë. Çështja objekt rekursi është regjistruar në Gjykatën e rrethit
gjyqësor Krujë, datë 24.09. 2014 dhe gjatë kohës që apeloi vendimi për “Për zgjatjen e
afatit të hetimeve paraprake”, në Gjykatën e shkallës së parë Krujë, vazhdonte gjykimi i
çështjes penale të themelit në ngarkim të të gjykuarit dhe debati gjyqësor i palëve mbi
provat dhe çështja kishte kaluar në fazën e diskutimeve përfundimtare. Gjykata e Apelit
Tiranë me vendimin nr.1161, datë 19.12.2014, ka vendosur: ndryshimin e vendimit
nr.363 akti, datë 15.09.2014 të gjykatës së rrethit gjyqësor Krujë si më poshtë: Pranimin e
kërkesës së kërkuesit Martin Keci. Shfuqizimin e vendimit “Për zgjatjen e afatit të
hetimeve paraprake, datë 10.07.2014 të Prokurorisë së rrethit gjyqësor Krujë.
14. Ky vendim i Gjykatës së Apelit Tiranë ka karakter detyrues për gjykatën që gjykon
çështjen e themelit për çfarë është vendosur ne të, konkretisht sa i përket pranimit të
kërkesës së kërkuesit Martin Keci, shfuqizimin e vendimit “Për zgjatjen e afatit të
hetimeve paraprake” datë 10.07.2014 të Prokurorisë së rrethit gjyqësor Krujë. Lidhur me
pasojat e këtij vendimi, Kolegji Penal konkludon se veprimet hetimore të kryera pas këtij
afati janë të papërdorshme nga gjykatat, të tilla si akti i riekspertimit datë 22.07.2014;
procesverbali për pyetjen e të pandehurit datë 12.09.2014; procesverbal për marrjen e të
dhënave nga personat që kanë dijeni për veprën penale –shtetasit Paulin Pjetri datë
10.09.2014. Por papërdorshmëria e këtyre veprimeve hetimore nuk ndikon në aktet
procedurale të organit të akuzës siç janë vendimi për dërgimin e çështjes për gjykim dhe
kërkesa për gjykim. Pretendimi për pavlefshmëri absolute të këtyre akteve nuk përfshihet
në asnjë nga rastet e disiplinuara në N.128 të K.Pr.Penale. Nga aktet e ndodhura në dosje
rezulton se i gjykuari Martin Keci ka marrë dijeni për procedimin në ngarkim të tij që në
seancën për vleftësimin e arrestit në flagrancë dhe caktimin e masës së sigurimit personal;
në vijim të hetimeve me procesverbalin për njohjen e akteve datë 12.09.2014, të cilin e ka
nënshkruar ai vetë personalisht ashtu edhe përfaqësuesi i tij (faqe nr.164 e dosjes
hetimore) ku shprehet se: “U njoha me aktet që ndodhen në fashikullin e hetimit. Kërkoj
një kopje të të gjitha akteve që ndodhen në këtë fashikull procedimi. Jemi dakord me
përfundimin e hetimeve dhe që çështja ti kalojë gjykimit”. Gjithashtu është njohur me
akuzën, me vendimin për dërgimin e çështjes në gjykatë si dhe kërkesën për gjykim).
Këto veprime procedurale në kuptim të kërkesave të nenit 324/4 të K.Pr.Penale nuk mund
të trajtohen si veprimet e tjera hetimore sikurse janë marrja dijeni për veprën penale,
sigurimi i burimit të provave, të cilat nuk mund të përdoren nëse janë kryer pas mbarimit
të afatit, pasi ato i përsërit vetë gjykata gjatë shqyrtimit gjyqësor.
Në lidhje me pretendimet për pafajësi
15. Kolegji Penal vlerëson se ky pretendim është i pabazuar. Në dhënien e vendimit të

fajësisë nga gjykatat nuk konstatohet asnjë shkelje procedurale e lidhur me përdorimin e
çmuarjen e provave që mund të vijë ndesh me kërkesat e nenit 151 dhe 152 të
K.Pr.Penale. Përkundrazi, të dyja gjykatat kanë marrë dhe vlerësuar provat në bazë të
nenit 152 të K.Pr.Penale për të konkluduar më pas në fajësinë e të gjykuarit.
16. Nga provat e administruara në gjykim është provuar tej çdo dyshimi të arsyeshëm se i
gjykuari ka patur me vehte armën pistoletë model “Glock”, ç’ka është konfirmuar nga
304
pamjet filmike sipas aktit të ekspertimit teknik të CD-së, nr.5054, datë 08.05.2014 dhe
deklarimet e dëshmitarëve.
Në lidhje me ndryshimin e cilësimin të veprës penale pas qëndrimit të Gjykatës
Kushtetuese në vendimin nr.9/2016 datë 26.02.2016.
17. Gjykata Kushtetuese, me vendimin nr.9, datë 26.02.2016 ka vendosur:

- Pranimin e kërkesës.
- Shfuqizimin e paragrafit të dytë të nenit 55 të Kodit Penal, shtuar me ligjin
nr.144/2013, si dhe të paragrafit të pestë dhe të gjashtë të nenit 278 të Kodit Penal,
shtuar me ligjin nr.144/2013, ndryshuar me ligjin nr.98/2014.
Ky vendim është përfundimtar, i formës së prerë dhe hyn në fuqi ditën e botimit në Fletore
Zyrtare (botuar Fletoren Zyrtare nr.31, datë 29.02.2016)
18. Pas ndryshimeve të bëra në nenin 278, deri në momentin e deklarimit të paragrafit të
“pestë” dhe të “gjashtë”, të nenit 278 të Kodit Penal, shtuar me ligjin nr.144/2013,
ndryshuar me ligjin nr.98/2014, si antikushtetues nga Gjykata Kushtetuese, neni 278 i
Kodit Penal rezulton i ndryshuar me formulimin si vijon:
(1) Prodhimi i armëve dhe i municioneve luftarake, lëndëve plasëse, i bombave apo
minave, pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohet me burgim nga pesë deri në
pesëmbëdhjetë vjet.
(2) Mbajtja e municioneve luftarake, pa lejen e organeve kompetente shtetërore, përbën
kundërvajtje penale dhe dënohet me gjobë ose me burgim deri në dy vjet.
(3) Mbajtja e armëve në banesë, pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohet me
burgim nga një deri në pesë vjet.
(4) Mbajtja e bombave, minave ose lëndëve plasëse në banesë, pa lejen e organeve
kompetente shtetërore, dënohet me burgim nga pesë deri në tetë vjet.
(5) Mbajtja e armëve, i bombave apo minave, ose lëndëve plasëse në automjete apo në
çdo mjet tjetër të motorizuar, në mjedise publike ose në mjedise të hapura për publikun,
pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohet me burgim nga shtatë deri në
(6) Kur vepra penale kryhet në sasi të mëdha, në bashkëpunim, më shumë se një herë, ose
ka sjellë pasoja të rënda, dënohet me burgim nga pesëmbëdhjetë deri në njëzet vjet.
19. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, në bazë të nenit 132 të Kushtetutës së
Republikës së Shqipërisë, vendimet e Gjykatës Kushtetuese kanë fuqi detyruese të
përgjithshme dhe janë përfundimtare dhe hyjnë në fuqi ditën e botimit në Fletoren
Zyrtare, përveçse kur Gjykata Kushtetuese mund të vendosë që ligji ose akti tjetër
normativ të shfuqizohet në një datë tjetër. Gjykata Kushtetuese ka vetëm të drejtën e
shfuqizimit të akteve që shqyrton.
20. Me deklarimin e paligjshmërisë kushtetuese të nenit 43, të ligjit nr.144/2013, dhe të nenit
5 të ligjit nr.98/2014, për shkak të shkeljes së parimit kushtetues të përpjesëtueshmërisë,
ka rënë dallimi dhe cilësimi i rrethanës rënduese lidhur me llojin e vendit, dhe për
rrjedhojë edhe parashikimi i masës së dënimit disproporcionale sipas mjediseve publike
apo të hapura për publikun, të cilat nuk janë më të nevojshme për konfigurimin dhe
cilësimin e veprës penale të mbajtjes së armës pa leje, duke u rikthyer kuadri ligjor në
fuqi, përpara ndodhjes së ndryshimeve, përkatësisht sipas nenit 43, të ligjit nr.144/2013,
dhe nenit 5 të ligjit nr.98/2014, në bazë të tekstit që vijon:
(1) Prodhimi i armëve dhe i municionit luftarak, i bombave apo minave, lëndëve plasëse
pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohet me burgim nga tre deri në dhjetë vjet.
(2) Mbajtja e armëve, bombave apo minave, lëndëve plasëse pa lejen e organeve
kompetente shtetërore, dënohen me gjobë ose me burgim deri në shtatë vjet.
305
21. Meqenëse, Gjykata Kushtetuese e ka konsideruar si joproporcional dënimin e parashikuar
nga paragrafi i dytë i nenit 55 dhe paragrafit të pestë dhe të gjashtë të nenit 278 të Kodit
Penal, shtuar me ligjin nr.144/2013, ndryshuar me ligjin nr.98/2014”, Kolegji Penal i
Gjykatës së Lartë vlerëson se një ligj i deklaruar si antikushtetues sepse nuk është në
pajtim me dispozitat e Kushtetutës, kur nuk është përcaktuar ndryshe nga ana e Gjykatës
Kushtetuese, konsiderohet si i tillë, pra si në kundërshtim me dispozitat e Kushtetutës, që
nga krijimi tij; pra, ligji konsiderohet i vesuar nga ana pikëpamja kushtetuese që nga
miratimi i tij, domethënë ex tunc (që nga fillimi) si një akt që në origjinë në kundërshtim
me Kushtetutën dhe si i tillë, ai do të konsiderohet pa efekte juridike. Në këto kushte,
duke qenë se paragrafi i pestë nuk është prekur nga ndryshimet, dispozita e zbatueshme e
mbetur në fuqi, pasi nuk është prekur nga ndryshime të vlefshme kushtetuese, do të jetë
paragrafi i dytë i nenit 278, në versionin e ndryshuar deri në vitin 2001. Dispozita në
fjalë, parashikon se “mbajtja e armëve, bombave apo minave, lëndëve plasëse pa lejen e
organeve kompetente shtetërore, dënohen me gjobë ose me burgim deri në shtatë vjet.
22. Në këto kushte, veprimi kriminal i mbajtjes së armës pa leje nga ana e të gjykuarit Martin
Keci, e kryer në anën objektive sipas përcaktimit të vendimit të gjykatave të themelit, do
të cilësohet në bazë të nenit 278/2 të Kodit Penal, me ndryshimet e vitit 2001, dhe para
ndryshimeve të ligjit të vitit 2013 dhe të vitit 2014.
23. Lidhur me caktimin e llojit dhe masës së dënimit, neni 47 i Kodit Penal parashikon
kriteret ligjore të përgjithshme për individualizimin e dënimit: “Gjykata cakton dënimin
duke respektuar dispozitat e pjesës së përgjithshme të këtij Kodi dhe kufijtë e dënimeve të
parashikuar në ligj për veprën penale. Në caktimin e dënimit ndaj personit ajo merr
përsipër rrezikshmërinë e veprës penale, të autorit të saj, shkallën e fajit, si dhe rrethanat
lehtësuese dhe rënduese.” Pra, ky nen, në tërësinë e tij, i referohet parimit të
individualizimit të dënimit dhe mënyrës se si ky parim duhet respektuar nga gjykata.
24. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në lidhje me dënimin e caktuar ndaj të gjykuarit
si element i zbatimit të ligjit penal material, arrin në konkluzionin se masa e dënimit
në vlerësim korrekt të neneve 481 e 492 të Kodit Penal të cilat ndikojnë në zbatimin e
marzhit të dënimit të parashikuar nga dispozita penale në individualizimin e
dënimit, do të jetë 3(tre) vjet.
25. Parimi i individualizimit përmban në thelb parimin e proporcionalitetit mes veprës penale
të konsumuar dhe dënimit që i caktohet ndaj autorit të saj. Gjykata duke pasur parasysh
marrëdhënien juridike të cenuar, mekanizimin e kryerjes së veprës penale, qëndrimin
mohues të të gjykuarit dhe “Gjykata, duke pasur parasysh dhe doktrinën e konsoliduar
europiane në këtë fushë, konstaton se, që të jetë i pranueshëm dënimi penal në aspektin
kushtetues, në përputhje me nenin 17/1 të Kushtetutës, duhet të jetë i drejtë dhe në
përpjesëtim me veprën. Në këtë mënyrë, që të mund të ketë një proces riedukativ të
suksesshëm, duhet që ndëshkimi penal të perceptohet nga autori i veprës si i drejtë dhe në
përpjesëtim me veprën e kryer. ...dënimi me burgim, konsiston në privimin nga liria dhe
si i tillë duhet përdorur si “extrema ratio”. në këto kushte, Kolegji Penal i Gjykatës së
1
Rrethanat lehtësuese Lehtësojnë dënimin rrethanat që vijojnë:
a) Kur vepra është kryer e shtyrë nga motive me vlera pozitive morale e shoqërore; b) kur vepra është kryer nën ndikimin e
tronditjes psikike të shkaktuar nga provokimi ose veprime të padrejta të viktimës apo të ndonjë personi tjetër; c) kur vepra
është kryer nën ndikimin e veprimeve apo të udhëzimeve të padrejta të eprorit; ç) kur personi që ka kryer veprën tregon
pendim të thellë; d) kur personi ka zëvendësuar dëmin e shkaktuar nga vepra penale ose ka ndihmuar aktivisht për të zhdukur
ose pakësuar pasojat e veprës penale; dh) kur personi paraqitet në organet kompetente pas kryerjes së veprës penale; e) kur
marrëdhëniet ndërmjet personit që ka kryer veprën penale dhe të dëmtuarit janë normalizuar.
2
Gjykata, pavarësisht nga rrethanat që përmenden në nenin 48 të këtij Kodi, mund të marrë në konsideratë edhe rrethanat të
tjera për sa kohë i quan të tilla që justifikojnë lehtësimin e dënimit.
306
Lartë çmon të caktojë si dënim për veprën penale të mbajtjes pa leje të armës ndaj të
gjykuarit Martin Keci, 3 (tre) vjet burgim.
V. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
26. Bazuar në provat e administruara dhe, në aktet që ndodhen në fashikullin e gjykimit,

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arriti në përfundimin se pretendimet e parashtruara në
rekursin e të gjykuarit për deklarimin e pafajshëm janë të pabazuara.
27. Nga ana tjetër Kolegji Penal arrin në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë
gjendet i pjesërisht i cenueshëm pas qëndrimit të Gjykatës Kushtetuese në vendimin
nr.9/2016 dhe si i tillë do të ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor dhe masën e dënimit
për të gjykuarin Martin Keci.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në përcaktimet e nenit 441/1 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.1121, datë 05.06.2015, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.17 datë 20.01.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, duke e deklaruar fajtor
të gjykuarin Martin Ndue Keci, për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake” të
parashikuar nga neni 278/2 të K.Penal, sipas formulimit të miratuar në ligjin nr.8733 datë
24.01.2001 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.7895, datë 27.1.1995 “Kodi Penal i
Republikës së Shqipërisë”, dhe dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim.
Lënien në fuqi për disponimet e tjera të vendimit.
Tiranë, më 13.04.2016
307
Nr. 00-2016-570 i Vendimit (66)
VENDIM

në seancën gjyqësore të datës 13.04.2016, mori në shqyrtim çështjen penale me palë:

SHKALLËS SË PARË PËR KRIME TË
RËNDA TIRANË.
OBJEKTI:
Caktimi i masës së sigurimit personal “arrest në burg”,
ndaj shtetasit Ilir Birçaj, dtl 1969,
parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale,
përfaqësuar nga Av. Edmond Dema.
D Y SH U A R:
Për kryerjen e veprës penale:
Rrëmbim dhe mbajtje peng e personit,
Mbajtje pa leje e armeve luftarake,
Kundërshtim i punonjësve të rendit publik, të kryera në bashkëpunim,
parashikuar nga nenet 109, 278/5, 236 të Kodit Penal.
Baza Ligjore: Nenet 88, 228, 229, 244/1 i K.Pr.Penale.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.439, datë
27.10.2015 ka vendosur:
Caktimin e masës së sigurimit personal shtrëngues “arrest në burg”,
parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale, ndaj shtetasit Ilir Birçaj i biri i Qaniut
dhe Sanijes, i datëlindjes 27.06.1969, me banim në Vlorë, si i dyshuar për
kryerjen e veprave penale “Rrëmbim dhe mbajtje peng e personit”, Mbajtje pa
leje e armëve luftarake”, “Kundërshtim i punonjësve të rendit publik”, të
kryera në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 109, 278/5, 236 të Kodit Penal.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.143, datë 12.11.2015
ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.439, datë 27.10.2015 të Gjykatës Shkallës së Parë
për Krime të Rënda Tiranë.
308
Rrëzimin e kërkesës së paraqitur nga Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së
Parë për Krime të Rënda Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs personi nen hetim Ilir Birçaj,
përfaqësuar nga av. E.Dema, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve si të mara në
kundërshtim me ligjin, konstatimin e humbjes së efekteve të masës se sigurimit personal
arrest në burg vendosur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe lirimin e menjëhershëm të
tij.
Duke pretenduar si shkaqet përkatësisht:

Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin sepse:
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.143, datë 01.10.2015 ka vendosur:
“Vleftësimin si të ligjshëm të arrestimit në flagrancë të shtetasit Ilir Birçaj, i dyshuar
për kryerjen e veprës penale “Rrëmbim dhe mbajtje peng e personit”, Mbajtje pa leje
e armëve luftarake”, parashikuar nga nenet 109, 278/5 te K.Penal. Caktimin si masë
sigurimi personal “arrest në burg”, ndaj shtetasit Ilir Birçaj.”
- Pas këtij veprimi Prokuroria e Rrethit Vlorë ka konstatuar moskompetencën lëndore
dhe ia ka dërguar aktet Pr.Kr.Rënda, e cila e ka regjistruar çështjen në dt. 05.10.2015.
- Në dt. 21.10.2015 Pr.Kr.Rënda ka paraqitur kërkesën për caktim mase sigurimi,
bazuar në nenin 88 të KPP duke kërkuar nga kjo gjykatë, tashmë kompetente, të
vendosë masë sigurimi ndaj personit nën hetim I.Birçaj.
Pikërisht, ndaj vendimit që vendosi masën e sigurimit arrest në burg ushtruam të
drejtën e ankimit, pasi kishim pretendime procedurale, sepse ajo ishte vendosur tej
afatit 10 ditor nga marrja e akteve prej prokurorisë nga gjykata kompetente (kërkesa
paraqitur në datë 21.10.2015 dhe vendimi është marrë në datë 27.10.2015), ndërkohë
që procedimi është regjistruar ne prokurori në datë 05.10.2015.
- Vendimi i gjykatës së apelit objekt rekursi, që realisht ka lënë të dyshuarin pa masë
sigurimi nga gjykata që është bërë kompetente pas pranimit të saj, bazuar në nenin 88
të KPP, po ajo gjykatë duhej të konstatonte humbjen e efekteve të masës së sigurimit
personal “arrest në burg” për të dyshuarin Ilir Birçaj.
KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Arqilea Koça, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë, dëgjoi mbrojtësin e personit të hetuar Av. E. Dema, i
cili kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe asaj të shkallës së parë dhe
konstatimin e shuarjes së efekteve të masës së sigurimit personale, si dhe pasi shqyrtoi në
tërësi çështjen;
VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, me të cilin është vendosur
rrëzimi i kërkesës së prokurorisë për krime të rënda për caktimin e masës së sigurimit
personal arrest në burg, duke ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë, i cili kishte
vendosur caktimin e masës së sigurimit personal arrest në burg, për personin nën hetim Ilir
Birçaj, dhe vendimi i gjykatës së shkallës së parë për Krime të Rënda, është marrë në zbatim
të gabuar të ligjit procedural penal dhe si i tillë, duhet prishet dhe masa e arrestit në burg e
caktuar ndaj personit nën hetim Ilir Birçaj, duhet të deklarohet si e shuar, për shkaqet dhe
arsyet që vijojnë.
309
A. Rrethanat e faktit
Prokuroria pranë Gjykatës për Krime të Rënda ka regjistruar në datë 05/10/2015

procedimin penal me numër 262/2015, për veprat penale të “rrëmbimi ose mbajtja peng e
personit, "mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe municionit”, “kundërshtimi i punonjësve të
rendit publik“, të kryera në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 109, 278, 236 të Kodit
Penal, në ngarkim të shtetasve nën hetim Vasil e Ilir Birçaj, Martin (Enton) Itaj e Florian
Idrizi, ky i fundit i dyshuar për veprën penale të “moskallëzim i krimit” parashikuar nga neni
300 i Kodit Penal.
Nga aktet rezulton se, procedimi penal ne ngarkim te tyre është regjistruar fillimisht
në Prokurorinë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë në dt 30.09.2015.
Me kërkesën e organit të akuzës, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin
nr.143, datë 01.10.2015 ka vendosur:
“Vleftësimin si të ligjshëm të arrestimit në flagrancë të shtetasit Ilir Birçaj, i dyshuar
për kryerjen e veprës penale “Rrëmbim dhe mbajtje peng e personit” Mbajtje pa leje e
armëve luftarake”, parashikuar nga nenet 109, 278/5 te K.Penal.
Caktimin si masë sigurimi personal “arrest në burg”, ndaj shtetasit Ilir Birçaj.”
Në vijim Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlore ka konstatuar moskompetencën lëndore
dhe ia ka dërguar aktet P.Kr.Rënda, e cila në datë 05.10.2015 ka regjistruar procedimin penal
dhe në funksion të këtij procedimi, në datë 21.10.2015 ka paraqitur para Gjykatës për Krime
të Rënda, kërkesën për caktim mase sigurimi “arrest ne burg” për personin nen hetim Ilir
Birçaj, konform neneve 88, 228, 229, 244/1 të K.Pr.Penale.
B. Procedurat gjyqësore
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.439, datë
Caktimin e masës së sigurimit personal shtrëngues “arrest në burg”, parashikuar nga
neni 238 i K.Pr.Penale, ndaj shtetasit Ilir Birçaj i biri i Qaniut dhe Sanijes, i datëlindjes
27.06.1969, me banim në Vlorë, si i dyshuar për kryerjen e veprave penale “Rrëmbim dhe
mbajtje peng e personit”, Mbajtje pa leje e armëve luftarake”, “Kundërshtim i punonjësve të
rendit publik”, të kryera në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 109, 278/5, 236 të Kodit
Penal.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.143, datë 12.11.2015
ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.439, datë 27.10.2015 të Gjykatës Shkallës së Parë për
Krime të Rënda Tiranë.
Rrëzimin e kërkesës së paraqitur nga Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë
për Krime të Rënda Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs personi nen hetim Ilir Birçaj,
përfaqësuar nga av. E.Dema, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve si të mara në
kundërshtim me ligjin, konstatimin e humbjes së efekteve të masës se sigurimit personal
arrest në burg vendosur nga Gjykata e Rrethir Gjyqësor Vlorë dhe lirimin e menjëhershëm të
tij me shkaqet e parashtruara si më lart.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
Vendimi i Gjykatës se Shkalles se Pare për Krime të Rënda duhet ndryshuar, duke u
vendosur rrëzimi i kërkesës së paraqitur nga organi i akuzës, si një kërkesë e pabazuar në ligj;
310
Në rastin konkret nuk gjen zbatim neni 88 i K.Pr.P, i cili parashikon: "Masat e
sigurimit të vendosura nga gjykata, e cila në të njëjtën kohë ose më vonë shpallet
jokompetente për çdo lloj shkaku, i humbasin efektet, në qoftë se brenda dhjetë ditëve nga
marrja e akteve, gjykata kompetente nuk vendos për masën e sigurimit.”.
Në interpretim të nenit të mësipërm, i vlerësuar edhe në lidhje me sa parashikojnë
nenet 83/1', 84 dhe 244/2 të K.Pr.Penale, arrihet në konkluzionin se, që të gjejë zbatim kjo
dispozitë, duhet të plotësohen këto kushte:
Së pari: ligji procedural penal, kërkon që një gjykatë e shkallës së parë (dhe jo organi
i prokurorisë, sipas nenit 84 të K.Pr.Penale), të çmojë se nuk është kompetente për gjykimin e
çështjes dhe të disponojë me vendim të arsyetuar shpalljen e moskompetencës së saj lëndore
dhe/apo territoriale, duke ia dërguar aktet gjykatës që ajo çmon se është kompetente. Në një
rast të tillë, gjykata, e cila çmon se nuk është kompetente (për çdo lloj shkaku), për shkak të
urgjencës që karakterizon gjykimet në lidhje me masat e sigurimit personal, duhet caktojë një
masë sigurimi. Vendimi për shpalljen e moskompetencës lëndore apo tokësore, mund të
merret nga gjykata në të njëjtën kohë me shqyrtimin e kërkesës së prokurorit për vleftësimin
e ligjshëm të arrestit ndalimit dhe/ose caktimit të një mase sigurimi (sipas kërkesave të nenit
244/2 j K.Pr.Penale) apo dhe më vonë,. kur shqyrton kërkesat të tjera të palëve gjatë hetimit
paraprak, vendimmarrje kjo që nuk rezulton të jetë marrë në rastin konkret nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Vlorë në vendimin e saj nr.449 datë 01.10.1015.
Së dyti: ligji procedural penal përcakton se, gjykata e shkallës së parë, të cilës i janë
dërguar aktet për kompetencë nga gjykata jokompetente, është e detyruar që, brenda një afati
dhjetë ditor,të rivlerësojë sërish kushtet dhe kriteret për caktimin e masave të sigurimit; nëse
ekzistojnë kushtet ligjore të përcaktuara në nenet 228, 229 e 230 të K.Pr.P. duke caktuar
llojin e masës së sigurimit në përshtatshmëri me shkallën e nevojave të sigurimit.
Se treti: Gjykata e shkallës së parë ka gabuar që ka pranuar kërkesën e prokurorit për
caktim mase, në një kohë që për të njëjtin fakt ndaj shtetasit nën hetim Ilir Birçaj ekziston një
masë sigurimi, cituar më lart, caktuar nga një gjykatë që nuk rezulton të ketë shpallur
moskompetencën e saj lëndore për shqyrtimin e kësaj kërkese; ...fjalia e fundit, paragrafi i
tretë, i nenit 5, të ligjit nr.9110, datë 24.7.2003 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave për krime të rënda” parashikon: “Caktimi dhe vlerësimi i masës së sigurimit për
rastet e arrestimit në flagrancë dhe ndalimit të të dyshuarit për një krim, mund të bëhen nga
gjyqtari i gjykatës së rrethit gjyqësor ku ka ndodhur vepra penale ose ku është kryer ndalimi.
Në interpretim edhe të kësaj dispozite, gjykata e apelit arrin në përfundimin se,
gjykatat e rretheve gjyqësore janë kompetente për shqyrtimin e kërkesave të organit të
prokurorisë, vetëm në rastet kur persona të dyshuar për kryerjen e veprave penale në
kompetencë lëndore të gjykatave për krime të rënda (neni 75/a i K.Pr.Penale) arrestohen në
flagrancë apo ndalohen nga policia gjyqësore. Në këtë rast, kompetente për vleftësimin e
arrestimit në flagrancë apo ndalimit është edhe gjykata e rrethit gjyqësor ku është kryer vepra
penale ose është ekzekutuar urdhri i ndalimit. E drejta e zgjedhjes së gjykatës kompetente të
shkallës së parë (gjykatës së rrethit gjyqësor apo gjykatës për krime të rënda) që do të
verifikojë rregullshmërinë e procedurave të arrestimit apo ndalimit të të dyshuarit dhe
caktimit të masës së sigurimit, i takon institucionit të prokurorisë dhe në asnjë rrethanë
gjykatës së rrethit gjyqësor.
Së katërti: rasti i konstatimit të moskompetencës së vet nga ana e prokurorit, në
kuptim të nenit 84 të K.Pr.Penale dhe dërgimi i akteve prokurorit kompetent në lëndë apo
territor, nuk duhet konfonduar me kërkesat që vendos neni 88 i K.Pr.P. Neni 88 i K.Pr.P,
sipërcituar, në mënyrë eksplicite e lidh zbatimin e tij, jo vetëm me ngritjen dhe shpalljen e
moskompetencës nga gjykata, por edhe kërkon që këto akte t’i dërgohen gjykatës kompetente
(nga gjykata jokompetente). Për pasojë dërgimi i akteve për kompetencë nga Prokuroria e
311
Rrethit Gjyqësor Vlorë në Prokurorinë për Krime të Rënda Tiranë, nuk ndikon mbi masën e
sigurimit të vendosur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor.
Së fundi: në çështjen në gjykim, nuk rezulton se është ngritur dhe shpallur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, moskompetenca e saj lëndore gjatë shqyrtimit të kërkesave
të prokurorisë në lidhje me arrestin në flagrancë dhe caktimin e masës së sigurimit ndaj
personit të dyshuar Vasil Birçaj. Për më tepër. Gjykatës për Krime të Rënda Tiranë nuk i
kanë mbërritur aktet nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, që ajo të ishte e detyruar të
zbatonte urdhërimet që vendos neni 88 i K.Pr.Penale.
Në këto kushte dhe bazuar në arsyet e lartpërmendura. gjykata e apelit vlerëson se nuk
është vendi të analizojë më tej në themel pretendimet e mbrojtësit, apo argumentimin në
lidhje kushtet dhe kriteret për caktimin e masës së sigurimit ndaj shtetasit Ilir Birçaj, pasi
masa e sigurimit arrest në burg", e caktuar me vendimin nr 451, datë 01.10.2015 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Vlorë, vijon efektet e saj.
D. Në lidhje me rekursin
Shkaqet e parashtruara në rekursin e personit nën hetim Ilir Birçaj gjenden të bazuara
në ligj, prandaj vendimi i gjykatës së apelit që ka vendosur rrëzimin e kërkesës së prokurorisë
për krime të rënda, për caktimin e masës së sigurimit personal: arrest në burg, duke ndryshuar
vendimin e gjykatës së shkallës së parë, që kishte vendosur caktimin e masës së sigurimit
personal: arrest në burg, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural, dhe rekursi
duhet të pranohet për shkaqet dhe arsyet vijuese.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vëren se dispozitat e Kodit të Procedurës Penale,
parashikojnë në mënyrë të detajuar rregullat për përcaktimin e kompetencës lëndore dhe
tokësore që shërbejnë për caktimin e gjykatës kompetente për gjykimin e themelit të çështjes,
por këto rregulla vlejnë edhe për fazën e hetimeve paraprake lidhur me kompetencën e
prokurorisë që do të hetojë rastin konkret.
Kolegji arrin në këtë konkluzion, duke iu referuar nenit 83/1 të K.Pr.Penale, ku
përcaktohet se: “kompetenca lëndore ngrihet edhe “kryesisht”, në çdo gjendje e shkallë të
procesit”. Ky Kolegj, vëren se kjo dispozitë parashikon një parim të përgjithshëm, pasi në
dispozitat vijuese, ligjvënësi ka përcaktuar normat procedurale se si duhet të veprohet në
rastet kur moskompetenca, konstatohet gjatë hetimeve paraprake, si dhe gjatë fazës së
gjykimit të çështjes së themelit. Kështu, në nenin 84 të K.Pr.Penale është parashikuar se: “kur
gjatë hetimeve paraprake ose në përfundim të tyre prokurori konstaton moskompetencën e vet
për çdo lloj shkaku, vendos dërgimin e akteve prokurorit pranë gjykatës kompetente”. Ndërsa
në nenin 85 të po këtij Kodi, është parashikuar se: “në qoftë se në gjykimin e shkallës së parë
gjykata çmon se procedimi është në kompetencën e një gjykate tjetër, shpall me vendim
moskompetencën e vet për çdo lloj shkaku dhe urdhëron dërgimin e akteve gjykatës
kompetente”.
Pra, për fazën e hetimeve paraprake Kolegji vëren se, ligjvënësi ia ka njohur
prokurorit të drejtën të shpallë moskompetencën e tij, përfshi dhe atë lëndore, duke
parashikuar mundësimin për t’ia dërguar drejtpërdrejtë aktet e hetimit prokurorit pranë
gjykatës kompetente, pa qenë i detyruar që këtë konstatim të tijin, ta konvalidojë në gjykatën
pranë së cilës ai vetë i ushtron funksionet.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se përdorimi i shprehjes “prokurorit pranë
gjykatës kompetente” nga ana e ligjvënësit, tregon se qëllimi i ligjvënësit ka qenë fakti që
prokurori ushtron ndjekjen penale, pikërisht nëpërmjet kompetencave territoriale apo lëndore
të gjykatës ku ai ushtron funksionet, pasi në asnjë rast nuk është parashikuar që, për sa i takon
lëndës apo territorit, prokurori të ketë kompetenca të ndryshme nga ajo pranë gjykatës ku
ushtron funksionet.
312
Në këtë logjikë, vjen edhe parashikimi i rasteve të mosmarrëveshjeve që lidhen me
moskompentencën, pasi në nenin 89/2 të K.Pr.penale, parashikohet se mosmarrëveshjet e
lindura në fazën e hetimit paraprak zgjidhen nga prokurori më i lartë, ndërsa në nenin 91/1 të
po këtij kodi parashikohen rastet e mosmarrëveshjeve lidhur me kompetencën të konstatuara
gjatë gjykimit, zgjidhen nga Gjykata e Lartë.
Në këtë kuadër ligjor, Kolegji çmon se ligjvënësi nga njëra anë, ka dashur të krijojë
fleksibilitet në fazën e hetimeve paraprake, për të mos krijuar vonesa apo pengesa e zvarritje
fiktive që do të ndikonin në mbarëvajtjen e procedimit penal, por nga ana tjetër, nëse do të
kishte pasur për qëllimin që konfliktet e kompetencës edhe gjatë fazës së hetimeve paraprake
t’ia linte gjykatës, atëherë ligjvënësi nuk kishte përse të bënte një ndarje për fazën e hetimeve
paraprake dhe atë të gjykimit, apo do të kishte avancuar parashikimet ligjore edhe më tej,
duke kërkuar nga prokurori që, në rastin e konstatimit të kompetencës gjatë hetimeve
paraprake, të mund t’i drejtohej gjykatës pranë së cilës ai ushtronte funksionet për të shpallur
moskompetencën dhe në vijim, çdo mosmarrëveshje do të mund të zgjidhej nga Gjykata e
Lartë.
Ky fleksibilitet i parashikuar prej ligjvënësit, konfirmohet edhe në rastet kur në nenin
87/1 të K.Pr.Penale parashikohet se norma sipas së cilës, mosrespektimi i dispozitave mbi
kompetencën nuk sjell pavlefshmërinë e provave të marra. Jo vetëm kaq, por në nenin 88 të
K.Pr.Penale parashikohet në mënyrë të shprehur për sa i përket vlefshmërisë së masave të
sigurimit të marra nga gjykata jo kompetente, duke disponuar se: “masat e sigurimit të
vendosura nga gjykata, e cila ‘në të njëjtën kohë ose më vonë shpallet jokompetente për çdo
lloj shkaku’, i humbasin efektet, në qoftë se brenda dhjetë ditëve nga marrja e akteve, gjykata
kompetente nuk vendos për masën e sigurimit”.
Kështu, në bazë të një interpretimi literal, të nenit 88 të Kodit të Procedurës Penale,
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë nuk e gjen të bazuar në ligj konkluzionin e gjykatës së
apelit, pasi në këtë dispozitë, nuk është parashikuar norma sipas së cilës është ‘gjykata’
kompetente që duhet të shqyrtojë vendimin e masës së sigurimit të vendosur nga gjykata
jokompetente, brenda 10 ditëve nga marrja e akteve vetëm prej kësaj të fundit.
Për nga mënyra se si është formuluar dispozita objekt shqyrtimi, ajo duhet të kuptohet
jo në mënyrë të ngushtë, siç ka bërë gjykata e apelit, por në një këndvështrim më të gjerë,
pasi edhe prokuroria kur shpall moskompetencën e saj, përfshi dhe atë lëndore, i referohet
pikërisht kompetencave të gjykatës pranë së cilës ushtron funksionet, dhe rrjedhimisht në
vendim e saj ka shpallur edhe moskompetencën e asaj gjykate.
Ndaj në këtë kuadër ligjor, Kolegji Penal vëren se dërgimi i akteve nga gjykata që ka
caktuar masën e sigurimit për në gjykatën kompetente, bëhet në rastet kur ajo me ndërgjegje,
që në momentin kur ka marrë kërkesën nga prokuroria, e cila ushtron funksionet pranë saj e
ka konstatuar moskompetencën por që, për nevoja të ngutshme i duhet të marrë masën e
sigurimit për personin ndaj të cilit po heton, për t’ia përcjellë më pas, aktet e procedimit penal
prokurorisë pranë gjykatës kompetente.
Mirëpo, në rastet kur konstatimi bëhet më vonë në raport me paraqitjen e kërkesës për
masë sigurimi, por gjithnjë gjatë fazës së hetimeve paraprake; moskompetenca e gjykatës
shpallet nëpërmjet prokurorisë, ku çdo mosmarrëveshje zgjidhet nga prokurori më i lartë, (më
konkretisht nga Prokurori i Përgjithshëm).
Në lidhje me pretendimin e organit të akuzës, sipas të cilit, ligji nr.9110 dt
24.07.2003, “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatës për Krime të Rënda” në nenin 5
parashikon kompetencën e gjykatës, duke përcaktuar qartë vlefshmërinë e masave të mara
nga gjykatat e tjera, nuk përben shkelje me pasojë pavlefshmëri të vendimit apo rrëzim të
kërkesës, gjykimi i një kërkese për rivlerësimin e një mase sigurie, Kolegji vëren se ky
pretendim nuk qëndron dhe është i gabuar. Përcaktimet sipas dispozitave ligjore të ligjit në
fjalë aplikohen në rastin kur nuk është vënë në dyshim kompetenca e gjykatës për krime të
313
rënda. Në rekursin objekt shqyrtimi është marrë në analizë situata në të cilën prokurori i
gjykatës së rrethit ka shpallur moskompetencën e vet dhe aktet i kanë kaluar prokurorisë së
krimeve të rënda. Objekti i rekursi ka qenë pretendimi mbi efektshmërinë dhe fuqinë e
masave të dhëna nga një gjykatë jokompetente, si dhe afatet e përkohshmërisë së masës së
sigurimit momenti fillestar i ecjes së tyre, dhe jo themeli mbi zbatueshmërinë e masës së
sigurimit.
Kolegji vëren se parashikimi, prej ligjvënësit, i një afati 10 ditor nga data e marrjes
dijeni për t’u vlerësuar nga gjykata kompetente masa e sigurimit e caktuar prej një gjykate
jokompetente, ka të bëjë gjithmonë me qëllimin për të rregulluar dhe disiplinuar gjykatën
kompetente në mënyrë që të rivlerësojë masat lidhur me kufizimet e lirisë së personave
(masat e sigurimit personal) dhe sigurinë e personit nën hetim lidhur me përcaktimin e
organit gjyqësor që ai duhet t’i drejtohet. Ky afat nis nga dita e regjistrimit të akteve në
prokurorinë pranë gjykatës kompetente, dhe gjykata e bërë kompetente duhet dhe mund ta
shqyrtonte respektimin e tij qoftë edhe kryesisht në çastin kur merr në shqyrtim kërkesën për
caktimin e masës.
Gjykata e faktit, gjatë fazës së hetimeve paraprake, gjithmonë vihet në lëvizje me
kërkesë të prokurorit që ushtron funksionet pranë asaj gjykate që merr vendimet lidhur me
masat e sigurimit personal, me sekuestrimet, kontrollet e banesave e personale, etj, ku
vlerëson kushtet dhe kriteret e parashikuara nga ligji për vendosjen e këtyre masave që i
shërbejnë mbarëvajtjes së hetimeve paraprake.
Në këtë kuadër, për gjykatën që tashmë vihet në lëvizje nga prokuroria kompetente,
duhet të ketë rëndësi që ajo të njoftohet lidhur me një masë sigurimi të karakterit shtrëngues
të vendosur nga gjykata jo kompetente brenda afatit 10 ditor për të vlerësuar masën objekt
kërkese, në mënyrë që të shmangë kufizimet e mëtejshme të lirisë personale në rastet kur
gjatë kohës ndërmjetëse mund të kenë ndryshuar rrethanat apo nuk janë vlerësuar drejt
kushtet dhe kriteret ligjore, për sa kohë prokurori, i cili e ka paraqitur kërkesën i ushtron
funksionet pranë saj.
Sa i takon pretendimit të organit të akuzës se interpretimi i nenit 88 të K.Pr.penale në
lidhje me afatin, dhe se me këtë afat nuk është e lidhur edhe prokuroria nënkupton marrjen
nga kjo gjykatë e tagrave legjislative, pasi fakti që aktet kanë shkuar në prokurori nuk mund
të interpretohet se kanë shkuar në gjykatë, kjo sepse prokuroria është një organ i pavarur dhe
jo pjesë e gjyqësorit edhe pse ushtron kompetencat e saj pranë një gjykate, nuk është i
mbështetur dhe nuk mund të pranohet. Deklarimi i moskompetencës gjatë hetimeve
paraprake mund të bëhet si nga ana e prokurorit ashtu edhe nga ana e gjykatës. Natyra e
përkohshmërisë së masës së sigurimit të disponuar nga ana e gjykatës që më vonë është bërë
jokompetente, nuk mund dhe nuk duhet të jetë e lidhur me organin që shpall
moskompetencën lëndore dhe as me fazën në të cilën ndodh ky fakt, sepse do të ishte e
paarsyeshme që vetëm masa e sigurimit personal, e caktuar nga gjykata që shpallet prej saj do
të ishte e përkohshme, ndërsa po të mos ishte shpallur nga prokurori ajo të konsiderohej si jo
e përkohshme. Një dallim i tillë jo vetëm që nuk është i parashikuar në ligjin procedural, por
do të shmangte efektin dhe fuqinë e përkohshme të masës së sigurimit, vetëm për faktin se
shpallja e moskompetencës është bërë nga organi i akuzës. Kolegji vlerëson se pavarësisht
mënyrës së shpalljes së moskompetencës dhe organit që e shpall atë, çështja e kompetencës
ka të bëjë me konceptin e “gjykatës së krijuar me ligj”, e cila duhet të jetë e paracaktuar dhe
efekti i moskompetencës është i njëjtë, aktet mbi caktimin e masës të gjykatës së cilës i është
hequr kompetenca, mbesin me efekte dhe fuqi të përkohshme, pasi nuk është më një gjykatë e
përcaktuar me ligj, pavarësisht se kush organ ka bërë shpalljen e moskompetencës.
Neni 88 i K.Pr.Penale parashikon vetëm rastin që gjykata kompetente të marrë aktet
lidhur me masën e sigurimit të vendosur nga gjykata jokompetente, por nuk parashikon
shprehimisht që këto akte të merren nga gjykata jo kompetente.
314
Kolegji vërën se, gjatë hetimeve paraprake, moskompetenca lëndore apo për çdo
shkak tjetër shpallet nga prokuroria, e cila me vendimin e saj nuk bën gjë tjetër, veçse
deklaron moskompetencën e gjykatës ku ajo i ushtron funksionet duke i kaluar aktet
prokurorisë tjetër kompetente.
Në këtë kuptim, nëse gjykatës kompetente të shpallur së fundmi, (Gjykatës së
Shkallës së Parë Për Krime të Rënda dhe mbi bazë ankimi edhe Gjykatës së Apelit Për Krime
të Rënda) i vjen çfarëdo kërkese apo ankimi nga prokurori i çështjes që ushtron funksionet
pranë saj, ajo duhet ta marrë në shqyrtim atë dhe të verifikojë respektimin e afateve dhe
pretendimeve të parashtruara nga palët.
Në këto kushte, Gjykata e apelit nuk mund ta refuzonte shqyrtimin e themelit të
ankimit mbi masën e arrestit, për shkaqe procedurale sipas nenit 88 të K.Pr.Penale. I njëjti
arsyetim mund të bëhet edhe lidhur me kërkesat për zëvendësim mase sigurimi, sipas nenit
260 të K.Pr.Penale, lidhur me zbatimin e masave të sigurimit sipas neni 246/6 i K.Pr.Penale,
kërkesat për shuarjen e masave të sigurimit, etj. Ndërsa gjykata e shkallës së parë duhet të
kishte verifikuar respektimin e afateve mbi përkohshmërinë e efekteve të masës së caktuar
nga një gjykatë që nuk është më kompetente.
Kolegji penal çmon se Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda, është
kompetente për të shqyrtuar çdo kërkesë që i vjen nga prokurori që i ushtron funksionet pranë
saj, qoftë edhe për ato çështje për të cilat, është bërë kompetente më vonë, domethënë kërkesa
lidhur me persona ndaj të cilëve janë vendosur masa sigurimi nga gjykata, që më vonë janë
konstatuar jokompetente.
Duke u kthyer rastit konkret objekt shqyrtimi, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, çmon
se Gjykata e shkallës së Parë për Krime të Rënda ka vlerësuar kërkesën për aplikimin e masës
së arrestit në burg jashtë afatit dhjetë ditor nga regjistrimi i dosjes në prokurorinë pranë
gjykatës kompetente, regjistrimi i procedimit penal në prokurorinë e krimeve të rënda është
bërë në datë 5 tetor 2015, ndërsa paraqitja e kërkesës në gjykatë është bërë me datë 21 tetor
2015, pra, jashtë afatit të parashikuar ligjor. Ndërsa, Gjykata e Apelit për Krime të Rënda,
nuk duhet dhe mund të rrëzonte kërkesën e prokurorit për caktimin e masës së sigurimit,
vetëm me argumentin se nuk ajo nuk ka qenë kompetente për shkak se akoma nuk ishte
shpallur moskompetenca nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë që kishte caktuar
masën e sigurimit arrestit në burg, por duhet të ishte shprehur për verifikimin e afateve, si dhe
pretendimet e palës mbrojtëse lidhur me efektet dhe vlefshmërinë e masës së sigurimit. Masë
e cila, edhe pas bërjes kompetente të gjykatës për krime të rënda, për shkak të kalimit të afatit
të parashikuar nga neni 88 i Kodit të Procedurës Penale, i ka humbur efektet e saj, pasi as nuk
rezulton të jetë paraqitur në afat nga prokuroria e bërë kompetente, dhe as nuk rezulton që të
jetë disponuar brenda afatit ligjor nga gjykata, e bërë kompetente më vonë, lidhur me
caktimin e masës së sigurimit personal për të hetuarin. Meqenëse gjykata e apelit ka rrëzuar
kërkesën për caktim mase, Kolegjit Penal nuk i mbetet gjë tjetër veçse konstatimit të shuarjes
së masës së caktuar, për efektet të rrëzimit të kërkesës nga ana e gjykatës së apelit.
Në këto kushte, kërkesa e prokurorisë për krime të rënda nuk është shqyrtuar brenda
afatit 10 ditor të parashikuar nga neni 88/1 i Kodit të Procedurës Penale, duke sjellë si pasojë
humbjen e efekteve dhe shuarjen e masës së sigurimit të vendosur nga Gjykata jokompetente
e Rrethit Gjyqësor Vlorë. Ndërsa nga ana e gjykatës së apelit nuk është arsyetuar dhe nuk
është shprehur lidhur me pretendimet mbi efektet dhe vlefshmërinë e masës së caktuar nga
ajo e shkallës së parë të krimeve të rënda, duke mos e konfirmuar këtë masë dhe mos u
shprehur lidhur me ankimin e mbrojtjes, fakt ky që e ka lenë mbrojtjen në gjendje të pasigurie
lidhur me gjendjen e efektshmërisë së masës së sigurimit.
Për sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se
përkatësisht, vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda dhe ai i shkallës së parë, janë
marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural penal dhe si të tillë, ata duhet të prishen dhe
315
masa e arrestit në burg e caktuar ndaj personit nën hetim Ilir Birçaj duhet të deklarohet si e
shuar, për shkak se i ka humbur efektet, si pasojë e mosrespektimit të afatit ligjor nga organi i
prokurorisë pranë gjykatës kompetente, dhe nga ana e gjykatës së kompetente që nuk e ka
shqyrtuar atë.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Në përfundim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe faktet
sikundër janë pranuar dhe nga vetë gjykata e apelit, në vështrim të parimeve kushtetuese dhe
atyre të procedurës penale, vlerëson se rekursi i paraqitur nga ana e personit nën hetim është i
bazuar në ligjin procedural, prandaj vendimi i gjykatës së apelit për krime të rënda që ka
vendosur rrëzimin e kërkesës së prokurorit për caktimin e masës së sigurimit personal: arrest
në burg, duke ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë që kishte vendosur caktimin
e masës së sigurimit personal: arrest në burg, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të nenit 88
të Kodit të Procedurës Penale, si pasojë e mosrespektimit të afatit ligjor nga organi i
prokurorisë pranë gjykatës kompetente, dhe nga ana e gjykatës së kompetente, po ashtu edhe
për efekt të rrëzimit të kërkesës së bërë pranë gjykatës së krimeve të rënda nga ana e gjykatës
së apelit.
Për rrjedhojë, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së
Apelit për Krime të Rënda dhe ai shkallës së parë, duhet prishet dhe masa e arrestit në burg e
caktuar ndaj personit nën hetim Martin (Enton) Itaj, të deklarohet si e shuar, duke u vendosur
lirimi i tij për këtë arsye dhe nëse ai nuk mbahet në burg apo në masë sigurimi për ndonjë
tjetër çështje.
PЁR KЁTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.143, datë 12.11.2015, të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda
dhe të vendimit nr.439 datë 27.10.2015 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda.
Deklarimin si të shuar të masës së sigurimit të “Arrestit në burg”.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i personit nën hetim Ilir Qani Birçaj, nëse nuk
mbahet për ndonjë masë apo dënim tjetër.
Ngarkohet prokurori pranë Gjykatës së Lartë për ekzekutimin e këtij vendimi.
Tiranë, më 13.04.2016
316
Nr. 00-2016-571 i Vendimit (67)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

RRETHIT GJYQËSOR BERAT
PERSON NËN HETIM: SHPËTIM XHAXHAJ (dtl.1980)
DYSHUAR:
“Prodhim dhe shitjes së narkotikëve” kryer në bashkëpunim,
parashikuar nga N.283/2 të K.Penal
OBJEKTI:
Vleftësim arresti në flagrancë
dhe caktimin e masës së sigurimit personal “arrest në burg”.
Baza ligjore: Nenet 228, e vijues dhe 244 të K.Pr.Penale
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.212, datë 31.07.2015 ka

vendosur:
Vleftësimin e ligjshëm të arrestimit në flagrancë të shtetasit Shpëtim Xhaxhaj,
të kryer nga oficeri i policisë gjyqësore në datën 28.07.2015, ora 16.40.
Caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg” për shtetasin Shpëtim Xhaxhaj,
pasi dyshohet se ka kryer veprën penale “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”,
parashikuar nga N.283/2 i K.Penal.
Urdhërohet oficeri i policisë gjyqësore të shoqërojë shtetasin Shpëtim Xhaxhaj
në IEVP, Berat.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.419, datë 21.08.2015 ka vendosur:

Miratimin e vendimit nr.212, datë 31.07.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat për pjesën që ka miratuar arrestin në flagrancë.
Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër në këtë mënyrë:
Caktimin si masë sigurimi ndaj të dyshuarit Shpëtim Xhaxhaj atë të “arrestit
në shtëpi”.
317
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të arrestuarit Shpëtim Xhaxhaj nga
paraburgimi, nëse nuk mbahet i izoluar për efekt të ndonjë procedimi tjetër
penal.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs prokurori pranë Prokurorisë së

Apelit Vlorë, i cili kërkon: prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë në lidhje me
pjesën për caktimin e masës së sigurimit në ngarkim të personit nën hetim Shpëtim Xhaxhaj
dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat në lidhje me këtë pjesë,
duke parashtruar këto pretendime:
- Ndryshimi i vendimit nga Gjykata e Apelit Vlorë në lidhje me masën e sigurimit të
caktuar ndaj shtetasit nën hetim Shpëtim Xhaxhaj është bërë në kundërshtim me ligjin
material e procedural penal, e konkretisht përmbajtjen e N.229 të K.Pr.Penale.
- Gjykata e shkallës së parë me të drejtë ka caktuar masën e sigurimit “arrest në burg”,
duke e justifikuar me rrezikshmërinë e lartë shoqërore të veprës për të cilën dyshohet,
rrezikshmërinë e lartë të vetë personit, faktin e kryerjes së veprës në bashkëpunim,
qëndrimin mohues të të arrestuarit dhe përpjekjet për të justifikuar apo fshehur provat.
- Duke iu referuar përshtatshmërisë së masës së sigurimit me shkallën e nevojave të
sigurimit në raport me rëndësinë e veprës penale për të cilën dyshohet personi nën
hetim Shpëtim Xhaxhaj, masa e sigurimit “arrest në burg” e caktuar nga gjykata e
shkallës së parë i përmbush nevojat e sigurimit për hetimet që po zhvillohen ndaj tij.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi, prokurorin Arqilea Koca, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së
parë; përfaqësuesin e personit nën hetim, mbrojtësin e caktuar kryesisht av.Arben Ajdini, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit; dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.419, datë 21.08.2015 i Gjykatës së Apelit Vlorë është i pambështetur në ligj
dhe si të tillë është i cenueshëm.
Në bazë të akteve të ndodhura në fashikullin e masës së sigurimit si dhe të provave të

paraqitura në seancë gjyqësore të shqyrtimit të masës ka rezultuar e provuar se:
1. Personi nën hetim Shpëtim Xhaxhaj është banor i Roskovecit dhe ka njohje me
personin tjetër nën hetim, shtetasin Mario Selamaj.
2. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Berat, mbi bazën e materialit të referuar nga ana e
Drejtorisë së Policisë Qarkut Berat, ka regjistruar më datë 30.06.2015, procedimin penal
për veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, kryer në bashkëpunim,
parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal, në ngarkim të shtetasve Vladimir Selenica,
Paqësor Selenica, Taro Ahmeti, Vitor Ahmeti dhe Halim Ahmeti.
3. Nga veprimet e para hetimore ka rezultuar se Vladimir Selenica kultivon dhe shet sasi
të mëdha lënde narkotike i ndihmuar nga familjarët e tij që rezultojnë të jenë të dyshuarit
e tjerë.
4. Për numrat e telefonit në përdorim nga këta persona i ёshtё kёrkuar dhe lejuar nga
Gjykata e shkallёs sё parё Berat lejimi i përgjimit të komunikimeve të të dyshuarve. Gjatë
këtij afati kohor të dyshuarit kanë patur biseda me interes për hetimin. Gjatë kësaj
periudhe ka rezultuar se Vladimir Selenica duke përdorur numrin e telefonit celular 069
318
95 91 129 ka komunikime me persona të ndryshëm me të cilët kryen biseda të koduara në
lidhje me shitjen e një sasie lënde narkotike të kultivuar. Më datë 28.07.2015 është marrë
informacioni se Vladimir Selenica, i cili përdor numrin e telefonit 069 95 91 129 ka
komunikuar me një person të panjohur, i cili përdor numrin e telefonit celular 067 49 11
167, duke kryer biseda në lidhje me shitjen e një sasie lënde narkotike. Në këto biseda
është i përfshirë edhe një shtetas i quajtur Taro, i cili komunikon nga numri celular i
Vladimir Selenicës me numrin 067 49 11 167. Nga ora 1330 deri në orën 1402 të datës
28.07.2014 është marrë informacion i nevojshëm, nga policia gjyqësore nga bisedat dhe
komunikimet ndërmjet personave të dyshuar.
5. Pas grumbullimit të informacioneve të nevojshme në rrugën e fshatit Drobonik është
ngritur shërbim me punonjës policie civile dhe me automjete civile për të bërë të mundur
kapjen e këtyre shtetasve dhe sekuestrimin e lëndës narkotike. Rreth orës 13 30 të datës
28.07.2015 është konstatuar mjeti tip Mitsubishi L 200 me ngjyrë të kuqe me targa AA
147 LV që po lëvizte mbi fshatin Drobonik për në rrugën që të çon në fshatin Terpan,
Berat, mjet që drejtohej nga shtetasi Paqësor Selenica. Nga ana e shërbimeve të policisë
gjyqësore është vazhduar shërbimi në dalje të fshatit Drobonik, në rrugën që të çon në
fshatrat Zhitom,Terpan dhe ka rezultuar se rreth orës 1630 të datës 28.07.2015 është
konstatuar se ky mjet po vinte në drejtim të fshatit Drobonik. Ky automjet është ndaluar
nga policia gjyqësore dhe është konstatuar se drejtuesi i mjetit ishte Paqësor Selenica, në
vendin e pasagjerit para ishte Vladimir Selenica dhe në vendin e pasagjerit prapa Taro
Ahmeti, po kështu në sediljen e pasme të automjetit ndodheshin 2 thasë të zinj plastmasi
ku brenda tyre kishte 6 thasë të tjerë me ngjyre të bardhë, ku brenda secilit prej tyre kishte
material bimor me ngjyrë dhe erë karakteristike të canabis sativa, e cila pas peshimit
rezultoi në sasinë 18762 (tetëmbëdhjetë mijë e shtatëqind e gjashtëdhjetë e dy) gram.
6. Ndërsa në afërsi të lokalit “Castle Park” është konstatuar mjeti tip “Peugeot 307” me
ngjyrë të zezë me targa AA 134 FT, i ndaluar në anë të rrugës dhe brenda mjetit u
konstatuan shtetasit Mario Selamaj dhe Shpëtim Xhaxhaj. Gjatë kontrollit të këtij mjeti u
gjetën te dera e pasagjerit një sasi prej 16.650 (gjashtëmbëdhjetë mijë e gjashtëqind e
pesëdhjetë) Euro të prerjeve të ndryshme si dhe 2 celularë, ku njeri prej tyre i markës
Nokia me dhe ka të vendosur në të numrin 067 49 11 167, me të cilin është komunikuar
me numrin në përdorim të shtetasit Vladimir Selenica.
7. Në vazhdim të veprimeve hetimore sendet e mësipërme u sekuestruan me cilësinë e
provës materiale, si dhe u morën vendimet përkatëse për kryerjen e ekspertimeve kimike
e daktiloskopike si dhe është proceduar me arrestimin në gjendjen e flagrancës të
shtetasve Vladimir Selenica, Taro Ahmeti, Paqësor Selenica, Mario Selamaj dhe Shpëtim
Xhaxhaj, si të dyshuar për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së
narkotikëve”, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal.
8. Në këto rrethana Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat kërkon
vleftësimin e ligjshëm të arrestimit në flagrancë dhe caktimin e masës së sigurimit “arrest
në burg” ndaj personit nën hetim Shpëtim Xhaxhaj, i cili dyshohet se ka kryer veprën
penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga
neni 283/2 i K.Penal.
9. Personi nën hetim ka kërkuar vleftësim të paligjshëm të arrestit dhe caktimin e një
mase sigurimi më të butë se ajo e kërkuar nga prokurori.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.212, datë 31.07.2015 ka vendosur:
i. Vleftësimin e ligjshëm të arrestimit në flagrancë të shtetasit Shpëtim Xhaxhaj, të
kryer nga oficeri i policisë gjyqësore në datën 28.07.2015, ora 16.40.
319
ii. Caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg” për shtetasin Shpëtim Xhaxhaj, pasi
dyshohet se ka kryer veprën penale “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, parashikuar
nga N.283/2 i K.Penal.
iii. Urdhërohet oficeri i policisë gjyqësore të shoqërojë shtetasin Shpëtim Xhaxhaj në
IEVP, Berat.
11. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.419, datë 21.08.2015 ka vendosur:
i. Miratimin e vendimit nr.212, datë 31.07.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat
për pjesën që ka miratuar arrestin në flagrancë.
ii. Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër në këtë mënyrë:
Caktimin si masë sigurimi ndaj të dyshuarit Shpëtim Xhaxhaj atë të “arrestit në
shtëpi”.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të arrestuarit Shpëtim Xhaxhaj nga paraburgimi,
nëse nuk mbahet i izoluar për efekt të ndonjë procedimi tjetër penal.
12. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs prokurori pranë Prokurorisë së
apelit Vlorë, i cili kërkon: prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë në lidhje me
pjesën për caktimin e masës së sigurimit në ngarkim të personit nën hetim Shpëtim
Xhaxhaj dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat në lidhje me
këtë pjesë, duke parashtruar pretendimet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
13. Gjykata e Apelit Vlorë e ka gjetur vendimin e gjykatës së shkallës së parë në zbatim të
gabuar të ligjit procedural penal, në lidhje me llojin e masës së sigurimit të caktuar, dhe
ndër të tjera arsyeton se: “...Në lidhje me kërkesën për caktimin e masës së sigurimit
personal Gjykata vlerëson se bazuar në nenet 228 dhe 229 të K.Pr.Penale janë kushtet
dhe kriteret për caktimin e një mase sigurimi të karakterit shtrëngues ndaj tij...“Dyshimi i
arsyeshëm i bazuar në prova” sipas nenit 228/1, mbështetet në faktin se në momentin e
arrestimit në flagrancë ka ekzistuar dyshimi i arsyeshëm se vepra për të cilën ai dyshohet
parashikuar nga neni 283 i K.Penal është kryer dhe se atë mund ta ketë kryer i dyshuari
Shpëtim Xhaxhaj...Bazuar në nenin 228/2 të K.Pr.Penale nuk rezulton që vepra penale e
“Prodhimi dhe shitjes së narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal të jetë
parashkruar, amnistuar apo depenalizuar, ç'ka plotëson formalisht mundësinë e zbatimit
ndaj të dyshuarit një mase sigurimi...Bazuar në nenet 229, 230 të K.Pr.Penale, Gjykata e
Apelit çmon se masa e sigurimit “arrest në burg” e kërkuar nga organi i akuzës nuk
është masa më e përshtatshme referuar rrezikshmërisë së autorit, duke patur parasysh se
personi nën hetim nuk ka qenë i dënuar më parë, ndërkohë që gjendja e provave ku
bazohet ky dyshim është e tillë që nuk krijon bindje të plotë në kryerjen e veprës penale
në këtë moment të hetimit paraprak...”
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur nga prokurori
14. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se shkaqet e parashtruara në rekurs,

kanë rezultuar të bazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si i
tillë, rekursi do të pranohet.
15. Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë përsa i përket llojit të masës së sigurimit të caktuar
për të dyshuarin Shpëtim Xhaxhaj, është rrjedhojë e zbatimit jo të drejtë të ligjit dhe kjo
ka sjellë që edhe vendimi i gjykatës të jetë i cenueshëm.
16. Kolegji Penal i i Gjykatës së Lartë, e gjen të gabuar argumentimin e gjykatës së apelit se
“...gjendja e provave ku bazohet ky dyshim është e tillë që nuk krijon bindje të plotë në
kryerjen e veprës penale në këtë moment të hetimit paraprak...”, i cili krijon konfuzion,
320
pasi sipas N.228/1 të K.Pr.Penale 1, - Kushtet për caktimin e masave të sigurimit, në
themel të kërkesës për caktim mase sigurimi, është dyshimi i arsyeshëm i bazuar në
prova.
17. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin nr.7, datë 14.10.2011, kanë arritur
në përfundimin unifikues se: dyshimi i arsyeshëm, provat ku ai bazohet për të
justifikuar caktimin dhe vijimin e zbatimit të masës së sigurimit, nuk nevojitet të ketë të
njëjtën shkallë sigurie dhe vlerë provueshmërie për të konkluduar sikurse provat që
janë të domosdoshme për dhënien ose jo të vendimit të dënimit ndaj të pandehurit.
Mjafton që ato të jenë të tilla që, në gjendjen ku janë aktet e procedimit, prej tyre mund
të nxirren përfundime se ndaj të hetuarit dhe të gjykuarit ekziston një shkallë e
arsyeshme mundësie e fajësisë për kryerjen e veprës penale në ngarkim të tij. Dispozita
e pikës 1 të nenit 228 tregon vetë dallimin e natyrës së veçantë të gjykimit dhe mënyrën
e kriteret mbi të cilat krijohet bindja e gjykatës për caktimin ose jo të masës së sigurimit
krahasuar me atë të dhënies ose jo të vendimit të dënimit. Në rastin e parë, gjykimi
mbështetet në dyshime të arsyeshme bazuar në prova, që tregojnë mundësinë e kryerjes
së veprës penale objekt procedimi dhe mundësinë e atribuimit, pra të ekzistencës së
fajësisë, pikërisht në drejtim të të gjykuarit për atë vepër penale (fumus commissi
delicti), ndërsa në rastin e dytë, gjykimi mbështetet vetëm në prova që vërtetojnë, jashtë
çdo dyshimi, dhe e bindin gjykatën për kryerjen ose jo të veprës prej tij.
18. Në rastin objekt rekursi, ky dyshim bazohet ndër të tjera në procesverbal për sekuestrimin
e provës materiale, datë 28.07.2015 ku janë sekuestruar një sasi e konsiderueshme parash
16.550 (gjashtëmbëdhjetë mijë e pesëqind e pesëdhjetë) Euro; procesverbali datë
29.07.2015 për mbajtjen e ekstrakteve të bisedave të regjistruara në ambientet e Drejtorisë
së Policisë Qarku Berat, midis shtetasve Marjo Selmani dhe personit nën hetim Shpëtim
Xhaxhaj; procesverbalet për përgjimin e telekomunikimeve (19 procesverbale) sipas
vendimit nr.131 datë 01.07.2015; nr.147, datë 13.07.2015; nr.151 datë 15.07.2015 dhe
nr.152 datë 15.07.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
19. Vepra penale e “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, kryer në bashkëpunim,
parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal”, për të cilën dyshohet personi nën hetim
Shpëtim Xhaxhaj nuk rezulton të jetë parashkruar, amnistuar apo depenalizuar, çka
plotëson formalisht mundësinë e zbatimit ndaj tij të një mase sigurimi.
20. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, Gjykata e Apelit Vlorë, e cila ka caktuar
masën e sigurimit personal me karakter shtrëngues, “arrest në shtëpi”, nuk ka marrë
parasysh kriteret e përgjithshme për caktimin e masave të sigurimit, neni 229 i Kodit të
Procedurës Penale2 dhe rrethanat konkrete që kanë ekzistuar, të cilat bëjnë të aplikueshëm
kriteret e veçanta për caktimin e masës së sigurimit arrest në burg neni 230 i K.Pr.Penale3.
21. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se masa e sigurimit “arrest në
shtëpi” nuk i përgjigjet rëndësisë së faktit dhe sanksionit penal të parashikuar për këtë
vepër4.
1
Askush nuk mund t’u nënshtrohet masave të sigurimit personal në qoftë se në ngarkim të tij nuk ekziston një dyshim i
arsyeshëm, i bazuar në prova.
2
Neni 229 Kriteret për caktimin e masave të sigurimit personal
1. Në caktimin e masave të sigurimit gjykata mban parasysh përshtatshmërinë e secilës prej tyre me shkallën e nevojave të
sigurimit që duhen marrë në rastin konkret.
2. Çdo masë duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale konkrete.
Mbahen parasysh edhe vazhdimësia, përsëritja, si dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi Penal.
3. Kur i pandehuri është i mitur gjykata mban parasysh kërkesën për të mos ndërprerë proceset edukative konkrete.
3
Neni 230 K.Pr.Penale Kriteret e veçanta për caktimin e masës së arrestit në burg
1. Arresti në burg mund të vendoset vetëm kur çdo masë tjetër është e papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veçantë
të veprës dhe të pandehurit.
4
Neni 283/2 K.Penal.- Prodhimi dhe shitja e narkotikëve
321
22. Gjykata e apelit nuk ka marrë në konsideratë rrezikshmërinë shoqërore të kësaj vepre,
duke e parë të lidhur me mekanizmin e kryerjes së saj, kur personi nën hetim në
bashkëpunim edhe me të dyshuar të tjerë kanë bashkëpunuar për të blerë lëndë narkotike,
në sasi të konsiderueshme (sasia prej 18762 (tetëmbëdhjetë mijë e shtatëqind e
gjashtëdhjetë e dy) gram e kapur edhe sekuestruar tek automjeti tip Mitsubishi L 200 me
targa AA 147 LV që drejtohej nga shtetasi Paqësor Selenica). Qëndrimi i personit nën
hetim është mohues ndaj veprës penale; ai parashtron se ndodhet në Berat për biznesin e
tij të ndërtimit; përpjekja për të fshehur provat ç’ka rezulton nga procesverbali datë
29.07.2015 për mbajtjen e ekstrakteve të bisedave të regjistruara në ambientet e drejtorisë
së policisë Qarku Berat, midis shtetasve Marjo Selmani dhe personit nën hetim Shpëtim
Xhaxhaj.
23. Bazuar në argumentimin si më sipër, Kolegji Penal i vlerëson të pabazuar në prova
rrethanat lehtësuese të përdorura nga gjykata e apelit në lidhje me caktimin e masës së
sigurimit “arrest në shtëpi”, duke marrë në konsideratë qëndrimin e tij ndaj veprës penale,
faktin se nuk ekziston rreziku i largimit, i cënimit të vërtetësisë së provave apo i kryerjes
së një vepre tjetër penale.
24. Masa e sigurimit personal nuk është dënimi penal, por veprim procedural që kufizon ose
heq përkohësisht lirinë e personit ndaj të cilit po zhvillohet procedimi penal. Ky kufizim
është i përkohshëm dhe shkalla e tij varet nga nevojat e procesit të hetimit dhe kanë për
qëllim të parandalojnë veprimtarinë e mëtejshme kriminale të personave, prishjen apo
fshehjen e provave si dhe të garantojë shlyerjen e dënimit penal. Në vazhdim të këtij
arsyetimi në këtë fazë të procedimit penal është i mjaftueshëm “dyshimi” se personi
mund të jetë autor i veprës penale, dyshim i cili mbështetet në prova të mjaftueshme dhe
që dallon nga koncepti i “fajësisë” i cili do të jetë objekt i një shqyrtimi gjyqësor.
Ushtrimi me efektivitet i ndjekjes penale të veprave penale me rrezikshmëri të theksuar
shoqërore nuk do të ishte e mundur nëse organit të ndjekjes penale nuk do t’i lejohej të
arrestonin personin e dyshuar përpara dënimit dhe ta mbanin atë në arrest deri në dhënien
e dënimit.
25. Duke u nisur nga rrethanat e faktit dhe të rrezikshmërisë shoqërore të personit, i cili
potencialisht mund të kryejë vepra penale me të njëjtën rrezikshmëri shoqërore, me të
drejtë gjykata e shkallës së parë i ka caktuar si masë sigurimi personal atë të arrestit në
burg.
26. Vendimi nr.419, datë 21.08.2015, i Gjykatës së Apelit Vlorë në lidhje me caktimin e
masës e sigurimit personal “arrest në shtëpi” është marrë në zbatim të gabuar të ligjit
procedural dhe si i tillë duhet të prishet.
27. Kolegji Penal e gjen të drejtë rekursin e paraqitur nga prokurori për të ndryshuar
vendimin e gjykatës së apelit e duke vendosur si masë sigurimi personal ndaj personit nën
hetim Shpëtim Xhaxhaj atë të “arrestit në burg”, të parashikuar nga neni 238 i Kodit të
Procedurës Penale.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 249 pika “8” e Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Po kjo vepër, kur kryhet në bashkëpunim ose më shumë se një herë, dënohet me burgim nga shtatë gjer në pesëmbëdhjetë
vjet.
322
Prishjen e vendimit nr.419, datë 21.08.2015, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.212, datë 31.07.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
Tiranë, më 13.04.2016
323
Nr. 00-2016-567 i Vendimit (68)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 13.04.2016 mori në shqyrtim çështjen penale me:
TË PANDEHUR: FERDIAND DRAGOTI, mbrojtur nga

avokati i caktuar Skender Breca
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale te
“Shkeljes se rregullave të mbrojtjes në punë”,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.501, datë 13.11.2013 ka

vendosur:
Të deklarojë të pafajshëm të pandehurin Ferdinand Dragoti, për kryerjen e
veprës penale të “Shkeljes së rregullave të mbrojtjes në punë”, parashikuar nga
neni 289/1 i Kodit Penal.

Lënien në fuqi të Vendimit nr.501/6312, datë 13.11.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs prokurori pranë gjykatës se apelit Durrës,
me anën e të cilit ka kërkuar prishjen e tij, duke parashtruar se:
 Gjykatat nuk kanë çmuar drejt provat dhe në këtë mënyrë nuk kanë përcaktuar drejt
fuqinë provuese të tyre. Gjykatat kanë shkelur kërkesat e neneve 112/3,152/1 të KPP.
Në nenin 112/3 të KPP është përcaktuar se vendimi duhet të jete i arsyetuar, ndryshe
është i pavlefshëm.
 Në qoftë se gjykatat do t’i çmonin drejt provat e administruara, atëherë, në përfundim
do të krijonin bindjen se i pandehuri Ferdinand Dragoti, kishte konsumuar elementet e
veprave penale të “Shkeljes së rregullave të mbrojtjes në punë” parashikuar nga neni
289/1 i KP.
 Gjykatat, në kundërshtim me provat e administruara vendosen deklarimin e pafajshëm
të pandehurit duke arsyetuar se:Në rastin konkret nuk kemi një lidhje shkak pasoje,
pasi nuk kemi shkelje të rregullave të sigurimit teknik nga ana e të pandehurit që të
jene bërë shkak për ndodhjen e aksidentit, për me tepër për ardhjen e pasojës, vdekjen
324
e shtetasit Hyqmet Poka. Pra, sipas arsyetimit të gjykatave, nuk provohet që nga ana e
të pandehurit të jene shkelur rregulla të sigurimit teknik që të kene qenë shkak për
ardhjen e pasojës,që është vdekja e shtetasit Hyqmet Poka. Arsyetimi i gjykatave nuk
është i mbështetur në provat e administruara.
 Lista e punonjësve të sektorit të FEH 70 ton, e muajit prill 2011, e administruar pranë
shoqërisë “Kurum International” SHA, listë që pasqyron instruktimin mbi rregullat e
sigurimit në punë, nga ku rezulton se i pandehuri Ferdinand Dragoti është përgjegjës
turni. Lista e borderove dhe sigurimeve shoqërore të administruara pranë shoqërisë
“Kurum International” SHA nga ku vërehet se Ferdinand Dragoti paguhet si
përgjegjës turni me pagën prej 90 449 lekë, Hyqmet Poka si punëtor me një pagë prej
32 033 lekë dhe Cevat Turk si përgjegjës turni në pagën prej 40 000 lekë. Pra janë
këto prova shkresore të cilat vërtetojnë plotësisht faktin që i pandehuri Ferdinand
Dragoti ka qenë me detyrën e përgjegjësit të turnit.
 Gjithashtu, është provuar se ka qenë detyre e të pandehurit, si përgjegjës turni që të
përgjigjet për zbatimin e rregullave të mbrojtjes në punë.
 Ky fakt provohet me përcaktimet e bëra në ligjin nr.10237, dt. 18.02.2010 “Për
sigurinë dhe shëndetin në punë” si dhe me Rregulloren e Sigurimit Teknik të vitit
2010 të shoqërisë “Kurum International” SHA. Në bazë të përcaktimeve të ligjit të
mësipërm punëdhënësi ngarkon një ose disa punëmarrës, që të merren me çështjet e
mbrojtjes, të sigurisë e shëndetit në punë dhe të parandalimit të rreziqeve profesionale
në ndërmarrje/institucion. Punëmarrësit/punëmarrësve iu sigurohen nga punëdhënësi
mjetet dhe trajnimi i nevojshëm për të realizuar detyrimet që rrjedhin nga ky ligj.
 Në bazë të rregullores së mbrojtjes në punë, ka qenë detyrë e përgjegjësit të turnit që
lë mbikëqyrte veshjen e këtyre rrobave dhe të pezullonte madje nga detyra punonjësit
që nuk i vishnin këto rroba.
 Ky fakt provohet edhe me shkresën nr.158 prot. Datë 25.09.2011 të “Kurum
International” SHA, ku është pasqyruar se personat përgjegjës për trajnimin apo
udhëzimin e punonjësve për t’u pajisur dhe përdorur veshje kundër zjarrit janë
inspektorët e sigurimit teknik Suat Begolli dhe Leonard Tefa, përgjegjësi i sektorit
Nikolla Dedja, përgjegjësi i turnit Cevat Turk dhe përgjegjësi i furrës Ferdinand
Dragoti.
 Është provuar se viktima,shtetasi Hyqmet Poka nuk ka pasur të veshur veshjen
zjarrduruese dhe ky fakt provohet me deklarimet e dëshmitareve. Të gjithë
dëshmitaret kanë deklaruar se viktima nuk e ka pasur të veshur veshjen zjarrduruese
në momentin e djegies, por ka pasur të veshur rroba të zakonshme.
 Është provuar se, i pandehuri Ferdinand Dragoti ka pasur për detyre zbatimin e
rregullave të sigurimit teknik në pune dhe se në rastin objekt shqyrtimi nuk i ka
zbatuar këto rregulla dhe si pasojë ka ardhur vdekja e shtetasit Hyqmet Poka. I
pandehuri nuk duhet të lejonte viktimën që të shkonte dhe të maste temperaturën e
metalit dhe të ftohte me ujë termoçiftin pa qenë i veshur me veshjen zjarrduruese.
Moslejimi i punonjësve për t’iu afruar furrës pa qenë të veshur me veshjet
zjarrduruese ka qenë një nga detyrat kryesore të të pandehurit. Veshja e kostumit
zjarrdurues nga ana e viktimës patjetër që do të shmangte vdekjen e tij, fakt ky që
provohet me aktin e ekspertimit date 05.10.2012, ku janë përcaktuar cilësitë e kësaj
veshje.
 Nëse ai do të kishte pasur të veshur, veshjen zjarrduruese, nuk do të ishte djegur në
shkallën e përcaktuar pasi veshjet rezultuan se ishin brenda standardeve të kërkuara
dhe mbronin deri në 1800 gradë Celcius. Djegia e Hyqmetit ka ndodhur në rreth 1600
gradë Celcius. Gjithashtu nga ana e të pandehurit nuk janë ndërmarrë veprimet
325
konkrete siç ka qenë, pastrimi i ambientit dhe paralajmërimi i punonjësit për të qenë i
pajisur me veshjen zjarrduruese dhe në rast mosbindje pezullimin e tij nga detyra.
 Është plotësisht e provuar lidhja shkakësore e drejtpërdrejtë ndërmjet sjelljes
mosvepruese të të pandehurit dhe pasojës së ardhur. Nëse i pandehuri me cilësinë e
përgjegjësit të turnit do të kishte qenë i kujdesshëm që ambienti të kishte qenë i pastër
në mënyrë që të kishte lëvizshmëri të shpejtë, do të kishte pasur mjete për shuarjen e
zjarrit dhe do të kishte qenë e veshur në mënyrë korrekte veshja antizjarr, pasoja e
ardhur nuk do të ishte pikërisht vdekja e personit, si rezultat i djegies së tij në 90 % të
trupit.
KOLEGJI PENAL I GJYKATES SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, prokurorin Sokol Stojani, i cili
kërkoi prishjen e vendimit te Gjykatës se apelit Durrës dhe dërgimin e akteve për rishqyrtim,
ne po atë gjykate, mbrojtësin e te pandehurit, i cili kërkoi lënien ne fuqi te vendimit te
Gjykatës se Apelit Durrës dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Më datën 11.05.2011, rreth orës 0800, gjate procesit të punës, në furrën elektrike të
shkrirjes se çelikut, Uzina e Çelikut, Sektori Shkrirjes, pranë shoqërisë “Kurum
Internacional” SHA, ka ndodhur një aksident me pasojë djegie të trupit të shtetasit Hyqmet
Poka, me detyre punëtor në atë uzine. Menjëherë pas ngjarjes, shtetasi i dëmtuar Hyqmet
Poka, është dërguar ne gjendje të rende në Spitalin Ushtarak Tirane, ku për shkak të
dëmtimeve të renda te shkaktuara nga djegia, disa dite pas ngjarjes, me date 21.05.2011, i
ndjeri ka pësuar vdekjen.
Sipas Aktit të Ekspertimit Mjeko-Ligjor date 07.08.2011, është arritur ne
konkluzionin se: në trupin e shtetasit Hyqmet Poka janë konstatuar djegie në një sipërfaqe
90% te trupit të gradave II-B-III dhe dëmtimet e shkaktuara nga veprimi i flakëve ne trup
futen në kategorinë e dëmtimeve te renda trupore, pasi kane qene të rrezikshme për jetën në
çastin e shkaktimit te tyre.
Nga hetimet paraprake është provuar se, me date 11.05.2011, ne uzinën e çelikut
shkrirja ka filluar rreth orës 06.30 dhe ka mbaruar rreth orës 08. 00, proces i cili ka vazhduar
normalisht. Pas shkrirjes së plotë të ngarkesës dhe pastrimit të skories, është matur
temperatura e banjës së shkrirë e cila ka rezultuar 1580 0C, si dhe është marrë analiza me
thyerje me shikim vizual. Më pas është bërë fryrje me oksigjen për të rregulluar përbërjen dhe
ulur sasinë e karbonit deri në kushtet teknike të lejuara nga standardi.
Pas procesit të mësipërm, është matur temperatura dhe rezultoi 1650 OC. Matja e
temperaturës u krye nga punëtori i shkrirjes Hyqmet Poka (viktima). Pasi është kryer matja e
temperaturës, furra është lëne pa u derdhur për rreth 2 minuta, me qëllim që të qetësohej
banja e metalit të shkrirë nga “vlimi”, si rrjedhojë e reaksioneve oksido–reduktuese.
Në këtë kohë të gjithë operatorët e shkrirjes kaluan në pjesën e pasme për të bërë
derdhjen e furrës. Punëtori i shkrirjes Hyqmet Poka, pas mbarimit të matjes së temperaturës
së çelikut dhe ftohjes së termoçiftit me ujë, i është drejtuar shkallës së pultit të komandimit,
në largësi 3-4 metra nga dera e pultit në një kënd 30o, me aksin Lindje –Perëndim.
Në këtë moment ka ndodhur spërkatja e çelikut e shoqëruar me skorie, pjesë të të
cilave i kane rene në trup punëtorit Hyqmet Poka. Kjo ka bere djegien e rrobave dhe trupit të
tij. Viktima Hyqmet Poka, ka zbritur vetë nga shkallët e platformës dhe ka dale në sheshin
para sallës së pompave të furrës. Në këtë moment kane ndërhyre punonjësit e tjerë të furrës,
duke i hedhur ujë të rrjedhshëm pa ndërprerje me tub në trupin e zhveshur plotësisht nga
rrobat e djegura. Pas rreth pese minutash, ka ardhur ambulanca e Uzinës dhe shtetasi Hyqmet
326
Poka është shoqëruar në Urgjencën e Qendrës Spitalore Elbasan, ku i është dhënë ndihma e
pare mjekësore, e me pas është dërguar në Spitalin Ushtarak,Tirane.
Sipas Aktit të Ekspertimit Teknik, nr.1141, date 31.01.2012, është konkluduar nder të
tjera se;
Veshjet zjarrduruese te punonjësve të shkrirjes dhe derdhjes, duhet të jene te një
cilësie me të mire. Veshjet zjarrduruese nuk u gjeten ne vendin e ngjarjes, nuk rezultoi asnjë
model i tyre, në mënyrë që ti nënshtrohen ekspertimit në lidhje me cilësinë e tyre dhe faktin
nëse djegia e punëtorit Hyqmet Poka mund të ishte e një shkalle me të vogël në rast se veshjet
e tij do të ishin e një cilësie me te mire;
dhe se, nuk janë evidentuar shkelje teknike që kane sjelle si pasoje shkaqet e
spërkatjes se çelikut të shoqëruar me skorie.
Prokuroria pranë Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Elbasan ka kërkuar gjykimin e çështjes
penale për te pandehurin Ferdinant Dragoti, për kryerjen e veprës penale te “Shkeljes se
rregullave të mbrojtjes në punë”, parashikuar nga neni 289/1 i Kodit Penal, pasi sipas saj,
punëtori Hyqmet Poka, për shkak të punës që kryente në matjen e temperaturës në vatrën e
furrës se shkrirjes se metalit, ishte i detyruar të vishte rrobat zjarrduruese, dhe i pandehuri
Ferdinant Dragoti, në cilësinë e përgjegjësit të turnit nuk duhet te kishte lejuar kryerjen e
veprimeve, pa veshur këto rroba.
deklaruar të pafajshëm të pandehurin Ferdinand Dragoti, për kryerjen e veprës penale të
“Shkeljes së rregullave të mbrojtjes në punë” parashikuar nga neni 289/1 i Kodit Penal.
Vendim është lënë ne fuqi nga gjykata e apelit Durrës me vendimin e saj nr.684, datë
02.10.2014. Kundër vendimit te gjykatës se apelit ka paraqitur rekurs prokuroria pranë
Gjykatës se Apelit Durrës, me te cilin kërkon prishjen e tij.
Kolegji Penal, duke analizuar në tërësi vendimin e Gjykatës së Apelit Durrës, qe ka
lënë ne fuqi vendimin e Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Elbasan, pretendimet e paraqitura ne
rekurs, çmon se, kjo gjykatë, nuk ka respektuar ligjin procedural.
Gjykata e shkalles se pare, pasi ka analizuar prova te administruara ne gjykim, nga
vlerësimi i tyre kane arritur ne përfundimin se, nga aktet shkresore te ndodhura në dosje,
aktet e ekspertimit teknik në tërësi, provohet fakti që në ditën e ndodhjes se aksidentit nuk
janë evidentuar shkelje teknike që kane sjelle si pasoje shkaqet e spërkatjes se çelikut të
shoqëruar me skorie, e për rrjedhoje ardhjen e pasojës. Kjo gjykate ka arsyetuar edhe se,
prokuroria ne gjykim nuk mundi te provoje se, i pandehuri ka qene përgjegjës turni, pasi i
është referuar si prove, vetëm kontratës se punës te lidhur midis shoqërisë dhe te pandehurit,
një provë e pamjaftueshme, sipas saj për të arritur në një konkluzion fajësie, si dhe mungon
lidhja shkak pasoje, pasi nuk ka shkelje te rregullave te sigurimit teknik nga ana e te
pandehurit, qe te jene bere shkak për ndodhjen e aksidentit.
Ndërsa, gjykata e apelit ka lënë ne fuqi vendimin e gjykatës se shkalles se pare për
pafajësinë e te pandehurit, duke arsyetuar se, nga mosrespektimi i rregullave për mbrojtjen ne
pune, ka ardhur si pasoje vdekja e punëtorit, por se, i pandehuri nuk ka qenë personi
përgjegjës që duhet të kontrollonte dhe të kërkonte nga viktima mbajtjen dhe përdorimin e
rregullt të veshjes zjarrduruese.
Ky Kolegj, konstaton se, gjykatat e faktit kane qene te paqarta ne vendimet e tyre ne
lidhje me faktin e ndodhur edhe pse ne vendimet e gjykatave, janë përmendur dhe analizuar
provat e administruara dhe i është bere një analize e detajuar figurës se veprës penale te
“Shkeljes se rregullave të mbrojtjes në punë”, parashikuar nga neni 289 i KP, si dhe duke ju
referuar edhe akteve te tjera ligjor e nënligjore, ligjit nr.10237/2010 “Për sigurinë dhe
shëndetin në punë”, VKM-se nr.692/2001 dhe Rregullores se Sigurimit Teknik në Punë për
shoqërinë “Kurum International” SHA.
327
Me te drejte, nga gjykatat e faktit është arsyetuar se, ne analize te figurës se veprës
penale, për te cilën është akuzuar i pandehuri, te parashikuar nga neni 289/1 i KP, mungesa e
njërit prej elementeve te saj, passjell pafajësinë e tij. Por se, edhe për te dhënë një vendim
pafajësie, gjykatat duhet te bëjnë një hetim te plote e te gjithanshëm te çështjes, ne respektim
te dispozitave procedurale penale.
Nga aktet e administruara ne dosjen gjyqësore, rezulton se, ne fazën e hetimeve
paraprake janë kryer akte ekspertimi ne lidhje me faktin e ndodhur, nga te cilat është
përjashtuar si shkak i ardhjes se pasojës, vdekjes se punonjësit, shkelja e rregullave teknike
gjate procesit te shkrirjes, pasi shpërthimi ka ndodhur si rënie e pavullnetshme e skorieve ne
anët e furrës.
Nga organi i prokurorisë është pretenduar se, shkak për ardhjen e pasojës ka qene
mosveshja nga ana e punonjësit e veshjeve zjarrduruese, duke ju referuar përfundimeve te
nxjerra nga kontrollet qe janë kryer nga organet e ndryshme shtetërore, pas aksidentit.
Por, nga aktet e ekspertimit, nuk mund te arrihet ne një përfundim kategorik, nëse
pasoja do te kishte ardhur, si nga mospasja e veshjeve zjarrduruese, ashtu edhe nëse ato do te
ishin veshur, nisur nga cilësia qe ato mund te kenë pasur pasi, sipas konkluzioneve te këtyre
akteve, djegia e punonjësit ne trup do te kishte qene e një shkalle me te vogël, nëse veshja do
te ishte e një cilësie me te mire, gjithmonë duke ju referuar faktit qe viktima mund ti kishte
veshur.
Për vdekjen e viktimës Hyqmet Poka, sigurisht, ka përgjegjësi te ndryshme, si
administrative, penale apo civile, por se këto përgjegjësi individualizohen dhe përcaktohen
përkatësisht, administrative nga vete personat juridike; civilet nga gjykatat civile; dhe ato
penale, mbi kërkesën e organit te prokurorisë nga gjykatat penale. Ne funksion te hetimit
(administrativ, civil apo penal) administrohen edhe provat, gjithmonë sipas procedurës se
parashikuar nga ligjet procedurale te fushës përkatëse.
Ne hetimet paraprake te procedimit penal, organi i prokurorisë, mund te administroje
akte nga institucione te tjera, qe kane lidhje me çështjen qe po heton, por se, ka për detyre qe
te ushtroje një veprimtari te veten hetimore, ne respektim te ligjit procedural penal, duke
lejuar edhe ekspertimin kur është i nevojshëm, për zhvillimin e kërkimeve ose marrjen e të
dhënave ose te vlerësimeve, që kërkojnë njohuri të posaçme teknike, si ne rastin ne shqyrtim.
Ekspertet e thirrur për te dhënë mendime lidhur me aspektet teknike te çështjes,
vërtet, nuk mund te japin mendime lidhur me përgjegjësinë penale, por se përfundimet e
këtyre te fundit, janë rëndësishme ne lidhje me çështjen, qe te mund te analizohen dhe te
mund tu referohet gjykata ne dhënien e vendimit te saj, dhe si te tilla, duhet te jene shkencore,
te sakta dhe te plota.
E pranuar edhe nga vete organi i prokurorisë, ne aktet e saj, nga ana e eksperteve te
ngarkuar për kryerjen e ekspertimeve për faktin e ndodhur, është arritur ne një përfundim te
njëjtë lidhur me shkakun e shpërthimit, por nuk është dhënë një përfundim i qarte nëse, pasja
e veshjeve zjarrduruese te një cilësie jo te mire apo mospasja e këtyre veshjeve është shkak
determinant për ardhjen e pasojës, vdekjen e viktimës.
Po kështu, nuk është marre një mendim i specializuar, ne lidhje me faktin se sa ka
ndikuar shuarja me ujë ne dëmtimin e mëtejshëm te trupit te viktimës. Si dhe te analizohej se
sa ka ndikuar ne ardhjen e pasojës, mungesa e pajisjeve mbrojtëse individuale dhe mjeteve
fikëse te zjarrit, si dhe ndotja e ambientit ku po punohej, etj., pra, çfare ka te beje me
respektimin apo mosrespektimin e rregullave te sigurimit teknik ne pune.
Mendimi i specializuar ne këtë drejtim, është shume i rëndësishëm, për sa i përket,
lidhjes shkakësore, përcaktimi i ekzistencës ose jo i lidhjes shkakësore, përcaktimi i lidhjes
që duhet të ekzistojë midis veprimit ose mosveprimit të personit, me pasojën, vdekjen, pasi
gjykatat e faktit nuk kane arritur ne përfundim te njëjtë lidhur me këtë fakt.
328
Është shume i rëndësishëm, analiza a lidhjes se drejtpërdrejtë që duhet të ekzistojë
midis mosveprimit dhe pasojës, që te përcaktohet shkaku kryesor (shkaku determinant) i
ardhjes se pasojës. Duhet ndare shkaku kryesor, nga shkaqet e tjera, të cilët, edhe pse mund të
kenë një farë lidhjeje me pasojën, nuk luajnë rol, për sa i takon, marrjes ose jo të personave,
në përgjegjësi penale, por qe mund t’i ngarkoje ata me përgjegjësi te tjera (administrative
apo civile ne marrëdhënien e punës).
Dhënia e një përgjigje të drejtë, të bazuar shkencërisht, shërben si kriter përcaktues
nëse vënia ose jo përpara përgjegjësisë penale se personave, për pasojën e ardhur, të
konstatuar në rrethanat e caktuara, është e bazuar në ligj dhe e kundërta, pasi ne baze te nenit
13 te KP, askush nuk ka përgjegjësi penale kur midis veprimit ose mosveprimit të tij dhe
pasojave apo mundësisë së ardhjes së tyre, mungon lidhja shkakësore.
Kjo ka rendësi për respektimin e parimit të ligjshmërisë në procesin penal, ka të bëjë
sa me rritjen e efektivitetit të luftës kundër kriminalitetit, aq edhe me respektimin e lirive dhe
të drejtave të personave nga veprimet arbitrare të punonjësve të organeve të drejtësisë, pra, ka
të bëjë me dhënien e drejtësisë.
Ne vijim te këtij arsyetimi, gjykatat e faktit nuk kane qene te qarta edhe ne lidhje me
përgjegjësinë penale te personave, për te cilët ka filluar procedimin penal, organi i
prokurorisë. Nga aktet e dosjes gjyqësore, rezulton se, nga prokuroria pranë Gjykatës se
rrethit gjyqësor Elbasan ka filluar procedimi penal për te njëjtën vepër penale, ndaj dy
personave, te pandehurit dhe një shtetasi turk, për te cilin, është vendosur ndarja e çështjes
penale, për te vazhduar hetimet, meqenëse për këtë te fundit, qe ndodhet jashtë shtetit, është e
pamundur mbyllja e hetimeve.
Ky Kolegj, konstaton se, edhe pse, nuk mund te shprehet ne lidhje me ligjshmërinë e
vendimit te marre, referuar nenit 93/ç te KPP, për ndarjen e çështjes penale, kjo ka ndikuar
për një qëndrim te paqarte te organit te prokurorisë, ne mbrojtje te akuzës, pasi nuk është
pasur parasysh se, për veprën penale për te cilën ka filluar procedimi penal, duke qene se
kryhet nga pakujdesia, nuk mund te ekzistoje bashkëpunimi midis dy personave, kështu qe,
nuk mund te dënohen dy persona për kryerjen e kësaj vepre penale. Ky qëndrim i organit te
prokurorisë, ka ndikuar edhe ne vendimmarrjen e gjykatave, pasi nuk është pasur parasysh se,
faktet e vëna në themel të këtij vendimi, nëse do te marre forme te prere, do te jene te
padiskutueshme, nëse do te ketë një gjykim te mundshëm te shtetasit turk, pasi ne te kundërt,
papërputhshmëria e këtyre fakteve, do te ishte shkak pe rishikimin e vendimit qe mund te
jepej ndaj tij.
Procedimi penal ka filluar nga prokuroria pranë Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Elbasan
për veprën penale te “Shkeljes se rregullave të mbrojtjes në punë”, parashikuar nga neni
289/1 i KP. Sipas kësaj dispozite:
Shkaktimi i vdekjes ose dëmtimi i rëndë i shëndetit të personit ardhur si pasojë e
mosrespektimit të rregullave që kanë të bëjnë me punën, prodhimin, shërbimin, të
përcaktuara në ligj, në aktet e Këshillit të Ministrave apo në rregulloret përkatëse të
sigurimit teknik, të disiplinës teknike, të mbrojtjes në punë, të higjienës dhe sigurimit nga
zjarri prej personave të ngarkuar me respektimin e rregullave dhe marrjen e masave në
zbatim të tyre, dënohet me gjobë ose me burgim gjer në dhjetë vjet…
Me te drejte, nga gjykatat e faktit, duke pasur parasysh, se kjo është një dispozite e
bardhe, qe të referon ne rregulloret përkatëse te sigurimit teknik, kane bere një interpretim te
sakte ligjor, lidhur me rastin ne shqyrtim, por se, nga vendimet rezulton se, nuk është bere një
analize e plotë, ne lidhje me pozicionin e secilit punonjës, qe ka qene ne momentin e ngjarjes,
referuar përgjegjësisë individuale te gjithsecilit ne respektimin e rregullave te sigurimit
teknik, për identifikimin e personit përgjegjës.
329
Ky identifikim i personit, subjektit të veprës penale, ka rëndësi për të përcaktuar se,
kush e ka kryer veprën penale dhe për të verifikuar nëse, sipas ligjit përgjigjet penalisht për
këtë vepër apo përjashtohet nga ajo duke mbetur përgjegjësitë e tjera ligjore jo penale.
Sqarimi, ne lidhje me përgjegjësinë e punonjësve te shoqërisë, është i rëndësishëm ne
gjykimin e çështjes, për te përcaktuar, tej çdo dyshimi te arsyeshëm, nëse mosveprimet e te
pandehurit Ferdinand Dragoti, gjithmonë nëse ka, kane lidhje me pasojën e rëndë, humbjen e
jetës se një personi.
Nga aktet e administruara ne dosjen gjyqësore, dokumentet shkresore te shoqërisë
“Kurum” SHA, ne lidhje me pozicionin e te pandehurit ne këtë shoqëri janë te pasakte, pasi
here paraqitet ne pozicionin e përgjegjësit te furrës dhe here ne pozicionin e përgjegjësit te
turnit. Përveç kësaj, ne pozicionin e përgjegjësit te turnit, ka qene edhe shtetasi turk edhe ky i
pranishëm ne ditën e ngjarjes.
Prandaj, përtej provave shkresore, për tu bere dallimi midis punëtorit te furrës,
përgjegjësit te furrës apo turnit dhe përgjegjësit te repartit, si dhe i detyrimeve dhe
përgjegjësive te secilit, për tu identifikuar dhe verifikuar detyrat e te pandehurit, dhe te
shtetasit turk, si dhe te punonjësve te tjerë, pavarësisht se si figurojnë ne regjistrat e
shoqërisë, përveç analizës se provave shkresore, duhet te ishin marre dhe prova me
dëshmitarë.
Sa me sipër, duke qene se, vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë i
mosrespektimit të ligjit procedural penal, aktet duhet te dërgohen për rishqyrtim, ne po atë
gjykate, me tjetër trup gjykues. Ne rishqyrtim, gjykata e apelit, duhet te riçelë hetimin
gjyqësor dhe te zbatoje për aq sa e vlerëson te nevojshme nenin 427 te KPP, duke ju
përmbajtur te gjitha përfundimeve te vendimit të Gjykatës së Lartë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/b të K.P.P.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.684, datë 02.10.2014 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
dërgimin e akteve për rishqyrtim, në po atë gjykate, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.04.2016
330
Nr. 00-2016-568 i Vendimit (69)
VENDIM

në séancën gjyqësore të datës 13.04.2016 mori në shqyrtim çështjen penale me:
I PANDEHUR: SAJMIR KABILI, mbrojtur nga avokat i caktuar

Skënder Breca
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe shitjes e lëndës narkotike”,
parashikuar nga neni 283/1 i KP
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1249, datë 04.10.2010 ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sajmir Kabili, për veprën penale të
“Prodhimit dhe shitje të narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/1 KP dhe në
bazë të kësaj dispozite e dënon atë me 5 (pesë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 KPP masës se mësipërme i zbritet 1/3 e saj dhe
përfundimisht e dënon të pandehurin Sajmir Kabili me 3 vjet e 4 muaj burgim.

Gjyqësor Tiranë me këtë ndryshim:
Në aplikim të nenit 59 të Kodit Penal urdhërohet që pjesa e mbetur e dënimit
me burgim të pezullohet për një afat kohe prove prej 4 vjetësh, me kusht që
gjatë periudhës së provës të mos kryejë vepër tjetër po kaq të rëndë ose më të
rëndë.
Urdhërohet i pandehuri Sajmir Kabili të mbajë lidhje me shërbimin e provës e
të mos përdorë lëndë narkotike dhe të mos shoqërohet me përdorues të lëndëve
narkotike.
Gjykata e Lartë me vendimin me nr.192, datë 05.06.2013 ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.190, datë 28.02.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
331
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin me nr.82, datë 31.01.2014 ka vendosur:
Gjyqësor Tiranë, me këtë ndryshim:
Në aplikim të nenit 59 të Kodit Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të
dënimit me burgim për pjesën e mbetur për një afat kohe prej 4 vjetësh, me
kusht që gjatë kohës së provës të mos kryejë vepër tjetër penale.
Urdhërohet i pandehuri Saimir Kabili që të mbajë kontakte me Zyrën Vendore
të Shërbimit të Provës, të mos përdorë lëndë narkotike dhe të mos shoqërohet
me përdorues të lëndëve narkotike.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs prokuroria pranë apelit Tirane, e cila kërkon
prishjen e tij, duke parashtruar se:
- Gjykata e Apelit në rigjykimin e kësaj çështjeje nuk iu përmbajt vendimit nr.192. datë
05.06.2013 të Gjykatës së Lartë duke i bërë thirrje të pandehurit dhe mbrojtësit të tij
se ai ishte dakord me gjykimin e shkurtuar apo do të vazhdonte të sillte prova të reja
si në rastin konkret.
- Avokati mbrojtës i të pandehurit paraqiti dhe disa prova të reja dhe pikërisht aktin e
Drejtorisë së Përgjithshme të Shërbimit të Provës.
- Gjykata e Apelit me pa të drejtë administroi prova të tjera që nga Gjykata e Lartë ishte
lënë për detyrë që të mos administroheshin në seancë gjyqësore kur jemi para
gjykimit të shkurtuar, pasi gjykimi i shkurtuar presupozon në gjendjen që janë aktet
dhe jo të marrë prova të tjera.
- Edhe në arsyetimin e vendimit të saj dhe pikërisht në faqen 4 të vendimit nr.82 date
31.01.2014, Gjykata e Apelit arsyeton mbi provat e reja të paraqitura nga mbrojtja e të
pandehurit Saimir Kabili.
KOLEGJI PENAL I GJYKATES SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi prishjen e vendimit te gjykatës se apelit Tirane dhe dërgimin e akteve pe rishqyrtim,
ne po atë gjykate, mbrojtësin e te pandehurit, i cili kërkoi lënien ne fuqi te vendimit te
gjykatës se apelit Tirane dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se, rekursi i paraqitur nga prokuroria pranë Gjykatës se Apelit Tirane, nuk përmban
shkaqe ligjore qe motivojnë cenimin e vendimit te Gjykatës se Apelit Tirane.
Gjykatat e faktit kane pranuar te provuar se me datë 12.02.2010, rreth orës 20 15, është
marrë informacion se i pandehuri, i njohur si përdorues droge dhe i armatosur ishte përfshire
ne një konflikt. Shërbimet e seksionit kundër narkotikëve së bashku me shërbimet e njësisë
operacionale kanë shkuar në adresën e dhënë, kur i pandehuri Sajmir Kabili po dilte nga
banesa e tij. I pandehuri pasi është pyetur, ka pohuar se, kishte sende te kundërligjshme ne
banese.
Nga kontrolli i ushtruar në banesën e tij, është gjetur dhe sekuestruar në cilësinë e
provës materiale një qese e bardhë e tejdukshme, ku pluhuri i gjendur brenda saj, nga akt
ekspertimi kimik ka pasur prani te heroinës. Po kështu, nga akti toksikologjik ligjor është
arritur ne përfundimin se, i pandehuri është përdorues i lendes narkotike dhe sasia e
sekuestruar i kësaj lende, nuk konsiderohet dozë e vogël për përdorim vetjak.
332
Ne këto kushte, pas përfundimit te hetimeve paraprake, prokuroria pranë Gjykatës se
Rrethit Gjyqësor Tirane ka kërkuar gjykimin e çështjes penale për te pandehurin, për kryerjen
e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes e lëndës narkotike”, parashikuar nga neni 283/1 i
KP.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, pasi ka pranuar kërkesën e te pandehurit për
gjykim te shkurtuar, ne përfundim, me vendimin nr.1249, datë 04.10.2010 ka deklaruar fajtor
të pandehurin Sajmir Kabili, për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitje të
narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/1 KP dhe në përfundim, pas zbatimit edhe te nenit
406 te KPP e ka dënuar me 3 vjet e 4 muaj burgim. Ky vendim është lënë ne fuqi nga gjykata
e apelit Tiranë me vendimin e saj nr.190, datë 28.02.2011, me ndryshimin qe, për pjesën e
mbetur te dënimit, duhet zbatuar neni 59 i KP.
Mbi rekursin e prokurorit, Gjykata e Lartë me vendimin me nr.192, datë 05.06.2013 ,
ka prishur vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë dhe ka dërguar aktet për rishqyrtim, ne po
atë gjykate, me tjetër trup gjykues.
Ne rishqyrtimin e çështjes, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin me nr.82, datë
31.01.2014, ka disponuar serish për lënien ne fuqi te vendimit te gjykatës se shkalles se pare
dhe ndryshimin qe, për pjesën e mbetur te dënimit, duhet zbatuar neni 59 i KP. Kundër këtij
vendimi ka paraqitur rekurs prokuroria pranë apelit Tirane, e cila kërkon prishjen e tij.
Kolegji Penal, pasi shqyrtoi shkaqet e rekursit të paraqitur, në analizë të rrethanave të
çështjes, argumenteve të vendimit gjyqësor objekt rekursi dhe në interpretim të dispozitave
penale në të cilat gjen referim çështja në shqyrtim, arrin në përfundimin se vendimi i
Gjykatës së Apelit Tirane, edhe pse ka disa mangësi ne arsyetimin e tij, duhet te lihet ne fuqi.
Duke ju referuar akteve te dosjes gjyqësore, rezulton se, gjykata e shkalles se pare ka
vazhduar gjykimin e shkurtuar, pas pranimit te kërkesës se te pandehurit, dhe ne përfundim,
ne zbatim te nenit 406 ka ulur dhe 1/3 e dënimit te caktuar prej 5 vjetësh.
Gjykata e apelit, pasi ka administruar akte te tjera ne lidhje me sjelljen e te
pandehurit, pa revokuar me pare vendimin e ndërmjetëm për gjykim te shkurtuar, ne
përfundim ka analizuar provat e reja dhe ka lënë ne fuqi vendimin e gjykatës se shkalles se
pare, duke vendosur edhe pezullimin e ekzekutimit te mbetur, ne baze te nenit 59 te KP.
Pikërisht për shkelje te këtyre dispozitave procedurale, Gjykata e Larte ka prishur
vendimin e gjykatës se apelit dhe ka dërguar aktet për rishqyrtim.
Gjykata e apelit, ne rishqyrtim, duke pasur parasysh vendimin e Gjykatës se Larte, ka
kryer veprimet procedurale për njoftimin e rregullt te pandehurit ka zhvilluar seancën
gjyqësore dhe ne përfundim, ne vendimin e saj, ka analizuar dhe vlerësuar te gjitha provat e
administruara, pretendimet e palëve dhe pa u shprehur ne lidhje me gjykimin e shkurtuar te
zhvilluar ne gjykatën e shkalles se pare, është shprehur ne lidhje me themelin e çështjes.
Kjo gjykate, pasi është shprehur ne lidhje me faktet e rrethanat, elementet e veprës
penale te kryer nga i pandehuri ka analizuar edhe pretendimet e prokurorit ne lidhje me
masën e dënimit, ashtu siç edhe ka analizuar ekzistencën e kushteve te nenit 59 te KP.
Ne vendimin te saj, gjykata e apelit, shprehet se, vendimi i gjykatës se shkalles se pare
është i drejte, për sa i përket cilësimit ligjor dhe masës se dënimit te dhënë. Gjykata e apelit
dhe pse nuk e ka pasqyruar ne pjesën urdhëruese, ne lidhje m gjykimin e shkurtuar, ne
arsyetim ka konkluduar se, ka gjetur te bazuar vendimin e gjykatës se shkalles se pare për
masën e dënimit të të pandehurit me 5 vjet burgim dhe pezullimin e ekzekutimit te këtij
dënimi për një periudhe prove katër vjeçare.
Prandaj, ndryshe, nga sa parashtrohet ne rekursin e paraqitur, parregullsitë ne
procedurën e gjykimit te çështjes ne gjykatën e apelit, nuk janë te atilla (neni 432 i KPP) qe
pasjellin cenimin e vendimit te saj.
333
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/a të K.Pr.P.
VENDOSI
Lënien ne fuqi te vendimit nr.82, datë 31.01.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 13.04.2016
334
Nr. 00-2016-756 Vendimi (70)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar


TIRANË
I GJYKUAR: MARCELLO ALOISI, (dtl. 1944)
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Mashtrim në kredi”,
parashikuar nga neni 146 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.849, datë 03.06.2010 ka

vendosur:
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Marcello Aloisi për kryerjen e veprës
penale të “Mashtrim në kredi” parashikuar nga neni 146 i K.Penal.

Gjyqësor Tiranë.
Kolegji Penal i Gjykatës se Lartë, me vendimin nr.342, datë 12.12.2012 ka

vendosur:
Prishjen e vendimit nr.43 datë 21.01.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë, të
vendimit nr.849 datë 03.06.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
kthimin e akteve për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë me një

vendosur:
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Marcello Aloisi për kryerjen e veprës
penale të “Mashtrim në kredi” parashikuar nga neni 146 i K.Penal.
335
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori pranë Prokurorisë së

Apelit Tiranë, i cili kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e çështjes për
rishqyrtim me tjetër trup gjykues, duke parashtruar këto pretendime:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është i pabazuar në prova dhe në ligj dhe si i tillë
ai duhet të ndryshohet. Ky vendim është rezultat i interpretimit të gabuar të ligjit
penal material dhe më konkretisht të elementëve të veprës penale të parashikuar nga
neni 146 i Kodit Penal.
- Ka rezultuar se me vendimin nr.9819, dt. 21.03.1995, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, është regjistruar si person juridik, shoqëria "Fabrika e Tapeteve Shkodër",
sh.p.k., me ortake shoqërinë " Georgica shpk Dega Tiranë" sh.p.k. 60%, V. B 25%
dhe T. M 15%. Po sipas këtij vendimi është vendosur si administrator i shoqërisë
Marcello Aloisi. Objekti i shoqërisë ka qenë "'Prodhim, blerje, shitje, importim,
trajtim dhe përpunim në Shqipëri dhe jashtë, i tapeteve, sixhadeve, muraleve,
qëndisjeve dhe pjesëve të tyre, të lëndëve të para dhe materialeve për prodhimin e
tyre, si dhe shitja e tyre me shumicë dhe pakicë".
- Më datë 29.04.1998 është mbajtur një proces verbal i mbledhjes së Asamblesë së
Përgjithshme të ortakëve ku si rend dite ka qenë ndër të tjera edhe dhënia shoqërisë
"Georgica shpk”, të garancive hipotekore mbi pronat e shoqërisë "Fabrika e Tapeteve
Shkodra" shp.k. masë hipotekore e cila do të regjistrohej nga ana e Bankës “Italo
Shqiptare" në cilësinë e huadhënësit të kredisë.
- Në këtë proces-verbal rezulton të jetë pasqyruar që në këtë mbledhje kanë qenë të
pranishëm të gjithë ortakët e shoqërisë. Në përmbajtjen e proces verbalit thuhet se:
Kryetari bën me dije se ekziston dëshira për të rihapur fabrikat, të shkatërruara gjatë
vitit 1997 dhe për të rifilluar veprimtarinë prodhuese në Shkodër. Për këtë arsye është
e domosdoshme marrja e financimeve nga ana e bankave". Lidhur me këtë banka
"Italo Shqiptare" është deklaruar e gatshme për të ofruar shumën e kërkuar kundrejt
dhënies së garancive të përshtatshme në formë të pasurive të paluajtshme. Proces-
verbali është nënshkruar vetëm nga Kryetari, i pandehuri Marcello Aloisi dhe
sekretarja V.B.
- Gjykata në lidhje me faktet e mësipërme në arsyetim konstaton se rezultoi e provuar
se proces-verbali i mësipërm është mbajtur dhe firmosur nga dëshmitarja V.B dhe
pretendimi i Prokurorisë dhe i dëshmitares se nuk dinte gjuhën italiane nuk qëndron
sepse nëse nuk do ta dinte gjuhen italiane ajo nuk kishte se si të mbante një proces-
verbal në gjuhën italiane.
- Duke mos patur asnjë provë direkte përveç hipotezës së mësipërme Gjykata në
arsyetimin e saj mbështetet vetëm në faktin që të gjitha dokumentet financiare
përpiloheshin në gjuhën italiane nga dëshmitarja V.B dhe më pas i dërgoheshin të
pandehurit në Itali.
- Arsyetimi i mësipërm i gjykatës është i gabuar, i pambështetur në prova. Dëshmitarja
V.B ka deklaruar se nuk komunikonte dhe nuk e njihte gjuhën italiane në periudhën
kohore për të cilën bëhet fjalë. Nga deklarimi i kësaj shtetaseje ajo ka mohuar që të
ketë përpiluar vetë proces verbalin e datës 29.04.1998. Sipas saj ky dokument i është
vënë në dispozicion nga vetë i pandehuri në gjuhën italiane. I pandehuri Marcello
Aloisi i ka kërkuar dëshmitares të firmosë proces verbalin por pa i treguar asaj
përmbajtjen dhe qëllimin e vërtetë të tij, duke pretenduar se proces verbali nuk kishte
të bënte me veprime që kishin lidhje me shoqërinë.
336
- Në arsyetimin e vendimit të mësipërm gjykata ka konstatuar se ka rezultuar e provuar
se mbledhja e ortakëve është bërë me qëllim që shoqëria "Fabrika e Tapeteve
Shkodra" sh.p.k., të shlyente borxhet që i kishte ortakut mazhoritar shoqërisë
"Georgica shpk” si dhe nga fakti se i gjithë kapitali i shoqërisë ishte derdhur nga ky
ortak. Pra gjykata në arsyetimin e saj mbështetet vetëm në faktin se dëshmitaret V.B
dhe T.M. kishin 40% të kapitalit, ndërsa pjesën tjetër e ka pasur i pandehuri.
- Shoqëria Georgica shpk, dega Tiranë nëpërmjet përfaqësuesit të saj të pandehurit për
qëllimet dhe financimin e objektit të veprimtarisë në fushën agrare nëpërmjet
kontratave me numër K/R/571/180 dhe nr.573/182 datë 07.05.1998 ka marrë nga
Banka "Italo Shqiptare" dy kredi në shumën prej 950.000.000 lireta ku për shlyerjen e
tyre ka paraqitur si garanci për sigurimin e detyrimit pasuritë e përshkruara në pikën
4.1.2 të kontratave. Në të dy kontratat është përdorur e njëjta garanci që janë pasuritë
e shoqërisë "Fabrika e Tapeteve Shkodra" sh.p.k. e regjistruar në regjistrat hipotekorë
në rradhorin e pronësisë me numër 1340 datë 01.07.1996 dhe "Fabrika e domateve" e
regjistruar në regjistrat hipotekore në rradhorin e pronësisë me numër 1339 datë
01.07.1996 në pronësi të shoqërisë "Georgica shpk“ dega Tiranë. Ne pikën 1.02 të
kontratës është përcaktuar se qëllimi i financimit të kësaj kredie është për fushën
agrare.
- Nga asnjë provë e shqyrtuar në seancë gjyqësore në shkallë të parë, nuk ka rezultuar
se dëshmitarët V.B dhe T. M. pas vitit 1998 të jenë përfshirë në përfitimet e shoqërisë
pasi vetë shoqëria nuk ishte funksionale. Fakti që administratorët e rinj të shoqërisë
“Georgica shpk” nuk kishin pretendime në lidhje me kredinë e marrë nga i pandehuri
dhe lënien si garanci të pasurive të një shoqërie tjetër përbën një provë tjetër që
vërteton se marrja e kredisë si dhe lënia e garancisë nuk ka qenë dhe nuk është bërë
asnjëherë në interes të zhvillimit ekonomik të dy shoqërive.
- Fakti që aktualisht shoqëria Georgica shpk nuk ka detyrime ndaj bankës nuk tregon
mosdashjen e të pandehurit për mashtrimin e bankës. Veprimet e të pandehurit janë
drejtuar gjithmonë në plotësimin e qëllimit të tij, marrjen e kredisë. Vendosja e
garancisë hipotekore dhe aq më tepër ekzekutimi i detyrimit në favor të bankës janë
fakte që nuk kanë përbërë një qëllim të të pandehurit përveç se mjet për të arritur
qëllimin.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Artur Selmani, i cili kërkoi
prishjen e vendimit nr.598, dt. 06.06.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e akteve
për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues, mbrojtësin e të gjykuarit Marcello Aloisi,
av. Dorant Ekmekçiu, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.598, dt. 06.06.2014 të
Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
V Ë R E N:
Vendimi nr.598, dt. 06.06.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë, është rezultat i zbatimit
të drejtë të ligjit material e procedural penal e si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.
Të dyja gjykatat kanë konstatuar faktet dhe rrethanat si më poshtë vijon:

I gjykuari Marcelo Alloisi është shtetas Italian, i martuar me 2 fëmijë, me arsim të
larte, i padënuar, me kombësi e shtetësi italiane. Më dt.17.12.2007 Prokuroria pranë Gjykatës
337
së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka regjistruar procedimin penal ndaj tij, si i dyshuar për kryerjen e
veprës penale të ‘Mashtrimit në kredi’ të parashikuar nga neni 146 i K.Penal.
Me vendimin nr.849, datë 03.06.2010, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur
deklarimin e pafajshëm të të gjykuarit Marcello Aloisi për veprën penale për të cilën ai ishte
akuzuar. Mbi bazën e ankimit të paraqitur nga organi i akuzës, ky vendim është lënë në fuqi
nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.43, datë 21.01.2011.
Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Tiranë ka bërë rekurs ndaj vendimeve të
sipërcituara në Gjykatën e Lartë dhe Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.342,
dt. 12.12.2012, ka vendosur prishjen e të dyja vendimeve dhe kthimin e akteve për rishqyrtin
në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë me një tjetër trup gjykues.
Nga rigjykimi i kësaj çështjeje ka rezultuar se i gjykuari Marcello Aloisi ka qenë
aksioner dhe anëtar i Këshillit të Administratorëve të shoqërisë “Georgica” SPA, regjistruar
në regjistrin e shoqërive të qytetit të Modenas, Itali, me seli Via Giardini, 41100, Modena.
Sipas akteve të themelimit rezulton se në vitin 1994, kjo shoqëri ka vendosur të krijojë një
filial të sajin në Shqipëri dhe me vendimin nr.4321, dt. 20.05.1994 të Gjykatës së Rrethit
gjyqësor Tiranë është regjistruar filiali i sipërpërmendur me emërtimin “Georgica Dega
Tiranë” sh.p.k., me administrator të vetëm z. Marcello Aloisi, me afat të pacaktuar. Objekti i
kësaj shoqërie në Shqipëri ishte kryesisht në fushën e mbledhjes dhe përpunimit të domateve.
Me vendimin nr.9819, dt. 21.03.1995, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është
regjistruar si person juridik, shoqëria “Fabrika e Tapeteve Shkodër” sh.p.k., me ortakë
“Georgica Dega Tiranë" sh.p.k. 60%, Vidush Bestaku 25% dhe Tom Miraku 15%. Po sipas
këtij vendimi është vendosur si administrator i shoqërisë Marcello Aloisi. Objekti i shoqërisë
ka qenë “Prodhim, blerje, shitje, importim, trajtim dhe përpunim në Shqipëri dhe jashtë i
tapeteve, sixhadeve, muraleve, qëndisjeve dhe pjesëve të tyre, të lëndëve të para dhe
materialeve për prodhimin e tyre, si dhe shitja e tyre me shumicë dhe pakicë”. Kapitali
themeltar ka qenë 10.000.000 lekë dhe përbëhej nga kontribute në natyrë (ish fabrika e
qylym-sixhadeve). Fabrika e vendosur si kapital i kësaj shoqërie është privatizuar nga
shtetësja Vidush Bestaku me financimet e shoqërisë italiane “Georgica SPA”. Sipas raportit
vlerësues të kohës, vlera e këtij objekti ka qenë rreth 10.000.000 lekë. Shoqëria “Georgica
Dega Tiranë” sh.p.k., ka derdhur në favor të shtetases Vidush Bestaku shumën 6.000.000
lekë, që përfaqësonte 60% të vlerës së ish fabrikës, fakt i provuar nga deklarata e lëshuar nga
Vidush Bestaku, dt. 17.02.1995. Pjesa tjetër e kapitalit prej 40% është paradhënë përsëri nga
“Georgica Dega Tiranë” sh.p.k. në formën e borxhit, fakt i provuar sipas kontratave dt.
28.02.1995. Këto shuma nuk rezulton që të jenë kthyer.
Duke qenë se gjendja e fabrikës ishte e amortizuar, gjatë viteve 1995-1996, me
financimin e ortakut maxhoritar (“Georgica Dega Tiranë” sh.p.k.), është bërë rikonstruksioni
total i fabrikës. Investimi i kryer në atë kohë nga ky ortak kapte vlerën 25.000.000 lekë.
I gjykuari ishte administrator i shoqërive “Fabrika e Tapeteve Shkodra” sh.p.k. dhe
“Georgica Dega Tiranë” sh.p.k., ndërsa ortakët Vidush Bestaku dhe Tom Miraku ishin në
rolin e drejtorëve teknikë. Për shkak se i gjykuari nuk ishte rezident në Shqipëri, rolin e tij si
përgjegjës i anës administrative në të dy shoqëritë e përmendura më lart, ua kishte deleguar
shtetasve Vidush Bestaku dhe Tom Miraku, të cilët për këtë detyrë paguheshin nga Georgica
SPA. Ky fakt rezulton nga pasqyrat e kasës së shoqërisë, dokumentet me mbishkrimin prima
nota, në italisht. Në detyrat e këtyre shtetasve përfshiheshin mbajtja e dokumentacionit
kontabël, tërheqja e parave, realizimi i pagesave, plotësimi i librave të shoqërisë etj., veprime
që kryheshin në emër të shoqërisë. Një pjesë e madhe e parave dhe e pagesave të të dyja
shoqërive kalonin nëpërmjet shtetases Vidush Bestaku dhe financieres së shoqërisë. Të gjitha
dokumentet përpiloheshin nga Vidush Bestaku në gjuhën italiane, pasi i dërgoheshin të
gjykuarit në Itali.
338
Edhe shtetasi Tom Miraku mbulonte fushën administrative të shoqërive. Midis këtij
shtetasi dhe shoqërisë Georgica SPA, ishte lidhur më dt. 01.03.1994 një kontratë
bashkëpunimi. Përveç të tjerave Tom Miraku kishte si detyrë të zhvillonte marrëdhëniet e
biznesit me qëllim promovimin e çdo iniciative ekonomike të përshtatshme në territorin e
Republikës së Shqipërisë. Sipas paragrafit të tretë të kontratës Tom Miraku kishte autonomi
të plotë për këtë.
Për shkak të trazirave të vitit 1997 aktiviteti i shoqërive u ndërpre. Godina e ish
Fabrikës së Tapeteve, e cila ishte edhe selia administrative e të dy shoqërive, u shkatërrua dhe
u grabit plotësisht, bashkë me dokumentacionin e shoqërive. Sipas procesverbalit dt.
16.03.1997, rezulton se për këtë fakt është bërë kallëzim nga shtetasja Vidush Bestaku. Në
fillim të vitit 1998 rifilluan punimet për ringritjen e aktivitetit të shoqërisë “Georgica Dega
Tiranë” sh.p.k.
Për të realizuar fushatën e domateve që ishte aktiviteti kryesor dhe më i shpejtë
fitimprurës, u mendua marrja e një kredie nga banka. Banka Italo – Shqiptare, me të cilën
shoqëria “Georgica Dega Tiranë” sh.p.k. kishte realizuar disa transaksione, u tregua e
gatshme për këtë projekt. Me faksin e dt. 23.04.1998, kjo bankë i ka kërkuar të gjykuarit, si
përfaqësues i të dy shoqërive, një sërë dokumentesh për t’i dhënë kredi, midis të tjerave dhe
një procesverbal apo vendim të shoqërisë Fabrika e Tapeteve Shkodër sh.p.k., për të
autorizuar vendosjen e pronës së saj në hipotekë. Projektin e shoqërisë filial, i gjykuari ia ka
bërë prezent shoqërisë mëmë Georgica SRL. Në dt. 04.05.1998 këshilli i administrimit të
kësaj shoqërie ka vendosur të miratojë marrjen e kredisë dhe t’i japë shtetasit Marcello Aloisi
të gjitha tagrat për të realizuar marrjen e kredisë nga BIA. Ky fakt provohet nga procesverbali
i dt. 04.05.1998.
Në dt. 24.04.1998, ora 12.00, është bërë mbledhja e asamblesë së përgjithshme të
ortakëve. Sipas procesverbalit të mbledhjes rezulton se rendi i ditës ka qenë dhënia shoqërisë
Georgica sh.p.k. të garancisë hipotekore mbi pronat e shoqërisë, hipotekë që do të regjistrohet
nga ana e Bankës Italo – Shqiptare, e cila jep kredi. Në procesverbal thuhet se janë të
pranishëm të gjithë ortakët e shoqërisë. Thuhet gjithashtu se kryetari bën me dije se ekziston
dëshira për të rihapur fabrikat, të shkatërruara gjatë vitit 1997 dhe për të rifilluar veprimtarinë
prodhuese në Shkodër. Për këtë arsye është e domosdoshme marrja e financimeve nga ana e
bankave. Banka Italo-Shqiptare është deklaruar e gatshme për të ofruar shumën e kërkuar
kundrejt dhënies së garancive të përshtatshme (në formën e pasurive të paluajtshme).
Procesverbali është nënshkruar nga kryetari, Marcello Aloisi dhe sekretari Vidush Bestaku.
Asambleja e ortakëve ka vendosur vënien e pronës së saj si garanci hipotekore në favor të një
pjese të kredisë që shoqëria “Georgica Dega Tiranë” sh.p.k. do të merrte nga BIA.
Nga eksperti i caktuar nga banka është bërë vlerësimi i objekteve kolaterale që do të
vendoseshin si garanci. Sipas këtij vlerësimi ka rezultuar se fabrika e tapeteve kishte një vlerë
rreth 380.000 USD, ndërsa fabrika e domateve kishte një vlerë rreth 600.000 USD.
Pavarësisht se bëhej fjalë për një kredi, sipas kontratave nr.K/R 571/180 dhe 573/182,
rezulton se janë marrë dy të tilla, në shumën 950000000 lireta italiane. Në pikën 4.1.2 të
kontratave janë paraqitur pasuritë (garancitë), për sigurimin e shlyerjes së detyrimit. Këto
janë fabrika e tapeteve Shkodra, regjistruar në regjistrin e pronësisë me nr.1340, dt.
01.07.1996 dhe fabrika e domateve, regjistruar në këtë regjistër me nr.1339, dt. 01.07.1996.
Të dy këto pasuri janë regjistruar në pronësi të “Georgica Dega Tiranë” sh.p.k. Në pikën 1.02
të kontratës është përcaktuar se qëllimi i financimit të kësaj shoqërie është për fushatë agrare.
Gjatë viteve 1998-1999 i pandehuri ka vazhduar funksionet e tij si administrator i
shoqërisë, por përveç kësaj ka qenë dhe bashkëinvestitor duke kryer financime në shumën
19.000.000 lekë. Gjatë kësaj periudhe edhe pse të gjitha tërheqjet, pagesat, shumat e
përfituara nga kredia, si dhe ato të financuara nga i pandehuri menaxhoheshin nga Tom
339
Miraku dhe Vidush Bestaku, dy nga këstet e kredisë janë shlyer. Ky fakt pranohet nga të
gjithë palët.
Në dt. 13.03.2000, në bazë të dorëheqjes së paraqitur nga M.A që në fillim të vitit
1999, këshilli i administrimit të shoqërisë Georgica SRL, ka vendosur të pranojë këtë
dorëheqje dhe ta zëvendësojë të pandehurin me shtetasin italian Leonardo Nidoli, të cilit i
janë dorëzuar të gjitha librat e shoqërive dhe kontabilitetit.
I pandehuri i është drejtuar gjykatës me kërkesë padi, kundër shoqërisë “Georgica
Dega Tiranë” sh.p.k., duke kërkuar kthimin e shumës të kreditimeve të kryera prej tij. Me
vendimin nr.851, dt. 15.07.2002, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, është vendosur
pranimi i kërkesë padisë të ngritur nga i pandehuri. Ky vendim është lënë në fuqi me
vendimin nr.229, dt. 04.11.2002, të Gjykatës së Apelit. Gjykata e Lartë me vendimin nr.1737,
dt. 24.10.2003, ka vendosur mospranimin e rekursit.
Në fillim të vitit 2002 Vidush Bestaku dhe Tom Miraku kanë paraqitur një kërkesë
padi kundër M.A, me objekt zgjidhje të mosmarrëveshjeve ndërmjet ortakëve. Me anë të
kësaj padie kundërshtonin procesverbalin e dt. 29.04.1998. Me vendimin nr.1686, dt.
31.10.2003, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, është vendosur pranimi i kërkesë
padisë. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.33, dt.
09.02.2004. Gjykata e Lartë me vendimin nr.682, dt. 19.04.2005, ka vendosur të prishë
vendimet e mësipërme dhe të rrëzojë kërkesë padinë si të pabazuar në ligj e në prova. Gjykata
ka argumentuar se garancia hipotekore është vënë nga shoqëria dhe jo nga ortaku i saj
maxhoritar, në bazë të procesverbalit të dt. 29.04.1998, i cili është i pacenuar dhe si i tillë
prodhon pasoja të ligjshme.
Me shkresën 08/0101/1, dt. 11.01.2008, të Bankës Italo-Shqiptare, janë dërguar
lëvizjet financiare që janë bërë nga kjo bankë në favor të shoqërisë “Georgica Dega Tiranë “
sh.p.k. Sipas kësaj pasqyre rezulton se nga kredimarrësi janë likuiduar dy këstet e kredive dhe
më pas është ndërprerë pagesa. Për shkak të mosshlyerjes së detyrimit, janë vënë në
ekzekutim garancitë e vendosura për shlyerjen e tij, duke u transkriptuar në dt. 05.02.2002, në
favor të Bankës Italo-Shqiptare, në regjistrat e pasurive të paluajtshme, fabrikat e vendosura
si garanci. Duke qenë se kredimarrësi “Gerogica Dega Tiranë” sh.p.k., nuk kishte paguar
këstet e kredive dhe ishte debitor ndaj bankës, në dt. 21.07.2003, përmbaruesi gjyqësor ka
zhvilluar ankand për shitjen e pasurive të vendosura si garanci. Pas ankandit, me vendimin
nr.51/gj Akti, përmbaruesi gjyqësor ka vendosur të kalojë në pronësi të kreditorit, Banka
Italo-Shqiptare, pasuritë e luajtshme e të paluajtshme të paraqitura si mjet për shlyerjen e
detyrimit. Sipas procesverbalit të këqyrjes dt. 14.02.2008, rezulton se pasuritë e vendosura në
regjistrin e pronësisë nr.1339 e 1370, dt. 01.07.1996, të cilat kanë qenë vënë si garanci për
shlyerjen e detyrimit ndaj bankës, janë ekzekutuar që në dt. 05.02.2002, në favor të kreditorit,
Banka Italo Shqiptare.

vendosur:
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Marcello Aloisi për kryerjen e veprës penale
të “Mashtrim në kredi” parashikuar nga neni 146 i K.Penal.
Me arsyetimin se: “...Në këtë procesverbal pretendon prokuroria përmban të dhëna
të rremë duke përdorur këtë dokument i pandehuri ka paraqitur të dhëna të rreme përpara
bankës Italo Shqiptare duke ndryshuar qëllimin dhe destinacionin e marrjes së kredisë dhe
objektet garante për shlyerjen e kredisë. Në kontratën e kredisë është pasqyruar kusht i
domosdoshëm për marrjen e kredive që ka qenë të qenit dakord nga ortakët për vënien në
garanci të pasurive të tyre të përbashkëta. Të gjitha këto veprime i pandehuri i ka kryer me
340
qëllim marrjen e shumës së kredisë me qëllim për të mos e kthyer atë. Pretendimet e
prokurorisë nuk qëndrojnë nga provat e administruara në seancë gjyqësore dhe nga pyetja e
dëshmitarëve por këto arsye. -Procesverbali i datë 29.04.1998 është mbajtur dhe firmosur
nga dëshmitarja Vidushe Bestaku si dhe është firmosur prej saj dhe prej të pandehurit.
Pretendimi i saj dhe i prokurorisë se ajo nuk e ka ditur gjuhën Italiane nuk qëndron pasi
nëse në rast se nuk do ta dinte gjuhën italiane nuk kishte si të mbante procesverbal.
-Dëshmitarja Vidushe dhe dëshmitari Tom Miraka kanë pasur 40% të kapitalit ndërsa pjesën
tjetër e ka pasur i pandehuri Marcello Aloisi. -Prokuroria pretendon se i pandehuri e ka
marrë këtë shumë kredie prej 950.000.000 lireta në Bankën Italo Shqiptare me qëllim për
mos ta kthyer më. Ky pretendim nuk qëndron pasi nga ana e të pandehurit janë paguar dy
këstet e para të kredisë dhe ndërprerja ka ndodhur për shkak se ai është shkarkuar nga
detyra e Administratorit të firmës. Përveç pagimit të dy kësteve ai ka lënë në garanci dhe dy
objekte të cilat kanë qenë të përbashkëta dhe në pronësi të të pandehurit dhe të dëshmitarëve.
Ndërprerja e mospagimi i kredisë nuk është kryer me dëshirën e të pandehurit por për
shkaqe të pavarura prej tij. Ky fakt tregon se ana subjektive e të pandehurit ka qenë dëshira
për ta shlyer kredinë në bankën Italo Shqiptare. Megjithë ndërprerjen e pagimit të kredisë
kredia është ekzekutuar nga Zyra e Përmbarimit me garancinë e lënë nga i pandehuri dhe me
Bankën Italo Shqiptare nuk ka asnjë lloj detyrimi. Gjykata arrin në përfundimin se i
pandehuri Marcelo Alloisi nuk duhet të përgjigjet penalisht për veprën penale të “Mashtrim
në kredi ” parashikuar nga neni 146 i Kodit Penal pasi nuk provohet që i pandehuri ta ketë
kryer këtë vepër penale...”
Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.598, datë
06.06.2014. Në vendimin e saj, kjo Gjykatë ka arsyetuar: “…I pandehuri M.A akuzohet për
veprën penale të: “Mashtrim në kredi”, parashikuar nga neni 146 i K.Penal, duke
pretenduar Prokurori se i pandehuri ka paraqitur dokumenta të cilat nuk janë marrë në
formën e kërkuar nga ligji si dhe ai (i pandehuri) e ka marrë kredinë me qëllimin për të mos
e kthyer më. Neni 146 i Kodit Penal përcakton se: Mashtrimi në dokumentet e paraqitura,
duke përfituar padrejtësisht kredi duke regjistruar në mënyrë fiktive në hipotekë objekte që
nuk ekzistojnë, ose tej vlerës së tyre reale, ose në pronësi të një tjetri, të bëra me qëllim për të
mos kthyer më kredinë e marrë, dënohet me gjobë ose me burgim gjer në shtatë vjet. Duke
analizuar elementet e anës objektive rezulton se në rastin konkret nuk kemi as një nga format
e kryerjes së kësaj vepre penale.- Procesverbali i datës 29.04.1998 është mbajtur dhe
firmosur nga dëshmitarja V.B si dhe është firmosur prej saj dhe prej të pandehurit.
Pretendimi i saj dhe i prokurorisë se ajo nuk e ka ditur gjuhën Italiane nuk qëndron pasi
nëse në rast se nuk do ta dinte gjuhën italiane nuk kishte si të mbante procesverbal.
Dëshmitarja Vidushe dhe dëshmitari Tom Miraka kanë pasur 40% të kapitalit ndërsa pjesën
tjetër e ka pasur i pandehuri M.A..... Për të “shlyer” borxhet që shoqëria “Fabrika e
Tapeteve Shkodër” shpk i kishte ortakut të saj maxhoritar, si dhe nisur nga fakti që i tërë
kapitali i shoqërisë ishte derdhur nga ky ortak, më datë XX.4.1998, është mbledhur
Asambleja e Ortakëve të shoqërisë “Fabrika e Tapeteve Sh.” shpk, e cila ka vendosur të
miratojë vënien pronën e saj si garanci hipotekore për në favor të një pjese të kredisë që
shoqëria “G....” shpk do të merrte nga BIA (procesverbali me të njëjtën datë).-Vlerësimi i
objekteve kolateral që do të vendoseshin si garanci e kredisë u realizua nga një ekspert i
zgjedhur nga vetë BIA. Nga ky vlerësim rezultoi se fabrika e tapeteve kishte një vlerë rreth
XXXX USD, ndërsa fabrika e domateve një vlerë rreth XXXX USD. Pra, vlera e objekteve të
vendosura kolateral ka qenë më e madhe se vlera e kredisë.-Është provuar se kredia është
likujduar plotësisht nga shitja e objekteve të vendosura si kolateral. Kjo do të thotë se nuk
kemi aspak kryerjen e kësaj vepre penale në formën paraqitjes fiktive të vlerës së objekteve të
vendosura si kolateral. Gjykata e Apelit konkludon se vepra penale e mashtrimit në kredi
konsumohet vetëm në rast se banka nuk ka mundur dot të realizojë të drejtat e saj për shkak
341
të deklarimeve të rreme të përfituesit të kredisë mbi pronësinë apo vlerën e sendit kolateral,
gjë e cila nuk ka ndodhur në rastin konkret. Prokuroria pretendon se i pandehuri e ka marrë
këtë shumë kredie me qëllim për mos ta kthyer më.- Ky pretendim nuk qëndron pasi nga ana
e të pandehurit janë paguar dy këstet e para të kredisë dhe ndërprerja ka ndodhur për shkak
se ai është shkarkuar nga detyra e Administratorit të firmës. - Përveç pagimit të dy kësteve ai
ka lënë në garanci dhe dy objekte të cilat kanë qenë të përbashkëta dhe në pronësi të të
pandehurit dhe të dëshmitarëve. Ndërprerja e mospagimit të kredisë nuk është kryer me
dëshirën e të pandehurit por nga shkaqe të pavarura prej tij. Ky fakt tregon se ana subjektive
e të pandehurit ka qenë dëshira për ta shlyer kredinë në bankën Italo Shqiptare.- Megjithë
ndërprerjen e pagimit të kredisë kredia është ekzekutuar nga Zyra e Përmbarimit me
garancinë e lënë nga i pandehuri dhe me Bankën Italo Shqiptare nuk ka asnjë lloj detyrimi.
Sa u analizua më lart, rezulton se i pandehuri nuk ka konsumuar asnjë nga format e anës
objektive të veprës penale: “Mashtrim në kredi”, të parashikuar nga neni 146 i Kodit Penal.
Gjithashtu mungon ana subjektive, pasi nuk provohet që i pandehuri e ka marrë kredinë me
qëllimin që të mos e kthente më atë. Ndaj, vendimi objekt ankimi duhet të lihet në fuqi si i
bazuar në ligj e në prova....”.

Vendimi nr.598, dt. 06.06.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë, është rezultat i zbatimit
të drejtë të ligjit material e procedural penal e si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.
Siç ka rezultuar nga rrethanat e faktit të pranuara nga të dyja gjykatat, i gjykuari
Marcello Aloisi ka qenë aksioner dhe anëtar i Këshillit të Administratorëve të shoqërisë
“Georgica” SPA, dhe administrator i vetëm i degës së kësaj shoqërie në Tiranë, “Georgica
Dega Tiranë” sh.p.k.. Objekti i kësaj shoqërie në Shqipëri ishte kryesisht në fushën e
mbledhjes dhe përpunimit të domateve. Ky subjekt juridik (“Georgica Dega Tiranë” sh.p.k.
dhe jo i gjykuari) ka qenë ortak i shoqërisë “Fabrika e Tapeteve Shkodër” sh.p.k., me ortakë
“Georgica Dega Tiranë" sh.p.k. 60%, Vidush Bestaku 25% dhe Tom Miraku 15%. Dhe i
gjykuari Marcelo Aloisi ka qenë emëruar dhe administrator i kësaj shoqërie. Fabrika e
vendosur si kapital i kësaj shoqërie është privatizuar nga shtetësja Vidush Bestaku me
financimet e shoqërisë italiane “Georgica SPA”. Sipas raportit vlerësues të kohës, vlera e
këtij objekti ka qenë rreth 10.000.000 lekë. Shoqëria “Georgica Dega Tiranë” sh.p.k., ka
derdhur në favor të shtetases Vidush Bestaku shumen 6.000.000 lekë, që përfaqësonte 60% të
vlerës së ish fabrikës, fakt i provuar nga deklarata e lëshuar nga Vidush Bestaku, dt.
17.02.1995. Pjesa tjetër e kapitalit prej 40% është paradhënë përsëri nga “Georgica Dega
Tiranë” sh.p.k. në formën e borxhit, fakt i provuar sipas kontratave dt. 28.02.1995. Duke qenë
se gjendja e fabrikës ishte e amortizuar, gjatë viteve 1995-1996, me financimin e ortakut
maxhoritar (“Georgica Dega Tiranë” sh.p.k.), është bërë rikonstruksioni total i fabrikës.
Investimi i kryer në atë kohë nga ky ortak kapte vlerën 25.000.000 lekë.
I gjykuari ishte administrator i shoqërive “Fabrika e Tapeteve Shkodra” sh.p.k. dhe
“Georgica Dega Tiranë” sh.p.k., ndërsa ortakët Vidush Bestaku dhe Tom Miraku ishin në
rolin e drejtorëve teknikë. Për shkak se i gjykuari nuk ishte rezident në Shqipëri, rolin e tij si
përgjegjës i anës administrative në të dy shoqëritë e përmendura më lart, ua kishte deleguar
shtetasve Vidush Bestaku dhe Tom Miraku, të cilët për këtë detyrë paguheshin nga Georgica
SPA. Ky fakt rezulton nga pasqyrat e kasës së shoqërisë, dokumentet me mbishkrimin prima
nota, në italisht. Në detyrat e këtyre shtetasve përfshiheshin mbajtja e dokumentacionit
kontabël, tërheqja e parave, realizimi i pagesave, plotësimi i librave të shoqërisë etj., veprime
që kryheshin në emër të shoqërisë. Një pjesë e madhe e parave dhe e pagesave të të dyja
shoqërive kalonin nëpërmjet shtetases Vidush Bestaku dhe financieres së shoqërisë. Të gjitha
342
dokumentet përpiloheshin nga Vidush Bestaku në gjuhën italiane, pasi i dërgoheshin të
gjykuarit në Itali.
Ka rezultuar se subjekti juridik “Georgica Dega Tiranë” ka marrë kredi pranë Bankës
Italo Shqiptare në vitin 1998. Me faksin e dt. 23.04.1998, kjo bankë i ka kërkuar të gjykuarit,
si përfaqësues i të dy shoqërive, një sërë dokumentesh për t’i dhënë kredi, midis të tjerave
dhe një procesverbal apo vendim të shoqërisë Fabrika e Tapeteve Shkodër sh.p.k., për të
autorizuar vendosjen e pronës së saj në hipotekë. Projektin e shoqërisë filial, i gjykuari ia ka
bërë prezent shoqërisë mëmë Georgica SRL. Në dt. 04.05.1998 këshilli i administrimit të
kësaj shoqërie ka vendosur të miratojë marrjen e kredisë dhe t’i japë shtetasit Marcello Aloisi
të gjitha tagrat për të realizuar marrjen e kredisë nga BIA. Ky fakt provohet nga procesverbali
i dt. 04.05.1998.
Në dt. 24.04.1998, ora 12.00, është bërë mbledhja e asamblesë së përgjithshme të
ortakëve. Sipas procesverbalit të mbledhjes rezulton se rendi i ditës ka qenë dhënia shoqërisë
Georgica sh.p.k. të garancisë hipotekore mbi pronat e shoqërisë, hipotekë që do të regjistrohet
nga ana e bankës Italo – Shqiptare, e cila jep kredi. Në procesverbal thuhet se janë të
pranishëm të gjithë ortakët e shoqërise. Thuhet gjithashtu se kryetari bën me dije se ekziston
dëshira për të rihapur fabrikat, të shkatërruara gjatë vitit 1997 dhe për të rifilluar veprimtarinë
prodhuese në Shkodër. Për këtë arsye është e domosdoshme marrja e financimeve nga ana e
bankave. Banka Italo-Shqiptare është deklaruar e gatshme për të ofruar shumën e kërkuar
kundrejt dhënies së garancive të përshtatshme (në formën e pasurive të paluajtshme).
Procesverbali është nënshkruar nga kryetari, Marcello Aloisi dhe sekretarja Vidush Bestaku.
Asambleja e ortakëve ka vendosur vënien e pronës së saj si garanci hipotekore në favor të një
pjese të kredisë që shoqëria “Georgica Dega Tiranë” sh.p.k. do të merrte nga BIA.
Nga eksperti i caktuar nga banka është bërë vlerësimi i objekteve kolaterale që do të
vendoseshin si garanci. Sipas këtij vlerësimi ka rezultuar se fabrika e tapeteve kishte një vlerë
rreth 380.000 USD, ndërsa fabrika e domateve kishte një vlerë rreth 600.000 USD.
Pavarësisht se bëhej fjalë për një kredi, sipas kontratave nr.K/R 571/180 dhe 573/182,
rezulton se janë marrë dy të tilla, në shumën 950000000 lireta italiane. Në pikën 4.1.2 të
kontratave janë paraqitur pasuritë (garancitë), për sigurimin e shlyerjes së detyrimit. Këto
janë fabrika e tapeteve Shkodra, regjistruar në regjistrin e pronësisë me nr.1340, dt.
01.07.1996 dhe fabrika e domateve, regjistruar në këtë regjistër me nr.1339, dt. 01.07.1996.
Të dy këto pasuri janë regjistruar në pronësi të “Georgica Dega Tiranë” sh.p.k. Në pikën 1.02
të kontratës është përcaktuar se qëllimi i financimit të kësaj shoqërie është për fushatë agrare.
Gjatë viteve 1998-1999 i pandehuri ka vazhduar funksionet e tij si administrator i
shoqërisë, por përveç kësaj ka qenë dhe bashkëinvestitor duke kryer financime në shumën
19.000.000 lekë. Gjatë kësaj periudhe edhe pse të gjitha tërheqjet, pagesat, shumat e
përfituara nga kredia, si dhe ato të financuara nga i pandehuri menaxhoheshin nga Tom
Miraku dhe Vidush Bestaku, dy nga këstet e kredisë janë shlyer. Ky fakt pranohet nga të
gjithë palët.
Në dt. 13.03.2000, në bazë të dorëheqjes së paraqitur nga M.A që në fillim të vitit
1999, këshilli i administrimit të shoqërisë Georgica SRL, ka vendosur të pranojë këtë
dorëheqje dhe ta zëvendësojë të pandehurin me shtetasin italian Leonardo Nidoli, të cilit i
janë dorëzuar të gjitha librat e shoqërive dhe kontabilitetit.
Në fillim të vitit 2002 Vidush Bestaku dhe Tom Miraku kanë paraqitur një kërkesë
padi kundër M.A, me objekt zgjidhje të mosmarrëveshjeve ndërmjet ortakëve. Me anë të
kësaj padie kundërshtonin procesverbalin e dt. 29.04.1998. Me vendimin nr.1686, dt.
31.10.2003, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, është vendosur pranimi i kërkesë
padisë. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.33, dt.
09.02.2004. Gjykata e Lartë me vendimin nr.682, dt. 19.04.2005, ka vendosur të prishë
vendimet e mësipërme dhe të rrëzojë kërkesë padinë si të pabazuar në ligj e në prova. Gjykata
343
ka argumentuar se garancia hipotekore është vënë nga shoqëria dhe jo nga ortaku i saj
maxhoritar, në bazë të procesverbalit të dt. 29.04.1998, i cili është i pacenuar dhe si i tillë
prodhon pasoja të ligjshme.
Me shkresën 08/0101/1, dt. 11.01.2008, të Bankës Italo-Shqiptare, janë dërguar
lëvizjet financiare që janë bërë nga kjo bankë në favor të shoqërisë “Georgica Dega Tiranë “
sh.p.k. Sipas kësaj pasqyre rezulton se nga kredimarrësi janë likuiduar dy këstet e kredive dhe
më pas është ndërprerë pagesa. Për shkak të mosshlyerjes së detyrimit, janë vënë në
ekzekutim garancitë e vendosura për shlyerjen e tij, duke u transkriptuar në dt. 05.02.2002, në
favor të Bankës Italo-Shqiptare, në regjistrat e pasurive të paluajtshme, fabrikat e vendosura
si garanci. Duke qenë se kredimarrësi “Gerogica Dega Tiranë” sh.p.k., nuk kishte paguar
këstet e kredive dhe ishte debitor ndaj bankës, në dt. 21.07.2003, përmbaruesi gjyqësor ka
zhvilluar ankand për shitjen e pasurive të vendosura si garanci. Pas ankandit, me vendimin
nr.51/gj Akti, përmbaruesi gjyqësor ka vendosur të kalojë në pronësi të kreditorit, Banka
Italo-Shqiptare, pasuritë e luajtshme e të paluajtshme të paraqitura si mjet për shlyerjen e
detyrimit. Sipas procesverbalit të kqyrjes dt. 14.02.2008, rezulton se pasuritë e vendosura në
regjistrin e pronësisë nr.1339 e 1370, dt. 01.07.1996, të cilat kanë qenë vënë si garanci për
shlyerjen e detyrimit ndaj bankës, janë ekzekutuar që në dt. 05.02.2002, në favor të kreditorit,
Banka Italo Shqiptare.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, vepra penale për të cilën akuzohet i
gjykuari parashikohet në nenin 146 të K.Penal, sipas të cilit: “Mashtrimi në dokumentet e
paraqitura, duke përfituar padrejtësisht kredi duke regjistruar në mënyrë fiktive në hipotekë
objekte që nuk ekzistojnë, ose tej vlerës së tyre reale, ose në pronësi të një tjetri, të bëra me
qëllim për të mos kthyer më kredinë e marrë, dënohet me gjobë ose me burgim gjer në shtatë
vjet.”
Objekti i kësaj vepre penale janë marrëdhëniet juridike të vendosura për të siguruar
administrimin dhe përdorimin e rregullt të kredive të marra nga banka, kthimin e tyre, të
mbrojtura posaçërisht nga legjislacioni penal, nga veprimet kriminale.
Nga ana objektive kjo vepër kryhet me veprime aktive të cilat renditen në dispozitën e
sipërcituar dhe konsistojnë në mashtrim në dokumentet e paraqitura, i cili mund të kryhet në
forma të ndryshme si:
- Duke regjistruar në mënyrë fiktive në hipotekë objekte që nuk ekzistojnë;
- Duke paraqitur pranë bankës të dhëna për objektet që do vihen si garanci tej vlerës
reale të tyre; ose
- Duke regjistruar objekte në pronësi të të tjerëve.
Veprime këto të cilat kryhen me qëllim përfitimin padrejtësisht të kredisë.
Duke patur parasysh sa më sipër, ky Kolegj vëren se, në rastin objekt gjykimi,
ndryshe nga çka pretenduar organi i akuzës në rekursin e parashtruar, të dyja gjykatat kanë
dhënë vendime në zbatim të drejtë të ligjit penal material, nenit 146 të K.Penal, pasi nga ana e
organit të akuzës është pretenduar se vepra penale e mashtrimit në kredi është kryer nga i
gjykuari Marcello Aloisi me anë të paraqitjes pranë Bankës Italo Shqiptare, të një
procesverbali të falsifikuar, si dhe duke paraqitur pranë saj një vlerë më të madhe të pasurive
të vëna në hipotekë, nga vlera e tyre reale.
Në lidhje me këtë pretendim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, fakti i
pretenduar nga organi i akuzës, falsifikimi i një dokumenti, në rastin konkret i procesverbalit
dt. 29.04.1998, nënkupton paraqitjen në këtë dokument të të dhënave të rreme, jo reale. Në
rastin konkret organi i akuzës nuk evidenton se cili element i këtij procesverbali është i
falsifikuar, apo jo në përputhje me realitetin, por pretendohet se ai nuk është nënshkruar nga
sekretarja, shtetasja Vidush Bestaku, pasi ajo nuk e njeh gjuhën Italiane. Ky pretendim i
organit të akuzës nuk mbështetet në asnjë nga provat e administruara në gjykim, për më tepër
kur ky procesverbal jo vetëm është nënshkruar por edhe është mbajtur prej saj dhe nuk ka
344
asnjë provë, akt ekspertimi grafik, që të provojë të kundërtën. Me të drejtë Gjykata e Apelit,
në lidhje me këtë pretendim të parashtruar nga organi i akuzës, është shprehur se:
“...Procesverbali i datës 29.04.1998 është mbajtur dhe firmosur nga dëshmitarja V.B si dhe
është firmosur prej saj dhe prej të pandehurit. Pretendimi i saj dhe i prokurorisë se ajo nuk e
ka ditur gjuhën Italiane nuk qëndron pasi nëse në rast se nuk do ta dinte gjuhën italiane nuk
kishte si të mbante procesverbal....”.
Për më tepër, ky Kolegj vëren se, në një proces penal organi i prokurorisë ka barrën e
provës dhe detyrimin ligjor për të provuar akuzën, ndërsa i pandehuri gëzon garancinë
kushtetuese të prezumimit të pafajësisë. Kjo është arsyeja pse të provuarit e akuzës kërkon
një analizë të hollësishme, të plotë dhe të gjithanshme të provave të paraqitura nga palët
ndërgjyqëse, duke siguruar që të mos mbivlerësohet asnjëra prej tyre. Provat e paraqitura nga
organi i akuzës, duhet t’i nënshtrohet, në kuptim të nenit 152 të K.Pr.Penale, shqyrtimit
gjyqësor, duke mos i dhënë vlerë të paracaktuar, detyrim ky i cili rrjedh nga parimi-garanci i
prezumimit të pafajësisë.
Neni 6, paragrafi 2, i Konventës Europiane për të Drejtat e Njeriut parashikon se
çdokush që akuzohet për një vepër penale do të prezumohet i pafajshëm deri sa të provohet
fajësia e tij sipas ligjit. Në çështjen Barbera, Messegue dhe Jabaro kundër Spanjës, 6 dhjetor
1988, Gjykata Europiane për të Drejtat e Njeriut është shprehur: “...parimi i prezumimit të
pafajësisë....kërkon, ndërmjet të tjerave, që anëtarët e gjyqit kur bëjnë detyrën nuk duhet të
fillojnë me idenë paragjykuese se i akuzuari e ka kryer veprën penale për të cilën akuzohet,
barra e provës i takon akuzës dhe për cilindo dyshim do të përfitojë i akuzuari.”.
Ky parim sanksionohet dhe në nenin 30 të Kushtetutës sonë dhe nenin 4 të
K.Pr.Penale. Gjykata Kushtetuese në një sërë vendimesh të saj, si vendimi nr.4, dt.
07.02.2004, vendimi nr.9, dt. 08.04.2004, vendimi nr.19, dt 18.09.2008, nr.23 datë
23.07.2009 etj., është shprehur se çdo dyshim duhet të shkojë në favor të të pandehurit dhe ky
parim (parimi i prezumimit të pafajësisë) do të konsiderohej i cënuar nëse barra e provës do
të kalonte nga akuza tek i pandehuri. Gjithashtu ky parim nënkupton ndër të tjera se barra e
provës i takon palës akuzuese, çdo dyshim duhet të çmohet në favor të të pandehurit dhe se
gjykata duhet ta mbështesë vendimin në prova direkte dhe indirekte që duhet të provohen nga
akuza.
Dyshimi në favor të të pandehurit nënkupton se kur faktet dhe rrethanat e çështjes
lejojnë vlerësime e interpretime të ndryshme, duhet pranuar ai interpretim që është më i
favorshëm për të pandehurin. Nga ana tjetër nënkupton se, në mënyrë që të konkludohet në
një vendim fajësie, gjykata, në përfundim të gjykimit nuk duhet të jetë e dyzuar për
mundësinë e kryerjes së veprës nga i pandehuri, në të kundërt, çdo dyshim çmohet në favor të
tij.
Kështu, në vendimin nr.19 datë 02.04.2012 Gjykata Kushtetuese është shprehur:
“...prezumimi i pafajësisë është një nga elementet përbërëse të procesit të rregullt ligjor.
Sipas nenit 30 të Kushtetutës, kushdo quhet i pafajshëm, përderisa nuk i është provuar fajësia
me vendim gjyqësor të formës së prerë. Prezumimi i pafajësisë përbëhet nga disa aspekte,
njëri prej të cilëve është in dubio pro reo, pra çdo dyshim shkon në favor të të pandehurit dhe
barra e provës bie kryesisht mbi organin e akuzës. Gjykata e ka interpretuar prezumimin e
pafajësisë në kuptimin që gjykatat e zakonshme nuk duhet ta fillojnë procesin me bindjen se i
pandehuri ka kryer krimin për të cilin akuzohet, se barra e provës i takon palës akuzuese, se
çdo dyshim duhet të shkojë në favor të të pandehurit, se gjykata duhet ta mbështesë vendimin
në prova të drejtpërdrejta dhe të tërthorta që duhet të provohen nga akuza...”.
Prezumimi i pafajësisë është trajtuar gjerësisht edhe nga GJEDNJ-ja (Shih vendimet e
GJEDNJ-së Minelli kundër Zvicrës; John Murray kundër Mbretërisë së Bashkuar, 8 shkurt
1996; Telfner kundër Austrisë 20 qershor 2001), e cila ka theksuar se “prezumimi i
pafajësisë” është një nga elementet e procesit të rregullt ligjor që parashikohet në nenin 6,
345
paragrafi 2, të Konventës Europiane për të Drejtat e Njeriut. Është pikërisht ky parim, i cili
nënkupton se gjykata duhet ta mbështesë vendimin në prova direkte dhe indirekte të
administruara në gjykim.
Duke patur parasysh sa më sipër, si dhe faktin se në gjykim nuk është administruar
asnjë provë ku të mbështetet pretendimi i organit të akuzës se ky procesverbal nuk është
mbajtur prej shtetases Vidush Bestaku, apo se ajo nuk ka ditur çfarë ka firmosur pasi nuk e
njihte gjuhën italiane, ky Kolegj çmos se arsyetimi i gjykatave se ky pretendim nuk qëndron
është i bazuar në ligj e në prova.
Në lidhje me pretendimin e parashtruar në rekurs se i gjykuari ka paraqitur pranë
bankës një vlerë më të madhe të pronave të vendosura në hipotekë se vlera e tyre reale, ky
Kolegj vëren se as ky pretendim nuk qëndron, pasi siç me të drejtë është arsyetuar nga
Gjykata e Apelit Tiranë, vlerësimi i këtyre pasurive është bërë jo nga i gjykuari, por nga
eksperti i caktuar nga banka, vlerësim sipas të cilit ka rezultuar se fabrika e tapeteve kishte
një vlerë rreth 380.000 USD, ndërsa fabrika e domateve kishte një vlerë rreth 600.000 USD,
për më tepër kur këto pasuri kanë mjaftuar për shlyer kredinë, pasi në gjykim është provuar
se megjithë ndërprerjen e pagimit të kredisë, kredia është ekzekutuar nga Zyra e Përmbarimit
me garancinë e lënë dhe me Bankën Italo Shqiptare nuk ka asnjë lloj detyrimi
Ky Kolegj çmon të theksojë edhe një herë format e kryerjes së veprës penale për të
cilën është akuzuar i gjykuari, nën dritën e veprimeve të kryera prej tij. Së pari, ka rezultuar
në gjykim se kredia pranë Bankës Italo Shqiptare nuk është marrë prej të gjykuarit por prej
personit juridik, “Georgica Dega Tiranë” sh.p.k. dhe veprimet i gjykuari i ka kryer si
administrator i këtij subjekti, në emër dhe për llogari të tij, i autorizuar nga shoqëria mëmë
“Georgica SRL” pikërisht për këtë qëllim me vendim të Këshillit të Administrimit të kësaj
shoqërie dhe jo si person fizik. Së dyti: Është provuar se pasuritë e vëna si garanci jo vetëm
që nuk janë fiktive, pra jo reale, por as nuk janë në pronësi të një subjekti tjetër por në
bashkëpronësi të personit juridik kredimarrës “Georgica Dega Tiranë” sh.p.k., me shtetasit
Vidushe Bestaku dhe Tom Miraka. Pra këto pasuri janë në pronësi të shoqërisë së tapeteve
shkodra, ortakët e të cilës, “Georgica Dega Tiranë” sh.p.k., Vidushe Bestaku dhe Tom
Miraka, me procesverbalin dt. 29.04.1998, kanë rënë dakord për vënien e tyre si kolateral në
funksion të shlyerjes së kredisë së marrë nga “Georgica Dega Tiranë” sh.p.k. Ky procesverbal
nuk ka rezultuar i falsifikuar dhe as i pavlefshëm, jo vetëm në momentin e marrjes së kredisë
nga Banka Italo Shqiptare por as më vonë. Pra, në veprimet e të gjykuarit nuk konstatohen
elementët e anës objektive të figurës së veprës penale për të cilën ai është akuzuar.
Gjithashtu, ky Kolegj çmon të drejtë e të bazuar qëndrimin e mbajtur nga Gjykata e
Apelit Tiranë se: “...Prokuroria pretendon se i pandehuri e ka marrë këtë shumë kredie me
qëllim për mos ta kthyer më.- Ky pretendim nuk qëndron pasi nga ana e të pandehurit janë
paguar dy këstet e para të kredisë dhe ndërprerja ka ndodhur për shkak se ai është shkarkuar
nga detyra e Administratorit të firmës. - Përveç pagimit të dy kësteve ai ka lënë në garanci
dhe dy objekte të cilat kanë qenë të përbashkëta dhe në pronësi të të pandehurit dhe të
dëshmitarëve. Ndërprerja e mospagimit të kredisë nuk është kryer me dëshirën e të
pandehurit por nga shkaqe të pavarura prej tij. Ky fakt tregon se ana subjektive e të
pandehurit ka qenë dëshira për ta shlyer kredinë në bankën Italo Shqiptare”, për sa kohë që
nga provat e administruara në gjykim ka rezultuar se nga kredimarrësi janë likuiduar dy
këstet e kredive dhe më pas është ndërprerë pagesa pasi në dt. 13.03.2000, në bazë të
dorëheqjes së paraqitur nga i gjykuari Marcello Aloisi që në fillim të vitit 1999, këshilli i
administrimit të shoqërisë Georgica SRL, ka vendosur të pranojë këtë dorëheqje dhe ta
zëvendësojë të pandehurin me shtetasin italian Leonardo Nidoli, të cilit i janë dorëzuar të
gjitha librat e shoqërive dhe kontabilitetit. Në këto kushte, shlyerja e kredisë duhet të
vazhdonte nga kredimarrësi që në rastin konkret ka qenë personi juridik “Georgica Dega
Tiranë” sh.p.k. dhe jo nga i gjykuari. Pra, nuk evidentohet ana objektive e veprës penale
346
mashtrimi në kredi, dashja, si formë e fajësisë së kryerjes së saj dhe qëllimi për të mos e
kthyer më.
Për sa më sipër, ky Kolegj arrin në konkluzionin se vendimi nr.598, dt. 06.06.2014 të
Gjykatës së Apelit Tiranë, është rezultat i zbatimit të drejtë të ligjit material e procedural
penal e si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1/a të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.598, datë 06.06.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 13.04.2016
347
Nr. 00-2016-574 i Vendimit (71)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
I GJYKUARI: LLAZAR KAZANXHI, përfaqësuar

nga Av. Sonila Leci
OBJEKTI:
Për veprën penale
"Vjedhje e kryer duke shpërdoruar detyrën”
dhe “Falsifikim i dokumenteve”.
Baza Ligjore: Nenet 135 e 186/2 të K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.248/11-2013 2748, datë

1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Llazar Kazanxhi për veprën penale të
"Vjedhjes e kryer duke shpërdoruar detyrën" dhe në bazë të nenit 135 të
K.Penale dënimin e tij me 5 vjet burgim.
2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Llazar Kazanxhi për veprën penale të
"Falsifikimit të dokumenteve" dhe në bazë të nenit 186/2 të K.Penal
dënimin e tij me një vit e gjashtë muaj burgim.
3. Në zbatim të nenit 55 të K.Penal në bashkim të dënimeve e dënon të
pandehurin Llazar Kazanxhi me pesë vjet burgim.
4. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i ulet 1/3 e masës së dënimit duke
e dënuar përfundimisht të pandehurin Llazar Kazanxhi me 3 vjet e 4
muaj burgim.
5. Vuajtja e dënimit fillon nga dita e arrestimit 10.10.2012 dhe të bëhet në
burgun e sigurisë së zakonshme.
6. Në bazë të nenit 190/1 K.Pr.Penale provat materiale të sekuestruara
bashkangjitur fashikullit me urdhër të prokurorit datë 25.03.2013 t'i
kthehen Tirana Bank.
Dy telefonat celulare të përshkruar në urdhërin për bashkimin materiale datë
25.03.2013 t'i kthehen të pandehurit
348
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.431/10-2013-1371, datë 26.09.2013 ka
vendosur:
Prishjen e vendimit nr.248/11-2013-2748, datë 23.05.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të
pandehurit Llazar Kazanxhi për akuzën e veprës penale të “Falsifikimit të
dokumenteve”, parashikuar nga neni 186/2 të KP.
Lënien në fuqi të vendimit për pjesën tjetër me këtë plotësim:
Në zbatim të nenit 59 të KP, pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim
për pjesën e mbetur për të dënuarin Llazar Kazanxhi për një periudhë 3 vjet.
Në zbatim të nenit 60 të KP, urdhërohet i dënuari të mbajë kontakte me
shërbimin e provës, të mos shoqërohet me persona me precedentë penale dhe
të njoftojë ndryshimin e vendbanimit në shërbimin e provës.
Urdhërohet lirimi i të pandehurit Llazar Kazanxhi nga ambientet e
paraburgimit, nëse nuk mbahet për çështje tjetër penale.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs prokuroria pranë Gjykatës së Apelit

Durrës, e cila kërkon prishjen e tij,
duke parashtruar se:
- Gjykata e apelit në kundërshtim me nenin 406 të KPP, ka administruar provë të re,
të cilës i është referuar për zbatimin e nenit 59 të KP.
- Gjykata e apelit duhet të vlerësonte me grup mjekësh specialistë gjendjen e fëmijës
së të pandehurit për epikrizën e paraqitur.
- Rrezikshmëria shoqërore e të pandehurit është e lartë, pasi ai për një periudhë të
gjatë ka falsifikuar një numër të madh dokumentesh, ka gënjyer një numër të madh
qytetarësh dhe ka përvetësuar shumë të madhe parash.
- Qëndrimi pendues i të pandehurit ka qenë i kushtëzuar nga provat e
pakundërshtueshme që i janë paraqitur nga organi i prokurorisë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Z. Arqilea Koça, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit duke mos
aplikuar nenin 59 të K.Penal, pasi dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit, Av. Sonila Leci, e cila
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, si dhe pasi shqyrtoi në tërësi çështjen;
VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit, i cili ka vendosur prishjen e vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe pushimin e akuzës për veprën penale falsifikimit të dokumenteve, si dhe
lënien në fuqi për pjesën tjetër, me plotësimin e zbatimit të nenit 59 të Kodit Penal, duke e
vendosur për të gjykuarin Llazar Kazanxhi vënien në provë për një periudhë prej tre vitesh, të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë, që ka deklaruar fajtor të gjykuarin Kazanxhi për
veprën penale të vjedhjes së kryer duke shpërdoruar detyrën, sipas nenit 135 të Kodit Penal,
dhe për veprën penale të falsifikimit të dokumenteve, sipas nenit 186/2 të Kodit Penal, duke e
dënuar përfundimisht atë me 3 vjet e 4 muaj burgim, janë marrë në kundërshtim me ligjin
penal, e si të tillë, ata janë të cenueshëm për shkaqet dhe arsyet që vijojnë.
A. Rrethanat e faktit
I pandehuri Llazar Kazanxhi ka qenë i punësuar pranë Bankës së Tiranës, me detyrën

e kryearkëtarit, shefit të sallës (platform officer) apo të oficerit të kredisë, detyra këto të
349
ushtruara në kohë të ndryshme, të ushtruara mbi bazën e kontratës së lidhur midis tij dhe
Bankës së Tiranës.
Banka e Tiranës, me 22 Gusht 2012, është informuar nga Drejtori i Rrjetit të Degëve,
për një ankesë verbale nga klientja Antoneta Sulaj (CRS nr.115187), sipas së cilës, ajo
pretendon se punonjësi i Degës Qendrore të Durrësit, i pandehuri Llazar Kazanxhi, ka
përvetësuar nga klientja shumën prej €10.000.
Duke marrë në konsiderate këtë informacion, me datën 23 Gusht 20102, është bërë
një kontroll i veçantë nga Departamenti i Kontrollit të Brendshëm të Bankës. Grupi i
Kontrollit ka shkuar në Degën Qendrore Durrës për të investiguar rastin, duke filluar
kontrollin e menjëhershëm në degë dhe njëkohësisht në zyrat qendrore, është bërë analiza e
veprimeve të kryera nga punonjësi i sipërpërmendur.
Nga shqyrtimi i dokumentacionit të mbledhur, nga informacioni i marre dhe
intervistat me personelin e degës u vunë re si vijon:
Klientja Antoneta Sulaj me datën 15 Gusht 2012 është paraqitur në Degën e Durrës
Port me një certifikatë Depozite me ref. DYM070812-DU0001, shuma €160,000.00, data e
hapjes së depozitës 7 Gusht 2012 dhe maturim 4 Gusht 2013, norme interesi 4%, shuma bruto
e interesit €6,400.00 dhe taksa €640.00. Ky dokument, përmban vetëm firmën dhe vulën e
Elird Qendro, Drejtor Rajonal dhe Drejtor Dege, është printuar në një letër standard që në
Banka Tirana përdoret për depozitat me afat, ndërsa formati i tekstit është i ndryshëm nga ai i
sistemit që prodhohet në raste depozitash. Sipas të dhënave në librat e Bankës, balanca e
llogarisë së klientit (0300-115187-001) me datën 7 Gusht 2012, është €147,800.06, shumë
kjo e pamjaftueshme për hapjen e depozitës me afat. Numri i referencës së kësaj depozite nuk
figuron i regjistruar në librat e Bankës. Sipas klientit, ky dokumenti i është dhënë asaj nga i
pandehuri Llazar Kazanxhi (ID T051) i cili mbante pozicionin e Oficerit të Kredisë për
Individë në Degën Qendrore Durrës.
Veprimi i regjistruar në llogarinë nr.0300-115187-001 nga 4 Gusht 2011 deri me 15
Gusht 2012, përfshirë: a) transfertë të kryer nga arka në shumën €60,000.00 nga llogaria e
klientes në llogarinë me nr.030015920003 b) transfertë të kryer nga i pandehuri Llazar
Kazanxhi me komandën ITA (transfertë ndërmjet dy llogarive) në sistemin e Bankës
“Equation” me shumën €361.00 në llogarinë e klientit 030014632001 c) depozitim në arkë në
shumën €2,718.00 d) 2 tërheqje në arke në shumën totale €30,000.00. Tërheqja e fundit e
kryer në arkë prej €20,000.00 me datën 9 Gusht 2012 dhe balanca aktuale e llogarisë pas këtij
veprimi është €117,800.06. Sipas deklaratës së të pandehurit Llazar Kazanxhit, të gjitha
veprimet e kryera në arkë, janë kryer nga arkëtaret sipas kërkesës së Kazanxhit duke mos
patur miratimin e klientit dhe në shumicën e rasteve ai u jepte arkëtareve mandate arke bosh
të firmosura paraprakisht nga klientët me mirëbesim.
Në datat 16, 17 Gusht 2012, pas paraqitjes se klientes Antoneta Sulaj në Degën e
Bankës Durrës Port, 2 veprime depozitimi në arkë janë kryer në llogarinë e klientit
0300115187001 me shumat € 32,992.00 dhe € 60,000.00 respektivisht.
Depozitimet në arkë janë kryer nga i pandehuri Llazar Kazanxhi dhe mandatet e
arkëtimeve janë firmosur nga klientja jashtë ambienteve të bankës sipas deklarimit nga i
pandehuri Llazar Kazanxhi të cilat nuk u mohuan nga klientja. Antoneta Sulaj deklaroi me
shkrim që është dakord me gjendjen aktuale të llogarisë me datën 22 Gusht 2012 dhe nuk ka
asnjë pretendim tjetër ndaj bankës.
I pandehuri Llazar Kazanxhi e ka pranuar që shumën e lartpërmendur prej 92,992.00
€ e kishte siguruar nga klienti i degës, AMA Shpk (kompani e këmbimit valutor me CRS
nr.300022), shumë kjo e siguruar jashtë ambienteve të Bankës.
Më 21 Gusht 2012 është kryer një transfertë arkë me shumën € 82,000.00 nga llogaria
e klientes Sanije Haxhija (CRS nr.1035439) për llogari të AMA Shpk, veprim ky i kryer pa
prezencën e klientes. Për më tepër firma e klientes në mandatin e arkëtimit nuk përkon me
350
firmën e klientes të regjistruar në sistemin e bankës. Sa më sipër janë deklaruar në formë të
shkruar nga i pandehuri Llazar Kazanxhi dhe vërtetuar në rastet kur ka qenë e mundur
nëpërmjet veprimeve në llogari, mandateve respektive të arkës dhe imazheve të regjistruara
nga kamerat e bankës.
Sipas deklarimit të shkruar të të pandehurit Llazar Kazanxhi, praktika e ndjekur prej
tij konsistonte në pajisjen e klientëve me Certifikata Depozite të rreme, në momentin e
maturimit të depozitës ose konfirmim të rinovimit të depozitës me anë të një shënimi të bërë
me dorë në certifikatën e Depozitës së maturuar, dhe më pas transferimin e parave nëpërmjet
komandës ITA (transferta midis llogarive) ose kryente tërheqje nga llogaritë e klientëve pa
miratimin e tyre duke përdorur mandate arke të firmosura paraprakisht nga klientët ose
falsifikuara prej tij.
Ai pranoi se kjo praktikë është aplikuar prej tij në 5 klientë: Rozan Elmadhi (CIF
102303); Arben Pacani (CIF 109159); Sanije Haxhija (CIF 1035439); Antoneta Sulaj (CIF
115187); Fatmir Koci (CIF 155801). Certifikatat e Depozitave me afat përpiloheshin në një
dokument (në word) me tekst dhe përmbajtje të ngjashme me certifikatën respektive të
depozitës me afat që Banka prodhon nga sistemi i saj dhe kanë në përdorim për klientët.
Kryerja e transfertave nëpërmjet komandës ITA nuk kërkonte përfshirjen e një
personi të tretë apo autorizimin e transaksionit nga një tjetër punonjës. Këto veprime lënë
gjurmë dhe pasqyrohen në raportet ditore të secilit punonjës të degës, të cilat duhet të
kontrollohen dhe autorizohen nga personi i autorizuar në fund të ditës. Pjesa më e madhe e
transaksioneve të kryera me funksionin apo komandën ITA, të përmendur në këtë raport janë
kryer nga i pandehuri Kazanxhi pas printimit të raporteve ditore nga personi përgjegjës në
degë.
Sipas deklarimit të të pandehurit Llazar Kazanxhi, dëshmisë së klientëve dhe
shqyrtimit të dokumentacionit, praktika e sipër përmendur për pajisjen e klientëve me
Certifikata Depozite falco ose shënimi me shkrin dorë për rinovimin e depozitës në
certifikatën e maturuar, është ndjekur në rastet kur i pandehuri Llazar Kazanxhi ka marrë para
në dorë nga klientët të cilat nuk i ka depozituar asnjëherë në llogarinë e tyre. Kjo praktike
është ndjekur në 3 klientë: Rozan Elmadhi (CIF 102303); Behar Malo (CIF116957); Fatmir
Koci (CIF 155801). U vu re që në rastin e Fatmir Koci, shënimi me dorë për rritjen e shumës
së depozitës është bërë në një certifikate falco depozitë të dhënë me parë klientit siç është
përmendur në paragrafin A, më lart.
Nga kontrolli i veprimeve bankare të kryera nga i pandehuri Llazar Kazanxhi, është
konstatuar që ai kishte kryer transaksione ndërmjet llogarive (me funksionin ITA) për 30 nga
36 klientë të Bankës, të cilët nuk figuronin të ishin mbajtës të një Depozite me Afat të
regjistruar në sistemin e Bankës, gjë të cilën ata e kanë konfirmuar gjatë pyetjes. Sipas
deklaratës së të pandehurit Llazar Kazanxhi, këto llogari i përkasin klientëve me të cilët ai
kishte marrëdhënie të afërta ose llogari të cilat nuk kanë qenë aktive për një periudhe të gjatë
kohë dhe ai kryente transaksione në mënyrë që ta kishte me të lehtë tërheqjen e parave apo të
mbulonte shumat e përvetësuara nga klientë të tjerë. Konstatohet që në të shumtën e rasteve
shumat e përvetësuara ishin kthyer nga i pandehuri Llazar Kazanxhi. Kjo gjë është deklaruar
edhe nga klientët verbalisht apo e shkruar dhe është verifikuar nëpërmjet lëvizjes së llogarive.
Shuma e përvetësuar nëpërmjet kësaj metode nga llogaritë rrjedhëse të klientëve është
vlerësuar përafërsisht €15,188.00, duke përfshirë 6 kliente: Armand Duka (CIF 105018);
Leonard Koka (CIF 104270); Durrim Verrija (100445); Liljana Ndraxhi (CIF 190795); Altin
Truma (CIF 1043199); dhe Orges Balla (CIF 107250).
Gjate procesit të kontrollit të kryer në Degën e Durrësit, i pandehuri Llazar Kazanxhi
ka dhënë dy deklarata me shkrim grupit të kontrollit respektivisht në datat 4 Shtator dhe 7
Shtator 2012. Duke marrë në konsideratë dëshmitë e tij dhe praktikat e përmendura më sipër,
351
totali i shumës së përvetësuar është vlerësuar në shumën € 483,522.00 (pa përfshirë
interesin).
Sipas gjykatave, nga provat e përfshira në fashikullin e hetimeve paraprake, rezulton
se i pandehuri Llazar Kazanxhi ka kryer vjedhje të parave të klientëve të Bankës së Tiranës
në disa forma:
Njëra nga format kryesore ishte falsifikimi i nënshkrimeve të klientit në rastin e
tërheqjeve të parave, me anë të kësaj forme ai falsifikonte nënshkrimin e klientit i cili kishte
depozite paratë në Bankë dhe duke përfituar nga besimi që arkëtarët kishin tek ai, ju jepte
mandatin e tërheqjes bankare arkëtarëve duke iu shpjeguar se klienti ishte në tavolinën e tij,
ose duke punuar vetë në kompiuterin e arkëtarëve të cilët kishin besim të plotë në veprimet e
tij nisur nga fakti që kishte qenë më parë kryearkëtar, shef salle etj, pra ishte njeri nga
personat më të besuar në degën e bankës pas Drejtorit të degës.
Me anë të falsifikimit të nënshkrimeve ai ka tërhequr para nga llogaria e shtetasit
Rozan Elmadhi dhe Arben Pacani.
Duke kryer falsifikim të nënshkrimeve ai ka tërhequr paratë nga llogaria e shtetasit
Rozan Elmadhi me anë të 41 (dyzet e një copë mandateve), si vijon:
Me nr.48, datë 17.08.2009, nr.44, datë 09.09.2009, nr.57, datë 09.09.2009, nr.33, datë
17.09.2009, nr.26, datë 22.09.2009, nr.25, datë 25.09.2009, nr.31, datë 05.10.2009, nr.115,
datë 12.10.2009, nr.159, datë 20.10.2009, nr.68, datë 10.11.2009, nr.77, datë 26.11.2009,
nr.76, datë 07.12.2009, nr.76, datë 14.12.2009, nr.99, datë 18.12.2009, nr.38, datë
nr.65, datë 04.05.2010, nr.107, datë 10.05.2010, nr.35, datë 17.05.2010, nr.27, datë
25.05.2010, nr.46, datë 16.08.2010,nr.30, datë 17.08.2010, nr.58, datë 19.08.2010, nr.7, datë
nr.102, datë 14.07.2011, nr.106, datë 15.07.2011, nr.48, datë 02.08.2011 dhe nr.22, datë
21.09.2011.
Duke kryer falsifikim të nënshkrimeve ai ka tërhequr paratë nga llogaria e shtetasit
Arben Pacani me ane të 8 (tetë copë mandateve), si vijon: Mandati me nr 3, datë 23.02.2009,
nr.15, datë 23.02.2009, nr.22, datë 26.02.2009, nr.9, datë 27.02.2009, nr.17, datë 02.03.2009,
nr.98, datë 24.03.2009, nr.71, datë 30.03.2009 dhe nr.43, datë 16.04.2009.
Me anë të mandateve të mësipërme gjithsej (41+8=49) 49 mandate ai duke
shfrytëzuar mirëbesimin e punonjësve të tjerë të bankës, ka kryer tërheqjet e parave.
Ndërkohë nisur nga fakti që falsifikimi i mandateve është kryer duke falsifikuar nënshkrimin
e klientëve dhe nisur nga fakti që ky veprim qëndron si një formë me vete e kryerjes së
veprës penale dhe konkretisht ajo e « falsifikimit të dokumenteve » me shumë se njëherë
parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal.
Forme tjetër e përvetësimit të pareve duke shpërdoruar funksionin e tij i pandehuri
Llazar Kazanxhi e kryente duke mashtruar klientët për firmat që ata duhet të hidhnin në
mandatet dhe formularët e bankës. Kështu ai duke i kërkuar atyre të firmosnin dokumente
gjoja për zgjatjen e depozitës, për përfitimin e produkteve të reja të bankës lidhur me rritjen e
interesave, apo për njoftimin që klienti merrte për ndryshimet e interesave të kredisë, ata
firmosnin dhe mandatet që i pandehuri Llazar Kazanxhi iu merrte firmën ose ishin mandate
tërheqje parash, urdhra transferimi. Me anë të këtyre mandateve apo urdhrave ai tërhiqte
paratë për interesin e tije ndërkohë që formalisht dukej sikur tërheqja ishte kryer nga klienti.
Klienti nuk kishte dijeni se veprimi që po kryente sillte menjëherë pakësimin e depozitës së
tij. Me anë të kësaj forme ai ka përfituar paratë e tërhequra nga llogaritë e shtetases Sanije
Haxhia, Qerime Sulaj, Antoneta Sulaj, të cilat kishin llogari të përbashkët, Astrit Taci, Behar
Malo.
352
Një formë tjetër e kryerjes së veprimtarisë kriminale të tij ishte mbulimi i rrethanave
të kryerjes së veprës penale të vjedhjes duke përdorur dhënien e certifikatave falco të
depozitës klientëve të cilëve iu kishte pakësuar llogaritë e depozitave, i pandehuri i jepte
klientëve një kopje certifikate depozite të ndryshme në formë nga certifikata origjinale e
përdorur nga banka. Këtë veprim ai e kryente pasi kishte ndërhyrë tek llogari dhe e kishte
pakësuar atë, mirëpo me qëllim që klienti të mos kuptonte ndërhyrjen ai printonte një
certifikatë depozite e cila ishte me të dhëna të rreme, sikur llogaria ishte e pa prekur. I
pandehuri ka lëshuar certifikata të falsifikuara për të paktën tre persona, nga të cilat dy i
përkasin klientit Fatmir Koci, të cila mbajnë datën 22.09.2011, duke shënuar në to vlerat
8000 Euro dhe 450.000 ALL dhe një certifikatë klientit Rozan Elmadhi, të datës 15.08.2011
në të cilën është shënuar vlera 205.000 Euro dhe një certifikatë klientit Behar Malo. Me anë
të kësaj forme kriminale i pandehuri ka konsumuar veprën penale të falsifikimit të
dokumenteve të parashikuar nga neni 186/2 të K.Penal.
Nisur nga sa më sipër rezulton se me veprime të kundërligjshme, i pandehuri Llazar
Kazanxhi , duke shfrytëzuar pozicionin e tij të punës, ka kryer vjedhjen e një sasie prej
483.522 Euro. Kryerjen e vjedhjes i pandehuri e ka bërë duke shpërdoruar detyrën e tij të
kryearkëtarit, shefit të sallës (platform officer) apo të oficerit të kredisë, duke falsifikuar
dokumente, duke mashtruar klientët dhe punonjësit e bankës.
B. Procedurat gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.248/11-2013 2748, datë

Deklarimin fajtor të të pandehurit Llazar Kazanxhi për veprën penale të "Vjedhjes
e kryer duke shpërdoruar detyrën" dhe në bazë të nenit 135 të K.Penale dënimin e tij me 5
vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Llazar Kazanxhi për veprën penale të "Falsifikimit
të dokumenteve" dhe në bazë të nenit 186/2 të K.Penal dënimin e tij me një vit e gjashtë
muaj burgim.
Në zbatim të nenit 55 të K.Penal në bashkim të dënimeve e dënon të pandehurin
Llazar Kazanxhi me pesë vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i ulet 1/3 e masës së dënimit duke e dënuar
përfundimisht të pandehurin Llazar Kazanxhi me 3 vjet e 4 muaj burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e arrestimit 10.10.2012 dhe të bëhet në burgun e
sigurisë së zakonshme.
Në bazë të nenit 190/1 K.Pr.Penale provat materiale të sekuestruara bashkangjitur
fashikullit me urdhër të prokurorit datë 25.03.2013 t'i kthehen Tirana Bank.
Dy telefonat celulare të përshkruar në urdhrin për bashkimin materiale datë
25.03.2013 t'i kthehen të pandehurit.
Me arsyetimin se:
Në analizë të veprimeve të kryera prej tij, rezulton se të gjitha veprat penale të kryera
prej tij konsiderohen me një qellim unik dhe vazhdues që është vjedhja duke shpërdoruar
detyrën. Qëllimin e vjedhjes së parave ai e ka realizuar me disa nga format e sipër cituara me
lartë siç janë mashtrimi i punonjësve të bankës dhe klientëve duke iu marrë firmat dhe duke
tërhequr paratë për veten e tij, shpërdorimi i besimit të punonjësve të bankës, ndërhyrjet në
llogaritë e klientëve, përdorimi i falsifikimit të nënshkrimeve të klientëve në mandatet e
tërheqjes, urdhrat e transfertave, përpilimin e certifikatave të depozitave të falsifikuara,etj.
Veprimet e të pandehurit janë kryer në funksion të një qëllimi të vetëm kriminal i cili
rezulton se është ai i vjedhjes së parave për interesat e tij private, me këto veprime i
353
pandehuri ka konsumuar veprën penale të vjedhjes duke shpërdoruar detyrën parashikuar nga
neni 135 i K.Penal.
Veprimet dhe mosveprimet e tij të cilat përmbajnë elemente të veprës penale të
mashtrimit të arkëtarëve të bankës, apo drejtorit të degës, klientëve të cilët firmosnin në
mirëbesim, etj, janë kryer që të gjitha në funksion të veprës penale të vjedhjes duke
shpërdoruar detyrën.
I pandehuri, me anë të mashtrimit duke shpërdoruar besimin, pasi kishte mashtruar
klientin, mashtronte edhe arkëtarin përkatës duke i marrë paratë nga arkat e tyre dhe duke i
bërë dorëzimin gjoja klientit por që në fakt i shtinte në dorë për interesat e tij private.
Me të gjitha këto veprime i pandehuri Llazar Kazanxhi ka arritur të realizojë vjedhjen
duke shpërdoruar detyrën të një shumë prej € 483,522.00.
Ndërkohë i pandehuri Llazar Kazanxhi, në funksion të përgatitjes dhe kryerjes se
veprës penale, ka kryer edhe veprën penale të falsifikimit, duke kryer falsifikimin e 49
mandateve të arkës dhe 4 certifikata depozitash, veprime këto që përbëjnë veprën penale të
falsifikimit të dokumenteve parashikuar nga neni 186/2 i K.Penal. Elementet e kësaj vepre
penale qëndrojnë me vete nisur nga karakteristikat e kryerjes së saj dhe nisur nga mënyra e
kryerjes, falsifikimi është kryer me shumë së njëherë dhe në disa forme, me falsifikim të
nënshkrimeve prej tij në vend të klientëve, apo me ane të falsifikimit të formularëve të tjerë të
sipërpërmendur.
Falsifikimi i nënshkrimeve të dokumenteve i provuar me anë të deklarimeve të të
pandehurit Llazar Kazanxhiut, klientëve dhe aktit të ekspertimit tekniko grafik nr.2533 datë
06.03.2013, përbën vepër penale me vete, pasi falsifikimi i tyre qëndron për çdo akt me vete
dhe gjithsecili prej tyre ka shkaktuar një pasojë të veçantë për Bankën.
Për sa më sipër, rezulton e provuar se i pandehuri Llazar Kazanxhi ka konsumuar
plotësisht veprën penale të ”Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” të parashikuar nga neni 135
i K.Penal si dhe veprën penale të ”Falsifikim i dokumenteve”, parashikuar nga neni 186/2 i
K.Penal.
Faktet e provuara përbëjnë veprën penale të “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën”,
pasi me veprimet e tij të kundërligjshme, i pandehuri Llazar Kazanxhi ka cenuar
marrëdhëniet juridike të vendosura për të siguruar paprekshmërinë e pronës mbi sendet e
luajtshme të personave privat, të personave juridik dhe shtetit, të mbrojtura posaçërisht me
legjislacionin penal nga veprimet ose mosveprimet kriminale.
Nga ana objektive, kjo vepër është kryer me veprime të kundërligjshme, në mënyrë të
fshehtë, kundër vullnetit të pronarit .
Gjithashtu i pandehuri ka konsumuar elementët e veprës penale të "Falsifikimit të
dokumenteve", parashikuar nga neni 186/2 të K.Penal, pasime veprimet e tij të
kundërligjshme ka cenuar marrëdhëniet juridike të vendosura për të siguruar veprimtarinë e
rregullt të shtetit apo organizmave të tjerë privatë.
Akuza në ngarkim të të pandehurit Llazar Kazanxhi është provuar si gjatë hetimeve
paraprake, ashtu edhe në seancë gjyqësore me administrimin në tërësi të akteve të ndodhura
në fashikullin e procedimit penal të cilat pasi u morën për shqyrtim, u administruan në dosje
dhe në referim të vendimit unifikues të Gjykatës së Lartë, nr.2, datë 29.01.2003, duke zbatuar
gjykimin e shkurtuar, dosja e prokurorit kthehet në dosje gjyqësore.
Për sa i përket llojit dhe masës së dënimit për të pandehurin Llazar Kazanxhi,Gjykata
çmon se, duhen mbajtur parasysh këto rrethana :
• Rrezikshmërinë e veprës penale të "Vjedhjes së kryer duke shpërdoruar
detyrën", parashikuar nga neni 135 i K.Penal, për të cilën ligjvënësi, ka parashikuar
vetëm dënime me burgim gjer në 10 vjet dhe ”Falsifikim i dokumenteve”, parashikuar
nga neni 186/2 i K.Penal e cila parashikon një dënim nga gjashtë muaj në katër vjet
burgim.
354
• Faktin se, i pandehuri nuk ka qenë i dënuar më parë.
• Faktin se, i pandehuri e pranon akuzën dhe ndihet shumë i penduar.
Në këto kushte, bazuar në nenet 47-50 të K.Penal Gjykata vëren se, nisur nga
rrethanat e mësipërme, i pandehuri duhet të dënohet me burgim në përshtatje me rrethanat e
kryerjes së veprës penale, rrezikshmërinë e saj dhe të autorit në rastin konkret.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.431/10-2013-1371, datë 26.09.2013 ka
vendosur:
-Prishjen e vendimit nr.248/11-2013-2748, datë 23.05.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Llazar
Kazanxhi për akuzën e veprës penale të “Falsifikimit të dokumenteve”, parashikuar nga neni
186/2 të KP.
Lënien në fuqi të vendimit për pjesën tjetër me këtë plotësim:
Në zbatim të nenit 59 të KP, pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim për
pjesën e mbetur për të dënuarin Llazar Kazanxhi për një periudhë 3 vjet. Në zbatim të nenit
60 të KP, urdhërohet i dënuari të mbajë kontakte me shërbimin e provës, të mos shoqërohet
me persona me precedentë penale dhe të njoftojë ndryshimin e vendbanimit në shërbimin e
provës.
Urdhërohet lirimi i të pandehurit Llazar Kazanxhi nga ambientet e paraburgimit,
nëse nuk mbahet për çështje tjetër penale.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Durrës, e
cila kërkon prishjen e tij, me shkaqet e parashtruara si më lart.
C. Arsyetimi i vendimit të ankimuar
“(...)Falsifikimi i dokumenteve, me qëllimin për përvetësimin e padrejtë të vlerave

monetare, prandaj vepra e parashikuar në nenin 186/2 të KP, “thithet” nga vepra penale e
parashikuar nga neni 134 i KP.
Sipas epikrizës datë 19.09.2013 të administruar në gjykatën e apelit, fëmija i të
pandehurit i moshës dy vjeç vuan nga një sëmundje e kardiomiopatisë së dilatuar dhe ka
nevojë për ekzaminime specifike në klinika jashtë shtetit.
Duka pasur parasysh interesin më të lartë të fëmijës dhe se mundësia e vetme për
daljen nga kjo situate është i pandehuri, duhet aplikuar neni 59 i KP.”.
D. Në lidhje me rekursin dhe me zgjidhjen e çështjes
Shkaqet e parashtruara në rekursin e prokurorit janë të mbështetura në ligj, prandaj

ato gjenden të bazuara dhe vendimi i gjykatës së apelit, i cili ka vendosur prishjen e vendimit
të gjykatës së shkallës së parë dhe pushimin e akuzës për veprën penale falsifikimit të
dokumenteve, si dhe lënien në fuqi për pjesën tjetër, me plotësimin e zbatimit të nenit 59 të
Kodit Penal, duke e vendosur për të gjykuarin Llazar Kazanxhi vënien në provë për një
periudhë prej tre vitesh, të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, që ka deklaruar fajtor të
gjykuarin Kazanxhi për veprën penale të vjedhjes së kryer duke shpërdoruar detyrën, sipas
nenit 135 të Kodit Penal, dhe për veprën penale të falsifikimit të dokumenteve, sipas nenit
186/2 të Kodit Penal, duke e dënuar përfundimisht atë me 3 vjet e 4 muaj burgim, janë
rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit penal material për arsyet që vijojnë.
Me kërkesë paraprake, mbrojtja e të gjykuarit Kazanxhi, ka kërkuar pushimin e
çështjes në Gjykatën e Lartë, pasi dënimi alternativ ka përfunduar si rezultat i vendimit për
pushimin e ekzekutimit të vendimit nga shërbimi i provës, or edhe si rezultat i miratimit nga
Kuvendi i ligjit nr.154/2015 “Për dhënie amnistie”. Prokurori, në cilësinë e rekursuesit
prapësoi se kërkesa e mbrojtjes për pushimin e çështjes në Gjykatë të Lartë, në rastin kur
355
rekursi i prokurorit është kaluar për shqyrtim në seancë, nuk duhet të pranohet. Kolegji Penal,
rezervoi të drejtën për t’u shprehur lidhur me këtë kërkesë në përfundim të shqyrtimit
gjyqësor. Prandaj, për sa më sipër çmon se kërkesa e mbrojtjes nuk është e bazuar në ligj. Në
Vendimin unifikues të Kolegjeve të Bashkuara Vendim Unifikues nr.2, datë 03.11.2014,
është përcaktuar se: Në legjislacionin procedural penal Shqiptar, me shprehjen “vendim i
formës së prerë” do të kuptohet, sipas rastit, vendim që ka marrë formën e “gjësë së gjykuar”,
ose “vendim i ekzekutueshëm”. Vendimi penal merr “formën e prerë” në kuptimin e “gjësë së
gjykuar” kur: 1. Gjykata e Lartë disponon sipas neneve 433 ose 441(1)(a), 441(1)(b), 441(1)
(c), 441(1)(d) të K.Pr.Penale; ose 2. Palët humbasin afatet e parashikuara në nenet 415(1) dhe
435(1) të K.Pr.Penale mbi paraqitjen e ankimit në gjykatën e apelit ose rekursit në Gjykatën e
Lartë. Në çdo rast tjetër me shprehjen “formë e prerë” do të kuptojmë “vendimin e
ekzekutueshëm” të gjykatave të apelit.
(...) Neni 432 i K.Pr.Penale, titulli “Rekursi kundër vendimeve të formës së prerë”
duhet kuptuar si Rekurs kundër vendimeve që nuk kanë marrë statusin e gjësë së gjykuar, por
janë menjëherë të ekzekutueshëm. Paraqitja e rekursit në Gjykatën e Lartë nuk e pezullon
ekzekutimin e vendimit, përveç rasteve kur Kryetari i Gjykatës së Lartë vendos, me urdhër,
në bazë të nenit 417(1) të K.Pr.Penale, pezullimin e vendimit të gjykatës së apelit. (...) Për sa
kohë që masa e dënimit me burgim e dhënë nga gjykata e apelit mund të ndryshohet nga
Gjykata e Lartë në rastet kur disponon në bazë të nenit 441(1)(b) ose 441(1)(c) të
K.Pr.Penale, nuk mundet që të kemi zbatim të nenit 68 të K.Penal, pasi shprehja “formë e
prerë” e përdorur nga ky nen i K.Penal lidhet pandashmërisht me masën e dënimit e cila
duhet të jetë përfundimtare dhe e pandryshueshme.
Në bazë të Vendimit Unifikues, vendimi i gjykatës së apelit ndaj të cilit është
paraqitur rekurs dhe rekursi është kaluar për shqyrtim në seancë nga ana e Gjykatës së Lartë,
nuk mund të konsiderohet si përfundimtar në kuptimin e gjësë së gjykuar, pasi ai është ende i
hapur për ndryshim. Në këtë rast, vendimi i gjykatës së apelit do të konsiderohet vetëm i
ekzekutueshëm, por jo përfundimtar dhe si tillë nuk mund të gjejë zbatim ligji për amnistinë.
Kolegji Penal vëren se, gjykatat e themelit nuk kanë kryer një cilësim të saktë të
veprës penale të kryer në rastin konkret.
Në rastin e veprës penale të parashikuar nga neni 135 i Kodit Penal, të vjedhjes së
kryer duke shpërdoruar detyrën, qëllimi i parashikimit ligjor është mbrojtja e pasurisë nga
personi që ka për detyrë ta ruajë dhe ta administrojë atë; pra, norma parashikon një subjekt të
posaçëm, si element të figurës së veprës penale dhe jo objektin e saj, që mund të konsistojë
në çfarëdo lloj marrëdhënie pasurore, përveç asaj të bankave. Kurse, qëllimi i rrethanës
cilësuese të parashikuar në nenin 136 të Kodit Penal është mbrojtja e pasurisë së bankës në
momentin e ndodhjes së faktit të vjedhjes, për shkak të rëndësisë së posaçme të pasurisë së
bankës, që kryesisht konsiston në paratë e mbledhura nga publiku dhe për të cilat, garantohet
një mbrojtje dhe një besueshmëri e lartë e tyre, ku edhe siguria e ruajtjes duhet të jetë
maksimale. Vjedhja në këto kushte, është një sjellje që shkakton një pasojë, e cila tregon një
rrezikshmëri më të madhe e të veçantë të personit që kryen veprën, duke vendosur kështu
norma theksin në objektin material, që është pasuria e bankës dhe jo vetëm për shkak të
vendit ku ndodh vepra. (Vendimi Unifikues i Kolegjeve të Bashkuara, nr.3, datë 02.11.2015 –
Vjedhja e pasurisë së bankave, gjatë ose për shkak të kryerjes së detyrave për administrimin
apo ruajtjen e kësaj pasurie).
Në lidhje me veprën e vjedhjes së bankës nga ana e punonjësit të bankës, nëse do t’i
cilësonim veprimet kriminale të punonjësit të bankës, sipas nenit 135 të Kodit Penal, duke i
dhënë përparësi subjektit të posaçëm, kjo normë nuk do përmbante të gjitha elementët e
veprës penale të parashikuar nga neni 136 i Kodit Penal. Për faktin se kjo normë nuk ka si
objektin material pasurinë e bankës, por një objekt të përgjithshëm, që konsiston në çdo
pasuri që është nën ruajtjen dhe administrimin e subjektit aktiv të posaçëm, përveç pasurisë
356
së bankës për të cilën ligjvënësi ka parashikuar enkas një vepër penale të posaçme. (Vendimi
Unifikues i Kolegjeve të Bashkuara, nr.3, datë 02.11.2015).
Me Vendimin Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara, nr.3, datë 02.11.2015, është
arsyetuar se: “neni 135 i Kodit Penal, në krahasim me nenin 136 të Kodit Penal, vënë theksin
në objekte të ndryshme. Në rastin e nenit 135 të Kodit Penal, për veprën penale të vjedhjes
duke shpërdoruar detyrën, evidentohet jo shumë objekti i veprës penale, domethënë, lloji i
pasurisë së mbrojtur dhe vendi ku kryhet vepra penale, por subjekti i posaçëm. Subjekti
posaçëm në rastin e nenit 135 të Kodit Penal, për shkak të funksionit që mban, ka të bëjë me
pasuri, të cilën e ka ligjërisht në disponim atë, duke e përvetësuar atë. Këtu mbrojtja e
poseduesit legjitimin për pasurinë rezulton e zvogëluar, pasi ai në mirëbesim mbahet nga
subjekti i posaçëm, i cili duke përfituar nga rasti vendos ta vjedhë atë. Ndërsa, në rastin e
nenit 136 të Kodit Penal, për veprën penale të vjedhjes së bankave, qëllimi i normës, nuk
është evidentimi i subjektit aktiv që punon në bankë (pasi është vepër që mund të kryhet nga
subjekte jo të veçanta), por objekti i veçantë. Pra, “pasuria” e bankës dhe që ligjërisht ka të
drejtë ta disponojë banka në mënyrë ligjshme si person juridik sipas organeve përkatëse emër
dhe për llogari të saj, dhe jo punonjësit e saj në mënyrë të paligjshme. Duke vënë theksin në
rëndësinë e posaçme të objektit të veprës penale, në bazë të parimit të specialitetit, vërehet se
specialiteti i objektit të veprës penale të vjedhjes së bankave, është më i posaçëm, sesa
specialiteti i subjektit pasiv të veprës penale të vjedhjes duke shpërdoruar detyrën. Në rastin e
nenit 135 të Kodit Penal, personi i posaçëm vjedh një pasuri që e ka në disponim atë, por jo
atë bankare. Kësisoj, në bazë të parimit të subsidiaritetit, përparësi duhet të gjejë neni 136 i
Kodit Penal, pavarësisht cilësisë së personit punonjës ose jo, që ka vjedhur pasurinë e bankës.
Kolegjet e Bashkuara, arrijnë në përfundimin unifikues se: personi, i cili vjedh
pasurinë e bankave, gjatë ose për shkak të kryerjes së detyrave për administrimin apo
ruajtjen e kësaj pasurie, do të përgjigjet për veprën penale të “Vjedhjes së bankave dhe
arkave të kursimit”, parashikuar nga neni 136 i Kodit Penal”.
Duke iu kthyer rastit objekt shqyrtimi, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në
rastin konkret, rezulton se i gjykuari Kazanxhi ka qenë në detyrën e punonjësit të bankës, gjatë
kohës së kryerjes së veprës penale, duke mbajtur një sërë funksionesh në Bankën e Tiranës.
Në këto kushte, nën dritën e përfundimeve të arritura nga Kolegjet e Bashkuara, për
qëllim të zbatimit të nenit 136 apo 135 të Kodit Penal në tërësinë e tyre, dhe cilësimin e saktë të
veprimeve kriminale të kryer nga ana e të gjykuarit, gjykata e themelit duhet të shqyrtojë
çështjen faktike nëse pasuria e shtënë në dorë nga i gjykuari, i përket ose jo ligjërisht subjektit
bankë. Gjatë rishqyrtimit gjykatat e themelit duhet të kryejnë një hetim të plotë e të gjithanshëm
lidhur me zbatimin e drejtë të ligjit penal material dhe përcaktimin e saktë të veprimeve
kriminale, sipas rregullave të gjykimit në shkallë të parë dhe në përputhje me parimin e procesit
të drejtë e të rregullt.
Në përfundim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në vështrim të parimeve kushtetuese

dhe atyre të procedurës penale, vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit, i cili ka vendosur
prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pushimin e akuzës për veprën penale
falsifikimit të dokumenteve, si dhe lënien në fuqi për pjesën tjetër, me plotësimin e zbatimit
të nenit 59 të Kodit Penal, duke e vendosur për të gjykuarin Llazar Kazanxhi vënien në provë
për një periudhë prej tre vitesh, të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, që ka deklaruar
fajtor të gjykuarin Kazanxhi për veprën penale të vjedhjes së kryer duke shpërdoruar detyrën,
sipas nenit 135 të Kodit Penal, dhe për veprën penale të falsifikimit të dokumenteve, sipas
nenit 186/2 të Kodit Penal, duke e dënuar përfundimisht atë me 3 vjet e 4 muaj burgim, duhet
të prishen dhe çështja të kthehet për rigjykim në gjykatën e shkallës së parë.
357
Gjykatat e themelit duhet të përcaktojë drejtë rrethanat e kryerjes së veprës penale,
duke përcaktuar rrezikshmërinë e veprës penale të kryer dhe atë të autorit të veprës penale në
përputhje me parimin e specialitetit, parimin e subsidiaritetit dhe atë të përthithjes në fushën e
së drejtës penale.
PЁR KЁTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.431/10-2013-1371, datë 26.09.2013 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe të vendimit nr.248/11-2013-2748, datë 23.05.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës.
Tiranë, më 13.04.2016
358
Nr. 52102-00689 -00-2015 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2016-573 i Vendimit (72)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

SHKODËR
I GJYKUAR: ALFRED PALUSHI (dtl.1986)
A K U Z U A R:
“Vrasje me dashje”, mbetur në tentativë,
parashikuar nga N.76-22 të K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.421/3063 datë 02.09.2014, ka

vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfred Rrok Palushi akuzuar për kryerjen e
veprës penale “Shkatërrim prone” parashikuar nga neni 150/1 i K.Penal, dhe
dënimin e tij me e tij me 4 (katër) muaj burgim.”

Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.82 , datë 23. 02. 2015, ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.421/3063 datë 02.09.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër në këtë mënyrë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfred Rrok Palushi për kryerjen e veprës
penale të “Vrasjes me dashje” mbetur në tentativë parashikuar nga neni 76-22
i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 10 vjet burgim.
Lënien në fuqi të vendimit nr.421/3063 datë 02.09.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër përsa i përket disponimit në lidhje me provat materiale dhe
shpenzimet gjyqësore.
Kundër vendimit nr.82 , datë 23. 02. 2015 të Gjykatës së Apelit Shkodër ka ushtruar
rekurs i gjykuari Alfred Palushi, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: Prishjen e
vendimit nr.82, datë 23.02.2015 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit
vendimit nr.421/3063 datë 02.09.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, duke
parashtruar këto pretendime:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër është dhënë në kundërshtim me ligjin.
359
- Gjykata e Apelit ka shkelur nenin 4 të K.Pr.Penale sipas të cilit çdo dyshim shkon në
favor të të pandehurit.
- Gjykata e Apelit ka shkelur parimin e administrimit të provave në gjykatë, duke u
dhënë akteve të paraqitura nga ana e organit të akuzës vlerë të paracaktuar.
- I gjykuari nuk ka pasur në asnjë moment qëllim të vrasë të dëmtuarin, ngjarja ka qenë
aksidentale, marrëdhëniet me të dëmtuarin dhe familjen e tij janë normalizuar.
- Gjykata e Apelit nuk ka mbajtur parasysh edhe faktin se i gjykuari është invalid.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi, prokurorin Artur Selmani, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; në mungesë të përfaqësuesit të të gjykuarit; dhe si
shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.82 , datë 23. 02. 2015 i Gjykatës së Apelit Shkodër është marrë në
zbatim dhe interpretim të gabuar të ligjit procedural penal dhe si i tillë do të prishet, dhe
çështja do të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
1. I gjykuari Alfred Palushi dhe i dëmtuari Lazër Palushi janë banorë të fshatit Stajkë,
Shkodër, madje palët kanë edhe lidhje farefisnore ndërmjet tyre.
2. Më datë 09.07.2013, shtetasi Lazër Palushi, ka kallëzuar faktin se, rreth orës 09.30
shtetasi Alfred Palushi, me automjetin e tij Volksvagen me targë AA 331 GN, ka goditur
me dashje në pjesën e pasme automjetin e tij fuoristradë, të markës Suzuki, me targë SH
8402 E, që drejtohej nga shtetasi Lazër Palushi.
3. Sipas shtetasit Lazër Palushi, në momentin e goditjes të dy mjetet ishin në lëvizje. Si
pasojë e kësaj goditje automjeti fuoristradë është rrëzuar duke u përmbysur anës rrugës,
në një kanal. Po sipas deklaruesit, shtetasi Alfred Palushi është larguar pa bërë asnjë
përpjekje për të ndihmuar shtetasin Lazër Palushi, i cili më pas është nxjerrë nga
automjeti nga banorët e zonës ku ka ndodhur ngjarja. Si pasojë e rrëzimit shtetasi Lazër
Palushi ka pësuar dëmtime në kokë për të cilat ai ka marrë ndihmën në Spitalin Rajonal
Shkodër.
4. Gjatë hetimeve paraprake nga ana e Prokurorisë është urdhëruar kryerja e aktit të
ekspertimit mjeko-ligjor nr.175, dt.24.07.2013 i shtetasit Lazër Palushi, nga i cili rezulton
se tek ky shtetas konstatohet plagë lacero contusive në ballë dhe sipër syrit të djathtë,
dëmtim i shkaktuar me mjet të fortë mbrehtës. Ky dëmtim hyn në kategorinë e dëmtimeve
që kanë sjellë humbjen e aftësisë së përkohshme për punë në masën mbi nëntë ditë.
5. Është kryer akti i ekspertimit autoteknik, nga ku është arritur në përfundimin se: “Shtetasi
Alfred Palushi ka kryer veprime që janë në kundërshtim me nenin 147 të K.Rrugor, pasi
drejtuesi i këtij mjeti është afruar në mënyrë të pakujdesshme mjetit që kishte përpara,
duke mos respektuar distancën e sigurisë në mes mjeteve. Ndërkohë nuk konstatohen
shkelje të rregullave të qarkullimit rrugor nga shtetasi Lazër Palushi.”
6. Në kallëzimin e tij shtetasi Lazër Palushi ka shpjeguar se goditja e makinës së tij nga
shtetasi Alfred Palushi nuk ka qenë aksidentale pasi midis tyre ekzistonte një konflikt i
mëparshëm. Sipas deklarimit paraprak të dhënë Lazër Palushi ka shpjeguar se para tre
vitesh djali i tij i quajtur Valentin, që udhëtonte me furgonin e punës për në fshatin Stajkë
afër një karburanti është përplasur me një motor të madh që drejtohej nga shtetasi Alfred
Palushi dhe në lidhje me atë ngjarje kanë filluar bisedimet midis dy familjeve për të
360
shmangur çdo lloj problemi në të ardhmen. Shtetasi Lazër Palushi deklaron se ka shkuar
në spital tek shtetasi Alfred Palushi dhe i ka paguar të gjithë shpenzimet mjekësore dhe
pas daljes i ka lënë dhe një sasi prej 1ë(një) milion lekë të vjetra. Në vijim të deklarimit të
tij, ai shpjegon se shtetasi Alfred Palushi i ka kërkuar rreth 28.000 euro në lidhje me
aksidentin që ka ndodhur, duke e kërcënuar.
7. Gjithashtu gjatë hetimeve paraprake kanë dhënë deklarime edhe shtetasit Marin Palushi, i
vëllai i të dëmtuarit Lazër Palushi, David Palushi vëllai i të gjykuarit; Valentin Palushi
djali i të dëmtuarit Lazër; të cilët kanë dhënë dëshmi edhe gjatë gjykimit në cilësinë e
dëshmitarit, duke mbajtur qëndrime të ndryshme nga ato gjatë hetimit.
8. Sa mësipër në përfundim të veprimeve hetimore, nga ana e Prokurorisë së Rrethit
Gjyqësor Shkodër është dërguar kërkesa për gjykimin e procedimit penal nr.728 të vitit
2013 në ngarkim të të gjykuarit Alfred Palushi, duke e akuzuar për kryerjen e veprës
penale te “Vrasje me dashje e mbetur në tentativë” parashikuar nga neni 76-22 i K.Penal.
9. I gjykuari nëpërmjet përfaqësuesit të tij ka kërkuar të deklarohet i pafajshëm.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.421/3063 datë 02.09.2014, ka

vendosur:
i. “Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfred Rrok Palushi akuzuar për kryerjen e veprës
penale “Shkatërrim prone ” parashikuar nga neni 150/1 i K.Penal, dhe dënimin e tij me e
tij me 4 ( katër) muaj burgim.”
11. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.82 , datë 23. 02. 2015, ka vendosur:
i. Ndryshimin e vendimit nr.421/3063 datë 02.09.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër në këtë mënyrë:
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfred Rrok Palushi për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me dashje” mbetur në tentativë parashikuar nga neni 76-22 i Kodit Penal dhe
dënimin e tij me 10 vjet burgim.
iii. Lënien në fuqi të vendimit nr.421/3063 datë 02.09.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër përsa i përket disponimit në lidhje me provat materiale dhe shpenzimet
gjyqësore.
12. Kundër vendimit nr.82, datë 23.02.2015 të Gjykatës së Apelit Shkodër ka ushtruar rekurs
i gjykuari Alfred Palushi, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: Prishjen e
vendimit nr.82, datë 23.02.2015 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të
vendimit vendimit nr.421/3063 datë 02.09.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër,
duke parashtruar pretendimet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
13. Gjykata e apelit e ka gjetur të pabazuar në ligj e në prova vendimin e gjykatës së shkallës
së parë dhe ndër të tjera arsyeton se: “...Gjykata e Apelit Shkodër, në kundërshtim nga sa
arsyetuar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, çmon se në rastin konkret akuza e ngritur
nga organi i prokurorisë është e drejtë dhe mbështetet në provat e analizuara në
gjykim. ... Provat e paraqitura nga ana e organit të akuzës nuk janë të dyshimta, të
pakonfirmuara dhe kontradiktore, por ato janë të lidhura dhe në sinkron me njëra tjetrën.
Organi i akuzës në këtë gjykim ka patur parasysh parimin e barrës së provës në procesin
penal, duke mos kërkuar të prezumojë fajësinë e të pandehurit apo ti kërkojë atij të
paraqesë prova për pafajësinë e tij, ndryshe nga sa ka arsyetuar gjykata e faktit. ...
tërësia e akteve dhe provave në gjykim krijojnë bindjen tek gjykata e apelit se qëllimi i të
pandehurit Alfred Palushi ka qenë pikërisht vrasja e të dëmtuarit Lazër Palushi dhe jo
361
plagosja e tij siç arsyeton gjykata e rrethit Shkodër. Gjykata e Apelit çmon se nga ana e
të pandehurit janë kryer të gjitha veprimet me qëllim ardhjen e pasojës, pasojë e cila nuk
ka ardhur pavarësisht nga kryerja e të gjitha veprimeve...Në lidhje me deklarimet në
seancë gjyqësore nga i dëmtuari Lazër Palushi i cili nuk ka deklaruar të vërtetën e
ngjarjes, kjo vjen si rezultat normalizimit të marrëdhënieve mes familjeve...”

14. Kolegji Penal i gjykatës së Lartë e gjen rekursin e paraqitur nga i gjykuari Alfred
Palushi, të bazuar në ligj në masën dhe mënyrë që vijon (N.432 i K.Pr.Penale) dhe si
i tillë, vendimi nr.362, datë 10.10.2013 i gjykatës së apelit Shkodër do të prishet për
shkelje të ligjit procedural penal dhe çështja do të kthehet për rigjykim në po atë
gjykatë me tjetër trup gjykues.
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e
një analize jo të saktë të provave dhe për këtë arsye ai duhet të prishet. Ky vendim vjen në
kundërshtim me parimet e sanksionuara në dispozitën e nenit 152 të Kodit të Procedurës
Penale1.
16. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se gjatë shqyrtimit të çështjes, gjykata e apelit
Shkodër ka disponuar të njëjtat prova, duke pranuar rrethana të njëjta të faktit, dhe në
përfundim kjo gjykatë ka arritur në një konkluzion të ndryshëm nga gjykata e rrethit
gjyqësor për sa i përket fajësisë së të gjykuarit Alfred Palushi.
17. Është fakt i njohur që procesi i çmuarjes së provave është proces i ndërlikuar dhe
kompleks, pasi përbërës të tij janë komponentë sa juridiko-faktikë, aq edhe të brendshëm,
psikologjikë, nga të cilët duhet të udhëhiqet dhe nga i cili ndikohet trupi gjykues në
formimin e bindjes së brendshme, pas shqyrtimit prej tij, në tërësi, të provave të
administruara gjatë gjykimit, prova këto që doemos duhet të jenë marrë në zbatim të
kërkesave të nenit 151 të K.Pr.Penale.
18. Kolegji Penal i Gjykatës sё Lartё rikujton nenin 380 tё K.Pr.Penale, i cili parashikon se:
“Për të marrë vendimin gjykata nuk mund të përdorë prova të tjera veç atyre që janë
marrë ose janë verifikuar në shqyrtimin gjyqësor”; po ashtu edhe nenin të 152 i
K.Pr.Penale mbi çmuarjen e provave, dhe në konkluzion nga interpretimi i dy dispozitave
tё mёsipёrme vёrehet se, pёrpara se tё procedojё me zbatimin e nenit 152 tё K.Pr.Penale,
gjykata duhet mё parё tё sqarojё provat mbi tё cilat do tё marrё vendimin.
19. Ky kolegj vlerëson se, parimisht, Kodi i Procedurës Penale nuk jep një hierarki të llojeve
të provave në procesin penal. Pra, provat nuk kanë një vlerë të paracaktuar, në varësi të
llojit të tyre apo të palës që i paraqet. Në këtë kuptim, sistemi akuzator parashikon në
themel të tij parimin e barazisë së armëve ndërmjet palëve. Kolegji Penal vlerëson se
elementi i rëndësishëm në procesin e çmuarjes së provave nuk është lloji apo sasia, por
rëndësia provuese e tyre. Për shembull, një dëshmi e vetme, por nga një dëshmitar i tretë
dhe i paanshëm të mund të rezultojë provuese e një fakti konkret, ndonëse në gjykim janë
dhënë shumë dëshmi të tjera, por nga dëshmitarë jo të besueshëm.
20. Nga tërësia e provave kanë rezultuar të provuara rrethanat e faktit se: në një rrugë
dytësore, degëzim i rrugës nacionale Shkodër –Krye Bushat që të drejton në fshatin
Kosmaç ka ndodhur një përplasje e dy automjeteve; automjeti tip Volksvagen me targë
AA 331 GN, që drejtohej nga i gjykuari Alfred Palushi, ka goditur me dashje në pjesën e
pasme automjetin tip fuoristradë, të markës Suzuki, me targë SH 8402 E, që drejtohej nga
shtetasi Lazër Palushi. Si pasojë e kësaj goditje automjeti tip fuoristradë ka dalë nga rruga
1
N.152/1 K.Pr.Penale - Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i
nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre
në tërësi.
362
dhe është përmbysur. Sipas aktit të ekspertimit mjeko-ligjor nr.175, dt.24.07.2013 të
shtetasit Lazër Palushi, tek ky shtetas konstatohet plagë lacero contusive në ballë dhe
sipër syrit të djathtë, dëmtim i shkaktuar me mjet të fortë mbrehtës. Ky dëmtim hyn në
kategorinë e dëmtimeve që kanë sjellë humbjen e aftësisë së përkohshme për punë në
masën mbi nëntë ditë.
21. Krahas veprimeve hetimore të ngutshme në vendngjarje, nga ana e oficerëve të policisë
gjyqësore janë pyetur edhe personat që kanë dijeni për rrethanat e hetimit, ndërsa gjatë
gjykimit janë marrë dëshmitë e tyre konform normave procedurale.
22. Kualifikimi ligjor i drejtë i veprës penale ka të bëjë para së gjithash me aplikimin e ligjit
penal nga gjykata për dhënien e një vendimi të drejtë e të bazuar në ligj. Në këtë kuptim
interpretimi i një elementi të ndërgjegjes së individit që kryen në një vepër penale është sa
e vështirë ashtu edhe e rëndësishme për përcaktimin e fajësisë nëpërmjet kualifikimit
ligjor. Natyrisht ky perceptim për gjykatën nuk duhet bërë mbi baza subjektive por në
bazë të “leximit” të veprimeve konkrete dhe të vlerësimit në harmoni të të gjitha provave
dhe të konkluzionit që del prej tyre.
23. Arsyetimin e gjykatës së apelit se: “...tërësia e akteve dhe provave në gjykim krijojnë
bindjen tek gjykata e apelit se qëllimi i të pandehurit Alfred Palushi ka qenë pikërisht
vrasja e të dëmtuarit Lazër Palushi dhe jo plagosja e tij siç arsyeton gjykata e rrethit
Shkodër. Gjykata e Apelit çmon se nga ana e të pandehurit janë kryer të gjitha veprimet
me qëllim ardhjen e pasojës, pasojë e cila nuk ka ardhur pavarësisht nga kryerja e të
gjitha veprimeve...”, ky kolegj e vlerëson të pabazuar.
24. Kolegji Penal vlerëson se gjykata e apelit ka gabuar kur ka arritur në konkluzionin se
qëllimi kriminal i të gjykuarit ka qenë marrja e jetës së së dëmtuari, e ngelur në tentativë,
ç’ka i ka çuar në kualifikimin sipas nenit 76 e 22 të Kodit Penal. Ky konkluzion i kolegjit
të gjykatës së apelit ka ardhur si rezultat i aplikimit mekanik të ligjit duke u nisur nga
cenimi i jetës, pa ju referuar faktit nëse i gjykuari ka patur si qëllim marrjen e jetës së të
dëmtuarit apo vetëm dëmtimin e shëndetit e të pronës së tij.
25. Qëllimi ka të bëjë me rezultatin që kërkon të arrijë me kryerjen e veprës penale, që në
rastin e plagosjes është dëmtimi i shëndetit të personit kur ajo kryhet me dashje direkte,
ndërsa për veprën e vrasjes qëllimi është marrja e jetës së personit tjetër. Në përcaktimin e
anës subjektive, pra të qëllimit të autorit, për arritjen e konkluzionit të drejtë, duhet që ky
i fundit të vlerësohet i lidhur ngushtë me anën objektive të veprës dhe konkretisht
veprimet konkrete që kryen autori, i cili në këtë mënyrë manifeston në botën e jashtme
mendimin e brendshëm të arsyetuar.
26. Në këto kushte është e nevojshme që në rishqyrtim në gjykatën e apelit, t’i nënshtrohen
shqyrtimit të gjitha provat nëpërmjet cross examination mbasi të merren në shqyrtim dhe
të vlerësohen së bashku me provat e tjera të marra e të vlerësuar në gjykatën e shkallës së
parë (pasi gjykata e apelit nuk kishte riçelur hetimin gjyqësor). Gjykata gjatë rishqyrtimit
me qëllim krijimin e qartë të mekanizmit të ngjarjes, i lind si detyrë që të rindërtojë
vendin e ngjarjes, duke pasur parasysh anën objektive të veprës–veprimet konkrete të
kryera nga i gjykuari Alfred Palushi; shpejtësinë e mjetit me të cilin ai lëvizte; distancën
ndërmjet mjeteve; goditjen e mjetit dhe intensiteti i goditjes të vlerësuara këto në raport
me llojin e rrugës; dhe të gjitha këto të çmohen në raport me qëllimin e të gjykuarit nëse
ka dashur të marrë jetën e të dëmtuarit apo vetëm dëmtimin e shëndetit e të pronës së tij.
27. Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe faktet sikundër janë pranuar, në
vështrim të parimeve kushtetuese dhe atyre të procedurës penale, vlerëson se rekursi i
paraqitur nga i gjykuari është i bazuar në ligjin procedural, prandaj vendimi nr.82, datë
363
23.02.2015 i Gjykatës së Apelit Shkodër duhet të prishet si pasojë e shkeljes së ligjit
procedural nga kjo gjykatë.
28. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konkludon se vendimi i gjykatës së apelit është
rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal. Nga provat e administruara dhe
nga aktet që ndodhen në fashikullin e gjykimit, ky Kolegj çmon se gjykata e apelit ka
bërë një vlerësim jo të drejtë të provave dhe në kundërshtim me kërkesat e nenit 152 të
K.Pr.Penale pa paraqitur dhe arsyetuar në vendimin e saj krahas provave mbi të cilat
bazon vendimin edhe provat e tjera që i konsideron të pa pranueshme.
29. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatës së apelit se gjatë
rishqyrtimit të çështjes në zbatim edhe të detyrimeve që rrjedhin nga përmbajtja e
dispozitës së nenit 152 të K.Pr.Penale, në kuadër të verifikimit të vërtetësisë dhe fuqisë
provuese të çdo prove, gjykata duhet të marrë e të shqyrtojë provat dhe faktet që provojnë
ato.
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në përcaktimet e nenit 441/1, pika “ç” të
Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.82, datë 23.02.2015 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.04.2016
364
Nr. 00-2016-572 i Vendimit (73)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

RRETHIT GJYQËSOR BERAT
PERSON NËN HETIM: ARBEN ÇOBO (dtl.1980)
DYSHUAR:
“Pastrim i produkteve të veprës penale ose veprimtari kriminale”,
parashikuar nga N.287 të K.Penal
OBJEKTI:
Caktimin e masës së sigurimit personal “arrest në burg”
Baza ligjore: Neni 244 i K.Pr.Penale
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.31, datë 15.11.2015 ka

vendosur:
Të caktojë për shtetasin Arben Çobo, i biri i Flamurit dhe i Safigjesë, i
dtl.13.02.1980, banues në Poshnjë Berat, masën e sigurimit “arrest në burg”
dhe në bazë të N.238 të K.Pr.Penale, të urdhërojë kapjen dhe mbajtjen e tij në
paraburgim, në dispozicion të Prokurorisë së rrethit gjyqësor Berat deri në
përfundim të çështjes.

Ndryshimin e vendimit penal nr.31, datë 15.11.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat, dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
Caktimin e masës së sigurimit “detyrim për tu paraqitur në policinë
gjyqësore”, ndaj personit nën hetim Arben Flamur Çobo, parashikuar nga
N.234 i K.Pr.Penale.
Urdhërohet personi nën hetim Arben Flamur Çobo të paraqitet çdo ditë të hënë
ora 10.00 në Policinë gjyqësore pranë Prokurorisë së Rrethit gjyqësor Berat.
365
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs prokurori pranë Prokurorisë së
Apelit Vlorë, i cili kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë; urdhërimin e arrestimit të menjëhershëm të të
dyshuarit Arben Çobo, duke parashtruar këto pretendime:
- Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me dispozitat procedurale penale,
konkretisht N.229 të K.Pr.Penale.
- Arsyetimi i gjykatës së apelit edhe pse i referohet N.228 dhe 229 të K.Pr.Penale, nuk
është i mbështetur në përcaktimet e këtyre dispozitave.
- Gjykata e shkallës së parë ka mbajtur në konsideratë përshtatshmërinë e masës me
shkallën e nevojave të sigurimit që duhet të merren ndaj të dyshuarit.
- Vepra penale e pastrimit të produkteve të veprës penale parashikon dënim me burgim
nga 5 deri në 15 vjet;
- Po kështu nga gjykata e shkallës së parë është çmuar se vepra penale e kryer ka
rrezikshmëri të lartë, dhe shtetasi nën hetim paraqet rrezikshmëri për shkak të objektit
të veprës, mënyrës së kryerjes së saj dhe sasinë e të mirave materiale të hedhura në
sistem.
- Gjykata e shkallës së parë me të drejtë ka arsyetuar se nuk ekzistojnë rrethana që
përjashtojnë masën e sigurimit për këtë shtetas.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi, prokurorin Sokol Stojani, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së
parë; përfaqësuesin e personit nën hetim, av.Ardian Visha, i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimit; dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.648, datë 23.12.2015 i Gjykatës së Apelit Vlorë është i mbështetur në ligj
dhe si të tillë është i pacenueshëm.
Në bazë të akteve të ndodhura në fashikullin e masës së sigurimit si dhe të provave të

paraqitura në seancë gjyqësore të shqyrtimit të masës ka rezultuar e provuar se:
a. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Berat, mbi bazën e materialeve të dërguara me shkresën
nr.3176 prot, datë 10.10.2014 nga Drejtoria e Policisë Qarkut Berat në ngarkim të
shtetasit Arben Çobo, ka regjistruar procedimin penal nr.1095 për veprën penale
“Pastrimi i produkteve të veprës penale ose veprimtarisë kriminale”, parashikuar nga
nenet 287 të Kodit Penal. Menjëherë pas kësaj është vendosur sekuestrimi i depozitave
bankare që ky shtetas dhe të afërmit e tij disponojnë, i cili është shfuqizuar më pas nga
gjykata.
b. Nga aktet bashkëngjitur kërkesës objekt shqyrtimi të administruara në gjykim rezultoi e
provuar se shtetasi Arben Çobo është dënuar me vendim gjykate nga Gjykatat e
Britanisë së Madhe. Gjithashtu ka dyshime të bazuara në prova se ky shtetas ka
tjetërsuar dhe integruar në sistemin financiar të fondeve që vijnë nga aktiviteti kriminal
nëpërmjet familjarëve të tij. Konkretisht shtetasit Anila Çobo motra e Arben Çobos e dtl.
11.03.1977 banuese në Tiranë, babai i tij Flamur Çobo banues në Poshnjë Berat, nëna e tij
Safigje Çobo si dhe të afërm të tij të tjerë si Astrit Rexhollari dhe Fatmir Toska figurojnë
se, janë persona që kanë hedhur në tregun financiar para të fituara nga aktiviteti kriminal i
shtetasit Arben Çobo.
366
c. Ka rezultuar e provuar se shtetasit e mësipërm kanë kryer veprime financiare si më
poshtë:- Shtetasi Flamur Çobo më datë 11.01.2010 ka këmbyer valutë nga GBP në euro
në shumën 204689 euro dhe pas dy ditësh, më datë 13.01.2010 ai ka depozituar cash
13.458.969 lekë duke i pasur ato paund britanik, në datën 02.02.2010 depoziton cash 20
milionë lekë, në datën 13.04.2010 depoziton cash 20 mijë GBP, në datën 31.01.2012
tërheq cash 206230 euro dhe në datën 27.11.2012 tërheq cash 15.840.000 lekë. - Shtetësja
Safigje Çobo më datë 14.09.2009 ka depozituar në llogari të shoqërisë "Usluga" sh.p.k
shumën 50 mijë euro, në datën 11.09.2009 derdh në llogari të Hasan Hysenbelliut shumën
110.000 euro, blerë apartament, në datën 12.02.2010 ka derdhur shumën 3.190.000 lekë
të ardhura nga biznesi, në datën 13.08.2010 ka tërhequr shumën 3.279.400 lekë, në datën
19.08.2010 ka derdhur shumën 26500 euro për blerje shtëpie, në datën 09.05.201 ka bërë
pagesë në shumën 15 mijë euro për blerje dyqani, në datën 20.07.2011 ka kryer pagesën
për blerje apartamenti në shumën 50 mijë euro, në datën 14.09.2009 ka bërë kontratë
porosie me shoqërinë "Usluga" sh.p.k. për blerje apartamenti në shumën 73905 euro, në
datën 20.07.2011 ka nënshkruar një kontratë shitblerje me shoqërinë G&P sh.p.k. sipas së
cilës blen apartament me sipërfaqe 102 m2 me adresë rruga “Man Tomini” kundrejt
shumës 50 mijë euro, në datën 27.07.2011 ka nënshkruar një kontratë me shtetasin
Bardhyl Hysenbelliu për blerjen e një dyqani në shumën 58 mijë euro si dhe në datën
15.08.2011 nënshkruan një kontratë shitblerje apartamenti 100.6 m 2 me shoqërinë G&P
për blerje apartamenti në shumën 45.430 euro. - Shtetësja Anila Çobo në datën
06.10.2014 hap depozitë në Societe General Albania Bank në Tiranë dhe ka depozituar 30
mijë euro kursime të saj, më datë 07.10.2014 shtetasi Astrit Rexhollari ka kryer depozitë
në cesh në llogarinë e Anila Çobos në shumën 150 mijë euro duke deklaruar se është i ati
dhe ka shitur shtëpi. Në datën 08.10.2014, një vit më pas shtetasi Fatmir Toska ka
depozituar në cash në qytetin e Lushnjes në të njëjtën llogari për Anila Çobon shumën 60
mijë euro. Nga fotot e administruara në bankën e Pogradecit dhe të Lushnjes rezulton se
të dy shtetasit e mësipërm gjatë veprimeve bankare kanë qenë të shoqëruar nga shtetasi
Arben Flamur Çobo. Nga hetimi ka rezultuar se shtetasit Astrit Rexhollari dhe Fatmir
Toska kanë kryer dhe veprime të tjera financiare në shuma të mëdha që nuk justifikohet
burimi i të ardhurave.
d. Në këto rrethana prokurori pranë prokurorisë së rrethit gjyqësor Berat, nëpërmjet kërkesës
objekt shqyrtimi ka kërkuar që për personin nën hetim Arben Çobo të caktohet masa e
sigurimit personal, “arrest në burg”, parashikuar nga neni 238 i K. Pr.Penale.
e. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.31, datë 15.11.2015 ka vendosur:

i. Të caktojë për shtetasin Arben Çobo, i biri i Flamurit dhe i Safigjesë, i dtl.13.02.1980,
banues në Poshnjë Berat, masën e sigurimit “arrest në burg” dhe në bazë të N.238 të
K.Pr.Penale, të urdhërojë kapjen dhe mbajtjen e tij në paraburgim, në dispozicion të
Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Berat deri në përfundim të çështjes.
f. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.648, datë 23.12.2015 ka vendosur:
i. Ndryshimin e vendimit penal nr.31, datë 15.11.2015 të Gjykatës së rrethit gjyqësor Berat,
dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
ii. Caktimin e masës së sigurimit “detyrim për tu paraqitur në policinë gjyqësore”, ndaj
personit nën hetim Arben Flamur Çobo, parashikuar nga N.234 i K.Pr.Penale.
iii. Urdhërohet personi nën hetim Arben Flamur Çobo të paraqitet çdo ditë të hënë ora 10.00
në Policinë gjyqësore pranë prokurorisë së rrethit gjyqësor Berat.
g. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs prokurori pranë Prokurorisë Së Apelit
Vlorë, i cili kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit
367
të gjykatës së shkallës së parë; urdhërimin e arrestimit të menjëhershëm të të dyshuarit
Arben Çobo, duke parashtruar këto pretendimet e pasqyruara në pjesën hyrëse të
vendimit.
h. Gjykata e Apelit Vlorë e ka gjetur të pabazuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë

përsa i përket llojit të masës së sigurimit të caktuar, dhe ndër të tjera arsyeton se:
“...gjykata vlerëson se për pjesën me të cilin është vendosur masa e sigurimit “Arrest në
burg”, duhet të ndryshohet përsa i përket kësaj mase, pasi nuk është dhënë në përputhje
me rëndësinë e faktit dhe rrezikshmërinë e autorit dhe të veprës penale që ai akuzohet...
nga lënia e tij e lirë nuk ka rrezik marrja ose vërtetësia e provës...nuk plotësohet kushti se
ekziston rreziku që i dyshuari të largohet, dhe se ka rrezik që ky i dyshuar të kryejë një
vepër tjetër penale, kjo për faktin se ai është me personalitet të mirë dhe jo vetëm që nuk
mund të largohet por dhe që as të kryejë ndonjë vepër tjetër penale pasi regjistrimi dhe
hetimi i kësaj çështje ka mbi një vit e gjysëm që hetohet dhe i dyshuari Arben Çobo ka
qenë i lirë dhe në dispozicion të organit të akuzës...Gjykata e shkallës së parë me të
drejtë ka caktuar për të masë sigurimi, por kjo gjykatë ka gabuar kur ka caktuar për të
dyshuarin masën e sigurimit “arrest në burg”, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale,
për faktin se në rastin konkret pavarësisht se ekziston një dyshim i arsyeshëm i bazuar në
prova, të cilat në harmoni të plotë të vërtetojnë faktin penal, por rëndësia e faktit, pasoja
e ardhur sjellja e e personit, qënia e tij prezent dhe i pranishëm para organit të akuzës
për mëse një vit e gjysëm qe kur ka filluar ky procedim dhe personaliteti i të dyshuarit
nuk e përligjin një masë të tillë...”
i. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i prokurorit nuk

është i bazuar në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si i tillë nuk duhet
të pranohet.
j. Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë në lidhje me ndryshimin e vendimit të gjykatës së
shkallës së parë përsa i përket masës së sigurimit, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të
ligjit procedural.
k. Kolegji Penal vlerëson se Gjykata e Apelit Vlorë e cila ka ndryshuar vendimin penal të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, në lidhje me masën e sigurimit ndaj personit nën
hetim Arben Çobo në “detyrim për tu paraqitur në policinë gjyqësore”, është marrë duke
patur parasysh kriteret e përgjithshme për caktimin e masave të sigurimit (neni 229 i
Kodit të Procedurës Penale) dhe rrethanat konkrete.
Në nenin 229 të Kodit të Procedurës Penale parashikohet se: “1. Në caktimin e masave të
sigurimit gjykata mban parasysh përshtatshmërinë e secilës prej tyre me shkallën e nevojave
të sigurimit që duhen marrë në rastin konkret.
2. Çdo masë duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet
për veprën penale konkrete. Mbahen parasysh edhe vazhdimësia, përsëritja si dhe rrethanat
lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi Penal...”
Neni 230 i K.Pr.Penale
Kriteret e veçanta për caktimin e masës së arrestit në burg
“1. Arresti në burg mund të vendoset vetëm kur çdo masë tjetër është e papërshtatshme
për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës dhe të pandehurit...”.
l. Gjykata e Apelit Vlorë, si edhe ajo e Rrethit Gjyqësor Berat kanë pranuar se ndaj
personin nën hetim Arben Çobo ka një dyshim të arsyeshëm të bazuar në prova se ka
368
kryer veprën penale “Pastrimi i produkteve të veprës penale ose veprimtarisë kriminale”,
parashikuar nga neni 287 të Kodit Penal. Prokurori për t’i krijuar bindje gjykatës në lidhje
me shqyrtimin e masës së sigurimit në materialin e fashikullit, ka paraqitur prova bindëse
si: shkresat e dërguara nga bankat e nivelit të dytë për transfertat bankare të familjarëve të
personit nën hetim; shkresa nr.3399/1 prot, datë 28.10.2015 kthim përgjigje nga Ministria
e Drejtësisë Tiranë, bashkëlidhur çertifikatë dhe dëshmi penaliteti dhe çertifikatë dënimi.
m. Vepra penale e “Pastrimi i produkteve të veprës penale ose veprimtarisë kriminale”,
parashikuar nga neni 287 të Kodit Penal, për të cilën dyshohet personi nën hetim Arben
Çobo nuk rezulton të jetë parashkruar, amnistuar apo depenalizuar, ç’ka plotëson
formalisht mundësinë e zbatimit ndaj tij të një mase sigurimi.
n. Përsa i përket nevojave të sigurimit gjykata e apelit ka argumentuar caktimin si masë
sigurimi personal “detyrim për tu paraqitur në policinë gjyqësore” me rrezikshmërinë
shoqërore të autorit dhe nevojave të hetimit. Organi i akuzës siç edhe e pretendon në
rekurs nuk ka arritur të argumentojë ekzistencën e disa arsyeve të rëndësishme, siç janë
rreziku që personi të largohet, rreziku i ndërhyrjes në procesin e drejtësisë, dmth për të
parandaluar një krim tjetër dhe e fundit, për të ruajtur rendin publik, kështu që kufizimet
ndaj të drejtës së lirisë në pritje të gjykimit, duhet të trajtohen si të jashtëzakonshme dhe
duhen lejuar, vetëm kur vendimi i gjykatës, jep justifikim bindës.
o. Prokurori në kërkesën për caktimin e masës së sigurimit nuk ka treguar konkretisht se
cilat janë nevojat e hetimit të cilat e kanë çuar në paraqitjen e kërkesës për masën e
sigurimit “arrest në burg” referuar konkretisht kushteve të posaçme që duhet të ekzistojnë
sipas nenit 228/3 të K.Pr.Penale.
p. Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut në jurisprudencën e saj ka theksuar në mënyrë
të vazhdueshme mjaftueshmërinë e një justifikimi dhe arsyetimi të përshtatshëm për sa i
përket paraburgimit apo arrestit në shtëpi. GJEDNj-ja në një sërë rastesh ka deklaruar se
arsyetimi i gjykatave vendase do të konsiderohet gjithmonë i papërshtatshëm nëse është
“abstrakt” ose “i bazuar në stereotipe” (çështja “Clooth kundër Belgjikës”, GJEDNJ
12.12.1991; çështja Yagci dhe Sargin kundër Turqisë; GJEDNJ 23.05.1995); Për sa i
përket diskutimit të rrezikut të largimit, GjEDNj-ja gjithashtu ka deklaruar se ai nuk
mund të matet vetëm në bazë të ashpërsisë së dënimit të mundshëm që personi rrezikon,
por duhet të vlerësohet duke iu referuar disa faktorëve të tjerë të rëndësishëm, si
veçanërisht, karakteri i personit, morali i tij, shtëpia, profesioni, pasuria, lidhjet
familjare dhe të gjitha lidhjet e tij me shtetin ku ai po ndiqet penalisht, si dhe lidhjet e tij
ndërkombëtare (Çështja “Neumeister kundër Austrisë”, GjEDNj, 27 qershor 1968, para.
10; çështja “Smirnova kundër Rusisë”; çështja “Letellier kundër Francës”, GjEDNj, 26
qershor 1991, para. 43).
q. Siç është theksuar edhe nga Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut (GjEDNj), në
praktikën e saj, një person i akuzuar për një krim duhet të jetë i lirë në pritje të gjykimit
përveçse në ato raste kur shteti mund të tregojë që ekzistojnë arsye “të forta dhe të
mjaftueshme që justifikojnë vazhdimin e mbajtjes së personit në burg1. Përveç
ekzistencës së “dyshimit të arsyeshëm”, Gjykata ka evidentuar katër arsye të tjera të
rëndësishme që lejojnë mbajtjen e një personi në paraburgim. Këto arsye janë: rreziku që
personi të largohet, rreziku i ndërhyrjes në procesin e drejtësisë, domosdoshmëria për të
parandaluar një krim tjetër, dhe domosdoshmëria për të ruajtur rendin publik. Kështu
kufizimet ndaj të drejtës për liri duhet të shihen si të jashtëzakonshme dhe duhen lejuar
vetëm kur vendimi i gjykatës jep një justifikim bindës.
r. Duke marrë në konsideratë kushtet dhe kriteret për caktimin e masave të sigurimit
personal sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se caktimi i masës së
1
Çështja Wemhoff kundër Gjermanisë.GjEDNj 1968; Jablonsky kundër Polonisë çështja 21.12.2000
369
sigurimit personal me karakter shtrëngues “detyrim për tu paraqitur në policinë
gjyqësore” parashikuar nga N.234 i K.Pr.Penale, është masë e përshtatshme me nevojat
konkrete të hetimit të çështjes, kur çështja është në fazë hetimi për më tepër se në vit e
gjysëm, personi nën hetim ka qenë i pranishëm dhe ka dhënë deklarime para organit
procedues.
s. Përsa i përket pretendimeve të paraqitura në rekursin e Prokurorit, Kolegji Penal përsa
argumentoi më sipër i gjen ato të pabazuara.
t. Kolegji Penal e gjen të pabazuar rekursin e paraqitur nga Prokurori, në lidhje me kërkesën
për caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg”.
u. Vendimi nr.648, datë 23.12.2015 i Gjykatës së Apelit Vlorë, në lidhje me ndryshimin e
vendimit nr.31, datë 15.11.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, përsa i përket
masës së sigurimit personal, duke i caktuar personin nën hetim Arben Çobo, masën
“Detyrim për t’u paraqitur”, është marrë në zbatim dhe interpretim të drejtë të ligjit
procedural penal dhe si i tillë do të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 249 pika “8” e Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.648, datë 23.12.2015 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 13.04.2016
370
Nr. 00-2016-659 i Vendimit (74)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

TIRANË
TË GJYKUAR: 1-ALBAN BEQIRI, (DTL.1994)
2-RENATO GJËRE, (DTL.1994)
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të
“Vjedhjes” të kryer në bashkëpunim,
të parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1068 datë 07.04.2015, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Renato Gjëre për kryerjen e veprës penale të
“Vjedhjes”, të kryer në bashkëpunim, të parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal
dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 1 (një) vit e 6 (gjashtë) muaj
burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Alban Beqiri për kryerjen e veprës penale të
“Vjedhjes”, të kryer në bashkëpunim, të parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal
dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 1 (një) vit e 6 (gjashtë) muaj
burgim.
Vuajtja e dënimit me burgim për të pandehurit Renato Gjëre e Alban Beqiri të
fillojë nga dita e ekzekutimit të këtij vendimi, pasi të marrë formë të prerë dhe
të kryhet në burgun e sigurisë së ulët.

Tiranë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në këtë gjykatë me një tjetër trup
gjykues.
371
Kundër vendimit nr.2092, datë 03. 12. 2015, të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar
rekurs i gjykuari Renato Gjëre, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: Prishjen e
vendimit nr.2092, datë 03.12.2015, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.1068 datë
07.04.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke shpallur pafajësinë e Renato Gjeres,
duke parashtruar këto pretendime:
- Organi i akuzës nuk ka pasur prova për kryerjen e veprës penale nga të gjykuarit.
- I gjykuari Renato Gjëre nuk e ka kryer veprën penale për të cilën akuzohet.
- Vetë e dëmtuara ka deklaruar se i gjykuari nuk ka qenë prezent në ngjarje.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi, prokurorin Arben Dollapaj, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e çështjes për rigjykim në gjykatën e apelit;
përfaqësuesin e të gjykuarit Renato Gjëre, avokaten e caktuar kryesisht Sonila Çekrezi; dhe si
shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.2092, datë 03.12.2015 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në zbatim
dhe interpretim të gabuar të ligjit procedural penal dhe si i tillë do të prishet, dhe çështja do
të dërgohet rishqyrtim në këtë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Nga gjykatat janë pranuar këto rrethana të faktit

1. Të dy të gjykuarit janë shokë me njëri-tjetrin, duke qenë se janë edhe banorë të së njëjtës
lagje në Tiranë.
2. Më datën 30.10.2013, rreth orës 09:40, janë njoftuar shërbimet e Policisë Gjyqësore të
Komisariatit të Policisë nr.4 Tiranë, për vjedhjen e dy varëseve prej materiali floriri
shtetases Ëngjëllushe Delisina nga dy persona në afërsi të Kryqëzimit “Dervish Hekali”,
në rrugen “Thanas Ziko” Tiranë.
3. Dy të gjykuarit Alban Beqiri dhe Renato Gjëre kanë shkuar përpara dyqanit ushqimor në
pronësi të shtetases Ëngjëllushe Delisina, të ndodhur në rrugën: “Thanas Ziko”, Tiranë.
Njëri nga të gjykuarit, sipas dëshmise së të dëmtuares Ëngjellushe Delisina, është futur
brenda në dyqan me pretendimin se do të blinte 200 lekë cigare, kurse tjetri ka qëndruar
jashtë, përballë derës së dyqanit duke ruajtur. Në kohën që e dëmtuara po e pyeste
personin që hyri në lokal se çfarë cigaresh donte, ky i fundit i ka marrë e tërhequr nga
mbrapa prej qafës të dëmtuarës dy varëset e floririt, të cilat janë këputur dhe një pjesë e
tyre i kanë mbetur në trup të dëmtuarës, ndërsa një pjesë tjetër e tyre janë vjedhur nga
autorët.
4. Dy autorët janë larguar me vrap, ndërsa e dëmtuara ka bërtitur dhe ka kërkuar ndihmë nga
banorë të lagjes, ku në ndjekje të autorëve me biçikletë është vënë një fqinj i të
dëmtuarës, shtetasi Metjon Kasmi, i cili duke i ndjekur nga pas ka arritur të kapë autorët,
duke u konfliktuar me ta dhe duke iu marrë atyre pjesën tjetër të varëseve të vjedhura,
pjesë të cilat i janë kthyer të dëmtuarës. Pas kësaj dy autorët janë larguar në drejtim të
Qendrës së Tiranës, ndërsa shtetasi Metjon Kasmi ka njoftuar punonjësit e Policisë të
patrullës që kanë marrë dijeni për ngjarjen e ndodhur. Bazuar tek informacionet dhe
përshkrimet e marra kanë identifikuar punonjësit e policisë kanë kryer kapjen në
flagrancë të autorëve të ngjarjes, pikërisht të dy të gjykuarve Alban Beqiri dhe Renato
Gjere, të cilët janë ndaluar në një lokal pranë qendrës së qytetit të Tiranës.
372
5. Mbi bazën e vendimit të organit proçedues është disponuar edhe kryerja e ekspertimit
vlerësues të sendeve të vjedhura të dëmtuarës Ëngjëllushe Delisina, dhe sipas aktit të
ekspertimit vlerësues të datës 20/02/2014 të përpiluar nga ekspertja H. Z ka rezultuar se
vlera e dy varëseve në formë zinxhirash prej floriri të vjedhura është në shumën 22.880
(njëzet e dy mijë e tetëqind e tetëdhjetë) lekë.
6. Pas kryerjes së veprimeve të tjera hetimore prokuroria pranë gjykatës së shkallës së parë
Tiranë ka sjellë për gjykim çështjen penale objekt shqyrtimi në ngarkim të të gjykuarve
Alban Beqiri e Renato Gjëre të akuzuar për kryerjen e veprës penale të “Vjedhjes”, të
kryer në bashkëpunim, në dëm të shtetases Ëngjëllushe Delisina, të parashikuar nga neni
134/2 i K.Penal.
7. Gjykimi është zhvilluar me procedurën e gjykimit të zakonshëm, dhe ndër të tjera janë
marrë edhe dëshmitë e dëshmitarëve Ëngjëllushe Delisina, Hamit Sallaku, Ardita Avdiaj,
Metjon Kasmi e Ermal Zenelaj, të cilët kanë dhënë shpjegimet e tyre për rrethanat e faktit
që kanë marrë dijeni mbi ngjarjen kriminale të ndodhur, dhe dëshmitë e tyre përgjithësisht
kanë pasur kundërshti me deklarimet në fazën e hetimeve.
8. Të pyetur nga organi procedues në fazën e hetimeve, po ashtu edhe gjatë gjykimit, dy të
gjykuarit Renato Gjëre e Alban Beqiri nuk e kanë pranuar akuzën, por kanë pranuar
vetëm faktin se datën e ngjarjes kanë qenë së bashku duke pirë kafe në një lokal pranë
Gjykatës së Apelit Tiranë. Mbrojtësi i të gjykuarve në konkluzionet përfundimtare kërkoi
deklarimin e pafajshëm të secilit prej të gjykuarve Renato Gjëre e Alban Beqiri për
veprën penale të “Vjedhjes”, të parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1068 datë 07.04.2015, ka vendosur:

i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Renato Gjëre për kryerjen e veprës penale të
“Vjedhjes”, të kryer në bashkëpunim, të parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe në bazë
të kësaj dispozite dënimin e tij me 1 (një) vit e 6 (gjashtë) muaj burgim.
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Alban Beqiri për kryerjen e veprës penale të
“Vjedhjes”, të kryer në bashkëpunim, të parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe në bazë
të kësaj dispozite dënimin e tij me 1 (një) vit e 6 (gjashtë) muaj burgim.
iii. Vuajtja e dënimit me burgim për të pandehurit Renato Gjëre e Alban Beqiri të fillojë nga
dita e ekzekutimit të këtij vendimi, pasi të marrë formë të prerë dhe të kryhet në burgun e
sigurisë së ulët.
i. Prishjen e vendimit nr.1068 datë 07.04.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
kthimin e çështjes për rishqyrtim në këtë gjykatë me një tjetër trup gjykues.
11. Kundër vendimit nr.2092, datë 03. 12. 2015, të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar
rekurs i gjykuari Renato Gjëre, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: Prishjen e
vendimit nr.2092, datë 03.12.2015, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.1068
datë 07.04.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke shpallur pafajësinë e Renato
Gjëres, duke parashtruar pretendimet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
12. Gjykata e apelit e ka gjetur vendimin e gjykatës së shkallës së parë në zbatim të gabuar të
ligjit penal, dhe ndër të tjera arsyeton se: “...Nga ana e këtij kolegji çmohet se gjykata e
shkallës së parë ka interpretuar dhe keqzbatuar ligjin gjatë deklarimit fajtor të të
pandehurve në gjykim, pasi nuk është hetuar dhe provuar roli i bashkëpunëtorëve në
kryerjen e veprës penale dhe për rrjedhojë nuk është bërë individualizimi i dënimit për
373
secilin të pandehur me cilësinë e rolit të bashkëpunëtorit dhe nuk janë analizuar siç duhet
provat e fajësisë në raport me ato të pafajësisë, ndaj dhe çështja duhet të kthehet për
rigjykim, duke u orientuar gjykata në veprimet që do të kryejë, pa cënuar rolin e gjykatës
në gjykimin e çështjes...”
IV. Në lidhje me rekursin
13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i të gjykuarit

duhet të pranohet për shkelje të ligjit procedural (Neni 434 i Kodit të Procedurës
Penale), të kryer nga gjykata e apelit dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim.
14. Neni 434 i Kodit të Procedurës Penale megjithëse detyron Gjykatën e Lartë ta shqyrtojë
çështjen brenda shkaqeve të ngritura në rekurs e lejon atë që të shprehet dhe të vendosë
edhe për çështje të tjera ligjore që e bëjnë procesin gjyqësor të parregullt.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se prishja e vendimit dhe kthimi i çështjes për
rigjykim në shkallë të parë nga gjykata e apelit është në kundërshtim me dispozitat
procedurale penale që kanë të bëjnë me shqyrtimin gjyqësor në gjykatën e apelit dhe
konkretisht atë të vendimmarrjes.
15. Ligjvënësi e ka shprehur qartë dhe pa ekuivok në mënyrë taksative në N.428 K.Pr.Penale 1
se në cilat raste vendoset prishja e vendimit dhe kthimi i akteve gjykatës së shkallës së
parë, raste ne të cilat gjykimi i zhvilluar në shkallë të parë është i pavlefshëm dhe është e
detyrueshme përsëritja e tij, dhe në rastin objekt rekursi, argumentimi i gjykatës së apelit
për mangësi të hetimit nuk justifikon aplikimin e N.428/1/ç të K.Pr.Penale.
16. Argumentimi i gjykatës së apelit Tiranë se nuk është hetuar dhe provuar roli i
bashkëpunëtorëve në kryerjen e veprës penale dhe për rrjedhojë nuk është bërë
individualizimi i dënimit për secilin të pandehur me cilësinë e rolit të bashkëpunëtorit
dhe nuk janë analizuar siç duhet provat e fajësisë në raport me ato të pafajësisë,.., vjen
në kundërshtim me përmbajtjen e Nenit 427/3 të K.Pr.Penale 2, i cili përcakton se gjykata
e apelit mund të bëjë përsëritje të pjesshme të shqyrtimit gjyqësor, kur e konsideron të
nevojshme. Në këtë mënyrë duhet të kishte riparuar të metat të hetimit gjyqësor të
konstatuara gjatë gjykimit në gjykatën e shkallës së parë.
17. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, çmon se gjykata e apelit nuk ka marrë në vlerësim
dispozitat procedurale penale të cilat e përcaktojnë atë si shkallë të dytë gjykimi në
sistemin e një gjykate apeli e cila mund të përsërisë tërësisht gjykimin e shkallës së parë,
të marrë tërësisht ose pjesërisht provat e marra në shkallë të parë si dhe provat e reja të
cilat nuk janë shqyrtuar. Ligjvënësi e ka përcaktuar si gjykatë fakti e cila merret me
shqyrtimin e provave dhe të kërkesave të palëve në lidhje me to duke riparuar çdo të metë
të procesit të të provuarit.
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se argumentimi i gjykatës së apelit duke lënë
edhe detyra përkatëse në kthimin e çështjes për rigjykim, të tilla si: “në këto kushte duhet
të hetohet dhe të bashkohen prova të tjera indirekte për të provuar se cili ka qenë roli i
këtij bashkëpunëtori, gjithmonë nëse provohet bashkëpunim. Pas bashkimit të provave që
do të paraqesë organi i akuzës, duhet të kryhen edhe ballafaqime ndërmjet dëshmitarëve
1
Neni 428/1/ç K.Pr.Penale.
ç)Gjykata e apelit, pasi shqyrton çështjen, vendos: prishjen e vendimit dhe kthimin e akteve gjykatës së shkallës së parë kur
nuk janë respektuar dispozitat që lidhen me kushtet për të qenë gjyqtar ose ndihmësgjyqtar në çështjen konkrete, me numrin
e gjyqtarëve dhe ndihmësgjyqtarëve që është i domosdoshëm për formimin e kolegjeve të caktuara në këtë Kod, me
ushtrimin e ndjekjes penale nga prokurori dhe pjesëmarrjen e tij në procedim, me pjesëmarrjen e përfaqësuesit të të
dëmtuarit akuzues dhe të mbrojtësit të të pandehurit, me shkeljen e dispozitave për paraqitjen e akuzave të reja, si dhe në çdo
rast kur në dispozita të veçanta është parashikuar pavlefshmëria e vendimit.
2
Neni 427/3 Përsëritja e shqyrtimit gjyqësor
Përsëritja e shqyrtimit gjyqësor vendoset edhe kryesisht kur gjykata e çmon të domosdoshme.
374
nëse lind e nevojshme për të sheshuar kontradiktat midis thënieve të tyre” vjen në
kundërshtim përcaktimet ligjore të parashikuara nga N.427/3 dhe N.428/ç të K.Pr.Penale,
pasi kryerja e këtyre veprimeve procedurale në dobi të zgjidhjes së çështjes, mund dhe
duhet te ishin kryer në gjykatën e apelit.
19. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i tërheq vërejtje trupës gjykuese të gjykatës së apelit e
cila duke disponuar në kundërshtim me kërkesat e nenit 428/1, pika “ç” të K.Pr.Penale e
cila parashikon në mënyrë taksative dhe eksplicite rastet kur një gjykim i zhvilluar në
shkallë të parë është i pavlefshëm dhe përsëritjen e tij, ka shkelur parimin e një procesi të
rregullt ligjor të parashikuar nga neni 6 i K.E.D.NJ-së. Ky cënim konsiston në zvarritjen e
procesit gjyqësor dhe mospërfundimin brenda një afati të arsyeshëm të procesit penal.
20. Vendimi nr.2092, datë 03.12.2015, i Gjykatës së Apelit Tiranë përsa i përket prishjes së
vendimit nr.1068 datë 07.04.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kthimit të
çështjes për rigjykim, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural penal dhe si i
tillë duhet të prishet.
21. Përsa i përket pretendimeve të paraqitura në rekursin e të gjykuarit Renato Gjëre për
zgjidhjen në themel të çështjes, ky kolegj është në pamundësi të marrjes së tyre në
konsideratë në këtë fazë të shqyrtimit gjyqësor.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin, 442/1, gërma “ç” të
K.P.Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2092, datë 03.12.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 20.04.2016
375
Nr. 00-2016- 658 i Vendimit (75)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
KËRKUES: PROKURORIA E KRIMEVE TË RËNDA

TIRANË
KUNDËR: PAJTIM SERJANI
A K U Z A:
Shtrëngimi me anë të kanosjes ose dhunës
për dhënien e pasurisë, në bashkëpunim,
të parashikuar nga nenet 109/b/2 e 25 të Kodit Penal.
OBJEKTI:
Zëvendësimin e masës së sigurimit personal nga ajo e arrestit në burg,
me një masë tjetër më të butë.
Baza Ligjore: Neni 260 i Kodit të Procedurës Penale.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.167, akti
Rrëzimin e kërkesës me objekt “Zëvendësim mase sigurimi”, si të pabazuar në
ligj dhe në prova.
Gjykata e Apelit e Krimeve të Rënda Tiranë me vendimin nr.21, datë 03.02.2016,

ka vendosur:
Mospranimin për shqyrtim të Apelit të të pandehurit Pajtim Serjani, ndaj
disponimit të datës 28/12/2015 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të
Rënda Tiranë.
Kundër vendimit më datë 22.02.2016, ka paraqitur rekurs mbrojtja e të

pandehurit Pajtim Serjani me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit dhe dhënien e një mase sigurie më favorizuese sipas dispozitave të K.P.P.
duke pretenduar edhe shkaqet përkatëse:
- Me vendimin e saj të ndërmjetëm date 28/12/2015 të Gjykatës së shkallës së parë për
Krimet e Rënda Tiranë, mbi bazën e kërkesës së bërë nga ana jonë, me objekt,
zëvendësimin e masës së sigurimit personal për shtetasin Pajtim Serjani, nga ajo e
376
“arrestit në burg” në një mase tjetër më të butë, ka vendosur rrëzimin e kërkesës.
Kemi ushtruar të drejtën tonë të ankimit pranë gjykatës së Apelit për Krimet e Rënda
Tiranë, por edhe kjo gjykatë ka rrëzuar kërkesën tonë ligjore, nëpërmjet vendimit të
saj nr.21 datë 03.02.2016.
- Gjykata e sipërcituar e Krimeve të Rënda Tiranë, nuk ka vlerësuar drejt provat dhe
rrethanat e çështjes dhe për rrjedhojë ka dalë në një konkluzion jo të drejtë, duke qenë
në kushtet e një zbatimi të gabuar të ligjit procedural.
- Gjatë seancës gjyqësore kemi konstatuar se në trupin gjykues së Gjykatës së Apelit të
Krimeve të Rënda, merrnin pjesë edhe dy gjyqtarë që na kishin gjykuar edhe më parë,
në kërkuam përjashtimin e tyre konkretisht të gjyqtarit Dhimitër Lara dhe Saida
Dollani , por kjo kërkesë na u refuzua në mënyrë flagrante duke bërë një shkelje të
rëndë procedurale.
- Nga moment i ekzekutimit të masës së sigurimit për shtetasin Pajtim Serjani deri tani
ku jemi në shqyrtimin gjyqësor në themel të kësaj çështje penale, janë kryer një sërë
veprimesh,të cilat direkt apo indirekt kanë përjashtuar këtë shtetas nga përgjegjësia
penale ose nuk ekziston mundësia e implikimit në këtë vepër penale për të cilën ai
akuzohet, si dhe nuk krijon kurrsesi bindjen se ndodhemi përpara vepre të tillë.
- Shtetasi Pajtim Serjani, involvohet në këtë ngjarje për shkak të një telefonate që i ka
bërë shtetasi Ditmar Reci për të vajtur tek Kodra e Diellit, pa i treguar ndonjë arsye
dhe pa ditur gjë se për çfarë po shkonte atje.
- Pajtim Serjani dhe Julian Bregu njihen prej kohësh dhe janë miq me njeri tjetrin dhe
se prej shumë kohësh kanë marrëdhënie biznesi bashkë të cilët i kanë dhe aktualisht.
- Pra prej kohesh punojnë bashkë për llogari të firmës "Enti -08" e cila merret me
importimin e kafesë nga Italia dhe së bashku të dy kane bërë çdo përpjekje për të
zgjeruar klientelen e tyre për shitjen e kafesë "Partiol" duke reklamuar në çdo bar -
kafe , produktin e tyre që vinte nga Italia. shtetasi Pajtim Serjani kishte vene në
dispozicion të firmes "Enti- 08", të gjitha ambientet e tij që kish në pronësi si
magazinë, etj. Gjithashtu për ta bërë me të lehte dhe kollajshëm lëvizjet e tyre nëpër
qytet apo dhe në rrethe të tjera shtetasi Pajtim Serjani kishte bërë të mundur që
borxhin që i kish shtetasi Gentian Elezi prej 55.000 (pesëdhjetë e pese mije euro)
erosh, ja kish konvertuar me një mjet tip benx me targe AA 506 IK duke ja dhënë këtë
mjet firmës "Enti-08" , me administrator Julian Bregun , ku veprimet janë kryer tek
notere Shpresa Gjoci. Gjithashtu me mikun e tyre të përbashkët shtetasin turk Cindi
Celik kanë lidhur kontrate midis tyre në lidhje me bizneset , duke përcaktuar edhe %
përkatëse , edhe kjo si provë është lehtësisht e verifikueshme, sepse kontrata ndodhet
në arkivin e zyrës së noteres, Mirka Papa njëkohësisht dhe vjehrra e Julian Bregut, ku
në këtë kontrate shprehet qartë bashkëpunimi i tyre në marrëdhënie reciproke biznesi
apo interesi.
- Për këto arsye por jo vetëm shtetasi Pajtim Serjani nuk kishte dhe nuk ka asnjë
mundësi objektive apo subjektive, direkte apo indirekte të jetë implikuar në këtë
veprimtari kriminale të tillë për të cilën akuzohet.
- Po i konsiderojmë të mirëqena thëniet e shtetasit Julian Bregu, kur deklaron se: "në
apartamentin ku unë ndodhesha erdhi më vonë dhe Pajtimi ku me tha se pse merresh
me Ditmarin ku mbas tij jam unë dhe u largua.
- Një sërë pyetjesh mund dhe duhen të bëhen në këtë rast për të kuptuar se cili ka qene
roli i shtetasit Pajtim Serjani në këtë histori në qofte se është e vërtetë? A kishte dijeni
shtetasi Pajtim Serjani se ku ndodhej pallati, hyrja , kati?A kishte dijeni shtetasi
Pajtim Serjani se Aranit , Elvis , Ditmar , Klevis ishin duke pirë kafe me shtetasin
Julian Bregu?
377
A kishte dijeni shtetasi Pajtim Serjani për veprimet që po kryenin keta shtetas për ta
dërguar tek Kodra e Diellit, shtetasin Julian Bregu ? A kishte dijeni për "planin" që
sipas të dëmtuarit shtetasit Aranit , EJvis , KJevis, Ditmar , do ta izolonin
përkohësisht shtetasin Julian Bregu në një apartament tek Kodra e Diellit ? A kishte
ndonjë marrëveshje të mëparshme , midis shtetasit Pajtim Serjani dhe Aranitit, Elvis,
Klevis , Ditmar, për veprimet që do të kryenin këta të fundit? Kur e mësoi këtë fakt
shtetasi Pajtim para ngjarjes apo kur ishte bërë fakt i kryer ?
- Përgjigja është qartë e provuar se shtetasi Pajtim Serjani nuk ka dijeni apo
mosmarrëveshje të mëparshme për veprimet që kryheshin ndaj shtetasit Julian Bregu,
dhe nuk ka pare veprime që kryheshin në dem të shtetasit Julian Bregu si goditje ,
tortura apo kërcënime të ndryshme , por është konsideruar apo i pare nga ai si një
takim i zakonshëm duke mos i dhënë rëndësi.
- Organi i akuzës pretendon se shtetasi Pajtim Serjani ka kryer veprime aktive duke
izoluar të dëmtuarin në një vend të panjohur prej tij duke marrë pjese në dhunimin e
tij e keq trajtimin fizik.
Vetë shtetasi i dëmtuari në këtë raste, Julian , pohon se shtetasi Pajtim Serjani erdhi
aty dhe u largua, pa bërë asnjë veprim.
- Tek veprimet e shtetasit Pajtim Serjani mund të ketë interpretime të ndryshme në
cilësimin juridik të veprës si heqje e paligjshme e lirisë, vetëgjyqësi , moskallëzim
krimi, por kurrë ai nuk ka konsumuar veprën penale siç akuzohet nga organi i akuzës ,
atë të "shtrëngimit me ane të kanosjes ose dhunës për dhënien e pasurisë " , të
parashikuar nga neni 109/b/2 e 25 të kodit penal.
- Në arsyetimin e saj organi i akuzës sjell si prove për të vërtetuar akuzën , faktin e
gjetjes se kartës se identitetit të shtetasit Julian Bregu tek shtetasi Pajtim Serjani .
Gjetja e kartës së identitetit se shtetasit Julian Bregu tek Pajtim Serjani lidhet me
faktin se karta e identitetit të shtetasit Pajtim Serjani është kërkuar nga ana jone për të
bërë një kërkese pranë prokurorisë se krimeve të renda për të tërhequr mjetin tip benx
të cilin organi i prokurorisë e kishte bllokuar për llogari të një ngjarje të ndodhur në
rrugën e Kavajës disa muaj me pare. Por duke qenë se mjeti figuronte në emër të
shtetasit Julian Bregu organi i akuzës me të drejte na sugjeroi se kërkesa duhej të
behej në emër të Julian Bregut, ndaj dhe në kërkuam kartën e identitetit për t’ia
bashkëngjitur kërkesës të cilën e formuluam ne, mbasi kërkesa e pare në emër të
shtetasit Pajtim Serjani na u refuzua nga organi i Prokurorisë së krimeve të rënda, kjo
është lehtësisht e provueshme mbasi janë të protokolluara në sekretarinë e Prokurorisë
se Krimeve të Rënda të dyja kërkesat.
- Të dhënat e qelizave të telefonisë celulare tregojnë të kundërtën për Petrit Serjani se
nuk ndodhej te Kodra e Diellit.
- Në lidhje me përgjimin e datës 02.04.2015 mund të themi se ai përgjim nuk ka asnjë
elemente që të behet lidhja me akuzën mbasi prej shume vitesh pak a shume keto
biseda kane qene midis tyre , madje të përditshme.
- Vete shtetasi Julian Bregu, ka sqaruar se ka vetëm një detyrim me shtetasin Pajtim
Serjani prej 13.000 eurosh, të cilat nuk ia ka likuiduar , por edhe shtetasi Pajtim
Serjani nuk ja kërkuar pasi bashke vazhdonin aktivitetin. Vetë shtetasi Julian Bregu i
cili ka takuar disa here babain e Pajtimit shtetasin Xhevahir Serjani tek vendi i punës
tek tregu ku ai shet , është shprehur se unë nuk kam gjë me Pajtimin.
- Me arrestimin e shtetasit Pajtim Serjani në familjen e tij kaloi çastet me të vështira të
jetës së përditshme. Nëna e tij Drita Serjani ndërron jetë me hemorragji cerebrale në
moshën 60 vjeç, babai i tij Xhevahir Serjani i sëmurë me problem të zemrës dhe disa
here i shoqëruar spital me para-infarkt , por nuk mjaftonte kjo vëllai i tij Agim Serjani
i paraburgosur për një aksident në Stamboll –Turqi.
378
- Shtetasi Pajtim Serjani, ka aktualisht tre fëmijë në mëshirë të fatit mbasi është i vetëm
person që ka përgjegjësi për ta si për ushqim, edukim e për të qenë pranë me ta, për
patur ngrohtësinë familjare sado pak nga i ati. Kushtet familjare që ka ai sot nuk mund
të mundësojë askush apo të marrë përsipër kujdestarinë e tyre nga ana e pjesëtarëve të
familjes se tij, pikërisht nga problemet e tyre që shpjegova me lartë për hallet që ata
mbartin e që kanë vetë.
- Nuk ka rrezik largimi, pasi është tashmë një biznesmen me një nr.NIPTI 20 vjeçar,
me të ardhura ekonomike të mjaftueshme, të cilat nuk të krijon bindjen që t’i
shmanget hetimit gjyqësor mbasi jemi në me të interesuar që zbardhet e vërteta.
Gjithashtu, për të siguruar pjesëmarrjen tonë në këtë proces gjyqësor jemi të gatshëm
të vendosim dhe garanci pasurore në masën 10 milion lekë në llogari të gjykatës së
krimeve të Rënda Tiranë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Sokol Stojani, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, si dhe pasi
shqyrtoi në tërësi çështjen;
VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, me të cilin është vendosur
mospranimi i ankimit të apelit të të pandehurit Pajtim Serjani ndaj vendimit të gjykatës së
shkallës së parë që ka rrëzuar kërkesën e të pandehurit për zëvendësimin e masës së sigurimit
personal, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural penal dhe duhet të prishet për
shkaqet procedurale dhe arsyet që vijojnë.
B. Rrethanat e faktit
Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë më

07.02.2015, ka regjistruar procedimin penal nr.39, për veprën penale të Shtrëngimit me anë të
kanosjes ose dhunës për dhënien e pasurisë”, në bashkëpunim, të parashikuar nga neni
109/b/2 e 25 të Kodit Penal. Regjistrimi i këtij procedimi penal është bërë mbi bazën e akteve
të ardhura nga Drejtoria e Policisë së Qarkut Tiranë.
Nga kallëzimi i bërë para oficerit të policisë gjyqësore, rezulton se shtetasi Julian
Bregu pretendon se në datë 06.02.2015, rreth orës 12.15, një shoku i tij i quajtur Arianit Luli,
i telefonuar dhe e ka ftuar për të pirë kafe. Me shtetasin Arianit Luli, shtetasi Julian është
takuar tek bar “Divina” në afërsi të Liqenit Artificial. Pasi janë takuar shtetasin Arianit Luli i
ka telefonuar shtetasi Elvis Karoli, të cilit Arianiti i ka treguar se ku ndodheshin dhe e ka
ftuar që të vinte edhe ai aty.
Sipas kallëzuesit Julian Bregu, palët kanë shkuar tek një pallat i ri pranë xhamisë në
Kodrën e Diellit, shtetasi Arianit Luli, ka udhëtuar me makinën e shtetasit Julian ndërsa
shtetasit Klevis Kardashi dhe Elvis Karoli, kanë udhëtuar me automjetin tip “Audi Q7” me
targa AA 494 AM. Pasi kanë parkuar makinat, në vendin e lartpërmendur shtetasit e
mësipërme janë future në një apartament në katin e katërt të pallatit. Në kohën që kanë qenë
duke parë ambientet e apartamentit i cili ishte bosh dhe i pashtruar, në të ka ardhur një person
i maskuar me një pistoletë me silenciator në dorë. Ai i ka drejtuar armën personave dhe i ka
pyetur për emrat. Më pas i ka thënë kallëzuesit “Me ty e kam”.
Shtetasi Julian Bregu, pretendon se personi i maskuar e ka detyruar kallëzuesin të
heqë rrobat dhe më pas i ka lidhur duart. Personi i maskuar, i ka futur kokën në një kovë me
ujë disa herë, për disa sekonda, derisa është thyer kova. Kallëzuesi ka vënë re më vonë se
379
edhe personat e tjerë (Arianiti, Klevisi dhe Elvisi) njiheshin me personin e maskuar, pasi më
vonë kanë biseduar me të normalisht.
Sipas kallëzuesit më pas në apartament ka ardhur shtetasi Ditmar Dilaver Reçi. Ky i
fundit ka fyer kallëzuesin, dhe i ka kërkuar paratë për transportin e kafesë që kallëzuesi i
detyrohej.
Më pas shtetasi Ditmar Reçi, ka telefonuar me aplikacionin Viber shtetasin Pajtim
Serjani, i cili i njihet nga kallëzuesi. Shtetasi Pajtim Serjani, ka ardhur në apartament dhe i ka
thënë kallëzuesit se “Përse merrej me Ditmarin kur ai e dinte se pas Ditmarit ishte Pajtimi”.
Më pas shtetasi Pajtim është larguar, ndërsa personi i maskuar ka tentuar disa herë të lidhet
në Skype, me këtë person dhe pasi ka arritur të lidhet, i ka thënë kallëzuesit të fliste me
personin në anën tjetër të telefonatës, i cili ishte shtetasi Genci Ferhati.
F. Procedurat gjyqësore
Gjykata e shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.167, akti
Rrëzimin e kërkesës me objekt “Zëvendësim mase sigurimi”, si të pabazuar në ligj
dhe në prova.
Duke arsyetuar:
Në lidhje me kërkesën e paraqitur. Gjykata ka parasysh se kushtet, kriteret dhe
procedurat për caktimin, zbatimin, rivlerësimi dhe kontrollin gjyqësor mbi masat e sigurimit,
veçanërisht asaj të arrestit, janë drejtpërdrejtë të lidhura me respektimin e të drejtave dhe
lirive themelore të njeriut.
Gjykata pasi shqyrtoi aktet dhe dëgjoj pretendimet e avokatit, arrin në përfundimin se,
nuk ekzistojnë kushtet ligjore, për pranimin e kërkesës për zëvendësimin e masës së
sigurimit, në bazë të nenit 260/2 të K.Pr.Penale.
Nga ana e Gjyqtarit të hetimeve paraprake, duke u vlerësuar provat e marra deri në
momentin e dhënies së vendimit nr.167, datë 18.04.2015, është konkluduar se ekzistojnë
kushtet dhe kriteret për caktimin e masës së sigurimit, në të cilat kërkohet ekzistenca e
dyshimit të arsyeshëm të bazuar në prova për kryerjen e veprës penale. Ekzistenca e dyshimit
të arsyeshëm, është konfirmuar edhe nga vendimmarrja e bërë nga Gjykata e Lartë e cila duke
vlerësuar së eksitojnë kushtet dhe kriteret e përcaktuar nga nenet 228 e 229 të K.Pr.Penale, ka
konkluduar për mospranimin e rekursit ndaj kërkuesit.
Nga data e caktimit të masës së sigurimit “arrest në burg”, deri në datën e paraqitjes
së kërkesës për zëvendësimin e masës, nuk rezulton të kenë ndryshuar kushtet e masës së
sigurimit të vendosur, nuk rezulton një mospajtim i masës së aplikuar me ato kushte e kritere.
që kanë shërbyer për vendosjen e saj, nuk rezulton të kenë ndryshuar rrethanat e faktit e të
ligjit.
Gjykata vlerëson se në caktimin e masës së sigurimit nuk kërkohet vërtetimi tej çdo
dyshimi të arsyeshëm i kryerjes së veprës penale. pasi ky elementë i përket fazës së
shqyrtimit të çështjes në themel. ku pas shqyrtimit të gjitha provave do të konkludohet në
lidhje me fajësinë apo pafajësinë e të pandehurit.
Si vazhdim të këtij arsyetimi në këtë fazë të procedimit penal është i mjaftueshëm
“dyshimi" se personi mund të jetë autor i veprës penale, dyshim i cili mbështetet në prova të
mjaftueshme dhe që dallon nga koncepti i “fajësisë”, i cili do të jetë objekt i shqyrtimit
gjyqësor. Nga aktet rezulton se asnjë nga provat mbi të cilat është konkluduar për dyshimin e
arsyeshëm nuk ka rënë. Në lidhje me shkaqet familjare të parashtruara nga avokati i të
pandehurit, gjykata vlerëson se nuk mund të përbëjnë shkak për zëvendësimin e masës së
sigurimit, referuar rrezikshmërisë së veprës për të cilën dyshohet i pandehuri e cila rezulton e
lartë dhe personalitetit të tij. nga aktet rezulton se i pandehuri është i dënuar më parë, për sa
380
më sipër gjykata argumenton se masa e vetme e përshtatshme ndaj të pandehurit në raport me
llojin shkallën e rrezikut është ajo e arrestit në burg.
Gjykata e Apelit e Krimeve të Rënda Tiranë me vendimin nr.21, datë
-Mospranimin për shqyrtim të Apelit të të pandehurit Pajtim Serjani, ndaj disponimit
të datës 28/12/2015 të gjykatës për krime të rënda Tiranë.
Kundër vendimit më datë 22.02.2016, ka paraqitur rekurs mbrojtja e të
pandehurit Pajtim Serjani me anën e të cilit ka kërkuar: prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit dhe dhënien e një mase sigurie më favorizuese sipas dispozitave të K.P.P, me shkaqet
e parashtruara si më lart.
G. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
Apeli, tashmë i të pandehurit Pajtim Serjani, si kundërshtim i rrëzimit të kërkesës së

tij për ‘zëvendësimin e masës së sigurimit arrest në burg’, nuk duhet të pranohet për shqyrtim
sepse: Zëvendësimi, është pasojë ligjore e ‘zbutjes së nevojave të sigurimit ose
mospërputhjes së masës së zbatuar me rëndësinë e faktit dhe/ose dënimin që mund të
caktohet’, i cili sipas pikës 2 të nenit 260 të kpp, automatikisht detyron gjykatën me kërkesën
e të hetuarit/pandehurit (pika 4, neni 260 kpp) ose kryesisht - të urdhërojë zëvendësimin e
menjëhershëm të masës me një tjetër më të lehtë. Zëvendësimin i masës së sigurimit kërkon
në të gjitha rastet konstatimin minimalisht të njërës prej tre situatave: zbutjen e nevojave të
sigurimit; mospërputhjen e masës së zbatuar me rëndësinë e faktit; dhe mospërputhjen e
masës së zbatuar me dënimin që mund të caktohet, çka e bën formale, porse të domosdoshme
veprimtarinë verifikuese ose konstatuese të gjykatës. Në një verifikim të tillë gjykata nuk
ushtron pushtet vlerësimi por thjeshtë kontrolli, e penguar nga detyrimi pa asnjë alternativë
që për shkak të ligjit/ope legis që parashikon situatën zëvendësuese të masës, të deklarojë
zëvendësimin e menjëhershëm me një tjetër më të lehtë.
Rrjedhimisht, jo siç për apelin apo rekursin - që i drejtohet gjykatës më të lartë i
shoqëruar me kalimin e një kohë relativisht të gjatë - por në çdo moment, me iniciativë të të
hetuarit ose edhe kryesisht nga gjykata, është i detyrueshëm kontrolli konstant e i
qëndrueshëm mbi praninë apo jo të zbutjes së nevojave të sigurimit; mospërputhjes së masës
së zbatuar me rëndësinë e faktit; dhe mospërputhjes së masës së zbatuar me dënimin që mund
të caktohet.
Për këtë, pretendimi i të pandehurit mbi ekzistencën e njërës prej këtyre tre situatave,
nuk është e domosdoshme të plotësojë kushte formale, siç kërkesa e apelit dhe e rekursit.
Mjafton paraqitja e pretendimit, qoftë në formën e kujtesës/memories ashtu dhe në formën e
kërkesës, për të vënë në lëvizje gjykatën, e cila në rastin negativ - kur nuk verifikon apo kur
nuk konstaton asnjë situatë të zbutjes së nevojave të sigurimit; mospërputhjes së masës së
zbatuar me rëndësinë e faktit; dhe mospërputhjes së masës së zbatuar me dënimin që mund të
caktohet - , ndërsa në rastin e kujtesës/memories nuk është e detyruar të shprehet me
disponim të veçantë, në rastin e kërkesës, shprehet me disponim të rrëzimit të saj.
Kështu, nga detyrimi i gjykatës për të kontrolluar në mënyrë të përhershme dhe të
qëndrueshme mundësinë e ekzistencës jo vetëm të ndonjë shkaku shues të masës së sigurimit
(pika 1, neni 260 KPP), por edhe të ndonjë situate të zëvendësimit të masës, siç dhe nga
paraqitja e kujtesës/memorjes së të pandehurit, rrjedh se, për sa kohë mungon shprehja e
gjykatës mbi verifikimin a konstatimin e tyre, i pandehuri merr apo ka përgjigjen negative të
rrëzimit të pretendimit për zbutjen e nevojave të sigurimit; mospërputhjen e masës së zbatuar
me rëndësinë e faktit; dhe mospërputhjen e masës së zbatuar me dënimin që mund të
caktohet. Është e njëjtë ajo me rastin kur për shkak të paraqitjes së kërkesës së të pandehurit
që detyron gjykatën, gjithashtu i pandehuri merr, por këtë herë të shprehur, deçizimin mbi
381
rrëzimin e kërkesës për mungesë të zbutjes së nevojave të sigurimit, të mospërputhjes së
masës së zbatuar me rëndësinë e faktit apo të mospërputhjes së masës së zbatuar me dënimin
që mund të caktohet. Çka do të thotë se, si në rastin e mungesës së shprehjes së gjykatës,
ashtu dhe në rastin e rrëzimit të shprehur të kërkesës së të pandehurit për zëvendësim të
masës së sigurimit, qëndron e njëjta situatë ligjore që i përgjigjet mungesës së çdo imponimi
të ri ndaj të pandehurit apo mosverifikimit të ndonjë situate zëvendësuese të masës së
sigurimit.
Ligjvënësi ka normuar se gjykata disponon me ‘vendim’ dhe me ‘urdhër’(§ 1, nenm2
kpp). Në disiplinimin e ankimeve, ka përcaktuar se “Ligji cakton rastet në të cilat vendimet
dhe urdhrat e gjykatës mund të ankimohen’, neni 407 KPP). Nga çka lehtësisht kuptohet se e
drejta e ankimit (apel apo rekurs) duhet të parashikohet në ligj specifikisht. Kështu, nëse për
çdo ‘vendim’ të shkallës së parë parashikohet specifikisht/veçanërisht e drejta e apelimit në
nenin 422 të KPP dhe, ndaj ‘vendimit’ të shkallës së dytë e drejta e rekursit
veçanërisht/specifikisht në nenin 432 të KPP, për ‘urdhrin e rrëzimit të kërkesës për
shuarjen/humbjen e masës së sigurimit’, sepse nuk krijohet asnjë ‘caktim’ mase apo ‘refuzim’
i kërkesës së prokurorit, nuk imponohet asnjë detyrim për të pandehurin, apo sepse në thelb
rrëzimi është asgjë/nihilo, as në nenin 260 të kodit të proc. penale dhe në (asnjë dispozitë
tjetër ligjore nuk parashikohet e drejta e ankimit të veçantë, përveçse së bashku me vendimin
pika 2. Neni 407 KPP.
Dhe duke iu referuar objektit të apelit të të pandehurit Pajtim Serjani, ngritur nga i
mbrojtësi i tij, vërehet se, ai është pikërisht një apel ndaj një disponimi të kolegjit që gjykon
themelin e akuzës në shkallë të parë, vënë në lëvizje nga kërkesa për zëvendësimin e masës
së sigurimit, i cili, pas kontrollit të detyrueshëm e të vazhdueshëm, nuk ka
verifikuar/konstatuar ekzistencën e asnjë situate zëvendësuese, për çka dhe ka rrëzuar këtë
kërkesë. Pra deçizimi i rrëzimit, të kolegjit të gjykimit në themel të akuzës ka konfirmuar
urdhrin n.167, datë 18/04/2015, i cili ka caktuar masën e arrestit në burg, duke qenë kështu
një disponim që nuk vendos asnjë imponim të ri për të pandehurin dhe rrjedhimisht ndaj të
cilit nuk parashikohet apel.
Nga ana tjetër në shumicë ky kolegj çmon se nuk është i mbështetur në ligj argumenti
i kundërt që e justifikon apelimin ndaj vendimit të rrëzimit të kërkesës zëvendësimin e masës
së sigurimit, nëpërmjet të ashtu quajturës ‘praktikë gjyqësore’. Për këtë, duke e zgjeruar
argumentin sqarohet se ‘praktika gjyqësore’ e përmendur i referohet apelit të prokurorit, kur
është ‘revokuar’ masa e sigurimit apo apelit të prokurorit dhe të të hetuarit/pandehurit, kur
është ‘zëvendësuar’ masa, të cilat sepse shfaqen respektivisht, qoftë si ‘refuzim’ i kërkesës së
prokurorit për caktimin e masës ashtu dhe si ‘caktim’ i një mase sigurimi, edhe pse më e lehtë
se ajo e para, meritojnë të drejtën e ankimit, sipas disiplinimit të § 1, të nenit 249 të KPP. Pra,
nuk është rasti i përmendur i refuzimit të kërkesës për zëvendësimin e masës së sigurimit, për
çka dhe i papërputhur me atë që në këtë gjykim është objekt.
Po ashtu, përmendja shpesh herë nga ‘praktika gjyqësore’ e të drejtës kushtetuese për
t’u ankuar, se ‘i paraburgosuri ka të drejtë të ankohet kundër vendimit të gjyqtarit’(pika 3
neni 28 i Kushtetutës) i referohet pikërisht rastit kur gjykata ka caktuar një masë sigurimi
paraburgosëse. I paraburgosuri ka të drejtë të ankohet pikërisht ndaj vendimit të gjyqtarit që
ka urdhëruar ‘paraburgimin’ e tij, për çka pikërisht ndaj urdhrit që ka “caktuar masën e
‘arrestit në burg’, ‘arrestit në shtëpi’, apo ‘shtrimin e përkohshëm në një spital psikiatrik’, pra
nuk i referohet disponimit të gjykatës, që me ‘rrëzimin’ e kërkesës për zëvendësim, nuk ka
caktuar asnjë masë sigurimi. Po ashtu, edhe pretendimi se e drejta e ankimit është e njohur
nga parashikimi kushtetues se kushdo ka të drejtë të ankohet kundër një vendimi gjyqësor në
një gjykatë më të lartë, përveçse kur në Kushtetutë parashikohet ndryshe (neni 44 Kusht). Kjo
sepse është e qartë se Kushtetuta parashikon mbi vendimin gjyqësor - përshtatur në nenin 422
382
të K.Proc.Penale - pra jo për Urdhrin e gjykatës, siç është disponimi i rrëzimit të kërkesës për
zëvendësim të masës, i cili për më shumë as ka caktuar ndonjë detyrim për të pandehurin.
Dhe në përmbledhje, ky kolegj duke konstatuar se, ‘rrëzimi’ i kërkesës për
zëvendësim të masës së sigurimit personal të të pandehurit Pajtim Serjani, është një disponim
ndaj të cilit nuk është parashikuar e drejta e ankimit veçmas nga vendimi i themelit, në
respektim të disiplinimit të germës ‘b’, të § 1, të nenit 420 të kodit të procedurës penale që
parashikon se «ankimi nuk pranohet kur vendimi është i paankimueshëm».
H. Në lidhje me rekursin
Shkaqet e parashtruara në rekursin e të pandehurit gjenden të mbështetura në ligjin

procedural në masën dhe mënyrën që vijon, prandaj vendimi i gjykatës së apelit me të cilin
është vendosur mospranimi i ankimit të apelit të të pandehurit Pajtim Serjani ndaj vendimit të
gjykatës së shkallës së parë me objekt zëvendësimin e masës së sigurimit personal, është
marrë në kundërshtim me ligjin procedural ndaj duhet të prishet dhe çështja të kthehet për
rishqyrtim nga i njëjti trup gjykues.
Nga aktet e dosjes, Kolegji Penal vëren se kjo çështje ka përfunduar fazën e hetimeve
paraprake dhe i ka kaluar për kompetencë gjykatës së shkallës së parë, e cila është
kompetente për gjykimin e themelit të akuzave të ngritura ndaj të pandehurit.
Faza e procedimit penal lidhur me caktimin masave të sigurimit, konsiderohet si
“proces në procesin penal”, dhe ka funksion aksesor e incidental, në raport me procedimin
kryesor mbi hetimin, e më pas ushtrimin e ndjekjes penale për vërtetimin e themelit të akuzës
të paraqitur për gjykim para gjykatës së themelit. Midis gjykimit lidhur me caktimin e masës
së sigurimit dhe gjykimit lidhur me themelin e akuzës ka dallim pasi objekti i gjykimit të
masës së sigurimit personal nuk është fajësia, por respektimi i nevojave të procedimit penal
lidhur me sigurimin dhe mbarëvajtjen e këtij procedimi, këto nevoja mund të lindin edhe
gjatë gjykimit.
Për caktimin e masës së sigurimit, gjykata disponon bazuar në dyshimin e arsyeshëm
të mbështetur në prova. Kurse për vendimin përfundimtar lidhur me themelin e akuzës,
gjykata disponon bazuar në bindjen e saj mbështetur në prova që vërtetojnë ose jo akuzën, pra
jashtë çdo dyshimi të arsyeshëm.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se Vendimi unifikues nr.7, datë 14.10.2011 i
Kolegjeve Bashkuara të Gjykatës së Lartë përcakton që kuptimi e zbatimi i dispozitave të
nenit 260 të Kodit të Procedurës Penale nuk lidhet me ndonjë fazë gjykimi, por gjejnë zbatim
kurdoherë “kur del se mungojnë kushtet dhe kriteret e zbatimit” të një mase sigurimi të
caktuar më parë. Madje paragrafi “4” i këtij neni tregon qartë se për revokimin a
zëvendësimin e masës ekzistuese disponon, jo vetëm gjyqtari i hetimit paraprak, por, në
varësi të fazës së procedimit, edhe e njëjta gjykatë, pra ajo që shqyrton kërkesën për gjykim
dhe zgjidh përfundimisht në themel çështjen.
Nëse është paraqitur kërkesa për gjykim, i përket vetëm gjykatës së caktuar për
shqyrtimin e saj dhe asnjë gjykate a gjyqtari tjetër kompetenca që të vendosë caktimin,
zëvendësimin a revokimin e masave të sigurimit. Me depozitimin e kërkesës për gjykim,
gjyqtari i fazës së hetimeve paraprake (i njëjti gjyqtar për të gjitha kërkesat) vetvetiu ka
humbur kompetencën e tij për të trajtuar kërkesa lidhur me masat e sigurimit dhe çdo lloj
kërkese tjetër të palëve për të cilat, kompetente është gjykata e caktuar për shqyrtimin e
kërkesës për gjykim.
Gjyqtari që ka dhënë vendimin e dënimit mbetet kompetent lidhur me masat e
sigurimit edhe në periudhën deri kur, mbi ankimin e palës, çështja të jetë regjistruar në
gjykatën e apelit. Në thelb, gjykata e apelit nuk mund të shqyrtojë një kërkesë lidhur me
masat e sigurimit, për sa kohë nuk i është depozituar dhe nuk ka regjistruar çështjen për
383
shqyrtim në apel. Deri në atë moment vendos gjyqtari që ka dhënë vendimin e dënimit. Në
pamundësi objektive për të njëjtin gjyqtar, gjithsesi vendos një gjyqtar tjetër i po asaj gjykate
ku është dhënë vendimi i dënimit.
Prandaj është e ligjshme që masat e sigurimit të caktohen, revokohen apo
zëvendësohen nga gjykatat edhe pas përfundimit të fazës së hetimit paraprak sepse si gjykatë
që procedon, pra si gjykata që ka disponibilitetin e akteve është gjykata që shqyrton kërkesën
për gjykim. Kështu që, me paraqitjen e kërkesës për gjykim, kompetenca për të disponuar
mbi kërkesat e ankesat lidhur me masat e sigurimit kalon ipso iure tek gjykata që e shqyrton
themelin e akuzës. Kjo për faktin se me kërkesën e prokurorit për gjykimin e çështjes penale
lidhur me vërtetimin e akuzave të paraqitura prej prokurorit që ushtron ndjekje penale,
gjykata e themelit investohet me një “kompetencë” funksionale aksesore, e cila ngulitet mbi
gjykatën dhe që është në raport me kompetencën e saj kryesore atë themelit lidhur me
vërtetimin e akuzave.
Me qëllim zgjidhjen e rastit objekt rekursi, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë
paraprakisht vlerëson të ndalet në çështjen lidhur me mjetin e disponimit mbi kërkesat që
kanë të bëjnë me masat e sigurimit personal të paraqitura në gjykatën kompetente në fazën e
shqyrtimit gjyqësor (vendim apo urdhër), dhe në varësi të përcaktimit të llojit të mjetit mbi
disponimin e gjykatës do të mund të përcaktohet, ankueshmëria ose jo, si dhe çështja e lidhur
nëse ankimi në shkallët e tjera do të jetë së bashku me vendimin që disponon mbi themelin e
akuzës apo do të ndjekë një rrugë të mëvetësishme.
Në këtë kuadër, Kolegji vlerëson të referojë duke u nisur nga vendimin unifikues nr.7,
datë 14.10.2011 të Kolegjeve të Bashkuara, i cili ka përmendur në lidhje me mjetin e
disponimit mbi kërkesat që kanë të bëjnë me masat e sigurimit personal të paraqitura në
gjykatën kompetente në fazën e shqyrtimit gjyqësor, duke parashikuar se : “ masa e sigurimit
mund të caktohet në çdo fazë të procedimit penal, sa herë që nga gjykimi del se kanë lindur,
ndryshuar apo mungojnë kushtet paraprake dhe kriteret e rrezikut të parashikuara nga nenet
228 e vijues të Kodit të Procedurës Penale. Kjo gjendje “rreziku” mund të verifikohet, pra
mund të lindë, ndryshojë apo mbarojë, rast pas rasti, si gjatë fazës së hetimit paraprak, ashtu
edhe gjatë fazës së gjykimit. Vendimi lidhur me caktimin e masës së sigurimit apo për
zëvendësimin, revokimin e shuarjen e saj jepet për gjendjen në të cilin është procedimi, për
gjendjen në të cilën janë aktet, për rrethanat e faktit e të ligjit në momentin e paraqitjes së
kërkesës dhe shqyrtimit të saj nga gjykata. Qëllimi dhe efektet e parashikuara nga ligji
procedural penal për masën e sigurimit, koncepti juridik i “rrezikut” dhe parimi i
“përshtatshmërisë“ për caktimin dhe zbatimin e saj, qëndrojnë dhe i shërbejnë njësoj, si
fazës së hetimit paraprak, ashtu edhe asaj të gjykimit. Në këtë kontekst, Ky Kolegj vëren se
vendimi unifikues i është referuar “vendimit” si mjet disponimi mbi kërkesat që kanë të bëjnë
me masat e sigurimit personal të paraqitura në gjykatën kompetente në fazën e shqyrtimit
gjyqësor. Gjithashtu, nisur nga rëndësia dhe objekti i kërkesës që lidhet drejtpërsëdrejti me
lirinë personale, edhe në rastet e revokimit, dhe zëvendësimit të masave të sigurimit, apo
shuarjes, standardi dhe detyrimi i arsyetimit, çmohet se mjeti i disponimit duhet të jetë ai me
vendim gjyqësor të mëvetësishëm dhe jopërfundimtar në raport me atë të themelit mbi
akuzën e çështjes. Arsyetimi i gjykatës së apelit, sipas të cilit “gjykata nuk ushtron pushtet
vlerësimi por thjeshtë kontrolli”, dhe mbi kërkesën mbi revokimin e masës së sigurimit nuk
duhet të disponohet me vendim kur vendoset rrëzimi i saj, Kolegji nuk e gjen të bazuar në
ligj. Në të gjitha rastet që kanë të bëjnë me lirinë personale, pra, jo vetëm me disponimet që
kanë të bëjnë kërkesat ndryshuese (caktim, ndryshim, zëvendësim) por me të gjitha kërkesat,
përfshirë këtu edhe ato deklaruese (miratim, rrëzim kërkese, shuarje), nisur nga rëndësia dhe
objekti i kësaj të drejte themelore siç është ajo e habes korpus-it, dallimi që bën gjykata e
apelit nuk duket i mbështetur në ligj, pasi do të përbënte një standard të ndryshëm në rastin e
arsyetimit dhe disponimit kur konkludohet për rrëzimin e kërkesës në raport me rastet kur
384
disponohet me pranimin apo ndryshimin e kërkesës, si dhe në raport me parimin e barazisë
juridike. Kolegji vlerëson se vlerësimi dhe kontrolli i gjykatës nuk bëhet vetëm në rastin kur
disponohet për pranimin apo ndryshimin e kërkesës, i njëjti pushtet ushtrohet në rastin kur
disponohet për rrëzimin e kërkesës, pasi konfirmohet jo vetëm disponimi i mëparshëm, duke
u vlerësuar edhe rrethanat e faktit apo të ligjit të parashtruara nga ana e kërkuesit në
pretendimet e tij.
Për sa i përket çështjes së ankueshmërisë dhe mjetit mbi disponimin e gjykatës dhe
çështjes nëse ankimi në shkallët e tjera do të jetë së bashku me vendimin që disponon mbi
themelin e akuzës apo do të ndjekë një rrugë të mëvetësishme, Kolegji vëren se që nga
momenti që fillon një procedim penal dhe deri në momentin që arrihet në një vendim të
ekzekutueshëm të formës së prerë, shpeshherë kalon një kohë e cila është e konsiderueshme,
sidomos kur procedohet me gjykimin e zakonshëm. Kalimi i një periudhe relativisht të gjatë
kohore deri në përfundimin e procedimit penal është në varësi të: kompleksitetit të hetimeve
apo të nevojës për vërtetimin e fakteve që përbëjnë veprën penale, garantimit të së drejtës
kushtetuese themelore të mbrojtjes; si dhe të vështirësive praktike që mund vijnë nga
organizimi e administrimi i drejtësisë penale. Kuptohet se gjatë kalimit të kësaj periudhe
kohore mund të lindin rreziqe për zhvillimin e procedimit penal dhe sidomos për vërtetimin e
fakteve që përbëjnë vepër penale dhe për vënien në zbatim të vendimit penal kur përfundon
procedimi penal. Masat e sigurimit penal, janë ato vendime të përkohshme dhe menjëherë të
ekzekutueshme që kanë për qëllim të shmangin faktin që kalimi i kohës të mund të shkaktojë
rrezikun i) e vërtetimit të fakteve, ii) e ekzekutimit të vendimit penal të themelit, iii) e
përhapjes apo rëndimit të pasojave të veprës penale ose të lehtësive në kryerjen e veprave të
tjera penale. Masat e sigurimit sjellin një kufizim të lirive personale që parashikohen në
Kushtetutë dhe në Konventat ndërkombëtare, duke cenuar të mirat dhe interesat më të
rëndësishme dhe të çmuara të personit, siç janë liria personale, aspekte thelbësore këto të
dinjitetit të njeriut. Qëllimi dhe efektet e parashikuara nga ligji procedural penal për masën e
sigurimit, koncepti juridik i “rrezikut” dhe parimi i “përshtatshmërisë“ për caktimin dhe
zbatimin e saj, qëndrojnë dhe i shërbejnë njësoj, si fazës së hetimit paraprak, ashtu edhe asaj
të gjykimit. Në bazë të nenit 28/3 të Kushtetutës shqiptare parashikohet se (...) I
paraburgosuri ka të drejtë të ankohet kundër vendimit të gjyqtarit”.
Në jurisprudencën e saj Gjykata Kushtetuese është shprehur se: kushtet, kriteret dhe
procedurat për caktimin, zbatimin, rivlerësimin, zëvendësimin dhe kontrollin gjyqësor mbi
masat e sigurimit, veçanërisht atyre të arrestit, janë drejtpërdrejt të lidhura me respektimin e
të drejtave dhe lirive themelore të njeriut, konkretisht me lirinë e personit dhe se këto
procedura duhet të kenë karakter gjyqësor dhe të sigurojnë garancitë e duhura sipas llojit të
privimit të lirisë (shih vendimin nr.28, datë 23.06.2011 të Gjykatës Kushtetuese, vendim
nr.40 datë 18.07.2012).
Në këto kushte, duke u nisur nga rëndësia e veçantë që paraqet çështja lidhur me
zbatueshmërinë dhe gjendjen e masave personale të gjykimit, si dhe faktin se vendimi për
caktimin e masës së sigurimit personal përbën objekt të mëvetësishëm ankimimi, Kolegji
çmon se të gjitha disponimet që kanë të bëjnë me lirinë personale, pavarësisht nga objekt i
tyre, duhet të konsiderohen me përparësi dhe në mënyrë të mëvetësishme, dhe subjekt i
kontrollit gjyqësor të veçantë, në përputhje me të drejtën themelore të ankimimit dhe aksesit
në gjykatë për vendimmarrje lidhur me lirinë personale. Edhe në fazën gjykimit të çështjes
“vendimet” e lidhura me zbatimin dhe gjendjen e masave të sigurimit, përfshirë edhe kërkesat
për shuarje, revokimin/zëvendësimin, apo ndryshimin e masave të sigurimit personal duhet të
përbëjnë objekt të mëvetësishëm ankimi dhe kontrolli gjyqësor në shkallët e ankimimit
gjyqësor.
385
Duke iu kthyer rasti objekt shqyrtimi, Kolegji Penal vëren se gjykata e apelit me pa të
drejtë nuk e ka marrë në shqyrtim ankimin e bërë ndaj vendimit të rrëzimit të kërkesës për
zëvendësimin e masës së sigurimit personal arrest në burg, duke e konsideruar disponimin e
gjykatës së shkallës së parë si të paankimueshëm, dhe duke e lënë pala rekursuese në
paqartësi lidhur me ligjshmërinë dhe themelin e kërkesës së palës.
I. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Në përfundim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe faktet
sikundër janë pranuar dhe nga vetë gjykata e apelit, në vështrim të parimeve kushtetuese dhe
atyre të procedurës penale, vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda është
marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural, duke i lindur detyrimi po atij trupi gjykues të
shprehet në lidhje me vendimin e gjykatës së shkallë së parë dhe dhënë përgjigje objektit të
kërkesës apelore. Për rrjedhojë, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i
gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim nga “i njëjti” trup
gjykues i asaj gjykate.
PЁR KЁTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.21, datë 03.02.2016, të Gjykatës së Apelit për Krimet e Rënda
Tiranë dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë me të njëjtin trup gjykues.
Tiranë, më 21.04.2016
386
387
Nr. 00-2016-713 i Vendimit (77)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
më datë 27.04.2016 mori në shqyrtim, çështjen penale, që i përket:

DURRËS.
I GJYKUARI: MIRASH GJIKOLAJ
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Vrasjes me dashje” në tentativë
dhe “Prodhim dhe mbajtje pa leje e armëve luftarake dhe municionit”,
parashikuar nga neni 76-22 dhe 278 i Kodit Penal.

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Mirash Gjikolaj për veprën penale te
"Vrasjes se mbetur ne tentative" e në bazë të nenit 76-22 të K.Penal e dënon
me 12 vite burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Mirash Gjikolaj për veprën penale të
"Prodhimit dhe mbajtës pa leje të armeve luftarake" e në bazë të nenit 278/2 të
K.Penal e dënon me 2 vite burgim.
Në bashkim te dënimeve, sipas nenit 55 të K.Penal, i pandehuri Mirash
Gjikolaj dënohet me 12 vite burgim.
Në aplikim të nenit 406 te K.Pr.Penale, duke i ulur 1/3 e dënimit të mësipërm,
i pandehuri Mirash Gjikolaj dënohet përfundimisht me 8 vite burgim.
Vuajta e dënimit i fillon më datë 01.09.2013 dhe të kryhet në burg të sigurisë
së zakonshme.
Arma prove materiale t'i kalojë Komisariatit të Policisë Lezhë.
Shpenzimet procedurale penale në shumën 8 000 lekë i ngarkohen të
pandehurit.
Kundër vendimit lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Shkodër brenda 10 ditëve
nga e nesërmja e shpalljes.

Gjyqësor Lezhë, me këtë ndryshim:
388
Dënimin e të pandehurit Mirash Gjikola me 9 (nëntë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i zbritet 1/3 e dënimit dhe i pandehuri
Mirash Gjikola dënohet me përfundimisht me 6 (gjashtë) vjet burgim.
Lënien në fuqi të vendimit për pjesët e tjera të tij.
Kundër vendimit të mësipërm, ka ushtruar rekurs prokuroria e apelit Shkodër, me

anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në
fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Lezhë në ngarkim të pandehurit Mirash
Gjikolaj.

Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin sepse:
 Nga ana e Gjykatës se Apelit, vendimi për këtë pjesë të tij, është i pabazuar,
pasi nuk janë respektuar kriteret ligjore për caktimin e masës se dënimit.
 Se pari, i pandehuri nuk ka pranuar akuzën, duke kërkuar si gjate gjykimit ne
shkalle te pare dhe ne apel ndryshimin e cilësimit ligjor te veprës penale, nga
vrasje me dashje e mbetur ne tentative, parashikuar nga neni 76- 22 i K.Penal,
ne “Plagosje të rendë, në kapërcim te mbrojtjes se nevojshme”, parashikuar
nga neni 88/b K.Penal, duke deklaruar rrethana te ngjarjes te cilat kane ardhur
ne kundërshtim me provat shkencore e shkresore, që do të thotë se, i
pandehuri nuk ka mbajtur qëndrim te drejte dhe ligjor e korrekt ndaj
veprimeve të tij, kryerjes së veprës penale nga ana e tij.
 Se dyti, Gjykata e Apelit, ne kundërshtim me sa ka rezultuar gjate gjykimit te
kësaj çështjeje penale, ka marre te mirëqena deklarimet e te pandehurit,
megjithëse te paprovuara, rezulton shkencërisht e provuar se ndërsa i
dëmtuari ka dale jashtë lokalit, ka tentuar të hyjë në automjetin e tij për tu
larguar, ne këtë moment i pandehuri e ka qëlluar atë, ne pjese jetike, duke i
shkaktuar plage te renda, pra i pandehuri ka qëlluar me arme zjarri pistolete,
disa here në drejtim të të dëmtuarit, kur i dëmtuari ka qene duke u larguar, qe
do te thotë se, nuk qëndrojnë pretendimet e te pandehurit se i pandehuri është
ndier i fyer ...., ka qëlluar pasi ka dalë nga lokali i dëmtuari dhe jo kur po
ziheshin brenda lokalit.
 Se treti, megjithëse Gjykata e Apelit ka arsyetuar se, veprat penale te kryera
nga i pandehuri paraqesin rrezikshmëri të madhe shoqërore, janë kryer me
dashje direkte që është forma me e rende e fajit, ka arsyetuar se masa e
dënimit dhënë nga Gjykata e Faktit është e drejte dhe me pas ne kontradikte
me këtë arsyetim, duke qene se vepra penale e vrasjes ka mbetur ne tentative,
 Ky arsyetim i Gjykatës se Apelit është tërësisht i pabazuar pasi: Vepra penale nuk
është kryer për shkak te veprimeve te padrejta te te dëmtuarit, rezulton i
provuar fakti se, i pandehuri ka mbajtur ne ambiente publike, pa leje, një arme
zjarri pistolete dhe ka qëlluar me te, pas një zënke mes tij dhe te dëmtuarit,
por qe i dëmtuari ne momentin qe është qëlluar nga i pandehuri ka dale jashtë
lokalit dhe ka qene duke u larguar.
 Se katërti, rezulton se, marrëdhëniet mes te pandehurit dhe te dëmtuarit nuk
janë normalizuar, gjë qe përbën një rrethane qe nuk është marre fare ne
konsiderate nga Gjykata e Apelit.
 Se pesti, i pandehuri rezulton person i dënuar me pare, Gjykata e Apelit ka
arsyetuar te kundërtën, ne kundërshtim me këtë fakt te deklaruar nga Gjykata
e Faktit, i pandehuri dhe prokurori.
389
 Se gjashti, i pandehuri rezulton se ka një gjendje ekonomike e familjare tejet
te zakonshme dhe jo te vështirë, siç ne mënyrë te gabuar arsyeton kjo gjykate.
 Se fundmi, gjate gjykimit ne apel nuk u paraqit asnjë rrethane e re ne mënyre
qe ta kishte ne konsiderate Gjykata e Apelit, e cila ka ulur masën e dënimit ne
ngarkim te këtij te pandehuri, duke ulur nen minimum masën e dënimit për
nenin 76 te K.Penal, megjithëse rezulton se, i pandehuri ka kryer veprën
penale me përdorim te armës se zjarrit, gje ae përbën rrethane renduese, sipas
nenit 50, germa “i” te K.Penal, gjë qe sështe përmendur nga Gjykata e Apelit,
megjithëse është parashtruar nga ana jone, i pandehuri dhe veprat penale te
kryera prej tij, për shkak te sanksionit, përhapjes se madhe, pasojës se rende
te ardhur, e përsërisim mosnormalizimit te marrëdhënieve me te dëmtuarin,
faktit se i pandehuri rezulton person i dënuar me pare, pra te gjitha këto
rrethana te papërmendura dhe te cilat nuk janë marre parasysh nga Gjykata e
Apelit, janë te tilla qe janë vlerësuar nga Gjykata e Faktit, duke i dhënë atë
mase dënimi, e cila ka qene e drejte dhe ne raport me ligjin, faktet i dhe
rrethanat lehtësuese e renduese.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; Prokurorin S. Stojani, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit
gjyqësor Lezhë; avokatin S. Breca, të caktuar kryesisht, i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimit; e si e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër, më të cilin është ndryshuar vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, i cila e ka deklaruar fajtor të gjykuarin Mirash Gjikolaj,
për veprën penale të “Vrasjes me dashje”, mbetur në tentativë dhe “Prodhim dhe Mbajtje pa
leje e armëve luftarake”, parashikuar nga neni 76-22 dhe 278/2 të Kodit Penal, duke
ndryshuar masën e dënimit dhe dënimin përfundimisht të gjykuarit Mirash Gjikolaj me 6
(gjashtë) vjet burgim, është marrë në kundërshtim me ligjin, dhe për rrjedhojë ai është i
cenueshëm për shkaqet dhe arsyet që vijojnë.
1. Më datë 1.10.2012, rreth orës 7.00, i gjykuari Mirash Gjikolaj, së bashku me djalin e
tij Paris Gjikolaj, kane dalë nga shtëpia, ndërsa tek lokali i Ardian Domit në fshatin
Spiten ata janë ndare, duke shkuar djali i të gjykuarit për në shkollë, ndërsa i gjykuari
ka hyre në lokalin e shtetasit Ardian Domi.
2. I gjykuari është ulur ne një tavoline, ka porositur një kafe dhe në këtë kohe ne lokal ka
hyre i dëmtuari Ded Gjini, i cili ka shkuar tek tavolina e te gjykuarit dhe i është
drejtuar këtij te fundit me fjalët “te kam thënë te mos shkosh me pre dru ne malin
tim”, si dhe ka tentuar të kape për fyti te gjykuarin. I gjykuari Mirash Gjikolaj i ka
kërkuar te dëmtuarit Ded Gjini të ulet me të në tavoline për kafe, por ky i fundit nuk
ka pranuar.
3. Në këtë moment, punonjësit e lokalit kanë ndërhyrë dhe kanë nxjerrë jashtë të
dëmtuarin Ded Gjini dhe në këtë kohë, ne momentin që i dëmtuari Ded Gjini ndodhej
në oborrin e lokalit, i gjykuari Mirash Gjikolaj ka mbushur armen e zjarrit pistolete që
mbante më vete dhe ka qëlluar disa here ne drejtim te te dëmtuarit Ded Gjini, duke u
390
larguar pas kryerjes së këtyre veprimeve. I dëmtuari Ded Gjini është marrë nga të
pranishmit dhe është dërguar ne spital, ku dhe i është dhënë ndihma mjekësore.
4. Gjatë këqyrjes që policia i ka bere vendit të ngjarjes, përkatësisht oborrit te lokalit te
shtetasit Ardian Domi, ka gjetur, evidentuar ne proces-verbal, fotografuar dhe marrë
me cilësinë e provave materiale tre gëzhoja arme zjarri kalibër 7.62 mmm, model 54
dhe një shpërndarje lende te kuqe si e gjakut.
5. Në të njëjtën date, i gjykuari Mirash Gjikolaj është vetëdorëzuar ne polici, duke
dorëzuar dhe një arme zjarri pistolete model 54, kalibër 7.62 mm, me nr.6528729-66-
1959, ne krehrin e te cilës janë gjendur 4 fishekë.
6. Në rrjedhën e hetimeve, policia gjyqësore ka urdhëruar ekspertimin teknik te armës
dhe balistik te gëzhojave dhe sipas aktit nr.10008/2012 nga eksperti kriminalistik
është konkluduar se arma pistolete me nr.6528729-66-1959 është ne gjendje te
rregullt teknike, e përshtatshme për qitje, tre gëzhojat e gjetura dhe sekuestruara ne
vendin e ngjarjes përdoren nga pistoleta “TT”, “Zastava”, automatik “PMSH” dhe
“PPS”, ne te tre gëzhojat e gjetura ne vendin e ngjarjes janë evidentuar gjurme te
qitjes se rregullt me arme zjarri me karakteristika me vlera identifikuese, te tre
gëzhojat janë qitur nga një arme zjarri, qe është pistoleta me nr.6528729-66-1959.
7. Më tej, policia ka urdhëruar ekspertimin mjekoligjor të të dëmtuarit Ded Gjini dhe
sipas konkluzionit te ekspertit mjekoligjor, dhënë ne aktin nr.1403/2012, tek i
dëmtuari janë konstatuar plage arme zjarri ne bark, në anësitë e sipërme dhe të
poshtme, grumbullim gjaku në kavitet e barkut, dëmtim i zorrës së hollë dhe asaj te
trashe, dëmtime te cilat janë shkaktuar nga disa qitje me predhe arme zjarri dhe te
cilat hyjnë ne kategorinë plagosjeve te renda, sepse kane qene te rrezikshme ne
momentin e shkaktimit për jetën e dëmtuarit, nëse nuk jepej ndihma e kualifikuar
mjekësore.
B. Procedura gjyqësore.

vendosur:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Mirash Gjikolaj për veprën penale të “Vrasjes se
mbetur në tentative” e në bazë të nenit 76-22 të K.Penal e dënon me 12 vite burgim.
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Mirash Gjikolaj për veprën penale të "Prodhimit
dhe mbajtës pa leje të armëve luftarake” e në bazë të nenit 278/2 të K.Penal e dënon me 2 vite
burgim.
- Në bashkim të dënimeve, sipas nenit 55 të K.Penal, i pandehuri Mirash Gjikolaj
dënohet me 12 vite burgim.
- Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, duke i ulur 1/3 e dënimit të mësipërm, i
pandehuri Mirash Gjikolaj dënohet përfundimisht me 8 vite burgim.
- Vuajtja e dënimit i fillon më datë 01.09.2013 dhe të kryhet në burg të sigurisë së
zakonshme.
- Arma provë materiale t'i kalojë Komisariatit të Policisë Lezhë.
- Shpenzimet procedurale penale në shumën 8 000 lekë i ngarkohen të pandehurit.
- Kundër vendimit lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Shkodër brenda 10 ditëve nga e
nesërmja e shpalljes.
9. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.304, datë 03.07.2014, ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.18, datë 22.01.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lezhë, me këtë ndryshim:
- Dënimin e të pandehurit Mirash Gjikola me 9 (nëntë) vjet burgim.
- Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i zbritet 1/3 e dënimit dhe i pandehuri Mirash
391
Gjikola dënohet me përfundimisht me 6 (gjashtë) vjet burgim.
- Lënien në fuqi të vendimit për pjesët e tjera të tij.
10. Kundër vendimit të mësipërm, ka ushtruar rekurs prokuroria e apelit Shkodër, me
anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Lezhë në ngarkim të
pandehurit Mirash Gjikolaj, duke parashtruar dhe shkaqet ligjore të cituara në pjesën
“.. Referuar kesaj dispozite gjykata e apelit konstaton se tek i pandehuri ka disa rrethana
lehtesuese, kështu vepra ka ndodhur për shkak të veprimeve të padrejta të të dëmtuarit, të
cilat kanë provokuar një tronditje psiqike e cila ka ardhur edhe per shkak të mjedisit ku janë
kryer veprimet e dëmtuarit, (neni 47 /b), i pandehuri ka treguar pendim të thellë për veprën
penale të konsumuar nga ana e tij, (neni 47/ç), pas kryerjes se veprës penale i pandehuri është
paraqitur në organin kompetent duke dorëzuar edhe armën e krimit (neni 47/dh).
Krahas ketyre rrethanave gjykata e apelit në caktimin e masës së denimi ka parasysh faktin se
i pandehuri është kryefamiljar, ka tre femijë, ka një gjëndje të veshtirë ekonomike, ka
parasysh faktin se i pandehuri nuk ka qenë i dënuar me parë, rrethana këto që konsiderohen
rnga gjykata e apelit rrethana lehtësuese që duhen marrë në konsideratë në caktimin e masës
së dënimit, mundësi kjo që parashikohet nga neni 49 i KP.
Referuar ketyre rrethanave dhe shkaqeve gjykata e apelit vlereson se për caktimin e masës së
dënimit për të pandehurin duhet aplikuar ulja nën minimumin e parashkuar nga ligji, pasi
ekzistojnë rrethana të tilla që e përligjin këtë masë
D. Në lidhje me rekursin e paraqitur.
11. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i prokurorisë

është i bazuar në ligj dhe si i tillë duhet të pranohet1.
12. Shkaqet e parashtruara në rekurs janë të mbështetura në ligj dhe për këtë arsye ato
gjenden të bazuara dhe vendimi i gjykatës së apelit është i cenueshëm, pasi është
marrë në shkelje të nenit 383/ç dhe 384 të K.Pr.Penale si dhe të ligjit penal material,
nenit 47 dhe 76-22 dhe 278/2 të Kodit Penal.
13. Kolegji Penal çmon se në përputhje me parimin e procesit të rregullt e të drejtë ligjor,
është e rëndësishme dhe e detyrueshme që vendimi i gjykatës të jetë i arsyetuar.
Nëpërmjet arsyetimit të vendimit, gjykata tregon me qartësi vërtetimin e fakteve dhe
ligjin e zbatueshëm, arsyet të cilat e kanë çuar në formimin e bindjes dhe qëndrimin e
gjykatës që ka dhënë vendimin, veçanërisht me kriteret ligjore që gjykata ka zbatuar
në caktimin e dënimit, në mënyrë që palët të jenë në gjendje të ushtrojnë të drejtën e
ankimit duke parashtruar pretendimet dhe shkaqet për të cilat nuk pajtohen me
vendimin.
14. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, legjislacioni penal ka parashikuar kritere
konkrete për sa i përket caktimit të masës së dënimit nga gjykata. Vetëm nëpërmjet
provave dhe zbatimit korrekt të ligjit dhe arsyetimit të mjaftueshëm të formimit të
bindjes së saj gjykata bën vërtetimin dhe sqarimin fakteve objekt akuze, caktimin e
dënimit, duke realizuar kështu dhënien e drejtësisë.
1
Kodi Procedurës Penale, neni 432
Rekursi në Gjykatën e Lartë kundër vendimeve të gjykatës së apelit mund të bëhet për këto shkaqe: a) për mosrespektimin
ose për zbatimin e gabuar të ligjit penal; b) për shkelje që kanë si pasojë pavlefshmërinë absolute të vendimit të gjykatës,
sipas nenit 128 të këtij Kodi; c) për shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
392
15. Duke iu kthyer çështjes objekt shqyrtimi, Kolegji Penal vlerëson se në bazë të nenit
47 të Kodit Penal, gjykata duhet të caktojë dënimin duke respektuar dispozitat e
pjesës së përgjithshme dhe kufijtë e dënimeve të parashikuar në ligj për veprën
penale. Në caktimin e dënimit gjykata duhet të marrë parasysh rrezikshmërinë e
veprës penale, të autorit të saj, shkallën e fajit, si dhe rrethanat lehtësuese dhe
rënduese. Gjithashtu, në bazë të dispozitës penale të nenit 76 të Kodit Penal, për
veprën penale të vrasjes me dashje, parashikohet një marzhë dënimi, duke filluar nga
minimumi në 10 vjet dhe maksimumi deri në njëzet vjet burgim.
16. Rezulton se midis të gjykuarit dhe të dëmtuarit, ditën e ngjarjes ka pasur shkëmbime
fjalësh dhe ky i fundit e ka kapur prej fyti të gjykuarin, veprime të cilat më pas janë
ndërprerë për shkak të ndërhyrjes së personave të pranishëm në lokal dhe goditja me
armë ka ardhur disa momente më pas, kur i dëmtuari ndodhej në oborrin e lokalit. I
gjykuari ka goditur tre herë mbi të dëmtuarin, në organet jetike, duke menduar për
pasojën kriminale atë të vrasjes.
17. Nga njëra anë gjykata e themelit, ka dënuar, të gjykuarin Gjikolaj me 9 (nëntë) vjet
burgim, dhe më pas ka aplikuar edhe uljen për shkak të procedimit me ritin e
shkurtuar. Por, gjykata e apelit, nuk ka arsyetuar në mënyrë të mjaftueshme e të
detajuar sa i përket pjesës së vendimit që lidhet me arsyetimin e masës së dënimit,
shkelje kjo që ka ndikuar në dhënien e vendimit.
18. Gjykata e themelit nuk ka përmendur të gjitha ato rrethana dhe kriteret ligjore, që
sipas saj kanë përligjur dhënien e një dënimi për të gjykuarin, që ka rezultuar poshtë
marzhit të caktimit të dënimit, për veprat penale për të cilat akuzohet dhe është
gjykuar i gjykuari Mirash Gjikolaj. Në arritjen e këtij konkluzioni, Kolegji ka pasur
parasysh kërkesën e prokurorit lidhur me caktimin e masës së dënimit, që është për
atë masë dënimi të caktuar nga gjykata e rrethit gjyqësor Lezhë, mënyrën e kryerjes së
veprës penale, praninë e rrethanave lehtësuese apo rënduese, si edhe për identifikimin
e qartë të tyre.
19. Gjykata e Apelit Shkodër ka ngatërruar kriteret e parashikuara nga neni 23 i Kodit
Penal, që parashikon uljen e dënimit për shkak të shkallës së afërsisë së ardhjes së
pasojës dhe atyre për të cilat krimi mbetet në tentativë, me ato të parashikuara nga
neni 53 i Kodit Penal dhe që lidhen me rrezikshmërinë e pakët të veprës dhe autorit të
saj.
20. Në këto kushte, gjykata e themelit, duhet të kryejë një hetim dhe një arsyetim më të
detajuar, nisur nga rrethanat e faktit, duke krijuar një panoramë të saktë të kryerjes
dhe dinamikës së zhvillimit të ngjarjes penale. Gjykata duhet të shqyrtojë dhe të bëjë
përcaktimin e bazës së masës së dënimit, duke vlerësuar drejt dhe arsyetuar në mënyrë
të mjaftueshme rrezikshmërinë e veprës penale, të autorit të saj, shkallën e fajit, si dhe
rrethanat lehtësuese dhe rënduese, në përputhje me nenin 47 të Kodit Penal.
21. Në përfundim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe faktet
sikundër janë pranuar dhe nga vetë gjykata e apelit, në vështrim të parimeve
kushtetuese dhe atyre të procedurës penale, vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit
nuk është në përputhje me ligjin procedural dhe atë material sa i takon arsyetimit
lidhur me caktimin e masës së dënimit, në përputhje me nenin 47 të Kodit Penal dhe
vërtetimit të elementëve të veprës penale të “Vrasjes me dashje” dhe “Prodhimit dhe
mbajtjes pa leje të armëve dhe municionit luftarak”, prandaj ky vendim duhet të
prishet dhe në fuqi të lihet vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
393
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
Vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër, më të cilin është ndryshuar vendimi i Gjykatës së

Rrethit Gjyqësor Lezhë, për sa i përket masës së dënimit të aplikuar ndaj të gjykuarit Mirash
Gjikolaj, duhet të prishet, për shkak se është marrë në kundërshtim me ligjin material penal
dhe në fuqi të lihet vendimi i kësaj të fundit (vendimi nr.18, datë 22.01.2014)
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441, paragrafi i parë, germa
(d) të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.304, datë 03.07.2014, të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.18, datë 22.01.2014 të Gjykatës së Shkallës së Parë Lezhë.
Tiranë, më 27.04.2016
394
Nr. 00-2016-726 i Vendimit (78)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në datë 27.04.2016 mori në shqyrtim, çështjen penale, që i përket:

VLORË.
I GJYKUARI: LEONARD BALA
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Falsifikim dokumentesh”,
parashikuar nga neni 186/1 të Kodit Penal.
E GJYKUAR: EFTIQI MEHMETI
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Përdorim i dokumenteve të falsifikuar”,
parashikuar nga neni 186/2 të Kodit Penal.
I GJYKUARI: VIKTOR MEHMETI
A K U Z U A R:
Për veprën penale “Shkatërrim prone”,
parashikuar nga neni 150 të Kodit Penal.

vendosur:
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Leonard Bala për veprën penale të
“Falsifikimit të dokumenteve “ parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal.
Deklarimin e pafajshme të të pandehurës Eftiqi Mehmeti për veprën penale të
“Përdorimit të dokumenteve të falsifikuara “ parashikuar nga neni 186/2 i
K.Penal.
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Viktor Mehmeti për veprën penale të
“Shkatërrimit të pronës “ parashikuar nga neni 150 i K.Penal.
395
Ndryshimin e vendimit nr.351 datë 18.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë, në ketë mënyrë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Leonard Bala për veprën penale “Falsifikimi
i dokumenteve”, parashikuar nga neni 186/1 i Kodit Penal dhe ne baze të kësaj
dispozite, dënimin e tij me 1 (një) vit burgim.
Deklarimin fajtore të të pandehurës Eftiqi Mehmeti për veprën penale
“Falsifikimi i dokumenteve”, me shume se një herë, parashikuar nga neni
186/2 i Kodit Penal dhe ne baze të kësaj dispozite, dënimin e saj me 1 (një) vit
burgim.
Ne aplikim të nenit 59 të Kodit Penal, urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të
vendimit me burgim, duke e vene ne prove për 2 (dy) vjet, me kusht qe gjate
kohës se provës të mos kryeje vepër tjetër penale.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Viktor Mehmeti për veprën penale të
“Shkatërrimit të pronës”, të parashikuar nga neni 150 i K.Penal dhe ne baze të
kësaj dispozite, dënimin e tij me 100.000 (njëqindmijë) leke gjobë.
Gjoba të paguhet brenda një viti nga dita e dhënies së këtij vendimi.
Kundër vendimit të mësipërm, ka ushtruar rekurs Viktor Mehmeti dhe Eftiqi

Mehmeti, nëpërmjet përfaqësuesit të tyre ligjor, me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e
vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkalles së
Parë Vlorë.

