ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΜΕΝΟΙΚΕΑ

(Ο τίτλος, δάνειο από τον Επίκουρο)

26-03-2011

Αγαπητέ μου φίλε Μενοικέα,

Με ρωτάς γιατί δεν γράφω έμμετρη ποίηση.
Ειλικρινά δεν μπορώ να απαντήσω με ακρίβεια σε αυτή σου την
ερώτηση.
Εκείνο που ξέρω είναι ότι, ποτέ δεν μου άρεσε (στην ουσία, μισώ) να
καθορίζουν άλλοι τα όρια της σκέψης μου.
Ίσως, φταίει η ανεπεξέργαστη τάση μου να αφοσιώνομαι όχι τόσο στο
«πώς» είναι τα πράγματα, αλλά στο «γιατί» είναι έτσι (τουλάχιστον,
όπως εγώ τα προσλαμβάνω).
Παραδείγματος χάριν: μού είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω ανάμεσα
σε ανθρώπους διαφόρων προελεύσεων, όταν αντικρίζω άστεγους,
πεινασμένους, ναρκομανείς. Eκει, εγώ, διαπιστώνω θλίψη, φόβο,
απόγνωση, αδικία, έλλειψη αισθητικής, κατάρρευση των στοιχειωδών
αξιών της ζωής .
Αυτά-νομίζω-δεν έχουν χρώμα, εθνικότητα. Έχουν αιτίες.
Διαπιστώνω παράλληλα, την ανεπάρκεια, ανικανότητα και το
ψευδεπίγραφο των δικών μας «αξιών».
Καλλιέργησαν μέσα μας το μίσος και μας οδήγησαν στην κατάργηση της
αγάπης, αυτοί που μας μιλούν για «δικαιοσύνη», «εντιμότητα»,
«αξιοπρέπεια», «πατριωτισμό», οι δυνάστες μας, για να μπορούν -οι
κατάπτυστοι αυτοί- να κινούνται πέρα από όλα αυτά τα σπουδαία, προς
ίδιον όφελος.
Εγώ, αγαπώ τον εαυτό μου. Γι αυτό αγαπώ όλα τα πλάσματα: και αυτά
πού είναι κοντά σε εμένα, αλλά και αυτά που δεν έχω ακόμα γνωρίσει.
Μα πιο πολύ συμμερίζομαι τα πάθη και τις θλίψεις τους.
(Κι ας μην είμαι ιερωμένος, που θα είχα, τότε, υποχρέωση να το κάνω,
ακολουθώντας τις επιταγές του δόγματος που υπηρετώ, αν είμαι
συνεπής και διαθέτω αυτοσεβασμό και πραγματική πίστη!)
‘Εχω πάντα μέσα μου σύντροφο, ένα πελώριο «ΓΙΑΤΙ;”.
Συνεχίζω, λοιπόν:
Ο ελεύθερος στίχος διαφέρει εκφραστικά από την έμμετρη ποίηση,
γιατί δεν υποτάσσεται στο μέτρο. Αυτό που καθορίζει τη μουσικότητά
του είναι η ιδιαίτερη, προσωπική, αντίληψη του δημιουργού
Ο ελεύθερος στίχος δεν επιδιώκει οπωσδήποτε την ομοιοκαταληξία, η
σύνταξή του είναι μάλλον αποσπασματική.
Ο ελεύθερος στίχος, εμφανίζεται από τον 19ο αιώνα . Δες ποιήματα των
BAUDELAIRE, VERLAIN, κ.α..

Τον 20ο αιώνα, με ελεύθερο στίχο, εκφράζονται σημαντικότατοι ποιητές

( ΚΑΒΑΦΗΣ, ΠΑΛΑΜΑΣ, ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ, ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ,ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ,
ΓΚΑΤΣΟΣ, ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΛΥΤΗΣ, ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ,ΣΕΦΕΡΗΣ, κ.α.)…»
Ελπίζω να συγχωρήσεις το ατελές της απάντησής μου.

Με ειλικρίνεια.
Ο φίλος σου

Υ.Γ. Επειδή δεν περιφρονώ καθόλου τις αρχαίες γνώσεις – μάλιστα

προσπαθώ να κερδίσω ό,τι περισσότερο μπορώ από αυτές και τις
σέβομαι όλες - διάβασα, πριν σου απαντήσω, το έργο «ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ
ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΣΤΙΧΟΥΡΓΙΚΗΣ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ» , του
καθηγητού ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΣΟΥΜΕΛΙΔΟΥ, πού εκδόθηκε το 1929 από τις
εκδόσεις Ν.ΣΙΔΕΡΗ