Professional Documents
Culture Documents
ΠΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
ΠΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
ΠΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
Τὸ ἔτος 1582 ὁ Πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄(ὁ γνωστὸς γιὰ τὴ νύκτα τοῦ Ἁγίου
Βαρθολομαίου, τὰ Γρηγοριανὰ μέλη καὶ τὶς Γρηγοριανὲς χορωδίες), συνεργάσθηκε μὲ
τὴν Ἑβραία Μασόνο ἀστρολόγο Ἐλισάβετ Ἄχιλες καὶ τὸν ἐπίσης Ἑβραῖο
δημοσιογράφο Μόρρες, καὶ συνέταξαν ΝΕΟ ἡμερολόγιο μὲ 13 ἡμέρες* διαφορὰ ἀπὸ
τὸ Πάτριο Ἰουλιανό. Τὸ Νέο ἡμερολόγιο ὀνομάσθηκε «Γρηγοριανό», ἐπειδὴ πρῶτος ὁ
Πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄ τὸ εἰσήγαγε στὴν Δυτικὴ «Ἐκκλησία» τὴν 24η Φεβρουαρίου
1582, ἀφοῦ πρῶτα, αὐτοβούλως, κατήργησε τὸ Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο, τὸ ὁποῖο ἴσχυε
μέχρι τότε.
† ΙΕΡΟΘΕΟΣ Ἐλέῳ Θεοῦ Πάπας καὶ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καὶ πάσης γῆς
Αἰγύπτου
† ΚΥΡΙΛΛΟΣ Ἐλέῳ Θεοῦ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Καὶ αἱ περὶ αὐτοὺς Ἱεραὶ Σύνοδοι.
(Ἡ ἐγκύκλιος ἐλήφθη ἐκ τῆς βιβλιοθήκης τῆς Ἱερ. Μ. Καρακάλου, Ἁγ. Ὅρους).
Τὸ ἔτος 1902 ὁ Λατινόφρων Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Ἰωακείμ Γ΄, ζήτησε τὴν γνώμη
τῶν 21 Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, ὅπως μελετήσουν καλῶς, τὸ ἂν συμφωνεῖ τὸ Νεὸ
ἑορτολόγιο μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία. Καί οἱ 21 Ἐκκλησίες
ἀπάντησαν, ΟΧΙ.
Στὴν ἐγκύκλιο τοῦ 1904, μεταξὺ ἄλλων, ἀναφέρονται τὰ ἑξῆς: «Τοῦτο γὰρ γνώρισμα
Ὀρθοδοξίας... τὸ μὴ κινεῖν ὅρια αἰώνια, ἄτινα οἱ Πατέρες ἡμῶν ἔθεντο... τὸ δὲ
ὑπερπηδῆσαι 13 ἡμέρας... ἀνόητον καὶ ἄσκοπον εἶναι». («Δογματικὰ καὶ Συμ. μνημεῖα
τῆς Ὄρθοδόξου Καθ. Ἐκκλ.», Καθ. Ἰ. Καρμίρη, σελ.22).
Τὸ ἔτος 1923 ἡ Κυβέρνηση τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος, ὅρισαν
ἐπιτροπὴ, ἡ ὁποία θὰ μελετοῦσε τὸ ζήτημα τῆς μεταρρυθμίσεως τοῦ ἡμερολογίου καὶ
θὰ ὑποδείκνυε τὸν προσφορώτερο τρόπο τῆς μεταβολῆς του, σύμφωνα πρὸς τὶς
ἀνάγκες τῆς χώρας, ἐν ἁρμονία πρὸς τὶς διατάξεις τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ ἐπιτροπὴ ἀπετελεῖτο ἐκ τῶν:
Ὁλόκληρη ἡ ἔκθεση, ὡς συνημμένο σχέδιο νόμου, ὑπεβλήθη ὑπὸ τὴν ἔγκριση τοῦ
Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου καὶ κατόπιν ὁ τότε βασιλεὺς Γεώργιος Β΄ ὑπέγραψε καὶ
ἐξέδωσε σχετικὸ βασιλικὸ διάταγμα, στὸ ὁποῖο μεταξὺ ἄλλων ἀναφέρονται καὶ τὰ
ἑξῆς:
- «Ἀπὸ τῆς 16ης Φεβρουαρίου 1923 καθ’ ἅπασαν τὴν Ἑλλάδα ἀντικαθίσταται ἐν ταῖς
πολιτικαῖς ἐν γένει σχέσεις τὸ ἰσχύον ἤδη Ἰουλιανὸν ἡμερολόγιο διὰ ΝΕΟΥ τοιούτου,
ὅπερ ἀποκαλεῖται ΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ἡμερολόγιον.