- Vendimi i gjykatës së apelit është rezultat i mosrespektimit të ligjit lidhur me
deklarimin fajtor të Eftiqi Mehmeti (Llaguri) dhe zbatimit të gabuar të ligjit lidhur me
deklarimin fajtor të Viktor Mehmetit.
- Për të ndryshuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Vlorë Gjykata e Apelit është
mbështetur thjesht dhe vetëm në përfundimet e Organit të Akuzës.
- Konkluzionet e ekspertes Luiza Bala nuk konfirmojnë konkluzionin e Organit te
Akuzës dhe Gjykatës se Apelit të cilët kane pranuar qe ndërtimi i banesës prej Efteqi
Mehmetit te jete bërë gjate viteve 2004-2005.
- Prej provave të administruara në këtë gjykim dominojnë ato prova që konfirmojnë
ndërtimin e banesës prej Eftiqi Mehmetin në vitet 1997-1998.
- Objekti i prishur pjesërisht prej Viktor Mehmetit vetëm thuhet se i përket Thoma
Lagurit.
- Gjate gjykimit nuk u vërtetua me asnjë prove shkresore zyrtare, qe te përfaqësoje një
prone te tij.
- Në këto kushte edhe sikur njëri prej trashëgimtarëve të Thoma Llagurit të mos këtë
dhënë pëlqimin për prishjen e një pjese të objektit . Prishja e sajt do të përbënte një
mosmarrëveshje civile.
Kundër vendimit të mësipërm, ka ushtruar rekurs Leonard Bala, përfaqësuar nga

avokati i tij, me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e vendimit të Gjykatës Penale të Apelit
Vlorë nr.134, datë 11.03.2014 dhe lënien në fuqi të Vendimit nr.200 datë 03.05.2011 të
Gjykatës Penale të shkallës së Parë Vlorë.
396
 Vendimi nr.134 dt. 11.03.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në zbatim të
gabuar të ligjit procedural neneve 149, 150, 152, 153 e vijues të KPP, nenet 380,382
dhe 383 të Kodit të Procedurës Penale të cilat sanksionojnë se provat shqyrtohen në
harmoni me njëra tjetrën dhe kanë vlerë kur ato përmbajnë të dhëna të sakta në lidhje
me faktet dhe ngjarjet për të cilat referohet vepra penale, si dhe në zbatim të gabuar të
ligjit material nenit 186/1 të Kodit Penal në lidhje me interpretimin që në rastin
konkret i bëhet veprës penale të falsifikimit të dokumenteve.
 Gjykata e Apelit Vlorë në arritjen e përfundimit të Vendimit është bazuar kryesisht
në thëniet e dëshmitarëve të thirrur nga ana e organit të akuzës duke i konsideruar
këto të fundit të sakta dhe prova direkte për të vërtetuar faktin se përmbajtja e
vërtetimit dt. 24.03.2008 i lëshuar nga shtetasi Leonard Bala në cilësinë e Kryeplakut
të fshatit Vuno, Jalë, është e rreme pra e falsifikuar.
 Vendimin e Gjykatës së Apelit përsa i përket analizës që i bën thënieve të
dëshmitareve, duket qartë që ky Vendim është shumë kontradiktor në pjesën
arsyetuese të tij dhe në konkluzionet e nxjerra.
 Gjykata e Apelit ka marrë në analizë dëshminë e shtetasit Nikolla Capi i thirrur nga
organi i akuzës dhe e ka konsideruar këtë dëshmi si përcaktuese për të provuar akuzën
e ngritur ndaj të pandehurit Leonard Bala dhe për të rrëzuar dëshmitë e dëshmitarëve
të mbrojtjes.
 Kjo dëshmi nuk ka asnjë vlerë dhe asnjë provë gjykimi pasi vetë shtetasi Nikolla
Capi ka deklaruar se nuk e ka ndërtuar këtë banesë dhe ka ardhur në Himarë pas vitit
2000. Kjo dëshmi s’do të thotë aspak që ndërtimi të jetë kryer pas vitit 2000, pasi nuk
bëhet lidhja logjike midis kësaj firme ndërtimi e cila deklaron se nuk ka kryer punime
në banesën e Eftiqi Llangurit dhe kohës së ndërtimit në fjalë
 Ky përfundim i Gjykatës së Apelit është tërësisht i pabazuar dhe jologjik. Fakti se
Jetmir Kondi ka punuar pranë firmës ndërtuese "Capi" shpk nuk do të thotë se ky nuk
ka punuar më parë parë si ndërtues për llogari të vet apo ndonjë firme tjetër dhe se ky
nuk ka kryer punime në Jalë ndërtesën e Eftiqi Llangurit.
 Gjykata e Apelit e ka konsideruar këtë dëshmi si të plotë dhe të saktë, pavarësisht se
vetë dëshmitari është shprehur se nuk e mbaj mend nuk më kujtohet duke rrezuar vetë
kështu çdo pohim të mëparshëm.
 Me të njëjtin arsyetim të gabuar Gjykata e Apelit ka vijuar të analizojë dhe të pranojë
dëshmitë e dëshmitarëve të tjerë të thirrur nga akuza të cilët janë Andon Koka, Artan
Bala, Foto Andoni edhe këto dëshmi paraqiten konfuze dhe me të meta.
 Ndërkohë që Gjykata e Apelit ka mbivlerësuar dëshmitë e dëshmitarëve të thirrur nga
akuza, në të kundërt nuk ka analizuar siç duhet dhe ka hedhur poshtë të gjitha
dëshmitë e dhëna nga dëshmitarët e thirrur nga mbrojtja, pavarësisht faktit se këto
dëshmi rezultojnë të jenë të sakta dhe të drejtpërdrejta dhe pa asnjë mëdyshje.
 Gjykata e Apelit ka rrëzuar dëshmitë e shtetasve Niko Komgjika, Dhimitraq Bala dhe
shtetasit Jetmir Kondi duke mos arsyetuar përse këto dëshmi nuk janë të sakta. (fq. 12
paragrafi i fundit dhe në vijim fq. 13).
 Gjykata e Apelit ka keqinterpretuar dispozitën e sipër cituar duke arritur në një
konkluzion të gabuar se: "pra zbatimi i një procedure për dhënie leje ndërtimi për
legalizim, ashtu siç edhe është përcaktuar në paragrafin e parë të nenit 77, do të kryhet
nga ana e KRRT-së vetëm kur ndërtimi është realizuar para hyrjes në fuqi të ligjit
nr.8405 dt. 17.09.1998 "Për Urbanistikën".
397
 Ky konkluzion i Gjykatës së Apelit është i gabuar pasi vërtetimi i kohës në të cilin
është kryer ndërtimi nuk është kushti i vetëm thelbësor për lëshimin e lejes së
legalizimit, por sipas nenit 77, të ligjit nr.8405 dt. 17.09.1998 "Për Urbanistikën",
duhet edhe që ndërtimi të jetë ndërtuar në pronë të vet si dhe të jetë në përputhje me
kondicionet urbanistike.
 Nuk provohet se ky ka qenë qëllimi i shtetasit Leonard Bala për të cilin ka lëshuar
këtë vërtetim, pasi vërtetimi është lëshuar më kërkesë të interesuarit pa specifikuar
qëllimin për të cilin ai do të përdorej.
 Gjykata e Apelit e ka dënuar shtetasin Leonard Bala me 1 vit burgim. Në dhënien e
këtij dënimi Gjykata e Apelit nuk ka marrë në konsideratë nenin 47/2 të Kodit Penal.
 Gjykata e Apelit gabimisht ka çmuar se në rastin konkret nuk ka rrethana lehtësuese
(fq. 17 paragrafi 5), pas në të vërtetë ato ekzistojnë. Shtetasi Leonard Bala nuk ka
qenë asnjëherë i dënuar më pare, ka pasur një qëndrim korrekt gjatë gjithë procesit, ai
është kryefamiljar dhe ka një familje të përbëre prej shumë anëtarësh, bashkëshortja
dhe 4 fëmijë.
 Masa e dënimit me burg është një mase ekstreme dhe papërshtatshme në rastin
konkret ka do ta dëmtonte rëndë jo vetëm shtetasin Leonard Bala por edhe familjen e
tij.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; Prokurorin A Dollapaj, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë; mbrojtësin e të gjykuarit Viktor
Mehmeti, avokatin V Gumi, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien
në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë; e si e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë, më të cilin është ndryshuar vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, është marrë në kundërshtim me ligjin penal, dhe për
rrjedhojë ai është i cenueshëm për shkaqet dhe arsyet që vijojnë.
2. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë, ka kërkuar gjykimin e çështjes penale ne

ngarkim të të pandehurve Leonard Bala, Eftiqi Mehmeti (Llaguri) dhe Viktor Mehmeti të
akuzuar për kryerjen e veprave penale të “Falsifikim dokumentesh” , “Përdorim i
dokumenteve të falsifikuar”, “Shkatërrim prone” parashikuar nenet 186/1, 186/2, 150 të
Kodit Penal.
3. Në datë 15.05.2009 nga ana e Prokurorisë se Rrethit Gjyqësor Vlore mbi bazën e
kallëzimit penal të bërë nga shtetasi Anastas Llaguri, i biri i Thoma dhe i Katerina me dtl
02.04.1934 , lindur dhe banues në Vuno - Himarë është regjistruar procedimi penal nr.549 i
viti 2009 për veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës", kryer ne bashkëpunim, parashikuar
nga neni 248-25 i Kodit Penal, procedim i cili me vendimin dt 16.07.2009 është bashkuar me
këtë procedim penal nr.79/2008.
4. Fakti që i referohet këtij procedimi është i datës 13.05.2009 ku ne Prokurorinë e
Rrethit Gjyqësor Vlorë ka paraqitur kallëzim penal me shkrim shtetasi Anastas Llaguri, i cili
ka pretenduar se nga ana e shtetasve Vasillaq Bollano dhe Leonard Hysi ne detyrat përkatëse
ne date 23.05.2008 ishte miratuar një leje për miratimin e destinacionit të sheshit të ndërtimit
dhe një leje ndërtimi për legalizim të cilat mbajnë nr.13 dhe nr.13/1 datë 23.05.2008 mbi një
sipërfaqe toke prej 1000 m2, në vendin e quajtur Jalë në favor të shtetases Eftiqi Llaguri, në
398
kundërshtim me ligjin për urbanistiken pasi toka mbi të cilën është miratuar kjo leje ishte
tokë bujqësore dhe në pronësi të tij.
5. Nga ana e kallëzuesit është pretenduar se dhënia e këtyre lejeve është bere pasi banesa
ishte ndërtuar pa leje dhe dokumentacioni i përdorur prej shtetases Eftiqi Llaguri për
regjistrimin e kësaj banese dhe sipërfaqes prej 1000 m2 është bere me dokumente të
falsifikuara.
6. Po kështu kallëzuesi ka pretenduar se shtetasi Viktor Mehmeti ne bashkëpunim dhe
me shtetasen Eftiqi Mehmeti, e cila është nena e tij, ne fund të muajit Gusht të vitit 2008 , ka
shkatërruar një pjese të banesës se tij ne fshatin Vuno , me qellim për të kaluar ne banesën qe
ata kishin ndërtuar ne vitin 2005.
7. Prokuroria pretendon se Kryetari i Pleqësisë se Fshatit Vuno ka lëshuar një vërtetim
sipas të cilit Eftiqi ( Llaguri ) Mehmeti, ka ndërtuar ne vitet 1997-1998 një shtëpi banimi një
katëshe ne fshatin Jale - të Himarës. Ky vërtetim sipas prokurorisë nuk i përgjigjet se vërtetës
sepse banesa prej të pandehurës është ndërtuar ne vitin 2004 ose 2005, pra ky dokument sipas
prokurorisë është i falsifikuar pasi përmban të dhëna të rreme. Ky dokument është përdorur
prej të pandehurës Eftiqi Mehmeti si një nga dokumentet e dorëzuar ne Bashkinë Himarë me
qellim marrjen e lejes se legalizimit.
Ne këto kushte sipas prokurorisë prej shtetasit Leonard Bala janë konsumuar elementet e
veprës penale të “Falsifikimit të dokumenteve” parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal pasi ne
date 24.03.20 08 ka lëshuar një vërtetim si kryetar i Kryesisë se fshatit Vuno, qe përmban të
dhëna të rreme.
Ndërsa prej shtetases Eftiqi Llaguri, sipas prokurorisë janë konsumuar elemente të veprës
penale 'përdorimit të dokumenteve të falsifikuara”, kryer me shume se një here pasi ne date
30.04.2008 i është drejtuar K.RR.T Bashkia Himarë , me kërkesë për të miratuar një leje të
sheshit të ndërtimit dhe një leje ndërtimi për legalizim bashkëlidhur të cilës ka paraqitur edhe
vërtetimin e Kryesisë se fshatit Vuno të firmosur dhe vulosur nga kryetari Leonard Bala
vërtetim qe përmban të dhëna të rreme. Ketë dokument kjo shtetase e ka përdorur edhe para
zyrës noteriale të noterit Shkëlqim Maxhi me seli ne Delvine si dhe pranë Gjykatës se Rrethit
gjyqësor Vlore.
Sipas Prokurorisë shtetasi Viktor Mehmeti ne fund të muajit Gusht të vitit 2008 , ka
shkatërruar një pjese të banesës se kallëzuesit ne fshatin Vuno , me qellim për të kaluar ne
banesën qe ata kishin ndërtuar ne vitin 2005, duke konsumuar kështu veprën penale të “
Shkatërrim prone.
C. Procedura gjyqësore.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.351, datë 18.07.2011, ka

vendosur:
- Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Leonard Bala për veprën penale të
“Falsifikimit të dokumenteve “ parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal.
- Deklarimin e pafajshme të të pandehurës Eftiqi Mehmeti për veprën penale të
“Përdorimit të dokumenteve të falsifikuara “ parashikuar nga neni 186/2 i K.Penal.
- Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Viktor Mehmeti për veprën penale të
“Shkatërrimit të pronës “ parashikuar nga neni 150 i K.Penal.
9. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.134, datë 11.03.2014, ka vendosur:
- Ndryshimin e vendimit nr.351 datë 18.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë,
në ketë mënyrë:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Leonard Bala për veprën penale “Falsifikimi i
dokumenteve”, parashikuar nga neni 186/1 i Kodit Penal dhe ne baze të kësaj dispozite,
dënimin e tij me 1 (një) vit burgim.
399
- Deklarimin fajtore të të pandehurës Eftiqi Mehmeti për veprën penale “Falsifikimi i
dokumenteve”, me shume se një herë, parashikuar nga neni 186/2 i Kodit Penal dhe ne baze
të kësaj dispozite, dënimin e saj me 1 (një) vit burgim.
- Ne aplikim të nenit 59 të Kodit Penal, urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të vendimit
me burgim, duke e vene ne prove për 2 (dy) vjet, me kusht qe gjate kohës se provës të mos
kryeje vepër tjetër penale.
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Viktor Mehmeti për veprën penale të “Shkatërrimit
të pronës”, të parashikuar nga neni 150 i K.Penal dhe ne baze të kësaj dispozite, dënimin e tij
me 100.000 (njëqindmijë) leke gjobë.
- Gjoba të paguhet brenda një viti nga dita e dhënies së këtij vendimi.
10. Kundër vendimit të mësipërm, ka ushtruar rekurs Viktor Mehmeti dhe Eftiqi
Mehmeti, dhe Leonard Bala, nëpërmjet përfaqësuesve të tyre ligjor, me anën e të cilit ka
kërkuar: Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Shkalles së Parë Vlorë, duke parashtruar dhe shkaqet ligjore të cituara në pjesën
A. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
Gjykata e Apelit Gjirokastër vlerëson se:

“... Gjykata e Shkalles se Pare Vlore, pasi ka shqyrtuar provat shkresore dhe ato me
dëshmitarë, ne përfundim të gjykimit, ka konkluduar për deklarimin e pafajshëm të të tre
të pandehurve për veprat penale për të cilat janë akuzuar.
Gjykata e apelit konkludon se gjykata e shkalles se pare ka zbatuar ne mënyre të gabuar
ligjin duke dhëne një vendim të pambështetur ne provat e administruara, për rrjedhoje ka
vend për cenimin e këtij vendimi.
Ne kuadër të hetimeve të këtij procedimi penal, me qellim sqarimin e rrethanave të faktit
dhe pretendimeve të ngritura nga kallëzuesi Anastas Llaguri ne kallëzimin penal të bere
prej tij, është realizuar këqyrja e banesës se ndërtuar prej shtetases Eftiqi Llaguri e
ndodhur ne vendin e quajtur Jale-Himare, prej të cilës ka rezultuar se kjo banese ishte e
përfunduar me 1-kate dhe ishte vendosur mbi tre bodrume poshtë.
Nga studimi i dokumentacionit të ndodhur ne dosjen e miratimit të lejes për ndërtim të
shtetases Eftiqi Llaguri, ka rezultuar se kjo shtetase i është drejtuar me kërkese ne datën
30.04.2008, Sekretarisë Teknike të K.Rr.T-se se Bashkime Himare, me ane të të cilës ka
kërkuar miratimin e destinacionit dhe kondicioneve urbane të sheshit të ndërtimit për një
banese 1-kate (legalizim), ne vendin e quajtur Jale-Vuno-Himare, me sipërfaqe 202 m2,
mbi një sipërfaqe toke prej 1000 m2.
Shtetasja Eftiqi Llaguri, si dokument për vërtetimin e pronësisë se saj mbi ketë sipërfaqe
toke, rezulton të ketë paraqitur këto dokumenta:
Vendimi i Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Vlore nr.1614 date 21.12.2001, për lëshimin e
dëshmisë se trashëgimisë ligjore për shtetasin Thoma Llaguri dhe Katere Llaguri, ne të
cilën rezulton të jete trashëgimtare ligjore edhe shtetasja Eftiqi Llaguri.
Vërtetim i Zyrës se Kadastrës pranë Këshillit të Rrethit Vlore, me ane të cilit është
vërtetuar se, shtetasi Thoma Llaguri ka të regjistruara dhe skicuara pas reformës agrare ne
faqen 289 disa pasuri, duke i renditur sipas vendndodhjeve.
Testament date 30.08.2004, me testatator shtetasin Anastas Thoma Llaguri dhe
trashëgimtar testamentar shtetasit Eftiqi Mehmeti (Llaguri), Antigoni Andoni (Llaguri)
dhe Ksenofon Llaguri.
Deklarate noteriale personale date 30.08.2004, me deklarues shtetasin Anastas Thoma
Llaguri, ne të cilin ky shtetas ka deklaruar se me vullnetin e tij të lire dhe pergjegjesine
ligjore, nga Akti i Marrjes se Tokës ne Pronësi, pavarësisht se e gjithë pasuria është ne
400
emër të tij, një sipërfaqe prej 1000 (një mije) m2 i takojnë shtetases Eftiqi Mehmeti
(Llaguri).
Akt i marrjes se tokës ne pronësi ne emër të shtetasit Anastas Thoma Llaguri, date
25.09.1994,ne fotokopje, e pa njehsuar me origjinalin.
Duke analizuar provat e mësipërme, Gjykata e Apelit e gjen të drejte pretendimin e
ngritur ne ankim se vendimi i dhëne nga gjykata është ne kundërshtim me dispozitat
proceduriale penale dhe konkretisht me dispozitat 380, 382 dhe 383, ne të cilën është
sanksionuar se gjykata e mbështet vendimin e saj ne të gjitha provat e administruara dhe
të pranuara gjate shqyrtimit gjyqësor të çështjes. Ne të kundërt të këtij parimi, nga ana e
gjykatës jo vetëm qe janë anashkaluar prova të tera, të administruara nga vete ajo, por
edhe provat e përmendura ne pjesën arsyetuese të vendimit janë “cenuar ose gjymtuar”,
duke mare prej tyre vetëm ato pjese qe kane qene ne funksion dhe mbështetje të vendimit
të pafajësisë se të pandehurve.
Kështu, ne rast se lexohet procesverbali i seancave gjyqësore, ne të cilin janë shkruar dhe
renditur provat e administruara gjate shqyrtimit gjyqësor të çështjes, rezulton ne mënyre
të dukshme se nga dëshmitë e marra prej dëshmitareve të thirrur para gjykatës, nuk është
përmendur fare ne pjesën arsyetuese të vendimit "dëshmia e shtetasit Nikolla Capi,
dëshmi e cila është shume e rëndësishme jo vetëm për të provuar akuzën e ngritur ndaj të
pandehurit Leonard Bala dhe rrjedhimisht atë të ngritur ndaj të pandehurës tjetër Eftiqi
Mehmeti, por edhe për të rrezuar dëshmitë e dëshmitareve të mbrojtjes.
Dëshmia e shtetasit Nikolla Çapi është e një rëndësie të veçante pasi ne dokumentacionin
e administruar nga Zyra e Urbanistikes pranë Bashkime Himare, ka rezultuar se për
miratimin e "lejes se ndërtimit për legalizim date 26.05.2008" për objektin e ndërtuar nga
të pandehurit Eftiqi Llaguri (Mehmeti) dhe Viktor Mehmeti ne fshatin Jalë ka shërbyer
edhe një "kontrate sipërmarrje pa date, e përpiluar nga shoqëria Capi sh.p.k me
administrator shtetasin Nikolla Capi, e cila dokumenton se ndërtimi i banesës është kryer
nga kjo shoqëri ndërtuese, ndërkohe qe shtetasi Nikolla Capi ka dëshmuar para gjykatës
se nuk e ka ndërtuar ai banesën e shtetases Eftiqi Mehmeti por ka plotësuar një kontrate
sipërmarrje vetëm për legalizimin e objektit, legalizim i cili rezulton të jete bere ne vitin
2008. Po kështu ky dëshmitar ka dëshmuar se është nga Berati dhe se ka filluar të punoje
ne Himare vetëm pas vitit 2000, pra, ç’ka tregon qarte se ai nuk kishte se si të ndërtonte
shtëpinë e Eftiqi Llagurit (Mehmetit) ne vitin 1997-1998, (Sipas vërtetimit të K/Plakut, e
dëshmitarit Jetmir Kondi) duke qene ne Berat e pa ardhur fare ne Himare për të punuar ne
ketë periudhe kohore ne fushën e ndërtimit, sepse siç deklaron vete ai, por edhe siç
provohet nga provat e administruara ne hetim e gjykim, ne Himare ka ardhur pas vitit
2000 për të punuar ne fushën e ndërtimit dhe jo me pare.
Dëshmia e këtij shtetasi, e cila është harruar apo anashkaluar nga gjykata me qellim, gjate
arsyetimit të vendimit të saj , rrezon ne mënyre të plote dhe pa asnjë ekuivok dëshminë e
shtetasit Jetmir Kondi, i thirrur për të dëshmuar para gjykatës nga mbrojtja e të
pandehurve Eftiqi Llaguri (Mehmeti) dhe Viktor Mehmeti.
Shtetasi Jetmir Kondi ka dëshmuar para gjykatës se ka qene ai qe ka bere ndërtimin e
banesës se shtetasit Viktor Mehmeti ne vitet 1997 - 1998, si punëtor i shoqërisë ndërtuese
“Capi” sh.p.k dhe se për punën e kryer është paguar nga shtetasi Nikolla Capi.
Pra, dëshmia e shtetasit Nikolla Capi, jo vetëm qe rrezon dëshminë e shtetasit Jetmir
Kondi, e konsideruar na gjykata si një dëshmi e drejtpërdrejte, por edhe dëshmitë e
shtetasve Paskal Bala, Niko Komgjika dhe Dhimitraq Bala (të thirrur prej mbrojtjes se të
pandehurve), të konsideruara nga gjykata të plota, të sakta, pa medyshje, të vërteta dhe të
përputhura me provat e tjera.
Kështu, nga ana e gjykatës është arsyetuar se dëshmitë e dhëna nga dëshmitaret e akuzës
janë të papërdorshme sepse dëshmitaret ne thëniet e tyre iu janë referuar personave të
401
trete, gjë qe i bën ato sipas nenit 154/1 të Kodit të Procedurës Penale të papërdorshme. Ne
arsyetimin e vendimit të saj, ne faqen 6-të tij, gjykata ka deformuar përgjigjen e
dëshmitarit Neço Dhimogjika, i cili ne pyetjen qe i është bere se kur e ka ndërtuar
shtëpinë Eftiqi Llaguri, sikur ky dëshmitar është përgjigjur: “ ...nuk me kujtohet nuk e
mbj mend . . ne një kohe qe ai nuk ka dhëne një përgjigje të tille, por ne faqen 8-të të
proçesverbalit të seancës gjyqësore, është përgjigjur konkretisht : . . . me të pare rreth
viteve 2004-2005, nuk e mbaj mënd më parë, nuk me kujtohet. . .”.
Nga ana e gjykatës është arsyetuar ne vendimin e marre prej saj se përderisa nuk u provua
se kur është kryer ndërtimi i banesës se shtetases Eftiqi Llaguri, nuk mund të provohet se
dokumenti “Vërtetimi i Kryesisë se Fshatit Vuno date 24.03.2008” i plotësuar nga i
pandehuri Leonard Bala është i falsifikuar.
Me konkretisht, nga ana e gjykatës është arsyetuar se: “Duke qene se nuk u provua si
periudhe ndërtimi të shtëpisë se Eftiqi Llagurit viti 2004”, akuza nuk mund të provoje
edhe faktin se vërtetimi i lëshuar nga Kryetari i Pleqësisë se Fashtit Vuno me të cilin
është vërtetuar se banesa e shtetases Eftiqi Llaguri është ndërtuar qe ne vitet 1997- 1998
të mund të jete i falsifikuar. Ne zbatim të parimit të prezumimit të pafajësisë dhe të
dyshimit ne favor të të pandehurit, gjykata çmon se akuzat ndaj të pandehurve Leonard
Bala dhe Eftiqi Llaguri janë thjesht dyshime të paprovuara dhe si të tilla janë ne favor të
të pandehurve”. Po kështu, nga ana e prokurorisë nuk janë paraqitur prova për të arritur
ose vërtetuar konkluzionin kategorik se "ndërtimi i shtëpisë se Eftiqi Llagurit është bere
ne vitin 2004”. Ky konkluzion i gjykatës është nxjerre vetëm ne funksion të dhënies se
pafajësisë se të pandehurve, pasi nga analizimi i dëshmive të mësipërme rezulton krejt e
kundërta.
Ne të kundërt me sa arsyeton gjykata, dy anëtare të Kryesisë se pleqësisë se fshatit Vuno
dhe vete K/Plaku i kësaj periudhe qe behet fjale ne vërtetim 1997-1998. kane deklaruar se
ne ketë periudhe nuk ka pasur ndërtim nga ana e shtetases Eftiqi Llaguri dhe kane
ekzistuar vetëm klubet e rërës dhe se rasti nuk është marre asnjëherë ne shqyrtim dhe se
K/Pleqësia e fshatit Vuno nuk ka marre vendim dhe as ka protokolluar ndonjë kërkese të
shtetases Eftiqi Llaguri, po kështu dëshmitaret e tjerë kane deklaruar se ndërtimi është
bere mbas vitit 2004 e ne vazhdim, atëherë kur palët janë pajtuar me njeri tjetrin dhe kane
bere edhe një dreke vëllezër dhe motra.
Përfundimi ne të cilin ka arritur gjykata është krejtësisht i pabazuar, pasi nga provat e
administruara gjate shqyrtimit gjyqësor rezultojë plotësisht e provuar se ndërtimi i
banesës se shtetases Eftiqi Llaguri nuk është bere ne vitet 1997-1998. Ky fakt u provua
nga të gjithë dëshmitaret e akuzës, disa prej të cilëve kane qene anëtare të Kryesisë se
Fshatit Vuno ne vitin 2008, vit ne të cilin i pandehuri Leonard Bala, ne cilësinë e
Kryeplakut të Fshatit Vuno ka fallsifikuar dokumentin "Vërtetimi i Kryesisë se Fshatit
Vuno date 24.03.2008”. Fakti se ky dokument përmban të dhëna të rreme del i qarte si
persë i përket konfirmimit të tij se Eftiqi Mehmeti nuk ka ndërtuar banese ne fshatin Jale
ne vitet 1997-1998, por edhe persa i përket faktit se Kryesia e Fshatit Vuno nuk është
mbedhur asnjëherë për të diskutuar një kërkese të tille dhe as ka marre një vendim të tille,
gjë qe është konfirmuar nga dëshmitaret e thirrur ne gjykim.
Nga ana e gjykatës nuk është mbajtur parasysh lidhja midis provave të paraqitura nga
organi i prokurorisë me njëra-tjetrën. Kështu, pjesa me e madhe e dëshmitareve i
referohen vitit 2004 për fillimin e ndërtimit të objektit të shtetases Eftiqi Llaguri. Kjo
është e qarte ne rast se provat analizohen ne lidhje me njëra-tjetrën.
Viti 2004 përkon me periudhën kur Eftiqia Llaguri se bashku me Anastas Llagurin,
babain e kallëzuesit dhe familjare të tjerë u mbodhen ne Jale për të ndare tokat, fakt ky i
konfirmuar si nga dëshmitë e drejtpërdrejta të shtetasve Thoma Llaguri dhe Foto Andoni,
ashtu edhe nga dokumentet e ndodhura ne dosje. Pas kësaj mbledhje familjare dhe
402
konkretisht ne datën 30.08.2004 është lëshuar testamenti dhe deklarata noteriale nga
shtetasi Anastas Llaguri me të cilin i linte motrës se tij Eftiqi Llaguri 1000 m2 toke ne
Jale. Vetëm pas arritjes se kësaj marrëveshje dhe marrjes se testamentit dhe deklaratës
noteriale, e pandehura Eftiqi Llaguri dhe djali i saj Viktor Mehmeti kane filluar ndërtimin
e banesës se tyre ne Jale dhe jo ashtu siç përshkruhet ne vërtetimin e lëshuar nga K/Plaku
i fshatit Vuno, se banesa është ndërtuar ne vitin 1997-1998.
Nga ana e gjykatës nuk është mbajtur parasysh fakti se për çfarë qëllimi është lëshuar
“Vërtetimi i Kryesisë se Fshatit Vuno, date 24.03.2008”, nga i pandehuri Leonard Bala.
Perse ky vërtetim është plotësuar pikërisht ne vitin 2008 dhe se për çfarë qëllimin ky
vërtetim ka ne përmbajtje të tij konfirmimin se banesa e shtetases Eftiqi Llaguri ne fshatin
Jale është ndërtuar ne vitet 1997-1998 dhe jo ne ndonjë vit tjetër.
Kështu, ne rast se do të analizohej dokumentacioni i dosjes se lejes se ndërtimit qe është
sekuestruar ne Bashkine e Himarë, do të arrinim ne konkluzionin se "Vërtetimi i Kryesisë
se Fshatit Vuno date 24.03.2008" është lëshuar vetëm për të bere të mundur miratimin e
lejes se ndërtimit për legalizim nga ana e Bashkisë Himare për objektin e ndërtuar nga të
pandehurit Eftiqi Llaguri dhe Viktor Mehmeti, ashtu siç është plotësuar edhe dokumenti
"Kontrate sipërmarrje pa date" nga ana e shoqërisë ndërtuese “Çapi” sh.p.k.
Të pandehurës Eftiqi Mehmeti (Llaguri) ne funksion të legalizimit të objektit të ndërtuar,
i është dashur një dokument qe të provonte se ndërtimi ishte kryer para hyrjes ne fuqi të
ligjit nr.8405 date 17.09.1998 “Për Urbanistiken”. Për ketë arsye nga ana e të pandehurit
Leonard Bala është plotësuar një vërtetim i tille me të dhëna të rreme, duke e cilësuar si
një vendim të Kryesisë se Fshatit Vuno, anëtaret e të cilës dëshmuan përpara organit të
akuzës dhe gjykatës se nuk janë mbledhur ndonjëherë për të shqyrtuar një fakt të tille dhe
një gjë e tille nuk rezulton e pasqyruar as ne protokollet e mbledhjeve të tyre.
Një fakt i rendesishem qe duhet të merrej parasysh nga gjykata, është edhe një raport
vlerësimi i banesës se ndërtuar nga ana e të pandehurve Eftiqi Llaguri dhe Viktor
Mehmeti, i hartuar nga eksperti Arlind Deromemaj mbi bazën e kërkesës se bere nga vete
e pandehura Eftiqi Llaguri Mehmeti, raport i cili mban datën 22.06.2008.
Ne ketë raport vlerësimi pasurie të paluajtshme, i cili ndodhet ne dosjen e lejes se
ndërtimit për legalizim dhe rrjedhimisht edhe ne dosjen e gjykatës, është arritur ne
konkluzion se, “Godina është ndërtuar gjate viteve të fundit dhe nuk ka mbaruar
plotësisht, ajo përbehet nga kati përdhe dhe kati pare. Godina është e mbaruar ne rreth 50
% të saj”. Pra, ky konkluzion i ekspertit është ne koherence të plote edhe me konkluzionet
e ekspertes Luiza Bala qe ka vlerësuar banesën persa i përket periudhës se ndërtimit të
saj, por qe nga ana e gjykatës ne vendimin e dhëne është zhvlerësuar si prove, duke e
cilësuar aktin si ”jo kategorik".
Është e vërtete se konkluzionet e aktit të ekspertimit të ekspertes Luiza Bala mund të mos
jene kategorike, për shkak të mungesës se kritereve shkencore për të nxjerre një
konkluzion kategorik, por qe ky konkluzion lidhet me shume prova të tjera, qofshin këto
dëshmi apo prova shkresore, por edhe me gjendjen fizike të vete ndërtesës si dhe me
materiale e përdorura për ndërtim, të cilat janë përmendur dhe analizuar edhe me sipër.
Nga ana e gjykatës është deklaruar i pafajshëm shtetasi Viktor Mehmeti për veprën
penale të "Shkatërrimit të pronës", duke arsyetuar dispozitat e Kodit Civil qe lidhen me
bashkepronesine.
Ne rastin konkret, gjykata ka gabuar kur arsyeton se shkatërrimi i sendit është bere me
pëlqimin e bashkëpronareve, pasi një nga bashkëpronaret dhe konkretisht shtetasi Anastas
Llaguri nuk ka qene dakord me ketë prishje, për me tepër djali i tij Thoma Llaguri. Ky i
fundit mund të njihet edhe si pjesëtar ne bashkëpronësi pasi rezulton qe të ketë investuar
ne banese duke bere rikonstruksionin e saj pas viteve 1990. Ne këto kushte, godina e
403
prishur mund të cilësohet edhe si një godine e re, e rindërtuar nga ana e shtetasit Thoma
Llaguri.
Nga sa me sipër, bazuar ne provat e administruara ne hetim e gjykim si ato me
dëshmitare, por edhe ato shkresore e shkencore, arrihet ne përfundim se të pandehurit
Leonard Bala, Eftiqi Mehmeti (Llaguri) dhe Viktor Mehmeti kane konsumuar plotësisht
veprat penale për të cilat ata janë akuzuar, atë të “Falsifikimit të dokumenteve", të
“Vënies ne përdorim me shume se një here të tyre, si dhe të “Shkatërrimit të pronës”, të
parashikuara respektivisht nga nenet 186/1,2 dhe 150 të Kodit Penal.
Sa me sipër, rezulton e provuar se prej shtetasit Leonard Bala, janë konsumuar elementet
e veprës penale të "Falsifikimit të dokumenteve", parashikuar nga neni 186/1 i Kodit
Penal, pasi ne datën 24.03.2008 ka lëshuar një vërtetim si kryetar i Kryesisë se Fshatit
Vuno, i cili përmban të dhëna krejtësisht të rreme.
Rezulton e provuar se prej shtetases Eftiqi Llaguri janë konsumuar elementet e veprës
penale të “Falsifikimit të dokumenteve”, nëpërmjet vënies ne përdorim të tyre, kryer me
shume se njëherë, parashikuar nga neni 186/2 i Kodit Penal, pasi ne datën 30.04.2008 i
është drejtuar K.Rr.T-se se Bashkisë Himare me kërkese për miratimin e lejes për sheshin
e ndërtimit dhe leje ndërtimi për legalizim, bashkëlidhur të cilës ka paraqitur edhe
vërtetimin e Kryesisë se Fshatit Vuno, të firmosur dhe vulosur nga kryetari Leonard Bala,
i cili përmban të dhëna krejtësisht të rreme.
Ketë dokument të falsifikuar kjo shtetase e ka përdorur edhe para zyrës noteriale të noterit
publik z. Shkëlqim Haxhi :me seli ne Delvine, si dhe para Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Vlore gjate shqyrtimit gjyqësor me pale paditëse shtetasit Anastas Llaguri dhe pale të
paditur, K.Rr.T-ne e Bashkisë Himare, Z.R.P.P-ne Vlore, si dhe shtetasit Eftiqi Mehmeti
(Llaguri) dhe Viktor Mehmeti.
B. Në lidhje me rekursin e paraqitur.
11. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se vendimi nr.134, datë
11.03.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili ka ndryshuar vendimin e gjykatës së rrethit
gjyqësor Vlorë, për sa i përket të gjykuarit Viktor Mehmeti është marrë në shkelje të
dispozitave penale dhe për këtë shkak ai duhet të prishet dhe në fuqi për këtë të gjykuar të
mbetet vendimi nr.351, datë 18.07.2011 i gjykatës së rrethit gjyqësor Vlorë.
12. Për sa i përket rekursit të paraqitur nga i gjykuari Leonard Bala, Kolegji Penal çmon
se në përputhje me nenin 420 të Kodit të Procedurës Penale ai nuk mund të pranohet për
shkak se është paraqitur tejet afatit 30 ditor të parashikuar nga ky ligj procedural1.
13. Nga studimi i akteve të administruara në dosjen gjyqësore konstatohet se rekursi i të
gjykuarit Leonard Bala, është njoftuar palëve, dhe është paraqitur në gjykatën e shkallës së
parë më datë 16.04.2014, ndërsa vendimi i gjykatës së apelit mban datën 11.03.2014, në
rastin konkret duke konsideruar rrjedhjen e afatit 30 ditor për rekursimin e vendimit të
gjykatës së apelit, që nga e nesërmja e shpalljes, vërehet se ai është depozituar në gjykatë
jashtë afatit 30 ditor, pasi dita e fundit e vlefshme për paraqitjen e afatit ka qenë data
10.04.2014, por rezulton se rekursi në sekretari mban datën 16.04.2014. Në këto kushte,
vërtetohet se rekursi është paraqitur jashtë afatit ligjor, e për rrjedhojë, ai duhet të deklaruar si
i mos pranueshëm, pa paragjykuar themelin e rekursit.
14. Po kështu, bazuar në nenin 428, germa (ë) të Kodit të Procedurës Penale, Kolegji
Penal çmon se çështja në ngarkim të të gjykuarës Eftiqi Mehmeti, nuk mund të vazhdoj për
1
Kodi Procedurës Penale, neni 420 Mospranimi i ankimit
1. Ankimi nuk pranohet: a) kur është bërë nga ai që nuk është i legjitimuar; b) kur vendimi është i paankimueshëm; Kodi i
Procedurës Penale Viti 2014 Faqe|107 c) kur nuk janë respektuar dispozitat për formën, paraqitjen, dërgimin, njoftimin dhe
afatin e ankimit;
404
shkak se e gjykuara ka ndërruar jetë dhe referuar në dispozitën për sa më sipër, çështja në
ngarkim të saj duhet të pushohet, provuar kjo sipas certifikatës së vdekjes së administruar në
dosjen gjyqësore.
15. Sipas akteve të dosjes gjyqësore rezulton se kallëzuesi Anastas Llaguri ka pretenduar
se shtetasi Viktor Mehmeti në bashkëpunim dhe me shtetasen Eftiqi Mehmeti, e cila është
nëna e tij, ne fund të muajit Gusht të vitit 2008, ka shkatërruar një pjesë të banesës së tij në
fshatin Vuno, me qëllim për të kaluar në banesën që ata kishin ndërtuar në vitin 2005. Në
banesën për të cilën pretendohet se është shkatërruar një pjesë e saj është bashkëpronare dhe
e gjykuara e si rrjedhojë edhe i biri, Viktor Mehmeti. Për këtë send të paluajtshëm ende nuk
është bërë ndarja fizike për të pjesët takuese të secilit bashkëpronar dhe për këtë shkak zbehet
edhe më tej evidentimi i elementeve të veprës penale të “Shkatërrimit të pronës”, në pronësi
të kallëzuesit.
16. Duke u nisur nga fakti që figura e veprës penale të shkatërrimit të pronës me dashje,
ka si qëllimin pakësimin e pasurisë së tjetrit në mënyrë të kundërligjshme, Kolegji Penal
çmon faktin se një ndër kriteret bazë për të përcaktuar pasojat së rëndë materiale, të
konsiderueshme të pasurisë së shkatërruar vlerësohet rast pas rasti në kompleksitet me
rrethanat që kanë ndikuar tek pala e dëmtuar.
17. Duke pasur parasysh se ndërhyrjet që ka kryer i gjykuari Viktor Mehmeti në pronën
në bashkëpronësi me shtetasin Anastas Llagurit, ka shkaktuar dëmtime të mureve, suvatimit,
soletës, të një dritareje dhe të një daljeje drite, ku të gjitha së bashku kapin vlerën 732051
lekë, provuar kjo sipas akt ekspertimit të hartuar nga ekspertja Luiza Bala.
18. Por kjo figurë vepre penale për të ekzistuar kërkon domosdoshmërish ardhjen e
pasojës së rëndë, që në rastin konkret nuk ekziston. Ligjvënësi nuk e kushtëzon shkatërrimin
e pronës me vlerën dhe në dispozitën penale të nenit 150 të Kodit Penal, nuk përmendet fjala
vlerë, prandaj për të përcaktuar pasojën materiale të ardhur, duhet të kihet parasysh mes
subjekteve që dëmtohen nga vepra penale që grupohen në tre kategori, në individ, persona
juridik dhe shteti.
19. Në referim të vendimit unifikues nr.5, datë 11.11.2003 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë, vendim i cili ka përcaktuar se çdo të konsiderohet pasojë e rëndë apo
pasojë e lehtë në rastet e vjedhjes, parashikuar nga neni 134/2 i Kodit Penal, vendim ky i cili i
përdorur për analogji në rastin konkret është lehtësisht i aplikueshëm për zgjidhjen e kësaj
çështje objekt gjykim pasi në të dy rastet si për vjedhje dhe për shkatërrim prone bëhet fjalë
për dëm material të pësuar nga vepra penale, ku personit të dëmtuar i është pakësuar pasuria
si rrjedhojë e veprimeve të kundërligjshme.
20. Sipas këtij vendimi unifikues do të konsiderohet pasoje e rëndë për dëmin që pësojnë
individët, kur vlera e dëmit është mbi 1 milion lekë, ndërsa kur personi i dëmtuar është
person juridik do të konsiderohet pasojë e rëndë atëherë kur vlera e dëmit është mbi dy milion
lekë.
21. Në rastin tonë personi i dëmtuar është individ dhe demi që ai ka pësuar është 732051
lekë, pra shume më i vogël se sa kufiri prej 1.000.000 lekë i cili lejonte të konsiderohej pasojë
e rëndë. Pra në rastin tonë pasoja nuk është e rende dhe në këtë situate nuk përmbushet kushti
thelbësor i kërkuar nga ligji për të konkluduar në ekzistencën e figurës të krimit “Shkatërrim
prone”, parashikuar nga neni 150 i Kodit Penal.
22. Rezultati i analizës se mësipërme është konkluzioni logjik se i gjykuari Viktor
Mehmeti nuk e ka kryer veprën penale të “Shkatërrimit me dashje” parashikuar nga neni 150
i Kodit Penal dhe për pasojë ai duhet të deklarohet i pafajshëm për këtë vepër penale.
C. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
405
23. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
Gjykata e Apelit Vlorë, në vendimin nr.134, datë 11.03.2014, ka zbatuar në mënyrë të gabuar
ligjin penal për sa i përket të gjykuarit Viktor Mehmeti.
24. Për sa përket rekursit të paraqitur nga të gjykuarit Leonard Bala dhe e gjykuara Eftiqi
Mehmeti, në respektim të normave procedurale penale, Kolegji Penal është në pamundësi të
trajtimit të tyre dhe nuk mund të shprehet mbi pretendimet e parashtruara në rekurs të
paraqitura dhe në këto kushte vendimi i gjykatës së apelit në lidhje me këtë të gjykuar mbetet
i pacenueshëm.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441, 420, 328, germa (ë) të
Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.134, datë 11.03.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë për sa i përket
të gjykuarit Viktor Mehmeti dhe lënien në fuqi të vendimit nr.351, datë 18.07.2011 të
Gjykatës së Shkallës së parë Vlorë .
Mospranimin e rekursit të të gjykuarit Leonard Bala në bazë të nenit 420 të Kodit të
Procedurës Penale.
Pushimin e çështjes penale për të gjykuarën Eftiqi Mehmeti në bazë të nenit 328/ë të
Kodit të procedurës Penale.
Tiranë, më 27.04.2016
406
Nr. 00-2016-972 i Vendimit (79)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në séancat gjyqësore të datës 30.03.2016 dhe 27.04.2016 mori në shqyrtim çështjen penale me:
TË PANDEHURIT: PERIKLI MARKU, mbrojtur nga avokati

i caktuar Skënder Breca
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprave penale të “Vrasjes me paramendim”,
“Vrasjes për shkak të cilësive të veçanta të viktimës (të miturit)
dhe “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”
të parashikuara nga nenet 78, 79 dhe 278/2 të Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.39, datë 10.05.2002, ka

vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Perikli Marku se ka kryer veprën penale të
"Vrasjes me paramendim" të parashikuar nga neni 78 i KP dhe bazuar në këtë
dispozitë dënimin e tij me 25 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Perikli Marku se ka kryer veprën penale të
"Vrasjes me dashje për shkak të cilësive të veçanta të viktimës" të parashikuar
nga neni 79 i Kodit Penal dhe bazuar në këtë dispozitë e ka dënuar me burgim
të përjetshëm.
"Mbajtjes pa leje të armeve luftarake" të parashikuar nga neni 278/2 të Kodit
Penal, e bazuar në këtë dispozitë dënimin e tij me dy vjet burgim.
Në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal, e dënon përfundimisht të pandehurin
Perikli Marku me burgim të përjetshëm
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr 140, datë 07.04.2010, ka vendosur:

Lezhë dhe kthimin e akteve kësaj gjykate me një tjetër trup gjykues.
407
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.62, datë 29.04.2013, ka
vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Perikli Marku se ka kryer veprën penale të "Vrasjes
me dashje" të parashikuar nga neni 76 i KP dhe bazuar në këtë dispozitë dënimin e tij
me 20 vjet burgim.
"Vrasjes me dashje për shkak të cilësive të veçanta të viktimës" të parashikuar
nga neni 79 i Kodit Penal dhe bazuar në këtë dispozitë dënimin e tij me 25 vjet
burgim.
"Mbajtjes pa leje të armeve luftarake" të parashikuar nga neni 278/2 të Kodit
Penal, e bazuar në këtë dispozitë dënimin e tij me 3 vjet burgim.
Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal bashkimin e dënimeve dhe dënimin e të
pandehurit Perikli Marku (Preng Përlleshi) me një dënim të vetëm prej 25 vjet
burgim.
Vuajtja e dënimit i fillon nga dita e ekzekutimit të këtij vendimi dhe do të
kryhet në burg të sigurisë së zakonshme.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr .42, datë 31.01.2014 ka vendosur:

Gjyqësor Shkodër.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs i pandehuri Perikli Marku nëpërmjet

mbrojtësit, i cili kërkon ndryshimi apo prishjen e tij, duke parashtruar se:
- Nga te dy gjykatat, ne fazën e kërkesave paraprake, nuk u pranua kërkesa për
aplikimin e gjykimit te posaçëm, atij te shkurtuar, edhe pse një tagër e tille i është
dhënë mbrojtësit ne mënyre te shprehur qarte ne prokurën e posaçme nga ana e te
pandehurit.
- Edhe Gjykata e Apelit pa dhënë asnjë argument ne vendimin e saj nuk shprehet
pozitivisht ne lidhje me këtë kërkesë, madje nuk e përmend fare ne vendimin e saj
gjyqësor.
- Nga procesverbalet e seancave gjyqësore rezulton se nga ana e përfaqësuesit te
organit te akuzës nuk u kërkua marrja e ndonjë prove te re, përveç atyre te referuara
se bashku me fashikullin e procedimit penal ne Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lezhe.
- Edhe vete Gjykata, pavarësisht se ne baze te nenit 366 te KPP, i lind e drejta për te
marre prova dhe te ketë një rol aktiv ne gjykim nuk rezulton te ketë marre ne shqyrtim
ndonjë prove kryesisht për te vërtetuar rrethanat e çështjes.
- Praktika gjyqësore, Gjykata e Apelit ka disponuar me vendim për pranimin e një
kërkese te tille gjate shqyrtimit ne Gjykatën e Apelit, edhe pse ne gjykimin ne shkalle
te pare është zhvilluar gjykim i zakonshëm, pasi ka vënë re se i është mohuar një e
drejtë e ligjshme të pandehurit.
- Procesverbali seancës gjyqësore nuk është mbajtur sipas kërkesave të përcaktuara nga
neni 345 i KPP, ku përcaktohet kriteri i nënshkrimit me emër dhe mbiemri i mbajtësit
dhe te firmosjes në fund të saj, dhe jo vetëm thjesht vistimi.
- Për sa i përket cilësimit ligjor, duke qenë se janë dy persona te vrare fakti duhet te
kualifikohet sipas nenit 79/dh, që parashikon vrasjen mc dashje ne rrethana cilësuese.
408
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; prokurorin Arqilea Koca, i cili
kërkoi ndryshimin e vendimit te gjykatës se apelit Shkodër, për sa i përket cilësimit ligjore te
veprës penale ne “Vrasje ne rrethana te tjera cilësues”, te kryer me arme luftarake,
parashikuar nga neni 79/dh, ne lidhje me nenin 50/1 te KP; mbrojtësin e te pandehurit, i cili
kërkoi ndryshimin e cilësimit ligjor te veprave penale ne “Vrasje te kryer ne gjendjen e
tronditjes se forte psikike” te viktimës Betim Alishani dhe ne “Vrasje nga pakujdesia” te
viktimës Besmir Zeka dhe për “Mbajtjen pa leje te armeve luftarake”, parashikuar nga nenet
82, 85 e 278/2 te KP; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se, rekursi i paraqitur nga i pandehuri Perikli Marku përmban shkaqe ligjore qe
motivojnë cenimin e vendimit te gjykatës se apelit Shkodër.
Rezulton se, gjykatat e faktit kane pranuar te provuar qe, me datë 06.10.2000, rreth
30
orës 15 ne vendin e quajtur Lagja e Spitalit Lezhë janë vrarë me armë zjarri shtetasit Betim
Alishani dhe nipi i tij Besmidar Zeka. Në momentin e ngjarjes viktimat kanë qenë në një
fadromë qe drejtohej nga viktima Betim duke sheshuar një sipërfaqe trualli, në pronësi të
prindërve të viktimës Besmidar. I pandehuri kishte miqësi të ngushtë me viktimën Betim dhe
njohje me viktimën tjetër, Besmidar.
Viktima Betim, teksa punonte me fadromë për sheshimin e truallit në afërsi të shtëpisë
së motrës së tij, ka dëmtuar një shtylle që furnizonte me energji elektrike pompën e ujit të
banesës së të pandehurit Perikli.
Për këtë shkak midis tyre ka filluar grindja dhe me pas ka precipituar më tej, me
marrjen e armës nga i pandehuri Perikli Marku në banesë, dhe më pas përdorimi i saj kundër
viktimave, duke sjelle si pasoje vdekjen e tyre.
Ne këto kushte, Prokuroria pranë Gjykatës Se Rrethit Gjyqësor Lezhe ka filluar
procedimin penal dhe me pas ka kërkuar gjykimin e çështjes për te pandehurin Perikli Marku,
i njohur ndryshe me emrin Preng Përlleshi, për vrasjen e shtetasve Besmidar Zeka dhe Betim
Alishani, si dhe për mbajtjen pa leje të armëve luftarake.
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.39, datë 10.05.2002 ka deklaruar
fajtor te pandehurin Perikli Marku se, ka kryer veprën penale të "Vrasjes me paramendim" të
parashikuar nga neni 78 i KP, të "Vrasjes me dashje për shkak të cilësive të veçanta të
viktimës" të parashikuar nga neni 79 i KP dhe "Mbajtjes pa leje të armeve luftarake" të
parashikuar nga neni 278/2 të KP, e baze te nenit 55 të Kodit Penal, e ka dënuar
përfundimisht me burgim të përjetshëm.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr 140, datë 07.04.2010 ka prishur vendimin
nr.39 datë 10.05.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe ka kthyer aktet për rigjykim
po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues, pasi nuk ishin respektuar dispozitat procedurale për
njoftimin e te pandehurit.
Pas rigjykimit të çështjes, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.62, datë
29.04.2013 ka deklaruar fajtor te pandehurin Perikli Marku se ka kryer veprën penale të "Vrasjes
me dashje" të parashikuar nga neni 76 i KP, të "Vrasjes me dashje për shkak të cilësive të
veçanta të viktimës" të parashikuar nga neni 79 i KP, të "Mbajtjes pa leje të armeve
luftarake" të parashikuar nga neni 278/2 të KP, e në zbatim të nenit 55 të KP, për bashkimin e
dënimeve e ka dënuar me 25 vjet burgim.
409
Ky vendim është lënë ne fuqi nga gjykata e apelit Shkodër me vendimin e saj nr.42,
datë 31.01.2014. Kundër vendimit te gjykatës se apelit ka bere rekurs i pandehuri Perikli
Marku nëpërmjet mbrojtësit, i cili kërkon ndryshimin ose prishjen e tij.
Kolegji Penal pasi shqyrtoi shkaqet e parashtruara ne rekursin e paraqitur dhe tërësinë
e gjithë akteve të administruara ne dosjen penale vlerëson se, vendimi i gjykatës se apelit,
ashtu edhe vendimi i gjykatës së shkallës së parë, janë marrë ne zbatim te gabuar te ligjit
procedural penal, për sa i përket mospranimit te kërkesës për gjykim te shkurtuar, ashtu edhe
ne zbatim te gabuar te ligjit material penal, për sa i përket cilësimit ligjor të veprës penale të
kryera nga i pandehuri Perikli Marku.
Se pari, për sa i përket, pretendimit ne lidhje me mospranimin e kërkesës për gjykim
te shkurtuar te çështjes, nga aktet e administruara ne dosjen gjyqësore, rezulton se, gjykata e
shkalles se pare nuk ka pranuar kërkesën e paraqitur nga mbrojtësi i te pandehurit për
gjykimin e shkurtuar, pasi ajo nuk mund te shprehej për çështjen ne gjendjen qe ishin aktet e
paraqitura nga organi i prokurorisë dhe për këtë arsye me pas ka lejuar te merren prova me
dëshmitarë, po ata persona te cilët kane dhënë deklarimet e tyre ne fazën e hetimeve
paraprake. Këto dëshmi te dhëna para gjykatës, nuk kane ne sjelle asgjë te re ne proces.
Gjykata e shkallës së parë në vendimin e saj nuk ka arsyetuar në mënyrë të
mjaftueshme, se përse ajo nuk e ka pranuar kërkesën për gjykimin e shkurtuar te çështjes,
duke shkelur në këtë mënyrë një nga parimet bazë të gjykimit, atë të arsyetimit të vendimit
për të gjitha rrethanat e çështjes dhe për të gjitha kërkesat e bëra nga palët në gjykim, sikurse
është edhe kërkesa për gjykim të shkurtuar. Po ashtu, edhe gjykata e apelit në vendimin e saj
objekt rekursi, ne lidhje me pretendimin për mospranimin e gjykimit te shkurtuar është
mjaftuar vetëm me përmendjen e disa arsyeve te përgjithshme, si kompleksiteti i çështjes,
koha e gjate nga kryerja e krimit dhe se mbrojtja e te pandehurit ka pretenduar për ndryshim
te cilësimit ligjor te veprës penale te kryer.
Mirëpo, gjykata e apelit nuk ka pasur parasysh rëndësinë e këtij momenti procedural,
pasi rrëzimi i kërkesës për të proceduar me gjykim të shkurtuar nga gjykata e shkallës së
parë, si i vetmi moment kur mund të ngrihet kjo kërkesë, pasjellë humbjen e kësaj të drejte në
shkallët e tjera të gjykimit.
Si çdo vendim te ndërmjetëm me pasoja për të pandehurin, ky i fundit ka të drejtë ta
kundërshtojë në gjykatën më të lartë së bashku me vendimin përfundimtar. Në rastin e
gjykimit të shkurtuar, i pandehuri kërkon që gjykata e apelit të kontrollojë rreth arsyeve ku
mbështetet vendimi i mospranimit të gjykimit të shkurtuar, duke e kundërshtuar këtë vendim
për arsye se ka vënë në dyshim ligjshmërinë e dënimit të dhënë.
I pandehuri ka të drejtë të pretendoje se, për shkak të mungesës së lejimit gjykimit të
shkurtuar, në mënyrë të paarsyetuar apo të gabuar nga ana e gjykatës së faktit, ai nuk ka
përfituar të drejtën e tij për uljen e 1/3 të masës së dënimit, pavarësisht se ai ka plotësuar
kushtin duke shprehur pëlqimin e tij në heqjen dorë në mënyrë të lirë të disa garancive
kushtetuese në këmbim të një trajtimi në caktimin e dënimit më të favorshëm për atë
(pandehurin).
Gjykata e apelit, e cila kontrollon vendimin përfundimtar mbi bazën e pretendimit të
ngritur në ankim kishte detyrimin të investohej në lidhje me ligjshmërinë e refuzimit të
gjykimit të shkurtuar. Kjo gjykate duhet te verifikonte, jo vetëm mbi bazën e një vlerësimit
paraprak të akteve të hetimit, por mbi bazën e zhvillimit të procesit gjyqësor dhe të nevojës
që ka pasur trupi gjykues për shqyrtimin e provave të paraqitura si dhe të provave të tjera që
ajo ka marrë në shqyrtim për të dhënë një vendim të drejtë.
Duke qene se, shqyrtimi i provave nuk ka sjellë ndonjë të re procesit, por ka sjelle si
pasoje humbjen e së drejtës te te pandehurit për të përfituar uljen e 1/3 të dënimit, në rast se
do të ishte pranuar kërkesa për gjykim të shkurtuar, gjykata e apelit duhet të aplikonte nenin
406/1 të KPP, pavarësisht se kërkesa për gjykim të shkurtuar në shkallës të parë është rrëzuar,
410
duke ndrequr kështu pasojat e një vendimi të marrë në kundërshtim me ligjin. Gjykata, duke
pasur parasysh efektet që sjell gjykimi i shkurtuar, për sa i përket ekonomisë gjyqësore dhe
veçanërisht masës së dënimit, duhet te evidentonte domosdoshmërinë e shmangies së
kufizimeve arbitrare mbi të drejtën e ankimit ndaj vendimit që ka refuzuar këtë lloj gjykimi.
Ne lidhje me gjykimin e shkurtuar, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me
vendimin unifikues nr.2/2003 janë shprehur se:
...Gjykimi i shkurtuar ka vlerë për ekonomi gjyqësore sepse thjeshton dhe shkurton
procedurat, rrit shpejtësinë dhe efektivitetin e gjykimit dhe sjell si pasojë një përfitim për të
pandehurin në uljen e 1/3 të masës së dënimit dhe mos aplikimin e dënimit me burgim të
përjetshëm”. Efekti kryesor që sjell aplikimi i gjykimit të shkurtuar është caktimi i një mase
dënimi lehtësuese për të pandehurin...
Po kështu, Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.14/2012 është shprehur se:
...Gjykata çmon se, për të garantuar një të drejtë ankimi efektive ndaj vendimit të
mospranimit të gjykimit të shkurtuar, gjykata e apelit duhet të jetë në gjendje që të shqyrtojë
e kontrollojë në mënyrë efikase ligjshmërinë e ushtrimit të diskrecionit nga ana e gjykatës së
shkallës së parë në marrjen e vendimit, si nga pikëpamja procedurale ashtu edhe
substanciale. Nëse gjykata e apelit, që shqyrton ankimin ndaj vendimit të mospranimit të
gjykimit të shkurtuar, konstaton se çështja mund të vendosej në gjendjen e akteve dhe kërkesa
e të pandehurit për gjykim të shkurtuar është refuzuar pa të drejtë, ajo ka kompetenca të
ndryshojë vendimin në lidhje me masën e dënimit, duke aplikuar nenin 406/1 të KPP-së. Kjo
bëhet me qëllim që të vihet në vend një e drejtë e mohuar dhe i pandehuri të përfitojë
reduktimin e dënimit. Ndërsa për sa i përket ritit procesual të gjykimit të shkurtuar, ky i
fundit është i parikuperueshëm në apel..
Se dyti, për sa i përket, pretendimit ne lidhje me cilësimin ligjor te veprës penale te
kryer nga i pandehuri, nga vendimet e gjykatave te faktit, nga analiza dhe vlerësimi i provave
te dosjes gjyqësore është arritur ne përfundimin se, i pandehuri ka kryer me dashje, vrasjen e
dy personave, njeri prej te cilëve ishte i mitur dhe e kane deklaruar fajtor dhe e kane dënuar
atë (te pandehurin) për kryerjen e veprës penale te “Vrasjes me dashje”, parashikuar nga neni
76 i KP dhe te “Vrasjes me dashje për shkak të cilësive të veçanta të viktimës", të parashikuar
nga neni 79 i KP.
Kolegji Penal, në rrethanat se si ka ndodhur vepra penale në raport me kuptimin e
dispozitës së nenit 79 të KP dhe në vazhdim të nenit 76 të tij, arrin në përfundimin se,
vendimi i gjykatës së apelit Shkodër është marrë në interpretim të gabuar të ligjit material
penal.
Ne baze te nenit 79 te KP:

Vrasja me dashje e kryer:
a) ndaj të miturit;
b) ndaj personit me mangësi fizike ose psikike, të sëmurë rëndë ose shtatzënë,
kur cilësitë e viktimës janë të dukshme ose të njohura;
c) shfuqizuar
ç) ndaj kallëzuesit, dëshmitarit, të dëmtuarit ose palëve të tjera ndërgjyqëse;
d) më shumë se një herë;
dh) kundër dy ose më shumë personave;
e) në mënyrë të tillë që i shkakton mundime të veçanta viktimës;
ë) në mënyrë të rrezikshme për jetën e shumë personave, dënohet me burgim jo
më pak se njëzet vjet ose me burgim të përjetshëm.
411
Kjo dispozite përcakton vrasjen në rrethana të tjera cilësuese në raport me vrasjen
sipas dispozitave të veçanta që përmban seksioni i parë i kreut të dytë të veprave penale
kundër personit. Në vlerësim të këtij Kolegji, kjo dispozitë në lidhje me ardhjen e pasojës, për
të gjitha rastet e parashikuara, me përjashtim të shkronjës “ë”, kërkon dashjen direkte të
subjektit që kryen veprën penale. Pra, pavarësisht nga cilësitë e viktimës, i mitur, me të meta,
zyrtar, dëshmitar, apo mënyrës së kryerjes së veprës, ndaj më shumë se dy personave apo më
shumë se një herë, në të gjitha këto raste vepra duhet të kryhet me dashje direkte që të
cilësohet sipas nenit 79 të KP.
Në rastin e shkronjës “dh” kjo dashje direkte lidhet me veprimin, anën objektive të
veprës penale, ndërkohë që pasojat edhe pse mund të mos jenë të gjitha të dëshiruara nga
subjekti, pra vijnë në mënyrë indirekte, nuk kanë rëndësi për ekzistencën e kësaj vepre
penale. Pra, ligjvënësi në këtë rast, mjafton që vepra të jetë kryer me rrezikshmëri në dëm të
shumë personave, e konsideron atë të cilësuar sipas nenit 79 të KP, pavarësisht nëse lidhur
me pasojat subjekti i veprës penale ka pasur dashje direkte apo jo.
Rrethana cilësuese kundër dy ose më shumë personave, lidhet ngushtësisht me anën
subjektive të autorit, pra qëllimin e tij për të drejtuar sulmin kundër dy ose më shumë
personave. Në këtë kuptim shihet e qartë se kualifikimi i veprës penale, sipas shkronjës “dh”
të nenit 79 te KP, lidhet me qëllimin që kërkon të arrijë autori dhe jo me pasojën që vjen,
pasi, në të kundërt ligjvënësi, si rrethanë të tillë cilësuese në shkronjën “dh” të nenit 79 të KP
do te kishte parashikuar vrasjen me pasojë vdekjen e dy ose më shumë personave.
Pra, që vepra të cilësohet sipas nenit 79, germa “dh” e KP, ajo duhet të synojë jetën e
dy ose më shumë personave me dashje direkte, në të kundërt, për secilën marrëdhënie
shoqërore që preket nga veprimet e kundërligjshme, do të kemi vepra penale që konkurrojnë
me njëra tjetrën.
Ne kushtet kur, vepra penale konsiderohet e kryer kundër dy ose më shumë
personave, rrethanë kjo që parashikohet në shkronjën ″dh″ të nenit 79 të KP, kjo dispozitë në
këto raste duhet të zbatohet vetëm një herë dhe jo aq herë sa është numri i vrasjeve apo
tentativave për kryerjen e kësaj vepre.
Në rastin në shqyrtim, sikurse është pranuar nga gjykatat e faktit, i pandehuri me
dashje direkte ka kryer vrasjen e te dy personave, pra përveç qëllimit te te pandehurit për te
drejtuar sulmin ndaj tyre, nga ky sulm ka ardhur edhe pasoja, vdekja e tyre, prandaj duhet te
zbatohet neni 79/dh i KP, pasi ai ka kryer veprën penale te vrasjes me dashje kundër dy ose
me shume personave.
Për sa i përket masës se dënimit te te pandehurit, duke ju referuar analizës se bere nga
gjykatat e faktit, ne lidhje me rrezikshmërinë shoqërore te te pandehurit, rrethanat e çështjes,
qe vepra penale ndaj te miturit është kryer me dashje indirekte, si një forme me e lehte faji,
vepra është kryer me arme zjarri, faktit qe i pandehuri i është fshehur hetimit dhe gjykimit,
etj., Kolegji vlerëson qe i pandehuri te dënohet për kryerjen e kësaj vepre penale me 25 vjet
burgim.
Ndërsa, për kryerjen e veprës penale te "Mbajtjes pa leje të armeve luftarake" të
parashikuar nga neni 278 të KP dhe dënimin e tij me 3 vjet burgim, për vendimin e gjykatës
se apelit, i cili ka lënë ne fuqi vendimin gjykatës se shkalles se pare, nuk ekzistojnë shkaqe
ligjore, për cenimin e tij.
Ne përfundim, pas zbatimit te nenit 55 te KP, duke bashkuar dënimet ne një dënim te
vetëm prej 25 vjetësh dhe ne baze te nenit 406 te KPP, duke ulur 1/3 e dënimit, i pandehuri
Perikli Marku dënohet me 16 vjet e 8 muaj burgim.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/a dhe b të KPP
412
VENDOSI
Ndryshimin pjesërisht te vendimit nr.42, date 31.01.2014 te Gjykatës se Apelit
Shkodër dhe te vendimit nr.62, date 29.04.2013 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Lezhe.
Deklarimin fajtor te te pandehurit Perikli Marku për veprën penale te vrasjes ne
rrethana te tjera cilësuese parashikuar nga neni 79/dh te KP dhe dënimin e tij me 25 vjet
burgim.
Lënien ne fuqi te vendimit për veprën penale te “Mbajtjes pa leje te armeve luftarake”
parashikuar nga neni 278/2 te KP për te pandehurin Perikli Marku.
Ne zbatim te neni 55 te KP bashkimin e dënimeve dhe dënimin e te pandehurit Perikli
Marku (Pren Perlleshi) me një dënim te vetëm prej 25 vjet burgim.
Ne aplikim te nenit 406 te KPP, ulet 1/3 e dënimit duke e dënuar përfundimisht me 16
vjet e 8 muaj burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga data e ekzekutimit te këtij vendimi dhe do te kryhet ne
burg te sigurisë se zakonshme.
Tiranë, më 27.04.2016
413
Nr. 00-2016-723 Vendimi (80)
VENDIM

Artan Zenali Anëtar
Tom Ndreca Anëtar

KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS

SË RRETHIT GJYQËSOR TIRANË
E PANDEHUR: QAMILE HYSA
OBJEKTI:
Njohje vendimi penal të huaj
Baza Ligjore: Neni 512 e vijues i K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.574 Akti, datë 12.09.2014 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesës.
Njohjen e vendimit penal të huaj, të datës 30.04.2013, me nr.Ref.Ped.
nr.138/2013 të Gjykatës Themelore Prizren, në Republikën e Kosovës, në
lidhje me të dënuarën Qamile Hysa, (e bija e Ramadanit dhe Hatixhes, lindur
në datën 08.03.1968, në Tiranë).
Zëvendësimin e dënimit me gjobë në dënim me burgim, sipas këtij vendimi,
konkretisht në masën 38 ditë burgim.

Prishjen e vendimit nr.574 akti, dt. 12.09.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë me tjetër trup
gjykues.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs, më datë 09.12.2015, e gjykuara

Qamile Hysa, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.1946 të datës 11.11.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë, vendimit nr.574
akti, dt. 12.09.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Rrëzimin e kërkesës së Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë për njohjen e vendimit penal
të gjykatës së huaj, ndaj personit të tretë Qamile Hysa.
414
- Si gjykata e Shkallës së Parë ashtu edhe Gjykata e Apelit kanë lejuar shkelje të rëndë
procedurale, që ka të bëjë me institutin e çmuarjes së provave parashikuar nga neni 152/1 i
K.Pr.Penale. Në rastin konkret, të dyja gjykatat nuk kanë marrë parasysh vendimin e gjykatës së
huaj të plotë, por janë shprehur vetëm për pjesën e dënimit me gjobë dhe nuk pasqyrohet pjesa e
vuajtur e dënimit me burg e të dënuarës, e cila pavuajtur dënimin prej datës 06.02.2010 deri më
dt. 05.03.2010;
- Kodi Penal i Republikës së Shqipërisë nuk parashikon dy dënime kryesore, pra do vuhet një
dënim;
- Prokuroria ka paraqitur në kundërshtim me çfarë i është kërkuar nga autoritetet gjyqësore të
huaja, kërkesë për ekzekutimin e letërporosisë për jashtë shtetit, ndonëse në fund shprehet për
njohjen e vendimit penal të huaj.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Arben Dollapaj i cili kërkoi
prishjen e vendimit nr.1946, datë 11.11.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e
akteve për rigjykim pranë asaj gjykate me tjetër trup gjykues; në mungesë të të gjykuarës
Qamile Hysa dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
V Ë R E N:
zbatimit jo të drejtë të ligjit procedural penal, e si i tillë ai duhet të prishet e çështja të kthehet
për rigjykim po në këtë gjykatë me një tjetër trup gjykues.
Të dyja gjykatat kanë konstatuar si rrethana fakti se: Ministria e Drejtësisë, me

shkresën nr.312/1 datë 04.02.2014, i ka përcjellë Prokurorisë së Përgjithshme kërkesën e
Gjykatës Themelore të Prizrenit për njohjen dhe ekzekutimin e vendimit penal, në ngarkim të
shtetases Qamile Hysa.
Autoritetet Gjyqësore Kosovare kanë kërkuar njohjen dhe ekzekutimin në Shqipëri të
vendimit penal dhënë në ngarkim të shtetases Qamile Hysa, përkatësisht të aktgjykimit të
datës 05.03.2010 me nr.Ref.P. nr.269/10 të Gjykatës Komunale Prizren, aktgjykimit të datës
01.02.2011 me nr.Ref.Ap.Nr. 75/2010 të Gjykatës së Qarkut Prizren; aktvendimit të datës
30.04.2013, me nr.Ref.Ped. nr.138/2013 të Gjykatës Themelore Prizren.
Konkretisht, shtetaset Qamile Hysa dhe Emine Koçi, prej datës 31.01.2010 e deri në
datën 07.02.2010 kanë bërë të mundur nëpërmjet veprimeve të tyre që shtetasja shqiptare
Antoneta Sadiku, pa asnjë dokument, të hyjë në territorin e Republikës së Kosovës. Ajo është
strehuar në banesën e shtetases Qamile Hysa me qëllim që të punësohej në lokalin e shtetases
Emine Koçi. Për sa më sipër, ato kanë kryer veprën penale të "Kontrabandimit me migrant",
të parashikuar në nenin 138 parag. 3 lidhur me paragrafin e parë të K.P.K në bashkëkryerje.
Për këto veprime Gjykata Komunale Prizren i ka dënuar të akuzuarat Qamile Hysa dhe
Emine Koçi secila me 700 EURO gjobë, e cila duhej të paguhej brenda 15 ditësh pasi
vendimi të kishte marrë fuqi ligjore. Ndërsa Gjykata e Qarkut Prizren e ka rritur masën e
dënimit të gjobës nga 700 Euro në 1000 EURO secila.
Duke qenë se e dënuara Qamile Hysa nuk e ka paguar dënimin me gjobë, të dhënë
nga Gjykata, në afatin e caktuar, zyrtari i përmbarimit ka kërkuar që dënimi me gjobë të
shndërrohet në dënim me burgim, kërkesë e cila është pranuar nga Gjykata Themelore e
Prizrenit, ndaj vendimit të së cilës nuk lejohet ankim.
415
Kështu, Gjykata Themelore e Prizrenit më dt. 03.04.2013, ka zëvendësuar dënimin
me gjobë në dënim me burgim ne 38 ditë për të dënuarën Qamile Hysa.
Prokuroria e Përgjithshme, Drejtoria e Marrëdhënieve Juridike me Jashtë, kanë
kërkuar me shkresën nr.423/1 Prot., dt. 11.02.2014 nga Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës
së Parë Tiranë, njohjen e vendimeve penale të huaja në ngarkim të shtetases shqiptare Qamile
Hysa duke specifikuar si më poshtë:
“….njohjen dhe ekzekutimin në Shqipëri të vendimeve penale dhënë në ngarkim të
shtetases së lartpërmendur përkatësisht, Aktgjykimit të datës 05.03.2010, me nr.Ref.
P.nr.269/10, të Gjykatës Komunale Prizren; Aktgjykimit të datës 01.02.2011, me nr.Ref.
Ap.nr.75/2010, të Gjykatës së Qarkut Prizren; Aktvendimit të datës 30.04.2013, me nr.Ref.
Ped. nr.138/2013, të Gjykatës Themelore Prizren….”
Akti i mësipërm i referohet kërkesës së Ministrisë së Drejtësisë të Republikës së
Kosovës datë 09.01.2014 që kërkoi njohjen dhe ekzekutimin e vendimeve si në vijim:
"Aktgjykimit të datës 5 mars 2010, numër reference: P. nr.269/10, lëshuar nga
Gjykata Komunale në Prizren, Aktgjykimit të datës 1 shkurt 2011, numër reference: Ap.
nr.75/2010, lëshuar nga Gjykata e Qarkut në Prizren si dhe Aktvendimit të datës 30 prill
2013, numër reference: Ped. nr.138/2013, lëshuar nga Gjykata Themelore në Prizren, të
lëshuara ndaj znj. Qamile (Ramadan) Hysa, e lindur më 8 mars 1968, Tiranë, Republika e
Shqipërisë”.
Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë me shkresën nr.882 Prot., dt.
26.02.2014, i drejtohet Gjykatës me: “Kërkesë për ekzekutimin e letërporosisë”. Edhe në
seancë para Gjykatës së Shkallës së Parë prokuroria ka bërë kërkesë për ekzekutimin e
letërporosisë duke arsyetuar se: “….në bazë të nenit 506/2 të K.Pr.Penale paraqes kërkesën
për ekzekutimin e letërporosisë nga jashtë shtetit ….” ndërsa në fund është shprehur për
njohjen e vendimit penal të datës 30.04.2013 me nr.138/2013 Prot. të Gjykatës Themelore
Prizren, Kosovë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.574 Akti, datë 12.09.2014 ka

vendosur pranimin e kërkesës, njohjen e vendimit penal të huaj, të datës 30.04.2013, me
nr.Ref.Ped. nr.138/2013 të Gjykatës Themelore Prizren, në Republikën e Kosovës, në lidhje
me të dënuarën Qamile Hysa, (e bija e Ramadanit dhe Hatixhes, lindur në datën 08.03.1968,
në Tiranë) dhe zëvendësimin e dënimit me gjobë në dënim me burgim, sipas këtij vendimi,
konkretisht në masën 38 ditë burgim.
Në vendimin e saj kjo Gjykatë ka arsyetuar se: “...Ndaj shtetases shqiptare, e dënuar,
Qamile Hysa, në zbatim rigoroz të ligjit material dhe procedural shqiptar, nevojitet dhe ka
vend të kryhet njohja e vendimit penal të huaj, duke saktësuar konvertimin e duhur lidhur me
kualifikimin, cilësimin ligjor të veprës penale për të cilën ajo është dënuar si dhe konvertimin
e dënimit përkatës, duke u mbështetur në dispozitat konkrete të legjislacionit penal shqiptar.
….”
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1946, datë 11.11.2015, ka vendosur prishjen
e vendimit nr.574 akti, dt. 12.09.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kthimin e
çështjes për rigjykim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues, me arsyetimin: “…Referuar
akteve të mësipërme Kolegji Penal i Gjykatës së Apelit çmon se vendimi i Gjykatës së
Shkallës së Parë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim për të saktësuar objektin
e kërkimit pasi në rastin konkret kërkohet njohja e vendimeve penale duke u specifikuar ato
në aktet e pasqyruara më sipër. Për më tepër rezulton se Gjykata e Shkallës së Parë ka bërë
njohjen e vendimit penal të huaj të datës 30.04.2013 të Gjykatës Themelore Prizren ku
zyrtari i përmbarimit ka kërkuar që dënimi me gjobë të shndërrohet në dënim me burgim dhe
416
nuk është bërë njohja e vendimit penal të themelit të çështjes konform kërkesave të nenit 512
dhe 516 të Kodit Procedurës Penale. Veç sa më sipër rezulton se Gjykata Themelore e
Prizrenit dënimin me gjobë prej 580 Euro e ka zëvendësuar me dënim me burgim duke
llogaritur që për çdo 15 Euro nga dënimi me gjobë do të zëvendësohet me 1(një) ditë
paraburgim që në rastin konkret e gjykuara Qamile Hysa duhet të qëndrojë 38 (tridhjetë e
tetë) ditë në burg. Legjislacioni Shqiptar dhe konkretisht neni 34 i Kodit Penal, në paragrafin
e 8 (tetë) parashikon shprehimisht se:“Kur i dënuari nuk e paguan gjobën dhe gjoba nuk
mund të vilet nëpërmjet ekzekutimit të detyrueshëm, Gjykata vendos zëvendësimin e gjobës
me burgim, duke llogaritur pesë mijë lekë për një ditë burgim.” Në rigjykim Gjykata e
Shkallës së Parë duhet të respektojë dispozitat që kanë të bëjnë me njohjen e vendimeve
penale të huaja e kushtet e njohjes. Neni 518 i Kodit të Procedurës Penale sanksionon se
pasi janë njohur vendimet penale të gjykatave të huaja ekzekutohen sipas ligjit Shqiptar....”.
III. Qëndrimi i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.

zbatimit jo të drejtë të ligjit procedural penal, e si i tillë ai duhet të prishet e çështja të
kthehet për rigjykim po në këtë gjykatë me një tjetër trup gjykues.
Ky Kolegj vëren se, Gjykata e Apelit Tiranë e ka prishur vendimin e Gjykatës së
Shkallës së Parë duke arsyetuar se ai është i pavlefshëm si pasojë e mungesës së arsyetimit.
Kjo Gjykatë në vendimin e saj ka arsyetuar: “…,Referuar akteve të mësipërme Kolegji Penal
i Gjykatës së Apelit çmon se vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë duhet të prishet dhe
çështja të kthehet për rigjykim për të saktësuar objektin e kërkimit pasi në rastin konkret
kërkohet njohja e vendimeve penale duke u specifikuar ato në aktet e pasqyruara më sipër.
Për më tepër rezulton se Gjykata e Shkallës së Parë ka bërë njohjen e vendimit penal të huaj
të datës 30.04.2013 të Gjykatës Themelore Prizren ku zyrtari i përmbarimit ka kërkuar që
dënimi me gjobë të shndërrohet në dënim me burgim dhe nuk është bërë njohja e vendimit
penal të themelit të çështjes konform kërkesave të nenit 512 dhe 516 të Kodit Procedurës
Penale. Veç sa më sipër rezulton se Gjykata Themelore e Prizrenit dënimin me gjobë prej
580 Euro e ka zëvendësuar me dënim me burgim duke llogaritur që për çdo 15 Euro nga
dënimi me gjobë do të zëvendësohet me 1(një) ditë paraburgim që në rastin konkret e
gjykuara Qamile Hysa duhet të qëndrojë 38 (tridhjetë e tetë) ditë në burg. Legjislacioni
Shqiptar dhe konkretisht neni 34 i Kodit Penal, në paragrafin e 8 (tetë) parashikon
shprehimisht se:“Kur i dënuari nuk e paguan gjobën dhe gjoba nuk mund të vilet nëpërmjet
ekzekutimit të detyrueshëm, Gjykata vendos zëvendësimin e gjobës me burgim, duke
llogaritur pesë mijë lekë për një ditë burgim.” Në rigjykim Gjykata e Shkallës së Parë duhet
të respektojë dispozitat që kanë të bëjnë me njohjen e vendimeve penale të huaja e kushtet e
njohjes. Neni 518 i Kodit të Procedurës Penale sanksionon se pasi janë njohur vendimet
penale të gjykatave të huaja ekzekutohen sipas ligjit Shqiptar....”.
Në lidhje me sa më sipër, ky Kolegj vëren se, vendimi i Gjykatës së Apelit është i
pabazuar në ligj dhe në interpretim të gabuar të nenit 428 të K.Pr.Penale.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, Gjykata e Apelit e ka bazuar vendimin e
saj në nenin 428/ç të K.Pr.Penale, i cili, ndër të tjera, parashikon se, kjo gjykatë vendos
prishjen e vendimit dhe kthimin e akteve gjykatës së shkallës së parë kur nuk janë respektuar
dispozitat që lidhen me kushtet për të qenë gjyqtar në çështjen konkrete, me numrin e
gjyqtarëve që është i domosdoshëm për formimin e kolegjeve të caktuara në këtë Kod, me
ushtrimin e ndjekjes penale nga prokurori dhe pjesëmarrjen e tij në procedim, me
pjesëmarrjen e përfaqësuesit të të dëmtuarit akuzues dhe të mbrojtësit të të pandehurit, me
shkeljen e dispozitave për paraqitjen e akuzave të reja, si dhe në çdo rast kur në dispozita të
417
veçanta është parashikuar pavlefshmëria e vendimit.
Nga interpretimi literal dhe logjik i kësaj dispozite, arrihet në konkluzionin se, kjo
normë ligjore, të cilës i është referuar Gjykata e Apelit, parashikon në mënyrë shteruese rastet
kur vendimi i shkallës së parë prishet e çështja kthehet për rigjykim, raste këto, asnjëri prej të
cilëve nuk evidentohet në çështjen objekt gjykimi.
Të gjitha shkaqet e ngritura nga Gjykata e Apelit, si çështje fakti dhe ligji, nuk
passjellin në mënyrë automatike prishjen e vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë, përsa
kohë që ekziston mundësia të rikuperohen gjatë gjykimit në shkallën e dytë. Prishja e
vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë mbështetur në arsyetimin se duhet saktësuar objekti i
kërkimit dhe duhet të respektohen dispozitat që kanë të bëjnë me njohjen e vendimeve penale
të huaja e kushtet e njohjes, jo vetëm që i tejkalon shkaqet e parashikuara nga neni 428/ç i
K.Pr.Penale, por, e kufizon së tepërmi rolin e Gjykatës së Apelit duke e shndërruar atë në një
gjykatë që kontrollon vetëm mënyrën e zbatimit të ligjit. Ky interpretim nuk është në harmoni
me rolin që i është dhënë Gjykatës së Apelit, e cila në bazë të Kodit të Procedurës Penale
është parashikuar njëkohësisht edhe gjykatë fakti. Për më tepër që Gjykata e Apelit e ka
interpretuar në mënyrë jo të drejtë nenin 428/1/ç të Kodit të Procedurës Penale, i cili i
përcakton taksativisht shkaqet për të cilat mund të prishet vendimi nga gjykata e apelit dhe të
rikthehet çështja për rigjykim.
Gjykimi në Apel ka si qëllim nga njëra anë t’i respektohet e drejta e ankimit personit
të dënuar me qëllim që ai të ketë mundësinë që të dëgjohet nga një trup tjetër gjyqësore, nga
ana tjetër gjykimi në apel, ka si qëllim që të korrigjojë ato gabime që mund të jenë bërë gjatë
gjykimit në shkallën e parë në lidhje me zbatimin e ligjit, çmuarjen e provave, moskryerjen e
një hetimi të plotë e të gjithanshëm të çështjes. Kontrolli i ushtruar nga Gjykata e Apelit ndaj
vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë nuk është kontroll konstatues, por me synim që të
plotësohen mangësitë e të korrigjohen gabimet.
Ky Kolegj vëren se, është detyrë e Gjykatave të Shkallës së Parë të kryejnë një hetim
të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes duke administruar dhe shqyrtuar të gjitha provat e
kërkuara nga palët dhe që kanë lidhje me të, si dhe duke i dhënë përgjigje të gjitha
pretendimeve të parashtruara prej tyre në gjykim, por është gjithashtu edhe detyrë e
Gjykatave të Apelit, të cilat duke qenë njëkohësisht gjykata fakti dhe ligji, të kontrollojnë dhe
kur është rasti të korrigjojnë vetë mangësitë e konstatuara në procesin e zhvilluar nga gjykata
e faktit.
Për sa është arsyetuar më lart, vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe
çështja ti kthehet po kësaj gjykate për rishqyrtim.
Në rishqyrtim, Gjykata e Apelit, duhet të marrë në shqyrtim themelin e çështjes, e t’i
japë përgjigje të gjitha pretendimeve të parashtruara prej palëve në ankim, detyrë kjo, e cila
mund të realizohet plotësisht prej kësaj gjykate, si gjykatë fakti dhe ligji.
PËR KËTO ARSYE

Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1946 datë 11.11.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në këtë gjykatë, me një tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 27.04.2016
418
MENDIMI I PAKICËS
Unë, gjyqtari në pakicë Tom Ndreca, shpreh mendimin tim kundër vendimit të
shumicës së Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë në lidhje me çështjen penale nr.59403-02487-
00-2015 Regj.Themeltar, në lidhje me rekursin e paraqitur nga e gjykuara Qamile Hysa,
kundër vendimit nr.1946 të datës 11.11.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Jam i mendimit se, bazuar në nenet 434, 441/c dhe 442 të K.Pr.Penale, Kolegji Penal i
Gjykatës së Lartë duhet të kishte vendosur prishjen e vendimit nr.1946, dt. 11.11.2015 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe zgjidhjen e çështjes pa e kthyer për rishqyrtim, duke vendosur
prishjen e vendimit nr.574 Akti, dt. 12.09.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
rrëzimin e kërkesës.
Neni 54 i Ligjit nr.10193, dt. 03.12.2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale me
autoritetet e huaja në çështjet penale”, parashikon: “Përveç kushteve të parashikuara në
nenin 514 të Kodit të Procedurës Penale, vendimi penal i huaj njihet dhe ekzekutohet edhe
kur plotësohen kushtet e mëposhtme: a) në kohën e paraqitjes së kërkesës për njohje në
Ministrinë e Drejtësisë, personit të dënuar i kanë mbetur për të vuajtur të paktën edhe
gjashtë muaj burgim; b) ekzekutimi i vendimit të dënimit, në bazë të legjislacionit të
brendshëm, nuk është parashkruar.”, çka do të thotë se, vendimet penale të huaja nuk njihen
në rast se personit të dënuar me vendimin që kërkohet të njihet, i ka mbetur për të vuajtur nga
dënimi i dhënë më pak se gjashtë muaj burgim ose është dënuar me një masë dënimi me
burgim më të ulët se gjashtë muaj.
Në çështjen objekt rekursi, Autoritetet Gjyqësore Kosovare kanë kërkuar njohjen dhe
ekzekutimin në Shqipëri të vendimit penal të dhënë në ngarkim të shtetases Qamile Hysa,
përkatësisht të aktgjykimit të datës 05.03.2010 me nr.Ref.P. nr.269/10 të Gjykatës Komunale
Prizren, aktgjykimit të datës 01.02.2011 me nr.Ref.Ap.Nr. 75/2010 të Gjykatës së Qarkut
Prizren; aktvendimit të datës 30.04.2013, me nr.Ref.Ped. nr.138/2013 të Gjykatës Themelore
Prizren.
Konkretisht, me këto vendime e gjykuara Qamile Hysa është dënuar nga Gjykata
Komunale e Prizrenit (vendimi nr.269/10, dt. 05.03.2010) me 700 EURO gjobë, shumë e cila
duhej të paguhej brenda 15 ditësh pasi vendimi të kishte marrë fuqi ligjore, masë dënimi kjo,
e cila është rritur nga 700 Euro në 1000 Euro nga Gjykata e Qarkut Prizren. Me vendimin
nr.138/2013, dt. 30.04.2013 të Gjykatës Themelore të Prizrenit, dënimi me gjobë i dhënë ndaj
të gjykuarës është zëvendësuar me burgim në masën 38 ditë, pra me një dënim më të ulët se
gjashtë muaj burgim, dënim, i cili bazuar në nenin 54 të Ligjit nr.10193, dt. 03.12.2009 “Për
marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e huaja në çështjet penale”, të sipërcituar, nuk
mund të njihet dhe të ekzekutohet.
Duke qenë kjo një çështje ligjore, pavarësisht se ajo nuk është parashtruar në rekursin
e paraqitur nga e dënuara Qamile Hysa, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin
434 të K.Pr.Penale sipas të cilit: “Gjykata e Lartë e shqyrton çështjen brenda kufijve të
shkaqeve të ngritura. Por për çështjet ligjore që duhet të shihen kryesisht nga gjykata në çdo
gjendje e shkallë të procesit, të cilat nuk janë parë, Gjykata e Lartë ka të drejtë të vendosë.”,
duhet ta kishte marrë vetë në shqyrtim dhe të ishte shprehur për të.
Për më tepër, unë gjyqtari në pakicë jam i mendimit se, ndryshe nga çka arsyetuar
Gjykata e Apelit Tiranë në vendimin objekt rekursi ku është shprehur se në konvertimin e
dënimit me gjobë në atë me burgim gjykata duhet të mbajë parasysh nenin 34 të K.Penal
shqiptar për sa I takon raportit të konvertimit të gjobës me burgim, dënimi i dhënë me
vendimin e huaj të formës së prerë dhe që është kërkuar të njihet ndaj të gjykuarës Qamile
Hysa, është ai përfundimtari i dhënë me vendimin nr.138/2013, dt. 30.04.2013 të Gjykatës
Themelore të Prizrenit, që duhet të vuajë e pandehura pas zëvendësimit, pasi dënimi me
gjobë i është zëvendësuar asaj sipas legjislacionit të vendit ku është dënuar, në rastin konkret
Republika e Kosovës, dhe prej autoriteteve të huaja është kërkuar pikërisht njohja dhe
419
ekzekutimi i dënimit të zëvendësuar, që është edhe dënimi që ajo duhet të vuajë, pikërisht ai
me 38 ditë burgim, referuar kjo, kërkesës së paraqitur nga autoritetet kosovare e të përcjellë
nga Ministria e Drejtësisë e Prokuroria e Përgjithshme, mbështetur në përmbajtjen e akteve të
administruara në gjykim (shkresën nr.312/1 datë 04.02.2014 të Ministrisë së Drejtësisë,
shkresën nr.423/1 Prot., dt. 11.02.2014 të Prokurorisë së Përgjithshme, Drejtorisë së
Marrëdhënieve Juridike me Jashtë) e qartë edhe në kërkesën e paraqitur përpara Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë nga prokuroria pranë kësaj gjykate, në përmbajtje të së cilës thuhet:
“…Autoritetet Gjyqësore Kosovare kanë kërkuar njohjen dhe ekzekutimin në Shqipëri të
vendimit penal dhënë në ngarkim të shtetases Qamile Hysa, përkatësisht të aktgjykimit të
datës 05.03.2010 me nr.Ref.P. nr.269/10 të Gjykatës Komunale Prizren, aktgjykimit të datës
01.02.2011 me nr.Ref.Ap.Nr. 75/2010 të Gjykatës së Qarkut Prizren; aktvendimit të datës
30.04.2013, me nr.Ref.Ped. nr.138/2013 të Gjykatës Themelore Prizren….ne kërkojmë që ky
vendim të njihet në territorin e Republikës së Shqipërisë…”.
Për sa më sipër, unë gjyqtari në pakicë çmoj se Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë,
bazuar në nenet 441/c e 442 të K.Pr.Penale, duhet të kishte vendosur prishjen e vendimit
nr.1946 të datës 11.11.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.574 Akti,
dt.12.09.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e kërkesës.
Tom Ndreca
420
Nr 61008-00440-00-2016 Rregj.Themeltar
Nr. 00-2016-792 i Vendimit (81)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Në seancë gjyqësore të datës 27.04.2016, mori në shqyrtim çështjen penale nr.00440/2016

akti, që i përket:
KËRKUES; PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

KORÇË
OBJEKTI:
Të caktohet për shtetasin Vladimir Ballco, dtl 1947, i hetuar për veprën penale
“Korrupsion pasiv i personave që ushtrojnë funksione publike”,
parashikuar nga neni 259-25 i K.Penal,
masa e sigurimit “Pezullim të ushtrimit të një detyre a shërbim publik”,
konform nenit 242 të K.Pr.Penale, duke u pezulluar plotësisht
nga ushtrimi i një detyre apo shërbimi publik, konkretisht atë të mjekut.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.500 rregj, datë 20.12.2015 ka

vendosur:
-Pranimin e kërkesës së prokurorit.
-Caktimin e masës ndaluese të sigurimit personal, “Pezullim plotësisht të
ushtrimit të një detyre a shërbim publik”, konkretisht si mjek kirurg në
Spitalin Civil të Qarkut Korçë, konform nenit 242 te K.Pr.Penale; Ndaj
shtetasit Vladimir Ballco, i biri i Vasilit dhe Eftihisë, dtl 01.11.1947, me
arsim të lartë, banues ne Lagjen nr.10, rruga “Pano Xhamballo”.
-I hetuar për veprën penale “Korrupsion pasiv i personave që ushtrojnë
funksione publike”, parashikuar nga neni 259-25 i K.Penal.
-Urdhërohet sekretaria e gjykatës për të njoftuar të pandehurin dhe mbrojtësin.
-Një kopje e këtij vendimi i dërgohet organit kompetent për të vendosur një
masë të tillë në rastet e zakonshme.
Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.14, datë 29.01.2016 ka vendosur:

Shfuqizimin e vendimit nr.500 rregj, datë 20.12.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë.
421
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar REKURS Prokurori i Apelit Korçë, i cili
kërkon ndryshimin e vendimit dhe miratimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë, duke parashtruar këto shkaqe:
 Gjykata ka vendosur në kundërshtim me ligjin procedurial penal, nenet 228, 229, 240,
242 të K.Pr.Penale
 Në datë 02.12.2015 emisioni televiziv “Fiks-Fare” ka cfaqur disa sekuenca filmike ku
pasqyrohet fakti se disa mjekë të Spitalit Rajonal Korçë marrin shuma të hollash në
këmbim të kryerjes së një operacióni. Mbi këtë indicje, janë kryer veprime
proceduriale nga policía gjyqësore, është identifikuar shtetasen Mimoza Rushitaj, e
cila ka paraqitur kallëzimin penal, ku ndër të tjera ka kallëzuar se para rreth 1 vit e 6
muaj bashkëshorti i saj ishte diagnostikuar në spitalin Bilisht me sëmundjen e dhjamit
dhe i ishte sugjeruar ndërhyrje kirurgjikale në Korçë. Gjatë takimit me mjekun Kujtim
Shabani, i njohur prej tyre, në Spitalin Rajonal Korçë, ata e kanë pyetur se sa lekë
duheshin për të kryer ndërhyrjen kirurgjikale; mjeku i ka thënë se para shëndetit nuk
llogariten paratë, porse bëhej fjale për një shumë të vogël.
 Në datat 28-29 tetor 2015, çifti Rushitaj pasi kane bashkëpunuar me gazetarët, të cilët
i kanë dhenë lekët e operacionit, kanë shkuar në urgjencën e spitalit ku kanë takuar
mjekun Kujtim Shabani, ndërsa ky i fundit ka njoftuar mjekun Vladimir Ballco.
 Në datë 2.11.2015 shtetasi Sefe Rushitaj i është nënshtruar operacionit dhe me pas
gazetarja e emisionit, duke u paraqitur në zyrën e mjekut Vladimir Ballco si e afërme
e pacientit, i ka dhënë 20.000 lekë. Sipas tij, 5000 duheshin për rrjetën që vendosej në
trupin e pacientit dhe e linte në dëshirë të tyre për mjekët.
 Për këtë fakt mjeku Vladimir Ballco është vënë nën hetim si i dyshuar për veprën
penale të parashikuar nga neni 259-25 i Kodit Penal.
 Arsyetimi i gjykatës së apelit për shfuqizimin e vendimit të gjykatës së shkallës së
parë është se “…dyshimi i arsyeshëm krijohet mbi provat e debatuara në gjykim që i
nënshtrohen analizës së gjykatës…në rastin në gjykim është evident fakti që ai ka
marre 20.000 leke por nuk mjafton vetëm marrja e tyre por që ky përfitim material të
jetë pasojë e një marrëveshje të mëparshme me qëllim kryerjen e një veprimi që lidhet
me detyrën apo funksionin publik…nga aktet e administruara nuk rezulton të ketë
patur marrëveshje të mëparshme mes mjekëve Kujtim dhe Vladimir nga njëra anë dhe
bashkëshortëve nga ana tjetër…”.
 Gjykata e apelit në vendim bën vetëm një trajtim teorik dhe nuk bën vlerësim të drejtë
dhe ligjor të kushteve të veçanta për caktim mase sigurimi, në raport me provat dhe në
shkelje të nenit 228/3 të K.Pr.P ka arritur në përfundimin e gabuar, se nuk ekzistojnë
kushte për të caktuar këtë mase ndaluese, ndërkohe që anashkalon piken “c” të kësaj
dispozite, ku për shkak të rrethanave të faktit dhe kryerjes së veprës penale si dhe
faktit që ky mjet aktualisht ushtron detyrën si kirurg, ekziston një rrezik potencial i
përsëritjes së veprimeve të paligjshme gjatë ushtrimit të saj.
 I gabuar dhe inkoherent është vendimi i Gjykatës së Apelit në luftën e Shtetit
Shqiptar kundër krimit të korrupsionit, ku me qëndrimin e saj shpreh një impakt
negativ në komunitet, gjë e cila inkurajon mjekët në veprime të tjera korruptive gjatë
ushtrimit të detyrës .
 Gjykata e Apelit mban dy standarte, pasi referuar praktikës gjyqësore lidhur me
procedimet e iniciuara nga materialet i emisionit “Fiks Fare”, për rastet e korrupsionit
pasiv të zyrtareve, ka pranuar ekzistencën e dyshimit të arsyeshme të rezultuar nga
dokumentat provë materiale të këtij emisioni. ( vendimi nr.46, datë 12.05.2015 i
Gjykatës së Apelit Korçë, për mase sigurimi ndaj shtetasit Alfons Kita).
422
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Sokol Stojani prishjen e
vendimit të Gjykatës së Apelit dhe lënien ne fuqi te vendimit te gjykatës së rrethit, avokaten
Sonila Çekrezi, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së Apelit dhe pasi bisedoi
çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.14, datë 29.01.2016 i Gjykatës së Apelit Korçë është marrë në zbatim të
gabuar të ligjit procedurial penal si i tillë duhet të prishet, ndërsa vendimi nr.500, datë
20.12.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të tij, si i
tillë duhet të lihet në fuqi.
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se:
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Korçë ka regjistruar procedimin penal nr.1401, viti
2015 për veprën penale “Korrupsion pasiv i personave që ushtrojnë funksione publike”,
parashikuar nga neni 259-25 i K.Penal, me persona që u atribuohet vepra penale, shtetasit
Vladimir Ballco dhe Kujtim Shabani, të dy mjekë të Spitalit Rajonal Korçë.
Në funksion të këtij procedimi, me kërkesën e paraqitur para Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë, prokuroria pranë asaj gjykate ka kërkuar caktimin e masës së sigurimit
“Pezullim të ushtrimit të një detyre a shërbim publik”, konform nenit 242 të K.Pr.Penal, ndaj
shtetasit Vladimir Ballco, duke e pezulluar plotësisht nga ushtrimi i detyrës, si i dyshuar për
kryerjen në bashkëpunim me shtetasin Kujtim Shabani, të veprës penale të parashikuar nga
nenet 259-25 të Kodit Penal.
Ngjarja për të cilën është regjistruar procedimi penal ka ndodhur në këto rrethana:
Në datë 02.12.2015 emisioni televiziv “Fiks-fare” ka cfaqur disa sekuenca filmike ku
pasqyrohet fakti se mjekë të Spitalit Rajonal Korçë marrin shuma të hollash në këmbim të
kryerjes së një operacióni.
Mbi këtë indicje, janë kryer veprime proceduriale nga policía gjyqësore, duke u
identifikuar shtetasja Mimoza Rushitaj (që ka bashkëpunuar me emisionin televiziv) dhe që
ka paraqitur dhe kallëzimin penal, ku ndër te tjera ka kallëzuar se:
Para rreth 1 vit e 6 muaj bashkëshorti i saj Sefe Rushitaj, ishte diagnostikuar në
spitalin Bilisht me sëmundjen e dhjamit, për të cilën ishte sugjeruar ndërhyrje kirurgjikale në
Korçë. Meqenëse nuk kanë qenë mire nga gjendja ekonomike ata e kanë neglizhuar
operacionin, por rreth dy muaj para kallëzimit, në kushtet kur gjendja shëndetësore e pacientit
ishte përkeqësuar, kanë shkuar në Spitalin Rajonal Korçë.
Në spital kanë takuar mjekun Kujtim Shabani, i njohur prej tyre pasi kishte shërbyer
si mjek në fshatin ku banojnë. Bashkëshortet Rushitaj e kanë pyetur mjekun Kujtim Shabani,
se sa lekë duheshin për të kryer ndërhyrjen kirurgjikale dhe ai i ka thënë se para shëndetit
nuk llogariten paratë por se bëhej fjalë për një shumë të vogël.
Duke i bërë prezent gjendjen jo të mirë ekonomike, bashkëshortët Rushitaj i kanë
thënë mjekut Kujtim Shabani se, kur të ishin gati financiarisht do të paraqiteshin për të kryer
operacionin.
Më pas bashkëshortet Rushitaj kane rënë dakord që rastin e tyre ta bënin prezent në
emisioni investigativ “Fiks-fare”; për këtë arsye ata kanë kontaktuar me redaksinë dhe pas tre
ditësh janë takuar me gazetaret e emisionit, në bisede me të cilët janë siguruar se shpenzimet
e operacionit do ti mbulonin ata dhe se duhej ti njoftonin kur të ishin gati për të shkuar në
spital.
423
Në datat 28-29 tetor 2015 shtetasi Sefe Rushitaj i shoqëruar nga bashkëshortja,
Mimoza Rushitaj, pasi kanë bashkëpunuar me gazetarët, të cilët i kanë dhënë lekët e
operacionit, kanë shkuar në Urgjencën e Spitalit Rajonal Korçë ku kanë takuar mjekun
Kujtim Shabani dhe ky i fundit ka njoftuar mjekun Vladimir Ballco.
Në datë 2.11.2015 shtetasi Sefe Rushitaj i është nënshtruar operacionit dhe me pas
gazetarja e emisionit televiziv, duke u paraqitur në zyrën e mjekut Vladimir Ballco si e
afërme e pacientit, i ka dhënë 20.000 lekë. Sipas tij, 5000 duheshin për rrjetën që vendosej
në trupin e pacientit dhe e linte në dëshirë të tyre për mjekët.
Në këto rrethana mjekët Vladimir Ballco dhe Kujtim Shabani janë vënë nën hetim si
të dyshuar për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga nenet 259-25 të Kodit Penal.
Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.500
rregj, datë 20.12.2015 ka vendosur:
-Pranimin e kërkesës së prokurorit.
-Caktimin e masës ndaluese të sigurimit personal, “Pezullim plotësisht të ushtrimit të
një detyre a shërbim publik”, konkretisht si mjek kirurg në Spitalin Civil të Qarkut Korçë,
konform nenit 242 të K.Pr.Penale; Ndaj shtetasit Vladimir Ballco, i biri i Vasilit dhe
Eftihisë, dtl 01.11.1947, me arsim të lartë, banues ne Lagjen nr.10, rruga “Pano Xhamballo”.
-I hetuar për veprën penale “Korrupsion pasiv i personave që ushtrojnë funksione
publike”, parashikuar nga neni 259-25 i Kodit Penal.
-Urdhërohet sekretaria e gjykatës për të njoftuar të pandehurin dhe mbrojtësin.
-Një kopje e këtij vendimi i dërgohet organit kompetent për të vendosur një masë të
tillë në rastet e zakonshme.
me këtë arsyetim:
…kërkesa e paraqitur nga ana e prokurorit, për caktimin e masës ndaluese, të
parashikuar nga neni 242 i KPrP duhet të pranohet;
-duke bërë qasje të rrethanave të faktit, të parashtruara nga ana e prokurorit dhe
dispozitës konkrete (fakti i pasqyruar nëpërmjet emisionit televiziv “Fiks-fare”, ku shtetasi
Vladimir Ballco ka marrë një sasi20.000 leke, në këmbim të operacionit të kryer) vlerësojmë
se, prokurori ka vlerësuar drejt situatën, e cila dikton marrjen e një mase të tillë;
-referuar nenit 240 të K.Pr.Penale, në vetë natyrën e masës ndaluese që ajo
parashikon, “Pezullimin e ushtrimit të një detyre publike”, për shtetasin Vladimir Ballco
gjykata ka parasysh qëllimin që duhet të arrihet nëpërmjet zbatimit të saj, në rrethanat e
çështjes penale konkrete…;
-referuar masës konkrete ndaluese, të parashikuar nga neni 240/a e KPrP, atë të
pezullimit plotësisht të ushtrimit të një detyre a shërbimi publik ndaj këtij shtetasi, gjykata
gjendet në situatën kur duhet të synojë të realizojë qëllimin e ndërprerjes së vazhdimit të
mëtejshëm të aktivitetit të kundraligjshëm të këtij të pandehuri…”.
Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.14, datë 29.01.2016 ka vendosur:
Shfuqizimin e vendimit nr.500 rregj, datë 20.12.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë.
me arsyetim:…vendimi është marrë në kundërshtim me ligjin procedurial penal,
dispozitat që kanë te bëjnë me caktimin masave të sigurimit personal në përgjithësi dhe ato
me karakter ndalues në veçanti, si dhe në kundërshtim me provat e administruara gjatë
procesit gjyqësor, si i tillë duhet të shfuqizohet, në mbështetje të nenit 249/6 të KPrP;
-lidhur me shqyrtimin e çështjes në themel çmohet se:
konkluzioni i gjykatës, se ndaj shtetasit V.Ballco rezulton i provuar dyshimi i
arsyeshëm, i bazuar në prova, që ai të jetë autori i veprës penale të kryer në bashkëpunim me
shtetasin K. Shabani, parashikuar nga neni 259-25 i KP, është i pabazuar.
-lidhur me dyshimin e arsyeshëm dhe provat ku mbështetet ai, gjykata e apelit
konstaton se:
424
-është evidente qe ka një marrje te shumës 20.000 leke nga shtetasi nen hetim
Vladimir Ballco, po kështu është evident fakti se dhe shtetasi nen hetim K.Shabani ka patur
rol te caktuar apo ndërmjetës në ardhjen e kësaj pasoje…por qe kjo te konsiderohet pasoje e
kryerjes se veprës penale duhet te jene prezent dhe disa elemente te anës objektive dhe
subjektive, qe e bëjnë te qëndrueshme ekzistencën e figurës se v.penale te parashikuar nga
neni 259 i kp…;
-në gjendjen qe janë aktet çmohet se, dyshimi i arsyeshëm qe shtetasit V.Ballco dhe
K.Shabani janë subjekt i v.penale…nuk mund te përjashtohet, por është i një shkalle te tille
minimale qe nuk krijon bindjen tek gjykata se këta shtetas duhet te privohen nga e drejta e
ushtrimit te profesionit, qoftë dhe për një periudhë të përkohshme.;
-Nuk rezulton prezent kriteri ligjor lidhur me ekzistencën e shkaqeve të rëndësishme
që venë në rrezik marrjen ose vertetesine e provës…
-nuk ekziston rreziku që ti fshihet hetimit…që ky shtetas të kryeje vepra të rënda apo
të të njëjtit lloj...” .
Gjykata e Lartë është vënë në lëvizje me rekursin e paraqitur, brenda afatit ligjor, nga
Prokurori i Apelit Korçë, i cili kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë dhe
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, duke parashtruar dhe
shkaqet e cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi, të cilat përmbledhtazi konsistojnë ne
faktin se, Gjykata e Apelit ka vendosur në kundërshtim me ligjin procedurial penal, nenet
228,229,241,242 të K.Pr.Penale dhe se referuar praktikës gjyqësore lidhur me procedimet e
iniciura nga materialet i emisionit “Fiks Fare”, për rastet e korrupsionit pasiv të zyrtarëve,
ajo gjykate mban dy standarte.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi shkaqet e parashtruara në rekursin e
paraqitur dhe tërësinë e akteve të administruara në dosjen penale, vlerëson se, rekursi i
paraqitur përmban shkaqe nga ato që parashikon neni 432 i Kodit të Procedurës Penale.
Vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë, objekt rekursi, i cili ka shfuqizuar vendimin
nr.500 rregj, datë 20.12.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, është rrjedhojë e
zbatimit të gabuar të ligjit procedurial penal, si i tillë është i cenueshëm ligjërisht.
Masat e sigurimit personal, si masat shtrënguese edhe masat ndaluese, përbëjnë në
vetvehte një veprim procedural, në kuadër të një procedimi penal të filluar, të cilat vendosen
nga gjykata, mbi kërkesën e motivuar të prokurorit.
Si të tilla, pavarësisht dallimit për zbatimin e tyre (masat ndaluese, sipas 241 të
K.Pr.P, mund të zbatohen për vepra penale, për të cilat ligji cakton dënim me burgim më të
lartë në maksimum se në vit), me paraqitjen e kërkesës për caktimin e masës të sigurimi
personal, është detyrë e gjykatës që shqyrton çështjen, që të verifikojë njëherazi, nëse në
gjendjen që janë aktet e paraqitura nga organi i akuzës, ekzistojnë kushtet e përgjithshme për
caktimin e tyre (neni 228 i K.Pr.Penale) dhe nëse po, për përzgjedhjen e llojit të masës së
sigurimit, duhet të mbajë parasysh kriteret e dispozitave pasardhëse (nenit 229 e vijues të po
këtij kodi).
Në këtë konteks, për të caktuar një masë sigurimi personal, në fazën fillestare të një
procedimi penal, është i mjaftueshëm “dyshimi” se personi për të cilin kërkohet të caktohet
ajo masë sigurimi, mund të jetë autor i veprës penale të kryer, dyshim i cili duhet të
mbështetet në prova të mjaftueshme, në përputhje me përcaktimet e nenit 228/1 të
K.Pr.Penale, i cili parashikon se: “Askush nuk mund t’u nënështrohet masave të sigurimit
personal nëqoftëse në ngarkim të tij nuk ekziston një dyshim i arsyeshem, i bazuar në
prova.”.
425
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin nr.07, datë 14.10.2011, kanë
arritur në përfundimin unifikues se: “dyshimi i arsyeshëm, provat ku ai bazohet për të
justifikuar caktimin dhe vijimin e zbatimit të masës së sigurimit, nuk nevojitet të ketë të
njëjtën shkallë sigurie dhe vlerë provueshmërie për të konkluduar sikurse provat që janë të
domosdoshme për dhënien ose jo të vendimit të dënimit ndaj të pandehurit. Mjafton që ato të
jenë të tilla që, në gjendjen ku janë aktet e procedimit, prej tyre mund të nxirren përfundime
se ndaj të hetuarit a të gjykuarit ekziston një shkallë e arsyeshme mundësie e fajësisë për
kryerjen e veprës penale në ngarkim të tij. Dispozita e pikës 1 të nenit 228 tregon vetë
dallimin e natyrës së veçantë të gjykimit dhe mënyrën e kriteret mbi të cilat krijohet bindja e
gjykatës për caktimin ose jo të masës së sigurimit krahasuar me atë të dhënies ose jo të
vendimit të dënimit. Në rastin e parë, gjykimi mbështetet në dyshime të arsyeshme bazuar në
prova, që tregojnë mundësinë e kryerjes së veprës penale objekt procedimi dhe mundësinë e
atribuimit, pra të ekzistencës së fajësisë, pikërisht në drejtim të të gjykuarit për atë vepër
penale (fumus commissi delicti), ndërsa në rastin e dytë, gjykimi mbështetet vetëm në prova
që vërtetojnë, jashtë çdo dyshimi, dhe e bindin gjykatën për kryerjen ose jo të veprës prej
tij.”.
Gjykata e Apelit Korçë, në vendimin objekt rekursi, lidhur me dyshimin e arsyeshëm
dhe provat ku mbështetet pranon se, “është evidente që ka një marrje të shumës 20.000 lekë
nga shtetasi nën hetim Vladimir Ballco, po kështu është evident fakti se dhe shtetasi nën
hetim K.Shabani ka patur rol të caktuar apo ndërmjetës në ardhjen e kësaj pasoje, para
përfitimit te vlerës 20.000 leke nga ana e shtetases Mimoza Rushiti, por, që kjo të
konsiderohet, pasoje e kryerjes se një vepre penale, duhet te jene prezent edhe disa elemente
te tjerë të anës objektive dhe subjektive që e bëjnë të qëndrueshme ekzistencën e figurës së
veprës penale të parashikuar nga neni 259 i Kodit Penal… se dyshimi i arsyeshëm që
shtetasit V.Ballco dhe K.Shabani janë subjekt i veprës penale nuk mund të përjashtohet…,
por në mënyrë kontradiktore ajo gjykate ka konkluduar se dyshimi është i një shkalle të tillë
minimale, që nuk krijon bindjen tek gjykata, se këta shtetas duhet të privohen nga e drejta e
ushtrimit të profesionit, qoftë dhe për një periudhë të përkohshme. Po kështu, sipas asaj
gjykate, nuk ekzistojnë as kushtet e tjera, të parashikuara nga dispozita e nenit 228/3,/a/b/c të
K.Pr.Penale.
Kolegjit Penal çmon se, ky përfundim është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të
dispozitës së nenit 228/a të K.Pr.Penale, ai vjen në kundërshtim me përfundimin unifikues të
Kolegjeve te Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin nr.07, datë 14.10.2011 dhe më
praktikën gjyqësore, tashmë të konsoliduar të gjykatave në gjykimin e çështjeve për caktim
masë sigurimi.
Përkundrazi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korcë, pasi ka analizuar rrethanat e cështjes
dhe ka vlerësuar provat e paraqitura nga prokurori në mbështetje të kërkesës objekt gjykimi,
ka konkluduar se ekzistojnë kushtet e përgjithshme dhe të veçanta, për caktimin e masave të
sigurimit (nenet 228, 229 të K.Pr.Penale).
Po kështu, nisur nga natyra e veçantë e figurës së veprës penale të parashikuar nga
nenet 259-25 të Kodit Penal, për të cilën dyshohet se ka kryer në bashkëpunim personi nën
hetim Vladimir Ballco, nga rrezikshmëria shoqërore e kësaj vepre, masa relativisht e lartë e
dënimit dhe shkalla e përhapjes së saj, në vlerësim dhe të personalitetit të këtij shtetasi, me
të drejtë ajo gjykatë ka çmuar se, masa ndaluese e kërkuar nga prokurori “Pezullim plotësisht
të ushtrimit te një detyre a shërbim publik”, sipas nenit 242 të Kodit të Procedurës Penale,
konkretisht nga detyra e mjekut kirurg në Spitalin Civil të Qarkut Korçë, është masa më e
përshtatshme lidhur me shkallën e nevojave të sigurimit në rastin konkret, konform kritereve
te përcaktuara në nenin 229 të po këtij kodi.
426
Prokurori në seance gjyqësore deklaroi përpara Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë se,
nga verifikimi i kryer lidhur me ecurinë e këtij procedimit penal rezulton, që i pandehuri
Vladimir Ballco është dërguar për gjykim para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, nën
akuzën e cituar. Po kështu deklaroi se lidhur me ecurinë e gjykimit, ndryshe nga
bashkëipandehuri tjetër Kujtim Shabani, i pandehuri Vladimir Ballco ka kërkuar konform
nenit 403 të K.Pr.Penale, që çështja penale në ngarkim të tij të procedohet me gjykim të
shkurtuar, konform nenit 403 e vijues të K.Pr.Penale.
Nisur nga sa më sipër, Kolegji arrin në përfundimin se caktimi nga ana e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë i masës ndaluese, të pezullimit plotësisht nga ushtrimi i detyrës së
mjekut kirurg për të pandehurin Vladimir Ballco, ka përmbushur qëllimin për të cilin është
vendosur, nisur nga raporti i veçantë që ka vepra penale për të cilën po gjykohet, me
ushtrimin e profesionit të mjekut kirurg nga ana e tij.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/d të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.14, datë 29.01.2016 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.500 Regj, datë 20.12.2015 të Gjykatës Rrethit Gjyqësor Korçë.
Tiranë, më 27.04.2016
427
Nr.00-2016-724 i Vendimit (82)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 27.04.2016, mori në shqyrtim çështjen penale nr.52602-00038

– 00 - 2015, që i përket:

RRETHIT GJYQËSOR FIER
I PANDEHUR: MENTOR HOXHALLARI
A K U Z A:
“Marrëdhënie seksuale ose homoseksuale me dhunë
me të mitur të moshës 14-18 vjeç” në bashkëpunim.
Baza Ligjore: Neni 101/2 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2014-2615 (437), datë

Deklarimin fajtor të të pandehurit Mentor Hoxhallari për veprën penale
“Marrëdhënie seksuale ose homoseksuale, me dhunë me të mitur të moshës
14-18 vjeç” dhe në bazë të nenit 101/1 të K.Penal ta dënojë me 5 vjet burgim.

Ndryshimin e vendimit nr.321. Dt. 12.05.2014 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Fier dhe, duke e gjykuar çështjen në fakt:
Të deklarojë fajtor të pandehurin Mentor Hoxhallari për kryerjen e veprës
penale të marrëdhënies seksuale ose homoseksuale me dhunë me të mitura nga
14 deri 18 vjeç, në bashkëpunim dhe, sipas nenit 101/2 të K.Penal e dënon me
dhjetë vjet burgim.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs, më datë 21.11.2014, i gjykuari

Mentor Hoxhallari, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.670 dt. 23.10.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit nr.62-
2014-2615 (437), dt. 10.07.2014 të Gjykatës së Shkallës së Parë të Rrethit Gjyqësor Fier dhe
kthimin e akteve për rishqyrtim.
428
- Të dyja gjykatat nuk janë shprehur qartë lidhur me zbatimin e nenit 152 të
K.Pr.Penale sepse i pandehuri nuk ka kryer marrëdhënie seksuale me të miturën fakt
të cilin ajo e ka pranuar edhe gjatë dëshmisë përpara Gjykatës së Shkallës së Parë
Fier;
- Gjykatat kanë zbatuar gabim ligjin material dhe atë procedural penal dhe kanë
keqinterpretuar faktet, rrethanat dhe provat e këtij gjykimi;
- Nuk është pranuar të kryhet eksperiment për të vërtetuar nëse ka ndodhur ose jo
ngjarja, pasi në ambientin 167x144 cm, ku ndodhet dhe bideja, lavamani dhe pasqyra,
nuk mund të kryhet akti seksual si ka pretenduar e dëmtuara në kallëzimin e saj ku
pretendon se ka qenë e shtrirë me fytyrë në dysheme;
- Nga ana e organit të akuzës nuk është pyetur asnjë nga punonjësit e lokalit ku
pretendohet të ketë ndodhur ngjarja duke qenë se ajo i referohet një ore kur ndërrohen
turnet dhe tualeti përdoret nga kamerierët për t’u ndërruar, sikurse ka deklaruar edhe
pronari i lokalit;
- Akti i ekspertimit mjekoligjor nr.73, dt. 06.01.2012 nuk është çmuar në favor të të
pandehurit sipas nenit 4 të K.Pr.Penale duke patur parasysh dëshmitë e dhëna përpara
gjykatës se e dëmtuara ka vuajtur nga koliti;
- Deklarimet e kallëzueses janë tepër të paqartë për personin e dytë;
- Mungon një nga elementët kryesor të figurës së veprës penale të parashikuar nga neni
101 i K.Penal, lidhja shkakësore;
- Provat nuk i janë nënshtruar shqyrtimit por i është dhënë një vlerë e paracaktuar nga
trupi gjykues. Arsyetimet e bëra nga gjykatat janë në shkelje të hapur të nenit 152/2 të
K.Pr.Penale;
- Deklarimet e kallëzueses kanë kundërthënie pasi një herë deklaron se e ka shtrirë në
dysheme i pandehuri, një herë se e ka shtrirë ai djali që nuk e njihte. Një herë
deklaron se ai djali ndenji në banjë e një herë se ai doli i pari nga banja;
- Pretendimi i organit të akuzës lidhur me frikën që ndjen e dëmtuara nga i pandehuri jo
vetëm që është i pabazuar por hidhet poshtë totalisht nga transkriptimi i bisedave të
zhvilluara gjatë përgjimit ambiental mes të dëmtuarës dhe të pandehurit;
- Vlen për t’u theksuar se ky procedim është pushuar një herë nga prokuroria me
arsyetimin se thëniet e shtetaseve Ermira dhe Lindita Maloku kanë kontradikta dhe
nga aktet e grumbulluara nuk ka të dhëna që të krijojnë bindje se në rastin konkret
është konsumuar vepra penale.
KOLEGJI PENAL I GJYKATES SE LARTE

Pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj, prokurorin Sokol Stojani, i cili
kërkoi, lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, dhe mbrojtësin e personit nën
hetim av. Besnik Çerekja i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier , e pasi analizoi dhe diskutoi
VËREN
Se vendimi nr.670, datë 23.10.2014 i Gjykatës të Apelit Vlorë është rezultat i zbatimit
të gabuar të ligjit penal, e si i tillë duhet prishur duke lënë në fuqi vendimin e nr.321. dt.
12.05.2014 të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier.
429
A. Rrethanat e çështjes
Në muajin tetor 2011, nëpërmjet kushëririt të tij, shtetasit Klajdi Kapri, i pandehuri
është njohur me të dëmtuarën Ermira Maloku (dtl. 28.03.1996). Njohja me të dëmtuarën
është bërë kur ajo ka qenë në vitin e parë në shkollën e mesme “Rakip Kryeziu” në Fier. Ata
fillimisht kanë komunikuar në telefon dhe më pas janë takuar disa herë me njëri tjetrin. Për
këtë lidhje ka qenë në dijeni edhe e ëma e të dëmtuarës, shtetasja Lindita Maloku, e cila
nëpërmjet telefonit i ka kërkuar të pandehurit që ta takonte dhe janë takuar tek lokal “Lori” në
qytetin e Fierit, ku pasi kanë biseduar, shtetasja Lindita Maloku ka rënë dakord që e bija, e
dëmtuara, të vazhdonte lidhjen me të pandehurin.
Më pas, pasi bisedon me xhaxhain e të pandehurit, shtetasin Agim Hoxhallari,
shtetasja Lindita Maloku i kërkon të dëmtuarës që të ndahet nga i pandehuri pasi nëna e tij
jetonte në Greqi dhe i ati ishte pijanec.
Në periudhën kohore fundi i muajit Tetor dhe fillimi i muajit Nentor 2011, e dëmtuara
takohet me të pandehurin tek kafe “Lori”rreth orëve të darkës. Pasi kanë qëndruar disa
minuta së bashku, e dëmtuara ka shkuar në tualetin e lokalit, i cili ishte i përbashkët për
femrat dhe për meshkujt, ku më pas ka shkuar dhe i pandehuri dhe kundra dëshirës së të
dëmtuarës, pasi i ka hequr pantallonat dhe të mbathurat, ka kryer marrëdhënie seksuale me të
në rrugë anale. Pas kësaj i ka thënë se do të hakmerrej nëse ajo i tregonte nënës së saj.
Pasi ka shkuar në shtëpi e dëmtuara nuk i ka treguar të ëmës por për shkak të
dhimbjeve që kishte i ka thënë se kishte dhimbje dhe se kjo mund t’i vinte nga koliti.
Shtetasja Lindita Maloku e ka çuar të dëmtuarën tek mjeku Andrea Dollaku, më dt.
26.12.2011 i cili i ka sugjeruar që të shkonte tek spitali “Nënë Tereza” duke menduar për
patologji të zorrëve, pasi ai nuk kishte mjete për ta kontrolluar.
Më dt. 06.01.2012 është kryer Akti i Ekspertimit mjeko-ligjor sipas të cilit ka
rezultuar se: “Te shtetasja Ermira Maloku nuk konstatohen dëmtime të jashtme trupore.
Përreth dhe në brendësi të anusit në anën e pasme të tij konstatohet një ragale (çikatriçe) e
cila mund të jetë shkaktuar me mjet të fortë tubolar siç është edhe penisi në ereksion”. Nga
akti tjetër i ekspertimit dt. 23.03.2012 ka rezultuar se e dëmtuara nuk është e defloruar.
B. Procedurat Gjyqësore

Deklarimin fajtor të të pandehurit Mentor Hoxhallari për veprën penale “Marrëdhënie
seksuale ose homoseksuale, me dhunë me të mitur të moshës 14-18 vjeç” dhe në bazë të nenit
101/1 të K.Penal ta dënojë me 5 vjet burgim.
Ndryshimin e vendimit nr.321. dt.12.05.2014 të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier dhe,
duke e gjykuar çështjen në fakt:
Të deklarojë fajtor të pandehurin Mentor Hoxhallari për kryerjen e veprës penale të
marrëdhënies seksuale ose homoseksuale me dhunë me të mitura nga 14 deri 18 vjeç, në
bashkëpunim dhe, sipas nenit 101/2 të K.Penal e dënon me dhjetë vjet burgim.
C. Arsyetimi ligjor i vendimeve të Gjykatave.

10.07.2014, ka arsyetuar ndër të tjera se:
“….Gjykata çmon të evidentojë se dëshminë e të dëmtuarës Ermira se i pandehuri
Mentor nuk ka kryer marrëdhënie me të e vlerëson të pavërtetë dhe nuk i jep fuqi provuese
430
dhe kjo jo vetëm për faktin se ajo ka dhënë shpjegime të tjera në deklarimet e datës
23.03.2013 por se këto të fundit në kuptim të pikës 3 të nenit 362 të K.Pr.Penale, përputhen
pjesërisht edhe me dëshminë e dëshmitares Lindita, me aktin e ekspertimit mjeko ligjor nr.73,
dt. 06.01.2013, me procesverbalin e transkriptimit të bisedave të përgjuara midis të
pandehurit Mentor Hoxhallari dhe të dëmtuarës, të cilat gjykata i vlerëson të vërteta dhe u
jep fuqi provuese në atë masë sa ato përputhen jo vetëm midis tyre por edhe me të gjitha
provat e tjera të marra në shqyrtim gjatë këtij gjykimi.... Përsa i përket pretendimit të
mbrojtjes se ambientet e banjës në “Bar Kafe Lori” nuk janë të mjaftueshme për të shtrirë
një person në dysheme, gjykata nisur edhe nga procesverbali i këqyrjes së vendeve të datës
09.10.2012, ora 12:00 nuk konstaton ndonjë pamundësi për të kryer marrëdhënie seksuale
brenda këtij ambienti.
Pasaktësitë në dëshmitë e dëshmitareve Lindita e Ermira por edhe në deklarimet e
kësaj të fundit dhënë para oficerit të policisë gjyqësore më dt.23.03.2013 gjykata i vlerëson
duke patur parasysh edhe nivelin e ulët intelektual si dhe pozitën e tyre vulnerabël për shkak
të gjendjes së vështirë familjare dhe ekonomike, ku dëshmitarja Lindita është e divorcuar dhe
së bashku me dy fëmijët e saj kanë si banesë një ambient që ka qenë më parë stallë. Gjykata
nuk gjen prova bindëse që të mbështesin pretendimin e akuzës se i pandehuri Mentor e ka
kryer veprën penale ndaj të dëmtuarës Ermira në bashkëpunim me një person tjetër të
panjohur….”
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.670, datë 23.10.2014, ka arsyetuara ndër
të tjera se:
“…“…Por, Gjykata e Apelit çmon se ndryshimi i cilësimit ligjor të veprës penale të
kryer nga i pandehuri, nga Gjykata e Shkallës së Parë, është i gabuar. Përderisa ajo ka
vlerësuar si të vërteta deklarimet e bëra nga e dëmtuara Ermira para OPGJ lidhur me
kryerjen e veprës penale nga i pandehuri Mentor Hoxhallari, ajo duhet të pranonte si të
vërtetë faktin se ai e ka kryer atë në bashkëpunim, ashtu siç ka deklaruar ajo në kallëzim pasi
ky deklarim përputhet edhe me atë çka ka dëshmuar edhe nëna e saj, dëshmitarja Lindita
Maloku. ...Pretendimet e bëra nga i pandehuri për të prishur vendimin e gjykatës së shkallës
së parë dhe pushimin e çështjes ndaj tij, nuk janë të bazuara në prova e në ligj, prandaj dhe
nuk do të merren parasysh. Kështu, në kundërshtim me sa ai ka pretenduar për pamundësinë
objektive të kryerjes së veprës penale në një ambient të vogël siç ka qenë tualeti i bar Lori,
analiza e procesverbalit të këqyrjes së vendit të ngjarjes nuk të çon në ndonjë pamundësi
objektive për të kryer marrëdhënie seksuale në atë ambient.....”.
D. Në lidhje me ankimin (rekursin)
Kundër vendimit nr.670, datë 23.10.2014 të Gjykatës të Apelit Vlorë, ka

paraqitur rekurs i gjykuari Mentor Hoxhallari i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.670 dt. 23.10.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit
nr.62-2014-2615 (437), dt. 10.07.2014 të Gjykatës së Shkallës së Parë të Rrethit Gjyqësor
Fier dhe kthimin e akteve për rishqyrtim, duke parashtruar shkaqet e cituara në pjesën hyrëse
të këtij vendimi.
Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
në materialet e gjykimeve rezultojnë të jenë respektuar parimet bazë të gjykimit penal dhe,
nuk konstatohen shkelje që kanë të bëjnë me pavlefshmëri të procesit penal, apo të akteve të
rrjedhura prej tij.
Rekursi i të gjykuarit Mentor Hoxhallari është paraqitur brenda afatit ligjor.
Rezulton që Gjykata e Apelit Vlorë të ketë marrë në analizë dhe të ketë vlerësuar të
gjithë pretendimet e ngritura, gjatë gjykimeve dhe në ankim, nga palët.
431
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konkludon se, shkaqet e parashtruara në rekurs, pasi
u analizuan nga ana e tij, kanë rezultuar pjesërisht të bazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të
Procedurës Penale) dhe si të tilla, do të pranohen pjesërisht.
Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e zbatimit jo të drejtë të ligjit
penal dhe kjo ka sjellë që edhe vendimi i gjykatës të jetë jo i drejtë, përsa i përket kualifikimit
të veprës sipas paragrafit të dytë të nenit 101 të kodit Penal, duke e cilësuar veprën penale të
kryer nga i gjykuari si vepër të kryer në bashkëpunim.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin Unifikues nr.4 datë 15. 04.
2011 kanë përcaktuar që për të pasur bashkëpunim në kryerjen e një vepre penale të duhet të
bashkekzistojnë si kushte sine qua non:
1. dy ose më shumë subjekte (pluralitet personash);
2. realizimi i faktit kriminal në të gjithë elementet e tij materiale;
3. dhënia e një kontributi rilevant në kryerjen e veprës penale nga secili prej
bashkëpunëtorëve;
4. ana subjektive, të paktën në formën e saj minimale, që është dijenia e të paktën
njërit prej bashkëpunëtorëve për të bashkëpunuar me të tjerët në kryerjen e faktit
kriminal.
Në analizë të rrethanave të faktit të pranuara nga të dy gjykatat, nuk rezulton të jetë
provuar bashkëpunimi i të gjykuarit në kryerjen e kësaj vepre penale.
Deklarimet e të dëmtuarës dhënë para oficerit të policisë gjyqësore në lidhje me
personin tjetër të panjohur, që pretendohet të ketë ndihmuar të gjykuarin në kryerjen e veprës
penale, nuk përputhen më përgjimet e bisedave ambientale mes të gjykuarit dhe të dëmtuarës.
Në të dy shkallët e gjykimit nuk është arritur të provohet pjesëmarrja kontributi apo
dijenia personit të panjohur në kryerjen e kësaj vepre penale, dhe Gjykata e Apelit nuk i ka
analizuar deklarimet e të dëmtuarës para oficerit të policisë gjyqësore në përputhje provat e
tjera të administruara në gjykim, por u ka dhënë atyre një vlerë të paracaktuar.
Me të drejtë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ka arritur në konkluzionin se “nuk gjen
prova bindëse që të mbështesin pretendimin e akuzës se i pandehuri Mentor e ka kryer
veprën penale ndaj të dëmtuarës Ermira në bashkëpunim me një person tjetër të panjohur”.
Në lidhje me pretendimet e tjera të mbrojtjes së të gjykuarit nga ana e të dy gjykatave
janë dhënë përgjigje shteruese për kryerjen e veprës penale nga ana e të gjykuarit.
Gjykata e Apelit Vlorë, ndryshe nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ka zbatuar gabim
ligjin penal.
Në kushtet e parashtruara, vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë, do të prishet, duke lënë
në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/d të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.670, datë 23.10.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.62-2014-2615 (437), datë 10.07.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier.
Tiranë, më 27.04.2016
432
Nr. 56180-00589-00-2015Regj.Themeltar
Nr. 00-2016 -727 i Vendimit (83)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 27.04.2016, mori në shqyrtim çështjen penale nr.56180-00589-

00-2015, që i përket:

RRETHIT GJYQËSOR KUKËS
I PANDEHUR: FRANK ENVER DIDA
A K U Z A:
“Plagosje e lehtë me dashje”,
parashikuar nga neni 89 të Kodit Penal
dhe “Prodhim dhe mbajtje pa leje e armëve luftarake dhe e municionit”,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës me vendimin nr.150 datë 29.07.2014,

ka vendosur:
Pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Frank Dida, akuzuar
për veprën penale “Plagosje e lehtë me dashje”, parashikuar nga neni 89 të
Kodit Penal, bazuar në ligjin nr.22/2014 datë 10.03.2014 “Për dhënie
amnistie”.
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Frank Dida, për veprën penale
“Prodhim dhe mbajtje pa leje e armëve luftarake dhe e municionit”,
parashikuar nga neni 278/4 i Kodit Penal, pasi nuk provohet që i pandehuri e
ka kryer veprën që akuzohet.
Bazuar në nenin 261/a lë Kodit të Procedurës Penale, urdhërohet shuarja e
masës së sigurimit “Arrest në burg”, për të pandehurin Frank Dida.
Provat materiale të sekuestruara sipas procesverbalit të datës 07.12.2013 t’i
kthehen shtetasit Enver Kastrati, ndërsa aparati telefonik “Samsung” me
nr.35450/01/426903/5 t’i kthehet shtetasit Behar Dida, pasi vendimi të marrë
formë të prerë.
Asgjësimin e 4 CD të përgjimit dhe fshirjen e përgjimit në serverin qendror
SPTMSHI-se në Prokurorinë e Përgjithshme, pasi vendimi të marrë formën e
prerë.
433
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.106 , datë 09.03.2015, ka vendosur:
Gjyqësor Kukës, me këtë ndryshim:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Frank Enver Dida për kryerjen e veprës
penale të “Prodhim dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe e municionit”,
parashikuar nga neni 278/4 të K.Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet
burgim.
Vuajtja e dënimit të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të pandehurit.
Shkodër, më 09.03.201
Kundër vendimit nr.106, datë 09.03.2014 të Gjykatës së Apelit Shkodër ka

ushtruar rekurs i gjykuari Frank Dida, nëpërmjet mbrojtësit të tij, i cili kërkon :
Prishjen e vendimit nr.106 , datë 09. 03. 2014 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në
fuqi të vendimit vendimit nr.150, datë 29.07.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës.
Duke parashtruar këto shkaqe:

- Së pari Vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër, është marrë në kundërshtim të plotë me
kushtet dhe kriteret ligjore, të parashikuara nga neni 152 te K.Pr.Penale, e cila bën
fjalë mbi çmuarjen e provave dhe përcaktimit të vërtetësisë dhe fuqisë provuese të
tyre.
- Gjykata e Apelit Shkodër, nuk ka marre parasysh provat e marra dhe të shqyrtuara
gjatë seancave Gjyqësore të zhvilluara, në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kukës, duke
anashkaluar kështu shqyrtimin Gjyqësor, i cili është procedurialisht më i rëndësishëm
pasi gjykata e mbështet vendimin e saj bazuar në provat e administruara në seancë
gjyqësore.
- Së dyti Gjykata e Apelit Shkodër ndryshe nga ajo e rrethit u ka dhënë materialeve
hetimore, vlerë të paracaktuar, pa marrë parasysh deklarimet e të dëmtuarit dhe
dëshmitarëve në seancë gjyqësore.
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër është marrë në kundërshtim me nenin 383 të
K.Pr.Penale, pasi është bazuar vetëm në materialet e fashikullit hetimor, dhe nuk
përmend në asnjë moment arsyet pse nuk janë marrë parasysh nga ana e Gjykatës së
Apelit Arsyet se përse nuk i konsideron si prova deklarimet e të dëmtuarit dhe
dëshmitarëve në seancë gjyqësore.
- Së fundi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës është rezultat i një hetimi të
plotë gjyqësor, u ka dhënë përgjigje gjithë pretendimeve të palëve, si dhe ka çmuar
provat në mënyrë të gjithanshme e në përputhje me njëra tjetrën.
KOLEGJI PENAL I GJYKATES SE LARTE

Pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj, prokurorin Arben Dollapaj, i cili
kërkoi, lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër, dhe mbrojtësin e të gjykuarit
av. Sadri Ahmeti i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në
fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, e pasi analizoi dhe diskutoi çështjen
në tërësi;
VËREN
Se vendimi nr.106 , datë 09. 03. 2015 i Gjykatës të Apelit Shkodër është rezultat i
zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal, e si i tillë duhet prishur duke kthyer çështjen për
rishqyrtim në këtë gjykatë me një tjetër trup gjykues.
434
A. Rrethanat e çështjes
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Kukës, mbi bazën e materialit të ardhur nga policia
gjyqësore e Drejtorisë së Policisë së Qarkut Kukës ka regjistruar procedimin penal nr.454, të
vitit 2013, në ngarkim të të pandehurit Urim Dida, i biri i Enverit dhe i Liries, si i dyshuar për
kryerjen e veprave penale “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armeve luftarake dhe e municionit
”, dhe “Plagosje e rëndë me dashje ”, të parashikuara nga nenet 278/4 dhe 88 të Kodit Penal.
Sipas vërtetimit nr.23/12, datë 23.12.2013 të Zyrës së Gjendjes Civile Bashkia Kukës,
rezulton se shtetasi Urim Enver Dida, i datëlindjes 31.01.1978, lindur në Perbreg, Kukës,
është i njëjti person me shtetasin Frank Enver Dida, i po kësaj datëlindje dhe vendlindje, pasi
ka bërë ndërrimin e emrit nga Urim në Frank me aktin nr.5, datë 25.01.2006 (shih fq.76 të
fashikullit hetimor), fakt i cili provohet dhe me çertifikatën personale të të pandehurit.
Në këto kushte, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Kukës me vendimin e datës
05.02.2014. bazuar në nenin 40/3 të K.Pr.Penale, ka vendosur ndreqjen e gjeneraliteteve të
gabuara për personin nën hetim nga Urim Dida në gjeneralitetet e sakta me emrin Frank Dida.
Nga hetimi gjyqësor i zhvilluar dhe akteve të fashikullit penal nr.454. të vitit 2013,
kanë rezultuar të provuara rrethanat si më poshtë:
Më datë 07.12.2013, rreth orës 17, është njoftuar salla operative e Drejtorisë së
Policisë së Qarkut Kukës, se në lagjen nr.2 të qytetit të Kukësit, tek lokali i shtetasit Rrahman
Sopi ishte plagosur me armë zjarri shtetasi Enver Kastrati, të cilin e kishin dërguar për
mjekim në spitalin rajonal të qytetit Kukës.
Konkretisht, ka rezultuar se më datë 07.12.2013, rreth orës 16.30 i dëmtuari Enver
Kastrati ka qenë duke pirë kafe tek lokali i shtetasit Rrahman Sopi në qytetin Kukës.
Në këtë kohë atë e ka telefonuar shoku i tij, shtetasi Hidajet Basha, i cili e ka pyetur se
mos ndodhej tek lokali i pandehuri Frank Dida, pasi kishte bërë fjalë me të.
Më pas shtetasi Enver Kastrati e ka marrë në telefon të pandehurin Frank Dida, të cilit
i ka thënë se çfarë problemi kishte me shtetasin Hidajet Basha dhe kanë debatuar me njeri-
tjetrin.
Rreth orës 17.00, tek lokali ku ndodhej shtetasi Enver Kastrati, ka mbërritur i
pandehuri Frank Dida, i cili ka patur një armë automatik në dorë. I pandehuri Frank Dida ka
dashur të zihej dhe me të dëmtuarin Enver Kastrati, por në këtë moment tek lokali
ndodheshin dhe shtetasit Fejz Xhahu dhe Land Gjana, të cilët e kanë kapur për krahu
shtetasin Enver Kastrati, dhe e kanë larguar nga lokali, me qëllim shmangien nga konflikti i
mëtejshëm me të pandehurin Frank Dida.
Në këtë moment ka dalë jashtë lokalit dhe i pandehuri Frank Dida dhe ka qëlluar tre
herë me armën automatik në drejtim të shtetasit Enver Kastrati, duke e plagosur atë dhe më
pas është larguar nga vendi i ngjarjes, duke marrë me vehte dhe armën e zjarrit automatik.
Më pas të dëmtuarin Enver Kastrati e kanë dërguar në spitalin rajonal të qytetit
Kukës, ku ka marrë ndihmën e parë mjekësore.
Në lidhje me këtë ngjarje nga ana e policisë gjyqësore, janë kryer veprimet e para
hetimore, si këqyrja e vendit të ngjarjes, këqyrja dhe marrja e provave materiale (gëzhojave),
procesverbalet e deklarimit të personave që kanë dijeni për veprën penale, procesverbale
sekuestrimi, procesverbal për kërkimin e personit, procesverbal për kontroll banese, kërkesë
për lejim përgjimi etj.
Konkretisht, sipas procesverbalit të këqyrjes së vendit të ngjarjes, datë 07.12.2013
(shih fq.12 të fashikullit hetimor), rezulton se tek agjensia, dhe pikërisht tek oborri i lokalit të
shtetasit Rrahman Sopi, në lagjen nr.2, Bashkia Kukës, janë gjetur, fiksuar dhe sekuestruar
me cilësinë e provës materiale tre copë gëzhoja arme, model 56, kalibri 7.62.
435
Gjithashtu gjatë këqyrjes së vendit të ngjarjes janë gjetur të shpërndara në forma dhe
madhësi të ndryshme njolla të kuqërremta si ato të gjakut, nga të cilat është marrë mbetje me
tampon steril standard që është shënuar në numrin 4 dhe 5.
Rezulton se këqyrja e vendit të ngjarjes është shoqëruar dhe me tabelën fotografike
për ngjarjen e ndodhur më datë 07.12.2013 (shih fq.16 të fashikullit hetimor). ku janë pamjet
e provave materiale. si të gëzhojave dhe njollave të gjakut.
Po kështu, me procesverbalin e datës 07.12.2013 (shih fq.41 të fashikullit hetimor),
është vendosur sekuestrimi me cilësinë e provës materiale i tre copë gëzhojave të armës, të
gjetura në vendngjarje.
Sipas procesverbalit të kontrollit të banesës së të pandehurit datë 07.12.2013 (shih
fq.27 të fashikullit hetimor), rezulton se prezent ka qenë vëllai i të pandehurit, shtetasi Behar
Dida, dhe nga kontrolli nuk është gjetur asgjë e kundraligjshme, përveç sekuestrimit të një
telefoni celular të markës “Samsung", me ngjyrë gri me nr.imei 35450/01/426903/15, kjo
sipas procesverbalit për sekuestrimin e sendeve të datës 07.12.2013 (shih fq.44 të fashikullit
hetimor).
Me procesverbalin e datës 07.12.2013 është vendosur sekuestrimi i pantallonave të
shtetasit Enver Kastrati (shih fq.38 të fashikullit hetimor), sekuestrim i kryer në Spitalin
Rajonal të qytetit Kukës, ku ka qenë i shtruar i dëmtuari Enver Kastrati.
Sipas procesverbalit të këqyrjes dhe marrjes së provave materiale datë 08.12.2013
(shih fq.29 të fashikullit hetimor), rezulton se objekt i këqyrjes kanë qenë pantallonat
bluxhins i errët, të markës “Mavi Premium” të shtetasit Enver Kastrati, këqyrje e cila është
shoqëruar me tabelën fotografike, ku pasqyrohen dhe dëmtimet përkatëse, për të cilat është
vendosur sekuestrimi.
Sipas aktit të ekspertimit mjeko-Iigjor nr.103, datë 08.12.2013 (shih fq.107 të
fashikullit hetimor), mbi ekzaminimin e shtetasit Enver Kastrati, është konkluduar se:
“7. Tek i dëmtuari konstatohen: Katër (4) plagë, dy (2) vrima hyrje plumbi dhe dy (2)
vrima dalje plumbi, të përshkruara si më lart.
Këto dëmtime janë shkaktuar me armë zjarri.
Dëmtimet e mësipërme hyjnë në kategorinë e atyre dëmtimeve që kanë sjellë si pasojë
humbjen e përkohshme të aftësisë për punë në masën mbi 9 (nëntë) ditë'”.
Sipas aktit të ekspertimit biologjik nr.288, datë 13.01.2014 të Policisë Shkencore
Tiranë, në lidhje me ngjarjen e datës 07.12.2013 ku është plagosur me armë zjarri shtetasi
Enver Kastrati (shih fq.l 12 të fashikullit hetimor), është konkluduar se:
“l. Njollat e kuqe të marra me dy tampona sterile (prova materiale 1 dhe 2), marrë në
vendngjarje, si dhe njollat e kuqe të marra në pantallonat e shtetasit Enver Kastrati (prova
materiale 3), objekte të këtij ekspertimi, janë njolla gjaku njeriu, të cilat janë të vlefshme për
identifikim grupor në sistemin PGM.
2. Njollat e kuqe të marra me dy tampona sterile gjatë këqyrjes në vendngjarje, (prova
materiale 1 dhe 2), objekte të këtij ekspertimi, i përkasin grupit të gjakut 2+1+ (sistemi
PGM), i cili është i njëjtë me njollat e gjakut në pantallona (prova materiale 3), objekt të këtij
ekspertimi, marrë shtetasit Enver Kastrati.
Sipas aktit të ekspertimit kimik nr.707, datë 22.01.2014 të Policisë Shkencore Tiranë,
në lidhje rne ngjarjen e datës 07.12.2013 ku është plagosur me armë zjarri në qytetin e
Kukësit shtetasi Enver Kastrati (shih fq. 115 të fashikullit hetimor), është konkluduar se:
.Dëmtimet në pantallonat objekt ekspertimi për shtetasin Enver Kastrati, nisur nga
karakteristikat, cilësitë dhe gjendja e fibrave në nivel dëmtimesh, janë dëmtime
korresponduese me dëmtimet e shkaktuara nga predha të qitura nga armë zjarri”.
Sipas aktit të ekspertimit kimik nr.708, datë 22.01.2014 të Policisë Shkencore Tiranë,
në lidhje me ngjarjen e datës 07.12.2013 ku është plagosur me armë zjarri në qytetin e
Kukësit shtetasi Enver Kastrati (shih fq. 1 19 të fashikullit hetimor), është konkluduar se:
436
"1 .Në dëmtimet e pantallonave për shtetasin Enver Kastrati të ekzaminuar nga ana
jonë, nuk u evidentua prania e nitriteve dhe nitrateve të cilët janë të pranishëm dhe tek
mbeturinat e faktorëve plotësues të qitjes.
2. Në pantallonat objekt ekspertimi për shtetasin Enver Kastrati të ekzaminuar nga
ana jonë, nuk u evidentua prania e nitriteve dhe nitrateve lë cilët janë të pranishëm dhe tek
mbeturinat e faktorëve plotësues të qitjes ”.
Sipas aktit të ekspertimit balistik nr.12999, datë 23.12.2013 të Policisë Shkencore
Tiranë, për ngjarjen e datës 07.12.2013 (shih fq.122 të fashikullit hetimor), është konkluduar
se:
Tre gëzhojat e sekuestruara si provë lidhur me ngjarjen ku është qëlluar me armë
zjarri në lokalin e shtetasit Rrahman Sopi, në Kukës, më dt. 07.12.2013, u përkasin fishekëve
standarte të fabrikuar të modelit 56, kalibër 7.62 mm, që përdoren si municion për pushkët e
modelit 56 e 63, si dhe automatikët e mitrolozat e lehtë të kalibrit 7.62 mm.
Në tre gëzhojat evidentohen gjurmë të formuara gjatë qitjes me armë zjarri, me vlera
identifikuese.
Tre gëzhojat janë qitur nga e njëjta armë.
2. Tre gëzhojat janë qitur nga një armë e modelit 56, kalibër 7.62 mm".
I pyetur sipas procesverbalit për marrjen e të dhënave nga personi që ka dijeni për
veprën penale datë 08.12.2013 (shih fq.147 të fashikullit hetimor), shtetasi Enver Kastrati (i
dëmtuari) ka deklaruar se:
“Në datën 07.12.2013 kam dalë nga shtëpia rreth orës 11.00 dhe kam vajtur tek një
lokal tek agjensia e vjetër me pronar shtetasin Rrahman Sopi. Në këtë lokal kam ndenjur deri
kur ka filluar ndeshja Kukësi me Korçën në orën 13.30 dhe kam vajtur në stadium. Pasi ka
mbaruar ndeshja unë kam vajtur përsëri tek lokali i Rrahmanit. Unë në lokal kam qenë përsëri
vetëm. Rreth orës 16.30 më ka marrë në telefon shtetasi Idajet Basha dhe më ka pyetur a mos
është Urim Dida me ty se më ka sharë në telefon ndërsa unë i kam thënë që nuk është në kafe
me mua. Unë e kam marrë Urimin në telefon dhe i thashë çfarë problemi ke me Idajet Bashën
ndërsa ai e shau atë dhe mua nga robt e shtëpisë. Unë pasi e dëgjova Urimin që shau në
telefon e kam sharë dhe unë dhe i kam mbyllur telefonin. Rreth orës 17.00 në lokalin ku unë
pija kafe ka ardhur Urim Dida dhe në dorë kishte një armë zjarri tip automatik. Urimi më
drejtoj armën dhe më tha do të vras ndërsa unë ju përgjigja ja ku më ke vram. Dy persona që
ishin në kafe nga të cilët unë njoh Fejz Xhahun më kanë kapur prej krahu për të më nxjerr
jashtë me qëllim që të shmangnin sherrin dhe unë dola përjashta bashkë me to. Në momentin
që unë arrita tek cepi i lokalit Urimi ka dalë tek dera e lokalit dhe më ka qëlluar disa herë me
automatik. Mua më kanë kapur tre plumba në trup dhe kam rënë në tokë. Unë mbaj mend që
Fejzo më ka kapur prej krahu dhe nuk e di çfarë ka ndodhur më pas.
Unë nuk kam patur konflikte të tjera me shtetasin Urim Dida përveç komunikimit në
telefon rreth 20 minuta para ngjarjes.
Unë Urimin e kam njohur si bashkëfshatar si dhe jam nip në fisin e Urimit.
Mua ma ka plagosur shtetasi Urim Dida tek lokali i shtetasit Rrahman Sopi....
Urimi më ka plagosur me automatik dhe kam marrë tre plagë në trup dhe më ka
qëlluar nga një distancë rreth 6 m.
veprën penale datë 07.12.2013 (shih fq.l 54 të fashikullit hetimor), shtetasi Land Gjana ka
deklaruar se:
sot më datën 07.12.2013 kam zëvendësuar për pak kohë në banak pronarin e lokalit
Kreshnik Sopi, pasi ai kishte babain sëmurë. Kam për të thënë se rreth orës 16.30 kemi qenë
në lokal unë, Enver Kastrati dhe Fejz Xhahu, unë kam qenë në banak ndërsa Enveri ka qenë i
ulur në një tavolinë vetëm gjithashtu edhe Fejz Xhahu ka qenë i ulur në një tavolinë tjetër
vetëm. Rreth orës 16,45, erdhi Urim Dida me një automatik në dorë dhe hyri në lokal, në
437
momentin që Urimi hyri në lokal, Enver Kastrati u ngrit nga tavolina dhe i tha më gjuaj, Unë
dhe Fejz Xhahu ndërhymë që të shmangnim konfliktin, u ulëm në tavolinë për tu sqaruar por
aty vazhduan debatet përsëri. Unë së bashku me Fejzën morëm dhe nxorëm Enverin përjashta
lokalit për të mos u zënë, unë kam kthyer dhe kam hyrë brenda dhe pasi kam hyrë unë brenda
ka dalë Urim Dida nga lokali, me armë zjarri automatik në dorë dhe vetëm kam dëgjuar
krisma arme. Pasi kam dëgjuar krismat kam dalë dhe kam parë Enver Kastratin të shtrirë
përtokë, dhe e kam hipur në një makinë, tip autoveturë që nga ajo që kisha mendjen te Enveri
nuk e kam pa se çfarë makine ishte dhe se kush ishte shoferi. Pas kësaj kam ikur tek shtëpia
dhe jam ndërruar... Shtetasin Enver Kastrati e plagosi me armë zjarri automatik shtetasi Urim
Dida, pasi kam qenë i pranishëm dhe kam ndërhyrë për ti ndarë, për të shmangur konfliktin
dhe prandaj e kam nxjerr jashtë shtetasin Enver Kastrati, por në momentin kur ka qëlluar
shtetasi Urim Dida unë kam qenë brenda në lokal....
Në vendngjarje nuk ka patur njeri tjetër përveç meje, Fejza dhe Enverit dhe Urimit që
erdhi me armë në dorë automatik dhe hyri në lokal.
veprën penale datë 07.12.2013 (shih fq.156 të fashikullit hetimor), shtetasi Fejz Xhahu ka
deklaruar se:
“....sot më datë 07.12.2013, kam dalë te Agjensia në kryqëzim për në dale të rrugës së
Kosovës, rreth orës 15.00, jam parkuar te taksitë përballë lokalit të shtetasit Rrahman Sopi,
dhe kam shkuar tek lokal Bar-Kafe Sopi dhe jam ulur vetëm në një tavolinë që është e para
fundit përball banakut. Kam pirë një kafe të cilën ma ka servirur shtetasi Land Gjana. Kam
për të thënë se në lokal ka qenë i ulur në një tavolinë dhe shtetasi Enver Kastrati dhe ishte
ulur në një tavolinë afër banakut dhe po pinte kafe. Në lokal nuk ka patur persona të tjerë
përveç banakierit Land Gjana të cilin pak më përpara Kreshnik Sopi pronari i lokalit la
banakier këtë shtetas pasi e thirrën te shtëpia se kishte babain e sëmurë. Unë kam vazhduar në
lokal duke pirë kafe dhe duke luajtur me telefon, ndërsa Enveri qëndronte në tavolinën e tij.
Banakieri Land Gjana qëndronte në banak duke larë filxhana dhe gota. Rreth orës 16.00 kam
dëgjuar shtetasin Enver Kastrati që po bisedonte me tone të ashpra në telefon me një person
që unë nuk e mora vesh, por kam për të thënë se Enveri shante në telefon me robt e shpisë,
personin me të cilin komunikonte në telefon
Me sa më kujtohet mbas 15 minutash që mbaroi bisedën telefonike Enver Kastrati në
lokal ka ardhur shtetasi Urim Dida të cilin e njoh me armë zjarri automatik. Menjëherë Urimi
sapo ka hyrë në lokal me armë automatik në dorë i ka thënë shtetasit Enver Kastrati çfarë
borxhi të kam që më shan. Ndërsa Enveri i tha Urimit po ti pse më shave në telefon, ty çfarë
borxhi të kam që më shan në telefon. Në këtë kohë unë së bashku me banakierin Land Gjana
kam kapur me forcë shtetasin Enver Kastrati për ta nxjerrë jashtë, për të shmangur sherrin.
Unë së bashku me Land Gjana me forcë e kemi nxjerrë jashtë shtetasin Enver Kastrati të cilin
e kërcënonte me armë Urim Dida. E kemi nxjerr jashtë Enverin dhe sapo kemi vajtur tek cepi
i lokalit shtetasi Urim Dida ka qëlluar me armë automatik në drejtim të Enverit duke e
plagosur atë edhe pas plagosjes ka ikur me vrap me armë në dorë, por nuk e pashë drejtimin
nga iku pasi mendoja të gjej çelsat e makinës të dërgoj Enverin tek spitali. Kam për të thënë
se Urim Dida ka ardhur në lokal me armë automatik në dorë vetëm. ..
Shtetasin Enver Kastrati e plagosi me armë zjarri automatik shtetasi Urim Dida, pasi
kam qenë i pranishëm dhe kam ndërhyrë për ti ndarë, për të shmangur konfliktin dhe prandaj
e kam nxjerr jashtë shtetasin Enver Kastrati, por sapo e nxora jashtë tek cepi i lokalit ai e
qëlloi me breshëri disa herë, dy-tre herë.
Në vendngjarje nuk ka patur njeri tjetër përveç meje, Landit banakierit dhe Enverit
dhe Urimit që erdhi me armë në dorë automatik.
438
I pyetur sipas procesverbalit për deklarimet nga personi që tregon rrethanat e
dobishme për qëllimet e hetimit datë 07.12.2013 (shih fq. 158 të fashikullit hetimor), shtetasi
Idajet Basha ka deklaruar se:
u
...sot më datë 07.12.2013 rreth orës 15.30, unë kam qenë tek lokal Sopi që ndodhet
tek Agjensia e Bicajve dhe në lokal kam pirë kafe me shtetasin Enver Kastrati dhe një shtetas
Kosovar që kishte ardhur për të parë ndeshjen e futbollit Kukësi Skënderbeu që quhet Ramiz
Badallaj.
Kemi pirë kafe me Enverin dhe Ramizin nga ora 15.30 deri në orën 15.40. Në këtë
kohë unë me Ramizin jemi ngritur nga lokali dhe me automjetin tim jemi nisur për në
Prizren.
Gjatë rrugës më ka marrë në telefon vëllai i Enver Kastratit, Lulzim Kastrati dhe më
tha me kë është ngatërruar Enveri, unë iu përgjigja nuk di gjë dhe ndërkohë më ka marrë
prapë në telefon Lulzimi dhe më tha se vëllai im Enveri është i plagosur me armë zjarri dhe
ndodhet tek spitali. Kam shkuar tek spitali dhe Albert Kovaci që ka dërguar Enverin tek
spitali pas plagosjes më ka thënë se Enver Kastratin e ka plagosur Urim Dida.
veprën penale datë 07.12.2013 (shih fq.161 të fashikullit hetimor), shtetasi Behar Dida (vëllai
i të pandehurit) ka deklaruar se:
Në lidhje me ngjarjen e ndodhur gjatë pasdites, para lokalit Sopi tek agjensia e qytetit
Kukës mora vesh nga djali i axhës tim...se vëllai im Urim Dida ka bërë llafe me Idajet
Bashëm dhe Enver Kastratin.....jam interesuar për gjendjen shëndetësore për shtetasin Enver
Kastrati.....nuk di që më parë të ketë patur konflikte vëllai im Urimi me Enverin dhe shtoj se
jemi dhe miq me Enver Kastratin”
veprën penale datë 07.12.2013 (shih fq. 163 të fashikullit hetimor). shtetasja Lirie Dida (nëna
e të pandehurit) ka deklaruar se:
“ ...me ngjarjen mua më ka njoftuar vajza ime ...dhe më tha Urimi ka ba një plagosje
me armë zjarri dhe më vonë ka ardhur djali im Behari që punon punonjës policie....tha se
Urimi ka plagosur me armë zjarri Enver Kastratin. por Behari nuk e di se kush i ka
thanë....Unë e pyeta Beharin se kush të tha dhe Behari më tha se më thanë dhe nuk ma tha se
kush vetëm më tha se erdha prej pune prej Morini vetëm për këtë punë, për plagosjen që ka
bërë Urimi kam ardhur nga puna...'
veprën penale datë 16.01.2014 (shih fq. 165 të fashikullit hetimor), shtetasi Arben Kovaçi ka
deklaruar se:
"....Unë nuk e kam parë që të konfliktohej me ndonjë preson Enveri por e kam parë
vetëm të shtrirë në cep të lokalit dhe e kam ndihmuar për ta shpënë në spital.
Gjithashtu, sipas procesverbalit mbi realizimin e përgjimit të telekomunikimeve të
numrit celular 0674167763 që i përket shtetasit Behar Dida (vëllai i të pandehurit), rezulton
se nga bisedat e përgjuara më datë 07.12.2013, pas ndodhjes së ngjarjes, ai ka hyrë në bisedë
me të afërm të të dëmtuarit, dhe deklaron se “3 pluma n’kom i ka vallai...., thon ka shptu", si
dhe pranon faktin se tek i dëmtuari kanë dërguar njerëz për të biseduar: ilPo jo bre, a keni cu
nji her. Halo. S’ka lujt llaf ai. S’ka lujt llaf xho. E kena cu. Ai s’ko ca llafi me lujt. I kena
thon te kena borxh".
Pas përfundimit të hetimeve, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Kukës ka vendosur
dërgimin në gjykatë të procedimit penal nr.454, të vitit 2013, në ngarkim të të pandehurit
Frank Dida, duke e akuzuar atë për kryerjen e veprave penale “Prodhim dhe mbajtja pa leje
e armëve luftarake dhe e municionit”, dhe “Plagosje e lehtë me dashje”, të parashikuara nga
nenet 278/4 dhe 89 të Kodit Penal.
439
Gjatë gjykimit të zhvilluar pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës është pyetur në
cilësinë e dëshmitarit shtetasi Enver Kastrati (i dëmtuari). Në seancën gjyqësore të datës
05.05.2014 dëshmitari Enver Kastrati ka deklaruar se:
“Ka qenë errësirë, ora, data dhe muaji nuk më kujtohen, ka qenë viti 2013 nga fundi i
vitit me sa më kujtohet Dhjetor ka qenë. Isha në kafe tek agjensia lokali i Rrahman Sopit, tek
Agjensia e Bicajve, kam dalë nga lokali për të hipur në makinë për të ikur në shtëpi. Kam
dëgjuar krismë dhe kam rënë përtokë, pasi isha plagosur në këmbën e majtë në pupël dhe në
vithen e majtë. Menjëherë kam shkuar tek spitali për mjekim ku atje kam qëndruar një javë i
shtruar. Nuk e di kush më ka plagosur sot e kësaj dite, ka qenë errësirë, shtetasin Frank
(Urim) Dida atë ditë e kam takuar në kafe, nuk i kam parë më.
Me shtetasin Frank Dida as nuk kam patur dhe nuk kam konflikt me të. Deklarimet e
bëra përpara gjykatës janë të vërteta.
Unë nuk di se kush më ka plagosur”.
Në seancën gjyqësore të datës 29.05.2014 është pyetur dëshmitari Behar Dida (vëllai i
të pandehurit), i cili ka deklaruar se:
“ Ditën e ngjarjes kam qenë në punë pasi unë jam punonjës policie, pasdite rreth orës
5 ose 6 të darkës më ka marrë në telefon një person dhe më tha që është bërë ngatërresë mes
Enver Kastratit dhe flitej dhe për vëllain tim Frank Dida. Mora leje dhe shkova në shtëpi, i
pyeta të shtëpisë dhe më thanë që nuk dinë gjë. Më vonë ka ardhur policia për kontroll, më
pyetën dhe i sqarova për këto që sapo thashë. Me vëllain nuk jam takuar. Kam komunikuar
me djalin e tezes së Enverit, Qazim Didën, i thash që interesohu për këtë punë nesë është e
vërtetë ne e zgjidhim sipas zakonit. Pas 3-4 ditësh kam takuar vëllain Frank Didën dhe e
pyeta për ngjarjen dhe ai më ka thënë që nuk është i vërtetë si fakt. Jam takuar dhe me
familjarët e Enverit dhe u thashë që kjo ngjarje nuk është e vërtetë dhe fjalën që u kisha çuar
për Qazim Didën nuk u kam borxh dhe ata më janë përgjigjur nuk na ke borxh, siç kemi qenë
do të jemi. Ne kemi lidhje farefisnore me familjen e Enverit, Enveri është nip tek një kushëri
i yni, është nip në fisin tonë. Vëllai im Frank Dida njihet dhe me emrin Urim Dida. Kur isha
në punë mora vesh që ngatërresën e kishte bërë vëllai im Frank Dida me personin në fjalë
Enver Kastratin. Pastaj i sqarova gjërat pasi ne e kemi problem punën e pajtimit sipas
zakonit. Nuk kam çuar njeri tjetër tek familjarët e Enverit, kam çuar vetëm Qazim Didën pasi
kemi lidhje gjinore me njëri-tjetrin ”.
Në seancën gjyqësore të datës 29.05.2014 është pyetur dëshmitari Land Gjana, i cili
ka deklaruar se: “Ditën e ngjarjes kam qenë në banak tek lokali i Rrahman Sopit, tek
Agjensia e Bicajve, pasi unë punoj aty. Kam qenë duke larë gotat në banak kur dëgjova një
krismë arme dhe dola jashtë dhe pashë një person të shtrirë, i shkova afër ta ndihmoja, e hipa
në një makinë dhe ata e çuan në spital dhe pastaj unë vazhdova punën time. Në atë kohë në
lokal nuk mbaj mend të ketë pasur dhe persona të tjerë, di që kam qenë vetëm unë. Enver
Kastratin e njoh si klient të lokalit. Atë ditë Enver Kastrati ka qenë te lokali, kur shkova unë
aty e kam gjetur në lokal. Kur dëgjova krismat Enveri ishte jashtë lokalit dhe mësova që
personi që ishte plagosur ishte Enver Kastrati. Të pandehurin Frank Dida e njoh si klient
lokali dhe atë ditë nuk e kam parë në lokal. Nuk kam parë person të armatosur në lokal. Nuk
di gjë kush e ka plagosur Enver Kastratin ”.
Në lidhje me këtë deklarim të shtetasit Land Gjana nga ana e Prokurorisë është
kërkuar, në bazë të nenit 362 të K.Pr.Penale, kundërshtimi i dëshmisë të bërë nga dëshmitari
para gjykatës me deklarimet e bëra nga ky i fundit gjatë hetimeve paraprake, sipas
procesverbalit të datës 07.12.2013.
Në seancën gjyqësore të datës 29.05.2014 është pyetur dëshmitari Hidajet Basha, i cili
ka deklaruar se:
“Nuk e kam marrë vesh se kush e kishte plagosur...''.
440
Në lidhje me këtë deklarim të shtetasit Hidajet Basha nga ana e Prokurorisë është
kërkuar, në bazë të nenit 362 të K.Pr.Penale, kundërshtimi i pjesshëm i dëshmisë të bërë nga
dëshmitari para gjykatës me deklarimet e bëra nga ky i fundit gjatë hetimeve paraprake.
Në seancën gjyqësore të datës 18.06.2014 është pyetur dëshmitari Fejz Xhahu, i cili
ka deklaruar se: “Në momentin e ngjarjes nuk kam qenë aty. Unë kam dëgjuar që është
plagosur shtetasi Enver Kastrati, afër furgonave ku rri unë, nuk kam dijeni se kush e ka
plagosur shtetasin Enver Kastrati. Shtetasin Frank Dida e njoh si person por atë ditë nuk e
kam parë... ”
Në lidhje me këtë deklarim të shtetasit Fejz Xhehu nga ana e Prokurorisë është
kërkuar, në bazë të nenit 362 të K.Pr.Penale, kundërshtimi i plotë i dëshmisë së bërë nga
dëshmitari para gjykatës me deklarimet e bëra nga ky i fundit gjatë hetimeve paraprake.
Gjithashtu, në gjykim janë pyetur dhe disa dëshmitarë të kërkuar nga mbrojtja, si
Admir Syla, Xheilil Dida, Qazim Dida dhe Panajot Domi.
Në përfundim të gjykimit, në konkluzionet përfundimtare prokurori ka kërkuar:
Pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Frank Dida për veprën penale
“Plagosja e lehtë me dashje ” parashikuar nga neni 89 i Kodit Penal, pasi është dhënë amnisti
nga ndjekja penale për këtë vepër penale.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Frank Dida, për kryerjen e veprës penale “Prodhim
dhe mbajtje pa leje e armëve luftarake dhe e municionit”, parashikuar nga neni 278/4 të
K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 8 (tetë) vite burgim.
I pandehuri të vuaj dënimin në një nga burgjet e sigurisë së zakonshme, ndërsa
përfaqësuesi i të pandehurit Frank Dida, av.Sadri Ahmeti ka kërkuar pafajësi për të
pandehurin.
B. Procedurat Gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës me vendimin nr.150 datë 29.07.2014, ka

vendosur:
Pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Frank Dida, akuzuar për
veprën penale të “Plagosje e lehtë me dashje”, parashikuar nga neni 89 të Kodit Penal, bazuar
në ligjin nr.22/2014 datë 10.03.2014 “Për dhënie amnistie”.
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Frank Dida, për veprën penale të “Prodhim
dhe mbajtje pa leje e armëve luftarake dhe e municionit ”, parashikuar nga neni 278/4 i Kodit
Penal, pasi nuk provohet që i pandehuri e ka kryer veprën që akuzohet.
Bazuar në nenin 261/a lë Kodit të Procedurës Penale, urdhërohet shuarja e masës së
sigurimit ‘‘Arrest në burg”, për të pandehurin Frank Dida.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.106 , datë 09. 03. 2015, ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.150, datë 29.07.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kukës, me këtë ndryshim:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Frank Enver Dida për kryerjen e veprës penale të
“Prodhim dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe e municionit”, parashikuar nga neni
278/4 të K. Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të pandehurit.
Shkodër, më 09.03.201
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.106, datë 09.03.2015, ka arsyetuar

ndër të tjera se:
441
Gjykata e Apelit çmon se, arsyetimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, sipas të
cilit vepra penale e “Mbajtjes pa leje e armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/4 i
Kodit Penal, për të cilën akuzohet ky i pandehur, mbetet e paprovuar duke qenë se nuk ka
asnjë provë direkte apo indirekte për të provuar fajësinë e të pandehurit për këtë vepër është
një arsyetim i pabazuar në provat e marra dhe të shqyrtuara në gjykimin objekt ankimi, dhe
në interpretim të gabuar të nenit 152 të K.Pr.Penale, në lidhje dhe me nenin 362/3 të
K.Pr.Penale.
Tërësia e akteve dhe provave të shqyrtuara, në çështjen objekt ankimi, krijojnë
bindjen tek Gjykata e Apelit se i pandehuri Frank Dida ka konsumuar elementët e veprës
penale të “Prodhim dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe e municionit”, të parashikuar
nga neni 278/4 i Kodit Penal, si dhe të veprës penale të “Plagosje e lehtë me dashje”, të
parashikuar nga neni 89 i K.Penal, por bazuar në ligjin nr.22/2014 datë 10.03.2014 “Për
dhënie amnistie”, me të drejtë nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës është vendosur
pushimi i çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Frank Dida, për veprën penale të
“Plagosje e lehtë me dashje”, të parashikuar nga neni 89 i K.Penal.
Gjykata e Apelit çmon se, nga i pandehuri Frank Dida të gjitha veprimet janë kryer
me dashje direkte, pasi në kohën e ndodhjes së ngjarjes ai ka patur një konflikt me të
dëmtuarin Enver Kastrati.
Në lidhje me deklarimet në seancë gjyqësore nga i dëmtuari Enver Kastrati, i cili nuk
ka deklaruar të vërtetën e ngjarjes, kjo vjen si rezultat i normalizimit të marrëdhënieve mes tij
dhe familjes së të pandehurit, pas ndodhjes së ngjarjes, deklarime të cilat nuk ndryshojnë
aspak mekanizmin e kryerjes së ngjarjes, mënyrën dhe qëllimin kriminal të të pandehurit.
Gjykata e Apelit çmon se normalizimi i marrëdhënieve mes të dëmtuarit Enver
Kastrati dhe të pandehurit, vlerësohen nga gjykata në caktimin e masës së dënimit, por në
asnjë mënyrë nuk mund të ndikojnë në konsumimin e elementëve të veprës penale të
“Prodhim dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe e municionit”, të parashikuar nga neni
278/4 i Kodit Penal.
Ky fakt provohet plotësisht me përpjekjet e vëllait të të pandehurit, kjo sipas
procesverbalit mbi realizimin e përgjimit të telekomunikimeve, ashtu dhe me deklarimet e
dëshmitarit Behar Dida (vëllai i të pandehurit), si në hetimet paraprake, ashtu dhe ato të bëra
dhe në seancë gjyqësore, ku pas ngjarjes të dyja familjet kanë krijuar kontakte ndërmjet të
afërme të tyre, prandaj normalizimi i marrëdhënieve mes të dëmtuarit dhe familjes së të
pandehurit, të cilat mund të çmohen vetëm për masën e dënimit që mund ti caktohet të
pandehurit.
Sa më sipër, Gjykata e Apelit çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës ka gabuar në
deklarimin të pafajshëm të të pandehurit për veprën penale për të cilën është akuzuar i
pandehuri, pasi nuk mbështetet në provat e marra dhe të shqyrtuara në gjykim nga ana e kësaj
gjykate.
Vendi dhe mënyra e plagosjes së të dëmtuarit nga i pandehuri rezulton i provuar
plotësisht, si me deklarimet e të dëmtuarit dhe të dëshmitarëve në hetimet paraprake, të cilët
kanë dhënë shpjegime të detajuara gjatë hetimeve paraprake për ngjarien, ashtu dhe me
provat shkencore të relatuara më sipër, prandaj ka vend për ndryshimin e vendimit nr.150,
datë 29.07.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës.
Në analizë të veprimeve të kundërligjshme të kryera nga i pandehuri Frank Dida,
Gjykata e Apelit vlerëson se i pandehuri Frank Dida ka konsumuar plotësisht elementët e
veprës penale të “Prodhim dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe e municionit”, të
Në arritjen e këtij përfundimi, gjykata e apelit mban në konsideratë faktet në vijim:
442
Provohet ekzistenca e një konflikti mes të pandehurit Frank Dida, të dëmtuarit Enver
Kastrati, dhe prania e të pandehurit në lokalin e shtetasit Rrahman Sopi me një armë
automatike në dorë.
Menjëherë pas debatit, i pandehuri Frank Dida ka dalë jashtë lokalit të shtetasit
Rrahman Sopi dhe ka qëlluar tre herë në drejtim të shtetasit Enver Kastrati duke e plagosur
atë.
Në lokalin e shtetasit Rrahman Sopi nuk ka patur persona të tjerë të armatosur, përveç
të pandehurit Frank Dida.
D. Në lidhje me ankimin (rekursin)
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit ka bërë rekurs rekurs i gjykuari Frank

Dida , nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi
të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar shkaqet e cituara në pjesën
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se rekursi i ushtruar nga i gjykuari është
pjesërisht i bazuar në ligj e si i tillë duhet pranuar pjesërisht.
Në bazë të nenit 362 të Kodit të Procedurës Penale, të ndryshuar me ligjin nr.8813,
datë 17.5.2001, janë përcaktuar rregullat lidhur me kundërshtimin e dëshmisë. Në këtë nen
thuhet se për të kundërshtuar, tërësisht ose pjesërisht, përmbajtjen e dëshmisë ose kur refuzon
të dëshmojë, palët mund të përdorin thëniet e bëra më parë nga dëshmitari para prokurorit ose
Policisë Gjyqësore dhe që ndodhen në fashikullin e prokurorit, por vetëm pasi dëshmitari ka
deponuar mbi faktet dhe rrethanat që kundërshtohen. Këto thënie nuk përbëjnë provë në
vetvete për faktet që pohohen në to, por ato mund të vlerësohen nga gjykata për të përcaktuar
besueshmërinë e personit të pyetur dhe përfshihen në fashikullin e shqyrtimit gjyqësor.
Nga një analizë e hollësishme e dispozitave të sipërcituara, nga të dhënat që
pasqyrohen në dosjen gjyqësore, si dhe nga referenca që bëhet në jurisprudencën evropiane,
Kolegji Penal Gjykatës së Lartë vlerëson se në rastin objekt rekursi është zhvilluar një proces
i parregullt ligjor, për shkak se gjykatat e themelit nuk kanë arsyetuar në mënyrë të
përshtatshme e të mjaftueshme mbi vërtetësinë besueshmërinë dhe fuqinë provuese të
thënieve të dëshmitarëve, besueshmërinë e dëshmitarëve rreth rrethanave të fakteve që janë
pohuar gjatë hetimit gjyqësor, përmbajtja e të cilave është kundërshtuar me thëniet e
deklaruara përpara oficerit të policisë gjyqësore gjatë hetimeve paraprake, duke mos
respektuar parimin e kontradiktorialitetit. Garancia e procesit të rregull parashikon se sa herë
që vlerësohet rregullsia, sidomos kur kemi të bëjmë në rastin e dhënien së një vendimi
dënimi, të gjitha provat e përsëritshme duhet të formohen-krijohen në gjykim në praninë e të
pandehurit dhe palëve të tjera, sipas parimit të kontradiktorialitetit.
Gjatë kundërshtimit të dëshmisë, është detyrë e gjykatës në kuadër të parimit të
procesit të rregullt ligjor për të proceduar me përcaktimin e besueshmërisë së thënieve të bëra
më parë nga dëshmitari para policisë gjyqësore, pasi dëshmitari ka deponuar mbi rrethanat
objekt i kundërshtimit të dëshmisë, nëse ato lidhen me prova të tjera që konfirmojnë
vërtetësinë e tyre në, mënyrë që gjykata bëjë vlerësimin e tyre me fuqinë e provës dhe t’i
përdorë ato në dhënien e vendimit, sipas kushteve dhe mënyrës së përcaktuar taksativisht në
nenin 362 të K.Pr.Penale.
Nëpërmjet institutit të kundërshtimit të dëshmisë (në dallim nga instituti i
kundërshtimit të deklarimeve të të pandehurit), deklaruesit i kontestohet fakti se ka bërë – më
parë, në fazat e mëparshme – thënie të ndryshme në raport me ato që është duke thënë në
gjykim gjatë hetimit gjyqësor përpara gjykatës në fazën e hetimit gjyqësor ku ato pranohen
dhe formohen. Qëllimi i institutit të kundërshtimit të dëshmisë, është i dyfishtë, nga njëra anë
ai synon të vërë në dyshim besueshmërinë e subjektit, i cili para gjykatës ndryshon versionin
443
e përmbajtjes së fakteve (në këtë kuptim ato janë provë e besueshmërisë së autorit të
thënieve, por jo të vetë thënieve), dhe nga ana tjetër, i mundëson subjektit që kërkon të
korrigjojë apo të japë një sqarim tjetër, rreth versionit tjetër të deklarimeve të bëra përpara
gjykatës.
Pas kundërshtimit të dëshmisë, mund të ndodhë që subjekti të korrigjojë versionin e
thënieve të bëra në gjykatë, duke mos pasur më dallim me versionin e mëparshëm të
dëshmisë. Në këtë rast, kontestimi nuk është gjë tjetër, veçse mjeti për realizimin e parimit të
kontradiktorialitetit për thëniet e bëra në seancën gjyqësore, ndaj dhe në këtë rast, thëniet janë
plotësisht të përdorshme për dhënien e vendimit.
Pas kundërshtimit të dëshmisë, mund të ndodhë që subjekti në seancë gjyqësore, të
mbajë një version të ndryshëm të fakteve a rrethanave në raport me thëniet e bëra më parë
gjatë hetimeve paraprake, duke dhënë një shpjegim pak a shumë bindës rreth këtij ndryshimi.
Për këto grup rastesh shtrohet problemi i përdorimit të thënieve të bëra më parë për qëllime të
vendimmarrjes. Normalisht,është rregull e përgjithshme që thëniet e mëparshme përdoren
vetëm për qëllime të vlerësimit të besueshmërisë të subjektit që në seancën gjyqësore gjatë
fazës së hetimit gjyqësor ka bërë thënie me version të ndryshëm ose ka mbetur në heshtje,
dhe normalisht, thëniet e bëra më parë gjatë fazës së hetimeve paraprake, nuk mund të
shërbejnë si provë të fakteve objekt dëshmie, përveç përjashtimeve të shprehura sipas rasteve
të parashikuara shprehimisht nga Kodi i Procedurës Penale. Në pikën “4” parashikohen në
mënyrë taksative rastet e përjashtimit nga parimi i papërdorshmërisë tendenciale të thënieve
të bëra më parë nga dëshmitari, jo në prani të gjykatës dhe sipas procedurës inicidentale të
vlerësimit, e cila zhvillohet në fazën e debatit gjyqësor në prani të gjykatës dhe palëve të
interesuara konform parimit të kontradiktorialitetit.
Në bazë të nenit 112, pika “3” të K.Pr.Penale të marrë së bashku me nenin 382 dhe
383 të po këtij Kodi, në arsyetimin e vendimit, gjykata normalisht, nuk mund të mbështetet
në thëniet e mëparshme të bëra gjatë fazës së hetimeve paraprake nga dëshmitari, pasi efekti
minimal i kundërshtimit të dëshmisë është, heqja e fuqisë së thënieve të bëra në seancën
gjyqësore në fazën e hetimit gjyqësor, para gjykatës, por në vetvete, ato nuk janë të
përdorshme për të formuar provën dhe vërtetësinë e faktit objekt të thënieve të mëparshme të
bëra jashtë seance. Por ky fakt nuk do të thotë që, domosdoshmërisht, gjykata duhet të
vlerësojë si të pabesueshme thëniet që dëshmitari ka bërë gjatë seancës gjyqësore, sepse
gjykata vendos sipas bindjes së lirë të formuar pas shqyrtimit të provave në tërësinë e tyre, në
bazë të nenit 152 të K.Pr.Penale. Kur gjykata konsideron se thëniet e bëra në prani të
prokurorit ose të oficerit të policisë gjyqësore, janë në përputhje me provat e tjera të pranuara
dhe të administruara në seancë gjyqësore, dhe vetëm kur vërtetësia e tyre konfirmohet me
këto prova të administruara në seancë gjyqësore, ato mund të shërbejnë për marrjen e
vendimit nga ana e gjykatës; në të kundërt, ato nuk mund të shërbejnë si bazë dhe as nuk
mund të përdoren në marrjen e vendimit nga ana e gjykatës, konform parimit të
papërdorshmërisë tendenciale të këtyre thënieve, si përjashtim që konfirmon rregullin e
përgjithshëm të papërdorshmërisë së këtyre thënieve për qëllim të vendimmarrjes. Gjithsesi,
për çdo rast, në bazë të nenit të nenit 112/3 të K.Pr.Penale, të marrë së bashku me nenin 382
dhe 383 të K.Pr.Penale, gjykata ka detyrimin për të pasqyruar shprehimisht “arsyet” në bazë
të cilave, i ka vlerësuar si të besueshme thëniet e bëra nga dëshmitari gjatë seancës gjyqësore,
paçka se ato janë në mospërputhje me thëniet e bëra gjatë fazës së hetimeve paraprake para
prokurorit apo oficerit të policisë gjyqësore, ndërsa vlerësimi për të përcaktuar besueshmërinë
e personit të pyetur, bën pjesë në tagrin e gjykatës që procedon, ajo ka detyrimin për të
parashtruar arsyet e një vendimmarrjeje të tillë. Këto arsye duhet të jenë logjike, të detajuara
dhe të mjaftueshme.
444
GjEDNj-ja në rastin Al-Khaëaja dhe Tahery kundër Mbretërisë së Bashkuar, datë
15.12.2011, ka përcaktuar kriteret kryesore që duhet të zbatohen për dëgjimin e dëshmitarit
në seancë gjyqësore. Ajo ka vërejtur se përdorimi i deklarimeve të bëra nga dëshmitari jashtë
procesit gjyqësor, nuk është në përputhje me procesin e rregullt e të drejtë. Përdorimi i
deklarimeve të bëra në mënyrë të njëanshme gjatë fazës së hetimeve paraprake duhet të
përbëjë ishullin e fundit për t’iu drejtuar.
Gjykata Kushtetuese, në vendimin nr.38, date 30.12.2010 vërejtur se, “Gjykata
Kushtetuese ka trajtuar në mënyrë të vazhdueshme rëndësinë e respektimit të parimit të
barazisë së armëve dhe të kontradiktorialitetit në gjykimin penal, duke ritheksuar se
veçanërisht në procesin penal, këto parime dhe lidhur ngushtë me to, mbrojtja e të pandehurit,
e garantuar shprehimisht në nenin 31 të Kushtetutës dhe nenin 6 të Konventës Evropiane për
të Drejtat e Njeriut (KEDNJ), përbëjnë në vetvete elementet më të qenësishëm e thelbësore të
procesit të rregullt ligjor. Këto standarde kushtetuese kërkojnë që argumentet e mbrojtjes të
paraqiten dhe të dëgjohen ashtu si ato të prokurorit. Këto parime presupozojnë që secilës palë
duhet t’i ofrohen mundësi të arsyeshme, për të paraqitur pretendimet për çështjen, në kushte
të tilla që të mos e venë në disavantazh me palën tjetër. Synim kryesor i këtyre parimeve
është realizimi i një debati real ndërmjet akuzës dhe mbrojtjes, çka ndikon pozitivisht dhe në
mënyrë të drejtpërdrejtë në zbulimin e të vërtetës dhe dhënien e drejtësisë nga gjykata me
objektivitet e paanësi.”
Gjykata e Apelit Shkodër përveç faktit se sipas përgjimeve telefonike të vëllait të të
pandehurit janë normalizuar marrëdhëniet ndërmjet familjes së të gjykuarit dhe të dëmtuarit,
nuk ka arsyetuar se përse janë të papranueshme dëshmitë e dhëna në gjykim nga i dëmtuari
dhe dëshmitarët e tjerë.
Për sa u parashtrua më lart e vendimi i Gjykatës së Apelit duhet prishur dhe çështja
duhet të kthehet për rigjykim po në këtë gjykatë me një tjetër trup gjykues.
Gjykata e Apelit Shkodër, ka zbatuar gabim ligjin procedural penal në lidhje me

çmuarjen e provave dhe nuk i ka dhënë përgjigje gjithë pretendimeve të palëve.
Gjykata e Apelit ka detyrimin për të pasqyruar shprehimisht “arsyet” në bazë të
cilave, ajo i ka vlerësuar si të pa-besueshme thëniet e bëra nga dëshmitarët gjatë seancës
gjyqësore, paçka se ato janë në mospërputhje me thëniet e bëra gjatë fazës së hetimeve
paraprake para prokurorit apo oficerit të policisë gjyqësore.
Në rastin objekt rekursi, nuk ka pasur një konkluzion të qartë për të përcaktuar të
dhënën faktike nëse të shtënat me armë zjarri janë bërë apo jo nga i gjykuari, ndonëse ky
përfundim ka përbërë një element kyç për përcaktimin e bazueshmërisë së akuzës së ngritur
dhe cilësimit të saktë të fakteve. Në këto kushte, meqenëse kemi të bëjmë me një rrethanë të
domosdoshme për përcaktimin e të vërtetës, si dhe cilësimin e saktë të fakteve, Gjykata e
Apelit në bazë të nenit 427 të K.Pr.Penale, pikës “3”, me qëllim realizimin e lidhjes së tyre
me prova të tjera për të hetuar përputhshmërinë ose jo të tyre dhe vërtetësinë sipas procedurës
incidentale të parashikuar nga neni 362/3 i K.Pr.Penale, duhet të procedojë me përsëritjen e
shqyrtimit gjyqësor si të domosdoshëm, duke parashtruar arsyet në të cilat bazohet
vendimmarrja në përputhje me nenin 383 të K.Pr.Penale, pas verifikimit të provave konform
nenit 380 të K.Pr.Penale dhe më pas, t’i përdorë ato në dhënien e vendimit të saj.
PËR KËTO ARSYE

Penale,
445
VENDOSI
kthimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë me një tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 27.04.2016
446
Nr. 00-2016-730 Vendimi (84)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Në seancë gjyqësore të datës 28.04.2016, mori në shqyrtim çështjen penale nr.01918-00-

2014akti, që i përket:
TË GJYKUARIT: DONALD KREKA
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të “Vrasje në rrethana të tjera cilësuese”
parashikuar nga neni 79 pika “e” i Kodit Penal,
"Prodhim dhe mbajtje pa leje të armëve luftarake dhe municionit luftarak",
parashikuar nga neni 278/4 i Kodil Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.199, datë 17.04.2014 ka

vendosur:
Në aplikim të nenit 375 të K.Pr.Penale, ndryshimin e kualifikimit ligjor të
faktit nga vepra penale “Vrasje në rrethana të tjera cilësuese” parashikuar nga
neni 79 pika “e” i K.Penal në atë të “Vrasjes me dashje” parashikuar nga neni
76 i K.Penal dhe dënimin e të pandehurit Donaldo Kreka për kryerjen e kësaj
vepre penale, të “Vrasjes me dashje” të parashikuar nga neni 76 i K.Penal me
20 (njëzet) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Donaldo Kreka i akuzuar per veprën penale
“Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe municionit”, të
parashikuar nga neni 278/4 i K.Penal dhe po sipas kësaj dispozite dënimin e tij
me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal për bashkimin e dënimeve të dënohet i
pandehuri Donaldo Kreka me 30 (tridhjetë) vjet burgim.
Ne aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale të dënohet përfundimisht i pandehuri
Donaldo Kreka me 20 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit do të kryhet në një burg te sigurisë të zakonshme dhe fillon
nga dita e arrestimit të tij datë 05.11.2013.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.187, datë 17.10.2014 ka vendosur :

Lënien në fuqi të vendimit nr.199 datë 17.04.2014 të Gjykatës Shkallës së
Parë Korçë, në lidhje me aplikimin e nenit 375 të K.Pr.Penale për ndryshimin
e kualifikimit ligjor të faktit nga vepra penale “vrasje në rrethana të tjera
447
cilësuese”, parashikuar nga neni 79/ë të K.Penal në atë të “vrasjes me dashje”,
parashikuar nga neni 76 i K.Penal, në ngarkim të të pandehurit Donaldo
Kreka.
Ndryshimin e po këtij vendimi në lidhje me masën e dënimit, duke e dënuar të
pandehurin me 15 vjet burgim, në lidhje me veprën penale të vrasjes me
dashje, parashikuar nga neni 76 i K.Penal.
Lënien në fuqi të vendimit të mësipërm në lidhje me deklarimin fajtor të të
pandehurit Donaldo Kreka, akuzuar për veprën penale të “Prodhim dhe
mbajtje pa leje të armëve luftarake dhe municionit”, parashikuar nga neni
278/4 i K.Penal dhe dënimin e tij me 10 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 55/2 të K.Penal, dënimin e të pandehurit Donaldo Kreka
me 25 vjet burgim.
Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale, përfundimisht i pandehuri të dënohet
me 16 vjet e 8 muaj burgim.
Lënien në fuqi të vendimit për pjesët e tjera.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar Rekurs Prokurori i Apelit Korçë, i cili

kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim, me
tjetër trup gjykues,
Duke parashtruar këto shkaqe:

 Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në shkelje të ligjit procedural penal.
 Në shkelje të rregullave procedurale për pranimin e gjykimit të shkurtuar në
kundërshtim me Vendimin Unifikues nr.2/2003 të Gjykatës së Lartë dhe vendimin
nr.4, datë 10.02.2012 të Gjykatës Kushtetuese.
 Në shkelje të N.152 për çmuarjen e provave.
 Në zbatim të gabuar të ligjit material dhe procedural penal, përsa i përket ndryshimit
të kualifikimit ligjor të veprës penale dhe masës së dënimit në bazë të këtij
kualifikimi.
 Gjykata e Shkallës së Parë Korçe ka shkelur rregullat proceduriale per pranimin e
gjykimit te posaçëm (te shkurtuar), duke qene ne kundërshtim te hapur me vendimin
unifikues te Kolegjeve te Bashkuara te Gjykatës se Larte nr.2 date 29.01.2003, si dhe
me vendimin nr.4 datë 10.02.2012 te Gjykatës Kushtetuese, per rrjedhoje duke qene
para një procesi te parregullt është shkelur në mënyrë flagrante parimi kushtetues i
dhënies së drejtësisë.
 Ka rezultuar se mbi kërkimin e të pandehurit dhe mbrojtësit të tij për procedim me
gjykim të posaçëm (te shkurtuar), Gjykata e shkalles se pare pasi është njohur me
aktet e hetimit paraprak ne fashikullin e prokurorit dhe ne dosjen gjyqësore, është
vene përballe faktit se i pandehuri nuk ka pranuar akuzën e vrasjes ne rrethana te
cilësuara, por atë të vrasjes së thjeshtë, ka kërkuar gjate hetimit paraprak kryerjen e
veprimeve të tjera hetimore (ballafaqim, rindërtim vendngjarje) e pasqyruar kjo dhe
ne procesverbalin datë 06.02.2014 “Për njohjen e të pandehurit me aktet”.
Megjithatë Gjykata ka disponuar për pranimin e gjykimit te shkurtuar duke
konkluduar me vendim te ndërmjetëm se çështja zgjidhej ne gjendjen e akteve.
 Në rastin konkret pavarësisht se ekziston konsensusi i prokurorit per pranimin e
gjykimit te shkurtuar (i cili nuk është kusht i domosdoshëm) Gjykata nuk ka
vlerësuar drejt aktet e hetimit paraprak dhe pretendimet e mbrojtjes se te pandehurit
persë i përket kualifikimit ligjor.
448
 Fakti qe ne kushtet e gjykimit te shkurtuar vete Gjykata ka patur dyshime per
cilësimin juridik te veprës penale te vrasjes, ndërkohe qe dhe nga i pandehuri e
mbrojtësi i tij ka patur pretendime ne marrjen e provave, do te thotë qe nuk duhet te
pranonte kërkesën per gjykim te shkurtuar dhe ne rast se e kishte pranuar duhet te
revokonte ketë vendim te ndërmjetëm dhe te vazhdonte procedimin me gjykim te
zakonshëm.
 Gjykata e Apelit Korçe e vene ne dijeni te shkeljes se mësipërme ka shkelur ne
mënyre flagrante te drejtën e prokurorit per ushtrimin e ndjekjes penale ne çdo faze te
procesit gjyqësor. Ne kushtet kur çështja vjen mbi apelin e prokurorit dhe nuk mund
te zgjidhej me gjykim te shkurtuar, nga prokurore e Apelit është kërkuar revokimi i
vendimit te ndërmjetëm per pranimin e gjykimit te shkurtuar dhe ne baze te nenit 427
te K.Pr.Penale është kërkuar çelja e shqyrtimit gjyqësor per marrjen e provave me
dëshmitare (veçanërisht te dëshmitareve te dëmtuar dhe okulare ne ngjarje) ne drejtim
te sqarimit te kontradiktave mes dëshmitareve ne funksion te cilësimit juridik te
figurës se veprës penale, meqenëse Gjykata e Apelit procedon si gjykate fakti.
Gjykata e Apelit Korçe ka disponuar duke rrezuar ketë kërkim pa asnjë argument
ligjor, duke arsyetuar se: “Gjykata e Apelit, ne kuadër te një hetimi te plote i jep
përgjigje edhe pretendimeve te ngritura nga Prokuroria e Apelit per prishjen e
vendimit te gjykatës per pranimin e gjykimit te shkurtuar dhe vazhdimin e gjykimit te
zakonshëm, duke argumentuar se gjykata ka qene ne kushtet e pranimit te gjykimit te
shkurtuar, pasi ne rrethanat dhe gjendjen qe janë aktet, çështja mund te zgjidhet. Kjo
per faktin se ne rastin konkret, nga shqyrtimi i dosjes, provave te marra gjate hetimit
paraprak, nuk cenohet parimi i dhënies se drejtësisë, si rezultat i këtij pranimi per
gjykim te shkurtuar”.
 Vendimi i Gjykatës se Apelit Korçe është i paarsyetuar, bie ndesh me ligjin
procedural penal, konkretisht ne shkelje te neneve 112/3 dhe 383 te K.Pr.Penale, si
dhe ne shkelje te neneve 42 dhe 142 te Kushtetutës per një proces te rregullt ligjor dhe
arsyetimin e vendimit te gjykatës. Kjo per faktin sepse Gjykata e Apelit Korçe nuk u
ka dhëne përgjigje pretendimeve te palëve ne proces, duke anashkaluar dhe çuditërisht
nuk ka përmendur fare kërkimin e bere nga Prokurore e Apelit ne shqyrtimin gjyqësor
ne apel lidhur me përcaktimin juridik te veprës penale ne baze te nenit 79/dh te
K.Penal. Kjo Gjykate nuk ka dhëne asnjë vlerësim juridik per mospranimin e këtyre
pretendimeve, veçanërisht atyre qe lidhen me kualifikimin ligjor te veprës penale
sipas akuzës se organit te prokurorisë per vrasje ne rrethana cilësuese, por me te
vetmin ndryshim te rrethanës cilësuese, atë te vrasjes kundër dy ose me shume
personave, parashikuar nga germa “dh” e nenit 79 te K.Penal.
 Gjykata e Apelit Korçe, në shkelje të dispozitave te parashikuara nga nenet 380 dhe
152 te K.Pr.Penale nuk ka bere një vlerësim të drejtë të akteve të hetimit paraprak të
cilat në kushtet e gjykimit te posaçëm (te shkurtuar) marrin vlerën e provës dhe per
rrjedhoje ka interpretuar dhe zbatuar gabim ligjin material penal, jo vetëm në drejtim
të kualifikimit ligjor te gabuar te veprës penale, por dhe të masës së dënimit.
Ky vlerësim i gabuar duke anashkaluar elemente të rendesishem në deklarimet e
deshmitareve okulare, lidhur me rrethanat e ngjarjes, kohen, menyren dhe
mekanizmin si eshte kryer krimi i vrasjes, ka çuar Gjykaten në një përfundim të
gabuar dhe jo ligjor, për ndryshimin e cilesimit juridik të veprës penale.
449
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar Rekurs i gjykuari Donald Kreka
përfaqësuesuar nga av. N.Tarelli, i cili kërkon prishjen e vendimeve në lidhje me masën e
dënimit, duke u dënuar për veprat penale të parashikuar nga N.76 dhe 278/4 të K.Penale
përkatësisht me 10 vjet dhe 7 vjet burgim; në aplikim të N.55 të K.Penal dhe aplikim të
N.406 të K.Pr.Penale dënimin e tij me 11 vjet e 4 muaj burgim; duke parashtruar këto
pretendime:
 Gjykatat kanë shkelur N.152 të K.Pr.Penale pasi nga një çmuarje e drejtë e provave
rezulton se i pandehuri është fyer dhe provokuar nga vetë viktima, veprimet e të cilit
kanë sjellë natyrshëm edhe uljen e ekuilibrit mendor të të pandehurit.
 Gjykata në caktimin e masës së dënimit për të pandehurin nuk ka marrë në
konsideratë faktin se ai ka qëndruar në dispozicion të organeve të hetimit, ka mbajtur
qëndrim pohues e pendues ndaj veprës, mosha e tij vetëm 19 vjeç, i cili sapo ka kaluar
adoleshencën.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Artur Selmani, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit dhe kthimin e çështjes për rigjykim ne po atë
gjykatë me tjetër trup gjykues, avokaten Sonila Cekrezi, e cila kërkoi lënien ne fuqi të
vendimit të Gjykatës së Apelit dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.187, datë 17.10.2014 i Gjykatës se Apelit Korçë çmohet i bazuar ne ligj,
lidhur me fajësinë e cilësimin ligjor të veprës penale për akuzën e vrasjes me dashje,
parashikuar nga neni 76 i Kodit Penal, në ngarkim të gjykuarit Donald Kreka. Por, ky vendim
është pjesërisht i cenueshëm, pas qëndrimit të Gjykatës Kushtetuese në vendimin nr.9/2016
dhe si i tillë do të ndryshohet në lidhje cilësimin ligjor të veprës penale, të prodhimit dhe
mbajtjes pa leje të armeve luftarake dhe në lidhje masën e dënimit për dy veprat penale në
ngarkim të këtij të gjykuari.
Rrethanat e ngjarjes:
Në dt.05.11.2013, rreth orës 15.20` ne Komisariatin e Policisë Korçe është marrë
informacioni se në Spitalin Rajonal të qytetit të Korçës është dërguar një person i vdekur. Pas
verifikimeve të kryera, ka rezultuar se viktima ishte shtetasi Adriatik Hajdar Bregu, banues
në fshatin Drithas.
Nga kryerja e veprimeve të para hetimore ka rezultuar se, në lokalin e shtetasit Gerti
Lilo, në fshatin Libonik, kane qene duke luajtur tavëll shtetasit Juli Zekolli, Elidjon Hysenlli,
Avdyl Metko, Adriatik Bregu, Klajdi Ago dhe Donaldo Kreka. Gjatë lojës, shtetasi Donaldo
Kreka ka humbur një sasi lekësh dhe për këtë arsye iu ka kërkuar lekë personave me të cilët
po luante, për të vijuar më tej lojën, duke i dhënë në këmbim tavllën e tij personale.
Meqenëse asnjëri prej tyre nuk i ka dhënë lekë, ai është fyer reciprokisht me ta, përfshi këtu
dhe shtetasin Adriatik Bregu. Mandej, shtetasi Donald është larguar nga lokali me automjetin
tip ARO me targe KO 0083 ne pronësi te xhaxhait të tij Kujtim Kreka, duke u rikthyer pas
20`-30`me një armë zjarri, automatik luftarak model 56, kalibër 7.62 mm, te varur ne qafe
dhe pasi ka fyer shtetasin Adriatik (i cili ne atë moment ndodhej ne lokal me shtetasit Elidjon
Hysenlli dhe Avdyl Metko), ka qëlluar në drejtim të tij, duke i shkaktuar plage te renda, të
cilat i kanë shkaktuar vdekjen.
Pasi ka shkrehur te gjithë fishekët e ndodhur ne krehërin e armës, shtetasi Donaldo ka
hipur ne automjetin e sipërcituar, te ndodhur para lokalit, por është ndaluar nga shtetasit
Arben Miska dhe Shyqyri Hajdarasi (të cilët, duke qenë në lokalin përballe, kanë dëgjuar
krismat dhe kanë parë dhe momentin e hyrjes së tij ne lokal me arme) me qëllim për të
450
penguar lëvizjen e tij, deri në ardhjen e xhaxhait të të pandehurit Kujtim Kreka, i cili e ka
shoqëruar atë në banese, për tia dorëzuar më pas punonjësve të policisë.
Në këto rrethana, në dt.05.11.2013 është kryer arrestimi në flagrancë, i shtetasit
Donaldo Kreka dhe janë kryer veprimet e para proceduriale, si këqyrja e vendit të ngjarjes
dhe kufomës se shtetasit Adriatik Bregu, fotografitë shoqëruese, është kryer kontrolli në
banesën e shtetasit Donaldo Kreka, ku është gjetur një armë zjarri automatik nr.17072076, me
të cilën është kryer dhe vrasja, e cila eshte marre me cilësinë e provës materiale.
Në lidhje me këtë ngjarje kriminale, në dt.06.11.2013, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor
Korçë ka regjistruar procedimin penal nr.1686/2013, për veprën penale të “Vrasjes me dashje
», parashikuar nga neni 76 i K.Penal dhe “Prodhimit dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake
dhe municionit’’ parashikuar nga neni 278/4 i K.Penal, në ngarkim të shtetasit Donaldo
Kreka, për të cilin, mbi kërkesën e Prokurorisë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçe, me
vendim nr.413 dt.08.11.2013, ka vleftësuar si i ligjshëm arrestimin në flagrance dhe ka
caktuar masën e sigurimit personal “arrestit në burg”, konform nenit 238 të K.Pr.Penale.
Sipas aktit te ekspertimit teknik dhe balistik nr.11741, dt.19.11.2013, lidhur me provat
materiale të gjetura në vendin e ngjarjes dhe në ambientet e shtetasit Sabri Kreka, eksperti ka
arritur ne konkluzionin se:” - Arma e zjarrit me nr.17072076 është automatik luftarak i
modelit 56 dhe kalibër 7,62 mm. Arma është në gjendje të rregullt teknike dhe realizon qitje
normalisht.
-Sipas aktit te ekspertimit teknik per përcaktimin e pozicionit te qitësit dhe drejtimit te
qitjes nr.29, dt.04.02.2014 nga eksperti eshte konkluduar se : « ….pozicioni i mundshëm i
qitjes është në distancë afërsisht 0,7 m nga muri lindor i lokalit dhe në distancë afërsisht 3,3
m nga vetrata e përparme me xham e lokalit. Duke konsideruar këtë pozicionin si dhe
dëmtimet e objekteve që mbartin gjurmët e kalimit të predhave në vendin e ngjarjes mund të
përcaktohet me përafërsi fluksi i trajektoreve të qitjeve të realizuara të cilat shtrihen brenda
një këndi rreth 40 º në planin horizontal dhe brenda një këndi rreth 33 º në planin vertikal.-Në
pozicionin e mundshëm të qitjes ka fushëpamje të plotë në gjithë hapësirën e lokalit me
përjashtim të hapësirës pas banakut.
Nga pozicioni i mundshëm i qitjes, shtetasi Avdyl Meko dhe Elidjon Hysenlli, të cilët
kanë qenë të ulur në tavolinën që gjendet midis banakut dhe murit lindor të lokalit, kanë qenë
plotësisht në rrezen e qitjes direkte të armës. ».
Akti i ekspertimit është shoqëruar edhe me tre skica ilustruese, të cilat pasqyrojne
mekanizmin e realizimit të qitjes, pozicionin e qitësit, fluksin e trajektoreve të qitjeve të
realizuara, fushëpamjen respektive të qitësit si dhe rrezen e qitjes direkte të armës ».
Sipas aktit te ekspertimit mjeko-ligjor nr.487, dt.05.11.2013 : « Në trupin e shtetasit
Adriatik Bregu u konstatuan plagë me armë zjarri në pjesën e poshtme të barkut, në krahun e
majtë në regjionin e bërrylit, plagë në kofshën e majtë dhe në të djathë si dhe plagë në
regjionin e skrotumit, plagë në fund të barkut, në gishtërinjtë e këmbës së majtë, plagë të
ndryshme në pjesën e predhave, dërmishje në bark, në krahë dhe në këmbë. Këto dëmtime
sipas mjekut kanë drejtim të ndryshëm, disa nga përpara mbrapa dhe disa të tjera nga lart
poshtë. Distanca e qitjes është e afërt. Shkaku i vdekjes së shtetasit Adriatik Bregu është
plagë me armë zjarri, shok traumatik – hemoragjik.
I pyetur në cilësinë e personit që ka dijeni për rrethanat e ngjarjes shtetasi Elidjon
Hysenlli, në deklarimet e tij (sipas procesverbalit të dt.05.11.2013) ka spjeguar se në
dt.05.11.2013 ai është takuar me shokun e tij Adriatik Bregu, pasi kane shkuar ne Maliq tek
lokali i Fatimes ku pasi kane pire nga tre –katër gota konjak, janë kthyer në fshatin Drithas e
me pas kanë shkuar për të pirë një kafe tek lokali i Geut. Aty kanë parë se ishin duke luajtur
me zare, një person i njohur prej tij me emrin Mili, Klajdi Miska, Ani Ymeri dhe Aldo Kreka.
Ata të dy janë ulur bashkë me ta per te luajtur. Shtetasi Aldo Kreka pasi la te gjithë leket qe
kishte u largua, ndërsa me pas kur u kthye iu tha qe tavlla dhe zaret ishin te tijat dhe donte
451
100 leke duke qene se ato po i përdornin prestaret e tjerë te tavolinës. Por të gjithë kane
kundërshtuar dhe u kapen te gjithë me dore pa u goditur. Pikërisht në këtë moment Donaldo
Kreka i ka fyer të gjithë lojtarët dhe është larguar. Është kthyer sërish pas 10 minutash dhe
qëlloi direkt në drejtim të Adriatikut. Ne vijim ai shprehet se : « Unë i jam hedhur përsipër
dhe i kam kapur armen nga gryka dhe ai me shau ne drejtim te nderit te familjes dhe qëllonte
përsëri dhe pse ia kishte kapur automatikun nga gryka. Pas kësaj ma ka larguar automatikun
nga dora, i ka rene karikatori i armës përtokë dhe eshte larguar me makine .. ».
I ripyetur në proces-verbalin e deklarimeve të datës 31.01.2014, ai midis të tjerave ka
shpjeguar se : « Donaldi ishte i nevrikosur që ne i morëm tavllën dhe zarat dhe tha në
përgjithësi pa ju drejtuar ndonjërit prej nesh konkretisht « Prisni këtu do tju q…ropt » dhe pas
kësaj doli nga lokali. Pas rreth një orë e gjysme apo dy ore unë ndodhesha i ulur në tavolinë
së bashku me Adriatikun dhe Avdyl Mekon. Më kujtohet se unë ndodhesha i ulur në kurriz,
nga dera kryesore, në krah të majtë tek cepi i tavolinës ishte ulur Adriatiku, i cili ishte afër me
frigoriferin dhe në krah të majtë të tij ishte ulur Avdyli. Pasi erdhi në lokal, Donaldi shau një
herë në drejtim të Adriatikut dhe më pas tha « Po ti o te q.. robt ». Unë ktheva kokën, u ngrita
në këmbë dhe i thashë cfare po bën. Ai kishte në dorë një automatik dhe në atë moment filloi
që te qëllonte në drejtimin tonë. Mbaj mend se Donaldi vetëm shtinte me automatik dhe unë e
kisha shume afër rreth 1 metro. Nuk me kujtohen saktësisht se sa fishekë mund te ketë qëlluar
por mbaj mend se qëllonte tek e tek dhe jo me breshëri. Unë gjate kësaj kohe kur pashe se
nuk po qëllonte me ja kapa armen dhe ia ula poshtë. Ai ne ketë kohe mund te kishte qëlluar
rreth 17 ose 18 fishekë dhe pasi unë munda qe t’ia kapja armen dhe ia ula ai vazhdonte te
shtinte por ne toke dhe me thoshte lëshoje armen…Unë nuk ja lëshova për asnjë moment kjo
deri sa e mbaroi komplet karikatorin. Pas kësaj kur unë e pashë se iu mbaruan fishekët e
lirova dorën, tërhoqi armën dhe iku nga lokali… ».
Shtetasi Avdyl Meko ne deklarimet e tij te dhëna ne dt.06.12.2013 ne lidhje me
rrethanat e hetimit ka deklaruar se, në datën 05.11.2013, pasi eshte kthyer nga shkolla ka
shkuar në lokalin e shtetasit Xhelo Lilo, në qëndër të fshatit Drithas. Aty ka parë në një
njërën prej tavolinave ndodheshin shtetasit Elidon Hysenlliu, Klajdi Ago dhe disa persona të
tjerë. Në një çast ai ka vënë re që shtetasi Donaldo Kreka është çuar dhe me sa ka mundur të
kuptojë, ai kishte humbur në lojë dhe iu ka kërkuar shokëve që ndodheshin në tavolinë një
shumë lekësh (në gjuhën e tyre një post) që konsistonte në 100 ose 200 lekë të vjetra. Djemtë
që ndodheshin në tavolinë me të kanë kundërshtuar duke i kërkuar që ti linte rehat për të
vazhduar lojën. Donaldi në këtë çast ka lënë zaret dhe ka përdorur fjalët : « Rrini, prisni se do
tju q… ropt ». Më pas është larguar me automjetin tip xhip ARO, në pronësi të xhaxhait të tij
Kujtim Kreka. Pas kësaj loja është prishur dhe djemtë nuk kanë vijuar më tej të luanin, disa u
larguan per ne punën e tyre, ndërsa ai ka qëndruar se bashku me Adriatik Bregun dhe me Eli
Hysenlliun. Pas gati rreth një ore (ose diçka të përafërt) pasi nuk ka qenë shumë i
vëmendshëm për të parë orën ai ka vënë re që në lokal ka hyrë Donaldi së bashku me një
automatik që e mbante të hedhur në qafë. Në një distancë prej rreth 2 metrash ai i ka fyer të
gjithë (tre) personat që ndodheshin në lokal dhe ka filluar të qëllonte me breshëri në drejtim
të tavolinës. Deklaruesi ka shpjeguar se ai kishte varur xheken e tij ne karrige dhe me te pare
dhe dëgjuar krismat eshte hedhur menjëherë nga banaku dhe ka qëndruar i shtrirë. Gjatë
kësaj kohe ai nuk ka kuptuar se çfare po ndodhte, por ndjente gëzhojat që godisnin mbi
kurrizin e tij. Ai ka shpjeguar se Donaldi ka qëlluar në drejtim të tavolinës ku ndodheshin të
tre personat. Pasi ka dëgjuar që të shtënat kishin pushuar ai është çuar dhe ka parë se Donaldi
ka shkuar tek makina me të cilën kishte ardhur dhe ka vënë re që ai ka marrë një karikator
tjetër. Por ka qenë Beni dhe me pas edhe një burrë tjetër që e kanë ndaluar Donaldin të
kthehej sërish në lokal.
452
Shtetasi Banush Metko, personi i punësuar në lokalin e shtetasit Gert Lilo, ka spjeguar
se ditën e ngjarjes ka filluar punën normalisht në lokal rreth orës 07.30. Rreth orës 10.00 në
lokal kanë qenë rreth persona të njohur prej tij me emrat Mili, banues në fshatin Fermë, Juli
Zekolli, banues në Libonik, Eli Hysenlli, Avdyl Meko, Adriatik Bregu, Donaldo Kreka dhe
disa persona të tjerë emrat e të cilëve ai nuk i di. Këta persona po luanin me tavllën dhe zaret,
të cilat në dijeninë e tij ishin në pronësi të shtetasit Donaldo Kreka. Gjatë ecurisë së lojës ai
ka dëgjuar se ky i fundit kishte humbur lekët e tij dhe për këtë arsye ju ka kërkuar personave
të tjerë që po luanin një shumë prej 1000 lekë të vjetra për person. Këta të fundit kanë
refuzuar të jepnin lekët dhe për këtë arsye Donaldi ka fyer të gjithë personat në tavolinë dhe
njëkohësisht edhe me shtetasin Adriatik Bregu. Eli është munduar ta nxjerrë jashtë Donaldin
me mirëkuptim, ne atë moment sheri kishte filluar vetëm me te shara dhe me shume
shaheshin Donaldi me Adriatikun e kur ky i fundit është larguar, i ka share njëherë te gjithë
duke përdorur fjalët « Do t’ju q.. kurvat, por me prisni këtu ». Pas kësaj ngjarje në lokal janë
larguar shumë persona dhe në fund kanë ngelur, Juli, Adriatiku, Eli, Avdyli dhe një burrë
tjetër që quhet Klodi, ndërkohë që deklaruesi ka filluar të fshijë ambientin e brendshëm të
lokalit. Deklaruesi ka specifikuar faktin se Adriatiku, Eli, dhe Avdyli ishin ulur të tre në një
tavolinë, e cila është ngjitur me frigoriferin, në krahun e majtë nga dera e jashtme, kishin
marrë nga një birë dhe po qëndronin së bashku. Pas rreth 30 minutash në lokal vjen Donaldo
Kreka me një armë tip kallashnikov në dorë. Ai ka qëndruar ne brendësi te lokalit dhe ka
share me shume Adriatikun duke i drejtuar dhe armen, ndërkohë që në atë moment të tre
personat kanë qenë në tavolinë. Eli ne atë moment eshte ngritur dhe i ka zëne armen me dore,
ndërsa Donaldi ka qëlluar me armen e tij dhe se ishte e drejtuar vetëm per Adriatikun, ai ka
dëgjuar 4 te shtëna dhe pa qe e qëlloi Donaldi Adriatikun. Ne atë moment ai deklaron se ka
dale jashtë nga frika.
Shtetasi Klodian Iljaz, i pyetur lidhur me faktet objekt hetimi ka shpjeguar se ditën e
ngjarjes ndodhej tek lokali i shtetasit Celo Lilo, pasi po punonte tek një kompjuter që ndodhej
aty. Rreth orës 14.00 ai ka vënë re se tek dera e dhomës që ndodhet në krah të djathtë të
banakut ndodheshe shtetasi Elidjon Hysenlli, Avdyl Meko, Adriatik Bregu, Donald Kreka,
Klajdi Miska, si dhe një djalë tjetër që cilin e thërrasin Mili Hasimllari, të cilët po i kërkonin
Donaldit të dilte jashtë pasi nuk kishin lezet veprimet që ai ishte duke kryer. Në këtë kohë,
Donaldi është larguar, dhe pa ju drejtuar ndonjë personi konkret ka përdorur fjalët « jua tregoj
unë ». Deklaruesi ka vijuar të qëndrojë para kompjuterit të tij dhe ndonëse spjegon se nuk
është shumë i saktë për orën, por kujton që : « pas rreth ndonje ore ose dhe me pak kur
ktheva syte nga dera pashe Donaldin i cili hyri tek dera dhe ne qafe kishte hedhur një armë tip
automatiku. Une e pashe dhe si te gjithe po i thoshim çfare ben po kështu po i thoshte dhe
kamarieri…Mbaj mend se iu drejtuar një tavoline në të cilën ishin ulur Elidjon Hysenlliu,
Avdyl Meko, Adriatik Bregu, i cili ishte ulur në mes të tyre dhe i shau nga nderi i familjes.
Ata nuk arritën të thoshin asnjë fjalë, por ne ketë kohe shtiri një here tek dhe me pas unë me
njëherë sapo dëgjova krismën u shtriva ne banak. Kam qëndruar aty i shtrire derisa mbaruan
te shtënat. Po në këtë çast kam dëgjuar Donaldin që ka thënë « Do t’ju vras të gjithëve ».
Kam parë Tonin dhe Dylin që kanë ikur me vrap dhe pas kësaj kam dalë edhe unë …».
Shtetasi Klajdi Ago, i pyetur lidhur me faktet objekt hetimi, në proces-verbalin e datës
07.01.2014 ka spjeguar se ka qene ne lokali i Xhelo Lilos duke luajtur tavell me shokët e tij
(Elidjon Hysenlliut, Avdyl Mekos, Adriatik Bregu , Donaldo Kreka, Klajdi Miska dhe një
djalë tjetër të cilin e thërasin Mili), duke vijuar me tregimin e rrethanave te faktit kur
Donaldoja është çuar nga tavolina, pasi kishte humbur lojën dhe njëkohësisht i ishin mbaruar
edhe lekët që kishte me vete, se iu ka kërkuar të gjithë personave që po luanin lojën një
shumë prej 100 ose 200 lekësh të vjetra, ndërkohe qe ata kane refuzuar ti jepnin lekë, ndërsa
me pas, pasi i ka fyer e ka përdorur fjalët « Rini, prisni se do tju …robt » eshte larguar. Pas
këtij momenti deklaruesi ka shpjeguar se eshte prishur loja dhe se disa prej tyre janë larguar
453
ne pune te tyre përfshi këtu dhe vete atë i cili ka shkuar ne banese per te ngrëne buke, pra
nuk ka qene ne lokal ne momentin e rikthimit te Donaldos.
Shtetasi Shyqyri Hajdarasi, i pyetur lidhur me faktet objekt hetimi, në proces-verbalin
e datës 05.11.2013 ka spjeguar se pasi është takuar me shtetasin Arben Miska dhe ishin duke
pire një gotë raki tek lokali i Elidjonit, kanë dëgjuar disa krisma armësh që i kanë detyruar të
dilnin jashtë për të parë se çfarë ishte duke ndodhur. Arbeni është afruar me nxitim tek
makina « Aro », pasi djali që ndodhej ne makine ishte nipi i bashkëshortes të Arbenit. Në atë
çast edhe ai është afruar nga ana e djathtë e makinës dhe të dy e kanë shtrënguar djalin që ai
të mos lëvizte, Arbeni ka arritur ti marre armen dhe ne atë moment ka ardhur xhaxhai i djalit
Kujtim Kreka dhe e ka çuar ne shtëpi.
I pyetur lidhur me faktet objekt hetimi, shtetasi Arben Miska, në proces-verbalin e
datës 05.11.2013 ka spjeguar midis të tjerave se në ditën e ngjarjes objekt hetimi, ndodhej në
lokalin e shtetasit Elidon Mara. Aty ka ardhur edhe shoku i tij me emrin Shyqyri dhe kanë
marë të dy nga një teke raki. Duke qëndruar në lokal ai ka parë makinën Arro, të kunatit të tij,
shtetasit Kujtim Kreka, që kishte qëndruar tek rruga. Fill pas kësaj ai ka dëgjuar të shtëna me
armë, dhe pasi ka dalë për të parë se çfarë ishte duke ndodhur ai ka parë shtetasin Aldo
Kreka, i cili ishte duke shkuar në drejtim të automjetit të tij me një armë automatik në dorë.
Ai së bashku me Shyqon kanë hapur derën e makinës dhe e kanë kapur për gryke Donaldin
që të mbanin për të mos lëvizur. Ne ketë moment Donaldoja i kishte thëne se « lërmë se ata
me kane share shume rende me nene me motër me te gjitha » Pas kësaj ka ardhur xhaxhai i
Donaldit, Kujtimi i cili e ka çuar këtë të fundit në shtëpinë e tij.
Shtetasi Erjon Bregu ka deklaruar se në momentin e ngjarjes ka qenë se bashku me
shokun e tij Altin Shkëmbi në lokali i Elidjon Marës i cili ndodhet në hyrje të fshatit (përballë
lokalit të Gerit) Ai ka dëgjuar të shtëna me armë në lokali i këtij të fundit, të cilat sipas tij
ishin të shtëna tek e tek, e kur ka dalë jashtë ka parë shume njerëz, të cilët hynin tek lokali
tjetër. Kur ka hyrë në lokal ka para Adriatikun të shtrire në ane të majte të lokalit dhe se ai
nuk reagonte. Më pas ai ka ndihmuar për transportin e tij për në Korçë. Po këto rrethana janë
deklaruar dhe nga shtetasi Altin Shkëmbi.
Shtetasi Juli Zekolli, i pyetur me cilësinë e personit që ka dijeni për faktet objekt
hetimi ka spjeguar se në datën 05.11.2013 ka shkuar në lokali i shtetasit Celo Lilo për të pirë
një kafe. Në lokal ai ka vënë re shtetasin të cilin e njeh me emrin Eli, Avdyl Mekon dhe
Adriatik Bregun, të cilët ishin duke luajtur tavëll. Më vonë ka vënë re që tek tavolina e tyre
ka shkuar edhe shtetasi Donaldo Kreka, i cili me sa kishte mundur të kuptonte kishte tavllën
dhe zaret me të cilat po luanin ata. Ka dëgjuar që Donaldoja po i kërkonte lekë, në këmbim të
tavllës dhe të zareve. Debati mes djemve ka vijuar edhe me tej, por deklaruesi është larguar.
Kur është kthyer sërish tek lokali i Çelos ai ka parë që në të ndodhej Adriatik Bregu, Avdyl
Meko dhe Eli, ndërkohë që Donaldi ishte larguar. Ndërsa ne momentin kur po largohej (pasi
kishte hyre per te pire një gote me ujë) ka parë tek dera e lokalit Donaldon me një kallash në
dorë i cili po hynte ne lokal dhe po i drejtohej Adriatik Bregut duke e fyer dhe me pas ka
mundur të shohë te shtënën e pare mbi Adriatikun. Me pas deklaruesi eshte larguar nga
lokali.
Ndërsa i pandehuri Donaldo Kreka, i pyetur ne cilësinë e personit ndaj te cilit
zhvillohen hetimet e me pas ne atë te pandehurit, ka pranuar faktin e kryerjes te vrasjes se
shtetasit Adriatik Bregu. Midis të tjerave ai ka shpjeguar se në dt. 05.11.2013 rreth orës
14.00` ai ndodhej në lokalin e shtetasit me emrin Geri dhe se ne te kane qenë edhe shtetasit
Banush Metko, Eri, Ani, Klajdi dhe Tiku. Ne një moment ai iu ka kërkuar tavllën e lojës se
bashku me zaret pasi ishin te tijat. Ne vijim ai shprehet se nuk ja kane dhëne por e kane share
« me nene », me shume Adriatiku (Tiku) dhe Klajdi, duke e nxjerre dhe përjashta. Me pas ka
marre makinën qe e kishte te parkuar afër lokalit dhe ka shkuar poshtë ne ferme ku kishte te
fshehur prej një viti armen e zjarrit poshtë një ure, e ka marre atë dhe eshte kthyer serish ne
454
lokal. Kur po hynte ne lokal me arme bashkëfshataret kane dale jashtë dhe ne kohen qe ai ia
ka drejtuar armen Adriatikut, armen ia ka kapur Eli Hysenlliu por ky i fundit nuk ka arritur
dot ta ndaloje. Ndërsa i pyetur me cilësinë e të pandehurit, shtetasi Donaldo Kreka pasi ka
pranuar vrasjen e shtetasit Adriatik si mbajtjen pa leje te armës ka sqaruar se aty ku ka
gjuajtur ka qene vetëm Adriatiku dhe nuk ka patur persona te tjerë nen rrezen e armës se tij,
se Elidjoni ka qene ne krahun e tij bile i ka kapur dhe armen ne momentin qe po qëllonte ne
drejtim te Adriatikut.
Në përfundim të hetimeve lidhur me procedimin penal nr.1686/2013, Prokurori ka
paraqitur për gjykim para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë të pandehurin Donaldo Kreka,
nën akuzën e “Vrasjes në rrethana të tjera cilësuese“ dhe “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e
armëve luftarake dhe municionit’’ parashikuar respektivisht nga nenet 79/ë dhe 278/4 të
Kodit Penal.
I gjykuari, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, bazuar në nenin 375 të K.Pr.Penale, ka
kërkuar ndryshimin e cilësimit ligjor të faktit penal nga “Vrasje në rrethana të tjera cilësuese”
parashikuar nga neni 79 pika “ë” i K.Penal, në “Vrasje me dashje”, parashikuar nga neni 76 i
K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.199, datë 17.04.2014 ka vendosur:
“Në aplikim të nenit 375 të K.Pr.Penale, ndryshimin e kualifikimit ligjor të faktit nga
vepra penale “Vrasje në rrethana të tjera cilësuese” parashikuar nga neni 79 pika “e” i
K.Penal ne ate te “Vrasjes me dashje” parashikuar nga neni 76 i K.Penal dhe dënimin e të
pandehurit Donaldo Kreka për kryerjen e kësaj vepre penale, të “Vrasjes me dashje” të
parashikuar nga neni 76 i K.Penal me 20 (njëzet) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Donaldo Kreka i akuzuar per veprën penale
“Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe municionit”, të parashikuar nga neni
278/4 i K.Penal dhe po sipas kësaj dispozite dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Ne aplikim te nenit 55 të K.Penal për bashkimin e dënimeve të dënohet i pandehuri
Donaldo Kreka me 30 (tridhjetë) vjet burgim.
Ne aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale të dënohet përfundimisht i pandehuri
Donaldo Kreka me 20 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit do të kryhet në një burg te sigurisë të zakonshme dhe fillon nga dita
e arrestimit të tij dt.05.11.2013.”
Me këtë arsyetim:
“...Sipas aktit të ekspertimit teknik nr.29 dt.04.02.2014 « për përcaktimin e pozicionit
të qitësit » eshte arritur ne konkluzionin se pozicioni i mundshëm i qitjes eshte ne distance
afërsisht 0,7 m nga muri lindor i lokalit dhe ne distance 3,3 m nga vetrata e përparme me
xham e lokalit. Duke iu referuar skicës qe e shoqëron ketë akt, konstatohet fakti se i
pandehuri per te arritur deri ne vendin ku ka kryer qitjen i eshte dashur te përshkoje një
largësi te caktuar nga dera e hyrjes te lokalit. Eshte pikërisht kjo rrethane fakti tjetër qe ne
momentin e hyrjes ne lokal ai e ka patur armen te varur ne qafe dhe jo ne dore, sikurse dhe
fakti qe, fillimisht ai i eshte drejtuar direkt viktimës me fjale « po ti o te q…robt » per fyerjen
qe ai kishte adresuar me pare ndaj tij, apo dhe ndërhyrja e punonjësit te lokalit Banush
Metko dhe e shtetasit Klodjan Iljaz duke i thëne te pandehurit se «çfare po ben», te cilat iu
kane shërbyer dy personave te tjerë te ulur ne tavoline se bashku me viktimën, per te
perceptuar situatën dhe per te reaguar ; e konkretisht, shtetasit Avdyl Meko, per t’u ngritur
nga tavolina e per t’u shtrire mbrapa banakut te lokalit, sikurse dhe shtetasit Elidjon
Hysenlliu, per t’u ngritur nga tavolina ku ishte i ulur me kurriz nga dera e per tiu drejtuar te
pandehurit Donaldo, te cilit i ka kapur armen nga gryka duke u pozicionuar ne krah te tij dhe
eshte përpjekur per ta penguar ate per te qëlluar drejt viktimës. Ndërkohe qe, viktima
Adriatik ne ate moment, nuk rezulton te jete larguar nga tavolina ku kishte qene i ulur pak
çaste me pare dhe eshte qëlluar nga i pandehuri, deri sa kane përfunduar te gjuhe fishekët e
455
vendosur ne krehrin e armës tip automatik. Këto rrethana, provohen plotësisht nga
deklarimet e shtetasve te sipërcituar, te dhëna këto ditën e ngjarjes para oficerit te policisë
gjyqësore (te pasqyruara imtësisht ne ketë vendim ne pjesën e deklarimeve te deshmitareve).
Duke iu referuar serish aktit te ekspertimit teknik nr.29 dt.04.02.2014 e skicës
përkatëse te tij, ku eshte përcaktuar dhe fluksi i trajektoreve te qitjeve te realizuara, te cilat
shtrihen brenda një këndi rreth 40o ne planin horizontal si dhe fakti qe, nga pozicioni i
mundshëm i qitjes ka fushëpamje te plote ne gjithe hapësirën e lokalit me përjashtim te
hapësirës pas banakut, e vlerësuar kjo ne raport me pozicionin real te tre shtetasve te
sipërcituar (Elidjon, Avdyl dhe Adriatik), arrihet ne përfundimin se ne rezen e qitjes direkte
te armës ka qene vetëm viktima Adriatik dhe jo dy shtetasit e tjerë, Avdyli i cili ishte i shtrire
pas banakut dhe Elidjoni i cili ishte ne krah te viktimës ne kushtet kur i kishte kapur armen
nga gryka.
-Përsa me sipër kjo gjykate arrin ne përfundimin se vepra penale e vrasjes te shtetasit
Adriatik Bregu nuk eshte bere ne kushtet e një rreziku potencial edhe per shtetasit Elidon
Hysenlliu dhe Avdyl Meko, sikurse pretendohet nga organi i Prokurorisë.
- Ky rezulton te jete dhe qëndrimi i mbajtur dhe nga vete organi i Prokurorisë prej se
ciles, qe ne momentin e regjistrimit te procedimit penal e deri ne dt.04.02.2014 kur eshte
administruar akti i ekspertimit teknik me nr.29 dt.04.02.2014, i pandehuri eshte hetuar per
veprën penale te « vrasjes me dashje » parashikuar nga neni 76 i K.Penal.
Gjykata çmon se plotësohen kriteret ligjore te nenit 375 te K.Pr.Penale. Fakti i
atribuar nga prokurori te pandehurit Donaldo Kreka duhet te marre një përcaktim te
ndryshëm juridik nga ai qe ka bere prokuroria, duke ndryshuar ne ketë mënyre cilësimin
ligjor te veprës penale nga neni 79/ë te K.Penal në nenin 76 te K.Penal, per te cilin i
pandehuri Donaldo Kreka duhet te deklarohet fajtor per kryerjen e veprës penale te “Vrasjes
me dashje” te parashikuar nga neni 76 i K.Penal dhe jo per veprën penale te “Vrasjes ne
rrethana te tjera cilësuese“parashikuar nga neni 79/ë i K.Penal… ».
Mbi ankimin e palëve në proces, Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.187, datë
17.10.2014 ka vendosur: « Lënien në fuqi të vendimit nr.199 datë 17.04.2014 të Gjykatës
Shkallës së Parë Korçë, në lidhje me aplikimin e nenit 375 të K.Pr.Penale për ndryshimin e
kualifikimit ligjor të faktit nga vepra penale “vrasje në rrethana të tjera cilësuese”,
parashikuar nga neni 79/ë të K.Penal në atë të “vrasjes me dashje”, parashikuar nga neni 76 i
K.Penal, në ngarkim të të pandehurit Donaldo Kreka.
Ndryshimin e po këtij vendimi në lidhje me masën e dënimit, duke e dënuar të
pandehurin me 15 vjet burgim, në lidhje me veprën penale të vrasjes me dashje, parashikuar
nga neni 76 i K.Penal.
Lënien në fuqi të vendimit të mësipërm në lidhje me deklarimin fajtor të të pandehurit
Donaldo Kreka, akuzuar për veprën penale të “Prodhim dhe mbajtje pa leje të armëve
luftarake dhe municionit”, parashikuar nga neni 278/4 i K.Penal dhe dënimin e tij me 10 vjet
burgim.
Në aplikim të nenit 55/2 të K.Penal, dënimin e të pandehurit Donaldo Kreka me 25
vjet burgim.
Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale, përfundimisht i pandehuri të dënohet me 16
vjet e 8 muaj burgim.
Me këtë arsyetim:
-vendimin e apelon prokuroria, e cila duke mos qene dakord me ndryshimin e
kualifikimit ligjor te veprës penale, pretendon se ndodhemi para vrasjes se parashikuar nga
neni 79/Ë i K.P, po kështu kërkon prishjen e vendimit te gjykatës per pranimin e gjykimit te
shkurtuar dhe vazhdimin e gjykimit te zakonshëm; vendimin e apelon dhe i pandehuri i cili
kërkon ndryshimin e tij lidhur me masën e dënimit;
456
-Në zbatim të nenit 152 të K.Pr.P (çmuarja e provave), gjykata ka marrë në analizë si
pretendimet e prokurorisë por edhe të të pandehurit, të harmonizuara megjithë provat e tjera
të ndodhura në dosje duke arritur në konkluzionin se: Ditën e ngjarjes i pandehuri ka qene
duke luajtur tavell në lokalin e shtetasit Gerti Lilo ne fshatin Libonik me shtetasit Juli
Zekolli Elidion Hysenlli, Avdyl Metko, Adriatik Bregu dhe Klajdi Ago. Pasi ka humbur sasinë
e lekëve që kishte me vehte dhe përpara refuzimit të shokëve per t’i dhëne leke që të
vazhdonte lojën, ai eshte fyer reciprokisht me ta… me shume është fyer me Adriatikun; pas
20 - 30 minutash I pandehuri eshte kthyer ne lokal me armën e zjarrit, të cilën e ka patur të
varur në qafe, ka fyer shtetasin Adriatik (i cili në atë moment ndodhej ne lokal me shtetasit
Elidjon Hysenlli dhe Avdyl Metko) dhe ka qëlluar në drejtim të tij, duke i shkaktuar plage të
renda, të cilat i kanë shkaktuar vdekjen.
Ne analize të gjithë provave të analizuara me këtë vendim arrihet në përfundim se,
në rrezen e qitjes direkte të armës ka qenë vetëm viktima Adriatik dhe jo dy shtetasit e tjerë,
të ndodhur në atë lokal….prandaj ndryshimi i cilësimi ligjor i veprës penale nga neni 79/ë i
K.P ne nenin 76 te K.Penal eshte i drejte;
- Gjykata e Apelit, në kuadër të një hetimi të plotë i jep përgjigje edhe pretendimeve
të ngritura nga Prokuroria e Apelit për prishjen e vendimit të gjykatës për pranimin e
gjykimit të shkurtuar dhe vazhdimin e gjykimit të zakonshëm, duke argumentuar se gjykata ka
qenë në kushtet e pranimit të gjykimit të shkurtuar, pasi në rrethanat dhe gjendjen që janë
aktet, çështja mund të zgjidhet. Kjo për faktin se në rastin konkret, nga shqyrtimi i dosjes,
provave të marra gjatë hetimit paraprak, nuk cenohet parimi i dhënies së drejtësisë si
rezultat i këtij pranimi për gjykim të shkurtuar.
-Lidhur me ankimin e te pandehurit, kërkimin e mbrojtjes dhe të të pandehurit për një
masë më të butë dënimi, Gjykata e Apelit arsyeton si më poshtë:
-Në lidhje me dënimin e të pandehurit, gjykata pasi ka analizuar të gjithë faktorët,
rrethanat e kryerjes së veprës penale, shkakun banal pse u arrit në një vepër penale kaq të
rëndë dhe vetë të pandehurin që realizoi këtë vrasje; ka individualizuar dënimin duke
arsyetuar rrezikshmërinë shoqërore te secilës vepër penale, rrezikshmërinë shoqërore te
autorit, i cili rezulton se ka qene i padënuar me pare, moshën e tij ne momentin e kryerjes se
veprës penale kur sapo kishte mbushur 19 vjeç, qëndrimin pohues te te pandehurit rreth
akuzave ne ngarkim te tij qe ne momentet e pare te hetimit, pendimin e shprehur nga ai gjate
gjykimit, marrëdhëniet tepër te acaruara me te afërmit e viktimës duke i dokumentuar me
deklaratën e datës 28.01.2014, sjelljen e viktimës ndaj te pandehurit e cila përmban dhe
elemente te provokimit nëpërmjet përdorimit te fjalëve fyese dhe poshtëruese ne cenim te
nderit te familjes te pandehurit, mjetin e përdorur ne ardhjen e pasojës arme zjarri, vendin e
kryerjes se veprës etj.
Por, nga rrethanat konkrete të kryerjes së veprës penale, Gjykata e Apelit Korçë nuk
merr parasysh as kërkimin e mbrojtjes për dënimin e të pandehurit me minimumin e dënimit
prej 10 vjet, pasi sikundër u arsyetua më sipër, duhet mbajtur një raport i drejtë midis
nevojës për ndëshkim dhe qëllimeve të tjera të dënimit (parandalues, riedukues).
Masa më e përshtatshme e dënimit për këtë të pandehur do të jetë 15 vjet burgim për
veprën penale të parashikuar nga neni 76 i K.Penal.
Të drejtë e konsideron Gjykata e Apelit dënimin e dhënë nga gjykata për të
pandehurin për veprën penale të parashikuar nga neni 278/4 të KP, pasi dënimi prej 10 vjet
burgim, përligj dispozitën përkatëse, sepse kemi të bëjmë jo vetëm me mbajtjen e armës por
edhe kryerjen e një krimi me të.
Në aplikim të nenit 55 të KP, Gjykata e Apelit Korçë lexon këtë dispozitë, në
përputhje me ndryshimet përkatëse ligjore që konsistojnë në ligjin 144/2013 dhe konkretisht
shtesën e një paragrafi pas paragrafit të parë si më poshtë:
457
“Dënimi më i rëndë i shtuar në rastin kur personi ka kryer një krim kundër jetës me
dashje, me përdorim pa leje të armëve luftarake dhe municionit, përbëhet nga shuma e
përgjithshme e dënimeve për secilën vepër”.
Bazuar në nenin 55/2 të KP, i pandehuri duhet të dënohet me 25 vjet burgim, që në
aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, përfundimisht duhet të vuajë 16 vjet e 8 muaj burgim.”.
Ndaj këtij vendimi ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Korçë, i cili kërkon prishjen e
vendimit të Gjykatës së Apelit dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim, me tjetër trup gjykues,
duke parashtruar shkaqet respektive, të cituara në pjesën hyrëse të vendimit, të cilat
përmbledhtazi konsistojnë në faktin se, vendimi është marrë në shkelje të ligjit procedural
penal, nenet 403-406, 152, 375 të Kodit të Procedurës Penale dhe në zbatim të gabuar të ligjit
material penal, përsa i përket ndryshimit të kualifikimit ligjor të veprës penale dhe masës së
dënimit në bazë të këtij kualifikimi.
Ndaj vendimit te Gjykatës se Apelit Korçë ka ushtruar rekurs dhe i gjykuari Donaldo
Kreka, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili paraqet shkaqet përkatëse, të cituara në pjesën
hyrëse të këtij vendimi dhe që përmbledhtazi konsistojnë në faktin se, vendimi është marrë në
shkelje te dispozitave proceduriale penale neni 152 i K.Pr.Penale, pasi nga një çmuarje e
drejtë e provave rezulton se i pandehuri është fyer dhe provokuar nga vetë viktima, dhe se
gjykata nuk ka marrë në konsideratë faktin se ai ka qëndruar në dispozicion të organeve të
hetimit, ka mbajtur qëndrim pohues e pendues ndaj veprës, mosha e tij vetëm 19 vjeç, i cili
sapo ka kaluar adoleshencën.
Në lidhje me rekursin e ushtruar nga Prokurori i Apelit Korçë, Kolegji Penal i
Gjykatës së Lartë i gjen të pabazuara pretendimet për zbatim të gabuar të ligjit procedural
penal, neneve 403 e vijues te K.Pr.Penale.
Sipas palës rekursuese, gjykata e shkallës së parë nuk duhet të pranonte kërkesën për
gjykim të shkurtuar, se çështja nuk mund të zgjidhej në gjendjen që ishin aktet e ndodhura në
fashikullin e prokurorit, pasi vetë gjykata ka patur dyshime për cilësimin juridik të veprës
penale të vrasjes, ndërkohë që edhe nga i pandehuri e mbrojtësi i tij ka patur pretendime në
marrjen e provave.
Lidhur me këtë pretendim Kolegji vëren se, në referim të nenit 403 të K.Pr.Penale, për
zhvillimin e gjykimit me procedurën e gjykimit të shkurtuar, gjykata vihet në lëvizje vetëm
me kërkesën e të pandehurit ose përfaqësuesit të tij, përpara fillimit të procesit gjyqësor; në
këtë rast pasi dëgjon dhe mendimin e prokurorit, gjykata në referim të nenit 404 te K.Pr.P,
nëse çmon se çështja mund të zgjidhet në gjendjen qe ndodhen aktet, vendos pranimin e
kërkesës dhe gjykimin e çështjes mbi aktet e ndodhura në fashikullin hetimor.
Duke iu kthyer çështjes në shqyrtim, në referim të përmbajtjes se dispozitave
proceduriale penale që rregullojnë institutin e gjykimit të shkurtuar, kolegji çmon se
vendimmarrja e gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe e Gjykatës së Apelit Korçe, e cila ka
lënë në fuqi vendimin për këtë pjesë është e bazuar në ligj, si e tillë nuk ka vend për tu
cenuar ligjërisht.
Ndërsa, ndryshimi i cilësimit juridik të veprës penale është e drejtë të cilën gjykata, e
ushtron me vendimin përfundimtar, konform nenit 375 të K.Pr.Penale, i cili parashikon
shprehimisht: “Me vendim përfundimtar gjykata mund t’i japë faktit një përcaktim të
ndryshëm nga ai që ka bërë prokurori ose i dëmtuari akuzues, më të lehtë ose më të rendë,
me kusht që vepra penale të jetë në kompetencën e saj.”.
Në çështjen në shqyrtim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë pasi ka çmuar në tërësi, në
përputhje me nenin 152 të K.Pr.P të gjitha provat e marra në procesin e hetimit (të cilat në
kushtet e gjykimit të shkurtuar kanë marrë cilësinë e provës), ka arritur në përfundimin se
fakti i atribuuar nga prokurori të pandehurit Donaldo Kreka duhet të marrë një përcaktim të
ndryshëm juridik nga ai që ka bërë prokuroria, duke ndryshuar cilësimin ligjor të veprës
458
penale nga neni 79/ë të K.Penal në nenin 76 te këtij kodi, për të cilin ky i pandehur është
deklaruar fajtor dhe dënuar.
Pretendimet e prokurorit në rekurs janë parashtruar dhe në apelin e drejtuar Gjykatës
së Apelit Korçë, të cilave ajo gjykatë i ka dhënë përgjigje në arsyetimin e vendimit.
Vendimi i Gjykatës Kushtetuese, të cilit i është referuar organ i akuzës, parashikon
shprehimisht se kur procedohet me gjykim e shkurtuar gjykata nuk mund ti japë faktit një
cilësim të ri juridik më të rëndë se ai për të cilin është sjellë për gjykim pasi kjo do të cënonte
të drejtin e të pandehurit për t’u mbrojtur e për rrjedhojë dhe procesin e rregullt ligjor, por jo
kur faktit i jepet një cilësim juridik me i lehtë, siç ka ndodhur në çështjen objekt gjykimi, ndaj
dhe ky pretendim i organit të akuzës nuk qëndron.
Të pambështetura në ligj çmohen nga ky kolegj dhe shkaqet e parashtruara ne
rekursin e ushtruar nga i gjykuari Donald Kreka. Ato kanë të bëjnë me mënyrën e vlerësimit
dhe çmuarjes së provave, që janë bërë nga gjykatat më të ulëta në vendimet respektive
(arsyetimet e tyre janë cituar në përmbajtjen e këtij vendimi) të cilat nuk janë objekt i
shqyrtimit në Gjykatën e Lartë, si gjykatë ligji.
Lidhur me veprën penale “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe
municionit”, të parashikuar nga neni 278/4 i K.Penal, për të cilën i pandehuri është deklaruar
fajtor dhe dënuar nga gjykatat, Kolegji vëren se:
Gjatë shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Lartë, Gjykata Kushtetuese me vendimin
9/16 ka vendosur: “Pranimin e kërkesës. Shfuqizimin e paragrafit të dytë të nenit 55 të Kodit
Penal, shtuar me ligjin nr.144/2013, si dhe të paragrafit të pestë dhe të gjashtë të nenit 278
të Kodit Penal, shtuar me ligjin nr.144/2013, ndryshuar me ligjin nr.98/2014.”
Në bazë të nenit 76 të ligjit nr.8577, datë 10.2.2000 “Për organizimin dhe
funksionimin e Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë”:
1. Vendimi i Gjykatës Kushtetuese që ka shfuqizuar një ligj apo akt normativ si të
papajtueshëm me Kushtetutën ose me marrëveshjet ndërkombëtare, si rregull sjell efekte
juridike nga data e hyrjes së tij në fuqi.
2. Vendimi ka fuqi prapavepruese vetëm:
a) ndaj një dënimi penal edhe gjatë kohës që është në ekzekutim, nëse ai lidhet
drejtpërdrejt me zbatimin e ligjit ose të aktit normativ të shfuqizuar;
b) ndaj çështjeve që shqyrtohen nga gjykatat, derisa vendimet e tyre nuk kanë marrë
formë të prerë;...
Referuar përmbajtjes së kësaj dispozite, efektet e vendimeve të Gjykatës Kushtetuese,
janë të detyrueshme mbi të gjitha organet kushtetuese, autoritetet publike dhe gjykatat.
Vendimet e saj kanë fuqi detyruese të përgjithshme dhe janë përfundimtare. Ato përbëjnë
jurisprudencë kushtetuese dhe, për rrjedhojë, kanë efektet e forcës së ligjit. Ky efekt detyrues
ka të bëjë si me pjesën urdhëruese, ashtu edhe me pjesën arsyetuese të vendimit.
Gjykata Kushtetuese në vendimet e saj ka theksuar se, efekti detyrues që pasqyrohet
mbi argumentet thelbësore të vendimit të saj që përbëjnë edhe një ratio decidendi, eliminimi i
të cilave do ta bënte vendimin, në tërësinë e tij, të pakuptimtë. Nga kjo pikëpamje, Gjykata ka
theksuar se nga standardi i detyrueshmërisë së zbatimit të vendimmarrjes kushtetuese nuk
mund të bëj përjashtim as vetë Gjykata Kushtetuese. (Vendimet nr.5, datë 07.02.200; nr.14,
datë 03.06.2009; nr.21, datë 29.04.2010).
Sipas vendimit të Gjykatës Kushtetuese:...Gjykata evidenton se vepra penale e
prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe të municionit, e parashikuar si e tillë
në Kodin Penal të vitit 1995, ka pësuar ndryshime në kohë katër herë, përkatësisht në vitet
1998, 2001, 2013 dhe 2014...
...Në vitin 2013, ligjvënësi ka rritur marzhin e dënimit minimal dhe maksimal për
prodhimin e armëve dhe të municionit luftarak, të bombave apo minave, pa lejen e organeve
kompetente, nga pesë deri në pesëmbëdhjetë vjet (neni 278/1 i ligjit nr.144). Po me këtë ligj,
459
ligjvënësi ka parashikuar marzhe të ndryshme dënimi për mbajtje të armëve, të bombave apo
minave ose lëndëve plasëse, por me diferencën e konsumimit në banesë, në automjete apo në
mjedise publike dhe në mjedise të hapura për publikun (neni 278/3/4 i ligjit nr.144).
Gjithashtu, u rrit marzhi minimal i dënimit nga pesë në dhjetë vjet, si dhe marzhi maksimal
nga pesëmbëdhjetë në njëzet vjet, kur kjo vepër kryhet në sasi të mëdha, në bashkëpunim, më
shumë se një herë ose ka sjellë pasoja të rënda (neni 278/5 i ligjit nr.144).
Në vitin 2014 ligjvënësi realizon një ndërhyrje tjetër në dispozitën penale objekt
shqyrtimi në drejtim të rritjes së sanksioneve penale, si dhe në ndarjen e veprës penale, sipas
llojit të armëve, përkatësisht në mbajtje të armëve në banesë (parg.3) nga mbajtje e
bombave, minave ose lëndëve plasëse në banesë, (prg.4), e cila nga një vepër që dënohej me
burgim nga një deri në pesë vjet, aktualisht dënohet me burgim nga pesë deri në tetë vjet”
(neni 278/3/4 ligjit nr.98). Kurse, kur kjo vepër kryhet në sasi të mëdha, në bashkëpunim, më
shumë se një herë ose ka sjellë pasoja të rënda, dënohet me burgim nga pesëmbëdhjetë deri
në njëzet vjet, duke u rritur përsëri marzhi minimal i dënimit nga dhjetë në pesëmbëdhjetë
vjet (neni 278/6 i ligjit nr.98).
Bazuar në analizën historike të dispozitës, në parim, Gjykatës i rezulton se ligjvënësi
është mbështetur thellësisht në strategjinë e ndërhyrjes ndëshkuese, e karakterizuar
posaçërisht nga parashikimi i instrumenteve ashpërsuese, sikundër është rritja e marzheve
minimale dhe maksimale të dënimit dhe përpjekja për të parashikuar të gjitha rastet dhe
rrethanat e mundshme të prodhimit dhe të mbajtjes së të gjitha kategorive të armëve,
municioneve luftarake, bombave, minave ose lëndëve plasëse në banesë, në automjet, në
mjete të motorizuara, në mjedise publike apo mjedise të hapura për publikun.
...Gjykata vëren se ndryshimet e ndërmarra nga ligjvënësi në dispozitat objekt
shqyrtimi (por edhe të tjera të shqyrtuara më parë nga kjo Gjykatë), kanë qenë përgjithësisht
spontane, nisur nga synimi për të luftuar kriminalitetin, por pa iu nënshtruar më parë
studimeve të thelluara për të shmangur prishjen e balancave jo vetëm midis masave të
dënimit të veprave penale të një kapitulli, por edhe në raport me veprat e tjera penale, në
varësi të rrezikshmërisë shoqërore të tyre. Një qasje (strategji) e tillë e gabuar ka deformuar
strukturën e Kodit Penal, duke krijuar disproporcione të pashpjeguara (paarsyeshme) midis
dënimeve të parashikuara për vepra të ndryshme të Kodit, në kundërshtim me parimet e
shtetit të së drejtës dhe të proporcionalitetit, në rastet e kufizimit të të drejtave dhe lirive të
individit...
...Me ndërhyrjen në nenin 278, ligjvënësi nuk ka respektuar aspektin harmonik që
duhet të kenë dispozitat e Kodit Penal, të cilat në tërësinë e tyre duhet të përbëjnë një entitet
të vetëm, ku të bashkohen vlerat dhe parimet kryesore që udhëheqin këtë kod, që janë shteti i
së drejtës, barazia para ligjit, drejtësia në caktimin e fajësisë dhe të dënimit, si dhe
humanizmi (neni 1/c i Kodit Penal)...
Në vendimin e mësipërm të Gjykatës Kushtetuese, konkludohet se, ndryshimet ligjore
të nenit 278 të Kodit Penal, në vitet 2013 dhe 2014, kanë passjellë cënimin e parimeve
kushtetuese të proporcionalitetit dhe të sigurisë juridike dhe për këtë shkak edhe janë
shfuqizuar paragrafët e pestë dhe të gjashtë tij.
Nisur nga vendimi i kësaj Gjykate, i cili ka efekt në gjykimin e çështjes, dhe faktit se,
i pandehuri Donaldo Kreka është gjykuar e dënuar duke ju referuar dispozitës së riformuluar,
pas ndryshimeve të bëra në vitet 2013 dhe 2014, ky Kolegj çmon se, vendimi i gjykatave të
faktit duhet të ndryshojë.
Në këto kushte, veprimet e të gjykuarit Donaldo Kreka që konsistojnë në mbajtjen e
armës pa leje të organeve kompetente shtetërore, do të cilësohen në bazë të nenit 278/2 të
Kodit Penal, me ndryshimet e vitit 2001, dhe para ndryshimeve të ligjit të vitit 2013 dhe të
vitit 2014.
460
Lidhur me caktimin e llojit dhe masës së dënimit, ky Kolegj mban parasysh nenin 47
të K.Penal, sipas të cilit: “Gjykata cakton dënimin duke respektuar dispozitat e pjesës së
përgjithshme të këtij Kodi dhe kufijtë e dënimeve të parashikuar në ligj për veprën penale. Në
caktimin e dënimit ndaj personit ajo merr përsipër rrezikshmërinë e veprës penale, të autorit
të saj, shkallën e fajit, si dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese.”, si dhe nenet 48 e 49 të tij,
duke analizuar rrezikshmërinë e veprave penale të kryera, e cila materializohet në llojin e
marrëdhënieve juridike të cënuara të përmendura më sipër, marzhin e dënimit që
parashikojnë dispozitat e neneve 76 dhe 278/2 të Kodit Penal, si dhe rrezikshmërinë e të
gjykuarit Donaldo Kreka, shkallën e fajit, kryerjen e veprave penale me dashje direkte, ashtu
edhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese të konstatuara prej gjykatave të faktit.
Sa më sipër, Kolegji çmon se masa e dënimit 20 (njëzet) vjet burgim për veprën
penale të parashikuar nga neni 76 i K.Penal dhe 5 (pesë) vjet burgim për veprën penale të
parashikuar në nenin 278/2 të Kodit Penal do të ishte e drejtë, në përputhje me rrezikshmërinë
e veprave të kryera dhe rrezikshmërinë e të gjykuarit, me rrethanat e faktit penal, si dhe do të
përmbushte plotësisht funksionet e dënimit penal.
Pas ndryshimit të masës së dënimit për këto vepra penale dhe në bashkim të
dënimeve, në bazë të nenit 55 të Kodit Penal (sërish duke ju referuar vendimit 9/16 të
Gjykatës Kushtetuese edhe për këtë dispozitë), i pandehuri Donaldo Kreka dënohet me 24 vjet
burgim; pas zbatimit të nenit 403 të K.Pr.Penale, i pandehuri Donaldo Kreka dënohet
përfundimisht me 16 vjet burgim.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/ b të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.187 datë 17.10.2014 të Gjykatës së Apelit Korçë lidhur
me fajësinë e cilësimin ligjor të veprës për akuzën e vrasjes me dashje parashikuar nga Neni
76 i Kodit Penal në ngarkim të të gjykuarit Donald Kreka, me ndryshimin në masën e dënimit
duke e dënuar të gjykuarin Donald Kreka me 20 vjet burgim.
Ndryshimin e këtij vendimi lidhur me akuzën e prodhimit dhe mbajtjes pa leje të
armëve luftarake duke e deklaruar fajtor të gjykuarin Donald Kreka sipas nenit 278/2 të Kodit
Penal, miratuar me ligjin nr.8733, date 24.01.2001, dhe në baze të kësaj dispozite dënimin e
tij me 5 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 55/2 të Kodit Penal dënimin e të gjykuarit Donald Kreka me 24
vjet burgim.
Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale duke ju zbritur 1/3 e dënimit, përfundimisht i
gjykuari Donald Kreka dënohet me 16 vjet burgim.
Tiranë, më 28.04.2016
461
Nr. 00-2016- 729 i Vendimit (85)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

DIBËR
I GJYKUAR: BUKUROSH DANI,
A K U Z A:
Prodhimi dhe mbajtja pa leje të armëve luftarake dhe e municionit,
dhe Prishja e qetësisë publike,
parashikuar nga nenet 278/4 dhe 274 i Kodit Penal.
I GJYKUAR: BERNARD DANI,
A K U Z A:
Përkrahja e autorit të krimit,
parashikuar nga neni 302/i Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.251, datë 06.11.2014, ka

vendosur:
1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Bukurosh Dani për kryerjen e veprës
penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit”
parashikuar nga neni 278/4 i K.Penal dhe në bazë të këtij neni dënimin e tij me
7 vite e 3 muaj burgim.
2. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i ulet 1/3 e dënimit dhe
përfundimisht i pandehuri Bukurosh Dani dënohet me 4 vite e 10 muaj
burgim.
3. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Bukurosh Dani të bëhet në një burg të
sigurisë së zakonshme
4. Pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Bukurosh Dani
për shkak se ndjekja penale për veprën penale të “Prishja e qetësisë publike”
parashikuar nga neni 274 i K.Penal amnistohet nga ligji nr 22/2014 dt
10.03.2014 “Për dhënie Amnistie”.
462
5. Deklarimin fajtor të të pandehurit Bernard Dani për kryerjen e veprës
penale të "Përkrahjes së autorit të krimit" parashikuar nga neni 302 i
K.Penal dhe në bazë të këtij neni dënimin e tij me 100 000 lekë gjobë.
6. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i ulet 1/3 e dënimit dhe
përfundimisht i pandehuri Bernard Dani dënohet me 66 700 lekë gjobë.
7. Gjoba të paguhet nga i pandehuri brenda një afati prej 6 muajsh, afat i cili
fillon nga dita që vendimi merr formë të prerë.
8. Në aplikim të nenit 190 të K.Pr.Penale provat materiale të sekuestruara një
kartë identiteti në emër të të pandehurit Bukurosh Dani t’i kthehet të
pandehurit, rrobat e lëna në ruajte në magazinën e komisariatit të Policisë
Dibër të asgjësohen.
9. Shpenzimet proceduriale në fazën e hetimeve paraprake në shumën 5600
lekë si dhe shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të pandehurve
10. Kundër këtij vendimi mund te behet ankim brenda 10 ditëve nga e
nesërmja e shpalljes së tij në Gjykatën e Apelit Tiranë.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin me nr.563, datë 25.03.2015, ka vendosur:

Lënien në fuqi të Vendimit nr.251, datë 06.11.2014, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Dibër.
Kundër vendimit më datë dt. 24.04.2015, ka paraqitur rekurs mbrojtësi i të

gjykuarit Bukurosh Dani, me anën e të cilit ka kërkuar: të ndryshojë vendimin nr.563 datë
25.03.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë duke aplikuar në favor të gjykuarit nenin 59 të
K.Penal, duke pretenduar si shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin sa i takon mosaplikimit të
nenit 59 të KP, sepse:
- I gjykuari Bukurosh Dani është akuzuar për mbajtjen e armës pa lejen e organeve
kompetente në bazë të nenit 278/4 të K.Penal. Fakti penal është pranuar nga ana e të
akuzuarit.
- Ekzistojnë disa rrethanave lehtësuese të parashikuara në nenin 48, gërma “ç”, pendimi
i thellë i të pandehurit, dhe rrethanën e parashikuar nga gërma “e”, marrëdhëniet
ndërmjet të pandehurit dhe të dëmtuarit janë normalizuar, moshën e re të pandehurit.
- I gjykuari Bukurosh Dani nuk ka qenë i dënuar, nuk ka krijuar probleme e shqetësime
në vendin ku ai ka jetuar, duke pasur parasysh kërkesat ligjore të parashikuara nga
neni 59 i K.Penal, për shkak të rrezikshmërisë së pakët të personit, gjendjen jo të mirë
ekonomike të pandehurit dhe familjes se tij, rrethanat në të cilën është kryer veprimi i
të të gjykuarit Bukurosh Dani, kërkojmë nga Gjykata e Lartë të pezullojë dënimin me
burgim për pjesën e pa vuajtur të dënimit.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi, prokurorin Sokol Stojani, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit përsa i përket cilësimit ligjor duke e cilësuar sipas
N.278/2 të K.Penal sipas ndryshimeve të bëra me ligjin nr.8733, datë 24.01.2001 dhe masa e
dënimit në raport me kufijtë e dispozitës në fjalë; mbrojtësin e të gjykuarit Bukurosh Dani,
av.Qazim Gjonaj, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe aplikimin e
N.59 të K.Penal; dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi,
463
VËREN
Se vendimi nr.563, datë 25.03.2015 i Gjykatës së Apelit Tiranë gjendet i bazuar përsa
i përket deklarimit fajtor dhe llojit të dënimit të aplikuar ndaj të gjykuarit Bukurosh Dani,
por është pjesërisht i cenueshëm pas qëndrimit të Gjykatës Kushtetuese në vendimin
nr.9/2016 datë 26.02.2016 dhe si i tillë do të ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor dhe
masën e dënimit për të gjykuarin Bukurosh Dani.
Nga gjykatat janë pranuar këto rrethana të faktit.

1. Të gjykuarit Bukurosh Dani dhe Bernard Dani janë të afërm me njëri-tjetrin. I
dëmtuari Besjan Dumani është banor i fshatit Shupenzë, në Bulqizë.
2. Më datë 20.07.2013, rreth orës 13.00, Drejtoria e Policisë së Qarkut Dibër është
njoftuar nga Salla Oparative e Komisariatit të Policisë Bulqizë se në Spitalin e Bulqizës
është paraqitur për ndihmë mjekësore një person i plagosur me armë zjarri në trup, i cili
rezultoi të jetë shtetasi Besjan Dumani.
3. Nga verifikimet e mëtejshme ka rezultuar se shtetasi Besjan Dumani ishte plagosur
përballë lokalit “Gjeleshi”, në qendër të Komunës Shupenzë, pas një konflikti me disa
persona. Sipas aktit të ekspertimit mjeko-ligjor nr.89, datë 30.07.2013 është arritur në
konkluzionin se: “Dëmtimet e konstatuara janë shkaktuar me armë zjarri me drejtim të
qitjes nga djathtas-majtas. Dëmtimet e mësipërme hyjnë në kategorinë e dëmtimeve me
mungesë të aftësisë mbi 9 ditë”.
4. Gjatë këqyrjes së vendit të ngjarjes, është konstatuar se në asfaltin e rrugës nacionale
Maqellarë–Shupenzë, përballë lokal “Gjeleshi”, është gjetur një gëzhojë arme zjarri, me
mbishkrimin 26 AUTO CBG e goditur.
5. Nga aktet e administruara në dosje ka rezultuar se konflikti mes palëve ishte iniciuar
për shkak të mosmarrëveshjes të çastit në lidhje me shkëmbimin e automjeteve në rrugë.
Kështu dëshmitari Andi Xheka, në cilësinë e personit që ka dijeni për veprën penale ka
deklaruar se ka qenë me shtetasin Elton Dumani (vëllai i të dëmtuarit Besjan Dumani), i
cili drejtonte automjetin dhe shtetasin Flamur Murra, si pasagjer. Ata ishte drejtuar për
tek lokal “Beqja”, në Potgoricë të Komunës Maqellarë. Gjatë rrugës kur po afroheshin për
tek lokali, janë shkëmbyer me një automjet i tipit “E CLASS”, të cilit i kanë kërkuar që të
hapte rrugën duke ecur mbrapa. Drejtuesi i mjetit tjetër pasi ka ecur 3-4 metra ka ndaluar
mjetin dhe nuk ka lëvizur nga rruga. Në këtë moment, shtetasi Elton Dumani ka dalë nga
mjeti dhe ka debatuar me drejtuesin e automjetit tjetër, (i cili rezulton të jetë i gjykuari
Bukurosh Dani). Pas debatit Eltoni ka hapur rrugën dhe mjeti tjeter ka kaluar dhe është
nisur në drejtim të Komunës Maqellarë. Ndërsa Elton Dumani, pasi ka kthyer mjetin,
është nisur në drejtim të Shupenzës.
6. Pasi kanë shkuar në Shupenzë, shtetasit e mësipërm janë afruar tek lokali “Gjeleshi”.
Përballë tyre ishin tre persona ku dy nga këta ishin personat që kishin debatuar në afërsi të
lokalit në Podgoricë; gjatë konfliktit drejtuesi i mjetit “E Class” me mbiemër Dani, me të
cilin kishin debatuar ne Podgoricë ka nxjerrë një pistolete tip “ZASTAVA” dhe ka qëlluar
shtetasin Besjan Dumani.
7. I pyetur në cilësinë e personit që ka dijeni për ngjarjen shtetasi Basri Dani ka
deklaruar se në datën 20.07.2013, rreth orës 12.10, është takuar me shtetasin Bukurosh
Dani dhe Edison Dani, të cilët i kanë thënë se kishin bërë debat në Podgoricë me disa
persona nga Shupenza me mbiemër Dumani. Për shkak se me Dumanët ka miqësi,
shtetasi Basri Dani ka shkuar për të shuar debatin së bashku me dy kushërinjtë e tij
Bukurosh dhe Edison Dani me mjetin e shokut të tij A. K., tip “ML” me ngjyrë të zezë.
Sapo kanë shkuar në Shupenzë, në afërsi të lokal “Gjeleshit”, shtetasi Basri Dani ka
464
takuar shokun e tij, shtetasin Lol Beqiri, të cilit i ka kërkuar që të telefononte shtetasit
Pëllumb dhe Besjan Dumanin që të takoheshin dhe të pinin një kafe, ndërsa shtetasve
Bukurosh dhe Edison Dani iu ka kërkuar që të qëndronin në automjet. Pas disa minutash
ka shkuar shtetasi Besjan Dumani sëbashku me disa persona të tjerë, të cilët sapo kanë
ardhur kanë qëlluar me grushte shtetasin Bukurosh Dani. Në këtë momenti ka ndërhyrë
për t’i ndarë shtetasi Basri Dani, por është goditur në të dy krahët me thikë nga shtetasi
Edison Dumani dhe më pas nuk mban mend asgjë. Për ngjarjen e mësipërme shtetasi
Basri Dumani ka paraqitur edhe një kallëzim penal.
8. I pyetur në cilësinë e personit ndaj të cilit zhvillohen hetime, shtetasi Bernard Dani ka
deklaruar se në datën 20.07.2013, rreth orës 23:45 është nisur për të kaluar në Republikën
e Maqedonisë sëbashku me kushëririn e tij Bukurosh Dani. Në kohën që ka dorëzuar
letërnjoftimin e Bukuroshit tek pika e kontrollit Bllatë, punonjësi i policisë ka thirrur
Bukuroshin i cili është larguar me vrap në drejtim të Maqellarës. Gjithashtu shtetasi
Bernard Dani ka deklaruar se shtetasi Bukurosh Dani i kishte shpjeguar se ishte
ngatërruar me disa persona nga Shupenza.
9. Në këto kushte është bërë arrestimi në flagrancë i shtetasit Bernard Dani për veprën
penale të “Përkrahjes së autorit të krimit”, parashikuar nga neni 302 të K.Penal.
10. Pas kryerjes së veprimeve të plota hetimore, nga prokuroria e rrethit gjyqësor Dibër
është sjellë për gjykim çështja penale në ngarkim të të gjykuarit Bukurosh Dani, akuzuar
për kryerjen e veprave penale të “Prodhimi dhe mbajtja pa leje të armëve luftarake dhe
municionit” dhe “Prishja e qetësisë publike”, parashikuar nga nenet 278/4 dhe 274 të
Kodit Penal dhe në ngarkim të të gjykuarit Bernard Dani i akuzuar për kryerjen e veprës
penale të “Përkrahja e autorit të krimit” parashikuar nga neni 302/1 i Kodit Penal.
11. I gjykuari Bukurosh Dani, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, ka kërkuar caktimin si masë
dënimi minimumin e parashikuar nga dispozita dhe aplikimin e N.59 të K.Penal; i
gjykuari Bernard Dani ka kërkuar deklarimin e pafajshëm.
12. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.251, datë 06.11.2014, ka

vendosur:
i.1 Deklarimin fajtor të të pandehurit Bukurosh Dani për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit” parashikuar nga neni
278/4 i K.Penal dhe në bazë të këtij neni dënimin e tij me 7 vite e 3 muaj burgim.
ii.1 Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i ulet 1/3 e dënimit dhe përfundimisht i pandehuri
Bukurosh Dani dënohet me 4 vite e 10 muaj burgim.
iii.1Vuajtja e dënimit për të pandehurin Bukurosh Dani të bëhet në një burg të sigurisë së
zakonshme
iv.1 Pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Bukurosh Dani për shkak se
ndjekja penale për veprën penale të “Prishja e qetësisë publike” parashikuar nga neni 274 i
K.Penal amnistohet nga ligji nr 22/2014 dt 10.03.2014 “Për dhënie Amnistie”.
i.2 Deklarimin fajtor të të pandehurit Bernard Dani për kryerjen e veprës penale të
"Përkrahjes së autorit të krimit" parashikuar nga neni 302 i K.Penal dhe në bazë të këtij
neni dënimin e tij me 100 000 lekë gjobë.
ii.2 Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i ulet 1/3 e dënimit dhe përfundimisht i
pandehuri Bernard Dani dënohet me 66 700 lekë gjobë.
iii.2 Gjoba të paguhet nga i pandehuri brenda një afati prej 6 muajsh, afat i cili fillon nga dita
që vendimi merr formë të prerë.
465
iv. Në aplikim të nenit 190 të K.Pr.Penale provat materiale të sekuestruara një kartë identiteti
në emër të të pandehurit Bukurosh Dani t’i kthehet të pandehurit, rrobat e lëna në ruajte në
magazinën e komisariatit të Policisë Dibër të asgjësohen.
v. Shpenzimet proceduriale në fazën e hetimeve paraprake në shumën 5600 lekë si dhe
shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të pandehurve
vi. Kundër këtij vendimi mund te behet ankim brenda 10 ditëve nga e nesërmja e shpalljes së
tij në Gjykatën e Apelit Tiranë.
13. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin me nr.563, datë 25.03.2015, ka vendosur:
Lënien në fuqi të Vendimit nr.251, datë 06.11.2014, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër.
14. Kundër vendimit të mësipërm më datë dt. 24.04.2015, ka paraqitur rekurs mbrojtësi i
të gjykuarit Bukurosh Dani, me anën e të cilit ka kërkuar: të ndryshojë vendimin nr.563
datë 25.03.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë duke aplikuar në favor të gjykuarit nenin 59
të K.Penal, duke parashtruar pretendimet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
III.Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
15. Gjykata e apelit e ka gjetur të bazuar në prova e në ligj vendimin e gjykatës së

shkallës së parë dhe ndër të tjera arsyeton se: “...Gjykata e apelit vlerëson se vendimi i
gjykatës së shkallës së parë që e ka refuzuar këtë kërkesë të mbrojtjes (aplikim i N.59 të
K.Penal) është i bazuar në ligj e në prova, edhe për këtë pjesë. Kjo pasi gjykatës së
shkallës së parë, në kushtet që i pandehuri Bukurosh Dani është hetuar e gjykuar në
mungesë, pasi është provuar se i fshihet drejtësisë, i ka munguar dhe as i është kërkuar
raporti vlerësues paraprak i shërbimit të provës, që do të mund ta lejonte atë të
vlerësonte nëse ekzistonin rrethanat, që në rastin për gjykim të pezullohej ekzekutimi i
dënimit me burgim dhe i pandehuri të vihej në provë.
Kështu gjatë gjykimit në shkallë të parë, nëse i pandehuri Bukurosh Dani nuk do të ishte
në mungesë dhe do të kishte kërkesë nga mbrojtja e të pandehurit, gjykata, bazuar në
nenin 31/8 të ligjit nr.10 024, datë 27/11/2008, “Për disa ndryshime dhe shtesa në ligjin
nr.8331, datë 21/04/1998, “Për ekzekutimin e vendimeve penale”, duke qenë se gjatë
hetimeve paraprake nuk ishte kërkuar nga prokurori dhe as paraqitur në gjykatë raporti i
shërbimit të provës për vlerësimin e rrethanave shoqërore, personalitetin e të pandehurit
etj, referuar nenit 31/8 të ligjit të sipërcituar, si dhe neneve 6/2, 31/a,b, dhe 32 të V.K.M
nr.302, datë 25/03/2009, “Për miratimin e Rregullores “Për organizimin dhe
funksionimin e Shërbimit të Provës dhe për përcaktimin e standardeve e të procedurave,
për mbikqyrjen e ekzekutimit të dënimeve alternative”, mund të kërkonte nga shërbimi i
provës paraqitjen e një raporti të tillë. Kjo nuk do të cenonte të drejtën e të pandehurit
për të kërkuar a përfituar nga gjykimi i shkurtuar, pasi do të përbënte një kërkesë që nuk
ka të bëjë me të provuarit e fajësisë së të pandehurit, por vetëm me mënyrën e vuajtjes së
dënimit.
Në mungesë të këtij raporti vlerësues nga Shërbimi i Provës, gjykata e shkallës së parë e
ka pasur të pamundur dhe po kështu edhe gjykata e apelit që të përcaktojë nëse,
përjashtimisht, mund të ishte rasti i pezullimit me kusht të vuajtjes së dënimit për të
pandehurin Bukurosh Dani, sa kohë i vepra penale dhe ky i pandehur, i cili ka lëvizur me
armë në ambiente publike, e ka përdorur atë, duke qëlluar dhe plagosur lehtë shtetasin
Besjan Dumani, si dhe i fshihet drejtësisë, tregojnë për rrezikshmëri të lartë shoqërore të
veprës dhe autorit… ”
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur nga i gjykuari
466
16. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i gjen të pabazuara shkaqet e ngritura në
rekurs nga i gjykuari Bukurosh Dani nëpërmjet përfaqësuesit të tij, (Neni 432 i
K.Pr.Penale) dhe si i tillë nuk duhet të pranohet, por vendimi i gjykatës së apelit do
të ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor dhe masën e dënimit për të gjykuarin
Bukurosh Dani, për veprën penale të “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve
luftarake” sipas përfundimeve të vendimit nr.9/2016 datë 26.02.2016 të Gjykatës
Kushtetuese.
Në lidhje me pretendimin për aplikimin e N.59 të K.Penal

17. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, çmon të theksojë qëndrimin tashmë të konsoliduar
se Neni 59 i K.Penal1 i jep të drejtën gjykatës që, në raste të veçanta, kur jep dënimin me
burgim gjer në pesë vjet të urdhërojë që i dënuari të vihet në provë duke u pezulluar
ekzekutimi i dënimit por, në çdo rast, gjykata duhet të ketë parasysh rrezikshmërinë e
pakët të personit dhe rrethanat e kryerjes së veprës penale.
18. Kjo formë alternative e vuajtjes së dënimit me burgim aplikohet nga gjykata kur
plotësohen në mënyrë kumulative dy kushte: Së pari: Në përfundim të shqyrtimit
gjyqësor gjykata çmon se i pandehuri duhet të dënohet jo më shumë se pesë vjet burgim;
Kusht i cili në rastin konkret plotësohet – pasi i gjykuari Bukurosh Dani nga gjykatat
është gjetur fajtor për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të
armëve luftarake dhe municionit” parashikuar nga neni 278/4 i K.Penal” dhe e kanë
dënuar me 7 (shtatë) vjet e 3(tre) muaj burgim dhe duke aplikuar edhe Nenin 406/1 të
K.Pr.Penale është dhënë dënimi përfundimtar me 4 (katër)vjet e 10 (dhjetë) muaj
burgim. Së dyti: Gjatë shqyrtimit gjyqësor rezulton se ekziston një nga rrethanat në
vijim: I pandehuri paraqet rrezikshmëri të pakët shoqërore; -I pandehuri është i mitur
apo i moshuar;-I pandehuri ka kushte mendore apo shëndetësore të veçanta;-I pandehuri
ka detyrime për punën, arsimimin, kualifikimin ose aftësimin profesional; -I pandehuri ka
përgjegjësi thelbësore për familje; -I pandehuri e ka kryer veprën në kushtet e disa
rrethanave lehtësuese;-I pandehuri ka patur një sjellje shumë të mirë pas kryerjes së
veprës penale. Përsa i përket kushtit të dytë – rrethanë e posaçme, sipas formulimit të
nenit 59 të Kodit Penal rezulton se rrethanat e posaçme përfshijnë tre drejtime kryesore:1.
detyrimin e të dënuarit ndaj punës, arsimit, kualifikimit ose aftësimit profesional;2.
përgjegjësitë thelbësore familjare të të dënuarit;3. nevojën e të dënuarit për trajtim apo
rehabilitim mjekësor.
19. Nga formulimi i nenit 59 të Kodit Penal rezulton se këto rrethana janë të pavarura nga
njëra-tjetra dhe nuk e përjashtojnë njëra-tjetrën.
20. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se pretendimet e paraqitura në rekurs nga i
gjykuari Bukurosh Dani nuk janë të bazuara. Sipas mbrojtësit të të gjykuarit janë disa
rrethana lehtësuese në favor të të gjykuarit të parashikuara në nenin 48 të K.Penal të tilla
si: “pendimi i thellë i të pandehurit, dhe marrëdhëniet ndërmjet të pandehurit dhe të
dëmtuarit janë normalizuar, (N.48 i K.Penal gërma “ç”, dhe gërma “e”), moshën e re të
pandehurit.” Kolegji Penal i gjykatës së Lartë, çmon se në kushtet kur është vërtetuar tej
çdo dyshimi të arsyeshëm, se i gjykuari i është fshehur hetimit dhe gjykimit, nuk mund të
konsiderohet një person me rrezikshmëri të pakët, dhe qëndrimi i tij ndaj veprës është
dukshëm “jo pendues”. Në këto rrethana aplikimin i N.59 të K.Penal do të ishte i
papërshtatshëm.
1
N.59/1 Pezullimi i ekzekutimit të vendimit me burgim dhe vënia në provë
Për shkak të rrezikshmërisë së paktë të personit, moshës, kushteve shëndetësore apo mendore, mënyrës së jetesës dhe të
nevojave, veçanërisht atyre që lidhen me familjen, shkollimin ose punën, rrethanave të kryerjes së veprës penale, si dhe të
sjelljes pas kryerjes së veprës penale, gjykata, kur jep dënim me burg deri në pesë vjet, mund të urdhërojë¸ që i dënuari të
mbajë kontakte me shërbimin e provës dhe të vihet në provë, duke pezulluar ekzekutimin e dënimit, me kusht që gjatë kohës
së provës të mos kryejë vepër tjetër penale.
467
21. Për më tepër Kolegji Penal e gjen të drejtë qëndrimin e gjykatës së apelit se për të
gjykuarin Bukurosh Dani nuk është hartuar një raport vlerësues nga Shërbimi i Provës; në
këto rrethana gjykatat e faktit e kanë pasur të pamundur që të përcaktojë nëse,
përjashtimisht, mund të ishte rasti i pezullimit me kusht të vuajtjes së dënimit për të
gjykuarin Bukurosh Dani. Në këto kushte, përsa kohë ky i gjykuar në raport me veprën e
kryer, ka lëvizur me armë në ambiente publike, e ka e përdorur atë duke qëlluar dhe
plagosur lehtë shtetasin Besjan Dumani; si dhe duke analizuar qëndrimin i tij psikik ndaj
veprës pasi i fshihet drejtësisë, tregojnë për rrezikshmëri të lartë shoqërore të veprës dhe
autorit.
Në lidhje me ndryshimin e cilësimin të veprës penale pas qëndrimit të Gjykatës
Kushtetuese në vendimin nr.9/2016, datë 26.02.2016
22. Gjykata Kushtetuese, me vendimin nr.9, datë 26.02.2016 ka vendosur:

- Pranimin e kërkesës.
- Shfuqizimin e paragrafit të dytë të nenit 55 të Kodit Penal, shtuar me ligjin
nr.144/2013, si dhe të paragrafit të pestë dhe të gjashtë të nenit 278 të Kodit Penal,
shtuar me ligjin nr.144/2013, ndryshuar me ligjin nr.98/2014.
Ky vendim është përfundimtar, i formës së prerë dhe hyn në fuqi ditën e botimit në Fletore
Zyrtare. (botuar fletoren zyrtare nr.31, datë 29.02.2016)
23. Pas ndryshimeve të bëra në nenin 278, deri në momentin e deklarimit të paragrafit të
“pestë” dhe të “gjashtë”, të nenit 278 të Kodit Penal, shtuar me ligjin nr.144/2013,
ndryshuar me ligjin nr.98/2014, si antikushtetues nga Gjykata Kushtetuese, neni 278 i
Kodit Penal rezulton i ndryshuar me formulimin si vijon:
(1) Prodhimi i armëve dhe i municioneve luftarake, lëndëve plasëse, i bombave apo minave,
pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohet me burgim nga pesë deri në
(2) Mbajtja e municioneve luftarake, pa lejen e organeve kompetente shtetërore, përbën
kundërvajtje penale dhe dënohet me gjobë ose me burgim deri në dy vjet.
(4) Mbajtja e bombave, minave ose lëndëve plasëse në banesë, pa lejen e organeve
kompetente shtetërore, dënohet me burgim nga pesë deri në tetë vjet.
(5) Mbajtja e armëve, i bombave apo minave, ose lëndëve plasëse në automjete apo në çdo
mjet tjetër të motorizuar, në mjedise publike ose në mjedise të hapura për publikun, pa
lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohet me burgim nga shtatë deri në
(6) Kur vepra penale kryhet në sasi të mëdha, në bashkëpunim, më shumë se një herë, ose ka
sjellë pasoja të rënda, dënohet me burgim nga pesëmbëdhjetë deri në njëzet vjet.
24. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, në bazë të nenit 132 të Kushtetutës së
Republikës së Shqipërisë, vendimet e Gjykatës Kushtetuese kanë fuqi detyruese të
përgjithshme dhe janë përfundimtare dhe hyjnë në fuqi ditën e botimit në Fletoren
Zyrtare, përveçse kur Gjykata Kushtetuese mund të vendosë që ligji ose akti tjetër
normativ të shfuqizohet në një datë tjetër. Gjykata Kushtetuese ka vetëm të drejtën e
shfuqizimit të akteve që shqyrton.
25. Me deklarimin e paligjshmërisë kushtetuese të nenit 43, të ligjit nr.144/2013, dhe të
nenit 5 të ligjit nr.98/2014, për shkak të shkeljes së parimit kushtetues të
përpjesëtueshmërisë, ka rënë dallimi dhe cilësimi i rrethanës rënduese lidhur me llojin e
vendit, dhe për rrjedhojë edhe parashikimi i masës së dënimit disproporcionale sipas
mjediseve publike apo të hapura për publikun, të cilat nuk janë më të nevojshme për
konfigurimin dhe cilësimin e veprës penale të mbajtjes së armës pa leje, duke u rikthyer
468
kuadri ligjor në fuqi, përpara ndodhjes së ndryshimeve, përkatësisht sipas nenit 43, të
ligjit nr.144/2013, dhe nenit 5 të ligjit nr.98/2014, në bazë të tekstit që vijon:
(1) Prodhimi i armëve dhe i municionit luftarak, i bombave apo minave, lëndëve plasëse
pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohet me burgim nga tre deri në dhjetë vjet.
(2) Mbajtja e armëve, bombave apo minave, lëndëve plasëse pa lejen e organeve
kompetente shtetërore, dënohen me gjobë ose me burgim deri në shtatë vjet.
26. Meqenëse, Gjykata Kushtetuese e ka konsideruar si joproporcional dënimin e
parashikuar nga paragrafi i dytë i nenit 55 dhe paragrafit të pestë dhe të gjashtë të nenit
278 të Kodit Penal, shtuar me ligjin nr.144/2013, ndryshuar me ligjin nr.98/2014”,
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se një ligj i deklaruar si antikushtetues sepse
nuk është në pajtim me dispozitat e Kushtetutës, kur nuk është përcaktuar ndryshe nga
ana e Gjykatës Kushtetuese, konsiderohet si i tillë, pra si në kundërshtim me dispozitat e
Kushtetutës, që nga krijimi tij; pra, ligji konsiderohet i vesuar nga ana pikëpamja
kushtetuese që nga miratimi i tij, domethënë ex tunc (që nga fillimi) si një akt që në
origjinë në kundërshtim me Kushtetutën dhe si i tillë, ai do të konsiderohet pa efekte
juridike, të cilat për shkaqe patologjike, nuk do të konsiderohen të hyra në fuqi. Në këto
kushte, duke qenë se paragrafi i pestë nuk është prekur nga ndryshimet, dispozita e
zbatueshme e mbetur në fuqi, pasi nuk është prekur nga ndryshime të vlefshme
kushtetuese, do të jetë paragrafi i dytë i nenit 278, në versionin e ndryshuar deri në vitin
2001. Dispozita në fjalë, parashikon se “mbajtja e armëve, bombave apo minave, lëndëve
plasëse pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohen me gjobë ose me burgim deri
në shtatë vjet.
27. Në këto kushte, veprimi kriminal i mbajtjes së armës pa leje nga ana e të gjykuarit
Bukurish Dani, e kryer në anën objektive sipas përcaktimit të vendimit të gjykatave të
themelit, do të cilësohet në bazë të nenit 278/2 të Kodit Penal, me ndryshimet e vitit 2001,
dhe para ndryshimeve të ligjit të vitit 2013 dhe të vitit 2014.
28. Lidhur me caktimin e llojit dhe masës së dënimit, neni 47 i Kodit Penal parashikon
kriteret ligjore të përgjithshme për individualizimin e dënimit: “Gjykata cakton dënimin
duke respektuar dispozitat e pjesës së përgjithshme të këtij Kodi dhe kufijtë e dënimeve të
parashikuar në ligj për veprën penale. Në caktimin e dënimit ndaj personit ajo merr
përsipër rrezikshmërinë e veprës penale, të autorit të saj, shkallën e fajit, si dhe rrethanat
lehtësuese dhe rënduese.” Pra, ky nen në tërësinë e tij, i referohet parimit të
individualizimit të dënimit dhe mënyrës se si ky parim duhet respektuar nga gjykata.
29. Në caktimin e masës së dënimit, ky Kolegj ka në konsideratë zbatimin korrekt të
neneve 48 e 49 të K.Penal. Duke analizuar rrezikshmërinë e veprës penale, e cila
materializohet në llojin e marrëdhënieve juridike të cenuara të përmendura më sipër,
marzhin e dënimit që parashikohet për këtë vepër N.278/2 të K.Penal1, si dhe
rrezikshmërinë e të gjykuarit, shkallën e fajit që është dashja, ashtu edhe rrethanat
lehtësuese dhe rënduese.
30. Për të caktuar një masë dënimi proporcionale duke vlerësuar rrethana të tilla si: i
gjykuari është në moshë të re, ai nuk ka qenë i dënuar më parë, ka normalizuar
marrëdhëniet me familjen e të dëmtuarit, por nga ana tjetër i është fshehur hetimit dhe
gjykimit, ky Kolegj vlerëson se masa e dënimit prej 3(tre) vjet burgim dhe në aplikim të
nenit 406/1 të K.Pr.Penale duke iu ulur 1/3 e dënimit, duke u dënuar përfundimisht i
gjykuari Bukurosh Dani me 2 (dy) vjet burgim, do të ishte e drejtë dhe do të përmbushte
plotësisht funksionet e dënimit penal.
1
Mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe e municionit - dënohen me gjobë ose me burgim deri në shtatë vjet.
469
31. Bazuar në provat e administruara dhe, në aktet që ndodhen në fashikullin e gjykimit,

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arriti në përfundimin se pretendimet e parashtruara në
rekursin e të gjykuarit për aplikimin e nenit 59 të K.Penal nuk u gjendën të bazuara.
Në këtë përfundim u arrit pasi rrethanat e kryerjes së veprës penale për të cilën është
deklaruar fajtor dhe dënuar i gjykuari, qëndrimi i tij pas kryerjes së saj, tregojnë për
shkallë rrezikshmërie jo të vogël të vetë të gjykuarit, ashtu edhe të kësaj vepre.
32. Nga ana tjetër Kolegji Penal arrin në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit
Tiranë gjendet i pjesërisht i cenueshëm pas qëndrimit të Gjykatës Kushtetuese në
vendimin nr.9/2016 dhe si i tillë do të ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor dhe masën
e dënimit për të gjykuarin Bukurosh Dani.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në përcaktimet e nenit 441/1 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.563, datë 25.03.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë për të
gjykuarin Bernard Dani.
Ndryshimin e këtij vendimi për të gjykuarin Bukurosh Dani në këtë mënyrë:
Deklarimin fajtor të të gjykuarit Bukurosh Dani për veprën penale të “Mbajtjes pa leje
të armëve luftarake” të parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal, sipas përcaktimit të parashikuar
nga neni 60 i ligjit nr.8733 datë 24.01.2001 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.7895,
datë 27.1.1995 “Kodi Penal i Republikës së Shqipërisë”, dhe dënimin e tij me 3 (tre) vjet
burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale ulet 1/3 e dënimit dhe e dënon përfundimisht
të gjykuarin Bukurosh Dani me 2 (dy) vjet burgim.
Tiranë, më 28.04.2016
470
ÇËSHTJE ADNINISTRATIVE
471
Nr. 00 - 2016 - 998 i Vendimit (213)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga :
Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Medi Bici Anëtar
Në datën 05.04.2016 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen administrative me

nr.11241-01510-2013 akti që ju përket palëve :
PADITËS: RAMAZAN HOXHA, në mungesë.

E PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
DOGANAVE, në mungesë.
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë së aktit administrativ
nr.1406/7, datë 29.08.2011 të DPD, si të pabazuar në prova dhe në ligj
dhe i nxjerrë në kundërshtim me procedurat ligjore.
Dëmshpërblim për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës
në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar
me pagën e një viti pune.
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin me dy paga mujore
për moszbatim të afatit të njoftimit, neni 143 i K.Punës.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë 2 paga mujore për mosrespektim
të procedurave të zgjidhjes së kontratës së punës,
parashikuar nga neni 144 i Kodit të Punës.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë shpërblim për vjetërsi në punë
me një pagë mujore e gjysëm, neni 145 i Kodit të Punës.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë paditësin për lejen vjetore të pakryer
me një pagë mujore.
Detyrimi i palës së paditur të paguajë paditësin për ditët e pushimit prej tij
për tre vitet e fundit në shumën 815 731 lekë.
Detyrimi i palës së paditur të rikthejë paditësin në vendin e mëparshëm të punës,
neni 155/3 të Kodit të Punës.
Baza Ligjore: Nenet 19, 231 e vijues, 86, 87 e vijues,
143, 144, 145, 153, 155 e vijues të K.P.
Nenet 153, 310 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 13 dhe 14 e vijues të K.Doganor,
Dispozitat zbatuese të Kodit Doganor,
miratuar me VKM nr.205, datë 13.04.99
ndryshuar me VKM nr.686, datë 02.11.2005.
472
vendosur:
Pranimin e padisë së paditësit Ramazan Hoxha.
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, të
dëmshpërblejë paditësin Ramazan Hoxha me pagën e 12 muajve, për zgjidhjen
e kontratës së punës pa shkak të justifikuar me 1 (një) pagë mujore, për lejen
vjetore të pakryer për vitin 2011 dhe me 1.5 paga mujore, për vjetërsinë në
punë, duke iu referuar për këtë qëllim pagës mujore bruto, në masën 45 850
lekë.
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, t’i paguajë
paditësit Ramazan Hoxha shumën 815 731 lekë, për punën e kryer në ditët e
pushimeve dhe festave zyrtare, të papaguara për 3 vitet e fundit.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur.

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.4778, datë 11.05.2012 të Gjykatës së
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur

Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, e cila kërkon ndryshimin e këtij vendimi dhe vendimin
e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.4778, datë 11.05.2012 e vendosjen e rrëzimit të
padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata ka gabuar duke pranuar pretendimin e paditësit se ndërprerja e marrëdhënieve
të punës është kryer në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara nga
punëdhënësi i tij, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, është i pambështetur në ligj
dhe prova. Pretendimi i paditësit për ndërprerje të marrëdhënieve të punës pa shkaqe
të justifikuara nuk qëndron ligjërisht. Paditësi Ramazan Hoxha i ka shkaktuar
punëdhënësit të tij Drejtoria e Përgjithshme e Doganave dëme të mëdha ekonomike në
fushën e mbledhjes së të ardhurave kombëtare.
- Të ndodhur para shkakut të justifikuar (që është shkelja e rëndë disiplinore nga
paditësi duke i shkaktuar dëm ekonomik).
- Duke qenë se jemi përpara zgjidhjes për shkaqe te justifikuara nuk mund të
dëmshpërblehet për mosrespektim të afatit të njoftimit në bazë të nenit 144 të
K.Punës.
- Gjykata ka gabuar kur ka pranuar kërkimin e paditësit për dëmshpërblimin për
vjetërsi në punë duke shkelur ligjin, bazuar në nenin 154/4 të Kodit të Punës.
- Po kështu gjykata ka gabuar në pranimin e pretendimit të paditësit i cili
kërkonte nga pala e paditur shtesë mbi pagë për ditët e papaguara të pushimit që ka
punuar si dhe ditët e festave zyrtare. Ky pretendim nuk qëndron pasi për shkak të
cilësimit të veçantë të punës grafiku i shërbimit të punës së paditësit sqaron se ka
punuar për periudhën 3 vjeçare me ditë pune dhe pushime të ndërmjetme midis tyre.
- Drejtoria e Përgjithshme e Doganave është një nga dy institucionet e sistemit
fiskal në Republikën e Shqipërisë që realizojnë mbledhjen e të ardhurave kombëtare.
Edhe pse administrata e saj nuk e gëzon statusin për nëpunësin civil, ajo ka ndjekur
ecurinë disiplinore të punonjësve të saj në përputhje me dispozitat e Kodit Doganor
dhe akteve nënligjore të dalë në zbatim të tij.
- Procedurat për marrjen e masës disiplinore janë zbatuar në përputhje me ligjin
nr.8449, datë 27.01.1999 “Kodi Doganor i Republikës së Shqipërisë” si dhe VKM
nr.686, datë 02.11.2005 “Për disa ndryshime në VKM nr.205, datë 13.03.1999 “ Për
dispozitat Zbatuese”.
473
- Institucioni Doganor DP Doganave nuk paguan më tepër se 40 orë pune në
javë dhe punonjësit që punojnë me kohë shtesë paguhen me dietë ditore në bazë të
Kodit të Punës, nenit 78.
- Në nenin 14.3 të VKM, datë 686, datë 02.11.2005 “ Për disa ndryshime në
VKM nr.205, datë 13.03.1999 “Për dispozitat zbatuese pohohet se:Për mbulimin e
shërbimeve doganore, Drejtori i Përgjithshëm mund të caktojë turne pune ose të
autorizojë pagimin e orëve shtesë punës së kryer nga personeli jashtë orarit të punës”.
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani në seancë gjyqësore, si edhe pasi e
bisedoi çështjen në tërësi në dhomën e këshillimit,
VËREN
Shkaqet e ngritura si në rekursin e paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave nuk janë të mbështetura në ligj. Vendimi nr.299 datë 07.02.2013 i
Gjykatës së Apelit Tiranë, është dhënë në zbatim të drejtë të ligjit, prandaj duhet të mbetet në
fuqi.
Sipas vendimit të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe Gjykata e Apelit
Tiranë, për sa i përket rrethanave të faktit, rezulton se paditësi Ramazan Hoxha, duke filluar
nga data 15.01.2008, ka qenë në marrëdhënie pune pranë palës së paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave, në detyrën e inspektorit të antikontrabandës në Departamentin
Operativ Hetimor, detyrë e cila përfshihet në kategorinë C2 të punonjësve të këtij institucioni.
Marrëdhënia e punës ndërmjet palëve ndërgjyqëse është ndërprerë në mënyrë të
njëanshme nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave në datën 04.09.2011, sipas
vullnetit të shprehur për këtë qëllim nga titullari i palës së paditur, Drejtori i Përgjithshëm i
Doganave me vendimit nr.14046/7 prot. datë 29.08.2011.
Në vendimin e sipërcituar parashtrohet se zgjidhja e njëanshme e kontratës së punës
me paditësin Ramazan Hoxha është vendosur pas shqyrtimit të propozimit të Komitetit
Disiplinor përcjellë me shkresën nr.14046/4 prot. datë 29.08.2011, i cili ka marrë në shqyrtim
materialin me shkresë nr.6941/10 prot datë 19.08.2011 të Zëvendësdrejtorit të Përgjithshëm
Administrativ për ngjarjen e ndodhur më datë 12.03.2011 në Degën e Doganës Tiranë ne
lidhje me subjektin Pro Gips shpk. Motivi i zgjidhjes së kontratës së punës është thyerja e
dispozitave të Kodit Doganor dhe të dispozitave nënligjore të nxjerra në zbatim të tij, duke u
bazuar në pikën 18.1.4 shkronja “e” të vendimit të Këshillit të Ministrave nr.205, datë
13.04.1999 “Për dispozitat zbatuese të Kodit Doganor”.
Në datën 12.03.2011, në Degën e Doganës Tiranë, nga doganieri i caktuar me
kontrollin fizik dhe ai i kontrollit dokumentar, pasi është vendosur shënimi “në rregull”,
është zhdoganuar ngarkesa e subjektit Pro Gips shpk. Në kushtet kur deklarata doganore
është përzgjedhur nga sistemi në kanal të kuq, menjëherë pasi mjeti i transportit me mallin e
zhdoganuar të këtij subjekti ka dalë nga territori i Degës Doganore Tiranë, është ndaluar nga
agjentët e krimit ekonomik dhe është kthyer përsëri për rikontroll.
Nga rikontrolli doganor i kryer nga agjentët e krimit ekonomik në Drejtorinë e
Policisë Tiranë, nga grupi 9 i antikontrabandës dhe dy specialistë të hetimit të palës së paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, kanë rezultuar diferenca në sasi dhe në natyrën e mallit
dhe, ndërmjet të tjerave, është kryer arrestimi në flagrancë i doganierit të kontrollit fizik dhe
përfaqësuesve të subjektit Pro Gips shpk.
Gjithashtu, nga verifikimi e mëtejshme u hodhën dyshime edhe për shpërdorim të
detyrës nga punonjësit e grupit 13 të antikontrabandës, pjesë e të cilit ka qenë dhe paditësi
474
Ramazan Hoxha dhe është arritur në përfundimin që kontrolli fizik i subjektit Pro Gips shpk
është bërë jo vetëm nga doganieri i kontrollit fizik por dhe nga grupi 13 i antikontrabandës.
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë, më datë 14.03.2011, ka regjistruar procedimin
penal për veprën penale të shpërdorimit të detyrës në ngarkim të doganierit të kontrollit dhe
punonjësve të grupit 13 të antikontrabandës pranë palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave.
Në datë 08.09.2011 Prokuroria e Rrethit Tiranë ka vendosur pushimin e hetimeve
paraprake ndaj shtetasve Ramazan Hoxha etj., me arsyetimin se këta persona nuk provohet që
kenë konsumuar elementët e veprës penale të shpërdorimit të detyrës dhe se kanë kryer të
gjitha veprimet në përputhje me detyrën.
Ndërkohë që zhvilloheshin veprimet hetimore të kësaj çështjeje penale, kryetari i
Degës Doganës Tiranë i është drejtuar Komitetit Disiplinor në Drejtorinë e Përgjithshme të
Doganave me një raport për shkeljet disiplinore të kryera nga doganieri i kontrollit si dhe nga
punonjësit e grupi 13 të antikontrabandës.
Me shkresën nr.6941/4 prot. datë 11.07.2011 të Zëvendësdrejtorit të Përgjithshëm të
Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave informohet Komiteti Disiplinor në lidhje me fillimin
e procedimit penal ndaj këtyre punonjësve nga organi i prokurorisë dhe se institucioni të
shprehej mbi përgjegjësinë e punonjësve pas përfundimit të hetimeve.
Me urdhrin nr.6941/7 prot. datë 21.07.2011 të Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave
janë pezulluar nga detyra të tre pjesëtarët e grupit 13 të antikontrabandës, mes të cilëve edhe
paditësi Ramazan Hoxha. Komiteti Disiplinor i kërkuar Drejtorit të Përgjithshëm të
Doganave prononcimin e tij në lidhje me punonjësit e grupit 13 të antikontrabandës, me
qëllim vazhdimin e procedurave të nisura.
Në vijim, Komiteti Disiplinor, me shkresën nr.14046/4 prot. datë 20.08.2011, njofton
Drejtorin e Përgjithshëm të Doganave se në datën 26.08.2011 zhvilloi seancën dëgjimore me
punonjësit e grupit 13 të antikontrabandës dhe ka ardhur në përfundimin që këta punonjës
duhet të largoheshin nga puna.
Mbi bazën e propozimit të Komitetit Disiplinor, Drejtori i Përgjithshëm i Doganave
ka nxjerrë vendimin nr.14046/7 prot. datë 29.08.2011 për largimin nga puna të paditësit
Ramazan Hoxha dhe të dy punonjësit e tjerë.
Në të tilla rrethana, pala paditëse Ramazan Hoxha ka ngritur padi në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë me shkak ligjor dhe objekt konstatimin e pavlefshmërisë së aktit
administrativ nr.1406/7 datë 29.08.2011 të Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave,
dëmshpërblim me pagën e një viti për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës në mënyrë të
menjëhershme dhe të pajustifikuar, me dy paga mujore për mosrespektim të afatit të
njoftimit, 2 paga mujore për mosrespektim të procedurave të zgjidhjes së kontratës së punës,
si edhe detyrimin e palës së paditur ti paguajë shpërblimin për vjetërsi në punë, pagën për
lejen vjetore pakryer, pagën për ditët e pushimit për tre vitet e fundit dhe detyrimin e palës së
paditur të rikthejë paditësin në vendin e mëparshëm të punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.4778 datë 11.05.2012 ka
vendosur të pranojë padinë duke e detyruar palën e paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave të dëmshpërblejë paditësin Ramazan Hoxha me pagën e 12 muajve për zgjidhjen e
kontratës së punës pa shkak të justifikuar, me një pagë mujore për lejen vjetore të pakryer
për vitin 2011 dhe me 1.5 paga mujore për vjetërsinë në punë, si edhe detyrimin e palës së
paditur t’i paguajë paditësit Ramazan Hoxha shumën 815 731 lekë për punën e kryer në ditët
e pushimeve dhe festave zyrtare, të papaguara për 3 vitet e fundit.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se e gjen të pambështetur në prova dhe në ligj shkakun
e përdorur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave për ndërprerjen e
marrëdhënieve të punës me paditësin Ramazan Hoxha. Duke iu referuar përfundimeve të
Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë në vendimin e datës 08.09.2011 për pushimin e
475
hetimeve për paditësin, provohet tërësisht fakti i moskryerjes së kontrollit fizik të ngarkesës
së subjektit Pro Gips shpk nga grupi 13 i antikontrabandës.
Sipas organit të prokurorisë, nga këqyrja e kopjes të grafikut të datës 12.03.2011 ka
rezultuar se grupi 13 i antikontrabandës, ka qenë me shërbim në aksin Tiranë-Milot. Blloqet e
procesverbaleve të aktkontrolleve, aktkonstatimeve dhe evidencave që përdoren nga grupet e
antikontrabandës merren me firmë nga komandanti i grupit në Drejtorinë e Antikontrabandës
dhe dorëzohen po tek kjo drejtori. Nga veprimi i këqyrjes së tyre dhe evidencave të kontrollit
fizik të grupit nr.13 të antikontrabandës, ka rezultuar se nga ky grup nuk është mbajtur ndonjë
procesverbal kontrolli apo evidentimi më datën 12.03.2011 në lidhje me subjektin Pro Gips
shpk në Degën e Doganës Tiranë, as edhe që ata të kenë qenë të pranishëm në këto kontrolle.
Pra, nga veprimet hetimore nuk rezultoi që shtetasit nën hetim të kenë kryer veprime apo të
mos kenë kryer veprime që kanë lidhje me ushtrimin e detyrës së tyre
Prandaj, gjykata ka arsyetuar së provohet tërësisht që veprimet doganore me subjektin
Pro Gips shpk janë kryer nga doganieri i kontrollit fizik. Në datën 12.03.2011 kur ka ndodhur
ngjarja në Degën e Doganës Tiranë, grupi 13 i antikontrabandës ka qenë duke kryer
shërbimin në Milot dhe mbërritja e tyre në Degën e Doganës Tiranë me vonesë, pasi malli i
subjektit Pro Gips shpk ishte zhdoganuar dhe rikontrolluar, nuk ka ndodhur për fajin e, por
për shkak të largësisë dhe njoftimit me vonesë nga qendra operative.
Pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, në kundërshtim me qëndrimin e
saj në fillim të procesit disiplinor, nuk ka pritur përfundimin e hetimeve penale, por ka
vendosur largimin nga puna të paditësit Ramazan Hoxha, për një shkak për të cilin nuk
provohet që ai të ketë përgjegjësi. Paditësi Ramazan Hoxha në asnjë moment nuk ka kryer
ndonjë veprim apo mosveprim në kundërshtim me dispozitat ligjore në fushën e doganave
dhe nuk ka qenë i pranishëm si në kontrollin doganor ashtu edhe në rikontrollin e zhvilluar
më pas ndaj subjektit Pro Gips shpk. Mbajtja e një qëndrimi ekstrem nga pala e paditur
kundrejt paditësit për rastin konkret përbën qëndrim të pajustifikuar, i cili bie ndesh me
parashikimet e Kodit të Punës për zgjidhjen e një marrëdhënie pune.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pala e paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave ka paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë.
Gjykata e Apelit Tiranë, duke pranuar të njëjtat rrethana të faktit dhe duke parashtruar
të njëjtin interpretim me ligjin e zbatueshëm, ka ardhur në përfundimin se vendimi i gjykatës
së shkallës së parë duhet të mbetet në fuqi.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme
e Doganave ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë.
Në thelb, në rekursin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, për sa
i përket pretendimeve mbi zbatimin e gabuar të ligjit nga gjykata e shkallës së parë dhe
gjykata e apelit, parashtrohet se ndërprerja e marrëdhënieve të punës nuk është kryer në
mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara. Paditësi Ramazan Hoxha i ka
shkaktuar punëdhënësit të tij Drejtoria e Përgjithshme e Doganave dëme të mëdha
ekonomike në fushën e mbledhjes së të ardhurave kombëtare, që përbën shkelje të rëndë
disiplinore. Drejtoria e Përgjithshme e Doganave ka ndjekur ecurinë disiplinore të
punonjësve të saj në përputhje me dispozitat e Kodit Doganor dhe akteve nënligjore të dalë
në zbatim të tij.
Gjykatat kanë gabuar edhe në pranimin e padisë për kërkimin nga paditësi Ramazan
Hoxha të shtesave mbi pagë për ditët e papaguara të pushimit si dhe ditët e festave zyrtare në
të cilat ky paditës ka punuar. Ky pretendim nuk qëndron sepse, për shkak të natyrës së
veçantë të punës, grafiku i shërbimit të punës sqaron që ai ka punuar për periudhën 3 vjeçare
me ditë pune dhe pushime të ndërmjetme midis tyre. Drejtoria e Përgjithshme e Doganave
nuk paguan më tepër se 40 orë pune në javë dhe punonjësit që punojnë me kohë shtesë
paguhen me dietë ditore në bazë të nenit 78 të Kodit të Punës. Edhe në nenin 14.3 të vendimit
476
të Këshillit të Ministrave nr.205 datë 13.03.1999 parashikohet se për mbulimin e shërbimeve
doganore, Drejtori i Përgjithshëm mund të caktojë turne pune ose të autorizojë pagimin e
orëve shtesë punës së kryer nga personeli jashtë orarit të punës.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e ngritura si në rekursin
e paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave nuk gjejnë mbështetje në
ligj. Prandaj, vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Tiranë duhet të mbetet në fuqi.
Ky Kolegj vlerëson se, me të drejtë gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit
kanë arsyetuar që zgjidhja e kontratës së punës ndërmjet paditësit Ramazan Hoxha dhe të
paditurës Drejtoria e Përgjithshme e Doganave është kryer pa shkaqe të justifikuara.
Motivi i largimit të paditësit Ramazan Hoxha nga detyra është mospërmbushja e
detyrës gjatë veprimeve të kontrollit doganor mbi mallrat e paraqitura për zhdoganim në
Degën Doganore Tiranë nga subjekti doganor Pro Gips shpk. Sipas palës së paditur Drejtoria
e Përgjithshme e Doganave, grupi 13 i antikontrabandës, ku bënte pjesë edhe paditësi, në
bashkëpunim me doganierët e tjerë të kësaj Dege doganore kanë lejuar nxjerrjen e në sasie të
konsiderueshme mallrash të subjektit Pro Gips shpk në qarkullim pa i evidentuar dhe pa kryer
procedurat përkatëse për përpunimin dhe pagimin e detyrimeve përkatëse.
Por, sipas provave të vlerësuara dhe rrethanave të faktit të pranuara nga gjykata e
shkallës së parë dhe gjykata e apelit, ka rezultuar e vërtetuar prej tyre që fshehja dhe
mosdeklarimi i mallit nga subjekti doganor Pro Gips shpk, sikurse edhe sasia dhe vlera e
këtyre mallrave janë fakte që kanë ndodhur. Në këtë gjykim dhe nga procedimi penal për këtë
ngjarje, ka rezultuar e provuar mospërmbushja e detyrës nga ana e punonjësve të Degës së
Doganës Tiranë që kanë kryer veprimet për zhdoganimin e mallrave të subjektit Pro Gips
shpk.
Ndërkohë që, nga ana tjetër, sipas provave të vlerësuara dhe rrethanave të faktit të
pranuara nga gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, ndryshe nga sa pretendojnë dhe
motivojnë sjelljen dhe vendet e tyre strukturat e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave, ka rezultuar e vërtetuar prej tyre se, grupi 13 i antikontrabandës nuk ka qenë i
pranishëm në territorin e Degës së Doganës Tiranë në kohën e kryerjes së kontrollit dhe
veprimeve doganore me mallrat e subjektit Pro Gips shpk dhe as në kohën kur u realizua
rikontrolli i subjektit nga agjentët e krimit ekonomik në Drejtorinë e Policisë Tiranë, grupi 9 i
antikontrabandës dhe specialistët e hetimit të palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave.
Gjithashtu, gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, sikurse e ka konstatuar
edhe organi i prokurorisë gjatë procedimit penal, kanë pranuar si të vërtetuar faktin që, grupi
13 i antikontrabandës ku bënte pjesë edhe paditësi Ramazan Hoxha, ditën e ngjarjes ka qenë
në shërbim në aksin Tiranë-Milot dhe në kohën kur janë kryer veprimet doganore të kontrollit
e rikontrollit kanë qenë jashtë Tiranës, janë njoftuar me vonesë për ngjarjen dhe detyrën dhe,
kur kanë mbërritur në Degën e Doganës Tiranë, veprimet e rikontrollit kishin përfunduar.
Kjo gjendje e faktit e pranuar si e vërtetuar nga gjykata e shkallës së parë dhe gjykata
e apelit, nisur nga ligji i zbatueshëm dhe interpretimi i drejtë i tij, me të drejtë i ka sjellë këto
gjykata në përfundimin se largimi nga detyra i paditësi Ramazan Hoxha është kryer në
mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara. Ky paditës nuk ka kryer veprime dhe
e mosveprime në shkelje të dispozitave të legjislacionit doganor. Për rrjedhojë, nuk ka
konsumuar shkelje disiplinore.
Kolegji Administrativ nuk i gjen të mbështetura në ligj edhe pretendimet e ngritura në
rekurs nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave për sa i përket zbatimit të
gabuar të ligjit nga gjykatat e faktit lidhur me njohjen e së drejtës së paditësit Ramazan
Hoxha për t’iu paguar paga lidhur me punën e kryer në ditët e pushimeve dhe festave zyrtare,
të papaguara për 3 vitet e fundit.
477
Në rekurs, sikurse edhe gjatë gjykimit të çështjes në shkallë të parë dhe në apel, pala e
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave ka pretenduar që grafiku i shërbimit të punës
sqaron që paditësi Ramazan Hoxha ka punuar për periudhën 3 vjeçare me ditë pune dhe
pushime të ndërmjetme midis tyre. Në nenin 14.3 të vendimit të Këshillit të Ministrave
nr.205 datë 13.03.1999 parashikohet se, për shkak të natyrës së veçantë të punës, punonjësit e
antikontrabandës që punojnë me kohë shtesë paguhen me dietë ditore në bazë të nenit 78 të
Kodit të Punës. Edhe për mbulimin e shërbimeve doganore, Drejtori i Përgjithshëm mund të
caktojë turne pune ose të autorizojë pagimin e orëve shtesë punës së kryer nga personeli
jashtë orarit të punës. Kështu, paditësi Ramazan Hoxha ka përfituar pushime të ndërmjetme
ose është paguar me dieta ditore për ditët kur ka punuar me orë shtesë ose në ditët e pushimit
a të festave zyrtare.
Por, si në gjykimin në gjykatës e shkallës së parë edhe në gjykatën e apelit, mbi
provat shkresore të paraqitura, të pranuara dhe çmuara nga këto gjykata ka rezultuar e
evidentuar dhe e vërtetuar hollësisht dhe saktësisht vetëm fakti i numrit të ditëve në të cilat
paditësi Ramazan Hoxha ka punuar me orë shtesë ose në ditët t pushimit a të festave zyrtare.
Ndërkohë që, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave nuk ka paraqitur para
gjykatës asnjë provë shkresore me të cilin të provonte prapësimin e saj mbi sasinë konkrete të
orëve shtesë të paguara me dieta ditore a në formë tjetër apo ditët e pushimit të ndërmjetme
që ka përfituar e kryer paditësi Ramazan Hoxha, duke mbetur vetëm një pretendim i
pambështetur në fakte e prova shkresore.
Për rrjedhojë, gjykata e apelit dhe gjykata e shkallës së parë kanë zbatuar drejt ligjin
kur kanë vlerësuar si të pabazuar në ligj një pretendim të tillë të palës së paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave dhe kur i kanë njohur paditësit Ramazan Hoxha të drejtën e
përfitimit të pagës për ditët e punës që ka punuar në ditët e pushimit a të festave zyrtare, për
aq ditë sa rezultuan nga shkresa zyrtare të paraqitura nga vetë pala e paditur duke i llogaritur
në vlerën e pagesës që i takonte paditësit sipas dispozitave ligjore e nënligjore në fuqi të
zbatueshme për raste të tilla nga Drejtoria e Përgjithshme e Doganave.
Shkaqet e tjera të ngritura në rekurs nuk kanë të bëjë me ligjin e zbatueshëm por me
faktin dhe vlerësimin e provave, çështje të cilat nuk janë në objektin e gjykimit të Gjykatës së
Lartë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “e” të nenit 63
të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
V E N D O S I:
Tiranë, më 05.04.2016
478
MENDIM PAKICE
1. Ne, gjyqtarët Xhezair Zaganjori dhe Andi Çeliku, jemi kundër vendimit të Kolegjit
Administrativ të Gjykatës së Lartë, për çështjen administrative nr.01510-00-213, që i përket
palës paditëse Ramazan Hoxha dhe palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave me
objekt konstatimin e pavlefshmërisë së aktit administrativ nr.1406/7, datë 29.08.2011 të
Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave si të pabazuar në prova dhe në ligj dhe i nxjerrë ne
kundërshtim me procedurat ligjore, dëmshpërblim për zgjidhjen e marrëdhënies së punës në
mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar etj....
2. Nga rrethanat e çështjes të pranuara nga gjykatat e faktit rezulton se
mosmarrëveshja ka të bëjë me zgjidhjen e marrëdhënies së punës në mënyrë të njëanshme
nga pala e paditur. Konkretisht gjykatat e faktit kanë konkluduar se marrëdhënia e punës e
krijuar mes paditësit dhe palës së paditur që prej datë 15.01.2008 është zgjidhur nga
punëdhënësi (pala e paditur) në mënyrë të pajustifikuar më datë 04.09.2011. Në këto kushte
gjykatat e faktit kanë njohur palës paditëse dëmshpërblimin në lidhje prej 12 paga mujore në
kuptim të nenit 155/3 të K.Punës, si dhe duke qenë se ka pasur mbi 3 vjet punë shpërblimin
për vjetërsi në masën 1,5 paga mujore në kuptim të nenit 145 të K.Punës. Sa i takon kërkimit
për dëmshpërblim për mosrespektim të afati të njoftimit dhe procedurës për zgjidhjen e
marrëdhënies së punës të parashikuar nga neni 143 dhe 144 të K.Punës, gjykata e faktit kanë
argumentuar se nuk, qëndron pasi është i pabazuar në ligj dhe prova. Në rastin konkret gjen
zbatim i ligji i posaçëm, K.Doganor dhe VKM nr.05, datë 13.03.1999 “Për dispozitat
zbatuese të K.Doganor” të ndryshuar, në kuptim dhe të nenit 4 të K.Punës, si dhe rezulton se
pala e paditur në rastin konkret ka zbatuar rregullimin ligjor për zhvillimin e procedurës
disiplinore në përputhje me këtë ligj. Po ashtu gjykatat e faktit kanë gjetur të bazuar
pretendimin e paditësit për përfitimin e pagesës për punën e kryer gjatë pushimeve dhe jashtë
orarit pasi ka rezultuar se ka kryer 170 ditë pushim dhe orë pune jashtë orarit të cilat nuk i
janë paguar.
3. Shumica me vendimin nr.00-2016-213 ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së
Apelit Tiranë nr.299, datë 07.02.2013 me të cilin nga ana tjetër është lënë në fuqi vendimi
nr.4778 datë 11.05.2012 e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duke vendosur siç është cituar
më lart në pikën 2. Shumica ashtu si dhe gjykatat e faktit e kanë vlerësuar largimin nga detyra
të paditësi pa shkak të ligjshëm, pasi sipas tyre nuk rezulton që ai të ketë shkelur detyrimet e
marrëdhënies së punës në lidhje me ngjarjen e datën 12.03.2011. Konkretisht në këtë datë
është kontrolluar në Degën e Doganës Tiranë subjekti Pro Gips shpk, i cili ka rezultuar në
rregull në raport me deklarimin doganor. Pasi është lënë i lirë kamioni me mallra i subjektit
Pro Gips shpk dhe është larguar nga dogana, grupi i kontrollit të nr.9 të Antikontrabandës në
datën 13.03.2011 rreth orës 01:30 e ka ndaluar dhe kontrolluar dhe ka konstatuar se kishte
mallra të padeklaruar duke rezultuar me detyrim doganor të papaguar në shumën 563.597
lekë. Kështu është vendosur detyrimi në atë shumë dhe gjoba sa trefishi i këtij detyrimi, si
dhe konfiskuar malli tepër dhe malli i padeklaruar.
4. Në këto kushte ka filluar procedimi penal ndaj punonjësve të doganës, konkretisht
edhe ndaj paditësit, i cili ishte në përbërjen e grupit të kontrollit të Antikontrabandën nr.13 që
kishte marrë detyrën të kontrollonte subjektin Pro Gips shpk. Me vendimin datë 08.09.2011
Prokuroria e Rrethit Tiranë ka pushuar hetimet paraprake ndaj paditësit me arsyetimin se nuk
provohet që të ketë konsumuar veprën penale të shpërdorimit të detyrës dhe se ka kryer
veprimet në përputhje me ligjin.
5. Ndërkohë ndaj paditësit dhe anëtarëve të tjerë të grupit nr.13 të Antikontrabandës
ka filluar procedimi disiplinor nga pala e paditur. Pasi është kryer hetimi administrativ dhe
shqyrtuar çështja pranë Komitetit Disiplinor, ky i fundit i ka propozuar Drejtorit të
Përgjithshëm të Doganave masën disiplinore të largimit nga detyra ndaj paditësit. Drejtori i
479
Përgjithshëm i Doganave me vendimin nr.14046/7 datë 29.08.2011 ka larguar paditësin nga
detyra.
6. Sipas shumicës dhe gjykatave të faktit paditësi nuk ka qenë prezent kur është bërë
kontrolli pasi me grupin e tij nr.13 të Antikontrabandës kanë qenë në Milot kur kanë marrë
urdhrin për të kryer kontrollin e subjektin. Kur kanë mbërritur në Doganën e Tiranës kontrolli
ishte kryer nga Fitim Mezini me cilësinë e doganierit të kontrollit fizik dhe kamioni me
mallra ishte larguar nga dogana. Kështu nuk është kryer ky kontroll prej tyre dhe as është
mbajtur një akt kontrolli i tillë prej tyre. Sipas shumicës paditësi nuk ka shkelur detyrimet e
tij në punë dhe kjo del dhe nga procedimi penal për shpërdorim detyre në ngarkim të
paditësit, i cili është pushuar.
7. Unë gjyqtari në pakicë jam kundër këtij qëndrim, pasi vërtetë paditësi nuk ka
konsumuar vepër penale, por siç rezulton nga seanca dëgjimore e zhvilluar në Komitetin
Disiplinor paditësi në përbërjen e grupit 13 të Antikontrabandës kur ka qenë në Milot është
njoftuar nga shefi i grupit se duhet të shkonte së bashku me grupin në Degën e Doganës
Tiranë për të kontrolluar subjektin Pro Gips shpk. Kur kanë mbërritur në Doganë, kamioni i
këtij subjekti kishte dalë prej saj. Kështu ata nuk kanë ushtruar kontrollin e subjektit. Po ashtu
rezulton se punonjësit e Grupit nr.13 të Antikontrabandës në përbërje të të cili ka qenë dhe
paditësi nuk kanë njoftuar në lidhje me largimin e kamionit pa e kontrolluar, dhe për
mosushtrimin të kontrollit prej tyre. Praktika doganore e subjektit rezulton të ketë dalë nga
Dogana në orën 16:35 ndërkohë mjeti i subjektit është kapur me mallra të padeklaruara nga
Grupi i Antikontrabandës nr.13 më datë 13.03.2011 rreth orës 01:30.
8. Në këto kushte ndryshe nga shumica dhe gjykata e faktit vlerësojmë se padia nuk
duhej të pranohej, pasi paditësi ka shkelur detyrimet kontraktore, sepse nuk ka njoftuar
autoritet përkatëse doganore për largimin e mjetit pa u kontrolluar dhe pa u përpiluar akt
kontrolli për të, si dhe për pamundësinë e ushtrimit të kontrollit, duke çuar kështu në largimin
nga dogana të një mjeti, i cili kishte mallra të padeklaruara. Vetëm ndërhyrja e një grupi tjetër
të Antikontrabandës ka çuar në kapjen e mjetit dhe konfiskimin e mallrave kontrabandë.
Kështu veprimet e paditësit vlerësohen prej meje të tilla që cenojnë mirëbesimin e
marrëdhënies së punës të tillë që justifikojnë zgjidhjen e marrëdhënies së punës.
Andi Çeliku Xhezair Zaganjori
480
Nr. 00 - 2016 - 1011 i Vendimit (214)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Arjana Fullani Anëtare
Mori në shqyrtim në seancë gjyqësore të datës 05.04.2016, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: SHEFIT BENGU;

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E BUJQËSISË,
USHQIMIT DHE E MBROJTJES SË
KONSUMATORIT ELBASAN;
OBJEKTI:
Detyrimi i të paditurit për të paguar:
Pagën e një viti pune si dëmshpërblim për zgjidhjen e menjëhershme
e të pajustifikuar të kontratës së punës në shumën prej 588,000 lekë.
Pagën e 3 (tre) muajve të afatit të njoftimit të parespektuar nga punëdhënësi
në shumën prej 147.00 lekë.
Dëmshpërblimin për mosrespektimin e procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës
nga punëdhënësi në masën e pagës së dy muajve punë në shumën prej 98.000 lekë.
Shpërblimin për vjetërsi në shumën prej 318.500 lekë.
Vlera e përgjithshme e objektit të padisë është në shumën prej 1.151.500 lekë.
Baza Ligjore: Nenet 141, 143, 144, 145, 143, 153,155 të Kodit të Punës
dhe neni 153 i Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.930 (13-2011-1951) datë

22.04.2011 vendosi:
“Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë. Detyrimin e palës së paditur Drejtoria
Rajonale e bujqësisë ushqimit dhe mbrojtjes se konsumatorit Elbasan që t'i
paguaje paditësit Shefit Bengu një dëmshpërblim në masën e pagës së 10
(dhjetë) muajve punë në shumën prej 490,000 lekë (katërqind e nëntëdhjetë
mijë lekë). Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e bujqësisë,
ushqimit dhe mbrojtjes së konsumatorit Elbasan që t'i paguaje paditësit Shefit
Bengu shpërblimin për vjetërsi në shumën prej 188,234 lekë (njëqind e
tetëdhjetë e tetë mijë e dyqind e tridhjete e katër lekë). Detyrimin e palës së
paditur Drejtoria Rajonale e bujqësisë, ushqimit dhe mbrojtjes së konsumatorit
Elbasan që t'i paguaje paditësit Shefit Bengu pagën gjatë afatit të njoftimit prej
tre muaj në shumën prej 147.000 lekë (njëqind e dyzet e shtatë mijë lekë).
481
Shpenzimet gjyqësore në masën e pjesës së padisë që është pranuar që janë në
shumën prej 34,257 lekë i ngarkohen palës së paditur Drejtoria Rajonale e
bujqësisë, ushqimit dhe mbrojtjes së konsumatorit Elbasan.”.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.349/10-2013-699 datë 30.04.2013

vendosi:
“Ndryshimin e vendimit civil nr.930 (13-2011-1951) datë 22.04.2011 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan si më poshtë: Rrëzimin e padisë.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës paditëse”.
Kundër vendimit nr.349/10-2013-699 datë 30.04.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës,

ka ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse Shefit Bengu i cili kërkon prishjen e
vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor
duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Konkretisht nuk janë respektuar dhe janë zbatuar keq nenet 144,145,153,155 të
“Kodit të Punës”.
- Nuk është respektuar kërkesa e nenit 143/1 të Kodit të punës që paditësi të
dëmshpërblehej për mos respektim të afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së
punës që në rastin konkret është 3 muaj pasi paditësi kishte një periudhe mbi 5 vite
pune pranë të paditurit.
- Është zbatuar keq ligji në lidhje me procedurën e zgjidhjes së kontratës në aplikim të
nenit 144 të Kodit të punës nga Gjykata e Apelit.
- I padituri nuk paraqiti asnjë shkak të arsyeshëm dhe të bazuar në prova që të
justifikonte zgjidhjen e menjëhershme të marrëdhënies së punës.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan i ka vlerësuar drejtë rrethanat, moshën e paditësit
dhe ka vendosur që të dëmshpërblehet paditësi.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani, përfaqësuesin e paditësit Shefit
Bengu, Av. Violent Çolniku, i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës
dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, në mungesë të palës
së paditur Drejtoria Rajonale e Bujqësisë, Ushqimit dhe e Mbrojtjes së Konsumatorit
Elbasan, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Shefit
Bengu ka filluar punë pranë palës së paditur në datën 06.03.1997 dhe së fundi ka kryer
detyrën e specialistit të shërbimit këshillimor, deri në datën 07.04.2010.
2. Rezulton se palët kanë lidhur edhe një kontratë pune me afat 1 vjeçar duke filluar
nga data 01.08.2009.
3. Me urdhrin nr.68 datë 29.03.2010 “Për miratimin e strukturës dhe të organikës së
Drejtorive Rajonale të Bujqësisë, Ushqimit, dhe Mbrojtjes së Konsumatorit në Qarqe” të
Kryeministrit është vendosur miratimi i strukturës së re për këto drejtori.
4. Sa më sipër me vendimin nr.11 datë 07.04.2010 të Drejtorit të palës së paditur,
është vendosur: “ Pushimi nga puna për shkak të suprimimit të vendit të punës”.
5. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Shefit Bengu i është drejtuar gjykatës me
padinë objekt gjykimi.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.930 (13-2011-1951) datë
22.04.2011 vendosi: “Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë. Detyrimin e palës së paditur
482
Drejtoria Rajonale e bujqësisë ushqimit dhe mbrojtjes se konsumatorit Elbasan që t'i
paguaje paditësit Shefit Bengu një dëmshpërblim në masën e pagës së 10 (dhjetë) muajve
punë në shumën prej 490,000 lekë (katërqind e nëntëdhjetë mijë lekë). Detyrimin e palës së
paditur Drejtoria Rajonale e bujqësisë, ushqimit dhe mbrojtjes së konsumatorit Elbasan që t'i
paguaje paditësit Shefit Bengu shpërblimin për vjetërsi në shumën prej 188,234 lekë (njëqind
e tetëdhjetë e tetë mijë e dyqind e tridhjete e katër lekë). Detyrimin e palës së paditur
Drejtoria Rajonale e bujqësisë, ushqimit dhe mbrojtjes së konsumatorit Elbasan që t'i
paguaje paditësit Shefit Bengu pagën gjatë afatit të njoftimit prej tre muaj në shumën prej
147.000 lekë (njëqind e dyzet e shtatë mijë lekë). Shpenzimet gjyqësore në masën e pjesës së
padisë që është pranuar që janë në shumën prej 34,257 lekë I ngarkohen palës së paditur
Drejtoria Rajonale e bujqësisë, ushqimit dhe mbrojtjes së konsumatorit Elbasan”.
6.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Punëdhënësi, pala e paditur, ka shkelur nenin 143/1 të K.
Punës, i cili ka përcaktuar edhe afatin e njoftimit për të zgjidhur kontratën e punës.
Punëdhënësi nuk e ka respektuar afatin e njoftimit konform nenit 143 të K. Punës. Gjykata
konstaton se ndodhet përpara një marrëdhënie pune, me afat të pa caktuar, të zgjidhur
njëanshmërisht nga pala e paditur, në mënyrë të menjëhershme e të pajustifikuar, duke mos
respektuar as afatin ligjor të njoftimit, as procedurën e kërkuar nga ligji për zgjidhjen e
kontratës se punës. Motivi i përdorur nga pala e paditur, për zgjidhjen e kontratës,
“ristrukturimi i institucionit”, nuk mund të jetë një argument i mjaftueshëm përpara ligjit.
Rezultoi se pala e paditur ka bërë një pagesë të pjesshme të dëmshpërblimeve që i takojnë
paditësit, atë që i përket mosrespektimit të procedurës së zgjidhjes së kontratës dhe në masën
e 2 pagave mujore dhe një pjesë të shpërblimit për vjetërsi në shumën prej 130.266 lekë”.
7. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.349/10-2013-699 datë 30.04.2013
vendosi: “Ndryshimin e vendimit civil nr.930 (13-2011-1951) datë 22.04.2011 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Elbasan si më poshtë: Rrëzimin e padisë. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen
palës paditëse”.
7.1 Arsyetimi i gjykatës:“ Pranohet tashme se kontrata e punës (lidhur midis palëve
punëdhënës e punëmarrës) përbën burimin normal të raporteve individual të punës. Ajo ka
forcën e ligjit për palët dhe nuk mund të zgjidhet përveçse në marrëveshje të palëve ose në
rastet e parashikuara nga ligji. Nëse i referohemi përmbajtjes së kontratës së punës me afat,
të lidhur midis palëve ndërgjyqëse konstatohet se shkurtimi i vendit të punës parashikohet
shprehimisht si njeri prej rasteve, me evidentimin e te cilit, pala e paditur punëdhënëse
Drejtoria Rajonale e Bujqësisë, Ushqimit dhe Mbrojtjes së Konsumatorit, Elbasan ka të
drejtën e zgjidhjes së kontratës së punës me paditësin dhe kjo zgjidhje e kontratës do te
konsiderohet e ligjshme. Kjo kontratë pune është lidhur me vullnetin e pavesuar të palëve
dhe paditësi punëmarrës nuk ngriti pretendime të imponimit te vullnetit. Pra, vlerësohet i
padrejte pretendimi i paditësit punëmarrës Shefit Bengu se ndodhemi para zgjidhjes se
menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës prej të paditurit Drejtoria Rajonale
e Bujqësisë, Ushqimit dhe Mbrojtjes së Konsumatorit, Elbasan. Gjykata e shkallës së pare ka
gabuar në vlerësimin e fakteve dhe rrethanave që i përkasin këtij procesi, pikërisht për shkak
të moszbatimit ezaurues të parimit të kontradiktoritetit në gjykim. Rrjedhojë e kësaj mangësie
procedurale është mungesa e administrimit të kontratës së punës me afat të palëve
ndërgjyqëse, e cila nuk është paraqitur nga pala paditëse”.
8. Kundër vendimit nr.349/10-2013-699 datë 30.04.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës,
ka ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse Shefit Bengu i cili kërkon prishjen e
vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor,
duke parashtruar shkaqet e pasqyruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
483
9. Dispozitat e ligj nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
9.1 Neni 1/2: Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të
Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky
ligj nuk parashikon ndryshe.
9.2 Neni 17: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo
bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët.
10. Dispozitat e ligjit nr.7961 datë 19.07.1995 “Kodi i Punës i Republikës së
Shqipërisë”;
10.1. Neni 143: Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur kontratën me
periudhë të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat
njoftimi prej një muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej dy
muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej tre muajsh për më
shumë se pesë vjet pune.
Këto afate mund të ndryshohen me marrëveshje me shkrim ose
në kontratën kolektive të punës. Kur punëmarrësi ka kryer deri
në gjashtë muaj pune, afati i njoftimit nuk mund të jetë më pak
se dy javë. Afati i njoftimit është jo më pak se 1 muaj kur
punëmarrësi ka kryer më shumë se gjashtë muaj pune.
Afati i njoftimit për zgjidhjen e kontratës zgjatet, sipas rastit,
deri në fund të javës ose deri në fund të muajit. Zbatohet i njëjti
rregull kur afati i njoftimit pezullohet gjatë periudhës së
paaftësisë për punë, shtatzënisë ose pushimeve të dhëna nga
punëdhënësi.
Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e
njoftimit, zgjidhja trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të
menjëhershëm”.
10.2. Neni 151/1: Kur ndërmjet palëve kanë qenë lidhur disa kontrata të
njëpasnjëshme me afat të caktuar, për jo më pak se tre vjet,
mosripërtëritja e kontratës së fundit nga punëdhënësi vlerësohet
si zgjidhje e kontratës me afat të pacaktuar.
10.3. Neni 153: Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të zgjidhin
menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara. 2) Vlerësohen si
shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë,
sipas parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet atij që ka zgjidhur
kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës. 3) Gjykata
vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e
menjëhershme të kontratës. Konsiderohen shkaqe të
justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktore
me faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të lehtë të përsëritur, me gjithë
paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit.”
10.4. Neni 155: Punëmarrësi ka të drejtën e pagës që do të kish fituar, nëse
marrëdhëniet e punës do të kishin përfunduar në fund të afatit
të njoftimit të parashikuar në ligj ose me kontratë ose në
përfundim të kontratës me afat të caktuar....3) Në rastet e
zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës
484
nga punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha rrethanat,
vendos detyrimin e punëdhënësit ndaj punëmarrësit me një
dëmshpërblim jo më shumë se paga e një viti pune....”
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:
11. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Shefit Bengu, përmban shkaqe nga ato që
motivojnë cenimin e vendimit nr.349/10-2013-699 datë 30.04.2013 të Gjykatës së Apelit
Durrës.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në
vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs, arrin në
përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës, që ka ndryshuar vendimin e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan duke rrëzuar padinë, është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit.
13. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj,
Kolegji Administrativ, çmon se jemi përpara një mosmarrëveshje administrative, dhe nga
pikëpamja lëndore, në referim të nenit 7 të ligjit nr.49/2012, ky Kolegj është kompetent për
shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje.
14. Nga rrethanat e faktit të pranuara nga gjykatat e faktit ka rezultuar se marrëdhënia
e punës mes palëve ndërgjyqëse ka filluar në vitin 1997 dhe më pas mes të njëjtave palë është
lidhur një kontratë pune me afat njëvjeçar, me datë fillimi 01.08.2009, më tej në datën
07.04.2010 pala e paditur (punëdhënëse) ka zgjidhur në mënyrë të njëanshme marrëdhënien e
punës me paditësin Shefit Bengu (punëmarrësin).
15. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, ka vendosur të pranojë pjesërisht padinë,
duke arsyetuar se :“Punëdhënësi nuk e ka respektuar afatin e njoftimit konform nenit 143 të
K.Punës. Gjykata konstaton se ndodhet përpara një marrëdhënie pune, me afat të pa caktuar,
të zgjidhur njëanshmërisht nga pala e paditur, në mënyrë të menjëhershme e të pajustifikuar,
duke mos respektuar as afatin ligjor të njoftimit, as procedurën e kërkuar nga ligji për
zgjidhjen e kontratës se punës. Motivi i përdorur nga pala e paditur, për zgjidhjen e
kontratës, “ristrukturimi i institucionit”, nuk mund të jetë një argument i mjaftueshëm
përpara ligjit”.
16. Ndryshe nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor, Gjykata e Apelit Durrës, mbi të njëjtat
fakte parashtron se: “Pranohet tashmë se kontrata e punës ka forcën e ligjit për palët dhe nuk
mund të zgjidhet përveçse në marrëveshje të palëve ose në rastet e parashikuara nga ligji.
Kjo kontratë pune është lidhur me vullnetin e pavesuar të palëve dhe paditësi punëmarrës
nuk ngriti pretendime të imponimit të vullnetit. Pra, vlerësohet i padrejtë pretendimi i
paditësit punëmarrës Shefit Bengu se ndodhemi para zgjidhjes së menjëhershme dhe të
pajustifikuar të kontratës së punës”, ka arritur në përfundimin se vendimi i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan duhet të ndryshohet duke u vendosur rrëzimi i padisë.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson që, gjykata e apelit në mënyrë
të gabuar ka arsyetuar se, ndodhemi përpara një kontrate pune me afat të caktuar. Ndërkohë
që Kolegji e vlerëson të drejtë, arsyetimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, e cila e ka
pranuar padinë e paditësit duke argumentuar se në çdo rast ndodhemi përpara një kontrate
pune me afat të pacaktuar dhe rrjedhimisht në kushtet kur nuk është respektuar afati njoftimit
i parashikuar nga neni 143 i Kodit të Punës ndodhemi përpara zgjidhjes së menjëhershme të
kontratës së punës të parashikuar nga neni 153 i Kodit të Punës.
18. Kolegji vëren se parimet mbi të cilat funksionon Kodi i Punës i Republikës së
Shqipërisë bazohen në faktin që përmbajtja e kontratës së punës përcaktohet nga palët, sipas
vullnetit të lirë dhe të përbashkët, por gjithmonë brenda kufijve të vendosur nga legjislacioni
në fuqi dhe duke u respektuar përparësia e Kodit të Punës, ndaj kontratës individuale të lidhur
485
midis palëve. Në bazë të nenit 140 të Kodit të Punës, kontrata e punës lidhet me afat dhe me
afat të pacaktuar. Pra, Kodi i ka përcaktuar qartë dy llojet e kontratave të punës, përsa i përket
afatit të saj.
19. Ndërkohë që në nenin 151 të Kodit të Punës, parashikohet se: “Kur ndërmjet
palëve kanë qenë lidhur disa kontrata të njëpasnjëshme me afat të caktuar, për jo më pak se
tre vjet, mosripërtëritja e kontratës së fundit nga punëdhënësi vlerësohet si zgjidhje e
kontratës me afat të pacaktuar".
20. Nisur nga parashikimi ligjor i sipërcituar, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, vlerëson se referuar kontratës së punës, të datës 01.08.2009, palët ndërgjyqëse kanë
përcaktuar se, kohëzgjatja e kontratës së punës do të jetë me një afat një vjeçar, por në
kushtet, kur kjo kontratë me afat një vjeçar është lidhur pasi paditësi ka qenë i punësuar prej
12 vjetësh pranë palës së paditur, do të thotë se kjo kontratë me afat 1 vjeçar e lidhur pas 12
vjetësh pune pranë të njëjtin punëdhënës në momentin që kontrata e punës nuk ripërtërihet
apo zgjidhet, ajo duhet të vlerësohet nga palët dhe nga gjykata si një kontratë pune me afat të
pa përcaktuar.
21. Sa më sipër duke marrë parasysh se paditësi Shefit Bengu ka pasur një vjetërsi
pranë palës së paditur prej 13 vjetësh dhe kontrata me afat është lidhur vetëm vitin e fundit,
në kuptim të analizës së sipërcituar kontrata e punës trajtohet si kontratë me afat të pacaktuar.
Në këto kushte duke qenë se kontrata e punës ka qenë me afat të pacaktuar, mosrespektimi i
afatit të njoftimit për zgjidhjen e saj, sipas nenit 143 të Kodit të Punës, zgjidhja do trajtohet si
zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm.
22. Në bazë të analizës të mësipërme, Kolegji Administrativ vlerëson se Gjykata e
Apelit Durrës ka gabuar kur ka ndryshuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan
dhe ka rrëzuar padinë e paditësit Shefit Bengu. Ndryshe nga sa ka konkluduar Gjykata e
Apelit Durrës, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe
konkluzionin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan që ka pranuar pjesërisht
padinë, se ndodhemi përpara një kontrate pune pa afat të përcaktuar dhe gjithashtu përpara
një zgjidhje të kontratës së punës me efekt të menjëhershëm.
23. Në referim të nenit 153 të Kodit të Punës, punëdhënësi mundet që në çdo moment,
në mënyrë të menjëhershme, të zgjidhë marrëdhënien e punës, kur ekzistojnë shkaqe të
arsyeshme dhe të tilla janë ato rrethana të rënda, të cilat sipas parimit të mirëbesimit nuk e
lejojnë vazhdimin e marrëdhënieve të punës, pasi e kanë shkatërruar besimin e punëdhënësit
tek punëmarrësi. Të tilla rrethana kanë të bëjnë me shkeljen e detyrimeve kontraktuale të
punës ose detyrimeve që rrjedhin nga rregullimi ligjor specifik që rregullon atë marrëdhënie
pune, shkelje e cila duhet të jetë kryer me faj të rëndë ose edhe me faj të lehtë pas një
paralajmërimi të mëparshëm të punëdhënësit, për shkelje të tjera të lehta në kryerjen e
detyrës.
24. Në rastin konkret kontrata e punës është zgjidhur në mënyrë të njëanshme nga ana
e punëdhënësit (pala e paditur Drejtoria Rajonale e Bujqësisë, Ushqimit dhe e Mbrojtjes së
Konsumatorit Elbasan) në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkak të justifikuar në kuptim të
nenit 153 të Kodit të Punës.
25. Pala e paditur ka pretenduar se zgjidhja është bërë për shkak të suprimimit të
vendit të punës. Kolegji administrativ çmon se ligji i ka përcaktuar qartë dhe në mënyrë
shteruese shkaqet për të cilat kontrata e punës mund të zgjidhet në mënyrë të menjëhershme,
palët në kontratë nuk mund të përcaktojnë shkaqe të tjera për të cilat të zgjidhin në mënyrë
njëanshme dhe të menjëhershme marrëdhënien e punës, shkaqe të cilat çojnë në rëndimin e
pozitës së punëmarrësit.
26. Kolegji Administrativ çmon se gjykata e rrethit gjyqësor, gjithashtu ka
interpretuar dhe zbatuar drejtë ligjin material kur ka vendosur pranimin e padisë për shkak të
mosrespektimit të afatit të zgjidhjes së kontratës së punës, me pagën që do të kishte përfituar
486
deri në përfundim të afatit të njoftimit prej 3 muajsh si dhe me shpërblimin për vjetërsi në
punë.
27. Mbështetur sa më sipër, ky Kolegj konkludon se vendimi i Gjykatës së Apelit
Durrës është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit përkundrejt vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan e cila ka zgjidhur drejtë çështjen objekt gjykimi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 ligjit 49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.349/10-2013-699 datë 30.04.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës
dhe lënien në fuqi të vendimit nr.930 (13-2011-1951) datë 22.04.2011të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan.
Tiranë, më 05.04.2016
487
Nr. 00-2016-1070 i Vendimit (215)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:
Xhezair Zaganjori Anëtar

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 05.04.2016, mori në shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: SHOQËRIA “CONTINENTAL GROUP” SH.A

I PADITUR: MINISTRIA E FINANCAVE
KËSHILLI I MINISTRAVE I R.SH,
PERSONI I TRETË: BASHKIA VORË
OBJEKTI:
Detyrimin e palëve të paditura për të shpërblyer dëmin pasuror
jashtëkontraktor në vlerën 11.703.845 lekë.
Baza Ligjore: Nenet 153, e vijues te K.Pr.Civile,
nenet 608, 609, 625, 640 e vijues te K.Civil,
V.K.M nr.315 dt.21.03.2008
“Për evidentimin dhe vlerësimin e dëmeve në Bashkinë Vorë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.540, dt.07.02.2010, ka

vendosur si vijon:
Pranimin e kërkesë padisë.
Detyrimin e palëve të paditura Këshilli i Ministrave dhe Ministrisë Financave,
të shpërblejë demin e shkaktuar palës paditëse shoqëria “Continental Group”
sh.a, në vlerën 11.703.845 lekë.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palëve të paditura.
Kundër këtij vendimi, ka bërë ankim pala e paditur Ministria e Financave.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, nr.2796, datë 22.12.2011, ka

paraqitur rekurs, pala e paditur Ministria e Financave, Avokatura e Shtetit, e cila ka
kërkuar; Prishjen e Vendimit nr.2796, datë 22.12.2011, të Gjykatës së Apelit, Tiranë, dhe
vendimit nr.540, datë 01.02.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke vendosur
rrëzimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
488
Në lidhje me aspektin procedurial:
- Së pari:
- Pala paditëse nuk gëzon legjitimitet aktiv në paraqitjen e kësaj padie, pasi nuk
ka provuar me dokumentacionin përkatës ligjor qënien e tij si pronar i objektit “Hotel
Continental”.
- Mbështetur në nenin 28, të ligjit nr.8734, datë 13.07.1994, “Për regjistrimin e
pasurisë së paluajtshme”, i ndryshuar, “për çdo pasuri të paluajtshme, të regjistruar në
kartelën përkatëse, për pronësi, hipotekim apo kontrata të ndryshme, që janë realizuar
mbi këtë pasuri lëshohet vetëm një çertifikatë .
- Gjatë gjykimit si në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ashtu dhe në
Gjykatën e Apelit, Tiranë, paditësi nuk ka paraqitur çertifikatën e pronësisë që të
provonte se është pronar i pasurisë për të cilën kërkonte të dëmshpërblehej të
shoqëruar më kartelën sqaruese e cila është pjesë e pandarë e vërtetimit të pronësisë.
- Pra që, paditësi të kërkojë në këtë gjykim dëmshpërblim duhet së pari të
provojë se është pronar i objektit për të cilin kërkon të dëmshpërblehet.
- Nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, nuk është marrë në konsideratë
pretendimi i palëve të paditura për mungesën e legjitimit aktiv të paditësit për arsye të
mosparaqitjes së çertifikatës së pronësisë së objektit më argumentin se citoj: "në
procesverbalet e mbajtura nga NJTM, objekti është deklaruar si aktiv i qëndrueshëm i
shoqërisë, pjesë përbërëse e kapitalit të kësaj shoqërie dhe pronë ekskluzive e saj".
- Ky argument është i gabuar dhe i pambështetur në legjislacionin kontabël dhe
fiskal shqiptar për arsyet e mëposhtme:
- a) Përgatitja e bilancit kontabël në të cilën pasqyrohen aktivet dhe pasivet,
përgatitet nga vetë shoqëria tregtare e cila ka detyrimin ligjor në bazë të ligjit “Për
tatimin mbi të ardhurat ta depozitojë atë përpara organeve tatimorë.
- b) Aktivet afatgjata materiale ku përfshihen edhe ndërtesat, në bazë të kuptimit
të dhënë nga Standardet Kombëtarë të Kontabilitetit janë aktive materialë që përdoren
nga njësia ekonomike për prodhimin e mallrave, kryerjen e shërbimeve apo për t’ua
dhënë me qira palëve të treta; ose përdoren për qëllime administrative, ose mbahen
për rritje të çmimit dhe priten të përdoren në më shumë se një periudhë kontabël.
- Fakti që një pasuri e paluajtshme figuron si aktiv i trupëzuar në bilancin e një
shoqërie nuk nënkupton të drejtën e pronësisë mbi këtë objekt. I vetmi dokument
ligjor që provon tek të tretët të drejtën e pronësisë mbi një pasuri të paluajtshme është
ekzistenca e një çertifikate pronësie e lëshuar nga ZRPP.
Së dyti:
- Nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe Gjykatës së Apelit Tiranë,
nuk është respektuar një dispozitë ë rëndësishme proceduriale, që lidhet më parimin e
kontradiktorialitetit në gjykim.
- Konkretisht neni 19, i K.Pr.Civile ka sanksionuar që:
- “Palët duhet t ’i bëjnë të njohur njëra-tjetrës, në kohën e duhur, mjetet dhe
faktet mbi të cilat mbështesin pretendimet e tyre, provat që do të paraqesin dhe
dispozitat ligjore qe do t'u referohen, në mënyrë që të bëhet e mundur për secilën palë
mbrojtja e. interesave të tyre në gjykim
- Nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk është vënë në dispozicion
të palës së paditur Këshilli i Ministrave dhe personit të tretë Bashkia Vorë, një provë e
administruar gjatë gjykimit të kësaj çështje siç është akti i ekspertimit i kryer nga
ekspertja e vlerësimit të pasurive të paluajtshme me qëllim llogaritjen ë vlerës së plotë
të dëmit të shkaktuar paditësit.
489
- Kjo provë është shumë e rëndësishme për gjykimin pasi ka ndikuar në mënyrë
të drejtpërdrejtë në caktimin e masës së dëmshpërblimin për palën paditëse.
- Çdo provë e paraqitur nga palët në një proces gjyqësor duhet t i nënshtrohet
shqyrtimit sipas parimit lë kontradiktorialitetit, duke i dhënë mundësi palës tjetër për
të shprehur pretendimet e saj.
- Të gjitha palët në proces kanë të drejtë të kenë informacion për faktet,
argumentet dhe provat e palës kundërshtare, gjë që garanton respektimin e parimit të
“barazisë së armëve" apo të kontradiktorialitetit në gjykim.
- Pjesëmarrja e palëve në gjykim, dëgjimi i pretendimeve të tyre për provat e
interpretimin e ligjit në çështjen konkrete, garantohet nga neni 42 i Kushtetutës dhe
neni 6 i Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut, sepse kjo pjesëmarrje shërben
për të mbrojtur në substancë të drejtat e secilës palë.
- Ky është një qëndrim i mbajtur nga Gjykata Kushtetuese e Republikës së
Shqipërisë dhe nga praktika e Gjykatës Evropianë për të Drejtat e Njeriut.
Lidhur me themelin e çështjes:
- Së treti:
- Si i paditur në një gjykim civil, duhet të thirret pikërisht personi ndaj të cilit
duhet të ngrihej kjo padi.
- Pra pala e paditur duhet të gëzojë legjitimitet pasiv (neni 176 i K.Pr.Civile).
- Ministria e Financave nuk ka asnjë detyrim ligjor për shpërblimin e dëmit të
pretenduar nga pala paditëse dhe si e tillë nuk gëzon legjitimitet pasiv për tu thirrur si
palë e paditur në këtë gjykim për arsyet e mëposhtme:
- Akti, veprimi ose mosveprimi i paligjshëm në shkaktimin e dëmit cilësohet një
kategori objektive, shprehje e kundraligjshme e vullnetit të organit administrativ që
sjell si pasojë shkeljen ose cënimin e lë drejtave, subjekteve privatë që mbrohen nga
rendi juridik.
- Paditësi nuk ka shpjeguar se cili ka qenë veprimi i kundërligjshëm i kryer nga
instituticioni nga i cili kërkon dëmshpërblimin në këtë rast Ministria e Financave dhe
Këshilli i Ministrave.
- Në arsyetimin e vendimit Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë për të legjitimuar
palën e paditur Ministrinë e Financave nuk referon ne asnjë akt ligjor apo nënligjor
por vetëm në vendimin e GJEDNJ në çështjen Onëryildiz kundër Turqisë, duke
argumentuar se autoritetet shtetërorë duhet të marrin masa për mbrojtjen ë jetës dhe të
pronës së qytetareve nga realizimi i veprimtarive me natyrë të rrezikshme.
- Ministria e Financave nuk është e përfshirë në veprimtarinë e demontimit të
armëve dhe municioneve, veprimtari e cila ishte e kryer nga një person juridik privat
dhe nuk ka asnjë lloj kompetence mbikëqyrje apo kontrolli të kësaj veprimtarie.
- Gjithashtu argumenti i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, sipas të
cilit në mbështetje të akteve ligjorë dhe nënligjorë të nxjerra për zhdëmtimin e
subjekteve të prekura nga shpërthimi i ndodhur në Gërdec, i gjithë dëmi i shkaktuar
këtyre subjekteve do të shpërblehej tërësisht nga fondi i veçantë i parashikuar nga
K.Ministrave dhe Ministria e Financave.
- Ky arsyetim është i gabuar dhe tërësisht i pambështetur në legjislacionin e
funksionimit të sistemit buxhetor në R.SH.
- Fakti që Ministria e Financave në zbatim të Ligjit “Për menaxhimin e sistemit
buxhetor” miraton shpërndarjen e fondeve buxhetorë të akorduara për çdo institucion
në ligjin vjetor të buxhetit nuk nënkupton faktin, që Ministria e Financave duhet të
përgjigjet për detyrimet e të gjitha institucioneve buxhetorë. Janë institucionet ato që
490
bëjnë detajimin e fondeve për kategori të ndryshme të shpenzimeve dhe përgjigjen
vetë për detyrimet që rrjedhin nga vendimet gjyqësorë në të cilat rezultojnë debitor.
- Faji si kategori subjektive është elementi më esencial i përgjegjësisë
jashtëkontraktore. Pa faj nuk mund të ketë përgjegjësi.
- Në rastin konkret kur nuk ka veprime të paligjshme te palës së paditur sipas
arsyetimit të mësipërm, nuk mund të bëhet fjalë për fajin e kësaj pale.
- Çështja penale, e cila do të përcaktojë përgjegjësitë dhe fajësinë e personave të
marrë si të pandehur për aksidentin teknologjik të ndodhur në Gërdec, është në proces
gjykimi pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
- Ngritja e padisë për shpërblim dëmi ndaj një institucioni të caktuar të
administratës shtetërore, është e pambështetur në dispozitat e K.Civil.
- Lidhja shkakësore, vlerësohet si ekzistenca e lidhjes objektive, të
drejtpërdrejtë mes veprimit, mosveprimit, aktit të kundraligjshëm dhe pasojës së
ardhur. Lidhja shkakësore vërteton lidhjen mes tre elementëve objektivë dhe
subjektive të faktit të paligjshëm; konkretisht sjelljes së paligjshme, fajit dhe pasojës
së ardhur. Elementi i lidhjes shkakësore mbështetet në parimin “condicio sine qua
non” sipas të cilit nuk do të vërtetohej ardhja e pasojës së dëmshme nëse nuk do të
kishte ndodhur shkaku, sjellja e paligjshme dhe faji.
- Pasi u pranua që nuk ka veprime të paligjshme, nuk ka faj për rrjedhoje nuk
mund të ketë lidhje shkakësore.
- Në rastin tonë mungon kundërligjshmëria e veprimit, fajësia dhe lidhja shkak-
pasojë. Mungesa e vetëm njërit prej elementëve të shkaktimit të dëmit bën që të mos
ndodhemi përpara veprimit të institutit të shpërblimit të dëmit jopasuror.
- Referuar këtyre argumentave dhe faktit se Ministria e Financave mbështetur
në VKM nr.335 datë 02.06.1998, “Për procedurat e zbatimit të vendimeve gjyqësorë
për detyrimet që prekin buxhetin e shtetit” merr përsipër vetëm ekzekutimin e
vendimeve gjyqësorë sipas rasteve të përcaktuara taksativisht në këtë vendim
ritheksojmë se ky institucion nuk gëzon legjitimitet pasiv për të dalë në cilësinë e të
paditurit në këtë gjykim.
- Së katërti:
- Theksojmë që në fillim të kësaj pike, se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka
gabuar në caktimin e ekspertit në lidhje me çështjen, pasi në këtë gjykim, gjykata
duhej të thërriste një ekspert kontabël të autorizuar, i cili ushton kompetencat e tij, në
bazë të ligjit nr.10091, datë 05.03.2009 “Për Auditimin ligjor, organizimin e
profesionit te Ekspertit Kontabël të Autorizuar dhe Kontabilistit të Miratuar „ në këtë
gjykim duhej të ishte thërritur dhe një Ekspert Kontabël i Autorizuar dhe jo vetëm një
ekspert vlerësues i pasurisë së paluajtshme, i cili nuk gëzon titullin e ekspertit, siç e
kërkon 224/a, i K.Pr.C.
- Eksperti vlerësues i pasurive të paluajtshme nuk mund të kalkulojë në asnjë
mënyrë të dhënat nga faturat tatimore, por është vetëm për të pasqyruar vendosjen e
pronës, pozicionin e saj, në raport më objektet e tjera dhe të llogarisë vlerën e kësaj
prone, në raport me çmimet e vendosura nga VKM e vitit 2008 e cila ka qenë në fuqi
në momentin e ndodhjes së shpërthimit, ose dhe në mbështetje të çmimeve që i merr
në bazë të ligjit nga Zyrat e Rregjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, nëpër rrethe.
- Sa më sipër, del mese qarti, se eksperti vlerësues i caktuar në këtë çështje, ka
tejkaluar komplet tagrat ligjorë, të cilat i janë caktuar nga ligji, dhe aktet nënligjorë në
zbatim të tij.
- Ekspertja në faqen e parë dhe të dytë të aktit sqaron se për kryerjen e tij është
njohur me dokumentacionin shkresor dhe teknik të ndodhur në dosje si dhe është
491
kryer azhornimi në terren i pronës objekt gjykimi në prezencë të përfaqësueses së
palës paditëse.
- Konform sa parashikohet ne nenet 286 dhe 287, të Kodit të Procedurës Civile
është gjykata, ajo qo mc vendim të ndërmjetëm lejon këqyrjen në vend kryesisht apo
sipas kërkesës së palës.
- Këqyrja e personave, e vendeve, e sendeve të luajtshme ose të paluajtshme,
bëhet me vendim të gjykatës në të cilën caktohet koha, vendi dhe mënyra e këqyrjes.
- Në kushtet kur një gjë e tillë nuk është bërë, akti i ekspertimit nuk duhet të
merret në konsideratë nga gjykata.
- Kundërshtojmë aktin e ekspertimit pasi është në mospërputhje të plotë të
parashikimeve të akteve nënligjorë konkretisht VKM nr.315-së, datë 21.03.2008, “Për
evidentimin dhe vlerësimin e dëmeve në Bashkinë Vorë, komunat Kashar e Prezë të
Qarkut të Tiranës, dhe në komunat Maminas, Manzë e Bubq të Qarkut të Durrësit të
shkaktuara nga aksidenti teknologjik”, dhe urdhrit nr.52, datë 19.03.2008 të Ministrit
të Financave.
- VKM nr.315, datë 21.03.2008, ka përcaktuar në mënyrë eksplicite, që
evidentimi i dëmeve të shkaktuara si pasojë e aksidentit teknologjik të datës
15.03.2008, do të kryhet nga grupet e punës, përbërja e të cilave është parashikuar në
pikën 2 të vendimit të sipërcituar.
- Referuar urdhrit të Ministrit të Financave vlerësimi dhe verifikimi në terren i
dëmeve te shkaktuara subjekteve, që operojnë në juridiksionin e Bashkisë Vorë, do të
bëhet nga grupet teknikë të punës. Në përbërje të të cilave do të ketë 2 inspektorë nga
NJTM apo nga Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë në varësi të statusit të subjektit.
- Konkretisht në faqen 13, të aktit të ekspertimit janë evidentuar disa zëra
blerjesh mbështetur vetme në faturat tatimore, të vëna në dispozicion nga paditësi të
cilat në të dy procesverbalet e mbajtura nga inspektorët ë NJTM, nuk janë evidentuar
si dëme.
- Këto zëra punimesh e blerjesh të cilat janë llogaritur nga ekspertja në
7.203.917.5, nuk janë evidentuar nga grupet e punës të ngritura për këtë qëllim si
dëme të shkaktuar në objekt nga ngjarja e ndodhur në 15 Mars 2008, por vetëm janë
konstatuar nga ekspertja si zëra punimesh që mungonin.
- Ndërkohë kur është kryer akti objekti ka qenë i rikonstruktuar si është bërë ky
konstatim??????
- Në rast se subjekti ka kryer shpenzime të tjera, që i konsideruar të nevojshme
për të përmirësuar pamjen e hotelit për pajisje që nuk janë evidentuar si të dëmtuara
nga grupet e ekspertëve atëherë pagimi i tyre nuk mund t'i ngarkohet kurrsesi
organeve shtetërorë.
- Ekspertja për të kryer aktin e ekspertimit ka marrë në konsideratë vetëm
faturat tatimore të paraqitura nga paditësi.
- Në mënyrë që këto shpenzime të konsiderohen si shpenzime të njohura për
efekt fiskal është e domosdoshme që të bëhet kryqëzimi i tyre me shpenzimet e
paraqitura në bilancin e shoqërisë.
- Në rastin konkret, pala paditëse nuk paraqiti asnjë pasqyrë financiarë (bilanc),
që i përket vitit financiar nga 01.01.2008 deri më 31.12.2008.
- Bilanci është pasqyrë analitike mbi të ardhurat dhe shpenzimet e shoqërisë dhe
është dokumenti bazë në përcaktimin e detyrimeve tatimorë të shoqërisë.
- Ky dokument duhet të mbahet në përputhje më përcaktimet e ligjit “Për
kontabilitetin dhe pasqyrat financiarë" dhe duhet të depozitohet përpara organeve
tatimorë, dhe të miratohet prej tyre në bazë të parashikimeve të ligjit nr.8438, datë
28.12.1998, “Për tatimin mbi të ardhurat".
492
- Konkretisht neni 29, i ligjit nr.8438, datë 28.12.1998, “Për tatimin mbi të
ardhurat”, ka parashikuar shprehimisht që çdo tatimpagues paraqet deklaratën vjetore
në organet tatimore brenda datës 31 mars të vitit pasardhës, duke paraqitur në të
njëjtën kohë bilancin kontabël, së bashku më anekset e tij, si dhe çdo të dhënë tjetër të
përcaktuar në udhëzimin e Ministrit të Financave në zbatim të këtij ligji. Për efekte
fiskalë, të dhënat e dokumenteve të mësipërme quhen të pranuara, kur miratohen nga
administrata tatimore ose kur kalojnë dy muaj pas dorëzimit të tyre zyrtar dhe
administrata tatimore nuk përgjigjet zyrtarisht.
- Në çdo rast tatimpaguesi së bashku me bilancin kontabël dhe anekset e tij
sipas parashikimeve të udhëzimit nr.5, datë 30.01.2006, duhet të paraqesë edhe një
kopje të raportit të ekspertit kontabël të autorizuar për shoqëritë që e kanë të detyruar
ekspertizën sipas legjislacionit në fuqi.
- Së pesti:
- Më VKM nr.336, datë 24.03.2008, “Për miratimin e vlerës së dëmeve, të
shkaktuara në objekt, pronë private, si rrjedhojë e aksidentit teknologjik, të ndodhur
në Gërdec dhe të listave më emrat e individëve e të personave fizik dhe juridik, që do
të kompensohen është përcaktuar që shoqëria “Continental” do të përfitojë 14.661.135
lekë.
- Mbi bazën e këtij vendimi është dërguar pranë BKT shkresa nr.2976/9, datë
08.04.2008, ku është depozituar në llogarinë e shoqërisë shuma prej 14.661.135 lekë,
shumë e cila është tërhequr nga pala paditëse, duke pranuar në heshtje vlerësimin e
dëmeve.
- Theksojmë se vlerësimi i dëmeve të evidentuara në procesverbalin i dytë të
datës 18.06.2009, nuk është kundërshtuar nga pala paditëse përpara, Njësisë së Tatim
Paguesve të Mëdhenj, apo përpara organit epror administrativ që në këtë rast është
Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve apo Ministria e Financave. Në kërkesë-padi si
dhe në shpjegimet e tij paditësi pretendon se ka njoftuar zyrën e kontrollit tatimor, në
Njësinë e Tatim Paguesve të Mëdhenj, lidhur më vërejtjet në vlerësimin e dëmeve,
dhe se këto vërejtje nuk janë pranuar.
- Për të provuar këtë pretendim paditësi nuk solli asnjë provë, megjithë
detyrimin e parashikuar në nenet 8 dhe 12, të Kodit të Procedurës Civile sipas së cilës
"Palët kanë detyrim të paraqesin faktet mbi të cilat mbështesin pretendimet e tyre" dhe
"Pala që pretendon një të drejtë, ka detyrim, që në përputhje me ligjin, të provojë
faktet mbi të cilat bazon pretendimin e saj".
- Këto janë dhe konkluzionet më shkrim të paraqitura nga ana e Avokatit të
Shtetit, në seancën gjyqësore të zhvilluar në Gjykatën e Apelit Tiranë.
- Megjithatë, për shkak se vendimi i Gjykatës së Apelit, Tiranë, nuk është
arsyetuar akoma dhe nuk jemi njohur me analizën ligjore që gjykata ka bërë në
argumentimin e vendimit të saj, se për cilat shkaqe ligjorë është lënë në fuqi vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, Tiranë, ne rezervojmë të drejtën të shprehemi më
hollësisht dhe në seancën gjyqësore, që do të caktohet në Gjykatën e Lartë.
- Si konkluzion, vendimi nr.540, datë 01.02.2010, i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe vendimi nr.2796, datë 22.12.2011, i Gjykatës së Apelit Tiranë,
duhen ndryshuar dhe padia duhet rrëzuar, si e pabazuar në ligj dhe prova për të gjithë
kërkimet e ngritura në objektin e padisë.
- Sa sipër, bazuar në nenin 485/b, të K.Pr.C.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në tërësi,
493
VËREN
1. Si rezultat i aksidentit teknologjik të datës 15.03.2008, të ndodhur në fshatin

Gërdec, pala paditëse pretendon se i është shkaktuar dëm pasuror.
Në datë 19.03.2008, shoqëria ka vënë në dijeni për dëmet e pësuara, Njësinë e Tatim-
Paguesve të Mëdhenj Tiranë, duke kërkuar vlerësimin e këtyre e dëmeve.
Nga ana e inspektorëve të Njësisë së Tatim-Paguesve të Mëdhenj, me procesverbalin
e datës 23.03.2008, i mbajtur në zbatim të urdhrit nr.52, datë 19.03.2008, të Ministrit të
Financave dhe autorizimit për kryerjen e kontrollit tatimor nr.4686, datë 20.03.2008, është
bërë vlerësimi i dëmeve të ndodhura në objekt duke përcaktuar dhe vlerat e këtyre dëmeve.
Procesverbali është nënshkruar nga admininistratori i shoqërisë “Continental”.
Me shkresën nr.203, datë 31.03.2008, pala paditëse ka kërkuar rivlerësimin e dëmit te
objektit.
Me autorizimin nr.10227, datë 13.06,2008, Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj, ka
autorizuar tre inspektorë të kësaj njësie për të kryer kontroll pranë shoqërisë “Continental
Group”.
Me procesverbalin e datës 18.06.2009, nga ana e inspektorëve të NJTM-së, është bërë
verifikimi dhe saktësimi i dëmit të shkaktuar palës paditëse.
Kontrolli i dytë i realizuar nga inspektorët e NJTM-së, në datë 18.06.2008, ka
verifikuar në mënyrë analitike të gjitha zërat e materialeve të dëmtuara sipas procesverbalit të
parë të datës 23.03.2008.
Kështu, pakësimet në vlerësimin e dëmeve janë bërë duke u mbështetur plotësisht në
dokumentacionin tatimor, si fatura tatimore, dokumentacionin e blerjes të situacionuar në
objekt. Ndërsa, nuk janë njohur si dëme të shkaktuara disa zëra për të cilat, nuk
ekzistonte faturë tatimore blerjeje dhe si të tilla nuk mund të vërtetohet çmimi i paguar
nga paditësi për to.
Duke pretenduar se dëmi i shkaktuar shoqërisë është më i madh se ai i vlerësuar nga
ekspertët e NJTM-së, dhe pasi ka tërhequr shumën prej 14.661.135 lekë, paditësi i është
drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
II. Vendimet dhe arsyetimi i gjykatave:
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin civil nr.540, dt.07.02.2010, ka

vendosur si vijon:
Detyrimin e palëve të paditura Këshilli i Ministrave dhe Ministrisë Financave të
shpërblejë dëmin e shkaktuar palës paditëse shoqëria “Continental Group” sh.a, në vlerën
11.703.845 lekë.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palëve të paditura.
Kundër këtij vendimi ka bere ankim, pala e paditur Ministria e Financave.
Gjyqësor Tiranë.
Me arsyetimin:
Nga materialet e çështjes është vërtetuar se më datën 15.03.2008, si rezultat i
shpërthimit të ndodhur në “Repartin e Demontimit të Armeve Ushtarake” ne Gërdec Vorë, u
janë shkaktuar dëmtime të rënda ndërtesave dhe bizneseve të ndodhura në ketë zonë.
494
Midis subjekteve të dëmtuara është edhe shoqëria paditëse “Continental Group” sha,
të cilës i është dëmtuar Bar-Restorant dhe Hoteleri, ku ajo zhvillonte veprimtarinë tregtare,
të cilat konsistojnë në thyerjen e xhamave, te dritareve, te dyerve, si dhe pajisjeve të hotelit.
Ne datën 23.03.2008, nga Njësia Tatim Paguesve te Mëdhenj është mbajtur një
proces-verbal, me anën e te cilit është përcaktuar vlera e dëmit të shkaktuar, në shumën
13.575.631 lekë, për godinën e hotelit dhe 7.336.706 leke, për ambientet e tjera.
Në datën 18.06.2008, është kryer një rivlerësim i proces-verbalit te pare dhe eshte
nxjerr një shumë e ndryshme, ne masën 12.629.426 leke për ambientin Hotel dhe 6.531.667
leke, për ambientet e tjera.
Duke qene se, sipas palës paditëse vlera e demit shkaktuar, është më e vogël se sa
masa reale e tij, shoqëria paditëse ka kërkuar gjyqësisht pagimin e diferencës së tij që sipas
aktit te ekspertimit kane vlerën 11.703.845 leke.
Qëndrimi i mbajtur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane, ne vendimin civil nr.540,
dt.01.02.2010, qe i ka pranuar padinë palës paditëse shoqëria “Continental Group” sha,
eshte i drejte dhe duhet te lihet ne fuqi, pasi eshte i bazuar si ne ligj ashtu dhe ne prova.
Pretendimet qe ngrihen ne kërkesën ankimore nga pala e paditur Ministria e
Financave si gjate gjykimit te ceshtjes, ashtu dhe ne kërkesën ankimore, nuk duhet te merret
ne konsiderate, pasi nuk ka baze provuese, midis te tjerave për këto shkaqe:
Shoqëria “Continental Group” sha për ngjarjen e Gërdecit dt.15.03.2008, ne baze te
V.K.M. nr.315, dt.21.03.2008, nr.506, dt.01.05.2008, nr.336, dt.24.03.2008, VKM nr.817,
dt.l1.06.2008, VKM nr.120, dt.14.01.2009 dhe Urdhrit Ministrisë Financave nr.52,
dt.19.03.2008, eshte subjekt i ligjit nr.8510, dt.15.07.1999 “Për përgjegjësinë jashtë
kontradiktore te organeve te administrates shtetërore”.
Në bazë të akteve nënligjore te referuara mësimor, te cilat kane dale për zhdëmtimin
nga shpërthimi i ndodhur ne Gërdec, i gjithë demi i shkaktuar këtyre subjekteve, do te
shpërblehet tërësisht nga “Fondi i veçante” i parashikuar nga Këshilli i Ministrave dhe
Ministria e Financave.
Së fundi ne baze te VKM nr.336, dt.24.03.2008, VKM nr.817, dt.l1.06.208, VKM
nr.120, dt. 14.01.2009, Këshilli Ministrave dhe Ministria e Financave kane legjitimitetin
pasiv ne lidhje me shpërblimin e plote te vlerës se demit, shkaktuar shoqërisë paditëse ne
ketë gjykim.
Ne ketë konkluzion arrihet edhe për një fakt tjetër se shoqëria “Continental Group”
sha, duke qene subjekt i ligjit nr.8510, dt.15.07.1999 “Për përgjegjësinë jashtë kontradiktore
te organeve te administrates shtetërore”, ka legjitimitetin aktiv për kërkimin e këtij demi
jashtekontraktor te shkaktuar, pasi gjate gjykimit te ceshtjes janë vërtetuar te gjitha
elementet objektiv dhe subjektiv te parashikuar nga nenet 608, 609, 610 e 640 te K.Civil.
Meqenëse, për konstatimin dhe sqarimin e fakteve qe kane lidhje me çështjen ne
gjykim kërkohen njohuri te posaçme ne fushën e kontabilitetit, ne përshtatje me urdhërimet e
nenit 224/”a”, 230, te K.Pr.Civile, gjykata ka caktuar ekspert te cilët me aktin e ekspertimit
dt.09.11.2009, u ka dhënë përgjigje pyetjeve te shtruara nga gjykata, dhe janë nënshtruar
hetimit gjyqësor për te cilat janë bere observacionet përkatëse.
Së fundi ndodhur para rrethanave dhe fakteve te tilla, me te drejte gjykata ka arritur
ne përfundimin se demi qe duhet te shpërblehet shoqërisë paditëse, duhet te jete real dhe ti
përgjigjet vlerës plote te humbjeve te pësuara, qe pala paditëse ka pësuar si rezultat i
ngjarjes se ndodhur ne dt.15.03.2008 ne Fabrikën e Demontimit te Armatimit” ne fshatin
Gërdec Tirane.
Duke iu referuar gjendjes faktit, si dhe aktit te ekspertimit dt.09.11.2009 dhe akteve
ligjore e nënligjore te përmendura me sipër, rezulton se masa e dëmshpërblimit e
përcaktuar ne proces-verbalit dt.22.06.2008, nuk përfaqëson vlerën reale te demit te
shkaktuar.
495
Ne këto kushte, me te drejte eshte arritur ne përfundimin se Këshilli i Ministrave dhe
Ministria e Financave duhet te detyrohet te shpërblejnë tërësisht vlerën e demit te shkaktuar
palës paditëse, shoqërisë “Continental Group” sha, e cila përfaqëson diferencën e plote
midis rimbursimit qe eshte kryer ndaj palës paditëse dhe masës se plote te përcaktuar ne
aktin e ekspertimit dt.09.11.2009, qe eshte ne shumën 11.703.845 leke.
Nisur nga këto konsiderata juridike arrihet ne përfundimin se ky vendim duhet te lihet
ne fuqi, për te gjitha ato rrethana dhe fakte qe u analizuan ne drejtimet e mësipërme, si dhe
ato qe analizohen hollësisht nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane ne vendimin nr.540,
dt.01.02.2010.
III. Ligji i zbatueshëm:
4. Dispozitat e Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, të Kodit të Procedurës Civile,

të Kodit Civil.
Neni 608, i K.Civil: “Personi që, në mënyrë të paligjshme dhe me faj, i shkakton
tjetrit një dëm në personin ose në pasurinë e tij, detyrohet të shpërblejë dëmin e shkaktuar.
Personi që ka shkaktuar dëmin nuk përgjigjet kur provon se nuk ka faj. Dëmi quhet i
paligjshëm kur është rrjedhim i shkeljes ose i cenimit të interesave dhe i të drejtave të tjetrit,
që mbrohen nga rendi juridik ose nga zakonet e mira”.
Neni 609, i K.Civil: “Dëmi duhet të jetë rrjedhim i drejtpërdrejtë dhe i menjëhershëm
i veprimit ose mosveprimit të personit.
Ligji nr.8510, datë 15.07.1999 “Për Përgjegjësinë Jashtë Kontraktore të

Organeve Administrative Shtetërore” në nenet 1, 2, 3, 6, 8, 9, 10, 12, ku përcaktohet,
Përgjegjësia jashtë kontraktore e organeve te administrates shtetërore.
“Organet e administrates shtetërore përgjigjen për demet pasurore dhe jo pasurore
jashtëkontraktore qe u shkaktoi personave fizik a juridik, privat vendas a te huaj”
“Përgjegjësia jashtë kontraktore e organeve administrative shtetërore , rregullohet me
dispozitat e këtij ligji dhe të Kodit Civil te RSH.”
“Përgjegjësia jashtëkontraktore e organeve të administrates shtetërore kuptohet
detyrimi i organeve të administrates shtetërore për shpërblyer demin që këto te fundit i kane
shkaktuar interesave te personave privat ne ushtrim e sipër te funksioneve te tyre publike…..”
Rrezik i vazhdueshëm kuptohet mungesa e përhershme për te shkaktuar dem si
rezultat i veprimeve ose mos veprimeve te administrates shtetërore”.
“Kthimi ne kuptim te këtij ligji ka te beje ….me rivendosjen e një te drejte …. i te
cilës eshte pezulluar për shkak te veprimeve….. te administrates shtetërore te parashikuar nga
neni 3”.
Rastet e pergjegjesise se organeve shteterore
“Organet e administrates shtetërore pergjigjen per demet qe u shkaktojne personave
fizikë a juridikë, privat per rastet qe vijojnë”.
“b……Kur kryejnë veprime a mosveprime te ligjshme, por qe sjellin demtimin e
interesave te ligjshme te personave fizikë a juridikë privat”.
“c….Kur, megjithëse kryejnë veprime a mos veprime te ligjshme , u shkaktojnë një
dem te pabarabartë subjekteve te cilëve u drejtohet ky veprim a mos veprim”.
Shpërblimi:
“Shpërblimi qëndron ne pagimin e një sasie te hollash për te baras peshuar një demi i
cili nuk mund te ndreqet ne mënyre te drejtpërdrejte”.
Raportet ndërmjet llojeve te dëmshpërblimeve
496
“Në rastin e shkaktimit te demit pasuror organi i administrates shtetërore vendas te
pranojë kërkesën e të dëmtuarit, për kompensim në të holla ne vend te zhdukjes se shkaqeve
dhe kthimit vetëm ne rast se kjo zhdukje e shkaqeve dhe kthimi nuk janë te mundura”
“Ne rastin e shkaktimit demit moral shpërblimi behet ne te holla”
“Demi moral konkurron me demet pasurore dhe me demet e tjera jo pasurore”
Përjashtimi nga përgjegjësia
“Organi i administrates shtetërore nuk përgjigjet për demin e shkaktuar si rezultat i
veprimeve ose mosveprimeve te tij ne qofte se demi nuk do te mund te shmangej edhe ne se
do te ish treguar ky dem i duhur gjate ushtrimit te funksioneve shtetërore ne pajtim me
rrethanat”.
IV. Arsyetimi i Kolegjit Administrativ dhe zgjidhja e çështjes:

5. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur, Ministria e Financave dhe Avokatura e
Shtetit, nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472, të Kodit të Procedurës
Civile që të motivojnë cenimin e vendimit nr.2796, datë 22.12.2011, të Gjykatës së Apelit
Tiranë, me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.540, dt.07.02.2010, i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
6. Në shqyrtim të tërësisë së gjykimit të kësaj çështje, të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve e
prapësimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit, si dhe
parashtrimeve në seancë gjyqësore në Gjykatën e Lartë, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë vlerëson se, përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është rrjedhojë e respektimit dhe
zbatimit të kërkesave të ligjit material dhe atij procedural.
7. Ky kolegj vlerëson se konkluzionet e arritura nga gjykatat e faktit dhe veçanërisht
nga gjykata e apelit për sa i përket dëmit pasuror (në të gjithë figurat e tij) mbështeten në
dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete dhe në argumente të nxjerra
nga provat, të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla në pajtim me dispozitat e
Kodit të Procedurës Civile.
8. Nga aktet procedurale të gjykimit të çështjes evidentohet se gjykata e apelit ka
zhvilluar një proces të rregullt ligjor, duke garantuar zhvillimin e një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm të çështjes (neni 14 i K.Pr.Civile). Ajo ka sqaruar plotësisht rrethanat dhe faktet
që lidhen me mosmarrëveshjen objekt gjykimi, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me të. Konkluzioni i gjykatës së apelit është rrjedhojë e një analize
tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i K.Pr.Civile).
9. Referuar rastit në shqyrtim, nga materialet e dosjes gjyqësore dhe nga sa është
vërtetuar gjatë gjykimit në të dy shkallët, rezulton se Shoqëria “Continental Group” sha për
ngjarjen e Gërdecit dt.15.03.2008, në bazë të V.K.M. nr.315, dt.21.03.2008, nr.506,
dt.01.05.2008, nr.336, dt.24.03.2008, VKM nr.817, dt.l1.06.2008, VKM nr.120,
dt.14.01.2009 dhe Urdhrit të Ministrisë së Financave nr.52, dt.19.03.2008, është subjekt i
ligjit nr.8510, dt.15.07.1999 “Për përgjegjësinë jashtë kontradiktore të organeve të
administratës shtetërore”.
Në bazë të akteve nënligjore të referuara më sipër, të cilat kanë dalë për zhdëmtimin
nga shpërthimi i ndodhur në Gërdec, i gjithë dëmi i shkaktuar këtyre subjekteve, do të
shpërblehet tërësisht nga “Fondi i veçantë” i parashikuar nga Këshilli i Ministrave dhe
Ministria e Financave.
Së fundi në bazë të VKM nr.336, dt.24.03.2008, VKM nr.817, dt.l1.06.208, VKM
nr.120, dt. 14.01.2009, Këshilli i Ministrave dhe Ministria e Financave kanë legjitimitetin
pasiv në lidhje me shpërblimin e plotë të vlerës së dëmit, shkaktuar shoqërisë paditëse
në këtë gjykim.
497
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se shoqëria
“Continental Group” sha, duke qenë subjekt i ligjit nr.8510, dt.15.07.1999 “Për përgjegjësinë
jashtë kontraktore të organeve të administratës shtetërore”, ka legjitimitetin aktiv për
kërkimin e këtij dëmi jashtëkontraktor të shkaktuar, pasi gjatë gjykimit të çështjes janë
vërtetuar të gjitha elementet objektiv dhe subjektiv, të parashikuar nga nenet 608, 609, 610 e
640 të K.Civil.
Gjykata ka caktuar ekspert, pasi për konstatimin dhe sqarimin e fakteve që kanë lidhje
me çështjen në gjykim, kërkohen njohuri të posaçme në fushën e kontabilitetit, në përshtatje
me urdhërimet e nenit 224/”a”, 230, të K.Pr.Civile.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, ndodhur para rrethanave dhe fakteve të
tilla, vlerëson se dëmi që duhet të shpërblehet shoqëria paditëse, duhet të jetë real dhe ti
përgjigjet vlerës së plotë të humbjeve që pala paditëse ka pësuar si rezultat i ngjarjes së
ndodhur në dt.15.03.2008 në Fabrikën e Demontimit të Armatimit” në fshatin Gërdec
Tiranë.
12. Gjatë shqyrtimit të çështjes në shkallë të parë dhe në apel duke u referuar gjendjes
së faktit, si dhe aktit të ekspertimit dt.09.11.2009 dhe akteve ligjore e nënligjore të
përmendura më sipër, ka rezultuar se masa e dëmshpërblimit e përcaktuar në proces-
verbalit dt.22.06.2008, nuk përfaqëson vlerën reale të dëmit të shkaktuar.
13. Në këto kushte, Ky Kolegj, arrin në përfundimin se Këshilli i Ministrave dhe
Ministria e Financave duhet të detyrohen të shpërblejnë tërësisht vlerën e dëmit të shkaktuar
palës paditëse, shoqërisë “Continental Group” sha, e cila përfaqëson diferencën e plotë
midis rimbursimit që është kryer ndaj palës paditëse dhe masës së plotë të përcaktuar
në aktin e ekspertimit dt.09.11.2009, që është në shumën 11.703.845 lekë.
14. Përsa më sipër Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
nr.2796, datë 22.12.2011, i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63, të Ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.
VENDOSI
Tiranë, më 05.04.2016
498
Nr. 31001-00070-00-2014 Regj.Themeltar
Nr. 00-2016 - 1071 Vendimi (216)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar
në datën 05.04.2016 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore hapura çështjen administrative

nr.31001-00070-00-2014 akti që iu përket palëve:
PADITËS: ROLAND TELA (Në mungesë).

I PADITUR: KRRT BASHKIA ELBASAN (Në mungesë).
STAVRI BULI, prezent në gjykim,
i papërfaqësuar me mbrojtës.
OBJEKTI:
Anullimin e pjesshëm të vendimit nr.6, datë 05.11.2009
të K.RR.T, Bashkia Elbasan.
Sigurim padie, duke vendosur pezullimin e punimeve.
Baza Ligjore: Nenet 32, 153, 154 dhe 324 e vijues të K.Pr.Civile,
ligji nr.8405, datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën”,
si dhe neni 202 e vijues i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.13-2011-666 (328), datë

Pranimin kërkesëpadisë.
Anullimin e pjesshëm të aktit administrativ, vendimit nr.6, datë 05.10.2009 të
K.RR.T Bashkia Elbasan sa i përket miratimit të lejes së ndërtimit për
rrethimin e konturit jugor dhe perëndimor të sheshit të ndërtimit në ndërtim,
për të paditurin Stavri Buli për objektin 3- kat, të ndodhur në lagjen “Kongresi
Elbasanit”.
Pushimin e gjykimit sa i përket objektit të padisë, pezullimin e aktit
administrativ, për shkak të heqjes dorë të paditësit.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2013 -781 (386), datë 14.05.2013 ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.(328) 13-2011-666, datë 16.02.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Kundër vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs pala e paditur

Stavri Buli, i cili kërkon:
499
Ndryshimin e vendimit nr.(328) 13-2011-666, datë 16.02.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan dhe vendimit nr.10-2013 -781 (386), datë 14.05.2013 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe rrëzimin e kërkesëpadisë.
Shkaqet që paraqet në rekurs pala e paditur Stavri Buli, janë:

 Objekti i gjykimit nuk është konflikt civil, por një konflikt administrativ, pasi nga
gjykata është gjykuar anullimi i pjesshëm i vendimit nr.6, datë 05.11.2009 i KRRT-së
Bashkia Elbasan sipas dhe neneve që i referohet 324 e vijues i K.Pr. Civile.
 Kërkesëpadia nga pala paditëse sipas nenit 328 të K.Pr.Civile është paraqitur për
gjykim jashtë afatit kohor një muaj dhe për pasojë meqenëse afatet janë prekluzive që
parashikon neni 137 i Kodit Civil e vijues, nuk mund të gjykohet.
 Paditësi Roland Tela nuk legjitimohet për të kërkuar në rrugë gjyqësore, pasi ai nuk
cënohet në pronësinë e tij, ose ti cënohet ndonjë interes i ligjshëm, siç parashikon neni
32 i K.Pr.Civile dhe neni 296 i K.Civil.
 Gjykata në kundërshtim me nenin 72 e 74 e vijues të K.Pr.Civile ka caktuar në
cilësinë e ekspertes, një eksperte e cila ka shfaqur mendim në marrjen e vendimit nr.6,
datë 05.11.2009, sepse ka qenë punonjëse bashkie dhe nuk ka njohuri të posaçme.
Duhet të merrej një inxhinier topograf “gjeodet”. Akti ekspertimit që ka bërë ekspertja
është me të meta.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici, dhe e bisedoi çështjen në tërësi, në
përfundim;
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 08.01.2014 është regjistruar çështja administrative
nr.31001-00070-00-2014 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Roland Tela dhe
të paditur KRRT Bashkia Elbasan e Stavri Buli, me objekt: Anullimin e pjesshëm të vendimit
nr.6, datë 05.11.2009 të K.RR.T Bashkia Elbasan. Sigurim padie, duke vendosur pezullimin e
punimeve.
2. Vendimi nr.10-2013-781 (386), datë 14.05.2013 i Gjykatës së Apelit Durrës
është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit procedurial dhe material, prandaj si i tillë ai duhet
të lihet në fuqi nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë.
3. Sipas vendimit nr.6, datë 05.11.2009 të K.RR.T Bashkia Elbasan, ndër të tjera është
vendosur, miratimi i lejes së ndërtimit lidhur me rrethimin e konturit jugor dhe perëndimor të
sheshit të ndërtimit në ndërtim të objektit 3 kat, i ndodhur në lagjen “Kongresi Elbasanit”, të
qytetit të Elbasanit, miratuar në favor të të paditurit Stavri Buli, vendim i miratuar bazuar
çertifikatën e pronësisë nr.146, datë 23.10.2008, për pasurinë nr.3/229, zona kadastrale
nr.8521, vol. 14, me sip trualli 116.3 m2.
4. Në zbatim të këtij vendimi rrethimi i konturit jugor dhe perëndimor i sheshit të
ndërtimit në ndërtim të të paditurit Stavri Buli, do të vendoset brenda kufirit të pronës së të
paditurit, duke përcaktuar dhe distancat përkatëse.
5. Paditësi Roland Tela është vënë në dijeni me aktin administrativ të sipërcituar
nëpërmjet shkresës nr.324/2, datë 03.06.2010 të Inspektoriatit Ndërtimor Urbanistik, Bashkia
Elbasan dhe në këto rrethana i është drejtuar gjykatës me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
500
6. Me vendimin nr.5, datë 03.08.2007 të K.RR.T, Bashkia Elbasan, të paditurit Stavri
Buli i është miratuar leja e ndërtimit për një objekt 3 kat (një kat lokal + 2 kat banesë +
bodrum) të ndodhur në lagjen “Kongresi Elbasanit”, për të cilën palët janë në konflikt
gjyqësor, pranë kësaj gjykate, provuar dhe nga vërtetimi nr.3348, datë 06.07.2010 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Elbasan, për të cilën paditësi pretendon se leja e ndërtimit të objektit në
favor të të paditurit cënon pronën e paditësit, konflikt për të cilin Gjykata e Rrethit Elbasan
me datë 24.02.2010 ka vendosur pezullimin e gjykimit.
II. Vendimet e gjykatave dhe arsyetimi i tyre:
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.13-2011-666 (328), datë

Pranimin kërkesëpadisë.
Anullimin e pjesshëm të aktit administrativ, vendimit nr.6, datë 05.10.2009 të K.RR.T
Bashkia Elbasan sa i përket miratimit të lejes së ndërtimit për rrethimin e konturit jugor dhe
perëndimor të sheshit të ndërtimit në ndërtim, për të paditurin Stavri Buli për objektin 3-kat,
të ndodhur në lagjen “Kongresi Elbasanit”.
Pushimin e gjykimit sa i përket objektit të padisë, pezullimin e aktit administrativ, për
shkak të heqjes dorë të paditësit.
8. Gjykata e rrethit gjyqësor ndër të tjera arsyeton:
...Sipas aktit të ekspertimit të përpiluar nga ekspertja ing. ndërtimi Englantina Gajda
(Kaçuli), akt i përpiluar mbi bazë të akteve shkresore të ndodhura në dosje dhe këqyrjes në
vend është arritur konkluzioni se rrethimi i konturit të pronës së paditurit Stavri Buli, në
pjesën perëndimore dhe jugore, miratuar sipas lejes së ndërtimit me vendimin nr.6, datë
05.11.2009 të K.RR.T Bashkia Elbasan, është marrë në kundërshtim me ligjin “Për
Urbanistikën”, ajo cënon pronën e paditësit Roland Tela, pasi i padituri ka shfrytëzuar të
gjithë pronën për ndërtimin e objektit, konkluzion të cilin ekspertja e mbështet dhe në matjet
faktike të kryera në vend.
Në arritjen e këtij përfundimi ekspertja i është referuar aktit të pronësisë të të
paditurit Stavri Buli, vendndodhjes së pronës të përcaktuar në çertifikatën e pronësisë dhe
këqyrjes në vend në raport me vendimin e K.Rr.T Bashkia Elbasan.
Nisur nga ky fakt, gjykata çmon se akti administrativ, vendimi nr.6, datë 05.11.2009 i
K.RR.T Bashkia Elbasan, është marrë në kundërshtim me ligjin “Për Urbanistikën”, ndaj
padia e paraqitur nga paditësi Roland Tela duhet të pranohet, duke u bërë anullimi i
pjesshëm i aktit, sa i përket miratimit të lejes së ndërtimit për rrethimin e konturit jugore dhe
perëndimore të sheshit të ndërtimit në ndërtim, për të paditurin Stavri Buli për objektin 3- kat
të ndodhur në lagjen “Kongresi Elbasanit”.
Sa i përket kërkimit objekt padi, lidhur me pezullimin e zbatimit të aktit administrativ,
vetë paditësi hoqi dorë për këtë kërkim, ndaj në rastin konkret gjykata çmon se duhet të
zbatohen kërkesat e nenit 201/2 dhe 299/b të K.Pr. Civile, duke u vendosur pushimi i gjykimit
për këtë objekt padi....
9. Gjykata e Apelit Durrës, me të njëjtin arsyetim me vendimin nr.10-2013 -781
(386), datë 14.05.2013 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.(328) 13-2011-666, datë 16.02.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan.
10. Në nenin 2 të ligjit nr.8405/1998, është parashikuar se:
501
Urbanistika, në kuptimin e këtij ligji, shpreh dhe përcakton rregullat e përgjithshme
të vendosjes dhe të arkitekturës së ndërtimeve në të gjithë territorin e Republikës së
Shqipërisë. Në përcaktimin e këtyre rregullave mbahen parasysh zhvillimi ekonomik dhe
social, aktual dhe perspektiv i vendit, në nivel kombëtar dhe lokal, mbrojtja e vendit,
mbrojtja e mjedisit, ruajtja dhe vënia në dukje e vlerave urbanistike, arkitekturore e
arkeologjike, si dhe mbrojtja e interesave të ligjshme që lidhen me pronën private.
11. Në nenin 45 të ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën”, i ndryshuar

parashikohet se:
Çdo person fizik e juridik, vendas ose i huaj që do të ndërtojë në territorin e
Republikës së Shqipërisë duhet të pajiset me leje ndërtimi. Ky është dokumentacioni i vetëm
ligjor mbi bazën e të cilit lejohet ndërtimi. Leja e ndërtimit i jepet personit juridik ndërtues të
licencuar.
Si në rastin kur toka është pronë private, ashtu dhe kur ajo është pronë publike,
personi juridik ndërtues duhet të paraqesë kontratën e lidhur me pronarin e tokës ose me
personin që ka marrë sheshin e ndërtimit nga KRRT-ja Kërkesa për leje ndërtimi bëhet sipas
formularëve 3 dhe 3/1, pjesë e ligjit, përveç lejeve të ndërtimit për projektet e infrastrukturës
rrugore. Formulari i kërkesës për projektet e infrastrukturës rrugore miratohet nga ministri
përgjegjës. Në rregulloren e urbanistikës përcaktohen kërkesat teknike të dokumenteve dhe
forma grafike e tyre.
– Shqyrtimi i kërkesës kalon në dy faza:
procedimi për shqyrtimin administrativ të kërkesës;
b) shqyrtimi dhe miratimi i lejes së ndërtimit nga organi kompetent, KRRT-ja
vendore.
– Procedimi për shqyrtimin administrativ të kërkesës bëhet nga njësia e urbanistikës
dhe këshilli teknik në njësinë vendore.
– Njësia e urbanistikës, brenda 5 ditëve, shqyrton dokumentacionin vetëm për çështje
të përmbushjes së formës dhe dërgon në adresë të kërkuesit vërtetimin, ku përcaktohet data e
marrjes në dorëzim të kërkesës, të dhënat që identifikojnë kërkesën dhe dokumentet
bashkëlidhur, si dhe njoftimin se do të nisë procedura e shqyrtimit administrativ të kërkesës.
Në rast se gjatë shqyrtimit për çështje të formës vihen re mangësi në
dokumentacionin e kërkuar, sipas këtij ligji, aplikimi nuk pranohet dhe kërkesa së bashku me
dokumentet shoqëruese i kthehen mbrapsht kërkuesit me njoftimin se shqyrtimi administrativ
i kërkesës nuk ka filluar.
Kur njësia e urbanistikës në njësinë vendore nuk dërgon në adresë të kërkuesit,
brenda 5 ditëve pune, njoftimin se do të nisë procedurën e shqyrtimit administrativ të
kërkesës, aplikimi konsiderohet i pranuar në heshtje dhe njësia e urbanistikës detyrohet të
nisë procedurën e shqyrtimit administrativ të kërkesës.
– Me fillimin e procedimit për shqyrtimin administrativ të kërkesës, njësia e
urbanistikës dhe këshilli teknik duhet të shqyrtojnë kërkesën brenda 35 ditëve pune nga data,
në të cilën kërkesa konsiderohet e pranuar, sipas këtij neni.
Në rast se gjatë procedimit për shqyrtimin administrativ të kërkesës, njësia e
urbanistikës konstaton se dokumentacioni i kërkuesit ka të meta tekniko-ligjore në
përmbajtje, i dërgon kërkuesit njoftimin për plotësimin e të metave, duke i vendosur një afat,
sipas Kodit të Procedurave Administrative.
Me dërgimin e njoftimit të mësipërm, pezullohet llogaritja e afateve të shqyrtimit,
sipas këtij ligji, deri në plotësimin e të metave nga kërkuesi. Me plotësimin e tyre, kërkuesi
rivendoset në afatin 35-ditor të procedimit për shqyrtimin administrativ të kërkesës.
Nëse edhe pas përfundimit të afatit të vendosur për plotësimin e të metave në njoftim
kërkuesi nuk ka plotësuar të metat e konstatuara, atëherë njësia e urbanistikës ndërpret
502
procedimin për shqyrtimin administrativ të kërkesës dhe njofton kërkuesin, duke i kthyer edhe
dokumentacionin.
Njësia e urbanistikës dhe këshilli teknik, brenda afatit 35-ditor, duhet të shqyrtojnë
kërkesën dhe t'i njoftojnë kërkuesit përfundimin e procedimit të shqyrtimit administrativ të
kërkesës, pranimin ose jo të saj.
– Kur njësia e urbanistikës, në përfundim të afatit 35-ditor, nuk dërgon në adresë të
kërkuesit njoftimin për:
a) mospranimin e shqyrtimit administrativ të kërkesës;
b) depozitimin për shqyrtimin dhe miratimin e lejes së ndërtimit në KRRT në
përfundim të procedimit për shqyrtim administrativ të kërkesës;
atëherë kërkesa konsiderohet e pranuar në heshtje dhe dokumentacioni i përcillet për
shqyrtim dhe miratim KRRT-së së njësisë vendore.
12. Në nenin 48 të ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën”, i ndryshuar

parashikohet se:
Leja e ndërtimit kërkohet për kryerjen e punimeve si vijon:
- ndërtime të reja të çdo lloji, mbi e nëntokësore, shtesa, impiante të ndryshme, rrugë,
ura, porte, aeroporte, autostrada, hekurudha, punime infrastrukture, ujësjellës, kanalizim,
telefoni, elektrik, tubacione gazi, nafte, avulli, varreza, karriera të materialeve të ndërtimit,
- ndërtime mbi themele ekzistuese,
- ndryshime të objekteve që prekin anën e jashtme të tij me elemente arkitektonike, si
dhe kur bëhen ndërhyrje në konstruksion dhe në qëndrueshmërinë e objektit ekzistues,
- hapje dhe mbyllje dritaresh, hapje në katet e para të objekteve ekzistuese, përshtatje
në shtimin e vëllimit të objektit në formë shtesash anësore ose ngritje kati shtesë,
- ripunim të rifiniturave të jashtme, suvatime, ngjyrosje etj.,
- rrethime të përkohshme dhe të përhershme,
- rrethime e ndërtime të përkohshme për periudhën e realizimit të punimeve të
ndërtimit,
- ndërtime barakash, ekspozitash, panairesh, tribunash, reklamash etj.
- prerje drurësh,
- prishje ndërtesash.
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala
e paditur Stavri Buli, nuk përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 58 të ligjit
nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj nuk ka arsye ligjore që vendimi i gjykatës së
apelit të cënohet.
14. Nga citimi i nenit 2 të ligjit nr.8405/1998, evidentohet se: Urbanistika, në
kuptimin e këtij ligji, shpreh dhe përcakton rregullat e përgjithshme të vendosjes dhe të
arkitekturës së ndërtimeve në të gjithë territorin e Republikës së Shqipërisë. Në përcaktimin e
këtyre rregullave mbahen parasysh zhvillimi ekonomik dhe social, aktual dhe perspektiv i
vendit, në nivel kombëtar dhe lokal, mbrojtja e vendit, mbrojtja e mjedisit, ruajtja dhe vënia
në dukje e vlerave urbanistike, arkitekturore e arkeologjike, si dhe mbrojtja e interesave të
ligjshme që lidhen me pronën private.
15. Nga citimi i nenit 45 të ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën”, i
ndryshuar evidentohet se: çdo person fizik e juridik, vendas ose i huaj që do të ndërtojë në
territorin e Republikës së Shqipërisë duhet të pajiset me leje ndërtimi. Ky është
dokumentacioni i vetëm ligjor mbi bazën e të cilit lejohet ndërtimi. Ndërsa në nenin 48 të
503
ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën”, i ndryshuar parashikohen rastet për të cilat
kërkohet leje dhe më konkretisht: Leja e ndërtimit kërkohet për kryerjen e punimeve si vijon:
ndërtime të reja të çdo lloji, ... ndërtime mbi themele ekzistuese, ndryshime të objekteve që
prekin anën e jashtme të tij me elemente arkitektonike, si dhe kur bëhen ndërhyrje në
konstruksion dhe në qëndrueshmërinë e objektit ekzistues, hapje dhe mbyllje dritaresh, hapje
në katet e para të objekteve ekzistuese, përshtatje në shtimin e vëllimit të objektit në formë
shtesash anësore ose ngritje kati shtesë, ripunim të rifiniturave të jashtme, suvatime, ngjyrosje
etj, rrethime të përkohshme dhe të përhershme,...etj.
16. Gjykata e shkallës së parë, (vendimin e së cilës e ka lënë në fuqi gjykata e apelit)
arsyeton se: Sipas aktit të ekspertimit të përpiluar nga ekspertja Englantina Gajda (Kaçuli),
akt i përpiluar mbi bazë të akteve shkresore të ndodhura në dosje dhe këqyrjes në vend është
arritur konkluzioni se rrethimi i konturit të pronës së të paditurit Stavri Buli, në pjesën
perëndimore dhe jugore, miratuar sipas lejes së ndërtimit me vendimin nr.6, datë 05.11.2009
të K.RR.T Bashkia Elbasan, është marrë në kundërshtim me ligjin “Për Urbanistikën”, ajo
cënon pronën e paditësit Roland Tela, pasi i padituri ka shfrytëzuar të gjithë pronën për
ndërtimin e objektit, konkluzion të cilin ekspertja e mbështet dhe në matjet faktike të kryera
në vend...Nisur nga ky fakt, gjykata çmon se akti administrativ, vendimi nr.6, datë
05.11.2009 i K.RR.T Bashkia Elbasan, është marrë në kundërshtim me ligjin “Për
Urbanistikën”, ndaj padia e paraqitur nga paditësi Roland Tela duhet të pranohet, duke u bërë
anullimi i pjesshëm i aktit, sa i përket miratimit të lejes së ndërtimit për rrethimin e konturit
jugor dhe perëndimor të sheshit të ndërtimit...
17. Përfundimi që kanë arritur gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit vlerësohen të
bazuara në ligj nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, sepse në ligjin nr.8405, datë
17.09.1998 “Për Urbanistikën”, i ndryshuar dhe Rregullores së Urbanistikës është
parashikuar se, nuk mund të bëhet rrethimi i përkohshëm ose i përhershëm, duke
mosrespektuar kondicionet urbanistike, pasi pala e paditur Stavri Buli e ka shfrytëzuar gjithë
sipërfaqen e truallit të tij për ndërtim dhe rrethimi që do të bënte cënonte të drejtën e
pronësisë së palës paditëse.
18. Në rekurs, pala e paditur Stavri Buli pretendon se, objekti i gjykimit nuk është
konflikt civil, por është një konflikt administrativ, pasi nga gjykata është gjykuar anullimi i
pjesshëm i vendimit nr.6, datë 05.11.2009 i KRRT-së, Bashkia Elbasan sipas nenit 324 e
vijues të K.Pr. Civile. Është e vërtetë që ky konflikt ka natyrë administrative, por gjykimi i
kësaj çështje ka përfunduar në Gjykatën e Apelit Durrës me datë 14.05.2013, pra, para datës
së fillimit të funksionimit të gjykatave administrative, kështu që nuk ka munguar kompetenca
në lëndë e gjykatave civile, pasi në zbatim të vendimit unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, gjykatat administrative janë kompetente në lëndë për
shqyrtimin e çështjeve të regjistruara në gjykatat civile para datës 04.11.2013, por që nuk ka
përfunduar gjykimi i tyre në ato gjykata.
19. Pala e paditur Stavri Buli në rekurs pretendon se, pala paditëse e ka paraqitur
kërkesëpadinë jashtë afatit një mujor të parashikuar nga neni 328 i K.Pr.Civile. Ky pretendim
i palës së paditur vlerësohet si i pabazuar në ligj, sepse afati i ankimit fillon atëhere kur pala
paditëse ka marrë dijeni për aktin administrativ që kundërshton dhe në dosje nuk ka asnjë
dokument zyrtar që të provojë faktin se, kur pala paditëse ka marrë dijeni për vendimin nr.06,
datë 05.11.2009.
20. Gjithashtu pala e paditur Stavri Buli në rekurs pretendon se, paditësi Roland Tela
nuk legjitimohet për të ngritur kërkesëpadi, pasi ai nuk cënohet në pronësinë e tij, ose ti
cënohet ndonjë interes i ligjshëm, siç parashikon neni 32 i K.Pr.Civile dhe neni 296 i K.Civil,
pretendim i cili vlerësohet i pabazuar në ligj, sepse rrethimi bëhet në tokën e personit që merr
lejen e ndërtimit dhe jo në pronën e të tretëve, në një kohë që i padituri e ka shfrytëzuar gjithë
truallin e tij për ndërtim, prandaj vendi ku do të bënte rrethimin cënon të drejtën e pronësisë
504
së paditësit.
21. Edhe pretendimi në lidhje me eksperten, është i pabazuar në ligj, sepse ekspertja e
caktuar nga gjykata, duke qenë inxhiniere ndërtimi i ka njohuritë e posaçme për të kryer
detyrën e ngarkuar nga gjykata. Fakti që ajo ka qenë punonjëse e Bashkisë Elbasan nuk
përbën ndonjë pengesë ligjore për të. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Stavri Buli
nuk është i bazuar në ligj, prandaj si të tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë
vendimi e gjykatës së apelit duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/e të ligjit nr.49,
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.....
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.10-2013-781 (386), datë 14.05.2013 të Gjykatës së
Apelit Durrës.
Tiranë, më 05.04.2016
505
Nr. 00 -2016 - 1072 Vendimi (217)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në datën 05.04.2016 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen administrative nr.31001-

02612-00-2014 akti që iu përket palëve:
PADITËS: MUSTAFA TAFANI, IBRAHIM TAFANI,

MISIR TAFANI dhe MURAT TAFANI,
të përfaqësuar në gjyq nga Av. Vasil Dode.
1
I PADITUR: KOMISIONI VENDOR I VERIFIKIMI TË
VLEFSHMËRISË SË TITUJVE TË
PRONËSISË, PRANË PREFEKTURËS
ELBASAN, përfaqësuar në gjyq nga Av. Shtetit
Abaz Deda.
PERSON I TRETË: SHOQATA E PËRDORIMIT TË UJIT
“MARINA” (Në mungesë).
Me pjesëmarrjen e Avokaturës së Përgjithshme
të Shtetit, përfaqësuar në gjyq nga Av. Abaz
Deda.
OBJEKTI:
Shfuqizimi i vendimit nr.38, datë 15.05.2006
të Komisionit të Tokës, pranë Këshillit të Qarkut Elbasan.
Baza Ligjore: Nenet 324, 327, 329 të Kodit të Procedurës Civile
dhe nenet 116 e 117 të K.Pr.Administrative.

vendosur:
Të nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor.
Gjykata e Lartë me vendimin nr.1016, datë 21.09.2006 ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.952, datë 21.06.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
1
Në rigjykim, për shkak se me ligjin nr.9948, datë 07.07.2008 “Për verifikimin e vlefshmërisë së titujve të pronësisë”,
komisionet e tokave të të gjitha niveleve u suprimuan dhe kompetencat për zgjidhjen e problemeve të reformës së tokës iu
kaluan KVVTP-ve, pranë Prefektëve të Qarqeve, është bërë kalimi procedural dhe u thirrur si i paditur KVVTP, pranë
Prefektit Elbasan.
506
vendosur:
Pushimin e gjykimit.

Prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim.
Gjykata e Lartë me vendimin nr.277, datë 26.5.2011 ka vendosur:

Pushimin e çështjes në Gjykatën e Lartë.

vendosur:
Pranimin e padisë.
Konstatimin si akt administrativ absolutisht të pavlefshëm të vendimit nr.38,
datë 15.05.2006 të Komisionit të Tokës, pranë Këshillit të Qarkut Elbasan.

Moskompetencën për gjykimin e çështjes dhe dërgimin e akteve në gjykatën
kompetente Gjykatën Administrative të Apelit.
Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.973, datë 21.03.2014 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.1027, datë 23.04.2012 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Elbasan.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs pala e paditur

Komisioni Vendor i Verifikimi të Vlefshmërisë së Titujve të Pronësisë, pranë
Prefekturës Elbasan, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.1027, datë 23.04.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan dhe
vendimit nr.973, datë 21.03.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe kthimin e çështjes
për rishqyrtim gjykatës kompetente.
Shkaqet që pala e paditur Komisioni Vendor i Verifikimi të Vlefshmërisë së

Titujve të Pronësisë, pranë Prefekturës Elbasan paraqet në rekurs, janë:
 Vendimet e mësipërme nuk janë të bazuar në ligj dhe në prova, prandaj dhe më poshtë
po iu paraqesim arsyetimin ligjor se përse vendimet e mësipërme duhet të prishen.
 Në aspektin procedurial: vendimi i Gjykatës Shkallës Parë Elbasan dhe Gjykatës
Administrative të Apelit janë marrë pa thirrur në gjykim Avokatin e Shtetit detyrim
ligjor ky i parashikuar nga neni 10, pika 3 e ligjit nr.9948, datë 07.07.2008 dhe nenit
79/a i Kodit Procedurës Civile.
 Të dy shkallët e gjykatave pranojnë në pjesën arsyetuese se parcela me numër
kadastral 170 me emrin e quajtur Hurdha Marinëz me sipërfaqe 4.17 ha ka qenë fond
pyjor, por me vendim nga Ministria e Bujqësisë një sipërfaqe prej 2.7 ha me
marrëveshje dhe miratim të Ministrit të Bujqësisë të vitit 1991 ka kaluar në tokë
bujqësore. Me shkresën nr.1770, datë 01.07.1994 të Ministrit të Bujqësisë ka kaluar
nga fondi pyjor në fondin bujqësor një sipërfaqe prej 7 ha në parcelën nr.170.
 Në zbatim të ligjit nr.9948, datë 07.07.2008 neni 2, pika 2 citojmë: Nuk kanë
vlefshmëri ligjore titujt e pronësisë në të gjitha sipërfaqet e tjera që më 01.08.1991
nuk kanë figuruar në regjistrat kadastralë në zërin tokë bujqësore si pyje, livadhe,
kullota, tokë pyjore dhe sipërfaqe të tjera të tokës jobujqësore pavarësisht miratimit të
ndryshimeve dhe kalimeve të këtyre zërave në tokë bujqësore pas kësaj, date. Pra vetë
507
gjykata e pranon se kjo tokë ka kaluar në fond toke bujqësore në vitin 1994 dhe nuk
respekton nenin e sipërcituar.
 Nuk është ndërtuar drejtë ndërgjyqësia, pasi në bazë të nenit 17 të ligjit nr.9948/2008
dhe VKM-së nr.269 Komisioni vendor nuk duhej thirrur si i paditur.
Gjithashtu ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs edhe

personi i tretë Shoqata e Përdorimit të Ujit “Marina”, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.1027, datë 23.04.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan dhe
vendimit nr.973, datë 21.03.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë.
Shkaqet që personi i tretë Shoqata e Përdorimit të Ujit “Marina” paraqet në

rekurs, janë:
 Rrëzimi i kërkesës së paraqitur nga Bordi i Kullimit, për tu pranuar në proces si
person i tretë, ndërhyrës dytësor, përbën një shkelje të rëndë proceduriale, e cila ka
ndikuar dukshëm në dhënien e vendimit, neni 58/c i ligjit nr.49/2012.
 Një shkelje tjetër e rëndë proceduriale në këtë proces, me pasojë pavlefshmërinë e
vendimit, sipas nenit 58/b të ligjit nr.49/2012, që ka të bëjë gjithashtu me
ndërgjyqësinë, është gjithashtu edhe thirrja në gjykim si palë e paditur të Komisionit
Vendor të Verifikimit të Vlefshmërisë së Titujve të Pronësisë, pranë Prefektit të
Qarkut Elbasan, ndërkohë që vetë paditësat në padinë e paraqitur prej tyre kanë
paditur Këshillin e Qarkut Elbasan, pasi vendimi që kundërshtohet është vendim i
Komisionit të Tokës, pranë Këshillit të Qarkut Elbasan.
 Ky zëvendësim i palës së paditur është bërë në kundërshtim edhe me vetë vullnetin e
paditësave, por edhe sikur paditësat në gjykim të kishin paraqitur kërkesë me shkrim
për zëvendësimin e palës së paditur (në fakt një kërkesë e tillë nuk është paraqitur),
konform nenit 184 të K.Pr.Civile, duhej që, për këtë zëvendësim gjykata të merrte më
parë pëlqimin e dy palëve dhe personit që hyn në vend të tyre si palë. Në rastin
konkret, nuk është marrë ky pëlqim, duke u shkelur detyrimi i përcaktuar sipas kësaj
dispozite.
 Përkundrazi, pala e thirrur si e paditur në këtë gjykim, KVVTP ka kundërshtuar
thirrjen e saj si palë e paditur dhe ka parashtruar përpara gjykatës pretendimet e saj
me shkrim, duke kundërshtuar thirrjen e saj në gjykim, për një sërë arsyesh.
 Në të dy vendimet, si në vendimin e dhënë nga Gjykata Elbasan, ashtu edhe atë të
dhënë nga Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, është interpretuar në mënyrë të
gabuar ligji material dhe si pasojë, sipas nenit 58/a të ligjit 49/2012 përbën shkak për
rekurs.
 Me vendimin nr.38, datë 15.05.2006 të Këshillit të Qarkut Elbasan, Komisionit të
Tokës në Qark, që kundërshtohet në këtë proces, është vendosur: Të deklarohen si
absolutisht të pavlefshme aktet e marrjes së tokës në pronësi të dhëna më parë nga
Komisioni i Ndarjes së tokës i fshatit Gradisht në vitin 1992 dhe Komisioni i Tokës i
Bashkisë Belsh në vitet 1995-97, tokë e cila sipas librave kadastrale figuron në fondin
pyjor në territorin e Komunës Grekan, për shtetasit Misir, Mustafa, Ibrahim Tafani e
Murat Shtylla për sipërfaqen totale 7.8 ha, si akte të nxjerra në kundërshtim me aktet
ligjore në fuqi.
 Në arsyetim të këtij vendimi, Komisioni i Tokës, pranë Këshillit të Qarkut Elbasan
përcakton bazën ligjore mbi të cilën e mbështet këtë vendim, ligjin nr.7501/1991 “Për
Tokën”, VKM nr.255, datë 02.08.1991, VKM nr.291, datë 06.05.2005 “Për disa
shtesa e ndryshime në VKM nr.230, datë 22.07.1991 “Për krijimin e komisionit të
tokave”, të ndryshuar, shkresës me nr.2008 prot, datë 28.04.2006 të dërguar nga
508
Kryetari i Komisionit Qeveritar të Tokës, si dhe nenet 116, pika b, 117 pika 2 dhe
124/1 të K.Pr. Administrative.
 Vendimi nr.38, datë 15.05.2006 të Këshillit të Qarkut Elbasan, Komisionit të Tokës
në Qark rezulton të jetë plotësisht i bazuar në ligj, pikërisht në dispozitat përkatëse të
përmendura në vetë arsyetimin e vendimit sa më lart, si dhe në dispozitat përkatëse të
K.Pr.Administrative, neni 116, pika b, si dhe nenit 117 pika 2, 124/1 të Kodit
Procedurës Administrative.
 Në rastin konkret, aktet e marrjes tokës në pronësi të lëshuara në emër të paditësave
janë nxjerrë nga një organ në kapërcim të kompetencave të tij ligjore, prandaj dhe
këto akte, me vendimin nr.38, datë 15.05.2006 janë deklaruar si akte absolutisht të
pavlefshme, në referim të nenit 116, pika b K.Pr.Administrative.
 Në referim të pikës 2 të nenit 117 K.Pr. Administrative, aktet e mësipërme mund të
deklarohen edhe me nismën e organit administrativ kompetent, ashtu si edhe me
kërkesë të palës së interesuar dhe në rastin konkret është respektuar plotësisht edhe
kjo dispozitë.
 Po ashtu, vendimi nr.38 që kundërshtohet, me të drejtë referon edhe në nenin 124/1 të
K.Pr. Administrative, duke u respektuar kjo dispozitë, sipas së cilës përcaktohet e
drejta për të shfuqizuar aktin dhe në rastin konkret kjo e drejtë i takon pikërisht
Komisionit të Tokës, pranë Këshillit të Qarkut Elbasan.
 Në vendimin e saj, Gjykata Elbasan që në fillim të arsyetimit të saj ka bërë një
përshkrim të gabuar, duke u shprehur se paditësat janë banor të fshatit Gradisht të
Bashkisë Belsh, (ndërkohë që fshati Gradisht nuk i përket Bashkisë Belsh, por është
fshat i Komunës Grekan, Elbasan), fakt ky mjaft i rëndësishëm, që sëbashku me fakte
të tjera ka çuar në deklarimin e pavlefshëm të akteve të marrjes së tokës në pronësi të
lëshuara në emër të paditësve.
 Në fakt, paditësat rezultojnë të jenë banorë të Bashkisë Belsh, ndërkohë që aktet e
marrjes së tokës në pronësi janë lëshuar nga Komisioni i Ndarjes së Tokës së fshatit
Gradisht, fakt ky i cili provon moskompetencën e komisionit të ndarjes së tokës për
pajisjen me tokë të paditësave, të cilët nuk janë banor të fshatit Gradisht në momentin
e disponimit të këtyre komisioneve, por kanë qenë dhe janë banorë të Bashkisë Belsh.
 Mjafton vetëm ky fakt për të deklaruar aktet e marrjes së tokës në pronësi të
paditësave, si akte absolutisht të pavlefshme, por një fakt i tillë edhe pse mjaft i
rëndësishëm është injoruar si nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, ashtu edhe nga
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë.
 Duke vazhduar t’i referohemi vendimeve të gjykatave, në lidhje me konfliktet e
vazhdueshme midis nesh dhe paditësave për sipërfaqen e tokës objekt gjykimi,
theksojmë se këto gjykime janë ngritur pikërisht mbi bazën e çertifikatave për
vërtetim pronësie në emër të paditësave, para konstatimit të faktit të përdorimit të
dokumenteve të falsifikuara për përfitimin e sipërfaqeve të tokës objekt gjykimi.
 Që prej vitit 1999, kjo sipërfaqe objekt gjykimi është administruar dhe shfrytëzohet
nga Shoqata e përdoruesve të ujit Marina, sipas miratimit të bërë nga Ministri i
Bujqësisë për kalimin në administrim të Ujëmbledhësit Marinë nga Bordi i Kullimit
Elbasan te Shoqata e Përdorimit të Ujit Marinë.
 Edhe Kontrolli i Lartë i Shtetit ka bërë verifikimet përkatëse në lidhje me pasurinë
nr.170/1-9 dhe pas verifikimeve përkatëse ka konstatuar se lëshimi i akteve të
pronësisë në emër të paditësave Mustafa Tafani, etj, është bërë në kundërshtim edhe
me ligjin nr.8093, datë 21.03.1996, i cili përcakton se janë pronë shtetërore të gjithë
shtretërit e lumenjve, rezervuarëve, etj dhe në rastin konkret, toka e pretenduar
shtrihet brenda rezervuarit Marina.
509
 Pikërisht këto konstatime, kanë çuar në dhënien e vendimit nr.38, datë 15.05.2006 të
Komisionit Tokës Qarkut Elbasan.
 Në respektim të procedurës që duhet të ndiqet gjatë nxjerrjes së aktit, sipas
dispozitave të K.Pr. Administrative sa më lart, kërkohet rregullsia e thirrjes së
mbledhjes, gjatë së cilës do të miratohet akti administrativ, rendi i ditës, kuorumi apo
minimumi ligjor i anëtarëve që kërkohet për të qenë të pranishëm për legjitimitetin e
mbledhjes së organit dhe vendimmarrjen e tij, shqyrtimi i propozimit, nëse ligji e
kërkon, mënyra dhe forma e votimit të aktit, mbajtja dhe dokumentimi i të gjitha
diskutimeve në procesverbalin përkatës të mbledhjes, etj.
 Në rastin konkret janë plotësuar të gjitha kriteret e përcaktuara sa më lart, të
pasqyruara këto në procesverbalin përkatës të paraqitur si provë.
 Po ashtu, rezulton plotësisht e provuar që paditësat të kenë marrë dijeni për aktin sa
më lart, pasi vetëm pak ditë më pas kanë paraqitur ankesat e tyre, pranë Komisionit
Qeveritar të Tokës, Prefektit, etj. Jo vetëm kaq, paditësat kanë patur dijeni shumë
kohë para nxjerrjes së aktit për konstatimet e bëra nga Ministria e Bujqësisë në lidhje
me pajisjen e tyre me tokë, janë thirrur, pranë kësaj ministrie për të paraqitur
pretendimet e tyre në lidhje me konstatimet e bëra në dokumentacionin e tyre.
 Pra, rezulton plotësisht e provuar të jetë respektuar parimi i dëgjimit, po ashtu edhe
parimi i ankimit.
 Në vendimin e saj gjykata ka mohuar faktin që nga personat e tretë Banush Kuqja
(administrator i Shoqatës së Ujit Marina) dhe Luan Kuqja si përfaqësues i tij, si
persona të cilëve u prekeshin interesat të kenë paraqitur ankimet e tyre në institucionet
përkatëse në lidhje me sipërfaqen e tokës së Ujëmbledhësit Marinë, që është pikërisht
toka që përfshin ky ujëmbledhës, e cila është pjesë e fondit pyjor dhe nuk mund të
ndahej kurrsesi me ligjin nr.7501 “Për Tokën”.
 Po ashtu, nga verifikimet përkatëse në institucionet shtetërore rezultoi se çertifikatat
për vërtetim pronësie në emër të paditësave janë lëshuar në kundërshtim me ligjin
nr.7501 “Për Tokën”, pasi kjo sipërfaqe toke nuk duhej të ndahej sipas këtij ligji.
Gjithashtu, po nga këto institucione, nga specialistet përkatës, rezultoi së toka e
disponuar në favor të paditësave me çertifikatat për vërtetim pronësie janë sipërfaqe të
liqenit dhe sot janë të mbushura me ujë.
 Po ashtu, është konstatuar edhe fakti që paditësat janë banor të Bashkisë Belsh, dhe si
të tillë duhej të përfitonin nga Komisioni i Bashkisë Belsh, i cili nuk ka të drejtë të
ndërhyjë në një komunë tjetër.
 Problemet e shumta në dokumentacionin e paditësave, akte të korrigjuara dhe të
falsifikuara, janë konstatuar nga institucionet përkatëse dhe janë bërë objekt i
shqyrtimit administrativ prej tyre.
 Nisur sa më lart, është i gabuar edhe konkluzioni tjetër i gjykatave se procedimi
administrativ për marrjen e vendimit objekt gjykimi është iniciuar kryesisht nga
komisioni i tokës.
 Neni 117/2 i K.Pr.Administrative nuk vendos kufi në kohë, i jep të drejtë çdo pale të
interesuar, ashtu dhe vetë organit administrativ kompetent me nismën e tij.
 Po ashtu, edhe arsyetimi i bërë më pas nga gjykata, në referim të vendimit nr.29/2010
të Gjykatës Kushtetuese është i gabuar, pasi në rastin konkret kemi të bëjmë me
konstatimin e një akti të falsifikuar që ka çuar në lëshimin e akteve të marrjes së tokës
në pronësi të paditësave dhe më pas në regjistrimin e tyre, por është i gabuar
gjithashtu, pasi vendimi i Gjykatës Kushtetuese rezulton të jetë i vitit 2010, ndërkohë
që akti administrativ që kundërshtohet, pra vendimi nr.38 rezulton të jetë marrë katër
vite më parë.
510
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici, përfaqësuesin e palës së paditur Av.
Shtetit Abaz Deda, i cili ka deklaruar: Avokatura e Shtetit nuk ka marrë pjesë në gjykimet e
tjera, pasi duke parë objektin e padisë dhe në bazë të ligjit ne jemi shprehur se nuk kemi
interes të marrim pjesë në këtë gjykim. Jemi njoftuar rregullisht nga gjykata dhe kjo ka qenë
arsyeja që gjykimi ka vazhduar në mungesën tonë. E them këtë për të mos pasur shkelje
procedurale, për këtë arsye nuk mund të shprehem për themelin e çështjes; përfaqësuesin e
palës paditëse Av. Vasil Dode, i cili ka kërkuar lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës
Administrative të Apelit, në përfundim;
VËREN
nr.11241-02612-00-2014 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Mustafa Tafani,
etj, i paditur Komisioni Vendor i Verifikimit të Vlefshmërisë së Titujve të Pronësisë, pranë
Prefekturës së Qarkut Elbasan dhe person i tretë Shoqata e përdorimit të ujit “Marina”, me
objekt: Shfuqizimin e vendimit nr.38, datë 15.05.2006 të Komisionit Vendor të Verifikimit të
Vlefshmërisë së Titujve të Pronësisë, pranë Prefekturës së Qarkut Elbasan.
2. Vendimi nr.973, datë 21.03.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit është
rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë.
3. Paditësit Misir Tafani, Mustafa Tafani, Ibrahim Tafani e Murat Shtylla janë banorë
të fshatit Gradisht të Bashkisë Belsh, Elbasan. Në këtë fshat kanë banuar edhe në vitin 1991.
Për këtë arsye, në bazë të ligjit nr.7501/1991 “Për Tokën”, familjet e tyre kanë fituar tokë në
pronësi në këtë fshat. Konkretisht, në bazë të akteve të pronësisë rezulton se:
4. Paditësit Misir Tafani, me aktin e marrjes së tokës në pronësi të datës 05.09.1992,
lëshuar nga Komisioni i ndarjes së tokës i fshatit Gradishtë, i është dhënë tokë në pronësi në
parcelat:
Nr. kadastral Vendi ku ndodhet Sipërfaqe në m2 Sip. sipas llojit

84 Kopshti i Gjolit 2.500 2.500 arë +truall
88 Kopshti i Canit 500 500 arë
171/2 Hurdha Marinëz 15.500 15.500 arë
5. Paditësit Mustafa Tafani, me aktin e marrjes së tokës në pronësi të datës

05.09.1992, lëshuar nga Komisioni i ndarjes së tokës i fshatit Gradishtë, i është dhënë tokë në
pronësi në parcelat:

88 Kopshti i Canit 2.000 2.000 arë+truall
6. Paditësit Ibrahim Tafani, me aktin e marrjes së tokës në pronësi, datë 05.09.1992,

lëshuar nga Komisioni i ndarjes së tokës i fshatit Gradishtë, i është dhënë tokë në pronësi në
parcelat:
511
84 Kopshti i Gjolit 3.000 3.000 arë+truall
7. Paditësit nuk kishin përfituar nga zbatimi i ligjit normën e plotë për frymë. Për këtë
shkak, në bazë të VKM nr.116, datë 21.03.1994 “Për plotësimin me normën e plotë të tokës
për frymë për personat që kanë qenë në marrëdhënie pune me shtetin”, iu drejtuan me kërkesë
organeve kompetente dhe kërkuan tu jepej tokë deri në normën për frymë.
8. Nga Këshilli i Komunës Belsh në datën 05.03.1995, me vendimin nr.7, është
vendosur të plotësohen me tokë arë deri në normën për frymë në tokat që janë disponibël në
komunë familjet që kanë paraqitur kërkesë, ndër të cilët kanë qënë edhe familjet e paditësve.
Nga komisioni i tokës i kësaj komune këtyre familjeve u janë dhënë tokë dhe janë plotësuar
aktet e marrjes së tokës në pronësi. Konkretisht, nga aktet e pronësisë rezulton se:
9. Paditësi Misir Tafani, me aktin e marrjes së tokës në pronësi të datës 16.03.95, i
është dhënë tokë në pronësi në parcelat:

170/1 Hurdha Marinëz 5.600 5.600 arë +truall
10. Paditësit Mustafa Tafani, me aktin e marrjes së tokës në pronësi të datës 16.3.95, i

170/1, 8 Hurdha Marinëz 5.600 5.600 arë

11. Paditësit Ibrahim Tafani, me aktin e marrjes së tokës në pronësi të datës 16.3.95, i

170/1-8 Hurdha Marinëz 8.400 8.400 arë
12. Paditësit Murat Shtylla, me aktin e marrjes së tokës në pronësi të datës

21.03.1996, i është dhënë tokë në pronësi në parcelat:

13. Në vitin 1992 paditësit kanë marrë në pronësi në parcelën me nr.kadastral 170, e
quajtur Hurdha Marinëz, një sipërfaqe toke prej 4.17 ha. Ndërsa në vitet 95 e 96, në të njëjtin
vend, por në parcelën me nr.kadastral 171, kanë marrë në pronësi një sipërfaqe prej 3.7 ha.
Aktet janë miratuar nga organet kompetente të kohës e janë dorëzuar në Zyrën e Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Elbasan.
14. Mbi bazën e këtyre akteve, për paditësit janë regjistruar pasuritë e dhëna në
pronësi dhe janë lëshuar çertifikatat për vërtetimin e pronësisë nga ZVRPP Elbasan.
15. Personit të tretë, Shoqatës së përdoruesve të Ujit “Marina”, në përputhje me
legjislacionin në fuqi i është dhënë në përdorim rezervuari i fshatit Marinë. Bashkë me
rezervuarin është përcaktuar edhe sipërfaqja e kupës së rezervuarit. Ndërmjet paditësve dhe
përfaqësuesve të kësaj shoqate, pas vitit 1998 ka patur konflikte të vazhdueshme për
zotërimin e sipërfaqeve të tokave që ndodheshin në ngastrat me nr.kadastral 170 e 171.
512
Personi i tretë pretendon se sipërfaqet e dhëna në pronësi paditësve janë pasuri publike, që i
është dhënë asaj në administrim. Në konflikte, për këtë shkak janë përfshirë edhe
institucionet shtetërore. Për zgjidhjen e tyre, herë paditësit dhe herë institucionet shtetërore,
kanë iniciuar procese gjyqësore me objekte të ndryshme. Ndër këto procese, në lidhje me
padinë objekt gjykimi përmenden:
16. Me vendimin nr.55, datë 18.01.2002, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, mbi
padinë e Drejtorisë së Ujërave Elbasan kundër të paditurve Bashkia Belsh e ZVRPP Elbasan,
me persona të tretë paditësit (në këtë proces) ka vendosur të rrëzojë padinë e kësaj drejtorie
për pavlefshmërinë e akteve të marrjes së tokës në pronësi të paditësve për tokën e marrë në
pronësi në parcelën me numër kadastral 170/1-9. Një nga pretendimet e ngritura nga paditësi
në atë gjykim ka qenë se ngastra me nr.kadastral 170 ndodhet në kupën e rezervuarit të liqenit
të Marinzës. Sipas arsyetimit të vendimit, toka që paditësve u ishte dhënë në pronësi
fillimisht kishte qenë në fondin pyjor dhe më pas kishte kaluar në fond toke bujqësore. Kjo
ngastër gjithashtu nuk përfshihet në kupën e liqenit. Në këto kushte, padia për pavlefshmëri të
akteve të marrjes së tokës në pronësi është rrëzuar. Ky vendim është lënë në fuqi me
vendimin nr.232, datë 25.04.2002 të Gjykatës së Apelit Durrës. Gjykata e Lartë ka vendosur
mospranimin e rekursit të bërë kundër vendimit të apelit me vendimin nr.1294, datë
04.07.2003.
16. Me vendimin nr.1145, datë 19.10.2000, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, mbi
padinë e Drejtorisë së Shërbimit Pyjor Elbasan kundër paditësve Murat Shtylla dhe Ibrahim
Tafani, me objekt konstatimin e pavlefshmërisë së akteve të marrjes së tokës në pronësi të
tyre ka vendosur të rrëzojë padinë e kësaj drejtorie. Në këtë gjykim është diskutuar dhe
vendosur për pavlefshmërinë e aktit të pronësisë për sipërfaqen 3.800 m 2 tokë arë të Murat
Shtyllës. Pretendimet kanë qenë se ngastra është pjesë e fondit pyjor. Ky pretendim nuk është
provuar nga paditësi. Ky vendim është lënë në fuqi me vendimin nr.54, datë 26.02.2001 të
Gjykatës se Apelit Durrës. Gjykata e Lartë ka vendosur mospranimin e rekursit ndaj vendimit
të gjykatës së apelit me vendimin nr.661, datë 19.06.2002.
17. Në datën 28.04.2006, Kryetari i Komisionit Qeveritar të Tokës, Ministri i
Bujqësisë Jemin Gjana, me shkresën nr.2008, i ka kërkuar Komisionit të Tokës të Qarkut
Elbasan të marrë në shqyrtim dhe të vendosë në lidhje me aktet e marrjes së tokës në pronësi
të paditësve. Sipas kësaj shkrese, kjo ministri ka kryer verifikime dhe ka konstatuar se
paditësve u ishte dhënë tokë në fondin pyjor, në kundërshtim me aktet ligjore në fuqi. Dhënia
e tokës ishte bërë në bazë të shkresës 1170, datë 01.07.1994 të Ministrisë së Bujqësisë. Në
fakt kjo shkresë nga verifikimet e kryera nuk ekziston në Arkivin e Ministrisë.
18. Me këtë shkresë, në bazë të propozimit të Drejtorisë së Shërbimit Pyjor Elbasan
dhe Këshillit të Rrethit Elbasan, Ministri i Bujqësisë Hasan Halili ka miratuar kalimin nga
fond pyjor në tokë bujqësore të një sasie prej 7 ha, të ndodhur në ngastrën nr.170 të
ekonomisë pyjore Dumre të Rrethit Elbasan.
19. Komisioni i Tokës në Qarkun Elbasan, në datën 15.05.2006, ka marrë në shqyrtim
çështjen e referuar nga Komisioni Qeveritar i Tokës. Një grup pune (i paidentifikuar as me
ndonjë vendim, as nga relacioni i paraqitur), ka hartuar një relacion për mënyrën me të cilën
paditësit ishin pajisur me tokë nga komisionet e tokës. Në këtë relacion, që mban, datën
15.5.2006, theksohet fakti së toka prej 4.16 ha, ndarë në vitin 1992 në parcelën me numër 171
ka qenë në fondin pyjor. Por, në këtë relacion nuk ka asnjë referim mbi ndonjë provë se kjo
parcelë është pjesë e fondit pyjor. Po ashtu, edhe për tokën e marrë në vitet 95-96 në parcelën
170 theksohet fakti se është pjesë e fondit pyjor, por nuk referon në ndonjë akt se ku është
bazuar për nxjerrjen e këtij përfundimi ky grup pune. Ky relacion është i pa nënshkruar nga
personat që e kanë hartuar.
513
20. Me vendimin nr.38, datë 15.05.2006, Komisioni i Tokës në Qarkun Elbasan, në
bazë të ligjit nr.7501/1991 “Për Tokën”, VKM-në nr.291/2005 “Për disa shtesa e ndryshime
në VKM-në nr.230/1991 “Për krijimin e komisioneve të tokave”, shkresës nr.2008, datë
28.04.2006 të Komisionit Qeveritar të Tokës dhe neneve 116/b, 117 pika 2 dhe 124 pika 1 të
K.Pr.Administrative ka vendosur të deklarojë absolutisht të pavlefshëm aktet e marrjes së
tokës në pronësi të dhëna më parë nga Komisioni i ndarjes së tokës i fshatit Gradishtë në vitin
1992 dhe Komisioni i ndarjes së tokës i Bashkisë Belsh në vitet 1995-1996, për shtetasit
Misir, Mustafa e Ibrahim Tafani dhe Murat Shtylla për sipërfaqen prej 7.8 ha, e cila sipas
librave kadastral figuron në fondin pyjor të Komunës Grekan, si akte të nxjerra në
kundërshtim me aktet ligjore në fuqi. Me zbatimin e këtij vendimi janë ngarkuar ZRPP
Elbasan (me çregjistrimin e pronave të regjistruara në bazë të këtyre akteve) dhe ZAMT e
Qarkut Elbasan.
21. Pasi kanë ardhur në dijeni të vendimit, me datë 22.05.2006 paditësit kanë
paraqitur në gjykatë padinë objekt gjykimi.
22. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.952, datë 21.06.2006 ka

vendosur:
Të nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor.
23. Gjykata e Lartë, me vendimin nr.1016, datë 21.09.2006 ka vendosur:
Prishjen e vendimit nr.952, datë 21.06.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan
dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
25. Në vijim, ka paraqitur kërkesë për pjesëmarrje si ndërhyrës dytësor (person i tretë)
Shoqata e përdoruesve të ujit “Marina” Belsh, kërkesë e cila është pranuar.
26. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.367, datë 22.02.2007 ka
vendosur:
Pushimin e gjykimit.
27. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.304, datë 05.06.2008 ka vendosur:
Prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për rigjykim.
28. Gjykata e Lartë, me vendimin nr.277, datë 26.5.2011 ka vendosur:
Pushimin e çështjes në Gjykatën e Lartë.
29. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.1027, datë 23.04.2012 ka
vendosur:
Pranimin e padisë.
Konstatimin si akt administrativ absolutisht të pavlefshëm të vendimit nr.38, datë
15.05.2006 të Komisionit të Tokës, pranë Këshillit të Qarkut Elbasan.
.....Gjykata pasi i shqyrtoi në tërësi rrethanat e çështjes, çmon se padia është e bazuar
në ligj e në prova e si e tillë duhet të pranohet. Gjykata arrin në këtë përfundim për arsyet që
vijojnë: Në marrjen e vendimit objekt gjykimi, pala e paditur ka vepruar në kapërcim të
kompetencave të dhëna nga ligji. Për këtë shkak, në bazë të nenit 116 germa “b” të K.Pr.
Administrative, vendimi është akt administrativ absolutisht i pavlefshëm. Më poshtë po
rendisim arsyet e këtij përfundimi:
Komisioni i Tokës në Qarkun Elbasan, pasi ka marrë shkresën nr.2008, datë
28.04.2006 të Kryetarit të Komisionit Qeveritar të Tokës. Në datën 15.05.2006 ka zhvilluar
një mbledhje të tij. Për të dokumentuar mbledhjen, është mbajtur procesverbali përkatës.
Pika e parë e rendit të ditës së mbledhjes ka qenë anullimi i pronësisë për tokën të dhënë në
fondin pyjor nga Bashkia Belsh. Në pjesën hyrëse të procesverbalit nuk pasqyrohet përbërja
e komisionit që ka marrë pjesë në mbledhje. Pas diskutimeve, me votim të të gjithë anëtarëve
514
të pranishëm, komisioni ka miratuar vendimin nr.38. Në përfundim të mbledhjes, protokolli
është nënshkruar nga anëtarët e komisionit që kanë marrë pjesë në mbledhje.
Në marrjen e vendimit, komisioni është bazuar në shkresën nr.2008, datë 28.04.2006
të Ministrisë së Bujqësisë, në shkresën nr.1047/1, datë 9.12.2002 të Këshillit të Qarkut
Elbasan (sipas së cilës parcela me nr.kadastral 170 figuron në fondin pyjor) dhe në shkresën
nr.1662/1, datë 28.12.2005, po të Këshillit të Qarkut (sipas së cilës rezulton se ngastra 170
është fond pyjor e 171/1 figuron tokë e pafrytshme). Paditësit nuk janë njoftuar se nga
Komisioni i Tokës në Qark po shqyrtoheshin e do të merrej vendim për aktet e pronësisë të
dhëna atyre më parë nga organet përkatëse shtetërore.
Në kohën e zhvillimit të procedurës dhe marrjes së vendimit, paditësit kishin
regjistruar në ZVRPP Elbasan aktet e marrjes së tokës në pronësi. Në vitin 1997, paditësit
janë pajisur me çertifikatat përkatëse të pronësisë (në gjykim u paraqitën si prova çertifikatat
e vërtetimit të pronësisë). Këtë rrethanë, Komisioni i Tokës në Qark, megjithëse e ka njohur,
nuk e ka marrë në konsideratë. Për shkak të kësaj rrethane, Komisioni i Tokës në Qark, në
kohën e marrjes në shqyrtim të çështjes, ka humbur kompetencën e dhënë nga neni 117/b i K
P Administrative për të konstatuar pavlefshmërinë absolute të akteve të pronësisë së
paditësve.
Vendimin objekt gjykimi, Komisioni i Tokës në Qark e ka marrë në bazë të nenit 117
pika 2 të K Pr. Administrative. Kjo dispozitë i jep të drejtë organit epror të një organi
administrativ që, në çdo kohë, qoftë kryesisht, qoftë me kërkesën e palëve të interesuara, të
konstatojë absolutisht të pavlefshëm një akt administrativ. Pavarësisht kësaj, në rastet e
çështjeve të ngjashme me atë në shqyrtim, kjo e drejtë nuk është e pakufizuar në kohë. Ajo
mund të ushtrohet përsa kohë nuk vjen në kundërshtim me parimin e sigurisë juridike si një
nga elementët përbërës të parimit të shtetit të së drejtës, të sanksionuar në Kushtetutën e
Republikës së Shqipërisë. Për çështjet që lidhen me reformën e tokës pas ndryshimeve në
sistemin politik, ekonomik e shoqëror në fillim të viteve 90, me vendimin nr.29/2010, Gjykata
Kushtetuese e Republikës së Shqipërisë është shprehur:....Në kontekstin e çështjes në
shqyrtim (në shqyrtimin e kushtetutshmërisë së ligjit nr.9940/2008), Gjykata Kushtetuese
vlerëson se, me përfundimin e procedurave të përcaktuara në ligjin nr.7501, datë 19.07.1991
“Për tokën”, ligjin nr.8053, datë 21.12.1995 “Për kalimin në pronësi pa shpërblim të tokës
bujqësore” si dhe në ligjin nr.8337, datë 30.04.1998 “Për kalimin në pronësi të tokës
bujqësore, pyjore, livadheve dhe kullotave”, me kalimin e afateve përkatëse të kundërshtimit,
si dhe me regjistrimin e pronave përkatëse në regjistrin e pasurive të paluajtshme, përfituesit
nga këto procedura, bëhen mbajtës të titujve të pronësisë, që mbrohen nga neni 41 i
Kushtetutës. Për pasojë, midis këtyre individëve, me cilësinë e pronarëve të tokës bujqësore
dhe gjithë subjekteve të tjerë, duke përfshirë edhe shtetin, krijohet një marrëdhënie që
trajtohet në kuadrin e të drejtës private. Kjo do të thotë se, pas këtij momenti që u përshkrua
më sipër, çdo pretendim kundrejt pronarëve të mësipërm, zgjidhet në kuadrin e të drejtës
private. Për pasojë, titujt e pronësisë të fituar si rezultat i përfundimit të procedurave të
parashikuara në ligjet e sipërpërmendura si dhe regjistrimet e këtyre titujve në regjistrat e
pronave të paluajtshme, nuk mund të anulohen apo shfuqizohen iure imperi, pra në mënyrë të
njëanshme, me anën e vendimeve administrative të nxjerra nga autoritetet publike përkatëse.
Gjykata Kushtetuese vë në dukje gjithashtu, se mbajtja e regjistrit publik të pronave
të paluajtshme dhe të transferimeve të saj ka për qëllim sigurinë e të drejtave të pronës, si
dhe stabilitetin e qarkullimit civil. Në vlerësimin e gjykatës, pikërisht për këtë qëllim, regjistri
publik i regjistrimit të pronave të paluajtshme duhet të jetë një regjistër i sigurt dhe i
besueshëm. Roli i tij është i një rëndësie themelore, sepse nëpërmjet tij ngurtësohen të drejta
subjektive. Mungesa e besueshmërisë në këtë drejtim passjell pasiguri në të drejtat e pronës.
Në këtë aspekt, Gjykata Kushtetuese vlerëson se krijimi i një gjendjeje pasigurie juridike në
këto regjistra nuk mund të korrigjohet me zgjidhje që imponojnë veprime po aq të pasigurta,
515
siç është fshirja e regjistrimit që mund të bëhet nga autoritetet e regjistrimit. Kthimi në
ligjshmëri nuk mund të bëhet me mjetë të njëanshme.
Me regjistrimin e akteve të marrjes së tokës në pronësi, pranë ZVRPP Elbasan,
paditësit janë bërë mbajtës të titujve të pronësisë, që gjejnë mbrojtje nga neni 41 i
Kushtetutës i Republikës së Shqipërisë. Pas këtij momenti, çdo mosmarrëveshje e tyre me
subjekte private apo shtetin trajtohet në kuadrin e së drejtës private. Për pasojë, në mënyrë të
njëanshme, Komisioni i Tokës në Qark, nuk mund të merrte asnjë vendim në lidhje me këto
akte. Duke marrë vendim për to, komisioni ka kapërcyer kompetencat e dhëna nga ligji. Për
këtë shkak akti i tij është absolutisht i pavlefshëm.
Pretendimi i paditësve se komisioni i tokës në qark ka kapërcyer kompetencat, për
shkak se paditësit e kanë zgjidhur gjyqësisht problemin e pavlefshmërisë së akteve të marrjes
së tokës në pronësi është i pabazuar. Komisioni i tokës në qark, nuk ka qenë palë në proceset
civile që kanë patur paditësit me subjekte të tjera. Për këtë arsye, çfarëdo vendimi i marrë
nga gjykatat në lidhje me mosmarrëveshje të paditësve me subjekte të tjera, nuk kufizon
ushtrimin e kompetencave që ligji i jep këtij organi.
b-Në marrjen e vendimit objekt gjykimi, komisioni i tokës ka shkelur procedurat e
parashikuara në K.Pr. Administrative për nxjerrjen e tij. Për këtë shkak, vendimi është akt
administrativ absolutisht i pavlefshëm edhe në bazë të nenit 116 germa “c” të K.Pr.
Administrative. Më poshtë po rendisim arsyet e këtij përfundimi:
Me vendimin objekt gjykimi, pala e paditur ka cënuar të drejtat e familjeve bujqësore
me përfaqësues paditësit Misir, Ibrahim e Mustafa Tafani dhe Murat Shtylla, pasi u është
hequr toka e dhënë nga organet përkatëse shtetërore. Për pasojë, në bazë të nenit 4 të K.Pr.
Administrative, paditësit, si përfaqësues të familjeve bujqësore për të cilat ishin lëshuar aktet
e pronësisë, merrnin cilësinë e palës së interesuar në procedurën e ndjekur nga Komisioni i
Tokës i Këshillit të Qarkut Elbasan. Këtë cilësi ky komision nuk ia ka dhënë paditësve, pasi,
pas nisjes së procedurës, nuk i ka njoftuar ata.
Procedimi ka nisur mbi bazën e shkresës së komisionit qeveritar të tokës. .... Për këtë
arsye, në bazë të nenit 47 pika 1, komisioni i tokës duhet tu njoftonte detyrimisht fillimin e
procedurës paditësve, si persona të interesuar. Duke mos u thirrur, paditësve u është
mohuar e drejta e informimit sipas nenit 51/1 të K.Pr.Administrative dhe e drejta e mbrojtjes
sipas nenit 44 të K.Pr.Administrative. Mosnjoftimi i paditësve kur njoftimi i tyre ishte i
detyrueshëm, me pasojë cënimin e së drejtës së mbrojtjes, është shkelje e rëndë e
procedurës nga organi administrativ, që passjell pavlefshmërinë absolute të aktit të marrë
prej tij.
Një shkelje tjetër e rëndë e procedurës, është mosnjoftimi i vendimit personave të
interesuar (paditësve Misir Tafani etj). Neni 56 i K.P.A-së parashikon detyrimin e organit që
nxjerr një akt administrativ, t’ia komunikojë një palë të interesuar, kur nëpërmjet aktit
krijohen, zhduken, zgjerohen apo kufizohen interesa apo të drejta legjitime të palëve. Me
aktin objekt gjykimi, pala e paditur ka konstatuar pavlefshmërinë e akteve të pronësisë, duke
zhdukur të drejtën e pronësisë mbi pasurinë që kishin regjistruar në ZVRPP. Për pasojë, këtë
vendim pala e paditur duhet detyrimisht t’ia komunikonte personave të interesuar.
Njëkohësisht, në përputhje me nenin 58 të K.Pr.A-së duhet të përcaktonte autoritetin ku do të
ankohej dhe afatin e ankimit, nëse akti paraprakisht duhet të ankohej administrativisht para
ankimit gjyqësor. Pala i ka dhënë fuqi aktit dhe nga akti kanë ardhur pasoja, pasi është
çregjistruar prona e regjistruar më parë rregullisht. Duke mos i dhënë, në kundërshtim me
KPA-në, të drejtën e ankimit personit të interesuar, pala e paditur i ka hequr mundësinë të
kërkojë pezullimin e zbatimit të aktit të marrë e të ndërpresë pasojat e zbatimit të tij.
Me vendimin objekt gjykimi cënohen interesa pasurore të paditësve. Në nenin 108/1
të K.Pr.A parashikohet se vendimi administrativ, kur prej tij cënohen interesa pasurore të
palëve, detyrimisht duhet të jetë i arsyetuar. Vendimi i komisionit është i pa arsyetuar, pasi
516
në vendim nuk përcaktohen faktet, rrethanat dhe arsyet ligjore që motivojnë vendimin,
elementë të përcaktuar të domosdoshëm në nenin 109/1 të K.P.A-së. Në këtë mënyrë,
vendimit i mungon edhe forma e kërkuar nga ligji.
Duke u marrë vendimi në kundërshtim të hapur me formën dhe procedurën e
parashikuar në K.Pr.Administrative, në bazë të nenit 116/c të tij, është absolutisht i
pavlefshëm si akt administrativ.
Në lidhje me pretendimet e tjera të palëve gjykata konkludon se:
Në zgjidhjen e mosmarrëveshjes objekt gjykimi, për shkaqet e cituara më sipër, nuk
ka rëndësi fakti që ka vënë në themel të vendimit Komisioni i Tokës në Qark, qënien e tokës
fond pyjor. Pavarësisht vërtetësisë së këtij fakti, vendimi nuk mund të merrej. Për pasojë,
pretendimet e palëve në gjykim në lidhje me këtë fakt, duke qenë se nuk kanë ndikim në
raport me objektin dhe shkakun e padisë, nuk është e nevojshme të merren në shqyrtim dhe
gjykata të shprehet për to.
Pretendimi i paditësit për shkelje të dispozitave të ligjit nr.8480/1999 “Për
funksionimin e organeve kolegjiale të administratës shtetërore e të enteve publike” është i
pabazuar. Procesverbali i mbledhjes së komisionit, i nënshkruar nga anëtarët e tij provon
organizimin e mbledhjes dhe marrjen e vendimit nga komisioni si organ kolegjial. Duke
nënshkruar procesverbalin, anëtarët e komisionit kanë nënshkruar vendimin. Në
procesverbal është përcaktuar se vendimi është marrë me votat e të gjithë anëtarëve të tij.
I pabazuar është pretendimi i paditësit se vendimi është marrë jo nga komisioni, por
nga kryetari i komisionit. Formalisht vendimi është nënshkruar nga kryetari. Por nga
procesverbali i mbledhjes së komisionit, provohet marrja e vendimit nga komisioni.
I pabazuar është pretendimi i paditësve për pjesëmarrje në procedurë të kryetarit, kur
ai ka qenë në kushtet e konfliktit të interesit. Neni 37 i K.Pr.A-së, parashikon rastet kur
punonjësi i administratës shtetërore është në kushtet e papajtueshmërisë për të marrë pjesë
në shqyrtimin dhe vendimmarrjen e një procedimi administrativ. Në pikën 1, germa “b” të
këtij neni është parashikuar se nuk mund të marrë pjesë në procedim punonjësi kur të afërmit
e tij, deri në shkallë të dytë, kanë një interes direkt apo indirekt në çështjen në fjalë.
Paditësit pretendojnë se motra e kryetarit të komisionit, bashkëshortja e shtetasit
Fatmir Kuqja, ka patur interes në çështje. Për tokën objekt gjykimi interes ka patur edhe
Fatmir Kuqja, i cili është dënuar penalisht për pushtim toke. Ky pretendim është i pabazuar
në prova. Nga aktet e paraqitura nuk rezulton që shtetasi Fatmir Kuqja të jetë dënuar
penalisht për veprën penale të pushtimit të tokës. Ai është dënuar penalisht për veprën
penale të plagosjes së lehtë me dashje, në bashkëpunim me Luan Kuqen e Banush Kuqen në
dëm të të afërmit të tij.
Në arkivin e Ministrisë së Bujqësisë nuk është gjetur shkresa nr.1770/1994. Për
përdorimin e kësaj shkrese si të falsifikuar, është dënuar paditësi Mustafa Tafani. Qënia e
shkresës nr.1770/1994 e falsifikuar, vlerësuar në raport me objektin dhe shkakun ligjor të
padisë, nuk ndikon në zgjidhjen e çështjes. Pavlefshmëria pretendohet për shkak të
kapërcimit të kompetencave dhe shkeljes së procedurës, rrethana që nuk varen nga qënia ose
jo e shkresës e falsifikuar.
Procedimi administrativ për marrjen e vendimit objekt gjykimi është iniciuar
kryesisht nga komisioni i tokës. Nuk është i bazuar pretendimi se mbi bazën e ankimit të
palës së tretë janë bërë verifikime nga Ministria e Bujqësisë. Verifikimet janë kryer mbi
kërkesën e një personi të quajtur Nuri Blloku, i cili nuk është bërë e mundur të identifikohet
ndonjëherë.
Pretendimi i palës së tretë për njoftim të paditësve në procedurën administrative
është i pabazuar. Në asnjë akt të paraqitur nga Këshilli i Qarkut Elbasan nuk provohet
njoftimi për nisjen e procedurës. Qënia e paditësve në konflikt me persona e institucione të
tjerë nuk prezumon njoftimin e tyre për procedurën e ndjekur nga komisioni i tokës në qark.
517
Paditësit kanë marrë vetë njoftim për vendimin, jo nëpërmjet njoftimit zyrtar nga organi
vendimmarrës. Pretendohet dëgjimi i paditësve nga Ministria e Bujqësisë. Pavarësisht
vërtetësisë së këtij fakti, paditësit duhet të njoftoheshin e dëgjoheshin nga organi që ka
zhvilluar procedurën, pasi ky do të merrte vendim për të drejtat e tyre......
31. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.81, datë 27.01.2014 ka vendosur:
kompetente Gjykatën Administrative të Apelit.
32. Gjykata Administrative e Apelit, me të njëjtin arsyetim me vendimin nr.973, datë
Lënien në fuqi të vendimit nr.1027, datë 23.04.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Elbasan.
33. Në nenin 41 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë parashikohet se:

E drejta e pronës private është e garantuar.
Prona fitohet me dhurim, me trashëgimi, me blerje dhe me çdo mënyrë tjetër klasike
të parashikuar në Kodin Civil.
Ligji mund të parashikojë shpronësime ose kufizime në ushtrimin e së drejtës së
pronës vetëm për interesa publik.
Shpronësimet ose ato kufizime të së drejtës së pronës që barazohen me shpronësimin,
lejohen vetëm përkundrejt një shpërblimi të drejtë.
Për mosmarrëveshjet lidhur me masën e shpërblimit mund të bëhet ankim në gjykatë.
34. Në nenin 108/1 të K.Pr. Administrative parashikohet se:

1. Përveç rasteve kur ligji vetë parashikon dhënien e arsyeve, duhet të jepen
domosdoshmërisht arsyet për të gjitha ato akte të cilat pjesërisht ose tërësisht:
a) mohojnë, shuajnë, kufizojnë apo prekin në ndonjë mënyrë tjetër të drejta dhe
interesa të ligjshëm ose vendosin apo rëndojnë detyrime apo ndëshkime;
b) përbëjnë vendim në lidhje me kërkesat për shqyrtim apo apelimet;
c) përbëjnë një vendim të kundërt me pretendimet e palëve të interesuara ose në
kundërshtim me një informacion apo propozim zyrtar;
ç) përbëjnë devijim nga praktika e ndjekur për zgjidhjen e çështjeve të ngjashme;
d) shkaktojnë revokimin, shfuqizimin, modifikimin ose pezullimin e një akti të
mëparshëm.
35. Në nenin 109/1 të K.Pr. Administrative parashikohet se:

1. Arsyetimi duhet të jetë i qartë dhe të përfshijë shpjegimin e bazës ligjore dhe
faktike të aktit. Kur arsyetimi është bërë në informacionet apo propozimet e mëparshme,
mund të mjaftojë si arsyetim pranimi i tyre nga ana e organit përgjegjës për marrjen e
vendimit përfundimtar. Në këto raste informacionet dhe propozimet e mëparshme janë pjesë
përbërëse e aktit.
36. Në nenin 116 të K.Pr. Administrative parashikohet se:

Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi,
në rastet e mëposhtme:
a) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar;
b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të
tij ligjore;
518
c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga
ligji.
37. Në nenin 117 të K.Pr. Administrative parashikohet se:

1. Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore
pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.
2. Secila palë e interesuar mund të kërkojë që akti administrativ të shpallet
absolutisht i pavlefshëm. Kërkesa në fjalë mund të bëhet në çdo kohë. Organi administrativ
kompetent, me nismën e tij, mundet të deklarojë një akt administrativ absolutisht të
pavlefshëm në çdo kohë.
3. Në qoftë se vetëm një pjesë e aktit është absolutisht e pavlefshme, i gjithë akti do të
konsiderohet absolutisht i pavlefshëm, në rast se pjesa që anulohet është aq e rëndësishme
saqë pa të akti nuk e realizon qëllimin e tij.
38. Vendimi nr.29, datë 31.05.2010 i Gjykatës Kushtetuese.

39. Neni 17 i ligjit nr.9948, datë 7.7.2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të
krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”, të ndryshuar parashikon se:
1. Procedura e ndarjes së tokës bujqësore në pronësi, sipas dispozitave të ligjit
nr.7501, datë 19.7.1991 “Për tokën”, të ndryshuar, rindarja e tokës sipas nenit 5 të ligjit
nr.8312, datë 26.3.1998 “Për tokat bujqësore të pandara”, si dhe krijimi i titujve të
pronësisë mbi tokën bujqësore përfundojnë në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji, me
përjashtim të rasteve të parashikuara në pikat 3, 4, 5 e 6 të nenit 8 të këtij ligji.
2. Në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji, komisionet e tokës, të krijuara në bazë të
nenit 7 të ligjit nr.7501 “Për tokën”, të ndryshuar, mbarojnë funksionimin dhe veprimtarinë
e tyre për ndarjen e tokës.
Këto komisione e dorëzojnë të gjithë dokumentacionin ekzistues të ndarjes së tokës në
SAMT-in në qark.
3. Të gjitha ankesat dhe kërkesat me shkrim të personave fizikë dhe juridikë, që janë
bërë dhe regjistruar pranë komisioneve të tokës së komunave dhe/ose bashkive dhe
komisioneve të tokës së këshillave të qarqeve, për të cilat nuk janë përfunduar procedurat e
shqyrtimit dhe të marrjes së vendimeve përkatëse, i kalojnë KV-së me procesverbal brenda
dy muajve nga hyrja në fuqi e këtij ligji.
40. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekurset e paraqitura nga
pala e paditur Komisioni Vendor i Verifikimi të Vlefshmërisë së Titujve të Pronësisë, pranë
Prefekturës së Qarkut Elbasan dhe personi i tretë Shoqata e Përdorimit të Ujit “Marina”, nuk
përmbajnë shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 58 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin
dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”, prandaj nuk ka arsye ligjore që vendimi i
gjykatës së apelit të cënohet.
41. Pretendimi i ngritur në rekurs nga pala e paditur Komisioni Vendor i Verifikimi të
Vlefshmërisë së Titujve të Pronësisë, pranë Prefekturës Elbasan se: Në aspektin procedurial,
vendimi i Gjykatës Shkallës Parë Elbasan dhe vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit
janë marrë pa thirrur në gjykim Avokati i Shtetit, detyrim ligjor ky i parashikuar nga neni 10,
pika 3 e ligjit nr.9948, datë 07.07.2008 dhe neni 79/a i Kodit Procedurës Civile, është i
pabazuar në ligj, sepse në faqen 104 të dosjes gjyqësore ndodhet shkresa e datës 13.10.2011 e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan drejtuar Zyrës Vendore të Avokaturës së Shtetit Durrës
dhe e konfirmuar nga kjo e fundit, me të cilën provohet se njoftimi i akteve Avokaturës së
Shtetit i është bërë në përputhje të plotë me kërkesat e nenit 79/a të K.Pr.Civile. Një fakt të
519
tillë e konfirmoi edhe përfaqësuesi i Avokaturës së Përgjithshme të Shtetit përpara Kolegjit
Administrativ të Gjykatës së Lartë duke thënë në seancë gjyqësore që jemi njoftuar
rregullisht nga gjykata e shkallës së parë, por nuk kemi patur interes për të marrë pjesë në
gjykim.
42. Nga citimi i nenit 17/3 të ligjit nr.9948, datë 7.7.2008 “Për shqyrtimin e
vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”, të ndryshuar ku
parashikohet se të gjitha ankesat dhe kërkesat me shkrim të personave fizikë dhe juridikë, që
janë bërë dhe regjistruar pranë komisioneve të tokës së komunave dhe/ose bashkive dhe
komisioneve të tokës së këshillave të qarqeve, për të cilat nuk janë përfunduar procedurat e
shqyrtimit dhe të marrjes së vendimeve përkatëse, i kalojnë KV-së me procesverbal brenda
dy muajve nga hyrja në fuqi e këtij ligji. Në zbatim të kësaj dispozite ligjore, Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, pretendimi i ngritur në rekurs nga pala e
paditur Komisioni Vendor i Verifikimit të Vlefshmërisë së Titujve të Pronësisë, pranë
Prefekturës së Elbasan dhe personit të tretë Shoqata e Ujit Marina se nuk është ndërtuar drejtë
ndërgjyqësia, sepse Komisioni Vendor nuk duhej thirrur në cilësinë e palës së paditur, është i
pabazuar në ligj, pasi Komisioni Vendor ka marrë kompetencat e komisioneve të tokave në
bashki dhe komuna pas shkrirjes së tyre.
43. Në nenin 116 të K.Pr. Administrative është parashikuar se: Aktet administrative
do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi, në rastet e mëposhtme:
a) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar;
b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të
tij ligjore;
c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga
ligji.
44. Në rastin në shqyrtim vendimi nr.38, datë 15.05.2006 i Komisionit të Tokës së
Qarkut Elbasan është një akt administrativ absolutisht i pavlefshëm, pasi ai është marrë në
kapërcim të kompetencave të institucionit që ka nxjerrë aktin, duke shkelur kështu kërkesat e
nenit 116/b të K.Pr. Administrative, sepse sipërfaqja e tokës bujqësore objekt i këtij vendimi
ka qenë e regjistruar në ZVRPP Elbasan. Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.29, datë
31.05.2010 ka theksuar se titujt e pronësisë të fituar si rezultat i përfundimit të procedurave të
parashikuara dhe regjistrimet e këtyre titujve në regjistrat e pronave të paluajtshme, nuk
mund të anulohen apo shfuqizohen (iure imperi), pra në mënyrë të njëanshme, me anën e
vendimeve administrative të nxjerra nga autoritetet publike përkatëse, duke përcaktuar që në
këto raste vepron e drejta private.
45. Në vendimin e mësipërm Gjykata Kushtetuese, ndër të tjera ka theksuar se: Në
kontekstin e çështjes në shqyrtim, Gjykata Kushtetuese vlerëson se, me përfundimin e
procedurave të përcaktuara në ligjin nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën”, ligjin nr.8053,
datë 21.12.1995 “Për kalimin në pronësi pa shpërblim të tokës bujqësore”, si dhe në ligjin
nr.8337, datë 30.04.1998 “Për kalimin në pronësi të tokës bujqësore, pyjore, livadheve dhe
kullotave”, me kalimin e afateve përkatëse të kundërshtimit, si dhe me regjistrimin e pronave
përkatëse në regjistrin e pasurive të paluajtshme, përfituesit nga këto procedura, bëhen
mbajtës të titujve të pronësisë, që mbrohen nga neni 41 i Kushtetutës. Për pasojë, midis
këtyre individëve, me cilësinë e pronarëve të tokës bujqësore dhe gjithë subjekteve të tjerë,
duke përfshirë edhe shtetin, krijohet një marrëdhënie që trajtohet në kuadrin e të drejtës
private. Kjo do të thotë se, pas këtij momenti që u përshkrua më sipër, çdo pretendim
kundrejt pronarëve të mësipërm, zgjidhet në kuadrin e të drejtës private. Për pasojë, titujt e
pronësisë të fituar si rezultat i përfundimit të procedurave të parashikuara në ligjet e
sipërpërmendura si dhe regjistrimet e këtyre titujve në regjistrat e pronave të paluajtshme,
nuk mund të anulohen apo shfuqizohen iure imperi, pra në mënyrë të njëanshme, me anën e
vendimeve administrative të nxjerra nga autoritetet publike përkatëse. Gjykata Kushtetuese
520
vë në dukje gjithashtu, se mbajtja e regjistrit publik të pronave të paluajtshme dhe të
transferimeve të saj ka për qëllim sigurinë e të drejtave të pronës, si dhe stabilitetin e
qarkullimit civil. Në vlerësimin e gjykatës, pikërisht për këtë qëllim, regjistri publik i
regjistrimit të pronave të paluajtshme duhet të jetë një regjistër i sigurt dhe i besueshëm. Roli
i tij është i një rëndësie themelore, sepse nëpërmjet tij ngurtësohen të drejta subjektive.
Mungesa e besueshmërisë në këtë drejtim passjell pasiguri në të drejtat e pronës. Në këtë
aspekt, Gjykata Kushtetuese vlerëson se krijimi i një gjendjeje pasigurie juridike në këto
regjistra nuk mund të korrigjohet me zgjidhje që imponojnë veprime po aq të pasigurta, siç
është fshirja e regjistrimit që mund të bëhet nga autoritetet e regjistrimit. Kthimi në ligjshmëri
nuk mund të bëhet me mjete të njëanshme (shih vendimin e Gjykatës Kushtetuese nr.17, datë
23.04.2010).
46. Në zbërthim të vendimit nr.29, datë 31.05.2010 të Gjykatës Kushtetuese, del qartë
se kur ndarja e tokave bujqësore ka përfunduar, palët në konflikt nuk duhet të përdorin më të
drejtën publike, duke vënë në lëvizje organin administrativ për të shfuqizuar AMTP (aktet e
marrjes së tokës në pronësi), por ato duhet ta zgjidhnin çështjen sipas parimit të së drejtës
private, duke vënë në lëvizje gjykatën, e cila mund të ndryshojë (kur është rasti) regjimin
juridik të pronave të regjistruara në ZRPP.
47. Gjithashtu në nxjerrjen e vendimit nr.38, datë 15.05.2006 të Komisionit të Tokës
së Qarkut Elbasan nuk është zbatuar procedura e nxjerrjes së aktit administrativ nga organi
administrativ që ka nxjerrë aktin, e cila është në kundërshtim me kërkesat e nenit 116/c të
K.Pr.Administrative, sepse nga organi administrativ që ka nxjerrë aktin nuk janë njoftuar
paditësat për fillimin e procedimit administrativ, duke u shkelur kështu kërkesat e neneve 4,
44, 47/1 dhe 51/1 të K.Pr. Administrative, pasi pala paditëse ka patur interes që të marrë pjesë
në këtë procedurë administrative.
48. Në nenin 108/1 të K.Pr.Administrative parashikohet se: Përveç rasteve kur ligji
vetë parashikon dhënien e arsyeve, duhet të jepen domosdoshmërisht arsyet për të gjitha ato
akte të cilat pjesërisht ose tërësisht: a) mohojnë, shuajnë, kufizojnë apo prekin në ndonjë
mënyrë tjetër të drejta dhe interesa të ligjshëm ose vendosin apo rëndojnë detyrime apo
ndëshkime; b) përbëjnë vendim në lidhje me kërkesat për shqyrtim apo apelimet; c) përbëjnë
një vendim të kundërt me pretendimet e palëve të interesuara ose në kundërshtim me një
informacion apo propozim zyrtar; ç) përbëjnë devijim nga praktika e ndjekur për zgjidhjen e
çështjeve të ngjashme; d) shkaktojnë revokimin, shfuqizimin, modifikimin ose pezullimin e
një akti të mëparshëm. Në rastin në shqyrtim ndodhemi përpara kërkesave të pikës “a” të
nenit 108/1 të K.Pr.Administrative, sepse vendimmarrja e organit administrativ cënonte
direkt të drejtën e pronësisë së palës paditëse, duke i zhveshur ato nga kjo e drejtë absolute, e
cila është e garantuar nga neni 41 i Kushtetutës së R. Shqipërisë.
49. Ndërsa në nenin 109/1 të K.Pr.Administrative është parashikuar se: Arsyetimi
duhet të jetë i qartë dhe të përfshijë shpjegimin e bazës ligjore dhe faktike të aktit. Kur
arsyetimi është bërë në informacionet apo propozimet e mëparshme, mund të mjaftojë si
arsyetim pranimi i tyre nga ana e organit përgjegjës për marrjen e vendimit përfundimtar. Në
këto raste informacionet dhe propozimet e mëparshme janë pjesë përbërëse e aktit. Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi i gjykatës së apelit se: .... vendimi i
komisionit është i paarsyetuar, pasi në të nuk përcaktohen faktet, rrethanat dhe arsyet ligjore
që motivojnë vendimin, elementë të përcaktuar të domosdoshëm në nenin 109/1 të K.Pr.
Administrative. Në këtë mënyrë, vendimit i mungon edhe forma e kërkuar nga ligji. Duke u
marrë vendimi në kundërshtim të hapur me formën dhe procedurën e parashikuar në K.Pr.
Administrative, në bazë të nenit 116/c të K.Pr. Administrative, ai është absolutisht i
pavlefshëm si akt administrativ..., është i bazuar në ligj, sepse jo vetëm që vendimit nr.38,
datë 15.05.2006 të Komisionit të Tokës së Qarkut Elbasan i mungon arsyetimi (forma), por ai
as nuk u është njoftuar paditësave, të cilët kishin interes për tu mbrojtur ndaj tij, megjithëse ai
521
si akt administrativ absolutisht i pavlefshëm nuk ka qenë në gjëndje që të sillte asnjë pasojë
juridike (është nul).
50. Pretendimeve të tjera që ngrihen në rekurset e palës së paditur dhe personit të tretë
jo vetëm që iu ka dhënë përgjigje nga Gjykata Administrative e Apelit, por ato në rastin në
shqyrtim nuk kanë asnjë rëndësi për zgjidhjen e çështjes, sepse kur ndodhemi përpara
pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ, të parashikuar nga neni 116 i
K.Pr.Administrative, gjykata duhet të mjaftohet me verifikimin e ndonjërit prej tre rasteve të
parashikuara në këtë dispozitë ligjore, pa i hyrë shqyrtimit të të drejtës materiale, e cila të çon
drejtë pavlefshmërisë relative të aktit administrativ. Rasti në shqyrtim është i tillë, sepse
organi administrativ që ka nxjerrë aktin ka kapërcyer kompetencat që i ka dhënë ligji dhe nuk
ka zbatuar procedurën e parashikuar në ligj, e cila ka të bëjë me njoftimin për zhvillimin e
procesit administrativ, pjesëmarrjes në të, arsyetimit të aktit administrativ dhe njoftimin e tij
palëve të interesuara, prandaj me të drejtë gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit kanë
arritur në përfundimin se ndodhemi përpara pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ, të
parashikuar nga neni 116 germat “b” dhe “c” të nenit 116 të K.Pr.Administrative.
51. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, rekurset e paraqitura nga pala e paditur Komisioni Vendor i Verifikimi të
Vlefshmërisë së Titujve të Pronësisë, pranë Prefekturës së Qarkut Elbasan dhe personit të
tretë Shoqata e Përdorimit të Ujit “Marina” nuk janë të bazuar në ligj, prandaj si të tillë ato
nuk duhet të pranohen dhe për rrjedhojë vendimi e Gjykatës Administrative të Apelit duhet të
lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/e të ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.....
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.973, datë 21.03.2014 të Gjykatës Administrative të
Apelit.
Tiranë, më 05.04.2016
522
Nr. 00-2016-965 i Vendimit (218)
VENDIM
Ardian Dvorani Kryesues

Në datën 07.04.2016 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen Administrative me

PADITËS: KUDRET XHEZO

E PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME VLORË
OBJEKTI:
Detyrimin e ZVRPP Vlorë të më lëshojë Çertifikatën e Pronësisë
Baza Ligjore: Neni 23,28 të ligji nr.7843 datë 13.07.1994
“Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme” i ndryshuar,
neni 193/h i K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.2213, datë 25.11.2011 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë se paditësi Kudret Xhezo.
Detyrimin e Z.V.R.P.P Vlorë të lëshojë Çertifikatën e Pronësisë për objektin
dyqan me sipërfaqe ndërtimi 44 m2, e cila ndodhet në lagjen 24 Maj të qytetit
të Vlorës.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.1030 (60-2012-996), datë 20.11.2012 ka

vendosur:
Lënien në fuqi të Vendimit nr.2213, datë 25.11.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur Zyra

Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimet e mësipërme janë të pabazuara në ligj dhe në prova.
- Paditësi e ka blerë pronën nga shitësja Xhevaire Biraci, e cila e ka përfituar këtë
pasuri me kontratë privatizimi, e llojit njësi me emërtimin “Dyqan Bulmeti” datë
15.10.1992, kontratë kjo e cila nuk plotëson elementët Tekniko Ligjor pasi nuk është
shoqëruar me skicë për të përcaktuar vendndodhjen e pasurisë dhe nuk është lidhur
para noterit.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe diskutoi çështjen në tërësi,
523
VËREN
Paditësi Kudret Xhezo me kontratën e shitblerjes nr.1910 Rep., nr.126 Kol., datë
30.08.1996, ka fituar pronësinë nga Xhevaire Braci, mbi një dyqan me sipërfaqe 44 m2.
Shitësja Xhevaire Biraci e ka fituar këtë pronësi nëpërmjet Kontratës së Privatizimit
datë 15.10.1992.
Paditësit Kudret Xhezo ka kryer regjistrimin e kësaj pasuri pranë Z.V.R.P.P Vlorë me
nr.17/93-N2, vol 19, fq 116, ZK 8604, me sip. 44 m2, e llojit Njësi dhe është pajisur me
vërtetimin e pronësisë datë 06.01.1997
Paditësi Kudret Xhezo i është drejtuar me kërkesë palës së paditur Z.V.R.P.P
Vlorë,për ta pajisur me Çertifikatën e Pronësisë, për pasurinë e tij.
Pala e paditur Z.V.R.P.P Vlorë me shkresën nr.578 prot., datë 31.10.2011, i ka kthyer
përgjigje palës paditëse se nga verifikimi i dokumentacionit tekniko ligjor konstatuan disa
mangësi me dokumentacionin, konkretisht:
Kjo pasuri është regjistruar në bazë të kontratës së privatizimit datë 15.10.1992, por
nuk është legalizuar para noterit dhe nuk ka skicë të objektit të privatizuar të miratuar nga
AKP.
Bazuar në nenin 5 të ligjit 7843 datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e Pasurive të
Paluajtshem”, për arsyet e përmendura më sipër ju orientojmë që të kryeni plotësimin e
dokumentacionit ligjor e në mënyrë që të mund të vazhdojmë me proçedurën e pajisjes me
çertifikatë pronësie.
Pala paditëse i’u drejtua me kërkesë padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke
pretenduar se pala e paditur ka vepruar në kundërshtim me ligjin duke mos e pajisur me
Çertifikatë Pronësie.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, në vendimin e dhënë prej saj, ka vendosur pranimin
e kërkesë padisë së palës paditëse, duke arsyetuar se pala paditëse në datë 06.01.1997 ti jetë
lëshuar vërtetim pronësie në lidhje me pasurinë e fituar me të drejtë në mënyrë të ligjshme,
duke u bërë regjistrimi i saj pranë Z.V.R.P.P Vlorë.
Pala e paditur nuk ka asnjë të drejtë të mos proçedojë me lëshimin e çertifikatës së
pronësisë, duke qenë së nuk ka ndonjë kufizim apo vendim pezullimi që të ndalojë veprimet e
mëtejshme mbi pasurinë.
Gjykata e Apelit Vlorë,e vënë në lëvizje mbi ankimin e palës së paditur Zyra Vendore
e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke arsyetuar se rezultoi e provuar se paditësi ka fituar
pronësinë e dyqanit me sipërfaqe 44 m2, nëpërmjet kontratës së shitblerjes dhe e ka
regjistruar në Z.V.R.P.P Vlorë. Gjykata e Shkallës së Parë ka urdhëruar kryerjen e një akti
ekspertimi topografik të pronës objekt gjykimi dhe nga ekspertimi rezultoi se objekti
përputhet me vendndodhjen, kufijtë dhe përmasat me atë të kontratës së privatizimit, duke
hartuar në këtë mënyrë skicën e objektit e cila plotëson edhe dokumentacionin e kërkuar nga
Z.V.R.P.P Vlorë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë,
pala e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, e cila ka
pretenduar se paditësi nga mungesë në dokumentacion dhe nuk mund të lëshohet çertifikatë
pronësisë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi, para se të shqyrtonte
shkaqet e ngritura në rekursin e palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Vlorë, në përmbushje të detyrës së saj si gjykatë ligji, kryesisht, verifikoi aktet
proceduriale që gjenden në dosjen gjyqësore, nga ku konstatoi se gjykimi si në shkallë të parë
dhe atë të apelit është zhvilluar në shkelje të rënda të normave proceduriale. Prandaj, është
vëndi që vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Vlorë dhe Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë,
524
duhet të prishet dhe çështja të rishqyrtohet nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Vlorë.
Ky Kolegj, vëren se me anë të padisë, pala paditëse Kudret Xhezo, ka kërkuar pajisjen
me çertifikatën e pronësisë, për pasurinë objekt gjykimi.
Në rrethana të tilla, mosmarrëveshja e krijuar midis palës paditëse Kudret Xhezo, nuk
është e lidhur vetëm me të drejta subjektive por dhe me pretendime që kërkojnë realizimin e
tyre kundrejt shtetit dhe nëpërmjet organeve shtetërore, pra është i dukshëm interesi që ka
shteti për tu mbrojtur në këtë gjykim.
Mirëpo, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe ajo e Apelit Vlorë kanë shkelur në
mënyrë flagrante ligjin procedurial, duke mos i,u garantuar palëve të paditura, si organe
administrative mbrojtjen e interesave të shtetit sipas kushteve dhe mënyrës që parashikon
shprehimisht ligji.
Në nenin 79/a të Kodit të Procedurës Civile thuhet: ”Avokatura e Shtetit ushtron
përfaqësimin në rastet e parashikuara me ligj. Gjykata, që shqyrton çështje për të cilat me
ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve
kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim”.
Një interpretim të ligjit kanë bërë edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, ku
midis të tjerave, në vendimin unifikues nr.13, datë 23.03.2004 janë shprehur se: “...Nga
përmbajtja e kësaj dispozite( nenit 79/a të K.Pr.Civile), del se, kur shqyrton çështje për të
cilat përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, gjykata është e detyruar që të
urdhërojë njoftimin e akteve kësaj të fundit. Vetëm kështu mund t,i krijohet mundësia reale
Avokaturës së Shtetit që të marrë pjesë në gjykim me qëllim përfaqësimi dhe mbrojtje të
interesave të shtetit, në rastet e parashikuara nga ligji...”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë në rishqyrtimin e çështjes duhet të
veprojë në përputhje me nenin 14 të K.Pr.Civile, duke zhvilluar një proces të rregullt ligjor,
ligjin.
Për sa më sipër, ky Kolegj, në dhomë këshillimi, arrin në përfundimin se vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe Gjykatës së Apelit Vlorë, duhet të prishen dhe çështja
duhet të dërgohet për vazhdimin e gjykimit në Gjykatën Administrative të Shkallës Parë
Vlorë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja lëndore dhe tokësore, bazuar në ligjin nr.49, datë
03.05.2012 “ Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”,
PËR KËTO ARSYE

Kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit nr.49, datë
03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1030 (60-2012-996), datë 20.11.2012 të Gjykatës Apelit Vlorë
dhe vendimin nr.2213, datë 25.11.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Tiranë, më 07.04.2016
525
Nr. 00-2016-966 i Vendimit (219)
VENDIM


PADITËS: GJERGJI BUZO

TË PADITUR: DEGA E THESARIT POGRADEC.
PERSON I TRETË: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR
POGRADEC.
OBJEKTI:
Kompensimin për burgim të padrejtë në referim
të ligjit nr.9381 datë 28.04.2005,
mbi bazën e vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë nr.50 datë 07.03.2012.
Baza Ligjore: Neni 268/1, 269 i K.Pr.Penale,
ligji nr.9831, datë 28.04.2005 “Për kompensimin e burgimit të padrejtë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.1064, datë 24.07.2012 ka

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë së paditësit Gjergji Buzo.
Detyrimin e palës së paditur Dega e Thesarit Pogradec të kompensojë
paditësin për 3 ditë paraburgim të padrejtë dhe për 658 ditë arresti në
shtëpi, në shumën totale prej 1.325.000 lekë.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.171, datë 02.04.2013 ka vendosur:

Gjyqësor Pogradec në lidhje me pranimin e pjeshëm të padisë për 3 ditë
“paraburgim” të padrejtë kjo me 9000 lekë.
Ndryshimin e këtij vendimi lidhur me 658 ditët e “arrestit në shtëpi”, në
shumën 658.000 lekë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur Dega e

Thesarit Pogradec, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimet e Gjykatave janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit matërial dhe
procedurial.
- Personi që pretendon kompensimin është i detyruar të provjë ekzistencën e dëmit të
pësuar dhe se vetëm në këtë mënyrë mund të ndodhë një shpërblim të drejtë.
526
- Paditësi nuk e ka shoqëruar pretendimin për dëmshpërblim me vërtetimin nga zyra e
sigurimeve shoqërore, por vetëm me një vërtetim nga Komuna Trebinjë ku
evidentohet paga 52.000 lekë, si rrjedhim nuk rezulton ligjirisht e provuar se ai ka
qenë në marrëdhënie pune dhe për më tepër paditësi nuk ka paraqitur prova të tjera të
vlefshme që të tregonte se sa të ardhurat ka pasur në momentin e burgimi.
- Nga gjykatat nuk është hetuar dhe provuar fakti i vlerës së të ardhurave nga një
marrëdhënie pune në sektorin privat/shtetëror të paktën 1 muaj përpara burgimit, qoftë
me një vërtetim page por edhe vetëm me një dokument për derdhjen e kontributeve në
D.R.S.SH Pogradec.

VËREN
Paditësi Gjergji Buzo ka qenë kryetar i Komunës Trebinjë Pogradec dhe është
arrestuar në flagrancë pasi dyshohej për kryerjen e veprës penale të “Korrupsionit pasiv i
funksionarëve të lartë ose të zgjedhurve vendor” parashikuar nga neni 260 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec me vendimin nr.31, datë 19.05.2010, ka
vendosur të vleftësoj si të ligjshëm “Arrestimin në flagrancë” dhe të caktoj si masë sigurimi
atë të “Arrestit në shtëpi”, i lënë në fuqi nga Apeli me vendimin nr.33 datë 08.06.2010.
Me vendimin nr.1156, datë 10.11.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec ka
vendosur deklarimin fajtor të të pandehurit Gjergji Buzo, për kryerjen e veprës penale të
“Korrupsionit pasiv i funksionarëve të lartë ose të zgjedhurve vendor”, parashikuar nga neni
260 i K.Penal dhe dënimin e tij me 5 vjet burgim dhe 1.000.000 lekë gjobë.
Kundër këtij vendimi ka bërë ankim pala paditëse në Gjykatën e Apelit Korçë, e cila
me vendimin nr.50, datë 07.03.2012, ka vendosur ndryshimin e vendimit nr.1156, datë
10.11.2011 dhe deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Gjergji Buzo.
Për sa më sipër pala paditëse i’u drejtua me kërkesë padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Pogradec, duke kërkuar kompensimin për burgim të padrejtë, për periudhën nga data
16.05.2010-19.05.2010 në paraburgim dhe për periudhën 19.05.2010-07.03.2012 në arrest
shtëpie.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, në vendimin e dhënë prej saj, ka vendosur
pranimin e kërkesë padisë së palës paditëse, duke arsyetuar se në analizë së dispozitave të
ligjit nr.9381 datë 28.04.2005 “Për kompensim e burgim të padrejtë” dhe konkretisht neni 5 i
tij, rezulton se pretendimi i paditësit për tu kompensuar për burgim të padrejtë, është i drejtë.
Gjykata e Apelit Korçë,e vënë në lëvizje mbi ankimin e palës së paditur, ka vendosur
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec dhe ndryshimin vetëm
për masën e përfitimin për arrestin në shtëpi, duke arsyetuar se pala paditëse ka të drejtë për
të përfituar kompensim për burgim të padrejtë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë,
pala e paditur Dega e Thesarit Pogradec, e cila ka pretenduar se paditësi nuk provon ligjërisht
se ai ka qenë në marrëdhënie pune dhe për më tepër nuk ka paraqitur prova të tjera të
vlefshme që të tregonte se sa të ardhurat ka pasur në momentin e burgimi.
shkaqet e ngritura në rekursin e palës së paditur Dega e Thesarit Pogradec, në përmbushje të
detyrës së saj si gjykatë ligji, kryesisht, verifikoi aktet proceduriale që gjenden në dosjen
gjyqësore, nga ku konstatoi se gjykimi si në shkallë të parë dhe atë të apelit është zhvilluar në
shkelje të rënda të normave proceduriale. Prandaj, është vendi që vendimi i dhënë nga
527
Gjykata e Apelit Korçë dhe Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, duhet të prishet dhe
çështja të rishqyrtohet nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë.
Ky Kolegj, vëren se me anë të padisë, pala paditëse Gjergji Buzo, ka kërkuar

kompensimin për burgim të padrejtë, për periudhën nga data 16.05.2010-19.05.2010 në
paraburgim dhe për periudhën 19.05.2010-07.03.2012 në arrest shtëpie, në kushtet kur është
shpallur i pafajshëm nga Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.50, datë 07.03.2012.
Në rrethana të tilla, mosmarrëveshja e krijuar midis palës paditëse Gjergji Buzo, nuk
është e lidhur vetëm me të drejta subjektive por dhe me pretendime që kërkojnë realizimin e
tyre kundrejt shtetit dhe nëpërmjet organeve shtetërore, pra është i dukshëm interesi që ka
shteti për tu mbrojtur në këtë gjykim.
Mirëpo, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec dhe ajo e Apelit Korçë kanë shkelur në
mënyrë flagrante ligjin procedurial, duke mos iu garantuar palëve të paditura, si organe
administrative mbrojtjen e interesave të shtetit sipas kushteve dhe mënyrës që parashikon
shprehimisht ligji.
ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve
urdhërojë njoftimin e akteve kësaj të fundit. Vetëm kështu mund t,i krijohet mundësia reale
interesave të shtetit, në rastet e parashikuara nga ligji...”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë në rishqyrtimin e çështjes duhet të
veprojë në përputhje me nenin 14 të K.Pr.Civile, si dhe në konsideratë me ecurinë e Gjykimit
Penal në ngarkim të palës paditëse Gjergji Buzo.
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec dhe Gjykatës së Apelit Korçë, duhet të prishen dhe
çështja duhet të dërgohet për vazhdimin e gjykimit në Gjykatën Administrative të Shkallës
Parë Korçë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja lëndore dhe tokësore, bazuar në ligjin
nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”,
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit nr.49, datë
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.171, datë 02.04.2013 të Gjykatës Apelit Korçë dhe vendimin
nr.1064, datë 24.07.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec dhe dërgimin e çështjes
për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Korçë.
Tiranë, më 07.04.2016
528
Nr. 00-2016-1764 i Vendimit (220)
VENDIM

Evelina Qirjako AnëtarE
Medi Bici Anëtar
në datën 07.04.2016, në dhomë këshillimi, mori në shqyrtim çështjen administrative me

nr.02677/2013 që u përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “ALTANTIK” SH.A

PALË E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE,
NJËSIA E TATIMPAGUESVE TË MËDHENJ
TIRANË
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR PRANË
DREJTORISË SË PËRGJITHSHME TË
TATIMEVE TIRANË.
në prezencë të Avokaturës së Shtetit.
OBJEKTI:
Shfuqizimin e aktit administrativ, Njoftim Vlerësimi për Detyrimet Tatimore
nr.315/2 Prot., datë 27.01.2011 të nxjerrë nga Drejtoria Rajonale Tatimore,
Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj.
Shfuqizimin e aktit administrativ, vendimit nr.5573/3, datë 30.05.2011
të Drejtorisë së Apelimit Tatimor.
Baza Ligjore: Nenet 154, 324/a të K.Pr.Civile;
neni 115 shkronja b dhe neni 118 i Ligjit nr.8485, datë 12.05.1999
“Kodi i Proçedurave Administrative”;
nenet 55, 106, 109 e vijues të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008
“Për proçedurat tatimore në R.Sh”;
neni 118 i Ligjit nr.9267, datë 29.07.2004
“Për veprimtarinë e sigurimit, risigurimit dhe ndërmjetësimit në sigurime dhe risigurime”,
i ndryshuar; neni 21 i Ligjit nr.7928, datë 27.04.1995
“Për tatimin mbi vlerën e shtuar”;
Udhëzimi nr.24, datë 02.09.2008 “Për proçedurat tatimore në R.Sh”.

vendosur:
-Pranimin e kërkesë padisë.
-Shfuqizimin e Njoftim Vlerësimi për Detyrimet të paditurit Drejtoria
Rajonale Tatimore, Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj me nr.315/2 Prot.,
datë 27.01.2011, si dhe të vendimit nr.5573/3, datë 30.05.2011 të të paditurit
529
Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve
Tiranë.
-Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të paditurve.

-Lënien në fuqi të vendimit nr.9764, datë 18.10.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur, Drejtoria Rajonale e

Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.1115, datë
07.05.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.9764, datë 18.10.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar
shkaqet e mëposhtme:
- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në kundërshtim me ligjin dhe provat e
administruar në gjykim.
- Vendimet e marra nga palët e paditura në këtë gjykim, janë të drejta dhe në përputhje
të plotë me dispozitat ligjore në fuqi.
- Inspektorët e Drejtorisë Rajonale Tatimore të Tatimpaguesve të Mëdhenj, kanë
konstatuar se, pala paditëse ka kryer kundravajtje administrative, duke mos instaluar
kasën fiskale. Gjithashtu, ky subjekt ka zbatuar keq parashikimet ligjore të VKM
nr.781, datë 14.11.2007, konkretisht të neneve 37 e 38/a të saj.
- Të gjithë subjektet tatimpagues kanë pasur detyrimin ligjor që të pajisen dhe
instalojnë pajisjen fiskale, brenda periudhës “nëntor 2008 - maj 2009”.
- Pretendimi i palës paditëse se, të gjitha transaksionet financiare është i detyruar që ti
kryejë nëpërmjet bankave, bazuar në Ligjin nr.9267, datë 29.07.2004 “Për
veprimtaritë e sigurimit dhe të risigurimit dhe ndërmjetësimit në sigurime dhe
risigurime”, neni 118 i tij, nuk është i bazuar.
Bazuar në nenin 3, pika 20 dhe 21 të ligjit të sipërcituar, pagesa e primit bëhet me
para në dorë dhe për këtë arsye, sipas Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për
Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, paditësi është i
detyruar të instalojë kasën fiskale.
- Paditësi ka paraqitur si provë në këtë gjykim shkresën me nr.11700/1 prot. datë
28.12.2010 të Ministrit të Financave, lidhur me zbatimin e nenit 55 të Ligjit nr.9920,
datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar.
- Kjo shkresë nuk ka vlerë provueshmërie në lidhje me këtë gjykim, pasi:
Së pari, kjo shkresë nuk përbën akt nënligjor dhe përmbajtja e saj nuk suoeron vetë
sanksionet e ligjit, sipas dispozitave të cituara në sipër.
Së dyti, interpretimi që është bërë me këtë shkresë, vjen në kundërshtim me
Udhëzimin nr.16, datë 03.05.2010 “Për administrimin dhe dokumentimin e
procedurave të pajisjeve fiskale”, pika 2.5, në të cilin përcaktohet se: “Tatimpaguesi
që ka detyrimin për përdorimin e pajisjes fiskale në shitjen e mallrave dhe
shërbimeve dhe që sipas kërkesave të ligjit ka lëshuar faturë tatimore (apo policë
sigurimi e cila është njehsuar me faturën tatimore) është i detyruar të lëshojë edhe
kuponin tatimor referuar kësaj fature në të cilin ka të evidentuar edhe numrin e
faturës që ky kupon shoqëron”.
- Paditësi përveç përcaktimit ligjor nuk solli asnjë provë që të gjitha veprimet i kryen
më bankë, ndërkohë që referuar aktivitetit të shërbimeve që kjo shoqëri ofron, ndër të
tjera është edhe lëshimi i policave të sigurimit shëndetësor afatshkurtër për lëvizje
jashtë shtetit, të cilat kanë një vlerë të ulët. Në vijim të këtij fakti, pala paditëse nuk
530
provoi me asnjë akt shkresor se pagesa për një shërbim të tillë bëhet nëpërmjet
bankës.
- Vetëm përcaktimi ligjor i detyrimit për të kryer transaksione financiare në rrugë
bankare, nuk mjafton si argument për të provuar faktin se, pala paditëse përjashtohet
nga zbatimi i nenit 55 të Ligjit nr.9920/2008, i ndryshuar. Vetë natyra e kësaj
veprimtarie (lidhja e kontratave të llojeve të ndryshme të sigurimit), nuk garantohet
nga pajisje teknike të specializuara, të cilat do të jepnin informacionin e mjaftueshëm
mbi qarkullimin e shërbimeve, aq sa instalimi i kasës fiskale nuk do të ishte i
nevojshëm.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs Avokatura e Shtetit, e cila kërkon

ndryshimin e vendimit nr.1115, datë 07.05.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.9764, datë 18.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe
rrëzimin e padisë, duke parashtruar të njëjtat shkaqe që ka parashtruar edhe Drejtoria
Rajonale e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, duke shtuar edhe këtë pretendim:
- Si pjesë e njoftimit të vlerësimit tatimor, akti administrativ që kundërshtohet nga pala
paditëse është edhe penalizimi i saj për mosdeklarim të aktivitetit të saj pranë organit
tatimor. Paditësi është penalizuar pasi nuk ka dhënë asnjë sqarim apo provë që të
vërtetojë pajisjen e pikës, degës në adresën Bulevardi “Zan D’Ark”, zyra nr.15.

Pasi dëgjoi relacionin e çështjes objekt gjykimi nga gjyqtarja relatore Evelina Qirjako,
dhe verifikoi legjitimitetin e palës rekursuese Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të Mëdhenj
Tiranë si dhe Avokaturës së Shtetit;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se Shoqëria “Atlantik”
sh.a, është regjistruar si person juridik tregtar me numër NIPTI K11807008V dhe ushtron
veprimtarinë e tij tregtare në fushën e sigurimeve dhe risigurimeve private.
2. Pranë palës paditëse, nga ana e inspektorëve të Drejtorisë së Hetimit Tatimor për
periudhën tatimore Dhjetor 2010, është ushtruar një kontroll tatimor në terren, në lidhje me
vendosjen e kasave fiskale. Për këtë arsye, janë mbajtur edhe aktet e konstatimit përkatës e
konkretisht: akt konstatimi nr.0117727, datë 08.12.2010; akt konstatimi nr.0117729, datë
08.12.2010; akt konstatimi nr.0117730, datë 08.12.2010; akt konstatimi nr.0117731, datë
09.12.2010; akt konstatimi nr.0117732, datë 09.12.2010; akt konstatimi nr.0117733, datë
09.12.2010; akt konstatimi nr.0117734, datë 10.12.2010; si dhe akt konstatimi nr.0117735,
datë 10.12.2010.
3. Në lidhje me konstatimet e pasqyruara në aktin e kontrolleve, ka rezultuar se, në
disa pika të ushtrimit të aktivitetit tregtar prej paditësit shoqëria “Atlantik” sh.a, nuk janë
instaluar pajisjet elektronike fiskale, ndërsa në një rast është konstatuar se, nuk është pajisur
pika me NIPT sekondar. Për të gjitha shkeljet e konstatuara janë mbajtur procesverbalet
përkatëse të gjobës, duke u vendosur penalizimi i shoqërisë paditëse sipas parashikimeve të
nenit 122 pika 1 gërma “a” të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2009 “Për Proçedurat Tatimore” me
gjobë, në një shumë totale prej 3.625.000 (tremilion e gjashtëqind e njëzet e pesë mijë) Lekë,
për shkak të mosinstalimit të pajisjes fiskale në pikat e kontrolluara, si dhe mospajisjen e
njërës prej pikave të kontrolluara me NIPT sekondar .
4. Mbi bazën e këtyre kontrolleve të ushtruar nga inspektorët e Drejtorisë Rajonale të
Tatimeve Tiranë, Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj, ka dalë Njoftim Vlerësimi Tatimor me
531
nr.315/2 prot., datë 20.01.2011, nëpërmjet të cilit, subjekti paditës është gjobitur në masën
prej 3.625.000 Lekë.
5. Pala paditëse, duke mos rënë dakort me këtë Njoftim Vlerësimi Tatimor, e ka
ankimuar atë pranë Drejtorisë së Apelimit Tatimor në Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve,
e cila, pasi ka marrë në shqyrtim ankesën e paditësit, me vendimin nr.5573/3 prot, datë
30.05.2011 ka vendosur: “Lënien në fuqi të aktit objekt ankimi administrativ, Njoftim
Vlerësimi për Detyrimet Tatimore Gjobë, nr.315/2 prot. datë 20.01.2011, të DRT NjTM
Tiranë, për shumën 3.625.000 Lekë”.
6. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka rënë dakord me këtë vendim të marrë nga ana e
palëve të paditura, në datën 01.07.2011 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për të kundërshtuar aktet e nxjerra nga pala e paditur, me arsyetimin se, pala paditëse nuk
është subjekt i nenit 55 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore të
Republikën e Shqipërisë”, dhe as i VKM nr.781, datë 14.11.2008.
vendosur:
-Pranimin e kërkesë padisë.
-Shfuqizimin e Njoftim Vlerësimi për Detyrimet të paditurit Drejtoria Rajonale
Tatimore, Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj me nr.315/2 Prot., datë 27.01.2011, si dhe të
vendimit nr.5573/3, datë 30.05.2011 të të paditurit Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë.
-Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të paditurve.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Gjykata pas analizës së provave dhe arsyetimit
të dispozitave përkatëse ligjore, konstaton që detyrimi për përdorimin e pajisjeve fiskale
përcaktohet në nenin 55 të Ligjit nr.9920 datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, paragrafi i parë i të cilit thotë: “Tatimpaguesit, që kryejnë
qarkullimin e mallrave dhe të shërbimeve, për të cilat pagesat nuk kryhen nëpërmjet bankës,
janë të detyruar të fusin dhe të përdorin sistemin fiskal, nëpërmjet përdorimit të pajisjeve
fiskale, për regjistrimin e pagesave me para në dorë dhe për lëshimin, në mënyrë të
detyrueshme, të kuponit tatimor”. Me qëllim lëshimin e kuponave tatimorë për çdo
transaksion të kryer, neni 54/3 i Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore”,
ka parashikuar detyrimin për t’u pajisur me kasa fiskale të tatimpaguesve të cilët: shesin me
pakicë; shesin mallra apo ofrojnë shërbime në mjedise apo njësi të përhershme, të cilat janë
të hapura për publikun, ndërsa sipas nenit 122 të Ligjit nr.9920/2008 pika 1, gërma “a”,
tatimpaguesi, person juridik, dënohet me gjobë deri 100.000 lekë nëse nuk instalon dhe
përdor pajisjen fiskale për regjistrimin e pagesave me para në dorë. Sa më sipër vlen për t’u
theksuar se në interpretim të nenit 55 të Ligjit nr.9920 datë 19.5.2008 “Për Proçedurat
Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, Ministri i Financave i ka dërguar shkresë Drejtorisë
së Përgjithshme të Tatimeve, e cila mban nr.11700/1 prot., datë 28.12.2010, në të cilën
parashikohet se: “....-Tatimpaguesit të cilët ushtrojnë veprimtarinë në fushën e sigurimit,
risigurimit dhe ndërmjetësimit në sigurime dhe që operojnë nën mbikëqyrjen e Autoritetit të
Mbikqyerjes Financiare (AFM), nuk kanë detyrimin e instalimit të pajisjes fiskale sepse
policat e sigurimit janë të njehsuara me fatura tatimore.” Gjykata konstaton gjithashtu që
sipas shkresës së mësipërme konfirmohet fakti se, shoqëritë e sigurimit, përderisa të gjitha
veprimet dhe shërbimet përkundrejt subjekteve të tjerë tregtarë joindividë, i kryejnë
nëpërmjet sistemit bankar dhe policat e sigurimit janë të njehsuara me faturat tatimore, nuk
kanë detyrimin për t’u pajisur me kasë fiskale. Gjykata si pasojë e interpretimit të dispozitave
ligjore të cituara më sipër, por edhe të qëndrimit zyrtar të mbajtur për këtë qëllim nga
Ministri i Financave me shkresën e sipërcituar, vlerëson se përderisa njoftim vlerësimi
nr.315/2 prot., datë 27.01.2011 i Drejtorisë Rajonale Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj
Tiranë gjendet i pambështetur në ligj dhe në prova, edhe akti tjetër vendim nr.5573/3, datë
532
30.05.2011 i Drejtorisë së Apelimit Tatimor është i pambështetur në ligj dhe në prova dhe
për këtë shkak duhet të shfuqizohet...”.
8. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1115 , datë 07.05.2013, ka vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit nr.9764, datë 18.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
8/1. Kjo gjykatë arsyetuar njësoj si gjykata e rrethit gjyqësor, duke shtuar se: “Në
gjykim u provua se pala paditëse, për shkak të aktivitetit të saj, është e përjashtuar nga
detyrimi ligjor për tu pajisur me kasë fiskale, për arsye se paditësi shoqëria “Atlantik” sh.a,
është i detyruar që të gjitha transaksionet financiare të saj, përfshirë dhe shitjen e çdo lloj
shërbimi t’i kryejë nëpërmjet bankave. Si rrjedhojë, ne rast se paditësi kryen transaksion
financiar me para në dorë, shkel dispozitën ligjore të parashikuar nga neni 118 të Ligjit
nr.9267, datë 29.07.2004 “Për veprimtarinë e sigurimit, risigurimit dhe ndërmjetësimit në
sigurime dhe risigurime”, i cili parashikon se: “Transaksionet financiare dhe pagesat e
dëmeve nga shoqëria e sigurimit kryhen nëpërmjet bankave të liçencuara nga Banka e
Shqipërisë.” dhe në këtë mënyrë, behet subjekt i sanksioneve të parashikuara në nenin 165,
pika 1, shkronja “g” të Ligjit nr.9267, datë 29.07.2004. Pra, në mbështetje të kërkesave
ligjore të sipërpërmendura, shoqëria “Atlantik” sh.a, nuk kryen asnjë “qarkullim të
shërbimeve” me para në dorë, por vetëm nëpërmjet bankave të liçencuara në Republikën e
Shqipërisë. Shoqëria “Atlantik” sh.a, nuk është subjekt i nenit 55, të Ligjit nr.9920 dhe i
V.K.M nr.781, datë 14.11.2007, e në këto kushte, gjobat e vendosura ndaj paditësit janë të
pabazuara në ligj. Lidhur me pretendimin se: “Shkresa lëshuar nga Ministri i Financave, e
përdorur nga paditësi për të mbështetur argumentat e tij për mosvendosjen e pajisjes fiskale,
me pretendimin se vetë ministri është shprehur në këtë shkresë se shoqëritë e sigurimit nuk
duhet të pajisen me kasa fiskale, pasi policat e sigurimit janë të njehsuara me faturën
tatimore, (shkresa) nuk është akt normativ dhe interpretimi i saj bie në kundërshtim me
udhëzimin nr.16, datë 03.05.2010 “Për administrimin dhe dokumentimin e procedurave të
pajisjeve fiskale”, pika 2.5”. Gjykata e Apelit çmon se, kjo shkresë ka dalë me qëllim
interpretimin dhe zbatimin e drejtë të nenit 55 të Ligjit nr.9920/2008, dhe në këtë mënyrë
organet tatimore të cilat janë në varësi të Ministrisë së Financave udhëzohen me anë të kësaj
shkrese për zbatimin e drejtë të këtij neni për të shmangur qëndrime të ndryshme për çështje
të ngjashme...”.
9. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur, Drejtoria Rajonale e
Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.1115, datë
07.05.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.9764, datë 18.10.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen
në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
10. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs Avokatura e Shtetit, e cila kërkon
ndryshimin e vendimit nr.1115, datë 07.05.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit
nr.9764, datë 18.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe rrëzimin e padisë,
duke parashtruar të njëjtat shkaqe që ka parashtruar edhe Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve
të Mëdhenj Tiranë, si dhe argumentin shtesë të pasqyruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala
e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë dhe Avokatura e Shtetit,
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin
dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, të cilat, i bëjnë të cënueshëm vendimet e gjykatave më të ulëta.
533
12. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, të cilat i janë nënshtruar
hetimit dhe debatit gjyqësor në gjykatat më të ulëta, objektit dhe shkakut ligjor të padisë,
pretendimeve të parashtruara në këto akte, si dhe në analizë të vendimeve të gjykatave më të
ulëta, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, si Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë ashtu edhe Gjykata e Apelit Tiranë, kanë interpretuar dhe zbatuar gabim ligjin
material të zbatueshëm për zgjidhjen e çështjes objekt shqyrtimi dhe për këtë arsye çmon se,
këto vendime duhet të ndryshohen, duke u rrëzuar kërkesë padia e paditësit.
13. Rezulton se, kërkimi i palës paditëse në këtë gjykim, është: “1. Shfuqizimin e aktit
administrativ, Njoftim Vlerësimi për Detyrimet Tatimore nr.315/2 Prot., datë 27.01.2011 të
nxjerrë nga Drejtoria Rajonale Tatimore, Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj. 2. Shfuqizimin
e aktit administrativ, vendimit nr.5573/3, datë 30.05.2011 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor”.
Këtë kërkim, pala paditëse e ka bazuar në nenet 154, 324/a të K.Pr.Civile; nenin 115 shkronja
b dhe neni 118 të Ligjit nr.8485, datë 12.05.1999 “Kodi i Procedurave Administrative”; nenet
55, 106, 109 e vijues të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në R.Sh”;
neni 118 i Ligjit nr.9267, datë 29.07.2004 “Për veprimtarinë e sigurimit, risigurimit dhe
ndërmjetësimit në sigurime dhe risigurime”, i ndryshuar; neni 21 i Ligjit nr.7928, datë
27.04.1995 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar”; Udhëzimi nr.24, datë 02.09.2008 “Për
procedurat tatimore në R.Sh”.
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në referim të kërkimeve të paditësit dhe
shkakut ligjor ku ai mbështet këto pretendime, vlerëson se në rastin objekt gjykimi, jemi
përpara një konflikti të krijuar si pasojë e nxjerrjes nga ana e administratës tatimore të akteve
administrative objekt shqyrtimi, me anën e të cilave paditësi është ngarkuar me gjobë për
vlerën 3.625.000 Lekë për (i) mospërdorim të kasës fiskale, si dhe (ii) mospajisjen e njërës
prej pikave të kontrolluara me NIPT sekondar, konflikt i cili, duhet të zgjidhet në referim të
ligjeve të posaçme që rregullojnë këtë lloj veprimtarie.
15. Rezulton se, të dyja gjykatat më të ulëta kanë pranuar kërkimet e paditësit me
arsyetimin se, shoqëria “Atlantik” sh.a nuk ka detyrimin të pajiset me kasë fiskale pasi
“...për shkak të aktivitetit të saj, është e përjashtuar nga detyrimi ligjor për t’u pajisur me
kasë fiskale, për arsye se paditësi shoqëria “Atlantik” sh.a, është i detyruar që të gjitha
transaksionet financiare të saj, përfshirë dhe shitjen e çdo lloj shërbimi t’i kryejë nëpërmjet
bankave. Si rrjedhojë, në rast se paditësi kryen transaksion financiar me para në dorë, shkel
dispozitën ligjore të parashikuar nga neni 118 të Ligjit nr.9267, datë 29.07.2004 .... dhe në
këtë mënyrë, behet subjekt i sanksioneve të parashikuara në nenin 165, pika 1, shkronja “g”
të Ligjit nr.9267, datë 29.07.2004. Pra, në mbështetje të kërkesave ligjore të
sipërpërmendura, shoqëria “Atlantik” sh.a, nuk kryen asnjë “qarkullim të shërbimeve” me
para në dorë, por vetëm nëpërmjet bankave të liçencuara në Republikën e Shqipërisë.
Shoqëria “Atlantik” sh.a, nuk është subjekt i nenit 55, të Ligjit nr.9920 dhe i V.K.M nr.781,
datë 14.11.2007, e në këto kushte, gjobat e vendosura ndaj paditësit janë të pabazuara në
ligj”. Këtë detyrim, shoqëritë e sigurimit e kanë nga neni 118/1 i Ligjit nr.9267, datë
29.07.2004 “Për veprimtaritë e sigurimit dhe të risigurimit dhe ndërmjetësimit në sigurime
dhe risigurime”, në të cilin thuhet: “Transaksionet financiare dhe pagesat e dëmeve nga
shoqëritë e sigurimeve kryhen nëpërmjet bankave të licensuara nga Banka e Shqipërisë”.
16. Nisur nga analiza e mësipërme, këto gjykata kanë arritur në konkluzionin se kjo
shoqëri, nuk është objekt i penaliteteve të parashikuara nga neni 122 i Ligjit nr.9920/2008 si
dhe VKM–së nr.781, datë 14.11.2007, i ndryshuar, e për rrjedhojë, aktet administrative
objekt gjykimi duhet të anullohen si të nxjerra në kundërshtim me ligjin.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, të dyja gjykatat, në marrjen
e vendimeve të mësipërm, në kundërshtim me nenin 16 të K.Pr.Civile, nuk e kanë kuptuar
dhe nuk e kanë përcaktuar drejtë natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes, shkakun ligjor të
534
kërkimeve të paditësit, ligjin që duhet të zbatohej dhe për rrjedhojë, kanë marrë një vendim të
pabazuar në ligj.
18. Referuar nenit 55, pika 1 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat
tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, ku shprehimisht thuhet se:
“Tatimpaguesit, që kryejnë qarkullimin e mallrave dhe të shërbimeve, për të cilat pagesat
nuk kryhen nëpërmjet bankës, janë të detyruar të fusin dhe të përdorin sistemin fiskal,
nëpërmjet përdorimit të pajisjeve fiskale, për regjistrimin e pagesave me para në dorë dhe
për lëshimin, në mënyrë të detyrueshme, të kuponit tatimor”, çdo subjekt tatimor, për të gjitha
veprimet që nuk kryen nëpërmjet bankës, ka detyrimin të instalojë, mbajë dhe përdorë kasë
fiskale. Ky Kolegj, ҫmon të theksojë se shoqëritë e sigurimit, referuar objektit dhe aktivitetit
të tyre tregtar, ofrojnë si shërbime, transaksionet e të cilave kryhen nëpërmjet bankës, ashtu
dhe shërbime të tjera për të cilat pagesa bëhet me para në dorë, një prej të cilave është dhe
shitja e policave të sigurimit (e cila është e njehsuar me faturën tatimore).
19. Sa më sipër parashikohet dhe në Udhëzimin e Ministrit të Financave, nr.16, datë
03.05.2010, “Për administrimin dhe dokumentimin e procedurave të pajisjeve fiskale”, pika
2.5, e tij, ku parashikohet se: “Tatimpaguesi që ka detyrimin për përdorimin e pajisjes fiskale
në shitjen e mallrave dhe shërbimeve dhe që sipas kërkesave të ligjit ka lëshuar faturë
tatimore, është i detyruar të lëshojë edhe kuponin tatimor referuar kësaj fature në të cilin ka
të evidentuar edhe numrin e faturës që ky kupon shoqëron, në rastet kur pagesa bëhet me
lekë në dorë...”. Në analizë të kësaj dispozite, çdo subjekt i cili lëshon një faturë tatimore,
është i detyruar që të lëshojë edhe kuponin tatimor, pra të instalojë, mbajë dhe përdorë kasë
fiskale. Përsa kohë shoqëritë e sigurimit shesin polica sigurimi, të cilat janë të barasvlershme
me faturën tatimore dhe shitja e tyre bëhet me para në dorë, pala paditëse në cilësinë e
tatimpaguesit, nuk mund të pretendojë se të gjitha shërbimet i kryen nëpërmjet bankës, dhe se
nuk ka detyrimin ligjor për t’u pajisur me kasë fiskale.
20. Referuar të dhënave që pasqyrojnë aktet e administruara në dosje, nuk rezulton që
pala paditëse të ketë provuar para gjykatës se, veprimet e kryera brenda fushës së
veprimtarisë së saj si shoqëri sigurimi apo risigurimi të jetës, t’i ketë kryer nëpërmjet bankës.
Në dosje, nuk rezulton të jetë administruar asnjë dokument bankar, nëpërmjet të cilës të
provohet se pala paditëse ka kryer shërbimin e saj, apo ka shitur polica sigurimin duke kryer
transaksione bankare (pra veprimet të jenë kryer nëpërmjet bankës). Në kushtet kur pala
paditëse, ofron shërbime kundrejt pagesës me para në dorë, është e detyruar të instalojë dhe
mbajë kasë fiskale, si dhe të lëshojë kuponin tatimor për çdo lloj shërbimi të tillë me para në
dorë. Në të njëjtën kohë, ky Kolegj thekson se, as në Ligjin nr.9920, datë 19.05.2008 “Për
procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë” dhe as në aktet nënligjore që kanë dalë në
bazë dhe zbatim të tij, nuk rezulton ndonjë parashikim i posaçëm, në të cilin të pasqyrohet
fakti që, shoqëritë e sigurimeve të jenë të përjashtuara nga një detyrim i tillë.
21. Ky konkluzion i mësipërm, gjen mbështetje edhe në parashikimet e VKM nr.781,
datë 14.11.2007 “Për karakteristikat teknike e funksionale të pajisjeve fiskale, sistemit të
integruar të kompjuterizuar për transferimet periodike, automatike, të deklarimeve
financiare, sistemit të komunikimit, për procedurën e dokumentacionit për miratimin e tyre
dhe për kriteret për pajisjen, me autorizim, të shoqërive të autorizuara për ofrimin e
pajisjeve fiskale”, i ndryshuar me VKM nr.96, datë 17.02.2010, Kreu III, pika 2, paragrafi pas
gërmës “ç”, ku parashikohet shprehimisht se “Nuk janë të detyruar të përdorin pajisje
fiskale, sipas kërkesave të këtij vendimi, ambulantët dhe shërbimi i transportit, të përcaktuar
në shtojcën nr.5 të ligjit nr.9632, datë 30.10.2006 "Për sistemin e taksave vendore” (dispozitë
ligjore në fuqi, në momentin e nxjerrjes së aktit “njoftim vlerësimi tatimor”, objekt i këtij
gjykimi). Në analizë të kësaj dispozite, rezulton se shoqëritë e sigurimit nuk përfshihen në
rrethin e subjekteve të përjashtuar nga detyrimi për mbajtjen e kasave fiskale, të cilët janë: i)
shërbimet e transportit; ii) ambulantët. Pra, rezulton se, përveç subjekteve të mësipërm të cilët
535
ligji i ka përjashtuar nga detyrimi për të instaluar dhe përdorur kasë fiskale, të gjithë subjektet
e tjerë tatimpagues kanë një detyrim të tillë, mospërmbushja e të cilit, sjell si pasojë
penalizimin e tyre sipas ligjit.
22. Përveç sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të theksojë
se për shërbimet e tjera që këto shoqëri mund të ofrojnë në treg, jashtë atyre të parashikuara
në nenin 118 të Ligjit nr.9267, datë 29.07.2004 “Për veprimtarinë e sigurimit, risigurimit dhe
ndërmjetësimit në sigurime dhe risigurime”, i ndryshuar (për të cilat ka detyrimin që ti kryejë
me bankë), kundrejt pagesës me para në dorë (cash), këto subjekte kanë detyrimin të lëshojnë
faturë tatimore sipas ligjës dhe për rrjedhojë kanë edhe detyrimin e pajisjes me kasë fiskale,
në bazë të detyrimeve të përcaktuara në Ligjin nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat
tatimore në Republikën e Shqipërisë.
23. Nga kontrolli që kanë kryer inspektorët e palës së paditur, Njësisë së
Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, ka rezultuar se subjekti shoqëria “Atlantik” sh.a, i cili
ushtron aktivitet në fushën e sigurimeve dhe risigurimeve, nuk ka të instaluar dhe nuk ka
përdorur pajisjen fiskale. Bazuar në nenin 122 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për
procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, në të cilin parashikohet se: “Tatimpaguesi,
person juridik, dënohet me gjobë nga 20 000 lekë deri në 100 000 lekë nëse:... a) nuk
instalon dhe përdor pajisjen fiskale për regjistrimin e pagesave me para në dorë;...”,
evidentohet se, mosinstalimi apo mospërdorimi i kasave fiskale, përbën kundravajtje
administrative dhe dënohet me gjobë nga ana e organeve tatimore.
24. Vlen të theksohet gjithashtu se, aktet e nxjerra nga ana e administratës tatimore
(Drejtorisë Rajonale të Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë dhe Drejtorisë së Apelimit
Tatimor, të thirrura me cilësinë e palës së paditur në këtë gjykim), nëpërmjet të cilave, pala
paditëse është ngarkuar me një detyrim të caktuar tatimor, ka qenë edhe për një shkelje tjetër
të legjislacionit tatimor, e konkretisht për mospajisjen me NIPT sekondar, të njërës prej
pikave ku ushtron veprimtarinë shoqëria “Atlantik” sh.a, në adresën Bulevardi “Zan D’Ark”,
zyra nr.15. Në këto kushte, edhe për këtë pjesë të detyrimit, gjykatat e nivelit më të ulët kanë
interpretuar gabim dispozitat e ligjit material, kur janë shprehur për shfuqizimin tërësisht të
njoftim vlerësimit tatimor me nr.315/2 Prot., datë 27.01.2011 të nxjerrë nga Drejtoria
Rajonale Tatimore, Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj si dhe vendimit nr.5573/3, datë
30.05.2011 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor, me të cilin është lënë në fuqi njoftim vlerësimi,
të cilat kanë qenë objekt i këtij shqyrtimi gjyqësor. Kjo për faktin se, gjoba për këtë këtë
shkelje përfshihet brenda vlerës së përgjithshme të përcaktuar në njoftim vlerësimin tatimor
objekt shqyrtimi.
25. Në nenin 112 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, i titulluar “Mungesa e ekzekutimit të detyrimit për
regjistrim”, është parashikuar se: “Përveç sanksioneve administrative, të parashikuara në
ligje të tjera, mosrespektimi i detyrimit për regjistrim apo detyrimit për përditësimin e të
dhënave dënohet me gjobë me 25 000 lekë për çdo shkelje”, ndërsa në nenin 112, pika të
Udhëzimit 24, datë 02.09.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, është
parashikuar se: “112.1.1 Kur organet tatimore konstatojnë sipas nenit 41 (1) te ligjit për
procedurat tatimore se tatimpaguesi ushtron veprimtari ekonomike-tregtare pa qene i
regjistruar me pare ne përputhje me ligjin nr.9723, date 3.5.2007 për Qendrën Kombëtare te
Regjistrimit (QKR), e dënon atë me gjobe 25 000 leke përveç gjobës se parashikuar për kete
qellim ne ligjin për QKR. 112.1.2 Kur organet tatimore konstatojnë se Organizatat
Jofitimprurëse nuk regjistrohen ne organet tatimore sipas nenit 42(1), i dënon ato me gjobe
25 000. 112.1.3 Kur organet tatimore konstatojnë se tatimpaguesit nuk respektojnë kërkesat
e nenit 43(2) lidhur me përditësimin e te dhënave i dënon ata me gjobe 25 000 leke. 112.1.4
Kur organet tatimore konstatojnë se organizatat jofitimprurëse nuk respektojnë kërkesat e
nenit 43(3) lidhur me përditësimin e te dhënave i dënon ato me 25 000 leke gjobe”.
536
26. Në analizë të këtyre dispozitave ligjore rezulton qartësisht e provuar se, subjektet
tatimore kanë detyrimin që të kryejnë regjistrimin e tyre pranë organeve tatimore, pasi në të
kundërt mos kryerja e këtij detyrimi përbën kundravajtje administrative në fushën e
legjislacionit tatimor dhe si i tillë është i dënueshëm me gjobë në masën prej 25.000 lekë. Ky
detyrim është qartësisht i parashikuar në nenin 41 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për
procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, i titulluar “Identifikimi i
personave, që ushtrojnë veprimtari tregtare pa u regjistruar” (dispozitë ligjore ne fuqi në
momentin e nxjerrjes së njoftim vlerësimit tatimor objekt shqyrtimi), në të cilin pasqyrohet
se: “1. Kur administrata tatimore identifikon persona, të cilët ushtrojnë veprimtari
ekonomiko- tregtare pa u regjistruar në Qendrën Kombëtare të Regjistrimit, i regjistron
menjëherë ata në një regjistër të përkohshëm. 2. Këta persona detyrohen që, brenda 15
ditëve nga data e identifikimit të tyre nga administrata tatimore, të regjistrohen në Qendrën
Kombëtare të Regjistrimit. Nëse personi nuk regjistrohet brenda këtij afati, atij i mbyllet
veprimtaria dhe nuk mund të regjistrojë veprimtari tjetër, për një periudhë prej gjashtë
muajsh. 3. Derisa të përfundojë regjistrimi i tyre në Qendrën Kombëtare të Regjistrimit,
administrata tatimore përllogarit dhe mbledh detyrimin tatimor, si dhe gjobat administrative,
në përputhje me këtë ligj. 4. Administrata tatimore llogarit, vlerëson dhe mbledh detyrimet
tatimore, në përputhje me legjislacionin tatimor, gjatë periudhës deri në përfundimin e
procesit të regjistrimit nga personi”.
27. Për sa më sipër, në kushtet kur inspektorët e anës së paditur kanë konstatuar se
pala paditëse në pikën e ushtrimit të aktivitetit të saj, Zyra nr.15, e ndodhur në adresën
Bulevardi Zhan D’Arak, nuk ka qenë i pajisur me numër NIPTI sekondar, pra me numrin
identifikues të kësaj dege, si dhe pala e paditur nuk ka provuar të kundërtën në gjykim, ky
Kolegj, vlerëson se pala paditëse ka kryer një kundravajtje administrative dhe më të drejtë
ana e paditur e ka gjobitur atë në masën sa parashikon ligji. Për këtë arsye, njoftim vlerësimi
tatimor objekt i këtij gjykimi është një akt administrativ tërësisht i drejtë dhe i nxjerrë në
përputhje me parashikimet ligjore të legjislacionit tatimor në fuqi.
28. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, referuar akteve shkresore të
administruara në dosje, pretendimeve të palëve në proces, si dhe dispozitave ligjore të
zbatueshme në mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi, vlerëson se, përsa kohë pala paditëse nuk
ka pasur të instaluar pajisjen fiskale si dhe nuk ka qenë e pajisur me numër NIPTI sekondar
në një degë të saj, kjo palë ka kryer kundravajtje administrative, dhe në kuptim të nenit 112
dhe 122, gërma “a” të Ligjit nr.9920/2008, me të drejtë organet tatimore e kanë gjobitur atë
në raport me shkeljen e kryer.
29. Në përfundim të analizës së mësipërme, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vlerëson se, si vendimi nr.9764, datë 18.10.2012 dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë ashtu edhe vendimi nr.1115, datë 07.05.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë, janë marrë
në interpretim të gabuar të ligjit material, dhe për këtë arsye këto vendime duhet të
ndryshohen, duke u vendosur rrëzimi i kërkesë padisë së ngritur nga pala paditëse shoqëria
“Atlantik” sh.a.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63, të Ligjit nr.49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”,
537
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.1115, datë 07.05.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.9764, datë 18.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, dhe rrëzimin e
kërkesë padisë.
538
Nr. 00-2016-1918 i Vendimit (221)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE

SHOQËRORE TIRANË
INSTITUTI I SIGURIMEVE SHOQËRORE
TIRANË
PALË E PADITUR: ZYRA E PËRMBARIMIT TIRANË
GANI ELEZI
OBJEKTI:
Pavlefshmëri e titulli ekzekutiv, konkretisht
vendimit nr.554, datë 25.03.2010 të Gjykatës së Apelit.
Baza Ligjore: Neni 609 i K.Pr.Civile.

vendosur:
-Rrëzimin e padisë.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës paditëse.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Drejtoria Rajonale e

Sigurimeve Shoqërore Tiranë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.1135, datë
14.05.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.6133, datë 13.06.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Të dyja gjykatat më të ulëta nuk e kanë zgjidhur drejtë çështjen objekt shqyrtimi.
 Në datën 29.06.2009 ka hyrë në fuqi Ligji nr.10142, datë 15.05.2009.
 Në nenin 29 të ligjit të sipërcituar i titulluar “Rillogaritja e të drejtave të njohura”,
është shprehur se: “.... edhe përfitimet e njohura me vendime të gjykatave do të
rillogariten dhe rillogaritja do të bëhet sipas rregullave të këtij ligji...”.
 Shuma e përfitimit të llogaritur nga eksperti nuk është e drejtë, pasi kjo shumë është
llogaritur nga periudha 20.05.2004 e në vazhdim, duke mos e marrë në konsideratë
539
faktin se, nga data 29.06.2009 ka hyrë në fuqi Ligji nr.10142/2009, i cili përcakton një
skemë tjetër përllogaritje të këtyre lloj përfitimesh.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Evelina Qirjako, verifikoi legjitimitetin e palës
rekursuese Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, si dhe diskutoi çështjen në
tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, subjekti Gani Elezi ka
qenë ish-ushtarak i Forcave të Armatosura dhe është trajtuar me pension suplementar për
shkak të vjetërsisë në shërbim.
2. Me vendimin nr.1999, datë 19.05.2000 të DRSSH Tiranë, subjektit Gani Elezi i
është lidhur pension i parakohshëm për vjetërsi shërbimi, duke i caktuar këtë pension në
masën prej 8.000 lekë, i cili sipas indeksimeve në vite ka arritur në masën maksimale në
vlerën 16.275 lekë.
3. Subjekti Gani Elezi, në vitin 2008 i është drejtuar DRSSH Tiranë, pasi nuk ka qenë
dakord me mënyrën e përllogaritjes së pensionit dhe në kushtet kur ka ezauruar rrugën
administrative, e cila nuk i ka dhënë zgjidhje pretendimeve të tij, e ka bërë çështjen objekt
kundërshtimi në rrugë gjyqësore.
4. Me vendimin nr.3175, datë 21.04.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
është vendosur: “Rrëzimin e padisë...”.
5. Ndaj vendimit nr.3175, datë 21.04.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka
bërë ankim subjekti Gani Elezi dhe me vendimin nr.554, datë 25.03.2010 të Gjykatës së
Apelit Tiranë, është vendosur:“Ndryshimin e vendimit civil nr.3175, datë 21.04.2009 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në këtë mënyrë: -Detyrimin e palës së paditur Drejtoria
Rajonale e Sigurimeve Shoqërore të rillogarisë masën e pensionit të parakohshëm të
paditësit Gani Elezi: a- 50 % të pagës referuese mbi të cilën është derdhur kontributi; b-për
çdo vit tjetër të vjetërsisë të shërbimit mbi përcaktimin e mësipërm masa e pensionit shtohet
me 2 % të pagës referuese. -Detyrimin e palës së paditur ti paguajë paditësit Gani Elezi
diferencën e masës së pensionit që nga data 20.05.2004 e në vazhdim”.
6. Në kushtet kur vendimi nr.554, datë 25.03.2010 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është
kthyer në titull ekzekutiv, subjekti Gani Elezi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit për këtë vendim. Kjo e fundit, mbi bazën e kësaj
kërkese, ka nxjerrë vendimin nr.1415 Akti, datë 17.05.2010 nëpërmjet të cilit ka urdhëruar
lëshimin e urdhrit të ekzekutimit për vendimin gjyqësor të formës së prerë.
7. Bazuar tek vendimi nr.1415 Akti, datë 17.05.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe kërkesës së kreditorit Gani Elezi, Zyra e Përmbarimit Tiranë është vënë në lëvizje
duke filluar procedurat e ekzekutimit dhe me shkresën nr.13117 prot., datë 07.09.2010, i ka
komunikuar D.R.S.SH urdhërin për vendosjen e sekuestros ekzekutive në llogarinë e
Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore.
8. Ka rezultuar e provuar se, D.R.S.SH Tiranë i është drejtuar Gjykatës së Lartë për
pezullimin e ekzekutimit të vendimit nr.554, datë 25.03.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe me vendimin nr.345, datë 08.11.2010, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka vendosur:
“Mospranimin e kërkesës”.
9. Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, në kushtet kur nuk i është
pranuar kërkesa për pezullimin e ekzekutimit të vendimit të sipërcituar, në datën 03.06.2011,
i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesën me objekt të sipërcituar në
pjesën hyrëse, duke pretenduar pavlefshmërinë e këtij vendimi gjyqësor, si titull ekzekutiv.
540
vendosur:
-Rrëzimin e padisë.
10/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....Gjykata çmon se nuk kemi të bëjmë me një
fakt të ri që ka dalë pas vendimit gjyqësor të formës së prerë titull ekzekutiv, siç kërkohet nga
neni 609 “Pavlefshmëria e titullit ekzekutiv” të K.Pr.Civile. Ligji i ri nuk ka fuqi
prapavepruese. Zgjidhja e mosmarrëveshjes bëhet sipas ligjit të kohës në momentin e lindjes
së konfliktit që në rastin objekt gjykimi ka qenë Ligji nr.8087, datë 13.03.1996 "Për
sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së
Shqipërisë". Për më tepër ky pretendim nuk mund të pranohet, bazuar edhe në Vendimin
nr.33, datë 24.06.2010 të Gjykatës Kushtetuese ....Gjykata vëren se pretendimi i palës
paditëse se detyrimi i saj ndaj të paditurit Gani Elezi, pas hyrjes në fuqi të Ligjit nr.10142,
datë 15.05.2009 ekziston në një masë më të vogël, bazuar në vendimin sa sipër të Gjykatës
Kushtetuese, cënon parimin e sigurisë juridike dhe si i tillë nuk mund të pranohet. Në lidhje
me të paditurin Zyra e Përmbarimit Tiranë, Gjykata çmon se kjo palë nuk e gëzon
legjitimitetin pasiv për t’u thirrur si palë e paditur në këtë gjykim, pasi kundrejt saj nuk ka
ndonjë kërkim në objektin e padisë, i cili është vetëm për deklarimin e pavlefshëm të titullit
ekzekutiv në favor të kreditorit Gani Elezi...”.
Tiranë.
11/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Rezulton që i padituri Zyra e Përmbarimit
Tiranë, të ketë filluar veprimet për llogaritjen dhe ekzekutimin e detyrimit të ngarkuar me
vendimin gjyqësor të formës së prerë..... Në këto rrethana, kanë vazhduar veprimet
procedurale të Zyrës së Përmbarimit për ekzekutimin e këtij titulli ekzekutiv dhe pikërisht
këto veprime kundërshton paditësi në këtë proces, njekohësisht duke kërkuar edhe
pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv, me pretendimin se detyrimi nuk ekziston apo ekziston në
një masë më të vogël... Gjykata e Apelit Tiranë, megjithëse i konstaton të vërteta pretendimet
si më sipër të paditësit ankues, vlerëson se përfundimi i gjykatës se shkallës së parë për
rrëzimin e padisë objekt gjykimi, është i drejtë... përsa kohë titulli ekzekutiv që kundërshtohet
është një vendim gjyqësor, referuar nenit 609 të K.Pr.Civile, pavlefshmëria e tij mund të
kërkohet vetëm për fakte të ndodhura pas dhënies së këtij vendimi... Po kështu, në këtë gjykim
u administrua edhe vendimi nr.1477, datë 21.06.2012 i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë,
me të cilin duke u shqyrtuar çështja mbi rekursin e paditësit DRSSH Tiranë, ndaj vendimit
nr.554, datë 25.03.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë, që është edhe titulli ekzekutiv objekt
gjykimi, është vendosur “mospranimi i rekursit të DRSSH Tiranë, ndaj vendimit të Gjykatës
së Apelit Tiranë”. Sa më sipër, konstatohet qartësisht se edhe Gjykata e Lartë që është
gjykatë ligji, nuk ka pranuar rekursin e paditësit DRSSH Tiranë, tashmë rreth 3 vjet pas
hyrjes në fuqi të Ligjit nr.10142/2009. Në kushtet si më sipër, Gjykata e Apelit Tiranë, pa
patur më në kompetencë të vlerësojë nëse në vendimin gjyqësor, titull ekzekutiv, është
zbatuar ose jo drejtë ligji material, vlerëson se për shkak të hyrjes në fuqi të Ligjit
nr.10142/2009, nuk mund të kërkohet pavlefshmëria e këtij titulli....”.
12. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Tiranë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.1135, datë 14.05.2013
të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.6133, datë 13.06.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar shkaqet e parashikuara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
541
paditëse Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, përmban shkaqe ligjore nga ato
të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i ndryshuar, të
cilat e bëjnë të cënueshëm vendimin nr.1135, datë 14.05.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Ky Kolegj, çmon se, vendimi Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në zbatim të gabuar të
ligjit procedurial dhe atij material dhe për rrjedhojë, ky vendim duhet të prishet dhe çështja
duhet të kthehet për rigjykim pranë Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë.
14. Ky Kolegj, në referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore, që janë
marrë në shqyrtim dhe janë analizuar nga gjykatat më të ulëta, vlerëson se Gjykata e Apelit
Tiranë, në kundërshtim me kërkesat e normave proceduriale nuk ka kryer “një hetim gjyqësor
të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile), duke mos u dhënë
përgjigje pretendimeve dhe kërkimeve të palëve në proces; gjithashtu, kjo gjykatë nuk kanë
bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 12 i K.Pr.Civile) dhe si rezultat, nuk e
ka zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi,
që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre“ (neni 16 i K.Pr.Civile).
15. Në çështjen objekt shqyrtimi, rezulton se kërkimi i palës paditëse është:
”Pavlefshmëri e titulli ekzekutiv, konkretisht vendimit nr.554, datë 25.03.2010 të Gjykatës së
Apelit”. Këtë kërkim pala paditëse e ka mbështetur në nenin 609 të K.Pr.Civile. Referuar
kërkimit të paditësit si dhe shkakut ligjor ku ai e mbështet këtë pretendim, ky Kolegj,
vlerëson se, konflikti mes palëve ka lindur si pasojë e mosekzekutimit të vendimit gjyqësor të
formës së prerë me nr.554, datë 25.03.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë nga ana e palës
paditëse Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, si dhe veprimeve të
vazhdueshme të kryera nga ana e përmbaruesit privat për të bërë ekzekutimin e këtij vendimi
të kthyer në titull ekzekutiv.
16. Pala paditëse në këtë gjykim, ka pretenduar se, në Ligjin nr.10142, datë
15.05.2009, në nenin 29 të tij, i titulluar “Rillogaritja e të drejtave të njohura”, është
parashikuar se: “.... edhe përfitimet e njohura me vendime të gjykatave do të rillogariten dhe
rillogaritja do të bëhet sipas rregullave të këtij ligji...”. Në vendimin gjyqësor me nr.554,
datë 25.03.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili është kthyer në titull ekzekutiv, DRSSH
Tiranë është detyruar që pala e paditur ti rillogarisë palës kreditore Gani Elezi, pensionin e
parakohshëm si dhe ti paguajë atij diferencat nga data 20.05.2004 e në vijim, duke mos marrë
parasysh faktin që nga data 29.06.2009, kishte hyrë në fuqi ligji i sipërcituar, i cili
përcaktonte një skemë tjetër përllogaritje të këtyre lloj përfitimeve, duke përfshirë edhe ato të
llogaritura me vendim gjyqësor të formës së prerë. Për këtë arsye, në kushtet kur ligji në fuqi
përcakton një skemë të ndryshme llogaritje si dhe ka detyruar DRSSH që të bëjë rillogaritjen
e këtyre pensioneve në rrugë administrative sipas kësaj skeme të re, detyrimi që buron nga
titulli ekzekutiv, vendimi nr.554, datë 25.03.2010 i Gjykatës së Apelit Tiranë nuk ekziston
më dhe si i tillë, ky titull ekzekutiv duhet të deklarohet i pavlefshëm.
17. Pala e paditur në këtë gjykim, ka prapësuar se, të drejtën për rillogaritjen e
pensionit të parakohshëm e ka fituar pas një procedure të rregullt gjyqësore që ka kaluar në të
gjitha shkallët e gjyqësorit. Titulli ekzekutiv ndaj të cilit kërkohet pavlefshmëria është
ekzekutuar tashmë. rillogaritja e pensionit të parakohshëm që ka përdorur si argument ana
paditëse në këtë gjykim, është një masë zbatuese që parashikon Ligji nr.10142, datë
15.05.2009, duke përcaktuar edhe kohën se nga do të nisë rillogaritja e pensioneve të
parakohshëm dhe atyre suplementar për ushtarakët në rezervë dhe ata në pension, që janë
përcaktuar në këtë ligj. Të drejtën e rilIogaritjes së pensionit të parakohshëm pala paditëse ka
pretenduar se e ka fituar sipas kërkesave të Ligjit nr.8087, datë 13.03.l996, i ndryshuar me
542
Ligjin nr.8521, datë 30.07.1999, i cili ka qenë ligji në fuqi në momentin që pala paditëse ka
fituar të drejtën e pensionit të parakohshëm. Për këtë arsye, çdo lloj ligji tjetër i mëvonshëm,
i cili parashikon një skemë të re rillogaritje apo që ndryshon ato të ligjit që rregullon të
drejtën e anës së paditur në këtë gjykim, nuk mund ti shtrijë efektet e tij, pasi ligji nuk ka fuqi
prapavepruese. Për këto shkaqe pala e paditur në këtë gjykim ka kërkuar rrëzimin e padisë së
paditësit.
18. Bazuar në sa është pasqyruar më sipër, ka rezultuar se, Gjykata e Apelit Tiranë ka
lënë në fuqi vendimin e dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, më të cilën është
rrëzuar padia e palës paditëse, me arsyetimin se: “...Gjykata e Apelit Tiranë, megjithëse i
konstaton të vërteta pretendimet si më sipër të paditësit ankues, vlerëson se përfundimi i
gjykatës se shkallës së parë për rrëzimin e padisë objekt gjykimi, është i drejtë. ...përsa kohë
titulli ekzekutiv që kundërshtohet është një vendim gjyqësor, referuar nenit 609 të
K.Pr.Civile, pavlefshmëria e tij mund të kërkohet vetëm për fakte të ndodhura pas dhënies së
këtij vendimi...”.
19. Këtë konkluzion të gjykatës së Apelit Tiranë, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, e gjen të pambështetur në ligj dhe në prova. Ky Kolegj, vlerëson se kjo gjykatë nuk ka
kryer një hetim të plotë dhe të gjithanshëm, në kundërshtim mesa parashikon neni 14 i
K.Pr.Civile, duke mos ju dhënë zgjidhje shteruese të gjitha pretendimeve të ngritura nga palët
në këtë proces, gjë e cila ka ndikuar edhe në zgjidhjen e çështjes objekt shqyrtimi. Për këtë
arsye, ky vendim duhet të prishet dhe çështja të kthehet sërish për rigjykim pranë Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë.
20. Referuar të drejtës sonë materiale dhe proceduriale, ky Kolegj, çmon të theksojë
se, titulli ekzekutiv si koncept juridik, është krijuar për të treguar ekzistencën e një të drejte
subjektive materiale të cenuar ose të papërmbushur. Për këtë arsye, titulli ekzekutiv është
burim i menjëhershëm dhe i drejtpërdrejtë i legjitimimit të kreditorit për të inicuar procesin e
ekzekutimit të detyrueshëm, legjitimitet që buron nga fakti që, ai që ka titullin ekzekutiv, ose
në favor të cilit është lëshuar titulli ekzekutiv, ka dhe të drejtën e përfshirë në të.
Pavlefshmëria e titullit ekzekutiv, qëndron pikërisht në mospërputhjen ndërmjet realitetit që
përfaqëson titulli ekzekutiv, me realitetin që ekziston efektivisht. Nëse kundërshtohet titulli
ekzekutiv, nëpërmjet deklarimit të pavlefshëm të tij, kërkohet të kundërshtohet plotësisht ose
pjesërisht, e drejta e përfshirë në të.
21. Në vështrim të sa më sipër, në nenin 609 të K.Pr.Civile, legjislatori i ka njohur të
drejtën debitorit për të kundërshtuar titujt ekzekutiv në gjykatë, duke parashikuar në mënyrë
shteruese, edhe shkaqet për të cilat ai (debitori) mund të kërkojë pavlefshmërinë e këtyre
titujve. Ishin pikërisht gjykatat, ato të cilat duhet të interpretonin dhe zbatonin drejt ligjin se,
cilët përbënin tituj ekzekutive dhe nëse plotësoheshin kushtet e nenin 609 të K.Pr.Civile, për
të deklaruar pavlefshmërinë e tyre. Në këtë nen, parashikohet qartësisht se: “Debitori mund të
kërkojë në gjykatën kompetente të vendit të ekzekutimit që të deklarohet se titulli ekzekutiv
është i pavlefshëm, ose se detyrimi nuk ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël ose
është shuar më pas”. Pra, në rastin objekt gjykimi, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë,
çmon se, të kundërshtosh titullin ekzekutiv, duhet që gjykatat më të ulëta të hetonin dhe
vërtetonin faktin se: (i) mungonte e drejta, pra mungonte një vendim i nxjerrë nga organet
kompetente, i cili të detyronte subjektin për të përmbushur një detyrim të caktuar në një masë
të caktuar; (ii) që detyrimi nuk ekzistonte; (iii) detyrimi ekziston në një masë më të vogël ose
është shuar më pas.
22. Referuar nenit 510 të K.Pr.Civile, titulli ekzekutiv është akti që përmban njohjen e
një detyrimi të plotë, të përcaktuar dhe përfundimtar të një subjekti kundrejt një tjetri. Ai në
vetvete përmban njohjen definitive të së drejtës materiale të cenuar, duke legjitimuar
kreditorin që të kërkojë ekzekutimin e detyrueshëm me qëllim rivendosjen e të drejtës
materiale që përfshihet në të. Referuar të drejtës sonë proceduriale, titulli ekzekutiv mund të
543
goditet pasi ka marrë formë të prerë, vetëm për ato shkaqe të parashikuara shprehimisht në
nenin 609 të K.Pr.Civile, të cilat në fakt janë fakte të reja dhe që kanë dalë pasi është
formësuar titulli. Pra, në rast se kundërshtohet titulli ekzekutiv, nëpërmjet deklarimit të
pavlefshëm të tij, kërkohet të kundërshtohet plotësisht ose pjesërisht, e drejta e përfshirë në
të.
23. Në gjykime të këtij lloji, përveç mungesës së të drejtës së përfshirë në titullin
ekzekutiv, debitori (paditësi), mund të pretendojë dhe të parashtrojë edhe ndryshime që mund
të kenë ndodhur për shkaqe të tjera dhe të mëvonshme, të cilat kanë ndikuar mbi
urdhërshmërinë e titullit, siç mund të jetë pagimi i plotë apo i pjesshëm i detyrimit, apo çdo
shkak tjetër i shuarjes ose i ndryshimit të së drejtës që përfaqëson titulli ekzekutiv. Kushtet e
vlefshmërisë së titullit ekzekutiv janë siguria, përcaktueshmëria dhe kërkueshmëria. Kushti i
sigurisë nënkupton që e drejta, duhet të rezultojë në ekstremet e saj objektive dhe subjektive
nga titulli ekzekutiv. Kushti i përcaktueshmërisë është vlerësimi në para (në të holla) i sendit
ose i të drejtës objekt ekzekutimi. Kushti i kërkueshmërisë, ka të bëjë me faktin që kërkimi i
ekzekutimit të detyrueshëm mund të kërkohet menjëherë pa u lidhur me një afat të
papërfunduar apo me një kusht pezullues që nuk ka ndodhur.
24. Siç është analizuar dhe më lart në këtë vendim, titulli ekzekutiv i cili kërkohet të
deklarohet i pavlefshëm është vendimi nr.554, datë 25.03.2010 i Gjykatës së Apelit Tiranë,
me të cilin është vendosur: “Ndryshimin e vendimit civil nr.3175, datë 21.04.2009 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në këtë mënyrë: - Detyrimin e palës së paditur
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore të rillogarisë masën e pensionit të parakohshëm
të paditësit Gani Elezi: a- 50% të pagës referuese mbi të cilën është derdhur kontributi; b-
për çdo vit tjetër të vjetërsisë të shërbimit mbi përcaktimin e mësipërm masa e pensionit
shtohet me 2% të pagës referuese. -Detyrimin e palës së paditur ti paguajë paditësit Gani
Elezi diferencën e masës së pensionit që nga data 20.05.2004 e në vazhdim”.
25. Po të shikohet formalisht vendimi i mësipërm, rezulton qartë se ky i fundit (i)
përmban një të drejtë të përcaktuar me vendim gjyqësor të formës së prerë (detyrimin e
paditësit për ti llogaritur anës së paditur pensionin e parakohshëm në masën e përcaktuar
sipas Ligjit nr.8087, datë 13.03.l996, i ndryshuar nga data 20.05.2004 e në vazhdim); (ii) ka
të përcaktuar qartë në të holla të drejtën objekt ekzekutimi; (iii) përmban një të drejtë të
kërkueshme menjëherë, pasi ky vendim ka marrë formë të prerë dhe është kthyer në titull
ekzekutiv (vendimi gjyqësor nuk parashikon ndonjë afat për të penguar ekzekutimin e të
drejtës që përmbahet në të).
26. Por ajo ç’ka e bën të veçantë çështjen objekt gjykimi, është fakti që nga ana e
gjykatave me të ulëta nuk është hetuar dhe analizuar kërkimi i paditësit nëse parashikimet e
bëra në nenin 29 të Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, në të cilin parashikohet qartësisht se: “2.
Pensionet e parakohshme për vjetërsi shërbimi dhe pensionet suplementare, të caktuara në
përputhje me ligjet nr.8087, datë 13.3.1996 "Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë", të ndryshuar dhe
nr.8661, datë 18.9.2000 "Për sigurimin suplementar të punonjësve të Policisë së Shtetit", si
edhe ato të caktuara me vendime të gjykatave , pavarësisht nga mosha e vjetërsia në punë, në
çastin e fillimit të së drejtës, do të rillogariten. Rillogaritja bëhet sipas rregullave të
përcaktuara në këtë ligj dhe në bazë të pagave referuese, në çastin që i ka lindur e drejta për
përfitim. Mbi këtë masë përfitimi të rivlerësuar zbatohen koeficientet e rritjes apo të
indeksimit të pensionit, sipas vendimeve të veçanta të Këshillit të Ministrave, nga çasti i
lindjes së të drejtës dhe deri në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji. Masa e pensionit, e
rivlerësuar si më lart, në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji, vlerësohet si shumë
përfundimtare e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi ose e pensionit suplementar”,
përbën një fakt të ri i cili të mund të ndikojë tek e drejta që është e përfshirë tek titulli apo jo.
544
27. Në analizë të dispozitës ligjore të mësipërme, konstatohet qartësisht se legjislatori
nëpërmjet këtij ligji ka parashikuar qartazi që, të gjitha pensionet e përfituara para hyrjes në
fuqi të këtij ligji (ku përfshihen edhe ato pensione të cilat janë caktuar me vendim gjykate,
pra janë bërë konflikt gjyqësor nga i cili buron titulli ekzekutiv), janë objekt rishqyrtimi dhe
rivlerësimi i tyre do të kryhet sipas parashikimeve të këtij ligji. Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë, vlerëson të theksojë se, rishikimi i pensioneve pas hyrjes në fuqi të këtij
ligji, nuk do të thotë që titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose që e drejta e përfshirë në të
nuk ekziston. Por ajo që duhej të hetohej nga ana e Gjykatës së Apelit Tiranë ishe fakti nëse
referuar parashikimeve ligjore të cituara si më sipër dhe të pretenduara nga ana e palës
paditëse në këtë gjykim për pavlefshmëri, përbëjnë një fakt të ri nga ato që parashikon neni
609 i K.Pr.Civile apo jo.
28. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të theksojë se, bazuar në
parashikimet e nenit 29 të Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 (i cili pretendohet dhe si fakt i ri
nga ana e paditësit), të gjitha DRSSH ishin të detyruara që të kryenin rivlerësimin e
pensioneve të parakohshme të ushtarakëve, duke përfshirë në këtë proces rishikimi edhe ato
pensione të cilat ishin caktuar me vendime gjyqësore të formës së prerë. Ky rishikim, do të
realizohej nga ky organ duke nxjerrë një akt të ri administrativ, në të cilin do të parashikohej
masa e re e pensioneve të këtyre subjekteve sipas Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009. Në
çështjen objekt gjykimi, gjykata e apelit nuk rezulton që të ketë hetuar nëse ka dalë apo jo
nga ana e organit administrativ ndonjë akt i ri, në të cilin të ishte përcaktuar një vlerë pensioni
i parakohshëm për subjektin Gani Elezi, i ndryshëm nga ai që përcakton vendimi gjyqësor
nr.554, datë 25.03.2010 i Gjykatës së Apelit Tiranë (i cili është kthyer në titull ekzekutiv),
dhe në rast se ka dalë një akt i tillë, të analizonte nëse ai përbënte apo jo një fakt të ri në
kuptimin e asaj që parashikon neni 609 i K.Pr.Civile.
29. Nga analiza e vendimit të gjykatës së apelit, rezulton se kjo gjykatë nuk ka marrë
në shqyrtim të dhe nuk i ka dhënë përgjigje të qartë pretendimeve të ngritura nga pala
paditëse, pra nëse parashikimet ligjore të nenit 29 të Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, si dhe
akti administrativ i dalë në zbatim të tij (në rast se ka një të tillë), përbëjnë fakte të reja të
cilat mund të ndikojnë në vlefshmërinë e titullit ekzekutiv objekt të këtij shqyrtimi gjyqësor
apo jo? Kjo gjykatë është konfuze në arsyetimin që i ka bërë vendimit të saj, pasi edhe i
konstaton të vërteta pretendimet e paditësit ankues dhe nga ana tjetër rrëzon kërkimin e kësaj
pale për pavlefshmëri të titullit ekzekutiv.
30. Për sa më sipër, ky Kolegj, çmon se Gjykata e Apelit Tiranë, ndonëse i ka pasur të
gjitha mundësitë ligjore që të konstatonte të metat e gjykimit në shkallë të parë dhe t’i ndreqte
ato, ka vepruar në kundërshtim me dispozitat proceduriale dhe materiale për zgjidhjen e kësaj
mosmarrëveshje, duke anashkaluar sqarimin plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me
gjykimin e çështjes, si dhe nuk ka analizuar dhe kthyer përgjigje pretendimeve të paraqitura
nga palët në proces. Për këtë arsye, vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë, duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet për t’u rishqyrtuar në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
31. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor në
bazë të nenit 465 të K.Pr.Civile ku parashikohet se “Në shqyrtimin e çështjes në gjykatën e
apelit mbahen parasysh për aq sa janë të zbatueshme dispozitat mbi procedurën e gjykimit në
shkallë të parë”, si dhe dispozitat ligjore të parashikuara nga Ligji nr.49/2012 “Për
administrative”, të vlerësojë dhe verifikojë të gjitha aktet shkresore që kanë depozituar palët
në lidhje më vlerën e tyre të provueshmërisë, në mënyrë që t’i japë përgjigje kërkimeve të
palës paditëse dhe prapësimeve të palës së paditur, të cilat janë ngritur në këtë gjykim (neni
225 i K.Pr.Civile).
32. Kjo Gjykatë do t’u bëjë të qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që
545
kërkojnë. Palët, ashtu siҫ kanë të drejta kanë dhe detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në
format dhe afatet e parashikuara me ligj. Gjykata duhet të lejojë palët që të paraqesin prova
shkresore me anën e të cilave, ato të provojnë pretendimet e tyre bazuar në nenin 12 dhe 19 të
K.Pr.Civile dhe t’i lejojë palët që t’ia nënshtrojnë këto prova hetimit e debatit gjyqësor.
Kryerja e veprimeve të përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
lindin gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive
33. Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji, nuk i hyn analizës së provave, gjë që duhet ta
bëjnë dy gjykatat e tjera të niveleve me të ulëta, por ajo vetëm evidenton shkeljet ligjore që
kanë lejuar këto dy gjykata, qoftë të normave proceduriale dhe atyre materiale duke kërkuar
respektimin e tyre.
34. Për sa më sipër, ky Kolegj, çmon se, ka vend për pranimin e rekursit të depozituar
nga pala paditëse në këtë gjykim, pasi vendimi nr.1135, datë 14.05.2013 të Gjykatës së Apelit
Tiranë, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe atij material dhe për këtë
arsye, ky vendim duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1135, datë 14.05.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 07.04.2016
546
Nr. 00-2016-1069 i Vendimit (222)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 07.04.2016 mori në shqyrtim në seance gjyqësore çështjen Administrative me

PADITËS: 1. “M&M TOPUZI” SHA.

2. “TIRANA” SHA.
3. “ABDE – AGIM” SHA
E PADITUR: 1. KËSHILLI BASHKIAK I BASHKISË
ELBASAN.
2. DREJTORIA E TAKSAVE DHE
TARIFAVE VENDORE.
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ,
vendimit nr.88 datë 26.10.2012 të Këshillit Bashkiak të Bashkisë Elbasan
“Mbi miratimin e dhe tarifave vendore” , viti 2013, për pikën 9 të tij.
Baza Ligjore: Nenet 21, 153, 324, 325, 329, 331, 332 të K.Pr.Civile,
nenet 113, 115 të Kushtetutës së RSH-së,
neni 8 i ligjit nr.8652, datë 31.07.2000
“Për organizimin dhe funksionimin e pushtetit vendor në RSH-së “,
nenet 116, 117 të K.Pr.Administrative,
ligjit nr.10033, datë 11.12.2008 “Për lojrat e fatit”,
Udhëzimit nr.05, datë 19.01.2009 “Për procedurat e hapjes dhe mbylljes
së sallave të lojrave, të basteve sportive, kazinove elektronike, bingo tradicionale”,
ligjit nr.9632, datë 30.10.2006 “Për sistemin e taksave vendore”,
ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe funksionimin
e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës ka shpallur moskompetencën

për shqyrtimin e kësaj çështje duke ia dërguar Gjykatës Administrative të Apelit si gjykatë
kompetente.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.14, datë 27.12.2013 ka vendosur:

Rrëzimin e padisë si të pabazuar në ligj.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës paditëse.
547
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative Apelit, kanë ushtruar rekurs palët paditëse,
“M&M Topuzi” sha, “Tirana” sha, “ABDE – AGIM” sha të cilët kërkojnë ndryshimin e këtij
vendimi dhe vendosjen e pranimit të padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata ka gabuar në interpretim ku çmon se nuk jemi në asnjë prej rasteve për
pavlefshmëri absolute të parashikuar përkatësisht në nenin 116/b të
K.Pr.Administrative i cili shprehimisht thotë se : “akti administrativ është një akt
absolutisht i pavlefshëm kur ai është nxjerrë në kapërcim të kompetencës ligjore prej
organit administrativ “.Këshilli Bashkiak nuk është i veshur me pushtet për nxjerrjen
e një takse të till”.
- Ligji nr.8652, datë 31.07.2000 “Për organizimin dhe funksionimin e pushtetit vendor
në RSH-së”, në grupin e kompetencave që i ka dhënë pushtetit vendor janë dhe
kompetencat në fushën e taksave të parashikuara në nenin 8 paragrafi III, gërma “ b “
të këtij ligji. Mirëpo organi administrativ nuk mund të disponojë me një vendim të
tillë për vendosje e taksës së përkohshme, pasi sipas legjislacionit në fuqi nuk
ndodhemi përpara një taksë. Një disponim i tillë, për të vendosur një detyrim me
natyrë fiskale është absolutisht i pavlefshëm.
- Gjykata në vendimin e mësipërm interpreton në mënyrë të gabuar kuptimin dhe
dallimin që ekziston midis konceptit taksë dhe konceptit

Pasi dëgjoi në seancë gjyqësore relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e
përfaqësuesit të paditësve Tirana sha dhe ABDE-AGIM sha, avokatin Roland Përmeti, që
kërkoj ndryshimin e vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe pranimin e
padisë duke konstatuar absolutisht të pavlefshëm aktin normativ vendimi nr.88 datë
26.10.2012 të Këshillit Bashkiak të Bashkisë Elbasan, për pikën 8 të tij; si dhe e bisedoi
çështjen në tërësi në dhomën e këshillimit
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse shoqëritë
paditëse M&M Topuzi sha, Tirana sha dhe ABDE-AGIM sha, janë subjekte të së drejtës
tregtare shqiptare, të cilat ushtrojnë aktivitet në fushën e lojërave të fatit dhe lojërave të
ndryshme elektronike dhe janë licencuar për ushtrimin e këtij aktiviteti nga organet përkatëse
shtetërore.
2. Me vendimin nr.88 datë 26.10.2012 të palës së paditur Këshilli Bashkiak Elbasan
“Për miratimin e taksave dhe tarifave vendore – viti 2013”, në pikën 9 të tij është vendosur:
“Taksa vendore e re e përkohshme për lojëra fati, kazino, kazino elektronike,
baste sportive, bingo tradicionale, bingo televizive, lotari kombëtare; të jetë sipas
zërave të mëposhtëm:
1. Taksa vendore e re e përkohshme për lojëra fati, kazino, kazino elektronike
a. brenda qendrës së qytetit për çdo vend biznesi me vlerë 10.000 lekë/m2/vit
b. jashtë qendrës së qytetit me vlerë 0 lekë/m2/vit
2. Taksa vendore e re e përkohshme për bastet sportive, bingo tradicionale,
bingo televizive, lotari kombëtari
a. brenda qendrës së qytetit për çdo vend biznesi me vlerë 5.000 lekë/m2/vit
b. jashtë qendrës së qytetit me vlerë 0 lekë/m2/vit
......Struktura e caktuar për vjeljen e kësaj takse është Drejtoria e Tatim
Taksave.”
548
3. Rezulton se taksa e përkohshme e lojërave të fatit e parashikuar me vendimin
nr.88 datë 26.10.2012 të palës së paditur Këshilli Bashkiak Elbasan i shtrin efektet e saj
mbi veprimtarinë e paditësve.
4. Nga aktet administrative dhe provat shkresore të cilat janë administruar nga
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, ka rezultuar e pranuar si e vërtetuar prej saj se, pala e
paditur Drejtoria Taksave dhe Tarifave Vendore e Bashkisë Elbasan, ka njoftuar edhe palët
paditëse në këtë gjykim për kryerjen e pagesës së kësaj takse, si edhe për bllokimin e
llogarive të tyre për efekt të pagesës së këtyre taksave.
5. Ndodhur në këto kushte palët paditëse, shoqëritë M&M Topuzi sha, Tirana sha dhe
ABDE-AGIM sha i janë drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
6. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.14 datë 27.12.2013 ka
vendosur “Rrëzimin e padisë si të pabazuar në ligj.”.
7. Arsyetimi i Gjykatës: “Këshilli Bashkiak Elbasan ka miratuar një taksë provizore
për ushtrimin e lojërave të fatit në qendrën e qytetit të Elbasanit. Në këtë kuptim ky akt
administrativ vepron ndaj çdo subjekti i cili ushtron aktivitet në fushën e lojrave të fatit dhe
vendi i ushtrimit është në qendrën e qytetit të Elbasanit...gjykata çmon se ky vendim vepron
ndaj një numri të pacaktuar subjektesh.....nuk shteron në sjelljen e pasojave të tij në kuptimin
e kohës në të cilën ai vepron....është akt normativ...
Pretendimi i palës paditëse se...Këshilli i Bashkisë Elbasan nuk ka pasur kompetencë
për vendosjen e taksës konkrete të lojërave të fatit me vendimin nr.88 datë 26.10.2012 është
pretendim i pabazuar në ligj.....
Akti administrativ është absolutisht i pavlefshëm kur është nxjerrë në shkelje
thelbësore të ligjit, shkelje e cila nuk lë mundësi për diskutime.....Në rastin objekt gjykimi, kjo
gjykatë nuk konstaton shkelje flagrante të ligjit jo vetëm për sa i përket kompetencave të
organit që ka nxjerrë aktin, por në asnjë prej elementëve të përcaktuar në nenin 116 të
KPAdministrative. Pretendimi se Këshilli i Bashkisë ka vendosur një tatim dhe jo taksë,
gjendet nga gjykata i pabazuar. Disponimi i Këshillit të Bashkisë me anë të vendimit nr.88
datë 26.10.2012, në lidhje me detyrimin e subjekteve për pagimin e shumave sipas Tabelës
K/9, për ushtrim aktiviteti në fushën e lojërave të fatit në qendrën e qytetit të
Elbasanit.....është një taksë dhe jo një tatim. ....Në këtë konkluzion gjykata arrin duke
vlerësuar bazën dhe nivelin e taksës së vendosur (lekë për m2) si dhe përkufizimin e dhënë në
nenin 5 të ligjit nr.9920 datë 19.05.2008 “P[r procedurat tatimore në Republikën e
Shqipërisë“ për termat “tatim” dhe “taksë“.....”.
8. Kundër vendimit nr.14 datë 27.12.2013 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë, kanë ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, palët paditëse shoqëritë M&M Topuzi sha,
Tirana sha dhe ABDE-AGIM sha, të cilat kërkojnë ndryshimin e vendimit të kësaj gjykate
dhe pranimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

9.1. Neni1/2: Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të
9.2 Neni 2 “Akt nënligjor normativ” është çdo vullnet i shprehur nga
organi publik, në ushtrim të funksionit të tij publik, që rregullon
marrëdhënie të përcaktuara me ligj, duke vendosur rregulla të
përgjithshme sjelljeje dhe që nuk shteron në zbatimin e tij.
549
9.3 Neni 7 Gjykatat administrative janë kompetente për: a)
mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale,
aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative publike,
të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga
organi publik;
9.4 Neni 8 Mosmarrëveshjet, të cilat nuk shqyrtohen në gjykatën
administrative Gjykata Administrative nuk shqyrton
mosmarrëveshjet: a) të cilat lidhen me aktet nënligjore
normative që, sipas Kushtetutës, janë në kompetencën e
Gjykatës Kushtetuese;
9.5 Neni 17/2: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat
propozojnë palët.
10. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile;
10.1. Neni 326: Nuk mund të ngrihen padi në gjykatë për: a) aktet
administrative të Këshillit të Ministrave dhe të institucioneve të
tjera të administratës publike të nivelit qendror ose vendor që
kanë karakter normativ, përveç kur ato cenojnë të drejtat e
njeriut dhe liritë themelore, si dhe interesa të tjerë të ligjshëm të
personave fizikë dhe juridikë; b) aktet administrative që kanë
rregullim ligjor të posaçëm dhe lidhen me emërimin dhe
shkarkimin e funksionarëve publikë; c) aktet administrative të
cilat sipas Kushtetutës janë në kompetencën e Gjykatës
Kushtetuese;
11. Ligji nr.8652/2000 “Për organizimin dhe funksionimin e qeverisjes vendore”;
12. Ligji nr.9632, datë 30.10.2006 “Për sistemin e taksave vendore”;
13. Ligji nr.10033 datë 11.12.2008 “Për lojërat e fatit”;
14. Se rekursi i paraqitur nga palët paditëse shoqëritë M&M Topuzi sha, Tirana sha
dhe ABDE-AGIM sha përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit të
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, për rrjedhojë ky vendim duhet të ndryshohet dhe të
pranohet padia.
të vendimit të gjykatës administrative të apelit dhe shkaqeve të rekursit, vlerëson se arsyetimi
dhe përfundimi i arritur nga Gjykata Administrative e Apelit Tiranë është rrjedhojë
interpretimit dhe zbatimit të gabuar të ligjit.
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykata
administrative e apelit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji
material është respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e
faktit, Gjykata e Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë
ose jo në ligj të vendimeve të kësaj gjykate.
Kolegji Administrativ, çmon se çështja objekt shqyrtimi ka si objekt konstatimin e
pavlefshmërisë absolute e vendimit nr.88 datë 26.10.2012 të Këshillit të Bashkisë Elbasan,
550
me argumentin, se vendosja e kësaj takse nga ky organ (Këshilli i Bashkisë) është bërë në
tejkalim te kompetencave ligjore. Në këtë kuptim, çështja objekt shqyrtimi përbën
mosmarrëveshje administrative në fushën e taksave vendore, dhe nga pikëpamja lëndore, në
referim të nenit 2 dhe 7 të ligjit nr.42/2012, ky Kolegj është kompetent për shqyrtimin e kësaj
mosmarrëveshje.
18. Kolegji Administrativ në realizimin e funksionit të tij rishikues për bazueshmërinë
ose jo në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit, vlerëson se qëndrimi i Gjykatës
Administrative të Apelit, nuk është i mbështetur në ligj.
19. Së pari, Kolegji vlerëson se çështja që duhet te marrë në analizë është nëse
vendimi nr.88 datë 26.10.2012 i Këshillit Bashkiak Elbasan, objekt kundërshtimi ka karakter
individual apo normativ.
20. Gjykata Kushtetuese ka interpretuar tri kritere që përcaktojnë ndarjen e aktit
nënligjor në individual ose normativ: (i) Subjektet të cilave akti u drejtohet - subjekte
individualisht të përcaktuara të së drejtës/një grup personash të përcaktueshëm në bazë të
karakteristikave të përgjithshme, ose subjekte të papërcaktuar të së drejtës; (ii) Objekti -
krijimi, ndryshimi ose shuarja e një marrëdhënieje juridike konkrete të së drejtës
administrative, ose përcaktimi i normave të përgjithshme të sjelljes, me karakter abstrakt; (iii)
Karakteri shterues/jo shterues- efektet shtrihen tek subjekte të përcaktuara dhe në mënyrë të
njëhershme, ose tek subjekte të papërcaktuar të së drejtës, në mënyrë të vazhdueshme dhe jo
të njëhershme. (shih vendimin nr.14 datë 21.03.2014 të Gjykatës Kushtetuese)
21. Duke analizuar vendimin nr.88 datë 26.10.2012 të Këshillit Bashkiak Elbasan,
përfshirë pikën 9 të tij, sipas tri kritereve të sipërpërmendura, Kolegji Administrativ çmon se
strictu sensu, akti i cili ka përcaktuar taksen e përkohshme të lojërave të fatit i drejtohet një
numër te caktuar subjektesh, siç janë subjektet që ushtrojnë këtë aktivitet. Në këtë kuptim,
për sa kohë akti administrativ objekt kundërshtimi i kundërdrejtohet një numër të caktuar
subjektesh jemi përpara një akti me karakter normativ.
22. Nisur nga sa më sipër, Kolegji vlerëson të marrë në shqyrtim faktin nëse vendimi
nr.88 datë 26.10.2012 i Këshillit Bashkiak Elbasan, pika 9 e tij, objekt kundërshtimi i përket
juridiksionit të gjykatave të zakonshme apo juridiksionit kushtetues në kuptim të nenit 326 të
Kodit të Procedurës Civile dhe ligjit nr.8577, datë 10.02.2000 “Për organizimin dhe
funksionimin e Gjykatës Kushtetuese”.
23. Juridiksioni gjyqësor i zakonshëm ushtrohet nga gjykata të veçanta të cilat në
kuptim të nenit 135/2 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë krijohen me ligj nga
Kuvendi dhe kanë për objekt marrëdhëniet juridike qoftë të natyrës private apo publike nga të
cilat lindin të drejta dhe interesa të ligjshme në favor të mbajtësve të tyre, përveç atyre
çështjeve për të cilat Kushtetuta dhe ligji ia ka ngarkuar juridiksionit kushtetues ose atij
gjyqësor të veçantë.
24. Juridiksioni kushtetues ushtrohet nga Gjykata Kushtetuese e cila ka kompetencë
funksionale shqyrtimin e atyre çështjeve që parashikohen shprehimisht në Kushtetutë, neni
131, dhe në bazë të rregullave procedurale të parashikuara në Ligjin nr.8577, datë 10.02.2000
“Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatës Kushtetuese”. Në kuptim të nenit 131 të
Kushtetutës, Gjykata Kushtetuese vendos për: a) pajtueshmërinë e ligjit me Kushtetutën ose
me marrëveshjet ndërkombëtare; b) pajtueshmërinë e marrëveshjeve ndërkombëtare me
Kushtetutën para ratifikimit të tyre; c) pajtueshmërinë e akteve normative të organeve
qendrore dhe vendore me Kushtetutën dhe me marrëveshjet ndërkombëtare; ç)
mosmarrëveshjet e kompetencës ndërmjet pushteteve, si dhe ndërmjet pushtetit qendror dhe
qeverisjes vendore; d) kushtetutshmërinë e partive dhe të organizatave të tjera politike, si dhe
të veprimtarisë së tyre; dh) shkarkimin nga detyra të Presidentit të Republikës dhe vërtetimin
e pamundësisë së ushtrimit të funksioneve të tij; e) çështjet që lidhen me zgjedhshmërinë dhe
papajtueshmëritë në ushtrimin e funksioneve të Presidentit të Republikës dhe të deputetëve, si
551
dhe me verifikimin e zgjedhjes së tyre; ë) kushtetutshmërinë e referendumit dhe verifikimin e
rezultateve të tij; f) gjykimin përfundimtar të ankesave të individëve për shkeljen e të drejtave
të tyre kushtetuese për një proces të rregullt ligjor, pasi të jenë shteruar të gjitha mjetet
juridike për mbrojtjen e këtyre të drejtave.
25. Në kuptim të nenit 131 të Kushtetutës, organi që shqyrton kushtetutshmërinë e
akteve normative është Gjykata Kushtetuese. Ndërsa në paragrafin e dytë të nenit 326 të
Kodit të Procedurës Civile, (shfuqizuar me hyrjen në fuqi të Ligjit nr.49/2012), që i përket
kohës së lindjes së mosmarrëveshjes parashikoheshin përjashtimet e kontrollit gjyqësor të
akteve administrative.
26. Shqyrtimi i ligjshmërisë së aktit normativ nga ana e gjykatave të zakonshme, do të
thotë që veprimet dhe sjelljet e administratës t’i nënshtrohen rishikimit nga gjykatat. Në çdo
rast është e papranueshme që në disa sektorë, shteti të mund të shkelë ligjin e vet me
pandëshkueshmëri. Në varësi të fushës, ligji padyshim mund të jetë më shumë apo më pak
kërkues dhe kontrolli i gjykatësit mund të jetë më i plotë ose më pak i plotë, por duhet të
garantohet respektimi i ligjit dhe të ekzistojë e drejta për të apeluar përpara një gjykate
kundër çfarëdolloj veprimi publik.
27. Kodi i Procedurës Civile, ka përcaktuar shkallën e shtrirjes së shqyrtimit gjyqësor,
duke iu referuar “aktit administrativ” ose aktit të barasvlershëm me këtë në nenin 324.
Përjashtimet për kundërshtimin gjyqësisht të aktit normativ parashikohen në nenin 326 të
KPC, të cilat përbëhen nga tre kategori kryesore: 1- aktet normative të Qeverisë, institucionet
e administratës publike në nivel qendror ose vendor, përveç rasteve kur prekin të drejtat dhe
liritë themelore të njeriut dhe interesa të tjera të ligjshme të personave fizik apo moral; 2 –
akte administrative që u nënshtrohen një legjislacioni specifik lidhur me emërimet dhe
shkarkimet e funksionarëve publik dhe 3 – aktet administrative të cilat sipas Kushtetutës janë
kompetencë e Gjykatës Kushtetuese.
28. Në interpretim të parashikimeve të nenit 326, bëhet e qartë se e drejta për të
kundërshtuar gjyqësisht një akt normativ të qeverisë apo një institucioni të administratës
publike në nivel qendror apo vendor, është një përjashtim nga rregulli i përgjithshëm duke u
lejuar goditja gjyqësisht e aktit normativ. Kundërshtimi gjyqësisht i aktit normativ, është i
pranueshëm, kur perceptohet se prek të drejtat dhe liritë themelore të njeriut dhe interesa të
tjera të ligjshme të personave fizikë dhe moralë.
29. Kontrolli gjyqësor i aktit normativ, pavarësisht formulimit të dispozitës se “kur
aktet normative prekin të drejtat e njeriut, liritë themelore dhe interesat e tjera të ligjshme të
personave fizik dhe moral”, na bën të mendojmë për kuptimin tradicional dhe kushtetues të
termave të përdorur, duke e kufizuar fushën e kontrollit gjyqësor vetëm me çështje tepër të
rëndësishme, duke lënë mënjanë shkeljen e thjeshtë të të drejtave subjektive, ndonëse fjalët
që pasojnë menjëherë “interesi i ligjshëm” shkojnë drejt një interpretimi krejt të ndryshëm, që
lidhet pikërisht me kontrollin e ligjshmërisë së aktit normativ nga gjykatat e zakonshme.
30. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, kur akti normativ është i
paligjshëm, por jo në kundërshtim me kushtetutën dhe duke mos qenë objekt shqyrtimi nga
Gjykata Kushtetuese, ky akt administrativ nuk mund të mbetet jashtë kontrollit gjyqësor
prandaj do t’i nënshtrohet shqyrtimit nga gjykata e zakonshme, përsa kohë nga ky akt preken
të drejtat dhe interesat e ligjshme të shtetasve apo personave juridik.
31. Në këtë kuptim, për sa kohë akti administrativ objekt kundërshtimi i
kundërdrejtohet një numri të përcaktuar subjektesh, si dhe sipas pretendimit kryesor që ngre
paditësi është i paligjshëm, Kolegji Administrativ arrin në përfundimin se Gjykata
Kushtetuese nuk është kompetente të shqyrtojë ligjshmërinë e këtij akti, dhe vlerëson se padia
objekt gjykimi bën pjesë në juridiksionin e gjykatave të zakonshme, për sa kohë paditësit
kërkojnë shfuqizimin e një vendimi të nxjerrë nga pala e paditur, për të cilin ata pretendojnë
se është marrë në kundërshtim me ligjin dhe cenon të drejtat dhe interesat e tyre.
552
32. Këtë qëndrim ka mbajtur edhe Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.39/2013 duke
u shprehur se: “Gjykata Kushtetuese nuk mund të luajë rolin e gjykatave të zakonshme dhe as
të përfshihet në procese ku do të shqyrtohet thelbi i një mosmarrëveshjeje civile apo
administrative, për aq kohë sa Kushtetuta nuk ia ka njohur një të drejtë dhe detyrë të tillë.
Kjo gjykatë mund të investohet me kërkesë të gjykatave vetëm në rast se ekziston lidhja e
drejtpërdrejtë midis zgjidhjes së çështjes konkrete dhe ligjit apo aktit normativ që
kundërshtohet për papajtueshmëri me Kushtetutën. Në jurisprudencën e Gjykatës
Kushtetuese janë analizuar kushtet se kur mund të legjitimohet një gjykatë për të kërkuar një
kontroll të tillë”.
33. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në shqyrtimin e ligjshmërisë dhe
bazueshmërisë së vendimit të gjykatave administrative të apelit, vlerëson se arsyetimi dhe
konkluzionet e nxjerra nga kjo gjykatë nuk janë të mbështetura në ligj. Ndryshe nga sa
arsyeton kjo gjykatë, vendimi nr.88 datë 26.10.2012 i Këshillit Bashkiak Elbasan, për pikën 9
të tij, është nxjerrë në tejkalim të kompetencave që ligji i njeh Këshillit Bashkiak, duke sjellë
për pasojë pavlefshmërinë absolute të tij për këtë pjesë.
34. Për zgjidhjen e mosmarrëveshjes, objekt gjykimi, duhet referuar dispozitave të
ligjit nr.8652 datë 31.07.2000 “Për organizmin dhe funksionimin e pushtetit vendor në
Republikën e Shqipërisë”, nenit 8, paragrafi III, germa “b” i cili parashikon se: “organet e
qeverisjes vendore: vendosin taksa e tarifa për shërbimet si dhe nivelin e tyre në përputhje
me legjislacionin në fuqi dhe interesat e bashkësisë”, si dhe përkufizimeve të dhëna në ligjin
nr.9920 datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë” në lidhje me
taksat dhe tatimet. "Tatim" është pagesa e detyrueshme dhe e pakthyeshme në Buxhetin e
Shtetit apo në buxhetin e organeve të qeverisjes vendore, e vendosur me ligj dhe që nuk bëhet
në shkëmbim të mallrave dhe shërbimeve të caktuara, ndërsa "Taksë" është pagesa e
detyrueshme dhe e pakthyeshme në Buxhetin e Shtetit apo në buxhetin e organeve të
qeverisjes vendore, e vendosur me ligj dhe që paguhet nga çdo person, që ushtron një të
drejtë publike apo përfiton një shërbim publik në territorin e Republikës së Shqipërisë.
35. Kolegji vlerëson, se në përputhje me kompetencën që i është dhënë Këshillit
Bashkiak, ky organ mund të vendosë taksa vetëm në bazë të ligjit për funksionimin e
qeverisjes vendore, ndërkohë që në interpretim të dallimit midis taksës dhe tatimit, kolegji
vlerëson se tatimet paguhen më tepër në bazë të të ardhurave ose fitimeve që realizohen dhe
mallrave që konsumohen, kurse taksat paguhen për shërbimet e ndryshme që organet
shtetërore u bëjnë qytetarëve të tyre.
36. Në këtë kuptim, Kolegji Administrativ e gjen të gabuar arsyetimin dhe
përfundimin e arritur nga gjykata administrative e apelit se, Këshilli Bashkiak nuk ka vepruar
në tejkalim të kompetencave të tij, kur ka vendosur këtë taksë të përkohshme. Kjo për arsyen
se, në të vërtetë, nuk është vendosur një takse por një tatim, i cili nuk është në kompetencë të
Këshillit Bashkiak por mund të vendoset vetëm me ligj.
37. Gjithashtu, ky vendim i palës së paditur Bashkia Elbasan, në pikën 9 të tij, vjen në
kundërshtim dhe kapërcim të kompetencave që përcaktohen me dispozitat e ligjit
nr.10033/2008 “Për lojërat e fatit”, i cili e rregullon në mënyrë të qartë rregullat për ushtrimin
e veprimtarisë së lojërave të fatit, duke përfshirë edhe kriteret që kanë të bëjnë me vendin se
ku mund të ushtrohet ky aktivitet.
38. Për këto arsye, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konkludon se vendimi
nr.14 datë 27.12.2013 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë duhet të ndryshohet dhe të
pranohet padia.
553
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “dh” të nenit 63
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.14 datë 27.12.2013 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe pranimin e padisë.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të pjesshme të aktit administrativ, vendimit
nr.88, datë 26.10.2012 të Këshillit Bashkiak të Bashkisë Elbasan, për pikën 9 të tij.
Tiranë, më 07.04.2016
554
MENDIMI IPAKICËS
Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Administrativ nuk duhet të kishte
vendosur ndryshimin e vendimit nr.14 datë 27.12.2013 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë duke e pranuar padinë. Përkundrazi, ky vendim i gjykatës administrative të apelit
duhet të prishej dhe të disponohej pushimi i gjykimit të çështjes lidhur me padinë për
konstatimin e pavlefshmërisë absolute të pjesshme të aktit normativ, vendimit nr.88 datë
26.10.2012 të palës së paditur Këshilli Bashkiak Elbasan, për shkak se kemi të bëjmë me një
padi që nuk mund të ngrihej.
Pas shqyrtimit të shkaqeve të paraqitura në rekursin e palëve paditëse M&M Topuzi
sha, Tirana sha dhe ABDE-AGIM sha, shumica e Kolegjit Administrativ, ka ardhur në
përfundimin se vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë nuk është dhënë në zbatim
të drejtë të ligjit. Prandaj, shumica e Kolegjit Administrativ ka disponuar ndryshimin e
vendimit nr.14 datë 27.12.2013 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe pranimin e
padisë, duke konstatuar si pjesërisht absolutisht të pavlefshëm, për pikën 9 të tij, vendimin
nr.88 datë 26.10.2012 të palës së paditur Këshilli Bashkiak Elbasan.
Shumica e Kolegjit Administrativ, në arsyetimin e saj parashtron se shkaqet e ngritura
në rekurs janë të mbështetura në ligj dhe në aktet e administruara në gjykim. Gjykata
administrative e apelit me të drejtë ka arsyetuar se, vendimi i këshillit bashkiak objekt
gjykimi, është akt normativ. Por, ky akt normativ, në pikën 9 të tij, është nxjerrë nga pala e
paditur Këshilli Bashkia Elbasan në kapërcim të kompetencave që i njeh ligji nr.8652/2000
“Për organizimin dhe funksionimin e pushtetit vendor në Republikën e Shqipërisë”, ligji
nr.9632/2006 “Për sistemin e taksave vendore”, ligjin nr.9920/2008 “Për procedurat
tatimore në Republikën e Shqipërisë”, si edhe ligji nr.10033/2008 “Për lojërat e fatit”. Këto
ligje nuk i njohin organit të pushtetit vendor kompetencë për të caktuar detyrime fiskale në
formën e tatimit etj. Norma e parashikuar në pikën 9 të aktit normativ, vendimit nr.88 datë
26.10.2012 të palës së paditur Këshilli Bashkiak Elbasan është absolutisht e pavlefshme.
Si gjyqtar në pakicë, në ndryshim nga shumica, kam qëndrimin se, Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë duhet të kishte vendosur prishjen e vendimet të gjykatës
administrative të apelit dhe pushimin e gjykimit të çështjes me shkak ligjor dhe objekt
konstatimin e pjesshëm të pavlefshmërisë absolute të aktit normativ, vendimi nr.88 datë
26.10.2012 i palës së paditur Këshilli Bashkiak Elbasan, pika 9 e tij.
Shumica e Kolegjit Administrativ, sikurse edhe gjykata administrative e apelit, kanë
interpretuar dhe zbatuar gabim ligjin kur arsyetojnë dhe konkludojnë mbi ekzistencën ose jo
të pavlefshmërisë absolute të një akti nënligjor normativ. Një kërkim gjyqësor, përfshirë edhe
një padi e natyrës administrative, me një natyrë të tillë kërkimi si ajo e “pavlefshmërisë
absolute të aktit normativ”, nuk mund të ngrihej e nuk mund të ngrihet përpara gjykatave të
juridiksionit gjyqësor të zakonshëm dhe gjykatave administrative, madje as edhe përpara
Gjykatës Kushtetuese.
Në interpretim dhe zbatim të drejtë të neneve 324-333 të Kodit të Procedurës Civile,
aktualisht të shfuqizuara, por edhe të dispozitave në fuqi të ligjit nr.49/2012, nenet 2 pika 1
dhe vijues të tij, duhet të mbahet parasysh se akti administrativ individual dhe akti
administrativ normativ ndjekin qëllime, kanë përmbajtje dhe efekte juridike të ndryshme nga
njëri-tjetri.
Përpara hyrjes në fuqi të ligjit nr.49/2012, neni 326 i Kodit të Procedurës Civile
parashikonte qartë se nuk mund të ngrihej padi në gjykatë ndaj akteve administrative me
karakter normativ, por vetëm ndaj atyre individuale, me përjashtim të rasteve kur cenoheshin
të drejtat themelore dhe interesat e ligjshme të individëve dhe personave juridikë. Padia mund
të ngrihej dhe gjykata e shqyrtonte e dispononte vetëm për shfuqizimin ose jo të këtyre
akteve normative, si të paligjshme. Por padia nuk mund të ngrihej dhe gjykata nuk mund të
dispononte për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ normativ. Nga
555
ana tjetër, personat e legjitimuar mund të kundërshtonin aktin normativ përpara Gjykatës
Kushtetuese (neni 131/c i Kushtetutës), për motive të antikushtetueshmërisë së atij akti.
Akti administrativ individual rregullon marrëdhënie konkrete juridike të posaçme, për
një fakt konkret, një çështje të caktuar dhe ndaj një subjekti apo bashkësie subjektesh të
identifikueshëm. Ndërsa akti administrativ nënligjor normativ vendos rregulla të detyrueshme
sjelljeje, të përgjithshme dhe abstrakte, për një marrëdhënie juridike apo bashkësi
marrëdhëniesh juridike. Ai ka natyrë rregullatore të përgjithshme dhe abstrakte. Ky lloj akti
nuk i referohet dhe as nuk rregullon një fakt konkret, por një numër faktesh e rrethanash të
mundshme, hipotetike.
Nga njëra anë, si aktet administrative individuale, ashtu edhe ato me natyrë
normative, mund të kundërshtohen në gjykatë nga subjektet e legjitimuara për këtë qëllim nga
ligji.
Por, ndryshe nga aktet administrative individuale, aktet normative të nxjerra nga
organet e pushtetit qendror apo vendor nuk mund të kërkohen të konstatohen të paqena, as
edhe gjykatat nuk mund ta bëjnë një disponim të tillë. Normat abstrakte nënligjore nuk mund
të zhbëhen. Pavarësisht nga natyra e “pavlefshmërisë”, akti normativ nuk konstatohet nul, as
edhe si i paqenë, as edhe nuk konsiderohet vetvetiu se nuk ka ekzistuar e nuk ka sjellë
ndonjëherë pasoja. Kërkimi gjyqësor, diskutimi apo disponimi për nulitetin e aktit nënligjor
normativ, sikurse edhe në rastin e ligjit, nuk kanë kuptim juridik. Nuk ka ligje dhe akte
nënligjore normative “absolutisht” antikushtetuese ose “absolutisht” të paligjshme. Ligjet
mund të shpallen thjesht antikushtetuese, po ashtu edhe aktet normative nënligjore mund të
shpallen a deklarohen thjesht antikushtetuese apo të paligjshme, duke disponuar vetëm
shfuqizimin e tyre.
Edhe gjykatat e juridiksionit gjyqësor të zakonshëm dhe gjykatat administrative nuk
mund të disponojnë dhe konstatojnë se akti administrativ normativ është nul, i paqenë dhe se
nuk ka ekzistuar ndonjëherë. Edhe në këtë rast vepron rregulli se vendimi i gjykatës
administrative nuk sjell efekte juridike nga data e shpalljes së tij. Përjashtimet për efekte
prapavepruese duhet t’i parashikojë ligji dhe në çdo rast duhet ti hetojë dhe arsyetojë
konkretisht dhe në mënyrë ezauruese gjykata që shqyrton çështjen. Prandaj gjykatat
administrative nuk mund të gjykojnë e konstatojnë por vetëm të arsyetojnë paligjshmërinë e
aktit normativ duke disponuar, rrjedhimisht, jo “konstatimin e pavlefshmërisë absolute” por
vetëm shfuqizimin e këtij akti.
Gjykatat administrative nuk kanë dhe nuk mund të kenë autoritet dhe hapësirë gjykimi
e disponimi mbi aktet nënligjore normative më të lartë dhe më të fortë sesa vetë Gjykata
Kushtetuese. Kjo e fundit, sipas nenit 131/c të Kushtetutës dhe nenit 76 të ligjit nr.8577/2000
shqyrton antikushtetueshmërinë e akteve normative dhe shprehet vetëm për shfuqizimin e
tyre, duke i sjellë efektet juridike nga data e hyrjes në fuqi të vendimit të saj. Vetë neni 76 i
këtij ligji parashikon rastet përjashtimore se kur, bashkë me shfuqizimin, njihen efekte
prapavepruese lë lidhura me ligjin ose aktin nënligjor normativ të shfuqizuar.
Edhe me hyrjen në fuqi të ligjit nr.49/2012, gjykatave administrative të apelit, i është
dhënë kompetenca lëndore për të shqyrtuar paditë për kundërshtimin e aktit administrativ
normativ. Megjithatë, për shkak të vetë natyrës, qëllimit, kuptimit dhe efekteve të
dallueshme, mes konstatimit të nulitetit dhe deklarimit të pavlefshmërisë relative të aktit
administrativ, gjykatat administrative mund të shqyrtojnë vetëm padinë me kërkim
shfuqizimin e plotë a të pjesshëm të aktit normativ. Gjykatës administrative nuk mund t’i
drejtohesh me padi për konstatimin e nulitetit të aktit normativ sepse kjo gjykatë nuk mund të
konstatojë absolutisht të pavlefshëm një akt administrativ normativ dhe as nuk mund të
disponojë në këtë mënyrë.
Rrjedhimisht dhe jo rastësisht, ligji aktual parashikon se, për kundërshtimin e aktit
administrativ normativ, padia mund të ngrihet vetëm mbështetur në shkronjën “a” të pikës 1
556
të nenit 17 të ligjit nr.49/2012 ku parashikohet se padia ngrihet “a) për shfuqizimin tërësisht
apo pjesërisht të aktit administrativ;........”. Ndërsa në rastet e kundërshtimit të aktit
administrativ individual, padia mund të ngrihet bazuar në shkronjat “a”, “b”, “c” e vijues të
këtij neni ku edhe parashikohet, p.sh “b) për ndryshimin, pjesërisht apo tërësisht, të aktit
administrativ apo detyrimin e organit publik për të ndryshuar një akt administrativ; c) për
konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ;.......”.
Si përfundim, duke pasur parasysh sa arsyetohet më sipër, si gjyqtarë në pakicë kam
qëndrimin se, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duhet të kishte vendosur prishjen e
vendimit nr.14 datë 27.12.2013 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe pushimin e
gjykimit të çështjes, si një padi që nuk mund të ngrihej me shkak ligjor dhe objekt
konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ me karakter normativ.
Ardian Dvorani
557
Nr. 00-2016-1468 i Vendimit (223)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit të datës 07.04.2016, çështjen administrative që i

përket:
PADITES: MIREL BESHIKU

TË PADITUR : DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
SHËRBIMIT TË TRANSPORTIT RRUGOR
DREJTORIA RAJONALE E SHËRBIMIT TË
TRANSPORTIT RRUGOR
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin
me pagën e një viti për zgjidhjen e kontratës së punës
në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara.
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin me 2 muaj pagë
për mosrespektimin e afatit të njoftimit;
2 muaj pagë për mosrespektimin e procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës;
2 muaj pagë si shpërblim për vjetërsi në punë.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë paditësin me pagën nga data 15.04.2013
deri me datë 04.09.2013, gjatë të cilës ai nuk është paguar.
Baza Ligjore: Ligji 49/2012,
Kodi i Procedurave Administrative, nenet 115, 116, 117 e në vazhdim,
Kodi i Punës neni 12, 21, 143, 147, 153,
Kodi i Procedurës Civile nenet 32/a, 43/1, 106/1, 153, 154, 154/a, 324 e vijues.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.697 datë

Pranimin e pjesshëm të padisë.
Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit pagën e 8 muajve për
zgjidhjen e menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara të kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit 2 muaj pagë për
mosrespektimin e procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit 1,5 paga mujore si shpërblim
për vjetërsi në punë.
Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit pagën për periudhën
15.04.2013- 04.09.2013.
558
Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit shpërblimin për
gjashtëmujorin e parë të vitit 2 për 47 ditë efektive pune.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të kërkimeve.
Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.4074 datë 11.11.2014 ka

vendosur:
Lënien ë fuqi të vendimit nr.697 datë 19.02.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë.
Kundër vendimit nr.4074 datë 11.11.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit

Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Transportit
Rrugor Tiranë, e cila ka kërkuar prishjen e vendimeve të gjykatave dhe rrëzimin e
padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
 Gjykatat tregohen konfuze duke e ngatërruar datën e shkëputjes së marrëdhënieve të
punës njëherë duke pasqyruar datën 31.03.2013 dhe njëherë 09.05.2013(referuar
librezës së punës) dhe njëherë 04.09.2013, duke e ngatërruar datën e vendimit për
largim nga puna me datën e shkëputjes së marrëdhënieve të punës.
 DPSHTRR provoi se paditësi ishte njohur me shkresën për fillimin e bisedimeve dhe
paraqitja e raporteve mjekësore të njëpasnjëshme ishte e qëllimshme. Asnjëherë më
parë ky punonjës nuk kishte paraqitur raporte mjekësore.
 Lidhur me pagimin e pagës për muajt 15.04.2013-04.09.2013 vërehet se pala e paditur
nuk ka pse të paguajë paditësin përsa kohë që ky nuk ka ofruar punën e tij. Që nga ajo
datë paditësi nuk është paraqitur në punë. Paditësi gjatë muaji prill nuk është paraqitur
në punë për 9 ditë, duke mos I justifikuar mungesat. Për datat 02.-09.05 2013 ai i ka
justifikuar me raporte mjekësore dhe nga data 09.05.2013 ai nuk është paraqitur më
në punë.
 Në i kemi kundërshtuar raportet mjekësore të njëpasnjëshme të paraqitura nga
paditësi, të cilat ishin fiktive dhe i kanë sjellë palës së paditur pengesa në kryerjen e
veprimtarisë së saj.
 Marrja e shpërblimeve të përvitshme nuk është detyrim i punëdhënësit, por ato jepen
për rendimentin e lartë në punë, fakt që nuk qëndronte pasi ndaj tij është marrë masë
disiplinore.
Kundër rekursit të palës së paditur ka paraqitur kundërrekurs paditësi, i cili ka

kërkuar lënien në fuqi të vendimeve të gjykatave duke parashtruar këto shkaqe:
 Pala e paditur e ka filluar procedurën për njoftimin që në muajin Dhjetor 2012 dhe e
ka ndërprerë me 09.05.2013, duke më hequr nga listëprezenca dhe duke më ndërprerë
pagën, unë gjatë kësaj kohe kam qenë me raporte mjekësore.
 Pala e paditur e ka zgjidhur kontratën e punës në mënyrë të menjëhershme në Shtator
2013.
 Në regjistrin e punonjësve data e largimit rezulton me dt 31.03.2013, në librezën e
punës figuron data 09.05.2013, ku si shkak largimi është shënuar nga DRSHTRR
transferimi në një detyrë tjetër, ndërsa vendimi përfundimtar është në muaji Shtator
2013, kur unë nuk isha më pjesë e organikës së DRSHTRR.
 Unë jam paraqitur në punë për periudhën 20 Prill – 13 Shtator 2013 dhe gjatë kësaj
kohe nuk më është njoftuar me shkrim largimi nga puna. Gjatë kësaj kohe pala e
paditur nuk më ka ngarkuar ndonjë detyrë konkrete, gjë që ishte në detyrimin e saj.
559
pasi dëgjoi relacionin e Gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Paditësi ka punuar në Drejtorinë Rajonale të Transportit Rrugor në Tiranë, me detyrë
përpunues dokumentesh nga data 04.11.2010 dhe më pas pranues dokumentacioni, me qëllim
kryerjen e procedurave vetëm për ç`rregjistrimin përfundimtar të mjeteve. Me datë
24/05/2012 paditësi është transferuar në detyrën “protokoll- arshivë”. Me datë 24.10.2012
ndaj paditësit është dhënë një masë disiplinore “vërejtje” për shkak të shkeljes së disiplinës
në punë dhe mosrespektimit të orarit të punës.
Me shkresën nr.16496 datë 26.12.2012 pala e paditur ka vendosur të ndërpresë
marrëdhënien e punës me paditësin, për shkak të performancës shumë të dobët në punë, duke
e njoftuar për takimin e datës 31.12.2012. Paditësi ka paraqitur një raport mjekësor nga data
30.12.2012 deri me datë 06.01.2013. Si rrjedhojë takimi është zhvilluar me datë 07.01.2013
dhe ka refuzuar të nënshkruajë procesverbalin e takimit. Me datë 16.01.2013 Drejtori i
Përgjithshëm i Shërbimeve të Transportit Rrugor ka vendosur “...ndërprerjen e
marrëdhënieve të punës (jo në mënyrë të menjëhershme) me DPSHTRR në datën 31.03.2013
(2 muaj afat njoftimi +zgjatje deri në fund të muajit). Periudha 17.01.2013 deri me datë
31.03.2013 do të jetë afat njoftimi për z. Mirel Beshiku, i cili do të punojë gjatë këtij afati në
pozicionin “përpunues dokumentacioni” në Degën e Regjistrimit të Mjeteve pa ndryshim
page”.
Me shkresën nr.425/1 datë 22.01.2013 “Propozim për revokimin e vendimit nr.10 datë
16.01.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm, Drejtori Rajonal i Shërbimit të Transportit Rrugor
Tiranë, ka kërkuar revokimin e vendimit, pasi me datë 16.01.2013 rezulton se ka qenë
protokolluar një raport mjekësor në emër të tij dhe si rrjedhojë zgjidhja e kontratës është
kryer në kundërshtim me ligjin. Po kështu, në këtë shkresë thuhet se paditësi kishte një
përformancë shumë të mirë në punën e tij. Drejtori i Përgjithshëm i DPSHTRR i ka tërhequr
vëmendje Drejtorisë Rajonale të Automjeteve për mosvënien në dijeni lidhur me këtë fakt
dhe ka theksuar se afati i ndërprerjes së marrëdhënies, rifillon dhe llogaritet me paraqitjen e
tyre në punë, pas përfundimit të periudhës së paaftësisë së përkohshme në punë.
Me shkresën nr.1065 datë 05.02.2013 Drejtori Rajonal i kthen përgjigje replikuese
Drejtorit të Përgjithshëm, duke i parashtruar se nuk sheh shkak të arsyeshëm për largimin nga
puna të paditësit. Lidhur me procedurën e njoftimit, ai ka pretenduar se ajo duhej të fillohej
përsëri. Drejtori i Përgjithshëm me datë 29.03.2013 ka njoftuar Drejtorinë Rajonale për
rillogaritjen e afatit të njoftimit, nisur nga raportet e paditësit dhe njoftimin e saj. Me
shkresën nr.2724/1 datë 05.04.2013 Drejtoria Rajonale njofton DPSHTRRR se paditësi ka
qenë në punë në atë periudhë në total 25 ditë ( 5 ditë në muajin Prill). Me vendimin nr.10/1
datë 30.08.2013 Drejtori i Përgjithshëm ka vendosur ndërprerjen e marrëdhënieve të punës
me paditësin me datë 04.09.2013 pasi ka përfunduar periudha e njoftimit.
19.02.2014 ka vendosur pranimin e pjesshëm të padisë, detyrimin e palës së paditur t’i
paguajë paditësit pagën e 8 muajve për zgjidhjen e menjëhershme dhe pa shkaqe të
justifikuara të kontratës së punës; 2 muaj pagë për mosrespektimin e procedurës së zgjidhjes
së kontratës së punës; 1,5 paga mujore si shpërblim për vjetërsi në punë; pagën për periudhën
15.04.2013- 04.09.2013, si dhe detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit shpërblimin
për gjashtëmujorin e parë të vitit për 47 ditë efektive pune.
Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.4074 datë 11.11.2014 ka vendosur
lënien në fuqi të vendimit nr.697 datë 19.02.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë. Në këtë vendim është argumentuar se afati i njoftimit nuk është zbatuar dhe as
560
procedura. Paditësit i është komunikuar fillimisht vendimi i zgjidhjes së marrëdhënies së
punës me datë 16.01.2013 për me datë 31.03.2013, duke e lënë me datë 31.03.2013, por
njoftimi i datës 16.01.2013 nuk i ka dhënë efektet e veta dhe konsiderohet i revokuar, për
faktin se me datë 29.03.2013 me shkresën e Drejtorit të Përgjithshëm i komunikohet
Drejtorisë Rajonale Tiranë se ndërprerja e marrëdhënies së punës me paditësin nuk përfundon
me datë 31.03.2013 dhe pas informacionit të dhënë nga Drejtoria Rajonale mbi raportet
mjekësore dhe afati do të rillogaritet. Ndërkohë, Drejtori i Përgjithshëm nuk ka nxjerrë
ndonjë akt të dytë dhe se rezulton se pas datës 09.05.2013 paditësi nuk ka dërguar më ndonjë
raportë mjekësore. Shkresë tjetër për rillogaritjen e afatit jo vetëm që nuk ka dalë, nga
Drejtoria Rajonale, por vendimi për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës ka dalë me datë
30.08.2013 dhe paditësi është larguar me datë 04.09.2013, pra vetëm një afat prej 5 ditësh.
Në këtë mënyrë afati i njoftimit është plotësisht i gabuar.
Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Transportit Rrugor
Tiranë, e cila ka kërkuar prishjen e vendimeve të gjykatave dhe rrëzimin e padisë, duke
parashtruar se gjykatat janë treguar konfuze në përcaktimin e datës së shkëputjes së
marrëdhënieve të punës. Paditësi ishte njohur me shkresën për fillimin e bisedimeve dhe
paraqitja e raporteve mjekësore të njëpasnjëshme ishte e qëllimshme, pasi asnjëherë më parë
ky punonjës nuk kishte paraqitur raporte mjekësore. Këto raporte mjekësore ishin fiktive,
duke i sjellë palës së paditur pengesa në kryerjen e veprimtarisë së saj. Lidhur me pagimin e
pagës për muajt 15.04.2013-04.09.2013 pala e paditur nuk ka arsye të paguajë paditësin përsa
kohë që ky nuk ka ofruar punën e tij. Paditësi gjatë muaji prill nuk është paraqitur në punë
për 9 ditë, duke mos i justifikuar mungesat. Për datat 02.-09.05 2013 ai i ka justifikuar me
raporte mjekësore dhe nga data 09.05.2013 ai nuk është paraqitur më në punë.
Kundër rekursit të palës së paditur ka paraqitur kundërrekurs paditësi, i cili ka kërkuar
lënien në fuqi të vendimeve të gjykatave duke parashtruar se pala e paditur e ka filluar
procedurën për njoftimin që në muajin Dhjetor 2012 dhe e ka ndërprerë me 09.05.2013, duke
e hequr paditësin nga listëprezenca dhe duke i ndërprerë atij pagën, ndërkohë që ai gjatë kësaj
kohe ka qenë me raportë mjekësore. Në regjistrin e punonjësve data e largimit rezulton me dt
31.03.2013, në librezën e punës figuron data 09.05.2013, ku si shkak largimi është shënuar
nga DRSHTRR transferimi në një detyrë tjetër, ndërsa vendimi përfundimtar është në muajin
Shtator 2013, kur paditësi nuk ishte më pjesë e organikës së DRSHTRR. Sipas paditësit, ai
është paraqitur në punë për periudhën 20 Prill – 13 Shtator 2013 dhe gjatë kësaj kohe nuk i
është njoftuar me shkrim largimi nga puna dhe as i është ngarkuar ndonjë detyrë konkrete.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë pasi u njoh me dosjen gjyqësore, vendimet e
gjykatave dhe shkaqet e parashtruara në rekurs vëren se vendimet janë marrë në zbatim të
gabuar të ligjit procedural, në mungesë të një hetimi të plotë gjyqësor.
Konkretisht, ky Kolegj vëren se me datë 16.01.2013 Drejtori i Përgjithshëm i
Shërbimeve të Transportit Rrugor ka vendosur ndërprerjen e marrëdhënieve të punës me
paditësin, marrëdhënie e cila do të përfundonte me datë 31.03.2013. Më pas, me datë
22.01.2013 Drejtori Rajonal i Shërbimit të Transportit Rrugor Tiranë, i ka kërkuar Drejtorit të
Përgjithshëm, revokimin e vendimit të marrë për dy arsye se në Drejtorinë Rajonale të
Shërbimit të Transportit Rrugor Tiranë, ka qenë protokolluar një raport mjekësor në emër të
paditësit dhe si rrjedhojë zgjidhja e kontratës është kryer në kundërshtim me ligjin. Drejtori i
Përgjithshëm pasi i ka tërhequr vëmendjen Drejtorit Rajonal për mosvënien në dijeni të këtij
fakti, e ka njoftuar se afati i ndërprerjes së marrëdhënies rifillon dhe do të llogaritej me
paraqitjen e tij në punë, duke i kërkuar vënien në dijeni të ditëve të mungesës. Ndërkaq nga
ana e Drejtorit Rajonal, jo vetëm që ditët e mungesës së paditësit nuk i janë vënë në dijeni,
por është parashtruar se nuk sheh asnjë shkak të arsyeshëm për zgjidhjen e marrëdhënies së
punës dhe vetëm pas këmbënguljes së Drejtorit të Përgjithshëm, ky i fundit është vënë në
561
dijeni të ditëve që paditësi kishte munguar në punë. Vetëm me shkresën e datës 05.04.2013
Drejtoria Rajonale njofton DPSHTRRR se paditësi ka qenë në punë në atë periudhë ( që nga
Janari) në total 25 ditë ( 5 ditë në muajin Prill). Përfundimisht, me vendimin nr.10/1 datë
30.08.2013 Drejtori i Përgjithshëm ka vendosur ndërprerjen e marrëdhënieve të punës me
paditësin me datë 04.09.2013 pasi ka konsideruar të përfunduar periudhën e njoftimit.
Gjykatat kanë arsyetuar se Drejtori i Përgjithshëm nuk ka nxjerrë ndonjë akt të dytë dhe se
rezulton se pas datës 09.05.2013, paditësi nuk ka dërguar më ndonjë raportë mjekësore.
Ndërkohë, vendimi për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës ka dalë me datë 30.08.2013 dhe
paditësi është larguar me datë 04.09.2013, duke u zbatuar në mënyrë të gabuar afati i
njoftimit, pasi është lënë vetëm një afat prej 5 ditësh.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se vlerësimi i fakteve nga ana e
gjykatave të faktit është kryer në kundërshtim me parimet e Kodit të Procedurës Civile, duke
mos i analizuar provat në tërësinë e tyre dhe në unitet me njëra tjetrën dhe duke mos u
thelluar në hetimin gjyqësor. Pala e paditur në gjykim ka pretenduar se paditësi ishte njohur
me faktin e fillimit të bisedimeve për zgjidhjen e marrëdhënies së punës dhe paraqitja e
raporteve mjekësore të njëpasnjëshme ishte e qëllimshme dhe fiktive. Kjo për faktin pasi ky
punonjës asnjëherë më parë nuk kishte paraqitur raporte mjekësore dhe për periudhën katër
mujore ai është paraqitur në punë rreth 25 ditë. Ky Kolegj çmon të vërë në dukje se kontrata e
punës është një marrëdhënie e dyanshme. Problemi që shtrohet për diskutim në këtë çështje
ka të bëjë me respektimin apo jo nga pala e paditur të afatit të njoftimit. Në këto kushte,
gjykatat duhet të kishin marrë në shqyrtim sjelljen e të dy palëve. Në këtë drejtim ato duhej të
kishin shqyrtuar si sjelljen e punëdhënësit për të kryer njoftimin e paditësit dhe respektimin e
afatit të njoftimit, e po kështu dhe sjelljen e punëmarrësit, me qëllim bërjen të mundur të
njoftimit. Ky Kolegj vëren se Drejtori i Përgjithshëm i palës së paditur ka pasur qëllim dhe ka
kryer veprimet e nevojshme për zbatimin si të procedurës ashtu edhe të afatit të zgjidhjes së
marrëdhënies së punës. Nga ana tjetër, vihet re se paditësi, me anë të veprimeve konkludente,
ka treguar haptazi që nuk e ka lejuar paditësin të kryejë njoftimin e përfundimit të afatit të
zgjidhjes së marrëdhënies së punës. Në këto kushte, paditësi nuk mund të mbrohet në kushtet
kur vetë ai ka qenë në keqbesim në këtë marrëdhënie kontraktore.
Pasur parasysh këto pretendime të secilës nga palët, në zbatim të drejtë të ligjit
procedural, gjykatat duhej të ishin thelluar në hetimin gjyqësor. Konkretisht, ato duhet të
kishin hetuar dijeni efektive të paditësit lidhur me datën e përfundimit të afatit të zgjidhjes së
kontratës së punës. Nga ana tjetër, në kushtet kur pala e paditur ka pretenduar fiktivitetin e
raporteve mjekësore, gjykatat duhet të kishin hetuar dhe lidhur me rregullshmërinë e lëshimit
të këtyre raporteve. Rregullorja nr.494, datë 05.10.1993 “Për lëshimin e raporteve për
paaftësi të përkohshme në punë” në nenin 2 të saj parashikon: “ Raporti mjekësor për
paaftësi të përkohshme në punë, për shkak të sëmundjeve të përgjithshme, aksidenti në punë
ose sëmundje profesionale lëshohet nga mjeku i Institucionit Shëndetësor ku ka kartelën
personale i sëmuri, i cili ka të drejtën të japë nga 1 deri në 14 ditë pushim.” Në nenin 3 të
kësaj Rregulloreje parashikohet se: “Komisioni mjekësor, në bazë të rekomandimit të mjekut
ku ka kartelën personale i siguruari, ka të drejtë të lëshojë raport mjekësor për paaftësi te
përkohshme ne pune kur ka plotësuar 14 dite. Koha e pushimit me raport mjekësor për
sëmundje te përgjithshme mund te zgjatet nga Komisioni Mjekësor deri ne 6 muaj nga data e
fillimit te pagesës. Periudha e përfitimit mund te zgjatet përjashtimisht 3 muaj te tjerë, ne
rast se komisioni i mjekeve eksperte (KMCAP) provon qe personi i siguruar do te shërohet
ne ketë periudhe dhe nuk do te deklarohet invalid.” Në këtë drejtim, paditësi nuk mund të
merrte raporte paaftësie në punë me muaj të tërë nga i njëjti mjek, pasi pas periudhës 14
ditore, raporta e tij për paaftësinë në punë mund të lëshohej vetëm nga një komision
mjekësor. Këtë rregullim gjykatat nuk e kanë marrë parasysh dhe nuk kanë hetuar në këtë
drejtim.
562
Po kështu, për periudhën 15.04.2013-04.09.2013 pala e paditur ka pretenduar se nuk
kishte arsye të paguante paditësin përsa kohë që ai nuk kishte ofruar punën e tij, pasi gjatë
muaji prill nuk është paraqitur në punë për 9 ditë, duke mos i justifikuar mungesat. Më tej,
për datat 02.-09.05 2013 paditësi i ka justifikuar me raporte mjekësore dhe nga data
09.05.2013 ai nuk është paraqitur më në punë. Ndërkohë, paditësi ka pretenduar të kundërtën,
duke parashtruar se ai është hequr nga listëprezenca dhe i është ndërprerë paga që në muajin
Maj, ndërkohë që ai ishte me raporte mjekësore. Po kështu, sipas paditësit, në librezën e tij të
punës rezulton se është shënuar që me datë 09.05.2013 ai është transferuar në një tjetër detyrë
dhe është larguar në muajin Shtator 2013, në një kohë kur nuk ishte më në organikën e
DRSHTRR Tiranë. Kolegji vëren se gjykatat e faktit nuk kanë arritur të sqarojnë faktet e
ndodhura dhe rrethanat në të cilat janë kryer.
Konkretisht, nuk është sqaruar nëse paditësi është transferuar apo jo dhe nëse po,
duhej shqyrtuar nëse ky transferim ka ndodhur nga Drejtori i Përgjithshëm apo Drejtori i
Drejtorisë Rajonale Tiranë dhe nëse ky i fundit e kishte këtë kompetencë. Po kështu, duhej
sqaruar se në cilin pozicion ishte transferuar paditësi, cila ishte detyra e tij; a është paraqitur
në punë për atë periudhë, a është vënë në dijeni për këtë transferim drejtoria e përgjithshme e
transportit rrugor, etj. Vetëm pasi të sqaroheshin këto rrethana, gjykatat do të arrinin në një
konkluzion të saktë lidhur me faktit nëse paditësi e kishte ofruar punën e tij për periudhën
Prill- Shtator 2013, por nuk ishte zënë me punë nga pala e paditur.
Sa më sipër, Kolegji vlerëson se vendimi nr.4074 datë 11.11.2014 i Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë duhet prishur dhe çështja duhet kthyer për rigjykim pranë po
kësaj gjykate, e cila si gjykatë fakti mundet të riçelë hetimin gjyqësor dhe të shqyrtojë
rrethanat e faktit. Kjo gjykatë, pasur parasysh çështjet e përmendura më sipër, duhet të kryejë
hetim të plotë e të gjithanshëm gjyqësor, me qëllim zgjidhjen e drejtë të çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të ligjit 49/2012 “Për organizimin
administrative” i ndryshuar.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.4074 datë 11.11.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 07.04.2016
563
Nr. 00 - 2016 - 1459 i Vendimit (224)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: REXHEP BALLCAJ

TË PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
DOGANAVE
DREJTORIA E MENAXHIMIT TË
BURIMEVE NJERËZORE TIRANË
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të paguajë në favorin tim
pagesën e 12 muajve për shkak të zgjidhjes së njëanshme,
të menjëhershme, pa shkaqe të arsyeshme d
he të pajustifikuara të marrëdhënies së punës.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë pagën e
6 muajve për mosrespektim të afatit të njoftimit,
6 muaj për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
Baza Ligjore: Ligji 49/2012, nenet 6, 16, 31, 34, 153-156 të K.Pr.Civile,
nenet 143-150 të K.Punës,
Vendimi Unifikues të Gj.Lartë dhe Gjykatës Kushtetuese.

Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit pagën e 12 muajve si
dëmshpërblim për zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së
punës.
Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit pagën e 3 muajve si
dëmshpërblim për mosrespektimin e afatit të njoftimit.
Rrëzimin e kërkimit për pjesën tjetër të kërkimeve.
Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.405 datë 03.03.2015 ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.1480 datë 07.04.2014 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
564
Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, e cila
ka kërkuar prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë, duke
parashtruar këto shkaqe:
 Për vlerësimin e çështjes së paditësit është marrë në konsideratë materiali i ardhur nga
Drejtoria e Burimeve mbështetëse nr.23141 datë 17.12.2013, ku është njoftuar mbi
konstatimin e shkeljes së kryer nga paditësi. Drejtori i Përgjithshëm i Doganave, me
autoritetin që ligji i ka dhënë ka vendosur largimin e paditësit në ushtrimin e
kompetencave të tij, në interesin publik.

VËREN
Rrethanat e çështjes
1. Paditësi ka punuar shofer pranë palës së paditur në Drejtorinë e Investimeve dhe

Logjistikës që nga data 11.03.2008. Me shkresën nr.23141/1 datë 20.12.2013 të Drejtorit të
Përgjithshëm të Doganave, paditësi është pezulluar nga detyra dhe më pas me shkresën
nr.23141/2 datë 27.12.2013, paditësi është njoftuar për takim me punëdhënësin, takim i cili
do të zhvillohej me datë 03.01.2014, por që është shtyrë për me datë 13.01.2014, me shkresën
e datës 07.01.2014. Sipas kësaj shkrese paditësi është thirrur për të diskutuar zgjidhjen e
marrë dhënies së punës me të, për shkak të shkeljes prej tij të rregullave të disiplinës dhe
moszbatimin e urdhrave të eprorit. Me datë 13.01.2014 është mbajtur takimi, ku janë
parashtruar arsyet e palës së paditur për zgjidhjen e marrëdhënies së punës me paditësin dhe
ky i fundit ka refuzuar të nënshkruajë procesverbalin e mbajtur gjatë takimit. Me vendimin
nr.23141/4 datë 17.01.2014 të Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave, është vendosur largimi i
paditësit nga puna për shkak të mosrespektimit të përsëritur të orarit të punës, e pasqyruar në
shkresën nr.23141 datë 17.12.2013 të Specialistit të Sektorit të Logjistikës.
2. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.1480 datë
07.04.2014 ka vendosur pranimin e pjesshëm të padisë dhe detyrimin e palës së paditur t’i
paguajë paditësit pagën e 12 muajve si dëmshpërblim për zgjidhjen e menjëhershme të
pajustifikuar të kontratës së punës; pagën e 3 muajve si dëmshpërblim për mosrespektimin e
afatit të njoftimit dhe rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të kërkimeve. Në këtë vendim
gjykata ka argumentuar se shkaqet e zgjidhjes në mënyrë të menjëhershme së marrëdhënies
së punës me paditësin ishin të pajustifikuara, pasi nuk u provua asnjë rrethanë e rëndë e cila
do të bënte të pamundur vazhdimin e marrëdhënies së punës mes palëve.
3. Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.405 datë 03.03.2015 ka vendosur
Parë Tiranë, me argumentin se procedura e zgjidhjes së marrëdhënies së punës është kryer
nga ana e punëdhënësit, megjithatë, pala e paditur nuk ka paraqitur asnjë provë në shkallë të
parë që të vërtetojë se paditësi nuk ka respektuar orarin e punës dhe si rrjedhojë ka thyer
disiplinën në punë.
4. Kundër vendimit nr.405 datë 03.03.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë,
ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, e cila ka kërkuar
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e
përmendura në mënyrë të përmbledhur në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
565
Vlerësimi i Kolegjit Administrativ
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë asi u njoh me aktet e dosjes, vendimet e

gjykatave dhe shkaqet e parashtruara në rekurs, vëren se vendimi i Gjykatës Administrative të
Apelit është marrë në mungesë të një hetimi të plotë e të gjithanshëm gjyqësor. Si rrjedhojë,
çështja duhet kthyer për rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit.
6. Konkretisht, me vendimin nr.23141/4 datë 17.01.2014 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Doganave, është urdhëruar largimi i paditësit nga puna për shkak të mosrespektimit të
përsëritur të orarit të punës. Ky urdhër është nxjerrë pas Urdhrit nr.23141/1 datë 20.12.2013
për pezullimin nga puna të paditësit. Pezullimi nga detyra i paditësit është kryer në bazë të
informacionit drejtuar Shefit të Departamentit Administrativ dhe Drejtorit të Drejtorisë së
Shërbimeve Mbështetëse në Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave, nga ana e një specialisti
të Sektorit të Logjistikës. Në këtë shkresë, janë përcaktuar në mënyrë konkrete shkeljet e
pretenduara të kryera nga paditësi. Konkretisht, ka refuzuar të kryejë pa një shkak të ligjshëm
një detyrë të dhënë me datë 16.12.2013, apo shërbime brenda në Tiranë, e po ashtu edhe
jashtë rrethit, etj. Sipas procesverbalit të mbajtur në takimin e zhvilluar mes palëve, paditësit i
është bërë e ditur se është pezulluar për mungesë gatishmërie në punë.
7. Gjykata e faktit kanë konsideruar të pamjaftueshme provat e përmendura më sipër për
të arritur në konkluzionin se paditësi kishte kryer shkeljet që pretendonte pala e paditur. Nisur
nga ky fakt, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se gjykatat e faktit kanë zbatuar
të mënyrë të gabuar ligjin procedural, i cili i detyron ato të kryejnë një hetim të plotë e të
gjithanshëm gjyqësor. Nëse provat e paraqitura nga pala e paditur nuk ishin bindëse për
gjykatën për të arritur në konkluzionin se paditësi kishte kryer shkelje, nuk do të thotë se
bindnin gjykatën për të kundërtën. Në këtë drejtim, gjykatat duhej të kishin zgjeruar hetimin
gjyqësor, duke i kërkuar palës së paditur, aktet mbi bazën e të cilave pala e paditur ka
pretenduar shkeljet e kryera prej tij.
8. Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i
Gjykatës Administrative të Apelit është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural, duke
mos u kryer një hetim i plotë e i gjithanshëm lidhur me çështjen, që ka ndikuar në zgjidhjen e
çështjes. Objekti i veprimtarisë së gjykatave administrative është shqyrtimi i ligjshmërisë së
veprimtarisë së administratës publike. Pra, kjo veprimtari merret në shqyrtim nga gjykata, në
raport me ligjin dhe me rrethanat faktike në kohën e kryerjes së kësaj veprimtarie, me qëllim
zgjidhjen e drejtë të mosmarrëveshjes. Gjykata Administrative e Apelit është gjykatë fakti
dhe si e tillë i ka të gjitha mundësitë për marrjen e provave të nevojshme për arritjen e një
konkluzioni bindës lidhur me zgjidhjen e çështjes.
9. Sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se çështja duhet
kthyer për rigjykim, në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë, e cila: a) duhet tì kërkojë
palës së paditur të vërtetojë shkeljet e pretenduara për paditësin, me anë të akteve shkresore,
apo provave të tjera, të cilat vërtetojnë shkeljet për të cilat paditësi është larguar nga detyra.
b) të lejojnë palët të paraqesin provat në mbështetje të pretendimeve dhe prapësimeve të tyre;
c) sipas rastit, në varësi të vërtetimit ose jo të shkeljeve të kryera nga paditësi, Gjykata
Administrative e Apelit duhet të mbajë parasysh edhe zbatimin e drejtë të ligjit material
lidhur me masën e dëmshpërblimit.
PËR KËTO ARSYE

566
VENDOSI
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim po në atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 07.04.2016
567
Nr. 00 - 2016 - 1456 i Vendimit (225)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: BASHKIM TAFAJ

TË PADITUR : DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
DOGANAVE
DEGA E DOGANËS KUKËS
OBJEKTI:
Konstatimi i zgjidhjes së marrëdhënies së punës pa shkaqe të arsyeshme
nga ana e punëdhënësit Drejtoria e Përgjithshme e Doganave,
nëpërmjet aktit të nxjerrë nga pala e paditur.
Detyrimin e palës së paditur DPD të dëmshpërblejë paditësin
me pagën e 12 muajve për dëmin e rrjedhur nga zgjidhja
pa shkak e marrëdhënieve të punës.
me pagën e 3 muajve për mosrespektimin e afatit të njoftimit.
me pagën e 2 muajve për mosrespektimin e
procedurës së zgjidhjes së marrëdhënies së punës.
Detyrimin e palës së paditur tì paguajë paditëses
pagën për 4 muaj vjetërsi në punë si dhe pushimet vjetore të papaguara.
Baza Ligjore: Neni 32, 36, 106/1, 153, 154, 156, 324 - 328 i K.Pr.Civile,
Nenet 7, 11, 12, 21, 23, 24, 32, 93, 94, 140, 143, 144, 145, 153, 155 të K.Punës.
Nenet 8, 10, 11, 12, 20, 44 e vijues të K.Pr.Administrative.
Nenet 7, 11, 12, 17, 18, 21 të ligjit 49/2012,
neni 19 i VKM nr.205/1999, i ndryshuar.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin nr.264, datë

Konstatimin e ndrprerjes së marrëdhënieve të punës me aktin administrativ
nr.21826/15 datë 10.01.2014 të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave në
mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar.
568
Detyrimin e palës së paditur Dega e Doganës Kukës të dëmspërblejë paditësin
në masën e 6 muajve pagë për zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të
marrëdhënies së punës.
në masën e 3 muajve pagë për mosrespektim të afatit të njoftimit.
në masën e 3 muajve pagë për vjetërsi në punë,
Detyrimin e palës së paditur Dega e Doganës Kukës tì paguajë paditësit
pushimet e pakryera.
Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.122, datë 28.01.2015 ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.264 datë 06.05.2014 të Gjykatës Administrative
të Shkallës së Parë Shkodër.

Tiranë, ka ushtruar rekurs Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, e cila ka kërkuar
prishjen e vendimeve të gjykatave dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar këto
shkaqe:
 Pas shqetësimit të anës kosovare në Degën e Doganës Vernic, Drejtoria e Hetimit ka
kryer verifikimet e nevojshme dhe ka rezultuar se me datë 17.07.2013 duke qenë se
nga ana e autoriteteve kosovare nuk është ushtruar kontroll mvi një furgon me tg. 04-
492-DG, u është kërkuar bashkëpunim doganës shqiptare për kryerjen e tij, ndërkohë
nga ana e doganierëve shqiptarë, ndër ta edhe paditësit, mjeti është lënë të largohet pa
u kryer kontrolli. Në këto kushte, masa e marrë është e përligjur, pasi kryerja e
detyrave funksionale është prioritet në punë në administratën doganore.
 Paditësi ka zhdoganuar një mjet traktor pa pasur librezën e mjetit dhe në kundërshtim
të hapur me dispozitat e Kodit Doganor.
 Nuk është cënuar parimi i barazisë dhe proporcionalitetit, pasi vetë ligji sanksionon në
mënyrë eksplicite procedurën e largimit si dhe përcakton të drejtat e eprorit në rastet e
ekzsitencës së rasteve flagrante, të cilat sjellin pasoja për administratën doganore dhe
interesin publik.
 Shkelja e kryer nga paditësi ka ndikuar tek punëdhënësi për ndërprerjen e

VËREN
Paditësi ka punuar doganier në Degën e Doganës Kukës ku ka kryer detyrën e
“klasifikim, vlerësim, kontroll fizik dhe skanim”, që nga data 09.07.2007. Me datë
18.04.2012, ndaj paditësit është filluar një procedurë investigimi dhe është kaluar në
Komitetin e Disiplinës për shqyrtimin e rastit të tij. Vetë Drejtori e Degës së Doganës Morinë
ka propozuar masën disiplinore “humbje e të drejtës së shpërblimeve për një vit”. Në
komitetin disiplinor, pasi është mbajtur seanca dëgjimore, i është propozuar Drejtores së
Përgjithshme të Doganave marrja ndaj paditësit e masës disiplinore largim nga detyra. Me
vendimin e datës 10.01.2014 të Drejtores së Përgjithshme të Doganave është vendosur
largimi nga puna i paditësit. Largimi është kryer për moskryerje të detyrave funksionale në
nivelin e duhur në funksion të realizimit të planit të të ardhurave. Po kështu, është pretenduar
569
se ka kryer zhdoganime me mungesa dokumentare, performancë të dobët në njohjen e
legjislacionit dhe procedurave doganore, mosrespektim i përsëritur i afateve të caktuara për
kryerjen e detyrave.
Konkretisht, shkaku për të cilin ka filluar procedimi disiplinor ndaj paditësit ka qenë
një praktikë doganore të Degës së Doganës Morinë Kukës, e përpunuar nga paditësi (ajo me
nr.R5371 datë 17.04.2012), në të cilën si bazë për të kryer vlerësimin kanë shërbyer
deklarimet e bëra mbi të dhënat e mjetit sipas kontratës së shitblerjes, pasi mungonte libreza e
mjetit. Ndërkohë, në kontratë përcaktohej pesha e mjetit, viti i prodhimit dhe çmimi i blerjes
së tij, në vlerën 2100 euro. Kontrolli mbi këtë praktikë ka nisur pas një sms-je dërguar në
telefonin e Kryeministrit nga nipi i një fshatari nga Lezha, i cili kishte blerë në Kosovë një
makinë bujqësore dhe kërkonte ta zhdoganonte, duke pretenduar se punonjësit e doganës i
kishin llogaritur një vlerë zhdoganimi 1200 euro ose të paguante kontrabandë një vlerë prej
600 euro. Nga ana e grupit të kontrollit është vënë re se mjeti ishte zhdoganuar nga paditësi
pa pasur librezën e mjetit dhe është peshuar së bashku me kamionçinën ku ishte ngarkuar dhe
jo më vete, të cilat kanë ngritur dyshime se paditësi kishte krijuar kushtet për kalimin
kontrabandë të mjetit bujqësor. Gjykatat kanë vlerësuar se nuk janë të vërtetuara pretendimet
e palës së paditur për tentativë të paditësit për shmangie nga detyrimet doganore të subjektit
dhe korrupsion.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin nr.264 datë
06.05.2014 ka vendosur pranimin e kërkesëpadisë. Konstatimin e ndërprerjes së
marrëdhënieve të punës me aktin administrativ nr.21826/15 datë 10.01.2014 të Drejtorisë së
Përgjithshme të Doganave në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar; 6 muajve pagë
për zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të marrëdhënies së punës; 3 muajve pagë për
mosrespektim të afatit të njoftimit; 3 muajve pagë për vjetërsi në punë; detyrimin e palës së
paditur Dega e Doganës Kukës tì paguajë paditësit pushimet e pakryera. Në këtë vendim kjo
gjykatë ka argumentuar se pala e paditur jo vetëm që nuk ka respektuar kërkesat e nenit 49 të
K.Pr.Administrative (i cili përcakton afat koho për përfundimin e procedimit administrativ),
por edhe në procedimin administrativ ka vlerësime të dyzuara për të njëjtën praktikë
doganore, nëse vlerësimi i detyrimit doganor është kryer siç duhet. Si pasojë gjykata e ka
konsideruar të pajustifikuar masën e largimit nga puna të paditësit.
Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.122 datë 28.01.2015 ka vendosur
Parë Shkodër. Në këtë vendim është argumentuar se në lidhje me procedurën e zgjidhjes së
marrëdhënies së punës, ajo është kryer në zbatim të kritereve të VKM 205/1999 dhe si
rrjedhojë kërkimi i dëmshpërblimit është i pambështetur në ligj. Ndërkohë, kjo gjykatë ka
argumentuar se shkaqet e pretenduara të zgjidhjes së marrëdhënies së punës për paditësin nuk
rezultojnë të jenë të provuara nga pala e paditur dhe të justifikojnë marrjen e masës së
zgjidhjes së kontratës së punës.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë pasi u njoh me aktet e dosjes gjyqësore,
vendimet e gjykatave dhe shkaqet e parashtruara në rekurs vëren se vendimet e gjykatave të
faktit janë marrë në interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjit material dhe si të tilla duhen
prishur.
Kolegji vëren se objekti i veprimtarisë së gjykatave administrative është shqyrtimi i
ligjshmërisë së veprimtarisë së administratës publike. Pra, kjo veprimtari merret në shqyrtim
nga gjykata, në raport me ligjin dhe me rrethanat faktike në kohën e kryerjes së kësaj
veprimtarie, me qëllim zgjidhjen e drejtë të mosmarrëveshjes. Gjykatat e faktit kanë pranuar
se paditësi është larguar pasi ka kryer zhdoganimin e mjetit (makinë bujqësore) pa pasur në
dispozicion librezën e mjetit, e cila përcakton të dhënat e mjetit, mbi bazën e të cilave, mund
të përcaktohej dhe vlera doganore që duhej të paguante paditësi. Si rrjedhojë, zhdoganimi i
mjetit bujqësor është kryer vetëm mbi bazën e kontratës në shumën 2100 euro, në të cilën
570
përcaktohej vetëm viti i prodhimit të automjetit, pesha e tij dhe çmimi i blerjes. Ndërkohë,
paditësi ishte i detyruar që në përmbushje të detyrës së tij të kryente zhdoganimin e mjetit,
vetëm duke pasur të gjithë dokumentacionin e nevojshëm për kryerjen e këtij zhdoganimi. Në
këtë drejtim, një veprim i tillë nuk mund të kryhej pa librezën e mjetit, e cila përcakton të
dhënat e sakta dhe të plota për automjetin, të domosdoshme për përcaktimin e vlerës
doganore të tij. Kryerja e zhdoganimit në mungesë të dokumentit më të rëndësishëm për
përcaktimin e vlerës doganore, siç është libreza e mjetit, jo vetëm përbën mospërmbushje të
rregullt të detyrës nga ana e paditësit, por kjo mund të sjellë dëme materiale për palën e
paditur, si rrjedhojë e mospërcaktimit të saktë të vlerës doganore.
Rrjedhimisht, mbi provat e çmuara dhe rrethanat e faktit të vërtetuara nga vetë
gjykatat e faktit, në interpretim dhe zbatim të drejtë të ligjit, Kolegji Administrativ i Gjykatës
së Lartë vlerëson se vendimet e gjykatave të faktit duhen prishur, pasi janë marrë në
interpretim jo të drejtë të ligjit material dhe padia duhet rrëzuar si e pambështetur në ligj.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.264 datë 06.05.2014 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Shkodër dhe të vendimit nr.122 datë 28.01.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë
dhe rrëzimin e padisë.
Tiranë, më 07.04.2016
571
Nr. 00-2016- 1721 i Vendimit (226)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillim, më datë 07.04.2016 mori në shqyrtim çështjen administrative

01485/2015, që u përket palëve:
PADITËS: IBRAHIM AGOLLI

I PADITUR: BASHKIA TIRANË
OBJEKTI:
Deklarimin e pavlefshëm së zgjidhjes së marrëdhënies së punës me të paditurin.
Detyrimin e të paditurit të më dëmshpërblejë me 1 vit pagë
për zgjidhjen e pajustifikuar të marrëdhënieve të punës.
Detyrimin e të paditurit të më shpërblejë pagën për periudhën e afatit të njoftimit
dhe për moszbatimin e procedurës së zgjidhjes së marrëdhënies së punës
prej 3 pagash mujore.
Shpërblimin për vjetërsi në punë.
Kthimin e shpenzimeve gjyqësore.
Baza Ligjore: Neni 143, 144, 145, 146, 147, 153, të K.Punës;
neni 106 i K.Pr.C.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.554, datë 22.01.2014 ka

vendosur:
Të shpallë moskompentecën lëndorë të çështjes dhe dërguar Gjykatës
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1287, datë

Detyrimin e palës së paditur që ti paguajë paditësit pagën deri në fund të afatit
të njoftimit nga data 22.02.2013-30.04.2013.
Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit dëmshpërblim me pagën e 10
muajve për zgjidhje të menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës
Detyrimin palës së paditur t’i paguajë paditësit pagën e 2 muajve si
dëmshpërblim për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së
punës.
Detyrimin e palës së paditur ti paguajë paditësit shpërblim për vjetërsi në punë
pranë palës së paditur në masën prej 2 paga mujore.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit të saj.
572
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur.
Ky vendim ekzekutohet nga Zyra e Përmbarimit pasi të marrë formë të prerë.
Gjykata e Administrative e Apelit me vendimin nr.565, datë 20.03.2015 ka

vendosur :
Lënien në fuqi të vendimit nr.1287, datë 28.03.2014 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë
Kundër vendimit nr.565, datë 20.03.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit ka

paraqitur rekurs pala e paditur, Bashkia Tiranë, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit
nr.565, datë 20.03.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe vendimit nr.1287, datë
28.03.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Largimi i paditësit nga puna është i ligjshëm. Ai ka pasur edhe dy masa disiplinore
para se të largohej nga detyra, për të cilat ka dijeni. Këto masa disiplinore janë
vendosur sipas ligjit dhe rregullores tip të policisë bashkiake të miratuar më datë
17.04.2003 .
- Për pasojë gjykatat kanë zbatuar gabim ligjin, pasi paditësit nuk i takojnë
dëmshpërblimet që i janë dhënë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Më datë 05.12.2008 paditësi ka filluar punë pranë Bashkisë Tiranë në detyrën e
policit bashkiak, në bazë të urdhrit të emërimit nr.1500 ,datë 05.12.2008 të Kryetarit të
Bashkisë.
2. Me urdhrin nr.1008 prot., datë 17.08.2011të Kryetarit të Bashkisë, paditësit i është
dhënë masa disiplinore vërejtje me paralajmërim për lirim nga detyra me motivacionin për
moszbatim të urdhrit të eprorit. Kjo masë është dhënë mbi bazën e informacionit datë
02.08.2011, sipas të cilit paditësi nuk ka raportuar në lidhje me ndërtimet pa leje.
3. Me urdhrin nr.533/1, datë 20.02.2012 të Kryetarit të Bashkisë, paditësit i është
dhënë masë disiplinore vërejtje me paralajmërim për lirim nga detyra me motivacion për
shkelje të rregullave të shërbimit gjatë kontrollit të lokaleve të natës. Kjo masë është dhënë
mbi bazën e informacionit datë 09.02.2012, sipas të cilit paditësi nuk ka raportuar në mënyrë
korrekte në lidhje me mbylljen e lokaleve të natës pa leje 24 orëshe.
4. Më datë 29.01.2013 inspektori përgjegjës ka informuar se paditësi ka neglizhuar në
kryerjen e detyrës, pasi në rrugën “Sadik Petrela”, ku ai kryente shërbimin, në objektin e
pezulluar si ndërtim pa leje janë vërejtur ndërtime të reja. Me shkresën nr.250, datë
30.01.2013 Kryeinspektori i Policisë Bashkiake i ka propozuar Kryetarit të Bashkisë lirimin
nga detyra të paditësit për shkak se ka marrë dy vërejtje me paralajmërim për largim nga
detyra për shkelje të rënda të kryera gjatë ushtrimit të saj, si dhe në datën 29.01.203 sipas
informacionit të inspektorit përgjegjës është konstatuar se nuk ka zbatuar detyrat e ngarkuara
nga eprorët e tij për të mos lejuar vazhdimin e punimeve në objektin e pezulluar në rrugën
“Sadik Petrela” .
5. Me vendimin nr.266, datë 21.02.2013 Kryetari i Bashkisë, mbi bazën e propozimit
të Kryeinspektorit të Policisë Bashkiake, ka vendosur lirimin e paditësit nga detyra për shkak
të shkeljeve të sipërpërmendura të kryera në detyrë.
573
6. Paditësi duke mos qenë dakord me largimin nga detyra ka paraqitur në gjykatë
padinë me objektin e cituar në pjesën hyrëse të vendimit.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.554, datë 22.01.2014 ka
shpallur moskompetencën lëndorë të çështjes dhe e ka dërguar në Gjykatën Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë në bazë të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
8. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1287, datë
28.03.2014 ka pranuar pjesërisht padinë duke detyruar palën e paditur që t’i paguajë paditësit
pagën deri në fund të afatit të njoftimit nga data 22.02.2013-30.04.2013; dëmshpërblim me
pagën e 10 muajve për zgjidhje të menjëhershme, të pajustifikuar të kontratës së punës; pagën
e 2 muajve si dëmshpërblim për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së
punës; shpërblim për vjetërsi në punë pranë palës së paditur në masën prej 2 paga mujore; si
dhe rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit të saj.
Arsyetimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
9. Sipas Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë marrëdhënia e punës mes palëve
ka zgjatur mbi 4 vjet dhe ka qenë me afat të pacaktuar. Kontrata e punës është zgjidhur në
mënyrë të menjëhershme nga pala e paditur duke qenë se nuk është respektuar afati i
njoftimit prej 2 muaj, siç parashikon neni 143 i K.Punës. Konkretisht ka rezultuar se vendimi
i lirimit nga puna të paditësit është marrë më datë 21.02.2013 dhe marrëdhëniet financiare
janë ndërprerë në datë 22.02.2013. Po ashtu, sipas kësaj gjykate nuk rezulton të jetë
respektuar procedura për zgjidhjen e marrëdhënies së punës e parashikuar nga neni 144 i
K.Punës.
10. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë analizon se nuk provohet që
marrëdhënia e punës të jetë zgjidhur për shkaqe të justifikuara. Konkretisht sipas kësaj
gjykate, pala e paditur ka pretenduar se marrëdhënia e punës është ndërprerë për shkak të
shkeljeve që paditësi ka kryer në përmbushjen e detyrës, për të cilën i janë dhënë dhe më parë
masa disiplinore. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë analizon se në kuptim të nenit
153/3 të K.Punës marrëdhënia e punës ndërpritet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktore
me faj të rëndë ose me faj të lehtë në mënyrë të përsëritur me gjithë paralajmërimet me
shkrim të punëdhënësit. Sipas Gjykatës Administrative e Shkallës së Parë punëmarrësi duhet
të marrë dijeni për shkeljen që i atribuohet me qëllim që të përmirësojë punës dhe nëse
vazhdon shkeljet, atëherë mund të konsiderohet ajo si shkak i justifikuar për zgjidhjen e
marrëdhënies së punës. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë thekson se në rastin
konkret nuk rezulton që paditësi të ketë marrë dijeni për masat e mëparshme disiplinore
vërejtje me paralajmërim për largim nga detyra, të dhëna me urdhrin nr.1008, datë
17.08.2011 dhe urdhrin nr.533/1, datë 20.02.2012 të Kryetarit të Bashkisë. Pala e paditur ka
pasur detyrimin të njoftojë paditësi për masat disiplinore. Për më tej, sipas kësaj gjykate,
masat disiplinore të dhëna ndaj paditësit rezulton se janë bazuar në informacioneve të
punonjësve të palës së paditur dhe vetëm kaq nuk është e pamjaftueshme për të krijuar
bindjen në lidhje me saktësinë e shkeljeve të pretenduara. Po ashtu rezulton se dy masat
disiplinore të dhëna fillimisht ndaj paditësit janë për shkaqe të përgjithshme dhe jo të
konkretizuara. Edhe në rastin e masës së fundit disiplinore atë të lirimit nga detyra, sipas
Gjykatës administrative të Shkallës së Parë, informacioni i dhënë nuk është mbi baza të
mjaftueshme për të konkluduar se paditësi ka kryer shkeljen. Sipas kësaj gjykate ky
informacion nuk përmbante të dhëna se për kë objekt bëhet fjalë dhe a ka pasur vendim
pezullimi dhe mbi çfarë akti është pezulluar ndërtimi.
11. Sa më sipër, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë ka arritur në përfundimin
se marrëdhënia e punës është zgjidhur në mënyrë të menjëhershme, të pajustifikuar dhe pa
respektuar procedurën dhe ka caktuar dëmshpërblimet përkatëse (siç janë cituar në pikën 7)
duke qenë se marrëdhënia e punës ka zgjatur mbi 4 vjet.
574
12. Kundër vendimit nr.1287, datë 28.03.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë, ka paraqitur ankim pala e paditur në Gjykatën Administrative të Apelit.
13. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin datë
09.04.2014 ka pranuar ankimin e palës së paditur dhe e ka dërguar pranë Gjykatës
Administrative të Apelit.
14. Gjykata e Administrative e Apelit me vendimin nr.565, datë 20.03.2015 ka lënë
në fuqi vendimin nr.1287, datë 28.03.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë, pasi e ka gjetur të drejtë dhe të bazuar në ligj dhe prova.
15. Kundër vendimit nr.565, datë 20.03.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit ka
paraqitur rekurs pala e paditur duke parashtruar shkaqet e sipërcituara në pjesën hyrëse të
vendimit.
16. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendim datë 30.04.2015
ka pranuar rekursin dhe e ka dërguar në Kolegjin Administrativ të Gjykatës së Lartë.
II. Vlerësimi i Gjykatës
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi analizoi aktet e ndodhura në dosjen
gjyqësore, vendimet e gjykatave të faktit, pretendimet në rekurs, konstaton se gjykatat kanë
shkelur ligjin procedural, pasi kanë zgjidhur mosmarrëveshjen pa kryer një hetim të plotë
gjyqësor.
18. Kolegji vëren se nga faktet e pranuara nga gjykatat rezulton se Kryetari i Bashkisë
Tiranë ka emëruar paditësin me vendimin nr.1500, datë 05.12.2008 në detyrën e policit në
Policinë Bashkiake. Me urdhrin nr.266 datë 21.02.2013 të Kryetarit të Bashkisë është
urdhëruar lirimi nga detyra e mësipërme e paditësit dhe ndërprerja e marrëdhënieve
financiare më datë 22.02.2013. Sipas Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë, vendimi i
të cilës është lënë në fuqi nga Gjykata Administrative e Apelit, largimi i paditësit nga detyra
është kryer pa respektuar procedure, afatin e njoftimit për zgjidhjen e marrëdhënies së punës
të parashikuar në nenet 143 dhe 144 të K.Punës, si dhe për shkaqe të pajustifikuara në kuptim
të nenit 153/3 të K.Punës. Në këto kushte, gjykatat e faktit i kanë njohur paditësit
dëmshpërblimet përkatëse, për mosrespektim të afatit të njoftimit, procedurës për zgjidhjen e
marrëdhënies së punës, për zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të marrëdhënies së
punës dhe shpërblimin për vjetërsi, siç janë cituar në pikën 7 të këtij vendimi.
19. Kolegji vë në dukje se referuar akteve në dosjen gjyqësore dhe provave të
shqyrtuara dhe analizuara nga gjykatat e faktit rezulton që me të drejtë dhe në mënyrë të
bazuar në ligj ato kanë konkluduar se kontrata e punës është zgjidhur pa respektuar
procedurën dhe afatin e njoftimit për zgjidhjen e saj. Konkretisht, nuk është njoftuar,
zhvilluar takimi dhe dëgjuar paditësi në lidhje me arsyet e largimit nga detyra, sipas
procedurës së parashikuar në nenin 144 të K.Punës. Po ashtu, urdhri i lirimit nga detyra mban
datën 21.02.2013 dhe marrëdhëniet financiare janë ndërprerë të nesërmen më datë
22.02.2013. Duke qenë se marrëdhëniet e punës mes palëve kanë zgjatur mbi 4 vjet bazuar në
nenin 143/1 të K.Punës afati i njoftimit për zgjidhjen e tyre është 2 muaj. Pra, rezulton që ky
afat nuk është respektuar nga pala e paditur.
20. Po ashtu, Kolegji thekson se në kuptim të nenit 153 të K.Punës marrëdhënia e
punës mund të zgjidhet nga punëdhënësi, pra pala e paditur, në mënyrë të menjëhershme, pra
pa respektuar afatin e njoftimit. Por, kjo ndodh vetëm në rastin se ka shkak të justifikuar.
Dmth, në rastin kur punëmarrësi, në rastin konkret paditësi, të ketë shkelur detyrimet
kontraktore me faj të rëndë, me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur me gjithë paralajmërimin
me shkrim të punëdhënësit. Gjykata e faktit kanë konkluduar se marrëdhënia e punës është
zgjidhur nga pala e paditur pa shkak të justifikuar dhe në kundërshtim me nenin 153 të
K.Punës, pasi nuk provohet që paditësi të këtë shkelur detyrimet që rrjedhin nga kontrata e
575
punës. Sipas gjykatave të faktit shkelja e pretenduar se ka kryer paditësi në momentin e
lirimit nga detyra, ka qenë moszbatimi i detyrave të ngarkuara nga eprorët për moslejimin e
vazhdimit të punimeve të një objekti të pezulluar. Sipas gjykatave të faktit nuk provohet kjo
shkelje pasi nuk rezulton se për kë objekt bëhet fjalë dhe nëse ka apo jo vendim pezullimi.
Lidhur me shkeljet e mëparshme, për të cilat janë dhënë ndaj paditësit dy masa disiplinore
vërejtje me paralajmërim për largim nga puna, me urdhrat nr.1008, datë 17.08.2011 dhe
nr.533/1, datë 20.02.2012 të Kryetarit të Bashkisë, gjykatat e faktit kanë argumentuar se së
pari këto masa disiplinore janë bazuar mbi informacione të punonjësve të palës së paditur dhe
për pasojë nuk provohen shkeljet dhe së dyti nuk provohet që këto masa t’i jenë njoftuar
paditësit. Kështu mosdijenia për to, sipas këtyre gjykatave, ka çuar në mos paralajmërimin e
paditësit për përmirësimin e punës në të ardhmen, një detyrim ky që pala e paditur e ka pasur
detyrim në kuptim të nenit 153/3 të K.Punës.
21. Kolegji thekson se gjykatat e faktit kanë arritur në përfundimin e mësipërm pa
kryer një hetim të plotë dhe të gjithanshëm në lidhje me shkaqet e largimit të paditësit nga
puna. Konkretisht nga aktet në dosje të administruara nga gjykatat e faktit, rezulton se
Kryetari i Bashkisë Tiranë ka nxjerr urdhrin e lirimit nga detyra të paditësit nr.266, datë
21.02.2013 bazuar në propozimin e kryeinspektorit të Policisë Bashkiake. Ky i fundit me
shkresën nr.250 datë 30.01.2013 ka propozuar lirimin nga detyra të paditësit për shkak se më
datën 29.01.2013 sipas informacionit të dhënë nga inspektori përgjegjës është konstatuar se ai
nuk ka zbatuar detyrat e ngarkuar nga eprorët e tij për të mos lejuar vazhdimin e punimeve në
objektin e pezulluar në rrugën “Sadik Petrela”, si dhe për shkak se ndaj tij më parë janë dhënë
dy masa disiplinore, vërejtje me paralajmërim për largim nga detyra për shkelje të rënda në
detyrë. Sa i takon informacionit të inspektorit përgjegjës të datës 29.01.2013 rezulton se është
konstatuar se paditësi, në shërbim në rrugën “Sadik Petrela, ka neglizhuar në kryerjen e
detyrës në lidhje me objektin e pezulluar për ndërtim pa leje, pasi në objekt janë kryer
punime. Ndërkohë rezulton se me urdhrin nr.1008, datë 17.08.2011 Kryetari i Bashkisë ka
dhënë ndaj paditësit masën disiplinore të vërejtjes me paralajmërim për lirim nga detyra për
moszbatim të detyrës, bazuar në propozimin e Kryeinspektorit të Policisë Bashkiake. Kështu
sipas shkresës nr.998, datë 12.08.2011 të Kryeinspektorit të Policisë Bashkiakë dhe
informacionit datë 02.08.2011 të inspektorit përgjegjës rezulton se paditësi nuk kishte
raportuar në komunikatën ditore të Policisë Bashkiake për ndërtimet pa leje. Në lidhje me
masën tjetër disiplinore të dhënë nga Kryetari i Bashkisë me urdhrin nr.533/1, datë
20.02.2012 rezulton se paditësit i është dhënë vërejtje me paralajmërim për lirim nga detyra
për shkelje të rregullave të shërbimit gjatë kontrollit të lokaleve të natës, duke mos raportuar
tek eprorët sipas detyrave të ngarkuara. Edhe kjo masë është dhënë mbi bazën e propozimit të
bërë nga Kryeinspektori i Policisë Bashkiake me shkresën nr.533, datë 13.02.2013 dhe
informacion i inspektorit datë 09.02.2012. Sipas këtij informacioni rezulton se paditësi gjatë
shërbimit të natës nuk ka dhënë raportim korrekt për mbylljen e lokaleve të natës pa leje 24
orëshe, ndërkohë që i ishte bërë e ditur mënyra dhe veprimet që duhet të kryheshin, si dhe
raportimi ndaj eprorëve dhe sallës operative.
22. Në vështrim të sa më sipër, Kolegji vë në dukje se gjykatat e faktit duhet të
hetonin dhe verifikonin në gjykim nëse në objektin për të cilin bën fjalë informacioni i
inspektorit përgjegjës datë 02.08.2011, propozimi nr.250 datë 30.01.2013 i Kryeinspektorit të
Policisë Bashkiake dhe urdhëri i lirimit nga detyra nr.266, datë 21.02.2013 i Kryetarit të
Bashkisë, ndërtohej apo jo në mënyrë të paligjshme, nëse punimet e tij kanë qenë apo jo të
pezulluara, si dhe nëse paditësi ka raportuar apo jo në rast ndërtimi të objektit në kundërshtim
me ligjin. Kolegji vëren se ky hetim është i nevojshëm, pasi aktet zyrtare objekt gjykimi,
ndryshe nga çfarë analizojnë gjykatat, kanë përcaktuar qartësisht se bëhet fjale për objekt që
ndërtohet në kundërshtim me ligjin në rrugën “Sadik Petrela”. Pra, bëhet fjalë për një objekt
që ndodhet në një rrugë konkrete për të cilën paditësi, sipas palës së paditur, nuk kishte kryer
576
detyrat për të raportuar vazhdimin e punimeve për ndërtimin e tij, ndërkohë që ishte i
pezulluar. Kështu gjykatat duhet të kishin hetuar përmes verifikimit të dokumentacionit të
palës së paditur në lidhje me këtë shkelje, si dhe duke pyetur inspektorin përgjegjës që ka
hartuar informacionin dhe ka konstatuar shkeljen e pretenduar.
23. Në lidhje me masat disiplinore vërejtje me paralajmërim për lirim nga detyra të
dhëna ndaj paditësit, Kolegji thekson se në lidhje me provueshmërinë e tyre, gjykatat duhet të
verifikonin shkaqet për të cilat janë dhënë këto masa, të cilat pasqyrohen në urdhrat e dhënies
së tyre, në propozimet për dhënien e tyre dhe në informacionet përkatëse të trajtuara në pikën
21 të vendimit. Konkretisht duhet të verifikohej dokumentacioni i palës së paditur në lidhje
me këto shkelje, si dhe të pyetej inspektori përgjegjës që ka hartuar informacionin dhe ka
konstatuar shkeljet e pretenduara. Në mbështetje të sa më sipër, Kolegji sqaron se këto masa
disiplinore janë dhënë rreth një vit dhe një vit e gjysëm para largimit nga puna të paditësit.
Kështu duke qenë se nga ana formale këto masa disiplinore janë dhënë përmes urdhrave të
Kryetarit i Bashkisë, të dala mbi shkresa të protokolluar në kohën e dhënies së tyre, në kuadër
të provueshmërisë së ekzistencës apo jo të shkeljeve për të cilat ato janë marrë, kërkohet një
hetim më i plotë gjyqësor. Po ashtu, në kuadër të marrjes dijeni prej paditësit për dhënien e
këtyre masave disiplinore, Kolegji thekson se gjykatat duhet të hetonte pranë palës së paditur
mënyrën e marrjes dijeni të masave disiplinore në kohën kur janë dhënë, sesi ato mbahen,
regjistrohen, administrohen pranë palës së paditur dhe në dosjen personale të punonjësve të
saj, e po kështu sesi dhe sesa këta të fundit kanë akses në këto dosje.
24. Kolegji vë në dukje se vetëm pas hetimit të rrethanave të mësipërme, në raport
edhe me provat e grumbulluara tashmë në gjykim, do të sqarohej fakti nëse paditësi ka
shkelur apo jo detyrimet kontraktore dhe për pasojë lirimi nga detyra është kryer apo jo në
bazë të nenit 153 të K.Punës. Kështu, Kolegji thekson se gjykatat e faktit kanë zgjidhur
mosmarrëveshjen duke kryer hetim të mangët gjyqësor dhe duke shkelur dispozitat e ligjit
procedural dhe konkretisht: nenin 14 të K.Pr.Civile që parashikon se gjykata ka për detyrë të
kryejë një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin; nenin 16 të
K.Pr.C sipas të cilit gjykata bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët. Gjykatat e faktit
nuk kanë grumbulluar provat që vërtetojnë ose rrëzojnë pretendimet e palëve në proces, siç
parashikon neni 11 i K.Pr.Civile dhe për pasojë kanë zgjidhur mosmarrëveshjen duke zbatuar
gabim dispozitat ligjore në fuqi.
25. Sa më sipër, Kolegji arrin në përfundimin se vendimi 565, datë 20.03.2015 i
Gjykatës Administrative të Apelit, që ka lënë në fuqi vendimin nr.1287, datë 28.03.2014 të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë, duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet
për rigjykim pranë kësaj gjykate por me tjetër trup gjykues, e cila si një gjykatë fakti ka
mundësinë ligjore të realizojë hetimin e plotë gjyqësor të pakryer në gjykimin e mëparshëm.
Gjykata Administrative e Apelit në rigjykim duhet të analizojë, shqyrtojë dhe vendos në
lidhje me mosmarrëveshjen, pasi të kryejë hetimin gjyqësor sipas detyrave të lëna nga
Kolegji në pikat 22-24 të këtij vendimi, si dhe të dhe administrojë çdo provë që vlerëson të
nevojshme në kuadër të zgjidhjes së drejtë të mosmarrëveshjes sipas orientimit të dhënë nga
Kolegji.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të Ligjit 49/2012 “Për
administrative”.
577
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.565, datë 20.03.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 07.04.2016
578
Nr. 00-2016-1722 i Vendimit (227)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillim, më datë 07.04.2016 mori në shqyrtim çështjen administrative

PADITËS: ETLEVA BABAMETO

I PADITUR: MINISTRIA E DREJTËSISË, DREJTORIA E
SHËRBIMIT TË KONTROLLIT TË
BRENDSHËM TË BURGJEVE.
OBJEKTI :
Detyrimin e palës së paditur të më kthejë në vendin e mëparshëm të punës.
Detyrimin e palës së paditur për pagimin e dëmshpërblimit
të një viti page për zgjidhjen e menjëhershme
dhe të pajustifikuar të kontratës së punës,
pagimin e dy muajve pagë për mosrespektim
të procedurës në zgjidhje të kontratës së punës,
pagimin e dëmshpërblimit prej 3 muaj pagë për mosrespektim
të afateve të njoftimit në zgjidhjen e kontratës së punës,
si dhe dëmshpërblimin për vjetërsi në punë sa paga e një 15 ditëshi në vit.
Baza Ligjore: Ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin
e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
neni2/1, nenit 7/a, neni 11 pika 2; neni 15/a, neni17 pika a,
ligji nr.9397, datë 12.05.2005
“Për shërbimin e kontrollit të brendshëm të burgjeve” (ShKB), neni 10 deri 13;
ligji nr.8485,datë 12.05.1999 KPrAdministrative.

Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm
në Burgje pranë Ministrisë së Drejtësisë t’i paguajë paditëses 12 muaj pagë x
85,480 lekë = 1,025,760 lekë dëmshpërblim për shkak të lirimit të paligjshëm
nga detyra (zgjidhjes pa shkak të përligjur të kontratës së shërbimit publik).
Rrëzimin përsa i përket kërkimeve të tjera si të pabazuara në ligj.
Shpenzimet gjyqësore dhe ato për vënien në ekzekutim të vendimit në
ngarkim të palës paditëse dhe palës së paditur në masën 1/2 secila.
579
Ky vendim përbën titull ekzekutiv, pasi të marrë formë të prerë dhe duhet të
ekzekutohet me dy këste, brenda 18 muajve nga përmbarimi gjyqësor.
Gjykata e Administrative e Apelit me vendimin nr.4175, datë 13.11.2014 ka

vendosur :
Ndryshimin e vendimit nr.605, datë 21.02.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë dhe rrëzimin e padisë.
Kundër vendimit nr.4175, datë 13.11.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit

ka paraqitur rekurs pala paditëse, Etleva Babameto, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit
nr.4175, datë 13.11.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe kthimin e çështjes për
rishqyrtim me tjetër trup gjykues ose lënien në fuqi të vendimit nr.605, datë 21.02.2014 të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Gjykata Administrative e Apelit ka vepruar në kundërshtim me ligjin procedural. Ajo
është kontradiktore në arsyetim dhe përveç vërejtjeve të dhëna ndaj vendimit të
gjykatës së shkallës së parë nuk ka dhënë një qëndrim të qartë për zgjidhjen e
çështjes.
- Gjykata Administrative e Apelit ka vendosur ndryshe nga çfarë kanë kërkuar palët në
pretendimet përfundimtare. Madje kjo gjykatë ka gabuar referencat e vendimit të
Gjykatës së Shkallës së Parë, pasi në vendimin e saj i referohet me nr.2826, datë
19.03.2013, si dhe në dispozitiv të vendimit i referohet me numrin nr.689, datë
21.02.2014. Kjo vë në pikëpyetje seriozitetin e trajtimit të çështjes.