- Ἡ Ἐθνικὴ Ἑορτὴ τῆς 25ης Μαρτίου καὶ πᾶσαι αἱ κατὰ τοὺς κειμένους νόμους
ἐορτάσιμοι καὶ ἑξαιρετέαι ἡμέραι ρυθμίζονται κατὰ τὸ Ἰουλιανὸν ἡμερολόγιον». (Ἐφ.
Κυβ. 25/1/1923, τεῦχ. 1ο, Ἀρ. Φυλ. 24, Νομ. Διατ. 2, σελ. 160, § 3, § 4, § 8).
Βλέπουμε λοιπόν, ὅτι ἀπὸ τὸ 1582 ποὺ ἐμφανίσθηκε τὸ ἡμερολόγιο τοῦ Πάπα
Γρηγόριου ΙΓ΄, ἕως τὸ 1924 ποὺ παρανόμως τὸ εἰσήγαγαν στὴν Ἐκκλησία πέρασαν
342 ἔτη.
Ἐντὸς αὐτοῦ τοῦ διαστήματος, ἑπτὰ φορὲς ἐξετάσθηκε καὶ ἰσάριθμες καταδικάσθηκε
ὡς ἀσύμφωνο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τόσο ἀπὸ τοὺς Ἐκκλησιαστικοὺς
Ὀρθόδοξους ἡγέτες, ὅσο καὶ ἀπὸ κορυφαίους ἐπιστήμονες ἀλλὰ καὶ τὸν ἀνώτατο
ἄρχοντα τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας τὸν βασιλέα Γεώργιο Β΄.
Ἡ εἰσαγωγὴ τοῦ Παπικοῦ ἡμερολογίου στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔγινε μονομερῶς,
ἀντορθοδόξως καὶ αὐθαιρέτως ὑπὸ τοῦ Μελέτιου Μεταξάκη καὶ ἄλλων 6 Ἀρχιερέων,
καί παρὰ τὴν ἀντίθετη γνώμη τῶν Πατριαρχείων Ἱεροσολύμων, Ἀλεξανδρείας,
Ἀντιοχείας, Ρωσίας, τῶν Αὐτοκέφαλων Ὀρθόδοξων Ἐκκλησιῶν, καθώς καί τῶν Ἱερῶν
Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὅρους.
Στὴν θέση τοῦ Μητροπολίτη Ἀθηνῶν ὁ Μεταξάκης παρέμεινε ἀπὸ τό 1923 ἔως τό
1926, ὅποτε ἐξελέγη Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας. Μετὰ τὴν ὑπογραφὴ τῆς Συνθήκης
τῆς Λωζάνης (Ἰούλιο 1923), ἀπό τόν Ἐλευθέριο Βενιζέλο ἐκ μέρους τῆς Ἑλλάδος, καὶ
τὸν Ἰσμὲτ Ἰνονοῦ ἐκ μέρους τῆς Τουρκίας, ὁ Μεταξάκης (στενός φίλος καί
συνεργάτης τοῦ Βενιζέλου), ἀποσύρθηκε στὸ Ἅγιον Ὅρος, ἀπ’ ὅπου τὴν 20η
Σεπτεμβρίου 1923 ὑπέβαλε τὴν παραίτησή του ἀπὸ τὸν Πατριαρχικὸ θρόνο καὶ
ἐγκαταστάθηκε στὴν Κηφισιὰ ὡς Μητροπολίτης Ἀθηνῶν.
Σὲ συνεργασία μέ τόν Χρυσόστομο Παπαδόπουλο καί μέ τήν πολιτεία, διὰ τῆς βίας,
εἰσήγαγαν τὸ ΝΕΟ – Παπικὸ ἡμερολογίο στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, στίς 10
Μαρτίου τοῦ 1924, κάνοντας την σχισματικὴ, ἔναντι τῶν ὑπολοίπων Ὀρθοδόξων
Ἐκκλησιῶν. Τήν 10η Μαρτίου 1924 ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος
διασπάστηκε.
Ἡ μία μερίδα τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, συνέχισαν τὴν μακραίωνη παράδοση τῆς
Ἐκκλησίας καὶ ἑόρτασε τοὺς Ἁγίους τῆς 10ης Μαρτίου.