VËREN
1. Paditësja ka qenë e punësuar në Drejtorinë e ShKB-së pranë Ministrisë së
Drejtësisë me detyrë inspektore që prej vitit 2008. Me urdhrin nr.220/2, datë 03.06.2013 të
Ministrit të Drejtësisë është emëruar specialiste e analizës (inspektore) në Sektorin e
Drejtimit të Përgjithshëm dhe Analizës.
2. Ministri i Drejtësisë me urdhrin nr.729, datë 27.11.2013, mbështetur në propozimin
e Drejtorit të ShKB-së, ka urdhëruar lirimin e paditëses nga detyra.
3. Paditësja duke mos qenë dakord me këtë urdhër e ka kundërshtuar atë në gjykatë
duke kërkuar rikthimin në vendin e mëparshëm të punës dhe dëmshpërblimet për zgjidhjen e
menjëhershme të pajustifikuar të marrëdhënies së punës sipas objektit të sipërcituar në pjesën
hyrëse të vendimit.
21.02.2014 ka pranuar pjesërisht padinë duke vendosur detyrimin e palës së paditur Drejtoria
e Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm në Burgje pranë Ministrisë së Drejtësisë t’i paguajë
paditëses 12 muaj pagë në shumën 1,025,760 lekë, si dëmshpërblim për shkak të lirimit të
paligjshëm nga detyra, pra zgjidhjes pa shkak të përligjur të kontratës së shërbimit publik, si
dhe rrëzimin e padisë përsa i përket kërkimeve të tjera si të pabazuara në ligj.
Arsyetimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë
5. Gjykata Administrative të Shkallës së Parë ka argumentuar se marrëdhënia e punës
e lidhur mes palëve është marrëdhënie e shërbimit publik dhe është ndërprerë nga
punëdhënësi në mënyrë të njëanshme. Konkretisht sipas kësaj gjykate, paditësja është liruar
580
nga detyra me urdhrin nr.729, datë 27.11.2013 të Ministrit të Drejtësisë për ngjarjen e
ndodhur më datë 23.11.2013 në IEVP Korçë.
6. Gjykata Administrative të Shkallës së Parë ka arsyetuar se lirimi nga detyra e
punonjësit të ShKB-së sipas ligjit nr.9397, datë 12.05.2005 “Për Shërbimin e Kontrollit të
Brendshëm” bëhet për rastet e parashikuar në nenin 11 të tij. Këto raste janë kur punonjësi i
ShKB-së; a) ka mbushur moshën e pensionit; b) bëhet i paaftë nga ana shëndetësore, për një
periudhë kohe mbi 6 muaj me ose pa vendim të komisionit mjekësor; c) me kërkesën e vet,
pasi ka plotësuar detyrimet sipas dispozitave në fuqi; si dhe ç) për shkak të ristrukturimit dhe
shkurtimit të funksionit organik. Sipas Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë në rastin
objekt gjykimi nuk rezulton e provuar që lirimi nga detyra të jetë kryer për ndonjë nga
shkaqet e parashikuar nga ligji nr.9397/2005.
7. Po ashtu, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë ka theksuar se nuk qëndron
pretendimi i Avokaturës së Shtetit që jemi para dhënies ndaj paditëses së një mase
disiplinore, pavarësisht gabimit të shprehur në urdhër për lirim nga detyra. Sipas kësaj
gjykate ky pretendim nuk qëndron, pasi a) procedura e ndjekur për nxjerrjen e urdhrit objekt
gjykimi dhe komunikimit tij nuk provojnë se pala e paditur ka marrë masë disiplinore ndaj
paditëses, si dhe b) pala e paditur nuk provojë në gjykim që paditësja të ketë kryer shkelje në
detyrë.
8. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë ka analizuar se mosmarrëveshja objekt
gjykimi nuk ka të bëjë me kundërshtimin e aktit administrativ të largimit nga detyra si
absolutisht të pavlefshme siç pretendon paditësja, pasi urdhri i lirimit nuk përbën një akt
administrativ në kuptim të KPr Administrative, por është mjet procedural që ka përdorur pala
e paditur për të shprehur vullnetin për të mos vazhduar marrëdhënien e punës. Në këtë kuptim
sipas gjykatës mosmarrëveshja është e ndryshme nga ç’pretendon paditësi dhe për rrjedhojë
dhe rregullimi i pasojave nuk mund të jetë i njëjtë. Sa më sipër, Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë ka theksuar se në kuptim të vendimit nr.31/2003 të Kolegjeve të Bashkuara
të Gjykatës së Lartë në kuadër të lirimit nga detyra të paditëses në mënyrë të paligjshme, asaj
i takon një dëmshpërblim deri në 12 paga mujore. Sa i takon pretendimeve të tjera të
paditëses, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë i ka rrëzuara si të pabazuara në ligj.
9. Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur ankim paditësja dhe Avokatura e Shtetit
në Gjykatën Administrative të Apelit.
10. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranës me vendimet datë
05.03.2014 dhe datë 07.03.2014 ka pranuar ankimet dhe ka dërguar çështjen pranë Gjykatës
11. Gjykata e Administrative e Apelit me vendimin nr.4175, datë 13.11.2014 ka
ndryshuar vendimin nr.605, datë 21.02.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë duke rrëzuar padinë.
Arsyetim i Gjykatës Administrative të Apelit
12. Gjykata Administrative e Apelit ka argumentuar në ndryshim nga sa ka vlerësuar
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë, se vlefshmëria e aktit të lirimit nga detyra është
bërë objekt kundërshtimi në gjykatë prej pretendimeve të paditëses, pavarësisht se ajo ka
kërkuar vetëm rregullimin e pasojave. Kështu sipas Gjykatës Administrative të Apelit
kërkimeve të paditëses i duhen dhënë përgjigje në frymën e vendimit unifikues nr.3/2012 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
13. Sa më sipër, Gjykata Administrative e Apelit analizon se paditësja ka kërkuar
konstatimin e pavlefshmërisë absolute të urdhrit të lirimit nr.729 datë 27.11.2013 të Ministrit
të Drejtësisë duke pretenduar se ai ka disponuar në kapërcim të kompetencave që i njeh ligji
dhe duke mos respektuar formën e kërkuar për nxjerrjen e aktit. Sipas Gjykatës
Administrative të Apelit urdhri i lirimit nga detyra nuk rezulton të jetë absolutisht i
pavlefshëm në kuptim të nenit 116 të K.Pr.Administrative, pasi ka dalë nga një organ
581
administrativ i identifikuar, brenda kompetencave ligjore dhe në përputhje me formën dhe
procedurën e parashikuar nga ligji. Gjykata Administrative e Apelit thekson se pavarësisht
nëse konsiderohet akti si lirim apo largim nga detyra, në të dyja rastet Ministri i Drejtësisë
ushtron kompetencën ligjore në kuptim të nenit 10/2 të ligjit nr.9397/2005. Ndërkohë në
lidhje me aktin, shkresën 350, datë 12.12.2013 të Drejtorit të ShKB-së, të kundërshtuar nga
paditësja si një akt i nxjerrë në kundërshtim me kompetencat e Drejtorit, Gjykata
Administrative e Apelit ka theksuar se ky akt nuk përfaqëson aktin që ka sjellë pasojat e
padëshiruara për paditësen, pra shuarjen e marrëdhënies së punës. Sipas Gjykatës
Administrative të Apelit mjafton vlerësimi i mësipërm për të mos pranuar këtë pretendim të
paditëses.
14. Gjykata Administrative e Apelit ka theksuar se në kushtet kur pretendimet e
paditëses kanë qenë në lidhje me pavlefshmërinë absolute të aktit objekt gjykimi dhe jo për
pavlefshmërinë relative të tij, atëherë padia duhet të rrëzohet. Në funksion në këtij qëndrimi,
bazuar dhe në vendimin unifikues nr.3/2012 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë,
Gjykata Administrative e Apelit, argumenton se pavlefshmëria relative nuk mund të
konstatohet kryesisht. Në rastin konkret pala paditëse nuk e ka pretenduar kështu nuk duhej
që të shqyrtohej dhe konstatohej kryesisht nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë.
Sipas Gjykatës Administrative të Apelit, vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë nuk reflekton pretendimet e paditëses në padi dhe ka kapërcyer në fakt kufijtë të tyre.
Gjykata Administrative e Apelit ka theksuar se paditësja mund të rivendos në diskutim
gjyqësish konfliktin me palën e paditur nëpërmjet një kërkesëpadie me objekt anulimin e aktit
të Ministrit të Drejtësisë që ka urdhëruar ndërprerjen e karrierës së saj në ShKB.
15. Sa më sipër Gjykata Administrative e Apelit ka rrëzuar padinë, pasi ka analizuar
se akti i lirimit të paditëses nga detyra urdhri nr.729, datë 27.11.2013 i Ministrit të Drejtësisë,
objekt gjykimi, nuk është absolutisht i pavlefshëm, siç pretendon paditësja .
paraqitur rekurs pala paditëse, e cila ka parashtruar shkaqet e sipërcituara në pjesën hyrëse të
vendimit.
17. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendim datë 15.12.2014
ka pranuar rekursin dhe e ka dërguar në Kolegjin Administrativ të Gjykatës së Lartë
II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë.
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (më tej Kolegji) pasi analizoi aktet e
ndodhura në dosjen gjyqësore, të cilat janë administruar dhe shqyrtuar nga gjykatat e faktit,
vendimet e dy gjykatave, shkaqet e parashtruara në rekurs, arrin në përfundimin se vendimi
nr.4175, datë 13.11.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit është rrjedhojë e interpretimit
dhe zbatimit të gabuar të ligjit dhe duhet prishur. Në të kundërt vendimi nr.605, datë
21.02.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë duhet lënë në fuqi, si i
bazuar në ligj.
19. Kolegji thekson se sipas fakteve të pranuara nga gjykatat dhe akteve të dosjes,
rezulton që paditësja Etleva Babameto, në detyrën e specialistet së analizës në ShKB pranë
Drejtorisë së Përgjithshëm të Burgjeve, i është ndërprerë marrëdhënia e punës me urdhrin
nr.729, datë 27.11.2013 të Ministrit të Drejtësisë. Ky urdhër ka dalë mbi bazën e propozimit
të Drejtorit të ShKB-së të dërguar me shkresën nr.327 prot., datë 25.11.2013. Si në urdhër e
Ministrit të Drejtësisë, ashtu dhe në shkresën e Drejtorit të ShKB-së rezulton se bëhet fjalë
për lirimin e paditëses nga detyra dhe vënien në dispozicion pranë palës së paditur.
20. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë ka konkluduar se paditësja është liruar
nga detyra në mënyrë të paligjshme në kundërshtim me rastet e parashikuara nga nenin 11 të
ligjit nr.9387, datë 12.05.2005 “Për ShKB në sistemin e burgjeve” (shih pikën). Kjo gjykatë
582
ka argumentuar se nuk qëndron pretendimi i Avokaturës së Shtetit se paditësja është larguar
nga puna për shkelje disiplinore për shkak se a) procedura e ndjekur për nxjerrjen e urdhrit të
lirimit provon që nuk jemi para masës disiplinore; si dhe b) pala e paditur nuk ka provuar
ndonjë shkelje në detyrë të paditëses. Kështu për shkak të zgjidhjes së marrëdhënies së punës
në mënyrë të paligjshme, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë në kuptim të vendimit
unifikues nr.31/2003 ka pranuar pjesërisht padinë duke i caktuar paditëses dëmshpërblim në
masën 12 paga mujore.
21. Në ndryshim nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë, Gjykata
Administrative e Apelit ka analizuar se padia duhet të rrëzohet, pasi paditësja ka kundërshtuar
në gjykatë aktet e lirimit nga detyra për pavlefshmëri absolute, si dhe ka kërkuar rregullimin e
pasojave. Në këndvështrim të kërkimit të paditëses sipas Gjykatës Administrative të Apelit
këto akte nuk janë absolutisht të pavlefshme në kuptim të nenit 116 të K.Pr.A dhe për pasojë
nuk qëndrojnë kërkimet e paditëses në padi. Kështu sipas Gjykatës Administrative të Apelit,
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë ka gabuar në zgjidhjen e çështjes, sepse duke
argumentuar paligjshmërinë e lirimit nga detyra ka vlerësuar pavlefshmërinë relative të
urdhrit të lirimit, duke rregulluar pasojat që rrjedhin prej saj. Sipas Gjykatës Administrative
të Apelit, duke vepruar në këtë mënyrë Gjykata Administrative e Shkallës së Parë nuk ka
reflektuar pretendimet e paditëses, por ka kapërcyer kërkimin në padi që ka të bëjë me
pavlefshmërinë absolute.
22. Kolegji thekson se marrëdhënia e punës mes paditëses dhe palës së paditur është
një marrëdhënie e shërbimit publik që rregullohet nga ligji i posaçëm nr.9387, datë
12.05.2005 “Për ShKB në sistemin e burgjeve”. Ky ligj parashikon statusin e punonjësit të
SHKB-së dhe ndër të tjera vendos kushte dhe kritere të veçanta për pranimin, lirimin dhe
largimin (si masë disiplinore) nga detyra të tij. Po ashtu ky ligj parashikon organet konkrete
administrative të ngarkuara me detyrimin për nxjerrë aktet lidhur me karrierën e punonjësit të
SHKB-së, lirimin, largimin nga detyra të tij, duke zbatuar procedura të veçanta të
parashikuara po nga ky ligj dhe për këtë qëllim. Pra, në rastin konkret qasja ligjore e
ligjvënësit ka qenë, ashtu si dhe për disa kategori të tjera të veçanta punonjësish publik,
sikurse janë nëpunësit civil, ushtarakët e FA, punonjësit e Policisë së Shtetit etj., të cilët kanë
marrëdhënie të posaçme juridike dhe të ndryshme nga të gjithë punonjësit e tjerë publikë të
trajtuar në marrëdhënien e tyre të punës dhe shërbimit sipas rregullave të përgjithshme që
përmban K.Punës. Kështu siç ka vepruar deri më sot praktika gjyqësore për punonjësit publik
që kanë status të posaçëm juridik të marrëdhënies së punës, shkaku ligjor për zgjidhjen e
marrëdhënies së punës është ai mbi ligjshmërinë e aktit të përfundimit të kontratës së punës.
Në këtë kuptim, në padi mund të parashtrohet kërkime që rrjedhin nga paligjshmëria e aktit
administrativ, i cili ka përfunduar marrëdhënien e posaçme të shërbimit publik dhe
rregullimin e pasojave për aq sa njihen nga ligji për këtë qëllim.
23. Pas analizës së mësipërme Kolegji vë në dukje se sipas padisë dhe qëndrimeve në
gjykim rezulton se paditësja ka paraqitur para gjykatës mosmarrëveshjen që ka të bëjë me
përfundimin e marrëdhënies së punës në mënyrë të paligjshme nga pala e paditur, pasi aktet e
lirimit janë absolutisht të pavlefshme. Ajo ka kërkuar me padi rikthim në detyrë dhe
dëmshpërblimet sipas rregullimeve të K.Punës për mosrespektim të procedurës së për
zgjidhjen e marrëdhënies së punës, mosrespektimit të afatit të njoftimi për zgjidhjen e
kontratës së punës, shpërblim për vjetërsi në punë dhe dëmshpërblim për zgjidhjen e
menjëhershme të pajustifikuar të marrëdhënies së punës parashikuar nga nenet 143, 144, 145,
155 të K.Punës.
24. Në vështrim të vendimit unifikues nr.3/2012 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë që parashikon se gjykata zbulon shkakun e padisë së paditësit duke
analizuar padinë në tërësinë e saj dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore ....gjykata
duhet të zgjidhë çështjen konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i padisë duke
583
bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo
interesave që ai pretendon se i janë cenuar Kolegji thekson se pretendimi i paditëses dhe
objekt shqyrtimi gjyqësor është mosmarrëveshja që ka të bëjë me përfundimin e
marrëdhënies së punës në mënyrë të paligjshme nga pala e paditur dhe rregullimi i pasojave
që rrjedh prej saj. Nga faktet e pranuar rezulton se marrëdhënia e punës është zgjidhur nga
pala e paditur në mënyrë të njëanshme dhe të paligjshme, siç ka analizuar Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë (shih pikën 20). Në këtë drejtim, Kolegji konstaton se kjo
gjykatë ka analizuar dhe vlerësuar provat në përputhje me ligjin duke arritur në një përfundim
të drejtë dhe ligjor.
25. Sa më sipër, Kolegji thekson se me të drejtë Gjykata Administrative e Shkallës së
Parë në kuptim të vendimit unifikues nr.31/2003 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë , pasi ka konkluduar se akti i lirimit nga detyra ka qenë i paligjshëm a) ka caktuar në
favor të paditëses dëmshpërblimin në masën e 12 paga mujore, si dhe b) ka rrëzuar kërkimet
e saj në lidhje me rikthimin në detyrë dhe dëmshpërblimet e tjera siç janë cituar në pikën 23.
Kolegji vë në dukje se mosmarrëveshja objekt gjykimi rregullohet nga ligji i posaçëm
nr.9387/ 2005. Sipas këtij ligji, e drejta e punonjësit të ShKB-së, për rikthim në detyrë në rast
përfundimi të marrëdhënies së punës në mënyrë të paligjshme, nuk gëzon mbrojte juridike .
Ndërkohë që e drejta për dëmshpërblim në një rast të tillë është një e drejtë që njihet nga
lijim, Kushtetuta, KEDNJ, siç analizon dhe vet vendimi unifikues nr.31/2003. Kolegji
thekson se paditëses i takon dëmshpërblim në kuadër të zgjidhjes së marrëdhënies së punës
në kundërshtim me ligjin nr.9836/2005 dhe jo siç pretendon ajo në kuadër të parashikimeve
ligjore të K.Punës. Kështu me të drejtë Gjykata Administrative e Shkallës së Parë nuk ka
pranuar kërkimet e paditëses për dëmshpërblimet që parashikon K.Punës për zgjidhjen e
marrëdhënies së punës në mënyrë të menjëhershme, të pajustifikuar dhe pa respektuar
procedurën dhe afatin e njoftimit në zgjidhjen e marrëdhënies së punës. Kjo për arsye se edhe
vet K.Punës në nenin 4 të tij parashikon se ai nuk gjen zbatim për personat punësimi i të
cilëve rregullohet me ligj të posaçëm.
26. Sa i takon masës së dëmshpërblimit për lirimin paditëses në mënyrë të paligjshme
nga detyra, Kolegji thekson se Gjykata Administrative e Shkallës së Parë ka dhënë një
vendim të drejtë dhe të bazuar në ligj. Konkretisht Kolegji vë në dukje se ligji i posaçëm
nr.9387/ 2005 nuk ka parashikuar kritere dhe kufij për caktimin e dëmshpërblimit. Ndërkohë
që në vendimin unifikues nr.31/2003 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë
parashikuar se në një rast kur ligji i posaçëm nuk parashikon rregullim në lidhje me masën e
dëmshpërblimit për largimin nga puna në mënyrë të paligjshme, gjykata në çdo rast, sipas
diskrecionit të saj, me vendimin që jep bën një vlerësim paraprak të dëmit pësuar nga
punëmarrësi. Ndërsa K.Punës në raste analoge ka përcaktuar si vlerë maksimale të
dëmshpërblimit pagën e një viti, për këtë kategori të punësuarish nuk kemi të fiksuar në ligj
të posaçëm ndonjë kriter apo kufi vlerësimi. Për rrjedhojë është në diskrecionin e gjykatës
për të vendosur një masë të arsyeshme dëmshpërblimi, duke u nisur nga rrethanat konkrete
të çdo rasti të veçantë.
27. Sa më sipër, Kolegji thekson se zgjidhja e çështjes objekt gjykimi nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë është e bazuar në ligj, ndërkohë që Gjykata Administrative
të Apelit ka dhënë një vendim të pabazuar. Konkretisht Gjykata Administrative e Apelit ka
arsyetuar se paditësja ka kundërshtuar në gjykatë pavlefshmërinë absolute të akteve
administrative të lirimit nga detyra dhe ka kërkuar rregullimin e pasojave përkatëse. Kështu
sipas kësaj gjykate, sa kohë që këto akte nuk janë absolutisht të pavlefshme, padia duhet
rrëzuar. Kolegji vëren se nga ana tjetër Gjykata Administrative e Shkallës së Parë në lidhje
me vlefshmërinë absolute të akteve të lirimit nga detyra ka theksuar se ato nuk përbëjnë akte
administrative në kuptim të K.Pr.A dhe për pasojë nuk kundërshtohet si të tilla. Sipas
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë ato janë thjesht akte të njëanshme të shprehjes së
584
vullnetit të punëdhënësit për zgjidhjen e marrëdhënies së punës. Në lidhje më këtë çështje,
Kolegji rithekson se kur marrëdhënia e punës është e natyrës së shërbimit publik dhe
rregullohet me ligjin e posaçëm nr.9387/ 2005 dhe akti i nxjerrë nga organi administrativ për
zgjidhjen e marrëdhënies së punës është objekt kundërshtimi gjyqësor. Kështu Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë ka gabuar në interpretimin që i bën vendimit unifikues
nr.7/2011 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, pasi sipas këtij vendimi
marrëdhënia e punës nuk ka karakter administrativ për punonjësit e tjerë të administratës,
marrëdhënia e punës e të cilëve rregullohet me K.Punës dhe jo për ata që u rregullohet me ligj
të posaçëm. Pavarësisht, sa më sipër Kolegji thekson se ky qëndrim i Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë nuk cenon vendimmarrjen e saj dhe mënyrën e zgjidhjes së
mosmarrëveshjes objekt gjykimi, duke pasur parasysh analizën e bërë në pikat 22-26.
28. Duke iu kthyer qëndrimit të Gjykatës Administrative të Apelit në lidhje me
zgjidhjen e çështjes, Kolegji thekson se është i pabazuar, pasi siç është trajtuar në pikën 24,
nga gjykim ka rezultuar se paditësja ka kundërshtuar në gjykatë paligjshmërinë e lirimin nga
detyra duke kërkuar rregullimin e pasojave. Në referim të praktikës gjyqësore, si dhe duke
pasur parasysh edhe kërkimin në padi që ka të bëjë me dëmshpërblimin për shkak të
paligjshmërisë së lirimit nga detyra, Gjykata Administrative e Apelit ka gabuar që ka rrëzuar
padinë, pasi akti i lirimit nga detyra ka qenë i paligjshëm, pavarësisht se është nxjerr në
përputhje me nenin 116 të K.Pr.A, pra nuk rezulton të jetë absolutisht i pavlefshëm. Kolegji
vë në dukje se në kushtet e zgjidhjes së marrëdhënies së punës, së shërbimit publik, në
mënyrë të paligjshme, pala e paditur duhet të dëmshpërblejë paditësen dhe Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë me të drejtë ka caktuar dëmshpërblimin përkatës.
PËR KËTO ARSYE

administrative”.
VENDOSI
lënien në fuqi të vendimit nr.605, 21.02.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë.
Tiranë, më 07.04.2016
585
Nr. 00-2016- 2064 i Vendimit (228)
VENDIM

mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit të datës 07.04.2016, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: SHOQËRIA TREGTARE "CLASSIC" SH.P.K;

SHOQËRIA TREGTARE “NOTI” SH.P.K;
I PADITUR: AUTORITETI I KONKURRENCËS
OBJEKTI:
Shfuqizimi i aktit administrativ,
vendimit nr.154 datë 01.10.2010 të Komisionit të Autoritetit të Konkurrencës
lidhur me gjobën për pjesëmarrje në marrëveshjen e ndaluar në oferta.
Baza Ligjore: Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë, neni 42;
Ligji nr.9121 datë 28.07.2003 “Për mbrojtjen e konkurrencës”
Kodi i Procedurave Administrative
Nenet 324- 333 të Kodit të Procedurës Civile.

vendosur:
“Pranimin e kërkesë padisë. Anulimin e pjesshëm të vendimit nr.154 datë
01.10.2010 të Komisionit të Autoritetit të Konkurrencës lidhur me gjobën për
pjesëmarrje në marrëveshjen e ndaluar në oferta për shoqëritë tregtare
“Classic” sh.p.k. dhe “Noti” sh.p.k.”.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.2906 datë 10.12.2012, ka vendosur:

Gjyqësor Tiranë, në këtë mënyrë: Rrëzimin e padisë si të pabazuar në ligj e në
prova”.
Kundër vendimit nr.2906 datë 10.12.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar

rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse Shoqëria “Classic” sh.p.k dhe Shoqëria “Noti”
sh.p.k, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.2906 datë 10.12.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe lënien në fuqi të vendimit nr.3171 datë 03.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë ose dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Apelit Tiranë, duke parashtruar
586
- Vendimi i gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e një procesi jo të rregullt ligjor, të
gjykimit të zhvilluar në mungesë të paditësve pa patur ato dijeni për zhvillimin e
gjykimit. Për rrjedhojë, ai është në kundërshtim me ligjin procedural por edhe i
pabazuar në faktet e verifikuara dhe në interpretim të gabuar të ligjit material.
- Ndonëse në seancë gjyqësore nuk janë paraqitur përfaqësuesit e paditësit gjykata ka
zhvilluar gjykimin në mungesë. Në kushtet e interesit të paditësve për të mbrojtur
interesat e tyre në gjykim është e qartë se mosparaqitja është pasojë e mungesës së
dijenisë për gjykimin e çështjes. Ndonëse nenet 460 dhe 461 të K.Pr.Civile prezumojë
dijeninë me anë të shpalljes, ligji procedural, i interpretuar sipas parimeve të
përgjithshme që “gjykimi në mungesë mund të bëhet vetëm nëse pala e njoftuar nuk
tregon interes për të marrë pjesë në gjykim” kërkon qëndrim aktiv të gjykatës për të
verifikuar saktësinë e njoftimeve dhe arsyet e mosparaqitjes. Në procesverbalin
gjyqësor nuk ka asnjë element të tregojë përmbushjen e këtyre elementëve nga
gjykata, pra të rregullsisë së shpalljes sipas nenit 460 K.Pr.C (shpallje pranë saj -
Gjykatës së Apelit- dhe gjykatës përkatëse të shkallës së parë - Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë) që të provonte prezumimin se nga gjykata ishin bërë përpjekjet e
nevojshme për njoftimin e paditësve.
- Gjykata nuk kishte asnjë ndalim ligjor të kërkonte verifikimin e njoftimit dhe të
dijenisë. Vetëm kështu do të respektohej standardi kushtetues i “procesit të rregullt
ligjor si një mundësi efektive e barazisë së një pale shtetërore (me përfaqësues të
përhershëm pranë gjykatës së apelit- së cilës i vihen në dijeni në mënyrë të
privilegjuar njoftimet e datave të gjykimit) me një palë private që duhet të qëndrojë në
ndjekje të përhershme të publikimeve të stendës së gjykatës së apelit.
- Gjykata e Apelit ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë duke
rivlerësuar të njëjtat fakte në mënyrë të ndryshme, pa vlerësuar asnjë shkelje të
rregullave procedurale mbi mënyrën e vlerësimit të provave nga gjykata e shkallës së
parë.
- Gjykata e Apelit Tiranë iu referohet gjetjeve dhe fakteve të shprehura edhe në
Vendimin e Autoritetit të Konkurrencës i cili citohet me përpikmëri nga gjykata duke
mos bërë asnjë analizë të vendimit por thjesht duke i marrë të mirëqena pretendimet e
palës së paditur madje duke i dhënë edhe statusin e provës me fuqi të plotë provuese
thjesht duke u bazuar në dispozitat e ligjit pa kryer asnjë hetim të mëtejshëm.
- Gjithashtu pretendohet se këto shoqëri kanë përdorur skemën e nën kontraktimit
(furnizimit) duke blerë automjete objekt prokurimi nga njëra tjetra, pra pretendohet se
shoqëria që shpallet fituese ka blerë automjetin nga shoqëria tjetër sipas “një
marrëveshje” që ka ekzistuar para shpalljes së fituesit. Për më tepër ky konkluzion
është alogjik pasi “gjetjet” kundërshtojnë njëra tjetrën.
- Nëse ndërmjet subjekteve pjesëmarrës ka një marrëveshje paraprake për të
paracaktuar fituesin përse fitues paska rezultuar një subjekt i cili nuk e dispononte
mallin(automjetin) dhe që është detyruar ta blejë këtë automjet nga konkurrenti në
marrëveshje por jo fitues. Pra, është më se logjike të pranohet se, nëse ka një
marrëveshje paraprake fitues duhet të rezultonte subjekti që disponon automjetin
objekt prokurimi.
- Gjykata e apelit çmon se gjykata e shkallës së parë në mënyrë të gabuar ka arritur në
konkluzion se midis palëve paditëse nuk është provuar marrëveshja e caktimit të
çmimeve. Gjykata e Apelit ka mbërritur në këtë konkluzion thjesht duke u bazuar në
pretendimet e palës së paditur dhe duke mos analizuar asnjë provë. Në analizë të
vendimit gjykata shprehet se ky fakt ka sjellë si pasojë kufizimin në mënyrë të
ndjeshme të konkurrencës por përsëri nuk ka asnjë referim në prova për këtë fakt.
- Kjo mënyrë e të vlerësuarit është në kundërshtim me ligjin procedural. Ndonëse
587
gjykata e apelit, si gjykatë kontrolluese e gjykimit të gjykatës së shkallës së parë ka të
drejtën procedurale të rivlerësojë konkluzionet mbi faktin të gjykatës së shkallës së
parë, këtë rivlerësim ajo nuk mund ta bëjë pa treguar se cili është gabimi i gjykatës së
shkallës së parë në zbatimin e ligjit procedural.
- Ky përfundim i gjykatës është i pabazuar pasi gjykata e merr të mirëqenë faktin e
kufizimit të tregut ndërkohë që është e vërtetuar që nuk ka pasur asnjë ndalesë për çdo
shoqëri që ushtron aktivitet të ngjashëm për të marrë pjesë në procedurat e tenderëve
publike.
- Veprimet që konsiderohen sjellje të paligjshme, pra “ marrëveshje paraprake në oferta
në prokurimet publike” nuk përbëjnë një fakt të vërtetë. Faktet që analizon Autoriteti
dhe që merren si të mirëqena nga Gjykata e Apelit nuk mund të konsiderohen si fakte
që të çojnë në këtë konkluzion.
- Elementë sporadikë të bashkëpunimit në veprimtarinë përgatitore për përgatitjen e
dokumentacionit përkatës për t’u paraqitur në një procedurë prokurimi publik nuk
mund të konsiderohet si një element i mjaftueshëm për të provuar atë që është thelbi i
marrëveshjes, “përcaktimi paraprak i çmimit të ofertuar”.
- Edhe analiza e fakteve që lidhen me “përfundimin e procedurës së prokurimit me një
çmim të përafërt me çmimin limit” është thjeshtësisht i justifikueshëm me
përcaktimin paraprak të autoriteteve të prokurimit të një çmimi të pafavorshëm për
tregun.
- Mungesa qoftë edhe të një fakti të vetëm se, në ç’mënyrë këto marrëveshje të
pretenduara kanë ndaluar operatorët e tjerë të tregut të shitjes së automjeteve për të
marrë pjesë në këto prokurime, tregon qartësisht se kjo mungesë lidhet pikërisht me
faktin se çmimi-limit ka qenë i pafavorshëm ekonomikisht për këta tregtarë.
- Siç ka analizuar qartë edhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë qëllimi i ligjit orienton
Komisionin që të orientohet nga studimi dhe përcaktimi i rregullave që mbrojnë
tregun. Në rastin konkret “tregu” nuk është vlerësuar pasi nga njëra anë nuk është
vlerësuar tregu i shitjes së automjeteve, për të vlerësuar rregullat që veprojnë në këtë
treg, por është verifikuar vetëm një pjesë e vogël e këtij tregu i cili është objekt
mbrojtjeje nga një legjislacion i posaçëm (legjislacioni i prokurimeve) dhe struktura
administrative specifike të përcaktuara nga ky legjislacion.
- Vetë ndërhyrja e pretenduar nuk ka asnjë lidhje me detyrimet e autoritetit për të
rregulluar sjelljen e operatorëve tregtarë në treg.
- Vetë procedimi ka filluar në kushtet e “konfliktit të interesit”, pasi shkak për këtë
hetim është bërë “pakënaqësia e palës së paditur në përfundimin e një tenderi për
blerjen e një automjeti, fitues i të cilit ka rezultuar një nga palët e pretenduar si
“subjekt i marrëveshjes së ndaluar”.
- Mjafton të përmendim faktin sipas të cilit Autoriteti ka konstatuar veprime që mund të
konsiderohen “uzurpim të tregut” dhe çuditërisht nuk ka marrë asnjë masë por,
analizon dhe konsideron veprimtari të paligjshme veprime të paditësit për të cilin
volumi i pjesëmarrjes (për këtë periudhë në këtë treg) ka qenë i pandjeshëm në raport
me veprimtarinë e tij tregtare në këtë fushë (të shitjes së makinave).
- Ndonëse u ekspozuan shumë fakte mbi problemet reale të konkurrencës në tregun e
shitjes së makinave (dhe jo të shitjes së makinave me prokurim i cili në vetvete nuk
përbën treg por segment tregu nën përgjegjësinë e organeve shtetërore përgjegjëse për
prokurimet), asnjë hetim nuk filloi, asnjë masë nuk rezulton të jetë marrë.
- Ndër të tjera në vendimin e Gjykatës së Apelit përshkruhen një sërë faktesh të cilat
janë fakte të cilat gjenden në Vendimin e Autoritetit të Konkurrencës. Të gjitha këto
fakte merren nga gjykata të mirëqena dhe nuk i nënshtrohen asnjë analize juridike
duke përcaktuar qartë edhe referimin ligjor dhe shkallën e shkeljes së konstatuar nga
588
shoqëritë që kanë qenë objekt i këtij kontrolli.
- Edhe në procedurën administrative është pretenduar se, Autoriteti ka shqyrtuar një
çështje që nuk i përket kompetencës lëndore të tij. Sipas ligjit përkatës, “Qëllimi i
këtij ligji është mbrojtja e konkurrencës së lirë dhe efektive në treg, duke përcaktuar
rregullat e sjelljes së ndërmarrjeve, si dhe institucionet përgjegjëse për mbrojtjen e
konkurrencës dhe përgjegjësitë e tyre - neni 1”, ndërsa në të gjithë materialin përkatës
dhe konkluzionet pretendohen veprime (sjellje) të cilat kanë shmangur zbatimin e
drejtë të ligjit për prokurimet dhe akteve përkatëse nënligjore që bëjnë të zbatueshëm
këtë ligj.
- Në asnjë rast të analizës së vendimit nuk referohet se cilat janë sjelljet e paligjshme që
mund të kenë penguar konkurrentët e tjerë potencialë (operatorë tregtarë që ushtrojnë
të njëjtin aktivitet tregtar) për të marrë pjesë në konkurrimet përkatëse të fushës së
prokurimeve të kontrolluara nga Autoriteti. Veprimet që do të ndalonin këtë mundësi
mund të përbënin sjellje të shtrembërimit të rregullave të konkurrimit, por që edhe në
këtë rast përgjegjësia e masave do të ishte e strukturave shtetërore që merren me
menaxhimin e procesit të prokurimit publik.
- Nuk mund të mos mbajmë parasysh se për prokurimin e fondeve publike kujdesin për
të siguruar një pjesëmarrje sa më të gjerë konkurruesish e ushtrojnë organe specifike
shtetërore që ushtrojnë aktivitetin e tyre administrative në këtë fushë. Në rastet e
hetuara nuk ka asnjë nisëm administrative apo penale që të ketë evidentuar
moszbatimin e legjislacionit në këto prokurime.
- Vendimi është i paarsyetuar. Në nenin 75 të Ligjit nr.9121/28.07.2003 “ Për mbrojtjen
e konkurrencës” janë përcaktuar kriteret objektive mbi të cilat duhet të bazohet ky
organ administrativ në përcaktimin e masës së gjobës. Në vendimin e dënimit të dy
paditësve nuk ka asnjë analizë, qofte edhe një fjali të vetme, që të tregojë se si janë
zbatuar këto kritere objektive në përcaktimin e masës së gjobës. Ky veprim përbën
shkelje flagrante të nenit 109 të Kodit të procedurave Administrative sipas të cilit
arsyetim i aktit ( vendimit) “ ... duhet të jetë i qartë dhe të përfshijë qoftë bazën ligjore
edhe atë faktike mbi të cilin mbështetet akti”.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani, si dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se, shoqëria tregtare
"Classic" sh.p.k, është shoqëri tregtare me objekt të veprimtarisë: “Shitje automjetesh,
pjesëve të këmbimit, riparim makinash dhënie me qira të automjeteve etj.
2. Shoqëria tregtare “Noti” sh.p.k është shoqëri tregtare me objekt të veprimtarisë:
“Tregti e përgjithshme, import eksport i mallrave të ndryshme, shitje automjete pjesë
këmbimi etj”.
3. Sekretariati i Autoritetit të Konkurrencës, duke marrë shkas nga gjetjet e
konstatuara gjatë monitorimit të realizuar në tregun e prokurimeve të automjeteve të reja,
bazuar në nenin 42, të Ligjit, me anë të vendimit nr.246, datë 08.07.2009 “Për hapjen e
procedurave të hetimit paraprak në tregun e prokurimeve të automjeteve të reja”, të
ndryshuar me vendimin nr.260, datë 21.07.2009 të Sekretarit të Përgjithshëm, ka vendosur
hapjen e procedurës së hetimit paraprak në tregun e prokurimeve të automjeteve të reja, për të
parë nëse ka apo jo ndërmarrje, që kryejnë veprime apo sjellje me elementë antikonkurrues,
të cilat bien ndesh me Ligjin.
4. Në përfundim të hetimit paraprak rezultoi se ekzistonin evidenca, në formë
589
elektronike dhe shkresore, të bashkëpunimit për pjesëmarrje në prokurimet publike midis 4
ndërmarrjeve "Classic" sh.p.k, "Ultra motors" sh.p.k, "Noti" shpk dhe "Hyundai Auto
Albania" sh.p.k, e cila mund të përbënte një marrëveshje të ndaluar në prokurime ndërmjet
ndërmarrjeve, që veprojnë në tregun përkatës.
5. Pas shqyrtimit të raportit të hetimit paraprak, Komisioni i Konkurrencës, me
vendimin nr.135, datë 21.12.2009 ka vendosur: “Hapjen e procedurës së hetimit të thelluar
në tregun e prokurimeve të automjeteve të reja ndaj ndërmarrjeve: “Classic” sh.p.k,
“Ultramotors” sh.p.k, “Noti” sh.p.k, “Hyundai Auto Albania” sh.p.k me objekt ekzistencën
ose jo të marrëveshjeve në oferta që kufizojnë konkurrencën në tregun e prokurimit të
automjeteve të reja, për periudhën 01.01.2007-20.12.2009”.
6. Pas hetimit të thelluar të kryer nga Sekretariati për periudhën 01 janar 2007 deri më
20 dhjetor 2009, për subjektet tregtare “Classic” sh.p.k, “Ultra motors” sh.p.k, “Noti” sh.p.k
dhe “Hyundai Auto Albania” sh.p.k, ky i fundit i ka paraqitur kërkesën Komisionit të
Konkurrencës raportin e hetimit të thelluar.
7. Me vendimin nr.154 datë 01.10.2010 Komisioni i Autoritetit të Konkurrencës, ka
vendosur: “Mbylljen e hetimit të thelluar për ndërmarrjet "Classic" sh.p.k, "Hyundai Auto
Albania" sh.pk, "Noti" sh.p.k dhe "Ultra Motors" sh.p.k. Ndalimin e marrëveshjes në oferta
në tregun e prokurimeve të automjeteve te reja midis ndërmarrjeve "Classic" sh.p.k; "Ultra
motors" sh.p.k; "Noti" sh.p.k; dhe "Hyundai Auto Albania" sh.p.k, si marrëveshje e ndaluar
në kuptim të nenin 4 të ligjit nr.9121, datë 28.7.2003 "Për mbrojtjen e konkurrencës". Të
gjobisë ndërmarrjen "Classic" sh.p.k, për pjesëmarrje në marrëveshjen e ndaluar në oferta,
në shumën prej 25,712,000 (njëzetepesë milion e shtatëqind e dymbëdhjetëmijë) Lekë; Të
gjobisë ndërmarrjen "Huyndai Auto Albania" sh.p.k, për pjesëmarrje në marrëveshjen e
ndaluar në oferta, në shumën prej 5,383,000 (pesë milion e treqind e tetë dhjetë e tre mijë)
Lekë; Të gjobisë ndërmarrjen "Ultra motors" sh.p.k, për pjesëmarrje në marrëveshjen e
ndaluar në oferta, në shumën prej 1,517,000 (Një milion e pesëqind e shtatëmbëdhjetë mijë)
Lekë; Të gjobisë ndërmarrjen "Noti" sh.p.k, për pjesëmarrje në marrëveshjen e ndaluar në
oferta, në shumën prej 2,994,000 (Dy milion e nëntëqind e nëntëdhjetë e katër mijë) Lekë;
Ngarkohet Sekretari i Përgjithshëm për zbatimin e këtij vendimi dhe t'i komunikojë këtë
vendim ndërmarrjeve të mësipërme. Ky vendim hyn në fuqi menjëherë”.
8. Sipas konkluzioneve të Komisionit ndërmjet shoqërive tregtare, “Classic” sh.p.k,
“Noti” sh.p.k, “Hyundai Auto Albania” sh.p.k dhe “Ultra Motors” sh.p.k janë realizuar këto
veprime të paligjshme: Një numër të vogël ofertuesish që marrin pjesë në tregun përkatës;
Rotacion në ofertime; Mundësi dhe shenja të komunikimit midis ofertuesve; Marrëdhënie
midis ofertuesve pas shpalljes së ofertës fituese; Shenja të ngjashme në dokumentet e
paraqitura nga ofertues të ndryshëm.
9. Komisioni ka konkluduar se, këto shoqëri kanë përdorur skemën e nënkontraktimit
(furnizimit) duke blerë automjetet objekt prokurimi nga njëra tjetra, pra shoqëria që shpallet
fituese ka blerë automjetin nga shoqëria tjetër sipas “një marrëveshje” që ka ekzistuar para
shpalljes së fituesit. Për më tepër, shoqëria “Classic” sh.p.k është bërë aktive në procedurat e
prokurimit nëpërmjet kontratës së furnizimit me shoqërinë “Noti” sh.p.k.
10. Ndërmarrjet nën hetim kanë përdorur skemën e ofertës së mbuluar duke rënë
dakord më përpara se cila shoqëri do të paraqiste ofertën fituese. Për rrjedhojë, në rastet që
ofertues janë vetëm shoqëritë e mësipërme ofertat e paraqitura kanë qenë shumë afër fondit
limit dhe lëvizin shumë pak me njëra tjetrën.
11. Një formë tjetër e shkeljes së ligjit është konsideruar përdorimi i “skemës me
rotacion” sipas së cilës ndërmarrja fituese shpallet në mënyrë rrotative. Hetimi ka konsideruar
ekzistencën e “shenjave të ngjashme” në dokumentet që janë depozituar pranë autoriteteve
kontraktore si, gabime drejtshkrimore, vërtetime të lëshuara në të njëjtën datë dhe numra
serial të njëpasnjëshëm nga kompani sigurimi të njëjta; numër protokolli i njëjtë, ose i
590
njëpasnjëshëm; noterizime nga e njëjta notere, përkthime nga persona të njëjtë; të njëjtin
formulim, formatim, madhësi dhe lloj shkrimi, përfaqësues të njëjtë në prokurime.
12. Komisioni ka konkluduar se janë gjetur “evidenca direkte, në formë elektronike
dhe shkresore” të bashkëpunimit që lidhen me përgatitjen e dokumenteve të aplikimit për të
marrë pjesë në tender. Ky bashkëpunim shfaqet në formën e shkëmbimit të informacionit të
detajuar mbi çmimet dhe specifikimet teknike të automjeteve, gjë që tregon përgatitjen e
ofertave nga një punonjës i përbashkët, ose nga një numër punonjësish të cilët punojnë
ngushtësisht me njëri-tjetrin, në një numër punonjësish të përbashkët të cilët kryesisht, siç ka
dalë dhe nga inspektimet, merren me përgatitjen e ofertave për pjesëmarrjen në prokurimet
publike. Këto evidenca direkte tregojnë për ekzistencën e një marrëveshje të ndaluar në oferte
midis ndërmarrjeve nën hetim.
13. Fillimisht paditësit kanë ngritur padi të veçantë me vendimin e datës 18.02.2011
është vendosur bashkimi i çështjeve në një të vetme në çështjen objekt i këtij gjykimi.
14. Paditësit shoqëria tregtare “Classic” sh.p.k dhe “Noti’ sh.p.k, me padinë drejtuar
gjykatës kanë kërkuar: Shfuqizimin e aktit administrativ, vendimit nr.154 datë 01.10.2010 të
Komisionit të Autoritetit të Konkurrencës lidhur me gjobën për pjesëmarrje në marrëveshjen
e ndaluar në oferta.
vendosur: “Pranimin e kërkesë padisë. Anulimin e pjesshëm të vendimit nr.154 datë
01.10.2010 të Komisionit të Autoritetit të Konkurrencës lidhur me gjobën për pjesëmarrje në
marrëveshjen e ndaluar në oferta për shoqëritë tregtare “Classic” sh.p.k. dhe “Noti”
sh.p.k.”.
15.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Gjykata në përfundim të gjykimit, si analizoi provat
shkresore, pretendimet dhe prapësimet e palëve arrin në konkluzionin se kërkesë - padia e
paditësve, shoqëria tregtare “Classic” sh.p.k dhe shoqëria tregtare “Noti” shpk duhet
pranuar për këto shkaqe: Në bazë të nenit 4 “1 – a” të Ligjit nr.9121 datë 28.07.2003 “Për
mbrojtjen e konkurrencës” do të konsiderohen si veprim i paligjshëm që përbën kundërvajtje
administrative “marrëveshjet që caktojnë çmimet”. Nga analiza e fakteve që janë prezent në
vendimin objekt kundërshtimi apo në parashtrimet e përfaqësuesve të palës së paditur në
gjykim, nëpërmjet provave të administruara në hetimin administrativ dhe të rihetuara në
hetimin gjyqësor, rezulton se kjo marrëveshje e caktimit të çmimeve nuk është e provuar.
Provat që parashtron pala e paditur mund të krijojnë dyshime për mundësinë e ekzistencës së
marrëveshjes por nuk mund të krijojnë siguri në ekzistencën e këtyre marrëveshjeve të
pretenduara. Hetimi i kryer nga pala e paditur nuk ka qenë i gjithanshëm, tregues të kësaj
situate janë periudhat e hetuara, mungesa e kërkimit të informacioneve plotësuese nga
organet administrative të cilat kanë në misionin e tyre ligjor verifikimin e zbatimit të
rregullave të prokurimeve publike ( Agjencia e Prokurimeve, Avokati i Prokurimeve),
moszgjerimi i hetimeve edhe ndaj shoqërive të tjera të cilat kanë “fituar” tenderin në të
njëjtat limite të fondit të prokurimeve, verifikimi i të dhënave vetëm për një pjesë të tenderëve
të zhvilluar gjatë periudhës së hetimit dhe jo për të gjithë tenderët e kësaj periudhe Në
hetimin e kryer pala e paditur, nuk ka respektuar detyrimet që burojnë nga ligji specifik
nr.9121 datë 28.07.2003 “Për mbrojtjen e konkurrencës” për “mbrojtjen e konkurrencës së
lirë dhe efektive në treg, duke përcaktuar rregullat e sjelljes së ndërmarrjeve, si dhe
institucionet përgjegjëse për mbrojtjen e konkurrencës dhe përgjegjësitë e tyre”. Qëllimi i
Ligjit orienton Komisionin që të orientohet nga studimi dhe përcaktimi i rregullave që
mbrojnë tregun. Në rastin konkret “tregu” nuk është vlerësuar pasi nga njëra anë nuk është
vlerësuar tregu i shitjes së automjeteve, për të vlerësuar rregullat që veprojnë në këtë treg,
por është verifikuar vetëm një pjesë e vogël e këtij tregu i cili është objekt mbrojtjeje nga një
legjislacion i posaçëm (legjislacioni i prokurimeve) dhe struktura administrative specifike të
përcaktuara nga ky legjislacion. Referuar shifrave të administruara nga hetimi administrativ,
591
ka rezultuar se është pretenduar “treg” edhe rasti kur objekt prokurimi ka qenë vetëm një
automjet, në një kohë që misioni i palës së paditur është të përcaktojë dhe rregullojë tregun
dhe jo administrimin e fondeve publike në procedurat e prokurimeve. Edhe përcaktimi që bën
vetë vendimi në pjesën e titulluar “tregu përkatës i produktit”, tërthorazi nxjerr konkluzionin
se, problemet kryesore mbeten ato të përcaktimit nga autoritetet kontraktuese të
specifikimeve teknike si, dimensionet, fuqia motorike, transmisioni dhe pajisjet e brendshme.
Janë pikërisht mënyra e përcaktimit të këtyre treguesve që ndikon në zvogëlimin apo
zgjerimin e “tregut” në kuptimin e mundësisë së pjesëmarrjes së më shumë a më pak
shoqërive tregtuese të këtyre mallrave. Edhe “marrëveshja” ndërmjet shoqërive tregtare
“Classic” dhe “ Noti” sh.p.k, për të cilat vetë pala e paditur shprehet se kanë vepruar jo si
“konkurrentë” por si “zëvendësues” meqë shoqëria “Classic” sh.p.k ka qenë e përjashtuar
nga pjesëmarrja në prokurime, tregon kontradiktoritetin e qëndrimit të palës së paditur pasi
nga shpjegimet e vendimit është konsideruar veprim i paligjshëm (sipas ligjit nr.9121)
“marrëveshja e konkurruesve të konsideruar “fiktivë” në tenderë”, ndërsa marrëveshja që
bën aktive një shoqëri në pjesëmarrjen në tenderë duke qenë paraprakisht e përjashtuar
mund të shërbejë si shkak për ndërhyrjen e autoriteteve që sigurojnë zbatimin e legjislacionit
të prokurimeve. Në rast se pala e paditur do të thellohej sipas drejtimit të përcaktuar në
ligjin “ për mbrojtjen e konkurrencës” duhet të kishte analizuar ate mungesë rregullash apo
mungesë te zbatimit të rregullave që kanë kufizuar konkurrencën, pra që kanë përjashtuar
shoqëritë e tjera nga pjesëmarrja në këto tenderë të hetuar. Ndonëse ky nuk është qëllim në
vetvete, mungesa e kësaj analize e bën të paplotë qoftë hetimin qoftë analizën e palës së
paditur në përmbushjen e detyrimeve të saj sipas ligjit. Edhe pretendimi i paditësve lidhur
me mungesën e arsyetimit të vendimit është i bazuar në ligj. Kriteret mbi të cilat duhej të
llogaritej masa e gjobës janë përcaktuar shprehimisht në nenin 75 të Ligjit
nr.9121/28.07.2003 “Për mbrojtjen e konkurrencës”. Në vendimin objekt kundërshtimi këto
kritere nuk janë analizuar. Për rrjedhojë, ky veprim konsiderohet si mosrespektim i
kërkesave të përcaktuara në nenin 109 të Kodit të procedurave Administrative. Përfundimisht
gjykata çmon se kërkesë –padia e paditësve Shoqëria tregtare "Classic" sh.p.k. dhe Shoqëria
tregtare “Noti” sh.p.k. është e bazuar në prova dhe në ligj dhe për këtë shkak ajo duhet
pranuar”.
16. Kundër këtij vendimit ka ushtruar ankim pala e paditur Autoriteti i Konkurrencës
në Gjykatën e Apelit Tiranë.
17. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.2906 datë 10.12.2012, ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.3171 datë 03.04.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në
këtë mënyrë: Rrëzimin e padisë si të pabazuar në ligj e në prova”.
17.1 Arsyetimi i gjykatës: “Rezulton e provuar se Ndërmarrjet “Hyundai” Shpk,
“Ultra Motors” Shpk, “Classic” Shpk, dhe “Noti” Shpk duke aplikuar skemat e vërtetuara
në bazë të gjetjeve kanë përcaktuar në mënyrë të drejtpërdrejtë (nënkontraktimet) dhe të
tërthortë (zbatimin e skemave me rotacion, të mbuluara) çmimet e ofertave të paraqitura në
procedurat e prokurimit publik duke shkelur nenin 4, pika 1 të Ligjit, veçanërisht germën a)
të kësaj pike. Këto marrëveshje, nëpërmjet skemave të aplikuara, në mënyrë direkte dhe
indirekte ka caktuar çmimin e ofertës fituese. Në konsideratë të Nenit 4/1 të ligjit 9121, datë
28.07.2003 “Për mbrojtjen e konkurrencës” , përcaktohet se: “Ndalohen të gjitha
marrëveshjet, të cilat kanë si objekt ose si pasojë pengimin, kufizimin ose shtrembërimin e
konkurrencës në treg”. Një nga llojet e marrëveshjeve të ndaluara, të cilat përbëjnë shkelje
të rëndë të ligjit të konkurrencës janë dhe marrëveshjet në ofertat gjatë procedurave të
prokurimit, në të cilën bashkëpunimi i paligjshëm mes pjesëmarrësve në tenderët e
prokurimeve publike kufizon konkurrencën duke sjellë si rezultat çmime më të larta për
produkte dhe shërbime që ofrojnë pjesëmarrësit në tenderë duke cenuar buxhetin e
taksapaguesve. Në konkluzion sa më sipër, çmimet rriten për shkak të bashkëpunimit të
592
pjesëmarrjes në tenderë, të cilët në fakt duhet të konkurrojnë me njëri-tjetrin. Vendimi
nr.145, datë 01.10.2010, i palës së paditur i kundërdrejtohet marrëveshjes së konstatuar
midis katër ndërmarrjeve “Classic” sh.p.k, Noti sh.p.k, Hyundai Auto Albania shp.k , dhe
Ultra Motors sh.p.k Në rastin konkret, gjykata e apelit çmon se gjykata e shkallës së parë në
mënyrë të gabuar ka arritur në konkluzion se midis palëve paditëse nuk është provuar
marrëveshja e caktimit të çmimeve. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, ka
rezultuar se nga faturat tatimore të shitjes është vërtetuar se ndërmarrjet e mësipërme, palët
paditëse në mënyrë të padrejtë kanë bashkëpunuar në ofertat e paraqitura në një numër të
konsiderueshëm procedurash prokurimi të automjeteve të reja, duke fiksuar çmimet e shitjes
së automjeteve. Për sa më sipër, veprimet e ndërmarra nga paditësit, në referim të nenit 4/1
germa “a” të ligjit nr.9121, datë 28.07.2003, “Për mbrojtjen e konkurrencës” përbëjnë
shkelje të dispozitave të këtij ligji. Në gjykimin e kësaj çështjeje, gjykata e shkallës së parë ka
administruar një sërë provash, në të cilat rezulton fiksimi i çmimeve të rishitjes dhe
bashkëpunimit të ndërmarrjeve të përfshira në këtë vendim objekt gjykimi, siç janë faturat e
shitjes të makinave objekt i prokurimit ndaj ndërmarrjeve, të cilat duhet të konkurronin midis
njëra-tjetrës, evidencë të drejtpërdrejt të bashkëpunimit në përgatitjen e ofertave, dokumente,
të cilat nuk gjejnë kundërshtim nga palët paditëse. Me faturat nr.847, 848, 849, 850, 851,
852, 853, datë 26.12.2007, ndërmarrja “Ultra Motors” sh.p.k rezulton të ketë blerë nga
shoqëria “Classic” sh.p.k tre automjete të tipit autostradë Mitsubishi në vlerën 3.416.666
lekë dhe në vlerën 3.416.667 lekë katër automjete të tipit fuoristradë. Nga regjistri i
magazinës nga fletë-daljet rezultojnë se me faturat nr.5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, datë 31.12.2007,
ndërmarrja “Ultra Motors sh.p.k i ka shitur Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve
automjete me vlerë totale 23.916.666 lekë. Nga shkresa nr.7/4, datë 26.01.2010, ndërmarrja
“Ultra Motors” sh.p.k konfirmon se ka paraqitur ofertë në prokurimin e zhvilluar nga
D.P.Tatimeve me 7 automjete të tipit Fuoristradë Mitsubishi me vlerë 3.416.666 lekë secili,
automjet.
Ndryshe nga sa është arsyetuar në vendimin e gjykatës së shkallës së parë, kolegji
gjyqësor i gjykatës së apelit vlerëson se në kuptim të këtij ligji është vërtetuar ekzistenca e
një marrëveshjeje të ndaluar midis ndërmarrjeve nën hetim, e cila përbën një shkelje të rëndë
të ligjit nr.9121, datë 01.10.2003. I pabazuar në ligj vlerësohet nga ky kolegj dhe
pretendimin tjetër i palës paditëse se: hetimi administrativ ka qenë i njëanshëm dhe i
paragjykuar. Në përfundim të këtij hetimi administrativ, nga analiza e sjelljes së
ndërmarrjeve nën hetim, në tregun përkatës, është vërtetuar ekzistenca e një marrëveshjeje
në oferta ndërmjet ndërmarrjeve pjesëmarrëse, e cila në kuptim të Ligjit nr.9121 “Për
mbrojtjen e konkurrencës”, neni 4, pika 1, në veçanti germa a), konsiderohet marrëveshje e
ndaluar, pasi ka për objekt dhe pasojë kufizimin në mënyrë të ndjeshme të konkurrencës në
tregun e prokurimit të automjeteve të reja. Është provuar se Ndërmarrjet Classic, Noti dhe
ndërmarrjet e tjera nën hetim, kanë përdorur skemën e nënkontraktimit (furnizimit), duke
blerë automjete objekt prokurimi nga njëra-tjetra. Këto automjete janë blerë nga ofertuesi i
suksesshëm pas shpalljes së tij fitues nga një prej ndërmarrjeve nën hetim, e cila mund të jetë
një konkurrent jo i suksesshëm ose një konkurrent jo pjesëmarrës në prokurim. Automjetet
janë blerë dhe shitur me te njëjtin çmim duke ruajtur në këtë mënyrë çmimin e rishitjes.
Gjithashtu, çmohet i gabuar qëndrimi i gjykatës së shkallës së parë, kur nga shqyrtimi i
dokumenteve të paraqitura nga ofertuesit në tenderin e zhvilluar nga Autoriteti Kontraktor:
“Njësia Bashkiake nr.8”, Tiranë, rezultuan karakteristika të njëjta, si: Ekstrakti Historik i
Regjistrit Tregtar (për Noti - Ultra motors –Hyundai) ka datë lëshimi të njëjtë për të tre
konkurrentët - 21.03.2008; Ekstrakti i Regjistrit Tregtar (për Noti – Ultra motors) data e
lëshimit është e njëjtë për të dy këta konkurrentë - 17.06.2008; Formulari i sigurimit të
ofertës (për Noti - Hyundai ) është lëshuar nga e njëjta Kompani Sigurimi; në të njëjtën datë
lëshimi - 15.08.2008; me numër serial të njëpasnjëshëm; Vërtetimi nga Tatimet për Sigurimet
593
Shoqërore Shëndetësore (për Hyundai -Ultra motors), ka datë lëshimi të njëjtë për të dy
konkurrentët - 01.08.2008; si dhe nr.Prot. të njëpasnjëshëm; Vërtetimi nga Tatimet për
Xhiron Vjetore (për Hyundai -Ultra motors) ka datë lëshimi të njëjtë për të dy konkurrentët -
01.08.2008; si dhe nr.Prot. të njëpasnjëshëm; Vërtetimi nga Tatimet për shlyerjen e
detyrimeve (për Hyundai -Ultra motors) ka datë lëshimi të njëjtë për të dy konkurrentët -
01.08.2008; si dhe nr.Prot. të njëpasnjëshëm; Vërtetim nga Përmbarimi per Hyundai -Ultra
Motors, data e lëshimit është e njëjta për të dy konkurrentët 16.06.2008 si dhe nr.Prot të
njëpasnjëshëm; Autorizim i Prodhuesit për “Noti” Sh.p.k dhe “Ultra Motors” është i
përkthyer nga i njëjti person (Shkelzen Alite) i cili është personi i autorizuar të përfaqësoje
“Hyundai Auto Albania” në këtë procedurë tenderimi dhe gjithashtu ka qenë i pranishëm,
gjatë inspektimeve të zhvilluara nga Grupi i Punës në fazën e Hetimit Paraprak, në
ndërmarrjen “Classic sh.p.k”, si punonjës i kësaj ndërmarrjeje; Gjithashtu, Autorizimi i
“Hyndai Auto Albania” është përkthyer nga (Nerida Guri) e cila, në bazë të procesverbaleve
të mbajtura gjatë inspektimeve të zhvilluara në fazën e Hetimit Paraprak, rezulton të jetë
punonjëse e “Classic” shpk me detyrën e Sekretares. Gjithashtu, të tre përkthimet janë
noterizuar nga e njëjta notere Znj. Suzana Jashari. Sipas Autorizimeve për Pjesëmarrje,
“Noti” Sh.p.k autorizon Z. Dorian Gjinali ta përfaqësoj në këtë procedurë tenderimi, i cili
sipas të dhënave të mbledhura gjatë hetimit paraprak rezulton se është Drejtor i Shitjeve të
“Classic” Sh.p.k. “Hyundai Auto Albania” autorizon Z.Shkëlzen Alite t’a përfaqësoje në këtë
procedurë prokurimi, person i cili është edhe përkthyes i Autorizimeve të Prodhuesit të
ndërmarrjeve “Noti” Sh.p.k dhe “Ultra Motors” Sh.p.k. Gjatë inspektimit në ndërmarrjen
“Hyundai Auto Albania” Sh.p.k, në kompjuterët e saj u gjet, në formë elektronike një tabelë
me emrat e punonjësve dhe pozicionet përkatëse të tyre (në Anglisht), ku ndër të tjerë
figurojnë emrat: z. Dorjan Gjinali (PR) i cili gjatë inspektimeve të zhvilluara nga GP në
ndërmarrjen “Classic sh.p.k” është prezantuar si Drejtor Shitjesh i Classic sh.p.k; Shkëlzen
Alite (Training) i cili ka qenë i pranishëm gjatë inspektimeve të zhvilluara në ndërmarrjen
“Classic sh.p.k” si punonjës i kësaj ndërmarrjeje. Gjithashtu, në bazë të një tabele me emrat
e Dealer-ve (agjentëve të shitjeve), të gjetur ne ndërmarrjen Hyundai, rezulton se Noti është
Dealer i Hyundait. Por në të njëjtën kohë Hyundai dhe Noti shfaqen si konkurrentë në tregun
e prokurimit publik të makinave të reja dhe njëkohësisht Noti shfaqet edhe si Dealer i
Hyundai edhe si Dealer i Classic. Kjo vërtetohet edhe nga Fatura Tatimore Shitjeje nr.99,
datë 29.07.2009, me Shitës Hyundai Auto Albania shpk dhe blerës Noti shpk. Ndërmarrjet
ofertuese në tender kanë përdorur edhe skemën e ofertës së mbuluar. Ofertat e paraqitura
prej tyre janë shumë afër fondit limit dhe lëvizin shume pak njëra nga tjetra. Nga evidencat e
mësipërme del qartë bashkëpunimi midis ndërmarrjeve nën hetim në formën e marrëveshjes
se ndaluar në prokurime. Kështu shoqëria “Noti” sh.p.k është furnizuar nga ndërmarrja
“Classic” sh.p.k me automjetin objekt prokurimi, pas datës së zhvillimit të tenderit (datë
15.08.2008) dhe pasi është shpallur fitues. Automjeti është blerë dhe është shitur me të
njëjtin çmim, ndërkohë që për këtë periudhe ndërmarrja “Classic” sh.p.k ka qenë i
përjashtuar nga pjesëmarrja në prokurimet publike dhe ka lidhur një Kontratë Bashkëpunimi
me ndërmarrjen “Noti” sh.p.k (për vitin 2008-2009), në të cilën përcaktohet edhe skema e
ndarjes së fitimeve të realizuara nga shitjet, nëpërmjet caktimit të çmimit të rishitjes dhe
përcaktimit të fitimit qe do marrë ndërmarrja “Noti” nga shitjet. Në këtë mënyrë ndërmarrja
“Classic”, i cili është një konkurrent potencial në tregun e prokurimeve, bëhet aktiv në këtë
treg nëpërmjet furnizimit të ndërmarrja “Noti” sh.p.k, me automjetin objekt prokurimi me
një çmim shumë të afërt me F.L dhe me pak diferencë nga ofertat e tjera. Në këtë mënyre
Classic, Noti, Hyundai dhe Ultra Motors kane aplikuar skemat e marrëveshjes se ndaluar në
oferta, të vërtetuara në bazë të gjetjeve, sipas metodologjisë së përdorur të OECD, duke
shkelur nenin 4, pika 1 te Ligjit, veçanërisht germën a) te kësaj pike. Në tenderët e zhvilluar
nga Gjykata Kushtetuese, vihet re se vlerat e ofertave të paraqitura nga ndërmarrjet Hyundai
594
dhe Noti janë pothuajse të njëjta nga viti në vit dhe shumë afër fondit limit. Kjo tregon që
ndërmarrjet bashkëpunojnë në vazhdimësi me njëra-tjetrën duke përdorur skemat e
marrëveshjeve të ndaluara në oferta. Si përfundim, ndërmarrjet nën hetim kanë përdorur
skemën e ofertës së mbuluar duke rënë dakord që më përpara se cili do paraqesë ofertën
fituese në procesin e prokurimit, ku ata do të jenë pjesëmarrës, me qëllim që të kualifikohet
ai që ka ofertën më të ulët, si dhe kanë përdorur skemën e ofertës në rotacion, duke paraqitur
në rrotullim ofertën më të ulët për të qenë fitues, si dhe duke ruajtur dhe rritur pjesën e
përbashkët të tregut. Shenjat e ngjashme apo të njëjta në dokumentet e dorëzuara në
Autoritetet Kontraktore mbi ofertat e “Classic” sh.p.k, “Ultra motors” sh.p.k, “Noti” sh.p.k
dhe “Hyundai Auto Albania” sh.p.k, tregojnë ekzistencën e një marrëveshjeje midis
ndërmarrjeve nën hetim. Shenja të tilla të njëjta janë p.sh. gabime drejtshkrimore; vërtetime
të lëshuara në të njëjtën datë dhe numra serial të njëpasnjëshëm nga kompani sigurimi të
njëjta; numër protokolli i njëjtë, ose i njëpasnjëshëm; noterizime nga e njëjta notere;
përkthime nga persona të njëjtë; të njëjtin formulim, formatim, madhësi dhe lloj shkrimi;
përfaqësues të njëjtë në prokurime, etj. Këto shenja konsistojnë në veprime të kryera nga vetë
ofertuesit gjatë përgatitjes së ofertës, ato nuk kanë të bëjnë me dokumentet standarde të
tenderit të hartuara nga autoritetet kontraktore. Gjithashtu kolegji gjyqësor i gjykatës së
apelit vlen të citoj pretendimet e paraqitura nga vetë pala paditëse Ndërmarrja “CLASSIC”
Shpk mbi Raportin mbi Hetimin e Thelluar në Tregun e Prokurimit të Automjeteve të Reja,
shkresa me nr.116 Prot datë 05.06.2010, protokolluar në AK me nr.203/10 Prot datë
23.06.2010, në pikën 7, faqja 4-5 sipas të cilës është pretenduar se: “........Po kështu në vitet
në vazhdim, në marrëdhëniet me dealerin tonë Noti shpk ne kemi ofruar automjete, për tu
shitur prej tij, me një humbje bruto rreth 2.37 mil. Lekë (....vazhdim. Nëpërmjet këtij
pretendimi të ngritur vetë pala paditëse ndërmarrja “Classic” Shpk ka deklaruar hapur që
ajo nëpërmjet Notit për vitin 2008-2009 ka ofruar automjete për t’u shitur prej Notit nëpër
tendera. Marrëveshja Noti - Classic (lidhur më datë 05.01.2008) ka çuar në fiksimin e çmimit
si nëpërmjet nënkontraktimit ashtu dhe fiksimit të çmimit të rishitjes. Bazuar në
marrëdhënien e mësipërme (Classic-Noti) si edhe me ndërmarrjet e tjera nën hetim, Classic
si një konkurrent potencial në tregun e prokurimeve është bërë aktiv në këtë treg, nëpërmjet
furnizimeve që u ka bërë këtyre ndërmarrjeve nën hetim. Përsa i përket pretendimit të ngritur
ndërmarrja ka ritheksuar bashkëpunimin me Noti si dealer, dhe njëkohësisht ka pranuar
fitimin që mund të pretendohej nga bashkëpunimi. Gjatë periudhës që Classic ka qenë i
përjashtuar nga pjesëmarrja në prokurimet publike, ka lidhur një Kontratë Bashkëpunimi me
Notin (për vitin 2008-2009), në të cilën përcaktohet edhe skema e ndarjes së fitimeve të
realizuara nga shitjet, nëpërmjet caktimit të çmimit të rishitjes dhe përcaktimit të fitimit që
do marrë Noti nga shitjet. Në këtë mënyrë ritheksojmë se Classic, si një konkurrent potencial
në tregun e prokurimeve është bërë aktiv në këtë treg nëpërmjet furnizimit të Noti sh.p.k, me
automjetin objekt prokurimi me një çmim shumë të afërt me F.L dhe me pak diferencë nga
ofertat e tjera, skema këto të marrëveshjeve në oferta. Pra furnizimi është bërë me qëllim
përfitimi nëpërmjet ndarjes së fitimit të arritur nga paraqitja e ofertave fituese shume të
larta. Në bazë të marrëveshjes Noti dhe Classic fiksojnë në mënyrë direkte (sa është çmimi i
shitjes në fuqi të përcaktuar nga Classic)dhe indirekte (nëpërmjet metodave të uljes së
çmimit në % nga ana e Notit) çmimin e rishitjes së makinave të reja Volksëagen. Sjelljet e
konstatuara si me sipër përbëjnë shkelje të rregullave të konkurrencës në tregun përkatës në
formën e një marrëveshje të ndaluar në oferta midis ndërmarrjeve nën hetim, dhe për pasojë
ndëshkohen sipas këtij ligji.. Nisur nga një situatë e tillë, gjykata e apelit çmon se gjykata e
faktit në mënyrë të gabuar ka arritur në konkluzionin se pala e paditur nuk ka vlerësuar
tregun e shitjes, duke arsyetuar se prej palës së paditur është specifikuar vetëm një pjesë e
vogël e tregut i cili është objekt i mbrojtjes nga legjislacioni i posaçëm. Përfundimisht,
gjykata e apelit vlerëson se Vendimi i Autoriteti i Konkurrencës objekt gjykimi është një
595
vendim i bazuar në fakte dhe prova jo të njëanshme dhe të pa paragjykuara, ai është në
mbështetje të ligjit material si dhe të nenit 109 të Kodit të Procedurave Administrative. I
drejtë vlerësohet akti administrativ dhe përsa i përket përcaktimit të gjobës, i cili është
përcaktuar në bazë të metodologjisë për llogaritjen e gjobës, parashikuar ne ligjin nr.9121,
datë 28.07.2003, “Për mbrojtjen e Konkurrencës” dhe Rregulloren “Për gjobat dhe
lehtësimin e tyre” palët paditëse janë sanksionuar me gjobë në masën 2% të xhiros, ç`’a do
të thotë se kjo masë është në nivelin minimal të përcaktuar nga ligji në momentin e dhënies
së vendimit objekt gjykimi”.
18. Kundër vendimit nr.2906 datë 10.12.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka
ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse Shoqëria “Classic” sh.p.k dhe Shoqëria
“Noti” sh.p.k, të cilat kërkojnë prishjen e vendimit nr.2906 datë 10.12.2012 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.3171 datë 03.04.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë ose dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Apelit Tiranë, duke
parashtruar shkaqet e pasqyruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
19. Ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave Administrative

dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
19.1 Neni 1/2: “Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të
Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj
nuk parashikon ndryshe”.
19.2 Neni 17/2: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën
një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
20. Ligji nr.9121, datë 28.07.2003 “Për mbrojtjen e konkurrencës”:
20.1. Neni 4/1: Ndalohen të gjitha marrëveshjet, të cilat kanë si objekt ose si pasojë
pengimin, kufizimin ose shtrembërimin e konkurrencës në treg,
veçanërisht marrëveshjet që:
a) caktojnë, në mënyrë të drejtpërdrejtë ose të tërthortë, çmimet e
blerjes ose të shitjes, apo çdo kusht tjetër tregtimi;
b) kufizojnë ose kontrollojnë prodhimin, tregjet, zhvillimin teknik
ose investimet;
c) ndajnë tregjet ose burimet e furnizimit;
ç) në marrëdhëniet tregtare me palët e tjera, zbatojnë kushte të
ndryshme për transaksione të njëjta, duke i vendosur ato në gjendje
të pafavorshme konkurrence;
d) kushtëzojnë lidhjen e kontratave me pranimin nga palët e tjera
kontraktuese të detyrimeve shtesë që, për nga natyra ose nga
përdorimi i tyre tregtar, nuk kanë lidhje me objektin e këtyre
kontratave.
21. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Shoqëritë “Classik” sh.p.k dhe “Noti”
sh.p.k, përmban shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e vendimit nr.2906 datë 10.12.2012 të
Gjykatës së Apelit Tiranë.
22. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i akteve të dosjes
596
gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e faktit
janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është respektuar
drejtë ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e Lartë,
në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
23. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të
padisë, pretendimeve të palëve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe
parashtrimeve të rekursit, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në interpretim të
dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se vendimi
nr.2906 datë 10.12.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë që ka ndryshuar vendimin nr.3171 datë
03.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është marrë në zbatim të gabuar të ligjit
material dhe si pasojë duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi nr.3171 datë 03.04.2012 të
24. Rezulton se Komisioni i Konkurrencës, me vendimin nr.135, datë 21.12.2009 ka
vendosur: “Hapjen e procedurës së hetimit të thelluar në tregun e prokurimeve të automjeteve
të reja ndaj ndërmarrjeve: Classic shpk, Ultramotors shpk, Noti shpk, Hyundai Auto Albania
shpk me objekt ekzistencën ose jo të marrëveshjeve në oferta që kufizojnë konkurrencën në
tregun e prokurimit të automjeteve të reja, për periudhën 01.01.2007-20.12.2009”.
25. Kolegji Administrativ çmon se hetimi administrativ i i kryer nga pala e paditur
nuk ka qenë i gjithanshëm. Ky fakt rezulton mungesa e kërkimit të informacioneve plotësuese
nga organet administrative të cilat kanë në misionin e tyre ligjor verifikimin e zbatimit të
rregullave të prokurimeve publike (Agjencia e Prokurimeve, Avokati i Prokurimeve). Pala e
paditur ka kryer hetim administrativ vetëm ndaj këtyre ndërmarrjeve dhe jo ndaj të gjitha
ndërmarrjeve që operojnë në tregun e shitjes së automjeteve të reja dhe nuk ka zgjeruar
hetimet edhe ndaj shoqërive të tjera të cilat kanë “fituar” tenderin në të njëjtat limite të fondit
të prokurimeve. Gjithashtu hetimi administrativ është bërë për një periudhë kohore të
kufizuar përkatësisht 01.01.2007-20.12.2009 duke u bërë verifikimi i të dhënave vetëm për
një pjesë të tenderëve të zhvilluar gjatë periudhës së hetimit dhe jo për të gjithë tenderët e
kësaj periudhe.
26. Me vendimit nr.154 datë 01.10.2010 Komisioni i Autoritetit të Konkurrencës, ka
vendosur: Mbylljen e hetimit të thelluar për ndërmarrjet "Classic" sh.p.k, "Hyundai Auto
Albania" sh.pk, "Noti" sh.p.k dhe "Ultra Motors" sh.p.k.; Ndalimin e marrëveshjes në oferta
në tregun e prokurimeve të automjeteve te reja midis ndërmarrjeve "Classic" sh.p.k; "Ultra
motors" sh.p.k; "Noti" sh.p.k; dhe "Hyundai Auto Albania" sh.p.k, si marrëveshje e ndaluar
në kuptim të nenin 4 të ligjit nr.9121, datë 28.7.2003 "Për mbrojtjen e konkurrencës" dhe t’i
gjobisë këto ndërmarrje në shuma të ndryshme.
27. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me të drejtë ka vendosur për anulimin e
pjesshëm të vendimit nr.154 datë 01.10.2010 të Komisionit të Autoritetit të Konkurrencës
lidhur me gjobën për pjesëmarrje në marrëveshjen e ndaluar në oferta vetëm për sa i përket
shoqërive tregtare “Classik” sh.p.k. dhe “Noti” sh.p.k.” pa cenuar vendimin për pjesët që ka
disponuar për gjobitjen e shoqërive të tjera e të cilat nuk e kanë bërë çështjen objekt të këtij
shqyrtimi gjyqësor.
28. Kolegji Administrativ çmon se Gjykata e Apelit Tiranë në mënyrë të gabuar ka
ndryshuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me arsyetimin se ka një
marrëveshje ndërmjet palëve që ka sjellë si pasojë kufizimin në mënyrë të ndjeshme të
konkurrencës.
29. Kolegji konkludon se nuk provohet ekzistenca e një marrëveshje të ndaluar në
prokurime ndërmjet ndërmarrjeve, që veprojnë në tregun përkatës për të penguar
pjesëmarrjen e subjekteve të tjerë.
597
30. Në bazë të nenit 4 “1 – a” të Ligjit nr.9121 datë 28.07.2003 “Për mbrojtjen e
konkurrencës” do të konsiderohen si veprim i paligjshëm që përbën kundërvajtje
administrative “marrëveshjet që caktojnë çmimet”. Ky kolegj çmon se midis palëve paditëse
nuk është provuar ekzistenca e ndonjë marrëveshjeje për caktimin e çmimeve. Kjo
marrëveshje nuk provohet të jetë përfunduar as në formë të shkruar apo në ndonjë formë
tjetër të shfaqjes së vullnetit sipas mënyrave të përcaktuara nga Kodi Civil. Nuk u provua
gjithashtu që palët të kenë qenë në ndonjë marrëveshje fiktive apo të simuluar për të fshehur
veprimet konkrete të pjesëmarrjes në prokurime.
31. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë pas një hetimi gjyqësor të plotë dhe të
gjithanshëm, pasi ka administruar dhe vlerësuar provat e marra dhe gjatë hetimit
administrativ, me të drejtë ka konkluduar
se nuk provohet të ekzistojë marrëveshje e caktimit të çmimeve. Nga provat e palës së
paditur mund të krijohen dyshime për mundësinë e ekzistencës së marrëveshjes por nuk
krijojnë siguri në ekzistencën e këtyre marrëveshjeve të pretenduara.
32. Kolegji Administrativ arsyeton se Gjykata e Apelit Tiranë nuk përcakton se cilat
janë sjelljet e paligjshme të palës paditëse që mund të kenë penguar konkurrentët e tjerë
potencialë (operatorë tregtarë që ushtrojnë të njëjtin aktivitet tregtar) për të marrë pjesë në
konkurrimet përkatëse të fushës së prokurimeve të kontrolluara nga Autoriteti. Veprimet që
do të ndalonin këtë mundësi mund të përbënin sjellje të shtrembërimit të rregullave të
konkurrimit. Nuk rezulton të ketë pasur pengesë për shoqëritë që ushtrojnë këtë lloj aktivitet
për të marrë pjesë në procedurat e prokurimit publik të automjeteve.
33. Gjykata e Apelit Tiranë në mënyrë të gabuar ka pranuar pretendimet e palës së
paditur për ekzistencën e shkeljeve të pretenduara prej saj pa analizuar nëse këto ndërmarrje
(pala paditëse, kanë kryer veprime apo sjellje me elementë antikonkurrues, të cilat bien ndesh
me Ligjin.
34. Në procedurat e prokurimit publik e më specifikisht për prokurimin e automjeteve
subjekti ofertues disponon mjetin për të cilin i paraqet ofertën autoritetit kontraktues, pasi me
mjetin sipas specifikimeve teknike përkatëse merr pjesë në procedurat e prokurimit dhe
përzgjidhet mjeti i ofruar, nga shoqëria që shpallet fituese. Nuk mund të pranohet se këto
shoqëri kanë përdorur skemën e nënkontraktimit(furnizimit) sipas së cilës shoqëria që
shpallet fituese ka blerë automjetin nga shoqëria tjetër sipas “një marrëveshje” që ka
ekzistuar para shpalljes së fituesit. Në çdo rast fitues duhet të rezultojë subjekti që disponon
automjetin objekt prokurimi dhe nënkontraktimi lejohet vetëm kur i bëhet e njohur dhe
pranohet nga autoriteti kontraktor. Në rastin konkret nuk rezulton që subjekti fitues të ketë
kërkuar nënkontraktim apo të mos e ketë pasur sendin për të cilin është shpallur fitues në
procedurën e prokurimit.
35. Kolegji Administrativ çmon se në rastin konkret “tregu” nuk është vlerësuar pasi
nga njëra anë nuk është vlerësuar tregu i shitjes së automjeteve, për të vlerësuar rregullat që
veprojnë në këtë treg, por është verifikuar vetëm një pjesë e vogël e këtij tregu në raport me
“tregun përkatës të produktit”. Gjykata e Apelit duhet të vlerësonte veprimet e palës në
mënyrën e ndikimit në zvogëlimin apo zgjerimin e “tregut” në kuptimin e mundësisë së
pjesëmarrjes së më shumë a më pak shoqërive tregtuese të këtyre mallrave për të dalë në
konkluzion të ndryshëm nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
36. Në rast se pala e paditur do të thellohej sipas drejtimit të përcaktuar në ligjin “për
mbrojtjen e konkurrencës” duhet të kishte analizuar ate mungesë rregullash apo mungesë te
zbatimit të rregullave që kanë kufizuar konkurrencën, pra që kanë përjashtuar shoqëritë e
tjera nga pjesëmarrja në këto tenderë të hetuar.
37. Pala e paditur nuk ka analizuar mënyrën e vendosjes së gjobës në raport me
shkeljen e pretenduar. Në nenin 75 të Ligjit nr.9121/2003 “Për mbrojtjen e konkurrencës”
598
janë përcaktuar kriteret objektive mbi të cilat duhet të bazohet ky organ administrativ në
përcaktimin e masës së gjobës. Në vendimin e dënimit të dy paditësve nuk ka asnjë analizë,
që të tregojë se si janë zbatuar këto kritere objektive në përcaktimin e masës së gjobës. Ky
veprim përbën shkelje të nenit 109 të Kodit të Procedurave Administrative sipas të cilit
arsyetim i aktit (vendimit) “ ... duhet të jetë i qartë dhe të përfshijë qoftë bazën ligjore edhe
atë faktike mbi të cilin mbështetet akti”.
38. Për sa më sipër u arsyetua, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se
vendimi nr.2906 datë 10.12.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe të lihet në
fuqi të vendimit nr.3171 datë 03.04.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 63 të ligjit
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2906 datë 10.12.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.3171 datë 03.04.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 07.04.2016
599
Nr. 00 - 2016 - 2065 i Vendimit (229)
VENDIM


përket:
PADITËS: ANILA THOMAI

PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
TATIMEVE
OBJEKTI:
Shfuqizimin e vendimit nr.1871, datë 07.05.2013
të Drejtorit të Përgjithshëm të Tatimeve
“Për lirimin nga shërbimi civil”.
Baza Ligjore: Neni 8/3 i ligjit nr.8549, datë 11.11.1999
“Statusi i Nëpunesit Civil”.
Komisioni i Sherbimit Civil, me Vendimin nr.146 datë 08.07.2013, ka vendosur:

“Pranimin e ankesës së zj. Anila Thomai.
- Shfuqizimin e vendimit nr.1871 datë 07.05.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm
të Tatimeve “Për lirim nga detyra”,
- Rikthimin e ankueses në pozicionin e mëparshëm, “Inspektore e dytë” në
Sektorin e Mbledhjes së Borxhit, në Drejtorinë Rajonale Tatimore, Fier.
- Detyrimin e Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve, t’i paguajë ankueses
pagën e plotë në pozicionin “Inspektore e Dytë”, nga momenti i ndërprerjes e
deri në ekzekutimin e plotë të këtij vendimi”.

“Lënien në fuqi të vendimit nr.146, datë 08.07.2013 të Komisionit të
Shërbimit Civil”.
Kundër vendimit nr.105, datë 03.12.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar

rekurs, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, e cila kërkon prishjen e vendimit
nr.146, datë 08.07.2013 të Komisionit të Shërbimit Civil dhe vendimit nr.105, datë
03.12.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Drejtorit të
Përgjithshëm të Tatimeve, duke parashtruar këto shkaqe:
600
- Vendimi i Drejtorit të Përgjithshëm të Tatimeve është i drejtë dhe i ligjshëm
mbështetur në dispozitat ligjore në fuqi. Drejtori i Përgjithshëm i Tatimeve, konform
atributeve që i njeh ligji ka dalë me këtë vendim mbështetur në nenet 19 dhe 20 të
Ligjit 9920 datë 19.05.2008 "Për Procedurat Tatimore" dhe në Ligjin 8549, datë
11.11.1999 "Statusi i Nënpunësit Civil", Urdhrin e Kryeministrit nr.130, datë
06.11.2012 "Për miratimin e strukturës organizative dhe numrit të punonjësve të
administratës tatimore qëndrore" si dhe Urdhër nr.70, datë 13.12.2012 të Ministrit të
Financave "Për miratimin e organigramës së punonjësve të administratës tatimore
qëndrore".
- Vendimi i Drejtorit të Përgjithshem të Tatimeve është marrë brenda kompetencave të
autoritetit epror dhe në përputhje me formën dhe procedurën e kërkuar nga ligji. Neni
13 i Ligjit 9920 "Për Procedurat Tatimore" i ndryshuar saktëson: në përbërje të
adminisratës tatimore qëndrore janë Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, Drejtoritë
Rajonale dhe njësitë e tjera të saj. Gjithashtu në kuptim të nenit 14 Drejtori i
Përgjithshëm i Tatimeve është titullari i administratës tatimore qëndrore. Ai kryen
detyrat e percaktuara në ligjet dhe aktet nënligjore në fuqi.
- Me Urdhër të Kryeministrit nr.130, datë 06.11.2012 "Për miratimin e strukturës
organizative dhe numrit të punonjësve të administrates tatimore qëndrore" si dhe
Urdhër nr.70, datë 13.12.2012 të Ministrit të Financave "Për miratimin e
organigramës së punonjësve te administratës tatimore qëndrore" është miratuar
struktura e administratës tatimore qëndrore e cila në vetvete ka pasur mjaft ndryshime
nga struktura dhe organigrama e mëparshme. Bazuar në nenin 22 pika 2/c të ligjit
nr.9920, datë 18.05.2008 "Për procedurat tatimore në RSH", i ndryshuar, është
titullari i institucionit që me nismën e tij, gjykon dhe vendos për largimin nga
shërbimi civil të punonjësve.
- Vendimi i Komisionit të Shërbimit Civil është marrë në interpretim të gabuar të ligjit
dhe gjendjes së faktit ndaj bazuar në nenin 8/3 të Ligjit 8549, datë 11.11.1999 "Statusi
i Nenpunesit Civil" kërkojmë lënien në fuqi të vendimit të Drejtorit të Përgjithshëm të
Tatimeve si të bazuar tërësisht në ligj dhe prova.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, paditësja Anila Thomai,
pas procedurave të rregullta të konkurimit, me aktin administrativ nr.660/1 datë 19.03.2003 të
Drejtorit të Përgjithshëm të Tatimeve, ka filluar punë si Inspektore në Sektorin e Vlerësimit
dhe Mbledhjes së Tatimeve, pranë Drejtorisë Rajonale Tatimore Fier.
2. Më pas, në vitin 2010, me vendimin nr.1347, datë 01.04.2010 të Drejtorit të
Përgjithshëm të Tatimeve, ndaj paditëses është marrë masa disiplinore “Kalim në një detyrë
të një niveli apo klase me të ulët për një periudhë një vjeçare” dhe paditësja ka kaluar nga
pozicioni “Inspektore e dytë”, Sektori i Mbledhjes së Tatimeve, në pozicionin “Specialiste”
në të njëjtin sektor.
3. Paditësja ka vazhduar ta kryej këtë detyrë deri në daljen e aktit administrativ objekt
ankimi, që është vendimi nr.1871, datë 07.05.2013, i Drejtorit të Përgjithshëm të Tatimeve,
me të cilin është vendosur lirimi i saj nga detyra, për shkak të ristrukturimit të institucionit
sipas urdhrit nr.130 datë 06.11.2012 të Kryeministrit.
601
4. Në momentin e daljes së aktit objekt shqyrtimi, i cili e ka liruar paditësen nga
detyra, ka ushtruar funksionin si specialiste në Sektorin e Mbledhjes së Tatimeve, në
Drejtorinë Rajonale Tatimore Fier.
5. Kundër vendimit për lirim nga detyra paditësja ka paraqitur ankim në Komisionin e
Shërbimit Civil.
6. Komisioni i Shërbimit Civil, me vendimin nr.146 datë 08.07.2013, ka vendosur:
“Pranimin e ankesës së zj.Anila Thomai.
- Shfuqizimin e vendimit nr.1871 datë 07.05.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Tatimeve “Për lirim nga detyra”,
- Rikthimin e ankueses në pozicionin e mëparshëm, “Inspektore e dytë” në Sektorin e
Mbledhjes së Borxhit, në Drejtorinë Rajonale Tatimore, Fier.
- Detyrimin e Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve, t’i paguajë ankueses pagën e
plotë në pozicionin “Inspektore e Dytë”, nga momenti i ndërprerjes e deri në ekzekutimin e
plotë të këtij vendimi”.
6.1 Arsyetimi i K.SH.C: “Fillimisht përmendim faktin se nuk konstatohen elementët
e domosdoshëm që të provojnë nevojën e ristrukturimit të institucionit. Ky përfundim arrihet
për faktin se a) nuk ka një analizë të mirëfilltë dhe të detajuar të nevojave për ristrukturim, b)
nuk janë paraqitur nga institucioni i paditur me cilësinë e provës, përshkrime të reja të
punës, për pozicione të cilat pretendohet se janë krijuar rishtaz pas ristrukturimit, ç'ka nuk
lejon që të vijojë procesi i sistemimit të punonjësve të prekur nga ristrukturimi, për të cilët
duhet të krahasohen përshkrimet e vendeve të reja të krijuara, me ato të vjetrat, me qëllim që
të realizohet detyrimi për t'i sistemuar nëpunësit civil brenda numrit të përgjithshëm të
pozicioneve të miratuara, me qëllim eleminimin e listës së pritjes, që është kosto e shtuar për
institucionin dhe buxhetin e shtetit, c) nuk konstatohet se është kryer procesi i krahasimit të
vlerësimeve të punës për punonjësit e liruar dhe ata të mbajtur në punë, me qëllim që
proiritet të kishin ata punonjës që janë vlerësuar më mirë.
Ndërsa për sa i përket aspektit të procedurës, konstatohet se institucioni i paditur nuk
është kujdesur që të kryejë një menaxhim të përgjithshëm efektiv të burimeve njorëzore që
kishte në dispozicion para ristrukturimit, të cilët gëzojnë statusin e nëpunësit civil me
pozicionet e punës që u krijuan pas ristrukturimit. Konstatohen raste kur nëpunësit civilë
janë zëvendësuar me punonjës jashtë shërbimit civil, apo raste kur janë lëvizur nga
pozicionet e tyre të punës nëpunës civilë, të cilëve nuk i ka ndryshuar as përshkrimi i punës
dhe nuk i është deklaruar i tepërt pozicioni i punës.
Për të gjitha këto arsye, konstatojmë se ristrukturimi i institucionit është kryer duke
mos respektuar kërkesat e nenit 23 të ligjit nr.8549 datë 11.11.1999 “Statusi i nëpunësit
civil”, ku rregullohet instituti i ristrukturimit dhe specifikimet e VKM nr.360 datë 14.07.2000
“Për lirimin nga shërbimi civil”, i cili e rregullon në mënyrë specifike këtë proces, duke
përcaktuar hollësisht edhe radhën e veprimeve që duhen ndjekur në këtë rast.
Me një akt administrativ të Drejtorit të Përgjithshëm të Tatimeve, me anë të së cilit
ankuesja është penalizuar me masën disiplinore “Ulje në detyre për një periudhë 1 vjeçare”
dhe ajo ka kaluar nga pozicioni i punës “Inspektor i dytë”, në pozicionin e punës specialist”,
në të njëjtën drejtori. Rezulton se pas kalimit të afatit 1 vjeçar, nga ana e institucionit nuk
është realizuar detyrimi ligjor për t'a emëruar ankuesen përsëri në pozicionin e mëparshëm
të punës ”Inspektor i Dytë”, por ajo ka vijuar të punojë në pozicionin e specialistit, duke i
shkelur në këtë mënyrë asaj të drejtën për t'u rikthyer në pozicionin e mëparshëm të punës,
pas kalimit të afatit të vendosur në akt (1 vit).
Në këto rrethana, në zbatim të ligjit për shërbimin civil, aktualisht ankuesja gëzon
statusin e nëpunësit civil në pozicionin “Inspektor i Dytë”, në kategorinë IV-a, dhe për këtë
arsye ajo duhet të sistemohet në pozicionin e saj të mëparshëm. Kjo për faktin se në kuadër të
ristrukturimit të institucionit, rezulton se pozicionet e punës “Inspektor i Dytë”, janë shtuar
602
jo vetëm në sektorin ku ka punuar ankuesja, por edhe si numër total në të gjithë institucionin
pasi nga 37, ky numër ka shkuar në 39 pozicione pune “Inspektor i Dytë”. Për më tepër,
edhe në pozicionet e punës “specialist”, kemi një shtim të numrit të përgjithshëm të tyre pas
ristrukturimit, pasi nga 13 që ka qenë numri i përgjithshëm në këto pozicione, tashmë është
bërë 14 Specialistë".
7. Kundër këtij vendimi është ushtruar e drejta e ankimit nga pala e paditur në
Gjykatën e Apelit Tiranë.
“Lënien në fuqi të vendimit nr.146, datë 08.07.2013 të Komisionit të Shërbimit Civil”.
8.1. Arsyetimi i gjykatës: “I njëjtë me të Komisionit të Shërbimt Civil”.
9. Kundër vendimit nr.105, datë 03.12.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar
rekurs, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, e cila kërkon prishjen e vendimit
nr.146, datë 08.07.2013 të Komisionit të Shërbimit Civil dhe vendimit nr.105, datë
03.12.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Drejtorit të
Përgjithshëm të Tatimeve, duke parashtruar shkaqet e pasqyruar në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

10.1 Neni 1/2: “Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit
të Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj
10.2 Neni 17/2: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme.
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë
palët”.
10.3. Neni 54: “Gjykata Administrative e Apelit prish vendimin e gjykatës
administrative të shkallës së parë dhe ia dërgon çështjen organit
kompetent për rigjykim kur: a) gjykata administrative e shkallës së
parë ka shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe kompetencën lëndore
dhe funksionale....”.
11. Kodi i Procedurës Civile,
11.1. Neni 467: “Gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së shkallës së
parë dhe e dërgon çështjen për rigjykim kur:
a) gjykata e shkallës së parë ka shkelur dispozitat mbi juridiksionin
dhe kompetencën...”
12. Ligji nr.8549, datë 11.11.1999, “Statusi i nëpunësit civil”.
13. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve

përmban shkaqe ligjore që motivojnë cënimin e vendimit nr.105, datë 03.12.2013 të Gjykatës
së Apelit Tiranë me të cilin është vendosur lënia në fuqi e vendimit nr.146, datë 08.07.2013 të
Komisionit të Shërbimit Civil.
14. Kolegji Administrativ, pas shqyrtimit të akteve procedurale që ndodhen në dosjen
gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve të palëve të parashtruara në këto akte,
vendimit të gjykatës dhe parashtrimeve të rekursit, në interpretim të dispozitave ligjore të
603
zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit
Tiranë është marrë në shkelje të ligjit procedural, në kushtet kur kjo gjykatë ka shkelur
dispozitat ligjore për kompetencën lëndore. Prandaj, për këtë motiv thelbësor, vendimi i
dhënë prej saj duhet të prishet e çështja të dërgohet për gjykim pranë Gjykatës Administrative
të Apelit Tiranë.
respektuar drejtë ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit,
Gjykata e Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo
në ligj të vendimeve për të cilat është paraqitur rekurs.
16. Në analizë të akteve dhe provave të administruara në dosjen gjyqësore rezulton se
paditësja Anila Thomai me padi i është drejtuar Komisionit të Shërbimit Civil, duke kërkuar
anullimin e aktit administrativ të largimit nga shërbimi civil dhe rikthimin në vendin e
mëparshëm të punës pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve. Komisioni i Shërbimit
Civil ka vendosur të pranojë ankimin e paditëses.
17. Gjykata e Apelit Tiranë, në përfundim të gjykimit ka vendosur të lerë në fuqi
vendimin e Komisionit të Shërbimit Civil. Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është shpallur
në datën 03.12.2013.
18. Në rastin konkret nisur nga objekti i gjykimit, akti që kundërshtohet në këtë
gjykim, si dhe nga shkaku ligjor i kërkimeve të palës paditëse, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë konstaton se natyra e çështjes në gjykim është administrative.
19. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë pa i hyrë zgjidhjes në themel të çështjes
konstaton se nga Gjykata e Apelit Tiranë janë lejuar shkelje të ligjit procedural që lidhen me
kompetencën lëndore të gjykatës për të gjykuar çështjen, të cilat pasjellin zhvillimin e një
procesi jo të rregullt ligjor.
20. Kolegji thekson se në datën 04.11.2013 kanë filluar funksionimin gjykatat
administrative, veprimtaria dhe kompetenca e të cilave është përcaktuar në ligjin e posaçëm
nr.49, datë 03.05.2012 "Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative". Për rrjedhim prej kësaj datë të gjitha çështjet
administrative janë në kompetencë, duhet të gjykohen dhe të jepet vendimi nga gjykatat
administrative pavarësisht se çështja objekt shqyrtimi është rregjistruar dhe ka qënë në
gjykim, para datës 04.11.2013,.
21. Gjykata e Apelit Tiranë nuk e ka konstatuar mungesën e kompetencës lëndore për
shqyrtimin e çështjes dhe ka dhënë një vendim të pabazuar në ligj duke sjellë si pasojë
zgjidhjen e çështjes nga gjykata jo kompetente nga pikëpamja lëndore.
22. Çështja e kompetencës konsiderohet e një rëndësie të veçantë në respektim të
zhvillimit të një procesi të rregullt ligjor. Gjykata në çdo shkalle gjykimi ka të drejtë të marrë
në shqyrtim dhe të vendosë në lidhje me kompetencën e saj lëndore apo tokësore përpara se
të gjykojë çështjet që i paraqiten nga palët për shqyrtim. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar
edhe kryesisht është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një
procesi të rregullt ligjor të sanksionuar në nenin 42/2 të Kushtetutës së Republikës së
Shqipërisë dhe në nenin 6 të KEDNJ. Nëse një gjykatë nuk ka juridiksion/kompetencë për të
gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit
përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
23. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të nënvizojë se, në kuptimin e
së drejtës procedurale, kompetenca lëndore është një kusht i domosdoshëm procedural, që
bën të vlefshëm procesin gjyqësor, si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë
zhvillimit të tij, në kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari
604
procedurale dhe një gjykatë jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e saj, (neni 61
K.Pr.Civile, neni 7 i Ligjit 49/2012).
24. Ndarja e kompetencës, është përcaktuar qartë në Ligjin nr.9877, datë 18.02.2008
“Për organizimin e pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, në Ligjin nr.49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative” dhe në Kodin e Procedures Civile.
25. Mbështetur sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin ne
përfundimin se moskompetenca për zgjidhjen e çështjes përbën shkelje të rëndë procedurale,
e cila ndikon drejtpërsëdrejti në dhënien e vendimit në kuptimin që, mosrespektimi i
kompetencës lëndore e bën vendimin gjyqësor absolutisht të pavlefshëm. Gabimet në
procedim, të cilat parashikohen në nenin 467/a të K.Pr.Civile dhe në nenin 54 të ligjit
nr.49/2012, shqyrtohen nga gjykata edhe kryesisht, pikërisht për shkak të efektit të
drejtpërdrejtë që ato kanë në vendimin e dhënë.
26. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se në çështjen
objekt gjykimi, nuk mund të marrë në shqyrtim dhe të analizojë zbatimin e ligjit material,
nëse ligji është zbatuar drejtë apo jo nga gjykatat e faktit.
27. Për sa më sipër, në kushtet kur Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
konstaton se Gjykata e Apelit Tiranë kanë lejuar shkelje procedurale, vlerëson se vendimi
nr.105, datë 03.12.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë si gjykatë kompetente për shqyrtimin e çështjes.
28. Gjykata e Administrative e Apelit është kompetente nga pikëpamja lëndore dhe
tokësore për gjykimin e çështjes bazuar në vendimin unifikues nr.3, datë 06.12.2013 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”
dhe Dekretin nr.7818, datë 16.11.2012 të Presidentit të Republikës.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.105, datë 03.12.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 07.04.2016
605
Nr. 00 - 2016 - 2067 i Vendimit (230)
VENDIM


përket:
PADITËS: ALI VOKSHI

E PADITUR: DREJTORI I PËRGJITHSHËM I POLICISË SË
SHTETIT
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË
SË SHTETIT TIRANË
OBJEKTI:
Shfuqizimin e urdhërit nr.2490/6 prot, datë 09.10.2013
të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit,
për pikën 3 të pjesës urdhëruese të tij, ku urdhërohet revokimi
i urdhërit të pagesës së kompesimit të udhëtimit për paditësin Ali Vokshi.
Dhënien e vendimit në ekzekutim të përkohshëm.
Baza Ligjore: Kodi i Procedurës Civile,
nenet 31, 32, 47, 317, Ligji nr.49/2012 "Për organizimin dhe funksionimin
e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative",
Ligji nr.9749, datë 04.06.2007 "Për Policinë e Shtetit",
Vendimi i Këshilit të Ministrave nr.183, datë 09.02.2011
"Për kompesimin për privacionet dhe humbjet që i shkaktohen
punonjësit të Policisë së Shtetit,
për shkak të nevojave të punës dhe të shërbimit", pikat 1, 2, 7.

Shfuqizimin e urdhërit nr.2490/6 prot datë 09.10.2013 të Drejtorit të
Përgjithshëm të Policisë së Shtetit, për pikën 3 të pjesës urdhëruese të tij, ku
urdhërohet revokimi i urdhërit të pagesës së kompesimit të udhëtimit për
paditësin Ali Vokshi.
Detyrimin e palës së paditur që të kompesojë udhëtimin për paditësin Aki
Vokshi sipas kritereve të VKM nr.183 datë 09.02.2011 "Për kompesimin për
privacionet dhe humbjet që i shkaktohen punonjësit të Policisë së Shtetit, për
shkak të nevojave të punës dhe të shërbimit".
606
Detyrimin e palës së paditur që t’i kthejë paditësit atë çfarë i ka mbajtur nga
paga për efekt të urdhërit nr.2490/6 prot datë 09.10.2013 të Drejtorit të
Përgjithshëm të Policisë së Shtetit.
Ky vendim ekzekutohet nga Zyrat e Përmbarimit, pasi të marrë formë të
prerë”.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.990, datë 24.03.2014, ka

vendosur:
“Rrëzimin e padisë së paditësit Ali Vokshi si të pabazuar në ligj e prova”.
Kundër vendimit nr.990, datë 24.03.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit, ka

ushtruar rekurs, paditësi Ali Vokshi, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.990, datë 24.03.2014
të Gjykatës Administrative të Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit nr.151, datë 26.12.2013 të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Marrëdhënia e punës me palën e paditur është rivendosur në Korrik 2012, pasi
Gjykata e Lartë anulloi përfundimisht aktin që e kishte larguar nga puna padrejtësisht
në vitin 2006. Pas marrjes së vendimit të gjykatës, paditësi i është drejtuar Drejtorit të
Përgjithshëm të Policisë së Shtetit me kërkesë për rikthim në detyrë, pa u shprehur për
vendin konkret, pasi kjo nuk ishte në vlerësim të paditësit. Paditësi u rikthye në detyrë
me urdhrin nr.1236/3, datë 16.07.2012 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së
Shtetit, duke u emëruar Shef Sektori, në Sektorin e Operacioneve Speciale dhe
Kërkimit, në Drejtorinë e Policisë Qarku Dibër.
- Më pas, gjatë vazhdimit të marrëdhënies së punës, me urdhrin nr.1236/4, datë
24.12.2012 Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit ka vendosur: “K/Komisar Ali
Myftar Vokshi, me detyrë Shef Sektori si dhe Specialist, në Sektorin e Operacioneve
Speciale dhe Kërkimit, në Drejtorinë e Policisë Qarkut Dibër, “Për shkurtim të
funksionit organik”, të transferohet dhe të caktohet në detyrën, Shef Sektori si dhe
Specialist i Menaxhimit të Personelit, në Sektorin e Administratës, në Drejtorinë
Rajonale të Kufirit dhe Migracionit Dibër.”
- Ky është një moment mjaft i rëndësishëm, pasi menjëherë pas këtij urdhri, duke qenë
punonjës efektiv i policisë së shtetit me banim jashtë vendit të punës, konform
kritereve të VKM nr.183, datë 09.02.2011, paditësi ka kërkuar që t’i jepej
kompensimi për udhëtim. Kjo pasi vendi i punës (Dibër) ishte rreth 183 km larg nga
vendbanimi që është Tirana.
- Me urdhrin nr.178, datë 31.12.2012 të Drejtorit të Drejtorisë Rajonale të Kufirit dhe
Migracionit Dibër, është njohur kjo e drejtë dhe është dhënë pagesa prej 10.000 lekë
në muaj, për privacionet dhe humbjet që shkaktoheshin për shkak të transferimit për
nevoja pune dhe shërbimi në largësi nga vendbanimi. Ky urdhër ishte i drejtë dhe i
nxjerrë konform ligjit, ndaj Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit gaboi kur e
interpretoi jo saktë ligjin dhe VKM-në e dalë në bazë dhe për zbatimin e tij duke
pretenduar se paditësit nuk duhej t’i jepet pagesa e largësisë.
- Si në momentin që u njoh e drejta e përfitimit të pagesës së largësisë, ashtu edhe deri
më sot, paditësi ka qënë dhe vazhdon të jetë punonjës efektiv në strukturat e policisë
Dibër, duke pasur ndërkohë gjatë gjithë kohës vendbanimin në Tiranë (me të gjitha
shpenzimet e udhëtimit që rrjedhin nga ky fakt), siç vërtetohet edhe nga vërtetimi datë
26.12.2012 i Njësisë Bashkiake nr.5, Tiranë, i cili është pjesë e dokumenteve që ka
dorëzuar në momentin kur u akordua pagesa e privacionit të largësisë së vendit të
punës nga vendbanimi.
607
- Ligji kërkon qënien efektiv të punonjësit të policisë për të përfituar pagesën e
largësisë nga vendbanimi dhe jo juridiksionin e institucionit ku ai transferohet. Pika 1
e VKM nr.183, e llogarit mjaft qartë distancën, duke iu referuar “vendbanimit” (në
rastin konkret Tirana) dhe vendit të punës ku transferohet punonjësi i policisë (në
rastin konkret Dibra) dhe jo vendin e punës së mëparshëm me atë të mëvonshëm.
- Vendbanimi i paditësit është Tirana dhe vendi i punës ku është transferuar nga
Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit është Dibra, e për këtë shkak konform
VKM nr.183, datë 09.02.2011 “Për Kompensimin për Privacionet dhe Humbjet që i
Shkaktohen Punonjësit të Policisë së Shtetit, për Shkak të Nevojave të Punës dhe të
Shërbimit”, pagesa e largësisë jo vetëm që është bërë konform ligjit, por duhet të vijoj
në vazhdimësi për sa kohë janë kushtet e përcaktuara nga kjo VKM.
- Gjykata e Apelit Administrativ e ka zbatuar dhe interpretuar keq ligjin, pasi nuk ka
marrë për bazë se nga faktet e provuara gjatë gjykimit rrjedh se paditësi ka të drejtë të
përfitojë pagesën (kompensimin) e largësisë. Në asnjë rast përfitimi i pagesës së
largësisë, nuk mund të konsiderohet dëm për shtetin (pasi paditësi po e kryen me
përkushtim detyrën e tij), por eventualisht mospërfitimi i saj është dëm për paditësin.
- Paditësi nuk e ka përfituar pagesën e largësisë në Korrik 2012 (gjykata e apelit
përpiqet padrejtësisht ta lidhë argumentin e saj me këtë pikë), kur u rikthye në detyrë
në bazë të zbatimit të vendimit të gjykatës nga Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së
Shtetit. Paditësi ka bërë kërkesë dhe kjo i është miratuar në fund të vitit 2012, pasi u
transferua me urdhrin nr.1236/4, datë 24.12.2012 të Drejtorit të Përgjithshëm i
Policisë së Shtetit, për nevoja pune. Pra, edhe sikur të përdorim interpretimin më të
dëmshëm për paditësin, prapë se prapë nga Dhjetori 2012, atij i ka lindur e drejta e
kompensimit të largësisë së vendit të punës (Dibër) nga vendbanimi real (Tiranë).
VKM përdor termin “transferim” dhe pikërisht kjo gjë ka ndodhur në Dhjetor 2012
për paditësin.
- Ky është një interpretim absurd i normave ligjore e nënligjore, i cili passjell
drejtpërdrejtë cënimin e të drejtave të ligjshme të paditësit. Është vetë VKM-ja
nr.183, e cila i njeh të drejtën punonjësit të policisë që të përfitojë pagesën e largësisë
së shërbimit, kur vendi i tij i punës (ku është transferuar) është larg nga vendbanimi i
tij zyrtar.
- Gjykata e Apelit Administrativ ka vlerësuar se konform pikës 1 të VKM nr.183,
transferimi duhet të bëhet për nevoja pune a shërbimi, në mënyrë që të mund të
përfitohet pagesa e largësisë.
- Ajo që nuk kupton Gjykata e Apelit Administrativ është se në policinë e shtetit,
pothuajse çdo emërim apo transferim bëhet pa marrë parasysh vullnetin e punonjësit,
por duke marr parasysh para së gjithash nevojat e punës a shërbimit.

VËREN
1. Me urdhërin nr.1236/3, datë 16.07.2012, Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit
ka urdhëruar që paditësi, Ali Vokshi, i cili ishte larguar nga policia me motivacionin se ishte
shkurtuar funksioni organik, mbi bazën e vendimit nr.5892, datë 01.08.2007 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, të ripranohet në strukturat e policisë dhe të caktohet në detyrën Shef
Sektori dhe Specialist në Sektorin e Operacioneve Speciale dhe Kërkimin, në Drejtorinë e
Policisë Qarku Dibër.
608
2. Me urdhrin nr.1236/4 prot, datë 24.12.20 12, Drejtori i Përgjithshëm i Policisë se
Shtetit ka transferuar paditësin nga Drejtoria e Policisë se Qarkut Dibër, ne detyren Shef
Sektori i Menaxhimit të Personelit, ne Sektorin e Administrates ne Drejtorinë Rajonale te
Kufirit dhe Migracionit, Dibër.
3. Me urdhërin nr.178 datë 31.12.2012, Drejtoria Rajonale e Kufirit dhe Migracionit,
Dibër ka vendosur që paditësi, konform Vendimit të Këshillit të Ministrave nr.183, datë
09.02.2011 "Për kompesimin për privacionet dhe humbjet që i shkaktohen punonjësit të
Policisë së Shtetit, për shkak të nevojave të punës dhe të shërbimit", duhet të përfitojë
pagesën në shumën 10 000 lekë në muaj, për shkak se ai është banor i qytetit të Tiranës,
Njësia Bashkiake nr.5, Komuna e Parisit.
4. Sektori i Auditimit në Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë së Shtetit ka ushtruar
kontroll në Drejtorinë Rajonale të Kufirit dhe Migracionit, Dibër.
5. Pas përfundimit të auditimit, me urdhërin nr.2490/6 prot, datë 09.10.2013, Drejtori
i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit, në pikën 3, ndër të tjera, ka urdhëruar që të revokohet
urdhëri për pagesën e kompensimit të udhëtimit për paditësin Ali Vokshi dhe të ndiqen rrugët
për kthimin e asaj që ai ka përfituar, si pagesë që ai e ka përfituar pa të drejtë.
6. Me urdhrin nr.128, datë 24.10.2012, Drejtoria Rajonale e Kufirit dhe Migracionit,
Dibër ka revokuar urdhërin për përfitimin e kompensimit në masën 10 000(njëqind mijë) lekë
në muaj për paditësin Ali Vokshi dhe shpalljen e tij si debitor në masën 38.454(tridhjetë e
tetë mijë e katërqind e pesëdhjetë e katër) lekë dhe të kthehet kjo shumë.
7. Në këto kushte, paditësi i është drejtuar gjykatës me padinë e mësipërme. Ai
pretendon se urdhëri i Drejtorit të Përgjitshëm për revokimin e urdhërit për pagesën e
kompensimit për udhëtimin është i paligjshëm. Paditësi banimin e tij e ka në Tiranë ndërsa
puna në Dibër, pra rreth 183 km larg. Për rrjedhojë ai gëzon të drejtën e kompensimit për
udhëtimin. Paditësi pretendoi se fakti që ai është rikthyer në detyrë me vendim gjyqësor bën
që ai të konsiderohet se ka qënë efektiv dhe nuk është emëruar për herë të parë në detyrë.
8. Pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit pretendoi se nga V.K.M
nr.183, datë 09.02.2011 përfitojnë vetëm punonjësit që janë efektiv dhe jo ata punonjës që
janë emëruar për herë të parë. Paditësi Ali Vokshi konsiderohet se është emëruar për herë të
parë në Dibër, me urdhërin nr.1236/3, datë 16.07.2012 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë
së Shtetit. -
26.12.2013, ka vendosur: “Pranimin e padisë.
Shfuqizimin e urdhërit nr.2490/6 prot datë 09.10.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Policisë së Shtetit, për pikën 3 të pjesës urdhëruese të tij, ku urdhërohet revokimi i urdhërit të
pagesës së kompesimit të udhëtimit për paditësin Ali Vokshi.
Detyrimin e palës së paditur që të kompesojë udhëtimin për paditësin Aki Vokshi
sipas kritereve të VKM nr.183 datë 09.02.2011 "Për kompesimin për privacionet dhe humbjet
që i shkaktohen punonjësit të Policisë së Shtetit, për shkak të nevojave të punës dhe të
shërbimit".
Detyrimin e palës së paditur që t’i kthejë paditësit atë çfarë i ka mbajtur nga paga
për efekt të urdhërit nr.2490/6 prot datë 09.10.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë
së Shtetit.
Ky vendim ekzekutohet nga Zyrat e Përmbarimit, pasi të marrë formë të prerë”.
9.1 Arsyetimi i gjykatës: “Konform pikës 1 të V.K.M nr.l83, datë 09.02.2011,
punonjësi i Policisë së Shtetit, kur caktohet në punë jashtë vendbanimit të vet, përfiton
pagesë për kompensim udhëtimi në masën 10 000 lekë në muaj kur largësia është 151 km
deri në 200 km. Përfitimi i kësaj pagese vazhdon deri në ndryshimin e vendbanimit të
punonjësit të Policisë, që nënkupton sistemimin me banesë në territorin e juridiksionit të
Komisariatit të Policisë apo Drejtorisë së Policisë së Qarkut (në rrethin qendër qarku), ku
609
punonjësi i Policisë është transferuar. Konform pikës 7 të këtij vendimi, punonjësi i Policisë,
që përfiton sipas pikave 1 e 3 të këtij vendimi, nënkupton punonjësin e përcaktuar në pikën 1
të nenit 11 të ligjit nr.9749, datë 4.6.2007 "Për Policinë e-Shtetit", duke mos përfshirë
punonjësin e emëruar për herë të parë, por vetëm atë efektiv.
Gjykata çmon se qëllimi i pikës 7 të V.K.M. nr.183, datë 09.02.2011 është që ta
kufizojë këtë lloj përfitimi tek ata punonjës të Policisë që kanë qënë efektiv policie dhe
transferohen në një punë që ndodhet larg vendbanimit të tyre. Qëllimi i këtij përfitimi ka të
bëjë me faktin se transferimi i punonjësit të Policisë nuk bëhet mbi bazën e vullnetit të
punonjësit por mbi bazën e vullnetit të strukturave drejtuese të Policisë dhe punonjësi i
Policisë mund të transferohet në të gjithë territorin e vendit. Për të mbuluar shpenzimet e
udhëtimit, që janë të nevojshme për punonjësin e Policisë efektiv dhe që transferohet,
Këshilli i Ministrave, me V.K.M. nr.183, datë 09.02.2011, ka parashikuar kompensimet
përkatëse në raport me largësinë mes vendbanimit dhe vendit të punës ku transferohet
punonjësi.
Gjykata çmon se paditësi Ali Vokshi duhet konsideruar si punonjës policie efektiv dhe
jo si një punonjës i emëruar për herë të parë në Dibër, në vitin 2012. Nga shqyrtimi gjyqësor
rezulton e provuar se paditësi ka qënë punonjës policie. Në vitin 2006 ai është liruar nga
detyra dhe pasi gjykata e ka konstatuar këtë akt si të paligjshëm, pala e paditur e ka rikthyer
në punë paditësin. Në këto kushte, kjo gjykatë çmon se përderisa vendimi për largimin e
paditësit nga detyra në vitin 2006 ka qënë i paligjshëm, fakt i cili është konstatuar nga
gjykata, dhe mbi bazën e këtij vendimi gjyqësor pala e paditur ka rikthyer në punë paditësin,
atëherë pala e paditur nuk mund të pretendojë se paditësi nuk ka qënë punonjës policie
efektiv por është emëruar për herë të parë, në vitin 2012. Kjo gjykatë çmon se po të mos
kishte qënë për vendimin e paligjshëm të palës së paditur, paditësi do të kishte vazhduar që
të qëndronte në detyrë. Kjo gjykatë çmon se vendimet e paligjëshme të palës së paditur nuk
mund të ngarkojne me përgjegjësi paditësin dhe nuk mund ta privojnë atë nga të drejta të
njohura”.
10. Kundër këtij vendimi është ushtruar e drejta e ankimit nga pala e paditur në
Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
11. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.990, datë 24.03.2014, ka
vendosur: “Rrëzimin e padisë së paditësit Ali Vokshi si të pabazuar në ligj e prova”.
11.1. Arsyetimi i gjykatës: “...kjo gjykatë konstaton se me të drejtë pala e paditur ka
ndërprerë për paditësin përfitimet sipas VKM nr.183 datë 09.02.2011. Kjo për faktin se është
fakt i pranuar dhe i provuar se paditësi është liruar nga detyra nga strukturat e Policisë së
shtetit dhe në bazë të një vendimi gjyqësor është rikthyer me dëshirën dhe kërkesën e tij në
këto struktura. Pra riemërimi i tij në këto struktura dhe në pozicionin përkatës të punës nuk
është bërë kryesisht dhe vetëm mbi vullnetin e organit publik (Drejtorisë së Përgjithshme të
Policisë së Shtetit). Kjo tregon se riemërimi i paditësit në këtë pozicion pune nuk është bërë
për nevoja të domosdoshme organizimi, pune a shërbimi nga pala e paditur, por me vullnetin
e shfaqur të paditësit.
Ndërkohë në analizë të kritereve të parashikuara në pikën 1 të VKM nr.183 datë
09.02.2011 konstatohet se një prej kritereve për përfitimin e shpërblimit mujor përkatës është
fakti që transferimi, komandimi apo emërimi të jenë bërë për nevoja pune a shërbimi. Kjo
shpjegon edhe vetë karakterin e veçantë të këtij shpërblimi, pra për vetë mënyrën se si
funksionojnë strukturat e Policisë së shtetit, për mënyrën e organizimit dhe të emërimit,
transferimit a komandimit të punonjësve të këtyre strukturave, është vendosur ky trajtim i
veçantë financiar. Nga ky trajtim nuk mund të përfitojë çdo punonjës, por vetëm ata të cilët
detyrohen jashtë vullnetit të tyre të shërbejnë në një pozicion të caktuar pune të ndodhur larg
vendbanimit dhe familjeve të tyre. Madje kjo pagesë është parashikuar si pagesë e
përkohshme për përballimin e shpenzimeve të përditëshme jetësore deri në ndryshimin e
610
vendbanimit nga punonjësit e policisë për humbjen që mund t'i shkaktohet për shkak të
largësisë gjeografike nga vendbanimi i tij, dhe jo si begatim pasuror.
Në rastin në gjykim paditësi me kërkesën dhe vullnetin e tij ka pranuar të rikthehet jo
vetëm në strukturat e Policisë së shtetit, por edhe në pozicionin përkatës të punës larg
vendbanimit të tij duke marrë përsipër të përballojë vetë koston e këtij emërimi”.
12. Kundër vendimit nr.990, datë 24.03.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit, ka
ushtruar rekurs, paditësi Ali Vokshi, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.990, datë 24.03.2014
të Gjykatës Administrative të Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit nr.151, datë 26.12.2013 të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, duke parashtruar shkaqet e pasqyruar në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

13.1 Neni 1/2: “Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit
të Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj
13.2 Neni 17/2: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme.
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë
palët”.
13.3. Neni 44 “Mjetet dhe afatet e ankimit”: “Mjetet dhe afatet e ankimit të
vendimeve të gjykatave administrative janë të njëjta me ato të
parashikuara në Kodin e Procedurës Civile, përveç kur parashikohet
ndryshe në këtë ligj”.
13.4. Neni 45 “Vendime të paankimueshme”: “Nuk lejohet ankim ndaj
vendimeve përfundimtare të gjykatës administrative për padi me
objekt:
a) kundërshtimin e dënimit për kryerjen e kundërvajtjeve
administrative, me vlerë më të vogël se njëzetfishi i pagës minimale,
në shkallë vendi;
b) kundërshtimin e aktit administrativ që përmban detyrim në të holla,
me vlerë më të vogël se njëzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi;
c) kundërshtimin e aktit administrativ që ka refuzuar dhënien e
detyrimit në të holla, me vlerë më të vogël se njëzetfishi i pagës
minimale, në shkallë vendi;
ç) mosmarrëveshjet që lidhen me mbrojtjen e të drejtave, lirive dhe
interesave kushtetues dhe ligjorë, që rrjedhin nga sigurimet shoqërore
dhe shëndetësore, ndihma ekonomike dhe pagesa e aftësisë së kufizuar,
me vlerë më të vogël se njëzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi.
13.5. Neni 56: “Nuk lejohet rekurs ndaj vendimeve përfundimtare të
Gjykatës Administrative të Apelit për padi me objekt:
a) kundërshtimin e dënimit për kryerjen e kundërvajtjeve
administrative, me vlerë më të vogël se dyzet fishi i pagës minimale, në
shkallë vendi;
b) kundërshtimin e aktit administrativ që përmban detyrim në të holla,
me vlerë më të vogël se dyzet fishi i pagës minimale, në shkallë vendi;
611
c) kundërshtimin e aktit administrativ që ka refuzuar dhënien e
detyrimit në të holla, me vlerë më të vogël se dyzet fishi i pagës
minimale, në shkallë vendi;
ç) mosmarrëveshjet që lidhen me mbrojtjen e të drejtave, lirive dhe
interesave kushtetuese dhe ligjore, që rrjedhin nga sigurimet
shoqërore dhe shëndetësore, ndihma ekonomike dhe pagesa e aftësisë
së kufizuar, me vlerë më të vogël se dyzet fishi i pagës minimale, në
shkallë vendi”.
13.6. Neni 450 i K.Pr.Civile parashikon se: “Gjykata që ka dhënë vendimin
nuk e pranon ankimin kur: Është paraqitur jashtë afatit;
Nuk ndreqen të metat në afatin e caktuar. Në këto raste zbatohen
rregullat e përcaktuara në nenin 157 të këtij Kodi;
Është bërë ndaj një vendimi ndaj të cilit nuk lejohet ankim;
Është bërë nga një person që nuk legjitimohet të bëjë ankim;
Është hequr dorë nga ankimi.
Mospranimi i ankimit mund të deklarohet në çdo shkallë gjykimi.
14. Vendimi nr.3, datë 06.12.2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga
paditësi Ali Vokshi, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj ka arsye ligjore
që vendimi nr.990, datë 24.03.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë të cënohet.
16. Në rastin konkret nisur nga objekti i gjykimit, akti që kundërshtohet në këtë
gjykim, si dhe nga shkaku ligjor i kërkimeve të palës paditëse, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë çmon se në rastin në shqyrtim Gjykata Administrative e Apelit duhet të
zbatonte kërkesat e nenit 450 të K.P.Civile, i cili parashikon se: Gjykata që ka dhënë
vendimin nuk e pranon ankimin kur është bërë ndaj një vendimi ndaj të cilit nuk lejohet
ankim......... pasi ankimi i paraqitur nga pala e paditur paditëse është ushtruar kundër një
vendimi përfundimtar të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë për të cilin nuk
lejohet ankim.
17. Vendimi nr.151, datë 26.12.2013 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë është dhënë për padi në të cilat vlera e kërkimit apo e së drejtës është më e vogël se
njëzetë fishi i pagës minimale në shkallë vendi.
18. Kolegji thekson se në datën 04.11.2013 kanë filluar funksionimin gjykatat
administrative, veprimtaria dhe kompetenca e të cilave është përcaktuar në ligjin e posaçëm
nr.49, datë 03.05.2012 "Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative". Si rrjedhojë, duke nisur nga data 04.11.2013
të gjitha mosmarrëveshjet që kanë lëndë administrative, janë në kompetencë dhe janë objekt
gjykimi i gjykatave administrative sipas parashikimeve të ligjit 49/2012, pavarësisht nëse
çështja gjyqësore i është paraqitur gjykatës për shqyrtim është rregjistruar ose ka qënë në
gjykim përprara datës 04.11.2013.
konstaton se Ligji nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” në nenin 45 dhe 56 të tij, ka
klasifikuar një grup çështjesh, për të cilat për shkak të vlerës së vogël të objektit të padisë,
nuk mund të paraqitet përkatësisht ankim në Gjykatën e Apelit dhe rekurs në Gjykatën e
Lartë.
20. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin unifikues nr.3, datë
06.12.2013 arrijnë në interpretimin unifikues: “Kufizimet financiare që parashikojnë nenet
612
45 dhe 56 të Ligjit nr.49/2012, në lidhje me të drejtën për të paraqitur ankim në Gjykatën e
Apelit Administrativ ose rekurs në Gjykatë të Lartë, nuk zbatohen në lidhje me ankimet apo
rekurset e paraqitura përpara datës 04.11.2013”. Pra për të gjitha ankimet e paraqitura pas
datës 04.11.2013 do të zbatohen kufizimet e parashikuara në nenin 45 të Ligjit nr.49/2012.
Kufizimi i së drejtës së ankimit nisur nga vlera e padisë gjen zbatim vetëm pas datës
04.11.2013.
21. Në nenin 45 të Ligjit 49/2013 parashikohet se nuk lejohet, ankim ndaj vendimeve
përfundimtare të Gjykatës Administrative të Apelit, për padi me objekt kundërshtim i akteve
administrative a mosmarrëveshje administrative me vlerë më të vogël se njëzet fishi i pagës
minimale në shkallë vendi. Paga minimale në shkallë vendi, sipas legjislacionit në fuqi, dihet
se përcaktohet periodikisht çdo vit nga Këshilli i Ministrave. Vendimi i Këshillit të
Ministratave në fuqi në momentin e paraqitjes së ankimit është VKM nr.537, datë
03.07.2013, i cili përcakton se paga minimale në shkallë vendi është 22.000 lekë.
Rrjedhimisht, vlera minimale e padisë për efekt të zbatimit të nenit 45 të Ligjit nr.49/2012
është 440.000 lekë, për efekt të pranueshmërisë për shqyrtim të ankimit.
22. Në rastin konkret rezulton se vlera e padisë është përcaktuar me urdhërin nr.128,
datë 24.10.2012 të Drejtorisë Rajonale të Kufirit dhe Migracionit, Dibër me të cilin është
revokuar urdhëri për përfitimin e kompensimit në masën 10 000(njëqind mijë) lekë në muaj
për paditësin Ali Vokshi dhe shpalljen e tij si debitor në masën 38.454(tridhjetë e tetë mijë e
katërqind e pesëdhjetë e katër) lekë, ku kërkohet të kthehet kjo shumë.
23. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se,
vendimi nr.990, datë 24.03.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, duhet të prishet
dhe të pushohet gjykimi i çështjes, pasi vendimi nr.151, datë 26.12.2013 i Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, i cili ka zgjidhur çështjen në themel është i formës
së prerë. Ky vendim është i pa ankimueshëm, kjo në zbatim të kufizimit të ankimit nisur nga
vlera më e vogël e padisë objekt i këtij gjykimi krahasuar me pagën minimale në shkallë
vendi, të parashikuar nga dispozita e nenit 45 të Ligjit nr.49/2012 Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
në rastin objekt gjykimi duhet të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 13 pika 3 të ligjit
nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.990, datë 24.03.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.
Tiranë, më 07.04.2016
613
Nr. 00 - 2016 - 2069 i Vendimit (231)
VENDIM


përket:
PADITËS: KLAJDI QEFALIA

E PADITUR: ZYRA QENDRORE E RREGJISTRIMIT
TË PASURIVE TË PALUAJTSHME
OBJEKTI:
1. Pavlefshmëri të urdhrit nr.879 datë 12.11.2013 “
Për zgjidhjen e kontratës së punës” të kryerregjistruesit z.Ilirjan Muho,
për pasojë rikthimin në detyrën e Specialistit në Sektorin e Apelimit,
në Zyrën Qëndrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme,
si dhe pagat mujore deri në momentin e rikthimit efektivisht në detyrë.
2. Detyrimi i palës së paditur të më dëmshpërblejë për zgjidhjen
e kontratës individuale të punës të datës 06.05.2013 në mënyrë të menjëhershme
dhe të pajustifikuar duke paguar:
2 muaj pagë mujore për zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme
dhe të pajustifikuar.
1 muaj pagë mujore për mosrespektim të afatit të njofitimit
për zgjidhjen e kontratës së punës.
2 muaj pagë mujore për mosrespektimin e procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës
nga punëdhënësi, pra në total një dëmshpërblim prej 5 pagash mujore.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 153, dhe 154 të Kodit të Procedurës Civile,
nenet 7/ç, 11/2, 15/c, 16/1, 17/1 /g, 18/5 e ligjit nr.49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
nenet 12, 140, 143, 144, 149 dhe 155 të Kodit të Punës;
nenet 1, 2, dhe 7 të Kontratës individuale të punës.

“Pranimin e pjesshëm të padisë.
Detyrimin e të paditurit t’i paguajë paditësit një muaj dhe 19 (nëntëmbëdhjetë)
ditë pagë që do të kish fituar paditësi deri në përfundim të kontrates me afat të
caktuar.
614
Detyrimin e të paditurit t’i paguajë paditësit dy muaj pagë për mosrespektim të
procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
Detyrimin e të paditurit t’i paguajë paditësit dy paga si dëmshpërblim për
zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe të
pajustifikuar.
Rrëzimin e padisë për kërkimet e tjera të saj.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të paditurit për pjesën e pranuar të padisë
ndërsa për pjesën e rrëzuar të padisë i ngarkohen paditësit.
Ky vendim gjyqësor është i ekzekutueshëm nga Zyra Përmbarimore.
Ngarkohet Zyra Përmbarimore të ekzekutojë plotësisht detyrimin brenda
gjashtë muajve nga dita që vendimi të marrë formë të prerë”.
Gjykata e Administrative e Apelit me vendimin nr.1411, datë 05.05.2014, ka

vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit gjyqësor nr.151, datë 21.01.2014 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë”.
Kundër vendimit nr.1411, datë 05.05.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit,

ka ushtruar rekurs, pala e paditur ZQRPP Tiranë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.151,
datë 21.01.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, si dhe te vendimin
nr.1411, datë 05.05.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe rrëzimin e padisë,
- Ndërprerja e marrëdhënieve të punës në rastin konkret është bërë në bazë të Urdhrit
nr.740, datë 14.10.2014, të Kryerregjistruesit, i cili duke pasur parasysh nenin 17 të
ligjit nr.33/2012, datë 21.03.2012” pika “h” citohet se “Kryeregjistruesi emëron
dhe shkarkon personelin e Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme”,
gjithashtu ky urdhër është mbështetur dhe në rregulloren e brendshme në të cilën
përcaktohen detyrat e Kryerregjistruesit, pra është një largim i cili është bërë në
përputhje me dispozitat ligjore në fuqi dhe i bërë nga titullari kompetent. Pra urdhri
objekt gjykimi është i drejtë dhe i mbështetur në ligj.
- Në nenin 140 të Kodit të Punës i ndryshuar përcaktohet se kontrata lidhet me një afat
të caktuar duke e lidhur me natyrën e përkohshme të detyrës në të cilin punëmarrësi
është punësuar.
- Nga ana e gjykatës është vendosur pranimi i kërkimit të bërë prej paditësit për një
muaj page për mosnjoftim e bërë për paditësin. Paditësi rezulton se ka punuar pranë
ZQRPP, më pak se 6 muaj pra nuk ndodhemi në parashikimet e bëra në nenin 143
pika 2.
- Për sa i përket pranimit të kërkimit të bërë nga paditësi për dy muai pagë për mos
zbatim të procedurës, e kundërshtojmë pasi paditësi ka qënë në marrdhënie pune me
kontratë me afat të caktuar për një periudhë 6 mujore jo me kontratë me afat të
pacaktuar për të cilën zbatohen parashikimet e bëra në nenin 144, pika 5, pra për
kontratat me afat të caktuar nuk zbatohen parashikimet e bëra në dispozitën e
mësipërme ligiore.

615
V ËR E N
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, me urdhrin nr.345 datë
06.05.2013 të Kryeregjistruesit, z.Klajdi Qefalia është emëruar specialist në sektorin e
apelimit pranë Zyrës Qëndrore të Rregjistrimit të Pasurive të Paluajtshme.
2. Për këtë është lidhur dhe kontrata individuale e punës me afat të caktuar duke
filluar nga data 06.05.2013 deri në datën 31.12.2013.
3. Me urdhrin nr.879 date 12.11.2013 të Kryeregjistruesit, është bërë zgjidhja e
kontratës së punës me punëmarrësin Klajdi Qefalia. Ky urdhër ka hyrë në fuqi menjëherë.
Nuk është specifikuar motivi i largimit nga puna.
4. Paditësi ka pretenduar se zgjidhja e kontratës është bërë në mënyrë të
menjehershme të pajustifikuar, dhe për këtë kërkon nëpërmjet gjykatës pavlefshmerinë e
urdhërit nr.879 datë 12.11.2013 “’Për zgjidhjen e kontratës së Punës” të kryerregjistruesit,
rikthimin në detyrën e Specialistit në Sektorin e Apelimit pranë Zyrës Qëndrore të
Rregjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, pagat mujore deri në momentin e rikthimit
efektivisht në detyrë, si dhe dëmshpërblimet përkatëse në bazë të Kodit të Punës.
“- Pranimin e pjesshëm të padisë.
- Detyrimin e të paditurit t’i paguajë paditësit një muaj dhe 19 (nëntëmbëdhjetë) ditë
pagë që do të kish fituar paditësi deri në përfundim të kontrates me afat të caktuar.
- Detyrimin e të paditurit t’i paguajë paditësit dy muaj pagë për mosrespektim të
procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
- Detyrimin e të paditurit t’i paguajë paditësit dy paga si dëmshpërblim për zgjidhjen e
kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar.
- Rrëzimin e padisë për kërkimet e tjera të saj.
- Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të paditurit për pjesën e pranuar të padisë ndërsa
për pjesën e rrëzuar të padisë i ngarkohen paditësit.
- Ky vendim gjyqësor është i ekzekutueshëm nga Zyra Përmbarimore.
- Ngarkohet Zyra Përmbarimore të ekzekutojë plotësisht detyrimin brenda gjashtë muajve
nga dita që vendimi të marrë formë të prerë”.
5.1 Arsyetimi i gjykatës: “Lidhur me respektimin e afatit të njoftimit për zgjidhjen e
kontratës së punës që është një muaj në rastin konkret, për shkak se marëdhënia e punës ka
zgjatur më pak se një vit, konform nenit 143 të Kodit të Punës, nga pala e paditur nuk janë
paraqitur prova shkresore me të cilat të provohej respektimi i këtij detyrimi. Duke qenë se
nuk është respektuar afati i njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës nga ana e
punëdhënësit, atëherë zgjidhja e kontratës duhet të konsiderohet si e menjëhershme.
Lidhur me kërkimin e paditësit për dëmshpërblimin për mosrespektimin e afatit të
njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës, gjykata i referohet nenit 143 dhe 155 të Kodit të
Punës.
Marëdhënie juridike e punës ka qenë me afat të caktuar, e cila sipas kontratës
individuale të punës me datë 06.05.2013, përfundonte më datë 31.12.2013. Me urdhërin
nr.879 të Kryerregjistruesit, kjo marrëdhënie juridike pune është ndërprerë më datë
12.11.2013, pra një muaj e 19 ditë para afatit të caktuar të kontratës së punës. Në këtë
prizëm, kërkimi i paditësit për dëmshpërblimin që rrjedh për shkak të mosrespektimit të afatit
të njoftimit, duhet të pranohet pjesërisht, vetëm për pagimin e një muaji e 19 ditëve pagë që
punëmarrësi do të kish fituar në përfundim të kontratës me afat të caktuar. Ky konkludim
mbështetet në paragrafin e parë të nenit 155 të Kodit të Punës në të cilin parashikohet:
Punëmarrësi ka të drejtën e pagës që do të kish fituar, nëse marrëdhëniet e punës do
të kishin përfunduar në fund të afatit të njoftimit të parashikuar në ligj ose me
616
kontratë ose në përfundim të kontratës me afat të caktuar. Ndërsa për pjesën tjetër të
këtij kërkimi, duhet vendosur rrëzimi.
....kërkimi i paditësit për pagimin e dy muajve për mosrespektim të procedurës së
zgjidhjes së kontratës së punës nga punëdhënësi, është i bazuar në nenin 144 të Kodit të
Punës, dhe si i tillë ai duhet pranuar.
Lidhur me kërkimin e paditësit për dëmshpërblimin e 12 (dymbëdhjetë) muajve për
shkak të zgjidhjes së menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës nga
punëdhënësi, gjykata i referohet nenit 153 të Kodit të Punës. Zgjidhja e kontratës së punës në
mënyrë të menjëhershme nuk ka ndodhur për shkaqe të justifikuara për shkak se nuk
ndodhemi para rasteve të parashikuara nga neni 153 i Kodit të Punës. Për rrjedhojë,
zgjidhja e menjëhershme e kontratës së punës është bërë për shkaqe të pajustifikuara (neni
155 i Kodit të Punës)...Gjykata çmon se kërkimi i paditësit për pagimin e një viti page duhet
të pranohet pjesërisht duke detyruar punëdhënësin të dëmshpërblejë punëmarrësin me pagën
e dy muajve ndërsa për pjesën tjetër kërkimi duhet rrëzuar.
Përsa i përket kërkimit të paditësit për pavlefshmërinë e urdhërit nr.879 datë
12.11.2013 "Për Zgjidhjen e kontratës së Punës“ të kryerregjistruesit, gjykata i referohet
vendimit nr.7 datë 01.06.2011, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë... Punëmarrësi
nuk mund të ngrejë padi për goditjen e aktit administrativ por mund të ngrejë padi për
kërkimin e pasojave që rrjedhin nga zgjidhja e kontratës së punës.
...Kërkimi i paditësit për rikthimin në punën e mëparshme nuk gjen mbështetje
juridike dhe si i tillë duhet rrëzuar”.
6. Gjykata e Administrative e Apelit me vendimin nr.1411, datë 05.05.2014, ka
vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit gjyqësor nr.151, datë 21.01.2014, Gjykatën
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë”.
6.1 Arsyetimi i gjykatës: “I njëjtë me të faktit”.
7. Kundër vendimit nr.1411, datë 05.05.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit,
ka ushtruar rekurs, pala e paditur ZRPP Tiranë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.151,
datë 21.01.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, si dhe te vendimin
nr.1411, datë 05.05.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe rrëzimin e padisë,
duke parashtruar shkaqet e pasqyruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
8. Ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave Administrative

Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj nuk parashikon ndryshe”.
8.2 Neni 17/2: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore
dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
9. Kodi i Punës
9.1. Neni 149: “1) Kontrata me afat të caktuar përfundon në fund të kohës së
parashikuar, pa zgjidhje paraprake.
2) Kur, mbas përfundimit të afatit të caktuar, kontrata zgjatet në heshtje tej këtij afati,
ajo konsiderohet si kontratë me afat të pacaktuar”.
9.2. Neni 155: “1) Punëmarrësi ka të drejtën e pagës që do të kish fituar, nëse
marrëdhëniet e punës do të kishin përfunduar në fund të afatit të njoftimit të parashikuar në
ligj ose me kontratë ose në përfundim të kontratës me afat të caktuar.
617
2) Punëdhënësi mund të zbresë nga paga të ardhurat që punëmarrësi ka kursyer si
rezultat i ndërprerjes së punës, të ardhurat nga një punë tjetër ose të ardhurat prej të cilave
ai ka hequr dorë qëllimisht.
3) Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga
punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha rrethanat, vendos detyrimin e punëdhënësit
ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një viti pune. Për
punëmarrësit në administratën publike, kur ka një vendim të formës së prerë për kthimin në
vendin e mëparshëm të punës, punëdhënësi është i detyruar të zbatojë këtë vendim.
10. Vendimi unifikues nr.19 datë 15.11.2007 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë
11. Vendimi unifikues nr.7 datë 01.06.2011 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë
12. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Zyra Qëndrore e Rregjistrimit të Pasurive
të Paluajtshme Tiranë, përmban shkaqe ligjore që motivojnë cënimin e pjesshëm të vendimit
nr.1411, datë 05.05.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit, por vetëm për llojet e
dëmshpërblimit që gjykatat i kanë njohur paditësit Klajdi Qefalia.
padisë, pretendimeve të palëve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe
parashtrimeve të rekursit, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në interpretim të
dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se gjykatat e faktit
kanë gabuar pjesërisht në zbatimin e ligjit material në zgjidhjen e mosmarrëveshjes objekt
shqyrtimi dhe si pasojë vendimet e tyre duhet të ndryshohen pjesërisht.
në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit.
15. Nga provat e marra nga gjykatat e faktit rezulton se me datë 06.05.2013 , në mes
të palëve ndërgjyqëse është lidhur një kontratë pune me afat të caktuar duke filluar nga data
06.05.2013 deri në datën 31.12.2013. Kjo kontratë është zgjidhur nga pala e paditur përpara
përfundimit të afatit kontraktor, në datë 12.11.2013.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstatoi se mardhëneit e punës
ndërmjet palëve ndërgjyqëse rregullohen me kontratë pune me afat të caktuar. Për rregullimin
ligjor të kontratës me afat të caktuar Kodi i Punës parashikon rregullime të posaçme në nenet
149-152 të tij.
17. Në nenin 149 të K.Punës parashikohet se kontrata me afat të caktuar përfundon në
fund të kohës së parashikuar, pa zgjidhje paraprake. Kjo nënkupton se, në rastet kur kontrata
zgjidhet njëanshmërisht nga punëdhënësi përpara mbarimit të afatit të caktuar të kontratës,
punëdhënësi i shlyen punëmarrësit pagat që i takojnë t’i përfitojë deri në përfundim të këtij
afati kontraktor. Ky detyrim nuk ekziston vetëm nëse vërtetohet që zgjidhja para afatit e
kontratës së punës është bërë për “fajin” e punëmarrësit.
18. Në referim të nenit 153 të Kodit të Punës, punëdhënësi mundet që në çdo moment,
në mënyrë të menjëhershme, të zgjidhë marrëdhënien e punës, kur ekzistojnë shkaqe të
arsyeshme dhe të tilla janë ato rrethana të rënda, të cilat sipas parimit të mirëbesimit nuk e
lejojnë vazhdimin e marrëdhënieve të punës, pasi e kanë shkatërruar besimin e punëdhënësit
tek punëmarrësi. Të tilla rrethana kanë të bëjnë me shkeljen e detyrimeve kontaktuale të
618
punës ose detyrimeve që rrjedhin nga rregullimi ligjor specifik që rregullon atë marrëdhënie
pune, shkelje e cila duhet të jetë kryer me faj të rëndë ose edhe me faj të lehtë pas një
paralajmërimi të mëparshëm të punëdhënësit, për shkelje të tjera të lehta në kryerjen e
detyrës.
19. Në rastin konkret kontrata e punës është zgjidhur në mënyrë të njëanshme nga ana
e punëdhënësit(pala e paditur) në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkak të justifikuar në
kuptim të nenit 153 të K.Punës, pasi në zgjidhjen e mardhënies së punës pala e paditur nuk ka
parashtruar asnjë motiv.
20. Kolegji Administrativ çmon se të dy gjykatat kanë interpretuar dhe zbatuar gabim
ligjin material kur i kanë njohur paditësit dëmshpërblim prej dy muaj pagë për mosrespektim
të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës sipas nenit 144 të K.Punës, dy paga si
dëmshpërblim për zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe të
pajustifikuar, në bazë të nenit 155/3 të K.Punës.
21. Nga interpretimi i këtyre dispozitave të Kodit të Punës nuk parashikohen as
procedura dhe as afate njoftimi për zgjidhjen e kontratës së punës me afat të caktuar. Për
rrjedhim punëmarrësi nuk mund të pretendojë dhe përfitojë dëmshpërblime për mosrespektim
të afatit dhe/ose të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës. Nëse zgjidhja është bërë pa
shkaqe të arsyeshme ose të justifikuara, punëmarrësi përfiton pagat që i takojnë deri në
përfundim të afatit të kontratës, por jo dëmshpërblimet apo shpërblim për vjetërsi pune
sikurse në rastet e kontratave pa afat të caktuar(neni 151 e 152).
22. Nga interpretimi i nenit 155 paditësit i takon vetëm një dëmshpërblim për
zgjidhjen e menjëhershme dhe të pajustifikuar të marrëdhënies së punës, ai i parashikuar nga
neni 155/1 i KPunës, që është paga që do të kish fituar paditësi deri në përfundim të kontrates
me afat të caktuar, që në rastin konkret një muaj dhe 19 (nëntëmbëdhjetë) ditë. Nuk mund të
parashikohet dy herë ky dëmshpërblim edhe në kuptim të nenit 155/3 të K.Punës, që
parashikon situatën e zgjidhjes së menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratave pa afat të
caktuar.
23. Gjykatat e faktit me të drejtë kanë arsyetuar kur kanë rrëzuar kërkimin e paditësit
për pavlefshmërinë e urdhërit nr.879 datë 12.11.2013 "Për Zgjidhjen e kontratës së Punës“ të
kryerregjistruesit, duke iu referohuar vendimit nr.7 datë 01.06.2011, të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, i cili parashikon se: “Në rast të zgjidhjes së kontratës së
punës, pavarësisht se organi administrativ për rastet e administratës publike shprehet me një
akt të marrë nga drejtuesi i organit, kjo nuk do të thotë që jemi përpara marrëdhënieve
administrative pra shprehjes së vullnetit të organit në kuptim të marrëdhënieve
administrative por jemi përpara shprehjes së vullnetit të punëdhënësit për zgjidhjen e
kontratës së punës. Pra me këtë do të kuptojmë se kemi të bëjmë me një marrëdhënie pune
midis punëdhënësit dhe punëmarrësit dhe jo më me një marrëdhënie administrative. Pra
punëmarrësi nuk mund të ngrejë padi për goditjen e aktit administrativ por mund të ngrejë
padi për kërkimin e pasojave që rrjedhin nga zgjidhja e kontratës së punës”. Gjithashtu
gjykatat e faktit me të drejtë kanë rrëzuar dhe kërkimin e paditësit për rikthimin në punën e
mëparshme, si kërkim që nuk gjen mbështetje ligjore.
24. Për sa më sipër u arsyetua, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se
vendimet e gjykatave janë të drejta për pjesën që kanë disponuar lidhur me detyrimin e palës
së paditur për të shpërblyer paditësin me pagën që do të merrte deri në përfundim të kontratës
së tij të punës. Nga ana tjetër, gjykatat e faktit kanë interpretuar në mënyrë të gabuar ligjin
material lidhur me dhënien e dëmshpërblimit për paditësin në mbështetje të nenit 144 dhe
155/3 të K.Punës dhe si rrjedhojë këto vendime duhen ndryshuar, duke u vendosur rrëzimi i
padisë lidhur me këtë kërkim.
619
PËR KËTO ARSYE
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
V E N D O S I:
Ndryshimin e vendimit nr.151, datë 21.01.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë dhe të vendimit nr.1411, datë 05.05.2014 të Gjykatës Administrative
të Apelit Tiranë në këtë mënyrë:
Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.
Detyrimin e palës së paditur Zyra Qëndrore e Rregjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Tiranë t’i paguajë paditësit Klajdi Qefalia një muaj dhe 19 (nëntëmbëdhjetë) ditë pagë të
përfituara deri në përfundim të kontrates me afat të caktuar.
Rrëzimin e padisë për kërkimet e tjera.
Tiranë, më 07.04.2016
620
Nr. 00-2016-1220 Vendimi (232)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 07.04.2016 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen administrative me

PADITËS: SHPRESA SHASKA

FADIL ILIAZI
I PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
OBJEKTI:
Kundërshtim i aktit administrativ, Urdhri nr.353, datë 25.04.2012
i Zyrës Qendrore të Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme, Tiranë.
Detyrim për regjistrim në regjistrat e pasurive të paluajtshme të Z.V.R.P.P Vlorë
dhe pajisjen me çertifikatë pronësie.
Baza Ligjore: Nenet 144/1, 149, 192, 195 të Kodit Civil,
ligji nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të Paluajtshme”
dhe nenet 31, 32, 153 e vijues, e 324 vijues të Kodit Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.2210, datë 17.07.2012 ka

vendosur:
Pranimin e padisë së paditësave Shpresa Shaska dhe Fadil Iliazi.
Shfuqizimin tërësisht të aktit administrativ, Urdhrit nr.353, datë 25.04.2012 të
Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë.
Detyrimin e të paditurit Z.R.P.P Vlorë që të regjistrojë në Regjistrat e Pasurisë
së Paluajtshme të Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, në
favor të Shpresa Shaska, Sami Iliazi, Fadil Iliazi, Mine Iliazi një sipërfaqe
trualli prej 2.490 m2, pasuri që ndodhet në lagjen “Pavarësia”, Vlorë, në zonën
kadastrale nr.8602 Vlorë, si dhe detyrimin e ZRPP Vlorë ti pajisë ata me
çertifikatë pronësie për këtë pasuri.
Heqjen e kufizimit të veprimeve për pasurinë nr.27/495, vol. 38, fq. 226, ZK.
nr.8602, me sipërfaqe trualli 181 m2, nga e cila 181 m2 ndërtesë, në emër të
Mine, Sami, Fadil, Iliazi dhe Shpresa Shaska.
621
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.849 vendimi, datë 17.12.2013 ka vendosur:
kompetente në Gjykatën Administrative të Apelit.

vendosur:
Vlorë dhe pushimin e çështjes.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs pala paditëse

Shpresa Shaska, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.1356, datë 28.04.2014 Gjykatës Administrative të Apelit dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.2210, datë 17.07.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Shkaqet që pala paditëse Shpresa Shaska paraqet në rekurs, janë:

 Për mosrespektim dhe zbatim keq të ligjit (neni 472 germa “a” i K.Pr.Civile).Është
vërtetuar se paditësat janë trashëgimtar të Jaup Xhezo Iliazi. Trashëgimlënësi i tyre në
datë 08.11.1949 ka fituar pronësinë në mënyrë të ligjshme me kontratë. Në këtë
kontratë është përcaktuar se blerësi Jaup Xhezo (Bonjaku) fiton pronësinë mbi një
shtëpi “përdhese” Elbasançe ndodhur në Skelë.....Këto kufij kanë qenë përmendur në
aktin e regjistrimit turqisht të pasurisë, ndërsa kufijtë në kohën e shitjes në datën
08.11.1949 kanë qenë: lindja dhe perëndimi-rruga, veriu- me truallin e Markoviçit
(sot pasuri shtet) dhe jugu- me truallin e firmës Manaj (sot pasuri shtetërore), e cila
aktualisht përbëhet nga 4 dhoma, dy sallone, kuzhinë, në formë elbasançe si dhe me
oborr e bahçe dhe është e rrethuar me mur. Në kontratën e shitjes të datës 08.11.1949
është përcaktuar si blerës Jaup Xhezo Bonjaku nga katundi Tragjas. Trashëgimlënësi
rezulton të ketë vdekur në datë 11.05.2007. Në kohën e vdekjes trashëgimlënësi ka
patur mbiemrin Iliazi dhe jo Bonjaku. Për të vërtetuar faktin se Jaup Xhezo Bonjaku
është i njëjti person me Jaup Xhezo Iliazi janë marrë të dhënat nga kryeplaku i fshatit
Tragjas dhe nga Bashkia Orikum në përbërjen e të cilës ndodhet dhe fshati Tragjas.
Sipas të dhënave që ka disponuar Bashkia Orikum ka vërtetuar faktin se Jaup Xhezo
Bonjaku dhe Jaup Xhezo Iliazi janë i njëjti person.
 Pas vdekjes së trashëgimlënësit në datën 11.05.2007 paditësat kanë paraqitur për
regjistrim dëshminë e trashëgimisë për të bërë kalimin e pronësisë nga
trashëgimlënësi tek trashëgimtarët e tij. Krahas dëshmisë së trashëgimisë janë
paraqitur dhe deklaratat e kufitarëve që konfirmojnë gjendjen ekzistuese të pronës.
Gjithashtu janë paraqitur dhe të gjitha hartat në vite që tregojnë të pandryshuar kufijtë
e pronës të rrethuar me mur.
 ZVRP Paluajtshme Vlorë ka regjistruar pronësinë e ndërtesës, duke pranuar që pronar
i ndërtesës ka qenë Jaup Xhezo Iliazi (trashëgimlënësi i paditësave), por nuk ka
regjistruar pronësinë e truallit.
 Përfundimi në të cilin ka arritur Gjykata Administrative e Apelit se vërtetimi i lëshuar
nga Bashkia Orikum se Jaup Xhezo Iliazi është i njëjti person me Jaup Xhezo
Bonjaku nuk është i mjaftueshëm për të vërtetuar këtë fakt është i gabuar. Organi
administrativ, duke pajisur paditësat me vërtetim pronësie për banesën ka pranuar
faktin që pasuria, si trualli dhe banesa burojnë nga trashëgimlënësi i paditësave. Në të
njëjtën provë që përmban të njëjtin fakt nxirren dy përfundime të kundërta dhe krejt të
ndryshme nga njëri-tjetri. As organi administrativ dhe as gjykata nuk mund të mbajë
dy standarde të ndryshme për të njëjtin fakt të vërtetuar gjatë procedimit administrativ
dhe gjyqësor. Kjo e bën përfundimin e arritur nga palët e paditura dhe për pasojë dhe
622
nga gjykata e apelit të gabuar dhe të padrejtë.
 Gjykata në vendimin e saj ka përdorur vetëm shprehjen se vërtetimi i lëshuar nga
Bashkia Orikum nga ku ka lindur trashëgimlënësi nuk është i mjaftueshëm pa
përcaktuar se çfarë faktesh apo provash të tjera duhet të paraqesin paditësat për të
vërtetuar një fakt të tillë. Gjykata duhet të përcaktonte se cilat janë provat që duhet të
paraqisnin paditësat për të provuar një fakt të tillë dhe jo të mjaftohej vetëm me
shprehjen se ky vërtetim nuk është i mjaftueshëm, duke përcaktuar dhe organin
kompetent që të përcaktonte faktin juridik (të qënies i njëjti person).
 Vërtetimi i faktit se Jaup Xhezo Iliazi dhe Jaup Xhezo Bonjaku janë i njëjti person
është një kompetencë të Bashkisë Orikum në përbërje të të cilit është fshati Tragjas që
është vendlindja e trashëgimlënësit. Në bazë të ligjit nr.8652, datë 31.07.2000 “Për
organizimin dhe funksionimin e qeverisjes vendore”, organet e qeverisjes vendore
kanë në kompetencën e tyre çdo çështje që nuk ndalohet me ligj ose që nuk u është
dhënë ekskluzivisht me ligj një organi tjetër shtetëror (neni 7 pika l). Vërtetimi i këtij
fakti nuk është i ndaluar nga ligji dhe as nuk është në kompetencën ekskluzive të
ndonjë organi tjetër shtetëror dhe për pasojë organi kompetent për të vërtetuar një fakt
të tillë është Bashkia Orikum, e cila konfirmimin e ka bërë, pasi ka grumbulluar të
dhënat e nevojshme nga kryeplaku i fshatit Tragjas.
 Sendi si banesa dhe trualli është përdorur nga trashëgimlënësi dhe trashëgimtaret e tij
që nga koha e blerjes në vitin 1949 e në vazhdim. Nuk ka asnjë ndryshim as përsa i
përket pronësisë, as përdoruesit dhe as kufijve të kësaj prone.
 Dëshmia e trashëgimisë është titull pronësie i detyrueshëm për tu regjistruar nga
ZVRPP. Fitimi i pronësisë me trashëgim është një mënyrë fitimi pronësie e njohur
nga ligji sipas neneve 316 e vijues të K.Civil. Në bazë të nenit 348 të K.Civil cilësia si
trashëgimtar dhe pjesët trashëguese përcaktohen në dëshminë e trashëgimisë. Vendimi
i gjykatës që është paraqitur për regjistrim është pikërisht dëshmia e trashëgimisë që
vërteton faktin sesi trashëgimtar rezultojnë paditësat. Siç me të drejtë ka përcaktuar
dhe gjykata në vendimin e saj në nenin 193 të K.Civil është përcaktuar se një nga
aktet që duhet regjistruar është dhe vendimi i gjykatave me të cilin njihet cilësia e
trashëgimtarit dhe fitohet pasuria e trashëguar. Gjithashtu, në bazë të ligjit nr.7843,
datë 13.07.1994 të ndryshuar që ka qenë në fuqi në kohën, që është paraqitur vendimi
në nenin 38 të tij është përcaktuar mënyra e regjistrimit të titujve të pronësisë me anë
të ligjit, vendimit gjyqësor apo aktit administrativ. Edhe në ligjin nr.33/2012 që është
në fuqi përcaktohet mënyra e regjistrimit në raste të tilla. Në nenin 45 të këtij ligji
përcaktohet mënyra e regjistrimit të kalimit të pronësisë me anë të ligjit, vendimit të
gjykatës apo aktit administrativ. Është pothuajse e njëjta dispozitë dhe i njëjti
rregullim. Fitimi i pronësisë me trashëgim është një mënyrë e fitimit të pronësisë me
ligj dhe e konfirmuar dhe kjo në vendimin e gjykatës që ka përcaktuar cilësinë e
qënies trashëgimtar të paditësave. Pra dëshmia e trashëgimisë e lëshuar nga organi
kompetent përbën titull pronësie dhe si e tillë është detyrueshme për tu regjistruar në
regjistrat e pasurive të paluajtshme. Fakti që ky regjistrim është bërë përpara hyrjes në
fuqi të ligjit nr.7843 ,datë 13.07.1994, nuk do të thotë se kjo pasuri nuk është
regjistruar. Regjistrat e pasurive të paluajtshme kanë ekzistuar edhe para hyrjes në
fuqi të këtij ligji.
 Ky ligj njëkohësisht ka përcaktuar sesi do veprohet me dokumentacionin (regjistrat) e
pasurive të paluajtshme që janë regjistruar para hyrjes në fuqi të tij. Ligji nr.7843,
datë 13.07.1994, “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” në nenin 57 të tij ka
përcaktuar se gjithë dokumentacionin që ekzistonte para hyrjes në fuqi të këtij ligji të
regjistruar sipas nenit 24 i kalon zyrave të regjistrimit të pasurive të paluajtshme, të
gjitha regjistrimet që janë bërë para hyrjes në fuqi të këtij ligji janë regjistrime të
623
ligjshme dhe mbi këto regjistrime do të bëhen të gjitha transaksionet e nevojshme dhe
në rastin konkret kalimi i pronësisë të trashëgimlënësi. Regjistrimi i bërë në vitin 1949
është sipas kërkesave të përcaktuara në nenin 24 të ligjit të sipërcituar. Në nenin 24 të
tij janë përcaktuar titujt e pronësisë që janë të detyrueshëm për tu regjistruar. Pra
regjistrimi i bërë në vitin 1949 plotëson kriteret e përcaktuara në nenin 24 të ligjit dhe
për pasojë kjo pronë konsiderohet e regjistruar në regjistrat e pasurive të paluajtshme
si regjistrim fillestar. Ligji nëpërmjet nenit 57 të tij ka përcaktuar se cili do të jetë
regjimi juridik dhe fuqia provuese e këtyre dokumenteve në lidhje me pronësinë.
Përderisa deri në këtë kohë nuk ekzistonin zyra të regjistrimit të pasurive të
paluajtshme sipas këtij ligji qëllimi i ligjvënësit ka qenë që tu japë fuqi juridike për
efekt të zbatimit të këtij ligji të gjitha regjistrimeve të mëparshme me kusht që ata të
përmbajnë elementët e përcaktuara në nenin 24 të këtij ligji. Pala e paditur dhe
gjykata pranojnë zbatimin e këtij ligji përsa i përket regjistrimit të banesës dhe
refuzojnë regjistrimin e truallit kur të dy këto burojnë nga e njëjta provë. Kjo
dispozitë nuk mund të zbatohet në mënyrë të ndryshme për të njëjtat kategori sendesh.
Zbatimi i ndryshëm i së njëjtës dispozitë ligjore për sendet të të njëjtës kategori tregon
se, gjykata ka zbatuar gabim ligjin.
 Në momentin e vdekjes së tij trashëgimlënësi ka qenë në të njëjtën kohë dhe pronar i
truallit dhe i ndërtesës së tij. Është e vërtetë që gjatë viteve deri në datë 10.08.1991
kanë ndodhur shumë ndryshime lidhur me pronësinë e tokës, por trashëgimlënësi e ka
fituar në mënyrë të ligjshme pronësinë edhe të tokës me ligjin nr.7512, datë
10.08.1991 “Për sanksionimin dhe mbrojtjen e pronës private, të nismës lirë,....
privatizimit. Në nenin 21 të këtij ligji është përcaktuar se: personat juridike a fizikë,
vendas, pronare të ndërtesave ekzistuese të çdo lloji janë edhe pronarë të truallit që
zënë këto ndërtesa. E gjithë sipërfaqja e tokës prej 2.490 m 2 që në vitin 1949 kur është
blerë ka qenë pjesë funksionale e banesës. Kjo është vërtetuar me të gjitha hartat e
viteve që nga koha e blerjes e deri në momentin e depozitimit të dëshmisë së
trashëgimisë për regjistrim. I gjithë ky truall në kuptimin juridik konsiderohet si truall
që zë ndërtesa dhe për pasojë e gjithë pronësia e tokës me ligj ka kaluar në favor në
trashëgimlënësit të paditësave që në vitin 1991. Me vdekjen e tij këto të drejta u kanë
kaluar paditësave.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në Dhomën
e Këshillimit, në përfundim;
VËREN
nr.31003-03589-00-2014 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Shpresa Shaska
e Fadil Iliazi dhe të paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë e
Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, me objekt: Kundërshtim i
aktit administrativ, Urdhri nr.353, datë 25.04.2012 i Zyrës Qendrore të Regjistrimin e
Pasurive të Paluajtshme, Tiranë. Detyrimi për regjistrim në regjistrat e pasurive të
paluajtshëm të ZVRPP Vlorë dhe pajisjen me çertifikatë pronësie.
2. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.1356, datë
28.04.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit dhe vendimi nr.2210, datë 17.07.2012 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, janë rrjedhojë e shkeljeve të rënda të rregullave
procedurale që detyrimisht të çojnë në prishjen e tyre dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në
gjykatën e shkallës të parë.
624
3. Me kontratën nr.137 rep, nr.81 kol, datë 08.11.1949 trashëgimlënësi i paditësave

Jaup Xhezo Iliazi për shumën 300.000 lekë ka blerë nga shtetasi Ali Asllani (përfaqësuar nga
bashkëshortja e tij Qanije Asllani) një banesë e përbërë nga 4 dhoma, 2 sallone, një kuzhinë,
banesë tip Elbasançe, me oborr dhe me bahçe, të rrethuar me mur, e kufij: Lindje - Rrugë,
Perëndimi - Rrugë, Veriu - Trualli i Markoviçit (sot pasuri shtetërore), Jugu - Trualli i ish
formës Monaj (sot pasuri shtetërore).
4. Kontrata e shitblerjes nr.137 rep, nr.81 kol, datë 08.11.1949, e përpiluar nga
gjyqtari i ngarkuar me detyrën noteriale, është transkriptuar në favor të trashëgimlënësit të
paditësve në datën 09.02.1950, duke u regjistruar në regjistrin e përgjithshëm në nr.279 në
volumin 8 dhe në regjistrin e transkriptimeve në nr.11 të volumit 16.
5. Paditësit janë dy prej trashëgimtarëve ligjor të rradhës së parë të Jaup Xhezo Iliazit.
Me cilësinë e trashëgimtarëve të Jaup Xhezo Iliazi, ato i janë drejtuar ZRPP Vlorë për
regjistrimin në favor të tyre, në regjistrat e pasurive të paluajtshme të ZRPP Vlorë, pronës së
pretenduar e përbërë nga një banesë me katër dhoma, dy sallone, kuzhinë, me sipërfaqe
ndërtimore 181 m2 dhe me sipërfaqe trualli prej 2.490 m2, pasuri që ndodhet në lagjen
“Pavarësia”, Vlorë, në zonën kadastrale nr.8602 Vlorë.
6. Me cilësinë e trashëgimtareve ligjor të kësaj prone, paditësit i janë drejtuar ZRPP
Vlorë, bazuar në nenin 24 të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994, “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme”, të ndryshuar me ligjin nr.9701, datë 02.04.2007. Pas shqyrtimit të
dokumentacionit të paraqitur pala e paditur ZRPP Vlorë u ka regjistruar banesën me datë
10.04.2012 dhe me projekt Urdhrin nr.15, datë 13.04.2012 u ka refuzuar regjistrimin e
pasurisë truall me arsyetimin se titulli i pronësisë së tyre nuk është i regjistrueshëm.
7. ZQRPP Tiranë me Urdhrin nr.353, datë 25.04.2012 ka vendosur:
Refuzimin e kërkesës së përfaqësuesit të paditësave me objekt: Regjistrimin fillestar
të pasurisë me sipërfaqe 2.490 m2 truall, nga e cila 197 m2 ndërtesë, zona kadastrale 8602
Vlorë. Kufizimin e veprimeve për pasurinë nr.27/495, vol. 38, fq. 226, ZK nr.8602, me
sipërfaqe trualli 181 m2, nga e cila 181 m2 ndërtesë, në emër të Mine, Sami, Fadil, Iliazi dhe
Shpresa Shaska. Duke argumentuar se: Referuar notës së transkriptimit neni 11, vol 19, viti
1937, pasuria figuron të jetë transkriptuar në favor të Jaup Xhezo Bonjaku, ndërkohë që
referuar vendimit nr.2223 të datës 08.11.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me
kërkues Fadil Iliazi, me objekt Lëshimin e dëshmisë së trashëgimisë ligjore të
trashëgimlënësit Jaup Iliazi “nuk përmendet në asnjë moment që Jaup Xhezo Bonjaku është
Jaup Xhezo Iliazi, fakt që qytetari e provon vetëm me Vërtetimin e Bashkisë Orikum me
nr.619, datë 02.07.2009 me anën e se cilës vërteton se Z. Jaup Xhezo Bonjaku dhe Jaup
Xhezo Iliazi janë i njëjti person, etj...
8. Paditësit, duke mos qenë dakort me këtë urdhër i janë drejtuar gjykatës me padinë
objekt gjykimi.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.2210, datë 17.07.2012 ka

vendosur:
Pranimin e padisë së paditësave Shpresa Shaska dhe Fadil Iliazi.
Shfuqizimin tërësisht të aktit administrativ, Urdhërit nr.353, datë 25.04.2012 të Zyrës
Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, Tiranë.
Detyrimin e të paditurit Z.R.P.P Vlorë që të regjistrojë në Regjistrat e Pasurisë së
Paluajtshme të Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, në favor të Shpresa
625
Shaska, Sami Iliazi, Fadil Iliazi, Mine Iliazi një sipërfaqe trualli prej 2.490 m 2, pasuri që
ndodhet në lagjen “Pavarësia”, Vlorë, në zonën kadastrale nr.8602 Vlorë, si dhe detyrimin e
ZRPP Vlorë ti pajisë ata me çertifikatë pronësie për këtë pasuri.
Heqjen e kufizimit të veprimeve për pasurinë nr.27/495, vol. 38, fq. 226, ZK. nr.8602,
me sipërfaqe trualli 181 m2, nga e cila 181 m2 ndërtesë, në emër të Mine, Sami, Fadil, Iliazi
dhe Shpresa Shaska.
...Provohet se me kontratën nr.137 rep, nr.81 kol, datë 08.11.1949 trashëgimlënësi i
paditësave Jaup Xhezo Iliazi për shumën 300.000 lekë ka blerë nga shtetasi Ali Asllani
(përfaqësuar nga bashkëshortja e tij Qanije Asllani) një banesë e përbërë nga 4 dhoma, 2
sallone, një kuzhinë, banesë tip elbasançe, me oborr dhe me bahçe, të rrethuar me mure
kufij: Lindje Rrugë, Perëndimi Rrugë, Veriu Trualli i Markoviçit (sot pasuri shtetërore),
Jugu Trualli i ish firmës Monaj (sot pra Kontrata e shitblerjes nr.137 rep, nr.81 kol, datë
08.11 1949, e përpiluar nga gjyqtari i ngarkuar me detyrën noteriale, është transkriptuar në
favor të trashëgimlënësit të paditësave në datën 09.02.1950, duke u regjistruar në regjistrin e
përgjithshëm në nr.279 në volumin 8, dhe në regjistrin e transkriptimeve në nr.11 të volumit
16.
Paditësit për regjistrimin e pasurisë kanë ndjekur procedurën e parashikuar nga neni
24 i ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, të
ndryshuar në ligjin nr.9701, datë 02.04.2007. Nga ana e të paditurit ZRPP Vlorë u është
regjistruar vetëm banesa me sipërfaqe 181 m 2, për të cilën janë pajisur me çertifikatën e
pronësisë, por që është kufizuar me Urdhërin nr.353, datë 25.04.2012 të Zyrës Qendrore të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, Tiranë, ndërsa u është refuzuar regjistrimi i truallit
mbi të cilin është ndërtuar kjo banesë dhe që posedohet qysh prej vitit 1949, pra që prej
blerjes nga familja Iliazi, pikërisht ai truall që është objekt konflikti në këtë gjykim.
Rezulton e provuar se trashëgimlënësi i paditësave ka qenë pronar i ligjshëm i
banesës dhe truallit të saj, pronësi e cila është fituar në mënyrën e parashikuar me ligj,
nëpërmjet blerjes me kontratë noteriale dhe regjistrimit të saj në regjistrat e pasurive të
paluajtshme të hipotekës Vlorë që në kohën e blerjes. Pronësia e trashëgimlënësit të
paditësave mbi sipërfaqen e truallit objekt konflikti provohet jo vetëm me kontratën nr.137
rep, nr.81 kol, datë 08.01.1949 dhe notën e transkriptimit të datës 09.02.1950, regjistri i
përgjithshëm 1279, volumi 8, regjistri i transkriptimeve nr.11, volumi 16, por edhe me
konfigurimin e saj në hartat e vjetra të kohës. Nga aplikimi i kësaj pasurie dhe nga
dokumentacioni i dorëzuar nga paditësit gjatë procedurës administrative pranë palës së
paditur rezulton se kjo pasuri konfigurohet në hartat e viteve 1950 e në vazhdim, konfigurim
që përputhet me gjendjen aktuale.
Gjykata në zbatim të nenit 224/a të K.Pr.Civile caktoi një ekspert topograf të cilit iu
ngarkua detyrë të vlerësojë rrethanat nisur mbi pretendimet e palëve dhe situatën faktike,
duke iu përgjigjur dhe pyetjeve të shtruara nga gjykata për ekspertim.
Eksperti e paraqiti mendimin e tij me shkrim në formën e një akti ekspertimi dhe ka
sqaruar se aplikimi i pronës me sipërfaqe prej trualli prej 2.490 m2, pronë e cila ndodhet në
lagjen “Pavarësia” Vlorë, me kufizimet: kufitarë të vjetër dhe të rinj (aktual). Në akt
ekspertim pasqyrohet fakti se e gjithë prona është e thurur me mur të vjetër betoni dhe me
profile hekuri në drejtimin lindje-perëndim me mur blloku fakt këto që tregojnë se nuk kemi
lëvizje të kufijve të pronës që nga momenti i blerjes së saj. Akt ekspertimi i ekspertes ing.
Tefta Konomi shoqërohet dhe me skicë planimetrie fotografitë dhe fragment harte e vjetër, e
cila pasqyron faktin se nuk kanë ndryshuar kufijtë e pronës së pretenduar për regjistrim.
Gjithashtu nga ekspertimi i kryer gjatë gjykimit rezultoi e vërtetuar se sipërfaqja e
banesës dhe truallit që kërkohet të regjistrohet është e njëjtë me sipërfaqen e banesës dhe
truallit të shitur nga Ali Asllani trashëgimlënësit të paditësave Jaup Xhezo Iliazi në datën
626
08.11.1949, sipërfaqe, e cila rezulton të jetë 2.490 m 2 brenda të cilës ndodhen të ndërtuara
banesat e trashëgimtarëve të Jaup Xhezo Iliazi.
Rezulton se paditësit nuk kanë konflikt me asnjë nga kufitarët e sipërfaqes së truallit
që kërkohet të regjistrohet, çka provohet nga deklaratat noteriale të tyre të dorëzuara nga
paditësit pranë palës së paditur gjatë procedurës administrative.
Gjatë këtij gjykimi u provua se pala paditëse disponon dokumentacionin e nevojshëm
për regjistrim dhe me pa të drejtë është refuzuar ky regjistrim i truallit në posedim të palës
paditëse prej 2.490 m2, pasuri e cila ndodhet në lagjen “Pavarësia” Vlorë, në zonën
kadastrale me nr.8602. Me këtë veprim të palës së paditur u është mohuar paditësave e
drejta e disponimit që është një nga tagrat kryesore të pronarit. Procedura që duhet ndjekur
në rastin konkret është ajo e parashikuar në nenet 18, 23, 24 dhe 38 të ligjit me nr.7843, datë
13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” i ndryshuar, veprim i cili nuk
rezulton të jetë kryer prej palës së paditur në këtë proces, duke e detyruar palën paditëse ti
drejtohet gjykatës me objektin proces shqyrtimi gjyqësor, pasi paditësat kanë interes ligjor
legjitim në lidhje me këtë pronë......
11. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.849, datë 17.12.2013 ka vendosur:
kompetente në Gjykatën Administrative të Apelit.
12. Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.1356, datë 28.04.2014 ka
vendosur:
Prishjen e vendimit nr.2210, datë 17.07.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë
dhe pushimin e çështjes.
13. Gjykata e apelit ndër të tjera arsyeton:
.....Gjykata Administrative e Apelit, çmon se padia e ngritur nga paditësat është një
padi që nuk mund të ngrihet ndaj duhet të pushohet konform nenit 53/c të ligjit 49/2014 me
arsyetimin si më poshtë vijon:
Së pari: Paditësat janë dy nga trashëgimtarët e trashëgimlënësit Jaup Iliazi sikundër
rezulton nga dëshmia e trashëgimisë e lëshuar me vendimin gjyqësor nr.2223, datë
08.11.2007 i cili në bazë të nenit 193/ç të K.Civil është i detyrueshëm për regjistrim në
ZVRPP. Por ndryshe nga sa pretendojnë paditësit, që ky titull të regjistrohet duhet që titulli i
trashëguar të jetë në emër të trashëgimlënësit.
Nga aktet e ndodhura në dosje, sikundër drejtë ka konstatuar ZQRPP Tiranë në
Urdhërin e saj nr.353, datë 25.4.2012, dëshmia e trashëgimisë që kërkojnë paditësit të
regjistrojnë i përket trashëgimlënësit Jaup Iliazi, ndërsa prona ku ata referojnë regjistrimin e
saj figuron në emër të Jaup Bonjakut. Vërtetimi i lëshuar nga Bashkia Orikum me datë
02.07.2009 se Jaup Bonjaku është i njëjti person me Jaup Iliazi nuk është i mjaftueshëm për
të provuar pretendimin e paditësit dhe për rrjedhojë detyrimin e palës së paditur për
regjistrimin e dëshmisë së trashëgimisë.
Së dyti: Titulli i pronësisë që paditësit kërkojnë të regjistrohet në favor të tyre me
cilësinë e, trashëgimtarëve është nota e transkriptimit nr.11, vol. XIX, viti 1937, me anë të
cilit figuron të jetë transkriptuar në favor të Jaup Xhezo Bonjakut, pasuria: Një shtëpi
përdhese elbasançe, ndodhur në Skelë, e përbërë prej katër dhomash ..., me kufizimet
përkatëse... si dhe me oborr e bahçe dhe është e rrethuar me mur, pra rezulton se kjo pronë
është pa sipërfaqe...Duke qenë se prona është pa sipërfaqe paditësat kanë bërë kërkesë për
regjistrim fillestar, duke pretenduar se sip brenda kufizimeve është 2.490 m 2 truall dhe 197
m2 ndërtesë.
Neni 10 i ligjit nr.9701, datë 02.04.2007 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin
nr.7843, datë 13.07.1994 për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, të ndryshuar
parashikon:
Në nenin 24, shkronjat “a”, “b” dhe “c” ndryshohen si më poshtë:
627
a) Pronësia dhe kufijtë e pasurive të paluajtshme përcaktohen nga aktet e fitimit të
pronësisë, sipas nenit 193 të Kodit Civil.
b) Individët, familjet dhe personat juridikë, privatë apo shtetërorë, që zotërojnë
dokumente pronësie, sipas shkronjës “a”, por nuk kanë të përcaktuar në to sipërfaqen e
pasurisë së paluajtshme, kanë të drejtë t'i paraqesin regjistruesit një kërkesë për regjistrim
pronësie, e cila duhet të shoqërohet me dokumentin e pronësisë, me një planvendosje apo
genplanin e pasurisë, deklaratën noteriale të pronarëve fqinjë, që vërtetojnë përmbajtjen e
kërkesës për pronësinë dhe kufijtë e pasurisë që pretendohet, si dhe kopje të vërtetuara nga
noteri të dokumenteve të ndryshme, që mbështesin kërkesën për regjistrim.
Regjistruesi, brenda 30 ditëve nga paraqitja e kërkesës, duhet t’i kthejë përgjigje
kërkuesit pas pagesës së shpenzimeve, të cilat parapaguhen nga kërkuesi.
Kundër vendimit të regjistruesit ose në mungesë të përgjigjes, me kalimin e këtij afati,
kërkuesi mund të ankohet në gjykatë. Në procesin gjyqësor gjykata thërret të gjithë pronarët,
pronat e të cilëve janë ngjitur njëra-tjetrës e të cilët kanë interes të ligjshëm në gjykim.
c) Për kalimin në pronësi të sipërfaqes, kur në dokumentin e pronësisë është bërë
shënimi “oborr në përdorim”, kërkuesit duhet t'u drejtohen organeve të kthimit dhe
kompensimit të pronave. Për rastet, të cilat nuk janë subjekt i ligjit për kthimin dhe
kompensimin e pronave, kërkuesit i drejtohen institucionit të autorizuar nga Këshilli i
Ministrave. Procedura e kalimit të kësaj sipërfaqeje në pronësi, në këto raste, përcaktohet me
vendim të Këshillit të Ministrave.
Në interpretim të dispozitës së mësipërme, që të aplikohet regjistrimi fillestar për
saktësimin e sipërfaqes duhet që personi pronësinë dhe kufijtë e pasurive të paluajtshme ti
përcaktohen nga aktet e fitimit të pronësisë, sipas nenit 193 të Kodit Civil dhe nëse zotërojnë
dokumente pronësie, sipas shkronjës “a”, por nuk kanë të përcaktuar në to sipërfaqen e
pasurisë së paluajtshme, kanë të drejtë t'i paraqesin regjistruesit një kërkesë për regjistrim
pronësie, e cila duhet të shoqërohet me dokumentin e pronësisë, me një planvendosje apo
gentplanin e pasurisë, deklaratën noteriale të pronarëve fqinjë, që vërtetojnë përmbajtjen e
kërkesës për pronësinë dhe kufijtë e pasurisë që pretendohet, si dhe kopje të vërtetuara nga
noteri të dokumenteve të ndryshme, që mbështesin kërkesën për regjistrim.
Ky kolegj çmon se përsa kohë nuk plotësohet kushti i parë, për shkaqet e cituara më
sipër, paditësi nuk plotëson as kushtin e dytë, prandaj padia e tyre është një padi që nuk
mund të ngrihet.
Argumenti që parashtron paditësi se akti është i vlefshëm, pasi ata janë pajisur me të
njëjtin titull për shtëpinë dhe truallin nën të ndërsa për oborrin jo, gjykata vlerëson të
theksojë se akti objekt gjykim nr.353, datë 25.04.2012, për të njëjtin shkak dhe arsyetim si
për truallin ka vendosur edhe kufizimin e veprimeve për pasurinë nr.27/495, vol. 38. fq. 226
sip. ndërtesë 181 m2 dhe truall 181 m2.
Së treti mbi truallin që paditësat kërkojnë të saktësohet sip. dhe të regjistrohet në
emër të tyre rezulton se ka ndërtime me pronar të pavërtetuar, mbi të cilat duhet të
përcaktohen regjimet për gjithsecilin, për të cilat paditësi u shpreh se këto ndërtime janë të
vetë familjarëve.
Për gjitha sa u arsyetua, ky kolegj çmon se shkaqet e ankimit të ngritura nga palët e
paditura qëndrojë dhe vendimi nr.2210, datë 17.7.2012 i Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë
duhet të prishet dhe të vendoset pushimi i çështjes si padi që nuk mund të ngrihet.....
14. Në nenin 79/a të Kodit të Procedurës Civile parashikohet se:

Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin në rastet e parashikuara me ligj.
628
Gjykata, që shqyrton çështje për të cilat me ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga
Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve të kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë
mundësi të marrë pjesë në gjykim.
15. Në vendimin nr.27, datë 27.07.2009, të Gjykatës Kushtetuese ndër të tjera thuhet
se:
Sipas ligjit nr.8743, datë 22.02.2001 “Për pronat e Paluajtshme të Shtetit” dhe ligjit
të kohës nr.8551, datë 18.11.1999 “Për Avokaturën e Shtetit”, përfaqësimi dhe mbrojtja e
pronës dhe interesave publike nga ana e Avokaturës së Shtetit, në një gjykim të filluar, është
një përfaqësim dhe mbrojtje e detyrueshme dhe gjykatat, sipas nenit 79/a të K.Pr.Civile, kanë
detyrimin që t’i njoftojnë aktet Avokaturës së Shtetit me qëllim që jo vetëm të ketë mundësi të
marrë pjesë në gjykim, por edhe të realizojë mbrojtjen e interesave të shtetit.
16. Në vendimin unifikues nr.13, datë 24.03.2004 të Kolegjeve të Bashkuara të

Gjykatës së Lartë ndër të tjera thuhet se:
Kolegjet e Bashkuara konstatojnë gjithashtu se as Avokaturës së Shtetit, e cila sipas
ligjit nr.8851, datë 18.11.1999 ka për detyrë të përfaqësojë dhe mbrojë në gjyq shtetin, në
kundërshtim me urdhërimet e dispozitës së nenit 79/a të K.Pr.Civile, nga ana e gjykatës nuk
ju njoftuan aktet, me qëllim që ajo të kishte mundësi të merrte pjesë në gjykim.
Nga përmbajtja e kësaj dispozite (nenit 79/a të K.Pr.Civile), del se kur shqyrton
çështje për të cilat përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, gjykata është e
detyruar që të urdhërojë njoftimin e akteve kësaj të fundit. Vetëm kështu mund t’i krijohet
mundësia reale Avokaturës së Shtetit që të marrë pjesë në gjyq me qëllim përfaqësimi dhe
mbrojtjeje të interesave të shtetit, në rastet e parashikuara nga ligji.
17. Në vendimin unifikues të Gjykatës së Lartë nr.03, datë 06.12.2013 ndërmjet të

tjerave thuhet se:
...Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për
organizmin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative” janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të
këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës
së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat, padia,
ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e
shkallës së parë të apelit, apo në Gjykatën e Lartë, dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto
gjykata nuk ka përfunduar akoma.....
paditëse Shpresa Shaska, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 58 të ligjit
nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”, prandaj
vendimet e gjykatave bëhen të cënueshëm.
19. Në zbatim të ligjit nr.10018, datë 13.11.2008 “Për Avokaturën e Shtetit” dhe
akteve nënligjore të nxjerra në zbatim të tij, si dhe nenit 79/a të K.Pr.Civile, përfaqësimi dhe
mbrojtja e interesave publike, duhet të realizohet me pjesëmarrjen e detyrueshme të
Avokaturës së Shtetit.
20. Nga dispozitat e legjislacionit të sipërcituara rezulton qartë se gjykatat që
shqyrtojnë çështje të lidhura me mbrojtjen e interesave publike, kanë detyrimin që ti njoftojnë
aktet Avokaturës së Shtetit, me qëllim që ky institucion të ketë mundësi që të marrë pjesë në
629
gjykim në rastet e parashikuara në ligj, problematikë për të cilën ka qëndrime të konsoliduara
nga Gjykata Kushtetuese (vendimi nr.27/2009) dhe Gjykata e Lartë (vendimi nr.13/2004).
21. Nga verifikimi i akteve procedurale rezulton që nga gjykata e shkallës së parë nuk
është realizuar njoftimi i akteve Avokaturës së Shtetit, në kundërshtim me nenin 79/a të
K.Pr.Civile me qëllim që ajo të merrte dijeni dhe më pas sipas çmimit të saj, të realizonte ose
jo përfaqësimin dhe mbrojtjen në gjyq të interesave të palës së paditur ZVRPP Vlorë dhe
ZQRPP Tiranë, të cilat sipas ligjit ka detyrimin që ti përfaqësojë në gjyq, prandaj procesi i
zhvilluar në këtë shkallë gjykimi është një proces i parregullt ligjor, i cili është kundërshtim
me nenin 42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe nenin 6 të KEDNJ.
22. Kolegji Administrativ vlerëson të theksojë se, Gjykata Administrative e Apelit
para se të merrte në shqyrtim padinë e paraqitur nga pala paditëse (nëse ajo ngrihet ose jo) ka
qenë e detyruar që të verifikonte nëse procesi i zhvilluar nga shkalla e parë ka qenë ose jo një
proces i rregullt ligjor (në lidhje me njoftimin e palëve dhe Avokaturës së Shtetit), gjë të cilën
kjo gjykatë nuk e ka bërë, prandaj edhe procesi i zhvilluar në këtë shkallë gjykimi është një
proces i pa rregullt ligjor.
23. Meqenëse shkelja procedurale e përmendur më lart mund të shihet edhe kryesisht
nga gjykata dhe kjo shkelje është e tillë që passjell detyrimisht prishjen e vendimeve të
gjykatave, pasi proceset e zhvilluara nga ato kanë qenë procese të parregullta ligjore, të cilat
janë në kundërshtim me nenin 42 të Kushtetutës dhe nenin 6 të KEDNJ, çështja duhet të
dërgohet për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë, ku pala paditëse mund të përsërisë
përsëri pretendimet e ngritura në rekurs.
24. Në zbatim të vendimit unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë, aktualisht kompetente për shqyrtimin e çështjes është Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Vlorë, prandaj Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, duhet të prishen dhe çështja të dërgohet për tu rishqyrtuar nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Vlorë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/d të ligjit
nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.....
VENDOSI
vendimit nr.2210, datë 17.07.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Tiranë, më 07.04.2016
630
Nr. 00 - 2016 - 2306 i Vendimit (233)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës se Lartë i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 12.04.2016 mori në shqyrtim çështjen administrative me

nr.01374/2013 akti, që u përket palëve:
PADITËS I K/PADITUR: STEFAN THOMAGJINI

I PADITUR I K/PADITUR: BASHKIA SARANDË
I PADITUR: SHOQËRIA “ALBA-T” SH.P.K
I PADITUR K/PADITËS: MILJAN KOLAGJI
PERSON I TRETË K/PADITËS:PËLLUMB SADIKAJ
PERSON I TRETË : ADELINA SADIKAJ
OBJEKTI:
Shfuqizimin e aktit administrativ “Leje Ndërtimi”
me nr.1/31 datë 30.01.2009,lëshuar në emër të Miljan Kolagjit
dhe Shoqërisë së ndërtimit “ALBA"sh.p.k
akt i nxjerrë në kundërshtim me ligjin nr.8405, date 17.09.
"Per urbanistikën" i ndryshuar,
si dhe VKM me nr.722, date 19.11.1 i ndryshuar.
Pezullimin e zbatimit te aktit administrative, Leje ndërtimi nr.date 30.01.2009,
leshuar ne emër të Miljan Kolagjit dhe Shoqerisë se ndertimit "ALBA" sh.p.k,
ne përputhje me nenin 329 të K.Pr.Civile.
Baza Ligjore: Nenet 153, 154, 154/a, 156, 185, 324, 325, 328 te K.Pr.Civile,
nenet 115/b, 118, 137/3, 141 te ligjit nr.8485, date 12.05.1999, "K.Pr.Administrativ .
Ligji nr.8405, dt.17.09.1998 "Per urbanistiken ndryshuar
si dhe V.K.M me nr.722, date 19.11.1998
"Per miratimin e Rregullores së Urbanistikes".
OBJEKT I KUNDËRPADISË:
Konstatimin e pavlefshmërise absolute
të vendimit të Këshillit të Bashkisë Sarandë, nr.l, dt.16.06.2000,
pika 45 e tij " trajtimin me sipërfaqe 85 m2 të shtetasit Stefan Thomagjini
dhe për rrjedhojë anullimin e kontrates se shitblerjes me nr.1860 rep,
dhe nr.929 kol, dt. 28.09.2000, dhe te kontrates date 27.09.2000,
midis Seksionit te Finances Bashkia Sarandë dhe Stefan Thomagjini
per siperfaqen e truallit prej 85 m2.
Fshirjen e kesaj sipërfaqe ne Z.V.R.P.P. Sarandë
631
të regjistruar ne nr.pasurie 11/181, në regjistrin hipotekor
me nr.2, faqe 59, nr.172 indeksi, datë 05.12.2000.
2. Shfuqizimin e lejes së ndërtimit, nr.l/8, datë 10.06.2009,
si vendimin e K.Rr.T-së nr.1I8, datë 10.06.2009
për miratimin e studimit urbanistik:
3. Pushimin e cënimit në pronësi, shembjen e punimeve të kryera
në kundërshtim me ligjin dhe mbi bazën e akteve të anulluara
me vendimin gjyqesor nr.428, date 20.04.2008.
Baza Ligjore: Neni, 32, 153, 154, 160, 324 e vijues i K.Pr.Civile,
nenet 92, 584 të K.Civil, neni 115/a, 116, 117 i K.Pr.Administrative,
Ligji nr.8405 datë.19.09.1998 "Per Urbanistiken" i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqesor Sarandë, me vendimin nr.1446(634) datë

16.05.2012,ka vendosur:
Rrëzimin e kerkesëpadisë së paditësit të kundërpaditur Stefan Thomagjini si të
pabazuar në prova dhe në ligj.
Rrëzimin e kundërpadise se të paditurit Kunderpadites Milian Kolagji dhe të
kundërpaditesve Theofan Kajo dhe Pellumb Sadikaj si të pabazuar në ligj dhe
në prova.
Heqjen e mases së sigurimit të padisë.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.75 datë 01.02.2013 ,ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.1446 (634) date 16.05.2012 te Gjykates së
Rrethit Gjyqesor Sarandë sa i takon rrëzimit te kunderpadise te te paditurit
kunderpadites Milian Kolagji.
Ndryshimin e ketij vendimi per pjesen tjetër te tij si vijon:
Pranimin e padisë së paditësit të kunderpaditur Stefan Thomagjini si më
poshtë:
Shfuqizimin e aktit administrativ" Leje ndërtimi" nr.1/31 datë 30.01.2009
lëshuar në emër te shtetasit Milian Kolagji dhe Shoqërisë së ndërtimit "Alba"
sh.p.k.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur kundërpaditëse Miljan

Kolagji së bashku me personat e tretë Theofan Kajo, dhe Pëllumb Sadikaj të cilët
kërkojnë ndryshimin e vendimit nr.75 datë 01.02.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër
 Vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër, është marrë në mosrespektim të dispozitave
të ligjit material dhe atij procedural dhe si i tillë duhet të ndryshohet.
 Paditësi pretendon se atij i është shkaktuar dëm nga shkelja e kondicioneve
urbanistike nga pala e paditur, ndërkohë që e vërteta është që objekti i tij nuk e ka
hyrjen nga jugu ku ndodhet dhe prona e objektit të paditurit, por hyrja e tij është nga
veriu, nga rruga nr.4, rrugë e cila është me dy kalime dhe me 3 metra trotuar.
Gjithashtu nuk qëndron pretendimi i paditësit se pala e paditur nuk i ka bërë të
mundur hyrjen në objekt , pasi në lejen e ndërtimit të përfituar nga pala e paditur është
përcaktuar “hyrja kryesore –Rruga”. Paditësi i ka vënë në funksionim të gjitha njësitë
tregtare, të cilat kryejnë aktivitet tregtar, çka vërteton se i padituri nuk i ka shkaktuar
asnjë dëm në objektin e tij. Lidhur me ndriçimin nga drita e diellit bëjmë të qartë se
dielli nuk lind nga jugu por nga lindja dhe objekti i paditësit, s’ka asnjë pengesë për
ndriçim diellor.
632
 Leja e ndërtimit të paditësit Stefan Thomagjini, është miratuar me vendim te KRRT-
së së Bashkisë Sarandë nr.1/8 datë 10.06.2009, ndërsa leja e ndërtimit të palës së
paditur Miljan Kolagji është miratuar me vendimin e KRRT-së Bashkisë Sarandë
nr.1/31 datë 30.01.2009, pra 4 muaj e 10 ditë më parë se miratimi i lejes së ndërtimit
së paditësit. Sipas Aktit të Ekspertimit të datës 11.07.2012, faqe 3 thuhet:” e
përbashkëta është që këto dy palët janë vendosur përbri njëri tjetrit, kanë orientimin
Veri-Jug dhe nga faqet përbri kanë drita funksionale.
 Sipas VKM nr.722 datë 19.11.1998, pika 120/d parashikon se: “Kur objektet janë të
vendosura përbri njëra tjetrës, kur kanë dritare, ato mund të jenë të larguara deri në
një metër, ose bashkim të plotë, me kusht që të merren masa të caktuara për
mbrojtjen nga zjarri, duke lënë nënkalime me përmasa 4 m gjerësi dhe 5 m lartësi.
Paditësi nuk e ka zbatuar këtë pike të VKM nr.722/1998 duke lënë dritare karshi
objektit të të paditurit Miljan Kolagji, i cili lejen e ndërtimit e ka marrë 4 muaj e 10
ditë para lejes së paditësit.
 Nuk qëndron arsyetimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër kur shprehet se i padituri ka
përfituar 2 leje të ndryshme ndërtimi për të njëjtin objekt, pasi nga dokumentet
shkresore të sjella në cilësinë e provës, vërtetohet se i padituri në të gjitha fazat e
punimeve ka zbatuar lejen e ndërtimit nr.1/31 datë 30.01.2009, gjë e cila mbështetet
edhe nga Akti i Ekspertimit date 11.07.2012.
 Nuk qëndron arsyetimi i gjykatës së apelit kur shprehet se i padituri nuk ka shlyer
detyrimin ligjor për pagimin e tarifës për lejen e ndërtimit, pasi në gjykim kemi sjellë
në cilësinë e provës mandatet bankare të Tirana Bank të datës 27.07.2011 të cilat
vërtetojnë të kundërtën .
 Nuk qëndron arsyetimi i Gjykatës së Apelit Tiranë, se Leja e ndërtimit të lëshuar në
favor të palës së paditur , nuk përmban afatin e kohor të lejes së ndërtimit, duke
cënuar kështu formën e aktit administrative dhe duke sjellë si rrjedhojë anullimin e tij.
Bëjmë me dije se sipas nenit 52 të ligjit për urbanistikën, afati i vlefshmërisë
përcaktohet në vendimin e KRRT-së Bashkisë Tiranë nr.1/31 datë 30.01.2009
 Gjykata ka vlerësuar në mënyrë të gabuar konfliktin e interesit lidhur me prezencën si
anëtar te mbledhjes së KRRT – së Bashkisë Sarandë të administratorit të shoqërisë
ndërtuese “Alba” sh.p.k, kjo pasi leja e ndërtimit jepet në emër të investitorit dhe
sikur të jetë e vërtetë konflikti i interesit, kjo sjell skualifikimin e shoqërisë ndërtuese
por kurrsesi anullimin e lejes që lëshohet në emër të investitorit . Pavarësisht nga kjo ,
bëjmë me dije se administratori Hodo Gjoni, është larguar nga detyra si përgjegjës i
Inspektoriatit Ndërtimor Urbanistik Vendor, shumë kohë përpara se të fillonte
ndërtimi i objektit të realizuar nga pala e paditur .
 Nuk qëndron pretendimi i Gjykatës se ndërtimi i palës së paditur është pjesërisht në
sipërfaqe private dhe 150 m2 truall është në pronësi publike të Bashkisë Sarandë. Kjo
pasi me vendimin nr.89 datë 25.12.2005, Këshilli Bashkiak i Bashkisë Sarandë i ka
dhënë z.Pëllumb Sadikaj, si investitor i sheshit të ndërtimit lagjia nr.1, rruga “Telat
Noga” një sipërfaqe trualli prej 152 m2. Ky Vendim i Këshillit Bashkiak është i
mbështetur në ligjin nr.8260 datë 26.11.1997 “Për Shitblerjen e Trojeve “neni 1,
paragrafi i parë dhe neni 3/b. Në vijim, personi i tretë në gjykim z.Pëllumb Sadikaj ka
blerë truallin në momentin e lëshimit të lejes së ndërtimit në përputhje me nenin 55 të
ligjit për urbanistikën, sikurse vërtetohet nga mandati banke pranë Tirana Bank
dt.20.07.2011, dhe i ka transferuar vlerën prej 91,200 lekësh Bashkisë Sarandë, si
çmim të blerjes së Truallit 152 m2.
 Përmes këtij rekursi kërkojmë ndryshimin e Vendimit te Gjykatës së Apelit, dhe
pranimin e kundërpadisë lidhur me anullimin e lejes së ndërtimit nr.1/8 datë
10.06.2009 të lëshuar në favor të palës paditëse pasi në nxjerrjen e saj nuk janë
633
respektuar kërkesat e ligjit material për urbanistiken, pasi në lejen e ndërtimit nuk
është përcaktuar afati i lejes së ndërtimit, ky shtetas ka filluar ndërtimin pa paguar
tarifën e lejes së ndërtimit, ose ka filluar punimet pa u pajisur me leje , kjo pasi leja e
ndërtimi mban datën 19.05.2010 ndërsa pagesa është kryer me mandatin e datës
9.08.2010.
 Gjithashtu bëjmë me dije se paditësi i kundërpaditur ka qenë i paditur në një konflikt
gjyqësor në vitin 2008, vit në të cilin, paditësi, pasi ishte pajisur me leje ndërtimi nga
KRRT e Bashkisë Sarandë, ka filluar ndërtimin për realizimin e godinës objekt
gjykimi , por duke qenë se ka shkelur kondicionet urbanistike dhe ka cënuar pronën
private të personit të tretë Theofan Kajo, ky i fundit i është drejtuar gjykatës se Rrethit
gjyqësor Sarandë , për zgjidhjen e mosmarrëveshjes në rrugë gjyqësore. Në përfundim
të gjykimit , gjykata ka vendosur detyrimin e paditësit për të realizuar ndertimin në
përputhje me kondicionet urbanistike të parashikuara në ligjin per urbanistikën , dhe
në këto kushteve paditësi ka nxjerrë një leje të dytë ndërtimi, por megjithatë ka
vazhduar realizimin e ndërtimit sipas kushteve të lejes së mëparshme, duke mos
përmbushur detyrimin ligjor të përcaktuar nga autoriteti gjyqësor .

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, dhe verifikoi legjimimin e palës
paditëse të kundërpaditur Stefan Thomagjini, i përfaqësuar nga avokati Kosta Gazeli dhe
palës së paditur kundërpaditëse Miljan Kolagji përfaqësuar nga Av.Gentian Mucaj
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi Stefan
Thomagjini në momentin e shqyrtimit të çështjes objekt gjykimi ka realizuar ndërtimin e nje
objekti " Godinë banimi dhe sherbime" ne Sarandë e përbërë nga 5 kate mbi tokë dhe një kat
nën tokë, me sipërfaqe ndërtimi 250 m2, sipas certifikatës provizore të regjistrimit si karabina
dt.25.08.2011 të ZVRPP Sarandë.
2. Paditësi i kundërpaditur, ka kryer ndërtimin e objektit të sipërpërmendur në bazë të
vendimit nr.1/8, datë 10.06.2009 të KRRT, të Bashkisë Sarandë, “ Për miratimin e
destinacionit të sheshit të ndërtimit” me sipërfaqe të sheshit të ndërtimit 310 m2 dhe
sipërfaqe të ndërtimit 250 m2 ( Formulari nr.2) dhe në bazë të lejes në ndërtimit të dhënë nga
ky organ datë 19.05.2010.
3. Nga provat shkresore të administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se ky ndërtim
është realizuar mbi një (1) një sipërfaqe trualli prej 225 m2 mbi të cilën ngrihej shtëpia e
vjetër e paditësit me sipërfaqe ndërtimore 185 m2 ( Vërtetuar nga Çertifikatë e Titullit të
Pronësisë datë 15.03.2007), si dhe mbi një (2) sipërfaqe truallit prej 85 m2, të cilën paditësi e
ka blerë përmes kontratës së shitblerjes nr.1860 rep dhe nr.929 kol, datë 28.09.200 nga
Bashkia Sarandë, regjistruar pranë ZRPP Sarandë në regjistrin hipotekor me nr.2 faqe 59
nr.172 indexi, datë 05.12.2000.
4. Nga shqyrtimi gjyqësor ka rezultuar se pala e paditur kundërpaditëse Miljan
Kolagji, ka realizuar ndërtimin e një godine banimi 5 kate, në bazë të Vendimit nr.1/31 datë
30.01.2009 të KRRT, të Bashkisë Sarandë, Për miratimin e destinacionit të sheshit me
sipërfaqe të sheshit të ndërtimit 300 m2 dhe sip të ndërtimit 220 m2 (Formulari nr.2) si dhe
lejes së ndërtimit datë 30.01.2009 (formulari 4 ).
5. Rezulton se pala e paditur kundërpaditëse e ka realizuar objektin ndërtimor në një
sipërfaqe ndërtimore prej 300 m2 i cili është krijuar pas vënies në dispozicion të trojeve nga
pronarët (i)Theofan dhe Krisanthi Kajo përmes kontratës së sipërmarrjes nr.1205 Rep dhe
nr.430 Kol datë 16.03.2009, për vënien në dispozicion të pasurisë nr.11/122+1-2 se llojit
634
ndërtesë 100 m2 dhe truall prej 130 m2;(ii) nga pronarët Pëllumb dhe Adelina Sadikaj, përmes
kontratës së sipërmarrjes nr.1113 Rep dhe nr.321/1 Kol datë 30.04.2011, për vënien në
dispozicion të pasurisë nr.11/122+1-1 së llojit bodrum me sipërfaqe prej 34 m2 dhe 18 m2.
Rezulton se pasuria e vënë në dispozicion nga personi i trete Pëllumb dhe Afërdita Sadikaj
është ndërtuar nga këta të fundit në truallin me sipërfaqe 152 m 2 të blerë nga Bashkia Sarandë
(Sikurse vërtetohet nga Akt vlerësimi i Truallit të lëshuar nga Drejtori i Urbanistikës pranë
Bashkisë Sarandë dhe mandati bankar i Tirana Bank).
6. Rezulton nga aktet e administruara ne dosjen gjyqësore se pala e paditur
kundërpaditëse pas marrjes së lejes së ndërtimit të sipërpërmendur ka filluar punimet për
realizimin e objektit ndërtimor. Gjithashtu, rezulton se pala paditëse e kundërpaditur Stefan
Thomagjini, është pajisur me leje ndërtimi 6 muaj me vonë se ana e paditur në datën
10.06.2009, dhe ka filluar për punimet për realizimin e ndërtimit .
7. Paditësi i kundërpaditur gjatë zhvillimit të punimeve , ka konstatuar se objekti i
palës se paditur i cili në atë moment ishte realizuar deri në kuotën +00, është kryer në
kundërshtim me kondicionet urbanistike të përcaktuara në lejen e ndërtimit dhënë këtij të
fundit duke pretenduar se objekti ndërtimor që po realizonte i padituri nuk respektonte
distancën e përcaktuar në leje dhe cënonte në mënyrë thelbësore aksesin në objektin e tij.
8. Në këto kushte rezulton se paditësi, i kundërpaditur ka paraqitur më datë
02.09.2011 një kërkesëpadi pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë me
objekt:shfuqizimin e aktit administrativ "Leje ndërtimi" nr.1/31 date 30.01.2009 të lëshuar në
emër të shtetasit Miljan Kolagji dhe shoqërisë së ndërtimit "ALBA" sh.p.k, si akt i nxjerrë në
kundërshtim me ligjin nr.8405 datë 17.09.1998 "Për Urbanistikën" i ndryshuar ;si dhe me
VKM nr.722, date 19.11.1998, i ndryshuar ;si dhe pezullimin e zbatimit të punimeve sipas
këtij akti,
9. Gjatë gjykimit të çështjes gjyqësore pranë kësaj gjykate, i padituri kundërpaditës ka
paraqitur një kundërpadi sipas objektit te parashtruar me lart ne këtë vendim, përmes të cilit
ka kërkuar (1) Konstatimin e pavlefshmërisë absolute vendimit të Këshillit të Bashkisë
Sarandë, nr.l,dt.16.06.2000, pika 45 e tij " trajtimin me sipërfaqe 85 m 2 të shtetasit Stefan
Thomagjini dhe për rrjedhojë anullimin e kontratës se shitblerjes me nr.1860 rep, dhe nr.929
kol, dt. 28.09.2000,dhe te kontratës date 27.09.2000, midis Seksionit te Financës Bashkia
Sarandë dhe Stefan Thomagjini për sipërfaqen e truallit prej 85m2.(2) Fshirjen e kësaj
sipërfaqe ne Z.V.R.P.P. Sarandë të regjistruar ne nr.pasurie 11/181, në regjistrin hipotekor me
nr.2, faqe 59, nr.172 indeksi, datë 05.12.2000. (3). Shfuqizimin e lejes së ndërtimit, nr.l/8,
datë 10.06.2009, si vendimin e K.Rr.T-së nr.118, datë 10.06.2009 për miratimin e studimit
urbanistik: (4). Pushimin e cënimit në pronësi, shembjen e punimeve të kryera në
kundërshtim me ligjin dhe mbi bazën e akteve të anulluara me vendimin gjyqësor nr.428, date
20.04.2008.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.1446(634)datë
 Rrëzimin e kërkesëpadisë së paditësit të kundërpaditur Stefan Thomagjini si të
pabazuar në prova dhe në ligj.
 Rrëzimin e kundërpadisë së të paditurit kundërpaditës Milian Kolagji dhe të
kundërpaditësve Theofan Kajo dhe Pëllumb Sadikaj si të pabazuar në ligj dhe në
prova.
 Heqjen e masës së sigurimit të padisë.
10/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: Gjykata çmon se si kërkesëpadia e ngritur nga
Stefan Thomagjini ashtu dhe kundërpadia e ngritur prej Miljan Kolagjit duhet rrëzuar jo
vetëm se në ndërtimin e objekteve respektive secili prej tyre nuk ka ruajtur distancat që duhet
të ruanin në zbatim të Rregullores së Urbanistikës, por asnjëri prej tyre, përveç shkeljeve të
akteve administrative respektive të njëri tjetrit të përmendura dhe të ngritura në parashtrimet
635
e tyre (të cilat kanë vend për pavlefshmëri relative të tyre) nuk kanë pretenduar dhe nuk kanë
përcaktuar interesin e ligjshëm që u cënohet nga pavlefshmëria e këtyre akteve pasi nuk kanë
kërkuar konkretisht se ku cënohen dhe çfarë e drejte apo interes i ligjshëm u është shkelur ,
detyrim ky që rrjedh në të drejtën e ngritjes së një padie në zbatim të nenit 32/a. Në këto
kushte Gjykata vlerëson se padia dhe kundërpadia duhet të rrëzohen pasi kërkuesit nuk
legjitimohen në pretendimet e ngritur prej tyre për pavlefshmërinë e akteve administrative sa
kohë që nuk kanë provuar interesin e ligjshëm që u është shkelur.
11. Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.75 datë 01.02.2013 ,ka
vendosur:
 Lënien në fuqi të vendimit nr.1446 (634) datë 16.05.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë sa i takon rrëzimit të kundërpadisë të të paditurit kundërpaditës
Milian Kolagji.
 Ndryshimin e këtij vendimi për pjesën tjetër të tij si vijon:
Pranimin e padisë së paditësit të kundërpaditur Stefan Thomagjini si më poshtë:
Shfuqizimin e aktit administrativ" Leje ndërtimi" nr.1/31 datë 30.01.2009 lëshuar në
emër te shtetasit Milian Kolagji dhe Shoqërisë së ndërtimit "Alba" sh.p.k.
11/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se : Gjykata e Apelit çmon se me të drejtë është
rrëzuar kundërpadia e të paditurit kundërpaditës Miljan Kolagji e personave të tretë, sepse
ajo nuk ka lidhje me padinë, e si e tillë nuk duhej të ishte pranuar edhe nga akti i ekspertëve,
prandaj gjykata duhej të pranonte padinë .Rezulton se pala e paditur kundërpaditëse ka
shkelur edhe nenin 51 te ligjit nr.8405, në lidhje me detyrimin për pagesën e lejes. ......Në
gjykim u provua që ndërtimi i realizuar nga pala e paditur është pjesërisht në sipërfaqe
publike e pjesërisht ne sipërfaqe private, pasi nuk u provua ne gjykim titulli i pronësisë
,sepse edhe në ketë moment është Bashkia Sarande pronare e sipërfaqes prej afro 150 m2, e
nuk eshte kryer asnjë veprim juridik për kalimin e pronësisë midis te paditurve, prandaj edhe
leja e ndërtimit eshte haptas ne kundërshtim me ligjin.......Provohet në mënyrë të qartë e
ligjore që pala e paditur ka ndërtuar objektin në kundërshtim me ligjin material, po kështu
edhe aktet administrative të dala prej të paditurit Bashkia Sarandë janë akte të marra në
kundërshtim flagrant me ligjin........Nga aktet e paraqitura ne gjykim edhe nga Bashkia
Sarande ka rezultuar se ne mbledhjen e datës 30.01.2009, sipas vendimit nr.2 date
30.01.2009 te KRRT- Bashkia Sarande është shënuar nr.31 dhe emri Miljan Gogo Kolagji e
përbri tij shënuar vetëm:" Objekti i Banesës dhe Shërbime Zona: Lagjia nr.I" dhe nuk ka
asnjë përcaktim tjetër për sipërfaqe te sheshit te ndërtimit apo sipërfaqe ndërtimi ose për
nr.te kateve sikurse janë shënuar për numrat e tjerë. Ndërsa ne procesverbalin e mbledhjes
rezulton se janë te përcaktuara sipërfaqet; SP.300 m2 dhe SN.220 m2, si dhe nr.i kateve : 6+
112........Ka rezultuar se leja e ndërtimit qe ka lidhje me këtë vendim te KRRT-se nr.1/31 datë
30.01.2009 është lëshuar ose zbardhur pa datë lëshimi dhe pa datë të afatit kohor të
përdorimit të saj, duke ju përcaktuar numri i kateve mbi tokë: 6+ papafingo si dhe një kat
nën tokë.........Sa më sipër edhe Gjykata e Apelit çmon se, në lëshimin ose dhënien e leje e
ndërtimit që i është dhënë subjektit ndërtues " ALBA" sh.p.k, sipas vendimit nr.1/31 datë
30.01.2009 të KRRT, Bashkia Sarandë, jo vetëm janë shkelur dispozitat e ligjit për
“Urbanistiken" por edhe akti administrativ nuk është në formën dhe qëllimin për të cilin
lëshohet ky akt,sepse nuk është shënuar data e hyrjes në fuqi të tij si dhe as afati kohor i
dhënies se kësaj leje. Rrjedhimisht,rezulton të mos jetë zbatuar kërkesat e nenit 107/2/dh të
K.Pr.Administrative duke u vlerësuar kështu si akt i nxjerrë në kundërshtim me ligjin dhe si i
tillë duhet të shfuqizohet....Nga dokumentet shkresore të administruara në gjykim,rezulton se
leja e ndërtimit e datës 30.01.2009 që është dhënë ndaj subjektit ndërtues " Alba" sh.p.k ka
përfaqësues ligjor z. Hodo Gjoni , i cili në mbledhjen e KRRT-se Bashkia Sarande për
dhënien e lejes së ndërtimit ka marre pjese si anëtar i saj...........Në këto rrethana bazuar
edhe në kërkesat e neneve 37, 38 e 43 te K.Pr.Administrative rezulton e qarte se edhe vetëm
636
për këtë shkak të pjesëmarrjes në mbledhjen e KRRT-se te z. Hodo Gjoni, se çdo
vendimmarrje e dhëne ne emër te shoqërisë ku ai bën pjesë, është e pavlefshme e duhet të
shfuqizohet. Gjykata e Apelit i çmon të drejta edhe parashtrimet e tjera të pretenduara edhe
në këtë gjykim nga paditësi Stefan Thomagjini në lidhje me shkeljet e evidentuara në
zbatimin e këtij ndërtimi mbi bazën e lejeve të ndërtimit të cilat rezultojnë edhe të
pavlefshme.
12. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur kundërpaditëse Miljan
Kolagji së bashku me personat e tretë Theofan Kajo, dhe Pëllumb Sadikaj të cilët kërkojnë
ndryshimin e vendimit nr.75 datë 01.02.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, duke
parashtruar shkaqet e paraqitura në pjesën hyrëse të këtij vendimi .
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala
e paditur kundërpaditëse Miljan Kolagji dhe Personi i Tretë Theofan Kajo, dhe Pëllumb
Sadikaj përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”, të cilat bëjnë të cënueshëm vendimet e gjykatave me te ulta. Ky Kolegj,
ҫmon se si vendimi nr.75 datë 01.02.2013 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër edhe vendimi
nr.1446 (634) datë 16.05.2012 i gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, janë vendime të marra
në zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe atij material dhe për rrjedhojë, ato duhet të
prishen .
14. Ky Kolegj në referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore, që janë
marrë në shqyrtim dhe janë analizuar nga gjykata më e ulët, vlerëson se,si Gjykata e Apelit
Gjirokastër ashtu dhe gjykata e rrethit gjyqësor Sarande ,në kundërshtim me kërkesat e
normave proceduriale nuk kane kryer “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në
përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile) duke mos ju dhënë përgjigje pretendimeve dhe
kërkimeve të palëve në proces; nuk kane bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave
(neni 12 i K.Pr.Civile) dhe si rezultat, nuk e kane zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje
me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej
tyre” (neni 16 i K.Pr.Civile).
15. Në çështjen objekt shqyrtimi, rezulton se kërkimi i palës paditëse të kundërpaditur
është: ”(i) Shfuqizimin e aktit administrativ “Leje Ndërtimi “ me nr.1/31 datë 30.01.2009,
lëshuar në emër të Miljan Kolagjit dhe Shoqërisë së ndërtimit “ALBA" sh.p.k akt i nxjerrë në
kundërshtim me ligjin nr.8405, date 17.09. "Për urbanistikën" i ndryshuar, si dhe VKM me
nr.722, datë 19.11.2001 i ndryshuar.(ii)Pezullimin e zbatimit te aktit administrative, Leje
ndërtimi nr.datë 30.01.2009, lëshuar në emër të Miljan Kolagjit dhe Shoqërisë se ndërtimit
"ALBA" sh.p.k, në përputhje me nenin 329 të K.Pr.Civile. Këtë kërkim, pala paditëse e ka
mbështetur tek Nenet 153, 154, 154/a, 156, 185, 324, 325, 328 të K.Pr.Civile, neni 115/b,
118, 137/3, 141 të ligjit nr.8485, datë 12.05.1999,"KPr.Administrativ Republikës së
Shqiperisë", Ligji nr.8405, dt.17.09.1998 "Për urbanistikën ndryshuar si dhe V.K.M me
nr.722, date 19.11.1998 "Për miratimin e Rregullores së Urbanistikës".
16. Ndërkohë që rezulton që kërkimi i palës së paditur kundërpaditëse është
Konstatimin e pavlefshmërise absolute vendimit të Këshillit të Bashkisë Sarandë,
nr.l,dt.16.06.2000, pika 45 e tij " trajtimin me sipërfaqe 85 m 2 të shtetasit Stefan Thomagjini
dhe për rrjedhojë anullimin e kontrates se shitblerjes me nr.1860 rep, dhe nr.929 kol, dt.
28.09.2000, dhe të kontratës datë 27.09.2000, midis Seksionit te Finances Bashkia Sarandë
dhe Stefan Thomagjini per sipërfaqen e truallit prej 85 m 2.Fshirjen e kesaj sipërfaqe ne
Z.V.R.P.P. Sarandë të regjistruar ne nr.pasurie 11/181, në regjistrin hipotekor me nr.2, faqe
59, nr.172 indeksi, datë 05.12.2000. 2. Shfuqizimin e lejes së ndërtimit, nr.l/8, datë
637
10.06.2009, si vendimin e K.RR.T-së nr.1I8, datë 10.06.2009 për miratimin e studimit
urbanistik: Këtë kërkim pala e paditur kundërpaditëse e ka mbështetur në Neni, 32, 153,
154, 160, 324 e vijues i K.Pr.Civile, nenet 92, 584 të K.Civil, neni 115/a, 116, 117 i
K.Pr.Administrative, Ligji nr.8405 datë.19.09.1998 "Per Urbanistikën" i ndryshuar.
17. Pala paditëse e kundërpaditur Stefan Thomagjini ka pretenduar ne gjykim se pala
e paditur kundërpaditëse Miljan Kolagji, po realizonte një objekt ndërtimor i cili cënonte
funksionimin e prones se tij, duke e bërë të pamundur hyrjen në objekt dhe duke sjellë
mungesën e diellëzimit nga faqja jugore. Gjithashtu ai ka pretenduar se leja e ndërtimit të
palës së paditur kundërpaditëse, ka dalë në kundërshtim me ligjin për urbanistikën, pasi këtij
akti administrativ i mungojnë elementët formalë të cilët janë thelbësore për vlefshmërinë e
saj. Paditësi i kundërpaditur nuk ka paguar tarifën e përcaktuar nga ligji për lëshimin e lejes
së ndërtimit brenda afatit ligjor; në mbledhjen e Këshillit Bashkiak që ka miratuar lejen e
ndërtimit të palës së paditur kundërpaditëse ka marrë pjesë administratori i shoqërisë
sipërmarrëse, fakt i cili përbën një konflikt të hapur interesi i cili cënon vlefshmërinë e
procedurës së nxjerrjes së lejes së ndërtimit; Leja e ndërtimit nuk ka të përcaktuar afatin e saj
të vlefshmërisë; Pala e paditur kundërpaditëse në momentin e nxjerrjes së lejes nuk ka
paraqitur asnjë marrëveshje për shfrytëzimin e një pjese të truallit me siperfaqe 152 m 2 ku do
të realizohej ndërtimi, dhe marrëveshjet ekzistuese me Pellumb Sadikaj, Aferdita Sadikaj,
Theofan dhe Krisanthi Kajo janë kryer pas marrjes së lejes së ndërtimit....personi i tretë
Pëllumb Sadikaj, nuk rezulton të ketë likuiduar çmimin e blerjes së truallit 152 m 2, nga
Bashkia Sarandë, fakt i cili cënon vlefshmërinë e procedurës së kryer për blerjen e këtij trualli
.
18. Ndërsa pala e paditur kundërpaditëse gjatë gjykimit ka pretenduar se leja e
ndërtimit nr.1/8 datë 10.06.2009 dhënë paditësit të kundërpaditur është 6 muaj me vone se
leja e të paditurit kundërpadisë i cili posedon lejen e ndertimit nr.1/31 që në datën
30.01.2009. Sipas këtij të fundit leja e ndërtimit dhënë paditësit është në kundërshtim me
ligjin. Në dhënien e saj Bashkia Sarandë nuk ka respektuar as vendimin gjyqësor të formës së
prerë nr.428 datë 29.04.2008 me pale paditese Krisanthi Kajo të paditur Stefan Thomagjini
me të cilin është detyruar Stefan Thomagjini që të ruajë një distancë prej tetë metrash nga
faqja e ndriçuar e objektit dhe 6.6 m nga ndërtimi i të paditurit, duke u respektuar keshtu edhe
studimi urbanistik i realizuar për këtë zonë. Nisur nga fakti se ndërtimi i palës së paditur
kundëpaditëse është i pari në kohë, ishte detyrim i palës paditëse të kundërpaditur që të
respektonte distancat. Përveç sa më sipër kontrata e shitblerjes nr.1860 Rep, dhe nr.929 Kol,
datë 28.09.2000 lidhur midis paditësit dhe Bashkisë Sarandë për sipërfaqen e truallit prej 85
m2 është një kontratë absolutisht e pavlefshme pasi ka dalë në bazë të një akti administrativ
absolutisht të pavlefshëm. Vendimi nr.l, datë.16.06.2000 i Këshillit Bashkiak të Bashkisë
Sarandë i cili ka vendosur për dhënien për ndërtim të kësaj sipërfaqeje paditësit është
absolutisht i pavlefshëm në formë dhe në procedurë pasi për ligjshmerinë e këtij akti nuk
është shprehur prefekti, kërkesë kjo e ligjit që rregullon këtë veprimtari administrative. Po
kështu dhe lejes së ndërtimit të paditesit i mungojnë një sërë elementësh formalë të cilat e
bejnë atë të cenueshëm siç janë afati, nuk është kryer pagesa e saj etj.
19. Mbi bazën e këtyre pretendimeve dhe prapësimeve të dhëna nga palët ndërgjyqëse
në këtë gjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë e ka rrëzuar padinë e paditësit të
kundërpaditur si dhe palës së paditur kundërpaditëse me arsyetimin se:“...Gjykata vlerëson se
padia dhe kundërpadia duhet të rrëzohen pasi kërkuesit nuk legjitimohen në pretendimet e
ngritur prej tyre për pavlefshmërinë e akteve administrative sa kohë që nuk kanë provuar
interesin e ligjshëm që u është shkelur...”. Në ndryshim nga gjykata e Rrethit Gjyqësor
Sarandë, Gjykata e Apelit Gjirokastër ka pranuar padinë e paditësit me arsyetimin se :
gjykata i çmon të drejta pretendimet e referuara në këtë gjykim nga paditësi i kundërpaditur
në lidhje me shkeljet e evidentuara në zbatimin e ndërtimit të kryer nga pala e paditur
638
kundërpaditëse , mbi bazën e lejeve të ndërtimit të cilat rezultojnë edhe të pavlefshme .dhe ka
lënë në fuqi vendimin e shkallës së parë sa i takon rrëzimit të kundërpadisë së palës së
paditur, me arsyetimin se: “Me të drejtë është rrëzuar kundërpadia e të paditurit
kundërpaditës Miljan Kolagji e personave të tretë, sepse ajo nuk ka lidhje me padinë, e si e
tillë nuk duhej të ishte pranuar edhe nga akti i ekspertëve, prandaj gjykata duhej të pranonte
padinë.
20. Por siç u tha dhe më lart në këtë vendim këto konkluzione të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë dhe Gjykatës së Apelit Gjirokastër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, i gjen të pambështetura në ligjin procedurial dhe në provat e administruara në dosjen
gjyqësore, ato janë rezultat i një hetimi jo të plotë të realizuar nga këto gjykata për këtë arsye
këto vendime duhet të prishen.
21. Referuar kërkimit të palës paditëse dhe palës së paditur, ky Kolegj, vëren se
konflikti mes palëve (paditësit dhe anës së paditur), ka lindur si pasojë e nxjerrjes nga ana e
palës së paditur Bashkisë Sarandë (përmes Këshillit të Rregullimit të Territorit), të akteve
administrative leje ndërtimi për te dyja palët ne konflikt dhe konkretisht te lejes së ndërtimit
datë 13.03.2010 të miratuar me Vendimin nr.1/8 datë 10.06.2009 të KRRT të Bashkisë
Sarandë ne favor te paditësit si dhe aktit administrativ lejes së ndërtimit të miratuar me
vendim nr.1/31 datë 30.01.2009 të KKRT të Bashkisë Sarandë ne favor të të paditurit, si dhe
nxjerrja nga ky organ administrativ i vendimit për dhënien për ndërtim të trojeve publike dhe
shitjen e tyre në kundershtim me ligjin pretendime keto të ngritura nga i padituri në këtë
proces.
22. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në gjykimin e kësaj çështje, konstaton
se të dyja palët si në padi / kundërpadi ashtu dhe gjatë gjykimit kanë ngritur pretendime të
cilat kanë lidhje si me pavlefshmerinë relative të akteve administrative ashtu edhe me
pavlefshmerinë absolute të këtyre akteve, si dhe te kontrates administrative të lidhur mes
paditësit dhe Bashkisë Sarandë. Eshtë tashmë praktikë e konsoliduar e Gjykatës së Lartë se
kur ka kërkime të këtij lloji, pra kur kërkohet edhe pavlefshmëria absolute e akteve
administrative dhe pavlefshmeria relative e tyre, gjykatat në rradhë të parë do të marrin në
shqyrtim dhe do të hetojnë nëse jemi përpara shkaqeve ligjore të konstatimit te
pavlefshmerise absolute te akteve administrative objekt gjykimi. Dhe vetëm në rast se
rezulton se këto akte nuk janë absolutisht te pavlefshme, gjykata merr në shqyrtim, heton, dhe
vendos në lidhje me kërkimet e paditësit për pavlefshmërinë relative te aktit administrativ.
22. Kjo për faktin se pavlefshmëria absolute e një akti administrativ është një nga
format më të rënda të pavlefshmërisë së aktit. Ne kuptimin e se drejtës, akte administrative
absolutisht te pavlefshme janë ato akte, te cilat për shkak te shkeljes thelbësore te ligjeve mbi
bazën e te cilave janë nxjerre nuk kane fuqinë e një akti administrativ te vlefshëm dhe
objektivisht nuk konsiderohen qe te kenë ekzistuar ne asnjë çast. Një akt administrativ
absolutisht i pavlefshëm, që nga momenti i nxjerrjes se tij, nuk krijon dhe as mund te krijoje
pasojat juridike për të cilat ai është nxjerrë. Një akt absolutisht i pavlefshëm nuk është akt, ai
është një nulitet i plote, i cili konsiderohet se nuk ka hyre ne fuqi asnjëherë. Per shkak te
shkeljes se rende thelbësore te ligje, pavlefshmëria absolute e një akti nuk mund te
rregullohet ne te ardhmen, as nga palët dhe as nga organi qe ka lëshuar aktin, pasi ky akt
konsiderohet sikur nuk ka ekzistuar asnjëherë. Si i tille ai nuk mund te ketë fuqi detyruese, as
ndaj personave apo subjekteve, te cilëve iu kundrejtohet dhe as ndaj organeve te tjera te
administrates shtetërore.
23. Por përpara se Gjykata e Lartë të hyjë në trajtimin ligjor te probleme që ka ngritur
ne rekurs pala e paditur dhe përpara se te kontrolloje zbatueshmerine e drejte te ligjit nga ana
e gjykatave me te ulëta, konstaton se nga ana e këtyre gjykatave janë lejuar shkelje te tilla te
rënda te ligjës proceduriale te cilat nuk e lejojnë ketë gjykatë te hyjë ne shqyrtimin e themelit
të ceshtjes. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë se, Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji ka të drejtë të
639
shqyrtojë si zbatimin e ligjit material, ashtu dhe zbatimin e ligjit procedurial nga gjykatat më
të ulëta, referuar kjo në nenin 58 të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”. Por ndërkohë,
ky Kolegj, thekson se ekzistenca e gabimeve në procedim dhe e shkeljeve proceduriale,
pengon gjykatën që të shqyrtojë gabimet në zbatimin e ligjit material, (në rast se ka të tilla)
ose të gjykojë themelin e çështjes.
Po ku qëndrojnë shkeljet proceduriale te lejuara nga gjykatat me te ulëta dhe te
konstatuara nga ky kolegj .
24. Kolegji administrativ i gjykatës së Lartë në shqyrtimin e kësaj çështje konstaton se
vendimit të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Sarandë me nr.1446(634) datë 16.05.2012, i
mungon plotësisht arsyetimi juridik dhe analiza e provave. Nga mënyra se si kjo gjykate ka
arritur në përfundimet dhe konkluzionet e saj ky kolegj arrin në përfundimin se ajo nuk e ka
kuptuar natyrën e vërtete të mosmarrëveshjes dhe nuk i ka dhënë përgjigje asnjërës prej
kërkimeve të palëve.
25. Mungesa e plotë e arsyetimit nga ana e kësaj gjykate, ka bërë që të shkelet rëndë
neni 310 i K.Pr.Civile. Referuar të drejtës sonë proceduriale, një rëndësi të madhe në
përpilimin e vendimit ka pikërisht pjesa përshkruese arsyetuese e tij. Kjo pjesë e vendimit,
nisur dhe nga rëndësia qe paraqet, duhet te përmbajë qarte zhvillimin e procesit, çështjet e
diskutuara, pretendimet e paleve, paraqitjen e plotë dhe të saktë të fakteve të cilat kanë
rëndësi për çështjen, provat e administruara dhe të debatuara gjatë gjykimit, që kanë çuar në
bindjen e brendshme te gjykatës, bazën juridike të përdorur nga gjykata për të arritur në
përfundimin përkatës, parimet e së drejtës që janë përdorur prej saj etj.
26. Arsyetimi i vendimit është dhe detyrim kushtetues i përcaktuar qartë në nenin 142,
pika (1), të Kushtetutës së Republikës se Shqipërisë, në të cilin shprehimisht thuhet se:
“Vendimet gjyqësore duhet të jenë të arsyetuara”.
27. Ky detyrim kushtetues përbën një garanci për zhvillimin e procesit te rregullt
ligjor nga ana e gjykatave. Arsyetimi i vendimit eshte një garanci kushtetuese që çështja është
shqyrtuar me hollësi dhe përgjegjshmëri nga ana e gjykatës, dhe se kjo e fundit pas një hetimi
të plotë dhe te gjithanshëm ka dhënë një vendim te bazuar ne ligj. Arsyetimi i vendimit eshte
një kusht i domosdoshëm edhe për shqyrtimin që do t’i bëjnë çështjes gjykatat me të larta.
(kontrolli gjyqësor)
28. Ky qëndrim i Kolegjit gjen mbështetje edhe në jurisprudencën e Gjykatës
Kushtetuese e cila në vendimin e saj nr.33. 2005 shprehet se: Argumentet e pjesës arsyetuese
duhet të jenë të bazuara dhe të lidhura logjikisht, duke respektuar rregullat dhe ligjet e
mendimit të drejtë. Ato duhet të formojnë një përmbajtje koherente brenda vendimit, i cili
përjashton çdo kundërthënie apo kontradiksion të hapur ose të fshehtë. Këto argumente
duhet të jenë gjithashtu të mjaftueshëm për të mbështetur dhe pranuar pjesën urdhëruese....
Një arsyetim i saktë i vendimit është një mënyrë e sigurt që gjeneron legjitimitet në sytë e të
interesuarve
29. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se mungesa e plotë e arsyetimit
në vendimin e kësaj gjykate ( s’ka arsyetim as për shkakun që ajo ka vendosur, që palët nuk
kanë interes të ligjshëm në ngritjen e kësaj padie) vlerësohet nga ky kolegj si shkelje e rëndë
proceduriale Mungesa e plote e arsyetimit bën qe ky kolegj te mos arrije dot të kontrollojë
ligjshmërinë e këtij vendimi si dhe faktin se ku e ka mbështetur kjo gjykate konkluzionin se
paleve u mungon interesi i ligjshëm ne kërkime të këtij lloji . (si për paditësin ashtu dhe për te
paditurin).
30. Parë nga pikëpamja formale dhe nisur nga mënyra sesi palët kane formuluar
kërkimet e tyre në padi dhe kundërpadi, arrihet në përfundimin se këto janë padi që mund të
ngrihen. Pasi e drejta e subjekteve për të ngritur padi të këtij lloji parashikohen qarte si ne
640
Kodin Civil, ne Kodin e Procedurave Administrative edhe në ligjet specifike që rregullojnë
këtë lloj veprimtari.
31. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon të theksojë se: “Padia është e
drejta e personit që bën pretendimin, për t’u dëgjuar, mbi themelin e këtij pretendimi, në
mënyrë që gjykata ta shpallë atë të bazuar ose jo. Pala kundërshtare ka të drejtë të diskutojë
dhe të ngrejë prapësime mbi themelin dhe bazueshmërinë në ligj të këtij pretendimi (neni 31 i
K.Pr.Civile). Që padia të jetë e vlefshme, duhet të plotësojë dy kushte themelore: (a) interesi i
ligjshëm për të ngritur padi; dhe (b) legjitimiteti për të vepruar. Në rast se ekzistojnë këto dy
kushte, mund të konsiderohet që padia ekziston, në kuptimin që gjykata është e detyruar të
marrë vendim mbi themelin e saj, pra për ta pranuar ose rrëzuar atë. Interesi për të ngritur
padi, parashikohet qartë në nenin 32 të K.Pr.Civile, dhe është një element i së drejtës së
padisë që, konsiston në interesin për të marrë nga gjykata vendimin e kërkuar.
32. Në analizë të sa më sipër, nëse gjatë gjykimit nuk vërtetohet interesi i ligjshëm i
paditësit në ngritjen e një padie, do të ndodheshim përpara mungesës së legjitimimit
real/aktiv, i cili, nuk do t’i humbiste palës të drejtën për të ngritur padi, por që do të çonte në
rrëzimin e saj si të pabazuar. Legjitimimi real (legitimatio ad causam) nënkupton
marrëdhënien subjektive mes paditësit dhe të paditurit ndaj së drejtës subjektive për
mbrojtjen e së cilës, është vënë në lëvizje procesi gjyqësor. Pala ndërgjyqëse gëzon
legjitimim real/aktiv, nëse gjatë gjykimit vërteton se, e drejta subjektive që rrjedh nga
marrëdhënia juridiko-civile me të cilën lidhet konflikti, i takon asaj kundrejt palës tjetër. Pra,
është e drejta materiale ajo që përcakton legjitimimin real të palëve ndërgjyqëse në gjykim
dhe në këtë kuptim, vetë thelbi i gjykimit është përcaktimi se cilës palë i takon realisht e
drejta subjektive.
33. Nga analiza formale qe i behet kerkimeve te paditesit dhe te paditurit del qarte qe
te dyja palët kane interes te ligjshem ne ngritjen e ketyre paditeve dhe ne parashtrimin e
kerkimeve te tyre dhe këto pale kane legjitimitet për te vepruar. Si paditësi dhe i padituri
kundershtojnë lejet e ndertimit të dhëna nga organi administrativ duke pretenduar se ato
cënojnë të drejtat e tyre të ligjshme të pronësisë. Për të vërtetuar pretendimet e tyre të dyja
palët kanë sjellë një sërë provash shkresore te cilat janë administruar ne dosjen gjyqësore nga
ku vërtetohet se disponojnë të drejta pronësie apo shfrytëzimi mbi truallin i cili është vënë në
dispozicion për ndërtim nga pronarët e ligjshëm të tij, por qe rezulton qe këto te fundit te mos
jenë marrë parasysh nga gjykata persa kohe për to nuk thuhet asnjë fjale ne vendimin
gjyqësor përveç sa me sipër i padituri kundërpaditës ka ngritur dhe pretendime te karakterit të
pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitblerjes së truallit apo të aktit administrativ të cilat
këto të fundit kanë cënuar direkt interesat e tij të pretenduara të ligjshme.
34. Në analizë te sa më sipër gjykata për të përcaktuar legjitimitetin e subjektit që bën
kërkime të tilla (si ato që janë në padi apo kundërpadi), duhet ti referohet si ligjit specifik që
rregullon këtë mosmarrëveshje ashtu dhe parimeve te përgjithshme të parashikuara në Kodin
Civil , K.Pr.Civile, K.Pr.Administrative. Në rast se do të analizojmë dispozitat e Ligjit
nr.8405, datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”, i ndryshuar, do të konstatojmë se në të nuk ka
ndonjë parashikim specifik se cilët janë ato subjekte që kanë të drejtë të kundërshtojë aktet e
nxjerra nga KRRT e bashkive, me përjashtim të rastit kur ato janë ndërtime të paligjshme,
sipas parashikimeve të nenit 78 dhe 79 të po këtij ligji. Në kushtet kur ligji specifik nuk ka
përcaktuar se cilët janë subjektet që legjitimohen për të kundërshtuar aktet e nxjerra nga
KRRT e Bashkive, atëherë do t’i referohemi parimeve të përgjithshme të së drejtës civile dhe
asaj administrative, në lidhje me legjitimimin e subjektit që ngre padi të këtij lloj. Referuar të
drejtës sonë proceduriale, padia është mjeti procedural me të cilin paditësi vë në lëvizje
gjykatën, kur pretendon se ka një të drejtë subjektive, për të njohur a mbrojtur, e cila gjen
mbështetje në të drejtën materiale. Nëse e drejta që paditësi pretendon se i është cënuar, apo
që duhet t’i njihet, parashikohet nga e drejta materiale, paditësi ka të drejtë ti drejtohet
641
gjykatës dhe kjo e fundit, ka detyrimin të vijojë me shqyrtimin dhe zgjidhjen e çështjes.
Mungesa e arsyetimit përsa më sipër pasjellë dhe një vendim të pabazuar në ligjën
proceduriale dhe si rrjedhojë prishjen e tij.
35. Pikërisht këto shkelje të rënda proceduriale duhet të ishin konstatuar nga ana e
Gjykatës së Apelit Gjirokastër, e cila në bazë të neneve 466/ç, 467 të K.Pr.Civile duhet të
kishte vendosur prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për rigjykim për mungese
arsyetimi. Por nga akte e depozituara në dosjen gjyqësore rezulton se kjo e fundit ka vazhduar
gjykimin duke pranuar padinë dhe duke lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë sa i përket rrëzimit te kundërpadisë, por përsëri duke mos kryer asnjë lloj analize
juridike në vendimin e saj se përse duhet te lihet ne fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë për këtë pikë.
36. Rezulton gjithashtu që Gjykata e Apelit Gjirokastër nuk ka realizuar asnjë lloj
hetimi përsa i përket kërkimeve të paraqitura në kundërpadi duke mos i dhënë përgjigje
asnjërës prej kërkimeve të kësaj pale , pasi në rast se do te ishte realizuar një hetim plotë dhe
I gjithanshëm kjo gjykatë në kushtet që ka rrëzuar kundërpadinë dhe ka pranuar padinë duhet
të kishte të analizuar ne vendimin e saj se perse nuk qëndronin kërkimet e paditësit për
pavlefshmëritë absolute të aktit administrativ dhe të kontratës së blerjes së truallit nga ana e
paditësit dhe se përse leja e paditësit e dhëne në kohë pas lejes se anës se paditur ishte e
rregullt dhe konform ligjës.
37. Ky Kolegj konstaton se po të shikohen pretendimet e te dyja paleve ne lidhje me
vlefshmërinë e lejeve te ndërtimit ato janë pak a shume te njëjta. Këto pretendime konsistojnë
ne anën formale të tyre (jo të gjitha keto pretendime kane lidhje me pavlefshmerinë absolute
të aktit) dhe jo në elemente thelbësore që ndikojnë direkt në vlefshmërinë e tyre. Ndërsa
Gjykata e Apelit Gjirokastër merr në shqyrtim lejen e ndërtimit të anës së paditur e cila siç u
tha dhe më lart në këtë vendim është dhënë para lejes së ndërtimit të paditësit, ajo nuk
shprehet në asnjë moment lidhur me vlefshmërinë e lejes së ndërtimit të paditësit nëse ajo
është apo jo e vlefshme. Ndërkohë kjo gjykatë nuk shprehet lidhur me aktin administrativ
vendimin e Këshillit të Bashkisë Sarandë, nr.l, dt.16.06.2000, lidhur me " trajtimin me
sipërfaqe 85 m2 të shtetasit Stefan Thomagjini dhe në asnjë moment nuk arsyeton lidhur me
kontratën e shitblerjes me nr.1860 rep, dhe nr.929 kol, dt. 28.09.2000, dhe të kontratës datë
27.09.2000, midis Seksionit të Financës Bashkia Sarandë dhe Stefan Thomagjini për
sipërfaqen e truallit prej 85m2.
38. Në bazë të analizës së mësipërme Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon
se në këtë gjykim, ishte detyrë e gjykatave të hetonin dhe t’i jepnin përgjigje kërkimit qe pala
e paditur kundërpaditëse kishte bërë në proces në lidhje me pavlefshmërinë absolute të
Vendimit të Këshillit Bashkiak Sarandë nr.1 datë 16.06.2000. Gjithashtu ky Kolegj, çmon se
të dyja gjykatat më të ulëta nuk i kanë dhënë përgjigje pretendimeve të palës së paditur ne
lidhje me pavlefshmërinë absolute te kontratës së shitblerjes nr.1860 rep dhe nr.929 Kol datë
28.09.2000 dhe të kontratës datë 27.09.2000 Midis Seksionit të financës, Bashkia Sarandë
dhe Stefan Thomagjini për sipërfaqen e truallit 85 m2 duke mos marre parasysh as praktikën e
Gjykatës së Lartë në lidhje me këto kërkime .
39. Gjykata e Lartë në një sërë vendimesh (shiko vendimet nr.259 datë 26.01.2016,
vendimin nr.3494 datë 20.01.2015,) ka trajtuar gjerësisht rastet se kur mund të realizohet
kalimi i trojeve të lira nga pronë shtetërore në pronë private, dhe aspektet e pavlefshmërisë
absolute apo relative të kontratave të shitblerjes së trojeve, në rastet kur transferimi i titullit të
pronësisë është realizuar në kundërshtim me dispozitat e ligjit material dhe procedural.
40. Përveç sa më sipër ka rezultuar se te dyja gjykatat me te ulëta dhe pse kane marre
mendim te specializuar te ekspertit të fushës për të vlerësuar respektimin e kondicioneve
urbanistike, konkluzionet e aktit të ekspertimit nuk janë reflektuar në dhënien e vendimit.
Pikërisht sqarimi i fakteve të mësipërme dhe dhënia përgjigje kërkimeve të palëve në proces
642
do të ndihmonin gjykatën për zgjidhjen e drejtë dhe përfundimtare te çështjes. Realizimi i një
hetimi të plotë dhe te gjithanshëm, vlerësohet i domosdoshëm nga ky Kolegj edhe për faktin
se shkaku ligjor i ndryshëm, i përdorur në vendimet e te dyja gjykatave me te ulta, ndikon
drejtëpërsëdrejti edhe ne zgjidhjen e pasojave që vijnë nga kthimi i paleve ne gjendjen e
meparshme, ne respektim te parimit të restituimit të së drejtës.
41. Në rigjykim eshte detyrim i gjykatës të realizojë një hetim gjyqësor të plotë dhe të
gjithanshëm të bazuar në prova në menyrë që t’u japë përgjigje të gjitha kërkimeve të palëve.
Ne rigjykim Gjykata Administrative e Shkallës se Parë duhet të ketë parasysh dhe praktikën
Gjyqësore të Kolegjit Administrativ të Gjykates se Lartë në lidhje me kerkimet e palëve si
për pavlefshmerinë relative të akteve administrative ashtu dhe për pavlefshmerinë absolute të
tyre .
42. Në rigjykim Kjo Gjykatë do t’u bëjë të qartë palëve që është detyrë e secilës prej
tyre, që në përputhje me ligjin të provojne faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të
drejtat që kërkojnë. Palët ashtu siç kanë të drejta kanë dhe detyrime që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara me ligj. Gjykata duhet të lejojë palët që të
paraqesin prova shkresore me anën e të cilave ato të provojnë pretendimet e tyre bazuar në
nenin 12 dhe 19 të K.Pr.Civile dhe t’i lejojë palët që t’ia nënshtrojne këto prova hetimit e
debatit gjyqësor. Kryerja e veprimeve të përmendura më sipër si dhe e të tjerave që
eventualisht mund të lindin gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të
drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes.
43.Për sa më sipër dhe për një zgjidhje të drejtë dhe përfundimtare të çështjes, Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë duhet prishur dhe në referim të Ligjit
mosmarrëveshjeve administrative” dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të Presidentit të
Republikës së Shqipërisë, çështja duhet të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.75 datë 01.02.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
vendimit nr.nr.1446 (634) datë 16.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Gjirokastër .
Tiranë, më 12.04.2016
643
Nr. 00-2016-1426 i Vendimit (235)
VENDIM


përket:
PADITËS: DREJTORIA E ADMINISTRIMIT DHE SHITJES

SË PRONAVE PUBLIKE PRANË MINISTRISË
SË FINANCAVE
I PADITUR: ZYRA PËRMBARIMIT TIRANË
PERSON I TRETË: SHOQËRIA TREGTARE “FLORA - CO” SH.P.K
OBJEKTI I PADISË:
Kundërshtimin e Urdhrit nr.15854 prot., datë 03.11.2010
të Zyrës së Përmbarimit Tiranë
si dhe të veprimeve përmbarimore përkatëse të kësaj zyre
për ekzekutimin e vendimit gjyqësor nr.2127, datë 07.06.2001
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ndryshuar me vendimin
nr.3 datë 14.01.2002 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Baza Ligjore: Neni 610 e vijues të Kodit të Procedurës Civile.
Neni 705 e vijues i Kodit Civil.
VKM nr.98 datë 27.01.2009.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.2482 datë 31.3.2011 vendosi:

“Rrëzimin si të pabazuar në prova e në ligj të padisë së ngritur nga DASHPP
Tiranë pranë Ministrisë së Financave, me objekt: “Kundërshtimin e veprimeve
përmbarimore dhe të urdhrit nr.15854 prot, datë 03.11.2010 të Zyrës së
Përmbarimit Tiranë për ekzekutimin e vendimit gjyqësor nr.2127, datë
07.06.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ndryshuar me vendimin
nr.03, datë 14.01.2002 të Gjykatës së Apelit Tiranë” (vendim gjyqësor ky dhe
veprime përmbarimore këto që detyrojnë palën paditëse për të lidhur kontratën
e shitblerjes me gjyqfituesen, kreditoren, “Flora-Co” sh.p.k për truallin me sip
52.710 m2) - pasi rezulton e provuar se nuk qëndron shkaku i ngritjes së kësaj
padie dhe njëkohësisht pretendimi i palës paditëse për mospagimin e qerasë
dhe çmimit të sendit prej gjyqfituesit d.m.th kreditorit shoqërisë “Flora – Co”
shpk por përkundrazi si çmimi dhe qiraja e sendit nga akt ekspertimi gjyqësor
i realizuar gjatë këtij procesi gjyqësor rezulton që të jetë paguar tërësisht prej
644
gjyqfituesit (kreditorit) Shoqërisë “Flora –Co” sh.p.k . Shpenzimet gjyqësore
palës paditëse”.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.533 datë 5.3.2013 vendosi:

Gjyqësor Tiranë, në këtë mënyrë : Pranimin e padisë. Anulimin e veprimeve
përmbarimore për ekzekutimin e titullit ekzekutiv, vendimit nr.2127, datë
07.06.2001, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Shpenzimet gjyqësore i
ngarkohen palës së paditur”.
Kundër vendimit nr.533 datë 5.3.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs,
brenda afatit ligjor, personi i tretë shoqëria tregtare “Flora-Co” sh.p.k e cila kërkon prishjen e
vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Gjykata e Apelit nuk ka marrë ne konsideratë afatin 5 ditor për depozitimin e kërkesë
padisë në përputhje me nenin 610 të Kodit të procedurës Civile, pasi urdhri mban
datën 3.11.2010 dhe kërkesëpadia është depozituar nga DASHPP-ja në datën
26.11.2010 dhe padia duhej rrëzuar pasi është depozituar pas 18 ditësh.
- DASHPP jo vetëm refuzon lidhjen e kontratës së shitblerjes por i drejtohet gjykatës
për kundërshtimin e veprimeve përmbarimore çka provon se nuk ka qenë përgjigjja e
bashkisë për detyrimet thelbi i mosekzekutimit të vendimit gjyqësor.
- Pretendimet e palës paditëse kanë qenë moskryerja e plotë e pagesave dhe jo mungesa
e një pagese në vlerën 20.000.000 sikundër ka argumentuar gjykata e Apelit që është
një konkluzion i gabuar duke nxjerrë një diferencë prej 14069816 lekë për
mospërmbushje të plotë të detyrimit.
- Në përputhje me rregullat dhe praktikën bankare Banka e Kursimeve ka njoftuar në
kohën e duhur degën e thesarit e cila nga ana e saj ka qenë përgjegjëse për njoftimin e
Bashkisë me dokumentet përkatëse.
- Bashkia Tiranë nuk ka pasur asnjë pretendim se nuk është kryer pagesa në afatin e
caktuar gjë që në kushte normale konsiderohet konfirmim se pagesa është kryer.
- Prova të pakundërshtueshme do të ishin dokumentet e Bankës së Kursimeve sot
Raiffeisen Bank si bankë që ka mbyllur ciklin e pagesave të cilat nuk mund të vihen
në dispozicion për shkaqe ligjore janë asgjësuar por që këto të dhëna mund të gjenden
pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Thesarit ku dërgonte Dega Tirana 2 një evidencë
të përmuajshme për llogarinë në lëvizjet e thesarit.
- Në të gjithë rastet urdhëruesi duhet të provojë që urdhri i dhënë prej tij është
ekzekutuar veprim i cili vërtetohet nga swiftet ndërsa për përfundimin me sukses të
transaksionit përgjegjësia u takon pjesëmarrësve të tjerë të përfshirë.
- Nga ana e palës kreditore është provuar që pagesa është kryer siç konfirmohet nga
shkresa e datës 9.5.2012 e Tirana Bank sh.a.
- Në kopjen e regjistrit të të ardhurave për vitin 1998 është reflektuar pagesa prej
20.000.000 lekësh në datë 7.9.1998.
- Të gjitha pagesat janë vërtetuar edhe nga akti i ekspertimit sipas të cilit pala kreditore
ka një tepricë prej 5.764.356 lekë përsa i përket qirasë së truallit dhe 65.828 përsa i
përket vlerës së truallit.
- Gjykata e Apelit nuk merr në konsideratë akti i ekspertimit dhe konkluzionet e tij nuk
janë hedhur poshtë me ndonjë akt tjetër, madje del me një konkluzion të ri duke
përllogaritur vetë vlerën e detyrimit prej 14069816 lekë si mospërmbushje e plotë e
detyrimit nga ana e palës kreditore.
645
Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani, përfaqësuesin e palës paditëse
Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes së pronave Publike pranë Ministrisë së Financave,
Avokatin e Shtetit Z. Abaz Deda, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit,
përfaqësuesen e personit të tretë, shoqëria Tregtare “Flora - Co” sh.p.k , Av. Sonila Elezi e
cila kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, në mungesë të palës së paditur Zyra Përmbarimore Tiranë, si
dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, me Kontratën e Shitjes
datë 20.03.1995, të lidhur midis shitësve Fabrika e Tullave Silikate, Agjencia Kombëtare e
Privatizimit dhe blerësit shtetasit Perlat Elezi, ky i fundit ka blerë Fabrikën e Tullave Silikate
në Yzberisht - Tiranë, ndërsa sipërfaqja e truallit që zë objekti (Fabrika) prej 64.000 m2, jepet
me qira.
2. Rezulton se me Kontratën e Dhurimit nr.5138 rep., nr.986 kol., datë 09.12.1995,
shtetasi Perlat Elezi këtë pasuri ia ka dhuruar personit të tretë Shoqëria “Flora-Co” sh.p.k.
3. Sipas shkresës nr.350/1 prot., datë 13.09.2001, të Bashkisë Tiranë midis Bashkisë
Tiranë dhe shoqërisë tregtare “Flora-Co” sh.p.k është lidhur një kontrate qiraje trualli, me
çmim 80 lekë/m2 në muaj, ku sipërfaqja e truallit është saktësuar në 62.126 m2 sipas
Drejtorisë së Urbanistikës.
4. Nga aktet e ndodhura në dosje rezulton se, Kadastra e Rrethit Tiranë i ka kthyer
familjes Hoxha një sipërfaqe trualli brenda sipërfaqes së truallit të fabrikës së shoqërisë
“Flora-Co” sh.p.k.
5. Më datë 27.04.1998, shoqëria “Flora-Co” sh.p.k, bazuar në VKM nr.562, datë
09.10.1995, “Për shitjen e truallit të ndërmarrjeve që privatizohen”, ka paraqitur kërkesë për
blerjen e truallit me sipërfaqe 62.126 m2.
6. Shoqëria “Flora-Co” sh.p.k, i është drejtuar disa herë me shkrim Agjencisë
Kombëtare të Privatizimit dhe Bashkisë Tiranë, duke kërkuar saktësimin nëpërmjet
eksperteve të sipërfaqes së truallit që duhet të blihej prej saj, në kushtet kur sipërfaqja e
truallit që ajo kishte në fakt ishte me e vogël se sipërfaqja sipas kontratës së shitjes së
fabrikës (64.000 m2) dhe ajo sipas kontratës se qirasë (62.126 m2), pasi një pjesë iu ishte
kthyer ish-pronarëve.
7. Me shkresën nr.1102 prot., datë 25.6.1998 të titulluar “Autorizim për shitje trualli”
të Agjencisë Kombëtare të Privatizimit, kjo e fundit ka lëshuar për shoqërinë “Flora-Co”
sh.p.k autorizimin, për blerjen e truallit me sipërfaqe 62.126 m2, për vlerën 49.700.800 lekë,
ku pagesa duhet të behet me lekë pranë Bankës se Kursimeve, Dega e Thesarit Tiranë,
llogaria “4302”, ku përveç çmimit të truallit shoqëria “Flora-Co” sh.p.k ka detyrimin të bëjë
pagesën edhe të qirasë së truallit deri në momentin e bërjes se pagesës së çmimit të plotë të
blerjes së tij.
8. Rezulton se personi i tretë shoqëria “Flora-Co” sh.p.k ka paraqitur në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë një kërkesëpadi për saktësimin e sipërfaqes së truallit. Me vendimin
nr.2609, datë 16.09.1999 Gjykata e Rrethit Tiranë, ka vendosur pranimin e saj, vendim i cili
është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.328, datë 06.04.2000, me
plotësimin për detyrimin e palës së paditur (Agjencisë Kombëtare të Privatizimit dhe
Bashkisë Tiranë) të saktësonin sipërfaqen e truallit në 52.710 m2, me kufizimet përkatëse.
9. Me vendimin nr.2127 datë 7.6.2001 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë mbi
gjykimin e padisë me palë, paditës shoqëria “Flora-Co” sh.p.k të paditur Agjencia Kombëtare
e Privatizimit dhe Bashkia Tiranë me objekt: “Detyrimin e të paditurve të lidhin kontratën e
646
shitblerjes së truallit pasi i ka paguar të gjithë çmimin e truallit dhe të qirasë ka vendosur:
“Pranimin e kërkesëpadisë. Detyrimin e të paditurit AKP që të lidhë kontratën e shitblerjes
së truallit me paditësin “Flora-Co” sh.p.k, me pagimin nga ana e tij të qirasë së papaguar të
truallit në masën 10.565.100 lekë të reja për periudhën 1998 - 2001, pranë të paditurës
Bashkia Rrethit Tiranë, Seksioni i Financës....”. Gjykata e Apelit Tiranë, me Vendimin nr.3,
datë 14.01.2002, ka vendosur:“Ndryshimin e vendimit nr.2127, datë 07.06.2001, të Gjykatës
së Rrethit Tiranë, në këtë mënyrë :Pranimin e pjesshëm të padisë. Detyrimin e AKP Tiranë të
lidhë kontratën e shitblerjes me “Flora-Co” për truallin me sipërfaqe 52.710 m2, me këta
kufij Veriu 192.4 m me rrugën automobilistike të fshatit Yzberisht dhe pronën e
trashëgimtarëve të Osman Hoxhës, Jugu 282 m me linjën hekurudhore Kashar-Kombinat,
lindja 219.05 m me rrugën e fshatit Yzberisht, perëndimi 143.9 m me fabrikën e qelqit dhe
154.8 m në pronën e Sabah Hoxhës”. Gjykata e Lartë me vendimin nr.1394 datë 28.12.2002
ka vendosur: Mospranimin e rekursit të paraqitur nga shoqëria “Flora – Co” sh.p.k”.
10. Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.949 akti, datë 22.10.2002, ka
vendosur lëshimin e urdhrit të ekzekutimit të vendimit nr.2127, datë 07.06.2001, të Gjykatës
së Rrethit Tiranë, ndryshuar me vendimin nr.3, datë 14.01.2002, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Shoqëria “Flora-Co” sh.p.k i është drejtuar Zyrës së Përmbarimit Tiranë për ekzekutimin e
titullit ekzekutiv.
11. Me shkresën nr.10751 prot., datë 06.12.2004 të Drejtorisë Ekonomike të Bashkisë
Tiranë, shoqëria “Flora-Co” sh.p.k kishte paguar 7.279.500 lekë qira trualli dhe 31.000.000
lekë pagese trualli, duke vlerësuar se shoqëria “Flora-Co” sh.p.k nuk kishte përmbushur
detyrimet ligjore për pagimin e plotë të qirasë së truallit dhe të çmimit të blerjes së tij. Sa më
sipër Agjencia Kombëtare e Privatizimit nuk ka pranuar të lidhe kontratën e shitjes se truallit
të fabrikës ne favor të shoqërisë “Flora-Co” sh.p.k. pasi nuk konfirmohej zyrtarisht se vlera
dhe qiraja e truallit të objektit është likuiduar e plotë për sipërfaqen 52.710 m2.
12. Rezulton se më datë 22.12.2008, personi i tretë shoqëria “Flora-Co” sh.p.k ka
paraqitur përsëri kërkesë përpara Zyrës së Përmbarimit Tiranë për ekzekutimin e titullit
ekzekutiv, vendimit nr.2127, datë 07.06.2001, të Gjykatës së Rrethit Tiranë, ndryshuar me
vendimin nr.3, datë 14.01.2002, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
13. Agjencia Kombëtare e Privatizimit, (Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes se
Pronave Publike) ka kërkuar përsëri konfirmim nga Bashkia Tirane lidhur me pagesën e
qirasë se truallit nga shoqëria “Flora-Co” sh.p.k.
14. Me shkresën nr.5161/1 prot., datë 14.07.2009 Bashkia Tiranë, ka sqaruar se
“Subjekti Perlat Elezi ka paguar qira trualli për objektin “Fabrika e Tullave Silikate”, me
vendndodhje Yzberisht, Tiranë, me sipërfaqe 52.710 m2, për periudhën 20.03.1995 -
31.08.1998, me vlerë prej 15.945.672 lekësh”. Bashkëlidhur kopje të mandat pagesës së
qirasë së truallit dhe vlerës së truallit”. Me shkresën nr.7014/1, datë 07.10.2010 Bashkia
Tiranë, ka rikonfirmuar pagesën e qirasë së truallit sipas shkresës së saj nr.5161/1 prot., datë
14.07.2009.
15. Me urdhrin nr.15854 prot., date 03.11.2010 të Zyrës së Përmbarimit Tiranë, është
urdhëruar DASHPP të ekzekutoje titullin ekzekutiv, vendimin nr.2127, datë 07.06.2001, të
Gjykatës së Rrethit Tiranë, ndryshuar me Vendimin nr.3, datë 14.01.2002, të Gjykatës së
Apelit Tiranë, duke lidhur kontratën e shitblerjes së truallit me sipërfaqe 52.710 m2 me palën
kreditore, shoqërinë “Flora-Co” sh.p.k.
16. Ndodhur në këto kushte pala paditëse DASHPP i është drejtuar gjykatës më datë
26.11.2010 me padinë objekt gjykimi.
17. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.2482 datë 31.3.2011
vendosi:” Rrëzimin si të pabazuar në prova e në ligj të padisë së ngritur nga DASHPP
Tiranë pranë Ministrisë së Financave, me objekt: “Kundërshtimin e veprimeve
përmbarimore dhe të urdhrit nr.15854 prot, datë 03.11.2010 të Zyrës së Përmbarimit Tiranë
647
për ekzekutimin e vendimit gjyqësor nr.2127, datë 07.06.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë ndryshuar me vendimin nr.03, datë 14.01.2002 të Gjykatës së Apelit Tiranë” (vendim
gjyqësor ky dhe veprime përmbarimore këto që detyrojnë palën paditëse për të lidhur
kontratën e shitblerjes me gjyqfituesen , kreditoren, “Flora-Co” sh.p.k për truallin me sip
52.710 m2) - pasi rezulton e provuar se nuk qëndron shkaku i ngritjes së kësaj padie dhe
njëkohësisht pretendimi i palës paditëse për mospagimin e qerasë dhe çmimit të sendit prej
gjyqfituesit d.m.th kreditorit shoqërisë “Flora – Co” sh.p.k por përkundrazi si çmimi dhe
qiraja e sendit nga akt ekspertimi gjyqësor i realizuar gjatë këtij procesi gjyqësor rezulton që
të jetë paguar tërësisht prej gjyqfituesit (kreditorit) Shoqërisë “Flora –Co” sh.p.k .
Shpenzimet gjyqësore palës paditëse.”.
17.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Gjykata e rrëzon si të pabazuar këtë pretendim si më
sipër të palës paditëse, pasi provohet plotësisht në këtë gjykim se gjyqfituesi dhe njëkohësisht
kreditori shoqëria “Flora- Co” shpk, ndryshe nga sa pretendon e parashtron padrejtësisht
pala paditëse, ka paguar tërësisht si çmimin e sendit ashtu edhe qiranë përkatëse; fakt ky, që
del qartë jo vetëm nga shpjegimet e ndërgjyqësve dhe aktet në dosje por edhe nga shkresa
nr.5161/1 prot, dt.14.07.2009 e Drejtorisë së Përgjithshme Ekonomike të Bashkisë Tiranë
dhe po kështu nga shkresa tjetër me nr.7614/1 prot, dt. 07.10.2010 të Bashkisë Tiranë ku
konfirmohen e rikonfirmohen zyrtarisht pagesat në fjalë nga shoqëria “Flora- Co” shpk. Jo
vetëm kaq, por nga akt ekspertimi gjyqësor kontabël i kryer gjatë këtij gjykimi konfirmohet në
mënyrë të prerë se Shoqëria “Flora- Co” shpk ka paguar paraprakisht dhe aktualisht si
vlerën e plotë të truallit ashtu edhe vlerën përkatëse të qerasë (të pretenduar nga pala
paditëse) dhe madje ka paguar më tepër si vlerë çmimi të sendit shumën prej 165,828 lekë
dhe gjithashtu ka paguar më tepër si vlerë qiraje trualli shumën prej 5,764,356 lekë. Në këto
kushte, kur pretendimi i palës paditëse për mospagimin e çmimit të truallit dhe të qerasë së
këtij trualli nuk qëndron – atëherë në këto rrethana – Gjykata krijon bindjen e plotë të
brendshme juridike se padia në gjykim duhet rrëzuar si e pabazuar në prova e në ligj.
Ndërkaq, Gjykata çmon se pala paditëse është e detyruar që ti nënshtrohet ekzekutimit të
detyrueshëm dhe të zbatojë të gjitha urdhërimet e vendimit gjyqësor nr.2127, dt.07.06.2001
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ndryshuar me vendimin nr.03, dt.14.01.2002 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe po kështu të pranojë si të ligjshme të gjitha veprimet
përmbarimore të kryera për zbatimin dhe ekzekutimin e këtij vendimi gjyqësor, duke lidhur
kontratën e shitblerjes përkatëse për truallin me sipërfaqe prej 52.710 m2 me gjyqfituesen
( kreditoren) shoqërinë “Flora- Co” shpk që urdhëron vendimi gjyqësor në fjalë. Së fundi:
Gjykata vë në dukje, se në këtë gjykim konform rregullave procedurale civile (neni 610
,paragrafi i tretë) u shtua ndërgjyqësia, duke u thirrur si personi i tretë në këtë gjykim
Shoqëria “Flora- Co” shpk (mbi kërkesën me shkrim të kësaj të fundit); shoqëri kjo, e cila
mbart të drejtën e kreditorit dhe gjyqfituesit nga vendimi gjyqësor nr.2127, dt.07.06.2001 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ndryshuar me vendimin nr.03, dt.14.01.2002 të Gjykatës
së Apelit Tiranë;vendim gjyqësor ky, i cili është vënë në ekzekutim nga Zyra e Përmbarimit
Tiranë por që kundërshtohet me padinë në gjykim nga paditësi DASHPP Tiranë pranë
Ministrisë së Financave. Gjykata vë në dukje, se palës paditëse iu bë e qartë gjatë gjykimit që
pozita procedurale e personit të tretë mund të kthehej në të paditur në qoftë se një gjë e tillë
do të kërkohej nga ajo në cilësinë e paditësit meqenëse kjo e fundit kishte të drejtën ligjërisht
të disponimit të padisë - porse nga pala paditëse u këmbëngul që nuk dëshironte që
Shoqërinë “Flora –Co” shpk ta thërriste si të paditur por ajo të vazhdonte të mbante pozitën
juridike të personit të tretë në këtë gjykim”.
18. Nga Gjykata e Apelit është riçelur hetimi gjyqësor për të verifikuar pagesën e
datës 26.08.1998, në shumën 20.000.000 lekë, për pagimin e çmimit të truallit duke dërguar
një sërë shkresash në bankat e nivelit të dytë dhe disa institucione shtetërore.
648
19. Me shkresën nr.1313 prot., datë 20.01.2012 Tirana Bank ka sqaruar se: “Bazuar
ne procedurat për arkivimin e dokumentacionit, dokumentacioni që ka lidhje me transfertat
bankare ka afatin e ruajtjes 10 vjet nga koha e krijimit të tyre. Për rrjedhojë, ky
dokumentacion nuk mund të gjendet në arkivat e Bankës Tirana”.
20. Me shkresën nr.10118/1 prot., datë 16.07.2012 Raiffeisen Bank sh.a ka sqaruar se
“Nga verifikimi i kryer në arkivin e bankës rezulton se, dokumentet e vitit 1998 nuk i
disponojmë, pasi dokumentet e kësaj periudhe janë asgjësuar, bazuar në rregulloren për
arkivimin e dokumentacionit në Raiffeisen Bank sh.a, mbas plotësimit të afatit të ruajtjes (10
vjet). Sa më sipër sugjerojmë që ky informacion të kërkohet në Degën e Thesarit Tiranë, me
të cilën Banka e Kursimeve bënte rakordime periodike për lëvizjet në llogarinë e thesarit, ose
Ministrisë se Financave, ku në mënyrë te përmuajshme Dega e Tirana 2 dërgonte një
evidence mujore për lëvizjet në llogarinë e thesarit”.
21. Me shkresën nr.11930/1 prot., datë 2.8.2012 DASHPP ka sqaruar se: “Dokumenti
i pretenduar nga shoqëria “Flora-Co” sh.p.k nuk vërteton pagesën e bërë nga ajo në favor të
Bashkisë Tiranë në numrin e llogarisë së thesarit, por vetëm transfertën e bërë nga llogaria e
shoqërisë në Tirana Bank në llogarinë e saj në Bankën e Kursimeve dhe jo pagesën e kësaj
shume në llogari të thesarit të shtetit, në rrethanat kur, referuar periudhës kohore për të
cilën bëhet fjalë, si dhe ligjit nr.6942, datë 25.12.1984, “Për ruajtjen, dokumentimin dhe
qarkullimin e vlerave materiale dhe monetare”, pagesat nëpërmjet bankave të nivelit të dytë
për llogari të thesarit të shtetit bëheshin nëpërmjet urdhër-xhirimeve të jashtme, të cilat
priteshin në 4 kopje, ku një kopje të të cilit e mbante banka nisëse, një kopje tjetër e mbante
urdhëruesi i pagesës, një kopje tjetër e mbante banka pritëse (Banka e Kursimeve, ku
ndodhej dhe llogaria e thesarit te shtetit) dhe një kopje tjetër e mbante përfituesi. Në rastin
konkret, sipas palës paditëse, nuk ka një dokument pagese të tille nga ana e shoqërisë
“Flora-Co” sh.p.k, prandaj nuk vërtetohet ligjërisht pagesa nga ajo e shumës 20.000.000
leke për blerjen e truallit”.
22. Nga gjykata është administruar në cilësinë e provës edhe kopja e regjistrit të të
ardhurave të vitit 1998, të institucionit të Bashkisë Tirane.
23. Me shkresat nr.742/3 prot., datë 20.9.2012 dhe nr.4096 prot., datë 3.12.2012 Dega
e Thesarit Tiranë ka sqaruar se: “ Paraqitje e këtij regjistri nuk konfirmon bërjen e pagesës
së pretenduar nga shoqëria “Flora –Co”sh.p.k në favor të Bashkisë Tiranë më datën
24.8.1998 në Tirana Bank sh.a të shumës 20.000.000 për blerje trualli”.
24. Me shkresën nr.15547/3 prot., datë 29.10.2012 Drejtoria e Përgjithshme e Thesarit
ka sqaruar se: “ Lidhur me pagesën e kryer nga shoqëria “Flora – Co”sh.p.k nuk
konfirmohet pagesa me vlerë 20.000.000 lekë në favor të Bashkisë Tiranë me emërtimin
“Blerje Trualli”datë 24.8.1998”.
25. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.533 datë 5.3.2013 vendosi:
“Ndryshimin e vendimit nr.2482, datë 31.03.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në
këtë mënyrë : Pranimin e padisë. Anulimin e veprimeve përmbarimore për ekzekutimin e
titullit ekzekutiv, vendimit nr.2127, datë 07.06.2001, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur”.
25.1 Arsyetimi i gjykatës:” Ne këtë situate, gjykata e apelit, bazuar në nenin 465 të
Kodit të Procedurës Civile, vendosi te përsërisë pjesërisht shqyrtimin gjyqësor, duke i
kërkuar Bankës Tirana sh.a konfirmimin e saj lidhur me pagesën e pretenduar nga Shoqëria
“Flora-Co” sh.p.k, të bërë më datë 24.08.1998, në vlerën 20.000.000 lekë, në favor të
Bashkisë Tiranë, si dhe kopje të dokumentacionit shkresor përkatës të kësaj pagese, referuar
kopjes së printuar të dokumentit (pjese te tij) të nxjerr nga sistemi i saj të dhënave. Ne
përgjigje të kërkesës së gjykatës së apelit, “Tirana Bank” sh.a, me Shkresën nr.131 prot.,
date 20.01.2012, ka bërë të ditur se “Bazuar në procedurat për arkivimin e dokumentacionit,
dokumentacioni që ka lidhje me transfertat bankare ka afatin e ruajtjes 10 vjet nga koha e
649
krijimit të tyre. Për rrjedhoje, ky dokumentacion nuk mund të gjendet në arkivat e Bankës
Tirana”. Po kështu, në kuadër të përsëritjes pjesërisht të shqyrtimit gjyqësor, gjykata e apelit
me një seri kërkesash (6 të tilla), ka kërkuar nga Bashkia Tiranë (që paraqitej si “përfituesi i
shumës”), të konfirmonte bërjen në favor të saj të pagesës, në shumën 20.000.000 lekë, më
datë 24.08.1998, për blerje trualli të objektit ish-Fabrika e Tullave Silikate Yzberisht -
Tiranë, nga ana e Shoqërisë “Flora-Co” sh.p.k. Nga ana e saj, Bashkia Tiranë nuk i është
përgjigjur në asnjë rast kërkesave të gjykatës së apelit, ç’ka bëri që gjykata të revokonte
vendimin e saj për marrjen e këtij konfirmimi pagese nga Bashkia Tiranë. Në vijim, po në
kuadër të përsëritjes pjesërisht të shqyrtimit gjyqësor, gjykata e apelit i ka kërkuar Bankës
Raiffesisen sh.a (ish-Banka e Kursimeve) konfirmimin e saj lidhur me pagesën e pretenduar
nga Shoqëria “Flora-Co” sh.p.k, më datë 24.08.1998, të shumës 20.000.000 lekë, në favor të
Bashkisë Tiranë, referuar për këtë kopjes se printuar të dokumentit (pjesë të tij) të nxjerrë
nga sistemi i saj të dhënave (sistemit SWIFT) të Tirana Bank sh.a. në përgjigje të kësaj
kërkesë, Banka Raiffesisen sh.a, me Shkresën nr.10118/1 prot., datë 16.07.2012, ka sqaruar
se “Nga verifikimi i kryer në arkivin e bankës rezulton se, dokumentet e vitit 1998 nuk i
disponojmë, pasi dokumentet e kësaj periudhe janë asgjësuar, bazuar në rregulloren për
arkivimin e dokumentacionit në Raiffeisen Bank sh.a, mbas plotësimit të afatit të ruajtjes (10
vjet)”. Nga ana tjetër, nëpërmjet kësaj shkrese, Raiffeisen Bank sh.a i ka sugjeruar gjykatës
që për informacionin e kërkuar mund t’i drejtohej Degës së Thesarit Tiranë, me të cilën
Banka e Kursimeve bënte rakordime periodike për lëvizjet në llogarinë e thesarit, ose
Ministrisë së Financave, ku në mënyrë të përmuajshme Dega e Thesarit 2 dërgonte një
evidence mujore për lëvizjet në llogarinë e thesarit”. Në konsideratë të sugjerimit të dhënë
nga Raiffeisen Bank sh.a, gjykata e apelit po në kuadër të përsëritjes pjesërisht të shqyrtimit
gjyqësor, i ka kërkuar konfirmim Ministrisë së Financave-Drejtorisë së Përgjithshme të
Thesarit për pagesën e pretenduar si me lart nga Shoqëria “Flora-Co” sh.p.k. Mbas disa
korrespondencash, Ministria e Financave-Drejtoria e Përgjithshme e Thesarit me Shkresën
nr.15547/3 prot., datë 29.10.2012, si dhe Dega e Thesarit Tiranë, me Shkresën nr.3531/1
prot., datë 29.10.2012, nuk kanë konfirmuar pagesën e Shoqërisë “Flora-Co” sh.p.k, me
vlerë 20.000.000 lekë, në favor të Bashkisë Tiranë, me emërtimin “blerje trualli”, datë
24.08.1998. Në vijim të gjykimit, me kërkesë të personit të tretë Shoqërisë “Flora-Co” sh.p.k,
gjykata e apelit administroi si provë Shkresën nr.3769 prot., datë 12.11.2012, të Degës së
Thesarit Tiranë, si dhe dokumentin shkresor bashkëngjitur kësaj shkrese, pikërisht kopje të
Regjistrit të të Ardhurave të vitit 1998, të institucionit të Bashkisë Tiranë. Nga ana e personit
të tretë u pretendua se të dhënat e këtij regjistri, lidhur me të ardhurat e muajit shtator,
vërtetonin faktin e pagesës nga ajo të shumës 20.000.000 lekë në favor të Bashkisë Tiranë.
Ky pretendim i personit të tretë u kundërshtua nga pala paditëse, sipas të cilit të dhënat e
regjistrit lidhur me të ardhurat e Bashkisë Tiranë nuk bënin fjalë për asnjë moment për
pagese të Shoqërisë “Flora-Co” sh.p.k apo ndonjë subjekti tjetër. Në këto kushte, gjykata e
apelit i kërkoi Degës së Thesarit Tiranë të konfirmonte pagesën e pretenduar nga Shoqëria
“Flora-Co” sh.p.k, me vlerë 20.000.000 lekë, në favor të Bashkisë Tiranë, me emërtimin
“blerje trualli”, datë 24.08.1998, referuar të dhënave të Regjistrit të të Ardhurave të vitit
1998, të institucionit të Bashkisë Tiranë. Në përgjigje të kësaj kërkesë, Dega e Thesarit
Tiranë, me Shkresën nr.4096 prot., datë 03.12.2012, ka sqaruar se “... paraqitja e këtij
regjistri nuk konfirmon bërjen e pagesës së pretenduar nga Shoqëria “Flora-Co” sh.p.k në
favor të Bashkisë Tiranë, më datë 24.08.1998, të shumës 20.000.000 lekë, për blerje trualli”.
Nga ana tjetër, nisur nga pretendimet e ngritura nga pala paditëse për disa nga pagesat e
tjera, mbi kërkesën e personit të tretë Shoqërisë “Flora-Co” sh.p.k, gjykata e apelit
administroi si provë Shkresën nr.742/1 prot., datë 12.03.2012, të Degës së Thesarit Tiranë,
nëpërmjet të cilës konfirmoheshin pagesat e kryera nga “Flora-Co” sh.p.k sipas
dokumenteve bashkëlidhur asaj dhe konkretisht : Mandat Arkëtimi nr.032023, datë
650
23.05.1997, lëshuar nga Banka Tregtare Agrare, për shumën 200.000 lekë, me urdhër të
“Flora-Co” sh.p.k, në kredi të numrit të llogarisë “4302”, Bashkia Tiranë, për “pagese
pjesore qira trualli viti 97”; Mandat Arkëtimi nr.049472, datë 01.09.1997, lëshuar nga
Banka Tregtare Agrare, për shumën 200.000 lekë, me urdhër te “Flora-Co” sh.p.k, në kredi
të numrit të llogarisë “4302 Dega e Thesarit”, Bashkia Tiranë, për “qira trualli viti 1997”;
Urdhërxhirimi i Jashtëm nr.1000004, date 05.06.1998, lëshuar nga Banka e Kursimeve, për
shumën 5.379.500 lekë, debituar nga Banka Italo-Shqiptare (numri i llogarisë 222 1044),
kredituar Dega e Thesarit, Bashkia Tiranë, në numrin e llogarisë “4302”, për “truallin e
kompanisë Flora-Co”; Urdhërxhirimi i Jashtëm nr.073217, date 24.06.1998, lëshuar nga
Banka e Kursimeve, për shumën 1.500.000 lekë, kredituar Bashkia Tiranë, në numrin e
llogarisë “4302”, për “pagese qira toke nga Flora-Co”; Urdhërxhirimi i Jashtëm
nr.073190, datë 30.06.1998, lëshuar nga Banka e Kursimeve, për shumën 21.000.000 lekë,
kredituar Bashkia Tiranë, në numrin e llogarisë “4302”, për “pagese vlerë toke nga Flora-
Co”; Urdhërxhirimi i Jashtëm nr.xxxx73, datë 31.08.1998, lëshuar nga Banka e Kursimeve,
për shumën 10.000.000 lekë, kredituar Bashkia Tiranë (Dega e Thesarit), në numrin e
llogarisë “4302”, për “pagese blerje trualli nga Flora-Co” Tirane llog. në Tirana Bank”.
Nisur edhe nga provat e administruara gjate gjykimit të çështjes në apel, gjykata e apelit
vlerëson pjesërisht të drejta pretendimet e ngritura në ankimin e palës paditëse, në rrethanat
kur, ndryshe nga sa gjykata e shkallës së parë ka pranuar, nuk rezulton e provuar që
Shoqëria “Flora-Co” sh.p.k të ketë bërë pagesën e shumës 20.000.000 lekë në favor të
Bashkisë Tiranë për blerjen e truallit. Në këto kushte, gjykata e apelit vlerëson të drejtë
pretendimin e ngritur nga pala paditëse për mospërmbushjen e detyrimeve nga ana e
Shoqërisë “Flora-Co” sh.p.k ne funksion të privatizimit/shitjes në favor të saj të truallit të
Fabrikës së Tullave Silikate me sipërfaqe 52.710 m2, kur rezulton e provuar se : detyrimi
total i personit të tretë Shoqëria “Flora-Co” sh.p.k lidhur me pagimin e çmimit të truallit
(42.168.000 lekë) dhe të qirasë së truallit (15.151.396 lekë) është ne shumën 57.319.396
lekë; pagesat totale të bëra nga personi i trete Shoqëria “Flora-Co” sh.p.k për pagimin e
çmimit të truallit (31.000.000 lekë) dhe të çmimit të qirasë së truallit (12.249.580 lekë) janë
në shumën 43.249.580 lekë; diferenca midis detyrimit dhe pagesave të bëra është në shumën
14.069.816 lekë; personi i tretë Shoqëria “Flora-Co” sh.p.k nuk ka përmbushur plotësisht
detyrimin për pagimin e çmimit të truallit dhe të qirasë së tij, për një shume prej 14.069.816
lekësh. Për rrjedhoje, siç ka pretenduar pala paditëse në referim të nenit 705 të Kodit Civil,
përsa kohe kontrata e shitjes ka për objekt kalimin e pronësisë të një sendi kundrejt pagimit
të çmimit, në kushtet kur personi i tretë Shoqëria “Flora-Co” sh.p.k nuk provohet të ketë
përmbushur plotësisht detyrimin e saj, gjykata e apelit vlerëson të drejta pretendimet e palës
paditëse, duke gjetur të pabazuar ligjërisht veprimet përmbarimore të Zyrës së Përmbarimit
Tiranë në kuadër të ekzekutimit të titullit ekzekutiv, Vendimit nr.2127, datë 07.06.2001, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Gjykata e apelit vlerëson të theksojë, se në vendimin
gjyqësor të formës së prerë objekt ekzekutimi në rastin konkret, gjykatat kanë gjetur të
pabazuar ligjërisht mosveprimin e Agjencisë Kombëtare të Privatizimit për vazhdimin e
procedurës se shitjes së truallit duke konsideruar kërkesat e drejta te Shoqërisë “Flora-Co”
sh.p.k për saktësimin e sipërfaqes së truallit, duke urdhëruar në këtë rast vazhdimin e
procedurës se shitjes dhe lidhjen e kontratës për truallin me sipërfaqe të saktësuar prej
52.710 m2. Por, në këtë vendim gjyqësor të formës së prerë, ashtu sikundër edhe në hetimin
gjyqësor të çështjes që i përket ky vendim, nuk është arritur për asnjë moment në përfundimin
se Shoqëria “Flora-Co” sh.p.k ka përmbushur tërësisht detyrimet e saj. Po kështu, në këtë
vendim gjyqësor, gjykata për asnjë moment nuk është shprehur që procedura e shitjes dhe
lidhja e kontratës nga Agjencia Kombëtare e Privatizimit të kryhej pa u përmbushur kërkesat
e ligjit, pra pa u paguar detyrimet nga Shoqëria “Flora-Co” sh.p.k. Nisur nga sa me lart,
gjykata e apelit çmon se padia e ngritur nga DASHPP është e drejtë, e bazuar në prova dhe
651
ligj, dhe si e tillë ajo duhet të pranohet, duke u ndryshuar vendimi i gjykatës së shkallës së
parë dhe anuluar veprimet përmbarimore për ekzekutimin e titullit ekzekutiv, Vendimit
nr.2127, date 07.06.2001, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
26. Kundër vendimit nr.533 datë 5.3.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar
rekurs, brenda afatit ligjor, personi i tretë shoqëria tregtare “Flora-Co” sh.p.k e cila kërkon
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
LIGJI I ZBATUESHËM

Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj
nuk parashikon ndryshe.
27.2 Neni 17: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore
dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
propozojnë palët.

28.1 Neni 610: Kundër veprimeve të përmbaruesit gjyqësor dhe kundër refuzimit
të tij për të kryer një veprim, palët mund të bëjnë ankim në
gjykatën që ekzekuton vendimin brenda 5 ditëve nga dita e kryerjes
së veprimit apo refuzimit, kur palët kanë qenë të pranishme në
kryerjen e veprimit ose kanë qenë thirrur edhe në raste të tjera nga
dita që i është njoftuar ose ka marrë dijeni për veprimin ose
refuzimin.
29. Se rekursi i paraqitur nga personi i tretë shoqëria tregtare “Flora-Co” sh.p.k,
përmban shkaqe nga ato që motivojnë cenimin e vendimit nr.533 datë 5.3.2013 të Gjykatës së
Apelit Tiranë.
vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs, arrin në
përfundimin se vendimi nr.533 datë 5.3.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, që ka ndryshuar
vendimin nr.2482 datë 31.03.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është rrjedhojë e
mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet.
31. Ky Kolegj e vlerëson të drejtë përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe për rrjedhojë vendimi i kësaj gjykate duhet të lihet në fuqi. Ndërsa
arsyetimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit, ç’ka e bën
vendimin e kësaj gjykate të cenueshëm.
Kolegji Administrativ, çmon se jemi përpara një mosmarrëveshje administrative, dhe nga
pikëpamja lëndore, në referim të nenit 7 të ligjit nr.49/2012, ky Kolegj është kompetent për
shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje.
652
33. Rezulton se, kërkimi i palës paditëse në këtë gjykim, referuar kërkesë padisë
është, kundërshtimi i veprimeve të përmbaruesit gjyqësor dhe konkretisht urdhrin për
ekzekutimin e vendimit gjyqësor nr.2127, datë 07.06.2001 me arsyetimin se, personi i tretë
nuk ka kryer pagesën e plotë për privatizimin e truallit”. Këtë kërkim, pala paditëse, e ka
bazuar në nenin 610 të Kodit të Procedurës Civile.
34. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka rrëzuar padinë duke arsyetuar se :“
Provohet plotësisht në këtë gjykim se kreditori shoqëria “Flora- Co” shpk, ndryshe nga sa
pretendon e parashtron padrejtësisht pala paditëse, ka paguar tërësisht si çmimin e sendit
ashtu edhe qiranë përkatëse. Nga akt ekspertimi gjyqësor kontabël i kryer gjatë këtij gjykimi
konfirmohet në mënyrë të prerë se Shoqëria “Flora- Co” sh.p.k ka paguar paraprakisht dhe
aktualisht si vlerën e plotë të truallit ashtu edhe vlerën përkatëse të qerasë. Gjykata çmon se
pala paditëse është e detyruar që ti nënshtrohet ekzekutimit të detyrueshëm dhe të zbatojë të
gjitha urdhërimet e vendimit gjyqësor nr.2127, datë 07.06.2001 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë ndryshuar me vendimin nr.03 datë 14.01.2002 të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe po kështu të pranojë si të ligjshme të gjitha veprimet përmbarimore të kryera për
zbatimin dhe ekzekutimin e këtij vendimi gjyqësor”.
35. Ndryshe nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, Gjykata e Apelit, mbi të njëjtat
fakte parashtron se: “Në referim të nenit 705 të Kodit Civil, përsa kohe kontrata e shitjes ka
për objekt kalimin e pronësisë të një sendi kundrejt pagimit të çmimit, në kushtet kur personi
i tretë Shoqëria “Flora-Co” sh.p.k nuk provohet të ketë përmbushur plotësisht detyrimin e
saj, gjykata e apelit vlerëson të drejta pretendimet e palës paditëse, duke gjetur të pabazuar
ligjërisht veprimet përmbarimore të Zyrës së Përmbarimit Tiranë në kuadër të ekzekutimit të
titullit ekzekutiv, Vendimit nr.2127 datë 07.06.2001, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Në këtë vendim gjyqësor të formës së prerë, ashtu sikundër edhe në hetimin gjyqësor të
çështjes që i përket ky vendim, nuk është arritur për asnjë moment në përfundimin se
Shoqëria “Flora-Co” sh.p.k ka përmbushur tërësisht detyrimet e saj. Po kështu, në këtë
vendim gjyqësor, gjykata për asnjë moment nuk është shprehur që procedura e shitjes dhe
lidhja e kontratës nga Agjencia Kombëtare e Privatizimit të kryhej pa u përmbushur kërkesat
e ligjit, pra pa u paguar detyrimet nga Shoqëria “Flora-Co” sh.p.k.”, ka arritur në
përfundimin se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier duhet të ndryshohet duke u
vendosur pranimi i padisë.
36. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në referim të kërkimeve të padisë dhe
shkakut ligjor ku ajo mbështet, vlerëson se, në rastin objekt gjykimi jemi përpara një konflikti
për kundërshtimin e veprimeve të përmbaruesit gjyqësor për ekzekutimin e titullit ekzekutiv
vendimit nr.2127 datë 07.06.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Në këtë kuptim,
Kolegji vëren se, Gjykata e Apelit në këtë proces gjyqësor, ndryshe nga kërkimi i padisë, i
cili është kundërshtimi i veprimeve të përmbaruesit gjyqësor bazuar në nenin 610 të Kodit të
Procedurës Civile, ka shqyrtuar në themel vlefshmërinë e titullit ekzekutiv të kreditorit
(vendimit nr.2127 datë 07.06.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë) shoqërisë “Flora-
Co” sh.p.k. Në këto kushte, kjo gjykatë, në kundërshtim me parashikimet e nenit 16 të KPC,
nuk ka kuptuar dhe nuk ka përcaktuar drejtë natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes, shkakun
ligjor të kërkimeve të padisë, duke e bërë të cenueshëm vendimin.
37. Kolegji, konfirmon, se nga pikëpamja procedurale (neni 32 të KPC), iniciativa për
të investuar gjykatën për fillimin e një procesi gjyqësor i përket palës së interesuar dhe vetëm
palët mund të vënë në lëvizje gjykatën për fillimin e një procesi gjyqësor, përveç kur ligji
parashikon ndryshe (neni 2 i KPC). Që padia të jetë e vlefshme duhet të plotësojë dy kushte
themelore: a) interesi i ligjshëm për të ngritur padi, dhe b) legjitimiteti për të vepruar. Në rast
se ekzistojnë këto dy kushte mund të konsiderohet që padia ekziston dhe gjykata është e
detyruar të marrë vendim mbi themelin e saj, pra për ta pranuar ose rrëzuar atë. Interesi për të
ngritur padi është një interes procedural, i cili lind nga domosdoshmëria për të arritur nga
653
procesi mbrojtjen e një interesi material dhe për këtë arsye pala i drejtohet gjykatës duke
kërkuar njohjen e cenimit të një interesi dhe rivendosjen e së drejtës së shkelur.
38. Referuar çështjes objekt shqyrtimi, padia i kundërdrejtohet Zyrës së Përmbarimit
Tiranë dhe konkretisht kundërshtimin e veprimeve përmbarimore të kryera nga kjo zyrë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës se Lartë vlerëson se natyra e këtij konflikti është
parashikuar qartësisht në nenin 610 të Kodit të Procedurës Civile në të cilin parashikohet se:
“Kundër veprimeve të përmbaruesit gjyqësor dhe kundër refuzimit të tij për të kryer një
veprim, palët mund të bëjnë ankim në gjykatën që ekzekuton vendimin brenda 5 ditëve nga
dita e kryerjes së veprimit apo refuzimit, kur palët kanë qenë të pranishme në kryerjen e
veprimit ose kanë qenë thirrur edhe në raste të tjera nga dita që i është njoftuar ose ka marrë
dijeni për veprimin ose refuzimin. Kundër veprimeve të personave, përmbaruesit gjyqësorë,
që ushtrojnë veprimtarinë publike të shërbimit përmbarimor gjyqësor të organizuar mbi baza
private, pala debitorë mund të paraqesë ankim në gjykatën, ku ekzekutohet titulli ekzekutiv,
brenda 5 ditëve nga data e kryerjes së veprimit. Ankimi shqyrtohet brenda 20 ditëve nga
gjykata e vendit të ekzekutimit, e cila kur e sheh të nevojshme mund të thërrasë edhe palët.
Përmbaruesi gjyqësor thirret nga gjykata me cilësinë e palës së paditur”.
39. Në analize të dispozitës së sipërcituar përveç elementëve të tjerë të cilët kanë të
lidhje me legjitimitetin dhe afatin për ngritjen e kësaj padie, elementi më i rëndësishëm i cili
duhet të kihet parasysh nga gjykatat në gjykimin e çështjeve të kësaj natyre, është se kjo lloj
padie ngrihet për të mbrojtur interesat e ligjshme të palëve të cilat cenohen nga veprimet apo
mosveprimet e përmbaruesit gjyqësor gjatë fazës së ekzekutimit të titullit ekzekutiv.
40. Rezulton qarte se, shqyrtimi i çështjes nga gjykata, në këto lloj gjykimesh, duhet
te jete kundërshtimi i veprimeve te paligjshme të përmbaruesit gjate fazës së ekzekutimit.
Objekt hetimi gjyqësor duhet të jetë vetëm veprimtaria e përmbaruesit dhe vlerësimi nëse
këto veprime janë kryer apo jo në përputhje me ligjin dhe konkretisht me dispozitat që bëjnë
fjalë për ekzekutimin e detyrueshëm në Kodin e Procedurës Civile, kreu IX, i titulluar
“Mjetet e mbrojtjes kundër ekzekutimit të vendimeve”, si dhe ligjet e posaçme qe mund të
zbatohen në fazën e ekzekutimit.
41. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se shkaku ligjor me të cilin pala
paditëse ka vënë në lëvizje gjykatën është pikërisht kundërshtimi i veprimeve përmbarimore
dhe nuk pretendohet pavlefshmëria e titullit ekzekutiv. Në këto kushte, sipas parashikimeve
të nenit 610 të Kodit të procedurës, gjykata duhej të kufizohej në shqyrtimin vetëm të
ligjshmërisë së veprimeve të përmbaruesit gjyqësor dhe jo të merrte në analizë apo të bënte
vlerësime në lidhje me vlefshmërinë e titullit ekzekutiv, goditja e të cilit realizohet sipas një
rregullimi ligjor specifik të parashikuar në nenin 609 të Kodit të Procedurës Civile.
42. Kolegji e vlerëson të gabuar arsyetimin e Gjykatës së Apelit Tiranë e cila ka
pranuar padinë e palës paditëse duke anuluar veprimet përmbarimore për ekzekutimin e
titullit ekzekutiv vendimit nr.2127 datë 07.06.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
me arsyetimin se personi i tretë shoqëria “Flora-Co”sh.p.k nuk ka përmbushur detyrimin e
pagimit të vlerës së plotë të truallit, duke shqyrtuar dhe vlerësuar ligjshmërinë e titullit
ekzekutiv (vendim gjyqësor i formës së prerë), në një kohë kur pala paditëse e ka vënë në
lëvizje gjykatën duke kërkuar kundërshtimin e veprimeve të përmbaruesit dhe jo
pavlefshmërinë e plotë apo të pjesshme të titullit ekzekutiv. Veç sa më sipër, Kolegji e
vlerëson të drejtë arsyetimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë e cila ka arritur në
përfundimin se personi i tretë e ka paguar tërësisht vlerën e truallit bazuar në mendimin e një
eksperti të specializuar të fushës sipas dokumenteve zyrtarë që ndodhen në dosjen gjyqësore.
43. Sa më sipër nisur nga shkaku i kërkesë padisë, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë arrin ne konkluzionin se veprimet e përmbaruesit gjyqësor për urdhërimin e ekzekutimit
të titullit ekzekutiv vendim gjyqësor i formës së prerë që detyron palën paditëse të lidhë
kontratën e shitjes së truallit me personin e tretë kreditorin shoqërinë “Flora-Co” sh.p.k, janë
654
veprime te kryera konform ligjit dhe ne ushtrim te detyrës se tij. Kjo pasi nga titulli
ekzekutiv, vendimi nr.2127 datë 07.06.2001 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë buron një
detyrim i palës paditëse, e cila detyrohet qe të lidhë kontratën e shitblerjes me shoqërinë
“Flora-Co” për truallin me sipërfaqe 52.710 m2, me kufijtë përkatës të përcaktuar në vendim.
Për rrjedhojë dhe veprimet e përmbaruesit janë pikërisht në funksion të ekzekutimit të plotë të
tij, në përputhje me parashikimet e nenit 610 e vijues të K.Pr.Civile. Në këto kushte, nuk
rezulton asnjë veprim i përmbaruesit që të jetë në kundërshtim me ligjin apo titullin
ekzekutiv.
44. Mbështetur sa më sipër, ky Kolegj konkludon se vendimi i Gjykatës së Apelit
Tiranë është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit përkundrejt vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë e cila ka zgjidhur drejtë çështjen objekt gjykimi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 ligjit 49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.533 datë 05.03.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.2482 datë 31.03.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 12.04.2016
655
MENDIM PAKICE
Unë, gjyqtari Xhezair Zaganjori jam kundër vendimit të Kolegjit Administrativ të
Gjykatës së Lartë, për çështjen administrative nr.02790-00-2013, që i përket palës paditëse
Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes së Pronave Publike pranë Ministrisë së Financave; palës
së paditur Zyra e Përmbarimit Tiranë; personit të tretë shoqëria tregtare “Flora-Co” shpk; me
objekt kundërshtimin e urdhrit nr.15854 prot., datë 03.11.2010 të Zyrës së Përmbarimit
Tiranë, si dhe të veprimeve përmbarimore përkatëse të kësaj zyre për ekzekutimin e vendimit
gjyqësor nr.2127, datë 07.06.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ndryshuar me
vendimin nr.3, datë 14.01.2002 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Në çështjen objekt gjykimi mosmarrëveshja ka të bëjë me veprimet e përmbaruesit
gjyqësor, i cili me urdhrin nr.15854 prot., datë 03.11.2010 për ekzekutimin të vendimit
gjyqësor nr.2127, datë 07.06.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ndryshuar me
vendimin nr.3 datë 14.01.2002 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka urdhëruar palën paditëse të
ekzekutojë vendimin e formës së prerë duke lidhur kontratën e shitjes (privatizimit) së truallit
me sipërfaqe 52.710 m2 (të ish Fabrikës së Tullave Silikate Tiranë), me palën kreditore
shoqërinë “Flora –co” shpk. Sipas palës paditëse kontrata e privatizimit nuk mund të lidhet,
pasi nuk është paguar nga shoqëria Flora –co” shpk çmimi i plotë i truallit. Në këto kushte
pala paditëse ka kundërshtuar veprimet përmbarimore duke paraqitur padinë, objekt gjykimi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.2482, datë 31..03.2011 ka rrëzuar
padinë. Ndërsa Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.533, datë 05.03.3013 ka ndryshuar
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe ka vendosur pranimin e padisë dhe
anulimin e veprimeve përmbarimore për ekzekutimin e titullit ekzekutiv. Gjykatat e faktit
mbajnë qëndrime të ndryshme në lidhje me kryerjes së pagesës për vlerën e plotë të truallit
(objekt i privatizimit) prej palës kreditore, shoqërisë Flora-co shpk. Konkretisht Gjykata e
Rrethit Gjyqësor e vlerëson të kryer këtë pagesë dhe sipas saj duhet kryer shitja e truallit nga
pala paditëse dhe për pasojë veprimet e përmbaruesit janë të ligjshme. Ndërkohë Gjykata e
Apelit e konsideron të papërmbushur këtë detyrim të shoqërisë Flora-co shpk dhe për pasoje
sipas saj nuk mund të lidhet kontrata pa u paguar çmimi i plotë i sendit objekt shitje. Kështu
ka anuluar veprimet përmbarimore, pasi i ka vlerësuar në kundërshtim me ligjin.
Shumica me vendimin datë nr.235, datë 12.04.2015 ka vendosur prishjen e vendimit
nr.533 datë 05.03.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.2482,
datë 31.03.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Shumica ka konkluduar sa më sipër
për dy arsye:
Së pari: sipas shumicës Gjykata e Apelit në kundërshtim me nenin 16 të KPrC nuk ka
përcaktuar drejtë natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes, si dhe shkakun ligjor të kërkimeve të
padisë. Konkretisht shumica argumenton se në referim të kërkimeve të padisë dhe shkakut
ligjor në rastin objekt gjykimi jemi para një konflikti për kundërshtimin e veprimeve të
përmbaruesit gjyqësor për ekzekutimin e titullit ekzekutiv, vendimit nr.2127, datë 07.06.2011
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, të ndryshuar me vendimin nr.3, datë 14.01.2002 të
Gjykatës së Apelit Tiranë, në kuptim të nenit 610 të K.Pr.C. Për pasojë sipas shumicës
objekti i hetimit gjyqësor duhet të jetë vetëm veprimtaria e përmbaruesit gjyqësor dhe
vlerësimi nëse veprimet e tij janë kryer apo jo në përputhje me ligjin dhe konkretisht me
dispozitat e kreut IX të K.Pr.C. Sipas shumicës, Gjykata e Apelit në ndryshim nga kërkimi në
padi ka shqyrtuar vlefshmërinë e titullit ekzekutiv të kreditorit, ndërkohë që nga pala paditëse
nuk pretendohet pavlefshmëri e titullit ekzekutiv. Për pasojë, sipas shumicës, Gjykata e
Apelit duhej të kufizohej në shqyrtimin vetëm të ligjshmërisë së veprimeve të përmbaruesit
gjyqësor dhe jo të merrte në analizë apo të bënte vlerësime në lidhje me vlefshmërinë e titullit
ekzekutiv. Sa më sipër, shumica konkludon se Gjykata e Apelit ka gabuar kur ka anuluar
veprimet përmbarimore me arsyetimin se personi i tretë shoqëria Flora-co shpk nuk ka
përmbushur detyrimin e pagimit të vlerës së plotë të truallit, duke vlerësuar kështu
656
ligjshmërinë e titullit ekzekutiv, ndërkohë që në gjykatë është kërkuar kundërshtimi i
veprimeve përmbarimore dhe jo pavlefshmëria e plotë apo e pjesshme e titullit ekzekutiv.
Së dyti: veç sa më sipër shumica po ashtu argumenton se e vlerëson të drejtë
përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor se personi i tretë ka paguar tërësisht
vlerën e truallit bazuar në mendimin e një eksperti të specializuar të fushës sipas
dokumenteve zyrtare që ndodhen në dosje.
Ndryshe nga shumica, vlerësoj se Gjykata e Apelit e ka zgjidhur drejtë
mosmarrëveshjen objekt gjykimi, për shkaqet e mëposhtme.
Së pari: Gjykata e Apelit ka përcaktuar drejtë mosmarrëveshjen objekt gjykimi.
Konkretisht përmbaruesi gjyqësor me urdhrin nr.15854 prot., datë 03.11.2010 i ka kërkuar
palës paditëse ekzekutimin titullit ekzekutiv vendimit nr.2127, datë 07.06.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, të ndryshuar me vendimin nr.3, datë 14.01.2002 të Gjykatës së
Apelit Tiranë. Pra, ka kërkuar nga pala paditëse që në cilësinë e shitësit të lidh kontratën e
privatizimit të truallit prej 52.710 m2 me personin e tretë Shoqërinë Flora –co shpk, në
cilësinë e blerëses. Pala paditëse ka kundërshtuar veprimet e përmbaruesit përmes padisë
objekt gjykimi , duke argumentuar se nuk mund të lidh kontratën e privatizimit, pasi nuk
është paguar nga shoqëria Flora – co shpk çmimi i plotë për blerjen e truallit. Në këtë kuptim
pala paditëse nuk ka vënë në diskutim vlefshmërinë e vendimit gjyqësor, titull ekzekutiv që e
detyron atë për të lidhur kontratën e privatizimit. Pala paditëse kundërshton veprimet
përmbarimore, pasi nuk mund të detyrohet nga përmbaruesi gjyqësor për ekzekutimin e
detyrueshëm të titullit ekzekutiv, pra të lidh kontratën e privatizimit, pa u përmbushur
njëkohësisht detyrimi i palës së tretë shoqërisë Flora—co shpk për të paguar çmimin e plotë
të truallit. Në këtë kuptim veprimet përmbarimore janë të kundërshtueshme, pasi janë në
kundërshtim me ligjin për privatizimin, pasi nuk mund të lidhet kontrata e privatizimit pa u
paguar çmimi i truallit. Një qëndrim i ndryshëm do të çonte në cenim të palës paditëse dhe
interesave publike, pasi do të shitej një pasuri publike pa u paguar tërësisht çmimi i saj.
Vendimi gjyqësor, titull ekzekutiv në asnjë moment nuk vendos që të lidhet kontrata pa u
paguar çmimi i truallit. Ky titull ekzekutiv kërkon që pala paditëse të përmbush detyrimet që
rrjedhin nga ligji për privatizimin e objektit, duke u detyruar të lidh kontratën e privatizimit.
Por, lidhja e kësaj kontrate në ekzekutim të titullit ekzekutiv duhet bërë sipas ligjit dmth palët
që do lidhin kontratën e privatizimit duhet të përmbushin detyrimet ligjore dhe një prej tyre
është edhe pagimi i çmimit të truallit që do të privatizohet.
Sa i takon qëndrimit të shumicës se Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka zgjidhur drejtë
çështjen, pasi nga gjykimi ka rezultuar se shoqëria Flora-Co shpk ka kryer pagesën për
çmimin e truallit, nuk jam dakord. Së pari, shumica nuk sqaron së pse qëndrim i kundërt i
Gjykatës së Apelit nuk qëndron. Nga aktet në dosje rezulton se Gjykata e Apelit ka riçelur
hetimin gjyqësor për të verifikuar nëse është kryer pagesa e plotë çmimit të truallit nga
personi i tretë. Nga verifikimi i këtij fakti në gjykimin në apel ka rezultuar sipas shkresës
nr.15547/3 prot., datë 29.10.2012 të Drejtorisë së Përgjithshme të Thesarit pranë Ministrisë së
Financave dhe shkresës nr, 3531/1 prot., datë 29.10.2012 të Degës së Thesarit Tiranë se nuk
konfirmohet pagesa e shoqërisë Flora –Co shpk me vlerën prej 20,000,000 lekë në favor të
Bashkisë Tiranë për blerjen e truallit objekt privatizimi, të pretenduar nga shoqëria si e
paguar. Kështu nga provat e grumbulluara në gjykimin në shkallë të parë dhe në gjykimin në
apel, (akte që ndodhen në dosjen gjyqësore) ka rezultuar se në funksion të privatizimit të
truallit të Fabrikës së Tullave Silikate me sipërfaqe 52.710 m2, shoqëria Flora-co shpk ka
pasur detyrimin për të paguar çmimin e truallit prej 42.168.000 lekë dhe të qërasë për truallin
prej 15.151.396 lekë, pra në total 57.319.396 lekë. Ndërkohë pagesa që ka kryer shoqëria për
blerjen e truallit është 31.000.000 lekë dhe për qiranë është 12.249.580 lekë, pra në total
43,249.580 lekë. Kështu ka rezultuar diferencë mes shumës së papaguar dhe asaj të paguar
prej 14.069.816 lekë, e cila përbën detyrimin e shoqërisë Flora-co shpk në lidhjen e kontratës
657
së privatizimit. Ashtu siç ka konkluduar me të drejtë Gjykata e Apelit, duke vlerësuar sipas
ligjit provat, nuk qëndron pretendimi i palës kreditore, shoqërisë Flora-co shpk, se pagesa për
blerjen e truallit është kryer e plotë, si dhe se kjo provohet me urdhër xhirimin datë
24.08.1998 të Tirana Bank drejtuar ish Bankës së Kursimeve për kryerjen e pagesës prej
20.000.000 lekë në favor të Bashkisë Tiranë. Ky dokument nuk e provon këtë fakt, pasi në
kuptim të ligjit procedural është një kopje e printuar nga sistemi SWIFT të Tirana Bank dhe
nuk është kopje origjinale e transfertës. Po ashtu në verifikim të këtij pretendimi Gjykata e
Apelit i është drejtuar Raiffeisen Bank dhe Tirana Bank për të marrë informacion për këtë
transferë bankare të pretenduar të kryer mes tyre. Por, prej tyre nuk është bërë e mundur të
kryhet ky verifikim për shkak të asgjësimit të dokumentacionit të viti 1998. Ndërkohë nga
verifikimi në buxhetin e shtetit dhe në Bashkinë Tiranë nuk rezulton të jetë kryer pagesa e
plotë e çmimit të truallit objekt privatizimi. Në këto kushte ka qenë detyrim i shoqërisë Flora-
co shpk, palës kreditore, të provojë se ka paguar çmimin e truallit, ashtu siç pretendon. Nga
ana tjetër për sa kohë që pala paditëse provon që nuk ka të derdhur në buxhet pagesën e plotë
të çmimit të truallit që do t’i nënshtrohet privatizimit, rezulton i papërmbushur ky detyrim
nga pala kreditore. Kështu veprimet e përmbaruesit gjyqësor për detyrimin e palës paditëse të
lidh kontratën e privatizimit pa u paguar në të njëjtën kohë nga pala blerëse çmimi i plotë i
truallit është në kundërshtim me ligjin për ekzekutimin e titullit ekzekutiv.
Për sa më sipër vlerësoj se vendimi nr.533, datë 05.03.2013 i Gjykatës së Apelit
Tiranë është i bazuar në ligj dhe duhej lënë në fuqi.
Xhezair Zaganjori
658
Nr. 00 - 2016 - 1763 i Vendimit (236)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në datën 14.04.2016, në seancën gjyqësore, mori në shqyrtim çështjen administrative me

PADITËS: ARTUR TAHIRAJ

TË PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
ZYRA QENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË.
OBJEKTI:
Detyrimin e ZVRPP Vlorë të bëjë regjistrimin e pasurisë së paluajtshme.
Baza Ligjore: Neni 32 i Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar
me Ligjin nr.9701, datë 02.04.2007, neni 5, 24/a dhe 28 i tij.

vendosur:
Pranimin e padisë, duke shfuqizuar aktin administrativ, urdhër nr.20, datë
22.02.2010 të Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë
dhe urdhërit nr.788, datë 24.05.2010 të Zyrës Qëndrore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Tiranë dhe detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore
e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë për të regjistruar në
bashkëpronësi të trashëgimtarëve të të ndjerit Islam Tahiri pasurinë nr.44/105,
e llojit shtëpi banimi 2 katëshe, me sipërfaqe ndërtimore 104 m2 dhe sipërfaqe
totali trualli prej 90 m2, sipas planimetrisë përkatëse të aktit të ekspertimit
përpiluar gjatë gjykimit.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.283, datë 24.04.2013, ka vendosur:

Mospranimin e ankimit.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Zyra Qendore e

Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit
nr.283, datë 24.04.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit nr.522, datë 04.03.2011
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Vendimi i gjykatës së apelit është i pambështetur në prova dhe në ligj.
659
- Nga verifikimi i dokumentacionit të depozituar ka rezultuar se origjina e pasurisë
objekt shqyrtimi është vendimi nr.1502, datë 19.06.1998 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, që i përket çështjes civile me palë paditëse Esma Tahiraj, të paditur
Bashkia Vlorë dhe me objekt “Detyrim njohje pronar mbi një banesë”, me të cilin kjo
gjykatë ka vendosur: “Detyrimin e Bashkisë Vlorë të njohë Esma Tahiraj mbi një
banesë me dy kate, të përbërë nga katër dhoma e aneks, korridor e ndodhur në
Lagjen “Osman Haxhiu”, me kufizime: L- rrugë; P- Nikolla Pici; V- N Hoxha; J-
shesh publik”.
- Nga hetimi administrativ që ka kryer ZVRPP Vlorë, bazuar në Udhëzimin nr.1, datë
31.01.2007, ka rezultuar se pala paditëse nuk provon dot origjinën e prejardhjes së
pronës objekt shqyrtimi, pasi Bashkia Vlorë me të cilën pretendon paditësi se ka fituar
titullin e pronësisë, nuk ka qenë ndonjëherë pronare e kësaj sipërfaqeje.
- Për këtë arsye, ky vendim gjyqësor nuk përbën titull të ligjshëm pronësie për
regjistrimin e pronës objekt shqyrtimi.
- Ky është edhe shkaku për të cilën ZVRPP Vlorë ka refuzuar regjistrimin e pronës
objekt shqyrtimi në këtë gjykim.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Zyra Vendore e

Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit
nr.283, datë 24.04.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit nr.522, datë 04.03.2011
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe rrëzimin e padisë si të pambështetur në
prova dhe në ligj, duke parashtruar se:
- Paditësi nuk rezulton të ketë paraqitur në këtë gjykim, asnjë dokumentacion i cili në
kuptim të ligjit për regjistrimin e pasurive të paluajtshme si dhe dispozitave të Kodit
Civil, të përbëjë titull pronësie të detyrueshëm për regjistrim.

Pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Evelina Qirjako, verifikoi legjitimitetin e
palëve rekursuese Zyra Qëndrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë dhe Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, si dhe e diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësi Artur Tahiraj
është trashëgimtar ligjor i subjektit Islam Tahiri.
2. Pala paditëse pretendon se është pronar i një banese dy katëshe, të ndodhur me
Lagjen “Osman Haxhiu”, e cila ka një sipërfaqe ndërtimore prej 104 m2 në total dhe një
sipërfaqe trualli nën të, në masën 90 m2, e cila përbëhet nga: katër dhoma, aneks e korridor
dhe me këto kufij: Lindja- me rrugë; Perëndimi- me Nikolin Picin; Veriu- me N. Hoxhën dhe
Jugu- me shesh publik.
3. Origjinën e prejardhjes së kësaj prone, pala paditëse pretendon se e ka nga babai i
tij Islam Tahiraj, i cili e ka poseduar këtë banesë që nga viti 1986. Bazuar në vendimin nr.6,
datë 25.01.1986 të Komitetit Ekzekutiv i Këshillit Popullor të Rrethit Vlorë, subjektit Islam
Tahiraj i është miratuar leja për të meremetuar dyshemenë e banesës ekzistuese të ndodhur në
lagjen “8 Nëntori”, me kredi bankare.
4. Bazuar në vendimin e sipërcituar, është miratuar edhe leja e ndërtimit e datës
25.01.1986, sipas të cilës, subjektit Islam Tahiraj i është dhënë leja që të kryejë meremetimin
e dyshemesë së banesës së tij ekzistuese, me të ardhurat që do sigurohen nga kredia bankare.
Rezulton se me vendimin nr.205, datë 05.02.1986 të këtij subjekti, i është miratuar kredia
bankare në masën prej 7674 lekë.
660
5. Pala paditëse ka pretenduar se pronën objekt shqyrtimi e ka pasur të regjistruar në
Hipotekën Vlorë, fakt të cilin e mbështet tek vërtetimi i pronësisë së datës 28.08.1998 lëshuar
nga Hipoteka Vlorë, në të cilën pasqyrohet se: “Vërtetohet se në radhorin e pronësisë të
Hipotekës Vlorë, në favor të shtetasit Artur Tahiraj u regjistrua pasuria e mëposhtme: Në
Vlorë, në lagjen “Osman Haxhiu”, një banesë dykatëshe, e përbërë nga katër dhoma, aneks
e korridor dhe me këto kufij: Lindja- me rrugë; Perëndimi- me Nikolin Picin; Veriu- me N.
Hoxhën dhe Jugu- me shesh publik. Kjo pasuri u regjistrua në radhorin e pronësisë nene
1257, datë 28.08.1998”.
6. Pala paditëse pretendon se i është drejtuar ZVRPP Vlorë për të kryer regjistrimin
fillestar të pasurisë objekt shqyrtimi, bazuar në nenin 23 dhe 24 të Ligjit nr.7843, datë
13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar, si dhe për t’u pajisur
me çertifikatën respektive të pronësisë.
7. Në lidhje me këtë kërkim, pala paditëse ka pretenduar se i është kthyer përgjigje
negative me shkresën nr.20 prot, datë 22.02.2010 nga ana e ZVRPP Vlorë, të cilën e ka
ankimuar pranë ZQRPP Tiranë. Edhe kjo e fundit sipas pretendimeve të paditësit, i ka kthyer
përgjigje negative palës paditëse, nëpërmjet shkresës me nr.788 prot, datë 24.05.2010.
8. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka qenë dakord me refuzimin e kërkesës së saj për
regjistrimin fillestar të pronës objekt shqyrtimi, në datën 14.06.2010, i është drejtuar Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Vlorë me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar regjistrimin
fillestar të kësaj pasurie bazuar në Ligjin nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e
pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar, si dhe pajisjen e tij me çertifikatë pronësie.
vendosur:
-Pranimin e padisë, duke shfuqizuar aktin administrativ, urdhër nr.20, datë
22.02.2010 të Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë dhe urdhrit
nr.788, datë 24.05.2010 të Zyrës Qëndrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë
dhe detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Vlorë për të regjistruar në bashkëpronësi të trashëgimtarëve të të ndjerit Islam Tahiri
pasurinë nr.44/105, e llojit shtëpi banimi 2 katëshe, me sipërfaqe ndërtimore 104 m2 dhe
sipërfaqe totali trualli prej 90 m2, sipas planimetrisë përkatëse të aktit të ekspertimit
përpiluar gjatë gjykimit.
-Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.
9/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...në rastin konkret kemi të bëjmë me një
regjistrim fillestar të mëparshëm të kësaj pasurie dhe nga pala paditëse janë paraqitur prova
të mjaftueshme shkresore për regjistrimin e kësaj pasurie...pala paditëse ka poseduar pronën
objekt shqyrtimi që nga viti 1986 sic rezulton nga vendimi nr.6, datë 25.01.1986 i Komitetit
Ekzekutiv të i Qytetit të Vlorës, që ka vendosur t’i japë leje qytetarit Islam Tahiraj për të
meremetuar dyshemenë e banesës ekzistuese me kredi bankare, bashkëngjitur leja e ndërtimit
e datës 25.01.1986 me të cilën përcaktohet se punimet do ti kryejë Ndërmarrja Komunale-
Banesa Vlorë, e kështu është depozituar edhe vërtetimi i pronësisë nga Zyra e Hipotekës
Vlorë, datë 24.08.1998 me anën e të cilit vërtetohet se në pronësi të qytetarit Artur Tahiraj
janë regjistruar në regjistrin e hipotekës nene 1257 një palë shtëpi banimi dykatëshe të
përbërë nga katër dhoma, aneks e korridor, banjë, si dhe kufijtë përkatës... Ndërkohë sipas
aktit të ekspertimit përpiluar gjatë gjykimit nga ekspertja topografe....bazuar në
dokumentacionin e administruar me cilësinë e provës gjatë gjykimit, si leje ndërtimi, vërtetim
pronësie, hartat e vjetra sipas matjeve në fakt si dhe kufizimeve të sot të kësaj prone, gjen
përputhje të plotë me gjendjen faktike të kësaj pasurie që është një sipërfaqe ndërtimore prej
104 m2 dhe sipërfaqe totale trualli prej 90 m2 në rrethimin e vjetër që ka sipas gjendjes së
faktit, duke krahasuar hartën e vjetër sipas gjendjes së faktit, duke u krahasuar me hartën e
vjetër dhe menaxhimit të ri të paraqitur si provë në gjykim, dhe nuk krijon mbivendosje me
661
pasuri të tjera kufitare, ndërsa si kufitarë ka aktualisht ata të përcaktuar në planvendosjen e
aktit të ekspertimit përpiluar gjatë gjykimit. ... rezulton se kjo pasuri e llojit shtëpi banimi me
sipërfaqe totale trualli 90 m2 dhe sipërfaqe ndërtimore prej 104 m2, në trajtën e një ndërtese
dy katëshe, duhet të regjistrohet pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme, sepse nuk krijon mbivendosje me pasuri të tjera dhe ekziston një regjistrim i
mëparshëm në regjistrat hipotekorë i kësaj pasurie ... Regjistrimi përfundimtar i pasurive të
paluajtshme, paraprihet nga një regjistrim fillestar, fazë gjatë të cilës, nga ana e Zyrës së
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme bëhet zgjidhja e të gjitha mosmarrëveshjeve që mund
të kenë kufitarët me vendndodhjen e kësaj pasurie apo ndonjë pasaktësi të mundshme lidhur
me sipërfaqen apo kufijtë e pronës dhe në rastin konkret rezulton të mos ketë
mosmarrëveshje midis pronarëve kufitarë, të cilët kanë paraqitur deklaratat respektive
noteriale se, nuk kanë pretendime pronësie në lidhje me këtë pronë. ...Pra pala paditëse
disponon titull të vlefshëm për fitimin e pronësisë mbi sipërfaqen e truallit në të cilën ajo
ndodhet dhe nisur nga sa më sipër, ajo duhet të regjistrohet si pronar i këtij ndërtimi dhe i
sipërfaqes funksionale të tij....”
10. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.283, datë 24.04.2013, ka vendosur:
-Mospranimin e ankimit.
10/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Ky ankim nuk mund të konsiderohet i plotë në
kuptim të nenit 454 të K.Pr.Civile, pasi nuk përmban shkaqet për të cilat ankimohet ky
vendim. Gjykata e Apelit në seancën e datës 19.03.2013 çmoi se ndodhemi para kërkesave të
nenit 455 gërma “b”, që bën fjalë për mosplotësim të kushteve të ankimit ndaj njoftoi të
paditurin që brenda pesë ditëve nga ky njoftim, të plotësonte të metat e ankimit.. Në seancën
gjyqësore u konstatua nga përmbajtja e fletëthirrjes se i padituri ZVRPP Vlorë ka marrë
dijeni për plotësimin e të metave të ankimit në datën 10.04.2013 dhe ende deri në seancën e
sotme gjyqësore, pra pas 14 ditëve, nuk ka përmbushur detyrimin për plotësimin e këtyre të
metave. Në rrethanat kur ankimi i të paditurit, në kuptim të nenit 454 të K.Pr.Civile nuk është
i plotë, pasi nuk përmban shkaqet për të cilat ankimohet ky vendim, ndërkohë që kjo palë ka
pasur kohën e mjaftueshme të plotësimit të këtij akti dhe ky fakt konstatohet në gjykimin e
çështjes në shkallë të dytë, në bazë të nenit 450, gërma “b” të K.Pr.Civile, gjykata e apelit
duhet të vendosë në këtë rast, mospranimin e ankimit”.
11. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Zyra Qendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.283,
datë 24.04.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit nr.522, datë 04.03.2011 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
12. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs edhe pala e paditur Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.283,
datë 24.04.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit nr.522, datë 04.03.2011 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe rrëzimin e padisë si të pambështetur në prova dhe në ligj, duke
parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, fillimisht vlerëson të theksojë se,

rekursi i paraqitur nga ana e paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Tiranë (ZQRPP Tiranë), nuk duhet të merret në shqyrtim nga ana e këtij Kolegji, pasi kjo e
drejtë e këtij subjekti rekursues ka rënë në dekadencë.
14. Referuar akteve të administruara në dosje, rezulton e provuar se, vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është dhënë në datën 04.03.2011, në prezencë të
përfaqësuesit të palës së paditur ZQRPP Tiranë dhe për këtë arsye, kjo palë e paditur ankimin
662
ndaj këtij vendimi duhet ta bënte brenda 15 ditëve, duke filluar ecja e afatit nga e nesërmja e
shpalljes. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, ka rezultuar e provuar se kjo palë
nuk ka ushtruar të drejtën e ankimit ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, fakt
i cili provohet edhe nga aktet shkresore të administruara në dosjen gjyqësore të Gjykatës së
Apelit Vlorë.
15. Për sa më sipër, në kushtet kur pala paditëse nuk ka ushtruar të drejtën e ankimit
brenda afatit ligjor të përcaktuar, ndaj vendimit nr.522, datë 04.03.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, paditësja nuk mund të
ushtrojë të drejtën e rekursit në Gjykatën e Lartë, ndaj vendimit nr.283, datë 24.04.2013 të
Gjykatës së Apelit Vlorë, pasi ka rënë në dekadencë. Për këto arsye, kjo gjykatë do të
vazhdojë trajtimin e çështjes vetëm mbi bazën e rekursit të paraqitur nga pala e paditur në
këtë gjykim, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë (ZVRPP Vlorë).
e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, përmban shkaqe
ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të
cilat i bëjnë të cënueshme vendimet e gjykatave më të ulëta.
17. Ky Kolegj, vlerëson se, si vendimi nr.283, datë 24.04.2013 i Gjykatës së Apelit
Vlorë, ashtu edhe vendimi nr.522, datë 04.03.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, janë
marrë në zbatim të gabuar të ligjës proceduriale dhe si të tillë, ato duhet të prishen dhe çështja
duhet të kthehet për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, para shqyrtimit të themelit të çështjes
objekt gjykimi, vlerëson të shqyrtojë shkeljet proceduriale që kanë lejuar dy gjykatat më të
ulëta, të cilat janë investuar në shqyrtimin e kësaj çështje. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë se,
Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji ka të drejtë të shqyrtojë si zbatimin e ligjit material, ashtu dhe
zbatimin e ligjit procedurial nga gjykatat më të ulëta, referuar kjo në nenin 58 të Ligjit
49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”. Por ndërkohë, ky Kolegj, thekson se ekzistenca e
gabimeve në procedim dhe e shkeljeve proceduriale, pengon gjykatën që të shqyrtojë gabimet
në zbatimin e ligjit material, (në rast se ka të tilla) ose të gjykojë themelin e çështjes.
19. Tashmë është praktikë e konsoliduar që gabimet e rënda në procedim dhe në
mënyrë të veçantë, ato të parashikuara në nenin 467 të K.Pr.Civile, (të cilat konsiderohen dhe
si shkelje të rënda të ligjës proceduriale), shqyrtohen paraprakisht nga ana e Gjykatës së
Lartë, para se kjo e fundit të shqyrtojë themelin e çështjes. Në varësi të shkeljeve
proceduriale të lejuara nga gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë, në respektim të nenit 63/d të
Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, ka të drejtë të vendosë prishjen e vendimeve të gjykatave
më të ulëta dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim, në gjykatën kompetente.
20. Në gjykimin e kësaj çështje, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton
kryesisht se kemi shkelje të rëndë proceduriale në lidhje me gjykimin e kryer nga ana e dy
gjykatave më të ulëta, të cilat, nuk kanë respektuar parashikimet e nenit 79/a të K.Pr.Civile,
në të cilën parashikohet shprehimisht se: “Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin në rastet
e parashikuara me ligj. Gjykata që shqyrton çështje për të cilat me ligj përfaqësimi dhe
mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve kësaj të fundit, me
qëllim që ajo të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim”, si dhe dispozitave të Ligjit nr.10018,
datë 13.11.2008 “Për avokaturën e shtetit”, neni 2 i tij, në të cilën thuhet se: “1. Avokatura e
Shtetit është person juridik publik, në varësi të Ministrit të Drejtësisë, me seli në Tiranë. 2.
Avokatura e Shtetit është institucion qendror i administratës publike, i ngarkuar ekskluzivisht
për dhënien e asistencës juridike për institucionet shtetërore dhe entet publike. Asistenca
juridike përfshin shërbimin këshillimor dhe të përfaqësimit. Për institucionet dhe për çështjet
663
juridike të përcaktuara në nenin 5 të këtij ligji, asistenca juridike e Avokaturës së Shtetit
është e detyrueshme. Në Avokaturën e Shtetit, funksioni i këshillimit juridik kryhet
ekskluzivisht nga avokatët e shtetit. 3. Avokatura e Shtetit organizohet dhe e ushtron
veprimtarinë sipas përcaktimeve të këtij ligji. 4. Buxheti i Avokaturës së Shtetit është zë i
veçantë në buxhetin e Ministrisë së Drejtësisë”.
21. Në analizë të dispozitave të mësipërme, në kuadrin e zhvillimit të një procesi të
rregullt ligjor, ishte detyrim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë të njoftonte Avokaturën e
Shtetit dhe t’i krijonte asaj mundësinë për të marrë pjesë në gjykim, me qëllim ushtrimin e
funksioneve të saj për mbrojtjen e interesave të shtetit. Ky fakt, vlerësohet si i domosdoshëm
për sa kohë, (i) palë në këtë mosmarrëveshje është Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Vlorë dhe Zyra Qëndrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë; (ii)
objekti i konfliktit në këtë gjykim është një pronë “truall”, origjina e së cilës pretendohet se
ka qenë pronë shtetërore; (iii) si dhe në kushtet kur ligji procedurial, urdhëron kryerjen e një
veprimi të tillë nga gjykata.
22. Këtë qëndrim kanë mbajtur edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në
vendimin e tyre unifikues nr.13/2004, ku shprehimisht thuhet: “Thirrja e palëve nuk duhet
kuptuar si e drejtë e pakushtëzuar për gjykatën dhe aq më pak, si e drejtë, bazueshmëria në
ligj e së cilës, të mund të konsiderohet e pakontrollueshme dhe e pa verifikueshme në shkallët
pasardhëse të gjykimit. Përderisa ligjvënësi ka parashikuar edhe mundesinë e thirrjes dhe
pjesëmarrjes së palëve në këtë lloj gjykimi, Kolegjet e Bashkuara çmojnë se, gjykatës i del
për detyrë që në çdo rast gjykimi të padive me objekt kundërshtimin e veprimeve të
përmbaruesit gjyqësor, të mbaje parasysh edhe faktin nëse është ose jo e nevojshme, rast pas
rasti, thirrja e palëve në gjykim dhe kur ajo çmon se ekzistojne shkaqe dhe rrethana që e
bëjnë të nevojshme thirrjen e tyre, sikurse në rastin objekt gjykimi, urdhëron thirrjen e tyre.
Në kuptim të nenit 79/a të K.Pr.Civile, gjykata kur shqyrton çështje për të cilat përfaqësimi
dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, gjykata është e detyruar që të urdhërojë
njoftimin e akteve kësaj të fundit. Vetëm kështu mund t’i krijohet mundësia reale Avokaturës
së Shtetit që të marrë pjesë në gjyq, me qëllim përfaqësimi dhe mbrojtjeje të interesave të
shtetit, në rastet e parashikuara nga ligji”.
23. Ndërsa, Gjykata Kushtetuese ka mbajtur qëndrimin që jo çdo shkelje e rregullave
procedurale e bën procesin të parregullt në aspektin e shkeljes së të drejtave kushtetuese.
Ndikim të drejtpërdrejtë në një proces ligjor kanë ato shkelje thelbësore, vërtetimi i të cilave
do të cënonte të drejtat dhe liritë themelore të individit (vendimi nr.21/2008 i Gjykatës
Kushtetuese). Në këtë kuptim, si dhe referuar dispozitave të sipërcituara, Avokatura e Shtetit
duhet të gëzojë të njëjtat të drejta dhe garanci që garantohen nga parimi i procesit të rregullt
ligjor, si çdo palë tjetër në një proces të tillë. Shkelja nga ana e gjykatave të rregullave
proceduriale për thirrjen e saj në procesin gjyqësor dhe mosdhënia e mundësisë Avokaturës
së Shtetit për të siguruar mbrojtjen e interesit publik në këtë proces, konsiderohet nga Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, si cënim i parimit kushtetues të procesit të rregullt ligjor.
24. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë për gjykatën më të
ulët administrative që, pavarësisht se Gjykata e Lartë nuk shqyrtoi në këtë proces, zbatimin e
ligjit material nga ana e gjykatave më të ulëta, thirrja në këtë gjykim e Avokaturës së Shtetit
do të sjellë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes, si dhe një zgjidhje të drejtë dhe
të bazuar në ligj të konfliktit gjyqësor.
25. Përfundimisht, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, në kushtet kur
vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë janë
marrë në kundërshtim me rregullat proceduriale, këto vendime duhet të prishen dhe në zbatim
të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të
664
Presidentit të Republikës së Shqipërisë, çështja duhet të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
26. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, do t’u bëjë të qartë
palëve që është detyrë e secilës prej tyre që, në përputhje me ligjin, të provojnë faktet mbi të
cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Palët, ashtu siç kanë të drejta kanë dhe
detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara me ligj. Gjykata
duhet t’i lejojë palët që të paraqesin prova shkresore, me anën e të cilave ato të provojnë
pretendimet e tyre bazuar në nenin 12 dhe 19 të K.Pr.Civile; duhet t’i lejojë palët që t’ia
nënshtrojnë këto prova hetimit e debatit gjyqësor, si dhe të kërkojë nëse nevojitet zyrtarisht
nga organet kompetente (neni 224 K.Pr.Civile), paraqitjen e provave dhe të dhënave të cilat
ndihmojnë në zgjidhjen e drejtë dhe përfundimtare të çështjes. Kryerja e veprimeve të
përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin gjatë rigjykimit, do të
lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
V E N D O SI
Prishjen e vendimit me nr.283, datë 24.04.2013 i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të
vendimit nr.522, datë 04.03.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Tiranë, më 14.04.2016
665
Nr. 00-2016-1765 i Vendimit (237)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: PËLLUMB BRAHIMI

PASURIVE TË PALUAJTSHME SARANDË.
OBJEKTI:
Shfuqizimin e aktit administrativ, urdhrit me nr.1104, datë 01.11.2012
të Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë.
Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë
të kryejë regjistrimin fillestar të vendimit nr.78, datë 20.03.2001
të Komisionit të Kthimit dhe të Kompensimit të Pronave Qarku Vlorë,
Rrethi Sarandë në favor të trashëgimtarëve ligjorë të ish-pronarit Mero Dine Omeri.
Baza Ligjore: Neni 32, 153, 154, 324-328 të K.Pr.Civile
dhe nenet 92, 163, 192, 193, dhe 199 e vijues të Kodit Civil;
Ligji nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar,
neni 23, 24 dhe 38 i tij, si dhe nenet 115, 121, 137/3 të K.Pr.Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.442/302, datë 01.03.2013

ka vendosur:
-Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë.
-Shfuqizimin e aktit të administrativ, urdhërit nr.1104 prot., datë 01.11.2012 të
Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë.
-Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Sarandë të kryejë regjistrimin fillestar të
vendimit nr.78, datë 20.03.2001 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të
pronave Qarku Vlorë, Rrethit Sarandë, në favor të trashëgimtarëve ligjorë të
ish-pronarit Mero Dine Omeri për kthimin në natyrë të pronës....
-Pjesë e këtij vendimi është edhe akt ekspertimi datë 27.02.2013.
-Rrëzimin për pjesën tjetër të padisë.
-Shpenzimet gjyqësore siç janë kryer.
666
Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.390, datë 10.07.2013 ka vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit nr.442/302, datë 01.03.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Zyra Qendrore e

Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.390,
datë 10.07.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe vendimit nr.442/302, datë
01.03.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit është një vendim i pabazuar në ligj dhe i marrë
në kundërshtim me provat e administruara në dosje.
- Nga verifikimi që ka kryer grupi i punës për azhornimin e regjistrimit të pasurive të
paluajtshme, ka konstatuar se, ka mospërputhje të zërave kadastralë për një pjesë të
pronave që përshkruhen në vendimin nr.78, datë 20.03.2001 të KKKP ish-Pronarëve
Rrethit Sarandë.
- Referuar vendimit që kërkohet të regjistrohet është pasqyruar që një pjesë e këtyre
sipërfaqeve janë të zërit kadastral tokë “kullotë”, ndërsa nga verifikimi dhe azhornimi
i hartave rezulton se këto sipërfaqe përkojnë me zërin kadastral “kullotë”, të cilat
rezultojnë të jenë evidentuar zë më zë në aktin e refuzimit, objekt të këtij shqyrtimi
gjyqësor.
- Nga verifikimet e kryera rezulton se sipërfaqja e kthyer me vendimin nr.78, datë
20.03.2001 të Komisionit të Kthimit dhe të Kompensimit të Pronave ish-pronarëve,
pranë Këshillit të Rrethit Sarandë, në emër të trashëgimtarëve ligjorë të ish-pronarit
Mero Omeri, rezulton të jetë pjesë e një sipërfaqe totale e cila ka qenë në
bashkëpronësi, ndërkohë në nenin 41 të ligjit nr.33/2012 thuhet se: “Aktet që
përmbajnë fitimin e pronësisë dhe të drejtave të tjera reale mbi pasurinë e
paluajtshme, të cilat u përkasin bashkërisht apo më shumë personave, regjistrohen në
regjistrin e pasurive të paluajtshme, duke treguar identitetin dhe pjesët e secilit
bashkëpronar, kur kjo është e mundshme”.
- Nga shqyrtimi i planvendosjeve që shoqërojnë vendimin nr.78, datë 20.03.2001 të
Komisionit të Kthimit dhe të Kompensimit të Pronave ish-pronarëve, pranë Këshillit
të Rrethit Sarandë, rezulton se në pjesën legjendë të këtyre plan-vendosjeve janë
përcaktuar sipërfaqet e kthyera, por këto sipërfaqe nuk janë evidentuar brenda
sipërfaqeve të përgjithshme, fakt i cili vërtetohet edhe në planet e rilevimit të cilët
janë pjesë e dokumentacionit të paraqitur me projekt-refuzimin nr.510, datë
04.10.2012 të ZVRPP Sarandë.
- Në kushtet kur vendimi nr.78, datë 20.03.2001 i KKKP ish-Pronarëve Sarandë, nuk
shpreh identitetin e të gjithë bashkëpronarëve, nuk ka të përcaktuar kufijtë e pasurive
të kthyer me ato të pasqyruara në këtë vendim, ka mbivendosje të pasurive të trajtuara
me këtë vendim me pasuri të trajtuara me vendime te tjera komisioni si dhe ka
mospërputhje midis zërave kadastralë të pasqyruar në këtë vendim me ato që janë në
fakt, në përputhje të parashikimeve ligjore të nenit 45 të Ligjit nr.33/2012 datë
21.03.2012, si dhe Udhëzimit nr.2, datë 12.09.2012 të Këshillit të Ministrave me të
drejtë është vendosur refuzimi i regjistrimit të këtij vendimi.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, verifikoi legjitimitetin e palës
rekursuese Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, si dhe e diskutoi
667
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësi Pëllumb
Brahimi me vendimin civil nr.516, datë 19.04.2011 të Gjykatës Rrethit Sarandë, është një
ndër trashëgimtaret ligjore të radhës së parë të trashëgimlënëses Feride Imer Brahimi, ku kjo
e fundit, sipas vendimit gjyqësor nr.479, datë 01.07.1994 të Gjykatës së Rrethit Sarandë,
është një ndër trashëgimtaret e radhës së parë të trashëgimlënësit Imer Dine.
2. Me vendimin nr.78, datë 20.03.2001, të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave ish-pronarëve, pranë Këshillit të Rrethit Sarandë, është vendosur: “1) Ti kthejë
trashëgimtarëve ligjorë të ish pronarit Mero Dine Omeri sipas dëshmisë së trashëgimisë
nr.479, datë 01.07.1994 sipërfaqen prej 176.48 (njëqind e shtatëdhjetë e gjashtë pikë tetë) ha
nga e cila 153.35 (njëqind e pesëdhjetë e tre pikë tridhjetë e pesë) ha kullotë dhe 23.13
(njëzet e tre pikë trembëdhjetë) ha pyll sipas vend-ndodhjeve: 1. Kullota “Barmiho” me
sipërfaqe prej 5.27 ha ose 55.57 pjesë në 1000 pjesë me kufizime: Veriu- Gropa e Ajtoit,
Jugu- Kufiri shtetëror, Lindje- Lumbardha Shedite dhe Perëndimi- Paganeja; 2. Kullota
“Leko” me sipërfaqe prej 3.13 ha ose 44.85 pjesë në 1000 pjesë me kufizime: Veriu-
Lumbardha Shehide, Jugu- Kufiri shtetëror, Lindje- Shkëmbi Çuçat dhe Perëndimi-
Barmiho; 3. Kullota “Lumbardha Shehide” me sipërfaqe prej 4.55 ha ose 55.50 pjesë në
1000 pjesë me kufizime: Veriu- Lumbardha Lule, Jugu- Leko dhe Shkëmbi Çuçat, Lindje-
Brigjesi dhe Perëndimi- Barmiho; 4. Kullota “Pagane” me sipërfaqe prej 8.23 ha kullotë
dhe 0.38 ha pyll ose 42.45 pjesë në 1000 pjesë me kufizime: Veriu- Tokë arë, Jugu- Kufiri
shtetëror, Lindje- Barmiho dhe Perëndimi- Orla e Sipërme; 5. Kullota “Kuko” me sipërfaqe
prej 1.05 ha pyll ose 95.65 pjesë në 1000 pjesë me kufizime: Veriu- Shkëmbi i Stilit, Jugu-
Mandillo, Lindje-Mandillo dhe Perëndimi- Shkëmbi i Stilit; 6. Kullota “Thier”, me sipërfaqe
prej 1.16 ha ose 50.55 pjesë në 1000 pjesë me kufizime: Veriu- Kalenxa, Jugu-Thieri, Lindje-
Kufiri shtetëror dhe Perëndimi- Kalihora; 7. Kullota “Kalenxa” me sipërfaqe prej 31.30 ha
kullotë dhe 19.70 ha pyll ose 505.50 pjesë në 1000 pjesë me kufizime: Veriu- Fusha e Vrinës,
Jugu- Thieri, Lindje- Shkëmbi i Stilit dhe Perëndimi- Kalihora; 8. Kullota “Malihoraf
Çuçat” me sipërfaqe prej 44.61 ha ose 264 pjesë në 1000 pjesë me kufizime: Veriu- Fushë e
Vrinës, Jugu- Deti Jon, Lindje- Kalihora dhe Perëndimi- Malihoraf Shehat; 9. Kullota
“Malihoraf Shehat” me sipërfaqe prej 28.50 ha ose 141.65 pjesë në 1000 pjesë me kufizime:
Veriu- Fushë e Vrinës; Jugu- Deti Jon, Lindje- Malihoraf Çuçat dhe Perëndimi- Fteropulla
Çuçat; 10. Kullota “Shen Kolli i Vrines” me sipërfaqe prej 30.6 ha kullotë dhe 2 ha pyll ose
200 pjesë në 1000 pjesë me kufizime: Veriu- Fushë e Vrinës, Jugu- Shënkolli i Detit, Lindje-
Fteropulla Shehat dhe Perëndimi- Deti Jon; 11. Kullota “Lisi i Pirros” me sipërfaqe prej
13.20 ha kullotë ose 93.25 pjesë në 1000 pjesë të një sipërfaqe 187 ha me kufizime: Veriu-
Mali i Saraqinit, Jugu- rrugë automobilistike, tokë buke, Lindje- Rreza e poshtme dhe
Perëndimi- lisi i Beut; 12. Kullota “Rreza e Poshtme” me sipërfaqe prej 4.47 ha kullote ose
43.87 pjesë në 1000 pjesë të një sipërfaqe 138 ha me kufizime: Veriu- Mera e Sarqinit, Jugu-
fusha e Vardharit, Lindje- Rreza e Sipërme dhe Perëndimi- Lisi i Pirros; 13. Kullota “Rreza
e Sipërme” me sipërfaqe prej 8.93 ha kullotë ose 114.60 pjesë në 1000 pjesë të një sipërfaqe
78 ha me kufizime: Veriu- Mera e Sarqinit, Jugu- fusha e Vardharit, Lindje- Kullota
Berdhenje dhe Perëndimi- Rreza e Poshtme. 2) Të njohë të drejtën e kompensimit në natyrë
për trashëgimtarët ligjorë të ish pronarit Mero Dino Omeri për sipërfaqen prej 46.3 (dyzet e
gjashtë pikë tre) ha kullotë, e cila në bazë të nenit 7/2 dhe 7/3 të ligjit nr.7699, datë
21.04.1993, nuk kthehet pasi ndodhet në zonë turistike apo zonë të mbrojtur...”.
3. Pala paditëse, ka pretenduar në gjykim se, kjo pronë ju është dorëzuar faktikisht
trashëgimtarëve ligjorë të subjektit të shpronësuar Mero Dino Omeri, gjë të cilën e provon,
nëpërmjet procesverbaleve të hartuara në datën 07.03.2002 të nënshkruar nga regjistruesi i
ZVRPP Sarandë, si dhe proces-verbalit të datës 15.05.2008 të nënshkruar dhe legalizuar nga
668
Komisioni i Drejtorisë së Shërbimit Pyjor Sarandë (ky proces-verbal mban nënshkrimin e
drejtorit të këtij institucioni z. Jani Babi.)
4. Në kushtet kur vendimi nr.78, datë 20.03.2001, dhënë nga KKKP ish-Pronarëve
pranë Këshillit të Rrethit Sarandë në favor të subjektit të shpronësuar Mero Dino Omeri është
i formës së prerë dhe nuk është ankimuar asnjëherë në rrugë gjyqësore, pala paditëse ka
pretenduar ta regjistrojë atë në ZVRPP Sarandë sipas parashikimeve të Ligjit nr.7843, datë
13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive te paluajtshme”, i ndryshuar, duke kryer edhe
aplikimin përkatës në lidhje me të.
5. Me urdhrin nr.510, datë 04.10.2010 të Regjistruesit të ZVRPP Sarandë, është
vendosur: “Refuzimi i kërkesës për aplikim datë 11.11.2011 të z. Mero Dine Omeri për
regjistrim fillestar të vendimit nr.78, datë 20.03.2001 të Komisionit të Kthimit dhe të
Kompensimit të Pronave ish-Pronarëve, Prefektura e Qarkut Vlorë, Rrethit Sarandë në emër
të trashëgimtarëve ligjorë të ish-pronarit Mero Dine Omeri”.
6. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka qenë dakord me këtë urdhër refuzimi, e ka
ankimuar atë pranë Kryeregjistruesit, i cili me vendimin nr.1104, datë 10.02.2011 ka
vendosur refuzimi i kërkesës për regjistrimin e vendimit nr.78, datë 20.03.2001 të
K.K.K.K.Pronave pranë ish-Këshillit të Rrethit Sarandë, me arsyetimin se: “....sipërfaqja
prej 203 ha nga e cila 194 ha kullotë dhe 9 ha pyll, në vendin e quajtur “Pagabe” bie në
pjesë të paazhornuar të ZK nr.1404 që i përket fshatit Çiflik, dhe nga krahasimi i kësaj
planvendosje me planvendosjen e parcelës kullosore në vendin e quajtur ”Orla e sipërme”
me sipërfaqe të përgjithshme 139 ha, nga e cila 28 ha i është kthyer ish pronarit Alush Taka,
krijohet mbivendosje.... në relacionin hartografik të datës 20.09.2012 të ZVRPP Sarandë, në
të cilën është relatuar në mënyrë të hollësishme për pasuritë e përfituara në bazë të këtij
vendimi, janë përcaktuar zonat kadastrale në të cilat përfshihen këto pasuri, përmendet edhe
fakti që ka mospërputhje të zërave kadastralë, të dalë gjatë procesit të regjistrimit fillestar
me atë të shprehur në vendim. Gjithashtu, theksojmë se, sipërfaqja e kthyer në vendimin
nr.vendimi nr.78, datë 20.03.2001 të Komisionit të Kthimit dhe të Kompensimit të Pronave
ish-pronarëve, pranë Këshillit të Rrethit Sarandë, në emër të trashëgimtarëve ligjorë të ish-
pronarit Mero Omeri, rezulton të jetë pjesë e një sipërfaqe totale e cila ka qenë në
bashkëpronësi, ndërkohë në nenin 41 të ligjit nr.33/2012 thuhet se: “Aktet që përmbajnë
fitimin e pronësisë dhe të drejtave të tjera reale mbi pasurinë e paluajtshme, të cilat u
përkasin bashkërisht apo më shumë personave, regjistrohen në regjistrin e pasurive të
paluajtshme, duke treguar identitetin dhe pjesët e secilit bashkëpronar, kur kjo është e
mundshme”. Nga shqyrtimi i planvendosjeve që shoqërojnë vendimin nr.78, datë 20.03.2001
të Komisionit të Kthimit dhe të Kompensimit të Pronave ish-pronarëve, pranë Këshillit të
Rrethit Sarandë, rezulton se në pjesën legjendë të këtyre plan-vendosjeve janë përcaktuar
sipërfaqet e kthyera, por këto sipërfaqe nuk janë evidentuar brenda sipërfaqeve të
përgjithshme, fakt i cili vërtetohet edhe në planet e rilevimit të cilët janë pjesë e
dokumentacionit të paraqitur me projekt-refuzimin nr.510, datë 04.10.2012 të ZVRPP
Sarandë. Në kushtet kur vendimi nr.78, datë 20.03.2001 i KKKP ish-Pronarëve Sarandë, nuk
shpreh identitetin e të gjithë bashkëpronarëve dhe nuk ka të përcaktuar kufijtë e pasurive të
kthyer me vendimin e lartëpërmendur, në bazë të Udhëzimit nr.2, datë 12.09.2012 të Këshillit
të Ministrave ...., ZVRPP Sarandë nuk mund të vijojë me regjistrimin e pasurive të përfituara
me këtë vendim”.
7. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka qenë dakord me këtë urdhër-refuzimi, në datën
19.11.2012 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë me padinë me objekt të
sipërcituar, duke pretenduar se, vendimi i Kryeregjistruesit për refuzimin e regjistrimit të
pronës së njohur dhe kthyer me vendimin nr.78, datë 20.03.2001 të KKKP ish-Pronarëve
pranë Këshillit të Rrethit Sarandë, është një akt administrativ i nxjerrë në kundërshtim me
ligjin dhe për këtë arsye, ai duhet të anullohet.
669
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.442/302, datë 01.03.2013
ka vendosur:
-Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë.
-Shfuqizimin e aktit të administrativ, urdhrit nr.1104 prot., datë 01.11.2012 të Zyrës
Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë.
-Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Sarandë të kryejë regjistrimin fillestar të
vendimit nr.78, datë 20.03.2001 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të pronave
Qarku Vlorë, Rrethit Sarandë, në favor të trashëgimtarëve ligjorë të ish-pronarit Mero Dine
Omeri për kthimin në natyrë të pronës....
-Pjesë e këtij vendimi është edhe akt ekspertimi datë 27.02.2013.
-Rrëzimin për pjesën tjetër të padisë.
-Shpenzimet gjyqësore siç janë kryer.
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...gjykata për shkak se për konstatimin dhe
sqarimin e fakteve, që kanë lidhje me mosmarrëveshjen në gjykim kërkohen njohuri të
posaçme në fushat e shkencës, vendosi të thërrasë një ekspert topograf për të verifikuar nëse
pretendimet e ZRPP Sarandë janë të drejta dhe të bazuar në ligj. Nga akti i ekspertimit datë
27.02.2013, rezulton se bazuar në vendimin nr.78, datë 20.03.2001 të K.K.K.Pronave
Sarandë, ka hartuar planet e rilevimit për secilën nga pronat duke i hedhur në harta
treguese. Për të gjitha pronat e kthyera, janë përcaktuar në mënyrë të detajuar dhe
sipërfaqet dhe kufizimet përkatëse, duke i individualizuar... Eksperti ka përcaktuar se përveç
kullotës së quajtur “Pagane” e cila nga planvendosja e hartuar mbivendoset me kullotën
“Orla e Sipërme” në një sipërfaqe 38.50 ha. Për pasurinë me emrin kullota “Rrëza e
poshtme”, me vendim është kthyer 102 ha dhe planvendosja del 82 ha kullotë,duke përfituar
3.59 ha dhe jo 4.47 ha që i ka kthyer komisioni. Për pasurinë me emrin “Rrëza e sipërme”,
sipërfaqja e kullotës së kthyer është 78 ha nga komisioni, por nga planvendosja rezulton 75
ha, nga të cilat përfiton 8.595 ha dhe jo 8.93 ha. ...Nuk rezulton që paditësi të ketë
mosmarrëveshje me ndonjë pronar tjetër,përveç pasurisë me emërtimin “Pagane” me
sipërfaqe prej 38.5 ha që mbivendoset me kullotën “Orla e sipërme”. Rezulton se si
sipërfaqja ashtu dhe kufizimet për secilën pasuri, janë të përcaktuar shprehimisht në
vendimin nr.78, datë 20.03.2001 të K.K.KPronave Sarandë... Në rastin konkret, vendimi
nr.78, datë 20.03.2001 i K.K.K.Pronave Rrethit Sarandë ka të përcaktuar qartë identitetin e
secilit bashkëpronar dhe pjesët takuese të tyre dhe kufizime përkatëse. Për aq kohë sa
vendimi nr.78, datë 20.03.2001 i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Rrethi
Sarandë nuk është ndryshuar dhe nuk është ankimuar dhe përbën titull ekzekutiv, si një akt
administrativ që i njeh të drejtën e pronësisë trashëgimtarëve ligjorë të ish pronarit Mero
Dine Omeri, bazuar në nenin 193 i Kodit Civil .... gjykata çmon se regjistrimi i pasurisë së
paluajtshmet fituar me vendimin nr.78, datë 20.03.2001 përbën detyrim ligjor për Zyrën e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë. Për sa i përket pjesës së pasurisë me emrin
“Pagane” e cila mbivendoset me kullotën “Orla e sipërme” për një sipërfaqe prej 38.5 ha që
iu është kthyer trashëgimtarëve ligjorë të ish pronarit Alush Taka, gjykata rrëzon kërkesën
për regjistrim e kësaj pasurie derisa çështja të zgjidhet gjyqësish. ...”.
9. Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.390, datë 10.07.2013 ka
vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit nr.442/302, datë 01.03.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë.
9/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar njësoj si edhe gjykata e rrethit gjyqësor.
10. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Zyra Qendrore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.390, datë
10.07.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe vendimit nr.442/302, datë 01.03.2013 të
670
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se rekursi i paraqitur nga ana e
paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, përmban shkaqe
ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të
cilat i bëjnë të cenueshme vendimet e gjykatave më të ulëta.
Gjirokastër, ashtu edhe vendimi nr.442/302, datë 01.03.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë, janë marrë në zbatim të gabuar të ligjës procedurale dhe si të tillë, ato duhet të
prishen dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së
Parë Gjirokastër.
objekt gjykimi, vlerëson të shqyrtojë shkeljet procedurale që kanë lejuar dy gjykatat më të
zbatimin e ligjit procedural nga gjykatat më të ulëta, referuar kjo në nenin 58 të Ligjit
gabimeve në procedim dhe e shkeljeve procedurale, pengon gjykatën që të shqyrtojë gabimet
si shkelje të rënda të ligjës procedurale), shqyrtohen paraprakisht nga ana e Gjykatës së Lartë,
para se kjo e fundit të shqyrtojë themelin e çështjes. Në varësi të shkeljeve procedurale të
lejuara nga gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë, në respektim të nenit 63/d të Ligjit 49/2012
se të dyja gjykatat më të ulëta kanë lejuar shkelje procedurale në zhvillimin e gjykimit, pasi
ato nuk kanë respektuar parashikimet e nenit 79/a të K.Pr.Civile, në të cilën parashikohet
shprehimisht se: “Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin në rastet e parashikuara me ligj.
Gjykata që shqyrton çështje për të cilat me ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga
Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë
mundësi të marrë pjesë në gjykim”, si dhe dispozitave të Ligjit nr.10018, datë 13.11.2008
“Për avokaturën e shtetit”, neni 2 i tij, në të cilën thuhet se: “1. Avokatura e Shtetit është
person juridik publik, në varësi të Ministrit të Drejtësisë, me seli në Tiranë. 2. Avokatura e
Shtetit është institucion qendror i administratës publike, i ngarkuar ekskluzivisht për dhënien
e asistencës juridike për institucionet shtetërore dhe entet publike. Asistenca juridike përfshin
shërbimin këshillimor dhe të përfaqësimit. Për institucionet dhe për çështjet juridike të
përcaktuara në nenin 5 të këtij ligji, asistenca juridike e Avokaturës së Shtetit është e
detyrueshme. Në Avokaturën e Shtetit, funksioni i këshillimit juridik kryhet ekskluzivisht nga
avokatët e shtetit. 3. Avokatura e Shtetit organizohet dhe e ushtron veprimtarinë sipas
përcaktimeve të këtij ligji. 4. Buxheti i Avokaturës së Shtetit është zë i veçantë në buxhetin e
Ministrisë së Drejtësisë”.
671
rregullt ligjor, ishte detyrim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë të njoftonte Avokaturën e
Paluajtshme Sarandë dhe Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë; (ii)
objekti i konfliktit në këtë gjykim është rregjistrimi i një prone me sipërfaqe totale prej
176.48 ha nga e cila, 153.35 ha “kullotë” dhe 23.13 ha “pyll” sipas vend-ndodhjeve
respektive, për të cilat pretendohet se origjina e saj është shtet; (iii) ka mospërputhje të zërave
kadastralë për një pjesë të tyre, krahasuar me hartat që disponon ZVRPP Sarandë, duke
krijuar mbivendosje me prona të një subjekti tjetër, (iv) nuk mund të kryhet ekzekutimi i
vendimit, pasi prona ka qenë në bashkëpronësi, ndërsa komisioni i ka kthyer këto prona pa
përcaktuar pjesën e bashkëpronarëve të tjerë, por vetëm të subjektit të shpronësuar Mero Dine
Omeri (trashëgimtarëve të tij ligjorë); (v) si dhe në kushtet kur ligji procedural, në gjykime të
këtij lloji urdhëron kryerjen e një veprimi të tillë nga gjykata.
vendimin e tyre unifikues nr.13/2004, ku shprehimisht thuhet: ““Thirrja e palëve nuk duhet
pasardhëse të gjykimit. Përderisa ligjvënësi ka parashikuar edhe mundësinë e thirrjes dhe
rasti, thirrja e palëve në gjykim dhe kur ajo çmon se ekzistojnë shkaqe dhe rrethana që e
18. Ndërsa, Gjykata Kushtetuese ka mbajtur qëndrimin që, jo çdo shkelje e rregullave
do të cenonte të drejtat dhe liritë themelore të individit (vendimi nr.21/2008 i Gjykatës
procedurale për thirrjen e saj në procesin gjyqësor dhe mosdhënia e mundësisë Avokaturës së
Shtetit për të siguruar mbrojtjen e interesit publik në këtë proces, konsiderohet nga Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, si cenim i parimit kushtetues të procesit të rregullt ligjor.
vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë
janë marrë në kundërshtim me rregullat procedurale, këto vendime duhet të prishen dhe në
zbatim të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të
672
Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër.
21. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, do t’u bëjë të
qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre që, në përputhje me ligjin, të provojnë faktet
mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Palët, ashtu siç kanë të drejta kanë
dhe detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara me ligj.
Gjykata duhet t’i lejojë palët që të paraqesin prova shkresore, me anën e të cilave ato të
provojnë pretendimet e tyre bazuar në nenin 12 dhe 19 të K.Pr.Civile; duhet t’i lejojë palët që
t’ia nënshtrojnë këto prova hetimit e debatit gjyqësor, si dhe të kërkojë nëse nevojitet
zyrtarisht nga organet kompetente (neni 224 K.Pr.Civile), paraqitjen e provave dhe të
dhënave të cilat ndihmojnë në zgjidhjen e drejtë dhe përfundimtare të çështjes. Kryerja e
veprimeve të përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin gjatë
rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me
PËR KËTO ARSYE

V E N D O SI
Prishjen e vendimit me nr.390, datë 10.07.2013 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe të
vendimit nr.442/302, datë 01.03.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, dhe dërgimin
e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër.
Tiranë, më 14.04.2016
673
Nr. 00 - 2016 - 1466 i Vendimit (238)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: PANDELI TRESKA; ERION GJYSHI

I PADITUR: AGJENSIA E PROKURIMIT PUBLIK,
KOMISIONI I PROKURIMIT PUBLIK.
OBJEKTI:
Detyrimin e subjekteve të paditura për zbatimin e
VKM nr.80 datë 30.01.2013, duke marrë në punë paditësit i
sh punonjës të insstitucionit të Avokatit të Prokurimeve,
të trajtuar si nëpunës civilë në listë pritje.
Trajtimin me pagë nga institucionet e paditura,
deri në marrjen në punë të paditësve.
Baza Ligjore: Ligji 49/2012, Ligji 131/2013 dt. 27.12.2012
me të cilin është ndryshuar ligji 9643 datë 20.11.2006 “Për prokurimin public”,
Ligji nr.8549 datë 11.11.1999 i ndryshuar,
VKM nr.360 datë 14.07.2000 “Për lirimin nga shërbimi civil”,
VKM r. 80 datë 3.01.2013 “Për rialokimin e numrit të punonjësve
në njësitë e qeverisjes qendrore, në vitin 2013”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1274 datë

Detyrimin e palës së paditur Komisioni i Prokurimit Publik të zbatojë pikën 3
të VKM nr.80 datë 30.01.2013, duke marrë në punë shtetasin Erion Gjyshi,
punonjës civil në listë pritje në kohën e nxjerrjes së aktit nënligjor.
Detyrimin e palës së paditur Komisioni i Prokurimit Publik të zbatojë pikën 3
të VKM nr.80 datë 30.01.2013, duke marrë në punë shtetasin Pandeli Treska,
punonjës civil në listë pritje në kohën e nxjerrjes së aktit nënligjor.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr.4563 datë 22.12.2014 ka

vendosur:
Ndryshimin pjesërisht të vendimit nr.1274 datë 28.03.2014 të Gjykatës
674
Detyrimin e të paditurit Komisioni i Prokurimit Publik tì paguajë paditësit
Erjon Gjyshi pagën nga moment i përfundimit të trajtimit me pagë në listë
pritje, deri në momentin e ekzekutimit të vendimit të gjykatës.
Detyrimin e të paditurit Agjensia e Prokurimit Publik tì paguajë paditësit
Pandi Treska pagën nga moment i përfundimit të trajtimit me pagë në listë
pritje, deri në momentin e ekzekutimit të vendimit të gjykatës.
Lënien në fuqi të vendimit për disponimet e tjera.
Kundër vendimit të Gjykatës Admnistrative të Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs pala e

paditur APP, dhe KPP, të cilat kërkojnë prishjen e vendimeve të gjykatave dhe rrëzimin e
padisë, duke parashtruar se:
 Sipas nenit 141 të K.Pr.Civile, njoftimi për personat juridik kryhet me anë të
dorëzimit të kopjes së njoftimit. Gjykata Administrative e Apelit jo vetëm që nuk ka
kryer një njoftim të tillë, por as nuk e ka shpallur në faqen e saj zyrtare të datës
22.12.2014. Në këtë mënyrë, gjykata e apelit i ka mohuar palës së paditur të drejtën e
mbrojtjes dhe të drejtën që cështja e saj të dëgjohet. APP ka marrë dijeni për gjykimin
vetëm kur është njohur me vendimin e gjykatës së apelit.
 Paditësit nuk legjitimohen në kërkimet e tyre. Me ligjin 131/2012 Zyra e Avokatit të
Prokurimeve është mbyllur. Sipas nenit 35 të këtij ligji, me hyrjen në fuqi të tij, stafi i
këtij institucioni trajtohet në përputhje me legjislacionin në fuqi. Sipas ligjit
8549/1999 “Statusi i nëpunësit civil”, i zbatueshëm si ligji i kohës, neni 23 i këtij ligji
parashikon detyrimin për sistemimin e nëpunësit në një institucion tjetër të
administratës publike ose kalimin në listë pritje. Në rastin konkret, nuk jemi para këtij
parashikimi, para nuk ndodhemi para rastit të ristrukturimit, por para mbylljes së
institucionit. Në këto kushte nuk është i zbatueshëm nenin 23 i ligjit të sipërcituar.
 Vendimi i Këshillit të MInistrave nr.80/2013 vjen në kundërshtim me dy ligje, e
konkretisht me atë 131/2012 që ka ndryshuar ligjin 9643/2006 “Për prokurimin
publik” si dhe me ligjin 8549/1999 “Statusi i nëpunësit civil”.
 Edhe nëse do të ishim në kushtet e ristrukturimit të institucionit dhe APP do të kishte
detyrimin për sistemimin e tyre në punë, paditësigt asnjëherë nuk kanë kërkaur
zbatimin e VKM 80/2013, por kanë pranuar për gati një vit qenien e tyre në listë
pritje. Në këtë mënyrë ata janë pajtuar me pazbatueshmërinë e këtij akti.
 Gjykatat nuk ka hetuar në lidhje me sjelljen e paditësve në raport me të drejtën e
pretenduar prej tyre, kur kanë përfunduar përfitimet financiare që kishin si pasojë
qenien në listën e pritjes së Kuvendit. GJykata nuk ka kryer një hetim të plotë në këtë
drejtim.
 Në asnjë pikë të saj, VKM 80/2-13 nuk detyron palët e paditura të punësojnë paditësit.
Përkundrazi VKM ka pasur si qëllim sistemimin e 5 nga 10 punonjësit e Avokatit të
Prokurimeve, por pa u bërë përzgjedhja e tyre. Edhe në rast se do të zbatohej VKM e
mësipërme do të krijonte pabarazi mes 10 ish punonjësve të Avokatit të Prokurimeve.
 Gjykatat gabimisht i janë referuar ligjit 152/2013, ndërkohë që ky ka hyrë në fuqi me
datë 26.02.2014.
 Paditësit nuk e gëzojnë të drejtën e sistemimit, pasi ka kaluar periudha një vjecare dhe
ata nuk janë sistemuar në një pozicion tjetër pune.
 Vetë APP nuk ka kompetencë të punësojë asnjë punonjës. Këtë detyrë e kryen DAP.
Është provuar në gjykim se struktura e APP është e plotësuar dhe nuk ka vende
vakante.
675
 Gjykata e apelit me pa të drejtë dhe pa u mbështetur në ndonjë dispozitë ligjore ka
vendosur trajtimin e të paditurit Pandeli Treska me pagë. Për më tepër, mes APP dhe
paditësit Pandeli Treska nuk ka ekzistuar ndonjëherë marrëdhënie pune.

VËREN
Paditësi Pandeli Treska është emëruar në kohë prove tek Avokati i Prokurimeve në
periudhë rpove me datë 04.10.2007. Më vonë, me aktin nr.38 datë 19.01.2008 paditësi është
konfirmuar si nëpunës civil në pozicionin e inspektorit në Drejtorinë e Hetimit tek Avokati i
Prokurimeve.
Paditësi Erion Gjyshi është emëruar përkohësisht në detyrë me datë 31.08.2008 dhe
është konfirmuar nëpunës civil me aktin nr.35 datë 19.01.2010.
Me vendimin nr.12 datë 11.01.2013 Avokati i Prokurimeve, për shkak të
ristrukturimit të institucionit, ka vendosur kalimin në listë pritje të 10 punonjësve të tij, ndër
ta edhe të paditësve dhe trajtimin e tyre me pagë për periudhën 01.02.2013 – 31.01.2014,
duke iu kërkuar Kuvendit edhe marrja e masave për trajtimin financiar të këtyre punonjësve.
Të dy paditësit në muajin nëntor dhe dhjetor 2013 i janë drejtuar Agjensisë së
Prokurimit Publik, Komisionit të Prokurimit Publik dhe DAP me kërkesë për punësim si
specialist pranë kësaj Agjensie, në përputhje me statusin e nëpunësit civil, sipas VKM nr.80
datë 30.01.2013. Sipas kësaj VKM-je, organika e Agjencisë së Prokurimit Publik dhe
Komisionit të Prokurimit Publik, do të shtohej me 5 vetë dhe sipas pikës 3 të kësaj VKM-jë,
shtesa prej pesë vetësh do të përballohej nga numri i nëpunësve të Avokatit të Prokurimeve
(aktiviteti i të cilit kishte përfunduar në fund të vitit 2012).
DAP u ka kthyer përgjigje paditësve se kërkesa e tyre nuk mund të merrej në
kosideratë, pasi fusha e veprimit të DAP shtrihet mbi aparatin e Këshillit të Ministrave dhe
ministritë dhe jo institucionet në varësi të tyre siç është Agjensia e Prokurimit Publik në
raport me Kryeministrinë.
Paditësit kanë pretenduar se Agjensia e Prokurimit Publik dhe Komisioni i Prokurimit
Publik, kanë rekrutuar pa konkurs persona të pakualifikuar dhe pa arsimin përkatës dhe nuk
kanë punësuar personelin e Avokatit të Prokurimeve në listë pritje.
28.03.2014 ka vendosur pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë dhe detyrimin e palës së
paditur Komisioni i Prokurimit Publik të zbatojë pikën 3 të VKM nr.80 datë 30.01.2013, duke
marrë në punë shtetasin Erion Gjyshi, punonjës civil në listë pritje në kohën e nxjerrjes së
aktit nënligjor. Detyrimin e palës së paditur Komisioni i Prokurimit Publik të zbatojë pikën 3
të VKM nr.80 datë 30.01.2013, duke marrë në punë shtetasin Pandeli Treska, punonjës civil
në listë pritje në kohën e nxjerrjes së aktit nënligjor, si dhe rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.
Në këtë vendim është arsyetuar se pavarësisht se Agjensia e Prokurimit Publik duhej
të sistemonte punonjësit e vet në listë pritje, sipas VKM 80/2013 duhej të sistemonte pesë
punonjës nga Avokati i Prokurimeve. Nga pala e paditur nuk u pranuan efektet e marrjes në
punë të punonjësve nga Avokati i Prokurimeve, ndërkohë gjykata e gjen të zbatueshëm VKM
80/2013, e cila organikën e APP e ka shtuar me 3 vetë ( ndërsa atë të KKP me 2 vetë).
Pretendimi i palëve të paditura se me shkresën nr.3971 datë 22.11.2013 subjektet e paditura
janë njoftuar për shkurtim të stafit të tyre me 30% të numrit të punonjësve në kuadër të
reformës administrative, gjykata vlerëson se VKM 80/2013 ka dalë përpara shkresës së
mësipërme dhe duhej të ishte zbatuar. Lidhur me kërkimin për trajtimin me pagë nga
institucionet e paditura, deri në marrjen në punë të tyre, vendimi gjyqësor i ngarkon subjektet
676
me sistemimin e paditësve në punë në zbatim të VKM-së, por konsiderohet i zbatueshëm me
marrjen formë të prerë të tij. Kërkimi i pagës nuk mund të pretendohet veçmas nga sistemimi
në punë, pasi është kryerja e punës në shërbimin civil që trajtohet me pagë dhe ky veprim nuk
mund të kryhet pa bërë procedurat përkatëse nga punëdhënësit.
vendosur ndryshimin pjesërisht të vendimit nr.1274 datë 28.03.2014 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë. Detyrimin e të paditurit Komisioni i Prokurimit
Publik tì paguajë paditësit Erjon Gjyshi pagën nga moment i përfundimit të trajtimit me pagë
në listë pritje, deri në momentin e ekzekutimit të vendimit të gjykatës. Detyrimin e të
paditurit Agjensia e Prokurimit Publik tì paguajë paditësit Pandi Treska pagën nga moment i
përfundimit të trajtimit me pagë në listë pritje, deri në momentin e ekzekutimit të vendimit të
gjykatës. Në këtë vendim është arsyetuar se sistemimi në detyrë dhe trajtimi me pagë nuk
mund të vlerësohen veçse si dy kërkime të lidhura me njëra tjetrën, në kuptimin që pranimi i
njërit, e konkretisht i sistemimit në punë, nuk mund të mos pasohet edhe me rregullimin e
situatës financiare, në momentin e krijimit të gjendjes së paligjshme.
vendimet e gjykatave dhe shkaqet e parashtruara në rekurs, vlerëson se vendimi i Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material dhe si i tillë
duhet prishur.
Ndërkohë, ky Kolegj vëren se vendimi nr.1274 datë 28.03.2014 i Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë është marrë në zbatim të drejtë të ligjit dhe si i tillë
duhet lënë në fuqi. Konkretisht, siç kanë pranuar gjykatat e faktit, paditësit kanë pasur
statusin e nëpunësit civil dhe rekrutohen sipas procedurave të ligjit që rregullon këtë status.
Në zbatim të ligjit nr.8549 datë 11.11.1999 “Statusi i nëpunësit civil”, është nxjerrë VKM
nr.360 datë 14.07.2000 “Për lirimin nga shërbimi civil”, ku neni 10 parashikon se nëpunësit e
larguar në kuadër të ristrukturimit të institucionit regjistrohen në një listë pritje dhe kur
rezulton një vend i lirë, nëse kandidati plotëson kërkesat e veçanta për këtë vend emërohet pa
konkurim. Pas ristrukturimit të institucionit, paditësit janë nxjerrë në listë pritje me datë
28.01.2013, ndërkohë me VKM nr.80/2013 (botuar në Fletoren Zyrtare me datë 20.02.2013).
Me anë të kësaj VKM-je është vendosur që numri i punonjësve të APP të shtohet me 3 veta
dhe numri i punonjësve të KPP të shtohet me 2 punonjës, duke vendosur përballimin e
shtesës prej pesë vetësh nga numri i punonjësve të Avokatit të Prokurimeve. Në këto kushte,
me të drejtë gjykatat kanë pranuar se palët e paditura ngarkoheshin me detyrimin për
zbatimin e VKM nr.80/2013. Ndërkohë, ishte në vlerësiin e vetë palëve të paditura sistemimi
konkret i paditësve në pozicionet e shërbimit civil brenda strukturave që këto subjekte kanë të
miratuara, në përputhje me nevojat e tyre.
Kolegji vëren se dy gjykatat kanë interpretuar në mënyrë të ndryshme çështjen e
trajtimit me pagë të paditësve deri në marrjen e tyre në punë. Gjykata e shkallës së parë ka
argumentuar se VKM nr.80 datë 30.01.2013, por kërkimi i pagës nuk mund të kërkohet
veçmas nga sistemimi në punë, pasi është kryerja e detyrës në shërbimin civil që trajtohet me
pagë dhe ky veprim nuk mund të bëhet pa u kryer procedurat përkatëse nga subjektet
punëdhënëse. Ndërkohë, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë në mënyrë të kundërt ka
arsyetuar se sistemimi në detyrë dhe trajtimi me pagë nuk mund të vlerësohen veçse si dy
kërkime të lidhura me njëra tjetrën, në kuptimin që pranimi i njërit, e konkretisht i sistemimit
në punë, nuk mund të mos pasohet edhe me rregullimin e situatës financiare, në momentin e
krijimit të gjendjes së paligjshme.
Lidhur me këtë Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata
Administrative e Apelit nuk ka pasur të qartë natyrën e marrëdhënies juridike mes palëve. Në
rastin konkret, paditësit nuk kanë ushtruar asnjëherë detyrën pranë palëve të paditura. Palët e
paditura nuk kanë vendosur ndonjëherë ndërprerjen e marrëdhënies së punës me paditësit dhe
677
gjykatat të kenë vlerësuar se kjo zgjidhje është kryer në kundërshtim me ligjin dhe se
paditësit duhet të rikthehen në detyrë. Situata në rastin konkret është e ndryshme. Paditësit
kanë qenë në listë pritje dhe kanë kërkuar prej të paditurve zbatimin e VKM-së nr.80/2013,
që detyronte të paditurit që pesë vendet e shtuara në këto dy institucione me anë të kësaj
VKM-je t’i plotësonte nga ish punonjësit e Avokatit të Prokurimeve, ndër të cilët bënin pjesë
edhe paditësit. Ndërkohë, palët e paditura, duke konsideruar se VKM-ja e mësipërme nuk
kishte fuqi detyruese ndaj tyre nuk e kanë zbatuar atë. Në këtë drejtim, palët e paditura nuk
kanë pasur asnjëherë marrëdhënie punësimi me paditësit, që të mund të detyrohen nga
gjykatat tu paguajnë pagën deri në momentin që do të ekzekutohet VKM-ja e mësipërme. Në
këto kushte, derisa marrëdhënia e punësimit mes palëve nuk ka filluar asnjëherë, si rrjedhojë
paditësit nuk kanë ofruar asnjëherë punën e tyre. Rastet e vetme në shërbimin civil (sipas
ligjit të kohës) kur punonjësit civil mund të marrin pagën pa ofruar punën e tyre, janë në
kushtet e qenies në listë pritje si pasojë e ristrukturimit të organit ku kanë shërbyer dhe të
rikthimit në detyrë, si pasojë e largimit pa të drejtë dhe në kundërshtim me ligjin. Rasti
konkret nuk i referohet asnjërës nga këto rrethana. Paditësit nuk ishin nxjerrë në listë pritje
nga palët e paditura, por nga një institucion tjetër, siç ishte Avokati i Prokurimeve. Po kështu,
palët e paditura nuk kishin filluar akoma procedurat e punësimit të paditësve dhe si rrjedhojë,
paditësit realisht nuk kanë qenë asnjëherë pjesë e organikës së tyre. Vetëm pas pranimit të
paditësve si nëpunës civil në këto institucione, ndaj tyre lind detyrimi i kryerjes së shërbimit
ndaj punëdhënësit dhe këtij të fundit, i lind detyrimi i pagimit të pagës.
Sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.4563
datë 22.12.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë është marrë në zbatim të gabuar të
ligjit material dhe si i tillë duhet prishur, duke u lënë në fuqi vendimi nr.1274 datë 28.03.2014
i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.1274 datë 28.03.2014 të Gjykatës Administrative të
Tiranë, më 14.04.2016
678
Nr. 00-2016-1460 i Vendimit (239)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: NEXHMIJE TOÇILLA

I PADITUR: MINISTRIA E FINANCAVE
OBJEKTI:
Shfuqizimin e aktit nr.16930/3 datë 09.12.2013
të sekretarit të përgjithshëm të Ministrisë së
për njoftimin e miratimit kalim në listë pritje.
Shfuqizim i aktit nr.1650/3 datë 26.11.2013 të Departamentit të Administratës Publike
për miratimin e listës së pritjes propozuar nga Ministria e Financave.
Kthim në detyrën e mëparshme si specialiste në Njësinë Qendrore të Harmonizimit
të Menaxhimit Financiar dhe Kontrollit.
Pagimin e plotë të pagës që nga data e ndërprerjes së marrëdhënieve financiare
deri në rikthimin në punë.
Mbajtjen e statusit të nëpunësit civil deri në rikthimin në punë.
Baza Ligjore: Ligji nr.8549 datë 11.11.1999 i ndryshuar,
neni 21 i ligjit “Për nëpunësin civil”,
Neni 324, 329 i K.Pr.Civile, kontrata individuale e punës,
ligji 49/2012, Ligji 8485 datë 12.05.1999 “Kodi i Procedurës Administrative”.

Konstatimin e pavlefshmërisë së vendimit nr.16930/3 datë 09.12.2013 të
Sekretarit të Përgjithshëm “Për kalim në listë pritje” të paditëses Nexhmije
Toçilla.
Detyrimin e të paditurve Ministria e Financave të ripozicionojë paditësen në
shërbimin civil, duke e kthyer në vendin e mëparshëm të punës, dhe në
pamundësi të tij në një pozicion ekuivalent pranë Ministrisë së Financave ose
në institucione të tjera, në përputhje me statusin civil.
Detyrimin e të paditurës Ministria e Financave tì paguajë paditëses pagën që
nga momenti i ndërprerjes së marrëdhënieve të punës, deri në rikthimin në
punë.
679
vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs pala e

paditur e cila kërkon prishjen e vendimeve të gjykatave dhe kthimin për rigjykim ose
rrëzimin e padisë, duke parashtruar se:
 Me miratimin e strukturës së re janë bashkuar dy drejtori dhe nga 15 vetë në total janë
parashikuar 5 nëpunës.
 Nga shqyrtimi i kritereve të veçanta të arsimit të pozicioneve të tjera në Ministrinë e
Financave, paditësja nuk plotësonte kërkesat e veçanta për tìu ofruar ndonjë nga këto
pozicione. Paditësja ka përfunduar studimet për ekonomi agrare dhe kriteret e
arsimimit në pozicionet e tjera në njësitë e ristrukturave kanë të bëjnë me degën
Financë, Administrim Biznesi dhe Ekonomike. DAP në përputhje me kompetencat e
tij ka miratuar kalimin në listë pritje të paditëses.
 Rikthimi në detyrë nuk është Kompetencë e Ministrisë së Financave por e DAP.
 Është vendimi i DAP ai që ka sjellë pasojat për paditësen.

VËREN
1. Me datë 04.02.2013 paditësja ka filluar punë pranë Ministrisë së Financave si
punonjëse me kontratë të përkohshme deri në nënshtrimin ndaj procedurave konkurruese, të
cilat janë zhvilluar në datat 08.07.2013 dhe 11.07.2013. Në përfundim të tyre paditësja është
shpallur fituese dhe është përzgjedhur nga eprori direkt si specialiste në njësinë qendrore të
harmonizimit të auditit të brendshëm, pozicion pune i mbajtur prej saj deri më datë
09.12.2013, kohë kur është nxjerrë në listë pritje, për shkak të ristrukturimit të institucionit.
Paditësja duke mos qenë dakord me këtë vendim ka ngritur padi në gjykatë.
2. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1064 datë
18.03.2014 ka vendosur pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë. Konstatimin e pavlefshmërisë
së vendimit nr.16930/3 datë 09.12.2013 të Sekretarit të Përgjithshëm “Për kalim në listë
pritje” të paditëses Nexhmije Toçilla. Detyrimin e të paditurve Ministria e Financave të
ripozicionojë paditësen në shërbimin civil, duke e kthyer në vendin e mëparshëm të punës,
dhe në pamundësi të tij në një pozicion ekuivalent pranë Ministrisë së Financave ose në
institucione të tjera, në përputhje me statusin civil. Detyrimin e të paditurës Ministria e
Financave tì paguajë paditëses pagën që nga momenti i ndërprerjes së marrëdhënieve të
punës, deri në rikthimin në punë.
3. Në këtë vendim është arsyetuar se ligji i zbatueshëm për zgjidhjen e çështjes objekt
gjykimi është ai nr.152/2013 “Për nëpunësin civil”. Paditësja ndonëse në kohë prove e ka
filluar marrëdhënien e shërbimit civil. Ligji 152/2013, ndryshe nga ai i vitit 1999 nuk e
parashikon ristrukturimin ose daljen tepër të vendit të punës si rast lirimi nga shërbimi civil.
Sipas gjykatës së shkallës së parë, në rastet kur vendi i punës del i tepërt, si në rastin konkret,
ligji 152/2013 ka përcaktuar rregulla për sistemimin e punonjësit, sipas nenit 50 të tij. Nuk
vërtetohet se vendi i punës i paditëses si specialiste është shkurtuar, për arsye se nga struktura
4+1 është kaluar në strukturën 5 specialistë. Në kushtet kur vendi i punës së paditëses nuk
është shkurtuar, pala e paditur nuk mund tìa ofronte personave të tjerë. Kalimi në listë pritje
është në kundërshtim të hapur me procedurën e parashikuar nga neni 50 i ligjit 152/2013. Në
680
rast ristrukturimi, ripozicionimin apo lirimin e punonjësve, nuk e kryen Sekretari i
Përgjithshëm, por “Komisioni i ristrukturimit”. Duke qenë se gjithë procedura e kalimit në
listë pritje është e pavlefshme, gjykata duhet të rregullojë pasojat e sjella nga ky akt
administrativ.
4. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr.3637 datë 02.10.2014 ka
vendosur lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë. Në
këtë vendim është arsyetuar në të njëjtën mënyrë si gjykata e shkallës së parë.
5. Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs pala e
paditur e cila kërkon prishjen e vendimeve të gjykatave dhe kthimin për rigjykim ose
rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të vendimit.
6. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi u njoh me dosjen gjyqësore, vendimet
e gjykatave dhe shkaqet e parashtruara në rekurs vëren se vendimet e gjykatave të faktit janë
marrë në zbatim të gabuar të ligjit material dhe si të tilla duhet të prishen.
7. Konkretisht, paditësja ka qenë përkohësisht e punësuar pranë palës së paditur që me
datë 04.02.2013, deri në zhvillimin e procedurave konkurruese, të cilat janë kryer në datat
08.07.2013 dhe 11.07.2013, ku paditësja është shpallur fituese dhe është përzgjedhur nga
eprori direkt si specialiste. Ky pozicion pune i mbajtur prej saj deri më datë 09.12.2013, kur
është nxjerrë në liste pritje për shkak ristrukturimi. Gjykatat e faktit kanë argumentuar se
pavarësisht se paditësja ishte e punësuar në kohë prove, ajo gëzonte të gjitha të drejtat e
nëpunësit civil. Kështu, përsa kohë që ligji 152/2013 si ligj i zbatueshëm në rastin konkret
nuk parashikonte termin “listë pritje” si pasojë ristrukturimi, gjykatat kanë argumentuar se
nxjerrja në listë pritje e paditëses është e paligjshme dhe se ajo duhet kthyer në detyrën e
mëparshme.
8. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vëren se me të drejtë gjykatat kanë
argumentuar se ligji i zbatueshëm në rastin konkret është ai nr.152/2013. Me Vendimin nr.5
datë 05.02.2014, Gjykata Kushtetuese, ka vendosur shfuqizimin si të papajtueshëm me
Kushtetutën të Aktit Normativ të Këshillit të Ministrave nr.5 datë 30.09.2013 ”Për disa
ndryshime në ligjin 152/2013 “Për nëpunësin civil”, si dhe të ligjit nr.161/2013 “Për
miratimin e Aktit normativ nr.5/2013. Ky vendim i Gjykatës Kushtetuese është botuar në
fletoren zyrtare me datë 26.02,2014. Neni 76 i ligjit nr.8557 datë 10.02.2000 “Për
organizimin e Gjykatës Kushtetuese” përcakton se vendimi i Gjykatës Kushtetuese që ka
shfuqizuar një ligj ose akt normativ si të papajtueshëm me Kushtetutën si rregull sjell efekte
nga data e hyrjes së tij në fuqi, por ka efekte prapavepruese ndaj çështjeve që shqyrtohen nga
gjykatat derisa vendimet e tyre nuk kanë marrë formë të prerë. Pasur parasysh këtë vendim si
dhe faktin se efektet e ligjit 152/2013 fillojnë me datë 01.10.2013, Kolegji çmon se me të
drejtë gjykatat kanë pasur parasysh këtë ligj për zgjidhjen e çështjes.
9. Megjithatë, Kolegji vëren se gjykatat e faktit kanë gabuar të zbatimin e tij në rastin
konkret. Gjykatat kanë pranuar faktin se në momenti që paditësja është liruar nga detyra, ajo
ka qenë në kohë prove dhe e pakonfirmuar akoma si nëpunëse civile. Neni 14/5 i Ligjit 8549,
datë 11.11.1999 “ Statusi i nëpunësit civil” (i shfuqizuar), parashikonte se në rastin e largimit
nga shërbimi civil, personi përkatës gëzonte të drejtat e nëpunësit civil vetëm për periudhën e
kohës së provës. Ndërkohë, rregullimi ligjor në fuqi në kohën e largimit të paditëses, ai me
nr.152/2013, nuk e përmend fare një të drejtë të tillë të punonjësit në kohë prove, i punësuar
në një pozicion të shërbimit civil. Është i vërtetë se gjatë periudhës së provës personi i
pranuar në shërbimin civil gëzon të drejtat dhe është i detyruar të përmbushë të gjitha
detyrimet e parashikuara në ligj për nëpunësin civil, si dhe detyrimet e përcaktuara
shprehimisht për punonjësit në kohë prove. Megjithatë, ky punonjës nuk mund të pretendojë
ato të drejta të cilat janë të lidhura në mënyrë të posaçme me gëzimin e statusit të nëpunësit
civil, siç është edhe e drejta e rikthimit në shërbimin civil. Kjo pasi, edhe në kushtet e
mungesës së vendimit për lirimin e tij për shkak ristrukturimi, qëndrimi i tij i mëtejshëm në
681
shërbimin civil do të varet nga fakti nëse konfirmohet ose jo si nëpunës civil, në kuptim të
nenit 24 të ligjit 152/2013. Në kushtet e mospasjes së statusit të nëpunësit civil, paditësja nuk
mund të pretendojë rikthimin në detyrën e mëparshme.
10. Sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimet e
gjykatave të faktit janë marrë në interpretim të gabuar të ligjit material, kur kanë vendosur
kthimin e paditëses në detyrën e mëparshme. Si rrjedhojë, këto vendime për këtë pjesë duhen
ndryshuar dhe padia duhet rrëzuar si e pambështetur në ligj.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.1064 datë 18.03.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë dhe të vendimit nr.3637 datë 02.10.2014 të Gjykatës Administrative
të Apelit Tiranë dhe rrëzimin e padisë.
Tiranë, më 14.04.2016
682
Nr. 00 - 2016 - 1131 i Vendimit (240)
VENDIM


nr.31003-00749-00-2013 akti që ju përket palëve :
PADITËS: SHOQËRIA “L.B.C.GLLAVA

KONSTRUKSION” SHPK.
E PADITUR: INSPEKTORIATI NDËRTIMOR
URBANISTIK KOMBËTAR TIRANË.
INSPEKTORIATI NDËRTIMOR
URBANISTIK KOMBËTAR, DEGA
SARANDË.
OBJEKTI:
Anullimin e aktit administrativ,
vendimit për dënim me gjobë me nr.05, datë 09.05.2012
të Inspektoriatit Ndërtimor Urbanistik Kombëtar, Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 324, 325, 328 të K.Pr.Civile
dhe neni 141 të K.Pr.Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2012-1930 (871), datë

Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit shoqërisë “ L.B.C.Gllava Construksion”
shpk me administrator Bajram Cora.
Anullimin e aktit administrativ, vendimit “ Për dënim me gjobë” me nr.05,
datë 09.04.2012 të palës së paditur I.N.U.K.Kombëtar.
Shpenzimet gjyqësore u ngarkohen të paditurve në pjesë të barabarta.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.593, datë 05.12.2012 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit civil nr.23-2012-1930 (871), datë 02.07.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë si më poshtë:
Rrëzimin e padisë së palës paditëse “ L.B.C.Gllava Construksion” shpk.
Shpenzimet gjyqësore palës paditëse.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, ka ushtruar rekurs pala

paditëse Shoqëria “L.B.C.Gllava Konstruksion” shpk, e cila kërkon prishjen e këtij vendimi
dhe lënien në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë nr.23-2012-1930 (871),
datë 02.07.2012, duke parashtruar këto shkaqe:
683
- Gjykata e Apelit Gjirokastër në arsyetimin e vendimit vlerëson se shkaqet e paraqitura
në ankim nga pala e paditur janë të drejta dhe të bazuara dhe vendimi i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë duhet të ndryshohet. Gjykata nuk ka argumentuar përse
shkaqet e paraqitura në ankim janë të drejta dhe të bazuara, pasi nuk citon ligjin dhe
provat ku shkaqet janë të bazuara.
- Gjykata e Apelit Gjirokastër ka dhënë vendimin në kundërshtim me ligjin dhe provat
e administruara në dosjen gjyqësore. Me shkresën nr.15 prot.datë 01.09.2011 drejtuar
Drejtorisë së Urbanistikës së Bashkisë Sarandë është kërkuar kontrolli i fazave të
punimeve në objekt dhe akt-kontrollet e piketimit të themeleve dhe fazave të
punimeve, të cilat janë kontrolluar dhe mbajtur nga Drejtoria e Urbanistikës. Në bazë
të akt-kontrollit të Inspektorëve INUK, Tiranë datë 06.12.2011, pika 14 rezulton se ky
dokumentacion disponohet ndërsa oponenca teknike është paraqitur si provë në dosjen
gjyqësore.
- Vendimi nr.5, datë 09.04.2012 për dënim me gjobë në masën 500 000 lekë është
dhënë për mungesë dokumentacioni të akt-kontrollit të piketimit të themeleve, akt-
kontrollet e tjera dhe oponenca teknike.Këto konstatime nuk qëndrojnë dhe nuk janë
të bazuara në ligj. Vendimi për dënim me gjobë është dhënë në kundërshtim me ligjin
nr.8402, datë 10.09.1998 “ Për kontrollin dhe disiplinimin e punimeve të ndërtimit”,
neni 6, 9, 10 dhe 15 i tij dhe nenet 9/a, 10 pika 1/c të ligjit nr.9780, datë 16.07.2007 “
Për Inspektimin e Ndërtimit “.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe diskutoi çështjen në tërësi në
dhomën e këshillimit ,
VËREN
Pala paditëse, Shoqëria “L.B.C.Gllava Konstruksion” shpk, është një shoqëri me
përgjegjësi të kufizuar ne qendër në Sarandë. Me lejen e ndërtimit nr.3/53, datë 18.10.2010 të
KRRT-së Sarandë është dhënë leja për ndërtimin e një godine banimi dhe shërbimesh, 8 kate
dhe papafingo, në hyrjen e qytetit të Sarandë.
Më datë 29.02.2012 Innspektorët e Inspektoriatit Ndërtimor e Urbanistik Kombëtar
kanë ushtruar kontroll, lidhur me zbatimin e ligjëshmërisë në fushën e ndërtimit dhe
urbanistikës tek pala paditëse Shoqëria “L.B.C.Gllava Konstruksion” shpk ku është mbajtur
procesverbali nr.25 dhe nga ku është konstatuar mungesa e oponencës teknike, akti i
kontrollit për piketimin e themeleve, akti kontrollit i kutës 0.000. Mbi bazën e këtij
procesverbali është marrë vendimi nr.05, datë 09.04.2012 ku pala paditëse dënohet me gjobë
500 000 lekë për kundërvajtjet e konstatuara.
Pala paditëse është njoftuar për gjobën e vënë me shkresën nr.84 prot.datë 10.05.2012
të INUK, Dega Sarandë.
Pala paditëse, duke mos qënë dakort me gjobën e vendosur i është drejtuar me
kërkesëpadi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, ku ka pretenduar se vendimi i dënimit me
gjobë është dhënë në kundërshtim me ligjin nr.8402, datë 10.09.1998 “ Për kontrollin dhe
disiplinimin e punimeve të ndërtimit” dhe me ligjin nr.9780, datë 16.07.2007 “ Për
inspektimin e ndërtimit”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, pas shqyrtimit të të çështjes, ka vendosur
pranimin e padisë, Anullimin e aktit administrativ, vendimit “ Për dënim me gjobë”.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, e vënë në lëvizje vetëm mbi ankimin e palës së paditur
Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar, ka vendosur ndryshimin e vendimit të gjykatës
së rrethit duke vendosur rrëzimin e padisë.
684
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, pala paditëse, Shoqëria
“L.B.C.Gllava Konstruksion” shpk, ka paraqitur rekurs në Gjykatë të Lartë, e cila kërkon
prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi vendimin e gjykatës së rrethit, ku në thelb
pretendohet se vendimi është dhënë në kundërshtim me provat e administruara dhe ligjin.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi, shqyrtoi shkaqet e
ngritura në rekursin e palës paditëse dhe verifikoi aktet proceduriale që gjënden në dosjen
gjyqësore, nga ku konstatoi se gjykimi si në shkallë të parë dhe atë të apelit është zhvilluar në
shkelje të rëndë të normave proceduriale.Prandaj, është vëndi që vendimet e dhëna nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe Gjykata e Apelit Gjirokastër të prishen dhe çështja të
rishqyrtohet nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër.
Ky Kolegj, vëren se me anë të padisë, pala paditëse Shoqëria “L.B.C.Gllava
Konstruksion” shpk, ka kërkuar anullimin e aktit administrativ, vendimit “ Për dënim me
gjobë” të vendosur nga Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar.
Në rrethana të tilla, mosmarrëveshja e krijuar midis paditësit dhe Inspektoriatit
Ndërtimor Urbanistik Kombëtar është e lidhur me të drejta subjektive dhe interesa midis
subjektit privat dhe subjektit shtetëror, pra është i dukshëm interesi që ka shteti për të
mbrojtur në këtë gjykim.
Mirëpo, Gjykata e Rrethit Gjyqësor dhe ajo e apelit kanë shkelur në mënyrë flagrante
ligjin procedurial, duke mos i,u garantuar palëve të paditura, si organe administrative
mbrojtjen e interesave të shtetit sipas kushteve dhe mënyrës që parashikon shprehimisht ligji.
ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve
kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ket mundësi të marrë pjesë në gjykim”.
urdhërojë njoftimin e akteve kësaj të fundit.Vetëm këtu mund t,i krijohet mundësia reale
interesave të shtetit, në rastet e parashikuara nga ligji...”
Sa më sipër, ky Kolegj, në dhomë këshillimi, arrin në përfundimin se vendimi i
Gjykatës Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër, duhen
prishur dhe çështja duhet të dërgohet për vazhdimin e gjykimit në Gjykatën Administrative të
Shkallës Parë Gjirokastër, si gjykatë kompetente nga pikëpamja lëndore, bazuar në ligjin
nr.49, datë 03.05.2012 “ Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.593, datë 05.12.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe të
vendimit nr.871, datë 02.07.2012 të Gjykatës Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër.
Tiranë, më 14.04.2016
685
686
Nr. 00-2016-1179 i Vendimit (241)
VENDIM


PADITËS: ZYRA E PËRFAQËSIMIT “PETROMANAS

ALBAN IN GMBH”
E PADITUR: DEGA DOGANËS DURRËS.
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
DOGANAVE TIRANË.
OBJEKTI:
Anullimin e aktit administrativ nr.14615/1, datë 09.09.2013
të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave.
Anullimin e aktit administrativ nr.6287/1, datë 28.08.2013
të Degës së Doganës Durrës.
Detyrimin e Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave dhe Degës Durrës
të përjashtojnë palën paditëse nga taksat për mallrat e mbërritur
nga Kompania ZTOYOTA BALKAN EOOD,
me faturë 0008016202 sipas autorizimit të AKBN.
Rregullimin e pasojave juridike duke kthyer palët në gjendjen e mëparshme.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë shpenzimet gjyqësore të mëparshme.
Baza Ligjore: Neni 32, 154, 317, 324 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 118 e vijues, 121 e vijues të K.Pr.Administrative.
Ligji nr.8449, datë 27.01.1999, Kodi Doganor,
Ligji 7928 datë 27.04.1995 “Për tatimet”,
Ligji nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore”, i ndryshuar.
Ligji nr.7811, datë 12.04.1994
“Për miratimin e ndryshimit të Dekretit nr.782, datë 28.07.1993
“Për hidrokarburet”, i ndryshuar
Ligji nr.7746, datë 28.07.1993 “Për hidrokarburet”, i ndryshuar.
VKM nr.796, datë 07.11.2007
dhe VKM nr.754, datë 08.07.2009.
687
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.(11-2013-5830)2821, datë
Moskompetencën lëndore për shqyrtimin e kërkesëpadisë së Zyrës së
Përfaqësimit “ Petromanas Albania GMBH”, me nr.regjistrimi 31003-03414
( 2997) datë regjistrimi 23.09.2013.
Dërgimin e kërkesëpadisë dhe akteve bashkëlidhur për kompetencë Gjykatës
Administrative Durrës.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.106, datë

Rrëzimin e padisë së ngritur nga paditësi Zyra e Përfaqësimit “Petromanas
Albania GMBH” kundër Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave dhe Dega e
Doganës Durrës me objekt: “Anullimin e aktit administrativ nr.14615/1, datë
09.09.2013 të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave. Anullimin e aktit adm
inistrativ nr.6287/1, datë 28.08.2013 të Degës së Doganës Durrës.
Detyrimin e Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave dhe Degës Durrës të
përjashtojnë palën paditëse nga taksat për mallrat e mbërritur nga Kompania
ZTOYOTA BALKAN EOOD, me faturë 0008016202 sipas autorizimit të
AKBN. Rregullimin e pasojave juridike duke kthyer palët në gjendjen e
mëparshme.”
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1368, datë 29.04.2014 ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.106, datë 11.02.2014 të Gjykatës Administrative
të Shkallës së Parë Durrës.
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs

pala e paditëse, Zyra e Përfaqësimit “Petromanas Albania GMBH”, e cila kërkon ndryshimin
e këtij vendimi dhe vendosjen e pranimit të padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Agjensia Kombëtare e Burimeve Natyrore (AKBN) në ushtrim të kompetencave
ngarkuar nga ligji, ka disponuar me autorizimin “ Për zhdoganimin e mallit të ardhur
në Adres të “Petromanas Albania GMBH”, duke përcaktuar se automjeti “TOYOTA
LAND CRUISER” e importuar të përjashtohej nga detyrimet fiskale bazuar në nenet
25/1 dhe 26/1 të ligjit “ Për tatimin mbi vlerën e shtuar”.
- Gjykata nuk mund ti referohej argumenteve mbi bazën e një shkrese të Drejtorisë së
Përgjithshme të Doganave për të marrë një vendim.
- Për subjektin tonë ka një përjashtim i cili buron nga ligji nr.7811, datë 12.04.1994 “
Për miratimin me ndryshime të Dekretit nr.782, datë 22.02.1994 “ Për sistemin fiskal
në sektorin e hidrokarbureve”, i ndryshuar.

VËREN
Shoqëria“Petromanas Alban in GMBH” ka lidhur marrëveshje hidrokarbure me
Qeverinë Shqiptare sipas “ kontratës me Ndarje Prodhimi”, për kërkimin, zhvillimin dhe
prodhimin e hidrokarbureve, në Shqipëri, në tokë, në blloqet “2 – 3”, ndërmjet Ministrisë së
Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës, përfaqësuar nga Agjensia Kombëtare e Burimeve
688
Natyrore (AKBN) dhe DWM PETROLEUM AG ( Sot Petromanas Albania GMBH ) sipas
Vendimit të Këshillit të Ministrave nr.754, datë 08.07.2009 dhe sipas Kontratës “ Me ndarje
Prodhimi”, për kërkimin, zhvillimin dhe prodhimin e hidrokarbureve, në Shqipëri, në tokë, në
blloqet A-B dhe D-E ndërmjet Ministrisë së Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës,
përfaqësuar nga Agjensia Kombëtare e Burimeve Natyrore (AKBN) dhe DWM
PETROLEUM AG (Sot Petromanas Albanian GMBH) sipas Vendimit të Këshillit të
Ministrave nr.796, datë 07.11.2007 dhe VKM nr.754, datë 08.07.2009.
Për të përmbushur qëllimet e operacioneve hidrokarbure, Petromanas Albania GMBH
më datë 05.08.2013 përfundoi transaksionin e blerjes së automjetit të “ TOYOTA LAND
CRUISER “ të cilin e importoi rregullisht sipas dispozitave në fuqi.
Bazuar në nenin 26/1 të ligjit nr.7928, datë 27.04.1995 “ Për tatimin mbi vlerën e
shtuar” pala paditëse i është drejtuar Agjensisë Kombëtare të Burimeve Natyrore me
kërkesën nr.465 prot.datë 12.08.2013, për tu pajisur me autorizim për përjashtim nga
detyrimet doganore dhe TVSH.
Agjensia Kombëtare të Burimeve Natyrore, mbi bazën e kërkesës së palës paditëse
lëshoi Autorizimin me nr.5515/1 prot.datë 13.08.2013 për përjashtimin nga detyrimet
doganore, TVSH dhe AKCIZA.
Dega e Doganës Durrës me shkresën nr.6287/1 prot.datë 28.08.2013 kërkoi të
bëhej zhdoganimi. Duke mos qënë dakord me vendimin e Degës Doganës Durrës e kanë
ankimuar në Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave e cila me aktin nr.14615/1 prot.datë
09.09.2013 e ktheu ankimin pa veprim me arsyetimin se baza ligjore e cituar në ankim nuk
lidhej me përjashtimin e automjeteve në pronësi të kontraktorëve të zbatimit të Marrëveshjes
Hidrokarbure.
Pala paditëse Zyra e Përfaqësimit “Petromanas Alban in GMBH” duke mos qenë
dakord me aktet administrativ të Degës së Doganës Durrës dhe të Drejtorisë Përgjithshme të
Doganave i është drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, duke kërkuar
anullimin e akteve administrativ.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, në vendimin e dhënë prej saj, ka
rrëzuar kërkesëpadinë e palës paditëse, duke arsyetuar se veprimi administrativ i mbajtjes së
TVSH-së është i ligjshëm dhe se përjashtimi nga TVSH-ja sipas nenit 25/1 të ligjit nr.7928,
datë 27.04.1995 “ Për tatimin mbi vlerën e shtuar” është i lidhur me importin e mallrave dhe
shërbimeve që lidhen me realizimin e fazave të kërkimit dhe të zhvillimit të operacioneve
hidrokarbure.
Gjykata e Administrative e Apelit, e vënë në lëvizje vetëm mbi ankimin e palës
paditëse, Zyra e Përfaqësimit “Petromanas Alban in GMBH”, ka vendosur lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës, duke konfirmuar arsyetimet e
parashtruara në vendimin e dhënë nga kjo gjykatë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur rekurs në Gjykatë të Lartë,
pala paditëse, Zyra e Përfaqësimit “Petromanas Alban in GMBH”, ku në thelb është
pretenduar se automjeti “ TOYOTA LAND CRUISER “ e importuar të përjashtohej nga
detyrimet fiskale bazuar në nenet 25/1 dhe 26/1 të ligjit “ Për tatimin mbi vlerën e shtuar”.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se pranë Gjykatës së Lartë është
depozituar një kërkesë me shkrim datë 11.03.2016 prej palës rekursuese Zyra e Përfaqësimit
“Petromanas Alban in GMBH” e cila ka deklaruar heqjen dorë nga rekursi kundër vendimit
të Gjykatës Administrative të Apelit nr.1368, datë 29.04.2014.
Ky Kolegj, pasi shqyrtoi aktin e mësipërme të heqjes dorë nga rekursi e vlerësoi atë
në pajtim me kërkesat e nenit 490 të Kodit të Procedurës Civile. Sipas kësaj dispozite, pala
mund të heq dorë nga rekursi derisa nuk është filluar relatimi i çështjes në seancë gjyqësore.
Heqja dorë është firmosur dhe vulosur nga pala paditëse.
689
PËR KËTO ARSYE
Kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 490 të K.Pr.Civile dhe neni
63 gërma “ç” “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin
e Mosmarrëveshjeve Administrative”
VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes nr.31001-03670-2014 në Gjykatë të Lartë.
Tiranë, më 14.04.2016
690
Nr.11243-00675-00-2012 Regj. Themeltar
Nr.00-2016-1483 Vendimit (242)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Larte i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar
ne séance gjyqësore te datës 19.04.2016, mori ne shqyrtim çështjen administrative nr.00675 –

2012c akti, qe i përket:
PADITËS: MUSA LUZAJ

I PADITUR: PËLLUMB LUZAJ, FATMIR LUZAJ,
VIOLETA KALESHI, EDMOND LUZAJ
OBJEKTI:
Detyrim i anës se paditur te beje ndryshimin e emrit ne
Aktin e Marrjes se Tokës ne pronësi nr.20720, date 18.10.1996
nga Bareq Luzaj ne emër trashëgimtareve te Xhevdet Luzaj.
Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.2995, datë 07.12.2009 ka

vendosur:
Të pranojë kërkesë padinë e paditësit Musa Luzaj.
Detyrimin e palës së paditur Komisioni Vendor i Vlershmit të Titujve të
Pronësisë për të bërë ndryshimin e emrit në aktin e marrjes se tokës në pronësi
nr.20720, date 18.10.1996 nga emri Bareq Luzaj në emër të Xhevdet Luzaj
trashëgimtareve te tij, për sipërfaqen prej 3250 m2.
Rrëzimin e kërkesës së ndërhyrëseve dytësor si të pa mbështetur në prova dhe
ne ligj.”
Gjykata e Apelit Vlore, me vendimin nr.726, datë 14.07.2010 ka vendosur:

“Ndryshimin e vendimit nr.2995, date 07.12.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësorë Vlorë dhe duke e gjykuar çështjen ne fakt:
Rrëzimin e padisë”.
Kundër vendimit te Gjykatës se Apelit Vlore, nr.726, date 14.07.2010, ka ushtruar

rekurs pala paditëse Musa Luzaj, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe lënien ne fuqi te
vendimit te gjykatës se shkalles se pare, për këto shkaqe:
 Gjykata e apelit është përpjekur te arsyetoje se jemi përpara gjësë se gjykuar. Po vete
kjo gjykate ka anashkaluar faktin se ne marrjen e vendimit nr.2077, date 29.07.2008
te gjykatës se shkalles se pare Vlore, nuk kemi te bëjmë me te njëjtat pale, te njëjtin
691
objekt dhe te njëjtën baze ligjore.-AMTP duhet te ndjeke AMT ne përdorim,
procedure qe ne mospërmbushjen e saj sjell si pasoje pavlefshmërinë e atij akti, qe ne
rastin konkret ka te bëjmë mospërfshirjen ne te emrit te trashëgimlënësit Sami Luzaj,
si trashëgimtar i Xhevdet Luzaj.
 Gjykata e apelit ka lejuar shkelje te renda proceduriale, duke mos garantuar
pjesëmarrjen ne seance te paditësit. Gjykata ne vendimin përfundimtar nuk arsyeton
ne lidhje me vendimet e ndërmjetme qe ka marre.

pasi dëgjoi relacionin përkatës te gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen ne tërësi
VËREN
Rrethanat e çështjes.
Ka rezultuar e provuar se ne emër te familjes se Barek Xhevat Luzi, ka dale Akti I

Marrjes se Tokës ne Pronësi me nr 20720, datë 18.10.1996 për një sipërfaqe toke bujqësore
prej 3250, e ndodhur ne vendin e quajtur “Fusha e Aviacionit” ne Vlorë dhe me kufizimet
përkatëse.
Me padinë objekt gjykimi paditësi Musa Luzi ka kërkuar – Detyrim i anës se paditur
te beje ndryshimin e emrit ne Aktin e Marrjes se Tokës ne pronësi nr.20720, date 18.10.1996
nga Bareq Luzaj ne emër trashëgimtareve te Xhevdet Luzaj, me arsyetimin se paditësi Musa
është trashëgimtar ligjor i te ndjerit Sami Luzaj, i cili është një nga trashëgimtarët ligjor te
radhës se pare te babait te tij Xhevdet Luzaj, i cili ka qenë një nga themeluesit e ish
ndërmarrjes Bujqësore “ Vlora” dhe sipas ligjit I është dhëne ne përdorim me aktin nr 20720
një sipërfaqe prej 3250 m2.
Fillimisht paditësi i është Drejtuar Komisionit Qeveritar te tokës për te zgjidhur
kërkimin e tij i cili ka orientuar qe ky ndryshim te bëhet nga Komisioni i Vlerësimit te
Titujve te Pronësisë pran Prefekturës Vlorë, por nga ky i fundit ka refuzuar, paditësi i është
drejtuar gjykatës.
Gjykata e Shkalles se Pare Vlore, me vendimin nr.2995, date 07.12.2009 ka
vendosur:
1.Te pranoje kërkesë padinë e paditësit Musa Luzaj.
2. Detyrimin e palës se paditur Komisioni Vendor i Vlershmit te Titujve te pronësisë
për te bere ndryshimin e emrit ne aktin e marrjes se tokës ne pronësi nr.20720, date
18.10.1996 nga emri Bareq Lauzaj ne emër te Xhevdet Luzaj trashëgimtareve te tij, për
sipërfaqen prej 3250 m2.
3. Rrëzimin e kërkesës se nderhyrsave dytësor si te pa mbështetur ne prova dhe ne
ligje.”
Arsyetimi i gjykatës: Kjo tregon një praktike te gabuar e komisionit te ndarjes se
tokës,pasi nuk është vepruar ne përputhje me ligjin dhe aktet nen ligjore ne funksion te tij
Komisioni Vendor edhe pse konstaton faktin e gabuar te ndarjes se tokës nuk i jep zgjidhje
asaj ashtu siç përcakton ligji nr.9948, date 07.07.2008 ne nenet 4/3, 7/2 germa“a” 8/3 ajo
sugjeron zgjidhjen ne rruge gjyqësore. Ne deklaratën noteriale te nënshkruar nga Bareq
Luzaj, date 12.09.2005 përpara noterit e nënshkruar dhe i pranishëm i biri i tij Fatmir Luzaj
deklaron se 1/2 e pasurisë se tokës truall prej 3250 m2 i takon vëllait tim Sami Luzaj
(trashëgimtareve te tij). Deklarata noteriale e datës 11.09.2005 e Musa Luzaj, i cili pranon ti
jap xhaxhait te tij Bareq Luzaj 6000 m2 toke bujqësore dhe 60 rrënje ullinj. Ne vëmendje te
gjykatës qëndron fakti i librezës se punës se Sami Luzaj i cili ka ndërprere mardhëniet e
punës me N.B Ullishte me date 14.04.1986 për arsye se del ne pension, me te cilën përcakton
692
se nuk ka përfituar toke nga ligji nr.7501 si punonjës i fermës. Deklarata e lëshuar nga vet i
ndjeri Bareq Luzaj tregon faktin se numri i trashëgimtareve qe përfitojnë toke ne qytetin e
Vlorës, nga trashegimlenesi i tyre Xhevdet Luzaj nuk është ai i pasqyruar ne A.M.T. ne
pronësi me nr.20720, date 18.10.1996 për sipërfaqen 3250 m2. Pra për gjykatën ky akt i
marrjes se tokës ne pronësi duhej te dilte ne emër te Xhevdet Isuf Luzaj trashëgimtareve te tij
dhe jo vetëm ne emër te një trashëgimtari te vetëm siç është rasti Bareq Luzaj. Ne rastin
konkret objekt shqyrtimi gjyqësor shtetasi Xhevdet Isuf Luzaj trashëgimtarët e tij e kane
përfituar sipërfaqen e tokës bujqësore prej 3250 m2 si pronësi trashëgimore e tij si
bashkëthemelues i forminit te N.B.Vlore. Nga ana tjetër rezulton se plotëson kushtet e
kërkuara nga pika 2/2e V.K.M nr.452, date 17.10.1992 dhe për shkak se ata kane qene ne te
njëjtën përbërje familjare me Xhevdet Luzaj (shih çertifikaten familjare te administruar ne
dosje) si familje bujqësore qe ka dorëzuar toke për themelimin e N.B Ullishte. Gjithashtu ne
vëmendje te gjykatës qëndron fakti se nderhyresat dytësor nuk provuan ne gjykim qe paditësi
Musa Luzaj te mos jete i biri i Sami Luzaj dhe ky i fundit djali i te ndjerit Xhevdet Luzaj. Për
sa me sipër gjykata arrin ne konkluzionin dhe çmon se kërkesë padia e paditësit Musa Luzaj
është e bazuar ne prova e ne ligje e si e tillë duhet pranuar. Sa sipër u provua me shpjegimet e
palëve ne seance gjyqësore si dhe me aktet e provat shkresore te administruara ne dosje.
Gjykata e Apelit Vlore, me vendimin nr.726, date 14.07.2010 ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.2995, date 07.12.2009 te Gjykatës se rrethit gjyqësor
Vlore dhe duke e gjykuar çështjen ne fakt:
-Rrëzimin e padisë”.
Arsyetimi i gjykatës:Gjykata e apelit çmon se pretendimi i ngritur ne apel nga
ndërhyrësit dytësore se vlefshmëria e AMTP nr.20720 është shqyrtuar me pare nga gjykata
dhe se nuk mund te rishqyrtohet përsëri nga gjykata (sipas nenit 451/a te KPrC) është i drejte
e I bazuar ne prova e ne ligj dhe duhet te merret parasysh nga kjo gjykate...nëse vërtet
paditësi ka synuar qe pa ndryshuar përmbajtjen e aktit, te ndryshoje vetëm emrin
qe“gabimisht” është vene Bareq ne vend te emrit Xhevdet, kjo mund te realizohej shume
thjesht nga ana e organit qe e ka lëshuar ashtu siç parashikohet dhe nga neni 120 i KPrA.
Por ne fakt, zëvendësimi i emrit do te sillte ndryshime te mëdha persa i përket
përfituesve nga një akt i tille me emër te ndryshuar. Familja e Bareq Luzaj, sip. prej 3250 m2
e ka përfituar sipas udhëzimit nr.106, date 23.02.1996, si bashkëthemelues dhe jo si
trashëgimtar i Xhevdet Luzajt. Se dyti, ashtu siç me te drejte është pretenduar ne ankim,edhe
sikur te mos ekzistonte një vendim i tille i gjykatës me nr.2077, date 29.07.2008,padia e
paditësit duhet te ishte rrezuar pasi trashegimlenesi i paditësit, i ndjeri Sami Luzaj, është
trajtuar si bashkëthemelues dhe ka përfituar token me sip. 15800 m2, me aktin MTP
nr.21693, date 18.10.1996...shkaku tjetër se perse padia e paditësit është e pabazuar si ne
prova ashtu dhe ne ligj, është se KVTP pranë Prefekturës Vlore, merr ne shqyrtim vetëm ato
ankesa qe kane te bëjnë me vlefshmërinë e AMTP, pra me themelin e aktit dhe jo me ato
kërkesa qe kane te bëjnë me ndreqjen e gabimeve materiale, siç është munduar te
argumentoje kërkesën e tij paditësi.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala paditëse Musa Luzaj qe kërkon prishjen
e vendimit nr.726, date 14.07.2010 te Gjykatës se Apelit Vlorë, për shkaqet e parashtruara në
pjesën hyrëse të vendimit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit dhe parashtrimeve në seancë gjyqësore,
arrin në përfundimin se vendimi nr.726, date 14.07.2010 te Gjykatës se Apelit Vlorë është
rrjedhojë e respektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor ka për qëllim zhvillimin
e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose një grup
693
faktesh, që domosdoshmërish këto të fundit para se të vlerësohen nga gjykata duhet të
vërtetohen dhe që përfundon me dhënien e një vendimi i cili duhet t’u përgjigjet dispozitave
ligjore të zbatueshme për rastin konkret.
Në rastin në shqyrtim Kolegji vlerëson se gjykata apelit ka ardhur në një përfundim
logjike e të mbështetur në ligj, duke ndryshuar vendimin e gjykatës së faktit dhe rrëzuar
padinë,duke çmuar se pretendim i ngritur nga ndërhyrësit dytësore se vlefshmëria e Aktit te
MTP nr 20720 është shqyrtuar me parë nga Gjykata dhe se nuk mund te rishqyrtohet përsëri
nga ajo (sipas nenit 451/a te K.Pr.Civile) eshtë i drejtë i bazuar ne prova dhe ne ligj , dhe se
duhet te merret parasysh nga kjo gjykatë.
Vlefshmëria e aktit te marrjes se tokës ne pronësi me nr 20720, ne emër te familjes se
Bareq Luzaj, është zgjidhur me vendimin nr 2077, datë 29.07.2008 te Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Vlorë, lëne ne fuqi nga Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr 296, datë
25.06.2009 e cila lidhur me objektin e padisë se paditësit Musa Luzaj, është shprehur se .....
me te drejtë gjykata ka konkluduar se AMTP, nr 20720 datë 18.10.1996 ne emër te Bareq
Luzaj është ne përputhje me kërkesat e pikes 2 dhe 4 te V.K.M nr 452, datë 17.10.1992.
Po kështu Kolegji çmon se rrëzimi i padisë nga gjykata e apelit është i drejte pasi,
trashëgimlënësi i paditësit Musa Luzi, i ndjeri Sami Luzaj është trajtuar si bashkëthemelues
dhe ka përfituar tokën me sip. 15 800 m2 ne aktin e MTP nr 21693, datë 18.10.1996. Pra
edhe ky akt i MTP nuk ka dalë ne emër te trashëgimlënësit te këtij përfituesi, pra te Xhevdet
Luzaj por ne emër te atit te paditësit, pasi te dy trashëgimlënësit Bareq dhe Sami Luzaj e kanë
përfituar tokën me akte te ndryshme pronësie, nr.20720 njeri dhe tjetri 21693 si
bashkëthemelues te ekonomisë bujqësore dhe me te njëjtin bazë ligjore.
Kolegji vlerëson me se me drejtë gjykata e apelit ka argumentuar se Komisioni i
Vlerësimit te Titujve te Pronësisë pranë Prefekturës Vlorë, merr ne shqyrtim vetëm ato
ankesa që kanë te bëjnë me vlefshmërinë e akteve te Marrjes se Tokës ne Pronësi pra me
themelin e aktit dhe jo me ato kërkesa qe kanë te bëjnë me ndreqjen e gabimeve material, siç
është munduar te argumentoj kërkesën paditësi.
Duke arsyetuar si më sipër Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin , se rekursi i paraqitur nga Musa Luzaj ,nuk përmban shkaqe nga ato te
parashikuara ne nenin 58 te ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte, duke u bazuar në nenin 63 të Ligjit nr.49,
VENDOSI
Lënien në fuqi te vendimit nr.726, datë 14.07.2010 te Gjykatës se Apelit Vlorë.
Tiranë, më 19.04.2016
694
Nr.11118-02817-00-2012 Regj.Themeltar
Nr. 00-2016-1481 Vendimit (243)
VENDIM

Ardian Dvorani Anëtare
Medi Bici Anëtar
në seancën e datës 19.04.2016, mori në shqyrtim çështjen administrative që i përket palëve

ndërgjyqëse:
PADITËS: FILIP RROÇO

I PADITUR: BASHKIA DURRËS
DREJTORIA ARSIMORE DURRËS
OBJEKTI:
Shpërblim demi nga mosekzekutimi i detyrimit.
Baza Ligjore: Neni 200/d, 450,476/b, 486 i K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.650/11-2009-2511, datë

Pranimin e pjesshëm te padisë se paditësit Filip Roço, duke detyruar palën e
paditur Drejtoria Arsimore Rajonale Durrës dhe Bashkine e qytetit Durrës, te
paguajnë shumën 4.014.669 (katër milion e katermbedhjete mije e gjashtëqind
e nënte) leke, si detyrim qe rrjedh nga pagesa ne vonese e detyrimit te caktuar
me vendimin e Gjykatës se Rrethit Gjyqësore Durrës me nr.123, date
02.02.1998, për shumën 3.056.544 leke bazuar ne kriteret e nenit 481/1, te
Kodit Civil dhe rrëzimin e kërkesës për pjesën tjetër te objektit te padisë, për
shkak te kalimit te afatit te ngritjes te padisë bazuar ne kriteret e nenit 115/d
dhe 124 te Kodit Civil.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bere nga palët ndergjygjese.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.885/10-2011-446, datë 30.05.2012, ka

vendosur:
Lënien ne fuqi te vendimit civil nr.1650 (11-2009-2511), date 04.06.2009, te
Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Durrës.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, nr.10-2012-885(446),

dt.30.05.2012, ka paraqitur rekurs, pala e paditur Bashkia Durrës, e cili ka kërkuar;
Rrëzimin e Vendimit te Gjykatës se Apelit Durrës nr.10-2012-885(446), dt.30.05.2012, si i pa
mbështetur ne ligj, duke parashtruar këto shkaqe:
695
- Ketë vendim e quajmë te padrejte, te pa mbështetur ne ligj e prova, ndaj kërkojmë nga
Gjykata e Larte Tirane, rrëzimin e tij me këto arsyetime;
1. Nuk qëndron pretendimi se ne kemi kundërshtuar kërkesën e paditësit vetëm se: “...
kërkesa është ngritur jashtë afatit ligjor...” Ne gjate gjithë seancave gjyqësore kemi
argumentuar se institucioni i Bashkise dhe Drejtoria Arsimore, janë treguar korrekt me
paditësin, e cila ka gjetur shprehjen e saj ne njohjen e se drejtës se tij për përfitimin e
qerase, megjithëse midis nesh nuk ka patur asnjë kontrate me shkrim, kërkese kjo e
parashikuar nga ligji.
2. Gjykata ne Vendimin e saj, ka marre si pike fillimi ne mungese te kontratës vendimet e
gjykatës për ekzekutimin e fitimit te munguar te qerase se Qendrës Kulturore.
Vendimin e pare Gjykata e rrezoi me te drejte sepse kane kaluar afatet e parashkrimit.
3. Gjykata gabon me vendimin e saj për pagimin e shumës tjetër prej 4.014.669 leke, nga
te paditurit, duke marre si fillim te kohës se parashkrimit vendimin e gjykatës për
ekzekutim te detyruar te vendimit. Ne te vërtete koha e fillimit te parashkrimit është e
njëjte dhe ajo fillon me fitimin e se drejtës për pagimin e qerase qe është, ne mungese
te kontratës, Vendimi i Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Durrës nr.809, dt.12.03.1996.
4. Ne mendojmë se koha e fillimit te parashkrimit është data 12.03.1996, e cila është
vendosur me Vendim Gjykate. Datat e afatet e tjera burojnë si nevoje për ekzekutimin
e këtij vendimi ne kohe te ndryshme, por pa mundur te ndryshoje kohen e fillimit te se
drejtës se tij,
5. Duke qene se kane kaluar mbi tre vjet nga lindja e se drejtës se paditësit ne mbështetje
te nenit 115.
- Kërkojmë:
Rrëzimin e vendimit nr.446, dt.10.05.2012, te Gjykatës së Apelit Durrës, si te pa
mbështetur ne ligj e prova.
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATES SE LARTE

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Rezulton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.809, datë

12.03.1006, ka vendosur detyrimin e të paditurve Bashkia Durrës dhe Qendra e Llogarisë së
Arsimit Durrës që të paguajnë për llogari të paditësve Ksanthipi Strati, Matilda Dovana Vlash
Dovana Belina Rroço etj, qiranë për Qendrën Kulturore të Fëmijëve (e kthyer nga K.K.K.P
pronarit) për periudhën 21.07.1994 deri në 29.01.1996, në shumën 2292408 lekë.
Me vendimin nr.123, datë 02.02.1998 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës ka vendosur,
detyrimin e të paditurit Qendra Kulturore e Fëmijëve Durrës dhe Drejtoria e Arsimit Durrës ,
të paguajë qira për llogari të trashëgimtarëve të Lazër dhe Vlash Dovanës, lidhur me
ambientet e përdorura prej tyre , për periudhën 30.01.1996-30.01.1998, duke caktuar shumën
127356 lekë në muaj, në shumën totale 3056544 lekë.
Ky vendim është ekzekutuar në datë 15.04.2008, vetëm për shumën 3056544 lekë.
Mosshlyerja në kohë e këtyre detyrimeve nga pala e paditur, ka shkaktuar një dëm
financiar të konsiderueshëm kreditorëve, si rrjedhojë e humbjes së të ardhurave në formën e
interesave bankare lidhur me këto shuma.
Siç rezulton nga aktet e ndodhura ne dosjen gjyqësore, me padinë objekt gjykimi pala
paditëse ka kërkuar fitimin e munguar nga pagesa me vonese e detyrimit te përcaktuar ne
vendimet gjyqësore te Gjykatës se Rrethit Durrës nr.809, dt.12/03/1996, për shumën
696
2.292.408 leke dhe nr.123, dt.02/02/1998, për shumën 3.056.544 leke, qe rrjedh nga qeraja e
banesës, (Qendra Kulturore e Fëmijëve Durrës) pronësi e palës paditëse, duke ngritur padi ne
gjykate ne dt.21/05/2008.
Pala e paditur ka kundërshtuar kërkese padinë, duke pretenduar se kërkesa është
ngritur jashtë afatit ligjor.
Ne gjykimin ne shkalle te pare nga provat e administruara ka rezultuar se -Detyrimi i
përcaktuar ne vendimin civil te Gjykatës Rrethit Durrës nr.809, dt.12/03/1996, për shumën
2.292.408 leke, është ekzekutuar nga Zyra e Përmbarimit Durrës, ne dt.24/06/2004 dhe
kërkese padia për fitimin e munguar, është regjistruar ne gjykate ne dt.21/05/2008. - Kërkese
kjo qe është regjistruar tej afatit 3 vjet, rreth 11 muaj me shume se afati i caktuar ne nenin
115/d e 124, te Kodit Procedurës Civile.
Ndërsa vendimi civil nr.123 dt.02/02/1998 për shumën 3.056.544 leke është
ekzekutuar nga Zyra e Përmbarimit Durrës, ne dt.15/04/2008, ndërsa padia e kërkimit fitimit
te munguar është ngritur ne dt.21/05/2008, vetëm një muaj nga dita e ekzekutimit te
detyrimeve.

2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.650/11-2009-2511, datë
04/06/2012, ka vendosur:
- Pranimin e pjesshëm te padisë se paditësit Filip Roço, duke detyruar palën e
paditur Drejtoria Arsimore Rajonale Durrës dhe Bashkine e qytetit Durrës, te paguajnë
shumën 4.014.669 (katër milion e katermbedhjete mije e gjashtëqind e nënte) leke, si
detyrim qe rrjedh nga pagesa ne vonese e detyrimit te caktuar me vendimin e Gjykatës se
Rrethit Gjyqësore Durrës me nr.123, date 02.02.1998, për Shumën 3.056.544 leke, bazuar ne
kriteret e nenit 481/1, te Kodit Civil dhe rrëzimin e kërkesës për pjesën tjetër te objektit te
padisë, për shkak te kalimit te afatit te ngritjes te padisë bazuar ne kriteret e nenit 115/d
dhe 124, te Kodit Civil.
- Shpenzimet gjyqësore siç janë bere nga palët ndergjygjese.
3. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.885/10-2011-446, datë 30.05.2012, ka
vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit nr.1650 (11-2009-2511), datë 04.06.2009, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës.
Me arsyetimin:
Vendimi civil nr.1650 (11-2009-2511), date 04.06.2009, i Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Durrës, është i bazuar ne ligj e ne prova e si i tille duhet te lihet ne fuqi.
Siç rezulton nga aktet e ndodhura ne dosjen gjyqësore, me padinë objekt gjykimi pala
paditëse ka kërkuar fitimin e munguar nga pagesa me vonese e detyrimit te përcaktuar ne
vendimet gjyqësore te Gjykatës se Rrethit Durrës nr.809, dt.12/03/1996, për shumën
2.292.408 leke dhe nr.123, dt.02/02/1998, për shumën 3.056.544 leke, qe rrjedh nga qeraja e
banesës, (Qendra Kulturore e Fëmijëve Durrës) pronësi e palës paditëse, duke ngritur padi
ne gjykate ne dt.21/05/2008.
Pala e paditur ka kundërshtuar kërkese padinë, duke pretenduar se kërkesa është
ngritur jashtë afatit ligjor.
Ne gjykimin ne shkalle te pare nga provat e administruara ka rezultuar se -Detyrimi i
përcaktuar ne vendimin civil te Gjykatës Rrethit Durrës nr.809, dt.12/03/1996, për shumën
2.292.408 leke, është ekzekutuar nga Zyra e Përmbarimit Durrës, ne dt.24/06/2004 dhe
kërkese padia për fitimin e munguar, është regjistruar ne gjykate ne dt.21/05/2008. - Kërkese
kjo qe është regjistruar tej afatit 3 vjet, rreth 11 muaj me shume se afati i caktuar ne nenin
115/d e 124, te Kodit Procedurës Civile.
697
Ndërsa vendimi nr.123, dt.02/02/1998, për shumën 3.056.544 leke është ekzekutuar
nga Zyra e Përmbarimit Durrës, ne dt. 15/04/2008, ndërsa padia e kërkimit fitimit te
munguar është ngritur ne dt.21/05/2008, vetëm një muaj nga dita e ekzekutimit te detyrimeve.
Gjykata e shkalles se pare pasi e ka shqyrtuar çështjen ka vendosur:
Pranimin e pjesshëm te padisë se paditësit Filip Roco, duke detyruar palën e paditur
Drejtoria Arsimore Rajonale Durrës dhe Bashkine e qytetit Durrës te paguajnë shumën
4.014.669 (katër milion e katermbedhjete mije e gjashtëqind e nënte) leke, si detyrim qe
rrjedh nga pagesa ne vonese e detyrimit te caktuar me vendimin e Gjykatës se Rrethit
Gjyqësore Durrës me nr.123, date 02.02.1998 për shumën 3.056.544 leke, bazuar ne kriteret
e nenit 481/1, te Kodit Civil
dhe rrëzimin e kërkesës për pjesën tjetër te objektit te padisë, për shkak te kalimit te
afatit te ngritjes te padisë bazuar ne kriteret e nenit 115/d dhe 124, te Kodit Civil.
Kundër vendimit te mësipërm ka bere ankim paditësi duke parashtruar shkaqet për
ndryshimin e tij.
E kundërshtojmë vendimin e gjykatës pasi ajo është shprehur vetëm për vlerën e
demit te shkaktuar ne formën e kamatëvonesave nga mosekzekutimi ne kohe i detyrimit duke
e përllogaritur atë nga momenti i lindjes e deri ne ekzekutimin e tij, por, lidhur me ketë
shume te përcaktuar ne vendim nuk ka përcaktuar vlerën deri ne ekzekutimin e vendimit nga
pala e paditur.
Gjykata e Apelit, çmon se vendimi civil nr.1650 (11-2009-2511), datë 04.06.2009, te
Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Durrës, është i bazuar ne ligj e ne prova e si i tille duhet te
lihet ne fuqi bazuar ne nenin 466, germa “a”, te Kodit te Pr.Civile, pasi pretendimet e
ngritura ne ankimin e palës paditëse nuk janë te bazuara ne ligj e ne prova.
Gjykata e Apelit, çmon se kundërshtimi i palës paditur për mospranimin e padisë për
shkak te kalimit te afatit ngritjes padisë duhet pranuar vetëm për detyrimet qe rrjedhin nga
vendimi civil i Gjykatës Durrës me nr.809, dt.12.03.1996, ndërsa për vendimin me nr.123,
dt.02/02/1998, duhet pranuar si e bazuar ne ligj siç me te drejte ka arsyetuar edhe gjykata e
rrethit.
Për përcaktimin e vlerës qe rrjedh nga pagesa me vonese, Gjykata ne baze te nenit
224, te Kodit Procedurës Civile, ka caktuar ekspert kontabël, specialistin e fushës se
kontabilitetit i liçensuar Fatmir Turkeshi, i cili mbi bazën e interesit bankar ka përcaktuar
fitimin e munguar, për pagesën me vonese për te dy vendimet e cituar me lart.
Bazuar ne kriteret e nenit 115/a, te Kodit Civil qe përcakton se: Padia parashkruhet
kur “kane kaluar tre vjet ..., për pagimin e qerase banesave, dyqaneve, lokaleve dhe pasurive
te tjera te paluajtshme", lidhur me kriteret e nenit 124, te Kodit Civil qe përcakton se:
"parashkrimi i padisë për kërkesën kryesore shkakton qe te parashkruhen edhe padite për
kërkesat e rrjedhura prej tyre, pavarësisht se për këto nuk është plotësuar afati përkatës".
Gjykata e Apelit, çmon se kërkesa për fitimin e munguar nga pagesa ne vonese për
detyrimet qe rrjedhin nga vendimi civil i Gjykatës Durrës nr.809, dt.12/03/1996, ekzekutimi i
te cilit është kryer ne dt.24/06/2004, është parashkruar për shkak se është ngritur tej afatit
tre vjet qe përcakton ligja për padinë kryesore për kërkimin e qerase.
Ne rastin tone ekzekutimi është kryer nga Zyra e Përmbarimit Durrës dt.24/06/2004,
kohe qe çmohet te ketë lindur e drejta dhe padia është ngritur ne dt.21/05/2008, - rreth 11
muaj me vone.
Ndërsa për pjesën e objektit te padisë qe i përket shpërblimet te demit si rrjedhojë e
pagesës me vonese te qerase objektit, i përcaktuar ne vendimin civil te Gjykatës Durrës
nr.123, dt.02/02/1998, ekzekutuar nga Zyra e Përmbarimit ne dt.15/04/2008 - bazuar ne
kriteret e nenit 450/1 dhe 3 dhe 486, te Kodit Civil, duhet pranuar ne masën e përcaktuar
nga ekspertimi kontabël i kryer nga eksperti i Gjykatës z.Fatmir Turkeshi ne masën
4.014.669 leke, për shkak se plotësohen te gjitha kriteret ligjore.
698
Ne këto rrethana Gjykata e Apelit, çmon se vendimi civil nr.1650(11-2009-2511),
date 04.06.2009, te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Durrës, është i bazuar ne ligj e ne prova e
si i tille duhet te lihet ne fuqi bazuar ne nenin 466, germa “a”, te Kodit te Pr.Civile, pasi
pretendimet e ngritura ne ankimin e palës paditëse nuk janë te bazuara ne ligj e ne prova.
4. Në nenin 459, të Kodit Procedurës Civile parashikohet se:

Kur kërkesat dhe pretendimet e pamarra parasysh në vendimin e shkallës së parë nuk
përsëriten në ankim, konsiderohet sikur është hequr dorë prej tyre.

5. Vendimi nr.885/10-2011-446, datë 30.05.2012, i Gjykatës së Apelit Durrës, me të
cilin është lënë në fuqi vendimi nr.650/11-2009-2511, datë 04.06.2012, i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës, është marrë në zbatim të drejtë të ligjit dhe për këtë shkak duhet të lihen në
fuqi.
të vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit, si dhe parashtrimeve në seancë
gjyqësore, vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykatat e faktit është rrjedhojë i
respektimit dhe zbatimit të kërkesave të ligjit.
7. Ndryshe nga sa pretendohet në rekursin e parashtruar nga pala e paditur, ky Kolegj
vlerëson se gjykatat e faktit, në analizë juridike të rrethanave të çështjes kanë bërë një cilësim
të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në gjykim dhe kanë
zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore në fuqi.
8. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se kërkesat që janë paraqitur në
rekursin e kërkuesit Bashkia Durrës kanë rënë në dekadencë, në përputhje me nenin 459, të
KPC, prandaj nuk ka vend që të cënohet vendimi i gjykatës së apelit.
9. Në nenin 459, të Kodit Procedurës Civile parashikohet se: “Kur kërkesat dhe
pretendimet e pamarra parasysh në vendimin e shkallës së parë nuk përsëriten në ankim,
konsiderohet sikur është hequr dorë prej tyre”.
10. Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës rezulton se, nuk ka
paraqitur ankim në gjykatën e apelit kërkuesi (Pala e paditur) Bashkia Durrës, por vetëm
paditësi Filip Rroço, prandaj konsiderohet se kërkuesi ka hequr dorë nga pretendimet që ka
ngritur në gjykimin e shkallës së parë. Meqenëse kërkuesi nuk ka paraqitur ankim kundër
vendimit të gjykatës së shkallës së parë në Gjykatën e Apelit Durrës, atëherë sipas nenit 459,
të Kodit të Procedurës Civile, ai nuk mund të paraqiste rekurs në Gjykatën e Lartë, pasi
konsiderohet se pretendimet e tij kanë rënë në dekadencë.
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga kërkuesi Bashkia Durrës, është i pabazuar në ligj,
prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet
të lihet në fuqi.
12. Përsa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se
vendimi nr.885/10-2011-446, datë 30.05.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës duhet lënë në
fuqi.
PËR KËTO ARSYE

699
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.885/10-2011-446, datë 30.05.2012, të Gjykatës së
Apelit Durrës.
Tiranë, më 19.04.2016
700
Nr. 00 - 2016 - 1974 i Vendimit (244)
VENDIM

Ardian Nuni Anëtar
Artan Broci Anëtar

përket:
PADITËS: KADRI DOMI, përfaqësuar nga avokat

Theodhori Sollaku.
I PADITUR: INSTITUTI I EKZEKUTIMIT TË
VENDIMEVE PENALE BURREL
BURGJEVE
OBJEKTI:
Dëmshpërblim për zgjidhje kontratës së punës
në mënyrë të menjëhershme e pa shkaqe të arsyeshme.
Dëmshpërblim për moszbatim procedure
dhe mosrespektim të afatit të njoftimit.
Dëmshpërblim për vjetërsi në punë.
Baza Ligjore: Nenet 143, 144,145 e 155 të K.Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat me vendimin nr.309 datë 12.10.2011 ka

vendosur:
Detyrimin e të paditurve tì paguajë paditësit një dëmshpërblim prej 12 paga
mujore për zgjidhje të menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës.
Këtij dëmshpërblimi i shtohen 3 paga mujore për mosrespektim të afatit të
njoftimit; 2 paga mujore për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së
kontratës së punës; 6 pesëmbëdhjetëditësha shpërblim për vjetërsi në punë.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.745/1573 datë 03.04.2012 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.309 datë 12.10.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Mat.
701
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur rekurs pala e paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve Tiranë dhe Institucioni Ekzekutimit Vendimeve Penale
Burrel, që kërkon prishjen e vendimit nr.745/1573, datë 03.04.2012, të Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe pushimin e gjykimit, duke parashtruar këto shkaqe:
 Bazuar në nenin 185, të Kodit Pr.Civile, gjykata në vendimin e saj ka ndryshuar
shkakun ligjor dhe objektin e padisë, por nuk është pasqyruar në procesverbalin e
séancës gjyqësore.
 Marrëdhëniet e punës për paditësin rregulloheshin me ligjin nr.8321 datë 02.04.1998
“Për Policinë e Burgjeve” ndryshuar me ligjin 8757, datë 26.03.2001 dhe me ligjin
nr.9375, datë 21.04.2005. Neni që citon paditësi në bazën ligjore të kërkesë padisë i
përket ligjit nr.10 032, datë 11.12.2008 “Për Policinë e Burgjeve”. Zgjidhja e
kontratës së punës së paditësit është bërë e menjëhershme, nuk është respektuar
procedura e nenit 144 të Kodit të Punës, për këtë arsye pala e paditur i detyrohet t’i
japë paditësit një dëmshpërblim prej dy muajsh pagë, që i shtohen dëmshpërblimeve
të tjera të mundshme.

pasi dëgjoi relacionin e Gjyqtarit Xhezair Zaganjori, mbrojtjen e përfaqësuesit të palës
paditëse avokatin Theodhori Sollaku, cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Apelit Tiranë, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Paditësi Kadri Domi ka qenë i punësuar pranë palës së paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Burgjeve, në Institutin e Ekzekutimit të Vendimeve Penale (IEVP) Burrel, me
gradë kryeinspektor, në rolin e specialistit të regjimit të jashtëm.
Në datën 05.04.2008 nga ambientet e palës së paditur IEVP Burrel janë larguar dy të
dënuar me burgim të përjetshëm. Paditësi Kadri Domi ka qenë i planizuar dhe kryente
shërbimin në regjimin e jashtëm, përfshirë kontrollin fizik të elementëve të sigurisë. Gjatë
kryerjes së kontrolleve, në një ambient të IEDP Burrel, janë konstatuar prerje të hekurave të
dritares, për të cilën janë kryer veprimet e saldimit të hekurave të prera në dritare. Duke qenë
ditë e shtunë, në orën 13.00, paditësi Kadri Domi është larguar nga institucioni në mbarim të
orarit zyrtar të punës. Më vonë, rreth orës 16.35 dy të dënuarit janë larguar (arratisur) nga
burgu i sigurisë së lartë IEDP Burrel.
Pas kësaj ngjarje, në vijim të procedimit penal të filluar ndaj një numri punonjësish të
IEDP Burrel, në datën 09.04.2008 edhe ndaj paditësit Kadri Domi është caktuar masa e
sigurimit personal “arrest në burg”, masë e cila në një kohë të mëvonshme është ndryshuar
nga gjykata e apelit në “arrest në shtëpi” dhe së fundi gjykatat kanë caktuar si masë sigurimi
atë të “detyrimit për paraqitje”.
Ndërkohë, me Urdhrin nr.3224/4 datë 15.04.2008 të titullarit të palës së paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve është vendosur largimi nga detyra e paditësit Kadri
Domi, me motivin për paaftësi në kryerjen e detyrës funksionale me pasojë largimin nga
vendi i vuajtjes së dënimit të dy të dënuarve në IEVP Burrel, në datën 05.04.2008.
Në përfundim të fazës së hetimit paraprak, pasi ka shqyrtuar çështjen, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.35 datë 30.04.2009, mes të tjerave ka disponuar
deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Kadri Domi për veprën penale të shpërdorimit të
detyrës të kryer në bashkëpunim. Ky vendim është lënë në fuqi nga gjykata e apelit dhe
Gjykata e Lartë.
Pasi vendimi gjyqësor i sipërcituar ka marrë formë të prerë, paditësi Kadri Domi i ka
kërkuar titullarit të palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve të revokojë si të
702
pavlefshëm Urdhrin e tij të sipërcituar me nr.3224/4, datë 15.04.2008 për largimin e paditësit
nga detyra, por pretendon se nuk ka marrë ndonjë përgjigje prej tij.
Në rrethana të tilla, paditësi Kadri Domi ka ngritur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Mat padinë objekt i këtij shqyrtimi gjyqësor, me shkak ligjor dhe objekt anulimin e Urdhrit
nr.3224/4, datë 15.04.2008 të palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve për
largimin e menjëhershëm të tij nga detyra, si një akt i nxjerrë në kundërshtim me ligjin.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes, ka
disponuar pranimin e padisë duke anuluar aktin administrativ Urdhrin nr.3224/4, datë
15.04.2008 të Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve si i pabazuar në prova dhe në ligj.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.810, datë 14.04.2011 ka vendosur lënien në fuqi te
vendimit nr.332, datë 06.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat.
Mbi këtë bazë, paditësi ka ngritur padinë objekt gjykimi, duke kërkuar
dëmshpërblimin si rrjedhojë e zgjidhjes së marrëdhënies së punës në mënyrë të
menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat me vendimin
nr.309 datë 12.10.2011 ka vendosur pranimin e kërkesëpadisë dhe detyrimin e të paditurve tì
paguajë paditësit një dëmshpërblim prej 12 paga mujore për zgjidhje të menjëhershme të
pajustifikuar të kontratës së punës; 3 paga mujore për mosrespektim të afatit të njoftimit; 2
paga mujore për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës; 6
pesëmbëdhjetëditësha shpërblim për vjetërsi në punë.
Në këtë vendim është arsyetuar se për zgjidhjen e kontratës së punës nuk ka ekzistuar
asnjë shkak i justifikuar , pasi paditësi nuk ka kryer asnjë thyerje të disiplinës qoftë të lehtë
apo të rëndë. Në asnjë rast paditësi nuk ka pasur asnjë shkelje të kontratës apo detyrimeve të
tjera ligjore që rrjedhin nga kontrata.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.745/1573 datë 03.04.2012 ka vendosur lënien
në fuqi të vendimit civil nr.309 datë 12.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat. Lidhur
me shkaqet e zgjidhjes së marrëdhënies së punës, kjo gjykatë ka arsyetuar se pala e pala e
paditur nuk ka pasur shkaqe të justifikuara, si dhe shkelje të konstatuara që të përbëjnë faj të
rëndë apo të lehtë për paditësin. Sipas kësaj gjykate, paditësi nuk ka shkelur asnjë detyrim
kontraktual dhe nuk ka marrë asnjë vërejtje apo qortim nga ana e palës së paditur si
punëdhënës.
Më pas Kolegj Administrativ i Gjykatës së Lartë ka marrë në shqyrtim rekursin e
palës së paditur IEVP Burrel, lidhur me gjykimin ku është kërkuar prej paditësit anulimi i
aktit me të cilin është urdhëruar lirimi nga detyra i tij. Ky akt ishte anuluar me vendimet e
gjykatave të faktit, të cilat më parë kishin vendosur pranimin e padisë. Ndërkaq Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.2984 datë 10.07.2014 ka vendosur prishjen
e vendimeve të gjykatave të faktit që kishin vendosur anulimin e urdhrit për largimin e
paditësit nga detyra dhe rrëzimin e padisë. Në këtë vendim, Kolegji Administrativ i Gjykatës
së Lartë ka arsyetuar se: ”.. nuk qëndron kërkimi i padisë dhe gjykata e shkallës së parë dhe
gjykata e apelit kanë zbatuar gabim ligjin kur pranojnë padinë për motivin se, urdhri
nr.3224/4, datë 15.04.2008 i palës së paditur Drejtoria e Përgjithshëm e Burgjeve është
nxjerrë në kundërshtim me ligjin, pasi është vërtetuar që nuk ka lidhje shkakësore mes
veprimeve e mosveprimeve të tij në datën 05.04.2008 dhe pasojës së ardhur, arratisjes së dy
të dënuarve nga pala e paditur IEDP Burrel, ku paditësi ushtronte detyrën e specialistit të
regjimit të jashtëm. Edhe në çështjen objekt gjykimi, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme
e Burgjeve, e ka ndëshkuar paditësin Kadri Domi me masën disiplinore të largimit nga
detyra, jo vetëm për veprime e mosveprime me pasojë direkt largimin (arratisjen) e dy të
dënuarve nga IEDP Burrel ku ai ushtronte detyrën. Kështu, gjykatat e faktit kanë
administruar provat ku bazojnë arsyetimin dhe vetë ato kanë pranuar rrethanat e faktit se
nga vendimi penal i formës së prerë që e ka deklaruar të pafajshëm paditësin Kadri Domi,
rezulton jo vetëm që nuk ka lidhje shkakësore të drejtpërdrejtë mes veprimeve dhe
703
mosveprimeve të paditësit me pasojën e ardhur, arratisjen e dy të dënuarve. Por, nga ky
vendim penal i formës së prerë rezultojnë edhe shkelje të tjera disiplinore si p.sh. pasqyrimi
jo i saktë i kohëzgjatjes së kontrollit ditën e ngjarjes, moskontroll i rregullt në vazhdimësi,
planifikim në shërbim në dy vendroje të një personi, mospërdorim i mjeteve të përshtatshme
për kontrollin e elementëve të sigurisë etj.. Në vijim, sikurse evidentohen e provohen edhe
nga vendimi penal i formës së prerë mbi rrethanat dhe shkeljet në ditën e ngjarjes së
arratisjes së dy të dënuarve me burgim të përjetshëm, edhe Informacioni zyrtar nr.598 prot i
datës 09.04.2008 i strukturave teknike të palës së paditur, përmban konstatime mbi veprimet
dhe mosveprimet e ndodhura që tregojnë paaftësi dhe shkeljeve të rregullave në kryerjen e
detyrës. Ky ishte njëri nga dokumentet zyrtare mbi bazën e të cilit titullari i palës së paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve mbështet e motivon vendimin e tij edhe për largimin nga
detyra të paditësit Kadri Domi.”
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se gjykatat e faktit kur kanë gjykuar
padinë për dëmshpërblim si rrjedhojë e zgjidhjes së marrëdhënieve të punës, nuk kanë pasur
parasysh vendimin e mësipërm të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë. Ajo janë
mbështetur në faktin se akti i largimit nga detyra të paditësit është anuluar si i kundërligjshëm
dhe nuk e kanë zgjeruar më tej hetimin gjyqësor lidhur me evidentimin e shkeljeve që pala e
paditur pretendonte se paditësi i kishte kryer.
Ky Kolegj vëren se gjykatat e faktit kanë argumentuar se paditësi nuk ka kryer asnjë
shkelje të rëndë apo edhe të lehtë, ndërkohë që nga provat e administruara në dosjen
gjyqësore ku objekt i padisë ishte anulimi i aktit të largimit nga detyra të paditësit, rezulton se
për këtë të fundit janë evidentuar një sërë shkeljesh në detyrë. Këto të fundit pavarësisht se
nuk janë konsideruar shpërdorim detyre prej paditësit, kanë të bëjnë me shkelje të rregullave
në kryerjen e detyrës. Këto shkelje janë vënë në dukje edhe në vendimin penal, i cili e ka
deklaruar paditësin të pafajshëm.
Nisur nga sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se vendimet e
gjykatave të faktit janë marrë në mungesë të hetimit gjyqësor, i cili ka ndikuar në zgjidhjen e
çështjes. Si rrjedhojë, këto vendime duhen prishur dhe çështja duhet kthyer për rigjykim.
Nisur nga fakti se mosmarrëveshja objekt gjykimi është e natyrës administrative, kompetente
për gjykimin e çështjes do të jetë Gjykata Administrative e Apelit Tiranë. Në rigjykim, kjo
gjykatë duhet a) duhet tì kërkojë palës së paditur të vërtetojë shkeljet e pretenduara për
paditësin, me anë të akteve shkresore, si libra planizimesh, procesverbale, apo akte të tjera të
mbajtura, të cilat vërtetojnë shkeljet e pretenduara dhe për të cilat është larguar; b) të marrë
në shqyrtim edhe efektet juridike të vendimit penal të formës së prerë, lidhur me shkeljet e
paditësit të përmendura në këtë vendim; c) të lejojnë palët të paraqesin provat në mbështetje
të pretendimeve dhe prapësimeve të tyre, si dhe të kryejnë çdo veprim që ato e konsiderojnë
të nevojshëm, me qëllim kryerjen e një hetimi të plotë e të gjithanshëm gjyqësor, në funksion
të zgjidhjes së drejtë të çështjes.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.745/1573, datë 03.04.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 19.04.2016
704
Nr. 00 - 2016 - 1480 i Vendimit (245)
VENDIM


përket:
PADITËSE: SHAQE GAVOÇI;

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE SHKODËR;
OBJEKTI:
Kundërshtimin e vendimit nr.1259, datë 06.01.2010 të K.Q.A pranë ISSH-Tiranë,
të vendimit nr.291, datë 28.09.2009 të K.R.A pranë D.R.S.Sh. Shkodër
dhe të vendimit të Degës së Përfitimeve pranë D.R.S.Sh. Shkodër.
Detyrimin e palës së paditur D.R.S.Sh. Shkodër t’i njohë periudhën e punës
ndërmjet datave 15.02.1969-31.12.1992 si punëtore në N.T.A.Sh. Shkodër,
për efekt të llogaritjes së llojit dhe masës së pensionit të pleqërisë.
Detyrimin e palës së paditur që efektet financiare të llogaritjes së llojit të pensionit
të fillojnë nga data 25.06.2009, e cila është data e lindjes të së drejtës për pension.
Baza Ligjore: Nenet 32, 324 e vijues të K.Pr.Civile,
Ligji nr.7703, datë 11.05.1993
"Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë".
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.741, datë 04.04.2011, ka

vendosur:
“Pranimin e kërkesë - padisë. Ndryshimin e vendimeve nr.1161, datë
06.07.2009, të Degës së Përfitimeve Shkodër, nr.291, datë 28.09.2009 të
K.R.A. Shkodër dhe nr.1259, datë 06.01.2010 të K.Q.A Tiranë. Detyrimin e
palës së paditur D.R.S.Sh. Shkodër që t'i lidhë pension paditëses Shaqe Gjon
Gavoçi, duke i njohur si vjetërsi në punë edhe periudhën 15.02.1969-
31.12.1992 pranë N.T.A.SH. Shkodër, si punëtore, duke filluar nga data
25.06.2009”.

Gjyqësor Shkodër”.
705
Kundër vendimit nr.361, datë 08.07.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër, ka ushtruar
rekurs pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Shkodër, e cila kërkon
ndryshimin e vendimit nr.361, datë 08.07.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër i cili ka lënë në
fuqi vendimin nr.741 datë 04.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe rrëzimin e
padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Në llogaritjen e përgjithshme të vjetërsisë në punë nga DRSSH Shkodër është
përjashtuar periudha 15.02.1969 - 31.12.1992 pranë N.T.A.SH. Shkodër si punëtore,
pasi sipas vërtetimit nr.4996 prot datë 03.07.2009 të DRSSH Shkodër, fleta nr.867/2 e
regjistrit nuk ruan kronologjinë dhe ndryshon shkrimi brenda fletës.
- Paditësja nuk disponon librezë pune, ndërkohe që V.K.M nr.26 datë 18.03.1967
përcakton: "Nuk pajisen me libreza pune punëtorët dhe nëpunësit stinore që hyjnë në
marrëdhënie pune për një kohë më pak se tre muaj.
- Neni 4 i V.K.M nr.26 datë 18.03.1967 përcakton gjithashtu se libreza e punës ruhet
nga vetë punëtori ose nëpunësi. Paditësja në asnjë moment nuk ka shpjeguar faktin se
përse nuk ka librezë pune.
- Në rastin e paditëses ka thurje të punës shtet me kooperativën bujqësore.
- Fakt tjetër i pasqyruar gjatë hetimit është edhe mungesa e pagesës së papunësisë
(asistenca sociale).

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani, përfaqësuesen e palës së paditur
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Shkodër, juristen Arta Tusha e cila kërkoi
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë, në mungesë të palës paditëse
Shaqe Gavoçi si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se, paditësja Shaqe Gavoçi i është
drejtuar D.R.S.Sh Shkodër me kërkesë për të përfituar pension pleqërie.
2. Me vendimin nr.1161, datë 06.07.2009, Dega e përfitimeve pranë D.R.S.Sh.
Shkodër, i ka lidhur paditëses pension të pjesshëm, duke mos i njohur si vjetërsi në punë
periudhën 15.02.1969-31.12.1992, si punëtore në N.T.A.Sh Shkodër. D.R.S.Sh. Shkodër nuk
e ka njohur këtë periudhë, si vjetërsi në punë, për arsye se në fletën e regjistrit themeltar të
punonjësve nr.876/2 ndryshon shkrimi brenda fletës dhe me fletët e tjera dhe nuk ruhet
kronologjia.
3. Kundër këtij vendimi paditësja është ankuar në Komisionin Rajonal të Ankimit
pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Shkodër.
4. Me vendimin nr.291, datë 28.09.2009 K.R.A Shkodër, ka vendosur: “Të refuzojë
kërkesën e Shaqe Gavoçi. Të lërë në fuqi vendimin e Degës së Përfitimeve”.
5. Kundër këtij vendimi paditësja është ankuar në Komisionin Qendror të Ankimit
pranë Institutit të Sigurimeve Shoqërore Tiranë.
6. Me vendimin nr.1259, datë 06.01.2010 K.Q.A Tiranë, ka vendosur: “Të rrëzoj
kërkesën e Shaqe Gavoçi. Të lërë në fuqi vendimin e D.R.S.Sh. Shkodër dhe vendimin nr.291,
datë 28.09.2009 K.R.A Shkodër”.
7. Paditësja pretendon se këto vendime janë të gabuara pasi nga pala e paditur
padrejtësisht nuk i njihet periudha 15/02/1969 - 31/12/1992, si punëtore në N.T.A.Sh
Shkodër. Ajo ka punuar në këtë ndërmarrje për këtë periudhë prandaj D.R.S.SH Shkodër,
duhet t’ia njohë për efekt pensioni.
8. Nga vërtetimi nr.464, datë 27.11.2002 dhe nr.4996, datë 3.7.2009 të DRSSH
Shkodër, rezulton që paditësja Shaqe Gavoci ka punuar në N.T.A.Sh Shkodër për periudhën
706
15/02/1969-31/12/1992, si punëtore, por është vendosur shënimi se në fletën e regjistrit
ndryshon shkrimi dhe nuk ka kronologji.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.741, datë 04.04.2011, ka
vendosur: “ Pranimin e kërkesë - padisë. Ndryshimin e vendimeve nr.1161, datë 06.07.2009,
të Degës së Përfitimeve Shkodër, nr.291, datë 28.09.2009 të K.R.A. Shkodër dhe nr.1259,
datë 06.01.2010 të K.Q.A Tiranë. Detyrimin e palës së paditur D.R.S.Sh. Shkodër që t'i lidhë
pension paditëses Shaqe Gjon Gavoçi, duke i njohur si vjetërsi në punë edhe periudhën
15.02.1969-31.12.1992 pranë N.T.A.SH. Shkodër , si punëtore, duke filluar nga data
25.06.2009”.
9.1. Arsyetimi i gjykatës: “Gjatë gjykimit u pyeten me cilësinë e dëshmitarit shtetasit
Xhemal Gerbeti dhe Gjovalin Filipi. Dëshmitari Xhemal Gerbeti deklaroi se ka punuar në
Parkun e Mallrave Shkodër, si shofer që nga viti 1968 deri rreth vitit 1900 - 1991. Shaqe
Gavocin e ka njohur. Ajo ka punuar si punëtore, pastruese, në Parkun e Mallrave. Ajo ka
pastruar zyrat. Dëshmitari deklaron se, gjate gjithë periudhës nga viti 1968 - 1991, mban
mend që Shaqja ka punuar në Parkun e Mallrave. Ajo është nga Plezha dhe është martuar në
Stajkë. Ai deklaron se paditësen e ka transportuar disa herë për në shtëpi. Dëshmitari
Gjovalin Filipi deklaroi se ka punuar në Parkun e Mallrave Shkodër, fillimisht si furnitor, me
pas si brigadier dhe përgjegjës grupi shoferësh. Ka filluar punë rreth vitit 1962 - 1963 dhe
ka punuar aty deri në vitin 1997. Shaqe Gavocin e ka njohur. Ajo ka ardhur nga kooperativa
dhe ka punuar në NTASh. Dëshmitari deklaron se paditësja ka filluar punë disa vjet pas tij.
Ajo ka punuar vazhdimisht aty, si pastruese deri rreth vitit 1991 - 1992. Shaqja ka punuar
vazhdimisht në NTASh deri kur është shpërbërë ndërmarrja. Nga fleta e regjistrit themeltar
të punonjësve nr.243/1 e K/B Plezhe, rezulton që Shaqe Gjoni ka punuar në këtë kooperative
për vitet 1965 - 1969. Nga fleta e regjistrit themeltar të punonjësve nr.533/2 e K/B Stajke,
rezulton që Shaqe Gjoni ka punuar në këtë kooperative. Sipas kësaj flete regjistri për vitin
1977, ajo ka 74 ditë pune, për vitin 1982,ajo ka 44 ditë pune, për vitin 1986, ajo ka 68 ditë
pune, për vitin 1987, ajo ka 223 ditë pune dhe për vitin 1988, ka 44 ditë pune. Gjykata pasi
shqyrtoi çështjen arriti në konkluzionin se kërkesë padia e paraqitur është e bazuar si në ligj
dhe në prova dhe si e tillë ajo duhet pranuar. Gjykata çmon se periudha e punës 15/02/1969
- 31/12/1992, si punëtore në N.T.A.Sh Shkodër i duhet njohur paditëses Shaqe Gavoci pasi
ajo konfirmohet nga fleta e regjistrit themeltar të punonjësve nr.876/2 i P.A.M. Shkodër.
Regjistri themeltar i punonjësve është akt zyrtar me fuqi të plotë provuese dhe si i tille ai
përbën një provë të plotë për të vërtetuar faktin që paditësja ka punuar në këtë ndërmarrje.
Konform nenit 253 te K.Pr.Civile, kundër një akti zyrtar mund të provohet e kundërta vetëm
kur pretendohet se akti është i falsifikuar. Fakti që paditësja ka punuar në këtë ndërmarrje
provohet edhe nga deklarimet e dëshmitareve Xhemal Gerbeti dhe Gjovalin Filipi. Gjykata
çmon se është i pabazuar pretendimi i D.R.S.Sh.Shkodër , që padia duhet rrezuar dhe vitet e
punës nuk i duhen njohur paditëses për arsye se në fletën e regjistrit themeltar të punonjësve
nr.876/2 të P.A.M ndryshon shkrimi dhe nuk ruhet kronologjia. Gjykata çmon se nuk është
për fajin e paditëses se në këtë flete regjistri ndryshon shkrimi dhe nuk ruhet kronologjia.
Regjistri në fjalë është mbajtur nga ndërmarrja përkatëse, e cila ka pasur detyrimin për ta
mbajtur dhe plotësuar rregullisht atë. Gjykata çmon se është i pabazuar pretendimi i
D.R.S.Sh.Shkodër , që padia duhet rrezuar dhe vitet e punës nuk i duhen njohur paditëses për
arsye se këto vite ndërthuren me vitet e punës në kooperativë sipas fletës së regjistrit
nr.533/2 të K/B Stajke. Nga shqyrtimi gjyqësor rezulton se në fletën e regjistrit nr.533/2 të
K/B Stajke, rezulton që të jenë shënuar ditë pune për Shaqe Gjoni. Gjykata çmon se nuk është
e sigurte që kjo regjistri i përket paditëses sepse gjeneralitetet e saj janë Shaqe Gavoci dhe jo
Shaqe Gjoni. Ditët e punës të paraqitura në këtë flete regjistri janë dite pune sporadike, të
nuk kanë një vijueshmëri ndër vite dhe nuk mund të hedhin poshtë vitet e punës realizuara
nga paditësja në N.T.A.SH. Shkodër”.
707
10. Kundër këtij vendimi është paraqitur ankim nga pala e paditur në Gjykatën e
Apelit Shkodër.
11. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.361, datë 08.07.2013, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.741 datë 04.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër”.
11.1. Arsyetimi i gjykatës: “I njëjtë me të faktit”.
12. Kundër vendimit nr.361, datë 08.07.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër, ka
ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Shkodër, e cila
kërkon ndryshimin e vendimit nr.361, datë 08.07.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër i cili ka
lënë në fuqi vendimin nr.741 datë 04.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe
rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj nuk
parashikon ndryshe.
13.2 Neni 17: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të
saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u
lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
14. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve

Shoqërore Shkodër, nuk përmban shkaqe nga ato që motivojnë cenimin e vendimit nr.361
datë 08.07.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se vendimi i
gjykatës së apelit, është rrjedhojë e respektimit të ligjit dhe për këtë shkak ky vendim duhet të
lihet në fuqi.
Kolegji Administrativ, çmon se në çështjen objekt shqyrtimi marrëdhënia krijohet midis
personit që kërkon të përfitojë pension pleqërie institucioneve shtetërore të ngarkuara nga
ligji me të drejtën dhe detyrimin për të ndjekur dhe zbatuar procedurat për përfitimin e
pensioneve. Në këtë kuptim çështja objekt shqyrtimi përbën mosmarrëveshje administrative,
dhe nga pikëpamja lëndore, në referim të nenit 7 dhe 11 të ligjit nr.49/2012, ky Kolegj është
kompetent për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje.
18. Nga gjykatat e faktit është pranuar se paditësja i është drejtuar palës së paditur me
kërkesë për të përfituar pension pleqërie dhe me vendimin për caktim pensioni nr.1161 datë
06.107.2009 i është lidhur pension i pjesshëm pleqërie duke mos i njohur dhe përfshirë në
708
vjetërsinë në punë periudhën 1969-1992. Në këto kushte pala paditëse pasi ka ndjekur rrugën
administrative të ankimit ka bërë objekt kundërshtimi në gjykatë vendimet për refuzimin e
lidhjes së pensionit të plotë të pleqërisë.
19. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, në analizë të provave të administruara gjatë
gjykimit ka arritur në konkluzionin se padia duhet pranuar si e bazuar në prova dhe në ligj
duke argumentuar se: “Periudha e punës 15.02.1969 – 31.12.1992, si punëtore në N.T.A.Sh
Shkodër i duhet njohur paditëses Shaqe Gavoci pasi ajo konfirmohet nga fleta e regjistrit
themeltar të punonjësve nr.876/2 i P.A.M. Shkodër. Regjistri themeltar i punonjësve është akt
zyrtar me fuqi të plotë provuese dhe si i tille ai përbën një provë të plotë për të vërtetuar
faktin që paditësja ka punuar në këtë ndërmarrje. Konform nenit 253 të K.Pr.Civile, kundër
një akti zyrtar mund të provohet e kundërta vetëm kur pretendohet se akti është i falsifikuar.
Nga shqyrtimi gjyqësor rezulton se në fletën e regjistrit nr.533/2 të K/B Stajke, rezulton që të
jenë shënuar ditë pune për Shaqe Gjoni. Gjykata çmon se kjo fletë regjistri nuk i përket
paditëses sepse gjeneralitetet e saj janë Shaqe Gavoci dhe jo Shaqe Gjoni”.
20. Gjykata e Apelit Shkodër, pasi ka shqyrtuar çështjen, duke parashtruar në thelb të
njëjtin arsyetim mbi provat dhe ligjin e zbatueshëm, ka ardhur në përfundimin se vendimi i
gjykatës së rrethit gjyqësor duhet të lihet në fuqi për arsye se është i bazuar në prova dhe
është dhënë në zbatim të drejtë të ligjit.
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit
Shkodër është i bazuar në ligj, në kushtet kur ka marrë për bazë si dhe ka analizuar fletën e
regjistrit themeltar të punonjësve të N.T.A.Sh Shkodër. Ky arsyetim dhe përfundim i Gjykatës
së Apelit gjen mbështetje të plotë ligjore.
22. Parë në këtë këndvështrim, Kolegji vlerëson se për periudhat e punësimit të
pretenduara nga ana e palës paditëse Shaqe Gavoçi, të cilat pasqyrohen në regjistrat themeltar
të punonjësve, gjykata dhe organet administrative duhet të mbështeten në të dhënat që
përmbahen pikërisht nga regjistrat themeltarë të punonjësve kur ata ekzistojnë si dokumenti
bazë mbi të cilin verifikohet vjetërsia në punë e punonjësve.
23. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe
konkluzionin e arritur nga Gjykata e Apelit Shkodër, sipas së cilës, të dhënat që përmban
regjistri themeltar i punonjësve janë akte me fuqi të plotë provuese dhe përbëjnë akt zyrtar.
Gjithnjë duhet të mbahet parasysh se të dhënat e akteve të tjera plotësohen, burojnë nga të
dhënat që përmban regjistri themeltar i punonjësve, i cili është akti zyrtar burimor, referues,
për plotësimin e akteve të tjera zyrtare.
24. Në çështjen objekt gjykimi, nga gjykatat e faktit rezultoi e provuar se, për
periudhat e punësimit që paditësja pretendon që ka punuar, përputhen me të dhënat e
regjistrave themeltarë të punonjësve të NTASH Shkodër dhe përsa kohë ky regjistër nuk
është goditur për falsitet apo të pretendohet një gjë e tillë ai pasqyron të dhëna të sakta në
lidhje me përmbajtjen. Nëse pala e paditur ka pretendime për të dhënat që përmbajnë
regjistrat themeltarë të punonjësve, vërtetësinë apo pavërtetësinë e tyre, etj, është në çmimin e
saj të investojë gjykatat me padinë e duhur për këtë qëllim.
25. Gjithashtu Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e vlerëson të drejtë
qëndrimin e Gjykatës së Apelit Shkodër që nuk ka pranuar pretendimin e palës së paditur në
lidhje me qenien e paditëses Shaqe Gavoçi njëkohësisht e punësuar në kooperativën
bujqësore Stajke. Sikurse me të drejtë është arsyetuar nga gjykatat, nga pala e paditur nuk
është vërtetuar në asnjë moment se këto vite pune i përkasin paditëses Shaqe Gavoçi por i
përkasin një personi tjetër me identitetin Shaqe Gjoni. Pretendimi se paditësja ka përdorur si
mbiemër atësinë e saj në të dhënat e këtij regjistri, nuk u provua gjatë gjykimit të zhvilluar në
gjykatat e faktit dhe është i pabazuar ligjërisht.
26. Parë në këtë këndvështrim, ky Kolegj konkludon se vendimi i dhënë nga Gjykata
e Apelit Shkodër është i drejtë, pasi kjo gjykatë e ka zgjidhur mosmarrëveshjen “në përputhje
709
me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi që janë të detyrueshme”( neni 17/2 i ligjit
49/2012) duke realizuar një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin
duke i dhënë përgjigje pretendimeve të palëve, nëpërmjet një analizë të plotë dhe objektive të
provave.
27. Për sa më sipër ky Kolegj arrin në përfundimin se vendimi nr.361 datë 08.07.2013
i Gjykatës së Apelit Shkodër duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/c ligjit 49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.361 datë 08.07.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Tiranë, më 19.04.2016
710
Nr. 00-2016-1469 i Vendimit (246)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Mori në shqyrtim në seance gjyqesore të datës 19.04.2016, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS SHOQËRIA “SHUSHICA” SHPK.

I PADITUR AGJENCIA E INTELIGJENCËS SË
MBROJTJES (ISH SHËRBIMI INFORMATIV
USHTARAK),
OBJEKTI:
Detyrimi i të paditurit Rep Ushtarak nr.6614 Farkë e Vogël
të kthejë shumën prej 1.310.520 lekë.
Kundërshtimi i aktit administrativ nr.338 prot datë 17.03.2011
të palës së paditur për bllokimin e vlerës së garancisë së punimeve
si në kundërshtim me ligjin.
Baza Ligjore: Nenet 92, 850 e vijues dhe 1052 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.4588 datë 26.04.2013 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë.

vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.4588 datë 26.04.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë si vijon:
Detyrimin e të paditurve Agjensia e Inteligjencës së Mbrojtjes dhe Reparti
Ushtarak 6614 Farkë e Vogël, tì kthejë palë spaditëse Shoqëria “Shushica”
shpk., vlerën e paguar për garancinë e kontratës nr.696 datë 24.08.2009, në
shumën 1 310 520 lekë, si dhe interesat mbi këtë shumë nga dita e ngritjes së
padisë datë 06.10.2011 deri në ekzekutimin e vendimit, të llogaritura sipas
depozitave me afat 1 vjeçar të miratuara nga Banka e Shqipërisë.
711
Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur Agjencia e Inteligjencës së Mbrojtjes në Ministrinë e
Mbrojtjes, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë
dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar këto shkaqe:
 Gjykata e apelit ka vendosur pagimin e interesave mbi shumën prej 1 310 520 lekë pa
caktuar një ekspert kontabël, i cili do të kryente përllogaritjen e këtyre interesave.
 Gjykata në vendimin e saj i referohet një kontrate nr.606 datë 24.08.2009, për punime
shtesë, kontratë e cila nuk ka qenë objekt gjykimi dhe nuk është paraqitur asnjëherë si
provë.
 Në nenin 48/2 të kontratës, shuma e sigurimit të kontratës duhet tì paguhet autoritetit
kontraktor për çdo humbje të realizuar nga dështimi i kontraktorit në plotësimin e
detyrimeve të tij sipas kontratës. Në nenin 48/3 të kontratës është parashikuar se ..
megjithatë, 5% e sigurimit do të mbahet deri në përmbushjen e kënaqshme të
detyrimeve të garancisë.
 Marrëveshja nr.1237 prot, datë 30.12.2009 “Pë zbatimin e punimeve të ndërtimit”;
procesverbali nr.1239 datë 30.12.2009 “Për zbatimin e punimeve”; akt kolaudimi i
punimeve nr.1236 datë 30.12.2009 “Për punimet e ndërtimit të objektit”, janë fiktive
nga të cilat mund të kërkohen të drejta në kushte dhe në rrethana të paqena, që çojnë
në pavlefshmërinë absolute të tyre. Edhe në aktin e marrëveshjes të datës 30.12.2009,
pranohet nga palë se punimet nuk kanë përfunduar në afatin e parashikuar në kontratë.
Me anë të kësaj marrëveshje pala paditëse ka garantuar palën e paditur për vazhdimin
e punimeve sipas preventivit dhe kërkesave të projektit, në një kohë që afati për
përfundimin e punimeve ishte data 25.12.2009. Kjo ka sjellë dhe përllogaritjen e
penalitetit për mosrealizimin në kohë të punimeve, referuar nenit 38/1 dhe 38/2 të
kontratës.
 Moskryerjen e punimeve brenda afatit ligjor e vëteton edhe Raporti i Kontollittë Lartë
të Shtetit datë 25.11.2010, nga ku rezulton se objekti është marrë realisht në dorëzim
me datë 25.03.2010, pra tre muaj me vonesë dhe që ngarkon me vonesë dhe që
ngarkon me përgjegjësi palën paditëse, për mospërfundim të punimeve brenda afatit të
caktuar. Në këto kushte, pala paditëse duhet tì paguajë palës së paditur shumën prej 2
358 937 lekë si penalitet i sanksionuar në nenin 38/2 të kontratës, ose në të kundërt tì
bllokohej garancia e punimeve në zbatim të nenit 70/3 të kontratës.

pasi konstatoi mungesën e palës paditëse, pa ndonjë shkak të justifikuar, dëgjoi
përfaqësuesin e palës së paditur, Avokatin e Shtetit Abaz Deda i cili kërkoi prishjen e
vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë, dëgjoi relacionin e Gjyqtarit Xhezair Zaganjori dhe si bisedoi
çështjen në tërësi,
VËREN
Paditësi “SHUSHICA\’’ Shpk (si përfaqësues i bashkimit të shoqërive “Shushica“
Shpk dhe “ENVAL“ Shpk) dhe i padituri AIM (ish-SHIU) Tiranë, kanë hyrë në një
marrëdhënie kontraktore nr.696, dt.24.08.2009 me objekt “Rikonstrulsion godine ekzistuese
në Repartin Ushtarak Farkë e Vogël, RU nr.6614, Tiranë”, me vlerë kontrate 26.210.406 lekë
me tvsh. Sipas kontratës në fjalë, afati i fillimit të punimeve ka qenë dt. 25.08.2009, kurse
afati i përfundimit të punimeve ka qenë 4 muaj nga nënshkrimi, pra dt. 25.12.2009.
Palët kontraktore, një ditë para përfundimit të afatit të punimeve, kanë lidhur
marrëveshjen nr.1237 prot. datë 24.12.2009 “ Për zbatimin e punimeve të ndërtimeve”, me
712
qëllim të mosdjegjes së fondeve buxhetore “për shkak të përfundimit të vitit fiskal dhe
mbylljes së veprimeve nga dega e thesarit”. Në këtë marrëveshje palët kanë marrë
angazhimet si vijojne: Investitori ka marrë përsipër që Pavarësisht nga mospërfundimi i plotë
i punimeve të ndërtimeve në afatin e kontraktuar dhe sipas projektit investitori angazhohet të
hartojë dhe të mbajë proces-verbalin e e përfundimit dhe marrjes në dorëzim të punimeve. Të
garantojë kryerjen e pagesave të preventivuara sipas situacioneve përkatëse dhe
përfundimtar, në përputhje me kushtet e kontratës.” Ndërsa shoqëria “Shushica” shpk ka
marrë përsipër “ Vazhdimin e punimeve të ndërtimit sipas preventivit deri në përfundimin e
plotë të tyre dhe marrjen fizike të objektit në dorëzim nga ana e investitorit. Se e vlerëson
këtë marrëveshje si një konfirmim me shkrim të dhënë ndaj investitorit për të ushtruar të
drejtën e përfitimit të vlerës së garancisë së kontratës në vlerën e parealizuar të punimeve”.
Po kështu në këtë marrëveshje është parashikuar se: “Me përfundimin e plotë të punimeve në
përputhje me preventivin dhe projektin e miratuar, do të hartohet një procesverbal për
përmbushjen e këtyre angazhimeve nga palët, i cili do të jetë pjesë integrale dhe e pandarë e
kësaj marrëveshje.”
Referuar kësaj marrëveshje, palët kanë mbajtur edhe proces-verbalin e përfundimit të
punimeve datë 30.12.2009 si dhe është hartuar akti i kolaudimit datë 30.12.2009. Pala
paditëse, duke pretenduar se i ka përfunduar punimet në afatin e kontraktuar dhe në cilësinë e
duhur, i ka kërkuar palës së paditur AIM ( ish SHIU), zbllokimin e fondit të garancisë së
punimeve në masën 5% të fondit limit në shumën 1.310.520 lekë. Me shkresën nr.338 prot
datë 17.08.2011 pala e paditur i ka kthyer përgjigje palës paditëse që fondi i garancisë nuk
mund të kthehej për shkak se, në mbështetje të urdhërit të Ministrit të Mbrojtjes nr.10809
datë 31.12.2010 “Për dhënie masash dhe zbatim detyrash në përfundim të auditimit të plotë
dhe Raportit final të auditimit dërguar me shkresën nr.10809 datë 31.12.2010, Shërbimi
Informativ Shtetëror duhet të zbatojë penalitetet kontraktore në shumën 2.358.937 lekë, për
mospërfundim të punimeve brenda afatit të përcaktuar në kontratën nr.696 datë 24.08.2009,
duke mbajtur shumën nga fondi i garancisë së punimeve.
Pas marrjes së përgjigjes negative nga AIM, pala e paditur i është drejtuar Ministrisë
së Mbrojtjes për kthimin e garancisë, por nuk ka marrë përgjigje pozitive, dhe pas kësaj
paditësi i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi. Ndërkohë, pala e paditur AIM, në
gjykim ka parashtruar se punimet nuk janë përfunduar në afatin e kontratës dhe në zbatim të
kushteve kontraktore, palës paditëse nuk i është kthyer garancia e punimeve. Kjo pasi auditi
dhe kontrolli i KLSH-së ka evidentuar se punimet kanë përfunduar me 90 ditë vonesë ( pra në
Mars të vitit 2010).
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.4588 datë 26.04.2013 ka vendosur
rrëzimin e kërkesëpadisë, duke arsyetuar se punimet kontraktore nuk janë përfunduar nga
pala paditëse “Shushica” shpk në afatet e kontratës , me datë 25.12.2009 dhe si e tillë kjo palë
konsiderohet në vonesë referuar përmbushjes së detyrimeve kontraktore. Nga përmbajtja e
akt marrëveshjes nr.1237 prot datë 24.12.2009 mbajtur mes palëve ndërgjyqëse rezulton se
proces-verbali i dorëzimit të punimeve, Akti i kolaudimit dhe Situacioni përfundimtar i
punimeve datë 29.12.2011, janë mbajtur në kushte dhe rrethana të paqena me qëllim bërjen të
mundur të shfrytëzimit të fondeve buxhetore të alokuara për këtë kontratë, pasi në të kundërt,
këto fonde shuheshin. Pra, sipas gjykatës së shkallës së parë, për të shmangur “djegien e
fondeve”, palët janë përpjekur të gjejnë si zgjidhje marrëveshjen e datës 29.12.2009, e cila
nuk bazohet në fakte reale dhe për pasojë nuk përjashton asnjë nga palët nga përgjegjësia për
mospërmbushjen e detyrimeve të kontraktuara me kontraten kryesore, referuar kjo ne nenin
479 të K.Civil sipas të cilit: “Çdo marrëveshje që përjashton ose kufizon palët nga
përgjegjësia për mosekzekutimin e detyrimeve është e pavlefshme”. Bazuar në sa më lart,
edhe aktet e mbajtura në referim të marrëveshjes nr.1237 prot datë 24.12.2009 si proces-
verbali i dorëzimit të punimeve datë 29.12.2009 etj, janë të pavlefshem dhe palët nuk mund të
713
pretendojnë të drejta ligjore prej tyre. Në vijim gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar se nga
hetimi gjyqësor nuk rezulton te jetë mbajtur proces-verbali i kërkuar në marrëveshje (fq.2).
për përmbushjen e ketyre angazhimeve, pra për përfundimin e punimeve nga Paditësi. Në
bazë të raportit final të auditimit bashkëlidhur shkresës nr.1344 prot datë 27.09.2012 ka
rezultuar se objekti është marrë realisht në dorëzim në datën 25.03.2010, pra me vonesë rreth
tre muaj tej afatit kontraktor, dhe referuar të kësaj date janë përllogaritur penalitetet
kontraktore. Bazuar në sa më lart, në kushtet kur pala paditëse ka qenë në vonesë dhe në
mosrespektim të afateve kontraktore, pala e paditur ka aplikuar të drejtën e saj për penalitetet
kontraktore në përputhje me dispozitat e kontratës. Shkresa nr.338 prot datë 17.08.2011 e
palës së paditur nuk përbën akt admnistrativ, në kuptim të nenit 105 të K.P Administrative,
por është thjesht një “kthim përgjigje” e kërkesës së palës paditëse, për rrjedhojë në kushtet
kur i mungojnë elementët e aktit administrativ, ky kërkim duhet të rrëzohet si i pabazuar në
ligj.”
vendosur ndryshimin e vendimit nr.4588 datë 26.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe detyrimin e të paditurve Agjensia e Inteligjencës së Mbrojtjes dhe Reparti
Ushtarak 6614 Farkë e Vogël, tì kthejë palës paditëse Shoqëria “Shushica” shpk., vlerën e
paguar për garancinë e kontratës nr.696 datë 24.08.2009, në shumën 1 310 520 lekë, si dhe
interesat mbi këtë shumë nga dita e ngritjes së padisë datë 06.10.2011 deri në ekzekutimin e
vendimit, të llogaritura sipas depozitave me afat 1 vjeçar të miratuara nga Banka e
Shqipërisë. Në këtë vendim, Gjykata Administrative e Apelit ka argumentuar se palët nuk
kanë pretenduar dorëzim të objektit jashtë afatit ligjor, ndryshe nga sa ka konkluduar gjykata
e rrethit në vendimin e saj. Po kështu, garancia prej 5% e përcaktuar në kontratë nuk është
rezultat i penalitetit për mosrealizimin në kohë të punimeve por si garanci për cilësinë e
punimeve. Për pasojë në kushtet kur vetë pala ka konkluduar që punimet brenda periudhës së
garancisë janë brenda cilësisë dhe kushteve të kontratës, ishte e detyruar që tì kthente palës
paditëse shumën e mbajtur si garanci për cilësinë e punimeve, pasi një shumë e tillë nuk ishte
vendosur si penalitet për mosdorëzimin në afatin e caktuar të punimeve.
Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur Agjencia e Inteligjencës së Mbrojtjes në Ministrinë e
Mbrojtjes, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë
dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar se sipas nenit
48/2 të kontratës, shuma e sigurimit të kontratës duhet tì paguhet autoritetit kontraktor për
çdo humbje të realizuar nga dështimi i kontraktorit në plotësimin e detyrimeve të tij sipas
kontratës. Në nenin 48/3 të kontratës është parashikuar se .. megjithatë, 5% e sigurimit do të
mbahet deri në përmbushjen e kënaqshme të detyrimeve të garancisë. Po sipas pretendimeve
të parashtruara në rekurs, marrëveshja nr.1237 prot, datë 30.12.2009 “Pë zbatimin e
punimeve të ndërtimit”; procesverbali nr.1239 datë 30.12.2009 “Për zbatimin e punimeve”;
akt kolaudimi i punimeve nr.1236 datë 30.12.2009 “Për punimet e ndërtimit të objektit”, janë
fiktive nga të cilat mund të kërkohen të drejta në kushte dhe në rrethana të paqena.
vendimet e gjykatave dhe shkaqet e parashtruara në rekurs vëren se vendimi i Gjykatës së
Apelit është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe material dhe si i tillë duhet
prishur. Ndërkohë vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është marrë në interpretim
dhe zbatim të drejtë të ligjit dhe prandaj duhet lënë në fuqi.
Ky Kolegj vëren se çështjet themelore, të rëndësishme në zgjidhjen e çështjes, kanë të
bëjnë me faktin nëse ka pasur vonesë në kryerjen e punimeve, sa ka qenë kjo vonesë dhe nëse
kontrata mes palëve kishte parashikuar penalitete kontraktore lidhur me këto vonesa. Lidhur
me faktin nëse punimet janë kryer apo jo në vonesë, dy gjykatat e faktit kanë mbajtur
qëndrime të ndryshme. Gjykata e Shkallës së parë ka pranuar se punimet janë përfunduar me
714
tre muaj vonesë, mbështetur në raportin e auditit auditimit, bashkëlidhur shkresës nr.1344
prot datë 27.09.2012, nga ka rezultuar se objekti është marrë realisht në dorëzim në datën
25.03.2010. Ndërkohë Gjykata Administrative e Apelit ka arsyetuar se palët nuk kanë
pretenduar dorëzim të objektit jashtë afatit ligjor, ndryshe nga sa ka konkluduar gjykata e
rrethit në vendimin e saj. Për të arritur në këtë përfundim kjo gjykatë është mbështetur në
procesverbalin e mbajtur me datë 18.03.2011, në të cilin është pasqyruar fakti se me
procesverbalin datë 30.12.2009 janë marrë në dorëzim punimet e kryera nga pala paditëse
brenda afatit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata Administrative e
Apelit, në kundërshtim me normat procedurale ligjore, nuk ka pasur parasysh parimin e
vlerësimit të provave në përputhje me njëra tjetrën, duke i dhënë një prove vlerë të
paracaktuar në raport me të tjerat. Në këtë drejtim, Kolegji është i detyruar të përmendë disa
prova pa hyrë në vlerësimin e tyre, me qëllim argumentimin e faktit se përse vendimi i
Gjykatës Administrative të Apelit është marrë jo në përputhje me ligjin procedural.
Konkretisht, kjo gjykatë është mbështetur vetëm në procesverbalet e mbajtura nga grupet e
punës së investitorit, nga të cilat rezulton se punimet janë marrë në dorëzim me datë
30.12.2009. Por, kjo gjykatë nuk ka vlerësuar më tej provat në tërësinë e tyre. Nga
marrëveshja mes palëve ndërgjyqëse e datës 24.12.2009 rezulton qartë se punimet nuk kanë
përfunduar akoma. Vetë palët në këtë marrëveshje kanë shpjeguar qartë qëllimin e saj, i cili
nuk kishte të bënte me faktin e përfundimit të punimeve, apo marrjen e tyre në dorëzim. Kjo
aktmarrëveshje mes palëve, siç rezulton dhe nga vetë ajo, u mbajt me qëllim mosdjegjen e
fondeve buxhetore për shkak të përfundimit të vitit fiskal dhe mbylljes së veprimeve nga dega
e thesarit. Në vetë angazhimet që kanë marrë palët ndërgjyqëse në atë marrëveshje rezulton
qartë se punimet nuk kanë përfunduar, pasi vetë pala paditëse angazhohet në vazhdimin e
punimeve deri në përfundimin e tyre. Ndërkohë, po sipas kësaj marrëveshje, pala tjetër
pavarësisht nga mospërfundimi i plotë i punimeve të ndërtimeve në afatin e kontraktuar dhe
sipas projektit, angazhohej të hartojë dhe të mbajë proces-verbalin e e përfundimit dhe
marrjes në dorëzim të punimeve. Nga provat e tjera të adminstruara në gjykim ka rezultuar se
punimet janë marrë realisht në dorëzim me datë 25.03.2010.
Në këtë drejtim, ashtu siç me të drejtë ka argumentuar gjykata e shkallës së parë, për
të shmangur “djegien e fondeve”, palët janë përpjekur të gjejnë si zgjidhje marrëveshjen mes
tyre, e cila nuk bazohet në fakte reale dhe për pasojë nuk përjashton asnjë nga palët nga
përgjegjësia për mospërmbushjen e detyrimeve sipas kontratës së prokurimit publik. Pasur
parasysh këtë qëndrim të palës së paditur në raport me paditësin, Gjykata Administrative e
Apelit ka argumentuar se palët nuk kanë pretenduar dorëzim të objektit jashtë afatit ligjor.
Megjithatë, provat e administruara në gjykim tregonin të kundërtën, që pavarësisht se palët
nuk e kanë pretenduar mes njëra tjetrës, objekti është dorëzuar me vonesë. Në këto kushte,
është detyrim i gjykatave që të kryejnë hetim të plotë e të gjithanshëm gjyqësor, në funksion
të sqarimit të të gjitha fakteve dhe rrethanave të çështjes, me qëllim zgjidhjen e drejtë të
mosmarrëveshjes. Për më tepër, Kolegji thekson se Gjykata Administrative e Apelit duhej të
kishte mbajtur parasysh faktin se palët ndërgjyqëse kishin lidhur mes tyre një kontratë
prokurimi publik. Si rrjedhojë, vullneti dhe qëndrimi i palës që përdor fonde shtetërore, është
i kornizuar brenda rregullimeve ligjore specifike për këto lloj kontratash. Në këto kushte,
Gjykata Administrative e Apelit nuk duhet të kishte marrë parasysh procesverbalet e mbajtura
të cilat pasqyronin si datë të marrjes në dorëzim të punimeve datën 30.12.2009.
Nga ana tjetër, gjykata e shkallës së parë, mbështetur në provat e administruara në
gjykim prej saj ka arritur në konkluzionin se objekti është marrë tre muaj me vonesë dhe
referuar kësaj vonese janë përllogaritur penalitetet kontraktore. Ndërkohë, Gjykata
Administrative e Apelit ka argumentuar se garancia prej 5% e përcaktuar në kontratë nuk
është rezultat i penalitetit për mosrealizimin në kohë të punimeve, por si garanci për cilësinë e
715
punimeve. Për pasojë në kushtet kur vetë pala ka konkluduar që punimet brenda periudhës së
garancisë janë brenda cilësisë dhe kushteve të kontratës, ishte e detyruar që tì kthente palës
paditëse shumën e mbajtur si garanci për cilësinë e punimeve, pasi një shumë e tillë nuk ishte
vendosur si penalitet për mosdorëzimin në afatin e caktuar të punimeve.
Kolegji vlerëson se ky qëndrim i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë është në
zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe material. Ky Kolegj vëren se kushtet penale
parashikohen në një kontratë me qëllim disiplinimin e palëve në ekzekutimin e saj dhe vetë
kontrata është ligj për palët. Në rastin konkret, në kontratën e prokurimit të lidhur prej tyre
kanë parashikuar në nenin 38/1, 2 se: “Dëmet e likuidueshme për vonesën në mbarimin e
punimeve do të llogariten me tarifat e mëposhtme ditore: Për kontratat me periudhë zbatimi
jo më shumë se 6 muaj, tarifa ditore do të jetë 4/1000 të vlerës korresponduese të mbetur pa
u zbatuar nga çmimi total i kontratës, por jo më pak se 25% e vlerës së saj.” . Po kështu në
nenin 48/2 të kontratës është parashikuar se: “Shuma e sigurimit të kontratës duhet t’i
paguhet Autoritetit kontraktor si kompensim për çdo humbje të rezultuar nga dështimi i
kontraktorit në plotësimin e detyrimeve të tij sipas kontratës.” Po kështu në nenin 70 të
kontratës është parashikuar dhe garancia e kontratës dhe e punimeve, sipas të cilës për
realizimin e saj kontraktorit do t’i mbahej një garanci në masën 10% e vlerës së përgjithshme
të saj. Po kështu, për çdo situacion të punimeve të kryera, 5% e vlerës së situacionit të
punimeve do t’i mbahet kontraktorit nga çdo pagesë, si garanci për cilësinë e punimeve. Këto
para do t’i paguhen kontraktorit pasi të ketë përfunduar periudha e garancisë për defektet.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë duke interpretuar në mënyrë formale kushtet
kontraktore, ka arritur në përfundimin se garancia prej 5% e përcaktuar në kontratë nuk është
rezultat i penalitetit për mosrealizimin në kohë të punimeve, por si garanci për cilësinë e
punimeve dhe përdërisa kjo e fundit ka qenë në rregull, pala e paditur nuk duhej të mbante
këtë shumë. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë thekson se kushtet e kontratës duhen
interpretuar njëra pas tjetrës, pasur parasysh edhe qëllimin e kontratës. Në rastin konkret, në
kontratën e lidhur mes tyre, palët kishin parashikuar kusht penal për ekzekutimin me vonesë
të kontratës. Nga provat ka rezultuar e qartë se pala paditëse ka ekzekutuar kontratën me tre
muaj vonesë. Pala e paditur ka llogaritur kushtin penal për 90 ditë vonesë dhe pala paditëse
ishte e detyruar të përmbushte këtë detyrim. Në këto kushte, pavarësisht se garancia e
punimeve prej 5% e situacionit të fundit ishte parashikuar nga neni 70 i kontratës si garanci
për cilësinë e punimeve, përderisa pala paditëse i detyrohej palës së paditur në vlerën e
llogaritur të kushtit penal, kjo e fundit ka mbajtur vlerën e garancisë së situacionit të fundit,
me qëllim kompensim të detyrimeve. Për më tepër, sipas nenit 48/2 të kontratës, sigurimi i
kontratës do të përdorej për të shpërblyer çdo humbje nga mosrealizimi siç duhet i kontratës
dhe mospërmbushja e detyrimit kontraktor në afat, përbën një mosrealizimin siç duhet të saj.
Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
nr.2635 datë 01.07.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit duhet prishur dhe duhet lënë në
fuqi vendimit nr.4588 datë 26.04.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si i marrë në
interpretim dhe zbatim të drejtë të ligjit.
PËR KËTO ARSYE

716
VENDOSI
Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.4588 datë 26.04.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 19.04.2016
717
Nr. 00 - 2016 - 1477 i Vendimit (247)
VENDIM

në seancë gjyqësore të datës 19.04.2016 mori në shqyrtim çështjen administrative me

nr.31003-01358-00-2013 akti, që u përket palëve:
PADITËS: AGIM TORO, PËRPARIM TORO

E PADITUR: ZYRA QENDRORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME
SARANDË
AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË
ZYRA VENDORE E AVOKATURËS SË
SHTETIT GJIROKASTËR
NDËRHYRËS DYTËSOR: NAMIK TOPULLI
PERSON I TRETË: JONI TOPULLI
OBJEKTI:
Kundërshtimin e aktit administrativ Urdhrit nr.505, datë 05.06.2009,
të ZQRPP Tiranë me anë të të cilit u miratua urdhri nr.66 datë 26.11.2008
i Regjistruesit të ZVRPP Sarandë të pasurisë prej 22,9 ha tokë bujqësore
të fituar sipas ligjit me vendim të AKKP Qarku Vlorë me nr.103, datë 31.03.2008.
Kundërshtimin e aktit administrativ Urdhrit nr.507, datë 05.06.2009, të ZQRPP Tiranë
me anë të të cilit u miratua urdhri nr.65 datë 26.11.2008 i Regjistruesit të ZVRPP Sarandë
të pasurisë prej 8,9 ha pyll dhe 24,375 ha kullotë, të fituar sipas ligjit
me vendim të AKKP Qarku Vlorë me nr.261 datë 31.07.2006.
Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Sarandë të kryejë regjistrimin e vendimit
nr.261 datë 31.07.2006 të KKK Pronave Qarku Vlorë për kthimin në natyrë
të pronës me sipërfaqe prej 8, 9 ha pyll dhe 24, 375 ha kullotë
ose 4 e ½ e 96 pjesëve e 710 ha pyll kullotë, në bashkëpronësi, të ndodhur në Sarandë
në ekonominë kullosor “Heremec” ngastra “Metre” jashtë fondit kullosor parcela 21
në ekonominë bujqësore “Bregdet”, parcelat me nr.144-152, në “Qafë e Mertes - Kazane”,
me kufij të përgjithshëm V- kullota e Manastirit të Shën Jorgjit, J- lumi i quajtur Vivar
ose Kanali i Butrintit, L- Liqeni Dajlan ose Liqeni i Butrintit dhe P- Deti Jon.
Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Sarandë të kryejë regjistrimin e vendimit
nr.103 datë 31.03.2008 të KKK Pronave Qarku Vlorë për kthimin në natyrë
718
të pronës me sipërfaqe prej 22,9 ha tokë bujqësore ose 4 e ½ e 96 pjesëve, në bashkëpronësi
të subjektit të shpronësuar Bido Toro trashëgimtarëve të tij ligjor,
të ndodhur në Ksamil Sarandë me kufij të V- kullota e Manastirit të Shën Jorgjit,
J- lumi i quajtur Vivar ose Kanali i Butrintit, L- Liqeni Dajlan
ose Liqeni i Butrintit dhe P- Deti Jon.
Baza Ligjore: Neni 41, 42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë,
Neni 1 i protokollit nr.1 të Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut
“për mbrojtjen e pronës”,
Neni 32, 202, 153 të K.Pr.Civile,
ligji nr.7843 datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” me ndryshime,
ligji nr.9235 datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës” i ndryshuar,
nenet 149, 163, 192, 193, 195, 196, 197/b, 199-208 të K.Civil.
PADITËS: HASIME TOPULLI (ÇELA)

I PADITUR: AGIM TORO

Lënien në fuqi të akteve administrative të urdhrit
nr.505 datë 05.06.20009, urdhrit nr.507 datë 05.06.2009
të Zyrës Qendrore të Pasurive të Paluajtshme Tiranë.
Mos regjistrimin e vendimit nr.261 datë 31.07.2006
dhe vendimin nr.103 datë 31.03.2008 të AKK Pronave Qarku Vlorë
Baza Ligjore: Neni 32 dhe neni 189 e vijues të K.Pr.Civile
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.1467 (23-2011-2702), datë

Pranimin e kërkesë padisë së paditësi Agim Toro, Përparim Toro.
Shfuqizimin e akteve administrative urdhrit nr.505 datë 05.06.2009 dhe urdhrit
nr.507 datë 05.06.2009 të ZQRPP Tiranë.
Detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Sarandë të kryej regjistrimin e vendimit nr.261 datë 31.07.2006 të
ZRKKK Pronave Qarku Vlorë dhe vendimit nr.103 datë 31.03.2008 të
ZRKKK Pronave Qarku Vlorë.
Rrëzimin e ndërhyrjes kryesore të Hasime Topulli (Çela).

Lënien në fuqi të Vendimit nr.1467 (23-2011-2702), datë 09.12.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs ndërhyrësi kryesor

Hasime Topulli (Çela), duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimet e marra si nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe nga Gjykata
e Apelit, janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit proçedurial dhe atij material.
- Trashëgimtarëve të Jonuz Topullit me vendimin nr.259 u është kthyer prona e
cila është e njëjtë me sipërfaqen që pretendojnë paditësit sipas vendimit nr.261 dhe
nr.103 të KKK Pronave Qarku Vlorë.
- Vendimi nr.103 datë 31.03.2008 të KKK Pronave Qarku Vlorë, nuk ka marrë
formë të prerë, pra ky vendim është në kundërshtim me ligjin dhe në mënyrë
antiligjore është shprehur për sipërfaqe të disponuara më parë në vendimet nr.259
719
(trashëgimtarët Topulli) dhe vendimin nr.261 (trashëgimtarët Toro), për të cilat KKK
Pronave Qarku Vlorë nuk mund të shprehej sërish.
- Theksojmë se Gjykata e Apelit Gjirokastër ka gjykuar çështjen civile për
konfliktin e pronësisë midis palës paditëse Agim Toro dhe palës së paditur
trashëgimtarëve të Jonuz Topullit, objekt i së cilës ka qenë vendimi nr.259 datë
31.07.2006 të KVKKP Qarku Vlorë, i cili bënë fjalë për të njëjtën sipërfaqe prone me
vendimet nr.261 datë 31.07.2006 dhe nr.103 datë 31.03.2008 të KKKP Qarku Vlorë.
- Sipas këtij vendimi nr.449 datë 24.10.2011 gjykata është shprehur në favorin
tonë, duke na njohur pronësinë në bazë të vendimit nr.259 datë 31.07.2006 të KKKP
Qarku Vlorë, pra në këto kushte jemi përpara gjësë së gjykuar pasi ky vendim ka
marrë formë të prerë.
- Regjistrimi i vendimeve nr.261 datë 31.07.2006 dhe nr.103 datë 31.03.2008 të
KKKP Qarku Vlorë, në favor të paditësve do të thotë cënim i interesave tona si pronar
të pasurisë së pretenduar nga pala paditëse.
- Sa i për ketë vendimit të KKK Pronave Qarku Vlorë, në rastin tonë, edhe pse
kemi një vendim prokurorie për aktet të falsifikuara, theksojmë se këto akte nuk kanë
shërbyer për marrjen e vendimit nga KKK Pronave Qarku Vlorë, si dhe nuk kemi një
vendim gjyqësor të formës së prerë.
- Gjykata nëpërmjet vendimit nuk i jep zgjidhje konfliktit, pasi sikur vendimi i
saj të lihet në fuqi ai mbetet i paekzekutueshëm, pasi kjo pronë kthehet në
mosregjistrim sipas ligjit “për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
Gjithashtu kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur

Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, duke parashtruar këto
shkaqe:
- Nga verifikimi i dokumentacionit të depozituar pranë ZVRPP Sarandë
rezulton se me vendimin nr.103 datë 31.03.2008 KKK Pronave Qarku Vlorë ka
vendosur ti kthej subjektit të shpronësuar Bido Toro në natyrë pronën tokë bujqësore
me sipërfaqe 22.09 ha=4 e ½ e 96 pjesëve me kufij të përgjithshëm.
- Pas shqyrtimit të këtij vendimi është konstatuar se vendimi i mësipërm nuk
plotëson kushtet për regjistrim për pasurinë tokë bujqësore, pasi KKK Pronave Qarku
Vlorë në vendimin e saj ka përcaktuar përqindjen e pjesës që i takon këtyre
trashëgimtarëve nga totali i gjithë pasurisë, brenda kufijve të përgjithshëm.
- Kjo bie në kundërshtim me nenin 15 të ligjit nr.7843 datë 13.07.1994 “Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i cili sanksionon se “çdo dokument që
vërteton pronësinë e dy ose më shumë personave si dhe regjistrimi i tij në zyrën e
regjistrimit, duhet të tregoj identitetin, pjesën e secilit bashkëpronar ku kjo e
fundit është e mundur”, pra nuk janë përcaktuar kufijtë e pronës që u është kthyer
paditësave apo pozicionimi i saj në mënyrë që të regjistrohet dhe të pasqyrohet në
hartë vendndodhja e saj.
- I njëjti problem edhe me vendimin nr.261 datë 31.07.2006 të KKK Pronave
Qarku Vlorë, ku nuk përcaktohet në planëvendosjen e pronës sipërfaqja dhe kufijtë që
i takojnë këtyre bashkëpronarëve brenda sipërfaqes së përgjithshme.
- Në këto kushte ZVRPP Sarandë nuk mund të pasqyrojë në hartë se ku bie
pasuria e paditësve.
720
Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani në seancë gjyqësore; mbrojtjen e
përfaqësuesit të paditësve Agim Toro dhe Përparim Toro, avokatin Xhevdet Sheta, që kërkoi
lënien në fuqi të vendimit nr.77 datë 01.02.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër; mbrojtjen
e përfaqësuesit të palëve të paditura Zyra vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Sarandë dhe Zyra qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, avokaten e
shtetit Lorana Kasapi, që kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe të
gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë; mbrojtjen e përfaqësuesit të ndërhyrësit kryesor
Hasime Topulli (Çela), ndërhyrësit dytësor Namik Topulli dhe personit të tretë Joni Topulli,
avokatin Sokol Mëngjesi, që kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe
të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë; si edhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi në dhomën
e këshillimit,
VËREN
Vendimi nr.77 datë 01.02.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe vendimi nr.1467
datë 09.12.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë janë dhënë në shkelje të normave
procedurale mbi formimin e drejtë të ndërgjyqësisë, prandaj të dy këto vendime gjyqësore
duhet të prishen dhe çështja të dërgohet për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës
së Parë Gjirokastër.
Kolegjit Administrativ, nga shqyrtimi i çështjes dhe vendimet e dhëna nga gjykatat
më të ulta, i rezulton se paditësit Agim Toro dhe Përparim Toro janë trashëgimtarë ligjorë të
pronarit Bido Toro, në emër të të cilit, me vendimin nr.261 datë 31.07.2006 të Komisionit të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku Vlorë (KKKP Qarku Vlorë) dhe me vendimin
nr.103 datë 31.03.2008 të Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku
Vlorë (ZRKKP Qarku Vlorë), i janë njohur dhe kthyer 8.9 hektar pyll, 24.375 hektar kullotë
dhe 22.9 hektar tokë bujqësore, që i përkasin respektivisht 4 e ½/96 pjesë të sipërfaqes së
përgjithshme që pretendohet në bashkëpronësi me persona të tjerë, të ndodhura në Ksamil të
Rrethit të Sarandës (sot Bashkia Sarandë).
Pas dhënies së këtyre vendimeve nga KKKP Qarku Vlorë dhe ZRKKP Qarku Vlorë,
paditësit Agim Toro dhe Përparim Toro i janë drejtuar palës së paditur Zyra vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë (ZRPP Sarandë), duke aplikuar për
regjistrimin e pasurive të sipërcituara.
Pala e paditur ZRPP Sarandë, nëpërmjet akteve administrative, urdhrave nr.65 datë
26.11.2008 dhe nr.66 datë 26.11.2008 ka disponuar refuzimin e kërkesës për regjistrimin e
pasurive të paluajtshme.
Urdhrat e refuzimi të sipërcituar janë ankimuar nga paditësit Agim Toro dhe Përparim
Toro pranë palës së paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë
(ZRPP Tiranë).
Pala e paditur ZRPP Tiranë, me urdhrat nr.505 datë 05.06.2009 dhe me nr.507 datë
05.06.2009, duke parashtruar të njëjtat motive si organi vartës, e paditura ZRPP Sarandë, ka
vendosur të refuzojë regjistrimin e pasurive të paluajtshme në emër të paditësve Agim Toro
dhe Përparim Toro.
Konkretisht, me urdhrin nr.505 datë 05.06.2009 pala e paditur ZRPP Tiranë ka
refuzuar regjistrimin e pasurisë së aplikuar nga paditësit Agim Toro dhe Përparim Toro
bazuar në vendimin nr.103 datë 31.03.2008 të ZRKKP Qarku Vlorë.
Ndërsa me urdhrin nr.507 datë 05.06.2009, pala e paditur ZRPP Tiranë ka refuzuar
regjistrimin e pasurisë së aplikuar nga paditësit Agim Toro dhe Përparim Toro bazuar në
vendimin nr.261 datë 31.07. 2006 të KKKP Qarku Vlorë. Të dy këto akte administrative, në
thelb janë të bazuar në motivet vijuese:
721
Së pari, Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku Vlorë dhe Zyra
Rajonale e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku Vlorë, i kanë njohur dhe kthyer
pronën ish pronarit Bido Toro, i cili rezulton se është vetëm njëri prej bashkëpronarëve të saj,
duke përcaktuar vetëm pjesën e përqindjes së tij nga totali i të gjithë pronës dhe sipërfaqes së
pretenduar në bashkëpronësi. Kjo mënyrë disponimi vjen në kundërshtim me nenin 15 të
ligjit nr.7843 datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i cili parashikon
se “çdo dokument që vërteton pronësinë e dy ose më shumë personave si dhe regjistrimi i tij
në zyrën e regjistrimit, duhet të tregoj identitetin, pjesën e secilit bashkëpronar ku kjo e
fundit është e mundur”.
Së dyti, planvendosja që shoqëron këto vendime tregon sipërfaqen e të gjithë
bashkëpronarëve, pa e përcaktuar në hartë pjesën takues të secilit dhe më konkretisht nuk
përcaktohet sipërfaqja dhe kufijtë që i takojnë njërit prej bashkëpronareve të saj, ish pronarit
Bido Toro.
Së treti, rezulton se nga këto vendime nuk shprehet identiteti i të gjithë
bashkëpronarëve dhe në mënyrë të detajuar pjesa takuese e çdo bashkëpronari në bazë të
pikës 5/ë të udhëzimit të Këshillit të Ministrave nr.1 datë 31.01.2007 “Për procedurat e
regjistrimit”.
Në këto rrethana, paditësit Agim Toro dhe Përparim Toro, duke thirrur si të paditur
ZRPP Tiranë, ZRPP Sarandë dhe AKKP Tiranë, i janë drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë, me shkak ligjor dhe objekt kundërshtimin e aktit administrativ urdhri
nr.505, datë 05.06.2009, të palës së paditur ZRPP Tiranë, më të cilin miratohet urdhri nr.66
datë 26.11.2008, i palës së paditur ZRPP Sarandë për refuzimin e regjistrimit të pasurisë prej
22,9 ha tokë bujqësore të fituar sipas ligjit me vendimin nr.103 datë 31.03.2008 të ZRKKP
Qarku Vlorë. Po kështu, kërkohet kundërshtimi i aktit administrativ, urdhri nr.507, datë
05.06.2009, të palës së paditur ZRPP Tiranë për refuzimin e regjistrimit të pasurisë prej 8,9
ha pyll dhe 24,375 ha kullotë të fituar sipas ligjit me vendimin nr.261 datë 31.07. 2006 të
KKKP Qarku Vlorë . Detyrimin e palës së paditur ZRPP Sarandë të kryej regjistrimin e
pasurive sipas vendimeve të sipërcituara të KKKP dhe ZRKKP Qarku Vlorë, si 4 e ½ e 96
pjesëve në bashkëpronësi, në favor të të subjektit të shpronësuar Bido Toro trashëgimtarëve
të tij ligjorë.
Gjatë gjykimit të çështjes, si palë pjesëmarrëse në proces, nga gjykata janë pranuar
ndërhyrësi kryesor Hasime Topulli (Çela), si edhe ndërhyrësi dytësor Namik Topulli dhe
personi i tretë Joni Topulli, të cilët pretendojnë se janë trashëgimtarë ligjore të të ndjerit
Jonuz Topulli. Këto palë pjesëmarrëse në gjykim, pretendojnë se, me vendimin nr.259 datë
31.07.2006 të KKKP Qarku Vlorë, kanë përfituar një sipërfaqe toke prej 26.4 hektar, nga të
cilat 17.3 hektar pyll dhe 9.1 hektar tokë bujqësore, të ndodhur në Ksamil Sarandë,
sipërfaqe, e cila, sipas tyre ka mbivendosje me atë që i është kthyer palës paditëse Agim Toro
dhe Përparim Toro.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, duke e zhvilluar gjykimin me këtë ndërgjyqësi,
pasi ka lejuar palët të paraqesin prova dhe të debatojnë lidhur me kërkimet e prapësimet e
tyre, ka ardhur në përfundimin se padia duhet të pranohet.
Me vendimin nr.1476 datë 09.12.2011, kjo gjykatë ka disponuar shfuqizimin e akteve
administrative të nxjerra nga palët e paditura ZRPP Tiranë dhe ZRPP Sarandë dhe detyrimin
e kësaj të fundit të kryejë regjistrimin e vendimit nr.261 datë 31.07.2006 të KKKP Qarku
Vlorë dhe të vendimit nr.103 datë 31.03.2008 të ZRKKP Qarku Vlorë. Gjithashtu, gjykata ka
disponuar rrëzimin e ndërhyrjes kryesore të Hasime Topulli (Çela).
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, palët e paditura ZRPP
Tiranë dhe ZRPP Sarandë, si edhe ndërhyrësi kryesor Hasime Topulli (Çela), kanë paraqitur
ankim në Gjykatën e Apelit Gjirokastër.
722
Gjykata e Apelit Gjirokastër, pasi ka shqyrtuar çështjen, duke parashtruar të njëjtin
arsyetim lidhur me rrethanat e faktit dhe zbatimin e ligjit, ka ardhur në përfundimin se
vendimi i gjykatës së shkallës së parë është i mbështetur në prova dhe në ligj, duke disponuar
lënien në fuqi të tij.
Gjykata e apelit, në thelb, arsyeton se paditësit Agim Toro dhe Përparim Toro kanë
interes të ligjshëm në ngritjen e padisë, pasi cenohen nga urdhrat e palës së paditur me të cilin
nuk u regjistrohet prona e njohur dhe kthyer sipas ligjit nr.9235 datë 29.07.2004 “Për kthimin
dhe kompensimin e pronës”.
Nga ana e KKKP dhe ZRKKP Qarku Vlorë është vepruar drejt dhe në përputhje me
ligjin duke i kthyer pronën trashëgimtarëve ligjor të subjektit të shpronësuar Bido Toro, pasi
ky organ administrativ është investuar dhe ka marrë në shqyrtim këtë çështje mbi bazën e
kërkesës së kërkuesit Agim Toro në cilësinë e përfaqësuesit ligjor të të gjithë trashëgimtarëve
të ish pronarit Bido Toro.
Vendimet nr.261 datë 31.07.2006 të KKKP Qarku Vlorë dhe nr.103 datë 31.03.2008
të ZRKKP Qarku Vlorë janë dhënë në përputhje me ligjin pasi nuk është kërkuar anulimi apo
pavlefshmëria e tyre, si dhe për shkakun se i ndjeri Bido Toro, ishte subjekt i shpronësuar, i
cili vërtetohet se ka qenë pronar të 4 e ½ e 96 pjesëve të pronës së ndodhur në Ksamil,
Sarandë. Ky komision, në kthimin e pronës në favor të palës paditëse ka përcaktuar kufijtë e
përgjithshëm të pasurisë, në kushtet kur prona nuk është ndarë dhe pjesëtuar ende midis
bashkëpronarëve, pasi nuk ka përfunduar procesi i njohjes dhe kthimit të saj për të gjithë
bashkëpronarët. Ky komision nuk mundet që me vendim të shprehej për të gjithë
bashkëpronarët e tjerë, pasi ai shqyrton me vete çdo kërkesë që i bëhet nga të interesuarit dhe
nuk mundet që me nismën e tij, kryesisht, të shprehet për të gjithë bashkëpronarët tjerë të
kësaj prone.
Nuk mund të pretendohet në këtë fazë pjesëtimi i pronës mes bashkëpronarëve,
përderisa nuk ka përfunduar procesi i njohjes dhe kthimit të saj te të gjithë bashkëpronarët me
vendim të komisionit. Pra të kërkosh përcaktimin e kufijve në këtë fazë është absurd dhe nuk
gjen mbështetje në ligj, pasi referuar në vendimin unifikues nr.6 datë 24.01.2007 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë “... nuk është detyrë e Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave të pjesëtojë pasurinë e ish pronarëve dhe tua kthej atë të gjithëve
trashëgimtarëve veç e veç ...”.
Pala paditëse Agim Toro dhe Përparim Toro, në kërkesën e tyre nuk kanë pretenduar
regjistrimin e pronës me kufij të saj të veçantë, pasi kur të ketë marrë fund i gjithë procesi i
njohjes dhe i kthimit dhe kompensimit të të gjithë pronës për të gjithë bashkëpronarët, atëherë
do të kenë mundësi të bëjnë pjesëtimin e pronës në bashkëpronësi vullnetarisht ose në rrugë
gjyqësore.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, pala e paditur ZRPP Tiranë ka
paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë duke pretenduar shkelje të ligjit material dhe atij
procedural, si nga gjykata e shkallës së parë ashtu edhe nga gjykata e apelit. Gjithashtu,
rekurs ka paraqitur edhe ndërhyrësi kryesor Hasime Topulli (Çela). Në mënyrë të
përmbledhur, shkaqet përkatëse të rekurseve janë parashtruar në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Ndërmjet të tjerave, në rekursin e palës së paditur ZRPP Tiranë parashtrohet se, si në
vendimin nr.261 datë 31.07.2006 të KKKP Qarku Vlorë, ashtu edhe në vendimin nr.103 datë
31.03.2008 ZRKKP Qarku Vlorë ka vendosur ti kthejë subjektit të shpronësuar Bido Toro në
natyrë pronën me sipërfaqet përkatëse, të llogaritur si 4 e ½ e 96 pjesëve në bashkëpronësi me
persona të tjerë dhe me kufij të përgjithshëm.
Por, këto dy vendime të KKKP dhe ZRKKP Qarku Vlorë nuk plotësojnë kushtet për
regjistrim për pasurinë tokë bujqësore sepse nëpërmjet tyre është përcaktuar edhe përqindja e
pjesës që i takon trashëgimtarëve të subjektit të shpronësuar Bido Toro nga totali i gjithë
723
pasurisë, brenda kufijve të përgjithshëm të saj. Këto vendime vijnë në kundërshtim me nenin
15 të ligjit nr.7843/1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” ku parashikohet se
“çdo dokument që vërteton pronësinë e dy ose më shumë personave si dhe regjistrimi i tij në
zyrën e regjistrimit, duhet të tregoj identitetin, pjesën e secilit bashkëpronar ku kjo e fundit
është e mundur”. Po kështu, këto vendime nuk kanë përcaktuar kufijtë e pronës që u është
kthyer paditësve Agim Toro dhe Përparim Toro apo pozicionimin e saj në mënyrë që të
regjistrohet dhe të pasqyrohet në hartë vendndodhja e asaj prone. Në këto kushte pala e
paditur ZRPP Sarandë nuk mund të pasqyrojë në hartë se ku gjendet pasuria e pretenduar nga
ana e këtyre paditësve.
Ndërsa në rekursin e ndërhyrësit kryesor Hasime Topulli (Çela), ndërmjet të tjerave,
parashtrohet se trashëgimtarëve të Jonuz Topullit, me vendimin nr.259 datë 31.06.2006 të
KKKP Qarku Vlorë u është kthyer prona e cila është e njëjtë me sipërfaqen që pretendojnë
paditësit Agim Toro dhe Përparim Toro se u është njohur e kthyer me vendimet nr.261 datë
31.07.2006 të KKKP Qarku Vlorë dhe nr.103 datë 31.03.2008 të ZRKKP Qarku Vlorë. Ky i
fundit nuk ka marrë formë të prerë dhe është nxjerrë në kundërshtim me ligjin duke u
shprehur për sipërfaqe të disponuara më parë në vendimet e sipërcituara nr.259 31.06.2006
për trashëgimtarët e ish pronarit Topulli dhe me vendimin nr.261 datë 31.07.2006 për
trashëgimtarët e ish pronarit Toro.
Nga ana tjetër, në rekurs parashtrohet se, Gjykata e Apelit Gjirokastër, ka gjykuar një
tjetër çështje civile për zgjidhjen e konfliktit mbi pronësinë midis palëve paditëse Agim Toro
e Përparim Toro dhe palës së paditur trashëgimtarët e ish pronarit Jonuz Topullit. Objekt
gjykimi në këtë çështjes ka qenë vendimi nr.259 datë 31.07.2006 i KKKP Qarku Vlorë, i cili
ka disponuar për të njëjtën sipërfaqe prone edhe me vendimet e mëvonshme me nr.261 datë
31.07.2006 dhe nr.103 datë 31.03.2008 por në favor të trashëgimtarëve të ish pronarit Bido
Toro. Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.449 datë 24.10.2011 është shprehur në
favor të pronësisë për trashëgimtarët e ish pronarit Jonuz Topulli, të cilëve u është njohur dhe
kthyer pronësia me vendimin nr.259 datë 31.07.2006 të KKKP Qarku Vlorë.
Në këto kushte jemi përpara gjësë së gjykuar sepse ky vendim i gjykatës së apelit,
sipas ligjit, është i formë të prerë. Prandaj, regjistrimi i vendimeve nr.261 datë 31.07.2006 të
ZRKKP Qarku Vlorë dhe nr.103 datë 31.03.2008 të KKKP Qarku Vlorë, në favor të
paditësve Agim Toro e Përparim Toro sjell cenim të interesave të ligjshme dhe të
konfirmuara gjyqësisht të trashëgimtarëve të ish pronarit Topulli.
Gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, nëpërmjet vendimeve që kanë dhënë,
nuk i japin zgjidhje mosmarrëveshjes ndërmjet ish pronarëve Toro dhe Topulli, për shkak se
mbeten të paekzekutueshëm sipas legjislacionin për regjistrimin e pasurive të paluajtshme.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, nisur nga natyra e
mosmarrëveshjes, nga shkaku ligjor dhe objekti i padisë, si dhe ligji i zbatueshëm lidhur me
to, shqyrtimi gjyqësor i çështjes objekt gjykimi është realizuar me një ndërgjyqësi të ndërtuar
në mënyrë të gabuar, si edhe pa respektuar kërkesat urdhëruese të ligjit lidhur me rastet dhe
mënyrën e njohjes e të kthimit të pronave ish pronarëve.
Me padinë objekt gjykimi, paditësit Agim Toro dhe Përparim Toro ka kërkuar që
aktet administrative për refuzimin e regjistrimit të pronës së paditësve dhe detyrimin e këtyre
palëve të kryejë regjistrimin fillestar të pronës si kthyer me vendime të KKKP dhe ZRKKP
Qarku Vlorë bazuar në dispozitat e ligjit nr.7843/1994 “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme”dhe të ligjit nr.9235/2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, një nga aspektet e procesit
gjyqësor civil dhe administrativ që gjykata edhe kryesisht ka detyrimin ta verifikojë dhe të
vendosë është ajo e ndërtimit të ndërgjyqësisë. Shkeljet procedurale në ndërtimit e
ndërgjyqësisë konsiderohet shkelje e rëndë procedurale dhe për këtë arsye, sipas shkronjës
724
“d” të nenit 467 të Kodit të Procedurës Civile, vendimi i gjykatës që ka lejuar ndërgjyqësinë e
gabuar detyrimisht prishet dhe urdhërohet rigjykimi i çështjes.
Në çështjen objekt i këtij gjykimi, mosmarrëveshja administrative që i është paraqitur
për zgjidhje gjykatës është refuzimi i organeve administrative, palëve të paditura ZRPP
Tiranë dhe ZRPP Sarandë, të regjistrojnë pronësinë mbi disa sipërfaqe pasurish të
paluajtshme, truall, kullotë dhe tokë bujqësore, të kthyer me dy vendime të KKKP dhe
ZRKKP Qarku Vlorë, trashëgimtarëve ligjore të njërit prej subjekteve të shpronësuar, të
ndjerit Bido Toro, pikërisht në cilësinë e njërit prej bashkëpronarëve të këtyre sipërfaqeve të
kthyera, në të cilat ai ka cilësinë e bashkëpronarit me subjekte të tjerë të shpronësuar. Këto
sipërfaqe pasurish të paluajtshme janë pjesë dhe brenda kufijve të përgjithshme të pronës që
është bashkëpronësi e të gjithë këtyre subjekteve të shpronësuara.
Kolegji Administrativ vëren se nuk është objekt i këtij gjykimi ekzistenca ose jo e
elementëve ligjore lidhur me cilësitë e subjektit a subjekteve të shpronësuar, madhësisë,
vendosjes dhe gjendjes së pronave që pretendohet se janë shpronësuar a marrë pa të drejtë
nga shteti në të kaluarën, bashkëpronësisë mes subjekteve të shpronësuar, pjesëve ideale
takuese të tyre etj.
Megjithatë, ky Kolegj vlerëson se është vendi për të verifikuar kryesisht
ndërgjyqësinë e formuar në çështjen objekt gjykimi, nisur nga vetë konstatimet mbi faktin,
motivet dhe disponimet e bëra me aktet administrative objekt gjykimi, urdhrave të palëve të
paditura ZRPP Tiranë e ZRPP Sarandë për refuzimin e regjistrimit të pronës sipas akteve
administrative të nxjerra nga KKKP dhe ZRKKP Qarku Vlorë.
Pikërisht, nga aktet administrative objekt gjykimi dhe ato të paraqitura nga palët në
gjykim, të administruara, vlerësuara dhe analizuara edhe nga gjykatat e faktit, rezulton qartë
që nga palët në gjykim pretendohet se:
së pari, subjekti i shpronësuar Bido Toro ka qenë bashkëpronar, me persona të tjerë,
mbi sipërfaqe trojesh, kullotash, toke bujqësore etj. të ndodhura në Ksamil të Bashkisë
Sarandë;
së dyti, paditësit Agim Toro dhe Përparim Toro janë trashëgimtarë ligjore të një
subjekti të shpronësuar, të ndjerit Bido Toro, njëri prej bashkëpronarëve të pronës së
shpronësuar;
së treti, paditësit Agim Toro dhe Përparim Toro kanë paraqitur dy kërkesa, mbi të
cilat, KKKP Qarku Vlorë dhe ZRKKP Qarku Vlorë, i kanë kthyer vetëm subjektit të
shpronësuar, të ndjerit Bido Toro - trashëgimtarëve të tij ligjore (paditësve), disa sipërfaqe
pasurish të paluajtshme të barasvlershme me 4 e 1/2 e 96 pjesë të sipërfaqes së përgjithshme
që pretendohet se është në bashkëpronësi ideale me subjekte të tjerë të (bashkë)shpronësuar,
brenda kufijve të përgjithshëm të kësaj pasurie në bashkëpronësi.
Në të tilla rrethana të faktit, nisur nga natyra e mosmarrëveshjes administrative në
gjykim dhe ligjit të zbatueshëm lidhur me të e, posaçërisht, të ligjit nr.7843/1994 “Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme”dhe të ligjit nr.9235/2004 “Për kthimin dhe
kompensimin e pronës”, ndërgjyqësia në çështjen objekt gjykimi është formuar në mënyrë të
gabuar.
Në paragrafin e fundit të shkronjës “b” të nenit 24 të ligjit nr.7843/1994 parashikohet
se:
“Neni 24 Mënyra e regjistrimit fillestar
……Kundër vendimit të regjistruesit ose në mungesë të përgjigjes, me kalimin e këtij
afati, kërkuesi mund të ankohet në gjykatë. Në procesin gjyqësor gjykata thërret të gjithë
pronarët, pronat e të cilëve janë ngjitur njëra-tjetrës e të cilët kanë interes të ligjshëm në
gjykim......”.
Në ligjin nr.9235/2004, ndërmjet të tjerave parashikohet se:
725
“Neni 3
3. “Subjekt i shpronësuar” nënkupton personat juridikë ose fizikë apo trashëgimtarët
e tyre, prona e të cilëve është shtetëzuar, shpronësuar, konfiskuar ose e marrë me çdo
mënyrë tjetër të padrejtë nga shteti;....”.
Në nenin 193 të Kodit të Procedurës Civile parashikohet se:

“Neni 193
Gjykata, kur çmon se procesi gjyqësor duhet të zhvillohet në prani të një personi të
tretë, i cili rezulton se ka interes në çështje, e thërret atë dhe për këtë qëllim shtyn seancën
gjyqësore.....”.
Kolegji Administrativ vëren se mosmarrëveshja objekt gjykimi lidhet me refuzimin

nga zyra e regjistrimit të pasurive të paluajtshme për regjistrimin e pronës vetëm në favor të
njërit bashkëpronar në pjesë ideale, pra të një pjese pasurie të paluajtshme në bashkëpronësi.
Këto pjesë e pronës në bashkëpronësi, me vendime të KKKP dhe ZRKKP, janë veçuar dhe i
janë kthyer fizikisht vetëm njërit prej bashkëpronarëve. Në gjykim debatohet nga palët në
proces se mbi cilën bazë ligjore i është veçuar pjesa në bashkëpronësi duke iu njohur e kthyer
vetëm njërit bashkëpronar dhe ku gjithashtu kufijtë e kësaj pjesë të pronës nuk janë të
përcaktuar por janë përzgjedhur në sipërfaqen e përgjithshme në bashkëpronësi me subjekte
të tjerë të shpronësuar e që nuk janë pjesë e disponimit të këtyre vendimeve të KKKP dhe
ZRKKP.
Shkronja “b” e nenit 24 të ligjit nr.7843/1994 urdhëron që nëse mosmarrëveshja për
regjistrimin e pronës me ZRPPP i shtrohet për zgjidhje gjykatës, kjo e fundit ka detyrimin të
sigurojë që të thirren në gjykim edhe pronarët e pronave kufitare. Aq më tepër, në rrethanat jo
të zakonshme si në rastin objekt gjykimi, një detyrim i tillë ligjor lind kur, edhe pa i hyrë
arsyetimit të ligjshmërisë së vendimit të KKKP a ZRKKP, prona që kërkohet të regjistrohet
nga paditësit është pjesë e pronës në bashkëpronësi ideale me persona të tjerë të
(bashkë)shpronësuar me trashëgimlënësin ligjor të paditësve.
Neni 3 i ligjit nr.9235/2004, me “subjekt të shpronësuar” nënkupton personat juridikë
ose fizikë apo trashëgimtarët e tyre, prona e të cilëve është shtetëzuar, shpronësuar,
konfiskuar ose e marrë me çdo mënyrë tjetër të padrejtë nga shteti. Koncepti “pronë“ sipas
këtij ligji dhe qëllimi i tij është të njohë, kthejë a kompensojë pronën ish pronarëve,
subjekteve të shpronësuar, pra në tërësinë e kësaj prone dhe për të gjitha ata persona që kanë
titullin e pronësisë a bashkëpronësisë mbi atë pronë. Ky ligj nuk ka për qëllim dhe organet e
ngarkuara prej tij nuk kanë as detyrimin dhe as kompetencën të veçojnë pjesë apo të
pjesëtojnë bashkëpronësinë mbi një pronë të atyre që janë bashkëpronarë të saj dhe që
bashkërisht kanë cilësinë e ”subjektit të shpronësuar”.
Ndryshe nga sa pretendojnë paditësit në padi dhe gjykatat e faktit në arsyetimet e tyre,
lidhur me qëllimin procesit të kthimit dhe kompensimit të pronave ish pronarëve, edhe
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.6 datë 24.01.2007 nuk
janë shprehur se KKKP-të apo ZRKKP-të kanë kompetencë të pjesëtojnë a veçojnë pjesë të
bashkëpronësisë se personave që kanë cilësinë e përbashkët të “subjektit të shpronësuar”.
Përkundrazi, Kolegjet e Bashkuara shprehen se “...Nuk është detyre e Komisionit të Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave të pjesëtoje pasurinë e ish-pronarëve dhe t’ua kthejë atë të
gjithë trashëgimtarëve veç e veç.”, “....Detyra e këtyre komisioneve është përcaktimi i
mënyrave dhe masave për kthimin apo kompensimin e pronës së ish-pronareve apo
trashëgimtarëve të tyre....”.
Për rrjedhojë, sikurse arsyetohet më sipër, mënyra e zgjidhjes së çështjes objekt
gjykimi afekton në mënyrë të drejtpërdrejtë të drejtat subjektive dhe interesat e ligjshme që i
726
përkasin bashkëpronarëve të tjerë të “bashkëshpronësuar” me trashëgimlënësin e paditësve
Agim Toro dhe Përparim Toro.
Prandaj, gjykata e shkallës së parë, nisur nga dispozitat ligjore të sipërcituara,
meqenëse nuk kanë disponuar vetë paditësit, kishte detyrimin ligjor të thërriste në gjykim në
pozitën procedurale të personit të tretë, ata persona që rezultojnë të jenë bashkëpronarë a
trashëgimtarë ligjorë të bashkëpronarëve të pjesës së pronës objekt gjykimi dhe vetvetiu të
sipërfaqes së përgjithshme në bashkëpronësi me paditësit në këtë gjykim, sikurse edhe
pronarët e pronave fqinje, që eventualisht mund të jenë të tillë, me pronën objekt i këtij
gjykimi.
Si përfundim, bazuar në interpretimin e ligjit material dhe procedural të parashtruar
më sipër, në shkronjën “b” të nenit 58 në lidhje me pikën 2 të nenit 1 të ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”, rrjedhimisht edhe në shkronjën “d” të nenit 467 të Kodit të Procedurës
Civile, Kolegji Administrativ çmon se edhe në çështjen objekt gjykimi, jemi përpara
ndërtimit të gabuar të ndërgjyqësisë. Këto mangësi në ndërgjyqësi dhe gjykimin e çështjes
duhet të riparohen nga gjykata administrative e shkallës së parë në rigjykimin e çështjes.
Kodi i Procedurës Civile (shkronja “ç” e nenit 485), ashtu edhe ligji i posaçëm
mosmarrëveshjeve administrative” (shkronja “d” e nenit 63), përcaktojnë në këtë rast
disponimin për prishjen e vendimeve të dhënë nga gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit
duke e dërguar çështjen për rishqyrtim në gjykatën administrative të shkallës së parë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “d” të nenit 63
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.77 datë 01.02.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe të
vendimit nr.1467 datë 09.12.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër.
Tiranë, më 19.04.2016
727
Nr. 00 - 2016 - 1479 i Vendimit (248)
VENDIM


përket:
PADITËS: SHOQËRIA “APEX – AL” SH.A.

TË PADITUR: NJËSIA E MBIKËQYRJES SË LOJËRAVE TË
FATIT; KOMISIONI I APELIMIT TË
GJOBAVE PRANË MINISTRISË SË
FINANCAVE
OBJEKTI:
Anulimin e akteve administrative të procesverbaleve të gjobave
nr.1 datë 17.03.2009; nr.56 datë 05.03.2009; nr.57 datë 06.03.2009;
nr.58 datë 13.03.2009; nr.59 datë 17.03.2009
të Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit.
Anulimin e akteve administrative, vendimeve nr.4, 5, 6, 7 dhe 8, datë 22.05.2009
të Komisionit të Apelimit të Gjobave pranë Ministrisë së Financave.
Baza Ligjore: Nenet 153 e vijues, 324, 325 të Kodit të Procedurës Civile,
neni 47 paragrafi 7 i Ligjit nr.10033 datë 11.12.2008 “Për lojërat e Fatit”,
nenet 116, 117 dhe 118 të Kodit të Procedurave Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1742 datë 28.03.2011, ka

vendosur:
“Pranimin pjesërisht të padisë së palës paditëse, Shoqërisë “Apex – al” sh.a.
Anulimin e procesverbaleve të gjobave me nr.serial 000001, datë 17.03.2009,
nr.serial 000056, datë 05.03.2009, dhe nr.serial 000059, datë 17.03.2009 të
Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit, si dhe anulimin e vendimeve nr.4,
5 dhe 7 të Komisionit të Apelimit të Gjobave, pranë Ministrisë së Financave,
si të pabazuar në ligj. Rrëzimin e padisë së palës paditëse Shoqërisë “Apex -
al” sh.a lidhur me kërkimin për anulimin e procesverbaleve të gjobave me
nr.serial 000057, datë 06.03.2009 dhe nr.serial 000058, datë 13.03.2009 të
Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit, si dhe për anulimin e vendimeve
nr.6 dhe 8, datë 22.05.2009 të Komisionit të Apelimit të Gjobave, pranë
Ministrisë së Financave si të pabazuar në ligj”.
728
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.69 datë 17.01.2013, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.1742 datë 08.03.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë”.

rekurs, brenda afatit ligjor, Avokatura e Shtetit, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.69 datë
17.01.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë që ka lënë në fuqi vendimin nr.1742, datë 08.03.2011
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e plotë të padisë, duke parashtruar
- Gjykata e Apelit Tiranë ka bërë një interpretim të keq të ligjit material dhe të provave
të paraqitura.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në vendimin e dhënë, nuk ka bërë një argumentim
ligjor, në përputhje me dispozitat që rregullojnë veprimtarinë e lojërave të fatit, pra si
të ligjit material ashtu dhe të akteve nënligjore të dala në zbatim te tij.
- Vetë paditësi ka përcaktuar adresën e saktë të pikave të tij, ku ushtronte aktivitetin, në
dy shkresat e tij drejtuar Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit, shkresën nr.347
datë 08.01.2009 dhe nr.117 datë 16.02.2009 të shoqërisë Apex sh.a. ku deklaron
mbyllje të disa pikave sekondare dhe detyra ligjore e Njësisë, ka qenë të verifikohen
nëse këto pika janë mbyllur realisht apo jo, që sikundër ka rezultuar nga kontrolli
kanë qenë të hapura. I referohemi procesverbaleve me nr.serial 000056 datë
05.03.2009 dhe 00059 datë 17.03.2009. Këto pika janë verifikuar menjëherë kur është
paraqitur kërkesa, dhe paditësi duhej të priste që të dilte shkresa e konfirmuar nga ana
e Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit, me konfirmimin e miratimit të mbylljes
së këtyre pikave sekondare, në përputhje me pikën 3 të Udhëzimit nr.5 datë
19.0.1.2009 "Për procedurat e hapjes dhe mbylljes së sallave të lojërave basteve
sportive, kazinove elektronike, bingove tradicionale",
- Shoqëria “Apex – al” sh.a kishte deklaruar të mbyllur aktivitetin në 3 (tre) pika, por
nuk kishte përcaktuar saktë se kur do i mbyllte këto pika dhe nga verifikimet në terren
nga ana e inspektorëve kishte rezultuar ndryshe.
- Nëse shoqëria do i kishte mbyllur këto salla, do të ishte depozituar nga ana e kësaj të
fundit një kopje e kontratës së zgjidhur.;
- Gjykata gabon kur arsyeton se nga ana e inspektorëve të NJMFL-së, është konstatuar
kundërvajtja administrative e parashikuar nga pika 1 e nenit 47, në ambientet e një
pike me logon “Lloto sport” dhe jo ndonjë pikë që ushtronte aktivitet shoqëria Apex-
Al, sha. Në pikën me adresë: Roskovec lagja nr.1 pranë postës, në sallë janë gjendur 4
lojëra elektronike të tipit Apex të pacertifikuara kanë qenë dhe me nr.serial ashtu
sikurse citohet në procesverbalin e gjobës. Pra kanë qenë lojëra të tipit Apex-Al, të
cilat vetëm kjo shoqëri i disponon dhe që hapen vetëm në pikat e kësaj shoqërie. Për
më tepër personi prezent nuk ka paraqitur asnjë dokumentacion për këtë dhe kjo pikë
nuk rezulton e deklaruar nga kjo shoqëri.
- Përsa i përket pretendimit të ngritur nga paditësi, se nuk është detyrë e paditësit që të
hetojë dhe të provojë se i kujt është aktiviteti i paligjshëm, theksojmë se barra e
provës është e paditësit, që në përputhje me ligjin, të provojë faktet mbi të cilat bazon
pretendimin e tij, parë kjo dhe në vështrim të nenit 12 te K.Pr.C. Pra paditësi, nuk
arriti të provonte se pikat në të cilat është ushtruar kontrolli nga ana e inspektorëve të
Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit, dhe janë vendosur gjobat sipas
procesverbaleve përkatëse, nuk janë të tijat, aq më tepër që ai s'kishte konfirmimin e
Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit, se ishte vendosur miratimi i mbylljes se
këtyre pikave. Paditësi, nuk mund të hap dhe të mbyll pika sekondare të ushtrimit të
aktivitetit të tij, sipas dëshirës, pa respektuar procedurat ligjore që parashikon ligji dhe
729
aktet nënligjore të miratuara në zbatim të tij, duke u mjaftuar thjesht me dërgimin e
një shkrese formale Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit.
- Po ashtu, paditësi pretendoi se aktet e nxjerra nga Njësia e Mbikëqyrjes së Lojërave të
Fatit, janë akte relativisht të pavlefshme, duke e bazuar këtë kërkim në nenin 118 të
K.Pr.Administrative. Paditësi, nuk arriti të provonte në asnjë seancë gjyqësore të
zhvilluar, përse këto akte janë nxjerrë në kundërshtim me ligjin, pra ku konsistonte
shkelja ligjore që kishte bërë Inspektori i Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit
gjatë ushtrimit të kontrollit të këtyre pikave.
- Shoqëria “Apex – al” sh.a rezulton të ketë ushtruar aktivitet në Roskovec të pa
deklaruar dhe të paregjistruar.;
- Në lidhje me pajisjen Video – lotari – terminale (VLT) të gjendur në ambientet ku
ushtronte aktivitet shoqëria “Apex – al” sh.a, kjo e fundit nuk rezultonte të kishte bërë
asnjëherë kërkesë për certifikim apo deklarim të saj, sikurse kërkohet nga ana e nenit
25 të ligjit nr.10033, datë 11.12.2008 “Për Lojërat e Fatit” .
- Procesverbalet e gjobave me nr.serial 000056, datë 05.03.2009, nr.serial 000057, datë
06.03.2009, nr.serial 000059, datë 17.03.2009, nr.serial 000058, datë 13.03.2009 dhe
nr.serial 00001, datë 17.03.2009 të Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit si dhe
vendimet nr.4, 5, 6, 7 dhe 8, datë 22.05.2009 të Komisionit të Apelimit të Gjobave
pranë Ministrisë së Financave rezulton të jenë dhënë në përputhje me ligjin dhe si të
tilla duhet të liheshin në fuqi.

rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse Shoqëria “Apex Al” sh.a, e cila kërkon prishjen e
vendimit nr.69 datë 17.01.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë që ka lënë në fuqi vendimin
nr.1742, datë 08.03.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e plotë të
padisë anulimin e procesverbaleve të gjobave nr.57, datë 06.03.2009; nr.58, datë 13.03.2009
dhe vendimeve nr.6 dhe 8, datë 22.05.2009 të Komisionit të Apelimit të Gjobave, duke
parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë ashtu edhe Gjykata e Apelit Tiranë me vendimet e
tyre jo vetëm nuk e kanë respektuar, por e kanë zbatuar keq ligjin.
- Pala paditëse ka pretenduar se duhet të anuloheshin procesverbalet e gjobës me
nr.serial 000056, datë 05.03.2009, nr.serial 000057, datë 06.03.2009, nr.serial 000059,
datë 17.03.2009, nr.serial 000058, datë 13.03.2009 dhe nr.serial 00001, datë
17.03.2009 të Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit si dhe vendimet nr.4, 5, 6, 7
dhe 8, datë 22.05.2009 të Komisionit të Apelimit të Gjobave pranë Ministrisë së
Financave;
- Nga ana e punonjësve të palës së paditur Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit
Tiranë nuk ishin përmbushur kërkesat e parashikuara në nenin 10 të ligjit nr.7697,
datë 07.04.1993 “Për Kundërvajtjet Administrative” lidhur me mënyrën e mbajtjes së
procesverbaleve të konstatimit të kundërvajtjeve administrative, procesverbale këto të
cilat në rastin konkret nuk rezultonte të ishin mbajtur në prani të përfaqësuesve të
shoqërisë “Apex – al” sh.a;
- Inspektorët e palës së paditur në procesverbalet e gjobave me nr.serial 000056, datë
05.03.2009, nr.serial 000057, datë 06.03.2009 dhe nr.serial 000059, datë 17.03.2009
rezultojnë ti referohen një akti kontrolli i cili nuk rezulton të ekzistojë;
- Procesverbalet e gjobave me nr.serial 000056, datë 05.03.2009, nr.serial 000057, datë
06.03.2009, nr.serial 000059, datë 17.03.2009 dhe nr.serial 000058, datë 13.03.2009
rezulton të jenë nënshkruar vetëm nga inspektori gjobëvënës Redion Kristo. Në këto
procesverbale mungon nënshkrimi nga organizatori i lojërave, punonjësi i tij apo nga
dëshmitarët në datën kur janë mbajtur, për rrjedhojë duhet të konsiderohen të
730
njëanshme, si dhe që këto procesverbale nuk rezulton që të jenë mbajtur në vendin ku
është konstatuar kundërvajtja por në zyrën e inspektorit që ka mbajtur procesverbalet;
- Vendimet me nr.4, 5, 6, 7 dhe 8, datë 22.05.2009 të Komisionit të Apelimit të
Gjobave pranë Ministrisë së Financave duhet të anuloheshin edhe për faktin se nga
ana e këtij të fundit nuk ishin respektuar kërkesat e nenit 48 pika 6 të ligjit nr.10033,
datë 11.12.2008 “Për Lojërat e Fatit” për arsye se shqyrtimi i kundërvajtjeve
administrative ishte bërë në mungesë të përfaqësuesve të palës paditëse, pa pasur
dijeni këto të fundit lidhur me datën dhe orën e shqyrtimit të kundërvajtjeve
administrative të konstatuara nga ana e palës së paditur Njësisë së Mbikqyrjes së
Lojërave të Fatit, në procesverbalet përkatëse, të ankimuara nga ana e palës paditëse.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani, përfaqësuesen e palës paditëse
shoqëria “Apex-al”sh.a, Av. Hydajete Kundraxhi, e cila kërkoi ndryshimin e vendimeve dhe
pranimin e plotë të padisë, përfaqësuesin e palëve të paditura Njësia e Mbikëqyrjes së
Lojërave të Fatit dhe Komisionit të Apelimit të Gjobave pranë Ministrisë së Financave, Av. i
Shtetit Abaz Deda, i cili kërkoi ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin të padisë, si dhe
diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Shoqëria
“Apex - al” sh.a, figuron e regjistruar si person juridik pranë Qendrës Kombëtare të
Regjistrimit, rezulton që të ushtrojë aktivitet tregtar me objekt, në fushën e lojërave të fatit
dhe figuron i regjistruar si subjekt edhe pranë Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit
Tiranë.
2. Me shkresën nr.347, datë 08.01.2009 pala paditëse shoqëria “Apex – al” sh.a ka
njoftuar palën e paditur Njësinë e Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit Tiranë ndër të tjera edhe
për mbylljen e pikës të ndodhur në Tiranë, Rruga “Murat Toptani”, afër Infosoft, emri i pikës
Bingo Joli.
3. Me shkresën nr.117, datë 16.02.2009 pala paditëse shoqëria “Apex – al” sh.a ka
njoftuar palën e paditur Njësinë e Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit Tiranë ndër të tjera edhe
për mbylljen e 2 (dy) pikave të ndodhura në Tiranë, Rruga “Qamil Guranjaku” përballë
Higjienës dhe Rruga “Qemal Stafa” përballë karburant Rira, emri i pikës Xhamlliku 2.
4. Në datën 05.03.2009-17.03.2009 nga inspektorët e Njësisë së Mbikëqyrjes së
Lojërave të Fatit Tiranë, është ushtruar kontroll posaçërisht për të verifikuar nëse ambientet e
deklaruara në kërkesën drejtuar Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit, ishin të mbyllura
apo jo.
5. Nga kontrolli i palës së paditur është konstatuar se në këto pika ushtrohej përsëri
aktivitet nga ana e shoqërisë “Apex – al”. Për këtë shkelje pala e paditur ka ndëshkuar me
gjobë palën paditëse sipas procesverbaleve të gjobave me nr.serial 000056, datë 05.03.2009,
nr.serial 000057, datë 06.03.2009 dhe nr.serial 000059, datë 17.03.2009 në masën 1.000.000
(një milionë) lekë në secilin prej procesverbaleve të sipërcituara për kundërvajtjen
administrative me argumentin: “se të dhënat e depozituara nga shoqëria pranë Ministrisë së
Financave, NJMLF-së dhe autoritetit të autorizuar nuk përputheshin me ato të konstatuara
gjatë kontrollit”, kundërvajtje administrative kjo e parashikuar nga neni 47 pika “1” germa
“ë” të ligjit nr.10033, datë 11.12.2008 “Për Lojërat e Fatit”.
6. Nga përmbajtja e procesverbalit me nr.serial 000058, datë 13.03.2009 rezulton se si
rezultat i kontrollit të ushtruar nga ana e inspektorëve të Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave
të Fatit Tiranë në njërën prej pikave ku ushtronte aktivitet shoqëria “Apex – al” sh.a dhe
731
konkretisht si rezultat i kontrollit të ushtruar në pikën e ndodhur në adresën “Bulevardi Zogu
i Parë” të jetë konstatuar se në ambientet e kësaj pike ndodhej një pajisje Video – lotari –
terminale (VLT), pajisje kjo e padeklaruar nga ana e shoqërisë “Apex – al” sh.a pranë Njësisë
së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit sikurse kërkohej nga ana e nenit 25 të ligjit nr.10033, datë
11.12.2008 “Për Lojërat e Fatit”, ku dhe për këtë shkak shoqëria “Apex – al” sh.a rezulton që
të jetë ndëshkuar me gjobë në masën 1.000.000 (një milionë) lekë për kundërvajtjen
administrative: “vërehet se organizatori ka shkelur kërkesat e këtij ligj”, kundërvajtje
administrative e parashikuar kjo nga ana e nenit 47 pika 1 germa “f’ të ligjit nr.10033, datë
11.12.2008 “Për Lojërat e Fatit”.
7. Nga përmbajtja e procesverbalit me nr.serial 000001, datë 17.03.2009 rezulton se si
rezultat i kontrollit të ushtruar nga ana e inspektorëve të Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave
të Fatit Tiranë, në Roskovec, lagja nr.1 pranë postës në ambientet e një pike me logon “Lloto
Sport” të jetë konstatuar se në këtë pikë ndodheshin 4 (katër) automate të pacertifikuara dhe
pa nipt sekondar, ku dhe për këtë shkak shoqëria “Apex – al” rezulton të jetë ndëshkuar me
gjobë në masën 1.000.000 (një milionë) lekë për kundërvajtjen administrative: “pika nuk
është e pajisur me NIPT sekondar për secilën veprimtari të lojërave të fatit që organizohet në
të”, kundërvajtje administrative kjo e parashikuar nga ana e nenit 47 pika 1 germa “h” të ligjit
nr.10033, datë 11.12.2008 “Për Lojërat e Fatit”.
8. Pala paditëse Shoqëria “Apex - al” sh.a duke mos qenë dakord me dënimin me
gjobë të vendosur nga ana e palës së paditur Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit me
procesverbalet me nr.serial 000056, datë 05.03.2009, nr.serial 000057, datë 06.03.2009,
nr.serial 000059, datë 17.03.2009, nr.serial 000058, datë 13.03.2009 dhe nr.serial 00001, datë
17.03.2009 rezulton që në zbatim të nenit 48 të Ligjit nr.10033, datë 11.12.2008 “Për Lojërat
e Fatit”, të ketë paraqitur ankim në Komisionin e Apelimit të Gjobave pranë Ministrisë së
Financave si organi më i lartë administrativ, brenda afatit 30 ditor të parashikuar nga ana e
dispozitës së sipërcituar.
9. Komisioni i Apelimit të Gjobave pranë Ministrisë së Financave me vendimet nr.4,
5, 6, 7 dhe 8, datë 22.05.2009 pas shqyrtimit të ankimit të paraqitur nga ana e palës paditëse
shoqërisë “Apex - al” sh.a, në zbatim të nenit 48 të Ligjit nr.10033, datë 11.12.2008 “Për
Lojërat e Fatit” rezulton të ketë vendosur: “Të lërë në fuqi procesverbalet e gjobave me
nr.serial 000056, datë 05.03.2009, nr.serial 000057, datë 06.03.2009, nr.serial 000059, datë
17.03.2009, nr.serial 000058, datë 13.03.2009 dhe nr.serial 00001, datë 17.03.2009 të
Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit Tiranë”
10. Ndodhur në këto kushte pala paditëse shoqëria “Apex – al” sh.a i është drejtuar
gjykatës me padinë objekt gjykimi.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1742 datë 28.03.2011, ka
vendosur: “Pranimin pjesërisht të padisë së palës paditëse, Shoqërisë “Apex – al” sh.a.
Anulimin e procesverbaleve të gjobave me nr.serial 000001, datë 17.03.2009, nr.serial
000056, datë 05.03.2009, dhe nr.serial 000059, datë 17.03.2009 të Njësisë së Mbikëqyrjes së
Lojërave të Fatit, si dhe anulimin e vendimeve nr.4, 5 dhe 7 të Komisionit të Apelimit të
Gjobave, pranë Ministrisë së Financave, si të pabazuar në ligj. Rrëzimin e padisë së palës
paditëse Shoqërisë “Apex - al” sh.a lidhur me kërkimin për anulimin e procesverbaleve të
gjobave me nr.serial 000057, datë 06.03.2009 dhe nr.serial 000058, datë 13.03.2009 të
Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit, si dhe për anulimin e vendimeve nr.6 dhe 8, datë
22.05.2009 të Komisionit të Apelimit të Gjobave, pranë Ministrisë së Financave si të
pabazuar në ligj”.
11.1 Arsyetimi i Gjykatës: “I. Lidhur me procesverbalet e gjobave me nr.serial
000056, datë 05.03.2009 dhe nr.serial 000059, datë 17.03.2009 të Njësisë së Mbikëqyrjes së
Lojërave të Fatit Tiranë dhe me vendimet nr.5 dhe 7 të Komisionit të Apelimit të Gjobave
pranë Ministrisë së Financave. Në rastin konkret referuar përmbajtjes së procesverbaleve të
732
nxjerra nga ana e palës së paditur Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit rezulton se
pala paditëse të jetë ndëshkuar me gjobë në masën 1.000.000 (një milionë) lekë në secilin
prej procesverbaleve për kundërvajtjen administrative për shkak se referuar përmbajtjes së
shkresës me nr.117, datë 16.02.2009 rezultonte që shoqëria “Apex – al” sh.a të kishte
njoftuar Njësinë e Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit për mbylljen e 2 (dy) pikave të ndodhura
në Tiranë, në adresat : a) Rruga “Qamil Guranjaku” përballë Higjienës ; b) rruga “Qemal
Stafa” përballë karburant Rira, emri i pikës Xhamllëku 2. Nga verifikimet e kryera nga ana e
inspektorëve të Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit rezultonte që nga ana e shoqërisë
“Apex – al” në pikat e sipërcituara ushtrohej aktivitet. Për të arritur në përfundimin nëse
nga ana e palës paditëse rezulton që të jetë konsumuar apo jo kundërvajtja administrative e
parashikuar nga ana e nenit 47 pika 1 germa “ë” të ligjit nr.10033, datë 11.12.2008 “Për
Lojërat e Fatit” do ti referohemi pikës 3 të udhëzimit të Ministrit të Financave me nr.5, datë
19.01.2009 “Për procedurat e hapjes dhe mbylljes së sallave të lojërave, basteve sportive,
kazinove elektronike, bingove tradicionale” udhëzim ky i cili rezulton që të ketë hyrë në fuqi
më datë 22.01.2009, në kushtet kur rezulton që të jetë botuar në fletoren zyrtare me nr.3, datë
22.01.2009. Në nenin 3 të udhëzimit të sipërcituar parashikohet shprehimisht se:“3.
Shoqëritë e lojërave të fatit për mbylljen e sallave të bingove, kazinove elektronike dhe të
pikave të lojërave të fatit sportive duhet të paraqesin në NJMLF dokumentacionin e
mëposhtëm :a) Kërkesë për mbylljen e sallës. b) Vërtetim për shlyerjen e detyrimeve
tatimore. c) Zgjidhjen e kontratës për ambientet e marra me qira”. Në rast të mosparaqitjes
nga ana e shoqërisë të dokumentacionit të parashikuar nga ana e pikës 3 të udhëzimit të
Ministrit të Financave nr.5, datë 19.01.2009, pika për të cilën rezulton që të jetë paraqitur
kërkesë nuk mund të konsiderohet e mbyllur. Në kushtet kur 2 (dy) pikat e sipërcituara në të
cilat rezulton që të jetë ushtruar kontroll nga ana e palës së paditur nuk konsideroheshin të
mbyllura në momentin e ushtrimit të kontrollit nga ana e palës së paditur, arrihet në
përfundimin se nga ana e palës paditëse nuk rezulton që të jetë konsumuar kundërvajtja
administrative e parashikuar nga ana e nenit 47 pika 1 germa “ë” të ligjit nr.10033, datë
11.12.2008 “Për Lojërat e Fatit”, fakt ky i cili të shpie në përfundimin se procesverbalet e
Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit, si dhe vendimet nr.5 dhe 7 të Komisionit të
Apelimit të Gjobave pranë Ministrisë së Financave duhen anuluar si të pabazuar në ligj. II.
Lidhur me procesverbalin e gjobës me nr.serial 000057, datë 06.03.2009 dhe vendimin
nr.8, datë 22.05.2009 të Komisionit të Apelimit të Gjobave pranë Ministrisë së Financave.
Nga përmbajta e procesverbalit të gjobës me nr.serial 000057, datë 06.03.2009 të mbajtur
nga ana e inspektorëve të Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit rezulton se pala
paditëse të jetë ndëshkuar me gjobë në masën 1.000.000 (një milionë) lekë për kundërvajtjen
administrative të parashikuar nga ana e nenit 47 pika 1 germa “ë” të ligjit nr.10033, datë
11.12.2008 “Për Lojërat e Fatit” dhe konkretisht për shkak se referuar përmbajtjes së
shkresës me nr.347, datë 08.01.2009 rezultonte që shoqëria “Apex – al” sh.a të kishte
njoftuar Njësinë e Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit për mbylljen e 1 (një) pike të ndodhur në
Tiranë, në adresën, Rruga “Murat Toptani”, afër Infosoft, emri i pikës Bingo Joli, ndërkohë
që nga verifikimet e kryera nga ana e inspektorëve të Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të
Fatit rezultonte që nga ana e shoqërisë “Apex – al” në pikën e sipërcituar ushtrohej aktivitet,
fakt ky i cili të shpie në përfundimin se nga ana e palës paditëse të jetë konsumuar
kundërvajtja administrative e sipërcituar në kushtet kur në momentin e paraqitjes së kërkesës
nga ana e palës paditëse nuk rezulton të ketë qenë në fuqi udhëzimi i Ministrit të Financave
me nr.5, datë 19.01.2009, sipas të cilit që një pikë të konsiderohej e mbyllur kërkohej
plotësimi i 1 (një) dokumentacioni të caktuar. Në kuptim të dispozitave të ligjit nr.7697, datë
07.04.1993 “Për Kundërvajtjet Administrative”, ligj ky i cili rezulton që të ketë qenë në fuqi
733
si në kohën e konstatimit të kundërvajtjes ashtu edhe në momentin e paraqitjes së padisë nga
ana e palës paditëse, barrën e provës për të provuar të kundërtën e asaj që pasqyrohet në
procesverbalin për konstatimin e kundërvajtjes administrative rezulton që ta ketë
kundërvajtësi, në rastin konkret shoqëria “Apex – al” sh.a e cila nuk arriti të provojë para
gjykatës të kundërtën e asaj çfarë rezulton të jetë pasqyruar në procesverbalin e konstatimit
të kundërvajtjes administrative me nr.serial 000057, datë 16.03.2009 të mbajtur nga ana e
inspektorëve të Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit. Pretendimin e përfaqësueses së
palës paditëse për pavlefshmëri të procesverbalit të gjobës me nr.serial 000057, datë
06.03.2009 të mbajtur nga ana e inspektorëve të Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit
për arsye se në këtë të fundit rezulton të mungojë nënshkrimi nga organizatori i lojërave,
punonjësi i tij apo nga dëshmitarët në datën kur janë mbajtur, si dhe që një procesverbal i
tillë nuk rezulton që të jenë mbajtur në vendin ku është konstatuar kundërvajtja gjykata e
gjen të pabazuar bazuar në nenin 10 të ligjit nr.7697, datë 07.04.1993 “Për Kundërvajtjet
Administrative”. III. Lidhur me procesverbalin e gjobës me nr.serial 000058, datë
13.03.2009 dhe vendimin nr.6, datë 22.05.2009 të Komisionit të Apelimit të Gjobave pranë
Ministrisë së Financave. Në nenin 25 pika 1 të ligjit nr.10033, datë 11.12.2008 “Për Lojërat
e Fatit” parashikohet Referuar përmbajtjes së procesverbalit të konstatimit të kundërvajtjes
me nr.serial 000058, datë 13.03.2009 që në momentin e ushtrimit të kontrollit nga ana e
palës së paditur në pikën e ndodhur në adresën “Bulevardi Zogu i Parë” të jetë konstatuar
se në ambientet e kësaj pike ndodhej një pajisje Video – lotari – terminale (VLT), pajisje kjo
e padeklaruar nga ana e shoqërisë “Apex – al” sh.a pranë Njësisë së Mbikëqyrjes së
Lojërave të Fatit sikurse kërkohej nga ana e nenit 25 të ligjit nr.nr. 10033, datë 11.12.2008
“Për Lojërat e Fatit”. Gjithashtu në kuptim të dispozitave të ligjit nr.7697, datë 07.04.1993
“Për Kundërvajtjet Administrative”, ligj ky i cili rezulton që të ketë qenë në fuqi si në kohën
e konstatimit të kundërvajtjes ashtu edhe në momentin e paraqitjes së padisë nga ana e palës
paditëse, barrën e provës për të provuar të kundërtën e asaj që pasqyrohet në procesverbalin
për konstatimin e kundërvajtjes administrative rezulton që ta ketë kundërvajtësi, në rastin
konkret shoqëria “Apex – al” sh.a e cila nuk arriti të provojë para gjykatës të kundërtën e
asaj çfarë rezulton të jetë pasqyruar në procesverbalin e konstatimit të kundërvajtjes
administrative me nr.serial 000058, datë 13.03.2009 të mbajtur nga ana e inspektorëve të
Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit. IV. Lidhur me procesverbalin e gjobës me
nr.serial 000001, datë 17.03.2009 dhe vendimin nr.4, datë 22.05.2009 të Komisionit të
Apelimit të Gjobave pranë Ministrisë së Financave ? Në rastin konkret nga përmbajtja e
procesverbalit me nr.serial 000001, datë 17.03.2009 rezulton se kundërvajtja administrative
e parashikuar nga ana e nenit 47 pika 1 germa “h” të jetë konstatuar nga ana e inspektorëve
të Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit në ambientet e një pike me logon “Lloto Sport”
dhe jo në ndonjë pikë ku ushtronte aktivitet shoqëria “Apex – al” sh.a, fakt ky i cili të shpie
në përfundimin se një kundërvajtje e tillë nuk rezulton që të jetë konsumuar nga ana e
shoqërisë “Apex – al” sh.a, sa kohë që një kundërvajtje e tillë rezulton që të jetë konstatuar
në ambientet e një pike me logon “Lloto Sport”.
12. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.69 datë 17.01.2013, ka vendosur:
Tiranë”.
12.1 Arsyetimi i gjykatës: “I njëjtë me atë të faktit”
rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse shoqëria “Apex-al”sh.a e cila kërkon pranimin e
plotë të padisë dhe Avokatura e Shtetit, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.69 datë
17.01.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë që ka lënë në fuqi vendimin nr.1742, datë 08.03.2011
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e plotë të padisë, duke parashtruar
shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
734
LIGJI I ZBATUESHËM
14. Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave

propozojnë palët.
15. Dispozitat e ligjit nr.10033 datë 11.12.2008 “Për lojërat e Fatit”;
16. Udhëzimi i Ministrit të Financave nr.5 datë 19.01.2009 “Për procedurat e hapjes
dhe mbylljes së sallave të lojërave, basteve sportive, kazinove elektronike, bingove
tradicionale”;
17. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse shoqëria “Apex-al”sh.a dhe Avokatura e
Shtetit, nuk përmbajnë shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.69 datë
17.01.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, për rrjedhojë ky vendim duhet të lihet në fuqi.
të vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të rekursit, vlerëson se arsyetimi dhe
përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Tiranë është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të
drejtë të ligjit material dhe procedural.
20. Kolegji Administrativ çmon se referuar shkakut ligjor të kërkimeve të palëve në
proces, rezulton se jemi para një mosmarrëveshjeje administrative e cila do të rregullohet nga
ligji i posaçëm nr.10033 datë 11.12.2008 “Për lojërat e Fatit” dhe Kodi i Procedurave
Administrative.
21. Rezulton se me procesverbalet e gjobës te mbajtura nga inspektorët e Njësisë së
Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit dhe vendimet e Komisionit të Apelimit të Gjobave pranë
Ministrisë së Financave pala e paditur, ka penalizuar shoqërinë “Apex-al”sh.a për shkelje të
procedurave të mbylljes së pikave të ushtrimit të aktivitetit, përdorimit të makinerive të
palicencuara dhe ushtrimit të aktivitetit në ambiente të paautorizuara. Shoqëria “Apex-
al”duke mos qenë dakord me vendimet e sipërcituara i ka bërë objekt konflikti gjyqësor.
22. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, referuar dispozitave të ligjit “Për lojërat e
fatit”dhe akteve nënligjore në analizë të provave të administruara gjatë gjykimit ka arritur në
konkluzionin se padia duhet pranuar pjesërisht si e bazuar në prova dhe në ligj. Gjykata e
Apelit Tiranë, pasi ka shqyrtuar çështjen, ka ardhur në përfundimin se vendimi i gjykatës së
rrethit gjyqësor duhet të lihet në fuqi për arsye se është i bazuar në prova dhe është dhënë në
zbatim të drejtë të ligjit.
735
ose jo në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit, vlerëson se qëndrimi i mbajtur nga të dy
gjykatat e faktit, gjen mbështetje si në prova dhe në ligj.
24. Ky kolegj ashtu sikurse edhe Gjykata e Apelit Tiranë, duke iu referuar akteve që
ndodhen në dosjen gjyqësore, si dhe akteve administrative objekt gjykimi, arrin në
konkluzionin se, vendimet e marra ndaj palës paditëse janë marrë pjesërisht në kundërshtim
me parashikimet e ligjit dhe akteve nënligjore “Për lojërat e fatit” dhe për rrjedhojë janë
relativisht të pavlefshëm në kuptim të nenit 115 dhe 118 të Kodit të Procedurave
Administrative.
25. Konkretisht, në lidhje me procesverbalet e gjobave me nr.serie 000056 datë
05.03.2009 dhe nr.serie 000059 datë 17.03.2009 të Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të
Fatit Tiranë dhe vendimeve nr.5 dhe 7 të Komisionit të Apelimit të Gjobave pranë Ministrisë
së Financave, nga përmbajtja e të cilave rezulton që shoqëria “Apex – al” sh.a të kishte
njoftuar Njësinë e Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit për mbylljen e 2 (dy) pikave të ushtrimit
të aktivitet të saj të ndodhura në Tiranë me anë të një njoftimi me shkrim, ndërkohë që nga
verifikimet e kryera nga ana e inspektorëve të Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit ka
rezultuar që në pikat e sipërcituara ushtrohej aktivitet nga shoqëria “Apex – al” sh.a.
26. Udhëzimi nr.5 datë 19.01.2009 “Për procedurat e hapjes dhe mbylljes së sallave të
lojërave, basteve sportive, kazinove elektronike, bingove tradicionale” në pikën “3” të tij
parashikon se: “Shoqëritë e lojërave të fatit për mbylljen e sallave të bingove, kazinove
elektronike dhe të pikave të lojërave të fatit sportive duhet të paraqesin në NJMLF
dokumentacionin e mëposhtëm :a) Kërkesë për mbylljen e sallës. b) Vërtetim për shlyerjen e
detyrimeve tatimore. c) Zgjidhjen e kontratës për ambientet e marra me qira”. Rezulton se ky
udhëzim ka hyrë në fuqi në datën 22 janar 2009 e cila përkon me ditën e botimit të tij në
fletoren zyrtare.
27. Në zbatim të udhëzimit të mësipërm, Kolegji vlerëson se, një shoqëri tregtare që
ushtron aktivitet në fushën e lojërave të fatit në momentin që vendos për mbylljen e ushtrimit
të aktivitetit në një nga pikat e saj duhet të paraqesë pranë Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave
të Fatit të gjithë dokumentet e parashikuara në pikën 3 të Udhëzimit të cituar në paragrafin e
mësipërm. Pra, që një aplikim për mbyllje aktiviteti të konsiderohet i përfunduar sipas ligjit,
duhet që shoqëria të depozitojë përveçse kërkesës për mbyllje edhe vërtetimin për shlyerjen e
detyrimeve dhe zgjidhjen e kontratës së qirasë nëse ambientet ku ushtrohet aktiviteti janë
marrë me qira. Në momentin që mungon një nga dokumentet që shoqëron kërkesën për
mbyllje aktiviteti, nga ana e NJMLF nuk mund të fillojë verifikimi i të dhënave të deklaruara
nga shoqëria që kërkon të mbyllë aktivitetin tregtar pasi dokumentacioni i dorëzuar nuk
plotëson kriteret ligjore për mbyllje aktiviteti.
28. Në rastin konkret paditësi shoqëria “Apex-Al”sh.a i është drejtuar me kërkesën e
datës 16.02.2009 Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit duke i njoftuar mbylljen e dy
pikave pranë Rr. ”Qamil Guranjaku” dhe Rr. “Qemal Stafa” përballë Karburant Rira. Gjatë
gjykimit ka rezultuar se shoqëria “Apex-Al” sh.a përveç shkresës së sipërcituar nuk i ka
bashkëngjitur asaj (kërkesës) asnjë nga dokumentet ligjore të kërkuara nga udhëzimi
përkatës. Në këto kushte përsa kohë pala paditëse nuk kishte plotësuar të gjithë dokumentet e
kërkuara në udhëzimin e dalë për këtë qëllim, për mbylljen e ushtrimit të aktivitetit ndaj saj
nuk mund të aplikohet kundërvajtja penale e parashikuar nga neni 47 pika 1 germa “ë” e ligjit
nr.10033/2008 “Për lojërat e fatit” për mospërputhje të dhënave të deklaruara me ato të
konstatuara gjatë kontrollit.
29. Nisur nga sa u analizua më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vlerëson se me të drejtë Gjykata e Apelit ka arsyetuar se në momentin e kontrollit nga pala
paditëse nuk është konsumuar kundërvajtja administrative për mospërputhjen e të dhënave të
depozituara nga shoqëria me ato të rezultuara gjatë kontrollit përsa i përket mbylljes së
736
pikave të ushtrimit të aktivitetit Rruga “Qamil Guranjaku” përballë Higjienës dhe rruga
“Qemal Stafa” përballë karburant Rira, pasi referuar shkresës datë 16.02.2009 të shoqërisë
“Apex – al” sh.a drejtuar Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit nuk rezulton që pala
paditëse kërkesës për mbylljen e 2 (dy) pikave ti ketë bashkëngjitur edhe dokumentacionin e
kërkuar nga ana e pikës 3 të udhëzimit të Ministrit të Financave me nr.5, datë 19.01.2009,
udhëzim ky i cili rezulton të ketë qenë në fuqi në kohën e paraqitjes nga ana e palës paditëse
të kërkesës.
30. Përfundimisht përsa i përket procesverbaleve të gjobave me nr.serie 000056 datë
05.03.2009 dhe nr.serie 000059 datë 17.03.2009 të Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të
Fatit Tiranë dhe vendimeve nr.5 dhe 7 të Komisionit të Apelimit të Gjobave pranë Ministrisë
së Financave, Kolegji Administrativ e gjen të mbështetur në ligj konkluzionin e Gjykatë së
Apelit se nga ana e palës paditëse nuk është konsumuar kundërvajtja administrative e
mospërputhjes së të dhënave të deklaruara me ato të konstatuara gjatë kontrollit.
31. Përsa i përket procesverbalit të gjobës nr.serie 000057 datë 06.03.2009 dhe
vendimit nr.8 datë 22.05.2009 të Komisionit të Apelimit të Gjobave pranë Ministrisë së
Financave, nga përmbajtja e të cilit rezulton që shoqëria “Apex – al” sh.a të kishte njoftuar
Njësinë e Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit për mbylljen e 1 (një) pike të ushtrimit të aktivitet
të saj e ndodhur në Tiranë me anë të një njoftimi me shkrim, ndërkohë që nga verifikimet e
kryera nga ana e inspektorëve të Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit ka rezultuar që
në këtë pikë ushtrohej aktivitet nga shoqëria “Apex – al” sh.a.
32. Sikurse ka rezultuar gjatë shqyrtimit në gjykatat e faktit, shoqëria “Apex-Al”sh.a i
është drejtuar me kërkesën e datës 08.01.2009 Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit
duke i njoftuar mbylljen e pikës Bingo “Joli” në Rrugën “Murat Toptani”.
33. Kolegji vëren se në kohën që shoqëria “Apex-Al” sh.a i është drejtuar me
kërkesën për mbyllje të aktivitetit në pikën Bingo “Joli”, nuk kishte hyrë në fuqi udhëzimi
nr.5 datë 19.01.2009 “Për procedurat e hapjes dhe mbylljes së sallave të lojërave, basteve
sportive, kazinove elektronike, bingove tradicionale” dhe në këto kushte nuk kërkohej
domosdoshmërisht dorëzimi i të gjithë dokumenteve të përcaktuara në pikën 3 të udhëzimit
dhe nga Njësia e Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit verifikimi kryhej mbi bazën e kërkesës për
mbyllje aktiviteti të dorëzuar nga subjekti tregtar.
34. Në vijim të sa më sipër, Kolegji çmon se masa e gjobës së caktuar në shumën
1.000.000 (një milion lekë) për shkelje të nenit 47 pika 1 germa “ë” të ligjit nr.10033, datë
11.12.2008 “Për Lojërat e Fatit” pasi të dhënat e depozituara nga shoqëria pranë Ministrisë së
Financave, NJMLF-së dhe autoritetit të autorizuar nuk përputhen me ato të konstatuara gjatë
kontrollit, është marrë në zbatim të drejtë të ligjit përsa kohë kërkesa për mbyllje të aktivitetit
“Bingo Joli”, është ushtruar përpara se të hynte në fuqi udhëzimi nr.5 datë 19.01.2009 “Për
procedurat e hapjes dhe mbylljes së sallave të lojërave, basteve sportive, kazinove
elektronike, bingove tradicionale”.
35. Në lidhje me pretendimin e palës paditëse për pavlefshmëri të procesverbalit pasi
mungon nënshkrimi i organizatorit të lojërave, Kolegji Administrativ vlerëson se ky
pretendim nuk gjen mbështetje ligjore dhe pala paditëse nuk ka provuar me prova bindëse
gjatë hetimit të çështjes pretendimin e saj, pasi përsa kohë këto akte janë nënshkruar nga
përfaqësuesi i palës paditëse në një datë të mëvonshme, në këtë moment ai ka pranuar
vërtetësinë e të dhënave që përmbajnë këto procesverbale gjobe.
36. Gjykata e Apelit Tiranë ka argumentuar me të drejtë se pala paditëse shoqëria
“Apex-Al”sh.a, nuk arriti të provojë para gjykatës të kundërtën e asaj çfarë rezulton të jetë
pasqyruar në procesverbalin e konstatimit të kundërvajtjes administrative me nr.serial
000057, datë 16.03.2009 të mbajtur nga ana e inspektorëve të Njësisë së Mbikëqyrjes së
Lojërave të Fatit. Përsa kohë ky konstatim i pasqyruar në procesverbal se pranë kësaj pike
ushtrohej aktivitet është konfirmuar nga përfaqësuesi i palës paditëse nuk mund të
737
pretendohet për pavlefshmërinë e tij ose pavërtetësia e tij në kuptimin që nuk është mbajtur
në vendin e ushtrimit të aktivitetit.
37. Në lidhje me procesverbalin e gjobës me nr.serie 000058 datë 13.03.2009 dhe
vendimin nr.6 datë 22.05.2009 të Komisionit të Apelimit të Gjobave pranë Ministrisë së
Financave, nga përmbajtja e të cilit rezulton se si rezultat i kontrollit të ushtruar në pikën e
ndodhur në adresën “Bulevardi Zogu i Parë” të jetë konstatuar se në ambientet e kësaj pike
ndodhej një pajisje Video – lotari – terminale (VLT), pajisje kjo e padeklaruar nga ana e
shoqërisë “Apex – al” sh.a pranë Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit.
38. Ligji nr.10033 datë 11.12.2008 “Për lojërat e fatit” në nenin 25/1 parashikon
shprehimisht se : “Asnjë shoqëri nuk mund të vendosë apo të ofrojë lojëra sipas
konceptit/funksionimit të VLT-së, deri në çastin që VLT-ja të certifikohet dhe të miratohet
(nëse kjo VLT përmbush specifikimet teknike të tipit të saj) nga NJMLF-ja, në bashkëpunim
me Drejtorinë e Akreditimit, e cila afishon në një vend të dukshëm, kërkesat sipas përcaktimit
të pikës 5 të këtij neni”.
39. Në interpretim te dispozitës së sipërcituar, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë vlerëson se, një shoqëri tregtare që ushtron aktivitet në fushën e lojërave të fatit në
momentin që përdor një pajisje të re që i shërben veprimtarisë së shoqërisë në një nga pikat e
ushtrimit të aktivitetit të saj, paraprakisht duhet që këtë pajisje (makineri) të certifikohet nga
NJMLF dhe pas marrjes së miratimit nga Drejtoria e Akreditimit për përdorimin e kësaj
pajisjeje, më tej shoqëria mund ta përdorë atë brenda ambienteve ku ushtron veprimtarinë
tregtare.
40. Nga procesverbali i gjobës ka rezultuar qartë se shoqëria “Apex-Al”sh.a po
përdorte në ambientet e saj në pajisje (makineri elektronike) të pa certifikuar nga NJMLF dhe
të pa miratuar nga Drejtoria e Akreditimit. Përsa kohë pajisja është gjetur brenda ambienteve
ku ushtron veprimtarinë kjo shoqëri, Kolegji vlerëson se jemi në kushtet e shkeljes së nenit
47 pika 1 germa “f” të ligjit nr.10033/2008, i cili parashikon se “organizatori ka shkelur
kërkesat e ligjit”.
41. Sa më sipër, Kolegji e vlerëson të drejtë vendimmarrjen e gjykatës së apelit në
lidhje me dënimin e shoqërisë për mbajtjen e makinerive të pa deklaruara pranë NJMLF në
vendin e ushtrimit të aktivitetit nga kjo shoqëri. Sikurse edhe për këtë rast nuk gjejnë
mbështetje ligjore pretendimet e palës paditëse për mungesën e ushtrimit të kontrollit për
shkak të mungesës së qenies i pranishëm të përfaqësuesit të palës paditëse i cili me veprimet
e tij të mëpasshme e ka konfirmuar përmbajtjen e procesverbaleve të gjobës duke pranuar
ekzistencën e kësaj makinerie të pa certifikuar nga NJMLF në ambientet e ushtrimit të
aktivitetit të shoqërisë “Apex-Al”sh.a.
42. Në lidhje me procesverbalin e gjobës me nr.serie 000001 datë 17.03.2009 dhe
vendimin nr.4, datë 22.05.2009 të Komisionit të Apelimit të Gjobave pranë Ministrisë së
Financave, nga përmbajtja e të cilit rezulton se në ambientet e një pike me logon “Lloto
Sport” kanë gjetur 4 automate të pacertifikuara me pa nipt sekondar.
43. Ligji nr.10033 datë 11.12.2008 “Për lojërat e fatit” në nenin 47/1 germa “h”
parashikon shprehimisht se : “Shkeljet e dispozitave të këtij ligji nga organizatori i lojërave
të fatit, kur nuk përbëjnë vepër penale, përbëjnë kundërvajtje administrative dhe dënohen me
gjobë si më poshtë: Gjobë në masën 1.000.000 (një milionë) lekë në rastet kur:
pika nuk është e pajisur me NIPT sekondar për secilën veprimtari të lojërave të fatit që
organizohet në të”.
44. Në interpretim të kësaj dispozite, çdo shoqëri e cila ushtron veprimtari tregtare në
fushën e lojërave të fatit nëse kërkon që të zgjerojë veprimtarinë e saj në ambiente të tjera, ajo
duhet detyrimisht të pajiset me nipt sekondar për ushtrimin e këtij aktiviteti. Nëse kjo
veprimtari kryhet në mungesë të këtij rregullimi ligjor atëherë veprimtaria e ushtruar në këtë
ambient përbën kundërvajtje penale dhe dënohet me gjobë.
738
45. Nga procesverbali i mbajtur nga vetë inspektorët e Njësisë së Mbikëqyrjes së
Lojërave të Fatit rezulton se makineritë elektronike nuk janë gjetur pranë një pike ku ushtron
veprimtarinë shoqëria Apex dhe të pretendohet se kjo pikë nuk është e pajisur me nipt
sekondar, por këto makineri janë gjetur pranë një pike ku ushtron veprimtarinë një shoqëri
tjetër sikurse është pasqyruar, shoqëria “loto Sport” sh.a. Në këto kushte nuk mundet që
NJMLF të dënojë palën paditëse për shkelje të ligjit nr.10033/2008 “Për lojërat e fatit”, duke
pretenduar mungesën e pajisjes me nipt sekondar për pikën e ushtrimit të aktivitetit pasi në
këtë ambient nuk ushtron veprimtari shoqëria “Apex-Al” sh.a por shoqëria “Loto Sport” sh.a.
46. Kolegji e gjen të drejtë përfundimin e Gjykatës së Apelit që ka anuluar këtë masë
gjobe për faktin se kjo kundërvajtje nuk është konsumuar nga shoqëria “Apex-al” sh.a pasi në
këtë ambient ushtron veprimtari një shoqëri tjetër tregtare. Gjithashtu Kolegji e vlerëson të
drejtë arsyetimin e gjykatës së apelit se në asnjë moment pala e paditur nuk arriti të provojë
se automatet e gjetura në ambientet e pikës me logon “Lloto Sport’ të ishin të tipit Apex.
47. Si përfundim, Kolegji Administrativ arrin në konkluzionin se gjykatat e faktit
kanë zhvilluar një hetim të plotë dhe të gjithanshëm duke i dhënë përgjigje të arsyetuar gjithë
pretendimeve të palëve ndërgjyqësve, përgjigje të cilat ky Kolegj i vlerëson si të drejta dhe të
bazuara në ligj dhe në këto kushte vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

administrative”
VENDOSI
Tiranë, më 21.04.2016
739
Nr. 00-2016-1482 i Vendimit (249)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancë gjyqësore e datës 21.04.2016, mori në shqyrtim çështjen administrative nr.31001-

02296-00-2013 akti, që i përket:
PADITËS: SHOQËRIA “NUTRI FARM” SH.P.K.VLORË

I PADITUR: DEGA E DOGANAVE VLORË
OBJEKTI:
Shfuqizimin e aktit administrativ nr.200/1, datë 27.7.2010,
të Kryetarit të Doganës Vlorë, si akt i paligjshëm.
Shpërblimi i dëmit ekonomik, të shkaktuar si pasojë e zbatimit
të aktit administrativ nr.200/1, datë 27.7.2010, të Kryetarit të Doganës Vlorë.
Baza Ligjore: Neni 31, 32/a, 324/a, b, 325/1, 2, 3 të Kodit të Procedurës Civile,
nenet 608, 640/1, 2 të Kodit Civil,
nenet 123/1 dhe 137/1, 3 të K.Pr.Administrative.

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të padisë, duke shfuqizuar aktin administrativ vendim
nr.200/1, dt.27.07.2010, të Degës së Doganës Vlorë.
Rrëzimin e padisë si të pabazuar në prova e në ligj përsa i përket kërkimit për
shpërblimin e dëmit.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, në bazë të nenit 452, të K.Pr.C, kanë
paraqitur ankim paditësi Shoqëria “Nutri Farm” Sh.p.k Vlorë, e cila ka kërkuar
ndryshimin e vendimit për pjesën që është vendosur rrëzimi i padisë dhe pranimi i padisë
edhe për këtë pjesë, si dhe i padituri Dega e Doganës Vlorë dhe Avokatura e Shtetit, të
cilët kanë kërkuar ndryshimin e vendimit për pjesën që ka pranuar padinë dhe rrëzimin e
padisë.

Lënien në fuqi të vendimit nr.2663, datë 2.10.2012, të Gjykatës së Shkallës së
Parë Vlorë, për pjesën që ka vendosur pranimin e padisë duke shfuqizuar
vendimin nr.200/1, datë 27.07.2010, të Degës së Doganave Vlorë.
740
Ndryshimin e vendimit të mësipërm për pjesën tjetër që ka vendosur rrëzimin
e padisë në këtë mënyrë:
Detyrimin e të paditurit Dega e Doganës Vlorë të dëmshpërbleje paditësin në
shumën 9.868.950 lekë, si dëm i shkaktuar nga zbatimi i vendimit të
paligjshëm nr.200/1, datë 27.07.2010, të të paditurit.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen tërësisht të paditurit.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka paraqitur rekurs, pala e paditur

Dega e Doganës Vlorë, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.230, datë 05.04.2013,
duke parashtruar këto shkaqe:
- Të dy vendimet e lartpërmendura, janë në kundërshtim të plotë me ligjin material dhe
atë procedurial, janë marrë në kundërshtim me ligjin dhe provat e administruara,
vendimmarrja e të dyja Gjykatave ka qene ne zbatim te keq te ligjit, ndaj kërkojmë
prishjen e tyre dhe rrëzimin e kërkesë padisë me arsyetimet si më poshtë vijon:
- Në vështrim të nenit 16, të Kodit të Procedurës Civile, zgjidhja e mosmarrëveshjes
nga gjykata bëhet mbi bazën e dispozitave ligjore në fuqi. Meqenëse dispozitat në fuqi
në zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje janë ato të ligjit material (Kodi Doganor) dhe
atij procedurial (Kodit të Procedurës Civile), gjykata edhe në rastin konkret, duhet të
procedojë sipas përcaktimit të këtyre dispozitave ligjore të Kodit Doganor dhe Kodit
të Procedurës Civile.
-Siç mund të konstatohet edhe nga dosja gjyqësore, gjendemi përpara gjykimit të një
mosmarrëveshje administrative në fushën doganore dhe referuar ligjit doganor dhe
Kodit të Procedurës Civile, ligjvënësi ka parashikuar një procedurë të veçantë dhe të
plotë për të kundërshtuar vendimin administrativ.
Çështja e cila duhet t’i jepet zgjidhje në rastin konkret është fakti nëse çështja
bën apo jo pjesë në juridiksionin gjyqësor.
- Pala paditëse ka patur dijeni dhe mundësi për të proceduar për ushtrimin e ankimit
administrativ sipas kushtëzimeve ligjore. Paditësi, i cili rezulton të jetë njoftuar për
aktin administrativ objekt gjykimi, nuk i ka plotësuar kushtëzimet ligjore. Paditësi
nuk provoi të kundërtën me prova.
- Paditësi ka patur dijeni të plotë për zgjidhjen e çështjes në rrugë administrative.
Në fakt rezulton që edhe pse i kishte ato mundësi për ushtrimin e ankimit
administrativ, paditësi nuk e ka konsumuar rrugën administrative. Afati 5 (pesë) ditor
i ankimit fillon nga data e njoftimit të vendimit, datë kjo e cila përfshihet në fillimin e
afatit të paraqitjes së ankimit. Rrjedhimisht pala paditëse e ka humbur mundësinë e
për t'iu drejtuar gjykatës duke mos ezauruar më parë rrugën administrative të
ankimimit.
- Në këto kushte edhe pjesa e padisë që është pranuar nga gjykata sa i përket
shfuqizimit të aktit administrativ duhet të rrëzohet plotësisht si e pambështetur në
prova dhe në ligj.
- Nga pala e paditur, si dhe nga ana e Avokaturës së Shtetit, Zyra Vendore Vlorë, i
kërkuam Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të
çështjes, por gjykata e ka refuzuar vazhdimisht këtë kërkesë. Edhe pas mospranimit të
ankimit të të paditurit nga Gjykata e Lartë, ka qenë avokatura e shtetit që ka
pretenduar një kërkim të tillë. Duke qenë se jemi ende në fazën e shqyrtimit
gjyqësor, gjykata duhet të konstatonte se paditësi nuk ka konsumuar (ezauruar)
rrugën administrative.
- Rezulton se paditësi nuk i ka plotësuar kërkesat ligjore në afat, për të ankimuar në
rrugë administrative vendimin e të paditurit, duke ju drejtuar për zgjidhje te
741
mosmarrëveshjes në rrugë gjyqësore. Gjykata, në zbatim te nenit 59 dhe 60, te
K.Pr.Civile, duhet të kishte pezulluar çështjen gjyqësore, derisa Gjykata e Lartë
të vendoste për juridiksionin gjyqësor të çështjes dhe jo të procedonte me
vazhdimin e gjykimit, duke injoruar plotësisht ligjin material dhe procedurial.
- Paditësi në padinë e tij nuk ka dhënë asnjë shpjegim mbi faktin se pse sipas tij
vendimi i doganës ishte absolutisht i pavlefshëm, si edhe nuk ka paraqitur asnjë provë
mbi bazën e të cilës të vërtetojë faktin se mallrat e deklaruara në doganë i përkasin
kodit tarifor të deklaruara nga shoqëria dhe jo kodit tarifor te konstatuar nga dogana.
- Ndërkohë që akt konstatimi (Proces Verbali) dhe akti administrativ përkatës ku në
mënyrë të detajuar është përshkruar shkelja doganore e konstatuar, baza ligjore e
shkeljes, si dhe provat që mbështetën konstatimet, se artikulli i deklaruar ishte
deklaruar gabim në deklaratë doganore, duke u deklaruar me kodin tarifor sa është
realisht ky artikull, kane procedura hetimore të përcaktuara në nenin 285 - 288 të
Kodit Doganor.
Paditësi ka patur dijeni të plotë, që është marrë vendim administrativ, i mbështetur
plotësisht në ligj.
- Gjithashtu, vendimi administrativ është i arsyetuar, eshte nxjerrë në përputhje të plotë
me formën e parashikuar dhe përcaktuar në ligj.
- Në vështrim të dispozitave të K.Pr.Adminitrative, si pjesë e vendimit, janë edhe të
gjitha aktet zyrtare të marra në zbatim të vendimit administrativ.
- Për të shqyrtuar nëse jemi përpara një pavlefshmërie absolute të vendimit, duhet ti
referohemi nenit 116, të K.Pr.Adminsitrative e cila ka parashikuar në mënyre
taksative rastet se kur mund t'i referohemi një pavlefshmërie absolute të aktit
administrativ. Për rastin konkret, autoriteti doganor ka kryer kontrollin për llojin e
mallit dhe klasifikimin tarifor të tij dhe ka konstatuar shkeljen e deklarimit të
ndryshëm të klasifikimit tarifor të mallit.
- Nga provat e dorëzuara në proces, vërtetohet se ekzistojnë akt konstatimi përkatës,
shkresat dhe analizat e Laboratorit Kimik Doganor etj. Këto akte në mbështetje të
nenit 253, të K.Pr.Civile, janë akte me fuqi të plotë provuese dhe mund të
kundërshtohen vetëm për fallsitet. Në kuptim të nenit 109/1, të Kodit të Procedurës
Administrative informacionet dhe propozimet mbi të cilat janë marrë vendimet e
Doganës Vlorë, janë pjesë përbërëse e këtyre akteve administrative.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, ka treguar njëanshmëri të theksuar në
vendimmarrjen e saj, pasi ka mbajtur qëndrim aktiv ndaj palës, si dhe ka injoruar
tërësisht provat e paraqitura nga ana e doganës Vlorë, konkretisht, analizat e
Laboratorit Kimik Doganor, si dhe analizat e autoritetit Kombëtar të Ushqimit.
Gjykata ka lexuar dhe shqyrtuar vetëm analizat e kryera nga organi i akuzës.
- Autoriteti i vetëm shtetëror, i cili kontrollon llojin e mallit dhe përcakton klasifikimin
tarifor të tij, është Laboratori Kimik pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave,
bazuar ky pretendim në Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.205, datë 13.04.1999, të
ndryshuar me Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.172, datë 29.03.2006.
- Të dyja Gjykatat kanë gabuar kur kane marrë si të mirëqenë Analizën e kryer nga
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë në Fushë Krujë (ku ka selinë sekondare paditësi),
në Qendrën e Transferimit të Teknologjive Bujqësore pranë Ministrisë së Bujqësisë,
Ushqimit dhe Mbrojtjes së Konsumatorit, edhe pse Gjykatave iu është kërkuar
rikryerja e analizave Laboratorike sipas kërkesave të nenit 22/6, të Kodit
Doganor (Klasifikimi tarifor i bërë nga Drejtoria e Përgjithshme e Doganave,
është detyrues dhe mund të ndryshohet vetëm me vendim të Komitetit të
Sistemit të Harmonizuar pranë Organizatës Botërore të Doganave), por,
megjithëse nga ana e organit të akuzës ishte proceduar në kundërshtim me ligjin, duke
742
administruar prova të kontestuara në një laborator që i mungonte kompetenca
profesionale në analizën e mostrës.
- Të dyja gjykatat kanë gabuar në ligj, duke dhënë vlera përcaktuese provave të
administruar nga organi i prokurorisë dhe duke mos i marrë ato në harmoni me provat
qe dispononte Dega e Doganës Vlorë të administruara në dosjen gjyqësore siç janë
Certifikata e Laboratorit Kimik Doganor, e cila ka vlera provuese pasi mbështetet në
analiza shkencore të Laboratorit Kimik Doganor si dhe në Certifikatën e Autoritetit
Kombëtar të Ushqimit Në këtë mënyrë është shkelur edhe parimi i barazisë së armëve.
- Të dyja Gjykatat, kanë injoruar plotësisht provën e paraqitur nga pala e paditur.
Konkretisht analizat e kryera nga Autoriteti Kombëtar i Ushqimit, i cili bazuar në
Ligjin nr.9863, datë 28/01/2008, është i vetmi institucion i cili ka të drejtë të kryejë
analiza ushqimore.
Të gjitha kontratat, janë lidhur nga shtetasi z.Gazmend Nanaj, nën cilësinë e
Menaxherit të Përgjithshëm të shoqërisë “Nutri Farm” sh.p.k, me NIPT K96629203A.
Faktikisht, nuk janë kontrata, por shkresa të thjeshta dhe nuk sjellin pasoja për palët e
treta.
Gjithashtu, në kundërshtim me nenin 266, te Kodit te Procedurës Civile Kontrata e
Furnizimit, e lidhur më datë 5/04/2010, midis shoqërisë “Nutri Farm” sh.p.k, me
NIPT K96629203A dhe subjektit “ISPET CZ s.r.o” person juridik i huaj, në shumën
3.484.635 (Tremilion e katërqind e tetëdhjet e katermijë e gjashtëqind e tridhjetë e
pesë) lekë, nuk është e legalizuar dhe e përkthyer nga autoritetet kompetente.
- Në kundërshtim me nenin 272, të Kodit të Procedurës Civile, edhe pse dokumetat e
paraqitura në cilësinë e provës krijonin dyshime serioze për fallsifikim dhe që për
sqarimin e çështjes paraqesin rëndësi thelbësore, duke i kërkuar Gjykatës se Apelit
pezullimin e gjykimit deri në fillimin e procedimit penal, Gjykata e Apelit duke
anashkaluar ligjin vazhdoi gjykimin.
Gjithashtu, Gjykatës së Apelit, pas riçeljes së hetimit gjyqësor, iu paraqitën një tërësi
provash të cilat provonin fallsitetin e të gjitha kontratave.
Të dyja Gjykatat kanë gabuar në ligj, konkretisht po ti referohemi nenit 284, të Kodit
Doganor theksohet se asnjë e drejtë kompensimi për dëmin e shkaktuar nga
zhvlerësimi që rrjedh nga sekuestrimi i mallrave që janë objekt të kontrabandës nuk
mund të ngrihet kundër autoriteteve doganore ose të shtetit.
Në bazë të nenit 28, te Kodit Doganor detyrimet doganore që duhen shlyer kur
lind një borxh doganor bazohen në Tarifën Doganore e cila sipas nenit 28/3,
përfshin Nomenklaturën e mallit, nivelin e Detyrimeve doganore etj.
Në bazë të nenit 22, të Kodit Doganor, tarifa doganore përbëhet nga Nomenklatura e
Mallit dhe niveli taksimit.
Çështja objekt gjykimi përqendrohej pikërisht me rrethin e këtyre çështjeve, çështje
këto qe i përkasin vetëm fushës doganore.
Nga provat e dorëzuara në proces vërtetohet se ekzistojnë akt konstatimi përkatës,
shkresat dhe analizat e Laboratorit Kimik Doganor etj.
Këto akte në mbështetje të nenit 253, të K.Pr.Civile janë akte me fuqi të plotë
provuese dhe mund të kundërshtohen vetëm për fallsitet.
- Në kuptim të nenit 109/1, të Kodit të Procedurës Administrative informacionet dhe
propozimet mbi të cilat janë marrë vendimet e Doganës Vlorë, janë pjesë përbërëse e
këtyre akteve administrative.
Arsyetimi i Gjykatës se akti administrativ, vendimet nr.200/1, datë 27/07/2010, është i
padrejtë, pasi bie ndesh me dispozitat e Kodit Doganor, nuk qëndron, pasi:
Bazuar ne nenin 28, të Kodit Doganor, detyrimet doganore përcaktohen nga:
•Nomeklatura e mallit, ku eshte klasifikuar malli “Malto elbi”.
743
•Niveli i taksimit.
- Në kuptim të nenit 22, të Kodit Doganor, ndryshimi i klasiflkimit te mallrave mund te
behet vetëm nga Drejtoria e Përgjithshme e Doganave dhe Komiteti i Nomeklatures
ne Bruksel. Asnjë organ tjetër, nuk e ka ketë kompetence për te ndryshuar apo
përcaktuar atë.
Pretendimi se kodi tarifor, nuk eshte detyrim për tu deklaruar nga subjekti, eshte i
gabuar pasi eshte detyrim ligjor sipas Kodit Doganor.
Konkretisht deklarimi ndryshe i kodi tarifor, pra deklarimi ndryshe i cilësisë se mallit,
përben shkelje doganore, e parashikuar kjo ne Kodin Doganor.
- Per sa me lart, vendimet nr.200/1, date 27/07/2010, i Degës Doganore Vlore, jo vetëm
është nxjerre sipas procedurës se parashikuar nga ligji specifik Kodi Doganor, por
edhe nga pikëpamja e themelit te ceshtjes eshte plotësisht i mbështetur ne ligj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, edhe ne ketë rast, ka treguar njëanshmëri te
theksuar ne vendimmarrjen e saj, pasi ka mbajtur qëndrim aktiv ndaj palës, si dhe ka
injoruar tërësisht provat e paraqitura nga ana e doganës Vlore, konkretisht, analizat e
Laboratorit Kimik Doganor, si dhe analizat e Autoritetit Kombëtar te Ushqimit.
Gjykata, ka lexuar dhe shqyrtuar vetëm analizat e kryera nga organi i akuzës.
Per me tepër sqarojmë si me poshtë vijon:
Mbi bazën e materialit kallëzues, me nr.2505/4 Prot., datë 22.09.2010, të Degës së
Doganës Vlorë, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë, ka rregjistruar procedimin penal
nr.1457, për veprën penale “Kontrabandë me mallra që paguhet akcizë”, e parashikuar
nga neni 172, i Kodit Penal, në ngarkim të shtetasit Arjan Bano, administrator i
shoqërisë “NUTRI FARM”, me NIPT K96629203A, me seli në Vlorë.
•Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë, pasi përfundoi hetimet paraprake, ka
argumentuar se kualifikimi i veprës penale “Kontrabande me mallra qe paguhet
akcize” parashikuar nga neni 172, i Kodit Penal, nga Dega e Doganës Vlorë, nuk
është i saktë.
•Sipas Vendimit të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Vlorë, nga ana e saj, janë kryer
një sërë hetimesh lidhur me sqarimin e plotë te rrethanave te faktit, prej te cilave ka
rezultuar se në rastin konkret, nuk konstatohen elemente të veprës penale te
“Kontrabande me mallra qe paguhet akcize”, parashikuar nga neni 172, i Kodit Penal.
•Gjithashtu, nga ana e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Vlorë, pas Vendimit te marrë
për përkthimin në gjuhën shqipe të dokumentacionit të importit të mallit dhe
shqyrtimit të dokumentacionit, është arritur në konkluzionin se malli i deklaruar në
Degën e Doganës Vlorë, (mall i importuar nga Shteti i Sllovakisë), është “Elb për
ushqim blegtoral” sipas deklarimit të deklaruesit dhe jo “Malt elbi i papjekur”, sipas
analizave te Laboratorit Kimik Doganor, pranë Drejtorisë se Përgjithshme te
Doganave.
- Ky vendim i organit te Prokurorisë, bie në kundërshtim me ligjin për këtë arsye:
Organi i prokurorisë ka munguar të bëjë interpretimin e ligjit 8437, dt.28.12.1998
“Për Akcizat në RSH”, pasi në kuptim të tij, malli i importuar “maltë elbi”, është një
mall i cili në qarkullimin e lirë ka destinacion përfundimtar prodhimin e pijeve
alkoolike, te cilat përfshihen në listën e mallrave te akcizës dhe mosdeklarimi i saktë
apo i plotë i këtij malli në doganë, bazuar ne nenin 2, nenin 3 pika b), neni 4 dhe 5
pika a) të këtij ligji, do të sjellë si pasojë të drejtpërdrejt shmangien e pagesës së
akcizës për pijet alkoolike, të prodhuara në vend nga kjo sasi e padeklaruar për mallin
e lartpërmendur.
Shoqëria “Nutri Farm” ka kryer import të mallit nga Shteti Slloven, nëpërmjet
tranzitimit të mallit me destinacion Shtetin Shqiptar nëpërmjet pikës së kalimit
kufitar të Qafë-Thanës.
744
Në dokumentacionin fillestar të mallit rezulton se malli nga subjekti u deklarua
si “elb për blegtorinë” me kod tarifor 23099099, me peshë 23.000 kg.
Në momentin e futjes së mallit në zonën doganore Vlorë, ky i fundit i është nënshtruar
ekzaminimeve laboratorike, nga Laboratori Kimik Doganor.
Sipas rezultateve të Laboratorit Kimik Doganor malli i importuar ka rezultuar
“Malt elbi i papjekur” me kod tarifor 11079099 dhe jo elb për blegtorinë me kod
tarifor 23099099, sikurse ishte deklaruar nga subjekti importues.
Mbi ekzaminimet e Laboratorit Kimik Doganor, nga ana e Doganës Vlorë është
mbajtur proces verbali përkatës, sipas të cilit nga kontrolli aposieriori ka rezultuar që
deklarimi i bërë nga pala paditëse është i ndryshëm nga ai që ka rezultuar nga analizat
laboratorike, si dhe nga dokumentacioni i ardhur nga Dogana Sllovene.
Në themel të kësaj mosmarrëveshje është pikërisht fakti nëse:
•malli i sjellë prej paditësit është malt elbi apo elb për blegtorinë,
•kush është autoriteti shtetëror, i cili përcakton llojin dhe cilësinë e mallit, si dhe
kodin tarifor të tij,
•si veprojnë dhe cilat janë kompetencat e këtyre organeve në përputhje me ligjin.
- Rezulton e provuar se shoqëria “Nutri Farm”, ka kryer procedurë doganore, duke e
deklaruar mallin e importuar nga Sllovenia si elb për blegtorinë me kodin tarifor
23099099.
Autoriteti i vetëm shtetëror, i cili kontrollon llojin e mallit dhe përcakton klasifikimin
tarifor të tij është Laboratori Kimik pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave,
bazuar ky pretendim në Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.205, datë 13.04.1999, të
ndryshuar me Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.172, datë 29.03.2006.
- Në nenin 5/5 të Dispozitave Zbatuese të Kodit Doganor është përcaktuar se:
Laboratori Kimik Doganor lëshon çertifikatën përkatëse për verifikimin e llojit të
mallrave dhe klasifikimin tarifor të tyre”.
- Në nenin 93, të Kodit Doganor thuhet se:
konkret ka lëshuar çertifikatë për verifikimin e llojit të mallit dhe klasifikimit tarifor
të tij.
“Autoritetet doganore mund të kontrollojnë mallrat dhe të marrin mostrat për analiza
ose ekzaminime më të hollësishme”.
- Në nenin 15/6, të Dispozitave Zbatuese të Kodit Doganor thuhet se: Doganieri
përgjegjës për kontrollet fizike në rastet kur e konsideron të nevojshme për verifikime
doganore mund të marrë mostra për t’i dërguar për analiza pranë Laboratorit Kimik
Doganor.
- Pra organ i specializuar i ngarkuar nga ligji, për klasifikimin tarifor te mallit, i cili
përcakton treguesit cilësorë të këtij malli të importuar në momentin e zhdoganimit,
është Laboratori Kimik Doganor.
- Rezulton nga provat të cilat ndodhen në dosje gjyqësore se Laboratori Kimik
Doganor, pasi ka bërë analizat e mostrave të marra prej Doganës dhe subjektit, pra,
konform ligjit, kanë arritur në konkluzionin se malli i importuar nga paditësi përbën
malt elbi.
Çertifikatat e lëshuara nga ky organ janë provë e plotë shkencore, të pakontestueshme
dhe nuk janë goditur asnjëherë për vlefshmërinë e tyre, ndërkohë që subjektit i lindte
e drejta, ne baze te nenin 22/6 te Kodit Doganor (Klasifikimi tarifor i bërë nga
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave është detyrues dhe mund të ndryshohet vetëm
me vendim të Komitetit të Sistemit të Harmonizuar pranë Organizatës Botërore të
Doganave), qe te kontestonte analizat ne Bruksel, pranë Organizatës botërore te
doganave, i cili eshte i vetmi institucion qe mund te kontestoje analizat e kryera nga
laboratori kimik doganor, lidhur me klasifikimin e mallit.
745
Ashtu siç mund të konstatojë Gjykata, organi i akuzës ka gabuar rëndë edhe në
marrjen e mostrës dhe kryerjen e analizave, gjë e cila sjell ne pavlefshmëri te këtyre
analizave. Gjithashtu, personi i autorizuar nga organi i akuzës është i pa specializuar
apo trajnuar për kryerjen e një procedure te tille te mirëfilltë teknike.
- Në bazë të Udhëzimit nr.1, datë 30.01.2006, të Drejtorisë së Përgjithshme të
Doganave, mostra e marrë ndahet në 4 pjesë, 2 prej të cilave dërgohen në Drejtorinë e
Laboratorit Kimik Doganor, mostër mbahet në degën doganore përkatëse, dhe 1
mostër i jepet përfaqësuesit të subjektit.
Këto mostra merren në dorëzim me procesverbal, magazinohen dhe sekretohen.
- Po kështu në Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.205, date 13.04.1999, thuhet
shprehimisht se: “mostrat e marra nga autoritetet doganore kanë si destinacion
përdorimin e tyre për si dhe përdorimin e tyre si prove materiale në një proces penal,
civil etj”.
Në procesverbalin e marrjes së mostrës nga ana e Doganës, nuk ka asnjë mangësi në
respektim të baze Urdhrit te mësipërm.
Argumenti qe sjell organi i prokurorisë ne vendimin e pushimit te çështjes, se mbas
kryerjes se një ekspertimi kimik ne Qendrën e Transferimit te Teknologjive Bujqësore
pranë Ministrisë se Bujqësisë, Ushqimit dhe Mbrojtjes se Konsumatorit, prej te cilit
ka rezultuar se malli i importuar eshte “elb që përdoret për ushqim blegtoral”, është
një konstatim i njëanshëm, nuk përbën dokumentin bazë për të provuar këtë
konstatim, nuk përligj vendimin e pushimit, pasi dokumenti bazë ku duhej të referohej
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë, është “Çertifikata e klasifikimit tarifor” e
Laboratorit Kimik Doganor, e cila është dokumenti bazë, është provë e mjaftueshme
që sjell dyshime të arsyeshme të ekzistencës së elementeve të veprës penale.
Nga ana tjetër, kjo është një provë e marrë sipas ligjit dhe e administruar në mënyrë
zyrtare, pasi është lëshuar zyrtarisht nga autoritetet doganore shqiptare dhe bazuar në
nenin 256, të Kodit të Procedurës Civile, kjo provë ka fuqi vepruese.
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATES SE LARTE

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku, si dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse, Shoqëria

“Nutri Farm” sh.p.k. është person juridik që zhvillon aktivitet tregtar në fushën e import-
eksportit të medikamenteve veterinere, ushqimeve blegtorale, etj.
Rezulton se në datën 10.06.2010, pala e paditur ka importuar në Shqipëri artikullin
“elb për blegtorinë” me kod tarifor 23099099 në sasinë 23.000 kg., deklaruar me deklaratën
doganore DAV IM-4 nr.regj.5053.
Dega e Doganës Vlorë, pasi ka verifikuar dokumentet e praktikës doganore si më
sipër, ka konstatuar disa pasaktësi në deklarimin e shoqërisë dhe përgjegjësi operacionale ka
urdhëruar kryerjen e kontrollit fizik të plotë të mallit. Në përfundim të kontrollit fizik ka
rezultuar se artikulli i importuar ishte “maltë elbi i papjekur” me kod tarifor 11079099 (për
importimin e të cilit duhet autorizim nga Drejtoria e Përgjithshme e Doganave) dhe jo “elb
për blegtorinë ” me kod tarifor 23099099.
Në këto kushte, pala e paditur me vendimin nr.200/1, datë 27.07.2010, ka vendosur që
pala paditëse duhet të kryeje menjëherë pagesën e detyrimit të rillogaritur, në vlerën 239.936
lekë; të ndëshkohet në bazë të nenit 281 (a) dhe (b) të K.Doganor dhe t’i sekuestrohet malli
746
dhe të paguajë gjobë në masën 719.808 (trefishi i detyrimit doganor). Sipas këtij vendimi,
pala paditëse mund të bënte ankim brenda 5 (pesë) ditësh në Drejtorinë e Përgjithshme të
Doganave (“DPD”) duke paguar 100% të detyrimit doganor dhe 40% të gjobës.
Pala paditëse duke mos qenë dakord me sa sipër, ka paraqitur ankim pranë D.P.D., e
cila me shkresën nr.13091/1 prot., datë 28.09.2010, e ka njoftuar atë se ankimi i saj “po i
kthehet pa veprim dhe nuk do të pranohet për shqyrtim nëse brenda 5 ditëve nga marrja e
njoftimit, nuk do të vihet në dispozicion mandat pagesa (shuma e përgjithshme e detyrimeve
doganore të papaguara)”.
Më tej, pala paditëse i ka dërguar një tjetër shkrese DPD, (në datën 30.09.2010), në të
cilën parashtronte se ajo i ka paguar të gjitha detyrimet doganore dhe është regjistruar në
sistemin elektronik si “kompani jo debitorë ”; për të provuar sa më sipër, pala paditëse i
referohej dy mandat pagesave, përkatësisht: (i) mandat pagesës nr.2010 M 6695, datë
10.06.2010, në shumën 167.319 lekë; dhe (ii) mandatë pagesës së Bankës “Societe
Generale”, nr.veprimi 003915 në shumën 72.617 lekë.
Në dosje janë administruar dy mandate pagesa të Bankës “Societe Generale”, që
mbajnë të dyja datën 20.09.2010 (i) tek e para në pjesën “përshkrimi i transaksionit” thuhet:
“Diferencë detyrimi doganor”, në vlerën 72.617 lekë me përfitues Dega e Doganës Vlorë, dhe
(ii) në tjetrën tek pjesa “përshkrimi i transaksionit” thuhet: “pagesë për thesarin TR të
ardhura pezull 40 % e gjobës për DPD ”, (pra përfitues DPD) në vlerën 287.924 lekë.
Gjithashtu në dosje është administruar edhe një dokument me nr.2010 M 6695, datë
10.06.2010, ku rezulton se në Bankën “ProCredit” është bërë pagesa në shumën 167.319 lekë,
që sipas palës paditëse përfaqëson printimin e pagesës nga sistemi elektronik i doganave.
Në këto kushte, pala e paditur i është drejtuar gjykatës me padi me objekt parashtruar
në pjesën hyrëse.
Gjate shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë, në seancën e datës
11.05.2011, përfaqësuesi i palës së paditur Dega e Doganës Vlorë paraqiti një kërkesë
për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit në bazë të nenit 59, 60 të K.Pr.Civile.
Në lidhje me këtë kërkesë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendim nr.(s’ka),
“Gjykata lidhur me kërkesën e bërë nga përfaqësuesi i palës së paditur Drejtoria e
Doganës Vlorë dhe Avokatura e Shtetit Dega Vlorë për nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit vendos të mos pranojë atë si të pabazuar në prova e në ligj. Kundër vendimit
lejohet ankim së bashku me vendimin përfundimtar”.
Vendimi i kësaj gjykate nuk është zbardhur dhe në proces-verbalin e seancës
gjyqësore të datës 15.11.2011, ku është fiksuar ky vendim, nuk janë paraqitur arsyet për
marrjen e këtij vendimi.
Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Vlorë ka ushtruar të drejtën e ankimit të
veçantë ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë të datës 15.11.2011 dhe
kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor për ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2012-461 (69), datë
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë nr.s’ka, datë 15.11.2011,
dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë kësaj gjykate, në lidhje me juridiksionin.
Me arsyetimin se; vendimi nr.(s’ka), datë 15.11.2011, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë, është marrë në shkelje të ligjit procedural dhe për rrjedhojë ai duhet prishur dhe
çështja duhet të kthehet pranë të njëjtës gjykate për rigjykim në lidhje me juridiksionin.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, në
çështjen objekt gjykimi nuk ka realizuar “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në
747
përputhje me ligjin” dhe nuk ka kryer një analizë tërësore dhe objektive të provave të
administruara në dosjen gjyqësore në lidhje me kërkimin e palës së paditur për nxjerrjen e
çështjes gjyqësore jashtë juridiksionit gjyqësor (neni 14, dhe 16 i K.Pr.Civile) dhe si
rrjedhojë, nuk i ka dhënë përgjigje këtij kërkimi të palës së paditur në kundërshtim me nenin
6, të K.Pr.Civile.
Ky Kolegj arrin në këtë përfundim, duke analizuar vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, që në këndvështrimin e këtij Kolegji është një vendim të cilit i mungon
totalisht arsyetimi ligjor.
II. Vendimi dhe arsyetimi i gjykatës:

vendosur:
-Pranimin e pjesshëm të padisë duke shfuqizuar aktin administrativ vendim nr.200/1,
dt.27.07.2010, të Degës së Doganës Vlorë.
-Rrëzimin e padisë si të pabazuar në prova e në ligj përsa i përket kërkimit për
shpërblimin e dëmit.
3. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.230, datë 05.04.2013, ka vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit nr.2663, datë 2.10.2012, të Gjykatës së Shkallës së Parë.
Vlorë, për pjesën që ka vendosur pranimin e padisë, duke shfuqizuar vendimin
nr.200/1, datë 27.07.2010, të Degës së Doganave Vlorë.
- Ndryshimin e vendimit të mësipërm për pjesën tjetër që ka vendosur rrëzimin e
padisë në këtë mënyrë:
- Detyrimin e të paditurit Dega e Doganës Vlorë, të dëmshpërblejë paditësin në
shumën 9.868.950 lekë, si dëm i shkaktuar nga zbatimi i vendimit të paligjshëm nr.200/1,
datë 27.07.2010, të të paditurit.
- Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen tërësisht të paditurit.
Me arsyetimin:
Vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë nr.2663, datë 2.10.2012, për pjesën me
të cilin është vendosur pranimi i padisë është i drejte, i bazuar në prova dhe në ligj, ndaj si i
tille duhet të lihet ne fuqi për këtë pjese dhe te ndryshohet për pjesën tjetër që është vendosur
rrëzimin i kërkimit për shpërblimin e demit, duke u branuar padia edhe për këtë pjese.
Gjykata e Shkalles se Pare Vlore, pasi ka shqyrtuar padisë dhe e ka gjetur atë
pjesërisht te bazuar, ne lidhje me paligjshmërinë e vendimit nr.200/1, date 27.7.2010 te
Kryetarit te Doganës Vlore, duke vendosur ne përfundim te gjykimit, shfuqizimin e këtij akti,
ndërkohe qe ka rrezuar pjesën tjetër te padisë me te cilin është kërkuar shpërblimi i demit
ekonomik te shkaktuar si pasoje e zbatimit te këtij Akti administrativ, me arsyetimin se:
Ende janë në fuqi një tërësi aktesh administrative siç është vendimi nr.2505/1,
dt.05.08.2010, i Degës se Doganës Vlore, me të cilin ngarkohet me detyrimet doganore ky
subjekt dhe behet sekuestrimi e kalimi i mallit ne rezervat shtetërore, pra lidhja e
drejtpërdrejte shkakësore e veprimit te paligjshëm nuk leshte kundërshtuar gjyqësisht nga
ana e palës paditëse, ndaj gjykata vlereson se bazuar ne nenin 608, te Kodit Civil, kërkimi
për shpërblimin e demit nuk provohet se për shkak se tërësia e akteve mbi bazën e te cilave
eshte bere i pakthyeshëm ne natyre sasia e mallit te sekuestruar nuk janë kundërshtuar prej
palës paditëse.
Ndërkohe që gjykata vlereson se për sa kohë akti administrativ nr.200/1,
dt.27.07.2010, te Degës se Doganës Vlore, me të cilin veprimtaria e subjektit Nutri Farm
cilësohej si Kontrabande, ka humbur bazën e arsyetimit te tij pasi ka rezultuar se malli ishte
ne realitet ai i deklaruar, atëherë gjykata duhet te procedoje me pranimin e pjesshëm te
748
padisë, duke orientuar palën paditëse qe kërkimin e shpërblimit te demit ta përsërisë në
rruge gjyqësore vetëm pasi te jete provuar ne rruge gjyqësore se tërësia e veprimtarisë qe ka
bere te pamundur kthimin ne natyre te mallit te sekuestruar ka qene e paligjshme”.
Gjykata e Apelit e shqyrton çështjen mbi ankimin e paditësit Shoqëria “Nutri Farm”
Sh.p.k Vlorë, i cili ka kërkuar ndryshimin e vendimit për pjesën qe eshte vendosur rrëzimi i
padisë dhe pranimi i padisë edhe për këtë pjese, i si dhe mbi ankimin e te paditurit Dega e
Doganave Vlorë dhe Avokatura e Shtetit, të cilët kane kërkuar ndryshimin e vendimit për
pjesën qe ka pranuar padinë dhe rrëzimin e padisë edhe për këtë pjese.
Fillimisht çmohet te analizohet pretendimi i ngritur si gjate gjykimit, ashtu dhe ne
ankim i te paditurit mbi mungesën e juridiksionit gjyqësor. Sipas te paditurit, paditësi nuk e
ka kundërshtuar vendimin e te paditurit brenda afatit 5 ditor. Një pretendim i tille eshte
ngritur ne fillim te atij gjykimi dhe eshte rrezuar nga ajo gjykate ne vendimin nr.149
regjistri, date 12.4.2012.
Mbi ankimin e te paditurit dhe duke evidentuar te njëjtin shkak, atë te mosrespektimit
te afatit, Kolegji Civil i Gjykatës se Larte, me vendimin nr.445, date 18.10.2012, ka lënë në
fuqi vendimin nr.149, date 12.4.2012, te Gjykatës se Shkalles se Pare Vlore.
Ne këto kushte, ky pretendim i ringritur mbi te njëjtat shkaqe, përbën gjë te gjykuar
dhe për rrjedhoje, me te drejte nuk eshte pranuar ne vijim te gjykimit nga kjo gjykate.
Nga tërësia e akteve te administruara ne gjykim dhe rrethanat e faktit te provuara,
gjykata e apelit e gjen te drejte vendimin e ankimuar për pjesën që ka pranuar padinë.
Sipas nenit 256, te Kodit Doganor:

“1. Shkelje doganore janë:
a)kundërvajtjet administrative doganore;
b)kontrabanda.
2. Çdo veprim ose mosveprim, qe bie ndesh me dispozitat e parashikuara ne këtë
Kod, me aktet nënligjore te tij dhe me dispozita te tjera ne fuqi, me përjashtim te rasteve te
fuqisë madhore, quhet kundërvajtje administrative doganore dhe dënohet si e tille.
3. Shmangia ose tentativa për të shmangur, me çfarëdo mënyre, kontrollin dhe/ose
mbikëqyrjen doganore mbi mallrat me qëllim shmangien e pagesës së detyrimeve të importit
dhe eksportit, siç është përshkruar në nenet 276 deri në 280, si dhe secili prej veprimeve të
përshkruara në këto nene, përbën kontrabandë dhe dënohet si e tillë.
4. Pagesa e gjobës, që zbatohet për shkeljen doganore, në asnjë rast nuk do të jetë
shkak për të përjashtuar shkelësin nga pagimi i detyrimeve doganore që duhen paguar për
mallrat objekt i shkeljes”.
Sipas nenit 280, të Kodit Doganor: “Quhet gjithashtu kontrabandë:

b) eksportimi ose importimi i mallrave të ndaluara ose që u nënshtrohen çmimeve, me
përjashtim të rasteve kur për këto mallra është lëshuar një autorizim me shkrim nga
autoritetet kompetente.
Sipas nenit 281/2, të Kodit Doganor: “Kundërvajtësi, inistrativ për kontrabandën, të

parashikuar nga ky Kod, i nënshtrohet ndjekjes penale, në përputhje me dispozitat e Kodit
Penal.
Në zbatim të këtij vendimi, duke e konsideruar veprimtarinë e paditësit shkelje
doganore, por jo si kundravajtje administrative, por si kontrabande dhe ne zbatim te neneve
280 dhe 281/2, te Kodit Doganor, prej autoritetit doganor është paraqitur kallëzim penal
ndaj administratorit te shoqërisë “Nutri Farm” sh.p.k. shtetasit Arjan Bano.
749
Mbi bazën e këtij kallëzimi, organi procedues, Prokuroria pranë Gjykatës së shkallës
së parë Vlore, ka filluar procedimin penal ndaj shtetasit Arjan Bano, për veprën penale te
kontrabandës me mallra qe paguhet akcize, j)parashikuar nga neni 172, i Kodit Penal.
Në përfundim të hetimeve paraprake, prokurori, me vendimin date 6 dhjetor 2010, ka
arritur ne përfundimin se ne rastin e kallëzuar nga i padituri, nuk ndodhemi para veprimeve
te kontrabandës me mallra be paguhet akcize, duke qene se është provuar se malli i
importuar është “elb për ushqim blegtoral” dhe jo “mal elbi i papjekur”, duke vendosur
kështu pushimin e çështjes penale, pasi fakti nuk parashikohet nga ligji si vepër penale.
Mbi ankimin e kallëzuesit, Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.83, date
28.6.2011, ka vendosur mospranimin e ankimit kundër vendimit te pushimit te ceshtjes
penale.
Sipas nenit 70, te K.Pr.Penale, “Vendimi penal i formës se prere eshte i detyrueshëm
për gjykatën qe shqyrton pasojat civile te veprës vetëm persa i përket faktit nëse vepra penale
eshte kryer dhe nëse eshte kryer nga i gjykuari.
Ne zbatim te neneve 328 dhe 329, te po këtij Kodi, vendimi i prokurorit për pushimin
e akuzës ose çështjes penale, për nga efektet e tij barazohet me vendimin penal te formës se
prere, aq me tepër, kur i eshte nënshtruar edhe kontrollit gjyqësor mbi ankimin e te
dëmtuarit.
Sa me sipër, ne kushtet kur eshte provuar me vendimin e prokurorit për pushimin e
çështjes penale, se ai fakt (veprimtaria e paditësit) i pretenduar nga i padituri si shkelje
doganore, ne formën e kontrabandës ne kuptim te nenit 280 germa “b” te Kodit Doganor,
nuk ndodhemi para veprimeve te kontrabandës me mallra qe paguhet akcise dhe për me
tepër, qe malli i importuar ka qene ne përputhje me atë përshkrim qe paditësi ka pasqyruar
ne deklaratën doganore, me te drejte gjykata e shkalles se pare e ka konsideruar vendimin
nr.200/1, datë 27.7.2010, të Degës se Doganës Vlore, me te cilin veprimtaria e subjektit
Nutri Farm, cilësohej Kontrabande, si akt te pabazuar ne prova dhe ne ligj, duke e
shfuqizuar atë.
Jo vetëm pasojat proceduriale qe rrjedhin nga vendimi penal i formës se prerë, por
edhe nga hetimet e zhvilluara nga organi procedurës, ka rezultuar e provuar se veprimtaria
e paditësit ka qenë në përputhje me ligjin.
Kështu nga dokumentacioni shkresor i praktikës së importimit të tij ka rezultuar se
përshkrimi i mallit i bërë nga paditësi në deklaratën doganore është në përputhje të plotë me
çertifikatën e origjinës së këtij malli, të lëshuar nga dhoma e tregtisë sllovake, por është
proceduar më tej edhe me prova shkresore duke kryer analizat në qendrën e Transferimit te
Teknologjive Bujqësore pranë Ministrisë se Bujqësisë, Ushqimit të Mbrojtjes se
Konsumatorit, nga ka rezultuar se malli i eksportuar, eshte elb qe përdoret për ushqim
blegtoral.
Ne te tilla rrethana, ndryshe nga sa pretendohet ne ankimin e te paditurit, vendimi i
ankimuar duhet te lihet ne fuqi për pjesën qe ka shfuqizuar vendimin 200/1, date 27.7.2010,
te Degës se Doganës Vlore, si i drejte, i bazuar ne prova.
Por gjykata e apelit, e gjen te pabazuar ne prova dhe ne ligj pjesën tjetër te vendimit
qe ka rrezuar kërkimin për shpërblimin e demit te shkaktuar nga ky akt.
Siç u citua edhe me lart, gjykata e shkallës së parë, arsyeton se janë ende në fuqi një
tërësi aktesh administrative siç është vendimi nr.2505/1, dt.05.08.2010, i Degës së Doganës
Vlorë, me të cilin ngarkohet me detyrimet doganore ky subjekt dhe behet sekuestrimi e kalimi
i mallit ne rezervat shtetërore, pra lidhja e drejtpërdrejte shkakësore e veprimit te paligjshëm
nuk eshte kundërshtuar gjyqësish nga ana e palës paditëse.
750
Duke rrezuar padinë për këtë pjese, gjykata e shkalles se pare ka shkelur urdhërimet
e neneve 6 dhe 16, te K.Pr.Civile, duke mos u shprehur për te gjitha kërkimet e paditësit dhe
duke mos bere një cilësim te sakte te fakteve dhe veprimeve qe lidhen me mosmarrëveshjen
ne gjykim.
Duke arsyetuar se eshte vendimi nr.2505/1, date 5.8.2010, i Degës se I Doganës
Vlore, akti me te cilin ngarkohet me detyrimet doganore ky subjekt dhe i bëhet sekuestrimi e
kalimi i mallit ne rezervat shtetërore, gjykata e shkalles se pare bën një interpretim tërësisht
të gabuar te këtij akti, ne raport me kuptimin qe Kodi i Procedurave Administrative jep mbi
aktin administrative.
Sipas nenit 105, të këtij Kodi: “Për qëllimet e këtij ligji, do të konsiderohen akte
administrative te gjitha vendimet e organeve te administrates publike te cilat krijojnë pasoja
juridike ne raste individuale”.
Shkresa nr.2505/5, datë 5.8.2010, e të paditurit, nuk përbën akt administrative, pasi
nuk eshte vendim i organit administrative, siç eshte Dega e Doganës Vlore.
Në pikëpamje kohore, kjo shkresë nuk është konceptuar në këtë datë, pra në datën
5.8.2010, por është mbajtur ne datën 21.7.2010.
Kjo shkrese është pasqyrimi i konstatimeve te bëra nga grupi i verifikimit
dokumentar dhe fizik të praktikes doganore të paraqitur nga paditësi.
Kjo shkrese, jo vetëm qe nuk ka formën e një akti administrative pasi pasqyron
vetëm konstatime, nuk sjell asnjë pasojë juridike për paditësin, se pari se nuk evidenton
urdhërime për paditësin, por vetëm konstatime dhe se dyti, nuk është marrë nga një organ
i administrates publike, por nga një grup punonjësish te te paditurit.
Eshte pikërisht vendimi nr.200/1, date 27.7.2010, i nxjerre nga i padituri, akti
administrativ qe ne rastin konkret ka sjelle pasoja juridike për paditësin.
Per rrjedhoje, moszgjidhja e pasojave te ardhura nga ky akt i paligjshëm, përbën
shkelje te nenit 6, te K.Pr.Civile duke mos u shprehur për te gjitha kërkimet dhe konkretisht
për korrigjimin e pasojave te paligjshme te ardhura nga zbatimi i këtij vendimi, siç është
bllokimi dhe sekuestrimi i mallit te importuar, bllokimi për një kohe edhe të mjetit te
transportit me te cilin ishte transportuar ky mall, vlerën e detyrimit te rillogaritur ne baze te
rikualifikimit te gabuar te mallit, gjobën si sanksion administrative, si dhe fitimin e munguar
nga mosrealizimi i veprimtarisë ekonomike te planifikuar nga subjekti tregtar.
Gjykata e shkalles se pare, duke rrezuar padinë për këtë pjese, ka qene edhe
kontradiktore ne vlerësimin e pretendimeve te paditësit, duke pranuar kërkesën për marrjen e
provave mbi llogaritjen e pasojave ekonomike dhe demit te pësuar paditësit nga nxjerrja e
aktit te paligjshëm, vendimit nr.200/1, date 27.7.2010.
Në të tilla rrethana, ndryshe nga sa pretendohet ne ankimin e të paditurit, vendimi i
ankimuar duhet te ndryshohet për këtë pjesë dhe të vendoset pranimi i padisë edhe për këtë
kërkim te paditësit.
Ne analizën e kësaj pjese te padisë, gjykata e apelit mban parasysh dispozitat e ligjit
nr.8510 datë 15.7.1999, i ndryshuar me ligjin nr.10005, datë 23.10.2008, “Për përgjegjësinë
jashtëkontraktore të organeve të administratës shtetërore”.
Neni 1
Përgjegjësia jashtëkontraktore e organeve te administratës shtetërore
“Organet e administratës shtetërore përgjigjen për demet pasurore dhe jopasurore
jashtëkontraktore, që u shkaktojnë personave fizike a juridike, private, vendas a te huaj.
Përgjegjësia jashtekontraktore e organeve të administratës shtetërore rregullohet me
dispozitat e këtij ligji dhe te Kodit Civil te Republikës se Shqipërisë.
Neni 3
751
Rastet e përgjegjësisë se organeve shtetërore “Organet e administratës shtetërore
përgjigjen për demet qe u shkaktojnë personave fizike a juridike private ne rastet qe vijojnë:
a) kur kryejnë veprime a mosveprime te kundërligjshme;
b) kur kryejnë veprime a mosveprime te ligjshme, por qe sjellin dëmtimin e interesave
te ligjshme te personave fizike a juridike private;
c)kur,megjithëse kryejnë- veprime a mosveprime te ligjshme, u shkaktojnë një dem te
pabarabarte subjekteve te cilëve u drejtohet ky veprim a mosveprim;
ç) kur, për shkak te mosfunksionimit te mjeteve teknike me te cilat organet e
administratës shtetërore ushtrojnë veprimtarinë e tyre, persona fizike a juridike, private
cenohen ne interesat e tyre te ligjshme.
Sipas neneve 608 dhe 640, të Kodit Civil:

Personi që, në mënyrë të paligjshme dhe me faj, i shkakton tjetrit një dëm personin
ose në pasurinë e tij, detyrohet të shpërblejë dëmin e shkaktuar.
Personi që ka shkaktuar dëmin nuk përgjigjet kur provon se nuk ka faj. Dëmi mhet i
paligjshëm kur është rrjedhim i shkeljes ose i cenimit të interesave dhe i të drejtave të tjetrit,
që mbrohen nga rendi juridik ose nga zakonet e mira.
“Dëmi pasuror që shpërblehet përbëhet nga humbja e pësuar dhe fitimi i munguar.
Shpërblehen gjithashtu shpenzimet e kryera në mënyrë të arsyeshme për të shmangur
ose pakësuar dëmin, ato që kanë qenë të nevojshme për të përcaktuar përgjegjësinë dhe
masën e dëmit, si dhe shpenzimet e arsyeshme të kryera për të siguruar shpërblimin në rrugë
jashtëgjyqësore”.
Nga hetimi gjyqësor ka rezultuar e provuar me provat shkresore te paraqitura nga
paditësi, si dhe akti i ekspertimit te mbajtur nga eksperti kontabël, se vlera e Tregut te mallit
te importuar ka qene ne shumën 1.364.456 leke.
Kjo shume eshte totali i shumës se vlerës se mallit te blere (shuma prej 836.596 leke),
plus TVSH ne masën 20% (shuma prej 167.319 leke pasi taksa doganore ka qene 0%), plus
vlerën shtesë të TVSH të urdhëruar me vendimin nr.200/1 date 27.7.2010 (shuma prej
172.617 leke), plus gjobën ne masën 40% (shuma prej 287.924 leke).
Ka rezultuar se malli i importuar ka qene transportuar me mjetin e transportit tip
Trajler me targe TR 5251 K. Ky mjet transporti eshte marre me qira nga i paditësi prej
shtetasit Dhimitër Bitro dhe sipas kontratës se qirasë, nëse ky mjet nuk do te dorëzohej tej
afatit te përcaktuar ne kontrate, qiramarrësi do te detyrohej të paguante një penalitet prej 50
euro për çdo dite qëndrimi. Duke iu referuar periudhës kur mjeti i transportit ka qene i
bllokuar nga i padituri, prej datës I 6.7.2010 deri me 18.10.2011, pra gjithsej 469 dite, demi
pësuar paditësit eshte i llogaritur ne vlerën 23.450 euro.
Ka rezultuar e provuar se paditësi, ne datën 15.4.2010, ka lidhur kontratën e
furnizimit me shoqërinë e huaj “ISPET.CZ.s.r.o”, duke marre përsipër detyrimin e këtij lloj
malli si lende e pare nga kjo kompani dhe importimin e saj ne Shqipëri, pas kësaj kontrate,
në rast të mostërheqjes së mallit sipas grafikut te parashikuar kontrate, paditësi detyrohej t’i
paguante furnizuesit si dëmshpërblim një shume prej 3% te vlerës mesatare te mallrave për
çdo sasi të patërhequr.
Sipas ekspertit, nisur nga data 1.6.2010, qe paditësi eshte vene para situatës se
pamundësisë se vazhdimit te përmbushjes se detyrimeve te mësipërme kontraktore, deri ne
datën e përpilimit te aktit te ekspertimit, ky penalitet eshte llogaritur ne vlerën 27.189 euro.
Nga provat shkresore te administruara ne gjykim, ka rezultuar gjithashtu se paditësi
ka lidhur disa kontrata furnizimi me shoqëri tregtare për t’i furnizuar në periudha të
rregullta mujore duke marre përsipër detyrimin qe, ne rast mosrespektimi te këtyre
kontratave, te paguaje si penalitet 3% te shumës se xhiros; mesatare mujore te planifikuar.
Këto kontrata janë lidhur me shoqëritë “REI” sh.p.k. me qendër ne Tirane, “Euro Ylli”
752
sh.p.k. me qendër ne Bulqizë, “Fatbardha Saraja” sh.p.k., me qendër ne Elbasan dhe
“Gjergji Balaj” sh.p.k., me qendër ne Fier.
Sipas aktit te ekspertimit, nga mosfurnizimi me produkt te gatshëm te këtyre i
kontraktoreve, situate e krijuar nga paligjshmëria e vendimit nr.200/1, date 27.7.2010, të të
paditurit, paditësit i ka lindur një detyrim ndaj këtyre kreditoreve ne Shumën 8.089.167 leke.
Me këtë rast, gjykata e apelit i gjen te pabazuara ne ligj prapësimet e te paditurit, te
evidentuara edhe ne ankim mbi fiktivitetin e kontratave te lidhura mes: paditësit dhe
shoqërisë furnizuese apo mes paditësit dhe shoqërive “REI” sh.p.k., i me qendër ne Tirane,
“Euro Ylli” sh.p.k. me qendër ne Bulqizë, 1 “Fatbardha Sarja” sh.p.k. me qendër ne
Elbasan dhe “Gjergji Balaj” sh.p.k. me qendër ne Fier.
Prej paditësit ne gjykim janë paraqitur sipas formës se kërkuar ne ligj, asaj
shkresore, te gjitha këto kontrata, ndërkohe qe i padituri prapëson ne lidhje me vlefshmërinë
e tyre, faktin qe paditësi nuk i ka deklaruar ato si borxh apo kreditë ne fund te mbylljes se
vitit kontabël.
Një pretendim i tillë, jo vetëm që nuk shoqërohet me prova mbi situatën financiare te
paditësit, por edhe nëse do te ishte i vërtetë, nuk përbën shkak për te vene ne dyshim apo
cenuar vlefshmërinë e këtyre kontratave.
Veç kësaj, pretendimet e te paditurit mbi mosqenien ne te njëjtin vend te
përfaqësuesve te paleve kontraktuese, ne çastin e lidhjes se tyre, nuk i bëjnë ato te vlefshme,
për aq kohe sa ligji përcakton se kontrata quhet e lidhur ne çastin e përputhjes se vullneteve
te paleve, pavarësisht se propozimi mund te jete dhënë dhe me pare nga çasti i pranimit.
Për më tepër që marrëveshja e palëve dhe kushtet e kontratave mund te jene
negociuar edhe ne rrugët e komunikimit elektronik, duke u materializuar me pas ne
dokumentin e shkruar dhe nënshkruar nga palët.
Ndërsa, nga llogaritja e normës mesatare te fitimit nga përpunimi i kësaj sasie elbi,
ka rezultuar sipas aktit te ekspertimit se paditësi do te kishte realizuar një norme mesatare
fitimi prej 424.305 leke, qe përbën edhe fitimin e munguar për paditësin.
Megjithëse demi i shkaktuar paditësit nga paligjshmëria e vendimit nr.200/1, date
27.7.2010, te te paditurit, eshte rreth 50.639 euro dhe 9.453.623 leke, ndërsa fitimi i
munguar eshte rreth 424.305 leke, prej paditësit, ne përfundim te gjykimit eshte kërkuar
vetëm një pjese e këtij demi te shkaktuar, konkretisht vlerën e tregut te mallit te importuar ne
shumën 1.364.456 leke, se bashku me demin e shkaktuar si rezultat i detyrimit qe paditësit i
ka lindur nga mosfumizimi me produkt te gatshëm te këtyre kontraktoreve, situate e krijuar
nga paligjshmëria e vendimit nr.200/1 date 27.7.2010 të të paditurit, ne shumën 8.089.167
leke, si dhe normën mesatare fitimi prej 424.305 leke, qe përbën edhe fitimin e munguar për
paditësin, ne vlerën totale prej 9.868.950 leke.
Në të tilla rrethana, gjykata e apelit, duke mos konstatuar asnjë nga rrethanat e
parashikuara ne nenet 9 dhe 11, te ligjit nr.8510, date 15.7.1999, i ndryshuar me ligjin
nr.10005, date 23.10.2008 “Për përgjegjësinë jashtëkontraktore te organeve te administrates
shtetërore”, duke i gjetur te bazuara edhe pretendimet e paditësit për dem ekonomik te
shkaktuar nga paligjshmëria e vendimit nr.200/1, date 27.7.2010, të të paditurit, çmon ta
pranoje padinë edhe për këtë pjese dhe në zbatim te nenit 6 te K.Pr.Civile te detyroje te
paditurin ta dëmshpërbleje paditësin në shumën e kërkuar ne diskutimin përfundimtar,
konkretisht ne vlerën 9.868.950 leke.
4. Ligjit nr.49/2012, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e

Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.
753
Ligji nr.8449, datë 27.01.1999 “Kodi Doganor i Republikës se Shqipërisë”, i
shfuqizuar VKM nr.205, date 13.04.1999 “Per dispozitat zbatuese te Kodit Doganor”.
5. Vendimi nr.230, datë 05.04.2013, i Gjykatës së Apelit Vlorë, është marrë në

interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjit, prandaj duhet prishur dhe çështja duhet dërguar për
rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
6. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, është gjykata kompetente për shqyrtimin
e kësaj çështjeje gjyqësore. Në pikën a), të nenit 7, të Ligjit nr.49/2012, datë 03.05.2012 “Për
Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”, përcaktohet se janë në kompetencë të gjykatës
administrative “mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet
nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të
veprimtarisë administrative nga organi publik.
7. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se gjendemi përpara gjykimit të
një mosmarrëveshje administrative në fushën doganore dhe referuar ligjit doganor dhe Kodit
të Procedurës Civile, ligjvënësi ka parashikuar një procedurë të veçantë dhe të plotë për të
kundërshtuar vendimin administrativ.
Çështja e cila duhet ti jepet zgjidhje në rastin konkret, është fakti nëse çështja bën apo
jo pjesë në juridiksionin gjyqësor? Gjykatat e faktit nuk i kanë dhënë zgjidhje detyrave të
lëna nga vendimi nr.00-2012-461 (69), datë 14.02.2012, i Kolegjit Kolegji Civil të Gjykatës
së Lartë, Kolegj i cili ka vendosur “Prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë
nr.s’ka, datë 15.11.2011, dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë kësaj gjykate, në lidhje
me juridiksionin”, me arsyetimin se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë nr.s’ka,
datë 15.11.2011, nuk janë paraqitur arsyet për marrjen e këtij vendimi.
Në kushtet kur mungon totalisht arsyetimi i vendimit të saj, duke qenë kështu në
shkelje të nenit 310, të K.Pr.Civile, nuk ka bërë një analizë të hollësishme të provave që
ndodhen në dosje duke mos respektuar edhe nenin 10, të K.Pr.Civile që parashikon se:
“gjykata jep vendimin e saj vetëm mbi fakte që janë paraqitur gjatë procesit gjyqësor”.
8. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vëren se Gjykatat nuk kanë respektuar
dhe zbatuar drejtë ligjin në arsyetimin e vendimeve, duke mos argumentuar nëse jemi apo jo
përpara ankimit administrativ, për provat shkresore të paraqitura nga pala paditëse.
Në bazë të nenit 59, të K.Pr.Civile, “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë
dhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor
apo atë administrativ”, por duke qenë se çështja e juridiksionit është një çështje shumë e
rëndësishme, është më se e domosdoshme që gjykata që në fillim të gjykimit, të shqyrtojë
pikërisht nëse çështja që po shqyrton bën pjesë në juridiksionin administrativ apo atë
gjyqësor. Çështja e juridiksionit është e lidhur ngushtësisht me elementet që përbëjnë
administrimin e mirë të drejtësisë, pra me të drejtën për një proces të drejtë dhe të rregullt
gjyqësor, parim ky i sanksionuar në nenin 6 të KEDNJ sipas të cilit gjykimi duhet të kryhet
brenda një afati të arsyeshëm.
Duke u nisur nga analiza e mësipërme për rëndësinë procedurale të përcaktimit të
juridiksionit të cilit i takon çështja që i shtrohet për zgjidhje gjykatës, vendimi gjyqësor në
lidhje me këtë çështje duhet të jetë rrjedhojë e një analize të plotë e të gjithanshme të
pretendimeve të palëve ndërgjyqëse në përputhje me provat e administruara gjatë
procesit gjyqësor për këtë qëllim dhe në përputhje me ligjin e zbatueshëm.
Vendimi në lidhje me juridiksionin, që nga pikëpamja formale procedurale përbën
një vendim të ndërmjetëm, (kur gjykata vendos mospranimin e kërkesës së palës për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor) dhe një vendim jo përfundimtar (kur
754
gjykata vendos nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor), duhet të jetë i arsyetuar në
përputhje me kërkesat e nenit 310 të K.Pr.Civile.
Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është një vendim i ndërmjetëm (neni
125 i K.Pr.Civile), kundër të cilit mund të ushtrohet e drejta e ankimit të veçantë në bazë të
nenit 59 të K.Pr.Civil. Ky ankim i veçantë, për vetë rëndësinë që paraqet çështja e
juridiksionit, ushtrohet menjëherë pas dhënies së vendimit dhe jo siç shprehet në mënyrë të
gabuar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë: “Kundër vendimit lejohet ankim së bashku me
vendimin përfundimtar”.
9. Rezulton se pala e paditur ka parashtruar në kërkimet e saj për nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor, përpara Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë se: (i) pala paditëse
nuk ka konsumuar rekursin administrativ ndaj akteve të DPD; (ii) ankimi administrativ i
paraqitur nga paditësi në DPD nuk është në përputhje me nenin 289/2 të K.Doganor; (iii)
paditësi nuk ka plotësuar në kohë kërkesat ligjore lidhur me ankimin administrativ ushtruar
në DPD kundër akteve të organit doganor; (v) paditësi, për faj të tij dhe jo për mangësi të
organit administrativ, nuk ka paraqitur ankimin administrativ në DPD (vendimi unifikues i
Kolegjeve të Bashkuara nr.3, datë 12.02.2008).
Rezulton se asnjë prej këtyre pretendimeve nuk është analizuar nga ana e Gjykatave të
faktit. Nuk ka asnjë arsyetim se pse këto pretendime të palës së paditur nuk qëndrojnë dhe
përse qëndrojnë pretendimet e paditësit, të cilat dhe këto të fundit nuk janë analizuar.
10. Në këto rrethana, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi
nr.230, datë 05.04.2013, i Gjykatës së Apelit Vlorë, nuk është marrë në interpretim dhe
zbatim të drejtë të ligjit dhe si i tillë duhet prishur dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim
pranë Gjykatës Administrative të Apelit.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.230, datë 05.04.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin
e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Apelit Administrativ.
Tiranë, më 21.04.2016
755
Nr. 00-2016-1636 Vendimi (250)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 21.04.2016 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit çështjen administrative

PADITËS: DHIMITRAQ NASI

I PADITUR: GIGO TOKO
PERSON I TRETË: BASHKIA PËRMET
OBJEKTI:
Pushimin e cënimit të pronësisë që vjen
si rezultat i kryerjes së një punimi të ri.
Pavlefshmëria absolute e vendimit
nr. 1, datë 19.08.2011, të KRT, Bashkia Përmet.
Baza Ligjore: Nenet 153, 154, 154/a, 156, 324, 325 të K.Pr.Civile,
neni 92 e vijues i Kodit Civil,
nenet 302, 303 i K.Civil
dhe neni 116 i K.Pr.Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet, me vendimin nr.219, datë 29.10.2013 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë si të pabazuar në prova e ligj.
Heqjen e masës së sigurimit të padisë, vendosur me vendim të ndërmjetëm të
Gjykatës Rrethit Gjyqësor Përmet datë 10.07.2013, mbi pasurinë e
paluajtshme nr.13/142 në pronësi të Gigo Toko.

Deklarimin e moskompetencës së Gjykatës së Apelit Gjirokastër për
shqyrtimin e çështjes civile me nr.regjistri 748/21256-00537-20-2013 dhe
dërgimin në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë, si gjykatë kompetente.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.1412, datë 05.05.2014 ka

vendosur:
Mospranimin e ankimit të paraqitur kundër vendimit nr.219, datë 29.10.2013
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet.
756
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs paditësi
Dhimitraq Nasi, i cili kërkon:
kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë.
Shkaqet që paditësi Dhimitraq Nasi paraqet në rekurs, janë:

 Me vendimin nr.1412, datë 05.05.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit është
vendosur mospranimi i ankimit kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Përmet. Me vendimin e sipërm nuk jam dakort dhe brenda afatit ligjor po e
kundërshtoj atë për këto arsye:
 Gjykata Administrative e Apelit nuk i ka hyrë në themel gjykimit të çështjes. Ajo pasi
ka bërë një përshkrim të kërkesëpadisë së paditësit e po kështu edhe një përshkrim të
konkluzioneve të gjykatës së faktit përfundimisht, pasi ka cituar nene të K.Pr.Civile
etj, ka vendosur mospranimin e ankimit me arsyetimin se ai është firmosur nga
avokatja e paditësit, e cila nuk ka tagrat e duhura për të bërë këtë veprim.
 Gjykata nuk ka vlerësuar faktin që kishte para saj se, ankimi përveç avokates së
paditësit është firmosur në çdo faqe edhe prej tij, fakt ky që e bën atë të vlefshëm, pasi
aty është shprehur drejtpërdrejt vullneti i palës paditëse.
 Gjykata ka anashkaluar këtë fakt të dukshëm dhe në këto kushte ajo ka dhënë një
vendim të gabuar për të cilin kërkojmë prishjen e tij dhe kthimin e çështjes po në
Gjykatën Administrative të Apelit për rigjykim.
Rezulton të ketë paraqitur kundërrekurs i padituri Gigo Toko, i cili kërkon:

Mospranimin e rekursit të paraqitur nga paditësi Dhimitraq Nasi.
Shkaqet që i padituri Gigo Toko paraqet në kundërrekurs janë:

 Rezulton e provuar që Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet, me vendimin gjyqësor
nr.219, datë 29.10.2013, pas përfundimit gjyqësor të çështjes civile, ka vendosur:
Rrëzimin e padisë si të pambështetur në ligj dhe në prova.
 Kundër vendimit ka ushtruar të drejtën e ankimit pala paditëse, duke sjellë sërish para
Gjykatës Administrative të Apelit, argumenta dhe fakte që nuk qëndronin dhe ishin
nul nga pikëpamja procedurale dhe materiale. Rezulton e provuar se KKRT, pranë
Bashkisë Përmet, ka dalë me një vendim me nr.1, datë 19.08.2011, në të cilën ka
vendosur: Miratimin e sheshit të ndërtimit, destinacionin e tij dhe kondicionet urbane
etj, konform ligjit për objektin “godinë shërbimi” 1 kat, si dhe 1 kat nëntokë, duke u
caktuar në këtë rast dhe koeficientet e shfrytëzimit, distancat, etj.
 Konform ligjit bazuar në lejen e nxjerrë në favorin tonë, nga Bashkia Përmet, kemi
vendosur të ndërtojmë objektin e sipërpërmendur, duke respektuar të gjitha kushtet e
cituara në lejen e ndërtimit nxjerrë në favorin tonë. Sapo kanë nisur punimet, paditësi
pa asnjë shkak ligjor i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet, duke
kërkuar sigurimin e padisë, pezullimin e punimeve që po kryheshin nga ana jonë, në
pasurinë e paluajtshme me nr.13/42 në pronësinë time, në kufi me pasurinë e paditësit.
 Gjithashtu në procesin gjyqësor ka rezultuar e provuar që paditësi është pronar i një
pasurie me nr.13/71 e ndodhur në zonën kadastrale 2917 me sip. 105.4 m2, ndodhur
në Përmet.
 Paditësi ka pretenduar se objekti që po ndërtohej nga ana jonë shkelte distancat e
përcaktuara me ligj dhe për këtë arsye, leja e ndërtimit ishte nxjerrë në kundërshtim
me ligjin.
757
 Në procesin gjyqësor në të dyja nivelet, kemi sqaruar se pretendimet e paditësit nuk
qëndronin, pasi leja e ndërtimit ish dhënë konform ligjit të urbanistikës dhe përveç
kësaj vetë paditësi kishte lëshuar një deklaratë para noterit, me datë 08.08.2002, fakt i
cili provohet me deklaratën nr.1845 rep, datë 09.08.2002, administruar si provë në
dosjen gjyqësore, në të cilën ky i fundit kish shprehur vullnetin e tij të lirë dhe të
plotë, se nuk do të kish asnjë pretendim në të ardhmen për ndërtimin që në do të
bënim në pronën tonë, përfshi këtu distancat, duke deklaruar në të njëjtën kohë se ne
mund të ngrinim murin e rrethimit në lartësinë që dëshironim, duke mos patur asnjë
pretendim në të ardhmen.
 Këto deklarime të lëshuara nga paditësi në formën e kërkuar nga ligji, nuk u
kundërshtuan nga ky i fundit në asnjë moment gjatë gjykimit dhe shqyrtimit të
çështjes, as në formë dhe as në përmbajtje dhe duke iu referuar nenit 246 të
K.Pr.Civile, kanë fuqi provuese.
 Referuar VKM-së nr.722, datë 19.11.1998 “Për miratimin e rregullores së
urbanistikës”, në nenin 120 të saj thuhet shprehimisht: ..ndërtimet mund të bëhen dhe
pa ruajtur distancat deri në bashkim të plotë, vetëm mbi bazën e marrëveshjes së
pronarëve fqinj..., kusht ky i respektuar pikë për pikë nga ana jonë.
 Këtë deklaratë ia kemi bashkëngjitur dhe kërkesës sonë drejtuar Bashkisë Përmet për
dhënien e lejes së ndërtimit në favorin tonë.
 Është paditësi në fakt që ka ndërtuar në kundërshtim me të gjitha kondicionet urbane
dhe ka dëmtuar destinacionin dhe funksionin e objektit që duam të ndërtojmë konform
ligjit në pronën tonë. Meqenëse ai nuk ka respektuar kufirin ndarës të pronës ka
lëshuar deklaratat e mësipërme në mënyrë që të realizonte qëllimin e tij, me pëlqimin
tonë.
 Nga hetimi gjyqësor, doli dhe u provua se paditësi nuk kish respektuar distancën prej
2 m, kur kish ndërtuar objektin e tij, por na kish cënuar ne në pronësinë tonë, fakt i
cili shihet qartë nga fotot e paraqitura nga ana jonë në dosjen gjyqësore.
 Pretendimi i paditësi se leja e ndërtimit e dhënë në favorin tonë është absolutisht e
pavlefshme nuk qëndron, pasi ajo është lëshuar nga një organ kompetent në formën
dhe përmbajtjen e parashikuar nga ligji, konform nenit 116 të K.Pr.Administrative dhe
ligjit “Për Urbanistikën”.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në dhomën
e këshillimit, në përfundim;
VËREN
nr.31003-03059-00-2016 regj. them, që iu përket palëve ndërgjyqëse: paditës Dhimitraq Nasi,
i paditur Gigo Toko dhe person i tretë Bashkia Përmet, me objekt: Pushimin e cënimit të
pronësisë që vjen si rezultat i kryerjes së një punimi të ri. Pavlefshmëria absolute e vendimit
nr.1, datë 19.08.2011, të KRT Bashkia Përmet.
2. Vendimi nr.1412, datë 05.05.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit, është marrë
në shkelje të rënda të rregullave procedurale, pasi kësaj gjykate i mungonte kompetenca në
lëndë, prandaj vendimi i saj duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për tu shqyrtuar në
gjykatën kompetente, që është Gjykata e Apelit Gjirokastër.
758
3. Këshilli i Rregullimit të Territorit, pranë Bashkisë Përmet, me vendimin nr.1, datë

19.08.2011 ka miratuar sheshin e ndërtimit, destinacionin e funksionit të tij dhe kondicionet
urbane, etj, për objektin godinë shërbimi 1 kat + 1 kat nëntokë. Sipas lejes së ndërtimit
sipërfaqja e sheshit të ndërtimit është 755.8 m 2, sipërfaqja e ndërtimit 567 m2, koeficient i
shfrytëzimit 75%. Numri i kateve mbi tokë 1, distanca e volumit nga kufiri i pronës veri 2.1
m, jugu 2.2 m, lindja 1.31 m dhe perëndimi 1 m.
4. Bazuar në lejen e mësipërme të ndërtimit, i padituri ka vendosur të ndërtojë
objektin sipas projekt preventivit. Në momentin që i padituri ka vazhduar punimet, paditësi
Dhimitraq Nasi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet me kërkesë për sigurim
padie.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet me vendimin nr.29 Akti, datë 10.07.2013 ka
vendosur:
Pranimin e kërkesës.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë, duke urdhëruar pezullimin e punimeve që po
kryhen në pasurinë e paluajtshme nr.13/132 në pronësi të Gigo Çiçim Toko, në kufi me
pasurinë nr.13/171 në pronësi të kërkuesit Dhimitraq Nasi.
Caktimin e një afati 15 ditë, brenda të cilit duhet të paraqitet padia në gjykatë nga
kërkuesi Dhimitraq Nasi.
Masa e sigurimit konsiderohet se ka rënë nga fuqia, kur padia nuk është ngritur
brenda afatit 15 ditë.
6. Paditësi brenda afatit ligjor ka ngritur, pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet
kërkesëpadinë, objekt shqyrtimi gjyqësor.
7. Paditësi Dhimitraq Jani Nasi ka të regjistruar në ZVRPP Përmet pasurinë me
nr.13/171 e ndodhur në zonën kadastrale nr.2917 me sipërfaqe 105.4 m, në adresë qyteti i
Përmet. Ngjitur me pronën e mësipërme të paditësit në anën lindore ndodhet pasuria
nr.13/142 e të paditurit Gigo Toko.
8. Paditësi ka pretenduar se në afërsi të pronës së tij shumë afër, i padituri Gigo Toko
po ndërton një objekt, i cili përsa i përket distancave është në kundërshtim me ligjin “Për
urbanistikën” dhe të gjitha kondicionet urbane. Paditësi i është drejtuar Inspektoriatit
Ndërtimor Urbanistik Kombëtar. Akti administrativ vendimi nr.1, datë 19.08.2011 është
absolutisht i pavlefshëm, i cili jo vetëm që është nxjerrë në kundërshtim me ligjin për
urbanistikën, por dhe i ka mbaruar afati i vlefshmërisë së tij dhe për pasojë ndërtimi i objektit
është i paligjshëm.
9. I padituri ka prapësuar se leja e ndërtimit është dhënë konform dispozitave ligjore
dhe se ndërtimi i objektit bazohet dhe në marrëveshjen e bërë me paditësin, i cili me vullnet
të lirë ka deklaruar me datë 08.08.2012 dhe datë 09.08.2012, përpara ndërtimit të objektit të
tij, se ai nuk do të kishte asnjë pretendim për ndërtimin që do të bëjë në të ardhmen brenda
pronës së tij Gigo Çiçim Toko për ruajtjen e distancës së objektit me objektin tonë, duke u
ruajtur distanca aktuale që është sot. I padituri pretendon se ndërtimi i paditësit është bërë në
pronën e tij, brenda kufirit të pronës së tij. Mbi bazën e marrëveshjes se mësipërme është
marre leja e ndërtimit bazuar në nenin 120 të Rregullores së Urbanistikës. I padituri
pretendon se paditësi ka bërë ndërtim të paligjshëm.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet, me vendimin nr.219, datë 29.10.2013 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë si të pabazuar në prova e ligj.
759
Heqjen e masës se sigurimit të padisë, vendosur me vendim të ndërmjetëm të
Gjykatës Rrethit Gjyqësor Përmet, datë 10.07.2013, mbi pasurinë e paluajtshme nr.13/142 në
pronësi të Gigo Toko.
11. Gjykata e rrethit gjyqësor ndër të tjera arsyeton se:
....Leja e ndërtimit nr.1, datë 19.08.2011 është konform ligjit nr.8405, datë
17.09.1998 “Për urbanistikën” dhe akteve nënligjore të dala në bazë dhe për zbatimin e tij.
Është e bazuar dhe në nenin 120/d të Rregullores së Urbanistikës miratuar me vendim
nr.722, datë 19.11.1998 “Për miratimin e rregullores së urbanistikës”. Ka qenë marrëveshja
e palëve ndërgjyqëse që paditësi nuk ka respektuar kufirin ndarës të pronës dhe në këmbim të
këtij mosrespektimi ai ka lëshuar deklaratat e mësipërme për heqjen e vesit të të paditurit në
mënyrë që të realizonte qëllimin e tij pa e kundërshtuar i padituri. Kundërshtimi që paditësi i
bën ndërtimit të të paditurit është i pabazuar, pasi leja e ndërtimit dhënë për ndërtimin e
objektit nga i padituri është dhënë bazuar në deklaratat e paditësit, pra bazuar në
marrëveshjen e palëve ndërgjyqëse, marrëveshje, e cila parashikohet në dispozitën ligjore të
mësipërme.
Paditësi për të kërkuar respektimin e distancës nga objekti në objekt, distancë 4 m,
duhej që ai vetë të kishte ndërtuar objektin e tij, duke respektuar kufirin e pronës së të
paditurit në largësinë 2 m, largësi e cila nuk është respektuar, por përkundrazi ajo është
vendosur në kufirin e pronës së të paditurit, duke kryer nevojat higjeno-sanitare nëpërmjet
rrjetit që kalojnë në pronën e të paditurit. Nga pamja e fotografive të paraqitur në seancë
gjyqësore, si provë nga pala paditëse duket qartë se dritaret në objektin e paditësit nuk janë
sipas projekt preventivit, pasi në projekt preventiv ndodhen 3 dritare kurse në pamjen e
sotme ato janë dy mini dritare (dritare jo të plota), të cilat nuk mund të bëjnë ndriçimin e
objektit dhe nuk i shtojnë pamjen atij.
Pretendimi i paditësit se leja e ndërtimit është absolutisht e pavlefshme nuk është i
bazuar, pasi nuk plotësohet asnjë prej kritereve të parashikuara në nenin 116 të
K.Pr.Administrative. Vendimi i KRT është lëshuar nga organi administrativ i identifikuar,
KRT Bashkia Përmet, kompetent për ta lëshuar atë dhe se ky organ brenda kompetencave të
tij ligjore e ka lëshuar këtë akt. Akti administrativ vendimi i KRT nr.1, datë 19.08.2011 është
nxjerrë në formën dhe procedurën e kërkuar nga ligji mbi urbanistikën. Përsa i përket
kërkimit të palës paditëse për pushimin e cënimit të pronësisë, gjykata krijon bindje se, në
rastin konkret nuk kemi cënim pronësie, pasi të gjitha veprimet i padituri i ka kryer me
pëlqimin e paditësit. Pra të gjitha veprimet që do të bëjë i padituri për ndërtimin e objektit të
miratuar me leje ndërtimi janë të pranuara nga paditësi si veprime të drejta që ai ia ka
lejuar të bëjë.
Gjykata mbi bazën e kërkesave të palëve për të përcaktuar vendosjen e pronave të
palëve ndërgjyqëse nëse ato kanë mbivendosje me njëra tjetrën, dhe nëse janë ruajtur
kondicionet urbane sipas akteve ligjore, me vendim të ndërmjetëm caktoi ekspert topograf, i
cili në përgjigje të pyetjeve të bëra nga palët ndërgjyqese dhe gjykata ka arritur në
përfundimin se: kondicionet urbane nuk janë respektuar nga asnjë palë ndërgjyqëse. Muri i
ndërtesës pronë e paditësit në anën me pronën e të paditurit shtrihet në kufirin ndarës.
Koeficienti i shfrytëzimit të tokës truall me ndërtim paditësi e ka shfrytëzuar në masën 100%.
Objekti i të paditurit duhet ti largohet paditësit në distancën 4 m.
Përfundimi i ekspertit se, i padituri duhet të largojë ndërtimin nga objekti i paditësit
në distancën 4 m është i pabazuar në të dhënat faktike. Eksperti nuk i dha përgjigje pyetjeve
të palëve ndërgjyqese në lidhje me punimet e kryera qoftë nga paditësi qoftë nga i padituri
mbi bazën e marrëveshjes së tyre, marrëveshje, e cila provohet me deklaratën e paditësit të
sipërcituara. Eksperti deklaroi në seancë gjyqësore se ai nuk iu është përmbajtur deklaratave
të mësipërme të paditësit, duke u shprehur jokompetent për ti interpretuar ato. Eksperti, duke
mos iu përmbajtur deklaratës së paditësit, marrëveshjes së palëve ndërgjyqëse të arritur në
760
vitin 2002 dha konkluzionin se i padituri duhet ti largohet paditësit në distancën 4 m,
konkluzion i cili është në kundërshtim me paragrafin 2 të pikës “d” të nenit 120 të
Rregullores së Urbanistikës......
12. Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.65, datë 06.02.2014 ka vendosur:
Deklarimin e moskompetencës së Gjykatës së Apelit Gjirokastër për shqyrtimin e
çështjes civile me nr.regjistri 748/21256-00537-20-2013 dhe dërgimin në Gjykatën
Administrative të Apelit Tiranë, si gjykatë kompetente.
vendosur:
Mospranimin e ankimit të paraqitur kundër vendimit nr.219, datë 29.10.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet.
14. Gjykata Administrative e apelit ndër të tjera arsyeton se:
....Në lidhje me kushtet e pranueshmërisë së ankimit, gjykata e apelit konstaton se
ankimi nuk është paraqitur konform kërkesave ligjore të neneve 44, 45 dhe 46 të ligjit
nr.49/2012 dhe për këtë arsye duhet vendosur mospranimi i tij për shqyrtim.
Referuar përmbajtjes së procesverbalit të seancës gjyqësore të datës 01.10.2013,
rezulton që paditësi ka zgjedhur si përfaqësues me deklarim avokaten Klodiana Shema, duke
i dhënë tagrin që ta përfaqësojë në këtë gjykim, edhe në mungesë të tij. Avokatja e zgjedhur
me deklarim në seancë ka vazhduar ta përfaqësojë paditësin në gjykimin e shkallës së parë
deri në shpalljen e vendimit përfundimor, duke mos qenë dakord me këtë vendim, Av.
Klodiana Shema në datë 30.10.2013 ka paraqitur ankim ndaj këtij vendimi, duke e
nënshkruar vetë atë.
Sipas nenit 44 të ligjit 49/2012 mjetet dhe afatet e ankimit të vendimeve të gjykatave
administrative janë të njëjta me ato të parashikuara në Kodin e Procedurës Civile, përveç
kur parashikohet ndryshe në këtë ligj. Pra Kodi i Procedurës Civile ka efekt plotësues në
lidhje me zbatimin e këtij ligji.
Neni 453 i Kodit të Procedurës Civile parashikon shprehimisht: Ankimi që i drejtohet
gjykatës së apelit duhet të nënshkruhet nga vetë pala, avokati ose përfaqësuesi i pajisur me
prokurë.
Neni 97 po i këtij Kodi parashikon: Kur palët përfaqësohen në gjykim nga
përfaqësuesi, ky mund të kryejë dhe të marrë në interes të palës së vet të gjitha aktet që i
nevojiten procesit, që ligji nuk e ndalon. Në çdo rast nuk mund të kryejë akte që sjellin
disponim të së drejtës, përveç rasteve kur ka fituar tagër në mënyrë të shprehur.
Neni 64 i Kodit Civil jep kuptimin e përfaqësimit sipas të cilit: Me përfaqësim një
person (përfaqësuesi) kryen brenda tagrave që i janë dhënë nga ligji, nga prokura ose nga
gjykata, veprime juridike në emër dhe për llogari të një personi fizik ose juridik tjetër (i
përfaqësuari).
Përfaqësimi i personit kryhet nëpërmjet aktit të përfaqësimit të nënshkruar prej tij, ku
duhen të jenë të shprehura qartë në përmbajtje vullneti i të përfaqësuarit për çështjen objekt
gjykimi dhe tagrat konkrete që i jepen përfaqësuesit përfshirë edhe tagrin për të paraqitur
ankim.
Në rastin në gjykim konstatohet se avokati, duke nënshkruar ankimin në emër të
paditësit, ka disponuar mbi një të drejtë që ligji (neni 453 i KPr. Civile) ia njeh vetëm
paditësit ose avokatit a përfaqësuesit të pajisur me prokurë. Pra, përfaqësimi në paraqitjen e
ankimit në gjykatën e apelit, bëhet nëpërmjet aktit të përfaqësimit të nënshkruar nga pala e
përfaqësuar, ku duhet të jenë të shprehura qartë në përmbajtje vullneti i të përfaqësuarit për
paraqitjen e ankimit dhe tagrat që i jepen përfaqësuesit. Në rastin konkret një akt i tillë
mungon.
Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.36, datë 05.06.2012 është shprehur se: duke
konsideruar rëndësinë thelbësore të mjetit të ankimit për zhvillimin e një procesi të rregullt
761
ligjor dhe në koherencë me parashikimet e nenit 442/a të K.Pr.C-së, ligjvënësit në nenin 453
të KPC-së, ka parashikuar se ankimi duhet të nënshkruhet nga vetë pala, avokati ose
përfaqësuesi me prokurë. Gjykata vëren se ligjvënësi në këtë dispozitë ka kufizuar të drejtën
për të bërë ankim në tre raste. Së parit ankimi mund të bëhet nga një palë personalisht. Së
dyti, mund të bëhet nga avokati i një pale, i cili në zbatim të nenit 96 të KPC-së, duhet të
gëzojë tagrat për të përfaqësuar palën në sajë të një prokure të bërë me shkrim sipas
dispozitave të Kodit Civil ose me deklarim të palës së përfaqësuar përpara gjykatës që
shqyrton mosmarrëveshjen. Së treti, ankimi mund të bëhet nga përfaqësues me prokurë që
nuk janë avokatë, por që listohen në parashikimet e nenit 96 të KPC-së. Gjykata Kushtetuese
vlerëson se dispozitat specifike të nenit 97 të KPC-së kërkojnë që delegimi tek një
përfaqësues i tagrave për të bërë ankim ndaj një vendimi gjyqësor duhet bërë detyrimisht në
mënyrë të shprehur. Gjykata, mbështetur në dosjen gjyqësore, vëren se edhe pse kërkuesi,
gjatë gjykimit të çështjes, pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka marrë pjesë në disa
seanca gjyqësore, nuk rezulton që të ketë kërkuar të shprehet apo të jetë shprehur se i
delegonte, me deklarim përpara gjykatës, të drejtën për të bërë ankim avokates së tij.
Gjithashtu, rezulton se kërkuesi nuk sjell provën se i ka deleguar këto tagra me akt noterial
përpara momentit të bërjes së ankimit. Në këto kushte, Gjykata vlerëson se me të drejtë
Gjykata e Apelit Tiranë ka vlerësuar se ankimi është bërë nga një përfaqësues pa tagra.
Gjykata e Apelit Tiranë nuk mund të caktonte një afat për korrigjimin e kësaj të mete, pasi
kjo e metë, në përputhje me parashikimet e nenit 97 të KPC të sipërpërmendur, nuk mund të
korrigjohej nëpërmjet konfirmimit të mëvonshëm nga kërkuesi.
Sipas germës “a” të nenit 50 të ligjit nr.49/2012, Gjykata Administrative e Apelit në
dhomë këshillimi vendos a) mospranimin e ankimit, në rastet kur ankimi nuk plotëson kushtet
e pranueshmërisë dhe gjykata administrative e shkallës së parë nuk e ka bërë një gjë të tillë.
Kurse në nenin 46 pika 1 të ligjit në fjalë është parashikuar se bashkë me ankimin duhet të
paraqiten: a) kopje të ankimit dhe dokumentave të tjera në numër aq sa janë personat që
marrin pjesë në çështje si palë; b) aktin e përfaqësimit, nëse ky akt nuk është pjesë e dosjes së
gjykimit. Në rastin në gjykim akti i përfaqësimit të përfaqësuesit të paditësit lidhur me të
drejtën e paraqitjes së ankimit, nuk është paraqitur.
Neni 450 germa “ç” i K.Pr.Civile parashikon se: Gjykata që ka dhënë vendimin nuk e
pranon ankimin kur: ç) është bërë nga një person që nuk legjitimohet të bëjë ankim;
Mospranimi i ankimit mund të deklarohet në çdo shkallë gjykimi. Në këto kushte
Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se ankimi i paraqitur nga pala paditëse nuk
plotëson kushtet e pranueshmërisë, e për pasojë referuar nenit 50 germa “a” të ligjit
nr.49/2012 nga kjo gjykatë duhet të vendoset mospranimi i ankimit......
15. Vendimet unifikuese nr.04, datë 10.12.2013 dhe nr.03, datë 28.04.2014 të
16. Vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit është marrë në shkelje të rënda të

rregullave procedurale që kanë të bëjnë me kompetencën lëndore dhe detyrimisht të çojnë në
prishjen e tij e dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën kompetente, që është Gjykata e
Apelit Gjirokastër.
17. Në vendimin unifikues nr.03/2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë
ndërmjet të tjerave thuhet se: Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime të përziera
762
me natyrë civile dhe administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013,
do të vazhdojnë të gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur.
18. Në analizë të kërkimeve të kërkesëpadisë konstatohet se ndodhemi përpara një
padie me kërkime të përziera (me natyrë administrative dhe civile), sepse kërkimi për:
Pavlefshmërinë absolute të vendimit nr.1, datë 19.08.2011, të KRT Bashkia Përmet, është një
kërkim me natyrë administrative. Ndërsa kërkimi i parë i objektit të kërkesëpadisë për
Pushimin e cënimit të pronësisë që vjen si rezultat i kryerjes së një punimi të ri është një
kërkim me natyrë të pastër civile.
19. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.03, datë
28.04.2014 me të cilin është ndryshuar praktika gjyqësore e unifikuar në vendimin unifikues
nr.04/2013 mbajnë qëndrimin se, kur kemi të bëjmë me kërkime të përziera (me natyrë civile
dhe administrative) dhe çështja është regjistruar në gjykatë para datës 04.11.2013 gjykimi i
saj do të vazhdojë nga gjykata civile, ndërsa për çështjet e regjistruara pas kësaj datë do të
bëhet ndarja e kërkimeve me natyra të ndryshme.
20. Meqenëse çështja në gjykim është regjistruar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Përmet me datë 19.08.2013, pra para datës 04.11.2013 dhe në objektin e padisë ka kërkime të
natyrave të ndryshme (civile dhe administrative), Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
arrin në përfundimin se, lënda për gjykimin e çështjes i përket Gjykatës së Apelit Gjirokastër
dhe jo Gjykatës Administrative të Apelit, prandaj vendimi i saj duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet për rishqyrtim në gjykatën kompetente nga pikëpamja lëndore.
21. Përsa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, gjykimi i
zhvilluar në Gjykatën Administrative të Apelit është një proces i parregullt ligjor, pasi ajo ka
shkelur rregullat procedurale që lidhen me kompetencën lëndore, prandaj vendimi i kësaj
gjykate duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në gjykatën kompetente, e cila
është Gjykata e Apelit Gjirokastër.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/c të ligjit
Mosmarrëveshjeve Administrative”......
VENDOSI
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Gjirokastër.
Tiranë, më 21.04.2016
763
Nr. 00 - 2016 - 1635 Vendimi (251)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 21.04.2016 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit çështjen administrative me

PADITËS: QANIE ALI KAZIU

NAZMI ALI KAZIU
FARIJE ALI KUKA (KAZIU)
DEMIR ZYBER ÇUPI
LEDJA DEMIR ÇUPI
ADELAJDA DEMIR ÇUPI
KLAUDIO DEMIR ÇUPI
I PADITUR HAMDI ALI KAZIU
KËSHILLI I RREGULLIMIT TË TERRITORIT BASHKIA TIRANË
PERSON I TRETË: SULEJMAN ALI KAZIU
AGIM ALI KAZIU
OBJEKTI:
Kërkohet anullimi i lejes për shesh ndërtimi me nr.7236, datë 07.05.1996
dhe i lejes së ndërtimit me nr.10513, datë 09.07.1996
për shkak të pavlefshmërisë absolute të prokurës së posaçme të datës 05.11.1993
të legalizuar nga notere Hava Koxherri Burrel.
Kërkohet detyrimi i të paditurit Hamdi Kaziu që të prishë objektin prej dy kate
me sipërfaqe ndërtimore prej 100 m2 dhe të lirojë
dhe dorëzojë truallin e zënë me këtë objekt.
Baza Ligjore: Nenet 31, 321, 153, 154 të K.Pr.Civile,
nenet 70, 78, 92/a të K.Civil,
K.Civil i vitit 1981, nenet 17, germa b, 29, 54, 56, 57, 84 të tij
dhe vendimi nr.13, datë 09.03.2006
i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.

vendosur:
Konstatimin pjesërisht të pavlefshëm të prokurës së posaçme datë 05.11.1993
të noteres Hava Koxherri, vetëm përsa i përket nënshkrimit të porositëses
Farije Kuka.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të saj.
764
Deklarimin e moskompetencës lëndore të saj për gjykimin e kësaj çështje dhe
aktet përkatëse ia ka dërguar për shqyrtim dhe gjykim gjykatës kompetente që
në rastin konkret është Gjykata Administrative e Apelit.

vendosur:
Prishjen e vendimit nr.3032, datë 25.03.2013 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë, si gjykatë kompetente.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs i padituri Hamdi

Kaziu, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.2010, datë 21.05.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit.
Shkaqet që i padituri Hamdi Kaziu paraqet në rekurs, janë:

 Me vendimin e gjykatës së shkallës së parë janë rikonfirmuar dhe pranuar të njëjtat
konkluzione të nxjerra edhe në vendimet e mëparshme gjyqësore të dhëna përgjatë një
periudhe 15 vjeçare, që kur ka filluar ky gjyq në vitin 1998 e deri në vendimin e
fundit të datës 25.03.2013, vendime me të cilat është pranuar unanimisht vlefshmëria
e plotë ligjore e lejes së ndërtimit dhe e të gjithë dokumentacionit tekniko-ligjor
shoqërues.
 Në të gjitha vendimet është pranuar vlefshmëria e plotë e akt ekspertizës të datës
06.03.2007 dhe shtesës së saj të datës 18.04.2007 sëbashku me konkluzionet e nxjerra
në to.
 Godina e banimit ka qenë e ndërtuar në kohën që është zhvilluar gjykimi i pjesëtimit
të truallit nën banesë dhe për rrjedhojë nuk mund të prishet. Prandaj zhvillimi i
gjykimit të pjesëtimit të truallit nën banesë në një kohë që unë e kisha ndërtuar
banesën është i paligjshëm dhe i tillë është cilësuar me vendimin nr.7339/2007 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.
 Kjo godinë është ndërtuar me vendim të organeve kompetente, siç ka rezultuar edhe
nga gjykimet e mëparshme dhe për rrjedhojë nuk mund të prishet.
 Sipërfaqja e truallit e pazënë nga ndërtimi 2 katësh nuk mund të shërbejë për gjë
tjetër, por është pjesë funksionale e godinës.
 Arsyetimi i gjykatës së apelit në pikën 3 të tij që vlera e truallit dhe godinës arrin
shumën mbi 20 milion lekë të reja është gabim flagrant, dhe mund të quhet mashtrim i
mirëfilltë, pasi nga akt ekspertimit (shtesa e datës 18.04.2007), vlera e godinës është
23.450.000 lekë dhe vlera e truallit është llogaritur në shumën 12.693.650 lekë, pra
nga akti i ekspertimit ka rezultuar që vlera e godinës është dy herë me e madhe se
vlera e gjithë truallit.
 Vendimi i gjykatës së apelit është marrë, duke shtrembëruar dhe keqinterpretuar
faktet, duke bërë arsyetime të mangëta dhe të pambështetura në fakte konkrete dhe në
baza ligjore vendosi prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë.