Καὶ ἡ ἄλλη μερίδα τῶν Χριστιανῶν, θεώρησε τὴν ἀλλαγὴ ὡς ἐπιστημονικὸ ἐπίτευγμα
ἀκριβείας καὶ ἑόρτασε τοὺς Ἁγίους τῆς 23ης Μαρτίου, καταπατώντας τοὺς Θείους καὶ
Ἱεροὺς Κανόνες, τὶς ἀποφάσεις τῶν τριῶν Πανορθοδόξων Συνόδων, τὴν γνώμη τῶν
λοιπῶν Ὀρθόδοξων Πατριαρχείων καὶ τοὺς λόγους τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Στήκετε
καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις». (Β΄ Θεσ. 2: 15).
Οἱ καινοτόμοι εἶπαν ὅτι, ἐπρόκειτο ἁπλῶς καὶ μόνον γιὰ τὴν προσθήκη 13 ἡμερῶν, ἐνῶ
ἐπρόκειτο γιὰ ἀνατροπὴ καὶ ΔΙΑΣΠΑΣΗ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καὶ
ἐντέχνως τέθηκε σὲ ἐφαρμογὴ ἡ προπαγάνδα ὅτι, στὸ Παλαιὸ ἡμερολόγιο
παραμένουν μόνον οἱ ὀπισθοδρομικοὶ καὶ οἱ ἀμόρφωτοι, πού συκοφαντοῦνται καί
ὡς ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ!
• Πρὸ 2010 ἐτῶν ἔγινε ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου μῆνα Μάρτιο ἄρτιο (31 ἡμέρες)
καὶ μὲ ἰσημερία.
• Ἡ ἔξοδος ἐκ τῆς Αἰγύπτου ἔγινε πρὸ 3610 ἐτῶν μῆνα Μάρτιο ἄρτιο καὶ μὲ ἰσημερία.
• Ὁ Κατακλυσμὸς ἔγινε πρὸ 5310 ἐτῶν, μῆνα Μάρτιο ἄρτιο καὶ μὲ ἰσημερία. Καὶ τέλος
βλέπουμε ὅτι:
• Ὁ Θεὸς δημιούργησε τὸν κόσμο πρὸ 7553 ἐτῶν καὶ ἦταν μῆνας Μάρτιος ἄρτιος καὶ
μὲ ἰσημερία. Ἀφοῦ λοιπὸν ὁ Μάρτιος μῆνας ἀρχίζει πρὸ 7553 ἐτῶν (Κόσμο-γένεσις)
καὶ ἐξακολουθεῖ μέχρι καὶ σήμερα νὰ εἶναι ἄρτιος καὶ μὲ ἰσημερία, δὲν εὐσταθοῦν τὰ
παραληρήματα τῶν καινοτόμων, ὅτι ὁ Χειμώνας θὰ γίνει Καλοκαίρι καὶ τὸ Καλοκαίρι
Χειμώνας. Ἐὰν ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ μέχρι σήμερα χάθηκαν 13 ἡμέρες, ἀπὸ
κτίσεως κόσμου μέχρι σήμερα ὁ Μάρτιος θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχει χάσει τὴν ἰσημερία του.
Ἄλλο παράδειγμα εἶναι τὸ ἑξῆς:
• Πρὸ 4000 περίπου ἐτῶν οἱ ἀρχαῖοι εἰδωλολάτρες ἐώρταζαν τὴν 1η Μαΐου, ὡς πρώτη
ἡμέρα τῆς ἀνοίξεως, ἀλλὰ καὶ σήμερα μὲ τὸ Ἰουλιανὸ - Παλαιὸ ἡμερολόγιο
πανηγυρίζουμε καὶ ἑορτάζουμε τὴν 1η Μαΐου, ὡς πρώτη ἡμέρα τῆς ἀνοίξεως. Κατὰ
συνέπεια τὴν πλάνη τῶν νεωτεριστῶν ὁμολογοῦν καὶ αὐτὰ τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως,
καθόσον ὁ Μάϊος, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε ἤδη φύγει ἀπὸ τὴν Ἄνοιξη καὶ τὴν θέση τοῦ
Μαΐου νὰ τὴν ἔχει καταλάβει ὁ Ἀπρίλιος. («Ποιὰ ἡ διαφορὰ μεταξὺ Παλαιοῦ καὶ Νέου
Ἡμερολογίου», Κ. Λαχανά).