765
VËREN
nr.31001-03184-00-2014 regj. them, që iu përket palëve ndërgjyqëse: paditës Qanie Ali
Kaziu etj, të paditur Hamdi Ali Kaziu, Këshilli i Rregullimit të Territorit Bashkia Tiranë dhe
person i tretë Sulejman Ali Kaziu etj, me objekt: Kërkohet anullimi i lejes për shesh ndërtimi
me nr.7236, datë 07 05 1996 dhe i lejes së ndërtimit me nr.10513, datë 09.07.1996 për shkak
të pavlefshmërisë absolute të prokurës së posaçme të datës 05.11.1993 të legalizuar nga
notere Hava Koxherri Burrel. Kërkohet detyrimi i të paditurit Hamdi Kaziu që të prishë
objektin prej dy kate me sipërfaqe ndërtimore prej 100 m 2 dhe të lirojë dhe dorëzojë truallin
e zënë me këtë objekt.
2. Vendimi nr.2010, datë 21.05.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit, është
marrë në shkelje të rënda të rregullave procedurale, pasi kësaj gjykate i mungonte
kompetenca në lëndë, prandaj vendimi i saj duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për tu
shqyrtuar në gjykatën kompetente, që është Gjykata e Apelit Tiranë.
3. Paditësat Qanie Ali Kaziu, Nazmi Ali Kaziu, Farije Ali Kuka (Kaziu), Naime Ali
Çupi, i padituri Hamdi Ali Kaziu dhe personat e tretë Agim Ali Kaziu e Sulejman Ali Kaziu
janë motra e vëllezër, ata kanë qenë bashkëpronar të pasurive: një sipërfaqe trualli të përbërë
nga dy parcela S4 = 25 m 2 dhe S6 = 465 m 2, si dhe një truall i lirë S8 = 32.4 m 2, i cili është i
përfshirë brenda mureve rrethuese të familjes Jella. Kjo pronësi iu është njohur e kthyer atyre
me vendimin nr.1310, datë 28.03.1995 të Komisionit të Kthimit e Kompensimit të Pronave
ish-Pronarëve, pranë Bashkisë Tiranë, pasuri të cilën e kanë regjistruar në regjistrin hipotekor
me nr.5211, datë 16.11.1995 në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë.
4. Me prokurën e posaçme datë 05.11.1993 të noteres Hava Koxherri, ndërgjyqësit
Agim Kaziu, Sulejman Kaziu, Qanie Kaziu, Nazmi Kaziu, Farije Kuka e Naime Çupi i kanë
dhënë të drejtën të paditurit Hamdi Kaziu shprehimisht si më poshtë:
Ne porositësit e lartpërmendur porosisim vëllain tonë Hamdi Kaziu me banim në
Tiranë që të na përfaqësojë në ndërtimin e objekteve në lagjen “Xhami Sherif” Tiranë, ku
truallin dhe pasurinë e patundshme në këtë lagje e kanë fituar me vendim të Gjykatës së
Tiranës dhe njihemi të gjithë bashkëpronar.
I japim të drejtë të porositurit të veproj në emër tonë për ndërtimin e objekteve një
lloj sikur të ishim vetë, të gjitha veprimet e kryera nga i porosituri sipas marrëveshjes së bërë
i konsiderojmë të drejta një lloj sikur ti kishim kryer vet.
Po kështu i japim të drejtë të kryej të gjitha veprimet juridike të ligjshme për kthimin
e pasurisë tonë të fituar nga trashëgimia.
Duke qenë se i porosituri banon në Tiranë i ka të gjitha mundësitë që ti kryejë këto
veprime, pasi ne banojmë në Burrel.
5. I padituri Hamdi Kaziu ka aplikuar në KRRT-në e Bashkisë Tiranë për të marrë leje
ndërtimi. Pala e paditur KRRT-ja e Bashkisë Tiranë me vendimin nr.5, datë 07.03.1996, sipas
kërkesës së datës 15.12.1995, ka miratuar në favor të të paditurit Hamdi Kaziu lejen për
sheshin e ndërtimit me sipërfaqe 180 m2 në pozicionin kadastral që kufizohet:
-veriu me pronën e vet dhe pallat 5-kat nr.24;
-jugu me rrugën e re “ M.Grameno”;
-lindja me pallatin 24 dhe 4/1;
-perëndimi me pronën e R.Jella dhe P.Mema,
Kjo leje është dhënë mbi truallin në bashkëpronësi të ndërgjyqësve.
766
6. Pala e paditur KRRT-ja e Bashkisë Tiranë me vendimin nr.15, datë 12.06.1996, ka
vendosur të miratojë lejen e ndërtimit për të paditurin Hamdi Kaziu për ndërtimin e një
banesë 6-kate, mbi truallin në bashkëpronësi të ndërgjyqësve.
7. I padituri Hamdi Kaziu ka ndërtuar katin e parë të banesës dhe karabinanë e katit të
dytë, duke vendosur edhe armaturën e betonimit të këtij kati.
8. Ndërgjyqësit bashkëpronarë të truallit, kanë zhvilluar disa procese gjyqësore. Me
vendimin nr.3439, datë 22.11.1999 është vendosur pjesëtimi në natyrë i truallit nën banesë,
duke u caktuar në natyrë pjesa e secilit bashkëpronar. Ky vendim është lënë në fuqi nga
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.539 datë 30.05.2000 dhe nga Kolegjet e Bashkuara
në Gjykatën e Lartë me vendimin nr.20, datë 14.03.2002.
9. Në këto kushte ky vendim gjyqësor i pjesëtimit në natyrë të truallit është regjistruar
në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, ku secili nga ndërgjyqësit ka në
pronësi një pjesë të përcaktuar, dhe janë pajisur me kartelat e pasurisë së tyre nga Z.R.P.P
Tiranë, bashkëlidhur me hartat treguese të regjistrimit (HTR-të), duke u vërtetuar se banesa
ka qenë e ndërtuar në kohën që është zhvilluar gjykimi i pjesëtimit në natyrë të truallit.
10. Paditësat dhe personat e tretë sëbashku kanë ngritur një padi tjetër me objekt:
pushim cënimi pronësie dhe lirim e dorëzim trualli, me pretendimin se vëllai i tyre Hamdi
Kaziu ka ndërtuar në truallin pronë e tyre një ndërtim dy-katësh, ndërsa i padituri
kundërpaditës me kundërpadi ka kërkuar detyrimin e paditëseve që të njohin të drejtën e
fitimit të pronësisë me bashkim dhe përzierje të truallit në bashkëpronësi të pjesës së tyre
kundrejt pagesës.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, pasi çështja është kthyer për rigjykim nga
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.8377, datë 20.10.2009 ka vendosur rrëzimin e
padisë dhe rrëzimin e kundërpadisë, vendim i cili është lënë në fuqi edhe nga Gjykata e
Apelit Tiranë me vendimin nr.840, datë 05.05.2010. Në këtë gjykim është konstatuar se bëhej
fjalë për një ndërtim të kryer me lejen e organeve kompetente, konkretisht një ndërtim i lejuar
të ndërtohet me lejen e ndërtimit të KRRT-së Bashkia Tiranë nr.15, datë 12.09.1996 dhe
është ndërtuar nga i padituri Hamdi Kaziu.
12. Në këto kushte paditësat i janë drejtuar gjykatës me një tjetër kërkesëpadi me
objektin dhe palët e sipërcituar.

vendosur:
Konstatimin pjesërisht të pavlefshëm të prokurës së posaçme datë 05.11.1993 të
noteres Hava Koxherri, vetëm përsa i përket nënshkrimit të porositëses Farije Kuka.
.....Gjykata, pasi bëri një analizë të hollësishme të provave në gjykim çmon se
kërkesëpadia duhet pranuar pjesërisht për konstatimin pjesërisht të pavlefshëm të prokurës
së posaçme datë 05.11.1993 të noteres Hava Koxherri, vetëm përsa përket nënshkrimit të
porositëses Farije Kuka. Ndërsa për pjesën tjetër të saj, kërkesëpadia duhet rrëzuar si e
pambështetur në ligj e në prova.
Në funksion të hetimit gjyqësor, gjykata çmon të nevojshme të marrë në analizë këto
çështje:
1. Cili është ligji i zbatueshëm për nxjerrjen e lejes së sheshit dhe lejes së ndërtimit,
dhe cili është ligji i zbatueshëm në këtë gjykim për shqyrtimin e pavlefshmërisë së prokurës?
767
2. A mund të konsiderohet e pavlefshme leja e sheshit dhe leja e ndërtimit për shkak
të pavlefshmërisë së pjesshme të prokurës që është përdorur për marrjen e kësaj leje
ndërtimi?
Nga provat e administruara gjatë hetimit gjyqësor rezultoi se: Pala e paditur KRRT-
ja e Bashkisë Tiranë me vendimin nr.5, datë 07.03.1996, sipas kërkesës së datës 15.12.1995,
ka miratuar në favor të të paditurit Hamdi Kaziu lejen për sheshin e ndërtimit me sipërfaqe
180 m2, ndërsa me vendimin nr.15, datë 12.06.1996, ka vendosur të miratojë lejen e ndërtimit
për të paditurin Hamdi Kaziu për ndërtimin e një banese 6-kate, mbi truallin në
bashkëpronësi të ndërgjyqësve.
Ligji material që rregullon marrëdhënien juridike në fushën e urbanistikës, i cili ka
qenë në fuqi në kohën e daljes së këtyre akteve administrative është ligji nr.7693, datë
06.04.1993 “Për Urbanistikën”.
Gjykata në bazë të parimeve të së drejtës lidhur me veprimin në kohë të ligjit material
çmon se ligji i zbatueshëm për rregullimin e një marrëdhënie juridike është ligji, i cili është
në fuqi në kohën e lindjes se kësaj marrëdhënie.
Përsa më lart, gjykata çmon se kriteret dhe kushtet e përfitimit të lejes së sheshit dhe
lejes së ndërtimit, procedurat administrative dhe çdo element tjetër i marrëdhënies juridike
të lindur mes subjektit kërkues dhe palës së paditur KRRT-ja e Bashkisë Tiranë në fushën e
urbanistikës do të rregullohet nga ligji nr.7693, datë 06.04.1993 “Për Urbanistikën”, pasi
është ligji që ka qenë në fuqi në kohën kur i padituri Hamdi Kaziu ka aplikuar dhe ka
përfituar lejen e sheshit dhe lejen e ndërtimit objekt gjykimi.
Ndërsa përsa i përket shqyrtimit të vlefshmërisë së prokurës së posaçme datë
05.11.1993 të noteres Hava Koxherri, gjykata vlerëson se ligji referues është Kodi Civil i
vitit 1981, i cili ka qenë në fuqi në kohën e lëshimit të kësaj prokure.
Bazuar në pretendimet e palëve ndërgjyqëse në këtë gjykim u krye ekspertimi grafik i
nënshkrimit të paditëses Farije Kuka në prokurën e posaçme datë 05.11.1993 të noteres
Hava Koxherri.
Në bazë të aktit të ekspertimit grafik të realizuar gjatë gjykimit nga eksperti i
Drejtorisë së Policisë Shkencore, rezultoi se nënshkrimi i plotë në emër të shtetases Farije
Kuka në prokurën e posaçme datë 05.11.1993 të noteres Hava Koxherri, objekt ekspertimi
nuk është nënshkrimi origjinal i shtetases Farije Kuka, krahasuar me modelet e dërguara në
emër të saj.
Në kushtet e lartpërmendura gjykata çmon se në kuptim të nenit 17/b dhe 57 të Kodit
Civil të vitit 1981, prokura e posaçme datë 05.11.1993 e noteres Hava Koxherri është e
pjesërisht e pavlefshme përsa i përket nënshkrimit të paditëses Farije Kuka. Kjo pasi në këtë
prokurë mungon vullneti i të përfaqësuarës Farije Kuka.
Paditësja Farije Kuka, si bashkëpronare e truallit nuk ka shprehur vullnetin e saj në
prokurën e posaçme datë 05.11.1993 të noteres Hava Koxherri.
Kjo prokurë e posaçme është një veprim juridik pjesërisht i pavlefshëm, i kryer në
kundërshtim me nenin 57 të Kodit Civil të vitit 1981, përsa i përket paditëses Farije Kuka,
pasi kjo bashkëpronare nuk ka shprehur vullnetin e saj për kryerjen e këtij veprimi dhe
ardhjen e pasojave juridike prej tij.
Por në gjykim nuk u provua pretendimi i paditësve të tjerë, që nënshkrimet në
prokurën e posaçme datë 05.11.1993 të noteres Hava Koxherri, nuk janë nënshkrimet e tyre
origjinale. Në këtë konkluzion arriti eksperti i Drejtorisë së Policisë Shkencore, nisur nga
provat e paraqitura nga pala paditëse.
Në këto kushte gjykata çmon se pavlefshmëria e veprimit juridik, prokura e posaçme
datë 05.11.1993 e noteres Hava Koxherri, prek vetëm pjesën e paditëses Farije Kuka.
Në këtë konkluzion të referon edhe neni 111 i Kodit Civil.
768
Në përfundim gjykata vendos të konstatojë absolutisht të pavlefshme, pjesërisht,
veprimin juridik: prokurën e posaçme datë 05.11.1993 të noteres Hava Koxherri për pjesën e
paditëses Farije Kuka.
Ndërsa përsa i përket dy akteve administrative të nxjerra nga organi administrativ
KRRT-ja e Bashkisë Tiranë: vendimi nr.5, datë 07.03.1996, për miratimin e lejes së sheshit të
ndërtimit dhe vendimi nr.15, datë 12.06.1996, për miratimin e lejes së ndërtimit për të
paditurin Hamdi Kaziu për ndërtimin e një banese 6-kate, gjykata vlerëson se nuk kanë asnjë
shkak paligjshmërie.
Këto dy akte administrative janë nxjerrë nga ky institucion KRRT-ja e Bashkisë
Tiranë, i cili ka vepruar brenda kompetencave të tij ligjore, të parashikuara shprehimisht në
ligjin “Për Urbanistikën” nr.7693, datë 06.04.1993.
Përsa i përket pretendimit të paditësve që pavlefshmëria e prokurës së posaçme datë
05.11.1993 të noteres Hava Koxherri për pjesën e paditëses Farije Kuka duhet të sjellë si
pasojë anullimin e këtyre dy akteve administrative të nxjerra nga organi administrativ
KRRT-ja e Bashkisë Tiranë, pasi prokura është një ndër dokumentat e paraqitura për
nxjerrjen e këtyre akteve administrative, gjykata vlerëson se, është një pretendim i
pambështetur në ligj.
Nuk u provua në gjykim që veprimet e kryera nga pala e paditur, të kanë qenë në
kundërshtim me formën dhe procedurën për nxjerrjen e një akti administrativ, si elemente të
rëndësishëm që përcaktojnë vlefshmërinë e tij, si për lejen e sheshit edhe për lejen e ndërtimit
objekt gjykimi.
Në këto kushte gjykata vlerëson se nga pala e paditur nuk është kryer ndonjë veprim
që të jetë në kundërshtim me ndonjë dispozitë urdhëruese të ligjit, gjë e cila do të bënte të
pavlefshme vendimet administrative të palës së paditur.
Gjykata vlerëson të theksojë faktin se, pretendimi i paditësve se i padituri Hamdi
Kaziu e ka përdorur këtë prokurë të datës 05.11.1993, për të marrë lejen e ndërtimit vetëm
në emër të tij është një pretendim i ngritur dhe i shqyrtuar edhe në gjykimet e mëparshme. Në
këtë konkluzion të saj, gjykata referohet në vendimet gjyqësore të paraqitura nga vetë palët, e
të administruara si prova në dosjen gjyqësore.
Gjithashtu vlen të theksohet fakti se, këto akte administrative vendimi nr.5, datë
07.03.1996, për miratimin e lejes së sheshit të ndërtimit dhe vendimi nr.15, datë 12.06.1996,
për miratimin e lejes së ndërtimit të KRRT-së Bashkia Tiranë kanë sjellë pasojën, që
nënkupton se ndërtimi është realizuar nga pala e paditur Hamdi Kaziu (u provua në gjykim
nga vendimet e mëparshme gjyqësore të përfunduara se, i padituri Hamdi Kaziu ka ndërtuar
katin e parë të banesës dhe karabinanë e katit të dytë, duke vendosur edhe armaturën e
betonimit të këtij kati)......
Deklarimin e moskompetencës lëndore të saj për gjykimin e kësaj çështje dhe aktet
përkatëse ia ka dërguar për shqyrtim dhe gjykim gjykatës kompetente që në rastin konkret
është Gjykata Administrative e Apelit.
16. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.2010, datë 21.05.2014 ka
vendosur:
Prishjen e vendimit nr.3032, datë 25.03.2013 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë
dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, si
gjykatë kompetente.
17. Gjykata Administrative e Apelit ndër të tjera arsyeton:
......Gjykata Administrative e Apelit konstaton se Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë në
dispozitivin e vendimit të saj gjyqësor ka disponuar jashtë kërkimeve të objektit të padisë. Më
konkretisht, ajo ka vendosur pranimin e pjesshëm të padisë, duke konstatuar pjesërisht të
pavlefshme prokurën e posaçme, datë 05.11.1993 të noteres Hava Koxherri, vetëm përsa i
769
përket nënshkrimit të porositëses Farije Kuka ndërkohë që kontestimi i kësaj prokure nuk ka
qenë objekt i padisë, por ngrihej nga pala paditëse vetëm si shkak për pranimin e objektit të
padisë dhe që në rastin konkret ishin përkatësisht anullimi i lejes së ndërtimit dhe lejes së
sheshit të ndërtimit të KRRT- së Bashkisë Tiranë (me hollësisht shih objektin e gjykimit). Ky
veprim si më sipër i Gjykatës së Faktit Tiranë ka çuar në atë që ajo në dispozitivin e vendimit
të saj të mos shprehet për dy lejet e dhëna nga KRRT e Bashkisë Tiranë, të cilat këto të fundit
kanë qenë pikërisht pjesa e parë e objektit të padisë dhe e gjykimit. Kjo, çmohet nga Gjykata
Administrative e Apelit se përbën shkelje të rëndë procedurale që passjell prishjen e vendimit
gjyqësor dhe kthimin e çështjes për rigjykim në vështrim të nenit 50/ç të ligjit 49/2012.
Vendimit gjyqësor i mungon pjesa arsyetuese në lidhje me pjesën e pranuar dhe të
rrëzuar të padisë (nuk analizohet në mënyrë konkrete kush kërkime të objektit të padisë
pranohen dhe kush janë ato që rrëzohen prej saj) dhe cilat janë arsyet e këtij qëndrimi të
gjykatës çka përbën shkelje të rëndë procedurale në vështrim të nenit 50/ç të ligjit
nr.49/2012.
Nga aktet në dosje dhe ekspertimet e kryera në gjykimet e mëparshme për këtë çështje
provohet se vlera e objektit të ndërtuar nga pala e paditur dhe e truallit mbi të cilin është
ndërtuar ky objekt kap vlerën mbi 20 milionë lekë, për rrjedhojë, nisur nga ky fakt, në zbatim
të nenit 35 të Kodit Civil, Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë duhej ta hidhte dhe shtronte për
diskutim në veprimet përgatitore të saj çështjen nëse palët kërkonin që ky gjykim të zhvillohej
me trup gjykues të përbërë nga një apo tre gjyqtar, veprim ky procedural që figuron të mos
jetë kryer nga gjykata ç'ka përbën shkelje të rëndë procedurale në vështrim të nenit 54/b të
ligjit nr.49/2012.......
18. Vendimet unifikuese nr.04, datë 10.12.2013 dhe nr.03, datë 28.04.2014 të
19. Vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit është marrë në shkelje të rënda të

rregullave procedurale që kanë të bëjnë me kompetencën e saj lëndore, shkelje të cilat
detyrimisht të çojnë në prishjen e tij dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën
kompetente, e cila është Gjykata e Apelit Tiranë.
20. Në vendimin unifikues nr.03/2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë
ndërmjet të tjerave thuhet se: Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime, si të
natyrës civile, ashtu edhe të natyrës administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara
datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur.
21. Në analizë të kërkimeve të padisë konstatohet se ndodhemi përpara një padie me
kërkime të përziera, sepse kërkimet: për anullimin e lejes për shesh ndërtimi me nr.7236, datë
07.05.1996 dhe i lejes së ndërtimit me nr.10513, datë 09.07.1996, janë kërkime me natyrë
administrative, ndërsa kërkimet për pavlefshmërinë absolute të prokurës së posaçme të datës
05.11.1993 të legalizuar nga noterja Hava Koxherri Burrel dhe lirimi e dorëzimi i sendit, janë
kërkime me natyrë të pastër civile.
22. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.03, datë
28.04.2014 me të cilin është ndryshuar praktika gjyqësore e unifikuar në vendimin unifikues
nr.04/2013 mbajnë qëndrimin se, kur kemi të bëjmë me kërkime të përziera (me natyrë civile
dhe administrative) dhe çështja është regjistruar në gjykatën e shkallës së parë para datës
04.11.2013 gjykimi i saj do të vazhdojë nga gjykata civile, ndërsa për çështjet e regjistruara
pas kësaj date do të bëhet ndarja e kërkimeve me natyra të ndryshme.
770
23. Meqenëse çështja në gjykim është regjistruar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Tiranë me datë 27.05.2010, pra shumë kohë para datës 04.11.2013 dhe në objektin e padisë
ka disa kërkime të natyrave të ndryshme (civile dhe administrative), Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se, lënda për gjykimin e çështjes i përket Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe jo Gjykatës Administrative të Apelit, prandaj vendimi i saj duhet të prishet
dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në gjykatën kompetente nga pikëpamja lëndore.
24. Përsa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, gjykimi i
zhvilluar në Gjykatën Administrative të Apelit është një proces i parregullt ligjor, pasi ajo ka
shkelur rregullat procedurale që lidhen me kompetencën lëndore të saj, prandaj vendimi i
kësaj gjykate duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në gjykatën kompetente,
e cila është Gjykata e Apelit Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Tiranë.
Tiranë, më 21.04.2016
771
Nr. 00-2016-1634 Vendimi (252)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: ALEKSANDËR GUMA

I PADITUR: BASHKIA HIMARË
OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur të paguajë
dëmshpërblimin në masën e një viti pagë,
për zgjidhjen e menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës,
duke i shtuar kësaj shume pagesën për mosrespektim të afatit të njoftimit.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 154 e vijues të K.Pr.Civile
dhe nenet 141, 153 e 155 të Kodit Punës.

vendosur:
Pranimin e padisë së paditësit Aleksandër Guma.
Detyrimin e palës së paditur Bashkia Himarë t’i paguajë paditësit Aleksandër
Guma dëmshpërblim për zgjidhje të menjëhershme në kundërshtim me ligjin,
të kontratës së punës në masën e 6 muajve pagë.
Të paguajë 2 muaj pagë për mosrespektim të procedurës së njoftimit për
zgjidhjen e kontratës së punës.
Të paguajë 2 muaj pagë si shpërblim për vjetërsi në punë.
Gjithsej të paguajë pala e paditur në favor të paditësit Aleksandër Guma 10
muaj pagë.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.159/60-2014-213, datë 06.02.2014 ka

vendosur:
Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Vlorë për gjykimin e çështjes civile me
nr.1290 regjistri, me datë 10.02.2012 regjistrimi.
Dërgimin e akteve të kësaj çështje për kompetencë në Gjykatën
772
vendosur:
Mospranimin e ankimit kundër vendimit nr.2533, datë 22.12.2011 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Vlorë.

Bashkia Himarë, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.1302, datë 10.04.2014, të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
dërgimin e çështjes në po këtë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Shkaqet që pala e paditur Bashkia Himarë paraqet në rekurs, janë:

 Pretendimet e ngritura nga gjykata e apelit në arsyetimin e vendimit të mësipërm në
lidhje me tagrin e përfaqësimit, përsa i përket nenit 453 të K.Pr.Civile nuk qëndrojnë
për faktin se përfaqësuesi i Bashkisë Himarë i gëzon të gjitha të drejtat ligjore në
lidhje me përfaqësimin e shprehur kjo dhe në autorizimin e përgjithshëm nr.1289/1
prot, datë 11.11.2011, të Kryetarit të Bashkisë Himarë sipas të cilit përfaqësuesi ka të
drejtë të ushtrojë ankime dhe rekurse në të gjitha gjykatat dhe shkallët e gjyqësorit, në
këtë kuptim argumenti për mospranimin e ankimit nga Gjykata Administrative e
Apelit nuk qëndron dhe është i pabazuar në ligj.
 Në kuptim të ligjit, por dhe të praktikës gjyqësore organet e administratës publike
kanë të drejtën e përfaqësimit nëpërmjet prokurës ose autorizimit lëshuar kjo nga
përfaqësuesi ligjor i institucionit, praktika jonë ka pranuar të mirëqenë autorizimin,
nuk ka asnjë dispozitë ligjore që e pengon këtë të drejtë përsa kohë përfaqësuesi i
Bashkisë Himarë Alkens Papavangjeli e ka pasur tagrin për përfaqësimin e Bashkisë
Himarë nëpërmjet autorizimit të përgjithshëm me nr.289/1 prot, datë 11.11.2011, ky
ankim duhet të ishte vlerësuar i paligjshëm nga ana e kësaj gjykate.
 Në lidhje me pretendimin se ankimi nuk ka qenë i plotë kërkojmë t'ju bëjmë me dijeni
se: Me vendimin nr.2533, datë 22.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë nuk
jemi njohur akoma, nuk kemi dijeni se çfarë është vendosur në këto kushte ishte
detyra e kësaj gjykate të na njoftonte për vendimin dhe plotësimin e të metave të
ankimit, përsa kohë ky veprim nuk është bërë, vlerësojmë se vendimi nr.1302, datë
10.04.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit është i pavlefshëm dhe duhet të
ndryshojë.
 Pretendimet e Gjykatës Administrative të Apelit të ngritura në arsyetimin e vendimit
të mësipërm së ankimi i kryer nga ana e Bashkisë Himarë vjen në kundërshtim me
dispozitat e ligjit nr.49/2012 nuk qëndrojnë për faktin së ankimi nga ana e Bashkisë
Himarë është bërë para hyrjes në fuqi të këtij ligji fakt që e bën këtë vendim të
pabazuar në ligj.

VËREN
nr.31001-03572-00-2014 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Aleksandër
Guma dhe e paditur Bashkia Himarë, me objekt: Detyrimi i palës së paditur të paguajë
dëmshpërblimin në masën e një viti page, për zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të
kontratës, duke i shtuar kësaj shume pagesën për mosrespektim të afatit të njoftimit.
773
2. Vendimi nr.1302, datë 10.04.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit, është marrë
në zbatim të gabuar të ligjit procedurial, që detyrimisht të çon në prishjen e tij dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
3. Paditësi Aleksandër Guma, ka qënë në marrëdhënie pune me palën e paditur

Bashkia Himarë, me detyrën inspektor i menaxhimit të tokës nga data 21.11.2005 deri në
datën 18.07.2011, datë në të cilën me anë të Urdhrit nr.134, datë 18.07.2011 të Kryetarit të
Bashkisë Himarë, i janë ndërprerë marrëdhëniet e punës.
4. Sipas Urdhrit nr.134, datë 18.07.2011 të Kryetarit të Bashkisë Himarë, me të cilin i
janë ndërprerë marrëdhëniet e punës, paditësit rezulton se kjo ndërprerje është bërë me
motivacionin: Mungesa dhe mosrespektim i përsëritur i kohës dhe orarit të punës.
5. Paditësi, duke pretenduar se zgjidhja e marrëdhënieve të punës është bërë në
mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar i është drejtuar gjykatës me padinë objekt
gjykimi.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.2533, datë 22.12.2011 ka

vendosur:
Pranimin e padisë së paditësit Aleksandër Guma.
Detyrimin e palës së paditur Bashkia Himarë ti paguajë paditësit Aleksandër Guma
dëmshpërblim për zgjidhje të menjëhershme në kundërshtim me ligjin, të kontratës së punës
në masën e 6 muajve pagë.
Të paguajë 2 muaj pagë për mosrespektim të procedurës së njoftimit për zgjidhjen e
kontratës së punës.
Të paguaj 2 muaj pagë si shpërblim për vjetërsi në punë.
Gjithsej të paguaj pala e paditur në favor të paditësit Aleksandër Guma 10 muaj pagë.
....Zgjidhja e kontratës së punës nga pala e paditur si punëdhënëse është bërë në
kundërshtim me nenin 153/3 të K.Punës, në të cilin theksohet se: Konsiderohen shkaqe të
justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të rëndë, si edhe
rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur,
me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit.
Shkaqet e largimit nga puna të përmendura në urdhërin e Bashkisë Himarë, për
largimin nga puna të paditësit, nuk janë të asaj shkalle që të përbëjnë shkelje të rëndë, sipas
nenit 153 të K.Punës, dhe për më tepër nga pala e paditur nuk është provuar të ketë mungesa
të përsëritura apo mosrespektim të orarit të punës, si dhe paditësi të ketë marrë ndonjë
paralajmërim të mëparshëm.
Sipas përmbajtjes së Urdhrit nr.134, datë 18.07.2011 rezulton të jetë zgjidhje e
menjëhershme e pajustifikuar e marrëdhënieve të punës, duke mos respektuar afatin e
njoftimit, të parashikuar nga neni 143 i K.Punës, pasi paditësi ka mbi 5 vjet në marrëdhënie
pune pranë palës së paditur. Në lidhje me kërkimin për vjetërsinë në punë që ka bërë
paditësi, është i bazuar në ligj, pasi ai ka më shumë se tre vite pune dhe në zbatim të nenit
145 të K.Punës, ky kërkim është i drejtë.
Zgjidhja e kontratës së punës me anë të Urdhrit nr.134, datë 18.07.2011 është e
pabazuar në ligj dhe për këtë arsye paditësi duhet të përfitojë shpërblimin për zgjidhje të
pajustifikuar të kontratës së punës, për mosrespektim të procedurave të njoftimit dhe
shpërblim për vjetërsi në punë.......
774
8. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.159/60-2014-213, datë 06.02.2014 ka
vendosur:
Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Vlorë për gjykimin e çështjes civile me
nr.1290 regjistri, me datë 10.02.2012 regjistrimi.
Dërgimin e akteve të kësaj çështje për kompetencë në Gjykatën Administrative të
Apelit.
9. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.1302, datë 10.04.2014 ka
vendosur:
Mospranimin e ankimit kundër vendimit nr.2533, datë 22.12.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë.
10. Gjykata e apelit ndër të tjera arsyeton se:
......Gjykata vlerëson të marrë në shqyrtim kushtet e pranueshmërisë së ankimit.
Sikurse është referuar edhe më sipër në këtë vendim, rezulton që vendimi të jetë shpallur në
datën 22.12.2011, kurse ankimi nga pala e paditur është depozituar në gjykatë në datën
06.01.2012, pra brenda afatit 15 ditor të ankimit. Por ky ankim për palën e paditur Bashkia
Himarë, është nënshkruar nga përfaqësuesi Alkens Papavangjeli. Gjatë zhvillimit të gjykimit
në gjykatën e shkallës së parë, pala e paditur rezulton që të jetë përfaqësuar nga ky shtetas
mbi bazën e autorizimit nr.1167 prot, datë 07.10.2011 të lëshuar nga Kryetari i Bashkisë
Himarë. Në këtë autorizim është përcaktuar shprehimisht se autorizohet Alkens
Papavangjeli, me profesion jurist dhe punonjës i kësaj bashkie, për të përfaqësuar këtë
bashki në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë si palë e paditur në çështjen civile me paditës
Aleksandër Guma. Ky autorizim është i vlefshëm për të gjitha shkallët e gjyqësorit deri në
dhënien e vendimit të formës së prerë nga gjykata.
Neni 453 i K.Pr.Civile parashikon shprehimisht se: Ankimi që i drejtohet gjykatës së
apelit duhet të nënshkruhet nga vetë pala, avokati ose përfaqësuesi i pajisur me prokurë.
Neni 97 po i këtij Kodi parashikon: Kur palët përfaqësohen në gjykim nga
përfaqësuesi, ky mund të kryejë dhe të marrë në interes të palës së vet të gjitha aktet që i
nevojiten procesit, që ligji nuk e ndalon.
Në çdo rast nuk mund të kryejë akte që sjellin disponim të së drejtës, përveç rasteve
kur ka fituar tagër në mënyrë të shprehur.
Neni 64 i Kodit Civil jep kuptimin e përfaqësimit sipas të cilit: Me përfaqësim një
person (përfaqësuesi) kryen brenda tagrave që i janë dhënë nga ligji, nga prokura ose nga
gjykata, veprime juridike në emër dhe për llogari të një personi fizik ose juridik tjetër (i
përfaqësuari).
Sipas nenit 72/2 të Kodit Civil: Prokura në emër të personave juridik publik e privat
mund të bëhet edhe vetëm me nënshkrimin e drejtuesit të tij dhe me vulën përkatëse, përveç
kur ligji kërkon që veprimi juridik të kryhet me akt noterial.
Në kuptim të nenit 96 të Kodit Procedurës Civile: Si përfaqësues të palëve me
prokurë mund të jenë: avokatët...; c) juristët dhe punonjësit e tjerë të autorizuar të
institucioneve shtetërore ose të personave juridik...
Pra, përfaqësimi i personit juridik kryhet nëpërmjet aktit të përfaqësimit të
nënshkruar nga drejtuesi i tij, ku duhen të jenë të shprehura qartë në përmbajtje vullneti i të
përfaqësuarit për çështjen objekt gjykimi dhe tagrat që i jepen përfaqësuesit. Ky akt nga
pikëpamja formale duhet të jetë i nënshkruar nga drejtuesi i personit juridik dhe të ketë vulën
e këtij të fundit.
Në rastin në gjykim konstatohet se Alkens Papavangjeli, duke nënshkruar ankimin në
emër të Bashkisë Himarë, ka disponuar mbi një të drejtë që ligji (neni 453 i K.Pr.Civile) ia
njeh vetëm të paditurit ose avokatit a përfaqësuesit të pajisur me prokurë. Pra, përfaqësimi
në paraqitjen e ankimit në gjykatën e apelit, bëhet nëpërmjet aktit të përfaqësimit të
nënshkruar nga pala e përfaqësuar, ku duhet të jenë të shprehura qartë në përmbajtje
775
vullneti i të përfaqësuarit për çështjen objekt gjykimi dhe tagrat që i jepen përfaqësuesit. Në
rastin konkret një akt i tillë mungon.
Sipas germës “a” të nenit 50 të ligjit nr.49/2012, Gjykata Administrative e Apelit në
dhomë këshillimi vendos mospranimin e ankimit në rastet kur ankimi nuk plotëson kushtet e
pranueshmërisë dhe gjykata administrative e shkallës së parë nuk e ka bërë një gjë të tillë.
Kurse në nenin 46 pika 1 të ligjit në fjalë është parashikuar se: Bashkë me ankimin duhet të
paraqiten: a) kopje të ankimit dhe dokumentave të tjera në numër aq sa janë personat që
marrin pjesë në çështje si palë. b) aktin e përfaqësimit, nëse ky akt nuk është pjesë e dosjes së
gjykimit.
Në rastin në gjykim akti i përfaqësimit të përfaqësuesit të palës së paditur lidhur me
të drejtën e paraqitjes së ankimit, nuk është paraqitur.
Neni 450 germat “a” dhe “ç” i K.Pr.Civile parashikon se: Gjykata që ka dhënë
vendimin nuk e pranon ankimin kur: është paraqitur jashtë afatit; ç) është bërë nga një
person që nuk legjitimohet të bëjë ankim. Mospranimi i ankimit mund të deklarohet në çdo
shkallë gjykimi.
Në këto kushte Gjykata Administrative e Apelit vlerëson së ankimi i paraqitur nga
pala e paditur nuk plotëson kushtet e pranueshmërisë, e për pasojë referuar nenit 50 gërma
“a” të ligjit nr.49/2012 kjo gjykatë duhet të vendosë mospranimin e ankimit.......
11. Neni 44 i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave

Administrative”, parashikon se:
Mjetet dhe afatet e ankimit të vendimeve të gjykatave administrative janë të njëjta me
ato të parashikuara në Kodin e Procedurës Civile, përveç kur parashikohet ndryshe në këtë
ligj.

Administrative”, parashikon se:
1. Bashkë me ankimin duhet të paraqiten:
a) kopjet e ankimit dhe të dokumenteve të tjera në numër aq sa janë personat që
marrin pjesë në çështje si palë;
b) aktin e përfaqësimit, nëse ky akt nuk është pjesë e dosjes së gjykimit.
2. Në rast së ankimi nuk plotëson kushtet e parashikuara në pikën 1 të këtij neni ose
kur ankimi nuk është nënshkruar, nuk tregohen palët ndërgjyqëse, vendimi kundër të cilit
bëhet ankim ose se çfarë kërkohet me ankimin, gjyqtari i vetëm njofton palën që të ndreqë të
metat brenda 5 ditëve. Shqyrtimi i ankimit, sipas këtij neni, bëhet në dhomë këshillimi.
3. Kur ankuesi nuk plotëson ose nuk ndreq të metat brenda afatit, ankimi quhet se nuk
është paraqitur dhe i kthehet ankuesit me vendim, së bashku me aktet e tjera të paraqitura
prej tij. Kundër vendimit të gjyqtarit të vetëm për kthimin e ankimit mund të bëhet ankim i
veçantë në Gjykatën Administrative të Apelit.
4. Kur të metat e ankimit janë plotësuar në afat, ai quhet i paraqitur që nga data e
regjistrimit të tij në gjykatë.
13. Në nenin 453 të K.Pr.Civile parashikohet se:

Ankimi që i drejtohet gjykatës së apelit duhet të nënshkruhet nga vetë pala, avokati
ose përfaqësuesi i pajisur me prokurë.
14. Në nenin 454 të K.Pr.Civile parashikohet se:

Në ankim duhet të tregohen:
776
a) palët ndërgjyqësa;
b) vendimi kundër të cilit bëhet ankimi;
c) shkaqet për të cilat bëhet ankimi;
ç) çfarë kërkohet me ankimin.
15. Vendimi unifikues nr.03, datë 06.12.2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së

Lartë.
e paditur Bashkia Himarë përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 58 të ligjit
Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj ekzistojnë shkaqe ligjore që vendimi i gjykatës
së apelit të cënohet.
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton faktin se, nëse nga
gjykatat vendimet e të cilave rekursohen janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale
dhe nëse ligji material është respektuar drejtë ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre
çështjeve nga gjykatat më të ulta, Gjykata e Lartë në realizim të funksionit të saj rishikues,
shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve për të cilat është paraqitur rekurs.
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pas shqyrtimit të akteve procedurale që
ndodhen në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të padisë, pretendimeve të palëve,
vendimit të gjykatës dhe parashtrimeve të rekursit, në interpretim të dispozitave ligjore të
zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se, vendimi i dhënë nga Gjykata
Administrative e Apelit është marrë në shkelje të ligjit procedural që ka të bëjë me
përfaqësimin e palëve në gjykim dhe të drejtën e ankimit, prandaj vetëm për këtë motiv
vendimi i dhënë prej saj duhet të prishet e çështja të dërgohet për rishqyrtim pranë po kësaj
gjykate, por me tjetër trup gjykues.
19. Nga shqyrtimi i dokumentacionit të administruar në dosje, rezulton që ankimi
kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është bërë nga përfaqësuesi i palës së
paditur, i cili ka qenë i pajisur nga kryetari i Bashkisë Himarë me autorizimin nr.1167 prot,
datë 07.10.2011 në të cilin përcaktohet: Autorizohet Alkens Papavangjeli, me profesion jurist
dhe punonjës i kësaj bashkie, për të përfaqësuar këtë bashki në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Vlorë si palë e paditur në çështjen civile me paditës Aleksandër Guma. Ky autorizim është i
vlefshëm për të gjitha shkallët e gjyqësorit deri në dhënien e vendimit të formës së prerë nga
gjykata.
20. Gjykata Administrative e Apelit arsyeton se: Referuar përmbajtjes në tërësi të
autorizimit të lëshuar nga pala e paditur, Bashkia Himarë rezulton që kjo palë nuk i ka dhënë
përfaqësuesit të saj Aleks Papavangjeli tagrin për të bërë ankim kundër vendimit të gjykatës
së shkallës së parë. Sipas gjykatës së apelit me këtë akt përfaqësimi, përfaqësuesi i palës së
paditur është legjitimuar që të marrë pjesë në procesin gjyqësor të zhvilluar në shkallë të parë
në kuptim të nenit 176 të Kodit Procedurës Civile, ku ai ka qenë i pranishëm deri në shpalljen
e vendimit përfundimtar, pasi pala e paditur i ka dhënë të drejtën përfaqësuesit të saj që të
marrë pjesë në të gjitha shkallët e gjykimit, derisa vendimi të marrë formë të prerë.
21. Nga aktet e dosjes rezulton se, kërkesa ankimore kundër vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë, e cila është depozituar pranë kësaj gjykate është e nënshkruar vetëm
nga përfaqësuesi i palës së paditur juristi Aleks Papavangjeli dhe jo nga titullari i Bashkisë
Himarë. Në nenin 453 të Kodit Procedurës Civile është parashikuar se, ankimi që i drejtohet
gjykatës së apelit duhet të nënshkruhet nga vetë pala, avokati ose përfaqësuesi i pajisur me
777
prokurë. Ndërsa në nenin 46/1 të ligjit nr.49/2012 është parashikuar se: Bashkë me ankimin
duhet të paraqiten: a) kopjet e ankimit dhe të dokumenteve të tjera në numër aq sa janë
personat që marrin pjesë në çështje si palë dhe b) aktin e përfaqësimit, nëse ky akt nuk është
pjesë e dosjes së gjykimit.
22. Në nenin 71/2 të Kodit Civil është parashikuar se, prokura është e posaçme kur i
përfaqësuari i ka dhënë përfaqësuesit tagrin për të kryer një ose disa veprime juridike të
caktuara, që karakterizohen nga një qëllim i përbashkët. Në zbatim të kësaj dispozite ligjore
për të parë volumin e tagrave që ka patur përfaqësuesi i palës së paditur Bashkia Himarë
duhet më parë të kuptojmë se, cili ka qenë qëllimi i përbashkët që duhej të arrihej me anë të
këtij autorizimi, i cili tregon se, qëllimi i palës së paditur Bashkia Himarë në rastin në gjykim
ka qenë që ajo të realizojë mbrojtjen e saj përpara gjykatave të gjitha niveleve nëpërmjet
juristit Aleks Papavangjeli, prandaj si rrjedhojë një përfaqësuesi të posaçëm që i është dhënë
e drejta e përfaqësimit në të gjitha shkallët e gjykimit nuk mund ti hiqet e drejta për të ankuar
vendimet e gjykatave, ashtu siç me pa të drejtë arsyeton gjykata e apelit.
23. Gjykata Administrative e Apelit e bazon vendimin e saj në nenin 44 të ligjit
nr.49/2012, nenet 453, 96 e 97 të K.Pr.Civile dhe nenin 64 të Kodit Civil, por ajo nuk
arsyeton se, cila nga dispozitat ligjore të mësipërme nuk e lejon përfaqësuesin e palës së
paditur Bashkia Himarë që të paraqes ankim në gjykatën e apelit ndaj vendimit të dhënë nga
gjykata e shkallës së parë. Neni 44 i ligjit nr.49/2012 është një dispozitë referuese, e cila
referon në dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, asnjë nga të cilat nuk e pengojnë
përfaqësuesin e palës së paditur, i cili ka marrë pjesë në gjykimin në shkallë të parë që të
paraqes ankim ndaj vendimit përfundimtar të po kësaj gjykate në gjykatën e apelit, sepse
detyra e përfaqësuesit të palës së paditur në këtë rast nuk mbaron me shpalljen e vendimit nga
gjykata e shkallës së parë, pasi atij i është dhënë e drejta nga kryetari i Bashkisë Himarë që të
përfaqësojë këtë palë edhe në shkallët e tjera të gjykimit, derisa vendimi të marrë formë të
prerë.
24. Për këto që u thanë më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Bashkia Himarë është i bazuar në ligj,
prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës Administrative të
Apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim po në atë gjykatë, por me tjetër
trup gjykues, i cili duhet të shqyrtojë çështjen në themel.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë, më 21.04.2016
778
Nr. 00-2016-1759 Vendimi (253)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga gjyqtarët:

Evelina Qirjako` Anëtare
Medi Bici Anëtar

PADITËS: PREFEKTI I QARKUT TIRANË

I PADITUR: RIFAT RAKIPAJ
PERSON I TRETË: ZVRPP KAVAJË
OBJEKTI:
Shfuqizimin e Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi
nr. s’ka datë 01.06.2001, në emër të paditësit Rifat Rakipaj
dhe kthimin e pasurisë prej 650 m2 në pronësi shtet.
Baza Ligjore: K.Pr.Civile neni 32,
nenet 115 e vijues të K.Pr.Administrative,
neni 10 i ligjit nr.9948, datë 07.07.2008
“Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit
të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”, ndryshuar
me ligjin nr.58/2012, datë 17.05.2012,
si dhe ligji nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.(11-2013-5805) 2803, datë

Shpalljen e moskompetencës të gjykimit të çështjes civile nr.2252, datë
28.05.2013 me paditës Prefekti i Qarkut Tiranë, të paditur Rifat Rakipaj e
Person të tretë, Zyra vendore e Rregjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme Kavajë
e me pjesëmarrjen e Avokaturës së Shtetit Zyra Vendore Durrës dhe me
objekt: Shfuqizimin (anullimin) e plotë të aktit administrativ të marrjes së
tokës në pronësi datë 01.06.2001, në emër të të paditurit Rifat Rakipaj dhe
kthimin e pasurisë prej 650 m2 në pronësi të shtetit. Dërgimin e çështjes civile
nr.2252, datë 28.05.2013, për kompetencë gjykimi, Gjykatës Administrative të
Shkallës së parë Durrës.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës me vendimin nr.128, datë

Rrëzimin e padisë së ngritur para kësaj Gjykate nga Prefekti i Qarkut Tiranë,
me objekt:
779
Shfuqizimin e Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi nr.s’ka datë 01.06.2001,
lëshuar në emër të te paditurit Rifat Rakipaj dhe kthimin e pasurisë prej 650
m2 në pronësi shtet, si e pabazuar në prova.

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.128 datë 17.02.2014 të Gjykatës Administrative
të Shkallës së Parë Durrës.

Prefekti i Qarkut Tiranë, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.1969, datë 20.05.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
vendimit nr.128, datë 17.02.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës dhe
të pranohet kërkesa e Prefektit të Qarkut Tiranë, duke u deklaruar e pavlefshme dhe duke u
shfuqizuar AMTP në emër të të paditurit si dhe kthimi i pasurisë në emër të pronarit shtet.
Shkaqet që pala paditëse Prefekti i Qarkut Tiranë paraqet në rekurs, janë:

 Vendimi i gjykatës së apelit nuk është i drejtë dhe i bazuar në ligj.
 Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë, pranë Prefektit të Qarkut
Tiranë me vendimin nr.38, datë 03.05.2013 ka shqyrtuar vlefshmërinë ligjore të
krijimit të titullit dhe pronësisë në emër të të paditurit Rifat Rakipaj në fshatin Golem
të Komunës Golem Kavajë, AMTP me nr.s’ka, datë 01.06.2001. Me këtë akt të
paditurit i është shpërndarë në fshatin Golem një sipërfaqe prej 650 m 2 në ngastrën
136 të fshatit Golem.
 Në nenin 2, pika 1, Kreu I të ligjit nr.9948, datë 07.07.2008 “Për shqyrtimin e
vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore” ndryshuar
me ligjin nr.58/2012, datë 17.05.2012, është parashikuar se: kanë vlefshmëri ligjore
titujt e pronësisë private mbi tokën, të krijuar në sipërfaqet, që me 01.08.1991 kanë
figuruar në regjistrat kadastrale, në zërin “Tokë Bujqësore” dhe janë përfshirë në
territoret e administruara nga ish-kooperativat bujqësore deri në kohën e hyrjes në
fuqi të ligjit nr.7501, datë 19.7.1991 “Për Tokën”, të ndryshuar.
 Ndërsa në nenin 2, pika 2 është parashikuar se: nuk kanë vlefshmëri ligjore titujt e
pronësisë në të gjitha sipërfaqet e tjera, që me 01.08.1991, nuk kanë figuruar në
regjistrat kadastrale; në zërin “tokë bujqësore”, si pyje, livadhe, kullota, tokë pyjore
dhe sipërfaqe të tjera të tokës jobujqësore, pavarësisht miratimit të ndryshimeve dhe
kalimeve të këtyre zërave në tokë bujqësore pas kësaj date.
 Sipas regjistrit kadastral të fshatit Golem me 01.08.1991 ngastra nr.136 ka qenë pjesë
e territorit të Ish-NB Frutore Golem dhe ka patur zërin kadastral “Pyll i degraduar”,
pra me zërin kadastral “Tokë Jobujqësore”. Pra gjendemi në situatën e parashikuar në
nenin 2, pika 2 e ligjit të sipërcituar, pra nuk ka vlefshmëri ligjore AMTP e lëshuar në
sipërfaqen e tokës që me 01.08.1991 nuk ka figuruar në regjistrin kadastral, në zërin
tokë bujqësore.
 Gjatë shqyrtimit gjyqësor, pala e paditur nuk paraqiti asnjë provë që të vërtetonte një
fakt të kundërt, pra, që toka, e cila i ishte shpërndarë të paditurit të kishte zërin
kadastral tokë bujqësore e në këtë mënyrë të mund të ndahej sipas ligjit nr.7501/1991
“Për Tokën”.
780
 Përsa i padituri provoi në seancë gjyqësore se pasurinë e përdor që përpara vitit 1991,
se ka ndërtuar një shtëpi banimi dhe se ka aplikuar për leje legalizimi, Komisioni
Vendor konstaton se në ZVRPP Kavajë, pasuria prej 650 m 2 është regjistruar në bazë
të një titulli pronësie të lëshuar në kundërshtim me ligjin nr.7501, datë 19.07.1991
“Për Tokën”.
 Në të tilla kushte, vendimet e gjykatave janë të pambështetura në prova dhe në ligj.

VËREN
nr.31001-03652-00-2014 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Prefekti i Qarkut
Tiranë, i paditur: Rifat Rakipaj dhe person i tretë ZVRPP Kavajë, me objekt: Shfuqizimin e
Aktit të Marrjes se Tokës në Pronësi nr.s’ka datë 01.06.2001, në emër të paditësit Rifat
Rakipaj dhe kthimin e pasurisë prej 650 m2 në pronësi shtet.
2. Vendimi nr.1969, datë 20.05.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit është
rrjedhojë i një hetimi jo të plotë dhe të gjithanshëm gjyqësor, i cili është në kundërshtim me
nenin 14 të K.Pr.Civile, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
3. Në referim të dokumentacionit ligjor të administruar në dosje rezulton se i padituri

Rifat Rakipaj banues i fshatit Golem Kavajë dhe është pajisur me aktin e marrjes së tokës në
pronësi datë 01.06.2001 për një sipërfaqe toke arë 650 m2 i ndodhur në fshatin Golem në
ngastrën nr.136, të cilën e ka regjistruar në ZVRPP Kavajë.
4. Shtetasi Dashamir Curri ka paraqitur kërkesë në KVVTP, pranë Prefektit të Qarkut
Tiranë ndaj aktit të marrjes së tokës në pronësi të shtetasit Rifat Rakipaj.
5. Me vendimin nr.38, datë 03.05.2013 Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të
Pronësisë pranë Prefekturës së Qarkut Tiranë, pasi ka shqyrtuar vlefshmërinë ligjore të
AMTP (Akti i Marrjes së Tokës në Pronësi) me nr.s’ka, datë 01.06.2001, dhënë nga
komisioni i tokës së fshatit Golem familjes bujqësore me kryefamiljar të paditurin Rifat
Rakipaj, ka konstatuar se ky titull pronësi është dhënë në kundërshtim me nenin 2 të ligjit
nr.9948 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën
bujqësore” dhe për këtë shkak ka vendosur shfuqizimin e plotë të AMTP-së nr.s’ka, datë
01.06.2001, dhënë familjes bujqësore me kryefamiljar Rifat Rakipaj në fshatin Golem të
Komunës Kavajë dhe kthimin e sipërfaqes prej 650 m2 toke në pronësi të shtetit.
6. Në zbatim të nenit 10/1 të ligjit nr.9948/2008 Prefektura e Qarkut Tiranë ka
paraqitur padi në gjykatë me anë të cilës kërkon shfuqizimin e titullit të pronësisë dhe
kthimin e sipërfaqes së tokës në pronësi shtet.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.(11-2013-5805) 2803, datë

Shpalljen e moskompetencës të gjykimit të çështjes civile nr.2252, datë 28.05.2013
me paditës Prefekti i Qarkut Tiranë, të paditur Rifat Rakipaj e person të tretë, Zyra Vendore e
781
Rregjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme Kavajë e me pjesëmarrjen e Avokaturës së Shtetit
Zyra Vendore Durrës dhe objekt: Shfuqizimin (anullimin) e plotë të aktit administrativ të
marrjes së tokës në pronësi datë 01.06.2001, në emër të të paditurit Rifat Rakipaj dhe kthimin
e pasurisë prej 650 m2 në pronësi të shtetit.
Dërgimin e çështjes civile nr.2252, datë 28.05.2013, për kompetencë gjykimi,
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës.
8. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.128, datë
Rrëzimin e padisë së ngritur para kësaj gjykate nga Prefekti i Qarkut Tiranë, me
objekt: Shfuqizimin e Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi nr.s’ka datë 01.06.2001, lëshuar
në emër të te paditurit Rifat Rakipaj dhe kthimin e pasurisë prej 650 m 2 në pronësi shtet, si e
pabazuar në prova.
9. Gjykata e shkallës së parë ndër të tjera arsyeton se:
....Nga interpretimi i këtyre dispozitave ligjore dhe analiza e fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen rezulton e provuar se titulli i pronësisë nr.s'ka datë 01.06.2001
nuk provohet se është i pavlefshëm dhe si i tillë nuk ka arsye të shfuqizohet.
Së pari: Shqyrtimi administrativ i vlefshmërisë ligjore të AMTP-së nr.s'ka datë
01.06.2001 ka nisur me kërkesë të personit të interesuar Dashamir Curri, por pala paditëse
nuk sqaroi në gjykim arsyet se ku e bazon kërkesën personi i interesuar Dashamir Curri dhe
lidhjen e tij me pasurinë dhënë të paditurit. Në vendimin e KV-së për deklarimin e
pavlefshmërisë së AMTP-së citohen disa dokumenta të paraqitura nga Dashamir Curri, por
nuk rezulton të jenë analizuar gjatë shqyrtimit administrativ nga KV-ja.
Së dyti: sipas shkresës nr.3507/1, datë 27.10.2010 të KQ Tiranë, jo vetëm që nuk
jepet në mënyrë të qartë gjendja e pasurisë nr.136/91, në datën 01.08.1991, por pasuria që i
është dhënë të paditurit Rifat Rakipaj me AMTP mban nr.136/83 sipas identifikimit në
ZVRPP Kavajë, ndërsa në shkresën e Këshillit të Qarkut Tiranë jepen të dhëna për pasurinë
nr.136/91 që tregon se bëhet fjalë për pasuri të ndryshme. Gjithashtu nga shkresa e KQ
rezulton se gjendja e pasurisë jepet para vitit 1991 ku rezulton të ketë qenë regjistruar si pyll
i zhveshur pa pisha i degraduar. Fakti që regjistrimi si pyll i zhveshur është bërë para vitit
1991, duke mos përcaktuar vitin e saktë të regjistrimit në këtë gjendje, tregon se kjo sipërfaqe
toke nuk ka qenë në gjendjen pyll dhe përderisa nuk ka patur dru pyjor apo lloj tjetër bimësie
pyjore, krijohet bindja se ajo është kthyer në tokë bujqësore që para vitit 1991, por zëri
kadastral ka mbetur i pandryshuar. Në mbështetje të këtij fakti paditësi paraqiti prova
shkresore në bazë të të cilave rezulton se ai ka ndërtuar një shtëpi banimi në vitin 1981 mbi
këtë sipërfaqe toke dhe që nga ajo kohë kjo sipërfaqe toke është kthyer në tokë bujqësore dhe
është përdorur prej tij, për shkak të rrethanave familjare në të cilat ndodhej.
Së treti: Pala e paditur duhej të kishte kryer hetim të mëtejshëm për të përcaktuar
saktë gjendjen juridike në datën 01.08.1991. Konkretisht mund dhe duhej të ishin marrë të
dhëna për statusin juridik të pasurive kufitare me pasurinë objekt gjykimi dhe nëse ato i janë
nënshtruar ndarjes nga Komisioni i Tokës së Fshatit Golem. Bazimi i padisë vetëm në një
provë shkresore siç është shkresa nr.3507/1, datë 27.10.2010 e KQ Tiranë ku përcaktimi si
tokë jo bujqësore nuk jepet në mënyrë të saktë dhe të padyshimtë, e bën padinë të
pambështetur në prova......
vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.128, datë 17.02.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Durrës.
12. Gjykata Administrative e Apelit ndër të tjera arsyeton se:
....KV-ja ka arsyetuar në vendimi e saj se AMTP nr.s’ka, datë 01.06.2006, ndodhet në
ngastrën nr.136, e cila ka qenë pjesë e territorit të ish NB Frutore Golem dhe me datë
782
01.08.1991 në regjistrat kadastrale të fshatit ka figuruar me Zërin Kadastral “pyll i
degraduar”, pra me zk “tokë jo bujqësore”.
Për të përcaktuar statusin juridik të kësaj pasurie KV-ja ka marrë informacion nga
Këshilli i Qarkut Tiranë i cili me shkresën nr.3507/1, datë 27.10.2010, ka kthyer përgjigje
kërkesës së Prefektit të Qarkut Tiranë se: Parcela me nr.kadastral 136/91 para vitit 1991 ka
qenë e regjistruar me zk “pyll i zhveshur pa pisha, i degraduar” dhe sot figuron e regjistruar
në librin kadastral me ZK “arë”, sipas vendimit nr.2298/1, datë 26.04.2002 të Këshillit të
Qarkut Tiranë referuar kjo VKM-se nr.256, datë 02.08.1991. Kjo parcelë figuron si tokë nën
ujë.
Sipas shkresës nr.241, datë 31.05.2002 të lëshuar nga Komuna Golem për ZVRPP
Kavajë, paraqitur si provë nga i padituri, rezulton se i padituri Rifat Rakipi në bazë të
vendimit të Këshillit të Komunës Golem nr.49/10, datë 19.03.2001 i është dhënë e drejta e
pajisjes me tokë bujqësore, duke autorizuar Komisionin e Tokës së Fshatit Golem të plotësojë
AMTP në emër të paditësit për 650 m2 tokë.
Gjithashtu me shkresën nr.242, datë 31.05.2001 Kryetari i Komunës Golem vërteton
se sipërfaqja e tokës që ka shtetasi Rifat Rakipi, nuk ka pyllëzim, është e kufizuar me tokat e
ish fermës, të cilat janë ndarë sipas ligjit nr.7501. Sipërfaqja që i është dhënë me AMTP
shtetasit Rifat Rakipaj është disponuar dhe kthyer në arë që nga viti 1981.
Me vendimin e Gjykatës së Rrethit Kavajë nr.281, datë 21.07.1993 është vërtetuar
fakti juridik i ndërtimit në vitin 1981 të një shtëpie nga paditësi në fshatin Golem të Rrethit
Kavajë dhe sipas vendimit shtëpia kufizohet nga të gjitha anët me toke arë.
Nga interpretimi i këtyre dispozitave ligjore dhe analiza e fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen rezulton e provuar se titulli i pronësisë nr.s’ka, datë 01.06.2001
nuk provohet se është i pavlefshëm dhe si i tillë nuk ka arsye të shfuqizohet.
Shqyrtimi administrativ i vlefshmërisë ligjore të AMTP nr.s’ka, datë 01.06.2001, ka
nisur me kërkesë të personit të interesuar Dashamir Curri, por pala paditëse nuk ka
interpretuar dhe sqaruar në gjykim arsyet se ku e bazon kërkesën personi i interesuar
Dashamir Curri dhe lidhjen e tij me pasurinë dhënë të paditurit.
Në vendimin e KV-së për deklarimin e pavlefshmërisë së AMTP citohen disa
dokumenta të paraqitura nga Dashamir Curri, por nuk rezulton të jenë analizuar gjatë
shqyrtimit administrativ nga KV-ja, pra rezulton se nga ana e KV nuk është kryer një hetim
administrativ i plotë.
Sipas shkreses nr.3507/1, datë 27.10.2010 të Këshillit të Qarkut Tiranë jo vetëm që
nuk jepet në mënyrë të qartë gjendja e pasurisë nr.136/91 në datën 01.08.1991, por pasuria
që i është dhënë të paditurit Rifat Rakipaj me AMTP mban nr.136/83 sipas identifikimit në
ZVRPP Kavajë, ndërsa në shkresën e Këshillit të Qarkut Tiranë jepen të dhëna për pasurinë
nr.136/91 që tregon se bëhet fjalë për pasuri të ndryshme.
Gjithashtu nga shkresa e Këshillit të Qarkut rezulton se gjendja e pasurisë jepet para
vitit 1991 ku rezulton të ketë qenë regjistruar si pyll i zhveshur pa pisha i degraduar. Fakti
që regjistrimi si pyll i zhveshur është bërë para vitit 1991, duke mos përcaktuar vitin e saktë
të regjistrimit në këtë gjendje, tregon se kjo sipërfaqe toke nuk ka qenë në gjendjen pyll, dhe
përderisa nuk ka patur dru pyjor apo lloj tjetër bimësie pyjore, krijohet bindja se ajo është
kthyer në tokë bujqësore që para vitit 1991, por zëri kadastral ka mbetur i pandryshuar.
Në mbështetje të këtij fakti i padituri paraqiti prova shkresore në bazë të të cilave
rezulton se ai ka ndërtuar një shtëpi banimi në vitin 1981 mbi këtë sipërfaqe toke dhe që nga
ajo kohë kjo sipërfaqe toke është kthyer në tokë bujqësore dhe është përdorur prej tij, për
shkak të rrethanave familjarë në të cilat ndodhej.
Pala paditëse duhej të kishte kryer hetim të mëtejshëm për të përcaktuar saktë
gjendjen juridike në datën 01.08.1991. Në rastin konkret rezulton nga KV-ja nuk është kryer
hetim i plotë administrativ, duke mos evidentuar qartë as me prova shkresore as në
783
interpretim të ligjit konfliktin e lindur midis dy shtetasve Rifat Rakipaj dhe Dashamir Curri,
pasi evidentimi i këtij konflikti legjitimon KV-në për fillimin e hetimit administrativ sipas
gjithë etapave proceduriale të cituara më sipër deri në marrjen e vendimit përfundimtar dhe
paraqitjen e padisë në gjykatë konform nenit 10/1 të ligjit. Përsa kohë mbeti e pa provuar,
nga paditësi si në gjykim edhe në ankim shkaku i ligjshëm i marrjes së vendimit nr.38, datë
03.05.2013, Kolegji administrativ vlerëson se nuk ka shkaqe për të ndryshuar vendimin
objekt ankimi.....
13. Në nenin 14 të Kodit Procedurës Civile parashikohet se:

Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin.
14. Vendimi Unifikues i Gjykatës së Lartë nr.03, datë 06.12.2013, në të cilin ndërmjet
të tjerave thuhet se:
Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
15. Neni 5 paragrafi i parë i ligjit nr.7501, datë 19.7.1991 “Për Tokën”, parashikon se:
Familjet anëtare të kooperativës bujqësore, pas ndarjes së tokës kanë të drejtë të
shkëputen dhe të dalin subjekt me vete, duke marrë në pronësi tokën bujqësore që u takon
nga tërësia e subjektit ku bëjnë pjese. Sasia dhe vendi ku do të jepet toka, përcaktohet nga
komisioni i tokës.
16. Neni 6 i ligjit nr.7501, datë 19.7.1991 “Për Tokën”, parashikon se:
Familjeve me banim në fshat, që nuk janë anëtar të kooperativës bujqësore dhe
familjeve që punojnë e banojnë në ndërmarrjet bujqësore, u jepet në përdorim tokë
bujqësore, madhësia e së cilës përcaktohet me vendim të Këshillit të Ministrave.
17. Neni 24 i ligjit nr.7501, datë 19.7.1991 “Për Tokën”, parashikon se:
Kriteret për ndarjen, regjistrimin, ndryshimin, kalimin në pronësi, vlerësimin e
dhënien me qira të tokës, si dhe detyrat e kadastrës, caktohen nga Këshilli i Ministrave.
18. Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.255, datë 02.08.1991 “Për kriteret e ndarjes së
tokës bujqësore”, parashikon se:
1. Toka ndahet sipas gjendjes aktuale të sipërfaqes që ka kooperativa bujqësore dhe
numrit të frymëve.
Për kooperativat bujqësore që si subjekte përbëhen nga më shumë se një fshat,
komisioni i tokës në rreth përcakton tokat bujqësore të çdo fshati, duke ndërtuar raporte të
drejta të sipërfaqes për frymë të çdo fshati me atë në shkallë kooperative.
2. Në të gjitha rastet toka ndahet përpjesëtimisht për çdo familje sipas numrit të
frymëve të gjendjes civile në datën 1 gusht 1991......
784
19. Në pikën III/4 të udhëzimit nr.2, datë 02.08.1991 “Për funksionimin e
komisioneve të tokës të rretheve e të fshatrave”, parashikohet se:
Komisioni i tokës në fshat, në bazë të të dhënave për tokën dhe përbërjes familjare,
cakton sipërfaqen e tokës në m2 për frymë dhe sipërfaqen e tokës për çdo familje, sipas
kritereve të përcaktuara nga Këshilli i Ministrave.
20. Në nenin 1 të ligjit nr.9948/2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit

të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”, parashikon se:
Ky ligj ka për qëllim të përcaktojë:
a) shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore;
b) strukturat shtetërore, të ngarkuara për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit
të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore, të dhënë në pronësi personave fizikë ose juridikë
vendas, si dhe detyrat e përgjegjësitë e këtyre strukturave.
21. Në nenin 7 të ligjit nr.9948/2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit

të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”, parashikon se:
1. KV-ja krijohet pranë prefektit të çdo qarku dhe drejtohet nga drejtori i KV-së, nën
autoritetin dhe varësinë e drejtpërdrejtë të prefektit.
2. KV-ja drejton të gjithë veprimtarinë për shqyrtimin e vlefshmërisë së krijimit të
titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore, në juridiksionin e prefekturës, nëpërmjet:
a) shqyrtimit dhe verifikimit të ankesave, kërkesave, informacioneve, që i paraqiten
nga shtetasit dhe strukturat shtetërore, veprimtaria e të cilave lidhet me pronësinë mbi tokën
bujqësore;
b) kontrolleve të drejtpërdrejta, të ushtruara me nismën e vet, mbi veprimtarinë dhe
veprimet e kryera nga ish-komisionet e tokës, të të gjitha niveleve, në procesin e ndarjes së
tokës. Këto kontrolle kryhen të plota në sipërfaqen e tokave të ish-NB-ve dhe të zonës së
zhvillimit me përparësi të turizmit, të përcaktuara sipas ligjit nr.7665, datë 21.1.1993 “Për
zhvillimin e zonave, që kanë përparësi turizmin”, të ndryshuar dhe akteve nënligjore në
zbatim të tij;
c) vendimeve që merr në mbledhjet që thirren dhe drejtohen nga prefekti;
ç) zbatimit të detyrave dhe vendimeve të KQT-së.
22. Në nenin 10 të ligjit nr.9948/2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të

krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”, parashikon se:
1. Kur KV-ja, gjatë verifikimit të dokumentacionit dhe të vendimeve përkatëse të
komisioneve të tokës, vëren se krijimi i titullit të pronësisë mbi tokën është dhënë në
kundërshtim me dispozitat e përcaktuara në nenet 2, 3 e 4 të këtij ligji dhe me vendimet e tij,
të marra sipas neneve 8 pikat 2 e 3 dhe 9 pika 2 të këtij ligji, i paraqet gjykatës së rrethit
gjyqësor përkatës një kërkesë për anulimin e aktit administrativ, “akt i marrjes së tokës në
pronësi”.
2. Kërkesa i paraqitet subjektit përkatës nga prefekti i qarkut brenda 7 ditëve nga
data e njoftimit të vendimit për paligjshmërinë e aktit të pronësisë mbi tokën bujqësore.
Objekt i kërkesës së prefektit është deklarimi i pavlefshmërisë së “aktit të marrjes së tokës në
pronësi”, shfuqizimi i tij dhe kthimi i pronës në pronësi të shtetit.
3. Gjykata shqyrton kërkesën e prefektit brenda 60 ditëve, duke thirrur në proces
gjyqësor edhe Avokatin e Shtetit.
785
paditëse Prefekti i Qarkut Tiranë, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 58 të
ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj ka arsye ligjore që vendimi i
gjykatës së apelit të cënohet.
24. Nga citimi i neneve 5 paragrafi i parë, 6 dhe 24 të ligjit nr.7501, datë 19.7.1991
“Për Tokën”, evidentohet qartë se për familjet anëtare të kooperativës bujqësore.... Sasia dhe
vendi ku do të jepet toka, përcaktohet nga komisioni i tokës. (neni 5/1) ... madhësia e së cilës
përcaktohet me vendim të Këshillit të Ministrave (neni 6) dhe kriteret për ndarjen,
regjistrimin, ndryshimin, kalimin në pronësi, vlerësimin e dhënien me qira të tokës, si dhe
detyrat e kadastrës, caktohen nga Këshilli i Ministrave (neni 24).
25. Nga citimi i pikës 1 paragrafi 1 dhe 2 të vendimit të Këshillit të Ministrave nr.255,
datë 02.08.1991 “Për kriteret e ndarjes së tokës bujqësore”, parashikohet që: Toka ndahet
sipas gjendjes aktuale të sipërfaqes që ka kooperativa bujqësore dhe numrit të frymëve. Për
kooperativat bujqësore që si subjekte përbëhen nga më shumë se një fshat, komisioni i tokës
në rreth përcakton tokat bujqësore të çdo fshati, duke ndërtuar raporte të drejta të sipërfaqes
për frymë të çdo fshati me atë në shkallë kooperative. Në të gjitha rastet toka ndahet
përpjesëtimisht për çdo familje sipas numrit të frymëve të gjendjes civile në datën 1 gusht
1991......
26. Në pikën III/4 të Udhëzimit nr.2, datë 02.08.1991 “Për funksionimin e
komisioneve të tokës të rretheve e të fshatrave”, janë përcaktuar kriteret përkatëse dhe detyrat
e komisioneve të tokës si vijon: Komisioni i tokës në fshat, në bazë të të dhënave për tokën
dhe përbërjes familjare, cakton sipërfaqen e tokës në m2 për frymë dhe sipërfaqen e tokës për
çdo familje, sipas kritereve të përcaktuara nga Këshilli i Ministrave.
27. Nga citimi i nenit 7/2 të ligjit nr.9948/2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore
të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”, evidentohet se: KV-ja drejton të gjithë
veprimtarinë për shqyrtimin e vlefshmërisë së krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën
bujqësore, në juridiksionin e prefekturës, nëpërmjet: a) shqyrtimit dhe verifikimit të
ankesave, kërkesave, informacioneve, që i paraqiten nga shtetasit dhe strukturat shtetërore,
veprimtaria e të cilave lidhet me pronësinë mbi tokën bujqësore; b) kontrolleve të
drejtpërdrejta, të ushtruara me nismën e vet, mbi veprimtarinë dhe veprimet e kryera nga ish-
komisionet e tokës, të të gjitha niveleve, në procesin e ndarjes së tokës. ....
28. Ky Kolegj vlerëson të theksojë se në ndryshim nga gjykatat më të ulta, Gjykata e
Lartë ka për objekt gjykimi vetëm kontrollin e zbatimit të ligjit material e procedurial nga ana
e gjykatave, vendimet e të cilave janë objekt i rekursit, por pa patur të drejtën që të zhvillojë
hetimin gjyqësor në drejtim të marrjes së provave. Hetimi gjyqësor i plotë dhe i gjithanshëm,
për të provuar parashtrimet apo prapësimet e palëve, me mjetet provuese të lejueshme që
Kodi i Procedurës Civile parashikon, është detyrë e gjykatës së shkallës së parë dhe asaj të
apelit.
29. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, arsyetimi dhe përfundimi i
arritur nga Gjykata Administrative e Apelit është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit, dhe
duke cënuar procesin e rregullt ligjor, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet të prishet. Në këtë
konkluzion Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arriti, pasi ritheksoi se gjykata që
shqyrton mosmarrëveshjen duhet të shprehet mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që
kërkohet, sipas nenit 6 i K.Pr.Civile, të kryejë një hetim të plotë e të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin sipas nenit 14 i K.Pr.Civile, të zgjidhë mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj sipas
nenit 16 i K.Pr.Civile, ndërsa në përputhje me përcaktimet e nenit 126 të Kodit të Procedurës
786
Civile, duhet të bëjë një analizë tërësore dhe objektive të provave dhe të çmojë provat e marra
gjatë gjykimit të çështjes, sipas bindjes së brendshme, të formuar nga shqyrtimi i të gjitha
rrethanave të çështjes në tërësinë e tyre, sipas nenit 309 të po këtij Kodi.
30. Në vendimin nr.38, datë 03.05.2013 të Komisioni Vendor i Verifikimit të Titujve
të Pronësisë, janë cituar një sërë dokumentesh, por në këtë vendim nuk arsyetohen shkaqet e
vendimmarrjes. Rezulton se nga gjykatat nuk është administruar dokumentacioni në të cilin
është mbështetur pala paditëse Prefekti i Qarkut Tiranë në nxjerrjen e vendimit të mësipërm,
pasi nuk është marrë konfirmim për zërin kadastral të parcelës objekt gjykimi në datën
01.08.1991, duke u mjaftuar vetëm me konstatimin se konfirmimet janë për dy pasuri të
ndryshme, prandaj gjykata e apelit ka lejuar shkelje të rënda të rregullave procedurale, për
shkak se ajo nuk ka kryer një hetim të plotë dhe të gjithanshëm gjyqësor të çështjes, sipas
parashikimeve të nenit 14 të K.Pr.Civile dhe për rrjedhojë procesi gjyqësor i zhvilluar në këtë
shkallë gjykimi është një proces i parregullt ligjor, i cili është në kundërshtim me nenin 14 të
K.Pr.Civile dhe nenin 6 të KEDNJ.
31. I ndodhur në këto rrethana Kolegji Administrativ arrin në përfundimin se, në
rastin në gjykim ndodhemi përpara kërkesave të nenit 63/c të ligjit nr.49/2012 “Për
Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”, prandaj vendimi i gjykatës së
apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për tu rishqyrtuar nga po ajo gjykatë, por me
tjetër trup gjykues. Gjatë rishqyrtimit të çështjes Gjykata Administrative e Apelit, pasi të
zbatojë kërkesat e nenit 465/2 të K.Pr.Civile, duke përsëritur pjesërisht shqyrtimin gjyqësor të
çështjes duhet të shtrijë hetimin gjyqësor në këto drejtime:
 Të marrë dhe të administrojë dokumentacionin mbi të cilin është mbështetur
vendimi nr.38, datë 03.05.2013 i Komisioni Vendor i Verifikimit të Titujve të
Pronësisë.
 Të hetojë në lidhje me numrin e saktë të pasurisë së të paditurit dhe zërin kadastral
të kësaj pasurie në datën 01.08.1991.
32. Vetëm pasi të kryhen veprimet e mësipërme hetimore dhe të tjera që Gjykata
Administrative e Apelit do ti vlerësojë të domosdoshme gjatë rishqyrtimit gjyqësor të
çështjes, atëhere mund të arrihet në një përfundim sa më të drejtë për zgjidhjen e çështjes
objekt gjykimi.
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala paditëse Prefekti i Qarkut Tiranë është i bazuar në
ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi e gjykatës së apelit duhet
të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/c të ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.....
VENDOSI
Tiranë, më 21.04.2016
787
Nr. 00 - 2016 - 1640 Vendimi (254)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: ANESTI KONDI

I PADITUR: ZYRA QENDRORE E REGJISTRIMIT TË
PASURISË SË PALUAJTSHME PËRMET
OBJEKTI:
Kundërshtim të Urdhrit të refuzimit nr.836, datë 05.11.2013
të Kryeregjistruesit të Republikës së Shqipërisë.
Detyrimin e ZVRPP Përmet të regjistrojë në favorin tim pasurinë
sipërfaqen tokë “arë” e ndodhur në fshatin Iljarë, Komuna Çarshovë.
Baza Ligjore: Nenet 324 - 333 të K.Pr.Civile,
nenet 192 - 198 të Kodit Civil,
ligji 7843, datë 13.07.1994, ligji 33/2012
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”
si dhe Udhëzimi nr.1, datë 31.01.2007 i Këshillit të Ministrave.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, me vendimin nr.45, datë

Shfuqizimi i aktit administrativ Urdhrit nr.836, datë 05.11.2013 të
Kryeregjistruesit të Republikës së Shqipërisë për refuzimin e regjistrimit të
pasurisë së paluajtshme tokë “arë” të përfituar me A.M.T.P nr.1950 fshati
Iljarë, Komuna Çarshovë me sipërfaqe 4.470 m2.
Detyrimin e palës së paditur Z.R.P.P Përmet të kryej regjistrimin e pasurisë
“arë” me sipërfaqe 4.470 m2 sipas kufizimeve të A.M.T.P me nr.1950, të
përcaktuara në plan rilevimin e përgatitur nga eksperti Xhafer Llaci, i cili
është pjesë përbërëse e këtij vendimi.

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Gjirokastër me nr.45, datë 06.02.2014.
788
Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.45, datë 06.02.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Gjirokastër dhe vendimit nr.1256, datë 08.04.2014 të Gjykatës Administrative e Apelit dhe
rrëzimin e kërkesëpadisë.
Shkaqet që pala e paditur Zyra Qëndrore e Regjistrimit të Pasurive të

Paluajtshme paraqet në rekurs, janë:
 Paditësi Anesti Kondi është paraqitur në ZVRPP Përmet për regjistrimin e pasurisë së
paluajtshme tokë arë të përfituar me AMTP nr.1950, fshati Iljarë, Komuna Çarshovë,
me sipërfaqe 4.470 m2, duke depozituar dokumentacionin përkatës.
 Nga verifikimi i dokumentacionit të depozituar ZVRPP Përmet ka dalë me projekt
urdhrin e refuzimit nr.28, datë 02.09. 2013 të ZVRPP, Përmet ku kjo zyrë ka refuzuar
regjistrimin e pasurisë së paluajtshme nr.323, vol. 2, fq. 73, ZK. 1981, ndodhur në
fshatin Iljarë dhe pasurinë nr.351, vol. 2, fq. 101, Z.K. 1981, fshati Iljarë me
arsyetimin se: Nga verifikimi i dokumentacionit të paraqitur nga kërkuesi, si dhe
dokumentacioni që disponon zyra në arkivin e saj rezulton se AMTP-ja nr.1950 në
pronësi të Anesti Kondi, fshati Iljarë i është nënshtruar procesit të regjistrimit
fillestar, i cili ka përfunduar në nëntor të vitit 2002. Nga ana e subjektit është ngritur
pretendimi se pasuria me nr.323 që rezulton e regjistruar në pronësi të tij nuk
korrespondon grafikisht me pronën që ai disponon në terren. Përpara këtij
pretendimi nga zyra është drejtuar pronari në pushtetin vendor për zgjidhjen e
problemit, duke hartuar një plan rilevimi referuar pretendimit të tij dhe konfirmimin e
tij në Komunë.
 Nga drejtuesit e Komunës nuk është pranuar të konfirmohet plan rilevimi i hartuar
sipas kërkesës së aplikuesit. Me shkresën nr.118 prot, datë 26.03.2013 të DAMT,
Qarku Gjirokastër drejtuar ZVRPP, Përmet konfirmohet: AMTP me nr.Akti 1950, si
dhe pasuria sipas këtij akti, e cila grafikisht sipas planvendosjen së paraqitur
ndodhen dy pasuri dhe konkretisht pasuria nr.351 dhe pasuria nr.323. Nga verifikimi
i kartelës së pasurisë nr.351, vol. 2, faqe. 101, me sipërfaqe 2.609 m 2 rezulton “shtet”
dhe në seksionin “E” të saj qëndron i pasqyruar kufizimi si pasuri e okupuar nga
Anesti Kondi. Gjithashtu konstatohet se nga pushteti vendor nuk rezulton të jetë
konfirmuar planvendosja e hartuar sipas pretendimeve të kërkuesit.
 Nga shqyrtimi i dokumentacionit bashkëlidhur projekt urdhër refuzimit nr.28, datë
02.10.2013, rezulton se me shkresën nr.143 prot., datë 19.02.2013, Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, Përmet “kërkesë për verifikim të AMTP-së
dhe saktësimin të sipërfaqes”, i është drejtuar DAMT, Qarku Gjirokastër dhe kjo zyrë
me shkresën nr.118 prot, datë 26.03.2013 i ka kthyer përgjigje se: Mbështetur në
ligjin nr.8752, datë 26.03.2001 “Për krijimin dhe funksionimin e strukturave për
mbrojtjen e administrimit të tokës”, i ndryshuar Udhëzimit nr.2, datë 08.04.2009 të
Këshillit të Ministrave, “Për mënyrën e procedimit të organeve të administratës
publike për pasuritë e fituara me aktin e marrjes së tokës në pronësi, pika 3/1,
pasuria nr.351 me sipërfaqe 2.609 m2 është me emrin popullor “zyrat” dhe është
brenda kufijve të AMTP-së, sipas dokumentacionit bashkëlidhur. Nga verifikimi i
planvendosje konfirmuar nga Këshilli i Qarkut, Gjirokastër është përcaktuar se:
Pasuria me sipërfaqe 4.470 m2 “arë” me emrin popullor “zyrat” sipas tapisë ndodhet
në dy parcela: Parcela me sipërfaqe 1.620 m 2 në parcelën nr.351 dhe parcela me
sipërfaqe 2.850 m2 në parcelën nr.323.
 Referuar të dhënave të kartelës së pasurisë së paluajtshme pasuria me nr.323, vol.2,
fq.73, Z.K.1981, ndodhur në fshatin Iljarë, Komuna Çarshovë, Rrethit Përmet, figuron
789
e regjistruar në emër të Anesti Kondi.
 Në seksionin e përshkrimit të pasurisë, pika B1 figuron një sipërfaqe prej 4.470 m 2
“arë” dhe në seksionin B2 figuron një sipërfaqe 4.375 m2 sipas librit të ngastrave
nëntor 2002. Për këtë pasuri subjekti rezulton të jetë pajisur me çertifikatë pronësie
datë 05.03.2012. Referuar të dhënave të kartelës së pasurisë së paluajtshme me
nr.351, vol. 2, fq. 101, Z.K. 1981 ndodhur në fshatin Iljarë, Rrethit Përmet figuron e
regjistruar në seksionin e përshkrimit të pasurisë B/2 pasuria me sipërfaqe 2.609 m 2,
sipas librit të ngastrave nëntor 2002 me pronar “shtet” dhe në seksionin “E”, të
kartelës së pasurisë së paluajtshme mban shënimin “kufizim”, kjo pasuri është
okupuar nga Anesti Kondi.
 Në përfundim të regjistrimit fillestar të Z.K 1981, ku ndodhen të regjistruara pasuritë
për të cilat ka disponuar AMTP nr.1950, në emër të kërkuesit Anesti Kondi është
regjistruar në regjistrat publik që administron ZVRPP Përmet pasuritë janë afishuar
me nr.25, 238, 323, 433, 604, 649, 769, 235, 224, 142 dhe 161 të cilat të gjitha
sëbashku sipas AMTP-së 1950 kapin një sipërfaqe totale prej 15.564 m 2 dhe sipas
matjeve fushore 15.759 m2. Ndërsa AMTP nr.1950 në emër të Anesti Kondi dhe gjatë
regjistrimit fillestar të pasurive pasuria 351, nuk figuron në emër të kërkuesit Anesti
Kondi, por në seksionin “E” të kartelës së pasurisë 351 e regjistruar në vol 2, faqe
101, z.k 1981, figuron shënimi kufizim, kjo pasuri është okupuar nga Anesti Kondi.
 Në referim të fakteve të mësipërme arsyet e refuzimit të kërkesës së paditësit është se
dokumentacioni për pasurinë objekt regjistrimi në ZVRPP Përmet nuk është përcjellë
nga Komuna, brenda territorit administrativ ku ndodhet pasuria objekt regjistrimi
madje Komuna ka kundërshtuar përpilimin e dokumentacionit hartografik të pasurisë.
 Dokumentacioni objekt regjistrimi në ZVRPP Përmet planvendosja dhe çertifikatë
përbërjes familjare e datës 01.08.1991 është konfirmuar dhe është dërguar DAMT
Qarku Gjirokastër në kundërshtim me sa rregullohet nga dispozitat e Udhëzimit nr.2,
datë 08.04.2009 të KM “Për mënyrën e procedimit të organeve të administratës
publike, për pasuritë e paluajtshme të fituara me AMTP”, i shfuqizuar edhe nga
Udhëzimi nr.2, datë 13.06.2013 të KM “Për mënyrën e procedimit të organeve të
administratës publike të pasurive të paluajtshme të fituara me aktin e marrjes së tokës
në pronësi (AMTP).
 Ndodhur në kushtet, kur paditësi Anesti Kondi është pajisur me çertifikatë pronësie
për pasurinë me nr.323, vol. 2, faqe 73, z.k 1981 ndodhur në fshatin Iljarë, Komuna
Çarshovë, Përmet dhe kërkesa për regjistrim prek pasurinë 323 të çertifikuar në emër
të tij dhe pasuria me nr.351 nuk është disponuar nga AMTP nr.1950 në emër të
kërkuesit dhe në përfundim të regjistrimit fillestar pasuria ka dalë e afishuar në
pronësi “shtet”, atëhere me të drejtë nga ZRPP është vendosur refuzimi i kërkesës së
paditësit në mungesë të dokumentacionit ligjor hartografik të lëshuar nga organi
kompetent në momentin e procedimit administrativ në zyrë. Pasi procedimi në zyrë
bëhet mbi bazën e akteve që janë depozituar nga kërkuesi në përputhje me ligjin në
momentin e shqyrtimit administrativ dhe në mungesë të këtij dokumentacioni
hartografik gjatë këtij shqyrtimi me të drejtë zyra ka vendosur refuzimin dhe
përcaktimi i bërë më vonë në gjykatë nga ana e ekspertit i përket një fazë tjetër të
shqyrtimit, i cili nuk ka qenë objekt i procedimit administrativ dhe zyra nuk mund të
shprehej për atë pjesë, e cila nuk ka qenë pjesë e procedimit administrativ, por është
plotësuar më vonë gjatë shqyrtimit gjyqësor nga eksperti i caktuar nga gjykata.
790
VËREN
nr.31003-03626-00-2014 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Anesti Kondi
dhe të paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Përmet e Zyra
Qendrore e Rregjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, me objekt: Kundërshtim të
Urdhërit të Refuzimit nr.836, datë 05.11.2013 të Kryeregjistruesit të Republikës së
Shqipërisë. Detyrimin e ZVRPP Përmet të regjistrojë në favorin tim pasurinë sipërfaqen tokë
“arë” e ndodhur në fshatin Iljarë, Komuna Çarshovë.
2. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.1256, datë
08.04.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit dhe nr.45, datë 06.02.2014 i Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër, janë rrjedhojë e shkeljeve të rënda të
rregullave procedurale që detyrimisht të çojnë në prishjen e tyre dhe kthimin e çështjes për
rishqyrtim në gjykatën e shkallës të parë, por me tjetër trup gjykues.
3. Paditësi Anesti Kondi fillimisht i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Përmet me padi, pasi ka konstatuar se sipërfaqja dhe kufizimet e parcelës me emërtimin
“Zyrat” nuk përputheshin me ato që përmbante Akti i Marrjes së Tokës në Pronësi.
4. Me vendimin nr.253, datë 18.07.2012 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet ka
pranuar padinë, pasi i ka gjetur të provuara pretendimet e paditësit për pavërtetësi të pjesshme
të sipërfaqes dhe kufijve që rezultojnë në çertifikatën e pronësisë. Çështja është ankimuar në
Gjykatën e Apelit Gjirokastër, e cila me vendimin nr.543, datë 08.11.2012 ka vendosur
prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet dhe pushimin e gjykimit të
çështjes, me arsyetimin se paraprakisht pala paditëse duhet të ezauronte ankimin
administrativ.
5. Paditësi Anesti Kondi në bazë të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 ka përfituar gjithsej
15.114 m2 tokë bujqësore në fshatin Iljarë të Komunës Çarshovë të Rrethit Përmet. Referuar
Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi kjo sipërfaqe rezulton që të jetë ndarë në 10 parcela me
sipërfaqe dhe kufizime të përcaktuara.
6. Paditësi është paraqitur pranë ZVRP Paluajtshme Përmet për të kryer regjistrimin e
sipërfaqes së sipërcituar, pas verifikimit të dokumentacionit të depozituar, pala e paditur
ZVRPP Përmet ka dalë me projekt urdhërin e refuzimit nr.28, datë 02.09.2013. Kjo zyrë ka
refuzuar regjistrimin e pasurisë me nr.323, vol 2, fq 73, ZK 1981, fshati Iljarë dhe pasurisë
nr.351, vol 2 fq 101, ZK 81, ndodhur në fshatin Iljarë me arsyetimin se pushteti vendor nuk
kishte konfirmuar planvendosjen e hartuar sipas pretendimeve të kërkuesit. Dokumentacioni i
është përcjellë Kryeregjistruesit të Republikës së Shqipërisë.
7. Kryeregjistruesi me Urdhërin nr.836, datë 05.11.2013 ka disponuar si me poshtë:
Miratimi i projekt urdhër refuzimi nr.28, datë 15.06.2013 i ZRPP Përmet për refuzimin e
kërkesës së Anesti Kondit me objekt: regjistrimin e pasurisë së paluajtshme tokë arë, të
përfituar me AMTP nr.1950, fshati Iljarë Komuna Çarshovë, me sipërfaqe 4.470 m 2, të
përcjell për regjistrim me shkresën nr.118 prot, datë 26.03.2013 të DAMT Qarku Gjirokastër.
Refuzimin e regjistrimit të pasurisë së paluajtshme tokë “arë” të përfituar me AMTP nr.1950,
fshati Iljarë, Komuna Çarshovë me sipërfaqe 4.470 m2, të përcjell për regjistrim me shkresën
nr.118 prot, datë 16.03.2013 të DAMT Qarku Gjirokastër.
8. Në këto rrethana paditësi Anesti Kondi i është drejtuar gjykatës me padinë objekt
gjykimi.
791
9. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, me vendimin nr.45, datë

Shfuqizimi i aktit administrativ Urdhrit nr.836, datë 05.11.2013 të Kryeregjistruesit të
Republikës së Shqipërisë për refuzimin e regjistrimit të pasurisë së paluajtshme tokë “arë” të
përfituar me A.M.T.P nr.1950 fshati Iljarë, Komuna Çarshovë me sipërfaqe 4.470 m2.
Detyrimin e palës së paditur Z.R.P.P Përmet të kryej regjistrimin e pasurisë “arë” me
sipërfaqe 4.470 m2 sipas kufizimeve të A.M.T.P me nr.1950, të përcaktuara në plan rilevimin
e përgatitur nga eksperti Xhafer Llaci, i cili është pjesë përbërëse e këtij vendimi.
10. Gjykata e shkallës së parë ndër të tjera arsyeton:
....Gjykata pasi u njoh me pretendimet e palëve, si shqyrtoi provat e paraqitura e
çështjen në tërësi çmon se kërkesëpadia është e bazuar në ligj dhe në prova.
Mbi përcaktimet e nenit 193 të Kodit Civil, Akti i Marrjes së Tokës në Pronësi përbën
një titull të detyrueshëm për tu regjistruar nga pala e paditur.
Z.R.P.P është e detyruar që të kryejë regjistrimin e titullit në përputhje me sipërfaqet
dhe kufizimi e përcaktuara në këtë akt. Mbi përcaktimet e nenit 63 të ligjit 33/2012 “Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme” mbi kërkesën e pronarit, paditësit Anesti Kondi,
ZRPP Përmet duhet të bënte korrigjimin e gabimeve materiale në çertifikatë dhe në kartelën
e pasurive të paluajtshme.
Gjykata gjatë hetimit gjyqësor, kushtëzuar nga kërkimi i palës paditëse për
parregullsi gjatë regjistrimit të pasurisë të fituar nga ligji nr.7501/1991 “Për Tokën”
urdhëroi kryerjen e një akt ekspertimi topografik, duke thirrur si ekspert topograf z. Xhafer
Llaci.
Eksperti në përgjigje të pyetjeve të caktuara nga gjykata sqaroi se prona e paditësit
Anesti Kondi nuk është regjistruar në përputhje me A.M.T.P nr.1950. Referuar A.M.T.P,
parcela me nr.144/9 me sipërfaqe 4.470 m2 arë e renditur e treta pas verifikimit në terren
rezulton të jetë e vendosur mbi pasurinë me nr.351 dhe nr.323 si më poshtë: mbi pasurinë
351-A sipërfaqja 1.600 m2 mbi pasurinë nr.323 -A sipërfaqja 2.870 m2. Nga verifikimi në
terren dhe krahasimi me regjistrimin e kryer nga Z.R.P.P Përmet ka rezultuar se regjistrimi i
pasurisë nuk është bërë në përputhje me aktin e pronësisë. Kjo mospërputhje ka ndodhur,
pasi azhurnimi nga grupet topografike nuk është bërë sipas aktit të marrjes së tokës në
pronësi.
Në këto rrethana gjykata çmon të bëjë pranimin e kërkesëpadisë, duke vendosur
shfuqizimin e aktit administrativ, Urdhrit nr.836, datë 05.11.2013 të Kryeregjistruesit të
Republikës së Shqipërisë për refuzimin e regjistrimit të pasurisë së paluajtshme tokë “arë” të
përfituar me A.M.T.P nr.1950, fshati Iljarë, Komuna Çarshovë me sipërfaqe 4.470 m2.
Urdhërohet pala e paditur Z.R.P.P Përmet të kryej regjistrimin e pasurisë arë me
sipërfaqe 4.470 m2 sipas kufizimeve të përcaktuara në A.M.T.P me nr.1950 të përcaktuara në
plan rilevimin e ekspertit Xhafer Llaci, i cili është pjesë përbërëse e këtij vendimi......
11. Gjykata Administrative e Apelit (me të njëjtin arsyetim) me vendimin nr.1256,
datë 08.04.2014 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër
me nr.45, datë 06.02.2014.
792
12. Në nenin 79/a të Kodit të Procedurës Civile parashikohet se:
Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin në rastet e parashikuara me ligj.
Gjykata, që shqyrton çështje për të cilat me ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga
Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve të kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë
mundësi të marrë pjesë në gjykim”.
13. Në vendimin nr.27, datë 27.07.2009, të Gjykatës Kushtetuese ndër të tjera thuhet
se:
Sipas ligjit nr.8743, datë 22.02.2001 “Për pronat e Paluajtshme të Shtetit” dhe ligjit
të kohës nr.8551, datë 18.11.1999 “Për Avokaturën e Shtetit”, përfaqësimi dhe mbrojtja e
pronës dhe interesave publike nga ana e Avokaturës së Shtetit, në një gjykim të filluar, është
një përfaqësim dhe mbrojtje e detyrueshme dhe gjykatat, sipas nenit 79/a të K.Pr.Civile, kanë
detyrimin që t’i njoftojnë aktet Avokaturës së Shtetit me qëllim që jo vetëm të ketë mundësi të
marrë pjesë në gjykim, por edhe të realizojë mbrojtjen e interesave të shtetit.
14. Në vendimin unifikues nr.13, datë 24.03.2004 të Kolegjeve të Bashkuara të

Gjykatës së Lartë ndër të tjera thuhet se:
Kolegjet e Bashkuara konstatojnë gjithashtu se as Avokaturës së Shtetit, e cila sipas
ligjit nr.8851, datë 18.11.1999 ka për detyrë të përfaqësojë dhe mbrojë në gjyq shtetin, në
kundërshtim me urdhërimet e dispozitës së nenit 79/a të K.Pr.Civile, nga ana e gjykatës nuk
ju njoftuan aktet, me qëllim që ajo të kishte mundësi të merrte pjesë në gjykim.
Nga përmbajtja e kësaj dispozite (nenit 79/a të K.Pr.Civile), del se kur shqyrton
çështje për të cilat përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, gjykata është e
detyruar që të urdhërojë njoftimin e akteve kësaj të fundit. Vetëm kështu mund t’i krijohet
mundësia reale Avokaturës së Shtetit që të marrë pjesë në gjyq me qëllim përfaqësimi dhe
mbrojtjeje të interesave të shtetit, në rastet e parashikuara nga ligji.
15. Në vendimin unifikues të Gjykatës së Lartë nr.03, datë 06.12.2013 ndërmjet të

tjerave thuhet se:
...Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
e paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, përmban shkaqe
nga ato që parashikohen në nenin 58 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin
e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj
vendimet e gjykatave bëhen të cënueshëm.
17. Në zbatim të ligjit nr.10018, datë 13.11.2008 “Për Avokaturën e Shtetit” dhe
akteve nënligjore të nxjerra në zbatim të tij, si dhe nenit 79/a të K.Pr.Civile, përfaqësimi dhe
mbrojtja e interesave publike, duhet të realizohet me pjesëmarrjen e detyrueshme të
Avokaturës së Shtetit.
793
18. Nga dispozitat ligjore të sipërcituara rezulton qartë se, gjykatat që shqyrtojnë
çështje të lidhura me mbrojtjen e interesave publike, kanë detyrimin që ti njoftojnë aktet
Avokaturës së Shtetit, me qëllim që ky institucion të ketë mundësi që të marrë pjesë në
gjykim në rastet e parashikuara në ligj, problematikë për të cilën ka qëndrime të konsoliduara
nga Gjykata Kushtetuese (vendimi nr.27/2009) dhe Gjykata e Lartë (vendimi nr.13/2004).
19. Nga verifikimi i akteve procedurale rezulton që nga gjykata e shkallës së parë nuk
është realizuar njoftimi i akteve Avokaturës së Shtetit, në kundërshtim me nenin 79/a të
K.Pr.Civile me qëllim që ajo të merrte dijeni dhe më pas sipas çmimit të saj, të realizonte ose
jo përfaqësimin dhe mbrojtjen në gjyq të interesave të palës së paditur ZVRPP Përmet dhe
ZQPP Tiranë, të cilat sipas ligjit ajo ka detyrimin që ti përfaqësojë në gjyq, prandaj procesi i
zhvilluar në këtë shkallë gjykimi është një proces i parregullt ligjor, i cili është kundërshtim
me nenin 42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe nenin 6 të KEDNJ.
20. Kolegji Administrativ vlerëson të theksojë se edhe Gjykata Administrative e
Apelit para se të merrte në shqyrtim çështjen, ajo ka qenë e detyruar që të verifikonte nëse
procesi i zhvilluar nga shkalla e parë ka qenë ose jo një proces i rregullt ligjor (në lidhje me
njoftimin e palëve dhe Avokaturës së Shtetit), gjë të cilën kjo gjykatë nuk e ka bërë, prandaj
edhe procesi i zhvilluar në këtë shkallë gjykimi ka qenë një proces i pa rregullt ligjor.
21. Meqenëse shkelja procedurale e përmendur më sipër mund të konstatohet edhe
kryesisht nga gjykata dhe kjo shkelje është e tillë që passjellë detyrimisht prishjen e
vendimeve të gjykatave më të ulta, pasi proceset e zhvilluara nga ato kanë qenë procese të
parregullta ligjore, të cilat janë në kundërshtim me nenin 42 të Kushtetutës dhe nenin 6 të
KEDNJ, çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë, ku pala
paditëse mund të përsërisë përsëri pretendimet e ngritura në rekurs.
22. Përsa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se,
rekursi i paraqitur nga pala e paditur ZQPP Tiranë është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai
duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit dhe vendimi i
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër, duhet të prishen dhe çështja të
dërgohet për tu rishqyrtuar nga një trup tjetër gjykues i Gjykatës Administrative të Shkallës
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/d të ligjit
nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.....
VENDOSI
vendimit nr.45, datë 06.02.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë
Gjirokastër, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 21.04.2016
794
Nr. 00 - 2016 - 1760 Vendimi (255)
VENDIM
$

Medi Bici Anëtar

PADITËS: HALIT HYSENI

SHEFQET HYSENI
I PADITUR: HYLVI SHIMAJ
ZEQIR SHIMAJ
BASHKIM SHIMAJ
TEUTA SHIMAJ
SHPËTIM SHIMAJ
JETNOR SHIMAJ
ELDINA ZAGANI (SHIMAJ)
S.A.M.T. PRANË KËSHILLIT TË QARKUT
SHKODËR
KOMUNA BUSHAT
Z.V.R.P.P SHKODËR
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë së aktit të marrjes së tokës në pronësi
nr. 499, pika 4 në favor të familjes së Rasim Shimaj,
në fshatin Melgushe, Komuna Bushat Shkodër.
ligji nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën”
dhe nenet 115, 116, 117 të K.Pr.Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.1587, datë 27.06.2011 ka

vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.1587, datë 27.06.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër në këtë mënyrë:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit të marrjes së tokës në pronësi
nr.499 të Komisionit të Ndarjes së Tokës së fshatit Melgushe, Komuna Bushat
në favor të shtetasit Rasim Shimaj sa i përket pikës 4 të tij për sipërfaqen 573
m2 e pasqyruar në planvendosjen e aktit të ekspertimit të ndodhur në faqen 139
795
të fashikullit, planvendosje e cila i bashkëngjitet këtij vendimi dhe bëhet pjesë
e pandarë e tij.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs pala e paditur,

Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.580, datë 24.10.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.
Shkaqet që pala e paditur, Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të

Paluajtshme paraqet në rekurs, janë:
 Vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër është marrë në shkelje dhe në zbatim të gabuar
të ligjit procedural.
 Paditësit i janë drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, duke kërkuar:
Konstatimin absolutisht të pavlefshëm të aktit të marrjes së tokës në pronësi të fshatit
Melgushe, Komuna Bushat me nr.regjistri akti 499, në numrin 4 të tij në emrin e
Rasim Emin Shimaj, konstatim i cili bëhet vetëm nga gjykata me kërkesën e një pale
të interesuar dhe në çdo kohë.
 ZVRPP Shkodër nuk legjitimohet si palë e paditur në këtë proces gjyqësor. Asnjë
veprim apo mosveprim qartësisht administrativ, si dhe mosrespektimit të procedurave
në regjistrimin e pronës i kryer nga ZVRPP Shkodër, nuk është konstatuar nga gjykata
si në kundërshtim me ligjin.
 Bazuar në nenin 184 të K.Pr.Civile kemi ngritur në gjykim në shkallë të parë kërkesën
për të zëvendësuar ZVRPP-në Shkodër, pasi padia e ngritur ndaj saj është në
kundërshtim me nenin 14, 19, 20 të K.Pr.Civile. Me ZVRPP-në Shkodër paditësit nuk
kanë asnjë mosmarrëveshje e për pasojë nuk ka as kontradiktoritet midis paditësit dhe
ZVRPP-së Shkodër.
 Veprimet e ZVRPP-së Shkodër në lidhje me regjistrimin në emrin e të paditurve të
AMTP-së nr.499, pa datë, fshati Melgushe Komuna Bushat Rasim Emin Shimaj, vijnë
të bazuar në ligj e konkretisht në nenet 192, 193/h, të K.Civil dhe nenin 24 e vijues të
ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 i ndryshuar. ZVRPP Shkodër ka detyrimin ligjor të
regjistrojë aktet e fitimit të pronësisë të parashikuar nga neni 193 i K.Civil, si dhe ato
akte ligjore të nxjerra në bazë të ligjeve të veçantë, si në rastin në gjykim në bazë të
ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën”.
 Me vendim nr.580, datë 24.10.2013 nga Gjykata e Apelit Shkodër nuk është zgjidhur
asnjë pasojë e pavlefshmërisë absolute të AMTP-së, duke mos i dhënë zgjidhje
konfliktit. Në gjykim duhej të ishte palë edhe A.K.K Pronave, e cila ka cënuar
drejtpërsëdrejti interesin e paditësve në vendimin Drejtorisë Rajonale Shkodër nr.195,
datë 11.01.2008.

VËREN
nr.31001-01131-00-2014 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditësa Halit Hyseni e
Shefqet Hyseni, të paditur: S.A.M.T pranë Këshillit të Qarkut Shkodër, Komuna Bushat,
Z.V.R.P.P Shkodër, Hylvi Shimaj, etj, me objekt: Konstatimin e pavlefshmërisë se aktit të
796
marrjes së tokës në pronësi nr.499, pika 4 në favor të familjes së Rasim Shimaj, në fshatin
Melgushe, Komuna Bushat Shkodër.
2. Vendimi nr.580, datë 24.10.2013 i Gjykatës së Apelit Shkodër është rrjedhojë e një
hetimi jo të plotë dhe të gjithanshëm gjyqësor, i cili është në kundërshtim me nenin 14 të
K.Pr.Civile, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në
Gjykatën Administrative të Apelit.
3. Me aktin e marrjes së tokës në pronësi nr.499, pika 4, familjes së Rasim Shimaj i

është dhënë në pronësi një sipërfaqe toke prej 700 m2, në vendin e quajtur “Kodrali”, nga të
cilat 250 m2 janë tokë pemëtore, 250 m2 janë tokë vreshtë dhe 200 m2 janë tokë truall.
4. Prona e mësipërme ndodhet në parcelën kadastrale 75, e cila ka pasur një sipërfaqe
të përgjithshme prej 2.900 m2. Nga kjo sipërfaqe 2.300 m2 është sipërfaqe tokë arë ndërsa 600
m2 janë sipërfaqe tokë truall.
5. Me vendimin nr.315, datë 17.08.1995 të K.K.K.Pronave pranë Këshillit të Rrethit
Shkodër, trashëgimtarëve të të ndjerit Hysen (Dash) Bajram Hyseni iu është njohur në
pronësi sipërfaqja e tokës prej 10.900 m2 e ndodhur në fshatin Melgushe të Komunës Bushat.
Kjo sipërfaqe i është njohur në pronësi dhe nuk i është kthyer për arsye se në këtë sipërfaqe
janë ndërtuar 15 shtëpi banimi, 10 kotece misri dhe një tharëse.
6. Paditësat kanë pretenduar se një pjesë nga kjo sipërfaqe e njohur është e lirë dhe
për këtë arsye i janë drejtuar A.K.K Pronave për ti kthyer një sipërfaqe prej 2.178 m2.
7. Me vendimin nr.194, datë 11.01.2008 Zyra Rajonale e AKKP Shkodër ka
vendosur: Ndryshimin e vendimit nr.315, datë 17.08.1995 të KKKP pranë Këshillit të Rrethit
Shkodër, duke vendosur që 1.080 m2 nga sipërfaqja e njohur ti kthehet trashëgimtarëve
Hyseni. Për pjesën tjetër të sipërfaqes së pretenduar Zyra Rajonale e AKKP Shkodër ka
vlerësuar se kjo sipërfaqe ndodhet jashtë sipërfaqes së njohur.
8. Trashëgimtarët Hyseni i janë drejtuar Komisionit Vendor të Verifikimit të Titujve
të Pronësisë mbi Tokën Bujqësore me objekt konstatimin e pavlefshmërisë se aktit të i
marrjes se tokës në pronësi në favor të familjes se Rasim Shima. Ky komision me shkresën
nr.243/6 prot, datë 31.07.2009 iu ka kthyer përgjigje negative paditësave me arsyetimin se
nuk mund të identifikohet në mënyrë të qartë vija e verdhë për fshatin Melgushe dhe nuk
është e përcaktuar me konture sipërfaqja prej 600 m2 truall në parcelën e kadastrale nr.75.
9. Paditësat Halit dhe Shefqet Hyseni i janë drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër me padi kundër trashëgimtarëve të Rasim Shimaj me objekt konstatimin e
pavlefshmërisë së aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.499, pika 4 në favor të familjes se
Rasim Shimaj, në fshatin Melgushe, Komuna Bushat, Shkodër.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1587, datë 27.06.2011 ka

vendosur:
.....Në lidhje me verifikimin e pretendimeve të palëve në gjykim u realizua një akt
ekspertimi topografik. Nga akti i ekspertimit topografik rezultoi që të paditurit Shimaj
posedojnë një sipërfaqe prej 843 m2. Nga kjo sipërfaqe 687 m2 ndodhet në sipërfaqen e
njohur me vendimin nr.315, datë 17.08.1995 të K.K.K.Pronave pranë Këshillit të Rrethit
Shkodër, ndërsa pjesa tjetër ndodhet jashtë këtij konturi.
797
Brenda sipërfaqes që posedojnë të paditurit Shimaj ndodhet një shtëpi e cila ka një
sipërfaqe ndërtimore prej 143 m2. Nga kjo sipërfaqe 84 m 2 janë pjesë e një ndërtese me
moshë rreth 30 vjet, ndërsa 59 m2 janë rrënoja, pjesë e një ndërtese me moshë mbi 70 vjet.
Nga ana e ekspertëve janë zbuluar edhe themelet e shtëpisë e vjetër, e cila ka pasur një
sipërfaqe rreth 200 m2.
Nga sipërfaqja prej 843 m2 që posedohet nga të paditurit, sipërfaqja prej 661 m 2
ndodhet në ish-parcelën kadastrale nr.75 dhe pjesa tjetër në ish-parcelën kadastrale 74. Nga
sipërfaqja 661 m2, e cila ndodhej në parcelën kadastrale nr.75, sipërfaqja prej 315 m 2 ka
qenë tokë truall ndërsa sipërfaqja prej 346 m2 ka qenë tokë pemishte. Sipërfaqja objekt
gjykimi nuk ndodhet në sipërfaqen prej 2.178 m2 të pretenduar nga paditësat dhe të trajtuar
me vendimin nr.194, datë 11.01.2008 të Zyrës Rajonale të A.K.K Pronave Shkodër.
Gjykata pasi shqyrtoi në tërësi çështjen arriti në konkluzionin se kërkesëpadia është e
pambështetur në ligj dhe si e tillë ajo duhet rrëzuar. Konform nenit 32 të K.Pr.Civile, padia
ngrihet për mbrojtjen e një interesi të ligjshëm që është shkelur. Gjykata çmon se interesi që
kërkohet të mbrohet nëpërmjet gjykatës duhet të jetë një interes konkret, i pritshëm dhe
efektiv. Gjykata çmon se ky interes nuk duhet të jetë një interes i mundshëm, në kuptimin që
nuk dihet nëse do të realizohet apo jo.
Në rastin konkret, interesi që paditësat pretendojnë se mbrojnë nëpërmjet kësaj padie
është interesi në lidhje me të drejtën e pronësisë mbi sipërfaqen prej 700 m 2, e cila u është
dhënë në pronësi të paditurve me aktin e marrjes së tokës në pronësi nr.499. Paditësat
pretendojnë se do ti drejtohen A.K.K Pronave për ndryshimin e vendimit nr.315, datë
17.08.1995 të K.K.K.Pronave pranë Këshillit të Rrethit Shkodër përsa i përket sipërfaqes 700
m2, duke ndryshuar nga njohje në kthim. Paditësat pretendojnë se A.K.K Pronave në një
shqyrtim eventual nuk mund tua kthejë këtë pronë, sepse ajo është trajtuar me ligjin nr.7501
“Për tokën” në favor të të paditurve.
Në këtë këndvështrim, gjykata përpara se të shqyrtojë pretendimet e palës paditëse
lidhur me vlefshmërinë e aktit të marrjes se tokës në pronësi të të paditurve, merr në
shqyrtim nëse pala paditëse mbron një interes të ligjshëm, konkret dhe efektiv. Në vlerësimin
e faktit nëse interesi që pretendon se mbron pala paditëse është i ligjshëm, i pritshëm dhe
efektiv gjykata vlerëson faktin nëse, në rast të një pavlefshmërie të mundshme të aktit të
marrjes se tokës në pronësi të të paditurve Shimaj, duke iu referuar situatës aktuale, faktike
dhe ligjore, sipërfaqja prej 700 m2, objekt konflikti, a do ti kthehej familjes Hyseni.
Siç rezulton nga shqyrtimi gjyqësor familja Hyseni është shpronësuar dhe me
vendimin nr.315, datë 17.08.1995 të K.K.K.Pronave pranë Këshillit të Rrethit Shkodër u
është njohur në pronësi sipërfaqja e tokës prej 10.900 m2. Procedura që duhet të ndjekin
paditësat për të rifituar të drejtën e tyre të pronësisë mbi sipërfaqen prej 700 m 2 është
paraqitja e një kërkesë pranë A.K.K Pronave për ndryshimin e vendimit të mësipërm dhe
trajtimin e kësaj sipërfaqeje nga njohje në kthim.
Gjatë këtij gjykimi, u provua se paditësat i janë drejtuar A.K.K Pronave për
ndryshimin e vendimit nr.315, datë 17.08.1995 të K.K.K.Pronave, pranë Këshillit të Rrethit
Shkodër për sipërfaqen 2.178 m2, në të cilën nuk përfshihet sipërfaqja objekt gjykimi.
Gjatë këtij gjykimi nuk u provua që paditësat ti jenë drejtuar A.K.K Pronave për
ndryshimin e vendimit nr.315, datë 17.08.1995 të K.K.K.Pronave pranë Këshillit të Rrethit
përsa i përket sipërfaqe objekt gjykimi. Nuk u provua që A.K.K Pronave të jetë shprehur në
lidhje me këtë sipërfaqe apo të ketë pezulluar shqyrtimin administrativ deri në zgjidhjen e
pavlefshmërisë së aktit të marrjes së tokës në pronësi në favor të palës së paditur.
Konform nenit 18 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e
pronës”, afati i fundit për paraqitjen e kërkesave ka qenë data 31.12.2008. Nuk provohet që
paditësat të kenë paraqitur ndonjë kërkesë brenda këtij afati, prandaj ata kanë humbur të
drejtën për të kërkuar ndryshimin e vendimit nr.315, datë 17.08.1995 të K.K.K.Pronave
798
pranë Këshillit të Rrethit. Në këtë kuptim, përderisa ata nuk mund të kërkojnë ndryshimin e
vendimit të mësipërm, vlefshmëria apo jo e aktit të marrjes se tokës në pronësi në favor të të
paditurve nuk i sjell ndonjë pasojë juridike paditësave, sepse edhe në qoftë se kjo pronë nuk
u përket të paditurve ajo nuk mund tu kthehet paditësave, të cilët kanë humbur të drejtën për
tiu drejtuar A.K.K Pronave.
Nga ana tjetër, edhe po ti referohemi vendimit nr.315, datë 17.08.1995 të
K.K.K.Pronave pranë Këshillit të Rrethit, sipërfaqja prej 10.900 m2 nuk u është njohur
paditësave jo sepse ajo ka qenë e trajtuar me ligjin nr.7501 “Për tokën”, por sepse në të janë
ndërtuar 15 shtëpi banimi, ndër to edhe ajo e të paditurve Shimaj.
Sa më sipër, gjykata çmon se paditësat Halit dhe Shefqet Hyseni nuk legjitimohen në
ngritjen e kësaj padie prandaj nuk ka më vend për shqyrtimin e pretendimeve të tyre në këtë
gjykim, pavarësisht nëse komisioni i ndarjes e tokës në fshat ka gabuar në veprimtarinë e tij.
Gjykata çmon se gabimet që mund të ketë bërë komisioni i ndarjes së tokës janë pjesë e
interesit shtetëror, sepse pasojat e këtyre gabimeve sjellin efekte tek interesat shtetërore. Në
rastin konkret, përsa i përket aktit të marrjes së tokës në pronësi të të paditurve Shimaj, vetë
organi shtetëror i krijuar për këtë qëllim, Komisioni Vendor të Verifikimit të Titujve të
Pronësisë mbi Tokën Bujqësore, pasi e ka shqyrtuar këtë akt nuk ka ngritur ndonjë pretendim
lidhur me vlefshmërinë e këtij akti......
12. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.580, datë 24.10.2013 ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.1587, datë 27.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër në këtë mënyrë:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.499 të
Komisionit të Ndarjes së Tokës së fshatit Melgushe, Komuna Bushat në favor të shtetasit
Rasim Shimaj sa i përket pikës 4 të tij për sipërfaqen 573 m2 e pasqyruar në planvendosjen e
aktit të ekspertimit të ndodhur në faqen 139 të fashikullit, planvendosje e cila i bashkëngjitet
këtij vendimi dhe bëhet pjesë e pandarë e tij.
13. Gjykata e apelit ndër të tjera arsyeton:
.....Në analizë të pretendimeve të paditësave, në kundërshtim me atë çfarë ka
arsyetuar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, Gjykata e Apelit Shkodër vlerëson se paditësit
legjitimohen në ngritjen e padisë me objekt pavlefshmërinë e AMTP-së, që kundërshtohet,
pasi ata kanë interes të ligjshëm në këtë kërkim, duke qenë se prona që është trajtuar me
AMTP që kundërshtohet ndodhet brenda sipërfaqes së pronës së njohur me vendimin nr.315,
datë 17.08.1995 të KKK Pronave pranë Këshillit të Rrethit Shkodër.
Që paditësat të mund të kenë legjitimim aktiv në ngritjen e padisë sipas nenit 32 të
KPr. Civile, duhet të provohet ekzistenca e interesit të tyre legjitim, juridik, personal, direkt
të lindur dhe aktual. Paditësat kanë një interes legjitim si ish pronarë të pronës truall që
është trajtuar me AMTP nr.499 që kundërshtohet, pasi në rast të konstatimit të
pavlefshmërisë absolute të tij ata mund të kenë shanse që të mund të fitojnë kthimin e pronës
së tyre, duke qenë se ata mund të kërkojnë rivendosjen në afat të së drejtës për të paraqitur
kërkesë, pranë AKKP për kthimin e sipërfaqes së truallit në favor të tyre.
Nga ana tjetër sipas vendimit unifikues nr.5/2004 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë rezulton se: Kthimi i pronave e kompensimi i ish pronarëve është kërkesë
sociale e ligjore dhe sa parashikohet në ligjin nr.7698, nuk janë forma të reja të fitimit të
pronësisë, pasi pronarët nuk e kanë humbur asnjëherë titullin e së drejtës së pronësisë mbi
sendet e tyre, por vetëm posedimin. Sa më sipër, duke qenë se paditësve aktualisht iu është
njohur e drejta e pronësisë mbi këtë sipërfaqe trualli ata kanë një interes legjitim në kërkimin
e konstatimit të pavlefshmërisë së aktit që i ka transferuar posedimin e sendit tek të paditurit.
Ky interes është personal, aktual dhe i drejtpërdrejt, duke qenë se paditësit janë trashëgimtar
të pronës objekt konflikti gjyqësor dhe ligji për kthimin e kompensimin e pronave iu njeh
mundësinë atyre që të mund të kenë edhe të drejtën e posedimit, nëpërmjet kthimit të pronës.
799
Në rast se nuk ka interferim me zbatimin korrekt të ligjit nr.7501/1991, sipas përcaktimeve të
nenit 7/1/b dhe shtojcës nr.1, të ligjit nr.9235/2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave
ish-pronarëve”.
Nga ana tjetër duke qenë se pretendohet pavlefshmëria absolute e AMTP nr.499 në
favor të familjes së të ndjerit Rasim Shimaj, nisur nga efektet paravepruese të pavlefshmërisë
dhe paparashkrueshmërisë së saj, arrihet në konkluzionin se fitimi i një të drejte nëpërmjet
shkeljes së ligjit nuk mund të ruhet si gjendje nëpërmjet invokimit të parimit të sigurisë
juridike (vendimi nr.29/2010 i Gjykatës Kushtetuese).
Neni 3 i ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 dhe VKM-së nr.255, datë 02.08.1991
autorizonte Komisionet e Ndarjes së Tokës të jepnin tokën bujqësore në pronësi.
Ky ligj përjashtonte nga dhënia në pronësi tokat bujqësore që në datën e hyrjes në
fuqi të këtij ligji ndodheshin brenda vijës kufizuese të qyteteve, fshatrave ose qendrave të
banuara; tokat bujqësore të përfshira në zonat me përparësi turizmin; tokat bujqësore të
përfshira në veprimtarinë eksperimentale-shkencore të instituteve kombëtarë shkencore;
tokat bujqësore të dhëna në përdorim specialistëve të bujqësisë; tokat bujqësore të pushtuara
ose fituara në mënyrë të paligjshme; tokat bujqësore në përdorim të ndërmarrjeve të
përbashkëta, deri në zgjidhjen e kontratës së lidhur midis palëve ose mbarimin e afatit të saj.
Si struktura përgjegjëse për ndarjen e tokës ligji përcaktonte komisionet e tokës të katër
niveleve: komisioni qeveritar, komisioni i qarkut, komisioni i komunës dhe/ose bashkisë dhe
komisioni i fshatit.
Në rastin konkret, duke qenë se Komisioni i Ndarjes së Tokës nuk kishte për
kompetencë të jepte në pronësi tokë, e cila nuk ishte e kategorizuar si tokë bujqësore, akti i
marrjes së tokës në pronësi nr.499 në pikën 4 të tij me të cilin i jepet tokë në pronësi 700 m 2
tokë truall shtetasit Rasim Shimaj në kuptim të nenit 116/b të K.Pr.Administrative është një
akt absolutisht i pavlefshëm si i nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të
kompetencave të tij ligjore.
Fakti që Komisioni i Verifikimit të Vlefshmërisë së Titujve të Pronësisë nuk ka
evidentuar pretendime në lidhje me vlefshmërinë e aktit që kundërshtohet në gjykatë nuk do
të thotë se akti është i ligjshëm, pasi në referim të interpretimit të vendimit nr.29/2010 të
Gjykatës Kushtetuese, fakti që ligji nr.9948/2008 ka parashikuar komisionet vendore si
organe kompetente për verifikimin e titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore, por pa i
anuluar apo shfuqizuar këto tituj, si dhe pa urdhëruar çregjistrimin e këtyre titujve nga
regjistri i pasurive të paluajtshme nuk do të thotë se ai u mohon subjekteve përkatëse këtë të
drejtë.
Elementët formal të domosdoshëm të aktit siç është data e nxjerrjes së aktit, kërkesë
formale kjo e përcaktuar si e domosdoshme nga neni 107/2 germa “d” e K.Pr.
Administrative.
Mospërmbushja e kërkesave formale të domosdoshme të aktit passjell pavlefshmëri
absolute të tij në kuptim të nenit 116/c të K.Pr.Administrative.
Për të gjitha sa u parashtruan më sipër gjykata e apelit arrin në konkluzionin se akti i
marrjes së tokës në pronësi në favor të shtetasit Rasim Shimaj me nr.499, pa datë lëshimi, i
lëshuar nga Komisioni i Ndarjes së Tokës i fshatit Melgushe, i Komunës Bushat Shkodër në
pikën 4 të tij kur disponon sipërfaqen 573 m 2 e pasqyruar në planvendosjen e aktit të
ekspertimit të ndodhur në faqen 139 të fashikullit konstatohet se është një akt jo vetëm
absolutisht i pavlefshëm dhe si i tillë ai nuk mund të prodhojë pasoja ligjore dhe nëse i ka
prodhuar, ato duhet të anulohen.
Për të gjitha sa u parashtruan më sipër gjykata e apelit arrin në përfundimin se
vendimi nr.1587, datë 27.06.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, i cili ka rrëzuar
padinë duhet të ndryshohet dhe të konstatohet pavlefshmëria e Aktit të Marrjes së Tokës në
Pronësi që kundërshtohet.....
800
III. Ligji i Zbatueshëm:
14. Në nenin 14 të Kodit Procedurës Civile parashikohet se:

Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin.
15. Vendimi Unifikues i Gjykatës së Lartë nr.03, datë 06.12.2013, në të cilin ndërmjet
të tjerave thuhet se:
Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
16. Neni 1 i ligjit nr.7501, datë 19.7.1991 “Për Tokën”, parashikon:

Në Republikën e Shqipërisë toka ndahet ne:
a) Toka bujqësore të zëna me bimët e arrave, pemishtet, vreshtat dhe ullishtat, kudo
që ndodhen, në fshatra, në qytete e në qendra të tjera të banuara, pavarësisht nga madhësia
e tyre;
b) toka të zëna me pyje, kullota e livadhe;
c) toka jobujqësore: ato të zëna nga ndërtimet ekonomike, social-kulturore, repartet
ushtarake dhe oborret e tyre etj., tokat e zëna nga ndërtimet e banimit dhe oborret (avllitë) e
tyre, tokat në përdorim të përgjithshëm (rrugët, autostradat, aerodromet, varrezat); vende
shkëmbore, rërat bregdetare, plazhet; tokat me ujë (liqenet, rezervuarët, hauzet), kanalet e
ndryshme, lumenjtë, përrenjtë, zallishtet, kënetat; sheshet e ndërtesave e të monumenteve me
interes historik e arkeologjik etj.
17. Neni 3 i ligjit nr.7501, datë 19.7.1991 “Për Tokën”, parashikon:

Toka bujqësore u jepet ne pronësi ose ne përdorim personave juridike a fizike vendas
pa shpërblim.
e paditur ZQRPP Tiranë, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 58 të ligjit
Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj ka arsye ligjore që vendimi i gjykatës së apelit të
cënohet.
19. Nga citimi i nenit 3 të ligjit nr.7501, datë 19.7.1991 “Për Tokën” evidentohet se
toka bujqësore iu jepet në pronësi ose në përdorim personave juridik a fizik vendas pa
shpërblim. Në rastin objekt gjykimi nuk rezulton që nga ana e gjykatave të jetë konfirmuar
zëri kadastral i sipërfaqes së përfituar me AMTP nga ana e palës së paditur.
20. Duhet theksuar se, në ndryshim nga gjykatat më të ulta, Gjykata e Lartë ka për
objekt gjykimi vetëm kontrollin e zbatimit të ligjit material e procedurial nga ana e gjykatave,
vendimet e të cilave janë objekt i rekursit, por pa patur të drejtën që të zhvillojë hetimin
gjyqësor në drejtim të marrjes së provave. Hetimi gjyqësor i plotë dhe i gjithanshëm, për të
801
provuar parashtrimet apo prapësimet e palëve, me mjetet provuese të lejueshme që Kodi i
Procedurës Civile parashikon, është detyrë e gjykatës së shkallës së parë dhe asaj të apelit.
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, arsyetimi dhe përfundimi i
arritur nga Gjykata e Apelit Tiranës është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit, duke cënuar
procesin e rregullt ligjor, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet të prishet. Në këtë konkluzion
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arriti, pasi ritheksoi se gjykata që shqyrton
mosmarrëveshjen duhet të shprehet mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet,
sipas nenit 6 i K.Pr.Civile, të kryejë një hetim të plotë e të gjithanshëm, në përputhje me
ligjin sipas nenit 14 i K.Pr.Civile, të zgjidhë mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj sipas nenit 16 i
K.Pr.Civile, ndërsa në përputhje me përcaktimet e nenit 126 të Kodit të Procedurës Civile,
duhet të bëjë një analizë tërësore dhe objektive të provave dhe të çmojë provat e marra gjatë
gjykimit të çështjes, sipas bindjes së brendshme, të formuar nga shqyrtimi i të gjitha
rrethanave të çështjes në tërësinë e tyre, sipas nenit 309 të po këtij Kodi.
22. Rezulton se nga gjykatat nuk është administruar dokumentacioni që vërteton zërin
kadastral të pasurisë objekt gjykimi në datën 01.08.1991 dhe nuk është hetuar se cila ka qenë
gjendja e kësaj sipërfaqe (tokë bujqësore apo truall) në momentin e hyrjes në fuqi të ligjit
nr.7501, datë 19.7.1991 “Për Tokën”, prandaj duke vepruar në këtë mënyrë, gjykatat kanë
lejuar shkelje të rënda të rregullave procedurale, pasi ato nuk kanë kryer një hetim të plotë
dhe të gjithanshëm gjyqësor të çështjes, në kundërshtim me kërkesat e nenit 14 të K.Pr.Civile
dhe për rrjedhojë procesi gjyqësor i zhvilluar në këto shkallë gjykimi ka qenë një proces i
parregullt ligjor, i cili është në kundërshtim me nenin 14 të K.Pr.Civile dhe nenin 6 të
KEDNJ.
23. I ndodhur në këto rrethana Kolegji Administrativ arrin në përfundimin se, në
rastin në gjykim ndodhemi përpara kërkesave të nenit 63/c të ligjit nr.49/2012 “Për
Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”, prandaj vendimi i gjykatës së
apelit duhet të prishet dhe në zbatim të vendimit unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, çështja të dërgohet për tu rishqyrtuar nga Gjykata
Administrative e Apelit. Gjatë rishqyrtimit të çështjes gjykata e apelit pasi të zbatojë kërkesat
e nenit 465/2 të K.Pr.Civile, duke përsëritur pjesërisht shqyrtimin gjyqësor të çështjes duhet
të shtrijë hetimin gjyqësor në këto drejtime:
 Të marrë dhe të administrojë dokumentacionin që vërteton zërin kadastral të
pasurisë objekt gjykimi në datën 01.08.1991 dhe nëse ka qenë objekt i zbatimit të
ligjit nr.7501/1991.
 Të hetojë nëse sipërfaqja objekt gjykimi ka qenë ose brenda vijave kufizuese të
fshatit Melgushe dhe cili ka qenë funksioni i saj.
24. Vetëm pasi të kryhen veprimet e mësipërme hetimore dhe të tjera që Gjykata
Administrative e Apelit do ti vlerësojë të domosdoshme gjatë rishqyrtimit të çështjes, atëhere
mund të arrihet në një përfundim sa më të drejtë për zgjidhjen e çështjes objekt gjykimi.
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur ZQRPP Tiranë është i bazuar në ligj,
prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi e gjykatës së apelit duhet të
prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/c të ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.....
802
VENDOSI
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 21.04.2016
803
Nr. 00-2016-1641 Vendimi (256)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: ANASTAS KOSTRICA

NDËRHYRËS KRYESORE: ZAFIRA NIKO
PAVLI KOSTRICA
NIKOLLAQ KOSTRICA
MARINAQI XHEMALI
KALIOPI KOSTRICA
I PADITUR: BASHKIA FIER
OBJEKTI I PADISË:
Dëmshpërblimi në vlera monetare të një prone truall me sip. 253 m2,
e regjistruar në ZRPP Fier, me nr.429, datë 16.03.1998, pasuria nr.10/67,
zona kadastrale nr.8531, me kufizimet përkatëse, si dhe fitimin e munguar.
Baza Ligjore e Padisë: Nenet 41 dhe 44 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë,
nenet 296, 298, 640 e vijues të Kodit Civil,
ligji nr.8652, datë 31.07.2000
“Për Organizimin dhe Funksionimin e Qeverisjes Vendore”,
si dhe ligji nr.8510, datë 15.07.1999
“Për Përgjegjësinë Jashtëkontraktore të Administratës Shtetërore”.

Shpërblim dëmi
Baza Ligjore e Ndërhyrjes Kryesore: Neni 189 i K.Pr.Civile
(Për ndërhyrjen kryesore),
neni 44 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë,
neni 640 i K.Pr.Civile
dhe nenet 32, 153 e vijues të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.357, datë 03.03.2009 ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditësit Anastas Kostrica kundër palës së paditur
Këshilli Bashkiak, Bashkia Fier, si të pabazuar në ligj dhe prova shkresore
804
Fier dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues.

Pranimin pjesërisht të padisë dhe të ndërhyrjes kryesore.
Detyrimin e të paditurit Bashkia Fier ti shpërblejë dëmin paditësit Anastas
Kostrica dhe ndërhyrësve kryesore Zafira Niko, Pavli Kostrica, Nikollaq
Kostrica, Marinaqi Xhemali dhe Kaliopi Kostrica në masën 6.154.225 (gjashtë
milion e njëqind e pesëdhjetë e katër mijë e dyqind e njëzet e pesë) lekë, me
pjesë takuese secili 1/6 pjesë, mbi shumën 6.154.225 (gjashtë milion e njëqind
e pesëdhjetë e katër mijë e dyqind e njëzet e pesë) lekë.

Lënien në fuqi të vendimit nr.62-2012-4343 (1272), datë 19.06.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.

Bashkia Fier, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.62-2012-4343 (1272), datë 19.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier dhe vendimit nr.18, datë 15.01.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe pushimin e gjykimit
të çështjes.
Shkaqet që pala paditëse Bashkia Fier paraqet në rekurs, janë:

 Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.18, datë 15.01.2014 ka vendosur lënien në
fuqi të vendimit nr.1272, datë 19.06.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier, duke
detyruar palën e paditur Bashkia Fier ti shpërblejë dëmin paditësit Anastas Kostrica
dhe ndërhyrësve kryesore në masën prej 6.154.225 (gjashtë milion e njëqind e
pesëdhjetë e katër mijë e dyqind e njëzet e pesë) lekë, me pjesë takuese secili 1/6
pjesë, po kështu edhe për shpenzimet gjyqësore në dëm të Bashkisë Fier.
 Vendimi i mësipërm i Gjykatës së Apelit Vlorë, si vendim i marrë në kundërshtim me
ligjin dhe në shkelje të procedurave ligjore, është marrë në mungesë të palëve
pjesëmarrëse në gjykim. (Bashkia Fier, Avokatura e Shtetit), duke mos respektuar
kështu nenet 18, 79/a të K.Pr.Civile.
 Po kështu Gjykata e Apelit Vlorë duhet të respektonte ligjin nr.10018, datë
13.11.2008 “Për Avokaturën e Shtetit” neni 5.
 Gjykata e Shkallës së Parë në pjesën arsyetuese të saj ka përcaktuar fazat në të cilat
duhet të kalojë procesi ligjor i shpronësimit, faza këto të përcaktuara saktë në ligjin
nr.8561, datë 22.12.1999 “Për shpronësimet dhe marrjen në përdorim të përkohshëm
të pasurisë private për interes publik”, por në kundërshtim me ligjin ajo nuk ka kryer
një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin për të analizuar
dhe provuar me akte dhe prova shkresore përmbushjen e këtyre fazave, duke sjellë
kështu shkelje të nenit 14 të K.Pr.Civile.
 Në të gjithë procesin gjyqësor si në shkallë të parë dhe në shkallë të dytë prona dhe
pretendimet e shpronësimit mbi të është trajtuar sipas interesave vetjake të palës
paditëse dhe jo sipas përcaktimit dhe kuptimit ligjor të shpronësimit publik, i cili nuk
prezumon realizimin e interesave ekonomike më të larta në vlerësim të të gjithë
parametrave investuese të pronës që shpronësohet.
805
 Po kështu Gjykata e Apelit Vlorë me iniciativën e saj ka përsëritur pjesërisht hetimin
gjyqësor për aktin e ekspertimit pa pasur përfaqësim dhe pretendime nga palët, të cilat
e kanë kërkuar atë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në dhomën e
këshillimit, në përfundim;
VËREN
nr.31003-01540-00-2014 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Anastas
Kostrica, ndërhyrës kryesor: Zafira Niko, Pavli Kostrica, Nikollaq Kostrica, Marinaqi
Xhemali, Kaliopi Kostrica dhe e paditur: Bashkia Fier, objekti i padisë:Dëmshpërblimi në
vlera monetare të një prone truall me sip. 253 m 2, e regjistruar në ZRPP Fier, me nr.429,
datë 16.03.1998, pasuria me nr.10/67, zona kadastrale nr.8531, me kufizimet përkatëse, si
dhe fitimin e munguar dhe objekti i ndërhyrjes kryesore: Shpërblim dëmi.
2. Vendimi nr.18, datë 15.01.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë, është marrë në shkelje
të rënda të rregullave procedurale, pasi kësaj gjykate i mungonte kompetenca në lëndë,
prandaj vendimi i saj duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për tu shqyrtuar në gjykatën
kompetente, që është Gjykata Administrative e Apelit.
3. Në referim të dokumentacionit ligjor të administruar në dosje rezulton se paditësi

Anastas Kostrica dhe ndërhyrësit kryesor Zafira Niko, Pavli Kostrica, Nikollaq Kostrica,
Marinaqi Xhemali dhe Kaliopi Kostrica janë trashëgimtar ligjor të ish-pronarit Vasil Kostrica
dhe me vendimin nr.141, datë 31.08.1995 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave të Bashkisë Fier i është njohur dhe kompensuar për një sipërfaqe toke truall prej
3.114 m2 të ndodhur në lagjen “Kryengritja e Fierit” Fier, bazuar kjo në nenet 3, 16/a të ligjit
nr.7698, datë 15.04.1993.
4. Paditësi e ka ankimuar në rrugë gjyqësore sipas ligjit nr.7698, datë 15.04.1993,
neni 27/a, vendimin administrativ nr.141, datë 31.08.1995 të Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave të Bashkisë Fier.
5. Me vendimin gjyqësor nr.189, datë 16.02.1998 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier
është vendosur: Pranimi i pjesshëm i padisë së paditësit Anastas Kostrica dhe në kuptim të
ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, neni 16/b, iu është kthyer në natyrë trashëgimtarëve ligjor të
ish-pronarit Vasil Kostrica një sipërfaqe trualli prej 253 m 2 i ndodhur në lagjen “Kryengritja e
Fierit” Fier, me kufizime përkatëse: Veriu: Shesh i lirë dhe anë funksionale e pallatit 5-
katësh, Jugu: Anë funksionale e pallatit 5-katësh, Lindja: Anë funksionale e pallatit 4-katësh,
Perëndimi: Trotuar.
6. Me datë 12.12.2006 kjo pronë është regjistruar në Zyrën Vendore të Rregjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Fier në bashkëpronësi të pandarë të Anastas Kostrica, Zafira Niko,
Pavli Kostrica, Nikollaq Kostrica, Marinaqi Xhemali dhe Kaliopi Kostrica, me nga 1/6 pjesë
secili.
7. Paditësi dhe ndërhyrësit kryesor Zafira Niko, Pavli Kostrica, Nikollaq Kostrica,
Marinaqi Xhemali dhe Kaliopi Kostrica pretendojnë se është ndërtuar për interesa publike në
pronën e tyre prej 253 m 2 truall të ndodhur në lagjen “Kryengritja e Fierit”, Fier, rruga e
emërtuar “Ramiz Aranitasi”.
806
8. Nga ky ndërtim ata pretendojnë se prona e tyre ka dalë jashtë funksionit dhe
kërkojnë dëmshpërblimin e dëmit për sipërfaqen 253 m 2 truall. Ky veprim i padrejtë sipas
pretendimeve të palës paditëse ka rënë ndesh me interesat e tij.
9. Në këto rrethana i janë drejtuar gjykatës me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.357, datë 03.03.2009 ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditësit Anastas Kostrica kundër palës së paditur Këshilli
Bashkiak, Bashkia Fier, si të pabazuar në ligj dhe prova shkresore.
Prishjen e vendimit nr.357, datë 03.03.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në atë gjykate me tjetër trup gjykues.
12. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2012-4343 (1272), datë
Pranimin pjesërisht të padisë dhe të ndërhyrjes kryesore.
Detyrimin e të paditurit Bashkia Fier ti shpërblejë dëmin paditësit Anastas Kostrica
dhe ndërhyrësve kryesore Zafira Niko, Pavli Kostrica, Nikollaq Kostrica, Marinaqi Xhemali
dhe Kaliopi Kostrica në masën 6.154.225 (gjashtë milion e njëqind e pesëdhjetë e katër mijë
e dyqind e njëzet e pesë) lekë, me pjesë takuese secili 1/6 pjesë, mbi shumën 6.154.225
(gjashtë milion e njëqind e pesëdhjetë e katër mijë e dyqind e njëzet e pesë) lekë.
.....Nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, në zbatim të vendimit të Gjykatës së Apelit
Vlorë nr.58, datë 20.01.2011, detyrës së lënë prej tij, u kryer zëvendësimi procedurial në
bazë të nenit 198 të K.Pr.Civile të palës së paditur Këshilli Bashkiak me Bashkinë Fier, duke
u futur në gjykim si i paditur ky i fundit e dalë nga gjykimi Këshilli Bashkiak.
Gjatë gjykimit bënë ndërhyrje kryesore, duke u futur në gjykim dhe Zafira Niko, Pavli
Kostrica, Nikollaq Kostrica, Marinaqi Xhemali dhe Kaliopi Kostrica të cilët kërkojnë
shpërblimin e dëmit për pjesën takuese të tyre në sendin e dëmtuar. Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Fier e pranoi kërkesën e tyre për ndërhyrje kryesore, duke qenë se është e vetmja
mundësi e tyre për të hyrë në këtë proces gjyqësor dhe për të përmbushur në këtë mënyrë
edhe detyrën e lënë nga Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.58, datë 20.01.2011.
Për nevoja të gjykimit gjykata bazuar në nenin 224/a të Kodit Procedurës Civile
caktoi eksperten e licencuar Manjola Bello në fusha e vlerësimit të pasurive të paluajtshme
ku ju shtruan për zgjidhje këto detyra:
1. Në bazë të dokumentave të administruara në gjykim të përcaktohet në terren
vendndodhja e pasurisë nr.10/67, me sipërfaqe 253 m 2, tokë truall e ndodhur në
z.k. nr.8531, qyteti Fier, lagjia “Kryengritja e Fierit” nëse është në të njëjtat
kushte siç pasqyrohet nga dokumentat hipotekore.
2. Nëse konstatohet se pasuria nuk është në të njëjtat kushte siç pasqyrohet nga
dokumentat hipotekore, të pasqyrohen ndryshimet përkatëse, nëse ka punime sa
sipërfaqe zënë ato, ç’lloj punimesh janë, ç’ndryshime kanë sjellë në këtë pasuri,
planvendosja e tyre sipas gjendjes në terren dhe nëse mund të funksionojë sipas
destinacionit në atë gjendje që konstatohet ajo pjesë e pasurisë truall që rezulton
e pa cënuar nga punimet e reja.
3. Të përcaktohet sa është vlera e pasurisë nr.10/67, me sipërfaqe 253 m2, tokë truall
e ndodhur në z.k. nr.8531, qyteti Fier, lagjia “Kryengritja e Fierit”.
807
Nga akti i ekspertimit të ekspertes Manjola Bello datë 29.05.2012 rezulton se pasuria
nr.10/67 në bashkëpronësi të paditësit e ndërhyrësve kryesor me sip. 253 m 2 është cënuar
nga ndërtimet e kryera nga Bashkia Fier në masën 91 m 2 për sip. e shtruar me asfalt, kthyer
në rrugë publike, sip. 101.50 m2 e zënë me trotuar të shtruar me pllaka për përdorim publik,
ndërsa sip. 60.50 m2 është e pacënuar.
Vlera e tregut e lirë të pronës është 230 euro/m2, duke u llogaritur 1 euro-139 lekë-
58.190 euro, ose 8.080.410 lekë.
Ndërsa sipërfaqja 60.50 m2 truall i kishte dalë jashtë funksionit, pasi kishte formën e
një rripi me gjerësi 1.75 m.
Gjykata pasi analizoi pohimet e paditësit dhe ndërhyrësit kryesor Zafira Niko, Pavli
Kostrica, Nikollaq Kostrica, Marinaqi Xhemali dhe Kaliopi Kostrica dhe provat shkresore, si
dhe bindjes së saj të brendshme sipas nenit 29/2 të K.Pr.Civile, konkludon se padia e
paditësit dhe ndërhyrësve kryesor duhet të pranohet pjesërisht për këto arsye:
Nga akti i ekspertimit të ekspertes Manjola Bello datë 29.05.2012 rezulton se pasuria
nr.10/67 në bashkëpronësi të paditësit e ndërhyrësve kryesor me sip. 253 m 2 është cënuar
nga ndërtimet e kryera nga Bashkia Fier në masën 91 m 2 për sip. e shtruar me asfalt, kthyer
në rrugë publike, sip. 101.50 m2 e zënë me trotuar të shtruar me pllaka për përdorim publik,
ndërsa sip. 60.50 m2 është e pacënuar. Ndërsa sipërfaqja 60.50 m2 truall i kishte dalë jashtë
funksionit, pasi kishte formën e rripi me gjerësi 1.75 m.
Sa më sipër vërtetohet se në pronën në bashkëpronësi të paditësit dhe ndërhyrësit
kryesor Zafira Niko, Pavli Kostrica, Nikollaq Kostrica, Marinaqi Xhemali dhe Kaliopi
Kostrica pasuria nr.10/67 me sip. 253 m2 është cënuar nga ndërtimet e kryera nga Bashkia
Fier, duke u kthyer një pjesë e saj në rrugë e trotuar për përdorim publik, duke i ndryshuar
destinacionin këtij sendi e duke e bërë të pamundur shfrytëzimin e tij për interesa private të
bashkëpronarëve të tij. Ndërtimet e kryera nga Bashkia Fier në masën 91 m2 për sip. e
shtruar me asfalt, kthyer në rrugë publike, sip. 101.50 m 2 e zënë me trotuar të shtruar me
pllaka për përdorim publik, faktikisht kanë zhveshur bashkëpronarët nga posedimi i këtij
sendi për këtë sip. prej 292.50 m2. Ndërsa sipërfaqja 60.50 m2 truall në formën e një rripi me
gjerësi 1.75 m nuk është prekur prej punimeve.
Rezultoi e provuar sa më sipër se i padituri Bashkia Fier ka kryer veprime konkrete
në pasurinë nr.10/67 me sip. 253 m2 në bashkëpronësi të paditësit dhe ndërhyrësit kryesor
Zafira Niko, Pavli Kostrica, Nikollaq Kostrica, Marinaqi Xhemali dhe Kaliopi Kostrica, pa
asnjë të drejtë ligjore, pa u kryer asnjë procedurë shpronësimi, pa patur asnjë tagër të dhënë
nga pronarët ligjor të këtij sendi.
Sa më sipër gjykata çmon se paditësi dhe ndërhyrësit kryesor Zafira Niko, Pavli
Kostrica, Nikollaq Kostrica, Marinaqi Xhemali dhe Kaliopi Kostrica duhet ti shpërblehet
dëmi i pësuar për shkak të ndërtimeve të kryera nga Bashkia Fier, duke u kthyer një pjesë e
saj sip. prej 292.50 m2 në rrugë e trotuar për përdorim publik. Ndërsa për sipërfaqen e
mbetur prej 60.50 m2 truall, e cila nuk është prekur prej punimeve, gjykata çmon se nuk
duhet të shpërblehet dëmi për këtë sip., pasi ajo nuk është cënuar.
Vlera e tregut e lirë të pronës është 230 euro/m2, duke u llogaritur 1 euro-139 lekë-
58.190 euro, ose 8.080.410 lekë.
Shpërblimi i dëmit të pësuar për shkak të ndërtimeve të kryera nga Bashkia Fier,
duke u kthyer një pjesë e saj sip. prej 292.50 m 2 në rrugë e trotuar për përdorim publik është
në masën 6.154.225 (gjashtë milion e njëqind e pesëdhjetë e katër mijë e dyqind e njëzet e
pesë) lekë, me pjesë takuese të paditësit dhe ndërhyrësit kryesor Zafira Niko, Pavli Kostrica,
Nikollaq Kostrica, Marinaqi Xhemali dhe Kaliopi Kostrica secili 1/6 pjesë, mbi shumën
6.154.225 (gjashtë milion e njëqind e pesëdhjetë e katër mijë e dyqind e njëzet e pesë) lekë.
Përsa i përket kërkimit të fitimit të munguar, paditësi, nuk i paraqiti gjykatës prova
për të vërtetuar këtë pretendim, e si i tillë ky kërkim duhet të rrëzohet.......
808
Lënien në fuqi të vendimit nr.62-2012-4343 (1272), datë 19.06.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier.
15. Neni 7 germa “a” i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative” parashikon se:
Gjykatat administrative janë kompetente për: Mosmarrëveshjet që lindin nga aktet
administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative publike,
të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik.
16. Vendimi unifikues nr.03, datë 06.12.2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, të cilat ndërmjet të tjerave thonë se:
....Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të
shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatën e Lartë dhe deri në këtë datë, shqyrtimi në këto
gjykata nuk ka përfunduar akoma....
e paditur Bashkia Fier, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 58, të ligjit
Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj ekzistojnë shkaqe ligjore që vendimi i gjykatës
së apelit të cënohet.
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtojë aktet procedurale që
ndodhen në dosjen gjyqësore, objektin dhe shkakun ligjor të padisë, pretendimet e palëve të
parashtruara në këto akte, vendimin e gjykatës dhe parashtrimet e rekursit, në interpretim të
dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se vendimi i dhënë
nga Gjykata e Apelit Vlorë është marrë në shkelje të ligjit procedural, në kushtet kur kjo
gjykatë ka shkelur dispozitat ligjore mbi kompetencën lëndore, prandaj për këtë shkak,
vendimi i dhënë prej saj duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim, pranë
Gjykatës Administrative të Apelit.
respektuar drejtë ose jo nga ato. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e
faktit, Gjykata e Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë
ose jo në ligj të vendimeve për të cilat është paraqitur rekurs përpara saj.
20. Në analizë të akteve dhe provave të administruara në dosjen gjyqësore rezulton se,
pala paditëse Anastas Kostrica i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier me
kërkesëpadi, duke kërkuar Dëmshpërblimi në vlera monetare të një prone truall me sip. 253
m2, e regjistruar në ZRPP Fier, me nr.429, datë 16.03.1998, pasuria me nr.10/67, zona
kadastrale nr.8531, me kufizimet përkatëse, si dhe fitimin e munguar. Gjykata e Apelit Vlorë,
në përfundim të gjykimit me vendimin nr.18, datë 15.01.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë ka
809
vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.62-2012-4343 (1272), datë 19.06.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier.
21. Në rastin në shqyrtim kemi të bëjmë me një marrëdhënie dëmshpërblimi si
rrjedhojë e shpronësimit për interes publik ku njëra nga palët është organ i administratës
shtetërore, prandaj duke u bazuar në nenin 7, germa “a” të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin
dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve
Administrative”, çështja ka patur natyrë krejtësisht administrative dhe Gjykata e Apelit Vlorë
ka dhënë vendim për një çështje të tillë (me natyrë administrative) pas datës 04.11.2013, në
një kohë kur në zbatim të Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të Presidentit të Republikës kanë
filluar veprimtarinë e tyre gjykatat administrative.
22. Meqenëse ligji nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative”, në dispozitat e tij tranzitore heshte për mënyrën se si do të veprohej me
çështjet administrative të regjistruara në gjykatën civile para datës 04.11.2013, për të
unifikuar praktikën gjyqësore Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin
nr.03/2013 kanë arritur në këtë përfundim unifikues: ....Gjykatat administrative të shkallës së
parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të
krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për
shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje
administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit. Këto gjykata janë
kompetente për çështjet administrative për të cilat, padia, ankimi ose rekursi është
depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së parë, të apelit
apo në Gjykatën e Lartë dhe deri në këtë datë, shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar
akoma....
23. Duke qenë se çështja kishte natyrë administrative dhe gjykimi i saj nuk kishte
përfunduar akoma në gjykatën e apelit, në zbatim të nenit 7/a të ligjit nr.49/2013 “Për
Mosmarrëveshjeve Administrative” dhe vendimit unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, Gjykata e Apelit Vlorë ka qenë e detyruar që të vendoste
moskompetencën e saj lëndore dhe duhet ta dërgonte çështjen në gjykatën kompetente, që
ishte Gjykata Administrative e Apelit.
24. Kolegji Administrativ thekson se kompetenca lëndore nuk duhet të shikohet vetëm
me kërkesë të palëve të ngritura në ankim ose rekurs, por ajo duhet të konstatohet edhe
kryesisht nga gjykata e apelit ose Gjykata e Lartë, pasi kjo kompetencë nuk mund të
“kurohet” qoftë edhe me zgjidhjen e drejtë të çështjes në themel nga gjykata jo kompetente.
Çështja e kompetencës lëndore konsiderohet e një rëndësie të veçantë në respektim të
zhvillimit të një procesi të rregullt ligjor. Gjykata në çdo shkallë gjykimi është e detyruar që
të marrë në shqyrtim dhe të vendosë në lidhje me kompetencën e saj lëndore përpara se ajo të
gjykojë çështjen që i paraqitet për shqyrtim. Ky detyrim i gjykatës për të vepruar edhe
kryesisht është e lidhur drejtpërdrejt me zbatimin dhe respektimin e parimit të një procesi të
rregullt ligjor, i sanksionuar në nenin 42/2 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe
nenin 6 të KEDNJ. Nëse një gjykatë nuk ka kompetencë lëndore për të shqyrtuar çështjen
objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit përkatës ajo nuk
mund të kryejë asnjë veprim tjetër procedural në lidhje me këtë çështje.
25. Duhet theksuar se, në kuptimin e së drejtës procedurale, kompetenca lëndore është
një kusht i domosdoshëm procedural, që e bën të vlefshëm procesin gjyqësor, si dhe të gjitha
aktet e marra në administrim gjatë zhvillimit të tij, në kuptimin që një gjykatë jokompetente
nuk mund të kryejë asnjë veprimtari procedurale dhe një gjykatë jokompetente duhet të
deklarojë moskompetencën e saj, (neni 61 i K.Pr.Civile dhe neni 7 i ligjit 49/2012). Ndarja e
kompetencës lëndore, është e përcaktuar qartë në ligjin nr.9877, datë 18.02.2008 “Për
810
Organizimin e Pushtetit Gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, ligjin nr.49/2012 “Për
Mosmarrëveshjeve Administrative” dhe Kodin e Procedurës Civile.
26. Përsa u thanë më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, moskompetenca lëndore për zgjidhjen e çështjes përbën shkelje të rëndë të
rregullave procedurale, e cila ndikon drejtpërdrejt në dhënien e vendimit, në kuptimin që
mosrespektimi i saj e bën vendimin gjyqësor absolutisht të pavlefshëm. Gabimet në
procedim, të cilat parashikohen në nenin 467/a të K.Pr.Civile dhe nenin 54 të ligjit nr.49/2012
“Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”, shqyrtohen nga gjykata edhe kryesisht, pikërisht për
shkak të efektit të drejtpërdrejt që ato kanë në vendimin e dhënë, prandaj vendimi i Gjykatës
së Apelit Vlorë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenet 7 dhe 63/c të ligjit
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”;
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.18, datë 15.01.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 21.04.2016
811
Nr. 00 - 2016 - 1633 Vendimi (257)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: ASTRIT SHPUZA

I PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Vlorë të regjistrojë pronësinë.
Detyrimin e palës së paditur për lëshimin e çertifikatës së pronësisë.
Baza Ligjore: Nenet 32, 153, 154, 324 e vijues të K.Pr.Civile,
ligji nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurisë të paluajtshme”, i ndryshuar,
K.Pr.Administrative dhe Kodi Civil.

vendosur:
Detyrimin e palës se paditur ZVRPP Vlorë, të bëjë regjistrimin e pasurive të
paluajtshme sipas vendimit nr.5266, datë 13.12.1995 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, duke u plotësuar çertifikatat e pronësisë me diferencat
përkatëse, sipas aktit të ekspertimit ndodhur në dosjen gjyqësore hartuar nga
ekspertja topografe, znj. Gjyzela Murati.

vendosur:
Mospranimin e ankimit të paraqitur kundër vendimit nr.1929, datë 19.07.2013
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.

ZVRPP Vlorë, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.1929, datë 19.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe
vendimit nr.1320, datë 10.04.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë.
Shkaqet që pala e paditur ZVRPP Vlorë paraqet në rekurs, janë:

 Ky vendim është i paligjshëm dhe duhet rrëzuar për arsyet si më poshtë:
812
 Vendimi i gjykatës është dhënë në kundërshtim me provat.
 Origjina e kësaj prone është vendimi nr.5266, datë 12.12.1995 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë.
 Theksojmë se ky vendim bie ndesh me Kodin Civil, pasi pas hyrjes në fuqi të tij në
ZVRPP Vlorë nuk regjistroheshin më vendimet me objekt vërtetim fakti juridik.

VËREN
nr.31003-03607-00-2014 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Astrit Shpuza
dhe e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, me objekt:
Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Vlorë të regjistrojë pronësinë. Detyrimin e palës së
paditur për lëshimin e çertifikatës së pronësisë.
2. Vendimi nr.1320, datë 10.04.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit, është
marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial, që detyrimisht të çon në prishjen e tij dhe
3. Në referim të dokumentacionit ligjor të administruar në dosje rezulton se referuar

dëshmisë së trashëgimisë ligjore, sipas aktit noterial nr.4215, datë 17.05.1993, rezulton se
trashëgimtarë ligjor të të ndjerit Kasem Sorra kanë qenë Naxhire Sorra, Jalldiz Sorra
(Shpuza), Esat Sorra, Sabri Sorra dhe Qazim Sorra. Sipas dëshmisë së trashëgimisë së datës
29.05.1992, trashëgimtar ligjor të të ndjerit Qazim Sorra janë Luan dhe Lumturi Sorra.
4. Me vendimin nr.524, datë 22.02.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë,
trashëgimtar ligjor të të ndjerit Sabri Sorra, janë fëmijët e tij Bujar Sorra, Kasem Sorra,
Nevrije Tare dhe Merika Pepellashi.
5. Me vendimin nr.3147, datë 03.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
të ndjerën Nevrije Tare është përcaktuar si trashëgimtare e vetme vajza e saj Fatbardha
Dume.
6. Me vendimin nr.730, datë 12.04.1996 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan
trashëgimtar ligjor të trashëgimlënësve Esat dhe Sabire Sorra janë përcaktuar fëmijët e tyre:
Elida, Elisabeta, Suzana dhe Eduart Sorra.
7. Me vendimin nr.3367, datë 09.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
vendosur lëshimi i dëshmisë së trashëgimisë ligjore për të ndjerin Edmond Sorra, duke njohur
si trashëgimtar ligjor të tij Ikbale Sorra, Adelajda Sorra, Ogerta Sorra, dhe Destart Sorra.
8. Me vendimin nr.1552, datë 16.06.1995 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është
vendosur:
Detyrimi i palës së paditur të njohë bashkëpronar paditësat Edmond dhe Astrit Shpuza
mbi pasurinë e përbërë nga tre dyqane në Rrugën “Perlat Rexhepi”.
9. Paditësi i është drejtuar ZRPP Vlorë me kërkesë për regjistrim dhe pajisjen me
çertifikatë pronësie të objekteve në bashkëpronësi dhe pala e paditur ka lëshuar çertifikatën
përkatëse të pronësisë.
10. Pala paditëse ka ngritur padinë objekt gjykimi, duke pretenduar detyrimin e palës
së paditur të regjistrojë pronën në emër të tij në kushtet kur rezulton të ketë gabime në
813
saktësinë grafike të hartave treguese dhe në mosregjistrimin në pjesë të vogla të truallit
funksional, pjesë e shtëpive dhe dyqaneve.
II. Vendimi i gjykatës së apelit dhe arsyetimi i saj:
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.1929, datë 19.07.2013 ka

vendosur:
Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Vlorë, të bëjë regjistrimin e pasurive të
paluajtshme sipas vendimit nr.5266, datë 13.12.1995 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë,
duke u plotësuar çertifikatat e pronësisë me diferencat përkatëse, sipas aktit të ekspertimit
ndodhur në dosjen gjyqësore hartuar nga ekspertja topografe, Gjyzela Murati.
....Duke i gjetur të bazuara në prova dhe në ligj pretendimet e paditësit, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Vlorë ka vendosur pranimin e padisë me këtë arsyetim:
Nga akti i ekspertimit ka rezultuar ndër të tjera se sipas verifikimit të kryer në terren
këto dyqane janë sëbashku të pandara në dy kate me sipërfaqe ndërtimore 225 m 2 në çdo kat,
theksoj se kjo sipërfaqe posedohet nga vetë pronarët, edhe sipërfaqja e truallit nën objekt
është 225 m2.
Sipas çertifikatës së ZRPP është përcaktuar vetëm pasuria me nr.44/74/1, zk 8605,
vol 36, faqe 235, truall me sipërfaqe 108 m2.
Sipas hartës së vjetër reliev i Vlorës së vitit 79 sipërfaqe e dy ndërtesave përdhese
dhe një magazine është truall gjithsej 530 m 2, banesa 11= 61 m2, banesa 10= 71.4 m2,
magazina nr.10/1= 166 m2, pra ndryshimi me çertifikatën është se mungojnë 422 m 2 truall,
mungojnë objektet (sip. ndërtimore) 11, 10, si dhe 57.1 m 2 objekt nga magazina, pjesa
jugore.
Për pronësinë në banesën me nr.7, 8, 9 sipas planimetrisë që ndodhet në lagjen
Vrenez.....
Sipas hartës se vitit 1979 është truall gjithsej 524 m 2. Banesa nr.7-122 m2, banesa
nr.8= 77.4 m2, ndërtesa nr.9=85m2,
Sipas çertifikatës; pasuria nr.44/128, zk 8601 vol 20, faqe 224, truall me sipërfaqe
129 m2, si dhe ndërtesë me të njëjtën sipërfaqe,
Sipas çertifikatës: pasuria nr.44/128, zk 8601 vol 20, faqe 224, truall me sipërfaqe
129 m2, si dhe ndërtesë me të njëjtën sipërfaqe, pasuria me nr.44/57, zk 8601, vol 24, faqe
193, truall me sipërfaqe 82.8 m2 brenda të cilit ndodhet ndërtesa me sipërfaqe 82.8 m2.
Pasuria me nr.44/58, ZK. 8605, vol 20, faqe 225, truall me sipërfaqe 62.6 m2 brenda
të cilit ndodhet ndërtesa me sipërfaqe 62.6 m2, pra ndryshimi me çertifikatën është se
mungojnë 249.4 m2 truall më pak tek pjesa e oborrit të përbashkët për të tre godinat të cilat
ekzistojnë siç kanë qenë.
Për pronësinë në banesën me nr.A, B në lagjen “4 Heronjtë” sipas vërtetimit
hipotekor nr.7 dhe kthyer në natyrë me kufij:...
Sipas hartës së vjetër reliev i Vlorës së vitit 79 sipërfaqe e dy banesave e kat guri
është truall gjithsej 480 m2, banesa A = 139 m2, banesa B= 72 m2, pra ndryshimi me
çertifikatën është se mungojnë 248 m 2 truall, mungojnë objektet (sip. ndërtimore) 75 m 2 për
godinën A, si dhe 4 m2 me pak sip. ndërtimore për godinën B.
Regjistrimi i pasurive të paluajtshme përbën një element thelbësor, i cili lidhet me
pasqyrimin e të drejtave reale të titullarëve të tyre mbi këto sende. Në kushtet kur regjistrimi
i pasurisë realizohet nga regjistruesi sipas parashikimit të nenit 45 të ligjit nr.33/2012, në
prezencë të një akti administrativ apo veprimi juridik për fitimin e pronësisë mbi pasurinë e
paluajtshme, gjykata ka çmuar se pala paditëse disponon titullin për regjistrimin e pronësisë,
814
duke detyruar palën e paditur të bëjë regjistrimin e pronës së paluajtshme sipas vendimit
nr.5266, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke plotësuar çertifikatat e pronësisë sipas
aktit të ekspertimit të hartuar gjatë gjykimit.....
vendosur:
Mospranimin e ankimit të paraqitur kundër vendimit nr.1929, datë 19.07.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
.....Në lidhje me kushtet e pranueshmërisë së ankimit, gjykata e apelit konstaton se
ankimi nuk është paraqitur konform kërkesave ligjore të neneve 44, 45 dhe 46 të ligjit
mosmarrëveshjeve administrative”. Sipas nenit 44 të këtij ligji mjetet dhe afatet e ankimit të
vendimeve të gjykatave administrative janë të njëjta me ato të parashikuara në Kodin e
Procedurës Civile, përveç kur parashikohet ndryshe në këtë ligj. Pra Kodi i Procedurës
Civile ka efekt plotësues në lidhje me zbatimin e këtij ligji, për aq sa në këtë ligj nuk
parashikohet ndryshe.
Përmbajtja e ankimit ka gjetur pasqyrim në nenin 454 të Kodit të Procedurës Civile.
Kjo dispozitë proceduriale kërkon që ankimi duhet të tregojë: palët ndërgjyqëse; vendimin
kundër të cilit bëhet ankim; shkaqet për të cilat bëhet ankim; çfarë kërkohet me ankim.
Ankimi nr.5551 prot., datë 05.08.2013 i paraqitur nga pala e paditur Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, në formën e ankimit të shkurtuar, nuk
përmban shkaqet e ankimit dhe atë se çfarë kërkohet në ankim. Pala e paditur edhe pse ka
patur mundësi të bëjë plotësimin e ankimit përgjatë kohës që çështja është ndodhur për
gjykim pranë Gjykatës së Apelit Vlorë, nuk e ka bërë këtë gjë. Me njoftimin nr.1423 akti, të
komunikuar ngas shërbimi postar në, datë 31.03.2014, ZVRPP Vlorë ka marrë dijeni për
gjykimin që do zhvillohej në Gjykatën Administrative të Apelit, dhe nuk ka dërguar as
parashtrimet me shkrim. Për këtë arsye Gjykata Administrative e Apelit në mbështetje të
germës “V” të nenit 50 të ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” përfundimisht vlerëson se
ankimi nuk plotëson kushtet formale të pranueshmërisë për gjykim dhe për këtë shkak duhet
vendosur mospranimi i tij.....

Administrative”, parashikon:
Mjetet dhe afatet e ankimit të vendimeve të gjykatave administrative janë të njëjta me
ato të parashikuara në Kodin e Procedurës Civile, përveç kur parashikohet ndryshe në këtë
ligj.

Administrative”, parashikon:
1. Bashkë me ankimin duhet të paraqiten:
a) kopjet e ankimit dhe të dokumenteve të tjera në numër aq sa janë personat që
marrin pjesë në çështje si palë;
b) aktin e përfaqësimit, nëse ky akt nuk është pjesë e dosjes së gjykimit.
2. Në rast se ankimi nuk plotëson kushtet e parashikuara në pikën 1 të këtij neni ose
kur ankimi nuk është nënshkruar, nuk tregohen palët ndërgjyqëse, vendimi kundër të cilit
bëhet ankim ose se çfarë kërkohet me ankimin, gjyqtari i vetëm njofton palën që të ndreqë të
metat brenda 5 ditëve. Shqyrtimi i ankimit, sipas këtij neni, bëhet në dhomë këshillimi.
815
3. Kur ankuesi nuk plotëson ose nuk ndreq të metat brenda afatit, ankimi quhet se nuk
është paraqitur dhe i kthehet ankuesit me vendim, së bashku me aktet e tjera të paraqitura
prej tij. Kundër vendimit të gjyqtarit të vetëm për kthimin e ankimit mund të bëhet ankim i
veçantë në Gjykatën Administrative të Apelit.
4. Kur të metat e ankimit janë plotësuar në afat, ai quhet i paraqitur që nga data e
regjistrimit të tij në gjykatë.
e paditur ZVRPP Vlorë është i bazuar në ligj, sepse vendimi i Gjykatës Administrative të
Apelit është rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit procedural që detyrimisht të çon në
prishjen e tij, dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup
gjykues.
18. Nga citimi i nenit 46/2 të ligjit nr.49/2012 evidentohet se: në rast se ankimi nuk
plotëson kushtet e parashikuara në pikën 1 të këtij neni ose kur ankimi nuk është nënshkruar,
nuk tregohen palët ndërgjyqëse, vendimi kundër të cilit bëhet ankim ose se çfarë kërkohet me
ankimin, gjyqtari i vetëm njofton palën që të ndreqë të metat brenda 5 ditëve. Shqyrtimi i
ankimit, sipas këtij neni, bëhet në dhomë këshillimi.
19. Nga shqyrtimi i dokumentacionit të administruar në dosje rezulton se, në rastin
objekt shqyrtimi nga Gjykata Administrative e Apelit nuk i është dhënë palës së paditur
ZVRPP-së Vlorë që ka paraqitur kërkesë për zënie afati të ankimit, afati 5 ditor për
rregullimin e të metave të ankimit. Nga fletëthirrjet e administruara në dosje rezulton e
provuar se, para zhvillimit të gjykimit në dhomën e këshillimit, gjykata e apelit e ka njoftuar
palën e paditur ZVRPP Vlorë vetëm për të paraqitur parashtrimet (nëse ka) në lidhje me
çështjen objekt shqyrtimi, duke mos i bërë me dije asaj që duhet të plotësonte të metat e
ankimit, brenda një afati të parashikuar në ligj.
20. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi i Gjykatës
Administrative të Apelit se: Gjykata e apelit, në kushtet kur ankimi i paraqitur prej palës së
paditur ZVRPP Vlorë, nuk i plotëson kushtet e parashikuara në nenin 454 të K.Pr.Civile dhe
për shkak të detyrimit ligjor të parashikuar në nenin 455/2-b të K.Pr.Civile, gjykata ka
njoftuar këtë të fundit për paraqitjen e ankimit të plotësuar.....brenda 5 (pesë) ditëve nga data
e marrjes dijeni....në urdhërim të nenit 455/2-b të K.Pr.Civile.... nuk është i bazuar në ligj,
sepse siç e shpjeguam edhe më sipër rezulton se, pala e paditur ZVRPP Vlorë nuk është
njoftuar nga gjykata e apelit për plotësimin e ankimit në përputhje me kërkesat e ligjit
procedurial.
21. Përsa më sipër, Kolegji Administrativ vlerëson se, gjykimi i zhvilluar në Gjykatën
Administrative të Apelit ka qenë rrjedhojë e një procesi të parregullt ligjor, i cili është në
kundërshtim me kërkesat e nenit 42 të Kushtetutës dhe nenit 6 të KEDNJ, sepse ajo ka
shkelur dispozitat procedurale në lidhje me plotësimin e të metave të ankimit, të parashikuara
nga neni 46/ 2 i ligjit nr.49/2012, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet të prishet dhe çështja
të dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

816
VENDOSI
Tiranë, më 21.04.2016
817
Nr. 00-2016-1212 i Vendimit (258)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej :


PADITËS: SHOQËRIA “EUROFISH” SH.P.K

E PADITUR : DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
AUTORITETIT KOMBËTAR TË USHQIMIT
TIRANË.
PERSON I TRETË: SHOQËRIA “NORDIN” SH.P.K
OBJEKTI:
Kërkojmë shfuqizimin e vendimit nr.346/1 datë 03.05.2011
të Drejtorit të Përgjithshëm të Autoritetit Kombëtar të Ushqimit.
Baza Ligjore: Neni 70/3 i ligjit nr.9863 datë 28.01.2008 “Për Ushqimin”
nenet 324, 325 e 328 të K.Pr.Civile,
nenet 118/2, 123/1 të K.Pr.Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.2611 (51-2011-4868) datë

Shfuqizimin e vendimit nr.346/1 datë 03.05.2011 të lëshuar nga Drejtoria e
Përgjithshme e Autoritetit Kombëtar të Ushqimit Tiranë.

Ndryshimin e vendimit nr.2611 (51-2011-4868) datë 21.11.2011 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe rrëzimin e padisë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala paditëse Shoqëria

“EUROFISH” sh.p.k, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër është marrë në shkleje të ligjit dhe të provave.
- Pala e paditur nuk është paraqitur pranë palës paditëse dhe nuk i ka dorëzuar asaj
asnjë Autorizim kontrolli.
- Pala e paditur nuk ka bërë asnjë njoftim paraprak për kryerjen e inspektimit.
- Akt Kontrolli nuk është i rregullt nga ana formale, pasi nuk identifikon të dhënat
ligjore të paditësit.
- Pala e paditur nuk ka kryer një hetim administrativ pasi Akt Kontrolli nuk është
mbajtur në Lezhë ku ndodhet qëndra e paditësit.
818
- Paditësi është i paisur me të gjitha licencat e QKL që kërkon ligji.
- Sipas vendimi të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin unifikues
nr.3 datë 06.12.2013, përderisa shkaku u padisë është mosmarrëveshje administrative,
duhet të shtrohet për bisedim çështja se cili ligj është i zbatueshëm dhe a ka
kompetencë lëndore Gjykata e Apelit Shkodër.
- Në kushte kur Gjykata e Apelit Shkodër nuk kanë kompetencë lëndore për shqyrtimin
e çështjes pasi është gjykuar pas datës 04.11.2013, çështja duhet të prishet dhe të
dërgohet në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.

VËREN
Paditësi Shoqëria “EUROFISH” sh.p.k, ushtron aktivitetin nën rregjimin e
përpunimit aktiv të peshkut dhe nënprodukteve të saj.
Drejtoria Rajonale e Autoritetit Kombëtar të Ushqimit Shkodër ka dorëzuar pranë
palës paditës një kopjen të Akt-Kontrollit nr.serial 057559 datë 17.03.2011 dhe gjobitjen me
5.000.000 lekë në bazë të nenit 68 gërma e të ligjit nr.9863 datë 28.01.2008.
Pala paditëse ka ndjekur rrugën administrative pranë Drejtorit të Përgjithshëm të
AKU Tiranë, duke kërkuar shfuqizimin e kësaj gjobe pasi ky kontroll nuk është kryer në
ambinetet e saj.
Pala e paditur me shkresën nr.346/1 datë 03.05.2011 ka vendosur lënien në fuqi të
masës administrative gjobë me vlerë 5.000.000 lekë.
Pala paditëse i’u drejtua me kërkesë padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, duke
pretenduar se pala e paditur ka marrë një vendim të paligjshëm dhe në shkelje flagrante të
ligjit, duke kërkuar shuqizimin e këtij vendimi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, në vendimin e dhënë prej saj, ka vendosur
pranimin e kërkesë padisë së palës paditëse, duke arsyetuar se nga shqyrtimi i provave
rezultoi se paditësi nuk është i paisur me licencë QKL në zonën e Vau të Dejës, pasi ai
stabilimentin dhe qëndrën e ka në Lezhë, për të cilën ka dhe licensat e QKL, por është
shoqëria Nordin sh.p.k Vau Dejës ndaj të cilit duhet ti kërkohet licencë QKL pasi ajo ushtron
veprimtarin atje dhe paditësi ka një kontratë me këtë shoqëri e cila merrë përsipër përpunimin
e peshkut.
Gjykata e Apelit Shkodër,e vënë në lëvizje mbi ankimin e palës së paditur, ka
vendosur ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe rrëzimin e
padisë, duke arsyetuar se pala paditës kishte deklaruar në QKR se ushtron aktivitet në
magazinën një katëshe pranë firmës “Nordin” sh.p.k në fshatin Laç Komuna Vau Dejës dhe
në këto kushte rezulton se paditësi ushtron aktivitetin në këtë magazinë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër, ka paraqitur rekurs në Gjykatën e
Lartë, pala e paditëse Shoqëria “EUROFISH” sh.p.k, e cila ka pretenduar në thelb, se pala e
paditur ka vepruar në kundërshtim me ligjin.
shkaqet e ngritura në rekursin e palës paditëse Shoqëria “EUROFISH” sh.p.k, në përmbushje
të detyrës së saj si gjykatë ligji, kryesisht, verifikoi aktet proçeduriale që gjënden në dosjen
gjyqësore, nga ku konstatoi se gjykimi në Gjykatën e Apelit është zhvilluar në shkelje të
rëndë të normave proçeduriale.
Prandaj, është vëndi që vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Shkodër të prishet dhe
çështja të rishqyrtohet nga Gjykata Administrative e Apelit Tiranë.
819
Ky Kolegj, kryesisht shqyrtoi kompetencën lëndore dhe tokësore për të përcaktuar se
cila gjykatë është kompetente për shqyrtimin e kësaj çështje dhe bazuar në nenin 7 të ligjit
nr.49/2012 kompetente nga pikëpamja lëndore janë gjykatat administrative.
Rezulton se Gjykata e Apelit Shkodër e ka shqyrtuar çështjen në themel në datë
21.11.2013 dhe ky vendim vjen në kundërshtim me ligjin nr.49/2012 dhe me Vendimin e
Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.3 datë 06.12.2013, i cili
sanksionon se :
“Gjykatat Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me Ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të
cilat sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht
gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet
administrative për të cilat padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës
04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë
dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma”.
Gjykatës së Apelit Shkodër, duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për vazhdimin e
gjykimit në Gjykatën Administrative të ApelitTiranë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja
lëndore, bazuar në ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë në rishqyrtimin e çështjes duhet të veprojë në
përputhje me nenin 14 dhe 16 të K.Pr.Civile, duke zgjidhur çështjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
dërgimin e çështjes në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 21.04.2016
820
Nr. 00 - 2016 - 1211 i Vendimit (259)
VENDIM


PADITËS: VODAFON ALBANIA SH.A

E PADITUR : KOMUNA MOLLAJ, KORÇË
OBJEKTI:
Anullimin e aktit administrativ Njoftim për Detyrimet Tatimore
nr.15 prot., datë 24.01.2012 dhe aktit administrativ nr.44 prot., datë 05.03.2012
të palës së paditur Komuna Mollaj, Korçë, për shkak të pavlefshmërisë relative.
Baza Ligjore: Neni 324 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 115, 118, 137 e vijues të K.Pr.Adminsitrative,
nenet 7, 9, 20, 21, 22 dhe 32 të ligjit nr.9632 datë 30.10.2006
“Për sistemin e taksave vendore”,
ligji nr.9920 datë 19.05.2008 “Për proçedurat tatimore në R.Shqipërisë”,
neni 11 i ligjit nr.9975 datë 28.01.2008 “Për taksat kombëtare”,
neni 3 pika 22 dhe neni 93 e ligjit nr.9918 datë 19.05.2008
“Për komunikimet elektronike në Republikën e Shqipërisë”,
udhëzimi nr.28 datë 06.10.2008
“Për përcaktimin e tarifës së shërbimit për shërbimet radiokomunikacionit”
i ndryshuar
dhe udhëzimi nr.655/1 datë 06.02.2007
“Për përcaktimin e uniformitetit të standarteve procedurale
dhe të raportimit të sistemit të taksës vendore”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.2260, datë 18.09.2012 ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë së paditësit Vodafon Albania sh.a.
Anullimin e aktit administrativ Njoftim për Detyrimet Tatimore nr.15
prot.,datë 24.01.2012, lidhur me taksën e ndërtesës dhe tarifën e pastrimit për
vitet 2005-2011.

Gjyqësor Korçë.
821
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur Komuna
Mollaj, Korçë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë të pabazuara në ligj dhe në prova.
- Gjykatat në arsyetimin e tyre nuk kanë parasysh dispozitat e K.Civil dhe pikërisht
neni 142/2/3 sipas të cilit janë sende të paluajtshme toka, burimet e rrjedhjet e ujërave,
drurët, ndërtesat dhe çdo gjë tjetër që është i trupëzuar në mënyrë të qëndrueshme dhe
të vazhdueshme me tokën ose ndërtesën, pra duhet konstatuar se antena është një
send i paluajtshëm pasi është e trupëzuar në mënyrë të qëndrueshme dhe të
vazhdueshme me tokën, pasi qëndron në të njëjtën vend prej 2005 dhe nuk çmontohet
përditë.
- Gjithashtu është anashkaluar verifikimi i provave, pasi janë administruar si prova
dokumentat që vërtetojnë se ndërtimi i antenës ka kaluar të gjithë procedurën për tu
pajisur me leje ndërtimi, sikurse çdo ndërtesë.
- Për sa i për ketë pretendimi se nuk ka pse të paguajnë taksë pastrimi për shkak se
Komuna nuk ofron asnjë shërbim, nuk është aspak i vërtetë dhe është i pabazuar në
ligj. Pasi Komuna ofron shërbimin e pastrimit për të gjitha subjektet që ndodhen në
juridiksionin e saj, duke filluar nga mbajtja pastër e mjedisit, hapjen e rrugëve nga
dëbore si dhe çdo element që lidhet me pastrimin që është aktivitet i Komunës.

VËREN
Paditësi Vodafon Albania sh.a, është krijuar si person juridik me vendimin nr.25766
datë 10.05.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe ka për objekt ofrimin e
shërbimeve në fushën e komunikimeve elektronike dhe aktivitetin e telefonisë së lëvizshme
celular.
Pala paditëse me kontratën e qirasë nr.9021 rep., nr.3961 kol., datë 16.12.2008, ka
marrë një truall me qira shtetasve Vasil Sidheri, Mihal Xhima, Muhamet Hyseni dhe ka
instaluar një antenë për shpërndarjen e sinjalit të celularëve.
Me shkresën Njoftim nr.15 prot., datë 24.01.2012, pala e paditur ka vënë në dijeni
palën paditëse se për antenën që ka vendosur, ka një detyrim tatimor për vitet 2005-2011, për
tarifë pastrimi dhe taksë ndërtese, në total 601.425 lekë, nga të cilat 561.000 lekë tarifë
pastrimi dhe 40.425 lekë taksë ndërtese.
Pala paditëse Vodafon Albania sh.a me shkresën datë 07.02.2012, i është drejtuar
Kryetarit të Komunës Mollaj, për mosdakortësinë e këtij akti nr.15 datë 24.01.2012.
Me shkresën nr.44 prot., datë 05.03.2012, pala e paditur i ka kthyer përgjigje paditësit
për të gjitha pretendimet, duke mbrojtur ligjshmërinë e njoftimit të vlerësimit nr.15 datë
24.01.2012 dhe ka kërkuar zbatimin e aktit.
Pala paditëse i’u drejtua me kërkesë padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, duke
pretenduar se pala e paditur ka shkelur ligjin dhe kërkon pranimin e padisë sipas objektit të
saj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, në vendimin e dhënë prej saj, ka vendosur
pranimin e kërkesë padisë së palës paditëse, duke arsyetuar se akti administrativ njoftim
vlerësimi tatimor nr.15 datë 24.01.2012 i palës së paditur, duhet anulluar si akt që sjell
pasojat pasurore për subjektin dhe që është marrë në zbatim të gabuar të ligjit. Kjo rrethanë
përbënë një rast të pavlefshmërisë relative të aktit administrativ, parashikuar nga nenin 115
dhe neni 118 të K.Pr.Administrative.
822
Gjykata e Apelit Korçë,e vënë në lëvizje mbi ankimin e palës së paditur Komuna
Mollaj, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, duke
arsyetuar se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë është marrë në zbatim të ligjit dhe
mbështetet në prova.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë,
pala e paditur Komuna Mollaj, e cila ka pretenduar se ka vepruar sipas kritereve të ligjit dhe
kompetencave të saj.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi, vlerëson se rekursi i
paraqitur nga pala e paditur Komuna Mollaj është i mbështetur në ligj dhe se vendimet e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe Gjykatës së Apelit Korçë, që kanë gjykuar çështjen
në themel është marrë në zbatim të gabuar të ligjit dhe për këtë shkak ato duhet të prishen.
Pala e paditur Komuna Mollaj gjatë shqyrtimit gjyqësor i ka bërë kërkesë Gjykatës
për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, e cila nuk e ka pranuar këtë kërkesë, pasi
arsyeton se nuk është kusht parapagimi i detyrimit për ndjekjen e rrugës administrative dhe
ka gjykuar çështjen në themel duke pranuar padinë e paditësit.
Referuar ligjit nr.9632, datë 30.10.2006 “Për sistemin e taksave vendore”, ndërmjet të
tjerave parashikohet se:
Neni 4
Zbatimi i sistemit tatimor në Republikën e Shqipërisë
1. Bashkitë, komunat dhe organet tatimore i ushtrojnë të drejtat dhe përgjegjësitë e
tyre fiskale për taksat vendore, në përputhje me ligjin nr.9920, datë 19.05.2009 “Për
procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë“ të ndryshuar, e çdo akt tjetër detyrues për
sistemin tatimor në Republikën e Shqipërisë, për aq sa këto të fundit nuk bien në
kundërshtim me këtë ligj dhe me ligjin nr.8652, datë 31.07.2000 “Për organizimin dhe
funksionimin e qeverisjes vendore”.
2. Zyra e taksave të bashkisë apo komunës vendos e zbaton sanksione për shkelje të
procedurave e të detyrimeve fiskale vendore, të përcaktuara në ligjin nr.9920, datë
19.05.2009 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, të ndryshuar…..
Neni 7
Ankimi
Ankimi i taksapaguesit në nivel vendor kundër vendimit apo veprimit të zyrës së
taksave bëhet te kryetari i bashkisë ose komunës, sipas kritereve dhe rregullave të
vendosura nga këshilli bashkiak ose komunal, në përputhje me nenin 4 të këtij ligji.
Taksapaguesi ka të drejtë të ankohet në gjykatë kundër vendimit të kryetarit të bashkisë ose
komunës.
Në ligjin nr.9920 datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e

Shqipërisë”, parashikohet:
Neni 106
Objekti i ankimit administrativ tatimor
1. Tatimpaguesi mund të ankimojë kundër çdo njoftim vlerësimi,……...
Neni 107
Pagesa e detyrimit tatimor, objekt ankimi
1. Tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë, sipas pikës 1 të nenit 106 të këtij ligji,
duhet që, bashkë me ankesën, të paguajë shumën e plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar
në njoftimin e vlerësimit të administratës tatimore.
823
2. Shuma e pagueshme, sipas pikës 1 të këtij neni, përjashton gjithë gjobat e përfshira
në vlerësimin tatimor të ankimuar.
3. Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor,
që është subjekt i ankimit.
Në zbatim të të dy ligjeve të sipërcituara, është nxjerrë Udhëzimi nr.655/1 datë
06.02.2007 “Për përcaktimin e uniformitetit të standardeve procedurale dhe të raportimit të
sistemit të taksës vendore”, i cili parashikon se:
7. Apelimi
Çdo tatimpagues që nuk bie dakord me një vlerësim tatimor të zyrës së taksave në
bashki apo në komunë, si dhe me çdo veprim tjetër të saj, ka të drejtë të apelojë te Kryetari i
Bashkisë apo i Komunës përkatëse, brenda 30 ditëve nga data e vlerësimit tatimor apo nga
data e çdo veprimi tjetër të zyrës së taksave……..
………Procedurat e apelimit dhe procedurat e shqyrtimit të apelimit tatimor, bazohen në
përcaktimet e bëra në Ligjin “Për Procedurat Tatimore” dhe në Udhëzimin e Ministrit të
Financave në zbatim të tij.
Nëse tatimpaguesi nuk është dakord me vendimin e Kryetarit të Bashkisë apo të
Komunës përkatëse, ai ka të drejtë të apelojë në gjykatë brenda 30 ditëve nga data e këtij
vendimi”.
Nga interpretimi i drejtë i këtyre dispozitave, lidhur me ankimin administrativ ndaj

akteve administrative fiskale të pushtetit vendor rezulton qartë se, shprehimisht ligji referon
tek kushtet, kriteret e procedurat e zakonshme sikurse për gjithë tatimpaguesit dhe organet e
tjera të administratës tatimore. Ligjvënësi ka çmuar të panevojshme të përsërisë literalisht në
ligjin specifik rregullat normative të parashikuara nga ligji nr.9920, datë 19.05.2009 “Për
procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, duke u mjaftuar me referimin e shprehur
tek kushtet e procedurat e këtij ligji.
Për rrjedhojë, parapagimi i detyrimit tatimor përbën kusht për shqyrtimin në themel të
ankimit administrativ nga kryetari i njësisë vendore që ka nxjerrë aktin administrativ i cili
ngarkon tatimpaguesin me një detyrimit tatimor vendor.
Duke pasur parasysh interpretimin e zbatimin e drejtë të ligjit sikurse parashtrohet më
sipër dhe konform me vendimet unifikuese nr.3, datë 10.01.2008 dhe nr.4, datë 30.05.2011 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vlerëson se pa të drejtë gjykatat nuk kanë disponuar për nxjerrjen e çështjes jashtë
Paditësi “Vodafone Albania” sha nuk ka parapaguar detyrimin tatimor që përmbahet
në aktin e njoftim vlerësimit tatimor objekt kundërshtimi administrativ dhe mospërmbushja e
këtij kushti ligjor e bën të pashqyrtueshme në themel kundërshtimin e aktit administrativ
tatimor në rrugën administrative, ndaj edhe kjo rrugë ankimore nuk quhet e ezauruar. Për
rrjedhojë, nuk ka vend për të shqyrtuar në themel kundërshtimin e të njëjtit akt administrativ
edhe në rrugë gjyqësore.
Për sa më sipër dhe në zbatim të nenit 9 të ligjit nr.49/2012, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë vlerëson se në kushtet kur shqyrtimi administrativ nuk rezulton të ketë
përfunduar, pasi organi administrativ nuk është shprehur me vendim përfundimtar mbi
themelin e saj, për shkak të mos plotësimit të kritereve ligjore për marrjen në shqyrtim, për
fajin e paditësit, vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe Gjykatës së Apelit Korçë,
duhet të prishet dhe çështja të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor.
824
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.80, datë 19.02.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe Vendimit
nr.2260, datë 18.09.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor.
Tiranë, më 21.04.2016
825
Nr. 00-2016-1213 i Vendimit (260)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: SHOQËRIA “KE HIDROPROJEKT” SH.P.K

RRUGËVE TIRANË
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit të likujdojë shumën prej 10.148.952 lekë
për hartimin e projektit dhe preventivit të segmentit rrugor
që lidh autostradën Tiranë-Durrës me rrugën Glaukia Durrës.
Baza Ligjore: VKM nr.444 datë 05.09.1994,
ligji nr.7564 datë 19.05.1992 “Për të drejtat e autorit”.

vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditësit shoqëria “KE Hidroprojekt” sh.p.k, si të

Ndryshimin e Vendimit nr.9847, datë 05.12.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e padisë.
Detyrimin e të paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Rrugëve Tiranë, ti paguaj
paditësit shoqëria “KE Hidroprojekt” sh.p.k shumën prej 10.148.952 lekë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria e

Përgjithshme e Rrugëve Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit është marrë në mosrespektim dhe zbatim të keq të
dispozitave të Kodit Civil dhe dispozitave të Kodit të Proçedurës Civile.
- Ndërtimi i rrugës me emërtimin rruga “Shkozet-Durrës” nga zona e kënetës Durrës,
është tenderuar nga D.P.Rr në bazë të planit të investimeve të vitit 2006, konform
ligjit të prokurimeve nr.7971 datë 26.07.1995, si dhe është lidhur kontrata e ndërtimit,
ndërmjet D.P.Rr dhe shoqërive Geci sh.p.k dhe S.I.A.C sh.p.k.
826
- Po nëpërmjet ligjit të sipërcituar janë zhvilluar tenderat e projektimit për të gjitha
investimet që kryhen në ndërtimin e rrugëve dhe për periudhën e pretenduar nga pala
paditëse nga ana jonë nuk figuron të jetë planifikuar projektimi i rrugës së pretenduar.
- Të gjitha rrugët e përmendura në provat e paraqitura nga pala paditëse si të
projektuara nga ajo, janë rrugë qytetëse dhe dy prej tyre janë porosi e Bashkisë
Durrës, ndërsa e treta sipas palës është porositur nga D.P.Rr., në një kohë kur projekti
i kësaj rruge nuk është planifikuar të tenderohej nga ana jonë.
- Pretendimi i palës paditëse se porosia për projektin e kësaj rruge është bërë nga
Ministria e Punëve Publike dhe Transportit, por pranë D.P.Rr nuk ndodhet në asnjë
dokument zyrtarë ku të urdhërohej kjo Drejtori të merrte dhe të studionte e më pas të
tenderonte projektin e këtij segmenti rrugorë.
- Gjatë gjykimit u provua se në zbatimin e këtij projekti është caktuar paditësi si
mbikqyrës punimesh dhe për këtë shërbim paditësi është shpërblyer, duke filluar nga
data 10.10.2006, pra 2 muaj para lidhjes së kontratës së ndërtimit për realizimin e
këtij projekti.
- Paditësi ka pranuar detyrën e mbikqyrësit dhe nuk ka patur asnjë kundërshtim përsa i
përketë faktit se në këtë segment po zbatohet një projekt dhe preventiv i hartuar nga ai
vetë dhe ky subjekt në asnjë moment nuk ka kërkuar ndonjë shpërblim nga pala e
paditur përpara se të fillonte ndërtimi i segmentit rrugor objekt gjykimi.
- Pala paditëse nuk paraqiti asnjë provë ku midis saj dhe D.P.Rr të ekzistojë një
marrëdhënie juridike, pra midis palëve të kishte një marrëdhënie kontraktuale
mbështetur në nenin 659 të K.Civil.
Gjithashtu kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs Avokatura e

Shtetit, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendim i Gjykatës së Apelit Tiranë nuk është i bazuar në ligj dhe në prova.
- Nga provat e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi shoqëria “KE
Hidroprojekt” sh.p.k pretendon se i padituri Drejtoria e Përgjithshme e Rrugëve
Tiranë ka shfrytësuar një projekt të hartuar nga paditësi për segmentin që lidh
autostradën Tiranë Durrës me rrugën Glaukia Durrës dhe si rrjedhim në bazë të VKM
nr.444 datë 05.09.1994 i padituri duhet të paguajë paditësin në vlerën 10.148.952
lekë. Pala paditëse pretendon se mes saj dhe të paditurit në kuptim të nenit 667 të
K.Civil është lidhur një kontratë jo formale pra me goj dhe me veprime konkludente.
- Gjatë gjykimit u provua se ky segment rrugor është ndërtuar dhe në bazë të tenderit
është realizuar nga subjektet Geci sh.p.k dhe S.I.A.C sh.p.k.
- Gjithashtu u provua se projektimi i këtij segmenti është realizuar nga paditësi por
paditësi nuk paraqiti asnjë provë për të provuar nëse ka pasur ndonjë marrëveshje me
palën e paditur për realizimin dhe shfrytëzimin e këtij projekti.
- Pretendimi i paditësit se porosia për ndërtimin e kësaj rruge është bërë nga Ministria e
Punëve Publike dhe Transportit është tërësisht i pabazuar në prova pasi pranë D.P.Rr
nuk ndodhet asnjë shkresë zyrtare ku të urdhërohej kjo Drejtori të merret dhe të
shqyrtojë projektin e hartuar nga paditësi.
- Paditësi nuk rezulton të ketë lidhur kontratë me palën e paditur dhe as nuk ka pasur
ndonjë kërkesë të të paditurit drejtuar paditësit për hartimin e këtij projekti. Nuk ka
pasur asnjë planifikim buxhetor apo tender për projektin e këtij segmenti rrugor dhe si
rrjedhim nuk ka një marrëdhënie juridike mes palëve për këtë projekt.

827
VËREN
Paditësi shoqëria “KE Hidroprojekt” sh.p.k, ka për objekt të veprimtarisë së saj
“Projektime konstruksioni, projektime hidrosanitare, studime hidrogjeologjike, ndërtime
civile, industriale, turisitike dhe ndërtime rrugësh etj.
Pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Rrugëve Tiranë ka ndërtuar segmentin
rrugor që lidh autostradën Tiranë Durrës me rrugën Glaukia Durrës, nga shoqëritë Geci
sh.p.k dhe S.I.A.C sh.p.k.
Pala paditëse shoqëria “KE Hidroprojekt” sh.p.k, pretendon se ka hartuar ajo
projektin dhe preventivin për këtë segment rrugor që lidhë autostradën Tiranë-Durrës me
rrugën Glaukia Durrës, me kërkesë të Ministria e Punëve Publike dhe Transportit.
Rezulton se midis palës paditëse shoqëria “KE Hidroprojekt” sh.p.k dhe palës së
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Rrugëve Tiranë nuk rezulton të jetë lidhur ndonjë kontratë
për hartimin e këtij projekti.
Pala paditëse i’u drejtua me kërkesë padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke
pretenduar se pala e paditur ka shkelur ligjin, duke mos i kaluar shumën përkatëse në kushte
kur ka zbatuar projektin e hartuar prej saj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në vendimin e dhënë prej saj, ka vendosur
rrëzimin e kërkesë padisë së palës paditëse, duke arsyetuar se në analizë të provave të
paraqitura rezulton se kjo padi duhet të rrëzohet pasi paditësi nuk arriti të provojë se ka pasur
ndonjë kontratë apo marrëveshje me të paditurin për të përgatitur projektin e kundrejtë ndonjë
shpërblimi.
Gjykata e Apelit Tiranë,e vënë në lëvizje mbi ankimin e palës paditëse, ka vendosur
ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e padisë, duke
arsyetuar se nga provat e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se palët nuk kanë
realizuar një marrëveshje të shkruar por marrëdhënia juridike mes palëve është kryer me
veprime konkludente të vazhdueshme mes tyre deri në realizimin final të vënies në zbatim të
projektit të hartuar nga paditësi.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur rekurs në Gjykatën e
Lartë, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Rrugëve Tiranë dhe Avokatura e Shtetit, e
cila ka pretenduar se pretendimi i paditësit se porosia për ndërtimin e kësaj rruge është bërë
nga Ministria e Punëve Publike dhe Transportit është tërësisht i pabazuar në prova pasi pranë
D.P.Rr nuk ndodhet asnjë shkresë zyrtare ku të urdhërohej kjo Drejtori të merret dhe të
shqyrtoj projektin e hartuar nga paditësi.
paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Rrugëve Tiranë dhe Avokatura e
Shtetit është i mbështetur në ligj dhe se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në
zbatim të gabuar të ligjit dhe për këtë shkak ai duhet të prishet.
Ky Kolegj, vlerëson se sikurse është pranuar në të dy shkallët e gjykimit, se nuk
rezulton të jetë realizuar ndonjë proçedurë prokurimi sipas rregullave të parashikuar nga ligji
për prokurimet për kërkimin dhe ofrimin e ndonjë projekti për realizimin e kësaj rruge, objekt
gjykimi.
Ligji nr.9643 datë 20.11.2006 “Për Prokurimin Publik”, parashikon kushte, kritere,
afate dhe proçedura të hollësishme dhe të detyrueshme për tu zbatuar në mënyrë që kontratat
publike, të konsiderohen se janë në fuqi dhe se sjellin pasoja për palët. Kontratat duhet të
kenë shkak të ligjshëm dhe legjislacioni për prokurimet publike përmban ato elementë
juridikë të posaçëm pa të cilat nuk mund të propozohen,negociohet dhe të lidhen marrëdhënie
detyrimi ndërmjet autoritetit publik dhe subjekteve private.
828
Në çështjen objekt gjykimi nuk rezulton të jetë filluar dhe të jetë kryer asnjë lloj
veprimi nga ato që parashikon ligji i posaçëm për prokurimet publike, si dhe nuk është
zbatuar asnjë nga kushtet dhe proçedurat e parshikuara shprehimisht dhe në mënyrë
urdhëruese prej tij.
Hartimi i studimeve urbanistik, përgatitja e projekteve të preventivave për punime
ndërtimi objekt i këtij gjykimi nuk përfshihen në përjashtimet e veçanta të parashikuara nga
neni 7 e në vijim të ligjit nr.9643 datë 20.11.2006 “Për Prokurimin Publik”, për të cilat nuk
zbatohen kushtet dhe proçedurat e detyrueshme të prokurimit publik.
Për këtë motiv pala paditëse shoqëria “KE Hidroprojekt” sh.p.k nuk mund të
pretendoj se ka lidhur një kontratë të ligjshme me palën e paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Rrugëve Tiranë dhe nuk mund të kërkojë të paguhet nga kjo e fundit për përmbushjen e
porosisë që ajo pretendon se është kryer me kërkesën e saj.
Për sa më sipër Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi,
vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit është i pabazuara në ligj dhe se shkaqet që ngrihen
në rekurs, janë nga ato që parashikohen në nenin 58 të Ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “Për
Mosmarrëveshjeve Administrative”, për këtë arsye duhet të prishet dhe të dërgohet për
rigjykim.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1938, datë 17.07.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi vendimin nr.9847, datë 05.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 21.04.2016
829
Nr. 00-2016-2274 i Vendimit (261)
VENDIM

Mori në shqyrtim në dhomë këshillimi të datës 21.04.2016, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: FLATUN BONI

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
SHËRBIMEVE TË TRANSPORTIT RRUGOR
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit t’i paguajë paditësit pagën e një viti
për ndërprerje të menjëhershme dhe të pajustifikuar të marrëdhënieve të punës.
Detyrimin e të paditurit t’i paguajë paditësit pagën e 3 muajve
për mosrespektim të afatit të njoftimit.
Detyrimin e të paditurit t’i paguajë paditësit pagën e 3 muajve për vjetërsinë në punë.
Baza Ligjore: Nenet 141, 143/3, 144 e vijues 153 e vijues të K. Punës.
Nenet 32, 47, 153, 154 të Kodit të Procedurës Civile.
Ligji nr.49/2012 “Për gjykatën administrative”.
Gjykata Administrativ së Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.2649 datë

26.05.2014 vendosi:
”Pranimin e pjesshëm të padisë. Detyrimin e të paditurit t’i paguajë paditësit
tre muaj pagë për mosrespektim të fatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së
punës. Detyrimin e të paditurit t’i paguajë paditësit 2 muaj e 21 ditë pagë si
shpërblim për vjetërsi në punë. Detyrimin e të paditurit t’i paguajë paditësit 12
muaj pagë si dëmshpërblim për zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë te
menjëhershme dhe të pajustifikuar. Rrëzimin e padisë për kërkimet e tjera.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të paditurit për pjesën e pranuar të padisë
ndërsa për pjesën e rrëzuar të padisë i ngarkohen paditësit”.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.879 datë 23.04.2015

vendosi:
“Ndryshimin e vendimit nr.2649 datë 26.05.2014 të Gjykatës Administrative
të Shkallës së Parë Tiranë në këtë mënyrë: “Rrëzimin e padisë. Shpenzimet
gjyqësore i lihen në ngarkim paditësit”.
830
Kundër vendimit nr.879 datë 23.04.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë,
ka ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse Flatun Boni i cili kërkon prishjen e
vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë
- Pavarësisht se në vendimin për largim nga puna thuhet se marrëdhëniet e punës
ndërpriten në datën 15.03.2014 kjo nuk do të thotë se është respektuar afati i njoftimit,
por jemi përpara një afati që bëhet që në fakt manifeston paragjykimin për zgjidhjen e
- Në rastin e paditësit nuk rezultojnë shkaqe të justifikuara nga ato të parashikuara nga
neni 153/3 i Kodit të Punës.
- Në asnjë rast sipas parashikimeve të nenit 143/3 nuk mund të konsiderohet se është
respektuar afati vetëm pse është parashikuar dhënia e pagës për tre muaj.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Flatun
Boni ka filluar marrëdhëniet e punës pranë palës se paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Shërbimeve të Transportit Rrugor më datë 30.10.2008 dhe gjatë kohëzgjatjes së
marrëdhënieve të punës ka kryer detyrën e inspektorit të kontrollit rrugor.
2. Pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit Rrugor me
shkresën nr.12386 prot datë 26.11.2013 ka njoftuar paditësin për fillimin e bisedimeve për
ndërprerjen e marrëdhënieve të punës duke i komunikuar që të paraqitet në datën 03.12.2013
ora 13:45 në Drejtorinë e Shërbimeve Mbështetëse. Për këtë shkak është mbajtur
procesverbali e datës 03.12.2013 ku është realizuar takimi mes palëve.
3. Sa më sipër, me vendimin nr.221 datë 09.12.2013 të Drejtorit të Drejtorisë së
Përgjithshme të Shërbimeve të Transportit Rrugor është vendosur: “Flatun Boni me detyrë
“Inspektor rrugor”, në DR Tiranë të ndërpresë marrëdhëniet e punës me DPSHTRR në
datën 15.03.2014 për arsye të riorganizimit të kësaj drejtorie me qëllim rritjen e
performancës së institucionit. Periudha kohore 10.12.2013 deri në 15.03.2014 do të jetë afati
i njoftimit për Z. Flatun Boni në mbështetje të nenit 143 te Kodit të Punës. Marrëdhëniet
financiare t’i ndërpriten në datën 15.03.2014 duke kryer pushimet vjetore të pagueshme që i
takojnë e ka pa kryer për vitin 2013 dhe 5 ditë për vitin 2014 gjatë kësaj periudhe. Të
llogaritet nga D.R.Tiranë dhe t’i akordohet shpërblimi për vjetërsinë për Z. Flatun Boni në
bazë të nenit 145 të Kodit të Punës”.
4. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Flatun Boni i është drejtuar gjykatës me
5. Gjykata Administrativ së Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.2649 datë
26.05.2014 vendosi: “Pranimin e pjesshëm të padisë. Detyrimin e të paditurit t’i paguajë
paditësit tre muaj pagë për mosrespektim të fatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së
punës. Detyrimin e të paditurit t’i paguajë paditësit 2 muaj e 21 ditë pagë si shpërblim për
vjetërsi në punë. Detyrimin e të paditurit t’i paguajë paditësit 12 muaj pagë si dëmshpërblim
për zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë te menjëhershme dhe të pajustifikuar. Rrëzimin
e padisë për kërkimet e tjera. Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të paditurit për pjesën e
pranuar të padisë ndërsa për pjesën e rrëzuar të padisë i ngarkohen paditësit”.
5.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Pala e paditur nuk ka provuar se ka respektuar afatin e
njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës konform nenit 143 të Kodit të Punës. Duke iu
referuar nenit 143, në të parashikohet se afati i njoftimit për zgjidhje e kontratës zgjatet deri
831
në fund të muajit, gjykata vlerëson se afati nuk është respektuar pasi afati nuk është zgjatur
deri në fund të muajit mars të vitit 2014. Përsa kohë nuk është respektuar afati atëherë
zgjidhja e kontratës duhet konsideruar në mënyrë të menjëhershme. Në këto kushte kjo
zgjidhje ne kuptim të nenit 153 të Kodit të Punës do të konsiderohet për shkaqe të justifikuara
apo jo. Në rastin konkret zgjidhja e kontratës nuk është bërë për shkaqe të justifikuara pasi
nuk u provua ndonjë rrethanë e rëndë e cila të bëjë të pamundur vazhdimin e marrëdhënies
së punës midis palëve sipas parimit të mirëbesimit. Pala paditëse ka kërkuar edhe
shpërblimin për vjetërsi. Duke qenë se marrëdhënia e punës ka zgjatur për 5 vjet e 5 muaj
dhe kontrata është zgjidhur për shkaqe të pajustifikuara, atëherë gjykata pranon pjesërisht
këtë kërkim duke e detyruar palën e paditur të paguajë për 2 muaj e 21 ditë, pasi nga ana e
palës së paditur nuk është provuar pagimi i shpërblimit për vjetërsi”.
6. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.879 datë 23.04.2015
vendosi: “Ndryshimin e vendimit nr.2649 datë 26.05.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë në këtë mënyrë: “Rrëzimin e padisë. Shpenzimet gjyqësore i lihen në
ngarkim paditësit”.
6.1 Arsyetimi i gjykatës: “Neni 143/1 përmban rregullimin ligjor për detyrimin e
respektimit të afatit të njoftimit Nga aktet e administruara në dosje rezulton se nga pala e
paditur është respektuar afati 3 mujor që i përgjigjet kësaj dispozite, nenit 143/1 të Kodit të
Punës, ky qëndrim është konsoliduar edhe nga praktika njehsuese e gjykatës së lartë.
Disponimi i gjykatës së shkallës së parë duke detyruar palë e paditur të paguajë 3 muaj pagë
për afatin e njoftimit dhe shpërblimin për vjetërsi është në kundërshtim me ligjin pasi
paditësi ka përfituar pagë gjatë afatit të njoftimit në respektim të nenit 143 të kodit të punës,
si dhe duke qenë se pala e paditur ka respektuar afatin dhe procedurën zgjidhja e kontratës
është e vlefshme dhe paditësi nuk është në kushtet e përfitimit të dëmshpërblimeve të
parashikuara nga Kodi i Punës”.
7. Kundër vendimit nr.879 datë 23.04.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë, ka ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse Flatun Boni i cili kërkon prishjen
e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë,
duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

8.1 Neni 17/2: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në
përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në
fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të
saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund
të propozojnë palët.
9. Dispozitat e Kodit të Punës së Republikës së Shqipërisë;
9.1 Neni 141: Kontrata me kohëzgjatje të pacaktuar përfundon kur
zgjidhet nga njëra palë dhe ka përfunduar afati i
njoftimit.
9.2 Neni 143: 1. Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur
kontratën me periudhë të pacaktuar, palët duhet të
respektojnë një afat njoftimi prej një muaji, gjatë vitit të
parë të punës, prej dy muajsh për dy deri në pesë vjet
pune, prej tre muajsh për më shumë se pesë vjet pune.
832
2. Këto afate mund të ndryshohen me marrëveshje me
shkrim ose në kontratën kolektive të punës. Kur
punëmarrësi ka kryer deri në gjashtë muaj pune, afati i
njoftimit nuk mund të jetë më pak se dy javë. Afati i
njoftimit është jo më pak se 1 muaj kur punëmarrësi ka
kryer më shumë se gjashtë muaj pune.
3. Afati i njoftimit për zgjidhjen e kontratës zgjatet,
sipas rastit, deri në fund të javës ose deri në fund të
muajit. Zbatohet i njëjti rregull kur afati i njoftimit
pezullohet gjatë periudhës së paaftësisë për punë,
shtatzënisë ose pushimeve të dhëna nga punëdhënësi.
4. Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar
afatin e njoftimit, zgjidhja trajtohet si zgjidhje e
kontratës me efekt të menjëhershëm.
9.3 Neni 145: 1. Punëmarrësi përfiton shpërblim për vjetërsi, kur
kontrata është zgjidhur nga punëdhënësi dhe
marrëdhëniet e punës kanë zgjatur jo më pak se tre vjet.
Punëmarrësi e humb të drejtën e shpërblimit për vjetërsi,
nëse është pushuar me efekt të menjëhershëm, për
shkaqe të arsyeshme.
2. Shpërblimi për vjetërsi është të paktën sa paga e një
15 ditëshi, mbi çdo vit pune të plotë, që llogaritet në
bazë të pagës që ekziston në përfundim të
marrëdhënieve të punës. Kur paga është e
ndryshueshme, shpërblimi llogaritet mbi mesataren e
pagës të vitit paraardhës dhe indeksohet.
3. Shpërblimit për vjetërsi i shtohet shpërblimi që jepet
në rastin e zgjidhjes së kontratës pa shkaqe të
arsyeshme ose të zgjidhjes me efekt të menjëhershëm pa
shkaqe të arsyeshme.
9.4 Neni 153: 1. Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të
zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara.
2. Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat
e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t’i
kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e
3. Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara
për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës.
Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur
punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të
rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me
gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit.
10. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Flatun Boni përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” të cilat bëjnë të cenueshëm
vendimin e Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
833
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se vendimi nr.879
datë 23.04.2015 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, me të cilin është ndryshuar
vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, është i cenueshëm dhe për këtë
shkak ai duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i gjykatës administrative të shkallës së
parë për një pjesë të disponimit të tij dhe të ndryshohen të dy vendimet për pjesën e mbetur të
kërkimeve të padisë.
12. Ky Kolegj e vlerëson të drejtë përfundimin e arritur nga Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Tiranë në lidhje me llojin e mosmarrëveshjes së krijuar dhe për rrjedhojë
vendimi i kësaj gjykate duhet të lihet në fuqi pjesërisht për një pjesë të pasojave të zgjidhjes
së marrëdhënieve të punës dhe të ndryshohet për pjesën tjetër të tyre. Ndërsa arsyetimi i
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit, ç’ka e
bën vendimin e kësaj gjykate të cenueshëm.
14. Kolegji evidenton se pala paditëse Flatun Boni ka bërë objekt padie në gjykatë
pasojat që rrjedhin nga zgjidhja e menjëhershme dhe e pajustifikuar e marrëdhënieve të punës
me palën e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit Rrugor, Tiranë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ka vendosur detyrimin e palës së paditur të
dëmshpërblejë paditësin për zgjidhjen e menjëhershme të marrëdhënieve të punës me 12 paga
mujore, për mosrespektim të afatit të njoftimit me 3 paga mujore si dhe shpërblimin për
vjetërsi në punë në masën 2 muaj e 21 ditë pagë”. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë,
mbi ankimin e palës së paditur ka vendosur, të rrëzojë padinë e paditësit Flatun Boni si të
pabazuar në ligj.
15. Ndryshe nga gjykata e shkallës së parë, Gjykata Administrative e Apelit, mbi të
njëjtat fakte parashtron se: “Nga pala e paditur është respektuar afati 3 mujor që i përgjigjet
kësaj dispozite, nenit 143/1 të Kodit të Punës, si dhe duke qenë se pala e paditur ka
respektuar afatin dhe procedurën zgjidhja e kontratës është e vlefshme dhe paditësi nuk është
në kushtet e përfitimit të dëmshpërblimeve të parashikuara nga Kodi i Punës”.
16. Arsyetimi dhe përfundimi i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë është
rrjedhojë e interpretimit të gabuar të dispozitave të Kodit të Punës, ç’ka e bën vendimin e
kësaj gjykate të pambështetur në ligj.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se në rast
se kërkimi i paditësit, ka lidhje me pretendime që burojnë nga marrëdhënia e punës, është
detyre e gjykatës të hetojë, nëse kjo marrëdhënie konsiderohet e zgjidhur apo jo në përputhje
me ligjin dhe në bazë të një shkaku të arsyeshëm, si dhe të rregullojë pasojat e zgjidhjes së
kësaj marrëdhënie (nëse është zgjidhur pa shkak të arsyeshëm), sipas parashikimeve ligjore
në fuqi, duke sjellë si pasojë përgjegjësinë e punëdhënësit të zhdëmtojë punëmarrësin për
dëmet e pësuara nga zgjidhja e kontratës.
18. Sa më sipër Kolegji e gjen të drejtë, arsyetimin e Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë e cila ka vlerësuar së marrëdhënia e punës është zgjidhur në mënyrë
të menjëhershme, pa shkaqe të justifikuara, pasi pala e paditur nuk ka respektuar
parashikimin e nenit 143 të Kodit të Punës në lidhje me afatin e njoftimit për zgjidhjen e
kontratës së punës dhe rrjedhimisht me të drejtë është vlerësuar se paditësi Flatun Boni nuk
ka shkelur detyrimet kontraktore me faj, siç kërkon neni 153/3 i Kodit të Punës.
834
19. Sipas nenit 141 të Kodit të Punës , kontrata me kohëzgjatje të pacaktuar përfundon
kur zgjidhet nga njëra palë dhe ka përfunduar afati i njoftimit. Për këtë arsye, në Kodin e
Punës janë parashikuar rregullat që duhet të respektohen, në mënyrë që në të njëjtën kohë të
realizohet e drejta për të zgjidhur kontratën nga njëra anë dhe, mbrojtja e palës që ndodhet
përpara kësaj zgjidhje, nga ana tjetër.
20. Në nenin 143 të Kodit të Punës parashikohet se : 1. Pas kohës së marrjes në
provë, për të zgjidhur kontratën me periudhë të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat
njoftimi prej një muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej dy muajsh për dy deri në pesë vjet
pune, prej tre muajsh për më shumë se pesë vjet pune. 2. Këto afate mund të ndryshohen me
marrëveshje me shkrim ose në kontratën kolektive të punës. Kur punëmarrësi ka kryer deri në
gjashtë muaj pune, afati i njoftimit nuk mund të jetë më pak se dy javë. Afati i njoftimit është
jo më pak se 1 muaj kur punëmarrësi ka kryer më shumë se gjashtë muaj pune. 3. Afati i
njoftimit për zgjidhjen e kontratës zgjatet, sipas rastit, deri në fund të javës ose deri në fund
të muajit. 4. Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit,
zgjidhja trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm”.
21. Në interpretim dhe zbatim të drejtë të pikës 3 të nenit të sipërcituar, afati i
njoftimit për zgjidhjen e kontratës zgjatet, sipas rastit, deri në fund të javës ose deri në fund të
muajit. Afati i njoftimit nuk duhet të llogaritet me numrin e ditëve që plotësojnë afatin 1
mujor (30 ditë), 2 mujor (60 ditë) ose 3 mujor (90 ditë) pasi, nëse dita e fundit e afatit të
njoftimit në varësi të vjetërisë në punë sipas pikës 1, rezulton përpara ditës së fundit të muajit
kalendarik, atëherë afati i njoftimit duhet të zgjatet dhe të përfundojë në ditën e fundit të atij
muaji kalendarik. Pra, nëse periudha e njoftimit rezulton në ditën e fundit të muajit, atëherë
afati i njoftimit është i rregullt dhe i plotësuar por nëse dita e fundit e afatit të njoftimit të
llogaritur në muaj qëllon në një ditë tjetër të muajit kalendarik, afati i njoftimit duhet të
zgjatet deri në ditën e fundit të atij muaji kalendarik.
22. Mosrespektimi i zgjatjes së afatit të njoftimit, sipas rastit, deri në fund të javës ose
të muajit, bën që zgjidhja e njëanshme e kontratës së punës të konsiderohet si e
menjëhershme dhe, nëse shkaku i zgjidhjes nuk është i justifikuar i jep të drejtën palës tjetër
të kërkojë në gjykatë dëmshpërblimin për zgjidhje të menjëhershme të pajustifikuar të
23. Në lidhje me çështjen konkrete, pala e paditur ka njoftuar për përfundimin e
marrëdhënieve të punës palën paditëse me datë 10.12.2013 dhe zgjidhja e kontratës së punës
do të bëhet në datën 15.03.2014. Në këto kushte, meqenëse vjetërsia në pune e palës paditëse
ishte mbi 5 vjet, pala e paditur DPSHTRR Tiranë, për të respektuar afatin e njoftimit 3 mujor,
i ka paguar paditësit Flatun Boni pagën për këtë periudhë tre mujore nga data 10.12.2013-
14.03.2014. Pavarësisht këtij fakti nga pala e paditur është zbatuar vetëm paragrafi i parë i
nenit 143 të Kodit të Punës, ndërkohë që ky nen zbatohet në tërësi, përfshirë edhe paragrafin
e tretë të tij ku parashikohet se afati i njoftimit për zgjidhjen e kontratës se punës, zgjatet
sipas rastit, deri në fund të javës ose deri në fund të muajit. Prandaj, edhe afati i njoftimit për
zgjidhjen e kontratës së punës për paditësin Flatun Boni përfundonte në datën 01.04.2014 dhe
jo në datën 15.03.2014 sikurse ka vendosur pala e paditur.
24. Nisur nga sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, me
të drejtë gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar që nga pala e paditur nuk është respektuar
afati i njoftimit i parashikuar nga neni 143 i Kodit të Punës, për rrjedhojë zgjidhja e
njëanshme e kontratës së punës për paditësin Flatun Boni, me shkak riorganizimin me qëllim
rritjen e performancës së institucionit, përbën zgjidhje të menjëhershme të pajustifikuar të
25. Për rrjedhojë, në zbatim të nenit 143 dhe 153 të Kodit të Punës, zgjidhja e
kontratës së punës është vlerësuar si e menjëhershme dhe e pajustifikuar dhe, me të drejtë,
gjykata e shkallës së parë i kanë njohur paditësit Flatun Boni të drejtën për tu dëmshpërblyer
835
sipas ligjit në bazë të nenit 155, përkundrejt Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë e cila e
konsideruar kontratën e punës të zgjidhur në mënyrë të natyrshme.
26. Në lidhje me pasojat e zgjidhjes së kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme
dhe të pajustifikuar Kolegji Administrativ e vlerëson pjesërisht të mbështetur në ligj
vendimin e Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë. Ky Kolegj e gjen të drejtë
përfundimin e kësaj gjykatë në lidhje me akordimin e dëmshpërblimit prej 12 pagash për
zgjidhje të marrëdhënieve të punës për shkaqe të pajustifikuara dhe shpërblimin për vjetërsi
në punë në masën e 2 muaj e 21 ditë paga mujore.
27. Përsa i përket akordimit nga ana e gjykatës së 3 muajve dëmshpërblim për
mosrespektimin e afatit të njoftimit, Kolegji Administrativ vlerëson se ky disponim nuk është
i mbështetur në ligj pasi sikurse ka rezultuar nga hetimi gjyqësor, nga ana e palës së paditur
DPSHTRR Tiranë, paditësi Flatun Boni është paguar për 3 muaj, me pagat që i përkasin
periudhës 10.12.2013 deri më 14.03.2014 dhe në këto kushte punëmarrësi nuk mund të
përfitojë dy dëmshpërblime për të njëjtin shkak, që është mosrespektimi i afatit të zgjidhjes së
28. Ky Kolegj vlerëson që të disponojë lidhur me zbatimin e gabuar të ligjit nga
gjykatat e faktit, të cilat, nuk e kanë dëmshpërblyer paditësin Flatun Boni me dëmshpërblimin
me pagë për periudhën, nga dita e fundit e afatit të njoftimit data 14.03.2014 deri në ditën e
fundit të muajit 31.03.2014 në respektim të afatit të plotë të njoftimit për zgjidhjen e
kontratës së punës sikurse u arsyetua më sipër.
29. Mbështetur sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konkludon se
vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit
përkundrejt vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë e cila ka zgjidhur
pjesërisht drejtë çështjen objekt gjykimi.
PËR KËTO ARSYE

administrative”
VENDOSI
Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.2649 datë 26.05.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë përsa i përket pranimit të padisë lidhur me dëmshpërblimin prej 12
paga mujore për zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe të
pajustifikuar dhe për detyrimin e palës së paditur t’i paguajë 2 muaj e 21 ditë pagë shpërblim
për vjetërsinë në punë.
Ndryshimin e vendimit nr.2649 datë 26.05.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë dhe vendimit nr.879 datë 23.04.2015 të Gjykatës Administrative të
Apelit Tiranë dhe detyrimin e palës së paditur DRSHTRR Tiranë t’i paguajë palës paditëse
17 ditë si dëmshpërblim për mosrespektimin e afatit të njoftimit.
Tiranë, më 21.04.2016
836
Nr. 00-2016- 2260 i Vendimit (262)
VENDIM


përket:
KËRKUES: ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË
PALUAJTSHME VLORË
PERSON I TRETË: LEONORA HYSO
OBJEKTI:
Rivendosje në afatin e ankimit të vendimit nr.1444 datë 22.06.2010
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, për në Gjykatën e Apelit Vlorë.
Baza Ligjore: Neni 458 i Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.496 datë 28.12.2011 ka

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme, me person të tretë Leonora Hyso dhe objekt ”Rivendosje në
afatin e ankimit të vendimit nr.1444 datë 22.06.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, për në Gjykatën e Apelit Vlorë’, si të pabazuar në ligj”.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.224/(60-2013-1172) datë 19.11.2013

vendosi:
“Lënien në fuqi të vendimit gjyqësor civil me nr.496 datë 28.12.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë”.
Kundër vendimit nr.224/(60-2013-1172) datë 19.11.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë,

ka ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala kërkuese Zyra e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Vlorë e cila kërkojnë prishjen e vendimeve duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
Nga ana e përfaqësuesit të ZVRPP Vlorë nuk është ushtruar ankim pasi në këtë
periudhë ka pasur një numër të madh çështjesh.
- Proceset gjyqësore ndiqen nga një specialist i vetëm dhe ka qenë në pamundësi për të
ushtruar ankim në afatin caktuar nga ligji.
Ka ushtruar kundër-rekurs personi i tretë Leonora Hyso duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Pretendimet e kërkuesit në rekurs nuk gjejnë mbështetje ligjore dhe nuk bazohen në
asnjë dispozitë të Kodit të Procedurës Civile.
837
- Angazhimi në një numër të madh çështjesh nuk është shkak i arsyeshëm për të
kërkuar rivendo0sjen në afat të ankimit.
- Fakti që pala kërkuese ka një numër të limituar juristësh nuk është problem që e
zgjidh gjykata por është pjesë e organizimit të palës kërkuese.

VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore,personi i tretë Leonora
Hyso ka zhvilluar një proces gjyqësor me palë kundërshtare ZVRPP Vlorë me objekt:
“Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Vlorë të bëjë regjistrimin e pasurisë së paluajtshme”.
2. Mbi padinë e cituar më sipër, me vendimin nr.1444 datë 22.06.2010 Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Vlorë ka vendosur të paranojë padinë duke e detyruar palën e paditur ZRPP
Vlorë për të regjistruar në bashkëpronësi pasurinë paluajtshme... Ky vendim ka marrë formë
të prerë në datën 17.02.2011, pasi nuk është ushtruar ankim nga palët.
3. Ndodhur në këto kushte pala kërkuese ZVRPP Vlorë duke pretenduar se ka pasur
shkak të ligjshëm dhe ka qenë në pamundësi për të ushtruar ankim ndaj vendimit nr.1444 datë
22.06.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë i është drejtuar gjykatës me kërkesën
objekt gjykimi.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.496 datë 28.12.2011 ka
vendosur: “Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme,
me person të tretë Leonora Hyso dhe objekt ”Rivendosje në afatin e ankimit të vendimit
nr.1444 datë 22.06.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, për në Gjykatën e Apelit
Vlorë’, si të pabazuar në ligj”.
4.1 Arsyetimi i gjykatës: “Pretendimi i ankuesit se ka pasur shkak të justifikuar
rezultoi i paprovuar. Nëpërmjet dëftesës së komunikimit të datës 16.07.2010 rezulton se
kërkuesi i cili ka qenë me cilësinë e palës së paditur ka m,arrë dijeni duke firmosur dhe
nënshkruar aktin e njoftimit”.
5. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.224/(60-2013-1172) datë 19.11.2013
vendosi: “Lënien në fuqi të vendimit gjyqësor civil me nr.496 datë 28.12.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë”.
5.1 Arsyetimi i gjykatës:“ I njëjtë me atë të faktit”.
6. Kundër vendimit nr.224/(60-2013-1172) datë 19.11.2013 të Gjykatës së Apelit
Vlorë, ka ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala kërkuese Zyra e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Vlorë e cila kërkojnë prishjen e vendimeve, duke parashtruar shkaqet e
pasqyruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

ligj nuk parashikon ndryshe”.
7.2 Neni 17/2: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat
838
7.3. Neni 54: “Gjykata Administrative e Apelit prish vendimin e gjykatës
administrative të shkallës së parë dhe ia dërgon çështjen organit
kompetent për rigjykim kur: a) gjykata administrative e
shkallës së parë ka shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe
kompetencën lëndore dhe funksionale....”.
8.1. Neni 467: “Gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së shkallës së parë
dhe e dërgon çështjen për rigjykim kur: a) gjykata e shkallës së
parë ka shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe
kompetencën...”
9. Se pas shqyrtimit të akteve procedurale që ndodhen në dosjen gjyqësore, objektit

dhe shkakut të kërkesës, pretendimeve të palëve të parashtruara në këto akte, vendimit të
gjykatës dhe parashtrimeve të rekursit, në interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme për
rastin konkret, arrin në konkluzionin se vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Vlorë është
marrë në shkelje të ligjit procedural, në kushtet kur kjo gjykatë ka shkelur dispozitat ligjore
për kompetencën lëndore. Prandaj, për këtë shkelje të dispozitave procedurale, vendimi i
dhënë prej saj duhet të prishet e çështja të dërgohet për gjykim pranë Gjykatës Administrative
të Apelit Tiranë.
në ligj të vendimeve për të cilat është paraqitur rekurs.
11. Në analizë të akteve dhe provave të administruara në dosjen gjyqësore rezulton se
pala kërkuese Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë i është drejtuar me kërkesë
gjykatës, duke kërkuar rivendosjen në afat të ankimit ndaj vendimit nr.1444 datë 22.06.2010
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, i cili ka zgjidhur një mosmarrëveshje administrative
kur pala kërkuese ka qenë në cilësinë e palës së paditur dhe nuk ka ushtruar ankim brenda
afatit të parashikuar në ligjin e posaçëm.
12. Me vendimin nr.496 datë 28.12.2011, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, në
përfundim të gjykimit ka vendosur të rrëzojë kërkesën. Mbi ankimin e palës kërkuese,
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.224/(60-2013-1172) datë 19.11.2013 ka vendosur të
lërë në fuqi vendimin e gjykatës së rrethit gjyqësor.
13. Në rastin konkret nga objekti i gjykimit, si dhe nga shkaku ligjor i kërkimeve,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se natyra e çështjes në gjykim është
administrative.
konstaton se nga Gjykata e Apelit Vlorë janë lejuar shkelje të ligjit procedural që lidhen me
kompetencën lëndore të gjykatës për të gjykuar çështjen, të cilat pasjellin zhvillimin e një
procesi jo të rregullt ligjor.
15. Kolegji Administrativ e gjen me vend të konfirmojë qëndrimin se kompetenca e
gjykatës nga pikëpamja lëndore për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e
rëndësishme si një element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
839
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës, ajo nuk është një gjykatë “e krijuar me ligj” sipas
kuptimit të nenit 42/2 të Kushtetutës dhe nenit 6/1 të Konventës Evropiane. Nëse një gjykatë
nuk ka juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me
dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim
procedural.
16. Në kuptimin e së drejtës procedurale, kompetenca lëndore është një kusht i
domosdoshëm procedural, që bën të vlefshëm procesin gjyqësor, si dhe të gjitha aktet e marra
në administrim gjatë zhvillimit të tij, në kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të
kryejë asnjë veprimtari procedurale dhe një gjykatë jokompetente duhet të deklarojë
moskompetencën e saj, (neni 61 K.Pr.Civile, neni 7 i Ligjit 49/2012). Këto parime janë
përcaktuar qartë në Ligjin nr.9877, datë 18.02.2008 “Për organizimin e pushtetit gjyqësor në
Republikën e Shqipërisë”, në Ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykata
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” si dhe në Kodin e
Procedurës Civile.
17. Me Dekretin nr.8349 datë 14.10.2013 të Presidentit të Republikës së Shqipërisë
është përcaktuar data 04.11.2013 si data e fillimit të funksionimit të Gjykatave
Administrative. Ndërkohë që, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.3
datë 6.12.2013, kanë konkluduar se: “Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata e
Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin
nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha
çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative,
pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për
çështjet administrative për të cilat padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës
04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe
deri në këtë datë shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma”.
18. Si rrjedhojë, duke nisur nga data 04.11.2013 të gjitha mosmarrëveshjet që kanë
qenë administrative, janë në kompetencë dhe janë objekt gjykimi i gjykatave administrative
sipas parashikimeve të ligjit 49/2012, pavarësisht nëse çështja gjyqësore i është paraqitur
gjykatës për shqyrtim është regjistruar ose ka qenë në gjykim, në çdo shkallë të gjykimit,
përpara datës 04.11.2013.
19. Kolegji vëren se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është shpallur në datën
19.11.2013, pra pas datës 04.11.2013. Nisur nga sa u trajtua më sipër të gjitha çështjet që
përbëjnë mosmarrëveshje administrative pas datës 04.11.2013 duhet të shqyrtoheshin nga
gjykatat administrative, ndërkohë që Gjykata e Apelit Vlorë nuk e ka konstatuar mungesën e
kompetencës lëndore për shqyrtimin e çështjes dhe ka dhënë një vendim në kundërshtim me
dispozitat ligjore të zbatueshme duke sjellë si pasojë zgjidhjen e çështjes nga gjykata jo
kompetente nga pikëpamja lëndore.
20. Në përfundim, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se
mosrespektimi i kompetencës lëndore nga ana e gjykatës përbën shkelje të rëndë procedurale,
e cila ndikon drejtpërsëdrejti në dhënien e vendimit, e cila e bën vendimin gjyqësor
absolutisht të pavlefshëm. Gabimet në procedim, të cilat parashikohen në nenin 467/a të
K.Pr.Civile dhe në nenin 54 të ligjit nr.49/2012, shqyrtohen nga gjykata edhe kryesisht,
pikërisht për shkak të efektit të drejtpërdrejtë që ato kanë në vendimin e dhënë.
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se në çështjen
objekt gjykimi, nuk mund të marrë në shqyrtim dhe të analizojë, nëse ligji material është
zbatuar drejtë apo jo nga gjykatat e faktit.
840
22. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
nr.224/(60-2013-1172) datë 19.11.2013 i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet të prishet dhe
çështja t’i dërgohet Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë si gjykatë kompetente nga
pikëpamja lëndore për shqyrtimin e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.224/(60-2013-1172) datë 19.11.2013 të Gjykatës së Apelit
Vlorë dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 21.04.2016
841
Nr. 00 - 2016 - 2380 i Vendimit (263)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: DHIMITËR NDINI

I PADITURI: KOMISIONI QËNDROR I ZGJEDHJEVE
OBJEKTI:
Kundërshtim i Vendimit të KQZ-së nr.57 datë 29.08.2006
“Për Largimin nga Shërbimi Civil.
Baza Ligjore Ligji nr.8549 dt 11.11.1999 “Statusi i nëpunësit civil”
ligji nr.9087 date 19.06.2003 “Kodi zgjedhor i RSH, i ndryshuar,
VKM nr.306 datë 13.06.2000 “Për Disiplinën ne shërbimin civil
dhe Rregullorja e KQZ-së e miratuar me vendimin
e Komisonit Qendror të Zgjedhjeve nr.26 datë 03.03.2005
“Për Organizimin dhe fuksionimin e Komsionit Qendror të Zgjedhjeve
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendim nr.6553 date 25.06.2012 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë si të pabazuar në prova dhe në ligj .

Ndryshimin e Vendimit të vendimit nr.6553 date 25.06.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë
Pranimin pjesërisht të padisë.
Detyrimin e palës së paditur Komisioni Qendror i Zgjedhjeve të
dëmshpërblejë palën paditëse me një vit page
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Dhimitër Ndini, i cili
kërkon prishjen e vendimit nr.2168, datë 23.10.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
pranimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Vendimi i Gjykatës së Apelit në pjesën që rrëzon pjesërisht padinë është i gabuar dhe
i pambështetur në ligjin procedural dhe atë material dhe për këtë shkak duhet të
ndryshohet.
 Vendimi i KQZ-së për largimin nga Shërbimi Civil është i gabuar dhe i marrë në
shkelje të ligjit procedural e për rrjedhojë, absolutisht i pavlefshëm (neni 116 i
842
K.Pr.Administrative ) në mënyrë të gabuar Gjykata rrëzon padinë në pjesën që
rregullon pasojat e ardhura për shkak të aktit absolutisht të pavlefshëm në
kundërshtim kjo me parashikimet e nenit 117 të K.Pr.Administrative si dhe dispozitat
e neneve 640 e vijues të K.Civil .
 Gjykata ka injoruar dhe nuk i është referuar Vendimit të Këshillit të Ministrave
nr.306.06.2000 “Për disiplinën në shërbimin Civil , i cili në pikën 14 të tij përcakton
se çfarë përfiton nënpunësi, cila është paga që përfiton ai, kur shfuqizohet vendimi për
largimin nga shërbimi civil.
 Vendimi i Gjykatës në pjesën që rrëzon padinë nuk është i mbështetur në prova ,nuk
është i arsyetuar si dhe nuk ka bazë ligjore , në kundërshtim me parashikimet e neneve
18 -17 si dhe 309-310 të K.Pr.civile .
 Në kushtet kur u provua në mënyrë të plotë dhe të qartë se vendimi nr.57 datë
29.08.2006 i KQZ-së “Për largimin e Dhimitër Ndini nga shërbimi civil “është marrë
në shkelje të ligjit “ Për Statusin e nëpunësit civil dhe VKM 306 Datë 13.906.2000,
Gjykata duhet të vendoste edhe pranimin e dëmshpërblimit për pagimin nga ana e
KQZ-së të rrogës dhe përfitimeve të tjera (sigurimet shoqërore dhe shëndetësore) në
mënyrë të plotë ndaj paditësit që nga çasti i ndërprerjes së marrëdhënieve financiare .
 Lidhur me sa më sipër kërkoj ndryshimin e Vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ,
dhe pranimin e plotë të padisë duke vendosur detyrimin e KQZ ti paguajë paditësit
Dhimitër Ndini pagën e plotë që nga momenti i largimit nga puna e deri ë momentin e
ekzekutimit të vendimit gjyqësor si dhe rikthimin ne punë .
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs edhe pala e paditur Komisioni

Qëndror i Zgjedhjeve, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.2168, datë 23.10.2013 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.6553 datë 25.06.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Vendimi i gjykatës së Apelit është i pabazuar në ligj dhe në prova, kjo pasi pala e
paditur në vendimin e saj për largimin nga detyra të paditësit është mbështetur në
ligjin material si dhe ne aktet normative që kanë dalë në zbatim të tij
 Pala e paditur ka zbatuar rekomandimet e lëshuara nga Kontrolli i lartë i Lartë i
Shtetit në raportin e tij nr.225/10 datë 18.08.2006 i cili ka propozuar masën
disiplinore për largim nga puna të Paditësit , pasi këtij të fundit i janë konstatuar një
sërë shkeljesh me karakter financiar gjatë ushtrimit të detyrës .
 Pala e paditur ka respektuar afatet kohore për mbajtjen e mbledhjes lidhur me
shqyrtimin e masës disiplinore, për t’i dhënë mundësi paditësit që të mbrohet dhe të
japë versionin e tij të fakteve, dhe në përfundim të procedurës , pala e paditur ka dalë
me një vendimmarrje e cila është në përputhje me ligjin “Për nënpunësin civil “ dhe të
gjitha aktet normative që kanë dalë në zbatim të tij .

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, verifikoi legjitimitetin e palëve
Rekursuese Dhimiter Ndini dhe Komisioni Qëndror i Zgjedhjeve, si dhe e diskutoi çështjen
në tërësi;
VËREN
1. Paditësi Dhimitër Ndini, ne vitin 2001, bazuar ne ligjin nr.8609, date 08.05.2000,
“Kodi Zgjedhor” dhe Ligjin nr.8549, date 11.11.1999, “Statusi i nëpunësit civil”, është
punësuar në administratën e Komisionit Qendror te zgjedhjeve (me poshtë referuar si KQZ),
në detyrën e Drejtorit të Drejtorisë se Financës, detyre, te cilën e ka ushtruar deri ne vitin
843
2006, duke gëzuar kështu statusin e nëpunësit civil, të cilin e ka fituar me vendimin nr.50,
dt.05.06.2003.
2. Marrëdhëniet e punës se paditësit kane vijuar normalisht deri me date 29.08.2006
kohe, kur pala e paditur KQZ me vendim nr.57, date 29.08.2006, bazuar ne nenin 29, pika l
dhe 19, te ligjit 9087, date 19.06.2003 “Kodi Zgjedhor i Republikës se Shqipërisë”i
ndryshuar, neni 12, pika 1, e Rregullores “Per organizimin dhe funksionimin e KQZ” si dhe
ne reference te Ligjit nr.8549, date 11.11.1999 “Statusi i Nëpunësit Civil”, neni 25, germa
“d”, dhe Ligjit nr.8270, date 23.12.1997 “Per kontrollin e larte te Shtetit”, i ndryshuar, si dhe
VKM 306, dt. 13.06.2000,“ Për disiplinën në shërbimin civil”, ka vendosur: Marrjen e masës
disiplinore, "Largim nga Shërbimi Civil", ndaj z.Dhimitër Ndini, Drejtor i Drejtorisë së
Financave”.
3. KLSH në zbatim të Programit të Kontrollit nr.225\2, dt.10.05.2006, me objekt
kontrolli “ Per zbatimin e ligjshmërisë dhe rregullshmërisë ekonomiko-financiare pranë palës
se paditur KQZ, ka kryer kontrollin me dt.15.03.2006 deri ne datë 20.05.2006, sipas
drejtimeve te përcaktuara ne këtë program kontrolli.
4. Kontrolli i Larte i Shtetit me shkresën nr.225/10 prot., date 18.08.2006, i ka dërguar
KQZ-së raportin përfundimtar te kontrollit te ushtruar ne KQZ. Ne këtë raport, K.L.SH mes
te tjerave ka rekomanduar ;
 Fillimin e procedurave për dhënien e masës disiplinore Largim nga Shërbimi Civil
për z.Dhimitër Ndini me detyre Drejtor i Drejtorisë se Financës;
 Per vitin 2004 dhe për vitin 2005 janë dhënë shpërblime ne kundërshtim me VKM
nr.19, date 11.01.1993 "Per fondin e veçante ne institucionet buxhetore", duke
tejkaluar fondin e planifikuar për vlerën 9,598,749 milion leke, ose 14,58 % për vitin
2004 dhe 13,28 % për vitin 2005, të fondidit të planifikuar nga 5% që duhet.
 Fondi i kontingjences për vitin 2005 "Per zgjedhjet Parlamentare", ne zërin "paga
dhe shpërblime", është tejkaluar ne vlerën 7.346.000 leke shume e cila përbën dem
ekonomik për buxhetin e shtetit. Gjithashtu janë tejkaluar shpenzimet ne zërin "Blerje
mallra dhe materiale" ne 60.884.000 leke pa marre me pare miratimin e KQZ. Eshte
vepruar ne kundërshtim me VKM nr.169, date 25.03.2006 "Per një shtese fondi ne
buxhetin e shtetit të vitit 2005 miratuar për Komisionin Qendror te Zgjedhjeve për
financimin e zgjedhjeve Parlamentare 2005".
 Gjate vitit 2004 dhe 2005, ne 4 raste me vlere te përgjithshme 1,121,000 leke ka
miratuar procedurën e blerjeve me vlera te vogla si kryetar i komisionit pa autorizim
te titullarit te institucionit, ne ato rastet kur kryetarja e komisionit te blerjeve me
vlera te vogla nuk ka miratuar këto blerje për parregullsi ne dokumentacion.
 Per 10 tenderat e zhvilluara gjate vitit 2004 me fond limit gjithsej 21.266.600 lekë
dhe 29 tenderat e zhvilluar gjate vitit 2005 me fond limit 365.642.507 lekë ,ne
planifikimin e tyre nuk eshte bere argumentimi bazuar ne çmimet e publikuara nga
INSTAT, nga institucione te tjera shtetërore, ose ne baze te përvojës se meparshme te
entit prokurues apo nga testimi i tregut, duke vepruar ne kundërshtim me Kapitullin I,
pika 3 e VKM nr.1, date 01.01.1996 "Per prokurimin publik", i ndryshuar.
 Ne cilësinë e anëtarit te KVO-se, ne shkeljet e konstatuara ne tendera te zhvilluar
gjate vitit 2004 dhe 2005 dhe veçanërisht ne tenderin e zhvilluar me objekt "Blerje
kancelari" me fond limit 30 milion leke ka: Shkelje ne përllogaritjen e fondit limit.
Shkelje ne shqyrtimin dhe vlerësimin e ofertave, si dhe shpalljen e ofertës fituese duke
shkaktuar dem ekonomik buxhetit te shtetit ne vlerën 14.612.000 leke. Mosmarrje ne
konsiderate e ndërhyrjes se APP-se. Marrja e vendimit nga KVO pa prezencën e një
anëtari, qe për me tepër ka deklaruar votën kundër”.
844
5. Nisur nga sa ishte trajtuar ne raportin përfundimtar te kontrollit te ushtruar si me
lart, KLSH ka bere kallëzim penal ne Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Tirane ne ngarkim te
paditësit Dhimiter Ndini duke akuzuar atë për veprën penale te “Shpërdorimit te detyrës “
dhe Shkeljes se barazisë te pjesëmarrësve ne tender” parashikuar nga nenet 248 dhe 258 te
K.Penal , ndërsa pala e paditur KQZ ka vendosur fillimin e procedimit administrativ për
marrjen e masës disiplinore ndaj paditësit Dhimitër Ndini, me motivacionin se ne rastin
konkret ishin konstatuar te meta dhe mangësi ne kryerjen e detyrës funksionale nga ana e
paditësit.
6. Nga ana tjetër, në konsideratë të shkeljeve te pretenduara, pala e paditur KQZ,
referuar nenit 25/3/a të Ligjit“Statusi i nëpunësit civil”, pikës 4/a/b te Vendimit te Këshillit te
Ministrave nr.306, date 13.06.2000, “Për disiplinën në shërbimin civil” me vendimi nr.57,
datë 29.08.2006 “Mbi marrjen e masës disiplinore” ka vendosur marrjen e masës disiplinore
”Largim nga shërbimi civil “ për paditësin Dhimitër Ndini.
7. Mbi bazën e këtij vendimi, marrëdhëniet e punës dhe ato financiare te paditësit me
palën e paditur janë ndërprerë menjëherë.
8. Duke mos qene dakordt me vendimin nr.57, date 29.08.2006 “Largimin nga
shërbimi civil”, te palës se paditur KQZ, bazuar ne nenin 25/4 te Ligjit “Statusi i nëpunësit
civil”, si dhe piken 12 te Vendimit te Këshillit te Ministrave nr.306, date 13.06.2000, “Per
disiplinën ne shërbimin civil”, paditësi Dhimitër Ndini ka paraqitur ankim me shkrim para
Komisionit te Sherbimit Civil.
9. Në ankimin e tij, paditësi ka pretenduar se: Vendimi i KQZ-se nr.57, date
29.08.2006 është një vendim i marre ne kundërshtim me ligjin nr.8549, dt.11.11.1999 “Per
statusin e nëpunësit civil” dhe dispozitave nënligjore ne zbatim te tij,si dhe ne kundërshtim
me faktet dhe provat e paraqitura në gjykim.
10. Mbi ankimin e paditësit Dhimitër Ndini, KSHC, me Vendimin nr.661, date
30.10.2006, bazuar ne nenet 2/2/4, 5/1, 8/1/a, 23 dhe 24 te Ligjit “Statusi i nëpunësit civil”, si
dhe ne VKM nr.360, date 14.07.2000,“Per lirimin nga shërbimi civil”, ka
vendosur :”Pezullimin e shqyrtimit te ankesës se paditësit Dhimitër Ndinit deri në
përfundimin e çështjes penale nga organi i prokurorisë”.
11. Rezulton se Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tirane me vendimin e datës 28.09.2006
ka vendosur pushimin e çështjes penale nr.3008, vitit 2006 për veprën penale te
“Shpërdorimit te detyrës” dhe “Shkeljes se barazisë te pjesëmarrësve ne tender” parashikuar
nga neni 248 dhe neni 258 i K.Penal.
12. Kundër vendimit të pushimit te procedimit penal nr.3008, dt.04.09.2006, ka bere
ankim KLSH. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane me vendimin nr.438 Akti, dt 02.01.2007, ka
shfuqizuar vendimin dt.28.12.2006, te Prokurorisë se Rrethit Gjyqësor Tiranë për pushimin e
procedimit penal, duke urdhëruar vazhdimin e hetimeve te mëtejshme .
13. Me vendimin dt.02.09.2008, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë, pasi ka kryer
hetimet sipas detyrave te lëna nga vendimi nr.438 Akti, dt.02.01.2007, i Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Tirane, ka vendosur pushimin e çështjes penale nr.3008, vitit 2006 për veprën
penale te “Shpërdorimit te detyrës” dhe“Shkeljes se barazisë te pjesëmarrësve ne tender”
parashikuar nga neni 248 dhe258 te K.Penal.
14. Kundër vendimit te pushimit te çështjes penale dt.02.09.2008, te Prokurorisë se
Rrethit Gjyqësor Tirane, KLSH ka ushtruar ankim pranë Prokurorisë se Përgjithshme, e cila
me vendimin e datës 24.02.2008 ka vendosur shfuqizimin e vendimit te pushimit dhe ka
kthyer çështjen për vazhdimin e hetimeve përsëri ne Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Tirane.
15. Me vendimin dt.02.09.2008, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tirane ka pushuar
çështjen penale ne ngarkim te paditësit, akuzuar për veprën penale te “Shpërdorimit te
detyrës” dhe “Shkeljes se barazisë te pjesëmarrësve ne tender” parashikuar nga neni 248 dhe
neni 258 i K.Penal.
845
16. Pas marrjes ë këtij vendimi, paditësi Dhimitër Ndini, i është drejtuar përsëri
KSHC, i cili me vendimin nr.130,dt.25.11.2010, ka vendosur pushimin e gjykimit, me
arsyetimin se çështja është duke u gjykuar pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tirane mbi
padinë e paditësit.
17. Gjatë gjykimit të çështjes, paditësi ka pretenduar se pala e paditur gjatë procedimit
disiplinor nuk ka zbatuar dispozitat e ligjit material dhe sidomos atij procedural lidhur me
lirimin e tij nga shërbimi civil, duke shkelur në menyrë flagrante të gjitha garancitë që ai
gëzonte sipas ligjit nr.8549 dt 11.11.1999 “Statusi i nëpunësit civil”, dhe akteve normative në
zbatim të tij. Sipas pretendimeve të paditësit vendimi për marrjen e masës disiplinore është
marrë pa u shqyrtuar dhe analizuar faktet mbi të cilat është mbështetur, duke mos kryer një
hetim administrativ të plote; vendimi për lirimin nga detyra nuk është marrë nga organi epror
sipas përcaktimit që jep ligji dhe aktet normative. Gjithashtu ai ka pretenduar se vendimi i
lirimit nga detyra, dhe një kopje e Raportit të KLSH nuk i është komunikuar dhe vënë në
dispozicion si dhe nuk i është dhënë mundësia që të parashtrojë argumentet mbrojtëse.
18. Gjykata e Rrethit Gjyqësore Tiranë me vendim nr.6553 datë 25.06.2012 ka
vendosur:
 Rrëzimin e kërkesëpadisë si të pabazuar në prova dhe në ligj.
18/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se:Vendimi i palës së paditur KQZ rezulton të jetë
marrë pas kryerjes se një kontrolli mbi veprimtarinë financiare të palës së paditur sipas të
cilit paditësi dhe disa punonjës të tjerë të administratës së KQZ, ngarkohen me përgjegjësi
konkrete ne ushtrimin e detyrave të tyre funksionale. Pala e paditur ka nisur fillimin e ecurisë
disiplinore për Z.Dhimitër Ndini për shkeljet disiplinore te konstatuara dhe te evidentuara
qarte nga KLSH. Pala e paditur ka zbatuar piken 4 te VKM nr.306 datë 13.06.2000, duke
njoftuar palën paditëse për fillimin e ecurisë së masës disiplinore sikurse vërtetohet nga
Shkresa nr.424 datë 25.08.2006. Pala paditëse nuk vërtetoi që akti administrativ është marrë
në kundërshtim me ligjin, në kapërcim të kompetencave të dhëna në ligj por provohet se është
nxjerrë në përputhje me ligjin dhe aktet nënligjore të nxjerra për zbatimin e tij. Në këto
kushte kërkesa padia duhet të rrëzohet si e pambështetur në prova dhe në ligj .
 Ndryshimin e vendimit të vendimit nr.6553, datë 25.06.2012 të Gjykatës së
 Pranimin pjesërisht të padisë.
 Detyrimin e palës së paditur Komisioni Qëndror i Zgjedhjeve të dëmshpërblejë
palën paditëse me një vit pagë.
19/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “Vendimi i KQZ për largimin nga shërbimi Civil
të paditësit nuk përmban faktet e pretenduara si shkelje disiplinore dhe rrethanat e kryerjes
së tyre , duke mos plotësuar kështu të gjithë elementet e kërkuar nga VKM nr.306 datë
13.06.2000 “Për disiplinën në Shërbimin Civil”. Gjykata e faktit duhet të merrte në analizë
nëse është respektuar parimi i barazisë se palëve i cili i referohet dëgjimit të nënpunësit civil,
çka nënkupton ballafaqimin e pretendimeve të tij me provat e tjera qe lidhen me
çështjen....Në kundërshtim me sa më sipër në mënyrë tërësisht paragjykuese ka vlerësuar dhe
zbatuar në mënyrë të drejtpërdrejtë “Rekomandimet e KLSH” të cilat kanë karakter
rekomandues dhe jo detyrues, dhe zbatohen nga organi epror në përputhje me të gjitha
provat dhe faktet të paraqitura gjatë hetimit administrativ. Vendimi nr.57 datë 29.08.2006
nuk jep asnjë argumentim mbi shkeljet e pretenduara nga duke u bazuar në faktet konkrete
dhe aktet përkatëse ligjore. Kjo gjykatë çmon të pabazuar përfundimin e arritur nga gjykata
e faktit lidhur me ligjshmërinë e vendimit nr.57 datë 29.08.2006, të KQZ, në kushtet kur
procesi disiplinor ndaj tij është kryer në shkelje të elementëve të një procesi të rregullt
gjyqësor. Përsa i përket pretendimeve të ngritura në padi si dhe në ankim nga paditësi lidhur
me pavlefshmërinë e aktit administrativ dhe dëmshpërblimin e tij, gjykata e Apelit çmon se
846
nuk ka vend për detyrimin e palës së paditur për dëmshpërblimin e paditësit Dhimitër Ndini
me pagën e një viti pasi në këtë gjykim, paditësi pranoi faktin se gjatë kësaj periudhe ka qenë
në marrëdhënie pune pranë një kompanie private .
20. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Dhimitër Ndini, i cili
kërkon prishjen e vendimit nr.2168, datë 23.10.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
pranimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
21.Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs edhe pala e paditur Komisioni Qëndror i
Zgjedhjeve, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.2168, datë 23.10.2013 të Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.6553 date 25.06.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
22. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke marre ne analize fillimisht

rekursin e paditësit Dhimitër Ndini vlerëson se ky i fundit, përmban shkaqe ligjore nga ato të
parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat e bëjnë të
cënueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë.
23. Ky Kolegj,vlerëson se, vendimi nr.2168, datë 23.10.2013 i Gjykatës së Apelit
Tiranë, është marrë në zbatim të gabuar të ligjës proceduriale dhe si i tillë, ai duhet të prishet
dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim në Gjykatën e Apelit Administrativ Tiranë.
24.Ky Kolegj, në referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore, që janë
marrë në shqyrtim dhe janë analizuar nga gjykatat më të ulëta, vlerëson se Gjykata e Apelit
Tiranë, në kundërshtim me kërkesat e normave proceduriale nuk ka kryer “një hetim gjyqësor
të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile), duke mos i dhënë
përgjigje pretendimeve dhe kërkimeve të palëve në proces dhe në mënyrë te veçante
kërkimeve te anës se paditur ; gjithashtu, kjo gjykatë nuk ka bërë një analizë tërësore dhe
objektive të provave (neni 126 i K.Pr.Civile) dhe si rezultat, nuk e ka zgjidhur
“mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të
detyrueshme të zbatohen prej tyre“ (neni 16 i K.Pr.Civile).
25. Rezulton se kërkimi i palës paditëse në këtë gjykim i shprehur ne kërkesë padi dhe
gjatë gjykimit ka qenë: “Kundërshtimi i Vendimit të KQZ-së nr.57, datë 29.08.2006 “Për
Largimin nga Shërbimi Civil”, këtë kërkim ajo e ka mbështetur në Ligjin nr.8549 dt
11.11.1999 “ Per statusin e nëpunësit civil “ ligji nr.9087 datë 19.06.2003 “Kodit zgjedhor i
RSH, i ndryshuar,VKM nr.306 datë 13.06.2000 “Për Disiplinën ne shërbimin civil dhe në
Rregulloren e KQZ-së e miratuar me vendimin e komisionit Qendror të Zgjedhjeve nr.26 datë
03.03.2005 “Për Organizimin dhe funksionimin e Komisionit Qendror të Zgjedhjeve.
26. Referuar shkakut ligjor të kërkimeve të palëve në proces, pavarësisht mënyrës se
si ato i kanë formuluar këto kërkime në aktet e paraqitura, arrihet në konkluzionin se jemi
para një mosmarrëveshje që ka lindur si pasojë e zgjidhjes së marrëdhënies së punës midis
paditësit dhe të paditurit, mosmarrëveshje e cila rregullohet nga ligji nr.8549, datë 11.11.1999
“Statusi i nëpunësit civil”, si dhe VKM nr.306, datë 13.06.2000 “Për Disiplinën në Shërbimin
Civil”. Nëpërmjet këtij gjykimi, paditësi kërkon të rivendosë në vend të drejtat e tij të
pretenduara të shkelura nga pala e paditur, të cilat ai i gëzonte si punonjës i administratës
shtetërore me statusin e nëpunësit civil.
27. Pikërisht nga analiza e këtyre kërkimeve arrihet në përfundimin se ajo çka kërkon
të arrijë paditësi nëpërmjet këtij gjykimi është “Prishja e vendimit te KQZ nr 57 date
29.8.2006 si një akt absolutisht i pavlefshëm, për shkak se është në kundërshshtim me
procedurën e kërkuar nga ligji, si dhe për shkak se nuk është i bazuar në ligj dhe në fakte.
Kthimin tim në vendin e mëparshëm të punës. Pagimin e rrogës për pozicionin e punës si
847
Drejtor i Drejtorisë së Financës, që nga data e largimit tim nga puna e deri në momentin e
kthimit në vendin e punës (fq.14 e dosjes gjyqësore). Sa më sipër duhet të ishte dhe objekti i
gjykimit të dy gjykatave me të ulta te cilat në përfundim te shqyrtimit gjyqësor duhet të
shpreheshin dhe tu jepnin përgjigje të gjitha kërkimeve të mësipërme të palës paditëse.
28. Kjo pasi siç janë shprehur dhe Kolegjet e Bashkuara te Gjykatës së Lartë ne
vendimin e tyre unifikues me nr.3/2012: “Gjykata e zbulon shkakun e padisë së paditësit
duke e analizuar padinë në tërësinë e saj dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore të
referuara nga paditësi në pjesën hyrëse të saj. Mund të ndodhë që paditësi të referojë
gabimisht dispozitat ligjore, porse nga leximi i kërkesëpadisë del e qartë e drejta që ai
kërkon të mbrojë. Në këtë rast gjykata duhet të zgjidhë çështjen konform shkakut që rezulton
nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej
paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë cenuar”.
29. Gjithashtu sa me sipër vjen në harmoni edhe me vendimin unifikues të Kolegjeve
te Bashkuara të Gjykatës së Lartë, nr 7/2011 të cilat ne këtë vendim shprehen se: “Në rast të
zgjidhjes së kontratës së punës, pavarësisht se organi administrativ për rastet e administratës
publike shprehet me një akt të marrë nga drejtuesi i organit, kjo nuk do të thotë që jemi
përpara marrëdhënieve administrative pra shprehjes së vullnetit të organit në kuptim të
marrëdhënieve administrative por jemi përpara shprehjes së vullnetit të punëdhënësit për
zgjidhjen e kontratës së punës. Pra me këtë do të kuptojmë se kemi të bëjmë me një
marrëdhënie pune midis punëdhënësit dhe punëmarrësit dhe jo më me një marrëdhënie
administrative. Pra punëmarrësi nuk mund të ngrejë padi për goditjen e aktit administrativ
por mund të ngrejë padi për kërkimin e pasojave që rrjedhin nga zgjidhja e kontratës së
punës. Pra përfundimisht ne analizë të këtyre vendimeve arrihet në konkluzionin se gjykata
krahas kontrollit që duhet t’i bëjë ligjshmërisë së aktit i cili ka zgjidhur marrëdhënien e punës
ka detyrimin ligjor dhe kushtetues që të zgjidhë në mënyrë të veçantë pasojat që vijnë prej tij.
Ky ka qenë qëllimi i ligjvënësit në hartimin e këtyre ligjeve, ky është qëllimi i paditësit në një
proces të tillë dhe vetëm në këtë mënyre do te mundet të zgjidhet konflikti përfundimisht pa u
zvarritur palët ne procese te pafundme gjyqësore.
30. Ky Kolegj, çmon fillimisht të theksojë se, administrimi i shërbimit civil udhëhiqet
nga ligji dhe bazohet në parimin e shanseve të barabarta, mosdiskriminimit, meritës,
transparencës, profesionalizmit dhe paanësisë politike si dhe garanton qëndrueshmërinë në
detyrë të nëpunësit civil dhe vazhdimësinë e shërbimit civil. Qëndrueshmëria në detyrë është
një prej elementëve thelbësore të legjislacionit që rregullon statusin e nëpunësve civilë, si dhe
të subjekteve që gëzojnë këtë status, për arsye se, ka lidhje të drejtpërdrejtë me zbatimin dhe
respektimin e parimit të një administrate të përgjegjshme, e cila gjatë kryerjes së detyrave të
saj zbaton me profesionalizëm, integritet dhe korrektësi, kuadrin ligjor në mbrojtje të
interesave publikë dhe atyre privatë. Për të garantuar një administratë të përgjegjshme
publike, është e rëndësishme që të krijohen garancitë e nevojshme me qëllim palëvizshmërinë
nga detyra të nëpunësave publikë të specializuar në fushën përkatëse, përveç rasteve të
shkeljeve të parashikuara shprehimisht në ligj.
31. Nisur nga rëndësia e madhe që paraqet respektimi dhe mbrojtja e interesave të
nëpunësve civilë që punojnë në administratën publike, si dhe nisur nga fakti që ata të mos
bëhen pre e abuzimit nëpërmjet largimit të tyre të padrejtë, është miratuar Ligji nr.8549, datë
11.11.1999 “Statusi i nëpunësit civil”, i cili ka si qëllim përcaktimin e rregullave të njëjta për
kushtet dhe procedurat e pranimit në shërbimin civil, për mënyrën e fillimit dhe mbarimit të
marrëdhënieve të punës, për zhvillimin e karrierës, për garantimin e të drejtave dhe
përcaktimin e detyrimeve të nëpunësve civilë, për vlerësimin e ecurisë në punë, me synim
krijimin e një shërbimi civil të qëndrueshëm, profesional dhe efiçent.
848
32. Përveç sa më sipër, në këtë ligj është përcaktuar qartë krijimi i Komisionit të
Shërbimit Civil, i cili sipas nenit 8 të Ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i nëpunësit
civil”, ka këto kompetenca: “... a)zgjidh ankesat ndaj vendimeve lidhur me pranimin në
shërbimin civil, periudhën e provës, ngritjen në detyrë, lëvizjen paralele, vlerësimin, masat
disiplinore dhe të drejtat e nëpunësit civil...”. Në analizë të dispozitës së mësipërme, rezulton
se, është kompetencë e KSHC-së zgjidhja e çdo ankesë ndaj vendimeve të administratës
publike në lidhje me nëpunësit civil dhe çdo pretendimi që rrjedh nga të drejtat e nëpunësit
civil. Në çështjen objekt gjykimi ka rezultuar që ky organ nuk është shprehur pasi siç u
trajtua dhe në rrethanat e çështjes Komisioni i Shërbimit Civil me anë të vendimit nr.130 datë
25.11.2010 ka vendosur pushimin e gjykimit, me arsyetimin se çështja është duke u gjykuar
pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë mbi padinë e paditësit .
33. Ka rezultuar se gjykatat me te ulta ne çështjen objekt gjykimi mbështetur mbi te
njëjtat prova dhe fakte kanë arritur në konkluzione të ndryshme. Ndërsa Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë ka vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë së paditësit me arsyetimin se “Pala
paditëse nuk vërtetoi që akti administrativ është marrë në kundërshtim me ligjin, në kapërcim
të kompetencave të dhëna në ligj por provohet se është nxjerrë në përputhje me ligjin dhe
aktet nënligjore të nxjerra për zbatimin e tij”, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin e saj me
nr.2168, datë 23.10.2013 ka vendosur“ Ndryshimin e vendimit nr 65553 datë 25.6.2012 te
Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tiranë. Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë. Shfuqizimin e
vendimit të Komisionit Qendror të zgjedhjeve nr.57 dt 29.8.2006 “Për largimin e paditësit
nga shërbimi civil”.Detyrimin e palës së paditur Komisionit Qendror të Zgjedhjeve të
dëmshpërblejë palën paditëse me një vit pagë “ Kjo gjykate ka arritur në këtë konkluzion
pasi ka analizuar se (i) akti i largimit te paditësit eshte absolutisht i pavlefshëm pasi nuk eshte
bere në respektim te procedurës se parashikuar shprehimisht nga ligji pasi kjo procedure nuk
ka filluar nga eprori i drejtpërdrejtë , dhe nuk janë dëgjuar pretendimet e paditësit në këtë
proces administrativ.(ii) vendimi i largimit nga pikëpamja formale nuk përmban të gjitha
elementet e parashikuar ne VKM nr.306 dhe si e tille ai eshte absolutisht i pavlefshëm (ii) në
këto kushte ka vend për pagimin e palës së paditur me pagën e një viti pasi paditësi pranoi
faktin se gjatë kësaj periudhe ka qenë në marrëdhënie punë pranë një kompanie private.
34. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në analize te këtij vendimi konstaton se
ndërsa Gjykata e Apelit i ka dhënë përgjigje kërkimit të pare te paditësit për Kundërshtimin e
vendimit të KQZ-së nr.57 datë 29.08.2006 “Për Largimin nga Shërbimi Civil” nuk rezulton ti
këtë dhënë përgjigje, apo të ketë realizuar një hetim të plotë dhe të gjithanshëm në lidhje me
kërkimet e tjera te parashtruara prej tij te cilat siç u analizuan dhe me lart ne këtë vendim
ishin “ Kthimin ne vendin e mëparshëm te punës. Pagimin e rrogës për pozicionin e punës
Drejtor i Drejtorisë se financës, qe nga data e largimit nga puna e deri ne momentin e
kthimit ne vendin e punës”.
35. Nuk rezulton që kjo gjykate të këtë hetuar apo te jete shprehur lidhur me kërkimin
e palës paditëse për rikthimin në detyrë të këtij të fundit pranë palës paditëse. ishte detyrim i
kësaj gjykate të vlerësonte dhe të analizonte nëse në rastin konkret, ekzistonin apo jo kushtet
për rikthimin në punë të paditësit. Kjo për faktin se nënpunësi civil, gëzon një status të
veçantë, dhe rastet e lirimit të tij nga detyra, apo rregullimi i pasojave qe vine nga aktet e
paligjshme te administrates shtetërore, gjejnë një rregullim të posaçëm ne, ligj një për shkak
të respektimit te parimit te garantimit dhe të qëndrueshmërisë së nëpunësit civil ne
administratën publike.
36. Mosdhënia përgjigje e këtyre kërkimeve, mos hetimi i tyre, si dhe mungesa e
arsyetimit te gjykatës persa i përket asaj pjese te vendimit me te cilën ka vendosur detyrimin
e palës se paditur për ti paguar paditësit pagën e një viti, passjellë jo vetëm shkelje te ligjes
proceduriale te detyrueshme për t’u zbatuar nga kjo gjykatë por dhe moszbatim të drejte të
ligjës materiale.
849
37. Kjo pasi ndërsa kjo gjykate analizon ne vendimin e saj se akti i largimit te
paditësit nga puna eshte absolutisht i pavlefshëm, ajo nuk ka zgjidhur pasojat qe vine nga
pavlefshmëria e këtij akti ne përputhje me ligjin. Rezulton se zgjidhja e pasojave nga ana e
kësaj gjykate nuk është bërë në bazë të ligjit specifik te aplikueshëm ne çështje të kësaj natyre
por bazuar në Kodin e Punës.
38. Siç u tha dhe më lart ne këtë vendim, ligji material i cili do të shërbente për
zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshjeje është ai me nr.8549 dt 11.11.1999 “Statusi i Nëpunësit
Civil”, si dhe VKM nr.306 datë 13.06.2000 “Për Disiplinën ne shërbimin civil” si dhe aktet
nënligjore dalë në bazë dhe për zbatimin e tyre. Në këto akte ligjore dhe nënligjore ka
parashikime të posaçme se si rregullohen, pasojat e zgjidhjes së marrëdhënies së punës në
administratën publike,duke ofruar garanci të plota dhe të qarta në lidhje me masën e
dëmshpërblimit dhe/ose rikthimit në vendin e punës të nënpunësit civil.
39. Kështu pika 14 e VKM nr.306 datë 13.06.2000 “Për Disiplinën ne shërbimin
civil” parashikon qartë se: “Në rastin kur ndaj nëpunësit eshte marre masa disiplinore e
largimit nga shërbimi civil dhe komisioni vendos shfuqizimin apo ndryshimin e vendimit te
eprorit të drejtpërdrejtë,nëpunësi merr pagën e plotë që nga çasti kur janë ndërprerë
marrëdhëniet financiare.
40. Sa më sipër ky parashikim është i qartë dhe i prerë dhe nuk lë vend për
interpretime. Ajo çka gjykata thotë se paditësi duhet të dëmshpërblehet me pagën e një viti
pasi ai ka qenë në punë pranë një kompanie private (i) së pari nuk gjendet e bazuar në ligjin
material që rregullon pasojat e kësaj mosmarrëveshjeje dhe (ii) së dyti nuk është e bazuar në
asnjë provë shkresore , të administruar në dosje për të arritur ne një konkluzion të tillë , aq më
tepër që dhe vetë paditësi në rekursin e tij mohon të jetë shprehur të saktë se sa ka punuar
gjatë kësaj periudhe, ku ka punuar, sa është shpërblyer për punën që ai ka kryer, etj. Një
konkluzion i tille apriori i pa mbështetur në prova vlerësohet nga ky kolegj si i pambështetur
në ligj. Vetëm një pohim i paditësit se ai edhe ka punuar gjate kësaj kohe në të zezë siç është
shprehur) e pa provuar me prova, nuk përjashton anën e paditur për të përmbushur detyrimet
ligjore në rast se akti i zgjidhjes së marrëdhënies së punës konsiderohet absolutisht i
pavlefshëm kjo pasi pavlefshmëria absolute e një akti administrativ është një nga format më
të rënda të pavlefshmërisë së aktit. Në kuptimin e së drejtës administrative ,akte
administrative absolutisht te pavlefshme janë ato akte, të cilat për shkak të shkeljes thelbësore
të ligjeve mbi bazën e të cilave janë nxjerrë nuk kanë fuqinë e një akti administrativ të
vlefshëm dhe objektivisht nuk konsiderohen që të kenë ekzistuar në asnjë çast. Një akt
administrativ absolutisht i pavlefshëm, që nga momenti i nxjerrjes së tij, nuk krijon dhe as
mund të krijojë pasojat juridike për të cilat ai është nxjerrë. Një akt absolutisht i pavlefshëm
nuk është akt, ai është një nulitet i plote, i cili konsiderohet se nuk ka hyrë në fuqi asnjëherë.
Për shkak të shkeljes së rëndë thelbësorë te ligjes, pavlefshmëria absolute e një akti nuk mund
të rregullohet në të ardhmen, as nga palët dhe as nga organi që ka lëshuar aktin, pasi ky akt
konsiderohet sikur nuk ka ekzistuar asnjëherë. Si i tillë ai nuk mund të ketë fuqi detyruese, as
ndaj personave apo subjekteve, të cilëve iu kundrejtohet dhe as ndaj organeve të tjera të
administratës shtetërore.
41. Këtij kërkimi të paditësit nga ana e gjykatës në vendimin e saj i mungon plotësisht
arsyetimi ligjor. Referuar të drejtës sonë proceduriale, një rëndësi të madhe në përpilimin e
vendimit ka pikërisht pjesa përshkruese dhe arsyetuese e tij. Kjo pjese e vendimit, nisur dhe
nga rëndësia që paraqet, duhet të përmbajë qartë zhvillimin e procesit, çështjet e diskutuara,
pretendimet e palëve, paraqitjen e plotë dhe të saktë të fakteve të cilat kanë rëndësi për
çështjen, provat e administruara dhe të debatuara gjatë gjykimit, që kanë çuar në bindjen e
brendshme të gjykatës, bazën juridike te përdorur nga gjykata për të arritur në përfundimin
përkatës, parimet e së drejtës që janë përdorur prej saj, etj.
850
42.Arsyetimi i vendimit eshte dhe detyrim kushtetues i përcaktuar qarte ne nenin 142,
pika (1), te Kushtetutës se Republikës se Shqipërisë, ne te cilin shprehimisht thuhet se:
“Vendimet gjyqësore duhet të jenë të arsyetuara”. Ky detyrim kushtetues përbën një garanci
për zhvillimin e procesit të rregullt ligjor nga ana e gjykatave. Arsyetimi i vendimit eshte një
garanci kushtetuese qe çështja është shqyrtuar me hollësi dhe përgjegjshmëri nga ana e
gjykatës, dhe se kjo e fundit pas një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm ka dhënë një vendim
te bazuar në ligj. Arsyetimi i vendimit është një kusht i domosdoshëm edhe për shqyrtimin që
do t’i bëjnë çështjes gjykatat me të larta (kontrolli gjyqësor).
43. Ky qëndrim i Kolegjit gjen mbështetje edhe në jurisprudencën e Gjykatës
Kushtetuese e cila në vendimin e saj nr.33. 2005 shprehet se: Argumentet e pjesës arsyetuese
duhet të jenë të bazuara dhe të lidhura logjikisht, duke respektuar rregullat dhe ligjet e
mendimit të drejtë. Ato duhet të formojnë një përmbajtje koherente brenda vendimit, i cili
përjashton çdo kundërthënie apo kontradiksion të hapur ose të fshehtë. Këto argumente
duhet të jenë gjithashtu të mjaftueshëm për të mbështetur dhe pranuar pjesën
urdhëruese....Një arsyetim i saktë i vendimit është një mënyrë e sigurt që gjeneron legjitimitet
në sytë e të interesuarve
44. Në vijim të analizës së mësipërme ky kolegj vlerëson të theksojë se në vendimin e
Gjykatës së Apelit Tiranë me nr.2168, datë 23.10.2013 jo vetëm mungon plotësisht arsyetimi
në lidhje me pasojat që duhet te vijnë nga zgjidhja e marrëdhënies së punës por dhe nuk i
eshte dhënë përgjigje në pjesën urdhëruese të vendimit se si duhet të zgjidhen këto pasoja. Ky
qëndrim bie ndesh edhe me vendimin nr.3/2013 Unifikues të Gjykatës së Lartë e cila shprehet
se gjykata, në të tilla raste është e detyruar t’i japë përgjigje konkrete kërkimeve të paditësit
dhe jo thjesht të urdhërojë zbatimin e ligjit nga ana palës e paditur në kushtet kur paditësi ka
kërkuar pagimin e një detyrimi nga një datë e caktuar dhe ne vazhdimësi.
45. Sa më sipër konsiderohen si shkelje proceduriale të cilat e detyrojnë Gjykatën e
Lartë të prishë vendimin e një gjykate më të ulët dhe ta çojë çështjen për rigjykim pranë
Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë. Tashmë është praktikë e konsoliduar që gabimet e
rënda në procedim merren fillimisht ne shqyrtim nga ana e gjykatës se larte. Gjykata e Lartë,
si gjykatë ligji ka të drejtë të shqyrtojë si zbatimin e ligjit material, ashtu dhe zbatimin e ligjit
procedurial nga gjykatat më të ulëta, referuar kjo në nenin 58 të Ligjit 49/2012 “Për
administrative”. Por ndërkohë, ky Kolegj, thekson se ekzistenca e gabimeve në procedim dhe
e shkeljeve proceduriale, pengon gjykatën që të shqyrtojë gabimet në zbatimin e ligjit
material, (në rast se ka të tilla) ose të gjykojë themelin e çështjes
46. Në këto kushte përsa kohë ky kolegj vlerëson se vendimi nr.2168, datë 23.10.2013
i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për rigjykim pranë
Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë, ajo nuk mund të marrë në shqyrtim pretendimet e
ngritura në rekurs nga ana e paditur të cilat kanë lidhje me zbatimin e ligjit material nga ana e
Gjykatës së Apelit.
47. Në rigjykim, është detyrim i gjykatës që të realizoje një hetim gjyqësor të plotë
dhe të gjithanshëm të bazuar në prova në mënyrë që tu japë përgjigje të gjitha kërkimeve të
palëve në këtë proces. Në rigjykim Gjykata e Apelit Administrativ Tiranë duhet të ketë
parasysh dhe praktikën Gjyqësore të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë në lidhje me
çështje të kësaj natyre.
48. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor në
bazë të nenit 465 të K.Pr.Civile ku parashikohet se “Në shqyrtimin e çështjes në Gjykatën e
Apelit mbahen parasysh për aq sa janë të zbatueshme dispozitat mbi procedurën e gjykimit
në shkallë të parë”, si dhe dispozitat ligjore të parashikuara nga Ligji nr.49/2012 “Për
administrative”, të vlerësojë dhe verifikojë të gjitha aktet shkresore që kanë depozituar palët
851
në lidhje më vlerën e tyre të provueshmërisë, në mënyrë që t’i japë përgjigje kërkimeve të
palës paditëse dhe prapësimeve të palës së paditur, të cilat janë ngritur në këtë gjykim (neni
225 i K.Pr.Civile).
49. Në rigjykim, Gjykata e Apelit Administrativ, do t’u bëjë të qartë palëve që është
detyrë e secilës prej tyre që, në përputhje me ligjin, të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë
pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Palët, ashtu siç kanë të drejta kanë dhe detyrime që
rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara me ligj. Gjykata duhet t’i lejojë
palët që të paraqesin prova shkresore, me anën e të cilave ato të provojnë pretendimet e tyre
bazuar në nenin 12 dhe 19 të K.Pr.Civile; duhet t’i lejojë palët që t’ia nënshtrojnë këto prova
hetimit e debatit gjyqësor, si dhe të kërkojë nëse nevojitet zyrtarisht nga organet kompetente
(neni 224 K.Pr.Civile), paraqitjen e provave dhe të dhënave të cilat ndihmojnë në zgjidhjen e
drejtë dhe përfundimtare të çështjes. Kryerja e veprimeve të përmendura më sipër, si dhe e të
tjerave që eventualisht mund të lindin gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të arrijë në
përfundime të drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

V E N D O SI
Prishjen e vendimit me nr.2168, datë 23.10.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Apelit Administrativ Tiranë.
Tiranë, më 26.04.2016
852
Nr. 00-2016-2289 i Vendimit (264)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PALË PADITËSE: MIRELA SHEHRI

PALË E PADITUR: MINISTRIA E ZHVILLIMIT
EKONOMIK,TREGTISË DHE
SIPËRMARRJES
DEPARTAMENTI I ADMINISTRATËS
PUBLIKE.
OBJEKTI:
1. Shfuqizimin e aktit administrativ,Vendimit nr.2,date 25.11.2013,
si dhe nr.1035/5 date 26.11.2013 te Sekretarit te Përgjithshëm
te Ministrisë se Zhvillimit Ekonomik, Tregtisë dhe Sipërmarrjes.
2. Konstatimin si absolutisht te pavlefshëm te aktit administrativ
nr.1655/3, date 21.11.2013, te Drejtores se Departamentit te Administratës Publike.
3. Rikthimin ne vendin e punës dhe pagesën e plote pagës
me te gjitha komponentët perberes te saj
deri ne momentin e ekzekutimit te plote te vendimit.
4. Pezullimi i shpalljes se konkurseve nga ana
e Departamentit te Administratës Publike,
për te gjitha pozicionet e përparshme, ne te njëjtin institucion
ose ne një institucion tjetër te administratës publike qendrore apo vendore.
Baza Ligjore: Neni 3 pika 3, neni 7 pika ç, neni 11 pika d, neni 15 pika c, 17,
te ligjit nr.49 date 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin
e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
Neni 15, 21, 23, 24 te Ligjit nr.8549, date 11.11.1999, “Statusi i nenpunesit civil”,
VKM nr.360 date 14.07.2000, “Për lirimin nga shërbimi civil”,
Nenet 115 e ne vijim te ligjit nr.8485, date 12.05.1999, K.Pr.Administrative;
Neni 121 e vijues i K.Pr. Administrative.;
Vendimi i Gjykatës Kushtetuese mbi ligjin nr.161/2013,
“Për miratimin e aktit normativ, me fuqinë e ligjit nr.5, date 30.09.2013
te Këshillit te Ministrave”, për disa ndryshime ne ligjin nr.152/2013
“Për Nëpunësin Civil” si te papajtueshëm me Kushtetutën.
853
13.03.2014, pasi ka marrë në shqyrtim padinë e ngritur nga paditësi, ka vendosur:
Pranimin pjesërisht te kërkese padisë.
Shfuqizimin e vendimin nr.2 date 25.11.2013 te Sekretarit te Përgjithshëm te
Ministrinë se Zhvillimit Ekonomik, Tregtisë dhe Sipërmarrjes.
Detyrimin e palës se paditur Ministria e Zhvillimit Ekonomik, Tregtisë dhe
Sipërmarrjes te riktheje paditësen Mirela Shehri ne vendin e mëparshëm te
punës si specialiste ne Sektorin e Ligjshmërisë ne Drejtorinë e Shërbimeve
Juridike ne Ministrinë e Zhvillimit Ekonomik, Tregtisë dhe Sipërmarrjes.
Detyrimin e palës se paditur Ministria e Zhvillimit Ekonomik, Tregtisë dhe
Sipërmarrjes t’i paguaje paditëses Mirela Shehri pagën deri ne rikthimin ne
vendin e mëparshëm te punës.
Rrëzimin e kërkese padisë për pjesën tjetër te saj si te pambështetur ne prova
dhe ne ligj.

vendosur:
Mospranimin e ankimit te palës së paditur Departamenti i Administratës
Publike ndaj vendimit nr.995 date 13.03.2014 te Gjykatës Administrative te
Shkalles se Pare Tirane.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Ministria e Zhvillimit

Ekonomik, të Turizmit, Tregtisë dhe Sipërmarrjes cila kërkon ndryshimin e vendimit
nr.403 datë 03.03.2015,të Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë, duke parashtruar
 Vendimi i gjykatës së Apelit është i pabazuar në prova dhe në ligj
 Kryeministri me urdhrin nr.181 datë 18.10.2013 ka miratuar strukturën dhe organikën
e Ministrisë së Zhvillimit Ekonomik Tregtisë dhe Sipërmarrjes .Sipas këtij urdhri
organika e kësaj ministrie është shkurtuar për shkak të ndarjes me Ministrinë e
Energjetikës dhe Industrisë, pasi i është ngushtuar fusha e përgjegjësisë shtetërore, kjo
ka sjellë dhe Departamenti Juridik në të cilën ishte e punësuar si specialiste Paditësja
të kishte shkurtime në strukturë.
 Pas shqyrtimit të gjitha vendeve të lira të punës të krijuara në strukturën e re, si dhe në
pamundësi për sistemimin e tyre si rrjedhoje e mospërmbushjes së kritereve të veçanta
të vendit të lirë të punës me të dhënat personale të punonjësve apo edhe të suprimimit
të vendeve , ka kërkuar kalimin në listë pritjeje të paditëses Mirela Shehri
 Gjykata Administrative e Apelit ka zbatuar keq ligjin pasi ajo i referohet ligjit
nr.152/2013 ndërkohë që i gjithë procedimi administrativ për kalimin e paditëses në
listë pritjeje është kryer mbi bazën e legjislacionit që ishte në fuqi në momentin e
kryerjes së këtij veprimi, pra ligjit nr.8549 datë 11.11.1999. gjykata padrejtësisht i ka
dhënë fuqi prapavepruese ligjit 152/2013 për nëpunësin civil, i cili nuk mund të ketë
fuqi prapavepruese pasi nuk jemi para ndonjë prej rasteve te parashikuara nga neni 76
I ligjit për organizimin dhe funksionimin e Gjykatës Kushtetuese .
 Gjykata Administrative e Apelit nuk ka marrë në konsideratë rregullimin e ligjit të saj
të posaçëm dhe konkretisht ligjit 49/2012 , neni 37/1 i cili parashikon shprehimisht se:
“Gjykata shqyrton ligjshmërinë e veprimit administrativ që kundërshtohet në bazë të
provave nga palët dhe të situatës ligjore dhe faktike që ekziston në kohën e kryerjes së
veprimit konkret administrativ , qëndrim ky i mbajtur edhe nga Vendimi Unifikues i
Gjykatës së Lartë nr.3/2013.
854
 Ligji i ri i nënpunësit Civil pra ligji nr.152/2013 në nenin 68 parashikon se “Çdo
procedurë tjetër në proces nisur përpara shtrirjes së efekteve të këtij ligji do të
përfundohet sipas dispozitave të ligjit 8549/1999 .
 Procedurat për kalimin në listë pritjeje të paditëses janë kryer në përputhje me ligjin
nr.8549/1999 dhe me VKM nr.360 datë 14.07.2000.
Kundër këtij vendimi,ka paraqitur rekurs pala e paditur Departamenti i

Administratës Publike cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.403 datë 03.03.2015, të
Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë , duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Vendimi i gjykatës së Apeli Administrativ Tiranë është pikë së pari i gabuar nga
pikëpamja procedurale pasi është marrë në kundërshtim me nenin 455/b te K.Pr.Civile
duke mos pranuar ankimin e paraqitur nga Departamenti i Administratës Publike me
argumentin se i mungon e drejta për të bërë ankim nga ana e përfaqësuesit të DAP.
Kjo gjykatë ka shkelur nenin 450 të K.Pr.Civile duke mos i dhënë mundësinë palës së
paditur DAP të rregullojë të metat e aktit të përfaqësimit, për përfaqësuesin juridik të
DAP në lidhje me gjykimin konkret .
 Gjykata nuk e ka njoftuar DAP për të metat e aktit të përfaqësimit që i është
bashkëlidhur ankimit, detyrim ky i përcaktuar qarte në dispozitën 455 të K.Pr.Civile .
 Në lidhje me themelin e çështjes, theksojmë se kalimi në listën e pritjes së paditëses
është kryer në kuadrin e ristrukturimit Ministrisë së Zhvillimit Ekonomik,Tregtisë dhe
Sipërmarrjes, urdhëruar përmes Urdhrit nr.181 datë 18.10.2013 të Kryeministrit ,
sipas të cilit është miratuar dhe organika e re e kësaj ministrie .
 Sipas nenit 23/2 te ligjit nr.8549/1999 dhe VKM nr.360/2000 dalë për zbatim të ligjit ,
është arritur në përfundimin se nga katër specialiste në strukturën e mëparshme do të
ngelen vetëm dy me strukturën e re, pra ka ndryshuar jo vetëm mënyra e funksionimit
dhe organizimit të punës në drejtori por edhe kriteret që duhet të plotësonin punonjësit
që do të mbulonin atë pozicion pune, pasi këta të fundit duhet të kishin përfunduar
arsimin e larte ne drejtësi me kohe te plotë dhe me rezultate mbi notën mesatare 8 .
 Rezulton se paditësja nuk i plotësonte kriteret e kërkuara nga Ministria e Zhvillimit
Ekonomik dhe të miratuara nga DAP, dhe në këto kushte ndaj saj është marrë masa e
kalimit në listë pritjeje.
 Është i gabuar qëndrimi i gjykatës së shkallës së pare i cili ka kërkuar paditësja te
emërohej në një pozicion të njëjtit nivel, pasi vendet për pozicionin e juristes janë
tejet të limituara nisur edhe nga fusha e veprimtarisë shtetërore, ku shumica e
punonjësve kane kualifikim financiar dhe ekonomik. Ndërsa lidhur me qëndrimin e
gjykatës së paditësja duhet të vihej në periudhë përshtatshmërie për 6 muaj, theksojmë
se në periudhë përshtatshmërie vihen ata punonjës që minimalisht i plotësojnë kriteret
e vendit të punës.
Kundër rekursit të paraqitur nga pala e paditur Departamenti i Administratës

Publike cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.403 datë 03.03.2015, të Gjykatës së Apelit
Administrativ Tiranë, ka paraqitur kundërrekurs pala paditëse Mirela Shehri duke
parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Vendimi i gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë është i drejtë dhe i mbështetur në
prova dhe në ligj .
 Gjatë gjykimit në të dyja shkallët e gjyqësorit kam provuar me prova konkrete
shkresore se unë përmbush të gjitha kriteret për pozicionin e punës, vendi im i punës ,
specialiste juriste në sektorin e lidhshmërisë ekziston dhe nuk është shkurtuar, dhe
855
vendimi për kalimin tim në listë pritjeje është tërësisht arbitrar dhe i pambështetur në
ligjin material dhe aktet normative në fuqi
 Vendimi nr.2 datë 25.11.2013 I Sekretarit të Përgjithshëm , është i pavlefshëm pasi
është marrë në kundërshtim me procedurat e parashikuara nga ligji nr.8549 datë
11.11.1999 “Për Nëpunësin Civil” si dhe në kundërshtim me VKM nr.360 datë
14.07.2000 “Për lirimin nga shërbimi civil .
 Nuk janë respektuar të drejtat e mira për te patur një punë të garantuar në shërbimin
civil në përputhje me ligjin nr.8549 datë 11.11.1999 “Për Nëpunësin Civil “ nenet
15,20,21,23,24,
 Nuk më është ofruar një vend pune në të njëjtin nivel në institucionin ku punoja apo
në ndonjë institucion të administratës qendrore apo vendore, dhe në pamundësi duhet
të më ishte ofruar një pozicion më i një niveli më të ulët .
 Gjatë gjykimit u provua se nuk jemi përpara një ristrukturimi por përpara krijimit të
një ministrie të re, ku departamentet e saj janë në përputhje me kushtetutën e cila ka
një emërtim të ri, një ministër dhe te gjithë strukturën organizative si të çdo ministrie
tjetër.
 Ne situatën ku nga një ministri u krijuan dy ministri te reja sjell ne vëmendje se
drejtoria juridike dhe kabineti ministror nuk u ndryshua. Kompletimi i Ministrisë me
personelin përkatës nuk nënkupton qe pala e paditur te flakë jashtë strukturave të saj
nënpunësit civil aktualë dhe te plotësojë numrin e punonjësve me njerëz jashtë
strukturave ne status të pakonfirmuar .
 Palët e paditura kanë disponuar akt marrëveshjen nr.900 prot datë 07.11.2013 te MEI
dhe nr.970 prot datë 07.11.2013 të MZHETS me anë të së cilës dy dikasteret përkatës
ishin të detyruara të ndanin numrin e barabarte te punonjësve me status civil duke
marrë përsipër sistemimin e nëpunësve civile, te cilët ishin në strukturën aktuale në
kuadër te ristrukturimit të METE, pra pala e paditur nuk ka zbatuar këtë akt-
marrëveshje, duke sjellë si pasoje dhe mungesën e shkakut ligjor për kalimin tim në
liste pritjeje .

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, verifikoi legjitimitetin e palëve
Rekursuese Departamenti i Administratës Publike dhe Ministrisë së Zhvillimit Ekonomik
Tregtisë dhe Sipërmarrjes, të cilët ishin në mungesë , znj. Mirela Shehri, përfaqësuar nga
Av.Sokol Puto, si dhe e diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
1. Paditesja Mirela Shehri ka filluar pune si specialiste pranë Ministrisë se
Ekonomisë,Tregtisë dhe Energjetikes në vitin 1997 dhe siç rezultojnë nga aktet e
administruara në dosjen gjyqësore ka fituar statusin e nëpunësit civil ne vitin 2004 ne zbatim
te ligjit nr.8549 date 11.11.1999 ”Statusi i nëpunësit civil”.Që nga viti 2007 deri ne
momentin e daljes ne listë pritje ka punuar në të njëjtin pozicion pune dhe konkretisht si
specialiste ne Sektorin e Ligjshmërisë ne Drejtorinë e Shërbimeve Juridike , Drejtori kjo e
atashuar pranë Drejtorisë se Përgjithshme te Shërbimeve Mbështetëse ish Ministrinë e
Ekonomisë,Tregtisë dhe Energjetikes.(sot Ministria e Zhvillimit Ekonomik, Tregtisë dhe
Sipërmarrjes)
2. Rezulton se me Urdhrin e Kryeministrit nr.181 datë 18.10.2013 “Për miratimin e
strukturës së organikës së Ministrisë së Zhvillimit Ekonomik,Tregtisë dhe Sipërmarrjes”, ka
hyrë në fuqi struktura e re e punonjësve të Ministrisë së Zhvillimit Ekonomik, Tregtisë dhe
sipërmarrjes. Me shkresën nr.1035/2 datë 19.11.2013 Sekretari i Përgjithshëm i Ministrisë së
856
Ekonomisë i është drejtuar Departamentit të Administratës Publike duke propozuar
ndryshimet e pozicioneve të punës për punonjësit që preken nga ristrukturimi. Rezulton se
me shkresën nr.1655/3 prot datë 21.11.2013, Departamenti i Administratës Publike i ka
kthyer përgjigje shkresës së Sekretarit të Përgjithshëm duke miratuar kalimin në listë pritjeje
të paditëses Mirela Shehri në kuadrin e ristrukturimit .
3. Me vendimin nr.2 date 25.11.2013 te Sekretarit te Përgjithshëm te Ministrinë se
Zhvillimit Ekonomik, Tregtisë dhe Sipërmarrjes, mbështetur në Urdhrin e Kryeministrit
nr.181 datë 18.10.2013 “Për miratimin e strukturës së organikës së Ministrisë së Zhvillimit
Ekonomik,Tregtisë dhe Sipërmarrjes” ky i fundit ka vendosur kalimin ne liste pritje të
paditëses Mirela Shehri në kuadër te ristrukturimit te organikës, dhe për shkak te shkurtimit
te vendit te punës në strukturën e re të miratuar.
4. Nisur nga sa më lart , paditësja i është drejtuar Komisionit të Shërbimit Civil duke
paraqitur ankimin ndaj vendimit nr.2 date 25.11.2013. Rezulton se KSHC me vendimin nr.27
datë 07.11.2013 ka vendosur: “(1)shpalljen e mungesës se juridiksionit te Komisionit të
Shërbimit Civil për shqyrtimin e ankesave te paraqitura nga nëpunësi civil për veprime ose
mosveprime qe cenojnë interesat e tyre te ligjshme ne marrëdhëniet e shërbimit civil për
arsye se më 1 tetor 2013 ka hyrë në fuqi ligji i ri nr.152/2013 “Për nëpunësin civil, ku
përcaktohet se ky ligj i fillon efektet e tij pas 6 muajsh. Neni 71/3 e ligjit përcakton se
ankesat e paraqitura ne KSHC, te shqyrtohen prej tij deri ne datën e hyrjes në fuqi të ligjit ,
pra 1 tetor 2013, ndërsa ankesat e paraqitura por te pashqyrtuara, ankuesi mund te
paraqesë një kërkesë në gjykatën kompetente për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve
administrative, brenda 60 ditëve nga data e hyrjes në fuqi të ligjit . (2) Njoftimin e të gjithë
ankuesve te cilëve nuk u janë shqyrtuar ankesat deri me date 1 tetor 2013 apo që kanë
paraqitur ankesa pas kësaj date të paraqiten për të marrë materialet e dorëzuara bashkë me
ankesat dhe te paraqesin kërkesë përpara gjykatave kompetente. Në këto kushte Paditësja
Mirela Shehri me date 24.12.2013 ka paraqitur kërkesëpadisë ne Gjykatë Administrative të
5.Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.995 date
 Pranimin pjesërisht te kërkese padisë.
 Shfuqizimin e vendimin nr.2 datë 25.11.2013 te Sekretarit të Përgjithshëm të
Ministrinë së Zhvillimit Ekonomik, Tregtisë dhe Sipërmarrjes.
 Detyrimin e palës se paditur Ministria e Zhvillimit Ekonomik, Tregtisë dhe
Sipërmarrjes te riktheje paditësen Mirela Shehri ne vendin e mëparshëm te punës
si specialiste ne Sektorin e Ligjshmërisë ne Drejtorinë e Shërbimeve Juridike ne
Ministrinë e Zhvillimit Ekonomik, Tregtisë dhe Sipërmarrjes.
 Detyrimin e palës se paditur Ministria e Zhvillimit Ekonomik, Tregtisë dhe
Sipërmarrjes t’i paguaje paditëses Mirela Shehri pagën deri ne rikthimin ne vendin
e mëparshëm te punës.
 Rrëzimin e kërkesë padisë për pjesën tjetër të saj si te pambështetur ne prova dhe
ne ligj.
5/1Kjo gjykate ka arsyetuar se: Gjykata vlerëson se kjo kërkesëpadi duhet të
pranohet pjesërisht,për këto arsye:........Në rastin konkret paditësja Mirela Shehri është
larguar nga shërbimi civil dhe ka dale ne listë pritje për shkak te ristrukturimit te vendit te
punës dhe për shkak te ndryshimit te përshkrimit te vendit te punës te parashikuara nga neni
23 dhe 24 i ligjit nr.8549 date 11.11.1999 “Statusi i nëpunësit civil”......Nga prapësimet e
përfaqësuesit të palës së paditur rezulton se struktura e re e miratuar sipas urdhrit nr.181
datë 18.10.2013 ka në përbërje katër Drejtori të Përgjithshme nga te cilat është dhe
Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve Mbështetëse,por nga 6 specialiste janë shkurtuar 4
dhe kane mbetur 2.Pra gjykata konstaton se në bazë të strukturës se re te miratuar, vendi i
857
punës së paditëses nuk është suprimuar, por ai ekziston , pasi nga pala e paditur është
pohuar se ka një vend te lire ne ketë pozicion.
Nga ana e Sekretarit te Përgjithshëm te Ministrisë se Zhvillimit Ekonomik, Tregtisë
dhe Sipërmarrjes nuk është respektuar procedura e parashikuar nga neni 23 i ligjit nr.8549
date 11.11.1999 “Statusi i nëpunësin civil” si dhe paragrafi 8 dhe 9 i Vendimit te Këshillit te
Ministrave nr.360 date 14.07.2000 “Për lirimin nga shërbimi civil”.
Shkaku i dyte për te cilin paditësja ka kaluar ne liste pritjeje nëpërmjet vendimit nr..2
date 25.11.2013 te Sekretarit te Përgjithshëm është ndryshimi i përshkrimit te vendit te punës
te paditëses.
Gjykata çmon se ky pretendim i palëve te paditura është i pabazuar ne ligj pasi neni
24 i ligjit nr.8549 date 11.11.1999”Statusi i nëpunësit civil” afatin 6 mujor e ka përcaktuar
me mënyre qe nëpunësi civil te përshtatet me kërkesat e reja te punës ky afat nuk lidhet me
arsimimin e nëpunësit civil, por me detyrat konkrete qe ai duhet te përmbushë. Ne baze te
nenit 24/2 te këtij ligji kur ne mbarim te kësaj periudhe konstatohet papërshtatshmëria me
vendin e ri te punës ne baze te procedurave te vlerësimit bazuar në nenin 16 te këtij ligji do
te zbatohen dispozitat e nenit 23 pika e. Pra ne baze te këtij neni organi i administratës
publike është i detyruar qe nëpunësit civil përshkrimi i punës te cilit ka ndryshuar për shkak
te ristrukturimit te vendi te punës t’i japë 6 muaj kohe me qellim përshtatjen e tij me vendin e
ri te punës. Ne baze te nenit 118 te Kodit te Procedurave Administrative aktet administrative
do te quhen relativisht te pavlefshme kur akti është nxjerre ne kundërshtim me ligjin, por
megjithatë nuk është absolutisht i pavlefshëm.
6. Gjykata Administrative e Apelit Tirane me vendimin nr.403 datë 03.03.2015
ka vendosur:
 Mospranimin e ankimit te palës se paditur Departamenti i Administratës Publike
ndaj vendimit nr.995 date 13.03.2014 te Gjykatës Administrative te Shkalles se
Pare Tirane.
6/1 Kjo gjykatë ka arsyetuar se: Ankimi i Departamentit te Administratës Publike
kundër vendimit nr.995 date 13.03.2014 te Gjykatës Administrative te Shkalles se Pare
Tirane është nënshkruar nga juristja Ira Papagjika, për te cilën ne dosje nuk është
depozituar asnjë autorizim, me ane te cilit znj. Ira Papagjika ti jepen tagra për te ushtruar te
drejtën e ankimit kundër vendimit nr.995 date 13.03.2014 te Gjykatës Administrative te
Shkalles se Pare Tirane. Ne rastin konkret, nga analiza e provave dhe dokumenteve te
paraqitura, rezulton se përfaqësuesja e të paditurit nuk ka qenë e pajisur me tagrin për të
nënshkruar ankimin në emër të paditurit. Kolegji Administrativ i Apelit konstaton se i
padituri Departamenti i Administratës Publike nëpërmjet Prokurës se Posaçme date
27.01.2014 ka përcaktuar shprehimisht:Vendosa delegimin e kompetencave juristes Ira
Papragjika për te përfaqësuar Departamentin e Administratës Publike ne te gjitha seancat
gjyqësore, ne Gjykatën Administrative te Shkalles se Pare, ne Gjykatën Administrative te
Apelit, si dhe ne Kolegjin Administrativ te Gjykatës se Larte Tirane. Në këtë vëllim tagrash
përfaqësimi nuk rezulton që juristja të jetë pajisur edhe me te drejtën për të ushtruar ankim
ndaj vendimit gjyqësor. Departamenti i Administratës Publike do te duhej te kishte
nënshkruar nen ketë cilësi, ankimin ndaj Vendimit nr.995 date 13.03.2014 te Gjykatës
Administrative te Shkalles se Pare Tirane, sa kohe qe kjo e drejte nuk rezulton t’i jete
deleguar një personi tjetër. Nënshkrimi nga titullari do i jepte ankimit fuqinë e aktit te
lëshuar nga vete pala e paditur ne gjykim, Departamenti i Administratës Publike.
Rrjedhimisht, ne rastin konkret, te berit ankim kundër Vendimit nr.995 date 13.03.2014 te
Gjykatës Administrative te Shkalles se Pare Tirane, nuk rezulton te jete vullnet i palës se
paditur ne ketë çështje. Departamenti i Administratës Publike do te duhej te kishte
nënshkruar nen ketë cilësi, ankimin ndaj Vendimit nr.995 date 13.03.2014 te Gjykatës
Administrative te Shkalles se Pare Tirane, sa kohe qe kjo e drejte nuk rezulton t’i jete
858
deleguar një personi tjetër. Nënshkrimi nga titullari do i jepte ankimit fuqinë e aktit te
lëshuar nga vete pala e paditur ne gjykim, Departamenti i Administratës Publike.
Rrjedhimisht, ne rastin konkret, te berit ankim kundër Vendimit nr.995 date 13.03.2014 te
Gjykatës Administrative te Shkalles se Pare Tirane, nuk rezulton te jete vullnet i palës se
paditur ne ketë çështje. Në këto kushte, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë çmon se
ankimi është bërë dhe është paraqitur nga një person që nuk ka pasur tagër të shprehur për
këtë qëllim.
7. Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs pala e paditur Ministria e Zhvillimit
Ekonomik, Të Turizmit, Tregtisë dhe Sipërmarrjes cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.403
datë 03.03.2015,të Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë, dhe Vendimit nr.995 datë
13.03.2014 të Gjykatës Administrative të shkallës së Parë Tiranë duke parashtruar shkaqet e
përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi .
8. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs edhe Departamenti i Administratës
Publike cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.403 datë 03.03.2015, të Gjykatës së Apelit
Administrativ Tiranë, dhe vendimit nr.995 datë 13.03.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë duke parashtruar shkaqet e përmendura në hyrje të këtij vendimi.
9. Kundër rekursit të paraqitur nga pala e paditur Departamenti i Administratës
Publike cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.403 datë 03.03.2015 ,të Gjykatës së Apelit
Administrativ Tiranë, ka paraqitur kundërrekurs pala paditëse Mirela Shehri duke parashtruar
shkaqet e përmendura në hyrje të këtij vendimi .
10.Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë,vlerëson se rekurset e paraqitura nga

Ministria e Zhvillimit Ekonomik të Turizmit,Tregtisë dhe Sipërmarrjes si dhe Departamenti i
Administratës Publike nuk përmbajnë shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të
Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin
e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat e bëjnë të cenueshëm vendimin e Gjykatës së
Apelit Tiranë.
11. Ky Kolegj,vlerëson se, vendimi nr.403 datë 03.03.2015 ,i Gjykatës së Apelit
Administrativ Tiranë është marrë në respektim të ligjës proceduriale dhe si i tillë, ai duhet të
lihet në fuqi .
12. Ne gjykimin e kësaj çështje ky kolegj, duke marre ne shqyrtim te dyja rekurset e
paraqitura nga pala e paditur konstaton se rekursi i paraqitur nga ana e paditur Ministria e
Zhvillimit Ekonomik Të Turizmit,Tregtisë dhe Sipërmarrjes ka rene ne dekadencë, kjo pasi,
nuk rezulton që kjo palë të ketë ushtruar të drejtën e ankimit ndaj vendimit nr.995 datë
13.03.2014 të Gjykatës Administrative të shkallës së Parë Tiranë,dhe Gjykata e Apelit
Administrativ Tiranë ka shqyrtuar çështjen vetëm mbi bazën e ankimit të paraqitur nga
Departamenti i Administratës Publike.
13. Ligji nr.49/2012“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative përcakton afate të prera lidhur me ushtrimin
e të drejtës së ankimit dhe rekursit ndaj vendimeve të gjykatave më të ulëta(nenet 48 e
vijues). Mosushtrimi i të drejtës së ankimit ndaj vendimit të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë, brenda afatit 15 ditor të përcaktuar në nenin 48 të ligjit, sjell si pasojë dhe
shuarjen e të drejtës (rënien në dekadencë) së ankuesit për të paraqitur pranë Gjykatës së
Apelit Administrativ,të gjitha kundërshtimet lidhur me vendimin e gjykatës së faktit. Rënia
në dekadencë të së drejtës së ushtrimit të ankimit, të palës pjesëmarrëse në gjykim, e vë atë
në pozita pamundësie për të ushtruar të drejtën e rekursit dhe për të kundërshtuar vendimin e
Gjykatës së Apelit pranë Gjykatës së Lartë.
859
14. Në vazhdim të analizës së mësipërme dhe duke shqyrtuar tashmë vetëm rekursin e
paraqitur nga Departamenti i Administratës Publike, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë,vlerëson të theksojë se, Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji ka të drejtë të shqyrtojë si
zbatimin e ligjit material, ashtu dhe zbatimin e ligjit procedural nga gjykatat më të ulëta,
referuar kjo në nenin 58 të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
15. Referuar natyrës juridike të mosmarrëveshjes, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, vlerëson se, çështja objekt shqyrtimi përbën një mosmarrëveshje në fushën e
marrëdhënieve të punës në administratën publike të krijuar si pasojë e nxjerrjes nga ana e
paditur të aktit administrativ,vendimit nr.2, date 25.11.2013,të Sekretarit të Përgjithshëm të
Ministrisë se Zhvillimit Ekonomik, Tregtisë dhe Sipërmarrjes si dhe shkresës nr.1655/3 prot
datë 21.11.2013 të Departamentit Të Administratës Publike me anën e te cilave është
vendosur kalimin ne liste pritje i paditëses Mirela Shehri
16. Kërkimi i palës paditëse në këtë gjykim është:”1.Shfuqizimi i aktit
administrativ,Vendimit nr.2,date 25.11.2013,të Sekretarit te Përgjithshëm te Ministrisë se
Zhvillimit Ekonomik, Tregtisë dhe Sipërmarrjes. 2. Konstatimin si absolutisht te pavlefshëm
te aktit administrativ nr.1655/3, date 21.11.2013, te Drejtores se Departamentit te
Administratës Publike. 3. Rikthimin ne vendin e punës dhe pagesën e plote pagës me te gjitha
komponentët perberes te saj deri ne momentin e ekzekutimit te plote te vendimit. 4. Pezullimi
i shpalljes se konkurseve nga ana e Departamentit te Administratës Publike, për te gjitha
pozicionet e përparshme, ne te njëjtin institucion ose ne një institucion tjetër te administratës
publike qendrore apo vendore. Këtë kërkim ajo e ka mbështetur në Ligjin nr.8549, date
11.11.1999, “Statusi i nenpunesit civil”,VKM nr.360 datë 14.07.2000, “Për lirimin nga
shërbimi civil”, Nenet 115 K.Pr.Administrative; Neni 121 e vijues i K.Pr.Administrative.;
Vendimi i Gjykatës Kushtetuese mbi ligjin nr.161/2013, “Për miratimin e aktit normativ, me
fuqinë e ligjit nr.5, date 30.09.2013 te Këshillit te Ministrave”, për disa ndryshime ne ligjin
nr.152/2013 “Për Nëpunësin Civil” si të papajtueshëm me Kushtetutën.
17. Rezulton se gjatë shqyrtimit të çështjes pranë Gjykatës së Apelit Administrativ
Tiranë, kjo e fundit ka vendosur mospranimin e ankimit të paraqitur nga pala e paditur
Departamenti i Administratës Publike me arsyetimin se:“ Ankimi i Departamentit te
Administratës Publike kundër vendimit nr.995 date 13.03.2014 te Gjykatës Administrative te
Shkalles se Pare Tirane është nënshkruar nga juristja Ira Papagjika, për të cilën ne dosje
nuk është depozituar asnjë autorizim, me ane te te cilit znj. Ira Papagjika ti jepen tagra për
te ushtruar te drejtën e ankimit kundër vendimit nr.995 date 13.03.2014 te Gjykatës
Administrative te Shkalles se Parë Tirane. Në këto kushte, Gjykata Administrative e Apelit
Tiranë çmon se ankimi është bërë dhe është paraqitur nga një person që nuk ka pasur tagër
të shprehur për këtë qëllim.
18 .Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se ky qëndrim i Gjykatës së
Apelit Administrativ është i drejtë dhe në përputhje me nenet 442,450,453 e vijues të
K.Pr.Civile si dhe me nenet 50 e vijues të ligjit 49/2012, të cilat rregullojnë në mënyrë të
posaçme procedurën e paraqitjes së Ankimit pranë Gjykatës së Apelit, nënshkrimin e ankimit,
përmbajtjen e tij, si dhe dokumentet që i bashkëlidhen ankimit të paraqitur pranë kësaj
gjykate.
19. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se e drejta e ankimit kundër një
vendimi gjyqësor është një nga të drejtat themelore të individit, e cila garantohet shprehimisht
nga Kushtetuta (neni 43), dhe gjen zbatim edhe në dispozitat materiale e procedurale
konkrete. Kjo e drejtë duhet kuptuar si një mundësi e çdo individi për të pasur mjete të
caktuara procedurale për të kundërshtuar vendimin e dhënë nga një gjykatë më e ulët në një
gjykatë më të lartë, duke i garantuar individit të drejtën për t’u përballur me drejtësinë në të
gjitha nivelet e saj, sipas kuadrit ligjor në fuqi.
860
20. Kodi i Procedurës Civile, neni 442, parashikon ankimin si një mjet për të
kundërshtuar përpara një gjykate më të lartë një vendim gjyqësor. Në zbatim të nenit 442/a të
KPrC-së, rezulton se mjeti i ankimit i përket një pale ose një pjesëmarrësi në proces dhe
ushtrohet nga ai për të mbrojtur të drejtat dhe interesat e tij. E drejta e Ankimit parashikohet
shprehimisht edhe në Kreun VII të ligjit 49/2012“Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative” (neni 46 e vijues).Mjetet dhe afatet e ankimit të vendimeve të
gjykatave administrative janë të njëjta me ato të parashikuara në Kodin e Procedurës Civile,
përveç kur parashikohet ndryshe në këtë ligj.
21. Duke konsideruar si një mjet thelbësor ankimin, për zhvillimin e një procesi të
rregullt ligjor dhe në koherencë me parashikimet e nenit 442/a të KPrC-së, ligjvënësi, në
nenin 453 të KPC-së, ka parashikuar se ankimi duhet të nënshkruhet “nga vetë pala, avokati
ose përfaqësuesi me prokurë”.Gjithashtu ne nenin 46 te ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative” është parashikuar se :”Bashke me ankimin duhet te
paraqiten a) kopjet e ankimit dhe të dokumenteve të tjera në numër aq sa janë personat që
marrin pjesë në çështje si palë; b) aktin e përfaqësimit, nëse ky akt nuk është pjesë e dosjes së
gjykimit.
22. Në analizë të dispozitave te mësipërme arrihet ne konkluzionin se ligjvënësi e ka
kufizuar të drejtën për të bërë ankim ne një gjykate me te larte për tre kategori personash . Së
pari, ankimi mund të bëhet dhe te nënshkruhet nga pala personalisht. Së dyti, ai mund të
bëhet dhe te nënshkruhet nga avokati i palës i cili ka qene i pajisur me prokure me shkrim
sipas dispozitave të Kodit Civil te cilit i janë dhënë tagrat për te bere një akt te tille , ose i
është dhënë kjo e drejte me deklarim përpara gjykatës kompetente që shqyrtonte
mosmarrëveshjen. Së treti, ankimi mund të bëhet nga përfaqësues me prokurë që nuk janë
avokatë por që listohen në parashikimet e nenit 96 të K.Pr.C-së.
23. Në vështrim të dispozitave ligjore që rregullojnë institutin e përfaqësimit ligjor
vërejmë se Kodi Civil në nenin 65 të tij parashikon se:“Tagrat e përfaqësimit ligjor caktohen
nga dispozitat e ligjit që i japin këtë cilësi, ndërsa tagrat e përfaqësuesit të emëruar nga i
përfaqësuari caktohen me prokure”. Ndërsa neni 70 i Kodit Civil parashikon se Prokura
është dokumenti në të cilin i përfaqësuari, me vullnetin e tij te lire ka përcaktuar karakterin
dhe vëllimin e tagrave qe i ka dhënë përfaqësuesit.
24. Nga aktet e depozituara në dosjen gjyqësore rezulton se pala e paditur
Departamenti i Administratës Publike nëpërmjet Prokurës se Posaçme date 27.01.2014 ka
përcaktuar shprehimisht:Vendosa delegimin e kompetencave juristes Ira Papragjika për te
përfaqësuar Departamentin e Administratës Publike në të gjitha seancat gjyqësore, ne
Gjykatën Administrative te Shkalles se Pare, ne Gjykatën Administrative te Apelit, si dhe ne
Kolegjin Administrativ te Gjykatës se Larte Tiranë.
25. Nisur nga sa më sipër, Kolegji vëren se në këtë vëllim tagrash përfaqësimi të
referuara në prokurën e përfaqësimit të paraqitur nga pala e paditur DAP, nuk rezulton që
juristja të ketë qenë e pajisur edhe me te drejtën për të ushtruar ankim ndaj vendimit gjyqësor
duke mos përmbushur kriterin ligjor të përcaktuar nga neni 97 i K.Pr.Civile i cili parashikon
shprehimisht se :“kur palët përfaqësohen në gjykim nga përfaqësuesi, ky mund të kryejë dhe
të marrë ne interes të palës së vet të gjitha aktet që i nevojiten procesit që ligji nuk e ndalon,
por në çdo rast nuk mund të kryejë akte të cilat sjellin disponim të së drejtës, përveç rasteve
kur ka fituar tagër në mënyrë të shprehur.
26. Kolegji, në analizë të dispozitës së mësipërme vlerëson se delegimi i të drejtës për
ankim i përfaqësuesit nga i përfaqësuari nuk prezumohet në çdo rast, kjo pasi prezumimi, nga
vetë natyra e tij, përbën një përjashtim ndaj një rregulli të përgjithshëm, prandaj i takon palës
që pretendon ekzistencën e tij që ta provojë atë. Në parashtrimin e rekursit të paraqitur pranë
Gjykatës së Lartë, pala e paditur nuk parashtroi asnjë dispozitë ligjore materiale mbi të cilën
të mbështesë ekzistencën e këtij prezumimi.
861
27. Kolegji vlerëson se ushtrimi i mjetit të ankimit është një mjet shumë i
rëndësishëm procedural. Ky mjet, përveçse përbën ushtrimin e një të drejte themelore, sjell
pasoja të rënda si shtyrja në kohë e momentit të marrjes së një vendimi formë të prerë dhe
krijon mundësinë e ndryshimit, në favor ose në dëm të palëve, të një vendimi. Për pasojë,
është e qartë se e drejta për të bërë ankim ndaj një vendimi gjyqësorë përbën disponim të një
të drejte. Në këto kushte Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë del në konkluzionin se
dispozitat specifike të nenit 97 të K.Pr.C-së kërkojnë që delegimi tek një përfaqësues i
tagrave për të bërë ankim ndaj një vendimi gjyqësor duhet bërë detyrimisht në mënyrë të
shprehur.
28. Ky qëndrim i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë gjen mbështetje edhe ne
jurisprudencën e Gjykatës Kushtetuese e cila në vendimin e saj nr.36/2012 shprehet se :
Gjykata, mbështetur në dosjen gjyqësore, vëren se edhe pse kërkuesi, gjatë gjykimit të
çështjes pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka marrë pjesë në disa seanca gjyqësore,
nuk rezulton që të ketë kërkuar të shprehet apo të jetë shprehur se i delegonte, me deklarim
përpara gjykatës, të drejtën për të bërë ankim avokates së tij. Gjithashtu, rezulton se kërkuesi
nuk sjell provën se i ka deleguar këto tagra me akt noterial përpara momentit të bërjes së
ankimit. Në këto kushte, Gjykata vlerëson se me të drejtë Gjykata e Apelit Tiranë ka
vlerësuar se ankimi është bërë nga një përfaqësues pa tagra”
29. Nisur nga sa më sipër Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë , çmon se
Vendimi nr.403 datë 03.03.2015,i Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë është i drejtë dhe i
marrë në respektim të ligjës proceduriale civile dhe si i tillë, ai duhet të lihet në fuqi .
PËR KËTO ARSYE

mosmarrëveshjeve
administrative”,
V E N D O SI
Lënien në fuqi të vendimit nr.403 datë 03.03.2015, të Gjykatës së Apelit
Administrativ Tiranë.
Tiranë, më 26.04.2016
862
Nr. 00-2016-1424 i Vendimit (265)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: SHEFQET MIKLI

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E BURGJEVE;
INSTITUCIONI I EKZEKUTIMIT TË VENDIMEVE
PENALE BURREL
OBJEKTI:
Pagimin e pagës për periudhën 20.11.2008 deri 08.02.2012,
periudhë e pezullimit nga detyra sipas urdhrit 2101, datë 20.11.2008
të IEVP Burrel me të cilin është urdhëruar pezullimi im
nga detyra e specialistit të informacionit të IEVP Burrel.
Baza Ligjore: Neni 44 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë;
Ligji nr.8321, datë 02.04.1998 “Për Policinë e Burgjeve”, i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat me vendimin nr.371 datë 16.10.2012 vendosi:

“Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit Shefqet Mikli. Detyrimin e anës së
paditur IEVP Burrel dhe DPB Tiranë t’i paguajë pagën paditësit Shefqet Mikli
për periudhën 20.11.2008 deri 08.02.2012. Shpenzimet gjyqësore në shumën
12 000 lekë në ngarkim palës së paditur”.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1796 datë 20.09.2013 vendosi:

Gjyqësor Mat”.

rekurs, brenda afatit ligjor, pala e paditur IEVP Burrel i cili kërkon ndryshimin e vendimeve
të gjykatave të faktit dhe rrëzimin e padisë duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Bazuar në nenin 18/1, 18/3 të ligjit nr.8321, datë 02.04.1998 “Për Policinë e
Burgjeve”, urdhri me të cilin është pezulluar paditësi duhej të ankohej në rrugë
administrative ose gjyqësore, gjë e cila nuk është bërë.
863
- Urdhrat me të cilat është pezulluar paditësi janë akte administrative dhe bazuar në
nenin 328 të Kodit të Procedurës Civile, paraqitja e padisë është ngritur jashtë afatit
ligjor, afat i cili fillon në datë 07.12.2011, kur vendimi nr.73, datë 23.11.2009 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, ka marrë formë të prerë. Ndërkohë padia është
paraqitur në datë 26.04.2012.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani, në mungesë të palëve ndërgjyqëse,
si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Shefqet
Mikli ka qenë në marrëdhënie pune pranë IEVP Burrel, në detyrën e Specialistit të
Informacionit.
2. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Mat ka regjistruar procedimin penal nr.53/1 të vitit
2008, në ngarkim të paditësit Shefqet Mikli, si i dyshuar për kryerjen e veprës penale të
“Shpërdorimit të detyrës”, parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal.
3. Sa më sipër, me urdhrin nr.2101 datë 20.11.2008 të Drejtorit të IEVP Burrel,
paditësi është pezulluar nga detyra, deri në përfundim të hetimeve nga ana e prokurorisë.
Gjithashtu, Drejtori i Përgjithshëm i Burgjeve me urdhrin nr.749, datë 21.01.2009 ka
vendosur të pezullojë paditësin nga detyra, deri në përfundim të procedimit penal.
4. Me vendimin nr.73, datë 23.11.2009 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, ndër të tjera,
ka vendosur : “Pushimin e gjykimit të çështjes në ngarkim të të pandehurit Shefqet Mikli për
akuzën e “Shpërdorimit të detyrës”, pasi fakti nuk përbën vepër penale. Me vendimin
nr.1359, datë 07.12.2011 Gjykata e Apelit Tiranë ka vendosur : “Lënien në fuqi të vendimit
nr.73, datë 23.11.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat përsa i përket të pandehurit
Shefqet Mikli”.
5. Me urdhrin nr.848, datë 08.02.2012 të Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve, bazuar
në nenet 17 dhe 20 të ligjit nr.10032, datë 11.12.2008 “Për Policinë e Burgjeve”, paditësi
Shefqet Mikli është emëruar në pozicionin e Specialistit të Trupës, pranë IEVP Lezhë. Nga
pjesa arsyetuese e urdhrit të mësipërm, rezulton se shkak për emërimin është dhënia e
vendimit gjyqësor penal të formës së prerë, duke iu referuar për këtë vendimit nr.1359, datë
07.12.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
6. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Shefqet Mikli i është drejtuar gjykatës me
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat me vendimin nr.371 datë 16.10.2012
vendosi:” Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit Shefqet Mikli. Detyrimin e anës së paditur
IEVP Burrel dhe DPB Tiranë t’i paguajë pagën paditësit Shefqet Mikli për periudhën
20.11.2008 deri 08.02.2012. Shpenzimet gjyqësore në shumën 12.000 lekë në ngarkim palës
së paditur”.
7.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Sipas ligjit nr.8321, datë 02.04.1998 i cili ka qenë në fuqi
në kohën e nxjerrjes së urdhrit të pezullimit, ashtu edhe ligjit nr.10032, datë 11.02.2008 “Për
Policinë e Burgjeve”, neni 42 i tij, i cili parashikon si shkak pezullimi të punonjësit të
Policisë së Burgjeve, fillimin e një procedimi penal në ngarkim të tij, meqenëse paditësi nuk
është gjetur fajtor lidhur me akuzën e ngritur ndaj tij, ai ka të drejtën e përfitimit të pagës
për periudhën që ka vijuar pezullimi i tij nga detyra”.
8. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1796 datë 20.09.2013 vendosi:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.371, datë 16.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat”.
8.1 Arsyetimi i gjykatës:“i njëjtë me atë të faktit”.
864
rekurs, brenda afatit ligjor, pala e paditur Institucioni i Ekzekutimit të Vendimeve Penale
Burrel, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve të gjykatave të faktit dhe rrëzimin e padisë,
duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

propozojnë palët.
11. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Institucioni i Ekzekutimit të Vendimeve

Penale, Burrel, nuk përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.1796 datë
20.09.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, për rrjedhojë ky vendim duhet të lihet në fuqi.
të vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të rekursit, vlerëson se arsyetimi dhe
përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Tiranë është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të
drejtë të ligjit material dhe procedural.
Kolegji Administrativ, çmon se çështja objekt shqyrtimi përbën mosmarrëveshje
administrative, dhe nga pikëpamja lëndore, në referim të nenit 7 të ligjit nr.49/2012, ky
Kolegj është kompetent për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje.
15. Referuar padisë objekt gjykimi, konstatohet se në thelb të kërkimit të saj pala
paditëse ka kërkuar që të detyrohet pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve
(punëdhënëse) që pas periudhës së pezullimit nga detyra për shkak të një procedimi penal në
ngarkim të tij, të paguhet për të gjithë periudhën që ka qëndruar i pezulluar në mënyrë të
padrejtë nisur nga vendimi penal i cili e ka shpallur të pafajshëm, për veprën penale të
“Shpërdorimit të detyrës”.
16. Sikurse pranohet nga gjykatat e faktit, pala e paditur ka pretenduar se nuk mund të
realizojë pagesën e paditësit gjatë periudhës së pezullimit pasi pezullimi është vendosur për
shkak të një procedimi penal i cili ishte regjistruar në ngarkim të tij nga Prokuroria e Rrethit
Mat.
17. Në këto rrethana, gjykatat e faktit, kanë konkluduar me pranimin kërkesë padisë,
së paraqitur nga paditësi Shefqet Mikli me arsyetimin se pala e paditur ka detyrimin që ta
865
paguajë paditësin për të gjithë periudhën e pezullimit përsa kohë ky shtetas është shpallur i
pafajshëm me vendim gjyqësor të formës së prerë për shkakun për të cilin ishte vendosur
pezullimi nga detyra.
ose jo në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit, vlerëson se qëndrimi i mbajtur nga të dy
gjykatat e faktit, gjen mbështetje si në prova dhe në ligj.
19. Ky Kolegj vlerëson të theksojë se në zgjidhjen e çështjes objekt shqyrtimi më të
drejtë gjykata e faktit kanë marrë në analizë dispozitat e Kushtetutës së Republikës së
Shqipërisë dhe ligjit për policinë e burgjeve. Vlen të evidentohet se sikurse me të drejtë është
pranuar nga Gjykata e Apelit Tiranë, nga ana e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Burgjeve, pezullimi i paditësit nuk është vendosur për shkak të shkeljes së disiplinës në punë
por ky pezullim është marrë pikërisht për shkak të procedimit penal që kishte filluar në
ngarkim të paditësit nga organi i akuzës. Në këtë situatë përsa kohë pas shpalljes së paditësit
Shefqet Mikli të pafajshëm dhe është bërë rikthimi i tij në detyrë, paditësit i takojnë pagat për
të gjithë periudhën e pezullimit pikërisht sepse shkaku për të cilin ai u pezullua (shpërdorimi i
detyrës) nuk ka pasur mbështetje ligjore.
20. Në këtë kuptim, Kolegji vlerëson se Gjykata e Apelit ka vendosur drejtë, kur ka
arsyetuar se nëse nga zbatimi i një akti të organit të administratës publike, një individi i
cenohet një interes i ligjshëm, ai ka të drejtë të dëmshpërblehet për dëmin që i është
shkaktuar. Në rastin konkret dëmi që i është shkaktuar paditësit përbëhet nga pagat që ai do të
merrte për të gjithë periudhën e pezullimit nëse marrëdhëniet e punës do të vijonin në mënyrë
normale.
21. Përsa i përket pretendimeve të parashtruara në rekurs nga pala e paditur
Institucioni i Ekzekutimit të Vendimeve Penale, Burrel, se pala paditëse nuk ka ndjekur
rrugën administrative të ankimit dhe e ka paraqitur padinë jashtë afatit 30 ditor të parashikuar
nga neni 328 i Kodit të Procedurës Civile, Kolegji Administrativ, vlerëson se Gjykata e
Apelit i ka dhënë përgjigje të arsyetuar këtij pretendimi.
22. Me të drejtë Gjykata e Apelit Tiranë ka sqaruar se me padinë e tij paditësi nuk
kundërshton gjyqësisht urdhrin e pezullimit të tij nga detyra që të ketë detyrimin për të
ndjekur rrugën administrative të ankimit. Përsa kohë ai kërkon detyrimin gjyqësisht të palës
së paditur për ta paguar atë për periudhën e pezullimit, ky lloj konflikti nuk lidhet me
ndjekjen e ndonjë rruge administrative të parashikuar në ligj. I njëjti arsyetim vlen edhe për
pretendimin se padia është paraqitur jashtë afatit 30 ditor të parashikuar nga KPC, pasi kjo
lloj padie nuk është e lidhur me afatet që parashikohen nga KPC për kundërshtimin e akteve
administrative, pasi nuk jemi përpara kundërshtimit të një akti administrativ por përpara një
kërkimi i cili lidhet me pagat që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës.
23. Si përfundim, Kolegji Administrativ arrin në konkluzionin se gjykatat e faktit
kanë zhvilluar një hetim të plotë dhe të gjithanshëm duke i dhënë përgjigje të arsyetuar gjithë
pretendimeve të palëve ndërgjyqësve, përgjigje të cilat ky Kolegj i vlerëson si të drejta dhe të
bazuara në ligj dhe në këto kushte vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

administrative”
VENDOSI
Tiranë, më 26.04.2016
866
Nr. 00 - 2016 - 1422 i Vendimit (266)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 26.04.2016 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen Administrative me

PADITËS: MUNIR SHIRA

E PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË
SË SHTETIT
OBJEKTI:
Anullimin i akteve administrative vendim nr.18 datë 18.04.2012
“për dhënien e masës disiplinore një punonjësi policie”
dhe urdhrit nr.344/2 datë 30.05.2012
“Për përjashtim nga Policia të një punonjësi policie” .
Detyrimin e të paditurit të më rikthejë
në pozicionin e mëparshëm me gradën e mëparshme.
Detyrimin e të paditurit të më paguajë pagën
deri në momentin e rikthimit në detyrë.
Baza Ligjore: Neni 32/a, 324, 331 të K.Pr.Civile,
ligji nr.9749 datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”,
Rregullore e Disiplinës së Policisë së Shtetit datë 14.02.2008.

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë.
1. Anullimin e aktit administrativ vendimin nr.18 datë 18.04.2012 “Për
dhënien e masës disiplinore një punonjësi policie” dhe urdhrit nr.344/2 datë
30.05.2012 “Për përjashtim nga Policia të një punonjësi policie”.
2. Detyrimin e palës së paditur, që të dëmshpërblejë paditësin me pagën e 1
viti.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria e

Përgjithshëm e Policisë së Shtetit, duke parashtruar këto shkaqe:
867
- Vendimet e gjykatës janë marrë në zbatim të keq të ligjit material, gjithashtu këto
vendime janë bazuar në ligj e në prova.
- Nuk është marrë parasysh fakti që nga ana e DPPSH janë zbatuar të gjitha ligjet dhe
vendimet përkatëse në dispozicion për dhënien e një mase disiplinore të motivuar.
- Gjykata e Apelit përgjithësoi dhe nuk i analizoi drejtë procedurialisht këto prova duke
i anashkaluar ato. Ne si palë e paditur pretendojmë që gjykatat duhet të kishte një
qëndrim asnjanës, në përmbushje të detyrimeve proceduriale, ndaj argumentimeve
tona të cilat janë të pasqyruara në procesverbalin gjyqësor.
- Pala paditëse nuk ka zbatuar kërkesat e Rregullores nr.435 datë 13.05.2008, të
Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit urdhrit nr.851 datë 03.08.2008, kapitulli
8, urdhrit të DPP nr.871 datë 27.12.2007, si dhe urdhri i brendshëm të DRKM Tiranë
nr.92/b datë 18.03.2011 dhe si rrjedhojë ka shkelur kërkesat e nenit 11 pika 12 të
Rregullores së Disiplinës.
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SE LARTË

Në seancë gjyqësore, pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e
përfaqësueses së palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, juristen
Boriana Nikolla, që kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe të
gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë; si edhe pasi e diskutoi çështjen në tërësi në dhomën e
këshillimit,
VËREN
Rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit
përmban shkaqe nga ato që i parashikon ligji. Prandaj,vendimi nr.789 datë 28.03.2013 i
Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën
Sipas vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, përsa i përket
rrethanave të faktit, rezulton se pala paditëse Munir Shira ka punuar pranë palës së paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit si oficer policie nga data 01.05.2000 dhe në
momentin e përjashtimit nga policia ka qenë Shef i Seksionit të Rendit dhe Sigurisë, në
Komisariatin e Policisë Kurbin, në Drejtorinë e Policisë Qarku Lezhë.
Në datat 01.02.2012 dhe datë 11.02.2012 janë kthyer INAD disa shtetas Kosovarë
dhe rezultojnë se këta shtetas nuk figurojnë të regjistruar në sistemin TIMS, si dhe nuk
gjenden praktikat shoqëruese të tyre, si dhe nuk janë të regjistruar në formularët e ngjarjes
dhe në komunikatën ditore.
Rezulton se për palën paditëse Munir Shira ka filluar procesi i ecurisë disiplinore, i
cili si Shef i Seksionit Operacional në Komisariatin e Kufirit Rinas, mban përgjegjësi në bazë
të ligjit.
Pala paditëse ka deklaruar se kompetencë për të pritur personat e kthyer INDA i
kalojnë përgjegjësit të turnit, i cili bënë verifikimet përkatëse dhe nëse konstaton se këto
persona kanë probleme penale ia kalon specialistit të hetimit dhe nëse nuk kanë probleme
bënë regjistrimin e tyre dhe materialet ia kalon sekretarisë se Komisariatit.
Në momentin që vinë shtetasit INDA është përgjegjësi i turnit ai i cili më njofton si
epror i drejtpërdrejtë por për këta shtetas nuk kam marrë informacion pasi përgjegjësit e turnit
kanë deklaruar se nuk kanë dijeni.
Në bazë të kësaj procedure disiplinore është hartuar Raporti Përfundimtar nr.529/8
prot., datë 18.04.2012, sipas të cilit pala paditëse nuk ka zbatuar kërkesat e rregullores
nr.534 datë 13.05.2008, të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit, të urdhrit nr.851
datë 03.08.2008, kapitulli VIII pika B dhe K dhe urdhrit të Drejtorit të Përgjithshëm të
868
Policisë së Shtetit nr.871 datë 27.12.2007, si dhe urdhri i brendshëm të DRKM Tiranë
nr.92/b datë 18.03.2011 dhe si rrjedhojë ka shkelur kërkesat e nenit 11 pika 6 “mos zbatim i
urdhrave të ligjshme që ka sjell pasoja”, pika 12 “shkelje ose mos ushtrim i kompetencave të
policisë”, pika 27 “mos marrja e masave të nevojshme nga eprorët për parandalimin e
pasojave të mëtejshme në rastet e shkeljeve të rënda disiplinore të kryera nga vartësit e tyre”
të Rregullores së Disiplinës.
Për sa më sipër me vendimin nr.18 datë 18.04.2012, Drejtori i Përgjithshëm i Policisë
së Shtetit ka dhënë masën disiplinore “përjashtim nga Policia e Shtetit”.
Kundër këtij vendimi pala paditëse ka paraqitur ankim administrativ në Komisionin e
Apelimit pranë DPD Shtetit, e cila me vendimin nr.50 datë 18.05.2012, ka vendosur ta
konsiderojë të motivuar masën disiplinore “përjashtim nga policia” ndaj palës paditëse Munir
Shira.
Me urdhrin nr.344/2 datë 30.05.2012 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit
është urdhëruar “përjashtim nga policia” për paditësin Munir Shira.
Në rrethana të tilla, pala paditëse Munir Shira, i është drejtuar me padi Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë me shkak ligjor dhe objekt të saj anulimin e akteve administrative
vendimi nr.18 datë 18.04.2012 “Për dhënien e masës disiplinore një punonjësi policie” dhe
urdhri nr.344/2 datë 30.05.2012 “Për përjashtim nga Policia të një punonjësi policie”, si
edhe detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit të rikthejë
paditësin Munir Shira në pozicionin e mëparshëm me gradën e mëparshme duke u paguar me
pagën përkatëse deri në momentin e rikthimit në detyrë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.11549 datë 26.11.2012, ka
vendosur pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë, anulimin e aktit administrativ vendimi nr.18
datë 18.04.2012 “Për dhënien e masës disiplinore një punonjësi policie” dhe urdhrit nr.344/2
datë 30.05.2012 “Për përjashtim nga Policia të një punonjësi policie”, si edhe detyrimin e
palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, që të dëmshpërblejë paditësin
Munir Shira me pagën e 1 viti.
Në thelb, kjo gjykatë arsyeton se referuar nenit 75 të ligjit nr.9749 datë 04.06.2007
“Për Policin e Shtetit” dhe kërkesave të nenit 11 të VKM nr.786 datë 04.06.2008 “Për
miratimin e rregullores së disiplinës së policisë së shtetit”, arrin në konkluzionin se masa
disiplinore e marrë ndaj paditësit Munir Shira, në raport me shkeljen e supozuar por jo të
evidentuar, janë në raport të zhdrejtë, pasi masa e dhënë “përjashtim nga policia” nuk është
ekuivalente e shkeljes së pretenduar dhe shkelja e supozuar me masën e dhënë nuk qëndrojnë
në raport të drejtë me njëra tjetrën. Në këto kushte urdhri i palës së paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Policisë së Shtetit është nxjerrë në kundërshtim me ligjin dhe aktet nënligjore
dhe si i tillë është një akt relativisht i pavlefshëm dhe duhet të anulohet në kuptim të nenit
118 të Kodit të Procedurave Administrative.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë pala e paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Policisë së Shtetit ka paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin me nr.789 datë 28.03.2013,pasi ka shqyrtuar
çështjen, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.11549 datë 26.11.2012 të Gjykatës së
e Policisë së Shtetit ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë. Në rekurs, kjo palë e paditur
përsërit, në thelb, të njëjtat pretendime të hollësishme dhe konkrete mbi zbatimin e ligjit dhe
çmimin e provave të cilat i kishte parashtruar njëherë gjykatës së apelit. Njëkohësisht,
parashtron se gjykata e apelit nuk i ka dhënë përgjigje asnjërit prej pretendimeve të paraqitura
nga ana e saj në ankim dhe në seancë gjyqësore.
Ndërmjet të tjerave, në rekurs parashtrohet se vendimet e gjykatave janë marrë në
zbatim të keq të ligjit material dhe pa u bazuar në ligj e në prova. Nuk është marrë parasysh
869
fakti që nga ana e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit janë zbatuar
të gjitha dispozitat ligjore e nënligjore për dhënien e një mase disiplinore të motivuar.
Gjykata e Apelit përgjithësoi dhe nuk i analizoi drejtë proceduralisht këto prova duke i
anashkaluar ato. Pala paditëse Munir Shira nuk ka zbatuar kërkesat e Rregullores nr.435 datë
13.05.2008 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit, urdhrin nr.851 datë 03.08.2008 -
kapitulli 8 dhe urdhrin nr.871 datë 27.12.2007 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së
Shtetit, si edhe urdhrin e brendshëm të DRKM Tiranë nr.92/b datë 18.03.2011. Për rrjedhojë
paditësi Munir Shira ka shkelur kërkesat e nenit 11 pika 12 të Rregullores së Disiplinës të
policisë së Shtetit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vëren se, Gjykata e Apelit Tiranë, në
vendimin e saj me të cilin ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të dhënë nga gjykata e
shkallës së parë, përshkruan vetëm qëndrimin që ka mbajtur gjykata e shkallës së parë, duke
u shprehur në fund të pjesës arsyetuese vetëm se ankimi i bërë në gjykatën e apelit gjendet i
pabazuar në ligj e në prova dhe vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë duhet të
mbetet në fuqi.
Prandaj, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së
Apelit Tiranë duhet të prishet dhe çështja të rishqyrtohet nga Gjykata Administrative e Apelit
Tiranë, për shkak se është dhënë në zbatim të gabuar të ligjit procedural.
Ky Kolegj vlerëson të evidentojë se gjykata e apelit vihet në lëvizje mbi ankimin
palëve. Nga ana tjetër, Kushtetuta në pikën 1 të nenit 142 të Kushtetutës parashikon
detyrimin që vendimet gjyqësore duhet të jenë të arsyetuara. Pra, gjykata e apelit ka
detyrimin të arsyetojë qartë qëndrimin e saj për të gjitha dhe për aq sa janë pretendimet
thelbësore e konkrete të parashtruara në ankim, përsa i përket zbatimit të ligjit material e
procedural si dhe çmimit të provave nga ana e gjykatës së shkallës së parë.
Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë, përsërit, thuajse në tërësinë e tij të renditjes dhe
përmbajtjes, pjesën arsyetuese të vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë, por pa
shprehur ndonjë qëndrim të sajin mbi shkaqet e hollësishme dhe konkrete lidhur me
pretendimet mbi zbatimin e ligjit dhe çmimin e provave të ngritura nga pala e paditur në
ankimin e saj drejtuar gjykatës së apelit. Pra, vendimit të gjykatës së apelit i mungojnë arsyet
dhe përfundimet e vetë kësaj gjykate se përse nuk i gjen të mbështetura në ligj dhe prova
pretendimet konkrete të ngritura në ankim, si edhe ligjin përkatës ku e mbështet ajo gjykatë
qëndrimin e saj.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të rikonfirmojë qëndrimet e
mëparshme të saj se, në një vendim i tillë gjyqësor, nuk bëhet fjalë për mangësi që e bëjnë jo
të plotë e të gjithanshëm hetimin gjyqësor të çështjes apo për ndonjë mangësi në plotësinë e
cilësinë e arsyetimit të vendimit të dhënë nga gjykata e apelit. Nisur nga natyra e gjykimit në
shkallë të dytë, ky është një vendim gjyqësor i dhënë nga një gjykate apeli por që nuk mund
të konsiderohet si i arsyetuar.
Në një gjendje të tillë të gjykimit dhe arsyetimit të vendimit gjyqësor, palës
ndërgjyqëse i është mohuar efektivisht e drejta për t’iu drejtuar gjykatës dhe për të pasur një
gjykim të rregullt. Detyrimi kushtetues për arsyetimin e vendimit, përsa i përket gjykatës së
shkallës së dytë, nuk përmbushet thjesht me përshkrimin e vendimit të dhënë nga gjykata më
e ulët, nëse ajo vetë,si gjykatë më e lartë nuk parashtron në thelb qëndrimin e saj mbi shkaqet
e ngritura në ankimin e paraqitur nga palët ndërgjyqëse. Në varësi të natyrës së
mosmarrëveshjes, shkaqeve të ngritura në ankim dhe mënyrës së parashtrimit të tyre, gjykata
ka jo vetëm të drejtën por edhe detyrimin të gjejë, rast pas rasti, arsyetimin e duhur që të
krijojë bindjen se, në gjykim dhe në vendimin e saj, ajo gjykatë i ka dhënë përgjigje
ezauruese pretendimeve të ngritura mbi kërkesën dhe ankimin e palës ndërgjyqëse.
870
Në të tilla rrethana, Kolegji Administrativ vlerëson se nuk është ezauruar gjykimi në
apel dhe nuk është vendi që ky Kolegj të marrë në analizë dhe arsyetojë mbi shkaqet e
ngritura në rekurs, të cilat, janë të njëjtat me ato që i ishin paraqitur për shqyrtim gjykatës së
apelit, aq më tepër kur një pjesë e konsiderueshme e tyre lidhen me çështje të faktit, me
marrjen e vlerësimit e provave. Prandaj, në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit të
zgjidhë çështjen sipas ligjit dhe bindjes së saj të brendshme, duke marrë në shqyrtim e duke
dhënë përgjigje shkaqeve të ngritura në ankimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Policisë së Shtetit, duke kryer një hetim gjyqësor të plotë e të gjithanshëm mbi rrethanat e
faktit dhe ligjin e zbatueshëm lidhur me to, mbi veprimet e mosveprimet e paditësit dhe që
kanë motivuar procedimin disiplinor dhe masën disiplinore të dhënë ndaj tij nga ana e palës
së paditur.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.789 datë 28.03.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
Tiranë, më 26.04.2016
871
Nr. 00-2016-1423 i Vendimit (267)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: RIGELS KOÇO

I PADITUR: KOMUNA MBROSTAR
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin me:
12 paga si dëmshpërblim për zgjidhje të menjëhershme
dhe të pajustifikuar të kontratës së punës.
2 paga mujore për shkak të mosrespektimit
të procedurave për largimin nga puna.
2 page mujore për shkak të mosrespektimit të afatit të njoftimit
për zgjidhjen e kontratës së punës.
2 paga mujore për vjetërsi në punë.
Baza Ligjore: Nenet 141, 142, 143, 144, 145 dhe 153 te Kodit të Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.62-2012-3115 (854) datë

27.04.2012 vendosi:
“Pranimin e padisë pjeserisht. Detyrimin e të paditurit Komuna
Mbrostar,Rrethi Fier t’i paguajë paditësit shpërblimin pagen e 8 (tetë) muajve
pune si dëmshperblim për “zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të
kontrates së punës” parashikuar nga neni 155/3 i K.Punës. Detyrimin e të
paditurit Komuna Mbrostar, Rrethi Fier të dëmshperblejë paditësin Ariste
Merkaj pagen e 2 (dy) muajve punë për “mosrespektimin e procedurës së
zgjidhjes së marrëdhenies së punës” parashikuar nga neni 144/5 i K.Punës.
Detyrimin e të paditurit Komuna Mbrostar, Rrethi Fier të dëmshperblejë
paditësin pagën e e 2 (dy) muajve punë për “mosrespektimin e afatit të
njoftimit të zgjidhjes së marrëdhënies së punës” parashikuar nga neni 143/2 i
K.Punës. Rrëzimin e padisë për pjesen për detyrimin e të paditurit Komuna
Mbrostar, Rrethi Fier t’i paguajë paditësit shperblimin për vjetërsi në punë.
Paga mujore për paditësin llogaritet në masën 25.000 (njëzet e pesë mijë) lekë
në muaj. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurit”.
872
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.542 datë 19.09.2013 vendosi:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.854 datë 27.04.2012, të Gjykatës së Shkallës së
Parë Fier”.
Kundër vendimit nr.542 datë 19.09.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar

rekurs, brenda afatit ligjor, pala e paditur Komuna Mbrostar e cila kërkon prishjen e
vendimeve të gjykatave të faktit dhe pushimin e çështjes duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Largimi i paditësit është bërë për shkak se paditësi ka shkelur marrëdhëniet
kontraktuale në lidhje me mosparaqitjen e tij në punë në mënyrë sistematike.
- Largimi është bërë në kuadër të nenit 153 të Kodit të punës për shkelje të lehta të
kryera në mënyrë të përsëritur.
- Dëmshpërblimet për mosrespektim të fatit dhe procedurës nuk janë të drejta pasi
largimi i menjëhershëm është bërë për shkaqe të justifikuara.

Pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Arjana Fullani, në mungesë të palëve
ndërgjyqëse, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, Midis paditësit e të
paditurit rezultoi të jene lidhur kontrata për konsulencë juridike duke filluar nga data
01.01.2008-31.12.2008 dhe kontrate për konsulencë juridike duke filluar nga data
01.01.2010-31.12.2010. Gjithashtu palët kanë lidhur kontrate për konsulencë juridike duke
filluar nga data 01.01.2011-31.12.2012.
2. Me njoftimin për paraqitje datë 24.01.2012 të Komunës Mbrostar, i kërkohet
paditësit të paraqitet në datën 31.01.2012 për të rishikuar kontratën e cila nuk është në
përputhje me vendimin e këshillit të komunës. Me urdhrin nr.1 prot., datë 24.02.2012 të
Komunës Mbrostar, i është ndërprerë pagesa paditësit nga data 01.02.2012 e në vazhdim deri
sa të paraqitet në detyrë ose të justifikojë mungesat.
3. Me shkresën nr.22/7 prot., datë 02.02.2012 masa disiplinore paralajmërim për
pushim nga puna i padituri ka paralajmëruar për pushim nga puna paditësin për neglizhence,
mosqenie i disponueshëm pa arsye pranë të paditurit edhe pas kontakteve për tu paraqitur në
punë. Me urdhrin nr.7 prot., datë 03.02.2012 të Komunës Mbrostar, paditësit i është ndërprerë
pagesa për ditët e mungesave të pajustifikuara datë 24.01.2012 – 31.01.2012.
4. Nga njoftimi për paraqitje nr.27/6 prot., datë 03.02.2012 i Komunës Mbrostar, Fier
rezulton se i kërkohet paditësit te paraqitet për t’iu komunikuar masa disiplinore vërejtje me
paralajmërim për pushim nga puna nr.22/7 prot., datë 02.02.2012 marrë ndaj tij. Nga shkresa
– Për mundësi komunikimi, nr.22/8 prot., datë 09.02.2012, drejtuar Drejtorit të Armo sh.a.
rezulton se i padituri në pamundësi komunikimi me paditësin, kërkohet ti jepet shkresa
bashkangjitur nëpërmjet institucionit të tij.
5. Me masën disiplinore paralajmërim për pushim nga puna nr.22/9 prot., datë
15.02.2012 rezulton se I padituri ka marre këtë masë disiplinore ndaj paditësit për
neglizhence,mosqenie i disponueshëm pa arsye në mënyrë të vazhdueshme e të përsëritur
pranë të paditurit edhe pas kontakteve të përsëritura vazhdimisht për tu paraqitur në punë.
6. Me shkresën nr.22/12 prot., datë 08.03.2012 njoftimi për paraqitje në Komunë
Mbrostar, Fier i kërkohet paditësit të paraqitet për të diskutuar për marrëdhënien e punës në
datë 19.03.2012. Nga dokumenti procesverbal – konstatimi nr.22/13 prot., datë 19.03.2012 i
873
Komunës Mbrostar, Fier rezulton se është paraqitur paditësi e ka bërë prapësimet ndaj të
paditurit mbi marrëdhëniet e punës.
7. Në këto kushte me vendimin nr.22/14 datë 19.03.2012 të Kryetarit të komunës
Mbrostar, është vendosur: “Të ndërpresë marrëdhëniet e punës për Z. Rigels Koço për arsye
të mosparaqitjes në detyrë edhe pas marrjes së masave disiplinore “Vërejtje me
paralajmërim për pushim nga puna”datë 02.02.2012 nr.prot 22/7 dhe “paralajmërim për
pushim nga puna”datë 15.02.2012 nr.prot 22/9. Këto masa i janë njoftuar punëmarrësit
sipas ligjit”.
8. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Rigels Koço i është drejtuar gjykatës me
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.62-2012-3115 (854) datë
27.04.2012 vendosi: “Pranimin e padisë pjeserisht. Detyrimin e të paditurit Komuna
Mbrostar, Rrethi Fier t’i paguajë paditësit shpërblimin pagen e 8 (tetë) muajve pune si
dëmshperblim për “zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të kontrates së punës”
parashikuar nga neni 155/3 i K.Punës. Detyrimin e të paditurit Komuna Mbrostar, Rrethi
Fier të dëmshperblejë paditësin Ariste Merkaj pagen e 2 (dy) muajve punë për
“mosrespektimin e procedurës së zgjidhjes së marrëdhenies së punës” parashikuar nga neni
144/5 i K.Punës. Detyrimin e të paditurit Komuna Mbrostar, Rrethi Fier të dëmshperblejë
paditësin pagën e e 2 (dy) muajve punë për “mosrespektimin e afatit të njoftimit të zgjidhjes
së marrëdhënies së punës” parashikuar nga neni 143/2 i K.Punës. Rrëzimin e padisë për
pjesen për detyrimin e të paditurit Komuna Mbrostar, Rrethi Fier t’i paguajë paditësit
shperblimin për vjetërsi në punë. Paga mujore për paditësin llogaritet në masën 25.000
(njëzet e pesë mijë) lekë në muaj. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurit”.
9.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Përsa i përket mënyrës së zgjidhjes se kontratës së punës
gjykata çmon se në rastin konkret kemi të bëjmë me një zgjidhje të menjëhershme të
pajustifikuar të kontratës punës nga punëdhënësi. Neni 149 i K.Punës parashikon se zgjidhja
e kontratës së punës me kohëzgjatje të caktuar përfundon në fund të kohës së parashikuar,pa
njoftim paraprak. Në rastin tonë kontrata është zgjidhur nga punëdhënësi i cili duhet ta
zgjidhte këtë kontrate në përfundim të afatit në dt. 31.12.2012. Në rast se punëmarrësi do të
respektonte dispozitat ligjore mbi afatin e njoftimit dhe procedurën e zgjidhjes së kontratës
së punës të parashikuara në K.Punës nuk do të kishim në këtë rast një zgjidhje të
menjëhershme të kësaj kontrate pune. Në rastin objekt gjykimi kontrata e punës është
zgjidhur në mënyrë të menjëhershme nga ana e punëmarrësit. Që kontrata të zgjidhet në
mënyrë të menjëhershme për shkaqe të justifikuara duhet të respektohen disa dispozita
ligjore. Kështu punëdhënësi vërtet nuk ka detyrim të respektoje afatin e njoftimit sipas nenit
143/1, por ngelet detyrimi për të respektuar procedurën për zgjidhjen e kontratës së punës.
Nuk u vërtetua në asnjë rast që i padituri të ketë kontaktuar me paditësin e ky i fundit të mos
ketë respektuar urdhrin e të paditurit. Nuk u vërtetua në ç’ditë u vendos ky kontakt,nga cili
person u krye kontaktimi,ne ç’mënyrë u kontaktua me paditësin. Asnjë fakt i tillë nuk rezultoi
i provuar në gjykim. Gjykata konstaton dhe provon si tërësisht të pavërtetë e të paligjshëm
motivin e të paditurit se paditësi nuk ishte i disponueshëm pa arsye e në mënyrë të
vazhdueshme e të përsëritur pranë të paditurit edhe pas kontakteve të përsëritura
vazhdimisht për tu paraqitur në punë”.
10. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.542 datë 19.09.2013 vendosi: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.854 datë 27.04.2012, të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier”.
10.1 Arsyetimi i gjykatës:“I njëjtë me atë të faktit”.
11. Kundër vendimit nr.542 datë 19.09.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar
rekurs, brenda afatit ligjor, pala e paditur Komuna Mbrostar e cila kërkon prishjen e
vendimeve të gjykatave të faktit dhe pushimin e çështjes duke parashtruar shkaqet e
parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
874
LIGJI I ZBATUESHËM

parashikon ndryshe.
12.2 Neni 14 i KPC: Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin.
13. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Komuna Mbrostar përmban shkaqe që
motivojnë cenimin e vendimit nr.542 datë 19.09.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se vendimi nr.542
datë 19.09.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë, është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për
këtë shkak ky vendim duhet të prishet dhe të dërgohet çështja për rigjykim pranë Gjykatës
Kolegji Administrativ, çmon se çështja objekt shqyrtimi përbën mosmarrëveshje
administrative, dhe nga pikëpamja lëndore, në referim të nenit 7/ç të ligjit nr.49/2012, ky
Kolegj është kompetent për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje.
17. Në analizë të akteve dhe provave të administruara në dosjen gjyqësore dhe
rrethanave të faktit të pranuara nga gjykatat pala paditëse Rigels Koço ka lidhur tre kontrata
për konsulencë juridike me palën e paditur Komuna Mbrostar për periudhat 01.01.2008-
31.12.2008; 01.01.2010-31.12.2010 dhe 01.01.2011-31.12.2012. Në muajin mars të vitit 2012
nga ana e palës së paditur është vendosur zgjidhja e njëanshme e marrëdhënieve të punës me
paditësin Rigels Koco për shkak të mosparaqitjes në detyrë dhe marrjes së masave
disiplinore. Në këto kushte paditësi i është drejtuar gjykatës duke kërkuar dëmshpërblimin
për zgjidhjen e marrëdhënies së punës në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar.
18. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ka konkluduar që padia e paditësit Rigels Koço
duhet pranuar pjesërisht me arsyetimin se: “kontrata e punës është zgjidhur në mënyrë të
menjëhershme nga ana e punëmarrësit. Që kontrata të zgjidhet në mënyrë të menjëhershme
për shkaqe të justifikuara duhet të respektohen disa dispozita ligjore. Kështu punëdhënësi
vërtet nuk ka detyrim të respektoje afatin e njoftimit sipas nenit 143/1, por ngelet detyrimi
për të respektuar procedurën për zgjidhjen e kontratës së punës. Nuk u vërtetua në asnjë rast
që i padituri të ketë kontaktuar me paditësin e ky i fundit të mos ketë respektuar urdhrin e të
paditurit”. Mbi ankimin e palës së paditur, Gjykata e Apelit Vlorë, ka vendosur të lërë në
fuqi vendimin e gjykatës së rrethit.
875
19. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson së arsyetimi dhe përfundimi i
Gjykatës së Apelit është rrjedhojë e një hetimi të paplotë, ç’ka e bën vendimin e kësaj të
fundit të pambështetur në ligj. Ky Kolegj konstaton se gjykatat nuk kanë hetuar në mënyrë të
gjithanshme dhe si rezultat nuk e kanë zgjidhur mosmarrëveshjen objekt gjykimi në përputhje
me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre.
20. Ndryshe nga sa është kërkuar dhe pretenduar vazhdimisht gjatë gjykimit të
çështjes nga pala e paditur, gjykatat kanë konsideruar se pala paditëse ka qenë pjesë e
administratës së Komunës Mbrostar bazuar vetëm në kontratat e shërbimit për konsulencë
juridike.
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit kishte
detyrimin të verifikonte të gjitha rrethanat e faktit që do të shërbenin për zgjidhjen sa me të
drejtë të çështjes dhe të hetonte faktet dhe provat që mund ti konsideronte me vlere thelbësore
për zgjidhjen e drejtë të çështjes. Nga ana e gjykatës gjatë hetimit të çështjes nuk është
sqaruar dhe as është verifikuar nëse paditësi është pjesë e administratës së Komunës Mbrostar
dhe gjithashtu nëse ai figuronte në librat e borderove të saj, duke analizuar gjithashtu edhe
llojin e marrëdhënies juridike që krijohet në këtë rast.
22. Ishte detyrim i gjykatës së apelit, të hetonte dhe të vlerësonte të gjitha rrethanat e
pretenduara nga palët ndërgjyqëse bazuar në prova, duke marrë parasysh faktin se palët por
edhe gjykata kryesisht nuk kanë pasur asnjë pengesë për paraqitjen apo marrjen e tyre nga
organi shtetëror i cili i administron këto prova. Ky fakt ka vlerë thelbësore në zgjidhjen e
çështjes pasi përcakton në mënyrë të qartë llojin e marrëdhënies që krijohet mes palëve
ndërgjyqëse, mbi bazën e së cilës do zgjidhen edhe pasojat që e shoqërojnë nëse do të ketë të
tilla. Në këtë kuptim Kolegji Administrativ, duke parë tërësinë e çështjes vlerëson se në
kushtet kur nga gjykata do të administroheshin provat e sipërcituara, gjykata e apelit pasi ti
vlerësonte në bazë edhe të pretendimeve të palëve mund të shprehej përfundimisht për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes duke arritur në një përfundim të drejtë.
23. Duke marrë në konsideratë vlerësimet e mësipërme, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë konkludon se në gjykimin e kësaj çështje, gjykatat e faktit nuk kanë
realizuar “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i
K.Pr.Civile), nuk kanë bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe rrethanave në këtë
mosmarrëveshje; nuk i kanë dhënë përgjigje pretendimeve të palës paditëse dhe nuk kanë
realizuar një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i K.Pr.Civile), për ta
zgjidhur mosmarrëveshjen ne përputhje me ligjin dhe normat e tjera në fuqi, që janë të
detyrueshme të zbatohen prej saj (neni 16 i K.Pr.Civile).
24. Përsa më sipër, Kolegji Administrativ vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit
duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë, e cila i ka mundësitë ligjore të marrë në shqyrtim dhe të zgjidhë drejt çështjen si
gjykatë kompetente në kuptim të nenit 7 të ligjit nr.49/2012.
25. Ndodhur në këtë situatë Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se
Gjykata Administrative të Apelit Tiranë në rigjykim për një zgjidhje të drejtë të këtij konflikti
gjyqësor të kryejë këto veprime: (i) të hetojë dhe të kërkojë nga palët ndërgjyqëse dhe në
pamundësi të tyre nga organet përkatëse të dhëna në lidhje me qenien ose jo të paditësit pjesë
e administratës së Komunës Mbrostar, (ii) të hetojë dhe të kërkojë nga palët ndërgjyqëse dhe
në pamundësi të tyre nga organet përkatëse nëse ekzistojnë bordero në emër të paditësit pranë
Komunës Mbrostar.
26. Gjykata duhet t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin nr.49/2012, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e të provojnë
faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e
ligjore të mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin
prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara” sipas ligjit.
876
27. Mbështetur sa më sipër, Kolegji Administrativ çmon se në rigjykim, Gjykata
Administrative e Apelit Tiranë, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në
respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor, “...
ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të
një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin dhe, duke bërë një “cilësim të
saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta zgjidhë atë “në përputhje
me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” .
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë Gjykatën Administrative Apelit Tiranë, që në përputhje
me kërkesat e ligjit procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe
objektive, lidhur me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.542 datë 19.09.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin
Tiranë, më 26.04.2016
877
Nr. 00-2016-1421 i Vendimit (268)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 26.04.2016 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen administrative me

PADITËS: FATIME MERKOHASANAJ

E PADITUR: ZYRA QENDRORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME PËRMET
Me pjesëmarrjen e Zyra Vendore e Avokaturës
se Shtetit Gjirokastër
OBJEKTI:
Kundërshtimin e Urdhrit nr.525, datë 19.06.2012, të ZQRPP Tiranë.
Detyrimin e palës së paditur Zyrës Vendore të Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Përmet të regjistrojë në favorin tim
pasurinë sipërfaqe toke 3600 m2, të ndodhur në vendin e quajtur Ura e Shtikës
dhe tokën me sipërfaqe 6000 m2 të ndodhur në vendin e quajtur Grykë Këlcyrës.
Baza Ligjore: Neni 324-333 të K.Pr.Civile,
nenet 192-198 të K.Civil,
K.Pr.Administrative, ligji nr.7843 datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme, i ndryshuar,
Ligji nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”,
Udhëzimi nr.1 datë 31.01.2007 i Këshillit të Ministrave
“Për procedurat e regjistrimit në zyrat e regjistrimit të pasurive të paluajtshme.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet, me vendimin nr.340, datë 22.10.2012 ka

vendosur:
1- Pranimin e padisë.
2- Anullimin e urdhrit nr.525 datë 19.06.2012 të Kryeregjistruesit të
Republikës së Shqipërisë.
3- Detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Përmet, të kryej regjistrimin e pasurive të fituara nga paditësja
Fatime Merkohasanaj, në bazë të vendimit nr.1153/P-276 datë 25.06.2008
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, Godina Përmet.
878
Gjyqësor Përmet.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur Zyra

Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Me këtë vendim nuk jemi dakord pasi është i pabazuar si në ligj ashtu edhe në prova.
- Me vendimin nr.1153/P-276 datë 25.06.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër, Godina Përmet midis palëve Qako, Meshini, Fatime Merkohasanaj si
paditësa dhe Bashkia Këlcyrë si e paditur, është pranuar padia duke vendosur
anullimin e aktit administrativ të Bashkisë.
- Në këto kushte sipas nenit 451 të K.Pr.Civile ku citohet se vendimi që ka marrë formë
të prerë ka fuqi për çka është vendosur midis po atyre palëve, pra ky vendim nuk
është i detyrueshëm për ZVRPP Përmet pasi nuk ka qenë palë në gjykim.
- Duke qenë se vendimi i më sipër gjyqësor nuk është i detyrueshëm ZQRPP Tiranë do
të trajtoj dokumentacionin e paraqitur nga DAMT Qarku Gjirokastër dhe rezulton se
në dokumentacion mungon çertifikata e gjendjes familjare sipas pikës 3.1/III të
Udhëzimit nr.2 datë 08.04.2009.
- Për sa më sipër ZVRPP Përmet nuk mund të vijoj me regjistrimin e pasurisë së llojit
arë+truall të përfituar nga paditësja me AMTP nr.3588 datë 15.06.1992.

Në seancë gjyqësore, pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani, avokatin e
shtetit Abaz Deda, që kërkoi ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet
dhe të vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër duke e rrëzuar padinë; dhe si e bisedoi
çështjen në tërësinë dhomën e këshillimit
VËREN
Vendimi nr.340 datë 22.10.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet dhe vendimi
nr.60 datë 31.01.2013 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër janë dhënë në zbatim të gabuar të ligjit
material, prandaj të dy këto vendime duhet të ndryshohen dhe të rrëzohet kërkesë padia.
Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, nga shqyrtimi i çështjes dhe vendimet e
dhëna nga gjykatat më të ulta, i rezulton se paditësja Fatime Merkohasanaj është trajtuar me
tokë bujqësore në bazë të ligjit nr.7501 datë 19.07.1991 “Për tokën”, sipas Aktit të Marrjes së
Tokës në Pronësi nr.3588 datë 15.06.1992, ku ka përfituar një sipërfaqe totale tokë bujqësore
10 250 m2, që përbëhej nga parcela nr.38/1 me sipërfaqe 3600 m2, e llojit arë, parcela nr.3/1
me sipërfaqe 6000 m2 e llojit arë, parcela nr.13/1 me sipërfaqe 400 m2 e llojit arë dhe tek
shtëpia 250 m2 tokë ku 200 m2 truall dhe 50 m2 arë.
Me anë të një deklarate paditësja Fatime Merkohasanaj ka refuzuar marrjen në pronësi
të parcelës nr.38/1 me sipërfaqe 3600 m2 dhe nr.3/1 me sipërfaqe 6000 m2.
Me hyrjen në fuqi të ligjit nr.8312 datë 26.03.1998 “Për tokat bujqësore të pandara”
dhe të vendimit të Këshillit të Ministrave nr.531 datë 21.08.1998, paditësja Fatime
Merkohasanaj i është drejtuar administrativisht Bashkisë Këlcyrë me kërkesë për trajtimin e
saj me përparësi me tokat e refuzuara.
Bashkia Këlcyrë nuk ka pranuar të trajtojë paditësen Fatime Merkohasanaj me
përparësi me sipërfaqe nga tokat e refuzuara.
879
Për këtë arsye, paditësja Fatime Merkohasanaj i është drejtuar me padi Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, Godina Përmet, me shkak ligjor dhe objekt kundërshtimin e
aktit administrativ dhe detyrimin për plotësimin e dokumentacionit për pajisjen me tokë nga
tokat e bujqësore të pandara.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, Godina Përmet, me vendimin nr.1153/P-276
datë 25.06.2008 ka vendosur pranimin e padisë,anulimin e aktit administrativ, vendimit nr.2
datë 12.03.2008 të palës së paditur Bashkia Këlcyrë dhe detyrimin e kësaj pale të paditur të
ndajë tokën me përparësi nga tokat e refuzuara prej tyre dhe të plotësojë dokumentacionin
përkatës.
Pasi ky vendim gjyqësor ka marrë formë të prerë, paditësja Fatime Merkohasanaj ka
bërë kërkesë dhe gjykata ka lëshuar urdhrin e ekzekutimit, i cili është vënë në ekzekutim nga
zyra e përmbarimit në datën 17.06.2010, datë në të cilën është mbajtur procesverbali i
veprimeve përmbarimore për vënien në ekzekutim të tij. Sipas këtij procesverbali, me praninë
e përfaqësuesve të palëve dhe ekspertit, është përcaktuar sipërfaqja e tokës që i jepet
paditëses Fatime Merkohasanaj, vendndodhja e tyre etj.
Pala paditëse Fatime Merkohasanaj, pasi është trajtuar me tokën e sipërcituar në
përfundim të procedurës përmbarimore të ekzekutimit të sipërcituar, i është drejtuar palës së
paditur ZVRPP Përmet me kërkesë për regjistrimin e kësaj pasurie, e cila i është drejtuar për
mendim Kryeregjistruesit të palës së paditur ZQRPP Tiranë.
Kryeregjistruesi i palës së paditur ZQRPP Tiranë,me urdhrin nr.525 datë 19.06.2012
ka vendosur refuzimin e kërkesës së paditëses Fatime Merkohasanaj për regjistrimin e
pasurisë së llojit arë+truall në bazë të AMTP-së nr.3588 datë 15.06.1992, me arsyetimin se
vendimi gjyqësor i formës së prerë nuk përbën detyrim për ekzekutim për ZVRPP Përmet, si
dhe mungon certifikata e përbërjes familjare e paditëses e datës 01.08.1991.
Në këto rrethana, paditësja Fatime Merkohasanaj, i është drejtuar me padi Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Përmet, me shkak ligjor dhe objekt kundërshtimin e Urdhrit nr.525 datë
19.06.2012 të palës së paditur ZQRPP Tiranë, detyrimin e palës së paditur Zyrës Vendore të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Përmet të regjistrojë pasurinë sipërfaqe toke 3600 m2,
të ndodhur në vendin e quajtur Ura e Shtikës dhe tokën me sipërfaqe 6000 m2 të ndodhur në
vendin e quajtur Grykë Këlcyrës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet, në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes,
me vendimin nr.340 datë 22.10.2012 ka vendosur të pranojë padinë duke anuluar Urdhrin
nr.525 datë 19.06.2012 të Kryeregjistruesit të Republikës së Shqipërisë, si edhe detyrimin e
palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Përmet, të kryejë
regjistrimin e pasurive të fituara nga paditësja Fatime Merkohasanaj, në bazë të vendimit
nr.1153/P-276 datë 25.06.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, Godina Përmet.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se Urdhri nr.525 datë 19.06.2012 i palës së paditur
ZQRPP Tiranë, është dhënë në kundërshtim me nenin 193/dh të Kodit Civil, i cili parashikon
shprehimisht se duhet të regjistrohen në regjistrat e pasurive të paluajtshme vendimet e
gjykatave ose organeve kompetente shtetërore që përmbajnë fitimin ose njohjen e pronësisë
mbi pasuritë e paluajtshme.
Gjithashtu detyrimi ligjor i lartpërmendur parashikohet edhe në ligjin e posaçëm, në
nenin 45 të ligjit nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, ku sanksionohet se
në rastet kur shteti, personi juridik/fizik ka fituar të drejtën e pronësisë mbi një pasuri të
paluajtshme, me anë të ligjit, vendimit gjyqësor të formës së prerë për fitimin apo kalimin e
së drejtës së pronësisë apo të aktit të një organi administrativ, regjistruesi mbështetur në këto
akte, bën regjistrimin. Në këto kushte akti administrativ është relativisht i pavlefshëm në
zbatim të nenit 118 të Kodit të Procedurave Administrative dhe duhet ë anulohet.
880
Pretendimi i palës së paditur ZQRPP Tiranëse mungon çertifikata e përbërjes
familjare e datës 01.08.1991, nuk është shkak për të refuzuar regjistrimin e pronësisë, por
edhe vetë pala e paditur mund të kishte kërkuar në rrugë administrative plotësimin e këtij
dokumenti.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet,pala e paditur ZQRPP
Tiranë, ka paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit Gjirokastër.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, pasi ka shqyrtuar çështjen, duke parashtruar të njëjtin
qëndrim dhe arsyetim,ka ardhur në përfundimin se vendimi i gjykatës së shkallës së parë
duhet të mbetet në fuqi.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, pala e paditur ZQRPP Tiranë,ka
paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë duke pretenduar zbatimin e gabuar të ligjit material nga
gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, sikurse parashtrohen në mënyrë të
përmbledhur në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ndërmjet të tjerave, në rekurs, parashtrohet se të dy gjykatat kanë zbatuar gabim ligjin
duke e pranuar padinë për motivin se me vendimin nr.1153/P-276 datë 25.06.2008 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, Godina Përmet midis palëve Qako, Meshini,
Fatime Merkohasanaj si paditës dhe Bashkia Këlcyrë si palë e paditur,është pranuar padia
duke vendosur anulimin e aktit administrativ të Bashkisë Këlcyrë. Por sipas nenit 451 të
Kodit të Procedurës Civile vendimi që ka marrë formë të prerë ka fuqi për çka është vendosur
midis po atyre palëve, pra duke mos qenë palë në atë gjykim ky vendim nuk është i
detyrueshëm për ZVRPP Përmet. Ky vendim nuk i jep paditëses Fatime Merkohasanaj titull
pronësie.
Kolegji Administrativ vlerëson se, shkaku i mësipërm i ngritur në rekurs nga pala e
paditur ZQRPP Tiranë, lidhur me zbatimin e gabuar të ligjit nga gjykata e shkallës së parë
dhe gjykata e apelit, është i mbështetur në ligj.
Kolegji Administrativ vlerëson të evidentojë se vendimi nr.1153/P-276 datë
25.06.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, Godina Përmet, i cili ka marrë formë
të prerë,ka vendosur pranimin e padisë, anulimin e aktit administrativ, vendimit nr.2 datë
12.03.2008 të palës së paditur Bashkia Këlcyrë dhe detyrimin e kësaj pale të paditur të ndajë
tokën me përparësi nga tokat e refuzuara prej tyre dhe të plotësojë dokumentacionin përkatës.
Pra, me anë të këtij vendimi gjyqësor është vendosur që të detyrohet një organ
administrativ, Bashkia Këlcyrë, të nxjerrë një akt administrativ, akt për marrjen e tokës në
pronësi, për ta pajisur paditësen Fatime Merkohasanaj me tokë nga tokat e pandara dhe të
refuzuara, duke u detyruar të plotësojë edhe dokumentin përkatës.
Ndërkohë, Kolegji administrativ vëren se, ky vendim gjyqësor nuk ka pasur për objekt
dhe as ka disponuar për madhësinë dhe sipërfaqen konkrete të tokës bujqësore me të cilën
duhet të pajisej paditësja Fatime Merkohasanaj, por vetëm e ka anuluar aktin administrativ të
Bashkisë Këlcyrë dhe ka detyruar këtë organ të nxjerrë një akt tjetër administrativ. Nga
gjykimi nuk rezulton që Bashkia Këlcyrë të këtu nxjerrë ndonjë akt administrativ, akt për
marrjen e tokës bujqësore në pronësi për paditësen Fatime Merkohasanaj.
Kolegji Administrativ vlerëson se, ndryshe nga sa ka disponuar vendimi gjyqësor i
formës së prerë, nga zyra e përmbarimit, për ekzekutimin e këtij vendimi gjyqësor, rezulton
që është mbajtur një procesverbal veprimesh përmbarimore duke përcaktuar sipërfaqet e
tokës, vendndodhjen e tyre dhe dorëzimin e këtyre sipërfaqeve paditëses Fatime
Merkohasanaj. Pra, ndërsa vendimi gjyqësor që përbën titull ekzekutiv vetëm ka urdhëruar
Bashkinë Këlcyrë të nxjerrë akt administrativ, vendimin përkatës sipas ligjit të posaçëm për
pajisjen e paditëses me tokë bujqësore dhe të plotësojë dokumentacionin përkatës, nga ana e
përmbaruesit është tejkaluar hapur disponimi i vendimit gjyqësor duke zëvendësuar aktin,
vendimin e organit administrativ me një procesverbal veprimesh përmbarimore.
881
Prandaj, Kolegji Administrativ vjen në përfundimin që, ka zbatuar drejt ligjin pala e
paditur ZQRPP Tiranë që e ka refuzuar kërkesën e paditëses Fatime Merkohasanaj për
regjistrimin fillestar të pasurisë, tokës bujqësore që ajo pretendon se e ka ftuar në pronësi me
vendim gjyqësor të formës së prerë, me një vendim i cili nuk përmban disponime për fitimin
ose njohjen e pronësisë mbi pasuri konkrete të paluajtshme, pra nuk disponon për njohjen dhe
kalimin e pronësisë së një sipërfaqe konkrete tokë bujqësore në favor të paditëses Fatime
Merkohasanaj.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.340 datë 22.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Përmet dhe të vendimit nr.60 datë 31.01.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe rrëzimin
e padisë.
Tiranë, më 26.04.2016
882
Nr. 00-2016- 1447 i Vendimit (269)
VENDIM


PADITËS: LIMOZ PALI

E PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT
TË PASURIVE TË PALUAJTSHME VLORË.
PERSON I TRETE: BASHKIA VLORË.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore
e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë
të bëjë regjistrimin e pasurisë paluajtshme.
Baza Ligjore : Nenet 5, 28, 24 e vijues, 32 dhe 46 paragrafi II
të ligjit 7843, datë 13.07.94 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”,
i ndryshuar me ligjin 9701, datë 02.04.2007.

vendosur:
Pranimin e padisë, duke shfuqizuar aktin administrativ, urdhër nr.54, datë
18.05.2011 të Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë
dhe detyrimin e palës së paditur Zyra e Regjistrimit trashëgimtarëve të ndjerit
Ilia Pali pasurinë e llojit truall me sipërfaqe totale prej 1 000 m.2 sipas kufijve
të planimetrisë përkatëse të aktit të ekspertimit përpiluar gjatë gjykimit.

Gjyqësor Vlorë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, kanë ushtruar rekurs pala e paditur,
Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë dhe Personi i Tretë, Bashkia
Vlorë, të cilat kërkojnë prishjen e këtij vendimi si dhe vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë nr.108, datë 18.01.2012, duke parashtruar këto shkaqe;
- Ndërgjyqësia është formuar gabim, pasi Bashkia Vlorë duhej të ishte thërritur si palë e
paditur dhe jo si person i tretë, pasi në Projekt Urdhrin e ZQRPP është përmendur se
në sipërfaqen që kërkohet të regjistrohet nga paditësi është regjistruar më parë një
883
sipërfaqe toke me zërin kadastral pyll në pronësi të Bashkisë Vlorë. Rezulton se
mbivendosja është për 300 m.2, por që gjykata nuk e ka marrë parasysh.
- Objekti i kësaj kërkesëpadie është konceptuar gabim pasi pala paditëse, përveç të
tjerave duhet të kishte kundërshtuar VKM nr.812, datë 04.06.2008 me të cilin është
miratuar lista përfundimtare e pronave të paluajtshme publike, pyje dhe kullota që i
transferohen në pronësi Bashkisë Vlorë. Pra kjo padi me këtë objekt nuk e zgjidh
mosmarrëveshjen në themelin e saj. Edhe një zgjidhje në favor të palës paditëse do të
krijonte në përfundim një shkak për mbivendosjen e pasurive në regjistrat e ZRPP.
Mosmarrëveshja do të zgjidhej midis Bashkisë dhe paditësit dhe jo midis paditësit dhe
ZRPP.
- Akti i ekspertimit, përveç se nuk ka marrë parasysh mbivendosjen e pasurive, nuk
është interesuar as për zërin kadastral të pronës së pretenduar. Edhe pse sipërfaqja në
fjalë është brënda vijës kufizuese të Ndërtimit (vija e verdhë), ajo në regjistrat e ZRPP
dhe në ato të Drejtorisë së Shërbimit Pyjor Vlorë rezulton tokë pyll. Ndryshimi i zërit
kadastral bëhet sipas procedurave të tjera administrative të parashikuara në VKM
nr.655, datë 28.07.2010 pika 2/b dhe kjo nuk përcaktohet vetëm në varësi të faktit
nëse përfshihet sipërfaqja brenda vijës së verdhë ose jo.
- Gjithashtu në bazë të ligjit nr.8652, datë 21.07.2000 “Për organizimin dhe
funksionimin e qeverisjes vendore”, neni 8/11/c e përcaktohet se të drejtën e pronësisë
e ushtron Këshilli i Bashkisë i cili nuk mund t’ia delegojë ushtrimin e kësaj të drejte
askujt tjetër, pra rrjedhimisht paditësit duhet të thërrisnin në cilësinë e personit të tretë
Këshillin e Bashkisë Vlorë.
- Bazuar dhe në praktikën e Gjykatës së Lartë, nga ana e gjykatës duhet të ishte
thërritur dhe Avokatura e Shtetit, pasi është një çështje që hyjnë në kompetencat e
saja.

VËREN
Paditësi Limoz Pali, si njëri nga trashëgimtarët ligjorë të Taqi Llambro Pali, siç
përcaktohet në vendimin nr.1824, datë 10.09.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, për
lëshimin e dëshmisë së trashëgimisë ligjore, rezulton ti jetë drejtuar Zyrës së Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë për të regjistruar në regjistrat e pasurive të paluajtshme e llojit
truall me sipërfaqe 1000 m.2 e ndodhur në zonën e plazhit të vjetër, regjistruar në vol.16 viti
1948, nr.2111 në hipotekën e Rrethit Vlorë, me kufijtë përkatës, falur Taqi Llambro Pali me
dekretin nr.597, datë 28.04.1948 të Presidiumit të Kuvendit Popullor të RSH-së.
Nga ana e paditësit është bërë aplikimi përkatës për regjistrimin e kësaj pasurie
konform nenit 23 e vijues të ligjit 7843, datë 13.07.1994 dhe ndryshimeve të mëvonshme të
tij me ligjin nr.9701, datë 02.04.2007.
Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, me Projekt Urdhrin nr.54, datë
18.05.2011 është refuzuar kërkesa për regjistrimin e pasurisë truall 1000 m.2.
Ndodhur në këto kushte pala paditëse i është drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë duke kërkuar detyrimin e palës së paditur, Zyra e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë, për bërë regjistrimin e pasurisë së paluajtshme, tokë truall
1000 m.2.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, pas shqyrtimit të çështjes, ka vendosur pranimin e
të padisë, duke shfuqizuar aktin administrativ nr.54, datë 18.05.2011 të Zyrës Vendore të
884
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë dhe detyrimin e saj për të regjistruar sipërfaqen
1000 m.2 truall.
Gjykata e Apelit Vlorë, e vënë në lëvizje vetëm mbi ankimin e palës së paditur
ZVRPP Vlorë, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë,
duke konfirmuar arsyetimet e parashtruara në vendimin e dhënë nga kjo gjykatë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, pala e paditur Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë dhe Personi i Tretë, Bashkia Vlorë kanë
paraqitur rekurs në Gjykatë të Lartë, ku në thelb pretendohet se gjykatat kanë gabuar në
formimin e ndërgjyqësisë pasi Bashkia duhet të ishte thërritur si palë e paditur dhe jo person i
tretë, pasi për 300 m.2 ka mbivendosje pasi është regjistruar më parë në pronësi të kësaj
Bashkie në zërin kadestral pyll si dhe nuk është thërritur në gjykim Avokatura e Shtetit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi, shqyrtoi shkaqet e
ngritura në rekursin e palës së paditur ZQRPP Tiranë si dhe në përmbushje të detyrës së saj si
gjykatë ligji, verifikoi aktet proceduriale që gjenden në dosjen gjyqësore, nga ku konstatoi se
gjykimi si në shkallë të parë dhe atë të apelit është zhvilluar në shkelje të rëndë të normave
proceduriale. Prandaj, është vendi që vendimet e dhëna nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë
dhe Gjykata e Apelit Vlorë të prishen dhe çështja të rishqyrtohet nga Gjykata Administrative
e Shkallës së Parë Vlorë.
Ky Kolegj, vëren se me anë të padisë, paditësi Limoz Pali, ka kërkuar që pala e
paditur ZVRPP Vlorë të detyrohet të kryejë regjistrimin e pasurisë së paluajtshme, sipërfaqen
e truallit 1000 m.2. Mirëpo ky regjistrim është refuzuar nga pala e paditur me arsyetimin se
nga verifikimi në hartën e vjetër nuk indentifikohet parcela në fjalë dhe se në planin e
rilevimit një pjesë e kësaj pasurie është e regjistruar lloji pyll me pronar Bashkinë Vlorë dhe
një pjesë ranishte me pronar Shtet.
Në rrethana të tilla, mosmarrëveshja e krijuar midis paditëses, Bashkisë Sarandë dhe
ZVRPP Sarandë nuk është e lidhur vetëm me të drejta subjektive dhe interesa midis
subjekteve privat, por me pretendime që kërkojnë realizimin e tyre kundrejt shtetit dhe
nëpërmjet organeve shtetërore, pra është i dukshëm interesi që ka shteti për të mbrojtur në
këtë gjykim.
Mirëpo, Gjykata e Rrethit Gjyqësor dhe ajo e apelit kanë shkelur në mënyrë flagrante
ligjin procedural, duke mos i,u garantuar palëve të paditura, si organe administrative
mbrojtjen e interesave të shtetit sipas kushteve dhe mënyrës që parashikon shprehimisht ligji.
ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve
përmbajtja e kësaj dispozite (nenit 79/a të K.Pr.Civile), del se, kur shqyrton çështje për të
urdhërojë njoftimin e akteve kësaj të fundit .Vetëm këtu mund t,i krijohet mundësia reale
interesave të shtetit, në rastet e parashikuara nga ligji...”
Sa më sipër, ky Kolegj, në dhomë këshillimi, arrin në përfundimin se vendimi i
Gjykatës Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë, duhen prishur dhe
çështja duhet të dërgohet për vazhdimin e gjykimit në Gjykatën Administrative të Shkallës
Parë Vlorë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja lëndore, bazuar në ligjin nr.49, datë
885
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Prishjen e vendimit të Gjykatës Apelit Vlorë nr.795, datë 16.07.2012 dhe të vendimit
nr.108, datë 18.01.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe dërgimin e çështjes për
rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Tiranë, më 28.04.2016
886
Nr.00-2016-2086 i Vendimit (270)
VENDIM


PADITËS: SHOQËRIA PKP SHPK KORÇË.

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE
KORÇË.
OBJEKTI:
Shfuqizim aktit administrativ, njoftim vlerësimit tatimor
nr.12276, datë 05.07.2011 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Korçë,
duke anulluar gjobat e vendosura gjithsej në vlerën 1 300 000
si akt relativisht i pavlefshëm.
Baza Ligjore: Neni 32/a, 324/a të K.Pr.Civile,
neni 118/1 i K.Pr.Administrative,
neni 109/2,123/1,c i ligjit nr.9920, datë 19.05.2008
“Për procedurat tatimore në RSH-së” me gjithë ndryshimet e bëra.
Udhëzimi nr.24, datë 02.09.2008 “Për procedurat tatimore në RSH-së”
VKM nr.781, datë 14.11.2007 “Për karakteristikat tatimore
dhe funksionale të paisjeve fiskale”,
ndryshuar me VKM nr.96, datë 17.02.2010.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2012-2126 (1224), datë

Shfuqizimin e aktit administrativ “Njoftim vlerësimi i detyrimit tatimor”
nr.12276, datë 05.07.2011 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Korçë duke
anulluar gjobën në vlerën 1 300 000 lekë, si akt relativisht i pavlefshëm.

Ndryshimin e vendimit nr.1224, datë 02.05.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë si më poshtë:
Pranimin pjesërisht të padisë së palës paditëse Shoqëria PKP shpk Korçë duke
shfuqizuar pjesërisht aktin administrativ “Njoftim vlerësimi i detyrimit
tatimor” nr.12276, datë 05.07.2011 të palës së paditur, Drejtoria Rajonale
Tatimore Korçë duke anulluar procesverbalet e gjobave datë 03.06.2011, datë
887
04.06.2011, datë 07.06.2011 dhe datë 08.06.2011 si akt relativisht të
pavlefshëm.
Rrëzimin e kërkesëpadisë për pjesën tjetër të kërkimit si të pabazuar në prova
e në ligj.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, ka ushtruar rekurs pala paditëse,

Shoqëria PKP shpk Korçë, e cila kërkon prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi vendimin
e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë nr.41-2012-2126 (1224), datë 02.05.2012, duke
- Gjykata e Apelit ka dalë jashtë çdo llojë kompetence apo të drejte që e parashikon si
ligji procedurial civil dhe ai specifik “Për procedurat tatimore në RSH-së”. Vetë ligji
procedurial, neni 465 parashikon çeljen e hetimit gjyqësor kryesisht nga gjykata e
apelit dhe të drejtën për të marrë prova të reja, por gjithëmon kur ndikojnë në mënyrë
derteminante në qartësimin e mosmarrëveshjes dhe kur konstatohet shkelje
proceduriale e gjykatës së rrethit dhe që nuk ka kryer një hetim të plotë.Megjithatë me
provat e gjetura ne sqaruam gjykatën që këto subjekte kishin lidhur me një shoqëri
tjetër kontratë e përkatësisht me DAISY & ETM, shoqëri e thjeshtë.
- Shoqëria jonë në momentin e vendosjes së gjobave nga ana e DRTatimore nuk ka
qënë shoqëri e autorizuar, jo vetëm për tregtim por dhe për mirëmbajtje, përshtatje
apo finalizim dhe çdo veprim tjetër mbi paisjet që kishim tregtuar më parë, pasi
autorizimi na u hoq nga Ministri i Financave më datë 26.07.2010.
- Gjykata në arsyetimin e saj i është referuar gërmës “e” pika 2 të nenit 123 i ligjit “Për
procedurat tatimore në RSH-së” ku parashikohet njoftimi me shkrim për shoqëritë e
autorizuara për të njoftuar subjektet tatim paguese me të cilat ka kontaktuar për
vendosje dhe mirëmbajtje të paisjeve fiskale, për heqjen apo pezullimin e
autorizimit.Kjo bazë ligjore e përdorur është e pajustifikueshme dhe e përdorur në
mënyrë arbitrare pasi nuk kemi qënë shoqëri e autorizuar kur jemi gjobitur.Gjobat
janë vënë në vitin 2011 kur ne nuk ishim subjekt i ligjit.
- Nëse gjobit dikë që nuk është subjekt i ligjit, atëhere është në kundërshtim me parimin
themeltar të së drejtës që nuk mund të kundërdrejtosh as të drejta e as detyrime
kundrejt një subjekti të së drejtës nga pikëpamja e zotësisë për të vepruar në fushën e
veprimit të ligjit specifik.
- Nëse i referohemi të 13 procesverbaleve të gjobës apo akteve të konstatimit ne
konstatojmë lehtësisht se gjobitja është bërë për mospërshtatje të pajisjeve fiskale nga
shoqëria e autorizuar, apo fiskalizimi dhe në asnjë rast për mosnjoftim sipas nenit
123.2 e ligjit “Për procedurat tatimore në RSH-së”.Pra kjo gjykatë ka marrë përsipër
të ndryshojë edhe shkakun ligjor dhe bazën ligjore të vendosjes së gjobave nga
Drejtoria Tatimore duke marrë kompetencat e inspektorit të tatimeve dhe duke
rregulluar shkakun ligjor dhe bazën ligjore të vendosur në procesverbalet e gjobave
apo në aktet e konstatimit.Në këtë mënyrë kjo gjykatë shkelë nenin 16 të
K.Pr.Civile.Në këtë rast merrë një juridiksion administrativ dhe kompetencat e
Drejtorisë Tatimore, duke ndryshuar bazën ligjore të 9 gjobave dhe shkakun ligjor nga
“mosfiskalizim apo mospërshtatje të paisjeve fiskale” me “..mosnjoftim për heqje
autorizimi...”
- Në mënyrë të njëanshme dhe të paligjshme gjykata nuk ka zhvilluar një gjykim mbi
bazën e parimit të kontradiktoritetit dhe paanshmërisë për një procedim thuajse
hetimor duke na vendosur në një pozicion” gati si të pandehur” mbi të cilën mund të
zhvillohet çdo llojë hetimi, mund të mblidhet çdo llojë prove qoftë dhe pa lidhje me
objektin e gjykimit, mund të rregullohen baza ligjore apo shkaqet ligjore të akteve të
888
konstatimit apo procesverbalet e gjobave nga vet gjykata.Ky është një proces i
padrejtë dhe i parregulltë ligjor, si nga pikëpamja materiale dhe nga ajo proceduriale.
- Ne si shoqëri nuk kemi kryer asnjë veprim në shkelje të ndonjë dispozite ligjore dhe
prandaj vendimi është arbitrar dhe tejet i njëanshëm.

dhomën e këshillimit,
VËREN
Në vendimet e dhëna nga gjykatat më të ulëta përsa i përket rrethanave të faktit,
rezulton se Shoqëria “ PKP” shpk Korçë është person juridik i regjistruar në QKR me objekt
“ Tregtim me shumicë e pakicë të artikujve të ndryshëm të import eksportit, industrial,
ushqimor, paisje elektroshtëpiake, makineri e pjesë ndërrimi, materiale ndërtimi, paisje
hidrosanitare, lëndë të para, konfeksione etj.
Në datë 21.10.2008 shoqërisë “PKP” shpk si pjesë e bashkimit të operatorëve (Jonit
Venture) “Rilindja” shpk & “PKP” nga Ministri i Financave i është dhënë autorizimi me
nr.8536/9, datë 21.10.2008 për të ushtruar veprimtarinë në fushën e tregtimit, instalimit,
fiskalizimit dhe mirëmbajtjes pas fiskalizimit të paisjeve fiskale për subjektet tatimpagues në
RSH-së.
Më datë 26.07.2010, Ministri i Financave, ka nxjerrë Urdhrin nr.56 “Për revokimin e
autorizimit nr.8536/9 datë21.10.2008 “Shoqëri e autorizuar”, për shkak të prishjes së
marrëveshjes të datës 19.11.2009 të kontratës së partneritetit datë 11.03.2008, të lidhur midis
“ Rilindja “ shpk dhe “ PKP” i cili i është komunikuar palës paditëse me shkresën nr.7145/3
Prot. datë 26.07.2010.
Në datat 30.05.2011, 31.05.2011, 01.06.2011 deri më datë 08.06.2011 nga ana e
Inspektorëve të Drejtorisë Rajonale Tatimore Durrës është ushtruar kontroll në subjektet
“IGLI-SAND” (veprimtari F.Krujë, “Agim Qenami”, “Elsa Arifi”, “Desla”, “Habibi”, “Iliaz
Bezati”, “Cerloj”, “PIAZZA”, “Xhemal Ballanca”, “Sheshi Tivari”, “IRSIOLA”,
“ADRIATIK 2”, me veprimtari ekonomike në Kavajë dhe Durrës.
Kontrolli në subjektet e mësipërme është ushtruar në lidhje me kasat fiskale.Në të
gjitha subjektet është mbajtur Akt-Konstatimi dhe mbi bazën e tij janë vendosur gjoba.Gjobat
janë bazuar në nenin 123 pika 1 dhe në to është shkruar “subjekti “PKP” shpk nuk ka marrë
masa për zëvëndësimin e paisjes fiskale”, “Subjekti “PKP” nuk ka bërë fiskalizimin e paisjes
fiskale”.
Të gjithë procesverbalet e konstatimit si dhe gjobat (gjithsej 13 copë) i janë dërguar
Drejtorisë Rajonale Tatimore Korçë e cila mbi bazën e tyre ka nxjerrë “Njoftim Vlerësimin
për Detyrimet Tatimore”nr.12276 prot.datë 05.01.2011 “për pagesën e gjobave në shumën 1
300 000 lekë i cili i është njoftuar subjektit “ PKP” shpk Korçë.
Pala paditëse duke mos qënë dakort me “Njoftim Vlerësimin për Detyrimet
Tatimore”nr.12276 prot.datë 05.01.2011 e ka ankimuar në Drejtorinë e Apelimit e cila me
Vendimin nr.1577/1 prot., datë 11.10.2011 ka vendosur refuzimin e ankimit me arsyetimin se
ishte paraqitur ankimi jashtë afatit.
Pas ezaurimit të ankimit administrativ pala paditëse i është drejtuar me kërkesëpadi
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, në përfundim të shqyrtim gjyqësor të çështjes me
vendimin nr.41-2012-2126 (1224), datë 02.05.2012, ka vendosur pranimin e padisë, duke
shfuqizuar aktin administrativ “Njoftim Vlerësimin për Detyrimet Tatimore” nr.12276 prot.,
datë 05.01.2011” si një akt relativisht i pavlefshëm me arsyetimin se në kohën e vendosjes së
889
gjobave palës paditëse i revokuar autorizimi për ofrimin e shërbimit dhe të mirëmbajtjes së
paisjeve fiskale.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, pala e paditur, Drejtoria
Rajonale e Tatimeve Korçë, ka paraqitur ankim në gjykatën e apelit Korçë.
Gjykata e Apelit Korçë, pasi ka shqyrtuar çështjen ka ardhur në përfundimin se
vendimi i gjykatës së rrethit gjyqësor duhet ndryshuar dhe padia duhet pranuar pjesërisht,
duke shfuqizuar pjesërisht aktin administrativ “Njoftim vlerësimi i detyrimit tatimor”
nr.12276, datë 05.07.2011 të palës së paditur, Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë, duke
anulluar procesverbalet e gjobave të datave 03.06.2011, 04.06.2011, 07.06.2011 dhe
08.06.2011 si akte relativisht të pavlefshëm dhe rrëzimin e kërkesëpadisë për pjesën tjetër të
kërkimit si të pabazuar në prova e në ligj me arsyetimin se pala paditëse nuk kishte
përmbushur detyrimin, bazuar në nenin 123 pika 1/b të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “ Për
procedurat tatimore në RSH-së”, për zëvëndësimin e paisjeve fiskale dhe fiskalizimin e tyre.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, pala paditëse shoqëria PKP shpk Korçë ka
paraqitur rekurs në Gjykatë të Lartë.Me anë të rekursit, në thelb, pretendohet se në momentin
e vendosjes së gjobave nuk ka qënë shoqëri e autorizuar, jo vetëm për tregtim, por dhe për
mirëmbajtje, përshtatje apo finalizim dhe çdo veprim tjetër mbi paisjet që ishin tregtuar nga
ana e saj, pasi autorizimi ishte hequr nga Ministri i Financave më datë 26.07.2010.
paraqitur nga pala paditëse Shoqëria PKP shpk Korçë është i mbështetur në ligj.
Ky Kolegj verëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë është i bazuar në
ligjin 9920, datë 19.05.2008 “ Për procedurat tatimore në RSH-së”, ndërsa vendimi i
gjykatës së apelit që ka ndryshuar pjesërishte këtë vendim është marrë në zbatim të gabuar të
ligjit si dhe të provave të administruara në gjykim.
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se gjobat e vendosura nga pala e paditur,
Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë janë vendosur gjatë vitit 2011 në muajin maj dhe qershor
dhe janë vendosur, për disa, për moszëvendësimin e paisjes fiskale dhe disa të tjera për mos
fiskalizimin e paisjes gjithësej 13 akte konstatimi e gjoba në vlerën e përgjithëshme 1 300
000 lekë.
Baza ligjore, ku inspektorët e Drejtorisë Rajonale Tatimore Durrës, në të gjitha rastet
për vendosjen e gjobave, ka qënë neni 123 pika 1 e ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “ Për
procedurat tatimore në RSH-së” ku thuhet se:
“shoqëritë e autorizuara që tregtojnë dhe mirëmbajnë paisje firkale dënohen me 50
000 lekë deri në 100 000 lekë, nëse nuk sigurojnë mirëmbajtjen e paisjeve fiskale kur janë të
autorizuara për një shërbim të till”.
Në mbështetje të kësaj dispozite pala paditëse ka qënë e detyruar të kryente
zëvëndësimin e paisjeve fiskale të vjetra si dhe të siguronte mirëmbajtjen e tyre.
Nga ana e këtij Kolegji konstatohet se nga ana e Ministrit të Financave me urdhrin
nr.56, datë 26.07.2010 është revokuar autorizimi i datës 21.10.2008 “Për ofrimin e shërbimit
e mirëmbajtjes së pajisjeve fiskale në RSH-së”. Pas kësaj date pala paditëse, duke mos patur
cilësinë e shoqërisë së autorizuar, nuk mund të përmbushte detyrimet e përcaktuara në nenin
123, pika 1 të ligjit 9920/2008.Me revokimin e e autorizimit, kësaj shoqërie i ishte hequr e
drejta ligjore, që në subjektet ku kishte tregtuar pajisjet fiskale të kryente shërbimet e
kërkuara sipas ligjit.
Duhet theksuar se vet Drejtoria e Përgjithshëme e Tatimeve ka qënë e qartë se në
rastin e revokimit të autorizimeve për shoqëritë e autorizuara nuk mund të ketë penalizime
për mos ushtrimin e mirëmbajtjes së paisjeve fiskale.Kjo gjënë pasqyrim në shkresën
nr.12680/1, datë 21.07.2011 të Drejtorit të Përgjithshëm të tatimeve drejtuar Drejtorive
Rajonale ku thuhet se:
890
“Me revokimin e autorizimit të shoqërive të autorizuara për tregtimin dhe instalimin e
paisjeve fiskale me urdhrin e Ministrit nr.56, datë 26.07.2010 bashkimit të përkohshëm të
operatorëve “ Rilindja “ shpk dhe “PKP “ shpk nuk mund të penalizohen as shoqëritë e
autorizuara së cilës i është revokuar autorizimi dhe as tatimpaguesit që kanë marrë këto
paisje fiskale në zgjedhjen e një shoqërie tjetër të autorizuar e cila do të bëjë riporogramimin
dhe mirëmbajtjen e tyre”.
Në çështjen në shqyrtim, Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, nuk ka mbajtur këtë
qëndrim, sipas shkresës së mësipërme, pasi nuk i ka hyrë në themel shqyrtimit, duke mos e
pranuar ankimin si të paraqitur jashtë afatit të ankimimit 30 ditor të parashikuar nga ligji
nr.9920/2008 “Për procedurat tatimore në RSH-së”.
Mirëpo gjykata e rrethit gjyqësor ka arsyetuar drejtë se Drejtoria e Apelimit Tatimor
me vendimin e saj nr.1577/1, datë 11.10.2011, që ka refuzuar ankimin, ka gabuar pasi ka
llogaritur për efekt të afatit jo datën e protokollimit të ankimit në postë por datën e shkuarjes
së ankimit në Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve e për rrjedhojë ankimi ishte depozituar
brënda afatit 30 ditor.
Për rast analog, po në ngarkim të palës paditëse nga ana e DRT Korçë është nxjerrë
“Njoftim Vlerësimi për Detyrimet Tatimore “gjobë” nr.15980 prot., datë 09.09.2011 për
vlerën 200 000 lekë dhe ky akt administrativ është ankimuar në DAT, ku kjo e fundit me
vendimin nr.18 185/1, datë 20.12.2011 ka vendosur shfuqizimin e aktit duke e bazuar
arsyetimin në shkresën nr.12680/1 prot.datë 21.07.2011.
Për arsyet e mësipërme, Kolegji Administrativ, vlerëson se vendimi i Gjykatës së
Apelit Korçë duhet të prishet, si një vendim i marrë në kundërshtim me ligjin dhe të lihet në
fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 gërma “ b” të ligjit
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.682, datë 22.11.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.41-2012-2126 (1224), datë 02.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë.
Tiranë, më 28.04.2016
891
Nr.00-2016- 1652 i Vendimit (271)
VENDIM


PADITËS: LULZIM KULLOLLI

DOGANAVE TIRANË.
OBJEKTI :
-Shfuqizimin e aktit administrativ nr.14046/6, datë 29.08.2011
të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave si të pabazuara në prova e në ligj.
-Për ndërprerjen e kontratës së punës pa zbatuar afatet proceduriale për njoftimin,
parashikuar në nenin 143 të K.Punës,
të detyrohet pala e paditur të dëmshpërblejë paditësin me 3 paga mujore.
-Për moszbatim të procedurave të zgjidhjes së kontratës së punës,
të detyrohet pala e paditur të dëmshpërblejë paditësin me 2 paga mujore.
-Për vjetërsinë në punë të detyrohet pala e paditur të shpërblejë paditësin
me 7 paga mujore (ose 14 paga 15 ditore).
-Për ndërprerjen pa shkaqe të justifikuara të kontratës
dhe në mënyrë të menjëhershme të detyrohet pala e paditur
të dëmshpërblejë paditësin me 12 paga mujore.
-Të detyrohet pala e paditur t’i paguajë paditësit pagën
për lejen vjetore të pakryer në masën e një page mujore.
-Të detyrohet pala e paditur t’i paguajë paditësit për 3 vitet e fundit
pra për periudhën 29.08.2008 deri 29.08.2011 pagën dhe shtesën mbi pagë
për ditët e papaguara të pushimit që ka punuar paditësi me urdhër të palës së paditur.
-Të detyrohet pala e paditur të kthejë paditësin në vendin e mëparshëm të punës.
Baza Ligjore: Nenet 19, 21 e vijues, 86, 87 e vijues
143, 144, 145, 153,155 e vijues të K.Punës.
Nenet 153, 310 e vijues të K.Pr.Civile.
Nenet 13, 14 e vijues të K.Doganor.
Dispozitat Zbatuese të K.Doganor miratuar me
VKM nr.205, datë 13.04.1999
(të ndryshuar me VKM nr.686, datë 02.11.2005).
892
vendosur:
Detyrimin e të paditurit, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave të
dëmshpërblejë paditësin Lulzim Kullolli me pagën e një viti pune me pagë
mujore 70 840 lekë si pasojë e zgjidhjes së marrëdhënies së punës pa shkaqe të
arsyeshme.
dëmshpërblejë paditësin me pagën e tre muajve për mosrespektim të afateve të
njoftimit.
dëmshpërblejë paditësin me pagën e dy muajve për mosrespektim të
procedurave të zgjidhjes së marrëdhënies të punës.
Detyrimin e të paditurit, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, t’i paguajë
paditësit Lulzim Kullolli pagën e lejes vjetore.
Shfuqizimin e aktit administrativ nr.14046/6, datë 29.08.2011 të Drejtorisë së
Përgjithshme të Doganave si akt i pavlefshëm dhe kthimin e të paditurit
Lulzim Kullolli në punën e mëparshme pranë Drejtorisë Përgjithshme të
Doganave me detyrë inspektor i Antikontrabandës.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurit.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e

paditur,Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, e cila kërkon ndryshimin e këtij vendimi si dhe
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.2828, datë 26.04.2012 e vendosjen e
rrëzimit të padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata ka zbatuar keq ligjin për zgjidhjen e drejtë të kësaj mosmarrëveshje juridike
pune duke e konsideruar atë si zgjidhje të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara
nga punëdhënësi, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave.
- Nga ana e jonë, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave paraqiti provat e mjaftueshme
që Gjykata të krijonte bindjen e saj se ndërprerja e mardhënieve të punës me paditësin
është kryer për shkaqe të justifikuara. Paditësi nuk paraqiti asnjë provë që të provonte
pretendimet e tij.
- Gjykata ka ngarkuar palën e paditur të dëmshpërblejë paditësin për mosrespektim të
afatit të njoftimit dhe të procedurës për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës është i
pambështetur në ligj.Neni 154/3 përcakton se kur punëmarrësi shkel detyrimet me faj
të rëndë, gjykata vendos që punëdhënësi të mos paguajë dëmshpërblimin e
parashikuar në nenin 144/5 për njoftimin. Megjithatë ne e kemi ndjekur ecurinë
disiplinore në përputhje me dispozitat e Kodit Doganor.
- Është pranuar kërkimi i paditësit për dëmshpërblimin për vjetërsi në punë duke
shkelur ligjin e konkretisht nenin 154/4 të Kodit të Punës ku citohet se :”Punëmarrësi
i pushuar nga puna në mënyrë të menjëhershme e të justifikuar, humbet të drejtën e
dëmshpërblimit për vjetërsi “
893
- Gjykata ka pranuar kërkimin e paditësit për rikthim në vendin e punës i cili është në
kundërshtim me të gjitha ligjet e aktet nënligjore të cilat trajtojnë pozicionin e
administratës doganore, më konkretisht Vendimet Unifikues nr.8 dhe nr.10, datë
12.09.2007.

VËREN
Shkaqet e ngritura në rekursin e paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme
e Doganave janë pjesërisht të mbështetura në ligj. Vendimi nr.196, datë 29.01.2013 i
Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të lihet në fuqi me ndryshimin që kërkimi për rikthimin në
punë të paditësit të rrëzohet.
Sipas vendimit të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe Gjykata e Apelit
Tiranë, për sa i përket rrethanave të faktit, rezulton se paditësi Lulzim Kullolli, duke filluar
nga data 10.10.1997, ka qenë në marrëdhënie pune pranë palës së paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave, në detyrën e inspektorit të antikontrabandës Tokësore, detyrë e cila
përfshihet në kategorinë “C2” të punonjësve të këtij institucioni.
Marrëdhënia e punës ndërmjet palëve ndërgjyqëse është ndërprerë në mënyrë të
njëanshme nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave në datën 04.09.2011, sipas
vullnetit të shprehur për këtë qëllim nga titullari i palës së paditur, Drejtori i Përgjithshëm i
Doganave me vendimit nr.14046/6 prot. datë 29.08.2011.
Në vendimin e sipërcituar parashtrohet se zgjidhja e njëanshme e kontratës së punës
me paditësin Lulzim Kullolli është vendosur pas shqyrtimit të propozimit të Komitetit
Disiplinor përcjellë me shkresën nr.14046/4 prot. datë 29.08.2011, i cili ka marrë në shqyrtim
materialin me shkresë nr.6941/10 prot datë 19.08.2011 të Zëvendësdrejtorit të Përgjithshëm
Administrativ për ngjarjen e ndodhur më datë 12.03.2011 në Degën e Doganës Tiranë ne
lidhje me subjektin Pro Gips shpk. Motivi i zgjidhjes së kontratës së punës është thyerja e
dispozitave të Kodit Doganor dhe të dispozitave nënligjore të nxjerra në zbatim të tij, duke u
bazuar në pikën 18.1.4 shkronja “e” të vendimit të Këshillit të Ministrave nr.205, datë
13.04.1999 “Për dispozitat zbatuese të Kodit Doganor”.
Në datën 12.03.2011, në Degën e Doganës Tiranë, nga doganieri i caktuar me
kontrollin fizik dhe ai i kontrollit dokumentar, pasi është vendosur shënimi “në rregull”,
është zhdoganuar ngarkesa e subjektit Pro Gips shpk. Në kushtet kur deklarata doganore
është përzgjedhur nga sistemi në kanal të kuq, menjëherë pasi mjeti i transportit me mallin e
zhdoganuar të këtij subjekti ka dalë nga territori i Degës Doganore Tiranë, është ndaluar nga
agjentët e krimit ekonomik dhe është kthyer përsëri për rikontroll.
Nga rikontrolli doganor i kryer nga agjentët e krimit ekonomik në Drejtorinë e
Policisë Tiranë, nga grupi 9 i antikontrabandës dhe dy specialistë të hetimit të palës së paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, kanë rezultuar diferenca në sasi dhe në natyrën e mallit
dhe, ndërmjet të tjerave, është kryer arrestimi në flagrancë i doganierit të kontrollit fizik dhe
përfaqësuesve të subjektit Pro Gips shpk.
Gjithashtu, nga verifikimi e mëtejshme u hodhën dyshime edhe për shpërdorim të
detyrës nga punonjësit e grupit 13 të antikontrabandës, pjesë e të cilit ka qenë dhe paditësi
Lulzim Kullolli dhe është arritur në përfundimin që kontrolli fizik i subjektit Pro Gips shpk
është bërë jo vetëm nga doganieri i kontrollit fizik por dhe nga grupi 13 i antikontrabandës.
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë, më datë 14.03.2011, ka regjistruar procedimin
penal për veprën penale të shpërdorimit të detyrës në ngarkim të doganierit të kontrollit dhe
894
punonjësve të grupit 13 të antikontrabandës pranë palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave.
Në datë 08.09.2011 Prokuroria e Rrethit Tiranë ka vendosur pushimin e hetimeve
paraprake ndaj shtetasve Lulzim Kullolli etj., me arsyetimin se këta persona nuk provohet që
kenë konsumuar elementët e veprës penale të shpërdorimit të detyrës dhe se kanë kryer të
gjitha veprimet në përputhje me detyrën.
Ndërkohë që zhvilloheshin veprimet hetimore të kësaj çështjeje penale, kryetari i
Degës Doganës Tiranë i është drejtuar Komitetit Disiplinor në Drejtorinë e Përgjithshme të
Doganave me një raport për shkeljet disiplinore të kryera nga doganieri i kontrollit si dhe nga
punonjësit e grupi 13 të antikontrabandës.
Me shkresën nr.6941/4 prot. datë 11.07.2011 të Zëvendësdrejtorit të Përgjithshëm të
Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave informohet Komiteti Disiplinor në lidhje me fillimin
e procedimit penal ndaj këtyre punonjësve nga organi i prokurorisë dhe se institucioni të
shprehej mbi përgjegjësinë e punonjësve pas përfundimit të hetimeve.
Me urdhrin nr.6941/7 prot. datë 21.07.2011 të Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave
janë pezulluar nga detyra të tre pjesëtarët e grupit 13 të antikontrabandës, mes të cilëve edhe
paditësi Lulzim Kullolli. Komiteti Disiplinor i ka kërkuar Drejtorit të Përgjithshëm të
Doganave prononcimin e tij në lidhje me punonjësit e grupit 13 të antikontrabandës, me
qëllim vazhdimin e procedurave të nisura.
Në vijim, Komiteti Disiplinor, me shkresën nr.14046/4 prot. datë 20.08.2011, njofton
Drejtorin e Përgjithshëm të Doganave se në datën 26.08.2011 zhvilloi seancën dëgjimore me
punonjësit e grupit 13 të antikontrabandës dhe ka ardhur në përfundimin që këta punonjës
duhet të largoheshin nga puna.
Mbi bazën e propozimit të Komitetit Disiplinor, Drejtori i Përgjithshëm i Doganave
ka nxjerrë vendimin nr.14046/6 prot. datë 29.08.2011 për largimin nga puna të paditësit dhe
të dy punonjësit e tjerë.
Në të tilla rrethana, pala paditëse Lulzim Kullolli ka ngritur padi në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë me shkak ligjor dhe objekt konstatimin e pavlefshmërisë së aktit
administrativ nr.14046/6 datë 29.08.2011 të Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave,
dëmshpërblim me 12 paga mujore për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës në mënyrë të
menjëhershme dhe të pajustifikuar, me tre paga mujore për mosrespektim të afatit të
njoftimit, 2 paga mujore për mosrespektim të procedurave të zgjidhjes së kontratës së punës,
si edhe detyrimin e palës së paditur ti paguajë shpërblimin për vjetërsi në punë, pagën për
lejen vjetore pakryer, pagën për ditët e pushimit për tre vitet e fundit dhe detyrimin e palës së
paditur të rikthejë paditësin në vendin e mëparshëm të punës.
vendosur të pranojë pjesërisht padinë duke e detyruar palën e paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave të dëmshpërblejë paditësin Lulzim Kullolli me pagën e një viti
pune për zgjidhjen e kontratës së punës pa shkak të justifikuar, me pagën e tre muajve për
mosrespektim të afatit të njoftimit, me dy paga mujore për mosrespektim të procedurës së
zgjidhjes së marrëdhënieve të punës, pagën për lejen e zakonshme si dhe rikthimin në punën
e mëparshme, ndërsa ka vendosur rrëzimin e padisë për detyrimin për ti paguar shtesat mbi
pagë për ditët e festave dhe ditët e pushimit.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se e gjen të pambështetur në prova dhe në ligj shkakun
e përdorur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave për ndërprerjen e
marrëdhënieve të punës me paditësin Ramazan Hoxha. Duke iu referuar përfundimeve të
Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë në vendimin e datës 08.09.2011 për pushimin e
hetimeve për paditësin, provohet tërësisht fakti i moskryerjes së kontrollit fizik të ngarkesës
së subjektit Pro Gips shpk nga grupi 13 i antikontrabandës.
895
Sipas organit të prokurorisë, nga këqyrja e kopjes të grafikut të datës 12.03.2011 ka
rezultuar se grupi 13 i antikontrabandës, ka qenë me shërbim në aksin Tiranë-Milot. Blloqet e
procesverbaleve të aktkontrolleve, aktkonstatimeve dhe evidencave që përdoren nga grupet e
antikontrabandës merren me firmë nga komandanti i grupit në Drejtorinë e Antikontrabandës
dhe dorëzohen po tek kjo drejtori. Nga veprimi i këqyrjes së tyre dhe evidencave të kontrollit
fizik të grupit nr.13 të antikontrabandës, ka rezultuar se nga ky grup nuk është mbajtur ndonjë
procesverbal kontrolli apo evidentimi më datën 12.03.2011 në lidhje me subjektin Pro Gips
shpk në Degën e Doganës Tiranë, as edhe që ata të kenë qenë të pranishëm në këto kontrolle.
Pra, nga veprimet hetimore nuk rezultoi që shtetasit nën hetim të kenë kryer veprime apo të
mos kenë kryer veprime që kanë lidhje me ushtrimin e detyrës së tyre.
Prandaj, gjykata ka arsyetuar se provohet tërësisht që veprimet doganore me subjektin
Pro Gips shpk janë kryer nga doganieri i kontrollit fizik. Në datën 12.03.2011 kur ka ndodhur
ngjarja në Degën e Doganës Tiranë, grupi 13 i antikontrabandës ka qenë duke kryer
shërbimin në Milot dhe mbërritja e tyre në Degën e Doganës Tiranë me vonesë, pasi malli i
subjektit Pro Gips shpk ishte zhdoganuar dhe rikontrolluar, nuk ka ndodhur për fajin e, por
për shkak të largësisë dhe njoftimit me vonesë nga qendra operative.
Pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, në kundërshtim me qëndrimin e
saj në fillim të procesit disiplinor, nuk ka pritur përfundimin e hetimeve penale, por ka
vendosur largimin nga puna të paditësit Lulzim Kullolli, për një shkak për të cilin nuk
provohet që ai të ketë përgjegjësi. Paditësi Lulzim Kullolli në asnjë moment nuk ka kryer
ndonjë veprim apo mosveprim në kundërshtim me dispozitat ligjore në fushën e doganave
dhe nuk ka qenë i pranishëm si në kontrollin doganor ashtu edhe në rikontrollin e zhvilluar
më pas ndaj subjektit Pro Gips shpk. Mbajtja e një qëndrimi ekstrem nga pala e paditur
kundrejt paditësit për rastin konkret përbën qëndrim të pajustifikuar, i cili bie ndesh me
parashikimet e Kodit të Punës për zgjidhjen e një marrëdhënie pune.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pala e paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave si dhe paditësi Lulzim Kullolli kanë paraqitur ankim në Gjykatën e
Apelit Tiranë.
Gjykata e Apelit Tiranë, duke pranuar të njëjtat rrethana të faktit dhe duke parashtruar
të njëjtin interpretim me ligjin e zbatueshëm, ka ardhur në përfundimin se vendimi i gjykatës
së shkallës së parë duhet të mbetet në fuqi.
e Doganave ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë.
Në thelb, në rekursin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, për sa i
përket pretendimeve mbi zbatimin e gabuar të ligjit nga gjykata e shkallës së parë dhe gjykata
e apelit, parashtrohet se ndërprerja e marrëdhënieve të punës nuk është kryer në mënyrë të
menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara dhe se kanë gabuar edhe në pranimin e padisë
për kërkimin nga paditësi Lulzim Kullolli të kthimit në punën e mëparshme pranë Drejtorisë
Përgjithshme të Doganave me detyrë inspektor i Antikontrabandës, duke ardhur në
kundërshtim me ligjet dhe aktet nënligjore që trajtojnë pozicionin e administratës doganore si
dhe me Vendimet Unifikuese. Paditësi Lulzim Kullolli i ka shkaktuar punëdhënësit të tij
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave dëme të mëdha ekonomike në fushën e mbledhjes së të
ardhurave kombëtare, që përbën shkelje të rëndë disiplinore. Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave ka ndjekur ecurinë disiplinore të punonjësve të saj në përputhje me dispozitat e
Kodit Doganor dhe akteve nënligjore të dalë në zbatim të tij.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e ngritura në rekursin e
paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave gjejnë pjesërisht mbështetje
në ligj. Prandaj, vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Tiranë duhet të mbetet në fuqi, por me
ndryshimin që të rrëzohet padia për kërkimin për kthimin në punë.
896
Ky Kolegj vlerëson se, me të drejtë gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit
kanë arsyetuar që zgjidhja e kontratës së punës ndërmjet paditësit Lulzim Kullolli dhe të
paditurës Drejtoria e Përgjithshme e Doganave është kryer pa shkaqe të justifikuara.
Motivi i largimit të paditësit Lulzim Kullolli nga detyra është mospërmbushja e
detyrës gjatë veprimeve të kontrollit doganor mbi mallrat e paraqitura për zhdoganim në
Degën Doganore Tiranë nga subjekti doganor Pro Gips shpk. Sipas palës së paditur Drejtoria
e Përgjithshme e Doganave, grupi 13 i antikontrabandës, ku bënte pjesë edhe paditësi, në
bashkëpunim me doganierët e tjerë të kësaj Dege doganore kanë lejuar nxjerrjen e në sasie të
konsiderueshme mallrash të subjektit Pro Gips shpk në qarkullim pa i evidentuar dhe pa kryer
procedurat përkatëse për përpunimin dhe pagimin e detyrimeve përkatëse.
Por, sipas provave të vlerësuara dhe rrethanave të faktit të pranuara nga gjykata e
rrethit gjyqësor dhe gjykata e apelit, ka rezultuar e vërtetuar prej tyre që fshehja dhe
mosdeklarimi i mallit nga subjekti doganor Pro Gips shpk, sikurse edhe sasia dhe vlera e
këtyre mallrave janë fakte që kanë ndodhur. Në këtë gjykim dhe nga procedimi penal për këtë
ngjarje, ka rezultuar e provuar mospërmbushja e detyrës nga ana e punonjësve të Degës së
Doganës Tiranë që kanë kryer veprimet për zhdoganimin e mallrave të subjektit Pro Gips
shpk.
Ndërkohë që, nga ana tjetër, sipas provave të vlerësuara dhe rrethanave të faktit të
pranuara nga gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, ndryshe nga sa pretendojnë dhe
motivojnë sjelljen dhe vendet e tyre strukturat e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave, ka rezultuar e vërtetuar prej tyre se, grupi 13 i antikontrabandës nuk ka qenë i
pranishëm në territorin e Degës së Doganës Tiranë në kohën e kryerjes së kontrollit dhe
veprimeve doganore me mallrat e subjektit Pro Gips shpk dhe as në kohën kur u realizua
rikontrolli i subjektit nga agjentët e krimit ekonomik në Drejtorinë e Policisë Tiranë, grupi 9 i
antikontrabandës dhe specialistët e hetimit të palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave.
Gjithashtu, gjykata e rrethit gjyqësor dhe gjykata e apelit, sikurse e ka konstatuar edhe
organi i prokurorisë gjatë procedimit penal, kanë pranuar si të vërtetuar faktin që, grupi 13 i
antikontrabandës ku bënte pjesë edhe paditësi Lulzim Kullolli, ditën e ngjarjes ka qenë në
shërbim në aksin Tiranë-Milot dhe në kohën kur janë kryer veprimet doganore të kontrollit e
rikontrollit kanë qenë jashtë Tiranës, janë njoftuar me vonesë për ngjarjen dhe detyrën dhe,
kur kanë mbërritur në Degën e Doganës Tiranë, veprimet e rikontrollit kishin përfunduar.
Kjo gjendje e faktit e pranuar si e vërtetuar nga gjykata e rrethit gjyqësor dhe gjykata
e apelit, nisur nga ligji i zbatueshëm dhe interpretimi i drejtë i tij, me të drejtë i ka sjellë këto
gjykata në përfundimin se largimi nga detyra i paditësi Lulzim Kullolli është kryer në mënyrë
të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara. Ky paditës nuk ka kryer veprime dhe e
mosveprime në shkelje të dispozitave të legjislacionit doganor. Për rrjedhojë, nuk ka
konsumuar shkelje disiplinore.
Kolegji Administrativ e gjen të mbështetur në ligj pretendimin e ngritur në rekurs, nga
pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, për sa i përket zbatimit të gabuar të ligjit
nga gjykatat e faktit lidhur me kthimin në punë të paditësit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë qëndrimin e mbajtur nga gjykatat e faktit
për rikthimin në punën e mëparshme të paditësit e vlerëson si të marrë në kundërshtim me
qëndrimin e mbajtur nga Vendimet Unifikuese të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë nr.31, datë 14.04.2003 dhe nr.7, datë 01.06.2011 ku parashikohet se:
“...E drejta e rikthimit në punë nuk gëzon mbrojtje gjyqësore, ndërsa e drejta e
dëmshpërblimit është një e drejtë që gëzon mbrojtje. Pala që dëmtohet nga një pushim i pa
drejtë nga puna gëzon të drejtën e dëmshpërblimit në rrugë gjyqësore...”
897
Ky Kolegj, përfundimisht konkludon se vendimi i i gjykatës së apelit, që ka lënë në
fuqi vendimin e gjykatës së rrethit gjyqësor duhet lënë në fuqi, por me ndryshimin që të
rrëzohet kërkimi për rikthimin në vendin e mëparshëm të punës.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 gërma “ dh” të ligjit
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.196, datë 29.01.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë me
këtë ndryshim:
Rrëzimin e padisë për kërkimin: detyrimi i palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave të kthejë paditësin Lulzim Kullolli në vendin e mëparshëm të punës.
Tiranë, më 28.04.2016
898
Nr. 00 - 2016 - 1645 i Vendimit (272)
VENDIM


PADITËS: VALENTINA MALKA

I PADITUR: INSTITUTI I PROJEKTIMEVE DHE
STUDIMEVE TË MBROJTJES (REPARTI
USHTARAK Nr.6665) TIRANË.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësen
me tre paga mujore për mosrespektim të afatit të njoftimit.
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësen
me gjashtë muaj për mosrespektim të procedurës
së zgjidhjes së marrëdhënies së punës.
Detyrimin e palës së paditur për shpërblimin me 12 muaj pagë
për zgjidhje të kontratës me efekt të menjëhershëm.
Detyrimin e palës së paditur të më dëmshpërblejë për vjetërsi në punë
me pagën e 15 ditëshit për çdo vit pune të plotë
duke marrë për bazë pagën e fundit në vlerën 40 500 lekë.
Ekzekutimin e përkohshëm të vendimit.
Baza Ligjore: Nenet 141, 143/1, 144, 145, 146, 155/3 të Kodit të Punës,
neni 317 i K.Pr.Civile.

vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë së paditëses Valentina Malka.
Detyrimin e palës së paditur, Instituti i Studimeve dhe Projektimeve të
Mbrojtjes (Reparti ushtarak nr.6665) Tiranë, të dëmshpërblejë paditësen
Valentina Malka me pagën e 1 (një) muaji për mosrespektim të afatit të
njoftimit.
Detyrimin e palës së paditur Instituti i Studimeve dhe Projektimeve të
Mbrojtjes (Reparti Ushtarak nr.6665) Tiranë, t’i paguajë paditëses Valentina
Malka shpërblimin për vjetërsi të barabartë me pagën e 9.5 muajve, gjithsej
me pagën e 10.5 muajve llogaritur me pagën që ka përfituar në momentin e
ndërprerjes së marrëdhënieve të punës në masën 40 500 lekë.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur.
899
Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për gjykimin e
çështjes civile nr.5047/2336 akti, datë 28.01.2013 dhe dërgimin e akteve
gjykatës kompetente, Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.

vendosur:
Ndryshimin e Vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me nr.8666,
datë 23.07.2013 dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:Rrëzimin e padisë së
paditëses Valentina Malka.

pala paditëse Valentina Malka, e cila kërkon ndryshimin e këtij vendimi dhe vendimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.8666, datë 23.07.2013 e vendosjen e pranimit të plotë
të padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Të dy gjykatat kanë gabuar në dhënien e vendimeve, duke vepruar në kundërshtim me
ligjin, nenin 148 të K.Punës, pasi pala e paditur ka vepruar në kundërshtim të hapur
me zbatimin e procedurës dhe afatit të njoftimit.
- Arsyetimi i gjykatës se pala e paditur ka zbatuar procedurën dhe afatin e njoftimit
është i gabuar, pasi në gjykatën e shkallës së parë janë paraqitur prova (fotografi) në
të cilën duket hapur që njoftimi i bërë nga pala e paditur ka qenë pa datë dhe më pas
është vendosur një njoftim shtesë ku është vendosur data 26.11.2013.
- Gjykata e Apelit gabon në arsyetimin e saj kur thotë se nuk ka patur sindikatë në një
kohë që vet pala e paditur ka sjellë dokumentacion, në të cilën është firma e Kryetarit
të Sindikatës dhe sekretares së tij, të cilët njëkohësisht duke qenë me këtë detyrë kanë
qenë anëtarë, siç rezulton me shkresën që i është dërguar Ministrisë së Punës në të
cilën kërkohet t’i dërgohet një përfaqësues në një kohë që kanë nënshkruar si kryetar
sindikate. Në këtë mënyrë duket hapur që janë shkresa formale që janë plotësuar
vetëm si dokumentacion por që asgjë nuk i’u është bërë e ditur punonjësve.
- Gjykata nuk ka bërë një analizë të plotë dhe ligjore të nenit 148 dhe 138 të K.Punës në
lidhje me zbatimin e kreut IV të K.Punës, në respektim të neneve 141, 143, 145, 155
të K.Punës ( siç e parashikon dhe dispozita, neni 138 i K.Punës).
- Në bazë të nenit 138 të K.Punës për pushimet që bëhen duhen respektuar rregullat e
përcaktuara në kreun XIV, pra duhen respektuar nenet 141, 143, 145 dhe 155 të
K.Punës.
- Në baze të nenit 143 të K.Punës unë duhet të isha dëmshpërblyer me 3 paga dhe jo një
pagë që ka vendosur gjykata, pasi njoftimi për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës
eshte bërë më datë 24.12.2012 dhe jo 26.11.2012.
- Nuk është respektuar në mënyrë rigoroze procedura e pushimit kolektiv, po kështu
dhe afati i njoftimit.

900
VËREN
Paditësja, Valentina Malka, ka punuar pranë palës së paditur që nga data 20.12.1993,
në sektor të ndryshëm. Nga data 01.10.2012 ka kryer detyrën e ndihmës specialistes, detyrë të
cilën e ka kryer deri më datë 28.02.2013 kur ka dalë Urdhri i Ministrit të Mbrojtjes nr.374,
datë 28.02.2013 “Për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës”.
Urdhri i mësipërm ka dalë mbi bazën e urdhrit po të Ministrit të Mbrojtjes nr.796,
datë 12.11.2012 “Urdhër për miratimin e tabelës së Organizimit e Pajisjeve të Institutit të
Studimeve dhe Projektimeve të Mbrojtjes”.
Paditësja duke pretenduar se nuk është respektuar procedura e pushimit kolektiv dhe
afati i njoftimit i është drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duke
kërkuar dëmshpërblimet që i takojnë.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes, me vendimin nr.8666, datë
23.07.2013, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur të pranojë pjesërisht padinë, duke
detyruar palën e paditur Institutin e Projektimeve dhe Studimeve të Mbrojtjes (Reparti
ushtarak nr.6665) Tiranë të dëmshpërblejë paditësen Valentina Malko me pagën e 1 (një)
muaji për mosrespektim të afatit të njoftimit dhe me pagën e 9.5 muajve.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pala e paditur Instituti i
Projektimeve dhe Studimeve të Mbrojtjes ( Reparti ushtarak nr.6665) Tiranë si dhe pala
paditëse Valentina Malka kanë paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.176, datë 28.01.2014 ka shpallur
moskompetencën për gjykimin e kësaj çështje dhe dërgimin e akteve Gjykatës Administrative
të Apelit.
Gjykata Administrative e Apelit, nuk ka vlerësuar të drejtë interpretimin dhe zbatimin
e ligjit nga gjykata e rrethit, duke disponuar për ndryshimin e vendimit dhe rrëzimin e padisë
së paditëses Valentina Malka, ndërsa i ka gjetur të bazuara arsyetimet për mospranimin e
kërkimeve të tjera.
Kundër vendimit të gjykatës administrative të apelit, pala paditëse Valentina Malka ka
paraqitur rekurs në Gjykatë të Lartë. Me anë të rekursit, në thelb, pretendohet se të dy
gjykatat kanë gabuar pasi në pushimin kolektiv nuk është respektuar procedura e parashikuar
në nenin 148 të K.Punës.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala
paditëse Valentina Malka është pjesërisht i mbështetur në ligj, përsa ka të bëjë me afatin e
njoftimit si dhe shpërblimin për vjetërsi në punë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
vendimeve të gjykatave dhe shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se vendimi nr.676,
datë 12.03.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, për pjesën që ka ndryshuar
vendimin e gjykatës së rrethit lidhur me pranimin e pjesshëm të padisë, për detyrimin e palës
së paditur për ta dëmshpërblyer paditësen për afatin e njoftimit dhe vjetërsinë në punë ka
zbatuar gabim nenin 143 dhe 145 të K.Punës dhe për këtë shkak, ky vendim, për këtë pjesë
duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i gjykatës së rrethit.
Ky kolegj evidenton se me padinë në gjykim, paditësi ka kërkuar; 3 paga “për
vjetërsi në punë”; 6 paga për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së marrëdhënieve të
punës; 12 paga mujore për zgjidhje të kontratës me efekt të menjëhershëm; për mosrespektim
të procedurës të pushimit kolektiv dhe shpërblimin për vjetërsi në punë me pagën e 15
ditëshit për çdo vit pune.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka pranuar pjesërisht padinë me arsyetimin se: për rastin
në shqyrtim “...kemi të bëjmë me një pushim kolektiv të punës...”, pjesë e të cilit ka qenë
paditësi dhe se“...nga ana e punëdhënësit është respektuar me përpikmëri procedura e
pushimit kolektiv nga puna...neni 148 i Kodit të Punës nuk parashikon dëmshpërblim...”
901
Arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e rrethit gjyqësor lidhur me pabazueshmërinë
në ligj dhe në fakte të kërkimit për dëmshpërblim për mosrespektim të procedurës së
zgjidhjes së kontratës së punës, procedurës së pushimit kolektiv nga puna, zgjidhjes së
kontratës me efekt të menjëhershëm është rrjedhojë e interpretimit të drejtë të dispozitave të
Kodit të Punës, neneve 138/3 e 148, ç’ka e bën vendimin e gjykatës të mbështetur në ligj.
Kjo gjykatë ka zbatuar drejtë ligjin, nenet 143 dhe 145 të Kodit të Punës, kur pranon
kërkimin për shpërblimin për vjetërsi në punë si dhe afatin e njoftimit.
Gjykata Administrative e Apelit e ka gjetur të bazuar arsyetimin e gjykatës së rrethit
për mos pranimin e kërkimeve të mësipërme, por ka gabuar në ndryshimin dhe rrëzimin e
padisë dhe për dy kërkimet e pranuara nga gjykata e rrethit. Kjo gjykatë ka arsyetuar se:”...të
vetmet dëmshpërblime që përfiton punëmarrësi në rast të mosrespektimit të procedurës së
pushimit kolektiv nga puna, janë ato të listuara në nenin 148 të K.Punës...”, duke arritur në
konkluzionin se shpërblimi për vjetërsi në punë nuk është i parashikuar në nenin 148 të
K.Punës, ndërsa për dëmshpërblimin për vjetërsi në punë e ka konsideruar si të respektuar.
Ndryshe nga sa arsyeton gjykata administrative e apelit, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje se pushimi kolektiv nga puna është një formë e
përfundimit të marrëdhënies së punës, që kryhet nga ana e punëdhënësit në mënyrë të
njëanshme dhe jo për shkaqe që kanë të bëjnë me punëmarrësin. Ai përfaqëson një rast të
veçantë të ndërprerjes së marrëdhënies së punës.
Neni 148 i Kodit të Punës, për kushtet dhe kriteret që vendos, përbën një garanci
plotësuese për punëmarrësit për t’u mbrojtur nga pushimet kolektive nga puna.
Procedura e caktuar në nenin 148 të Kodit të Punës është e detyrueshme për t’u
zbatuar nga punëdhënësi, që parashikon të bëjë pushime kolektive nga puna. Në të kundërt,
nëse punëdhënësi nuk respekton procedurën e pushimit kolektiv nga puna sipas
parashikimeve të pikave 1, 2, 3 dhe 4 të kësaj dispozite, ai ngarkohet me përgjegjësi civile,
duke u detyruar të dëmshpërblejë punëmarrësit sipas parashikimeve të pikës 6. Pra,
dëmshpërblimet e parashikuara në pikën 6 të nenit 148 të Kodit të Punës janë sanksione civile
ndaj punëdhënësit që nuk ka respektuar procedurën e pushimit kolektiv nga puna.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shpërblimi për vjetërsi në punë
është një institut juridik i ndryshëm në emërtim dhe në përmbajtje nga dëmshpërblimi si
përgjegjësi civile, përfshi këtu dhe dëmshpërblimin që rrjedh nga marrëdhëniet e punës.
Dëmshpërblimi i lindur nga marrëdhëniet e punës ka të bëjë me kompensimin e dëmit
të shkaktuar punëmarrësit nga ndërprerja e marrëdhënies së punës pa respektuar kriteret e
përcaktuara nga dispozitat e Kodit të Punës. Ky dëmshpërblim është sanksion ndaj
punëdhënësit dhe lidhet me vërtetimin ose jo të fakteve nëse punëdhënësi ka respektuar ose jo
procedurën e zgjidhjes së kontratës së punës, afatet e njoftimit dhe nëse zgjidhja e kontratës
së punës është bërë ose jo për shkaqe të justifikuara apo nga ato të parashikuara në nenin 146
të Kodit të Punës dhe në rastin konkret të nenit 1458 të K.Punës.
Ndërsa, shpërblimi për vjetërsi në punë nuk është sanksion ndaj punëdhënësit, por
është një formë vlerësimi material për punëmarrësin. Ai është një përfitim që duhet t’i
paguhet punëmarrësit për kontributin që ka dhënë për punëdhënësin. Ky shpërblim nuk jepet
në rastet përjashtuese të parashikuara në nenin 145 të Kodit të Punës.
Kontributi ka të bëjë me pjesëmarrjen e punëmarrësit në aktivitetin e punëdhënësit,
duke dhënë ndihmën e tij në forma të ndryshme për të kryer një punë të dobishme në favor të
punëdhënësit, me vënien nga ana e punëmarrësit të aftësive të tij profesionale, mendore e
fizike në shërbim të punëdhënësit.
Në këtë vështrim, është e natyrshme që punëmarrësi të përfitojë shpërblimin për
vjetërsi në punë kur janë të qenësishme kushtet e parashikuara nga neni 145 i Kodit të Punës.
Në këtë drejtim shkon edhe rregullimi i bërë në nenin 152 të po këtij Kodi, kështu që gjykata
e rrethit ka vendosur drejtë që e ka pranuar këtë kërkim.
902
Pra, në koherencë me rregullimet ligjore të sipërcituara, shpërblimi për vjetërsi në
punë, ju shtohet dëmshpërblimeve të tjera nëse ka vend për to dhe nuk kushtëzohet nga
mënyra e zgjidhjes së marrëdhënies së punës, me përjashtim të rastit kur punëmarrësi
largohet nga puna në mënyrë të menjëhershme dhe të justifikuar apo kur ai vetë, me vullnetin
e tij i jep fund marrëdhënies së punës. Në këtë kuptim, në çdo rast kur marrëdhënia e punës
përfundon për arsye që kanë të bëjnë me punëdhënësin dhe ekzistojnë kushtet e nenit 145 të
Kodit të Punës, punëmarrësi përfiton shpërblimin për vjetërsi në punë.
Përsa i përket masës të këtij shpërblimi, ai përcaktohet sipas kritereve të pikës 2 të
nenit 145 të Kodit të Punës, siç e ka përcaktuar në vendim dhe gjykata e rrethit.
Drejtë ka arsyetuar gjykata e rrethit në lidhje me mosrespektimin e afatit të njoftimit.
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se paditësja është njoftuar për ndërprerjen e
marrëdhënieve të punës më datë 24.12.2012, ndërsa marrëdhënia e punës është ndërprerë më
datë 28.02.2013, pra nuk respektuar afati 3 mujor, që parashikon neni 143 i K.Punës, por afati
2 mujor dhe për këtë arsuye i ka dhënë dëmshpërblim 1 pagë mujore.
Përsa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të prishë vendimin
e Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe të lëri në fuqi vendimin e gjykatës së rrethit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 gërma “b” të ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 “ Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
VENDOSI
Prishjen e vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë nr.676, datë 12.03.2014 dhe
lënien në fuqi vendimin nr.8666, datë 23.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 28.04.2016
903
Nr. 00-2016-2121 i Vendimit (273)
VENDIM


PADITËS: FRROK DODA

SHOQËRORE LEZHË.
OBJEKTI:
Anullimin e vendimit me nr.141, datë 19.01.2008 të DRSSH Lezhë.
Detyrimin e palës së paditur DRSSH Lezhë t’i rilidhë pensionin paditësit
si punonjës nëntoke që nga data e ndërprerjes datë 31.03.2007.
Baza Ligjore: Neni 32/a i K.Pr.Civile, ligji nr.7703, datë 11.05.1993
“Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar,
ligji nr.8685, datë 09.11.2000 “ Për një trajtim të veçantë të punonjësve
që kanë punuar në miniera në nëntokë” i ndryshuar.

vendosur:
Anullimin e vendimit me nr,141, datë 19.01.2008 të DRSSH Lezhë.
Detyrimin e palës së paditur DRSSH Lezhë të rilidhë pensionin paditësit si
punonjës nëntoke që nga data e ndërprerjes datë 31.03.2007.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur.

Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Apelit Shkodër, për gjykimin e
çështjes nr.1699 (00276) Regjistri Themeltar, datë 03.04.2013 dhe dërgimin e
çështjes për kompetencë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë

vendosur:
Lezhë.
Rrëzimin e padisë.
904
pala paditëse Frrok Doda, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi vendimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë , duke parashtruar këto shkaqe;
- Vendimi i gjykatës administrative të apelit është absolutisht i pavlefshëm pasi nuk
është logjik dhe është kontradiktor.
- Nga interpretimi i vendimit të rekursuar rezulton se gjykata ka pranuar se nuk ka asnjë
veprim të palës së paditur që të ketë ndikuar në mbajtjen e rregullt të regjistrave
themeltarë, nuk ka asnjë mundësi objektive që paditësi të ketë ndërhyrë në to, pasi në
këtë konkluzion ka arritur edhe prokuroria pas hetimeve të saj, kujtojmë këtu
përfundimin e arritur nga organi procedues dhe përsëri penalizohet paditësi duke
humbur të drejtën e pensionit. Organi i akuzës ka arritur në përfundimin se nuk ka
rezultuar asnjë dokument i falsifikuar.
- Nëqoftëse në regjistër ka korrigjime apo pasaktësi, këto nuk janë për fajin tim dhe nuk
mund të penalizohem, pa asnjë proces qoftë edhe administrative.
- Gjithashtu pala e paditur në vendimmarrjen e saj administrative ka cenuar sigurinë
juridike. Unë e kam përfituar pensionin para 7 vjetësh.

dhomën e këshillimit
VËREN
Vendimi nr.768, datë 17.03.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë nuk është
i mbështetur në ligj, prandaj duhet të prishet dhe të mbetet në fuqi vendimi nr.71, datë,
29.01.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
Rezulton nga vendimet e dhëna në të dy shkallët e gjykimit dhe provat e
administruara e të vlerësuara prej tyre se paditësi Frrok Doda ka punuar si punëtor nëntoke në
Minierën e Bakrit Reps, Mirditë dhe bazuar në ligjin nr.8685, datë 09.11.2000 ka përfituar
pension ( trajtim të veçantë si punonjës nëntoke). Me vendimin nr.005945, datë 18.08.2001
paditësit i është caktuar pensioni me afat fillimi 16.12.2000 në masën 5148 lekë.
Në vitin 2007 është ushtruar një kontroll në lidhje me bazueshmërin e pensioneve të
lidhura në bazë të ligjit nr.8685 dhe nga akti verifikimi i mbajtur më datë 26.07.2007 janë
konstatuar korrigjime në regjistrin e punonjësve si në datën e fillimit si dhe në datën e daljes
nga puna. Mbi këtë bazë është nxjerrë Urdhri i Mbylljes së Pensionit me nr.0187604, datë
08.12.2007.
Me vendimin nr.141, datë 19.01.2008 është vendosur Mbyllja e Pensionit
njëkohësisht është përcaktuar dhe detyrimi 400 240 lekë që paditësi duhet të kthej palës së
paditur.
Paditësi duke mos qënë dakort me vendimin për mbylljen e pensionit i është drejtuar
me kërkesëpadi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, pasi ka analizuar kërkimet e prapësimet e palëve
ndërgjyqëse si dhe ka çmuar provat, ka ardhur në përfundimin se vendimi për mbylljen e
pensionit nr.141, datë 19.01.2008 i Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Lezhë duhet
anulluar si i pabazuar dhe i pambështetura në prova.
Kundër vendimit të gjykatës së rrethit ka ushtruar ankim pala e paditur Drejtoria
Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Lezhë duke pretenduar se në dokumentacionin mbi të cilin
është lidhur pensioni i paditësit janë konstatuar korrigjime në fletën e regjistrit themeltar në
datën e fillimit dhe daljes nga puna.
905
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.296, datë 17.01.2014 ka vendosur
shpalljen e moskompetencës lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje dhe dërgimin e saj për
kompetencë, Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
Gjykata Administrative e Apelit ka vendosur ndryshimin e vendimit të gjykatës së
rrethit e vendosjen e rrëzimit të padisë me arsyetimin se provat shkresore të administruara
janë keqvlerësuar.
Kundër vendimit të gjykatës administrative të apelit ka ushtruar rekurs paditësi Frrok
Doda shkaqet e të cilit janë të pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit, ku në thelb,
pretendohet se libreza e punës e paraqitur prej tij është e rregullt dhe pa asnjë korrigjim,
ndërsa për dyshimet për korrigjime në regjistrin themeltar ai nuk mund të penalizohet pasi ato
plotësohen dhe mbahen nga institucioni.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i palës paditëse përmban
shkaqe nga ato që parashikon ligji dhe që e bëjnë të cënueshëm vendimin e Gjykatës
Administrative të Apelit i cili duhet të prishet e duke lënë në fuqi vendimin e gjykatës së
rrethit.
Ky Kolegj konstaton se gjykata administrative e apelit, me dyshimin e krijuar se në
regjistrin themeltar kishte fallsifikime, ka bërë denoncim për ndjekje penale, bazuar në nenin
271 të K.Pr.Civile për kryerjen e veprës penale atë të fallsifikimit të dokumenteve zyrtare me
qëllim përfitimi të padrejtë të pensionit (neni 186 i Kodit Penal).
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin e datës 15.04.2008 vendosi
mosfillimin e procedimit bazuar në nenin 66 gërma “c” të Kodit Penal si dhe nenet 290 dhe
291 të K.Pr.Penale si një vepër që është parashkruar.
Nga procedimi penal nuk u vërtetua fakti nëse në regjistrin themeltar kishte
korrigjime dhe në rast se po a ishin bërë nga paditësi. Në këtë mënyrë pala e paditur,
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Lezhë, bazuar në nenin 270 të K.Pr.Civile, duhet
të kishte goditur për falcitet regjistrin themeltar në fletën ku është i regjistruar emri i paditësit
gjë që nuk është bërë.
Konkluzioni i arritur nga Gjykata Administrative e Apelit Tiranë se në regjistrin
themeltar ka korrigjime është i gabuar e i pambështetur në provat e administruara në dosje.
Libreza e punës, e administruar si provë nga paditësi, është një akt zyrtar i përpiluar
nga nëpunësi i shtetit në formën e caktuar dhe që përbënë provë të plotë.Pretendimi se midis
librezës dhe Regjistrit Themeltar ka ndryshime dhe se korrigjimet konstatohen vetëm në
regjistër nuk i jep të drejtën gjykatës që të arrij në konkluzionin se dokumenti është i
falsifikuar pa u kryer akt ekspertimi si dhe pa një vendim penal apo civil ku të ishte goditur
për falsitet.
Duke patur parasysh sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në dhomë
këshillimi arrin në konkluzionin se është vendi për të prishur vendimin e dhënë nga Gjykata
Administrative e Apelit Tiranë dhe të lihet në fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lezhë.
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 germa “b” të ligjit
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.768, datë 17.03.2014 të Gjykatës së Apelit Administrativ dhe
lënien në fuqi vendimin nr.71, datë 29.01.2013 te Gjykatës Rrethit Gjyqësor Lezhë.
Tiranë, më 28.04.2016
906
Nr. 00 - 2016 - 1908 i Vendimit (274)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: NOVRUZ XHAMAJ

ZYRA QENDRE E REGJISTRIMIT TË
OBJEKTI:
Shfuqizimin e aktit administrativ nr.691, datë 14.09.2011 i ZQRPP Tiranë
dhe nr.96, datë 05.09.2011 të ZVRPP Vlorë.
Detyrimin e palës së paditur të regjistrojë pronën truall prej 430 m2,
pasuri kjo e cila ndodhet në lagjen “28 Nëntori”,
në zonën e Kishës “Shën Todër”, rajoni nr.3.
Baza Ligjore: Neni 31, 32, 324, 325 të K.Pr.Civile,
nenit 122/2 e 129 të K.Pr.Administrative
si dhe Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar
me Ligjin nr.9701, datë 02.04.2007, neni 24/a/b i tij,
si dhe Udhëzimi nr.1, datë 30.01.2007 i Këshillit të Ministrave.

vendosur:
Pranimin e padisë së paditësit Novruz Xhamaj.
Shfuqizimin e aktit administrativ nr.691, datë 14.09.2011 i ZQRPP Tiranë dhe
nr.96, datë 05.09.2011 të ZVRPP Vlorë. Detyrimin e palës së paditur të
regjistrojë pronën truall prej 430 m2, pasuri kjo e cila ndodhet në lagjen “28
Nëntori”, në zonën e Kishës “Shën Todër”, rajoni nr.3.
Detyrimin e palës së paditur Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Vlorë të bëjë regjistrimin fillestar të pasurisë të një banese me sipërfaqe trualli
430 m2, e cila ndodhet në lagjen “28 Nëntori”, në zonën e Kishës “Shën
Todër”, rajoni nr.3 me këto kufizime: Veriu- pallat i ri; Lindje- Astrit Mahilaj,
Dhimitër Shtëmbari dhe Viktor Rustemi; Jugu- rrugë, banesa e Dhimitër
Shtëmbari dhe Astrit Mahilaj dhe Perëndimi- pallati 5-katësh (sipas aktit të
ekspertimit të ekspertes Tefta Konomi që i bashkengjitet këtij vendimi).
907
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.222, datë 02.04.2013, ka vendosur:

-Ndryshimin e vendimit nr.2705, datë 04.10.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
-Rrëzimin e padisë së paditësit Novruz Xhamaj.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Novruz Xhamaj, e cila
kërkon ndryshimin e vendimit nr.222, datë 02.04.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.2705, datë 04.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Vendimi i gjykatës së apelit është i pambështetur në prova dhe në ligj.
- Arsyetimi i gjykatës së apelit se prona objekt shqyrtimi nuk ka origjinë të saj, nuk
qëndron
- Sipas akteve të administruara në dosje, rezulton e provuar se, prona objekt shqyrtimi
është blerë nga babai i paditësit, pas sekuestrimit që kësaj prone i është bërë nga shteti
familjes Kokoshi.
- Paditësi e provon se është trashëgimtar ligjor i subjektit Sadik Xhamaj dhe për këtë
arsye, arsyetimi i bërë nga gjykata e apelit nuk qëndron as në këtë rast.
- Origjina e pronës provohet nga kontrata e shitjes, deklaratat e kufitarëve, vendimi
gjyqësor për vërtetimin e faktit, leja e ndërtimit si dhe akti i ekspertimit, të cilat të
sëbashku tregojnë se prona objekt shqyrtimi është realisht prona që posedon paditësi
dhe për të cilën nuk ka pretendime të tjera.
- Megjithatë, gjykata e apelit ka gabuar kur ka prishur vendimin e gjykatës së rrethit
gjyqësor dhe ka rrëzuar padinë.
- Kjo gjykatë në rast se konstatonte se kishte mangësi në gjykimin e kryer në shkallë të
parë, kishte mundësi të prishte vendimin si dhe ta kthente sërish çështjen për rigjykim,
pranë gjykatës së rrethit.
- Vetëm në rast se kjo çështje do të kishte ardhur për herë të dytë në gjykatën e apelit,
kjo e fundit kishte të drejtë ta shqyrtonte vetë atë, në themel të saj.
Pala paditëse ka depozituar në dosje edhe një sërë aktesh shkresore, nëpërmjet
shkresave me nr.N-2 prot, datë 19.01.2015, asaj me nr.N-23 prot, datë 13.03.2015; asaj
me nr.N-25 prot, datë 23.03.2015 si dhe asaj me nr.N-81 prot, datë 21.09.2015, tek të
cilat ka pretenduar se:
- ZVRPP Vlorë ka fshehur të vërtetën para gjykatës, pasi brenda pasurisë me nr.17/55
ka certifikuar me dokumente fallco qiraxhiun me mirëbesim Z. Dhimitraq Shtëmbari
në 12.07.2012, në vol. 46, fq. 78, S= 54 m2 dhe në 2014 edhe 180 m2 truall, vol. 53,
fq. 200 po me dokumente fallco, në një kohë që kjo pasuri ishte dhe vazhdon të jetë
në proces gjyqësor.
- Gjykata e apelit kishte gjithë të drejtën ligjore që të verifikonte autenticitetin e
dokumenteve ligjore të depozituara nga paditësi, të cilat janë tërhequr nga AQSH.
- Pasuria objekt shqyrtimi nuk është kërkuar të regjistrohet në emër të z. Novruz
Xhamaj, por në emër të z. Sadik Xhamaj.

Pasi dëgjoi relatimin përkatës të gjyqtares Evelina Qirjako, verifikoi legjitimitetin e
palës rekursuese Novruz Xhamaj, si dhe e diskutoi çështjen në tërësi;
908
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësi Novruz
Xhamaj është trashëgimtar ligjor i vetëm i subjektit Sadik Xhamaj.
2. Pala paditëse pretendon se është pronar i një pasurie të paluajtshme, të përbërë nga
trualli me sipërfaqe 330 m2 dhe sipërfaqe ndërtimore 96.88 m2, e cila në total zë një
sipërfaqe prej 430 m2, e ndodhur në lagjen “28 Nëntori”, në zonën e Kishës “Shën Todër”,
Rajoni nr.3 me kufij: Veriu- pallat i ri; Lindje- Astrit Mahilaj, Dhimitër Shtëmbari dhe Viktor
Rustemi; Jugu- rrugë, banesa e Dhimitër Shtëmbari dhe Astrit Mahilaj dhe Perëndimi- pallat
5-kat.
3. Origjinën e prejardhjes së kësaj prone, pala paditëse pretendon se e ka nga babai i
tij adoptues Sadik Xhamaj, i cili e ka poseduar këtë banesë që nga viti 1948. Këtë fakt, pala
paditëse e provon nëpërmjet shkresës me nr.1395/2 prot., datë 15.10.2007 të lëshuar nga
AQSH, e cila ka vënë në dispozicion fletët e regjistrit të nxjerra nga Fondi 950, viti 1948,
Dosja nr.1, fleta 28, ku në numri rendor 698, është pasqyruar se: “subjekti Sadik Xhamaj ka
të regjistruar një truall dhe banesë, të ndodhur në Lagjen “Varosh”, Rruga e Qishes, me
këto kufizime: Veriu- Zaho Ademi; Lindje- Hasan Sharra; Jugu Kanali dhe Perëndimi-
Familja Arapi. Një e ndarë me një dhomë, një kuzhinë dhe një banjo me gurë dhe tulla, çati
me qeramidhe për banim”.
4. Pala paditëse ka pretenduar se, sipas akteve të vëna në dispozicion nga AQSH,
prona e sipërcituar që është regjistruar në emër të subjektit Sadik Xhamaj, ka qenë ish-pronë
e Kokoshajve, e cila është sekuestruar me vendimin nr.70, datë 31.01.1947 të Komitetit Lokal
të Nënprefekturës Qendër dhe i është shitur subjektit Sadik Xhama.
5. Pala paditëse ka pretenduar se, në vitin 1970 është pajisur me leje meremetimi
nr.103 regj., datë 17.07.1970, me të cilën është pasqyruar se: “....të shtyjë lartësinë e shtëpisë
50 cm dhe të riparojë çatinë. Leja është e vlefshme për një vit. Të zbatohet skica e aprovuar”.
6. Pala paditëse duke mos e pasur të regjistruar këtë pasuri në ZVRPP Vlorë, në vitin
1994 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Vlorë me kërkesë për vërtetimin e faktit juridik, të
pronësisë mbi pronën objekt shqyrtimi. Me vendimin nr.2818, datë 26.10.1994, Gjykata e
Rrethit Vlorë ka vendosur: “Vërtetimin e faktit juridik të pronësisë të z. Novruz Xhamaj mbi
një shtëpi banimi në lagjen “Varosh”, të përbërë nga dy dhoma, një kuzhinë, korridor dhe
banjë, me konstruksion mur tulle e mbuluar pjesërisht me soletë, e kufizuar nga Veriu- me
familjen e Hysajve, nga Jugu- me Astrit Mahilaj, nga Lindja- me Astrit Mahilaj dhe nga
Perëndimi- me Astrit Suljotin”.
7. Pala paditëse ka pretenduar se pronën objekt shqyrtimi, e ka pasur të regjistruar në
Hipotekën Vlorë, në regjistrat e transkiptimeve të Zonës Kadastrale 8603. Në momentin që
kjo zonë ka hyrë në sistemin e ri dixhital të regjistrimit të pasurive të paluajtshme, ka
rezultuar se prona e paditësit nuk është pasqyruar saktë, pasi nuk është pasqyruar sipas pronës
që ai posedon në fakt.
8. Për këtë arsye, pala paditëse i është drejtuar ZVRPP Vlorë për të kryer regjistrimin
fillestar të pasurisë objekt shqyrtimi, bazuar në nenin 24 të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar, si dhe për tu pajisur me çertifikatën
respektive të pronësisë.
9. ZVRPP Vlorë me vendimin nr.96, datë 05.09.2011 ka vendosur refuzimin e
kërkesës së bërë nga z. Novruz Xhamaj për regjistrimin e pasurisë së paluajtshme, me
arsyetimin se dokumentet pretenduar dhe depozituar nga pala paditëse, nuk rezulton të jenë
regjistruar pranë ZVRPP Vlorë.
10. Pala paditëse këtë vendim e ka ankimuar pranë ZQRPP Tiranë, e cila me
vendimin nr.691, datë 14.09.2011 ka vendosur refuzimin e kërkesës së paditësit për të bërë
regjistrimin e pronës objekt shqyrtimi, me arsyetimin se: “...referuar shkresës me nr.1345/2
datë 15.10.2007 me të dhëna pronësie në emër të subjektit Sadik Xhamaj, konstatojmë se ky
909
dokument nuk është akt ligjor që të vërtetojë të drejtat e pronësisë që në kuptim të nenit 24/a
të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, të ndryshuar
si dhe nenit 193 të Kodit Civil, të plotësojë kushtet për regjistrim të pronës në favor të Z.
Novruz Xhamaj. Nga verifikimi i dokumentacionit të paraqitur nga z. Xhamaj në ZVRPP
Vlorë konstatojmë se përveç vendimit nr.2818, datë 26.10.1994 të Gjykatës së Rrethit Vlorë,
nuk rezulton se ky i fundit disponon ndonjë dokument ligjor që të vërtetojë pronësinë e tij mbi
truallin prej 513 m2 dhe sipërfaqe ndërtese 53.2 m2, objekt i kërkesës për regjistrim...”.
11. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka qenë dakord me refuzimin e kërkesës së saj
për regjistrimin fillestar të pronës objekt shqyrtimi, në datën 21.09.2011, i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar
regjistrimin fillestar të kësaj pasurie bazuar në Ligjin nr.7843, datë 13.07.1994 “Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar, si dhe pajisjen e tij me çertifikatë
pronësie.
vendosur:
-Pranimin e padisë së paditësit Novruz Xhamaj.
-Shfuqizimin e aktit administrativ nr.691, datë 14.09.2011 i ZQRPP Tiranë dhe nr.96,
datë 05.09.2011 të ZVRPP Vlorë. Detyrimin e palës së paditur të regjistrojë pronën truall prej
430 m2, pasuri kjo e cila ndodhet në lagjen “28 Nëntori”, në zonën e Kishës “Shën Todër”,
rajoni nr.3.
-Detyrimin e palës së paditur Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë të
bëjë regjistrimin fillestar të pasurisë të një banese me sipërfaqe trualli 430 m2, e cila ndodhet
në lagjen “28 Nëntori”, në zonën e Kishës “Shën Todër”, rajoni nr.3 me këto kufizime:
Veriu- pallat i ri; Lindje- Astrit Mahilaj, Dhimitër Shtëmbari dhe Viktor Rustemi; Jugu-
rrugë, banesa e Dhimitër Shtëmbari dhe Astrit Mahilaj dhe Perëndimi- pallati 5-katësh (sipas
aktit të ekspertimit të ekspertes Tefta Konomi që i bashkëngjitet këtij vendimi).
12/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...duke ju referuar dokumenteve të pronësisë
dhe konkretisht vendimit gjyqësor nr.2818, datë 26.10.1994 i Gjykatës së Rrethit Vlorë, ....ky
vendim është bërë sipas legjislacionit të kohës, pra është një vendim që ka sjellë pasojat e saj
dhe jep në mënyrë të plotë dhe të qartë edhe kufijtë e pronës. Duke ju referuar deklaratave të
kufitarëve rezulton se asnjë prej kufitarëve nuk ka pretendime për kufijtë e pronës së
paditësit, përkundrazi ata kanë nënshkruar para noterit se janë dakord me këto kufij. Sipas
verifikimit të kryer nga ana e ekspertes, sipërfaqja e truallit që kërkohet të regjistrohet
ndodhet në lagjen “28 Nëntori”, në Zonën e Kishës “Shën Todër”, rajoni nr.3, e cila ka këta
kufitarë aktualë ....dhe është 430 m2. Gjykata i referohet aktit të ekspertimit të kryer nga
ekspertja, në të cilën rezulton se ajo ka aplikuar sipërfaqen e truallit të banesës së paditësit,
duke u bazuar në dokumentet e pronësisë të sipërcituar më lart si dhe në krahasim me
gjendjen faktike të kësaj pasurie. Duke ju referuar të gjitha këtyre provave, gjykata çmon se
padia është paditësit është e bazuar në ligj dhe në prova....Duke ju referuar rastit në
shqyrtim rezulton e provuar se .... fitimi i pronësisë është bërë në mënyrë të ligjshme në një
nga mënyrat e parashikuar nga ligji për fitimin e pronësisë. Pronarët kufitarë nuk kanë asnjë
pretendim për kufijtë dhe prona është zotëruar qysh prej 50 vitësh e sot pa asnjë pretendim
apo konflikt me ndonjë palë tjetër.....”.
13. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.222, datë 02.04.2013, ka vendosur:
-Ndryshimin e vendimit nr.2705, datë 04.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
-Rrëzimin e padisë së paditësit Novruz Xhamaj.
910
13/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...duke ju referuar aktit, fotokopje e dokumentit
teknik të marrë nga AQSH me shkresën nr.1354/2 prot, datë 18.10.2007 që pasqyron të
dhëna pronësie në emër të Sadik Xhamaj, rezulton se ky i fundit ka patur vetëm banesë në
posedim, ndërkohë origjina e kësaj prone sipas shënimit rrjedh nga vendimi i sekuestrimit të
pronës familjes Kokoshi dhe shitur Sadik Xhamaj, akte të cilat mungojnë për të provuar
origjinën e pronës. ...Përsa i përket lejes së meremetimit, ky akt nuk mund të shërbejë si
provë për të vërtetuar pronësinë mbi truallin, sepse ka të bëjë me banesën, por siç u theksua
më lart, banesa nuk ekziston më se është prishur....Duke ju referuar rastit në gjykim nuk
rezulton që paditësi të ketë një mënyrë primare të fitimit të pronësisë, pasi vendimi i gjykatës
për vërtetimin e faktit juridik nuk përbën titull pronësie mbi truallin, pra fitimi i pronësisë
nuk provohet të jetë bërë në mënyrë të ligjshme dhe në një nga mënyrat e parashikuara nga
ligji për fitimin e pronësisë. Edhe pse pronarët kufitarë kanë deklaruar se nuk kanë asnjë
pretendim për kufijtë, nga akti i ekspertimit i administruar por edhe nga kartela e pasurisë së
paluajtshme, rezulton se pasuria truall që kërkohet të regjistrohet përfshihet në truallin ...me
pronar shtet, ndërkohë që –për pronën që kërkohet të regjistrohet ngrihen pasuria me
nr.17/55-nd, vol. 46, faqe 78 etj, pra prona objekt gjykimi krijon mbivendosje me pasuri
private të regjistruara më parë si dhe pasuri shtetërore.... në mungesë të dokumentacionit
ligjor për vërtetimin e pronësisë mbi truallin dhe banesën, si dhe të mbivendosjeve faktike që
rezultojnë, Gjykata e Apelit gjen padinë të pambështetur në ligj dhe në prova. ...”.
14. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Novruz Xhamaj, e cila
kërkon ndryshimin e vendimit nr.222, datë 02.04.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.2705, datë 04.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke
parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
15. Pala paditëse ka depozituar në dosje edhe një sërë aktesh shkresore, nëpërmjet
shkresave me nr.N-2 prot, datë 19.01.2015, asaj me nr.N-23 prot, datë 13.03.2015; asaj me
nr.N-25 prot, datë 23.03.2015 si dhe asaj me nr.N-81 prot, datë 21.09.2015, duke parashtruar
edhe ato pretendime që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
paditëse Novruz Xhamaj, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të
Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin
e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat i bëjnë të cënueshme vendimet e gjykatave më
të ulëta.
Vlorë, ashtu edhe vendimi nr.2705, datë 04.10.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë,
janë marrë në zbatim të gabuar të ligjës proceduriale dhe si të tillë, ato duhet të prishen dhe
çështja duhet të kthehet për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
911
kryesisht se kemi shkelje të rëndë proceduriale në lidhje me gjykimin e kryer nga ana e dy
veprimtarinë sipas përcaktimeve të këtij ligji. 4. Buxheti i Avokaturës së Shtetit është zë i
veçantë në buxhetin e Ministrisë së Drejtësisë”.
rregullt ligjor, ishte detyrim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë të njoftonte Avokaturën e
Paluajtshme Vlorë dhe Zyra Qëndrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë; (ii)
objekti i konfliktit në këtë gjykim është një pronë “truall”, origjina e së cilës pretendohet se
ka qenë pronë shtetërore; si dhe (iii) në kushtet kur ligji procedurial urdhëron kryerjen e një
veprimi të tillë nga gjykata.
23. Ndërsa, Gjykata Kushtetuese ka mbajtur qëndrimin që jo çdo shkelje e rregullave
912
proceduriale për thirrjen e saj në procesin gjyqësor dhe mosdhënia e mundësisë Avokaturës
së Shtetit për të siguruar mbrojtjen e interesit publik në këtë proces, konsiderohet nga Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, si cënim i parimit kushtetues të procesit të rregullt ligjor.
vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë janë
marrë në kundërshtim me rregullat proceduriale, këto vendime duhet të prishen dhe në zbatim
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të
Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
26. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, do t’u bëjë të qartë
ndihmojnë në zgjidhjen e drejtë dhe përfundimtare të çështjes.
27. Kryerja e veprimeve të përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht
mund të lindin gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe
PËR KËTO ARSYE

V E N D O SI
Prishjen e vendimit me nr.222, datë 02.04.2013 i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të
vendimit nr.2705, datë 04.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Tiranë, më 28.04.2016
913
Nr. 00 - 2016 - 1909 i Vendimit (275)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

nr.01920/2013, që u përket palëve:
PADITËS: ANILA MALE (DOKU)

OBJEKTI:
Kërkohet heqja e masës së përkohshme të bllokimit
të pronës së paluajtshme apartament banimi
me nr.pronësie 174877, ZK 8350 në qytetin e Tiranës
të marrë nga Gjykata Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendim të ndërmjetëm
nr.881 akti, datë 12.04.1996 sepse ky vendim masë e përkohshme ka rënë
dhe urdhërimi i Z.V.R.P.P Tiranë për zhbllokimin e pronës së mësipërme.
Baza Ligjore: Nenet 32/a, 154 e 211 të K.Pr.Civile.

vendosur:
-Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në ligj dhe në prova.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Anila Male (Doku), e
cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.605, datë 12.03.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe vendimit nr.6160, datë 14.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe
rrëzimin e padisë si të pambështetur në ligj, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Vendimet e dhëna nga të dyja gjykatat i konsiderojmë të pabazuara në prova dhe në
ligj.
 Këto vendime janë marrë në zbatim të keq të ligjit.
 Prona objekt shqyrtimi qëndron e bllokuar me një vendim gjyqësor të ndërmjetëm, i
cili është shfuqizuar.
 Gjykata e shkallës së parë, e cila kishte marrë vendimin e ndërmjetëm nr.881 akti,
datë 12.04.1996 për bllokimin e pronës deri në përfundim të shqyrtimit, në dhënien e
914
vendimit përfundimtar me nr.6185, datë 16.07.1996 nuk është shprehur për ligjërimin
e masës së sigurimit të padisë sipas parashikimeve të nenit 212 të K.Pr.Civile.
 Gjykata e Lartë me vendimin nr.1605, datë 23.12.2007 ka vendosur shfuqizimin e
vendimit nr.6802, datë 22.11.1996 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.6185,
datë 16.07.1996, si dhe dërgimin e çështjes për rigjykim sërish në Gjykatën e Apelit
me një trup tjetër gjykues.
 Në këto rrethana, vendimi i ndërmjetëm nr.881 akti, datë 12.04.1996 për bllokimin e
pronës, e ka humbur fuqinë e saj përsa kohë vendimet përfundimtare janë shfuqizuar
dhe çështja është kthyer për rigjykim. Për këtë arsye, kjo masë duhet të hiqet.
 Në rigjykimin e kësaj çështje, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.130, datë
30.09.1998 ka vendosur: “1. Pranimin e pjesshëm të padisë të paditësit Petraq,
Leonora e Suela Salavaci, duke detyruar të paditurin Skënder Male t’i kthejë palës
paditëse shumën prej 600.000 lekë. 2. Rrëzimin e kërkesë padisë në pjesët e tjera të
saj, si për pavlefshmëri të kontratës së dhurimit nr.852 rep., datë 26.03.1996”. Pra,
Gjykata e Apelit Tiranë, në rishqyrtimin e çështjes nuk ka marrë masë të përkohshme
bllokimi të pronës së paluajtshme dhe në vendimin e saj përfundimtar siç u theksua
edhe më lart, ka vendosur rrëzimin e kërkesë padisë për pavlefshmëri të kontratës së
dhurimit.
 Bazuar sa më sipër, masa e sigurimit për bllokimin e pronës ka rënë dhe si e tillë,
duhet të hiqet dhe të urdhërohet ZVRPP Tiranë për të bërë zhbllokimin e pronës
objekt shqyrtimi.

Pasi dëgjoi relatimin përkatës të gjyqtares Evelina Qirjako, verifikoi legjitimitetin e
palës rekursuese si dhe e diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësja Anila Male
(Doku), është një nga trashëgimtaret ligjore të të ndjerit Iljaz Male, i cili ka vdekur në vitin
2007.
2. Në emër të trashëgimlënësit Iljaz Male, ka qenë e regjistruar një pronë e
paluajtshme apartament banimi i ndodhur në Tiranë, me nr.17487 pronësie, Zona Kadastrale
8350.
3. Në momentin që pala paditëse ka siguruar lëshimin e dëshmisë së trashëgimisë
ligjore të subjektit Iljaz Male, i është drejtuar Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurisë së
Paluajtshme Tiranë për të bërë regjistrimin e saj në regjistrin hipotekor ku është pasqyruar
prona e përshkruar më sipër (transkiptimi).
4. ZVRPP Tiranë ka sqaruar paditësen se, pasuria e paluajtshme apartament banimi i
ndodhur në Tiranë, me nr.17487 pronësie, Zona Kadastrale 8350, është bllokuar nëpërmjet
shkresës me nr.587, datë 12.04.1996 të Zyrës Përmbarimore Tiranë. Ky veprim i Zyrës
Përmbarimore Tiranë ka dalë në bazë të vendimit të ndërmjetëm nr.881 akti, datë 12.04.1996
të Gjykatës së Rrethit Tiranë.
5. Pala paditëse ka pretenduar se, vendim i ndërmjetëm me nr.881 akti, datë
12.04.1996 është shfuqizuar nga Gjykata e Lartë, së bashku me vendimet përfundimtare të
shkallës së parë dhe të shkallës së dytë duke u ligjëruar vlefshmëria e kontratës së dhurimit
nr.852 rep., datë 26.03.1996”.
6. Konkretisht, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin e saj nr.6185, datë
16.07.1996 ka vendosur: “Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë të paditësve Petraq,
Leonora e Suela Salavaci. Detyrimin e të paditurit Skënder Male t'i kthejë paditësit shumën
915
prej 2.418.000 lekë. Deklarimin e pavlefshëm të kontratës së dhurimit me nr.152 rep. dhe
nr.191 kol., datë 26.03.1996 midis të paditurit Skënder Male dhe Iljaz Male”.
7. Gjykata e Rrethit Tiranë, gjatë shqyrtimit gjyqësor të mosmarrëveshjes së
mësipërme, kishte marrë vendimin e ndërmjetëm me nr.881 akti, datë 12.04.1996 në bazë të
nenit 125 të K.Pr.Civile për “bllokimin e pronës së mësipërme deri në përfundimin e
gjykimit”, por kjo gjykatë, me vendimin përfundimtar nuk rezulton të ketë vendosur
ligjërimin e sigurimit të padisë, në bazë të nenit 212 të K.Pr.Civile. Ky vendim është
ekzekutuar nga ana e Zyrës së Përmbarimit Tiranë, duke u vendosur bllokimi i pronës i
pronës objekt shqyrtimi.
8. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin e saj nr.6802, datë 22.11.1996, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit gjyqësor nr.6185, datë 16.07.1996 të Gjykatës së Rrethit Tiranë”.
9. Gjykata e Lartë me vendimin nr.1605, datë 23.12.1997, ka vendosur: “Prishjen e
vendimeve nr.6802, datë 22.11.1996 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe nr.6185, datë
16.07.1996 të Gjykatës së Rrethit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën
e Apelit Tiranë me tjetër trup gjykues”.
10. Gjykata e Apelit Tiranë në rishqyrtimin e çështjes, me vendimin nr.130, datë
30.09.1998 ka vendosur: “Pranimin e pjesshëm të padisë të paditësit Petraq, Leonora e Suela
Salavaci, duke detyruar të paditurin Skënder Male t’i kthejë palës paditëse shumën prej
600.000 lekë. Rrëzimin e kërkesë padisë në pjesët e tjera të saj, si për pavlefshmëri të
kontratës së dhurimit nr.852 rep., datë 26.03.1996”.
11. Në kushtet që Gjykata e Apelit Tiranë, gjatë rishqyrtimit të çështjes nuk ka marrë
masë të përkohshme bllokimi të pronës së paluajtshme dhe në vendimin e saj përfundimtar,
ka vendosur rrëzimin e kërkesë padisë për pavlefshmëri të kontratës së dhurimit, pala
paditëse i është drejtuar Zyrës së Përmbarimit Tiranë për heqjen e masës së bllokimit.
12. ZVRPP Tiranë i ka kthyer përgjigje paditëses me shkresën nr.1236, datë
25.01.2010, me të cilën e ka bërë me dije se, është vetëm gjykata ajo që vendos heqjen e
masës së përkohshme dhe jo përmbaruesi gjyqësor.
13. Në kushtet kur, pala paditëse nuk ka marrë përgjigje përfundimtare nga ana e
paditur për zgjidhjen e kësaj çështje, në datën 24.03.2011 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar se masa e përkohshme e
marrë me vendimin e ndërmjetëm nr.881 akti, datë 12.04.1996 të Gjykatës së Rrethit Tiranë
për bllokimin e pronës ka rënë dhe si e tillë, duhet të urdhërohet Zyra Vendore e Regjistrimit
të Pasurisë së Paluajtshme Tiranë për të bërë zhbllokimin e pronës.
vendosur:
-Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në ligj dhe në prova.
14/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Në vendimin e ndërmjetëm nr.881, datë
12.04.1996 në pjesën dispozitive të vendimit theksohet: “Për të siguruar objektin e padisë
dhe ekzekutimin e vendimit të formës së prerë duhet të vendoset masa e përkohshme, duke
vendosur sekuestro mbi banesën e të paditurit Skënder Iljaz Male. Ngarkohet Zyra e
Përmbarimit pranë Gjykatës së Rrethit Tiranë për realizimin e këtij vendimi pranë zyrës së
hipotekës Tiranë dhe brenda zyrës së hipotekës të mos bëhet asnjë veprim për tjetërsimin e
kësaj banese në favor të personave të tretë”. Në bazë të këtij vendimi dhe shkresës së
përmbarimit të lartpërmendur ZVRPP Tiranë, me të drejtë ka vendosur bllokimin e pasurisë
së paluajtshme, objekt gjykimi. Duke j’u referuar vendimit të ndërmjetëm dhe nenit 208 të
K.Pr.Civile, ekzekutimi i vendimit bëhet nëpërmjet përmbaruesit gjyqësor. Përsa kohë që
bllokimi është bërë nëpërmjet shkresës së përmbaruesit gjyqësor Z.V.R.P.P Tiranë, nuk mund
të kryente veprime për heqjen e kësaj mase pa u shprehur Gjykata dhe përmbaruesi gjyqësor.
Gjithashtu, pretendimi i ngritur nga pala paditëse se, me vendimin e Gjykatës së Lartë
916
nr.1605, datë 23.12.1997 i cili ka vendosur prishjen e vendimeve nr.6802, datë 22.11.1996 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe nr.6185, datë 16.07.1996 të Gjykatës së Rrethit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Tiranë me tjetër trup gjykues, masa e
përkohshme e bllokimit të pasurisë ka rënë dhe si e tillë, ajo duhet të hiqet, ... nuk qëndron
për faktin se: Po t’i referohemi nenit 211 të K.Pr.Civile, me titull “Rënia e masës së sigurimit
të padisë”, theksohet se: “Kur vendoset refuzimi i padisë ose pushimi i gjykimit të saj,
gjykata vendos heqjen e sigurimit të padisë, e cila zbatohet kur vendimi të marrë formë të
prerë”. Pra, nga përmbajtja e këtij neni dhe e vendimit të Gjykatës së Lartë të cituar më
sipër nuk jemi para kushtit të mësipërm. Vlen të theksohet fakti se, në vendimin e Gjykatës së
Apelit Tiranë me nr.130, datë 30.09.1998, në rishqyrtimin e çështjes, në pjesën dispozitive
është vendosur: “Pranimi i pjesshëm i kërkesë padisë duke detyruar të paditurin Skënder
Male t'i kthejë palës paditëse shumën prej 600.000 mijë lekësh dhe rrëzimin e saj për pjesën
tjetër”. Pra nga pikëpamja ligjore për sa kohë që është shprehur Gjykata e Apelit Tiranë me
vendimin e sipër përmendur, pala paditëse duhet të kërkonte vetëm ekzekutimin e vendimit
me marrjen e formës së prerë”.
15. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.605, datë 12.03.2013 ka vendosur:
Tiranë.
15/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar njësoj si Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
16. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Anila Male (Doku), e cila
kërkon ndryshimin e vendimit nr.605, datë 12.03.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.6160, datë 14.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe rrëzimin e
padisë si të pambështetur në ligj, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse
të këtij vendimi.
17. Rekursi i paraqitur nga pala paditëse Anila Male (Doku), përmban shkaqe nga ato
të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.nr. 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat i bëjnë të
cënueshëm vendimet e dhëna nga Gjykata Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe Gjykata e Apelit
Tiranë.
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në referim të akteve të administruara në
dosjen gjyqësore, të cilat janë marrë në shqyrtim nga gjykatat më të ulëta, si dhe të
pretendimeve të palëve në proces, vlerëson se, në kundërshtim me kërkesat e normave
materiale dhe proceduriale, këto gjykata nuk kanë bërë një analizë tërësore dhe objektive të
provave (neni 12 i K.Pr.Civile) dhe si rezultat, nuk e kanë zgjidhur “mosmarrëveshjen në
përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen
prej tyre“ (neni 16 i K.Pr.Civile).
19. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, të cilat i janë nënshtruar
hetimit dhe debatit gjyqësor në gjykatat më të ulëta, objektit dhe shkakut ligjor të padisë,
pretendimeve të parashtruara në këto akte, si dhe në analizë të vendimeve të gjykatave më të
ulëta, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, si Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë ashtu edhe Gjykata e Apelit Tiranë, kanë interpretuar dhe zbatuar gabim ligjin
material të zbatueshëm për zgjidhjen e çështjes objekt shqyrtimi dhe për këtë arsye çmon se,
këto vendime duhet të ndryshohen, duke u rrëzuar kërkesë padia e paditësit.
20. Referuar të drejtës subjektive proceduriale, çdo individ ka të drejtën t’i drejtohet
gjykatës për të mbrojtur një të drejtë, ose një interes të ligjshëm, të cilin, ai pretendon se i
është shkelur apo i është cenuar, e drejtë kjo dhe garanci, e cila sanksionohet nga neni 42 i
Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, në të cilën thuhet shprehimisht se: ”Kushdo për
917
mbrojtjen e të drejtave, lirive dhe të interesave të tij kushtetuese dhe ligjore mund t’i
drejtohet gjykatës”. Në referim të sa më sipër, del qartë që çdo subjekt mund t’i drejtohet
gjykatës për mbrojtjen e një të drejte apo interesi të ligjshëm, vetëm kur ekziston interesi i
ligjshëm. Vetëm në këto kushte, subjekti i interesuar mund të kërkojë nga gjykata që kjo e
fundit, të realizojë një gjykim të drejtë, të paanshëm dhe të vendosë në lidhje me pretendimet
e tij.
21. Në çështjen objekt shqyrtimi, rezulton se, kërkimi i palës paditëse në këtë gjykim,
është: “Kërkohet heqja e masës së përkohshme të bllokimit të pronës së paluajtshme
apartament banimi me nr.pronësie 17487, ZK 8350 në qytetin e Tiranës të marrë nga
Gjykata Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendim e ndërmjetëm nr.881 akti, datë 12.04.1996 sepse
ky vendim masë e përkohshme ka rënë dhe urdhërimi i Z.V.R.P.P Tiranë për zhbllokimin e
pronës së mësipërme”, të cilin pala paditëse e ka bazuar në nenet 32/a, 154 e 211 të
K.Pr.Civile.
22. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, fillimisht vlerëson të theksojë se, pala
paditëse ka një interes të ligjshëm për të paraqitur kërkesë padinë në shqyrtim, pasi ajo
nëpërmjet saj, kërkon rivendosjen e të drejtave të saj që lidhen me të drejtën e pronësisë, të
cilat pretendon se i janë shkelur nga vendimi i palës së paditur, e cila refuzon që të zhbllokojë
pronën e paluajtshme, apartament banimi e ndodhur në qytetin e Tiranës, e cila ishte bllokuar
me vendim gjyqësor të ndërmjetëm të marrë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë si masë
për sigurimin e padisë, edhe pse kjo çështje tashmë është zgjidhur me një vendim gjyqësor të
formës së prerë.
23. Pala paditëse në këtë gjykim ka pretenduar se, është një nga trashëgimtaret ligjore
të të ndjerit Iljaz Male, i cili ka vdekur në vitin 2007. Në emër të këtij trashëgimlënësi, është
regjistruar prona apartament banimi, me nr.17487 pronësie, Zona Kadastrale 8350, e ndodhur
në qytetin e Tiranës. Pala paditëse ka pretenduar se i është drejtuar palës së paditur për të bërë
regjistrimin e dëshmisë së trashëgimisë për të ndjerin Iljaz Male, duke pretenduar pasqyrimin
e ndryshimeve përkatëse në regjistrat e pasurisë së paluajtshme. Nga kjo Zyrë i është bërë me
dije, se prona objekt shqyrtimi është bllokuar sipas shkresës me nr.587 prot., datë 12.04.1996
të Zyrës Përmbarimore Tiranë, në zbatim të vendimit të ndërmjetëm nr.881 akti, datë
12.04.1996 të Gjykatës së Rrethit Tiranë. Pala paditëse ka pretenduar se, kjo masë provizore
ka rënë në kushtet kur çështja është zgjidhur përfundimisht, me një vendim gjyqësor të
formës së prerë.
24. Sa më sipër provohet qartë nga vetë kronologjia e vendimeve që kanë dalë për
zgjidhjen e kësaj çështje nga ku rezulton se, me vendimin përfundimtar nr.6185, datë
16.07.1996, Gjykata e Rrethit Tiranë nuk është shprehur për ligjërimin e masës së sigurimit të
padisë sipas parashikimeve të nenit 212 të K.Pr.Civile. Ky vendim rezulton të jetë lënë në
fuqi me vendimin nr.6802, datë 22.11.1996 të Gjykatës së Apelit Tiranë, por me vendimin
nr.1605, datë 23.12.2007 të Gjykatës së Lartë, është vendosur shfuqizimi e të dy këtyre
vendimeve dhe çështja është kthyer për rigjykim në Gjykatën e Apelit Tiranë. Përfundimisht,
kjo çështje ka marrë zgjidhje me vendimin nr.130, datë 30.09.1998 të Gjykatës së Apelit
Tiranë, e cila ka vendosur pranimin pjesërisht të padisë dhe rrëzimin e padisë përsa i përket
pjesës tjetër të saj. Pra, në kushtet kur Gjykata e Apelit Tiranë, në rishqyrtimin e çështjes nuk
ka marrë masë të përkohshme për bllokimin e pronës së paluajtshme dhe në vendimin e saj
përfundimtar ka vendosur rrëzimin e kërkesë padisë për pavlefshmëri të kontratës së
dhurimit, e cila lidhej me apartamentin objekt shqyrtimi, vendimi i ndërmjetëm nr.881 akti,
datë 12.04.1996 për bllokimin e pronës, e ka humbur fuqinë e saj juridike dhe për këtë arsye,
duhet urdhëruar ZVRPP Tiranë që të bëjë zhbllokimin e saj.
25. Ndërsa ana e paditur në këtë gjykim Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë ka prapësuar se, pala paditëse ka vënë si bazë ligjore nenin 32/a të
K.Pr.Civile, që ka të bëjë me rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që i është
918
shkelur. Në kuptim të këtij neni, ZVRPP Tiranë nuk i ka shkelur ndonjë të drejtë ose interes
të ligjshëm palës paditëse, në mënyrë që ky organ administrativ të thirrej si palë e paditur.
ZVRPP Tiranë ka pretenduar se bllokimi i apartamentit objekt shqyrtimi gjyqësor është bërë
në bazë të vendimit të ndërmjetëm gjyqësor me nr.881 akti, datë 12.04.1996 të dhënë nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë. Në këto kushte, përsa kohë bllokimi i kësaj pasurie është
bërë nëpërmjet shkresës së përmbaruesit gjyqësor dhe mbi bazën e një vendimi gjyqësor, për
të cilin nuk ka një vendim të dytë të gjykatës apo një shkresë nga ana e përmbaruesit gjyqësor
që kjo masë bllokimi të hiqet, Z.V.R.P.P Tiranë nuk mund të kryejë veprime për heqjen e
kësaj mase pa u shprehur më parë gjykata dhe përmbaruesi gjyqësor. Në vendimin e Gjykatës
së Apelit Tiranë nr.130, datë 30.09.1998, është vendosur pranimi i pjesshëm i kërkesë padisë,
duke detyruar të paditurin Skënder Male t'i kthejë palës paditëse shumën prej 600.000 mijë
lekësh dhe rrëzimin e saj për pjesën tjetër. Kjo gjykatë nuk është shprehur në lidhje me masën
e sigurimit të padisë. Vetë paditësja në gjykim, ka pranuar faktin se i është drejtuar Zyrës së
Përmbarimit Tiranë për heqjen e masës së bllokimit, e cila me shkresën nr.1236, datë
25.01.2010 e ka orientuar atë që ti drejtohet gjykatës, pasi është vetëm gjykata ajo që vendos
heqjen e saj. Për këto arsye, pretendimet e ngritura nga paditësja lidhur me heqjen e bllokimit
mbi pasurinë objekt gjykimi, nuk qëndrojnë dhe si e tillë padia duhet rrëzuar si e
pambështetur në ligj e në prova.
26. Bazuar në këto pretendime dhe prapësime të dhëna nga palët ndërgjyqëse në këtë
gjykim, rezulton që të dyja gjykatat më të ulëta kanë rrëzuar kërkimet e palës paditëse, me
arsyetimin se: “...Duke j’u referuar vendimit të ndërmjetëm dhe nenit 208 të K.Pr.Civile,
ekzekutimi i vendimit bëhet nëpërmjet përmbaruesit gjyqësor. Përsa kohë që bllokimi është
bërë nëpërmjet shkresës së përmbaruesit gjyqësor Z.V.R.P.P Tiranë, nuk mund të kryente
veprime për heqjen e kësaj mase pa u shprehur Gjykata dhe përmbaruesi gjyqësor.
Gjithashtu, pretendimi i ngritur nga pala paditëse se, me vendimin e Gjykatës së Lartë
nr.1605, datë 23.12.1997 i cili ka vendosur prishjen e vendimeve nr.6802, datë 22.11.1996 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe nr.6185, datë 16.07.1996 të Gjykatës së Rrethit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Tiranë me tjetër trup gjykues, masa e
përkohshme e bllokimit të pasurisë ka rënë dhe si e tillë, ajo duhet të hiqet, ... nuk qëndron
për faktin se: Po t’i referohemi nenit 211 të K.Pr.Civile, me titull “Rënia e masës së sigurimit
të padisë”, theksohet se: “Kur vendoset refuzimi i padisë ose pushimi i gjykimit të saj,
gjykata vendos heqjen e sigurimit të padisë, e cila zbatohet kur vendimi të marrë formë të
prerë”. Pra, nga përmbajtja e këtij neni dhe e vendimit të Gjykatës së Lartë të cituar më
sipër nuk jemi para kushtit të mësipërm. Vlen të theksohet fakti se, në vendimin e Gjykatës së
Apelit Tiranë me nr.130, datë 30.09.1998, në rishqyrtimin e çështjes, në pjesën dispozitive
është vendosur: “Pranimi i pjesshëm i kërkesë padisë duke detyruar të paditurin Skënder
Male t'i kthejë palës paditëse shumën prej 600.000 mijë lekësh dhe rrëzimin e saj për pjesën
tjetër”. Pra nga pikëpamja ligjore për sa kohë që është shprehur Gjykata e Apelit Tiranë me
vendimin e sipër përmendur, pala paditëse duhet të kërkonte vetëm ekzekutimin e vendimit
me marrjen e formës së prerë”.
27. Këtë arsyetim të gjykatave më të ulëta, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e
gjen të pambështetur në prova dhe në ligj. Ky Kolegj, vlerëson se të dyja gjykatat, në marrjen
e vendimeve të mësipërm, në kundërshtim me nenin 16 të K.Pr.Civile, nuk e kanë kuptuar
dhe nuk e kanë përcaktuar drejtë natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes, shkakun ligjor të
kërkimeve të paditësit, ligjin që duhet të zbatohej dhe për rrjedhojë nuk e kanë zgjidhur
mosmarrëveshjen në përputhje me ligjin.
28. Ky konkluzion i gjykatës vjen në përputhje edhe me qëndrimin e mbajtur në
vendimin unifikues me nr.3/2012 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në të cilin
shprehimisht thuhet: “Gjykata e zbulon shkakun e padisë së paditësit duke e analizuar padinë
në tërësinë e saj dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore të referuara nga paditësi në
919
pjesën hyrëse të saj. Mund të ndodhë që paditësi të referojë gabimisht dispozitat ligjore,
porse nga leximi i kërkesëpadisë, del e qartë e drejta që ai kërkon të mbrojë. Në këtë rast,
gjykata duhet të zgjidhë çështjen konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i
kërkesëpadisë, duke bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë
dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë cenuar”. Por nga ana formale,
kërkimi i paditëses konsiston në detyrimin e ZVRPP për të hequr masën e sigurimit të padisë
të vendosur me vendimin nr.881 akti, datë 12.04.1996 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Pra lirimin e pronës. Por nga ana tjetër, kërkimi konsiston edhe në detyrimin e gjykatës që kjo
masë sigurimi ka rënë në kushtet që vendimi nr.130, datë 30.09.1998 i Gjykatës së Apelit
Tiranë ka marrë formë të prerë. Në kushtet kur ZVRPP nuk kryen veprimet e mësipërme,
paditësja kërkon zgjidhjen e këtij konflikti në rrugë gjyqësore. Hetimi sa më sipër, nëse masa
e sigurimit ka rënë është edhe objekt gjykimi nga ana e këtyre gjykatave. Detyrimi për ta
hequr këtë masë nga ZVRPP është edhe pasoja e këtij konstatimi.
29. Qëllimi i investimit të gjykatës në një mosmarrëveshje të bërë objekt konflikti
gjyqësor, është që ta zgjidhi atë si dhe të rregullojë pasojat që mund të jenë prodhuar. Fakti
që gjykatat që kanë zgjidhur mosmarrëveshjen që ka ekzistuar midis familjes Salavaci dhe
familjes Male me vendim përfundimtar, por nuk janë shprehur në këtë vendim edhe për
rënien e masës së sigurimit të padisë, është detyrimi ligjor i gjykatave që kanë marrë në
shqyrtim këtë çështje objekt shqyrtimi gjyqësor që të vlerësojnë nëse tanimë ka rënë kjo masë
e sigurimit të padisë apo jo dhe nëse duhet të hiqet bllokimi i vendosur nëpërmjet saj nga
ZVRPP Tiranë. Gjykata e interpreton ligjin në total dhe e zbaton atë. Pra, analizon ato ç’kanë
vendosur gjykatat më parë dhe se çfarë duhet të ndodhë.
30. Në nenin 211 të K.Pr.Civile, i titulluar “Rënia e masës së sigurimit të padisë”,
pasqyrohet se: “Kur padia për të cilin është lejuar masa e sigurimit, nuk është ngritur brenda
afatit të caktuar nga gjykata ose gjyqtari, masa e sigurimit quhet se ka rënë nga fuqia. Kur
vendoset refuzimi i padisë ose pushimi i gjykimit të saj, gjykata vendos heqjen e sigurimit të
padisë, e cila zbatohet kur vendimi të marrë formë të prerë. Garancia e dhënë sipas nenit
202 të këtij Kodi, i kthehet paditësit, në rast se pala tjetër brenda pesëmbëdhjetë ditëve pasi
vendimi ka marrë formën e prerë, nuk paraqit padi për shpërblimin e dëmit të ardhur për një
shkak të tillë”, ndërsa në nenin 212 po të K.Pr.Civile, i titulluar “Ligjërimi i masës së
sigurimit të padisë”, parashikohet se: “Kur në vendimin përfundimtar padia pranohet,
gjykata vendos edhe ligjërimin e sigurimit të padisë. Kur si masë sigurimi të padisë është
vendosur sekuestrimi, ajo kthehet në sekuestrim ekzekutiv, pasi vendimi të marrë formën e
prerë”.
31. Në analizë të dispozitave ligjore të mësipërme, konstatohet qartësisht se, vendosja
e masës së sigurisë është një vendim i ndërmjetëm dhe i përkohshëm, fuqia juridike e të cilit,
merr fund në momentin e dhënies së vendimit përfundimtar për zgjidhjen e një
mosmarrëveshje të caktuar. Jo pa qëllim, ligjvënësi ka parashikuar rastet konkrete se kur një
vendim i ndërmjetëm për vendosjen e masës së sigurimit të padisë, ka fuqi ligjore ose e
humbet atë. Ligjvënësi ka qenë i qartë kur, në paragrafin e dytë të nenit 211 të K.Pr.Civile ka
parashikuar se në momentin kur gjykata me vendim gjyqësor përfundimtar, vendos rrëzimin e
padisë apo pushimin e gjykimit, duhet të vendosë edhe heqjen e masës së sigurimit të padisë,
i cili, në vetvete përbën një masë e përkohshme dhe është në funksion të së drejtës që
kërkohet të realizohet nëpërmjet procesit gjyqësor.
32. Në momentin që procesi gjyqësor përfundon me një vendim përfundimtar, me të
cilin është rrëzuar padia, atëherë edhe masa provizore e vendosur, e cila lidhet drejtpërdrejtë
me kërkimet e padisë humbet fuqinë e saj ligjore dhe si e tillë duhet të hiqet nga gjykata. E
njëjta gjë ndodh edhe kur kemi pushimin e gjykimit, pasi në kushtet kur pushohet shqyrtimi i
kërkimit kryesor në padi, gjykata nuk mund të lërë me efekte pasvepruese një vendim të
ndërmjetëm, i cili pavarësisht faktit se është vlerësuar nga gjykata me procedurë të
920
përshpejtuar (pra përpara se të shqyrtohet çështja në themel të saj, për vetë karakterin
emergjent që ka ky kërkim), ai në kuptim të procesit gjyqësor është një kërkim dytësor dhe
ndjek fatin e kërkimit kryesor. Gjithashtu, ligjvënësi ka qenë shumë i qartë kur është shprehur
se, edhe në kushtet kur pranohet padia, gjykata ka detyrimin ligjor që të shprehet për
ligjërimin e masës së sigurimit të padisë, përsa kohë ky vendim është marrë në funksion të
kërkimit kryesor. Pra, ligjërimi i kësaj mase, vjen për shkak të efekteve që ai mund të ketë
sjellë për palët në proces, duke vlerësuar ligjshmërinë e tyre për sa kohë është vlerësuar
pranimi i padisë. Megjithatë, legjislatori ka qenë i kujdesshëm kur është shprehur se, heqja e
masës së sigurimit të padisë apo ligjërimi i saj, do ti fillojë efektet e saj vetëm kur vendimi
përfundimtar të jetë i formës së prerë dhe si i tillë, të jetë i detyrueshëm për ekzekutim.
33. Në rastin objekt shqyrtimi, ka rezultuar e provuar se, sipas vërtetimit të pronësisë
me nr.17487, datë 08.06.1994 subjektet Iljaz, Zenepe, Nazife, Anila dhe Skënder Male janë
bashkëpronarë të një apartamenti banimi të ndodhur në Tiranë, Rruga “Mine Peza”, pallati
234, shkalla 2, ap. 14, kati i tretë, që përbëhet nga dy dhoma, një kuzhinë e ambiente të tjera
ndihmëse, me sipërfaqe 70 m2. Pjesën e tij në këtë apartament, subjekti Skënder Male ja ka
dhuruar babait të tij Iljaz Male, i cili edhe e ka pranuar këtë dhurim nëpërmjet kontratës së
dhurimit nr.852 rep. dhe nr.191 kol, datë 26.03.1996. Kjo kontratë rezulton të jetë regjistruar
në radhorin përkatës të pronësisë në regjistrat hipotekorë të ZVRPP Tiranë.
34. Gjithashtu, midis subjekteve Petraq, Leonora dhe Suela Salavaci dhe subjektit
Skënder Male ka ekzistuar një mosmarrëveshje civile, e cila është bërë edhe objekt shqyrtimi
gjyqësor në gjykatë me këtë objekt: “Kthim shume me kamatvonesat. Deklarim i pavlefshëm i
kontratës së dhurimit me nr.852 rep dhe nr.191 kol, datë 26.03.1996 dhe ç’rregjistrimi i saj
nga hipoteka me nr.1748, datë 28.03.1996”, ku subjektet Salavaci kanë qenë në pozicionin
procedurial të palës paditëse, ndërsa subjekti Skënder Male në pozicionin procedurial të palës
së paditur. Siç u tha edhe më lart në këtë vendim, gjatë shqyrtimit të kësaj çështje me
vendimin e ndërmjetëm nr.881 akti, datë 12.04.1996, Gjykata e Rrethit Tiranë ka marrë
masën e sigurimit të padisë, duke vendosur bllokimin e pronës apartament banimi që kishte
qenë objekt i kontratës së dhurimi, objekt shqyrtimi në këtë proces gjyqësor. Në përfundim të
shqyrtimit të kësaj mosmarrëveshje, Gjykata e Rrethit Tiranë me vendimin përfundimtar
nr.6185, datë 16.07.1996, ka vendosur: “1. Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë. 2.
Detyrimin e të paditurit Skënder Male ti kthejë paditësit shumën prej 2.418.000 lekë që
përfaqëson shumën fillestare të marrë hua, së bashku me kamat vonesën prej 1.200 lekë në
ditë. 3. Deklarimin e pavlefshëm të kontratës së dhurimit nr.852 rep dhe nr.191 kol, datë
26.03.1996, midis të paditurit Skënder Male dhe Iliaz Male. 4. Rrëzimin e kërkesë padisë për
pjesën tjetër të saj si ë pabazuar në prova dhe në ligj...”. Në këtë vendim ka rezultuar se,
gjykata nuk është është shprehur për ligjërimin e masës së sigurimit të padisë të vendosur me
vendimin e saj të ndërmjetëm nr.881 akti, datë 12.04.1996 (në një kohë që siç u tha dhe më
lart në këtë vendim, e kishte për detyrim ta bënte).
35. Gjatë shqyrtimit të kësaj çështje në të gjitha shkallët e gjykimit, ka rezultuar e
provuar se, vendimi nr.6185, datë 16.07.1996 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është
lënë në fuqi me vendimin nr.6802, datë 22.11.1996 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ndërsa me
vendimin nr.1605, datë 23.12.1997 të Gjykatës së Lartë (Gjykata e Kasacionit) është
vendosur prishja e këtyre dy vendimeve dhe dërgimi i çështjes për rigjykim pranë Gjykatës së
Apelit Tiranë, me arsyetimin se: “...vendimi është dhënë në kundërshtim me kërkesat e
përcaktuara në nenin 126 të K.Pr.Civile...janë lejuar shkelje të tjera ligjore si marrja e
vendimit ndaj një personi tjetër pa qenë pjesëmarrës në proces gjyqësor etj...”.
Përfundimisht, me vendimin nr.130, datë 30.09.1998 të Gjykatës së Apelit Tiranë, në të cilin
është thirrur në gjykim me cilësinë e palës së paditur edhe Iljaz Male (trashëgimlënësi i palës
paditëse në këtë gjykim), është vendosur: “Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë së palës
paditëse Petraq Salavaci, Leonora Salavaci e Suela Salavaci, duke detyruar të paditurin
921
Skënder Male ti kthejë palës paditëse shumën prej 600.000 lekë. Rrëzimin e kërkesë padisë
në pjesët e tjera të saj, si për pavlefshmëri të kontratës së dhurimit nr.852 rep datë
26.03.1996 dhe kamatëvonesat për shumën e mësipërme”.
36. Në referim të sa më sipër, konstatohet qartësisht se, mosmarrëveshja që ka
ekzistuar midis paditësve Salavaci dhe të paditurve Male është zgjidhur me një vendim
gjyqësor të formës së prerë dhe në mënyrë përfundimtare. Por, apartamenti objekt i kontratës
së dhurimit, i cili ka qenë një ndër objektet e shqyrtimit gjyqësor, vazhdon të vijojë i bllokuar
për efekt të mosshprehjes nga ana e gjykatës ne mënyre te drejtpërdrejte ne lidhje me
vendimin e ndërmjetëm me nr.881 akti, datë 12.04.1996 të dhënë nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë , si dhe për shkak te moskuptimit te qarte te organeve ekzekutive te
vendimeve te dhëna nga gjykata .Ky Kolegj, çmon të theksojë se, në momentin që Gjykata e
Apelit Tiranë ka bërë shqyrtimin e themelit të kësaj çështje, persa kohe ajo ka vendosur
rrëzimin e padisë për sa i përket pavlefshmërisë se kontratës se dhurimit duhet të ishte
shprehur edhe për heqjen e masës provizore të sigurimit të padisë të vendosur me vendimin e
ndërmjetëm të sipërcituar, sipas parashikimeve të nenit 211 të K.Pr.Civile. Kjo për faktin se,
kjo gjykatë ka vlerësuar rrëzimin e padisë përsa i përkiste pavlefshmërisë së kontratës së
dhurimit, që kishte si objekt të saj apartamentin, i cili përbën edhe objektin e bllokuar nga
ZVRPP Tiranë në këtë shqyrtim gjyqësor. Ligjërisht me rrëzimin e këtij kërkimi edhe masa
provizore për sigurimin e padisë ka rënë, përsa kohë kërkimi kryesor për të cilin është
vendosur masa e bllokimit të apartamentit pranë ZVRPP Tiranë është rrëzuar, si një kërkim i
cili nuk ka patur bazueshmëri në prova dhe në ligj. Për këtë arsye, vazhdimi i efekteve të
vendimit të ndërmjetëm me nr.881 akti, datë 12.04.1996 të dhënë nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë në rastin objekt shqyrtimi është i paligjshëm dhe si i tillë, duhet të
konstatohet se efektet e tij juridike kanë rënë kjo pasi apartamenti nuk mund te rrije
përjetësisht i bllokuar ne kushtet kur nuk ka me konflikt
37. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, ndryshe nga gjykatat
më të ulëta, arrin në përfundimin se, padia e ngritur nga pala paditëse është e drejtë, e bazuar
në prova dhe në ligj dhe si e tillë ajo duhet të pranohet. Është fakt i pranuar se mbi një pasuri
të paluajtshme nuk mund të vendoset një kufizim (bllokim) në pafundësi, pasi në këtë mënyrë
do të kishim cënim të rëndë të së drejtës së pronësisë. Është mëse e vërtetë se një kufizim i
pronës pa shkak ligjor, pa prova dhe pa afat kufizues (pafundësisht), do të sillte cënimin e
rëndë të kësaj të drejtë themelore dhe shumë të rëndësishme. Për këtë arsye, në kushtet kur
organi administrativ ka vendosur bllokimin e pronës si pasojë e një vendimi të ndërmjetëm të
gjykatës dhe nuk pranon që ta heqë atë edhe pasi konflikti ka përfunduar, është pikërisht
gjykata, ajo e cila, pas një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm do të konstatojë dhe vendosë
nëse: (i) është apo jo më në fuqi ky vendim i ndërmjetëm; (ii) prona objekt i këtij shqyrtimi
gjyqësor, duhet apo jo të vazhdohet të mbahet e bllokuar edhe pasi vendimi për zgjidhjen e
konfliktit ka marrë formë të prerë; (iii) dhe se çfarë ndodh kur gjykata me vendimin
përfundimtar nuk është shprehur në lidhje me këtë masë dhe a duhet apo jo që në këtë
gjykim, gjykata të konstatojë shuarjen e saj.
38. Në vijim të fakteve dhe rrethanave që pasqyrojnë aktet shkresore të administruara
në dosje, ky Kolegj, vlerëson se vendimi i ndërmjetëm nr.881 akti, datë 12.04.1996, dhënë
nga Gjykata e Rrethit Tiranë si masë për sigurimin e padisë ka rënë dhe efektet e saj janë
shuar, për sa kohë çështja për të cilën është marrë kjo masë provizore, është zgjidhur me një
vendim gjyqësor të formës së prerë. Për këto arsye, në kushtet kur kufizimi (bllokimi) i
pronës objekt shqyrtimi është vendosur me një vendim gjyqësor, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë, vlerëson se është pikërisht gjykata organi kompetent i cili duhet të
konstatojë dhe të shprehet qartësisht për heqjen e kufizimit dhe rënien e masës së sigurimit të
padisë, bazuar në nenin 211, paragrafi i dytë i K.Pr.Civile, në të cilin thuhet se: “Kur
922
vendoset refuzimi i padisë ose pushimi i gjykimit të saj, gjykata vendos heqjen e sigurimit të
padisë, e cila zbatohet kur vendimi të marrë formë të prerë”.
39. Për gjithë sa është pasqyruar më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë,
referuar akteve shkresore të administruara në dosje, pretendimeve të palëve në proçes, si dhe
dispozitave ligjore të zbatueshme në mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi, vlerëson se, masa e
sigurimit të padisë së vënë me vendimin e ndërmjetëm nr.881 akti, datë 12.04.1996 të
Gjykatës së Rrethit Tiranë ka rënë dhe për këtë arsye, ZVRPP Tiranë duhet të bëjë
zhbllokimin e pronës së paluajtshme objekt shqyrtimi, apartament banimi me nr.17487
pasurie, Zona Kadastrale 8350, e ndodhur në qytetin e Tiranës.
40. Në përfundim të analizës së mësipërme, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vlerëson se, si vendimi nr.6160, datë 14.06.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ashtu
edhe vendimi nr.605, datë 12.03.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë, janë marrë në interpretim
të gabuar të ligjit material dhe atij procedurial, dhe për këtë arsye këto vendime duhet të
ndryshohen, duke u vendosur pranimi i kërkesë padisë së ngritur nga pala paditëse Anila
Male (Doku) dhe detyrimi i palës së paditur ZVRPP Tiranë, që të bëjë zhbllokimin e pronës
objekt shqyrtimi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/dh të ligjit nr.49/2012
VENDOSI
Tiranë dhe vendimit nr.605, datë 12.03.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe pranimin e
kërkesë padisë, duke u detyruar pala e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë që të bëjë zhbllokimin e pronës objekt i këtij gjykimi.
Tiranë, më 28.04.2016
923
Nr. 00-2016-2235 i Vendimit (276)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në datën 28.04.2016 në seancën gjyqësore, mori në shqyrtim çështjen administrative me

PADITËS: KOSTANDINA GUSHO

MARIE GUSHO
TË PADITUR: Z.R.P.P. POGRADEC
PERSON I TRETË GËZIM GAZI
OBJEKTI:
Fshirja e shënimeve të bëra nga ZVRPP Pogradec
mbi pasurinë e paluajtshme të paditësve Kostandina dhe Marie Gusho,
duke regjistruar këtë sipërfaqe trualli prej 462 m2 në emrin e paditësve.
Baza Ligjore: Ligji 32/a,153,154,391, paragrafi i tretë
dhe neni 459/a të K.Pr.Civile,
nenet 192 e vijues të K.Civil, ligji nr.7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme” të ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec me vendimin nr.1250, date 01.10.2012 ka

vendosur si vijon:
Rrëzimin e kërkesëpadisë së paditësve Kostandina dhe Marie Gusho
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.129 datë 13.03.2013 ,ka vendosur:

Lënien në fuqi te vendimit civil nr.nr.1250, date 01.10.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Pogradec
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Kostandina dhe Marie
Gusho të cilat kërkojnë ndryshimin e vendimit nr.129 datë 13.03.2013 të Gjykatës së
Apelit Korçë , duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Në kundërshtim me sa pranojnë gjykatat në vendimet e tyre paditëset janë pronare
ekskluzive të truallit me sipërfaqe 462 m2 dhe këtë pronësi e kanë fituar me vendimin
nr.55 të KKP i ndryshuar ky i fundit me vendim të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Pogradec nr.188 datë 15.02.1996
 Nga përmbajtja dhe interpretimi i arsyetimit të vendimit të Komisionit të Kthimit të
Pronave nr.55 datë 07.02.1994, kuptohet qartë së paditësve Gusho, jo vetëm që u
është njohur por dhe u është kthyer sipërfaqja e truallit prej 462 m 2 (ky konkluzion
924
konfirmohet edhe nga fakti i regjistrimit të tij në hipotekë) Ky interpretim i vendimit
të KKP është kryer edhe nga Vendimi Gjykatës së Kasacionit .
 Pista e vallëzimit nuk është objekt ndërtimor që funksionon më vete dhe si e tillë nuk
ka ndonjë vlerë që ka ndikuar në vlerën e përgjithshme të objektit “Bar –Lulishte 1
Maj, të blerë nga Avni Bektashi. Ajo në të vërtetë është truall prandaj dhe KKP në
vendimin e dhënë, ka legjitimuar të drejtën e bashkëpronësisë së paditësve me
blerësin e parë .
 Gjykatat janë tërësisht kontradiktore në deduksionet e tyre. Edhe pse pranojnë se
vendimi gjyqësor nr.1027 datë 27.06.2000 i Gjykatës së Rrethit Korçë, nuk ka fuqi
provuese për në rastin konkret , arsyetojnë se pronar legjitim i kësaj sipërfaqeje është
personi i tretë Gëzim Gazi .Ato pranojnë gjithashtu dhe faktin se me vendimin
gjyqësor të formës së prerë nr.1 datë 03.01.1997 (me të cilin është konstatuar
pjesërisht e pavlefshme kontrata e shitblerjes nr.1028/511 datë 09.04.1995) sipërfaqja
e truallit prej 462 m2 që pretendojnë paditëset nuk u është kthyer atyre por AKP. Lind
pyetja si mund të konsiderohet pronar personi i tretë ndërkohë që me vendim të
formës së prerë, pronare është deklaruar AKP?
 Gjykata duhet të kishte deklaruar pavlefshmërinë absolute të veprimeve juridike për
regjistrimin e kësaj sipërfaqeje trualli nga personi i tretë, apo personat e mëparshëm
nga i cili e ka blerë pronën dhe të vendostë detyrimin e saj për regjistrimin e saj në
emër të paditësve Gusho.
 Pas vendimit të formës së prerë të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec nr.1 datë
03.01.1997 (e cila ka pranuar padinë e paditësve Gusho duke vendosur konstatimin e
pavlefshmërisë së pjesshme të kontratës së shitjes nr.1028/511 datë 09.04.1996, për
sipërfaqen 462 m2 dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme) me kërkesën e
paditësve është lëshuar urdhri i ekzekutimit dhe ZRPP Pogradec ka bërë çregjistrimin
e truallit 462 m2 nga emri i të paditurve Shefqet Alushi dhe Ruzhdi Ibrahimi. Në këtë
mënyrë fshirja e emrit të pronarëve Shefqet Alushi dhe Ruzhdi Ibrahimi dhe
mosregjistrimi në emër të AKP-së nënkupton qartë se në kundërshtim me sa shprehet
gjykata , prona mbetej e hipotekuar në emër të paditësve dhe se regjistrimi i saj në
bazë të vendimit nr.55 të KKP ka qenë i ligjshëm .

Pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Evelina Qirjako, verifikoi legjitimitetin e
palës rekursuese Marie dhe Kostandina Gusho, si dhe e diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara ne dosjen gjyqësore civile, rezulton se paditëset
Kostandina Gusho e Marie Gusho janë trashëgimtare ligjore të radhës së parë të
trashëgimlënësit babait te tyre Llazar Gusho (Lazgush Poradeci).
2. Me vendimin nr.55 datë 07.02.1994, K.K.K.Pronave ish pronareve pranë Bashkise
Pogradec ka vendosur:Njeh Marie dhe Kostandina Gusho pronare ne një sipërfaqe trualli
prej 462 m2 kufizuar veri-rrethim i pistës, jug-bordura rrethuese e pistës, lindje- 3m larg
fasadës se jashtme te restorantit “1 Maji”, perëndim - rruga pranë lumit…….Marrëdhëniet
ndërmjet pronareve Gusho dhe pronarit te ri te restorant “1 Majit” krijohen sipas pjesës
arsyetuese të këtij vendimi………..Referuar pjesës arsyetuese te vendimit rezulton se mbi
sipërfaqen prej 462 m2 te ndodhur ne Pogradec shtrihet pista e klubit “1 Maji” se bashku me
ambiente te tjera dekorative sipas të dhënave të agjencisë privatizimit, klubi 1 maji është
bërë objekt privatizimi dhe është blere ne ankand nga z.Agron Bektashi. Persa i takon pistës,
ku pronarë paraqiten kërkueset e mësipërme, ajo ka qenë pjesë përbërëse në ankand dhe
925
pronari i ri i Restorantit 1 maji paguan qiranë e vendosur nga organet kompetente . Lidhur
me qenien e mëtejshme të pistës si ambient funksional i restorantit 1 maji, kjo do të varet nga
marrëveshja e pronarëve Gusho me pronarin e ri të lokalit si dhe nga dispozitat ligjore të
bashkëpronësisë .
3. Rezulton se përpara se të merrej vendimi i mësipërm, Klubi “1 Maji” është bërë
objekt privatizimi dhe është blere ne ankand nga shtetasi Agron Bektashi, ndërsa pista ku
pronare paraqiten trashëgimtaret e Llazar Gushos, shtetaset Kostandina Gusho e Marie
Gusho, nuk ka qenë e përshirë në procedurën e shitjes përmes ankandit.(faqja 74 e dosjes
gjyqësore )
4. Rezulton se paditëset,pas marrjes së vendimit nr.55 datë 07.02.1994 të
K.K.KPronave, e kanë regjistruar truallin prej 462 m2, pranë zyrës së Hipotekës Pogradec, me
nr.46 regjistri datë 28.03.1194 (faqe 63 e dosjes gjyqësore)
5. Rezulton se me kontratën e shitblerjes nr.215 rep, nr.95 kol datë 22.01.1994,
shtetasi Agron Bektashi u ka shitur shtetasve Shefqet Alushi dhe Ruzhdi Ibrahimi objektin
bar lulishte “1 Maji” Pogradec, ndertesë një katesh e përbërë nga 10 ambiente,e regjistruar ne
Zyrën e Hipotekës Pogradec me nr.10 transkriptimi datë 22.01.1994.(faqe 52-53 e dosjes
gjyqësore)
6. Rezulton ndërkohe se paditëset Kostandina dhe Marie Gusho kanë paraqitur një
kërkesëpadi pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Pogradec me ane te se cilës kane kërkuar:
Ndryshimin e pikës 2 të vendimit nr.55 datë 07.02.1994 të K.K.KPronave Pogradec.
Gjithashtu, në të njëjtën kohë Shefqet Alushi dhe Rrushdi Ibrahimi kanë paraqitur një
kërkesëpadi pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Pogradec duke kërkuar lidhur me prishjen në
tërësi të vendimit me nr., 55 datë 7.02.1994 të K.K.KPronave Pogradec. Në përfundim të
gjykimit Gjykata e Rrethit Pogradec, (e cila ka bërë bashkimin e çështjeve), me vendimin
nr.188 datë 15.02.1996 ka vendosur 1. Pranimin e kërkimit të paditëseve Kostandina dhe
Marie Gusho lidhur me Ndryshimin e pikës 2 të vendimit nr.55 datë 07.02.1994 të K.K.K
Pronave Pogradec dhe dhënien e të drejtës së parablerjes të pistës së vallëzimit të lokalit 1
Maji me sipërfaqe 462 m2 sipas kufizimeve përkatëse 2. Rrëzimin e kërkesëpadisë së
paditësve Shefqet Alushi dhe Ruzhdi Ibrahimi lidhur me prishjen në tërësi të vendimit me
nr.55 datë 7.02.1994 të K.K.KPronave Pogradec
7. Rezulton se Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1996 datë 10.04.1996 ka
ndryshuar vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë Pogradec duke vendosur: Prishjen e
vendimit nr.188 datë 15.02.1996 të Gjykatës së Shkallës së Parë Pogradec, duke pranuar
kërkesëpadinë e paditësve Shefqet Alushi dhe Rrushdi Ibrahimi për njohjen e tyre pronar të
sipërfaqes 1967 m2, duke u anulluar pika 2 e vendimit nr.55 datë 07.02.1994 i K.K.P.
Pogradec për pronarët Gusho duke ia kompensuar këtyre pronën prej 462 m 2 truall në letër
me vlerë. Ndaj këtij vendimi paditëset kanë ushtruar Rekurs pranë Gjykatës së Kasacionit dhe
kjo e fundit me vendimin nr.1208 datë 05.09.1996 ka vendosur Prishjen e Vendimit nr., 1966
datë 10.04.1996 te Gjykatës se Apelit Tirane dhe lënien në fuqi të vendimit nr.188 datë
15.02.1996 të Gjykatës së Rrethit gjyqësor Pogradec.(faqe 147-155 e dosjes gjyqësore).
8. Rezulton se me kontratën e shitjes me nr.1028 Rep e nr.511 Kol datë 09.04.1996,
Dega e A.K.P Rrethit Pogradec me cilësinë e shitësit, i ka shitur shtetasve Shefqet Alushi dhe
Ruzhdi Ibrahimi truallin me sipërfaqe 1967 m 2 si sipërfaqe e domosdoshme për ushtrimin e
aktivitetit te objektit (fq 50 e dosjes gjyqësore).
9. Rezulton se paditëset i janë drejtuar Gjykatës së Shkallës së parë Pogradec duke
kërkuar konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitblerjes nr.1028 Rep e
nr.511 kol date 09.04.1996 lidhur midis AKP Pogradec dhe shtetasve Shefqet Alushi dhe
Rushdi Ibrahimi. Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Shkallës së Parë Pogradec me
vendimin nr.1 datë 03.01.1997 ka vendosur: pranimin e padisë. Konstatimin e pjesshëm të
pavlefshmërisë së kontratës së shitblerjes nr.1028 Rep e nr.511 kol date 09.04.1996 lidhur
926
midis AKP Pogradec dhe shtetasve Shefqet Alushi dhe Rushdi Ibrahimi, për sipërfaqen 462
m2 truall te pista e lokalit 1 Maj dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme duke ju
kthyer të paditurve Shefqet Alushi dhe Rushdi Ibrahimi vlera e blerjes së truallit sipas
kontratës të paditur Dega e AKP Pogradec ti kthehet trualli 462 m 2, sipas kontratës.
Rezulton se ky vendim është lënë në fuqi nga vendimi nr.1179 datë 18.04.1997 i Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe ndaj rekursit të ushtruar nga pala e paditur Shefqet Alushi, Gjykata e
Kasacionit me vendimin nr.1309 datë 7.11,1997 ka vendosur: mospranimin e rekursit të
paraqitur nga Shefqet Alushi. (faqe 64,53,55 e dosjes gjyqësore )
10. Rezulton se vendimi i formës së prerë nr.1 datë 03.01.1997 i Gjykatës së shkallës
së Parë Pogradec është ekzekutuar, sikurse provohet me Vërtetimin Hipotekor të lëshuar nga
Zyra e Hipotekës Pogradec më datë 12.03.1998 në të cilin cilësohet se :sot më 12 mars 1998
pranë zyrës së Hipotekës, bëra çregjistrimin e një pjese të pronës me nr.182 transkriptim
datë 09.04.1996 dhe konkretisht sipërfaqen 462 m2. Ky çregjistrim u bë në bazë të Vendimit
të Gjykatës së Apelit tiranë nr.1179 datë 18.04.1997 duke u bazuar tek neni 193 i K.Civil
Gjithashtu, sikurse vërtetohet nga shënimet nga kartela e pasurisë datë 22.01.2008, paditëset
kanë regjistruar të drejtën e parablerjes së kësaj pasurie pranë ZRPP Pogradec .(faqe nr.114 e
dosjes gjyqësore)
11. Në vijim të këtyre fakteve, rezulton se Shefqet Alushi ka paraqitur një kërkesëpadi
në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë, me palë të paditur Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Pogradec,me objekt: fshirjen e shënimeve (lidhur me të drejtën e parablerjes të
fituar nga Zj.Maria dhe Kostandina Gusho të shënuar në kartelën e pasurisë si dhe
çregjistrimin e siperfaqes 462 m2) nga regjistrat e Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Pogradec mbi pronën e Shefqet Alushit dhe Rruzhdi Ibrahimi. Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Korçë me vendimin nr.1027 datë 27.06.2000 ka vendosur pranimin e padisë duke u
detyruar pala e paditur ZRPP Pogradec të fshijë shënimet e bëra nga regjistrat e saj mbi
pronën e paditësit Shefqet dhe Rruzhdi Ibrahimi që përbëhet nga trualli 1967 m 2 dhe objekt
bar lulishte 1 maji ndodhur në Pogradec. Rezulton se ky vendim ka marrë formë të prerë pasi
pala e paditur nuk ka ushtruar të drejtën e ankimit pranë Gjykatës së Apelit Korçë. Në këtë
gjykim nuk janë thirrur paditëset Kostandina dhe Maria Gusho.(faqe 59 e dosjes gjyqësore )
12. Vendimi i lartpërmendur nr.1027 datë 27.06.2000 është ekzekutuar nga
Z.R.P.Pogradec duke fshirë shënimet në kartelën e pasurisë lidhur me të drejtën e parablerjes
të zj.Marie dhe Kostandina Gusho si dhe çregjistrimin e sipërfaqes 462 m 2. Në vijim të këtij
fakti, me kontratën noteriale të shitblerjes nr.3108 rep nr.333 kol date 12.08.2000 shtetasit
Shefqet Alushi dhe Ruzhdi Ibrahimi i kane shitur blerësit Gëzim Gazi (person i trete në
gjykim) objektin bar-bufe “1 Maji” e përbërë nga 10 ambiente si dhe sipërfaqen e truallit prej
1967 m2, mbi të cilën është ngritur bar lulishte “1 maji” e ndodhur ne qytetin e Pogradecit.
(faqe 76 e dosjes gjyqësore )
13. Sikurse vërtetohet nga Certifikata e Pronësisë datë 11.07.2005, pasuria objekt
gjykimi i ka kaluar personit të tretë Gezim Gazi dhe figuron e regjistruar pranë
Z.R.P.P.Pogradec në zonën Kadastrale nr.8581. (faqe 96 e dosjes gjyqësore)
14. Në sipërfaqen e truallit 1967 m2 e regjistruar në pronësi të personit të tretë Gezim
Gazi, përfshihet edhe sipërfaqja e truallit prej 462 m 2 për të cilën paditëset kanë kërkuar në
rrugë gjyqësore fshirjen e shënimeve të bëra në Z.V.R.P.P.Pogradec në favorin e të paditurve,
duke e rregjistruar këtë sipërfaqe trualli në emrin e tyre.
15. Në themel të pretendimeve të tyre paditëset kane parashtruar se disponojnë një akt
ligjor dhe konkretisht vendimin nr.55 date 07.02.1994 të K.K.K.Pronave ish pronareve
Bashkia Pogradec për njohjen e sipërfaqes së truallit prej 462 m 2, të ndryshuar me vendim të
formës së prerë. Ky vendim u ka njohur paditëseve të drejtën e parablerjes për pasurinë
objekt gjykimi, në këto kushte ato kanë kërkuar fshirjen e shënimeve të bëra nga ZVRPP
927
Pogradec në favorin e Shefqet Alushi dhe Rruzhdi Ibrahimi, personit të tretë Gëzim Gazi dhe
regjistrimin e kësaj sipërfaqe trualli prej 462 m2 në emrin e paditësve.
16. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec me vendimin nr.1250, date 01.10.2012
ka vendosur si vijon:
 Rrëzimin e kërkesëpadisë së paditësve Kostandina dhe Marie Gusho
16/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: Paditëset pretendimin e kane ngritur mbi bazën e
një vendimi te K.K.K.Pronave me te cilin është vendosur vetëm njohja e te drejtës se
pronësisë mbi sipërfaqen e truallit 462 m2, duke fituar me pas me vendimin nr.188, date
15.02.1996 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Pogradec edhe te drejtën e parablerjes se objektit
piste vallëzimi te lokalit “1 Maji” Pogradec. Rezulton se ato këtë të drejte nuk kane mundur
ta realizojnë, duke mbetur ne situatën e truallit te pakthyer. Nga ana e saj Z.R.P.P.Pogradec
nuk ka regjistruar truallin me sipërfaqe 462 m2 ne pronësi te paditëseve pasi si u citua me
sipër paditëseve nuk ju është kthyer kjo prone, por ka regjistruar të drejtën e parablerjes te
paditësve, mbi objektin piste valëzimi e lokalit “1 Maji” Pogradec me sipërfaqe 462 m2 e
drejte reale kjo e njohur me vendimin gjyqësor nr.188 date 15.12.1996 te Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Pogradec. Ne ketë situatë të krijuar, kërkimi i paditëseve me të drejte është çmuar i
paligjshëm, pasi është kërkim që cenon të drejtën e pronësisë së personit të trete Gëzim Gazi.
Kështu Personi i tretë, rezulton te ketë fituar dhe regjistruar ne mënyre te ligjshme,
sipërfaqen prej 1967 m2 ne te cilën përfshihet edhe sipërfaqja objekt gjykimi prej 462 m2.
Kjo është realizuar me kontratën e shitblerjes nr.3180 rep dhe nr.333 kol, date 12.08.2000
kontrate e cila nuk ka qene objekt kundërshtimi ne rruge gjyqesore. Për aq kohë sa nuk është
analizuar ligjshmëria e pronësisë të personit te tretë Gëzim Gazi mbi sipërfaqen prej 462 m 2,
paditëset nuk mund te legjitimohen ne ketë lloj padie.
17. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.129 datë 13.03.2013 ,ka vendosur:
 Lënien në fuqi te vendimit civil nr.nr.1250, date 01.10.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Pogradec .
17/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar si Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec.
18. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Kostandina dhe Marie
Gusho të cilat kërkojnë ndryshimin e vendimit .1250, date 01.10.2012 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Pogradec dhe vendimit nr.129 datë 13.03.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë, duke
parashtruar shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
19. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala
paditëse Marie dhe Kostandina Gusho nuk përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në
nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat i bëjnë të cenueshme vendimet e
gjykatave më të ulëta.
20. Ky Kolegj, vlerëson se, si vendimi nr.129 datë 13.03.2013 i Gjykatës së Apelit
Korçë ashtu edhe vendimi nr.1250, date 01.10.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec,
janë marrë në zbatim të gabuar të ligjës proceduriale dhe si të tillë, ato duhet të prishen dhe
çështja duhet të kthehet për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Korçë.
928
më të ulëta dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim, në gjykatën kompetente të një shkalle më
të ulët.
kryesisht se kemi shkelje të rëndë procedurale në lidhje me gjykimin e kryer nga ana e dy
veprimtarinë sipas përcaktimeve të këtij ligji. 4.Buxheti i Avokaturës së Shtetit është zë i
veçantë në buxhetin e Ministrisë së Drejtësisë ”.
rregullt ligjor, ishte detyrim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec të njoftonte Avokaturën
e Shtetit dhe t’i krijonte asaj mundësinë për të marrë pjesë në gjykim, me qëllim ushtrimin e
Paluajtshme Pogradec; (ii) objekti i konfliktit në këtë gjykim është fshirja e shënimeve të bëra
nga ZVRPP Pogradec mbi pasurinë e llojit truall me sipërfaqe 462 m 2,e cila sipas
pretendimeve te palëve dhe arsyetimeve te gjykatave me te ulta vetëm i është njohur
Paditësve përmes vendimit nr.55 datë 07.02.1994, K.K.K.Pronave ish pronareve pranë
Bashkise Pogradec dhe nuk I është kthyer (iii) si dhe në kushtet kur ligji procedurial,
urdhëron kryerjen e një veprimi të tillë nga gjykata për shirjen e avokaturës se shtetit.
929
26. Ndërsa,Gjykata Kushtetuese ka mbajtur qëndrimin që, jo çdo shkelje e rregullave
procedurale për thirrjen e saj në procesin gjyqësor dhe mosdhënia e mundësisë Avokaturës së
Shtetit për të siguruar mbrojtjen e interesit publik në këtë proces, konsiderohet nga Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, si cenim i parimit kushtetues të procesit të rregullt ligjor.
28 Përfundimisht, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, në kushtet kur
vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec janë
marrë në kundërshtim me rregullat procedurale, këto vendime duhet të prishen dhe në zbatim
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të
Administrative të Shkallës së Parë Korçë.
29. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë, do t’u bëjë të qartë
ndihmojnë në zgjidhjen e drejtë dhe përfundimtare të çështjes. Kryerja e veprimeve të
përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin gjatë rigjykimit, do të
lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

V E N D O SI
Prishjen e vendimit me nr.129 datë 13.03.2013 i Gjykatës së Apelit Korçë dhe të
vendimit nr.1250, date 01.10.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Korçë.
Tiranë, më 28.04.2016
930
Nr. 00 - 2016 - 2369 i Vendimit (277)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillim, më datë 28.04.2016, mori në shqyrtim çështjen administrative

PADITËS: GJON GJINI

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE (DRSSH) LEZHË.
OBJEKTI:
Konstatimin e zgjidhjes së menjëhershme të marrëdhënies së punës
nga pala e paditur DRSSh Lezhë
me paditës Gjon Gjini pa shkaqe të justifikuara.
Dëmshpërblim prej 1 vit pagë për zgjidhjen e menjëhershme
të pajustifikuar të kontratës së punës.
Dëmshpërblim me pagën e 2 muajve për mosrespektim
të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
Dëmshpërblim me pagën e 3 muajve për mosrespektim
të afatit të njoftimit të zgjidhjes së kontratës së punës.
Dëmshpërblim për vjetërsi në punë.
Baza Ligjore: Nenet 138, 143, 144, 145, 146, 147,
151, 152, 153, 155 e vijues të K.Punës;
neni 32/a i K.Pr.C.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.952, datë 21.11.2012 ka

vendosur:
Pranimin padisë.
Konstatimin e zgjidhjes së menjëhershme të marrëdhënies së punës nga pala e
paditur DRSSh Lezhë me paditës Gjon Gjini pa shkaqe të justifikuara.
Detyrimin palës së paditur t’i paguajë paditësit 2 muaj pagë për mosrespektim
të procedurës për zgjidhjen e kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur DRSSh Lezhë t’i paguajë paditësit 3 muaj pagë
për mosrespektim të afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës.
Detyrimin të paditurit DRSSh Lezhë t’i paguajë paditësit pagën e 12 muajve
punë për zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuara të kontratës individuale të
punës.
Detyrimin e palës së paditur DRSSh Lezhë t’i paguajë paditësit 3 muaj e 15
ditë pagë për vjetërsi në punë.
931
Shpalljen e moskompetencës për gjykimin e çështjes dhe dërgimin e saj për
kompetencë Gjykatës Administrative të Apelit.

vendosur :
Gjyqësor Lezhë.

ka paraqitur rekurs pala e paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Lezhë, e cila ka
kërkuar prishjen e vendimeve të gjykatave të faktit, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Gjykata kanë gabuar pasi marrëdhënia e punës është zgjidhur në mënyrë të
menjëhershme dhe të justifikuar dhe paditësit nuk i takojnë dëmshpërblimet e
pretenduara.

VËREN
1. Paditësi ka filluar marrëdhënien e punës pranë palës së paditur më datë 01.05.2005

në detyrën e inspektorit të të vetëpunësuarve në bujqësi. Këtë detyrë e ka kryer deri më datë
27.04.2012 kur i është ndërprerë marrëdhënia e punës. Konkretisht me urdhrin nr.13 datë
27.04.2012 të Drejtorit të DRSSh Lezhë, paditësit i është dhënë masa disiplinore e largimit
nga puna, pasi janë vërejtur mangësi dhe të meta nga auditi i ISSh, përfundimet e të cilit janë
miratuar nga Drejtoresha e ISSh me shkresën nr.2793, datë 20.04.2012.
2. Paditësi ka paraqitur padinë në gjykatë duke pretenduar se largimi i tij nga detyra
është i paligjshëm dhe ka kërkuar dëmshpërblimet përkatëse për zgjidhjen e marrëdhënies së
punës në mënyrë të menjëhershme, të pajustifikuar dhe parespektuar procedurës, sipas
objektit të padisë.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.952, datë 21.11.2012 ka
pranuar padinë duke konstatuar zgjidhjen e menjëhershme të marrëdhënies së punës nga pala
e paditur pa shkaqe të justifikuara, si dhe ka vendosur detyrimin e palës së paditur t’i paguajë
paditësit: 2 muaj pagë për mosrespektim të procedurës për zgjidhjen e kontratës së punës; 3
muaj pagë për mosrespektim të afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës; pagën e
12 muajve punë për zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuara të kontratës individuale të
punës; 3 muaj e 15 ditë pagë për vjetërsi në punë.
4. Sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor pala e paditur e ka zgjidhur marrëdhënien e
punës në mënyrë të menjëhershme, pa respektuar afatin e njoftimit të parashikuar nga neni
143 i K.Punës dhe procedurën e zgjidhjes së marrëdhënies së punës të parashikuar nga neni
144 i K.Punës. Sipas kësaj gjykate shkak për zgjidhjen e marrëdhënies së punës, sipas palës
së paditur kanë qenë të metat dhe mangësitë e konstatuar në punën e paditësit, të pasqyruara
në raportin përfundimtar të auditit dhe të miratuar nga Drejtoresha e Përgjithshme e ISSh-së.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka analizuar se këto shkaqe nuk përligjin largimin nga puna të
paditësit, pasi marrëdhënia e punës është individuale dhe kërkon motivacion specifik për
zgjidhjen e saj në rast se punëdhënësi mendon ta ndërpresë atë. Gjykata e Rrethit Gjyqësor
analizon po ashtu se punëdhënësi ka të drejtë të ndërpresë marrëdhënien e punës kur
konstaton shkelje të detyrave nga ana e punëmarrësit, por nga ana tjetër kjo e drejtë nuk e
932
justifikon faktin që personat që nuk plotësojnë kërkesat e vendit të punës duhet të largohen në
mënyrë të menjëhershme nga vendi i punës, pasi punëdhënësi duhet të plotësojë kërkesat
ligjore të afatit të njoftimit dhe për zgjidhjen e kontratës së punës siç parashikon neni 143 i
K.Punës, me qëllim që zgjidhja të cilësohet e rregullt dhe plotësisht e justifikueshme. Kështu
sipas kësaj gjykate nuk provohet në gjykim shkaku objektiv për zgjidhjen e marrëdhënies së
punës parashikuar nga neni 153/3 i KPunës. Në këto kushte Gjykata e Rrethit Gjyqësor
konkludon se zgjidhja e marrëdhënies së punës është pa motiv të justifikuar siç kërkon neni
153 i K.Punës. Sa më sipër Gjykata e Rrethit Gjyqësor duke pasur parasysh ndër të tjera
kohëzgjatjen e marrëdhënies së punës i ka njohur paditësit dëmshpërblimet siç janë cituar më
lart në pikën 3.
5. Kundër vendimit nr.952, datë 21.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë ka
paraqitur ankim pala e paditur Gjykatën e Apelit Shkodër.
6. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.549, datë 04.02.2014 ka shpallur
moskompetencën për gjykimin e kësaj çështje dhe dërgimin e saj për kompetencë pranë
Gjykatës Administrative të Apelit në bazë të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
7. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.1271, datë 08.04.2014 ka lënë
në fuqi vendimin nr.952, datë 21.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, pasi e ka
gjetur të drejtë dhe të bazuar në ligj dhe prova, duke iu përmbajtur të njëjtit arsyetim në
zgjidhjen e mosmarrëveshjes.
paraqitur rekurs pala e paditur duke parashtruar shkaqet e sipërcituara në pjesën hyrëse.
II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (më tej Kolegji) pasi analizoi aktet në
dosje, vendimet e gjykatave të faktit, pretendimet në rekurs, konstaton se gjykatat kanë
shkelur ligjin procedural, pasi kanë zgjidhur mosmarrëveshjen pa kryer një hetim të plotë të
çështjes.
10. Kolegji vëren se nga aktet në dosje dhe provat e marra në gjykim rezulton se
Drejtori i Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Lezhë ka ndërprerë marrëdhënien e
punës me paditësin, i cili ka pasur detyrën e inspektorit të të vetëpunësuarve në bujqësi në
Komunën Kallmet. Konkretisht i ka dhënë paditësit masën disiplinore të largimit nga detyra
me urdhrin nr.13, datë 27.04.2012. Shkak i largimit nga puna kanë qenë të metat e
konstatuara gjatë auditimit të kryer nga ISSh. Sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, vendimi i
të cilës është lënë në fuqi nga Gjykata Administrative e Apelit, largimi i paditësit nga detyra
është kryer pa respektuar procedurën, afatin e njoftimit për zgjidhjen e marrëdhënies së punës
të parashikuar në nenet 143 dhe 144 të K.Punës, si dhe për shkaqe të pajustifikuara në kuptim
të nenit 153/3 të K.Punës. Në këto kushte, gjykatat e faktit i kanë njohur paditësit
dëmshpërblimet përkatëse, për mosrespektim të afatit të njoftimit, procedurës për zgjidhjen e
marrëdhënies së punës, për zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të marrëdhënies së
punës dhe shpërblimin për vjetërsi, siç janë cituar më lart në pikën 3 të këtij vendimi.
11. Kolegji vë në dukje se referuar akteve në dosjen gjyqësore dhe provave të
shqyrtuara dhe analizuara nga gjykatat e faktit rezulton që me të drejtë dhe në mënyrë të
bazuar në ligj ato kanë konkluduar se kontrata e punës është zgjidhur pa respektuar
procedurën dhe afatin e njoftimit për zgjidhjen e saj. Konkretisht, nuk është njoftuar,
zhvilluar takimi dhe dëgjuar paditësi në lidhje me arsyet e largimit nga detyra, sipas
procedurës së parashikuar në nenin 144 të K.Punës. Po ashtu, urdhri i largimit nga detyra
mban datën 27.04.2012 dhe marrëdhëniet financiare janë ndërprerë po në të njëjtën datë.
Duke qenë se marrëdhëniet e punës mes palëve kanë zgjatur mbi 7 vjet bazuar në nenin 143/1
933
të K.Punës afati i njoftimit për zgjidhjen e tyre është 3 muaj. Pra, rezulton që ky afat nuk
është respektuar nga pala e paditur.
12. Po ashtu, Kolegji thekson se në kuptim të nenit 153 të K.Punës marrëdhënia e
punës mund të zgjidhet nga punëdhënësi, pra pala e paditur, në mënyrë të menjëhershme, pra
pa respektuar afatin e njoftimit. Por, kjo ndodh vetëm në rast se ka shkak të justifikuar për
zgjidhjen e kontratës së punës. D.m.th, në rastin kur punëmarrësi, në rastin konkret paditësi,
të ketë shkelur detyrimet kontraktore me faj të rëndë ose me faj të lehtë, në mënyrë të
përsëritur me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit. Gjykata e faktit kanë
konkluduar se marrëdhënia e punës është zgjidhur nga pala e paditur pa shkak të justifikuar
dhe në kundërshtim me nenin 153 të K.Punës, pasi nuk provohet që paditësi të këtë shkelur
detyrimet që rrjedhin nga kontrata e punës. Sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor vendimi dhe
argumentimi i të cilës është lënë në fuqi nga Gjykata Administrative e Apelit, rezulton se
shkeljet e pretenduara kanë qenë të metat dhe mangësitë e konstatuar në punën e paditësit, të
pasqyruara në raportin përfundimtar të auditit dhe të miratuar nga Drejtoresha e Përgjithshme
e ISSh-së. Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka analizuar se këto shkaqe nuk përligjin largimin nga
puna të paditësit, pasi marrëdhënia e punës është individuale dhe kërkon motivacion specifik
për zgjidhjen e saj në rast se punëdhënësi mendon ta ndërpresë atë. Po ashtu Gjykata e Rrethit
Gjyqësor analizon se punëdhënësi ka të drejtë të ndërpresë marrëdhënien e punës kur
konstaton shkelje të detyrave nga ana e punëmarrësit, por nga ana tjetër kjo e drejtë nuk e
justifikon faktin që personat që nuk plotësojnë kërkesat e vendit të punës duhet të largohen në
mënyrë të menjëhershme nga vendi i punës, pasi punëdhënësi duhet të plotësojë kërkesat
ligjore të afatit të njoftimit dhe për zgjidhjen e kontratës së punës siç parashikon neni 143 i
K.Punës, me qëllim që zgjidhja të cilësohet e rregullt dhe plotësisht e justifikueshme.
13. Kolegji thekson se gjykatat e faktit kanë arritur në përfundimin e mësipërm pa
kryer një hetim të plotë dhe të gjithanshëm në lidhje me shkaqet e largimit të paditësit nga
puna. Konkretisht nga aktet në dosje të administruara nga gjykatat e faktit, rezulton se
Drejtori i DRSSh Lezhë ka nxjerr urdhrin e largimit nga puna të paditësit nr.13 datë
27.04.2012 bazuar në shkeljet e konstatuara nga grupi i auditit të ISSh, përfundimet e të cilit
janë miratuar nga Drejtoresha e këtij institucioni me shkresën nr.2793, datë 20.04.2012. Në
dosjen gjyqësore gjendet akt konstatimi datë 02.02.2012 i mbajtur nga inspektorët e auditit të
ISSh dhe paditësit, sipas të cilit rezulton se janë audituar 45 praktika me dokumente të të
vetëpunësuarve në bujqësi të Komunës Kallmet. Nga auditimi ka rezultuar se për 4 raste dhe
konkretisht për shtetasit NG, LN, MK dhe BG nuk është zbatuar pika 3 e VKM-së nr.541,
datë 27.02.2011, që të siguroheshin nga data 01.01.2009 dhe në disa raste të tjera për personat
e siguruar për herë të parë mungon vërtetimi që ushtrojnë veprimtari bujqësore dhe blegtorale
në kundërshtim me VKM nr.114, datë 10.07.2008 i ndryshuar.
14. Në vështrim të sa më sipër, Kolegji vë në dukje se gjykatat e faktit duhet të
hetonin, analizonin dhe vlerësonin në gjykim nëse ekzistojnë shkeljet e pretenduara se ka
kryer paditësi, të cilat janë konstatuar në akt konstatimin datë 02.02.2012, pasi rezulton se
nuk është kryer një gjë të tillë prej tyre. Gjykatat kanë arritur në përfundimin se kriteret e
anës objektive të nenin 153/3 të K.Punës nuk provohen. Pra, nuk provohet shkelja e
pretenduar dhe për pasojë kanë argumentuar se shkaku i zgjidhjes së marrëdhënies së punës
nga pala e paditur është i pajustifikuar. Kolegji thekson se gjykatat e faktit kanë gabuar në
arritjen e një përfundimi të tillë dhe për pasojë në zgjidhjen e mosmarrëveshjes, pasi përveç
se nuk kanë analizuar akt konstatimin datë 02.02.2012 në lidhje me shkeljet e pretenduara të
kryera nga paditësi, nuk kanë administruar as raport auditin (për pjesën që i takon paditësit), i
cili është miratuar nga Drejtoresha e ISSh me shkresën nr.2793, datë 20.04.2012. Raport
auditi duhej administruar dhe nënshtruar shqyrtimit gjyqësor, pasi në bazë të përfundimeve të
tij në lidhje me mangësi dhe të meta të pretenduara të vërejtura në detyrën e kryer nga
paditësi, pala e paditur ka marrë masën disiplinore të largimit të tij nga detyra. Në këto kushte
934
Kolegji rithekson se gjykatat e faktit duhet të analizonin dhe vlerësonin në gjykim akt
konstatimin datë 02.02.2012 dhe raport e auditin në lidhje me shkeljet e pretenduara se ka
kryer paditësi sa i takon zbatimit të detyrave ligjore për dosjet e pensioneve në kompetencë të
tij.
15. Kolegji vë në dukje se vetëm pas hetimit të rrethanave të mësipërme, në raport
edhe me provat e grumbulluara tashmë në gjykim, të cilat gjykata kishin detyrë t’i analizonin
dhe vlerësonin në gjykim në kuptim të nenit 20 të K.Pr.C, do të sqarohej fakti nëse paditësi
ka shkelur apo jo detyrimet kontraktore dhe për pasojë largimi nga detyra është kryer apo jo
në bazë të nenit 153 të K.Punës. Sa më sipër, Kolegji thekson se gjykatat e faktit kanë
zgjidhur mosmarrëveshjen duke kryer hetim të mangët gjyqësor dhe duke shkelur dispozitat e
ligjit procedural dhe konkretisht: nenin 14 të K.Pr.Civile që parashikon se gjykata ka për
detyrë të kryejë një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin; nenin
16 të KPrC sipas të cilit gjykata bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen
me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët. Po ashtu
Kolegji rivë në dukje se gjykatat e faktit nuk kanë analizuar dhe grumbulluar provat, të cilat
vërtetojnë ose rrëzojnë pretendimet e paleve në proces, siç parashikon neni 11 i K.Pr.Civile.
Konkretisht nga aktet në dosje rezulton se nga konstatimi i bërë nga grupi i auditi të ISSh
janë konstatuar problematika në lidhje me dosjet e pensionit të komunës Kallmet në
kompetencë të paditësit. Kështu që gjykatat e faktit duhet të analizonin duke administruar dhe
raport auditin, nëse janë kryer shkelje nga paditësi në detyrë në lidhje me këto dosje pensioni
në zbatim të akteve ligjore dhe nënligjore në fushën e pensioneve të të vetëpunësuarve në
bujqësi.
16. Në kushtet e mësipërme Kolegji analizon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka kryer e
një hetimi të mangët gjyqësor duke shkelur nenet 16, 29 të K.Pr.C dhe cenuar kështu parimin
e zhvillimit të një procesi të rregullt ligjor në kuptim të nenit 14 të K.Pr.C, nenit 42 i
Kushtetutës, si dhe nenit 6 i KEDNj në zgjidhjen e mosmarrëveshjes objekt gjykimi. Po ashtu
edhe Gjykata Administrative e Apelit, e cila ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor pa ndrequr gabimet e kësaj të fundit duke pranuar argumentimin e padrejtë të saj, ka
kryer edhe vetë shkeljen në këtë drejtim.
17. Sa më sipër, Kolegji arrin në përfundimin se vendimi nr.1271, datë 08.04.2014 i
Gjykatës Administrative të Apelit, që ka lënë në fuqi vendimin nr.952, datë 21.11.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për
rigjykim pranë kësaj gjykate por me tjetër trup gjykues, e cila si një gjykatë fakti ka
mundësinë ligjore të realizojë hetimin e plotë gjyqësor të pakryer në gjykimin e mëparshëm.
Gjykata Administrative e Apelit në rigjykim duhet të analizojë, shqyrtojë dhe vendos në
lidhje me mosmarrëveshjen, pasi të kryejë hetimin gjyqësor sipas detyrave të lëna nga
Kolegji në pikat 13-15 të këtij vendimi, si dhe të dhe administrojë çdo provë që vlerëson të
nevojshme në kuadër të zgjidhjes së drejtë të mosmarrëveshjes sipas orientimit të dhënë nga
Kolegji.
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të Ligjit nr.49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”.
VENDOSI
Tiranë, më 28.04.2016
935
Nr. 00 - 2016 - 1717 i Vendimit (278)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillimi, më datë 28.04.2016 mori në shqyrtim çështjen administrative

PADITËS: SADETE ÇULAJ

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE (DRSSH) SHKODËR
INSTITUTI I SIGURIMEVE SHOQËRORE
(ISSH) TIRANË
OBJEKTI :
Shfuqizimin e vendimeve të DRSSh Shkodër, Dega e Përfitimeve
nr.68, datë 26.03.2013, KRA Shkodër nr.267, datë 05.08.2013,
KQA Tiranë, nr.809, datë 09.10.2013 dhe përgjigjes së DRSSh Shkodër,
Dega e Përfitimeve nr.814, datë 16.12.2013.
Detyrimi i palës së paditur DRSSh Shkodër t’i caktojë pension familjar
paditëses Sadete Çulaj, nga lindja e së drejtës 01.01.2013.
Baza Ligjore: Neni 52/1 i Kushtetutës;
neni 15,16,17,18 i ligjit nr.49/2012“Për organizimin
dhe funksionimin e gjykatave administrative
neni 40/2, 86/3 i ligjit nr.7703/1993
“Për sigurimet shoqërore në RSh” i ndryshuar.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër me vendimin nr.232, datë

Pranimin e padisë
Shfuqizimin e vendimeve të DRSSh Shkodër, Dega e Përfitimeve, nr.68, datë
26.03.2013 KRA Shkodër nr.267 datë 05.08.2013 KQA Tiranë nr.809, datë
09.10.2013 dhe përgjigjes së DRSSh Shkodër, Dega e Përfitimeve nr.814, datë
16.12.2013 .
Detyrimin e palës së paditur DRSSh Shkodër t’i caktojë paditëses Sadete
Çulaj pensionin familjar nga lindja e të drejtës 01.01.2013.

vendosur :
Prishjen e vendimit nr.232, datë 17.04.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Shkodër.
936
Pushimin e gjykimit të çështjes.

ka paraqitur rekurs pala paditëse, Sadete Çulaj, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit nr.3433,
datë 17.09.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit nr.232,
datë 17.04.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër, duke parashtruar
- Gjykata Administrative e Apelit ka gabuar, pasi KQA me vendimin nr.809, datë
09.10.2013 i ka lënë detyrë DRSSh Shkodër që të bëjë verifikimet dhe të shprehet
përfundimisht lidhur me pensionin familjar të kërkuar nga paditësja. Sipas KQA në
rast vendim negativ, DRSSh Shkodër duhet t’i bëjë të ditur kërkueses të drejtën e
ankimit në gjykatë, si dhe të informojë me shkrim KQA. Me vendimin nr.814, datë
16.12.2013 DRSSh nuk ka zbatuar detyrat që i ka lënë KQA dhe ndaj këtij vendimi
paditësja ka ushtruar të drejtën e ankimit në gjykatë në bazë të nenit 86/3 të ligjit
nr.7703/1993.
- DRSSh Shkodër ka kërkuar informacion pranë ZVRPP, e cila i ka kthyer përgjigje më
datë 06.12.2013 se në sistemin e ri nuk rezulton të ketë informacion, ndërsa nga
sistemi hipotekor e ka të pamundur të japë informacionin e kërkuar. Në këto kushte
Dega e Përfitimeve pranë DRSSh Shkodër ka analizuar se meqë në vërtetimin nga
kadastra rezulton se paditësja ka pasur tokë dhe se e ka shitur për arsye familjare, si
dhe duke qenë se ajo nuk ka paraqitur aktin e shitjes së tokës, i ka rrëzuar kërkesën
për lidhje të pensionit, pasi nuk vërtetohet se sa tokë ka pasur dhe sa mund të ketë
aktualisht. Në këto kushte është bërë ankimi nga paditësja në gjykatë.
- Kështu paditësja ka shteruar të gjitha ankimet administrative dhe Gjykata
Administrative e Apelit me vendimin e saj nuk ka respektuar ligjin.

VËREN
1. Paditësja ka paraqitur pranë palës së paditur DRSSh Shkodër kërkesën nr.842, më
datë 04.02.2013 për caktimin e pensionit familjar. Pala e paditur DRSSh Shkodër, Dega e
Përfitimeve me vendimi nr.68, datë 26.03.2013 ka refuzuar kërkesën e paditëses, pasi sipas
saj, nuk plotëson kërkesat ligjore. Kështu sipas DRSSh Shkodër, paditësja është banore e
fshatit Dobrac dhe rezulton të jetë pajisur me tokë bujqësore sipas ligjit nr.7501/1991 “Për
tokën” dhe për pasoje e drejta e pensionit i takon kur të mbush moshën 60 vjeç.
2. Paditësja i është drejtuar me kërkesë ankime Komisionit Rajonal të Ankimit (KRA)
pranë DRSSh Shkodër dhe ky i fundit me vendimin nr.267 datë 05.08.2013 ka lënë në fuqi
vendimin nr.68, datë 26.03.2013 e DRSSh Shkodër duke rrëzuar kërkesën ankimore të
paditëses.
3. Në vijim të ezaurimit të ankimit administrativ paditësja i është drejtuar Komisionit
Qendror të Ankimit (KQA) pranë ISSh Tiranë. Ky i fundit me vendimin nr.809 datë
09.10.2013 ka kthyer dokumentacionin për rishqyrtim pranë DRSSh Shkodër për të
verifikuar nëse paditësja ka tokë në pronësi dhe nëse po çfarë lloji truall apo tokë bujqësore,
si dhe sasinë saj.
4. Dega e Përfitimeve pranë DRSSh Shkodër, pasi ka rimarrë çështjen në shqyrtim me
shkresën nr.834 datë 16.12.2013 ka refuzuar lidhjen e pensionit duke e njoftuar paditësen se
nga ZVRPP Shkodër nuk i është kthyer përgjigje në lidhje me pasjen apo jo paditësja tokë në
937
pronësi. Kështu arsyeja e refuzimit të lidhjes së pensionit është fakti se paditësja ka shitur
tokën, por nuk është paraqitur akti i shitjes së tokës dhe për këtë arsye nuk mund të
konkludohet se sa tokë mund të ketë shitur dhe sa ka aktualisht. Kështu sipas DRSSH
Shkodër paditëses nuk i takon pension familjar sipas ligjit nr.7703/1993 “Për sigurimet
shoqërore” të ndryshuar
5. Duke mos qenë dakord me refuzimin e dhënies së pensionit paditësja ka paraqitur
në gjykatë padi me objektin e sipërcituar në pjesën hyrëse.
6. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër me vendimin nr.232, datë
17.04.2014 ka pranuar padinë duke shfuqizuar vendimet e DRSSh Shkodër, Degës së
Përfitimeve, nr.68, datë 26.03.2013, KRA Shkodër nr.267 datë 05.08.2013, KQA Tiranë
nr.809, datë 09.10.2013 dhe përgjigjes së DRSSh Shkodër, Dega e Përfitimeve nr.814, datë
16.12.2013, si dhe ka vendosur detyrimin e palës së paditur DRSSh Shkodër t’i caktojë
paditëses Sadete Çulaj pensionin familjar nga lindja e të drejtës, më datë 01.01.2013.
7. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë ka theksuar se paditëses i takon pensioni,
pasi ajo është 50 vjeç, ka qenë në ngarkim të bashkëshortit dhe plotëson kushtet e nenit 40
dhe 57 të ligjit nr.7703/1993 “Për sigurimet shoqërore në RSh” i ndryshuar. Sipas kësaj
gjykate paditësja nuk është e vetëpunësuar, edhe në kuptim të Rregullores nr.2/2008 të ISSh,
pasi nuk provohet të ketë tokë bujqësore në pronësi, si dhe nuk provohet që të kryejë aktivitet
bujqësor.
8. Kundër vendimit nr.232, datë 17.04.2014 të Gjykata Administrative e Shkallës së
Parë Shkodër ka paraqitur ankim pala e paditur dhe kundër ankim paditësja në Gjykatën
9. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër me vendimet datë 05.05.2014
dhe 09.06.2014 ka pranuar ankimin dhe kundër ankimin dhe i ka dërguar në Gjykatën
prishur vendimin nr.232, datë 17.04.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Shkodër dhe pushuar gjykimin e çështjes.
11. Gjykata Administrative e Apelit ka arsyetuar se ligji nr.7703/1993 “Për sigurimet
shoqërore në RSh” i ndryshuar ka parashikuar një procedurë të detyrueshme ankimi për tu
ndjekur në nenin 86 të tij. Sipas kësaj gjykate, paditësja kundër vendimit të refuzimit për t’iu
lidhur pensioni nr.68, datë 26.03.2013 ka bërë ankim administrativ dhe organi i fundit
ankimor me vendimin nr.809 datë 09.10.2013 e ka kthyer çështjen për rishqyrtim në Degën e
Përfitimeve, pranë DRSSh Shkodër, e cila nuk rezulton të ketë zbatuar detyrat e organit më të
lartë ankimor. Gjykata Administrative e Apelit analizon se ndaj këtij vendimi paditësja nuk
ka ushtruar ankim administrativ dhe për pasojë i është drejtuar gjykatës duke mos ezauruar
ankimin administrativ ndaj vendimit nr.814 datë 16.12.2013 të Degës së Përfitimeve të
DRSSh Shkodër.
12. Sa më sipër, Gjykata Administrative e Apelit ka theksuar se në çështjen objekt
gjykimi në kundërshtim me sa ka analizuar Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Shkodër nuk ka një vendim në disfavor të paditëses nga organi administrativ, pasi vendimi i
degës së përfitimeve të DRSSh Shkodër datë 16.12.2013 që ka rrëzuar kërkesën nuk është
ankimuar në KRA dhe as në KQA pranë ISSh. Kështu, sipas kësaj gjykate, vetëm pasi të
ishte ezauruar kjo rrugë ankimi dhe nëse nuk ishte pranuar kërkesa e paditëses, atëherë do të
ishim në kushtet e ankimit të zgjidhur në mënyrë të pafavorshme.
13. Gjykata Administrative e Apelit ka argumentuar se padia ngrihet, në kuptim të
nenit 16 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, pasi të jetë ezauruar rruga ankimore që
parashikon neni 86 i ligjit nr.7703/1993 “Për sigurimet shoqërore në RSh” i ndryshuar. Sipas
kësaj gjykate ka rezultuar se vendimin nr.809, datë 09.10.2013 të KQA paditësja nuk e ka
938
ankimuar në Gjykatë brenda afatit ligjor referuar nenit 141/2 i KPrA, por e ka pranuar atë
duke pritur vendimin e DRSSh. Pasi DRSSh ka rrëzuar përsëri kërkesën, paditësja i është
drejtuar Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër, me padi në datën 10.02.2014.
14. Sa më sipër, Gjykata Administrative e Apelit ka vendosur se ankimi ndaj këtij
vendimi nuk mund të pranohet, pasi është dorëzuar jashtë afatit 30 ditor për ankimin në
gjykatë ndaj vendimit të organit administrativ. Në këto kushte, në bazë të nenit 50/d të ligjit
49.2012, Gjykata Administrative e Apelit ka prishur vendimin e Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë dhe pushuar gjykimin e çështjen.
paraqitur rekurs pala paditëse duke parashtruar shkaqet e sipërcituara në pjesën hyrëse të
vendimit.
16. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër me vendimin datë 05.03.2015
ka pranuar rekursin e palës paditëse dhe e ka dërguar në Kolegjin Administrativ të Gjykatës
së Lartë.
II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ i Gjykatës së Lartë
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (më tej Kolegji), pasi analizoi aktet e
ndodhura në dosjen gjyqësore, të cilat janë administruar e shqyrtuar nga gjykatat e faktit,
vendimet e gjykatës së shkallës së parë dhe të apelit, shkaqet e parashtruara në rekurs, arrin
në përfundimin se Gjykata Administrative e Apelit ka dhënë një vendim të pabazuar në ligj.
18. Kolegji thekson se sipas akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore dhe fakteve të
pranuar nga gjykatat e faktit rezulton që mosmarrëveshja mes palëve ka të bëjë me kërkesën
për caktimin e pensionit familjar që paditësja ka paraqitur pranë DRSSh Shkodër, në bazë të
nenit 40 të ligjit nr.7703/1993 “Për sigurimet shoqërore” të ndryshuar. Dega e Përfitimeve
pranë DRSSh Shkodër me vendimin nr.68, datë 26.03.2013 ka refuzuar kërkesën e paditëses,
pasi sipas saj, nuk plotëson kërkesat ligjore duke qenë se ajo është banore e fshatit Dobrac
dhe rezulton të jetë pajisur me tokë bujqësore sipas ligjit nr.7501/1991 “Për tokën”. Paditësja
në bazë të nenit 86/3 të ligjit nr.7703/1993 ka ankimuar vendimin e Degës së Përfitimeve në
KRA pranë DRSSh Shkodër. KRA me vendimin nr.267, datë 05.08.2013 ka lënë në fuqi
vendimin nr.68, datë 26.03.2013 të Degës së Përfitimeve pranë DRSSh Shkodër. Kundër
vendimit të KRA paditësja ka paraqitur sërish ankim administrativ, sipas nenit 86/3 të ligjit
nr.7703/1993 në KQA pranë ISSh. KQA me vendimin nr.809 datë 09.10.2013 ka vendosur të
kthejë për rishqyrtim kërkesën e paditëse pranë DRSSh Shkodër, me qëllim që kjo e fundit të
bëjë verifikimet në lidhje me faktin nëse paditësja ka tokë në pronësi në kuadër të zbatimit të
ligjit nr.7703/1993. Me këtë vendim KQA i ka kërkuar DRSSh Shkodër që pas verifikimit të
shprehet përfundimisht lidhur me kërkesën e paditëses për pensionin familjar. Po ashtu KQA
i kërkon DRSSh Shkodër që në rast vendimi negativ t’i bëhet e ditur kërkueses e drejta e
ankimit në gjykatë, si dhe të informohet me shkrim KQA. Në bazë të vendimit nr.809 datë
09.10.2013 të KQA, Dega e Përfitimeve pranë DRSSh Shkodër e ka rishqyrtuar kërkesën për
pension të paditëses dhe sërish sipas vendimit datë 16.12.2013 nuk i ka lidhur pensionin
familjar. Sipas DRSSh Shkodër nga verifikimet ka rezultuar se ZRPP Shkodër në sistemin e
ri të regjistrimit të pasurive të paluajtshme nuk ka informacion, ndërsa përsa i përket sistemit
hipotekor nuk mund të jap informacionin e kërkuar. Dega e Përfitimeve ka analizuar po ashtu
se sipas vërtetimit të lëshuar nga kadastra rezulton se paditësja ka pasur tokë dhe e ka shitur
për arsye familjare. Kështu duke mos e dorëzuar aktin e shitjes së tokës nuk mund të
vërtetohet se sa tokë ka pasur në pronësi dhe sa mund të ketë aktualisht. Sa më sipër, Dega e
Përfitimeve pranë DRSSh Shkodër ka njoftuar paditësen se në kuptim të nenit 86/3 të ligjit
7703/1993 ka të drejtën e ankimit në gjykatë. Paditësja pas marrjes dijeni më datë 10.01.2014
939
të vendimit datë 16.12.2013 të Degës së Përfitimeve ka paraqitur në gjykatë më datë
10.02.2014 padinë objekt gjykimi.
19. Gjykata Administrative e Shkallës së parë Shkodër ka pranuar padinë duke
anuluar vendimet e sipërpërmendura të organeve të sigurimeve shoqërore dhe ka vendosur
detyrimin e palës së paditur që t’i caktojë paditëses pensionin familjar që nga lindja e të
drejtës më datë 01.01.2013. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë ka theksuar se
paditësja plotëson kushtet dhe kriteret ligjore për të përfituar pensionin familjar në bazë të
neneve 40 dhe 57 të ligjit 7703/1993 “Për sigurimet shoqërore në RSh” i ndryshuar, pasi
është 50 vjeç, ka qenë në ngarkim të bashkëshortit, dhe nuk është e vetëpunësuar , duke qenë
se nuk provohet të ketë tokë bujqësore në pronësi si dhe të ushtrojë aktivitet bujqësor.
Ndërkohë, Gjykata Administrative e Apelit në ndryshim nga Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë ka pushuar gjykimin e çështjes. Kjo gjykatë ka analizuar se paditësja nuk ka
ushtruar ankimin administrativ ndaj vendimit datë 16.12.2013 të Degës së Përfitimeve pranë
DRSSh Shkodër, e cila nuk ka realizuar verifikimet e lëna për detyrë nga KQA dhe refuzuar
lidhjen e pensionit. Sipas Gjykatës Administrative të Apelit duke mos u ankuar në rrugë
administrative, pra pranë KRA dhe KQA kundër vendimit datë 16.12.2013 të Degës së
Përfitimeve, sipas nenit 86/3 të ligjit nr.7703/1993, paditësja nuk ka marrë një vendim në
disfavor të saj nga organi administrativ. Sa i takon vendimit nr.809 datë 09.10.2013 të KQA,
që ka dërguar çështjen për verifikim pranë DRSSh Shkodër, sipas Gjykatës Administrative të
Apelit, paditësja nuk ka paraqitur ankim në gjykatë brenda afatit ligjor 30 ditor. Sa më sipër,
në bazë të nenit 50/d të ligjit 49.2012 Gjykata Administrative e Apelit ka prishur vendimin e
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë dhe pushuar gjykimin e çështjen.
20. Kolegji vë në dukje Gjykata Administrative e Apelit ka dhënë një vendim të
kundërshtim me ligjin. Neni 86/1/2/3 i ligjit nr.7703.1993 “Për sigurimet shoqërore” i
ndryshuar parashikon mënyrën e ankimit ndaj vendimeve të degëve të përfitimeve pranë
DRSSh në lidhje me kërkesat për caktimin pensioneve. Konkretisht në të parashikohet se 1.
Ankimi kundër vendimeve të përfitimeve bëhet në Komisionin e Ankimit pranë Drejtorive
Rajonale të Sigurimeve Shoqërore; 2. Ankimi kundër vendimeve të Komisionit të Ankimit të
Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore bëhet në Komisionin e Ankimit pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Institutit të Sigurimeve Shoqërore; 3. Ankimet e zgjidhura në
mënyrë të pafavorshme bëhen në Gjykatë, vendimi i të cilës është përfundimtar.
21. Kolegji thekson se referuar rregullimit të mësipërm ligjor, në rastin objekt gjykimi
nuk qëndron konkluzioni i Gjykatës Administrative të Apelit. Kolegji arrin në përfundimin se
me vendimin nr.418, datë 16.12.2013, Dega e Përfitimeve pranë DRSSh Shkodër ka
vendosur në disfavor të palës paditëse në lidhje me kërkesën e saj për lidhjen e pensionit
familjar. Konkretisht pas rishqyrtimit të çështjes të dërguar nga KQA, DRSSh Shkodër nuk i
ka lidhur paditëses pensionin dhe i ka bërë me dijë drejtën e ankimit. Kolegji thekson se
paditësja ka ezauruar ankimin administrativ dhe më pas ka paraqitur ankimin në gjykatë
konform nenit 86/3 të ligjit nr.7703/1993. Siç është trajtuar më lart në pikën 18, paditësja pas
marrjes së përgjigjes negative nga DRSSh Shkodër dhe KRA pranë DRSSh Shkodër i është
drejtuar KQA. Ky i fundit e ka kthyer çështjen për rishqyrtim pranë DRSSh Shkodër që të
bëhen verifikime të mëtejshme në lidhje me faktin nëse paditësja është apo jo pronare e
ndonjë sipërfaqe toke KQA i ka lënë detyrë DRSSh Shkodër që pas kryerjes së këtyre
verifikimeve të vendosë përfundimisht në lidhje me kërkesën e paditëses për pension familjar
si dhe të njoftojë paditësen për të drejtën e ankimit në gjykatë në rast të një vendimi refuzimi.
Në këto kushte paditësja duke qenë se pas rishqyrtimit nuk i është lidhur sërish pensioni, ka
paraqitur padinë brenda afatit ligjor në gjykatë. Kështu nuk qëndron argumenti i Gjykatës
Administrative të Apelit që paditësja nuk ka ezauruar ankimin administrativ kundër vendimit
datë 16.12.2013 të DRSSh Shkodër, pasi paditësja në kuptim të nenit 86 të ligjit nr.7703/1993
nuk ka pasur detyrimin ligjor të ndiqte rrugë të mëtejshme ankimore pranë organeve të
940
sigurimeve shoqërore. Paditësja tashmë e kishte ezauruar këtë rrugë ankimore. Çdo ankim i
mëtejshëm do ishte jo efektiv dhe cenonte procesin e rregullt ligjor. Po ashtu paditësja
ndryshe nga sa ka arsyetuar Gjykata Administrative e Apelit, nuk kishte detyrim të paraqiste
padi në gjykatë kundër vendimit nr.809, datë 09.10.2013 të KQA. KQA me vendimin e
mësipërm nuk ka dhënë vendim përfundimtar në disfavor të paditëses, por e ka dërguar
çështjen për shqyrtim pranë DRSSh Shkodër me qëllim që kjo e fundit të kryente verifikime
dhe më pas te merrte vendim përfundimtar në lidhje me kërkesën e paditëses. Kundër
vendimit në disfavor të paditëses sipas KQA, organit më të lartë ankimor, DRSSh Shkodër
duhet t’i bënte të ditur paditëses të drejtën e ankimit në gjykatë. Pra, organi më i lartë
administrativ ka shfaqur vullnetin e tij për të mosshqyrtuar më tej çështjen duke ia kaluar atë
DRSSh Shkodër. Kështu paditësja, pas rishqyrtimit të kërkesës së saj prej DRSSh Shkodër,
duke qenë se ka marrë përgjigje negative në lidhje me lidhjen e pensionit, ka paraqitur ankim
në gjykatë. Pra, paditësja ka respektuar nenin 86 të ligjit nr.7703/1/1993.
22. Sa më sipër, Kolegji arrin në përfundimin se Gjykata Administrative e Apelit ka
dhënë një vendim të padrejtë, në shkelje të ligjit duke cenuar procesin e rregullt ligjor dhe
mohuar palës paditëse të drejtën e aksesit të njohur nga ligji 7703/1993, Kushtetuta dhe
KEDNJ. Në këto kushte vendimi nr.3433, datë 17.09.2014 i Gjykatës Administrative të
Apelit duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim po në Gjykatën
Administrative të Apelit, po me tjetër trup gjykues. Gjykata Administrative e Apelit në
rigjykim duhet të marrë në shqyrtim pretendimet në ankim; të analizojë vendimmarrjen e
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër; të vlerësojë nëse padia është e bazuar
në ligj dhe prova dhe paditëses i takon apo jo pensioni familjar sipas kritereve dhe kushteve
të ligjit nr.7703/1993 të ndryshuar; si dhe nëse vendimet objekt gjykimi të palës së paditur
janë të ligjshme apo jo.
PËR KËTO ARSYE

administrative”.
VENDOSI
Tiranë, më 28.04.2016
941
Nr. 00-2016-1889 i Vendimit (279)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomën këshillimi më datë 28.04.2016 mori në shqyrtim çështjen administrative

nr.01135/2015, që u përket palëve:
PADITËS: ALBANA LADA

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË
SË SHTETIT (DPPSH)
OBJEKTI:
Konstatimin e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar
dhe pa ndonjë shkak ligjor të arsyeshëm të marrëdhënieve të punës
në mes punëdhënësit Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit
dhe ish punëmarrësit Albana Lada duke kërkuar
rivendosjen në vend të drejtave nëpërmjet dëmshpërblimeve përkatëse.
Konkretisht kërkoj:
1. Të drejtën për t’u paguar si dëmshpërblim për mosrespektimin
e afatit të njoftimit paraprak që duhet respektuar nga ndërgjyqësi i paditur,
përpara se të më ndërpriteshin në mënyrë të menjëhershme marrëdhëniet e punës.
Ky afat sipas nenit 143/1 të K.Punës është dy mujor,
pasi marrëdhëniet e mia të punës me Drejtorinë e Përgjithshme
të Policisë së Shtetit kanë filluar nga data 24.07.2012.
2. Të drejtën për të përfituar dy paga si dëmshpërblim
për faktin se nga ana e ndërgjyqësit të paditur
nuk është respektuar procedura e ndërprerjes së marrëdhënies së punës
e parashikuar në nenin 144/5 të K.Punës.
3. Të drejtën për të përfituar dëmshpërblim për zgjidhjen e menjëhershme
të pajustifikuar të marrëdhënieve të punës nga ana e ndërgjyqësit të paditur,
sipas neneve 143/4,153,155 të K.Punës.
Ky dëmshpërblim që unë kërkoj përbëhet nga një vit pagë
që i shtohet pagesave të mësipërme të kërkuara nga ana ime.
4. Të drejtën për të përfituar shpërblimin e vjetërsisë në punë
sipas nenit 145/2 e K.Punës.
Ky shpërblim është sa paga e një 15 ditëshi për çdo vit
që unë kam punuar në pozicionin e specialistit
në Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë së Shtetit për 1 vit.
Pra 15 ditë kalendarike.
5. Të drejtën për të më paguar shpenzimet gjyqësore
që do të përcaktohen gjatë gjykimit të kësaj padie.
942
Baza Ligjore: Neni 15,17,35 e vijues i ligjit nr.49/2012;
neni 32 i KPrC;
nenet 92,93,94,109,138/3,141,143/1144,145/2,153,154,155 të K.Punës;
neni 108 e vijues i KPrA.

Detyrimin palës së paditur t’i paguajë paditëses dëmshpërblimin për zgjidhjen
me efekt të menjëhershëm të kontratës, pa shkak të justifikuar në masën e 7
pagave mujore.
Detyrimin palës së paditur t’i paguaj paditëses dëmshpërblim për
mosrespektim të afatit të njoftimit në masën e 1 pagë mujore
Detyrimin e palës së paditur t’i paguaj paditëses dëmshpërblimin për
mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës në masën e 2 pagave
mujore.
Rrëzimin e padisë për shpërblimin për vjetërsi në punë.
Ky vendim përbën titull ekzekutiv në momentin që merr formë të prerë.
Detyrimi i palës së paditur në masën e 10 pagave mujore ndaj paditëses do të
ekzekutohet drejtpërdrejtë nga përmbaruesi gjyqësor pas njoftimit të vendimit.

vendosur :
Mospranimin e ankimit të paditurit Drejtoria e Përgjithshme të Policisë së
Shtetit kundër vendimit nr.654 datë 20.02.2014 të Gjykatës Administrative të

ka paraqitur rekurs pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, e cila ka
kërkuar ndryshimin e vendimit nr.654, datë 20.02.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkalles së Parë dhe vendimit nr.4032, datë 04.11.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Gjykata Administrative e Apelit ka gabuar që nuk ka shqyrtuar çështjen në themel.
Autorizimi i përfaqësuesit të palës së paditur është i ligjshëm bazuar në urdhërin
nr.67, datë 28.01.2008 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit. Në zbatim të
tij janë paraqitur ankimet që nga viti 2008 dhe në asnjë moment nuk është vënë në
dyshim ligjshmëria nga gjykatat e të treja shkallëve.
- I njëjti trup gjykues ka pranuar me të njëjtin autorizim raste të tjera për shqyrtim, siç
janë çështjet me paditës R S kundër DPPSh dhe E J kundër DPPSh. Gjykata
Administrative e Apelit ka vepruar në kundërshtim me nenin 46 të ligjit nr.49.2012,
pasi në rast se ka pasur të meta në lidhje me ankimin duhet të bëhej njoftim për
ndreqjen e të metave të ankimit brenda 5 ditëve. Ndërkohë Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë e ka shqyrtuar ankimin dhe e ka pranuar duke e vlerësuar ën formën
e kërkuar nga ligji.
- Gjykata Administrative e Shkallës së Parë në lidhje me mosmarrëveshjen, objekt
gjykimi, ka dhënë një vendim në kundërshtim me ligjin, duke u mbështetur vetëm në
provat dhe argumentet e sjella nga paditësja, duke shkelur në këtë mënyrë parimin e
kontradiktorialiteti sipas neneve 18 dhe 20 të KPrC.
943
- Gjykata Administrative e Shkallës së Parë nuk ka marrë për bazë formën dhe
përmbajtjen e urdhrit objekt gjykimi, i cili është i vlefshëm dhe i nxjerrë në përputhje
me ligjin nr.9749/2007 “Për policinë e shteti”

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, si dhe diskutoi çështjen në tërësi
VËREN
1. Më datë 01.08.2012, paditësja ka filluar punë, pranë palës së paditur në detyrën e
sekretares, asistentes në Zyrën Ndihmëse të Drejtorit të Përgjithshme të Policisë së Shtetit,
emëruar me urdhrin nr.1286, datë 24.07.2012 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së
Shtetit dhe ka lidhur me palën e paditur kontratën e punës.
2. Pas zhvillimit të konkursit nga DPP së Shtetit, paditësja është emëruar me urdhrin
nr.1803/1, datë 15.07.2013 në detyrën e specialistes në sektorin e prokurimeve në DPP së
Shtetit. Në këto kushte, në bazë të ligjit nr.9749/2007 “Për policinë e shtetit” dhe VKM-së
nr.804/2007 “Për miratimin e rregullores së personelit të policisë së shtetit”, mes palëve është
lidhur kontrata individuale e punës nr.1803/1 prot., datë 15.07.2013 me afat të pacaktuar.
3. Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit me urdhrin nr.1803/4 datë 11.12.2013
është liruar nga strukturat e Policisë së Shtetit. Me këtë urdhër paditësja është njohur më datë
17.12.2013. Po ashtu me këtë urdhër rezulton se paditëses i janë ndërprerë marrëdhëniet
financiare më datë 01.12.2013 dhe është urdhëruar trajtimi financiar për ditët e pushimit
vjetor të pakryer. Largimi nga detyra është kryer për shkak të shkurtimit të organikës së
strukturës së Policisë së Shtetit.
4. Paditësja duke pretenduar se largimi i saj nga puna ka qenë në kundërshtim me
K.Punës, ka paraqitur në gjykatë padi me objektin siç është cituar më lart në pjesën hyrëse.
20.02.2014 ka pranuar pjesërisht padinë duke vendosur detyrimin e palës së paditur t’i
paguajë paditësit dëmshpërblim: për zgjidhjen e kontratës së punës me efekt të menjëhershëm
dhe pa shkak të justifikuar në masën e 7 pagave mujore; për mosrespektim të afatit të
njoftimit në masën e 1 pagë mujore; për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës
në masën e 2 pagave mujore; si dhe rrëzimin e padisë për shpërblimin për vjetërsi në punë. Po
ashtu gjykata ka vendosur se ky vendim përbën titull ekzekutiv në momentin që merr formë
të prerë dhe do të ekzekutohet drejtpërdrejtë nga përmbaruesi gjyqësor pas njoftimit të
vendimit.
6. Kundër vendimit nr.654, datë 20.02.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë, ka paraqitur ankim pala e paditur në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
7. Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin datë
06.03.2014 ka pranuar ankimin dhe e ka dërguar pranë Gjykatës Administrative të Apelit.
8. Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.4032, datë 04.11.2014 në
dhomë këshillimi, ka vendosur mospranimin e ankimit kundër vendimit nr.654, datë
20.02.2014 të Gjykatës Administrative të Shkalles së parë Tiranë.
9. Gjykata Administrative e Apelit ka argumentuar se ankimi nuk plotëson kushtet
ligjore të pranueshmerisë, pasi është nënshkruar nga përfaqësuesi ligjor, juristja e
institucionit, e drejtë kjo e cila nuk dhënë shprehimisht me autorizimin nr.5168, datë
21.10.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit. Sipas autorizimit të mësipërm,
juristja e institucionit ka vetëm të drejtën e përfaqësimit në gjykimin në shkallë të parë, në
apel dhe në gjykatë të lartë. Pra, ankimi nuk është nënshkruar nga titullari i institucionit, siç
kërkon neni 442/a i KPrC dhe akti i përfaqësimit për bërjen e ankimit nga juristja nuk është
944
paraqitur. Gjykata Administrative e Apelit ka theksuar se ky qëndrim gjen mbështetje dhe në
vendimin nr.36, datë 05.06.2012 të Gjykatës Kushtetuese ku thuhet se tagri për të bërë ankim
ndaj një vendimi gjyqësor duhet bërë detyrimisht në mënyrë të shprehur.
10. Sa më sipër Gjykata Administrative e Apelit në kuptim të neneve 97, 453 të KPrC
dhe 50/a të ligjit nr.49/2012, ka vendosur mospranimin e ankimit.
11. Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs pala e paditur duke pretenduar
shkaqet e sipërcituara në pjesën hyrëse te vendimit.
12. Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin datë
18.12.2014 ka pranuar rekursin dhe e ka dërguar në Kolegjin Administrativ të Gjykatës së
Lartë.
II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ i Gjykatës së Lartë
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (më tej Kolegji), pasi analizoi aktet e
ndodhura në dosjen gjyqësore, vlerëson se vendimi nr.4032, datë 04.11.2014 i Gjykatës
Administrative të Apelit është dhënë në kundërshtim të normave procedurale.
14. Kolegji vë në dukje se Gjykata Administrative e Apelit në dhomë këshillimi ka
vendosur mospranimin e ankimit në bazë të nenit 50/a të ligjit nr.49/2012, pasi ankimi është
paraqitur i nënshkruar nga përfaqësuesja e palës së paditur, juristja e institucionit, pa e patur
ajo këtë të drejtë shprehimisht të parashikuar në autorizimin nr.5168, datë 21.10.2013.
Konkretisht, sipas Gjykatës Administrative të Apelit, përfaqësuesja e palës së paditur ka
pasur të drejtën vetëm për përfaqësim në gjykimin në të gjitha shkallët, por nuk ka pasur
shprehimisht të drejtën të bënte ankim kundër vendimit të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë. Në këto kushte Gjykata Administrative e Apelit nuk e ka shqyrtuar ankimin
e palës së paditur kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë.
15. Kolegji vë në dukje se nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore rezulton se pala
e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë, institucion shtetëror (person juridik) është
përfaqësuar në gjykimin në shkallë të parë nga juristja e institucionit, sipas autorizimit
nr.5068 prot., datë 21.10.2013 të lëshuar nga titullari i institucionit Drejtori i Përgjithshëm i
Policisë së Shtetit, në kuptim të nenit 96/c të KPrC. Pas përfundimit të gjykimit në shkallë të
parë, përfaqësuesja e palës së paditur ka nënshkruar ankimin dhe e ka paraqitur në Gjykatën
Administrative të Shkallës së Parë, e cila ka vendosur pranimin e ankimit me vendimin datë
06.03.2014. Gjykata Administrative e Apelit në dhomë këshillimi ka vendosur mospranim të
ankimit për shkak se a) ankimi nuk është nënshkruar nga titullari i palës së paditur siç kërkon
ligji nr.49/2012 b) si dhe përfaqësuesja e palës së paditur që ka nënshkruar ankimin nuk ka
pasur të drejtën e ankimit të parashikuar shprehimisht në prokurë.
16. Kolegji vë në dukje se sipas autorizimit nr.5068 prot., datë 21.10.2013 të Drejtorit
të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit, rezulton se juristja e institucionit Brixhilda Burgaj ka të
drejtën që të përfaqësojë Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë së Shtetit në të gjitha çështjet
administrative, hetimore e gjyqësore. Ajo ka të drejtë që të përfaqësojë Drejtorinë e
Përgjithshme të Policisë së Shtetit në të gjitha veprimet e nevojshme procedurale që
parashikohen nga Kodet ose aktet ligjore përkatëse, në mbrojtje të kompetencave, të drejtave
dhe interesave të organit që përfaqëson. Këto të drejta i delegohen edhe në rast ankimi,
rekursi dhe gjykimi në shkallët e tjera të procedimit të të gjitha niveleve, për të marrë pjesë në
gjykim deri në zgjidhjen përfundimtare të çështjes….(madje deri në ekzekutim të vendimit).
Në kuptim të këtij autorizimi përfaqësuesja ka të drejtën të përfaqësojë institucionin në
gjykim, duke kryer të gjitha veprimet procedurale për të garantuar të drejtat e institucionit në
të gjitha shkallët e gjykimit për zgjidhjen e mosmarrëveshjes, duke bërë dhe ankim.
17. Kolegji thekson se mospranimi i ankimit nga Gjykata Administrative e Apelit
është marrë në zbatim të gabuar të normave procedurale, neneve 46, 50/a të parashikuara në
945
ligjin nr.49/2012. Kjo shkelje është e tillë që bën të cenueshëm vendimin e kësaj gjykatë për
18. Neni 442/a të KPrC ku parashikohet se: “Ankimi është akti me të cilin palët
pjesëmarrëse në proces parashtrojnë kundërshtimet e tyre ndaj vendimeve të gjykatës, .... për
të mbrojtur të drejtat dhe interesat e tyre”. Në kuptim të kësaj dispozite, rezulton se ankimi
është mjeti procedural me anë të cilit palët e interesuara, që kanë qenë pjesëmarrëse në një
proces gjyqësor, mund të kundërshtojnë vendimin gjyqësor në një gjykatë më të lartë. Pra,
ankimi nuk është gjë tjetër veçse mjeti procedural i përdorur nga palët pjesëmarrëse në një
gjykim për të: (i) kundërshtuar vendimin e gjykatës për të gjitha ato shkaqe që parashikohen
në ligj, si dhe (ii) për të kontrolluar vendimet e gjykatës dhe për të përsosur dhënien e
drejtësisë. Në këtë drejtim ligji nr.49/2012 KPrC ka rregulluar në nenet 44-50 të Kreut të VII-
të ankimin ndaj vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë, që nga paraqitja e
deri tek shqyrtimi i tij nga Gjykata Administrative e Apelit. Në këto dispozita procedurale
janë parashikuar të gjitha rregullat (kushtet) që duhet të respektohen në lidhje me pranimin e
ankimit. Sipas kuptimit të dispozitave të mësipërme ankimet depozitohen në gjykatën që ka
dhënë vendimin që në rastin konkret është Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë.
Gjykata që ka dhënë vendimin ka të drejtën që të bëjë kontrollin formal të ankimit,
parashikuar në nenet 46 dhe 47 të ligjit nr.49/2012 duke vendosur pranimin ose jo të ankimit
apo kthimin e tij (kufizime këto të fundit të së drejtës së ankimit).
19. Konkretisht neni 46 i ligjit nr.49/2012 shprehimisht parashikon se: 1. Bashkë me
ankimin duhet të paraqiten: a) kopjet e ankimit dhe të dokumenteve të tjera në numër aq sa
janë̈ personat që marrin pjesë në çështje si palë; b) aktin e përfaqësimit, nëse ky akt nuk
është pjesë e dosjes së gjykimit. 2. Në rast se ankimi nuk plotëson kushtet e parashikuara në
pikën 1 të këtij neni ose kur ankimi nuk është nënshkruar, nuk tregohen palët ndërgjyqëse,
vendimi kundër të cilit bëhet ankim ose se çfarë kërkohet me ankimin, gjyqtari i vetëm njofton
palën që të ndreqë të metat brenda 5 ditëve. Shqyrtimi i ankimit, sipas këtij neni, bëhet në
dhomë këshillimi. 3. Kur ankuesi nuk plotëson ose nuk ndreq të metat brenda afatit, ankimi
quhet se nuk është paraqitur dhe i kthehet ankuesit me vendim, së bashku me aktet e tjera të
paraqitura prej tij. Kundër vendimit të gjyqtarit të vetëm për kthimin e ankimit mund të bëhet
ankim i veçantë në Gjykatën Administrative të Apelit. 4. Kur të metat e ankimit janë̈
plotësuar në afat, ai quhet i paraqitur që nga data e regjistrimit të tij në gjykatë. Parashikimi
i mësipërm ligjor ka të bëjë me të meta të ankimit, për të cilat gjykata ka detyrimin t’i jap
palës ankuese kohë që brenda 5 ditëve t’i ndreq ato. Në rast se pala nuk plotëson këto të meta
brenda afatit, atëherë Gjykata Administrative e Shkallës së Parë vendos kthimin e ankimit.
Raste të tilla përfshijnë edhe situatat kur ankimi nuk është nënshkruar nga pala ndërgjyqëse
apo nuk ka të shoqëruar ankimin me aktin e përfaqësimit.
20. Në interpretim dhe zbatim të drejtë të nenit 46 të ligjit nr.49/2012 Kolegji thekson
se, ashtu si parashikon dhe neni 453 i KPrC, ankimi duhet të nënshkruhet nga vetë pala,
avokati ose përfaqësuesi i pajisur me prokurë. Në kuptim të kësaj dispozite rezulton se: (i)
ankimi mund të ushtrohet nga vetë pala personalisht dhe të nënshkruhet prej saj; (ii) ankimi
mund të nënshkruhet nga avokati i palës, i cili duhet të gëzojë tagrat për të përfaqësuar palën
mbi bazën e një prokure të bërë me shkrim sipas dispozitave të Kodit Civil ose me deklarim
të palës së përfaqësuar përpara gjykatës që shqyrton mosmarrëveshjen, ndërsa në rastin e
personave juridikë publikë e privatë me autorizim (neni 72§3 i K.Civil); (iii) ankimi mund të
nënshkruhet nga përfaqësues me prokurë që nuk janë avokatë, por që listohen në
parashikimet e nenit 96 të KPrCivile. Për rastin e dytë dhe të tretë tagri i nënshkrimit të
akteve procedurale, përfshirë dhe mjetin e ankimit, duhet të jetë dhënë nga i përfaqësuari në
mënyrë të shprehur, pasi nuk ndodhemi përpara delegimit të tagrave të prezumuar nga ligji,
sikurse parashikohet psh në nenin 222 të Kodit të Familjes. [Ky qëndrim është mbajtur dhe
946
më parë nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.00-2013-463 (1150) datë
14.02.2013].
21. Kolegji vë në dukje se KPrC, si dhe ligji nr.49/2012, për ta bërë të vlefshëm këtë
mjet procedural dhe për të mënjanuar të gjitha të metat që mund të kishte ky akt respektivisht
në nenet 453, 454 të KPrC, dhe në nenin 46 të ligjit nr.49/2012 kanë parashikuar qartë se
çfarë duhet të përmbajë ai. Sipas këtyre dispozitave, ankimi duhet të nënshkruhet nga pala
ankuese ose përfaqësuesi siç është trajtuar më lartë (shih pikën 20), si dhe të tregojë palët
ndërgjyqëse, shkaqet e ankimit, vendimin ndaj të cilit ankimohet dhe çfarë kërkohet me
ankim. Ndërkohë neni 455 KPrC dhe neni 46 i ligjit nr.49/2012 parashikojnë mundësinë
ligjore të rregullimit të ankimit kur ai ka të meta në lidhje me elementët që përmban. Kështu
sipas nenit 46, gjykata administrative ku është paraqitur ankimi (pra që ka dhënë vendimin që
ankimohet) njofton palën që ka paraqitur ankim, e cila brenda 5 ditëve duhet të ndreqë
gabimin që vihet re në ankim, në të kundërt ankimi kthehet. Pra legjislacioni procedural
parashikon mundësinë e riparimit të metave të ankimit, brenda një afati të arsyeshëm, me
qëllim që të mos humbasë kjo e drejtë themelore.
22. Nga ana tjetër neni 45 i ligjit nr.49/2012 parashikon kufizime në të drejtën e
ankimit me pasojë paankimueshmërinë e vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë, bazuar në natyrën e mosmarrëveshjes dhe vlerën e padisë. Këto janë kritere objektivë të
parashikuara në nenin 45 të ligjit, që shprehimisht parashikon se: Nuk lejohet ankim ndaj
vendimeve përfundimtare të gjykatës administrative për padi me objekt: a) kundërshtimin e
dënimit për kryerjen e kundërvajtjeve administrative, me vlerë më të vogël se njëzetfishi i
pagës minimale, në shkallë vendi; b) kundërshtimin e aktit administrativ që përmban detyrim
në të holla, me vlerë më të vogël se njëzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi;c)
kundërshtimin e aktit administrativ që ka refuzuar dhënien e detyrimit në të holla, me vlerë
më të vogël se njëzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi; ç) mosmarrëveshjet që lidhen
me mbrojtjen e të drejtave, lirive dhe interesave kushtetues dhe ligjorë, që rrjedhin nga
sigurimet shoqërore dhe shëndetësore, ndihma ekonomike dhe pagesa e aftësisë së kufizuar,
me vlerë më të vogël se njëzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi. Në një situatë kur ndaj
vendimeve të Gjykatë Administrative të Shkallës së Parë bëhet ankim, i cili nuk lejohej sipas
nenit të mësipërm, kjo Gjykatës nuk pranon ankimin. Gjykata Administrative e Apelit kur
vlerëson se ndaj vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë nuk lejohet ankim,
por ai është pranuar në kundërshtim me këtë dispozitë nga kjo gjykatë, atëherë në bazë të
nenit 50/a të ligjit 49.2014 vendos mospranimin e ankimit.
23. Kështu, parashikimi i nenit 50/a të ligjit 49.2012 në të cilin thuhet se Gjykata
Administrative e Apelit në dhomë këshillimi vendos mospranimin e ankimit, në rastet kur
ankimi nuk plotëson kushtet e pranueshmërisë dhe gjykata administrative e shkallës së parë
nuk e ka bërë një gjë të tillë, duhet kuptuar ndër të tjera që ka të bëjë me kushtet e
papranueshmërisë së ankimit të parashikuara në nenin 45 të ligjit nr.49/2012, pasi nuk mund
t’i mohohet palës ankuese e drejta ligjore për të rregulluar të metat e ankimit kur gjykata e
shkallës së parë që ka detyrim ligjor t’i jap afat nuk e ka respektuar atë, ose kur kjo e fundit
në ndryshim nga gjykata e apelit, vlerëson se ankimi nuk ka të meta, pra që përfaqësuesi
ligjor e ka tagrin për nënshkrimin e ankimit. Vetëm një interpretim i tillë i ligjit do të
respektonte të drejtën e ankimit, si një e drejtë që garanton procesin e rregullt ligjor.
24. Kolegji thekson se është detyrë e gjykatës administrative të shkallës së parë që ka
dhënë vendimin të kontrollojë fillimisht nëse ankimi i paraqitur nga pala ndërgjyqëse
plotëson apo jo kërkesat e parashikuara nga neni 46 i Ligjit 49/2012. Në analizë të kësaj
dispozite gjykata administrative e shkallës së parë, si gjykata që ka dhënë vendimin, është
kompetente për t’u shprehet dhe për të vendosur në lidhje me pranimin ose jo të ankimit.
Kolegji vë në dukje se në rastin objekt gjykimi, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë e
ka vlerësuar ankimin pa të meta në drejtim të nënshkrimit tij. Kështu Gjykata Administrative
947
e Apelit në rast se konstatonte se ankimi kishte të meta të pa rregulluara nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë, duhet t’i jepte palës së paditur kohë për të plotësuar të
metën e ankimit në lidhje me nënshkrimin, pasi kjo është një e drejtë që i jepet me ligj dhe
nuk mund ti mohohet. (Qëndrim të ngjashëm ka mbajtur Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë edhe në vendimin nr.00-2014-165 (84) datë 23.01.2013, vendimin nr.00-2015-2925
datë 04.06.2015, vendimin nr.00-2016-475, datë 28.01.2015 ).
25. Kolegji vë në dukje se Gjykata Administrative e Apelit ka dhënë një vendim në
kundërshtim me ligjin, pasi sipas autorizimit të dhënë nga Drejtori i Përgjithshëm i Policisë,
rezulton se juristja i këtij institucioni ka të drejtë ta përfaqësoj atë në të gjitha shkallët e
gjykimit, si dhe të paraqes ankim. Por nga ana tjetër, Kolegji i tërheq vëmendjen Gjykatës
Administrative të Apelit se në rastet kur ankimi është pranuar nga Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë pa konstatuar dhe ndrequr të metat në kuptim të nenit 46 të ligjit nr.49/2012
dhe nëse Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se ankimi ka të meta duhet t’i japë kohë
palës ankuese t’i rregullojë ato në kuptim të nenit 46/2 të ligjit 49/2012. Ky nen bën fjalë
edhe për rastet kur ankimin nuk është nënshkruar nga pala ose kur mungon akti i
përfaqësimit. Çdo interpretim i ndryshëm e dispozitës së mësipërme procedurale do të çonte
në shkelje të së drejtës se ankimit, që është një nga elementët e procesit të rregullt ligjor.
26. Përfundimisht, Kolegji çmon se në kushtet kur vendimi nr.4032, datë 04.11.2014 i
Gjykatës Administrative të Apelit është marrë në kundërshtim me rregullat e parashikuara
nga ligji nr.49/2012 dhe KPrC (për aq sa këto të fundit janë parashikime që nuk rregullohen
nga ligji 49/2012 sipas nenit 1 të tij), ky vendim duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet
për rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë me tjetër trup gjykues. Kjo e
fundit në rigjykim ka detyrën që të shqyrtojë shkaqet e parashtruara në ankim nga pala e
paditur në përputhje me ligjin 49/2012 që rregullon shqyrtimin e çështjes në Gjykatën
Administrative të Apelit. Për pasojë pretendimet e palës rekursuese në lidhje me ligjshmërinë
e zgjidhjes së mosmarrëveshjes objekt gjykimi dhe vendimmarrjes së Gjykata Administrative
e Shkallës së Parë duhet të trajtohen në kuadër të shqyrtimit të ankimit dhe zgjidhjes në
themel të çështjes nga Gjykata Administrative e Apelit në rishqyrtim.
PËR KËTO ARSYE

administrative”.
VENDOSI
Tiranë, më 28.01.2016
948
KOMPETENCA CIVILE
949
Nr. 00-2016-919 i Vendimit
VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në datën 07.04.2016, mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen civile, që u përket

palëve:
PADITËS: HAN BRAHILIKA

I PADITUR: BANKA KOMBËTARE TREGTARE SH.A
OBJEKTI:
Kundërshtimin e titullit të ekzekutiv kontratë huaje
nr.2004 Rep 794, Kol datë 19.06.2006
dhe kontratë huaje nr.3291 Rep 3362 Kol, datë 22.11.2008
pasi titulli është i pasaktë.
Baza Ligjore: Nenet 32, 36, 43, 119, 122, 153, 154, 609 të K.Pr.Civile
dhe nenet 560, 568,569,1050 e 1051 në vijim të Kodit Civil.

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për shqyrtimin e çështjes civile nr.3555 Akti me Paditës Han Brahilika.
Dërgimin për shqyrtim të kërkesëpadisë dhe akteve shoqëruese, Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër si gjykatë kompetente nga pikëpamja e kompetencës
tokësore për shqyrtimin e kësaj çështjeje.
Kundër vendimit nr.1047, datë 15.02.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Han Brahilika, i cili kërkon prishjen
e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për shpalljen e kompetencës tokësore dhe
vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate, duke parashtruar ndër të tjera se:
- Gjykimi duhet të realizohet nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë pasi unë si paditës
jam banor i Qytetit të Tiranës (neni 41/1 i K.Pr.Civile).
- Dega Qendrore e palës së paditur Bankës Kombëtare Tregtare është në Tiranë ( neni
43/2 i K.Pr.Civile)
- Në bazë të nenit 54, të Kodit të Procedurës Civile e drejta e zgjedhjes së gjykatës
është e paditësit.
- Gjyqtarja e ka vazhduar gjykimin sipas dosjes përkatëse.
- Në zbatim të nenit 59/2 të Kodit të Procedurës Civile kundër vendimit të dhënë mund
të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë.
950
pasi dëgjoi relacionin përkatës dhe diskutoi çështjen në tërësi në dhomën e
këshillimit,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se në datën 19.06.2006 ndërmjet

shoqërisë “Banka Kombëtare Tregtare” sh.a Dega Shkodër në pozitën e kredidhënësit dhe
Han Brahilikës banues në Shkodër në pozitën e kredimarrësit me dorëzanës znj. Xh.
Brahilika është nënshkruar kontrata e kredisë bankare me nr.2004 Rep dhe 794 Kol në bazë të
së cilës, kredimarrësit H.Brahilika (paditësi) ka përfituar kredinë bankare në shumën
3.000.000 lekë. Kredia do të shlyhej në një afat kohor 240 muaj. Interesi i aplikuar mbi
kredinë ishte 10% vjetore deri në pagesën e këstit të 12-të të kredisë.
2. Palët kanë parashikuar në këtë kontratë (neni 9, pika 9.1) si mjet të sigurimit të
përmbushjes së detyrimit hipotekimin në favor të B.K.T Dega Shkodër të pasurisë së
paluajtshme apartament banimi me nr.pasurie 1/25+1-7 i ndodhur në Zonën Kadastrale 8594,
vol 3, faqe 186 me sipërfaqe 70 m2 në adresën L. “Manush Alimani” Shkodër. Palët kanë
parashikuar në kontratë si gjykatë kompetente për zgjidhjen e konflikteve që lindin nga kjo
kontratë Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Shkodër ose Tiranë.
3. Në datën 02.11.2008 ndërmjet shoqërisë “Banka Kombëtare Tregtare” sh.a Dega
Shkodër në pozitën e kredidhënësit dhe Han Brahilikës banues në Shkodër në pozitën e
kredimarrësit është nënshkruar kontrata e kredisë bankare me nr.5291 Rep dhe 3362 Kol në
bazë të së cilës kredimarrësi H.Brahilika ka përfituar një kredi bankare në vlerën 500.000
lekë (me qëllim ristrukturimin e shtëpisë së tij) me një afat kohor 5 vjeçar.
4. Kredimarrësi nuk ka qenë korrekt në përmbushjen e detyrimit kontraktual të
kthimit të kredive ndaj B.K.T sh.a Dega Shkodër i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër me kërkesë për lëshimin e urdhrave të ekzekutimit për kontratat e kredive
të sipërcituara. Kredimarrësi rezultonte sipas vërtetimit datë 17.06.2010 të B.K.T sh.a të
kishte një detyrim total 3,056,843.89 lekë (për kredinë në vlerën 3,000,000 lekë) dhe deri në
datën 22.07.2010 vlerën 526,281.97 lekë (për kredinë në vlerë 500,000 lekë).
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimet nr.239 dhe nr.240, datë
21.06.2010, ka lëshuar urdhrat e ekzekutimit për kontratat e kredisë së sipërcituara.
6. Me kërkesat me nr.5569, datë 10.08.2010 dhe kërkesa me nr.5034 Prot, datë
09.07.2010 B.K.T sha i është drejtuar me kërkesë Zyrës së Përmbarimit Shkodër mbi
ekzekutimin e titujve ekzekutiv. Zyra Përmbarimore Shkodër ka filluar ekzekutimin me
lajmërimin për ekzekutim vullnetar datë 13.07.2010 dhe datë 19.08.2010. Procedurat e
ekzekutimit kanë përfunduar me pamundësinë e shitjes së sendit të ngarkuara me barrë
hipotekore në ankandin e dytë dhe në kushtet kur nuk ka pasur ofertues Zyra Përmbarimore
Shkodër i ka drejtuar B.K.T sh.a propozimin për marrjen e sendit të paluajtshëm në pronësi
në vlerën 2,432,000 lekë duke mbetur debitor kredimarrësi H.Brahilika në një vlerë monetare
të konsiderueshme (detyrimi i tij ndaj B.K.T sh.a ka rezultuar në vlerën 4,834,861.93 lekë).
7. Me padinë objekt gjykimi paditësi (debitori në ekzekutim) H.Brahilika pretendon se
detyrimi i nxjerrë nga ana e B.K.T sh.a është i gabuar dhe relativisht më i madh se ai që në
fakt ka ekzistuar, ndryshim i cili sipas debitorit është në një vlerë të konsiderueshme rreth
1,900,000 lekë. Për këto arsye dhe shkak ligjor kundërshtohen kontratat e huasë bankare me
nr.2004 Rep 794, Kol, datë 19.06.2006 dhe kontratën e huasë bankare me nr.3291 Rep 3362,
Kol, datë 22.11.2008 si tituj ekzekutiv, në referim të nenit 609 të K.Pr.Civile.
951
vendosur: “Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
shqyrtimin e çështjes civile nr.3555 Akti me Paditës Han Brahilika, si dhe dërgimin për
shqyrtim të kërkesëpadisë dhe akteve shoqëruese, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër si
gjykatë kompetente nga pikëpamja e kompetencës tokësore për shqyrtimin e kësaj çështjeje.”
8.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se: “...
(omissis)...Në kushtet kur kontrata e kredisë me garanci hipotekore me nr.2004 Rep 794/2
Kol, datë 19.06.2006 ka parashikuar se kolaterali i sigurimit të kthimit të kësaj kredie është
regjistrimi hipotekor në favor të Bankës (B.K.T sh.a Dega Shkodër) të pasurisë së
paluajtshme apartament banimi me nr.pasurie 1/25+1-7 i ndodhur në Zonën Kadastrale
8594, vol 3, faqe 186 me sipërfaqe 70 m2 në adresën L. “Manush Alimani” Shkodër, pasuri e
cila jo vetëm është inskriptuar në favor të “B.K.T” sh.a, (por sot është edhe në pronësi të
saj), kjo e fundit (Shkodra) konsiderohet në kuptim të ligjit edhe vendi i ekzekutimit, rrethanë
ligjore kjo që përcakton si gjykatë me kompetencën tokësore të shqyrtimit të çdo kërkesë apo
kërkesëpadi në fazën e ekzekutimit, në këtë kuadër edhe kërkesëpadinë me objekt
“Pavlefshmëri të titullit ekzekutiv” atë të Rrethit Gjyqësor Shkodër...(...)...Gjykata mbajtur
në konsideratë nenin 61 të Kodit të Procedurës Civile çmon se çështja duhet ti dërgohet për
kompetencë tokësore Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër e cila shtrin veprimtarinë edhe
mbi veprimet e Zyrës Përmbarimore Shkodër por edhe në zonën kadastrale ku ndodhet sendi
i hipotekuar në favor të “B.K.T” sh.a Dega Shkodër dhe ku rezulton të jenë zhvilluar të
gjitha procedurat përmbarimore drejt përllogaritjes dhe vjeljes së detyrimit kontraktual të
papërmbushur...(...)”
9. Kundër vendimit nr.1047, datë 15.02.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Han Brahilika, i cili kërkon prishjen e vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për shpalljen e kompetencës tokësore dhe vazhdimin e
gjykimit pranë kësaj gjykate.
10. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:

10.2. Neni 41 i K.Pr.Civile: “Në kompetencë të gjykatës së shkallës së parë janë të
gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në
këtë Kod e në ligje të tjera.”
10.3. Neni 61 i K.Pr.Civile: “Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për
gjykimin e çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos mos
kompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente.”
10.4. Neni 49 i K.Pr.Civile: “Paditë, për të kërkuar ekzekutimin e detyrueshëm mbi
sende, ngrihen në gjykatën e vendit ku ndodhen ato ose pjesa më e madhe e
vlerës së tyre. Paditë për të kërkuar ekzekutimin e detyrueshëm për kryerjen
ose moskryerjen e një veprimi të caktuar, ngrihen në gjykatën e vendit ku
duhet të përmbushet një detyrim i tillë.”
10.5. Neni 50 i K.Pr.Civile: “Paditë që kanë për objekt kundërshtimin e veprimeve
të kryera nga përmbaruesi për ekzekutimin e detyruar, ngrihen në gjykatën e
vendit të ekzekutimit.”
952
10.6. Neni 609§1 i K.Pr.Civile: “Debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente
të vendit të ekzekutimit që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm
ose se detyrimi nuk ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël ose është
shuar më pas”.
10.7. Neni 610§1-3 i K.Pr.Civile: “Kundër veprimeve të përmbaruesit gjyqësor dhe
kundër refuzimit për të kryer një veprim, palët mund të bëjnë ankim në
gjykatën që ekzekuton vendimin brenda 5 ditëve nga dita e kryerjes së
veprimit apo refuzimit, kur palët kanë qenë të pranishme në kryerjen e
veprimit ose kanë qenë thirrur edhe në raste të tjera nga dita që i është
njoftuar ose ka marrë dijeni për veprimin ose refuzimin. Ankimi shqyrtohet
brenda 20 ditëve nga gjykata e vendit të ekzekutimit, e cila kur e sheh të
nevojshme mund të thërrasë edhe palët. Kundër veprimeve të personave,
përmbaruesit gjyqësorë, që ushtrojnë veprimtarinë publike të shërbimit
përmbarimor gjyqësor të organizuar mbi baza private, pala debitore mund të
paraqesë ankim në gjykatën, ku ekzekutohet titulli ekzekutiv, brenda 5 ditëve
nga data e kryerjes së veprimit”.

në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, pretendimeve të palës ankuese, si dhe
pjesës arsyetuese të vendimit gjyqësor, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit
nr.1047, datë 15.02.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë respektuar dispozitat e
ligjit procedural civil duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, si dhe duke e zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi (neni 16 §1 i K.Pr.Civile).
12. Kolegji Civil i Gjykatë së Lartë pikësëpari thekson se termi “gjykatë”, i cili
karakterizohet në kuptimin material nga funksioni i saj gjyqësor, ka të bëjë me zgjidhjen e
çështjeve të cilat janë në kompetencë të saj, në një proces të zhvilluar mbi një procedurë
ligjërisht të përcaktuar dhe në pajtim me shtetin e së drejtës. Në analizë të natyrës së
mosmarrëveshjes, shkakut ligjor të saj, objektit të kërkesë padisë, si dhe kohës së shqyrtimit
të saj, Kolegji Civil konstaton se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka zbatuar drejtë
dispozitat procedurale lidhur me kompetencën tokësore të këtij procesi gjyqësor duke
zhvilluar një proces të rregullt ligjor në mbështetje të nenit 42/1 të Kushtetutës dhe nenit 6/1
të KEDNJ (shih vendimet nr.23/2009, nr.7/2009 dhe nr.31/2005 dhe nr.16/2012 të Gjykatës
Kushtetuese).
13. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në datën 15.02.2016, në mbështetje të nenit 61,
të Kodit të Procedurës Civile ka konstatuar se nuk është kompetente nga pikëpamja tokësore
dhe në këto kushte ka vendosur dërgimin e akteve pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjes konkrete referon në
rregullimet e bëra në Kreun e III, Titulli III, Pjesa e Parë të Kodit të Procedurës Civile (ratio
legis) dhe në parimet e së drejtës (ratio iuris) në lidhje me kompetencën tokësore të gjykatave
për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në po këtë Kod dhe në ligje të tjera
të veçanta, në të cilat është pasur parasysh, midis të tjerave, që palëve të mos u bëhet i
vështirë aksesi në drejtësi. Në këtë kontekst i vlerësueshëm është fakti se për kategori të
caktuara mosmarrëveshjesh procesi duhet të zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së
cilës të ndihmojë që ai të zhvillohet në mënyrë sa më efektive dhe brenda një afati të
arsyeshëm (Neni 6 i Konventës Evropiane të të Drejtave të Njeriut, neni 42 i Kushtetutës së
Republikës së Shqipërisë dhe neni 4 i Kodit të Procedurës Civile).
953
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë e
ka zgjidhur çështjen konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë,
duke bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave
apo interesave që ai pretendon se i janë cenuar (qëndrim ky i mbajtur në vendimin unifikues
nr.3/2012 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë)
16. Ky kolegj, referuar natyrës juridike të mosmarrëveshjes në shqyrtim dhe palëve
ndërgjyqëse, momentit të ngritjes së padisë dhe shqyrtimit të çështjes në shkallë të parë,
vlerëson se në përcaktimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e saj duhet referuar në
nenet 609 e 610 të Kodit të Procedurës Civile.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se normat juridike
të pjesës së katërt të Kodit të Procedurës Civile rregullojnë marrëdhëniet procedurale që
krijohen gjatë procesit të ekzekutimit të detyrueshëm të titujve ekzekutivë.
18. Në dispozitat e pjesës së katërt të Kodit të Procedurës Civile, ndër të tjera,
parashikohen dhe mjetet e mbrojtjes gjatë procesit të ekzekutimit të detyrueshëm, që në thelb
dallohen në dy kategori kryesore: (i) paditë që ngrihen gjatë procesit përmbarimor e që lidhen
me mbrojtjen e të drejtave që rrjedhin nga e drejta materiale (nenet 609, 612-614) dhe (ii)
ankimi (kundërshtimi) ndaj veprimeve ose mosveprimeve të përmbaruesit (nenet 610-611).
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se për sa i përket kompetencës tokësore,
gjykatat duhet ta mbështetin qëndrimin dhe disponimin e tyre në dispozitën e posaçme që
rregullon kompetencën tokësore të mosmarrëveshjes konkrete objekt gjykimi. Nëse nuk ka të
tillë, gjykata i referohet sipas radhës dispozitës që përmban rregullim më të përgjithshëm të
çështjeve të kompetencës tokësore.
20. Kompetenca tokësore për gjykimin e këtyre mjeteve përcaktohet nga ligji, Kodi i
Procedurës Civile. Në nenet 49 dhe 50 të këtij Kodi parashikohen rregullat e përgjithshme për
përcaktimin e kompetencës tokësore gjatë procesit të ekzekutimit të detyrueshëm.
20.1.a) Në nenin 49 përcaktohet kompetenca tokësore për dy raste padish që lidhen
me ekzekutimin e detyruar. Paragrafi i parë i kësaj dispozite përcakton kompetencën tokësore
të gjykatës për paditë që ngrihen për të kërkuar ekzekutimin e detyrueshëm mbi sende. Në
këtë rast, kompetente është gjykata ku ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre; parë kjo
në raport me vlerën e tyre ekonomike. Ndërsa paragrafi i dytë i kësaj dispozite e lidh
përcaktimin e kompetencës tokësore, për paditë që ngrihen për të kërkuar ekzekutimin e
detyrueshëm për kryerjen ose moskryerjen e një veprimi të caktuar, me kriterin e vendit ku
duhet të përmbushet një detyrim i tillë. Për këtë rast vendi i ekzekutimit duhet të caktohet me
vendimin e gjykatës që ka marrë formë të prerë.
20.2.b) Në nenin 50 të po këtij Kodi është përcaktuar se paditë “...që kanë për objekt
kundërshtimin e veprimeve të kryera nga përmbaruesi për ekzekutimin e detyruar, ngrihen në
gjykatën e vendit të ekzekutimit”.
21. Në nenin 609§1 të Kodit të Procedurës Civile është përcaktuar se “Debitori mund
të kërkojë në gjykatën kompetente të vendit të ekzekutimit, që të deklarohet se titulli ekzekutiv
është i pavlefshëm ose se detyrimi nuk ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël ose
është shuar më pas”. Po kështu, i njëjti rregullim ligjor gjendet edhe në disa dispozita të tjera
të Kodit të Procedurës Civile. Nga përmbajtja e këtyre dispozitave del se kriteri që përcakton
kompetencën tokësore të gjykatës është “vendi i ekzekutimit”.
22. Me togfjalëshin “vend i ekzekutimit” të detyrueshëm kuptohet vendi ku
përmbushet diçka apo zbatohet një urdhërim ose një vendim, pra një titull ekzekutiv. Ky vend
i përgjigjet vendit ku kryhen veprimtarinë e tij dhe ka pasuri të luajtshme apo të paluajtshme
mbi të cilat do të shtrihen veprimet përmbarimore gjatë procesit të ekzekutimit. Në analizë të
akteve të dosjes gjyqësore rezulton se pasuria e paluajtshme që është vendosur si garanci
reale për përmbushjen e detyrimit ndodhet në qytetin e Shkodrës, për këtë arsye, kompetente
nga pikëpamja tokësore do të jetë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër.
954
23. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, arrin në konkluzionin se
vendimi nr.1047, datë 15.02.2016, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është i drejtë dhe
duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 62 dhe 485 të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1047, datë 15.02.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Tiranë, më 07.04.2016
955
VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në dhomën e këshillimit të datës 08.04.2016, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: ARIF VRENOZI

E PADITUR: OPERATORI I SHPËRNDARJES SË
ENERGJISË ELEKTRIKE SH.A
OBJEKTI.
Deklarimin e pavlefshëm të titullit ekzekutiv,
faturë Tatimore të Shitjes së Energjisë Elektrike,
për periudhën e faturimit 22.11.2012 - 30.11.2012,
lëshuar për kontratat si më poshtë:
DU1E030049046436 në emër të Arif Vrenozi
DU1E030049046437 në emër të Arif Vrenozi.
DU1E030049046444 në emër të Arif Vrenozi
Baza ligjore. Neni 32/a, 35, 36/1, 41, 45, 59/1, 202 e vijues,
510, 609 të K.Pr.Civile.
Ligji nr.9072 datë 22.05.2003 “Për sektorin e energjisë elektrike” i ndryshuar.
Ligji nr.8662 datë 18.09.2000 “Për trajtimin si titull ekzekutiv
të faturës së konsumit të energjisë elektrike”.
Vendimi nr.41 datë 31.08.2005 i ERE.
Vendimi nr.104 datë 22.12.2009 ``Për përcaktimin e kohëzgjatjes
për faturimin afrofe për klientët familjar pa matës të energjisë elektrike``.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.297 datë 22.01.2016, ka

vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Tirane për
gjykimin e çështjes me nr.Regj Them 11848/2355 datë 21.09.2015 Regjistri,
me palë paditëse Arif Vrenozi, e paditur Operatori i Shpërndarjes së
Energjisë Elektrike sha me objekt: Deklarimin e pavlefshëm të titullit
ekzekutiv, faturë Tatimore të Shitjes së Energjisë Elektrike, për
periudhën e faturimit 22.11.2012 – 30.11.2012, lëshuar për kontratat si më
poshtë: DU1E030049046436 në emër të Arif Vrenozi, DU1E030049046437
në emër të Arif Vrenozi, DU1E030049046444 në emër të Arif Vrenozi.
Dërgimin e kësaj dosjes me të gjitha aktet brenda saj, gjykatës kompetente që
është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë.”
956
Kundër vendimit të gjykatës ka bërë ankim të veçantë pala paditëse Arif
Vrenozi, duke kërkuar “prishjen e vendimit nr.297, datë 22.01.2016, të dhomës Civile të
Gjykatës Rrethit Gjyqësor Tiranë, dhe dërgimin e kësaj çështjeje po në atë Gjykatë, me atë
trup gjykues, për këto shkaqe:
 Vendimi nr.297, datë 22.01.2016, të Dhomës Civile të Gjykatës së Lartë, e
konsiderojmë si të marrë me ligjin procedural, dhe konkretisht me nenin 43/1, të
Kodit të procedural, ku thuhet si më poshtë:”Kur i padituri është person juridik,
paditë ngrihen në Gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij”.
 E theksojmë këtë dhe për faktin, se sipas ekstraktit që është administruar nga
Gjykata, në fashikullin e gjykimit, rezulton e provuar se OSHEE është shoqëri
aksionare, me zyrë qendrore të shoqërisë në Shqipëri në Tiranë, Njësia
Administrative nr.5, rruga “Andon Zako Çajupi”, pallati Conad, Kati 3, dhe me
NIPT K72410014H.
 Në këtë Ekstrakt, administruar në fashikullin e gjykimi, në pikën 37, faqe 4, të tij,
bëhet fjalë për vende të tjera të ushtrimit të aktivitetit, midis tyre edhe në qytetin e
Kavajës, por këtë njësi, nuk kanë personalitet juridik (numër NIPT-i më vete).
 Nisur nga fakti, se ligjvënësi në paragrafin e parë të nenit 43, të Kodit të Procedurës
Civile, ka përcaktuar gjykatën e vendit, ku personi juridik (OSHEE) ka qendrën e tij,
si dhe nga fakti, që ka vendbanimin në Tiranë, paditësi Arif Vrenozi e ka paraqitur
kërkesëpadinë në dhomën Civile të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
 Nëse i referohemi paragrafit të dytë, të nenit 43, të Kodit të Procedurës Civile,
ligjvënësi ka paraparë mundësinë e paraqitjes së kërkesëpadisë, që rrjedhin nga
marrëdhënie juridike me një degë apo agjenci të personit lokale të personit juridik,
edhe në gjykatën ku ka qendrën agjencia apo dega, si dhe në gjykatën e shkallës së
parë ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose përfaqësues të autorizuar që
të paraqitet në gjykim për objektin e padisë, por ndryshe nga sa arsyeton dhe
urdhëron ajo Gjykatë (Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë) ne vendimin që
kundërshtojmë, kjo nuk është detyruese për paditësin, por lejuese për të.

VËREN
1. Paditësit Arif Vrenozi, Morena Veliaj, Spiro Sakja dhe Skënder Lleshi, në bazë të
kontratave të sipërmarrjeve përkatëse, kanë porositur apartamente apo ambiente në godinën e
ndërtuar me leje shoqërisë ndërtuese “HOXHA-XH” sh.p.k. në Golem Kavajë. Këto
apartamente, ju janë dhënë në posedim nga ana e Shoqërisë ndërtuese “HOXHA-XH” sh.p.k.
në muajin Tetor, të vitit 2012, me qëllim që të bënim arredimin e tyre. Nga ana e
specialistëve të ÇEZ Shpërndarje (sot OSHEE), për apartamentet që kemi marrë në posedim,
në datën 21.11.2011, janë vendosur matësit e energjisë elektrike për secilin apartament, për të
cilën janë mbajtur dhe procesverbalet përkatëse, ku në praninë e paditësave pretendohet se
është bërë vetëm shënimi për vendosjen e matësve, dhe se në procesverbalet që ju janë vënë
në dispozicion më vonë, është plotësuar edhe kolona “Përshkrimi ngjarjes”, ku është shtuar
shprehja “Gjatë kontrollit të ushtruar tek abonenti rezultoi se ai merrte energji pa matje dhe
pa kontratë”. Paditësit Arif Vrenozi, Morena Veliaj, Spiro Sakja dhe Skënder Lleshi, që nga
muaji nëntor 2012 e në vijim, në bazë të energjisë së konsumuar dhe të matur nga matësit,
kanë bërë pagesat rregullisht pagesat.
957
2. Pala e paditur “Çez Shpërndarja” sh.a. sot OSHEE, për apartamentet e porositura
nga paditësit, në të gjitha faturat tatimore shitje energji elektrike për periudhën e faturimit
22.11.2012-30.11.2012, në zërin “Energji e pamatur” ka shënuar shifrën 6000.00 këv, ndërsa
totali për të paguar është 97.200 lekë, ndërkohë që OSHEE sh.a. apo Çez shpërndarje sh.a.
është një person juridik privat, i cili nuk mund të konstatojë dhe të sanksionojë konsumatorët,
sipas nenit 46/1 të ligjit nr.9072, dt. 22. 05. 2003 "Për sektorin e energjisë elektrike" dhe në
një kohë kur pala e paditur, sipas paditësave kishte detyrimin ligjor jo vetëm që të vendos
matës por dhe të bëjë leximin periodik të matësit të energjisë elektrike të klientit për një
periudhë kohore prej 30 ditësh kalendarike dhe ti dërgojë Klientit në adresën e dhënë në
kontratë, faturën tip të energjisë elektrike, brenda 10 ditëve nga data e leximit. Kjo në zbatim
pikës 2 dhe 3, të nenit 51 dhe nenit 46/2, të ligjit nr.9072, dt.22.05.2003.
3. Paditësit kanë pretenduar se veprimi i palës së paditur, për faturimin si klientë
afrofe, lidhur me energjinë elektrike, bie ndesh, me pikën 3, të nenit 52, të nr.9072 dt.
22.05.2003 “Për sefctorin e energjisë elektrike' si dhe me pikën 1, të nr.104, datë 22.12.2009
të Bordit të ERE-së “Për përcaktimin e kohëzgjatjes për faturimin afrofe për klientët familjarë
pa matës të energjisë elektrike”.
4. Paditësit i janë drejtuar me këtë padi gjykatës për arsye se këto fature tatimore
shitjeje të energjisë elektrike (titull ekzekutiv) detyrimi që na ngarkon pala e paditur OSHEE,
janë të pavlefshme.
vendosur: “Shpalljen e moskompetencës toksore të Gjykatës së Rrethit Tirane për gjykimin e
çështjes me nr.Regj Them 11848/2355 datë 21.09.2015 Regjistri, me palë paditëse Arif
Vrenozi, e paditur Operatori i Shpërndarjes së Energjisë Elektrike sha me objekt:
Deklarimin e pavlefshëm të titullit ekzekutiv, faturë Tatimore të Shitjes së Energjisë
Elektrike, për periudhën e faturimit 22.11.2012 – 30.11.2012, lëshuar për kontratat si më
poshtë: DU1E030049046436 në emër të Arif Vrenozi, DU1E030049046437 në emër të Arif
Vrenozi, DU1E030049046444 në emër të Arif Vrenozi.
Dërgimin e kësaj dosjes me të gjitha aktet brenda saj, gjykatës kompetente që është
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë.”
6. Gjykata ndër të tjera ka arsyetuar se:“ Nëse Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë
duhet konsideruar apo jo kompetente nga pikëpamja tokësore për gjykimin e kësaj
çështjeje ?
6.1 Referuara ligjit procedural e konkretisht Nenit 42 i K.Pr.Civile i cili parashikon
se: Paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin e
tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit ku ai ka banesën e përkohshme. Kur i
padituri nuk ka vendbanim, as vendqëndrim dhe as banesë të përkohshme në Republikën e
Shqipërisë, paditë ngrihen në gjykatën ku banon paditësi.
Nenit 43 i K.Pr.Civile i cili parashikon se: “Kur i padituri është person juridik,
paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qëndrën e tij. Paditë që rrjedhin
nga marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci lokale të personit juridik, mund të
ngrihen edhe në gjykatën ku ka qëndrën dega ose agjencia, si dhe në gjykatën e shkallës së
parë ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një përfaqesues të autorizuar që të
paraqitet në gjykim për objektin e padisë.
6.2 Si dhe Nenin 49 të K.Pr.Civile parashikohet se: Paditë, për të kërkuar
ekzekutimin e detyrueshëm mbi sende, ngrihen në gjykatën e vendit ku ndodhen ato ose
pjesa më e madhe e vlerës së tyre. Paditë për të kërkuar ekzekutimin e detyrueshëm për
kryerjen ose moskryerjen e një veprimi të caktuar, ngrihen në gjykatën e vendit ku duhet të
përmbushet një detyrim i tillë .
6.3 Rezultoi se faturat tatimore të shitjes së energjisë elektrike objekt përmbushje
detyrimi (për periudhën e faturimit 22.11.2012 – 30.11.2012, lëshuar për kontratat si më
958
poshtë: DU1E030049046436 në emër të Arif Vrenozi, DU1E030049046437 në emër të Arif
Vrenozi, DU1E030049046444 në emër të Arif Vrenozi janë faturuar nga Operatori i
Shpërndarjes së Energjisë Elektrike Sha – Dega Kavajë konkretisht:(faturë tatimore shitje
energjie elektrike me periudhë faturimi 22/11/2012-30/11/2012 ( 3 copë) në emër të paditësit
Arif Vrenozi ).
6.4 Në këto kushte, gjykata çmon se ndodhemi para kushteve të parashikuara nga
neni 43 i K.Pr.civile…nga ku citohet se: “Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen
në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qëndrën e tij. Paditë që rrjedhin nga
marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci lokale të personit juridik, mund të ngrihen
edhe në gjykatën ku ka qëndrën dega ose agjencia.
6.5 Në rastin konkret, vërtete pala e paditur OSSHE e ka selinë në Tiranë por ajo
funksionon në rrethe me degë dhe përfaqësi çka do të thotë se duke qenë se ka degë në
Kavajë, dhe faturat Tatimore të Shitjes së Energjisë Elektrike janë lëshuara nga Operatori i
Shpërndarjes së Energjisë Elektrike Sha – Dega Kavajë , kjo cështje duhet të gjykohet në
Rrethin Gjyqësor Kavajë.
6.6 Po kështu në të njëjtin konkluzion arrin gjykata duke iu referuara dhe nenit
Nenit 49 të K.Pr.Civile nga ku është parashikuar se: “Paditë, për të kërkuar ekzekutimin e
detyrueshëm mbi sende, ngrihen në gjykatën e vendit ku ndodhen ato ose pjesa më e
madhe e vlerës së tyre. Paditë për të kërkuar ekzekutimin e detyrueshëm për kryerjen ose
moskryerjen e një veprimi të caktuar, ngrihen në gjykatën e vendit ku duhet të përmbushet
një detyrim i tillë”.
6.7 Sa sipër referuar dhe Nenit 61 të K.Pr.Civile “Gjykata, kur konstaton se nuk
është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos
moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente, gjykata konkludon se nuk
është kompetente nga pikëpamja tokësore pasi titujt ekzekutivë, faturat tatimore të shitjes së
energjisë elektrike me periudhë faturimi 22/11/2012-30/11/2012 ( 3 copë) në emër të
paditësit Arif Vrenozi , fatura objekt gjykimi janë faturuar nga Operatori i Shpërndarjes së
Energjisë Elektrike Sha - Dega Kavajë, çka do të thotë se kompetente nga pikëpamja
tokësore është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë.
6.8 Në këto kushte sa sipër Gjykata bazuar në Nenet 43, 49 dhe 61 të K.Pr.Civile,
deklaron moskompetencën e kësaj gjykate duke i dërguar dosjen së bashku me aktet
ndodhura brenda saj gjykatës kompetente që është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë... ”
7. Kundër vendimit të gjykatës ka bërë ankim të veçantë pala paditëse Arif Vrenozi
duke kërkuar “prishjen e vendimit nr.297, datë 22.01.2016 të dhomës Civile të Gjykatës
Rrethit Gjyqësor Tiranë, dhe dërgimin e kësaj çështjeje po në atë Gjykatë, me atë trup
gjykues

8.2 Neni 32§c i K.Pr.Civile: “Padia mund të ngrihet: ...(c) Për njohjen e
vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për
paditësin”
959
8.3 Neni 41 i K.Pr.Civile: “Në kompetencë të gjykatës së shkallës së parë janë të
8.4 Neni 49 i K.Pr.Civile “ Paditë, për të kërkuar ekzekutimin e detyrueshëm mbi
sende, ngrihen në gjykatën e vendit ku ndodhen ato ose pjesa më e madhe e
vlerës së tyre.
8.5 Neni 61 i K.Pr.Civile: “Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për
gjykimin e çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos
moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente.
8.6 Neni 609 i K.Pr.Civile: “Debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të
vendit të ekzekutimit që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose
se detyrimi nuk ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël ose është shuar
më pas.
Kur titulli ekzekutiv është një vendim gjyqësor ose vendim arbitrazhi, debitori mund
të kundërshtojë ekzekutimin e titullit vetëm për fakte të ngjara pas dhënies së
këtyre vendimeve.
Në këto raste, gjykata shqyrton çështjen brenda 5 ditëve dhe mund të vendosë
pezullimin e vendimit me ose pa garanci. Kundër vendimit të gjykatës mund të
bëhet ankim i veçantë”.
9. Dispozitat e Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, në të cilat është
parashikuar:
9.1 Neni 1§2: “Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të
parashikon ndryshe.”
9.2 Neni 8/b: “Gjykata administrative nuk shqyrton mosmarrëveshjet:...(b)
shqyrtimi i të cilave, sipas legjislacionit në fuqi, është në kompetencën e një
gjykate tjetër.”

pjesës arsyetuese të vendimit gjyqësor, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit nr.297,
datë 22.01.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë respektuar dispozitat e ligjit
procedural dhe material duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, si dhe duke e zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile).
mosmarrëveshjes, shkakut ligjor të saj, objekti të kërkesë padisë, si dhe kohës së shqyrtimit të
saj, Kolegji Civil konstaton se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka zbatuar drejtë dispozitat
procedurale lidhur me kompetencën të këtij procesi gjyqësor duke zhvilluar një proces të
rregullt ligjor në mbështetje të nenit 42/1 të Kushtetutës dhe nenit 6/1 të KEDNJ (shih
vendimet nr.23/2009, nr.7/2009 dhe nr.31/2005 dhe nr.16/2012 të Gjykatës Kushtetuese).
të Kodit të Procedurës Civile ka konstatuar kryesisht se nuk është kompetentë nga pikëpamja
960
Tokësore dhe në këto kushte ka vendosur dërgimin e akteve pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë
nuk e ka zgjidhur çështjen konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i
kërkesëpadisë, duke mos bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditëses se kanë
ngjarë dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë cenuar (qëndrim ky i mbajtur
në vendimin unifikuese nr.3/2012 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë).
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjes konkrete referon në
rregullimet e bëra në Kreun e III, Titulli III, Pjesa e Parë të Kodit të Procedurës Civile (ratio
legis) dhe në parimet e së drejtës (ratio iuris) në lidhje me kompetencën tokësore të gjykatave
për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në këtë Kod dhe në ligje të tjera të
veçanta, në të cilat është pasur parasysh, midis të tjerave, që palëve të mos u bëhet i vështirë
aksesi në drejtësi. Në këtë konteks i vlerësueshëm është fakti se për kategori të caktuara
mosmarrëveshjesh procesi duhet të zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të
ndihmojë që ai të zhvillohet në mënyrë sa më efektive dhe brenda një afati të arsyeshëm
(Neni 6 i Konventës Evropiane të të Drejtave të Njeriut, neni 42 i Kushtetutës së Republikës
së Shqipërisë dhe neni 4 i Kodit të Procedurës Civile).
15. Për sa më sipër Kolegji i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë ka përcaktuar drejt natyrën juridike të çështjes në gjykim, e cila referuar objektit të saj
është në thelb një padi mbështetur në nenin 609 të K.Pr.Civile që parashikon
“pavlefshmërinë e titujve ekzekutiv” sikurse janë faturat tatimore shitje të energjisë elektrike
për abonentin familjar”, lëshuar nga Shoqëria “CEZ Shpërndarja sh.a., për paditësin, për
periudhën kohore që sipas palës së paditur Shoqëria “CEZ Shpërndarja sh.a , paditësi ka qenë
dibitor pranë saj. Ndodhur në këto kushte Gjykata e sheh me vend dhënien e konsideratave të
mëposhtëme.
16. Padia “Pavlefshmëria e Titullit Ekzekutiv”, e cila godet një titull ekzekutiv,
parashikohet nga Neni 609 i Kodit të Procedurës Civile, dispozitë e cila përcakton se:”
Debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të vendit të ekzekutimit që të deklarohet
se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose se detyrimi nuk ekziston, ose ekziston në një masë
më të vogël ose është shuar më pas...” .
17. Referuar në rregullimet e bëra në Kreun e III, Titulli III, Pjesa e Parë të Kodit të
Procedurës Civile (ratio legis) dhe në parimet e së drejtës (ratio iuris) në lidhje me
kompetencën tokësore të gjykatave, kompetenca në lidhje me ekzekutimin e detyrueshëm
parashikohet në nenin 49 të K.Pr.Civile i cili përcakton se: “Paditë, për të kërkuar
ekzekutimin e detyrueshëm mbi sende, ngrihen në gjykatën e vendit ku ndodhen ato ose pjesa
më e madhe e vlerës së tyre...”.
18. Duke u nisur nga sa dispozitat ligjore që rregullojnë kompetencen si edhe nga
fakti se faturat tatimore të shitjes së energjisë elektrike me periudhë faturimi 22/11/2012-
30/11/2012 (3 copë) në emër të paditësit Arif Vrenozi, (fatura objekt gjykimi) janë faturuar
nga Operatori i Shpërndarjes së Energjisë Elektrike Sha – Dega Kavajë, degë pranë të cilës
do të përmbushet edhe ky detyrim apo edhe do të ekzekutohet forcërisht, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë vlerëson se drejtë ka përcaktuar Gjykata e rrethit Gjyqësor Tiranë, se
kompetente nga pikëpamja tokësore është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë.
19. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në interpretim të dispozitave të
Kodit Civil, të ligjit nr.49/2012, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, dhe në referim të
vendimit njësues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.3, datë 06.12.2013, dhe
nr.4, datë 12.10.2013 vlerëson se vendimi nr.621, datë 13.11.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, duhet të lihet në fuqi.
961
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 62 dhe 485/ të Kodit të Procedurës
Civile;
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.297, datë 22.01.2016, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Tiranë, më 08.04.2016
962
VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në dhomën e këshillimit të datës 08.04.2016, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS/KUNDËRPADITUR: FELEKE BLAKÇORI,

I PADITUR /KUNDËRPADITËS: EDI BLAKÇORI,
I PADITUR NË KËRKESË PADI: LAURA BLAKÇORI,
MIRELA BLAKÇORI,
I PADITUR NË KUNDËRPADI: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT
TË PASURIVE TË PALUAJTSHME
TIRANË
OBJEKTI I PADISË:
Pjesëtimi i pasurisë në bashkëpronësi me nr.1/8+4-27
e llojit “Apartament” me sipërfaqe 59 m2 e ndodhur në Zonën Kadastrale 8360
me adresë në Rrugën “Reshit Petrela” Hyrja 4, Ap 27 Tiranë.
Detyrimin e palëve të paditura të më paguajnë të gjitha shpenzimet e qIrasë
të kryera nga unë paditësja, për shkak të moslejimit për banim
tek pasuria në bashkëpronësi nga Muaji Gusht 2013
deri në ekzekutimin e vendimit të Gjykatës.
Të gjitha shpenzimet gjyqësore dhe të mbrojtjes Avokature
në ngarkim të palëve të paditura.
Baza Ligjore e Padisë: Neni 153, 154, 154/a, 156, 369-372 të K.Pr.Civile,
Nenet 207-231, Neni 326 dhe Nenet 353, 354, 355, 356 dhe 358 të K.Civil.
Neni 106 i K.Pr.Civile.
OBJEKTI I KUNDËR/PADISË:
Zgjidhjen e pasojave juridike që kanë lindur nga privatizimi i apartamentit
me nr.1/8+4-27, e llojit apartament me sipërfaqe 59 m2 e ndodhur
në Zonën Kadastrale 8360 me adresë në Rr “Reshit Petrela” Hyrja 4, Ap 27 Tiranë.
Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë
të çregjistrojë/fshijë si bashkëpronarë të apartamentit nr.1/8+4-27 Znj. Feleke Blakçori.
Baza Ligjore e Kundër/Padisë: Neni 32, 160 i K.Pr.Civile.
Neni 92 /a të K.Civil. Ligji nr.33/2012
“Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme” i ndryshuar.
Ligji nr.7652 datë 23/12/1992
“Për privatizimin e banesave shtetërore” i ndryshuar.
963
vendosur:
“Veçimin e kundërpadisë me palë paditës/ kundëpaditur Feleke Blakçori; i
paditur / kundërpaditë Edi Blakçori.
Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqesor
Tirane të kundërpadisë me paditës/kundërpaditur Feleke Blakçori; i
paditur/kundërpaditës Edi Blakçori, me objekt kundërpadie: Zgjidhjen e
pasojave juridike që kanë lindur nga privatizimi i apartamentit me
nr.1/8+4-27 e llojit apartament me sipërfaqe 59 m2 e ndodhur në Zonën
Kadastrale 8360 me adresë në Rr “Reshit Petrela” Hyrja 4, Ap 27 Tiranë.
Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Tiranë të çregjistrojë /fshijë si bashkëpronarë të apartamentit nr.1/8+4-27
Znj. Feleke Blakçori.
Dërgimin për shqyrtim të kundërpadisë Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja e kompetencës lëndore për
shqyrtimin e kësaj kundërpadie”.
Kundër këtij vendimi ka bërë ankim të veçantë i padituri Edi Blakçori, duke
kërkuar prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë Tiranë, dhe ka parashtruar si
shkaqe se:
 Vendimi i gjykatës është i padrejtë dhe i pabazuar në ligj dhe në prova;
 Kundërpadia e të paditurit është padia e tij në një gjykim dhe nuk ka arsye për tu
gjykuar në një gjykatë tjetër;
 Objekti kryesor është pjesëtimi i pasurisë dhe pasuria qe kërkohet të pjesëtohet rrjedh
nga trashëgimia me testament;
 Vendimi i gjykatës bie ndesh me nenin 55 të K.Pr.Civile;
 Vendimi i gjykatës bie gjithashtu në kundërshtim edhe me nenin 41 të K.Pr.Civile;
 Objekti i kundërpadisë është një formë që ligji ia njeh të paditurit për tu mbrojtur;
 Për këto arsye gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë është kompetente për gjykimin e
kundërpadisë;

VËREN
1. Paditësja/kundërpaditur Feleke Blakçori, dhe të paditurit Laura, Mirela dhe Edi

Blakçori kanë pasur në pronësi një pasuri të paluajtshme e llojit “apartament” me sipërfaqe
59 m2, e cila është e fituar me anë të një kontrate shitblerje në bazë të ligjit për privatizimin e
banesave shtetërore, lidhur ndërmjet nënës së palëve ndërgjyqëse Safije Blakçori dhe shtetit.
2. Paditësja pretendon që ka jetuar rreth 23 vjet në këtë banesë, por pas vdekjes së
bashkëshortit të saj, vëllai i palëve të paditura, ka pasur vazhdimisht konflikte midis palëve,
dhe për këtë arsye paditësja/kundërpaditur Feleke Blakçori, i eshtë drejtuar kesaj gjykate, me
kërkesë-padinë me objekt Pjestimi i pasurisë në bashkëpronësi me nr.1/8+4-27 e llojit
“Apartament” me sipërfaqe 59 m2 e ndodhur në Zonën Kadastrale 8360 me adresë në
Rrugën “Reshit Petrela” Hyrja 4, Ap 27 Tiranë. Detyrimin e palëve të paditura të më
paguajnë të gjitha shpenzimet e qerasë të kryera nga unë paditësja, për shkak të moslejimit
për banim tek pasuria në bashkëpronësi nga Muaji Gusht 2013 deri në ekzekutimin e
964
vendimit të gjykatës. Të gjitha shpenzimet gjyqësore dhe të mbrojtjes Avokature në
ngarkim të palëve të paditura.
3. Ndërkohë pala e paditur/kundërpaditës Edi Blakçori në seancën gjyqësore të datës
17/11/2015 në vështrim të Nenit 160 të K.Pr.Civile i paraqiti gjykatës për shqyrtim së
bashku me kërkesë-padinë, kundërpadinë me palë, objekt dhe bazë ligjore të përcaktuar në
pjesën hyrëse të vendimit, në lidhje me zgjidhjen e pasojave ligjore që kanë lindur nga
privatizimi i apartamentit, pasi as paditësja dhe as bashkëshorti i saj i vdekur, nuk kanë
firmosur në kontratën e privatizimit, por edhe nga ana tjetër, të paditurit kanë qenë
trashëgimtarë testamentarë të Blerëses Safije Blakcori.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.9726 datë 10.12.2015 ka
vendosur: “Veçimin e kundërpadisë me palë paditës/kunderpaditur Feleke Blakçori; i
paditur /kundërpadites Edi Blakçori.
Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqesor Tirane të
kundërpadisë me paditës/kunderpaditur Feleke Blakçori; i paditur/kundërpaditës Edi
Blakçori, me objekt kundërpadie: Zgjidhjen e pasojave juridike që kanë lindur nga
privatizimi i apartamentit me nr.1/8+4-27 e llojit apartament me siperfaqe 59 m2 e
ndodhur në Zonën Kadastrale 8360 me adresë në Rr “Reshit Petrela” Hyrja 4, Ap 27
Tiranë. Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë të
çregjistrojë /fshijë si bashkëpronarë të apartamentit nr.1/8+4-27 Znj.Feleke Blakçori.
Dërgimin për shqyrtim të kundërpadisë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja e kompetencës lëndore për shqyrtimin e kësaj
kundërpadie”.
5. Gjykata ndër të tjera arsyetoi se:”... Rezulton nga objekti i kundërpadisë se në
përmbajtje të saj ka kërkime të posaçme që lidhen posaçërisht me rregullimet e kompetencës
lëndore të shqyrtimit të tyre dhe përkatësisht kërkimet e saj “Zgjidhjen e pasojave juridike që
kanë lindur nga privatizimi i apartamentit me nr.1/8+4-27, e llojit apartament me sipërfaqe
59 m2 e ndodhur në Zonën Kadastrale 8360 me adresë në Rr “Reshit Petrela” Hyrja 4, Ap
27 Tiranë. Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë të
çregjistrojë / fshijë si bashkëpronarë të apartamentit nr.1/8+4-27 Znj. Feleke Blakçori”.
5.1 Në këtë mënyrë në këndvështrim të këtij vendimi unifikues dhe Neneve 41, 61 të
K.Pr.Civile dhe Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, tashmë kompetente nga
pikëpamja e kompetencës lëndore për këto kërkime të posaçme me natyrë administrative,
duhet të jenë Gjykatat Administrative të Shkallëve të Para.
Përpos kësaj në vijimësi të objektit të kërkesë-padisë rezulton se ka kërkime të natyrës
civile e konkretisht Pjesëtimi i pasurisë në bashkëpronësi me nr.1/8+4-27 e llojit
“Apartament” me sipërfaqe 59 m2 e ndodhur në Zonën Kadastrale 8360 me adresë në
Rrugën “Reshit Petrela” Hyrja 4, Ap 27 Tiranë. Detyrimin e palëve të paditura të më
paguajnë të gjitha shpenzimet e qerasë të kryera nga unë paditësja, për shkak të moslejimit
për banim tek pasuria në bashkëpronësi nga Muaji Gusht 2013 deri në ekzekutimin e
vendimit të Gjykatës. Të gjitha shpenzimet gjyqësore dhe të mbrojtjes Avokature në ngarkim
të palëve të paditura.
5.2 Pikërisht për këto kërkime të ndërthurura midis padisë dhe kundërpadisë (civile
dhe administrative), në raste të tilla, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me Vendimin
tjetër Unifikues nr.3 dt.28/04/2014 parë në raport me Vendimin Unifikues nr.2 dt.
10/03/2014 por edhe me vendimin e mëparshëm Unifikues nr.4 dt.10/12/2013, kanë unifikuar
se: Në këto kushte, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë e ndryshojnë interpretimin
njësues të dhënë ligjit 49/2012, në pg. 46, pikat “A” dhe “B” të Vendimit nr.4, datë
10.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, si vijon: Kur në objektin e
gjykimit të një çështje ka disa kërkime si të natyrës civile dhe administrative, këto kërkime
965
pavarësisht faktit nëse kanë një lidhje të thjeshtë në mes tyre, apo janë edhe të ndërvarura
nga njëra tjetra, referuar nenit 61 dhe 159 të K.Pr.Civile dhe 13 dhe 23 të ligjit 49/2012,
gjykata duhet të veçojë kërkimet që nuk janë në kompetencën e saj lëndore, duke ia kaluar
ato gjykatës kompetente.
Sa me sipër u referua kërkesë padia dhe kundërpadia përmbajnë në vetvete kërkime të
ndërthurura dhe që për të cilat kompetencat lëndore tashmë janë përcaktuar saktësisht sipas
qëndrimeve unifikuese të sipërpërmendura....
5.3 Nga ana tjeter Neni 7 i Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” “Kompetenca
lëndore”, përcakton se: “Gjykatat administrative janë kompetente për:a)mosmarrëveshjet që
lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat
administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi
publik;b) mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të
mosveprimit të organit publik.”
5.4 Neni 159 i K.Pr.Civile përcakton se: “Në një kërkesë-padi mund të parashtrohen
shumë kërkime, në rast se gjykata është kompetente për të gjitha kërkimet. Kur gjykata çmon
se shqyrtimi i përbashkët i tyre, do të shkaktojë vështirësi të dukshme në zhvillimin e gjykimit,
vendos që ato të shqyrtohen veç e veç”. Në rastin konkret gjykata vlerëson se kërkimet e
kundërpadisë për shkaqet dhe arsyetimin e sipërpërmendur duhet e veçohet si e tillë për efekt
të shqyrtimet të saj e ndarë nga kërkesë padia.
Me tej referuar Neneve 1/b, 7/a, 8/b, 11, 70, 72 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin
dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve
Administrative”, si dhe Dekretit të Presidentit të Republikës nr.8349,dt.14/10/2013“Për
fillimin e funksionimit të gjykatave administrative”, në rastin konkret gjykata kompetente për
shqyrtimin e kërkimeve të kundërpadisë është Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Tiranë, si gjykata që ka kompetencën nga pikëpamja lëndore për shqyrtimin e kësaj
kundërpadie (tashmë çështje administrative).
5.5 Nisur nga terësia e kuadrit ligjor të sipërpërmendur parë në raport me objektin e
kundërpadisë gjykata vlerëson se pavarësisht fazës në të cilën ndodhet shqyrtimi i kësaj
çeshtjeje, në rastin konkret jemi përpara moskompetencës së kësaj gjykate nga pikëpamja
lëndore për vazhdimin e shqyrtimit të kundërpadisë, me paditës/kundërpaditur Feleke
Blakçori, i paditur/kundërpaditës Edi Blakçori, i paditur në kundërpadi Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, me objekt:Zgjidhjen e pasojave juridike që
kanë lindur nga privatizimi i apartamentit me nr.1/8+4-27, e llojit apartament me siperfaqe
59 m2 e ndodhur në Zonën Kadastrale 8360 me adresë në Rr “Reshit Petrela” Hyrja 4, Ap
27 Tiranë. Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë të
çregjistrojë / fshijë si bashkëpronarë të apartamentit nr.1/8+4-27 Znj.Feleke Blakçori.
5.6. Kjo për shkakun se tashmë me fillimin e funksionimit të Gjykatave Administrative
të Shkallëve të Para, kompetente nga pikëpamja lëndore për konfliktet gjyqësore
administrative ku palë është organ i administratës publike, do të jenë Gjykatat
Administrative të Shkallëve të Para, e në rastin konkret ajo e Shkallës së Parë Tiranë.” .
6. Kundër këtij vendimi ka bërë ankim të veçantë veçantë i padituri Edi Blakcori duke
kërkuar prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë Tiranë
Ligji i zbatueshëm
966
7.2 Neni 32§c i K.Pr.Civile: “Padia mund të ngrihet: ...(c) Për njohjen e
vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për
paditësin”
7.3 Neni 41 i K.Pr.Civile: “Në kompetencë të gjykatës së shkallës së parë janë të
7.4 Neni 61 i K.Pr.Civile: “Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për
gjykimin e çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos
moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente.
8. Dispozitat e Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, në të cilat është
parashikuar:
8.1 Neni 1§2: “Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të
parashikon ndryshe.”
8.2 Neni 8/b: “Gjykata administrative nuk shqyrton mosmarrëveshjet:...(b)
shqyrtimi i të cilave, sipas legjislacionit në fuqi, është në kompetencën e një
gjykate tjetër.”

pjesës arsyetuese të vendimit gjyqësor, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit
nr.9726 datë 10.12.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë respektuar dispozitat e
ligjit procedural dhe material duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen, si dhe duke e zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile).
mosmarrëveshjes, shkakut ligjor të saj, objekti të kërkesë padisë, si dhe kohës së shqyrtimit të
saj, Kolegji Civil konstaton se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka zbatuar drejtë dispozitat
procedurale lidhur me kompetencën lëndore të këtij procesi gjyqësor duke zhvilluar një
proces të rregullt ligjor në mbështetje të nenit 42/1 të Kushtetutës dhe nenit 6/1 të KEDNJ
(shih vendimet nr.23/2009, nr.7/2009 dhe nr.31/2005 dhe nr.16/2012 të Gjykatës
Kushtetuese).
të Kodit të Procedurës Civile ka konstatuar kryesisht se nuk është kompetente nga pikëpamja
lëndore, në lidhje me gjykimin e kundërpadisë së paraqitur në këtë gjykim nga i padituri
ankues Edi Blakçori, ku gjatë procesit të nisur në datë 07.05.2015 me anë të padisë së
paditëses Feleke Blakçori. Gjykata ka pranuar se kjo kundërpadi, më saktë objekti i saj
“Zgjidhjen e pasojave juridike që kanë lindur nga privatizimi i apartamentit me nr.1/8+4-27,
e llojit apartament me sipërfaqe 59 m2 e ndodhur në Zonën Kadastrale 8360 me adresë në
967
Rr.“Reshit Petrela” Hyrja 4, Ap 27 Tiranë. Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Tiranë të çregjistrojë/fshijë si bashkëpronarë të apartamentit
nr.1/8+4-27 Znj. Feleke Blakçori” ka natyrë administrative, dhe në këto kushte ka vendosur
dërgimin e akteve pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, në zbatim edhe
të sentencave unifikuese të gjykatës së lartë që vihen re në arsyetimin e gjykatës në vendimin
e ankimuar.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet

identifikimit të natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative.
Kolegji e vlerëson, si sa më sipër, korrekt qëndrimin e gjykatës në drejtim të zbatimit të
qëndrimeve unifikuese të mbajtura nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në
vendimin nr.4 datë 10.12.2013, megjithatë, Kolegji vlerëson se vendimi është në respektim
me praktikën e unifikuar nga ana e Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin
unifikues nr.3 datë 28.04.2014, i cili ka unifikuar praktikën në lidhje me qëllimin e vërtetë të
legjislacionit.
13. Në situatën kur Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.3 datë
28.04.2013, kanë vendosur të ndryshojnë praktikën në lidhje me mënyrën se si do të veprojë
gjykata në rastin kur në një gjykim të nisur me natyrë civile, paraqitet një kundërpadi e
natyrës administrative, ose e anasjellja.
14. Më vendimin unifikues nr.3, datë 28.4.2013, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, kanë unifikuar praktikën gjyqësore sa më poshtë: “Nëse në një gjykim civil paraqitet
një kundërpadi e natyrës administrative, gjykata që po shqyrton padinë nuk mund të
shqyrtojë këtë kërkim të të paditurit për shkak të mungesës së kompetencës lëndore të
gjykatës që po shqyrton padinë. Nëse në një gjykim administrativ, paraqitet një kundërpadi
e natyrës civile, gjykata që po shqyrton padinë nuk mund të marrë në shqyrtim edhe
kundërpadinë për shkak se i mungon kompetenca lëndore e saj”.
15. Gjithashtu Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.3 datë
28.04.2013, kanë vendosur të ndryshojnë praktikën në lidhje me kërkimet mikse në një padi,
qofshin këto një bashkim i thjeshtë apo i ndërvarur, duke ndryshuar edhe vetë qëndrimin
unifikues të mëparshëm në lidhje më këtë çështje, në vendimin nr.4 datë 10.12.2013 pika “A”
dhe “B”.
16. Më vendimin unifikues nr.3, datë 28.4.2013, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, kanë unifikuar praktikën gjyqësore sa më poshtë: “Kur në objektin e gjykimit të një
çështje ka disa kërkime si të natyrës civile dhe administrative, këto kërkime pavarësisht
faktit nëse kanë një lidhje të thjeshtë në mes tyre, apo janë edhe të ndërvarura nga njëra
tjetra, referuar nenit 61 dhe 159 të K.Pr.Civile dhe 13 dhe 23 të ligjit 49/2012, gjykata
duhet të veçojë kërkimet që nuk janë në kompetencën e saj lëndore, duke ia kaluar ato
gjykatës kompetente”. “Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime si të natyrës
civile dhe administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013, do të
vazhdojnë të gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur”.
17. Po kështu Kolegjet e Bashkuara në pikën 49 të vendimit kanë arritur në
konkluzionin njehsues se: “Çështjet në të cilat gjatë gjykimit është paraqitur një kundërpadi
e cila ka natyrë të ndryshme nga ajo e padisë (respektivisht administrative ose civile), në
rast se kundërpadia është paraqitur në gjykatë para datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të
gjykohen në gjykatën kompetente për shqyrtimin e padisë, si në gjykim në shkallë të parë
gjykatë të apelit apo Gjykatë të Lartë.
Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime si të natyrës civile dhe
administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të
gjykohen nga ato gjykata ku ato janë paraqitur.”
968
18. Nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore rezulton se padia është paraqitur në
gjykim në datën 07.05.2015 dhe kundërpadia është paraqitur në gjykatë më datë 10.12.2015,
seancë në të cilën me vendim të arsyetuar, objekt të këtij ankimi të veçantë, nuk është
pranuar, por i është dërguar për gjykim gjykatës kompetente nga pikëpamja lëndore Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, dhe referuar vendimmarrjes më të fundit të
Kolegjeve të Bashkuara, vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të lihet në fuqi.
19. Rezulton se kundërpadia e paraqitur para gjykatës është më natyrë administrative
dhe përbën mosmarrëveshje administrative pasi lidhen me veprimtarinë e organit publik në
funksion të përmbushjes së detyrave të tij administrative të ngarkuara nga ligji., dhe më
konkretisht është një mosmarrëveshjeve e lindur nga kontrata administrative publike.
20. Konkretisht, kompetenca lëndore ka të bëjë me tërësinë e çështjeve që sipas ligjit
mund të shqyrtojë një gjykatë, kjo kompetencë përcaktohet duke pasur parasysh
mosmarrëveshjen në mes palëve, e parashtruar në objektin e kërkimeve dhe që është e lidhur
me lëndën e gjykimit. Kjo kompetencë në Kodin e Procedurës Civile është e përcaktuar në
nenin 41 të tij.
21. Në këtë përfundim ky Kolegj arriti duke marrë në konsideratë se momenti kur kjo
çështje u mor në shqyrtim nga Gjykata e Lartë, përkon me hyrjen në fuqi të vendimit
Vendimi Unifikues nr.3, datë 28.4.2014, i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë si dhe
referuar ligjit nr.49/2012“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” .
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 62 dhe 485/ të Kodit të Procedurës
Civile;
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.9726 datë 10.12.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Tiranë, më 08.04.2016
969
VENDIM


PADITËS: VIKTOR KALEMI

BURGJEVE TIRANË.
INSTITUCIONI I EKZEKUTIMIT TË
VENDIMEVE PENALE VAQARR.
INSTITUCIONI I EKZEKUTIMIT TË
VENDIMEVE PENALE FIER.
OBJEKTI:
Shfuqizimin e Urdhrit nr.6822/1, datë 24.08.2015
të Drejtorit të Përgjithshëm të Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve
për largimin nga detyra e punonjësit të policisë, roli bazë.
Shfuqizimin e Urdhrit nr.301 prot., datë 25.08.2015 të IEVP Fier,
dalë në zbatim të Urdhrit nr.6822/1 prot., datë 24.08.2015
të Drejtorit të Përgjithshëm të Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve.
Shfuqizimin e Urdhrit nr.5077, datë 28.05.2015 t
ë Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve
“Për transferimin në detyrë”, nga Drejtoria e IEVP Vaqarr në Drejtorinë e IEVP Fier.
Rikthimin në pozicionin e mëparshëm në detyrë si punonjës
i rolit bazë K/inspektor me gradë k/inspektor në IEVP Vaqarr.
Detyrim për dëmshpërblim për largim nga puna
në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara.
Me pagën e një viti pune për zgjidhje të menjëhershme
dhe të pajustifikuar të kontratës së punës
të parashikuar nga neni 155 i Kodit të Punës.
Me pagën e tre muajve për mosrespektim të afatit të njoftimit
të parashikuar nga neni 143 i Kodit të Punës.
Me pagën e dy muajve për moszbatim të procedurave
të largimit nga puna të parashikuar nga neni 144 i K.Punës.
Me pagën e 3.5 muajve si shpërblim për vjetërsi në punë
parashikuar nga neni 145 i K.Punës.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë të gjitha shpenzimet gjyqësore.
970
Baza Ligjore: Neni 4, 42, 44 i Kushtetutës së RSH.
Nenet 153 e vijues të K.Pr.Civile.
Nenet 11, 121, 140, 141, 143, 144, 145, 149, 152, 153 e 155 të Kodit të Punës.
Ligji nr.10 032, datë 11.12.2008 “ Për policinë e burgjeve”.
ligji nr.49/2012 “ Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.262(80-2016-

260), datë, 27.01.2016 ka vendosur:
Deklarimin e moskompetencës tokësore të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë në gjykimin e çështjes me nr.regj.them.7049/549, datë
23.11.2015.
Kalimin e çështjes Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.308, datë

10.03.2016, në bazë të nenit 11 dhe 13 pika 5 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative “, i
ndryshuar, ka ngritur çështjen e mosmarrëveshjes së kompetencës tokësore, duke parashtruar
këto shkaqe:
- Bazuar në parashtrimet e palës paditëse dhe që e shoqërojnë këtë kërkesëpadi rezulton
e provuar se paditësi nuk ka kryer asnjë ditë punë pranë IEVP Fier dhe është pikërisht
është ky fakt që Drejtori i IEVP Fier ka bërë propozimin pranë Drejtorit të
Përgjithshëm të Burgjeve për lirimin nga puna të paditësit.
- Ndonëse paditësi me urdhrin nr.1099, datë 06.07.2015 të IEVP-së Vaqar i janë
ndërprerë marrëdhëniet financiare dhe administrative pasi transferohej në IEVP-së
Fier ai nuk është paraqitur në punë qysh nga data 01.06.2015 deri më datë 12.06.2015
dhe për mosparaqitje në detyrë është larguar nga detyra me Urdhrin nr.6822/1, datë
24.08.2015 të Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve, pra rezulton se gjatë gjithë kohës
ka qënë në marrëdhënie pune me IEVP Vaqarr Tiranë.
- Për caktimin e saktë të kompetencës tokësore të gjykatës administrative duhet t’i
referohemi nenit 11 të ligjit nr.49/2012 ku thuhet:
“1. Paditë kundër veprimit administrativ shqyrtohen në gjykatën administrative të
shkallës së parë, që përfshin territorin, në të cilin organi publik ka kryer veprimin
administrativ që kundërshtohet.
Në rastet kur organi administrativ më i lartë, pas ankimit administrativ, e ndryshon
aktin administrativ të organit vartës, padija ngrihet në gjykatën që përfshin territorin
ku ka qendrën organi administrativ më i lartë.
2. Paditë për marrëdhëniet e punësimit shqyrtohen në gjykatën administrative të
shkallës së parë, që përfshin territorin, ku punëmarrësi kryen zakonisht punën e tij...”
- Në rastin konkret konstatohet se paditësi gjatë gjithë kohës së kësaj mardhënuie
punësimi e ka kryer punën pranë IEVP Vaqarr, Tiranë dhe pala e paditur që ka nxjerrë
urdhrin për zgjidhjen e marrëdhënieve të punësimit ndodhet në Tiranë.