Στὸ Ἰουλιανὸ (Παλαιὸ) ἡμερολόγιο, ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἔχει ρυθμίσει τὸ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ τῆς
Ἐκκλησίας, τὸ ὁποῖο ἐγκολπώθηκαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες.
1. Στὸ Λευιτικόν, ὁ Θεὸς ὁρίζει διὰ τοῦ Μωυσέως τὶς ἑορτὲς τῶν Ἰσραηλιτῶν: «...τοῦ
μηνὸς τοῦ ἑβδόμου, μιᾷ τοῦ μηνὸς ἔσται ὑμῖν ἀνά-παυσις, μνημόσυνον σαλπίγγων,
κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν». (Λευιτ. ΚΓ΄24 ). Ὁ 7ος μῆνας ὁ Ἐλούλ τῶν Ἑβραίων, εἶναι ὁ
δικός μας Σεπτέμβριος, ἔτσι ὁρίζει ὁ Θεὸς τὴν 1η Σεπτεμβρίου ἑορτή. Ὡς γνωστόν,
χρονολογικὴ μονάδα ἐν χρήσει στὴν Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ἴνδικτος, δηλ. κύκλος 15 ἐτῶν
τὰ ὁποία ἀρχίζουν τὴν 1η Σεπτεμβρίου. Ἡ 1η Σεπτεμβρίου εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς Ἰνδίκτου
τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, τὴν ὁποία κηρύττει ὁ Χριστὸς: «ἐνιαυτὸν τοῦ Κυρίου
δεκτόν». (βλπ. Μέγα Ὡρολόγιον 1η Σεπτεμβρίου).
2. «Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων• λάλησον τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ λέγων• τῇ
πεντεκαιδεκάτῃ τοῦ μηνὸς τοῦ ἑβδόμου τούτου ἑορτὴ σκηνῶν ἑπτὰ ἡμέρας τῷ Κυρίῳ.
Καὶ ἡ ἡμέρα ἡ πρώτη ἡ κλητὴ ἁγία». (Λευιτ. ΚΓ΄33-35). Δηλ. ἡ ἑορτὴ τῆς
Σκηνοπηγίας, ἡ ὁποῖα διαρκοῦσε 8 ἡμέρες καὶ ἦταν εἰς ἀνάμνησιν τῆς διαμονῆς τῶν
Ἑβραίων σὲ σκηνὲς μετὰ τὴν ἔξοδό τους ἐξ Αἰγύπτου, καί ἀντιστοιχεῖ ἀπὸ 15-22 τοῦ
δικοῦ μας μηνὸς Σεπτεμβρίου. Ὅταν λοιπόν, κατὰ τὴν 23η Σεπτεμβρίου τελείωσε ἡ
ἑορτὴ τῆς Σκηνοπηγίας, ἐγένετο ἡ Σύλληψις τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου: «Ἐγένετο
δὲ ἐν τῷ ἱερατεύειν αὐτὸν (τὸν Ζαχαρίαν) ἐν τῇ τάξει τῆς ἐφημερίας αὐτοῦ ἔναντι τοῦ
Θεοῦ... εἰσελθών εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου... ἐταράχθη Ζαχαρίας ἰδών.... εἶπε δὲ πρὸ
αὐτὸν ὁ Ἄγγελος· μὴ φοβοῦ Ζαχαρία...». (Λουκ.Α΄8-24).(βλπ. Μηνολόγιο Μ.
Ὡρολογίου, 23η Σεπτεμβρίου).
•Ἡ 23η Σεπτεμβρίου εἶναι λοιπὸν ἡ ἑορτὴ τῆς Συλλήψεως τοῦ Τιμίου Προδρόμου
ὁρισθεῖσα ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, δι’ Ἀγγελικῆς ὀπτασίας.
•Μετά 9 μῆνες, κατὰ τὸν ἀμετάτρεπτο χρόνο τῆς διάρκειας τῆς κυήσεως, ἔχουμε τὴν
Γέννηση τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Τὴν 24η Ἰουνίου.
•Μετά 6 μῆνες ἀπὸ τῆς Συλλήψεως τοῦ Προδρόμου, δηλ. τὴν 25η Μαρτίου ἔχουμε τὸν
Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου: «Ἐν δὲ τῷ μηνί, τῷ ἔκτῳ ἀπεστάλη ὁ Ἄγγελος Γαβριὴλ
ὑπὸ τοῦ Θεοῦ...». (Λουκ. Α΄26).
•Μετά 9 μῆνες, κατὰ τὸν ἀμετάτρεπτο χρόνο τῆς διάρκειας τῆς κυήσεως, ἔχουμε τὴν
Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, δηλ. τήν 25η Δεκεμβρίου. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἐγεννήθη καὶ
ἐνεγγράφη μὲ τὸ Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο στὰ μητρῶα ἀρρένων, ἐπὶ Καίσαρος
Αὐγούστου.
•Μετά 8 ἡμέρες ἀπὸ τὴν Γέννηση, κατὰ τὸν Μωσαϊκὸν νόμον, ἐγένετο ἡ Περιτομή,
δηλ. τὴν 1η Ἰανουαρίου.
•Μετά 40 ἡμέρες ἀπὸ τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ ἡ Θεοτόκος μετέβη εἰς τὸν Ναὸ γιὰ
τὶς εὐχές, δηλ. 2α Φεβρουαρίου τὴν Ὑπαπαντή.
Ὅπως βλέπουμε μὲ τὴν Σύλληψη τοῦ Τιμίου Προδρόμου, δηλ. τήν 23η Σεπτεμβρίου
ἀρχίζει τὸ Χριστιανικὸ Ἑορτολόγιο, γιὰ τὶς ΑΚΙΝΗΤΕΣ ἑορτές, ὁριζόμενο ἀπὸ τὸν ἴδιο
τὸν Θεό. Ἂς δοῦμε ὅμως, τί γίνεται καὶ μὲ τὶς ΚΙΝΗΤΕΣ ἑορτές, δηλ. τὶς ἑορτὲς τοῦ
Πασχαλίου:
1. Λέγει πάλι στὸ Λευιτικόν: «Ἐν τῷ πρώτῳ μηνὶ ἐν τῇ τεσσαρε-σκαιδεκάτῃ ἡμέρα τοῦ
μηνός, ἀνὰ μέσον τῶν ἑσπέρων Πάσχα τῷ Κυρίω». (Λευιτ. ΚΓ΄ 5). Ἡ ἔξοδος τῶν
Ἰσραηλιτῶν ἐγένετο τὸν 1ο μῆνα Ἀδάρ (ἑορτή Φουρείμ), τόν δικό μας Μάρτιο, ὁρίζει
τὸ Πάσχα ὁ Θεός.
2. «Καὶ ἐν τῇ πεντεκαιδεκάτῃ ἡμέρα τοῦ μηνὸς τούτου ἑορτὴ τῶν ἀζύμων τῷ Κυρίω•
ἑπτὰ ἡμέρας ἄζυμα ἔδεσθε. Καὶ ἡμέρα ἡ πρώτη κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν... καὶ
ἀριθμήσετε ὑμῖν ἀπὸ τὴν ἐπαύριον τῶν σαββάτων... ἑπτὰ ἑβδομάδας ὁλοκλήρους, ἕως
τὴν ἐπαύριον τῆς ἐσχάτης ἑβδομάδος ἀριθμήσατε πεντήκοντα ἡμέρας...καὶ καλέσετε
ταύτην τὴν ἡμέραν κλητὴν ἁγία ἔσται ὑμῖν». (Λευιτ. ΚΓ΄6-21). Ὁρίζει ὁ Θεός τὴν
Πεντηκοστή. Ὃλες οἱ ἑορτές στήν Ὀρθοδοξία ἒχουν ὁριστεῖ ἀπό τόν Θεό!
Στὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, στὴ Νίκαια, τὸ 325 μ.Χ., οἱ 318 Θεοφόροι Πατέρες,
ἔθεσαν τὶς βάσεις γιὰ συνεορτασμὸ τοῦ Πάσχα ἀπὸ ὅλους τούς Χριστιανούς καὶ κατ’
ἐπέκταση καὶ ὅλων τῶν ἄλλων ἑορτῶν, ἔτσι ὣστε νὰ διατηρῆται ἡ ἑνότητα τῆς
Ἐκκλησίας. Ὅρισαν τὸ Πασχάλιον ἀπὸ 22 Μαρτίου ἕως 25 Ἀπριλίου, μὲ τὸ Ἰουλιανὸ -
Παλαιό ἡμερολόγιο, καί νὰ μὴ συμπίπτει, οὔτε νὰ γίνεται πρίν ἀπό τὸ Πάσχα τῶν
Ἑβραίων.
2. Καί τὸ Νέο – Παπικὸ ἡμερολόγιο μὲ τὸ ὁποῖο, ἑορτάζει τὶς ΑΚΙΝΗΤΕΣ ἑορτὲς, ἀλλά
13 ἡμέρες νωρίτερα, ἀπὸ τὴν πραγματικὴ ἡμέρα τοῦ γεγονότος (πχ. τῆς Γεννήσεως
τοῦ Χριστοῦ κλπ.), τῆς κοιμήσεως ἢ τοῦ μαρτυρίου τῶν Ἁγίων, πού ἔγινε μὲ τὸ
Ἰουλιανὸ - Παλαιὸ ἡμερολόγιο, ἀφοῦ αὐτὸ τὸ ἡμερολόγιο ἰσχύει ἀκόμα γιὰ ὅλους τούς
Ὀρθόδοξους Χριστιανοὺς, σ’ ὅλο τὸν κόσμο, καὶ στὴν Ἑλλάδα ἲσχυε μέχρι τὸ
1924. Ἔτσι ἔχουμε πλήρη ΑΝΑΤΡΟΠΗ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς τάξεως, στὴν ἀνάγνωση
τῶν περικοπῶν τοῦ Ἀποστόλου καὶ τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου, κατὰ τὴν Κυριακάτικη Θεία
Λειτουργία, σὲ ὅλες τὶς ἀκίνητες ἑορτές, καὶ ἐπίσης τὴν κατάργηση κάποιων
περικοπῶν, διότι δὲν μποροῦν νὰ περιληφθοῦν χρονικά!
Πολλὲς φορὲς ἐπίσης Κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, ἀναγκάζονται νὰ ἑορτάσουν τὸν ἴδιο
γεγονὸς δύο φορές: μία στὸν Ἑλλαδικὸ χῶρο, 13 ἠμὲ-ρὲς νωρίτερα, καὶ μία ὅταν
πηγαίνουν στὰ Ἱεροσύλυμα ἢ στὸ Ἅγιο Ὅρος! Αὐτὸ γίνεται κατὰ παράβαση τῆς
Ἀποστολικῆς διατάξεως ποὺ ὁρίζει, ὅτι: «Μὴ δὶς τοῦ ἐνιαυτοῦ ἑνὸς παθήματος μνεία
ποιεῖσθαι ἀλλὰ ἅπαξ τοῦ ἔτους τοῦ ἅπαξ ἀποθανόντος. Μηκέτι δὲ παρατηρούμενος
μετὰ Ἰουδαίων ἑορτάζειν».
Δηλαδή:«Δὲν ἐπιτρέπεται δύο φορὲς τὸ χρόνο νὰ ἑορτάζετε τὸ ἴδιο γεγονός, ἀλλὰ μία
φορὰ τὸ χρόνο, αὐτὸ ποὺ συνέβη μία φορά. Καί ποτὲ μὴ βρεθεῖς νὰ ἑορτάζεις μαζὶ μὲ
τοὺς Ἰουδαίους». («Διαταγὲς τῶν Ἀποστόλων» Ε΄βιβλ. κεφ. ΙΣ΄, σελ.138).
• «Ὅτι οὐ δεῖ παρὰ τῶν Ἰουδαίων ΑΖΥΜΑ λαμβάνειν, ἢ κοινωνεῖν ταῖς ἀσεβείας
αὐτῶν». (ΛΗ΄ ἐν Λαοδικείᾳ).
• «Ὅτι οὐ δεῖ τοῖς ἔθνεσι συνεορτάζειν καὶ κοινωνεῖν τῇ ἀθεότητι αὐτῶν». (ΛΘ΄ ἐν
Λαοδικείᾳ).
• «Εἰ τὶς κληρικὸς ἢ λαϊκὸς εἰσέλθη εἰς συναγωγὴν Ἰουδαίων ἢ αἱρετικῶν
προσεύξασθαι, καὶ καθαιρείσθω καὶ ἀφοριζέσθω». (ΞΕ΄ Κανών τῶν Ἁγίων
Ἀποστόλων)
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Ἰάκωβος, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, ἀρνήθηκε τὴν Ἁγία Τριάδα!!!
(Ὀρθ. Τύπος, ἀρ. φ. 169, 9/1972).
Οἱ Παραδόσεις τῆς Ὀρθοδοξίας δὲν ἄλλαξαν ποτὲ καὶ οὔτε θὰ ἀλλάξουν μέχρι
Συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἰσως νὰ σκεφτεῖ κάποιος: «Μὰ οἱ σημερινοὶ ἱερεῖς δὲν
γνωρίζουν»! Στήν ἐν Καρθαγένῃ Συνόδο ὁρίζεται ρητῶς, ὅτι: «Μανθανέτω ὁ
χειροτονούμενος τὰ τοῖς συνόδοις δόξαντα». (Δογματολογία Μον. Ἀθανασίου, Ἅγ.
Ὅρος, 1961, σελ.30). Δηλαδή: «Εἶναι ὑποχρεωμένος αὐτὸς ποὺ χειροτονεῖται νὰ
μαθαίνει αὐτὰ ποὺ θεσπίστηκαν ἀπὸ τὶς Συνόδους».
«Ὁ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὤν ποιμὴν οὗ οὒκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια θεωρεῖ τὸν λύκον
ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει
τὰ πρόβατα. Ὁ δὲ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι καὶ οὖ μέλλει αὐτῷ περὶ τῶν
προβάτων». (Ἰω. Ι΄ 12-13).
Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη λέγει: «Μὴ μέταιρε (ἀλλάζεις, μεταθέτεις) ὅρια αἰώνια, ἃ
ἔθεντο οἱ πατέρες σου». (Παροιμ. ΚΒ΄28).
Στὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους, οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὅρισαν, ὅτι:
• «Ὁ γὰρ ἀντιφερόμενος εἰς τὰς Οἰκουμενικάς Συνόδους καὶ ἀντιπίπτων εἰς αὐτάς
ἀντιφέρεται καὶ ἀντιπίπτει εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον καὶ αἱρετικὸς καὶ ἀναθεματισμένος
γίνεται». (Προλεγόμ. Α΄ Οἰκ. Συν.).
• «Οὔτε βασιλεὺς οὔτε ἄλλη Σύνοδος δύναται νὰ ἀθετήση τοὺς Κανό-νες τῶν Ἁγίων
Ἀποστόλων καὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων». (Δ΄Οἰκ. Σύν.).
• «Ἡμεῖς τοὺς θεσμοὺς τῆς Ἐκκλησίας τηροῦμεν, ἡμεῖς τοὺς ὅρους τῶν Πατέρων
φυλάτομεν, ἡμεῖς τοὺς προστεθέντας τί ἢ ἀφαιροῦντας ἐκ τῆς Ἐκκλησίας
ἀναθεματίζομεν». (Ε΄, ΣΤ΄, Ζ΄ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι).
•Προσκρούει ἐπίσης εἰς τούς Α΄ καί Γ΄ Κανόνες τῆς ἐν Καρθαγένῃ: «Ταῦτα οὕτω παρ’
ἡμῖν ἔχοντα τὰ ἴσα τῶν ὁρισθένων, ἃπερ τότε οἱ Πατέρες ἡμῶν ἐκ τῆς ἐν Νικαίᾳ
Συνόδου μεθ’ ἑαυτῶν κατήγαγον, ἧς τὸν τύπον φυλάττοντα τὰ ἑπόμενα καὶ ὁρισθέντα
παρ’ ἡμῶν, φυλαχθήσεται βεβαιωθέντα». Καί: «...τὸ διὰ τῶν Ἀποστόλων παραδοθέν,
καὶ ἀρχαιότητος κρατηθέν, καὶ ἡμεῖς ὁμοίως φυλάξωμεν».
•Προσκρούει εἰς τὸν Α΄ Κανόνα τῆς Πενθέκτης: «Ἀλλὰ καὶ ὅποιος δὲν κρατεῖ τὰ τῶν
προειρημένων Πατέρων δόγματα τῆς εὐσεβείας, μήτε φρονεῖ ταῦτα μὲ τὸν νοῦν, μήτε
κηρύττει μὲ τὴν γλῶσσαν ἀλλ’ ἐπιχειρεῖ νὰ ἐναντιώνεται εἰς αὐτὰ νὰ εἶναι
ΑΝΑΘΕΜΑ...».
•Προσκρούει καὶ εἰς τάς ρήτρας καὶ διατάξεις τῶν μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας
σχετικῶς πρός τὴν ἀκριβῆ τήρηση τῶν Παραδόσεων καὶ δὴ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου,
Μεγάλου Ἀθανασίου, Χρυσοστόμου, Γρηγορίου Νύσσης, Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ καὶ
Ἐπιφανίου.
Τὸ δένδρο τῆς Καινοτομίας τοῦ Νέου ἡμερολογίου στὸ διάστημα αὐτῶν τῶν ἐτῶν
καρποφόρησε καὶ δὲν ἀπομένει παρὰ νὰ γνωρίσουμε «ἐκ τοῦ καρποῦ τὸ δένδρον»
κατὰ τοὺς ἀψευδεῖς λόγους τοῦ Κυρίου: «Οὐ γὰρ ἔστι δένδρον καλὸν ποιοῦν καρπὸν
σαπρόν, οὐδὲ δένδρον σαπρὸν ποιοῦν καρπὸν καλόν, ἕκαστον γὰρ δένδρον ἐκ τοῦ
ἰδίου καρποῦ γιγνώσκεται. Οὐ γὰρ ἐξ ἀκανθῶν συλλέγουσι σῦκα, οὐδὲ ἐκ βάτου
τρυγῶσι σταφυλήν». (Λουκ. Στ΄ 43-45).
Μετὰ τὴν κατάργηση τοῦ Ἰουλιανοῦ - Παλαιοῦ ἡμερολογίου καὶ τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ
Νέου Γρηγοριανοῦ (Παπικοῦ) ἡμερολογίου, τὸ 1924, τὸ πρόγραμμα τῶν
Οἰκουμενιστῶν περιελάμβανε καὶ διάφορες ἄλλες ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΕΣ, ἐκ τῶν ὁποίων
πολλὲς ἤδη ἔγιναν καὶ ἄλλες πρόκειται νὰ γίνουν σύντομα.
Κυριώτερες εἶναι:
-Ἡ ἀλλαγὴ τῆς τέλεσης τοῦ Ἱεροῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος μὲ τὴν 3πλή
κατάδυση, καὶ ἡ ἀντικατάστασίς του ἀπὸ ἕνα ἁπλὸ ΡΑΝΤΙΣΜΑ, ὅπως γίνεται
στοὺς Παπικοὺς καὶ Προτεστάντες.
Ὕστερα ἀπὸ ὅλα αὐτά, δὲν πρέπει νὰ ἐκπλήσσεται κανένας, ὅταν ἀκούει τὸν
Βαρθολομαῖο νὰ λέει ὅτι: «Ὀρθοδοξία καὶ παπισμὸς ἀποτελοῦν “τὸ ἑνιαῖο
σῶμα τοῦ Χριστοῦ”». ( Βλπ. Ἀρχιμ. (νῦν Πατριάρχου) Βαρθολομαίου Ἀρχοντώνη:
«Περὶ τὴν κωδικοποίησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν Κανονικῶν Διατάξεων ἐν τῇ
Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησία», Θεσ/νίκη 1970, σελ.15 Περιοδικό «Ὀρθοδοξία» Ἰούλιος-
Σεπτέμβριος 1994, σελ.444).
Σήμερα ὅλα τὰ μέχρι πρὸ τινὸς Ὀρθόδοξα Πατριαρχεῖα βρίσκονται ὑπὸ τὴν
Παπικὴ ὑποταγή, γι’ αὐτὸ θεωροῦμε ὡς ἐπίκαιρη ἐπιστολή τοῦ Πατριάρχη
Κων/πόλεως, Γερμανοῦ (1222-1246), πρὸς τοὺς Κυπρίους, τὸ 1229, ὅταν οἱ Φράγκοι
κυρίευσαν τὸ νησί τους, ἡ ὁποία λέγει: «…γι’ αὐτὸν τὸν λόγον καί παραγγέλλω σέ
ὅλους τούς λαϊκούς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ὅσοι εἶστε γνήσια τέκνα τῆς
Καθολικῆς (Ὀρθόδοξης) Ἐκκλησίας νὰ ἀποφεύγετε μὲ κάθε τρόπο, ὅσους ἱερεῖς
εὑρίσκονται κάτω ἀπὸ τὴν λατινική ὑποταγὴ καὶ νὰ μὴν ἔχετε μαζί τους καμιὰ σχέση
ἐντὸς τῶν Ἐκκλησιῶν, οὔτε νὰ λαμβάνετε ὁποιαδήποτε εὐλογία ἀπὸ τὰ χέρια τους,
διότι εἶναι καλύτερα νὰ προσεύχεστε στὸν Θεὸ μόνοι στὰ σπίτια σας, παρὰ νὰ
συναθροίζεστε στὴν Ἐκκλησία μαζὶ μὲ τοὺς λατινόφρονες ἰερεῖς, διαφορετικὰ τὴν ἴδια
τιμωρία θὰ ὑποστεῖται μὲ αὐτούς»!