971
VËREN
Vendimi nr.262 (80-2016-260), datë 27.01.2016 i Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë, për deklarimin e moskompetencës tokësore të kësaj gjykate dhe dërgimin e
çështjes në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë si gjykatë kompetente, nuk
është i mbështetur në ligj, prandaj ky vendim duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për
shqyrtim po Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, si gjykata kompetente nga
pikëpamja tokësore.
Sipas vendimit të dhënë nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë
pranohet e vërtetuar se paditësi ka qënë në marrëdhënie pune pranë palës së paditur që nga
data 06.06.2005 ku fillimisht ka qënë pranë IEVP “Jordan Misja” dhe më pas në IEVP “Mine
Peza”. Me urdhrin nr.4370, datë 22.04.2014 të Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve është
urdhëruar transferimi i paditësit në detyrën e rolit bazë pranë Drejtorisë së IEVP-Tepelenë.
Me urdhrin nr.6017, datë 04.06.2014 të Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve është
urdhëruar transferimi i K/Inspektor Viktor Kalemit nga detyra nd/specialist, punonjës
informacioni pranë Drejtorisë së IEVP Tepelenë në detyrën e nd/specialist, punonjës
informacioni pranë Drejtorisë së IEVP Vaqarr.
Ndërsa me urdhrin nr.5077, datë 28.05.2015 të Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve
është urdhëruar transferimi i paditësit në detyrën e nd/specialist, punonjës informacioni pranë
Drejtorisë së IEVP, Fier.
Paditësi nuk është paraqitur për marrjen e detyrës në Drejtorinë e IEVP Fier dhe
Drejtori i Përgjithshëm i Drejtorisë së Burgjeve me urdhrin nr.6822/1, datë 24.08.2015 ka
urdhëruar largimin nga detyra të paditësit me motivacionin “Për mosparaqitje në detyrë pa
shkaqe të arsyeshme më shumë se 7 ditë”.
Paditësi duke mos qënë dakord me urdhrin e Drejtorit të Përgjithshëm të Drejtorisë së
Burgjeve i është drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Në seancë përgatitore të datës 10.02.2016, nga ana e palës paditëse është paraqitur një
kërkesë me shkrim ku i kërkon Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë për
ushtrimin e kërkesës në Kolegjin Administrativ të Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes së kompetencës tokësore. Kërkuesi ka pretenduar se ai kishte lidhur me
Institucionin e Ekzekutimit të Vendimeve Penale Vaqarr një kontratë Individuale Pune ku
marrëdhënia e punës fillonte më datë 01.01.2015 dhe përfundonte më datë 31.12.2015 dhe se
zgjidhja e kontratës është bërë përpara përfundimit të afatit. Transferimi që i është bërë në
Fier me Urdhrin nr.5077, datë 28.05.2015 të Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve nuk është
zbatuar prej tij dhe për këtë është liruar nga detyra. Në kërkesë ai ka pretenduar se
kompetente për shqyrtimin e çështjes është Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, ku ai ka kryer
detyrën.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, pasi ka marrë në shqyrtim kërkesën
e palës paditëse, bazuar në nenin 13/5 të ligjit 49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” ka vendosur të
shpall mosmarrëveshjen në kompetencën tokësore të kësaj çështje e duke e përcjell dosjen në
Kolegjin Administrativ të Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e mosmarrëveshjes.
Kjo gjykatë në vendimin e dhënë prej saj, ka arsyetuar se paditësi gjatë gjithë kohës së
kësaj marrëdhënie punësimi e ka kryer punën pranë IEVP-së Vaqarr, Tiranë dhe se urdhri për
zgjidhjen e marrëdhënieve të punës është nxjerrë nga Drejtori i Përgjithshëm i Burgjeve që
ndodhet në Tiranë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se pretendimet e ngritura në kërkesën
e palës paditëse si dhe në vendimin e Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, në
lidhje me mosmarrëveshjen e kompetencës tokësore të kësaj çështje, gjejnë mbështetje në
ligjin nr.49/2012.
972
Në nenin 11/2 të ligjit 49/2012“Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” parashikohet se:
Neni 11 (kompetenca tokësore)

“1...
2. Paditë për marrëdhëniet e punësimit shqyrtohen në gjykatën administrative të
shkallës së parë, që përfshin territorin, , ku punëdhënësi kryen zakonisht punën e tij.
3...”
Në analizë sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se jemi
përpara zbatimit të gabuar të ligjit lidhur me përcaktimin e kompetencës tokësore për
gjykimin e çështjes.
Dispozita e mësipërme, në lidhje me caktimin gjykatës se ku duhet të paraqitet padia
është e lidhur me vendin se ku punëmarrësi kryhen punën e tij.
Në çështjen në shqyrtim ka rezultuar se paditësi ka punuar në IEVP Vaqarr, Tiranë ku
ka të lidhur dhe një kontratë individuale pune me afat të përcaktuar. Transferimi që i është
bërë paditësit me urdhër të Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve për në IEVP ka qenë dhe
shkaku i zgjidhjes së kontratës së punës, pasi ai nuk është paraqitur. Në këto kushte del qartë
se puna e paditësit ka qenë e lidhur vetëm me IEVP Vaqarr, Tiranë i cili dhe banimin e ka në
qytetin e Tiranës.
Përsa më sipër, Kolegji Civil, vlerëson se vendimi i dhënë nga Gjykata Administrative
e Shkallës së Parë Tiranë, për shpalljen e moskompetencës tokësore të saj për gjykimin e
çështjes, duke ia dërguar aktet për shqyrtim po asaj gjykate, e cila ka detyrimin të vazhdojë
gjykimin në themel të saj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 13/5 të ligjit nr.49, datë 03.05.2012
“Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.262 (80-2016-260), datë 27.01.2016 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit,
si gjykatë kompetente nga pikëpamja tokësore.
Tiranë, më 07.04.2016
973
VENDIM

Në datën 14.04.2016, mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen administrative me

nr.31003-00407-00-2016, që u përket palëve:
PADITËSE: SHOQËRIA MILIS BRICK SH.A

E PADITUR: SUZANA CANI (MIRDITA)
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurës Suzana Mirdita (Cani)
te njohe paditësin Shoqëria Milis Brick sh.a
(Zotëruesin e lejes minerare nr.877, date 23.06.2005,
qiramarrës të pronës se saj me sipërfaqe 9080 m2
ne parcelën me nr pasurie 250/15, zona kadastrale 1475, fshati Derven Rrethi Kruje
për një afat kohor tre vjet nga dita e marrjes formë të prerë të vendimit gjyqësor.
Detyrimin e palës paditëse Shoqëria Milis Brick sh.a
qiramarëse zoteruesin e lejes minerare nr.877, datë 23.06.2005)
per t’i paguar pales se paditur qiradhenese Suzana Mirdita (Cani)
pagesën vjetore të qirasë së pronës së saj me sipërfaqe 9080 m2
në parcelen me nr.pasurie 250/15 zona kadastrale 1475 fshati Derven Rrethi Krujë
në shumën 871 680 lekë për një afat kohor tre vjet nga dita që vendimi merr formë të prerë.
Baza Ligjore: Nenet 32 e 154, te K.Pr.Civile d
he nenet 34, 35, te ligjit nr.10304, date 15.07.2010
“Per sektorin minerar ne RSH”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.211, datë 27.01.2016, ka

vendosur:
1. Shpalljen e moskompetencës lëndore për gjykimin e çështjes civile
nr.136/775 Akti, datë 20.10.2015 regj.
2. Dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë së
cilës i përket edhe kompetenca Lëndore për gjykimin e kësaj çështjeje.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet rekurs në Gjykatën e Lartë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin e datës

Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë përpara Gjykatës së
Lartë për gjykimin e çështjes me nr.1942 Akti, që i perket: padites shoqeria
Milis Brick sh.a e paditur Suzana Cani (Mirdita) me objekt: Detyrimin e te
974
paditures Suzana Mirdita (Cani) te njohe paditesin Shoqeria Milis Brick Sh.a
(Zoteruesin e lejes minerare nr.877, date 23.06.2005) qiramarres te prones se
saj me siperfaqe 9080 m2, ne parcelen me nr pasurie 250/15 zona kadastrale
1475 fshati Derven Rrethi Kruje per nje afat kohor tre vjet nga dita e marrjes
forme te prere te vendimit gjyqesor.
Detyrimin e pales paditese Shoqeria Milis Brick sh.a qiramarrese (zoterueisn e
lejes minerare nr.877, date 23.06.2005 per ti paguar pales se paditur
qiradhenese Suzana Mirdita (Cani) pagese vjetore te qerase se prones se saj
me me siperfaqe 9080 ml ne parcelen me nr pasurie 250115 zona kadastrale
1475 fshati Derven Rrethi Kruje ne shumen 871 680 leke per nje afat kohor tre
vjet nga dita që vendimi merr forme te prerë.
Të urdhërojë sekretarinë gjyqësore t'u komunikojë këtë vendim Gjykatës se
Rrethit Gjyqësor Kruje dhe palëve ndërgjyqëse ne mungese.

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Pala paditëse është regjistruar si person juridik shoqëri anonime dhe është subjekt i
ligjit nr.10 304 datë 15.07.2010 “Për sektorin minerar në Republikën e Shqipërisë” i
ndryshuar, me aktivitet në fushën e prodhimit të tullave që prej vitit 2005. Nga akti
administrativ “Akt miratimi nr.877/1, datë 21.05.2015, lëshuar nga Ministria e Energjisë dhe
Industrisë si dhe referuar lejes së lëshuar nga QKL pranë Ministrisë së Zhvillimit Ekonomik
Tregtisë dhe Sipërmarrjes rezulton se pala paditëse është pajisur me leje shfrytëzimi të
kategorisë së minerare ose hidrokarbure e nënkategorisë Grup 4 me vend të kryerjes së kësaj
veprimtarie Derven Rrethi Krujë.
Pala paditëse është pajisur me lejen minerare nr.877 referuar të gjitha të drejtave që
rrjedhin nga ligji nr.10 304, datë 15.07.2010 “Për sektorin minerar në Republikën e
Shqipërisë” i ndryshuar.
Pikërisht bazuar në ligjin në fjalë, duke pretenduar një të drejtë të tillë e cila rrjedh
nga një akt administrativ, pala paditëse i është drejtuar palës së paditur duke kërkuar lidhjen e
një kontrate qiraje për pasurinë nr.250/15 zk 1475 fshati Derven Rrethi Krujë me sip 9.080
m2 pasuri kjo në pronësi të palës së paditur.
Pala paditëse pretendon se pasuria në fjalë, e cila është në kufi të pronës së saj, është e
shfrytëzueshme nga pikëpamja minerare dhe sipas lejes minerare që pala paditëse gëzon.
Paditësi Shoqëria Milis Brick sh.a ka paraqitur përpara Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kruje një kërkese padi, me objekt: Detyrimin e te paditurës Suzana Mirdita (Cani) te njohe
paditësin Shoqëria Milis Brick Sh.a (Zotëruesin e lejes minerare nr.877, datë 23.06.2005
qiramarrës te pronës se saj me siperfaqe 9080 m2 ne parcelën me nr pasurie 250/15 zona
kadastrale 1475 fshati Derven Rrethi Kruje për një afat kohor tre vjet nga dita e marrjes
forme te prere te vendimit gjyqësor.
Detyrimin e palës paditëse Shoqëria Milis Brick sh.a qiramarrëse zotëruesin e lejes
minerare nr.877, datë 23.06.2005, për t’i paguar palës së paditur qiradhënëse Suzana Mirdita
(Cani) pagesën vjetore te qerase se pronës se saj me me sipërfaqe 9080 m2 në parcelën me nr
pasurie 250/15 zona kadastrale 1475 fshati Derven Rrethi Krujë në shumën 871 680 lekë për
një afat kohor tre vjet nga dita që vendimi merr formë të prerë.
975
II. Vendimet dhe arsyetimi i gjykatave në mosmarrëveshje:
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.211, datë 27.01.2016, ka

vendosur:
1. Shpalljen e moskompetencës lëndore për gjykimin e çështjes civile nr.136/775
Akti, datë 20.10.2015 regj.
2. Dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë së cilës i
përket edhe kompetenca lëndore për gjykimin e kësaj çështjeje.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet rekurs në Gjykatën e Lartë.
Me arsyetimin:
Pasi Gjykata mori në shqyrtim kryesisht çështjen e kompetencës lëndore lidhur me
këtë çështje duke kërkuar edhe mendimin e përfaqësuesit të palës paditëse, ky i fundit u
shpreh se mosmarrëveshja është e natyrës civile sepse edhe konflikti është mes subjekteve
private.
Dispozitat ligjore të zbatueshme për këtë gjykim janë:
Nenet 41, e vijues të K.Pr.Civile mbi kompetencën lëndore e tokësore, ligji
mosmarrëveshjeve administrative” i ndryshuar; Neni 61, i K.Pr.Civile mbi deklarimin e
moskompetencës dhe dërgimin e akteve gjykatës kompetente; Neni 62 i K.Pr.Civile mbi të
drejtën e ankimit ndaj Vendimit gjyqësor.
Në lidhje me zgjidhjen në themel të çështjes.
Konform dispozitave proceduriale të sipërcituara Gjykata, në çdo fazë të shqyrtimit
gjyqësor merr në shqyrtim kryesisht "Gjykata kur konstaton se nuk është kompetente... "ose
me kërkesën e palës çështjen e kompetencës.
Gjykata, në analizë të fakteve të konstatuara në seancë përgatitore e pasur parasysh
normat proceduriale civile, e çmon të nevojshme të sqarojë se legjislatori në nenet 42 dhe
43, të K.Pr.Civile ka parashikuar rregullin e përgjithshëm në lidhje me gjykatën së cilës i
përket kompetenca tokësore.
Konkretisht, “Paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku i padituri ka vendbanimin ose
vendqëndrimin e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit ku ai ka banesën e
përkohshme” (neni 42/1). "Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e
vendit ku personi juridik ka qendrën e tij” (neni 43).
Ndërsa në nenet 44 deri 51, ka bërë rregullime të veçanta referuar objektit të

kërkesëpadisë.
Çka do të thotë se për kërkesëpaditë me anë të të cilave bëhen kërkime për
marrëdhënie juridike civile që rrjedhin nga të drejta reale mbi sende të paluajtshme, të
drejta trashëgimi, të shkaktimit të dëmit etj (shih nenet 44-51 të K.Pr.C) nuk do të zbatohet
rregulli i përgjithshëm, por dispozita ligjore përkatëse. Po ashtu legjislatori është kujdesur të
parashikojë se palët me vullnetin e tyre të lirë munden me anë të një marrëveshje me shkrim,
të ndryshojnë kompetencën tokësore, përveç rasteve të parashikuara nga nenet 45 e 46.
Megjithatë në çdo rast këto dispozita zbatohen për të gjitha ato mosmarrëveshje të
lindura mbi çdo marrëdhënie juridike civile, e cila nuk ka karakter administrativ, familjar
apo tregtar.
Kjo nënkupton se në rastin e gjykimeve të posaçme (të tilla janë gjykimi i
mosmarrëveshjeve administrative, familjare dhe tregtare) duhet të zbatohen nenet 320 deri
357, të K.Pr.Civile, detyrim ky i rrjedhur edhe nga neni 323, sipas të cilit: “Dispozitat e
pjesës së parë dhe të dytë të këtij kodi janë të zbatueshme për të gjitha gjykimet e posaçme,
përveç kur parashikohet ndryshe në këtë titull dhe në titullin katër të kësaj pjese ” Çka
976
nënkupton se nëse një çështje e caktuar mbi mosmarrëveshjet administrative, familjare apo
tregtare është rregulluar në mënyrë specifike nga nenet e titullit III e IV, të K.Pr.Civile, do të
zbatohen këto dispozita. Nëse nuk ka një rregullim të posaçëm do të zbatohen dispozitat e
pjesës së përgjithshme të Kodit të Procedurës Civile.
Në nenet 7, 10 e 11 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” i ndryshuar është
përcaktuar kompetenca lëndore, funksionale dhe tokësore e gjykatave administrative. Në
vijim në nenin 72 të ligjit në fjalë është parashikuar se: “1. Në datën e fillimit të funksionimit
të gjykatave administrative hyjnë në fuqi ndryshimet e mëposhtme:
Në Vendimin Unifikues nr.3, datë 06.12.2013 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë janë shprehur se: Për sa më sipër, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë arrijnë
në interpretimin unifikues se: Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit
Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë
03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të
cilat y sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht
gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet
administrative për të cilat padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës
04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe
deri në këtë datë, shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma.
Në Vendimin Unifikues nr.4, datë 10.12.2013 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë janë shprehur:
“Në funksion të unifikimit të praktikës gjyqësore, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë lidhur me pyetjen e parë arrijnë në interpretimin unifikues se:
A. Kur në objektin e gjykimit ka disa kërkime si të natyrës civile dhe administrative
dhe këto kërkime konstatohen nga gjykata se janë një bashkim i thjeshtë i tyre, atëherë
referuar nenit 61 dhe 159 të K.Pr.Civile dhe 13 dhe 23, të Ligjit 49/2012, gjykata duhet të
veçojë objektet që nuk janë në kompetencën e saj lëndore duke ja kaluar alo gjykalës
kompetente.
B. Kur në objektin e gjykimit ka disa kërkime si lë natyrës civile dhe administrative
dhe këto kërkime konstatohet nga gjykata se janë një bashkim i ndërvarur mes tyre, atëherë
referuar nenit 55 të K.Pr.Civile dhe nenit 24, të Ligjit 49/2012 dhe zbatimit të parimit “lex
specialis derogat generali”, gjykata kompetente është si mëposhtë:
kur në objektin e gjykimit pala paditëse, ndër të tjera, ka për objekt kundërshtimin e
një akti administrativ dhe nga pasojat e aktit prodhohen pasoja civile, në çdo rast
kompetente është gjykata administrative.
Një ndër objektet e gjykimit është një kërkim me natyrë civile, por që është i lidhur me
aktin administrativ dhe pasojat e këtij akti kanë ardhur nga vullneti shtetëror, atëherë për
këtë gjykatë kompetente është gjykata administrative.
Tre objektet e tjera të padisë jo të natyrës së mosmarrëveshjes administrative janë të
ndërvarur ia pasojat e aktit administrativ edhe në këtë rast kjo të çon tek kompetenca e
gjykatës administrative.
Kur nga objekti dhe shkaku ligjor i padisë mosmarrëveshja objekt gjykimi rezulton të
jetë e natyrës civile dhe si rezultat i zgjidhjes së pasojave të çështjes me natyrë civile mund të
urdhërohet kryera e disa veprimeve administrative, si p.sh. urdhërimi i Z.V.R.P.P.së për
kryer shirjen apo regjistrimin e një prone të caktuar ,atëherë shqyrtimi i këtyre çështjeve do
të jetë në kompetencë të gjykatës që shqyrton mosmarrëveshjet civile.... ”
Në Vendimin Unifikues nr.2, datë 10.03.2014, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë janë shprehur: ”... Konkretisht, këto kolegje theksojnë se aktet e marrjes së tokës në
pronësi janë akte administrative të një natyre individuale. Me nxjerrjen e këtyre akteve
977
konkretizohet veprimtaria e organit të përcaktuar nga ligji për kryerjen e procesit të ndarjes
së tokës bujqësore, sipas kritereve të përcaktuara në ligj. Këto akte nxirren nga organe të
krijuara me më lë Ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën”, i ndryshuar, dhe
rregullimeve ligjore të mëvonshme, në zbatim të kompetencave të dhëna nga ligji dhe sipas
një procedure të caktuar, të mbështetur në Kodin e Procedurave Administrative. Ligjvënësi u
ka dhënë të drejtë organeve të krijuara me ligj të posaçëm që me anë të këtyre akteve të
disponohet mbi të drejtën e pronësisë së tokës bujqësore nga pronë shtetërore në pronë
private.
Ligji 49/2012, në nenin 2 të tij, ka dhënë edhe kuptimin se çfarë do të kuptohet në
funksion të këtij ligji me akt administrativ individual dhe si i tillë është: “çdo vullnet i
shprehur nga organi publik, në ushtrim të funksionit të tij publik, ndaj një ose disa subjekteve
individualisht të përcaktuara të së drejtës, që krijon, ndryshon ose shuan një marrëdhënie
juridike konkrete”.
Nisur nga legjislacioni në lidhje me kalimin në pronësi pa shpërblim të tokës
bujqësore dhe në përgjithësi legjislacioni ynë i lë drejtës administrative, Kolegjet e
Bashkuara të Gjykatës së Lartë sjellin në vëmendje se disa nga kriteret që gjykatat duhet të
mbajnë parasysh nëse një mosmarrëveshje është apo jo e natyrës administrative kanë të
bëjnë me: a) njëra nga palët në mosmarrëveshje ka natyrën e organit të administratës
publike, në kuptim të rregullimit ligjor në fuqi dhe në kuadër të kryerjes së veprimtarisë të
njohur nga ligji, ushtron pushtetin e tij diskrecional ndaj palës tjetër; h) veprimtaria e
organit të administratës publike bazohet në një ligj të posaçëm të së drejtës publike dhe vetë
marrëdhënia juridike që krijohet në mes buron nga një ligj i të drejtës publike; c) kjo
veprimtari e organit lë administratës publike, që konkretizohet me nxjerrjen e aktit, duhet të
veprojë në drejtim dhe të ketë si bazë interesin publik.
Sa më sipër, edhe mosmarrëveshjet që burojnë nga aktet e marrjes së tokës në
pronësi, që kanë të bëjnë me kundërshtimin e tyre, janë të natyrës administrative,
pavarësisht natyrës civile të pasojave që akti i dhënies së tokës në pronësi apo përdorim ka
sjellë për palët e interesuara.
Këto akte, pavarësisht se në thelb krijojnë pasoja që kanë të bëjnë me të drejta civile
siç është edhe e drejta e pronësisë, janë akte të nxjerra nga organet e përcaktuara me ligj
për të ushtruar në interesin publik pushtetin e tyre të dhënë nga ligji, në lidhje me ndarjen
e tokës bujqësore.
Në këtë rast këto organe disponojnë mbi të drejta pronësie për pronën publike, duke
ndryshuar statusin juridik të saj në pronë private. ..."
''Një Vendimin Unifikues nr.3, datë 28.04.2014 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë janë shprehur: "... Në këto kushte Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë e
ndryshojnë interpretimin njësues të dhënë ligjit nr.49/2012 në pag 46 pikat A dhe B të
vendimit nr.4, datë. 12.2013 të KBGjL si vijon:
Kur në objektin e gjykimit të një çështjeje ka disa kërkime si të natyrës civile dhe
administrative, këto kërkime pavarësisht faktit nëse kanë lidhje të thjeshtë në midis tyre apo
janë edhe të ndërvarura nga njëra-tjetra, referuar nenit 61 dhe 159, të K.Pr.C dhe 13 23 të
ligjit nr.49/2012 gjykata duhet të veçojë kërkimet që nuk janë në kompetencën e saj lëndore
duke ia kaluar ato gjykatës kompetente. ...” Gjykata vlerësoi të pasqyrojë në tërësi vendimet
unifikues të Gjykatës së Lartë të lidhura me problematikat e hasura në çështjet
administrative apo edhe civile, pasi një gjë e tillë i shërben zgjidhjes së drejtë të kësaj
çështjeje të vijuar me analizën e rastit objekt shqyrtimi, Gjykata çmon të shtjellojë çështjen e
veprimit kohë të ligjeve të sipërcituara, në funksion të zgjidhjes drejt të çështjes.
Në kuptim të këtyre dispozitave rezulton se dispozitat e kodit të procedurës civile,
konkretisht nenet 35/b, 320/a dhe deri 333, kanë qenë në fuqi deri në momentin e hyrjes në
fuqi të ligjit nr.49/2012, pra deri në datën 04.11.2013.
978
Nga kjo datë e në vijim këto dispozita janë shfuqizuar, për rrjedhojë ligji procedurial,
pra Kodi i Procedurës Civile ka “humbur” të gjithë kuadrin normativ që rregullonte parë
mosmarrëveshjet administrative.
Aktualisht gjykimi i këtyre mosmarrëveshjeve është në kompetencën lëndore të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë.
Vazhdimi i gjykimit të tyre ana e gjykatave të zakonshme është pengesë proceduriale
dhe në kundërshtim me nenin 42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe nenin 6 të
KEDNj-së, sipas të cilave kushdo për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe interesave të tij
kushtetues dhe ligjorë.
Po ashtu Gjykata ka në vëmendje edhe nenin 2, të ligjit nr.49, viti 2012, sipas të cilit:
“Organ publik” është çdo organ i pushtetit qendror, i cili kryen funksione
administrative, çdo organ i enteve publike, në masën që ato kryejnë funksione administrative;
çdo organ i pushtetit vendor që kryen funksione administrative; çdo organ i Forcave të
Armatosura, çdo strukturë tjetër, punonjësit e së cilës gëzojnë statusin e ushtarakut, për aq
kohë sa këto kryejnë funksione administrative, si dhe çdo person fizik ose juridik, të cilit i
është dhënë me ligj, akt nënligjor ose çdo lloj forme tjetër, të parashikuar nga legjislacioni
në fuqi, e drejta e ushtrimit të funksioneve publike.... ”
Nenin 1, të ligjit nr.10 304, datë 15.07.2010, i ndryshuar sipas të cilit: “Ky ligj
përcakton rregullat për zhvillimin e veprimtarive minerare e postminerare në Republikën e
Shqipërisë dhe ka për qëllim nxitjen e veprimtarisë minerare në Republikën e Shqipërisë,
nëpërmjet sigurimit të transparencës dhe të konkurrencës së lirë në zhvillimin e kësaj
veprimtarie, rritjen maksimale të i përfitimit publik nga veprimtaria minerare dhe mbrojtjen
e mjedisit dhe shëndetit publik nga rreziku minerar dhe ai i mbetjeve të industrisë minerare.”
Në rastin objekt gjykimi pala paditëse i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Krujë duke paraqitur kërkime sikundër citohet në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Rezultoi se pala paditëse është subjekt i ligjit nr.10 304, viti 2010 i ndryshuar dhe
patur në vëmendje nenin 2 të ligjit nr.49, viti 2012, në një interpretim të zgjeruar të kësaj
dispozite pala paditëse, nisur nga veprimtaria që ushtron si dhe akti në bazë të të cilit ajo e
ushtron këtë veprimtari (akti administrativ-leje minerare), mund të konsiderohet se kryen një
veprimtari me karakter publik, nisur edhe nga fakti se vetë ligji nr.10 304, viti 2010 i
ndryshuar rregullon një sektor të veçantë të ekonomisë së vendit tonë, siç është ai minerar.
Shkaku ligjor i kësaj padie rrjedh nga një akt administrativ siç është leja minerare që i është
dhënë palës paditëse nga Ministria.
Mosmarrëveshja objekt gjykimi me patjetër që do të drejtohet dhe do të fokusohet në
këtë akt administrativ dhe Gjykata do të duhet të shqyrtojë qoftë edhe në mënyrë indirekte
lejen e dhënë.
Rezulton se pala paditëse është pajisur me lejen minerare nr.877, e cila përshin të
gjithë zonën Derven Rrethi Krujë.
Edhe në kontratën e qirasë datë 10.06.2015, që pala paditëse ka dashur të i
nënshkruajë me palën e paditur, në nenin 2 të saj përmendet fakti se prona e palës së paditur
ndodhet brenda kufirit të zonës minerare dhe lejes së shfrytëzimit që shoqëria Milis Brick
zotëron. Megjithëse pala paditëse nuk e ka thirrur si palë të paditur në këtë gjykim Ministrinë
e Energjisë dhe Industrisë kjo e fundit do të duhet me patjetër të jetë palë në këtë gjykim për
të evidentuar nëse pasuria e palës së paditur është e shfrytëzueshme sipas ligjit nr.10 304,
viti 2010 dhe fakti se në një gjykim civil, Gjykata nuk mund të detyrojë palët të hyjnë në një
marrëdhënie kontraktore, pikërisht sepse këto marrëdhënie janë, pra element thelbësor i tyre
është vullneti.
Ndërsa ligji nr.10 304, viti 2010 i ndryshuar bën një rregullim specifik nisur nga
veprimtaria që rregullon për të cilën ka një interes publik. Ky qëndrim i kësaj Gjykate vjen
edhe referuar qëndrimit të Kolegjeve të Bashkuara të gjykatës së Lartë në vendimin unifikues
979
nr.2, viti 2014 sipas të cilit edhe mosmarrëveshjet që urojnë nga aktet e marrjes së tokës në
pronësi, që kanë të bëjnë me kundërshtimin e tyre, janë të natyrës administrative, pavarësisht
natyrës civile të pasojave që akti i dhënies së tokës në pronësi po përdorim ka sjellë për palët
e interesuara.
Këto akte, pavarësisht se në thelb krijojnë pasoja ë kanë të bëjnë me të drejta civile
siç është edhe e drejta e pronësisë, janë akte të nxjerra nga organet e përcaktuara me ligj për
të ushtruar në interesin publik pushtetin e tyre të dhënë nga ligji, në lidhje me ndarjen e tokës
bujqësore.
Në këtë këndvështrim dhe për analogji mund të konkludohet se edhe në rastin konkret
pavarësisht se në dukje mosmarrëveshja ka natyrë civile, të vërtetë ajo buron nga një akt
administrativ të cilin Gjykata duhet domosdoshmërisht ta marrë në shqyrtim.
Në konkluzion, në kuptim të dispozitave të përmenduar më lart dhe veçanërisht në një
interpretim të zgjeruar edhe të nenit 7, të këtij ligji Gjykata administrative janë kompetente
nga pikëpamja lëndore edhe për shqyrtimin e të gjithave çështjeve të cilat rrjedhin nga një
akt administrativ.
Çështja objekt gjykimi buron nga një akt administrativ, për pasojë edhe gjykimi i
çështjeve që rrjedhin prej saj do të ndjekë të njëjtin fakt. Gjykata çmon se Gjykata e Rrethit
gjyqësor Krujë nuk ka kompetencën lëndore për gjykimin e kësaj çështjeje.
Duke qenë se, sikundër u citua edhe më lart, kodi i proçedurës civile ka “humbur” të
gjithë kuadrin normativ i rregullonte më parë mosmarrëveshjet administrative, pra edhe
gjykatat e zakonshme nuk munden të gjykojnë më çështje të tilla, referuar edhe Vendimeve
Unifikuese të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, ka vend për deklarimin e
moskompetencës lëndore për këtë çështje.
Në arritjen e këtij konkluzioni Gjykata ka në vëmendje edhe faktin se në ligjin nr.10
304, viti 10 i ndryshuar nuk është bërë një rregullim specifik, në atë sens që nuk përcaktohet
kompetenca lëndore për gjykime të tilla, por dispozita shprehet vetëm se pala ka të drejtë t’i
drejtohet Gjykatës.
Në respektim të nenit 61, të K.Pr.Civile, kur Gjykata konstaton kryesisht ose me
kërkesën e palës nuk është kompetente për shqyrtimin e çështjes, deklaron me vendim
moskompetencën e saj.
Sa i përket kompetencës tokësore Gjykata ka në vëmendje nenin 11 të ligjit
nr.49/2012 "Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative” dhe dekretit nr.7818, datë 6.1 1.2012 lë Presidentit të
Republikës.
Pra në interpretim të kësaj dispozite si dhe dekretit të Presidentit të Republikës së
Shqipërisë kompetenca tokësore i takon Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Kundër këtij vendimi palët kanë të drejtën e ankimit të veçantë (afati për të cilin është
pesë ditë kjo sipas nenit 443/4 të K.Pr.C dhe llogaritet nga e nesërmja e shpalljes apo
marrjes dijeni) në Gjykatën e Lartë.
Bazuar në rrethanat e konstatuara gjatë seancës gjyqësore në dispozitat ligjore
përkatëse dhe në arsyetimin e mësipërm. Gjykata çmon se nuk është më kompetente nga
pikëpamja lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje.
3. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin e datës
-Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë përpara Gjykatës së Lartë për
gjykimin e çështjes me nr.1942 Akti, që i përket: paditës shoqëria Milis Brick sh.a e paditur
Suzana Cani (Mirdita) me objekt: Detyrimin e te paditurës Suzana Mirdita (Cani) te njohe
paditësin Shoqëria Milis Brick Sh.a (Zotëruesin e lejes minerare nr.877, datë 23.06.2005)
qërramarrës te pronës se saj me sipërfaqe 9080 m2, ne parcelën me nr pasurie 250/15 zona
980
kadastrale 1475 fshati Derven Rrethi Kruje për një afat kohor tre vjet nga dita e marrjes
forme te prere te vendimit gjyqësor.
- Detyrimin e palës paditëse Shoqëria Milis Brick sh.a qerramarrëse (zotëruesin e
lejes minerare nr.877, date 23.06.2005 për ti paguar palës se paditur qeradhenese Suzana
Mirdita (Cani) pagese vjetore te qerase se pronës se saj me sipërfaqe 9080 ml ne parcelën me
nr pasurie 250115 zona kadastrale 1475 fshati Derven Rrethi Kruje ne shumën 871 680 leke
për një afat kohor tre vjet nga dita që vendimi merr forme te prerë.
- Të urdhërojë sekretarinë gjyqësore t'u komunikojë këtë vendim Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Kruje dhe palëve ndërgjyqëse ne mungese.
Me arsyetimin:
Shoqëria Milit Brick sh.a është subjekt i ligjit minerar shqiptar tip nr.10304, date
05.07.2010, “Për sektorin minerar ne RSH”.
Ky subjekt ka nënshkruar një kontrate qiraje me date 10.06.2015 me objekt lidhjen e
marrëveshjes mes znj.Suzama Cani me cilësinë e qiradhënëses dhe Milis Brick sh.a me
cilësinë e qiramarrësit për dhënien me qira të një sipërfaqe toke prej 9080 me 2 në parcelën
me nr pasurie 250/15, zona kadastrale 1475 fshati Derven Rrethi Kruje.
Kjo prone ndodhet brenda kufirit te zonës minerare dhe lejes se shfrytëzimit nr.877/1,
e zotëruar nga Milis Brick sh.a për nxjerrjen e mineralit te argjilës e cila shërben si lende e
pare për Fabrikën e Tullave qeramike.
Vlera e kontratës se qerase eshte kërkuar nga paditësi me vlerën 32 leke/m2, sipas
tarifave aktuale te tregut ne këtë zone dhe atyre qe ka aplikuar Komuna Thumanë e përgjatë
këtyre viteve të fundit kurse afati 1 kontratës sipas paditësit është tre vjet.
E paditura nuk ka reaguar apo kthyer përgjigje për kontratën e dërguar nga paditësi.
Me pas paditësi ka paraqitur kërkese padi ne Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kruje duke
kërkuar sipas objektit te kërkese padisë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kruje, ne vendimin e saj nr.211, datë 02.05.2014 “Per
konstatimin e mungesës se kompetencës lëndore për gjykimin e çështjes” arsyeton:
Paditësi eshte subjekt i ligjit minerar nr.10304/2010 dhe referuar neni 2, te ligjit nr
49/2012, ne një interpretim te zgjeruar te kësaj dispozite pala paditëse kryen një veprimtari
me karakter publik nisur edhe nga fakti se ligji nr.10304/2010 rregullon një sektor te veçante
te ekonomisë se vendit tone. Shkaku ligjor i kësaj kërkesë padie rrjedh nga një akt
administrative siç eshte leja minerare qe i eshte dhëne palës paditëse nga Ministria.
Mosmarrëveshja me patjetër qe do te drejtohet dhe do te fokusohet ne ketë akt
administrativ dhe gjykata do te duhet te shqyrtoje qofte edhe ne mënyrë indirekte lejen e
dhënë. Rezulton se pala paditëse eshte pajisur me lejen minerare 877 e cila përfshin e gjithë
zonën Derven Kruje.
Edhe ne kontratën e qirase date 10.06.2015 qe pala paditëse ka dashur te
nënshkruajë me palën e paditur ne nenin 2 e kontratës përmendet fakti qe prona e palës se
paditur ndodhet Brenda kufirit te zonës minerare dhe lejes se shfrytëzimit qe shoqëria Milis
Brick zotëron.
Megjithëse pala paditëse nuk ka thërritur ne ketë gjykim Ministrinë e Energjetikes
dhe Industrisë, kjo e fundit duhet te jete pale me patjetër ne ketë gjykim për te evidentuar
nëse pasuria e palës se paditur eshte e shfrytëzueshme sipas ligjit nr.10304/2010.
Ne mosmarrëveshjen ne gjykim pavarësisht se ne dukje ka natyre civile, ne te vërtetë
ajo buron nga një akt administrative te cilin gjykata duhet domosdoshmërisht ta marrë në
shqyrtim.
Neni 7, i ligjit nr.49, të vitit 2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” parashikon: “Gjykatat
administrative janë kompetente për: a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative
individuale, aktet nënligjore normative dhe kontrata administrative publik, të nxjerra gjatë
981
ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik; b) mosmarrëveshjet që lindin për
shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të organit publik; c) mosmarrëveshjet e
kompetencave ndërmjet organeve të ndryshme administrative në rastet e parashikuara nga
Kodi i Procedurave Administrative; ç) mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës,
kur punëdhënësi është organ i administratës publike; d)kërkesat e paraqitura nga organet
administrative për shqyrtimin e kundërvajtjeve administrative, për të cilat ligji parashikon
heqjen e lirisë deri në 30 ditë, si një lloj të dënimit administrativ për kundërvajtësin; dh)
kërkesat e paraqitura nga kundërvajtësit për zëvendësimin e dënimit administrativ me heqje
lirie deri në 30 ditë me dënimin me gjobë”.
Neni 13, i ligjit nr.49, të vitit 2012 “Për Organizimin dhe funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe gjykim e mosmarrëveshjeve administrative” parashikon: “l.
Moskompetenca lëndore dhe funksionale ngrihet edhe kryesisht në çdo gjendje e shkallë të
shqyrtimit. 2. Moskompetenca tokësore mund të ngrihet ose kundërshtohet nga palët vetëm
para se të ketë filluar shqyrtimi gjyqësor i provave. 3. Gjykata shpall me vendim
moskompetencën e saj për shkaqet e parashikuara në këtë nen dhe urdhëron dërgimin e
akteve gjykatës kompetente. Vendimi për shpalljen e moskompetencës dhe vendimi për
rrëzimin e kërkesës për shpalljen e moskompetencës ankimohen së bashku me vendimin
përfundimtar. 4. Ka mosmarrëveshje për kompetencën, kur dy ose më shumë gjykata, në të
njëjtën kohë, marrin ose nuk pranojnë të marrin për shqyrtim të njëjtën çështje
administrative. 5. Gjykata, me kërkesë të palëve ose kryesisht, ngre çështjen e
mosmarrëveshjes me vendim të arsyetuar, me të cilin i paraqet Gjykatës së Lartë kopjen e
akteve të nevojshme për zgjidhjen e saj.
Gjykata, që ka dhënë vendimin, njofton menjëherë gjykatën në mosmarrëveshje.
Vendimi për ngritjen e mosmarrëveshjes, së bashku me aktet, i dërgohet Gjykatës së
Lartë brenda 5 ditëve. 6. Mosmarrëveshjet zgjidhen nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, i cili vendos në dhomë këshillimi me 3 gjyqtarë brenda 10 ditëve nga data e marrjes së
akteve. Vendimi u njoftohet menjëherë gjykatave në mosmarrëveshje dhe palëve”.
Neni 41, i Kodit të Procedurës Civile parashikon: “Në kompetencë të gjykatës së
shkallës së parë janë të gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të
parashikuara në këtë Kod e në ligje të tjera”.
Arsyetimi i Gjykatës Administrative te Shkalles se Parë Tirane për mungesën e
kompetencës lëndore për gjykimin e kësaj çështje:
Gjykata Administrative është një gjykate e veçante, e krijuar me ligj te posaçme, që
operon në një fushë të veçantë, atë të gjykimit të mosmarrëveshjeve administrative.
Pikërisht ne ligjin për krijimin e këtyre gjykatave nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”
janë përcaktuar dhe mosmarrëveshjet që përbëjnë lenden, te cilën merr ne shqyrtim kjo
gjykate, konkretisht në nenin 7, të këtij ligji sipërcituar.
Rastet që përbejnë lenden për gjykim ne këtë gjykate janë parashikuara ne mënyrë
shteruese.
Paditësi kërkon Detyrimin e te paditurës Suzana Mirdita (Cani) te njohe paditësin
Shoqëria Milis Brick Sh.a (Zotëruesin e lejes minerare nr.877, date 23.06.2005) qerramarres
te pronës se saj me sipërfaqe 9080 m2 ne parcelën me nr pasurie 250/15 zona kadastrale
1475 fshati Derven Rrethi Kruje për një afat kohor tre vjet nga dita e marrjes forme te prere
te vendimit gjyqësor. Detyrimin e palës paditëse Shoqëria Milis Brick sh.a qiramarrese
(zotëruesin e lejes minerare nr 877, datë 23.06.2005) për ti paguar palës se
paditur/qiradhenese Suzana Mirdita (Cani) pagesën vjetore të qerasë së pronës së saj me
sipërfaqe 9080 m2 ne parcelën me nr pasurie 250/15 zona kadastrale 1475 fshati Derven
Rrethi Krujë në shumën 871 680 lekë për një afat kohor tre vjet nga dita qe vendimi merr
formë të prerë.
982
Gjykata çmon se ne rastin konkret duke patur parasysh objektin e padisë dhe palët
ndergjygjëse të kësaj padie kemi te bëjmë me një konflikt te pastër civil.
Midis paleve ndergjygjese te cilat janë pale private dhe asnjëra prej tyre nuk ushtron
asnjë veprimtari me karakter publik konflikti ezksiton ne lidhjen e një kontrate qeraje ne
lidhje me pasurinë prej 9080 ml e cila është në pronësi të të paditurës Suzana Cani (Mirdita)
pasuri e cila ndodhet ne brenda kufirit të zonës minerare dhe lejes se shfrytëzimit qe
shoqëria Milis Brick Sh.a zotëron.
Gjykata çmon se kompetenca lëndore e një gjykate caktohet mbi bazën e asaj çfarë
kërkohet nga palët dhe jo mbi bazën e saj çfarë mund te kërkohet ne te ardhmen prej paleve
ndërgjygjëse apo te personave te paditur qe mund te thërrasë ne te ardhmen pala paditëse.
Në rastin konkret mosmarrëveshja e lidhur midis palëve nuk është mbi lejen mineral
dhe lejen e shfrytëzimit qe zotëron pala paditëse shoqëria Milis Brick Sh.a por është një
mosmarrëveshje civile e cila ka te beje me kontratën e qerase se tokës pronare e se cilës
është pala e paditur.
Sa me sipër Gjykata Administrative e Shkalles se Pare vlerëson se natyra e
mosmarrëveshjes në ketë rast është civile, jo vetëm sepse jemi para një konflikti me natyrë
civile siç është kontrata e qerase, por edhe për faktin se ligji nr.49/2012 “Për organizimin
administrative”, ka përcaktuar shprehimisht ne nenin 7, natyrën e mosmarrëveshjes që
gjykon gjykata administrative që janë nder te tjera mosmarrëveshjet që lindin nga aktet
të nxjerra gjate ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik, si dhe
mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të
organit publik.
Referuar dispozitave të mësipërme në rastin objekt gjykimi nuk ndodhemi para
paligjshmërisë së organit administrativ, që ka shkaktuar për pasojë mosmarrëveshjen mes
palëve ndërgjyqës, e cila të konsiderohet e natyrës administrative.
Jemi para situatës ku kërkimi lidhjen e një kontratë qiraje i një personi ndaj një
personi tjetër i përket të drejtës civile dhe i padituri në këtë raste është subjekt i gjykatës
civile.
Në këto kushte, mosmarrëveshja objekt gjykimi nuk hyn ne kompetencen lendore të
kësaj gjykate, e për rrjedhojë nuk mund te merret ne shqyrtim prej saj.
Duke qenë se dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kruje ka shpallur me pare
moskompetencen e saj lëndore, bazuar ne parashikimet e nenit 13/4, të ligjit 49/2012, kjo
gjykatë çmon se duhet te ngreje mosmarreveshjen e kompetences prane Gjykates së Larte, ne
menyre që kjo e fundit të percaktoje gjykaten kompetente nga pikepamja lendore per gjykimin
e kesaj çeshtje.
4. Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, Neni 7/a, të ligjit
nr.49/2013 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative” parashikohet
se: Gjykatat administrative janë kompetente për mosmarrëveshjet që lindin nga aktet
të nxjerra gjatë veprimtarisë administrative nga organi publik.....
Vendimi Unifikues nr.3, datë 6.12.2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë; ndërmjet të tjerave thuhet se: Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e
Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin
nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizmin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
983
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha
çështjeve, të cilat sipas nenit 7, të këtij ligji, përbëjnë mosmarrëveshje administrative,
pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për
çështjet administrative për të cilat, padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës
04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së parë të apelit, apo në Gjykatën e Lartë,
dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma.....
5. Vendimi nr.211, datë 27.01.2016, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, që ka

shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit, Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, është rrjedhojë e
gabuar e dispozitave proceduriale.
6. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve të ndodhura në
dosjen gjyqësore, kërkimit dhe shkakut ligjor të kërkesës, në interpretim të dispozitave të
Kodit të Procedurës Civile dhe ligjit nr.49/2012 dhe përfundimeve të arritura në vendimin
unifikues nr.4, datë 10.12.2013, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, e gjen të
pabazuar në ligj arsyetimin dhe vendimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë.
zhvillimit të një procesi të rregullt ligjor, gjykata në çdo shkallë gjykimi ka të drejtë të marrë
në shqyrtim dhe të vendosë në lidhje me kompetencën e saj lëndore apo tokësore, përpara se
të gjykojë çështjen që i paraqiten nga palët për shqyrtim. Kjo e drejtë e gjykatës për të
vepruar edhe kryesisht është e lidhur drejtpërdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të
një procesi të rregullt ligjor të sanksionuar në nenin 42/2, të Kushtetutës së Republikës së
Shqipërisë dhe në nenin 6, të KEDNJ.
8. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, referuar llojit të mosmarrëveshjes dhe
kohës së shqyrtimit të saj, konstaton se gjykata në lidhje me mungesën e në referim të akteve
të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të padisë, pretendimeve të
parashtruara në këto akte, vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë dhe shkaqeve të
parashtruara nga Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, si dhe në interpretim të
dispozitave të ligjit 49/2012, dhe Kodit të Procedurës Civile, të zbatueshme për rastin
konkret, vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë,
në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të çështjes objekt gjykimi, nuk është i bazuar
në ligj.
9. Gjykata për të identifikuar natyrën e mosmarrëveshjes që i shtrohet për gjykim,
nëse ajo është e natyrës civile apo administrative, i referohet kërkimeve dhe shkakut ligjor të
tyre që rezulton si nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë ashtu dhe gjatë procesit gjyqësor, si
dhe bën lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo
interesave që ai pretendon se i janë cënuar. Në kuptim të përcaktimit të sipërcituar në rast se
nga cilësimi i saktë i fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen objekt gjykimi
do të rezultojë se kërkimet e shtruara për zgjidhje, si dhe shkaku ligjor i tyre janë të natyrës
civile, atëherë kompetente për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshjeje do të jetë gjykata civile,
pavarësisht përcaktimit apo formulimit që mund të jetë propozuar nga ana e palëve
ndërgjyqëse.
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në çështjen objekt gjykimi, pasi mori në
shqyrtim aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore, pasi analizoi objektin dhe shkakun ligjor të
pretendimeve palës paditëse të shprehura në kërkesëpadi dhe në pretendimet e tij, pasi
analizoi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë dhe qëndrimin e parashtruar nga
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, në interpretim të dispozitave të Ligjit
984
nr.49/2012, të zbatueshme, çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë nuk ka kuptuar drejtë
natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes dhe shkakun ligjor të këtij gjykimi.
11. Rezulton se kërkimi i palës paditëse në këtë gjykim është: “Detyrimin e te
paditurës Suzana Mirdita (Cani) te njohe paditësin Shoqëria Milis Brick sh.a (Zotëruesin e
lejes minerare nr.877, datë 23.06.2005, qiramarres te pronës se saj me sipërfaqe 9080 m2 ne
parcelën me nr pasurie 250/15, zona kadastrale 1475, fshati Derven Rrethi Kruje për një afat
kohor tre vjet nga dita e marrjes formë të prerë të vendimit gjyqësor. Detyrimin e palës
paditëse Shoqëria Milis Brick sh.a qirramarrese zotëruesin e lejes minerare nr.877, date
23.06.2005) për t’i paguar palës se paditur qiradhenese Suzana Mirdita (Cani) pagesën
vjetore te qirase se pronës se saj me sipërfaqe 9080 m2 ne parcelën me nr pasurie 250/15
zona kadastrale 1475 fshati Derven Rrethi Kruje ne shumën 871 680 leke për një afat kohor
tre vjet nga dita qe vendimi merr forme te prere”.
Paditësi kërkimin i ka mbështetur në Nenin 32 e 154, të K.Pr.Civile.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në analizë të dispozitave të mësipërme,
konstaton se, në rastin konkret duke patur parasysh objektin e padisë dhe palët ndërgjygjëse
të kësaj padie, kemi të bëjmë me një konflikt të pastër civil.
Midis palëve ndërgjygjëse të cilat janë palë private dhe asnjëra prej tyre nuk ushtron
asnjë veprimtari me karakter publik, konflikti ezksiton në lidhjen e një kontrate qeraje në
lidhje me pasurinë prej 9080 m2 e cila është në pronësi të të paditurës Suzana Cani
(Mirdita) pasuri e cila ndodhet brenda kufirit të zonës minerare dhe lejes së shfrytëzimit që
shoqëria Milis Brick Sh.a zotëron.
13. Në këtë përfundim arrihet pasi Ligji nr.49/2012 ka përcaktuar shprehimisht: i) në
nenin 7, natyrën e mosmarrëveshjes që gjykon gjykata administrative: “që janë ndër të tjera
mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative
dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative
nga organi publik, si dhe mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme
ose të mosveprimit të organit publik”; ii) në nenin 14, subjektin që i drejtohet gjykatës
administrative që është “ndër të tjera është çdo subjekt, që pretendon se i është cënuar një e
drejtë apo një interes i ligjshëm nga një veprim apo mosveprim i organit publik, si dhe çdo
subjekt që pretendon se është cënuar në të drejtat dhe interesat e tij të ligjshëm për shkak të
ndërhyrjeve të paligjshme të organit publik, që nuk kanë formën e aktit administrativ”; iii) në
nenin 17, natyrën e kërkimit që paraqitet para gjykatës administrative që ndër të tjera: “është
shfuqizimi tërësisht apo pjesërisht, ndryshimi pjesërisht apo tërësisht i aktit administrativ
apo detyrimi i organit publik për të ndryshuar një akt administrativ, konstatimi i
pavlefshmërisë absolute të aktit administrative, shpërblimi i dëmit jashtëkontraktor, sipas
ligjit të posaçëm”.
14. Në analizë të sa më sipër, ky Kolegj vlerëson se në çështjen objekt gjykimi, nuk
jemi përpara rastit të paligjshmërisë së veprimeve apo vendimeve të organit
administrativ, që ka shkaktuar për pasojë mosmarrëveshje mes palëve ndërgjyqëse, e
cila të konsiderohet e natyrës administrative, por përpara rastit kur organit publik i kërkohet
shpërblimi i dëmit të shkaktuar (kërkim i natyrës civile), nga pala paditëse në bazë të
dispozitave të akteve ligjore specifike.
15. Nga sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se
mosmarrëveshja objekt gjykimi i përket të drejtës civile dhe se pala e paditur në këtë rast
është subjekt i të drejtës civile.
16. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se
jemi përpara një mosmarrëveshje civile dhe në këto kushte vlerëson se vendimi nr.211, datë
27.01.2016, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, që ka shpallur moskompetencën e saj për
gjykimin e kësaj çështje, duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet po kësaj gjykate për
vazhdimin e gjykimit.
985
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 10, të ligjit nr.49, datë
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.211, datë 27.01.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë
dhe dërgimin e çështjes në atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 14.04.2016
986
Nr.00-2016-1159 i Vendimit
VENDIM

Medi Bici Anëtar

nr.31003-00120–2016 akti, që u përket palëve:
PADITËS: DEMIR ALLKJA

I PADITUR: NJËSIA ADMINISTRATIVE SHALËS
BASHKIA CËRRIK
OBJEKTI:
Dëmshpërblimin për pagën e l (një) vit, si dëmshpërblim
për zgjidhje të menjëhershme, të pajustifikuar të kontratës së punës,
pagesën prej 1 (një) muaji për mosrespektim te afatit te njoftimit.
Dëmshpërblim me pagën e 2 (dy) muajve për mosrespektim
te procedurës se zgjidhjes se kontratës se punës
si dhe shpërblim për vjetërsi ne pune, duke konstatuar te pavlefshëm
kontratën individuale te punës nr.07, datë 05.01.2015.
Baza Ligjore : Nenet 153, 154, 154/a. 156 e vijues te K.Pr.Civile;
nenet 141; 143/1,3,4 ; 144,145/2,3,; 151; 155/1,3 e vijues te Kodit te Punës.
Ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin e datës

1. Rrëzimin e kërkesës se ngritur nga përfaqësuesi i palëve te paditura, për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
2. Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçante brenda 5 ditëve ne Kolegjin
Administrativ te Gjykatës se Larte, duke filluar nga e nesërmja e shpalljes.
Ankim i veçantë: Ankues: Bashkia Cërrik

Çështje mbi ankimin e veçantë të paraqitur pranë Gjykatës së Lartë:
Ne mbështetje te nenit 59, K.Pr.C, paraqesim ankimin e veçante për vendimin __ akti,
date 03.12.2014, te Gjykatës Administrative te Shkalles se Pare Durrës (te cilin nuk e
disponoj) Brenda afatit ligjor duke qene se Bashkia Cërrik ka marre njoftim për aktin ne date
03.12.2014.
987
- Ne vendimin, date 03.12.2014, te Gjykatës Administrative Shkalles se Pare Durrës
është vendosur rrëzimi i kërkesës për nxjerrjen jashtë juridiksionit, paraqitur nga
Bashkia Cërrik ne lidhje me kërkese për Demir Allkja.
- Paditesi Demir Allkja ne date 01.02.2009, ka filluar pune pranë ish Komunës Shales
tashme Njësia Administrative Shales, nen administrim te Bashkise Cërrik.
- Bashkia Cërrik ne gjykim si dhe ne kërkesën e paraqitur, ka mbështetur faktin
se nuk jemi ne rastin e gjykimit te marrëdhënieve te punës, ne zbatim te kodit te
punës, por ne zbatim te marrëdhënieve te përcaktuara nga ligji për nëpunësin
civil.
Neni 67
Statusi i punonjësve dhe nëpunësve aktualë 3.
Nëpunësit civilë ekzistues, punonjësit ekzistues, që janë të punësuar në shërbimin
civil, sipas këtij ligji dhe që janë rekrutuar sipas një procedure konkurruese, të
ngjashme me atë të përcaktuar nga ligji nr.8549, date 11.11.199, “Për nëpunësit
civilë”, apo që janë të punësuar në të njëjtin vend pune për një periudhë jo më të vogël
se një vit, janë, për shkak të ligjit, nëpunës civilë.
- Sipas Vendimit te Gjykatës kushtetuese nr.5, datë 5.2.2014, përfitonin statusin
personat qe ishin ne pune prej një viti nga data 26.02.2014, e pikërisht ky është rasti i
paditësit Demir Allkja.
- Paditësi duhet te paraqiste dokumentacionin administrativ, pranë Njësisë se
Menaxhimit te Burimeve Njerëzore Cërrik, qe është organi kompetent për
konfirmimin e procedurave te nëpunësve civil.
- Përsa më lart, kërkojmë nga ana juaj prishjen e vendimit datë 03.12.2014, te Gjykatës
Administrative te Shkalles se Pare Durrës dhe nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor,
te çështjes me pale paditëse Demir Allkja dhe e paditur Bashkia Cërrik.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku dhe bisedoi në tërësi çështjen pa praninë
e palëve në Dhomën e Këshillimit, në përfundim:
VËREN
1. Paditësi Demir Allkja, ka paraqitur padi ne Gjykatën Administrative Durrës me ane

te cilës ka kërkuar zgjidhen e mosmarrëveshjes me palët e paditura, mosmarrëveshje e cila ka
lindur nga marrëdhënia e punës qe ata kane patur.
Rezulton nga aktet, se paditësi ka qene ne marrëdhënie pune me Komunën Shales,
marrëdhënie e cila ka filluar ne vitin 2009 dhe ka përfunduar me datën 19.06.2015.
Kjo marrëdhënie ndërmjet palëve është rregulluar me kontratat e njëpasnjëshme me
afat 1 vjeçar.
Kontrata e fundit është lidhur me datën 05.01.2015 me afat deri me date 31.05.2015.
Me urdhrin nr.25, datë 01.06.2015, Kryetari i Komunës Shales, ne cilësinë e
punedhenesit te paditësit ka urdhëruar ndërprerjen e marrëdhenieve te punës me paditësin dhe
disa punonjës te tjerë duke urdhëruar ndërprerjen e marrëdhënieve financiare me datën
19.06.2015 duke përfshire ne ketë periudhe edhe pagesën për lejen e zakonshme te vitit 2015.
Pas ndërprerjes se marrëdhënieve te punës paditësi ka paraqitur padinë objekt gjykimi
me ane te cilës kërkon te dëmshpërblehet për zgjidhje te menjëhershme te pajustifikuar te
kontratës se punës.
988
2. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin e datës

1. Rrëzimin e kërkesës se ngritur nga përfaqësuesi i palëve te paditura, për nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
2. Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçante brenda 5 ditëve ne Kolegjin
Administrativ te Gjykatës se Larte duke filluar nga e nesërmja e shpalljes.
Me arsyetimin:
Ne kohen e ngritjes se padisë, punedhenesi i paditësit, Komuna Shales, nuk ekziston si
person juridik publik, pasi me reformën administrative te miratuar me ligjin nr.115/2014, ky
person juridik është suprimuar dhe te drejtat dhe detyrimet e tij, i ka thithur organi
administrativ, Bashkia Cërrik.
Përfaqësuesi i palëve te paditura pretendoi se, padia nuk i përket juridiksionit
gjyqësor, me arsyetimin se:
Me hyrjen ne fuqi te ligjit nr.152/2013 “Për nëpunësin civil”, paditësi gëzon statusin
e nëpunësit civil sipas nenit 67/3, te ligjit nr.152/2013 ku thuhet: 3. Nëpunësit civilë
ekzistues, punonjësit ekzistues, që janë të punësuar në pozicione të shërbimit civil, sipas këtij
ligji dhe që janë rekrutuar sipas një procedure pranimi konkurruese, të ngjashme me atë të
përcaktuar nga ligji nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i nëpunësit civil”, apo që janë të
punësuar në të njëjtin vend pune për një periudhë jo më të vogël se 1 vit, janë për shkak të
ligjit, nëpunës civilë.
Gjykata vlerëson se pretendimi i palës se paditur, lidhur me shkakun perse çështja
nuk i përket juridiksionit gjyqësor është i pabazuar.
Marrëdhëniet e punës i përkasin juridiksionit gjyqësor, qofte kur rregullohen nga
Kodi i Punës, qofte kur rregullohen nga ligji nr.152/2013 “Për nëpunësin civil”.
Sipas nenit 7/c, te ligjit nr.49/2012 “Për Gjykatën Administrative” dhe nenit 41/3, te
ligjit nr.152/2013 “Për nëpunësin civil, mosmarrëveshjet që lindin si nga marrëdhëniet e
punës, për punëmarrësit ne administratën publike, zgjidhen nga gjykata.
Nuk ekziston asnjë dispozite ligjore qe parashikon paraqitjen e ankimit për zgjidhjen
e këtyre mosmarrëveshjeve ne ndonjë organ tjetër administrativ para se te paraqitet padia ne
gjykate.
Për sa me sipër gjykata çmon se mosmarrëveshja i përket juridiksionit gjyqësor dhe
si e tille duhet et shqyrtohet nga gjykata.
Paditësi ka përcaktuar si shkak te padisë, mosmarrëveshjen qe ka lindur nga
marrëdhënia e punës dhe pretendon se nga pala e paditur i janë cenuar te drejta subjektive
te mbrojtura nga K.Punes.
Nëse e drejta e pretenduar nga paditësi nuk bazohet ne dispozitat e K.Punes, kjo nuk
përben shkak për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Nëse e drejta e pretenduar është apo jo e bazuar ne dispozitat e K.Punes kjo i përket
hetimit gjyqësor ku verifikohen shkaku dhe objekti i padisë dhe gjykata duhet t’u japë
zgjidhje kërkimeve te paditësit duke u bazuar ne shkakun e përcaktuar prej tij dhe dispozitave
ligjore ne fuqi.

989
4. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, shkaqet që ngrihen në

ankimin e veçantë nga pala e paditur Bashkia Cërrik, janë të pabazuara në ligj, prandaj
vendimi i dhënë nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës nuk bëhet i
cenueshëm.
5. Sipas nenit 7/c, të ligjit nr.49/2012 “Për Gjykatën Administrative” dhe nenit 41/3,
të ligjit nr.152/2013 “Për nëpunësin civil”, mosmarrëveshjet që lindin nga marrëdhëniet e
punës, për punëmarrësit në administratën publike, zgjidhen nga gjykata.
Marrëdhëniet e punës i përkasin juridiksionit gjyqësor, qoftë kur rregullohen nga Kodi
i Punës, qoftë kur rregullohen nga ligji nr.152/2013 “Për nëpunësin civil”.
Nuk ekziston asnjë dispozite ligjore që parashikon paraqitjen e ankimit për zgjidhjen e
këtyre mosmarrëveshjeve në ndonjë organ tjetër administrativ para se të paraqitet padia në
gjykatë.
6. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë bazuar në dispozitat ligjore të sipërcituara
vlerëson se, paditësi Demir Allkja ka përcaktuar si shkak të padisë, mosmarrëveshjen që ka
lindur nga marrëdhënia e punës dhe pretendon se nga pala e paditur i janë cenuar të drejta
subjektive të mbrojtura nga Kodi i Punës.
Nëse e drejta e pretenduar nga paditësi nuk bazohet në dispozitat e Kodit të Punës, kjo
nuk përben shkak për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Nëse e drejta e pretenduar është apo jo e bazuar në dispozitat e Kodit të Punës, kjo i
përket hetimit gjyqësor ku verifikohen shkaku dhe objekti i padisë dhe gjykata duhet t’u japë
zgjidhje kërkimeve të paditësit duke u bazuar në shkakun e përcaktuar prej tij dhe dispozitave
ligjore në fuqi.
përfundimin se çështja objekt gjykimi bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, prandaj ankimi i
veçantë i paraqitur nga pala e paditur është i pabazuar në ligj dhe për rrjedhojë vendimi i
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit të datës 03.12.2015, të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Durrës.
Tiranë, më 14.04.2016
990
VENDIM

Medi Bici Anëtar

nr.31003-00417-00-2016 akti, që u përket palëve:
PADITËS: HASIE ISKURTI

I PADITUR: DREJTORIA E DOGANËS BLLATË DIBËR
DOGANAVE TIRANË
OBJEKTI:
Shfuqizimin e vendimit administrativ nr.114, datë 22.10.2015,
të Kryetarit të Doganës Bllatë “Për shpalljen debitor të subjektit “Hasie Iskurti”.
Heqjen e detyrimit financiar në shumën e njohur prej 480 000 lekësh.
Baza Ligjore: Neni 31, 32 i K.Pr.Civile;
ligji nr.9125, datë 29.07.2003, ligji nr.49/2012
“Për Gjykatën Administrative, nent 7, 8, 11, 17;
ligji nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në RSH”
si dhe Udhëzimit të Ministrisë së Financave nr.24, datë 02.09.2008,
i nxjerrë në zbatim të këtij
ligji nr.61/2012 “Për akcizën në RSH” me të gjitha ndryshimet.
Vendimi nr.114, datë 22.10.2015, pika VI e vendimit.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.300 (80-2016-

333), datë 29.01.2016, ka vendosur:
Nxjerrjen e çështjes nr.7566/992 31004-08304-80-2015 Akti, jashtë
juridiksionit gjyqësor për shkak se paditësja për faj te saj, nuk ka ezauruar
rekursin administrativ.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim te paditëses.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçantë ne Kolegjin Administrative te
Gjykatës së Larte brenda 5 ditëve, duke filluar ky afat nga e nesërmja e
shpalljes. Per Avokaturën e Shtetit ne mungese, ky afat fillon nga e nesërmja e
njoftimit te vendimit.
991
Kundër vendimit të gjykatës, ka ushtruar ankim pala paditëse Hasie Iskurti e cila
kërkon Ndryshimin e vendimit nr.300, dt.29.01.2016 dhe vazhdimin e gjykimit mbi themelin
e çështjes në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
- Me vendimin nr.300 dt 29.01.2016, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë

ka vendosur “Nxjerrjen e çështjes nr.7566/992 akti jashtë gjyqësorit, pasi paditësja
nuk ka ezauruar rrugën administrative.”,
- Vendimi i mësipërm nuk është i bazuar në ligj dhe në prova, prandaj dhe më poshtë
po ju paraqesim arsyetimin ligjor se përse vendimi i mësipërm duhet të ndryshohet
dhe gjykata e lartë të vendosë:
- Ndryshimin e vendimit nr.300, dt.29.01.2016 dhe vazhdimin e gjykimit mbi themelin
e çështjes në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Argumentimi ligjor:
- Gjykata, në nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit nuk ka kryer një proces të rregullt,
duke na mohuar të drejtën për t’u dëgjuar dhe gjykuar dhe, nga ana tjetër, mohon dhe
ushtrimin e kontrollit gjyqësor mbi aktin administrativ.
- Ky qëndrim i gjykatës bie ndesh me nenet 6 dhe 13, të Konventës Europiane të të
Drejtave të Njeriut dhe nenin 42 të Kushtetutës.
- Padia jonë bazohet në pretendime që kanë lidhje me pavlefshmërinë absolute të aktit
administrativ, pasi Dega e Doganës Bllatë ka nxjerrë një vendim në kundërshtim të
hapur me ligjin, inspektorët e Departamentit të Akcizës rezulton të kenë vepruar në
kapërcim të kompetencave të tyre ligjore, duke aplikuar penalitet konform nenit 66/3,
të Ligjit nr.61/2012, “Për Akcizat në RSH”, i ndryshuar, pasi ato kanë konstatuar një
sasi prej 10000 kg kumbull në formë bërsie për prodhim rakie, duke vepruar në
kundërshtim të hapur me parimet e sanksionuara në këtë ligj, në të cilin është
përcaktuar qartësisht se Akciza paguhet në momentin e tregtimit dhe hedhjes në treg
të produktit (Shih nenin 2, pika 2 të ligjit nr.61/2012 “Akcizë” është një taksë që
zbatohet mbi produktet e akcizës, të prodhuara dhe të importuara, që hidhen për
konsum në territorin e Republikës së Shqipërisë).
- Gjykata nuk kreu një hetim të plotë, por iu referua mosshqyrtimit në themel të
çështjes nga ana e DPD, duke anashkaluar faktin që Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave me vendimin nr.28034/2 prot, datë 03.12.2015, të Drejtorisë së
Përgjithshme të Doganave nënshkruar nga zv. Drejtori i Përgjithshëm i Doganave,
rezulton të ketë shqyrtuar në themel ankimin tim, ku në përmbajte të këtij vendimi i
futet analizës në themel të çështjes, pra rruga administrative, konsiderohet e ezauruar
sa kohë vetë organi më i lartë administrative, DPD rezulton të ketë shqyrtuar në
themel çështjen.
- Në këto kushte akti i palës së paditur përbën arsye të mjaftueshme për të arritur në
përfundimin jo vetëm substancialisht, por edhe thjesht formalisht se për rastin
gjendemi përpara një pavlefshmërie absolute dhe për rrjedhojë gjykata ka juridiksion
për shqyrtimin e padisë. Kërkimi për pavlefshmëri absolute nuk është i ndërvarur nga
ndonjë afat parashkrimi.
- Por edhe sikur të marrim për bazë pavlefshmërinë relative, gjykata duhet të marrë
parasysh faktin se rruga administrative konsiderohet e ezauruar sa kohë Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave rezulton të jetë shprehur në themel mbi çështjen.
- Nëse gjykatës i rezulton se jo për faj tonë çështja nuk është shqyrtuar në themel nga
organi administrativ, atëherë në zbatim të nenit 42 të Kushtetutës, neni 6 të Konventës
Europiane të së Drejtave të Njeriut është e detyruar të shqyrtojë çështjen në themel,
duke qenë se ajo ka juridiksion për shqyrtimin e çështjes.
992
- Për këto arsye:
Ndryshimin e vendimit nr.300, të dt.29.01.2016 dhe vazhdimin e gjykimit të çështjes
pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë mbi themelin e cështjes në
kushtet kur vendimi për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit rezulton të jetë marrë
në kundërshtim të hapur me ligjin.

VËREN
1. Siç rezulton Departamenti i Akcizës, bazuar në ligjin 61/2012 “Per akcizën në

RSH” i ndryshuar, rezulton të ketë ushtruar kontroll me qëllim konstatimin e prodhimit,
mbajtjes apo tregtimit të paautorizuar të produkteve të akcizës në kundërshtim me ligjin në
ambientet e subjektit Hasije Iskurti.
Nga ana e këtij Departamenti është konstatuar se nga ana ime po ushtrohej aktivitet pa
marrë autorizim nga Drejtoria e Përgjithshme e Doganave.
Konkretisht, sipas tyre janë gjetur 3 depozita muri me një sasi kumbulle të shtrydhur
(bërsi) prej 10 000 kg, lëndë e parë (sipas deklarimit të subjektit) për prodhim rakie, e
konvertuar në 1000 litra raki kumbulle me 40% alkool në volum, për të cilat detyrimi i
akcizës i shmangur është në shumën 80 000 lekë.
Në përfundim të kontrollit, rezulton të jetë mbajtur procesverbali i kontrollit fizik dhe
procesverbali për verifikimin e kundravajtjes administrative me datë 28.09.2015, të cilët më
janë njoftuar përmes shkresës nr.785 prot, datë 08.10.2015.
Pas kësaj, Departamenti i Akcizës, me shkresën nr.22166/4 prot datë 29.09.2015, i
është drejtuar Degës Doganore Bllatë me lëndë “lnformacion për marrje vendimi”. Dega
Doganore Bllatë, pasi ka shqyrtuar dokumentacionin përkatës, rezulton të ketë me vendimin
nr.114, datë 22.10.2015, me anë të të cilit subjekti Hasije Iskurti ngarkohet me detyrim dhe
penalitete, përkatësisht në masën 80 000 lekë detyrim dhe 400 000 lekë gjobë.
Me shkresën nr.28034 Prot, datë 12.11.2015, i jam drejtuar DPD-së, për të
kundërshtuar vendimin nr.114, dt.22.10.2015, të Degës Doganore Bllatë.
Në përgjigje të kësaj ankese Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, me shkresën
nr.28034/1 prot, datë 23.11.2015, më ka kthyer pa veprim kërkesën ankimore, duke mos e
marrë në shqyrtim atë, për shkak se subjekti nuk ka respektuar kushtëzimet ligjore të
parashikuara nga neni 105/2 (pagesat/garantimi i penalitetit) të ligjit nr.61/2012 “Për akcizat
në RSH”.
Ndërkohë provë në dosjen gjyqësore, ndodhet edhe Vendimi nr.28034/2 prot datë
03.12.2015 i Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave, nënshkruar nga zv. Drejtori i
Përgjithshëm i Doganave i cili më është drejtuar mua si dhe për dijeni Degës së Doganës
Bllatë, në të cilën rezulton të jetë shqyrtuar në themel ankimi i paditëses, ku në përmbajte të
këtij vendimi thuhet se ju jeni në kundërshtim të ligjit nr.61/2012 “Për Akcizat”, sepse lënda
e parë e grumbulluar nga ana juaj prodhohet disa herë më shumë se sa sasia e lejuar prej 100
litra raki, duke vepruar kështu në kundërshtim me nenin 66/3 të këtij ligji.
Më pas, pasi kemi ezauruar rrugën administrative i jemi drejtuar Gjykatës me kërkesë
993
2. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.300 (80-

2016-333), datë 29.01.2016, ka vendosur:
-Nxjerrjen e çështjes nr.7566/992 31004-08304-80-2015 Akti, jashtë juridiksionit
gjyqësor për shkak se paditësja për faj të saj, nuk ka ezuaruar rekusin administrativ.
-Shpenzimet gjyqësore në ngarkim te paditëses.
-Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçantë ne Kolegjin Administrative te Gjykatës
së Larte brenda 5 ditëve, duke filluar ky afat nga e nesërmja e shpalljes. Per Avokaturën e
Shtetit ne mungese, ky afat fillon nga e nesërmja e njoftimit te vendimit.
Me arsyetimin:
Paditësja person fizik Hasie Iskurti ka paraqitur përpara Gjykatës një kërkese padi,
me objekt: “Shfuqizimin e vendimit administrativ nr.114, datë 22.10.2015 të Kryetarit të:
Doganës Bllatë “Për shpalljen debitor të subjektit “Hasie Iskurti”. Heqjen e detyrimit
financiar në shumën e njohur prej 480 000 lekë.
Bazuar në parashikimet e nenit 79/a, të K.Pr.Civile, kërkese padia dhe aktet ju
njoftuan dhe Avokaturës së Shtetit Zyra Vendore Tiranë.
Gjatë hetimit gjyqësor rezultoi që:
Departamenti i Akcizës, bazuar në nenin 45, të ligjit 61/2012 “Per akcizën në RSH” i
ndryshuar, ka ushtruar kontroll me qëllim konstatimin e prodhimit, mbajtjes apo tregtimit të
paautorizuar të produkteve të akcizës në kundërshtim me ligjin në ambientet e subjektit
Hasije Iskurti.
Nga kontrolli i ushtruar në ambientet e këtij subjekti ka rezultuar se ky subjekt kishte
filluar aktivitetin pa marrë autorizim nga Drejtoria e Përgjithshme e Doganave.
Konkretisht janë gjetur 3 depozita muri me një sasi kumbulle të shtrydhur (bërsi) prej
10 000 kg, lëndë e parë (sipas deklarimit të subjektit) për prodhim rakie, e konvertuar në
1000 litra raki kumbulle me 40% alkool në volum, për të cilat detyrimi i akcizës i shmangur
është në shumën 80 000 lekë. Në përfundim të kontrollit është mbajtur procesverbali i
kontrollit fizik dhe procesverbali për verifikimin e kundravajtjes administrative me datë
28.09.2015, të cilët i janë njoftuar subjektit përmes shkresës nr.785 prot, datë 08.10.2015.
Në vijim, Departamenti i Akcizës, me shkresën nr.22166/4 prot, datë 29.09.2015, i
është drejtuar Degës Doganore Bllatë me lëndë Informacion për marrje vendimi. Dega
Doganore Bllatë, pasi ka shqyrtuar dokumentacionin j përkatës, ka dalë me vendimin nr.114,
datë 22.10.2015 ku subjekti z.Hasije Iskurti ngarkohet me detyrim dhe penalitete, e
konkretisht: Detyrimin e akcizës në shumën 80.000 lekë.
Penaliteti në shumën 400 000 lekë.
Paditësja Hasije Iskurti, me shkresën nr.28034 Prot, datë 12.11.2015, drejtuar DPD-
së, ka kundërshtuar vendimin nr.114, dt.22.10.2015, të Degës Doganore Bllatë.
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, me shkresën nr.28034/1 prot, datë 23.11.2015,
ka kthyer pa veprim kërkesën ankimore, duke mos e marrë në shqyrtim atë, për shkak se
subjekti nuk ka respektuar kushtëzimet ligjore të parashikuara nga neni 105/2
(pagesat/garantimi i penalitetit) të ligjit nr.61/2012 “Për akcizat në RSH”. Me pas, paditësja
është drejtuar Gjykatës me kërkese padinë objekt gjykimi.
Gjatë veprimeve përgatitore përfaqësuesit e paleve te paditura kërkuan nxjerrjen e
çeshtjes jashtë juridiksionin gjyqësor. Sipas tyre, bazuar në parashikimet e nenit 105, te ligjit
nr.61/2012 “Per akcizën në RSH” paditësja për te paraqitur ankim pranë Drejtorisë së
Përgjithshme kishte detyrimin te paguante shumën përgjithshme te detyrimi te akcizës si dhe
te garantonte për DPD shumën e përgjithshme te sanksioneve te aplikuara për shkeljen.
Në kushtet kur paditësja nuk ka kryer pagesën garantimin e penalitetit, pra për faj te
saj nuk ka plotësuar kushtin për t’u marre ne shqyrtim ankimi ne rruge administrative nga
994
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave dhe kjo e fundit ka refuzuar ta marrë në shqyrtim,
çështja nuk mund te hyje ne juridiksionin gjyqësor.
Në këto kushte, bazuar në nenin 9, të ligjit 49/2012, ata kërkuan nxjerrjen e çeshtjes
jashtë juridiksionit gjyqësor.
Paditësja dhe përfaqësuesi i saj kërkuan rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor, me argumentin se nuk kanë paguar detyrimin pasi nuk kanë
patur mundësi financiare.
Në këto kushte gjykata duhet ta marre ne shqyrtim çështjen.
Neni 9, i ligjit nr.49/ 2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” Kundërshtimi i juridiksionit
parashikon: “1. Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, kur
konstaton se çështja nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, merr vendim për nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit dhe dërgimin e akteve organit kompetent. 2. Kundër vendimit të
gjykatës mund të bëhet ankim i veçantë në Kolegjin Administrativ të Gjykatës së Lartë.
Kolegji vendos në dhomë këshillimi brenda 10 ditëve nga data e marrjes së akteve,
nëse çështja përfshihet ose jo në juridiksionin gjyqësor.
Gjykimi i filluar pezullohet derisa të jepet vendimi për zgjidhjen e mosmarrëveshjes
për juridiksionin.
Gjykata mund të marrë vetëm masa për sigurimin e padisë dhe të kryejë veprime
procedurale që nuk presin.
3. Kur Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se çështja është brenda
juridiksionit gjyqësor, prish vendimin dhe e dërgon çështjen për vazhdimin e gjykimit me të
njëjtin trup gjykues në gjykatën që kishte vendosur nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit.
Neni 16, i ligjit nr.49/ 2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative, Kushti për shterimin e
ankimit administrativ” parashikon:” 1. Padia ndaj veprimit administrativ mund të ngrihet
vetëm pas shterimit të ankimit administrativ. 2. Përjashtohen nga ky rregull rastet kur: a)
ligji nuk parashikon organ më të lartë për paraqitjen e ankimit administrativ, ose kur organi
më i lartë administrativ nuk është konstituuar; b) ligji parashikon shprehimisht të drejtë për
t'u ankuar ndaj veprimit administrativ drejtpërdrejt në gjykatë; c) organi me i lartë në
shqyrtimin e një ankimi administrativ ka cenuar, me vendimin e tij, të drejtat apo interesat
personalë të ligjshëm të një personi, i cili nuk ka qenë palë në procedimin administrativ.
Neni 59, i Kodit të Procedurës Civile parashikon: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të
gjykimit, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në
juridiksionin gjyqësor apo atë administrativ.
Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në
Gjykatën e Lartë”.
Neni 105, i ligjit nr.61/2012 “Per akcizën në RSH”, “Apelimi ndaj vendimit të
autoriteteve doganore për vendosjen e sanksioneve” parashikon: 1. Kundër vendimit të
autoriteteve doganore kompetente, shkelësi mund t’i paraqesë Drejtorit të Përgjithshëm të
Doganave një ankesë të arsyetuar kundër këtij vendimi brenda 30 ditëve nga data e
njoftimit. 2. Për të paraqitur ankesën, apeluesi duhet të përmbajë shumën e përgjithshme të
detyrimit të akcizës, si dhe të garantojë për Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave shumën e
përgjithshme të sanksioneve të aplikuara për shkeljen, objekt konflikti. 3. Apeluesi duhet të
bashkëshoqërojë ankimin me të gjithë dokumentacionin e nevojshëm për shqyrtimin e ankimit
të tij. 4. Drejtori i Përgjithshëm i Doganave merr një vendim brenda 30 ditëve nga data e
marrjes së ankesës dhe ky vendim u njoftohet menjëherë apeluesit dhe autoriteteve doganore
kompetente. 5. Nëse ankesa nuk pranohet, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave bën kalimin
e menjëhershëm të shumës së garancisë në llogarinë e saj. Nëse kërkesa pranohet, autoritetet
doganore duhet t’i kthejnë ankuesit shumën e depozituar të detyrimit të akcizës, si dhe të
995
lirojnë garancinë. 6. Kundër vendimit të Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave, apeluesi
mund të ankohet pranë autoriteteve gjyqësore brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të
mospranimit të ankesës. 7. Në rast se autoritetet gjyqësore pranojnë ankesën, autoritetet
doganore duhet t’i kthejnë apeluesit shumën e depozituar. Kthimi i kësaj shume mund të
bëhet vetëm pasi vendimi i autoriteteve gjyqësore kompetente merr formë të prerë. 8. Në rast
se shkelësi nuk paguar & shumën e detyrimit të akcizës, si dhe të penaliteteve të vendosura
dhe nuk apelon pranë Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave, autoritetet doganore marrin të
gjitha masat për të proceduar me vjeljen e shumës së borxhit të akcizës dhe vendosjen e
sanksioneve përkatëse, në bazë të procedurave të përcaktuara në këtë ligj për rikuperimin me
forcë të borxhit të akcizës”.
Kolegjet e Bashkuara te Gjykatë së Larte ne vendimin nr.3, datë 12.02.2008:
shprehen: d) Gjykata, siç theksuam më sipër, e nxjerr çështjen jashtë juridiksion gjyqësor
vetëm kur paditësi, për faj të tij, nuk e ka paraqitur ankimin administrativ në afat ose nuk ka
kompletuar dokumentet shoqëruese sipas ligjit (megjithëse organi administrativ e ka vënë në
dijeni për të metat e ankimimit). Nëse gjykatës i rezulton se për faj të paditësit (ankuesit)
çështja nuk është shqyrtuar në themel nga organi administrativ, atëherë në zbatim të nenit
42, të Kushtetutës, nenit 6 të Konventës Europiane të të Drejtave të Njeriut, që garantojnë
një proces të rregullt ligjor, është detyruar të shqyrtojë çështjen në themel duke qenë ajo që
ka juridiksionin për shqyrtimin e çështjes.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë ne vendimin nr.1, datë 26.11.2010,
shprehen: Ndjekja e rrugës administrative (të apelimit administrativ) për zgjidhjen e
mosmarrëveshjeve administrative përpara se subjekti t'i drejtohet gjykatës është e
detyrueshme e vetëm nëse ligji që rregullon marrëdhëniet juridike dhe veprimtarinë
administrative të fushës përkatëse, parashikon shprehimisht se ndaj aktit administrativ mund
të ushtrohet ankim administrativ, si dhe tregon organin apo organet konkrete administrative
tek të cilët eventualisht, sipas hierarkisë, duhet të drejtohet apelimi administrativ.
Përveç detyrueshmërisë së parashikimit të ndjekjes së rrugës administrative të
ankimit, të organit ku ai drejtohet dhe që ka kompetencën për shqyrtimin e saj, eventualisht,
sipas natyrës së marrëdhënieve juridike dhe asaj të mosmarrëveshjes, ligji i posaçëm mund
të parashikojë ose jo edhe modalitete konkrete mbi afatet, kushtet e procedurat që duhen
respektuar për të bërë të pranueshëm për shqyrtim në themel ankimin administrativ, për
procedurat e shqyrtimit dhe natyrën e vendimmarrjes nga organi administrative, etj.
Nëse rregulla të tilla eventuale nuk janë parashikuar, gjejnë zbatim afatet, kushtet e
procedurat e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative.
Kjo mënyrë e shprehjes së vullnetit të ligjvënësit, nga njëra anë autorizon dhe
legjitimon organin administrativ të pranojë, marrë në shqyrtim dhe vendosë lidhur me
ankimin administrativ.
Nga ana tjetër, jo vetëm i detyron të ndjekin rrugën administrative për efekt të
respektimit të uniformitetit të veprimtarisë administrative dhe sigurisë juridike, por, mbi të
gjitha, i garanton individëve dhe subjekteve të tjerë një proces të rregullt ligjor dhe një mjet
efektiv juridik, pasi pretendimi i tyre për cënimin e një të drejte a interesi kushtetues dhe
ligjor detyrimisht do të merret në shqyrtim dhe do të zgjidhet nga organi administrativ.
Në çdo rast, pavarësisht nëse parashikohet apo jo shprehimisht në ligjin e posaçëm,
pas dhënies së vendimit nga organi a organet administrative të ngarkuar nga ligji, pala që
kishte ushtruar ankimin administrativ ka të drejtën t’i drejtohet rrugës gjyqësore për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes administrative.
Nëse ligji i posaçëm nuk parashikon shprehimisht ndryshe, zbatohen afatet dhe
procedurat e parashikuara për këtë qëllim nga Kodi i Procedurës Civile dhe Kodi i
Procedurave Administrative.
996
Gjykata pasi u njoh me pretendimet e paditëses, kërkesën e përfaqësuesve të palëve të
paditura, dhe disa nga provat që palët kishin paraqitur, mori ne analizë faktin nëse kërkesë
padia bënte pjese ne juridiksionin gjyqësor.
Duke pasur parasysh natyrën e mosmarrëveshjes objekt gjykimi, bazuar ne
parashikimet e neneve 16 dhe 18 të ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe praktikës
unifikuese te Kolegjeve te Bashkuara te Gjykatës së Larte sipërcituar, nder kushtet baze për
tu pranuar për shqyrtim kërkesë padia është shterimi i ankimit administrativ dhe paraqitja e
kërkesë padisë para gjykatës për kundërshtimin e akteve administrative brenda afatit Ligjor
(pra, kur ankimi, struktura dhe afati janë parashikuar shprehimisht nga ligji).
Kushti i pagesës se detyrimit te akcizës dhe garantimit te penaliteteve, ne mënyrë që
ankimi te merret ne shqyrtim ne themel nga Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, është
parashikuar nga neni 105, i ligjit nr.61/2012 “Per akcizën në RSH.
Paditësja është ankuar në rruge administrative pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Doganave, por nuk ka bërë pagesën e detyrimit dhe vendosjen e garancisë për penalitetet,
për rrjedhojë pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave nuk e ka marre ne
shqyrtim ankimin.
Në këto kushte, bazuar në parashikimet e neneve 9 dhe 8, të ligjit nr.49/ 2012 “Për
administrative”, përderisa çështja nuk është marrë në shqyrtim ne rruge administrative per
faj te paditëses, gjykata çmon se kërkese padia objekt gjykimi nuk i ploteson kushet per t’u
marre ne shqyrtim as nga gjykata, pra nuk mund te jete pjese e juridiksionit gjyqësor.

Ligji nr.8449, datë 27.01.1999 “Kodi Doganor i Republikës se Shqipërisë”, i
shfuqizuar VKM nr.205, date 13.04.1999 “Per dispozitat zbatuese te Kodit Doganor”.
4. Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte vlerëson se, ankimi i veçantë i paraqitur

nga pala paditëse Hasie Iskurti, nuk përmban shkaqe ligjore të cilat e bëjnë të cënueshëm
vendimin nr.300 (80-2016-333), datë 29.01.2016, te Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë, e cila ka vendosur nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi i Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, është i drejtë dhe i bazuar në ligj. Ky vendim është
marrë në respektim të plotë të normave proceduriale dhe materiale dhe si i tillë ai duhet të
lihet në fuqi.
6. Referuar të drejtës sonë proceduriale, çështja e juridiksionit është një nga çështjet
me të rëndësishme proceduriale, mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë e të cilës, sjell
automatikisht prishjen e vendimit. Kjo është dhe arsyeja se përse në nenin 59, të K.Pr.Civile
parashikohet shprehimisht se: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht,
merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo
administrative. Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë
në Gjykatën e Lartë”.
7. Në analizë të dispozitës së mësipërme, konstatohet se çdo lloj gjykate dhe në çdo
shkallë gjykimi, ka të drejtë të marrë në shqyrtim, të analizojë dhe të vendosë në lidhje me
juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht
997
është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një procesi të rregullt
ligjor të sanksionuar në nenin 6, të KEDNJ.
8. Rezulton se kërkimi i palës paditëse në këtë gjykim referuar kërkesë padisë është:
“Shfuqizimin e vendimit administrativ nr.114, datë 22.10.2015, të Kryetarit të Doganës
Bllatë “Për shpalljen debitor të subjektit “Hasije Iskurti”.
Këtë kërkim pala paditëse e ka bazuar ne ligjin nr.9920, datë 19.05.2008 “Për
procedurat tatimore në RSH” si dhe Udhëzimi i Ministrisë së Financave nr.24, datë
02.09.2008, i nxjerrë në zbatim të tij, ligji nr.61/2012 “Për akcizën në RSH”.
9. Në analizë të kërkimeve të palës paditëse në padi dhe shkakut ligjor ku ajo bazon
këto kërkime, rezulton se jemi përpara një mosmarrëveshje në fushën e doganave, që ka të
bëjë me kundërshtimin e akteve administrative të nxjerra nga administrata doganore.
Neni 105, i ligjit nr.61/2012 “Për akcizën në RSH”, “Apelimi ndaj vendimit të
autoriteteve doganore për vendosjen e sanksioneve” parashikon: 1. Kundër vendimit të
autoriteteve doganore kompetente, shkelësi mund t’i paraqesë Drejtorit të Përgjithshëm të
Doganave një ankesë të arsyetuar kundër këtij vendimi brenda 30 ditëve nga data e 1
njoftimit. 2. Për të paraqitur ankesën, apeluesi duhet të përmbajë shumën e përgjithshme të
detyrimit të akcizës, si dhe të garantojë për Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave shumën e
përgjithshme të sanksioneve të aplikuara për shkeljen, objekt konflikti. 3. Apeluesi duhet të
bashkëshoqërojë ankimin me të gjithë dokumentacionin e nevojshëm për shqyrtimin e ankimit
të tij. 4. Drejtori i Përgjithshëm i Doganave merr një vendim brenda 30 ditëve nga data e
marrjes së ankesës dhe ky vendim u njoftohet menjëherë apeluesit dhe autoriteteve doganore
kompetente. 5. Nëse ankesa nuk pranohet, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave bën kalimin
e menjëhershëm të shumës së garancisë në llogarinë e saj. Nëse kërkesa pranohet, autoritetet
doganore duhet t’i kthejnë ankuesit shumën e depozituar të detyrimit të akcizës, si dhe të
lirojnë garancinë. 6. Kundër vendimit të Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave, apeluesi
mund të ankohet pranë 4 autoriteteve gjyqësore brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të
mospranimit të ankesës. 7. Në rast se autoritetet gjyqësore pranojnë ankesën, autoritetet
doganore duhet t’i kthejnë apeluesit shumën e depozituar. Kthimi i kësaj shume mund të
bëhet vetëm pasi vendimi i autoriteteve gjyqësore kompetente merr formë të prerë. 8. Në rast
se shkelësi nuk ka paguar shumën e detyrimit të akcizës, si dhe të penaliteteve të vendosura
dhe nuk apelon pranë Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave, autoritetet doganore marrin të
gjitha masat për të proceduar me vjeljen e shumës së borxhit të akcizës dhe vendosjen e
sanksioneve përkatëse, në bazë të procedurave të përcaktuara në këtë ligj për rikuperimin me
forcë të borxhit të akcizës”.
Në referim dhe analize të parashikimeve të nenit 105, të ligjit nr.61/2012 “Për akcizën
në RSH”, subjekti i interesuar paditësja për të paraqitur ankim pranë Drejtorisë së
Përgjithshme kishte detyrimin të paguante shumën e përgjithshme të detyrimi të akcizës si
dhe të garantonte për DPD shumën e përgjithshme të sanksioneve të aplikuara për shkeljen.
Në kushtet kur paditësja nuk ka kryer pagesën garantimin e penalitetit, pra për faj të
saj nuk ka plotësuar kushtin për tu marrë në shqyrtim ankimi në rrugë administrative nga
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave dhe kjo e fundit ka refuzuar ta marrë në shqyrtim,
çështja nuk mund të hyjë në juridiksionin gjyqësor.
Nga sa më sipër del qartë se ligjvënësi ka parashikuar në mënyre strikte një procedurë
të domosdoshme për t’u ndjekur nga të gjitha subjektet, ndaj të cilëve autoritetet doganore
marrin një vendim për pagimin e detyrimeve doganore dhe të gjobave përkatëse.
Po në analizë të dispozitës ligjore të mësipërme, rezulton se subjekti i interesuar,
vetëm pasi ka ndjekur rrugën e ankimit administrativ të parashikuar në nenin 105, te ligjit
nr.61/2012 “Për akcizën në RSH”, ka të drejtë t’i drejtohet gjykatës me padi për
kundërshtimin e aktit administrativ të organit doganor.
998
E drejta jonë publike dhe konkretisht, Kodi i Procedurave Administrative, njeh
ushtrimin e ankimit administrativ nëpërmjet apelimit administrativ dhe kërkesës joformale.
Ushtrimi i ankimit administrativ nëpërmjet kërkesës joformale, nuk përbën një
detyrim për subjektin, por një të drejtë të tij për t’iu drejtuar organit administrativ me qëllim
shqyrtimin e ankimit si dhe zgjidhjen e problemit. Në rastet e kërkesës joformale, duke
mbetur një opsion, një mundësi që ligji i njeh individit për t’i paraqitur organit administrativ
pretendimin e tij, gjykata nuk ka pengesë të investohet direkt për ta marrë atë në shqyrtim.
Ndërsa apelimi administrativ i parashikuar shprehimisht ne ligj, si një mjet juridik i
plotë për të kërkuar shfuqizimin ose ndryshimin e aktit administrativ, përbën një mjet ankimi
me natyrë shteruese dhe njëkohësisht të detyrueshme për t’u ezauruar me qëllim që më pas t’i
drejtohesh juridiksionit gjyqësor. Apelimi administrativ kërkon respektimin e disa kushteve
formale, pa të cilat nuk mund të pretendohet të kryhet një proces i rregullt administrativ. Këto
kushte formale janë të parashikuara jo vetëm në Kodin e Procedurës Administrative, por edhe
në ligje të veçanta.
Këto ligje të veçanta të cilat rregullojnë fushat e veçanta të veprimtarisë
administrative parashikojnë jo vetëm të drejtën dhe detyrimin e subjektit për të paraqitur
apelim administrativ, por dhe të drejtën dhe detyrimin e organit konkret administrativ për ta
marrë në shqyrtim ankimin administrativ me efekt shterues.
Kolegjet e Bashkuara te Gjykatës së Lartë në vendimin e tyre unifikues nr.1, datë
26.11.2010, kanë arritur në konkluzionin unifikues se: “Ndjekja e rrugës administrative (të
apelimit administrativ) për zgjidhjen e mosmarrëveshjes administrative përpara se subjekti
t’i drejtohet gjykatës, është e detyrueshme vetëm nëse ligji që rregullon marrëdhëniet juridike
dhe veprimtarinë administrative të fushës përkatëse, parashikon shprehimisht se ndaj aktit
administrativ mund të ushtrohet ankim administrativ, si dhe tregon organin apo organet
konkrete administrative tek të cilët eventualisht, sipas hierarkisë, duhet të drejtohet apelimi
administrativ...Ligji i posaçëm mund të parashikojë edhe modalitete konkrete mbi afatet,
kushtet e procedurat që duhen respektuar për të bërë të pranueshëm për shqyrtim në themel
ankimin administrativ, për procedurat e shqyrtimit dhe natyrën e vendimmarrjes nga organi
administrative, etj. Nëse rregulla të tilla eventuale nuk janë parashikuar, gjejnë zbatim
afatet, kushtet e procedurat e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative.”.
përfundimin se çështja objekt gjykimi, nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, prandaj
vendimi i gjykatës administrative të shkallës së parë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.300 (80-2016-333), datë 29.01.2016, të Gjykatës
Adminitrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Tiranë, më 14.04.2016
999
Nr. 00-2016-1170 Vendimit
VENDIM

Medi Bici Anëtar

nr.01478- 2015 akti, që u përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA ILIRIA/D

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
SARANDË
OBJEKTI:
Faljen e detyrimit mbi dividentin prej 289,648 leke,
sipas njoftim vlerësimit nr.589 prot, date 18.12.2007
Drejtoria e Tatimeve Delvine.
Baza Ligjore: Neni 18, 19 dhe 25, te ligjit nr.l0418, date 21.4.2011
“Për legalizimin e kapitalit
dhe faljen e një pjese te borxhit doganor dhe tatimor”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, me vendimin e datës

Rrëzimin e kërkesës.
Kundër vendimit lejohet ankim së bashku me vendimin përfundimtar.
Çështje mbi ankimin e veçantë të paraqitur pranë Gjykatës së Lartë:

Kundër Vendimit të ndërmjetëm nr.211 akti, datë 08.04.2015, te Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Gjirokastër.
Pasi është njohur me kërkesën e D.R.T Sarandë, për nxjerre jashtë juridiksioni të kësaj
çështjeje gjyqësore, ka vendosur me vendimin e saj nr.211 akti, datë 08.04.2015.
Rrëzimin e kërkesës së bërë nga Drejtoria Rajonale Tatimore Sarandë, për nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Ky vendim i dhënë nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, është një
vendim i pabazuar në prova dhe në ligj dhe më poshtë po ju paraqesim arsyetimin ligjor se
perse vendimi i mësipërm duhet te ndryshohet dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte
te vendose nxjerrjen e kësaj çështjeje jashtë juridiksionit gjyqësor.
Ne marrjen e këtij vendimi Gjykata Administrative e Shkalles se Pare Gjirokastër ka gabuar,
pasi:
1000
Neni 9 pika 1, e Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve tregtare”, saktëson se: Gjykata ne çdo faze
dhe shkalle te gjykimit, qofte dhe kryesisht, kur konstaton se çështja nuk bën pjese ne
juridiksionin gjyqësor, merr vendim për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit dhe dërgimin
e akteve organit kompetent.
Po ashtu ne zbatim te nenit 59, te K.Pr.Civile, i cili saktëson se: Gjykata ne çdo faze dhe
shkalle te gjykimit, qofte dhe kryesisht, merr ne shqyrtim nëse çështja, bën pjese ne
juridiksionin administrativ apo gjyqësor, D.R.T Sarande, ne seancën gjyqësore te datës
08.04.2015, i kërkoi Gjykatës Administrative te Shkalles se Pare Gjirokastër ta nxirrte ketë
çështje jashtë juridiksionit gjyqësor, kërkesë e cila u rrezua duke vepruar ne kundërshtim me
ligjin, me arsyetimin ligjor si me poshtë:
Fillimisht përmendim faktin se shqyrtimi i kësaj kërkesëpadie nuk mund te jete nen
juridiksion gjyqësor, pasi paditësi nuk ka ezauruar me pare ankimin ne rruge administrative,
pranë Drejtorisë se Apelimit Tatimor Tirane.
Neni 106.1 i Ligjit nr.9920, date 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore ne R.SH”, i ndryshuar,
si dhe pika 106, e Udhëzimit nr.24, date 02.09.2008 “Për Procedurat Tatimore ne R.SH”,
përcakton qarte se:
Objekti i ankimit administrativ tatimor.
Objekti animimit sipas nenit 106, të Ligjit te Procedurave Tatimore, tatimpaguesi mund të
ankimojë kundër:
a) çdo akti administrativ te administratës tatimore, b) i cili ka të bëjë me tatimpaguesin dhe c)
ndikon ne detyrimin e tij tatimor.
Për qëllime të këtij neni, akt administrativ konsiderohen të gjitha aktet (jo vetëm ato me
shkrim) te nxjerra nga organet e administratës tatimore që shkaktojnë efekte ligjore për çdo
tatimpagues individualisht.
Shembuj të vendimeve administrative që mund të ankimohen lidhur me tatimpaguesin dhe
detyrimin e tij tatimor përfshijnë a) çdo njoftim vlerësimi (për shembull një vlerësim tatimor i
nxjerrë pas një kontrolli tatimor (neni 84(5) e Ligjit);
b) çdo akt tjetër administrativ që ndikon detyrimin tatimor të tatimpaguesit përfshirë kërkesën
për kompensim (kur. për një tatim ose disa lloje tatimesh, tatimpaguesi ka një detyrim por
gjithashtu gëzon edhe të drejtën e kreditimit ose rimbursimit,
c) çdo akt që ndikon kërkesën e tij për rimbursim,
ç) çdo akt që ndikon kërkesën e tij për lehtësim tatimor,
d) gabimet në llogaritjen e përqindjes së kamatëvonesës (neni 76 (4) e Ligjit), dh) vendosjen
ose gabimet në llogaritjen e shumave dhe llojeve të gjobave.
Ankimi mund të bëhet edhe kundër një mosveprimi d.m.th. një mosveprimi nga ana e
administratës tatimore që ndikon në detyrimin tatimor të tatimpaguesit (p.sh. një akt që nuk
është miratuar brenda periudhës së përcaktuar në ligj pavarësisht nëse tatimpaguesi ka bërë
kërkesë në lidhje me të.
Ne rastin konkret paditësi, nuk ka ushtruar ankim administrativ ndaj mosveprimit te
D.R.T Sarande e konkretisht mosfaljes se këtij detyrimi mbi dividentin ne shumën 289.648
leke te nxjerre me Njoftim Vlerësimin nr.589 prot, date 18.12.2007, te degës se tatimeve
Delvine, e për rrjedhim nuk është dhëne një vendim nga D.A.Tatimor, organ i cili shqyrton
administrativisht ankimin ne rruge administrative.
Pika 107, pika 4, e Ligjit nr.9920, date 19.05.2008, “Për Procedurat Tatimore ne R.SH”, i
ndryshuar, si dhe pika 109.9, e Udhëzimit nr.24, date 02.09.2008, “Për Procedurat Tatimore
ne R.SH , i ndryshuar, citon se: Ankimi në rrugë gjyqësore nga ankimuesi pranohet vetëm në
qoftë se ankimuesi ka qenë pjesërisht ose plotësisht i pasuksesshëm në ankimin e tij
administrativ sipas vendimit të Drejtorisë së Apelimit Tatimor. Për një akt administrativ
1001
objekt ankimi nuk mund të kapërcehet faza e ankimit administrativ dhe të bëhet ankim
drejtpërsëdrejti në gjykatë (neni 107 (4) i Ligjit).
Paditësi duke mos ushtruar ankim administrative, ne rastin konkret ndaj mosveprimit te
administratës tatimore, i drejtohet drejtpersedrejti gjykatës, duke kërkuar “Faljen e detyrimit
mbi dividentin ne shumën 289.648 leke”, gjë e cila vjen ne kundërshtim me dispozitat ligjore
te sipërcituara.
Nder te tjera neni 4 pika 1, e Ligjit nr.10418, date 21.04.2011 “Për legalizimin e kapitalit dhe
faljen e një pjese te borxhit tatimor dhe doganor”, përcakton se:
1. Dispozitat e legjislacionit tatimor, doganor dhe të sigurimeve shoqërore, të cilat
parashikojnë kompetencat e këtyre organeve të administratës publike, që janë përgjegjëse për
mbikëqyrjen e zbatimit të këtij legjislacioni, duke përfshirë edhe përgjegjësinë për fillimin e
procedurave administrative, gjatë kohës së zbatimit të këtij ligji, aplikohen në përputhje me
këtë ligj.
Po ashtu neni 16, i Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve tregtare”, përcakton se:
Kushti për shterimin e ankimit administrative:
l. Padia ndaj veprimit administrative mund te ngrihet vetëm pas shterimit te ankimit
administrative.
Ne rastin konkret paditësi, nuk e ka shteruar ankimin administrative.
Gabim arsyeton Gjykata Administrative e Shkalles se Pare Gjirokastër, e cila ne rrëzimin e
kërkesës se D.R.T Sarande, për nxjerrje jashtë juridiksionit te kësaj çështjeje gjyqësore,
arsyetoi faktin se subjekti “Iliria D”, e ka ushtruar rrugën e ankimit administrativ.
Ketë arsyetim kjo gjykate e bazoi tek shkresa date 22.05.2014, e subjektit “Iliria D”, kërkesë
e cila i drejtohet Drejtorisë se Përgjithshme të Tatimeve.
Kjo kërkesë nuk është ankim ndaj mosveprimit te D.R.T Sarande, për mosfaljen e detyrimit
mbi dividentin ne shumën prej 289.648 leke, por një forme ankese për mënyrën e punës te
degës se tatimeve Delvine ne nxjerrjen e detyrimit me ane te Njoftim Vlerësimit nr.589, date
18.12.2007, Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve me shkresën e saj nr.23149 prot, date
12.06.2014, e protokolluar me nr.5474 prot, date 16.06.2014, nga D.R.T. Sarande, e ka
dërguar kërkesën e këtij subjekti për kompetence pranë Drejtorisë Rajonale Tatimore
Sarande.
Për sa me sipër provohet qarte fakti se kjo kërkesë e datës 22.05.2014, e bere nga subjekti
“Iliria D”, nuk është ezaurim i rrugës administrative te ankimit, si arsyeton Gjykata
Administrative e Shkalles se Pare Gjirokastër.
Te ndodhur para këtij fakti Drejtoria Rajonale Tatimore Sarande, ne kushtet ku për ketë
objekt, paditësi nuk ka ushtruar me pare ankim ne rruge administrative pranë Drejtorisë se
Apelimit Tatimor, kërkimin e saj për nxjerrje jashtë juridiksionit te kësaj çështjeje gjyqësore
e ka te bazuar ne ligj.
Neni 35, i ligjit nr.10418, date 21.04.2011, “Për Legalizimin e kapitalit dhe faljen e një pjese
te borxhit tatimor dhe doganor”, si dhe Kreu VI, i udhëzimit nr.12, date 18.05.2011,
përcaktojnë se:
E drejta e subjekteve që të përfitojnë nga legalizimi dhe falja, në përputhje me dispozitat e
këtij ligji, mund të ushtrohet deri në datën 31 Dhjetor 2013.
Qe prej kësaj date e deri me sot ky subjekt nuk ka ushtruar asnjë lloj ankimi, duke dale jashtë
çdo afati ligjor te përcaktuar nga ligji.
Për sa me sipër Drejtoria Rajonale Tatimore Sarande, arrin ne konkluzionin se kjo çështje
nuk hyn ne juridiksion gjyqësor, por ne atë administrativ.
Te ndodhur para këtij fakti, ku ndaj mosveprimit te Drejtorisë Rajonale Tatimore Sarande,
për faljen e detyrimit tatimor mbi dividentin ne shumën 289.648 leke, paditësi nuk ka
ushtruar ankim ne rruge administrative, ky ankim nuk mund te shqyrtohet ne rruge gjyqësore,
1002
dhe për rrjedhim, Gjykata Administrative e Shkalles se Pare Gjirokastër, duke vepruar ne
kundërshtim me ligjin ka vendosur rrëzimin e kërkesës për nxjerrje jashtë juridiksionit te
kësaj çështjeje.
Ne përfundim Drejtoria Rajonale Tatimore Sarande, i kërkon Kolegjit Administrativ te
Gjykatës se Larte Tirane, qe pas shqyrtimit te këtij ankimi te vendose:
Ndryshimin e vendimit nr.211 akti, date 08.04.2015, te Gjykatës Administrative te Shkalles
se Pare Gjirokastër për rrëzimin e kërkesës për te nxjerre jashtë juridiksionit ketë çështje
gjyqësore dhe nxjerrjen e kësaj heshtjeje jashtë juridiksionit gjyqësor.

VËREN
1. Paditësi shoqëria lliria/D, me NIPT J66702510D, sipas ekstraktit te QKR ushtron
aktivitet ne fushën e projektimit dhe ndërtimit.
Me aktin nr.589 prot, date 18.12.2007, pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve
Sarande, e ngarkon shoqërinë me borxh tatimor, konkretisht ne shumën 289.648 leke, qe
konsiston ne detyrime për dividentin dhe gjobe sipas ligjit nr.8438, date 28.12.1998, “Për
tatimin e te ardhurave” neni 33 4 b dhe udhezim nr.5, date 18.01.2005, i Ministrit te
Financave.
Paditësi pretendon se ky detyrim tatimor është shuar, si pasoje e ligjit nr.10418, neni
18/1/a, 19/c, ku përcaktohet se, falen detyrimet tatimore te papaguara te kontabilizuara, deri
ne date 31.12.2008, për pasoje kërkon pranimin e padisë.
Paditësi, i është drejtuar palës se paditur Drejtorisë Rajonale Tatimore Sarande
dhe Drejtorisë se Përgjithshme te Tatimeve, e cila me shkresën date 12.06.2014, e ka
përcjelle kërkesën për trajtim ne degën lokale duke mos vepruar.
Pala e paditur prapëson se padia është jashtë afatit ligjor dhe nuk janë kushtet
ligjore për faljen e detyrimit sipas ligjit nr.10418.
2. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, me vendimin e datës

- Rrëzimin e kërkesës.
- Kundër vendimit lejohet ankim së bashku me vendimin përfundimtar.
Me arsyetimin:
Gjykata pasi vuri në bisedim çështjen e juridiksionit sipas nenit 9, të ligjit nr.49/12,
konstatoi se çështja mbetet në juridiksionin gjyqësor.
Në gjykim, pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Sarandë, kërkoi nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit, pasi pala paditëse nuk ka kryer ankim administrativ, sipas nenit
4/1 dhe 33, i ligjit nr.10418, datë 21.04.2011.
Pala paditëse, shoqëria Iliria /D, ka paraqitur kërkesë pranë Drejtorisë Rajonale
Sarandë, për falje detyrimi sipas ligjit nr.10418, konkretisht kërkesë datë 12.12.2013,
03.09.2013 si dhe ankesë në DPT Tiranë nr.13149, datë 27.05.2014.
Gjykata vlerëson se në këto kushte ka juridiksion për çështjen, pasi pala paditëse
përpara fillimit të procedurës gjyqësore ka ezauruar rrugën administrative duke paraqitur
1003
kërkesë në organin Drejtoria Rajonale e Tatimeve Sarandë dhe atë epror Drejtoria e
Përgjithshme e Tatimeve Tiranë për faljen e detyrimit.

4. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore

Sarandë, nuk përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit të datës 08.04.2015,
të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër, me të cilin është vendosur rrëzimi
i kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës, shkaqeve të ankimit,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konkludon se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi i
përket juridiksionit gjyqësor.
6. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, vendimi I datës 08.04.2015, i
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër, është marrë në përputhje me
dispozitat e ligjit procedural dhe atij material, e për rrjedhojë, ai duhet lënë në fuqi.
7. Juridiksioni konsiderohet si një nga çështjet me të rëndësishme procedurale,
mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë i të cilit passjell prishjen e vendimit. Për këtë arsye
në nenin 9 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” parashikohet shprehimisht se: “Gjykata në
çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, kur konstaton se çështja nuk bën pjesë
në juridiksionin gjyqësor, merr vendim për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit dhe
dërgimin e akteve organit kompetent. Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i
veçantë në Kolegjin Administrativ të Gjykatës së Lartë”.
8. Në analizë të dispozitës së sipërcituar del qartë se gjykata në çdo shkallë gjykimi ka
të drejtë të marrë në shqyrtim dhe të vendosë në lidhje me juridiksionin e saj në gjykimin e
një çështjeje. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht është e lidhur
drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit për një proces të rregullt ligjor të
sanksionuar në Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë dhe në nenin 6 të KEDNJ.
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se në çështjen objekt gjykimi
është e rëndësishme të merret në analizë se dispozitat e cilit ligj do të jenë të zbatueshme dhe
ne varësi të sa me sipër, gjykata përcakton juridiksionin të cilit i përket çështja.
10. Në referim të akteve të dosjes gjyqësore të marra në shqyrtim nga gjykatat më të
ulëta, ky Kolegj konstaton se marrëdhënia juridike për shkak të së cilës ka lindur konflikti
objekt gjykimi, rregullohet nga ligji i posaçëm nr.10418, datë 21.4.2011 “Për legalizimin e
kapitalit dhe faljen e një pjese të borxhit doganor dhe tatimor”.
11. Në kuptim të nenit 33, të ligjit nr.10418, datë 21.4.2011 “Për legalizimin e
kapitalit dhe faljen e një pjese të borxhit doganor dhe tatimor”, parashikon se “E drejta për
ankim ndaj vendimeve të organeve të administratës publike, të parashikuara në këtë ligj,
subjektet kanë të drejtën e ankimit në gjykatë, sipas legjislacionit në fuqi”.
Pala paditëse, shoqëria Iliria /D, ka paraqitur kërkesë pranë Drejtorisë Rajonale
Sarandë, për falje detyrimi sipas ligjit nr.10418, konkretisht kërkesat e datës 03.09.2013 dhe
12.12.2013 si dhe ankesë në DPT Tiranë nr.13149, datë 27.05.2014.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se në këto kushte ka
juridiksion për çështjen, pasi pala paditëse përpara fillimit të procedurës gjyqësore ka
1004
ezauruar rrugën administrative duke paraqitur kërkesë në organin Drejtoria Rajonale
e Tatimeve Sarandë dhe atë epror Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve Tiranë për faljen e
detyrimit.
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se
juridiksioni është çështje që përcaktohet shprehimisht nga ligji dhe nuk mund të përcaktohet
mbi interpretimet apo qëndrimet që rrjedhin nga dispozitat me karakter lejues apo referues.
14. Pra, një çështje mund të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor vetëm kur ligji në
mënyrë eksplicite ka përcaktuar se subjekti pretendues, përpara se t’i drejtohet gjykatës duhet
të shterojë juridiksionin administrativ. Në këto raste mosndjekja e juridiksionit administrativ
pengon marrjen në shqyrtim të çështjes nga ana e gjykatës.
15. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ gjykon se konkluzioni i Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër është i drejtë, pasi në vështrim të ligjit
nr.10418, datë 21.4.2011 “Për legalizimin e kapitalit dhe faljen e një pjese të borxhit doganor
dhe tatimor”, nuk ka ndonjë dispozitë që të parashikojë në mënyrë të detyrueshme, pa
ekuivoke rrugën administrative të ankimit ndaj këtyre vendimeve, si dhe modalitetet e
ankimit, e cila do t’i paraprijë procedurës gjyqësore dhe as të shmang aksesin e drejtpërdrejtë
në gjykatë.
16. Për këto arsye, Kolegj Administrativ, nisur nga natyra e kësaj mosmarrëveshje,
arrin në përfundimin se çështja objekt gjykimi nuk mund të nxirret jashtë juridiksionit
gjyqësor sikurse pretendohet nga i padituri.
17. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ, arrin në përfundimin se vendimi i datës
08.04.2015, të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit të datës 08.04.2015, të Gjykatës Administrative të Shkallës
Tiranë, më 14/04/2016
1005
VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në dhomën e këshillimit të datës 26.04.2016, mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11243-

PADITËS: MYFTINIA SHKODËR

E PADITUR: AGJENSIA E KTHIMIT DHE
PERSON I TRETË: Z.V.R.P.P SHKODËR
OBJEKTI:
Kundërshtohen pjesërisht:
a. Vendimi nr.1625, datë 30/11/1996 i K.K.K.Pronave Bashkia Shkodër
dhënë Myftinisë për gabime në vendosje të pronave nr.2, 3 dhe 8 në hartën e vendimit,
kërkohet pavlefshmëria e hartës së përdorur për vendosjen e këtyre parcelave,
e zëvendësimi i saj me hartën aktuale të Z.V.R.P.P Shkodër.
b. Regjistrimi i pronave kthyer Myftinisë me vendimin nr.1625, datë 30/11/1996
për parcelat 2, 3 dhe 8 (pasuritë 16/150, 15/72, 14/137 të radhorit 1336, datë 27/10/2008)
për gabime në vendosje e sipërfaqe, për këto pasuri,
kërkohet pavlefshmëria e regjistrimit të tyre, fshirja e tyre
dhe korrigjimi sipas planrilevimeve kryer sipas kontureve të parcelave
në hartën e vitit 1938, të hedhura në hartën aktuale të ZVRPP Shkodër
nga topografi i caktuar nga gjykata.
Baza Ligjore: Nenet 32, 43, 159, 121/2, 124/1 të K.Pr.Civile.
Nenet 193/dh të K.Civil, Ligji nr.7843, datë 13/07/1994
“Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme” Nenet 17, 27.
Vendimi nr.43, datë 06/10/2011 i Gjykatës Kushtetuese.

vendosur:
për shqyrtimin e çështjes civile nr.5120 Regj. Themeltar.
Dërgimin për shqyrtim të kërkesë-padisë dhe akteve shoqëruese, Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër, si gjykatë kompetente nga pikëpamja e
kompetencës tokësore për shqyrtimin e kësaj çështjeje.
1006
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë, bazuar në nenin 43
dhe 60 të K.Pr.Civile, pala e paditur Agjensia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, e
cila kërkon prishjen e vendimit nr.1114, datë 16.02.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe vazhdimin e gjykimit të themelit të çështjes pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, me shkaqet si më poshtë:
 Gjykata në arsyetimin e saj në lidhje me referencën në Vendimin Unifikues nr.4, datë
10.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, ka bërë interpretim të
gabuar të tij. Në këtë vendim është bërë arsyetimi se këto gjykime që përfshihen në
rrethin e atyre çështjeve që i përkasin fushës administrative, por janë
mosmarrëveshje të natyrës civile dhe është përcaktuar se në rastet kur zbatohen
njëkohësisht dy ligje ai i përgjithshëm dhe ai i posaçëm ( material dhe procedural)
atëherë do të zbatohet ligji i posaçëm, referuar parimit “ lex specialis derogat
generali”.
 Vendimi i gjykatës vjen në kundërshtim me ligjin e posaçëm, Ligji nr.9235/2009, nenit
18, i cili cakton si gjykatë kompetente, lidhur me kompetencën tokësore, Gjykatën e

pasi dëgjoi relacionin përkatës dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Me vendimin nr.1625, datë 30/11/1996 K.K.K. Pronave Ish Pronarëve, Bashkia Shkodër,
ka vendosur njohjen dhe kthimin në pronësi në favor të paditësit Myftynisë Shkodër të një
prone të ndodhur në Lagjen “Qaf Tepe” Shkodër me kufizimet e përcaktuara shprehimisht
në dispozitivin e vendimit të sipërcituar të Komisionit të Pronave.
2. Kjo pronë më pas rezulton të jetë regjistruar sipas rregullave në Z.V.R.P.P. Shkodër, në
rregjistrat përkatëse hipotekorë të kësaj të fundit. Nga vërtetimet hipotekore dhe hartat
përkatëse treguese të regjistrimit në hipotekë ka rezultuar një mospërputhje për sa i përket
madhësisë dhe planvendosjes të pronës nga ajo e kthyer me vendimin nr.1625, datë
30/11/1996 të Komisionit të Pronave dhe konkretisht për sa u përket parcelave të trajtuara
në pikat 2, 3 dhe 8 të Vendimit nr.1625, datë 30/11/1996 të Komisionit të Pronave me
sipërfaqe përkatësisht 1400 m2, 1900 m2 dhe 2930 m2.
3. Në këto rrethana si më sipër pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë me kërkesë padinë me objekt, si në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë pasi ka gjykuar padinë e mësipërme në përfundim
me vendimin e saj nr.6389, datë 07/06/2013, ka vendosur: “Pranimin e padisë.
Pavlefshmërinë e pjesshme të planvendosjes shoqëruese të vendimit nr.1625,
dt.30.11.1996 të K.K.K.P. Bashkia Shkodër për gabime të vendosjes së pronave trajtuar
në pikën 2, 3 dhe 8 të tij dhe hartave treguese të regjistrimit të këtyre pasurive të
Z.V.R.P.P. Shkodër. Regjistrimin e këtyre pronave në bazë të sipërfaqeve dhe kufijve
pasqyruar në Vendimin nr.1625, dt.30.11.1996 të K.K.K.P. Bashkia Shkodër duke kryer
veprimet përkatëse në përputhje me ligjin për pasqyrimin e tyre në regjistrin e pasurive të
paluajtshme ZK 8597 sipas planrilevimeve (planvendosjeve) përkatëse shkalla 1:500, dt.
06.12.2012 pjesë e këtij vendimi.”
5. Ndërkohë pala e paditur A.K.K.Pronave Tiranë nuk ka qenë dakord me vendimin
gjyqësor të sipërcituar të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe e ka kundërshtuar atë
në Gjykatën e Apelit Tiranë.
1007
6. Gjykata e Apelit Tiranë, pasi shqyrtoi çështjen në fjalë, në përfundim arrin në
konkluzionin se: “Vendimi nr.6389, datë 07/06/2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë është rrjedhojë e shkeljeve proceduriale të lejuara në gjykim dhe e hetimit
gjyqësor të pamjaftueshëm dhe si e tillë në vështrim të Nenit 466/ç të K.Pr.Civile ka
vendosur prishjen dhe çështja të dërgohet për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup
gjykues (Vendimi nr.2531 datë 10/06/2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë).”
7. Në rigjykim Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë nisur nga përmbajtja e kërkesë padisë së
Myftinisë Shkodër vendosi të marrë në shqyrtim, nëse duhet konsideruar apo jo gjykatë
kompetente nga pikëpamja tokësore për gjykimin e kesaj çështjeje.
vendosur:
 Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
shqyrtimin e çështjes civile nr.5120 Regj. Themeltar.
 Dërgimin për shqyrtim të kërkesë-padisë dhe akteve shoqëruese, Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër, si gjykatë kompetente nga pikëpamja e kompetencës tokësore për
shqyrtimin e kësaj çështjeje.
Duke arsyetuar: “... omissis... Referuar përmbajtjes së kërkesë – padisë së paraqitur nga
ana e paditësit kërkimi i saj rezulton që të shtrihet mbi një pasuri të paluajtshme të
ndodhur në Rrethin e Shkodrës, fakt ky i cili të shpie në përfundimin se të zbatueshme në
rastin konkret do të jenë përcaktimet e Nenit 45 të K.Pr.Civile në të cilin parashikohet
shprehimisht se: “Paditë për të drejta reale mbi sende të paluajtshme, për pjesëtimin e
sendeve të përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në gjykatën e vendit ku ndodhen
sendet ose pjesa më e madhe e tyre”. ... në përcaktimin e kompetencës tokësore për
gjykimin e një mosmarrëveshje juridiko - civile nuk është vetëm objekti që pala paditëse
ka parashtruar në kërkesë – padinë e paraqitur për shqyrtim para gjykatës por edhe shkaku
ligjor mbi të cilën bazohet kërkesë – padia e paraqitur për shqyrtim. Në rastin konkret
rezulton se përcaktuese në rregullimin e kompetencës tokësore për gjykimin e kësaj
çështjeje nuk do të jetë objekti i padisë së paraqitur për shqyrtim, por shkaku ligjor i
kësaj të fundit dhe konkretisht pretendimi i palës paditëse lidhur me të drejtën e pronësisë
mbi një send të paluajtshëm. Pronë e paluajtshme kjo e cila rezulton që të ndodhet në
Lagjen “Qaf Tepe” Shkodër.(...).”.
9. Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë pala e paditur, Agjensia e Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave, me shkaqet sa më lart.
10. Ky Kolegj vlerëson të drejtë e të bazuar në ligj, vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, për moskompetencën tokësore te kësaj gjykate, referuar vendimit unifikues nr.4,
datë 10.12.2013, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
11. Ky Kolegj vlerëson se në rastin në gjykim Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë ka disponuar
drejtë në pjesën e vendimit lidhur me kompetencën tokësore, kur ka vendosur dërgimin e
akteve Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Shkodër, pasi ka zbatuar parashikimet e nenit 45 të
Kodit të Procedurës Civile në të cilin parashikohet: “Paditë për të drejta reale mbi sende
të paluajtshme, për pjesëtimin e sendeve të përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në
gjykatën e vendit ku ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre….”.
12. Për pasojë vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, që ka shpallur moskompetencën
tokësore, duhet të lihet në fuqi, duke vendosur dërgimin e akteve për kompetencë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, si gjykata e vendit ku ndodhet sendi i paluajtshëm.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 63 dhe 64 tё K.Pr.Civile
1008
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 26.04.2016
1009
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: SHOQËRIA TREGTARE “FYBEK “ SH.P.K

TË PADITUR: SHOQËRIA TREGTARE “TRANSATLANTIC
ALBANIA, DEGA SHQIPËRI
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të përmbushë detyrimin e pashlyer
për mallin e furnizuar sipas faturave tatimore.
Baza Ligjore: Neni 31, 32 e vijues të K.Pr.Civile.
Nenet 419, 445, 450 , 455, 463, 690 e vijues të K.Civil.

vendosur:
për shqyrtimin e çështjes civile nr.3735 Akti me paditës shoqëria tregtare
“Fybek” Sh.p.k.
Dërgimin për shqyrtim të kërkesëpadisë dhe akteve shoqëruese, Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier si gjykatë kompetente nga pikëpamja e kompetencës
tokësore për shqyrtimin e kësaj çështjeje.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë, pala e paditur

shoqëria tregtare “TRANSATLANTIC ALBANIA, Dega Shqipëri, e cila kërkon prishjen
e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.2275, datë 18.03.2016 dhe dërgimin e
çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me shkaqet si
më poshtë:
 Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është marrë në kundërshtim me
vullnetin e palëve.
 Në kontratën midis palëve është parashikuar se zgjidhja e mosmarrëveshjeve midis
palëve të jetë në kompetencë të Gjykatës së Fierit. Gjithashtu, nga ekstrakti i QKR-së
i palës së paditur del se qendra e saj është në qytetin e Tiranës, Pra del se ka dy
gjykata kompetente nga pikëpamja territoriale për shqyrtimin e kësaj
mosmarrëveshjeje.
1010
 Nga neni 54 i K.Pr.C-së, ankimuesi pretendon se kur ka më shumë se dy gjykata
kompetente për zgjidhjen e mosmarrëveshjes, është paditësi ai që ka tagrin për të
zgjedhur gjykatën për të gjykuar pretendimin e tij.
 Paditësi me vullnet të lirë, ka zgjedhur që pretendimi i tij në kërkesëpadi të gjykohet
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.

VËREN
1. Shoqëritë tregtare ndërgjygjëse të kësaj çështje kanë statusin e personit
juridik të regjistruar pranë QKR sipas ekstrakteve përkatëse të administruara si provë në
dosje.
2. Rezulton se në dt 15.03.2010 ndërmjet tyre është lidhur kontrata e
furnizimit. Në bazë të kësaj kontrate i padituri (nën emrin tregtar Stream Oil & Gas Ltd
Dega Shqipëri) në cilësinë e të furnizuarit (apo autoritetit kontraktor) do të furnizohej nga
paditësi shoqëria “Fybek” shpk (në cilësinë e furnizuesit apo kontraktuesit) me avull, i cili
nevojitej në Impiantin e Dekantimit të Naftës Usojë, për një periudhë kohore 15 Mars
2010 deri në njoftimin me shkrim të shoqërisë Stream Oil & Gas për përfundim ( neni 1 i
kontratës ).
3. Palët kanë parashikuara gjithashtu në kontratë se pagesa për shërbimin
e ofruar nga Kontraktori do të ishte 600 000 lekë /muaj me TVSH.
4. Paditësi pretendon me padinë e tij se ka ofruar shërbimin e kontraktuar
( atë të furnizimit me avull në impiantin e dekantimit të naftës në Usojë) dhe për çdo sasi
malli të furnizuar ka lëshuar faturën tatimore të shitjes, fatura të cilat janë nënshkruar
rregullisht nga pala e paditur por një pjesë e tyre ende nuk është likuiduar në mënyrën dhe
afatin që palët kanë parashikuar në kontratë.
5. Kështu paditësi pretendon se i padituri nuk ka likuiduar faturën me
nr.212, dt. 31.05.2014 në vlerën monetare 720 000 lekë dhe faturën me nr.207, dt.
30.04.2014 në vlerën monetare 720 000 lekë. Ai e konsideron të paditurin në vonesë në
përmbushje të detyrimit të tij kontraktori që është pagimi i çmimit të furnizimit në kushtet
kur në kontratë është parashikuar se pala e paditur ka patur detyrimin e likuidimit të
faturave brenda afatit 50-të ditë kalendarike pas marrjes së faturave të dërguara nga
paditësi, pagesë e cila do të kryhej në bankën Intesa San Paolo ( neni 2, pika 5 e
kontratës).
6. Në këto kushte pala paditëse i është drejtuar gjykatës me
kërkesëpadinë me palë dhe objekt të sipërpërmendur, në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.2275, datë
 Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
shqyrtimin e çështjes civile nr.3735 Akti me paditës shoqëria tregtare “Fybek” Sh.p.k.
 Dërgimin për shqyrtim të kërkesëpadisë dhe akteve shoqëruese, Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier si gjykatë kompetente nga pikëpamja e kompetencës tokësore për
shqyrtimin e kësaj çështjeje.
Duke arsyetuar: “... omissis... Në bazë të Neneve 36/1, 41, 48 59, të K.Pr.Civile, gjykata
pasi shqyrtoi nëse çështja bën pjesë në juridiksionin gjyqësor civil dhe kompetencën e
saj, konstatoi së çështja bën pjesë në juridiksionin gjyqësor civil por ajo nuk është në
kompetencën e saj tokësore. Neni 43/2 I K.Pr.Civile ka parashikuar se: “….Paditë që
rrjedhin nga një marrëdhënie juridike me një dege ose agjensi lokale te personit juridik ,
1011
mund te ngrihen edhe ne gjykatën ku ka qendrën dega apo agjensia, si dhe në gjykatën e
shkallës së parë ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një përfaqësues të
autorizuar që të paraqitet ne gjykim për objektin e padisë “.
Neni 49/2 i po këtij Kodi ka rregulluar se: “…Paditë për të kërkuar ekzekutimin e
detyrueshëm për kryerjen ose moskryerjen e një veprimi të caktuara, ngrihen në gjykatën
e vendit ku duhet të përmbushet një detyrim I tillë …”
Neni 52 i K.Pr.Civile ka rregulluar se: “Kompetenca tokësore mund te ndryshohet me
marrëveshje me shkrim të palëve, përveç rasteve te parashikuara nga neni 45 e 46 të këtij
Kodi dhe kur ligji e ndalon këtë marrëveshje .”
Palët me vullnetin e tyre kanë parashikuar në kontratën e furnizimit objekt gjykimi dt.
15.03.2010 se shërbimet e ofruara në këtë kontratë do të kryhen në stacionin e dekantimit
te Naftës Usoje Ballsh. Po kështu ne nenin 5 pika 7 e kontratës është rregulluar se: “
Çdo mosmarrëveshje që do të lindë nga zgjidhja e kësaj kontrate palët do ti zgjidhin me
mirëkuptim pasi bien dakord në këtë kontratë që i njohin dhe do ti zbatojnë kushtet e
përgjithshme dhe të veçanta të këtij objekti që është kontraktuar, në të kundër do ti
drejtohen Gjykatës së Rrethit Fier.”
Mbështetur në këtë parashikim kontraktor, i cili nuk bie në kundërshtim me sa më lart
citoi gjykata me nenin 52 të K.Pr.Civile, Gjykata çmon se nuk është në kompetencën e saj
tokësore të zgjidhë kërkimet e kësaj kërkesëpadie, ndaj vendos të shpallë
moskompetencën e saj tokësore.(...).”.
8. Kundër këtij vendimi pala e paditur shoqëria tregtare
“TRANSATLANTIC ALBANIA, Dega Shqipëri, ka paraqitur ankim të veçantë, me
shkaqet sa më lart.
9. Kolegj Civil vlerëson të drejtë e të bazuar në ligj, vendimin e Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për moskompetencën tokësore te kësaj gjykate, duke
vendosur dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe çështja të dërgohet për
vazhdim gjykimi pranë asaj gjykate.
10. Ky Kolegj çmon se ankimi i veçantë i paraqitur pala e paditur shoqëria
tregtare “TRANSATLANTIC ALBANIA”, Dega Shqipëri, nuk përmban shkaqe ligjore
nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, të cilat e bëjnë të cenueshëm
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të sqarojë fillimisht se
kompetenca nuk është gjë tjetër veçse sasia e juridiksionit ose masa e juridiksionit që i
është dhënë në ushtrimin e funksioneve të saj çdo gjykate. Kompetenca është një kusht
procedural i vlefshmërisë së procesit gjyqësor dhe i akteve të realizuara gjatë tij në
kuptimin që “Një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari
procedurale”. Për këtë arsye shqyrtimi i çështjes së kompetencës përfshihet që në
veprimet përgatitore të procesit gjyqësor që duhet të kryejë gjykata (neni 158 /a i
K.Pr.Civile).
12. Ligjvënësi, në rregullimin e kompetencës territoriale dhe tokësore të
gjykatave për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në K.Pr.Civile dhe
në ligje të tjera të veçanta, ka pasur parasysh midis të tjerave dhe lehtësimin dhe
komoditetin që duhet t’u krijohet palëve në proces. Veç kësaj, për kategori të caktuara
mosmarrëveshjesh procesi duhet të zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës
të ndihmojë që procesi të zhvillohet në mënyrë sa më efektiv dhe brenda një afati të
arsyeshëm në respektim edhe të nenit 6 të KEDNJ, nenit 42 të Kushtetutës së Republikës
së Shqipërisë dhe nenit 4 të K.Pr.Civile.
13. Referuar Ekstraktit të Regjistrit Tregtarë të palës së paditur shoqërisë
tregtare “TRANSATLANTIC ALBANIA, Dega Shqipëri, rezulton që ky person juridik të
ketë qendrën në Tiranë dhe ndërmjet të tjerave dhe degë në Fier. Më datë 15.03.2010
1012
ndërmjet palëve ndërgjyqëse është lidhur një kontratë për furnizim me avull të palës së
paditur, në Stacionin e Dekantimit në Usoje Ballsh, nga paditësja shoqëria “Fybek”
sh.p.k,. dhe si rezultat i mos zbatimit të kontratës ka lindur mosmarrëveshja objekt i
shqyrtimit gjyqësor. Në këtë kontratë në nenin 5.7 të saj është parashikuar se “Çdo
mosmarrëveshje që do të lindë … palët do t’i zgjidhin me mirëkuptim…, në të kundërt do
t’i drejtohen Gjykatës së Rrethit Fier.”
14. Ky Kolegj vlerëson se nga gjykata e rrethit gjyqësor është marrë në
konsideratë dhe zbatuar neni 52 i K.Pr.Civile, në të cilin është parashikuar se:
“Kompetenca tokësore mund të ndryshohet me marrëveshje me shkrim të palëve, përveç
rasteve të parashikuara në nenet 45 e 46 të këtij Kodi dhe kur ligji e ndalon këtë
marrëveshje.”
15. Gjithashtu ky Kolegj arsyeton se në çështjen objekt gjykimi duhet
pasur në konsideratë edhe parashikimet e nenit 54 i K.Pr.Civile, në të cilin parashikohet
shprehimisht se: “E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon
paditësit, e cila ushtrohet me ngritjen e padisë.”.
16. Në interpretim të dispozitave të sipërcituara, Kolegji Civil çmon se në
kushtet kur ligji procedural nuk ka përcaktuar në mënyrë të posaçme gjykatën kompetente
për të shqyrtuar paditë me objekt “përmbushjen e detyrimit të pashlyer” dhe ky
përcaktim mund të realizohet me marrëveshje midis palëve, gjykata kompetente për
shqyrtimin e çështjes është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier.
17. Për pasojë vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, që ka
shpallur moskompetencën tokësore, duhet të lihet në fuqi, duke vendosur dërgimin e
akteve për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, si gjykata e cila ka
kompetencën tokësore për gjykimin e kësaj çështjeje e pranuar me marrëveshje me
shkrim të palëve ndërgjyqëse.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 26.04.2016
1013
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: SELAMI GURRA

ADELINA GURRA
E PADITUR: BASHKIA LIBRAZHD
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur për të paguar në favor të paditësve
shpërblimin për dëmin e plotë pasuror dhe jopasuror
si dhe shpenzimet e tjera të arsyeshme dhe të nevojshme,
të shkaktuara nga shpërdorimi i detyrës së edukatores së çerdhes së qytetit,
si pasojë e të cilit gjeti vdekjen vajza jonë Milena Gurra.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë interesat bankare të llogaritura
mbi shumën e dëmshpërblimit nga data e depozitimit të kësaj kërkese
deri në momentin e ekzekutimit.
Baza Ligjore: Nenet 15 dhe 44 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë,
nenet 4, 7/b, 11 dhe 17/f të Ligjit 49/2012,
nenet 608 e vijues dhe 643 të Kodit Civil,
Ligji nr.8510, datë 15.07.1999 “Për përgjegjësinë jashtkontraktore
të organeve të administratës shtetërore”, i ndryshuar.
Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.1198, datë

Shpalljen e moskompetencës lëndore për shqyrtimin e çështjes civile me
nr.1417 Regjistri, datë rregjistrimi 27. 07. 2015.
Dërgimin e akteve Gjykatës kompetente, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin e ndërmjetëm, në seancën e

datës 25.03.2016 të gjykimit të çështjes nr.2145/629 (11118-03076-13) Regjistrit Themeltarë,
datë 24.11.2015, vendosi të paraqesë kërkesën për parashtrim qëndrimi për rregullimin e
kompetencës në Gjykatën e Lartë, duke parashtruar shkaqet si më poshtë:
- Bashkia Librazhd është organ i administratës shtetërore. Një nga funksionet e
saj është administrimi i çerdheve për kujdesin ndaj fëmijëve. Duke qenë se vdekja
është pasojë e veprimeve të punonjësve të saj duhet të konsiderohet se ka ardhur si
1014
pasojë e kryerjes së veprimeve të paligjshme të palës së paditur e për këtë shkak në
bazë të ligjit 8510/1999 për të ka lindur përgjegjësia për shpërblimin e dëmit. Ky dëm
është pasuror e jopasuror dhe shpërblimi i tij rregullohet, ashtu sikundër parashikon
ligji nga dispozitat e K Civil.
- Neni 7 i ligjit 49/2012 përcakton kompetencën lëndore të gjykatave
administrative. Në germën "b" të këtij ligji parashikohet se gjykatat administrative
janë kompetente për mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme
ose të mosveprimit të organit publik. Mosmarrëveshja objekt gjykimi ka lindur nga
marrëdhënia juridike e shkaktimit të vdekjes së fëmijës Milena Gurra. Vdekja ka
ndodhur në kohën që fëmija ndodhej në çerdhen në administrim të palës së paditur.
Fakti, bazuar në vendimin penal rezulton se ka ndodhur si pasojë e shpërdorimit të
detyrës prej edukatores kujdestare Floreta Blloshmi, e cila është dënuar penalisht me
vendim të formës së prerë. Nga paditësit pretendohet e ardhur si pasojë e veprimeve të
paligjshme të palës së paditur, veprime që i konsiderojnë ndërhyrje në të drejtat
personale e pasurore te tyre. Për këtë arsye kjo mosmarrëveshje konsiderohet nga
gjykata si një mosmarrëveshje e lindur nga ndërhyrja e paligjshme e palës së paditur
në të drejtat e paditësve. Prandaj në bazë të nenit 7/b është lëndë shqyrtimi për këtë
gjykatë.
- Llojin e mosmarrëveshjes së lindur në këtë rast e specifikon neni 17 germa "f"
e ligjit 49/2012 i cili parashikon ngritjen e padisë për shpërblimin e dëmit
jashtëkontraktor, sipas ligjit të posaçëm. Paditësit sikundër u theksua me sipër, dëmin
e kërkojnë në bazë të ligjit 8550/1999 që parashikon përgjegjësinë e organeve të
administratës publike për dëmet jashtëkontraktore të shkaktuara personave fizike e
juridike si pasojë e veprimeve të paligjshme të tyre. Vetë ky ligj bën referimin se dëmi
në këtë rast rregullohet krahas dispozitave të këtij ligji edhe nga dispozitat e K.Civil.
Por referimi në këto dispozita nuk e bën marrëdhënien nga i cili ai lind, marrëdhënie
të së drejtës private. Dëmi i pretenduar lind nga marrëdhënia e ndërhyrjes së padrejtë
të palës së paditur, në përmbushjen e funksioneve të saj publike, në të drejtat e
paditësve.
- Përsa i përket kompetencës tokësore gjykata çmon se në bazë të pikës 5, të
nenit 11 të ligjit 49/2012 kompetenca tokësore në gjykim i përket gjykatës
administrative në territorin e së cilës ka qendrën organi publik i paditur. Për këtë
shkak, në bazë të nenit 4/2 të ligjit, kompetencën tokësore të gjykimit të kësaj
çështjeje e ka Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, si gjykatë që përfshin
nën juridiksionin e saj Bashkinë Librazhd.
-
VËREN
1. Paditësi Selami Gurra dhe Adelina Gurra janë prindërit e të ndjerës Milena Gurra, e cila
ka humbur jetën gjatë kohës që ishte në çerdhe për shkak të asfiksisë shkaktuar nga një
tollumbace. Çerdhja administrohet nga pala e paditur Bashkia Librazhd.
2. Lidhur me këtë çështje Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Elbasan ka regjistruar procedimin
penal ndaj edukatores së çerdhes, shtetases Floreta Blloshmi.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.724, datë 29.06.2015 ka vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurës Floreta Blloshmi për kryerjen e veprës penale të
1015
“shpërdorimit të detyrës” dhe në bazë të nenit 248 të K.Penal, dënimin e saj me 1 (një) vit
burgim. Në bazë të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin e të pandehurës me 8 (tetë) muaj
burgim. Në aplikim të nenit 59 të K.Penal, pezullimin e ekzekutimit të dënimit dhe vënien
në provë të saj me kusht që gjatë kohës së provës të mos kryejë vepër tjetër penale. Afati i
provës 18 muaj.
4. Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan ka marrë formë të prerë në datën
09.07,2015. Pasi vendimi ka marrë formë të prerë, paditësit në datën 27.07.2015 i janë
drejtuar me padi Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës, duke kërkuar sipas
objektit si në pjesën hyrëse të vendimit.
5. Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Durrës me vendimin nr.1198, datë
 Shpalljen e moskompetencës lëndore për shqyrtimin e çështjes civile me nr.1417,
Regjistri, datë rregjistrimi 27.07.2015.
 Dërgimin e akteve Gjykatës kompetente, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Duke arsyetuar në mënyrë të përmbledhur se : “...Gjykata ka parasysh vendimin me
nr.00-2015-1328, datë 22.04.2015 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë i cili ka referuar
në një rast analog duke u shprehur se bazuar në nenin 8/b të Ligjit 49/2012 “Gjykata
Aministrative nuk shqyrton mosmarrëveshjet, shqyrtimi i të cilave, sipas legjislacionit në
fuqi, është në kompetencën e një gjykate tjetër”. Marrëdhënia juridike për shkak të së
cilës ka lindur konflikti ka në themel probleme që kanë të bëjnë me të drejta të lindura
nga legjislacioni civil në fushën e shërbimit, qoftë shërbim publik apo privat. ... në nenet
7, 5, 17 të Ligjit nr.49/2012 janë përcaktuar në mënyrë shteruese rastet e kompetencës
lëndore të gjykatave administrative. Veprimtaria e palës së paditur të këtij gjykimi, pra
Bashkisë Librazhd në shërbim ndaj të tretëve, nuk është veprimtari e karakterit
administrativ dhe mosmarrëveshja objekt gjykimi nuk ka lindur për shkak të mosveprimit
të organit publik.....Shkaku i mosmarrëveshjes në gjykim është rrjedhojë e mosrespektimit
nga ana e punonjëses së palës së paditur të detyrës qe ajo ka, duke konsumuar elementët
e veprës penale të shpërdorimit të detyrës, fakt ky i vërtetuar me vendim gjyqësor.
Përgjegjësia është individuale.”
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan ka paraqitur kërkesën për parashtrim qëndrimi për
rregullimin e kompetencës në Gjykatën e Lartë, duke parashtruar shkaqet sa më lart.
II. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
7. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe
shkakut të padisë, vendimit të gjykatës administrative të shkallës së parë dhe parashtrimit
të qëndrimit nga gjykata e shkallës së parë, e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe
përfundimin e arritur nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, në lidhje me
kompetencën lëndore të shqyrtimit të çështjes objekt gjykimi.
8. Ky kolegj, në interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret, vlerëson
se kompetente nga pikëpamja lëndore është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe jo
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës.
9. Ky Kolegj e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Durrës. Gjykata nuk ka përcaktuar drejt natyrën
juridike: (i) të mosmarrëveshjes; (ii) të personalitetit të palës së paditur; (iii) nuk ka bërë
një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për
përcaktimin e kompetencës lëndore.
10. Marrëdhënia juridike për shkak të së cilës ka lindur konflikti ka në themel probleme që
kanë të bëjnë me të drejta të lindura nga legjislacioni civil në fushën e shërbimit, qoftë
shërbim publik apo privat.
1016
11. Pala paditëse me pretendimin se nga ana e personelit të çerdhes, e cila është nën
administrimin e Bashkisë Librazhd, është kryer vepra penale e shpërdorimit të detyrës, si
pasojë e të cilës ka ndërruar jetë e fëmija i mitur Milena Gurra, gjyqësisht kërkon
detyrimin e palës së paditur t’i shpërblejë dëmin pasuror dhe jopasuror që i është
shkaktuar nga vdekja e së ndjerës vajzës së tyre. Në këtë gjykim është thirrur me cilësinë
e palës së paditur Bashkia Librazhd, si një person juridik publik, jo organ i administratës
publike.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjes konkrete referon në rregullimet e
bëra në nenin 41 të Kodit të Procedurës Civile, në nenet 2 e 3 të Kodit të Procedurave
Administrative, në nenet 2, 3, 17 të ligjit nr.7926/1995 i ndryshuar, në nenin 213 të ligjit
nr.9901/2008 dhe në nenet 2, 7, 8, 15 e 17 të ligjit nr.49/2012 (ratio legis) dhe në parimet
e së drejtës (ratio iuris).
13. Gjithashtu, në përcaktimin e gjykatës kompetente në pikëpamje lëndore për rastin konkret
nuk duhen anashkaluar dispozitat e Kodit të Procedurave Administrative, sikurse ka
vepruar gjykata e apelit.
14. Sipas nenit 41 të Kodit të Procedurës Civile, janë në kompetencë të gjykatës së shkallës
së parë (gjykata civile) “...të gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të
parashikuara në këtë Kod e në ligje të tjera”.
15. Ndërsa, në nenet 7, 15 e 17 të ligjit nr.49/2012 janë përcaktuar në mënyrë shteruese rastet
e kompetencës lëndore të gjykatave administrative.
16. Në vështrim të përmbajtjes së këtyre dispozitave në harmoni me nenin 2 të po këtij ligji
dhe nenet 2 e 3 të Kodit të Procedurave Administrative, ky kolegj arrin në përfundimin se
pala e paditur e këtij gjykimi, Bashkia Librazhd, për rastin konkret, nuk paraqitet si organ
i administratës publike dhe veprimtaria e saj nuk ka karakter administrativ.
17. Ndonëse pala e paditur është Ent Publik, nuk paraqitet si “organ publik” në të gjithë
veprimtarinë e tij. Çdo organ i palës së paditur mund të paraqitet si organ publik në atë
masë që ato kryejnë funksione administrative, pra në ato veprime apo mosveprime
dhe/ose akte që del si organ që ushtron pushtet shtetëror.
18. Në rastet e tjera, atëherë kur është person juridik, që nuk vepron dhe nuk del si organ që
ushtron pushtet shtetëror, por si personalitet juridik hyn në marrëdhënie të ndryshme
civile apo detyrimi me persona fizik ose me persona të tjetër juridik publik apo privatë
për të mundësuar realizimin e veprimtarisë së tij, sikurse është rasti konkret.
19. Në mungesë të ushtrimit të pushtetit shtetëror, veprimtaria e tij (Entit Publik) nuk mund të
konsiderohet administrative dhe mosmarrëveshjet që mund të lindin për shkak të
marrëdhënieve të ndryshme midis tij si person juridik apo punonjësve të tij (punonjësve të
çerdhes gjatë përkujdesjes ndaj fëmijëve në çerdhe) ndaj personave fizikë janë në
kompetencë lëndore të gjykatave civile, sikurse me të drejtë pranon gjykata
administrative në rastin konkret.
20. Në këtë kontekst funksional të palës së paditur nuk gjejnë zbatim dispozitat e ligjit
49/2012 (nenet 7/b, 15/a, 17/f), sikundër me të drejtë arsyeton gjykata administrative e
shkallës së parë.
21. Veprimtaria e palës së paditur të këtij gjykimi në shërbimin e përkujdesjes ndaj fëmijëve
(të tretëve), sikurse u parashtruar ut supra, nuk është veprimtari e karakterit administrativ
dhe mosmarrëveshja objekt gjykimi nuk ka lindur për shkak “të mosveprimit të organit
publik”. Përkundrazi, përsa pretendohet nga pala paditëse, shkaku i mosmarrëveshjes në
gjykim është rrjedhojë e mosrespektimit nga ana e punonjëses të palës së paditur,
(kujdestares së çerdhes), të detyrave sipas rregullores për mirërritjen e fëmijëve në
çerdhe, ndaj të ndjerës Milena Gurra.
1017
22. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Durrës që ka shpallur moskompetencën lëndore për gjykimin kësaj çështjeje,
duhet të lihet në fuqi dhe çështja duhet të dërgohet në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Elbasan për vazhdimin e gjykimit
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 63 e vijues tё K.Pr.Civile.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1198, datë 04.11.2015, të Gjykatës Administrative të
Tiranë, më 26.04.2016
1018
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËSE: EGLANTINA BIBA

E PADITUR: DREJTORIA E SHËRBIMIT TË TRUPIT
DIPLOMATIK
OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur të më dëmshpërblejë me pagën
12 (dymbëdhjetë) muajve punë për zgjidhjen e menjëhershme
e të pajustifikuar të kontratës së punës.
Detyrimi i palës së paditur të më dëmshpërblejë me dy (dy) paga mujore
për mosrespektimin e procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
Detyrimi i palës së paditur të më dëmshpërblejë me 2 paga mujore
për mosrespektimin e afatit të njoftimit.
Baza Ligjore: Neni 154 e vijues i K.Pr.Civile.
Nenet 143, 144, 155 të Ligjit nr.7961 datë 12.07.1995
“Kodi i Punës i RSH”, i ndryshuar.

vendosur:
Moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për gjykimin
e çështjes civile nr.Regj. Them.11994/2439 Regjistri, datë regjistrimi
25.09.2015, me palë paditëse Eglentina Biba dhe me palë të paditur Drejtoria e
Shërbimit të Trupit Diplomatik, me objekt: “Detyrimi i palës së paditur të më
dëmshpërblejë me pagën 12 (dymbëdhjetë) muajve punë për zgjidhjen e
menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës. Detyrimi i palës së
paditur të më dëmshpërblejë me dy (dy), paga mujore për mosrespektimin e
procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës. Detyrimi i palës së paditur të më
dëmshpërblejë me 2 paga mujore për mosrespektimin e afatit të njoftimit” dhe
dërgimin për kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë, pala paditëse

Eglantina Biba, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.1869, datë 08.03.2016, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë kësaj
gjykate, me shkaqet si më poshtë:
1019
 Vendimi i gjykatës është pasojë e interpretimit të gabuar të ligjit.
 Kompetente për gjykimin e kësaj çështjeje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë,
sepse pala e paditur Drejtoria e Shërbimit të Trupit Diplomatik (D.SH.T.D), i cili ka
qenë punëdhënësi i paditëses është ndërmarrje shtetërore dhe funksionon sipas Ligjit
nr.7582, datë 13.07.1993 “Për ndërmarrjet shtetërore”.
 Paditësja pretendon se kemi të bëjmë me një punëdhënës i cili është person juridik që
nuk vepron dhe nuk ushtron pushtet shtetëror apo publik, por ka personalitet juridik
dhe hyn në marrëdhënie të ndryshme civile apo detyrimi me personat fizik ose me
persona juridik publik apo privat për të mundësuar realizimin e veprimtarisë së tij
tregtare.
 Në mungesë të ushtrimit të pushtetit shtetëror, veprimtaria e tij nuk mund të
konsiderohet administrative dhe se mosmarrëveshjet që lindin për shkak të
marrëdhënieve kontraktore me personat fizik apo juridik, si në rastin konkret, nuk
mund të jenë kompetencë lëndore e gjykatës administrative.
 Konflikti në gjykim është mosmarrëveshje e krijuar nga një punëdhënës që nuk kryen
veprimtari administrative në kuptim të Kodit të Procedurës Administrative, sipas
nenit 2 të tij dhe as nga një organ publik, në kuptim të nenit 3 të K.Pr.Administrative
dhe nenit 2, pika 6, të Ligjit 49/2012. Pra mosmarrëveshja objekt gjykimi është e
natyrës civile dhe jo administrative.
 Gjykata ka vlerësuar gabim statusin juridik të palës së paditur në gjykim. Edhe pse
kjo palë përfaqëson një person juridik shtetëror, në rastin objekt gjykimi nuk është
duke ushtruar pushtet shtetëror apo publik.
 Mosmarrëveshja nuk lidhet me kundërshtimin e ndonjë akti administrativ të lëshuar
nga organet shtetërore. Në mbështetje të nenit 8/b të Ligjit 49/2012, çështja objekt
gjykimi nuk është e natyrës administrative dhe si e tillë nuk është në kompetencën
lëndore të gjykatës administrative. Ky arsyetim mbështet edhe në Vendimin Unifikues
nr.3, datë 06.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë si dhe në
praktikën tashmë të konsoliduar të Gjykatës së Lartë për çështje analoge.

VËREN
1. Paditësja Eglantina Biba, me kërkesë padinë drejtuar gjykatës, kërkon: “Detyrimi i palës
së paditur të më dëmshpërblejë me pagën 12 (dymbëdhjetë) muajve punë për zgjidhjen e
menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës. Detyrimi i palës së paditur të më
dëmshpërblejë me dy (dy), paga mujore për mosrespektimin e procedurës së zgjidhjes së
kontratës së punës. Detyrimi i palës së paditur të më dëmshpërblejë me 2 paga mujore
për mosrespektimin e afatit të njoftimit”.
2. Në seancën gjyqësore të datës 15.01.2016, përfaqësuesi i palës së paditur kërkoi shpalljen
e moskompetencës së kësaj gjykate për gjykimin e kësaj çështje dhe dërgimin e saj për
kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
3. Gjykata mori në shqyrtim këtë kërkesë për kompetencën e saj lëndore për shqyrtimin e
çështjes, duke mbajtur parasysh kriteret e Ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe
Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve
Administrative”.
1020
vendosur:
 Moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për gjykimin e çështjes
civile nr.Regj. Them. 11994/2439 Regjistri, datë regjistrimi 25.09.2015, me palë
paditëse Eglentina Biba dhe me palë të paditur Drejtoria e Shërbimit të Trupit
Diplomatik, me objekt: “Detyrimi i palës së paditur të më dëmshpërblejë me pagën 12
(dymbëdhjetë) muajve punë për zgjidhjen e menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës
së punës. Detyrimi i palës së paditur të më dëmshpërblejë me dy (dy), paga mujore për
mosrespektimin e procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës. Detyrimi i palës së
paditur të më dëmshpërblejë me 2 paga mujore për mosrespektimin e afatit të njoftimit”
dhe dërgimin për kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Duke arsyetuar: “... omissis... Çështja e lartpërmendur referuar objektit të saj është
konflikt administrativ pasi ka të bëjë me “dëmshpërblimin që rrjedh nga zgjidhja e
marrëdhënieve të punës pa shkaqe të arsyeshme”, kjo referuar Nenit 7/c të Ligjit nr.49
datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, në të cilin thuhet se: “Mosmarrëveshjet në
fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi është organ i administratës publike”.
Në rastin objekt gjykimi kemi të bëjmë me një mosmarrëveshje që ka lindur nga një
marrëdhënie punë midis paditëses dhe një organi të administratës publike siç është
Drejtoria e Shërbimit të Trupit Diplomatik. Që Drejtoria e Shërbimit të Trupit
Diplomatik është një organ i administratës publike, i referohemi pikës 1 të Vendimit të
Këshillit të Ministrave nr.840, datë 17.12.2004, ku është vendosur: “ Drejtoria e
Shërbimit të Trupit Diplomatik (DSHTD) është person juridik, publik, në varësi të
Ministrisë së Punëve të Jashtme, që ushtron veprimtarinë në mbështetje të ligjit nr.7582,
datë 13.07.1992, “Për ndërmarrjen shtetërore”. Edhe sipas shkresës së datës
24.12.2014, të QKR, rezulton se Drejtoria e Shërbimit të Trupit Diplomatik nuk është
pjesë e subjektit tregtar. ... referuar Nenit 7/c të Ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “Për
mosmarrëveshjeve administrative”, si dhe Vendimit Unifikues të Gjykatës së Lartë nr.3,
datë 06.12.2013, kjo gjykatë (Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë) nuk ka kompetencën
lëndore për të gjykuar këtë çështje, çka do të thotë, se kompetente për shqyrtimin e kësaj
kërkesë padie, objekti i të cilës është e natyrës administrative, është vetë Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë...(...).”.
5. Kundër këtij vendimi pala paditëse Eglantina Biba, ka paraqitur ankim të veçantë, me
shkaqet sa më lart.
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, si dhe pjesës arsyetuese të vendimit
gjyqësor, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit nr.1869, datë 08.03.2016, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë respektuar dispozitat e ligjit material dhe
procedural duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, si dhe duke e zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile).
1021
mosmarrëveshjes, shkakut ligjor të saj, objekti të kërkesë padisë, si dhe kohës së
shqyrtimit të saj, Kolegji Civil konstaton se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka zbatuar
drejtë dispozitat lidhur me kompetencën lëndore të këtij procesi gjyqësor duke zhvilluar
një proces të rregullt ligjor në mbështetje të nenit 42/1 të Kushtetutës dhe nenit 6/1 të
KEDNJ (shih vendimet nr.23/2009, nr.7/2009 dhe nr.31/2005 dhe nr.16/2012 të Gjykatës
Kushtetuese).
8. Ky kolegj, në interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme, vlerëson se për rastin
konkret ndodhemi përpara një mosmarrëveshje me natyrë administrative dhe për këtë
arsye kompetente nga pikëpamja lëndore është Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Tiranë.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka përcaktuar drejt natyrën juridike të
mosmarrëveshjes e cila është e karakterit administrativ, si dhe ka bërë një identifikim të
elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e
kompetencës lëndore.
10. Nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është interpretuar drejtë ligji nr.49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë arsyeton se nisur
nga fakti që pala e paditur është organ i administratës publike kjo çështje është në
kompetencë të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në arsyetimin e saj referon në nenin 7/ç të ligjit
mosmarrëveshjeve administrative”, mbështetur në faktin se pala e paditur është organ i
administratës publike duke bërë një analizë të mënyrës së organizmit dhe funksionimit të
palës së paditur, i cili në cilësinë e punëdhënësit, nuk është person juridik që funksionon
si shoqëri tregtare. Drejtoria e Shërbimit të Trupit Diplomatik (punëdhënësi i paditur)
është një organ i administratës publike, referuar pikës 1 të VKM nr.840, datë 17.12.2004
ku është vendosur: “ Drejtoria e Shërbimit të Trupit Diplomatik (DSHTD) është person
Juridik, publik, në varësi të Ministrisë së Punëve të Jashtme, që ushtron veprimtarinë në
mbështetje të ligjit nr.75, datë 13.07.1992 “Për ndërmarrjet shtetërore”
12. Kolegji Civil vlerëson se mënyra e organizimit të palës së paditur nuk është shoqëri
anonime e cila e zhvillon veprimtarinë e saj si të gjitha shoqëritë e tjera tregtare të cilat e
ushtrojnë aktivitetin ekonomik të tyre sipas ligjit nr.9901 datë 14.04.2008 “Për tregtarët
dhe shoqëritë tregtare”, në kuadrin e së drejtës private. Kolegji i referohet për këtë fakt
shkresës së administruar në dosje të Qendrës Kombëtare të Regjistrimit (QKR)
nr.14865/1, datë 24.12.2014, në të cilën është sqaruar se: “...subjekti “ Drejtoria e
Shërbimit të Trupit Diplomatik”, ... nuk është pjesë e regjistrit tregtarë”, që do të thotë se
është organ i administratës publike.
13. Gjithashtu Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje, se pala e paditur, Drejtoria
e Shërbimit të Trupit Diplomatik, punëdhënëse e të paditurës, është person juridik publik,
e si i tillë nuk është subjekt i së drejtës tregtare. Në vështrim të legjislacionit
administrativ, tregtar, pala e paditur nuk është subjekt i së drejtës tregtare dhe ushtron
pushtet shtetëror, veprimtari ekzekutive-urdhërdhënëse. Për rastin konkret veprimtaria e
palës së paditur rregullohet nga normat e së drejtës administrative.
14. Përfundimisht Kolegji Civil arrin në konkluzionin se vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, në lidhje me kompetencën lëndore për gjykimin e kësaj çështjeje, është i
drejtë dhe i bazuar në ligj dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi
1022
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 26.04.2016
1023
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: KASTRIOT LEKAJ

I PADITUR: ARTENIT SELIMLLARI
PERSON I TRETË: DREJTORIA E PËRGJITHSHME
E ALUIZNI-t
OBJEKTI:
1-Detyrimin e të paditurit Artenit Selimllari të më njohin të drejtën
e investimit për ndërtimin e një shtëpie dykatëshe
për të cilën i padituri ka plotësuar padrejtësisht formularin e vetëdeklarimit
në emrin e tij pranë ALUIZNI-t.
2-Detyrimin e ALUIZNI-t të më përfshijë në procedurat e legalizimit
të objektit të investuar dhe ndërtuar nga familja ime.
3-Pezullimin e procedurave të legalizimit derisa
gjykata të zgjidhë konfliktin civil.
Ligji nr.9482, datë 03.04.2006.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.8221 Regj. Them., datë

Veçimin e kërkesë-padisë me nr.Regj 58221 Them. për kërkimet:
Detyrimin e ALUIZNI të më përfshijë në procedurat e legalizimit të objektit të
investuar dhe ndërtuar nga familja ime.
Pezullimin e procedurave të legalizimit derisa gjykata të zgjidhi konfliktin
civil.
Vazhdimin e gjykimit për kërkimin :
Detyrimin e të paditurit Artenit Selimllari të më njohin të drejtën e investimit
për ndërtimin e një shtëpie dykatëshe për të cilën i padituri ka plotësuar
padrejtësisht formularin e vetëdeklarimit në emrin e tij pranë ALUIZNI-t.
Dërgimin e akteve pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë
për vazhdimin e procedurave të shortit si gjykatë kompetente.
1024
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë, i padituri Artenit
Selimllari, i cili kërkon ndryshimin e vendimit nr.8221, datë 16.12.2015 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë për moskompetencën e gjykimit dhe kalimin e çështjes në Gjykatën
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë (Ankimi është depozituar me datë 21.12.2015,
brenda afatit ligjorë), me shkaqet si më poshtë:
 Vendimi i gjykatës është i padrejtë mbasi gjykimi i kërkesë padisë së paraqitur nga
paditësi Kastriot Lekaj është tërësisht në kompetencë për tu gjykuar nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë.
 Paditësi të treja kërkimet e objektit të parashtruara në kërkesë padi kanë lidhje me
detyrimet e ALUIZNI-t për të cilat kompetencë e gjykimit është Gjykata
Administrative e Shkallës së parë Tiranë. Edhe për kërkimin që ajo gjykatë ka
vendosur vazhdimin e gjykimit, është ALUIZNI që do të thirret dhe paraqes
formularin e vetëdeklarimit të plotësuar nga rekursuesi, pra kompetente është përsëri
gjykata administrative.
 Nga vendimi nr.7529, datë 18.12.2014 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë, rezulton se paditësi i është drejtuar me padi edhe kësaj gjykate, e cila ka
vendosur kthimin e kërkesë padisë për plotësim aktesh. Kjo për faktin se paditësi
Kastriot Lekaj në kërkesë paditë e paraqitura nga ai, nuk paraqiti asnjë provë, por jo
se nuk ishte në kompetencë gjykimi të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë.

VËREN
1. Paditësi Kastriot Lekaj ka vënë në lëvizje Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Tiranë për arsye se kërkon: “1-Detyrimin e të paditurit Artenit Selimllari të më njohin të
drejtën e investimit për ndërtimin e një shtëpie dykatëshe për të cilën i padituri ka
plotësuar padrejtësisht formularin e vetëdeklarimit në emrin e tij pranë ALUIZNI-t; 2-
Detyrimin e ALUIZNI-t të më përfshijë në procedurat e legalizimit të objektit të investuar
dhe ndërtuar nga familja ime; 3-Pezullimin e procedurave të legalizimit derisa gjykata të
zgjidhë konfliktin civil;”
2. Në seancën gjyqësore të datës 16.12.2015, përfaqësuesi i të paditurit
Artenit Selimllari, kërkoi shpalljen e moskompetencës së gjykimit dhe dërgimin e
çështjes për kompetencë Gjykatës Administrative Tiranë.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.8221 Regj.
Them., datë 16.12.2015, ka vendosur:
 Veçimin e kërkesë-padisë me nr.Regj 58221 Them. për kërkimet:
 Detyrimin e ALUIZNI të më përfshijë në procedurat e legalizimit të objektit të investuar
dhe ndërtuar nga familja ime.
 Pezullimin e procedurave të legalizimit derisa gjykata të zgjidhi konfliktin civil.
 Vazhdimin e gjykimit për kërkimin :
 Detyrimin e të paditurit Artenit Selimllari të më njohin të drejtën e investimit për
ndërtimin e një shtëpie dykatëshe për të cilën i padituri ka plotësuar padrejtësisht
formularin e vetëdeklarimit në emrin e tij pranë ALUIZNI-t.
 Dërgimin e akteve pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë për
vazhdimin e procedurave të shortit si gjykatë kompetente.
1025
Duke arsyetuar në mënyrë të përmbledhur, se :... Pala paditëse ka ngritur kërkime që
për nga natyra e tyre kanë të bëjnë me krijimin, ndryshimin apo shuarjen e një
marrëdhënie juridike administrative. ...Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk ka
kompetencë për shqyrtimin e kërkimit për pikat 2 dhe 3 të objektit të padisë; ... pasi këto
kanë një natyrë administrative, sepse kanë të bëjnë me veprime dhe mosveprime të një
organi të administratës publike. Të gjitha veprimet e mësipërme i kundërdrejtohen
ALUIZN-it dhe pala paditëse ka thirrur si person të tretë në padi këtë organ të
administratës publike i cili është një person juridik publik.
Gjykata e Larte në vendimin unifikues nr.2 të vitit 2014 në lidhje me përcaktimin e
natyrës juridike, nëse ajo është administrative, është shprehur se: “Kolegjet e Bashkuara
të Gjykatës së Lartë sjellin në vëmendje se disa nga kriteret që gjykatat duhet të mbajnë
parasysh nëse një mosmarrëveshje është apo jo e natyrës administrative kanë të bëjnë
me: a) njëra nga palët në mosmarrëveshje ka natyrën e organit të administratës publike,
në kuptim të rregullimit ligjor në fuqi dhe, në kuadër të kryerjes së veprimtarisë të njohur
nga ligji, ushtron pushtetin e tij diskrecional ndaj palës tjetër; b) veprimtaria e organit të
administratës publike bazohet në një ligj të posaçëm të së drejtës publike dhe vetë
marrëdhënia juridike që krijohet në mes palëve buron nga një ligj i të drejtës publike; c)
kjo veprimtari e organit të administratës publike, që konkretizohet me nxjerrjen e aktit,
duhet të veprojë në drejtim dhe të ketë si bazë interesin publik.”, në rastin e padisë në
gjykim, këto kritere plotësohen për kërkimet 2 dhe 3 të kërkesë-padisë. Po kështu Gjykata
e Lartë me vendimin unifikues nr.3 të vitit 2014 shprehet se: “Në një kërkesëpadi mund
të parashtrohen disa kërkime, në rast se gjykata është kompetente për të gjitha
kërkimet…”. Të njëjtin rregullim e parashikon edhe neni 159 i Kodit të Procedurës
Civile, kur shprehet se “Në një kërkesëpadi mund të parashtrohen shumë kërkime, në rast
se gjykata është kompetente për të gjitha kërkimet…”. Në interpretim të kundërt të këtyre
dispozitave, në një kërkesëpadi nuk mund të parashtrohen kërkime që nuk hyjnë në
kompetencën lëndore të gjykatës së cilës i drejtohet kërkesëpadia. Nëse këto kërkime të
natyrave të ndryshme parashtrohen në një kërkesëpadi, në kuptim të dispozitave ligjore të
mësipërme, rregullimit ligjor të ndryshëm, parimeve të ndryshme të gjykimit civil dhe atij
administrativ, gjykata ku këto kërkime paraqiten nuk mund tì gjykojë të gjitha. Në këto
kushte, pavarësisht faktit nëse këto kërkime janë një bashkim i thjeshtë apo i ndërvarur i
tyre, gjykata ku ato janë paraqitur është e detyruar që t’i ndajë dhe të shpallë
moskompetencën për ato kërkime të cilat ligji i ka përcaktuar në kompetencën lëndore të
një gjykate tjetër.”
4. Kolegji Civil vlerëson se vendimin nr.8221 Regj. Them., datë 16. 12.
2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me të cilin është shpallur moskompetenca
lëndore e kësaj gjykate për gjykimin e kërkimeve të pikave 2 dhe 3 në kërkesë padi, dhe
dërgimin për kompetencë gjykimi Gjykatës kompetente, Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë, dhe veçimin e kërkimit të pikës 3 për të vazhduar gjykimin në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, është marrë në zbatim të ligjit procedural, nenit 61 të
Kodit të Procedurës Civile, ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
5. Referuar objektit dhe shkakut të padisë, Kolegji konstaton se në rastin
në gjykim paditësi Kastriot Lekaj kërkon të njihet pronarë duke ju njohur e drejta e
pronësisë si pasojë e investimit në ndërtimin e një shtëpie e cila është në procedurë
legalizimi si rezultat i plotësimit të formularit të të vetëdeklarimit pranë ALUIZNI-t, nga i
padituri Artenit Selimllari, gjithashtu kërkon përfshirjen e tij ( të paditësit) në procedurat
e legalizimit dhe pezullimit e procesit të legalizimit derisa gjykata të zgjidhë konfliktin
civil, pra jemi në rastin e një kërkesëpadie në të cilën janë parashtruar disa kërkime.
1026
6. Kërkimi në lidhje me fitimin e pronësisë si rezultat i investimit i cili
është në koneksitet me dy kërkimet e tjera dhe ka si bazë ligjore parashikimet e
dispozitave të Kodit Civil, ne lidhje me fitimin e pronësisë. Ndërsa dy kërkimet e tjera
janë bazuar në bazën ligjore referuar në kërkesë padi nga vetë paditësi, Ligji 9482/2006
“Për Legalizimin, Urbanizimin dhe Integrimin e Ndërtimeve pa Leje”, në Nenin 26 të të
cilit parashikohet se nëse gjatë legalizimit ka mosmarrëveshje rreth përfshirjes së
personave të tjerë, të cilët pretendojnë të drejta mbi parcelën ndërtimore, që legalizohet
sipas këtij ligji, kjo mosmarrëveshje zgjidhet nga gjykata, duke ndërprerë procedurat për
legalizim, dhe që rifillojnë pasi vendimi gjyqësor të marrë formë të prerë. Pra sipas
kërkimeve të paditësit në çështjen në gjykim, në referim të dispozitave të sipërcituara,
gjykata duhet të zgjidhë në themel konfliktin e pronësisë së truallit mbi të cilën është
ngritur objekti që kërkohet të legalizohet dhe pronësinë e ndërtimit të bërë pa leje si
rezultat i investimit të pretenduar nga paditësi (kërkim me natyrë civile), duke pezulluar
procesin e legalizimit, për të disponuar më pas organi administrativ me një vendim
(kërkime me natyrë administrative).
7. Gjykata e Lartë me Vendimin Unifikues nr.3, datë 28.04. 2014,
shprehet se: “Neni 23 i Ligjit 49/2012 parashikon se: “Në një kërkesëpadi mund të
parashtrohen disa kërkime, në rast se gjykata është kompetente për të gjitha kërkimet…”.
Të njëjtin rregullim e parashikon edhe neni 159 i Kodit të Procedurës Civile, kur shprehet
se“Në një kërkesëpadi mund të parashtrohen shumë kërkime, në rast se gjykata është
kompetente për të gjitha kërkimet…”. ... Nëse këto kërkime të natyrave të ndryshme
parashtrohen në një kërkesëpadi, në kuptim të dispozitave ligjore të mësipërme,
rregullimit ligjor të ndryshëm, parimeve të ndryshme të gjykimit civil dhe atij
administrativ, gjykata ku këto kërkime paraqiten nuk mund tì gjykojë të gjitha. Në këto
kushte, pavarësisht faktit nëse këto kërkime janë një bashkim i thjeshtë apo i ndërvarur i
tyre, gjykata ku ato janë paraqitur, është e detyruar që tì ndajë dhe të shpallë
moskompetencën për ato kërkime të cilat ligji i ka përcaktuar në kompetencën lëndore të
një gjykate tjetër.”
8. Ky Kolegj vlerëson se, objekt të shqyrtimit të kërkimeve 2 dhe 3 në
padi përbëjnë një nga rastet e parashikuara në nenin 17, germa e, të Ligjit 49/2012 “Për
mosmarrëveshjeve administrative” në të cilin është përcaktuar, se: “Padia ngrihet: ... e)
për detyrimin e organit publik për të kryer apo për të ndaluar kryerjen e një veprimi
tjetër administrativ, të nevojshëm për mbrojtjen e të drejtave apo të interesave të
paditësit;”,
9. Në këto kushte Kolegji Civil çmon se në zbatim të përfundimit
unifikues të cituar më sipër, në kushtet kur kemi një kërkesë padi në të cilën janë
parashtruar një kërkim i natyrës civile dhe dy kërkime të natyrës administrative pra
kërkime të natyrave të ndryshme, gjykata civile e shkallës së parë ka vendosur drejtë kur
ka vendosur veçimin dhe shpalljen e moskompetencës lëndore duke ja dërguar aktet
gjykatës administrative të shkallës së parë për gjykimin e këtyre dy kërkimeve si kërkime
me natyrë administrative dhe vazhdimin e gjykimin për kërkimin e me natyrë civile (në
lidhje me të drejtat e pronësisë).
10. Përfundimisht Kolegji Civil arrin në konkluzionin se vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në lidhje me kompetencën lëndore për gjykimin e
kësaj çështjeje, është i drejtë dhe i bazuar në ligj dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

1027
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.8221 Regj. Them., datë 16.12.2015, të Gjykatës së
Tiranë, më 26.04.2016
1028
VENDIM

Artan Broci Anëtar

KËRKUES: FOTO ANDREA

PERSON I TRETË: A.K.K. PRONAVE TIRANË
AVOKATURA E SHTETIT
OBJEKTI:
Ndreqjen e gabimit, pasaktësisë së vendimit gjyqësor civil
nr.1918, datë 27.09.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Baza Ligjore: Neni 312 i Kodit të Procedurës Civile.

vendosur:
Moskompetencën për gjykimin e çështjes nr.1493 Regj., datë 21.12.2015.
Kalimin e çështjes për kompetencë dhe bashkimin e kësaj çështje për gjykim,
me çështjen nr.21286-00786-61-2014, datë 11.03.2014, me gjyqtarë Albert
Spiro.
Shpenzimet gjyqësore kërkuesit.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë, kërkuesi Foto

Andrea, i cili kërkon ndryshimin e vendimit nr.1493, datë 26.02.2016 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë dhe pranimin e kërkesës, me shkaqet si më poshtë:
 Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është i pambështetur në ligj.
 Vendimi nr.1918, datë 27.09.2010, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë ka lejuar
gabime materiale, shprehur më qartë pasaktësi të dukshme të vendimit, kategori këto
që hyjnë në parashikimet e nenit 312 të Kodit të Procedurës Civile, atë të ndreqjes së
pasaktësive të dukshme të vendimit, gjë që ka sjellë pasoja për kërkuesin dhe
bashkëtrashëgimtarët e tjerë të të ndjerit, gjyshit të kërkuesit Jorgji Stramarko.
 Në dosjen e ndodhur pranë A.K.K.Pronave Tiranë, rezulton kërkesa e depozituar nga
njëri prej trashëgimtarëve të Jorgji Stramarko ( daja i kërkuesit Vasil Stramarko) për
njohjen dhe ose kthimin, apo kompensimin e pronës, trashëgimtarëve të të ndjerit
Jorgji Stramarko, atit të tij dhe njëkohësisht gjyshi i kërkuesit.
 Në dosjen gjyqësore të vendimit nr.1918, datë 27.09.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, është depozituar padia e Vasil Stramarko, me cilësinë e
1029
trashëgimlënësit të të ndjerit Jorgji Stramarko, për njohje të pasurisë trashëgimore,
ndodhur në fshatin Dhërmi, në vendin e quajtur “Adhendri”, me kufizimet përkatëse.
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.1918, datë 27.09.2010 të saj, në
lajthim akut, ka lejuar në atë vendim pasaktësi të dukshme (gabime).
 Kërkuesi pretendon se ka konstatuar pasaktësinë e dukshme të vendimit nr.1918, datë
27.09.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, pas prishjes të këtij vendimi nga
Gjykata e Apelit dhe kthimin për rigjykim. Vendimi për të cilin kërkohet ndreqja e
gabimit, sipas kërkuesit qëndron në themel të padrejtësisë së bërë ndaj
trashëgimtarëve të tjerë të Jorgji Stramarko.
 Vendimi nr.1493, datë 26.02.2016, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, për shpalljen
e moskompetencës, është i pabazuar, për shkakun se konfondohet me kërkesat e ligjit
procedurial civil dhe konkretisht me nenin 467, paragrafi i fundit i K.Pr.Civile, në të
cilin është parashikuar, se: “Në rigjykim nuk mund të ngrihen pavlefshmëritë e
vërtetuara në gjykimet e mëparshme, kur vendimet përkatëse nuk janë prishur për to
dhe nuk mund të bëhen pretendime të ndryshme nga ato që janë të pranuara në
vendimin e gjykatës së apelit, përveç nevojës për realizimin e detyrave të vëna nga
ajo gjykatë.”

VËREN
1. Kërkuesi Foto Andrea pretendon se: Vendimi nr.1918, datë 27.09.2010, i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë, është i gabuar në pikën 2 të dispozitivit, gjykata është shprehur
gabim duke shënuar si trashëgimlënës Vasil Stramarko, në fakt duhet të
shënohet...“trashëgimtarëve të të ndjerit Jorgji Stramarko”.
2. Nga Vërtetimi i Gjykatës (Kancelares) datë 25.02.2016, rezulton se, është në
gjykim çështja me numër 21286-00786-61-2014, me objekt: “ Njohje bashkëpronësie”;
me palë: Paditës: Natasha Fani Koraqi (Andrea), Foto Fani Andrea, Theodhori Fani
Andrea; Të paditur: Theodhori Vasil Stramarko, Aneta Vasil Janila (Stramarko), Llambro
Vasil Stramarko, Beba Vasil Stramarko;.
3. Mosmarrëveshja midis palëve, me objekt “Njohje bashkëpronësie”,
pretendohet mbi shkakun e gabimit në vendimin nr.1918, datë 27.09.2010 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë, gabim nga i cili të paditurit, nuk e njohin si bashkëpronarë
kërkuesin Foto Andrea, etj..
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.1493, datë 26.02.2016, ka
vendosur:
“Moskompetencën për gjykimin e çështjes nr.1493 Regj., datë 21.12.2015.
Kalimin e çështjes për kompetencë dhe bashkimin e kësaj çështje për gjykim, me çështjen
nr.21286-00786-61-2014, datë 11.03.2014, me gjyqtarë Albert Spiro.
Shpenzimet gjyqësore kërkuesit.”
4.1. Në marrjen e vendimit ajo gjykatë ka arsyetuar “... omissis... Në kushtet kur është
hapur një çështje, me objekt “ Njohje bashkëpronësie”, në këtë gjykim do të hetohet dhe
konstatohet gabimi i pretenduar në vendimin vendimin nr.1918, datë 27.09.2010 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë. Në rast se kjo gjykatë do të gjykonte veçmas këtë
çështje, me objekt “Ndreqje gabim vendimi”, do të krijohej një pështjellim tjetër
procedurial, në një kohë që gjykimi i themelit me gjyqtarë Albert Spiro, me objekt
“Njohje bashkëpronarë”, ka në kompetencë këtë mosmarrëveshje dhe do të operojë e
1030
konstatojë shkelje të së drejtës materiale ose jo, të kërkuesit Foto Andrea, i cili është një
nga paditësit në atë gjykim...(...).”.
5. Kundër këtij vendimi nga kërkuesi Foto Andrea, ka paraqitur ankim të
veçantë, me shkaqet sa më lart.
6. Ky Kolegj vlerëson të pa bazuar në ligj vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, me arsyetimin sa sipër, gjithashtu çmon se ankimi i veçantë i paraqitur
nga kërkuesi Foto Andrea, nuk përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin
472 të K.Pr.Civile.
7. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të sqarojë fillimisht se kompetenca
nuk është gjë tjetër veçse sasia e juridiksionit ose masa e juridiksionit që i është dhënë në
ushtrimin e funksioneve të saj çdo gjykate. Kompetenca është një kusht procedural i
vlefshmërisë së procesit gjyqësor dhe i akteve të realizuara gjatë tij në kuptimin që “Një
gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari procedurale”. Për këtë arsye
shqyrtimi i çështjes së kompetencës përfshihet që në veprimet përgatitore të procesit
gjyqësor që duhet të kryejë gjykata (neni 158 /a i K.Pr.Civile).
8. Ligjvënësi, në rregullimin e kompetencën territoriale dhe tokësore të gjykatave
për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në K.Pr.Civile dhe në ligje të
tjera të veçanta, ka pasur parasysh midis të tjerave dhe lehtësimin dhe komoditetin që
duhet t’u krijohet palëve në proces. Veç kësaj, për kategori të caktuara mosmarrëveshjesh
procesi duhet të zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të ndihmojë që
procesi të zhvillohet në mënyrë sa më efektiv dhe brenda një afati të arsyeshëm në
respektim edhe të nenit 6 të KEDNJ, nenit 42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë
dhe nenit 4 të K.Pr.Civile.
9. Duke ju kthyer çështjes objekt gjykimi, Kolegji konstaton se kërkohet ndreqja
e gabimit të vendimit nr.1918, datë 27.09.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, i
cili ka marrë formë të prerë me datë 25.11.2010. Në këtë vendim ndër të tjera është
vendosur “ ... Pranimi i padisë duke njohur pronësinë dhe kthyer në natyrë
trashëgimtarëve të të ndjerit Vasil Stramarko një sipërfaqe toke ...”. Sipas kërkuesit,
gjykata ka gabuar kur është shprehur për “njohjen dhe kthimin e pronësisë
trashëgimtarëve të të ndjerit Vasil Stramarko” ndërkohë që duhej të shprehej për
“njohjen dhe kthimin e pronësisë trashëgimtarëve të të ndjerit Jorgji Stramarko”.
10. Nga ana tjetër rezulton se përpara të njëjtës gjykatë, është në gjykim çështja
civile nr.21286-00786-61-2014,datë regjistrimi 11.03.2014, me objekt: “Njohje
bashkëpronësie”; ku palë paditëse krahas të tjerëve është dhe kërkuesi Foto Andrea.
11. Ndodhur në situatën kur në të njëjtën gjykatë janë të regjistruara si kërkesa,
objekt ankimi të veçantë, me kërkues Foto Andrea si dhe çështja civile nr.21286-00786-
61-2014 me njërin nga paditësit Foto Andrea, Gjykata ka vendosur moskompetencën e
gjykimit të çështjes me objekt ndreqjen e gabimit dhe bashkimin e kësaj çështje për
gjykim, me çështjen nr.21286-00786-61-2014, datë 11.03.2014.
12. Referuar vendimmarrjes sa sipër Kolegji Civil e vlerëson të gabuar
përfundimin e arritur nga gjykata e shkallës së parë për deklarimin e moskompetencës së
gjykatës për shqyrtimin e çështjes, pasi në këtë rast gjykata ka konfonduar konceptin e
moskompetencës me atë të bashkimit të çështjes të parashikuar në nenin 57 të K.Pr.Civile
në të cilin është parashikuar se: “ Paditë kundër disa të paditurve që shqyrtohen nga
gjykata me trupa gjykues të ndryshëm, kur kanë lidhje midis tyre për nga objekti, mund të
bashkohen me një çështje të vetme dhe të shqyrtohen nga gjykata e vendit të banimit ose
të qëndrimit të njërit prej të paditurve”, ndërsa në nenin 58 të K.Pr.Civile është
parashikuar se: “Kur në të njëjtën gjykatë ose gjykata të ndryshme shqyrtohen në të
njëjtën kohë mosmarrëveshje midis të njëjtave palë dhe kanë të njëjtin shkak e të njëjtin
1031
objekt, vendoset pushimi i gjykimit të mosmarrëveshjeve të paraqitura pas asaj të
regjistruar më parë.”
13. Kolegji thekson se gjykata në të cilën është ngritur padia kur nuk është kompetente për
shqyrtimin e çështjes, kryesisht ose me kërkesë të palëve, vendos moskompetencën e saj duke
ja dërguar aktet gjykatës kompetente të të njëjtës shkallë por jo brenda të njëjtës gjykatë si në
çështjen objekt ankimi. Në rastin në shqyrtim sipas gjykatës së shkallës së parë, konstatohet
se jemi para rastit të bashkimit të çështjeve që qëndrojnë të varura para të njëjtës gjykatë.
14. Në të tilla rrethana ky Kolegj për sa më lart arsyeton, i tërheq vëmendjen gjykatës së
shkallës së parë e cila kryesisht nuk duhej të shpallte moskompetencën e saj për gjykimin e
çështjes pasi nuk jemi përpara rasteve të parashikuara nga nenet 42 e vijues të Kodit të
Procedurës Civile.
15. Ky Kolegj duke vlerësuar në thelb vendimmarrjen e gjykatës së shkallës së parë e cila ka
të bëjë vetëm me bashkimin e çështjeve (pa vlerësuar nëse janë rastet e parashikuara në
nenin 57 të Kodit të Procedurës Civile) e konsideron këtë vendim si të ndërmjetëm i cili
mund të ankohet bashkë me vendimin përfundimtar dhe në të tilla rrethana çmohet
mospranimi i kërkesës për shqyrtim.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Mospranimin e ankimit të kërkuesit Foto Andrea.
Tiranë, më 26.04.2016
1032
VENDIM

Medi Bici Anëtar

Nr. 31003-00496-2016akti që ju përket palëve :
PADITËS: SHOQËRIA “FBL PARLLAKU” SH.P.K

E PADITUR: DEGA E DOGANËS KUKËS
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të më kthejë shumën totale prej 277.524 lekë,
si dëm i shkaktuar në 15 deklarata doganore,
dalë nga akt ekspertimi i datës 31.12.2015
dhe nga shtesa e akt ekspertimit të datës 31.12.2015.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 48, 153, 154 të K.Pr.Civile,
nenet 115,117, 120, 419, 422, 450, 486, 608, 640, 653 të K.Civil,
ligji nr.102 datë 31.07.2014 “Kodi Doganor i Republikës së Shqipërisë”,
i ndryshuar me ligjin nr.32 datë 02.04.2015 nenet 56, 57, 63, 68, 71,
ligji nr.9696 datë 21.03.2007 “Marrëveshja për Amendimin
dhe Zgjerimin e Marrëveshjes së Tregtisë së Lirë të Evropës Qendrore”
datë miratimi 21.03.2007,
Fletorja Zyrtare nr.37, faqe 709,
ligji nr.10421 datë 26.05.2011 “Për Ratifikimin e Protokollit Shtesë
të Marrëveshjes për Ndryshimin dhe Anëtarësimin në Marrëveshjen
e Tregtisë së Lirë të Europës Qendrore” datë miratimi 26.05.2011,
Fletorja Zyrtare nr.37, faqe 2974.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin nr.71 (38), datë

Nxjerrjen jashtë juridiksionit të çështjes administrative me nr.Regj. Them
571/1343 (31023-00142-83-2015) datë 12.06.2015, të ngritur nga pala
paditëse Shoqëria “FBL PARLLAKU” sh.p.k.
Kundër vendimit nr.71 (38), datë 28.01.2016 të Gjykatës Administrative të

Shkallës së Parë Shkodër, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Shoqëria “FBL
PARLLAKU” sh.p.k, me anë të të cilit kërkon prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes
për vazhdimin e gjykimit me të njëjtën trup gjykues.
1033
Pala paditëse e argumenton pretendimin e saj, për këto shkaqe:
- Duke analizuar kuptimin e termit deklarim me shkrim (deklarat doganore),kjo sjell se
dispozitat zbatuese të Kodit Doganor të miratuar me VKM nr.205/1999 i ndryshuar,
kanë përcaktuar shprehimisht se deklarata me shkrim bëhet sipas një formulari, i cili
përbënë model zyrtar për deklarimin me shkrim të mallrave me qëllim vendosjen në
një regjim doganor.
- Sipas këtyre dispozitave ky formular përbënë në vetvete një dokument administrativ
të vetëm, mbi bazën e të cilit, bashkë me dokumentat shtesë që kërkon ligji, pranohet
nga autoriteti doganor, i cili vijon me procedurën e zhdoganimit të mallit sipas
specifikave përkatëse të tij.
- Po t’i referohemi vendimit nr.62, datë 04.02.2014 të Kolegjit Administrativ të
Gjykatës së Lartë kuptohet qartë se deklarata doganore në vetvete përbën një akt
administrativ, duke qenë se pala paditëse ka ezauruar edhe ankimimet administrative
me dy kërkesa drejtuar Doganës Kukës, atëherë jemi brenda juridiksionit gjyqësor të
Gjykatës Administrative.
- Objekti i padisë është i qartë, ku kërkohet detyrimi i paguar në kundërshtim me ligjin,
pra nëse një akt nuk përcjell frymën e ligjit apo vjen në kundërshtim me të, atëherë
këto akte janë absolutisht të pavlefshme.
- Në referim të dispozitave ligjore neni 116 dhe 117 të K.Pr.Administrative, si dhe të
praktikës gjyqësore duket qartë që akti administrativ deklaratë doganore, është një akt
absolutisht i pavlefshëm, pasi vjen në kundërshtim me formën dhe proçedurën e ligjit
dhe si rrjedhojë ligjvënësi goditjen e një akti absolutisht të pavlefshëm nuk e ka lidhur
me ndonjë afat apo kusht për të ezauruar rrugën administrative, por ky akt mund të
goditet në çdo kohë që paditësi e konstaton atë.
- Gjithashtu gjykata konfondohet duke nxjerr çështjen jashtë juridiksionit, pasi paditësi
pas 10 vitesh zbulon për abuzimin që i është bërë duke paguar një detyrim të
padetyruar nga ana e legjislacionit Shqiptarë dhe i është drejtuar gjykatës me objektin
e padisë duke iu referuar nenit 608 dhe 653 të Kodit Civil dhe nuk i është drejtuar me
nenet 115 dhe 116 të K.Pr.Administrative.

VËREN
Siç rezulton nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Shoqëria “FBL
PARLLAKU” sh.p.k, ushtron aktivitetin tregtar për përpunimin e lëndës plastike dhe në
prodhimin e dritareve plastike, dyerve plastike, vetratave plastike, grillave të llojeve të
ndryshme.
Pala paditëse Shoqëria “FBL PARLLAKU” sh.p.k, ka importuar artikullin “Profile
PVC” nga Republika e Kosovës, sipas 15 deklaratave doganore IM4 përkatëse dhe pretendon
se me hyrjen në fuqi të marrëveshjes “CEFTA” në 2006 nuk duhet të paguhet taksa 0.5%, pra
duhet të zbatohet trajtimi tarifor preferencial.
Pala e paditur Dega e Doganës Kukës nuk e ka zbatuar këtë marrëveshje, me
arsyetimin se duke qenë se ky artikull është me origjinë EU, por ky mall është futur në
Kosovë dhe ka kryer procedurat e zhdoganimit IM4, pra është çliruar në territor e Kosovës e
cila nuk ka marrëveshje të tregtisë së lirë me EU, duke u konsideruar si vend i tretë.
Në këto kushte paditësi i është drejtuar gjykatës, me padinë objekt gjykimi, duke
pretenduar, se pala e paditur ka vepruar në kundërshtim me ligjin dhe duhet ti kthej shumat e
paguara.
1034
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër me vendimin nr.71 (38), datë
28.01.2016, për kërkesën e palës së paditur, për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të
çështjes, ka vendosur pranimin e kërkesës së përfaqësuesit të palës së paditur për nxjerrjen
jashtë juridiksionit të çështjes administrative me nr.Regj. Them 571/1343 (31023-00142-83-
2015) datë 12.06.2015.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se pala paditëse nuk ka bërë ankim pranë Drejtorisë së
Përgjithshme sipas kërkesave të nenit 289/2 të Kodit Doganor dhe në rastin konkret
evidentohet se padia objekt shqyrtimi nuk i përket juridiksionit gjyqësor, pasi nuk është
ezauruar fillimisht rruga administrative e ankimit, sipas kritereve dhe kushteve të përcaktuara
në dispozitat e Kodit Doganor.
Gjykata në respektim të dispozitave të K.Pr.Civile (neni 36), të cilat janë në harmoni
me rregullimet e ligjit nr.49/2012 (neni 9), parashikohet se në juridiksionin gjyqësor hyjnë të
gjitha mosmarrëveshjet që parashikohen në kodet dhe ligjet përkatëse.
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër, ka ushtruar
ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë pala paditëse Shoqëria “FBL PARLLAKU” sh.p.k, me
të cilën kërkon prishjen e këtij vendimi për shkaqet që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij
vendimi dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit me të njëjtën trup gjykues.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi, vlerëson se ankimi i
veçantë i paraqitur nga pala paditëse Shoqëria “FBL PARLLAKU” sh.p.k është i mbështetur
në ligj dhe se vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër, që ka vendosur
pranimin e kërkesës për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes është marrë në
zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe atij material dhe për këtë shkak ai duhet të prishet.
Ky Kolegj, vlerëson të theksojë dhe të sqaroj se konflikti i lindur midis palëve është i
natyrës administrative, duke marrë në konsideratë mosmarrëveshjen e krijuar, palët që marrin
pjesë në këtë marrëdhënie juridike,konfliktin e krijuar, shkakun ligjor, objektin e saj dhe
ligjin e zbatueshëm.
Shkaku i lindjes së mosmarrëveshjes është pagimi i vlerës doganore të mallit gjatë
procedurës së zhdoganimit nëpërmjet deklaratave doganore, i cili realizohet bazuar në ligjin
specifik dalë për këtë qëllim që është Kodi Doganor i Republikës së Shqipërisë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër në zbatim të gabuar të ligjit, merre
të mirëqenë faktin se deklarata doganore është akt administrative dhe për këtë fakt paditësi
duhet të ndjek rrugën administrative duke ezauruar ankimin pranë Drejtorisë së Përgjithshme
të Doganave sipas nenit 289 të Kodit Doganor.
Deklarata doganore për vetë natyrën që ajo ka nuk përbënë një akt të mirëfilltë
administrativ dhe nuk përmban elementët e aktit administrativ në kuptim të nenit 105 të
K.Pr.Administrative, i cili përcakton se do të konsiderohen akte administrative të gjitha
vendimet e organeve të administratës publike, të cilat krijojnë pasoja juridike në raste
individuale. Deklarata doganore është një formular tip i cili shpreh vullnetin e subjektit privat
në përputhje me ligjin, në rastet e vendosjes së mallrave në regjim doganor, duke u
depozituar pranë zyrave doganore përkatëse.
Duke qenë se deklarata doganore është një akt shkresor i plotësuar nga paditësi, ai
nuk mund të kundërshtohet nga ky i fundit në formën e kundërshtimit të aktit administrativ,
pasi siç rezulton nga aktet e administruar në dosjen gjyqësore,pala e paditur nuk ka nxjerr
asnjë akt administrativ dhe ndaj të cilit paditësi do të kishte të drejtë të ankohej sipas
parashikimit të nenit 289 të Kodit Doganor.
Në nenin 289 pika 2 të ligjit nr.8449, datë 27.01.1999 “Kodi Doganor i Republikës së
Shqipërisë”, përcaktohet se:
Kundër vendimit të autoriteteve doganore kompetente të përmendura në paragrafin
1(për pagimin e detyrimeve doganore dhe gjobave përkatëse), personi i akuzuar mund t'i
paraqesë Drejtorit te Përgjithshëm te Doganave një ankesë të arsyetuar kundër këtij vendimi,
1035
brenda 5 ditësh nga data e njoftimit. Në qoftë se personi i akuzuar nuk paguan shumën e
përmendur në paragrafin 1, dhe nuk apelon pranë Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave,
autoritetet doganore marrin të gjitha masat për të proceduar me vjeljen e shumës së borxhit
doganor dhe të gjobës, në bazë të procedurave të përcaktuara në nenin 245 të këtij Kodi.
Siç rezulton nga dispozita e ligjit specifik të sipërcituar, pala e paditur duhet të nxjerr
një vendim në ushtrim të kompetencave dhe të funksioneve të ngarkuar me ligj, e cila duhet
të detyroj paditësin për pagimin e detyrimit dhe gjobave përkatëse në rastin e shkeljeve të
konstatuara dhe vetëm në këtë rast paditësi duhet të ndjek rrugën administrative duke
paraqitur ankimin përkatës, brenda afatit dhe kritereve të përcaktuara nga ligji.
Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se në kushtet kur
nuk është detyrim ligjor shqyrtimi administrativ nga organi administrativ i çështjes objekt
gjykimi, pasi pala paditur nuk ka nxjerr asnjë akt dhe nuk ka kryer asnjë veprim që të cënojnë
interesat e paditësit, atëherë vendimi i Gjykatës, për pranimin e kërkesës për nxjerrjen jashtë
juridiksionit gjyqësor të kësaj çështje duhet të prishet.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e Vendimit nr.71 (38), datë 28.01.2016, të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Shkodër dhe dërgimin e çështjes kësaj gjykate, për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 28.04.2016
1036
VENDIM


PADITËS: TASIM BERZIU

SHOQËRORE TIRANË.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur DRSSH Tiranë të njohë vjetërsinë në punë për:
-Periudhën 08.04.1968 – 16.09.1977 si punëtor miniere në N.B.Kamëz,
Sektori Valias Tiranë.
-Periudhën 17.09.1977-31.12.1978 si punëtor miniere sipërfaqe
në N.N. Miniera Valias Tiranë.
-Periudhën 01.01.1979-31.08.1992 si punëtor miniere nëntoke
në Minierën e Qymyrgurit Valias Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 42, 43, 153, 154, 157 e vijues të K.Pr. Civile.
Neni 419 i Kodit Civil,
neni 86/3 e vijues të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993
“Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë”.

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për gjykimin e çështjes civile nr.4690 Regjistrit Themeltar.
Dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.3142

Regj.Them, datë 05.04.2016, bazë të nenit 13/5 të ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “ Për
administrative “, ka ngritur çështjen e mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore, duke
- Në përcaktimin e kompetencës lëndore gjykata duhet ti referohet identifikimit të
natyrës së mosmarrëveshjes që shtrohet për gjykim, nëse ajo është e natyrës civile apo
administrative. Gjithashtu në përcaktimin e kompetencës lëndore, gjykata duhet ti
1037
referohet edhe shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit të parashtruar në kërkesëpadi,
si dhe në lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të
drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë cënuar.
- Në thelb të kërkimeve të tij, të parashtruara në kërkesëpadi, paditësi ka kërkuar
detyrimin e palës së paditur për ti njohur vjetërsinë në punë për disa periudha si
punëtor nëntoke në Minierën e Qymyrgurit Valias. Në vendimin për shpalljen e
moskompetencës lëndore gjykata e rrethit ka theksuar se mosmarrëveshja objekt
gjykimi është një konflikt i mirëfilltë administrativ, por pa dhënë asnjë arsye apo
argument se pse nuk është kompetente nga pikëpamja lëndore.
- Po t’i referohemi kërkimeve të paditësit, rezulton se kemi të bëjmë me një padi njohje
dhe jo padi detyruese apo shfuqizuese e cila rregullohet nga Kreu VIII i Kodit të
Procedurës Civile (Vërtetimi gjyqësore i fakteve).
- Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.5, datë 20.03.2006 ndër të tjera është
shprehur:”...Dhënia e drejtësisë në fushën civile ushtrohet për mbrojtjen e çdo të
drejte subjektive, kurse juridiksioni administrativ merret me mbrojtjen juridike të
interesave të ligjshme të qytetarit, të cënuara nga një akt i paligjshëm i administratës
shtetërore”.
- Gjykata nisur nga referencat ligjore të mësipërme dhe jurisprudenca e Gjykatës
Kushtetuese dhe Gjykatës së Lartë, çmon se marrëdhënia juridike objekt gjykimi,
është marrëdhënie juridike civile dheb jo administrative. Kjo pasi paditësi në thelb të
pretendimeve të tij ka kërkuar njohjen e vërtetësisë në punë në N.B.Kamëz si dhe në
N.N.Minierave Valias.

VËREN
Paditësi është banorë i qytetit të Tiranës dhe ka qënë punonjës nëntoke në Minierën e
Valiasit.Në përputhje me ligjin nr.7703, datë 11.05.1993 “ Për sigurimet shoqërore në RSH-
së”, i ndryshuar, pasi paditësi ka mbushur moshën për pension i është drejtuar palës së
paditur e cila i ka njohur pensionin për një periudhë sigurimi 26 vjet dhe i ka lidhur pensionin
në masën 4 000 lekë në muaj.
Pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë me Akt-Pezullimin
nr.25/2, datë 15.10.2009 “ Për pezullimin e përkohshëm të pagesës së pensionit “ ka vendosur
pezullimin e përkohësisht të pagesës së pensionit me arsyetimin se në bazë të verifikimit të
kryer dhe dokumentave që disponon DRSSH datëlindja e paditësit nuk është 04.04.1946, por
04.07.1955.
Ndonjë akt tjetër në dosje nuk ka të lëshuar nga pala e paditur veç aktit të pezullimit,
por paditësi i është drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës Rrethit Gjyqësor Tiranë ku ka
pretenduar se pala e paditur nuk i njeh vjetërsinë në punë dhe ka kërkuar detyrimin e palës së
paditur që ti njohë vjetërsinë në punë për periudhat i përcaktuara në objektin e padisë dhe se
këto vite përputhen me librezën e punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.2296, datë 18.03.2016 ka shpallur
moskompetencën lëndore, duke i’a dërguar këtë çështje Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë. Kjo gjykatë, në thelb, ka arsyetuar se konflikti objekt shqyrtimi është një
konflikt i kirëfilltë administrativ, referuar nenit 7 të ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “Për
Mosmarrëveshjeve Administrative”.
1038
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin e dhënë prej saj
nr.3142 Regj.Them, datë 05.04.2016, në mbështetje të nenit 13/5 të ligjit nr.49 datë
Mosmarrëveshjeve Administrative”, ka ngritur çështjen e mosmarrëveshjes në lidhdje me
kompetencën lëndore, shkaqet e të cilave janë të pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi, vlerëson se vendimi
nr.2296, datë 18.03.2016 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka shpallur
moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar aktet për vazhdimin e
gjykimit Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, është rrjedhojë e zbatimit të
gabuar të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet në po atë
gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Ky Kolegj e gjen me vend të konfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës nga
pikëpamja lëndore për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e rëndësishme si element
që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka juridiksion/kompetencë për të
gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit
përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
Kolegji Administrativ në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet identifikimit
të natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative. Kolegji e
vlerëson të gabuar arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë. Gjykata nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e
vërtetë të këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore
që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
Nga kërkesë padia rezulton se kërkimi i paditëses në këtë gjykim është : “Detyrimi i
palës së paditur që të më njohë vjetërsinë në punë për periudhën 08.04.1968-31.08.1992”,
bazuar në nenin 32 të Kodit të procedurës Civile.
Kolegji çmon se duke vlerësuar shkakun ligjor të kërkimit ndodhemi përpara një
gjykimi që përbën mosmarrëveshje e cila rregullohet nga dispozitat e Kodit të Procedurës
Civile, siç është vërtetimi i qenies ose mosqenies në një marrëdhënie juridike. Ky fakt
rezulton nga përmbajtja e nenit 32 të KPC sipas të cilit: “Padia mund të ngrihet: (a) për të
kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur; (b) për
vërtetimin e qenies ose mosqenies së një marrëdhënieje juridike ose një të drejte; (c) për
njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për paditësin”.
Sa më sipër në analizë të kërkimit të palës paditëse Tasim Berziu dhe shkakut ligjor
ku mbështetet kërkimi, rezulton se jemi përpara një padie për vërtetimin e qenies në një
marrëdhënieje juridike, konkretisht qenies në marrëdhënie pune për periudhat e pretenduara
prej saj. Me padinë objekt shqyrtimi paditësja kërkon të vërtetojë gjyqësisht vjetërsinë në
punë të cilës i është vënë në dyshim nga pala e paditur dhe për këtë qëllim i është pezulluar
dhënia e pensionit.
Sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se
vendimi nr.2296, datë 18.03.2016 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është
shpallur moskompetenca lëndore për gjykimin e çështjes, duhet të prishet dhe çështja t’i
dërgohet po asaj gjykate për të vazhduar gjykimin.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 dhe nenit 13 të ligjit nr.49, datë
1039
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2296, datë 18.03.2016 të Gjykatës Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
dërgimin e çështjes pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 28.04.2016
1040
Nr. 00 - 2016 - 1708 i Vendimit
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillimi më datë 14.04.2016, mori në shqyrtim çështjen nr.00451/2016 që u

përket palëve:
PADITËS: PERIKLI POJANI

I PADITUR: MINISTRIA E MBROJTJES
KOMANDA MBËSHTETËSE PRANË
MINISTRISË SË MBROJTJES
OBJEKTI:
Kërkimin e pagesës në favor të trashëgimtarëve ligjore
të shpërblimit dhe kompensimit të dëmit pasuror dhe jopasuror
të shkaktuar nga vrasja në krye të detyrës për shtetasin Ilia Pojani
Baza Ligjore: Nenet 608, 643/a/b, 625 të KCivil;
ligji nr.49/2012 neni 4 dhe 18.
Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.5285 (80-

2015-3570) datë 22.10.2015, ka vendosur:
Të shpallë moskompetencë tokësore të çështjes nr.2935 (51-2011-5472), datë
23.12.2011 dhe dërgimin për gjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës
së Parë Korçë
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë me vendimin numër s’ka, datë

Të parashtroje para Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë çështjen e
mosmarrëveshjes për kompetencë tokësore midis Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Korçë dhe Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, si dhe bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Pala paditëse ka paraqitur më datë 20.10.2015 në Gjykatën Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë padinë - me objektin e sipërpërmendur në pjesën hyrëse të vendimit
-duke paditur Repartin Ushtarak nr.4410 Drenovë, Korçë dhe Ministrinë e Mbrojtjes.
1041
2. Gjykata. Administrative të Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.5285 (80-2015-
3570), datë 22.10.2015 ka shpallur moskompentencën tokësore për shqyrtimin e kësaj çështje
dhe i ka dërguar padinë dhe aktet e paraqitura në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë
Korçë duke vlerësuar se kjo e fundit ka kompetencën tokësore për shqyrtimin e çështjes në
bazë të nenit 11 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”. Konkretisht sipas kësaj
gjykate duke qenë se palë e paditur është Reparti Ushtarak 4410 që ndodhet në Drenovë
Korçë, si dhe ngjarja për të cilën pala paditëse kërkon dëmshpërblim ka ndodhur në këtë
repart atëherë kompetenca tokësore për shqyrtimin e çështjes nga pikëpamja tokësore i takon
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Korçë që sipas dekretit të Presidentit nr.718, datë
16.11.2012 ka në kompetencë tokësore ndër të tjera rrethet Devoll, Korçë etj.
3. Në këto kushte më datë 05.11.2015 çështja në fjalë është regjistruar në Gjykatën
Administrative të Shkallës së Parë Korçë, e cila e ka vazhduar gjykimin duke e kaluar
çështjen në seancë gjyqësore. Gjatë shqyrtimit gjyqësor, nga Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Korçë, duke qenë se ka rezultuar që pala e paditur repartit ushtarak në
Drenovë nuk ka personalitet juridik (zotësi juridike procedurale për të qenë palë në gjykim)
është bërë rregullimi i ndërgjyqësisë duke thirrur në gjykim me cilësinë e palës së paditur
Komandën Mbështetëse pranë Ministrisë së Mbrojtjes Tiranë, e cila përfaqëson repartin.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë ka argumentuar se palët e paditura kanë
selinë në Tiranë dhe kompetenca tokësore i takon Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë në bazë të nenit 11/5 të ligjit nr.49.2012. Në këto kushte, Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Korçë ka parashtruar para Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë
mosmarrëveshjen e kompetencës tokësore mes këtyre dy gjykatave.
4. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë thekson se vendimi numër s’ka, datë
09.03.2015 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Korçë është i pabazuar dhe duhet
prishur, si dhe çështja duhet të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit. Sipas
Kolegjit Administrativ rezulton se çështja është pranuar për gjykim nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Korçë, e cila e ka kaluar për shqyrtim në seancë gjyqësore.
Kolegji thekson se në situatën kur çështja ka kaluar për gjykim dhe nëse rezulton se pala e
paditur, organ publik ndryshon selinë, apo ai mbaron dhe të drejtat dhe detyrimet e tij i
kalojnë një organi tjetër publik, i cili nuk ka selinë në territorin që ka në kompetencë gjykata,
kjo e fundit nuk ndryshon. Madje as palët ndërgjyqëse nuk kanë të drejtë të ngrenë apo
kundërshtojnë kompetencën tokësore nëse ka filluar shqyrtimi gjyqësor dhe është në fazën e
marrjes së provave, siç parashikon neni 13 i Ligjit 49/2012. Sa më sipër, Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Korçë duhet të vazhdojë gjykimin e filluar prej saj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 7 të ligjit 49/2012
VENDOSI
Prishjen e vendimit numër s’ka, datë 09.03.2015 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Korçë dhe dërgimin e çështjes pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 14.04.2016
1042
Nr. 00 - 2016 - 1910 i Vendimit
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: MAKBULE SHABANI

TË PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE E
OBJEKTI:
Pasaktësi e pjesshme e vendimeve nr.134, datë 05.02.1994 plotësuar me
vendimin nr.134/1, datë 30.11.1996 të ish-KKP Bashkia Shkodër
sa i përket gjeneraliteteve dike i saktësuar nga Isuf Shabani
në ato të sakta Shaban Riza Shabani.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1456 (4193), datë

Konstatimin e mungesës së kompetencës tokësore në gjykimin e çështjes.
Dërgimin e çështjes me nr.regj. 774 (21266-00150-51-2015), datë regj.
21.01.2015 për shqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Shkodër.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin nr.42 (22),

Ngritjen e mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore e funksionale ndërmjet gjykatave.
Dërgimin e çështjes për zgjidhje konflikti pranë Kolegjit Administrativ të
Gjykatës së Lartë Tiranë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësja Makbule
Shabani është një ndër trashëgimtarët ligjorë të subjektit të shpronësuar Shaban Riza Shabani
dhe njëkohësisht përfaqësuese ligjore (me prokurë të posaçme) e të gjithë trashëgimtarëve të
tjerë ligjorë të këtij subjekti të shpronësuar.
1043
2. Pala paditëse ka pretenduar se, me vendimin nr.134, datë 05.02.1994 të ish-KKKP
Bashkia Shkodër, subjektit ish-pronar Isuf Shabani (trashëgimtarëve të tij ligjorë) i është
njohur e drejta e pronësisë për një sipërfaqe prej 250 m2 truall, të ndodhur në Lagjen
“Manush Alimani”, Rruga “F. Cani” me kufij të përcaktuar, si dhe ju është njohur e drejta e
kompensimi.
3. Me vendimin nr.134/1, datë 30.11.1996 të ish-KKKP Bashkia Shkodër, bazuar në
nenin 5 të Ligjit 7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës ish-
pronarëve”, i ndryshuar, është bërë plotësimi i vendimit nr.134, datë 05.02.1994 të ish-KKKP
Bashkia Shkodër, dhënë në favor të subjektit Isuf Shabani (trashëgimtarëve të tij ligjorë), me
të cilin është vendosur. “Të kthejë një sipërfaqe trualli prej 108 m2, pronë e ndodhur në
lagjen “M Alimani”, Rruga “F. Ceni” dhe që kufizohet në Veri- pallati 5-katësh; Jug- Rruga
“Lekë Dukagjini”; Lindje- Prona e Sali Ulqinakut; Perendim- Prona e familjes Shabani...”.
4. Bazuar sa më sipër, trashëgimtarët ligjorë të subjektit të shpronësuar Shaban Riza
Shabani, në vitin 2012 i janë drejtuar Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Tiranë për tu trajtuar me kompensim në të holla, për sipërfaqen e truallit të njohur dhe të
kompensuar sipas vendimit nr.134, datë 05.02.1994 dhe vendimit nr.134/1, datë 30.11.1996
të dhëna nga ish-KKKP Bashkia Shkodër.
5. Gjatë shqyrtimit të kësaj kërkese, me vendimit nr.491, datë 03.04.2013 të AKKP-së
Tiranë, është vendosur refuzimi i kërkesës së trashëgimtarëve ligjore të subjektit të
shpronësuar Shaban Riza Shabani, me arsyetimin se: “... nuk provohet që ish-pronari Isuf
Shabani është i njëjti person me Shaban Sinani. Për mangësinë e sipërcituar, është vënë në
dijeni përfaqësuesi me prokurë ...për të depozituar në dosje vendimin e gjykatës ose
vërtetimin e lëshuar nga Gjendja Civile, me anë të të cilit të provohet që Isuf Shabani dhe
Shaban Riza Shabai janë i njëjti person...”.
6. Në kushtet kur trashëgimtarët ligjorë të subjektit të shpronësuar Shaban Riza
Shabani, nuk realizojnë dot të drejtën e kompensimit në njërën nga format që parashikon
Ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar, në
datën 20.01.2015, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, me padinë me
objekt të sipërcituar, duke pretenduar pasaktësinë e pjesshme të vendimit me nr.134, datë
05.02.1994 dhe vendimit nr.134/1, datë 30.11.1996 të dhëna nga ish-KKKP Bashkia
Shkodër, përsa i përket gjeneraliteteve të sakta të subjektit të shpronësuar, duke cilësuar se të
dhënat e sakta për të janë “Shaban Riza Shabai” dhe jo “Isuf Shabani”, sikundër është shkruar
në vendimet e ish-KKKP pranë Bashkisë Shkodër.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1456 (4193), datë
-Konstatimin e mungesës së kompetencës tokësore në gjykimin e çështjes.
-Dërgimin e çështjes me nr.regj. 774 (21266-00150-51-2015), datë regj. 21.01.2015
për shqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...gjykata vlerëson se për gjykimin e kësaj çështje
administrative ka kompetencën lëndore, funksionale dhe territoriale gjykata administrative e
shkallës së parë Shkodër. Pra, megjithëse gjykata e rrethit gjyqësor Shkodër ka qenë
kompetente për gjykimin e kësaj padie në momentin e dorëzimit të saj në gjykatë, në këtë
moment (të gjykimit të saj në seancë gjyqësore) është bërë kompetente gjykata administrative
e shkallës së parë Shkodër. ...gjykata vlerëson se për shkak të shpejtësisë së procedurave të
gjykimit dhe specializimit të gjyqtarëve të kësaj gjykate, me qëllim legjislatori ka mbajtur
këtë ligj një qëndrim të ndryshëm nga tradita legjislative e mëparshme..., ku përgjithësisht
parashikohej se për çështjet e filluara nga një gjykatë ajo do të vazhdonte gjykimin e saj edhe
pse për gjykimin e çështjeve të reja të asaj natyre ishte krijuar në gjykatë e posaçme, apo një
procedurë e ndryshme...”.
1044
8. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin nr.42 (22),
-Ngritjen e mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore e funksionale ndërmjet
gjykatave.
-Dërgimin e çështjes për zgjidhje konflikti pranë Kolegjit Administrativ të Gjykatës
së Lartë Tiranë.
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...në analizë të kërkimit të palës paditëse dhe
shkakut ligjor ku mbështetet kërkimi, rezulton se jemi përpara një padie për njohjen e
pavërtetësisë së dokumentit. Me padinë objekt shqyrtimi, paditësja kërkon të vërtetojë
gjyqësisht pavërtetësinë e pjesshme të vendimeve nr.134, datë 24.01.1994 plotësuar me
vendimin nr.134/1, datë 30.11.1996 të ish-KKKP Bashkia Shkodër, përsa i përket
gjeneraliteteve, duke i saktësuar nga Isuf Riza Shabani në ato të sakta Shaban Riza
Shabani....Në kushtet në të cilat, kërkimi i objektit të padisë së paraqitur nga pala paditëse
është i natyrës civile dhe baza ligjore ku paditësja ka bazuar kërkimet është bazuar në
K.Pr.Civile, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër çmon se cështja është në
kompetencë lëndore të gjykatës civile dhe jo asaj administrative. Gjykata ...i referohet
vendimit unifikues të Gjykatës së Lartë në lidhje me kompetencën lëndore. Konkretisht, ... në
vendimin nr.4, datë 10.12.2013....”.
9. Se vendimi nr.1456 (4193), datë 21.10.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Shkodër, me anën e të cilit, kjo gjykatë ka vendosur shpalljen e moskompetencës së saj për
shqyrtimin e çështjes objekt shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim, Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Shkodër, është një vendim i marrë në zbatim të gabuar të
ligjit procedurial dhe atij material, ndaj për këtë shkak, ai duhet të prishet dhe çështja duhet të
dërgohet në po këtë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
10. Ky Kolegj, fillimisht çmon të evidentojë faktin dhe t’i tërheqë vëmendje Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Shkodër për pasaktësi në vendimin e saj, pasi konstaton se, ndërsa kjo e
fundit gjatë gjithë trajtimit dhe analizimit të vendimit të saj i është referuar kompetencës
lëndore dhe ka analizuar këtë lloj kompetence në shqyrtimin e çështjes objekt shqyrtimi, në
dispozitivin e vendimit është shprehur për kompetencën tokësore. Sa më sipër, përbën një
gabim material të kësaj gjykate, pasi konflikti i mosmarrëveshjes midis dy gjykatave si dhe
parashtrimi i çështjes në Gjykatë të Lartë, është bërë në lidhje me kompetencën lëndore. Për
këtë arsye, ky Kolegj, do të marri në trajtim çështjen e ngritur para tij nga ana e Gjykatës
Administrative të të Shkallës së Parë Shkodër, e cila i përket kompetencës lëndore.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të nënvizojë se, në kuptimin e
së drejtës proceduriale, kompetenca lëndore është një kusht i domosdoshëm procedurial, që
bën të vlefshëm procesin gjyqësor, si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë
zhvillimit të tij, në kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari
proceduriale dhe një gjykatë jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e saj, (neni 61
K.Pr.Civile, neni 7 i Ligjit 49/2012).
12. Kompetenca lëndore, përcakton për çdo gjykatë të veçantë, se, në çfarë rastesh
dhe në lidhje me çfarë mosmarrëveshjesh ajo ka pushtet për të gjykuar, duke përcaktuar qartë
rrethin e mosmarrëveshjeve që i është njohur e dhënë asaj për ta gjykuar. Ndarja e
kompetencës, është përcaktuar qartë në Ligjin nr.9877, datë 18.02.2008 “Për organizimin e
pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, në Ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe
në K.Pr.Civile.
1045
13. Gjykata, në përcaktimin e kompetencës lëndore, i referohet pikërisht identifikimit
të natyrës së mosmarrëveshjes që i shtrohet për gjykim, nëse ajo është e natyrës civile apo
administrative. Për këtë qëllim, gjykata i referohet shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit të
parashtruara, si në kërkesë padi ashtu dhe gjatë gjykimit, natyrës së mosmarveshjes, si dhe
statusit juridik të palëve që kjo padi i kundrejtohet, si dhe bën lidhjen midis fakteve që
pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë, dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i
janë cënuar.
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në lidhje me çështjen objekt gjykimi, në
shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të kërkimeve
të paditësit, pretendimeve të parashtruara prej tij në aktet proceduriale, qëndrimit të ngritur
nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër dhe në interpretim të dispozitave të
Ligjit nr.49/2012, të zbatueshme, çmon se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, nuk e ka
kuptuar drejtë natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi.
15. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, pala paditëse kërkon të
saktësojë vendimet e dhëna nga ish-KKKP Bashkia Shkodër, përsa i përket gjeneraliteteve të
subjektit ish-pronar, të cilat në këto vendime janë shprehur gabim duke e pasqyruar emrin
dhe mbiemrin e subjektit ish-pronar si ”Isuf Shabani”, kur në realitet gjeneralitetet e këtij
subjekti janë “Shaban Riza Shabani”. Paditësi kërkon të saktësohen sa më sipër, pasi nga kjo
pasaktësi që përmbajnë vendimet e komisionit objekt të këtij shqyrtimi gjyqësor, palës
paditëse si trashëgimtare ligjore e këtij subjekti (por edhe trashëgimtarëve të tjerë ligjorë të
tij), ju cënohet e drejta për të përfituar kompensim, në një nga format që parashikon Ligji
nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar.
16. Në analizë të shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit, rezulton se, paditësja kërkon
të saktësojë gabimin që përmban vendimi nr.134, datë 05.02.1994 dhe vendimi nr.134/1, datë
30.11.1996 (që ka plotësuar vendimin e parë) të dhënë nga ish-KKP Bashkia Shkodër. Ky
saktësim, nuk kërkohet të bëhet në akte administrative të mirëfillta, por në vendimet e
KKKP-ve, ku këto të fundit nuk konsiderohen si akte administrative. Gjykata Kushtetuese në
vendimin e saj me nr.27, datë 26.05.2010 shprehet se : “.... vendimet e organeve
administrative, që kanë pasur si kompetencë kthimin dhe kompensimin e pronave, në vite,
nuk mund të konsiderohen akte administrative, në kuptimin normal juridik të termit (strictu
sensu), por akte sui generis të nxjerra nga një organ sui generis, për të cilin Gjykata
Evropiane e të Drejtave të Njeriut ka përdorur termin e ri leksikor, quasi gjykatë...”, ndaj
këto vendime kanë një natyrë të ndryshme nga ajo e aktit administrativ dhe për këtë arsye,
mosmarrëveshja që mund të lindi nga nxjerrja e ketyre akteve është jashtë sferës së
veprimtarisë së të drejtës administrative. Për këtë arsye, çdo ndryshim, modifikim apo
saktësim i tyre mund të bëhet vetëm në rrugë gjyqësore, sipas parimeve të përcaktuara nga
K.Pr.Civile.
17. Gjithashtu, Gjykata Kushtetuese po në vendimin e sipërcituar, ka theksuar se:
“...Sipas të drejtës administrative shqiptare, për të pasur një akt administrativ i cili të
shprehë vullnetin e organit administrativ nevojitet një interes i ligjshëm publik. Kërkesa e një
personi para organeve të kthimit dhe kompensimit të pronave synon njohjen e të drejtës së
pronës mbi një send të caktuar. Kjo e drejtë e pretenduar nga subjekti para një organi
shtetëror është një e drejtë subjektive dhe jo një interes i ligjshëm i tij, në kuptim të nenit 32
të Kodit të Procedurës Civile. Kjo do të thotë, nga ana tjetër, se vendimet e K.K.K.P
dispononin drejtpërsëdrejti mbi të drejta subjektive, të cilat janë ekskluzive të titullarëve të
caktuar dhe jo të shtetasve apo publikut në tërësi siç janë interesat publikë. Ky fakt mund të
konstatohet nga Gjykata pasi e drejta e një personi për tu njohur si pronar i një sendi
rregullohet nga Kodi Civil, si rrjedhim Gjykata çmon se jemi jashtë fushës së veprimit të së
drejtës publike e cila rregullon veprimet e organeve shtetërore në mbrojtje të interesave
publikë...”.
1046
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon të theksojë se, pavarësisht faktit
që ana e paditur në këtë gjykim është një organ shtetëror, vendimet e marra prej saj (apo ish-
komisioneve tagrat e të cilave janë sukseduar prej anës së paditur në këtë gjykim) kanë natyrë
dhe karakter civil dhe jo administrativ, pasi çdo e drejtë që fitohet prej këtyre vendimeve, ka
lidhje direkte ose indirekte me të drejtën e pronësisë si një e drejtë subjektive. Në rastin
konkret, paditësi kërkon të drejta që rrjedhin pikërisht nga vendimi nr.134, datë 05.02.1994
dhe vendimi nr.134/1, datë 30.11.1996 (që ka plotësuar vendimin e parë) të dhënë nga
Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish-Pronarëve pranë Bashkisë Shkodër.
Këto të drejta, pala paditëse nuk mund ti përfitonte në rast se nuk do të ekzistonin vendimet e
mësipërme dhe në rast se ajo nuk do të kishte cilësinë e trashëgimtarit të ish-pronarit.
19. Vlen të theksohet se, e drejta që synon të realizojë pala paditëse në këtë gjykim,
lidhet me saktësimin e gjeneraliteteve të titullarit të pronës që ka qenë subjekt i shtetëzimit,
konfiskimit apo shpronësimit të kryer në mënyrë të padrejtë nga pushteti i kohës, pas datës
29.11.1944, të drejtat e cënuara pronësore të të cilit, janë rregulluar nëpërmjet akteve objekt
të këtij shqyrtimi gjyqësor. Në kushtet kur vendimi nr.134, datë 05.02.1994 dhe vendimi
nr.134/1, datë 30.11.1996 të dhëna nga Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish-
Pronarëve pranë Bashkisë Shkodër, përmbajnë pasaktësi në lidhje me gjeneralitetin e
subjektit të shpronësuar (apo ish-pronar sipas ligjit të kohës), saktësimi i këtyre të dhënave
duhet të kryhet nga gjykata e zakonshme civile, pasi në thelb, e drejta që synon të realizojë
pala paditëse nuk lidhet vetëm me korigjimin e këtyre pasaktësive, por edhe me ralizimin e të
drejtave të pronësisë që burojnë prej këtyre vendimeve. Pra, në rastin konkret, me saktësimin
e gjeneraliteteve të subjektit titullar (ish-pronar), pala paditëse do të mund të realizojë edhe të
drejtën e kompensimit të njohur me këto vendime, ç’ka do të thotë se jemi përpara të drejtës
subjektive të subjekteve të shpronësuar, për të kërkuar pagimin e dëmshpërblimit për pronën
e paluajtshme të marrë në mënyrë të padrejtë, në formën e kompensimit monetar, të
parashikuar në nenin 11 të Ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e
pronës”, i ndryshuar (dispozitë ligjore në fuqi në momentin e lindjes së mosmarrëveshjes), si
dhe parimeve të Kodit Civil.
20. Sa më sipër, vjen në përputhje me vendimin e Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë nr.4, datë 10.12.2013, e cila ka unifikuar praktikën gjyqësore duke u shprehur se:
“Kur në objektin e gjykimit kundërshtohet vendimi i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave apo Agjencisë Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, kjo çështje do të
konsiderohet si mosmarrëveshje civile dhe do të shqyrtohet nga gjykata që ka kompetencë
gjykimin e mosmarrëveshjeve civile”.
21. Në lidhje me këtë konkluzion të Kolegjeve të Bashkuara, këto të fundit kanë
arsyetuar në mënyrë shteruese se: “...Në këto lloj gjykimesh nuk kemi të bëjmë me një
kontroll të thjeshtë të një veprimtarie administrative. Kontrolli gjyqësor në këto gjykime i
kalon caqet e kontrollit të një veprimtarie administrative. Nga ana e gjykatës merret në
analizë jo vetëm e drejta e pronësisë, por edhe mënyra e fitimit të pronësisë, duke iu referuar
për këtë qëllim instituteve të së drejtës civile që kanë rregulluar të drejtën e pronësisë në
kohë të ndryshme.... gjykimet me objekt kundërshtim të vendimit të Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronës apo të Agjencisë Kthimit dhe Kompensimit të Pronave nuk janë
gjykime që përfshihen në rrethin e atyre çështjeve që i përkasin fushës administrative, por
mosmarrëveshje të natyrës civile, në të cilat subjekti pretendues kërkon të drejtën e pronës
mbi një send të paluajtshëm, duke paraqitur për këtë qëllim prova në mbështetje të kësaj të
drejte. në gjykimet me objekt kundërshtim të vendimit të K.K.K.Pronave apo A.K.K.Pronave
kemi të bëjmë me të drejta subjektive, edhe pse enti shtetëror publik K.K.K.P. (sot
A.K.K.Pronave) shpreh vullnetin e tij nëpërmjet vendimeve të marra pas kërkesës së bërë nga
subjektet e përkatëse. Vendimet e tyre nuk trajtohen dhe nuk goditen në gjykatë si akte të
mirëfillta administrative. Subjekti kërkues në një gjykim të zakonshëm kundërshton vendimin
1047
e K.K.K.Pronave apo A.K.K.Pronave dhe kërkon të drejtën e pronës duke paraqitur prova në
mbështetje të së drejtë së tij të pronësisë. ...”.
22. Në rastin konkret, paditësi kërkon deklarimin e pasaktësisë së pjesshme të
vendimeve të dhëna nga ana e ish-komisioneve të kthimit dhe të kompensimit të pronave si
dhe korrigjimin e tyre për këto pasaktësi, për këtë arsye në kushtet kur veprimtaria e këtyre
komisioneve dhe vendimet e nxjerra prej tyre janë cilësuar si të natyrës civile, edhe konfliktet
me Agjencinë e Kthimit dhe të Kompensimit të Pronave që ka sukseduar të drejtat dhe
detyrimet e këtyre komisioneve do të trajtohen si konflikte civile.
23. Në kushtet kur çështja objekt shqyrtimi, nuk i përket asnjë prej parashikimeve
ligjore të përcaktuara në nenin 7 të Ligjit nr.49/2013 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, por gjen
mbështetje tek neni 8 gërma “b” të po këtij ligji, në të cilën pasqyrohet se: “Gjykata
Administrative nuk shqyrton mosmarrëveshjet:... b) shqyrtimi i të cilave, sipas legjislacionit
në fuq, është në kompetencën e një gjykate tjetër”, Ky Kolegj vlerëson se kjo çështje nuk
është e natyrës administrative dhe si e tillë, nuk është në kompetencën lëndore të Gjykatave
Administrative.
24. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të prishë
vendimin nr.1456 (4193), datë 21.10.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, duke e
dërguar këtë ҫështje pranë kësaj të fundit për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.1456 (4193), datë 21.10.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër dhe dërgimin e çështjes në këtë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 28.04.2016
1048
Nr.31003-00457-00-2016 Regj. Themeltar
Nr. 00-2016-1914 Vendimi
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: FERIK MEJDI

I PADITUR: YZEIR ZENELI
ALUIZNI SARANDË
PERSON I TRETË: ZRPP SARANDË
BASHKIA SARANDË
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të lidhë kontratën e shitjes së pronës
që lidhet me vetëdeklarimin për legalizim të objektit nr.2318, datë 28.04.2006
të ndodhur në lagjja nr.1 Sarandë, sipas VKM-së nr.822, datë 23.11.2011
dhe deklaratës noteriale nr.208 rep, datë 08.09.2011.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 153, 154 të K. Pr. Civile,
nenet 79 e vijues, 162, 163 të K.Civil,
ligji nr.9482, datë 03.04.2006
dhe vendimi unifikues 1, datë 06.01.2009.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.23-2013-218(142), datë

Pranimin e kërkesëpadisë me nr.21292-02201-23-2013/1458/259 Regjistri
Themeltar, datë 21.11.2013 Regjistrimi, të paditësit Ferik Mejdi.
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria e ALUIZNIT Sarandë të lidhë,
kontratën për kalimin në pronësi të parcelës ndërtimore me sipërfaqe 494 m 2,
ku ndodhet objekti 1 kat me sipërfaqe të bazës 42 m2, me paditësin Ferik
Mejdi, kur të jenë përmbushur prej tij të gjitha ato kritere dhe procedura të
kërkuara nga ligji nr.9642, datë 03.04.2006 “Për legalizimin, urbanizimin dhe
integrimin e ndërtimeve pa leje”, i ndryshuar dhe udhëzimet përkatëse të
nxjerrë në bazë dhe në zbatim të tij.
1049
Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.249/20-2014-407, datë 03.06.2014 ka
vendosur:
Shpalljen e moskompetencës së Gjykatës së Apelit Gjirokastër për gjykimin e
çështjes nr.regj. them. 269/21265, datë 10.03.2014 dhe dërgimin e çështjes për
shqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë, si gjykatë kompetente.
Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.s’ka, datë 16.03.2016 ka vendosur:

T’i parashtrojë Gjykatës së Lartë qëndrimin e saj lidhur me përcaktimin e
kompetencës funksionale për shqyrtimin e ankimit të të paditurit Drejtorisë së
ALUIZNI Vlorë ndaj vendimit nr.23-2014- 218(142), datë 06.02.2014 të
Gjykata Administrative e Apelit, parashtron se:

 Kolegji Administrativ i Apelit si shqyrtoi çështjen në dhomë këshillimi, çmon se kjo
mosmarrëveshje është administrative, sikurse është cilësuar edhe nga Gjykata e Apelit
Gjirokastër.
 Në rastin në gjykim mosmarrëveshja rezulton e ngritur nga pala paditëse Ferik Mejdi
për detyrimin e palës së paditur, Drejtoria e ALUIZNIT Sarandë të lidhë kontratën për
kalimin në pronësi të parcelës ndërtimore me sipërfaqe 494 m 2, ku ndodhet objekti 1
kat me sipërfaqe të bazës 42 m2, me paditësin Ferik Mejdi, kur të jenë përmbushur
prej tij të gjitha ato kritere dhe procedura të kërkuara nga ligji nr.9642, datë
03.04.2006 “Për legalizimin, urbanizimin dhe integrimin e ndërtimeve pa leje” i
ndryshuar dhe udhëzimet përkatëse të nxjerra në bazë dhe në zbatim të tij.
 Ndërsa rezulton se në mënyrë të gabuar, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë ka
pranuar për shqyrtim një çështje administrative paraqitur me padi pas datës
04.11.2013 dhe në kundërshtim me përcaktimet e nenit 61 të K.Pr. Civile nuk ka
deklaruar moskompetencën lëndore për gjykimin e kësaj çështje, por ka vijuar
gjykimin dhe disponuar në përfundim me vendimin përfundimtar nr.23-2014-
218(142), datë 06.02.2014.
 Por ndryshe nga sa ka çmuar Gjykata e Apelit Gjirokastër, Kolegji Administrativ i
Apelit çmon se në rrethana të tilla është kjo e fundit që ka për funksion shqyrtimin e
ligjshmërisë së këtij vendimi të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë. Thënë ndryshe,
ky Kolegj çmon se kjo gjykatë ka kompetencë funksionale për të disponuar lidhur me
ankimin e palës së paditur ndaj vendimit nr.23-2014-218 (142), datë 06.02.2014 të
 Në rastin në gjykim, padia është ngritur me datë 20.11.2013, pra pas datës
04.11.2013, regjistruar për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Sarandë. Ky fakt
dikton dhe qëndrimin e këtij kolegji për ngritjen e mosmarrëveshjes para Gjykatës së
Lartë me vlerësimin se nuk ka kompetencë funksionale për shqyrtimin e ankimit të të
paditurit Drejtorisë së Shërbimit të Transportit Rrugor Gjirokastër ndaj vendimit
nr.23-2014- 218 (142), datë 06.02.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi në tërësi çështjen në Dhomën e
Këshillimit, në përfundim;
1050
VËREN
nr.31003-00457-00-2016 regj. them, që u përket palëve: paditës Ferik Mejdi, të paditur Yzeir
Zeneli e ALUIZNI Sarandë dhe persona të tretë ZRPP Sarandë e Bashkia Sarandë, me
objekt: Detyrimin e palës së paditur të lidhë kontratën e shitjes së pronës që lidhet me
vetdeklarimin për legalizim të objektit nr.2318, datë 28.04.2006 të ndodhur në lagjja nr.1
Sarandë, sipas VKM-së nr.822, datë 23.11.2011 dhe deklaratës noteriale nr.208 rep, datë
08.09.2011.
2. Vendimi nr.249/20-2014-407, datë 03.06.2014 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër,
është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë.
3. Me formularin e vetëdeklarimit për legalizimin e objektit nr.2318, datë 28.04.2006,

i padituri Yzeir Zeneli ka deklaruar për ndërtimin prej tij të një objekti me lartësi 6 m dhe 3 m
larg nga aksi i rrugës, objekt ky i ndërtuar me qëllim banimi dhe që ndodhet në lagjen nr.1
Sarandë.
4. Me datë 08.09.2011 i padituri Yzeir Zeneli deklaron përpara noterit publik
Shkëlqim Haxhi se:
Unë posedues i ndërtimit pa leje deklaroj se objekti i ndërtuar që ndodhet në lagjen
nr.1 Sarandë i deklaruar për legalizim nga ana ime është në fakt pronë e imja dhe e zotit
Ferik. Për këtë, unë kërkoj që procedurat për legalizim të vazhdojnë në emrin e zotit Ferik
Mejdi. Vetëdeklarimi është bërë me nr.2318, datë 28.04.2006. Unë heq dorë nga ky posedim
me vullnet të lirë.
5. Sipas vërtetimit të datës 02.01.2013 të Drejtorit të Drejtorisë së ALUIZNI-t
Sarandë, rezulton se paditësi Ferik Mejdi banor i lagjes nr.1 Sarandë, ka deklaruar ndërtim pa
leje në njësinë vendore Bashkia Sarandë me nr.2318 prot, datë 14.11.2006 dhe deri tani, nga
ana e ALUIZNI-t Sarandë ky objekt është përditësuar dhe është bërë kalimi i të drejtës së
pronësisë me VKM-në nr.822, datë 23.11.2011. Objekti është me një kat, sipërfaqe e bazës
42 m2, madhësia e parcelës ndërtimore është 494 m2.
6. Po kështu, sipas Formularit të pagesës me bono privatizimi të parcelës ndërtimore
të datës 24.1.2012, rezulton se parcela me sipërfaqe 494 m2 është vlerësuar prej ALUIZNIT-t
Sarandë në vlerën e 3.310.000 lekë ku prej paditësit Ferik Mejdi është paguar me bono
privatizimi vlera prej 1.735.000 lekë.
7. Paditësi Ferik Mejdi me kërkesëpadinë e tij drejtuar gjykatës, kërkon që pasi të jenë
ezauruar dhe përmbushur prej tij, të gjitha kërkesat dhe procedurat e kërkuara nga ligji
nr.9482, datë 03.04.2006 “Për legalizimin, urbanizimin dhe integrimin e ndërtimeve pa leje”,
kontrata për kalimin në pronësi të parcelës ndërtimore me sipërfaqe 494 m 2 të lidhet me të
dhe jo me të paditurin Yzeir Zeneli, i cili ka deklaruar fillimisht këtë objekt pa leje, në
kushtet kur objekti, në fakt i përket paditësit dhe për këtë i padituri ka dhënë edhe pëlqimin e
tij përpara noterit publik.
II. Vendimet dhe arsyetimi i gjykatave në mosmarrëveshje:
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2013-218 (142), datë

Pranimin e kërkesëpadisë nr.21292-02201-23-2013/1458/259 Regjistri Themeltar,
datë 21.11.2013 Regjistrimi, të paditësit Ferik Mejdi.
1051
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria e ALUIZNIT-Sarandë të lidhë, kontratën për
kalimin në pronësi të parcelës ndërtimore me sipërfaqe 494 m2, ku ndodhet objekti 1 kat me
sipërfaqe të bazës 42 m2, me paditësin Ferik Mejdi, kur të jenë përmbushur prej tij të gjitha
ato kritere dhe procedura të kërkuara nga ligji nr.9642 datë 03.04.2006 “Për legalizimin,
urbanizimin dhe integrimin e ndërtimeve pa leje”, i ndryshuar dhe udhëzimet përkatëse të
nxjerrë në bazë dhe në zbatim të tij.
9. Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.249/20-2014-407, datë 03.06.2014 ka
vendosur:
Shpalljen e moskompetencës së Gjykatës së Apelit Gjirokastër për gjykimin e çështjes
nr.regj. them 269/21265, datë 10.03.2014 dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim në Gjykatën
Administrative të Apelit Tiranë si gjykatë kompetente.
10. Gjykata e Apelit Gjirokastër, ndër të tjera arsyeton se:
... Gjykata e apelit konstaton se në rastin në shqyrtim objekti i padisë së palës
paditëse Ferik Mejdi ka të bëjë me detyrimin e palës së paditur të lidhën kontratën e shitjes
së pronës që lidhet me vetëdeklarimin e objektit nr.2318, datë 28.06.2006 të ndodhur në
lagjen nr.1, Sarandë sipas VKM-së nr.822, datë 23.11.2011 dhe deklaratës noteriale nr.208
rep, datë 08.09.2011.
Pra, kemi të bëjmë me një mosmarrëveshje administrative, e cila duhet të shqyrtohet
nga një gjykatë e posaçme, një gjykatë administrative, e cila funksionon sipas ligjit të
posaçëm ligjit nr.49 /2012.
Me Dekretin e Presidentit nr.8349, datë 14.10.2013, është përcaktuar se data
04.11.2013, do të jetë data e fillimit të funksionimit të Gjykatave Administrative. Me hyrjen
në fuqi të ligjit nr.49/2012, neni 70/5 dhe vendimit unifikues nr.03, datë 06.12.2013 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, gjykata civile, pra edhe Gjykata e Apelit
Gjirokastër, nuk mund të zgjidhë mosmarrëveshje administrative për shkak se me ligjin e
posaçëm nr.49/2012, kompetenca lëndore për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve administrative
i ka kaluar gjykatave të krijuara për zgjidhjen tyre.
Në rastin në shqyrtim, çështja objekt gjykimi lidhet me një mosmarrëveshje
administrative e cila ka filluar të shqyrtohet para datës 04.11.2013, datë në të cilën kanë
filluar realisht që të ushtrojnë funksionin e tyre gjykatat administrative dhe si rrjedhojë,
kompetente për shqyrtimin e çështjes është Gjykata Administrative e Apelit.....
11. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.s’ka, datë 16.03.2016 ka
vendosur:
T’i parashtrojë Gjykatës së Lartë qëndrimin e saj lidhur me përcaktimin e
kompetencës funksionale për shqyrtimin e ankimit të të paditurit Drejtorisë së ALUIZNI
Vlorë ndaj vendimit nr.23-2014- 218(142), datë 06.02.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë.
....Kolegji Administrativ i Apelit si shqyrtoi çështjen në dhomë këshillimi, çmon se kjo
mosmarrëveshje është administrative, sikurse është cilësuar edhe nga Gjykata e Apelit
Gjirokastër.
Në rastin në gjykim mosmarrëveshja rezulton e ngritur nga pala paditëse Ferik Mejdi
për detyrimin e palës së paditur, Drejtoria e ALUIZNIT Sarandë të lidhë kontratën për
kalimin në pronësi të parcelës ndërtimore me sipërfaqe 494 m 2, ku ndodhet objekti 1 kat me
sipërfaqe të bazës 42 m2, me paditësin Ferik Mejdi, kur të jenë përmbushur prej tij të gjitha
ato kritere dhe procedura të kërkuara nga ligji nr.9642, datë 03.04.2006 “Për legalizimin,
urbanizimin dhe integrimin e ndërtimeve pa leje”, i ndryshuar dhe udhëzimet përkatëse të
nxjerra në bazë dhe në zbatim të tij.
Ndërsa rezulton se në mënyrë të gabuar, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë ka
pranuar për shqyrtim një çështje administrative paraqitur me padi pas datës 04.11.2013 dhe
1052
në kundërshtim me përcaktimet e nenit 61 të K.Pr.Civile nuk ka deklaruar moskompetencën
lëndore për gjykimin e kësaj çështje, por ka vijuar gjykimin dhe disponuar në përfundim me
vendimin përfundimtar nr.23-2014-218(142), datë 06.02.2014.
Por ndryshe nga sa ka çmuar Gjykata e Apelit Gjirokastër, Kolegji Administrativ i
Apelit çmon se në rrethana të tilla është kjo e fundit që ka për funksion shqyrtimin e
ligjshmërisë së këtij vendimi të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë. Thënë ndryshe, ky
Kolegj çmon se kjo gjykatë ka kompetencë funksionale për të disponuar lidhur me ankimin e
palës së paditur ndaj vendimit nr.23-2014-218 (142), datë 06.02.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë.
Në rastin në gjykim, padia është ngritur me datë 20.11.2013, pra pas datës
04.11.2013, regjistruar për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Sarandë. Ky fakt dikton
dhe qëndrimin e këtij kolegji për ngritjen e mosmarrëveshjes para Gjykatës së Lartë me
vlerësimin se nuk ka kompetencë funksionale për shqyrtimin e ankimit të të paditurit
Drejtorisë së Shërbimit të Transportit Rrugor Gjirokastër ndaj vendimit nr.23-2014- 218
(142), datë 06.02.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë....
13. Neni 7 i ligjit nr.49/2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, parashikon se:
Gjykatat administrative janë kompetente për:
a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore
normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë
administrative nga organi publik;
b) mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të
mosveprimit të organit publik;
c) mosmarrëveshjet e kompetencave ndërmjet organeve të ndryshme administrative
në rastet e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative;
ç) mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi është organ
i administratës publike;
d) kërkesat e paraqitura nga organet administrative për shqyrtimin e kundërvajtjeve
administrative, për të cilat ligji parashikon heqjen e lirisë deri në 30 ditë, si një lloj të
dënimit administrativ për kundërvajtësin;
dh) kërkesat e paraqitura nga kundërvajtësit për zëvendësimin e dënimit
administrativ me heqje lirie deri në 30 ditë me dënimin me gjobë.
14. Neni 17 i ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, parashikon se:
1. Padia ngrihet:
a) për shfuqizimin tërësisht apo pjesërisht të aktit administrativ;
b) për ndryshimin, pjesërisht apo tërësisht, të aktit administrativ apo detyrimin e
organit publik për të ndryshuar një akt administrativ;
c) për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ;
ç) për të detyruar organin publik të kryejë një veprim administrativ, që është
refuzuar, apo për të cilin organi publik ka heshtur, ndonëse ka pasur kërkesë;
d) për konstatimin e paligjshmërisë së veprimit administrativ, që nuk prodhon pasoja
juridike, nëse paditësi ka një interes të arsyeshëm për këtë;
dh) për saktësimin e të drejtave dhe të detyrimeve ndërmjet paditësit dhe organit
publik;
1053
e) për detyrimin e organit publik për të kryer apo për të ndaluar kryerjen e një
veprimi tjetër administrativ, të nevojshëm për mbrojtjen e të drejtave apo të interesave të
paditësit;
ë) për përcaktimin e organit që ka në kompetencën e tij zgjidhjen e çështjes konkrete,
duke urdhëruar kur është rasti dhe shfuqizimin e aktit të nxjerrë nga organi jokompetent;
f) për shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor, sipas ligjit të posaçëm;
g) për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve të punës, kur punëdhënësi është një organ i
administratës publike.
2. Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, shkaqet që parashtrohen

nga Gjykata e Administrative e Apelit, për konfliktin e kompetencës lëndore janë të
pabazuara në ligj, prandaj nuk ekzistojnë shkaqe ligjore, që vendimi i dhënë nga Gjykata e
Apelit Gjirokastër të cënohet.
16. Në nenet 7, 10 dhe 11 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, është rregulluar
kompetenca lëndore, funksionale dhe tokësore e gjykatave administrative. Kompetenca është
një kusht procedural i vlefshmërisë së procesit gjyqësor dhe i akteve të realizuara gjatë tij në
kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari procedurale. Për
këtë arsye shqyrtimi i çështjes së kompetencës përfshihet që në veprimet përgatitore të
procesit gjyqësor që duhet të kryejë gjykata (neni 158 /a i K.Pr.Civile).
17. Nga interpretimi i dispozitave ligjore dhe sipas përmbajtjes së tekstit dhe qëllimit
të ligjit, del e qartë se në kompetencë të gjykatës administrative, si rregull janë ato
mosmarrëveshje që kanë lindur nga marrëdhëniet administrative ndërmjet subjekteve të të
drejtës private dhe organeve të administratës publike, si dhe mosmarrëveshjet nga cënimi i të
drejtave apo interesave të ligjshme të subjekteve të të drejtës private, si rezultat i veprimtarisë
administrative të organeve që ushtrojnë autoritet shtetëror.
18. Gjykata Administrative e Apelit parashtron se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Sarandë nuk ka patur kompetencën lëndore, të parashikuar nga neni 7 i ligjit nr.49/2012 në
shqyrtimin e çështjes, pasi ajo ka shqyrtuar një çështje administrative të regjistruar pas datës
04.11.2013 (me datë 21.11.2013), e cilat ka qenë në kompetencën lëndore të gjykatës
administrative, por ajo arsyeton se nuk ka vetë kompetencë funksionale për të disponuar mbi
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
19. Ky përfundim i Gjykatës Administrative të Apelit është i pabazuar në ligj, sepse
çështja në shqyrtim është një çështje me natyrë administrative, prandaj kompetenca në lëndë i
përket Gjykatës Administrative të Apelit, e cila edhe në shumë raste të tjera ka marrë në
shqyrtim vendimet e gjykatave të rretheve gjyqësore (civile) kur kishte përfunduar gjykimi i
çështjes në shkallë të parë si pasojë e zbatimit të vendimit unifikues nr.03, datë 06.12.2013 të
20. Duhet theksuar se kompetenca funksionale, e parashikuar nga neni 10 i ligjit
nr.49/2012 ka të bëjë gjithmonë me mosmarrëveshjet që lindin ndërmjet gjykatës
administrative të shkallës së parë dhe Gjykatës Administrative të Apelit dhe jo me
mosmarrëveshjet ndërmjet kësaj të fundit dhe gjykatave civile, pasi në këtë rast
mosmarrëveshja për kompetencën lidhet me lëndën dhe jo funksionin e gjykatave.
1054
21. Para se t’i hyjë shqyrtimit gjyqësor të çështjes, gjykata është e detyruar që të
verifikojë kompetencën e saj lëndore dhe këtë gjë ka bërë Gjykata e Apelit Gjirokastër, e cila
duke parë që çështja kishte natyrë të pastër administrative, ajo ka vendosur moskompetencën
e saj, duke ia kaluar aktet Gjykatës Administrative të Apelit, e cila është kompetente në lëndë
për gjykimin e çështjes objekt gjykimi.
22. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se
pretendimet e parashtruara nga Gjykata Administrative e Apelit në vendimin për ngritjen e
mosmarrëveshjes lëndore janë të pabazuara në ligj, prandaj vendimi i dhënë nga Gjykata e
Apelit Gjirokastër, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 13/6 të ligjit
Mosmarrëveshjeve Administrative”;
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.249/20-2014-407, datë 03.06.2014 të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër.
Tiranë, më 21.04.2016
1055
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: LIRJAN MARKOLA

I PADITUR: SHPËTIM MARKOLA
AGJENCIA E LEGALIZIMIT, URBANIZIMIT
DHE INTEGRIMIT TË ZONAVE
INFORMALE, DREJTORIA E ALUIZMI-t
TIRANA 1.
PERSON I TRTË: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
OBJEKTI:
Detyrimin e anës së paditur Drejtoria e ALUIZNIT-1 Tiranë
të më përfshijë vetëm mua paditësin Lirjan Markola,
në procesin e legalizimit të ndërtimit pa leje të banesës “objekt informal”
sipas vetëdeklarimit me nr.588 prot., datë 16.07.2013
për banesën me sipërfaqe ndërtimore prej 110 m2,
banesë dy-katëshe me sipërfaqe totale ndërtimore prej 220 m2.
Njëherësh nxjerrjen e lejes së legalizimit dhe regjistrimin hipotekor të saj
vetëm në pronësi të paditësit Lirjan Markola.
Sigurimin e padisë, duke detyruar anën e paditur Drejtoria e ALUIZNIT-1 Tiranë,
të vazhdojë jo vetëm procedurat e mëtejshme të legalizimit
të ndërtimit pa leje vetëm në emrin tim
dhe jo në emrin e të paditurit Shpëtim Markola,
por të bëjë në regjistrin hipotekor të pronës së paluajtshme
“ndërtime informale” shënimin përkatës “barrë hipotekore”, sipas këtij vendimi.
Baza Ligjore: Nenet 7/b, 11/1, 15/a, 17/c, 28 e 29 të Ligjit 49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe zgjidhjen e mosmarrëveshjeve administrative”, i ndryshuar;
Ligji nr.10279, datë 20.05.2010 “Për kundravajtjet administrative”,
Ligji nr.9482, datë 03.04.2006 “Për legalizimin e ndërtimeve pa leje” i ndryshuar,
neni 15/1, 16, 17, 26/1/2, 27/e-c-d, 29 she 30/2;
Ligji nr.7843, datë 13.07.1994
“për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar,
1056
si dhe Ligji nr.33/2012
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, neni 49 e vijues të tij.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.7062/555

akti, datë 17.02.2016 ka vendosur:
Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit.
Kundër këtij vendimi, ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë pala e paditur,

Shpëtim Markola, i cili ka pretenduar ndryshimin e vendimit nr.7062/555 akti, datë
17.02.2016 të Gjykatës Administrative e Shkallës së Parë Tiranë dhe nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, duke paraqitur këto shkaqe:
- Vendimi i dhënë nga Gjykata Administrative e Shkallës së parë Tiranë është marrë në
zbatim të gabuar të normave procedurale dhe atyre materiale.
- Kjo çështje duhet të zgjidhet nga ALIUZNI, i cili është institucioni që administron
dosjet e legalizimit dhe pasi ky institucion të jetë shprehur me vendim përfundimtar,
paditësi ka të drejtë ti drejtohet gjykatës për zgjidhjen e konfliktit.
- Pra, paditësi duhet të sqarojë çështjen nga pikëpamja administrative me ALUIZNI-in,
e më pas të kërkojë gjyqësish të drejta për këtë proces administrativ.
- Për sa më sipër, kemi kërkuar nga gjykata që të nxjerri çështjen jashtë juridiksionit
gjyqësor, pasi kjo çështje bën pjesë brenda juridiksionit administrativ.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosje, rezulton se, pala paditëse Lirjan Markola dhe i
padituri Shpëtim Markola janë vëllezër.
2. Midis paditësit Lirjan Markola dhe të paditurit Shpëtim Markola është lidhur
kontrata e shit-blerjes me nr.1238 rep dhe nr.390 kol, datë 28.05.2007, nëpërmjet të cilës, i
padituri Shpëtim Markola i shet të vëllait të tij Lirjan Markola një sipërfaqe toke prej 300 m2,
të ndodhur në Sharrë-Tiranë, kundrejt vlerës prej 200.000 (dyqindmijë) lekë.
3. I padituri Shpëtim Markola, titullin e pronësisë mbi këtë sipërfaqe e provonte
nëpërmjet çertifikatës së pronësisë së datës 26.07.2000, në të cilën pasqyrohej se: “...sipas
kartelës së pasurisë së paluajtshme në emër të Shpëtim Markola, figuron e regjistruar një
pasuri e paluajtshme 300 m2, e ndodhur në Sharrë-Tiranë, ZK. 3321, me nr.64/32 pasurie
dhe me kufij të përcaktuar”.
4. Në momentin e lidhjes së kontratës së shitblerjes midis palëve ndërgjyqëse në këtë
gjykim, ka qenë edhe bashkëshortja e të paditurit Shpëtim Markola, e cila edhe ka nënshkruar
këtë kontratë në cilësinë “e pranishme në shitje”.
5. Pala paditëse ka pretenduar se, kontratën e shit-blerjes me nr.1238 rep. dhe nr.390
kol, datë 28.05.2007, e ka regjistruar pranë regjistrave të ZVRPP Tiranë, në ZK. 3321,
nr.64/32 pasurie, duke u pajisur edhe me çertifikatën e pronësisë së datës 06.06.2007.
6. Mbi këtë sipërfaqe, pala paditëse ka pretenduar se ka kryer një ndërtim pa leje,
shtëpi banimi dy-katëshe tërësisht me kontributin e tij, duke kryer edhe vetëdeklarimin e
kryerjes së këtij ndërtimi pa leje, pranë ALUIZNI-t Tiranë.
7. Pala paditëse ka pretenduar se rastësisht është vënë në dijeni të faktit që, për këtë
objekt ndërtimi ka kryer vetëdeklarim edhe i padituri Shpëtim Markola dhe për këtë arsye i
është drejtuar me shkresë zyrtare ALUIZNI-t Tiranë. Paditësi ka pretenduar gjithashtu se, me
1057
shkresën nr.7834/1 prot, datë 09.11.2015, ALUIZNI Tiranë i ka bërë me dije se, e njëjta
banesë “objekt informal” figuron me vetëdeklarues edhe në emrin e të paditurit Shpëtim
Markola.
8. Për këtë arsye, pala paditëse në datë 25.11.2015, i është drejtuar Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar
detyrimin e palës së paditur që të vijojë procesin e legalizimit të banesës “objekt informal”
vetëm në emër të paditësit, pasi ky ndërtim është kryer vetëm me të ardhurat e tij personale
dhe mbi truallin e tij, si dhe të kryhen pasqyrimet përkatëse në ZVRPP Tiranë.
9. Pala e paditur në këtë gjykim Shpëtim Markola, në seancën gjyqësore të datës
17.02.2016, ka kërkuar nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
10. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.7062/555
akti, datë 17.02.2016 ka vendosur:
-Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit.
10/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....në rastin në gjykim, pala paditëse kërkon nga
pala e paditur ALUIZNI të përfshijë në procesin e legalizimit të ndërtimit pa leje të banesës
“objekt informal” sipas vetëdeklarimit me nr.588 prot., datë 16.07.2013 për banesën me
sipërfaqe ndërtimore 110 m2, banesë dy-katëshe me sipërfaqe totale ndërtimore prej 220 m2.
Në nenin 26 të Ligjit nr.9482, datë 03.04.2006 “Për legalizimin, Urbanizimin dhe Integrimin
e Zonave Ndërtimore Informale”, parashikohet se: “1. Nëse gjatë legalizimit ka
mosmarrëveshje për raportet e pronësisë në objekt ose/dhe rreth përfshirjes së personave të
tjerë, të cilët pretendojnë të drejta mbi parcelën ndërtimore, që legalizohet sipas këtij ligji,
kjo mosmarrëveshje zgjidhet nga gjykata. 2. Gjatë shqyrtimit të konfliktit gjyqësor
procedurat për legalizim të objektit pezullohen dhe rifillojnë sipas kushteve të këtij ligji, pasi
vendimi gjyqësor të jetë i formës së prerë, me kushtin që ndërtimi pa leje të jetë
vetëdeklaruar sipas afatit të përcaktuar në nenin 7 të këtij ligji”. Në rastin konkret prej palës
paditëse kërkohet të detyrohet një organ publik për të kryer një veprim administrative, për të
cilin ligji i posaçëm nuk parashikon ezaurimin e rrugës administrative. Pra, në mënyrën se si
ky kërkim është parashtruar, gjykata çmon se është në juridiksionin e Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë. …”
11. Kundër këtij vendimi, ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë pala e paditur,
Shpëtim Markola, i cili ka pretenduar ndryshimin e vendimit nr.7062/555 akti, datë
17.02.2016 të Gjykatës Administrative e Shkallës së Parë Tiranë dhe nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor, duke paraqitur ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, vendimi nr.7062/555 akti,
datë 17.02.2016 të Gjykatës Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, është marrë në
përputhje me dispozitat e ligjit procedurial dhe atij material, e për rrjedhojë, ai duhet lënë në
fuqi.
13. Fillimisht, ky Kolegj, vlerëson të theksojë se: Është e qartë nga e drejta jonë
procedurale, se çështja e juridiksionit, është një nga çështjet më të rëndësishme procedurale,
mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë e së cilës, sjell automatikisht prishjen e vendimit.
Kjo është dhe arsyeja se përse në nenin 9 të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
parashikohet shprehimisht se: “1. Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe
kryesisht, kur konstaton se çështja nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, merr vendim për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit dhe dërgimin e akteve organit kompetent. 2. Kundër
1058
vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i veçantë në Kolegjin Administrativ të Gjykatës së
Lartë. ..”.
14. Në analizë të dispozitës së mësipërme, konstatohet se, çdo lloj gjykate dhe në çdo
shkallë gjykimi, ka të drejtë të marrë në shqyrtim, të analizojë dhe të vendosë, në lidhje me
juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht,
është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një procesi të rregullt
ligjor, të sanksionuar në nenin 6 të KEDNJ.
15. Nisur nga rëndësia e madhe, që ka përcaktimi i drejtë i juridiksionit në Kodin e
Procedurës Civile, si dhe në nenin 9 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, është përcaktuar
qartë raporti dhe marrëdhënia midis dy juridiksioneve, atij administrativ dhe atij gjyqësor
“Gjykatat nuk mund të shqyrtojnë një çështje që ligji e ka lënë në juridiksionin
administrativ”. Në analizë të dispozitave të mësipërme, juridiksioni administrativ, pengon
gjykatën në shqyrtimin e themelit të çështjes. Në bazë të nenit 136 të K.Pr.Administrative dhe
328 të K.Pr.Civile “Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet kundër një akti
administrativ ose kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ. Palët e interesuara,
mund t’i drejtohen gjykatës, vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin administrativ“. Pra,
“kontrolli gjyqësor vjen pasi është konsumuar rekursi administrativ”.
16. Rezulton që pala paditëse në këtë gjykim ka kërkuar: “1) Detyrimin e anës së
paditur Drejtoria e ALUIZNIT-1 Tiranë të më përfshijë vetëm mua paditësin Lirjan Markola,
në procesin e legalizimit të ndërtimit pa leje të banesës “objekt informal” sipas
vetëdeklarimit me nr.588 prot., datë 16.07.2013 për banesën me sipërfaqe ndërtimore prej
110 m2, banesë dy-katëshe me sipërfaqe totale ndërtimore prej 220 m2; 2) Njëherësh
nxjerrjen e lejes së legalizimit dhe regjistrimin hipotekor të saj vetëm në pronësi të paditësit
Lirjan Markola; 3) Sigurimin e padisë, duke detyruar anën e paditur Drejtoria e ALUIZNIT-
1 Tiranë, të vazhdojë jo vetëm procedurat e mëtejshme të legalizimit të ndërtimit pa leje
vetëm në emrin tim dhe jo në emrin e të paditurit Shpëtim Markola, por të bëjë në regjistrin
hipotekor të pronës së paluajtshme “ndërtime informale” shënimin përkatës “barrë
hipotekore”, sipas këtij vendimi”. Këtë kërkim, pala paditëse e ka mbështetur tek nenet 7/b,
11/1, 15/a, 17/c, 28 e 29 të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe zgjidhjen e mosmarrëveshjeve administrative”, i ndryshuar; Ligji
nr.10279, datë 20.05.2010 “Për kundravajtjet administrative”, Ligji nr.9482, datë 03.04.2006
“Për legalizimin e ndërtimeve pa leje” i ndryshuar, neni 15/1, 16, 17, 26/1/2, 27/e-c-d, 29 she
30/2; Ligji nr.7843, datë 13.07.1994 “për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar,
si dhe tek Ligji nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, neni 49 e vijues të tij.
17. Referuar kërkimit të palës paditëse si dhe shkakut ligjor ku ai e mbështet këtë
pretendim, ky Kolegj, vlerëson se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi ka lindur si pasojë e
kërkesave për legalizim të ndërtimit pa leje të njëjtit objekt nga dy subjekte të ndryshëm,
bazuar në dispozitat ligjore të Ligjit nr.9482, datë 03.04.2006 “Për legalizimin e ndërtimeve
pa leje” i ndryshuar. Në kushtet kur ALUIZNI ka konstatuar se, në lidhje me ndërtimin e
futur në proces legalizimi ka mosmarrëveshje midis subjekteve përsa i përket raporteve të
pronësisë që ata kanë në lidhje me këtë ndërtim, i ka bërë me dije palët e interesuara se, në
lidhje me të njëjtin ndërtim informal janë bërë dy vetëdeklarime nga subjekte të ndryshme.
18. Pala paditëse në këtë gjykim, ka pretenduar se ndërtimi informal objekt i këtij
gjykimi, është ndërtuar prej tij, mbi parcelën e cila është në pronësi të tij, fakt të cilin e
provon nëpërmjet çertifikatës së pronësisë datë 06.06.2007, të lëshuar nga ZVRPP Tiranë.
Pala paditëse ka pretenduar se nga ana e ALUIZNI-t Tiranë i është bërë me dije se për këtë
ndërtim informal, ka kryer vetëdeklarim edhe pala e paditur në këtë gjykim Shpëtim Markola,
për të cilin edhe është hapur dosja respektive pranë këtij institucioni. Në kushtet kur pala
paditëse në këtë gjykim, ka pretenduar se ndërtimi informal objekt i këtij gjykimi, është kryer
1059
vetëm prej tij, sipas parashikimeve të nenit 26 të Ligjit nr.9482, datë 03.04.2006 “Për
legalizimin e ndërtimeve pa leje” i ndryshuar, i është drejtuar gjykatës, për të zgjidhur
çështjen e raportit të pronësisë mbi këtë objekt, duke pretenduar që organi administrativ të
vijojë procedurat e legalizimit të objektit vetëm në emrin e tij, si pronari i vetëm i ndërtimit
pa leje.
19. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se, procesi i legalizimit të
ndërtimeve informale është proces ligjor i cili kryhet fillimisht në rrugë administrative nga
Agjencia e Legalizimit, Urbanizimit dhe Integrimit të Zonave Informale, e organizuar në
drejtori rajonale dhe në qendër dhe rregullohet sipas parashikimeve të Ligjit nr.9482, datë
03.04.2006 “Për legalizimin e ndërtimeve pa leje” i ndryshuar,.
20. Në nenin 2, pika 1, 2 dhe 3 të Ligjit nr.9482, datë 03.04.2006, “Për legalizimin,
urbanizimin dhe integrimin e ndërtimeve pa leje”, i ndryshuar, parashikohet se: “Ky ligj
zbatohet për të gjitha objektet e ndërtuara pa leje, të ngritura para datës së hyrjes në fuqi të
këtij ligji, pavarësisht nëse ato kanë funksion strehimi, veprimtarie ekonomike apo funksione
të tjera social-kulturore, të ngritura dhe që disponohen nga individë apo persona juridikë të
regjistruar e që veprojnë sipas të drejtës tregtare shqiptare. Këshilli i Ministrave përcakton
kriteret, procedurat dhe dokumentacionin e zbatueshëm për të kualifikuar objektet në
ndërtime, që legalizohen ose jo. 2. Ngrehinat funksionale (mure rrethuese) dhe objektet
ndihmëse (garazh etj.) në shërbim të ndërtimeve pa leje, të përfunduara brenda afatit të
parashikuar sipas pikës 1 të këtij neni, legalizohen vetëm në qoftë se janë ngritur brenda
sipërfaqes së parcelës ndërtimore, që legalizohet sipas neneve 19, 20, 21 e 22 të këtij ligji. 3.
Për ndërtimet pa leje, të ngritura brenda zonave që kanë përparësi zhvillimin e turizmit, të
përcaktuara sipas ligjit nr.7665, datë 21.1.1993 "Për zhvillimin e zonave që kanë përparësi
turizmin", brenda 3 muajve nga hyrja në fuqi e këtij ligji, Këshilli i Ministrave përcakton
vendbanimet formale, zonat informale dhe territoret e tjera, brenda zonave që kanë përparësi
turizmin, në të cilat do të kryhet legalizimi sipas këtij ligji. Afati i vetëdeklarimit fillon pas
daljes së vendimit për këto zona”. Pra, në interpretim të kësaj dispozite ligjore, parashikohet
qartësisht se, cila është fusha e zbatimit të këtij ligji, e që është pikërisht legalizimi i
objekteve të ndërtuara pa leje, përpara hyrjes në fuqi të tij.
21. Ndërsa në pikën 4 dhe 5 të nenit 2 të ligjit të sipërcituar, parashikohet se: “4.
Fusha e veprimit të këtij ligji nuk shtrihet për ndërtimet pa leje të ngritura mbi trojet private,
brenda vijës së verdhë, kur planet rregulluese urbanistike parashikojnë ndërtime mbi 5 kate
nga niveli 0. 4/1. Fusha e zbatimit të këtij ligji nuk shtrihet për ndërtimet informale mbi 3
kate, të ngritura në troje private, brenda vijës së verdhë, kur ato nuk janë shtesa informale në
objekt, sipas përcaktimit të bërë në nenin 1 të këtij ligji. 4/2. Fusha e zbatimit të këtij ligji nuk
shtrihet për ndërtimet informale brenda një distance prej 100 metrash nga akset rrugore
kombëtare, me përjashtim të rasteve kur ndërtimi informal përfshihet brenda një zone
informale të miratuar. Të gjitha ndërtimet e tjera pa leje, të cilat nuk u përgjigjen kushteve të
përcaktuara në pikat 1, 2, 3 dhe 4 të këtij neni, si dhe ato për të cilat nuk është kërkuar
legalizimi brenda afatit të përcaktuar në pikën 1 të nenit 7 të këtij ligji, prishen sipas ligjit
nr.9780, datë 16.7.2007 "Për inspektimin e ndërtimit"...”. Pra, qëllimi i ligjvënësit i shprehur
në këto dispozita, ka qenë pikërisht për të përcaktuar saktësisht dhe konkretisht, cilat do të
ishin objektet që do të legalizoheshin dhe ato që do të përjashtoheshin nga zbatimi i këtij ligji,
me qëllim ruajtjen e zonave të studiuara nga ndërtimet pa leje, duke mos e lënë këtë gjë në
dorë të organeve përgjegjëse të legalizimeve, veprimet e të cilave, duhet të ishin në përputhje
me dispozitat e këtij ligji.
22. Ky Kolegj, çmon të theksojë se, në kushtet kur procesi i legalizimit të ndërtimeve
pa leje, parashikonte legalizimin e objekteve mbi troje të cilat mund të mos ishin në pronësi
të subjekteve që kishin kryer këto ndërtime (një nga qëllimet e këtij ligji ishte pikërisht ky, që
të legalizoheshin ndërtime pa leje të ndërtuara në troje që u përkisnin personave të tretë), me
1060
qëllim shmangien e konflikteve që mund të krijoheshin midis pronarit të ndërtimit dhe
pronarit të truallit, legjislatori ka parashikuar edhe zgjidhjen e këtyre konflikteve. Në nenin
26 të Ligjit nr.9482, datë 03.04.2006 “Për legalizimin, urbanizimin dhe integrimin e
ndërtimeve pa leje”, i ndryshuar, i titulluar “Zgjidhja e mosmarrëveshjeve për të drejta mes
vetë subjektit”, në të cilin parashikohet shprehimisht se: “1. Nëse gjatë legalizimit ka
mosmarrëveshje për raportet e pronësisë në objekt ose/dhe rreth përfshirjes së personave të
tjerë, të cilët pretendojnë të drejta mbi parcelën ndërtimore, që legalizohet sipas këtij ligji,
kjo mosmarrëveshje zgjidhet nga gjykata. 2. Gjatë shqyrtimit të konfliktit gjyqësor
procedurat për legalizim të objektit pezullohen dhe rifillojnë sipas kushteve të këtij ligji, pasi
vendimi gjyqësor të jetë i formës së prerë, me kushtin që ndërtimi pa leje të jetë
vetëdeklaruar sipas afatit të përcaktuar në nenin 7 të këtij ligji”.
23. Në analizë të kësaj dispozite ligjore, Ky Kolegj arrin në konkluzionin se çështja
objekt gjykimi është në juridiksionin gjyqësor dhe ajo duhet të gjykohet nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë. Kjo për arsyen se, duke analizuar dispozitat e Ligjit
nr.9482, datë 03.04.2006 “Për legalizimin, urbanizimin dhe integrimin e ndërtimeve pa leje”,
i ndryshuar, nuk rezulton në asnjë dispozitë detyrimi për paditësin që, përpara se t’ia
nënshtrojë gjykimin e kësaj çështje juridiksionit gjyqësor, të ndjekë një rrugë të detyrueshme
administrative në organet më të larta administrative. Sipas nenit 26 të ligjit të sipërcituar,
konstatohet qartësisht se, legjitimohet që t’i drejtohet gjykatës çdo person i cili pretendon
përfshirjen e tij në raportet e pronësisë mbi objektin në proces legalizimi që, pavarësisht se
nuk është në përbërjen familjare të vetëdeklaruesit, të mund të kundërshtojë vetëdeklarimin e
kryer dhe të pasqyrojë gjyqësish pretendimet e tij lidhur me parcelën ndërtimore dhe
ndërtimin e realizuar mbi të. Vetëm në këtë rast, zyra e ALUIZN-it duhet të pezullojë
procedurat e trajtimit, të cilat mund të rifillojnë pas përfundimit të shqyrtimit gjyqësor. Në
asnjë rast tjetër kjo dispozitë nuk parashikon që ky proces të pezullohet apo të shqyrtohet në
rrugë administrative.
24. Në analizë të të gjitha dispozitave ligjore të Ligjit nr.9482, datë 03.04.2006 “Për
legalizimin, urbanizimin dhe integrimin e ndërtimeve pa leje”, i ndryshuar, legjislatori jo
vetëm që nuk parashikon rrugë të detyrueshme administrative, por ai e ka përcaktuar
saktësisht se, kur mbi një objekt informal, i cili është futur në proces legalizimi, ka
mosmarrëveshje pronësie nga subjekte të ndryshëm, kjo mosmarrëveshje zgjidhet vetëm nga
gjykata dhe gjatë kohës që çështja është duke u gjykuar pranë saj, pezullohen procedurat
administrative të procesit të legalizimit.
25. Në rastin objekt shqyrtimi, padia është ngritur nga ana e paditësit Lirjan Markola
pasi është vënë në dijeni se për objektin informal të vetëdeklaruar nga ai, ka pretendime
pronësie edhe nga ana e paditur në këtë gjykim Shpëtim Markola, kjo mosmarrëveshje e cila
në thelb ka karakter civil (pasi diskutohet raporti i pronësisë mbi objektin), duhet të zgjidhet
vetëm nga gjykata, mbështetur në parashikimet e nenit 26 të ligjit të sipërcituar. Në kushtet
kur ligji e ka parashikuar në mënyrë të posaçme se si duhet të veprohet në të tilla raste, nuk
ka vend pretendimi i palës së paditur, që duhet të ndiqet rruga administrative.
26. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, e sheh me vend që të evidentojë faktin
se, e drejta jonë publike dhe konkretisht Kodi i Procedurave Administrative, njeh ushtrimin e
ankimit administrativ nëpërmjet apelimit administrativ të detyrueshëm dhe kërkesës
joformale. Qëllimi dhe dallimi ndërmjet këtyre mjeteve të ankimit, ndikon në përcaktimin e
juridiksionit që i shqyrton ato, në procedurat, rrugën dhe radhën e detyrueshme të investimit
të juridiksionit administrativ e atij gjyqësor.
27. Ushtrimi i ankimit administrativ nëpërmjet kërkesës joformale, nuk përbën një
detyrim për subjektin, por një të drejtë të tij për t’iu drejtuar organit administrativ, me qëllim
shqyrtimin e ankimit, si dhe zgjidhjen e problemit. Në rastet e kërkesës joformale, duke
mbetur një opsion, një mundësi që ligji i njeh individit për t’i paraqitur organit administrativ
1061
pretendimin e tij, gjykata nuk ka pengesë të investohet direkt për ta marrë atë në shqyrtim.
Ndërsa apelimi administrativ i parashikuar shprehimisht në ligj, si një mjet juridik i plotë për
të kërkuar shfuqizimin ose ndryshimin e aktit administrativ, përbën një mjet ankimi me
natyrë shteruese, dhe njëkohësisht të detyrueshme për t’u ezauruar, me qëllim që më pas ti
drejtohesh juridiksionit gjyqësor.
28. Apelimi administrativ kërkon respektimin e disa kushteve formale, pa të cilat nuk
mund të pretendohet të kryhet një proces i rregullt administrativ. Këto kushte formale janë të
parashikuara jo vetëm në Kodin e Procedurave Administrative, por edhe në ligje të veçanta.
Në këto ligje të veçanta, të cilat rregullojnë fushat e veçanta të veprimtarisë administrative
parashikojnë jo vetëm të drejtën dhe detyrimin e subjektit për të paraqitur apelim
administrativ, por dhe të drejtën dhe detyrimin e organit konkret administrativ për ta marrë në
shqyrtim ankimin administrativ me efekt shterues.
29. Parimet dhe teoria e rrugës së detyrueshme administrative, është trajtuar qartë në
vendimin unifikues nr.1, datë 26.11.2010 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në
të cilin thuhet se: “Ndekja e rrugës administrative (të apelimit administrativ) për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes administrative përpara se subjekti t’i drejtohet gjykatës, është e
detyrueshme vetëm nëse ligji që rregullon marrëdhëniet juridike dhe veprimtarinë
administrative të fushës përkatëse, parashikon shprehimisht se ndaj aktit administrativ mund
të ushtrohet ankim administrativ, si dhe tregon organin apo organet konkrete administrative
tek të cilët eventualisht, sipas hierarkisë, duhet të drejtohet apelimi administrativ...Ligji i
posaçëm mund të parashikojë edhe modalitete konkrete mbi afatet, kushtet e procedurat që
duhen respektuar për të bërë të pranueshëm për shqyrtim në themel ankimin administrativ,
për procedurat e shqyrtimit dhe natyrën e vendimmarrjes nga organi administrative, etj.
Nëse rregulla të tilla eventuale nuk janë parashikuar, gjejnë zbatim afatet, kushtet e
procedurat e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative”.
30. Në analizë të sa më sipër dhe duke u bazuar në sa arsyetojnë Kolegjet e
Bashkuara, në vendimin unifikues nr.1, datë 26.11.2010, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, vlerëson se, për sa kohë në Ligjin nr.9482, datë 03.04.2006 “Për legalizimin,
urbanizimin dhe integrimin e ndërtimeve pa leje”, i ndryshuar, nuk është parashikuar ndjekja
e një procedure të tillë, e detyrueshme për zgjidhjen e mosmarrëveshjes (kur flasim për rrugë
administrative të detyrueshme kemi parasysh parashikimin në ligj të të gjitha elementëve të
domosdoshme, si paraqitja e kërkesës organit më të lartë që e shqyrton atë, afati brenda së
cilës shqyrtohet ankimi, vendimet që merren nga organi me i lartë, e drejta e ankimit etj.),
paditësi ka të drejtë që të rivendosë të drejtat e tij të shkelura, duke ju drejtuar direkt
31. Ky Kolegj, çmon të theksojë se, është e drejta e paditësit që brenda afateve të
përgjithshme që parashikon e drejta për të kundërshtuar aktet administrative si dhe nenit 18,
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, t’i drejtohet gjykatës me padi si mjet i vetëm
procedural, nëpërmjet të cilës të mund të rivendosë në vend të drejtat e tij të pretenduara si të
shkelura nga pala e paditur. Padia është e drejta e personit që bën pretendimin, për t’u
dëgjuar, mbi themelin e këtij pretendimi, në mënyrë që gjykata ta shpallë atë të bazuar ose jo.
Pala kundërshtare ka të drejtë të diskutojë dhe të ngrejë prapësime mbi themelin dhe
bazueshmërinë në ligj të këtij pretendimi (neni 31 i K.Pr.Civile).
32. Që padia të jetë e vlefshme, duhet të plotësojë dy kushte themelore: (a) interesi i
ligjshëm për të ngritur padi; dhe (b) legjitimiteti për të vepruar. Në rast se ekzistojnë këto dy
kushte, mund të konsiderohet që padia ekziston, në kuptimin që gjykata është e detyruar të
marrë vendim mbi themelin e saj, pra për ta pranuar ose rrëzuar atë. Interesi për të ngritur
padi, parashikohet qartë në nenin 32 të K.Pr.Civile, dhe është një element i së drejtës së
padisë, që konsiston në interesin për të marrë nga gjykata, vendimin e kërkuar.
1062
33. Në çështjen objekt gjykimi, paditësi ka disponuar të drejtën e tij për të ngritur
padinë me kërkimet e paraqitura më lart, jo vetëm në përputhje me parashikimet e nenit 26 të
Ligjit nr.9482, datë 03.04.2006 “Për legalizimin, urbanizimin dhe integrimin e ndërtimeve pa
leje”, i ndryshuar, por edhe në mënyrën që ai e ka çmuar më të drejtë për mbrojtjen dhe
rivendosjen e interesave të shtetit, të pretenduara si të shkelura. Gjykata ka për detyrë të
zgjidhë mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që
janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët (neni 16 i K.Pr.Civile).
34. Për të gjitha arsyet e përmendura më sipër, ky Kolegj, çmon se, mosmarrëveshja
objekt shqyrtimi është brenda juridiksionit gjyqësor dhe vendimi nr.7062/555 akti, datë
17.02.2016 të Gjykatës Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, është i drejtë dhe duhet të
lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.7062/555 akti, datë 17.02.2016 të Gjykatës
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë.
Tiranë, më 07.04.2016
1063
VENDIM


përket:
PADITËS: SHTJEFËN KRYEZIU

E PADITUR: MINISTRIA E FINANCAVE; AGJENCIA E
KTHIMIT TË KOMPENSIMIT TË PRONAVE
OBJEKTI:
Njohjen e te drejtës së pronësisë së subjektit të shpronësuar
Ndrek Kryeziu dhe trashëgimtarëve të tij,
duke bërë kompensimin e pasurisë në vleftën 15935600 lekë,
të përcaktuar në vendimin e ish KKKP Lezhe nr.8 datë 16.5.1994
dhe vendimin nr.32 datë 20.1.1994 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë,
meqenëse prona është zënë me objekte shtetërore dhe të tjera.
Baza Ligjore: Nenet 32/a, 153, 154 e vijues të Kodit të Procedurës Civile.
Nenet 113, 163-165, 349-350, 445-450 të Kodit Civil,
dhe nenit 6 të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993
“Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës Ish-Pronarëve”,
nenet 2 dhe 18 të Ligjit nr.9235, datë 29.07.2004
“Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës”, i ndryshuar,
si dhe pika 4 të VKM nr.255, datë 13.04.2010
“Për Procedurat e Mbledhjes, Përpunimit...”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.659 datë 10.11.2015, ka

vendosur:
“Moskompetencën lëndore dhe tokësore të Gjykatës së rrethit gjyqësor Lezhë
dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, bazuar në nenin 25 pika 1/ç, neni
13 pika 1 dhe 5 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i është drejtuar Gjykatës së
Lartë duke ngritur çështjen e mosmarrëveshjes në lidhje me kompetencën lëndore dhe
funksionale të shqyrtimit të çështjes, duke pasqyruar shkaqet e mëposhtme:
 Në konkluzionin se saj gjykata mbështetet në unifikimin e praktikës gjyqësore
sipas vendimit nr.4 datë 10.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
1064
Lartë, të cilat kanë arritur në konkluzionin se: “Kur në objektin e gjykimit
kundërshtohet vendimi i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave apo
Agjencisë Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, kjo çështje do të konsiderohet si
mosmarrëveshje civile dhe do të shqyrtohet nga gjykata që ka kompetencë gjykimin e
mosmarrëveshjeve civile.
 Duke iu referuar rastit konkret, nga aktet e mësipërme, nuk rezulton se KKK Pronave
Lezhë të jetë shprehur në lidhje me njohjen e të drejtës së pronësisë së
trashëgimlënësit të paditësit por ka kaluar për kompetencë ekzekutimin e vendimit
nr.32, datë 20.01.1994 të Gjykatës së Rrethit Lezhë.
 Pala paditëse kërkon qe ti njihet e drejta e pronësisë mbi pasurinë e trashëgimlënësit
të tij Ndrek Kryeziu dhe në funksion të kësaj njohje të kompensohet me shumën
përkatëse.
 Njohja e drejtës së pronësisë është një gjykim që përfshihet në kompetencën lëndore
të Gjykatave të Rretheve Gjyqësore.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga rrethanat e çështjes, pala paditëse Shtjefën Kryeziu është banor i
qytetit të Lezhës.
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin civil nr.32 datë 20.1.1994 ka
vërtetuar faktin juridik se i ndjeri Ndrek Kryeziu, i cili ka qenë babai i kërkuesit Shtjefën
Kryeziu, ka patur ne fshatin Piraj të Rrethit Lezhë një banese 2 katëshe, dy stalla, një pus dhe
një furrë buke (me karakteristikat e përshkruara në vendim), të cilat janë rekuizuar nga Ish
Komiteti Ekzekutiv i rrethit Shkodër në vitin 1957 dhe i kanë kaluar ish Kooperativës
Bujqësore Piraj.
3. Me tej, ish Komisioni i Kthimit e Kompensimit të Pronave Lezhë me vendimin
nr.8 datë 16.5.1994 ka vendosur t’i kalojë për kompetencë zyrës së financës pranë Këshillit
të Rrethit ekzekutimin e vendimit të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Lezhë nr.32 datë
20.1.1994, për kthimin e vleftës së plotë të objekteve të përcaktuara në atë vendim, sipas
preventivit, në shumën 15.935.500 lekë.
4. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Shtjefën Kryeziu i është drejtuar gjykatës me
padinë objekt gjykimi duke kërkuar të detyrohet Ministria e Financave dhe Agjencia e
Kthimit e Kompensimit të Pronave Tiranë ta kompensojnë në vleftën prej 15.935.500 lekë.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.659 datë 10.11.2015, ka
vendosur: “Moskompetencën lëndore dhe tokësore të Gjykatës së rrethit gjyqësor Lezhë dhe
dërgimin e çështjes për shqyrtim Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë”.
5.1 Arsyetimi i gjykatës: “Gjykata vlerëson se mosmarrëveshja e paditësit Shtjefën
Kryeziu me palët e paditura, që ka të bëjë me pretendimin e paditësit për të detyruar palët e
paditura të zbatojnë vendimin e ish KKKP Lezhë nr.8/1994 për pagesën e shumës së
kompensimit të përcaktuar në të, nga pikëpamja lëndore, ka natyrën e një mosmarrëveshje
administrative, në kuptim të përcaktimeve të nenit 7/a të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin
administrative”. Kjo për faktin se mosmarrëveshja është krijuar për shkak të një akti
administrativ individual, që është vendimi nr.8/1994 i ish KKKP Lezhë. Për rrjedhoje, kjo
Gjykate vlerëson se nuk ka kompetencë lëndore për gjykimin e pretendimeve të paditësit
Shtjefën Kryeziu dhe se kompetente nga pikëpamja lëndore është Gjykata Administrative e
1065
Shkallës së Parë Tiranë në juridiksionin e të cilës ndodhen palët e paditura, të cilës i duhet
dërguar çështja për gjykim”.
6. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, bazuar në nenin 25 pika 1/ç, neni
13 pika 1 dhe 5 , të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i është drejtuar Gjykatës së
Lartë duke ngritur çështjen e mosmarrëveshjes në lidhje me kompetencën lëndore dhe
funksionale të shqyrtimit të çështjes, duke pasqyruar shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse
të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
7. Dispozitat e Kushtetutës në të cilat është parashikuar:

7.1 Neni 42/2 i Kushtetutës: “Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të
interesave të tij kushtetuese dhe ligjore ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të
drejtën e një gjykimi të drejtë dhe publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e
pavarur dhe e paanshme e caktuar me ligj”.
7.2 Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile;
7.3 Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” ;
7.4 Vendimi Unifikues nr.4 datë 10.12.2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë;
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:
8. Vendimi nr.659 datë 10.11.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, që ka

shpallur moskompetencën lëndore dhe tokësore për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar
aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, është
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit.
zhvillimit të një procesi të rregullt ligjor, gjykata në çdo shkalle gjykimi ka të drejtë të marrë
në shqyrtim dhe të vendosë në lidhje me kompetencën e saj lëndore apo tokësore përpara se
të gjykojë çështjet që i paraqiten nga palët për shqyrtim. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar
edhe kryesisht është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një
procesi të rregullt ligjor të sanksionuar në nenin 42/2 të Kushtetutës së Republikës së
Shqipërisë dhe në nenin 6 të KEDNJ.
10. Kolegji Administrativ në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet
identifikimit të natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative.
Kolegji e vlerëson të gabuar arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Lezhë. Gjykata nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe
qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose
kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
11. Nga kërkesë padia rezulton se kërkimi i paditëses në këtë gjykim është njohja e së
drejtës së pronësisë së subjektit të shpronësuar Ndrek Kryeziu dhe trashëgimtarëve të tij,
duke bërë kompensimin e pasurisë, të përcaktuar në vendimin e ish KKKP Lezhe nr.8 datë
16.5.1994 dhe vendimin nr.32 datë 20.1.1994 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
1066
12. Ky Kolegj e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin e Gjykatës së Lartë se ligji
për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-pronarëve ka si qëllim kthimin e pronës tek i zoti
duke përfshirë dhe trashëgimtarët, duke rregulluar kështu në masën e mundshme situatën e
paligjshmërisë, duke i konsideruar këto akte ligjore që u drejtohen ish-pronarëve apo
trashëgimtarëve të tyre, jo si mënyrë të re të fitimit të pronësisë në favor të tyre, por si mjete
që mbrojnë dhe garantojnë të drejtën e pronësisë dhe e bëjnë efektive atë duke e bazuar edhe
në argumente analogjie (shih vendimin unifikues nr.24, datë 13.3.2002 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë; vendimin nr.6 datë 24.01.2007 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë; vendimin nr.4 datë 10.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë).
13. Duke iu referuar rastit konkret, Kolegji çmon se e drejta e pretenduar nga pala
paditëse para një organi shtetëror është një e drejtë subjektive dhe jo një interes i ligjshëm i
tij, në kuptim të nenit 32 të Kodit të Procedurës Civile. Pasi e drejta e një personi për t’u
njohur si pronar i një sendi rregullohet nga Kodi Civil, si rrjedhim ky Kolegj çmon se jemi
jashtë fushës së veprimit të së drejtës publike e cila rregullon veprimet e organeve shtetërore
në mbrojtje të interesave publikë.
14. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.4 datë 10.12.2013 me
qëllim njësimin e praktikës gjyqësore, kanë konkluduar se: “Kur në objektin e gjykimit
kundërshtohet vendimi i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave apo Agjencisë
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, kjo çështje do të konsiderohet si mosmarrëveshje civile
dhe do të shqyrtohet nga gjykata që ka kompetencë gjykimin e mosmarrëveshjeve civile”.
15. Në analizë të sa më sipër, duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se, objekti i gjykimit është njohja e së drejtës së
pronësisë dhe detyrimi për ta kompensuar paditësin për këtë pronë në kushtet kur kjo pronë
është zënë me ndërtime, kompetente nga pikëpamja lëndore është Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Lezhë.
16. Përsa i përket kompetencës tokësore , Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
konstaton se në rrethanat kur marrëdhënia juridike, për shkak të së cilës ka lindur konflikti,
ka në themel probleme që kanë të bëjnë me të drejta reale mbi sende të paluajtshme, ky
kolegj çmon se në përcaktimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e saj duhet referuar
dispozitave të Kodit të Procedurës Civile.
17. Padia në shqyrtim ka për shkak të drejtën e pronësisë së pretenduar nga ana e
paditësit, që iu është kthyer me vendim të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave. Nëpërmjet këtij kërkimi paditësit kërkojnë të realizojnë në rrugë gjyqësore të
drejtën e pronësisë mbi të.
18. Sipas nenit 45/1 të Kodit të Procedurës Civile është përcaktuar se paditë për të
drejtat reale mbi sende të paluajtshme, për pjesëtimin e sendeve të përbashkëta dhe për
posedimin, ngrihen në gjykatën e vendit ku ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre.
Kompetenca tokësore e përcaktuar në këtë dispozitë është një nga rastet e kompetencës
tokësore ekskluzive. Për rastin konkret objekti material i këtij gjykimi ka të bëjë me truall,
send i paluajtshëm, që ndodhet në territorin brenda të cilit ushtron veprimtarinë Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Lezhë. Për rrjedhojë, bazuar në këtë dispozitë, kompetente nga pikëpamja
tokësore për shqyrtimin e padisë konkrete është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë.
19. Mbështetur sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se vendimi nr.659 datë 10.11.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, me të
cilin është shpallur moskompetenca lëndore dhe tokësore për gjykimin e çështjes, duhet të
prishet dhe çështja t’i dërgohet po asaj gjykate për të vazhduar gjykimin.
PËR KËTO ARSYE
1067
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.659 datë 10.11.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe
dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 21.04.2016
1068
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: SHOQËRIA “SKËNDERI G” SH.P.K;

DOGANAVE; DEGA E DOGANËS
KAPSHTICË;
PERSON I TRETË: “GFI ALBANIA”SH.P.K;
OBJEKTI:
Shfuqizimin tërësisht të aktit administrativ vendimin
nr.236 prot datë 08.11.2014 “Vendim për shpalljen debitor”
të Degës së Doganës Kapshticë dhe procesverbalit të kontrollit fizik
të datës 04.09.2014 të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave.
Marrjen e masës së sigurimit: Pezullimin e ekzekutimit të aktit administrativ
vendim nr.236 prot datë 22.11.2014 të Degës së Doganës Kapshticë
deri në përfundimin e procesit gjyqësor dhe marrjen e vendimit formë të prerë.
Baza Ligjore: Neni 115, 116 dhe 117 të Kodit te Procedurave Administrative,
nenet 1, 2, 31, 32, 154, 156 të K.Pr.Civile,
neni 7,11 neni 14,18 e 28 të ligjit 49/2012 l
igji nr.61/2012 “Për akcizat në R.Sh” i ndryshuar,
VKM 612 datë 05.09.2012
“Për dispozitat zbatuese të ligjit “Për akcizat” i ndryshuar.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë me vendimin nr.s’ka datë

- “Rrëzimin e kërkesës së përfaqësues së palëve të paditura, për nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor”
Kundër vendimit nr.s’ka datë 22.12.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës së

Parë Korçë, brenda afatit ligjor, pala e paditur Dega e Doganës Kapshticë ka ushtruar ankim
të veçantë në Gjykatën e Lartë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Pala në kërkesë padi ka pavlefshmërinë absolute, inicimi prej saj i procedimit
administrativ. por pa kryer pagesat, provon se pala ka konsideruar aktin në kushte e
1069
pavlefshmërisë relative që do të shqyrtoheshin nga organi administrativ i përcaktuar
me ligj.
- Në seancat gjyqësore të zhvilluara pala paditëse kalonte në opsione të ndryshme të
pavlefshmërisë madje në një prej seancave u shpreh se i kërkonte të dyja
pavlefshmëritë.
- Paraqitja e kësaj padie, nuk përfaqëson tjetër veçse një mënyrë për të anashkaluar
procedimin administrativ dhe mënyrë për të anashkaluar pagesën e detyrimeve që
rrjedhin nga vendimi administrativ si dhe pagesën apo dhe garantimin e akcizës ashtu
siç e parashikon ligji.
- Në kuptim edhe të Vendimit Unifikues nr.3. date 12.02.2008 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, mosshqyrtimi në rrugë administrative i ankimit të
shoqërisë paditëse nga ana e Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave, rezulton të ketë
ardhur për faj të palës paditëse, si dhe mosrespektimit te ligjit te posaçëm që
parashikon detyrimin për ndjekje të procedimit administrativ.

VËREN
1. Nga shqyrtimi i akteve në dosje gjyqësore rezulton se pala paditëse “SKENDERI
G’’ është regjistruar si shoqëri me përgjegjësi të kufizuar me objekt të veprimtarisë së saj
“Tregti me pakice të karburanteve dhe vajrave lubrifikante, ndërtime civile, industrial
turistike, rrugë, ura, kanalizime etj”.
2. Gjatë ushtrimit të veprimtarisë tregtare për shitje të karburanteve, Departamenti i
akcizës, Drejtoria Teknike pranë DPD Tiranë në bashkëpunim me shoqëritë “Global Fluids
International” GFI Albania dhe “Petroleum Consulting Partners” kanë ushtruar kontroll pranë
subjektit në datën 22.09.2014, në vendin e ushtrimit të aktivitetit në rrugën Bilisht - Devoll në
piken e shitjes me pakicë , në lidhje me monitorimin e shënjimit të karburantit dhe
përqendrimin e markerit në produktin “naftë” dhe “benzinë”.
3. Nga testimet laboratorike të kryera në vend nga “GFI Albania” është konkluduar se
ishte ndryshuar përqendrimi i markerit në produktin energjetik “naftë” duke bërë përzierje të
paautorizuar të këtij produkti me qëllim shmangien nga pagimi i detyrimeve të akcizës, duke
u mbajtur “Procesverbali i testimit “ datë 04.09.2014, ora 03:18 min dhe pas konstatimit të
ndryshimit të përqendrimit të markuesit në produktin energjetik “naftë”, është mbajtur edhe
“Procesverbali i kontrollit fizik /verifikim date 04.09.2014” nga strukturat e kontrollit të
Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave. Mbi aktet e mësipërme, Specialistet e akcizës pranë
DPD kanë hartuar “Procesverbalin e verifikimit të kundërvajtjes administrative”, nr.303 datë
20.10.2014 ku është evidentuar fakti se: ”Për produktin “naftë” në sasinë e gjetur prej 5000
litra, 29.501% e saj, pra një sasi prej 1329 litra ishte e pa markuar dhe detyrimi i shmangur i
akcizës llogaritet në shumën 49.136 lekë si dhe penalitetet sipas nenit 85/2 te 87/1. l.b të ligjit
61/2012 “Për akcizat në Republikën e Shqipërisë”.
4. Aktet e mësipërme i janë përcjellë Degës së Doganës Kapshticë e cila pasi ka kryer
procedurën e komunikimit subjektit ka vijuar me marrjen e vendimit nr.236 datë 22.11.2014 .
Sipas këtij vendimi shoqëria “SKENDERI G” sh.p.k detyrohet të paguajë detyrimin doganor
të akcizës në shumën 49.136 lekë dhe gjobë në masën 1.000.000 lekë, bazuar në nenin 54/2,
54/4, 85 pika 1/a pika 2 dhe nenit 87/1.1 shkronja b të ligjit 61/2012 “Për akcizat në
Republikën e Shqipërisë”.
5. Në këto rrethana pala paditëse shoqëria tregtare “Skënderi G” sh.p.k i është drejtuar
gjykatës me padinë objekt gjykimi.
1070
6. Gjatë shqyrtimit gjyqësor, në fazën e kërkesave paraprake nga pala e paditur, u
kërkua nxjerrja e çështjes, jashtë juridiksionit gjyqësor, duke pretenduar se kjo çështje nuk
mund t’i nënshtrohet shqyrtimit gjyqësor, pasi kërkimet e paditësit në kërkesë padi
ndryshojnë nga pretendimet e ngritura gjate gjykimit pasi paditësi ngre pretendime për
pavlefshmëri absolute të aktit dhe mandej për pavlefshmëri relative. Paditësi e ka ankimuar
vendimin në Drejtorinë Përgjithshme të Doganave e cila e ka kthyer pa veprim për mos
parapagim të detyrimit doganor dhe garantimit të Penaliteteve, pra paditësi ka anashkaluar
juridiksionin administrativ.
7. Ndërkohë pala paditëse kërkoi nga gjykata të mos pranohej kërkesa e palës së
paditur për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
8. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë me vendimin nr.s’ka datë
22.12.2015 ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesës së përfaqësues së palëve të paditura, për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor”.
8.1 Arsyetimi i gjykatës: “Në rastet kur një subjekt pretendon se është cenuar nga
një akt administrativ për të cilin ai ka pretendime se është absolutisht i pavlefshem, në
vështrim të nenit 116 të Kodit te procedurave administrative dhe 18 te ligjit 49/2012 , nuk
është e detyrueshme rruga administrative e ankimit që do të diktonte shqyrtimin paraprak
të ankimit në organin me të lartë administrativ, pasi në vështrim të nenit 117/1 të Kodit të
procedurave administrative. Referuar rastit objekt gjykimi, pala paditëse në padinë e saj
kërkon pavlefshmërinë absolute të vendimit të Degës së Doganës Korçë për shkak se është
cenuar procedura në ushtrimin e kontrollit, në kryerjen e procesit të monitorimit të
shërbimit të markimit si dhe afatet procedurale të marrjes së vendimit sipas ligjit 62/2012
“Për akcizat”dhe gjatë gjykimit nuk ka paraqitur kërkesë për ndryshim të shkakut ligjor të
padisë sipas nenit 185/1 të Kodit të Procedurës Civile. Ne rastin në gjykim paditësi në
kërkimin e tij referon në nenin 116/c të Kodit të Procedurave Administrative dhe
pretendon pavlefshmëri absolute të aktit për shkak të cenimit të procedurës në nxjerrjen e
aktit dhe ndodhur para një shkaku të tille ligjor të padisë, ekzistojnë kushtet ligjore që
duke përqendruar analizën vetëm brenda kuadrit të pavlefshmërisë absolute të pretenduar,
gjykata të mund të japë vendim për themelin e pretendimeve të paditësit, pasi kërkimi për
pavlefshmëri absolute të aktit nuk kushtëzohet nga konsumimi paraprak i rekursit
administrativ dhe është i pakushtëzuar nga ndonjë afat parashkrimi, qëndrim që ka
mbajtur Gjykata e Lartë edhe në vendimin Unifikues nr.3, datë 12.02.2008”.
9. Kundër vendimit nr.s’ka datë 22.12.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Korçë, brenda afatit ligjor, pala e paditur Dega e Doganës Kapshticë ka ushtruar ankim
të veçantë në Gjykatën e Lartë, duke parashtruar shkaqet e pasqyruar në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” në të cilat është
parashikuar:
10.1. Neni 9 i ligjit 49/2012: 1. Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë
edhe kryesisht, kur konstaton se çështja nuk bën pjesë
në juridiksionin gjyqësor, merr vendim për nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit dhe dërgimin e akteve
organit kompetent.
2. Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i
veçantë në Kolegjin Administrativ të Gjykatës së Lartë.
Kolegji vendos në dhomë këshillimi brenda 10 ditëve
1071
nga data e marrjes së akteve, nëse çështja përfshihet ose
jo në juridiksionin gjyqësor. Gjykimi i filluar pezullohet
derisa të jepet vendimi për zgjidhjen e mosmarrëveshjes
për juridiksionin. Gjykata mund të marrë vetëm masa
për sigurimin e padisë dhe të kryejë veprime
procedurale që nuk presin.
3. Kur Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
konstaton se çështja është brenda juridiksionit gjyqësor,
prish vendimin dhe e dërgon çështjen për vazhdimin e
gjykimit me të njëjtin trup gjykues në gjykatën që kishte
vendosur nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit.
10.2 Neni 16 i ligjit nr.49/2012 Padia ndaj veprimit administrativ mund të ngrihet
vetëm pas shterimit të ankimit administrativ;
10. Dispozitat e Kodit të Procedurës Administrative në të cilat është parashikuar:
10. 1 Neni 116 i K.Pr.A Aktet administrative do të quhen absolutisht të
pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi, në rastet e
mëposhtme: a) kur akti është nxjerrë nga një organ
administrativ i paidentifikuar; b) kur akti është
nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të
kompetencave të tij ligjore; c) kur akti është nxjerrë
në kundërshtim me formën dhe procedurën e
kërkuar nga ligji.
10. 2 Neni 117 i K.Pr.A 1. Aktet administrative absolutisht të pavlefshme
nuk prodhojnë pasoja ligjore pavarësisht nga fakti
nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.
2. Secila palë e interesuar mund të kërkojë që akti
administrativ të shpallet absolutisht i pavlefshëm.
Kërkesa në fjalë mund të bëhet në çdo kohë. Organi
administrativ kompetent, me iniciativën e tij,
mundet të deklarojë një akt administrativ absolutisht
të pavlefshëm në çdo kohë.
3. Në qoftë se vetëm një pjesë e aktit është
absolutisht e pavlefshme, i gjithë akti do të
konsiderohet absolutisht i pavlefshëm në rast se
pjesa që anulohet është aq e rëndësishme sa që
organi administrativ nuk do ta nxirrte aktin pa këtë
pjesë.
11. Dispozitat e ligjit nr.9920 datë. 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, në të cilat është parashikuar:
11.1. Neni 106 1. Tatimpaguesi mund të ankimojë kundër çdo
njoftim vlerësimi, çdo vendimi që ndikon në
detyrimin e tij tatimor, çdo kërkese për rimbursim
ose lehtësim tatimor, ose çdo akti ekzekutiv të
posaçëm tatimor, në lidhje me tatimpaguesin.
2. Ankimi bëhet me shkrim dhe në formën e
parashikuar në zbatim të këtij ligji, me udhëzim të
Ministrit të Financave.
3. Tatimpaguesi e dorëzon ankimin në drejtorinë e
apelimit tatimor brenda 30 ditëve kalendarike nga
data kur vlerësimi ose vendimi i administratës
1072
tatimore është marrë ose vlerësohet të jetë marrë nga
tatimpaguesi.
4. Drejtoria e apelimit i dërgon një kopje të ankimit
administratës tatimore, që ka nxjerrë vlerësimin
tatimor ose vendimin, objekt të ankimit tatimor.
11.2. Neni 107 1. Tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë, sipas
pikës 1 të nenit 106 të këtij ligji, duhet që bashkë me
ankesën të paguajë shumën e plotë të detyrimit
tatimor ose të vendosë minimalisht 6 muaj, por jo
më pak se afati, sipas të cilit vendimi ka marrë
formë të prerë për shumën e plotë të detyrimit
tatimor, të përcaktuar në njoftimin e vlerësimit të
administratës tatimore.
2. Shuma e pagueshme ose shuma e vënë si garanci
bankare, sipas pikës 1 të këtij neni, përjashton
gjobat e përfshira në vlerësimin tatimor të ankimuar.
3. Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur
tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor, që është
objekt i ankimit, ose ka paraqitur dokumentin
bankar që vërteton vendosjen e garancisë, sipas
përcaktimit të pikave 1 dhe 2 të këtij neni.
4. Akti administrativ, i lëshuar nga administrata
tatimore dhe për të cilin nuk është ankimuar në
rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në
rrugë gjyqësore.
13. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e paditur Dega e Doganës Kapshticë, nuk
përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.s’ka datë 22.12.2015 të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Korçë, me të cilin është rrëzuar kërkesa për
nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes objekt gjykimi.
14. Kolegj Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Korçë, pasi ka dëgjuar pretendimet e palëve në lidhje me juridiksionin dhe
pasi ka verifikuar pretendimet e palëve në lidhje me arsyet për të cilat është kërkuar nxjerrja e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, si dhe pasi ka shqyrtuar nëse për rastin konkret pala
paditëse ka plotësuar ose jo kushtet ligjore për t’ju drejtuar gjykatës, ka konkluduar se pala
paditëse nuk e ka të detyrueshme ndjekjen e rrugës administrative të ankimit përsa kohë ajo
pretendon pavlefshmërinë absolute të akteve administrative duke e mbajtur çështjen objekt
gjykimi në juridiksion gjyqësor.
15. Ky Kolegj e gjen të mbështetur në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
gjykata e shkallës së parë përderisa pala paditëse kërkon pavlefshmërinë absolute të aktit
administrativ për shkak të mosrespektimit të procedurës sipas nenit 116/c të Kodit të
procedurave Administrative, me të drejtë gjykata nuk ka pengesë ligjore ta marrë në shqyrtim
padinë.
16. Pala paditëse, me padinë objekt shqyrtimi ka kërkuar konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ, me pretendimin se organi i administratës
doganore ka marrë këtë vendim në kundërshtim me procedurat ligjore e për këtë shkak ai
është një akt administrativ absolutisht i pavlefshëm.
1073
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se në të gjitha rastet kur
pretendohet pavlefshmëria absolute e aktit administrativ, gjykata ka juridiksion gjyqësor për
shqyrtimin e çështjes.
18. Sipas nenit 117 të Kodit të Procedurave Administrative “Aktet administrative
absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore pavarësisht nga fakti nëse janë
deklaruar apo jo si të tilla. Secila palë e interesuar mund të kërkojnë që akti administrativ të
shpallet absolutisht i pavlefshëm. Kërkesa në fjalë mund të behet në çdo kohë. Organi
administrativ kompetent me nismën e tij mund të deklarojë një akt administrativ absolutisht
të pavlefshëm në çdo kohë”.
19. Në analizë të dispozitës së sipërcituar, Kolegji vlerëson për rastet kur pretendohet
për pavlefshmëri absolute të aktit administrativ, çdo person i interesuar ka të drejtë t’i
drejtohet drejtpërsëdrejti gjykatës. Këtë gjë mund ta bëjë edhe organi që ka nxjerre aktin me
nismën e tij pa ia kërkuar askush, mjafton që ta konstatojë pavlefshmërinë e aktit. Por kjo nuk
pengon personin e interesuar t’i drejtohet gjykatës për konstatimin e pavlefshmërisë së aktit
administrativ. Një akt absolutisht i pavlefshëm nuk ka fuqi detyruese ndaj subjektit që i
drejtohet.
20. Gjykata që shqyrton çështjen nuk i hyn shqyrtimit të themelit të vendimmarrjes
administrative, por shqyrton vetëm shkaqet e pavlefshmërisë absolute që mund të jenë:
nxjerrja e aktit “kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar, kur akti
është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të tij ligjore, apo kur
akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga ligji” (neni 116 i
Kodit të Procedurave Administrative).
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se përfundimi i arritur nga
gjykata e shkallës së parë është rrjedhojë e interpretimit dhe zbatimit të drejtë të Kodit të
Procedurave Administrative, si dhe të dispozitave të ligjit nr.9920, date 19.05.2008 “Për
procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”.
22. Për rastin në shqyrtim pretendohet se veprimet e inspektorëve të organeve
tatimore janë në kundërshtim me ligjin dhe akti administrativ i nxjerrë prej tij është
absolutisht i pavlefshëm. Për pasojë paditësi legjitimohet t’i drejtohet gjykatës. Legjitimimi i
këtij subjekti konsiston në kuptimin që ai ka të drejtën për të vënë në lëvizje një proces
gjyqësor kundër një akti administrativ për të cilin pretendon pavlefshmërinë absolute.
Gjithashtu, kërkimi për pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ nuk është i ndërvarur
nga ndonjë afat parashkrimi.
23. Gjykata që shqyrton çështjen, referuar objektit dhe shkakut të padisë,
pretendimeve të paditësit, është e detyruar të marrë në shqyrtim e të verifikojë nëse akti
administrativ është ose jo absolutisht i pavlefshëm dhe nuk mund të refuzojë shqyrtimin e
çështjes me arsyetimin se çështja nuk është shqyrtuar në themel nga organi administrativ dhe
se pala paditëse nuk ka respektuar kërkesat e ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat
tatimore në Republikën e Shqipërisë”. Mosmarrja në shqyrtim me arsyetimin se paditësi nuk
provon se ka plotësuar kërkesat e ligjit nr.9920, date 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, do të ishte një vendimmarrje e drejtë në qoftë se pala paditëse do
të kërkonte pavlefshmërinë relative të akteve dhe jo në rastin kur paditësi kërkon të verë në
lëvizje gjykatën për të kërkuar pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ.
24. Nëse padia është e bazuar në faktet dhe rrethanat përkatëse të pretenduara nga
pala paditëse dhe me shkakun juridik të përcaktuar prej saj, këto janë çështje që do të
25. Në këto rrethana, Kolegji Administrativ arrin në përfundimin se Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Korçë, me të drejtë ka vendosur të rrëzojë kërkesën për
1074
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 9 të ligjit 49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.s’ka datë 22.12.2015 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Korçë.
Tiranë, më 28.04.2016
1075
Nr. 00 - 2016 - 2385 i Vendimit
VENDIM

Arjana Fullani - Anëtare
Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS : SHOQËRIA “C&S CONSTRUCTION” SH.P.K

SHOQËRIA “C&S CONSTRUCTION
ENERGY” SH.P.K
I PADITUR: KRYETARI I BASHKISË LIBRAZHD
OBJEKTI:
Marrjen e masës së sigurimit, pezullimin e zbatimit të aktit administrativ
"Urdhrit të Bllokimit me nr.218 datë 08.10.2015 me nr.Prot 2155
të Bashkisë Librazhd deri në përfundim të hetimit gjyqësor.
Shfuqizimin e plotësisht të Urdhrit të Bllokimit me nr.218 datë 08.10.2015
me nr.Prot 2155 të Bashkisë Librazhd si një akt i marrë në kundërshtim me ligjin.
Baza Ligjore: Kodi i Procedurave Administrative,
ligji 49/2012 "Për Organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimeve administrative",
ligji "Për pushtetin vendor" me nr.8652, dt.31.07.2000,
Ligji me nr.9920, dt. 19.05.2008, ligji me nr.8560, dt.22.12.1999
"Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë",
Ligji me nr.9663, dt. 18.12.2006, "Për koncesionet" i ndryshuar,
Ligji me nr.125/2013 “Për Koncesionet dhe Partneritetin Publik dhe Privat",
Ligji me nr.9780, dt. 16.07.2007 i ndryshuar,
Kontrata e koncesionit me nr.Rep 3848 dhe kol 1692, dt. 12.05.2008.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës me vendimin nr.s’ka datë

“Mospranimin e kërkesës së palës së paditur për nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor”.
Kundër vendimit nr.s’ka datë 04.02.2016 të Gjykatës Administrative të Shkallës së

Parë Durrës, brenda afatit ligjor, pala e paditur Bashkia Librazhd ka ushtruar ankim të
veçantë në Gjykatën e Lartë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
1076
- Meqenëse në rastin objekt gjykimi kemi të bëjmë me një akt administrative të
administratës vendore, duhet të gjejë zbatim ligji nr.9632, datë 30.10.2006 "Për
Sistemin e Taksave Vendore", i ndryshuar. Por duke qenë se në këtë ligj nuk është i
përcaktuar direkt ndalimi ligjor për ankimin administrativ në mungesë të pagesës, siç
është parashikuar në nenin 107 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 "Për Procedurat
Tatimore në RSH", bazuar në nenin 4 dhe 7 të ligjit nr.9632, datë 30.10.2006 "Për
Sistemin e Taksave Vendore" (i ndryshuar), ligji nr.9920, datë 19.05-2008 "Për
Procedurat Tatimore në RSH", i shtrin efektet e tij edhe për aktet administrative që
rregullohen me ligjin "Për Sistemin e Taksave Vendore.
- Është e përcaktuar qartë rruga e ankimit administrativ për aktet administrative të
nxjerra nga organet e administratës vendore, por gjithnjë e drejta e ankimit edhe ndaj
këtyre akteve administrative është e lidhur me detyrimin paraprak të pagesës, sipas
nenit 107 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, Për Procedurat Tatimore ne RSH".

VËREN
1. Nga shqyrtimi i akteve në dosje gjyqësore rezulton se pala paditëse, Shoqëria
“C&S Construction” shpk ka lidhur një kontratë koncesioni nr.3848/1692 dt. 12.05.2008 me
METE sot MEI me objekt financimin, projektimin, ndërtimin dhe vënien në punë,
administrimin, mirëmbajtjen e hidrocentraleve “Rapun 1” dhe “Rapun 2”. Aktualisht kjo nuk
është më shoqëria Koncesionare pasi koncesioni i ka kaluar shoqërisë “C&S Construction
Energy” shpk.
2. Komuna Qendër Librazhd me shkresën nr.Prot 80 datë 10.02.2015 me lëndë
“Njoftim Vendim Vlerësimi për Detyrime Tatimore ndaj Komunës Qendër Librazhd", i ka
komunikuar palës paditëse se është subjekt i taksave vendore duke përcaktuar edhe zërat
përkatës dhe në total shoqëria i detyrohet Komunës Qendër Librazhd 14.235.063 lekë duke
përfshirë detyrimin dhe gjobën.
3. Bashkia Librazhd në datë 08.10.2015 me nr.prot 2155 ka nxjerrë vendimin nr.218
datë 08.10.2015 për subjektin “C&S Construction” shpk me objekt “ urdhër bllokimi”,
bazuar në ligjin “Për Procedurat Tatimore në RSH”, nisur nga fakti qe ky subjekt nuk i ka
paguar Bashkisë Librazhd detyrimin prej 14.235.063(katërmbëdhjetë milion e dyqind e
tridhjetë e pesë mijë e gjashtëdhjetë e tre) lekë taksa, tarifa vendore që ajo i detyrohet në
bazë të ligjit. Për këtë arsye është urdhëruar bllokimi dhe sekuestrimi i llogarive bankare të
subjektit “C&S Construction” shpk .
4. Akti i mësipërm është ankimuar nga palët paditëse më dt. 16.02.2015 tek Kryetari i
Komunës Librazhd si organ që kishte kompetencën lëndore dhe territoriale për të shqyrtuar
këtë ankim në bazë të ligjit nr.8652 datë 31.07.2000 “Për organizimin dhe funksionimin e
qeverisjes vendore” dhe në ligjin nr.9632 datë 30.10.2006 "Për Sistemin e Taksave Vendore",
duke i kërkuar shfuqizimin e këtij akti administrativ si akt i marrë në kundërshtim me ligjin.
Paditësit pretendojnë se nuk kanë marrë asnjë përgjigje nga ana e palës së paditur.
5. Në këto rrethana paditësit i janë drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi për
kundërshtimin si absolutisht të pavlefshëm të këtij akti administrativ.
6. Nga ana e palës paditëse gjatë gjykimit të kësaj çështje është bërë saktësimi i
objektit të padisë duke i qëndruar kërkimit të saj për shpalljen si absolutisht të pavlefshëm të
aktit administrativ.
1077
7. Gjatë shqyrtimit gjyqësor, në fazën e kërkesave paraprake nga pala e paditur, u
kërkua nxjerrja e çështjes, jashtë juridiksionit gjyqësor, duke pretenduar se kjo çështje nuk
mund t’i nënshtrohet shqyrtimit gjyqësor.
8. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës me vendimin nr.s’ka datë
04.02.2016 ka vendosur: “Mospranimin e kërkesës së palës së paditur për nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor”
8.1 Arsyetimi i gjykatës: “Meqenëse neni 121/2 i K.Pr.Administrative në mënyrë të
shprehur parashikon sc organi administrativ nuk ka të drejtë që të shfuqizojë ose revokojë
aktet administrative absolutisht të pavlefshme, atëherë arrihet në përfundimin se në rastin
kur kërkohet pavlefshmëria absolute e aktit administrativ nuk është e nevojshme që të ndiqet
më parë rruga administrative e ankimit. Gjykata vlerëson se, në rastet kur kërkohet
pavlefshmëria absolute e aktit administrativ, gjykata e shkallës së parë nuk shqyrton thelbin
e tij, por mjaftohet vetëm me verifikimin e kushteve të kërkuara nga neni 116 i
K.Pr.Administrative,pra kompetenca e organit që ka nxjerrë aktin,nëse është apo jo I
identifikuar,nëse është respektuar forma apo procedura. Shkelja e këtyre kushteve ligjore
sjell qenien nul të aktit, mungesën e pasojave nga ana e tij,dhe duke qenë i tillë ai nuk mund
të revokohet apo të shfuqizohet nga organi që e ka nxjerrë,I cili është jokompetent apo nuk
ka respektuar formën pasi është pa fuqi. Gjykata është ajo që bën konstatimin në çdo kohë të
të tillë akti të pavlefshëm absolutisht sipas parashikimit të bërë në ligj nr.49/2012,ku padia e
konstatimit të pavlefshmërisë së aktit është e tillë që ngrihet në çdo kohë. Edhe Gjykata e
Lartë ka një qëndrim të konsoliduar në raste të tilla, pasi në shumë vendime të saj është
mbajtur qëndrimi që, kur kërkohet pavlefshmëria absolute e aktit administrativ juridiksioni
gjyqësor nuk mungon, prandaj pala e interesuar mund t’i drejtohet direkt gjykatës pa qenë
nevoja që më parë t’i drejtohet organit administrativ, por në këtë rast gjykata që shqyrton
çështjen është e detyruar që të zbatojë me rigorozitet kërkesat e nenit 116 të
K.Pr.Administrative, duke u mjaftuar vetëm me verifikimin e tre rasteve që parashikohen në
të. Me të tillë arsyetim gjykata rrëzon pretendimin e palës së paditur se paditësi duhet të
ezauronte rrugën e ankimit administrativ përpara se t’i drejtohej gjykatës. Sa më sipër
gjykata çmon se kjo çështje në këtë faze të saj dhe për shkakun ligjor për të cilin është ngritur
është brenda juridiksionit të Gjykatës”.
9. Kundër vendimit nr.s’ka datë 04.02.2016 të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Durrës, brenda afatit ligjor, pala e paditur Bashkia Librazhd ka ushtruar ankim të
veçantë në Gjykatën e Lartë, duke parashtruar shkaqet e pasqyruar në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” në të cilat është
parashikuar:
10.1. Neni 9 i ligjit 49/2012: 1. Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë
edhe kryesisht, kur konstaton se çështja nuk bën
pjesë në juridiksionin gjyqësor, merr vendim për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit dhe dërgimin
e akteve organit kompetent.
2. Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim
i veçantë në Kolegjin Administrativ të Gjykatës së
Lartë. Kolegji vendos në dhomë këshillimi brenda
10 ditëve nga data e marrjes së akteve, nëse çështja
përfshihet ose jo në juridiksionin gjyqësor. Gjykimi
1078
i filluar pezullohet derisa të jepet vendimi për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes për juridiksionin.
Gjykata mund të marrë vetëm masa për sigurimin e
padisë dhe të kryejë veprime procedurale që nuk
presin.
3. Kur Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
konstaton se çështja është brenda juridiksionit
gjyqësor, prish vendimin dhe e dërgon çështjen për
vazhdimin e gjykimit me të njëjtin trup gjykues në
gjykatën që kishte vendosur nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit.
10.2 Neni 16 i ligjit nr.49/2012 Padia ndaj veprimit administrativ mund të ngrihet
vetëm pas shterimit të ankimit administrativ;
10. Dispozitat e Kodit të Procedurës Administrative në të cilat është parashikuar:

10. 1 Neni 116 i K.Pr.A Aktet administrative do të quhen absolutisht të
pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi, në rastet e
mëposhtme: a) kur akti është nxjerrë nga një organ
administrativ i paidentifikuar; b) kur akti është
nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të
kompetencave të tij ligjore; c) kur akti është nxjerrë
në kundërshtim me formën dhe procedurën e
kërkuar nga ligji.
10. 2 Neni 117 i K.Pr.A 1. Aktet administrative absolutisht të pavlefshme
nuk prodhojnë pasoja ligjore pavarësisht nga fakti
nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.
2. Secila palë e interesuar mund të kërkojë që akti
administrativ të shpallet absolutisht i pavlefshëm.
Kërkesa në fjalë mund të bëhet në çdo kohë. Organi
administrativ kompetent, me iniciativën e tij,
mundet të deklarojë një akt administrativ absolutisht
të pavlefshëm në çdo kohë.
3. Në qoftë se vetëm një pjesë e aktit është
absolutisht e pavlefshme, i gjithë akti do të
konsiderohet absolutisht i pavlefshëm në rast se
pjesa që anulohet është aq e rëndësishme sa që
organi administrativ nuk do ta nxirrte aktin pa këtë
pjesë.
11. Dispozitat e ligjit nr.9920 datë. 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, në të cilat është parashikuar:
11.1. Neni 106 1. Tatimpaguesi mund të ankimojë kundër çdo
njoftim vlerësimi, çdo vendimi që ndikon në
detyrimin e tij tatimor, çdo kërkese për rimbursim
ose lehtësim tatimor, ose çdo akti ekzekutiv të
posaçëm tatimor, në lidhje me tatimpaguesin.
2. Ankimi bëhet me shkrim dhe në formën e
parashikuar në zbatim të këtij ligji, me udhëzim të
Ministrit të Financave.
3. Tatimpaguesi e dorëzon ankimin në drejtorinë e
apelimit tatimor brenda 30 ditëve kalendarike nga
1079
data kur vlerësimi ose vendimi i administratës
tatimore është marrë ose vlerësohet të jetë marrë nga
tatimpaguesi.
4. Drejtoria e apelimit i dërgon një kopje të ankimit
administratës tatimore, që ka nxjerrë vlerësimin
tatimor ose vendimin, objekt të ankimit tatimor.
11.2. Neni 107 1. Tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë, sipas
pikës 1 të nenit 106 të këtij ligji, duhet që bashkë me
ankesën të paguajë shumën e plotë të detyrimit
tatimor ose të vendosë minimalisht 6 muaj, por jo
më pak se afati, sipas të cilit vendimi ka marrë
formë të prerë për shumën e plotë të detyrimit
tatimor, të përcaktuar në njoftimin e vlerësimit të
administratës tatimore.
2. Shuma e pagueshme ose shuma e vënë si garanci
bankare, sipas pikës 1 të këtij neni, përjashton
gjobat e përfshira në vlerësimin tatimor të ankimuar.
3. Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur
tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor, që është
objekt i ankimit, ose ka paraqitur dokumentin
bankar që vërteton vendosjen e garancisë, sipas
përcaktimit të pikave 1 dhe 2 të këtij neni.
4. Akti administrativ, i lëshuar nga administrata
tatimore dhe për të cilin nuk është ankimuar në
rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në
rrugë gjyqësore.
12. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e paditur Bashkia Librazhd, nuk përmban
shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.s’ka datë 04.02.2016 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Durrës, me të cilin është rrëzuar kërkesa për nxjerrjen
jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes objekt gjykimi.
13. Kolegj Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Korçë, pasi ka dëgjuar pretendimet e palëve në lidhje me juridiksionin dhe
pasi ka verifikuar pretendimet e palëve në lidhje me arsyet për të cilat është kërkuar nxjerrja e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, si dhe pasi ka shqyrtuar nëse për rastin konkret pala
paditëse ka plotësuar ose jo kushtet ligjore për t’ju drejtuar gjykatës, ka konkluduar se pala
paditëse nuk e ka të detyrueshme ndjekjen e rrugës administrative të ankimit përsa kohë ajo
pretendon pavlefshmërinë absolute të akteve administrative duke e mbajtur çështjen objekt
gjykimi në juridiksion gjyqësor.
14. Ky Kolegj e gjen të mbështetur në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
gjykata e shkallës së parë përderisa pala paditëse kërkon pavlefshmërinë absolute të aktit
administrativ për shkak të mosrespektimit të procedurës sipas nenit 116 të Kodit të
Procedurave Administrative, gjykata nuk ka pengesë ligjore ta marrë në shqyrtim padinë.
15. Pala paditëse, me padinë objekt shqyrtimi ka kërkuar konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ, me pretendimin se Komuna Qendër Librazhd
ka marrë këtë vendim në kundërshtim me parashikimet e nenit 116 të KPA e për këtë shkak
ai është një akt administrativ absolutisht i pavlefshëm.
1080
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se në të gjitha rastet kur
pretendohet pavlefshmëria absolute e aktit administrativ, gjykata ka juridiksion gjyqësor për
shqyrtimin e çështjes.
17. Sipas nenit 117 të Kodit të Procedurave Administrative “Aktet administrative
absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore pavarësisht nga fakti nëse janë
deklaruar apo jo si të tilla. Secila palë e interesuar mund të kërkojnë që akti administrativ të
shpallet absolutisht i pavlefshëm. Kërkesa në fjalë mund të behet në çdo kohë. Organi
administrativ kompetent me nismën e tij mund të deklarojë një akt administrativ absolutisht
të pavlefshëm në çdo kohë”.
18. Në analizë të dispozitës së sipërcituar, Kolegji vlerëson për rastet kur pretendohet
për pavlefshmëri absolute të aktit administrativ, çdo person i interesuar ka të drejtë t’i
drejtohet drejtpërsëdrejti gjykatës. Këtë gjë mund ta bëjë edhe organi që ka nxjerre aktin me
nismën e tij pa ia kërkuar askush, mjafton që ta konstatojë pavlefshmërinë e aktit. Por kjo nuk
pengon personin e interesuar t’i drejtohet gjykatës për konstatimin e pavlefshmërisë së aktit
administrativ. Një akt absolutisht i pavlefshëm nuk ka fuqi detyruese ndaj subjektit që i
drejtohet.
19. Gjykata që shqyrton çështjen nuk i hyn shqyrtimit të themelit të vendimmarrjes
administrative, por shqyrton vetëm shkaqet e pavlefshmërisë absolute që mund të jenë:
nxjerrja e aktit “kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar, kur akti
është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të tij ligjore, apo kur
akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga ligji” (neni 116 i
Kodit të Procedurave Administrative).
20. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se përfundimi i arritur nga
gjykata e shkallës së parë është rrjedhojë e interpretimit dhe zbatimit të drejtë të Kodit të
Procedurave Administrative, si dhe të dispozitave të ligjit nr.9920, date 19.05.2008 “Për
procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”.
21. Për rastin në shqyrtim pretendohet se veprimet e palës së paditur janë në
kundërshtim me ligjin dhe akti administrativ i nxjerrë prej tij është absolutisht i pavlefshëm.
Për pasojë paditësi legjitimohet t’i drejtohet gjykatës. Legjitimimi i këtij subjekti konsiston
në kuptimin që ai ka të drejtën për të vënë në lëvizje një proces gjyqësor kundër një akti
administrativ për të cilin pretendon pavlefshmërinë absolute. Gjithashtu, kërkimi për
pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ nuk është i ndërvarur nga ndonjë afat
parashkrimi.
22. Gjykata që shqyrton çështjen, referuar objektit dhe shkakut të padisë,
pretendimeve të paditësit, është e detyruar të marrë në shqyrtim e të verifikojë nëse akti
administrativ është ose jo absolutisht i pavlefshëm dhe nuk mund të refuzojë shqyrtimin e
çështjes me arsyetimin se çështja nuk është shqyrtuar në themel nga organi administrativ dhe
se pala paditëse nuk ka respektuar kërkesat e ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat
tatimore në Republikën e Shqipërisë”. Mosmarrja në shqyrtim me arsyetimin se
paditësi nuk provon se ka plotësuar kërkesat e ligjit nr.9920, date 19.05.2008 “Për procedurat
tatimore në Republikën e Shqipërisë”, do të ishte një vendimmarrje e drejtë në qoftë se pala
paditëse do të kërkonte pavlefshmërinë relative të akteve dhe jo në rastin kur paditësi kërkon
të verë në lëvizje gjykatën për të kërkuar pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ.
23. Nëse padia është e bazuar në faktet dhe rrethanat përkatëse të pretenduara nga
pala paditëse dhe me shkakun juridik të përcaktuar prej saj, këto janë çështje që do të
24. Në këto rrethana, Kolegji Administrativ arrin në përfundimin se Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Durrës, me të drejtë ka vendosur të rrëzojë kërkesën për
1081
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 9 të ligjit 49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.s’ka datë 04.02.2016 të Gjykatës Administrative të
Tiranë, më 28.04.2016
1082

Civile Penale Admin Prill Copy 1 1617

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

You might also like

Civile Penale Admin Prill Copy 1 1617

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Civile Penale Admin Prill Copy 1 1617

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

PËRMBAJTJA

115 (00-2016-1132) 06.04.2016 Vasillaq Bitri kundër Artur Zotaj..........................................

6/36 14.04.2016 Kërkuese: Prokuroria e Përgjithshme ë

212 (00-2016-) .04.2016 kundër .................................................................................

00-2016-919 07.04.2016 Han Brahilika kundër Banka Kombëtare Tregtare Sh.A......

00-2016-1159 14.04.2016 Demir Allkja kundër Njësia Administrative Shalës,

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Majlinda Andrea Kryesuese

Në seancën gjyqësore të datës 06.04.2016, mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11115-

PADITËS: VASILLAQ BITRI.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.601, datë 06.04.2010, ka

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.941 (60-2012-853), datë 24.10.2012, ka

Kundër vendimit nr.941 (60-2012-853), datë 24.10.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

II. LIGJI I ZBATUESHËM

III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON

Nga shqyrtimi në tërësi i kësaj çështje, të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore e të

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Majlinda Andrea Kryesuese

Në seancën gjyqësore të datës 06.04.2016, mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11243-

PADITËS: ILIR ROSHI.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.1331, datë 18.10.2012, ka

Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.131, datë 26.02.2013, ka vendosur:

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

II. LIGJI I ZBATUESHËM

Neni 609 i K.Pr.Civile: “Debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të vendit të

III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON

Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga pala paditëse përbëjnë shkaqe

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Nuni Kryesues

Në seancën gjyqësore të datës 06.04.2016, mori në shqyrtim çështjen civile me nr.43000-

PADITËS: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.1127, datë 12.04.2012, ka

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.79, datë 17.04.2013, ka vendosur:

Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala kërkuese Drejtoria Rajonale e

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

Gjatë gjykimit rezultoi se Shoqëria e Kursim Kreditit “Oriku” ka objekt të

II. LIGJI I ZBATUESHËM

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Majlinda Andrea Kryesuese

Në seancën gjyqësore të datës 13.04.2016, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

PADITËS I KUNDËRPADITUR: LANDI XEKA

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.51, datë 15.01.2010, ka

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.253, datë 20.03.2012, ka vendosur:

II. Ligji i zbatueshëm

III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson

11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Majlinda Andrea Kryesuese

Në seancën gjyqësore të datës 13.04.2016, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

PADITËS: BASHKIM GJYZELI

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.2439 (13-2009-7615), datë

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.914-10-2012-1961, datë 18.12.2012, ka

Kundër vendimit nr.914-10-2012-1961, datë 18.12.2012, të Gjykatës së Apelit

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË