Blown By The Wind

838K 16.1K 1.9K

by jonaxx
This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and
incidents are either the products
of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to
actual persons, living or dead,
or actual events is purely coincidental.
Do not distribute, publish, transmit, modify, display or create derivative works
fromor exploit the contents
of this story in any way. Please obtain permission.
-----------------------------------------
This story contains explicit mature themes! This is not suitable for people below
18 years old. READ AT
YOUR OWN RISK.
You are not obliged to read the story.
oops HQHAHAHHAHAYEAH, YEAHYEAHUEAH
P 1-1
Simula
889K 21.6K 15.3K
by jonaxx
Simula
"Fiercer!" the photographer demanded.
Inangat ko ang aking noo at inawang ang bibig. Nilagay ko ang aking kamay sa
balikat ni Flyn.
"Carrie, chin to the left!"
The flashes of blinding lights fromthe large lightings made me close my eyes for a
brief moment. I opened it
only to be showered with another set of shots.
Inside the studio were photographers, stylists, artists, and the staff of a famous
magazine. Isang tipikal na
araw sa aking trabaho.
Kung bakit hindi ako nakasisigurong maayos nga ang lagay ko ngayon ay hindi ko
alam. This is all that I ever
wanted to be. Or... maybe... it isn't.
"Flyn! You look too fierce!"
"Oh God! Walang too fierce, Sir!" Flyn winced.
Humalakhak ako at bahagyang tinapik ang kaibigan. She rolled her eyes at me and
continued with her facial
expression.
"You look so adorable, Eury!"
Tumigil ang phographer sa pagkukuha ng pictures. The men in front oc the desktop,
where the camera is
connected, agreed to his compliment.
"Thank you, Sir Collins," I said sweetly to the photographer.
"Did you model before Astra?" he asked when he resumed taking our pictures.
Hindi. Kaya nga nahihirapan ako ngayong humarap sa camera habang kinakausap niya
ako. I talked in
between clicks.
"No, po. My first time is when I entered showbiz..."
"Oh! That's... you're good!"
Sumulyap si Carrie sa akin at pasimpleng ngumiti. I smiled at her. Bumaling muli
ako sa camera at
napaulanan muli ng mga kuha galing sa photographer.
P 2-1
Unti-unting napuno ng bulungan ang studio. Even without looking directly at the
person who went in, I know
who it is. Sa mga bulaklak pa lang na dala, sa reaksyon ng mga staff, at sa
pagtigil mismo ng photographer,
alamko na iyon.
I smiled at Zander. Parang tumigil ang mundo sa studio nang nakita siya para lang
mabati. The staff went at
himand exchanged smiles. The photographer chatted with himfor a while before
finally turning to us.
They expected me to run to himand hug himtight. Alamko dahil noong tinanguan ako ng
photographer ay
nakitaan ko ng disappointment ang kanyang mga mata.
"I'msorry. I thought we're not done with the shoot," I explained.
Zander, in his black longsleeves, khaki pants, and topsider, looks so handsome.
Niyakap ko siya saglit at
kumawala rin para makuha ang mga bulaklak na dala niya.
"I love them!" I said as I looked at the red roses wrapped in fancy paper.
"Hmm. Let me guess? Visiting her before your tour and her two-week shoot?"
Zander chuckled. "I amgonna miss her so bad, Jayb."
"That's just so sweet!" puna ni Flyn na ngayon ay nasa likod ko na.
Ngumiti ako sa kanila ni Carrie. Kandong ang mga bulaklak na agad pinagkaguluhan ng
dalawang co-member
ko sa Astra, a rising girl-group. We can both sing and dance. Especially Flyn, of
course! She's our leader.
"Oh, Zander? Ilang araw ba kayo ni Blair sa Mall Tour ninyo?" Flynn asked.
Nilingon ko si Zander. He wrapped his armaround me. Bumaba ang tingin ko sa mga
bulaklak na dala.
Slowly, my dreams are coming true. Inabot ako ng ilang taon sa kakahanap ng lugar
ko sa mundong ito,
ngayon ko pa lang naramdaman na nagkasya ako. Despite the frequent deep thoughts...
Despite the frequent
realizations... I amhere to prove that I amnot just a pretty face.
"It may take a month, I guess. May Boracay stop kasi kami," sagot ni Zander sabay
tingin sa akin.
He's worried that I might get jealous of his partner or love team. Ngumiti lamang
ako at ibinigay sa isang
personal assistant ang mga bulaklak.
"You'll be there for Laboracay, Zander?" Sir Collins asked.
"Yup. Break na rin sa medyo hectic na schedule," sagot ni Zander sabay hapit sa
aking baywang.
"Okay, enough with this. Team! I will take a look at the shots! Powder the girls!"
Utos ni Sir Collins sa mga
staff.
Ilang sandali ko pang pinagmasdan na naging abala ang mga tao bago tuluyang iginiya
si Zander sa aming
room.
P 2-2
Complete with three big mirrors with lights, tig-iisa kami ng espasyo ni Flyn at
Carrie. Pareho na silang
naroon sa kanilang lugar at inaayusan na rin ng artists. Naupo ako sa akin at
sinenyasan ko iyong aking artist
na mamaya na.
Kumuha ng monoblock chair si Zander at nilagay sa tabi ko. Nakatingin ako sa
kanyang repleksyon sa
salamin. He smiled at me and a dimple showed up.
Mapupungay na mga mata, badboy image, and a sweet smile, everyone loves him. At
twenty-seven years old,
he's already very accomplished as an actor and model. He's a national idol,
parehong sa mga bata at
matatanda. Together with his love team, Blair, they can make the crowd roar, sa
kilig man o sa mangha.
"You jealous?" he asked.
Ngumiti ako at umiling. Nagtaas naman siya ng isang kilay bilang pagpapakita ng
hindi paniniwala sa amin
ko.
He leaned on me to give a chaste kiss on my cheek. Ngumiti akong muli at tiningnan
ang aking mukha sa
salamin.
"Sigurado ka ba sa offer ni Hubert?" tanong niya sa akin, nakatitig din sa aking
repleksyon.
"I can't say no. Besides, our schedule is a bit clear for the next weeks. Kung
hindi ko iyon kukunin, I'll get
really bored."
Kahit na nakatuntong sa top song ang isa naming kanta, hindi parin kami matatawag
na sikat. Hindi kasing
sikat ni Zander. O hindi kasing sikat ng mga batikang mang-aawit.
I've been in trhis group for almost a year now. Matagal na mang may koneksyon kami
sa mga prodyuser, ilang
taon pa bago ko napagdesisyunang tuluyang sumabak dito.
"Hmmm. Okay, then."
Lumayo siya at may kinuhang sinenyas sa nag-aabang niyang personal assistant.
Kumunot ang noo ko, lalo na
noong nakita ang pag ngisi niya.
"I have a surprise for you..." he said.
"What?" natatawa kong sinabi.
Ilang sandali ay inabot sa kanya noon ang isang brown envelope. I hate surprises. I
don't think I can tolerate
anyone who says, "I have a surprise" and then call me the next day. Pakiramdamko ay
hindi ko makakayanan
iyon.
Agad kong pinunit ang pakpak ng envelop para makita ang nasa loob. My eyes widened
with unknown
feelings. Bumundol ang kaba sa aking puso. Alamkong ginusto ko iyon at ilang beses
ko nang nasabi kay
Zander pero hindi ko ata kaya ito.
"What is this?"
P 2-3
My degree has informed me too much about these. I just want to know firsthand, what
is it for.
He laughed at my reaction. Alamniyang alamko kung ano iyon pero kailangan kong
malaman kung ano ang
plano niya!
"No!" agap ko.
"We deserve it, Eury. I named the title after you."
What the hell!?
Mabilis at nanginginig kong tiningnan ang mga dokumentong naroon. Sa huli,
natagpuan ko ang isang orihinal
na kopya ng titulo ng isang lupain.
"The construction is already going on, Eury," he chuckled.
Gusto kong bitiwan ang mga papel. The fear materialized in front of me. Parang
nahulog ang puso ko, mula sa
ikasampung palapag, at nabasag ng pinong piraso.
Napawi ang ngiti ni Zander ng naibalik ko sa kanya ang mga dokumento. Gusto kong
umiyak. Gusto kong
magsisigaw. Gusto kong kumawala.
Why, even when this is what I want, do I feel so trapped? Why, even when I tried to
love him, I couldn't get
past to the love for a friend? Why amI even here?
This is what you want. A voice whispered.
This is what you should do. Anyway, you have no place in...
"What is the problem, Eury?" his voice is now demanding and a bit shaken.
"Hindi mo kinunsulta sa akin 'yan, Zander!"
Nagbago ang anyo ng kanyang ekspresyon. If he was confused, a while ago, now anger
is evident on his face.
"Why would I do that, Eury? If you love me, you are willing to spend your whole
life with me!"
Napalingon sina Flyn at Carrie sa aming dalawa. Pumikit ako at umiling.
"At least ask for my opinion!" giit ko.
"Why? What's wrong with the house's design? You don't like it?" his voice softened.
Kumirot ang puso ko nang narinig siya. Hindi ako makabawi. Nanatili akong
nakapikit, hindi alamkung
paano siya haharapin ngayon.
"That is not my point, Zander," I said softly. Hoping he'd understand. Hoping that
his mind isn't closed. "We
are together but I'mtoo young to think about the future right now-"
P 2-4
"Because of your career? Damn, Eury! I have my own career, too! If people will know
about our
relationship, I'll probably get fired for it but I don't mind! I amwilling to
sacrifice!" frustrated niyang sinabi.
Huminga akong malalimpara mapakalma ang sarili ko. I need to make himsee reason.
All the more we
shouldn't take this step because we both should be focusing on our careers!
"I talked to Tito and Tita! Ayos naman ang dalawa ah? What is the problemwith you?"
Shit.
"Why did you have to talk to them? Can't we just talk about it? Tutal ay tayong
dalawa naman ang nasa
relasyong 'to!"
"Bakit mo pa pinoproblema iyon, kung ganoon? I don't understand you! Damn!
Whatever! I'mleaving now! It
is useless to talk to you like this..."
Nasapo ko ang aking noo at hinayaan siyang umalis. My heart ached. Hindi ko
alamkung para saan. O baka
para sa lahat.
Ayaw kong saktan si Zander. Ayaw ko ring masira ang career niya dahil sa isang
padalos-dalos na desisyon.
Damn it!
Tahimik si Flyn at Carrie sa kwarto. Hindi na inusyuso pa ang nangyari. Respeto man
o kawalang pakealam
iyon ay ayos lang sa akin. I was never really friends with thembefore showbiz. I
only got introduced after a
shoot. Silang dalawa ay nagsisimula nang kumanta noon. Dalawang taon na siguro
silang duo nang dumating
ako. Our career boomed right then and there. We immediately had some offers, bigger
than their last two
years in this business.
I don't want to admit it but people were just a sucker for a pretty face. With
talent or not, they want an idol
who can flawlessly sport any look. Sa katauhan ko, nagkaroon ng kulay ang grupo ng
dalawa. They soared
high on social media because of me.
It is pitiful, actually. Dahil sa kanilang dalawa, I'mthe lesser talented. I cannot
sing high notes, unlike them. I
can only sing soft parts. I cannot dance hiphop, like them. I could get close but
it will take weeks for
practice.
Natapos ang shoot ng walang imikan. Dumiretso na ako sa van, takot na baka maiwan
sa flight ko patungong
probinsya, kung saan gaganapin ang offer ni Hubert na shoot para sa isang magazine.
I did not informanyone frommy family or friends about this. Alamna rin naman nila
ang tungkol doon pero
wala akong ganang pagpaalaman sa kanila sa ngayon.
Mabilis kong hinanap ang numero ni Zander sa aking cellphone. I want to at least
tell himthat I'mnow
leaving Manila for the shoot. Kahit na paniguradong abala na siya ngayon, galit pa
sa akin, ayaw ko paring
maging insensitive.
He did all of that in the hopes that I'll be happy. Kung may sisisihin man dapat
dito, ako iyon.
Ako:
P 2-5
I'msorry. I hope we can talk again once you're free. I'mleaving for Romblon now.
See you soon.
Pagkababa ko ng cellphone ay nilingon ko na ang repleksyon ng aking mukha sa
salamin ng van. My naturally
pink cheeks surfaced. May bahid parin ng lipstick ang aking mga labi at ang
pinakulot na buhok ay
nagmistulang sabog sa isang shampoo commercial. My hooded eyes made my eyes look a
bit chinky. My
narrow pointed nose didn't need the enhancement the make up can do. I buttoned my
jacket up to avoid the
reveal of my cleavage.
"Manong, salamat po!" sabi ko sabay ngiti sa driver at sa personal assistant na
hanggang doon na lang sa
parteng iyon ng airport.
I can do my own make up, aside sa pangako ni Hubert na mayroon siyang make up
artist doon sa kanyang
team. I don't need a P.A, as well. Hindi naman siguro ganoon ka hectic ang magiging
schedule.
"Walang anuman po, Miss. Ingat ka po sa byahe..." sabi ng aking personal assistant.
Tumango ako at nagtungo na sa looban ng airport.
Dire-diretso ang lakad ko. May iilang namumukhaan ako. May iilang pinipicture-an
ako sa malayo. May
ibang nagtatagal ang tingin sa akin, iniisip siguro kung saan ako nakita.
Sometimes, I'mglad that I'mnot as famous and successful as Zander. He couldn't walk
normally in places
like this. Magkakagulo sa NAIA kung sakaling naglalakad siyang mag-isa. But then
he'd never walk alone.
He'd always have security as per his manager's orders.
May dalawang nagpapicture sa akin habang nag-aantay ako na mag boarding sa gate,
bukod doon ay wala na.
Hubert and his teamare waiting for me outside the airport of Tablas. Tatlong
lalaking ipinakilala niya bilang
photographer at isang stylist, nagpapaalala sa akin sa kaibigan kong malamang ay
nag-aantay ng isang tawag
galing sa akin.
Sa isang van nila ako pinasakay patungo sa isang liblib na beach resort, kung saan
gaganapin ang magiging
shoot para sa magazine.
The shoot will be a bit revealing. Alamko na iyon lalo na't adult magazine iyon.
Hubert did nothing but make
me feel comfortable during the ride.
"The theme will be sunset so we'll have to do this fast. This is for the inside
shots. The cover will be shot at
a different place, most probably the next day," sabi ni Hubert sabay ngiti.
Mas mahaba na ang balbas niya kumpara noong huli kaming nagkita. His round face and
bald head were the
same. Tahimik at mukhang halos 'di magkakakilala ang teamniya habang nasa van kami.
Ang tanging medyo
friendly lamang ay iyong stylist.
"We have our own set of clothes but I assume you have yours, too?" the stylist
butts in.
"Yes. But... this is your shoot and your theme so I might have to conform."
Tumango ang stylist at isa-isa ng ipinakita sa akin ang mga susuotin.
P 2-6
A skin tone almost see-through dress with real vines and leaves and a real flower
crown. Gusto ko iyon,
kahit na hindi ako sigurado kung magiging komportable ba ako. I can wear bikinis
but I guess it is different
with props like these.
Without adieu, nang nasa resort na kami at naigiya na ako sa isang kwarto,
nagsimula na agad kami sa
gagawin.
Hubert along with the other photographers started their preparations. At dahil sa
tabing dagat gaganapin ang
shoot, hindi na kailangan ng sobrang make up para sa akin. A natural look will do.
Kailangan lang ng
magandang poses, directed by Hubert himself.
I went out of the roomat around four thirty in the afternoon. Pagod pa sa byahe'y
kailangan ko paring gawin
ito. Alamko namang ganito ang kahihinatnan.
Naging propesyunal naman ang lahat. Naging maganda ang takbo ng shoot lalo na't
nakisabay pa ang haring
araw. Kulay kahel na langit sa dagat na papaurong. Buhok na mamasa masa, sa
ilalimng araw na
nagmistulang alab.
The stress got me in the middle of the hour shoot. Napahawak ako sa ulo nang
biglaang nahilo sa pagod at
gutom.
"Are you okay?" Hubert said.
Tumango ako at muling umayos. Three shots and I fell on the sandy beach. My eyes
turned black.
Marami akong naging pagkakamali sa buhay na ito. Sa sobrang dami, hindi ko na
alamminsan kung ano ang
tama at kung ano ang mali.
People's reactions are supposed to be mirrors of that. If they are happy about you,
it can mean that you are
doing it right. If they are mad at you, it means you are doing something wrong.
Masakit ang aking mga paa habang tinatahak ang matarik at padalisdis na daanan.
Walang saplot ang mga
paa'y hindi ko na inalintana ang sakit ng bawat bato, korales, o anumang matutulis
na bagay.
My tears fell, blurring my eyes. The cold of the night sent shivers down my spine.
The only thing I hear is the
sound of crickets and night frogs...
Kung isang normal na gabi, inayos ko nang mabuti ang sleeve ng suot na damit. Lalo
na't punit ito, hindi
malaman kung nahagip ba ng mga sanga ng ligaw na halaman o sa ibang rason.
Humikbi ako. Kinakalma parin ang sarili kahit na alamkong imposible iyon sa ngayon.
I lost my balance and fell on a rock. Ang kanang parte ng mukha ay tumama sa bato.
Napadaing ako sa
sobrang sakit.
Kung tutuusin, pwedeng manatili ako rito at mahiga. Hayaan ang sarili sa kung ano
mang mangyari sa
hinaharap ngunit hindi...
I may have been pained, this is nothing compared to the pain of those who are left
by their parents, who are
P 2-7
rejected by their loved ones, who cannot eat a meal in a day, who cannot even drink
clean water. Walang
wala itong lahat kumpara sa kanila kaya bakit ako susuko, hindi ba?
That mentality has always been my motivation. Kahit na alamkong, balang araw,
mapapagod din ako sa
kakaisip niyan.
I heard footsteps coming closer. Hindi na ako nagdalawang isip na tumayo.
I amaching all over. My feet are sore. My head is painfully hurting. Ang mga
masukal na sanga'y kanina pa
sumusugat sa aking braso at binti.
With only the moon as my light... as my guide... I ran as fast as I can.
Pinagtatawanan siguro ako ng tadhana ngayon. O baka ito talaga ang gustong mangyari
ng tadhana sa akin.
Baka ito talaga ang sukli sa lahat ng ginawa ko.
I stumbled and fell again to a group of dried branches.
I groaned when I got cut all over. Napatingin ako sa aking paa'ng ngayon ay
dumudugo. Making it impossible
for me to stand up and walk properly.
But it was adreline rush, the eagerness to get away, the need to be safe... that
kept me going.
Itinulak ko palayo ang bangkang nasa dalampasigan. Ang buwan sa langit ay tila
nanghahalina sa akin. Kahit
na alamkong wala na akong patutunguhan. Wala akong alam. At maaaring ito na talaga
ang katapusan.
After all the journey of pain, sorrow, and pretensions, I amhere now finally
marking a scene as a final
chapter.
Buong lakas kong itinulak ang bangka hanggang sa tuluyan itong lumutang sa tubig.
Nilingon ko ang likod kung
nasaan nakita ko ang mga humahabol sa akin.
"Eury!" marahas na sigaw ni Hubert nang namataan ang ginawa ko.
Nasa baywang ko na ang dagat nang pilit kong inangat ang sarili ko para sumakay sa
bangka. Ang hapdi ng
lahat ng sugat sa aking katawan ay tila umpisa ng himig ng kamatayan.
Why amI running even when I know I'll die anyway? Because, if I ever die, I wanna
die in peace. If I ever
die, I don't mind dying alone... in the ocean... under the moon.
If I die, I want it to completely reflect me: lonely and ambitious.
Pinalis ko ang luhang bumuhos sa aking mga mata at nanginginig na kinuha ang lubid
na hihilahin para
umandar ang rotor ng bangka. For a fleeting moment, I remember clearly how I've
known how to do this.
"Eury! Hindi ka makakatakas!" sigaw ni Hubert.
One pull and the machine came to life! Mabilisan itong nagtungo sa kung nasaan ang
buwan. Palayo nang
palayo sa sibilisasyon ng islang iyon. Palapit ng palapit sa tahimik na dagat. Sa
kawalan. Sa katapusan. Sa
P 2-8
kung saan ko papayagan ang sarili kong tuluyan nang mapapikit.
And I don't know why being in the middle of this vast and dark ocean, I find my
peace. Away fromeveryone
I ever loved, I found a deep connection.
I guess it is perfect. To just die here.
The bitch ?? Hala parang girl group asdhaslfkdsgnlkfbhglfdhnlkfd
P 2-9
Kabanata 1
442K 18.5K 14.1K
by jonaxx
Kabanata 1
Blown
To fill my veins with salt water. To be seen by the moon as I bid goodbye to the
life I borrowed. I guess it is
not a bad place to die.
Unti-unti akong nanghina. Sa pinaghalu-halong dahilan. Sa pagod, gutom, at uhaw.
"Ang kinis talaga ng babaeng ito..." A man said in a low tone.
Pikit pa ang aking mga mata. Ang aking mga talukap ay hinihila ng pagod. Ngunit
nang mahawakan ako sa
aking hita ay nagising ang aking diwa.
Someone is holding my wrist! Amoy ng alak na nakahalo sa amoy ng sigarilyo ang
silid na iyon. When they
noticed that I'mawake, the hold on my wrist started to loosen a bit.
"Gising na, pre."
Ngunit huli na ang lahat. I felt a hand on my thighs, slightly touching it. Another
hand is on my stomach,
slightly advancing higher to meet my chest.
"Eury, ayos ka lang ba?" fake concern laced on Hubert's voice.
I amno saint. I have judged a lot of people, with their looks and gestures. I guess
the business has impaired
my judgement a bit that I have trusted too many people along the way... for
success.
Hubert smiled. Trying to convince me that he did not do anything wrong, but with
the situation and that look
on his face, he's failing miserably.
Mabilis akong bumangon. Ang sakit sa ulo'y isinantabi. Alipin na lamang ng takot at
gahiblang lakas ng loob.
Si Hubert ang humarap sa akin ngunit kahit patuloy siya sa pagsasalita ay hindi ko
na matanggap ang kahit
anong eksplenasyon.
"Eury, nahimatay ka sa pagod. Mabuti pang mahiga ka muna-"
Tinulak ko ang lalaking nakahawak kanina sa aking hita. Gulat sa aking lakas, napa
urong ito at hindi agad
nakabawi.
"Eury-Eury-Eury..." sunod sunod na tawag ni Hubert nang umamba akong tatakas
patakbo sa pintuan ng silid
na iyon.
P 3-1
Nevermind that I'malmost not clothed. Nevermind that there is less chance that I
would get away for I don't
know much about this place.
Hirap ako sa pag unlock ng pintuan. Dahilan kung bakit ako nahawakan noong isa pang
photographer.
"Bitiwan mo ako!" sigaw ko.
"Eury, pag usapan natin 'to! They were just checking if you're fine!" si Hubert.
Nagpatuloy ako sa pag-uunlock ng pintuan nang marahas akong hinila noong lalaki at
itinapon ako sa isang
malapit na lamesa!
"Pag-usapan natin ito, Eury..." si Hubert ulit na tila walang nangyaring karahasan!
Tumilapon ako kasama ang mga kubyertos sa lamesang iyon. On the carpetted floor, I
felt so helpless. My
hair is a mess and my legs in tangled.
My head throbbed like mad. Ngunit kung hindi ako babangon ngayon, maaaring ito na
ang katapusan ko. And
I'd rather end my own life than give my doomto the people who did not deserve that
power!
Nakita ko ang isang nakahigang bote, ilang dipa lang ang layo sa aking ulo. I
reached for it. Kasabay ng
pagtayo ay ang pag basag nito sa ulo ng pinakamalapit na lalaki sa akin!
The man groaned bleeding, holding his forehead. Down on his knees trying to stop
the blood with his palms.
Hubert looked at me in anger and disbelief. Sinamantala ko ang pagkakataong iyon
para tumakbo patungo sa
pintuan.
"Baka makatakas!" sabi noong isang lalaki.
Ang putol ng bote ay nasa aking kamay pa. Inangat ko iyon at tinapat sa kanila.
"Sige! Lumapit kayo!" I cried.
My other hand is frantically trying to open the door's lock. At noong nagawa ko ay
kumaripas na ako ng takbo
sa harap ng villa, sa isang masukal na kagubatan. Padalisdis at puno ng mga ligaw
na halaman.
Beauty is not a bliss. Beauty is a curse in disguise of a blessing. I have loathed
it for years. Tried to use it for
myself. Ending up with my own destruction.
"These are my daughters," I can hear father's voice.
Namatay ang makina ng bangka sa kalagitnaan ng dagat. Mahinahon ang alon sa gabing
iyon at ang lamig ay
nanunuot sa aking mga buto. Hindi lang pagod ang nagpipigil sa aking gumalaw o
dumilat. The coldness
made my whole body numb. With only a piece of clothing, walang ibang paraan para
maibsan ang lamig.
Tanging ang alon sa dagat ang narinig ko. It's only a matter of time now before the
waves violently crashes
the boat until it sinks with it.
P 3-2
"Lyanna, my eldest. She's interested with architecture. Siguro'y susunod sa yapak
ng ko..." tumawa si Dad
kasabay ng tawa noong matandang lalaking kaharap niya.
Yesterday, he told us that we're expecting a bigtime visitor. His Filipino-Chinese
client on his recent project.
And they're here with his other board members.
He told us to dress appropriately. To come only when we're called. I did everything
he said.
I curled my hair. Put a bit of make up on. Dressed in formal wear like my sisters
and stayed in my room...
waited for the call... that didn't come.
"I'msure your daughters are intelligent, Ephraim! Pareho ba naman kayong topnotcher
ni Tria!" the old man
said in amusement.
Huminga ako ng malalimat mas lalong dumikit sa dingding. Beside me is our expensive
jar. I pretended to be
its other variant. Only... breathing and feeling.
"Of course, they are! Consistent dean's lister and top one 'yan! I expect she'll be
graduating in Latin Honors!"
"Wow! Nice to meet you, Lyanna. Hoping to hire you in my company when you
graduate!" ang matanda.
"Thank you, Mr. Lim. I'd be honored!" si Lyanna.
I imagine my sister's graceful movements as she shake the hand of the old man.
Walang kapintasang
pormalidad. With her golden colored skin, long straight hair, high cheekbones, she
looks too sophisticated
and mature to still grace the halls of her school. Tila siya'y isa nang ganap na
arkitekto kung makapagsalita,
makagalaw, at makapag-isip.
"This is Reanne, she aspires to be a lawyer someday. Mana sa ina!" Dad proudly
said.
"Hello, Reanne..." a female voice said. "You should aspire to be a judge, instead!
Gaya ni Judge Saniel."
Humalakhak si Mommy. "Oh, she has to be a lawyer first before that, Mrs. Lim,"
Mommy's voice is laced
with pride even when she suggested humility.
Tumigil ang paa ko sa wala sa sariling paulit-ulit na munting hampas nito sa
dingding sa aking likod.
Hinintay ko ang mga susunod na sasabihin ni Mommy at Daddy. This isn't the first
time. But I'd always hope
it would change. Like right now.
"She's top of her class, too?" tanong ni Mrs. Lim.
"Yes! Actually, even without studying!" si Mommy.
"Oh how do you do that, hija? I might need that advice for my granddaughters!"
Lumayo ang boses nila, tila alamko na kung anong nangyayari. They are advancing
fromour receiving area
to our dining area.
Mommy laughed. "Well, they are very diligent at school..." patuloy niya sa
sinasabi.
P 3-3
"You have a great house! As expected fromthe most in demand international
architect!" si Mr. Limnaman
kay Daddy.
I let out a long sigh. Bumaling sa pasilyo patungo sa isa pang hagdanang magdadala
sa akin pabalik sa aking
kwarto.
How come I wasn't called? Did the maids forget about me?
O dapat bang ako na lang ang mismong bumaba ng mas maaga? But Dad clearly said that
we should wait for
his call.
"Aling Rosa," tawag ko sa matandang kasambahay namin na kasalukuyang abala sa
pagmamando sa iba pa.
"Oh, Eury?" the old woman turned to me.
Her specs slightly falling fromher nose, inayos niya iyon gamit ang daliri. Ang
puting buhok ay nakagapos sa
isang malinis na pusod.
"Tinawag po ba ni Daddy sina... Ate Lyanna at Ate Reanne?"
Kitang-kita ko ang madramang pagkurap niya ng isang beses. She let out a long sigh
and gave me her full
attention. Nilagay niya sa aking balikat ang kanyang kamay, as if escorting me back
to the staircase so I
would go back to my room.
"Hija, huwag kang mag-alala. Sasabihin ko kay Ephraimna handa ka na. Tatawagin kita
kapag inutos niya na.
Hm?"
She smiled at me fakely. As if trying to convince me that her reasons were enough.
Tumango ako. I gave her a
convincing and enthusiastic nod. Na para bang tanga nga ako dahil nakaya ko pang
ngumiti at tumango gayong
mas malinaw pa sa sikat ng araw ang pahiwatig ng sinabi niya.
Dad did not call me. He called Lyanna and Reanne, my two trophy sisters. I never
harbored ill feelings
towards my sister. But in my mind, I made fun of myself by thinking that they were
trophies and I'mthe
scandal my parents wanted to hide... or get rid of.
Of course, I tried my best to be an honor student, but I guess being on honor
student requires talent. I don't
have that talent.
I stared blankly at the mirror. Tinagilid ko ang aking ulo habang tinitingnan ang
aking mukha.
I completely assure you, though. I ama Saniel. I amdaughter of Tria and
EphraimSaniel. I resembled my
grandmomma on the paternal side. Fair and with almost foreign features -mga
katangiang wala sa dalawa
kong kapatid.
They're both slender and tall. I amnot exactly short, but I'mnot as tall as them.
With high cheekbones, jet
black straight hair, narrow nose, thin lips, and wide eyes, they look like they
could be twins. Their golden
color frommy father and brown eyes frommy mother completed their look.
Mga bagay na iba sa akin. Dahil ako'y kasing puti ng papel, narrow nose but with
full lips. My eyes hooded
P 3-4
eyes made it appear chinky. My naturally brown hair made me look more foreign. And
as much as I want to
look skinny like my two sisters, I look a bit curvy.
Siguro nga... ang mga bagay na araw-araw mong pinapangarap ay iyong mga bagay na
hindi mapapasayo.
Siguro nga... ang mga bagay na para sa'yo ay iyong mga bagay na hindi mo kailanman
pinangarap.
I wanted too look like my sisters. I wanted to have their talents. I dream,
everyday, to have everything they
have. Because I know that beauty is nothing but a useless commodity. Can be used to
my advantage but I
refuse the shallowness of its meaning.
But then pain got into me. My childhood heart couldn't take the indifference.
"Ang ganda niya..." isang tinig ng batang lalaki ang narinig ko galing sa kung
saan.
Nananaginip ba ako? Is this heaven? Is he an angel?
I amnot sure but it is a possibility.
Naririnig ko ang tunog ng mga along humahampas sa tila dalampasigan. Ang lamig ay
nahalinhinan ngayon ng
init galing kung saan. Maliwanag at ang pagdilat ay tila kay hirap gawin sa ngayon.
Ang atake ng sinag ng araw sa aking mga mata ay masakit. I tried to move a finger.
I hope I'mfully dressed
now. I don't want to look naked in front of the gatekeeper, whoever it is.
"Kuya Rod, tingnan mo ang nahanap ko!" sigaw ng batang lalaki.
Mariin kong pinikit ang mga mata ko. By instinct, I shielded my eyes with it
fromthe rays of the sun.
I'malive!
"Ano na naman ba, Milo. Kapag biro 'to, kukutusan talaga kita!" sabi ng isang
lalaki kung saan.
"Bilis, Kuya, mukhang gising na siya!" sabay tapik noong bata sa gilid ng aking
bangka.
"What the... What the hell?!" he cursed too loud that it hurt my ears.
Unti-unti akong dumilat para makita ang paligid.
"Tawagin mo si Engineer Bodi at Vincent, Milo!" natatarantang sinabi noong lalaki.
I tried to shielf my eyes fromthe rays of the mighty sun. Kita ko ang lalaking
natataranta habang
pinagsasabihan ang inosenteng bata na nasa paanan ko. Though the question was
evident on the young boy's
eyes, he didn't dare voice it out. Mabilis na itong tumakbo sa kung saan habang
tinatawag ang mga tinukoy
noong lalaki.
"Are you okay, Miss?" the man asked in a soft tone.
Pinasadahan niya ako ng tingin. Bumaling ako sa aking katawan at nakitang suot ko
parin ang damit ko kagabi.
Napunit iyon, kahit ang strap ng sleeves ngunit natabunan parin naman ang mga
bahaging dapat ay natabunan.
P 3-5
Pilit akong bumangon para tuluyan nang tabunan ang aking katawan. Ang kaba ay unti-
unting bumangon at
agad kong sinuyod ang paligid.
"Nasaan ako?"
Clearly, this isn't heaven! This could be somewhere in Romblon or something. Mas
bumilis ang pintig ng
puso ko sa matinding kaba. Maaaring narito sina Hubert! Maaaring...
Nilingon ko ang lalaking nanatiling mangha habang tinitingnan ako. Gusto akong
hawakan pero hindi malaman
kung saan. Kitang-kita ko kung paano niya gustong magsalita ngunit walang lumalabas
sa kanyang bibig.
I hugged my chest in a defensive manner. The overwhelming fear got into me.
Imagining Hubert's face on this
guy is terrifying.
Umurong ako hanggang sa nasa gilid na ng bangka.
"Maganda po! Nasa loob ng bangka!" naririnig ko ang bata na nag ku-kwento sa 'di
kalayuan. "Nakita ko
kanina 'yong bangka na palapit dito sa dalampasigan! Hinintay ko lang na dumaong
bago tiningnan kung anong
nasa loob! It's a girl, Tito!"
Nilingon ko ang banda noong bata at nakita ko ang grupo ng mga naroon. Three men
are with the kid, sa likod
ng mga iyon ay dalawang babae. Isang mas bata at isang may katandaan. All were
foreign to me. At least
when I scanned thembriefly.
Mabilis akong luminga-linga sa bangkang sinasakyan ko. Dumaong ito sa isang
dalampasigang hindi ko alam
kung saan. And all these time I thought it will be washed away by the waves and the
ocean would sink me to
oblivion.
Now I'mhere!
Hindi na ako nagsalita. Tumayo ako ngunit ang mga sugat sa aking paa ay humapdi.
Padarag akong napabalik
sa dating posisyon. Pumikit ako ng mariin habang tinitingnan ang aking mga paang
punong-puno ng sugat.
The large cut is bleeding. Hindi ko alamkung dapat ko ba iyong piliting dumugo pa o
pigilan. Before I could
decide, someone scooped me fromthe the small boat.
Large warmhand firmly held my thighs, the other one on my shoulders.
Kaba at takot sa traumang natamo ang bumuhos sa akin. Hindi ko na napigilan ang
panginginig habang
umiiyak at magpumiglas.
"Bitiwan mo ako! Bitiwan mo ako!" I said pleading.
I kicked and punched the man who's holding me tight. Umilag siya sa kalmot na dapat
ay iginawad ko sa
kanyang mukha. Natigil siya sa paglalakad nang isang mabilis na sampal ang
lumagitik sa kanyang panga.
His jaw clenched so tight habang iniilag niya ang kanyang mukha sa akin. Pumikit
ako ng mariin, almost
positive that I would get away by doing this.
P 3-6
"Huminahon ka, Miss. We're not bad people," banayad na sinabi ng isang babae.
I don't believe in anything right now. Dapat ay noon ko pa ito alam. How many times
do I have to fall prey
before I finally realized all the lessons life has been throwing at me?
"Fuck you, you rapist! Bitiwan mo ako!" humikbi ako. "Stop touching me! Stop
touching me! I hate you!!!"
My screamstrained my throat. Ngunit hindi iyon ang nagpapapigil sa akin para
magsisigaw... it's my tears.
"Tatawag ako ng mga awtoridad," sabi ng mas matandang babae.
"H'wag na, Wanda..." that low voice is fromthe man holding me.
Dahan-dahan akong huminahon. Determinadong marinig ulit ang boses.
Nagbabakasakaling kung tumigil ako
sa hingal at iyak ay mas lalo iyong maging klaro.
"Anong ibig mong sabihin, Vincent?" ang matanda.
"Vince, she's hysterical. Nakita lamang siya ni Milo sa bangka. We don't know who
she is or where she's
from..." ang babaeng mas bata ang nagsalita.
I stopped breathing at the mention of his name. I'mnot quite sure. I'mnot... it
can't be.
"I know her."
Namilog ang mga mata ko. Bumaling sa lalaking may hawak sa akin. The smouldering
dark and intense eyes
cloaked with lashes bore into me intensely. No concern, only gazing at me in an
scornfully indifferent angle.
I stopped moving. How is this fucking possible?
"Wanda," sabi ng babae na tila nagtatanong.
"Wala akong maaalalang taga Costa Leona na kamukha niya, Vincent. Baka
ipinagkakamali mo lang 'yan,"
sabi ng matanda na tila hangin ako.
"How is that possible, Vince, when Milo said that the boat is fromthe ocean? Blown,
perhaps, by the wind
to the shores?"
Mas lalong humigpit ang hawak niya sa akin at nagsimula nang maglakad muli.
"Hindi ako pwedeng magkamali," he said in a low tone, making me almost faint.
yayyyWOAHHH
P 3-7
Kabanata 2
420K 16.6K 10.3K
by jonaxx
Kabanata 2
Shame
"Can I have a copy of it, Doc?" I quickly said to the old doctor in front of me.
Dinala ako sa isang bahay tapat lamang ng dalampasigang pinagdaungan ko. The old
house decorated and
styled in a very spanish way is surrounded by tall coconut trees and wild flowers
and grasses.
Isang silid ang pinagamit sa akin para makapagbihis at maayos ang sarili. I
immediately asked for a doctor
and a means of communication.
Hindi na inisip ang totoong sitwasyon ngayon, I was too preoccupied with my own
predicament to put
everything in place. To be grateful for the help. Or to be simply happy that I
amsafe.
"You will have your own copy of it, Miss Saniel," sabi ng doctor.
Tapos niya na akong inexamin. Mild bruises were reported. Gustuhin ko mang mas
malalimpang examination
ang gawin, alamko rin sa sarili kong bukod sa panghihipo, wala nang ibang nangyari.
When I woke up, my underwears were intact. I feel normal with my private parts.
Kahit na may takot sa akin,
sigurado akong nagising ako sa tamang oras. Sigurado akong hindi ako naangkin.
"If you want a more thorough check up, I can invite you to the nearest hospital. It
will be in Caticlan," sabi ng
doktor.
I nodded. Relieved.
Pumasok sa loob ang matandang babae na may dala na ngayong tray na may isang basong
gatas. Nilapag niya
iyon sa aking kama at ginawaran ako ng isang matalimna tingin bago bumaling sa
doktor.
"Naghanda si Vincent ng merienda, Doc. Nasa baba sila kasama ang mga katrabaho."
"Wanda, maraming salamat. Bababa ako upang makausap siya."
Nag-iwas ako ng tingin. For sure, kasya na ang oras habang iniexamin ako ng doktor
upang maikwento ang
nangyari ilang taon na ang nakalilipas. One sentence could even be enough to
describe it. And if these people
were his relatives, I would understand if they'll hand me a rope and hope I'd
choose to hang myself.
I amnot naturally morbid. In fact, I consider myself as an optimist. Ngunit nitong
mga nakaraang buwan, nang
sumabak ako sa industriya, may napagtanto ako.
"Thank you, Doc," sabi ko nang ibinigay niya sa akin ang kopya. "I will pay
immediately once I get a hold of
my things."
P 4-1
He waved his hand. "Architect Hidalgo has paid for this already, Miss."
Sinipat ako ng matandang babae sa tabi ng doktor. Kita ko sa kanyang mga mata ang
pagtataka na
nahahalinhinan ng galit.
"Sasamahan na kita pababa. Cassandra," tumango ang matanda sa mas batang babae sa
gilid ng kama.
"Baba na rin po ako."
Sinarado ni Cassandra ang pintuan pagkaalis ng matanda at ng doktor. Nilahad niya
ang kamay sa tray na nasa
tabi ng kama.
"Uminomka muna ng mainit na gatas. Gusto mo bang magpahinga o ayos lang na dalhin
ko rito ang iyong
pagkain?" she asked.
Umiling ako. Although it is too much to ask again. Iyon lang ang tanging paraan na
naisip ko ngayon.
"I want to borrow a phone or a laptop. I need to contact some people."
Umawang ang bibig ni Cassandra. Her sunkissed high cheeks made her look like those
international models.
Her long black hair could pass for a shampoo commercial model and her slender body
did not reflect her
being a mother. I suddenly wonder if she is... Vincent's wife?
"Sasabihin ko kay Vincent. I'msure you can borrow both," anito sabay tipid na ngiti
sa akin.
Natahimik ako.
Nang dumating ako rito, marami silang naging tanong. All of which, I answered
vaguely. WIth the nature of
why I'mhere and the history, I don't want to be judged.
"Turista ka ba? Saan ka galing?"
"Mag-isa ka sa bangka?"
"Nawala ka ba?"
"Lumubog ba ang bangkang sinakyan ninyo?"
When the old woman, Wanda, told the men to go out, 'tsaka lang natapos ang mga
tanong. Ang tanging naroon
sa silid ay ako at ang dalawang babae. Habang nag-aantay ng doktor.
And while they're downstairs, I amvery sure that they are now well acquainted about
my background.
For the first time since what happened, I managed to give her a small smile.
Lumabas si Cassandra at naupo
na lamang ako sa isang malaking kama.
I amon a fine carved grecian bed. The whole roomis filled with vintage furniture.
It's not even replicas.
They are all real vintage na tingin ko'y nararapat lamang dahil sa labas pa lamang,
alamkong antigo na rin
ang bahay na ito. Not properly maintained but it is screaming of high social status
of an ancient family that's
P 4-2
not anymore interested in keeping their heirloom.
Kumatok ang sigurado kong si Cassandra at pumasok na agad.
"Here is Vincent's phone and laptop. You can contact whoever you want with that,"
she explained.
Ang screen ng cellphone ay ang batang unang nakakita sa akin kanina sa bangka.
Milo. And didn't he call
Cassandra his "Mommy"? Will that mean his Daddy is Vincent?
Isinantabi ko ang pag-iisip na iyon. The positivity of our history couldn't even
surface in my mind. Ang
tanging naaalala ko ay ang mga hindi magaganda.
"Naghahanda si Wanda ng tanghalian. I hope by thirty minutes, you'll be able to
join us on the dining table.
Nasa baba lang iyon at agad mong kita galing sa sala. Though... Vincent has filled
us only about your
background... as the daughter of EphraimSaniel, we're also wondering how you got
here in a very weird
way."
Tumango ako. A bit comfortable. Iyon lang ba talaga ang sinabi niya? If these are
his relatives, they should
know by now. Kahit 'di niya sinabi ang buong detalye.
"Pasensya na sa abala. I really appreciate the help without further questions and I
think you all deserve to
know how I got here. Bababa ako pagkatapos ng mga tawag na gagawin ko."
She nodded curtly. "Thank you. We'll be waiting downstairs."
Huminga ako ng malalimpagkaalis ni Cassandra. Nilingon ko ang mga gadget na iniwan
niya. The phone is in
my hand and the laptop is on the table.
Hindi ko alamkung alin ang uunahin ko. I just know that I need to talk to my
manager.
If I contact one of my sisters, the news will spread to my Mother and Father. The
last thing I want to hear
right now is their disappointment with me. Alamko. Ilang taon na ako bilang anak
nila at alamko na ang
natural na iisipin nila pag nalaman nila ang nangyari sa akin.
"I told you so..." I can already picture my mother telling me that.
It hurt a lot. It hurts that it sounds like they were praying for me to fail. Now
that I did, they are so proud of
themselves. Hindi ko kakayanin iyon.
I texted my manager's number first before the call. Dahil alamkong 'di niya
sasagutin kung hindi naka rehistro
ang numero sa kanyang cellphone.
Ako:
Tita, this is Eury. Can I call? I have an emergency.
The phone rang after a minute. Hindi na kailangan ng reply galing sa kanya. Siya na
mismo ang tumawag
doon.
P 4-3
"Oh, Eury..." she said huskily. Mukhang kagigising niya lang.
"Tita," kung kanina ko siya tinawagan ay malamang nagwala na ako. Now, I'ma bit
calm. "I have an
emergency. I'msomewhere in Visayas."
"Yes, I get that you're in Romblon for two or three weeks for your shoots? What's
the emergency?"
"It's Hubert and his team!" nanlamig ako. "Kagabi po, nahimatay ako habang nagsho-
shoot kami. Instead of
helping me, they tried to..."
"Tried to?" she said in a formal inquiry.
"Tried to violate me! Nahipuan po ako at kung hindi ako nagising, maaaring mas
masama pa roon ang
nangyari!"
She did not speak. Probably because of the horror?
"Nakatakas po ako. But I barely made it! I even thought I'mgoing to die!" nangayon
ay umalon sa akin ang
takot sa lahat.
I realized that no matter how safe I am, to recall what happened while I'mrunning
fast down that hill,
nangingilabot ako. Ni hindi ko alamkung paano ko nagawa ang lahat ng iyon.
"I seriously don't know what to do! Hubert was so angry at me! Hinampas ko ang
kasama niya ng bote at
dumugo iyong ulo, Tita. Please, help me. I don't know what to do! My things aren't
here..."
"Where are you?" tanong ni Tita sa kabilang linya.
"I... I don't know. I have to talk to the people who've helped me first."
"Eury, alammo naman ang koneksyon ni Hubert sa media, hindi ba?" she said in a
disappointed tone.
"I know but... it was his fault! I'msure people will see the truth!"
She sighed in defeat and disappointment. Natigilan ako. Hindi nagugustuhan ang
kanyang naging reaksyon. Do
I sense indifference and blame? I'mnot sure. That's the problemwith phone calls.
"I will talk to his grandfather, Eury. Pero alammo namang paniguradong dapat kang
manahimik sa isyung ito,
hindi ba?"
What the hell?
"His grandfather is the current chairman of the station! And, let's face it, Astra
is still a rising group! Yes,
you have a lot of fans! Yes, you have supporters but they will be nothing without
the TV station's support!"
Hindi ako nakahinga sa sinabi ng aking manager. Hindi ako makapaniwala. Hindi ba
sapat na nagkaroon ng
kasalanan ang mga taong iyon sa akin?
"They would understand! This is the twenty first century and women are empowered
already! Are you telling
P 4-4
me that I should just keep quiet about this?"
She sighed again in a lazy way. "Look, Eury. You are not yet half of whatever
Zander is right now. You have
fans but if Hubert's relatives choose to destroy you, they can turn your fans into
bashers. Not that you don't
have enough bashers right now. Some writers are already speculating about you and
Zander! Kapag nilabas
iyon ng management, edi kalahati ng fans mo, ibabash ka na! And we can only hope
that that's it? What about
your family background? They can even create stories about you to destroy you!"
Naisip ko ang pinagdaanan ko. Naisip ko kung gaano ko naisip na maaaring ikamatay
ko iyong byahe. Na
matatanggap ko kung sakaling namatay ako sa byahe... ito pala 'yon. Eto 'yong ayaw
kong harapin.
This is my life.
Nangilid ang mga luha ko nang napagtanto kung gaano ako ka powerless. As if this
the first time I felt this. It
had always been like this.
"Ano bang nangyari sa'yo? Hipo lang?"
Hipo lang? Fuck this!
Humikbi ako at pilit na siniksik sa sarili na tama siya dapat! Hipo lang 'yon! I
can get away!
"Barkada niya ang kasama? They're all probably sons of big people in the industry!
God, Eury! Tatawag na
ang mga iyon! Mabuti na lang naunahan mo!"
Hindi parin ako nagsalita.
"Think about Flyn's future. She's good at singing. And with Astra down because of
your issue, maraming
madadamay. Even Zander? You think they'll spare him?"
I know that this isn't right. But people have always been shoving their own truths
on my throat my whole life.
"Sana ay hindi ka na lang pumayag sa shoot na iyan. Alammo namang kaya ka na
diskubre ni Hubert dahil
gusto niya ang tulad mo, hindi ba?"
My heart hurt a lot. Pinalis ko ang luha sa aking pisngi.
"As long as you're not hurt, just let me deal with this one. I will talk to his
grandfather. I'll make sure Hubert
and his friends apologizes to you. Titingnan ko rin kung anong masasabi nila
tungkol dito. If you're thinking
about filing a case, dismiss that thought if you want better projects in the
future. Tumawag ka na ba sa
pamilya mo?"
"No..." sabi ko, nanghihina.
"Are you going to call them, then?"
"No..."
"Good. Ang maipapayo ko ngayon sa iyo ay mag-isip isip na muna. I care for your
career. Informing your
P 4-5
family about this will get you and your career in trouble. Pati sa kay Zander at sa
kay Carrie at Flyn."
Hindi na ako nagsalita. I wonder what I'mdoing wrong. Why do I have to always be a
slave of other people's
influence?
"Where exactly are you? Do you have your things with you?"
"No. I left it in Romblon."
"Okay. I'll call you again once I get a hold of your things. I will settle this
issue."
"Can you please send me my card number. I will book a flight immediately-"
"Eury, you should be gone for weeks! If the media sees you here, they'll wonder
what happened with the
shoot."
"Pero saan po ako, kung ganoon!?" Natataranta kong sinabi.
Is she asking me to hide? To pretend that nothing happened? To just make it appear
that the shoot is still on
going? Ganoon ba?
"Calmdown, Eur. I will call again and I'll try my best to talk it out to the people
involved. I'll also check if
Hubert and his friends are here in Manila already o nasa Romblon pa."
Nanlamig ako habang naiisip... paano kung hinahanap nila ako ngayon?
"If they're here and are willing to talk it out with you, I'll immediately advise
you to come back to Manila. I'll
send your P.A. wherever you are."
They are willing to talk it out with me? Ako dapat ang may pribilehiyong ganoon,
hindi ba? Ako dapat ang
tatanungin kung willing ba akong pag-usapan na lamang iyon imbes na magdemandahan?!
"What if I want to file a case then?"
She sighed violently at that. "I'll call again soon, Eur. In the mean time, I
suggest you stay where you are."
I logged in to one of my social media accounts through the laptop. I tried
messaging Zander through it lalo
na't nakita kong online siya.
Ako: Zander, I have an emergency. Something happened in Romblon.
Zander is big in the showbizindustry. My parents disliked showbiz but when they've
heard about Zander's
interest on me, tila nagbago ang ihip ng hangin.
Maybe, they realized that it's my future. I amnot an achiever like my sisters. I
contribute nothing to my Mom's
and Dad's firms. They think that the only hope for me is to marry rich and Zander
is their kind of hope.
Successful in our field and interested with me.
Sa isang banda, akala ko tama na ang ginagawa ko sa buhay ko. Pleasing my parents
means I'min the right
P 4-6
path. My relationship with Zander, tago man, inalagaan ko parin dahil sa wakas may
tama na akong nagawa
sa mga mata ng aking mga magulang.
Zander: What is it? I ambusy with the tour.
Magtitipa na sana ako nang bigla kong nakita ang isang picture na kakaupload niya
pa lang. It's a picture of
himand Blair watching the sunrise. It looks so sweet.
Guilt crept on me when I realized that I fell nothing for it, instead of feeling
upset. I should be, right? When
I'msupposed to be in love with him? Noon, iniisip kong siguro'y gusto ko nga siya
at nasanay lang ako na
may kaloveteamsiya kaya hindi ako nagseselos, but who amI kidding?
I have perfectly been jealous before. And I cried so hard because of it. Kaya
paanong wala akong
maramdaman ngayon?
I logged out frommy account. Didn't bother to type my own reply. Scared of my own
personal storm.
Nilapag ko ang cellphone at tiningnang muli ang picture ni Milo sa screen nito.
Ano nang gagawin ko ngayon?
If I go home, I will need money. I can... borrow fromthe people here but I have to
consult my Manager first.
Is my career that important to me? Na hindi ko kayang ipaglaban ang pansariling
hustisya?
Huminga ako ng malalimat bumaba na sa antigong hagdanan ng bahay. Sa paanan ng
hagdanan ay naamoy ko
kaagad ang ulamsa buong bahay.
I heard the chattering fromthe left part of the house. The kid's voice echoed
across the room.
"Tatawagin ko na ba si Ate Ganda, Mommy?" tanong ng bata.
Mabilis akong humakbang patungo sa silid na iyon. Limang lalaki ang nasa hapag
kasama ng matandang si
Wanda, at ang mas batang si Cassandra. Ang bata ay nasa gitna ni Cassandra at ni
Vincent.
"Nandito na siya, Milo..." sabi noong si Rod.
Agad nitong nilahad ang upuan sa gilid ni Vincent, tapat ng bata. Wanda's look on
me fromthe other end of
the rectangular table remained cold and distant.
"Thank you," sambit ko at naupo na sa hapag.
Sumulyap ako sa lalaking nasa tabi ko. The questions rained nonstop while I
surveyed the man I knew inches
away fromme.
"Artista ka pala!" sambit noong isa.
"May taping ba o naging turista ka?"
"Sa Boracay ka ba galing?"
P 4-7
"May The Coast dito. Five star hotel? Perhaps you checked in there or something?"
Noon pa man, I find himvery masculine. Far fromthe vanity and swag of the boys I
know fromschool. The
boys who're usually adored by girls my age.
I find himvery masculine not only because of his physical size, but also because of
his attitude. His hard
structure, authority, and the fluidness of his movements made himvery male. Isang
bagay na tila nawawala na
sa mga lalaki ngayon.
His sleeves were rolled up to his forearms. His heavily lidded eyes are decorated
with black lashes. His
lean powerful frame is not very bulky and not very thin, just enough to send you so
many indecent thoughts.
Kung bakit hindi ko maintindihan iyon noon, alamko na ngayon.
Paano kayang napadpad ako rito? Has the world gone mad? Hindi ba alamng mundo na
ilang taon na akong
kinakarma at hindi parin nila ako tinitigilan? How come karma doesn't come to
people with bigger sins? I am
not even Buddhist, why is Karma such a bitch to me?
"I... I just got lost," simple kong sinabi nang napagtantong hindi ko na kailangan
pa ng karagdagang
komplikasyon.
"You got lost fromwhere?" tanong ni Milo sa akin.
The boy resembled so much of Vincent's eyes. There's no doubt that it is his son.
Hinaplos ni Cassandra ang
braso ng bata. Ngumiti ako sa babae at winaksi ang pait na biglang naramdaman sa
sistema.
"I was just sailing alone froman island near here."
"Pwede bang magpapicture?" tanong ni Rod na agad siniko ng isa pang lalaki.
"Baka kapag nalaman ng fans mo, dumugin tayo rito. Huwag na, Rod," si Cassandra.
Huminga ako ng malalim.
"Why are you covered in bruises then?" dagdag ng babae.
Damn! Napakurap-kurap ako. Vincent's fluid movement distracted me. Inangat niya ang
isang baso ng tubig at
sumimsimsiya roon. He sighed and then his gaze at me resumed. This time, full of
sarcasmand scary
amusement.
"It's the shoot," sabi ko. "Matalahib kasi."
"Should we report this to the authorities? You may not be as popular as those
who're frequently seen on TV,
kaya hindi ka namin agad nakilala, but you still have fans and staff who cares for
you."
Umiling ako. "I'min a vacation, actually. I've reported it to my manager, already.
Ayos na ang lahat.
Hihintayin ko na lang ngayon ang P.A. ko. Paniguradong dadalhin niya ang mga naiwan
kong gamit. I have to
know where this is so I can tell themmy address."
"Do you want to borrow my phone? You can call whoever you want. I can tell you the
address of this house,
P 4-8
too," sabi ni Rod sabay lahad sa akin ng kanyang cellphone.
"I let her borrow my laptop and my phone, Rod. She's done with her calls," Vincent
said in his usual low
drawl.
Napalunok ako at pinasadahan ng tingin ang mga nasa hapag na biglaang natahimik.
Nakita ko pang nag-angat
ng mga kilay ang dalawang nasa tabi ni Cassandra.
Tumikhimako at bumaling sa matandang nasa kabilang dulo. I assume that I'mintruding
her property that's
why she isn't pleased.
"Uh, I cannot yet go back to where I'mfromwithout my things. Mag-aantay pa ako sa
aking P.A. na
dumating... I'mwondering if this place accepts a bedspacer or there is a place like
that somewhere here..."
nilingon ko si Vincent na ngayon ay nanatiling sinusuri ako.
Suminghap ang matanda sa kabilang dulo ng lamesa dahilan kung bakit napabaling ako
sa kanya.
"Mayroon sa bayan. Marami. Pagkatapos nating kumain, pupunta tayo roon."
"How are you going to pay for the rent when you don't have money? I can lend you,
though?" ang isa pang
lalaki sa tabi ni Cassandra ang nagsabi.
Ngumiti ako sa lalaki. Ayaw ko mang manamantala'y kailangan ko talaga ng tulong
ngayon.
"You can stay here," Vincent said in a very hard tone.
Isang kubyertos ang padarag na nahulog sa pinggan. Huminga ng malalimsi Cassandra
at binalingan ang
lalaki. I saw how the spoon and fork of Milo, in front of me, danced.
"Where... Where will you stay? Pwedeng kay Mommy muna ako at doon ka sa kwarto ko,
Ate Ganda!" the
boy said.
"Paano iyon, Vincent? Isang buwan pa bago matapos ang proyekto ninyo rito? At wala
nang kwarto," ang
matanda.
Bigla akong nakaramdamng hiya. I know that Vincent is only offering, despite the
history, because of "utang
na loob". Gaano ko man kagustong magkaroon agad ng matutuluyan, ayaw ko namang
mang-abala kung
talagang nakakaabala.
"Pwedeng sa iisang kwarto na lang muna kami ni Bodi, Vince," si Rod ulit.
"May espasyo sa kwarto ko," Vincent said in a formal tone.
Napasinghap ako sabay tingin kay Cassandra na hindi man lang nagulat sa offer ng
asawa. Or amI mistaken?
Damn it!
Isang hampas sa lamesa ang nagpabaling muli sa akin sa matanda.
"Hindi ka parin talaga nadadala, ano? Ikaw pa mismo ang nag-iimbita sa sarili mong
kasiraan?"
P 4-9
Fuck!
They all fell silent. Yumuko si Cassandra sabay yakag sa anak.
"Milo, come here..." she said as she forcefully drag the child out of the dining
table.
"Hindi ko makakalimutan na inakusahan kang nanggahasa ng babaeng ito, Vincent! Taon
man ang lumipas!"
the deafening screamof the old lady was heard by the whole house.
Hindi ako nakapagsalita. My heart hammered on my chest like crazy. Guilt and shame
slapped me hard.
BELINDAAT PETRINAPADIN mabuti
P 4-10
Kabanata 3
438K 16.6K 6.6K
by jonaxx
Kabanata 3
Insult
The unclosed issue between us will probably forever stay that way. Kahit ano pang
paliwanag at pagtanggap
ko sa lahat ng aking kamalian. And here I thought that an emergency couldn't
possibly bring back what
happened years ago. An emergency I so want to keep a secret just to forget the
past's almost the same
premise.
Nakita kong nagkatinginan ang dalawang nasa harap ko, tila hindi alamkung ano ang
nasabi ni Wanda. Rod
sighed and sipped on his water.
"Are you that sister?" tanong niya sa akin, nagpabasag sa katahimikan.
There's no need to say it out loud. Without answering, I know he'd conclude right
away.
"Anong kwento, Rod?" tanong ng isa pang lalaki.
The man only shrugged the question off. Kahit na ang mga kasamahan niya'y kuryoso
na sa lahat.
I sighed. Nanatiling tahimik sa buong hapagkainan hanggang sa nagpasya akong
humingi ng paumanhin kay
Wanda. I amso insensitive. I did not even think about their feelings and my effect
on them.
Hinanap ko sa buong bahay ang matanda. Nakita ko itong kausap si Vincent sa labas
ng bahay, 'di kalayuan.
Sa distansya'y hindi maririnig ang pinag-uusapan. But the way the old woman speaks
to Vincent, I sensed her
deep-rooted anger. Likod man ang nakikita ko sa lalaki, alamko ring mataman itong
nakikinig sa matanda.
"I'msorry for what happened, Eury," si Cassanda na dahilan ng pag-ikot ko.
"I understand," agap ko dahil iyon ang totoo. "I may be too insensitive.
Nanghihingi ako ng tulong sa mga
taong naagrabyado ko noon. I'msorry, too."
"I'msure Vincent means well to his offer. After all, he's owed your family the
things he has now."
Umiling ako, bilang pagsang-ayon sa nauna niyang sinabi at pagprotesta sa naging
tono niya. I do not doubt
his offer. I do not doubt his motive. As I did not doubt himbefore. Kung ano mang
nangyari noon, ako ang
nagkamali at sa akin ang lahat ng sisi.
Siguro nga ay isang malaking kamalian ito. To even fall here is already a big
mistake. To ask and receive
help is even a bigger mistake.
"I do not doubt his offer, Cassandra." Natahimik ako roon, ayaw nang pahabain pa
ang pag-uusap.
I owe themmy explanation. I owe Vincent that, too. But I amafraid that it is too
late... or it is not the right
P 5-1
time to do that.
The amount of problems I have right now is probably Karma's gift to me. A blast for
every little thing I've
done for my own satisfaction years ago.
Dalawa ang pagpipilian ko ngayon. I can just walk away and accept defeat fromall of
these. Anyway, no one
will believe me and their opinion of me won't change. Another is to face this head
on, and make up for all the
wrong things I did.
Kung tutuusin, mas magandang option ang nauna. With my problems right now, I
ampositive that I should just
take it one at a time.
"Pasensya ka na talaga kay Wanda. She's just... worried for my brother," sabi ni
Cassandra. "After all, it took
her years to finally find us."
My eyes widened at that shocking information. First, she's Vincent's sister.
Second, Vincent has relatives!
Hindi ko alamiyon. I can still remember the first time we met and my father clearly
said that he's an orphan!
And he has no relatives!
"Y-You're his sister?" nagtataka kong binanggit.
Hindi siya sumagot sa tanong na iyon. Nanatili ang mga mata sa labas ng bintana
kung saan nag-uusap si
Vincent at ang matanda. "The men are his colleagues. They are here for a project in
Caticlan. Pati siya.
They'll leave when the project is done. Ako at si Milo na lang ang maiiwan dito. Si
Wanda ay ang aming
tiyahin na nakatira, hindi rin kalayuan dito."
Napakurapkurap ako sa sinabi ni Cassandra. I didn't know he really has relatives.
Blood relatives! Not that I
was ever interested! But then kahit noon pa man, alamkong wala na talaga siyang
kamag-anak. The reason
why it was so easy...
"Siguro ay nagtataka ka," sabay lipat ng mga mata niya sa akin ngayon. "I was born
and raised in Iloilo by a
friend of our Momma. Vincent was raised in the provinces of Luzon, by our another
mother's friend as well.
Mas nauna akong nahanap ng aming tiyahin. We found Vincent later, after he left
Manila for... I think you
know what."
Tumango ako. Hindi ko alamkung ano ang mararamdaman ngayong nalaman ito.
I don't get how she's even nice to me when she knows what kind of girl I am.
Pakiramdamko ay hindi ko
deserve ang kabaitang ito. Kahit na sabihin pang pinagsisisihan ko ang lahat. Kahit
pa sabihing nakarma na
ako sa lahat.
"Totoong maaaring dito ka muna mamalagi habang hinihintay mong dumating ang mga
gamit mo. Kapag
naman wala sina Vincent dito, pinapaupahan ko rin naman ang ibang kwarto. That's
probably what he meant
with his offer." Biglang nagbago ang kanyang ekspresyon.
Her eyes dimmed. I sensed her defenses immediately and I don't hate her for that.
We are all products of our
experiences. Apparently, she's heard what kind of experiences I can give.
P 5-2
"Gusto ko lang malaman, I hope you take no offense... Sinadya mo ba ang pagpapaanod
dito?"
Gusto kong matawa at magmakaawa na sana ay ganoon nga. Ayaw kong masaktan dahil
alamko rin namang
gawa ko ang lahat ng ito. I amthe author of other people's prejudices. I shouldn't
be offended!
Napakurap-kurap ako. Kinagat ang pang-ibabang labi at umiling. Sa katotohanan at
kalahating
kasinungalingan.
"Inanod ako rito pagkatapos ng shoot. I don't have any idea where Vincent is this
whole time until I saw him
here."
"I'msorry," aniya pagkatapos marinig iyon.
Umihip ang hangin galing sa labas. Nakita kong nilapitan ng isa sa mga kasamahan ni
Vincent ang dalawang
nag-uusap sa labas.
The old woman nodded and was escorted by Bodi back to the house. Huminga ako ng
malalim. Nilingon ni
Vincent ang bintana sa aming banda at agad nahanap ang aking mga mata.
Napalunok ako. Nakita kong naglakad na siya pabalik na rin ng bahay. Binalingan ko
si Cassandra ngayon na
nanatiling seryoso.
"Kakausapin ko si Wanda. Mag-usap kayo ni Vincent."
I nodded and then turned to the large opening, kung saan paniguradong papasok si
Vincent. The white see
through curtains on the sides flew because of the sea breeze. Niluwa noon ang anyo
ni Vincent, stiff and
formal.
"Mag usap tayo sa library," aniya at nagpatuloy na patungo sa malaking hagdanan na
tingin ko'y gawa sa
Molave o Narra. Kahit ang mga barandilya ay nagsisigaw ng karangyaan sa iba't-iba
nitong ukit ng bulaklak
at baging.
Pumasok siya sa sunod na pintuan ng kwartong pinagdalhan niya kanina. Bumungad sa
akin ang isang silid na
puno ng mga aklat ang mga dingding. Isang mabulaklak na antigong chandelier ang
nasa itaas at ang maliliit
na parisukat ng sliding door nito patungo sa malaking veranda ay gawa pa sa kabibe.
Natitiyak kong antigo
iyon dahil ipinagbabawal na iyon ngayon.
Isang malaking lamesa ang nasa harap na nilapitan niya. Slightly keeping my
uneasiness to myself. I'mnot
used to seeing himlike this. This is just so different. So different fromthe image
I remember of him.
Hindi siya naupo sa swivel chair na naroon. Imbes ay nanatili siyang nakatayo,
leaning backwards to the
large and hardwood table. May sofa man sa likod ko'y hindi rin ako naupo. The
tension within me is building
up and I can't just sit down while we talk. Definitely not.
Huminga ako ng malalimat naunang magsalita dahil nanatili siyang nakapamulsa habang
pinagmamasdan ako.
"If only there's a way I could get my P.A. here immediately, I would," panimula ko.
I saw his ebony brow shot a bit. Finding my first sentence a bit ridiculous. Tiniis
ko ang katiting na insultong
P 5-3
naramdaman doon.
"I can also borrow money fromyou, pay it once I'min Manila but I have to stay and
wait for my Manager's
orders," mataman kong sinabi.
Swallowing my pride, alamkong masyadong makapal ang mukha ko para hingin pa sa
kanya ito. Na
pagkatapos ng lahat ng nagawa ko, nagagawa ko paring humingi ng pabor,
"I can..."
Pinasadahan ko ng tingin ang buong library. This is not even a bad place to sleep.
May sofa naman dito at
hindi naman siguro ako aabot ng dalawang araw.
"I can crash here..." sabay tango ko at baling muli sa kanya.
I saw his lips twitch at my favor. Tumuwid siya sa pagkakatayo at nilagay ang
dalawang kamay sa bulsa.
"It won't take long, for sure," paliwanag ko. "Isa pa, I can only contact my
manager through your phone so I
will need to wait until she contacts me again."
His dark and mysterious eyes were locked on me. Ni hindi ko sigurado kung nakikinig
ba siya o naninitig
lamang.
His darkly handsome features had always been an eyesore to me. With that flawlessly
cropped black hair,
sleek dark eyes, luscious lips, I hated himto bits. So much.
Iyan ang una kong nakita noon. I amnot normally a mean person but there was just
nothing I can do about it
now.
"Lyanna, Reanne, Eury, this is Vincent, my intern," father said in a happy tone.
Sa harap naming tatlo, nilalahad ni Daddy ang isang lalaking hindi man kasing
tanda, siguro mas matanda ng
kaonti sa aming eldes na si Ate Lyanna.
He looked at my two sisters first. Ang dalawa na magkasing tangkad at parehong
pormal. They both held out
their hand as a welcome to the guest.
"Treat himas your brother. Fromnow on, he'll be assisting me with my work. May mga
araw na rito ko siya
ipapatira. Isa siyang magaling at nagsisimulang arkitekto. With no siblings and
relatives unlike you three..."
Kinain ng dilimang boses ni Daddy para sa akin.
Ilang beses kong narinig sa mga kasambahay, mga kamag-anak, at sa mga magulang ko,
na ako ang huling
tsansa nila para magkaanak ng lalaki. When they found out that I'ma girl, they both
got disappointed.
Hindi pa ako pinapanganak, disappointed na sila sa akin.
Nagpatuloy ang pagdadalang tao hanggang sa ipinanganak ako. To their horror, hindi
na nga ako lalaki, hindi
pa makasungkit ng magandang marka sa eskwelahan. I was bothered with so many
private tutor at home,
P 5-4
unlike my sisters who can study on their own.
Ngunit ano mang pilit ko, mas gusto ko ang maglaro ng mga barbie doll. I like my
dolls. I sing to themevery
night. I like my doll houses and I always imagine living in one.
Kaya hindi ko maitsura ang pagguho ng mundo ko nang nakilala ko si Vincent.
"If only he's younger, we could've adopted him!" si Mommy sa isang excited na tono.
Pagkatapos kamayan ni Vincent ang dalawa kong kapatid ay naglahad siya ng kamay sa
akin. The man with
the golden brown complexion, ruthlessly jet black hair, strong jaw, and
disturbingly handsome held out his
hand for me.
Bumaba ang mga mata ko sa kanyang malaking kamay. His long and firmfingers trying
to reach out to me...
like an insult.
Buong buhay ko, ginawa ko ang lahat para lang mapansin ako! I tried to study hard
but I never excelled. I
tried to sing and dance, where I think I'mgood at, they never appreciated it. I
tried everything but they never
gave a fuck. Ngayon, uuwi sila rito, may dalang pangarap nilang anak? Pamalit sa
akin? Dahil hindi ako
naging lalaki? At hindi naging magaling?
"Eury!" sigaw ni Dad nang nakitang hindi ko tinatanggap ang kamay ni Vincent.
"Ay naku! Pasensya ka na, Vince. She's just always like that. She's moody..."
Momsaid.
I snapped out of my anger and held out my hand. Umawang ang bibig ko, pinakawalan
ang kanina pang
pinipigilang sakit.
I firmly shook his hand just for show. To show themthat he's welcome for me. To not
give away the anger
that's now seeping within me.
"Oh, tara na sa loob ng bahay?" si Mommy sabay giya sa bagong dating papasok sa
bahay.
Dad shot me a warning glare before entering the house. Sumunod si Lyanna sa kanila
at bago naglakad sy
Reanne ay nilingon ako.
"You have a problem?" she asked, still smiling fromthe meeting.
Umiling ako at pilit na ngumiti.
"Tagal ko nang gustong magkaroon ng kapatid na lalaki! Ikaw? Ayaw mo?"
Tumango ako bilang pagsang-ayon na gusto ko rin. Kahit ang totoo, hindi.
Tahimik ako sa hapag sa gabing iyon. Mas matanda ng isa o dalawang taon si Vincent
sa panganay naming si
Ate Lyanna na ngayon ay malapit na sa katapusan sa kanyang kurso. Kaya naman mas
nagkasundo sila, unang
gabi pa lang ng lalaki sa bahay.
I was silent the whole time while I'mlistening to them. Wanting to butt in but I
never had the chance.
P 5-5
"I will let you see his works, Lyanna. He's so good, anak! Unique ang mga disenyo
niya kaya naman agad
kong kinuha bilang intern."
"Maraming salamat po sa papuri, Architect," ang lalaki nahihimigan ko ng ngiti.
Nanatili ng mga mata ko sa pagkain. Tinutusok ito at walang ganang sumubo.
"I offered himto stay here for free since we have a lot of guests room, pero
tumanggi pa! He's living alone in
a small apartment in Mandaluyong. But since I have an urgent project, I'moffering
himto stay here!"Father
exclaimed.
"Where did you study architecture, Vincent?" Ate Lyanna asked.
Nagpatuloy ang mga palitan ng mga tanong at sagot nilang lahat. My mother and
father seems so pleased with
the outsider.
"These are his works, hija..." si Daddy sabay pakita sa isang iPad na
pinagkaguluhan nila.
Nag-angat ako ng tingin sa lalaki na nangingiti habang pinagmamasdan ang pamilya
kong pinupuri ang
kanyang mga gawa. Anger dripped in me. Hate spread in my systemlike spilled water.
Lumipat ang mata ng
lalaki sa akin dahilan kung bakit binaba ko ang tingin kong muli sa aking pinggan.
"Wow! Ang galing!" si Ate Lyanna.
"Patingin. Patingin?" usyoso ni Ate Reanne.
Naputol ang litid ko sa naririnig na papuri para sa lalaki. Huminga ako ng
malalimat uminomng tubig bago
maligayang bumaling kay Daddy.
"Dad, I was offered by a friend to model for a teenage magazine. Alamn'yo ba iyong
Candy Magazine?"
tanong ko.
Bahagyang kumunot ang noo ni Daddy at nanatili ang ngiti para sa mga kapatid kong
pinagkakaguluhan ang
iPad.
Vincent's eyes went to me, a bit attentive. While my Daddy is busy watching my
sisters. Nilingon ko si
Mommy para makahanap ng tagapakinig.
"You think it's wise to consider that, Mom?" I asked sweetly.
Napawi ang ngiti ni Mommy galing sa dalawa kong kapatid. Ngayon, bumaling sa akin
at nagseryoso.
"A what? Magazine?"
"Yes!" Pleased that she's finally heard me.
"It's a teen magazine. 'Yong uso na binibili ko minsan? Amer's mother knows the
editor in chief! She sent my
pictures at nagustuhan noong Editor in-"
P 5-6
"There's no future in that pursuit, Eury. Alammo ba iyon?" Mommy cut me off.
Natahimik ako roon. Flushed and coloured, bigla akong nahiya sa katahimikan. Mas
lalo pang nahiya sa
kaalamang ang aming panauhin ay nakikinig at nagmamasid sa akin.
"But it could be a big break for me! You know how much I like modeling and stuff-"
"Those who enter showbusiness are the people who celebrates only their vanity. To
be successful in that
kind of business is cheap, Eury. Why don't you just concentrate with your tutorials
nang lumaki naman ang
grado mo sa Math."
"Dad, Dad, this is so nice! Wow! I cannot believe that you just graduated,
Vincent!" sabay pakita ni Ate
Lyanna sa iPad kay Daddy. Completely erasing what I just said... sana pati ang
insulto na nasabi ni Mommy
sa akin.
I sighed, defeated.
Pinagmasdan kong muli ang piraso ng ulamsa aking pinggan. Pinaglaruan at pinanatili
ang mga mata roon
habang sila'y patuloy na namamangha sa gawa ng panauhin.
It's funny, right? To be hurt that way and in the end feel so numb. Hindi ko
alamkung tumatalab pa ba sa akin
ang insulto o ano.
At grade 11, I still have a tutor. Kaya ko mang mag-isa, hindi iyon sapat para
makuha ang gradong inaasamng
mga magulang ko.
In our study, that's where we usually have our sessions after school.
"Eury naman. You arrived late because of your extra activities, hindi mo pa nagawa
ang iniwan kong
assignment sa'yo kagabi," banayad na sinabi ni Miss Almacen nang nakita ang
notebook ko.
"Pasensya na po, nagkaroon lang talaga kami ng practice sa dancetroupe. May
presentation po kasi kami sa
katapusan at hindi namin magawa ang practice ng alas kuatro dahil sa practice sa
cheerdance," paliwanag ko.
Ang pintuan sa aming study ay bumukas. Nakita ko si Vincent na pumasok, may dalang
mga blueprint.
Lumingon si Miss Almacen na ngumiti kaagad sa lalaking pumasok.
Wearing his usual simple V-neck t-shirt, and jeans that hugs his pelvis lowly, I
can almost see the sparks
between my tutor and my father's intern. Umirap ako at umiling.
"Design ba ulit, Vincent?" tanong ni Miss Almacen sa isang mas banayad pang boses.
Pinasadahan ko ng daliri ang aking buhok at binaba na lamang ang tingin sa aking
notebook. Naroon ang
assignment na 'di ko nagawa. Gagawin ko na lang ngayon.
"May aayusin lang, Miss. I hope I'mnot interrupting anything between you and your
tutee," he said in an
arrogant tone.
Nakita ko pa ang pagsulyap niya sa akin. With a knowing and a bit insulting smile,
I hate that damn look. Para
P 5-7
bang alamniyang hindi ako gusto ng mga magulang ko. Na alamniyang siya ang gusto ng
mga ito. Na
pwedeng pwede niya akong palitan kung gugustuhin niya.
I purposely crumpled a blank piece of paper just to express my anger. Bumaling si
Miss Almacen sa akin.
Nakita ko ang paglapag ni Vincent ng blueprint sa 'di kalayuang mesa. Ngayon ay may
pagtataka na sa mga
mata habang pinagmamasdan ako.
"Problem, Eury?" tanong ni Miss Almacen.
"Wala po. I'mgoing to do my assignment now."
It took me an hour to finish my assignment. Sa loob ng isang oras, inabala naman ng
tutor ko ang pasaglit na
tawanan at kwentuhan sa kay Vincent na nagcoconcentrate sa ginagawa.
"I'mdone, Miss Almacen!" sabi ko nang natapos.
Kalagitnaan ng tawa ng Tutor ko'y bumalik siya sa aking lamesa para tingnan ang
aking mga sagot.
Unfortunately, three out of five problems were done wrong. I feel so frustrated. It
took me an hour! Ibig
sabihin, pinaghirapan ko na iyon! Sana pala hindi na lang ako nag-abala pang mag-
isip ng isasagot kung mali
din pala ang higit sa kalahati ano?
What is the purpose of Calculus in my existence, by the way? Why the hell do we
even bother solving
problems that are all abstract?
"Kita mo na! I'mgonna explain this to you right now, Eury. How you're wrong with
what you did in this three
problems."
Nagsisimula na si Miss Almacen. Hinigit niya ang moving whiteboard ng study para
maiharap sa akin.
Nakikita ko ang pagsulyap-sulyap ni Vincent sa aming dalawa. Tinapunan ko rin siya
ng tingin at nagpangabot
ang mga mata namin. Humalukipkip ako at tiningnang muli ang white board kung saan
nagsusulat na si
Miss Almacen.
She started explain how wrong I was. Started explaining actually to the whiteboard,
not to me. Ni hindi niya
alamna hinihila na ng antok ang aking mga talukap. Nawawalan na ng lakas ang aking
mga kamay at
nahuhulog na ang aking ulo.
"The summation of this, Eury, shouldn't be solved this way. You also have forgotten
that the greatest integer
function is defined by..."
I jumped a bit. Nakatulog ako saglit at agad na binuka ang mata para makita ang
blackboard. Nahagip ng
tingin ko ang lalaki sa hilagangkanluran ko na imbes na mag concentrate sa ginagawa
ay nakatitig sa akin ng
seryoso.
His deep-set brooding eyes are directed on me like I'ma difficult problemhe needed
to solve. Tumuwid ako
sa pagkakaupo. The awareness that he caught me that way made me cringe. Tumikhimako
at bahagyang
inayos ang mukha.
P 5-8
Now my eyes are wide awake. Walang bakas ng antok dahil sa napansin. Muli kong
binalingan ang banda
niya at nakita kong nagseryoso na siya sa ginagawa, hindi na nakatingin sa akin.
Great! I was kicked awake because of that fucking stare.
"Nakikinig ka ba, Eury?" tanong ni Miss Almacen.
"Opo."
Looking at his eyes now, I don't know what's the difference at all. Nag-iwas ako ng
tingin sa kanya. Finally
found the courage to open up what happened before. It was my own selfish fault. At
bukod sa problemang
kinasasangkutan ko ngayon, gusto ko rin itama ang problema noon.
"Did you call your father?" he asked. Tila nanunuri ng kung ano.
"No, I didn't. I aman adult now. My problems are mine. No need to contact my
family. I can solve this on my
own," matapang kong sinabi.
Hindi siya nagsalita. Nanatiling nakatingin sa akin tila nananantya. Maybe he wants
to end this fast. He wants
me to immediately go back to Manila because being staying in a place like this
suffocates us both.
"I'msorry for upsetting Wanda. I know her response is just natural. I'msorry about
what happened years ago. We both know that it was my fault."
Nanatili siyang seryoso. Pinagmasdan kong mabuti, naghanap ng maaaring mas
magandang reaksyon niya sa
sinabi ko.
"Alamko namang..." pinisil ko ang mga daliri ko. Tensyonado na. "Mali iyon pero
iyon lang ang naisip ko-"
"You don't really have to say sorry for something you're not sorry about, Eury. I
will still accommodate you
in my house even without your apology."
"I am, really, truly sorry, Vince. This is not because I need your help right now.
Hindi naman siguro tayo
pwedeng manatiling magkaroon ng sama ng loob sa isa't-isa habang buhay-"
His brows furrowed like he's heard a very annoying cry.
"You'll be staying in my room, Eury. That's all that we should talk about. The
rest... keep it to yourself."
"But, Vince, hindi man sinadya na magkita tayong muli rito, siguro'y pagkakataon na
rin ang nagtulak sa akin
na makita kang muli at mahingi ang-"
He pointed the door dismissing me immediately.
"I can always throw you out of here," he said in a very strained voice.
Mabilis ang hininga ko. To the millions of insults I have received my entire life,
I thought I would never get
hurt with anything anymore. Akala ko ang pinakamasakit ay ang mga insultong natamo
ko galing sa mga
magulang ko.
P 5-9
But right now, to be dismissed after I'mtruly asking for forgiveness, I realized
that there is an even greater
pain.
"O-Okay..." nanginig ang boses ko at dahan-dahang naglakad patungo sa pintuan.
Binuksan ko agad ang pinto, bago pa lumandas ang luha sa aking pisngi. Pinalis agad
ito bago maisarado
muli. Before I closed the door, I saw himlook at me with so much pain in his eyes.
When our eyes met, he
immediately looked away. And I... closed the door between us.
Paksittttttt..agoyyy sakitttta Well 92 ako sa Math , peacetayo share ko lang naman
P 5-10
Kabanata 4
425K 15K 7.6K
by jonaxx
Kabanata 4
Cheap
Hindi pwedeng dahilan ang lahat ng insekyuridad ko noon para maging katwiran. At
least that's what I've
learned.
Kasabay ng tunog ng wind chimes habang naglalakad ako sa gawang-molave na sahig ng
veranda, naaalala ko
ang tunog ng gitarang nagsimula ng isang sayaw.
For our Physical Education subject, we were tasked to group by pair and practice a
dance. At hindi na
kailangan pang maghanap ng kapares ko dahil awomatiko na kami ni Amer na
magpaparehas doon.
We practiced for weeks. And although, I amnot a fast learner, magaling siyang
magdala sa akin.
"You just have to feel the dance, Eury," he said pointing his hands down and slowly
bringing themup in a
fluid and dramatic motion.
"Alamko!" ngumisi ako at hindi na maalala kung ilang beses niya itong sinabi sa
akin sa buong practice.
"And, damn, your facial expression can move mountains, Amore," he said in a sweet
tone.
I smiled and rolled my eyes. He really is an amazing pick-me-upper. Just not sure
if he's the reason behind
my confidence, or my confidence is a result of my need for more attention.
Kaya naman sa presentation namin, I gave everything. Lahat ng kaklase nami'y
nanonood habang kami ng
kapartner at bestfriend kong si Amer ay nagsasayaw. His graceful moves can correct
all my wrongs. My
facial expression and grinds won't give anyone a chance to realize that I did so
many wrong moves.
Using my palms, hinagod ko ang aking dibdib pababa sa aking tiyan at mga hita. All
the moves were paired
with lipbites and half-open mouths. Hindi na inalintanang ang buhok ay sumasabog at
ilang ulit nang
naisuklay ang mga daliri rito.
The way I move my hips every time I carress my buttocks made everyone in the
roomsigh. Tinaas ko ang
dalawang kamay ko, setting my lips on my shoulder, breathing slowly as I whip my
waist to the side. Galing
sa aking ulo'y binaba ko ang aking mga kamay sa aking mukha, sa aking leeg, at
hinubog muli ang aking
dibdib gamit iyon. Pumikit ako at tumingala hanggang sa bumaba ang aking mga kamay
sa hita. Ending it in
my buttocks again, trying to pull my short skirt up for more skin.
Pagkatapos ng sayaw naming iyon ni Amer ay nagpalakpakan lahat ng kaklase namin.
Hinihingal pa ako nang
naglakad kami pabalik sa bleachers at sinasalubong ng mapa babae man o lalaki.
P 6-1
"Hi, Eury," the school's basketball captain went to me.
Nahihiya at medyo namumula habang tinitingnan ako. Hindi masabi ng diretso ang
sasabihin. With his
bouquet, everyone teased us. Tinanggap ko iyon at nginitian ng tipid ang lalaki.
"Ang galing mo," he said.
"Thanks!" I smiled sweetly again.
Hindi lang sa ayaw kong biguin ang mga magulang ko, hindi rin ako makahanap ng
gustong lalaki. Maybe
because my focus isn't really that. I amnot in a hurry to be emotionally dependent
or committed. I find people
who want that ridiculous.
Grade four ako unang naligawan. Grade four din ako noong una akong nambasted.
Simula noon, ganoon na
ang ginagawa ko parati. Make themwait long enough till they grew tired of me.
Sabay kaming lumabas ni Amer sa aming SUV. After that victory, I invited himto our
house for snacks and a
bit of play. I like inviting himbecause my parents love him. Pakiramdamko'y isang
malaking karangalan na
nagustuhan ng aking magulang ang mga pinili kong kaibigan.
"Have you seen Mike's face when you received the flowers?" he asked, laughing.
Dala ko ang malaking bouquet ng flowers ngayon. Tinitingnan ang mga mapupulang
rosas habang papasok sa
bahay.
"God, he looks-"
Parang nabilaukan si Amer sa gitna ng pangungusap. Kumunot ang noo ko't napawi ang
ngiti. Nilingon ko siya
para makitang natigilan sa pathway.
Patungong garahe na ang aming sasakyan. Ang pathway patungong bahay ay
napalilibutan ng bermuda at mga
bulaklak na hilig ni Mommy. Akala ko ano nang nahagip ni Amer. Nang nakitang
nagdidilig ng halamang
hindi abot ng awtomatikong sprinkle si Vincent, umirap na lamang ako.
"Sino 'yan, Amore?" his voice starting to sound like a girl.
Pang ilang irap ko na ito, hindi ko malaman.
"Tara na sa loob..." bulong ko.
"Bagong hardinero ninyo? What a hot-"
"Amer!"
Natutop niya ang kanyang labi. Amer's lean body, fair complexion, and expressive
eyes is a give away.
Unang tingin pa lang sa kanya, alammo na kung saan siya interesado.
"He's Dad's intern..." bulong ko.
P 6-2
Pakiramdamko'y nag ugat na si Amer sa pathway. Nang nilingon kami ni Vincent at
nagtagal saglit ang
seryoso nitong mga mata sa amin ay ginapangan na ako ng hiya. His eyes in the shade
of the night, brows
ebony, and with features like that of a fallen angel, he looks more torn than
curious with us.
Amer's sudden out of this world sharp cry of excitement made me wince. Hawak ang
kanyang palapulsuhan,
kinakabahan at medyo nahihiya para sa kaibigan, kinaladkad ko na siya papasok sa
bahay namin.
Binitiwan ko lamang siya nang nakapasok na kami sa library. Naroon ang pinapasaulo
sa aking mga dialogue
ng isang play na gaganapan ko sa eskwelahan. Bukod sa pagcecelebrate, magpapractice
din ako at si Amer
ang director ko roon.
But so much for practice now, his lovesick eyes is telling me that we won't do much
about the play right now.
"Bakit 'di mo sinabing may gwapong intern ang Dad mo? Architect ba? Magaling?
Heeh!" He giggled
excitedly.
I rolled my eyes again. "Meh. Hindi magaling. His works are just plain and usual.
Walang kakaiba at boom
factor." I lied.
Actually, my hate is to the moon. I don't even look at his works.
"Weh? Patingin nga?" nagtaas ng kilay si Amer sa akin sabay upo sa sofa at yakap sa
throw pillow.
"Hindi ko alam. Konti lang works niya. Lack of imagination siguro..."
Kinuha ko sa drawer ang aking dialogue in the hopes that we'll start now. Alamna ng
mga kasambahay na
nasa library kami at magdadala na iyon ng pagkain dito ngayon.
"Seriously? My God, Amore, ang gwapo niya! Ngayon lang ako nakakita ng lalaking
kasing gwapo niya!"
I honestly think that's an exaggeration! If we are wealthy because of my parent's
different firms, they are in a
more elite society! Amer is the only son of the largest furniture empire in Asia.
They export their furniture
designs and they are known for their features in Hollywood. Imposibleng sa lahat ng
social functions na
nadaluhan niya'y hindi pa siya nakakakita ng mas gwapo sa lalaking iyon!
"And my, that body! Even with his gray t-shirt, I can tell... I can tell... His
muscles are firm. Pang romansa!"
he said in a tone full of malice.
Well, because of Amer, I amnot that innocent anymore. He is more advanced in that
part than me but he
shares his own ideas. Hindi ko tuloy maiwasang ipaglakbay ang isipan sa katawan ng
lalaking iyon.
Well, to be fair, he's good-looking. With his bronze skin, and eternally scowling
look, I find himmysterious
and arrogant - bagay na hindi angkop sa kanyang estado.
"He's poor! He's an orphan. I heard nakatira siya sa isang maliit at lumang
apartment. And besides, if he's
rich, he won't be Dad's intern. He'd have a company of his own."
"So what, Amore!? God, he looks like he can earn his way to the top. I mean, not
all men can be humble
enough to even water your plants. Gaya ng sabi mo, intern siya ng Dad mo. Bakit
siya nagdidilig ng mga
P 6-3
halaman sa labas?" He smiled playfully.
Hindi na ako nakipagtalo roon. Pati ba naman siya'y maaakit sa lalaking iyon? I
mean, impressed? Yes, he's
watering the plants because Daddy will give himmoney. Iyon lang iyon. People work
for money and nothing
more.
"He's so kind to do that!" puri niya at muling nagpahiwatig sa ngiti. "I can only
imagine himnaked."
"Can we just start with the practice, please?" pakiusap ko.
"His..." sumenyas siya pababa sa kanyang tiyan.
Uminit ang pisngi ko at pumikit na lamang. Sapo ang ulo'y hinayaan na ang kaibigang
dagdagan pa ang papuri.
Kahit pa malisyoso.
"Is probably only Benz when asleep..." He giggled. "And Mercedez Benz when awake!
Hah!"
Humagalpak na sa tawa si Amer. Sa sobrang init ng pisngi ko ay pakiramdamko'y
sasabog na ako. I pouted
irritatingly at him.
"Amer!" sigaw ko.
"Oh my... Shit..." he said, smiling with malice.
I can literally imagine it Benz when asleep and Mercedez Benz when- Damn, Amer!
"Anong pinag-uusapan n'yo diyan? Hmm?" si Ate Reanne ang pumasok sa pintuan.
Umiling ako at nagpatuloy na sa pagtitingin sa mga papel ng aking dialogue. Naupo
ako sa tabi ni Amer at
pilit na pinakita iyon kahit na nakuha na ni Ate Reanne ang atensyon ng kaibigan
ko.
"It's about your Dad's new intern, Ate. Ang gwapo!" sabi ni Amer.
Tumawa si Ate Reanne. "Si Vincent ba?"
"Vincent is his name? God, 'di man lang sinabi ni Eury sa akin!"
"Hindi ka naman nagtanong, ah?" singit ko.
"Ate..." Amer said excitedly.
Nagtawanan ang dalawa.
"Oo, gwapo nga, Amer. May girlfriend na 'yon!" sabi ni Ate.
"Aba'y syempre, kung ganoon ka gwapo, may love life 'yon. Imposibleng wala."
Tumikhimako at pinanatili ang mga mata sa aking dialogue. Trying to memorize the
last parts when I can't
because they are too annoying.
P 6-4
Bumukas ang pinto at hinatid na ng mga kasambahay ang aming mga pagkain doon. Kahit
na kumakain ay si
Vincent ang laman ng bibig ni Amer.
"Mukhang seryoso ang isang iyon. Minsanan na lang ang ganoong lalaki ngayon, Ate.
When he looked at me, I
have goosebumps all over. It was like a greek god's stare. Hindi ka ba affected?"
Nag-angat ako ng tingin kay Ate Reanne. Tipid itong ngumiti at tila may hindi
sinasabi. Isang kibot sa labi
at...
"Kapatid ang turing ko sa kanya, Amer. Ilang linggo pa lang siya rito, magaan na
ang loob naming pamilya sa
kanya. Pati si Ate Lyanna."
"That's too bad, then. Saya niya sigurong boyfriend."
"Well, I've always want a brother."
Nagpatuloy sila sa pagkukwentuhan tungkol doon hanggang sa napuna ni Ate Reanne ang
binabasa ko.
Napatuwid ako sa pagkakaupo nang pinili niyang punahin iyon.
"Iyong play na sinalihan mo?" she asked.
I nodded. "Malapit na kasi at ang last part, 'di ko pa masyado kabisado."
"That's taking up too much of your time. Malapit na exams n'yo, 'di ba?"
Ngumuso ako at pinanatili ang mga mata sa aking mga papel. Nang naramdaman ni Ate
ang pag-ayaw kong
pag-usapan iyon ay iniwan niya na kami ni Amer sa library. And I don't think I'll
ever like that afternoon
when all he talks about is Vincent and his greatness.
Nakakarindi. Lalo na noong dumating na sina Mommy at Daddy galing trabaho. Mommy
started talking to
Amer patungong dining table. Nakasunod lamang ako sa dalawa.
"Naku, Tita! A ang grade namin sa P.E. dahil sa performance namin! That's our exam,
you know!"
"That's great! Sana naman ay hindi P.E. ang pinakamataas na marka ni Eury..." sabay
tingin sa akin.
Naupo ako sa aking upuan. Umupo si Amer sa tabi ko. Nagkasya sa parihabang lamesa
kaming anim, kasama
si Vincent, Dad, at ang dalawa kong kapatid.
I can feel Amer's usual glance at Vincent who's sitting beside Ate Lyanna.
"Naku, I assure you, Tita. Maganda rin ang marka niya sa ibang subjects!" si Amer
sabay tingin sa akin.
As if that will help. Mediocre grades won't get to my parents. They want those A or
A plus plus. There is no
roomfor good grades. They want it with flying colors.
"'Tsaka malapit na rin iyong Romeo and Juliet namin, Tita. Ako 'yong director noon
at si Eury ang gaganap na
Juliet!" si Amer.
P 6-5
"When is it again, Eury?" si Ate Lyanna sa isang pormal na boses.
Nakita kong pareho sila ni Ate Reanne na nakatitig sa akin. Only Ate Reanne's a bit
smiling while Ate
Lyanna's too serious.
"Next week Monday."
"Ayos lang sana kung sa Calculus at Statistics niya inubos ang oras niya, Amer.
Pero mas mahaba yata ang
oras niya sa arts," si Daddy.
Amer's used to this. For the past years, he's witnessed the disappoinment of my
parents. Never failing to
make me feel it everytime I'mtalked about.
"Ganoon talaga 'yon, Tito! Ako nga, hilig ko rin ang arts, e. Designing, modeling,
make ups, theater arts! And
Eury is so good in theater arts. Her face is always in demand sa mga lead roles! At
syempre, nasabi niya na
po ba sa inyo? She's offered a shoot fromCandy Magazine!"
"The magazine for teenagers?"
Sinipat ko si Daddy. Hindi ba nasabi ko na iyon?
"Oh she didn't mention? Nakapasok siya, Tito. I talked it out to my Tita and then
she was convinced. She said
Eury is such a beautiful girl! Readers will dig her so much!"
"It is alright to like the arts but at least, sana maganda rin ang marka niya sa
ibang subjects. Last year our
attentions were called because of her Chemistry and Trigonometry grade. May tutor
na iyon, bumagsak pa."
Ngayon ba talaga tamang pag-usapan ang ganito?
"Well, she's tutored. I'msure she won't fail. At h'wag po kayong mag-alala, Tito.
Tutulungan ko rin siya."
"I hope she's not entertaining boys, Amer. Hindi na nga maayos ang grado, baka pa
magbulakbol. Anyway,
were you already introduced? This is Vincent, my intern..." si Daddy sabay tingin
kay Vince.
After that almost five minutes of insults, the topic's changed.
"Nasabi na sa akin ni Eury at Ate Reanne, Tito. But we weren't formally introduced.
I'mAmer, Architect..."
pormal na sinabi ni Amer.
"This is Amer, Eury's friend. He's the son of Amer Samaniego, the owner of
Samaniego Woodcrafts."
Tumango si Vincent.
"Amer, he's an Architect. His designs are great. Unique, unlike most of the
architects of his age. Madalas na
designs niya ay para sa mga building. And I tell you, your parents will love his
designs!"
"Talaga po, Tito?"
Nagkatinginan kami ni Amer. He looks at me as if accusing me of lying. Whatever
now.
P 6-6
"Lyanna can learn so much fromhim. Though, my daughter is leaning on a different
specialization. Interior
design ang gusto niya at mabuti iyon para sa firm. Si Eury sana iyong gusto kong
mag-aral ng arkitektura na
ganito kaso lang..." Dad did not continue that. He laughed instead.
Tumawa rin si Ate Reanne. "You can't really teach someone your art, Dad. She wants
to enter showbizso her
hobbies are leaning on that. And not with angles and designs."
"Hindi po ba masyado pang maaga para roon? She's just sixteen, she can't probably
be interested with
Architecture," Vincent said.
"I was fourteen when I realized I wanted to be an Architect, Vince. Plus, I think
spatial intelligence comes
out naturally. That's something you can't learn," si Ate Lyanna.
Now, the attention is back to me again. Huminga ako ng malalimat nilingon si Amer
na ngayon ay umiinom
ng juice. Tila hindi makasabay sa lahat ng nasabi tungkol sa akin.
"Hah! Enough of that talk, I don't need Eury's interest for architecture anymore.
Tutal ay mahilig na si Lyanna
roon at si Vince ay magaling dito. At least my firmcould live even without me."
"But, Ephraim, it is not okay that you're daughter is into showbusiness. There is
nothing in there but vanity.
Nothing but popularity and hypocrisy in disguise of false arts! Ang sining, Eury,
ay pinaghihirapan, anak. It is
not earned through looks and popularity."
Damn it!
"But I'mdoing my best, Mom. Hindi ba, Amer? Sa Romeo and Juliet nga, nagmememorize
ako ng mga
dialogue ni Juliet."
"At sino ang gaganap na Romeo?" si Daddy.
Damn! Hindi ba nila alamiyon? Dalawang buwan na akong nag eensayo sa play na ito,
ah?
"Si Zander, po," sambit ko. "Remember him? He's the one who starred at the College
deparment's Sound of
Music. He's a talent of a TV station na!"
"Tss. Boys who are interested with showbizare shallow and vain," si Daddy. "Always
remember that, Eury.
Tingnan mo itong si Vincent. If you strive for academics, kahit na wala kang
pamilya at hindi ka mayaman,
you'd always succeed."
Nilingon ko si Vincent. His stern and serious look as he listens to my father makes
me want to vomit. Hindi
lang alamni Dad na sunod-sunuran iyan sa kanya dahil wala namang pera at walang
ibang koneksyon kundi
siya. Walang gagawin iyang si Vincent kundi paluguran ang aking ama. And for all I
know, he just wants my
Dad's firm! That's why he wants to be here!?
Nilingon ko si Ate Lyanna, ang kanyang katabi. Ate Reanne said Vincent has a
girlfriend? Hindi kaya si Ate
Lyanna iyon? Ate Lyanna is silent and a bit reserved compared to Ate Reanne. Hindi
kaya?
Humigpit ang hawak ko sa aking kutsara.
P 6-7
"How's the designs, Vincent? Manu-manu mong ginawa?" tanong ni Daddy.
"I have a copy of it in my laptop po. Pero mas tapos na iyong drawing ko."
Tumawa si Daddy. "I told you, tanggapin mo na ang alok ko ng bagong laptop. Your
laptop is old and very
slow. Hindi na kaya ng softwares kaya hindi mo maayos ang gawa mo."
"Hindi na, po. I'msaving for a good laptop. Right now, I can still deal with the
old one. 'Tsaka hindi pa
naman po ako napapagod sa mano-manong pagdidisenyo. Nalilibang ako sa library ng
bahay na ito kaya mas
nagugustuhan kong magdisenyo roon."
Dad gave another hearty laugh. Nilingon si Amer at tinuro ito. "That's the type of
employees your Dad has to
have!" Bumaling muli kay Vincent. "Natapos mo ba?"
"Matatapos ko iyon ngayong gabi. Ilang linggo ko rin iyong ginawa," si Vincent.
"Wow, you're right, Tito," si Amer.
Pinili ni Amer na ibahin ang usapan. Kinamusta ang trabaho ni Dad upang mapag-
usapan ang mga disenyo at
mawala roon sa akin.
Nanatili ang mga mata ko kay Vincent. The waves of anger within me escalated to a
devastating tides. My
mind is haywired with so many things. Each time he laughs and looks at my father or
mother, I get angry by
the minute.
I kissed Amer goodbye after the dinner. Nag-aabang na sa labas ang kanilang SUV. He
looked at me with
such concern in his eyes. Alamko. Matagal niya nang narealize iyon.
Ngumiti ako at nagkibit ng balikat.
"The black sheep just happens to be me," paliwanag ko.
Umiling siya. "Amore, h'wag mo masyadong dibdibin. I understand you, completely.
You've never heard my
father's insults when he realized I amgay."
Napangiti ako roon. Hindi ko alamkung bakit. Ngumiti rin siya pero nag-aalala parin
ang mga mata.
I waved at himsweetly as the SUV advanced. Nagdilimang aking mukha nang tinalikuran
ang malaking gate
para makabalik sa library at makuha ang naiwang gamit doon.
My family, with Vincent is on our backyard garden. Kwentuhan at tawanan. Maging si
Ate Lyanna ay
nariringgan ko ng tawa kahit na hindi naman ito madalas nagsasalita.
Tumigil ako sa paanan ng hagdanan at pinagmasdan sila. Vincent is holding a glass
of whiskey. My father is,
too. Tinapik ni Daddy ang balikat ni Vincent at may binulong dito. Nagtawanan ulit
sila.
"Ano 'yan?" si Mommy at humalo na sa kanila.
I let out a long sigh before climbing the stairs. Dumiretso ako sa library at sa
sofa'y hinagilap ang mga gamit.
P 6-8
Sa lamesa kung saan madalas kong nakikitang nagdodrawing si Vince ay nakita ko ang
iilang mga papel. Ang
dulo'y nililipad ng hangin dulot ng centralized aircon. For the first time, I got
curious with his works.
Unti-unti akong lumapit doon. Tiningnan iyon at nakita ko ang disenyo ng isang
skyscraper. Detailed fromtop
to bottom. It is a massive spiraling-looking skyscraper.
Kumunot ang noo ko at tiningnan ang likod nito. Its other angle looks spiraling on
the other side. Nakita ko
ang isang note sa ibaba, written in hard all caps and with the same strokes...
"Illusion."
Tumitig ako roon. I'mnot good at these things. In fact, I don't have any idea how
this happened but the fact
that it says illusion bothered me.
Muli kong tiningnan ang nasa likod at isa pang mas detalyadong kuha ng building ang
naroon. The building
looks spiraling but it is only an illusion. Uminit ang pisngi ko, walang
maintindihan sa lahat, galit ang
naghahari sa sistema.
This man is stealing my parent's attention. This man wants our empire. He wants it
for his own. He's poor
and his ambition is to successfully impress my Daddy!
I turned the shredder on. Walang pag-aalinlangan kong tinupi at pinakain ang papel
na may disenyo roon.
I feel numb as I let the shredder cut everything into little pieces. Huling papel
na nang bumukas ang pintuan
ng library. Napatalon ako, tila natauhan sa ginawa ko.
Si Vincent ay nasa pintuan. Tiningnan muna niya ang shredder, tapos ang lamesa,
bago ako. I was so freaking
guilty. Lumandas ang takot sa aking sistema ngunit agad ko ring nawaksi. Why would
I be scared? He should
be scared, right?
"Anong ginawa mo?" unang tanong at tumaas agad ang boses niya.
His face darkened with anger. I was scared he'd hurt me for a moment. Kinain ng
malalaking hakbang ang
distansya namin. Bumaling siya sa shredder at hinawakan ang mga piraso ng papel.
He turned to me, his face coloured with anger. He's torn between disbelief and
outrage.
"Anong ginawa mo?" he probed in calmer.
Hindi ko alamna mas nakakatakot palang marinig ang diin ng mas mahinahong tanong
kesa sa sigaw.
Gusto kong umamin pero hindi na iyon kailangan. He saw what I did. There is no need
to explain it.
Ipinakita niya sa akin ng mga piraso ng papel. Umiigting ang mga panga sa galit at
namumula ang mga mata.
"Care to explain to me?" mariin niyang sinabi.
"That's what you get!" nanginig ang boses ko.
P 6-9
I did not realize that I'mon the verge of tears until I said it. Umurong ako dahil
ang bawat hakbang niya
palapit sa akin ay nakakatakot.
"Alammo bang inaasahan ito ng Daddy mo na maipasa sa kanya bukas? I made this for
weeks and you just..."
he groaned.
"That's what you get, you user!" I screamed.
Stunned, he looked at me with dimmed eyes.
"I know that you're trying to win Daddy because you want our firm! You are
poisoning your way to the top!"
sigaw ko.
Kunot-noo niya akong tiningnan. Mabilis ang hininga, hindi humuhupa ang galit.
"Bagay lang 'yan sa'yo! Your designs are cheap and ugly! You're trying too much to
fit but you won't!"
"What the hell are-"
"Shut up! H'wag kang magmaang maangan! You know my Mommy and Daddy are fond of you!
That's why
your using it to your advantage! Sorry ka na lang!" Tinuro ko siya. "I know that
you're a two-faced user!
Gagawin ko ang lahat, tandaan mo, mawala ka lang dito sa bahay na 'to! Mawala sa'yo
ang lahat!"
Namilog ang mga mata ko nang isang kurap ay nakain na ang distansya sa pagitan
namin. Mahigpit niyang
hinawakan ang braso ko at inangat iyon sapat para masaktan ako sa rahas.
"Why don't you tell your parents that? Hindi iyong ang trabaho ko ang pinag-iinitan
mo, huh?"
Nangilid ang luha sa aking mga mata. Sa takot at sa kaba.
"Aray..." I cried when I realized that he's holding me so tight and firmthat it
hurts.
Ang matalimniyang mga mata ay bumaba sa aking braso. Nakita ko ang pamumula niyon
dahil sa hawak niya.
Binitiwan niya agad ako.
Bumuhos ang luha ko at nag-ugat sa aking pwesto. My heart thumped so fast that I
thought my chest will burst.
Tinakpan ko ng aking mga palad ang aking mukha habang patuloy akong umiyak. I heard
himmutter a curse
under his breath.
???????? YUNGMGANAUNANGNAGCOMMENT SAKEN MGAKABIT LANGHANGGANGGIRLFRIENDLANG. AKO
ANGLEGAL..! GAGO HAHHAHAHAHHAA.
P 6-10
Kabanata 5
384K 14.8K 9K
by jonaxx
Kabanata 5
Pain
Takot na takot ako noon. Paulit-ulit kong inimagine kung paano ako makakalusot
dahil paniguradong
pagnalaman ni Mommy at Daddy ang ginawa ko'y pagagalitan nila ako ng husto.
That night, while I was in my room, I couldn't sleep. Panay ang pakikinig ko kung
may kakatok ba sa kwarto.
Galit na Daddy o Mommy. Ngunit hindi dumating. Nakatulugan ko na lamang ang lahat
ng iyon.
Kinaumagahan ay bumaba ako para mag-almusal. Panibagong araw sa eskwela though I
don't feel like going
to school. I don't feel like eating breakfast. I don't feel like seeing my parents
or sisters.
Kumpleto kami sa hapagkainan. Tahimik nang naupo ako sa aking silya. Si Daddy ay
may kausap sa
cellphone at medyo natataranta ang boses niya. Mommy is looking at her iPad,
reading something.
Kumuha na ako ng pagkain sa pinggan. My two sisters are eating normally. Ilang
saglit ay uminomng tubig si
Ate Lyanna at nag-angat ng tingin sa akin. The coldness of her stare made me
realize that she probably know
what happened.
Binaba ni Daddy ang cellphone. Tumikhimat bumaling kay Mommy na ngayon ay ibinigay
agad sa aking ama
ang atensyon.
"Paano na ito, Ephraim?"
"Nanghingi na ako ng palugit," Dad said in a defeated tone.
Bumaling ako sa aking pagkain. Unti-unting nginunguya ang ulamhabang nakikinig sa
usapan.
"Kawawa naman si Vincent. Ginawa niya ang isang disenyo buong magdamag kaya ayon sa
library, tulog pa
hanggang ngayon."
Umiling si Daddy. "Oo nga. Kaya nga sinabi kong tanggapin niya na ang alok kong
laptop."
"Ano raw ba ang dahilan kung bakit nashred ang gawa ni Vince, Dad?" si Ate Reanne.
Nanigas ako sa tanong ni Ate. Hindi ko nagalaw ang kubyertos habang nag-aantay sa
sasabihin ni Dad. Pero
siguro naman, kung alamnilang kasalanan ko, ginising na nila ako kagabi pa lang at
sinisi na sa lahat.
"Aksidente lang daw. Ayos lang. Makakapag-antay naman daw ang kliyente," si Daddy
pagkatapos ay
sumimsimsa kanyang kape.
P 7-1
Dahan-dahan kong ibinuga ang aking hiningang kanina pa pinigilan. Napakurap-kurap
ako nang medyo
gumaan ang pakiramdam. Hindi niya nabanggit ang ginawa ko.
"Kumusta na iyong kaso na hawak mo? Hindi ba ngayon ang hatol noon?" Dad asked Mom.
Tahimik akong nagpatuloy sa pag kain. Mabuti na lang at iniba ang usapan. But then
I also realized how it's
so easy to get away froma problemas big as that. Why isn't my Dad angry at him?
Noong nilagay ko sa
shredder ang gawa niya, I can imagine himbeing scolded and thrown out of our
house... forever. Why is he
still allowed here? At ayos lang talaga kay Daddy na biguin siya nito?
"Oo. Ngayon na ang hatol noon. The suspect is guilty of rape," matamang sinabi ni
Mommy.
For months, she had been busy with this case. Madalas niyang hinahandle na kaso ay
iyong related sa
Violence Against Women. Though I hear her talk about it and Ate Reanne all the
time, I can't seemto find any
interest about it.
"Paano nangyari, Mommy?" putol ni Ate Reanne.
"Hija, the rule of law is not the rule of men. If the victim's allegation of rape
is backed with medico legal and
complete story, that is enough to make the suspect guilty."
"But you said it was probably consented? She's a minor but they're in a
relationship! Matagal na nilang
ginagawa iyon, 'tsaka lang naging rape noong nabuking?"
"Even so... If the victimcalled rape, and with enough evidences, it will be... rape
in the end."
Konti lang ang kinain ko at nagpaalamna ako sa kay Mommy at Daddy para maihatid na
ng aming driver.
Dire-diretso ang lakad ko palabas ng bahay nang bigla akong tinawag ng malamig na
boses ni Ate Lyanna.
"Eury," she called.
My heart jumped. I feel so guilty. Kinalma ko muna ang sarili ko bago ko tuluyang
binalingan si Ate Lyanna.
She straightened her glasses before speaking.
"I know what you did."
If only I can make my heart follow my expressions, paniguradong kalmado na ito
ngayon. But I amsuch a
good actress, I can look calmand composed while my heart is panicking.
"What do you mean, Ate?"
Tinigilid ni Ate ang kanyang ulo. "About Vincent's shredded designs."
Nagtagis ang aking bagang. What? Did he tell her? Si Dad lang ang walang alam? O
baka naman hindi niya
pa pinapaalam? Sekreto nila ni Ate?
"I heard you cry inside the library. I know what happened," she explained.
P 7-2
"Dapat lang iyon sa kanya. For all we know, Ate, he's just trying to win Dad's
firm! Alamniyang gustonggusto
siya ni Mommy at Daddy kaya pinagsasamantalahan niya iyon-"
"My Gosh, Eury? Can you hear yourself?" may diin na bulong iyon ni Ate.
Naitikomko ang bibig ko. Kita ang galit sa kanyang mga mata ngayon.
"Ano ba ang problema mo, ha? You act like you're so jealous of him."
"I amjust trying to save Momand Dad. We don't know where he came from! What his
motives are. Ilang
linggo pa siya rito, tingin mo kilala mo na siya agad? Plus-"
"You are not making sense. This is all just because you're jealous!" paratang niya.
"Totoo naman ang sinasabi ko, Ate-"
"Kung nagseselos ka dahil puno ng puri ang mga magulang natin sa kanya, sana nag-
aral ka ng mabuti. Sana
hindi mo inuna iyang mga modeling at pag-aartista mo! Hindi iyong naninira ka ng
tao!"
Anger boiled within me. I can't believe that my sister, who's supposed to realize
what I think, couldn't
understand.
"Bakit, Ate? Do you know how it feels to be hated by our own parents?"
"What the hell are you talking about?" gulantang niyang tanong na parang guni-guni
ko lang ang lahat ng ito.
"Do you know what it's like to see that they are both proud with you and Ate
Reanne, not with me?
Nararamdaman mo ba iyon?"
Hindi ko na napigilan ang panginginig ng boses ko. The strong facade I tried to
plaster on my face isn't
effective.
"My God! Iyan lang ba ang problema mo?"
Lang.
Natigil ang mga luha ko. I can't cry in disbelief.
Ganoon ba ako kababaw para problemahin iyon?
"Isipin mong mabuti, Eury! We are lucky that we're born like this. We're lucky that
we can eat three times a
day. Lucky that we have our own house or a car to take us to our schools! Ang iba
riyan, Eury, walang
makain. Walang mga magulang. Walang bahay. Walang wala. Kaya iyan lang, problema na
para sa'yo?"
Maybe it is too much to ask. Maybe, Ate Lyanna is right. I should be happy with
what I have. I should be
grateful with everything. At least, hindi ako gaya ng iba. At least, nakakakain
naman ako ng tama araw-araw.
Maybe, I should learn to appreciate what I have. Not think about what I don't.
P 7-3
"That's an eighty! Congrats, Eury!" si Amer nang ibinigay sa amin ang aming mga
marka para sa Calculus.
Nangiti ako habang niyugyog ng kaibigan. Ilang saglit kong tinitigan ang aking mga
marka habang nakangiti at
niyakap agad siya.
Sabay kaming tumalon. Tiningnan ko ulit ang aking marka. He pointed at the bulletin
board.
"May titingnan lang ako, ha? Dito ka muna," he said.
Tumango ako at nanatili ang mga mata sa aking nakuhang marka.
Nakihalo si Amer doon sa mga estudyanteng dinumog ang bulletin board. Naroon kasi
ang listahan ng mga
may pinakamataas na marka sa Calculus. I don't have to look just to see if
I'mthere. Wala ako roon. I've
never been included in that.
"Hi!" bati ng isang lalaki.
Binaba ko ang aking marka at binalingan na ang lalaking palapit. A short man in his
late twenties came. Naka
shades at polo shirt siya. He smiled. Naglahad agad siya ng kamay nang may tamang
distansya na kami.
"I'mDante. I work at CMA. Alammo ba iyon?"
Kumunot ang noo ko. "Sorry, hindi po."
"That's the modeling agency where Eissen Philips, Joyce Arevalo, and Lav Roque came
from. Pwede mong
isearch sa internet."
Binigay niya agad sa akin ang kanyang calling card.
"I'ma talent scout. Bawat school, hinihingan ko ng mga listahan ng may potential.
Since, you're on the top
list, I amoffering you this opportunity."
Namilog ang mga mata ko. This is a big company, then? Kung dito galing ang mga
nasabi niyang pangalan!
"We have a go-see schedule. If you're wondering why we're reaching out to schools,
madalas kasi ng mga
magaganda at magagaling talaga, hindi masyadong interesado maghanap ng agency.
Iyong masipag maghanap
ay iyong nangangailangan talaga at medyo tagilid pa," he laughed at that.
Ngumuso ako at muling tiningnan ang calling card. Naroon ang go-see schedules. Nasa
isang residential
building ito sa Mandaluyong.
"Ngayon, kung gusto mong sumali. You can contact us. Pwede ka ring pumunta sa mga
go-see namin. May
offer ka na ba?"
"May magazine shoot po ako sa sunod na linggo," I said.
"Which magazine?"
"Candy po."
P 7-4
"That's great! But I'msure that won't do you much. An agency is what you should
have. Kahit tanungin mo pa
ang mga batikang modelo. Lahat dumaan sa mga agency."
Tumango ako. Alamko iyon. Hindi lang sumagi sa isip ko dahil wala naman akong
alamna agency.
"Well, then. I won't be long," ngumiti ito at naglahad muli ng kamay.
Tinanggap ko ito at nginitian siya pabalik.
"Thank you. I'll think about it..." sabi ko kahit na lumilipad na ang isipan sa
unlimited possibilities na
maaaring gawin sa akin nito.
Nagmamadali ako pauwi sa bahay sa araw na iyon. Excited sa natanggap na marka at
medyo proud sa sarili.
"Nandyan na po ba si Daddy?" tanong ko sa kasambahay na nasa sala.
"Oo, Eury. Nasa opisina..." sagot nito.
Hindi ako dumiretso sa library, kung nasaan ang tutor ko. Kailangan kay Daddy ako
dumiretso para makita
niya itong marka ko.
Dumagungdong ang puso ko nang palapit na sa pintuan ng opisina. Mabilis ang hininga
nang pinihit ko ang
door handle at binuksan iyon.
Isang malaking hininga ang hinigop ko at nangingiting labi nang sabay akong
nilingon ni Daddy at ni Vincent.
Vincent is standing in front of Dad's large office table. Daddy is on his swivel
chair, looking at a silver
colored laptop.
"Eury, ano 'yon?" tanong ni Daddy.
Napatingin ako kay Vincent. His eyes were as cold as eyes, and his lips pursed in a
hard line. Sinundan niya
ako ng tingin habang hinihingal na nilapitan ang lamesa ni Daddy.
"Dad, look at my grade in Calculus!" sabi ko sabay pakita.
Ang titig ni Vincent sa akin ay mariin. Sa gilid ng aking mga mata, ramdamna
ramdamko ang panunuot ng
kanyang tiitg. But I didn't mind that. I don't give a damn about him.
"Eighty? Huh!"
Dad's shoulders jumped a bit. Humilig siya sa kanyang swivel chair at nakangisi
akong tiningnan. I smiled
back at him. He's finally happy with my grade!
I realized that I should be happy with whatever affection my parents can give me. I
should settle for it. Dahil
hindi lahat ng tao'y kasing swerte ang estado ng buhay.
"You're proud of that?" he asked.
P 7-5
Ang malapad kong ngiti ay unti-unting bumaba at naging hilaw.
"Eury, you're seriously proud of a grade that's... eighty?" seryosong tanong ni
Daddy.
Suminghap ako at unti-unting kinuha ang papel kung nasaan ang marka ko. Nanginginig
ako. Hindi ko alam
kung bakit. Binaba ko ito sa aking palda at muling tiningnan si Daddy.
Umiiling siya at nakangiti. He's full of disappointment and ridicule.
"I thought it's a ninety-five, hija. You're so happy that I thought you finally
reached even ninety-five. Eighty
lang pala. Aimhighed. That's ridiculously low. I can't believe you are already
proud of that..."
Uminit ang pisngi ko. Ramdamko ang titig ng pangatlong tao sa akin sa silid na ito.
"Architect,-" I cut himoff immediately.
What is that? Pity?
"But my previous grade is seventy-five, Dad! Limang puntos po ang itinaas ko? I
should be happy, right? That
should make me happy, right? Because I improved!"
"Tama, hija." Dad nodded dramatically. "Bakit nga ba ako mag-eexpect ng mas mataas
pa riyan? Sige na, go
to the library and listen to your tutor. Vincent and I are busy with this project
here..."
Marami pa sanang sasabihin si Daddy pero tinalikuran ko na siya sa kahihiyan at sa
nagbabadyang tutulong
luha.
Maybe I have cried about this for so many times. Na hindi na iba ito. Na kaya ko na
itong harapin. Diretso
ang lakad ko patungo sa library. Punishing myself for being so dumb. For being so
weak in academics. For
being too interested with the arts and vanity. For thinking that beauty is my only
talent. No! There is no talent.
There is only hardwork. And with hardwork, I can be good at anything!
Walang bakas ng luha pagkapasok ko sa library. Binati ako ng aking tutor na medyo
mas seryoso ngayon.
"Medyo natagalan ka na naman. Practice?" she asked.
"Yup and I went to Dad's office. What's for today?" I asked settling in my usual
chair.
Muntikan na akong mapatalon nang may nakitang ibang anyo sa lamesa kung nasaan
madalas si Vincent. A
woman in her early twenties, with long and straight hair, is sitting on Vincent's
chair. Nakita niyang
nakatingin ako sa kanya kaya ngumiti ito. Her lips that's obviously smeared with
red lipstick shined.
Napahagod ako ng tingin mula ulo hanggang paa. She's fair and tall. Almost as tall
as my sisters and almost
as slender as them. Naka corporate attire. Dark pencil cut skirt, red undershirt,
and dark coat. Sa harap niya'y
may isang kulay itimat malaking laptop na "Acer".
"Good afternoon! You must be Eury?" she asked.
"Uh, yeah," sabi ko.
P 7-6
"Eury, si Vanessa, girlfriend ni Vincent. She's also an architect," si Miss Almacen
sa isang seryosong boses.
Vanessa smiled at me sweetly. Marahan akong tumango, ilang sandaling natigilan bago
bumaling kay Miss
Almacen. My tutor blocked my vision. Hindi ako nakapagpatuloy sa paninitig sa
girlfriend ni Vincent!
"Where's you Calculus homework? Kailangan na nating mag double time, Eury. Malapit
na ang quarter exam
ninyo!"
Hindi agad ako nakabawi. Medyo naghang pa ang utak sa nakitang girlfriend ni
Vincent.
"Eurydyce! Are you listening?" medyo mas istrikta pa si Miss Almacen ngayon.
"O-Opo..."
Binuklat ko agad ang aking notebook at nilapag sa aking lamesa. Dumating na ang
aming kasambahay na
madalas magdala ng pagkain para sa amin ni Miss Almacen. But then I'mtoo
preoccupied with something
that I can't get myself to listen to Miss Almacen's discussion.
Kahit na tinabunan na ni Miss Almacen ng whiteboard ang vision ko sa girlfriend ni
Vincent ay nagawa ko
paring sumilip. I caught her reading a book.
Napakurap-kurap ako at binalik muli ang atensyon sa whiteboard. Bumukas muli ang
pintuan, hindi ko kita
ang pumasok pero nang narinig ko ang boses ni Vanessa ay alamko na agad.
"Kumusta? Tinanggap ba ni Architect?" she asked.
Muli akong sumilip. Hinampas ni Miss Almacen ang desk ko dahilan kung bakit binalik
ko rin agad ang mata
ko sa whiteboard. Kanina'y nakita kong tumayo si Vanessa at nangingiting sinalubong
si Vincent.
"Oo. Salamat sa laptop."
"Sabi ko naman sa'yo na pwede kang manghiramng laptop ko kung nahihirapan ka,"
anito.
"Kaya ko naman kasing wala," Vincent said with amusement.
"Yabang mo talaga!"
Bumukas muli ang pintuan. Abala na naman si Miss Almacen sa pagsusulat ng kung ano
sa whiteboard kaya
nagkaroon ako ng chance na sumilip muli. Nakita ko si Ate Lyanna na dumating. She's
all smiles to the both
of them. Made me a bit uncomfortable and irritable than usual.
"Nagpahanda ako ng meryenda ninyo, huh? 'Tsaka dito na rin kayo magdinner. We eat
our dinner at around
seven o'clock, kapag narito na si Mommy. Kaya if you're used to eating earlier, I
suggest you eat the snacks
first," si Ate Lyanna.
"Eury," si Miss Almacen na ngayon ay tunog disappointed na sa kawalang gana ko.
Nag-angat ako ng tingin sa kanya. Now, she looks more stressed than me. Naupo siya,
tila sawa na sa
pagsaway sa akin.
P 7-7
"Sige! Sanay din akong alas sais pa lang nagdidinner na," si Vanessa.
"Kaya nga. Pati si Vincent, 'di ba? So inexpect ko na ganoon din ang nakasanayan
mo. Don't worry, our maids
will serve snacks," si Ate Lyanna.
Tumawa si Vincent. "Hindi ka na dapat nag-abala pa, Lyanna."
"That's okay, Vince. Nakakahiya naman. First time ito ni Vanessa rito."
Miss Almacen's voice made me snap out of my blank reverie.
"Break muna, Eury. I know you're bothered with the noise. Why don't you change your
clothes first? Balik ka
rito pagkatapos para mas makapag focus ka na."
Tumango ako at kinuha na ang bag. Tumayo at muling binalingan ang ngayong tahimik
nang grupo ng tatlo. Ate
Lyanna seems very fond of Vanessa. Nakita ko pang nakatingin sila sa laptop nito
habang nakangiti.
"Wow, that looks so nice! You're into interiors, too?"
Diretso akong naglakad patungo sa pintuan at lumabas na. Pagkasarado ko ng pinto ay
nadatnan ko ang
pakanta-kanta naming kasambahay. May dalang tray kung nasaan ang hinandang mga
waffles at juice para sa
mga panauhin.
The dark matter inside of me awakened. I smirked for a split second before holding
the end of the tray.
"Manang, kina Vincent at sa kanyang girlfriend po ba ito?" tanong ko.
"Oo, Miss Eury. Bakit po?"
I smiled at her sweetly.
"Ako na po. Ibibigay ko po ito sa kanila pagkapasok."
Kitang-kita ko ang pag-aalinlangan ng isa sa mas bata naming kasambahay. Ngunit sa
huli ay napapayag ko
rin. Tumango siya at binitiwan ang tray. The weight of it is all on me now.
"Sige na po. Ako na ang bahala..."
Tumango siya at umalis na rin. Hinintay kong tuluyan siyang makaalis bago
nagmamadaling bumaba. Dala pa
ang bag sa kabilang balikat.
Diretso ang lakad ko palabas. Sa labas ay kulay kahel na ang langit. Nagsusumigaw
ng papalubog na araw.
I opened our gates. The guard looked at me. I smiled at him.
"Manong, para sa asong kalye po!" I said and then quickly went to the bushes.
Nilapag ko ang tray sa gutter. I squatted and started calling the dogs.
P 7-8
Ilang sandali ang lumipas ay wala pang mga aso. Nakapangalumbaba ako habang
tinitingnan ang nilalangaw
nang mga waffle sa aking tabi.
"Ma'am, baka po pagalitan ka ni Architect pag nanatili ka riyan sa labas," si
Manong guard nang nakitang
kanina pa ako roon.
Saktong nakita ko iyong mga asong tinutukoy ko. Agad kong kinuha ang mga platito ng
waffle at inilahad sa
kanila. Isang kagat at dinala na nila ang pagkain palayo. Pati din iyong isa.
Nilapag kong muli ang platito sa tray at nagmamadali nang pumasok sa loob. Ngumiti
ako kay Manong at
nilagpasan na siya.
I went to the kitchen to put the tray back when I heard the clinking of the pitcher
on our ref. Narinig ko rin ang
pagpapaliwanag ng isa pang kasambahay.
"Pero ibinigay ko talaga kay Gelai iyong para sa inyo ni Miss Vanessa, Vincent," si
Aling Rosa sa isang nagaalalang
tinig.
"Ayos lang po, Aling Rosa. Kukuha lang po ako ng tubig para makainomkami. Hindi
naman po ako gutom."
Sinarado ni Vincent ang pintuan ng ref bago ko pa nailagay sa nook ang tray.
Natigil si Aling Rosa sa
pagsasalita nang nakita akong ganoon ang ayos. Vincent's eyes bore into the tray
I'mholding.
"E-Eury? Pagkain ninyo ba iyan ni Miss Almacen?" tanong ni Aling Rosa.
Mataman kong tiningnan si Vincent. His annoyance is dripping even when he's trying
to act casual and
unaffected. He laughed a bit and then he started pouring water in the glass.
"Ayos lang, Aling Rosa," ulit ni Vincent.
"Magbibihis lang po ako," sabi ko at nagmamadali nang bumalik sa kwarto.
Humilata ako sa aking kama at hinilamos ang kamay sa aking mukha habang iniisip
muli ang huling ginawa. I
know he realized what I did. At dapat wala akong pakealamdoon! Holy crap, Eury!
Ugh!
Sana kainin na lang ako ng lupa ngayon! Well, if it's any consolation, siya lang
naman ang may alam. At 'tsaka
lang mapagtatanto ni Aling Rosa ang ginawa ko kung iisipin niyang mabuti iyon!
That's it!
Lumabas ako ng kwarto at bumalik na sa library. Arogante kong hinawi ang buhok ko
at binalingan ang
corner kung nasaan kanina nakaupo ang girlfriend ni Vincent. Nagulat ako na wala na
roon.
"Tagal mo namang makabalik!" si Miss Almacen.
"Sorry po. Naligo pa kasi ako," paliwanag ko at muling binalingan ang corner.
"Well, that's fine. At least now, it's not as noisy. Let's continue?"
P 7-9
Tumango ako at medyo kumunot ang noo. I started solving her problems on the board.
Pagkatapos ng
tatlumpong minuto ay tinawag niya na ang pagtatapos ng aming session.
Ginapangan agad ako ng kaba nang napagtantong dinner na. Sabi ni Ate Lyanna,
invited si Vincent at si
Vanessa sa aming dinner! Pwede kayang 'di na ako bumaba?
Kakaisip ko lang noon nang inakyat ako ni Aling Rosa sa library upang tawagin para
sa hapunan. The look on
her face told me that she's realized what I did.
"Tawag ka. Ng Daddy mo..." aniya sa medyo mariing boses.
Tumango ako. "Opo, Aling Rosa. Bababa na po ako..." marahan kong sinabi at sumunod
na sa matanda.
The first time I heard the lot laugh, I rolled my eyes secretly. Parang kulog ang
tawa ni Daddy sa kwento ni
Vanessa at ni Vincent.
"So she's a CumLaude, too! That explains the brilliance!" si Daddy.
Nakita ko ang pagbaling ng mga mata ni Vincent sa akin nang dumating ako at naupo
sa aking upuan. Just like
that, I can sit here and pretend that I'ma ghost. Pero sa totoo lang, mas gusto
kong parang hangin na lang ako.
Dahil sa oras na mapansin ako, alamko na ang mangyayari.
"Lyanna here is also a candidate for Magna CumLaude! Reanne is a Summa, for sure!"
si Daddy.
"Whoa! Pamilya pala ito ng mga genius!" Vanessa noted.
Not. Obviously. Are you dumb? Oh yeah, I'minvisible. Ghost.
"Well, Eury is trying her best to keep up with us," si Ate Reanne.
At least she noticed me. Nag-angat ako ng tingin sa girlfriend ni Vincent. Nakita
kong napatingin siya sa akin.
I smiled fakely at her. Pinuno ko ng pagkain ang bibig ko.
"Naku, hija. She's interested with theater arts and modeling," si Mommy.
"Oh! That's great, Judge! Bagay po sa kanya dahil ang ganda po niya! If she's
lucky, she might have the
chance to enter showbusiness!"
I did not react on that. Ngumiti lamang muli ako.
"Ang pangit naman kung puro ganda na lang. At isa pa, showbusiness is far frombeing
a profession. That's
for the lazy."
And it starts now... Huminga ako ng malalimat nagpatuloy na lang sa pagkain.
"Kung sa bagay po. Most of the actresses now don't have any talent. They cannot
sing and dance. Ganda lang
ang pinagmamayabang," si Vanessa.
Napa angat ako ng tingin sa babae. She smiled at me awkwardly. Now, I don't regret
what I did with her
P 7-10
snacks! Damn her!
Isang sipa ang natanggap ko sa ilalimng mesa. Natigil ang paninitig ko sa
girlfriend ni Vincent. Nakita kong
tumaas ang kilay ni Ate Lyanna sa akin bago nagsalita.
"By the way, Vanessa, I'mso glad that you had the time to help Vincent out with
their project," si Ate Lyanna,
nililihis ang usapan.
"I can always help him. He's just too proud to ask. Mabuti na lang at tinawagan ako
ni Tito Ephraim."
Tumawa si Daddy. "I know he'd be too proud to ask for your help. Ni ayaw nga niyang
tanggapin ang alok ko
ng laptop kahit na kailangan niya at tama lang na bigyan ko siya noon."
"Bibili na po ako ng bago, Architect. Siguro sa makalawa."
"Sigurado na 'yan?"
Nagtawanan sila. Nakisali pa ang dalawa kong kapatid sa tawanan. Ako lang yata ang
hindi natawa.
Nahagip ni Daddy ang ekspresyon ko. Napawi ang ngiti niya at umiling agad.
"By the way, Tria, alammo ba itong si Eury? Kanina'y nagmamadaling ipakita ang
marka niya sa Calculus.
Akala ko'y tumuntong na ng ninety. Hanggang eighty parin. Naku!" Daddy shook his
head and laughed.
Natawa rin si Mommy, pati ang dalawa kong kapatid. I saw Vanessa's faint smile.
Naestatwa ako at napangiti. Pinasadahan ko ng aking mga daliri ang aking buhok.
"Reanne cried when she got an eighty nine for Calculus way back!" si Ate Lyanna.
"God, I hate that subject!" si Ate Reanne.
Nagtawanan ulit sila.
"Calculus!? That's so easy!" si Vanessa.
Sumubo ako ng pagkain pero hanggang bibig lang iyon. Hindi ko na malunok.
"It is but I hate my teacher. Hindi nagtuturo pero ang daming quizzes!" si Ate
Reanne.
"I can teach you that, Eury. Kung sana'y hindi lang ako laging busy sa trabaho!"
Vanessa said in a concerned
tone.
I smiled fakely.
"Ayos na si... Miss Almacen."
"Well it only makes sense, Ephraim. Tumaas ang marka niya ng limang puntos," si
Mommy.
Pinipigilan na nilang mas matawa pa ngayon.
P 7-11
Binaba ko ang aking kubyertos at uminomna lamang ng tubig. Muli kong pinasadahan ng
mga daliri ang aking
buhok.
Hinintay kong matapos ang lahat na kumain. Nang tumayo si Daddy ay tumayo na rin
ako at umalis na roon.
Nagmamadali kong tinakbo ang hagdanan. Bawat hakbang ko'y bumubuhos ang mga luha na
kanina ko pa
itinatago at pinipilit na isiksik sa gilid ng aking mga mata.
I opened the library's door to get all my remaining things. Gamit ang likod ng
aking palapulsuhan ay
pinunasan ko ang aking mga luha. But the tears came fast and without mercy. The
pain literally attacked my
heart without stopping. Muli kong pinunasan gamit ang aking mga daliri.
The door opened. Bago ako tumalikod at nagkunwaring nagliligpit ay nakita kong si
Vincent ang umakyat.
"What are you up to again? No shredding this time," he said in a serious tone.
Mabilis paring umagos ang luha ko. Hindi ko pinalis para hindi niya malamang
umiiyak ako. Nagpatuloy lang
ako sa pagliligpit ng gamit. Inisa-isa ang mga ballpen papasok sa bag.
Natahimik. Hindi na nasundan ang panunuya.
Ang mga luha sa aking pisngi ay naroon parin. Palihimko itong pinalis bago
nagpatuloy sa pagliligpit.
"Sinabi ko kay Architect na bata ka pa at maaaring hindi mo pa alamkung ano ang
gusto mong gawin. Your
parents are uptight and proud-"
Isang beses kong marahas na pinalis ang aking mga luha. Binalingan siya at pinutol
ang sinabi.
"Wala kang pakealamdoon!"
I saw the shock in his eyes. Nagulat din ako dahil medyo malapit na pala siya sa
akin.
"Don't act as if you care. You obviously don't!"
Kitang kita ko agad ang iritasyon sa kanyang mga mata. "Look, I clearly didn't tell
your parents that you
shredded my works. Pati ang ginawa mo kanina, hindi ko sinabi sa kanila. If that
isn't caring for you-"
"E 'di sabihin mo!? Sino ba kasing nagsabi sa'yo na ilihimmo 'yon!? Magsumbong ka!"
sigaw ko.
Pumikit siya ng mariin. Tila unti-unting nauubusan ng pasensya sa akin.
Lahat naman yata nauubusan ng pasensya.
"I'mtrying my best to understand you. Ang hirap mong-"
The tears pooled in my eyes. My anger and hatred for him... for everyone... for
everything deepened.
Bakit pa ako narito?
P 7-12
Inisip ko muli ang kapirasong wisdomna sinabi ni Ate Lyanna sa akin kanina. Na okay
lang. Na walang wala
itong sakit na dinaranas ko sa ibang walang makain. Na kailangan, maging masaya ako
kahit na ganito ang
nangyayari. That my pain is irrelevant compared to others. That my pain is nothing
compared to the pain of
other people.
"Oo! Mahirap akong pakisamahan! Lahat naman nahihirapan sa akin kaya h'wag ka nang
sumubok! Hindi ko
kailangan niyan!"
Mabilis akong naglakad pero dalawang hakbang ay hinarangan niya ako. Matalimko
siyang tiningala. He
towered over me. His scent annihilating my thoughts. His eyes seeing through me
like I'mnothing but a
feather in this universe. He cocked his head to one side, tila naghahamon sa
gagawin ko.
Tinulak ko siya ng buong lakas at agad na akong tumakbo sa pintuan para makaalis na
roon.
Iminlove with the dota player..... Well news flashmiss notall ppl doesn't think
it'seasy. Isa pa, Walang nagtatanong. Omg!!
P 7-13
Kabanata 6
333K 14K 6.8K
by jonaxx
Kabanata 6
Hate
Katatapos lang ng huling schedule ng play namin. It's already eight in the evening.
Wala ni isang minuto kong
hindi inisip na baka mapadpad si Mommy at Daddy sa auditorium.
Tuwing nasa entablado ako, hindi ko magawang magconcentrate ng mabuti. Panay ang
suyod ko sa audience
para lang mahanap ang aking mga magulang. At kapag naman nasa backstage ay
nagtatanong na ako sa mga
kaibigan kung nakita ba nila ang kahit isa sa dalawa. Sa huli, kahit kapatid ko na
lang.
My friends went to their families. Nagsipuntahan sa kanilang mga pamilyang piniling
manood sa huling
schedule dahil abala sa mga trabaho. Huli kong nadatnan si Amer na ngayon ay
niyakap ng mahigpit ng
kanyang ama.
Bumagsak ang aking mga balikat. Kinuha ko ang cellphone ko at nakitang may isang
text galing sa aking
driver.
Manong:
Eury, matagal pa ba iyan? Baka mapagalitan ka na naman ni Architect.
Huminga ako ng malalim. Muling tingin ko sa harap ay nakita ko ang isang classmate
na may dalang bouquet.
Nahihiyang lumapit at tipid na ngumingiti sa akin. Behind himare a bunch of boys,
including Mike, and some
of his team.
"Congratulations, Eury," my classmate greeted.
Nagulat ako dahil tahimik naman ito. Madalas ay inaasar ng mga kaklase kong lalaki.
Inayos nito ang eye
glasses nang natanggap ko na ang bouquet.
"Thank you."
Pero bago niya pa madugtungan ang sasabihin ay nilapitan na ako ni Mike. Mike
sneered at my classmate.
Agad namang umatras ang classmate ko dahil masyadong agresibo si Mike.
"Congrats! Ang galing mo," Mike said.
How can this kind of attention be easily given by these people. They are not even
my family. They are my
friends, acquaintances, classmates, and schoolmates. My parents, my whole family,
can't even watch me for a
couple of minutes. Or even just pretend that they are interested with anything that
I do.
P 8-1
In the end, nakapasok ako sa aming SUV, mag-isa. Tanging ang driver lang ang
sumundo sa akin. Kinawayan
ko ang iilang kaibigang naghatid sa akin sa parking lot bago tumulak ang aming
sasakyan.
Nang nakawala sa karamihan ay tahimik akong tumingin sa panggabing mga ilaw sa
labas. Kandong ang
bouquet ng bulaklak na ibinigay sa akin, suot ang make up na ginamit ko sa
entablado.
"Manong, hindi pa ba nakakauwi si Mommy at Daddy?"
Tinanong ko iyon para bigyan ng rason ang aking mga magulang. That maybe they were
busy. They couldn't
make it.
"Nasa bahay n'yo na, Eury," sagot ni Manong. "Nang tumulak ako kanina'y
naghahapunan na ang mga iyon."
"Ganoon po ba..."
The hurt I'mfeeling in my heart is wearing me out. Pilit akong naghanap pa ng pu-
pwedeng dahilan para
magkaroon lang ng ibang rason bukod sa kawalang pakealam.
Nang nakarating kami sa bahay ay agad kong gustong magtungo sa dining area. Ngunit
bago ako nakapunta
roon ay nakita ko silang nagtatawanan sa lamesang nasa hardin.
Maraming tao. Siguro'y isang teamng firmni Daddy ang naroon at nagkakatuwaan. They
were done eating.
Nag-iinuman na ang mga iyon at naroon pa pati si Mommy at ang dalawa kong kapatid.
Some of the men's eyes went to me. May narinig akong nagsabi kay Daddy na nandito
na ako. Nilingon ako ni
Daddy pagkalapit at hinalikan ko na siya sa pisngi.
He scanned me first. Saw the bouquet on my hands and then his brows furrowed.
"Where have you been? Bakit ganitong oras ka nang umuwi? At sino ang nagbigay sa'yo
ng mga bulaklak?"
Nawala ang usap-usapan dahil sa mga tanong ni Daddy. Iginala ko ang aking mga mata
sa mga naroon. It is
indeed a teamof Engineers and Architects. Kasali roon si Vincent. Nagtama ang mga
mata namin. He's
looking at me intently as my father proceeded with his questions.
"Ngayon po iyong play namin. The final show is until eight in the evening kaya
natagalan ako," sagot ko.
Dad shook his head in an obvious irritation. Parang may gumuho sa kalooblooban ko
nang nasaksihan iyon.
"Anak, magbihis at kumain ka na," si Mommy.
Tumango ako at muling naghintay sa sasabihin ni Daddy ngunit nagpatuloy lamang siya
sa sinasabi sa team.
"I will only take this project because the client is my good friend. After this, I
will definitely go back here
and guide all of you. Is that okay?" si Daddy.
Nagtanguan ang kanyang team. "Architect, natatakot talaga kami na kami lang. Sana
si Vincent ay sa grupo
lang."
P 8-2
Umiling agad si Daddy pagkatapos uminomsa kanyang beer. "No, I need to bring
Vincent. It was his design
that got approved after all. H'wag kayong mag-alala. Kaya n'yo 'yan. Pipili ba ako
ng grupong hindi
makakaya ito?" si Daddy sabay tawa.
"Excited na ako, Daddy! This will be good for the vacation!" si Ate Reanne sabay
palakpak.
Napakurap-kurap ako. Nilingon ko si Mommy na nakangiting nakatingin kay Daddy.
"Bakit po, My?" tanong ko.
"We are leaving for Batangas after your finals. May project ang Daddy mo roon," si
Mommy.
Namilog ang mga mata ko. Nacontact ko na iyong nag offer sa akin ng isang Go-See. I
said yes and it will be
immediately after our finals!
"P-Po? Kaya lang may Go-See po ako niyan."
Kumunot ang noo ni Mommy sabay tingin kay Daddy na parang wala akong sinabi.
"Your daughters are pleased, Ephraim. Mabuti at pumayag na isang linggo roon. I
honestly thought it will be
just one or two days?" si Mommy na parang 'di ako narinig.
"Syempre at wala namang nakatira roon kaya pinaunlakan naman..."
Nagsimula na akong umurong. Tinalikuran ko sila at nagsimulang maglakad pabalik ng
looban ng bahay para
makaakyat at makapunta na sa kwarto.
"I've never been to Batangas!" si Ate Lyanna.
"Me too," si Ate Reanne naman.
Muli kong nilingon ang labasan. Nakahawak na ako ngayon sa barandilya ng hagdanan.
So that means, I won't be going to that Go-See this semestral break, huh? Huminga
ako ng malalimat tuluyan
nang umakyat.
Naligo at nagbihis ako. Nagdadalawang isip na bumaba at makihalubilo ngunit
alamkong kailangan kong
kumain.
Bumaba ako at dumiretso sa hapag. Kapag naroon ay kita parin naman ang labas dahil
malaki ang aming
sliding door patungong hardin. I can hear Dad's hearty laugh. I can hear their
reminiscing of previous
projects. Naririnig ko rin ang asaran nila.
"Oh, nagkulang pa tayo sa beer. Nasaan na ba iyong si..."
"Ako na po ang kukuha, Architect," narinig kong sinabi ni Vincent.
Tumuwid ako sa pagkakaupo at pumormal sa pagkain ng hapunan. Agad nag-iwas ng
tingin nang nakitang
papasok na si Vincent sa aming sala at papaliko na sa harap ko patungong kusina.
P 8-3
"Vince, wait lang. Samahan na kita," a girl fromDad's teamwent with him.
"Okay lang. Kaya ko na," pormal na sinabi ni Vincent.
The girl laughed sweetly. "Tutulungan parin kita. Sige na..."
Sabay silang naglakad. The girl started talking to Vincent. Nakita ko ring bumaling
si Vincent sa akin habang
nagsasalita ang babae. Matalimko siyang tiningnan. A ghost of a smirk is plastered
on his lips. Hindi ko nga
lang alamkung dahil ba sa sinasabi ng babae o pinagtatawanan niya ako rito.
Is it because I'malone? And it is obvious that he realized that my Father cares
less about me compared to my
two sisters.
Nang nawala sila para sa kusina ay uminomna ako ng tubig at tumayo. Sumunod ako
roon para tingnan kung
ano ang ginagawa nila.
Without sound, my footsteps were little. Lalo na nang nakalapit ako sa hamba ng
pintuan patungong kitchen.
"Vince, I'mgonna miss you," malambing na sinabi noong babae.
The beer bottles clinked. Narinig ko rin ang pagbukas at sarado ng aming
refrigerator. Ngumuso ako at
kumunot ang noo sa mga pinagsasabi noong kasama ni Vincent.
"Hindi naman kami magtatagal doon, Ella." Vince chuckled a bit as if he finds her
confession funny.
"Hindi magtatagal!? It's going to be a week, Vince!" mas marahas na wika noong
babaeng arkitekto.
Natutop ko ang aking labi.
Parang bumuhos sa akin ang sobrang daming ideya. I thought he's in a relationship
with Vanessa? Why is this
conversation suggesting otherwise? Or is he two timing?
Nagkamali ba si Daddy sa pag-iisip na isa siyang mabuting tao?
"Mabilis lamang iyon. Come on, Ella. I thought you're going to help me with these?"
Vince chuckled, tila
naglalaro lamang.
"I'mgonna miss you so bad. Your lips, your body, your...." the girl said in a sweet
voice.
Hindi na nakapagsalita si Vincent. The images of themkissing stopped my rational
thoughts. I stepped out of
the shadows and I appeared before them.
Naabutan kong seryosong nakatingin si Vincent sa babaeng arkitekto at ito nama'y
halos may pagsusumamo sa
mga mata. Sabay silang lumingon sa akin nang nakitang biglang sumulpot.
I fisted firmly. Trying to get my strenth fromthem.
"What are you doing?" mariin kong tinanong.
P 8-4
Isang kilay ang tumaas sa kay Vincent. The girl looked at me with both shock and
question.
Bumaba ang mga mata ko sa kamay ng babaeng nakahawak sa braso ni Vincent. Ang isa'y
nasa kamay nito.
Pakiramdamko ay uminit ang buong pisngi ko sa nakita.
I marched directly to themjust to harshly remove her hand on his. Sa gulat ay
napakurap-kurap ang babae at
napaatras.
"Ikaw'ng malandi ka!" I screamed, hysterical. "May girlfriend 'yong tao at
nilalandi mo?"
"W-What?" Hindi ito makapagsalita.
I pushed the girl just enough for her to back away. Pilit akong hinawakan ni
Vincent ngunit hinawi ko rin ang
kamay niya. I'mfuming mad. So mad that I couldn't control my own strength or
emotions.
I know that me being Architect EphraimSaniel's daughter is holding the girl back.
Kung hindi lang ako anak
ni Dad ay baka kanina niya pa ako nilabanan.
"And you..." I pointed at Vince.
He looked so amused that I don't get it. Iritadong-iritado ako sa kanyang anyo.
Eyes hodded with unknown
thoughts, lips a bit up because of a hidden smile... tuwang tuwa pa siya na
naabutan ko silang ganito?
"Hindi ba ay may girlfriend ka naman? Bakit ka pa lumalandi sa ibang babae, huh?"
"Miss Saniel, you know-" I cut the girl off.
"Shut up! Leave!" sigaw ko.
"Eury, you are being unreasonable. Hindi tama iyang iniisip mo," pormal na wika ni
Vincent bilang
pagpipigil sa akin.
Nilipat ko ang mga mata ko sa kanya. The ghost of a smile was gone. Now he looks
all serious.
"You don't understand-" the girl tried but I cut her off again.
"I said you leave!" may diin sa sinabi ko.
Umiling ang babae at walang nagawa kundi umalis.
Tiningnan ko ito hanggang sa tuluyan nang nawala sa aking paningin. Napabaling
lamang muli ako kay
Vincent nang hinawakan niya ang braso ko.
"Why are you so rude?" he asked in a hard tone.
His lips pursed. Hindi ko alamkung sarkastiko siyang nangingiti o hindi. Taas noo
ko siyang hinarap.
"I amnot being rude! I amjust telling the truth! May girlfriend kang tao at
lumalandi ka sa ibang babae,
Vince! Para ano pa ang paghanga ni Daddy sa'yo kung isa ka palang-"
P 8-5
Humalakhak si Vincent sa sinabi ko kaya natigil ako roon. Uminit ang pisngi ko nang
nakitang tuwang-tuwa
siya.
"What are you laughing at?" I demanded.
Umiling siya. Pumungay ang mga mata.
"You asshole! Kung dadalaw ulit si Vanessa rito, isusumbong kita sa kanya! You're a
two-timing feeling
gwapo! How dare you get involve in a relationship when you can't even stay loyal!
You're deceitful!
Playboy! Bitiwan mo ako!"
Sabay bawi ko sa aking braso galing sa kanya. Kumaripas ako ng takbo patungo sa
aming hardin, kung nasaan
silang lahat. I found the girl Vincent's talking to in the kitchen. Kitang-kita ko
ang pamumutla niya nang
namataan ako patungo kay Daddy.
"Dad!" I called.
"Hmm?" Natigil si Daddy sa pagsasalita para bumaling sa akin.
Taas-baba ang aking dibdib dahil sa paghingal. Hindi ko masabi agad ang gusto ko.
Kitang-kita ko ang pagkunot-noo ng dalawa kong kapatid. Si Mommy ay pinapanood ako
at nag-aantay sa
sasabihin.
"Narinig ko po ang usapan ni Vincent at ng isang arkitekto ninyo! They are in a
relationship all this time when
Vince has a girlfriend!"
I can almost hear the crickets. Wala ni isang nagsalita. Umiling ang babaeng
tinutukoy ko at si Dad ay
nanatiling nakatingin sa akin.
"What's your point, Eury?" Ate Lyanna asked. Nakakunot ang kanyang noo at tila may
nahihinuha.
Ate Reanne smiled then pouted.
"Si Ella ba, Miss Saniel?" tanong ng isang arkitekto.
Para akong nabunutan ng tinik nang may nagpatunay sa sinasabi ko. Nilingon ko ang
babae at kitang-kita ko
ang pamumula niya. Narinig ko ang asaran ng ibang lalaki sa kanya.
"Dad! Vince is a playboy! He's not to be trusted!" sabi ko na naputol lamang nang
nagsimilang humalakhak si
Daddy.
Nanlaki ang mga mata ko. Vince's scent attacked my nose. Nilapag niya sa harap ko
ang beer na nakuha.
Nilingon ko siya at nakitang seryoso.
"Matinik ka talaga sa babae, Vincent," sabi ni Daddy sabay tawa.
Hindi nagsalita si Vince. Nagsimula ang marahang tawanan at asaran nila sa kay
Vincent at sa babaeng
arkitekto. Nakisabay sa tawanan ang babae.
P 8-6
Nilipat-lipat ko ang tingin ko sa lahat. Kahit si Mommy ay nagsisimula na ring
tumawa. Sina Ate Reanne at
Ate Lyanna ay nanatiling nakatingin sa akin, kuryoso.
I felt so humiliated. Pakiramdamko ay walang naniniwala sa akin. Pakiramdamko'y ako
ang pinagtatawanan
ng lahat. My words are always invalid. Even when it is against someone who's not
related to them!
Nilingon ko si Vincent at nakitang nakatingin siya sa akin. Tila nananantya.
Isang singhap at tinalikuran kong muli ang grupo para tumakbo paalis doon.
Determinadong hindi na ulit
bumalik o magpakita man lang.
Sinubsob ko ang aking mukha sa aking kama. Hindi ko kayang isipin muli ang buong
nangyari. Ikinakahiya ko
ang lahat. Bakit ba tila lahat sila'y hindi naniniwala sa akin? At kung si Vincent
ang pag-uusapan ay parang
okay lang ang lahat?
Sabado at wala akong gagawin. Hinilig ko ang aking ulo sa aking forearmhabang nasa
veranda. Hinayaan
kong mahulog ang aking kamay sa veranda. Tinitingnan ko ang iba pang mansyon sa
paligid na tila kaya kong
hawakan sa distansyang ito.
I heard laughter below. Sa harap ng gate namin ay nakita kong tumakbo si Ate Reanne
galing sa kung kanino.
I saw Vincent laughing while holding a green hose for our plants. Sumunod si Ate
Lyanna na natatawa rin.
"Tama na! May lakad pa kami!" si Ate Reanne sabay taas ng kanyang kamay.
Vincent's thunderous laughter echoed. Kinuha ni Ate Reanne ang isa pang hose sa
baba at muling idinirekta
kay Vincent dahilan kung bakit nabasa ito.
May lakad silang apat ngayon. Mommy, Daddy, Ate Reanne, and Ate Lyanna. Ang sabi ay
sa school daw.
Hindi naman ako sinabihang sasama kaya nanatili ako rito sa bahay, nababagot.
Nilagay ko ang anyo ni Vince sa gitna ng aking index finger at thumb. Kunwari
titirisin ko siya. I firmly put
my fingers together just so it can give me the illusion. Paulit-ulit ko iyong
ginawa habang nagtatawanan sila.
Binabasa ni Ate Reanne si Vincent. Tumatawa naman si Ate Lyanna.
The image of themhappy made my insides turn. Full of malice, I can't help but think
about his intentions
again. Malandi ka ring lalaki ka, 'no? Maybe you want to get to one of my sisters?
Muli ko siyang tiniris sa aking daliri.
"Eurydyce! Anong ginagawa mo? Baba ka rito, oh? Laro tayo? Are you bored?" Ate
Reanne called.
Nagtawanan ulit sila. Tumingala si Vincent at nakita ko siyang tumingin sa akin sa
gitna ng mga daliri ko.
Tinigil ko ang pagtiris sa kanya.
"Ayaw ko..." sagot ko kay Ate.
Parang hangin ay binalewala muli ako. Nagpatuloy sila sa pagtawanan hanggang sa
basang-basa na ang kulay
P 8-7
gray na t-shirt ni Vincent.
"Tama na, Reanne! Lalagnatin pa si Vince niyan!" si Ate Lyanna.
Tumawa si Ate Reanne.
Pikit ang isang mata'y muli kong tiniris si Vince. Natigil lamang sa kalagitnaan
nang nakitang naghubad siya
ng t-shirt. His golden brown muscled built is undeniably very manly. Kumunot ang
noo ko at bayolenteng
napalunok.
"Andyan na ang sasakyan!" si Ate Lyanna.
"Bye Kuya Vincent!" panunuya ni Ate Reanne sabay labas ng gate.
Sumunod si Ate Lyanna na tiningala muna ako at kinawayan bago umalis.
Tumingala rin si Vincent sa akin. Ginulo niya ang kanyang medyo basang buhok bago
pinulot muli ang hose at
nagpatuloy sa pagdidilig ng mga halaman.
Ngumuso ako at tiniris ulit siya. Umalis ang sasakyan at natahimik na ang buong
bahay.
Bumuntong-hininga ako at narinig ang cellphone na tumunog. Dinampot ko ito at
tiningnan kung sino ang
nagtext.
Mike, the basketball captain, despite my being unresponsive to his texts, is
texting me still.
Mike:
Hi! Nasa village n'yo kami ng team. Pwede ba kitang mabisita kahit saglit? :)
My initial reaction should be, "I'mnot interested" or "My Dad is strict." But when
I thought about it again,
wala na sina Daddy at hindi naman nagsusumbong si Vince. Hindi ako interesado kay
Mike at hindi rin
naman ako ganoon ka bored para magkaroon ng biglaang interes... pero... parang
gusto kong...
Ako:
Sure. Nasa veranda lang naman ako at wala sina Mommy at Daddy. We can hang out for
a while on our front
yard.
Mabilis ang reply ni Mike.
Mike:
Great! I'll be there in a few.
I resumed my new hobby. Puting Vincent in between my fingers. Nanatili siyang
naroon, nagdidilig ng
halaman nang namataan ko si Mike, naka basketball jersey na papalapit na sa aming
gate.
"Papasukin n'yo po, Manong!" sigaw ko sa guard na humarang agad kay Mike.
P 8-8
Nakita kong tumingala si Vincent sa akin dahil sa biglaan kong sigaw. Pagkatapos ay
bumaling sa kung sino
ang nasa gate.
Hindi naman ako naeexcite kay Mike pero bakit parang iba ngayon? Bago ako makababa
ay dumiretso muna
ako sa kwarto para makapagsuklay ng maayos.
I'mwearing a white spaghetti strap whole dress. Tightly hugging my body, and very
comfortable bilang
pambahay. I brushed my hair a bit and licked my lips. Hindi na kailangan ng ano
pang make up. Pwede na 'to!
Mabilis ang kalabog ng hardwood sa aming grand staircase dahil sa pagmamadali kong
bumaba. Nang nasa
labas na'y dahan-dahan akong naglakad.
Nakita ko si Vincent na nasa tapat na ng gate at nagdidilig ng halaman doon.
Plaster sa aking labi ang ngiti, sa
pag-aakalang mawewelcome si Mike papasok sa loob ng aming bahay nang nakitang wala
siya roon.
"Manong!" medyo nagtataka kong tawag. "Asan na iyong bisita ko?"
"Umalis na. Pinaalis ni Vincent at baka mapagalitan ka ulit ni Architect," si
Manong.
Nilingon ko si Vincent na ngayon ay nakataas ang kilay habang nagdidilig ng
halaman.
"Ba't mo pinaalis ang bisita ko?" nagsisimula na naman ang pagkakairita ko sa
kanya. Actually, nawawala ba
iyon?
"Gaya ng sabi ni Manong. Kung ayaw mong mapagalitan ulit, h'wag mong bigyan ng
rason ang Daddy mong
magalit."
"Sino ka ba para magdesisyon niyan, kung ganoon?"
I crossed my arm. Nilingon niya ako. He turned the hose off and I saw his eyes
checked me a bit.
Umiling siya at biglang tinalikuran ako. Kinuha ang basang t-shirt at nagsimulang
maglakad papasok ng
bahay.
Sa iritasyon ko ay nagmartsa ako pasunod sa kanya.
"Just because my Dad likes you doesn't mean the whole family likes you here! Sino
ka para manduhan ako ng
ganoon?"
Lumiko siya sa kusina. Nakakuha na ng hindi basang extra t-shirt at nilagay lamang
sa balikat. Sumunod ako
sa kanya sa kusina para lang marinig niya ang mga sasabihin ko.
"Your father will scold you again for entertaining boys. And with that kind of
clothes on!"
Hinila ko ang braso niya sa iritasyon. Lalo na noong pinuna niya pa ang damit ko!
Bakit ba siya
nangengealam?
"How dare you tell me that? Who are you to-"
P 8-9
Nilingon niya ako at bigla siyang marahas na humakbang paharap dahilan ng
sapilitang pagkakaatras ko.
Tumama ang likod ko sa center table ng aming kitchen. His hands flew immediately on
my sides, locking my
body, and my eyes.
"Sino ka rin para makealamsa buhay ko, kung ganoon? Hm? Why are you so angry last
night? You even made
a fool of yourself in front of my colleagues because of your anger!"
Nag-aalab ang kanyang mga mata. Hindi ko nga lang alamkung galit ba ang nakikita ko
o ano.
Tinulak ko siya ng buong lakas. Hinampas ko ang kanyang dibdib ngunit hindi siya
natinag sa kahit ano.
"May karapatan ako because my father trusts you!"
Ngumuso siya. Isang multo ng ngiti ang sumilay sa labi. Hindi ko alamkung para
saan.
"Why do I find your reasons now so hard to believe? Why don't you ask your father
to remove me fromhis
firm? Imbes ay ginugulo mo ako, huh?"
Gumapang ang kaba sa aking dibdib. Hindi ko alamkung normal pa ba ito ngunit
sobrang bilis ng pintig ng
puso ko. Tinulak ko siyang muli pero yumuko siya at hindi natinag. Hindi ako
nakapagsalita.
"So, that's your boyfriend, huh?" medyo mahinahon niyang tanong.
Napakurap-kurap ako sa sinabi niya.
"W-What? What are you talking about? I don't even like Mike!" I said it before I
could stop it.
Inangat niya ang titig niya sa akin. Suddenly, I'mtongue-tied for no reason. His
burning eyes is making me
tremble in fear... fear so different frombeing afraid of something. It's another
kind of fear. Something I've
never met before.
"So why did you invite him? To piss me off?"
Nanuyo ang lalamunan ko. Hindi ko alamkung bakit hindi ako makapagsalita.
"And you're wearing that to entertain a visitor? Kid, clothes like that should be
worn only behind the doors of
your room. That's close to a lingerie!"
Pinamulahan ako ng mukha sa insultong natanggap. I feel so embarrassed. Lalo na
nang muli niyang
pinasadahan ng tingin ang aking damit. Inangat muli ang mga mata sa akin. Sa wakas,
nagkaroon ako ng boses
para magsalita.
"I'mnot a kid!" sigaw ko.
He smirked. "Oh, you are."
Pinindot niya ang ilong ko. Mas lalo lang akong nag-init sa galit. I pushed
himagain, full force but his ironclad
chest just didn't move even an inch.
P 8-10
"I said I'mnot!" sigaw kong muli.
"You are until you sort out your feelings."
He chuckled breathily. Mas lalo akong kinabahan. Pumikit ako at muling pinilit na
itulak siya para makawala
lang ako. My heart is beating like crazy and I couldn't take himthis close to me!
"Let me go! I hate you! I hate you so much!" sigaw ko.
Humalakhak siyang muli at nagkusang umatras para makawala lamang ako. Tumakbo agad
ako palayo ng
kusina at patungo na sa aking kwarto. My heart is beating loud and fast. My legs
are trembling. My face is
heated and I amso damn pissed!
I hate himso fucking much!
PAPALAPANYADAW KAYABADDON! Luhhh hahahahaahaha
P 8-11
Kabanata 7
340K 12.9K 5.9K
by jonaxx
Kabanata 7
Hatred
"She's not really you're girlfriend, right?" I heard Miss Almacen, my tutor's oddly
enticing voice frombehind
the door.
Papasok na sana ako sa library nang bigla kong narinig iyon. The door wasn't closed
kaya isang tulak ko, mga
isang pulgada, ay narinig ko na agad ang mga boses.
Vincent chuckled under his breath. The playfulness in his tone did not hide the
roughness of his normal voice.
"Come on. Don't insult me like that. Just because I confessed, doesn't mean you're
allowed to laugh at me," si
Miss Almacen.
I couldn't believe it. Heat rose in my head. Kahit na mainit ang ulo ko'y sa labas,
para akong binuhusan ng
malamig na tubig. Tikomang bibig ko ng mahigpit habang pinipigilan ang sariling
buksan ng malaki ang
pintuan.
Nawala ang tinig ng ilang sandali. My face reddened as my thoughts fly to whatever
was probably happening
inside.
"This is not the place," Vincent said in a low musculine tone.
What does he mean that this is not the place? Bukod doon, hindi niya girlfriend si
Vanessa? Then what is
she?
"Hmm. You're particular, huh. Sa bagay, Eury might come here and see us. You want
to be in bed. I have an
apartment."
At the mention of my name, agad kong binalik ang pintuan sa dati nitong ayos. It
wasn't my common sense that
worked but it was my adrenaline. I pretended as if I just got there and tried
knocking on the door.
I gave themat least ten seconds to scramble and go back to their original position
before I opened the door.
Diretso ang tingin ko sa aking lamesa, hindi tinitingnan si Miss Almacen man o si
Vincent na naroon parin sa
madalas niyang puwesto.
"Good afternoon, Eury," Miss Almacen greeted.
I did not greet her back. Nilapag ko na lamang ang aking mga aklat, determinadong
tapusin ang aking session
nang sa ganoon ay umalis na itong si Miss Almacen dito.
P 9-1
Hindi man sinasadya ay padabog kong nailapag ang aking mga aklat.
"Bad day, Eury?" Miss Almacen said in an amused tone.
I couldn't help but glance at Vince's table who's looking at me with an eyebrow
shot above. Knowing that
he's inside this roomis one thing but seeing himinside is another. His presence is
demanding. Hindi ko nga
lang alamkung dahil ba iyon galit ako o ganoon talaga ang epekto niya sa mga tao.
Maybe it's the first reason,
though. Because he'd caught my father's eye both in business and personality.
Napalunok ako at tiningnan na ang mga aklat. I glanced at Miss Almacen with
surprisingly seething anger.
Seriously, I have a really bad temper lately. Just looking at Miss Almacen made me
hate so much that I need
to be violent or something.
"Let's just get this over with, Miss Almacen. The finals is approaching and I have
lots of lessons to catch."
"Whoa! That's a good attitude you got there, Eury. Sige, magsimula na tayo."
Miss Almacen threw a suggestive glance at Vincent. He nodded with amusement and my
face burned at it.
Parang may pinag-usapan silang hindi ko alam! Parang may sekreto na tinatago! And I
hate that thought so
much that I think I'mbleeding.
Nagsimula na si Miss Almacen sa kanyang madalas na ginagawa. Just explaining to the
board how she got
her answer. If I just listen to her closely, I'd learned. But I wish Vincent would
go out of the room. The
knowledge that he's there, probably watching me, made me cringe.
Tumayo si Vincent. Pareho kaming napalingon ni Miss Almacen sa kanyang anyo.
I looked at himwith the same angry glare. I hated in when he moves like a lion
lazily gliding towards
wherever he's going. Gracefully fluid even in his massive six feet and so height
and broad shoulders. He
screamed so much musculinity that even the way he held the door handle made me a
bit uncomfortable.
"Excuse me," he said politely even when it wasn't necessary.
Miss Almacen nodded too sweetly that it made mo so annoyed. Nang nawala si Vincent
ay tila 'tsaka lang
ako nakahinga nang malalimat 'tsaka lang din ako nakapag-isip ng maayos.
"You like him," I said abruptly without looking at my tutor.
"W-What, Eury?" naririnig ko ang hilaw na tawa sa tanong.
Nag-angat ako ng tingin. My vision a bit bloody red for whatever reason.
"He has a girlfriend," ulit ko kahit na alamkong nasabi na rin ni Miss Almacen na
hindi naman talaga iyon
girlfriend ni Vincent si Vanessa.
"What are you talking about, Eury?" She laughed again.
She continued with her lecture like she did not hear anything but I couldn't. Hindi
ko na kaya pang makinig
ngayong ang utak ko'y punong-puno na ng kung anu-ano.
P 9-2
"Didn't know you were desperate, Miss Almacen."
Namutla si Miss Almacen sa narinig galing sa akin. If she was trying to compose
herself a while ago, now
she couldn't do it anymore. Even her smile twitched as if there was something wrong
with her face muscles.
"Leave Vincent alone," mariin kong sinabi.
"Eury, anong pinagsasabi mo?" I saw the clear guilt in her eyes. All the more I got
annoyed.
"Just leave himalone, Miss Almacen. You will only get hurt. He has had his fair
share of woman. I know,
I've seen it," I said with a warning.
She looked at me, stunned. Nagsimula na akong magsulat para matapos na ang session
naming ito. Hindi na
siya muli nagsalita tungkol sa topic ngunit nararamdaman ko ang kanyang pagiging
withdrawn sa aming
session.
"We're done for tonight, Eury," anito ilang minuto ang lumipas.
Agad akong tumayo. Kasabay noon ang pagbukas muli ng pinto para ipakita si Vincent.
His first glance was
on Miss Almacen. And although she hid it, I saw her half smiled at him.
Padabog kong nilagay ang aking mga aklat sa aking bag at halos tumakbo na palabas
ng library. Anger
dripping everywhere in me.
The wind chimes touched by the sea breeze sounded so soothing. I wiped away the
tears I shed just thinking
about it... reminiscing about it.
I have long realized how whatever love I amasking for has dented my morale. I have
been an attentionseeker
as a teenager. I have learned so many things the hard way. At hindi ko alamkung
bakit pagkatapos ng
lahat ay 'tsaka ko lang nalaman kung ano talaga iyon. What was it that made me
unreasonably angry about.
Isang maliit na espasyo sa kurtina ay nakita ko si Miss Almacen na umaangkas sa
motor ni Vincent. I
swallowed the lump in my throat. Anger is still seething like an aura in me.
"Eury, anong tinitingnan mo?"
Kasabay ng pagbitiw ko sa kurtina ay ang pag-alis din ni Vincent. Hinatid ni Ate
Lyanna si Vincent at Miss
Almacen palabas. There was no explanation as to why Miss Almacen is now leaving
with Vincent but I
know why, anyway.
"W-Wala," sabi ko.
Ate Reanne opened the curtain. Thank God, they aren't there anymore.
"Umalis na si Vince?" Ate Reanne asked.
I shrugged as if I didn't know and didn't care. Bumaling sa kalakhan ng sala sa
aming pangalawang palapag.
Iniwas sa mapanuring tingin ni Ate Reanne kanina.
P 9-3
"Alammo ba, iyong kaklase ko sa Taxation na si Alisha ay nagconfess kay Vincent
kahapon."
My eyes darted at her.
First of all, paano nakilala ng kanyang kaklase si Vincent? Pangalawa, nag confess?
Saan naman nag confess?
I don't remember her bringing her classmates here in opur house.
Her smile widened at my reaction. I wrinkled my nose and started strutting towards
our beige sofa. Akala
ko'y lulubayan ako ni Ate Reanne ngunit sinabayan niya pa ako roon. I know that it
is not really her to be here
instead of studying. But then Ate Reanne is a bit cooler than Ate Lyanna. Maybe
it's because she's born
second. Maybe because Ate Lyanna's expected to inherit Dad's firm. Clearly,
kailangan niyang pumantay man
lang kay Daddy sa achievements.
When I think about it, I can actually recall Dad's a bit disappointed tone when he
realized that Ate Lyanna's
interest is interior designing rather than Dad's field. Dad's already satisfied
with Ate Reanne since she's
pursuing Mom's position. Ako lang naman ang wala sa dalawa ang pinupursue.
"We hung out at this restaurant after our major exam. That is where Daddy usually
brings some of his teams."
"Paano nakilala ni Vincent ang kaibigan mo?"
Ngumuso si Ate Reanne. Her eyeglasses a bit falling but she managed to put it in
place with her index finger.
"You know our school is just beside Dad's office. I come there often, sometimes for
lunch. Kaya naabutan
namin si Vincent."
Her thin pink lips spread in a slow smile. Hinawi ko ang buhok ko at nag-angat ng
kilay, nag-iwas ng tingin
sa kapatid.
"Vincent said he's busy so he can't entertain Alisha. Ang problema pa ay ngayon,
pati ang isa ko pang
kaibigan ay gustong sumubok din! Ang swerte ni Vanessa, 'no? Vince is like so
talked about man, and she's
the girlfriend."
I recalled Miss Almacen's remark about Vanessa. Now, I amnot sure which one to
believe. Paano kaya
naman nasabi ni Ate Reanne na girlfriend ni Vince si Vanessa? But he didn't deny it
either! So she has to be
his girlfriend!
"Oh maybe just his series fuck buddies," I said without hesitation.
Namilog ang mga mata ni Ate Reanne. Her almond eyes darkened. I have always envied
that, not my hooded
almost-chinky eyes.
"Where did you get those words, Eury?" Now she sounds furious.
I rolled my eyes.
"Kay Amer ba? Oh, that boy!"
"But it's true, though. I do think he is a playboy. Is that what you want for a
brother?" I said ignoring her
P 9-4
words.
"He's a good friend. Almost like a brother to me... and Ate Lyanna. And to you..."
there's a hint of something
in her mention of me. "So it doesn't matter. You should spend more time with himand
stop the hate, Eury."
Tumayo si Ate Reanne at hinalikan ako sa noo bago umalis at naglakad patungo sa
kanyang kwarto. I
carefully watched her long slender legs alternately gracing our corridors.
Kinabukasan, unang araw ng aming exam, maaga ako sa bahagy dahil tapos na ang
dalawa. When the maids
said that Dad was around, I went immediately to the library.
I opened the door and found that Vincent is also there, looking intently at his
laptop. Isang sulyap para sa akin
habang nakakunot ang kanyang noo at binalik ulit ang kanyang mata sa laptop.
"Your tutor isn't here, yet," he said in a monotone.
I gritted my teeth at that. Hindi iyon naalis sa aking utak habang ako'y nag-
eexamkanina.
I went directly to his table. Although, his presence intimidated me big time. The
way he looked at me when
he noticed my zooming in, I still carried myself with confidence. Or guarded
intimidation. Dahil nanginginig
ang binti ko ngayong nakalapit na ako sa kanya. Tanging ang mukha ko lang ang hindi
nagpapakita ng ganoong
ekspresyon.
His shoulder is squared. And even fromhis t-shirt, I can tell that his chest is
hard as a rock. Tanging ang labi
niya lang talaga ang mukhang malambot sa kanyang katawan.
"So, you bedded my tutor last night, huh?" I said with accusation.
Nanliit ang mga mata ko. I crossed my armand tried to hide my nervousness despite
the bravery to come up
to himand point out what was obvious.
Nanatili ang tingin niya sa akin. Mas lalo lang akong kinabahan. He looked at me
with a ghost of amusement
and hidden anger.
"You look so formal when you're dealing with my sisters, my mother, and father,
they didn't know how big of
a manwhore you are!"
He grimaced. It annoyed me more.
"Hindi ba girlfriend mo si Vanessa? And you were just flirting with whoever that
damn woman was in Dad's
team. Now, you've flirted with my tutor, as well-" I choked on my words when he
tried to stand up.
Napaatras ako roon. Ang lapad niya'y tila masyadong mabigat at nakakabagabag. The
space he occupied
when he's standing made me shiver at my size. But then I won't back down. Thinking
that... if he'll hurt me
now, he'll get remove here easily. My parents will remove him. They can't be that
heartless to keep a man,
even as talented, that's hurting their daughter.
But who amI kidding? The reason of my annoying himdidn't occur to me, really.
Ngayon lang. Ngayong
nakita ko siyang bayolenteng galit at nangingibabaw ang awtoridad, physically, and
probably mentally,
P 9-5
kumpara sa akin.
"How can you say that I've flirted with your tutor, Eury?" in a lazy, ready-to-
attack drawl.
"Inangkas mo siya sa motor n'yo! And I've heard of her indecent proposal! Surely, a
man like you will take
advantage!"
"Oh, that's a poor judgement on your part."
"It's obvious, Vince!"
How can a man like you... like you... refuse those offers? I highly doubt it.
Truth is, at first glance, I have noticed how he looks so sexually attractive. It
is not just because of his
physical size, it is his attitude, his simple unconscious gestures. Sa paghawak
lang ng hose at ang pagtayo
roon na sa aming hardin ay napapagiwi na ako. He looked squarely like an animal to
me... driven by his
primitive desires.
His stance every time he's standing. His way of lazy drawls when talking. His smirk
and grimace. The way
his eyes redenned when he's angry. The way his veins show up when he's being
forceful. And I hate every bit
of it.
"You flirt just about anyone! You've probably bedded everyone. And I bet you're
planning to bed one of my
sisters just so you can have Dad's firm! You're disgusting!" I meant that as an
insult but he didn't even flinch.
Imbes ay humakbang siya palapit sa akin. Tila nagsasayaw ay nagawa ko ring umatras.
Hoping so bad not to
reach the wall again, like what happened in the kitchen. But before I could reach
the wall, he pulled my wrist
forcefully that I groaned at the pain.
My pale skin reddened at the sides of where his fingers were.
"What are you doing to me? Let me go!" I said.
"And you think your sisters are that easy, huh?" He said that with another meaning.
At nakuha ko iyon. Sa
galit ng mga mata niya, nakuha kong hindi iyon insulto para sa aking mga kapatid.
It was more insult to me.
"Hahayaan kitang magsalita ng masama sa akin, pero hindi sa mga kapatid mo! Your
sisters are nothing but
kind and you are suggesting that dirt on your mind. Ganoon ba ang tingin mo sa mga
kapatid mo?!"
Namilog ang mga mata ko. How my words quickly backfired.
He looked at me fromhead to foot with nothing but insult in his eyes.
"You are very different fromyour sisters... You're..." Nanliit ang mga mata niya.
Hindi niya na kailangang dugtungan. The hurt has dug in my skin that I can fill in
the words that's missing.
Tears stung my eyes. Maybe because it isn't an insult. Maybe because I think it is
true. Or maybe because I
have heard a lot of insults my entire life that I thought they were all true and I
amliving them.
P 9-6
"What is that, Amore?" Amer asked when he noticed the way I soothed my wrist.
The pain of Vincent's grip last night is still there. Huminga ako ng malalimat
nagpatuloy sa paglalakad
patungo sa cafeteria. Girls looked my way and smiled. After that, they gossiped
like crazy. Be it about the
nerd classmate of mine or Mike.
Speaking of Mike, nakausap ko siya at sinabi niyang ayos lang daw ang pag-alis niya
sa aming bahay at
naiintindihan niya ang rason. But then he looked furious recalling the way he was
shooed away by Vincent.
Damn Vince.
"Vince's gripped me hard on my wrist last night..." I trailed off making his mouth
fall with so many ideas.
"He gripped the what?"
Uminit ang pisngi ko. An image flashed on my mind and I stopped it immediately. I
can't decide if I'm
disgusted or what.
"Nag-away kami kagabi at hinawakan niya ako rito. You have a dirty mind, Amer."
"Because you said it a bit weird! Good thing! I want himfor myself!" He laughed.
Ngumiti pa ulit ako sa ilan pang babaeng nakasalubong. Girls travel in flocks. They
like to gossip and put
make up on. I have girl friends but no one as close as Amer. And I guess, I know
why. Noong nakaraang taon,
ang isang kaibigan ko'y nakipaghiwalay sa boyfriend nang biglang nagpahiwatig ang
boyfriend niyang
manliligaw sa akin. This is a curse, rather than a blessing.
"I hate himto bits, Amer. He's a scene stealer. He always get Dad's attention. I
hate him," ulit ko.
"Maybe he's talented, that's why. But I can tell he is."
Sinuklay ko ang aking buhok gamit ang aking daliri. The V cut of the ends of my
hair immediately untangled.
Baby hair loosely fell on the sides of my face. Amer looked at me with a smirk.
Mga lalaki naman ngayon ang nadaanan namin. Mga basketball player sa higher grade
na agad tumigil at
tumigin sa akin, naghihiyawan, at nagtutuksuhan.
"Hi, boys!" Amer entertained then turned back to me. "So saan kayo sa Semestral
break?" tanong niya.
I rolled my eyes. "Hindi ako makakapunta roon sa agency dahil pupunta kami ng
Batangas."
"But surely, you can move a go-see? If he scouted you, he can arrange that," aniya.
"Really?"
"Uh-huh? Try to call themand arrange an appointment when you're back!"
Parang hulog ng langit si Amer nang sinabi niya iyon. Now, I don't feel so bad
about going to Batangas
anymore. Lalo na noong nakita kong hindi namin kasama si Vincent, for some reason,
papunta roon.
P 9-7
I rested my head on a pillow as our car started the long drive. Mommy, and my
sisters were settling for a
sleep, while I amdetermined to having fun. Si Daddy naman ay purong business habang
sinasagot ang mga
tawag galing sa kanyang opisina.
Hindi ako natulog, gaya ng mga kapatid ko. Imbes ay tiningnan ko bawat sasakyan,
kahoy, bukirin, talahib, at
taniman na nadadaanan namin. Nangingiti sa bawat magandang tanawing nakikita at
hinihigop ang lahat ng
iyon sa aking memorya.
Tumigil ang sasakyan sa isang matalahib at lumang mansyon. Ang nakapalibot na
bermuda sa mansyon ay
mukhang na mi-maintain naman ng maayos, pero hindi kasing dalas. The dark red
wooden mansion looked
majestic despite the untrimmed vegetation to its right and the unraked sand on its
left.
Pagkalabas sa van ay narinig ko agad ang mga alon sa dagat kung saan. Nilingon ko
si Daddy na kalalabas
lang ngayon galing sa front seat at nasa telepono parin.
"Yes, Captain. Vince will help me do it. I assume he's already here," si Daddy,
siguro ay kausap ang may-ari
nitong mansion.
Vince is here? Where? Akala ko ba...
Napalinga-linga ako sa paligid. Wala naman akong nakikita roon except ang isang
kulay abong maliit na
bahay para sa hindi ko alam. May dayami sa loob, that I assumed that it's for
horses. After a few seconds, I
realized it is for horses.
A large black stallion galloped towards us. With every move, the sand flew in the
air. I don't remember
seeing an actual horse this close before, I lived my whole life on the concrete
pavement of Manila. The beast
looked scary that my eyes widened.
My eyes shifted on its master, riding it with annoying grace and fluidness. Vince
in his t-shirt that showed a
humble amount of his chest is maneuvering the horse.
"Andito na pala siya," si Daddy. "I'll call again, Captain."
With his whole weight on the side of the horse, bumaba si Vincent at pagkatapos ay
hinawakan ang ulo ng
kabayo, tila pinupuri ito bago itinali sa kahoy na bahay nito.
My sisters started hurrying towards him, admiring the black stallion and his being
able to master it. Nanatili
akong nakatayo sa kung saan malapit ang van habang tinitingnan pati si Mommy at
Daddy na palapit sa kanya.
They were all eager to see himlike he'd been gone for weeks. I smiled bitterly.
This is ridiculous.
"Vincent! Hindi ko akalaing napakaganda pala ng lugar na kinalakhan mo!" si Daddy.
So this is where he grew up. I scanned the place again. But then is his relatives
here? Mother? Father? Well,
I know he's an orphan. But does he have other relatives?
And I amgoing to stay where he grew up? Damn it! I shold have known!
"Opo."
P 9-8
"This is where you grew up, Vince?" Ate Reanne said. "That mansion? You must be
rich, then! How you said
you were fromrags, you're too humble!"
"No, Reanne. The owner, Athena Galvezis rich, not me. I grew up here taking care of
their boats and their
horses. Lalo na pag nasa byahe si Kapitan, ang asawa ng may-ari."
"But are you related to them?" Ate Reanne asked.
"No, hija. They're just fromthe same hometown."
Ngumiti si Vince, his eyes suddenly went to me and for a split second I couldn't
move. I looked away and
stared blankly at the unraked sand. My breathing hitch for a moment and I'msuddenly
sweating cold.
"They are planning to develop this into a hotel. Kaya pinapatingnan kay Architect
ang loob para sa kanyang
opinyon."
"Kaya mo ito Vince, pero dahil gusto mong ako ang tumingin, hindi kita bibiguin."
Vincent growled in his laughter. I shivered at the sound os his deep voice. Bumaba
ang tingin ko sa aking
mga paa. My family laughed at another joke until some help arrived for our bags.
Dahil excited ang mga kapatid ko ay sumama na sila sa mga nagdala ng mga gamit
namin.
Ang tinig ng boots na tumatama sa nagtatalong bermuda at buhangin ay nagpakaba sa
akin. Maglalakad na
sana ako kasunod ng mga kapatid at magulang ko nang narinig si Vince.
"Someone is not pleased to be here," his tone is teasing.
"Who will be pleased? I amnot at all interested with your hometown. I would rather
stay at home and sleep,"
I said and glared at him.
I caught himlooking at me intently. His eyes revealed so much and so little at the
same time. Like it wants me
to know things but it isn't welcoming enough.
"Vincent!" A girl's voice registered on my ear. It is not my family, I'msure. I
know themtoo well.
Umangat ang tingin ko sa veranda ng pangalawang palapag at nakita roon... si
Vanessa! What the hell is she
doing here?
Binalik ko ang tingin ko kay Vincent. His eyes never left mine and a slow curve,
like a smile, is plastered on
his face.
"No funny plans this time, jealous kid," he said as he chuckled.
Uminit ang pisngi ko sa galit. Fuming mad, he left me with bigger steps. He
advanced until he's gone inside
the house. Kumaway si Vanessa sa akin at ngumiti ng pagkatamis tamis.
I have nothing but rage inside me. Feelings developed abnormally. And hatred was
all that I can name it.
P 9-9
BANGUS TO SI VINCEKALAKO SI MCCOYLANGNGPBBShetstallion series onmymind! Fafa Reid!
P 9-10
Kabanata 8
332K 13.4K 8K
by jonaxx
Kabanata 8
Safe
The first three days in Batangas were all about work. My sisters did not grow tired
of the sea in front of the
mansion. Kaya naman ay hindi rin kami maka alis alis doon.
Sa ika apat na araw naman, 'tsaka nagdesisyong mamasyal sa bayan. Few tourist
spots. Few churches we
visited until we got exhausted and went home.
Sa hapag, si Daddy at Vincent ay puro disenyo ang pinag-uusapan. Vanessa is always
there every night but
she doesn't sleep in the mansion. Mukhang ang bahay nila'y malapit lang dito.
Isa-isa kami ng kwarto ng mga kapatid ko. But then Ate Lyanna would go to Ate
Reanne's roombecause she
find the antique things creepy. I didn't, though.
The whole mansion needs renovation. Though the woodwork is a fine art, it needed to
be "updated", my
father had said. Vincent agreed to him. Pati ang pag didisenyo ng extension nito pa
kaliwa na mapupuno ng
mga rooms, facing the sea.
The house is very Victorian. And the owner wants the extension to have the same
kind of feel. To preserve
its originality and to conformwith the other wing. The wide windows on the sala
revealed the sea. Amoy
kape at toasted bread pagkababa ko. Siguro ay nagluto na ang kasambahay kahit alas
sais pa naman ng umaga.
Tulog pa ang pamilya ko dahil sa pagod kagabi. Ako lang yata ang nagising ng alas
sais ng umaga.
I heard a sound fromthe dock. Sumungaw ako sa bintana galing sa pagkakababa ko sa
hagdanan. Nakita kong
naroon si Vincent kasama si Vanessa sa iisang bangka. His broad bare shoulders is
flexing as he removed the
anchor fromwherever it is.
"Yuhooo!" Vanessa shouted as the boat advanced.
Nagmamadali akong lumabas ng mansion para makita ang pag-alis nila. Vincent started
the engine and it
roared to life. Nakita kong may hinigit siya na lubid galing kung saan at 'tsaka
ito umalis.
Nanliit ang mga mata ko nang nakitang papalayo na nga ang bangka.
Hurriedly, I went to the dock to see if there's another boat. I couldn't hardly see
Vince's and Vanessa's boat
and I have to see it. I have to know. For whatever reason.
Sumakay ako sa isang bangka. Nakita kong may lubid na nakapalupot sa engine ay agad
ko iyong hinila. Sa
unang hila ay hindi ito umandar.
P 10-1
Tumingin muli ako sa karagatan at mas lalong lumayo ang bangka. Thoughts about
himand those other girls,
my Dad's team, my Tutor, and now his "girlfriend" Vanessa sent shivers in me.
Hinila ko ang lubid ng siguro'y anchor. Sobrang bigat niyon na kinailangan buong
katawan ang pinanghihila
ko. I put it on the edge of the boat and started encircling the ropes on the
engine, gaya nang nakita kong anyo
nito kanina. For the second time, it did not roar to life.
But I guess the third time is the charm! It roared to life on my third time and
then suddenly there was no
holding back. Hindi ko alamkung paano imamaniobra ang bangka. Basta't dumiretso na
lang ito sa karagatan.
The wind is chilling. The mansion is getting smaller and smaller in my eyes. Imbes
na mag enjoy ay
nagconcentrate ako sa pagtutungo sa kung nasaan ang dalawa. If Vanessa is, indeed,
his girlfriend. Then we
wouldn't know what happened between themin a secluded but public boat!
Dire-diretso ang bangka hanggang sa nakita ko na ang tawa ni Vanessa. Vince wasn't
laughing, though. His
eyes was keen on the boat that's coming towards themand that was me! Kunot-noo
akong nakatitig sa kanila
hanggang sa nag-iba ang tunog ng bangka.
What the hell happened?
Luminga-linga ako at nakitang umaangat ang bangka sa harap dahil ang lubid ng
anchor kanina ay nasa ilalim
na ng dagat! I'mstuck while the engine is roaring! The anchor's caught in a coral
or a rock that the boat
couldn't move now. No. It is moving! But upwards!
Terrified at what's happening. Tumingin ako sa bangkang nasa 'di kalayuan. I saw
Vince dived on the sea just
before the boat turned upside down hitting my head and throwing me on water. I
struggled to find my balance.
Marunong akong lumangoy ngunit hindi ganoon kagaling.
Pikit-mata akong lumangoy paakyat nang nauntog muli ang ulo ko sa bangka.
I lost the faint of air I'mholding inside my lungs. Slowly, my sight is fading
until I felt an armsnaked around
my waist.
Nang sa wakas ay nakalanghap ako ng hangin ay hiningal agad ako.
"What do you think you're doing, huh?" galit na galit na tanong ni Vince.
Nasa likod ko siya. Ang kanyang braso ay nakapalupot sa akin at ang isang kamay ang
ginagamit para
lumangoy.
"Ako dapat ang magtanong niyan, hindi ba? What are you doing and why are you alone
with that girl!" I am
seething with anger.
"You stupid kid! Muntik ka nang malunod iyan parin ang inaalala mo, huh?"
"Totoo naman! Maybe you have a stupid p-plan..." nanginig ako. "Kiss her while
you're in that boat? Maybe
bed her in that boat? Oh right, you like to bed women in bed rather than-"
P 10-2
"What the fuck are you talking about?" The unrestricted anger dripped in his tone.
Kung hindi siguro siya lumalangoy ngayon ay kanina niya pa ako nasaktan! Ramdamna
ramdamko ang galit
niya. The way his armsnaked fiercely as we moved closer the their boat, were
Vanessa is.
"Oh my God, Vince!" Vanessa said in a worried tone.
She held out her hand for me. Vince tried to nudge me to get her hand but I didn't.
"You..." he trailed off and lifted me up so he can put me in the boat.
"Bakit mo ginawa 'yon?" Vanessa asked while she is giving me a towel.
Gusto kong isiping pinipeke niya ang kanyang reaksyon pero alamkong hindi. Alamkong
totoong nagtataka
siya at natakot para sa akin.
Vince rose swiftly with his arms, rocking the boat slightly towards him. His arms
flexed and the veins
strained. Ang takas na tubig galing sa kanyang katawan ay bumuhos. Naglahad agad ng
tuwalya si Vanessa sa
kanya.
Tinanggap iyon ni Vince ay nilagay sa kanyang balikat. Nilingon niya ako, anger is
looming in his eyes like a
powerful stormready to kill. His jew clenched when he saw me just sitting there
with the towel on my thighs,
not moving or planning to move it.
He squatted in front of me while Vanessa is raining himquestions.
"Paano ang bangka? May sugat ba siya? The anchor got caught?"
He didn't speak. Ang tanging ginawa ni Vincent ay ang ayusin ang tuwalya at igapos
iyon sa akin. I glared at
himand he glared at me back. Maraming mga salita na parang nasa aming dalawa na
hindi nasasabi.
"Vincent," Vanessa called.
"Maneuver it back to the dock," he ordered.
Tumango si Vanessa. She followed Vincent's orders without question. At tahimik
kaming nakarating sa dock
ngunit sa 'di kalayuan pa lamang ay nakita ko na kung sinu-suno ang nag-aantay.
Daddy, Mommy, and my sisters were one of the people on the shore. I can tell that
they have been awakened
by the maids because of the problem. May hawak si Mommy na telescope at agad akong
sinalubong.
"Anak, anong nangyari?" blame is now in her tone.
"Eury! What is this?" Father demanded.
Yumuko ako. I amthe author of my trouble. Indeed. Kahit noon pa man. And nothing
has changed.
"Vincent!" dahil walang makuha si Daddy na eksplenasyon sa akin, kay Vincent siya
nagtanong.
P 10-3
"She met an accident, Architect."
"Paano siya nagkaaksidente?" Father's tone rise a notch.
Napaangat ako ng tingin sa aking ama. He looked disappointed but somehow, I can
feel the concern in his
tone.
Vince didn't or couldn't say a thing. Vanessa butts in.
"She maneuvered a boat to the sea. Hindi ata naayos ang anchor. It was dragged
until the boat was forced
stop."
Nilingon ko ang mga taog pumapalaot ngayon. Siguro ay para kuhanin ang bangkang
halos tinaob ko.
"You what, Eurydyce?" Now, Dad's concerned tone is gone. "You what?"
"Architect, I think it is better to let her rest first."
"Hindi, Vincent. Eury is behaving oddly the past weeks or months. What is this
Eury? Alammo ba kung
paano paandarin ang bangka?"
Umiling ako.
"Hindi naman pala!" sigaw ni Daddy.
I got startled that my tears came rushing like waterfalls in the summer. Pumikit
ako ng mariin at nanatiling
nakayuko.
"Ephraim," Mommy called to stop Dad.
"Bakit mo sinakyan ng mag-isa, huh? If it had collided on someone else's boat, then
that would be a disaster!"
Nalaglag ang panga ko para humigop ng hininga at para salubungin din ang sakit sa
aking puso. If my boat had
collided with someone else's? Perhaps, Vincent's boat? Then if it didn't, it
doesn't matter to Dad?
Shut up, Eury. Kahit anong sabihin mo, kasalanan mo parin.
"I will lead her to her room, Architect. She's freezing," Vincent said in a formal
and controlled tone.
Hindi na nagsalita si Daddy. Naglakad ako pabalik sa mansyon habang tinitingnan ng
mga taong naroon. They
looked at me quietly and talked when I amalready far away. I know because I've
heard their chattering.
Dire-diretso ang lakad ko. I know and I can feel it that Vincent's is just behind
me, quietly watching me walk
to my room.
Binuksan ko ang pintuan ng aking kwarto. I tried to close the door but he had
slipped in before I could do it. I
glared at himwith disdain and went to the wooden rattan chair just beside my bed.
Nasa harap ko siya, nakatayo. Nakaupo ako habang nakayuko. I guiltily didn't look
at him. But I know that one
P 10-4
wrong move fromhim, I'd be barking again.
"Leave me alone," I said sharply.
"You're father has gone too far again," he said calmly.
Napa-angat ako ng tingin ngayon. His forlorn look told me that he realized what my
father meant with his
words.
And I hated it that even in this situation, my eyes traveled down his body, his
pecs, where drops of water
trickled down to his abdomen. Napakurap-kurap ako.
Nang humakbang siya palapit ay nanigas ako. As if his presence wasn't enough. As if
his presence here didn't
suffocate me. He squatted in front of me. Just inches away frommy legs. Hawak ang
mga hawakan ng upuang
rattan habang nilelebel ang aming mga mata. Like a grown man talking to a kid.
I began to remember how I loathe himof course. And I don't know why, even if I did
loathe him, I couldn't
help but watch his weighing expression. The fluidness of his movement when he
reached for the robe. When
he put it on my back without slipping both my arms in its holes... but instead he
tied the belt.
"You'll get colds fromthis," he said.
"I don't care," my voice is icy.
Huminga siya ng malalimat tiningnan ako, punong-puno ng kuryusidad ang mga mata.
"So what if I bed Vanessa on that boat?" his brow shot up.
Rage filled me again like a demon to its posession.
"See?" my voice shook. "You had that plan!"
"Fuck!" He closed his eyes as if trying to decipher some things.
"You manwhore! And all this time you have been screwing other girls? While your
girlfriend is Vanessa?!"
sigaw ko.
"She's not my girlfriend," he said.
"You liar! She is!" I said rejecting his words. "You're a manwhore! And all this
time, Daddy prefers you
over me?"
Natigil ako nang hinawakan niya ang aking tuhod. My bare knee almost jerked at his
warmtouch. His
calloused hand trying to rest on the softness of my skin. The difference is very
evident and I know he can feel
it. His roughness and ruthlessness over my softness and vulnerability.
"What is it that is really upsetting you, Eury? Please, tell me."
Nangilid ang luha sa aking mga mata. The way he pleaded in front of me tug strings
I didn't know existed. But
P 10-5
then my anger just couldn't subside. Here is the man who's practically stolen my
role as my parent's child,
that should be what's upsetting me. But then...
"Sinungaling ka!" I cried hurting his shoulders, trying to push himaway.
He bit his lower lip. His eyes looked strained and very tired. Maybe tired of
thinking about me. Tired of me,
entirely.
"Vanessa is not my girlfriend," ulit niya na tila naalu ako noon.
But then, I realized, it did feel me better.
"Sinungaling!" ulit ko.
Hinaplos niya ang aking tuhod patungo sa likod niyon. I shivered at the feel of his
rough hands on my soft and
delicate skin. I shiver at consoling strokes.
"Bakit? 'Di mo na siya girlfriend? Dahil may girlfriend ka nang iba? Sino? Iyong ka
teammo? Iyong tutor ko?
Sino?!" I hurled.
He did not even flinch. All he did was stare up at me with so much pain in his
eyes. And I don't need the
pain. The pity. Whatsoever. I need the answer.
He shook his head. Trying to control the thin line of his mouth until he sighed and
couldn't.
"I won't have a girlfriend," he said.
Pinalis ko ang mga luhang bumagsak sa aking pisngi kanina. My head poisoned with
ill thoughts about him.
That he is bluffing. That he is doing this to win my sympathy. And winning my
sympathy will mean that there
will be no thorns in his plan.
"Shower and change your clothes. Para hindi ka sipunin," anito bago tumayo.
I know, because I have heard it that night. I have heard himtalk to the husband of
the owner of the mansion.
And I wish I know more... I wish I have known so much more before I've decided.
"Nagkausap kami ni Architect Saniel. Mukhang interesado talaga siyang ikaw ang
gawing head, kung sakali,
ng kanyang Architectural firm. Hindi ba iyan ang pangarap mo?" the man asked.
Nasa barandilya ako. Bababa sana para uminomng tubig nang narinig ang usapan ng
dalawa, madaling araw
na noon.
"Opo, Kapitan. Akala ko noon, mahirap abutin," Vincent said in a low drawl.
"Hindi iyan mahirap, Vincent. Coninue what you're doing. Architect Saniel trusts
you. He will realize that
you deserve it."
"Pero..."
P 10-6
I didn't need to hear the rest of it. I scrambled on my feet and went back to my
room. Confused thoughts didn't
let me sleep. As if I don't have enough confusions to carry.
Tumunog muli ang windchimes. The probably two or three months Vincent has spent
with our family was
probably the hell of his life. I know that now that I'mjust reminiscing it. Alamko
na ngayon.
Noon, limitado ang pananaw ko. I wanted my parent's love so much that I no longer
seek for anything other
than that. I turned blindly at other things. I wanted themto love me the way I
amand not the way they want. I
want themto love Eury, who could actually pursue Architecture, but wanted to choose
the easy life instead. I
want themto love me for all my flaws. I want them. I want my parents. I want my
family to. Not other people.
"Ate Ganda, are you crying?" The boy asked tugging my shirt.
I smiled weakly at him. It was the fear of being loved only on my best. My fear of
disappointing people after
the applause streaks that made my head so haywired. It was that.
"No," I said at the boy.
"Sabi ni Mommy, wala ka rawng ma-i-stayhan? Dito ka na lang? Sa kwarto ko?" he said
in puppy eyes.
Tama si Wanda. Ang kapal ng mukha kong manghingi ng tulong dito. Kay Vincent. Ang
kapal kapal ng mukha
kong mag request, magmando, at manggamit. Ang kapal ng mukha ko.
If only the wind has blown me to a different direction. But then I should be
grateful, right? That I was blown
in the direction where I could be safe. But people didn't mind much about my
safety.
"I'msorry, Milo, but I don't want to bother anyone. I will find a hotel," sabi ko.
"Huh? Sa The Coast, po?" tanong ni Milo.
I wonder how, though? I don't have any means to pay for it. I couldn't contact my
manager because I have no
phone. And it will be, again, a big slap if I have to borrow fromanyone in this
house. This is Vincent's
house. And I don't have any right where Vincent is concerned.
One of the Engineers turned the television on. Ang isa'y naupo sa sofa malapit
doon. Nilingon ko iyon, sa 'di
kalayuan. Milo is still looking at me intently with his puppy eyes. I gave himan
assuring smile even when I
couldn't even assure myself.
I wonder if there is news on the Television. Maybe some witnesses? O may hindi
nakatiis sa grupo nila?
Maybe the stylist? Or the other photographers? Or maybe the hotel? I don't know.
Iyon ang hinahanap ko ngunit iba ang ibinalita sa TV. Para akong nakitilan ng
hininga nang nakita ang isang
picture habang ibinabalita sa isang showbizcolumn.
It is a picture of me and Zander holding hands. Naka slideshow iyon, iba-iba. Those
pictures were private
and frommy phone! Damn it!
"Si Eury 'yan, 'di ba?" an Engineer noted.
P 10-7
Their heads turn to where I was standing and they all turned white when they
realized I'mwatching the news.
Umamba si Rod na papatayin ang TV ngunit suminghot ako at nagsalita.
"I want to see it. Please, don't turn it off."
The remote control is in mid-air, itinututok na sa TV pero hindi pinatay.
"Netizens are raging at the photos of Zander Mendez, and the model, internet
sensation, Astra member, Eury
Saniel. Zander is rumored to have an on and off screen relationship with his love
teamBlair Francisco. Alin
kaya ang totoo sa dalawa? Or maybe, there is a third party involved."
My heart ached at the problems piling up before me. I licked my lips and tried to
calmdown though. I stared
blankly at the TV as the screen flashed the Social media comments about it.
"Of course, si Eury ang kabit. God! I always know she's a slut!"
"Blair is probably upset now. I hopw Zander clears everything."
"Hindi pa nga sikat si Eury, kapal na ng mukha."
"Eury looks like a witch who can allure any man."
"She is like a bitch in heat. Lahat ng lalaki ay nagmamagnet sa kanya."
I couldn't cry more. I have cried reminiscing but now that the problems here in
front of me is too much, I
couldn't cry hard enough. Nanatili akong nakatayo, namamanhid, kinakalma ang
sarili. Nanatili akong
nakatingin sa telebisyon hanggang sa natapos ang segment at wala ni isang report
tungkol sa pagkawala ko, o
sa kung nasaan sina Hubert sa oras na ito. Not that they are showbizenough to be
put to news but if they
reported what happened to me, they could've made it to the TV.
The roomfell silent as the television muted. Hindi ko namalayang si Cassandra man
ay nasa likod ng sofa,
natanaw ang balita tungkol sa akin kanina.
Yumuko ako at taas noo na lumapit sa mga sofa, sa kung nasaan sila. And to my
surprise, on the stairs, there
stood Vincent and his massive and demanding frame. His t-shirt fitted perfectly at
himand his pants revealed
how properly sculpted his thighs were.
He probably see me as that same girl. The needy one who was always rude and mean.
Well, to be frank, only
to him. I was not rude to anyone other than himand his girls. Now, I know why.
He tilted his head a bit, giving me half view of his hard jaw. The faint stubble on
his face only added his
musculinity. He had always been manly that only a few men of this age dared to be.
Too rough and ruthless
that I always thought he'd hurt me once he gets close. Kaya naman lagi akong naka
depensa. Lagi akong
masama. Dahil natatakot ako sa kanya. His presence intimidates me so much that I
didn't know it was
possible. I have never been intimidated by the man my whole life. Now I realized,
even Zander, with all his
influence, did not intimidate me a bit.
Maybe, it is the power of beauty. Maybe, it is that pass that could get people to
be nicer to me. Its pros that
can help me pave my own way to wherever I was going. It was that that made me too
confident to be
P 10-8
intimidated.
"Can I walk here to the nearest hotel? The Coast?" tanong ko, hindi alamkung para
kanino.
"Yes, you may," Cassandra said. Si Milo ay nasa kanyang tabi na.
"Ate Ganda, don't leave. May kwarto ako," Milo said.
"Milo, baby, Ate and Mommy is talking." Then Cassandra's eyes lifted to me. "You
can walk by the shore."
"Saan ka kukuha ng pera?" Rod asked a bit shaken.
"I'll use their phone to call my manager. Fromthere, I will try to find a way to
pay the bill."
I scanned their faces. Pero sa totoo lang, isang reaksyon lang ang gusto kong
makita. His cold expression did
not budge at my statement. Not that I expect himto. He's offered me a place to stay
and I assume that's
because somehow, my father helped hima great deal. He can't say no lalo na dahil
ilang araw lang naman.
But I amnot the kid I was before. I amnot going to suck every ounce of energy
frompeople and use it to my
advantage.
"I apologize for the trouble. Thanks for the short stay."
Napabaling si Cassandra sa kay Vincent na ngayon ay nanatiling nakatingin at
nagmamasid sa akin. Yumuko
ako at napalunok.
"The Coast is a five star hotel. Hindi iyon basta-basta magpapapasok nang 'di pa
binabayaran," Vincent said
in a hard tone.
"I will phone my manager."
"Which you think your manager will give you the money immediately? That will take
days and where will
you be sleeping tonight?"
Hindi ako nakapagsalita. His eyes is cold and withdrawn, with a hint of fury or
another similar expression.
"You are staying in my house for the day," his voice thundered with finality.
"But-"
"I amnot asking you, Eury. That isn't a question."
Naitikomko ang bibig ko sa sinabi niya. Though I think he's right on some parts but
I can find a way if I
would. I can go out of here and convince anyone to shelter me in a hotel but... I
just wonder. AmI going to be
safe?
TATALON NASI MAXIMO! Eto lang ang story ang tagal ko makaalis sa mgachaptersewan ko
ba haha. So iskip this part na. Hindi ko
kaya.
P 10-9
Kabanata 9
333K 15.8K 11K
by jonaxx
Kabanata 9
Safe
I silently thought about the way my life is in tangle now. Gamit ang aking mga paa
ay naghukay ako sa
buhangin, wala sa sariling nililibang ang sarili sa tabing dagat.
The sun is setting and I have not heard frommy manager. Even a bit.
Vincent is still right. Kung umalis ako kanina at nagpunta sa isang hotel, hindi ko
rin mababayaran ang
kwarto. Kung bakit inabot ng ganito ka tagal si Tita na tumawag pabalik, knowing my
problems, I don't
understand.
I froze when I saw a group of men and some kids coming my way. May dalang mga
balde-baldeng isda ang
mga ito. The kids were playing paper planes. Tawanan at hiyawan sa kanila kahit na
mahirap ang trabaho.
Tila isang normal na araw, ngunit para sa akin, hindi.
"Nakarami tayo ngayon," a man said.
"Yehey ang taas ng lipad noong sa akin!" the boy in probably nine or ten rejoiced.
Ang isang papel na eroplano ang naglanding sa paanan ko. Nilingon ko muli ang grupo
at nakitang nakatingin
sa akin ang isang batang babae. Siguro'y nasa siyamo sampu rin ang edad nito.
Pinulot ko ang eroplanong papel at nilahad sa kanya. The young girl's brows
furrowed as she looks at me
with great intent. I smiled at her to give her an assurance.
Nagulat ako nang tumakbo siya patungo sa akin. Her expression suddenly changed.
Galing sa pagtataka ay
unti-unti itong naging galit. Before I could react, she kicked my knee twice. She
fisted and started pounding
on my stomach.
"Si Kuya Zander ay para kay Ate Blair lang! Ugh!"
"Tama na, Anna!" ang batang lalaki ang umawat sa batang babae.
When one of the fisherman saw what happened, padarag nitong nabitiwan ang balde ng
isa. Sa buhangin ay
nahulog ang mga isda habang ang lalaki'y tumakbo patungo sa dalawang batang nasa
harap ko.
I shielded myself using my hands. I tried to block the girl's punches because they
boy did not have enough
momentumto stop here.
"Tama na, Anna!" ang mangingisda.
Inangat niya ang naghihisteryang bata. Naangat ang damit nito pataas habang
nagpupumiglas.
P 11-1
"Anak, tama na!" pagalit nang awat ng lalaki ngayon.
Nilingon ako ng lalaki. He smiled apologetically at me.
Hindi ko alamna ganoon ka grabe ang dulot ng balitang iyon sa mga tao. I imagine
people violently
commenting on social media accounts but not this. I imagine their rage for their
favorite teambut not as far as
inflicting physical pain.
"Pasensya na." Tumagilid ang ulo niya. "May kamukha ka kasi. O ikaw ba iyon, Miss?
Idol kasi ng anak ko si
Blair at..."
Nanliit ang mga mata ng lalaki. The boy is intently looking at me as well.
"Ate, ikaw ba iyong sa Astra?" he asked.
Ngumiti lamang ako at nag-angat ng tingin sa mangingisda.
My fresh wounds fromwhat happened is not yet healed. Ang pasa na dulot ng
pagkakabagok ko kung saan
saan ay naroon pa. Kung wala ang mga ito, siguro'y hindi naman ganoon kasakit ang
tama ng ginawa noong
bata.
"Ayos lang po," I said changing the topic.
The man's eyes went behind me. Before I could react, narinig ko na ang nagsalita.
"Anong nangyayari rito, Mang Emil?" Vincent's commanding voice echoed.
"Ah. Vincent, pasensya na. May bisita ka kasing kamukha ng artista at itong anak
ko'y nagwawala."
"Bitiwan mo ako, tay!" sigaw noong batang babae na nanatili sa mga balikat ng
kanyang ama.
"Si Anna ba?" Vincent asked.
"Kuya Vince!" tawag noong batang babae. "Ayaw ko sa kanya! Bakit siya nandiyan?"
For a fleeting moment, I got reminded of myself. Of how hysterical I was way back.
Of how naive I was in
thinking that my actions don't really affect other people. My naivete is to the
moon and I always blame my
lack of love. Pero sa huli, napagtanto kong hindi iyon. It is my choices that make
me, not other people's
choices.
If my parents chose a life like that for me, it is normal to feel and act with its
ripples, but it is brave to brace
it and overcome it.
"Bakit Anna?" tanong ni Vince sa isang banayad nginit may diing boses.
"Girlfriend daw si ni Kuya Zander, 'di ba? Idol na idol ko 'yon! Dapat sila ni Ate
Blair-"
"Hindi naman totoo iyon," Vincent said like it is so natural.
P 11-2
Tumawa ang mangingisda. Nanatili naman ang mga mata ng dalawang bata kay Vincent.
The boys eyes
looked curious. The girl's eyes looked a bit shocked.
"Girlfriend ko siya, Anna. Kaya paano niya magiging boyfriend ang idol mo?"
"T-Talaga?" the girl looked at me.
Unti-unting nawala ang galit sa mga mata nito. Inayos niya ang buhok na sumabog sa
mukha. Basa ang dulo
dahil sa mga luha kanina.
Of course, this is not the time to protest on that. Of course, this is not the time
to say the truth. And I'msure
Vince is only doing this to calmthe girl.
Tumawa ang mangingisda. Inalu ang anak at bumaling sa akin. He gave Vince a nod of
approval before
finally looking at his daughter.
"Tingnan mo, anak. Nagkamali ka pa tuloy. Manghingi ka ng sorry kay Ate."
Binaba ng tatay ang kanyang anak. Nang nailapag ito sa buhangin ay kinukusot pa
nito ang mga mata. She
looked at me with one innocent eye.
Kahit na hindi naman totoo ang sinabi ni Vincent, kailangan kong sakyan iyon. Para
maibsan man lang ang
galit na nararamdaman ng bata. To save myself. And to save the child fromthe anger
that will eventually eat
her.
"Sorry po, Ate," sabi noong bata at nagtago na sa likod ng tatay nito.
Hilaw na humalakhak ang mangingisda. Binaba ang sumbrero at nilagay sa dibdib.
"Pasensya na, Miss... Vincent..."
Makahulugang tinanguan ng mangingisda si Vincent na nasa likod ko bago nagpaalamang
mga ito na babalik
na sa trabaho. Tiningnan ko sila habang naglalakad palayo. The young girl looked at
me with so much
curiosity bago binalik ang mga mata sa kung saan sila patungo.
I stayed silent until the men were far away and are resuming their laughs. Babaling
sana ako kay Vincent nang
bigla niyang hinablot ang aking palapulsuhan. For a moment, I remember how firmthe
way he handled me
years ago.
Ang kaba sa aking dibdib ay agad nagparamdam. I turned to himonly to be overpowered
by his masculinity.
Looking back, I realized that I was not really angry or hateful, I was scared.
Tiningnan niyang mabuti ang aking palapulsuhan. Kunot ang kanyang noo habang
tinitititigan ang naging
pasang linya ng baging. Binawi ko ang kamay ko ngunit pinigilan niya iyon. Imbes ay
inangat niya ang aking
palapulsuhan para mas lalong makita pa iyon.
"Vincent," tawag ko,
His angry eyes leveled. His jaw intensely clenched and is disturbingly looking
strong.
P 11-3
"Ano ba talaga ang nangyari sa'yo?" he asked in deep tone.
Nanatili ang tingin ko sa kanya. I was a young girl when we both first met. All my
decisions were on
impulse. Lahat ng ginawa ko'y makasarili. Sa ilang taon na lumipas, nagbago na
lahat ng pananaw ko.
But if I tell himnow what exactly happened, I don't think his view of me is any
different. I don't think he'll
realize that this time, I amreally telling the truth.
I was harrassed by four men. Almost raped if I did not run.
Nakakatawa. Nakakatawa dahil noon, umalis siya dahil inakusahan ko siya ng ganoon.
Even when I only
want to get rid of him. Even when I did not realize that that was way too far. That
my parents would take it
seriously. That my mother, who is known to be a Violence Against Women specialist
way back when he was
a lawyer, will not take it for granted. No matter how worthless I amfor them.
"I told you, the wind blew me here," sabi ko kay Vincent.
Binawi ko ang aking palapulsuhan sa kanya. Nakawala ito ngunit nanatili ang mga
mata niya sa akin. Umatras
ako, tila ba makakatulong iyon. Because I never liked the feeling when he's near.
Even before.
Nanliit ang mga mata niya. I can sense that he did not believe me at all. Kahit
kanina ko pa iyon sinabi.
"Bakit puno ka ng pasa, kung ganoon?"
"Fromthe boat ride. I don't know. I passed out the whole ride so..."
Hindi siya nagsalit. Ako ma'y nag-iwas na lamang ng tingin ngunit naalala ko ang
sinabi niya sa bata kanina. I
know that he knows those people pero may pakpak ang balita. Kung sinabi niya sa
bata, at narinig ng
matatanda, na siya ang boyfriend ko... it will spread.
"Iyong sinabi mo sa bata kanina, alamkong maganda ang intensyon mo roon, pero kapag
kumalat iyon, baka
mas lalo lang gumulo."
I glanced at himagain. His expression is like a predator ready to strike. His
muscles strained and his eyes
burning. Tila apoy na ayaw kong mapaso ay muling binaba ko ang tingin ko.
How time did fly and how, even when I can now be proud about something, I amstill
not confident in front of
him.
"Bakit? Totoo ba iyong balita? Is that boy your boyfriend?"
Kumunot ang noo ko.
"Hindi na importante iyon, Vincent."
"So he is, huh?"
Humakbang siya ng paikot sa akin. Like a predator looking at his prey. Napalunok
ako at sinundan ang bawat
apak ng kulay dark brown niyang boots. I pressed my lips in a hard line, trying not
to speak now that I find
P 11-4
himaggressive.
I know that his anger towards me is reasonable. Anyone not guilty of a legal
accusation, muntik nang
nadungisan ang pangalan, ay may karapatang magalit ng ganito. I cried for months
when I realized what I did.
I said sorry to my parents. Binawi ko iyong sinabi ko, agaran nang umalis si
Vincent sa firmni Daddy. And
immediately, when my father heard that I was lying, he has insulted me in the worst
possible way.
"Look, I know you're angry at me. Hanggang ngayon, Vince. And I know my apology is
not enough for you..."
Nasa likod ko na siya ngayon. Humakbang siya sa gilid at nilingon ko ang banda
roon. His every step is very
pronounced, like he's thinking deeply about something or about what I'mtalking
about.
"My mother did not pursue with the case, and I know you know that."
"And did it even help? Ang mga taong nakarinig noon, tingin mo nagbago ang pananaw
nila sa akin, Eury?"
Shit. I know that.
"But I said sorry, Vince! Sinabi ko, maging sa mga kasambahay namin na hindi iyon
totoo! I was a brat,
alright and they all know that it is my fault!" I know reasoning out is useless.
Kahit anong banda tingnan ang
ginawa ko, hindi iyon tama.
"My name will never be clean again because of you," may diin sa pagkakasabi niya.
"And your sorry will
never be enough."
Nangilid ang luha ko.
"Then what can I do?" hinarap ko siya.
He stopped moving. Nanatili ang mga mata niya sa akin, mercilessly looking at my
eyes without even
blinking. Mas lalong sumakit ang dibdib ko. Tumulo ang nagbabadyang luha na agad
kong pinalis. I don't
expect himto flinch just because I'mcrying. He has every right to be cruel. At
naiinis ako dahil alamko iyon.
"Tell the media that you broke up with your boyfriend. Tell your father that you're
marrying me."
Natigil ang luha ko sa sinabi niya. Tumuwid ako sa pagkakatayo.
Ang kulay kahel na langit ay mas lalong nagpatingkad sa golden brown niyang kulay.
His hair tousled by the
sea breeze. The ends of his hair on the back reached to his nape.
This is impossible. Just impossible.
Iniisip kong gusto niyang maangkin ang firmni Daddy ngunit sa pangalan niya ngayon,
I highly doubt that he'd
need anyone's help! He has achieve far more than what my Daddy has achieved. If he
wanted the firm, he
could've offered that to Ate Lyanna!
He is the country's number one architect with a notorious silent label of being
lady's man. No need to woo
women. His money, appeal, and name will attract woman like a moth to the lamp!
P 11-5
"Vincent," nanginig ang boses ko.
His eyes surveyed me for a moment. Bumuga siya ng hininga. He cocked his head to
another side, like he's
trying to figure me out.
Instantly, the reason for his offer registered to me. Alamko. Kapag ginawa ko ang
gusto niyang mangyari, he
will be cleared fromwhatever gossip there is about him. People who knew will
conclude that he never
forced me to do anything. Not that he really did anything to me.
"Hindi na natin pa kailangang umabot pa sa ganyan-"
My thoughts whirled around his offer. This is not simply an offer. This is revenge,
for sure. Kapag sinabi ko
sa media na kami at hindi si Zander, my relationship with Zander will suffer. And
while we're at it, I amvery
sure that his escapades with other women will never end. And that, I will be, in
the end a loser.
Kahit na alamkong iyon ang gusto niyang mangyari. He wants to drain me. He wants to
punish me fromall
the stupid things I did back when I was sixteen.
"Ang dali mong masabi 'yan, hindi ba? Dahil hindi naman ikaw ang may sirang
pangalan. I will never accept
your apology. It will never be enough."
Yumuko ako. Humakbang siya pabalik sa likod ko. Hindi ko siya sinundan ng tingin. I
amindeed, drained.
Ngayon pa lang, nagtatagumpay na siya.
"You have destroyed my name just so you can get rid of me! Kahit kailan, hindi ako
nagkaroon ng interes sa
negosyo ng Daddy mo. At kahit kailan..." his voice now soft and tender.
His rough hand carressed my soft cheek. Basa iyon sa mga luha at patuloy parin
akong lumuluha ngayon.
"Hinding-hindi kita pipilitin," mahinahon iyon ngunit puno ng insulto sa tono. "So
I don't know why you'd
deliriously tell people that I forced you to bed. I don't know why you think you
can tempt anyone with your
face and body."
Ngumuso ako habnag pumapatak ang aking mga luha. He wiped a tear with his thumb.
Hindi ko maiwas sa
kanya ang aking mukha.
Ganoon na ba talaga siya kasama? Alamkong may kasalanan ako pero kailangan ba ng
ganito para
mapatawad ako? Para malinis ang pangalan niya?
But then who amI to question what he needs? I amthe author of his struggle. I did
it to him. I have no right to
question however he wants to be paid for what I did.
Kung sana ay alamko noon pa. Kung sana ay matagal ko nang tinanggap iyon.
That my attraction towards himis confused with jealousy and anger. That I always
thought I'mangry at him
because he has my family's attention. Hindi pala... Galit ako sa kanya dahil hindi
niya ako makita bilang isang
babaeng may kapasidad sa buhay at sa emosyon. Ang tanging nakikita niya sa akin ay
ang pagiging batang
mahina. Wala nang iba.
P 11-6
"Fine!" wala sa sarili kong sinabi.
Hinarap ko siya. I can tell that he was a bit stunned by my sudden agreement. My
eyes burned at the sight of
him.
I don't want this a bit. I don't want his wrath. He's avoided this confrontation as
well that no matter how much
my father wanted to see him, he didn't let him. At ngayong kami na mismong dalawa
ang nagkita, sa akin niya
pinapasan ang problemang ibinigay ko sa kanya.
Kung ganoon, tatanggapin ko. Tatanggapin ko ang kung ano mang kasalanan ko.
He lifted his chin for a bit in a cocky way. Isang pamilyar na boses ng isang bata
ang narinig ko kung saan.
"Tito Vince! Tito Vince!" Milo called running towards us.
Pinalis ko ang luha sa aking mga mata para hindi makita ng bata. The boy is
bringing a large phone, na sa
pagkakaalamko'y kay Vincent. It is ringing, an unknown number is registered.
"Sabi ni Mommy, mukhang kay Ate Ganda 'yan!" si Milo.
Kinuha iyon ni Vincent. Tiningnan ng ilang sandali bago inilahad sa akin. I
snatched the phone immediately,
eager for a call frommy manager.
"Tita," I answered.
"Eury, where are you?" she sounded serious now. "I have news."
"Nasa... Nasa ano po..."
Tiningnan ko si Vincent para sa isasagot. He shifted to another side before
answering.
"Aklan," Vincent said coldly.
"Aklan," I echoed to the phone.
"Make your position known. Log in to your social media networks."
"P-Po? Bakit po?" medyo lito kong tanong.
"Hija, umuwi kagabi ang apat na kasama mo sa Romblon. They arrived here in Manila
past ten. Hubert's
grandpa called immediately for a meeting. He wants his grandson out of any charges
fromyour
disappearance o kung magpapakita ka man, dapat walang kinalaman si Hubert sa
nangyari sa'yo."
My heart ached. Kung alamba ng makasalanan na pinaparusahan sila, kailangan bang
tanggapin na lamang
iyon? To suffer in exchange of forgiveness? Is it really how it works? If it is,
then I would gladly take it.
"Now just one in the afternoon of today," nanginig ang boses ni Tita sa
pagpapatuloy. "Three of the boys
were found dead in Hubert's apartment. Throat slashed and..." napalunok si Tita sa
sinabi.
P 11-7
Ang kalabog sa puso ko ay mas lalong nadepina. My eyes widened in horror when I
realized what is
happening.
"... maraming saksak. Hubert is not found so everyone assumed that he's the
killer."
"W-What?"
"Yes, Eury. The authorities are still investigating. They are also searching for
him."
"Tatlong lalaki po?" tanong kong muli.
"Yes, exactly those who were part of your shoot. Iyong stylist, at ang dalawang
photographer, Eury."
Hindi ako nakapagsalita. Nanunuyo ang lalamunan sa takot.
"Ngayon, kaninang umaga, pinaputok na ang balita ninyo ni Zander. This is the
company's way of warning for
you, if ever you were alive. Hindi alamna ganito ang mangyayari ngayong hapon!"
I'msure I paled. Hinarap ako ni Vincent. The expanse of his broad shoulders is
blinding me of the old
mansion in front.
"What is it?" he said with brows furrowed.
Humugot ako ng malalimna hininga.
"I'msure media won't ask you anymore questions. Hindi lang dahil inipigilan iyon ng
President, ngunit dahil
na rin masyado silang nagulat sa nangyari kay Hubert!"
I still couldn't say anything. Humakbang palapit si Vincent sa akin, hindi alamkung
saan ako titingnan.
"Hija, are you still there?"
Kumurap-kurap ako.
"Contact your parents. I will send you another P.A. for your things. As for your
cards, pinoproseso ko pa
kaya pera ang ibibigay ko sa'yo. H'wag kang mag-alala, pinaghahanap si Hubert
ngayon ng mga awtoridad-"
"T-Tita, I-I'mscared. What if he'll come after me?"
Umigting ang panga ni Vincent, umaambang magsasalita ngunit hindi tinutuloy.
"He won't. He is now wanted b the authorities. Mahihirapan iyong harapin ka, Eury.
In the mean time, watch
the news and be safe. Are you staying in a hotel? I trust Zander will take care of
the issue between you.
Saang hotel ka ba, Eury?"
"I-I'mnot staying in a hotel, Tita."
"Then, where? Are you safe?"
P 11-8
AmI safe?
The wind blew my hair. The waves crashed on the shore as I lifted my eyes up to
meet Vincent's gaze. I
startled himwith the eye contact. Mas lalo siyang lumapit na tila gustong malaman
ang kahit ano sa
nangyayari sa akin.
"Yes."
5 minutes screaming for vince! Yeeeessss Yun oh
P 11-9
Kabanata 10
381K 16.7K 6.4K
by jonaxx
Kabanata 10
Anger
Nakatitig ako sa TV habang pinagmamasdan ang paulit-ulit ng pagkakabalita sa
nangyaring krimen sa
mismong apartment ni Hubert. Hindi maalis ang mga mata ko kahit na ang kilabot ko'y
hanggang buto.
Three dead bodies of the men who were with me in Romblon littered on the floor. And
dugo ay kung saansaan.
Found in the crime scene are grams of prohibited drugs. It is assumed that they
were all high fromit
when the incident happened.
"Ate Ganda, mag didinner na raw," Milo said.
My eyes are glued on the television, even after the reports. Kahit na commercial
break na ay nakatunganga
lamang ako roon.
Milo tugged the hemof my skirt. Nilingon ko ang bata. He cocked his head to another
side, without his usual
smile.
"Bakit, Ate?"
Umiling ako.
"Kakain na raw po, sabi ni Mommy." Nanatili siyang seryoso.
I suddenly realized that my expression must've been scary. I tried to smile, kahit
mahirap. All my insides are
turning. I couldn't stop thinking about their dead bodies on the floor.
Masama ang ginawa nila sa akin ngunit hindi sumagi sa utak ko na ganoon ang
mangyayari. All I want is to be
safe, not to avenge whatever they did to me.
Kasama si Milo ay pumanhik na ako sa kusina. Ang naroon ay si Cassandra lamang. Sa
malapad na lamesa ay
mahabang lamesa na kayang upuan ng marami, kami lamang ang naroon.
Cassandra must've seen my expression. She smiled, iginiya ako sa aking upuan.
"Nasa Library sila, abala para bukas. Lunes kasi at pupunta ulit sila sa site para
sa ginagawang proyekto,"
she said like answering my unvoiced question.
I nodded. Naupo si Milo sa harap ko. Umupo na rin ako roon habang si Cassandra ay
nag-aayos ng mga
kubyertos. Tahimik kami, tanging ang mga kubyertos lamang ang naririnig. And I know
Cassandra's eyes is on
me all this time.
P 12-1
"Ate Ganda, saan ka matutulog ngayong gabi?" tanong ni Milo habang kumakain kami.
Hindi ko masagot ang kanyang tanong. Nagkatinginan kami ni Cassandra. Her spoon is
caught mid-air
because of her son's question.
"Milo, Ate will sleep in Tito Vincent's room," malumanay na paintindi ni Cassandra
sa anak.
"Huh? Bakit? Pwede siyang matulog sa kwarto ko, Mommy. Ate Ganda, you can sleep in
my roominstead. I
will sleep beside Mommy if you don't want a boy beside you," he suggested.
Bahagya akong nagulat. Hinawakan ni Cassandra ang balikat ng anak. She smiled at me
apologetically and
whispered something to his son.
"She will be okay, Milo. Your Tito suggested that. It is okay."
Nilapag ko ang kutsara sa aking plato. Masarap ang luto ngunit tila wala akong
gana. The shocking news
about what's happening way back home is making me too preoccupied to even feel
hungry.
"Pasensya ka na," si Cassandra.
Umiling ako. "No, it's okay. Ako dapat ang magsorry. I know that my presence here
only stirred up old
memories."
Nanatili ang tipid na ngiti sa kanyang labi. Tila tinatanya ang mga sinasabi ko.
Iginala ko ang mga mata ko. Kanina nang una akong nakapasok sa dining area, hindi
ko masyadong nakuha
ang buong detalye ng mga muwebles at palamuting naroon. Kahit man sa sala o sa mga
pasilyo ng bahay ay
hindi ko rin nakuha. But now, after all the chaos in my mind, my eyes are just
suddenly glued on the paintings
on their walls.
"If only I have the means, I will not waste my time..." I continued as I started
looking at each of the paintings
above bago ko binalik kay Cassandra ang aking mga mata. "I'mreally sorry. Tomorrow,
baka mayroon na
akong pera at makakaalis na ako rito."
"Vincent and his teamwill be on the site tomorrow. Buong araw silang naroon. Kung
may plano kang umalis,
sana ay masabi mo sa kanya muna."
Sumagi sa isip ko ang napag-usapan namin ni Vince kanina sa dalampasigan. A man
like him, who is
accustomed to having girls the way he wants them, I doubt that he's serious with
his offer. the familiar beating
of my heart started. Napakurap-kurap ako.
"I will."
Unconsciously, my eyes went to the paintings again. In between those paintings is a
head of a deer. Sa kabila
ay ganoon din ngunit mas malaki iyon. Ngayon ay pati si Cassandra ay inangat na rin
ang tingin sa mga
paintings.
"I'msorry. I'mjust fascinated with the paintings above," paliwanag ko. "The woman
looks just like you and
the man looks like Vincent."
P 12-2
I squinted my eyes and saw a signature below the paintings. Hindi ko lubusang
makita dahil maliit pero may
isang malaking V na nauna sa pangalan nito. So... these are his ancestors?
"Kulot nga lang ang buhok ng magandang ginang sa taas, but her features looks just
like you," I said.
"She's my grandmother," sagot niya.
Tumango ako at uminomng tubig. Muling tiningnan ang mga lalaking nasa paintings.
One is on a horse,
topless, with black boots, and faded jeans. He maneuvered the horse for a seeming
drift. Malaki ang
katawan, gaya ng kay Vincent. He looks ruthless, ragged, and rough. His muscles are
strained while holding
on to the ropes. A familiar uneasiness filled my gut. Hindi ko alamkung bakit.
Isang buntong-hininga ang narinig ko galing kay Cassandra. She pointed at the top
most center, a man in his
gray hair and suit.
"That's my grandfather," aniya.
Muli ay itinuro ang iilan pang mga lalaking naroon. They all looked almost the
same. Parehong mga
matitipuno kahit na nakapormal. With the aura of rough and ruthless with a hint of
mystery. Even how the
brows were arched, they all looked ridiculously intriguing. Para bang may mali sa
tinitingnan nila at sila lang
ang may alamkaya may tinatago silang ngiti. Damn, I hate that kind of demeanor. I
have always been sure of
myself, even with the insecurities frommy family. But being watched with eyes like
that destroys my
confidence for whatever reason.
"These are his sons. And my father..."
Itinuro niya ang isang lalaking kamukhang-kamukha ni Vincent. He looked
ridiculously handsome and
ruthless, the same aura Vincent is giving out. Kaya naman napabaling ulit ako sa
lalaking nasa kabayo.
"That's Wanda."
One thing about their woman, they all looked classy and untouchable. They all
looked stiff. Tila ba walang
pwedeng makipagbiruan sa kanila dahil masyado silang pormal.
"Who's that on the horse?" hindi ko na napigilan.
"That's Vince."
Halos masamid ako sa iniinom. I slightly coughed bago tumango. Damn it! I seriously
have that... style, huh?
Tumuwid ako sa pagkakaupo.
"Tita Vince is so cool, Ate Ganda, right?" wika ni Milo.
Tumango ako para hindi mabigo ang bata.
"If you're wondering kung paano kami nagkahiwalay at kung paano siya naging ulila
sa murang edad, our
parents died after his birth. Umalis ang mga magulang ko sa lugar na ito at
ibinigay kami sa mga kakilala
lamang. I got a bit lost in my childhood years, pa iba-iba ang naging tirahan ko
kaya mas maging nahirap
P 12-3
akong hanapin." She smiled. "Now, we're back here trying to fix the mansion and the
land our parents and
ancestors owned."
Marami akong gustong itanong ngunit pakiramdamko'y wala akong karapatan na malaman
ang history ng
pamilya nila. I amnothing but an intruder to this seemingly old rich family. I know
because my father is an
Architect. This house is built probably a hundred years ago but the wood used were
that expensive to last
until now. At sino ang makakabili ng ganoong klaseng mga materyal? Ang mga
mayayaman lamang.
"I really thought he's an orphan. All this time, my father really believed that he
doesn't-"
"Technically, we're both orphans. Parehong patay na ang Mama at Papa noong bata pa
lang kami."
I nodded again.
Ilang sandali pang pahapyaw na usapan tungkol doon ay natapos na rin kaming kumain.
Wala silang
kasambahay at nakita kong si Wanda o siya lamang ang nagluluto at nagliligpit. Sa
mga pagkakataong ganito
na wala si Wanda, maaaring si Cassandra nga lang talaga ang gumagawa. Maaaring
tumutulong na lang din
ang mga kasama ni Vince.
"Let me do the dishes," I offered.
Nagtulungan kami ni Cassandra sa ginagawa. Pagkatapos noon ay niyaya niya na si
Milo na umakyat dahil
may titingnan yata sila sa computer. And now, I'mleft here all alone to think if I
should crawl to Vincent's
bed or what.
I turned the TV off. Wala nang balita tungkol sa mga insidenteng iyon. I know my
manager told me to log in to
my accounts but I don't want to bother Vince and ask for his gadgets.
Nilapitan ko ang library at narinig ko ang usapan nila sa loob. Teknikal ang usapin
ngunit nagtatawanan din
sa kalagitnaan. Naririnig ko ang tinig ni Vincent, in a low lazy drawl, deeper than
the other men's voice.
I stiffened beside the door of the library. Ngumuso ako at tiningnan ang aking mga
paa sa sahig. I curled my
toes when I realized something.
As a child, a teenager, I was never really mean to anyone. Even to the people who
disliked me. Sa isang tao
lang ako naging marahas at naging masyadong masama. I may lack labels for different
emotions in the past,
but right now, the experience has opened my eyes to the names.
I was not, never, jealous of him. I was attracted. I was scared. I made excuses for
that.
I heard the hardwood croak. Naramdaman kong may papalapit sa pintuan galing sa loob
at ang tawanan ay
biglang kumalma. Like a ghost, I started walking briskly past it and towards the
roomwhere I was lead just
this morning.
Pagkabukas ng pintuan sa library ay siyang pagsarado ko ng pinto sa kwarto ni
Vincent. I sighed and silently
cursed myself.
What the hell, Eury!? Your stalking skills is coming to surface again! That is just
gross! Damn it! And all this
time, I was so convinced that I have finally changed! That I cannot do those things
again! I cannot be that
P 12-4
impulsive!
Ang galing kong umintindi sa parents kong nagkulang sa atensyon sa akin. Ang galing
kong umintindi at
tumanggap ng insulto galing sa ibang tao. I amso good at handling my best for
everyone but I amcompletely
failing on this part of my life. The part where Vince is concerned. Which I thought
would never hit me again
but here I amnot.
Binagsak ko ang sarili ko sa kama niya. The scent of his sheets immediately filled
me and my head went
fuzzy. The aftershave, mint, and a mixture of fresh green leaves and morning dew
like his unique scent made
me a bit high. Pinikit ko ng mariin ang mga mata ko. Nagtatalo ang dalawang dati'y
magkasundo na parte sa
aking sarili.
Ayos lang, Eury. At least ngayon, hindi ka baliw. Hindi mo dinideny ang iniisip mo.
Hindi ayos 'yan, Eury! Umuwi ka na sa inyo! Mag-aantay ka nanaman ba na ma obsess
sa lalaking iyan?
"Damn it, Eury! Will you get a hold of yourse-"
In the middle of my mutterings, the door opened and Vincent's hawklike eyes
immediately found mine. At
dahil hindi naman ako nagpatay ng mga ilaw noong pumasok ako ay kitang-kita niya na
kinakausap ko ang
sarili ko ngayon!
Oh my God! Maybe he realized I'mcrazy? Aatras na siya sa offer niya na ganoon? O
may offer ba talaga na
ganoon? At bakit ba big deal na offer iyon para sa akin?
Tumikhimako at agad bumangon sa gulat. Nag indian seat sa kama niya at palihimna
kinuyomang kamao sa
iritasyon sa sarili.
"AmI going to... uh... sleep here?" tanong ko bilang pag-iiba sa usapan.
Wala naman kaming usapan pero imbes na isipin niyang nababaliw na nga ako, tinanong
ko na lamang siya
noon.
"Yes," he said and then he went to his table to get something fromthe drawer.
I want to mutter so many curses but I don't want himto think that I amtalking to
myself so refrained. Nilingon
kong muli siya. His broad back trying to reach something on his drawer is giving me
again so many curseworthy
ideas.
Nang nilingon niya ako ay tumuwid ako sa pagkakaupo. I'mjust suddenly feeling all
classy like the Hidalgo
women in their paintings.
"Bukas ay baka may pera na ako, lilipat ako sa pinakamalapit na hotel. The Coast is
it?" I asked in the most
confident way I can.
Hinarap niya ako. I'mtrying so much to look at his forehead instead of his eyes or
his body. Even with all my
parent issues, I have always been confident around other people. Be it on the stage
or not. But with him, I
thought he was my bane, I was wrong... he is my kryptonite. All the confidence were
sucked out of me
leaving me only with my weaknesses, naked.
P 12-5
"You're not leaving Costa Leona anytime soon," he said, marked with finality.
Napaawang ang bibig ko sa gulat at sa mga umaambang salita.
"What do you mean I'mnot leaving? I amneeded in Manila."
"We still have to talk about our arrangement," he said in a business-like tone.
Uminit ang pisngi ko sa sinabi. I know what he means by that. Alamko na hindi siya
nagbibitiw ng salitang
hindi niya totohanin pero hindi lang talaga ako makapaniwala.
"I can just go back to Manila and tell my father that we're in a r-relationship," I
explained simply.
A ghost of a smirk played on his lips. He stepped forward to his bed. Para akong
sinisilaban nang umuga ang
kama sa pag-up niya. Tinuko niya ang kanyang kamay sa kama para makahilig at
makalapit sa akin.
Ayaw kong gumalaw o umilag man lang. But then my eyes betrayed me. It trailed to
the sides of the bed,
away fromhim.
"You say that easily when you cannot even contact your family and tell themabout
what happened."
Mahinahon at napapaos niyang sinabi. "You were randomly blown by the wind
fromRomblon. Do you have
any idea how far that is?"
Hindi ako nakapagsalita. Ngayong sinabi niya at ipinagdiinan niya ang nangyari,
realization dawned on me. It
was a near-death experience. Hindi ko man naranasan at naramdaman ang rahas ng
dagat at hangin habang
nasa laot dahil wala akong malay, ngayong iniisip ko na ito, tila napaka imposible.
Umawang ang labi ko sa gustong sabihin. But my words were caught mid air. I
couldn't tell himexactly what
happened. And I know any excuse won't work for him.
He ruffled my curly ends. The roots tingled at his touch. Gusto kong umiyak ng
pahisterya. Eury, you were
broken as a child and a teenager, and I understand your reaction towards himyears
ago. Ngunit ngayon,
you've matured enough to lead yourself here but you're still that same girl years
ago! Damn it!
Nilingon ko siya. Determined to fight whatever I'mfeeling again.
"I don't understand! If you hate me so much because of what I did, why do you have
to do this?"
Ang gilid ng kanyang labi ay umangat. Tila may masamang binabalak ang tingin niya.
Tila alamniya kung ano
talaga ang tunay kong iniisip at mas lalo lang akong nairita sa sarili ko. Ngunit
habang tumatagal ay nakikita
kong nahalinhinan iyon ng poot.
"Matulog ka na. You need to rest properly."
Tumayo siya, binalewala ang naging tanong ko. He turned the lights off, living only
the dimmed lamp and then
he's gone. Nanatili akong nakatitig sa pintuan ng ilang sandali.
He's right. I needed the rest properly. Nang humiga ako'y akala ko'y nasa laot
parin ako. Umaalon pa ang
pakiramdamko. Parang lumulutang sa karagatan hanggang sa tuluyan nang nakatulog sa
pagod.
P 12-6
Hinihipan ng hangin ang puting kurtina ng silid. Matayog na ang araw nang nagising
ako kinabukasan. It took
me a while to realize where I am. Ilang saglit ko pang pinroseso ang nangyari noong
mga nagdaang araw.
Ilang saglit ko pang pinilit ang sarili ko na maniwala na totoo nga ang
nangyayaring ito.
I woke up past ten in the morning. Ang huni ng ibon galing sa kakahuyang nasa gilid
ng bahay ay buhay na
buhay parin kahit na halos tanghali na.
Bumangon ako at muling tiningnan ang kama. The white sheets exploded on my side but
on the other side, it
looks so neat. Hindi siya natulog dito?
I amnot surprised, though. Binaba ko ang mga paa ko sa sahig at nakita ang isang de
kutsong tsinelas doon.
Sinuot ko iyon, hindi sigurado kung para iyon sa akin. But certainly, Vincent is
not wearing that kind, right?
Pagkalabas ko ng silid ay dumaan muli ako sa library. Wala na yatang tao roon. Wala
akong naririnig na kahit
ano. Bumaba ako sa sala at nakita ang pagtingala ni Milo sa akin.
"You're awake, Ate Ganda!" puna ni Milo nang nakita ako.
Cassandra walked out of the kitchen when she heard Milo's greeting.
"Good morning, Milo!"
"Tito Vince and his teamis out. Sabi ni Mommy, breakfast ka na raw dapat."
Cassandra beamed at me.
"Pasensya na. Hindi na kita ginising dahil alamkong pagod na pagod ka kahapon. Did
you sleep well?"
"Yup. Thank you."
Lahat ng ipinakitang walang kapintasang kabaitan ng kapatid ni Vincent ay hindi ko
maintindihan. She knows
what happened years ago, I would understand if she'll treat me like how her brother
treats me. Ngunit imbes
ay pinagsisilbihan niya pa ako habang narito ako.
Binaba ko ang kubyertos nang nakapagdesisyon pagkatapos kumain. I amsure I can talk
to the manager of the
five star hotel. Fromthere, I can use their telephones or any means of
communication to contact my Manager
and stay there instead habang nag-aantay. Hindi pwedeng ganito. Alamkong may
paraang hindi na tumanaw
ng utang na loob sa kanila, hindi ko na kailangan pang dagdagan.
"Cassandra, thanks for letting me stay here..." hindi ko na dinagdagan. Alamniya na
kung ano ang ibig kong
sabihin.
She nodded but didn't look at me. Abala siya sa pag-aayos ng gamit sa kusina habang
ako'y naghuhugas ng
pinggan.
"Iniisip kong lumipat muna sa hotel at doon manirahan pansamantala. Ayaw ko nang
makaabala pa sa inyo at
sa kay Vince."
Tumigil siya sa ginagawa at nilingon ako. She wasn't shocked with it. Nagpunas siya
ng kamay bago ako
P 12-7
hinarap.
"I have my own money, I just don't have the means to access it ngunit may paraan
naman. I want to exhaust my
choices instead of staying here and waiting."
"Antayin mo muna si Vincent bago ka magdesisyon."
Great! Which will probably mean another painful talk.
"Nag-usap na kami tungkol dito pero hindi niya naman siguro mamasamain kung
pipiliin ko iyon. Besides, it
will be just a few blocks away fromhere, I guess."
Ilang saglit siyang nag-isip bago bumuntong-hininga.
"To tell you honestly, I don't know why my brother is keeping you here. I don't
know you but based on what
I've heard..." Hindi niya pinagpatuloy. "Kaya hindi ko maintindihan. I suggest mag-
usap kayo ng kapatid ko
pero kung gusto mo talagang gawin ito, tingin ko ay wala akong magagawa para
pilitin ka."
Naging mahirap iyon. Lalo na't ang mga mata ni Milo nang nagsimula na akong
maglakad sa dalampasigan
patungo sa isang exklusibong hotel sa 'di kalayuan ay halos nagmamakaawa. Tinapik
ko ang kanyang ulo at
hinalikan ang kanyang pisngi. He blushed after that.
Kinawayan ko lamang siya nang nakalayo na ako.
"May I use your cellphones or telephones here?" tanong ko sa receptionist ng five
star hotel na sikat sa lugar
na iyon.
The coral white walls, huge transparent glasses, and expensive gold accents
decorated the whole of the
hotel. Sa laki ng lamesang pang reception at sa tangkad ay tila isa akong bata na
sinusubukang bumili ng
candy sa isang tindahan.
"I amEury Saniel of Astra."
I cringed at that. I amnot used to talking like that. At least not to normal people
and to normal situations but I
need to use it.
"Naiwan ko ang mga bagahe ko kaya wala rito ang identification card ko, ang credit
cards, and debit. Wala
akong ibang dala. But if I can contact my manager fromhere, I'msure she can provide
you all the necessary
details for it. I need a place to stay," paliwanag ko.
Nanatili ang mga mata ng isang chinitang receptionist sa akin. Kunot-noo naman ang
isang katabi niya.
Nilapitan siya ng isa pa at tinitigan nila akong mabuti.
"I'msorry, Miss, but..."
May binulong ang bagong lapit na receptionist sa kaharap ko. Her name reads "Esme".
"I think I'll have to contact our manager, Miss," nahihiyang ngiti ng babae.
P 12-8
Tumango ako. I feel like I can settle for anything. If they are going to judge me,
I'd understand. Baka iniisip
nilang scammer ako o ano.
"Eury? Eury Saniel?" boses galing sa likod ang narinig ko.
When I turned around, napawi ang tipid na ngiting suot ko kani-kanina lamang. Isang
grupo ng mga bading na
showbizreporters ang lumapit. The tourists look our way, even the staff of the
hotels were a bit intrigued.
"Excuse me..." anito habang nilalagpasan ang mga turistang naroon.
Tatlo sila at kilala ko bilang tabloid reporters. These are the people my manager
wpuld definitely ask me to
avoid but... hindi atang magandang ideny ang identity ko ngayon lalo na't halos
magmakaawa ako rito sa front
desk na makilala.
"Ah... Hmmm..."
Tinanggap ko ang mga kamay nila na agad inilahad sa akin. Hindi pa nga ako
nakakapagsalitang muli ay
nakuhanan na ako ng picture.
"Now that we're hear, kumusta? My God! The news about you is filling the headlines
of the industry!"
First of all, that's an exaggeration for sure. Hindi ako ganoon ka sikat kay
Zander. Unless if... what is it?
"And have you seen the exclusive interview of Blair? My God, she's picking a
fight!" ang sabi noong may
katangkarang bading.
Hindi ko alamkung kanino ako titingin. The curly-haired one, the tallest, or the
one sporting a Louis Vuitton
Speedy.
Hindi ako makasabay. Hindi ko pa alamkung ano ang mga balita at mas lalong hindi ko
alamkung gusto ko
bang malaman.
"Aha! You didn't see her interview, yet? My God! And I'msure, sorry ha, I know a
girl like you fromthe elite
family wouldn't want to be involved with Zander kaya imposible iyong paratang ni
Blair!"
What?
All the blood ran out of my face when I slowly realize what it all means.
"Ano ka ba!" Umirap ang bading na may dalang Louis Vuitton. He took his phone out
and started scrolling for
whatever it is.
"At iyong Daddy at Mommy mo? They were immediately mobbed by the reporters asking
about your opinion!
Ang sabi'y you're in some island at busy ka. You're here pala?"
"Here, lady," sabay hila sa braso ko ay ipinakita sa akin ang video ni Blair na
nagsasalita, with Boracay on
her background.
Simula pa lang ng video, alamko ang ipinapahiwatig niya.
P 12-9
"Alamng mga tao na simula pa lang, kami na ni Zander. The fans, the staff, our
close friends know that. Even
Zander, he's not denying that Eury always make the first moves and being the
gentleman that he is..."
What the fuck?
"I think everyone knows what kind of girl she is so nobody will believe it."
May hirit pa ang interviewer. "These pictures are recent. Does that mean she's a
third party?"
Tumawa si Blair. "I'mnot sure about that. A possible?" Tumawa muli siya at na-cut
na ang video.
Nagtarayan ang mga bading sa tabi ko ngunit hindi ko na iyon maproseso. And as if
that explosive is not
enough, they scrolled down for an ambush interview of my Dad with my Mombehind him,
trying to hide from
the cameras and looking utterly annoyed. Ang bouncers at security guards sa tabi
nila ay halos labagin na ang
Human Rights sa pagtataboy sa mga reporters.
"Architect, Architect! Is it true that your daughter is a involved in a third
party?"
Umiilag si Daddy sa camera ngunit dahil hindi na siya makalakad sa dami ng mga
sumusubok ay napilitan
siyang sumagot.
"I'msure not," tipid nitong sinabi.
Parang kinurot ang puso ko habang tinitingnang nahihirapan ang aking ama na sagutin
ang mga paratang sa
akin. Parang kinukurot ang puso ko nang narinig kong ipinagtanggol niya ako, kahit
paano, ng ganoon.
"Architect, they said she's been involved with a lot of men so it is not
surprising-"
Tumigil si Daddy. I can see his veins surfaced on his forehead. Tiningnan niyang
mabuti ang reporter na
nagtanong at nanginginig siyang sumagot.
"My daughter is a respectable woman! I can guarantee everyone that! All these
speculations about her isn't
true! I amvery, very disappointed, not of her, but of the people around her! That's
all. Now may you please
excuse me. My wife is not fond of cameras," sabi ni Daddy bago naputol ang
interview.
"And have you seen Zander's posts lately?"
Hindi ko na kailangang makita iyon. There is nothing in me but pure anger. Nothing
in me but pure pain for
my parents who're trying to clear my name while I amnot around.
Ayaw ni Mommy at Daddy kay Zander noong una ngunit natutunan din nila itong
gustuhin kalaunan. Maybe
they realized that there is just nowhere to go for me but in this industry. No one
is good for me but someone
who is successful in it. Pero alamko na sa aming tatlo, they liked my relationships
the least.
Now that this news exploded, I know where my father is coming from. All his
stereotypes about it came true.
And for the first time, I want to hear himsay, "I told you so..."
"Miss Saniel," tawag ni Esme sa front desk.
P 12-10
I absent-mindedly looked at her. She smiled and nodded.
"I received a call fromyour fiancee. He's paid for your stay for tonight."
"Fiancee?" mas gulat pa ang tatlong kasama ko sa sinabi ng receptionist.
Esme smiled shyly at thembefore finally giving me a roomcard.
"No need for the details, Ma'am. Architect Hidalgo is a friend of our acting
President."
"Architect Hidalgo!?" the one with a Louis Vuitton exclaimed. "Vince Hidalgo,
Eury?"
Baka ganon talaga. Itseems like we don't love our own family pero once naibang tao
naangmanirasasarilimong pamilya, syempre, magagalit
tayo. HahhahahahaahDzahhhhh ngangahhhhhh angmga bayooootttt!!!!!!!!
P 12-11
Kabanata 11
375K 15.8K 8.8K
by jonaxx
Kabanata 11
Break
Hinawi ko ang mahabang kurtina sa aking bintana, tama lang para makita ko ang
dalampasigan. I sighed when
I realized that my view is dotted with obvious in disguise media.
Kakatapos ko lang manood sa telebisyon ng paulit ulit na pahayag ni Blair tungkol
sa kumalat na relasyon
namin ni Zander. And it is funny when I realized that all I feel about this issue
is anger. Hindi sakit o hinagpis
kundi galit. To see that Zander did not even clear our name and is letting Blair
talk about it speaks volumes.
Lalo na sa kanyang social media accounts, na ibinalita rin, na dumami ang post niya
na silang dalawa lamang
ni Blair.
I remember how my parents are beginning to understand what I really want. I
remember themfinally
accepting that this is what I want. I remember themrealizing that they couldn't
dictate who I want to be with. I
remember the first time they supported my relationship with Zander. I remember
thempushing me to be in a
relationship with Zander because he is the top of the pinnacle in my chosen field.
Now that they think my world is crumbling down, the little step of acceptance they
have given it has
crumbled down, too.
Tumingala ang mga nagpapanggap na turistang reporters kaya agad kong binitiwan ang
kurtina ng aking
kwarto.
"I've known Zander for a long time and I don't think he is the kind na magiging
unfaithful. So whatever that is,
it's probably just rumors," sabi noong isa sa mga common friend ni Blair at Zander.
Matalimkong tinitigan ang TV. Kanina pa hinihingan ng opinyon ang mga kaibigan
nila. And on my side,
Carrie did not comment on anything. Flyn is busy with her own shoots kaya hindi rin
ito nahingan ng opinyon.
"Well, the pictures. I've known Eury for quite sometime now and alamkong touchy
talaga siya at medyo
friendly towards boys so..."
Padarag akong naupo sa kama, tumingala at binuga sa hininga ang frustration. People
think they know
everything. What the serious hell are they saying? At si Zander, ni walang
statement? This is obviously a
sabotage to ruin me. This is clearly his choice and I cannot believe him! Bago ako
pumuntang Romblon, he
offered me a house. He seems serious about it. Kung ito ang sukli niya sa naging
reaksyon ko, then fine! But
we're fucking done!
At ngayon... hinihintay ko na lang na ibalita ang detalye ng aking relasyon.
Because of what happened in the
front desk, I believe some media covering events in Boracay went here without
hesitation because of it. Kaya
P 13-1
hindi ako makalabas dahil ayaw kong pagkaguluhan ng media sa mga tanong.
Nag-iba ang topic sa news ngunit ang tumatakbo sa utak ko ay ganoon pa rin. I want
to call the restaurant and
ask themto deliver my dinner here. Ayaw ko nang bumaba.
Tumayo ako at lumapit sa telepono nang narinig kong tumunog ang pintuan, hudyat na
may papasok. I muttered
a curse under my breath and saw Vincent's large brooding frame on my doorstep.
Kunot noo niya akong tiningnan habang sinasarado ang pintuan. He put the card he
used inside his pockets.
Maraming tanong ang bumalot sa aking utak. Paano siya nakapasok? Hindi ba may
privacy dapat ang mga
rooms? But then, fine, he paid for this room.
Lumapit siya at nilapag ang mga paperbag sa kama. Napakurap-kurap ako at
tinalikuran ang telepono. He
started removing his wristwatch. What the hell does this mean?
I stepped forward para komprontahin siya ngunit mas lalo lang nadepina ang konting
distansya namin dahil
doon. Para akong nasa gitna ng isang electric field. Pinapalibutan ng libu-libong
boltahe ng kuryenteng kung
saan-saan tumatama.
"Maraming reporters sa baba," panimula ko. "Some of themoverheard the front desk
woman when she told
me that the roomis paid by my fiancee."
Lumapit si Vincent sa bintana. Tumingala siya at sinarado ang gahiblang espasyo na
maaaring gawing mata
ng mga nasa labas patungo sa aming kwarto.
Nagtagis ang bagang ko habang tinitingnan siyang ginagawa iyon. He checked all the
ends and corrected the
spaces that seems a bit too revealing. Then he turned to me.
"Dumaan ka ba sa lobby?" tanong ko.
"Yes," he said in a low baritone.
He shifted a bit and started unbuttoning his white longsleeves. Oh my God, Eury!
You fool! Stop noticing
even the small things about him! Ganyan ka nagsimula noon!
"W-W-Were you asked by anyone about... anything."
Now I can't even say the words properly without stuttering.
"Yes," he answered. "Tinanong ako kung bakit hindi ka bumababa."
Damn! So the media really is shamelessly waiting for me to show up for an exclusive
interview? Bakit pa
ako nagulat. It is a big scoop right now. To be the first one to enjoy that
privelege will allow themaccess to
an award or something.
"Anong sagot mo?"
"I said you were too tired last night so you're probably resting the whole day."
P 13-2
What? A smirk curved on his lips but then it immediately disappeared. Napalitan ng
pagseseryoso.
"Bakit mo naisipang kumuha ng hotel?"
God! I want to avoid this confrontation tapos narito na ito sa harapan ko ngayon?
"I don't want to be a burden to your sister or to you. Besides, I can afford a
hotel room, talagang wala lang
akong access sa pera ko ngayon at nag-aantay pa ako sa aking P.A. na dumating."
He is walking lazily towards me. Maaaring relax pa ako ngunit nagwawala na ang
sistema ko. You fool!
Hindi ka parin talaga nagbabago! But at least now you know what it is and not
making excuses for being a
crazy bat shit, Eury!
"And you think people will believe we have a relationship when you're being this
distant? Ang lapit lang ng
bahay ko rito, Eury. Bakit ka rito titira kung pwedeng doon?"
Uminit ang pisngi ko. I know and I understand that my accusation is unforgivable.
Ano man ang gusto niyang
mangyari ngayon bilang kaparusahan ko, dapat ay tanggapin ko na iyon. Ngunit hindi
ko mapigilan.
If I tell himthat I'll just issue a statement about what happened years ago, para
sa kung sino man ang gusto
niyang makaalam, alamkong walang bisa iyon. That is why he's opting for us to show
an intimate
relationship just to prove that he never forced me whatsoever years ago.
Pinisil ko ang bridge ng aking ilong at naglakad na para malagpasan siya at
mapanatili ang distansya.
"Fine! Fine! But when does this end, Vince? Alamkong ang gusto mong mangyari ay
ipakita sa mga kliyente
at mga tao na walang pilitang nangyari sa atin pero hanggang kailan tayo ganito?"
I amtrying so hard to think straight while he's watching me losing the filter of my
mouth.
"Until I'msatisfied," he said.
"Until you're satisfied?!" Gusto kong maghisterya.
This is ridiculous. Pero alamkong wala akong karapatang magtanong dahil ako ang may
atraso at siya ang
naagrabyado ko.
"Fine!" I said, frustrated. "I have so many issues right now, Vince. If you haven't
noticed? My boyfriend is
not defending me fromall of our issues and people are accusing me of being his
mistress."
His lips twisted in a sexy manner. Iniwas ko ang mata ko sa kanya at saglit na
inisip kung bakit hindi ako
makapag-isip ng diretso. Ah... oo nga pala.
"Your... boyfriend? Sabihin mo nga sa akin, Eury," mariin ang pagkakasabi niya nito
habang humahakbang
palapit sa akin.
Nanuyo ang lalamunan ko. Shoot! I did not realize what I just said.
"Paano maniniwala ang mga tao na tayo kung may boyfriend ka? Hmm?"
P 13-3
Asshole! And I have no right to question it because... damn it! Ganito ba magbayad
ng kasalanan?
Yumuko ako nang napalapit na siya. The scent of his expensive perfume mixed with
his unique scent filled
my nose. Napapikit ako ng mariin at pilit na itinutulak ang sarili sa galit.
Here is a man who's trying to get even with me. Here is a man who's trying to clear
his name while literally
forcing me to do it. At heto ako, walang magawa dahil alamko na may atraso ako sa
kanya. At kung hindi ko
binawi o naging mas malupit ang mga magulang ko'y baka nakulong na siya habang
buhay sa kasalanang 'di
niya ginawa.
He slowly caressed my chin with his index finger. Para akong lumutang sa ginawa
niya. How can a man so
savage and ruthless as himhave this kind of gentle touch. Like how he's able to
touch me before. Noong
nahulog ako sa bangka at napagalitan. Noong umiyak ako at naghihisterya. Kahit
noong ipagtulakan ko na siya
sa galit ko.
He pushed my chin up para makatingala ako sa kanya. Pagbabanta, panghihina, galit,
at frustration ang nakita
ko sa kanyang mga mata. His lips curved.
"Break it up," he said breathily.
"I amin showbusiness, Vince. Unless you want a complicated life, filled with
questions fromthe media
because of your sudden relationship with me-"
"Break your relationship up, Eury," he said ignoring my last call for his change of
mind.
Ngumuso ako at bahagyang tumango.
Inangat ko ang tingin ko sa kanya. Matalimat madilimang kanyang mga mata. Umawang
ang kanyang labi at
bumaba ang kanyang tingin sa aking labi. His very presence and the closeness made
my heartbeat faster. Sa
sobrang bilis at lakas nito, pakiramdamko'y sumasakit na ang mga butong nakapalibot
dito.
My breathing is heavy. His fingers grazed the sof sides of my face and I was
already hesitant to question
more.
"You told me to tell Dad that we're getting married. We can't just fool him! He'll
expect, Vince," mahina kong
sinabi. "And that's too much."
"I'll say it's too much if it is."
Tinulak ko siya ngunit kung may distansya mang bumahagi ay agad din siyang
nakabawi.
"If you want to get even with me, h'wag mong idamay ang pamilya ko! They will
expect so much, Vince, and I
don't want to disappoint themagain!" halos maiyak ako. "Kung gusto mong maghiganti
sa ginawa ko, ako ang
saktan mo! Ako ang pagbayarin mo! I amwilling to pay you anything! Even this! Even
the ruin of my own
name just so you can forgive me but I won't allow you to ruin my family!"
Hinapit niya ang baywang ko at dinikit ang aking katawan sa kanya. I would be
squished on his chest kung
hindi ko lang nailagay ang braso ko sa kanyang dibdib bilang pantuko at ang tanging
nagpipigil sa distansya
naming dalawa.
P 13-4
"We won't disappoint," he said.
For a brief moment, naging masyado akong naging conscious sa posisyon namin. I
amalmost tiptoeing
because of his height and his demanding stance. I amalmost certain that he can hear
my heart's beating or he
can feel my ribs hammering like crazy.
"Bakit hi-hindi nanliligaw na lang muna, k-kung ganoon?" I swear I sounded so
ridiculous at my request.
Ngumuso siya at nagtaas ng isang kilay. Ilang sandali siyang hindi nagsalita
dahilan kung bakit mas lumala pa
ang awkwardness na naramdaman ko. Eury, you freaking fool!
"I don't do courtship, Eury. You think anyone would believe that?"
Bumuhos ang pait sa akin. Of course, Eury. He doesn't do courtship, obviously. Noon
hanggang ngayon. His
relationship with women is not really that private. Lalo na syempre noong naging
isa siya sa pinaka in
demand na Architect sa buong Asya. Walang babaeng mag-aantay pang ligawan niya. His
looks, masculinity,
power, and money is enough to seduce anyone. He doesn't have to be nice or
whatsoever. Damn him!
He tilted his head and then loosened his grip. Haplos sa aking baywang bago siya
umurong at tumalikod.
"I bought you new clothes. That's not as fancy as the clothes you model but will do
for now."
Nilingon ko ang mga paperbag sa aking kama. Lumapit si Vincent sa kama at kinuha
niya ang paperbag.
Nilahad niya iyon sa akin.
"I don't want you wearing that dress while roaming around here. We'll eat our
dinner downstairs."
Binalingan ko ang damit kong ipinahiramng kanyang kapatid. It's an old rose floral
dress that would pass as
a daster, kung iba lang siguro ang nagsuot. Is that what he meant? I shouldn't wear
something of this variant?
Damn him!
"Maliligo muna ako," sabi ko at hindi na siya tiningnan.
Dumiretso ako sa banyo at nagkulong na roon. Nilagay ko ang aking mga kamay sa
aking mga mata. Damn
him! And Eury, you fool! How dare you just agree even when you know what it is!
Binaba ko ang aking mga kamay at pinagmasdan ang aking sarili sa salamin. Hell, I
look like a lost child in a
dress. Bakit ba hindi ko ito naisip kanina?
Niligo ko lahat ng frustrations ko. Puno ang pag-iisip ng maraming bagay habang
nagbibihis at sinusubukang
patuyuin ang buhok gamit ang blowdry.
I have to ask himif my manager called his phone or anything. There is no news again
about what happened
with Hubert but I'mglad that the police is on it. I wonder what the higher ups of
the station is thinking. O nagiisip
pa ba sila sa akin?
He bought me a black simple dress. Siguro'y sa Caticlan, kung saan siya
nagtatrabaho, iyon galing. I peeked
at the other paperbag and saw sets of underwear.
P 13-5
"God damn it!"
Pumikit ako sa awkwardness na naramdaman at inilayo iyong paperbag sa aking mukha.
Sa huli ay kinuha ko
ang mga ito at sinuot na. May iilan pang damit ang naroon. I checked themone by
one. It can actually last for
a week.
Pagkatapos magbihis ay lumabas na ako ng bathroom. My eyes immediately flew to my
bed where Vincent is. Wearing a white v-neck t-shirt, holding on to the remote
control, his eyes drifted to me. Pinatay niya na agad
ang telebisyon at agad na bumangon galing sa pagkakahilig sa headboard.
Nilingon niyang muli ako. Tiningnan mula ulo hanggang paa bago huminga ng malalimat
tumayo.
"Kakain tayo sa restaurant dito?" tanong ko.
Nakapamaywang siya nang tumigil at tinatantya ang sinasabi ko.
"The media won't come near us if you don't want to."
Bakit? Anong gagawin niya? Even the security of this hotel can't just tell their
guest to leave other guest
alone.
"We'll eat our dinner inside their VIP room. Tito Solomon and his wife is waiting
for us."
Sa ilang araw naming pananatili sa ginagawang resort sa Batangas noon, alamko na
kung sino ang kanyang
Tito Solomon. These couple guided himgrowing up. At paniguradong hindi lingid sa
kaalaman ng mga taong
iyon ang tungkol sa nangyari sa amin noon.
"Okay," pagsang-ayon ko.
"Let's go..."
Nauna na siya sa pintuan. He opened the door for me at ilang sandali akong hinintay
na makuha ang gusto
niyang iparating bago ako tuluyang lumabas.
Patungong elevator ay tahimik kaming dalawa. Walang imikan. Bago kami nakasakay ng
elevator ay may
tumawag sa kanyang cellphone. He answered it.
"I'min The Coast. Dito na ako matutulog," sagot niya.
Nanatili ang tingin ko sa harap. Isang malaking salamin sa pintuan ng elevator na
may repleksyon naming
dalawa. He looked at me intently as the elevator started to travel down.
"Paki sabi kay Rod na siya na muna bahala. Susunod ako bukas ng tanghali."
He sighed. The elevator opened for the ground floor. Lumabas ako, ganoon din siya
bago binaba ang
cellphone at iginiya ako kung saan kami kakain.
Hindi iilan ang mga nakakita sa akin. Alamkong media tuwing agarang nagmamadali
pagkakita sa akin,
sinusundan ako at nagpapanggap na hindi. Mabuti na lang at hindi kalayuan ang
restaurant, ngunit hindi pa
P 13-6
kami nakakapasok sa VIP roomay nakita ko nang nagsitayuan ang iilang kakilala kong
media na naroon,
kasama ang mga nakausap ko kanina sa front desk.
"Eury," ang matangkad na bading ang unang bumati. He's calling me but his eyes
drifted to the one beside me.
"Hello!" I smiled.
Vincent snaked his armaround my waist and blocked my view.
"I'msorry but I want a private moment with her," he said immediately.
Bumaba ang mata ko sa kamay niyang nakahawak sa baywang ko. He pulled me closer
against his body in a
possessive stance that had my heart hammering. Para akong masasamid sa bagsik ng
pintig ng puso ko.
"Sure, Architect Hidalgo."
Inangat ko ang mga mata ko sa mga lumapit na media. They did not even look at me
when they said it. Lahat
ng mga mata ay na kay Vince. Pagkatapos ng sagot ay nagkatinginan sila, parehong
malalapad ang ngiti.
Vince's chest blocked my view, iginiya niya na agad ako sa loob ng isang silid.
The VIP roomin the hotel's restaurant is made of glass walls decorated with flesh
colored curtains. Sa
mahabang hapag ay naroon ang isang lalaking tantya ko'y nasa 40s-50s ang edad
kasama ang nasisiguro kong
asawa nito. They were sweet and touchy on the table. The man's hand is on the
woman's thigh. When they
saw us, tumayo agad ang dalawa.
"Tito," Vincent said in a greeting.
Tinapik ng mas matandang lalaki si Vince sa likod at pirming ngitian. The woman
kissed Vince's cheek
before they both turned to me.
"This is Eury Saniel," ani Vince.
I smiled and held out my hand. "Nice to meet you, po."
"This is Captain Solomon and his wife, Tita Athena."
The man gave a hearty laugh before shaking my hand firmly. Pagkatapos ay iyong
babae naman. The woman
looked so elegant. With her straight shiny hair, soft facial features, plump lips,
and curved lashes, I must say
na bagay na bagay sila ni Captain Solomon.
I suddenly wonder if I could ever grow older like that.
"Your father designed my wife's resort in Batangas years ago, tama ba, hija?"
Tipid akong tumango. The man looked at Vincent bago ako iginiya sa upuan.
"Thank you," sabi ko.
Pumasok ang iilang waiter para paglagyan ng inumin ang aming mga baso. Kinuha ko
ang baso at uminomako
P 13-7
galing doon. Naabutan kong nakatingin ang Tita Athena ni Vincent sa akin. Mapanuri
ang kanyang mga mata
ngunit agad din itong ngumiti at binalingan ang mga pagkain.
I bit my lowerlip. I wonder if these people knows about the past, too. I cringed
when I realized that they
probably did. At ito ang dahilan kung bakit gustong-gusto ni Vincent na ipakitang
hindi ganoon.
"Mabuti at tumawag ang aming front desk kay Athena noong nag check in ka, hija,"
Captain said.
My eyes darted towards him. Muli akong kinabahan. May kasunduan kami ni Vincent
ngunit hindi ko alam
kung anong isasagot sa mga taong malapit sa amin.
"As much as possible, we want to avoid scammers. Maaaring mathreaten din ang aming
mga bisita kung
sakaling hindi kami nag-ingat kaya kailangan iyon, Vince," Tita Athena said
pagkatapos ay sumulyap sa akin.
"Naiintindihan ko. Mabuti po at itinawag ninyo sa akin."
"Why would you want to stay here when his mansion is only a few blocks away?"
tumaas ang kilay ni Tita
Athena sa akin.
Nanuyo ang lalamunan ko. I seriously don't know what to say.
"Misunderstanding, Tita," sagot ni Vince.
Tumaas ang dalawang kilay ng kanyang tiyahin na tila nagulat at naliwanagan ng
sabay. Tumuwid ito sa
pagkakaupo at tumango.
"Well, I hope it is a simple misunderstanding. By the way, nalaman ko kay Sibal ang
tungkol dito noong
nagkwento siya sa mga sinabi ni Wanda sa mga Riego. Your Tita Fely is worried about
you." Pasimpleng
sumulyap si Tita Athena sa akin.
I wonder what that means. Wala akong ganang kumain ngunit sinubo ko ang iilang nasa
aking pinggan habang
nag-uusap sila.
"Wala kang dapat ipag-alala," sagot ni Vince.
"The whole hotel seems packed with media today. Alamko na kung bakit," Captain
Solomon smiled at me.
"I'msorry, po. I know it is because of me."
Palipat lipat ang tingin ko sa dalawa sa harap. I can sense that their eyes are
trying.
"I can just entertain their questions para matapos na ito pero nag-aantay ako ng
tawag galing sa aking
Manager," paliwanag ko.
"That's okay, hija. Wala namang inaabala ang mga media sa aming guests so it is not
a bother. Besides, most
of themhas checked in the hotel so it is even an advantage." Tumawa si Kapitan.
Vincent leaned on me a bit.
P 13-8
"Wala akong tawag na natanggap galing sa Manager mo." Then he took his phone out.
"You may use this. I'll
buy you a phone tomorrow."
I nodded. Tinanggap ko ang kanyang cellphone at tiningnan ito. Isang tikhimang
naging dahilan kung bakit
nag-angat ako ng tingin sa dalawang nasa harap. I saw themboth take a sip on their
wines.
Nilagay ko ang cellphone sa aking bulsa at nagpatuloy na sa pagkain.
Ang sunod na pinag-usapan ni Vince at ni Captain ay ang trabaho. While Tita Athena
is suggesting some of
their unique food to me. She's kind and nice. If she ever think that I ama bad
person, I cannot blame her.
"I will get some of those Strawberry Parfait I'mtalking about fromthe kitchen.
Omar, kindly please put more
wine on our glasses?" sabi ni Tita Athena sabay tayo.
Tumango ako at ngumiti sa kanya. Nang umalis siya at nagpatuloy si Captain at si
Vincent sa pag-uusap ay
bahagya kong tiningnan ang cellphone ni Vince. His social media account is active
and on his newsfeed.
Nilingon ko siya at mabilisang binisita ang isang account ng pinakamalaking
namamalita ng nangyayari sa
showbizindustry.
The freshest news was posted three hours ago with so many interactions. Ang titulo
nito ay isang quote galing
sa mukhang cover nito na si Zander saying...
"I don't have any romantic relationship with Eury. It has always been Blair."
Parang kumulog ang kalooblooban ko sa nabasa. I don't have to read the whol article
to confirmit. I can
immagine Zander doing that to save his career. Kahit pa sinabi niya sa aking kaya
niyang talikuran ito para sa
akin. I can imagine himbeing an asshole just to get back at me! Just for me to hurt
because I rejected him!
Hindi sakit ang naramdaman ko kundi galit. I clicked on the comments and saw how
people talked so many
shits about me. How they called me a whore, a slut, and a mistress. How I'msuddenly
the bad person when I
just freshly escaped death.
I put the phone back in my pocket. Nilingon ako ni Vincent at agad kong
pinangalahatian ang wine sa harap
ko.
Can this be anymore fucked up?
Yez namanAboitizzzzzexpressagoroyyyyy
P 13-9
Kabanata 12
397K 16.6K 9.3K
by jonaxx
Kabanata 12
Boyfriend
Kahit noong kumain na kami ng desert ni Tita Athena, hindi parin ako lubusang
mapanatag. I can't get over
what I just read. I cannot believe that this is happening to me.
Iniisip kong baka sinabi ng Manager ni Zander na iyon ang gawin para masalba sila
ni Blair. But damn him!
Sinabi niya rin sa akin na kaya niyang talikuran ang showbiz.
Sa galit ko'y nagbabadya na ang mga luha ko. I drowned my tears with food. I
diverted my attention to
Vincent and Captain Solomon. Nagtama ang tingin namin ni Vincent sa kalagitnaan ng
pag-uusap nila ng
kanyang tiyuhin. Before he could say something, I managed to utter my decision.
"I want to allow an interview," sabi ko.
Bumaling siya kay Captain. Nagkatinginan sila ng ilang saglit pagkatapos ay tumayo
si Tita Athena.
"Do you want me to set up a place?"
Umiling ako. "Anywhere will do, po. I just want to clear my name."
Hindi ko na kailangan ng manager. Hindi ko na kailangan irehearse ang mga isasagot
ko. Ngayon pa lang,
pinipili ko na ang mga tamang salita. Nagtawag si Captain ng mga staff.
"Anong sasabihin mo?" Vince asked when everyone's too busy for my request.
Mapait ko siyang tiningnan. Huwag kang mag-alala at isasalba ko rin ang pangalan
mo, if that's what you're
asking me. My God, boys will be the death of me! It's either they'll try to harass
me, break my heart, or drive
me insane!
"Kung ano ang dapat na sabihin," sagot ko.
A dark stormis forming in his eyes. I can see so many questions and endless
thoughts. Tumayo ako at pinutol
ang titig namin.
"Excuse me," I said and started walking towards the door to bravely face the
paparazzi and the media.
Tama ang hinala ko. Some shameless unknown group were around the VIP roomjust
waiting for us to come
out. Nang lumabas ako'y agad nila akong pinuntahan para makausap. Hinarangan agad
sila ng mga waiter at
staff ng hotel na tingin ko'y inutusan ni Captain para protektahan ako.
I don't remember the press being this wild towards me. Well, maybe because this is
a big scoop since the
largest current loveteamis involved. Kung tutuusin, kaya kong sirain silang dalawa
sa galit ko. They are so
P 14-1
selfish. To save their asses, they chose to degrade me. But no... I won't stoop
down to their level.
"I will allow an interview with my chosen media men. But I want to review the
questions first," anunsyo ko
para marinig ng lahat.
"Eury! Sa amin ka na!" the paparazzi fromtabloids are shouting like rabid animals.
Umiling ako at tinukoy kung sinong grupo ang gusto kong mag interview sa akin. Ang
napili ko ay iyong grupo
ng tatlong bading na hindi ko sinasadyang nakahalubilo kanina sa lobby. I chose
thembecause they come
froma decent company. Kumpara sa ibang narito.
"Eury, I have arranged the sea side sofa," narinig kong sinabi ni Tita Athena.
Hindi na ako humindi. Maeeskandalo ang ibang guests nila kung magpatuloy ang mob
doon sa loob ng
restaurant kaya sumang-ayon na ako roon. Nilingon ko ang VIP roomat nakita kong
nakalabas na si Captain at
si Vincent. Vincent's cold eyes bore into me. His arms are crossed as he talks
cooly to the older man.
I tore my eyes off himand started walking towards the exit. Sumunod ang mga staff
pati na rin ang iilang
media na uhaw sa mga sasabihin ko.
Pinapili ako kung dimlights ba o iilawan ng mas maliwanag. Pinili ko iyong tama
lang at naupo na sa sofa na
naroon sa harap ng dalampasigan, malayo sa iilan pang guest na tahimik na kumakain
ng kanilang hapunan.
"Are you fine here, Eury?" Tita Athena asked.
I nodded. "Thank you for the help, po. This is fine. I'mplanning to have a candid
interview but I guess this
place is much better."
Tumango siya at ngumiti.
"Tatawagin ko lang ang ibang staff, hija."
Nakakahiyang inabala pa ng tiyahin ni Vince ang sarili niya para lang matulungan
ako. Naupo na rin sa tapat
na sofa ang isa sa tatlong bading na nakausap ko kanina sa front desk. Dalawa
silang mag-iinterview sa akin,
ang isa'y may hawak ng DSLR camera. Nagtatalo pa ang iba. Anila'y mas maganda ang
dala nilang camera
but then I refused them. They can all just record whatever I'mgoing to say.
"Wala ka bang dalang P.A.?" tanong ng mag-iinterview sa akin.
That part is what I'mnot going to say. Hindi malinaw sa aking kung ano ang nangyari
sa kay Hubert at kung
sasabihin kong galing akong shoot kasama ang lahat ng namatay sa apartment ni
Hubert, na maaaring pinatay
nga nito, lalaki pa ng husto ang issue.
"Kung sa bagay, you don't need make up. You're glowing even without it! What's your
secret?" he smiled at
ibinigay sa akin ang isang papel.
"Is this going to be part of the question?" tanong ko.
Humalakhak siya. "No. I'mjust wondering since I know who's..." Natutop niya ang
bibig niya na para bang
P 14-2
ipinagbabawal ko iyong sabihin.
Dinungaw ko iyong mga tanong sa papel. Namili ako roon kung ano ang komportable
kong sagutin bago
ibinalik sa kanya.
"I haven't watched all of the interviews of the involved people. Kay Zander,
hindi."
"It's here..." mabilis niyang ipinakita sa akin ang kanyang cellphone.
He clicked a link and immediately Zander's words filled the air.
"The rumors are not true. I don't have any romantic relationship with Eury. It has
always been Blair."
Tumango-tango si Zander sa hindi kitang kausap. His face looked tired and weary
ngunit nakatitig siya sa
kausap na para bang sigurado siya sa sagot.
"Those pictures are just friendly. I'mfriends with Eury but we definitely have no
relationship with her."
Narinig ko ang huling tinanong na hindi na sinagot ni Zander. He's asked if I ama
third party since Blair is
suggesting it on her interviews and tweets! Umiling na si Zander at umaalis.
Naputol ang video. Inexit ng may
hawak ang link at ipinakita sa akin ang Twitter account ni Blair.
Blair: Someone is obviously a mistress in the making.
Blair: Using charmand her face to cover up ugly attitude.
Marami pa iyon. Agad akong tumuwid sa pagkakaupo at matamang tiningnan ang nasa
aking harap. My view
is dotted with so many other media men around who will try to record whatever I
have to say. Sa gilid ng
mga mata ko ay nakita kong kalalabas lang ni Captain at ni Vincent para panoorin
ang gagawing interview.
"I'mready," deklara ko.
"Let's start, then," medyo natataranta nilang sinabi at agad ng pumwesto.
Agad na lumapit ang iba para masagap sa kanilang recorders ang mga sasabihin ko.
Nakita kong nag rerecord
na sa camera kaya bumaling na ako sa mag-iinterview.
"Good evening Eury, thank you for allowing us an interview. It is an honor to be
trusted by you."
Ngumiti ako, no trace of humor anywhere.
"So let's start, days ago, the news and pictures about you and Zander
Mendezsurfaced on the internet. Anong
masasabi mo roon?" tanong nito, ngayon seryoso at may fake concern na sa tono.
"Well, just like what the people involved said, those are pictures of me and Zander
together."
"Does this mean anything?"
Kumurap-kurap ako. I shifted on the other side before shaking my head. "No."
P 14-3
"You're not in a relationship with Zander?"
"I'mnot."
"Never or not anymore?"
Fuck! That wasn't in the script! Adlib lang iyon at hindi ako nakapaghanda roon!
"I'min a relationship with someone right now," nasabi ko para masalo ang sarili sa
pagsisinungaling na hindi
ko na dapat pang gawin.
"Oh! Uhm, so you're not involved, in anyway, of Blair and Zander's relationship?"
"I'mgood friends with Zander, that's all."
"Ano ang masasabi mo sa mga taong nagsasabing third party ka raw sa relasyon ng
dalawa."
"I find it funny, actually. Sa dami ng nangyayari sa buhay ko ngayon, tingin ko'y
wala na akong panahon sa
mga ganitong klaseng kababawan."
"Ohh!"
Suminghap ang mga naroon at narinig ko ang bulung-bulungan.
"So you're so in love with your current boyfriend, Eury?"
Fuck! Hindi ko rin ito nabasa sa listahan ah! Ito ang mahirap kapag mag-isa at
walang manager! People take
advantage of me! And I cannot just stop the interview because I'msure some will
even include my reaction!
"Yes," mataman kong sinabi.
Uminit ang pisngi ko lalo na noong naghiyawan sila at nilingon sa gilid kung sino.
Hindi na kailangang
tanungin kung sino ang boyfriend ko. Lahat ng naroon ay alamna kung sino iyon.
Their eyes darted to
wherever Vince is.
"That's all. Thank you very much for this, Eury. Kailan ka babalik ng Maynila?"
Kahit iyang huling tanong ay mahirap sagutin! What the hell?
"It depends..." I trailed off.
"When his project finishes?" nang-iintrigang tanong sa akin.
"Uh, no... That's going to be a month or less fromnow. I have to go back to Manila
probably within this week
or next."
Nagpipigil ng ngiti na yumakap ang nag-interview sa akin. Nakipagbeso ako
pagkatapos ay tumayo na.
Pinaunlakan ko ang iilang pictures na hiningi sa akin hanggang sa may ilang
turistang namataan ako at
nakilala.
P 14-4
Pagkatapos ng pictures para sa lahat ng naroon ay iyong mga turista naman ang
pinaunlakan ko. I amnot even
sure if this is safe. I don't understand why I amnot that cautious when Hubert has
escaped multiple murder
and is on the loose now. Kung ano man ang alitan nila ay nakasisiguro akong
involved ang issue namin doon.
And he knows that I amalive and just somewhere in Aklan!
Sa kalagitnaan ng pagkukuha ng pictures, hindi ko maalis iyon sa utak ko.
"Narinig ko na narito ka raw, dinala ko ang CD ng Astra at isang poster mo," sabi
noong isang lalaki na siya
lamang may merchandise ko.
Tumango ako at tinanggap ang Pentel para maisulat ang pangalan niya. He shyly
waited for me to finish my
autograph. Nang natapos ay nanghingi muli siya ng isa pang picture.
Pakiramdamko'y hindi na matatapos ito. People realized who I was because of the
interview, now some are
lining up just for a picture. Habang inientertain ko lahat ng lumapit, binabantayan
naman ako ng staff at iilang
security ng hotel. Kung tutuusin, hindi na iyon obligasyon ng hotel. Pero dahil
kilala ni Vincent ang may-ari
ay inakong responsibilidad na iyon.
Nakipagkamayan ako sa dalawa pang lalaking nahihiyang lumapit. Pinagitnaan nila ako
sa picture. Nahagip
ng aking tingin ang 'di kalayuang sofa sa hilera namin. Nakita kong naroon na si
Vince kasama si Captain
Solomon. Beside themare some of the staff, serving some hard liquors. Ang mga mata
ni Vincent ay nakatoon
sa akin, malamig at matalim.
"Eury! Aakyat ka na sa hotel roommo o dito ka muna? Dito muna tayo so we could
chat! We're ordering
wine."
Ang ibang mga miyembro ng media ay may katawagan na. Ang iba'y abala sa pagpipindot
sa kani-kanilang
mga cellphone. Siguro'y pinapasa na ang mga detalyeng sinabi ko.
"Hindi, sige. I need to, uh, go to their table."
Hindi ko na kailangang tukuyin kung sino. Madrama lamang silang tumango na para
bang nakakaintriga talaga
ang lihimko.
I waved at themgoodbye, leaving some onlookers and curious guests. Nang palapit na
ako sa sofa kung
nasaan ang dalawang lalaki, narinig ko ang tawanan nila.
Vincent lazily stretched his hand to get a glass of bourbon. Nang nakita ako'y agad
na napawi ang tawanan at
ang tanging natitira ay multo ng ngiti sa kanilang pinag-usapan.
He sipped on his glass as he watched me sit beside him.
"Kumusta ang interview?" tanong ni Captain.
"Ayos lang, po. I just gave themthe answers they want para hindi na sila manggulo
pa."
Vincent's hand rested on my thigh. Halos maestatwa ako nang naramdaman iyon. But
then he quickly removed
it. He just wanted my attention. Tinapik niya ang kaliwang gilid niya.
P 14-5
"H-Huh?"
"Dito ka sa kabila. I don't want people to easily ogle on you just because you're
on that side," anito.
Napatingin ako kay Captain sa harap. His eyebrows shot up. Ang kanyang ngisi ay
tinabunan niya ng paginom.
Nakaupo na ako sa kanan ni Vincent nang tumayo si Captain Solomon. Tuwid ako sa
pagkakaupo habang
pinagmamasdan si Captain na nagpipigil ng ngiti habang pinagmamasdan kaming dalawa.
"I'll just check on my wife. And probably give you two some privacy?"
Namilog ang mga mata ko. Umiling agad ako at nilingon si Vince para manghingi ng
suporta sa pag-alma
ngunit tumango lamang ito na parang mas sinang-ayunan pa ang sinabi ng tiyuhin.
"Good night, Vince, Eury... Enjoy your stay!" he said, marked with finality.
"T-Thank you and good night, too. Please, send my regards to Tita Athena,"
mabilisan kong sinabi.
"No problem," he said as he excused himself.
Ngayong kaming dalawa na lang ni Vincent, with media around, I feel as though I'min
the hotseat. No, mas
malala pa riyan. Pakiramdamko'y mahihimatay ako sa biglaang kaba at pamamawis. I
amalways confident
whether in front of the camera or the stage but why amI always so nervous around
him. One of these days,
I'mgoing to get some sample of his whatnots just so I will understand my
kryptonite.
Diretso ang tingin ko sa harap. I'mjust suddenly reminded of my attitude whenever
we have guests at home. I
would always be primand proper, just like my sisters.
Hindi ko man tiningnan ay naramdaman ko ang paglahad ng braso niya sa likod ko.
Kumuha siya ng isang
baso ng alak at sumimsimdoon, with movements like that of a big wild beast - fluid
and graceful.
I was born rich and amexpected to be primand proper. He's an orphan and a bit
different fromthe
upbringing I have. He's crass, very male, and rough. I've known people, men, who
are like that. But I don't
react this way towards them. Kaya bakit ba talaga, Eury?
Ibinalik niya ang baso sa nakadapang lamesa at nakita ko sa gilid ng mga mata ko
ang paninitig niya sa akin.
"Let's talk about this arrangement," matapang kong sinabi sabay taas ng noo para
ipakitang seryoso at
business like ako.
Fromall of this events, I have summarized it on my brain.
Una, may krimeng nangyari sa mga taong involved sa sinapit ko sa Romblon. If people
will dig deeper,
which I doubt, they will realize that something happened on my shoot. Where is
Hubert? Did he kill his
friends? What was his reason? I don't understand.
Pangalawa, Vincent wants to clear his name fromthe scandal I made years ago. To
clear his name, he wants
me to pretend that we're together.
P 14-6
Pangatlo, Zander just ruined my image in showbiz. To cover up, I would take
advantage of Vincent's offer.
Kung magbabayad na rin naman ako ng kasalanan, dapat ay pagkakitaan ko na rin iyon,
hindi ba?
"Come closer, then," he whispered sensually.
Napakurap-kurap ako sabay tingin sa kanya. The evilness of his gaze is so evident.
Alamniya kung ano ang
nararamdaman ko. I immediately moved closer just to prove to him, and to myself,
that this is all nothing.
Humalakhak siya nang nakitang ang distansya namin ay kulang pa sa lapit, na hindi
pa nagdidikit ang aming
katawan. But I couldn't take it anymore. I moved a bit at nagulat ako nang
sinabayan niya iyon ng pagtulak sa
aking katawan palapit pa sa kanya. His hand behind me pushed my shoulder just so I
could crash on his chest.
His right hand pushed my thigh to meet his left leg.
Ngayon, ni hindi na ako makaurong at makalagay ng distansya man lang dahil nanatili
na ang mga kamay niya
sa kung saan ako tinulak. Damn him! Whatever I'mfeeling, this is not just because
of my crazy self! This is
because of him!
"Can't we talk without being this ridiculously close?" pagalit kong sinabi kahit na
abot-abot na ang tahip ng
puso ko.
"I don't want anyone to hear about it," he said in a drawl that's always attracted
me and probably the
flowerpot beside that torch in front.
Matalimko siyang tinitigan para maghamon. Nakatingin lamang siya sa akin, eyes like
that of a gladiator
ready for a bloodbath.
I tore my gaze and looked at whatever's in front of me. Taas noo kong tiningnan ang
nasa harap.
"What is your plan?" mataman kong tanong.
"You're still living with your parents," aniya.
Anong ibig niyang sabihin riyan? Yes, I amstill living with my parents. Ako na lang
ang tanging natitira sa
aming magkakapatid sa bahay. Not that my parents are always around our house,
though. Halos ako na lang
lagi ang natitira sa bahay namin.
"What about it?"
"When we're back in Manila, you're going to live with me."
Pakiramdamko ay pwedeng magprito ng itlog sa pisngi ko sa biglaang sobrang init
nito. Nilingon ko si
Vincent and I cannot believe that there is no humor in his eyes when he said it. Is
he serious?
"We don't have to! Why can't we just tell other people that we are in a
relationship-"
"Shh..." He put his index finger softly in the middle of my lips just to stop me
fromsaying more.
Natulala ako sa kanya. I cannot fathomhow stupid I amwhen it comes to him. Ngayon
ko lang talaga natanto
na sa buong buhay ko, all my moves are calculated and proper, but with him, I
cannot seemto find the right
P 14-7
things to do.
"You're raising your tone," wika niya sabay sulyap sa likod namin. His fingers
traveled down towards my
chin and rested on my thigh.
His eyes turned to me after that. Ngumuso siya, ang mapupulang labi ay agaw-pansin
dahilan kung bakit ako
napatingin. I shut my eyes tight, trying to get my shit together.
Years ago, even without physical closeness, my attraction in disguise of anger has
allowed me to do so many
reckless things. Ngayong ganito na kami kalapit ngayon, I can only imagine what it
will allow me to do!
"You expect me to say it softly when you're asking me to do ridiculous things?" mas
mahinahon na ang boses
ko.
"My girlfriend should live with me," he said.
Gusto kong tumawa. Nagdidilimang paningin ko habang tumatakbo ang utak ko sa
barikada ng limitasyon.
Not there, you stupid fool!
"And I wonder how many girls has lived in your place? I cannot imagine that!"
The smirk on his face made me irrationally mad.
"Oh, someone has been stalking me for the past years."
Napahigit ako ng malalimna hininga sa pagkapahiya. I want to push himaway,
especially now that he's this
dangerous! Hindi ko nga lang iyon magawa dahil paniguradong may bagong headline na
naman bukas kapag
nakita kaming nagre-wrestling dito. Not that I can even move himan inch, though!
"I amnot stalking you! Excuse me! I just assumed that you have dated a lot dahil
ganoon ka naman, hindi ba?
And so, you're confirming that all your other stupid side chics lived in your
home!"
I controlled my bursting emotions. Parang bulkang sasabog ang puso ko sa galit
ngayon.
"So where do you want to live, then? I'll buy you a house." He smirked.
Naputol ang litid ko sa kanyang sinabi. He just confirmed it twice! Why is this a
big deal to you, fool!? We're
here to talk about the business deal he's offering! Give and take relationship ito!
I can gain fromit! I can clear
my name because of him, as well. He can clear his by being with me! Kaya dapat wala
na akong problema
rito!
Itinulak ko siya dahil hindi ko na nakayanan na dalawang beses niyang kinumpirma
iyon. Ruled by emotions,
I just have no talent for logic and thinking. This explains my academic weaknesses.
Bago ako makalayo ay ibinalik niya na ako sa dating distansya. Hinagilap niya ang
aking palapulsuhan at
binaba iyon sa aking hita para pigilan na mangtulak pa sa kanya.
Now we're even closer. His other hand has reached my waist, trying to get a hold of
me.
P 14-8
"I'mnot one of your cheap whores, Vince! May atraso ako sa'yo pero wala kang
karapatang ituring akong gganito..."
The anger I'mfeeling materialized. Ang bata kong puso noon, kapag nasasaktan ay
bumabagsik at nagiging
bayolente. But my heart has changed. For years, I have learned. And right now, all
it could do is cry.
The tears trickled down my face. Hindi ko ito kailangan. Hindi dapat ganito. Ano
ang problema kung ganoon
nga ang gusto niya? Bakit hindi? Ano ngayon?
He immediately wiped away my tears. Asshole! Damn, I hate him! Damn, I should just
leave him!
Paniguradong pinupunasan niya lang naman ang luha ko para ipakita na inaalagaan
niya ako.
"I'msorry, I'mkidding," he said his voice laced with concern. "I'mliving in a condo
unit pero kung gusto
mong bahay ang tirhan natin, bibili ako ng bahay."
Men and their offer of houses. Why amI so prone to these assholes?
I glared at him. Mas maamo ang mukha niya ngayon, seryoso at nananantya. Kung
nakamamatay lang ang titig
ay kanina pa siya pinaglalamayan.
"Huwag ka nang mag-aksaya ng pera. I amperfectly fine with our mansion. Why don't
you just pick me up
whenever we have to play pretend and drive me home after. Pareho lang iyon. And
that would be convenient
since I don't have to... bring my things back when we're done with it."
Fuck.
Nanatili ang tingin niya sa akin, tila walang narinig sa kahaba ng sinabi ko. His
lips curved and he tilted his
head. Ang kanyang mga mata ay nasa kamay niyang ipinako ang kamay ko sa aking hita.
"I don't bring women in my condo," he said. "Sanay ka sa isang bahay kaya kung
gusto mo ng bahay, bibili
ako."
Natigil ako sa paghikbi. Hindi ko alamkung bakit sobrang nabigla ako.
"But if you find my condo unit convenient, then we'll stay in my condo. You have no
other option but the two.
I'mnot going to let you live with your parents anymore."
Nanuyo ang lalamunan ko. Bakit parang wala akong say sa mga desisyon dito?
If I point out that we're not married, we can't live together, baka mamaya alukin
niya na ako ng kasal kaya
hindi ko na ginawa.
"What about the media?"
"Oh, isn't that what you just said? We're together? So why do you worry about it?"
Lumipad na ang utak ko sa mga maaaring mangyari. For sure the issues about me being
a third party will end.
Ngunit paano si Mommy at Daddy? Would they allow it?
P 14-9
Mapait kong inisip ang maaaring magiging reaksyon ni Daddy. He liked Vince as a
person that he's willing to
give his company to him. He's willing to sell out his daughter just so Vince could
stay in our family. Pero
paano ngayong malalaman niyang hindi ang gusto niyang anak ang karelasyon ni Vince?
Would he hate me for
it?
Tumunog ang cellphone ni Vince sa aking bulsa. Bumaba ang tingin niya roon kaya
kinuha ko iyon at agad na
tiningnan kung sino ang tumatawag. Nanlaki ang mga mata ko nang nakitang numero
iyon ng aking Manager. Without hesitation, I answered it quiickly.
"Tita, si Eury ito."
"Eury!" Tita sounds so lively. Isang bagay na nakapagtataka gayong gabi na at
paniguradong pagod na siya sa
lahat ng issue para sa araw na ito.
"Po!?"
"The news will break any time now but I just have to confirmthis fromyou! Is it
true? You're in a
relationship with a famous non-showbiz bachelor?! Or is this just for show?!"
Nasapo ko ang noo ko sa panibagong problema. Ano ang sasabihin ko sa mga
nakakaalamng relasyon namin
ni Zander? Ano ang iisipin nila kung sasabihin kong totoo iyon? At agad-agad akong
nakahanap ng iba?
"Architect Vince Hidalgo, Eury? The only Filipino Architect among the three who
designed one of the tallest
skyscraper in Singapore and the one in Dubai?" halos pahisterya ang tinig ng
Manager ko.
Kulang na lang ay ilista niya lahat ng gawa ni Vincent sa tawag na ito. I don't
think there's another Vincent
Hidalgo here.
"Yes, Tita," sabi ko.
"What about your relationship with Zander? Is this just for show, Eury?"
Huminga ako ng malalimat tumingin kay Vincent. Naghahamon ang kanyang mga mata. Sa
lapit niya sa akin,
pakiramdamko'y narinig niyang lahat ang pinag-uusapan namin ng aking Manager.
"No. I amreally in a relationship with him."
"Paano nangyari-" she cuts herself off. "Someone's calling... I need to answer a
few calls because I'mpretty
sure the news will be out tonight! My God!"
Kinagat ko ang labi ko.
"Are you sure, Eury? Is he in the Philippines, by the way? He isn't abroad?"
diskumpyado pang tanong ni Tita
sa akin.
"He's with me right now. This is his number, by the way."
Tita cursed. I can imagine her puffing a cigarette and trying to get a hold of
herself. Hindi ko alamkung saan
ko pa nakuha ang lakas ng loob para ngumiti.
P 14-10
"You did not tell me... All this time..." now her voice is sweet.
Gusto kong umirap. Well, why, yes. Vincent can seduce any woman of any age,
shamelessly. Why is this even
new to me?
"Text me the exact address of where you are. By the way, do you know? Maybe you can
give himthe phone
and let himtell me the exact address so I can send Genta to you right away."
"Okay, I'll give the phone to him," I said.
Tita cursed again. Akala ko'y aayaw si Vince ngunit tinanggap niya iyon nang 'di
ako nilulubayan ng tingin.
"Hello, yes, this is Vincent Hidalgo," his low voice sounds great in person. I can
only imagine hearing it over
the phone.
"Oh, hi! H-Hello, Architect! It is a real pleasure to be talking to you right now.
I amso glad," rinig ko ang
malambing na boses ng aking Manager para kay Vincent.
Of course, right? What the hell? Umirap ako at umiling. At least someone can
justify my actions
Hala oiiiiii.... HAAHAHGAAHAHAG
P 14-11
Kabanata 13
391K 16.4K 6.5K
by jonaxx
Kabanata 13
Scene
We did not have a peaceful night. Nagtagal kami sa dalampasigan habang panay ang
paulit-ulit na tawag ni
Tita sa akin. Ang nasa kabilang sofa na mga media ay paniguradong limpak-limpak ang
nakukuha dahil tunay
na malaking scoop ito, especially that it concerns Zander.
"Galing din bang Romblon ang P.A. na hinihintay mo?" Vince asked pagkatapos ng
pangatlong tawag ni Tita.
Parang may natapong malamig na tubig sa aking tiyan nang tanungin niya iyon.
"Hindi," sabi ko nang 'di siya tinitingnan.
I manipulated his phone. Marami itong natanggap na texts kanina at purong teknikal
ang nababasa kong laman.
I wonder if women text himat night? Well, I kind of see names of women in his inbox
but I dared not to open
it. Lalo na't ganito kami kalapit at nakikita niya ang mga ginagawa ko.
"Eury Saniel of Astra, happily in love but not with Zander Mendez..." the headline
of an article flashed on a
popular showbiz blog.
Mabilis talagang kumalat ang balita. Multiple videos about the exclusive interview
were released pero hindi
ang lahat. Dalawang tanong lang iyon, siguro'y nirereserba ang buong detalye sa
isang palabas.
"Where are the people you're with in Romblon? Hindi ba sila nag-alala sa kalagayan
mo?"
Shit!
Binaba ko ang cellphone para harapin si Vincent. Nang nagkatinginan kami, nakita
kong determinado siyang
makakuha ng sagot. Nananantya at naghahanap ng mali sa maaaring sasabihin ko.
Reporting it to the authorities right now would only cause me trouble. Lalo na sa
nangyari sa mga kaibigan ni
Hubert. The news about themis still always aired on TV. Mas lalong magkabuhol-buhol
ito kung sasabihin
ko ang kalagayan ko. I need to seek legal help and I know exactly where to get
that.
"Well, I don't know. They're in Manila."
Napakurap-kurap ako. His lips protruded. I can sense that he is not buying this. I
can also sense that he's
thought about this too much.
"Hindi ka man lang nila hinanap? Hindi ka naireport sa police?" Nanliit ang mga
mata niya.
P 15-1
"Vince, can we talk about this some other time? Inaantok na ako," sabi ko.
"Why are you so vague when it comes to this?"
Umahon ang matinding kaba sa aking puso. Alamko kung ano ang estado naming dalawa.
Alamko rin kung
bakit ko ginagawa ito. Pero hindi namin dapat pwedeng kalimutan na pareho lamang
kaming nakikinabang sa
sitwasyong ito. And his only motive is to clear his name. Bakit pa namin
papakealaman ang issue ng isa'tisa?
"Wait, wait, wait..."
Bahagya akong lumayo sa kanya. Nakita kong dumaan ang iritasyon sa kanyang mga
mata.
"May mga bagay na hindi na natin pa kailangang panghimasukan sa isa't-isa."
Wow! I can't believe I'msaying that. Kakaibang ligaya ang naramdaman ko, hindi ko
alamkung bakit. Siguro
dahil noon pa man, nanghihimasok na ako sa kanya. At ngayon, nararamdaman kong siya
ang tila may gustong
manghimasok sa mga ginagawa ko na hindi na dapat pwede. The pleasure I'mfeeling
while I'mrejecting him
right now is just funny.
"Let's draw the line here, Vince. Let's face it. We're both gaining fromwhatever
this is and that's it. Dapat ay
alamnatin na may limitasyon tayo sa isa't-isa."
Nanatili siyang nakatingin sa akin, iritado at nagtitimpi. I smiled inwardly.
Feeling successful for whatever
reason.
Kung noon ay para akong mamatay kung 'di ko alamkung anong nangyayari sa buhay
niya, o kung 'di ako
makekealamsa kanya, ngayon, iba na.
"I'd like to keep my privacy. Hindi naman talaga tayo totoong may relasyon kaya
bakit tayo manghihimasok sa
buhay ng isa't-isa, hindi ba?"
"Simple ang tanong ko. I don't think it will hurt the privacy you are talking
about," hamon niya.
"Well, it hurts my privacy," matapang kong sinabi. "We both should maintain the
privacy we have for each
other. Besides, hindi naman talaga tayo totoong magkarelasyon kaya para saan pa,
hindi ba?"
Umangat ang gilid ng kanyang labi at ilang sandali siyang tumitig. The fire in his
eyes spoke of danger. Bigla
kong naalala iyong painting sa dingding ng kanilang dining area. His ancestors sure
looked rough and
reckless, but his roughness and ruthlessness seems to be above themall. Hindi ko
alamkung dahil ba nasanay
siya sa isang buhay na hindi marangya o talagang ganito na siya.
"Kung iyan ang gusto mo," malamig niyang sinabi.
Napakurap-kurap ako. Well, that was a quick decision. I thought he's gonna fight
for his right.
"I'll escort you to our suite," aniya at tumayo.
Nagulat ako ngunit agad ding nakabawi. Tumayo na rin ako at sabay na kaming umalis
doon. Binati ko at
P 15-2
nilagpasan lamang ang media na nadaanan namin at tahimik na kaming umakyat sa
tamang palapag.
I know that he's watching me as I move silently beside him. Ayaw kong magsalita. I
amcontent with the
silence. Especially now that his choice of topic is not something I want to tell
him.
I opened the door of our suite. Nang nakapasok ay agad akong nakaramdamng
pagkakabalisa. We're sleeping
in that damn large bed together? Palapit pa lang ako sa kama ay nilingon ko na
siya. Nagkatinginan kaming
dalawa.
A knowing smirk is plastered on his lips. Nilingon ko ang sofa na paniguradong
kasya ako, pero hindi siya.
Kaya ako dapat ang matutulog doon.
"Sleep there, I'mgonna meet someone tonight," aniya nang natanto kung anong
bumabagabag sa akin.
Nagtaas ako ng kilay. Meet someone later tonight? At sino naman iyon? Nag-ekis ang
aking mga braso at
mataman ko siyang tiningnan. It is okay when we're meters apart, I can play the
intimidating person. Pero
kapag nakalapit na siya, the expanse of his built just always break all of my
confidence.
"Meet someone tonight? Sino?"
His lips pursed. I know immediately what he's thinking. Oh, Eury, you fool! Akala
ko ba wala ka nang topak
pagdating sa kanya? Bakit parang walang nagbago? Hindi ba ay nagkasundo na kayo na
walang
manghihimasok!?
"O-Of course I don't want the media to talk about me behind my back saying I'mso in
love with this famous
playboy Architect pero ang playboy Architect na ito ay may kabit!"
Jesus, Eury! Get a hold of yourself!
Tumaas ang isang kilay niya. Nakita ko ang multo ng ngiti sa kanyang labi.
Tumalikod siya para buksan ang
ilaw ng isang lampshade habang ako'y nakaharap at medyo umaalon ang dibdib sa bawat
bigat ng hininga.
Pinaypayan ko ang sarili ko. Calmdown, Eury. Calmthe fuck down, okay. I don't think
people will judge him
that quickly! But damn, he's a known for being a woman magnet. Hindi na kailangang
magsikap sa kahit ano.
Nilingon niya ako. Isang kilay parin ang nakataas. Tumuwid ako sa pagkakatayo at
nakabawi na sa biglaang
iritasyon. I tilted my head to show that I amjust challenging him. Naglakad siya
pabalik sa kung saan ako
ngayon.
"I thought we just talked about our privacy, kid," aniya sa mapanuyang boses.
Napasinghap ako. Lahat ng init ay napunta sa aking mukha. I feel so humiliated
everytime he calls me that. I
remember how I just try to stalk and look at themfromafar. Sa hamba ng pintuan,
habang nagtatawanan at
nag-iinuman sila ng mga kapatid ko at mga kaibigan nila. I remember how awful I
feel everytime.
Kinain ng mga hakbang ko ang distansya namin. I saw his eyes widened when he saw me
aggressively
walking towards him. The memories triggered my frustration.
"I amnot a kid!" sigaw ko sabay turo sa kanyang dibdib. "I may be when I was
sixteen, but definitely not now
P 15-3
that I'mtwenty-three!"
He captured my hand. Nakita kong pumungay ang mga mata niya. Kumalabog agad ang
dibdib ko nang
naramdaman ang diin sa kanyang kamay. He stretched my armat mabilisan akong
sumubsob sa kanyang
dibdib! My chest got squished on his. Naglakbay ang elektrisidad galing sa aking
dibdib patungo sa batok at
pakalat sa aking katawan.
Oh, damn! Damn him!
His lips curved into a slow smile. Pilit kong binabawi ang kamay ko para makawala
sa kanya ngunit
pinalupot niya ang isang kamay sa aking baywang. He caressed my waist horizontally
at para na akong
magdideliryo sa nararamdaman.
I felt the tip of me conquering the foamless brassiere he's allowed me to wear.
Alamko kung bakit siya
nakangisi ngayon. This is so fucking unfair!
He bit his lower lip trying to hide that sensual smile. Mas lalo niya akong idiniin
sa kanyang dibdib,
squishing me more on his chest.
"Bitiwan mo 'ko, Vince!" and since when did my voice became so sweet? Damn him!
Damn fucking him!
"Yeah, you're right," he whispered on my ear.
Halos iiwas ko ang leeg ko sa kiliting hatid ng kanyang hininga. He crouched lower
so he could whisper
nearer.
"You're not a kid anymore."
Binitiwan niya ang kamay ko at agad akong umurong para lumayo. I hate himwith a
passion. And I'm
attracted with himin an equal or even more passion. Damn!
"Matulog ka na. Bababa ako para makausap ang isang kaibigan ni Tito Solomon. Don't
worry, he's an old
man-"
"If it's not, please know that it is okay. Tama ka at pareho tayong dapat may
privacy-" agap kong pinutol niya
agad.
"H'wag mong gawing paraan iyan para makipagkita ka rin sa ibang lalaki, Eury. I
amnot seeing other girls
and you will not see any boy, as well. Not even your ex. Hindi ngayong narito tayo
at lalong hindi pag-uwi
natin ng Maynila," his tone is full of authority.
Wala akong nagawa kundi kumurap-kurap. Nagulat ako sa kabuuan ng kanyang boses. The
danger of his tone
and the expanse of his chest trying to overshadow my whole body. Nanuyo ang
lalamunan ko at nawalan ako
ng lakas para magsalita.
"Now will you please sleep. We'll talk tomorrow. You need to rest," aniya.
Tumunog ang kanyang cellphone. Tiningnan niya iyon at muli ay binalingan ako.
P 15-4
"I'll get this call and go. Matulog ka na."
Ilang sandali akong nanatiling nakatulala kahit nakaalis na si Vincent. Bumaba ang
tingin ko sa aking dibdib.
Sinapo ko agad ang noo ko, hindi kinakaya ang pagkakapahiya sa harap niya.
Nang nakalma ko na ang sarili ko, hindi ko maintindihan kung susundan ko ba ang mga
balita sa TV o iisipin
ng husto ang mga nangyari sa araw na iyon.
Habang walang balita, nanatili ang tingin ko sa lampshade habang naiisip kung gaano
talaga ako katanga
pagdating kay Vince. Hindi kaya maling desisyon ang nangyayaring ito sa gitna
naming dalawa ngayon?
And I also deeply wonder how the heavens have conspired too much so we could meet
here. Kung hindi
kami nagkita ngayon at nagpatuloy ang buhay ko, ano kaya ang nangyari? I wouldn't
agree with Zander's offer.
Everyone will find out about us eventually. And will Vince continue to be a great
Architect and a notorious
playboy bachelor in the Metro?
Nakatulugan ko ang lahat ng iniisip. Ni hindi ko na nahintay ang mga balitang
inaabangan.
Ang sakit sa mga paa ko'y nanunuot. Ang hapdi roon dahil sa mga matatalimna sanga
ng mga puno at halaman
ay hindi pwedeng baliwalain.
The screeching sound of my dress when it got torn by a branch filled my ears.
Hinila ko ito ng buong lakas at
napatili nang dumalisdis ako sa halamanan dahil sa biglaang pagkahila ng damit.
Tumayo muli ako at mabilis
na tumakbo patungo sa bangka.
Ang hapdi sa aking paa ay mas nadepina nang nanuot ang tubig-alat sa aking sugat.
But unlike the familiar
scene to me, imbes na makasakay ako sa bangka ay may humila sa aking braso.
"Bitiwan mo ako!" I screamed.
Pawis at mabilis na pintig ng puso ang inabot ko. Naiiyak na ako sa takot nang sa
isang iglap ay dumilat ako.
Mabilis akong bumangon at agad na umatras dahil sa takot galing sa panaginip.
Vincent's fiery eyes told me that he's been trying to wake me up fromthat hell of a
dream!
Bumuga ako ng hininga at nilingon ang bintana sa 'di kalayuan at nakita sa likod ng
kurtina na umaga na. I
glanced at Vince again, trying to calmmyself down. He looks concerned as he
silently stared at me.
Niyakap ko ang tuhod ko. Ang lamig sa aking mukha ay naramdaman ko. Hindi ko
sigurado kung dahil ba iyon
sa panaginip o dahil sa takot ngayon na magtatanong siyang ulit.
Lumunok ako at ilang sandaling hindi huminga bago pinakawalan ang hangin sa isang
bagsakan. Unti-unti
akong nakabawi galing sa panaginip. Nanatili namang titig si Vince, his hair a bit
damp fromthe shower, his
upper body exposed and the only thing that's covering himis a white towel.
Tumayo siya. Ang basa sa parte ng kamang inupuan niya kanina ay nagsasabing
nagmamadali siyang lumabas
na nakalimutan niya nang magpunas ng maayos. Pinulot niya ang kanyang cellphone sa
bedside table at
tahimik na nilagay iyon sa kanyang tainga.
P 15-5
Natulala ako sa bed sheet. Hindi ko alamkung ano ang sasabihin ko sa kanya gayong
wala naman siyang
sinasabi sa akin.
"Dr. Fuentebella, paumanhin sa maagang tawag..." Vince trailed off.
Nag-angat ako ng tingin sa kanya. He combed the hair on his nape using his fingers.
Ang tubig galing doon ay
bumaba sa kanyang likod. The massive expanse of his muscular back made my thoughts
drift fromterror to an
unknown realm. Pumikit ako ng mariin at kinusot ang mga mata.
"I will book an appointment this morning. I want a complete check up with her."
What? Muli akong nag-angat ng tingin kay Vince. Nagtama ang tingin naming dalawa.
His eyes are filled with
a warning. Alamniyang magpo-protesta ako.
"Okay. Dalawang oras ay darating na kami. Maraming salamat, po."
Then he put the phone down. Magsasalita na sana ako upang pigilan siya sa ginawa
ngunit pinulot niya naman
ngayon ang telepono ng hotel.
"I want our breakfast served in our room, please," he said coldly. "Thank you."
Nang wala na siyang kausap ay bumaling na siya sa akin. His eyes are still hooded
and ruthless.
"Bakit ka nagpabook ng appointment sa doctor?" tanong ko.
"Your check ups last time are not enough. I want you thoroughly check at ang tamang
lugar para diyan ay ang
ospital," aniya.
Gusto ko pang makipagtalo pero natatakot din akong tama siya. Bukod pa sa ayaw ko
nang makipag-away sa
kanya sa parteng ito dahil alamko kung saan patungo ang away kung sakali.
He smells like aftershave, musk, and mint. Nasa harap kami ng isang maliit na round
table malapit sa veranda
ng aming suite ngayon. Nilingon ko ang kama na sa banda ko lang magulo. I then
wonder if he slept there. O
baka naman nagsinungaling siya kagabi at hindi naman talaga lalaki ang kakita niya?
Umahon ang iritasyon sa aking pakiramdam. Nilingon ko siya at naabutan kong
nakatitig siya sa akin habang
may kausap ulit sa cellphone.
Mabilis agad akong tumuwid sa pagkakaupo at binalingan na ang pagkain.
"Rod, ikaw na muna ang bahala riyan..."
Nagsimula na akong kumain habang siya'y may kausap. Habang ngumunguya ay naglakbay
ang paningin ko sa
kanya. He's now clothed with a white t-shirt and jeans. Nagbihis siya kanina habang
naliligo ako sa loob ng
bathroom.
Pumikit siya at hinilot ang sentido ng ilang saglit.
"Alamko. Gusto ko sanang tapusin. I will assure himI'll monitor, don't worry. I
don't think he'll last long,
P 15-6
anyway. Uuwi na iyon..."
Hindi ko alamkung bakit biglaan siyang naging concern sa kalusugan ko. Did he think
that I'mgoing crazy for
having a nightmare? Nang naalala ko ang panaginip ko'y medyo kinabahan ulit ako.
Hindi ako nagsalita nang bumaba na kami ng hotel. Suot ang isa sa mga damit na
binili niya'y tahimik akong
naglakad sa gilid niya.
Sometimes, I'mnot sure if people are looking at me because they find me familiar.
Or... siya ang tinitingnan
ng mga ito.
"Hindi ko alamna nakauwi ka pala, Vince," an old man fromthe staff of the hotel
said.
Ngumiti si Vince at binalingan ang matanda. "May ginagawa po akong proyekto sa
Caticlan. Dalawang linggo
pa lang ako rito."
Tumango ang matanda at bahagyang tumingin sa akin. "Iyan ba iyong ipinakiusap ni
Andres na proyekto?"
Tumango si Vince.
"Naku! Kaya naman pala at kampante siyang umalis. Ikaw naman pala ang nagdisenyo."
"Uuwi na rin po si Andres."
Makahulugang ngumisi ang matanda. Isang tango ni Vincent ay nagpaalamna rin ang
matanda sa amin.
Sumulyap muli sa akin bago kami umalis.
Tahimik akong sumunod kay Vince patungo sa parking lot ng hotel. He fired the
alarmof a large Chevrolet
pick-up. He opened the door for me, before I could argue, I entered and slid
inside.
Iginala ko agad ang mga mata ko sa buong sasakyan. I've known himas a commoner in
the metro before. And
based on his credentials, he is damn able to afford even luxury cars. Kung hindi
siya tinanggal ni Daddy sa
firm, baka rin hindi niya makuha ang lahat ng ito. Umismid ako sa naisip na iyon.
Tahimik kami buong byahe, hindi naman kalayuan ngunit masyado siyang abala sa mga
tawag. Maybe
because he's late for work? I'mnot sure.
"Iiwan kita saglit sa ospital. Babalik din agad ako nang 'di pa natatapos ang check
up mo," aniya nang nasa
harap na kami ngayon ng clinic ng doktor na tinukoy.
Kanina ko pa napapansin ang bawat mga matang tumitingin sa amin. Hanggang ngayon,
hindi parin talaga ako
sigurado kung ako ba ang tinitingnan o si Vince. Nakita kong may iilang nurse ang
napasinghap nang dumaan
kami roon habang tinitingnan si Vince. Is he some kind of celebrity in this town?
Bakit parang interesadonginteresado
ang mga tao sa kanya?
"Okay, I'll pay for eveything when my P.A. arrives," sabi ko.
"Kung hindi pa ako nakakabalik, manatili ka muna sa clinic," sabi niya nang
binabalewala ang sinabi ko.
P 15-7
Lumabas ang isang nasa gitnang kwarentang nurse at ngumiti kay Vince. Ang kulot-
kulot at takas na buhok ay
itinago niya sa likod ng kanyang tainga at tipid muling ngumiti nang balingan ni
Vince.
"Magandang umaga, Vince. Ito ba ang itinawag mo kay Doctor Fuentebella?" tanong ng
babae.
"Oo, Gene. Thank you for assisting."
"Walang anuman. Trabaho ko ito," sabay ngiti muli ng babae.
Vince nodded and looked at me. Muli ay nilingon niya ang babae. "Maiwan ko na muna
kayo."
Well, I assume that he is indeed a celebrity in this town. Oo nga naman at kahit sa
Maynila ay nilalagay siya
sa isang pedestal ng mga nasa kanyang linya.
Pinaupo ako ng nurse sa isang silya. Mukhang hinihintay pang maging available ang
doctor kaya habang hindi
pa available ay pinagfill-up niya ako ng formpara na rin siguro sa records. While
I'mfilling it up, she
couldn't stop talking to me.
"Swerte mo kay Vincent, hija! Ikaw ba ang girlfriend niya?"
Kasusulat ko pa lang ng pangalan ay may tanong na ang nurse. Hindi pa naman ako
magaling sa mga tanungan
lalo na kapag multi-tasking na ganito.
"Ah! Opo," mabait kong sagot.
"Naku! Bali-balita na magaling daw iyan," she blushed.
Nanliit ang mga mata ko.
"Sa... pagdidisenyo. Sikat na siya bilang arkitekto abroad! Walang duda, mana siya
sa tatay niya."
Ngumisi ako at nagpatuloy sa pagfifill-in. Age: 23. Status: Single? Citizenship:
Filipino.
"Hindi ko alamna naggi-girlfriend pala ang lalaking iyan. Akala ko'y sa sobrang
taas ng standards ay wala
nang makakapasa..." pinasadahan ako ng tingin ng nurse.
What the hell? What does that mean? I have never been doubted by anyone!
"Well, maganda ka naman." Nanliit ang kanyang mga mata. "Parang nakita kita sa TV."
Natutop niya ang kanyang bibig ilang sandali ang nakalipas. Binawi niya sa akin ang
papel na ibinigay at may
binasa roon. Pagkatapos ay bumaling muli sa akin.
"Eury Saniel? Ikaw iyong isa sa Astra?" she asked.
Ngumiti lamang ako. Hindi ko alamkung ano ang irereact.
"Ang swerte mo, hija! Saan ba kayo nagkakilala ni Vincent?"
P 15-8
Oh God! I thought the interview portion is done? Not here!
Mabuti na lang at lumabas na ang doktor. Natigil sa pagtatanong ang babae at
tinawag na ako sa loob. The
doctor is professional. He did not question anything about me and Vincent. Imbes ay
nagsimula na siya sa
mga abiso sa akin kung saan pupunta para sa mga tests na kung anu-ano.
It's a relief that I'mout of his clinic for some tests. Kumportable din akong
escortan niya sa loob ng ospital
para lang maigiya sa mga tamang lugar.
Iilang mga nurse ang nakakakilala sa akin. May ibang hindi. May ibang kilala lamang
ako bilang "girlfriend
ni Vince." I can't believe that he's such a big person in this town that everyone
seems to care about his
relationship and whatnot.
"Ilang buwan na ba kayo ni Vince?" isang kasing edad kong nurse ang nagtanong.
Seriously? Do they stop asking me questions? I refused to answer that. Isa pa, wala
pa kaming napag-uusapan
ni Vince tungkol sa mga ganoong detalye.
Pagkatapos ng lahat ng tests ay nasa labas na si Vince ng clinic. I started walking
towards himto explain that
I'mgonna pay for everything. Lalo na't nakita kong umabot sa limang digits ang
babayaran. I know it must be
a few cents to himbut I've been such a burden for the past days.
"Vince, I need to contact my manager and ask her if my P.A. is already coming,"
pauna ko.
"She's at home with Cassandra," sagot ni Vince.
Nagulat ako roon. So I can pay him.
"Good! I will either wire transfer some of my money on your account or-"
"There's no need for that, Eury."
Tumayo siya at hinawakan ang kamay ko. Hindi ko alamkung alin ang uunahin ko. Ang
pagkakahawak niya sa
kamay ko o ang pagbabalewala niya sa sinabi ko.
"Look, I understand that you earn so much more than what I earn but let me pay for
my expenses. I earn, too.
Diyan patutungo ang pera ko. You just paid for my hotel expenses and that roomcosts
a lot already. Ayaw
kong magkautang sa'yo."
Hindi siya nagsalita. Nagpatuloy lang siya sa paghihila sa akin palabas ng ospital.
"Dr. Fuentebella will send me the results so it's okay if we won't visit here to
claimit," aniya obviously
ignoring my predicament.
"Naririnig mo ba ako, Vincent? Sabi ko, babayaran kita lalo na't may P.A. na ako sa
bahay mo."
"No need, Eury."
"Babayaran nga sabi kita, Vince!" tumaas na ang tono ko sabay hila sa kanyang kamay
para makuha ang buong
P 15-9
atensyon niya.
My hand slipped on his. He stopped and turned to me. Sa gilid ng aking mga mata ay
nakikita ko ang
pagkakatigil ng ilang empleyado habang nakatingin sa amin. Great! Nakikitsismis na
ang lahat.
"I offered you a damned house, you think this will cost me much? Come on, let's not
fight over your hospital
bills, Eury," mahinahon niyang sinabi.
Uminit ang pisngi ko. Imbes na magreklamo pa'y gusto ko na lang kainin ng lupa. Did
he just declare it to
everyone listening? What the hell?
"Umuwi na tayo. Huwag na nating pag-awayan ulit ito," aniya at muling hinagilap ang
aking kamay at hinigit
na ako palabas.
I ducked my head when I realized that people are taking our pictures. I heard some
of themsighing and
muttering curses. Nanghihinayang sa pagkakatali ni Vince.
"You're causing a scene, Vince! Damn it!" I whispered. "And for sure ibabalita na
mamaya na inalok mo ako
ng bahay!"
He opened the shotgun's door for me. Hindi pa ako pumapasok. I glared at him. He
sighed and put his hand on
the car's roof. Ang isa'y nasa pintuan ng sasakyan. He tilted his head as he
watched me, eyes full of concern.
He licked his lower lip and pursed it.
"Totoo naman iyon. So what if it spreads?"
Mas lalong tumalimang titig ko sa kanya.
"Get in before we cause another scene here," he said.
Banggggggg...hihihuOmg pareho ng age gap namin ni kang daniel!
AaaaaaaaAaaaAaAaaaaAaaAaah
P 15-10
Kabanata 14
427K 19.8K 16.8K
by jonaxx
Kabanata 14
Care
"Nabalitaan ko kay Rod, totoo ba?"
Isang lalaki ang sumalubong sa sasakyan ni Vincent pagkauwi namin sa kanilang
bahay. Ngayong nakadaan
kami sa gate ng bahay, napagtanto ko kung gaano ka luma na ang bahay na ito. I
would bet it is here for almost
a century!
The rusty tall gates gates are covered with vines. It kind of reminded me of old
castle gates in movies. At
kahit ganoon ay nakikita ko ang iilang letra sa gilid ng mga barandilya. In slimold
english, in a language for
sure of his ancestors...
Naiwan ang mga mata ko roon hanggang sa lumiit ito sa paningin at napagtantong
medyo mahabang byahe rin
ang papasok mismo sa mansyon. Nang nakalabas sa sasakyan ay isang lalaking
kasingtangkad ni Vincent,
ngunit mukhang mas matanda ng kaonti sa kanya.
Kahit na nagtatanong sa kaniya ay bumaling ang mga mata nito sa akin.
"Hindi ka na dapat pa tumakbo rito pabalik," Vince said in an equal tone.
The man smirked. Nilingon si Vincent pagkatapos ay umling na parang hindi
makapaniwala sa ginagawa.
"Andres, this is Eury," sabay lingon ni Vincent sa akin. "Eury, si Andres, Milo's
Dad."
I smiled.
He saluted at me casually. "Hindi ba pwedeng Cassandra's husband?"
Tumawa si Vincent. "Mag-ingat ka. Single mother ang pakilala niya sa mga kasama
ko."
Sumimangot ang mukha nito. Nagkasalubong ang kilay at pagkatapos ay binalingan ang
dumadating.
Cassandra with a small morena girl walked out of the house. Mabilis kong nakilala
ang babaeng nakaputing
jacket, nakatali ang buhok at nakangisi na palapit sa amin.
Genta, one of Tita's assigned P.A. for me is really here! I amnot very dependent
with P.A.'s pero kung may
dala siyang pera ko ay pakiramdamko'y masasalba na ako rito!
"Hello, Miss Eury!" bati ni Genta.
P 16-1
"Genta!" mabilis akong naglakad patungo sa aking P.A.
She's a petite girl and a year younger than me. Madalas na gawain ng P.A. ko ay ang
pag-aarrange ng
schedule at pag dadala ng mga gamit. Kinakailangan ko lang siya tuwing may mga gig
ako at hectic ang
schedule. I did not bring anyone to Romblon because I traveled light. Ngayon naisip
ko kung nagdala kaya
ako, ganito kaya ang mangyayari?
Nakita ko kung saan dumapo ang mga mata ni Genta. Immediately checking out Vince,
her jaw dropped
subtlely. I rolled my eyes at that. I know that reaction very well. Hindi lang
kasing-edad ni Vince ang naakit
sa kanya, younger ones, and older ones would even shamelessly salivate. Damn him!
Hindi ko alamkung
anong mayroon sa kanya.
"Dala ko po, Miss, ang iilang gamit ninyo. Pati ang mga renewed cards ninyo ay dala
ko," anito bago
bumaling sa akin.
"Talaga! Mabuti naman!"
Shit! I can't believe I can now afford anything.
"You're her P.A.?" si Vincent sa isang kaswal na tinig.
"Opo, S-Sir... Architect? S-Sir?" Genta blushed at her own confusion.
"By the way," Cassandra interrupted. "A friend of yours is here, too, Eury.
Kadarating lang niya rito kaya
hindi ko nasabi kay Vince. He's inside."
Namilog ang mga mata ko. Sino naman kaya iyon? Maglalakad na sana ako papasok sa
bahay nang bigla
akong hinawakan ni Vincent sa palapulsuhan. The intensity of his grasp made me
nervous a bit. Tila ba may
dapat akong ipangamba.
"Sino, Cassandra?" mariing tanong ni Vincent.
In a confused face, Cassandra answered. "Amer daw ang pangalan."
Kumalas ng bahagya ang hawak ni Vincent sa akin. He relaxed and then let me go.
Kumunot ang noo ko nang
nilingon siya. Andres' eyes were on me curiosly for a moment.
"Papasok na ako sa loob," sabi ko bilang paalamat tumulak na.
Nauna si Cassandra, kasunod kami ni Genta papasok ng bahay. Parehong sumunod naman
si Andres at si
Vincent sa amin sa loob.
Sa pintuan pa lamang ay nakita ko nang nakaupo si Amer sa isa sa mga antigong upuan
sa sala. Wearing his
usual all black attire, with a black fedora on his head. Pareho kami ng naging
reaksyon. Binaba niya ang tasa
bago tumayo at ako'y kumaripas na patakbo sa kanya para makayakap.
"How did you find me?" tanong ko agad habang niyayakap ang bestfriend.
He chuckled. "Nasa balita ang lahat, paanong 'di kita mahahanap?"
P 16-2
Kumalas ako sa yakap at agad akong umirap nang nakita kung nasaan ang mga mata
niya. Naroon agad sa
taong nasa likod ko at natitiyak ko kung sino iyon.
"Long time no see, Vincent," makahulugang ngumisi si Amer. Nilagay ang invisible na
takas na buhok sa
likod ng tainga at tumawa.
Tumango si Vince. "Nice to see you, Amer."
Nilingon ako ni Amer. Ngayon ay puno na ng malisya ang tingin sa akin. Hindi ko
alamkung natutuwa ba ako
ngayon na narito siya o ano.
"Pagkatapos ng ilang taon at maraming nangyari, hindi ko inaasahang magiging kayo?"
Nakita ko ang titig ni
Amer sa akin, punong-puno ng tanong.
That question wasn't directed at Vincent. It was for me. Nakita ni Amer ang
reaksyon ko buong panahon na
nandoon si Vincent sa amin. I collect all his flaws and issues and fuel my hatred.
He saw that and now he
couldn't believe that the man I accused of a crime is just suddenly my boyfriend!
"Mag-uusap muna kami ni Amer," diretso kong sinabi kay Vincent.
Ilang sandali niya akong tinitigan bago tumango. Nilingon ko si Cassandra na ngayon
ay pinapalibutan na ni
Andres. I suddenly feel awkward.
"Uh, can we use the veranda. I need to talk to my friend. I'mso sorry for the
trouble."
Umaliwalas ang mukha ni Cassandra, hindi pinapansin si Andres sa gilid niya. "Sure,
no problem."
Inutusan ko si Genta na mag-antay na muna sa akin sa sala. Inalok niya naman na
tumulong kay Cassandra sa
paghahanda ng tanghalian. Pumayag si Cassandra, she explained that Andres wants to
have lunch outside.
Magbabarbecue raw sila so they started setting it up.
"How did this happen?" paunang tanong ni Amer sa akin.
Sa baba ng veranda ay kung saan nagseset-up si Vincent at Andres ng paglulutuan ng
barbecue. Genta and
Cassandra started putting the table cloth for the rectangular table outside. Sa
malayong dalampasigan ay
nakita ko si Milo na tumatakbo patungo sa kanila.
"Mommy! Is Ate Ganda around yet!? Tito Vince is here!"
"Yes, Milo. She's upstairs," Cassandra said.
Tumingala si Milo at agad na nagtatalon talon nang nakita ako. I smiled.
"You're so pretty, Ate Ganda! Mabuti naman at bumalik ka!"
Umamba pa itong tumakbo papasok ng bahay nang biglang pinigilan ni Cassandra.
"Stop it, Milo. Don't disturb your Ate. She's talking to someone. Later."
P 16-3
"Okay lang, Cassandra!" I shouted.
Ngumiti si Cassandra at umiling. May sasabihin sana ngunit agad na iginapos ni
Andres ang dalawa sa
kanyang bisig. I saw her eyes gleamwith anger as he looked at the man behind her.
"Come here, Milo. I'll watch you swimwhile your Tito Vince will grill our lunch,"
palusot nito sabay kalas
sa yakap ni Andres.
Tumawa si Vincent at nagbigay ng bote kay Andres. Umalis si Cassandra kasama si
Milo. Milo's waving at
me and I waved back.
"Where did you find him? I mean, how come 'di ko alam? Hindi ba si Zander ang
boyfriend mo? O for show
lang din iyon?"
Huminga ako ng malalim. It is so hard to explain to him. Lalo na't determinado
akong sabihin sa kanya ang
lahat. He's probably the only person I trust enough to say everything.
"Your parents are asking me about it since last night. Hindi ako nakatulog kaya
nagdesisyon ako na lumipad
dito. Hindi ko naman talaga alamkung nasaan ang bahay ni Vincent. I checked in at
the Coast because I heard
you're here. Tapos nakita ko si Magenta sa lobby nagtatanong kung saan iyong
tinutukoy na mansion ng mga
Hidalgo rito kaya nalaman ko rin na nandito iyon."
Nilingon ko si Amer. His eyes full of concern but not of what happened to me but of
my haywired
relationship.
"Alammo namang 'di nagtitiwala si Tito Ephraimsa lahat ng taong may koneksyon sa
showbiz. And that's
including your manager. Kaya ako ang tinawagan para kumpirmahin ang lahat. They
couldn't contact you. I
couldn't contact you either. Where is your phone?"
"I left it at Romblon..." panimula ko sa mahabang eksplenasyon na mangyayari.
Lahat ng detalye ang sinabi ko sa kaibigan ko. When he realized what happened, he
paled. Alamkong sa
lahat ng maaaring kasinungalingan ko noon, si Amer ang tanging maniniwala sa akin
ng walang pagaalinlangan.
"Eury, did you talk to the police about this?" seryoso niyang tanong.
Nilingon ko kaagad sina Vince sa baba. Marami na silang naluto ni Andres. The way
he picked the bottle up
kind of bothered me. Something about his fluid movements. Parang tigre ang tikas.
His built at par or more
solid than Andres' built.
"No. At first gusto ko. Pero pinigilan ako ni Tita Daisy dahil gustong makipag-
areglo nina Hubert."
"But the friends you're talking about are dead! He killed them, according to the
reports! He's under prohibited
drugs! Tinutugis na siya ng mga police ngayon!"
"All the more I'mscared to tell anyone about it. Paniguradong nagulo sila ng mga
kaibigan niya dahil sa akin!
Pakiramdamko, may isa sa kanilang gustong umamin. The stylist, perhaps, because I
think he's not like them.
And that was why he killed them! Paano kung ayaw niya talagang may makaalamkaya
niya pinatay ang lahat
P 16-4
ng witnesses?"
"But then you're here! Killing themwould only mean multiple counts of murder for
himplus sexual
harrassment fromyou! Mas lalong naging kumplikado ang kaso niya pero... well...
siguro he's high when he
did it."
"You think he'll come after me?" I asked, scared.
"This is why you have to go to the police and tell them."
"Hindi kaya itinatago siya ng kanyang mga magulang, Amer?"
Marami akong takot patungkol dito. I just couldn't voice it out properly. Si Amer
lang ang pinagkakatiwalaan
ko ng husto para sabihin ang lahat ng ito.
"According to the reports, pati na ang kanyang mga magulang ay pinapahanap siya. So
I doubt it..."
Hindi ako nagsalita. Narinig ko ang marahas niyang mura.
"This is like your second life, Amore! My God! At dito ka pa talaga napadpad?"
I smiled weakly. I know, right? What a weird coincidence.
"Ngayon, anong balak mo? You have a Hubert issue but I doubt he's in Manila. The
case is too public na
tingin ko'y mamumukhaan siya ng kahit na sino at agad siyang ipapapolice, bukod pa
sa "Most Wanted" siya
ngayon."
"Hindi ko alam. I want to pursue it before it got complicated. Ngayong ganito na,
natatakot lamang ako. And I
also have a problemwith Vince."
"Alamniya ba ang nangyari sa'yo?"
Umiling ako at kinagat ang labi.
"He seriously didn't understand how you got here?"
"Well, nagtatanong siya pero hindi ko naman sinasabi. We have some sort of
agreement about privacy."
Humagalpak bigla si Amer sa sinabi ko. My face heated, alamko rin ang tinutukoy
niya.
"You stalker, and did he buy it?"
"I think so..."
Umiling siya habang tinititigan ako. "Hindi ako makapaniwala. Hindi ako
makapaniwala talaga. To clear his
name, he wants you to pretend that you're in love with him. When he doesn't need to
clear his name. His
expertise is far more important than that vague part of his past!"
Ngumuso ako. Tumayo si Amer, his jaw clenched and his stubble is more defined. Sa
pananamit pa lang at
P 16-5
kilos, alammo na talagang hindi kayo talo. I missed him. Kahit na ilang araw pa
lang iyon, tila ilang taon na
para sa akin. Sa dami ng nangyari.
"I don't think people still think of himthat way! But then, I don't know. Maybe his
colleagues and the other
veteran Architects of his field still didn't forget. Lalo na't pareho sila ni Tito
Ephraimng mundong
ginagalawan. Plus your mother almost pursued the case kung 'di mo lang binawi."
I groaned at the memory of how fucked up that is. Some inner psychotic in me is
lurking somewhere.
"I did not pay for it enough so I agreed to this. Besides, sa dami ng issues ko
ngayon kay Zander, I also need
to defend myself. This is my way of it."
Ngumisi siya habang matalimkong tinitigan. Lumapad pa lalo ang kanyang ngisi na
pakiramdamko'y may
ibang kahulugan na.
"It is so weird that you drifted here, exactly in his home. I get that it's a near
death experience for you. I can
imagine how terrified you were, Eury. Pero seryoso, napadpad ka talaga rito."
Wala akong masabi. Maging ako man ay hindi maintindihan ang plano ng tadhana sa
akin. If there is such a
thing. Because I surely did not choose to be blown here.
Tinawag kami ni Genta nang handa na ang mga pagkain. Nagbihis na rin si Milo galing
sa pagligo at
kinandong na agad ni Andres sa harap ng lamesa. Sa kabisera ay si Vincent, sa gilid
ay ako, si Amer ay
naroon din katabi si Genta.
Wala ang ilan pang Engineer na kasama rito sa bahay. Ang alamko'y naroon sila sa
site at si Vincent ay
absent dahil sa mga ginawa.
"Miss Eury, Miss Eury," tawag ni Genta habang nakatingin sa malaking android phone
niya. "Saan po ba ang
bahay na sinasabi? Aalis ka na ba sa inyo?"
Nagkatinginan kami ni Amer. Napainomsi Amer ng juice. Binaba naman ni Cassandra ang
kanyang kubyertos
habang nakakunot ang noo ni Andres.
Ang huni ng ibon at ang tunog ng mga dahon ng niyog na hinihipan ng hangin ang
tanging narinig ko sa iilang
sandaling katahimikan. Nilingon ko si Vincent, paniguradong alamniya ang tinutukoy
ni Genta.
"Genta, bakit? Pwedeng patingin?" Cassandra extended her hand.
"Sige po. Eto po."
Tumayo pa talaga si Magenta para ipakita kay Cassandra ang article na possibleng
nabasa. Why amI just
suddenly the center of attention in social media? Akala ko pa ay dahil sa issue ko
kay Zander ngunit ngayon
kahit wala na yata si Zander, ako parin ang pinag-uusapan.
Or is it because...
"You're building a house, Vince?" Cassandra asked.
P 16-6
Halos mabilaukan si Andres sa narinig sa katabi. Natawa at nilingon si Milo na
ngayon ay nagtataka sa mga
reaksyon.
"Are you okay, Dad?" tanong ni Milo.
"Yes, baby. I just need some water," patuyang sabi ni Andres sabay ngisi kay Vince.
"She's used to a house," paliwanag ni Vince na mukhang hindi iyon ang hanap na
sagot ni Cassandra.
Cassandra closed her eyes for a moment and then looked at me. I wonder how weird is
it to her? Kahapon ay
umalis ako at sinundan ni Vince sa hotel. Pagbalik namin ay bumulusok na ang
balitang kami na. Kung may
sakit siya sa puso ay kanina pa siya inatake.
"I don't really mind..." living with my parents house. For sure Vince will be
furious if I said that. "...living in
your condo."
Ngayon si Amer naman ang naubo sa tubig na iniinom.
"Naku, Sir! Ayos ka lang po ba?" si Genta sabay kunot-noong tingin kay Amer.
Tumango si Amer at umiiling para magbigay ng assurance na ayos lang siya.
"So you're moving in?" si Andres, nanunuya parin hanggang ngayon.
"She is," sagot ni Vince para sa akin.
Napainomako ng tubig. Silang lahat ay nakatingin sa amin ni Vince, tila tinatantya
ang pareho naming
reaksyon.
"Kailan naman ang balik mo ng Maynila?" tanong ni Cassandra.
Nilingon ko si Genta na ngayon ay hinihintay din ang sagot ko.
Pwede na naman talaga. May pera na ako. Plus, this is a heads up frommy manager. I
might be scared
because of Hubert's issue but the thought that the authorities are looking for him,
I think I will be just fine.
"Kailan, Vince?" tanong ko sabay lingon sa kanya.
"Oh! Approval, huh?" Cassandra relaxed a bit and then smirked.
Uminit ang pisngi ko. Nakita kong ngumisi na rin si Amer, alamang tinutukoy ni
Cassandra.
"I'll just settle Andres' project here bago tayo aalis," sagot niya.
Tumikhimsi Amer. Oh God, do they have to point out everything. Alamkong awkward na,
mas lalo pang
nagiging awkward.
"So you won't monitor it till the end? Ang ibig kong sabihin ay hindi ka
maghihintay ng isang buwan dito?" si
Andres.
P 16-7
"It's fine if you stay, Vince. I have shoots coming and some project endorsements
for Astra so I need to go
back to Manila probably by next week," bawi ko.
"Hindi. Sasama ako sa'yo. Rod will informme of the progress, anyway. They can do it
without me."
Pumalakpak si Amer, hindi na naitago ang excitement na kanina ko pa nakikita sa
kanya. Umiling naman si
Cassandra habang nangingiti.
"Saan pupunta si Ate Ganda at Tito Vince, Daddy?" si Milo. He pouted as he waited
for answers.
"Tito Vince is taking Ate Ganda away, baby. Ate Ganda is Tito Vince's girlfriend!"
si Andres.
"Andres, 'yong bata!" saway ni Cassandra.
"What?!" pasigaw na sabi ni Milo sabay talimng tingin kay Vince.
Nagtawanan sila. I smiled and at the same time feel bad for Milo.
"But I found her first! Ako 'yong nakakita sa kanya sa bangka! Tito Vince!"
"You're still a kid, Milo. Your tita is a grown woman. Mas bagay siya sa akin."
Oh, damn him!
Vince smirked mercilessly at his nephew. Kitang-kita ko ang pamumuo ng luha sa mga
mata ni Milo habang
tinititigan ang kanyang Tito.
"Milo, bibisitahin naman kita rito," kahit na hindi ako sigurado roon. "Or we can
see each other in Manila if
you want."
"Sa roommo na nga natutulog si Ate Ganda, Tito, tapos you're taking her now?"
Cassandra groaned. Tinampal ang braso ni Andres at tumayo para aluin ang anak.
Tumayo rin ako para aluin
si Milo. Vince did not seemto mind Milo's threats at him. They were so close and
yet he's so cruel to him?
Panay naman ang kumbinsi ni Andres sa anak na susuntukin niya mamaya si Vince kapag
'di na nakikita ng
Mommy Cassandra niya.
Ilang sandali ay tumulong naman si Vince sa pag-alu. May binubulong siya kay Milo
ngunit sumisimangot
lamang ito, hindi kumbinsido sa kahit anong offer ni Vince sa kanya.
Umabot pa ng kung anu-anong offer bago tuluyang nakalimutan ni Milo ang lahat.
Sumama pa si Genta sa kay
Cassandra patungong dalampasigan.
"I can't believe you did that to your own nephew!" sabi ko sabay lingon sa kanya.
Tumulong ako sa pagliligpit ng gamit. Lalo na dahil abala si Cassandra sa kanyang
anak, tanging ako lamang
at si Vincent ang gumagawa ng gawaing iyon. Si Amer ay sitting pretty lamang sa
hapag sa labas, hindi sanay
sa gawaing bahay.
P 16-8
"Better than getting his hopes up," paliwanag niya sabay ngisi.
Mabuti na lang at hindi na nagtantrums si Milo pero bukod doon ay marami pa akong
issue sa kanya.
Tinalikuran ko siya at tiningnan ang mga pinggan. I turned the faucet on so I can
start washing them.
"And look at what you've done! Headlines na naman ako! Sa offer mong bahay na
paniguradong galing kanina
sa ospital! Hindi pa nga humuhupa ang balita sa interview ko kagabi, meron na
naman?"
Nilingon ko siya at nakita kong nakatitig lamang siya sa akin. Tilting his head, he
looked at me with serious
smoldering eyes. I stiffened. Nakalimutan ang mga sinabi ko at ang mga sasabihin ko
pa dapat. Kamuntik ko
nang nabitiwan ang pinggan at napamura ako dahil doon.
"Hindi ba iyon naman talaga ang gusto natin?" tanong niya. "I bought you a phone.
Pinabili ko kay Andres sa
Iloilo. And some things you might need. It's in our room."
Lumapit siya. Nanginig ang binti ko, hindi na siya nililingon.
Muntik ko na ulit na mabitiwan ang isa pang pinggan. Hinawakan niya iyon para sa
akin. His iron-clad
forearmalmost snaked around my waist. Nakahawak sa pinggan habang siya'y nasa aking
likuran.
"I can do i-i-it!" presinta ko para tumigil na siya.
Ang galing niya talaga sa mga ganito! Palibhasa playboy! He probably fucked the
entire hot woman architect
and engineers of the entire Philippines. At hindi lang iyon, panigurado!
Naisip ko rin na dahil lang sa nangyari kagabi? Fuck! He thinks I'ma woman now
because he felt me?
Kinailangan niya pa talaga ng ebidensya para roon! Hindi man lang naisip na hindi
na ako fifteen at lalong 'di
na ako tulad noong dati? I amnot as fucking obsessed with him. Not as jealous and
as confused as I was
years ago!
"I can cook for us and you can wash the dishes," he said huskily.
Pumikit ako ng mariin. Nanginginig na ang kamay ko habang iniimagine ang tempting
niyang offer.
"I can cook, too. A-And wash the dishes. I can live alone," agap ko.
"But you're moving in with me so I'll take care of you," he stated.
Padabog kong binaba ang pinggang hawak at nilingon siya. Kung wala lang sabon ang
kamay ko, kanina ko pa
siya pinagtutulak. At bakit ba concern pa ako na masasabunan ko siya? Pwede rin
naman iyon, ah? Dapat
wala akong pakealam!
"Take care of me? Tulad ng ipinapakita mo sa akin noon? Na ikaw ang bahala sa akin
pero sa huli malalaman
ko na ang dami mo palang babae?!"
You foooool!
Namilog na ang mga mata ko sa biglaang sobrang galit.
P 16-9
He tilted his head. His jaw clenched. His intense stare at me made my legs soft
like jelly. Parang gusto kong
mahimatay sa titig niya. He looks armed and dangerous. He looks like he could wreck
anything if he wants it.
The veins of his arms looked strained. Napalunok ako.
"How do you want me to take care of you when you're still fifteen, Eury? Hmm?"
Shit.
Inangat niya ang aking baba. Lumapat na ang aking kamay sa kanyang dibdib para
pigilan siya ngunit imbes na
ganoon ay nagusot ko lamang ang damit niya sa pagkakakapit ko.
I have been kissed by Zander. Parehong inosente at maiinit na halik. Ngunit sa
halik ni Vince ngayon, para
akong mahihimatay.
His kisses were poison to my system. Unang lapat ng labi ay kumalat agad sa akin.
When his tongue flicked
inside, a soft moan escaped me. When his lips sucked on mine, halos mapaluhod na
ako. Sinalo niya ang
katawan ko. He snaked his armaround me, trying to get a hold of me before I turn
into liquid.
The sound of his deep kiss and the way he took my hand fromhis chest down to his
abdomen made me feel so
much. The way he pushed me on the sink like he couldn't stop or nothing will ever
be enough for himto have
his feel made me a bit furious.
I fisted and pushed himaway. Fuck him! Hinihingal ako nang natigil ang halik.
Mapupungay pa ang kanyang
mga mata at ang tanging naramdaman ko ay ang pagkapahiya.
Bakit ang mga babae niya noon ay hinahalikan niya ng mabuti. Hindi ganoon. Hindi
uhaw. Bakit kaya niyang
halikan ang mga iyon ng malambing at punong-puno ng adorasyon at ngayon 'di niya
magawa sa akin? He's
like an animal thirsty and I'mlike an oasis in the middle of the dessert!
Hinawakan niya ang sink sa magkabilang gilid ko. Locking me in his arms and
subtlely announcing his
territory.
I glared at himwith so much hate in my eyes. But this... is not the same hate I
projected years ago. This is a
different kind of hate. Something that's rooted within me. At wala akong magawa
kasi hindi ko naman siya
mapipilit, 'di ba? Lahat naman yata ng lalaki, iyon ang habol sa akin, e. And he'll
never be an exception no
matter how he tried to take care of me years ago!
"Hindi pwedeng ganito kita alagaan noon, Eury," mataman niyang sinabi. "You were so
young-"
"I said I'ma woman now!" iritado kong sigaw.
He sensually bit his lower lip. Marahan siyang tumango. "Yes."
His eyes looks so dangerous. A predator ready for his prey. Bakit kahit na umahon
ang dating hinanakit ko sa
kanya ay hindi ko parin maiwasan ang pagkakamangha sa kanya.
Nilagay niya ang noo niya sa aking balikat. His breathing reached my chest
carressing my skin with every hot
exhale.
P 16-10
He kissed my collarbone. Napapikit ako. Kung 'di lang ako nakasandal sa sink ay
nabuwal na ako sa
kinatatayuan.
"The gap that stopped me before seems like nothing now," he whispered.
Nag-angat siya ng tingin sa akin.
"Kaya na kitang alagaan. Sa parang gusto mo. At sa paraang gustong-gusto ko,"
bulong niya habang tinititigan
ako.
INAGAWAN MO RAW KASI SIYAVINCE EHHAHAHAHHAHAHAHA
P 16-11
Kabanata 15
436K 17.9K 10.9K
by jonaxx
Kabanata 15
Liar
"May tubig ba rito?" si Amer ang una kong nakita habang magkaharap kami ni Vincent.
I immediately nodded. Pakiramdamko, kanina pa nakatingin si Amer sa amin. Ngayon ko
nga lang napansin.
Bumaling muli ako sa sink para magpatuloy sa paghuhugas ng pinggan. Vincent removed
his hand on the sink.
Ngunit nanatili siya sa gilid ko, nakatingin parin sa aking mga hinuhugasang
pinggan.
"It's in the fridge," Vincent said.
"Okay, Vince," mahinahong sambit ni Amer. Dinig na dinig ko ang kalaswaan. I know
my friend too much that
I understand what his tone means.
"Lalabas muna ako. I'll clean the table," bulong ni Vincent sa akin.
Hindi na siya nag-antay pa ng approval. At oo, gusto ko ring lumabas na siya.
After that heated moment, hindi ko na alamkung saan ilalagay ang mga salita sa utak
ko. My mind is
haywired and I cannot organize my thoughts properly.
Napatalon ako nang siniko ako ni Amer habang naghuhugas. Halos mapamura ako sa
sobrang gulat.
"Anong nangyari, huh? Ba't para kang nakakita ng multo kanina pagkapasok ko? At
dikit na dikit kayo, huh?"
ngumisi siya, may dalang isang baso ng tubig.
I sighed and rolled my eyes.
Sariwa pa sa akin ang nangyari. The trembling of my legs did not even stop.
Nanlalamig pa ako at
sinusubukan ko lang maging maayos.
His kisses are too much. It feels desperate and thirsty, harsh and ruthless. My
heart ached at the thought that
he's feeling lust towards me. Hindi na ito bago ngunit hindi ko maipagkakaila na
naiinis ako. Naiinis ako
dahil ganoong klaseng damdamin ang nararamdaman niya sa akin. Wala siyang
pinagkaiba sa ibang lalaki.
I bit my lower lip. Nanatiling nakatingin si Amer sa akin.
"Amore?" he called.
Bumaling ako sa kanya. Napakurap-kurap ako bago sumagot.
"Wala. May pinag-usapan lang kami tungkol sa sitwasyon namin."
P 17-1
Tumango si Amer. He looks convinced. O may ibang bagay lang sa kanyang isipan.
"The news about you two is all over the internet. People forgot about Zander and
Blair's issue because of
this. May iilang article na rin sa internet na nangangalkal sa mga achievements ni
Vincent. At pakiramdam
ko'y tatawagan na ulit ako ni Tita Tria mamaya kapag wala pa akong ibalita sa
kanya."
Now that he mentioned it. Marami akong kailangang gawin. Sa ilang araw kong walang
kumonikasyon sa mga
tao sa Maynila, kailangan ko nang magparamdam.
"Kukunin ko ang bili ni Vince na cellphone sakin sa aming kwarto. I need to talk to
Genta, too."
"Aming kwarto? Right! You're sleeping in his room."
Ayaw ko nang magpaliwanag kay Amer. Sa makahulugang ngiti niya, mas malala pa siya
sa kahit sinong
reporters diyan. He can ask me questions no one would dare ask.
"I can only imagine what happened in those sheets with himall so hot and you-"
"Shut up, Amer! Hindi ganoon!" angil ko habang naglalakad na patungong hagdanan.
Sunod nang sunod si Amer. Nangingiti at nilubayan lamang ako nang umakyat na sa
kwarto para tingnan ang
mga gamit na binili ni Andres ayon sa utos ni Vincent.
Nasa kama lahat ng gamit. A bunch of paperbags with clothes and shoes. Isa pang
paper bag na paniguradong
cellphone ang laman. I opened it and manipulated it until it was registered.
Bumaba ako sa sala at nakitang naroon parin si Amer sa sala. Ngayon ay 'di na siya
nakaupo roon. Nanatili
ang mga mata niya sa mga muwebles ng mansion.
Iginala ko ang mga mata ko sa buong bahay. Ang ingay galing sa front yard at sa
dalampasigan ang naririnig
ko ng sabay. Si Milo at si Cassandra sa dalampasigan. si Andres, Vincent, ay nasa
front yard, siguro'y nag
iinuman. Si Genta ay nasa kusina, nag-aayos ng natitirang gamit kanina.
"Amore, is this their house? I mean, the Hidalgos?" tanong ni Amer nang 'di
inaangat ang tingin sa akin.
"Yes. This is their ancestors house. Bakit?"
Nilingon ako ni Amer. His eyes were wide and his lips were parted.
"I thought he's a poor man's child? An orphan?" gulo niyang tanong.
Hindi ko alambakit niya agad naisip na mayaman sila. Maybe this house is screaming
of ancient elegance
and richness, I'msure they've gone bankrupt at ang bumuhay kay Vincent ay ang
kakayahan niya sa
arkitektura.
Inangat ni Amer ang isang antigong muwebles at isang kulay gold na vase.
"These are real and pretty expensive. This is the house of his parents, Eury? I
thought you said he's poor and
your sisters are doomed kung siya ang magtitake over sa kompanya ninyo?"
P 17-2
"Iyon lang talaga ang alamko. And I think their ancestors were rich but for some
reason, hindi na maintain
ang lahat."
Bumaba ang tingin ni Amer sa dala kong cellphone. Interesado siya sa mga muwebles
at kung anu-ano pang
konektado sa mga furniture pero ngayon mukhang mas priority niya ang aking
cellphone.
Nagpasya kaming pumunta sa dalampasigan habang ina-update lahat ng social media
networks ko. Siya na
mismo ang nag download ng mga kailangan ko lalo na dahil naging abala ako kay Milo
sa sun lounger.
Nang nakita ako ng batang papalapit ay agad siyang tumakbo sa akin. Gusto niya
akong yakapin pero umatras
siya at tumabi. Ngumiti ako at naglahad ng yakap sa kanya.
"I'mall wet, Ate Ganda," he said in a more formal tone.
Ngumiti si Cassandra sa kabilang sun lounger at tinagilid ang ulo habang
pinagmamasdan ang anak.
"Pasensya ka na, Eury," aniya.
Nagulat ako sa paghingi ng tawad ni Cassandra sa akin. Her long black hair exploded
when a harsh breeze
blew fromthe sea. Tumabi si Milo sa aking sun lounger. They have a total of four
white plastic loungers
there. Si Amer ay nasa kabila, abala sa cellphone ko.
"I hope my son is not annoying you," si Cassandra.
Umiling agad ako. "I'mnot annoyed and I don't think I will be!"
Ngumiti si Milo sa akin. I smiled at himback.
Ngayon ko lang napansin na kapag nakangiti si Milo ay manang mana ito kay Andres. I
can almost see his
Dad's shadow in his smiles. Ngunit kapag nagseseryoso ay naaalala ko si Vincent.
When his eyes are
expressionless and his lips are pursed, nararamdaman ko ang pagiging Hidalgo niya.
At sa ilang araw ko
rito, at pakikihalubilo ko kay Cassandra, Wanda, at Vincent, alamko na iyon ang
pagkakapareho nila.
"He seems really fond of you."
"Ate Ganda, hindi kayo bagay ni Tito Vincent. He's tall and huge. You're small and
cute. Bakit mo pa siya
nagustuhan?"
Maging si Amer ay natawa sa tanong ng bata. We all laughed. Cassandra tried to make
Milo stop asking
questions but he wouldn't.
"He has many girlfriends in Manila! Mommy said..."
"Michealangelo!" saway ni Cassandra, ngayon ay seryoso na at hinihila na si Milo
patungo sa kanya.
Ngumiti ako at bumaling kay Cassandra.
Ano kaya ang iniisip niya ngayon? Alamniya ang history namin ni Vincent. Ano kaya
ang tingin niya sa akin
ngayon? Na purong kasinungalingan lahat ng mga sinabi ko sa parents ko dahil ang
totoo, gusto ko si Vincent.
P 17-3
Totoong puro kasinungalingan nga lahat ng nasabi ko noon, at ang pagkapahiya ngayon
ang magiging
kabayaran noon.
"Ate Ganda, why don't you swim? The weather is nice. Hindi masyadong mainit!"
Tumakbo na si Milo patungo sa dalampasigan pagkatapos ay kinawayan ako. I waved at
himtoo but my mind
is whirling around what he just said.
Noon pa man, I figured that Vincent's relationship with his girls are vague. At
ngayong mismong ang
pamangkin niya ang kumumpirma noon, napagtanto kong walang pinagbago. Ang kaibigan
niyang si Vanessa,
na inakala namin na girlfriend niya, ay isa lamang sa maraming babaeng umaaligid sa
kanya.
"Milo did not mean what he said," medyo nag-aalalang tono ni Cassandra.
Umiling ako. "I know Vincent well. It's okay."
Kumunot ang noo niya na para bang kuryoso sa sinabi ko.
"I mean, hindi naman ako naniniwala kay Milo."
Kinagat ni Cassandra ang pang-ibaba niyang labi. "Hindi ko alamkung ano ang
nangyari sa inyo ni Vince at
sa loob ng isang araw, pagkauwi ninyo rito ay nagkaigihan na agad kayo. And I know
his history with you.
Though I ama bit confused, I hope this turns out well."
"I hope so, too," that came out a bit naturally.
"Mommy!"
Nagsisigaw na si Milo ngayon. Tumayo si Cassandra at nagpaalampara tugunan ang
tawag ng anak. Nang
nakalayo ito ay 'tsaka pa lang nagsalita si Amer.
"Sister talk, huh?" pang-aasar ni Amer nang nilingon ko siya.
"I feel bad for all the people we're going to fool, Amer."
Umirap siya. "Ayos lang iyan. If you two decided to part ways, you can just declare
that you broke up.
Pareho lang iyon sa totoong relasyon kaya ayos lang 'yan."
I sighed. Ipinakita niya sa akin ang cellphone ko kung nasaan naka install na lahat
ng application na
kinakailangan ko.
"Log in to your accounts. You should post some things and then call your Dad."
Sa pagkasabi niya noon ay kinuha ko na ang cellphone ko. Sinunod ko ang sinabi
niya. I posted statuses on my
accounts. Nagulat ako sa daming nagreact agad sa status ko. Half of themare still
linking me to Zander and
Blair, the other half just greetings o parinig sa rumored boyfriend ko.
Dahil gusto ni Amer na magkaroon ako ng post sa Instagram, sinamantala niya ang
magandang tanawin sa
harap. Kinuhanan niya ang dagat at iyon ang naipost ko.
P 17-4
Tatlong minuto pa lang ng pagkakaupdate ko sa accounts ko, halos sumabog agad ang
inbox ko ng mga
mensahe galing sa mga kakilala.
Flynn: Where are you? Are you okay?
Carrie: Kumusta, Eury? Kailan ang uwi mo rito?
Tita Daisy: You have a new phone? Can I call here? Give me your number.
Marami pa iyon. Hindi ko alamna marami pala akong dapat sagutin. Hindi ko nga lang
alamkung sinu-sino
ang sinabihan ni Tita Daisy ng tungkol sa totoong nangyari sa akin.
Ako: I'mfine. I'll see. Within this week.
Ako: Yes, I have. I'll send you my number now.
"You should post a picture of yourself. Come here..." si Amer na kagagaling lang sa
halamanan at ngayo'y
may dalang pulang gumamela.
"But I'mnot prepared!" natataranta kong sinabi.
"You don't need make up. Give me that."
Hinablot ni Amer ang cellphone ko at agad akong kinuhanan ng picture. Siguro ay
kapag mahilig sa art, agad
na ring dugtong noon na magaling sa photography. His shots are just superb! Even
with just the normal phone
camera!
"Ang galing mo talaga!" sabi ko nang nakita ang kuha ko.
He smiled. "Check if Collins will like that post."
Nanliit ang mga mata ko sa aking kaibigan. Lumapad lalo ang ngiti niya at hinayaan
ko na lang sa kanyang
pantasya.
Sunod kong ginawa ay ang pagdownload ng mobile banking. I need to get my funds
ready and transfer my
payments to Vincent's accounts. Magtatanong pa nga pala ako sa kanya tungkol sa
kanyang accounts para
mabayaran ko na siya sa lahat ng ginastos niya sa akin.
Halos inubos ko ang oras ko sa pag-uupdate ng social media accounts. Hindi ko na
namalayan na papalubog
na pala ang araw, si Milo at Cassandra ay kanina pa bumalik sa mansion, si Genta ay
nasa lounger na sa tabi
ko.
Tumayo ako at sa huli ay nagdesisyon. Alamkong tinitingnan ako ni Amer ngayon.
Nilingon ko siya.
"I'll call Momnow," sabi ko.
He nodded and shifted a bit. "You should."
Tumango muli ako at lumapit sa dalampasigan. For years, I've feared my parents
rejection. I've feared it so
P 17-5
much kahit na nabubuhay na ako sa ganoon. Ano pa bang bago, hindi ba?
Kumawala sa aking labi ang munting hininga habang nakikinig ako sa tunog ng
kabilang linya. Umihip ang
malamig na hangin, naghuhudyat ng nalalapit na gabi.
"Hello, who's this?" Mommy's worried tone enveloped my ears.
Kahit na may hinanakit ako sa kanila, I still find my mother's voice soothing. I
still think they are my home. I
still crave for them.
"Mom, this is Eury," nanginig ang boses ko.
"E-Eury! Where are you? Ilang araw na kaming ginugulo ng reporters na iyan dahil sa
mga articles tungkol
sa'yo!"
"I know. I'msorry."
Mommy paused for a while. Tila ba may pinoproseso at alamko mismo kung ano iyon.
"Is it true? The rumors? About you and... Vince, hija?"
I knew it. Narinig ko sa background ang boses ni Daddy. Ilang sandali ay siya na
mismo ang nasa kabilang
linya.
"Eury, nasaan ka at ano itong napapabalitang kayo ni Vincent?"
Shit.
"What happened to Zander? At bakit ang lintik na iyon ay nagpapakalat na third
party ka sa relasyon niya sa
Blair na iyon? Akala ko ba ayos ang lahat ng ito, Eury? This is why I hate the path
you've chosen!"
"Wala na po kami ni Zander, Dad," tanging nasabi ko.
Muli, he paused. Hindi ko sila masisisi kung bakit hindi sila nagtatanong kung
anong nangyari sa akin o paano
ako napadpad dito. Hindi naman nila alamang nangyari. Hindi naman nila alamna
muntik na akong
mapahamak. At kung tunay akong napahamak, agnas na siguro ako bago nila marealize
na nawawala ako.
But... what's new? I amso hard to love. Waste of time.
"Sinasabi ko na nga ba. Walang magandang dulot ang isang iyon sa'yo. Showbizis
what's important for him. I
thought he's different. He seems fine when we first met himbut what happened now."
He paused again. Parang may pinag-iisipan.
"And Vince... is that true? Paano nangyari ito?"
"Yes, it's true. Sabay po kaming luluwas ng Maynila kapag ayos na ang trabaho niya
rito."
"Ano? I never thought he could be civil with us again. Kung alamko lang ay sana...
now that your Ate
Lyanna's married, he can't..." he struggled for words so he trailed off.
P 17-6
Yumuko ako at kinagat ang labi. Dumaan ang sakit sa aking puso. Pinaglaruan ko ang
buhangin. Ano ulit iyon?
Dahil kasal na si Ate Lyanna, hindi na... mapapakasalan ni Vince?
"You're in a relationship with him? Is this true or this is one of your dramas?"
"Y-Yes," nanginig ang boses ko.
"If this is just one of your stupid stunt, Eury, I amnot gonna forgive you."
"Ephraim..." si Mommy sa background.
"This isn't, Dad," ulit ko
"Bakit ganito ang nangyari, Eury? You destroyed himyears ago only to take himback
now? Ano ang rason
mo para rito, Eurydyce?"
Napalunok ako. My tears welled. Hindi ako makapagsalita.
"This better be true. Sana ay hindi ito isa sa mga drama mo. Dahil kapag nagkataon,
hindi ko na alamanong
gagawin ko sa'yo, Eury. You've strayed so far that I think another mistake is
already too much."
"This is true, Dad. I amreally in a relationship with him. In fact, I'mmoving out
of the house pagbalik ko
riyan. I'mstaying with him."
Hindi nakapagsalita si Daddy. Ilang sandaling nakakabinging katahimikan. Ang
tanging naririnig ko ay ang
dagat.
"I'll wait for you two here," wika ni Dad at binaba agad ang tawag.
Pinalis ko ang luhang lumandas sa aking mga mata bago bumaling kay Amer na ngayon
ay nasa likod ko na.
He looked worried. Niyakap ko siya, bilang panandaliang comfort galing sa tawag na
iyon.
Tahimik ako pagkatapos ng tawag. Kahit noong pumasok na kaming tatlo sa mansion at
naroon na ang iba
pang Engineers na kasama sa bahay. Ang dami namin sa hapag at laking gulat ko pa
nang naroon din si
Wanda sa gabing iyon.
I was shocked for a while. She looked at me with cold eyes but then she resumed
what she's doing.
Ilang sandaling pagpapakilala sa lahat. Si Amer ay uuwi rin sa hotel roomniya
pagkatapos naming kumain ng
hapunan. Andres just announced that he's sleeping at Cassandra's room. Nagtawanan
sila ngunit umangal si
Cassandra.
Si Amer ay mabilis na nakihalubilo. Of course, this is his kind of crowd. Boys and
more boys. Hinawakan ko
ang kutsara ko at inikot ko iyon habang nanatiling nagtatawanan ang lahat.
"Ate Genta is sleeping in my room?" tanong ni Milo nang sinabi na rin ni Andres na
ganoon nga ang plano
niya.
"Genta can sleep in my roomwhile Andres can sleep in your room, Milo," si
Cassandra.
P 17-7
Kumunot ang noo ni Andres. Ngumiti siya ngunit may bahid na iritasyon.
"Hina mo, Andres," si Rod sabay tawa.
Umiling si Andres at uminomna lamang ng tubig. Panay ang titig niya sa kay
Cassandra na ngayon ay
nagsasalin ng tubig para sa lahat ng kakain.
Nilipat ko ang tingin ko kay Vince. Hindi ko namalayang kanina pa siya seryosong
nakatingin sa akin. His
smoldering eyes is on me the whole time I'mthinking about what my father just said.
Tumuwid ako sa
pagkakaupo at taas noo na tiningnan siya.
"I told my father that I'mmoving out of our house so I could live with you," pormal
kong sinabi.
Tumitig si Genta sa amin. Ang iba'y abala sa pakikipagtawanan at hindi narinig ang
sinabi ko. Si Wanda ay
naglalapag ng ulamat nakarinig agad noon. Umiling ito sabay tingin kay Vince. Hindi
na nagsalita, nakikita
ko ang matinding pagpipigil. Alamniya na siguro ngayon kung ano ang nangyayari. At
paniguradong hindi
niya gusto ito.
Tumango siya.
"We'll leave for Manila tomorrow night. Bukas ng umaga, gusto kong nandito ka lang
sa bahay. Hindi ka
pwedeng lumabas o bumisita man lang sa The Coast. I will visit the project we're
working on before I'll
leave."
Hihirit pa sana ako na hindi niya naman kailangang sumama pagbalik ko ng Maynila
pero pinigilan ko ang
sarili ko. I just told Dad that. Iisipin na naman noong gumagawa ako ng istorya
kapag hindi nangyari ito.
Maingay ang buong gabi. Nag-inuman ang mga lalaki sa labas ng bahay pagkatapos
kumain. Hinatid ko naman
si Amer sa dalampasigan kasama si Cassandra at Milo para makabalik na siya sa The
Coast.
"Bago tayo umuwi bukas, mamili muna tayo!" si Amer bago ako tinalikuran.
Sumang-ayon ako roon. Siguro ay pampatanggal stress, iyon na lang ang gagawin ko.
Tutal ay bukod sa
pagpuntang ospital, wala na akong ibang napasyalan dito kundi ang hotel. I'msure
there are other places
here? Market, perhaps?
Pagkatapos naming ihatid si Amer, umakyat na ako ng kwarto. Kailangan kong ayusin
lahat ng pinamili ni
Vince sa akin. Wala naman si Vince sa baba, akala ko ay nasa kwarto siya pero nang
nakita kong walang tao,
napagtanto kong siguro'y nasa library siya at nagtatrabaho.
Mabuti na rin. I don't want an awkward interaction with him.
I sorted out all the clothes I have. Nilagay ang iba sa maleta na dala ni Genta
para sa akin. Replied to some
messages. Read some articles about me. Read most of the positive and negative
comments, until I fell asleep.
Positibo ang gising ko kinaumagahan. Lalo na nang nakitang mukhang hindi naman
natulog si Vince sa tabi ko. Walang gusot ang kama kaya naisip ko tuloy kung may
kama rin ba sa library niya at doon na siya natulog?
Wanda sighed heavily when I entered the dining area. Hindi naman ako tinanghali ng
gising pero dahil naligo
P 17-8
at nagbihis muna ako bago bumaba, medyo natagalan.
The boys are out, probably for their project. Tanging si Genta, Andres, Cassandra,
at Milo ang naroon. Aside
from Wanda, of course.
"Kayong mga mag-aasawa, sana ay alamninyo ang mga gawaing bahay para hindi na kayo
mahirapan," si
Wanda sabay lapag ng mga ulam.
"Marunong ako niyan, Wanda," si Andres sabay ngisi.
"May iba riyang halatang walang alamsa pagluluto o paghuhugas man lang ng pinggan."
Kunot-noo akong tiningnan ni Cassandra. Pakiramdamko'y ako ang pinaparinggan pero
hindi ako natatamaan.
I know how to cook a few dishes and I certainly know how to wash the plates.
"Masipag si Vincent kaya sana naman ay mapunta siya sa masipag ding babae at hindi
banidad ang
pinagkakabalahan sa buhay."
Tumikhimako. Ngayon, kumpirmado ko nang ako ang pinaparinggan niya.
"Marunong naman din po ako sa gawaing bahay," sabi ko.
Sinipat ako ng matanda. Her eyebrows shot up and then she resumed pouring some soup
on the bowl.
Nilingon ako ni Andres.
"Don't you have maids? You're the daughter of a big time architect."
"Meron kaming mga kasambahay pero natuto naman ako sa gawaing bahay." My face
heated remembering the
reason why I'mso interested with household chores.
"Hindi lang iyan! Dapat marunong din maglinis, maglaba..." hindi na natapos si
Wanda sa kanyang sermon.
"Ate Ganda, I amtrying to wash the dishes, too. I can wash your plate if you want!"
si Milo.
Tumawa si Andres at agad ginulo ang buhok ng anak. Genta's just looking at their
happy family. Ganoon din
ako.
"Manang mana sakin, e," then he kissed Cassandra's ear. Tinulak siya ni Cassandra
ng bahagya.
"This is going to be a nightmare if that happens, Andres."
"Kanino pa ba magmamana ang anak natin?"
"I'd rather himimmitate Vince," si Cassandra.
"Hindi pa ba sapat na pareho sila ng pinopormahang babae?"
Umiling ako at nagtawanan kami. Bumalik si Wanda sa kusina at binalewala ang
tawanan sa hapag.
P 17-9
Pagdating ni Amer ay nagpaalamna agad ako na lalabas lang kami saglit. Dinala ko si
Genta bilang tulong na
lang sa mga gagawin namin ni Amer. And because Amer won't allow us to just stroll
the town through
commuting, nag-arkila siya ng isang van ng The Coast para sa aming lakad.
Una naming pinuntahan ang mga tianggi. Maraming pinamili si Amer na kung anu-ano.
Ipampapasalubong
niya raw sa mga trabahante at kasambahay nila. Namili rin siya ng mga pagkaing
exotic kaya ginaya ko na rin.
For lunch, we went to a local barbecue stalls to eat.
My phone beeped. I saw Vince's name flashed.
Vince:
Umalis ka ng bahay?
Crap! Crap!
Agad akong nataranta. Oo nga pala! Mahigpit na bilin niya sa aking h'wag umalis!
Ang sunod ay tawag na!
"Amer! Umuwi na tayo!" deklara ko.
"Oo, uuwi na tayo pagkatapos kumain. Kailangan ko na ring mag check out sa hotel
para sa flight mamaya.
May ticket na kayo?"
"Hindi ko alam. Kukuha pa ako..." natataranta kong sinabi.
Ngumiwi si Amer. "Ba't para kang naiihi riyan? Anong nangyari?"
"Basta! Genta, ipasok mo na, please, ang pinamili natin sa van."
"Sa hotel muna tayo para sabay na tayong bumalik sa inyo. Doon na ako manggagaling.
Sasabay din naman
ako sa inyo paalis, 'di ba?"
"Oo! Oo na! Sige na! Basta, umuwi na tayo!"
Because I ampanicking, wala nang nagawa ang dalawa kundi sundin ang sinabi ko.
Umuwi na kami sa hotel
ni Amer. My phone beeped again. Nasa lobby na kami ng hotel at kakatapos niya lang
mag-impake sa
kanyang room. Maraming nag che-check in kaya marami ring tao sa lobby. May iilang
nakakilala sa akin at
agad ding nagpapapicture. Pero sa totoo lang, wala na ako sa tamang pag-iisip dahil
kay Vince.
Tiningnan kong muli ang phone.
Vince:
Nasa bahay ka lang? Why are you not replying or answering my calls?
I sighed and started typing.
P 17-10
Ako:
Yup.
Shit. Huminga muli ako ng malalimat tiningnan si Amer sa dagat ng mga tao.
"Matagal pa ba 'yan?" tanong ko.
Pagod at balisa kong ginagala ang mga mata ko sa buong hotel hanggang sa nakita ko
kung sino ang pumasok.
Vincent's hawklike eyes immediately drifted on the sea of people. With himis his
Tito Solomon.
Holy crap!
I ducked and started walking away fromGenta and Amer. Hindi ko na kailangang mag
explain sa kanila
ngayon. Kapag ayos na ako, pwede na akong mag explain mamaya.
Dahan-dahan ay umalis ako roon habang nakayuko. Nang nakawala sa maraming tao ay
nilingon ko muli ang
lobby at saktong paglingon ay siyang pagtatama ng mga mata namin ni Vince.
His expression immediately heated. His muscles strained and his eyes is cold.
Nakita ko kung paano siya
naglakad ng mabilisan patungo sa akin. I ducked and started walking away fast until
I'mrunning!
Nasa labas na ako ng hotel, I sprinted so fast that I think my legs are starting to
ache. Lalo na dahil buhangin
na ang tinatakbuhan ko!
Isang marahas na hawak sa braso ko ay agad akong napaharap. But then the force
I'mgiving myself is too
much dahilan kung bakit nadapa ako sa buhanginan habang hinihingal at
pinagpapawisan. Dinaganan niya
ako. I almost groaned when I felt his weight.
"Liar!" he accused me.
Tinulak ko ang kanyang dibdib nang daganan niya ako sa buhangin. Malayo sa the
Coast at nasa gitnang
distansya ng bahay nila at ng malaking hotel.
Kinuha niya ang kamay ko at mabilis na ipinako sa buhangin sa ulunan ko. Kumislot
ako nang natantong
ikinukulong niya na ako ngayon.
"I told you to stay! Ni hindi mo sinabi sa akin na aalis ka! Kung hindi pa kita
naabutan doon, hindi ko pa
malalaman!"
"Nakalimutan ko ang usapan natin, Vince. At isa pa, ba't mo ako pagbabawalan, huh?
Namili lang naman
kami, ah? It is not as if I'mdoing something weird!"
Hinihingal pa ako habang kumikislot, pinipilit na makawala.
Nanliit ang mga mata niya. Kitang kita ko na seryoso talaga siya sa gusto niyang
iparating sa akin. But damn, I
can't take himseriously. Not now that he's on top of me and he's pinning me down
like I'ma prisoner caught.
At kung bakit talagang masyadong nagrereact ang katawan ko simpleng tama lang ng
aming mga balat.
P 17-11
"If you're not telling me what you're doing, then you're doing something weird."
"Hah!" singhal ko. "Hindi ba ay nag-usap na tayo nito? Privacy, Vince! And this is
part of its scope. May mga
gagawin talaga akong pribado. Hindi mo kailangang malaman kaya dapat masanay ka
na!"
"Anong pribado sa pamimili? Hmm?"
Nilapit niya ang kanyang katawan sa akin. Iniwas ko agad ang mukha ko sa kanya sa
takot na muli niya akong
halikan.
"Ano ba, Vincent!? You're so heavy! Get off me."
He muttered a curse. Nanatiling ganoon ang posisyon ko, hinihingal, lahat ng pang-
unawa ay nililipad na.
And I definitely know why he's muttering consecutive curses. When his body is
pressed against mine like
this, the initial reaction is just... goddamnit!
"Vince!" marahan kong sinabi sabay lingon sa kanya.
"One more funny business. One more, Eury, and you're gonna regret it."
"Bakit? Anong gagawin mo?" hamon ko.
He tilted his head. Bumaba ang mga mata niya sa aking dibdib. Pakiramdamko ay pwede
na ring mag gisa sa
mukha ko dahil sa sobrang init nito. I know exactly what he meant. Ang natitira sa
akin ngayon ay ang aking
pride! Dahil maging ang sarili kong katawan ay tinatraydor na ako.
His fiery kisses attacked me. At gaya ng dati, o higit pa sa nauna, mapupusok at
uhaw ang mga halik na ito.
It's like we're in the middle of an electric field. Shocks of electricity is
everywhere and there's 99% chance
I'd get hit and tremble until I'minto pieces.
I moaned when I felt his tongue flick inside. He sucked on my lips and kissed me in
all angles. His hand
cupped my breast. Kahit na may saplot, alamkong nahanap niya agad kung saan ako
mabilis magreact.
I stopped myself frommoaning only to sigh heavily when he ran his thumb on my bud.
Damn you! Damn you,
Vincent Hidalgo!
Hinahabol ko na ang hininga ko nang bigla siyang tumigil at umahon. He pulled me to
sit on the sand. I'm
dizzy. Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko. I amfully aware that they are plump and
swelling because of his
hot and desperate kisses.
"You and your lying mouth," he whispered. "The next time, you are going to regret
it so much."
HALAAAAAHAHHAHAHAHABUBUNTISISN KANYAN AYAHAHAHAHAHHATEENAGEMUTANTNINJATURLES PALA
SIYAA
P 17-12
Kabanata 16
423K 16.6K 11.1K
by jonaxx
Kabanata 16
Back
Nauna akong pumasok sa kanilang bahay. We both got up after that kiss when I pushed
himat sa paglalakad
namin pabalik ay panay ang pagtatalo naming dalawa.
Natahimik lamang kami ngayong papasok na sa bahay at nakatinging pareho si Andres
at Cassandra sa amin.
Nagkakape silang dalawa at nakaupo sa labas ng bahay.
"Oh, magkasama pala kayo? Nananghalian na ba kayo?" tanong ni Cassandra, maaaring
napansin ang tensyon
sa aming dalawa ni Vincent.
"Kumain na kami nina Genta at Amer sa bayan," sagot ko.
Kumunot ang noo ni Cassandra. "Nasaan nga pala sila?"
"Nasa The Coast pa," sagot ko at pumasok na.
Mabilis na nagtatakbo si Milo nang narinig ako. Naupo ako sa sala para malibang at
makipag-usap sa kanya,
imbes na ipagpatuloy pa ang pagtatalo namin ni Vincent. Vince stopped and looked at
us.
"Magkasama kayo ni Tito Vince, Ate Ganda?" Milo asked.
Nanatiling nakatayo si Vincent sa harap namin. Eyes smoldering in renewed heat
because of our argument. I
made a face at him. Nanatili paring seryoso ang kanyang mukha.
"Nagkita lang kami sa labas, Milo."
"You're leaving later with Tito Vince, po? Bakit 'di ka na lang tumira dito, Ate?
You can just let Tito go to
Manila alone while you're here?" inosenteng tanong ni Milo. "Besides, he's got a
loads of girlfriend there!"
"Milo, don't mess your Ate Ganda's mind, she's scary when she's angry," si Vincent.
Milo pouted at Vince. Vince smirked at him.
"At siya ang may gustong umuwing Maynila. Kung ako ang masusunod, hindi kami aalis
dito."
Damn! Milo's miserable face turned to me. He pouted. Tinalikuran kami ni Vince at
umakyat na ito sa
pangalawang palapag ng bahay.
"Totoo ba iyon, Ate? But why do you want to leave Costa Leona? Maganda rito, Ate.
May dagat at tahimik!"
"Milo, we will visit you here. Or you can visit us there," paliwanag ko sa bata.
P 18-1
"We have a house there but my Mumdoesn't like Manila. I don't like it, too."
"Milo, your Tita is into showbusiness and that's where her office is," singit ni
Cassandra.
Gusto ko tuloy magpasalamat sa pagsasalba sa akin sa mga tanong ni Milo. Cassandra
winked at me when
she got her son's attention.
Habang kinukumbinsi ni Cassandra si Milo sa desisyon ko ay pumasok na si Amer at si
Genta papasok ng
bahay. Amer with his black fedora and all black outfit, including luggage na ngayon
ay hila-hila na ni Genta
papasok ng bahay.
"Eury, bigla ka na lang tumakbo kanina. That's so unladylike," he smirked.
Naglakad siya patungo sa akin at naupo na rin sa sofa.
"Sinundan ka ni Vincent. Did you see him?"
Huminga ako ng malalimat nilingon si Cassandra na kuryoso sa sinasabi ni Amer. Amer
smiled wider.
Tingin ko ay alamniya ang sagot at nagtatanong lamang para malaman ng mga narito
ang nangyari kanina.
"Vincent's upstairs."
"Are you done packing, by the way?" si Cassandra na binalewala ang nakakakuryosong
binanggit ni Amer.
"Yes." Bumaling muli ako kay Milo na ngayon ay seryosong nakatingin sa akin.
"Andres will drive you to the airport."
Tumango ako. "Thank you."
"Sasama ba tayo, Mommy?" si Milo sa isang nag-aalalang boses.
"Hindi, anak. Masikip na sa sasakyan kapag sumama pa tayo."
"Why don't we ask Tito Mon to help us. Marami siyang van, 'di ba?"
Cassandra smiled and then whispered something to his son. Ilang sandali ay
nakumbinsi niya na si Milo na
sumama sa kanya. Nagpaalamsi Genta na kunin na ang kanyang gamit sa kwarto kaya
kami ni Amer na lang
ang naiwan.
Amer can't take his eyes or his hand off some of the house's decorations. Alamkong
naeengganyo siya dahil
maaaring lahat ng ito'y mamahalin at first class. He puts a silver vase down and
looked at me.
"You know that your boyfriend can attract even an old cat lady, right?" he smirked
again.
Umirap ako. Ano na naman kaya ang naiisip nito.
"Kanina sa linya, nalaman ko agad kung ba't ka biglang nawala dahil sa gigil na
deklara ng isang may
katandaang ginang sa gilid ko. She saw Vince and I feel like she's suddenly on the
verge of orgasm!"
P 18-2
"Shut up, Amer. Please!" pinikit ko ng mariin ang mga mata ko.
"Asus! Eto siya, oh. Pagkauwi natin, hindi ba ay sinabi mong sa kanya ka titira? Sa
kama niya, Amore?"
binulong niya ang huling sinabi. "I know you hate himwith a passion before but now
that I think about it, why
did you spend so much time on hating him?"
Napadilat ako ngayon. Hindi ko alamkung bakit sobrang takot na lang ang naramdaman
ko sa napagtanto ni
Amer.
"Of course because I hate him. Nothing's going to happen kahit na mag-iisang bahay
man kami. We had a deal
and we're leaving each other's privacy."
Taas noo akong tumingin kay Amer. Giving hima that's-ridiculous-look while he's
beginning to look like a
Cheshire cat fromall the smirking.
"Pero aminin mo, he's ridiculously handsome. Ayaw mo lang aminin noon dahil masyado
kang naiinis sa
kanya. You think he's competition."
Tumabi si Amer sa akin. Nang-iintriga na naman. Nanatili akong taas noo.
"I've met even more good-looking men in the business, Amer. I'mnot slightly amazed
by his physique. At isa
pa, busy ako. Pagdating ng Maynila, marami agad akong gagawin. I will have to talk
to Zander, too. Maaaring
hindi naging maganda ang nangyari sa amin pero kailangan parin naming mag-usap.
Plus, my issue, I have to
seek for legal opinion."
"Why don't you tell himabout it? I'msure he can help you in so many ways, Amore."
"Telling himabout that means depending on him. H'wag na at kaya ko naman iyon,
Amer. When all of these
ends, I'll just pretend that we broke up and I'mleaving. Okay na ang issue namin ni
Zander, malinis na rin ang
pangalan niya."
Panay ang pang-aasar niya sa akin tungkol doon. Tumigil lamang nang natuon ang
pansin sa hagdan. Bumaling
din ako roon at nakita si Vince na bagong ligo at kakasuot lang ng t-shirt.
Seryosong mga mata ang nakatingin
sa akin. Sinuklay niya ang buhok sa likod gamit ang kanyang daliri.
"Hi, Vince! Bagong ligo, ha!" puna ni Amer.
"Aalis na tayo ngayon. Kakausapin ko lang si Andres. Maghanda na kayo," he said in
a cold tone before
walking towards the mansion's porch para mahanap si Andres.
Humalakhak si Amer at agad na sinarado ang baba ko.
"What the hell?" I whispered and pushed him.
"Your jaw literally dropped, Amore. Now, tell me..."
I pushed Amer again. Tumatawa na siya. Lumingon si Vincent sa amin galing sa labas.
Kuryoso na siguro sa
pinag-uusapan namin ng kaibigan ko. Tumayo ako at tinapon ang throw pillow kay
Amer.
P 18-3
"Maliligo at magbibihis na ako para makapaghanda na!"
Dumiretso na ako sa kwarto. Pagkapasok ay nakita ko agad ang parehong laki at
parehong kulay na luggage sa
tabi ng akin. Kumuha ako ng tuwalya at damit na pamalit para maligo.
Pagkapasok ko sa banyo, ilang saglit pa akong tumunganga habang tumitingin sa
salamin. The whole room
smells like aftershave, mint, and musk. A strong male scent, hindi ko malaman kung
sa sabon ba o sa shower
gel.
Ngumuso ako at hinanap iyon sa mga produkto. I don't remember going inside the
bathroomjust right after
Vince's done taking a bath. Ganito pala ang amoy noon. I smirked like an idiot.
Kinagat ko ang labi ko ngunit
agad ding napawi ang ngiti nang napagtanto kung gaano ka stupid ang mga naiisip ko.
Fool!
You are hating him, Eury, not completely praising even his scent. Goddamn it!
Naligo na ako at nagbihis na. At hindi lang isang beses kong inamoy iyong panlalaki
niyang bath gel.
Pakiramdamko'y mababaliw na ako rito. Mabuti na lang at aalis na kami. I just hope
he has an extra roomin
his unit. Paniguradong mayroon naman iyon. Hindi siya basta bastang arkitekto,
bukod sa kaya niyang bumili
ng unit na mas maraming kwarto, alamniya rin na mahalaga ang guest rooms sa bawat
bahay.
Si Andres ang nagmaneho sa sasakyan. Pagkaalis namin ay malungkot si Milo ngunit
nagawa naman niyang
kumaway.
"I will visit you, Ate Ganda. We will go to Manila soon," anang bata.
"Oh. I thought you dislike Manila?" tanong ni Cassandra.
Tumawa si Andres at nagdiwang. Mukhang iyon ang gustong mangyari ni Andres pero ang
dalawa'y gustong
manirahan siguro rito.
"We will visit, Mommy," si Milo.
Tumango ako. "I'll wait for you, Milo."
Pagkatapos ng pagpapaalamay tumulak na kami. Si Vincent ay nasa front seat at ako'y
pinagitnaan naman ni
Genta at ni Amer.
"Magpapasundo ako pagkauwi natin. Susunduin ka ba?" bulong ni Amer. "Gusto mo ako
na maghahatid sa
inyo?"
I can now imagine his limousine fetching us fromthe airport. Gustuhin ko man,
paniguradong nagpadala na si
Daddy ng driver na susundo sa amin. Bukod doon ay mukhang iyon din ang gagawin ni
Tita pagkadating ko.
"Genta, paki sabi kay Tita na h'wag na akong pasundo. Baka papasundo na ako ni
Daddy sa driver."
"Sige, po, Miss Eury."
P 18-4
Sa airport pa lang, may iilan nang nakapansin sa akin. Vincent stayed close to me,
kahit pa noong may ilang
kakilala rin siya na kumakausap sa kanya.
The tourist did not dare approach me. Lalo na dahil bukod kay Vincent, Amer's stiff
presence is not very
friendly to strangers. May kausap siya sa cellphone at tuwing bumabaling sa mga
kuryosong mata ay tila
nang-iinsulto ito kung makatingin.
Umupo ako sa aking luggage habang si Magenta ay bumibili ng inumin para sa akin. I
tied my hair in a bun
and started sipping on my coffee.
Iilang mga tao ang picture nang picture sa amin sa malayo. Nilingon ko ulit si
Vincent na may kausap pang isa
pang lalaki. He's holding the hand of his, probably, wife. Buntis ito. Bumaling ang
babae sa akin. I smiled at
her. Tipid itong ngumiti pabalik.
Ilang sandali ay bumaling na si Vincent sa amin. Tumayo ako para makaalis na kami.
Hinawakan ko ang
handle ng aking luggage pero kinuha niya iyon. Nagkatinginan kaming dalawa.
"I can pull that on my own."
Mabilis na bumuhos sa aking alalaala ang nangyari sa hospital. Pinasadahan ko ng
tingin ang airport na puno
ng mga taong nakatingin sa amin. Kung magtatalo pa kami rito ay mas lalo pang
dadami ang mapag-uusapan
tungkol sa akin.
"Ako na po niyan, Sir," nagpresinta si Genta.
Nagulat ako nang hinayaan ni Vince na si Genta ang kumuha ng aking bagahe. Ilang
sandali pa akong
natunganga kahit na umalis na si Genta at Amer dahil mag boboard na kami. Vincent
snaked his armaround
me and started walking. Napasunod tuloy ang katawan ko.
Nilapit niya ang kanyang mukha sa aking tainga. Shameless flashes fromcameras
immediately clicked
because of the intimate position. At sigurado akong mukha akong gulat habang
ginagawa iyon ni Vincent.
Alamko dahil nanlaki ang mga mata ko nang tumama ng konti ang labi niya sa aking
tainga.
"Nag-aantay ang sasakyan ko sa NAIA. We won't need your Dad's car. Send your driver
back," he said.
I tried to act cool kahit na nanginginig na ang binti ko sa mga pinaggagagawa niya.
Ganito na ba talaga siya sa
mga babae niya? Bigla na lang akong nainis sa kakaisip na ganoon nga.
"It's too late. Doon ko na kakausapin ang driver," sagot ko, taas noo at nag-
uumapaw ang confidence para
lang pagtakpan ang kaba.
Mabilis ang byahe. Ilang minuto lang, nasa NAIA na kami. Palabas ay may dalawang
interviewers na agad
ang sumalubong sa akin. Hindi ko alamkung saan nila nalaman na darating ako ngayon.
"Eury, what are your upcoming projects after your vacation?" tanong ng isa.
"I have yet to review everything," sabi ko habang naglalakad.
"Ang sabi nila ay may plano ka na raw na mag solo? Totoo ba iyon?"
P 18-5
I did not even think about that! Solo career in singing? I amnot even a very good
singer! If they meant acting,
I don't have any plans about it! Kaya paano nila ito naiisip? Media nga naman.
"No plans," simple kong sagot.
Vincent blocked the two annoying interviewers. Pagkalabas ay mas lalo silang
napalayo nang lumapit ang
mga bodyguards ni Amer sa amin.
"Pwede ko kayong ihatid sa bahay nina Eury, Vince," Amer offered.
Vincent shook his head. May lumapit na isang lalaking naka itimat ibinigay sa kanya
ang susi ng sasakyan.
"Oh! You have your own valet. Hindi mo naman sinabi, Eury. Your car is waiting
behind us," ani Amer
ngunit nanatili ang mga mata niya sa isang itimna luxury car sa harap ng kanilang
limousine.
Agad kong tinawag ang driver namin. Inutusan ko na doon na lang na si Magenta na
lang ang ihatid sa station
at uuwi ako sa amin kasama si Vincent sa kanyang sasakyan.
Ilang sandali ay nagpaalamna ako kina Amer at Genta. We left first. Tahimik kami sa
loob ng sasakyan ni
Vince habang nagmamaneho siya. Gumapang ang kaba sa akin nang napagtanto kung ano
ang nag-aantay sa
amin pagdating ng bahay.
Inisip ko rin kung paano ko sasabihin kay Ate Reanne ang lahat ng nangyari sa akin.
Sa aking dalawang
kapatid, siya ang tingin kong makakatulong sa akin dito. Bukod doon ay kumpara kay
Ate Lyanna, mas madali
rin siyang kausapin. Ate Lyanna's too stiff and serious. Ate Reanne might be
serious at times but she's
definitely not as serious and reserved as Ate Lyanna.
Binigay ni Vincent ang susi ng kanyang sasakyan sa isa pa naming driver. Sa harap
ng bahay ay naroon si
Mommy at Daddy na nag-aantay sa aming pagdating.
Kahit na nakasalamin, kita ko parin ang kagalakang pilit na itinabi ni Daddy nang
nakita niyang lumabas si
Vincent sa sasakyan. Mommy looked worried and concerned at the same time.
"Vincent, Eury, how was the flight?" pambungad ni Mommy na parang wala lang.
"Good, Mom," sagot ko ngunit alamkong hindi ang sagot ko ang hinihintay niya.
"Vince, it's nice to see you a-again."
"Magandang gabi, po," Vincent said in a formal tone. "Magandang gabi, Architect."
"Vince..." Dad nodded and smiled. Pagkatapos ng ilang saglit na tinginan at
panantya ay tumawa na si Daddy
sa isang mababang boses. Niyakap niya si Vince at tinapik ang balikat. "Masaya
ako't nakabalik ka rito sa
amin."
"Masaya rin po ako, Architect."
Mumunting luha ang bumasa sa mga mata ng Mommy at Daddy habang tinitingnan nila si
Vincent. Walang
ibang salita kundi tawanan at yakapan ang nangyari.
P 18-6
Yumuko ako at natanto kung gaano nila ka mahal si Vincent. Naalala ko kung bakit
ako naiinggit sa kanya
noon at kung bakit ako nasasaktan tuwing nakikitang lubusan ang pagmamahal ng mga
magulang ko sa kanya,
hindi sa'kin.
"Pagod po si Eury. Puwede po bang makapagpahinga sa loob. We'll talk once she's
settled," nagulat ako sa
sinabi ni Vincent.
"S-Sure!" parang natauhan si Mommy sa sinabi.
"No, I'mfine. I understand," sabi ko.
"No, hija. Vincent's right." Niyakap ako ni Mommy na para bang ngayon lang ako
nakita. "Let's go in. Your
sisters with their husbands are already here for dinner."
Pinroblema ni Daddy ang pagpapakasal ng mga kapatid ko. Especially that they're
both achievers and good at
their field, Dad wants good credentials fromtheir husbands. Kung natuloy noon,
paniguradong kasal na si Ate
Lyanna at Vince. Dahil hindi, ipinakasal ni Daddy si Ate sa isang magaling na
inhinyero. Si Ate Reanne
naman, nanlaban man at gustong pakasalan ang taong mahal niya'y, hindi rin
pinayagan ni Daddy at ipinakasal
sa isa pang abogado.
Hindi na pinroblema ni Daddy kung saan ako ipapakasal dahil hindi naman ako asset
sa kahit anong firmnila
ni Mommy. And that's the only thing that's good about being the black sheep. Dad
doesn't care much about my
life.
"Vince!" Ate Reanne went to Vince at niyakap agad ito.
Tumayo rin si Ate Lyanna at sumali sa pagyakap. Ngumiti ako sa mga lalaking nasa
hapag. Si Lucas, ang
asawa ni Ate Reanne. Si Dennis, ang asawa naman ni Ate Lyanna.
"Magandang gabi, Kuya Lucas, Kuya Dennis," sambit ko sa dalawa.
Ngumiti si Kuya Dennis sa akin. "Welcome back, Eury."
"Saan ka ba nagbakasyon?" tanong ni Kuya Lucas.
"Uh, sa... Costa Leona, po."
Nilingon ko si Vincent. Ate Lyanna's tears won't stop falling. Hindi naman
magkamayaw ang ngiti ni Ate
Reanne kay Vincent.
"I never thought you'd come here again. I thought it was the end of it. I treated
you like my Kuya, Vince," si
Ate Reanne.
Napatingin si Ate sa akin. Her eyes immediately narrowed. A knowing look is
directed at me. Tumikhimako
at naupo na.
"Kahit nagkikita tayo sa trabaho minsan, iba parin na malamang hindi ka galit sa
amin, Vince," si Ate Lyanna.
"Lyanna, Reanne, that's enough about the past. Walang may gustong balikan na iyon
at ilang taon na rin ang
P 18-7
lumipas. Whatever that was, it's just a misconception."
Yumuko ako at umupo na sa silyang para sa akin. I know that the past means my
fault. The misconception was
my fault.
"Eury, humingi ka na ba ng paumanhin kay Vince?" Ate Lyanna's fierce eyes darted on
me.
Ngayon ay silang lahat tahimik na pinanood ako.
"Opo, Ate."
Umiling si Ate Lyanna. "I have always known you were a good man, Vince. I believed
you. I cannot believe
Eury can do that to you just because she hated you!"
"It is useless to talk about it now, Lyanna," Vince said.
"And this is too fast. Ang alamko ay si Eury at si Zander! How did this happen?"
Shit!
Nag-angat ako ng tingin sa kanila.
"Whatever happened in the past, Ate, that was because of my stubborness and
innocence. I have loved Vince
since then. Ngayon ko lang iyon nalaman kaya..."
"And you loved her too, Vince?" hindi ako pinatapos ni Ate Lyanna.
Sa tabi ni Ate ay si Ate Reanne na tahimik at tila tinatantya ako. Napakurap-kurap
ako at itinuon ang pansin
kay Ate Lyanna.
"We won't be together if I didn't," Vince said simply.
Para akong nabunutan ng tinik sa sinabi niya.
"Huwag na nating pag-usapan ito, hija. Ang mabuti ay narito ulit si Vince sa atin
at maayos na ang lahat," si
Daddy at nagtawag na ng kasambahay para ilapag na ang mga pagkaing hinanda.
Umupo si Vincent sa aking tabi. I amwell aware that they are all looking at us like
we're some puzzle to be
solved. Syempre, sino ang mag-aakalang ganito ang mangyayari? Nawala lang ako ng
ilang araw at naibalik
ko na si Vince sa aming bahay. Pagkatapos ng ilang taon.
Daddy started talking about what happened after he left. Iyong mga desisyon ng
pagpapakasal ng mga kapatid
ko. How his firmis now very steady with Ate Lyanna and Kuya Dennis as the head.
Nagkausap din si Vince at Kuya Dennis. I suddenly wonder if there's competition
between them.
Nakinig lamang si Mommy sa mga pinag-usapan. Ganoon lang din ang ginawa ko except
that Ate Reanne's
been curiosly looking at me for the past forty-five minutes. Alamkong malabong
alamniya ang nangyari sa
akin pero tingin ko'y hindi siya makapaniwala na totohanan itong nangyayari sa amin
ni Vincent.
P 18-8
Hindi ko sinunod ang plano. Hindi ko alamna masyadong maraming kailangang pag-
usapan na tingin ko'y
hindi ko na maisisingit pa kay Ate Reanne ang hihingin kong tulong. I can go to her
office soon but I don't
think she's ready to hear what I have to say right now.
"Mabuti na lamang at naghiwalay si Zander at Eury. You know, Vince, I was already
convinced that he'd
make a good partner to my daughter. Lalo na't hindi naman interesado si Eury sa
trabaho at negosyo. Puro
pagmomodelo at pag-aartista lang ang inaatupag kaya hindi masama kung galing doon
na rin ang
mapapangasawa niya. But then, oh well... I guess I was wrong about Zander. Mabuti
at maganda ang naging
desisyon mo ngayon, hija."
Dad beamed at me like I just had the first success in my life. Pakiramdamko ay
proud na proud siya sa
ginagawa kong ito. For a moment, I feel happy that he's proud. Agad ding naglaho
nang naalala kong hindi ito
totoo at hindi ko naman desisyon ito.
"So... are you perfectly fine with her lifestyle? Naku, Vince, sa mga araw na may
ginagawa siya'y halos 'di
siya makauwi rito. Plus, you won't have any privacy because the media will fish
every information about her
life."
"I'mfine with whatever she wants to do, Architect."
Napainomako ng tubig habang nakikinig sa mga sagot ni Vince kay Daddy.
"Hindi ka ba busy? Don't you go abroad every now and then for work? You're a big
time architect now! Even
bigger than my firm, Vince."
"Nakapag-usap na kami ni Eury tungkol sa trabaho. She will understand if I have to
leave for days."
Tumango si Daddy. His eyes still twinkling with so much happiness because of this.
"So, when is the wedding?"
Hindi ako makapaniwalang seryosong tanong iyon. Halos masamid ako sa iniinomna
tubig. Binaba ko ang
baso at bahagyang naubo sa tanong. Takot akong may sabhihing araw nga si Vince o
kahit buwan man lang. I
remember himtelling me about it. No. Frigging. Way.
"We're not thinking about that yet, Architect. I don't want to pressure her about
it."
Hilaw na humagalpak si Daddy. Nanatiling tahimik ang aking mga kapatid.
Hindi ko alamkung anong mararamdaman ko. Kanina'y ayaw ko naman talaga pero ngayong
siya na mismo
ang nagsasabi na hindi kami magpapakasal ay parang nakakainis.
What was that? Spur of the moment desire? Ngayon narealize niyang ayaw niya palang
patali? Ngayon, ayaw
niya na? Ako pa ang naging dahilan ng pag-ayaw niya, huh? Para 'di ako ma pressure?
"Kung sabagay, it will sound lik a fix marriage like what happened with me and
Lucas if you immediately
wed them, Daddy," si Ate Reanne.
"Gusto kong hayaan siyang magdesisyon."
P 18-9
"Tama. Tama." Dinig ko ang disappointment ni Daddy. Hindi para kay Vince kundi para
sa nakakalungkot na
sitwasyong wala pa itong planong pakasalan ako. "I'msure Eury has something in
mind? Do you want to
marry Vince, Eury?"
What the hell? Now they're all looking at me. Ate Lyanna's salty expression makes
me want to evaporate. Ate
Reanne's smirk while she's holding Lucas' hand makes me want to pee. And Mommy's
worried expression is
scaring the shit out of me.
"Tama po si Vince. If we'll work, then we'll eventually think about that," sagot
ko.
"Ayaw ko pong mapilitan siya, Architect. I'msure she can decide on her own."
Nagkatinginan kami ni Vincent. My anger boiled as I watch his serious and
mysterious eyes. Naputol ang
tinginan nang inangat niya ang tingin sa aking ama. His lips pursed in a slow
smile.
"I don't mind a modern arrangement!" deklara ni Daddy. "Ang importante naman sa
akin ay masaya kayo ni
Eury. At nagkakaintindihan kayo!"
I never thought I'd get so tired of acting. Nagtagal kami sa bahay hanggang alas
diez ng gabi at pagkatapos ng
usapang iyon, puro plastikan na lang ang ibinibigay ko kay Vincent.
Napainomng tubig si Ate Reanne nang nakitang dumausdos ang kamay ni Vince sa aking
baywang habang
nag-uusap sila ni Daddy. Hinayaan ko ang kamay ni Vince na manatili roon hanggang
sa hinatid na nila kami
palabas ng bahay.
"I will send Eury's clothes to your condo, Vince. I will need your address," father
said like I'msome thing
he'd be happy to give away.
"Ipapakuha ko na po rito. Ako na ang bahala," sagot ni Vince.
Tumango si Daddy at ilang sandali pa bago nagpaalam. Mommy hugged Vince tightly,
pagkatapos ay ako.
Ganoon din ang mga kapatid ko.
Pagkapasok at pagkapasok namin sa kanyang sasakyan ay hindi ko na napigilan ang
sarili ko.
"Pagdating natin sa condo unit mo, hindi ako matutulog sa kwarto mo. I'msure may
ibang kwarto ka naman,
hindi ba? Doon ako matutulog."
Vince looked at me. Kita ko iyon sa gilid ng aking mga mata. He lazily started the
Corvette's engine. Nanatili
ang mga mata ko sa daanan. Tahimik siya buong byahe. Hindi ko tuloy alamkung
pumapayag ba siya sa gusto
ko o hindi.
Tahimik kahit pagkapasok ng sasakyan sa basement. At kahit pagpasok sa elevator at
pagpunta sa mga huling
palapag kung saan ang kanyang unit.
I did not have time to look at the whole unit when we went in. Ang alamko lang ay
ang cove light design ng
kanyang tanggapan ay nakakarelax at ang buong syudad ay kita sa malaking bintanag
salamin.
"We'd save energy if you sleep in my bedroom. Mas malaki iyon kumpara sa ibang
kwarto sa unit ko-"
P 18-10
Hinarap ko siya. Feeling at home sa buong unit kahit na unang punta ko pa rito. I
suddenly wonder how many
girls were here before.
"I don't need a big bedroom. At kung namomroblema ka sa bayarin, magbabayad ako.
I'mearning so I will
pay for my stay!" giit ko.
He sighed.
"You were perfectly fine sharing your bed with me back in Costa Leona? Anong
problema mo ngayon?"
seryoso niyang tanong.
"Why would we share bed now when you have other rooms? Ang sabihin mo, you just
want physical contact
with me so you want us to be together on the same bed!" deklara ko.
"So what if I want physical contact with you?" umangat ang gilid ng kanyang labi.
Shit. What the hell? That was meant to piss himoff not to let himsay something like
this.
"Don't you dare make me fill up your sex life, Vince. Kung iniisip mo na dahil sa
arrangement na ito ay
pwede na, nagkakamali ka!" sigaw ko.
Hindi ako makapaniwala. So that was it for him. Wala siyang pinagkaiba talaga! At
hindi ko alamkung bakit
mas lalo lang akong nagalit sa kanya ngayon. Alamko na dapat ito noon pa! Men like
himare ruthless like
this! Or maybe it is just him!
"Maghanap ka ng ibang babaeng pwede mong gamitin! Not me! Excuse me!" halos
pahisterya kong sinabi
sabay lakad patungo sa mga rooms na naroon.
May nakita akong isang pintuan sa gitna. I was sure that's the master's bedroom.
Nilingon ko ang isang
pintuan sa gilid nito. The lights of the corridors are dimmed but I can perfectly
see it all.
"You can sleep in my roomwhile I take care of my own sex life, Eurydyce. Your
problemis solved now," he
chuckled.
Pakiramdamko ay puputok sa sobrang init ang mukha ko sa sinabi niya. Did he just
say... he'll take care of
his own sex life? What the freaking hell!
Nilingon ko siya. Ngayon ay nakita kong kagat niya ang kanyang labi, tila tuwang
tuwa sa nangyayari at sa
galit ko.
Humakbang ako palapit sa kanya. Ni hindi siya natinag sa ginawa ko. Nagsisi agad
ako bakit pa ako
nagtapang-tapangan!
"And people will talk behind my back about your mistresses! Damn you, Vincent! Pero
sige! Bahala ka sa
buhay mo kung gusto mong gumamit ng ibang babae. Tutal ay maghihiwalay din naman
tayo eventually, e 'di
lubusin mo na!"
Napawi ang ngiti sa kanyang labi. He's all serious now at pakiramdamko'y mabubuwal
ako sa kinatatayuan
ko kapag nanatili ako rito. His dangerous aura is scaring me shitless. The meter
and half expanse of his
P 18-11
shoulders is blocking my vision of any light fromthe cove. Napaatras ako.
"It's not like you promised my Dad you'd marry me, anyway!"
Nakita ko sa mga mata niya ang bahagyang pagkakabigla sa sinabi ko. Pumungay ang
mga mata niya at
hinawakan niya ang aking siko. Pumiglas ako ngunit sinubukan niya paring hawakan
iyon.
"Bakit? Papakasal ka ba? Hmm? I don't need your Dad's approval of us. Kung
susubukan ko ba, papakasal
ka? Hmm?" bulong niya.
"Of course not! Damn you!" sigaw ko sabay buong lakas na tulak sa kanya.
He's strong but for some reason, he stepped back because of my push. Mabilis kong
binuksan ang pintuan ng
kwarto sa likod ko at sinarado iyon.
"Eury!" he said in a calmtone but the way he pushed the door gave me a heart
attack!
Halos umuga ang pintuan sa katok niya!
"Vincent! Leave me fucking alone!" sigaw ko galing sa loob.
Isang hampas pa bago ko narinig ang pagbaba ng kanyang kamay. Pumikit ako ng mariin
at naupo sa kama.
Damn! My heart is beating violently that it is racking me back and forth. My ribs
hurt fromall its beating.
Bakit ba talaga kapag siya, ganito ako?
What kind offamily is this? Sickening.?? Damn theseso called Eury's parents??
P 18-12
Kabanata 17
400K 18.3K 12.7K
by jonaxx
Kabanata 17
Own
Hinawi ko ang makapal na kurtina ng kwarto. Vincent did not knock or even try to
destroy the door again. He
finally gave up trying to convince me to sleep in his room, huh?
Kita ang mga skyscrapers ng Makati sa bintana ko. Ganoon siguro sa buong bahay?
I removed my earring without taking my eyes off the view. Kumikinang ang mga ilaw
galing sa buildings. Pati
ang traffic ay nagbibigay ng ilaw sa buong tanawin.
I sighed. Iginala ko ang mga mata sa buong kwarto para tingnan ang interiors nito.
The bed has white sheets.
Isang upuan ang nasa gilid at sa magkabilang panig ay lampshade at side table. May
isang cabinet malapit sa
isang pintuang panigurado'y bathroom. I opened the cabinet's door and found clean
folded towels and some
robes.
Binuksan ko ang pintuan ng bathroomat nakitang nasa tamang laki ito at maganda
kahit ang pinakamaliit na
detalye. I eyed the whole roomagain, the cove lights above, in warmwhite light is
making me a bit more
relaxed.
The room's color is subtle gray, accented with another gray but shades darker.
Ngumuso ako dahil kahit ang
spare roomng kanyang unit ay hindi basta-basta. Kung sa bagay, he's an
international architect.
I remember how I can't look at the magazines featuring his works way back in
college. It made me hate my
course more. Damn!
Pagod na pagod siguro ako dahil noong sinubukan kong mahiga, mabilis akong
nakatulog.
Maaga akong nagising kinabukasan. I stared at the unfamiliar ceiling for a while,
processing what's
happening with my life. Ilang sandali pa bago ako bumangon.
My phone got bombarded with text messages fromeveryone. Meron sa pamilya ko. Meron
galing kay Tita.
Meron sa P.A. at sa kung kani-kanino pa.
Tita Daisy:
Eury, you're in Manila already, right? Can we meet later? Ipapasundo kita.
Flyn:
Eur, available ka ba? I made a new song, maybe we can practice.
P 19-1
Carrie:
How are you? When can we see each other? I hopr you're doing fine. Just got your
number fromFlyn. Si
Carrie 'to.
Amer:
How's the first night, amore? x
Genta:
Miss Eury, utos po ni Tita na papuntahin kayo sa Hairscape bago ang meeting.
Ipapasundo ka raw po ng van.
I almost forgot that I have a busy life ahead of me. I typed in my reply for
everything.
Gusto kong maligo ngunit wala akong magiging damit. But then the bathrobe will do,
I guess.
Hindi ko alamna kakainisan ko pati ang pagkakakita ng kumpletong gamit sa kanyang
banyo. Kahit pa generic
ang mga shampoo, showergel, sabon, at iba pang toiletries doon. He even has an
unused toothbrush.
I gritted my teeth at the thought that he's providing everything for whoever is
going to sleep here. At bakit pa
ako magtataka?
I blow dried my hair. Nang medyo tuyo na ito ay lumabas na ako ng kwarto. Ngayong
umaga na, nakita ko na
bukod sa master's bedroomat ang kwartong pinasukan ko, may tatlo pang pintuan ang
naroon sa pasilyo.
Though the other door looks like a powder roomor something.
Nakapaa akong naglakad patungo sa sala. The whole theme of his unit is in between
gray, black, and white.
Ultimong mga muwebles ay tila pinag-isipang mabuti.
Napalunok ako nang nakita siya sa kanyang likod. Wearing a gray t-shirt and some
black shorts, nakatalikod
siya habang maingat na nilalagay sa pinggan ang niluto.
Tahimik akong bumaling sa kulay gray na mga sofa. Napatingin siya sa akin.
Nagpatuloy lamang ako sa
pagharap sa mga dalang gamit kahapon. Siguro ay kinuha niya na iyon galing sa
sasakyan.
"Did you sleep well?" malamig niyang tanong.
The plate clinked when it touched the dining table's glass. Nilapag niya ang niluto
roon habang nakatingin sa
akin.
Yes, I slept well. Thanks to your comfortable guest room. Hindi ko na isinatinig
dahil paniguradong sarcasm
ang mananaig sa boses ko. Hindi ko alamba't ako galit na naging kumportable ang
tulog ko roon. Like it is
forbidden to sleep soundly in that room!
"I need my clothes," sabi ko nang hinarap siya.
"Ipinakuha ko na. Darating iyon ngayon," aniya.
P 19-2
"I will be busy today. May meeting ako kasama ang aking manager. I have practice
with Astra."
He nodded. "I'll pick you up later after all of that."
Nakapamaywang akong tiningnan siya. I smirked. Alamniya ba ang sinasabi niya?
"I don't have a definite schedule. Pwedeng gabihin na ako o 'di kaya'y madaling
araw. But the company
makes sure I get home safely so you don't have to pick me up."
"Just text me when you're done, I'll pick you up," ulit niya.
"Bakit? Ano bang gagawin mo buong araw?"
"I'mgonna meet some of my clients and check some previous projects based here."
Nagkibit ako ng balikat at nagpatuloy sa pangangalkal ng mga damit sa dala namin.
"Mag-almusal ka muna bago iyan," aniya.
Muli akong bumaling sa kanya. Tiningnan ang niluto at muling nag-angat ng tingin sa
kanya. Naupo siya.
Kumuha siya ng baso at nagsalin ng juice doon. There's something in the way he move
things. The different
kind fluidness of his movements is just very fascinating for me. I was raised
primand proper, stiff in all of
my movements. Ngunit siya, parang natural na kakaibang kumilos. Something about it
is very male.
Naabutan niya akong nakatingin. A slow smile curved on his lips.
Mabilis akong kumurap-kurap at naghanap ng ibang sasabihin. At bakit nga ba ayaw
kong kumain? So what if
we eat together, right?
"May gymba sa tower na ito?" tanong ko.
Naupo ako. Nagtaas ako ng kilay, pinipigilan ang kaba at sinusubukang kumalma. Ano
ba, Eury! Kahit
pagkain lang ay kinakabahan ka riyan gayong kapag nasa entablado ka naman, ayos ka
lang? What the hell?
His stare is just more than a million audience. I amgoing to die with heart attack
if this continues.
"I have my own gym. You don't have to go to the tower's gym."
Tinuro niya ang isa pang kwarto na ang pagitan lamang ang mirrored sliding door.
Nakita kong may mga
equipments nga roon. Nasa kanang bahagi ito ng bahay. It looks spacious. Almost as
spacious as his living
room.
"You sure you don't want to stay in my room. May malaking walk in closet ako roon,
your things will fit
there."
Umiling ako. "Who's looking at us right now, anyway? Wala naman, hindi ba? So we
don't have to stay in the
same room. This whole thing is just for show."
His jaw clenched. I smirked. Nagpatuloy ako sa pagkain.
P 19-3
"I have an upcoming suppliers event, and a couple of social parties. I want you to
clear your schedule para
diyan."
Gusto ko muli siyang kontrahin pero kung sabagay, iyon nga naman ang dahilan ng
lahat ng ito. So as much as
possible, we need to publicize our relationship. Not my thing but that's the only
way to make this all end fast.
Kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa ng aking roba. Inangat ko ito at itinapat sa
kanya.
His slightly damp hair, shadowed jaw, and eyes cloaked with lashes made my heart
beat a bit louder.
Ngumuso ako nang nakitang medyo sumimangot siya sa ginawa ko. Nakatingin ako ngayon
sa aking camera.
It is not hard to take a picture of him. He looks incredibly handsome even with
simple clothes and angry
eyes.
"What are you doing?"
Huli na ang lahat. Binaba ko ang aking cellphone at agad na nilagyan ng caption ang
ginawa ko.
"Good morning, my architect," that's what I wrote.
Nangiti ako habang pinipindot ko ang post.
"Kumain ka muna. Stop fiddling your phone."
Binaba ko ito at bumaling sa kanya. My face heated up when I realized that he's in
front of me, mortal and
very real.
"Do you have an instagram?"
Alamkong wala. Kaya dapat siyang gumawa.
"I have Facebook."
Tumango ako. "Create an Instagramaccount and follow me. Add me on Facebook, too."
He nodded innocently. Tila walang alamsa lahat.
Minutes later, my notifications flooded. Tapos na akong kumain nang tiningnan ko
ang bawat isa.
Halos lahat ng kumento roon ay pumupuri sa kay Vincent. May iilan pang agad na
nagresearch kung sino iyon.
"Wala siyang instagram!"
"Ang gwapo! Akin ka na lang, please!"
"Way hotter than Zander! Omg! Be mine!"
"Pwede ba kitang hiramin?"
"Pahiramnaman, Eury! Kahit isang gabi lang!"
P 19-4
"Mukhang magaling sa kama!"
"See those veins? Gosh! Anakan mo ako, please, architect!"
Bitch! Who the hell is this?
"I can imagine him... *water* *eggplant*"
"I love you Architect."
"Bagay po kayo, Miss!"
Oh! I like this girl. I should follow her.
"Eury, please send my regards to Vince," si Brenna iyon, isa sa malayong kaibigan
ko sa showbiz.
"Who are you texting?" kunot-noo akong nakatingin sa cellphone nang tinanong iyon
ni Vincent.
Umiling ako at inisa-isang tiningnan ang profile ng mga may kumentong hindi ko
nagustuhan. Binaba ko ang
phone at nagplano na mamaya ay hihimay-himayin ko ang lahat ng mga nagkumento.
Kunot-noo siyang nakatingin sa akin.
"I posted your picture on Instagram. Maraming nag comment. Do you know Brenna?"
Nagtaas siya ng kilay. Tila ilang sandali pang pinroseso. Baka naman ay isa 'to sa
mga naging babae niya?
Grrr.
"Brenna. She's also a rising actress."
Tumango siya. "She's a daughter of a client."
"Oh! So you're friendly with your clients na pati relatives ay kilala mo?"
Nanatiling nanantya ang tingin ni Vincent. Samantalang nagdedeliryo na naman ang
utak ko. Lumilipad sa
napakaraming bagay na pwede kong ikagalit sa kanya.
"No wonder you're not even slightly upset that I'mnot sleeping with you on your
bed, Vince. You'll take care
of your... life, huh? Who's your fling now? O marami?"
He smirked. "I thought we'll value our privacy?"
Para akong puputok sa galit nang naalala ko ang lahat ng sinabi niya habang nasa
van ako. Marahas kong
pinagpipindot ang exit sa cellphone ko. I've been obsessed with viewing the
profiles of the growing number
of commenters since my hair spa. Pakiramdamko ay mababaliw ako kung ipagpapatuloy
ko pa ito.
"Ayos ka lang po ba, Miss Eury?" tanong ni Genta na nasa malayong gilid ng van,
pinagmamasdan ako.
Nilapag ko ang cellphone sa tabi ko at huminga ng malalim. Social media is hard
today. Parang mas
P 19-5
gugustuhin ko pa atang maissue kay Zander kesa ma stress sa admirers ni Vincent.
Ito yata ang ikakatanda ko
ng mabilis. Baka magka wrinkles ako ng wala sa oras nito!
"Ayos lang, Genta," sagot ko.
Naglalakad papasok sa istasyon, katabi ko si Genta. Panay ang paalala niya sa
gagawin ko samantalang
naglakbay ang utak kung posible bang narito si Hubert sa paligid? He's not always
seen here but it might be
possible, right?
"Kasama ninyo sa meeting ni Tita Daisy ay ang President at Vice President ng
istasyon."
Nagulat ako at nilingon si Genta.
"Ano?"
Yes, I heard that right. At bakit pa ako magugulat?
Iilang mga kakilala ang bumati sa akin. May iilan pang nakichismis sa bago kong
boyfriend. Ang ilan ay
palihimna nagtatanong kung kumusta na kami ni Zander. And of course, konti lang ang
nagtatanong tungkol
doon dahil maging ang iba ay hindi alamang tungkol sa relasyon namin.
"We just broke up," sagot ko.
"How did you break up? Hindi ba nasa tour siya?"
Nagkibit na lamang ako ng balikat. I don't have to tell everyone the details of it.
We just broke up. Noong
hinayaan niya akong masira, I took it as a hint of our break up. Besides, noong
naghiwalay kami'y hindi
naging maganda ang tungo namin sa isa't-isa.
Kabado akong pumasok sa roomkung saan ko magiging kameeting ang tatlo. I bet sila
lamang ang nakakaalam
sa tunay na sitwasyon ko.
Agad akong sinalubong ng babaeng Vice President. She looks so concerned and then
she hugged me tight.
Ang luha sa kanyang mga mata ay bumuhos agad.
"Eury, I'msorry about what happened," ani Madame.
Tumayo ang President, nakapamulsa at pinagmasdan kami. Tita Daisy in her beige
dress and ponytailed hair
remained seated.
Hinawakan ng Madame ang magkabilang braso ko. The wrinkles on the sides of his
mouth and eyes revealed
her age. Ngayon ko lang ata siya natingnan ng ganito para mapuna iyon.
"Hindi ko alamkung anong gagawin ko sa batang iyon. I want himto pay for what he
did to you but he is our
only grandson! Hindi ko kayang makulong siya, and I know your mother can do that to
him..."
I looked at her eyes full of sorrow and motherly love. Kahit na ganito ang pinag-
usapan namin, sumilip sa
aking isipan ang pagkamangha sa kanyang pagmamahal sa apo.
P 19-6
"Pero ngayon na ganito ang nangyari, sana nga ay ipinakulong ko na lang siya sa
ginawa niya sa'yo, hija."
"Amabela, paupuin muna natin si Miss Saniel," mababang boses na sinabi ng
presidente.
???? Zander, Blaire, Daisy
P 19-7
Kabanata 18
451K 18.6K 14.9K
by jonaxx
Kabanata 18
Possessive
They set up the party for me. Totoong may bagong kantang gustong pagpractisan si
Flyn ngunit ginamit niya
lang iyon para mapapunta ako sa recording room, kung nasaan silang lahat.
"Hindi ko inasahan ang nangyari sa inyo ni Zander. You were so sweet before you
left, Eury," Carrie said in
a whisper.
Nakaupo kaming tatlo sa iisang couch. Si Flyn ay nasa tabi ko habang kinakausap ang
iilang kaibigan namin.
Kauupo ko lang galing sa pakikihalubilo sa mga naroon.
Carrie's innocent eyes are laced with concern. Nilagay niya ang mahabang takas na
buhok sa gilid ng kanyang
tainga. Her dimple showed even fromthe slight movement of her full lips. Her
monolids squinted at me like
I'ma porcelain. She's morena and more sporty-looking than me and Flyn. Kahit na
pareho naman sila ni Flyn
na mahilig sa sports at kung anu-ano pa.
"He was mad at me before I left. He made his decision clear so..."
"We know what happened in Romblon, Eury," Carrie's voice turned so soft. Kahit na
hindi na naman talaga
dinig iyon dahil lahat silang naroon ay maingay.
Hindi ako nagsalita. Hinawakan ni Carrie ang kamay ko. Her long bony and morena
fingers covered mine.
"Kami ni Flyn. Tita Daisy told us immediately after you called that day. Sinabi
niya sa amin na h'wag sabihin
kahit kanino. Because the management want it hushed."
Natigil ang usapan namin nang nadagdagan ang mga tao. Sir Collins, the famous
photographer, and Jaybee,
one of Tita Daisy's entourage came in. Niyakap ko sila at binati. Masaya naman ang
kanilang pakikitungo.
Siguro'y ang nakakaalamlang ng pangyayari ay ang mga members ng Astra at ang
management.
"Hindi ko alamna matagal na pala kayong magkaibigan ni Vincent Hidalgo, Eury," si
Sir Collins.
Almost all heads fromthe crowd turned to us. Kuryoso ata ang lahat kahit sa
katiting na impormasyon.
"Yup. My Dad trained himway back," sagot ko.
"Oh!" Kumunot ang noo ni Sir Collins at marahang tumango. Tila may naaalala. I
suddenly wonder if he
knows about Vince's past issue with me.
"Bakit, Sir? Saan kayo nagkakilala ni Vince?"
"Well, I feature designs on some related magazines. Marami akong naifeature na sa
kanya at iilang parties din
P 20-1
ang nasalihan ko. He's also a frequent customer of my bar," he smiled and sipped on
his bourbon.
"Yes, I think I saw hima couple of times sa Arcus, Collins. He's with some of his
usual friends," dinagdagan
pa ni Jaybee. "Kailan mo ipapakilala sa amin, Eury?"
Tinukso na nila ako noon. And I can't believe they were really serious about it.
"Collins, book us at Arcus. Eury will introduce her boyfriend to us!"
Tumawa lamang si Sir Collins sa panunuya ni Jaybee.
"He's one of the most elite bachelors in town, Eury! And they all say he's
fromscratch but I remember a good
architect with the same family name as him! But not as successful!"
Muling napag-usapan ang mga achievements ni Vince. Pakiramdamko ay paulit-ulit na
pinapamukha sa akin
kung gaano ako dapat ka swerte na ako ang girlfriend niya.
"But so far, his dating history is as questionable as Collins'!"
"What?" Sir Collins laughed innocently.
"Hindi ko alamna interesado siya sa mga relasyon. Let alone a relationship with a
showbiz girl! My
goodness, Eury, I think you're the most talked about person in showbizright now.
Dinaig mo pa sina Blair at
Zander. Speaking of, I heard they cut their vacation short because of all the
drama."
Hindi ako nakapagsalita. Dinagdagan lamang ang sinabi ni Jaybee ng ilan pang
kaibigan sa showbiz. I have
no news about Zander. Ni hindi ko rin nakikita ang updates ng social media accounts
niya. Especially that I
just got my phone but I guess I should try and reach himso we can talk about
whatever happened to us.
Guilty ako dahil alamko sa sarili ko na sinagot ko lamang siya noon dahil
nagustuhan din siya ng parents ko.
I feel like they will both be pleased with me if I say yes. And that's the closest
thing to happiness for me.
"Hindi ko alam. I will have to talk to himfirst," sagot ko.
"Kawawa ka sa internet. People really say cruel things when they don't know
anything," si Jaybee sabay
ngiwi.
"And Zander did not do anything about it," Flyn said in a bitter way.
Napatingin ako sa kagrupo. She shrugged and looked very disappointed.
"That was all he could do, Flyn. Or he'll sabotage his career."
Hindi na ako nagdagdag pa. Kahit na mga kaibigan ko naman ang naroon, I'd rather
not talk about my private
life with this much people. In one way or another, news will spread to the public
the next day so better shut
my mouth.
Nang nagkaroon na ng ibang pinagkakaabalahan ang iba'y si Tita Daisy naman ang
kumausap sa amin. She
told us of our updated schedule.
P 20-2
Dahil wala naman talaga ako dapat schedule sa sunod ng linggo, puro practice lang
ang gagawin namin at isa
pang shoot para sa isang magazine. This time, the whole group is featured for the
front page cover. Ang
sabi'y dapat sa July issue pa iyon lalabas pero dahil mainit na usapin ako,
ilalabas nila iyon ng mas maaga.
"Anong oras ka baba at nang mapalabas ko ng basement ang driver, Eury?" Tita Daisy
asked.
Alas nuwebe na ng gabi at kung hindi umuwi ang iba'y inasikaso na ang taping at
kung anu-ano pa. Flyn is
still busy talking to Sir Collins and Jaybee. Carrie is too tired to even move.
Nasa couch lang at nakapikit na.
"H'wag na po, Tita. Vince will pick me up."
Which I amnot sure of at the moment. Hindi ko pa nasasabi sa kanya na tapos na ako.
Kinuha ko ang
cellphone ko at nakitang may texts niya roon.
Vince:
Just text me when you're done.
Vince:
Don't skip meals even when you're busy.
Pagkabalik ko ng tingin kay Tita ay nakangisi na siya. Leaning more towards me, she
smiled wider.
"I've met himonce in an art exhibit. He's with his friends and my God, Eury,"
umiling-iling si Tita.
Her face is flushed and she looks like a teenager trying to hide the blush. Her
chunky cheekbones are
protruding dahil sa hindi magkamayaw na ngiti.
"What was he like? Paano ka niya niligawan? It is understandable why you left
Zander and be with a much
mature man like him. Dios ko! Naaalala ko kung ilang taon na akong biyuda dahil sa
kanya!"
"Tita!" saway ko.
Nakisali sa tawanan ang ilang nakakarinig. Even Jaybee is back at the topic again.
So we ended the night slowly and peacefully. May guesting si Flyn sa isang night
show na radio station
ngayon. Si Carrie naman ay bumaba na para mahatid ng service while Tita Daisy is
off to a taping for one of
her talents.
Pababa ako ng building kasama si Jaybee. He's on the phone nang lumabas kami. Dahil
abala siya, itinuro ko
na lang sa kanya ang powder room. He waved at me indicating his own route. Tumango
ako nang
naintindihan kong pupumunta siya sa isang hall kung saan nagaganap ang panggabing
talk show ng istasyon.
The girl's common powder roomis colored with beige tiles. Apat ang cubicle sa loob
at dahil hindi naman
ako naiihi, sa labas lamang ako harap ang salamin.
I took my phone out and started typing for Vince.
P 20-3
Ako:
I'mdone. Where are you?
I still want to scroll down for an app when I heard the powder room's door open.
Nilingon ko ang handle at
nakitang bumukas ito. Dalawang dipa ang lapad ng siwang nito ngunit walang pumasok.
I waited for a moment but nobody went in. For some reason, I feel cold. Hindi dahil
sa paligid kundi sa
nararamdamang biglaang takot at kaba.
I couldn't move or get out of the powder room. All I think about are the gruesome
but censored pictures of
how Hubert's friends were killed. Hindi ko alamkung bakit iyon ang naiisip ko.
Ilang sandali ay huminga ako ng malalim. Nilingon ko ang aking mukha sa salamin at
sinubukang kalmahin
ang sarili. I continued to powder my face pero bahagyang bumukas pa ang pintuan.
My eyes immediately darted on the door again. This time, I ambraver. Naglakad ako
palapit doon para
makita kung sinong naroon. Nang nakitang wala namang tao ay mabilis ko nang
ipinasok ang mga gamit ko sa
bag at agarang lumabas na.
The whole building is secured. Bawat entrance at exit may guard. Marami ring tao sa
pasilyo tuwing umaga
ngunit ngayong gabi na, the hallways lights were dimmed and there isn't anyone
here! Nilingon ko ang likod,
kung saan dumiretso si Jaybee kanina. Nakita ko sa malayo na may mga tao naman. But
for some reason, I had
goosebumps so I walked immediately towards the lobby without looking back again!
Siguro ay guni-guni ko lang iyon lahat. Maybe the door wasn't properly locked or
someone tried to go inside
but immediately changed her mind?
Sa pagmamadali ko, ni hindi ko na nabati ang guard na naroon sa lobby nang
pinagbuksan niya ako ng pinto.
Hinihingal ako pagkalabas. Nilingon ko ang pinanggalingan at nakitang wala namang
kahit sinong sumusunod.
Hinawakan ko ang aking dibdib, dinadama ang matinding kaba. I saw the dimmed lights
fluctuate a bit in the
corridors where I've been. I froze for a moment. Nilipat ko ang tingin ko sa
security guard na ngayon ay
hinihila ng antok ang mga mata.
"What's wrong?"
Isang hawak sa aking braso at napatalon na ako. Naghahanap na mga mata ni Vince ang
bumungad sa akin.
Napahinga ako ng malalim, agad nawala ang biglaang dumagan sa aking dibdib. Umiling
ako at muling
tiningnan ang looban, where the fluctuating lights are. Now it has resumed to its
normal state.
"Nothing," marahan kong sinabi.
Siguro ay guni-guni ko lang iyon. Inangat ko ang tingin kay Vincent. Nakatingin
siya sa pinanggalingan ko
kanina. He looked serious and dangerous at the same time.
Without looking at his car, pinatunog niya iyon. He pulled the shotgun's door open.
Agad naman akong
pumasok ng walang pag-aalinlangan.
P 20-4
Imbes na pumasok din siya ay nanatili siya sa labas. He phoned someone and his look
is all serious now.
Napalunok ako at muling kinalma ang sarili. Ayos lang ito. Guni-guni ko lang iyon.
Hubert can't be anywhere
around me. Tinitugis na siya ng awtoridad kaya malabong makaaligid siya rito.
Ilang sandali pa bago pumasok si Vincent. He looked at me with worry cloaked with
danger in his eyes. I
looked away, ayaw kong magtanong pa siya.
"Pagod lang ako. Nagkaparty sa recording room, sinurpresa ako ng mga kaibigan ko."
He nodded. "Do you have a schedule tomorrow?"
"I don't have any definite sched for the week. Dapat kasi ay nagbabakasyon pa ako
ngayon. Only a magazine
shoot and probably some practice."
Nakatingin siya sa kalsada, seryoso at tahimik. Tila tinatantya ang mga mangyayari
sa mga susunod na araw.
"I'll just work out tomorrow and check Flyn's new songs."
"I won't be at home tomorrow," agap niya.
Oh! Alamkong may trabaho siya but I never thought his work will take too much of
his time.
"Malapit lang ang opisina ko sa condo," sinulyapan niya ako na tila ba hindi niya
nakaligtaan ang
pagkakatahimik ko. "I have a meeting with a new client. May tatapusin din akong
naantalang trabaho. Just call
me when you need anything. Don't go out."
Ayan na naman siya. Ayaw na naman akong palabasin.
"What if I want to buy some food?"
"I have food in the fridge. You can also contact the tower's chef. Kung ayaw mo
talaga, pwede kang tumawag
sa akin o sa opisina."
"Well, what if I want to shop? It's been a while."
"We'll reschedule your shopping. Lalabas ka kapag kasama mo ako."
"Oh God!" asik ko nang napagtantong masyado siyang mahigpit. "Is that how you are
as a boyfriend, Vincent?
You're so possessive! Jesus!"
His jaw clenched. Nanatili ang mga mata niya sa kalsada habang patuloy ako sa
pagrereklamo.
"Do you expect me to stay home the whole time you're not around? Excuse me? I'ma
21st century woman, I
know my thing. I can even drive my own car now if only my manager lets me. I can
bring Genta just so she
can help me with anything. Kaya pwede dapat akong lumabas kahit kailan ko gusto!"
He did not speak. Pakiramdamko ay pinipigilan niya ang sarili niyang magsalita.
Hindi naman ako natigil sa
pagrereklamo.
P 20-5
Sa unang araw na wala akong ginawa ay maayos pa naman ako. Hindi pa naman ako
masisiraan ng bait.
Naka roba pa ako sa umaga pagkaalis ni Vincent. Tumango lamang ako nang
nagpaalamsiya. Titig na titig
siya sa akin habang ako'y nanatili ang mga mata sa mga pinggan.
Nalaman ko na kahapon ay dumating ang mga damit ko. And my shameless father did not
even leave any of
my clothes at home! Pati ang mga damit ko noong college ay hindi niya pinatawad.
Dinala parin dito kahit
pwedeng iwan na ito sa bahay. Parang gusto niya na talaga akong mapaalis sa bahay,
ah.
Maybe he felt relieved that I'mgone at home. And Vince being my boyfriend made
himfeel much better!
Bukod sa pagwowork out, inabala ko rin ang sarili ko sa pag-aarrange ng gamit sa
aking cabinet. When we
got home yesterday, nakaarrange na ang mga gamit sa cabinet. Maybe Vince hired the
housekeeping to do it.
Inayos ko parin ng konti ang iba para mas madali kong magamit.
I groaned when I heard my cellphone ring. Nasa taas iyon ng aking kama habang ako'y
nakaupo sa carpeted
floor at nag-aayos ng iilang gamit. Pangatlong tawag niya na ito ngayon.
"Hello?"
"Kumain ka na ba?" tanong niya.
Nilingon ko ang orasan at nakitang alas onse y media na ng tanghali. Hindi pa ako
nakakapagluto dahil abala
ako sa mga ginagawa. But then I can always eat late.
"I arranged some of my clothes here. Kakain na ako mamaya."
"Ang ibang damit mo nasa walk in closet ko. There's not enough roomfor clothes in
that cabinet."
I rolled my eyes. Naaalala ko kung gaano niya kagustong sa kwarto niya ako matulog.
I wonder if this is one
of his attempts to make me say yes. Napawi rin agad nang napagtanto kung ano talaga
ang habol niya roon.
"I ordered food fromthe restaurant. Idedeliver diyan. You don't have to cook your
lunch."
Ngumuso ako. He has time, huh? Ano ba ang ginagawa niya sa opisina niya at bakit
tila hindi naman siya
busy?
"Ikaw... kumain ka na ba?" I bit my lower lip.
Mariin kong pinikit ang aking mga mata at hinilig ang ulo sa kama. Para akong
lumulutang sa sarili kong
tanong.
"I'll eat later," marahan niyang sinabi.
"Okay."
"I'll be busy this afternoon. Uuwi rin ako."
"Hmm. Okay. Magluluto ako ng hapunan."
P 20-6
Hindi ko alambakit kailangan ko pa ng panahon bago kumalma pagkatapos ng tawag.
Hinilig ko ang ulo ko sa
kama at ilang saglit na pumirmi roon bago nagpatuloy sa ginagawa.
Hinatid ng housekeeping ang pagkain na inorder ni Vincent. Tahimik naman akong
kumain habang binabasa
ang mga data tungkol sa social media reach ng aking mga accounts. Kasesend lang sa
akin noon ng social
media manager ng Astra at sa aming tatlo, ako ang pinakamaraming interactions at
followers.
Sa hapon, hindi na ulit tumawag si Vincent. Nagtatrabaho siguro ng seryoso. I
suddenly wonder where his
workplace is?
By two o'clock, I amalready dead bored. Hindi na kaya ng work out at pagrereview ng
posts ko. It also
doesn't help that I have only a few lines on Flyn's new song kaya hindi ko na
kailangang magpractice
masyado.
Kaya naman nagpasya akong lumabas. I texted Vince that I booked an appointment to a
nearby Derma clinic
para narin sa scheduled skin care programko.
Wearing a Los Angeles black cap and a big black Raybans, and nude lipstick, I amnow
ready to go out.
People will recognize me eventually but at least I'mgiving thema hard time. Ganito
ako lagi lumalabas. Ang
kaibahan lang ay pwede kong lakarin ang patungo sa clinic ngayon dahil malapit lang
naman sa tower na ito.
It will also ease my boredom.
Nag ring ang cellphone ko. Una, akala ko si Vince ang tumawag ngunit nang narinig
kung sino ang sumagot ay
agad kong nalaman na hindi.
"Hello, Amore, guess what?"
"What?"
Kasalukuyang nilalapatan ng laser ang aking mukha. I don't have any blemishes or
skin imperfections but to at
least maintain it, I have this skin program. Syempre, puhunan ko ang aking mukha
kaya kailangang alagaan.
"Your boyfriend is in this retaurant here in BGC with his ex!" natatawang sabi ni
Amer.
Muntikan na akong mapabangon. Sinong ex ang tinutukoy niya? Sa dami niyang
karelasyon noon, hindi ko na
alamkung sino.
"Sino?"
"Si Vanessa? I believe you know her? Nakapunta na ito sa bahay n'yo, hindi ba?"
"B-Baka client o may business agenda lang..." pilit ko sa sarili ko kahit alamkong
imposible.
Vince's voice echoed on my mind. "You can sleep in my roomwhile I take care of my
own sex life." Is this
how he's going to take care of his sex life?
"Well, we don't know. Binalita ko lang sa'yo. Babyahe ako ngayon patungong Laguna.
Uuwi rin. Got nothing
to do?"
P 20-7
"I'mhere at Doctora's clinic. I have an appointment."
"Sino 'yan, Eury? Si Amer?" kahit naka face mask si Doctora ay klaro parin sa
pandinig ko.
I nodded. I can't see her. My eyes is covered.
"Send my regards to him," si Doctora.
"Okay, po, Doc."
Naabala ako sa pagiging taga hatid ng usapan ng dalawa kahit na ang utak ko'y
lumilipad na kay Vince. That
damn man! He knows I'min showbizand he has the guts to see his exes? And worst!
Baka pa kung anu-anong
ginagawa nila?
"Okay ka lang?" natatawang sabi ni Amer, tinutukoy ang katahimikan ko.
"Yeah."
"Sinabi ko lang sa'yo, Amore, huh! Don't worry. Mukha namang walang ginagawang
masama. Baka lunch
date lang or something."
Lunch date!
"Hope this won't trigger your childish past," Amer chuckled.
And he knows it will. Pero hindi na ako ganoong klaseng babae. I'mnot that kind of
girl anymore! The years
of stalking Vince and justifying it with my hatred is long gone.
"Men like Vince, they'll need a woman of the 21st century..."
"What do you mean?" halong kuryusidad at pait ang naramdaman ko.
"I mean, bachelors like himwants a modern arrangement. Isang babae na hindi
masyadong possessive at chill
lang. Kaya chill ka lang diyan!"
Marami pa sana akong gustong sabihin ngunit ayaw ko namang marinig ni doktora lahat
ng problema ko kaya
nagpaalamna ako kay Amer.
Gustong-gusto ko nang umalis doon. Pero dahil kailangan pang mag picture ng staff
kasama ako at si Doctora,
medyo natagalan kami.
Pagkalabas ko ng clinic, agad akong luminga-linga. Madadaanan ko naman yata ang
restaurant kung nasaan si
Vince. Might as well visit there or buy something. Hindi naman ako pwedeng umuwi ng
gutom. Yes, that's it!
Sa labas pa lang ng restaurant ay agad akong humugot ng malalimna hininga. I went
inside and I immediately
saw Vince in a table for four! Kasama niya si Vanessa sa kanyang tabi. Ito'y may
laptop sa harap at ang mga
pagkain sa kanilang mesa ay nakalatag.
"Table for one, Ma'am?" tanong ng tumanggap.
P 20-8
I glared at the woman before I nodded. Buti at hindi ako kita sa suot kong Raybans.
Kinuha ko agad ang magazine sa magazine stand at dumiretso sa malayong mesa kung
saan ako iginiya ng
babae. Binigyan ako ng menu at hindi ko na kailangang basahin pa iyon.
"I'll have some of your fruit shakes, please," sabi ko at agad na binuksan ang
magazine. Ang mga mata ko ay
dumiretso kay Vince at Vanessa.
Vanessa looks the same. Kung may nagbago man sa kanya, iyon ay ang pananamit niya.
Ngayon, she looks so
sophisticated in her white terno suit and white slacks. Her plunging neckline is
decorated with layered
necklace.
Hinarap niya kay Vince ang laptop niya. Ngumiti si Vanessa at tumango naman si
Vince. Vince is in his white
longsleeves and dark slacks. Nakatupi ang sleeves ng damit hanggang siko at nakita
kong unbuttoned ang
unang butones ng damit.
Ngumuso ako. So he's still seeing Vanessa after all these years, huh? But I can't
be mistaken! He is seldom
seen on events with other woman hindi ako makapaniwalang kayang sikmurain ni
Vanessa iyon! Damn him!
He really has a way with woman! Woman beg even for his crumbs!
Uminit ang pisngi ko. Pakiramdamko ay tumataas ang altapresyon ko.
Nakita kong may tinitingnan si Vince sa cellphone niya. Seryoso siya habang
nagtitipa roon. Vanessa's still
talking about whatever's in her laptop while Vince is not very attentive.
Tiningnan ko ang cellphone ko at nakitang wala naman siyang mensahe roon.
Pagkatapos niyang magtipa ay nilagay niya agad iyon sa kanyang tainga. His eyes
slightly scanned the whole
roomkaya inangat ko ang magazine na kunwari'y binabasa. Ilang sandali ay binaba ko
ng bahagya ang
magazine.
My heart skipped when I saw his dangerous eyes watching me while he's on his phone.
Ang paraan ng
kanyang pagsasalita tantyado at mariin. His lips slightly curved but his eyes
remained dangerous.
"Here's your order, Ma'am."
Tumango ako at agad na kinabahan. I can sense Vince's burning eyes directed at me.
Para akong hihimatayin.
Binaba ko muli ang magazine para makita siya at nakita kong nakataas na ang kilay
ni Vince at may multo na
ng ngiti sa labi.
He saw me! Damn it!
Nang nakita kong tumayo si Vince ay nawalan na ako ng pag-asa. Binaba ko ang
magazine at tumuwid na ako
sa pagkakaupo. I started sipping on my fruit shake. Nanlalamig ako sa loob. Hindi
dahil sa iniinomkundi sa
kaba.
He swiftly dragged a chair froma nearby table. Nilagay niya sa tabi ko habang ako'y
nanatili ang tingin sa
harap, taas noo at binalewala siya.
P 20-9
"What's my girlfriend doing here?" he asked in an amused tone.
"Just sipping my fruitshake, Vince. Can't you see? And don't tell me I shouldn't
leave the condo. I'mbored!"
sarkastiko kong sagot.
Ngumuso siya. Alamko ang nasa isip niya. Sa tingin niya pa lang, alamkong
pinaparatangan niya na akong
sumusunod na naman sa kanya!
"Katatapos ko lang sa skin care treatments ko at pumunta ako rito bago umuwi para
uminomnitong shake."
Tumingin siya sa iniinomko. Tila patuyang hinahanap ang pagiging espesyal nito para
dayuin ko.
"Why are you so guilty? Because I saw you with your ex?" tanong ko.
He groaned. "She's in one of my teams. May proposal siya para sa next project ko."
"Great! At itong lunch date ang solusyon mo? Can't you stay in your office and...
do your thing there.
Kailangan talagang isapubliko ang pagsasama ninyo?" mariin kong sinabi.
"Lunch date?" his brow shot up.
Mas lalo akong nairita. For himto take this lightly is beyond me. This isn't a
joke! The news will spread
kapag may nakaalamna magkasama sila! At anong iisipin ng mga tao?
Bahagya niyang hinila ang silya ko palapit sa kanya. Tila hindi nakuntento sa lapit
naming dalawa. I stared
blankly in front of me. Taas noo ako at bahagyang lumalayo sa kaliwang bahagi kung
nasaan siya.
Ang kanyang braso ay pumirmi sa likod ng aking silya. His knees parted, the right
one behind my chair, the
left touching my legs. His left foot moved both my feet closer to him. Ang kanyang
kaliwang kamay ay
nakahawak sa mesa ko. His whole body like a fence to his whole property.
"Ano? Takot ka kasi nakita kitang kasama ang isa sa mga babae mo? This is your plan
of taking care of your
sex life? Use other woman because you can't use me?" I muttered unconsciously,
trying to maintain the anger
that's slowly vanishing because of his moves.
Napapikit ako nang kinuha niya ang Raybans sa aking mga mata revealing my heated
eyes. He smirked. He
licked his lips habang nilalapag ang aking shades sa lamesa.
"Why don't you come with me to my office tomorrow?"
"What? Ayoko nga!" umirap ako. "I'mnot a crazy possessive girlfriend. I don't need
to know what you're
doing all the time!"
"Really?" he chuckled.
I glared at him. Ngumuso siya para pigilan pa ang halakhak. He muttered a curse
softly bago ako pinatakan ng
isang mababaw na halik sa labi.
My parted lips closed. He did it again kaya inilag ko ang mukha ko sa kanya.
P 20-10
"Shall I fire her?" he softly asked.
"No!" agap ko. "I'mnot like that, Vince. Wala akong pakealamsa mga gagawin mo. Like
I said, I don't need
to know what you're doing all the time... even with women!"
"Why the tables have turned for us then."
Sinipat ko siyang muli. His lips pursed.
"I have to know what you're doing or where you're going the whole time."
Umirap ako. Bolero rin ang isang ito, e! "I told you I went to my doctor's clinic.
You didn't reply. Huwag mo
akong bolahin!"
He smirked again. Kumunot ang noo ko.
"At isa pa, ayaw ko ng possessive na boyfriend, no! I'ma 21st century woman.
I'mmodern when it comes to
relationships. I'mnot possessive. I don't stalk! Baka masakal ako kaya h'wag ka
masyadong magulo sa akin!"
I declared.
He chuckled. I glared at himstill and pouted. "Bumalik ka na roon kay Vanessa."
"She can send me the whole thing later. I'mleaving the office early now."
"Bakit? Saan ka pupunta?" agap ko.
"Uuwi na tayo. Or do you want to go somewhere else?"
Unti-unti kong sinilip si Vanessa sa malayong likod ni Vince. She's sipping on her
juice, looking at us with
wary eyes.
Umiling ako. "Umuwi na tayo."
Mabilis siyang nagtawag ng waitress. Nilagay sa tray ang kanyang card para
mabayaran ang inorder ko.
Sumulyap ako sa kanya. The amusement on his face did not fade. Nag-iwas agad ako ng
tingin. He chuckled
and leaned more on me to whisper.
"Next time you're bored, just tell me so I can do something about it."
"At a-a-anong magagawa mo?"
He smirked dangerously at me. Uminit ang pisngi ko.
"Here's your card, Sir..." the waitress said in a sweet way.
Vince only waved at her before standing up.
"Let's go home," aniya.
P 20-11
She's so cute?????? HUYMYGUDNEZ
P 20-12
Kabanata 19
429K 17.6K 12.4K
by jonaxx
Kabanata 19
Embarrassment
We went home. Mabuti na lang at hindi naman ako pinilit ni Vince na harapin si
Vanessa. I don't have any
issue with her but I just don't like having to deal with her in any circumstance.
"The next time you want to see me, you can always call," si Vince.
Nasisiguro kong titig na titig siya sa akin nang pumasok kami sa condo.
While my mind is in the middle of my thoughts about Vanessa's change in terms of
fashion and air, he's
staring at me like I'msome puzzle to be solved.
Sinulyapan ko siya. Nakahalukipkip siya ngayon, nakatuko ang gilid sa nook habang
pinagmamasdan ako.
Huminga ako ng malalimat nilingon ang aking kwarto.
"Magbibihis lang ako."
He nodded slowly while a slow smile formed on his lips. Gusto ko siyang simangutan
ngunit pinipgilan ko
ang sarili ko. People around us have changed, and while I always think I did, too,
seeing Vanessa today told
me that I changed poorly. Especially when it comes to Vince,
Naligo at nagbihis ako. My baby pink and silky dress robe looks sultry and I feel
so confident wearing it. Sa
banyo man at paniguradong lalo na sa labas.
Seeing my face in the mirror, my long hair brushed behind me, konting takas na
tikwas ay nasa aking balikat
at ang labi at pisngi ay namumula na sa init ng tubig na niligo ko kanina, I feel
satisfied.
A little lotion and some cologne, I'mgood.
My phone rang while I'minside the bathroom. Lumabas ako para tanggapin ang tawag.
Nang nakita kung sino
iyon ay agad kong sinagot.
"Mom?"
"Hi, anak," Mommy greeted sweetly.
Sa halakhak na ibinibigay ni Daddy at sa abala sa background, pakiramdamko ay nasa
isang lugar silang
P 21-1
paniguradong ikinagagalak ni Daddy. Calling me is just so out of her character.
Lalo na kapag masaya sila.
"Nandito kami sa penthouse ninyo! Oh what a nice place he has, hija."
My mouth dropped open when I heard Vince's voice fromthe background. So this is why
Dad is so happy
and satisfied!
"Thank you, Attorney." I can almost hear Vince's smile.
Bumuhos sa utak ko kung paano ito tatakasan. If they are going to ask why I'mnot in
Vince's room, what will I
say? O kung nasagot na kaya iyon ni Vince?
Lumabas ako ng kwarto at binaba na ang tawag. Then I saw both my Momand Dad on our
dining table, all
smiles and looking satisfied.
"Hija! Oh, I was worried but now I don't think I should!"
Tumayo si Mommy para yumakap sa akin. She kissed my cheeks like the usual. While
Dad is just there,
looking so satisfied with the whole house and even Vince in front of him.
Nilapag ni Vince ang nilutong pagkain. He looked satisfied as well. The cocky smile
on his face is dizzying.
"As expected fromthe number one Architect of Asia!" Dad gave a hearty laugh.
Mommy blocked my vision. Hinawakan niya ang braso ko at itinuro ang cake na dala.
"You let Vince cook your dinner? Hija, marunong ka naman magluto. Ipagluto mo siya.
Galing pa siya sa
trabaho, a?"
Nalilito ako kung sino ang titingnan ko, si Mommy o ang dalawang nag-uusap na sa
hapag tungkol sa trabaho.
"Get a plate. Ilagay mo ang cake na dala namin doon!" she demanded.
Kaya imbes na makinig sa pinag-uusapan ay iyon ang pinagkaabalahan ko. I heard
Mommy's interruption
between Vince and Dad. Ipinagpaumanhin niya ang asal ko.
"I don't mind, Attorney. Hindi naman ako gaanong pagod," aniya.
"It's just that, even when I'mprofessional, I always find time to cook for Ephraim,
Vince. Etong si Eury,
mukha namang walang ginagawa at pinagkakaabalahan, kaya mas mabuting siya na ang
gumawa ng gawaing
bahay!"
Nilingon ko si Mommy. Hindi makatakas ang pangmamaliit sa tono niya. She looked
seriously concerned and
kind while he's looking at Vince. Nagtama naman ang tingin namin ni Vince. Agad ko
lamang iniwas dahil sa
pagkapahiya.
Come to think of it, simula pa lang noon lagi na akong napapahiya sa harap niya. My
parents have that hobby.
Alamng mga bumibisita sa amin kung gaano sila ka disappointed sa kahit anong gawin
ko. Lalo na si Vince.
P 21-2
"She can just leave showbizand pursue Interior Design. It will benefit you. Ewan ko
ba sa batang ito at bakit
sa lahat, iyan pa ang nakahiligan!" Mommy exclaimed. "Wala naman sa aming lahi ang
ganyan!"
Tumawa si Daddy, parang walang maidugtong na insulto. Masyadong nagagalak sa mga
nangyayari.
Lumapit ako sa hapag. Nilagay ang cake na dala nina Mommy sa gitna ng mga pagkain
at umupo na sa tabi ng
kabisera, kung nasaan si Vince.
"Like I said, Attorney, I don't really mind her thing for showbiz. If that's what
she wants, I want to support
her."
Sumulyap ako kay Vince. He looked serious. Diretso ang tingin niya sa aking Mommy.
Dad laughed once
more.
"You always do that to her, Vince," si Daddy.
Sumulyap ako sa magiging reaksyon ni Mommy ngunit ang nakikita ko lamang ay
pamumungay ng mga mata at
pagkakamangha para kay Vince. Vince is like their ideal son. I'mthe unwanted
daughter. Hindi ko alamkung
anong mararamdaman ko. I was long over the jealousy and the pain it gives me.
I'mnot even sure if I'mnumb
or it just doesn't matter to me anymore.
"But Vince, look at you. Your privacy is at stake. People are probably stalking
you! I bet it will affect your
name, too!" Mommy said in a tone full of adoration.
"Hindi po iyon importante sa akin, Attorney. Her priorities are more important to
me."
Bumaling si Mommy sa akin. Nanliit ang mga mata niya, may tipid na ngiti sa labi na
unti-unting lumalaki.
She blushed a bit and then she cleared her throat. Daddy gave another Santa laugh.
Noon, lagi ko iyong
naririnig kapag mang-iinsulto siya sa akin. Kaya ngayon ay kinakabahan ako. Hinagod
ni Mommy ang braso
ni Daddy at ngumiting muli si Mommy kay Vince.
"You always do that. Even before, Vince. Kung bakit ngayon ko lang napansin iyon,
hindi ko alam. Hindi ko
alam." Iiling-iling si Daddy.
Palipat-lipat ang tingin ko sa kanilang dalawa. Ano ang ibig sabihin ni Daddy.
"You know, I always thought that it's Lyanna you like. Lalo na dahil pareho kayo ng
hilig."
Napalunok ako sabay tingin sa aking pinggan. Here he comes. I don't think there's
any good thing about me for
my parents.
"If you stayed long enough, kung hindi lang nangyari iyong noon, I would've
suggested her hand to you."
What the hell? Sa harap ko pa talaga magkakaganito?
I froze. Hindi ako makapaniwalang ito ang piang-uusapan namin sa harap ko.
Vince laughed a bit. Kung hindi ako nagkakamali, may halong panunuya iyon.
P 21-3
"And I would've rejected your offer."
Nakita ko ang pagkakagulat sa mukha ni Daddy. Laglag panga niyang tiningnan si
Vince. Nanatili ang mga
mata ng ilang sandali.
"You loved Eury that early, then?"
Hindi nagsalita si Vince. Nilingon niya lamang ako.
"I don't think I'd let her ruin my name if I didn't."
Parang tumigil ang mundo ko sa sinabi niya. Tumawa si Daddy roon. I can sense pure
awe and amusement in
his tone. Nakangiti na rin si Mommy kay Vince. Agaran ay iniba ang usapan para
gumaan ang tensyon.
"Kasama ka raw doon sa isang malaking proyekto sa Singapore?" tanong ni Daddy nang
nakabawi.
"Opo, Architect."
Nagpatuloy sila at nagsimula na kaming kumain. Ngunit ang utak ko ay nanatili sa
huling sinabi ni Vince. He
let me ruin his name because he loved me. I'msure that's part of all these lies,
right? I'msure that's not true!
Hindi ko alamkung bakit kahit hindi ako naniniwala ay may parte sa aking umaasa.
Tahimik ako habang kumakain kami. Kahit si Mommy ay kuryoso sa mga achievements ni
Vince. Nakinig
lamang ako. Tuwing sinusulyapan si Vince ay nahahanap din ako ng mga mata niya. Sa
huli ay babaling na
lang ako sa aking pagkain.
"So, I expect your roomis the largest among all rooms here, Vince?" si Daddy
pagkatapos naming kumain.
Vince nodded. Nakita kong iginala ni Mommy ang mga mata sa mga pintuang nakahilera.
Hindi man tumatayo,
alamkong kita niya kung ilang pintuan iyon.
"Opo, Architect. Eury's roomis just beside mine."
Pareho ata kaming nagulat ni Daddy sa sinabi ni Vince. I expect himspreading false
news like we're in the
same room. Pero kung sabagay, bakit niya gagawin iyon sa aking mga magulang?
"Hindi kayo iisang kwarto, Vince?" Hindi maitago ang gulat sa boses ni Daddy.
Mommy laughed. "Ganoon dapat, Ephraim. Hindi pa sila kasal kaya mabuting ganoon."
"Oo nga naman..." tumango si Daddy kahit mukhang napipilitan sa opinyon ni Mommy.
"Bueno, hindi na rin kami magtatagal. We just want to check on our daughter, Vince.
Seeing that's she's more
than fine here, I'msatisfied," sabay tapik ni Daddy sa balikat ni Vince.
Tumayo si Daddy, sumunod si Mommy at Vince. Tumayo na rin ako at sinundan sila
patungo sa pintuan.
"Just be patient with her, Vince. I know you know her well and I'msure you can
handle her better."
P 21-4
Tumango si Vince. "Walang problema, Architect."
"Stop calling us with our titles, Vince. It's Tito and Tita now," si Mommy sabay
yakap kay Vince.
Pagkatapos ay naglahad naman ng kamay si Daddy. Niyakap ako ni Mommy at nagbeso.
She smiled at me.
Tiningnan ako mula ulo hanggang paa bago tumango at hinaplos ang aking buhok.
"Just call when you need anything, Eury."
Tumango ako at tipid na ngumiti.
"Bumisita ka rin sa mga kapatid mo kapag may oras kayo ni Vince."
"Opo, susubukan ko."
Niyakap ako ni Daddy ng isang beses pagkatapos noon ay tuluyan nang nagpaalamang
dalawa. I turned my
back on the door nang sinarado na nila iyon. Sumunod naman si Vince sa akin patungo
sa dining table.
Maagap ko naman siyang pinigilan sa kung anong plano niya roon.
Lumapit ako sa lamesa at nagsimulang ibukod ang mga kubyertos. Naramdaman kong
naroon na si Vince sa
aking likod.
"Ako na ang maghuhugas ng mga pinggan. You cooked. I can wash the dishes for us."
Nanatili siya sa aking likod, nagpupunas ng kamay. I can feel his heat towering
behind me. Ilang sandali
akong hindi nakagalaw. My cruel heart started hammering like crazy. Naiisip ko
iyong mga sinabi niya
kanina. Ngunit agad ding tinatanggihan dahil paniguradong hindi iyon totoo.
"Let me help," in a cruelly smooth voice.
"I can do it, Vince. We'll share the chores here."
Umalis ako roon at pumunta sa kabisera para ipunin ang ibang baso. Sumulyap ako kay
Vince na marahang
naglakad palapit sa akin. Parang tambol ang puso ko sa pagwawala dahil lalapit na
siya. I can almost feel my
chest squeezing tightly. It is so hard to breathe.
Nanlaki ang mga mata ko nang naramdaman ang braso niyang pumalupot sa aking
baywang. His hand rested
on my stomach lightly. Para akong naparalisa kahit na halos walang lakas ang
pagkakahawak niya sa akin.
"Are you okay, then?"
Una kong inisip na tungkol ito sa gawaing bahay. Pero sa tono niya, alamkong may
ibang kahulugan.
Ganunpaman, pinili kong paniwalaan ang nauna kong inisip.
Sinubukan kong kumalma at magpatuloy sa pag-iipon ng mga gamit.
"Of course, I am. This is easy."
His grip tightened around me. I can feel his body behind me.
P 21-5
Binitiwan ko ang mga kubyertos at huminga ako ng malalim.
"Now that you're with me, you can do anything you want, Eury."
Napaawang ang bibig ko nang napagtanto kung ano ang ibig niyang sabihin. Ayaw kong
maniwala na iyon
nga. Na napapansin niya ang lahat. Na alamniya na hanggang ngayon, hindi parin
pantay ang turing ng mga
magulang ko sa aming magkakapatid.
"If you want showbiz, it doesn't matter to me. As long as you're happy with it."
Binitiwan niya ang tiyan ko. Hindi ko alamkung natutuwa ba ako o nalungkot sa
ginawa niya.
Tumunganga ako ng ilang sandali habang naghuhugas ng pinggan. Ang takot ay umahon
sa aking puso. Takot
na alamkong naramdaman ko na noon pa, concealed only with hatred and despair. Now
that I'mno longer
that same girl, everything is just more defined.
Kung noon ay tanging ang galit lamang ang front ko sa kanya, ngayon libu-libong
damdamin na ang meron
ako. And I hate that it's turning this way when I know what we are fromthe very
beginning.
Pumasok siya sa isa pang kwarto. I figured that was his office. At ang hindi niya
siguro natapos sa araw na
iyon ay doon niya na ginawa.
Wala akong magawa bukod sa pag-uupdate ng social media accounts ko at panonood ng
TV. Kaya sinulit ko
na rin ang gabi sa pagkakabisa ng mga kantang bago at mga steps ng sayaw.
Days passed and that was out routine. In the morning, magigising ako ng maaga para
magluto ng almusal.
Scrambled eggs, pancakes, hamor bacon, and rice would do.
Freestyle dancing all the new songs on my playlist as I prepare the food. Imbes
iyong mga kailangan kong
ipractice na mga sayaw ay gumagawa na ako ng sarili kong indayog.
I turned to put the plates on the dining table when I saw Vince in his black shorts
and topless. Isang puting
tuwalya ang nasa kanyang balikat. Ang buhok ay basa at kasalukuyang pinapatuyo. I
stopped my weird
dancing. Lalo na nang nakita kong may amusement sa kanyang mukha.
I cleared my throat. Pumormal ako at umupo na rin sa madalas kong upuan. He's still
smiling when he poured
the juice in our glasses.
"Kailan nga pala iyong mga party at event na sinasabi mo?" tanong ko para walain
ang usapan.
"Uh... Hm... I'll check it again."
Tumango ako. "I need a clear schedule before mine starts to get hectic."
"I'll send you the schedule once it's all set."
Aalis siya ng mga alas otso ng umaga. Abala naman ako sa pagwowork-out at practice.
Nagpaalamna rin ako
sa kanya na may facial ako mamaya sa parehong doktor. Kailangan kong alagaan ang
sarili ko bago humectic
ang schedule. Pagkatapos ng facial ay balak kong bumisita sa showroomni Amer. I
can't stay in Vince's
P 21-6
condo forever! Mababagot lamang ako.
Ako:
Papunta na ako sa clinic ngayon. Pagkatapos dito, kay Amer naman ako pupunta.
Ang kulay puting dingding ng clinic ay pamilyar na pamilyar na sa akin. Even before
I entered showbiz, I
always find a way to keep my skin smooth and clear. Kahit hindi sa ganitong paraan.
Though luckily, my
Mom's genes is so good that I don't have to put much effort to it.
"Close your eyes, Miss Eury," sabi ng nurse na siyang nag-aassist kay Doctora.
Susunduin ako ni Amer ngayon dito. Ang sabi niya'y may session din siya ngayon dito
kaya dito na kami
magkikita bago ako pumunta sa showroomniya sa isang mall.
"I'll clean your face first, po. This is a cooling gel," anito at inilapat na sa
akin ang basa at malamig na gel.
Pikit ang aking mga mata, tinakpan niya parin iyon. It was their protocol and I'mso
familiar with it that it's all
normal.
"I'll just call doctora, po."
"Okay."
Narinig kong tumunog ang pintuan nang lumabas ang nurse. Pinagsalikop ko ang aking
mga daliri at huminga
ng malalim. The cooling gel feels so good on my face. I can just sleep and relax
here.
Nakahiga pa naman ako sa isang pang isahang kama. May ilaw na nakatutok sa aking
mukha, hindi ko naman
kita dahil naka blindfold ako. Maybe to avoid hurting my eyes fromall the laser and
the likes.
Tumunog ang pintuan ng bahagya. I was convinced that it was just the wind at first
but when I heard the metal
clinks of stainless steel apparratus, naramdaman kong may tao.
"Doctora, do I have any sunspots?"
Hindi ako huminga pagkatapos magtanong. Walang sumagot at wala ring ni isang tunog.
Ang nurse ba iyon o si doctora? Or is there anyone at all?
Limang segundo kong pinigilan ang paghinga para lang mapakiramdaman ang paligid.
Nang naramdamang
wala ay huminga ako ng malalim, nagrelax at sinubukan ulit na matulog.
I heard the slight clink of the apparratus, naramdaman ko ulit na may tao!
"Miss? Si D-Doctora?"
For another five seconds, I stopped breathing just to hear anything. Ngunit walang
sagot at wala ring ni
konting kaluskos.
P 21-7
The next few sconds, I couldn't relax at all! Unti-unti kong hinawakan ang
blindfold ko. My heart started
beating so fast. Pinagpapawisan ako at hindi na mapakali.
Mabilis kong binunot ang aking blindfold at agad luminga sa paligid. Nakita kong
kakasarado lang ng maliit
na siwang ng pintuan! My eyes roamed around the roomas my heartbeat is going mad.
Nang nakitang walang
naroon kahit saan mang sulok, kahit sa likod ng equipments ay mas lalong nagpakaba
sa akin.
"Are you ready, Eury?" kapapasok lang ni Doktora.
Sinundan siya ng nurse na may dalang mga papel. Huminga ako ng malalimat pinilig
ang ulo. Siguro ay guniguni
ko lang iyon! Siguro ay wala lang iyon.
Kinalma ko ang sarili ko. Tumango ako kay Doktora at huminga na ulit.
"Let me cover your eyes again, Miss Eury," the nurse said when she noticed it.
Tumango ako at muling humiga. Muling tinakpan ang mga mata ko. I felt Doctora's
soft touch on my face andb
she started her usual thing on my face.
Lumipas ang ilang minuto ng session ay lumabas na ako. Amer's already waiting on
the lobby, with aviators
so big. Walang bahid ng make up ang mukha ni Amer, siguro ay dahil na rin sa
downtime ng facial.
"Don't look at me like that, Amore!" aniya sabay baba ng aviators tama lang para
magkatitigan kami.
I smiled. Umiling ako at humalukipkip. My handbag hung low on my forearm.
"Ikaw na ang maganda kahit walang make up. Hindi na kailangan ng contouring!" aniya
habang pumipirma ng
kung ano malapit sa cashier. "Let's go! I have new designs to show you!"
Sumunod ako sa kanya. He waved one of his bodyguards and immediately answered his
bidding by making
his SUV appear in front of us. Hindi man lang tumingin si Amer sa loob ng sasakyan
nang pumasok siya roon.
Sumunod ako at nagsimula na siya sa kanyang mga sasabihin.
"I hired Collins as my photographer," kabado niyang sinabi pagkatapos ay niyugyog
ako.
I rolled my eyes. "And? Did he say yes?"
"Yup! Kaya ako kinakabahan. Do you think he'll like my designs?"
"Amer, you don't need people to like your designs. If that's your art, other
people's opinion doesn't matter!"
"You should apply that advice, too, Eury."
Sinasabi ko na nga bang iyon ang sasabihin niya. "Obviously, I already did. Kung
hindi ay sana sinunod ko
ang gusto ni Daddy para sa buhay ko."
I spent the whole afternoon till the evening on his showroom. Pinaglalaruan ko ang
mga disenyo niya sa
upuan at lamesa. Even his wooden chandeliers looked great. Sinabi niya pang
bibigyan niya ako ng isa.
P 21-8
"Congratulations, Amer! These pieces are enigmatic and very original!" si Sir
Collins nang humupa ang mga
tao sa showroom.
Kasama ang iilan pang mga kaibigan ay naroon siya. Amer looked like a happy puppy
when he heard Sir
Collins, his crush's, comment. Nanatili ang mga mata ni Sir Collins kay Amer na
tila ba ito lang ang tao sa
buong kwarto.
His eternally semi-bald hair, stubble, mole on the side of his forehead, Sir
Collins looked like any playboy.
Plus, he's a famous lifestyle and wedding photographer. Kaya naman head over heels
si Amer sa kanya. But I
know Sir Collins isn't into gays. He's a notorious playboy! Kaya ngayon ay hindi
ako makapaniwalang
nakatitig siya kay Amer ng ganito.
"Thank you! I'mglad you like it! May personal ka bang paborito sa aking mga
disenyo? I'mgiving Eury one
of my chandelier and chair. Kung may gusto ka, I can give it to you for free!" Amer
said in a girly tone.
Humalakhak si Sir Collins. "Well, hindi na kailangan."
"No-No! Please, Collins. I want to give you something."
Ngumiti si Sir Collins at nilingon ang iilang mga kasama. Tumingin siya sa akin at
umiling.
"Sige na, Sir. His designs are all so classy. I can't believe you're not taking
this opportunity."
"Ah! Sige. The table is nice, Amer. Puwede iyon. But really, thank you!" si Sir
Collins.
"Sure! Though are you sure that's all? I can send you more!"
"Can you send me some, too, Amer?" biro ng isa pang babaeng kaibigan namin ni Amer.
Nagtawanan kaming lahat sa mga biro. Sir Collins laughed with us but I saw himlook
at Amer more than the
usual. Kaya naman hindi magkamayaw ang saya ni Amer. Kahit nang umalis na ito,
panay parin ang paguusap
namin tungkol kay Sir Collins.
"Nakita mo ba ang mga mata niya?"
Nakaupo ako sa isang malaking hugis pusong silya na gawa sa rattan. It's already
nine in the evening. I texted
Vince about this. Tiningnan ko ang cellphone ko at nakita ang kanyang reply.
Vince:
Okay. Anong oras ka uuwi? I'll be late tonight, too. I can just pick you up when
you're done.
"Matutunaw ako, Eury! Ito na yata ang pinakamasayang araw sa buhay ko!"
"Do you think Sir Collins changed his preferences?" nagtaas ako ng kilay.
Napawi ang ngiti ni Amer. Biglang tumalimang tingin niya sa akin. Humalakhak ako at
agad naging
defensive.
P 21-9
"Of course I saw the way he looked at you, Amer! Kaya nga ako nagtataka, hindi ba?"
I glanced at my phone to reply. Ngunit imbes na iyon ang gagawin ko ay napascroll
ako sa aking social media
accounts. I saw Vince's tagged photos that was uploaded just minutes ago.
"Congratulations Architect Hidalgo! This party is for you!" ang nakalagay sa
caption.
Ang lahat ng pictures ay nakuha sa loob ng isang bar. And he's with some of his,
probably, friends. Dahil
hindi ko naman kilala ang mga ito. Mixed with men and women, having fun and
drinking?
Akala ko ba wala pang event? Akala ko ba isasama niya ako kung mayroon man?
"Oh, anong problema?" Amer settled in anothe chair in front of me.
Sumimsimsiya ng wine sa kanyang wineglass habang pinagmamasdan akong tinitingnan
ang aking cellphone.
I scrolled more to see that Vanessa is also with him. And all the other men and
women are probably his
friends and colleagues. Nasa isang bar man ay halata sa mga damit nila na
kagagaling lang nila sa trabaho.
Vince isn't smiling to his ears but then he hardly smiles that way. He's just
observing his happy colleagues,
raising his own glass as a sign of approval to his friends.
Lumapit si Amer sa akin nang napansin na hindi na ako nagsasalita.
"Oh, si Architect may party? Ba't 'di ka sumama?"
My face heated when I realized that... hindi ako sumama dahil una sa lahat, hindi
ako inimbita ni Vince!
"Those are his friends and colleagues. Most are Architects and Engineers, all of
themare professional and
the best in the industry," sabi ni Amer pagkatapos uminommuli ng wine. "Anong meron
at bakit nagpaparty si
Vince, Eury?"
Mas lalo lamang akong nairita? Paano ko malalaman? Hindi niya naman sinabi!
"Let's go party, too," mapait kong sinabi.
"Saan? Sa Arcus!" he exclaimed, excited at my invitation.
Umiling ako. "Sa iba na lang, Amer."
Tumawa si Amer. "But your boyfriend is there, Eury! You can just surprise him!"
"Sa iba na lang, Amer," ulit ko sabay patay sa aking screen.
Binaba ko ang aking cellphone. Nanghihina ang aking kamay.
"Bakit? We should go there, Eury!"
"I wasn't invited, Amer."
P 21-10
"Kahit na! Boyfriend mo naman 'yong may party, e."
Umiling muli ako. Napapalibutan si Vince ng mga propesyunal na kaibigan. And to
invite his girlfriend, who
doesn't have any achievement, is such an embarrassment. Ikinahihiya niya siguro
ako.
VINCE?????? Fake
P 21-11
Kabanata 20
410K 20.2K 14.6K
by jonaxx
Kabanata 20
Warning
Hindi ko sinabing sa Arcus ang punta namin. I was convinced that Amer just agreed
that we'll enter a
different bar just near Arcus. Ngunit nang nakarating na kami sa parking lot at
nahanap niya ang iilang gay
friends na patungo rin sa nasabing bar, hinila niya na ako patungo roon.
"Okay lang 'yan, Amore. Ilagay mo lang sa utak mo na nagpunta ka roon para sa
sarili mo. And you're not
there for Vince or for anyone."
Hindi parin ako kimbinsido. A frowned on him. I felt betrayed. Just because Sir
Collins is for sure in Arcus
doesn't mean we have to go there, too.
"Tss..."
Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko, tila ba may proposal siyang
napakaepektibo.
"Amore, alammo, h'wag mo masyadong dibdibin ang lahat ng ito. If Vince doesn't make
this a big deal, then
you shouldn't make it a big deal, too."
Ilang saglit akong tumitig kay Amer. Naiirita na ako sa baklang ito kung hindi lang
talaga siya mukhang
concerned sa akin ay hindi na ako maniniwala.
"Your relationship with himis just for show, anyway. Hindi mo na kailangan pang
mag-alala sa
nararamdaman mo. Chill! Loosen up."
Hindi ko alamkung alin ang mas malala. Ang sitwasyon ko noong bata pa lamang ako,
na hindi ko
mapangalanan ang mga nararamdaman ko. O ang sitwasyon ko ngayong kaya ko nang
pangalanan ang lahat.
Pagtatampo. Pagseselos. Galit. Iritasyon. Pagkapahiya. Lahat ng iyon halu-halo kong
nararamdaman sa
ngayon.
Vince probably did not tell me about his party schedules because, although he wants
to clear his name, if he's
with his professional friends, he wants his best foot forward. And being with me is
such a downgrade that he
choses to pretend that I don't exist.
Wala akong nagawa. Amer's just determined to go inside the bar. Hawak kamay kaming
naglalakad, bracing
the many people on the dancefloor.
"Hi, Eury," bati ng iilang lalaking kakilala ko.
I smiled and waved at them. Hindi ako makatigil para sa konting kumustahan dahil
hinihila ako ni Amer.
P 22-1
"Hi Angie!" si Amer sabay beso sa mga kaibigang nakasalubong sa dancefloor. "Yes,
I'mwith them! Actually
patungo nga kami ni Eury sa table nila."
Hindi ko nasundan ang pinag-usapan dahil abala ang mga mata ko sa paggala sa buong
club.
The neon lights illuminated the dancefloor. Smoke mixed with strong scent of liquor
attacked my nose.
"Hi, Eury! How are you?" bati ng isa pang kakilala.
"Fine. Thanks!" I smiled and looked away. Ayaw kong pahabain pa ang kumustahan.
Pagkatapos ng ilang sandaling paglalakad, nakarating na kami sa lamesa nina Amer.
Nakipagbeso ako sa
isang sikat na make up artist, dalawang beauty queen, at isang photographer.
"Eury, you look so stunning! Lalo na talaga in person!" bati ng make-up artist.
"Thank you."
Hindi ko halos madugtungan ang usapan. Gumagala ang mga mata ko, unconsciously, sa
buong lugar.
Nag-uunahan ang aking pride at galit. I don't want Vince to think that I'mstalking
himfor the nth time again.
Ang rason pa kung bakit ko gustong makita na nagpaparty siya ay dahil gusto kong
silaban ang galit ko.
Though I think, this time, my pride's the God of my senses.
Bumaba ang mga mata ko sa inuming kakalapag lang ng waiter sa tapat ko. Dumami pa
ang mga nasa lamesa
namin. Sir Collins' group went there and Amer is already so out of reach.
"Oh! You're here, too?" pa inosenteng sinabi ni Amer sabay usog palapit sa akin
kahit na sobrang konti na
lamang ng space. "Dito ka na!"
Parang 'di pinlano ang pag punta rito, ah? Pinangalahatian ko ang inumin bago
nagpasyang tumayo. Kapag
tumayo ako, mas mabibigyan ng espasyo si Sir Collins. That would make Amer happy.
"No, thanks! Baka magsiksikan pa tayo. Kawawa naman si Eury," Sir Collins flashed a
boyish smile.
"Amer, dancefloor lang ako," paalamko.
Hindi ako agad nakagalaw dahil bumaling siya sa akin, nanliliit ang mga mata at
napawi ang ngiti. I groaned.
I know what he's thinking.
"I'mdancing. Not stalking."
I don't want to do anything, actually. Gusto ko lang makatulong sa kaibigan ko. At
kung privacy at espasyo
ang maitutulong ko, ibibigay ko sa kanya.
"Just make sure..." ani Amer.
Tamad akong kumaway at dumiretso na sa dancefloor. I love dancing but I'mseriously
not in the mood right
P 22-2
now.
Tiningnan ko ang mga taong nawawala sa sarili dahil sa tunog ng electronic music.
Nakakahilo ang mga ilaw
na sumasabay sa indayog ng mga katawan at musika. Kinagat ko ang labi ko at
nanatiling nakatayo sa gitna ng
maraming nagsasayawang tao.
"Shall we dance, Miss?" a foreigner went behind me, slightly dancing.
I smiled. "No, thank you. I'mwith someone."
"Oh!" Tumango siya at bahagyang lumayo pagkasabi ko noon.
Sinundan ko siya ng tingin. Nakita kong humalo siya sa mga tao at naghanap ng ibang
makakasayaw. Sa gilid
ng mga mata ko, may nakikita akong imahe sa harap. Madilim, gaya ng mga taong
nakapalibot. But
something's too dark about it that it made me turn to see it.
For a split second, I only saw darkness in that image. At agad namang natabunan ang
tingin ko ng mga
imaheng nagsasayawan, mga taong nagkakatuwaan sa gitna ng dancefloor.
If I was tipsy and dizzy, iisipin kong guni-guni ko lang iyon, pero isang shot pa
lang ang naiinomko. I blinked
twice and the people's movements gave me an opportunity to see the image again.
I realize it was a hooded figure. Hindi ko makita ang mukha. Ang alamko lamang,
nakaharap ito sa akin at
hindi gumagalaw, o umiindayog sa musika.
"Ouch!" natigil ang tingin ko nang may bumangga sa akin.
"Oopps, sorry," a drunk girl was too drunk to achieve balance.
Medyo nagkagulo sa harap ko at nagkakatamaan. I craned my neck to see the image
again pero wala na ito sa
kung saan ito kanina.
Luminga-linga ako. I got squeezed by the people, too busy dancing to care about me.
Kinagat ko ang labi ko at sinubukang makawala. Hindi ako makahinga sa sobrang dami
bigla ng tao. They
were wild. Especially when the DJ dropped the beat, lahat nagsabayang talon at
naghihiyawan na.
I ducked a bit pero walang bisa iyon. Natatamaan parin ako ng mga nagsasayawan.
Isang malakas na tama sa
kanang balikat ko ang nagpapikit sa akin sa sakit.
My bare shoulders weakened when the pain slowly spread on my chest and waist.
"Watch your fucking step!" iritado kong sinabi sabay tingin sa taong naroon.
Dilimlamang ang aking nakita, muling hindi man lang nagsegundo. At natabunan din ng
maingay na
nagsasayawan. Tinitigan ko kung saan ito nawala hanggang sa unti-unting nawala ang
kapal ng tao.
Fromwhere the hooded figure disappeared, I saw Vincent fromafar. Sa isang sofa,
kasama ang iilang naging
pamilyar sa aking tao dahil sa posts sa Facebook kanina. Vanessa is beside himbut
she's talking to another
P 22-3
guy. While Vince is too busy talking to another girl just beside him.
Malapit sa mapupulag labi ng babae ang wine glass. Attentive din ito kay Vince at
abot tainga ang ngiti,
flashing her pearly teeth. She's got a long black hair parted half down her waist.
She's wearing a properly
ironed white dress at sa ingay, kinailangan pa nitong bumulong kay Vince.
Napakurap-kurap ako. Ang galit sa aking puso ay walang kahihiyang namuo. I
immediately want to go up to
themand lash out. Why is he with that girl? Bakit hindi ako imbitado sa mismong
party niya? At bakit hindi
man lang rumespeto ang babaeng iyan? We're publicly dating! If the media is around,
I'll probably fucking
make it to the headlines because of my cheating new boyfriend!
Dalawang mabibigat na hakbang pa lang palapit sa kanila ay nanghina na ako.
My chest hurt. A lot.
Parang pinipiga.
Tumawa si Vincent at nagtawag pa ng waiter. He probably asked for another round of
whatever they're
drinking. And in the sea of people, tila para sa kanilang dalawa ay sila lamang ang
naroon.
Ilang beses sa buong buhay kong kailangang tanggapin na ang mga tao ay hindi
natuturuang magmahal? And
that it is okay. That I should not vent and take it out to thembecause it is not
their fault?
Hindi kasalanan ng mga magulang ko na hindi nila ako magawang bigyan ng hinihingi
kong atensyon. Hindi
kasalanan ng ibang tao kung nagkulang sila sa akin. Life doesn't go that way.
Surely, with all my experiences,
I know for sure that lashing out to themright now won't do me any good. Kung may
mangyari man ay
mababalita kung gaano kasama ang ugali ko.
I looked at themfor the last time. Ngayon ko lang natanto kung gaano ka iba ang
buhay namin. With his
crowd, even with the way they all dress... all professional and very mature. Bumaba
ang tingin ko sa aking
damit. I'mwearing white sneakers, high waist jeans and an white off shoulder top.
More like, conforming to
the youth. Dyan pa lang, sobrang laki na ng agwat ng mga mundo namin.
Bumaba ang tingin ko sa aking mga paa. I can't control people's emotions, opinion
of me, and actions. But I
can control myself.
Tinalikuran ko na lang agad sila. I did not look back. Wala sa sarili akong bumalik
sa lamesa namin.
Namataan ko si Amer na nakatingin sa akin, kalagitnaan ng halakhakan kasama si Sir
Collins.
"You have a great taste for art!" si Sir Collins.
"Thank you, Sir! Ang mga paintings na nabili ko galing sa ibang bansa ay ilalagay
ko sa ancestral house
namin. Soon, when it's fully developed, tatanggap na kami ng mga bisita, turista,
at art enthusiasts."
Tahimik akong umupo sa tabi ni Amer. Inayos ko ang aking damit at tahimik ding
tinitigan ang mga inumin sa
harap namin.
"You okay, Eury?" nagulat ako sa biglang dugtong ni Amer.
P 22-4
"Yup," sagot ko at umayos sa pagkakaupo.
"You found your boyfriend?" he asked.
Ngumisi si Sir Collins. "Oh! Hinahanap mo? I know where they are..."
Umamba si Sir Collins na ituturo kung saan patungo ang lamesa nina Vince pero
umiling ako.
"Uh, it's okay. I'll just let himenjoy his own party. Medyo masama rin kasi ang
pakiramdamko," sabi ko
kahit hindi naman totoo.
"Really? Pero alamniya ba na narito ka?" si Sir Collins.
"I'mnot sure. Hindi ako nakapagpaalampero hindi naman siya mahigpit kaya ayos
lang."
Nagtaas ng kilay si Amer sa akin. Makahulugan ang kanyang reaksyon pero bago pa ako
makapagsalita ay
may kumausap na.
"Kung ako ang naging boyfriend mo, hindi kita hahayaang pumunta ng bar ng 'di ako
kasama o kahit nang 'di
ko nalalaman!" kaibigan yata ni Sir Collins ang katabi ko.
Nanatili ang mga mata niya sa akin. He looks amused as he sipped on his whiskey.
Naka checkered blue long
sleeve polo, gaya ni Sir Collins ang hairstyle, mas nadedepina nga lang ang panga
ng isang ito.
"I'mJed, by the way," nilahad niya ang kamay niya sa akin.
Tinanggap ko ito. "Eury Saniel."
"Yeah! I know you. You were featured in several issues of our magazines."
Nanlaki ang mga mata ko. "Our magazines?"
"Eury, he's the owner of iMedia. Also, editor in chief of some of their magazines."
Nagulat ako roon. Hindi ko inasahan iyon ah! He's so young to be the owner of a big
company! Pero kung
anak siya ng may-ari, pwede. Though he's not as young as me, siguro ay ka edad lang
ni Vince!
"Nice meeting you, Sir!" interesado kong sinabi.
He smiled. "You're very popular with the youth. I remember our best selling issue
last year is the one with
you in it."
"Baka nagkataon lang, Sir."
Humalakhak siya. "No kidding. You are like the idol for most of the youths. But you
are exploring more
mature roles or modelings, right?"
"Uh, yup. May isang break sana ako sa isang adult magazine pero hindi natuloy."
P 22-5
"Oh! So you're up for it! I can offer you that! Pwedeng cover girl agad!"
"Talaga, Sir? Wow! I mean..." hindi ko mapigilan ang pagkamangha.
Tumango ako, speechless.
Hindi ko alamkung bakit mas lalo akong nahumaling ngayon sa mga offer involving
mature roles or anything
that's not for the youth. I need to slowly give up my young girl aura. Hindi na ako
bata para umaktong bata o
magdamit ng pambata.
"I'mvery interested!"
"That's great! Sige! I'll call your manager. I'mwondering if it's okay kung ikaw
lang sa grupo mo?" tanong
niya.
"Hindi ba ayos lang ang ganoon, Eury? Pinapayagan naman ni Tita Daisy?" si Amer.
"Yup!" sabi ko at tumuwid sa pagkakaupo.
"Amore, it's really time for a more mature image now! Hindi ba ay matagal mo nang
gusto iyan?"
makahulugang sinabi ni Amer sa akin.
Ilang sandali kong tinapunan ng masamang tingin si Amer. He moved his brows up and
down, for five times,
probably just to annoy me. Humalakhak si Sir Collins kaya hindi ko na pinatulan pa
ang kaibigan. Nilingon
ko si Sir Jed at nakitang nakakunot ang noo nitong tumitig sa sahig.
"Is this yours?" he asked while giving a piece of crumpled paper fromthe floor.
"Nahulog iyan galing sa
bulsa mo."
Tinanggap ko ang papel. Hindi naman ako nagdala ng papel. Surely, this isn't mine,
right. Bago ako umiling
ay tiningnan ko kung may nakasulat bang kahit ano.
"I amwarning you." Iyon ang nakalagay sa papel.
Ngumiti ako at umiling.
"Hindi akin 'yan."
"Oh! Nakita ko kasing nahulog galing sa bulsa mo," si Sir Jed at nilukot ang papel.
Itinapon niya iyon sa
lamesa namin.
Sinundan ko ng tingin ang kakarampot na papel, nakalukot sa ibabaw ng lamesa at sa
tabi lamang ng baso ko.
"I will contact your manager immediately. Papayag naman siguro iyon," si Sir Jed.
Wala sa sarili akong tumango habang tinitingnan ang papel. It's frommy pocket?
Tiningnan ko ang maong na
suot. Ang bulsa. Hinawakan ko ang bulsa ko ngunit ang naramdaman ko lamang ay ang
konting sakit galing sa
pagkakabunggo ko kanina sa mga tao sa dancefloor.
P 22-6
"Uh-oh," Amer's amused voice echoed.
"Vince!" Tumayo si Sir Collins at naglahad ng kamay kay Vincent na nahanap ang
upuan namin.
Naglipatan agad ang tingin ng mga babaeng nasa katabing lamesa, na purong mga
kaibigan din ni Amer.
Nakatayo si Vince sa harap ng U shaped sofa, hindi na hinihintay na anyayahan
papasok. He's slowly making
his way to me. Tumuwid ako sa pagkakaupo. Nakita kong sumulyap siya sa katabi kong
si Sir Jed.
"Vincent!" Tumayo si Sir Jed sabay lahad ng kamay sa kanya. "Kaiimbita ko lang kay
Eury na mag cover girl
sa isang magazine ko!"
Tipid na tumango si Vince. Nasa tabi ko na siya, nakatayo. Umusog si Amer paharap.
"The adult magazine, Vince. Hindi ka naman siguro ganoon ka conservative, 'di ba? I
will be the
photographer, don't worry," dugtong ni Sir Collins.
Bumaling si Vince sa akin. Isang kilay ay nakataas, tila tinatantya ang reaksyon
ko. I have no plans to drink
any more but the situation urged me to sip.
"Kung iyon ang gusto niya, there's no problemwith me."
"Good, pare!"
Umupo si Vince, ngayon ang buong atensyon ay nasa akin na. His hand immediately in
a possessive stance,
creating very little personal space for me. It snaked around the back of my sofa.
Our knees are touching, kung
hindi man ay nilalamon niya rin ang espasyong dapat para sa binti ko.
Hindi ko siya tiningnan. Tanging ang mga binti lamang namin ang tinitingnan ko. Si
Sir Jed, na unti-unting
lumalayo ay naghahanap na ng ibang kausap. And Amer has completely deserted me
because of his dream
come trues.
"Did you check your phone?" he asked slowly.
I don't need to. Wala namang nagtitext. Kinagat ko ang dila ko para pigilan ang
pagsasalita. My determination
to be a better woman, a mature lady, is completely on. And I ammore serious than
ever.
Umiling lamang ako.
"My colleagues surprised me with a party. May nakuha akong contract sa Spain. I
celebrated for a while with
thembecause I don't want to be rude and just walk away. Their efforts will be
wasted," he explained.
Right! Like I will believe that? At bakit pa kailangang magsinungaling o
magpaliwanag?
Nilingon ko siya. Umaapaw ng napakaraming salita sa aking utak. My chest hurt so
much looking at his deepset
eyes.
I silently wished that instead of hating on himso much years ago. Sana natanto ko
agad kung ano ba talaga
ang nararamdaman ko. At sana sinabi ko na lang sa kanya agad para natigil na ang
kahibangang ito at
nakalimutan ko na lang siya!
P 22-7
He is perfectly groomed. I have seen himin simple clothes. Seen himin a t-shirt and
maong. Seeing himin a
longsleeves rolled up to his strong forearms with the first two buttons unbuttoned,
nicely cut slacks, and
black shoes, narealize kong nababagay talaga siya sa mundong ito. He fits perfectly
in the metro, though there
is just nothing metrosexual in him. In fact, he's just very masculine. So raw, that
only a few men tried to be.
His lips pursed. I absently stared at it for a long time. Kumurap-kurap ako at
bumaling muli sa harap.
"Mind to tell me why you're here?" I amvery aware of the amusement in his voice.
Naiirita ako sa sarili ko. Dahil kagagawan ko rin naman iyon kung bakit iniisip
niyang sinusundan ko siya. I
was a stalker as a child. And a stalker few days ago. But right now I amdetermined
to change it all.
Amer wants to party, iyon dapat ang sasabihin ko pero mali parin.
"I just want to party, that's all."
"Oh..."
Nilapat niya ang kanyang mga daliri sa aking kamay na nakahawak ng wineglass.
Bumaba ang tingin ko roon.
"Hindi mo sinabi sa akin. Sana ay sinama kita."
Hindi na. Maeenjoy ka naman na wala ako. Kaya nga hindi ka nagpaalam, 'di ba? Maybe
taking care of his
sex life means like that. I shouldn't meddle with that! Again, I bit my lower lip
to stop myself fromlashing
out.
"Ayos lang. I'mhaving fun."
"You danced?" now his tone is a bit hard.
Umiling ako. "I tried to pero pagod na ako." I lied but that's to cover my shameful
choices few minutes ago.
Hindi siya agad sumagot kaya sinulyapan ko. Nakanguso siya habang nakatitig sa
akin.
"Then shall we go home?"
Fuck that's just so fucking unfair! Dahil tapos na siya, uuwi na kami! Tapos na
siyang mambabae!?
Mabilis ang pintig ng puso ko. Nangingilid na ang mga luha sa gilid ng mga mata.
Para kang bata, Eury!
"I'll just finish this," sabi ko sabay pakita sa inumin.
"Pang ilan na 'yan?" bulong niya nang lumakas ang music. His breath tickling my
ear.
"Pangalawa."
Tumango siya.
"Sweet n'yo naman! Nilalanggamna kayo! Naku, Vince! Lambingin mo 'yan, huh!
Sinekreto mo palang may
P 22-8
party ka rito kasama mga friends mo!" singit ni Amer.
Vince's full attention turned to Amer. Amer smiled evilly.
"We saw it on Facebook, e. Kanina pa 'yan tahimik at walang gana si Eury."
Ang baklang 'to! Sinisira pa ang... damn him!
Nilingon ako ni Vince. Now he looks serious. Parang pinipiga ang puso ko. Agad
akong nag-iwas ng tingin.
"Don't mind him. I'mjust tired."
Magpapagawa na ako ng rebulto. Hindi ko maalala kung kailan ako nakapagpigil ng
ganito ka grabe buong
buhay ko.
His hand rested on my waist. He slightly pulled me closer to him, para bang may mas
ilalapit pa itong
posisyon namin. Tumuwid ako sa pagkakaupo at hinayaan siyang gawin iyon. Nilagay
niya sa likod ng aking
tainga ang takas na buhok.
"It's a surprise party. Susunduin kita kung tapos ka na kaya hinihintay ko ang text
mo, kanina pa," paliwanag
niya.
"I was too busy to text. And don't worry, it's really okay. I didn't tell you
I'mpartying tonight anyway. Pareho
lang tayo. Hindi naman tayo obligado na sabihin ang lahat kaya ayos lang, Vince."
HIs eyes turned very dangerous. The one like a predator watching his prey closely.
"Hindi ayos sa akin. I oblige you to tell me your whereabouts. I'll tell you about
mine, too. I texted you
pagkatapos ng ilang minuto namin dito."
Nilagok ko ang inumin para mas lalong magpigil pa ng tunay na hinaing! Sa huli ay
tumango ako at tiningnan
siya.
"Okay, next time. I'll tell you where I'mgoing," mataman kong sinabi at nilapag ang
wine glass sa mesa.
Hindi pa ako natatapos sa mga sinasabi ko ay pinalupot niya na ang mga braso sa
aking katawan. At his built,
it's so easy to envelop me with his arms. Nilapit niya ang kanyang mukha sa akin at
wala akong nagawa kundi
ang maestatwa. Abot-abot ang tahip ng puso ko. Ikinahihiya ko na ganoon ito ka
lakas habang yakap yakap
ako ni Vince. Pakiramdamko ay malalaman niya na ganito ang epekto niya sa akin!
"Oh damn! You are mad at me..." he whispered. "I'msorry."
"I'mnot. Umuwi na tayo, Vince. Pagod na ako."
Hindi siya nagsalita. Nanatili siya sa ganoong posisyon, hinihigpitan pa lalo ang
yakap.
"Damn!" ulit niya.
"Sige na. Kanina pa ako inaantok."
P 22-9
Muli niyang hinigpitan pa. Pakiramdamko ay nakaramdamako ng takot sa pagkakayakap
niya, pero siguro,
guni-guni ko lang ang lahat ng iyon. Maybe my mind is just creating things.
"I'msorry," he whispered so softly.
"I'mnot mad," ulit ko. "Ayos lang, 'di ba, sabi ko?" nanginig ang boses ko.
Hindi siya nagsalita ngunit nanatili siyang yakap ako. Mahigpit ang mga kamay,
hindi ako binibigyan ng
pagkakataong makawala. Hindi nanlalambot. At konting galaw ko lang, mas lalong
humihigpit.
"Forgive me, please," bulong niya pagkatapos ng ilang sandali.
"It's nothing," sagot ko.
He groaned.
Nakita kong palapit si Vanessa sa lamesa namin. May kasama itong dalawang lalaki na
siguro kasamahan din
ni Vince.
"Si Vince?" tanong ni Vanessa kay Amer kahit na nasisiguro kong kita niya naman
kami.
Itinuro kami ni Amer kay Vanessa.
"Vince, your colleagues are here," sabi ko.
Sumulyap lamang si Vince sa kanila.
"Babalik ka pa ba? One of your clients is on our table. Si Mr. Yee. He wants to see
you."
"Tell himto meet me in my office some other time. I'mbusy right now."
Walang kahihiyang tumawa si Amer. Agad pang hinawakan ang labi para pigilan kahit
sobrang kita na ang
tawa niya. Even Sir Collins looked at us while Sir Jed is talking to one of the
beauty queens sitting beside
our table.
"Oh. Okay."
"Vince, you can go and meet him. I'll wait for you. Kapag tapos ka na, 'tsaka
tayo-"
"Uuwi na tayo ngayon," mataman niyang sinabi.
Tumayo siya at nilingon ako. Nakita kong nagulat si Vanessa, akala'y sasama si
Vince sa kanila ngunit
naglahad ng kamay si Vince sa akin. He even got my purse for me. Kinuha ko iyon at
sinuot sa sarili ko.
His armimmediately snaked around my waist pagkatayo ko.
"Uuwi na kami, Van. Paki sabi kay Mr. Yee na sa opisina na lang. Thanks for the
party, Nigel, Chris.
Pakisabi sa kanila na umuwi na kami ni Eury."
P 22-10
Ang dalawang lalaking kasama ni Vanessa ay nakatitig lamang sa akin. Sinuklay ko
ang aking buhok gamit
ang mga daliri. Nilipat noong isang lalaki ang tingin kay Vince.
"Sige, Vince. Sasabihin ko."
"Oh, bye Amore!" Tumayo si Amer at bineso ako sa magkabilang pisngi. "Ingat kayo
pauwi ni Architect!"
I waved at some of our friends. Nagpaalamna rin ako kay Sir Collins at sa kay Sir
Jed. When I turned to
Vince, nag-aabang ang seryosong mga mata niya sa akin. Nananantya at binabasa ang
aking bawat galaw.
Nag-iwas ako ng tingin at nagpatuloy sa paglalakad palayo sa mga kaibigan.
"You sure you want to go home? Ayos lang na maghintay ako," hindi ko alamkung bakit
totoo na ito ngayon. Walang bahid na pamimilit sa sarili.
"I want to go home with you."
Tumango ako at hindi na nakipagtalo. He cursed softly under his breath. Napalingon
ako sa kanya, nagtataka.
Now he looks so serious and dangerous. Mataman ang tingin sa akin na tila hindi
kontento sa kung anong
ipinapakita ko. Nag-iwas ako ng tingin at mas lalo niyang hinigpitan ang
pagkakahawak sakin, palabas kami
ng club.
Pinatunog niya ang kanyang kotse. He opened the car door for me and without
hesitation I slid in. Umikot siya
at pumasok na rin sa loob. Nakaseatbelts na ako at nakatingin sa harap. Alamkong
tinititigan niya ako.
"What's wrong?" he said gently.
Even inside his car, he's invading my private space. Nakahawak siya sa dashboard sa
harap ko, ang isang
kamay ay nasa backrest ng upuan ko.
"Wala, Vince."
"Please tell me, Eury. I'mgoing to completely lose my fucking mind," he whispered.
"Are you mad at me?
Say something, please,"
Ngumuso ako at nag-iwas lamang ng tingin.
His nose found its way to my neck. Marahan ang bawat paghinga niya at bawat buga ay
kiliti sa aking leeg. I
did not move, though. Hinayaan ko siya.
"I'mtrying to be mature enough to understand things, Vince. Kaya ayos lang."
"Oh," he groaned. "You have just completely made me so crazy, Eury. At hindi ko
alamna may mas ibabaliw
pa pala ako sa'yo."
?????????? HAHAHALAGLAG
P 22-11
Kabanata 21
439K 20.2K 18.6K
by jonaxx
Kabanata 21
Shoot
Pagkauwi, dire-diretso ang lakad ko patungo sa aking kwarto. Sumunod lamang si
Vincent sa akin, walang
imik at nagmamasid.
Realizations dawned on me the whole night. Dahilan kung bakit sa mga sumunod na
araw, hindi na muli pa
akong lumabas. I was home most of the time, working out and practicing until Sunday
came.
"Inescort po ako ng guard, Miss Eury," si Genta sa kabilang linya.
I wake up early to cook breakfast everyday. Ngunit kung maunahan ako ni Vince, siya
na ang nagluluto.
Ngayon, hindi na ako nakapagluto dahil abala ako sa pag-aayos.
"Okay. I think Vince is in the kitchen so just knock. Nasa kwarto pa ako."
"Sige po, Miss."
Ilang sandali pa ang lumipas ay lumabas na ako. Wearing a black turtle neck
sleeveless top, paired with a
black pleated skit, beige colored heels, and black and gold designer hand bag. My
hair is parted side ways,
straightened and combed properly.
"Salamat po, Architect," I immediately heard Genta's giggles. "'Yong schedule po ni
Miss Eury ngayon, ay-"
Natigil si Genta nang nakita akong palapit.
"Good morning, Miss!" she smiled shyly.
She's looking sharp and ready for work. Naka t-shirt, maong, rubber shoes, may
dalang duffel bag para
paglagyan ng kahit ano.
Nakahilig si Vince sa nook at sumisimsimsa kape. I'mvery aware with his usual
dangerous and disarming
stares at me. Tumaas ang kilay ko at tumayo lamang sa tabi ng sofa, tinitingnan ang
sarili sa malaking
salamin.
"Eat your breakfast first," si Vince.
I actually don't have a plan to eat my breakfast. Dapat on the go na lang pero ayaw
ko nang makipagtalo. That
would only ruin my poise.
"Genta, can you tell me my schedule for the whole day while we eat," malamig kong
sinabi.
"Ay, naku, Miss, kape lang ayos na ako. Kumain na kasi ako sa amin. Diet ako."
P 23-1
Lumapit si Vince. Pinigilan kong tumitig sa kanya. Even with just a plain white v-
neck t-shirt and maong, I
cannot stress how intriguing and mysterious he is.
Nagsimula na kaming mag-almusal. He cooked scrambled eggs, some steamed vegetables
(na madalas kong
lutuin at mukhang ginaya niya), and chicken.
"Are you sure you won't eat?" I asked Genta.
Tumango siya at palipat-lipat ang tingin sa aming dalawa ni Vince. Siguro ay
nagtataka sa katahimikan
naming dalawa. Sumulyap ako kay Vince at nakita kong nagtagal ang tingin niya sa
aking damit. Nakanguso
siya at tila may malalimna iniisip. Akala ko'y iiwas niya ang tingin kapag nakitang
nakatingin din ako pero
hindi. Imbes ay nanatili ang mga mata niya sa akin. Napakurap-kurap ako.
"Eight o'clock, meeting with Tita for the whole month's activity. Ten o'clock,
photoshoot. Kasali na diyan ang
lunch, Miss. One o'clock, dance rehearsal for production number. Three o'clock
byahe. Six o'clock, mall gig
and meet and greet. Eight o'clock ng gabi, uwi na."
I absorbed my schedule for the day.
"Para naman bukas, Miss, para lang alammo po... Eight o'clock band practice and
brainstorming. Meeting
twelve o'clock. Two o'clock rehearsals for next mall gigs. Four o'clock, magazine
interview. Eight o'clock,
radio station interview. May mga photoshoot ka rin, Miss. Merong ikaw lang mag-isa,
sa ibang araw naman."
"Anong oras siya matatapos mamaya?" Vince asked.
"Seven matatapos ang mall show, Architect. Pero siguro mga alas otso pa dahil may
meet and greet pa at
meron din sa backstage."
"I'll drive you wherever you'll go today. I don't have work."
Tinapunan ko siya ng malamig na tingin. Oh! That's why he's up this early.
Nakapagbihis na rin. Akala ko
kahit Linggo ay may trabaho.
"I'mworking. I'mbusy," sabi ko.
"Hihintayin lang kita. Don't worry, I won't meddle with your work."
Nagkatinginan kami ni Genta. Nasa baba na ang van na susundo sa akin. Ipababalik ko
na lang siguro iyon sa
istasyon. Pwede pa iyong magamit ng iba.
Sa sasakyan na sinabi ni Genta sa akin ang mga detalye. Tahimik si Vince habang
nakikinig. Maybe taking in
every little thing that I'll do for work.
"Eto nga pala ang listahan ng ipapractice n'yo mamaya, Miss." Binigay ni Genta sa
akin ang lista pati ang
lyrics. Kahit na alamko na ang lyrics, it is still better to prepare.
"Who are the sponsors for the shoot?" tanong ko, ang mga mata'y nasa lyrics pa.
"Bukas pa ang sponsored, Miss. Si Tita at ang stylist ang pumili ng susuotin n'yo."
P 23-2
"Anong susuotin?" diretsahan kong tanong.
"Nakita ko sa backstage kahapon, pusa ata 'yon, Miss, o tiger ba 'yon? Di ako sure
basta parang ganoon."
"What?"
Nilingon ko si Genta. Nagulat siya sa pagkakagulat ko.
"Bakit, Miss?"
"Tiger what?" lito kong tanong.
"Basta, may taingang headband kasi roon. One piece tight dress at kung anu-ano pa."
"Who's idea is this again?" tanong ko.
"Tita Daisy, Miss. Bakit?"
I groaned. So much for looking mature. I will look like a kid in a costume kapag
iyon nga! Damn!
Nilingon ko si Vincent. Seryoso siyang nakatingin sa kalsada. His eyebrow shot up.
I just hope that he's not
listening. Hindi naman siguro siya papasok sa studio, 'di ba? He'll just wait in
the car! Yes! That's it!
Pagkadating, naintindihan naman ni Vince na hindi siya pwedeng pumasok sa meeting.
I felt relieved when he
said that he'll just wait in a restaurant downstairs. Pero kung iisipin ko na
mamaya pa kami bababa
pagkatapos ng rehearsal, na siguro'y 2pmpa lang, dinalaw ako bigla ng awa.
He won't stay there till later, right? I'msure he can entertain himself with other
things. Make himself
occupied.
"You all have your individual shoots. Nagkataon lang na medyo marami kay Eury
ngayon lalo na sa issue sa
kanya."
Flyn nodded. Nakatitig parin siya sa kanyang schedule para sa month na ito. Ganoon
din ako. Genta's taking
down notes for me. Ang mga P.A. naman ng dalawa kong kasama ay ganoon din ang
ginagawa.
"And also, our next meeting we'll have Blair and Zander."
Bumalot ang katahimikan sa buong hall. Nanatili ang mga mata ko sa papel. Pareho
naman akong nilingon ni
Flyn at Carrie.
"Is this about their upcoming movie?" tanong ni Flyn.
"Yes. Determinado ang President na ipakita sa mga tao na in good terms si Eury at
ang love team. They earn
through both, anyway. So they're determined to keep both and come clean. Ayos lang
ba, Eury?" tanong ni
Tita.
"Bakit hindi ayos, 'di ba? She's moved on. May boyfriend na nga!" si Carrie.
P 23-3
Nag-angat ako ng tingin kay Carrie. She smiled genuinely at me, hoping that what
she said is true.
"Inimbitahan din po kami ng manager nila sa mall tour?" tanong ko dahil iyon ang
nabasa ko sa schedule
namin.
"Yes, I'mabout to ask you about that. Wala namang problema si Carrie at Flyn. Kaya
ikaw lang ang aantayin
ko, Eury."
"Tita, I don't think that's a good idea. Pwede namang ipagpaliban na lang ni Eury
iyon," si Flyn.
"Inimbitahan tayo para mas lalong patunay na wala ngang iringang namamagitan sa kay
Zander, Blair, at
Eury. Without Eury, the invitation will be useless."
"I have no problemwith this, Flyn. Pupunta ako."
Ngumisi si Tita at isang beses na pumalakpak. She's so pleased with my answer.
"I know! Kaya nga umo-o na ako bago pa lang ako nagtanong sa'yo. Of course to let
their manager know that
Eury is not bitter. Besides, bakit siya magiging bitter? Who could ask for more
with a boyfriend that
handsome?"
Tumawa si Carrie.
"I wanna meet him! Nakita ko na ata siya sa isang party noon pero hindi ng
malapitan."
"Nandito po siya, Tita! Pinabalik ni Miss Eury ang service dito dahil hinatid na
kami ni Architect!"
Tita Daisy's jaw dropped. Tiningnan niya ako na tila ba ako ang isa sa mga
pinakamalaking pagkakamali sa
buhay niya.
"Bakit 'di mo sinabi? At bakit 'di mo sinama rito?"
"H-Huh? Meeting natin 'to. He's just here to pick me up later, po."
"No, no, no!" she smirked. "Eury, don't be rude to your boyfriend!"
Tumayo si Tita Daisy at dahan-dahang lumapit sa akin. Nakita ko pa kung paano
parehong sinundan ng tingin
ni Carrie and Flyn ang aming manager. Nang nakalapit ito sa akin, hinawakan niya
ang aking upuan at
bahagyang yumuko.
"We're done. Papasukin mo siya sa backstage ng studio. Doon mo siya paghintayin,"
si Tita Daisy.
"But he said he's fine-"
"Hija, anong klaseng girlfriend ka?"
Ouch!
"Kung may pagkakataong pwede mo siyang papasukin sa backstage, gawin mo. Anyway, I
don't think he'll
P 23-4
meddle with anything. Come on, don't be rude!"
Tumawa si Carrie. "Sige na, Eury. Ipakilala mo na rin!"
"The backstage is large, Eury. He can wait there kesa naman sa labas siya mag-
antay," si Flyn.
Oh damn! I can offer himbut I don't think he'll agree. Lalo na kapag wala na naman
siya sa baba at may
nilakad pala siya. Imposible naman kasing mag-antay siya sa akin ng matagal.
Ako:
Vince, we're done with the meeting. We're in the studio now for the shoot. You can
come here. It's on the
Fourth floor.
Nagsimula na sa pagmi-make up sa akin. Habang ganoon ay ipinapakita na rin sa amin
ang susuotin.
Longsleeve na bodysuit ang version ng kay Flyn. Kay Carrie naman ang two piece, ang
top ay off shoulder.
Ang sakin ay sweetheart top, may itimna ribbon choker, at bodysuit din na tulad kay
Flyn.
I'mnot saying that I will not look respectable in those pero hindi ko alambakit ko
kinakahiya ang pagsusuot
nito. Lalo na dahil papunta na si Vince dito! He'll see me!
"Eury, iyong suot mo ba kanina, iyon ang isusuot mo sa mall gig?" ang stylist.
"Hindi, po. I brought some clothes."
"Ako na ang bahala ng para sa'yo. You have sponsors, anyway."
Tumango ako at nagpatuloy sa pagtitig sa aking sarili sa harap. Dumating ang iilang
chocolates galing sa
sponsors. May ilang admirers din na nagbigay, and I'mused to that.
Narinig ko ang tilian sa studio. Parang may kumosyong nangyayari lalo na galing sa
photographers namin.
And Tita Daisy hung a lot here, even when she doesn't usually do that.
"Hi! Eury is still in the backstage. Minimake-upan pa."
I groaned. I'msure it's Vince!
"Miss Eury, Miss Eury, dumating na si Architect!"
"Alamko."
Humalakhak si Flyn. "Oh, ba't matamlay ka? Hindi ba dapat masaya ka dahil binisita
ka rito?"
Tinapunan ko siya ng tingin. She's already made up. Kulang na lang ay magsuot siya
ng costume. Umiling
lamang ako.
"You're not comfortable when he's around?" si Carrie.
Hindi ko alamkung kailan pa naging mind reader si Carrie. Pareho kaming nilalagyan
pa ng blush-on. Her
P 23-5
hair is curled while mine has loose curls on its tip, too.
"Oh? Kailan ka pa nawalan ng confidence?"
I sighed. I cannot elaborate on why I'muncomfortable right now. Siguro ay dahil sa
costume?
I groaned when I saw both of themwearing the short ridiculous leopard costume.
Samahan pa ng cat ears,
pakiramdamko ay mapapahiya ako kay Vince. Bakit ba kasi ganito ang tema ng bagong
albumnamin? Damn
it!
At bakit nga ba ako namomroblema? I usually don't have problems with costume!
Bahala na nga ito!
Nagbihis ako ng sakin. Tinulungan pa ako ng stylist na maayos iyon sa pagsuot ko.
The tight dress hugged my body perfectly. Maiksi din ang skirt and it's pencil cut.
"Ayan! Ang ganda mo talaga! Nag a-acting workshops ka pa ba? Pero sa bagay, your
experience in theater is
already a big deal!"
Ngumiti ako. "Hindi muna iyan ang iisipin ko. I'mfine with Astra now."
Tumango ang stylist. "But I tell you, you are star material! You have a potential.
Kung hindi ka na magAastra,
I'msure you have a fall back."
"Thanks. Hindi ko pa naiisip iyan."
Ilang sandali ay nagyaya na siyang lumabas. Lalo na dahil parehong wala si Carrie
at Flyn sa backstage at
nasa studio na. Palapit nang palapit sa pintuan, lalong bumabagal ang yapak ko.
Nauna na ang stylist at
nakisali na sa pangkat na naroon at kausap si Vince.
"This are Eury's team. Si Flyn at si Carrie. Flyn is the lead vocals. Carrie is
good at dancing."
"Nice meeting you, Architect!" I heard Carrie's playful voice.
Hawak ang hamba ng pintuan, sumilip ako sa labas. Nakatayo si Vince sa tabi ng mga
highchair. All the gay
photographer's and stylist are around him. Tita Daisy, with some of the staff are
entertaining himwith chats.
Si Flyn at Carrie ay pareho namang nagpapakilala sa kanilang mga sarili.
Nahagip ako ng tingin ni Carrie. I know for sure she'll declare me immediately so I
did not wait for it.
Lumabas ako ng backstage at dire-diretso sa studio, trying to be confident when my
knees are numb and
trembling.
"Nandyan na si Eury. Let's start, Tita?" paalamng stylist.
Nagkahiwalay ang kanilang pangkat.
"Feel at home, Architect," Tita Daisy said in an unusually sweet tone.
"Sit here, Architect," ang stylist pa mismo ang naglahad ng upuan para kay Vince.
P 23-6
I rolled my eyes. Even before, he has that kind of air. Iyong tipong hindi mo
pwedeng baliwalain kahit na
puno pa ng VIP ang isang silid.
"Eury, baba ka sa isang box. Si Flyn ang nasa upper box. Carrie should be behind
you two," utos ng
photographer.
Lumapit ang dalawang stylist sa amin para ayusin pa ang aming mga damit. Lumapit
din ang make up artist
para ayusin ang make up ni Flyn.
Nanatiling nakatayo si Vince sa gilid lamang ng photographer. Titig na titig siya
sa akin habang nakanguso,
tila nagpipigil ng ngiti.
My chest hurt a lot. Damn it! Sa sobrang kaba ito dahil nakatingin siya!
His hands hung loosely on his pockets. Ilang sandali ay humalukipkip ang isang
braso at ang siko'y tinuko
roon para mapaglaruan ang sariling labi habang nakatitig sa akin.
Napalunok ako at tumuwid sa pagkakaupo. Hindi ko maalala kung kailan ako huling
kinabahan ng ganito. And
I'mnot even performing yet! Fool!
"Ready? One, two, three!"
Nagsimula na ang click sa camera. Madalas nakatingin ako sa camera, mas madalas
naman ang sulyap ko kay
Vincent. Nakatayo siya roon, intimidating me, or maybe the whole room. Dahil kahit
ang aming mga stylist ay
tila nahihiya sa kanya.
"Do you know that Eury has offers with sexy themed shoots?" si Tita Daisy ay
lumapit na kay Vince.
Narinig ko ang tanong ni Tita. Ngunit ang sagot ni Vince ay malabo na sa akin.
Nagsasalita siya ngunit ang
buong atensyon ay nasa akin. Tumango si Tita at ngumisi.
"Eury, you're too stiff today. Slouch a bit and loosen up!" ang photographer.
What?
Nagkatinginan kaming tatlo. Nagtaas ng kilay si Flyn sa akin.
"Looks like our supermodel is troubled." Humalakhak siya. "Palit tayo."
Tumayo kaming dalawa ni Flyn. Nagpalit kami. Siya ang nakaupo sa mas mababang box,
ako ang nasa isa.
"Perfect, Eury! Perfect fierce look!"
Goodness! I'mnot even trying.
Halos tatlumpung minuto ang shoot. Iba-iba ang posisyon at iba-iba rin ang props.
May solo pa kami na
nakatayo at nakaupo, for poster purposes only. Ako ang huling kinuhanan kaya nang
natapos ako'y
nakapagbihis na si Flyn at Carrie.
P 23-7
"Eury! Kita na lang tayo sa kabilang studio para rehearsal. Doon na kami kakain!"
paalamni Carrie nang
nakita kong pareho na silang nakapagbihis.
"Okay," sabi ko.
"Eury, dito ko na ipapadala ang pagkain ninyo ni Architect, huh? Sabihin ko kay
Genta na sa backstage na
lang," si Tita Daisy.
"Opo!" nakatingin parin ako sa camera at panay parin ang pose para sa aking solo
posters.
May sinabi si Vince kay Tita Daisy. Tumango si Tita, looking all concerned she even
squeezed Vince's
forearm. Pagkatapos noon ay bumaling si Tita sa akin at palihimna ngumisi.
Humalakhak ako at umiling. His biggest commodity is himself - his looks, aura,
money, and achievements.
Pero kahit naman siguro ang mga walang alamsa mga nagawa niya na, mahuhumaling
parin sa kanya.
Why he stayed single for a long time is beyond me. Maybe he's just a sucker for
flings and sexual
arrangements? Not really into serious relationships?
"Good job, Eury! Wrap up na! Gutomna kami!" sabi ng photographer.
Tumango ako at lumapit na sa operator, kung nasaan ang mga pictures namin.
"Ayos na 'to?" tanong niya habang ipinapakita ang sandamakmak na files ng aking
solo shoot.
"Kahit saan diyan. Kumain na muna kayo. Gutomna rin ako, e," sabi ko.
Tumayo ito at inaya na ang nagliligpit na photographer ng pagkain. Nilingon ko si
Vince na ngayon ay
nakapamulsa muli. Hindi nawawala ang pinipigilang ngisi niya.
"Magbibihis muna ako," sabi ko.
"Sasamahan kita sa backstage," aniya, parang natatawa.
Hindi ko na pinatulan. Dumiretso na ako sa pintuan ng backstage at hinayaan itong
nakabukas dahil alamkong
papasok din siya. Narinig kong sinarado niya ang pintuan. Hinanap ko ang silk robe
sa cabinet para
makapagbihis.
I immediately wrapped it around me before turning to the dressing room. Tinali ko
ang ribbon sa baywang.
Nakita kong nakaupo siya sa swivel chair ko. Nakatuko ang siko sa armrest at
nakapangalumbaba ng bahagya.
His thighs were spread far apart, consuming too much space. He bit his lower lip.
"Come here," aniya.
"Magbibihis lang muna ako," nag-iwas ako ng tingin.
I crossed the roomto get to the dressing roompero bago ko magawa iyon ay hinigit
niya na ang palapulsuhan
ko at padarag akong bumagsak sa kanyang mga hita.
P 23-8
"Vince!" saway ko, medyo galit ang tono.
He turned the swivel chair to face the mirror in front of us. Hawak niya ang kanang
palapulsuhan ko. Ang
isang braso ay nakapalupot naman sa aking baywang. I tried to remove it but it's
useless. He did not move an
inch, nor even intimidated.
Huminga ako ng malalimat tinitingnan ang ayos naming dalawa sa salamin. My knees
are shut but my feet
were apart. His thighs were apart, consuming the spaces in between me.
"You look nervous the whole time."
Uminit ang pisngi ko. Nervous? It's true that I amand I don't know why pero
mamamatay muna ako bago ko
aminin iyon.
"I'mnot!" giit ko.
"Really? I've seen you performin theater, you're not that stiff."
"W-What?" Napakurap-kurap ako sa sinabi niya.
"Uh-hmm. But still, you look like a cute kitten in your costume."
Cute? Kitten?
Hindi ko alamkung bakit ang bilis kong mairita sa napuna niya. Pinigilan ko ang
sarili kong magalit. Though I
amslightly offended, I need to control myself.
Isa-isa kong kinalas ang mga daliri niyang halos bumaon sa palapulsuhan ko sa
higpit. Ngunit tuwing
kinakalas ang isa ay humihigpit naman ang iba.
"Vince, I want to change! Come on!"
Hirap na hirap akong tanggalin ang mga daliri niya habang siya'y titig na titig sa
akin sa salamin. He slouched
a bit so his chin can rest on my shoulder.
"Take a photo of us first," malambing niyang sinabi.
"A-Ano? Ayoko nga!" Napakurap-kurap ako.
Humalakkhak siya. "I want a photo of us right now, please... Eury?"
"I don't like this costume, Vince. Let's just take a photo once I'mdressed well!
Hindi iyong ganito."
"Bakit naman?" tumagilid ang ulo niya. I don't think he wants an answer. He's just
asking because he's
amused with my reaction.
"This is childish. I don't know where our P.R. got the idea and it has nothing to
do with our songs!"
Humalakhak siyang muli. "It's not childish, Eury."
P 23-9
"Mukha akong cute kitten? Alin ang hindi childish dyan? Isa pa, this is not my
style. I have my own personal
style and it's definitely far fromthis costume!"
Nagulat ako nang nasa harap ko na ang cellphone niya. Ipinakita niya lamang ito sa
akin.
"I don't know how to take a photo of us. Please, Eury?" malambing niyang sinabi.
Ngumuso ako.
"Ayaw ko nga, Vince! I look like a kid here!" napigtas na yata ang pagpipigil ko
dahil sa kakulitan niya.
"Kid? Who says you're a kid?"
His hand slightly brushed the cup of my boobs. Napasinghap ako sa ginawa niya. My
knees trembled and my
skin became hypersensitive.
"Please," ulit niya, namumungay ang mga mata.
"A-akin na!"
Binitiwan niya ang aking palapulsuhan. Now his hands are all over me. Ang kanang
kamay nasa kaliwang
baywang ko. Ang kaliwang kamay ay nasa kanan ng tiyan ko naman. Damn him!
I switched it to camera's selfie mode. Inanggulo ko iyon para kita kaming dalawa.
Hindi ako ngumiti, ganoon
din naman siya but you can sense his amusement with his eyes. Ilang click ang
ginawa ko at may mga kuhang
nakatingin siya sa akin. Suminghap pa siya sa aking leeg, pati iyon ay nakuha.
"Done!" sabi ko sabay bigay sa kanya ng cellphone.
Akala ko'y papakawalan niya na ako dahil tapos na ngunit mas lalong humigpit ang
yakap niya habang
tinitingnan isa-isa ang pictures naming dalawa. Kumalabog ang puso ko habang isa-
isa at mabagal niyang
tinitigan ang bawat picture namin.
"I want to post it on my accounts. I only know Facebook."
Kinuha ko ulit ang cellphone niya. I edited the picture a bit for better lighting
at handa nang i-post sa
Instagram.
"What should I write as caption?" Naghihintay na akong magtipa.
"My whole life in my arms," he whispered.
Ilang sandali akong natulala. May konting sakit na dumapo sa aking dibdib. Yumuko
ako at tiningnan ang
aming mga hita.
Dahil hindi ako nagtipa ay siya na mismo ang isa-isang nagtipa ng mga letra.
Hinintay kong matapos ang
kanyang tinipa.
my whole life in my arms
P 23-10
"How is it posted?" tanong niya pero nakuha niya agad at siya na mismo ang pumindot
ng Post.
Hindi ako makagalaw. Kahit na tapos na ang inutos niya ay nanatili ako sa kanyang
kandungan. My chest hurt
everytime I think about his caption. Totoo ba iyon o hindi? My chest hurt not
because I'min pain, but because
my heart is hammering like crazy.
Tinanggal ko ang headband at itinapon sa harap. I really find the costume
ridiculous. Damn!
"Ba't mo tinanggal? I find it cute on you."
Umirap ako. "Kaya ko nga tinanggal, 'di ba?"
Ngumisi muli siya. Tumitig ako sa salamin sa harap. Nakatingin siya sa akin.
"You watch me on theater?" seryoso kong tanong.
Ngayon, muli niyang ibinaon ang mukha sa aking leeg. Ayaw ipakita ang reaksyon.
"When I'mnot abroad, yes."
Kumalabog lalo ang puso ko.
"Are the kisses real, by the way?" marahan ngunit may diin sa boses niya.
Nagpakawala ako ng hininga. Pakiramdamko ay lalagnatin ako rito. "Some...
Sometimes."
Nagpakawala rin siya ng malalimna hininga. Binalot kami ng matinding katahimikan.
"B-Bakit? Ayaw mo?" tanong ko.
Hindi siya agad nagsalita. I'mbeginning to conclude that he's not that open minded
after all. Hindi ko rin
alamkung bakit may parte sa aking nagdiriwang.
"It's part of your work, right?" tila hirap na hirap siyang sabihin iyon.
"Yeah."
Tumango siya. Nanatiling nakabaon ang ulo sa aking leeg. Kinagat ko ang labi ko at
kinuha ang cellphone ko.
I took a photo of us in the mirror habang ganoon ang posisyon niya. His face isn't
seen but his whole built is
very evident, consuming me like a predator locked on its prey.
"Ayos lang sa'yo?" tanong ko habang kinukuhanan ulit kami ng picture.
"I'll support you in everything," he whispered weakly.
Ngumiti ako. Tiningnan ko ang mga picture na nakuha ko. This is something that I
will never post. Dapat
sekreto ko lang ito. Sekreto naming dalawa.
VINCEEEEEE ?? Puta. Tama na please. Oxygen??????
P 23-11
Kabanata 22
409K 17K 7.7K
by jonaxx
Kabanata 22
Project
Inangat niya ang tingin sa salamin. Binaba ko agad ang cellphone para hindi niya
makita kung ano ang
kinuhanan ko. Ngumuso ako at nanatili ang mga mata sa repleksyon naming dalawa.
Tila hindi kuntento,
hinanap niya ang aking mga mata, hindi ang repleksyon nito.
Pinaunlakan ko iyon. I turned a bit to look at himbut all my eyes can take is his
half open mouth. He's
breathing slow and sensual.
Naglakbay ang isang alaala sa aking utak. All our kisses were hungry and hard. I
don't know what it's like to
kiss himslowly.
Marahan kong hinaplos, gamit ang aking hintuturo, ang kanyang labi. He closed his
lips at my touch.
And although I wanted to kiss himslow, hindi ko maiwasang magdiwang parin nang
hinalikan niya ako ng
mariin at uhaw. Umaatras ang katawan ko sa mga halik niya. Kung walang suporta ng
kamay niya sa likod ko
ay baka kanina pa ako nabuwal.
I had goosebumps the whole time he's kissing me. Lalo na dahil ang tanging
naririnig ko ay ang paglapat ng
aming mga labi sa isa't-isa. He tore on our kiss to lick his lips. Ngumisi ako nang
nakitang medyo mamulamula
ito.
"Don't worry, my lipstick is kiss proof," bulong ko.
After that, he attacked me again with hungry kisses hanggang sa hinihingal na ako.
He sighed deeply. His nose
rested on my cheek after the deep and hungry kisses. Bumaba ang tingin ko sa aking
mga kuko, para lang
maiba ang atensyon.
Oh, damn, I feel like I amso doomed. Sinusubukan kong alalahanin ang nakita ko sa
bar na may kasama
siyang ibang babae, ang paglilihimniya sa party, ang arrangement naming dalawa
ngayon, ang paraan ng
kanyang paghalik sa akin na tila puno lang ng lust, at ang nakaraan naming dalawa.
But nothing, I mean
nothing, would ever make me less happy today. Kahit alin man sa mga iyon. Kahit pa
isipin ko ng paulit-ulit
ang mga iyon. I amin so much happiness that I'mnot sure what my passion really is,
if it's my career, or just
him.
I could not concentrate. At least I amaware of my state, though.
"Sasama rin ba mamaya ang boyfriend mo, Eury?" tanong ni Carrie sa akin sa
kalagitnaan ng practice.
P 24-1
"Oo. It's a Sunday, wala siyang trabaho."
"So ibig sabihin, sa mga susunod na araw, hindi na?" she pouted.
Natawa ako at umiling.
Pinagmasdan ko si Flyn na seryoso sa pagpa-practice sa sayaw. Habang kami ni Carrie
ay parehong gusto
ang breaktime, Flyn doesn't want it in anyway.
"Flyn, kwentuhan muna tayo. Masyado kang seryoso. Dapat 'di ka nagpapagod, e. May
work out ka pa
pagkatapos ng mall show, ah?"
Flyn waved at us. Nagsimula siyang muli sa routine ng sayaw. Dinapuan tuloy ako ng
hiya. Sa aming tatlo,
ako ang pinakamahinang mag perform. I can sing and dance but not exceptionally
good, like them.
Tumayo ako at nagsimula nang sumabay kay Flyn. Just to make sure that we'll perfect
our number later.
Sumunod na rin si Carrie nang nakitang nagseryoso ako. Though, she doesn't have to
put much effort in it
because she is a natural dancer. Tumigil si Flyn nang tinawag siya ng kanyang P.A.
na may dalang mga
bulaklak.
I grinned. I get most of the flowers fromadmirers. Meron din sa kanila ni Carrie at
madalas ay nang-iintriga
kami sa kung sino ang nagpadala.
"Hindi niya 'yan tatanggapin," si Carrie nang tumigil kami sa pagsasayaw.
Nakatingin lamang ako sa repleksyon ng malaking salamin. Hinintay ko kung tama ba
ang sinabi ni Carrie.
Flyn whispered something to her P.A. Napawi ang ngiti ng P.A. ni Flyn ngunit sa
huli ay tumango ito at
lumabas na ng room.
"Arte!" kantyaw ni Carrie.
Flyn rolled her eyes. "Career ang focus ko. I have no time for other things."
"Baka naman nakikipagkaibigan lang ang tao?" nakapamaywang si Carrie na tumitingin
kay Flyn. Inabala ni
Flyn ang sarili sa pagkuha ng inumin at pag punas ng pawis.
"No need to send me flowers if it's friendship."
Madalas na nagtatrabaho sa showbizay walang panahon sa mga ganoong relasyon. Dahil
na rin iyon sa
schedule at priorities. If you want your career to flourish, you should concentrate
on it. Practice and do
workshops. Accept gigs without hesitation and always show up on time, with prepared
performance. Kaya
walang panahon sa pagbo-boyfriend.
I only got away with Zander because we both understand what it means to keep a
relationship in this
business. It will mean compromise, trust, and patience. Hindi kami madalas magkita
at kung magkita man ay
palihimpa. My parents thought that I get to spend my whole day with Zander just
because we work for the
same station but no... I rarely see himin a week.
P 24-2
Ngayon, hindi ko lang sigurado kung paano ito kay Vince. I live with himso we'll
see each other at home. Well, at least now that my schedule isn't that full.
My heart fluttered when Flyn announced that we better get ready for the mall gig.
Hindi dahil excited akong
mag performkundi dahil magkikita kami ni Vince. Though, I really should tone down a
bit. Hindi magandang
makita niyang masyado akong apektado sa kanya. Kahit pa kasalanan niya rin naman,
hindi matanggal-tanggal
sa isipan ko ang nangyari kanina.
"I'mdone." Nag-iwas ako ng tingin.
Kanina nang hindi kami magkasama, panay ang halughog ko sa mga lugar. Ngayong
nahanap ko na siya, ni
tingin, ayaw ko siyang gawaran.
Sa buong byahe patungo sa mall, itinuro sa akin ang mga gagawin pagdating. The cars
were asked to go to the
basement immediately. Galing doon, aakyat na kami sa backstage para makapaghanda.
We have two hours to
prepare. By five, magsisimula na ang ibang performers. Alas sais naman ang schedule
namin.
"Nakay Genta na lahat ng kakailanganin mo," si Tita Daisy. "Nasa van na siya kasama
ang ibang P.A. Sina
Flyn at Carrie iisang service. Coordinate with your bouncers."
"Opo."
Marami pang bilin si Tita. Hindi naman siya sumasama sa amin sa mga gig. It will
take a miracle for her to
come with us. Ganoon lagi ang mga manager. But she makes sure that we get
everything and we're fine with
that. Hindi lang naman kami ang hinahandle niya.
"I'll call Flyn now for her information. Mamaya sa meet and greet, I'msure you'll
have more admirers than
the two, huwag kang masyadong magtagal sa isang tao. Bilisan mo, kung gusto mong
matapos agad. You have
a short interview after so you must be wise with your time."
"Okay, po."
Binaba ko ang cellphone pagkatapos ng tawag. Nilingon ko si Vince na ngayon ay
seryoso sa pagmamaneho.
"Mamaya, uh, you can stay in the backstage pero for sure magulo roon kumpara
kanina," sabi ko ng medyo
may pag-aalinlangan. "Kaya, ayos lang sa akin kung gusto mong sa mall ka na lang
muna habang nagbibihis at
make up ako. So you won't get bored."
"I won't get bored. I'll stay until you're done preparing. Lalabas na lang ako if
it's your time on the stage."
Napakurap-kurap ako. "You want me to reserve you a seat?"\
Damn! Ba't 'di ko 'to narealize kanina?
"No, I'mfine. I'll meet you after the whole thing, anyway. Ibigay mo sa ibang tao
ang para sa akin. I'll be
watching you fromafar."
And that's what he really did, actually.
P 24-3
Pagkapasok pa lang sa basement, medyo busy na. The bouncers reported that most of
the people here are our
fans. Ito raw ata ang pinakamataong mall show namin kaya agad na dinapuan si Carrie
at Flyn ng kaba. My
chest is pounding, too, but not because of the number of people. It's because of
Vince.
The make up artists flocked in front of me pagkaupo ko pa lang sa harap ng salamin.
Ganoon din ang kay
Carrie at Flyn. Flyn is rehearsing her song lines while Carrie is updating her
social media accounts. Panay
ang titig ko sa salamin, si Vince nasa likod, nakahalukipkip at nanonood lamang.
Iyong mga artist na kasama namin, hindi na nagulat sa presensya ni Vince. Ngunit
ang dala ng ibang
performers, parang namamangha sa presensya niya rito. I even caught one talking
about him.
"Architect, 'di ba? Why is he here?" bulong naman iyon pero malapit sa akin kaya
narinig ko.
Ang pinagtanungan ay nginuso lamang ako. I acted as if I did not get whatever
they're talking about.
"Oh, right! Mas gwapo sa personal. Shit!"
"Shhh..."
Ngumuso ako. Natutuwa man ay naiirita rin. Hindi na ako magugulat kung isang araw,
may biglang mag
ooffer sa kanya na pumasok sa showbiz.
"Hi, Architect! Kumusta?" tanong ng isa sa mga staff. "Stage boyfriend, ah? Walang
trabaho?"
Nilingon ako noong babae at ngumiti ito sa akin. Tumango ako at ngumiti na rin
pabalik.
"It's Sunday. I'll go with here whenever I can," sagot ni Vince.
"Ay naku, dapat lang! Daming fans niyan, madalas pa lalaki!"
Kinalabit pa ako ng bagong make up artist. Tumingala ako.
"Your boyfriend is so hot, Miss. Ilang taon na siya?"
"Just around twenty nine and thirty? I-I'mnot sure," sagot ko.
"Sabi na nga ba. Bukambibig kasi kanina nina Andrea at Shiela," sabi niya na
tinutukoy ang unang
magpeperformmamaya.
People seemto always talk about him. Maybe because he's intriguing? At talagang
guwapong-guwapo ang
mga tao sa kanya. Bukod pa sa alamng lahat ang achievements niya, at ang karanasan
niya, errr, sa babae.
I will wear a white Airmax shoes with my skin tight jeans and nude-colored top.
Gustuhin ko mang
magmukhang mas mature, my career is demanding me otherwise. Kailangan kong mag
conformsa kung anong
uso ngayon.
Pagkatapos magbihis at magmake-up, sina Flyn at Carrie naman ang hinarap ko para sa
final practice ng mga
gagawin. Seryoso akong nakisabay sa kakantahin namin mamaya. Buti na lang at hindi
naman gaano karami
ang linya ko.
P 24-4
Kumpleto kami sa backstage. We have drinks and food for everyone. Ngunit ugali na
naming tatlo na kumain
lang ng konti bago mag perform, so we won't feel bloated. Nahihiya nga lang akong
mag-offer kay Vince ng
pagkain kaya si Genta na ang inutusan kong mag offer para makakain siya. Vince
declined, though.
Mabilis ang oras. Nagulat na lang ako nang biglang mag-aalas sais na at kinailangan
na naming maghanda.
Nilingon ko si Vince. I can't believe he stayed awake and alert for almost three
hours behind us. Tumayo siya
nang narinig na tinatawag na kami ng staff.
"I'll come back here once you're out the stage."
Tumango ako at inalala ang kanyang hapunan. "Vince, you can eat your dinner
outside. Ayos na ako sa kinain
ko kanina."
I can sense his slight disapproval at my statement. Sa huli ay tumango siya.
"Kakain tayo mamaya pagkatapos
mo rito."
"Eury, you should be on stand by. The emcee is already introducing you!" sabi ng
staff na kanina pa pala ako
hinahanap.
"Opo, sorry."
Nilingon ko muna si Vince. A small smile appeared on his lips. Huminga ako ng
malalimbago tuluyang
sumunod sa mga staff.
Sa hagdanan, kabadong kabado ako. Parehong tahimik si Carrie at Flyn habang nag-
aantay samantalang ako'y
parang nilalanggam.
"You're nervous?" Flyn asked in a shocked tone.
Hindi ako nakasagot. Carrie poked my nose.
"First time ka niyang nakita sa entablado?"
Now that Carrie asked that question, it's actually a "no". This isn't the first
time. Sa'bi niya, pinapanood niya
na ako noon. Pero first time ko ata 'tong nalaman na pinapanood niya ako kaya
kabadong-kabado ako.
Akala ko mawawala ang kaba ko 'pag kadating sa stage pero nagkakamali ako. Mas lalo
akong kinabahan.
Lalo na nang nakita ko kung gaano ka dami ang naroon. Some even brought tarpaulins
with my name and
picture in it.
I performed well. Well, gaya ng dati, just the right thing with no wrong move.
"I love you, Eury!" tumili ang grupo ng mga teenager girls sa likuran.
I waved at themand they screamed more. Tumatalon-talon at nagtatawanan. It warmed
my heart that some
people acknowledge my existence.
Kung tutuusin, naisip ko na ito noon. That maybe, my want for this career
correlates my want for attention.
P 24-5
Kaya ko siguro dinala ang sarili ko rito ay dahil uhaw ako sa atensyon ng kahit ano
o kahit sino. The business
feeds my need for it. For affection. For acknowledgement. That has always been my
only insecurity. Seeing
this crowd right now proves that I'mdefinitely succesful in drawing people to it.
After this, I just don't know
what's next.
Pagkatapos ng sayaw at kanta namin, umupo na kami sa hinandang long table. Each fan
will have a chance to
meet, greet, and have their albumcopies signed by each of us.
It is not new that fans usually flock to me first before the other two. Noon,
pakiramdamko ay naiinsulto ko
sila. Kalaunan, I realized that they are more open to this than I am. They have
been in showbizfor almost all
their lives, anyway.
"Ate Eury, ang ganda-ganda n'yo po! Pangalawang beses ko na po 'to sa mall tour
n'yo. Blooming ka po!"
sabi ng isang dalagita.
"Thank you! So I should hope to see you again the next time?"
Tumili siya at tumango.
Bukod sa mga babae, men flocked on my line, too. Hindi naman sila gaya ng mga girls
na nagtitili. Tahimik
lang sila at nakangiti.
"Salamat sa pagpunta!"
Pictures were neccessary, too. Mapa lalaki o babae. Girls like to stay close but
men like to touch. That's
okay, though. It's part of work.
"For you, Ate Eury," sabi ng isang mahinhin at kulot na teenager. Kasama niya ang
kanyang kaibigan at
pareho silang nag-aalinlangang ibigay ang kanilang regalo sa akin.
"Thanks!"
"May nagpapabigay din nga po pala nitong sulat."
"Huh? Sino?"
"Hindi po namin kilala, e. Pero lalaki po 'yon."
"Ba't 'di naman nakapila?" I asked thinking that maybe the fan has a handicap or is
too tired already.
Nagkibit ng balikat ang dalawa.
May mga sulat para sa akin. Halos lahat, hindi ko binabasa sa harapan ng marami
dahil matatagalan ako sa
pag-eentertain. Pero dahil maliit ang nakatuping post it, kaya ko iyong basahin
habang hinihintay ang susunod
na lalapit.
Eury,
Kailangan nating mag-usap. Tulungan mo ako. Nagsisisi ako sa mga ginawa ko sa'yo.
P 24-6
H.
Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa nabasa. Niligid ko agad ang mga mata ko
sa buong venue.
Naghahanap ng lalaking maaaring namumukhaan ko.
"Good evening, Ate Eury! Fan na fan mo po ako!" nagtitiling sinabi ng lumapit na
babae.
I smiled but I couldn't hide my real feelings. Takot ako. Takot, galit, at
nagtataka. Pero higit sa lahat, takot.
Sino ang maaaring magsulat sa akin ng ganito? With the letter H, the only man I can
think about is Hubert.
He's on the run but it is not impossible to have himhere. Nilingon ko ang mga
bouncer sa paligid. Surely,
they will notice if someone here has ill intentions with me.
Bumaling ako sa linya. Tiningnan ko ang mga lalaki. Naghahanap ako ng kamukha. Nang
wala ay hinanap ko
naman ang mga teenager na nagdala ng mga sulat. They waved at me when we locked
eyes. They seem
innocent. They can't be with Hubert.
"Ate Eury?" napapawi na ang ngiti ng dalagang nasa harap ko.
Tumikhimako at nagsimula sa dati pang ginagawa. I entertained themall but I'mdeeply
bothered. Sa lahat ng
lalaking lumapit at kumuha ng picture, I amuncomfortable. Because I always think
that maybe they know
Hubert or they are connected somehow.
"Ate Eury, nakita ko po lahat ng pictures n'yo ni Kuya Zander! I ship you two!"
napawi ang pag-iisip ko nang
ito ang panimula ng isa pang fan.
I signed her copy of our album. Nang nag-angat ako ng tingin ay lumapit pa ang mga
kaibigan niya at ipinakita
ang isang tarpaulin na may nakasaad na...
"Eury and Zander fan club!"
"Gusto po namin kayong dalawa, Ate. We hate Blair so much. Hindi na nga maganda,
pangit pa ang ugali!"
I don't know how to react. Especially when their excitement got themand they are
already passionate about
it.
"Meron po kaming Twitter at Instagram, Ate! Thirty thousand followers na! Mas
marami pa sa ibang Twitter
Fan Accounts ni Blair at Zander."
"Naging kayo po ba talaga? May picture po kasi roon na magka holding hands kayo ni
Kuya Zander. Hindi
ako naniniwalang third party ka po."
Napalunok ako. I can't believe I'mlosing my cool over this. "Uh, wala. I mean, may
boyfriend na ako."
"Oo nga, po, ate. He's also handsome but we really ship you and Kuya Zander! Mas
bagay kayo ni Kuya,
Ate."
Sinaway na ang kanilang grupo ng staff dahil masyado nang nagtagal.
P 24-7
Pagkatapos ng lahat, I feel drained. One, because of the letter. Two, because of
those who insisted that I am
for Zander. Before I went backstage, tiningnan ko ang mga Fan Account na tinutukoy.
Nagulat ako nang nakitang hindi lamang iyon. Another account that's dedicated for
me and Zander even
reached six-digit followers! Although bashed but still they support us!
"Architect, nasa loob na si Eury," when I heard the staff say that. Agaran kong
pinatay ang Application sa
cellphone ko at agad ko ring nilagay sa isang box ang lahat ng natanggap na regalo
at sulat, including the post
it note with H as the writer.
Pawisan ako. Naka aircon man at nagpunas man ay hindi parin ako nakakaligo at
nagbibihis. Kaya naman,
palapit pa lang si Vincent ay lumalayo na ako.
Nagtaas siya ng kilay sa ginawa ko at agad niyang nahuli ang palapulsuhan ko.
"Vince, I'mstill all sweaty fromeverything. I'll change first-"
Bago ko pa makumbinsi ay sumalampak na ako sa dibdib niya. Parang spring na
kumawala pero sa huli ay
bumalik parin doon.
"Vince!" I immediately regret calling hima bit louder than I should.
Nagsilingunan ang mga staff at iilang kasama ko. Flyn smirked and continued
removing her make up.
Humiyaw naman si Carrie at wala akong nagawa kundi sabayan ang kanyang ngiti.
Vince kissed my temples and whispered, " You did great."
"Tsss." Aapila sana ako ngunit ayaw ko nang pahabain ang usapan. Gusto ko nang
umalis kami rito.
Nilandas niya ang kanyang kamay sa aking likod hanggang sa aking baywang. Erasing
all the handprints of the
people, mostly men, who touched me on the spot. Tiningala ko siya. O baka naman
nagdediliryo lang ako?
"Vince, pawisan ako. I need to change first."
Binalewala niya iyon.
Nagkatinginan kaming dalawa. Mapupungay ang mga mata niya at naka-igting ang panga.
I can sense that he's
suppressing something. Tumagilid ang ulo ko.
"May problema ba?" puna ko.
Umiling siya at pinikit ang mga mata. I can sense his awesome control about
something. The way his jaw
moved and revealed his hard bone structure, I know he's gritting his teeth and
clenching his jaw to stop
himself fromspeaking.
Sa pagkain at pag-uwi, panandalian kong nakalimutan ang lahat. Para akong
lumulutang sa ere habang
magkasama kaming dalawa. I did not talk much because I don't want to say any more
stupid things. He didn't
talk much, either, but being with himin an exclusive restaurant and candlelight
dinner is already too much for
me.
P 24-8
At ganoon din sa mga sumunod na gig. Our mall shows are usually around five or six
in the evening. Kaya
naman pagkatapos ng trabaho ni Vince, didiretso siya sa kung nasaan man ako para
sabay na kaming umuwi.
If it's only practice, sinisiguro kong gabi na ako matapos para makuha niya rin ako
galing sa station. We'd
still go home together.
The rest of the week was peaceful. Although, I have always been bothered about the
note sent to me.
Sa sobrang preoccupied ko kay Vince, nagulat na lang ako nang pumasok ako sa
conference roomat naroon si
Blair at Zander. I did not mean to even jump at the sight of thembut I did. Siguro
ay sa gulat na hindi ko man
lang naisip na ngayon nga pala iyon.
Blair scoffed at my reaction. Pumikit ako ng mariin para pansamantalang iwasan ang
kahihiyan ng reaksyon
ko. I don't want themto think that I amaffected because honestly, I'mreally not.
Tumikhimsi Tita Daisy. Naupo na ako sa gitna nilang dalawa ni Flyn. Carrie is
looking at me intently while
Flyn, like her usual self, is crossing her arms at the sight of the two.
Kasama ni Zander at Blair ang kanilang manager. Naroon din ang President ng TV
station, who looked at me
with sympathy.
Speaking of them, I have booked an appointment with Reanne. Wala akong pwedeng
pagkatiwalaan o
mapagtanungan man lang tungkol kay Hubert kundi siya.
"So we're complete," si Tita Daisy.
Tumango ang presidente sa akin bago bumaling kay Zander at Blair sa harapan.
Nagtama ang mga mata namin ni Zander. Humaba ang buhok niya. Mas mahaba sa dating
alaala ko. Well, we
haven't seen each other for a while so I shouldn't be surprised. His hair almost
covered his eyes. Matalimang
tingin niya sa akin. His lips in a pout and his stance in a lazy sitting position.
Blair moved a bit. Dahilan kung
bakit napabaling ang atensyon ko sa kanya. She's sporting her usual no make-up make
up. It looks so fresh in
the camera pero sa personal, kitang-kita ang layer ng make up na nakapaloob sa
mukha.
"Shall we start?" tanong ng President.
"Sandali lang, po." Zander's manager interrupted. "Before we talk about this
project, can we ask if Eury is
sport with this?"
Nanlaki ang mga mata ko. Carrie looked at me with a worried expression. Si Tita na
sana ang magsasalita
pero inunahan ko.
"I don't have any problems with this, po," I said with all honesty.
Zander shifted on his seat. Huminga siya ng malalimat matalimulit akong tiningnan.
PATAYHAHAHAHAHAHAHHA
P 24-9
Kabanata 23
404K 17.2K 9.3K
by jonaxx
Kabanata 23
Replaced
"Today, we'll talk about your upcoming projects and schedules together."
Kinuha ko ang mga papel na nasa harap namin. Nakasaad doon ang kung ano mang pag-
uusapan namin
ngayon, pati na ang mga kontrata. Hindi kinuha nina Zander at Blair ang kanila kaya
nasisiguro kong alamna
ng mga ito ang tungkol doon.
"We're making a movie, of course with Zander and Blair as the main characters. Ang
kakanta ng Official
Sound Track ay ang Astra."
Well, that's easy. Hinalughog ko ang mga kontrata at nakita ang nakasaad kasabay ng
paliwanag ng manager
nina Zander at Blair.
"The storyline is based on a book called The Downfall Chronicles. Naka attach sa
copies n'yo ang script and
also, we already have a theme song. All you have to do is practice it and we're
good."
Namilog ang mga mata ko nang nakitang may gagawing music video para roon. Bukod sa
clips galing sa
movie, may appearance din ang dalawa sa studio o venue sa kung saan ito sho-shoot.
So this means we'll
work together aside fromthe mall shows!
"Tonight is your first mall show together. Alamna naman siguro ng Astra ang
mangyayari?"
"I have already informed themabout it. Una silang lalabas para kumanta and they'll
introduce Blair and
Zander, they exit by then."
"Yup. That's all. Is everyone up for it?"
Binasa kong mabuti ang schedule. Nasa utak ko ang magiging schedule ko rin sa mga
shoots ko sa magazine
ni Sir Jed, iilang endorsements, at kung anu-ano pa.
"Eury? You're hesitating? I hope not."
Napalinga ako kina Flyn at Carrie na parehong pumipirma na. Flyn looked at me with
concern eyes. Si Carrie
ay seryoso naman sa pagpipirma. Tita Daisy moved her eyebrows up and down as a
signal to sign the whole
thing.
Kitang-kita ko sa mukha ni Zander ang pananantya. Siguro ay iniisip niyang
nagdadalawang isip ako dahil
ayaw kong makasama silang dalawa.
P 25-1
"Hindi, po. I just don't want to miss work. I have lots of endorsement recently and
iniisip ko pa kung
maaapektuhan ba ang mga iyon."
"This is a bigger project than your endorsements. So whatever schedule you have
with them, iyon ang iadjust
mo."
I gritted my teeth. She's right but for some reason, I want the endorsements more.
Hindi dahil wala si Blair at
Zander doon, I just naturally want it more than all of these.
Kinuha ko ang ballpen at nagsimula nang maglagay ng pirma. I have to take note of
the schedule and make
sure that it fits the other scheds.
"Kaya n'yo bang ma irecord ang kanta sa lalong madaling panahon?" their manager's
gaze shifted to Flyn.
"We'll start practicing later, po," si Flyn.
"Good. I'll give you a deadline for it."
Tumango si Flyn at Tita Daisy. Tumikhimang President at bumaling sa manager nina
Zander at Blair.
"I hope this experience will improve your relationships and would clear the fans'
doubts."
Ngayong siya ang nagsasalita, hindi ko maiwasang maisip ang note na naibigay sa
akin noong nakaraan. Was
that really Hubert? Wala nang ibang pwedeng magbigay sa akin noon kundi siya.
"Alamkong maayos na si Eury. Now I hope the both of you would stay professional
till the end," sabay tingin
niya kina Zander at Blair.
"I amprofessional, Sir," Blair said with her eyebrow up.
Huminga ng malalimsi Zander at bumaling na lamang sa mga papel, ignoring the
President's call.
Tumango ang president sa kanilang manager bago bumaling kay Tita Daisy. "I trust
your expertise on this.
Umaasa akong magiging mabuti ang epekto ng trabahong ito."
Nagpasalamat at nagpaalamang President sa aming lahat. When he went out,
magsasalita pa sana ang
manager nina Zander at Blair nang biglang tumayo si Zander. He walked straight out
of the room. Tumayo rin
si Blair, kitang-kita at konting panic sa mukha at sumunod na sa kay Zander
palabas.
"Pagpasensyahan n'yo na ang mga alaga ko. They're so busy with their offers for the
past months kaya medyo
pagod. Ngayon lang lumuwang ang schedule nila. Hope to see you before three.
I'msure by five this
afternoon, tapos na kayo habang sila'y magsisimula sa shooting ng movie."
Ngumiti ang manager nila at tumayo na. Tumayo rin si Tita Daisy.
"Well, good luck on that movie you're all working on, Colleen. Paniguradong
blockbuster ulit iyan," si Tita
Daisy.
"Of course. Astra will definitely land on better offers because of this experience
so should I say,
P 25-2
Congratulations?"
Nagngingitngit sa galit si Tita Daisy pagkaalis ng manager nina Blair at Zander.
"Genta! Tawagin mo nga ang nurse at magpapa BP ako!" sigaw ni Tita habang paulit-
ulit na hinilot ang
sentido.
Humalakhak si Carrie at tumayo. Hinagot niya ang balikat ni Tita Daisy para marelax
ito. Flyn stayed where
she's seated.
"Akala naman ng bruhang iyon na utang pa natin sa kanila ang pagsikat n'yo! Excuse
me! Well, she should
thank the management for postponing Blair's so called coming singing career for the
movie! Akala naman nila
madaling kumanta at kaya na iyon ni Blair kahit wala namang talent sa pagkanta
iyon! Naku!" gigil na sinabi
ni Tita.
Bumukas ang pinto at dumating na ang nurse kasama ni Genta.
"May plano silang ganoon, Tita?" Carrie asked.
Ginapos na sa braso ni Tita ngayon ang aparatong pangkuha ng Blood Pressure.
Nilingon ko si Flyn na
nanatiling tahimik at seryoso. Her eyes lit up when she realized that I'mlooking at
her.
"What do you think?" tanong ko.
Kumunot ang noo niya. Huminga siya ng malalimat sa ilang sandali ay naisip kong
wala siyang opinyon para
rito. "Hayaan mo na sila. Are you still affected?"
"I cannot say I'mnot. Though I ampretty sure I amnot as affected as Zander."
She smirked. "Inuna niya pa ang sariling ego kesa sa kapakanan mo. It's only right
that you broke up with him.
And he wasn't even worried while you were away."
"Shhh! Flyn, were prohibited to talk about-" si Tita na pinutol naman agad ni Flyn.
"Alamko, Tita. Sorry."
Pagkatapos namin sa meeting na iyon, umakyat na kami sa studio para makapagpractice
sa kanta. Bukod kay
Flyn, tinutulungan din kami ng mga batikang musikero na naka assign sa kanta.
For four hours, we made some good improvement. Hindi na namin pinilit pa dahil
hindi pwedeng mapaos,
lalo na si Flyn, dahil may mall show pa mamaya.
Sinulyapan ko ang cellphone ko at nakitang may mga mensahe roon galing kay Vince.
Vince:
Are you busy?
Vince:
P 25-3
I realized I'mnot as busy as you when it comes to work, huh
Tiningnan ko ang notifications ko sa social media accounts. Sa dami ng notification
ay kay Vince lang ang
napansin ko. He's been liking my old posts for the past two hours! Wala ba siyang
ginagawa?
Ngumiti ako at nagsimulang mag pack habang nagtitipa ng reply para sa kanya.
Ako:
Are you stalking me?
Vince:
Finally, a free time?
Ngumuso ako at nagtipa muli.
Ako:
We're leaving for a mall show right now. Pero hindi iyon para sa amin kaya saglit
lang kami. Papahatid ako
sa opisina ni Ate Reanne pagkatapos.
Vince:
I'll meet you there, then? I'll be done a little later than usual...
Hindi niya sinasabi sa akin kung anu-ano ba ang mga ginagawa niya! At bakit siya
gagabihin?!
Ginulo ko ang buhok ko. I groaned at the thought of being a "mature lady". I should
let himbe pero bakit hindi
talaga ako natatahimik kapag 'di ko malaman ang lahat ng tungkol sa kanya?
Ako:
Bakit?
Vince:
I'll meet the other Architects for that big project in Singapore. I'll be done by
seven. By 8pm, I'll be at
Reanne's office. What have you been doing this whole time, by the way? You can't
reply to my simple texts.
"Miss Eury, tapos ka na bang magligpit? Tayo na po," si Genta na ngayon ay dala-
dala ulit ang dalawang
duffel bag na may lamang kakailanganin.
"Tapos na ako," sabi ko at wala sa sariling sumama kay Genta palabas ng studio.
"Kanina pa sina Miss Carrie at Miss Flyn sa van, e."
"Sorry, Genta. Bagal kong kumilos," I muttered as I typed in my reply.
Ako:
P 25-4
I'mworking. E, ikaw? Ba't parang wala kang trabaho?
Ngumisi ako at binaba ang cellphone. Laking gulat ko nang ang katabi kong mag-abang
sa elevator ay si
Zander kasama ang P.A. at kanyang bodyguard.
"Good afternoon, Sir Zander!" si Genta.
"Good afternoon, Genta," Zander said in a stoic tone.
Tumikhimako at pinagmasdan ang papabukas na elevator. Pumasok ako sa loob, pumasok
din si Zander. Sa
huli ay pumasok ang mga kasama namin.
Para akong estatwang nakatayo sa tabi ni Zander. I seriously don't know what to say
or how to react right
now. Alamkong dapat maging kaswal ako sa kanya pero kung ganito siya makitungo at
makatingin, natatakot
ako.
The whole elevator ride is a pain in the ass. Lumabas na lamang kami ng walang
imikan. Si Zander,
nagmamadali patungo sa sasakyan nila ni Blair, habang ako'y sinusundan siya ng
tingin.
Nagkatinginan kami ni Genta.
"Nakapag-usap na po ba kayo ni Sir Zander, Miss, pagkatapos n'yong magbreak?"
tanong niya.
Umiling ako. Hell, kahit noong pagbi-break namin hindi pa kami nag-usap, e!
"So, magkagalit kayo?" Genta inquired.
Umiling ulit ako. "I don't think so."
"Oo nga naman. Pareho naman kayong may mga boyfriend at girlfriend na kaya bakit pa
siya magagalit, 'di
ba?"
Though I don't know if they really are in a relationship since they have not
confirmed it, kung totoo man,
dapat na talaga akong maging kaswal. Bukod pa doon, I need to say sorry to Zander
privately. I have not been
very honest to himeven while we were in a relationship. Dapat ay sinabi ko sa kanya
noon na mas
importante sa akin ang career ko at hindi pa ako handa sa isang seryosong relasyon.
But how the hell will I explain to himnow that I amready to be in a relationship
with my new boyfriend?
Napakaipokrita ko tingnan kapag sinabi ko iyon!
I groaned and brushed my hair with my fingers. Parehong seryoso si Carrie at Flyn
sa pagrerehearse sa
kanilang linya mamaya at heto ako, iba ang pinoproblema.
Vince:
I'min a meeting with my team. Kumain ka bago ang mall show n'yo.
Ako:
P 25-5
Okay. Ikaw din.
Vince:
Yes. We'll have our late dinner together later so make sure you don't starve
yourself until then.
I hate late dinners. Kailangan kong magwork out ng mas matagal kapag ginawa ko
iyon. But I guess I have no
choice. For some reason, I like it when he waits for me. I like it when we need to
eat together.
"Hoy, Eury!" si Carrie dahilan na napawi ang ngiti ko. "Ikaw ha..." She smirked.
"Iba talaga ang nagagawa ng
lovelife. Blooming na, ngiti pa nang ngiti!"
Inasar ako ni Carrie kahit noong nasa backstage pa lang kami. I did not dare look
at my phone again. Dahil
kahit na tinitingnan ko lang naman ang social media accounts ko, nag-aabang na ang
ngiting-aso niya.
"Kilig na kilig, e, no? I haven't seen you that smitten before. Or amI missing
something?" asar ni Carrie. Ang
tanging ginagawa ni Flyn ay ang tipid na ngiti habang inaayusan siya sa harap ng
salamin.
"Ewan ko sa'yo, Carrie. We have thirty minutes to go, right? Labas lang ako," sabi
ko.
"Asuuuuuss! Ilag sa tukso ko!" humagikhik si Carrie at pinindot pa ang tagiliran
ko.
I rolled my eyes and left themthere. Lumabas ako para tingnan ang dami ng tao na
dumalo. Hula ko kasi puno
maging ang pinakamataas na palapag ng mall. Sa backstage pa lang, parang umuuga na
ang sahig sa dami ng
tao at sa dagungdong ng hiyawan.
The bouncers were looking at me. Takot na baka umalis ako galing sa likod at
harangan ng mga taong
makakakita. Don't worry, I just want a look.
A gray curtain draped the whole backdrop. There's even a small roomcovered with the
curtain, diyan tatayo
habang tinatawag at bago lalabas sa buong hall. I went inside the dark room. Nang
nakapasok doon ay untiunti
kong hinawi ang kulay abong kurtina na pagitan sa maliit na roomna iyon at sa
entablado.
Namilog ang mga mata ko nang nakita iyon. Their loveteamis really phenomenal. Sa
unang palapag hanggang
sa pang-apat ay puno ng mga tao. Hindi mahulugang karayomat mukhang wala nang
chance na
makapagshopping ng matiwasay ang pupunta ritong hindi makikigulo sa mallshow ng
dalawa!
Hiyawan at sigawan kahit na hindi pa lumalabas ang loveteamnila. At konting
pagkakamali at panunuya
galing sa dalawang Master of Ceremonies ay agad na naghihiyawan ang mga tao sa pag-
aakalang lalabas na
ang inaasamna artista.
"Good lord, that's so much people," I whispered.
Huminga ako ng malalimat pinakinggang mabuti ang puso ko. And I amnot even fazed
with the fact that we
are performing in front of this crowd. Hindi ako takot o kinakabahan. I guess the
only question of my
confidence is him, huh.
Lumabas ako ng roomna iyon para sana bumalik na at magkwento kay Flyn at Carrie
nang natigil ako sa
paglalakad. Mukhang pareho kami ng iniisip ni Zander.
P 25-6
Pareho kaming natigilan. Siya kagagaling sa dressing roomna para sa kanila ni
Blair, at ako na kagagaling
lang sa loob ng madilimna silid bago ang entablado.
I pushed my self to say something just for the sake of saying something. I don't
want us to remain this way.
Kahit paano ay may pinagsamahan kami. At hindi ko siya masisisi kung bakit 'di siya
nag-alala sa akin noon
dahil hindi niya naman din alamang nangyari.
"Ang daming tao. Iba talaga ang hatak n'yo," I said in a casual tone.
He did not say anything. I can hear crickets fromwherever because of the silence
between us.
"Balik muna ako sa roomng Astra," sabi ko at umambang aalis na.
Bago ko siya malagpasan ay hinawakan niya ang braso ko. Bago ko siya matanong kung
bakit niya ginagawa
iyon, hinila niya na ako papasok sa kinurtinahang silid, kung saan ako galing.
Sa gulat ay wala akong nagawa kundi ang magpatianod sa hila niya. And before the
curtains fall and cover
us, his lips locked on mine.
By instinct, I pushed himaway fromme tearing the kiss apart. Dahan-dahan pang nag-
aadjust ang mga mata
ko sa dilimngunit sa kaonting tingin ay kita ko ang lamig sa kanyang titig.
"Zander, anong ginagawa mo?" natataranta kong tanong.
My eyes adjusted to the dimness of the whole room. Mapupungay ang kanyang mga mata
at napaawang pa ang
labi habang tinitingnan ako.
"Hindi ba ako ang dapat na magtanong sa'yo niyan?" he said. Hindi man lang niya
naisip na baka may
makarinig sa amin.
"This is not the right time to be talking about this, Zander, we only have thirty-"
"That's all you care about, huh? Your career?"
Wow! Nagsalita! This is ridiculous! I don't have the strength to start this row
right now. Lalo na dahil may
show kami ilang sandali na lang.
"Let's talk about this some other-"
"And you've replaced me that fast, huh?" Hinigit niyang muli ang aking braso nang
nakitang umamba akong
aalis sa silid.
"Bitiwan mo ako, Zander," pabulong kong sinabi sa takot na may nagrerecord sa
labas. "Don't accuse me of
choosing my career when it was so clear that you chose your career over our
relationship, too."
Nanlaki ang mga mata niya. His breathing is labored now, tila ba may nasabi akong
sobrang ikinagalit niya.
"Para iyon sa'yo. Do you think you'll have all your endorsements and offers if I
did not do it? You'll be
ruined-"
P 25-7
"Then why the hell did you offer me a house? Kapag nalaman iyon ng lahat, pareho
lang din naman ang
mangyayari, 'di ba? And all these time I thought you offered me that because you're
ready to choose me over
your career kahit hindi naman kita pinapapili at lalong wala iyon sa plano ko."
I don't make sense. Hindi sa gusto kong piliin niya ako dahil sa totoo lang, hindi
ko naman siya pinapapili at
mas lalong ayaw ko sa bigay niya. Pero kung ipagdidiinan niya sa akin ngayon na may
utang na loob ako sa
kanyang ginawa. By denying our relationship. And it's not even as if I got saved
for that. Hell, if anything, it
even got worse that I need to get a cover up boyfriend!
His grip weakened. Nabawi ko ang braso ko at maglalakad na sana ako palayo ngunit
muli niya akong hinila.
"Eury, Eury, please... I protected you fromthe issue-"
"Thanks. I got bashed anyway, though."
Hinigit niya ako ng sobrang lakas na napabalik ako sa kanyang dibdib. He hugged me
fromthe back and all I
did is squirmand beg.
"Let me go, Zander."
"I miss you. I missed you so bad. At sinong nagsabing wala na tayo, huh?" he
whispered.
What the hell?
"Ako! Bitiwan mo ako, Zander! Bitiwan mo ako!" sabi ko.
I forcefully turned a bit just to push himaway. Pagkatulak ko sa kanya ay patakbo
akong lumabas ng silid at
dumiretso na sa pasilyo patungo sa aming dressing room.
Asshole! Alamkong may mga pagkakamali ako. Alamkong pareho lang kaming dalawa rito
pero kung
ginawa niya iyon para magkabalikan kami, I'mcertain now. I'mnot going back to him.
"Anong nangyari? Mukha kang nakakita ng multo?" si Carrie.
Flyn's eyes darted on me immediately. Binaba ang natanggap na bulaklak at tumayo
para lapitan ako. "Anong
nangyari, Eury?"
Umiling ako at sumalampak sa aking upuan. Nilapitan agad ako ng make-up artist. He
started powdering my
nose, siguro ay pinagpawisan ako ng husto.
"Is it your lipstick o namumutla ka talaga?" si Carrie.
"May problema ba? May nanggulo ba?" si Flyn.
Nag-angat ako ng tingin kay Flyn bago umiling. "It's just Zander..."
Sabay na suminghap si Carrie at Flyn. Flyn went back to her chair and started
blushing her face again.
"Anong sinabi niya?"
P 25-8
I did not tell themthe full details. Bukod pa sa maraming nakikinig, kailangan na
rin naming maghanda dahil
tatawagin na kami.
I did well, actually. Kahit pa may kokonting "boo" akong naririnig sa crowd, mas
marami akong narinig na
magandang feedback. I guess people are slowly adjusting and accepting all the news
about us. Siguro na rin
dahil sa alamng lahat na may boyfriend naman ako at hindi ako makakasagabal sa
paboritong love teamnila.
I even saw new tarpaulins fromthe group who wants me with Zander. They're here even
when it's an event
focusing on the two.
May konting kaba akong naramdaman sa entablado nang sumagi sa isip ko ang
misteryosong nagpadala ng
sulat noong nakaraan. Nandito kaya siya? Wala akong panahon para alamin iyon dahil
hindi naman kami ang
makikihalubilo sa mga fans kundi si Zander at Blair.
"Y-You're kidding, right?" nanginginig ang boses ni Ate Reanne pagkatanong noon sa
akin.
After our short performance, umalis na rin ako. Flyn's going to her Mixed Martial
Arts work out at si Carrie
naman ay umuwi sa kanila. Hindi na namin hinintay na matapos ang buong show dahil
paniguradong
matatagalan pa iyon sa dami ng tao.
"Wh-Why didn't you..."
Kanina ay wala siyang reaksyon habang hinahatid ng kanyang sekretarya ang kape at
dessert para sa aming
dalawa. Akala ko ay talagang wala siyang magiging reaksyon ngunit nang umalis ang
sekretarya ay 'tsaka pa
lamang siya nagsalita.
Her troubled expression explained everything. It comforted me that aside fromAmer,
someone out there is
troubled for me. May ibang taong nag-aalala sa akin!
"Goddamnit, Eury! Bakit hindi mo 'to sinabi sa akin o sa awtoridad?!" her voice is
thunderous.
Mabuti na lang at kaming dalawa lang naman ang nasa kanyang opisina.
Kinwento ko ng buo ang nangyari sa kanya. Except, of course, about Vince's plans.
Para rin namang
naintindihan niya na agad na si Vince ang nakahanap sa akin at naging kami. Hindi
niya na kinwestyun pa
kung bakit at paano naging kami. Pakiramdamko ay iniisip niyang natural lang na
maging kami talaga.
"You... you almost got raped. You almost fucking died and you're here after weeks
or months! Iniinsulto mo
ba ako!?"
Kung alamko lang na ganito rin ang magiging reaksyon niya, sana ay 'di ko na lang
din sinabi. Maaaring na
trauma ako ilang araw pagkatapos ng nangyari pero sa dami ng sakit na napagdaanan
ko, I'malmost that
resilient.
"Don't make much fuss about it, Ate, please-"
"Don't make a fuss about it? I ama lawyer! I have access to anything involving
crime against the people of
the Philippines and here is my sister, not dealing with her own injustice! Eury
naman!" sabi niya, ngayon
miserable.
P 25-9
"I know. I'msorry. I was in shock and I don't know what to do. Sinunod ko lang ang
sinabi ni Tita Daisy sa
akin at-"
"Kakasuhan ko 'yang manager mo, Eury-"
"Oh, damn it, Ate! Please, will you listen first? This is not about the whole
thing. This is about something
else-"
"Kahit na!"
Tumayo siya at balisa na ngayon. Paulit-ulit na sinusuklay ang buhok. Binaba niya
ang kanyang salamin at
hinilot ang bridge ng ilong.
"You. Almost. Died. You almost died!" paulit-ulit niyang sinabi na tila 'di ko
naririnig. "Wala ka bang
pakealamsa sarili mong buhay? At sinabi mo na ba ito kay Vince? Eury," she groaned.
"Huwag na nating palakihin ito, Ate. Please-"
"Bakit mo ba pinagtatakpan ito, huh?"
"The suspects are dead, Ate. Isiwalat ko man sa lahat, wala nang hustisya pang
mangyayari-"
"Justice is justice. Be it for the living or for the dead!"
"Isa pa, pwede pa akong pagbintangan sa nangyari. May motibo ako!"
"You said Hubert killed his friends. Paano ka mapagbibintangan?"
Tahimik kaming nagkatinginan ni Ate Reanne. Sa mukha niya, pakiramdamko'y may unti-
unti siyang
nahihinuha.
"You said he's about to surrender, bakit niya pinatay ang mga kaibigan niya? Your
case was big but multiple
counts of murder is even a bigger case. He's lost his mind..." she trailed off.
"There's been weird happenings, Ate," I confessed.
Nagtaas siya ng kilay. Nilapag ko naman ang note na nakuha ko sa lamesa niya.
Pinulot niya ang kanyang salamin at sinuot muli. She picked the crumpled note up to
read it.
"Bukod pa riyan, may note din noong nagbar ako. Hindi ko nga lang dala dahil
naiwala ko na iyon. Hindi ko
naman inisip na may koneksyon iyon sa nangyari..."
"Get his files. Contracts or anything," sumimsimsa kape si Ate Reanne.
Noong una ay hindi ko pa alamkung para saan. She looked at me intensely like she
just figured out
something.
"We'll hire a detective."
P 25-10
"I can do it, instead. Ayaw kong palakihin ito-"
"Your life may be in danger, Eury!" iritado niyang sigaw sa akin.
"Please, Ate. I want to do this my way. I don't want another issue-"
"For goodness sake, mas importante pa ba sa'yo iyan kesa dito?"
Natahimik ako. Dinungaw ko ang kapeng hinanda para sa akin. Nanatiling seryoso si
Ate Reanne habang
tinitingnan ako. Sa huli ay pumikit siya ng mariin at sinapo ang noo.
"Ang sulat na ito ay pwedeng pain at pwedeng totoo. Pwedeng nanghihingi siya ng
tulong dahil ayaw niyang
makulong, pwedeng papatayin ka niya para hindi na lumaki ang issue pa. This is very
dangerous. Anong
mayroon sa unang note na nakuha mo?"
The phone rang. Umiling si Ate Reanne at bago pa ako makapagsalita ay sinagot niya
na iyon.
Kasabay pa noon ay ang pagtunog ng aking cellphone. I see Vince's texts but the new
text was fromAmer. I
opened it to see.
Amer:
You free? I wanna get drunk.
Para akong natauhan saglit. Hindi ito magtitext ng ganito kung walang problema.
I'mcertainly not free since
I'mmeeting Vince but I can't let my bestfriend down.
Ako:
Oo. Anong nangyari? Nasaan ka? I'mmeeting Vince for dinner but I think he'll let me
go out with you tonight.
Binaba ni Ate Reanne ang telepono. Hindi kailanman inalis ang tingin sa akin.
"That was Lucas. He's outside with Vince. Sinabi kong papapasukin ko sila
pagkatapos ng tatlong minuto. Let
me get this straight with you, Eury..."
Kinagat ko ang labi ko at tumango.
"Papatayin ako ni Vince kapag may mangyaring masama sa'yo. Hindi ko mapapatawad ang
sarili ko kapag
may nangyaring masama sa'yo. At papatayin kita kapag pumalpak ka sa kung ano mang
plano mo, but please,
be honest with me with anything. I amgoing to help you."
Huminga ako ng malalimat tumango. This isn't a joke to me but I'mreally determined
to figure things out
without the fuss. Lalo na dahil nasa showbizako. Konting kakaibang bagay lang,
palalakihin.
"Kumain ka na," si Ate Reanne sabay tingin sa pinahandang pagkain para sa akin.
"Baka magalit pa si Vince
sa akin kapag nalamang 'di kita pinakain dito."
Umiling ako. "Magsasabay na kami, Ate."
P 25-11
Nanliit ang mga mata ni Ate Reanne. Bakas pa rin sa mukha ang pag-aalala at galit
para sa akin ngunit
nahalinhinan iyon ng ngisi pagkatapos ng ilang sandali.
Nag-iwas ako ng tingin sa kanya. For some reason, my face heated.
"You didn't really hate him, did you?"
"I did!" giit ko.
"O, anong nangyari? Bakit ngayon parang 'di ka na mabubuhay ng wala siya?"
"Tsss..." I rolled my eyes.
Umiling si Ate Reanne at nilagay ang telepono sa tainga.
"Paki sabi kay Attorney na tapos na kami ni Eury. Maaari na silang pumasok dito."
Look who's speaki gUtotmo! Tanga
P 25-12
Kabanata 24
414K 17.6K 14.4K
by jonaxx
Kabanata 24
Angry
"Uuwi na kami," Ate Reanne declared when Kuya Lucas went to hug her.
Lumapit si Vincent sa akin at pinalupot agad ang braso sa aking baywang. Bumaba ang
tingin ni Ate Reanne
sa kamay ni Vince at nagtaas agad ng kilay.
"Uuwi na rin kayo?" 'tsaka pa lang nag-angat ng tingin kay Vince.
"Oo."
Nilingon ko si Vince sa huling sinabi. "Kailangan kong samahan si Amer. He wants to
party tonight."
Vince looked at me for a long while bago bumaling kay Ate Reanne. "Pupuntahan pa
namin ang kaibigan
niya."
Ate Reanne sighed and nodded dramatically. "Kung ganoon, mag-ingat kayo, ha?" Ate
Reanne's eyes went to
me. "Mag-ingat kayo, Eury."
Matalimko siyang tiningnan, nagpapahiwatig na tumigil siya sa ginagawa niya at baka
mahalata pa ni Vince.
"Eury did not eat the dinner served for her dahil magsasabay na raw kayo."
Uminit ang pisngi ko. Vince smirked cockily at my sister. "Gusto n'yo bang
sumabay?"
Umiling si Ate at ngumising muli. "Hindi na. Tapos na kami ni Lucas. Kaya naman
naming kumain ng
hiwalay, e. Kayo, mukhang hindi."
Kuya Lucas hugged Ate Reanne fromthe back. Ang mga mata ng lalaki ang puro para kay
Ate Reanne lamang.
And Ate seemed oblivious to it.
"Mahirap iyon noong una, hmm..." Kuya Lucas whispered on her ear but enough for us
to hear.
Humalakhak si Ate Reanne at umiling. Ngumiti ako at pinagmasdan silang mabuti ng
ilang sandali bago
nagpasya na umalis na sa opisina ni Ate Reanne.
It's relieving to know that Ate Reanne seems happy with her husband. Kahit pa
suhestiyon at maaaring pinilit
lang din siya ni Daddy na pakasalan si Kuya Lucas, mukhang maayos naman ang naging
desisyon.
I wonder if Ate Lyanna's happy with Kuya Dennis? Kumpara sa dalawa kong kapatid,
she's the colder one
and the more mysterious. She won't let everyone know what she's feeling.
P 26-1
"I realized Ate Reanne's happy with her marriage," I said, finally after thinking
so hard about it.
Nasa isang restaurant kami ni Vincent ngayon malapit lamang sa pupuntahan naming
bar kung nasaan ang
kaibigan ko. Ayaw ni Amer sa Arcus at may suspetsya ako kung bakit. I think his
heart just got broken! I just
hope Sir Collins did not drill a hole on his wallet, though. Gaya ng ibang lalaking
nagugustuhan ni Amer.
"Fixed marriage is not bad after all..." sabi ko habang sumusubo ng pagkain.
Nagtaas ng kilay si Vince sa akin. Tinitingnan akong mabuti habang kumakain din ng
inorder niya.
"You think Ate Lyanna's happy with Kuya Dennis?" tanong ko.
Nagkibit lamang ng balikat si Vince. I'mwaiting for himto say anything but he
didn't. Umismid ako at
binitiwan ang kutsara. Napansin niya agad iyon.
"Eat, Eury."
"Tapos na ako."
Naghahamong tingin ang iginawad niya sa akin. Pakiramdamko ay pipilitin niya akong
kainin ang isang
bandehadong inorder ko.
"Vince, I should tone down my food intake. I have an image to maintain. Bukod pa
riyan, wala akong work
out today kaya sa paraang ito na lang ako babawi."
Bumaba ang tingin niya sa aking katawan. I sighed slightly and slouched just so
he'd stop watching.
Nakakaintimidate siyang tumingin. Lalo na dahil alamkong maganda ang katawan niya.
I don't know if he's
even trying to tone his muscles up or does he have a trainer but he had those
curves way back. Kung may
pagbabago man, mas lumaki at mas nadepina lamang iyon.
"If I did not lie to my parents way back, Ate Lyanna might be happier with her
marriage now..." maliit ang
boses ko nang sinabi ko iyon.
Hindi parin siya nagsalita. Nagpatuloy siya sa pagkain niya. Inangat ko ang mga
mata ko sa kanya.
"She might be married to you," bulong ko.
Seryosong mga mata ang iginawad niya sa akin. He sipped on his wine. Nang binaba,
gumalaw ang kanyang
panga. He tilted his head and leaned a bit closer to the small table between us.
Umuga ang mesa, kung
tutuusin ay kaya niya itong itabi kahit isang kamay lang ang gamit. Bahagya naman
akong napaatras.
"How sure are you?"
Tumawa ako ng bahagya. Joke iyon. Paano ako hindi makasisiguro? Alamko. Alamng
lahat. Father wants to
adopt Vincent because he's talented. And for that to happen, he's going to let
himmarry his most-priceddaughter,
Architect Lyanna EphraimSaniel.
"You're my father's apprentice. You're bound to marry my eldest sister. Kung hindi
mo iyon alam, manhid ka
na siguro."
P 26-2
"I look up to your father but I know how to say "no" when I need to. I already
said, "no" when he asked me
that," sabi niya then a smirk played on his lips.
Nagulat ako roon. Sa tagal naming magkasama simula Costa Leona hanggang dito,
ngayon pa lang namin ito
napag-usapan.
Natahimik na lamang ako buong dinner. I can sense his stares at me but I ignored
it. Nanatili ang mga mata ko
sa mensaheng tinitipa ko para kay Amer, kung saan kami magkikita at kung ano ang
nangyari sa kanya.
"Amore!" Amer cried and hooked his heavy armon my neck when he saw me near his
sofa.
Ang pabilog na pangmaramihang sofa ay malungkot nang datnan namin si Amer na mag-
isa roon. Punuan ang
bar ngunit mag-isa siya sa malawak na espasyong ito. Hindi ko alamna sa sobrang
miserable niya ay wala
siyang ibang inimbita kundi ako!
"Fuck, I'mso drunk!" he declared.
Amoy pinaghalong alak at sigarilyo siya. Nilingon ko si Vince at nakita kong
tiningnan niya kung anong
mayroon sa lamesang naroon. He then called the waiter and ordered something. Umupo
ako ngunit hinila ako
patayo ni Amer.
"Tara sayaw tayo, Amore! Ay-" nakita niya si Vince sa likod ko kaya unti-unti
siyang nanghina at naupo na
rin sa sofa. "Nandyan pala si Vince so bawal kang lumandi?"
What the hell? Kinurot ko ng bahagya ang tagiliran niya.
"Ouchy ouch!" deklara niya sabay hawak sa kanyang tagiliran. "What was that for?"
"Ano bang nangyari sa'yo?" I said, changing the topic.
"Wala naman!" eksaheradong sinabi na para bang may ibang kahulugan.
"Seriously, Amer, I'mworried. What happened to you?"
"Wala nga! Literal na wala!"
"Is this about Sir Collins?" tanong ko sa isang concerned na tono.
Bumalik ang waiter na may dalang isang pitsel ng orange juice at tubig. Nagsalin
agad ako roon para
mahimasmasan si Amer na mukhang kanina pa rito sa bar at nilagok agad ang mga alak
na ibinigay sa kanya.
"Tanggap ko naman, Amore, e," now it all starts...
Bibigyan ko sana siya ng tubig pero dahil nagsimula na siya, binaba ko ang baso at
nilapag sa lamesa.
"Sa'bi ko sa sarili ko noon, kapag magkagusto sila ng babae, ayos lang kasi natural
lang iyon. They will
eventually like girls because you all have what we don't! What I don't! Dapat ang
pagselosan ko lang ay kung
may magustuhan siyang ibang kagaya ko? Pero bakit? Bakit ang sakit?" he cried
making his waterproof make
up smudge a bit.
P 26-3
Kumuha ako ng tissue at pinunasan ang kanyang pisngi. Niyakap niya ako habang
nanginginig siya sa iyak.
Pagkatapos ng ilang sandali ay bumitiw siya upang dagdagan pa ang sinabi.
"Nakita ko siya na may kasamang babae, may kadate, sabi ko ayos lang. Ganoon
talaga. Tanggap ko na pero
ang sakit!"
Sumandal siya sa backrest ng sofa at patuloy na nag-iiyak.
"Tanggap ko na na hanggang dito lang talaga kami. That we will never be loved the
way we want to be
loved. But I wish my heart knows that, too. Kasi kahit naka ilang beses na akong
ganito, hindi parin natututo
ito!" he pointed to his heart.
Hindi ko alamkung ano ang nararamdaman ni Amer. But fromhere, I know of his pain.
Ilang beses na siyang
nasaktan ng ganito at ilang beses ko na ring hiniling na sana alamko kung paano.
But the years with him
taught me that no matter how hard it is for him, he will always find his way back.
Hindi dahil hindi iyon
ganoon ka sakit, kundi dahil tanggap niya na ganoon ang kapalaran niya. Palagi. At
iyon na yata ang
pinakamasakit. To give up to your destiny. To consider this lifetime a loss.
"May mas gwapo pa kay Sir Collins..." bulong ko sabay haplos sa kanyang likod.
Umiling si Amer at patuloy na umiyak.
"Pakilala kita sa iba ko pang kaibigan sa showbiz, gusto mo?"
Hindi siya sumagot pero nagpatuloy siya sa paghikbi.
"Bakit? What did you do? Did you give himmore of your works?" I laughed. Joke dapat
iyon dahil ganoon
ang ginagawa niya. Siguro naman ay natuto siya, 'no?
"I gave himone of each!"
Shit!
"Amer, ano pang binigay mo?" tanong ko.
Kinagat ni Amer ang labi niya. "I bought this Chevy as a surprise gift for his
birthday but then-"
"What the hell?!" hindi ko na napigilan ang sarili ko.
Sana ay nakita ni Amer kung gaano ako ka disappointed sa kanya ngayon. Pero dahil
sa sobrang kalasingan
niya, hindi na siya makadilat ng kahit konti.
"Mabuti at 'di mo pa binibigay ang sasakyan, hmm? Kung sakali, you screw up big
time, Amer!" seryoso kong
pangaral.
He laughed a bit. Dumilat siya at bumangon. Kinuha ang shot at agad nilagok kahit
na pinigilan ko ang
brasong gawin iyon.
"You screwed up big time!" he declared dizzily. Tinuro-turo niya pa ako. "May
kumalat kanina sa Facebook
P 26-4
na picture n'yo ni Zander na naghahalikan sa likod ng kurtina."
Kumalabog ang puso ko. Hindi ko inasahan iyon!
"H-Huh?"
He smirked then his eyes wandered on the whole dancefloor. Parang gusto niya pang
gumala but I'msure his
body won't allow himto, anymore.
"And that was recent because his hair is longer than your previous pictures! Hindi
ba mas mahaba na ang
buhok niya ngayon? That's so recent that the caption says it was even earlier
today! Just not sure though, the
media lies..." wala sa sarili niyang sinabi.
What the hell? Hindi nga? Kung alamni Amer, paniguradong totoo nga iyon!
Nilingon ko si Vince na ngayon ay seryoso nang nakatingin sa akin. Bago pa ako
makapagsalita para sa
paliwanag ay sumuka na si Amer sa sahig dahilan kung bakit nagpatawag na kami ng
tutulong.
I called Amer's bodyguards. Vince called the bar's management and paid for whatever
remaining expenses
we had. Pati ang tip sa mga maglilinis ng kalat ni Amer. So the "night out" I
expected did not turn out the way
I thought it would.
Malalimna ang gabi nang pinagmasdan namin ang sasakyan ni Amer na paalis sa lugar
na iyon. Tulog na ang
kaibigan ko at binilin ko na lang sa bodyguards at driver na pauwiin na siya dahil
sobrang lasing na niya.
"Damn! Pinapunta lang yata tayo rito ni Amer para maglinis ng kalat! Kung sa bagay,
kung hindi niya tayo
pinapunta, kawawa naman siya..." nilingon ko si Vincent na malamig lamang akong
tiningnan habang
nagsasalita.
Hilaw akong ngumisi, inaalala ang huling sinabi ni Amer kanina. I'mnot sure if he's
not in the mood because
of that or because of what just happened. Ah! Siguro dahil pagod na siya.
"Umuwi na tayo," malamig niyang sambit.
"Mabuti pa nga. Antok na rin ako, eh." I faked a yawn.
Tinalikuran niya ako at pinatunog na ang kanyang itimna Corvette. I went inside and
did my seatbelts.
Pumasok na rin siya at pinaandar na ang sasakyan.
"Sayang! Akala ko pa naman night out na seryoso. Magpapakalasing lang pala ang
kaibigan ko," sabi ko kahit
na hindi na naman kailangan. Gusto ko lang tantyahin kung may idudugtong ba siya.
Nang wala siyang sinabi ay humikab ulit ako.
"Long night..." I remarked.
He did not speak the whole time. Hindi ko alamkung dapat ko bang isali ang topic
doon sa kumalat na
picture o ano. Hindi ko rin alampaano sisimulan kung sakali. Or does that even
matter to him?
P 26-5
Tahimik at dire-diretso na pumasok si Vince sa kanyang unit. Isang kamay na
tinanggal ang buton ng long
sleeves at diretsong naglakad patungo sa pasilyo. He turned to me and I caught a
glimpse of his weary eyes.
"May trabahong tatapusin lang ako. Matulog ka na."
Ngumiti ako at tumango. Bago pa ako makapagsalita ay sinarado niya na ang pintuan
sa kanyang study at
naiwan ako sa isang nakakabinging katahimikan.
Immediately, I went to my roomand scrambled. Una ay nagbihis ako ng roba para
makapasok na sa bathroom
at makaligo. Habang ginagawa iyon ay tinitingnan ko ang mga mensahe ni Tita Daisy
sa akin.
Tita Daisy:
What the hell did you do, Eurydyce!!!
Tita Daisy:
Ikamamatay ko ng maaga ang mga ginagawa mo!!!
Carrie:
Oh! So that's what happened? Paano si Architect?
Daddy:
Ano itong kumakalat sa internet, Eury? Ano ang sasabihin ni Vince sa nangyaring
ito! Ayusin mo iyan!
Tawagan mo ako kapag naayos mo! Kapag hindi, ako ang kakausap kay Vince! Sana
umalis ka na diyan sa
trabaho mo!
Flyn:
Kanina ito, hindi ba? I bet Zander initiated that. Tsk.
Nanginginig ang kamay ko habang iniiscroll ang aking newsfeed. Hinahanap ko ang
picture na tinutukoy at
nagulat akong isang albumiyon!
Habang naliligo ay para akong kinakatay sa frustration. It was eight photos all in
all. The first one, I was
smiling while Zander looks so cold. Pangalawa ay iyong lalagpasan ko siya. Pangatlo
ay noong hinawakan
niya ako. Pang apat noong kinaladkad niya ako. Panlima ay natabunan kami ng
kurtina. Pang-animay iyong
naghalikan kami. Pangwalo, ay kurtina na ulit! Walang picture na tinulak ko siya.
Punyeta!
Hinilamos ko ang aking mga palad sa sobrang frustration. You fool! I did not even
think about paparazzis but
more importantly I need to explain this to Vince!
"Bakit ako mag-eexplain? Totoo ba 'to? Hindi naman kami, ah?"
Ugh! Sinabunutan ko ang sarili ko at halos pakalmot na sinabon ang braso.
P 26-6
"I know! I can just tell himthat wasn't recent. Pero kapag nalaman niyang
nagsisinungaling ako, patay na
naman ako!"
Wala lang naman iyon sa kanya, e. Narinig niya kay Amer kanina iyong tsismis, wala
naman siyang reaksyon.
Except that he was cold the whole time. But hey, he's always cold to me!
Galit kong tinitigan ang sarili ko sa salamin. Pulang pula ang aking pisngi sa init
ng pinaligo ko. My lips
swelled and my hair is damp.
Matutulog na lang ako!
I opened my cabinet for some refreshing lavender colored silk. Pagkatapos magbihis
ay padarag na humiga
sa kama at pumikit.
Hindi ko na kailangang icheck ang comments sa pictures namin ni Zander. Alamkong na
bash na naman ako
ng bongga!
Dumilat ako at bumangon. Unti-unting tinulak ang pintuan ng aking kwarto. The cove
lighting looks very fine
at night. Dimand dramatic. I tiptoed my way to Vince's office para malaman kung
anong ginagawa niya pero
wala akong marinig!
Pilit kong tiningnan ang siwang ng pintuan sa hamba pero wala rin akong makita
bukod sa konting ilaw.
Slowly, I turned the door handle to open it. I'msurprised it was! Iyon nga lang,
nabilaukan ako nang bago pa
makapag-isip ng sasabihin ay nagtama na ang paningin namin ni Vince!
He's sitting on the far left of the office. It was filled with black and white
furniture. The cabinets were full of
large books. Ang mga muwebles, kung hindi mukhang ruler, ay isang geometric figure
naman. Even the
frames of the small pots were 3D geometric figures. But this is not the time to be
in awe with his talent for
spaces and designs.
"Kape?" napapaos kong offer nang nakapasok ako.
I'mstill tiptoing, without my slippers. Nagtatalo ang kaliwa at kanan kong kamay,
nagkukurutan sa aking
harap. I feel like a very confused child but I couldn't care anymore now.
He's on his swivel chair, with a Macbook in front and a pen in hand. His hair is a
bit disheveled and he did
not change his clothes. Bumaba ang tingin niya sa aking damit ngunit agad din
namang umiwas ito at tumingin
sa screen ng computer.
"Huwag na. Hindi naman ako inaantok," aniya.
"Oh! Okay." Mabilis akong tumango at tumalikod sa kanya.
Abot-abot ang tahip ng dibdib ko pagkalabas. Sinarado ko ang pinto. Pagkasarado'y
napabuga ako ng
malalimna hininga at nasapo ang ulo.
"Fuck you, Eury! Anong kape? Dapat nagdala na ako ng kape! He would always reject
my offer of anything,
of course!"
P 26-7
Mabilis akong dumiretso sa kitchen para makapagtimpla ng kape. I don't know how his
coffee is done so I put
the creamer and the sugar on the tray along with the freshly brewed coffee.
Pahirapan pa sa labas. Hindi naman ako sanay humawak ng tray kaya nahirapan akong
pumihit ng door handle
na may dalang ganoon. Nang matagumpay kong nagawa ay naabutan ko siyang nakatayo,
nakaharap sa
bintanang tanaw ang syudad, may kausap sa cellphone.
Nakita niya ako. He only looked down at me as I put the tray down a coffee table.
Muling nag-away ang
kanan at kaliwang kamay ko.
"I'll call you tomorrow, Van," si Vincent bago binaba ang cellphone.
Oh! He's talking to Vanessa. Ngumuso ako at nilahad ang kapeng nasa lamesa.
"I brought you coffee," I said in a hopeful tone. Damn it, Eury!
Bahagya siyang tumango.
"Hindi naman ako iinombut you may leave it there," he said coldly.
"Oh! Uh... Okay..." tumango rin ako at aambang aalis na pero nag-aantay na pigilan
niya. But he only stood
there waiting to get rid of me.
Lumabas ulit ako ng opisina. Hindi matalo ng kahihiyan ang frustration ko ngayon.
What if he'll realize that
I'mnot faithful? Or loyal? That I'ma cheater?
What if he'll realize that he's done with all of these? Na wala na siyang
papatunayan pa sa mga kaibigan at
kasama niya? Shiiiiit!
Nasa nook ako at nagsasalin ng kung anu-anong juice para gawing excuse. Gumawa pa
ako ng grilled cheeze
pangpadagdag excuse pa kung sakaling 'di tumalab ang mga juice na ipapasok ko roon
sa opisina niya.
"Vince, about the kiss. Hindi ko iyon ginusto. Zander dragged me, as you can see on
the pictures... pero
nakita niya kaya ang pictures?" I rehearsed my lines like it's an act.
Zander dragged me? Iyon ang totoo! Pero maniniwala kaya si Vince sa sasabihin ko
gayong...
"Vince, about the kiss... It happened so fast. Hinila ako ni Zander doon at bigla
niya akong hinalikan.
Nagmakaawa siyang balikan ko siya pero hindi ako pumayag kasi ayaw ko nang bumalik
sa kanya. Ugh!!!"
Tumingala ako at binuksan ang ref para kumuha ng isa pang uri ng juice. Nilagyan ko
ng ice ang baso at
nagsimula ulit sa rehearsal.
"Vince, about Zander's kiss. It was nothing compared to yours." Napapikit ako nang
naalala ko ang halik niya
sa akin. It was not slow. It was intense. At hindi ko alamkung bakit pinapangarap
ko talagang halikan niya
ako ng marahan na sa isipan ko'y ganoon ang ginagawa niya. "Mas masarap kang
humalik sa kanya. But this is
not to compare but to prove to you that I'mno longer interested in him, that even
his kiss mean nothing to me"
P 26-8
Isang kalabog ng tray ang narinig ko sa likod dahilan ng mabilisan kong pag-ikot.
Sa sobrang bilis ng ikot
ko'y natabig ko ang isang pitsel ng malamig na tubig sa gilid at natapon iyon sa
tiyan ko pababa.
I don't know which one to process first! The fact that Vince caught me rehearsing
my lines! Fuck! Or that the
water is ice cold that I'minstantly shivering! Or fuck! He closed the space between
us with his large steps
only to pull or tear my silky dress out of me!
Inekis ko agad ang kamay ko nang tuluyan niya akong nahubaran. Sa sobrang gulat ko
ay hindi na ako
makasigaw ng mura! I have no bra! I relied to the soft foamy material on the
clothes' breast pero dahil pinunit
iyon ni Vince ay wala na akong saplot.
Mabilis niyang kinuha ang remote at pinindot iyon para maisarado ang kurtina sa
harap ko. Habang dahandahan
pa itong sumasarado ay pinako niya ako sa nook. He put his hand on the granite top,
locking me in
place. So whoever, fromthe other side, with a high definition lens, won't see my
chest, and only his back!
Mabilis ang hininga ko. Pati ang pintig ng puso. Sinarado ko ang aking mga tuhod.
Ang lamig sa aking tiyan
pababa sa aking mga paa dahil sa tubig na rumagasa kanina ay walang laban sa kaba
at init na nararamdaman
ko ngayon. Sobrang lapit niya sa akin, at sa titig niya'y para akong nauubos na
kandila.
"Why the... Why the hell did you do that to my d-dress-"
"Mas manlalamig ka kung susuotin mo ang basang damit," he said in a controlled
voice. "Sit down."
"H-Huh?" Kahit na may tanong ay sinunod ko parin ang gusto niyang mangyari.
I tiptoed to the high chair just inches beside me. Umusog siya kasabay ko. Tumayo
siya ng tuwid habang
tinitingnan ko ang kurtinang marahan paring sinasarado ang buong bintana pati ang
bintana ng gym.
When it was completed, he moved to get the papertowels near us. Kumuha ng ilang
rolyo sa kamay at
pinunasan ang tiyan ko, pababa.
I opened my closed knees to give himaccess to my inner thighs. Nabasa rin iyon ng
tubig. He crouched a bit
to slowly wipe it with the paper towel. I silently sighed when his rough fingers
softly touched my thighs.
"Kukuha ako ng tuwalya sa kwarto mo," sabi niya.
"Vince, sandali lang," sabi ko ngunit hindi siya tumigil.
Kahit na walang saplot at tanging pagkakaekis lang ng braso ang damit ko, nagawa ko
paring hilahin ang tela
ng kanyang longsleeves para matigil siya. When he turned, I put my arms back in
place.
"About the kiss..." hindi na ako makatingin sa kanya.
Paniguradong narinig niya ang sinabi ko. Paniguradong alamniya ang eksplenasyon ko.
Hindi man lahat ng
iyon, kahit konti lang o iyong nasa dulo lang. Nakakahiya pero kesa mag-away pa
kami!
"What about it..."
Shit! He seriously wants me to explain it again even when he heard it, anyway? Nag-
angat ako ng tingin sa
P 26-9
kanya. He cocked his head to the other side, naghahamon ang ekspresyon.
"Uh, nagulat lang ako noon."
"Uh-huh..."
Kinagat ko ang labi ko. Lumapit siya ng bahagya sa akin at nilagay ang takas na
buhok sa likod ng aking
tainga. His other hand is slowly unbuttoning the rest of the buttons of his
longsleeves. Napalunok ako.
Anong gagawin niya? Is he going to... Oh my God, amI ready? Well, I'mtwenty three
so... But damn, I'ma
virgin!
"Hinila ako ni Zander tapos hinalikan niya ako roon sa likod ng kurtina. We-We-We
did not even agree to
meeting in that place. Nandoon na ako, na-naabutan niya lang ako."
Revealing his chiseled chest and rough arms, he removed his shirt in a swift motion
and put it behind me.
Napapikit ako ng bahagya nang napagtantong hindi iyon tulad ng iniisip ko!
Eury, you frigging FOOL!
Galing sa tainga hanggang sa leeg naramdaman ko ang init ng aking mukha.
Ikinahihiya ko ang mga iniisip ko!
"Then you kissed, right?" he asked coldly.
Para akong nabagsakan ng langit. Napaangat ako ng tingin sa kanya. His eyes stone
cold and his jaw clenched
tightly like he's just really controlling and suppressing his anger.
"He kissed me. I did not kiss himback!" deklara ko. "In fact, I pushed himaway!"
Tumango siya at hinila ang magkabilang panig ng longsleeves para matabunan ang
aking dibdib. Pakiramdam
ko ay hindi niya naman siniseryoso ang sinasabi ko, e. Pakiramdamko, tumatango
lamang siya para ipakitang
nakikinig siya.
"Are you listening, Vince? I said, I did not kiss himback and I pushed himaway!
Wala lang sa pictures kasi
natabunan na ng camera!"
Nagtama ang tingin namin at tumango ulit siya. Nagsimula siyang magbutones sa damit
at hindi ko alamkung
bakit mas lalo lang akong nairita.
"Vince!"
Bago ko pa madugtungan ang sasabihin ko ay lumapit na ako sa kanya para mahalikan
siya. Mababaw na
halik ang iginawad ko sa kanya at gustuhin ko mang laliman ay hindi ko magawa.
Umatras siya. At parang sinaksak ako ng punyal nang napagtantong baka ayaw niya
akong halikan dahil
nagkahalikan kami ni Zander kanina! It hurt so bad to see himback off frommy kiss.
It is insulting, even.
Hindi dahil hindi ko inasahang may makakaatras sa halik ko, kundi dahil si Vince pa
ang gumawa noon.
Kinagat ko ang lbi ko at yumuko ako. Hindi ko alamkung sino ang talo sa nag-aaway
kong mga kamay pero
P 26-10
pareho silang knock out sa hita ko. The lacey lavender panties I have on suddenly
felt cheap. I feel cheap
because I tried to kiss himand he's too disgusted to kiss me back.
"Halik lang ba ang ginawa ninyo roon?" malamig niyang bulong.
"Hindi ko siya hinalikan," ulit ko.
Lumapit na siya sa akin. My knees parted because of his frame. He crouched a bit
that his breath reached my
ears.
"Did he touch you anywhere?"
Umiling ulit ako, nanghihina. He's like my kryptonite.
My only weakness.
My family taught me to be strong. They trained me to be resilient with anything or
any problem. He's the only
person and problemI'mnot resilient to. Iyong tipong kapag may problema ako sa
kanya, hindi ako
makakabangon. Mananatili akong lugmok. Gaya ng nararamdaman ko pagkalipas ng ilang
taong ginawa ko
iyon sa kanya. This is probably why I never found happiness in every waking pursuit
in my life. Because I
have a problemwith him.
"One kiss then?" he whispered so soft like it's a real big sin and he's going to
judge me for it.
Tumango ako.
Inangat niya ang baba ko at inatake ang aking labi ng maiinit at mapupusok na
halik. His hungry and lustful
kisses made me weaker. His tongue slipped in between my lips making me moan.
He tore our kisses apart. Dumilat ako, nakaawang pa ang labi habang nakatingin sa
kanya. Inabot niya ang
paper towels at kumuha pa ng tatlong rolyo sa kamay para mapunasan ang basa kong
binti. He crouched more
to see the wet parts of my legs.
Wala na ako sa sarili habang tinitingnan siyang abala sa ginagawa. Bakit niya
tinigil ang halik? Alamniya ba
na... Why, Vince? Hindi mo ba ako gusto?
His fingers grazed on the wet parts of my left thigh making me aware of the intense
throbbing of my
femininity. A soft moan escaped my lips when his touch went higher.
He stopped when he realized what it's doing to me. Kinagat ko ang labi ko at
bumagsak ang mga mata sa
kanyang kamay na nasa aking hita. It's just inches away fromthe throbbing and I
feel like if he'd touch me, I'd
explode.
My breathing is labored when I looked at him. Titig na titig siya sa akin, tila
nagpipigil at nanantya. Kumapit
ako sa siko niya para makababa siya at maabot ko ang kanyang mukha ngunit sa lakas
niya ay hindi ko
nagawa!
I never thought I'd ache with the need to press myself against his iron-clad body.
To feel his steel above me.
Or maybe I did, I just didn't know.
P 26-11
He muttered a curse and I knew his instincts won. He opened my mouth for a deeper
kiss and his thumb
moved closer and closer to the tender flesh between my legs. His white longsleeves
shirt dropped on the
floor as his kisses attacked me with so much power and intensity.
He softly pushed on the cleft between my thighs and I could almost hear the moist
gushing in between it,
wetting the cloth and his fingers.
He stopped again making me groan in anger.
"I would've asked your father to let me marry you if I'd stay a little longer on
his firm. But for sure you'll
rebel and hate me more," he whispered.
"What..." my mind is too haywired to think about anything other than his touches.
"Hinding hindi kita pipilitin sa kahit ano. Kahit gaano ko pa kagusto."
I pulled himcloser to me that the tip of my breasts reached his chest.
"Kung ganoon, Vince... Ako ba ang mamimilit ngayon?" I don't think I ever heard
myself use that kind of
voice. It was very womanly. At may halo itong pagsusumamo at pagmamakaawa.
Hinawakan niya ang aking braso, para pigilan ako sa paghila pa lalo sa kanya.
"We shouldn't do this when I'mangry," napapaos niyang sinabi.
"B-Bakit?"
His jaw clenched like it was a wrong move to even ask why.
Pinulot niya ang longsleeves at ibinalot sa akin. Hindi ko alamkung anong
mararamdaman ko. I felt so
exposed to him. He covered me but why do I expect himto do something else? It was
like a slap for my
accussations of himyears ago. Na pinilit niya ako kahit ang totoo ay pinagtakpan ko
lang ang sarili kong mga
kasalanan. It was like he proved it to me... to my face... that he would never do
that to me. Kahit ngayon man!
NEKEKEKEKEKEOHPOTA
P 26-12
Kabanata 25
677K 22.4K 27.9K
by jonaxx
Kabanata 25
Real
Madaling araw pa nang umalis ako ng bahay. In my mind, I made my projects as an
excuse to go out of there
that early kahit na ang totoo ay ikinahihiya ko ang ginawa ko kagabi.
What was that? Lust?
Ginulo ko ang buhok ko habang iniisip iyon. Wearing my usual disguise - the black
cap and the wayfarers,
I'meating my breakfast in a bread place just in BGC.
Last night, Tita Daisy told me to take a break for today. Ang bash kagabi ay parang
bagyo. And Blair is over
dramatizing everything while Zander refused to talk to the media. Baka naman dahil
sa isinumbat ko'y ayaw
niya nang magsalita ngayon! Baka umamin siya!
"Ba't 'di ko ba ito naisip?" I groaned just thinking about it.
Tumunog ang cellphone ko sa tawag ni Vince. Hindi ko iyon ginalaw. Ayaw kong
kausapin siya sa ngayon.
Ikinahihiya ko ang ginawa ko kagabi. Iniisip niya sigurong masyado akong cheap at
easy dahil ako pa mismo
ang nang-akit sa kanya. Uminit ang pisngi ko nang naalala ulit ang nangyari kagabi.
After three missed calls, he texted.
Vince:
Where are you? Why are you out early?
Ako:
Sa labas na ako kakain. May maaga akong appointment ngayon.
I'mjust not sure he'd buy it. Hindi ako pwedeng manatili sa bahay habang naroon si
Vince, hindi rin ako
magtatrabaho dahil sa request ni Tita Daisy. So to divert my attention to all
that's happening, I know what I'd
do today.
Itinago ko ang cellphone ko at tinapos na ang kape. Pupuntahan ko ang apartment ni
Hubert. I will ask for
their CCTV files, if there are any. I'msure the police saw all the footage at
naimbistigahan na rin ang bawat
isa pero kailangan ko paring makita iyon sa sarili ko. I need to know how Hubert
got away or what he looked
like when he went out of the unit.
The three-storey apartment looks clean and well maintained. Tumingala ako sa mga
kisame ng pasilyo at
P 27-1
nakitang may mga CCTV camera naman, hindi man ganoon kadalas tulad sa tower ng
condo ni Vincent,
mayroon parin.
Ang bakal na barandilya ay may kaonting kalawang ngunit bukod doon, maayos naman
ang ibang parte. There
are three entrance and exits. Ang isa ay nasa harap, ang isa ay nasa likod, at
syempre ang fire exits. Each unit
has fire exits. Ang mga guards ay naroon lamang sa harap at likod, walang
nagbabantay sa mga fire exits,
because, of course, is there in need to?
"Anong kailangan n'yo, Miss?" tanong ng security guard.
This is harder than I thought. Paano ko ipapaliwanag na gusto kong makita ang
footage sa araw na iyon?
Alamng lahat na sa araw na iyon, may isang malaking krimen ang naganap. Bakit nila
ipapakita ang footage
sa isang 'di kilalang tao?
"I'mlooking for a place, Kuya. May available ba sa mga units?"
Nagsimula siyang umismid pero hindi pa sumasagot. Itinuro niya ako sa front desk
kaya tumango ako at
lumapit.
I did the same excuse to the middle-aged woman on the front desk, though her eyes
looked a bit curious.
Alamkong ilang sandali na lang, malalaman niya na kung sino ako. Sa paninitig niya
pa lang, alamkong
binabalatan niya na ako ngayon.
"How many months or years do you intend to stay, Miss?" tanong nito sa akin.
"More or less six months," I lied. Napakurap-kurap ako at inayos ang aking
wayfarers.
"Kaya lang, may nakareserve na sa isang unit nito. Ang katabi, walang tao kaso..."
she leaned closer to
whisper. "May krimeng nangyari."
Her face turned sour. Tumuwid ako sa pagkakatayo at nagulat dahil ito na mismo ang
nagdala sa topic. Hindi
ko alamna pwede palang sabihin sa customer ang history ng isang unit. O baka naman
they expect everyone
to know about it because it was a bit publicized when it was still very fresh.
"Oh! What kind of crime? Mag nagnakaw po ba o namatay? I don't mind. I won't be
home that much,
anyway."
Kinagat ko ang dila ko. What an excuse! No one in their right minds would get an
apartment with that kind of
history.
"Ah..." the woman smiled. "Magtatanong muna ako sa management, Ma'am. Hindi pa kasi
na solve ang kaso
kaya-"
I tilted my head to act like a curious customer. "Pwede bang malaman kung anong
klaseng krimen ang
nangyari? May namatay ba? O simpleng nakaw lang?"
"Uh... Hmm... May mga pinatay sa loob ng unit na iyan. Hindi pa nga lang ako
sigurado kung papayag ba ang
management na iparenta na iyan sa iba pero noong nakaraan, nagpost naman ng ad sa
internet. Tinanggal nga
lang agad dahil sa mga response ng mga nakakaalam. Mukhang wala nang may gustong
kumuha sa unit na
P 27-2
iyan."
Tumango ako. "Is it murder or were they robbed and killed?"
"Wala naman pong kinuha na kahit anong gamit. Pinatay lang talaga sila."
So it's murdered. This means the suspect is just someone near them. And it could
really be Hubert.
"Ganoon ba? Nahuli na po ba ang suspect?" tanong ko kahit alamko ang sagot.
"Hindi pa, Ma'am. Pero pinaghahanap na."
"So kilala naman kung sino ang suspect? Mabuti naman, kung ganoon."
Then I turned to locate all the CCTV cameras again. There's one on this floor.
Malapit iyon sa harapang
hagdanan. Sa kabilang hagdan, wala.
"Nakilala naman kasi may CCTV camera. Umalis na medyo duguan ang may-ari ng unit.
Nagmamadali siya
noon para tumakas."
"Ilan ba ang CCTV camera ninyo sa buong building?" tanong ko.
"Sa unang palapag, dalawa. Iyang nasa harap at iyong nasa labas. Sa pangalawa at
pangatlo, tig-iisa."
Kung ang CCTV camera nila sa pangalawa at pangatlong palapag ay nakalagay sa
parehong lugar, that means
the other stairs isn't covered with any camera at all!
"Sige, salamat po!"
Hindi ko na hinintay na magsalita ang ginang. Naglakad na ako patungo sa
pangalawang palapag gamit ang
hagdanang walang CCTV camera, at nang nakarating ay nakumpirma ko ngang wala. I
went to the third floor
and saw that it was the same.
Tumakbo si Hubert pagkatapos patayin ang mga kaibigan. Duguan siya nang tumakbo
siya gamit ang isang
hagdanan. Ang hagdanang may CCTV. Maybe he panicked. He really never thought about
the cameras and
all? He just wants to get away.
Or...
He was running fromsomething or someone. He was bloody because he did not have time
to clean himself
up?
Hindi ko alam. Hindi ko rin alamkung tunay bang nanghihingi ng tulong si Hubert sa
akin o patibong lang ang
lahat.
Gaya ng imbestigasyon ko, iyon nga ang nangyari.
Ate Reanne paused the video of Hubert in a black jacket, running and turning back
like he's being chased. His
chest and stomach is bloody, pero bukod doon ay wala na.
P 27-3
"He's being chased!" I declared while glaring at the footage.
Ginawan ng paraan ni Ate para makuha ang mga classified information sa kaso. I
don't know how she did it
and I will never ask. It might ruin her when the authorities find out.
"You don't know that."
"Dalawa ang hagdanan sa apartment, Ate. Ang isa ay may CCTV, ang isa ay wala. If he
killed them, why did
he run to the stairs with the cameras on? Bakit hindi sa kabila gayong parehong
layo lang naman ang mga
iyon?"
"Maybe, because his car was parked there?"
Namilog ang mga mata ko nang napagtanto na nasa likod ang parking lot! Mas mabilis
kung sa likod siya
dumaan pero sa harap siya dumaan!
"Nasa likod ang parking lot! His car was found just a few miles away fromhis
apartment, empty and
bloody!"
Umirap si Ate Reanne at humilig sa kanyang swivel chair.
"Are you taking his side?" tanong niya.
"I amnot taking his side. Gusto kong malaman kung bakit siya nagpapatulong sa akin.
More importantly, ano
sa tingin niya ang maitutulong ko?"
"You don't have to help the man who almost killed you!" iritadong sinabi ni Ate.
Alamko ang ibig sabihin ni Ate. Hindi ko nga lang alamkung bakit pakiramdamko kapag
nalaman ko ang
mga kasagutan sa tanong na ito, mapapayapa ako.
Inabot ako ng hapon sa isang coffeeshop kakatingin sa mga pictures ng
pagkakapaslang ng mga kaibigan ni
Hubert. Ngayon, ang nangyari sa Romblon ay tila panaginip na lang para sa akin.
Hindi ko na halos maalala
kung paano iyon. Only some fragments of it, and the way I feel, and the expressions
of their faces. Seeing
themnow unconscious in these pictures twisted my gut.
"Excuse me, Miss, may nagpapabigay sa'yo nito."
Isang cranberry juice ang nasa tray ng babae nang nilapag iyon sa aking lamesa.
Napatuwid ako sa
pagkakaupo sabay tanong.
"Sino?"
She tried to point to the table outside pero wala nang tao roon. Bumaba ang kanyang
kamay at nilagay na
lamang sa batok.
"Nawala po, e."
My heart hammered. I can hear it in my ears. Inangat ko ang juice at nakita na may
isa na namang note doon.
P 27-4
The note says:
Eury,
Hindi ako ang pumatay sa kanila. Kung sasabihin ko sa'yo ngayon, hindi ka
maniniwala kung sino. Magkita
tayo mamayang gabi...
He wrote the address of where we're meeting.
I froze in place for minutes. Nanatili ang mga mata ko sa note. Paulit-ulit na
binasa iyon.
Hindi ako maniniwala kung sino? Hindi siya ang pumatay sa kanila?
It took me a while to process everything. My mind is too helpless to decode
whatever it is. Kinailangan ko
pa ng oras na maglakad-lakad ng walang patutunguhan at mag-isa. After a couple of
hours, I decided to call
Ate Reanne and tell her about it ngunit bago pa ako makatawag ay tumunog ito sa
numero ni Vince.
He's been texting me the whole day now. I did not reply even once. The social media
bombarded himwith
questions about my infidelity. Ikinahihiya ko na dinamay ko pa siya sa gulo na ito.
I'mused to the bashing,
he's not used to the intrigue.
"Hello."
Isang buntong-hininga ang narinig ko sa kanya. "Where are you?"
"May lakad lang ako. Uuwi rin ako mamaya."
"Sinong kasama mo? Hintayin mo ako. Sasamahan kita," malamig ang kanyang boses.
Galit parin siya sa
pictures?
Naalala ko ulit ang nangyari sa amin kagabi. Parang gusto kong kainin ng lupa
habang isa-isang nagbalik iyon
sa aking utak.
"H-Huwag na. Uuwi rin ako. Sige na, Vince," sabi ko. "Uuw-"
Bago ko madugtungan ay nagvibrate na ang aking cellphone. Namatay ang aking
cellphone. Kinagat ko ang
aking labi at binalik iyon sa aking bag. Mabuti na lang din. I really don't know
what to tell himanyway.
"Si Eury ba iyan? Iyong sa Astra na kabit ni Zander! Kawawa naman ang boyfriend
niya, 'di ba?"
Luminga-linga ako at nakitang nakatingin na ang mga tao sa akin. Inayos ko ang
aking sumbrero at sunglasses
para matabunan ang aking mukha at dire-diretsong naglakad sa dagat ng sabi-sabi.
"She's two-timing. Halata naman sa kanya. Ginagatasan niya lang 'yong boyfriend
niya, for sure. For the
things she wants while Zander is her real boyfriend."
Yumuko ako at nanatiling tahimik na naglalakad.
"Eury!" tawag sa akin.
P 27-5
By instinct, my head turned a bit to look. Nagtawanan sila nang nakita na nag react
ako.
"Siya nga! Slut!"
"Hindi na nahiya."
"Ang dami niyang skandalo ngayon."
"Oo nga. Her career must be ending!"
Buong lakas kong pinigilan ang sarili kong pagsusugurin ang mga babaeng iyon. Sanay
man ako sa mga
tsismis pero may hangganan parin ako. But I know better, though. Going after
themand defending myself will
make me a fool. People who hate you won't believe anything you say. They'd believed
things that's
convenient for them. So why should I bother?
Nakawala ako roon at napunta sa isang liblib na restaurant. Sumakay ako ng taxi
paalis doon para maihatid
sa lugar kung saan kami magkikita ni Hubert.
I'msure now that it's him. Walang ibang pwedeng magsabi noon kundi siya. Siya lang
naman ang suspect sa
pagpatay ng mga kaibigan niya.
The restaurant isn't fancy. Simple lang iyon at tahimik. Malaki ang lugar ngunit
iilan lang ang kumakain.
Pabor iyon sa akin dahil mas maraming tao, mas maraming makakakilala sa akin.
Nakilala ako ng waitress at ng iilang staff doon. They were not rude to me but I
can see the curious gleamin
their eyes. Ganunpaman, masaya parin ako dahil hindi naman sila nang-usisa.
I ate silently while watching the news on their flatscreen television. Sa showbiz
news, iyon parin ang laman.
Panay ang tingin ng mga nakakakilala sa akin habang ako'y nanatili ang mga mata sa
TV.
Hiningan ng opinyon ang mga malalapit na tao sa amin. Carrie and Flyn were even
asked together and it was
Flyn who answered for the group.
"All I know is that, Eury is happy with her relationship right now. Walang dahilan
para magcheat. She's
happy with Architect."
Mabilis namang natapos ang news na iyon. Hindi naman kalakihan ang airtime ng
balitang pang showbizsa
TV. I waited for another hour, leisurely eating my food. Nang tingin ko'y tamang
oras na, pinakita ko ang
address sa waitress.
"Pagkatapos po ng kalyeng ito, lumiko ka lang, Miss. May mga bahay diyan," she
said.
"Thank you."
'Tsaka na ako dinalaw ng kaba nang nakalabas na sa restaurant. Ang kalye noon ay
medyo abala at maraming
tao. Saan man ako lumingon, may naninigarilyo, nagbibenta ng kung ano, pedicab,
nag-aabang ng sasakyan, at
maiingay na usisero.
I cupped my cap down to cover my face. Someone whistled and catcalled me.
P 27-6
"Hi, sexy! Bago ka rito, ah?"
Nagmadali ako sa paglalakad. Lumiko ako sa kalyeng sinabi noong waitress at
nakitang salungat ng kalyeng
ito ang kalye kanina. Tahimik at halos walang ilaw.
Ang tanging maririnig ay ang ingay ng mga sasakyan sa malayo, nag-aaway na pusa, at
mga kung anong hayop
na gumagalaw sa loob ng mga lumang gusali.
May poste ngunit sira-sira iyon. Bawat ilang segundo ay nawawalan ng ilaw.
The sound of my shoes is disturbing the deafening silence. Tumigil ako sa gilid ng
isang lamp post kahit na
madilimparin doon.
Tiningnan ko ang aking relo. It's past eight in the evening.
May narinig akong tawanan sa malayong dulo. Then after the laughters were angry
shrieks and the sound of
broken glasses.
Mas lalo akong kinabahan. I took a step behind as a defensive stance. Kung may
mangyari man, handa akong
tumakbo.
I instantly regretted why I came alone! Paano kung... Paano kung....
Shrieks filled my ears along with the roaring sound of an animal. Sa gulat ko ay
napatakbo ako. Ang kaninang
iniiwasan kong tubig sa kalsada ay naapakan ko. And it wasn't just water, it was a
pool of about a foot tall
making me fall on my knees and almost soaking half of me!
Mabilis ang pintig ng puso ko habang inaangat ang sarili gamit ang dalawang kamay.
Nakapikit ako, ang
mukha ay paniguradong may bahid ng putik. My hair became sticky and my hands were
covered with mud!
An armsnaked around my waist. Tumili ako nang napagtantong may ibang taong dadampot
sa akin! I turned to
see whoever it is, almost positive that it's going to be Hubert or some other mad
man and not... Vince!
Hindi na nasundan pa ang tili ko. Hindi rin natigil ang puso ko sa pagkalabog. Not
when I saw himlooking
ten times angry than yesterday!
Men came frombehind, positioning themselves fromany posible entry. Mga animo walong
lalaking nakaitim
ang nakita kong kumalat doon. Bago pa ako makapagsalita ay hinila na ako ni Vince
paalis doon.
Mahigpit ang hawak niya sa aking palapulsuhan, never minding the mud in it.
"V-Vince-"
"What the hell are you doing?" asik niya.
Napaatras ako nang nakitang galit na galit siya. He looks so dangerous and ready to
strike. Nanginig ang labi
ko, gustong magsalita ngunit bigo sa boses.
He opened the Corvette's shotgun door and reached for something behind it.
Pagkalabas ay iginapos niya
P 27-7
agad sa aking ang isang puting tuwalya.
"I-I was..." hindi ko matapos tapos.
Bumagsak ang tingin ko sa mga taong pumalibot agad sa lugar. When he realized that
I'mwatching them, he
pulled the car door open at iminuwestra na sa akin ang loob.
Walang pag-aalinlangan akong pumasok. Bukod sa takot ay nanginginig na rin ako sa
lamig. Umikot siya at
dumiretso sa front seat. He turned the engine on and started pulling away fromthe
street.
"I was meeting..." hindi ko masabi. Lalo na nang nilingon ko siya at paulit-ulit na
umigting ang panga niya.
"I'msorry."
Hindi siya nagsalita. Mabilis lamang ang patakbo niya. Hindi ko namamalayang
umaagos na ang luha sa aking
mga mata.
I was in shock. I was so startled with the cat and the dog fight na nahulog ako sa
tubigan. At sa kaba ko, heto
ako ngayon at umiiyak ng walang emosyon. Purong kaba lamang ang naramdaman.
I silently wiped my tears to hide it fromhim.
He violently drove his car that the half hour drive reduced to fifteen. Lumabas
siya nang nasa basement na
kami at pinagbuksan ako ng pintuan. Hinila niya ako patungong elevator and when we
were alone, he turned
to me.
"What were you thinking?"
Bumuka ang labi ko pero hindi lumabas ang sasabihin.
"Alammo ba kung gaano kadelikado ang lugar na iyon? And you went there alone?! How
important is this,
Eury?!" he demanded.
Huminga ako ng malalim. "Important-"
"More important than your safety? Than your life?" huminahon ang boses niya pero
kita ko parin ang iritasyon
sa mukha.
Pagkapasok namin sa condo ay mabibilis ang hakbang niya patungo sa kitchen. While
I'mnot weak to move,
but I'mto stunned to walk past the doorway. Huminga ako ng malalim, medyo gulat pa
sa nangyari.
Lalagpas na sana siya sa sala nang nilingon niya ako. He looked so frustrated and
angry. Hinilamos niya ang
kanyang palad sa kanyang mukha and instantly his eyes turned fromcold to gentle.
Huminga siya ng malalim
at naglakad pabalik sa akin. He bit his lower lip as he walked towards me.
Napakurap-kurap ako. Kailangan kong gumalaw at dumiretso na sa kwarto para maligo
at magbihis.
Hinawakan niya ang palapulsuhan ko at hinigit. He slammed me to his chest and
cradled my head like I'm
going to disappear anytime soon.
P 27-8
Nakita kong lumapat sa kanyang damit ang putik sa aking braso. I slightly pushed
himaway but he did not
move.
"Vince, ang putik didikit sa'yo."
Kumalas siya sa yakap at dinungaw ako. Hindi ako makatingin ng diretso sa kanya.
His intense eyes are
piercing through me like he knows all my secrets. Like he's keeping themthe way
I'mkeeping it fromhim.
"I was worried sick about you at iyan lang ang sasabihin mo sa akin?"
Kinagat ko ang labi ko at unti-unting nag-angat ng tingin sa kanya. The stormin his
eyes reminded me so much
of the way he looked the first time we met in Costa Leona - dangerous and ruthless.
And the way his jaw
clenched back and forth told me that he's lost his patience with my shit.
Without a word, he slowly dragged me towards the corridors. Akala ko ay papasok ako
sa kwarto ko ngunit
nang tuloy-tuloy siyang naglakad hanggang sa huling pintuan, napagtanto kong wala
siyang balak na
pakawalan ako.
Wala na akong panahong pasadahan ng tingin ang buong kwarto niya dahil diniretso
niya na ako sa bathroom.
The large luxurious bathroomhas cove lighting, too. Itim, gray, at puti ang tema at
sa lawak ay pwedeng
tumambling sa loob. His white jacuzzi is on the corner along with a separate shower
roomcovered only with
glass walls.
"Remove your clothes," utos niya at pagkabaling ko'y nakita kong umalis na siya.
The rack has complete sets of towels and classic bathrobes. The cove has expensive
gels and bubble baths,
too.
Naglakad ako palapit sa bathtub at nakitang sa bawat apak ko ay nadudumihan ang
marmol nitong sahig.
Mabilis kong tinanggal ang aking sapatos.
Feeling more comforatble after that, I removed my dirty clothes too. I tossed it on
a wooden basket near the
large lavatory.
Ang malaking salamin sa kanang gilid ay nagpapakita ng repleksyon ko. I look
flushed. My cheeks were red
and my hair in tangles. Taas-baba ang aking dibdib sa hindi pa kumakalmang pag
hinga.
I advanced my steps to the shower dahil gusto ko man ang jacuzzi, ayaw kong
madumihan ito.
Anothe step and I saw Vince's reflection on the door. Nakapagbihis na siya. Isang
puting v-neck t-shirt at itim
na shorts. Sa normal na panahon ay titili ako kung nakita siyang biglang sumungaw
pero ngayon, I was too
shaken to even groan. I just covered my breast, kahit na may suot naman akong
brassiere.
He closed the door behind us and started walking towards me. Kakaibang kaba ang
naramdaman ko nang
nakitang palapit siya. Nawala lang noong nilagpasan niya ako at dumiretso siya sa
shower. He opened the
shower head and the water started flowing.
Nilingon niya ako.
P 27-9
"Halika rito," he ordered.
Without hesitation, my feet moved freely like a ghost. My feet reddened with each
step as my heart slammed
in between my ribcage.
Pumasok ako sa loob. Ang katamtamang init ng shower ay nakakaengganyo. Hindi iyon
malakas, tama lang
para mabasa ako. Yumuko ako at itinapat ang sarili sa agos nito. The streamof
warmwater made my muscle
relax.
"I'msorry for the trouble," nanginig ang boses ko.
That's not only because of today. Sa lahat siguro ng sinabi ko sa kanya, ito ang
pinakatotoo. Patawad sa lahatlahat,
simula pa lang noon.
"M-May kikitain sana ako roon," I said.
Nanatili ang mga mata ko sa aking mga paa. Ang tubig ay dumaloy galing sa aking
batok, pababa sa aking
tiyan, sa aking hita, tuhod, hanggang sa aking binti at mga paa. Kitang-kita ko ang
putik na dumadaloy kasama
sa tubig.
"Sino?" he asked.
My heart hammered like crazy.
"Uh, a friend..." sagot ko.
"A friend. In that kind of place?" his voice seethed with irritation and anger.
Hindi ako nagsalita. Nanatili akong tahimik.
"Bakit hindi mo ako mahintay?"
"I want to do it alone," matapang kong sinabi. Praying that he will buy my excuse
and stop.
Nakakabinging katahimikan ang namagitan sa amin. He stepped once, and I thought
he'd leave and let me
clean myself up. Pumikit ako at huminga ng malalimngunit imbes na lumabas ay
naramdaman ko ang mga
kamay niya sa magkabilang baywang ko.
"Liar," he whispered using a voice so soft and so perilious that it made my legs
tremble.
"Totoo," I tried my luck again.
"Don't you try your acts on me, it won't fucking work!" asik niya.
Napapikit ako ng ilang sandali. Panahong binili ko para makaipon ng lakas bago siya
maharap.
"Hindi ba nagkasundo tayo na walang pakealamanan sa mga buhay natin? This is part
of my personal life and
you're not allowed to enter it!" sigaw ko.
P 27-10
He's towering over me and the only thing that made me feel a bit dominating is my
voice. Dahil kung hindi ko
siya sisigawan, mas lalo akong manliliit. His eyes, his clenched jaw, his
shoulders, and his arms, all in
attack position and if I don't raise anything, I'd lose!
Mas lalo lang siyang nagalit. Humakbang siya palapit sa akin. Ang mga patak ng
tubig ay bumabasa sa
kanyang balikat pababa. Pilit akong napaatras dahil kinakain ng mararahan niyang
hakbang ang
pumapagitnang distansya.
"Okay, then, Eury..." he said calmly and warningly at the same time.
Nang naramdaman ko na ang malamig na dingding ng shower ay wala na akong maatrasan.
He raised his
arms, making his hand rest on the wall. Itaas ng konti sa aking ulo, naroon ang
kanyang mga kamay. And he
crouched a little just so our visions will be on the same level.
His jaw clenched intensely before he finally said it.
"You are not fucking allowed to keep secrets fromme fromthis day onwards! You're
not fucking allowed to
lie to me whatever fucking happens! And you're not fucking allowed... to go
anywhere else without fucking
telling me!"
Napasinghap ako sa gigil niyang sigaw. Huminga siya ng malalim. Umawang ang bibig
na para bang ang
hirap nitong itikompagkatapos ng mga sinabi. The water dripped on his jaw to his
chin and drops down to
our feet.
"This is not right, Vince. Hindi ba, nagkasundo tayo?" marahan kong sinabi. "Hindi
ba pagtatakpan ko lang
ang nangyari noon. At pagtatakpan ko lang ang eskandalo ko-"
"Let's drop those reasons. It doesn't matter a bit to me."
"H-Huh?"
My heart slammed like a mad object inside of me. Parang may sariling buhay ito at
gustong kumawala sa
hawlang katawan ko.
Huminga siya ng malalim. Nanatiling awang ang labi habang tinitingnan ako. The
droplets of water stopped
on his lashes. They joined its movements.
It took me a while to process everything that he said. Drop the reasons. It doesn't
matter to him.
Hindi mahalaga sa kanya ang mga rason namin noon? Wala lang iyon sa kanya?
Kung ganoon, bakit kami nandito? Is there other reason? Ang sinasabi niya ba ay may
rason kung bakit
hanggang ngayon, pareho kaming nanditong dalawa? What is it? What the fuck is his
reason? Does he... like
me?
My heart violently raced like a mad man. Bumilis lalo ang hininga ko at hinanap ko
ang mga mata niya.
Gusto niya ba ako?
P 27-11
Mahal niya ba ako?
Ilang beses akong nabigo sa mga taong mahal ko, ayaw kong mabigo sa kanya. Iniisip
ko pa lang, nanginginig
na ako sa sakit. Please, not this! Bago ko pa iiwas ang sarili ko sa kaisipang
iyon, para na akong naitulak sa
bangin ng paniniwalang mahal niya nga ako!
Hinampas ko ang kanyang dibdib. He has to tell me what is it. I amgonna die
fromguessing! I amgoing to
fucking lose my mind if he keeps on doing this to me.
"Anong ibig mong sabihin, huh? Anong walang halaga 'yon?! Sabihin mo, Vince, ano?"
He bit his lower lip seductively and I'mseriously figuratively floored.
"Are you telling me that there's another reason behind this? Sinungaling ka!
Kahapon lang, ayaw mo akong
hawakan. Ngayon sinasabi mo..."
"Shhh..." he tilted his head enough for his mouth to fit on me.
Siniil niya ng maririin at mapupusok na halik ang aking labi. Napasandal ang ulo ko
sa dingding dahil sa
halik niya. His tongue opened my mouth and flicked in inside.
Sinarado niya ng bahagya ang shower para konting tubig na lang ang dumaloy sa
kanya. He tugged my lower
lip and gently sucked on it.
Hindi ko namalayang ang aking mga braso ay nasa kanyang balikat na. His left hand
rested on my back for
support. Nagulat ako nang nakalas ang aking bra, freeing my breasts.
Binaba ko ang kamay ko para mahulog ang mga ito sa sahig. Nang natapos ay kinuha ni
Vince ang aking
palapulsuhan at ibinalik iyon sa kanyang balikat.
I heard his low growl when I tightened my embrace on his neck. He pushed me back to
himsquishing my
breasts against his chiseled chest. Ang nipis na balahibo sa kanyang dibdib ay
nangiliti sa aking dibdib.
I withdrew fromhis kisses, nauubusan ng hininga at nahihilo na.
Pulang-pula ang naghahanap niyang mga labi. He allowed me to breathe for seconds
habang inaangat niya
ako gamit ang isang braso lamang. His other hand is on the cold wall, balancing us
and his movements.
"You belong only to me," he whispered.
Ang pag-angat ko ay naging hudyat ng pag gapos ng aking mga binti sa kanyang
baywang. He slammed me on
the wall for support and started kissing me again. Ang isang kamay na kanina'y nasa
dingding ay hinahaplos
na ang aking mukha. Then to my shoulders, then to the underside of my breasts. He
grazed it with full
gentleness until he cupped it hungrily. His thumb fondled my bud dahilan kung bakit
napadaing ako. His
kisses swallowed my moan making me produce inappropriate and erotic sounds.
The thickness of his shaft was against my entrance. Separated only by cloth.
Lumipad ang utak ko roon. And
thinking about it entering me made me wild and crazy!
P 27-12
Uminit ang pisngi ko nang unti-unting narinig ang sarili. I feel like a fool so
obsessed with his kisses and
touch that simple grazing and I sound like a pleased animal!
He fondled my other breast in the same way and I moaned louder. Inangat niya pa ako
ng bahagya, and it was
so easy for him. His mouth found their way to my nipples. He sucked hard at it and
it had me arching against
him. My fingers dug on his shoulders, trying to hold on to my sanity. Dahil
pakiramdamko, mababaliw na
ako sa ginagawa niya.
Halos mapunit ang labi ko. Binaba niya ako ng konti at muling hinalikan sa labi.
His hand carressed the bud
he just sucked. Fromthere, his hand moved to my stomach down to my heated
femininity. My panties were
nothing to him. Isang hawi ay nahawakan niya na ako. The parts of me where no one
has ever touched before.
No one has ever explored before.
He found it and kneaded it. Tumigil siya sa paghalik sa akin at pilit na tiningnan
ako. Gusto ko siyang titigan
pabalik but his fingers are doing wonders to my senses. I couldn't keep my eyes
open, nor keep a straight
face!
"Vince," I whispered.
Para akong nasa loob ng isang tunnel. A deep dark tunnel and I don't want to be
rescued!
Hindi ko na nakayanan. I put my forehead on his shoulder because I feel so weak
while he's doing it. I amnot
in control of my body anymore. He is.
He moved his finger deeper and found my throbbing heat. He pushed a finger and a
low moan escaped on me.
Pumikit ako ng mariin at kinagat ko ang labi ko nang napagtantong basang-basa iyon.
The damp opening drew
moisture out with every push he did. Sa tunog nito dinig na dinig kung gaano ako
kahanda para sa kanya.
I shuddered when his long fingers entered and was wrapped, immediately, by heated
moisture. He continued
doing it a bit faster na kasabay na nito ang aking mga daing.
I bit my lower lip and tried to push myself against his finger. Heat boiled deep
within me. Pakiramdamko'y
kailangan kong sumabay para maabot ang kung ano.
I was quivering and dizzy when he put me down. I almost cursed when I realized he
stopped when I was
already on the verge of something I didn't know!
Pagod akong dumilat at nakitang lumuhod na siya sa harap ko.
He muttered a curse and violently pushed my feet apart.
"Vince! Vince!" I said panicking when I saw his position.
Bago ko pa siya mapigilan ay naramdaman ko na siya sa akin. His tongue delved
inside me. And I noticed a
prickles of the small invisible stubble he has. Hindi ko naman kita kapag
magkaharap kami ngunit ngayong
nandoon siya, ramdamna ramdamko sa akin.
I tore on his hair when I felt myself. Gusto ko siyang ilayo roon pero pilit niyang
pinagpapatuloy!
P 27-13
"Vince!" I let out a long call of his name until my body convulsed intensely,
shaking, quivering.
Para akong dinala sa langit at nagkapirapiraso, unti-unting bumababa sa lupa, gaya
ng abong unti-unting
nililipad ng hangin at nawawala.
Kung hindi siya tumayo ay nabuwal na ako. Hinawakan niya ako para hindi tuluyang
madapa. He put my arms
on his shoulder and he started kissing my neck. I closed my knees sa takot na baka
gawin niya ulit iyon.
"Vince, d-don't do that again. It's... embarrassing," pilit kong sinabi.
"Really?" he whispered on my neck. "But I felt every wave of your pleasure, Eury.
And I think I'mobsessed
with it. Bakit hindi ko uulitin, hmm..."
Shit! Parang natapon ang init sa buong katawan ko sa sinabi niya.
His kisses on my neck were slowly at first. Hanggang sa naging sabik na ito.
Kinagat-kagatan na parang
kulang ang bawat halik. Narinig ko ang pagkakapunit ng lace sa panty kong suot. At
wala siyang pakealam
doon. I even think he found it convenient to tear my panties kasi noong bumagsak na
ito sa mga paa ko at
walang pag-aalinlangan niya akong inangat muli gamit ang braso!
Dumilat ako habang hinahalikan niya ako sa leeg. Only to find our reflection on the
large mirror on my right.
I'mall naked habang siya'y may damit pa!
I saw himdevour my breast like a mad animal thirsty for it. He sucked on it over
and over again hanggang sa
may narinig na akong mga daing. And yes, it took me a little while before I
realized that it was my horny
voice. Damn it!
"Vince, oh my... I'm..."
My cries were so primitive. Never in my entire life did I hear myself sound like
that!
Para akong may inaabot muli. At ngayon, alamko na kung ano iyon, at alamko na kung
anong
makakapagpapawi nito.
I grinded my entrance on his throbbing shaft. I heard himgrunt because of what I
did. Pakiramdamko,
natututo ko sa ginagawa niya. He just taught me the proper steps of it and I think
I'ma good student!
Ilang mura ang pinakawalan niya nang pinagpatuloy ko iyon! I bit my lower lip, my
sleepy eyes are too
sleepy to remain awake as I ground myself on his savage arousal.
Tila napigtas ang iniingatang pasensya ni Vincent dahil sa ginawa ko. Hindi pa ako
nakakakurap ay nagawa
niya nang ibaba ako, maghubad, at muli akong inangat!
My eyes forgot the sleepiness when I saw his massivelty thick shaft for a moment
before he directed its head
on my entrance! I tried to move again gaya nang ginawa ko kanina but he instructed
me firmly, in a deep
growl.
"Don't fucking move."
P 27-14
And I know why now. His pressure on my entrance stopped my movements. Wet and
aroused, I was so ready
but his entrance was too much that my mind blanked. His slow thrust inside draw
blood on my lips. Ayaw
kong sumigaw sa sakit. Pakiramdamko ay iniingatan niya ng husto na hindi ako saktan
at kapag nalaman
niyang nasasaktan ako ay titigil siya!
His thrust forced himself deeper inside my body. He grunted and pushed his head
back, eyes closed.
"Vince, ohh-"
He cursed again, tila gatilyo ang tawag ko. In one powerful slam, he entered and
filled me to the brim.
Malamig man ay pinagpawisan ako. At ang energy ko kanina ay nawala nang parang
bula. I lay there, trying
to hold on to him, but with zero energy.
Para akong isang sanga na biglang nabali. With the brown bark or its epidermis open
revealing the thready
white parts. Walang lakas. Just hanging on the tree, lifeless and disconnected.
Vince kissed my cheek and my ear.
"Don't worry, I won't move."
Wala na akong masabi. I'mtoo lost to say anything or even move a bit.
"Eury," he called.
He jerked my head back on the wall. Muling ginawang suporta iyon. Pilit niyang
binaba ang isang paa ko, at
ang isa'y inangat. He hooked my leg on his armso that I would stretch more for him.
He started moving a bit. Miraculously, the fire began again!
Dumilat ako. Walang panahong magalit sa kanya. Kung bakit niya alamang mga bagay na
ito. At bakit
pakiramdamko'y magaling siya.
He started pushing me against the wall, rubbing my flesh along with it making me
moan to his rhythm.
"That's right, baby..." he whispered softly.
"Vince, what... the..."
He pounded on to me. With each thrust making me slide higher against the wall,
making me moan so loud na
pakiramdamko ay ginising ko ang buong building!
He jackhammered on me faster and deeper until I cried so loud with the pleasure. My
breast jumping up and
down. Nilingon ko ang salamin. I saw the reflection of his glorious butt in action.
His muscles tightening in
each pound.
"Vince, I'mgonna..."
Tila hudyat iyon para mas lalong bilisan. Pakiramdamko ay mawawasak ako sa ginagawa
niya. But that
would mean I'll be so happily broken, then! Damn it!
P 27-15
His neck corded and his face twisted with rage and pressure. And with that image of
himon my mind, I
exploded. Waves of spasmshook my core and my whole body, spiraling down on me.
I'mslowly relaxing when I felt himgrowl and curse. His movement came faster and
deeper. He pinned me
completely and pressed me harder. His ruthlessness intensified until I felt
himpulse deep within me.
He groaned harshly as he spilled himself inside me, pumping in a repeated rhythm.
"Let's make this real," he whispered habang hinihingal siya.
WAAAHHEPI NYUYER
P 27-16
Kabanata 26
485K 17.9K 20.3K
by jonaxx
Kabanata 26
Alamin
I'msore all over!
Iyon ang una kong naisip pagkagising kinaumagahan. Hindi ko pa namumulat ang mga
mata ko, ramdamko na
ang pamamaga ng katawan ko. I feel like I jogged the whole day yesterday.
Biglaan ang pagdilat ng mga mata ko nang unti-unting bumabalik sa akin ang nangyari
kagabi. In fragments,
memories of the heated rhythmlast night stunned me. Nangyari ba talaga iyon?!
Dahan-dahan kong kinapa ang aking dibdib. And then my eyes flew to whoever is on
the other side of the
bed. Hindi ko pa nakikita kung sino, alamko nang hindi iyon ang kwarto ko! The
frigging bedroomwas huge.
Though designed minimally like mine, it looked better and more manly with the dark
and gray accents from
curtains down to furniture.
"Morning," Vince said huskily.
Napalunok ako nang nakita ang mapupungay niyang mga mata. He's half naked. Kahit na
pareho kaming nasa
iisang kumot, kita ko ang kanyang dibdib at ang mga mumunting balahibo nito na
lumatag sa nakikitang
bahagi.
I'mwearing my panty and a short silky nighties. At least I had the decency to dress
myself last night! Oh,
naalala ko, si Vince ang kumuha nito galing sa walk in closet!
Mabilisan kong pinasada ang aking mga daliri sa aking mukha. Hindi ako nakapaghanda
rito! I never really
thought I'd sleep here or I'll wake up next to him.
Bumangon ako nang walang sinasabi. Parang tambol ang puso ko sa sobrang bilis at
lakas. I could sprint out
of this roomright now and pray hard the floor would eat me. Kaso alamkong hindi
iyon mangyayari!
Sinulyapan ko siya at nakitang nilagay niya ang kaliwang kamay sa ulo, revealing
his firmtriceps and...
iniwas kong muli ang tingin ko sa kanya para maghanap sana ng tsinelas.
"Where are you going?" he asked calmly while I'malready panicking.
Tila gatilyo ang tanong niya. Wala na akong panahong maghanap ng tsinelas. Tingin
ko rin ay wala naman
iyon doon. Mabilis akong naglakad patungong pintuan at palabas nito. Naramdaman ko
ang pagbangon niya sa
gulat sa biglaang ginawa ko but then I'mfast, he'd never catch me.
Successful akong nakapasok sa aking kwarto. Matagumpay ko ring nasarado ito bago pa
lang siya kumatok.
"Eury!" the laugh after my name made me tremble.
P 28-1
Anong nakakatawa? Is he laughing at me? Because of what happened last night?
Bumagsak ang tingin ko sa aking mga paa. They were a bit apart so I shut themclose.
"Baby, open the door," malambing niyang sinabi.
I remember how he lead me to his bed, kissing me hungrily. Nalasing ako sa kanyang
mga halik. Alamkong
hindi pwedeng idahilan iyon.
He kissed me intensely that I lost my sanity to him. Ni hindi ko na makilala ang
boses ko kagabi habang
tinatawag siya. And I let so many promises out of my lips just because...
Kinagat ko ang labi ko. Napatalon ako nang muli niyang kinatok ang aking pintuan.
"Eury," he said cooly.
Pakiramdamko panaginip ang lahat ng nangyari. It's too good to be true. It's too
surreal. Hindi na ako
nasurpresa sa kanyang kakayahan, ngunit hindi ko maiwasan ang pag-iisip sa mga dati
niyang karanasan. At
muling naibalik sa akin, kung paano niya nalaman kagabi na siya lang...
Ngumuso ako at sa huli ay bumuntong hininga.
Maybe, I'll just act like it's no big deal, right? Hiding here is futile. We'd see
each other eventually anyway.
Binuksan ko ang pintuan para maharap siya. Nang nabuksan ay halos mabilaukan ako sa
kanyang porma.
Topless and with disheveled hair, he conquered the doorway with his large frame.
Agad nagflash muli ang
ginawa niya kagabi sa akin. I can feel himinside of me. Ikinakahiya ko na sa gitna
ng iritasyon at galit na
ipinakita ko sa kanya noon, I let himin me so easily like I did not hate himwith a
passion. Damn!
His eyes bore into me like fire in the middle of North Pole. Bumilis pa lalo ang
takbo ng aking puso. Halos
hindi ako makahinga. Hindi ko kaya ang mga titig niya na pinili kong isarado muli
ang pintuan para matigil
siya ngunit pinigilan niya ako.
Ang malapad niyang kamay ay lumapat sa itaas ng aking pintuan, he pushed it gently
back. Kahit na buong
lakas ko mang isarado, isang kamay at kaonting lakas niya lang, bumubukas ng husto
ang pinto.
His large frame blocked the doorway stoping me to close the door further. Napaatras
ako at napakurap-kurap
sa ginawa niya.
Nasa lalamunan ko na yata ang aking puso dahil hindi na ako makalunok ng maayos, o
makahinga man lang. I
turned to make the bed as an excuse but he secured my wrist, immediately.
Kitang-kita ko ang concern sa kanyang mga mata kahit na mapaglaro siyang
nangingiti. What's the concern
for? Para sa nangyari kagabi?
"Let's talk," aniya.
"Don't worry, I won't drag you to the altar," sabi ko nang 'di siya tinitingnan.
P 28-2
Sinarado niya ang pintuan. Gusto ko nang maghisterya, magwala, at mahimatay. To be
with himin a roomthis
small makes me unable to breathe or live properly.
"I might," he whispered.
Naupo siya sa aking kama, hindi binibitiwan ang kamay ko. A smirk played on his
lips, but he tried hard to
conceal it with a serious expression. Naglalaro nga lang sa kanyang mga mata ang
ngiti.
Uminit ang aking pisngi. The embarrassment I'mfeeling right now is to the moon. I
can't even look at him
straight. I don't think I can coverse with him, even.
Hindi ako gumalaw. Nakatayo ako sa pinakamalayong pwede habang hawak niya ang kamay
ko. Completely
aware of the little cloth I'mwearing, agad kong pasimpleng tinabunan ang sarili ko.
Sinulyapan ko siya, his
eyes looked so confused - halong natatawa, namumungay, nanlalambing.
Pabigla niya akong hinila na bahagya akong napatili. Agad kong pinigilan ang sarili
ko. The sound of my
shriek is too erotic to be discribed as in distress. Nahulog ako sa kanyang
kandungan at mabilis niyang
pinallupot ang kanyang mga braso sa aking tiyan at dibdib.
"Vince! Ano ba?!" reklamo ko.
Hindi ako sigurado kung nababaliw na ba ako o ano. The feel of his skin on the
piece of clothing makes my
knees weak and my voice quiver. I don't remember feeling this way with anyone or
anything.
Hinawakan ko ang kanyang braso para kalasin ito ngunit mismong ang lakas ko ay
hindi gumagana. Ang
kanyang braso at kamay ay tila bakal na nakahawak sa akin. Hindi man masakit,
ngunit mahigpit.
"Why'd you have to run after our first night, huh?" he whispered on my ear.
Kinagat ko ang labi ko. The way his breath tickled my ear makes me so weak. Naiinis
ako sa sarili ko. Bakit
ko hinahayaan ang sarili kong magkaganito sa kanya?
I summoned all the memories of my hate. The way my parents compared me to him. The
way my parents want
himmore than me. The way he treats me way back - like a little sister... like a
kid. The way he finds me
pitiful. The way he's always seen with women while we're living our different
lives. Lahat na lang inalala ko
para lang maibalik ang lakas at makawala na sa kanya ngunit walang silbi iyon.
"To avoid confrontations like this? Vince, maghahanda na ako para sa trabaho!" giit
ko.
"And did you successfully run fromit?"
Ngumiwi ako at tumigil sa pag-aalis ng kanyang kamay sa aking katawan. My hand
rested on his arm.
"Let's talk first. I'll let you go after this."
"I'll be late!" tunog iritado kong sinabi.
"Ako na ang magpapaliwanag sa manager mo," I heard the slight smile on his voice.
P 28-3
"At ano naman ang sasabihin mo?" I tried to look at himto see if he's serious.
I caught a glimpse of his lips curving sexily trying to stop a smile.
"That it's my fault you're late? I made you stay up late last night."
Hinawakan niya ang aking braso saglit at hinagod bahagya pababa. I saw how my skin
turned pinkish. Dahandahan
din naman agad itong bumalik sa dating kulay.
"I need to shave everyday. Your skin is so delicate, it turns pink every slight
touch."
Uminit ang pisngi ko at naalala ang ginawa niya sa akin sa banyo. Damn, he must've
noticed my pink-colored
skin after that! At talagang pinagpaplanuhan niya pang araw-araw mag shave. Bakit?
Mauuli pa ba? Oh,
damn!
"A-Anong pag-uusapan natin?" marahang tanong ko.
Hindi siya agad sumagot. He hissed a bit making me look at himagain. Ang tanging
nakikita ko lang ay ang
kanyang labi. I want to see more of his eyes but I'mafraid I'd give in. Baka
makalimutan ko pang may trabaho
ako.
"Can you work?"
Nagtaas ako ng kilay, lito sa kanyang tanong. "I need to."
Naramdaman ko ang pagtango niya. Hinigpitan niya pa ang yakap sa akin. Ang mga
kamay ko'y tila dahon na
lang na naka patong sa kanya. Bumuntong-hininga siya at ilang sandali bago
nagsalitang muli.
"What's your schedule for today?" he said in a monotone.
My brows shot up. Iniisip ko kung ano nga ba dahil wala akong maalala. Naiwala ko
ang wisyo ko sa
nangyari kagabi.
"I'll ask Genta later."
"I will need Genta's number," he said.
Nilingon ko siya sa pagtataka. "Why?"
"Because you always do things on your own without telling me. Anong ginagawa mo
roon kagabi?"
Bumagsak ang tingin ko sa kamay kong marahang nakahawak sa kanyang braso. Hindi ko
alamkung paano
siya sagutin sa ngayon. Bahagya niyang hinigpitan ang palupot ng braso sa akin,
maybe to get my attention.
"Alammo bang delikado ang lugar na iyon? You went there alone for what?" his voice
sounds frustrated.
"May kikitain akong tao-"
"And who might it be? Why in that kind of place?"
P 28-4
Nilingon ko si Vince. Nagkatinginan kaming dalawa. While he's both confused and
frustrated, I amhere
slowly thinking about something weird.
Bakit siya naroon? Sino iyong mga kasama niyang lalaki? Paano niya nalamang naroon
ako?
Nagtaas siya ng kilay. Nagtataka sa paninitig ko sa kanya.
"Bakit ka naroon? Sino iyong mga kasama mo?"
Siya naman ngayon ang nagtaas ng kilay. Kumalabog naman ang dibdib ko. May ibang
rason ba kung bakit
siya naroon? Paano niya nalamang naroon ako? Kanino niya nalaman gayong si Hubert
lang ang may alam
tungkol sa kung saan kami patungo? And who are those men? Goons? Why is he ready,
then?
"Those are my bodyguards."
Napakurap-kurap ako. Well, I know he's a renowned international architect. Sa taba
ng bank account,
paniguradong maraming magtatangka sa kanya. But I just did not see himas someone
who would hire such
men for that specific reason. I find himcapable of dodging danger. Hindi ko
alamkung bakit. Maybe it's his
large frame, his movements, and the way I know how strong he can be. What the hell?
Setting aside those thoughts, bakit niya nga alam? Nabasa niya ba ang note? And if
he did... what the hell?
Wait... alamniya ba ang tungkol kay Hubert?
Is he... does he have a motive to do anything?
Paano kung alamniya pala ang tungkol kay Hubert? After all, sa Costa Leona niya ako
nahanap pagkatapos ng
pangyayari. I did not tell himwhat happened but... how did these all happen?
Hindi kaya?
Nilagay niya ang kanyang daliri sa aking baba. He pulled it closer to himmaking my
deep thoughts blur.
Damn it!
"Paano mo nalamang nandoon ako, kung ganoon?"
Palapit na sana ang labi niya nang nagtanong ako kaya tumigil siya at ngumuso na
lamang. His eyes remained
on my lips as he answered.
"Hindi mo pa nasasagot ang tanong ko. Anong ginagawa mo sa lugar na iyon?"
"May kikitain nga ako, Vince." I looked away.
Kung hindi niya masagot ang tanong ko, hindi ko rin siya sasagutin ng maayos.
Hindi siya pwedeng magkaroon ng kaugnayan sa nangyayari. Bukod sa hindi niya
alamang nangyari sa akin
sa Romblon, hindi niya rin kilala si Hubert. Well, that's what I think.
Kung mayroon mang pwedeng tukoyin si Hubert bilang suspect, kilala naming dalawa
iyon pareho. So that
P 28-5
would mean it's going to be around showbusiness and Vince is nowhere near there?
Para akong nabunutan ng tinik. I relaxed a bit after that realization. This man
would never do that. Paano ko
ba iyon naisip?
I know Vince is ruthless. If he ever wants do bad things to anyone, I can imagine
himfinding other ways to
make his revenge.
"Who are you meeting?"
"Isang kaibigan."
"Who the hell will want to see you in that place, hmm?" the slight sting in his
voice is very evident.
Bumagsak ang tingin ko sa kanyang braso na bumaba ngayon sa aking baywang. Sa
paraan ng paghagod niya,
para akong lumulutang. The smooth silk dripping on my skin made me more aware of
his sensual hand.
"A friend. Kaibigan ko sa showbiz." It's true. Napakurap-kurap ako.
"You little liar. Kilalang kilala kita. Hindi ka pwedeng magsinungaling sa akin."
"Totoo!" agap ko. Dahil iyon ang totoo. Slightly wrong but it is still the truth.
He sighed heavily. "Stop seeing anyone in places like that..." he trailed off.
Parang may gusto pang sabihin na
hindi nagawa.
"Okay," sabi ko sabay patong ulit sa kamay ko roon sa braso niya.
Ni hindi ko namalayan na sumagot ako. I was too preoccupied with his touch that
I'mlosing focus.
Kumalas siya sa aking baywang para hulihin ang kamay ko. Galing sa likod ng aking
palad, pinagsalikop niya
ang aming mga daliri. He adjusted my frame to better fit himin between his thighs.
Gusto ko tuloy mag
absent. I can call Tita Daisy and say I'msick. Pero kung magtatrabaho si Vince, e
'di mag-isa ako rito?
Magtatrabaho kaya siya kung hindi ako magtatrabaho? My God, thinking about it makes
me tremble.
Ano namang gagawin namin kapag pareho kaming 'di magtrabaho?
Fuck! I amliterally going crazy!
"Is it a man? Your ex, perhaps?"
"I'mnot seeing him!" agap ko.
His jaw slightly clenched. Hindi ko na siya makita dahil nilagay niya na ang
kanyang baba sa aking balikat.
He sighed again.
"I don't get jealous very often. You've been single all those years, hindi ko
alamna may lihimka palang
boyfriend. Now, you're not going to see himsecretly while you're mine."
P 28-6
My lips parted. Kumawala ang hanging galing yata sa aking puso. Halong sakit at
galak ang naramdaman ko.
Hindi ko alamna masakit pala kapag masaya. Hindi ko rin alamkung anong ikinatutuwa
ko sa sinabi niya.
I amreally losing it.
My thoughts are even rejecting all my doubts. I cannot believe how head over heels
I am.
Gusto kong sirain ang mood ko. Gusto kong isipin iyong mga sabik niyang halik. The
way he kisses me is a
profound manifestation of lust. I have never been kissed like that and I have not
much experience but I know
fire when I hold one. It's definitely that. Ngunit kahit anong isip ko noon. Kahit
pati ang unang dahilan ng
ginagawa namin ngayon, walang makakatibag sa kasiyahang nararamdaman ko ngayon.
"I'myours?" imbes na tanong iyon, tila naging pahayag pa ng pagkagalak. I cannot
believe you, Eurydyce!
Wala ka na bang ibang gusto sa buhay kundi ito?
He sniffed on my neck.
"Yes," he breathed.
Nanuyo and lalamunan ko. I'mtoo thrilled to say anything rational. What about our
arrangements? What about
all of our reasons?
Bago pa ako nagkaroon ng rason, alamkong papayag na ako sa gusto niya noon. I'mtoo
guilty to say no to
him. The silent years without himwas painful. Ngayon lang ako aamin na ganoon nga.
Dahil sa mga taong
iyon, wala akong ginawa kundi ang magpaka miserable. Maghanap ng ibang rason kung
bakit ako ganoon.
Refusing to acknowledge that I'mmiserable because of my mistakes, and just blaming
my family for whatever
I'mfeeling. Never really accepting that it was the guilt, it was my hatred for him,
it was my anger that
consumed me... making me miserable.
"B-Bakit?" Tumindig ang balahibo ko nang narinig ang desperasyon sa sariling boses.
"Do you love me?"
He nudged my cheek with his nose.
"Uh-huh..."
Parang ilang sandali akong hindi huminga sa sinabi niya. Nahati ang nararamdaman
ko. Hating saya. Hating
tampo. But even with the little pain I'mfeeling, I swear I could curl in his arms
and hug himtight - and it
wouldn't even be enough.
"Bakit noon, kung ganoon? Ang dami mong babae. I think you even dated my tutor. I
hated her for liking you.
She's fired eventually because of that. You dated Vanessa, too. And I'msure marami
pa akong hindi alamsa
labas ng buhay mo..."
He chuckled and pinched my left cheek. I pouted, nakatitig lang sa kamay niyang
nakasalikop sa kamay ko.
"You little devil! Why did you do that?!" bahagya niya akong inalog kahit na
natatawa siya.
"Why are you so concerned, then?!" pagalit ko siyang nilingon.
P 28-7
He smirked sexily. This is so fucking unfair! I get so weak, kahit anong gawin
niya. Ngayon kahit galit ako,
naaapektuhan parin ako.
"Pinagtatanggol mo pa ang mga babae mo?! You treated my like your little sister!
You treat your girls like
your woman!" I hate you so much for that!
"Bakit? Anong gusto mong gawin ko sa'yo noon? You're so young. You're the daughter
of your father. I was a
struggling amateur Architect! Did you have a crush on me, then?"
What the hell! Uminit ang pisngi ko at wala akong maisagot.
"You hated me so much. You accused me of rape."
"Pero binawi ko 'yon!" agap ko.
"Even so... that was a big thing. You probably hate me that much, huh? You'd do
anything to get rid of me."
"I'msorry..." iyon lamang ang nasabi ko. At sa bawat banggit ko ng mga salitang
iyon, alamkong totoo iyon. I
have never been this so sincere my entire life.
Nakakabinging katahimikan ang bumalot sa amin. His thumb played with my thumb.
Inayos niya ang ayos ng
aming mga kamay at mas lalong hinigpitan ang hawak sa akin. Can I just call Tita
and say I'mnot feeling well
today? Gosh!
"Did you have a crush on me back then?" ulit niyang tanong
"Yeah..." pasimple kong sinabi.
"Really?" may bahid ng tawa sa kanyang boses.
"I said yes!" iritado kong sinabi. Pinapaulit-ulit pa kasi.
Humalakhak siyang muli at pinalupot pa lalo ang braso sa aking baywang.
"Akin ka na simula ngayon. Akin ka lang."
I can see rainbows everywhere.
"Magandang umaga po!" sabi ko sa guard pagkapasok sa building ng istasyon.
I can't believe I even greeted the artists who talked ill of me behind my back. I
amtoo happy to remember
their attitude towards me. At nang naalala ko iyon sa elevator, wala rin akong
pakealam.
"Saan ka ba galing!?" iritadong tanong ni Tita Daisy sa akin pagkadating ko.
P 28-8
Hindi ko nasipot iyong meeting dahil late ako. Kahit sa sigaw ni Tita, hindi parin
napawi ang ngiti ko.
"Sorry po. I overslept-"
"Alammo bang iniisip na ng manager nina Zander at Blair na may issue ka nga dahil
hindi ka sumipot? Ayos
lang kahapon dahil wala namang meeting? Ngayon! Jusko, Eury!"
"Tita, dapat si Zander ang magpaliwanag sa press tungkol sa mga kalat na pictures
nila ni Eury, hindi ba?" si
Flyn.
"Tama. It was his fault, anyway."
"Bakit? Sino ba ang magpapaliwanag?" napalinga-linga ako. Mamaya ako pala iyong
haharap sa press?
"Let's just ignore this one, okay? Ikaw, Flyn, pumayag ka pa talaga sa interview na
iyon?"
Umirap si Flyn. "Yes, because I know the truth!"
"Hindi magsasalita ang kampo ni Zander dahil masisira sila kung sasabihin ni Zander
ang totoo!"
"So we'd rather be ruined, then, kesa sa love teamnila?" si Flyn.
"Kasi sikat sila kaya dapat tayong mag give way, Tita?" si Carrie.
Hinilot ko ang sentido ko. Ngayon lang nag sink in sa akin na may problema nga pala
akong ganito. Why do I
have to think about this, anyway? Vincent is large enough to fit in my mind. Hindi
ko na mapagkasya pa ang
kahit anong issue ko.
Pagkatapos kaming pangaralan ni Tita Daisy, nagsimula na siya para sa schedule
namin sa araw na iyon.
Alamko na kung anong gagawin namin ngunit kailangan pa ng mas maraming detalye para
roon.
"So after your recording today, tutulak na tayo sa mallshow nila. You'll be in one
van. Sina Zander at Blair,
nasa iisang van. Isa pang van para sa kanilang entourage. Eury, susunduin ka ni
Architect pagkatapos ng
show?"
Tumango ako. Pagkatapos akong ihatid ni Vince dito, sinabi niya nang kukunin niya
ako mamaya dahil sa
pupuntahan naming party ng association ng mga international architects.
"Heads up for your shoot this Saturday, huh? Si Genta na bahala sa'yo roon. Okay?"
"Okay po."
"Wow! Dami mong magazine shoots ah! Cover?" tanong ni Carrie.
"Aalamin ko pa," sagot ko.
After the meeting, we started the recording. Hindi gaanong matataas ang naka assign
na lines sa akin kaya
ayos lang. Flyn gets all the high notes, si Carrie naman sa malalalim. It's enough
for me, though. I know my
abilities and high notes isn't one of them.
P 28-9
Pumalakpak si Flyn pagkatapos ng mahigit dalawang oras na recording. That was
probably our fastest
recording. Lagi kasi kaming umuulit noon dahil hindi kami masatisfy. Ngayon,
mukhang okay na.
"You did great, Carrie, Eury!" she said excitedly.
May mga kanta talagang alamko, pagkatapos pa lang ma irecord, na magiging hit agad.
Ito ang isa sa mga
iyon. I don't know. I just feel like Flyn arranged this song thoroughly to touch
the hearts of the people.
"Ikaw ang magaling! Ganda ng pagkakagawa ng kanta!" sabi ko.
"Oo nga, Flyn. You're the music genius!"
Flyn smiled.
"One day, I'msure maiisipan mong mag solo ng career," si Carrie.
Tumango rin ako roon. When that happens, pareho kami ni Carrie na mangangapa ng
career. Lalo na ako. I
won't have any place in the music industry alone.
"Huwag kayong mag-isip ng ganyan! Sama-sama tayong tatlo na aangat! I don't like a
solo career. Baka kayo
ang gustong mag solo? Eury?" she turned to me.
"Konting acting workshop ka lang, plus your theater experience, you'll get in the
acting industry for sure!" si
Carrie sabay lapad ng ngisi.
Umiling agad ako. "No... No... Wala iyan sa plano ko."
Nanliit ang mga mata ni Flyn sa akin. Sa huli ay ngumisi siya. "Mag promise kayong
dalawa na solid ang
Astra at hindi tayo mag kakawatak-watak, okay?"
"Promise!" agap ko.
"Of course! Korny mo, Flyn!" tukso ni Carrie bago kami nagtawanan.
We continued to practice for the mallshow. Lagi akong napupuri sa ganda ng
performance ko. I can't help but
think why I feel great with everything that I do today.
Tumunog ang cellphone ko. If it was just anyone, hindi ko iyon sasagutin. Lalo na
kapag nasa kalagitnaan ng
practice.
"Hello!" sumenyas ako kay Flyn nang namataan niyang sinagot ko ang cellphone.
I have to excuse myself for Ate Reanne's call.
"Eury, I have something," she said.
"What?"
Dumiretso ako sa pintuan ng kwarto para makalabas. Nang tuluyan kong maisarado ang
pinto ay naglakad na
P 28-10
rin ako patungo sa dulo ng pasilyo.
The corridor is unusually quiet. Usually, it is filled with busy people and artists
trying to do their regular
work. Pero sa ngayon, sobrang tahimik. But that is my least concern now, Ate
Reanne's on the other line.
Naglakad ako patungong dulo kung nasaan ang salaming bintana, giving me a view of
the building's
surrounding.
"Cocaine was found on the crime scene," si Ate Reanne na pinapakaba pa ako.
"Yes, I know that."
"Alcohol is found, too."
Tumango ako, mas lalong kinakabahan dahil sa tono ng kapatid.
"The previous investigation says they were negative!"
Natulala ako roon. Kaluskos kung saan ang narinig ko sa pasilyo kaya napalingon ako
roon. Ang puting
dingding at kisame ay tahimik at wala ni isang tao ang naroon. But the plant
decorative is moving like it is
being blown by the wind.
Napakurapkurap ako, muling binalik ang atensyon kay Ate.
"Baka itinago ng mga pamilya nila, Ate."
"Because their parents are powerful? You can do that but in this case, I don't
think they did that. Ang
ebidensyang may Coke sa apartment, eskandalo na, hindi ba? No need to get tested to
prove that they used it.
Anyway, even so... Cocaine is a stimulant. If they all used it, how were they taken
easily and with a knife?"
Isang kaluskos ulit ang narinig ko. Nilingon ko ulit ang pasilyo. Ang halaman
malapit sa pintuan ng girl's
comfort roomay gumagalaw. This time, it's for sure that it's not the wind. I did
not dare take my eyes off the
corridor anymore. Hindi ko na rin makuha ng maayos ang sinasabi ni Ate dahil sa
kaba.
"So let's say, si Hubert lang ang nag Coke. And his friends drank alcohol so baka
lasing na ang mga ito kaya
mas madali niyang nasaksak, hindi ba?"
Hindi ako nakapagsalita. Dahan-dahan akong naglakad paalis doon sa bintana at
patungo sa kabilang dulo,
kung nasaan ang common comfort roomsa floor na iyon.
"And if Hubert is not the suspect, it's possible that he's also drunk like his
friends. So what's the cocaine for?
Kung hindi si Hubert ang gumamit nito, sino? Or was it just planted to frame
someone up?"
"What the hell?!" Sumabog ang tawanan at hagikhikan galing sa aking likod.
Muntik ko nang maitapon ang cellphone ko sa kaba sa narinig. Nilingon ko ang
kadarating lang na mga stylists
at iilang grupo ng artista. Kaaakyat lang nila sa hagdanan. Napalingon ako agad sa
kaba na baka kung sino na
iyon.
P 28-11
"Eury? What's wrong?" si Ate sa kabilang linya.
Hindi ako nakapagsalita. Nanatili akong nakatitig sa mga dumaang stylist. Some even
smiled and greeted.
"Tapos na ang recording n'yo?" nakipagbeso ang isang stylist sa akin.
Tumango ako.
"Excited to work with you again! Katatapos lang ng interview ni Glenda, 'di pa kami
nag lalunch! Gutomna
ako!" he said and walked with the crowd.
Nag ngitian ang mga ito sa akin. I nodded and tried to smile until I realized that
I've not been attentive with
the corridor.
Nagsipasok sila sa katapat na silid sa aming set. Nagpatuloy ako sa paglalakad,
ngayon, mas mabilis.
"Eury? Still there?"
"Yup..." sagot ko kay Ate.
"Busy?"
Nang nakalapit sa pambabaeng comfort room, tumigil ako. Fromthe outside, I can hear
the creaking sound of
the doors of the cubicles. May tao sa loob?
Luminga-linga ako. Kakapasok lang ng huling artista sa kanilang silid. Muli ay
naging tahimik ang buong
corridor, gaya ng paglabas ko kanina. My heart is already in my throat. I couldn't
speak even when my sister
sounds so in distress on the other end.
"Eury! Ano na? Ibababa ko na lang 'to kung busy ka."
"Something's strange... like... the last time..." marahan kong sinabi habang
pumapasok.
"What's strange? Hold on... Where are you?"
I heard her click some things but I'mtoo preoccupied to think about it.
Nang nakapasok sa CR, una kong tiningnan ang ilalimng mga cubicles. To see if
someone is inside. I can
almost hear the screams fromhorror movies and I'mnot sure if I'mexaggerating
things. Nang napagtanto kong
wala namang tao at siguro'y hangin nga lang ang umihip na iyon, umayos ako sa
pagkakatayo at nilingon ang
malaking salamin.
My eyes widened. I wanted to screampero walang tinig na lumabas sa aking bibig.
In bright red and large letters... four words were printed on the mirror and
I'mimmediately sure it was really
for me.
"WAG MO NANG ALAMIN"
P 28-12
1000???? 999
P 28-13
Kabanata 27
440K 16.4K 17K
by jonaxx
Kabanata 27
Totoo
Hindi pa ako nakakahinga ng maayos nang may biglaang pumasok doon.
"Eury! Come on! I'mworried! What's wrong?" Ate Reanne's panicking voice resounded.
Pumasok si Blair, natigilan nang nakita ako. Probably not because of my shocked
expression, but just because
of my mere presence. Her nose flared and her eyes widened, stunned that she saw me
there.. Agad siyang
humalukipkip, hinawi ang buhok sa balikat at umambang aalis.
"Wrong powder room. This is for the cheap and lowly rising stars..."
"W-Wait-"
Bago pa niya iyon narinig, nagmamadali na siyang nawala roon. Nilingon ko ulit ang
sulat na nasa salamin,
balik sa pintuan kung saan nawala si Blair. Mabilis akong tumakbo patungo sa
pintuan upang sundan kung
saan nawala si Blair ngunit wala nang ni isang tao sa pasilyo.
Sobrang lakas ng kalabog ng puso ko.
"Who's there?" Ate Reanne asked fromthe other end.
"Blair," iyon lamang ang nasabi ko.
Tulala pa ako sa nangyari. Ilang sandali bago ko naisipang magtawag ng maintenance
sa palapag na iyon.
Ilang sandali rin bago lumabas si Carrie at Flyn na parehong naghahanap sa akin,
dahil kailangan na naming
maghanda para sa aming mall show.
"It's definitely Blair," Carrie concluded.
Kaming tatlo ay nasa loob ng girl's comfort room. Nililinis ng maintenance ang
salamin habang naroon kami.
"Can we see the CCTV?" tanong ni Carrie sabay baling sa babaeng tagalinis.
"Ang camera ay nasa hagdanan lang po, Ma'am. Maaaring hindi kita ang papasok sa
CR," sagot nito.
"Si Blair talaga ito, e. 'Wag mo nang alamin? Bakit? Ano bang problema, Eury?"
"Carrie, don't conclude right away. Pwede kang kasuhan kapag mang-aakusa ka ng
walang sapat na
ebidensya," Flyn interrupted.
Hindi ko alamkung paano ipapaliwanag sa dalawa kung ano ang iniisip ko. O ang
simpleng dahilan man lang
P 29-1
ng lahat ng ito. Bukod pa sa hindi ako siguradong para nga iyon sa akin, wala pa
akong planong ipaliwanag
din sa mga kagrupo ko na may ganitong nangyayari sa akin.
"Baka po mga child stars lang, naglalaro, Miss. Madalas kasi sila sa CR na ito
dahil tahimik," sagot ng
tagalinis habang tuluyan nang pinunasan ang huling letra ng nakalagay.
Nilingon ako ni Flyn.
"What do you think, Eury? Ano naman ang ibig sabihin ng mensaheng iyon para sa iyo?
If it does not relate to
you or to your issues with Blair, I don't think we should overthink about this."
Sa huli ay tumango ako at pilit na ngumiti. Nagpaalamako kanina kay Ate Reanne nang
dumating si Flyn at
Carrie. Sinabi ko sa kanyang tatawagan ko lang ulit siya mamaya. She's worried but
she trusted me, anyway.
I cannot think straight pagdating sa aming schedule. I relied mostly on Genta's
reminders and Flyn and
Carrie's nagging.
WAG MO NANG ALAMIN.
That message is definitely not fromHubert. Gusto ni Hubert na malaman ko kung sino
ang pumatay sa mga
kaibigan niya kaya hindi maaaring galing iyon sa kanya.
That means... that message is fromthe killer!
My heart pounded as I think about it.
Ate Reanne:
You seriously need to tell Vincent, Eury. Konting-konti na lang at magpapadala na
ako ng mga tao para
imbestigahan ang kaso mo kaya wag na wag kang magkakamaling gawin ito ng mag-isa!
Mas lalong lumakas ang hinala ko na nasa loob lamang ng istasyon ang pumatay.
Buong byahe patungo sa mall show, I closed my eyes to rest for a bit but my brain
just won't shut up.
The killer goes to the station a lot. Kung siya ang nagsulat noon, alamniya kung
nasaan ako, alamniya rin ang
ginagawa ni Hubert sa akin. He or she knows that Hubert is reaching out to me.
Sinu-sino ba ang mga taong pareho naming kilala ni Hubert?
Hubert is a photographer but he's more known as a talent scout and publicist. He's
the reason why I got into
Astra and almost all of my first opportunities in showbiz.
Mahirap isiping mabuti dahil bukod pa sa kamag-anak niya ang may-ari ng istasyon,
we're directly connected
because of my showbiz history, too.
But first, who has the motive to kill his friends? And is it also directly
connected with what happened in
Romblon?
P 29-2
Bakit papatayin sina Hubert? Dahil ba sa ginawa nila sa akin? O may iba pa bang
rason? Or were they paid
to ruin me? Were they?
"Nandito na tayo, Miss Eury," si Genta ang gumising sa akin galing sa pag-iisip.
Hindi naman talaga ako tulog kaya mabilis din akong nakapagreact at gumalaw.
Sa backstage pa lang, panay na ang paalala sa akin tungkol sa gagawin. I need to be
reminded over and over
again that Blair and Zander's fans will get mad at me on stage. Kailangan kong
tatagan ang concentration ko
para sa kanila.
"Did you see Zander, yet?" tanong ni Flyn habang inaayusan kami.
Umiling ako.
"'Wag kang paapekto sa lalaking iyon."
"Tama! And don't mind their fans. You have your own, anyway," si Carrie.
Tumango ako at nanatiling nakatingin sa salamin.
Sino ang magkakaroon ng motibo para patayin sina Hubert? At ano maaari ang motibo?
Personal anger?
Revenge? Revenge for what? Or for who? Is it for me? For doing that to me?
Sinu-sino ang may alamsa nangyari sa Romblon? As far as I know, it's Tita Daisy,
Flyn, Carrie, the
President, and his wife.
The President and his wife surely won't try to kill their grandson. Unless they
want it to look like that?
Tita Daisy... Did she care that much about me na kaya niyang pumatay? The thought
sent shivers down my
spine.
Flyn and Carrie...
Flyn... nilingon ko si Flyn na ngayon ay taas noong nakatingin sa salamin habang
nilalagyan ng powder ang
mukha. Like me, she's discovered by Hubert. Mas maaga nga lang lalo na't talented.
Carrie, she's discovered by Hubert, too.
They both don't trust Hubert. Bakit?
May isa pang may pagduruda kay Hubert... si Zander! If he's the killer, what could
his motive be? Alamba
niya ang nangyari sa akin sa Romblon?
Mas lalo akong kinilabutan sa mga naiisip ko sa mga taong malapit sa akin. Paano ko
nagagawang pag-isipan
sila ng ganito? Once I find out, I'd probably be laughing at myself!
Si Blair... nandoon siya sa CR kanina. Pero kung siya ba ang gumawa noon,
magpapakita ba siya? I don't
think so? Kung ako ang gumawa noon, magtatago akong mabuti para hindi paghinalaan.
P 29-3
"It's your turn now!" sabi ng staff at nagmamadali na kaming lumabas ng backstage.
Si Carrie ang opening ng kanta kaya siya ang unang lumabas. The crowd is amazing.
Kung hindi man mas
marami iyon sa nauna, iyon na siguro ang pinakawild. Parang umuuga ang sahig dahil
sa tilian at talunan ng
mga naroon.
Lumabas si Flyn sunod ni Carrie dahil sa kanya ang pangalawang stanza. Mine is the
third, just before the
chorus - and just enough for my pitch.
Nilingon ni Carrie at Flyn ang kurtina nang alamnilang palabas na ako. When I went
out, the crowd roared.
Hindi ko na halos marinig ang boses ko sa ingay. Tumawa si Flyn at Carrie sa
nangyari.
May narinig akong konting "boo". Umiling si Carrie sa akin, ibig sabihin ayaw
niyang pansinin ko iyon.
Walang maaaring makakasakit sa akin bukod sa aking pamilya. Those boos are nothing
compared to the pain
I felt with my family. Ngumiti ako habang tinitingnan ang napakaraming tao - may
mga bata, may matatanda,
magkahalo.
In the middle of the chorus, I realized that I have forgiven my parents for
everything. Ni hindi ko alamkung
kailan at saan banda sa mga nangyari sa akin. I just know it in my heart that I've
forgiven them.
Tears pooled in my eyes. I tried to blink themaway but it wouldn't disappear.
Ngumiti ako dahil sa sayang
naramdaman.
I remember jumping on that boat feeling so miserable, wanting to be gone, and
praying the waves would
devour me to my eternal sleep. It was a near death experience. And somewhere along
that miserable night, I
let go of all the pain I felt for years. Hindi ko namalayan na unti-unti akong
nagpatawad. At ngayon, wala na
akong sakit na nararamdaman para sa kanila... just plain gratitude. For raising me
and making me who I ambroken
but strong.
Nanginig ang boses ko nang kinanta ko ang linya ko. But I smiled, not to hide
anything, but because I amtruly
happy.
"Eury! Eury! Eury! Stay strong, Eury!" naungusan ang lahat ng "boo" ng isang
panibagong sigaw galing sa
audience.
Tumawa si Flyn at inakbayan ako. Carrie hugged as both and we barely finished the
song because the tears
rolled down our cheeks. Hindi ko alamkung bakit napaiyak ko ang dalawa. Flyn looked
at me with
accusation in her eyes. Tumatawa naman si Carrie.
"Ba't ka ba umiiyak? God!" reklamo ni Flyn sabay palis sa kanyang mga luha.
Hindi na makapagsalita si Carrie. Patuloy na lang siya sa paghikbi at muling
niyakap kami ni Flyn ng
mahigpit.
"We love you, Astra!"
"We love you, Eury! Stay strong!"
P 29-4
We bowed and immediately went out of the stage, nagtatawanan at naghahagikhikan.
My life is not perfect. In fact, I amin the middle of something so strange and
dangerous at the same time... but
I don't remember the last time I'mthis genuinely happy.
Nagyakapan ulit kami sa backstage. Pagkatapos ay nagtawanan muli dahil sa ginawang
iyakan sa stage.
"Naku! Tatanungin tayo nito, ba't tayo nag-iyakan! Para tayong mga tanga, e!"
iritadong sinabi ni Carrie.
Tumawa si Flyn. "It's Eury's fault! Bakit ba? Huh?"
Hindi nga sila nagkakamali. The bouncers are now trying to push the media away. May
nakaabang pala at
umaambang lalapit, ngunit 'di makawala sa bouncer kaya ang mikropono na lamang.
"Flyn, Flyn, ba't kayo emosyonal? Miss Eury, can we ask a few questions, please?"
Nilingon ko ang mga nasa limang reporter na sinusubukang kumawala sa bouncers.
"Tara na, Eury," si Carrie sabay higit sa akin patungo sa aming silid.
Nanatili ng ilang sandali ang mga mata ko sa mga reporter bago tuluyang sumama sa
kay Carrie at Flyn,
patuloy sa pagtatawanan.
"'Wag na muna kayong mag entertain ng reporters. Papagalitan tayo ni Tita Daisy,
kung sakali," sabi noong
staff at patuloy kamig iginiya pabalik sa silid.
A door opened and Zander's P.A. went out. Natigilan kami dahil humarang ito sa
dadaanan namin. Lumabas
si Zander at Blair sa kanilang kwarto. The mood immediately turned awkward. Tumigil
sa hagikhikan at
usapan si Carrie at Flyn. Ganoon din ata si Zander at Blair.
Zander looked at me with cold eyes. Humalukipkip si Blair at nagtaas ng kilay. She
turned to Zander to
whisper something. Umilag ng bahagya si Zander sa bulong ni Blair sa kanya. Agad na
umismid si Blair sa
ginawa ni Zander. Zander's eyes never left mine so I turned to himand smiled.
"Good luck sa performance. I know you'll do well," I said gently.
Umawang ang labi ni Zander. Hindi niya siguro inasahan na ganoon ang sasabihin ko.
But really, it's true. I
wish themluck. I know they'll do well. They won't come this far if they're not
good.
"Let's go, Eury," si Flyn sabay higit sa aking braso.
Nilagpasan namin sila. Sa paglagpas na iyon, naramdaman kong nawala ang kahit anong
sakit na dumagan sa
aking puso. I'mnot even sure how long I've been carrying that pain. Pakiramdamko'y
buong buhay ko, pasan
ko na iyon. Parang si Atlas na pasan ang daigdig. Ngayon, binaba ko na ang mundo
para mag resign. I giggled
at that thought.
"Why did you have to wish themluck? Kung ako nasa kalagayan mo, I'd wish they fail
the audience!" si
Carrie nang nakapasok na kami sa aming silid.
P 29-5
Tumawa si Flyn. "Sarcasm?"
Umiling ako. "No... Really, I'mwishing themluck. Umiyak ako sa stage dahil
narealize kong napatawad ko
na ang lahat na nanakit sa akin. I don't know why I suddenly just feel emotional
but... I did."
Naupo sa couch. Tulala pa at hindi makapaniwala sa naramdamang iyon.
"I cried because I felt inspired, Eury," tumabi si Flyn sa akin. "Sa dami ng galit
sa'yo, you greeted themwith
a smile. I thought you were hurting kaya ka umiyak."
Umiling ako. "Those boos won't hurt me. I've been through worse."
Nagkatitigan kaming tatlo. Lately, I've been so connected with themthat even in the
midst of silence, I know
they know how I feel.
"Magaling!" sumabog ang boses ni Tita Daisy sa silid.
Nagulat kaming tatlo, pati ang mga staff, sa biglaan niyang pagdating. Bumukas ang
kanyang pamaypay
kasabay ang tunog nitong pamilyar na sa akin. Kasabay ng pangaral at papuri niya ay
ang bilis din ng paypay.
"Have you heard the fans? Some of your fans cried because of your performance! At
ang mga fans nila ang
mismong pasimuno sa sigawan bilang suporta kay Eury at sa buong Astra!"
"You were there, Tita?" isinatinig ng tanong ni Flyn ang tanong ko rin sa isipan.
"Of course! I won't miss it! Lalo na dahil akala ko papalpak ulit dahil sa mga
issue nitong si Eury. I did not
tell you three because I know you'd all be scared of me!" she said matter of
factly.
Ngumiwi si Carrie kaya nabatukan siya ni Tita gamit ang pamaypay.
"Thank God for the crying part! Oh my goodness! I should enrol you three sa acting
lessons! Baka pwede!"
Flyn rolled her eyes. Natawa na lang kami ni Carrie.
"Hindi iyon acting, Tita," sabi ko.
"Let's schedule your enrolment to some acting workshops!"
"I want to stick to singing!" si Flyn.
"You can sing and act at the same time, Flyn! 'Yong mga artista nga, kumakanta rin,
e."
Umiling ako at nanatiling nakangiti habang patuloy naman si Tita sa kanyang pag-
iisip tungkol sa aming acting
workshop.
Vince:
Just tell me when you're done. Nasa basement parking ako.
P 29-6
Nag-angat ako ng tingin kay Tita. Nagdedeklara na siya ngayon na magkakaroon kami
ng victory party. I just
don't know what it is for but Carrie seems to like the idea and Flyn keeps on
reminding her that she'll be off
for her Mixed Martial Arts session.
"Tita, 'di ako pwede. May pupuntahan kaming party ni Vince ngayon," sabi ko.
Natigil si Tita sa pag-iisip ng kung anu-ano. Finally, she's listening. "Oh!
Architect Hidalgo will pick you
up? Party saan, Eury?"
Umiling ulit si Flyn. Disappointed sa kilos ni Tita pagdating sa... boyfriend ko. I
smirked at the thought.
"Association ng mga Architect at mga related na company. I need to go now. Nag-
aantay na siya."
"Oh sure! We won't keep himwaiting. I'mgonna call the bouncers now to escort you.
In the mean time, I'll
stay here until the end of their show. Titingnan ko anong mangyayari at anong
reaksyon ng fans!"
Tita Daisy laughed like a villain the whole time. Lalo na dahil binibigyan siya ni
Genta ng buong imahe sa
sitwasyon sa labas. Sa mga fans na sinisigaw parin ang pangalan ko kahit na naroon
na ang dalawa sa stage.
She seems to enjoy the fall of the loveteam.
Pababa ako kasama ang tatlong bouncers. May mga nakakita sa akin kaya nagmadali
kami dahil ilang sandali
ay maabutan kami ng mga iyon. Kahit pa mas mahaba ang route na dinaanan nila.
Vince's Corvette was parked directly near the shortcut. Umilaw agad ito pagkababa
ko. Ang isa sa mga
bouncer ay binuksan ang pinto ng sasakyan. Pumasok ako roon at agad na
nagseatbelts. Sa harap ay nakita ko
ang takbuhan ng iilang mga fans galing sa elevator pa basement.
"How's your day?" he asked.
Hinawakan niya ang aking baba gamit ang index finger. He kissed me smoothly once.
Bahagya siyang lumayo,
umawang ang bibig ko sa halik niya. Imbes na umatras ay muli niya akong inatake ng
halik. Dalawang
mababaw na halik at muli siyang tumigil. My head spinned and my eyes figuratively
melted. Nanghihina ako.
"Fine," namamaos kong sinabi.
Hindi niya na ako pinagsalita pa. He kissed me again, this time, consecutively and
thoroughly. Heat spilled
within me. Para akong matutupok nito. Bumaba ang kanyang halik sa aking panga.
Napapikit ako at
napatingala ng bahagya, giving himaccess to my neck - where I want himto kiss me.
When he did, napadaing ako. His tender lips caressed my neck in a featherlike
manner.
Tumigil siya. Narinig ko ang engine ng sasakyan. Dumilat ako at nakitang nakaawang
pa ang kanyang
mamula-mulang labi habang pilit na pinapaandar ang sasakyan.
"What's wrong?" I asked, a bit worried.
Nang bumaling ako sa harap ay napagtanto ko kung anong problema. Fans flocked in
front of his Corvette.
Ang iba'y nasa gilid. Mabuti na lang at sobrang tinted nito na hindi kami kita sa
loob. Plus the bouncers with
some men helped in controlling them... stopping themfrommoving closer to the car.
P 29-7
Ngumisi ako at sinundan ng tingin ang mga batang nagsisigaw yata ng pangalan ko.
Sinundan nila ang
Corvette hanggang sa nakalabas na ito.
"You did well," he said coldly.
Umayos ako sa pagkakaupo. Medyo windang pa sa halik niya at sa ipinakitang
enthusiasmng mga fans. Uuwi
pa kami sa bahay para makapagbihis bago tumuloy sa nasabing party.
"I guess so..." sabi ko sabay lingon sa kanya.
Nanatili ang mga mata niya sa kalsada. His lips pursed, his head tilted.
"I got booed by some but I still did well," paliwanag ko.
Tumango siya. "I heard you cried a bit?"
Kanino niya ba narinig iyon? Nasa balita na ba agad-agad? Siguro. Sa panahon
ngayon, mabilis na ang balita,
e.
"Yeah..." I unwillingly answered.
Tumango siya at pinanatili parin ang mga mata sa kalsada. Nanatili naman ang mga
mata ko sa kanya. His lips
protruded in a pout. He tilted his head again, I can sense his annoyance with
something.
"Your ex was there?"
"Uh, yup..." Tumango na rin ako kahit bahagya kong 'di naintindihan kung bakit niya
iyon tatanungin.
Hindi na ulit pa nasundan iyon ng tanong. We walked silently to the elevator
pagkatapos sa parking ng
towers. Itinago ko ang ngiti habang nakatayo sa tabi niya.
AmI allowed to hold him? Like hold his hands like what normal couples do? Or can I
hug him? Hide my
face on his chest? Gosh! Thinking about it makes me blush!
Tumunog ang elevator hudyat na nasa tamang palapag na kami. I rolled my eyes on
fate. Hirap na nga akong
mag-isip kung paano ba dapat kapag magkasama kami, hindi pa nakikisama ang tadhana.
Well, if I make himfeel that I'mclingy, baka magsawa siya sa akin! Sa dami niyang
naging babae,
paniguradong nakakasawa na ang mga clingy! I feel horrified thinking about
himgetting tired of me.
Kung mayroon man siyang pagsasawaan sa akin, iyon ay ang pagiging immature ko! Kaya
dapat hindi ako
ganoon!
"Maliligo muna ako. May dalawang oras pa naman, 'di ba?" I said calmly but
I'mhyperventilating inside.
Tinuro ko ang kwarto ko para may emphasis sa gagawin.
Tumango siya.
Umismid agad ako. My expectations were a bit higher. I thought he'd invite me to
take a bath in his bathroom.
P 29-8
Pero kung sa bagay, that's not a good idea. I'mstill so sore right now and I don't
think I can do that thing again
with him. Sa utak, siguro oo. Pero sa katawan, I don't think so.
So I went inside my roomto take a bath. I pouted so many times thinking about
taking a bath with himin his
bathroom. Kahit walang mangyayari, ayos lang naman, e. Or... maybe he did not like
what happened? But he
said he loves me?
You fool! Stop overthinking! Damn it!
Pagkatapos kong maligo ay nag-ayos na ako. I blowdried my hair and tied it in a
half pony tail. I curled it a
bit on its ends. I put on light make up and then a long stringed-back dress in dark
blue.
Nilagay ko sa kanang balikat ang aking buhok at bahagyang tumalikod sa salamin para
makita ang ganda ng
mga ekis sa likod ko.
When I got satisfied with my look, lumabas na ako ng kwarto. Una kong tiningnan ang
kwarto ni Vince.
Pagkatapos ay ang sala naman. I heard his footsteps in the living roomkaya naisip
kong baka tapos na rin
siya.
Dumiretso ako roon at nakita siyang naglalakad patungo sa malaking bintana habang
inaayos ang kanyang
cuffs. Napakurap-kurap ako habang tinitingnan siyang naka coat and tie. When he
goes to work, he usually
wears his white longsleeves, his coat and tie on hand. Nakita ko na siya noon na
nakasuot nito pero
nawiwindang parin ako hanggang ngayon.
He stopped and looked at me, too. Nakataas ang isang kilay habang binababa ang
tingin sa akin at balik muli
sa aking mukha. He let out a small sigh. Napaka unfair talaga dahil kaya niyang
huminga samantalang hirap na
hirap na ako ngayon!
"A-Ayos lang ba 'to?" tanong ko sabay talikod para makita niya ang likod ko.
I saw his expression change a bit. Kumunot ang noo pero muling huminga ng malalim.
"Are you comfortable with that?" he asked.
Tumango ako.
"Then, I'mfine with that..." he said lazily.
Lumapit siya sa akin. Mabilis na kumalabog ang puso ko, simpleng lapit niya lang.
His hand caressed the
small of my back.
"Let's go," aniya.
I smiled and let himlead me.
The event was very publicized. Siguro dahil ito ang pinakamalaking event sa
larangang ito.
Parang may zombie apocalypse sa dami ng media sa labas. Siguro na rin dahil madalas
kinocover ang
ganitong event ng iba't-ibang magazines. It's not only a show of the best people on
the field, but also who's
P 29-9
the most striking bachelor in town.
After all, the richest tax payers always come fromthe field of Infrastracture and
Construction. Bukod pa
roon, international pa ito kaya maraming dumalong tanyag din sa parehong larangan.
Vince was immediately subject to the media. Hindi iyon dahil sa akin, ngunit dahil
iyon sa mga offer sa kanya
recently. He's the only Filipino Architect to achieve those opportunities. Mas
successful pa siya kesa sa
aking ama.
Speaking of my father, I bet he's here, too with my mum. He announced his
retirement and the passing of the
torch to Ate Lyanna but Vince said he'll still attend this event.
"Architect Hidalgo, I'mfromForbes Philippines. We heard you will be part of
Singapore's biggest project
along with your first solo project in Barcelona, how do you feel about it?" tanong
ng reporter na malaki ang
ngiti para kay Vince.
Hindi naman sa gusto kong magpapansin, naiirita lang ako na ang buong atensyon ng
babaeng reporter ay na
kay Vince lamang. Her body language is telling me that she's interested with him.
"It's overwhelming to accept projects this big. I'mthankful for trust of the
companies-"
"Of course, who wouldn't trust you? Your previous projects were not only high end,
but also very
successful!"
Nasulyapan ako ng babae. Ngumiti ako para makita niyang narito rin ako pero
nanatili parin ang mga mata
niya kay Vince.
"We would like a thorough interview about you. I hope you have time. Ibibigay ko
sa'yo ang calling card ko.
You can call me anytime. You will also be featured on our next month's issue. You
are among the top fifty
highest taxpayers of the year."
Binigay ng babae ang kanyang calling card. Tinanggap naman ito ni Vince. Unti-unti
nang napapawi ang ngiti
ko.
"You will also be included on the top ten hottest bachelors for the magazine
I'malso covering-"
Natigil ang babae sa pagsasalita dahil may sumikong bading na reporter sa kanya.
Buti nga! Sa dami ng
reporter ay nawala siya sa pagsisiksikan.
"Architect Hidalgo, how do you feel about-" nakita ako noong bading kaya nanlaki
ang mga mata niya. "Oh!
You're with Eury of Astra! If it's not too much to ask, pwedeng malaman kung ano
ang estado ng relasyon
ninyo?"
What the hell is the problemof these people? Inannounce ko na nga na boyfriend ko
siya? Bakit parang 'di
matanggap ng iba?
"She's my girlfriend," si Vince.
Taas noo akong ngumiti.
P 29-10
"Girlfriend as in... girlfriend... or girlfriend... you know..." humagikhik ang
bading na tila may ibang
pahiwatig sa parehong pangalang iyon.
"Excuse me? What do you mean by that?" iritado kong tanong.
Mabilis na diniinan ni Vince ang pagkakahawak niya sa aking baywang. Natigil ako sa
pagtataray dahil doon.
The reporter immediately giggled.
"Well, I'mjust asking because like the other bachelors, girlfriend doesn't always
mean serious girlfriend."
Napasinghap ako roon. Iniwas ako ni Vince sa mga reporter at iginiya na papasok sa
venue.
Nakakainis talaga ang media. Hindi ko na mabilang ang mga panahong nagpapainterview
ako at agad agad na
naiirita sa kung sino mang nag iinterview sa akin!
"Don't mind them," Vince said.
Imbes na ma frustrate ay agad akong nakahanap ng paglilibangan. I saw my Momand Dad
on the venue.
Hindi naman ako pinatawag ni Dad ngunit kusa akong dinala ni Vince sa kanila.
"You look so good together, Hija, Vince..." Mommy kissed my cheek and hugged Vince
a bit. "My..." muli
niya akong pinasadahan ng tingin.
"Thanks, Mom," I smiled.
"I heard about the news, Vince. Congratulations! But are you leaving for Barcelona,
anytime soon?" si
Daddy.
Nagulat ako roon. Vince's hand caressed my waist slowly.
"I can work here, Architect."
"Pero Vince, alamnating dalawa na iba parin kapag on site ka. Kahit ilang buwan
lang," si Daddy. "I bet for
your project in Dubai, ilang buwan ka bang nasa ibang bansa noon?"
"Pinuputol ko naman po. I go home very often but I was in Dubai for six months, at
most, while the project is
going on."
Six months! That means I'll live in Barcelona for six months, too? At most? Hindi
pa ako nakakatira abroad...
and it's not an English speaking country. Will I survive? Well, ayos lang siguro?
Wait... what will happen to my career by the way? Hmmm.
Dumami pa ang nakisali sa usapan. Dad's coworkers and his previous teamwent to
their table. Kausap si
Vince at bahagya akong tinitingnan. I know this people fromthe past and they
definitely heard what I did to
Vince. Ngayong narito ako sa tabi ni Vince, tahimik na lang sila at palihimna lang
siguro na nag conclude sa
mga pangyayari. I hope they all realize that Vince won't do that to me or to
anyone.
Ilang sandali ang lumipas, nagpaalamna kami ni Vince kay Mommy at Daddy.
Apparently, our table is far
P 29-11
fromtheirs. Nasa harapan ang lamesa namin ni Vince, kasama ang mga international
Architects and
Engineers. Tatlo lang yata silang medyo mas batang nasa lamesang iyon. The rest
were old and the others,
foreigners.
"Nandito ka," Vince said to a man beside him.
Nilingon kami ng lalaking mukhang preoccupied. His eyes bore into me. Sumilay agad
ang ngising-aso sa
labi nito.
"So rude, Vincentius. Instead of greeting me like that, why don't you introduce
your woman?" he said,
grinning devilishly.
Isang halakhak ang narinig ko sa lalaking nasa aming harap. Nakapalupot ang braso
ng lalaki sa baywang ng
isang babaeng may suot na kulay abong lacey long gown.
"Eury, this is Raoul Vesarius Riego. Radleigh Riego and Zariyah Riego in front..."
Ngumiti ako sa kanila.
"Eury Saniel? Daughter of EphraimSaniel, right? I'mVincent's cousin."
Lumakas ang tawa ng lalaking nasa harap. Umiling si Vince at nagseryoso.
"Just a relative, Eury," agap ni Vince. "Akala ko hindi ka na aalis ng Costa
Leona?"
Oh! He's fromCosta Leona, too.
"Father is manning all the meetings while he's just giving his usual orders. The
bastard," the man in front
said.
"Pwedeng hindi. Sinabi ko naman kay Tito na ako na ang bahala, ah? Why don't you
handle it, instead, hmm?"
hamon ni Raoul.
"Stop it, Raj. Mag-aaway lang kayo-" hindi na natapos ang babaeng nasa harap.
"Oh, you stop calling himwith his fucking nickname, Zari..." anang lalaki.
Humalakhak si Raoul at tinapik si Vincent. Vince immediately groaned.
"You'll design my newest project in Makati, right?"
"I'mbusy. Why don't you design it yourself?" si Vince.
"Nilagay ko na ang pangalan mo sa proposal. A Hidalgo won't say no to a project
with his ancestors..." he
smirked.
So these are his relatives, huh? Vince talked to themfondly. His hand is drawing
circles on my waist...
sometimes slightly caressing it. I shifted uncomfortably and look at the woman in
front of me.
P 29-12
Naabutan ko siyang nakataas ang kilay habang tinitingnan ng kamay ni Vince sa aking
baywang. Nang
nagkatinginan kami ay ngumiti siya sa akin. She then looked at the speaker,
pretended that she's listening
before whispering something to her husband. Nakita kong bumaling din ang lalaki sa
kamay ni Vince sa aking
baywang.
Uminit ang pisngi ko. I'msure they're talking about us!
Pinag-usapan sa harap ang mga parangal. Pati na rin ang mga proyektong gagawin. The
four-course meal was
fine. I enjoyed the food and Vince enjoyed the company of the two other men.
Minsanan ay nag-uusap kami ni
Zariyah Riego kaya mas naging kumportable ako.
My phone beeped and I saw Amer's message. Muntik ko nang nakalimutan! He's probably
here.
Amer:
Enjoy na enjoy ka diyan sa table n'yong pang elite Architects, huh! Kawala ka muna
kay Vince! Kita tayo sa
girl's powder room. Che!
Ngumisi ako at nilingon si Vince. My hand rested on his thigh, mabilis siyang
bumaling sa akin.
"Powder roomlang ako," sabi ko.
Ilang sandali pa siyang nag-isip. "Let's go..."
Umiling agad ako. "Magkikita kami ni Amer doon. Saglit lang ito."
Muli siyang nag-isip, nakatitig sa akin bago ako pinakawalan.
It is impossible to see Amer around here. Sa dami ng tao ay kung hindi siya
nakipagkita, maaaring hindi nga
kami magkita buong event.
Sa labas pa lang ng powder room, ilang pose na ang nagawa niya para lang mapakita
sa akin ang suot niyang
damit. He's wearing a dark tuxedo sprinkled with gold vines.
"You look so beautiful! Give me your phone!"
He snapped pictures of me bago kami pumasok sa loob ng powder room.
"My God! Parang nakalimutan mo na ako, ha! Sobrang abala mo kay Vince, Amore!?"
"Amer... kumusta ka na? Heartbroken pa rin?" sabay tawa ko.
Nasa loob na kami ng powder roomngayon. Noong una, iniisip ko kung may magagalit ba
sa kanyang
pagpasok doon. Mukhang wala namang tao sa loob kaya ayos lang siguro iyon.
"Ayos na ako, 'no! Naghahanap na ng bago. Kung ayaw niya, e 'di, huwag!" Umirap si
Amer.
Tinantya ko ang reaksyon niya. Hindi siya masyadong makatingin kaya pakiramdamko'y
sinisikap niya lang
iyon. Umismid agad siya nang napansin ang ginagawa ko.
P 29-13
"E ikaw, Amore? I thought it's all just for show? Pero kung makakapit kay
Architect, wagas, huh? It's all over
the showbusiness sites. Pati 'yong umiyak ka kanina sa show mo? Kanino ka ba
brokenhearted? Sa ex mo o
kay Architect? Sus! Totohanin n'yo na lang kasi!"
Marami pa sanang idadagdag si Amer nang biglang bumukas ang isang cubicle. In a
short black dress and a
french twist hair, Vanessa went out with a poker face. Kumalabog ang dibdib ko.
Damn it!
Tumikhimsi Amer at natahimik. Suminghap ako habang pinagmamasdan siyang naglalagay
ng powder sa
mukha.
Suminghap muli ako nang nagdesisyong pigilan na ang pagkalat sa sinabi ni Amer. I
know rumors too much
and I know what she'll think about once she's out of this room.
"What my friend said wasn't true. My relationship with Vincent is true," agap ko
kahit unti-unti na akong
nawalan ng pag-asa.
Iisipin niya syempre na mismong ang kaibigan ko na ang nagsabi na hindi totoo ang
relasyong ito! Bakit pa
siya maniniwala, 'di ba? Damn! Damn you, Amer!
"Yeah right! I already have a hunch that it wasn't. Nakumpirma ko lang ngayon.
I'mnot surprised, actually.
Hindi ikaw ang tipong seseryosohin niya." She smiled and went out of the
bathroomfast and sure.
Pag-alis niya'y nasapo ko agad ang sentido ko.
"Hala!? Amore, seryoso ka ba o ayaw mo lang na malaman niya iyon?" si Amer na
walang alam. "Totoo
ito?"
I groaned. Tinabunan ko ng mga palad ang aking mukha.
"Totoo, Amore?"
"Fuck you, Amer!" frustrated kong sinabi.
"Oh! I'mno tomboy. Sorry."
Why amI going through this whole shit? Damn it!
Raiand raj?????? babies OMYGHODRADLEEEEIIIIIGGGGHHHH????
P 29-14
Kabanata 28
411K 15.7K 14.6K
by jonaxx
Kabanata 28
Silently
Hirap na hirap akong iexplain kay Amer ang lahat. Bukod sa may iilang pumasok sa
powder room, medyo
magulo pa siya at hindi makapaniwala.
"Totoo ba 'yon?" si Amer habang palabas kami ng powder room.
"Maybe we should talk some other time. Ang dami nating kailangang pag-usapan, Amer,
at hindi ko alam
kung tamang panahon ba ito..." kakatapos ko lang sabihin noon ay nabaling na agad
ang atensyon ni Amer sa
isang reporter.
While another two went to me, wala na akong nagawa kundi ang ientertain sila habang
ang kaibigan ko'y
ganoon din.
"Hi, Eury! You're with your boyfriend, right? Si Architect Hidalgo?" tanong ng
isang babaeng lumapit sa
akin.
Tumango ako at sinubukang ngumiti. My eyes drifted to where Vanessa is. Nakita ko
siyang lumiko sa hall.
Hindi naman siguro niya sinabi sa mga reporter na ito ang maling narinig niya,
hindi ba?
"We heard that he got the biggest offers among the best Architects here in the
Philippines. Isa iyong sa Spain
at may isang sa Singapore, tama ba?"
"Uh, yeah..."
"So, in an interview just a while ago, he said that he's open to a long distance
relationship with you once the
project starts, are you ready for that?"
Napakurap-kurap ako sa sinabi ng babae. Ininterview si Vince at iyon ang naging
sagot niya?
Uminit ang pisngi ko. Isang malaking kahihiyan ang mga pinag-iisip ko kani-kanina
lang. That I'll go with him
wherever he goes!
"Uh, yeah, yeah..." I awkwardly agreed.
"You think you can handle a relationship like that?"
"Of course!" tumawa pa ako para itago ang awkwardness na naramdaman.
"You think pareho kayog dalawa na career-centered? Siya, mas inuuna ang trabaho...
ikaw ganoon din?"
"Uh... yeah. You can say that..."
P 30-1
The hollow space in my gut became more defined. Halos hindi na ako makangiti ng
maayos sa rumagasang
iniisip ko.
Ang sabi ni Vanessa, hindi ako ang tipong seseryosohin ni Vince. Is he really
serious with me, though? I
recalled the night when my father suggested our engagement and Vince did not agree
with it.
"Kanina sa performance mo sa mall show ng Astra kasama si Blair at Zander, you
cried, right? Dahil ba ito
sa kay Zander?"
"No..." umiling ako.
"Kalalabas lang noong pictures ninyo ni Zander sa internet. Iyong naghahalikan
kayong dalawa. So far, you
did not issue any word about it. Was it true?"
Nanuyo ang lalamunan ko. Hindi ako nakapaghanda sa tanong na ito. The statements
were only issued by Tita
Daisy at hindi siya umamin doon. Hindi niya rin naman dineny. Hindi ko alamna
maaari pala akong tanungin
ng media nito.
"Uh, well..." hirap na hirap ako.
Gusto kong aminin na totoo pero natatakot akong mali ang iisipin ng lahat. And if I
say it's true, his fans
would probably turn against him. Wala akong pakealamkung magalit sila sa akin but
his fans would doubt
his loyalty with Blair!
"No comment," sa wakas ay nasabi ko.
Kumawala agad ako roon. Kahit na marami pa siyang tanong at tinatawag niya pa ako.
I did not look back.
I'msure Amer would understand what I did. Itetext ko na lang siya sa nangyaring
pag-iwan ko sa kanya roon.
Naabutan ko si Vince na kausap ang iilang foreign businessmen. Nakipagkamayan at
tawanan siya sa mga ito.
Magulo na ang venue at mukhang patapos na ang party.
Everyone's leaving their tables to sit somewhere else and chat with other people.
My parents were busy
talking to their crowd. Pinili kong bumalik sa upuan at uminomng tubig.
Ang mag-asawa sa harap ko ay abala kasama si Raoul, kausap ang iilan pang
matatandang negosyante.
Nilingon kong muli si Vince. He's busy talking but his eyes drifted to me. Napawi
ang ngiti niya at biglang
nagseryoso.
Nag-iwas ako ng tingin at naalala ang lahat na parang kailan lang ay hindi sumasagi
sa isipan ko. His kisses
were wild and hot. Our first, wild and hot. Una ko iyon ngunit mulat ako. I know
how romantic it can get, and
ours is screaming with lust.
A memory flashed on my mind. Nang tinanong siya kanina kung seryoso ba siya sa
akin, he ignored the
reporter. He did not clarify anything kaya natural lang na isipin ng media na
hindi.
For years, I have read and heard about himin magazines and in common friends. He
jumped fromone woman
to another. I wonder if he told themhe loves them, too. At ilan sa kanila ang
pinagnasaan niya ng ganoon, ilan
P 30-2
ang marahan niyan hinalikan at inalagaan?
How stupid of me to think that I amthe one for him. That all this time, it's me? E,
dinala lang naman ako ng
hangin sa kanya, ah? Kung 'di ako dinala ng hangin sa Costa Leona, I doubt if he'd
ever look at me.
Why amI whining when it was my fault fromthe very beginning, anyway?
Ang munting bula ng kaligayahan simula kahapon ay biglang naglaho. That's how fast
the weather changes,
huh?
"Are you tired? Let's go home," ang baritonong boses ni Vince galing sa likod ang
nagpagulat sa akin.
Umiling agad ako at ngumiti. I don't want to be a burden to him.
"I'mnot. I can wait until you're done," sabi ko.
His eyes remained on me. Palipat-lipat sa aking mga mata, naninimbang sa maaari
kong iniisip. I can't look at
himstraight. It hurt looking at himkaya binaba kong muli ang tingin ko sa aking mga
kamay.
"Let's go home," ulit niya.
Gusto kong ipaliwanag sa kanya na hindi pa ako pagod at pwede pa siyang makipag-
usap sa mga taong
naroon. Hahaba ang pag-uusap namin, tatagal ang titigan. Ayaw ko ng ganoon. I can't
do that while I'mfeeling
this way so without a word, I rose and nodded.
Mabilis ang pagpapaalamni Mommy at Daddy sa akin. Nagtagal lang kay Vince dahil may
konti pa silang
pinag-usapan at tinawanan. I searched for Amer while they were talking. I found
himin the middle of the
many reporters. Hindi ko na lang inabala dahil ayaw kong ako naman ang bigyang
pansin ng iilan.
Pagkatapos sa aking mga magulang, nakasalubong din namin ang grupo nina Vanessa.
Vince's teamare with
her. Ilang sandali pang nag-usap ang mga ito samantalang nakangisi si Vanessa
tuwing tinitingnan ako.
Umiiwas ng tingin pagkatapos ay nagtataas ng kilay. Nararamdaman ko na akala niya'y
nakakalamang siya
dahil sa nalaman.
I amtoo weak to think more of it. I feel drained, actually. Malayong-malayo sa
naramdaman ko kani-kanina
lang sa trabaho.
Vince caught my hand pagkatapos magpaalamsa kanila. Nagulat ako sa ginawa niya kaya
napatingin ako sa
kamay niyang hawak ang akin. Using his fingers, he spread mine gently so he'd fit
in the spaces. Napalunok
ako sabay angat ng tingin sa teamniya. Half of them(including Vanessa) is looking
at our intertwined hands.
"Excuse me, Architect Hidalgo? Pwedeng pa interview sa inyo ni Eury?" may isang
reporter na lumapit sa
amin.
Umiling si Vince. "She's tired. Sorry."
Mabilis niya akong inalis doon. The hollow in my got rapidly grew. All thoughts
that bothered me filling it
like a monster eating all the happiness that's left.
P 30-3
I caught Vince watching me as we waited for the valet. Iniwas ko agad ang tingin ko
sa kanya. He sighed.
Mas lalong hinigpitan ang pagkakasalikop ng kamay namin.
"What's wrong?" tanong niya.
"Wala..." agap ko sa isang mas positibong boses.
Dumating ang kanyang sasakyan. He immediately got the keys and opened the door for
me. Pumasok na ako sa
loob ng 'di siya tinitingnan. Umikot siya para mapunta sa driver's seat. Sumulyap
muli sa akin bago sa
kalsada.
"Nagkita kayo ni Amer sa powder room?" tanong niya.
"Yup."
Sa gilid ng mga mata ko'y naramdaman ko ang paglingon niya. Gustuhin ko mang
salubungin ang mga mata
niya, alamkong hindi ko iyon kaya.
"What did you talk about?" I can sense that he's waiting for a loophole. Any reason
why I'msuddenly this
drained. Ayaw kong isipin niya na may pagbabago kaya sinubukan kong ayusin ang
reaksyon ko.
I ama good actress, anyway. I can lie to anyone's face with anything... without
even blinking. I can make it
seemlike it's true. Kaya ko pang maniwala sa sarili kong kasinungalingan.
"Wala masyado. The reporters went to us immediately so we got separated. 'Di na
kami nakapag-usap
masyado."
"Did the reporters bug you too much?"
"Hindi naman..."
Sumulyap ulit siya. Mabuti na lang at tumigil na siya sa pagtatanong. Kahit na
paminsan-minsan ang sulyap
niya sa akin kahit noong nasa elevator na kaming dalawa.
Pagkapasok sa condo ay dumiretso na ako sa pasilyo patungo sa kwarto. I'mjust
relieved that we stopped
talking. I don't want another conversation with him, at least not now that
I'mfeeling this way. Wala akong
karapatang makaramdamng ganito.
Lumiko ako sa aking kwarto, pinihit ang pintuan para makapasok ngunit bago pa ito
mabuksan ay may braso
nang pumalupot sa aking baywang.
"Where are you going?" he whispered on my ear.
I want to shout and screamto myself. Ganoong galaw niya lang, para na akong
malulusaw.
"But I'mtired and I want to rest."
"In my room, then."
P 30-4
Para akong alipin sa nararamdaman ko para sa kanya. I know how much I'mdoubting all
of these right now
but I just couldn't stay away fromhim.
Tumango ako at pilit na kumalas sa kanya.
"Kukuha lang ako ng gamit. Pupunta rin ako roon."
"Ipapakuha ko lahat ng gamit mo riyan bukas, ipapalipat ko sa kwarto."
The treacherous butterflies on my stomach are shamelessly flying around. Fools!
"Okay. I'll just change..." mahinahon kong sinabi.
Kumalas siya dahilan ng pagkakawala ko. Pagkapasok at pagkasarado ay para akong
nilulubayan ng lakas. I
feel so torn. I'min between my craziness for himand the pain it's causing me.
I washed away my make up, hoping to wash away my doubts. Pero tingin ko, nakahabol
lang talaga ang mga
ito sa sayang naramdaman ko.
I changed into a floral cotton terno. Spaghetti strap at ruffled shorts. Tumunog
ang cellphone ko sa text ni
Amer kaya binuksan ko ito pagkatapos maglagay ng lotion sa sarili.
Amer:
Totohanan na ba 'yan, Amore? We have a lot of catching up to do! My God! When can
we meet?
Ako:
I have to take a look at my schedule first. Medyo busy ako dahil sa mall shows ng
new movie nina Zander.
Pagkatapos noon ay lumabas na ako ng kwarto. Ang ilaw sa pasilyo ay dimna. Pati ang
sa sala, ganoon din.
Nilingon ko ang pintuan ng kwarto ni Vince at nakita kong half-open ito. I opened
the door and went in. Dim
na rin ang ilaw ng buong kwarto ngunit may ilaw sa loob ng malaking bathroomniya.
He's probably taking a
bath now.
Nilingon ko ang kama niya. Malaki ito at kasyang-kasya kami. Sobra pa nga. Last
night, sa kaliwang part ako
ng kama kaya doon din dapat ako ngayon.
Umikot ako para mapunta doon. The city lights are shining brightly. Kita iyon dahil
hindi sarado ng buo ang
kanyang bintana. And I don't know how to close it the way he does kaya hinayaan ko
iyon.
His phone is charging beside a laptop. Bago ako naupo sa kama ay nakita kong umilaw
ang kanyang phone sa
isang mensahe.
Si Vanessa ang nagtext. But below her message were texts fromunknown numbers. I
clicked the middle
button to see a bit of it.
Vanessa:
P 30-5
Are you home? Kasama kayo ni...
Unknown Number:
Are you serious with that...
Unknown Number:
Your gf's recent photos were kiss...
Parang may punyal na tumama sa aking puso. Naupo ako sa kama kahit na
pakiramdamko'y hindi dapat ako
roon. Dapat bumalik na ako sa kwarto ko at pilit na mapag-isa. I know Vince will
insist but he'd let me be if
that's what I want.
Habang nasa gitna ako ng pag-alis doon at paghiga na lang ng tahimik ay bumukas ang
pinto ng bathroom.
Ayaw ko nang magkasagutan pa kami lalo na ngayong ganito ang nararamdaman ko.
Nagbabadyang tumulo ang aking mga luha, wala pa man. And that's the last thing I
want to do tonight, to cry.
Silently, humiga ako sa parte kong iyon. Hindi ko na siya nilingon. Inayos ko ang
comforter at tinabunan ko ng
ganoon ang sarili ko.
Nang tumihaya para maayos iyon ay nasulyapan ko siya. His hair a bit damp and with
only his shorts on. Sa
dilimay kita ko ang mga mata niya nakatingin sa akin. It sent shivers down my
spine. Hindi yata ako
kailanman masasanay na titigan niya ng ganoon.
Watching himmove in that muscular frame, in a ruthless and very male manner, hindi
ako makapaniwalang
may puwang ako sa atensyon niya. Mas lalo lang lumalimang paduruda ko na hindi
totoo ang lahat ng ito.
That maybe, my feelings are playing games at me. Sa sobrang pagkagusto ko sa kanya,
naniniwala na ako sa
mga imposible.
Alamko, dahil noon pa man, I seemto do so many weird things when he's involved.
Whether I make my
jealousy as an excuse or just my plain hatred towards him. Ngayon, iba na ang
excuse ko. Gusto ko siya...
kaya ayos lang.
How many times do I have to feel undeserving for the people I love? Maybe I need to
improve more? Gaya
ng gusto ng mga magulang ko? Maybe if I act a little better and dress maturely, I'd
feel equal with him?
Tinalikuran ko ang parte niya at pinikit ang mga mata. Tears rolled down my eyes.
Bumagsak sa unan na
hinihigaan ko.
I'mso good at crying silently. Para bang pinag-aralan ko na iyon buong buhay ko.
Pagpipigil ng hikbi,
pagpapakawala ng hininga sa tahimik na paraan, at pag singhot na tila humihinga
lang. My chest won't even
move. My shoulders will never tremble. I know how. I've cried enough that I can say
I major this.
Umuga ang kama. Pinikit ko ng mariin ang mga mata ko at pinigilan ang hininga. Mas
maingat pa sa ginawang
pag-iyak kanina.
P 30-6
"What's wrong with my baby, hmm?"
His arms enveloped my waist immediately. His warmchest covered my who back and his
legs reached mine.
Dios ko? Paano?
Imbes na tumigil ako sa pag-iyak ay mas lalong bumuhos ang luha ko. His lips made
its way to my neck. His
minty breath is hovering on my right ear.
"What's our problem?" he whispered gently.
Parang gripo ang mga luha ko. Kumawala ang mga kamay ko sa comforter. Sana ay
malibang ako sa mga kuko
ko para makalimutan ko ang iniiyakan ko rito.
Umiling ako.
Mas lalo niyang pinalupot ang braso niya sa akin. His hand rested on my stomach.
Ang isa'y nasa aking
balikat.
"Is it about your performance?"
Natigilan ako sa tanong niya. Anong performance? Kanina? 'Yong umiyak ako? What
about it?
"Did your ex say something bad 'bout you?" medyo malamig niyang tono.
Umiling agad ako. Ba't niya naman iisipin iyon? Hindi ko hahayaang isipin niya
iyon.
He sighed.
"Why did you cry, then? You missed him..."
What the hell?
"No!" halos bayolente kong deny.
Ayaw kong isipin niyang ganoon! Damn it!
His hand loosened up. Napatingin ako sa kamay niyang parang nawalan ng lakas.
"If you're still confused 'bout this, I don't want to force you to do anything."
What?
"Kaya kong mag-antay, Eury, till you sort your feelings out."
Muling humigpit ang hawak niya. But I can felt his restraint. Huminga ako ng
malalimat ngumiwi.
"Hindi naman 'yon, e..." pumiyok ang boses ko kaya mas lalo tuloy akong naiyak.
He froze for a bit. Goddammit! Why amI so weak when it comes to him?
P 30-7
Nagsimula na akong umiling para sa mga salitang hindi ko pa magawang isatanig.
Bumundol ang kaba sa
aking puso. Though, I amnot sure if it is purely fear or there's something else.
Something so intense... I don't
know how to calmthis shit down.
"Hindi ko na naman siya mahal," sabi ko.
Malakas akong humikbi, hindi na kayang itago. Pinalis ko agad ang luha sa aking mga
mata. Mas lalo niyang
idinikit ang sarili niya sa akin. His lips touched my neck. Ang paraan ng
pagdiriwang ng mga paru-paru sa
aking tiyan ay masakit. Parang gusto kong tumakbo, magwala, mahimatay sa sakit
kasiyahan nila.
"I cried during my performance because I realized that I've finally forgiven my
parents for all the hurt they've
caused me..." nanginig ang boses ko.
Hindi ko alamkung papaniwalaan niya ako. Hindi ko na rin dudugtungan na siguro ay
habang magkasama
kaming dalawa, unti-unti akong natututo ng mga bagay na hindi ko matututunang mag-
isa. That's just too
dramatic and clingy. I don't want himto think that I'mthat kind of girl.
"Na hindi na ako naapektuhan sa mga sinasabi ng mga tao tungkol sa akin dahil may
mas masasakit pang
salita galing sa mga magulang ko noon."
"What are they saying 'bout you?" he said in a serious tone.
Umiling ulit ako. "It doesn't matter. Let's not talk about it. You'd get bored." I
don't think it matters to you,
anyway.
"I won't get bored. I'minterested in anything about you," he breathed.
Ngumiwi ako. Tatahimik na sana ako pero sa sobrang sakit ay 'di ko na napigilan.
"Do you say that to your women, too?"
"What..." he said lazily.
"Your exes..." kalmado kong sinabi.
Tanggap ko iyon. At kung gaya lang din ako ng iba, pakiramdamko'y matatanggap ko
parin naman. At least I
felt like he loves me and he cares for me.
"Sinasabi mo bang interesado ka sa kanila? Na hindi ka mabo-bored?" I asked
casually like it won't hurt.
"No. Let's not talk about that."
He's so unfair! Pero talo parin talaga ako!
"You were asked if you're serious with me or amI just another girlfriend..."
Halos marinig ko ang frustration sa hininga niya.
"At... nga pala, may mga text sa cellphone mo. Vanessa texted... and a couple of
unregistered numbers. Might
P 30-8
want to check themout," I said cooly.
"I don't," malamig at medyo may galit ang tono niya.
"Sorry... it's okay. I understand how this is going to be-"
"What do you understand? What are you talking about?" I heard the panic in his
voice.
Hinila niya ako. Pilit na hinaharap pero nagsimula muli ang mga luha ko kaya
hinawakan ko ang kamay niya
para matigil siya.
Ngumuso ako at pilit na nililibang ang sarili sa sariling ekspresyon.
"I never cared about other girls the way I care about you! Please, look at me,
Eury."
Umiling ako. "I'mmore comfortable this way."
Isang marahan at malutong na mura ang narinig ko sa kanya. His grip tightened on
me. Diniin niya ang
kanyang mukha sa aking leeg.
"You're going out of the country, too. Iiwan mo pala ako. It's okay. I'mfine with
long distance relationships.
Though, it'll be my first time. You see, I have less experience when it comes to
relationships like this..."
"Fuck!" his soft but angry tone resounded.
Huminga siya ng malalimat mas lalong binaon ang mukha sa aking balikat. His hand
fisted on my chest.
"Kaya ko 'yon. Hope you stay faithful, too. While you're abroad. How long is it
gonna be? Six months-"
"I won't go abroad."
Nagulat ako roon. "Pero hindi ba kailangan-"
"I can design fromhere. Kung aalis ako, dadalhin kita."
"Pero-"
"And that's not because I can't stay faithful to you! I can! Kahit taon pa 'yan,
Eury! But I'mgonna miss you real
bad, I'll probably go crazy without you for a week so I won't let that happen to
us!"
Naitikomko ang bibig ko. My chest hurt so good.
"You promise me you'll clear your schedule once I go abroad dahil dadalhin at
dadalhin kita!"
Kinagat ko ang labi ko.
"I promised myself... kapag nahawakan ulit kita, hinding-hindi na kita pakakawalan.
Nothing will ever make
me lose you again. Even your own doing. Do you understand that?"
Huminga ako ng malalim. "Pero hindi ko mapigilan, Vince. You did not take your
other women seriously. I
P 30-9
ama realist. I know that-"
"It's all a cover up because I'mlusting on the woman I couldn't have. Even when
I'malready successful. Even
with my name now. I couldn't pursue you because that'd make me a fucking pervert
right?"
Shit!
"At sino sa ating dalawa ang dapat na magtampo, huh? You had a boyfriend! You fell
in love with another
man!"
Oh! Ngumuso ako at naisip si Zander. I'mnot even sure I fell for him.
Inangat niya ang mukha niya galing sa aking balikat. He breathed heavily near my
ear.
"It might not be love, though. You lust on me like all the other men I met. Sa
paraan ng paghalik mo, alamko
na. You kiss me wildly all the time. I can imagine you kissing other girls tenderly
while you're always in a
frenzy when it comes to me."
Halos marinig ko ang frustration sa hininga niya bago ko naramdaman ang pagrerelax.
"Baby, did you not hear what I just said? Hmm?"
His arms snaked around me. His one hand rested just below my boob.
"I have been so crazy about you for years. You think I can stop myself fromkissing
you that way? Damn!"
He cursed more. Nilingon ko siya. His lips grazed my cheek. Pati ang kanyang ilong
kaya hindi ako gumalaw
sa posisyong iyon.
"I'd kiss you tenderly and slowly, next time. But I'd probably lose control the
half way because..." he hissed.
"B-Because?"
"Hindi mo maiintindihan."
He cursed more kaya mas lalo akong walang naintindihan.
"What's this punishment all about?" he murmured.
"Huh?"
He groaned. Halos marinig ko na ang kanyang frustration. Ang kanyang kamay na nasa
aking tiyan ay biglang
sinoot sa aking damit. I froze at his move but he continued doing that.
Nahanap ng kanyang kamay ang aking dibdib. Halos mapapikit ako. Halos mawala ako sa
aking sarili.
Tumigil siya at binaba ang kamay muli sa aking tiyan. I pouted and tried to look at
him. His breathing is a bit
heavy.
P 30-10
"What else do you want to talk about? I want to hear all your thoughts."
Umiling ako.
"Nahawakan lang kita, titigil ka na? Tell me more about it, Eurydyce!"
"Wala na..." I pouted again waiting for himto do that but his hand just rested on
my stomach.
"Look at me, then..." utos niya.
Huh? But I like this position? Sige na nga!
Parang bulang nawala ang nakadagan sa aking puso. Oh his wonders. What the hell?
Mabilis akong bumaling sa kanya. Nagkatinginan kami dalawa. Kahit madilimay kita ko
ang mapupungay
niyang mga mata. His lips twisted and his hand rested on my back.
"Wala na..." ulit ko.
He poked my nose. Pagkatapos ay inayos niya ang aking buhok. Nilagay ang takas sa
likod ng aking tainga.
"I know how your mind works, Eury. Pull any funny stunt and-"
"Wala na nga!"
Kumunot ang noo niya habang tinitingnan ako. 'Di ko mapigilan ang mangiti.
Is this really happening? Is he really serious? I'mnot sure if I'mreally convinced
but I'mhappy. That's the
only thing I'msure of.
"You'll read all my phone messages everyday fromnow on-"
"What? 'Di ko gagawin 'yan, 'no! Bahala ka!" iritado kong sinabi.
Nagkatinginan kami. Nag-iisip pa siya kung ano pang pwedeng iapply para sa akin. I
smiled to assure him
that I'mfine now. God, I amcrazy.
"Wala na sabi akong problema. I understand that girls want to text you, anyway.
Gaya ko. Boys text me..."
Nakita ko ang pagtaas ng kilay. The ridiculously cold look is upon himnow. Nasapo
ko ang labi ko ngunit 'di
ko napigilan ang mangiti.
"Let me see your phone," the authority on his voice sent shivers down my spine.
"Minsan lang..." pigil ko.
Hindi pa ako nakakapagreact ay inabot niya na ang cellphone ko sa side table ng
kama. Pilit kong kinuha pero
nailayo niya agad sa akin.
He looked so serious as he tried to hack on my phone. So serious and rude as he
scrolled my inbox.
P 30-11
Parang panaginip ang lahat. At kung iyon nga ito, sana hindi na ako magising. Dahil
alamko, beyond the
walls of his penthouse is a life that's difficult and dangerous.
"Where can you find the files of those people? I mean, showbizfiles. Kaya ko naman
sigurong magpahanap-"
"Huwag na, Ate. I think I know how..." sabi ko habang tinitingnan ang isang
pintuan, kung saan galing si
Genta.
Sa tagal ni Tita Daisy sa istasyon, may sarili na siyang silid. Doon siya madalas
lalo na kapag magmemeeting
sa bagong mga talent at sa mas malalaking talent niya.
Galing sa practice, pumuslit ako ng panahon para pumunta rito.
Tita Daisy went out with a known stylist.
Iniisip kong pwede akong lumapit sa President at sa kanyang asawa patungkol dito
pero mahihirapan akong
ipaliwanag ang lahat ng nangyayari. And of course, maaari pa akong mapaghinalaan.
Kapag nalaman nilang
nagpaparamdamsi Hubert sa akin, their probable initial reaction would be... because
I aminvolved in
something like this. That's the last thing I want themto think of.
Mabilis akong naglakad patungo sa pintuan. May biglang dumaan kaya tumigil ako at
nagkunwaring
napapadaan lang din.
Nang nawala ito ay bumalik ako sa dinaanan para mapuntang muli sa pintuan ng
opisina ni Tita Daisy.
"Don't put the phone down-"
"It will slow me down, Ate Reanne. I need to..." sabi ko sabay baba ng cellphone.
Luminga ako at nakitang ang CCTV ay nakaharap dito sa akin. Shit!
But I can explain to Tita Daisy na akala ko'y nasa loob siya! Right! That's it!
Normal kong pinihit ang door handle. I opened it and I immediately went inside.
Walang tao sa loob, just as I expected. Iginala ko ang mga mata ko sa mga papel sa
kanyang lamesa, sa sofa
na may medyo magulong throw pillow at sa halaman malapit sa bathroom.
I need to find Carrie and Flyn's file. Kung mayroong kay Tita Daisy, kukunin ko rin
iyon. Kung mayroong kay
Blair at Zander, dadalhin ko rin iyon. Pero ang dalawa sa huli ay malabo. Maaaring
kakailanganin ko ring
maghanap sa ibang lugar para roon.
Nagsimula akong maghalungkat sa mga filer. Sa drawer. Sa cabinets. Sa mismong
lamesa. My heart pounded
on my ribcage. I'msweating so much. It's taking so much time!
Bumukas ang pintuan. Pareho kaming napatalon ni Genta nang nakita ang isa't-isa.
Tiningnan niya ang magulong lamesa, kung saan ako naghahanap sa ngayon, pagkatapos
ay tumingin siya sa
akin gamit ang seryosong pares ng mga mata.
P 30-12
"Anong ginagawa mo rito, Miss Eury?" seryoso niyang tanong.
"A-Ah... Hinihintay ko si Tita D-Daisy, Genta," nangatog ang boses ko.
Muling tumingin si Genta sa lamesa ni Tita, kunot ang noo at masyadong seryoso.
Kumalabog ang dibdib ko.
Lt yung "ano ka ngayon"pwahahahahahahBATGANYAN KAYO TANGINANIYO
P 30-13
Kabanata 29
425K 17.8K 10.2K
by jonaxx
Kabanata 29
Bodyguards
"Ah! Kalalabas lang ni Tita Daisy. Gusto mo tawagin ko, Miss Eury?" concerned na
tanong ni Genta.
I moved away fromTita Daisy's table. Hindi ko alamkung ipapatawag ko ba sa kanya,
para magkaroon ako
ng oras na mag-isa rito o h'wag na lang. She stared at me with a confused
expression.
"Huwag na, Genta. Mag-aantay na lang ako rito."
Tumango si Genta. Isang beses na sinulayapan ang lamesa ni Tita Daisy bago siya
lumapit doon.
I started walking slowly towards the gray couch. Narinig kong may mga kinuha siya
sa lamesa ni Tita Daisy.
Naupo ako sa couch at hinarap si Genta.
Dala niya na ngayon ang folders at envelop na nasa lamesa kani-kanina lang. She
turned to me while I
pretend to be sitting cozily on the couch.
"Ihahatid ko 'to kay Tita. May kameeting siya ngayon. Baka mamaya pa 'yon, Miss."
"Ah. Ganoon ba? Mag-aantay na lang ako rito saglit. Aalis din ako pagmabagot ako."
I took my phone out and opened an app. Ilang saglit pa si Genta na tumingin sa akin
bago nagpasyang aalis.
"Sige, Miss. Sasabihin ko na rin sa kanya."
I nodded absent-mindedly para maisip niyang normal lang lahat ng ito sa akin.
Lumabas siya ng pintuan at tuluyan nang sinarado ito. Nag-angat ako ng tingin sa
door handle. Pinanood ko
ang unti-unting pagpihit nito. Nang 'di na gumalaw ay agad na lumapit sa cabinet at
inisa-isa na ang mga filer.
There are files for the big stars she's handling. There are files for the rising
stars. Sa baba ay mayroon din sa
akin.
If I get this now, she'll definitely realize it! Pero hindi niya naman iisipin na
may kumuha nga ng mga ito.
I took my phone out and started taking pictures of our files. Fromthe basic
information, the career history,
medical history, and all the other things related to us.
Hindi pa natatapos sa pagpipicture ng makapal na files ay natigil ako nang may
nahulog na brown envelop.
Ang initials sa harap ang siyang nagpasimuno ng kuryusidad ko.
P 31-1
E. A. S. That's my initials!
I opened it. I glanced at the door. I can sense it's moving? O guni-guni ko lang
iyon.
My heart is beating so fast and my palms are sweaty. Nakaliliyo pala ang ganito ka
bilis na pintig ng puso.
"Subject: Attempted Rape..."
I froze while looking at the piece of paper that's been so familiar to me, ever
since.
Hindi ko na kailangan pang basahin ang lahat ng iyon. My eyes immediately drifted
to Vince's name in bold
and capslock letters. And mine in the same way.
Shit! Alamni Tita ang nangyari sa amin ni Vince noon?
Nagflashback sa aking memorya ang lahat ng reaksyon ni Tita kay Vince. She did not
seemto know him. Did
she lie? For what?
Mas lalong kumalabog ang puso ko sa sari-saring naisip. I closed our folders and
put it back in the filer.
Tinupi ko ang envelop at itinago sa aking suot.
Walang pag-aalinlangan akong umalis sa opisina kahit na kabadong kabado pa. My mind
is haywired. I can't
believe what I just learned!
My remaining schedule for today is not very hectic. Practice lang para sa shoot ng
aming music video, bukod
doon ay wala na. I know Flyn will get mad at me for slacking, but I really need to
at least talk to Ate Reanne
on the phone and in private.
Dumiretso ako sa rooftop, kung saan kami nagsho-shoot ng iilang clips para sa music
video na ginagawa
namin.
Nang nakarating ako doon, agad akong sinalubong ng stylist.
"Eury, the shoot was fine. Bukas, alas kuatro y media ang call time ninyo sa
University para makapag shoot
din kayo."
Tumango ako. Hindi ko na madugtungan pa ang sinabi dahil sa mga bumabagabag sa
akin.
I went to my table. Si Carrie sa tabi ko ay abala sa pags-scroll sa kanyang
cellphone. And although it is still
past three, the weather is a bit gloomy so they aren't bothered with any heat.
Hinagilap ko ang bag ko. Kinuha sa ilalimng aking damit ang envelope na nakuha at
nilagay doon. I heard
laughters fromthe other table - kung saan naroon si Zander at Blair kasama ang
kanilang team.
For the whole of the shoot, Zander was a little too serious. He would hardly smile.
Siya ang dahilan kung
bakit medyo natagalan kami kahit na ilang segundo lang dapat ang clips sa apat na
minutong kanta at music
video.
I turned to their table. Tanging si Blair lang ang naroon. She laughed louder than
all the other staff. Nang
P 31-2
nakita akong nakatingin ay nagtaas siya ng kilay.
"Ang OA talaga ng isang 'yan," Carrie said while sipping on her juice.
Zinipper ko ang aking bag bago niligid ang tingin sa lamesang puno ng mga sulat at
regalo. May mga araw
kasi na ibinibigay ang lahat ng pinapabigay ng mga fan's club at isa ata 'to sa
araw na iyon.
Ilang saglit akong tumitig doon, marami ang iniisip. Like Hubert's note could be
there. Or something
important?
Usually, inuutusan ko lang si Genta na ilagay iyon sa lamesa ko sa recording o
ilagay sa van para madala ko
sa bahay. Pero ngayon, higit pa roon ang ginawa ko. Inisa-isa ko ang mga sulat na
para sa akin. Hinanap ang
pwedeng pagsuspetsyahan pero wala akong nakita.
The big boxed gifts were too hard to open so I neglected them. Itetext ko si Genta
mamaya na ilagay na lang
ito sa van.
Hinanap ko si Flyn at nakita kong nakikipag tawanan siya sa dalawang bading na
stylist, tanaw ang mga
skyscraper. Umihip ang malakas na hangin kaya sumabog ang buhok ko. I collected my
hair and started
walking towards Flyn.
Nang nakita niya ako ay tipid siyang ngumiti at bumaling.
"Are we done?" I asked.
Tumango siya at kumunot ang noo. "Hmm. But we have to practice for tomorrow. Medyo
mahabang clip
iyon," aniya. "Though, we practiced just this morning but... why? Any
appointments?"
I nodded. "Pasensya na, Flyn."
Tumango siya. "No problem. Anyway, iyon lang naman ang gagawin natin bukas bukod pa
sa mall show. And
the call time is a bit early so we have the whole morning to shoot for it."
"Thank you! I need to go..." sabi ko.
Ngumiti muli si Flyn at bumalik na ako sa aking lamesa. I glanced at all the gifts
again. Nagbeso na rin kay
Carrie at nagpaalamna may gagawin pa bago umalis doon.
When I reached the elevator, I was with some of the stylist. Dala ang mga damit at
iilang accessories.
Nagtawanan sila at nagchikahan. I could join thembut I still have to text Genta.
Ako:
Genta, paki kuha na lang ang gifts at fanmails ko. I have things to do. Just bring
it tomorrow, either sa shoot o
sa mall show. Thanks!
Dalawang beses nang tumigil ang elevator para makalabas ang nasa tamang palapag.
Nang nakalabas ang
mga stylists, tumahimik ang buong elevator.
P 31-3
Bago ako dumiretso kay Ate Reanne, balak kong tawagan muna siya dahil baka may
kasong inaatupag o nasa
korte. Pupunta ako sa pinakamalapit na coffee shop to call her. I need to be in a
place na wala masyadong
tao.
Nang lumabas ang isang executive sa kanyang palapag ay tatlo na lang kaming naiwan.
Nilingon ko ang taong
nasa kaliwang side ko. A man in a black hoodie is standing just inches beside me.
Hindi ko makita ang
kanyang mukha. The hoodie is a bit oversized that even the point of his nose
couldn't be seen in my angle.
Tumunog ang elevator at lumabas ang taong nasa harap namin.
My heart is thumping when the door closed. This is Hubert's attire. Or at least
that's what I think or I've seen.
Hindi ko matantya kung parehong height ba dahil hindi ko na nilingon ang katabi ko.
The silence grew, my
fear grew as well. Bawat segundo, tila kay haba.
Tumalon ang mga mata ko sa numero ng floors. I punched the ground floor, while he's
leaving on the second.
We're still on the fifth.
Sa sobrang tahimik, pakiramdamko naririnig ang pintig ng puso ko. Sa gilid ng aking
mga mata, tiningnan ko
ang katabi. Ang kanyang mga kamay ay nasa bulsa ng jacket. Hindi rin siya gumagalaw
kaya mas lalo akong
kinabahan.
I'mbreathing heavily. Ginala ko ang mga mata sa kisame ng elevator. I'ma bit
relieved that there's a CCTV.
Tumunog ang elevator, hudyat na nasa ikalawang palapag na kami. Sa gilid ng aking
mga mata, nakita kong
gumalaw siya. The doors opened. Ang tahimik na pasilyo ay nagbigay ng kilabot sa
akin.
Ngunit bago siya nakalabas ay hinila niya ako palabas ng elevator!
Sa gulat, hindi ko alamkung anong gagawin ko. I pulled my hand off himso he
struggled! Tumili ako at
paulit-ulit na pinindot ang close button sa elevator!
Hinila niya na ako ngayon gamit ang dalawang kamay. Natanggal ang kanyang hoodie.
Nawalan ako ng lakas
na manlaban nang nakita ko kung sino iyon.
"What the hell are you doing, Zander?!" iritado kong sigaw sa gitna ng kalabog ng
puso at nakakahilong
adrenaline rush.
He sighed heavily before turning his back on me. Hinila niya ako patungo sa dulo ng
pasilyo.
Hindi ko alamkung ipagpapasalamat ko ba na si Zander lang iyon o mas lalong
magagalit dahil sa kabang
binigay niya sa akin.
"Bitiwan mo 'ko!" utos ko.
Binitiwan niya ako nang nasa dulo na kami ng pasilyo. Bumaling siya pagkatapos ay
pumikit ng mariin.
Hinawakan ko ang palapulsuhan ko na ngayon ay namumula sa higpit ng pagkakahila
niya kanina.
P 31-4
"Anong ginagawa mo?"
"I want to talk to you, okay?" he said in a defensive tone.
"Why the hell would you do that, then? You frigging scared me to death!"
"I'msorry..." mahinahon niyang sinabi.
Ilang sandali kaming parehong naestatwa roon. Tiningnan ko siyang mabuti.
Noon pa man, expressive na ang kanyang mga mata. Even when resting, he looked sad
and soulful. Iyan ang
dahilan kung bakit sobrang daming interesado sa kanya, at sobrang dami niya ring
fans. It's his soulful and
expressive eyes. Pero ngayon, habang narito siya at nakatingin na sa sahig,
nararamdaman ko ang totohanang
kalungkutan niya.
"I'msorry, I'mnot allowed to see you..."
Pinasadahan ko ng mga daliri ang aking buhok. I licked my lips and then looked at
the other end of the
corridor - where the stairs are.
"Nobody in my friend circle has your number... or is willing to give me your
number."
My plans for today is completely ruined. But I know it sucks to make anyone feel
that they are a bother so I
tried to be soft.
"It's for our own good, I think."
Nag-angat siya ng tingin sa akin. Bukod sa lungkot, nakitaan ko ng pagkamuhi ang
mga mata niya.
"Our good? Really?"
He laughed mockingly.
"It's to keep me away fromyou, Eury! That's just so unfair!" tumataas ang boses
niya.
"Zander, I think that's very reasonable right now. Pareho tayong may sariling
buhay."
Tumigil ako nang nakita ang pamumula ng kanyang mga mata at pagbabadya ng mga luha.
"Sariling buhay? I don't believe you love that man! Did your parents suggest him?"
What the hell?
"Zander, hindi. Walang kinalaman ang mga magulang ko rito-"
He laughed mockingly again. "Walang kinalaman? I know what happened to your
sisters, Eury! You can't lie
to me about this."
"Believe it or not, I amreally in a serious relationship with him."
P 31-5
"Ang galing mo rin, 'no? Ilang araw lang tayo noong hindi nagkausap, may bago ka
agad?! Did you cheat
while we are in a relationship, then? Because I don't believe you fell for himjust
in between those days!"
Suminghap ako. Hindi ko na alamkung paano pa ipapaliwanag sa kanya o kailangan pa
ba iyon. Should I
convince himor should I just let himthink whatever he wants to think?
"Binilhan kita ng para sa bahay nating dalawa. You rejected it and you expect me to
be okay about it?!"
"Zander, hindi mo naiintindihan. Career pa ang-"
"Kung career ang uunahin mo, bakit may karelasyon ka ulit ngayon. That means if you
offered hima house or
anything, you'd reject him, too? Huh?"
Hindi na ako nagsalita. I'mdeeply bothered by the tears in his soulful eyes.
"Bakit hindi ka makasagot, Eury?"
Napatingin ulit ako sa kanya. I want to defend myself but I feel so guilty. Maaring
tinanggihan ko si Vince
noon, sa alok niyang bahay. Pero... hindi iyon gaya ng pagtanggi ko kay Zander
noon. I rejected Vince
because of pride. I rejected Zander because I couldn't really see that kind of
future with him.
"Because you're fucking lying, right? You're living with himnow, huh? Hinding-hindi
ako maniniwala na
desisyon mo 'yan. Your family is involved in this, right?"
"Zander, hindi nga-"
"I will face your parents! Just come with me, Eury!"
Hinawakan ni Zander ang aking palapulsuhan. Hinila niya ako kahit na pilit ko ring
hinihila ang sarili ko
palayo sa kanya.
The elevator door opened. Bago pa ako kabahan sa maaaring makakita sa amin ay
lumabas na ang tatlong
lalaking nakaitimgaling doon. Some of themwere even fromthe stairs just on the far
left of the corridor.
What the hell?
Isang lalaki ang tumulak kay Zander. Ang isa ay humila sa akin at itinago ako sa
likod.
Walang armas na pinakita pero pakiramdamko'y armado sila. They are not in
uniformbut they are all
wearing black. And they are silently coordinating with each other, alamko na agad
kung sino sila. I don't
have to confirmit.
Bumagsak si Zander sa lakas ng pagkakatulak sa kanya. Bumangon siya agad at
sinubukang manuntok ng isa.
They look well trained that one of themexpertly braced Zander's fist only to
strangle him.
"Huwag!" sigaw ko nang nakitang nahirapan si Zander.
Nagkatinginan ang mga lalaki. They were a bit young, kung hindi man ka edad ni
Vincent.
P 31-6
"Bitiwan n'yo nga siya!"
Kumawala ako sa humigit sa akin kanina. Tinampal ko ang braso ng lalaking may hawak
kay Zander kaya
kinalas niya iyon at pinakawalan ito.
Zander coughed. Hinila niya ako palayo sa mga lalaki but another man chopped his
forearmmaking him
groan in pain.
"What the hell? Tumigil nga kayo!?" sigaw ko.
"Sorry, Ma'am. Trabaho lang, po."
"Zander, I'msorry. Let's talk some other time-"
"What do you mean? Who are these people, Eury?" Hinila muli ako ni Zander. Ngayon,
nakatingin na lamang
ang mga lalaki.
I know who these people are. Animsilang lahat. Tatlo kanina galing sa elevator,
tatlo rin galing sa hagdanan.
I don't know how they got inside the building but I guess Vince used his power to
do this.
Bumaling ako sa mga lalaki. Tahimik sila, parang estatwang nakatitig sa amin. Tila
nag-aantay ng trigger para
bugbugin si Zander sa likod ko.
Vince has gone too far!
Bumuhos sa akin ang lahat ng ideya. Galing pa noong nahanap niya ako sa
pagtatagpuan dapat namin ni
Hubert. Were they following me since then? O kahit noon pa man? Kaya ba alamniya
halos lahat ng
pinupuntahan ko?
Damn it! Is that it?
I wonder what his orders are?
"Eury, let's go! Come on!"
Hinawakan ni Zander ang aking baywang at umambang hihilahin akong muli. Nakita kong
gumalaw ang isa sa
kanila. Nagkatinginan muli, may pag-aalinlangan sa mga kilos.
"Bring me to your boss."
Nagkatinginan sila. Kitang-kita ko sa mga ekspresyon ang pag-aalinlangan. I wonder
if Vince told themnot to
tell me? Kasi wala ni isang nagsalita sa kanila.
"I know who your boss is!"
"Eury, what are you talking about?" Zander continued.
"Dalhin n'yo ako sa kanya! Ngayon din!"
P 31-7
"Ma'am, bawal po kasi-"
"Anong bawal? Bawal akong dalhin sa kanya ngayon?"
"Hindi naman po sa ganoon, Ma'am. Pero bawal kasing malaman ninyo na..."
"Masisante tayo ni Architect, Jed. Ihatid na lang natin si Ma'am," sabi noong isa.
Hati ata sila sa desisyon pero sa huli ay pinagbigyan ako. I left Zander in the
area. Naubos din ang tanong
niya, eventually. I wonder if it's because he realized what's happening.
The all black high end cars escorted me to Vince's workplace in Makati.
Nakahalukipkip ako sa loob ng
sasakyan habang paulit-ulit na nireplay sa aking utak ang mga tanong ko sa kanya.
Bakit siya nag hire ng bodyguard?
Pagod na ba siya sa mga lihimna lakad ko? Does he need to know where exactly I
amall the time... pero
ayaw niya lang na malaman ko kaya nag hire siya? May alamba siya tungkol sa
nangyari sa akin sa
Romblon? Nagdududa ba siya sa loyalty ko sa kanya?
Alin kaya sa mga ito ang dahilan?
Dahil ba ito noong nadatnan niya akong mag-isa sa liblib na lugar?
Kailan pa siya nag hire ng bodyguards?
Will they always guard me all the freaking time?
AmI going to allow it?
Escorted by the bodyguards, I went out of the elevator in a flashy manner.
Lahat ng empleyadong dumadaan ay halos mabali ang leeg kakatingin kung sinong
dumating.
Nagkatinginan kami ng receptionist sa tanggapan ng kanyang firmpero parang natuyo
ang lalamunan nito nang
nakita ako.
Immediately, I heard the gossips fromhis employees.
"Dito po, Ma'am..." sabay giya ng bodyguard sa akin patungo sa isang opisina.
Isang nasa mid-thirties na babae ang sumalubong sa amin. She's all smiles when she
saw me. Ramdamko ang
excitement niya nang tinanggap kami.
"Hello! I'mGiselle, one of Architect Hidalgos secretary. He's not in his office but
you may wait there, Miss
Eury."
Kunot-noo kong tiningnan ang kanyang secretary mula ulo hanggang paa.
P 31-8
"Bakit? Nasaan ba siya?" my lips almost protruded for a pout.
"He's currently in a meeting with a prospect client on that room. But I'msure he'll
be out a few minutes from
now," anito sabay turo sa isang mas malaking room.
Ilang sandali kong masamang tinitigan ang isang conference room.
I've seen too many movies like this. Minsan, sa mga meeting-meeting na iyan, diyan
mo malalaman na may
kabit pala ang asawa o boyfriend. Hindi ko matandaan saang palabas iyon pero
ramdamko na ganoon nga.
"No, I'll go to his conference room..." giit ko at hindi na nagpapigil.
"But, Miss Eury..."
Dire-diretso ang lakad ko sa salaming pintuan. Hindi kita ang loob dahil smoked
glass iyon. Hindi naman
sarado kaya hindi ako nahirapang buksan iyon.
Lahat ng init sa aking katawan ay dumapo sa aking mukha nang nakapasok doon sa
kalagitnaan ng tanong ng
isang matanda at mukhang respetadong lalaki. There were about ten people sitting on
a large rectangular
table in their own swivel chairs. Isang magandang babae ang nakatayo sa harap, may
presentation sa isang
LED screen.
Nilingon nila ako. I even saw Vanessa's wide eyes directed at me. Sa tabi niya'y
isang lalaki na hindi na muli
natanggal ang tingin sa akin.
"Uh..." Tumango ang matanda, hindi matuloy ang tanong dahil sa pagkakakita sa akin.
"Miss Saniel!" puna
niya.
"Adjourned. I'll email my thoughts. You can send yours to my secretaries, Tito
Ares. I'll review everything,"
Vince's cold baritone resounded.
Tumango ang matanda at sumenyas na lamang kay Vince. Nagsitayuan ang lahat, kahit
si Vanessa, pati ang
kasamahan at isa-isang lumapit sa pintuan para makalabas.
Lalabas na rin sana ako pero naharangan ako nang isang lalaking naunang lumabas.
Mabilis niyang nilahad
ang daanan sa akin.
"Mauna ka, Miss..." he smiled shyly.
I saw his neck turned a bit red.
"Hindi na po. Ikaw na po..." hiyang-hiya kong sinabi.
Vanessa took that opportunity to go out of the hall. Nagkamot ng ulo ang lalaking
nakausap ko at naunahan
agad siya ng iilan pang kasamahan niya.
"Architect, should I send you the copy of my presentation, too?" the woman in front
asked.
Nakita ko ang pasulyap-sulyap nito sa akin. Tumabi ako at hinayaang umalis ang mga
naroon. Naglakad siya
P 31-9
palapit. Ni hindi ko pa nasusulyapan si Vince dahil abala ako sa mga taong paalis.
"I can put this on your laptop?"
"No. Just email me that and leave," Vince said.
Napalingon ako kay Vince. Nakatayo na siya at nakatingin sa akin. His eyebrow shot
up and both of his hands
are in his pocket.
"Okay, po, A-Architect," the woman stuttered. I can feel her embarrassment.
Imbes na titigan si Vince ay sa babae pa ako nakatingin. Nakita kong nagmamadali
siya sa paghagilap sa
kanyang laptop. Halos matalisod pa siya nang paalis na. She's lost her poise a bit.
She bowed slightly to
Vince and then awkwardly went out of the conference room, just like everyone else.
"Architect, pasensya na po-"
Ni hindi ko namalayan na naroon pa pala sa labas ang mga bodyguards. Tumango lang
si Vince at naputol na
ang pangungusap.
Parang alamagad ng mga bodyguards ang gagawin dahil umalis agad sila roon
pagkatapos ay sinarado na ni
Vince ang pintuan.
Okay. I was wrong about the movies part. He's in the middle of a meeting and he
adjourned it the moment he
saw me.
Bukod pa sa ibang nararamdaman ko kanina, hiyang-hiya agad ako. Lalo na tuwing
naiisip kong kilala ako ng
halos lahat ng beteranong naroon!
Patagilid akong niyakap ni Vince. He crouched to let his chin rest on my left
shoulder.
"Sorry for interrupting your meeting... but... What are those bodyguards for?!"
panimula ko nang nakabawi.
Kinakalas ko ang kamay niya sa tagiliran ko pero parang bakal ang mga daliri niya.
Hindi ko magalaw.
"For your safety," he murmurred.
"Muntik na nilang mabugbog si Zander!" I exclaimed.
Akala ko ay magugulat siya pero mukhang kanina pa dumating sa kanya ang balita.
"Well, he's not allowed to just drag you fromthe elevator."
What the hell? Masuyo niyang hinawakan ang aking palapulsuhan at hinigit ako
patungo sa kanyang swivel
chair. Nagpatianod ako sa kanya. Hinihila niya ako pababa nang naupo siya pero 'di
ako nagpadala. Nanatili
akong nakatayo. Alamkong pag umupo ako sa hita niya'y mahihypnotize agad ako at
makakalimutan ko ang
mga tanong.
"When did you hire them?"
P 31-10
He looked at me seriously. He looked unwilling to answer that. Tinuko niya ang siko
sa armrest ng swivel
chair, pinaglaruan niya ang labi habang tinatanya ako.
"Since that incident, Vince? Is this why you know where I'mgoing all the time? Or
what I'mdoing?"
"It's for your safety."
"Against what?" Nanliit ang mga mata ko.
"Anything... your crazy bashers, obsessed fans, everything-"
"Ayos lang naman ako, Vince. Nabuhay naman akong walang bodyguards noon."
He sighed. "I just don't want to worry all the time while I'mworking..."
"Lagi lang naman ako sa istasyon, ah? And I have Genta... and our team?"
Hinilot ni Vince ang kanyang sentido.
"If you're uncomfortable, I can all just fire them. I clearly ordered themto just
roamaround, not to bother you
with anything. Hindi magpapakita. Hindi magpaparamdam. Hindi guguluhin ang mga tao
sa paligid mo unless
if it seems life threatening. In your ex's case, it looks like it was so they took
action."
Ngumuso ako at pilit na kinunot ang noo.
"Why did he do that, by the way?" he raised a brow again.
Napakurap-kurap ako. Mas lalong nanliit ang kanyang mga mata. Umigting ang kanyang
panga at hinigit ako
pabagsak sa kanyang hita.
Tumili ako ng bahagya pero tumigil din nang pinalupot niya ang kanyang braso sa
akin. Kaharap ko ngayon
ang nag-aagaw na kahel at dilimsa langit.
"He... We just talked..." paliwanag ko.
"Ano pa?" he asked breathily.
I want to change the topic. "Bakit 'di mo sinabi sa akin na may bodyguards ako?"
"They are not supposed to reveal themselves. I hired themin case of emergency so I
don't think there is a
need for you to know..."
Thank God the topic was changed! Tumango ako at huminahon na.
Bukod sa maaari akong mabuking sa mga pinaggagagawa kong research, wala na akong
problema sa
bodyguards. In fact, I think I need themjust in case. At least 'di na ako masyadong
paranoid. But... will that
mean Hubert will roamaround me less?
Kaya ba ilang araw na rin siyang 'di nagpaparamdam? Does he know I have a
bodyguard? And does the
P 31-11
guards know things about him?
Mukhang wala naman. He doesn't directly contact me. 'Tsaka lang din naman umaaksyon
ang bodyguards
kapag kinaladkad na ako o may pisikal na ganap na. Ayos lang siguro ito.
"What else did you talk about?" I can hear the sting in his voice.
Damn it! He's still at it!
"Why did he have to drag you? Alone in that place? To steal a kiss? Hmm?"
Nilingon ko si Vince. His dangerous but playful eyes send shivers down my spine.
Pakiramdamko,
malalaman niya ang kahit anong kasinungalingang sasabihin ko. I can almost hear his
mocking laugh at all my
stupid lies. And beyond that, he'd get mad at me for lying to his face.
"I don't know. Ask him..." sarkastiko kong sagot.
Hinawakan ko ang braso niya. Sumulyap ako sa kanya at nakitang nakatingin na siya
sa kamay ko. He looks
bothered by my touch. Ngumuso ako.
For some reason, whenever we're like this. I find it so hard to accept that I will
be busy tomorrow and we
won't see each other during the day. Ang hirap pala! Parang gusto ko na lang mag
apply dito sa opisina niya. I
wonder if there's any available position.
I blushed at the word.
"Maybe I should send the guards to ask him, huh?"
Ang kaninang hinaplos kong braso ay tinampal ko ngayon. He chuckled and sniffed on
my ear. Tumindig ang
balahibo ko sa kiliti.
"Did he ask you back?" seryoso biglang tanong niya.
Hindi ako nagsalita. Did he ask me back? Nakalimutan ko ang pinag-usapan namin, e.
Kailangan ko ng time i
recall ang nangyari dahil medyo unstable ang memory ko pag magkasama kami ni Vince.
I pretended that my index finger and my middle finger were legs of a human.
Pinalakad ko iyon sa ugat ng
kanyang braso, touching a bit of soft hair on his forearm.
"Oh... he's asked you back, huh?" he concluded.
"No, he didn't."
"Then what did you talk about?"
Pilit kong inalala ang mga pinag-usapan namin. Nagkatinginan kami ni Vince. He
looked at me, waiting for
what I'mgoing to say pero talagang nakalimutan ko ang pinag-usapan namin ni Zander.
"What?" he probed.
P 31-12
Kunot na ang noo ko at tumingala para isipin kung ano nga pero walang pumapasok sa
utak ko kundi ang
pagkakahawak niya.
"I don't remember..." I honestly said.
"Ayaw mo lang sabihin sa akin."
Ngumisi ako at hopeless na umiling. "I really forgot!"
He glared at me dangerously. His grip tightened. I can feel his forearmtightened
below my hand.
Pinalupot ko ang aking braso sa kanyang leeg. I saw a small smile curve on his
lips. Uminit ang pisngi ko.
The butterflies in my stomach are harrassing my whole being by flying violently
around.
I reached for hima bit and then rested my face against his neck. His manly and
musky scent made me long for
himmore. I have never felt this good, this secured, this content, my entire life.
Filled with so much attention.
Heart so warmand happy. And soul... at peace.
"I honestly forgot. I swear, I'mnot lying."
I felt his hand move at the small of my back. I breathed on his neck and closed my
eyes.
Hindi na siya nagsalita. Ngumuso ako. My lips touched his neck a bit.
"You know how to make me shut up now, huh?"
Ngumisi ako at mas lalong hinigpitan ang hawak sa kanya.
"Are you hungry? I'll ask my secretary to buy us food. Dito na tayo kumain, bago
tayo umuwi."
I nodded pero 'di parin inaangat ang tingin. His hand rested on the insides of my
thigh. Kinagat ko ang labi
ko. Ang isang kamay niya ay nasa kanang tainga dahil katawagan na ang sekretarya
para sa aming pagkain.
Bakaito yung nasa nowyou see me 1 haha Hello tito haha
P 31-13
Kabanata 30
400K 16.5K 9.1K
by jonaxx
Kabanata 30
Dilim
Hinalughog ko ulit ang aking bag. This time, I amalready panicking.
I lost the report I found at Tita Daisy's office! Damn it!
Kapapasok ko lang sa istasyon ngayon. Sinadya kong parehong bag ang dalhin para
roon. I failed to check it
at home because I'mtoo preoccupied with Vince. I failed to check it earlier because
I'mtoo busy with work,
too.
Alas tres y media nang umalis kami ni Vince sa condo. Our call time is four in the
morning, that day.
Sinabi ko sa kanya na pwede naman akong magpakuha sa service. Ayaw niya naman. I
also told himto go
home after niya akong ihatid but he didn't want it, too. Imbes ay nagbihis na rin
siya pantrabaho dahil
didiretso na siya sa opisina niya mamaya.
Gaganapin ang shoot ng music video sa isang unibersidad. Sa pagkakaalamko, dito rin
ginanap ang shooting
ng movie nila. Hindi ko lang alamkung tapos na ba.
"Are you sure you'll stay here?" tanong kong muli pagkalabas niya sa sasakyan.
Wearing his white longsleeves rolled till his forearm, hair still a bit damp, he
looked all male without a trace
of vanity. Kahit pa sobrang gwapo at maayos ding manamit.
He scanned the whole busy tents before he nodded. Uminit ang pisngi ko nang
napagtantong mukhang first
time niya itong makita ako sa ganitong trabaho. With large cameras, so many staff,
and other things. I wonder
if he understands what this is all about.
"Eury, sabi sa tent na lang daw si Architect..." Genta said kasabay ng tipid niyang
ngiti kay Vince.
Tinuro ni Genta ang tent namin. Naroon si Carrie na tinuturo na rin ang isang
upuang inihanda ata para kay
Vince. Tita Daisy beamed at me pagkatapos ay nilapag ang iilang pagkain sa tapat ng
lamesang uupuan ni
Vince.
"You'll sit there. Aayusan pa ako."
Vince nodded again. Hinatid ko siya roon. Parang sobrang big deal ang presensya
niya. Everyone's extra
hyper. Lahat din ay nag-ooffer sa kanya ng pagkain at maiinom. The staff tried to
converse with him. Habang
P 32-1
inaayusan ako ay tinitingnan ko siyang nakikipag-usap sa kanila. Some giggled like
a little girl. Some
shamelessly flirted.
Umiling na lamang ako. I know his charms could even affect any woman... or even a
flower pot.
Masyado ko silang binantayan na huli ko nang narealize na naroon nga pala sa
kabilang tent sina Zander at
Blair. I saw Zander's piercing eyes on me. Nang nakitang napatingin ako sa kanya ay
agad siyang umiwas. He
shook his head looking so disappointed with something. Tumayo siya at umalis sa
kanilang tent kahit na
tinawag siya ng ibang staff.
"Eury, nandito ang mga gagawin ninyo," may binigay na isang folder ang isang staff
sa akin.
Bumaling ako roon at binasa ito. Napatingin ako kay Flyn at Carrie na parehong
inaayusan din sa harap ko.
"May frame na kayong tatlo. Prepare for the bashers," si Flyn.
"I'malways ready for it," I sighed.
"Though lately, nahahati ang fans nila dahil sa attitude ni Blair," si Carrie.
Napalingon kami ni Flyn sa kanya.
"I've read a conspiracy theory pa nga na sinasabing totoong may relasyon kayo ni
Zander noon. You broke up
for the love team. You have a boyfriend for show..." maliit ang boses ni Carrie sa
huling sinabi niya.
For a moment, I feel like she believed the last one.
"Pero syempre..." tumawa si Carrie. "That's impossible! Surely, Architect won't let
you use him. At kita
naman na masaya kayong dalawa! Stupid fans..."
"Huwag mo nang patulan. Let the fans think," si Flyn.
Nag simula na kaming mag shoot nang papasikat na ang araw. The teammade use of the
perfect lighting
during the sunrise.
Nasa basketball court kami, background ang building ng unibersidad na
pinagshootingan.
Nasa script na kakanta kaming tatlo habang ang dalawa ay nasa likod. Blair would
even lipsync some of
Flyn's lines. Mayroon ding kakanta kami habang nasa likod ng dalawa.
Tumayo si Vince sa likod lamang ng mga staff. Hindi nanatiling nakaupo sa kung saan
siya dapat. He crossed
his arms and have this cocky look directed at me.
Tumikhimako at hinagilap muli ang confidence. I know that the way he stared is just
normal. Kung sa ibang
pagkakataon, ayos lang iyon. Ngunit ngayon, para akong maiihi sa kaba.
Damn it! I need to overcome this thing. If I intend to marry him, dapat ay normal
na lang sa akin ang titig
niyang ganyan. Dapat ay hindi ako masyadong kabado.
P 32-2
"Cut!" sigaw ng direktor.
Mas lalo akong kinabahan nang tinuro ako. Akala ko ako ang may problema. Ang tao
pala sa likod ko.
"Zander! Are you still asleep? You need to convince the viewers that you're happy.
Mukhang inaantok ka pa."
I sighed. Buti na lang, hindi ko pala kasalanan.
Nagretake ulit kami. Nagkakasalubong na ang kilay ni Vince. I never thought a man
could look so hot habang
seryosong nakatitig.
"Cut! Eury, 'wag kang ma conscious!" ang direktor kaya nagulat ako.
"Po? Sorry, po!"
"Ayusan n'yo muna. Mukhang hindi nagustuhan ang ayos ng buhok. Paulit-ulit mong
hinawi ang buhok mo."
I glanced at my side at nakita ko roon si Zander at Blair. Blair's ranting to her
P.A. while Zander looked at
me.
"Ulitin natin!" sigaw ng direktor.
Tumango ako at tumingin muli kay Vince. Pakiramdamko ay iniisip niyang kabado ako
dahil kina Zander.
Lalo na ngayong kita ko na ang dalawa sa kanilang sweet scenes.
I saw his heavy sighs. He titled his head a bit and clenched his jaw habang
nakatingin sa monitor. I bit my
lower lip. Kabadong-kabado ako. Baka mamaya mag-away pa kami dahil lang dito?
"Eury! You forgot to sing for your lines! Jusko naman!"
Shit! Really?
Gusto kong magsalita pero walang lumalabas na salita sa aking bibig. The director
waited for my defense but
it did not come. Bumaling ito kay Zander at Blair na ngayon ay tumigil sa sweet
scenes nila. Napakurapkurap
ako.
I want to ask for a short break and talk to Vincent pero naunahan na ako ng
direktor.
"Eury, Zander, let's talk for a sec..." anunsyo nito.
Naglakad palayo sa staff ang direktor. Agad na sumunod si Zander. I glanced at
Vincent's way and saw his
annoyed look. I feel like my heart is going to explode. Galit na ba siya? Shit!
"What's wrong with you two?" unang tanong ng direktor sa amin.
"I'mfine..." agap ni Zander.
"I am, too. I'mjust a bit nervous."
P 32-3
"This is a short scene. I want it perfect. Hindi tayo pwedeng magtagal dito! Set
aside your personal issues
and be professional!" sabay tingin ng direktor sa akin.
I feel guilty. Kahit pa hindi naman iyon dahil kay Zander. I amso nervous because
of Vince. Gusto kong
humingi ng break ngunit alamko ako ang may kasalanan kung bakit kami paulit-ulit
kaya kailangan kong
ipagpatuloy ito. I'll explain it to Vince later.
"Really? You look stressed," si Zander.
Nilingon ko siya. Nakita ko ang hamon sa kanyang mga mata. I don't know what is it
for but his remarks got
me. I look stressed?
"Pwede po pa retouch?" tanong ko sabay hawak sa aking panga.
Konti lang ang make up na nilagay. If I look stressed, I probably need more make
up. Dahil ba sobrang aga ng
gising namin ni Vince? Baka pangit ako, ha? What if he'll realize that I'mnot
attractive enough for him? Oh
my gosh!
The artist rushed to me pagkatapos tawagin ng direktor.
"Eury, presence of mind. Zander, you have to act more."
"I have no problem. Si Eury lang po ang mayroon."
Napalingon ako sa kanya. He smirked. Parang may ibang pahiwatig siya roon, ah?
"I'mreally just a bit nervous."
"Or bothered..." dagdag ni Zander.
Hindi ako nakapagsalita. I'ma bit bothered hut not because of what he's thinking.
"Ayusin n'yo ang issues ninyong dalawa. Don't let it affect the whole team-" I cut
the director off at that.
"I'malready fine with Zander, po. Sorry, I have other things in mind that's why
I'mnervous. Aayusin ko na
ngayon. Pasensya na..."
Tumango naman ang direktor sa sinabi ko. Sumulyap ako kay Zander bago umalis sa
munting pagtitipon. I
have to finish this fast so I can talk to Vince.
Pinagpatuloy namin ang shoot. Kinakausap na si Vince ng isang batikang video editor
na isa sa gagawa ng
aming video. Ang mga mata niya'y hindi nagbago. Nanatili itong nakatingin sa akin
kahit na may kausap siya.
Medyo kumalma naman ako dahil sa nangyari. I find his full attention very
bothering. Ngayong may kausap,
though he still makes me nervous, but at least not as bothering when his attention
is all on me.
"Cut! We're done!" sigaw ng direktor 'tsaka lang ako napabuntong-hininga.
"Nahirapan ka roon, ah?" si Flyn nang papasok ulit kami sa tent para magbihis.
P 32-4
Nakatingin ako kay Vince na ngayon ay pinapalibutan na ng iilang staff. Pagkatapos
kong magbihis ay
kakausapin ko siya.
I glanced at my wrist watch. It's quarter to seven. Hindi ko alamkung anong oras
ang trabaho niya pero ayaw
kong matraffic siya o 'di kaya'y ma late.
"Tsss... Vince is very intimidating," I said without thinking about it.
Humalakhak si Carrie. "Akala ko pa naman na aawkwardan ka kina Zander at Blair!"
Ngumuso ako. I just hope that was my problem. Mas madaling magkunwari roon kesa sa
matense dahil kay
Vince.
"Eury, there's breakfast prepared for us," yaya ni Flyn.
Umiling ako. "Diretso na ako sa studio. Baka ma late si Vince, e..."
Naintindihan naman nila iyon. Mabuti na lang at pinakawalan din agad ako ng staff
dahil sa paliwanag ko.
Hindi ako lumingon sa tent nina Zander pero ramdamko na nakatingin sila sa amin.
Lalo na noong dala ko na
ang gamit ko at nilalapitan ko na si Vince.
"I'mdone. Let's go..." sabi ko.
Vince nodded. His lips a bit pouting. Binati niya ang mga nakausap at nagpaalamna.
Pagkatapos ay sabay
kaming naglakad patungo sa kanyang sasakyan.
"I'msorry. Baka ma late k-ka..." I nervously started the conversation.
"I own my time so it's okay."
Napalunok ako at pinagmasdan ang ekspresyon niya. Nahuli niya ang pagmamasid ko
kaya nagtaas siya ng
kilay.
"What is it?"
Umiling ako kahit na may sagot. "I wasn't nervous because of Zander..."
Umikot kami sa sasakyan. Hindi niya na kailangang buksan ang pintuan ng front seat
pero ginawa niya parin.
Hindi na kami kita ng lahat ngayon. Ang pintuan ng driver's seat ang kaharap ng
buong korte.
He opened the door for me. Pumasok agad ako at nilingon ko siya para magpaliwanag.
"I was nervous because you're watching me," nasabi ko rin.
Akala ko'y isasarado niya na ang pintuan pero nagulat ako nang nanatili siya
nakatayo roon. He crouched a
bit to fit. Lumapit ang mukha sa akin, a ridiculous evil look on his face.
"Totoo!" giit ko. "Stop looking at me like I did something wrong. I did not! I'mnot
affected."
P 32-5
Humalakhak siya. Tila natutuwa na kabado ako at... takot.
"Defensive, huh?" he whispered.
Mas lalo akong nainis. Hindi ako defensive! Iyon ang totoo! Tinulak ko siya palayo
sa akin. Ayaw kong
pinagdududahan niya ako. Ayaw ko talagang isipin niya na may gusto parin ako sa kay
Zander!
"It's true, Vince!"
Kahit na tinutulak ko na siya sa iritasyon, nagawa niya paring hawakan ang aking
nakakuyomna kamay. He
locked it in his palms just to steal a hot kiss. Nanghina agad ako.
"Well, then... I'll watch all your other shoots..."
I groaned. "I'll probably fuck the whole shoot up if you keep on watching me like
that!"
He chuckled. "Then, next time, I'll wait inside your dressing room. We'll make out
when you're done."
Ngumuso muna ako bago unti-unting tumango.
He laughed at my response. Pinilit kong magalit ngunit sa huli ay napangiti na rin
ako.
He leaned closer to taste my lips. Isang halik pa ulit na ngayon ay sinalubong ko
na.
And because of all that, nawala na sa isipan ko ang brown envelope na iyon? Baka
nasa condo? Pero hindi
ko na inayos ang gamit ko kagabi? Baka nakay Vincent? I doubt he'd get that? And
for what, right?
"Oh. Akala ko mauuna ka rito?" salubong ni Flyn sa akin pagpasok ko sa studio.
"Nagbreakfast pa kami ni Vince sa labas..." sabi ko habang hinahalughog ang aking
bag.
"Okay. Sabi ni Tita Daisy, we can have the whole morning. Pagpaliban daw muna natin
ang practice. I will
go to the gym. Babalik din ako rito. Carrie will stay here. Magkita na lang tayo
mamayang alas tres para sa
mall show. Ikaw?"
I did not hesitate. I immediately booked an appointment to my sister. Tinext ko rin
si Vince sa kung saan ako
pupunta pagkatapos ko rito.
"Sige. I might visit my family..." sagot ko kay Flyn.
She nodded. Nilingon niya ang nasa lamesa, iyong mga letters at gifts na pinadala
ko kay Genta noong
nakaraan.
"Sa'yo na 'yan lahat. Naiuwi na namin ni Carrie ang amin," bago siya umalis.
Inisa-isa ko ang lahat ng letters. Wala akong natanggap kay Hubert simula noong
nahuli ako ni Vince. I
wonder if he's still around or what? Baka naman dahil sa mga bodyguards ay hindi na
siya nagtangka ulit na
magbigay ng kahit anong mensahe.
P 32-6
I opened the gifts as well. They are all fromthe fans hanggang sa nabuksan ko ang
isang box na kulay gold.
Noong una, inisip ko na baka namatay ang mga bulaklak sa tagal noon. Ngunit
kalaunan, napagtanto kong
kahapon lamang ito dumating. I don't think flowers would die easily.
Masyadong lanta na ang mga bulaklak. Sa sobrang lanta ay 'di ko na alamkung anong
klase ito. The petals
were so small. One touch and it will turn into ashes. Ganoon siya ka lanta. And in
red bold letters, there's a
simple note that sent shivers down my spine.
HINDI BA DAPAT MASAYA KA NA? PINATAY KO NA SILA KAYA TUMIGIL KA NA.
Nakalatag ang box ngayon sa harap ni Ate Reanne. Tinititigan niya ito habang
umiinomng kape. Pagkatapos
ng ilang sandaling walang kibo ay umiling na siya sa akin.
"You should report this to the police," aniya.
"Paano natin malalaman kung sino ito kung irereport agad sa police. There are no
clues! Kung mayroon, e 'di
sana hindi si Hubert ang pinaghahabol ngayon? The killer got away with no traces,
Ate. Ito lang ang
ebidensya natin na mayroon ngang ibang pumatay!"
"Bukod sa dalawa mong kasama sa Astra, who are your other suspects, then?" she
asked with a worried
look.
"I don't know. Nakita ko sa files ni Tita Daisy ang report tungkol sa kay Vince
noon. The attempted rape.
Hindi ko alamna alamniya ang nangyaring iyon. And she acts like she didn't know a
thing about it so I'ma
bit in doubt, too."
"Si Zander kaya? Si Blair?" si Ate Reanne.
Nagkibit ako ng balikat.
"Zander has motives. Blair... maybe. But I doubt na kayang patayin iyon ni Blair
unless may binayaran siya.
But with this new evidence we have, I don't think may binayaran ang killer. He or
she is the one who killed
them."
"So we have... in order of the most possible to the least, we have: Zander, Tita
Daisy, Blair, your friends in
Astra. Zander being the most possible."
"Dahil lalaki siya at pwede siyang may motibo?" tanong ko.
"Pwedeng babae, but it will need girls who are a bit experienced in fighting or
even just self defense," si Ate
Reanne.
Natulala ako sa sinabi ni Ate Reanne.
"Flyn and Carrie are both enroled in Mixed Martial Arts."
Kumunot ang noo ni Ate Reanne at naupo na sa kanyang swivel chair. She printed the
images I sent her. Iyon
iyong nakuha kong files sa opisina ni Tita Daisy.
P 32-7
"Tingin ko... the cocaine is either plotted or they really are using it. Lasing
sila kaya may mga bote ng alak.
Maaaring sa sobrang lasing ay nakatulog kaya naging madali ang pagpatay. Maaaring
si Hubert lang ang
nanlaban."
Tinitigan ni Ate Reanne ang mga files ni Carrie at Flyn. Maaaring pinagdudahan ko
sila pero hindi ko pa
lubusang matanggap na maaaring isa sa kanila ang pumatay sa mga kaibigan ni Hubert.
"Carrie looks a bit boyish in this picture..." puna ni Ate Reanne. "Pareho pala
nilang talent scout si Hubert?"
"Yes. They hate him."
"Bakit?" tanong ni Ate Reanne.
"Nobody likes himvery much, Ate."
"Kung isa sa dalawa ang pwedeng suspect, we must find a motive. Kung si Zander,
madaling paghihiganti
ang motibo. Pero base sa imbestigasyon ko, he's in Boracay with Blair. Your Tita
Daisy knew what
happened. She told your groupmates that means alamng tatlo ang lahat. So... Tita
Daisy's motive could be to
shut the issue up. Ang motibo naman ng dalawa, maaari ang dahilan kung bakit galit
sila. Iyon lang."
"I should ask them, then?"
"Of course not! If you ask them, alamna nila agad kung para saan!"
Tama si Ate Reanne. Pero saan naman ako kukuha ng impormasyon? Paano kung wala sa
dalawa ang killer?
Paano kung ibang tao pala... someone I did not even consider to be the criminal?
Hindi ko na alam. Mahirap isipin ang lahat lalo na kung lahat din sila ay posibleng
pumatay.
"Nasaan ka na, Genta?" tanong ko nang napagtantong medyo natagalan si Genta sa
pagsundo sa akin.
"Natraffic po. Pasensya na. Galit na si Ma'amdahil wala pa tayo. Ang layo po pala
ng opisina ng kapatid
n'yo!"
Kinagat ko ang labi ko at nagpatuloy sa panghihintay sa kanya sa lobby.
Nauna na yata si Flyn at Carrie sa mall. Alas dos y media na at wala pa si Genta
rito. Kabado na ako. Sana
pala 'di na ako nagpasundo at sumakay na lang ako sa sasakyan ng mga invisible
bodyguards ni Vince.
Ginala ko ang mga mata ko sa paligid. I can't see them. I wonder if they really are
around? Or did he fire
them?
Hindi pa nakakalapit ang van ay bumukas na ang pintuan. Agad akong kinawayan ni
Genta sa loob. Tumango
ako at nagmadali rin sa pagpasok.
Dahil huli kami, kaming dalawa lang ang naroon. The whole van looks so big for us
pero nasanay na ako.
Minsan pa nga, mag-isa lang ako.
"Galit na galit na si Tita Daisy. I received her texts!" sabi ko. "Sana makaabot
tayo..."
P 32-8
"Paki bilisan po, Manong," si Genta na kausap ang driver.
Nilingon ko ang driver sa harap. Ilang sandali na natigil ang mundo ko.
I stared at the rearview mirror. Tanging ang noo at ang hoodie lamang ang nakikita
roon. Bahagyang
nakayuko ang driver dahilan kung bakit 'di kita ang mga mata niya.
"Ma'am... Ma'am... opo. Nandito na si Eury," si Genta na kausap ata si Tita Daisy
sa cellphone.
My heart lost the ability to beat fast. I can hear it beating slowly habang dahan-
dahan ko ring nilingon si
Genta.
"Genta..." tawag ko.
She held her hand to make me understand that she's talking to someone over the
phone pero hindi ko kayang
pigilan ang sarili ko.
"Opo! Nandoon na sila."
"Genta..."
Una sa lahat, kahit na iba-iba naman ang driver namin sa mga service, parehong naka
uniporme ang mga iyon.
It's either a white polo shirt or a red polo shirt. The driver right now is wearing
a black hoodie. Hindi lang
iyon, he wore the hoodie on his head. Para saan pa?
"Genta, do you know the driver?" I whispered.
"Pati po ang mga make up artists. Baka nga lang po matraffic kami..." si Genta.
"Genta... G-Genta..." ulit ko para ibaba niya na ang cellphone ngunit 'tsaka niya
lang binaba nang nakitang iba
na ang kinuhang ruta ng driver.
"Ay Manong, ba't n'yo po niliko? Baka po matraffic-"
Hindi niya na natapos. Sobrang bilis ng takbo ng van sa mga eskinita! Never minding
the almost hit pedicabs
and people. Nagsigawan ang mga tao sa kalsada. May nasagasaang gulong ngunit
patuloy parin ito sa mabilis
na takbo.
"Oh my God!" sigaw ko sabay kapit sa unahang upuan.
Sumigaw na si Genta sa takot! Ilang beses siyang tumama sa akin dahil sa bilis ng
takbo. My head hurts from
all of it.
Within seconds, narinig ko ang busina ng mga pulis sa likod. Behind themwere the
familiar cars of Vince's
bodyguards.
Tumunog ang cellphone ko ngunit wala akong panahong sumagot ngayong nakakapit pa
ako sa upuan para
hindi mauntog kahit saan!
P 32-9
"Tulong!" sigaw ni Genta, umiiyak.
I can hear Tita Daisy's hysterics on the other line. My phone is still ringing. I
saw Vince's number. I want to
answer it but I can't.
"Hubert!" sigaw ko kahit na hindi ko pa makumpirma kung sino iyon.
The car drifted violently. Tumama ang ulo ko sa salamin ng bintana. Tumama rin ang
ulo ni Genta sa akin. I
suffered fromher full body weight. Nang nakabawi ay nakita kong nahimatay na siya.
Blood dripped on my face down my chin. Naramdaman ko iyong unti-unting tumulo sa
aking damit.
Bago pa ako makasigaw sa takot ay narinig ko na ang malakulog na pagkakawasak ng
mga salamin. I got
squeezed at the impact. Tumilapon ang katawan ko sa likod ng upuang nasa harap. Ang
mga daliri ko ay
naipit at ang ulo'y nauntog sa hindi ko malamang bagay.
Naubo ako sa usok. Ngunit bago pa ako makagalaw, kinain na ang aking paningin at
ang aking utak ng dilim.
Kami yan haha??????
P 32-10
Kabanata 31
388K 18.1K 8.8K
by jonaxx
Kabanata 31
Kill
Mabilis ang naging panahon. Nagising ako nang dumating ang ambulansya. Gising din
ako nang nakitang
duguan ang noo ni Genta at sa sobrang dami ng dugong nakita ko ay para akong
mahihimatay.
"Saan ang masakit sa'yo, Miss?" tanong ng isang naka unipormeng rescuer.
Hindi ako nakapagsalita. Nakalabas na kami sa van. Wala akong malay noong nirescue
kami at ngayon lang
nagising.
"Gising siya! Check on her vitals again!"
Ipinasok na rin ako sa ambulance. Masyado akong tulala para sumagot sa kanilang mga
tanong. Tanging tango
lang ang naipapakita ko tuwing may tanong sila tungkol sa kung saan masakit.
My head is aching. I need to be checked thoroughly. Ang dugong dumaloy sa mukha ko
ay dugo ni Genta. She
needs stitches for her deep cuts. At kanina ko pa naririnig ang mga nurses na
sinasabing ang sugat ko ay nasa
kamay lang pero kailangan parin akong icheck dahil sa mga pasa.
"K-Kumusta si Genta?" sa wakas ay natanong ko habang ginagamot ang aking sugat.
Hinatid ako sa isang pribadong room. Bago ako nakarating doon, nakita ko ang
presensya ng mga pulis sa
ospital.
My mind wants to explode fromall the worrying. Una, ayos lang ba si Genta?
Pangalawa, sino ang driver?
Pangatlo, bakit niya ito ginawa?
"Kasalukuyan nang tinatahi ang sugat, Miss."
"Is she still unconscious?" I asked.
"Gising na po siya noong lumabas ako kanina," sagot ng babaeng nurse na siyang nag
lalagay ng bandage sa
aking mga daliri.
I obliged to all the tests they tried on me. Kahit pa gulong-gulo na ako sa
nakikitang dami ng pulis sa labas at
sa lahat ng katanungan sa utak ko.
I guess, what's important for me is that Genta's fine.
Pagkatapos pa ng tests ko nakuha ang aking mga gamit. It was retrieved fromthe van
we're in. Kasama na rin
P 33-1
doon ang gamit ni Genta na hinatid na rin sa kung saan man siyang silid.
"P-Pwede ko bang puntahan si Genta?" I asked worriedly when I did not understand
why I'misolated in a
private roomwhen I did not have any major cuts or bruises.
"Sorry po, Miss. Eto 'yong bilin sa amin. Hindi ka pwedeng lumabas unless may
tests. Marami po kasing
reporter sa labas na nag-aantay sa sasabihin mo. Masstress ka lang, po."
"But is she okay?"
The nurse nodded again. Pakiramdamko ay sawa na siya sa minu-minuto kong tanong.
The door cracked open just after the nurse's tired nod. Pumasok sa loob ng silid si
Mommy na agad ang lakad
patungo sa kama kung nasaan ako. Sumunod si Daddy sa kanya, may hinihintay na
pumasok din kasama nila.
Just a few moments apart, Vince went inside the roomwearing his stoic expression.
Tumuwid ako sa pagkakaupo. Binalot ako ng yakap ni Mommy, kinulong ang mukha sa
kanya palad bago ako
tinanong.
"Are you alright? Nagtanong na ako sa doktor, anak, pero iba parin iyong matanong
kita ng maayos."
"I'mokay, Mom," sabi ko.
She hugged me again. Daddy is standing behind her, looking at us. Kausap si Vince
na nasa hindi kalayuang
likod niya.
"Narinig ko, Eury, the driver is a criminal. Is it true? And he's the grandson of
your station's president?"
Hindi na hinintay ni Daddy ang sagot ko.
"What a disgrace! Kung hindi nila kayang protektahan ang mga artista nila laban sa
mga kriminal nilang
kadugo, napakawalang kwenta naman nila sa mga trabaho nila?"
Nilingon ni Daddy si Vince. Vince's attention is all on Dad now.
"This is ridiculous! And why is she without security, anyway? Kayo lang dalawa ng
P.A. mo roon?"
"Na-late po ako, Dad," agap ko.
"Oh, Eury! You're defending that station again! This is why I never want this for
you! Bukod pa sa maraming
masasamang tao na hahanga sa'yo, wala pang kwenta ang management diyan!"
Bago pa ako makapagsalita, may pumasok nang muli sa silid ko. Tita Daisy was
confident at first, when she
realized that my parents were there, bahagyang nawala ang confidence niya.
"Architect, Judge!" She laughed awkwardly habang mabilis ang palo ng kanyang
pamaypay.
"Daisy, mag-usap tayo sa labas," utos ni Daddy.
P 33-2
Hilaw na ngumisi si Tita bago tumango. "Saglit lang po. May ipaparating lang ako
kay Eury."
Bumukas ulit ang pintuan at pumasok si Ate Reanne at Amer. Ate Reanne looks very
disappointed while
Amer looks too dramatic. Agad itong sumugod at yumakap sa akin. Hindi na ako
nagreklamo kahit na masakit
pa ang katawan ko.
"Anong nangyari sa'yo, Amore? My God! As soon as the news came to me, dumiretso
agad ako rito!" si
Amer na huli na nang napagtantong maraming nanonood sa amin.
Kumalas siya at nahihiyang lumayo. Tipid akong ngumiti bago nagsalita.
"Don't worry. I'mfine."
"Eury, hija, Carrie and Flyn wishes you well. Hindi na sila pupunta rito dahil
maraming reporters. I also
suggest that you shouldn't answer the reporter's questions in the mean time."
"Hindi siya sasagot sa mga interview? Bakit? Para pagtakpan ang kawalang kwenta ng
security ninyo?" singit
ni Daddy
Hinaplos ni Mommy ang braso ni Daddy. May sinabi rin si Ate Reanne sa kanya dahilan
kung bakit
nagdesisyon itong lumabas sa silid.
Vince went with them. One glance at me before he lead my Momoutside of the room.
Huminga ng malalimsi Tita. Kita ko ang kaba sa kanyang mukha. Her fat cheeks were a
bit red.
I was about to say sorry for the trouble when I realized I found that brown
envelope in her office. She could
easily be the killer. Tinikomko ang bibig ko.
"Mag-uusap lang kami ng parents mo," paalamniya.
She also left the room. Ang natitira ay ang nurse, si Amer, at si Ate Reanne
lamang. The nurse eventually
excused herself leaving us three inside that room. Nang kami na lang ay 'tsaka pa
umupo si Ate Reanne sa
gilid ng kama.
"Did you know that the driver is..." she trailed off and glanced at Amer.
Alamko ang ibig niyang sabihin. Siguro'y inisip niyang hindi alamni Amer ang buong
kwento. Tumango ako.
"Is it Hubert?"
"Si Hubert?" natatarantang tanong ni Amer.
Nagulat si Ate roon. Tumitig siya kay Amer.
"Amer knows, Ate Reanne."
She sighed and relaxed.
P 33-3
"Inooperahan siya ngayon at hindi pa nagkakaroon ng malay. He's in a critical
condition," si Ate Reanne.
"Wait... Wait lang... Hubert? Si Hubert ang nagdrive ng van?" tinuro pa ni Amer ang
pintuan para may
emphasis.
"Yes, Amer. What's funny is..." Ate Reanne's face dimmed. "...the police received a
call just minutes after the
incident. Na may criminal na magmamaneho sa van ninyo. Sinabi ang plate number pati
ang detalye."
Kumalabog ang puso ko. That explains the immediate presence of the police!
"Sino?" tanong ko.
"Hindi raw sinabi. Anonymous source. Now they can't reach the number."
Nagkatinginan kami ni Ate Reanne. Amer looked confused for a moment before he
settled for his reckless
answer.
"Baka iyon 'yong mga pumatay sa mga kaibigan ni Hubert, Eury? He or she wants the
police to chase the van
para magkaganito nga!"
"Hindi iyon gagawin ng killer, Amer. Paano kung hindi kami bumangga at may malay si
Hubert? Hubert
would tell the police about the crime-"
"Maybe he or she knows that Hubert is a bad driver?" si Ate Reanne na nakakunot ang
noo.
"Bakit nga ba hindi sumuko na lang si Hubert sa unang pagkakataon pa lang? Kung
hindi pala siya ang
pumatay? Bakit 'di siya sumuko sa mga police at magsumbong?" si Amer na ngayon ay
mas lalong
nagpapagulo na sa akin.
"Maybe he used cocaine. Alamniya na kahit anong sabihin niya sa mga police, kung
positibo siya sa droga,
may chance na nagsisinungaling siya."
"Or maybe, it's someone who has alibi that day? Matibay na alibi, dahilan kung
bakit kahit magsumbong siya,
'di siya papaniwalaan."
My mind is haywired fromall their opinions. Pisikal o mental, masakit ang ulo ko.
Hindi na ako dumugtong
pa sa mga sinasabi nila.
"Where is Zander and Blair when the crime happened?" tanong ni Ate sa akin dapat
pero si Amer ang
sumagot.
"Boracay."
"Where is Tita Daisy?" lumiit ang boses ni Ate Reanne.
"Manila?" Amer looked at me. I only nodded.
"Carrie and Flyn?" Ate Reanne.
P 33-4
"Manila, too," ako na ang sumagot ngunit agad ding umiling. "Si Carrie, nahingan ng
opinyon sa interview
noon. Nasa Manila siya. Si Flyn, hindi na interview. She's busy with her shoots.
I'mjust not sure if it's in
Manila or not."
"Ay. Wait lang... Listahan ba 'yan ng suspects? Sorry, I'ma newbie..." Amer said in
a girly tone making the
whole serious moment funny.
Ngumuso si Ate Reanne habang tinitingnan si Amer.
"Zander might be the killer but he has a strong alibi. Sila ni Blair. Plus there's
pictures of themthat day in
Boracay. Unless he planned it all out to look like that, right?"
Tumango si Ate Reanne.
"But... Tita Daisy? Carrie and Flyn? Pinagdududahan ninyo sila?" si Amer.
"Yes. It should be Hubert and Eury's common friend or acquaintance. Marami pero ito
ang pinakamalapit at
posibleng may motibo."
"What could Tita Daisy's motive be, then? She likes Hubert? That's like... ew?"
"Hindi, Amer. She might be trying to keep Eury's image clean."
"So pareho sila ng pwedeng rason sa mga taga Astra? Ayaw nilang bumagsak si Eury.
But this one is a bold
move, huh? Pinapahuli niya si Hubert sa mga police. If he or she knows that Hubert
is a bad driver, he or she
knows the van would be wrecked, too. E 'di, kung kasali si Eury, paano kung may
nangyari masama kay
Eury? E 'di bagsak ang Astra?"
Nakatitig lamang ako kay Amer ngayon. I can't believe he's dropping reasonable
ideas easily. Alamkong
madaldal lang talaga siya minsan pero hindi ko inakalang napapaisip ako ngayon sa
mga sinasabi niya.
"I will check on the details about the anonymous call. Kung anong oras iyon. Maybe
the killer's goal was
only to chase the van without Eury in it. Maaaring na traffic ang mga police kaya
napurnada ang plano niya.
But this is really positive. It was the killer who called," kumpirma ni Ate Reanne.
"Wait lang, huh? The killer knows Hubert is a bad driver. That means, the killer is
close to Hubert. Iyong
tipong sumasakay ito sa sasakyan ni Hubert... dahil alamniya kung anong klaseng
driver si Hubert, 'di ba?
Who among your suspects is that close to him?"
Nagkatinginan muli kami ni Ate Reanne. Sa huli ay umiling ako. Wala. Hindi ko
maimagine na close si Tita
Daisy at Hubert. Parehong si Carrie at Flyn ay may disgusto kay Hubert, kahit pa
naging scout nila ito.
I feel like I'mback to sqaure one. Nasa kanila ba talaga ang pumatay? Paano kung
wala?
"Eury, you have to tell the police. Or at least Vincent. This is no joke. The
killer is very determined to cover
up his or her crime. Para gawin iyan, kaya niyang manakit ng tao... pumatay...
Delikado ito. I suggest you
should take a break fromall of these. This isn't good for you. Your career doesn't
matter now that your life is
in danger."
P 33-5
Ate Reanne is right. Gaano ko man kagustong magtrabaho, ayaw kong isakripisyo ang
kaligtasan ko.
I'mstill so curious about this. But now that Hubert's caught, I feel like we're
closer to the truth. I just hope
he'll be fine.
Maaring hanggang ngayon palaboy-laboy parin ang killer. Nakakatakot isiping nasa
istasyon lamang ito. Mas
nakakatakot isiping malapit ito sa akin. Tumindig ang balahibo ko nang naisip muli
iyon.
The door opened and Ate Lyanna entered with Kuya Dennis. Her cold expression did
not change at all. Kahit
pa sa ganitong sitwasyon. Hindi rin naman sa inasahan kong magbago iyon, I just
thought she'd give a little
emotion.
Nakita kong pinasadahan niya ng tingin ang aking mga bandage. Tumayo si Ate Reanne
para magbeso sa
kanya.
"Ate... She's fine. No major injury. Though her P.A. and the driver are both in the
operating room."
Tumango si Ate Lyanna at lumapit pa lalo sa aking kama.
Hindi ko alamkung paano bumati. Whatever it is that separated me frommy sisters
before, I don't feel it
anymore. Ang tanging nararamdaman ko na lang ngayon ay ang awkwardness. Dahil
alamko sa sarili ko na
sa ilang taon naming pagiging magkapatid, hindi ko maalalang naging malambing ako
sa kanila... o sila sa
akin. Especially, Ate Lyanna.
The barrier before was called favoritism. Ngayon hindi na. Ang bakod sa gitna namin
ay ang kawalan ng
kumunikasyon at pag-iintindi.
"Dad and Vincent are talking to the doctors for your results. Ginagawa naman ni
Mommy ang lahat para
makauwi ka kahit pa may imbestigasyong magaganap," sabi niya sa akin bago bumaling
kay Ate Reanne.
"How long do you intend to stay here?"
"Just until tonight, maybe? Saan daw ba uuwi si Eury, Ate?"
"Dad is more comfortable when Eury is with Vince."
"Oo. Vince hired bodyguards." Napatingin si Ate Reanne sa akin.
Nanliit ang mga mata ko. "How did you know?"
"It's obvious outside..." paliwanag ni Ate Reanne bago siya huminga ng malalim.
"Fine! He asked me what
was wrong with you dahil may mga weird kang gawain, I couldn't tell him. Sinabi
niya sa akin na he hired
bodyguards dahil nagdududa siya sa mga kinilos mo."
"Kailan?" tanong ko.
"Noong nahanap ka roon sa lugar na iyon!" tumaas bahagya ang boses ni Ate Reanne.
"Pero base sa sinabi
niya, pag-apak ninyo ng Manila galing Costa Leona, may bodyguards ka na. So he's
really a bit doubtful with
your crazy excuses!"
P 33-6
"Baka may bodyguard na siya noon pa? Sikat siyang architect, Reanne," si Kuya
Dennis biglang pinuna ang
sinabi ni Ate Reanne.
"Oh, I don't think he'll need a bodyguard for himself. I can imagine himsexily
punching and killing all the bad
people who'll try to get him," singit naman ni Amer.
Parehong tahimik ang dalawa kong ate habang tinitingnan si Amer. Amer smiled
sweetly and dreamily.
Umiling na lamang ako. Nabasag ang katahimikan sa sinabi ni Ate Lyanna.
"Hindi na kami magtatagal ni Dennis. I have a flight to Singapore tonight."
"Oh! Okay!" Ate Reanne kissed my sister again.
Bumaling si Ate Lyanna sa akin. Poker faced, she slowly smiled softly.
"Magpagaling ka. Walang mas importante pa sa buhay, Eury."
Iyon ang huling sinabi ng kapatid ko bago ito umalis. Pagkaalis niya'y siyang
pagbalik ni Daddy at Mommy sa
silid. Nag-usap sila saglit ni Ate Reanne.
Nahuhulog na ang aking mga talukap. Nilapitan ako ni Amer para ipaalalang kailangan
kong magpahinga ng
kahit konti. Hindi na nagtagal, nakatulog na ako roon.
Bago ako pinayagang makauwi, the police officers asked me a few questions. Mabuti
na lang at bukod sa
insidente, wala na silang ibang tanong. I don't want to be asked yet about Hubert's
probable motive.
Tahimik akong sinamahan ni Vince sa mga panahong iyon. Kapag tinatanong ko siya,
sasagot lang siya.
Ganoon din ako sa kanya.
It was like there's an awkward air between us. I don't want to touch it. I know
what it is.
Gabi ng sumunod na araw nagising na si Genta. Tapos na rin kahapin ang operasyon ni
Hubert pero hindi pa
raw siya nagigising.
It is Genta's turn now to be asked by the police officer kaya hindi allowed ang
kahit sino sa kanyang silid.
Ang sabi ni Vince ay uuwi na kami ngayon sa condo kaya gusto ko sanang bumisita
pero hindi na ata pwede.
Galing sa silid ni Genta, kasama ang dalawang bodyguard habang si Vince ay may
inasikaso sa ospital,
napadaan ako sa isang pasilyo kung nasaan ang President at ang asawa nito. Bouncers
mixed with police
officers were also on the corridors.
This is Hubert's room?
Una akong namataan ng Vice President. Sinalubong niya agad ako ng yakap habang
umiiyak.
"I'msorry, hindi kami nakabisita sa silid mo. We we're busy waiting for Hubert to
wake up."
Sabay naming nilingon ang salamin ng isang silid. Maraming tubo ang nakakapit kay
Hubert. Isang bandage
ang pumalibot sa kanyang noo. Bali ang dalawang paa. Hindi ko alamkung ano pa ang
ibang sugat dahil
P 33-7
natatabunan ang katawan niya ng kumot.
Hubert's roomis filled with tubes and machines. Tanging ang sandamakmak na parehong
bulaklak lamang ang
nagpapaliwanag sa silid niya. Tinitigan ko siya na nakapikit at tahimik na nakahiga
roon.
This man tried to harass me back in Romblon. Sabi niya, hindi siya ang pumatay sa
mga kaibigan niya. Kung
ganoon, sino, Hubert?
"Ayos lang, po."
Hindi ko kayang kumustahin si Hubert. Kahit pa humingi siya ng tawad at determinado
siyang sabihin sa akin
kung sino ang pumatay sa mga kaibigan niya, now that I see himthis close, I
amreminded of how disgusting
he is as a person.
Alamko. For years, the disturbing stares of men made me suffer silently. Inisiip ko
noon na normal iyon.
They are lusting for me... for my face... for my body... so it's normal to be
stared that way, no matter how
uncomfortable I am. I feel harassed pero inisip ko, normal iyon. And even when they
touch me, no matter
how uncomfortable I feel, pakiramdamko, normal iyon.
When I was left alone with a group of cruel men, almost naked, they touched me in
disturbing places. 'Tsaka
ko napagtanto na hindi normal ang lahat ng iyon.
Sa ilang insidenteng nangyaring ganoon, isa lang ang pinagbintangan ko. For the
wrong reason. And simply to
save myself.
"Isusuko namin siya sa mga pulis, hija. Pasensya ka na sa lahat ng idinulot ng apo
ko sa'yo." Nanginig ang
boses ng matandang ginang.
Bumaling ako sa kanya. Ayaw ko mang makaramdamng awa, I can feel it creeping in my
heart.
"Alamkong mahirap magptawad. At hindi rin kami makikiusap sa'yo na tumahimik na
lamang. You telling
your story is healing. I want you to heal. And I want my grandson to finally pay
for the injustice he did."
Tumango siya.
She's right. Telling my story is healing. But I can't tell it just yet... when I
know, there's a missing part. This is
not for Hubert... or for his friends... this is for myself.
May kumusyong nangyari nang dumating ang iilan pang parehong bulaklak sa loob. Ang
baritonong boses ng
Presidente ang nagpalingon sa aming dalawa ng ginang.
"Ang dami niyan. Dito na lang sa labas!" utos niya.
"We ordered his favorite flowers. He buys that almost twice or thrice every week.
Sana gumising na siya.
Kahit gumising man lang..." anito.
Tulala ako sa loob ng sasakyan ni Vince. Pinroseso ko lahat ng nangyari at
natigilan lamang nang nakita ang
iilang mga fans sa labas.
P 33-8
"Get well soon, Eury!" sigaw nila nang nakita ang sasakyan ni Vince.
Puno ang buong islets ng ospital nila. I opened the window and put on a smile
before waving.
Naghiyawan at sigawan sila. I even saw the faces of young girls crying the moment I
waved at them. It
touched my heart.
Eury, stay strong!
I love you, Eury!
Nang nakalayo ay sinarado ko ang bintana at nilingon si Vince.
"Most of my projects were postponed because of what happened," sabi ko.
Tumango siya. Nanatili ang mga mata sa kalsada.
Mas lalo lang nadepina ang kanina ko pa napapansing barrier sa aming dalawa. And I
know why...
"M-Mabuti na lang sa kamay lang ang sugat ko," I added a jolly voice to break the
barrier.
Sumulyap lamang siya sa akin, magkahalong galit at pagpapasensya ang ekspresyon.
"Hindi pa ata makakalabas si Genta."
Wala siyang dinugtong na kahit ano. Ako lang ang nagsasalita buong byahe,
nagbabakasakaling maayos ko
ito.
"Nagpunta palang Singapore si Ate Lyanna?" I tried again.
Hindi parin siya umimik.
"Anong hapunan natin ngayon?"
"Nagpabili na ako. Sa condo na tayo kumain."
The conversation died immediately.
"Anong ulam?"
"Do you have any requests?" he glanced at me.
There!
"Uh, I want lobster and sushi?" I smiled.
Tango lamang ang nagawa niya. Pagkatapos ay kinuha ang cellphone at may tinawagan.
"Add a lobster with butter sauce and all kinds of sushi... Sige. Salamat."
P 33-9
Hindi na ulit siya nagsalita. I pouted and sighed heavily. I sighed and sighed
louder para madinig niya. I
crossed my arms but he never glanced my way.
Sinarado ko ang pinto ng sasakyan niya at agad na nagmartsa sa elevator. Sumunod
siya, nanonood sa akin ng
medyo may tensyon sa mga mata.
Hindi na ako nagsalita sa loob ng elevator. Ganoon din siya. Nang bumukas ay nauna
na akong lumabas,
sumunod naman siya.
I opened the door of his unit and went inside. Tumigil pa ako sa sala para panoorin
siyang pumasok. He
locked the door and immediately walk past me para makapasok na sa aming silid.
Sumunod ako sa kanya. Hindi ko na ata siya madadala sa mga arte ko. I opened the
door and saw him
unbuttoning his white longsleeves while watching the city lights below. His soft
silhouette looks so
intimidating. Binuksan ko ang lamp shade sa harap para makita ko ang ekspresyon
niya.
"Are you mad at me?" tanong ko.
He did not say anything. Imbes ay pinagpatuloy niya ang paghuhubad ng pang-itaas na
saplot. My eyes drifted
on his core muscles the moment he removed the shirt. Pasimple niyang itinapon iyon
sa kama.
"Vince, I know you don't want me hurt pero this is so unlike what happened the last
time. Papunta akong
trabaho, I met this accident and..."
He nodded and started unbuckling his pants. I saw his protruding adam's apple move
when he swallowed
hard. Humarap siya sa akin.
You know what? Never mind? Magbihis ka muna rito. Umamba akong aalis pero hindi ko
nagawa dahil
nagsalita siya.
"May hindi ka ba sinasabi sa akin?" he asked coldly.
Ilang sandali kaming nagkatinginan. Just a while ago, I was ready to tell himabout
it. Now that he's all ears,
I'msuddenly not ready.
He sighed heavily.
"Sorry. I know you're tired. Magpahinga ka muna."
I know he's trying to supress whatever he's feeling. Alamko dahil galing sa
ekspresyon niya kanina, mas
lumambot ang kanyang mukha.
Parang tinutusok ng punyal ang puso ko. Hindi ko na alamkung alin ang uunahin ko.
Ikinahihiya ko ang mga ginawa ko sa kanya. Mas lalo kong ikinakahiya iyon kapag
nalaman niya ngayon. At
wala siyang ginawa sa akin kundi ang maging mabuti, ang tumulong, ang pabayaan ako
sa kahit anong gusto
ko. Walang kapintasan ang turing niya sa akin, and yet...
My treacherous tear ducts revealed the supressed tears. I cried more than I should.
Siguro ay dala na rin sa
P 33-10
takot na ngayon pa lamang sumabog. Dala ng kaba. Ngayon lang ako iiyak. At iiyak
lang ako sa harap niya.
Nakita ko ang pag-aalala sa mukha niya. Sa mabilis na kilos, kinain ng malalaking
hakbang ang distansyang
pumagitna sa amin.
"I don't want us like this... Vince, I'm... s-sorry..." basag na basag ang boses
ko. Natitigil sa hikbi.
He wrapped his arms around me and kissed my forehead.
"Shhh..." alu niya.
Ang dalawa kong palad ay nasa aking mga mata, pilit na pinipigilan ang mala gripong
luha na bumubuhos.
"I almost got raped... in Romblon..." it was followed by my deafening sobs.
His embrace tightened. At hindi ko alamkung bakit mas lalo akong naalu sa kanyang
mahigpit na yakap.
"Hindi ko masabi... sa'yo dahil iniisip... ko hindi ka maniniwala... sa akin dahil
sa ginawa... ko sa'yo noon."
He muttered a soft curse. I felt his chest heaved, like he enhaled for too long.
"I escaped through that boat. Akala ko... mamamatay na ako, Vince. Akala ko...
patay na ako. And... it was
so... weird because... I was... ready to die."
Nanginginig na ako sa pag-iyak ngayon.
"I was miserable... for years... I was... happy to die... pero... napadpad ako sa
kung... nasaan ka..."
I can hear his breathing violent. Wala siyang sinasabi pero may poot akong
nararamdaman sa kanyang
pagkakahawak sa akin.
"Isa... iyong driver... ng van na sinakyan namin ni Genta... sa mga lalaking
nagtangka sa akin."
Tumigil ako sa pagsasalita. Dahan-dahan, parang unti-unting naibsan ang bigat sa
aking puso. Parang isang
punong timba na unti-unting naibuhos.
Binaba ko ang aking palad. Medyo kumalma na ako but Vince remained the grip and the
strength. I can almost
feel his anger.
"Do you believe me?" I asked, still sobbing a bit.
Hindi parin siya nagsalita. Humigpit lamang ang yakap niya. My breasts squished
between us.
"I hope you do..." I said desperately. "Because this time... this is true."
Tinulak ko siya kahit na sobrang higpit ng yakap niya. When he felt my force, agad
namang nag adjust ang
kanyang yakap at nagpatulak siya ng bahagya. Tiningala ko siya. Bloodshot and angry
eyes made me realize
that he believed me. So much.
P 33-11
Bumagsak ang tingin ko. He believed me when he was once a victimof my lies.
"This... this is not like... what happened between... us... way back-"
"Shh... I know," he said softly.
I never thought he couls say something that soft even when I can see so much anger
in his eyes.
"Ang mga kasama ba niya ang tinukoy ng mga pulis na pinatay sa kanyang apartment?"
his voice controlled
and precise.
Tumango ako.
"Wala na bang iba bukod sa kanya?"
Umiling ako.
Hinigit niya ang aking palapulsuhan at muli akong niyakap.
"It's a good thing they're already dead. I'd kill them, anyway," his voice full of
venom.
Niyakap ko siya pabalik. Ng mahigpit.
"I want to know more, Eury. This is not enough."
ano ba yan :((( jusko lord Blackpink doesnt havean album
P 33-12
Kabanata 32
399K 15.4K 7.6K
by jonaxx
Kabanata 32
Lying
I recalled what happened. Nang walang emosyon, kaya kong ibahagi sa kanya ang
detalye ng buong nangyari.
I'mnot surprised. Matagal na iyon. Kung mayroon mang tumatak sa akin sa mga
nangyari, iyon ay iyong
pagsakay ko sa bangka. I never really thought I'd survive. It is almost a miracle.
"I'msorry for... lying a bit," sabi ko pagkatapos kong sabihin ang katotohanan.
Naalala ko kung paano ko tinago sa kanila ang nangyari. Kung paano siya nagtanong
pero iniba ko ang sagot.
"I knew you were lying the first time we talked. But even when I tried to
investigate about it, mahirap alamin
kung iilan lang ang nakakaalam," aniya.
Nagulat ako roon. I imagine himtrying his all to investigate about me way back in
Costa Leona, wala siyang
malalaman dahil tanging si Tita Daisy lang ang sinabihan ko roon.
"Pinaimbestigahan mo ako?"
"Walang bangkang lumubog sa malapit. Wala kang kasama. Ayaw mong tumawag ng pulis.
Marami kang
pasa. Wala sa'yo ang mga gamit mo. Wala kang malay nang natagpuan ka ni Milo. Who
would believe that
you're alright? And you wouldn't tell me a thing so I hired armed men to look after
you while the
investigation is going on."
Ngumuso ako at hindi na nagsalita sa mangha. He's watching me close but I can sense
that his mind is thinking
of so many things.
"My men traced what happened in Romblon. Ang sabi'y maagang umalis ang buong
teamninyo roon."
What? Ganyan na kalawak ang naimbestigahan niya?
"You weren't seen when you went home. Pero ang sabi ng mga kasama mo ay nasa loob
ka ng van. Pinatay
ang mga kasama mo roon, bukod sa isa. And that man is in the hospital, lying
unconscious as we speak. That's
how far the investigation goes. Hindi ko alamna may nangyaring ganoon sa'yo sa
Romblon but I guessed
something life threatening happened."
He sighed and caressed my cheek with the back of his fingers. Bumuntong-hininga rin
ako at umayos sa
pagkakahiga sa kanyang gilid. I can feel his warmchest beside me.
"I did not force you to tell me what happened. I know you too well. I know you
won't tell me anything. I
understand and respect that. Hindi ka madaling nagtitiwala. Kahit pa sa akin."
Wala akong sinabi. Hindi ako makapaniwalang naisip niya iyon. Hindi ako
makapaniwalang may isang tao
P 34-1
palang pinag-iisipang mabuti ang mga kilos ko.
"You grew up slow and hard."
Inangat niya ang baba ko para maangat ko rin ang tinging kanina pa wala sa kanya.
When I looked at him, my
tears immediately pooled. Para bang ang pagtingin sa kanyang mga mata ay ang
dahilan ng panghihina ko.
"You don't trust because you think everyone will hurt you in the end. You don't
believe anything immediately
because your family did not believe in you."
Pinalis ko ang mga luha sa aking mga mata. Suminghot at pinigilan ang nagbadya pa.
Nilapit niya ang kanyang
ilong sa aking pisngi. His hot lips kissed a bit of my cheek.
"I've seen you grow beautifully in spite of pain, Eury. And now that it's my turn
to take care of you, please,
give your full trust to me. Baby, I will give you anything you want... everything
you need. I will protect you
and support you even when you think you don't need it."
Hindi ako makapaniwalang may isang tao sa mundong ito ang kaya akong mahalin, hindi
dahil sa aking
panlabas na anyo. Hindi ko matanggap na ang kinaiinisan kong tao noon ang siyang
mas nakakita pa sa sakit
na dinanas ko. Hindi ko lubos maisip kung paano niya ako minahal ng ganito gayong
wala akong ginawa
kundi ang sirain ang buhay niya.
Noon. Sana hindi na maulit pa. I will do everything to make it right this time.
Ilang sandali kaming nanatiling ganyan. Tinulungan niya ako sa pagpapalis ng luha
sa aking mga mata. At
nang bahagya akong kumalma ay 'tsaka niya dinugtungan.
"To do that, please tell me... why was he inside that van? What really happened?"
I inhaled and exhaled long bago ako nagsimula.
"He's been sending me notes. Minsan din siyang nagpaparamdam."
"Anong naroon?"
"Sabi niya hindi siya ang pumatay sa mga kasama niya."
Umayos si Vince sa pagkahiga sa aking gilid. I can feel his weight towards me.
"Do you believe him?"
Naglebel ang aming tingin. Nakita ko ang pananantya sa kanyang mga mata.
"Ayaw kong maniwala pero hindi ko mapigilan. He asked for my forgiveness after what
happened in
Romblon. He's protected by his grandparents kaya walang dahilan para matakot pa
siya-"
"Your mother and sister are good lawyers. Dapat siyang matakot."
Umiling ako. "If he's asked for forgiveness at inamin niya ang kasalanan niya, he's
good as guilty. Sumuko na
P 34-2
siya sa testimonya niya kaya walang dahilan kung bakit niya pa papatayin ang
kanyang mga kasama. And I
don't think he'd make an effort to see me and risk it if he's the killer."
Nagkakasalubong na ang kilay ni Vince. Nakatingin siya sa kung saan-saan. I can
almost hear his thoughts.
Ganunpaman, hindi ko alamkung bakit tuwing tinitingnan siyang ganito, para akong
kumakalma.
"Why would a killer kill the suspects?" Vince asked.
"The killer tried to kill Hubert, too."
"Bakit nito gagawin iyon?"
His question stunned me.
Alamkong ilang araw na naming pinag-uusapan ni Ate Reanne ang lahat ng ito. We even
have our very own
set of suspects but I did not think much about the suspect's possible motive in
killing Hubert's friends.
"May I see the notes? If he's not the killer, and he wants you to know who the
killer is, dapat sa unang
kumunikasyon pa lang, nasabi niya na para tapos ang lahat. Bakit hindi siya sumuko
sa mga pulis, kung
ganoon?"
Tumitig ako kay Vince. He looked so concerned, waiting for all the answers to his
question.
"Matagal na naming iniimbistigahan ito ni Ate Reanne. Our suspects boil down to
some of my colleagues
including Zander. It may be Tita Daisy, Carrie, or Flyn. I even suspected Blair.
Pero wala akong maisip na
pwedeng maging motibo nila sa pagpatay sa suspects."
Dugtong na ang kilay ni Vince habang tinitingnan ako. Lips slightly protruding
fromall the speculations.
"If Hubert and his friends were paid by the killer to do that to me, bakit
kailangan pang humingi ng tawad ni
Hubert sa akin? They weren't paid to do that..." I trailed off. "Parehong hindi si
Tita Daisy, Flyn, at Carrie
ang pwedeng maging suspect dahil ayaw nilang bumagsak ang Astra."
"Wala na bang ibang sinabi si Reanne tungkol dito? Did she hire an investigator, as
well?"
Umiling ako. "Ayaw kong maging mailap si Hubert. Pagkatapos noong nahuli mo akong
hinihintay siya sa
isang madilimna street, hindi na ulit siya halos nagparamdam. Ang tanging
nagpaparamdamna lang sa akin
noon, ay ang suspect. The suspect wrote something on our floor's bathroom..."
Parang mabilis na umilaw ang utak ko.
Ang pwedeng paghinalaan lang sa lagay na iyon ay kung sino ang nasa palapag na
iyon. Tatlo lamang ang
nasa palapag: Flyn, Carrie, at Blair. Pareho nilang kilala si Hubert. Ayaw bumagsak
ng dalawa ang Astra. Si
Blair... hindi ko alam.
"What the damn hell, Eury? The killer is also writing notes for you?"
Ngumiwi ako sa mala kulog na boses ni Vince.
P 34-3
Magsasalita pa sana ako pero ginapos niya na ako ng mahigpit na yakap. Para bang
ayaw niya akong
pakawalan o ipalabas man lang sa kwarto niya.
"What the hell were you fucking thinking?"
"I'msorry," my voice is muffled.
Huminga ulit siya ng malalim. Iilang marahan ngunit mariing mura ang narinig ko.
I spent the whole night running through the details while he's watching me with
that relieved and desperate
expression. Para bang naiinis siya sa akin ngunit hindi niya magawang magalit at
magwala.
Ilang araw akong naging laman ng news. Hindi lang dahil sa aksidente kundi dahil na
rin sa mga opinyon ng
ilang artista at kakilala tungkol doon.
Nakahalukipkip si Vince na nakasandal sa hamba ng pintuan. Nasa highchair ako at
pinaglalaruan ang isang
baso ng tubig habang si Amer ay nakaupo sa sofa, nanonood ng TV. Ate Reanne's a bit
stressed. Pabalikbalik
ang lakad niya galing sa malaking bintana at patungo sa dining area.
"I think Blair is just bitter with the whole thing. I don't know really. I just
know that Eury is a good person..."
testimonya ng isa sa mga rising actress sa ambush interview ng kabilang istasyon.
Kasalukuyan kasing binabatikos ang mga pinagpopost ni Blair na tweets tungkol sa
akin.
"We've all seen the wreck of that van. I don't think Eury is just acting or trying
to get attention. Kahit sino
naman siguro, hindi kayang gawin iyon..." isa pang actor ang nagsabi.
"Nakilala ko si Eury sa isang show namin. She's a good person. I don't think others
should judge what
happened just based on anger..."
Pinatay ni Amer ang TV at bumaling sa akin. Tumuwid ako sa pagkakaupo.
"Ang hirap sa showbiz, hindi ba? Hindi ka pa nga nakakarecover sa nangyari,
iniissue ka na na sinadya iyon
para publicity ng Astra?" si Amer pagkatapos ay umiling.
"Hayaan mo na," tanging nasabi ko.
"She's claiming that you did it for publicity. Because bad publicity is still
publicity anyway. Huwag kang
mag-alala, she's being bashed by your fans or even her fans!" si Amer.
Tumuwid sa pagkakatayo si Vince at lumapit sa akin. Dinungaw ko ang aking baso at
tiningnan ang loob nito.
"Are you sure you're ready to work tomorrow?"
Tumigil sa paglalakad si Ate Reanne para lang itanong iyon. Tumango ako. Vince arms
snaked around my
waist.
"Payag ka, Vince?" si Ate Reanne na parang si Vince lang ang makakapigil sa akin.
P 34-4
Vince sniffed on my shoulders before resting his chin on it.
"I have to work. Isang linggo na, Ate," agap ko, hindi para kay Ate Reanne kundi
para kay Vince.
"Vince..." tawag ni Ate para may kakampi siya sa pag-ayaw niyang bumalik ako sa
trabaho.
"Whatever she wants to do. She's escorted by bodyguards."
Ate Reanne sighed her disappointment. "God, you spoil her too much, Vince..."
"Reanne, this is why we need to solve this right away."
Tumango si Ate at muling binalikan ang nilatag na mga ebidensya sa lamesa namin. Sa
usapan namin ni
Vince, pumayag na akong palihimniyang pa imbestigahan ito. Isang linggo, kung hindi
namin malalaman kung
sino ang suspect, he'd ask the help of the authorities to solve it. Ayaw ko man,
that's the only way to make
himrelax. Besides, now that Hubert's caught, hindi na rin magtatagal at masisiwalat
na rin ang totoong
nangyari.
"No more alone time for you while this is going on, okay?" malambing na bulong ni
Vince sa akin.
Tumango ako.
"Susunduin ka ng bodyguards pagkatapos ng trabaho mo. Sa mga set mo, naroon din
sila-"
"Vince-"
"There is no other way around this, Eury. You either agree to that or you'll stay
here in my condo while the
case is going on."
Madramang tumikhimsi Ate Reanne. Nakataas ang isang kilay habang pinagmamasdan
kami. Pilit na
sumisimangot ngunit hindi maitago ang ngisi. Hindi ako nagsalita. I suddenly feel
awkward. Ayaw kong
makipagtalo kay Vince ngayong nakatingin si Ate Reanne sa amin.
"So far, these are the clues. Naka balot itong lahat. I checked everything for
fingerprints but so far, especially
the ones sent by the killer, masyadong maingat. It's almost as if the killer
expected you to check on the
fingerprints kaya inayos niya ang kanyang trabaho."
Umalis si Vince sa tabi ko at pumunta na sa lamesa kung nasaan ang mga nakuha ni
Ate Reanne. Isa-isa niya
itong maingat na tiningnan.
"Ang huling binigay ng killer ay iyong mga bulaklak sa loob ng isang box. Eury, who
could try to sneak and
put those gifts on your table?"
"Marami, Ate. Mga kasama sa Astra, si Genta, almost all of the staff around."
Vince opened the box. Sa kung saan ako nakaupo, kita ko ang iilang maliliit at
nalalantang bulaklak. Lanta na
ito nang natagpuan ko. Ngayon ay halos hindi na maitsura ang bawat isa. Nadurog na
ang ibang nahawakan ko
noon.
P 34-5
"Did you check what flowers are these?" Vince asked.
Ate Reanne looked confused. Tila hindi naisip na gawin iyon. Tumayo si Amer para
tingnan din ang mga
bulaklak. Hinawakan niya iyon at nakita ko ang pagkakadurog ng iba.
"Amer, stop doing that..." si Ate Reanne.
Ngumiwi si Amer at agad binitiwan ang mga bulaklak.
"Small daisies? Baby's breath or something? Tingin ko..." Amer said.
"Wala bang nakalagay kung saan binili ito, Reanne? Maybe the name of a flowershop
or what?"
"Kung may lalagyanan man ito, I think the killer removed it. Masyadong halata kung
isasali niya pa 'yon."
Flowershop? Napapikit-pikit ako. Parang kakabanggit lang sa akin niyan, ah. Hindi
ko lang makuha kung
saan. Hindi ko maalala kung saan ko huli iyong narinig.
"I'll talk to my detective later," si Vince.
"Eury, can you bring the guards inside the dressing rooms?" si Amer na nagseryoso
ngayon.
"Carrie and Flyn won't be comfortable kapag naroon ang mga bodyguards, Amer. They
can hang around
outside. Why?"
"May CCTV ba sa loob ng dressing room?"
Umiling ako. "Wala. Sa labas lang. Bakit?"
"Bad publicity is still publicity. Sino sa Astra ang pinakagustong sumikat?" the
way Amer said it,
pakiramdamko ay malalimniya itong inisip ang lahat.
"We all want that, Amer."
"For sure, alammo kung sino ang mas gustong sumikat, hindi ba?" nanliit ang mga
mata niya.
"Flyn wants our careers to bloom. I never heard her saying she wants a solo career.
Kaya imposible, Amer.
Imposibleng nasa kanila ni Carrie. We're all very close. Lalo na ngayong may
problema ako kaya hindi ko
kayang isipin na meron sa isa sa kanila."
"Lalo na? Lalo na ngayong may problema ka?" Mas lalo pang naningkit ang mga mata ni
Amer.
Hindi na ako nagsalita. Amer settled for that and started looking at the evidences
again. Vince is silent the
whole time, maybe making sense of everything he got.
I got a couple of interviews that afternoon. Pinayagan na ako ni Tita Daisy na
magsalita ngunit hindi pa ang
buong detalye. Tanging ang pagkapasok ko sa van at ang paghabol lang ng mga pulis
ang sinabi ko. Never
about the history and the probable cause.
P 34-6
Hubert is still unconscious. And while Genta is still recovering, everything is
gloomy on our team.
"Nag-usap na ba kayo ni Zander?" si Carrie habang inaayusan kami.
Ito ang una kong pagpapakita muli sa publiko pagkatapos ng nangyari. Wala akong
naging masyadong balita
sa nangyayari sa labas. Hell, my phone is not even charged until the third day I
stayed in Vince's condo.
"Hindi pa..." umiling ako.
"Kanina pa kasi siya nagtatanong tungkol sa'yo. Nag-aalala raw siya sa'yo.
Actually, noong nakaraan pa pero
dahil lagi kang wala sa shows, hindi na rin siya masyadong nagsikap."
Kakausapin ko siya mamaya," sabi ko.
"Tsss..." alma ni Flyn habang naglalagay siya ng powder sa mukha. "I bet they are
trying to fix things between
you and Blair dahil masyado nang naiissue si Blair sa nangyari. Lalangawin ang
movie nila kung
magpapatuloy ito."
At this point, it all boils down to three. Tita Daisy, Carrie, and Flyn. Hindi ko
matanggal-tanggal si Tita
Daisy dahil sa nakita kong envelope sa kanyang opisina. At ang dalawa naman ang
tanging malapit sa akin, na
nakakaalamsa halos lahat ng ginagawa ko.
Pinulot ko ang brush at nagsimulang mag retouch sa aking blush on kahit na hindi na
naman kailangan. Gusto
ko lang ipakitang kalmado ako. After all, sa aming tatlo, ako ang pinakamagaling sa
acting.
"Bad publicity is still publicity, huh?" I said matter-of-factly.
Parehong lumingon si Flyn at Carrie sa akin.
"What do you mean?" natatawang tanong ni Carrie sa akin.
Why do I find that question awkward? Or amI just imagining things?
"Hindi kaya sinisiraan ako ni Blair dahil gusto niya ng publicity?" I said without
looking at them.
Flyn sighed heavily. "Who knows..." nagpatuloy siya sa pagpopowder ng mukha.
"Minsan nga, inisip ko... hindi kaya inutusan ng kung sino si Hubert para gawin
iyon sa akin sa Romblon.
After all, bad publicity is still publicity."
The deafening silence gave me goosebumps.
"Are you serious?" Carrie asked, almost laughing at my ridiculous guess.
Nagkibit ako ng balikat.
"Kung may gagawa noon, baka gusto kang pabagsakin," Flyn said in her usual cold
tone.
Nilingon ko si Flyn. Nagpatuloy siya sa pagpa-powder ng kanyang mukha. She's right.
Baka gusto akong
P 34-7
pabagsakin. With my naked pictures out, fans will condemn me. Wait...
That means, wala sa Astra ang gumawa noon dahil ayaw nilang bumagsak kami.
O baka naman... iyon talaga ang gusto niyang isipin ko? Na wala sa Astra dahil ayaw
naming tatlo na
bumagsak ang grupo?
They genuinely care for me and for the group. Pinagtatanggol pa nga nila ako sa mga
batikos kaya paanong
sila ang gagawa ng bad publicity or even pagpapabagsak sa akin?
But... since when did they start to care for me this much?
Nilingon ko si Carrie na ngayon ay umiiling sa akin.
I was ready to die in that boat. I was ready to submit myself to oblivion because I
feel no hope for my future.
My family doesn't care much about what I'mdoing. My relationship with other people
is bruised with
jealousy and lies. My relationship with themis... a bit... off... before everything
happened.
Biglang nag-iba ang ihip ng hangin nang bumalik ako galing Costa Leona. Biglang
naging magaan ang
pakiramdamko sa kanila. Bigla akong nagkaroon ng masasandalan. Maybe I opened up
this time. I opened
myself to them. I allowed themto see through me... and also... maybe, it's a front.
To make me believe that
they couldn't do something that evil to me.
"Stand by na raw kayo," biglang sinabi ng staff.
Tumayo si Flyn at tinanguan na kami, bilang pagsasabi na kailangan na naming
maghanda.
"Manonood daw si Tita Daisy, Miss Eury. Kakausapin ka raw niya pagkatapos ng
performance ninyo."
I nodded. Sumunod ako kay Carrie at Flyn sa labas. Nasa stage si Zander at Blair at
kasalukuyang kinakausap
ang kanilang mga fans. I can hear the loud boos fromthe crowd. Alamko kung para
kanino iyon.
"Uh, I hope you'll watch the Downfall Chronicles showing this coming July 6-"
"Boooo!" The loud boos fromthe audience drowned Blair's voice.
Napapikit ako ng mariin sa pagkapahiya. Nararamdaman ko ang sakit ng dulot noon.
Hindi pa siya natapos
dahil yata sa ingay. Kinuha ni Zander ang mikropono at siya na ang nagsalita na
parang walang nangyari.
Parehong si Carrie at Flyn ay pinapanood ang nangyari sa likod ng kurtina. Nanatili
akong nakatayo roon,
nakikinig lamang.
"Sorry po, bawal talaga..." a bodyguard said to a woman in early forties. She's
trying to hand me her
microphone. Nakaunipormeng at ayos pang reporter at mukhang propesyunal. Probably
another TV statuon.
"Saglit lang..." she smiled pero napawi agad dahil sa pagtutulak sa kanya ng mga
bodyguard.
"Eury, Eury, paunlakan mo naman o. Tatlong tanong lang!" sigaw niya sa akin.
P 34-8
Umiling ako. Kung sa ibang pagkakataon, papayag pa ako. Pero ngayong naka standby
kami, hindi na muna
pwede.
"Is it true that you were a rape victimsome-" hindi siya pinatapos.
Dinampot siya ng mga bodyguards ni Vince at sapilitang inalis doon. Nanlaki ang mga
mata ko. Para akong
sinabuyan ng malamig na tubig sa tanong na iyon.
I know that if anyone wants a copy of that, they can always get it sa files ng
presinto. Pero mahihirapan sila
dahil matagal na iyon!
Tita Daisy? Kinalat niya ba iyon? At nakanino ang kopyang nakita ko sa opisina
niya? I failed to ask Vince if
he's seen it! Damn it! Nawala iyon sa utak ko sa dami ng nangyari.
"It's your turn now! Go!" sabi ng staff.
Wala na akong panahong mag-isip. Paglabas naming tatlo, hiyawan at sigawan agad ang
nakuha namin.
I couldn't believe it. The whole venue is screaming and shouting my name in a
monotone.
Noong una, sa gulat ko, sa lahat ng nangyari backstage, hindi ko pa magawang
tanggapin ang hiyawan.
Eventually, when I relaxed, I smiled and felt their support.
It's a spectacular experience. Pakiramdamko, hindi ko pa kailanman naranasan na
magustuhan ng marami. Ni
sa panaginip, hindi ko pinangarap iyon. I amfine living and liked by the few people
who matters to me. Pero
ngayong nakikita kong sinusupportahan din ako ng mga taong hindi ko kilala, parang
kinukurot ang puso ko.
How can they support me without knowing all my strengths and weaknesses? Did they
see something in me
fromafar? I realized that the stage has always been a touching experience to me.
Dahil tingin ko, kahit hindi ko kilala ang mga taong ito, nararamdaman nila ang
nararamdaman ko. And from
there, they eventually understood what I'mtrying to say. Hindi man nila ako
lubusang kilala, nararamdaman
nila ang sakit at saya ko. We all probably share the same experience at some point
of our lives. They see
their self in me. At sinusuportahan nila ako gaya ng dapat nilang pagsuporta sa
kanilang sarili.
If I inspire themlike this, then I want to keep theminspired. I will do my best.
The euphoria I felt on that stage slowly vanished when our performance is done.
Sumulyap si Zander sa akin
bago sila bumalik ni Blair sa stage at balik ulit ang fans sa katahimikan, kung
hindi man ay pangungutya. I
honestly feel bad about it.
"Eury," matamang tawag ni Tita Daisy sa akin.
Nakita kong parehong bumalik na si Carrie at Flyn sa aming silid. Tinapik ni Tita
Daisy ang aking balikat at
tipid na ngumiti. She looks tired and pleased.
"I'mproud of you..." si Tita sabay amba ng yakap sa akin.
I hugged her back. Masaya sana ito kung walang ibang gumugulo sa utak ko, pero
mayroon.
P 34-9
"I was worried you'd get attacked by some reporters para lang makakuha ng scoop.
Aside sa bouncers,
mabuti na lang naghire si Vince ng bodyguards."
Tumango ako. "Opo."
"Sabi ng bouncer kanina, may sapilitang lumapit na reporter. Don't answer too much,
Eury."
Kumunot ang noo ko. Ngayong iyon ang pinili niyang pag-usapan namin, hindi ko na
napigilan.
Tita Daisy is not a mother to me. She's really the typical "tita" gustuhin niya
mang maging ina ng aming grupo.
Sa dami ng hinahandle niya, I doubt she's concentrating on our group. But I guess,
ang unti-unting pagsikat
namin ang dahilan kung bakit mas tinuunan niya kami ng pansin sa ngayon.
"I was asked about a case years ago."
Kumunot din ang noo ni Tita Daisy. Her all attention is on me now.
"Alammo po ba ang tungkol doon?"
Nagtaas siya ng isang kilay. She's already fanning herself. "Na ano?"
"I found an envelope in your office containing a copy of the report. It's an
attempted rape report."
"Wha... What? The one involving Hubert? You called the police for that?" bulong ni
Tita Daisy sa isang
kalmadong boses.
Umiling ako. Bahagyang nagulat dahil iyon ang inisip niya. Is she acting or not?
"The one involving another person. It happened years ago, Tita. It was in your
office."
Umiling si Tita. "Eury, sa dami ng hinahandle ko, ang mga importanteng bagay gaya
ng experience mo sa
larangang ito lang ang importante sa akin. I don't go too much into details like
that. I didn't know what
happened."
"But it's in your office..." I said almost accusingly.
Huminga ng malalimsi Tita. "Siguro ay kasama na iyon sa pagkakalap ko ng
impormasyon. You know, I
usually do that but I don't read everything thoroughly. Nilalagay ko iyon doon for
future purposes. Hindi ko
pa iyon nababasa. Why? You were... almost raped years ago?" lumiit muli ang boses
ni Tita sa huling tanong.
I sighed heavily and closed my eyes.
"Eury, ano bang nangyari? What about it?" ngayon tila natataranta na dahil sa
katahimikan ko.
Dumilat ako at tiningnan muli si Tita. Her eyes are restless. Parang naghahanap ng
sulusyon sa kung saan
saan. Nang nakitang nakatingin na ako ay agad na tumitig.
"Anong problema? Should I be worried? I haven't read that report yet. Kahit iyong
mga medical reports ng
ibang hinahandle ko, minsan hindi ko nababasa. So whatever that is, paniguradong
hindi ko pa iyon
P 34-10
nababasa," she said.
Kinagat ko ang labi ko at pilit na hinanap ang pwedeng makapagsabi na
nagsisinungaling siya.
"Anong meron doon, Eury? Is this about Hubert?" she hissed.
I exhaled. Nilingon ko ang pasilyo patungo sa aming silid. I shook my head and
looked at Tita Daisy again.
She's not lying. That's for sure.
"Wala po. Mag-usap na lang tayo mamaya, Tita. Mag bibihis lang po ako."
JUSKO PO :((( VINCENTDNDKJANANK hihihihi bebe naman :'>
P 34-11
Kabanata 33
366K 17.3K 9K
by jonaxx
Kabanata 33
Killer
My heart is beating so fast. Papalapit ako sa silid ay parang mahihimatay ako sa
lakas ng pintig ng puso ko.
Natigil lamang iyon nang pumasok ako at naabutan si Flyn doon.
Nagreretouch siya. Nakatayo habang pinagmamasdan ang mukha sa salaming
pinapalibutan ng ilaw. She
looked at me through the mirror. Unti-unti kong sinarado ang pintuan habang
nakatingin sa kanya.
"Si... Carrie?" tanong ko nang napansin na kaming dalawa lang ang nasa silid.
"Nasa bathroom..." she trailed off.
Hindi ko man sinasadya, paunti-unti ang paglapit ko sa kanyang lamesa. She noticed
it. Tumigil siya sa
paglalagay ng powder sa mukha at tumuwid sa pagkakatayo.
Mas lalong kumalabog ang puso ko kaya pinilit kong magkaroon ng normal na kilos.
Lumapit ako sa katabing
lamesa niya para tingnan ang mga naipong gifts galing sa mga fans. Sinulyapan ko
ang lamesa niya at nakita
ang tatlong iba-ibang bouquet doon na may parehong laman.
I feel like my heart stopped beating. At nang pumintig ulit ito ay halos mabilaukan
ako sa sobrang bilis at
lakas.
Baby's breath. Kagaya ng nakita ko sa kwarto ni Hubert. Gaya ng inorder ng kanyang
mga magulang dahil
ayon sa kanila'y paboritong bulaklak iyon ni Hubert. Ayon sa flowershop ay
paboritong mga bulaklak iyon ni
Hubert.
Paano niya naging paborito iyon?
It seems weird for a guy to love flowers. And order it for himself!
Hindi... may iba siyang pinagbibigyan. Someone who loves Baby's Breath, too.
Pero pwedeng nagkataon lang. Pwedeng gusto lang din ng fans ni Flyn na bigyan siya
ng ganoon.
But those are unusual flowers. Kung bibili ng bulaklak para sa taong hinahangaan,
roses and tulips feels more
acceptable. Hindi iyong purong Baby's Breath lang.
And for three differant fans to give her the same kind of flowers, she must've
mentioned it in her interviews?
That she likes them.
P 35-1
"Hay naku! Nakakapagod! My God!" reklamo ni Carrie kahit 'di pa siya nakakalabas ng
bathroom.
Lumipad ang mga mata ko sa kanya. My initial assumptions were either or both.
Ngayong nakita ko ang mga
bulaklak ni Flyn, iniisip kong mas nakakalamang na si Flyn ngayon pero kailangan ko
paring makasiguro.
Nagsimulang magtanggal si Carrie ng mga suot na accessories. Her bracelets, her
necklace, her earrings.
Pagkatapos ng ginawa ay naupo na agad sa kanyang upuan.
Abala naman si Flyn sa kanyang bag. She's holding her handkerchief and I think
she's getting ready for
something.
"Kumusta ang usapan ninyo ni Tita Daisy, Eury?" she asked in an enthusiastic tone.
"Ayos lang naman. We didn't talk much," tanging sagot ko.
"Oh? May interview din kami ni Flyn ngayon. Siya sa isang magazine, ako sa isang
radio station. I bet some
questions will be about you." Tumango tango si Carrie sa sinabi niya.
I smiled a bit. I don't know how to react at that. Bumaling ako kay Flyn at
nakitang bahagyang tumaas ang
kilay niya at nag-iwas ng tingin.
"May napag-usapan kami ng konti tungkol kay Hubert..." sabi ko para lang makita ang
reaksyon ng dalawa.
Patuloy sa ginagawa si Flyn. Si Carrie naman ay nanatiling nakatingin sa akin.
"Bakit? Gising na siya?" she said it with so much concern.
Umiling ako. "Hindi pa."
"Anong pinag-usapan ninyo tungkol sa kanya?"
Pinag-isipan kong mabuti ang sunod na sasabihin. Wala naman kami masyadong pinag-
usapan ni Tita Daisy.
Sinabi ko lang iyon para matantya ang dalawa. Now that they are both showing no
signs related to it, I am
becoming desperate.
"Na baka... ang pumatay sa kanyang mga kaibigan ay nasa paligid lang."
Hindi ako nilingon ni Flyn. In fact, she acted so normal that I think something is
not right. While Carrie
looked so shocked.
"Imposible iyon. Eury, Hubert is a bad guy! It is not impossible that he killed his
friends," si Carrie. "Kung
hindi siya, bakit siya umalis? Bakit ayaw niyang sumuko?"
"Baka dahil malapit sa kanya ang pumatay?"
Carrie laughed mockingly. "That's impossible. If my friend is a criminal, I will
never tolerate that. Lalong
hindi ko hahayaang mapagbintangan ako, 'no! At magsasakripisyo ako para sa kanya?
No way. I would
surrender and then tell the police about it."
P 35-2
"May girlfriend ba si Hubert?" tanong ko nang napagtantong tama si Carrie.
Hindi ko maimagine si Hubert bilang martyr. Hindi ko siya maimagine na magmamahal
ng sobra sa isang tao.
But then again, what do I know about people. My fans never imagined me as a liar.
Gaya nang hindi ko rin
maimagine na isa sa dalawang ito ang pumatay.
"I don't know. It's been years since the last time we communicated."
"Flyn, tingin mo may... girlfriend si Hubert?"
At mas lalong hindi ko maimagine na gusto ni Hubert ang mga bulaklak na iyon. For
sure, he's giving it to
someone. For Hubert to buy the same flowers twice or thrice a week, paniguradong
hindi iyon para sa
kanyang sarili. It is for someone else. It is for someone who's dear to him.
"How will I know?" malamig ang tingin niya sa akin.
"Akala ko may isa sa inyong nakakaalam. Naging scout n'yo rin siya, 'di ba?"
"He was your scout, too. Bakit 'di mo alam?" Something about Flyn's response that
told me she's not taking
this lightly.
She smiled. Tumawa rin si Carrie ngunit alamko alin sa dalawa ang peke.
"Eury, Carrie, mauna na ako sa interview."
Tumayo si Flyn at agad nang nagligpit ng gamit. Nagulat si Carrie doon at agad na
ring naghanda. Mabilis
niyang nilagyan ng powder ang mukha.
Walang prenong dumiretso si Flyn sa pintuan at lumabas ng silid. Tiningnan ni
Carrie ang kanyang wrist
watch at bahagyang nagmura.
"Hindi ko namalayan ang oras!"
Nakatayo siyang naglalagay ng lipgloss ngayon. Nanatili naman akong nakaupo habang
pinagmamasdan
siyang nagmamadali.
"Saglit lang, Eury, ha? Babalik din ako..."
Tumango ako at hinayaan siyang umalis. The next thing I know, she's out of the door
and I'mleft all alone in
the room.
The only thing I hear is the clock ticking. At dahil nasa entablado pa si Zander at
Blair, all the staffs are still
watching them.
Sinamantala ko ang oras na iyon para manghalughog. Hindi ko na kailangang mamili
kung aling lamesa ang
titingnan ko. I don't want to believe it. Nasasaktan ako, iniisip ko pa lang, pero
kailangan.
Nagsimula ako sa paghahalungkat sa mga regalo ng fans. Ang isang bouquet ng Baby's
Breath ay kinuhanan ko
ng card.
P 35-3
Your favorite. We love you, Flyn.
Iyon ang nakasulat sa card ng kanyang bulaklak. Kinuha ko ang isa pang bouquet at
gaya noong isa, it
mentioned that it's her favorite flower, too!
My heart is beating so loud. Natatabunan na ang ingay ng orasan dahil sa lakas ng
dagungdong ng puso ko.
Nagulo ko ang mga make up niya. Nagulo ko ang mga accessories. I opened her bag and
started rummaging
for anything that would help me think.
Sa gilid ng kanyang bag ay nakakita ako ng isang lalagyanan ng gamot. I took out
the dark brown bottle with a
white blurry label. Gamot para sa boses niya? Gamot para saan?
Inangat ko ito para tingnan kung gaano karami ang nasa loob nito. I felt the
bottle's lid open a bit. Tila ba
kakasarado lang nito...
What could this be?
My heart skipped a beat when the door opened. Sa salamin ay nakita ko si Flyn na
nakatingin sa akin at
walang pag-aalinlangang naglakad ng mabilis.
Binaba ko ang bote at nagsimulang maghanap ng pwedeng eksplenasyon sa ginagawa nang
bigla niyang
kinuha ang mga accessories ni Carrie.
Lumayo agad ako sa kanya sa sobrang kaba. I struggled for any alibi but I know deep
inside, she knows what
I'mdoing. Alibis won't work.
"Anong hinahanap mo sa bag ko?" she asked in a calmtone.
So calmand so serene that it's creepy. Bakit hindi ko ito naisip noon? Bakit
binalewala ko ang biglaang
pagbabago ng trato niya sa akin pagkatapos ng trahedya? Bakit noon ay tila wala
siyang pakealamsa akin
ngunit pagkatapos sa Romblon ay bigla siyang napalapit?
"Your favorite flower is Baby's Breath?" now that I mentioned it, I realized that
the withered flowers given
to me were probably also Baby's Breath.
Hinablot niya ang kanyang bag. Umatras pa lalo ako, trying to get far away fromher
hanggang sa naramdaman
ko ang tela ng kurtina sa fitting roomat ang sandamakmak na damit na nakahanger sa
tabi nito.
She opened the brown bottle and started pouring it on her handkerchief. Napakurap-
kurap ako habang
tinatanaw siyang kalmado. It sent shivers down my spine. To look at her this calmis
scary.
"Hindi ka talaga nakuntento, 'no?"
I got stunned. Hindi ko inasahang sasabihin niya iyon. Inaamin niya na ba? Hindi ko
man siya pinagbintangan
ay talagang alamniya kung ano ang iniisip ko.
"You should just be happy that they're all dead. Gusto mo pa talagang makealam."
P 35-4
"Bakit mo sila pinatay?" hindi ko na napigilan.
She smiled. Nagpatuloy sa pagbabasa sa kanyang panyo.
"Hindi ba pwedeng... 'Salamat, Flyn'?"
Hindi na ako nagsalita. Mas lalo pa akong umatras nang nakitang tapos na siya sa
ginagawa at unti-unti nang
naglakad palapit sa akin.
I know she's good in Mixed Martial Arts. She's also taller than me and probably
more sporty. At kung
napatay niya ang mga kaibigan ni Hubert, alamkong mahihirapan akong makatakas sa
kanya.
I scanned the roomfor anything that would help me. Nakakita ako ng isang stainless
na hanger. Unti-unti
akong lumapit doon nang 'di pinapahalatang iyon ang sadya ko.
"Gago si Hubert. Ang sabi ko, ikalat lang ang hubad mong larawan. Pinatakas ka pa."
What the hell?
"Inutusan mo sila!?" I sound so shocked even when that's one of my speculations!
"Siya lang! Tanga siya at nalaman ng mga kaibigan niyang parehong manyakis din.
Look, Eury..." she sighed.
Palapit na ako sa hanger ngayon. Nagawa pang sumilay ng ngiti sa labi ni Flyn.
Ngayong nakikita ko siya na
hati sa liwanag at dilimang mukha, mas lalo lang akong kinilabutan. Her curls made
her look like a horror
filmantagonist. Her all black outfit made her look like she's dressed to literally
kill.
Pilit kong tinago ang takot na nararamdaman ko sa pamamagitan ng pakikinig. Kahit
na desperada na akong
malapitan ang hanger at mahampas siya nito.
"You should be happy I killed them. Dapat ay tumahimik ka na lang at 'di na
nakealam. All you should do is
pray that Hubert gets killed, too, pero 'di ka parin nakuntento, 'no?"
Abot kamay ko na ang hanger kaya agad ko itong inabot! Nagulat siya sa ginawa ko
kaya sumugod agad siya
sa akin. Itinusok ko ang hanger sa kanyang tiyan. She got stunned. Ininda niya ang
sakit sa kanyang tiyan pero
ang pagkakabawi niya'y hindi ko inasahan.
She pulled the other end of the hanger dahilan kung bakit ako naanod at napalapit
sa kanya. In a swift move,
she locked my arms with her forearmmaking me unable to move. Bago pa ako makaisip
ng sunod na gagawin
ay tinabunan niya na ng panyo ang aking ilong!
Shit!
I struggled for a moment. My voice was muffled. Inabot ko ang aking cellphone at
pilit din siyang tinulak
ngunit agad kong naramdaman ang panghihina ng aking katawan hanggang sa nagdilim.
Ubo ang nagpagising sa akin. Hindi makahinga at naghahanap ng hangin, sunod-sunod
ang ubo ko.
Nanghihina ako ngunit pinilit ko ang sarili ko. My first thought was immediately
what happened.
P 35-5
Hindi iyon panaginip. Kung ano man iyong ginawa ni Flyn, sigurado na ako ngayon.
Flyn is the killer. She
killed Hubert's friends. She tried to kill Hubert, too. Whatever motive she has, I
don't completely know yet
but one thing's for sure. Flyn killed them. There is no doubt now.
Hindi ko na halos makita ang silid. White smoke filled the place. Basa ang
hinihigaan kong sahig. Basa ang
aking katawan at kahit anong dilat ko'y 'di ko makita ang kahit ano.
Nahawakan ko ang isang bagay. I tried to lift myself up with whatever it was pero
kumalabog ito at nadapa
muli ako.
Isang balde iyon. At sa sikip ng silid ay nahawakan ko na ang magkabilang malamig
na dingding. Tumayo
ako.
I'minside the bathroom. I don't know where the smoke is coming frombut I
amliterally hyperventilating
now.
The smoke is thick. I couldn't see a thing. Nahihilo na ako sa lahat ng
nararamdaman. Halos hindi ako
makalapit sa pintuan dahil sa panghihina.
I slammed the door dahilan kung bakit mas lalong pumasok ang usok! I tried to open
the doorknob but it was
locked for some reason.
"Tulong!" sigaw ko bago pa natauhan.
Ang usok ay galing sa labas. Paniguradong malapit lang dito ang kung anong
nasusunog.
Dumapa ako. Mas manipis ang usok sa baba kesa sa taas. Nakahinga ako ng mas
maluwang ngunit walang
silbi ang paghampas ko sa pintuan.
"Tulong!" I screamed my lungs out.
Agad kong inalala na hindi dapat ako nag-aaksaya ng lakas ngayon. I need to get the
hell out of here.
Gumapang ako ng konti at nagulat nang may nahawakang mga beads sa sahig.
Aztec beads are scattered on the floor. An image of Carrie's accessories flashed in
my mind. Ito iyong
necklace at bracelet niya! Bakit ito nandito!
Damn it!
Flyn set this up!
May sinunog siya sa labas! Made sure that the smoke reaches the bathroompara ma
suffocate ako! Sinira
niya ang accessories ni Carrie rito sa loob para lumabas na nag-away kami ni Carrie
at siya ang pumatay sa
akin!
What the fuck!?
I slammed the door again, feeling desperate.
P 35-6
Kung noon ay pilit kong sinalba ang sarili ko kahit na handa akong mamatay, ngayon
sinisikap kong masalba
ang sarili ko kahit na pakiramdamko'y wala na.
My breathing is labored. Hindi ko na madilat ng maayos ang mga mata ko. Gawin ko
man ay umiikot na ang
mundo ko. Bagsak ang aking talukap kahit pinipilit kong magising. At ni konting
enerhiya para itulak ang
pintuan ay wala na.
Shrieks fromthe outside roared. Isang alarmang narinig ko at tingin ko'y ngayon ang
buong building na ang
nagpapanic.
"Eury!" I heard a girl's voice.
"Nasaan siya? Wala nang tao sa loob! Lumabas ata. Tara na!" Flyn's high pitch tone
did not escape my ears.
Parang gatilyo ang mga boses na iyon. Adrenaline filled me.
"Tulong! Carrie!" I screamed. Muli ay nagawa kong hampasin ang pintuan pero wala na
akong narinig sa
labas. Siguro ay sumang-ayon na si Carrie na lumabas na ako!
Tears dropped frommy eyes. For whatever reason, I always get into trouble. At sa
lahat ng napasukan kong
gulo, dito lang ako nakaramdamng katapusan.
I slammed the door once again. Kahit na nawawalan na ako ng pag-asa'y ayaw ko
paring sumuko.
"Tulong, please... Please..." my tears rolled even when I don't want to cry.
Kailangan ko ng lakas. Kailangan kong huminga ng mabuti.
The only reason why I'mstill fine right now is because the smoke is not thick near
the floor. Doon lamang
ako nakakahinga but I doubt I'd last. I doubt I'll survive with only just that!
"Vince!" I screamed and cried.
Hinampas kong muli ang pintuan. Kasabay ng hampas ko ay isang malakas na hampas din
galing sa labas.
Nagising ako roon. Kumalma at bahagyang umilag nang naramdaman ko iyon.
"Eury!"
Ilang saglit akong namangha. To hear his voice just behind the door is like a
dream. Hindi ako
makapaniwalang naroon siya. Pinaglalaruan lang ba ako ng aking tainga.
"Vince!!!"
One hard slamand a bodyguard went inside. Hinigit agad ni Vince ang aking
palapulsuhan. Imbes na
mamangha ay mas nag-alala pa ako.
Ang buong silid ay nagbabaga sa apoy! Wala akong makita bukod sa usok at kahel na
apoy kung saan-saan.
P 35-7
"Wala nang tao! Alis na!" narinig ko ang sinabi ng isa pang bodyguard na inuubo na
rin.
Walang pag-aalinlangang inangat ako ni Vince at mabilis na kumilos paalis ng silid.
"Eury..." I heard himcall habang patuloy akong dinadala.
Humugot ako ng malalimna hininga at naramdamang hindi na masyadong makapal ang
usok. I slowly opened
my eyes and saw that I'mout of the room. May usok pero kita na ang corridors at ang
mga bodyguard ni Vince
na nasa kanyang gilid lang.
Dinig sa buong mall ang fire alarm. Nauna pababa ng hagdanan ang dalawa sa tauhan
ni Vince. Sumunod
siya, dala-dala ako. May tatlo sa likod namin.
Nang nasa basement na, nag-aantay na ang itimna SUV na siyang pinagamit ni Vince sa
akin. Nilapag niya
agad ako roon. Inutusan niya ang mga bodyguard ng kung anu-ano habang inaadjust ang
backrest ng upuan.
Gustuhin ko mang humiga at magpahinga, tila sinadya ni Vince na paupuin lamang ako.
A bodyguard brought hima towel. Habang si Vince ay abala sa paghahalughog sa aking
mga braso at mga
binti ay tumulak naman ang sasakyan palabas ng basement.
My breathing is still trying to normalize. Iyon ang pinagtuonan ko ng pansin habang
pinagmamasdan si Vince
na seryosong ineexamin ako. His jaw clenched tightly and his eyes are all on me.
"Tawagan mo si Dr. Castro. Sabihin mo emergency galing sa akin," mariin ang boses
niya.
Nilingon niya ang bodyguard na nakasquat sa tabi ko. Kinuha ni Vince ang tuwalya.
He wrapped it around
me.
Isang sulyap sa tabing bodyguard ay tumango ito at umalis sa aking tabi.
May nag-abot ng tubig kay Vince galing sa likod. Kinuha niya iyon at tinabi sa
akin. He then immediately
loosened the buttons of my pants. Bahagya akong nagulat. I saw the gleamof anger
strike in his eyes. Inangat
niya ng konti ang katawan ko para mahawakan ang aking likod.
In a click, he unclasped my bra with clothes on.
"Vince-"
"Stop talking. I need you to breathe normally, Eury..."
Tumango ako at hindi na nagsalita. Lumabas ang sasakyan sa basement. Ang ingay
galing sa mga firetruck sa
labas ay naririnig ko.
Sa pagliko ng SUV ay nakita ko ang dami ng taong pinalabas sa mall at
pansamantalang naroon sa field sa
likod lamang nito. Near the firetrucks and in front of the people were the vans of
our station. Isang van ang
nakabukas at nakita ko si Zander na nakatayo sa labas habang may tinatawagan.
Tita Daisy is being interviewed by some firefighters. She's crying and shaking her
head. Ang van ng Astra ay
sarado. Dahil tinted, 'di ko kita kung sino ang nasa loob.
P 35-8
"Yes, Architect. I found her. Papunta po kami ng ospital ngayon," malamig na sinabi
ni Vince sa tabi ko.
Nilingon ko siya at nakita kong may kausap siya sa cellphone.
"She's conscious but I'mnot sure if she is..." I heard himsay it. "Kakausapin ko po
ang manager niya-... Yes,
in the mean time my priority is her safety and health."
Binaba ni Vince ang cellphone at nilingon niya ang mga bodyguards sa likod.
"Jude, paki sabi kina Noel na pagkarating sa ospital, agad silang bumalik. Kausapin
nila ang manager ni
Eury. Informher that she's fine. Sumunod na lang sila."
"Sige po," simpleng sagot ng bodyguard sa likod.
I know Vince is busy thinking about what's happening. Pero kailangan kong sabihin
sa kanya, bago kami
makarating sa ospital. I still have energy to say it. I can still say it before
it's too late and while the public is
probably thinking that I'mtrapped in there. And she can't plan her escape.
"Vince, Flyn did it."
Vince stared at me like I'ma puzzle he's trying to solve.
"I figured it out. At sinabi inamin niya sa akin! Maybe because she thinks I won't
survive this one."
Pumikit siya ng mariin. Ramdamna ramdamko ang kanyang pagpipigil. Nang dumilat ay
kita ko ang lambot
sa kanyang titig.
"Tell me more about it when you're feeling fine."
"No, I need to say it to you before she escapes. Siya ang nagkulong sa akin sa
bathroomna iyon."
Vince stilled for a moment. I see his jaw clenching tightly.
"Hinalughog ko ang bag niya habang wala siya, Vince. We talked for a bit! I tried
to get away noong nalaman
kong siya nga pero tinabunan niya ang ilong ko ng panyo! Nawalan ako ng malay at
pagkagising ko, umuusok
na sa loob ng banyo!"
He nodded briefly. Hinawakan niya ang kamay ko ng mahigpit. Huminga ako ng
malalimdahil naramdaman
kong muli akong kinakapos ng hininga. He squeezed my hand tight and then ruffled my
hair.
"Please listen carefully, baby. I need you to be okay. I need you to calmdown and
breath normally. I want
you to be fine. That will always be my priority. Okay?" he said softly.
I nodded. He nodded back and then briefly kissed my forehead.
"I need to call Reanne right now. Kailangan na nating ipaalamito sa mga awtoridad."
I exhaled long and nodded. Ang isang kamay niya'y nagda-dial na ng numero ng aking
kapatid. Nilagay niya
iyon sa kanyang tainga pagkatapos ng ilang sandali. Siguro ay tinanggap na ni Ate
ang tawag.
P 35-9
Hindi siya nakapagsalita. Tila may sinasabi si Reanne. Nilingon ko si Vince at
nakitang nag-aantay siya ng
mabuti.
"Calmdown. She's with me."
Another pause. I can hear Ate Reanne's voice kahit pa hindi naman naka loudspeaker
ang cellphone ni Vince.
"Turn the TV on," utos ni Vince sa kung sino.
The bodyguard on the front seat immediately turned the TV on. Unang channel pa
lang, ang sunog na sa mall
ang coverage.
"I need you in the hospital. I'll have her checked. After that, you should hear
what she has to say."
Umiiyak si Tita Daisy sa coverage ng nasusunog na mall. Hindi halos marinig ang
sinasabi niya sa interview.
"We haven't seen her out of the dressing room. Baka kasi nasa CR siya at hindi pa
nakalabas noong
nagkasunog na..."
Tita Daisy cried. Ayon sa reporter ay inaalampa ang cause ng sunog. Kasalukuyan
paring pinapatay ang apoy
dahil hindi lang pala sa parteng iyon ang may sunog!
Napatuwid ako sa pagkakaupo nang nakita si Carrie at Flyn sa camera. They both
looked so stressed. Flyn's
cheek is filled with tears. Si Carrie ay tulala naman.
"Hindi ko alam. Hindi ko siya nakita. Pagbukas ko sa dressing roomnamin, si Carrie
lang nakita ko kaya
niyaya ko agad siyang lumabas. Hindi namin nakita si Eury," si Flyn gamit pa ang
kanyang nakakakumbinsing
mukha.
Napatuwid ako sa pagkakaupo. Uminit ang ulo ko lalo na nang nakita si Carrie na
parang nagsisisi.
"Hinanap ko siya sa dressing roompero masyado nang makapal ang usok at umaapoy pa
ang mga damit at
kisame. Hindi ko na nacheck ng maayos-" Carrie stopped there for her sobs.
"Vince!" I squeezed his hand tight. "Mapagbibintangan si Carrie! Nagkalat ang beads
ng bracelet niya kanina
sa bathroom! I need to tell the police about this! Immediately!"
Tumango si Vince at dinala ako sa kanyang dibdib. He kissed my head while
I'mpanicking for Carrie.
"I need to talk to the police now!" I demanded.
He sighed. "Yes."
Tears fell down on my cheeks. Siguro ay dahil sa trauma at sa hindi pagkakatanggap
sa nangyari.
I suspected her but I never thought she could really do that. In fact, sa utak ko
gusto kong maprove na
nagkamali ako. Pero ngayon, nandito na kami. Eto na ang katotohanan. The girl I
trusted, I treated as a
friend... is all fake.
P 35-10
Tinitigan ko si Flyn na ngayon ay umiiyak habang kinakausap ng reporter.
"Sana ay mali kami. Sana ay wala siya sa bathroom!" she cried. "Wala naman siguro,
hindi po ba? Siguro
naman kapag naramdaman niyang umuusok na, umalis na agad siya roon? Hindi mo ba
talaga nakita, Carrie?"
nilingon niya si Carrie na ngayon ay guilty'ng guilty na.
"Hindi."
"Shut up!" I screamed. Sana ay marinig iyon ni Flyn.
Mas lalong humigpit ang yakap ni Vince sa akin.
"Shhh," Vince said in a soothing voice.
"I trusted her, Vince! I thought she's one of those people I can honestly rely on!
Pero siya pala ang may gawa
nito? Sinabi niya kay Hubert na ipakalat ang hubo't hubad kong larawan! Hindi sila
nagtagumpay dahil
nakatakas ako! And now she killed themall! And if I wasn't saved, baka pati ako!
She'll put all the blame on
Carrie!"
"Hush, baby..." alu ni Vince.
Pilit kong umayos pero dumaloy ng natural ang mga luha ko. Pinalis ni Vince ang
luha sa aking pisngi.
"Shh. Don't worry..." he said in a cold baritone. "I'll make sure all of themwill
rot in jail."
VINCENTTTTNice observations??
P 35-11
Kabanata 34
413K 16.4K 13.6K
by jonaxx
Kabanata 34
Amethyst
Naging mabilis ang lahat ng pangyayari. I feel like the world turned upside down in
only a matter of hours.
Sa labas ng mall habang patuloy na pinapatay ang apoy at pinaghahanap ako, Blair
tweeted something that
made all her hard work crumble.
Blair: People always get what they deserve.
Minutes after the tweet, while she inside their van, angry fans cried foul. Hindi
man sinabi sa tweet kung sino
ang ibig niyang sabihin, everyone concluded that it was me. And that she thinks
that burning inside the mall is
what I deserve.
Umalis ang kanilang van sa pinangyarihan. Pagkatapos ng aking tests, ibinalita agad
na isa siya sa
pinaghihinalaang gumawa noon dahil sa kanyang sinalida sa social media.
While that news is going on, my parents went to the hospital with some higher
authorities. Nagpunta rin doon
si Ate Reanne na siyang nagdala ng ebidensya.
They arrived at a conclusion after my confessions. Lahat ay sinabi ko sa kanila
simula simula hanggang sa
dulo. There was no doubt who the killer.
Everything happened so fast. Nanatili ako sa ospital ng ilang araw. Flyn's arrest
made it to the news
headlines. She denied it at first pero nang nalaman ng lahat na nakatakas ako sa
apoy at nasa ospital na ako,
wala na rin siyang nagawa.
The fire ended like how everything after that... turned into ashes.
Carrie's sobs filled my room. Silang dalawa ni Tita Daisy lamang ang naroon. Vince
is talking to my parents
about my possible discharge fromthe hospital.
"I cannot believe it! I defended her when the police came!" iyak ni Carrie nang
inalala ang nangyari sa araw
na iyon.
Kitang-kita ko ang panlulumo sa mukha ni Tita Daisy. I know what it is for. Hindi
lang dahil sa katotohanang
si Flyn ang may gawa ng lahat, ngunit pati na rin sa katotohanang mabubuwag ang
Astra sa nangyari.
"Nag-usap na ba kayo ng President, Eury?" Tita Daisy asked.
Tumango ako. "Pumunta na po sila rito kahapon. They wish for Hubert's fast recovery
para mas lalong
P 36-1
malaman ang katotohanan."
"I still can't believe that Flyn did it, Eury. It's unbelievable..." umiiling-iling
si Tita Daisy habang tumitingin
sa kawalan.
"Noong sinabi ng mga pulis na nasa ospital ka at ikaw na mismo ang nagturo sa
kanya, tumahimik na lang siya
at sumama. Watching her go with the police stunned me. Wala akong nagawa. Wala
akong ginawa sa
pagkakagulat!" si Carrie.
I reached for Carrie's hand to hold her.
Sa aming dalawa, mas malapit sila ni Flyn. But thinking about Flyn's plan breaks my
heart. Gusto niyang
pagbintangan si Carrie sa nangyari. While Carrie trusts her very much.
"Bakit niya nagawa iyon? She wants that kind of publicity? Nababaliw na ba siya?"
panay parin ang iyak ni
Carrie.
"She ruined her future." Umiling muli si Tita Daisy. "Sayang siya. Kung gusto
niyang sumikat kayo agad,
hindi ito ang sulusyon. Success always needs hardwork, patience, and sacrifice. I
remember her as one of my
very aggressive talents. Magaling kumanta, sumayaw, ngunit tahimik at hindi
masyadong magaling makisama
sa ibang tao. She can improve on that kung sana ay iyon ang pinagtuonan niya ng
pansin, hindi ang maruming
paraan ng pagsikat."
"Idedemanda siya ng mga pinatay niya. Kahit ang president, ganoon din ang plano!
Ito ang binigay sa kanya
ng mga ginawa niya? I can't believe it! She was so sweet to me! To us! She's a
friend to me. I treated her like
a sister!"
Hinaplos ko ang kamay ni Carrie. I don't mind if she rants all day. Hindi ko rin
alamkung dapat ko bang
sabihin sa kanya ang ginawa ni Flyn. It'll break her heart so much. I don't want to
add more pain.
Ilang sandali pang hagulhol ni Carrie ay tumuwid na sa pagkakaupo si Tita Daisy.
"Narinig mo ba ang nangyari kay Blair, Eury?" she asked after a long while.
Huminga ako ng malalimat nanatiling nakatitig kay Tita Daisy. It only takes a blink
of an eye for the world to
really change. Ilang beses ko nang napatunayan iyan. Ngayon, napatunayan ko ulit.
"Opo."
"I believe the President's choice was affected by the fact that you're the victim.
Pero hindi na iyon maiisip ng
lahat. Ang lahat ay iniisip na talagang masyado niyang inabuso ang kanyang
impluwensya."
"Ngayon po ba iyong press conference niya?" tanong ko.
Tita Daisy nodded.
"Is it true, then?"
She nodded again.
P 36-2
Just like that.
Ganoon kabilis ang mga pagbabago sa mundo. Hindi ako makapaniwala. I can't even
process it properly right
now. It's too surreal.
"Sigurado na iyon. I talked to one of her P.A.s. It's really true."
"Then what about the movie? Tapos na ba ang shooting noon?" si Carrie na ngayon ay
unti-unti nang
kumalma.
"I amnot sure but they will really discard the whole thing."
What the hell? Is this even real?
"Hindi pa nagsasalita si Zander. Siguro ay pinagbabawalan pa siya tungkol doon."
Blair is taking a break fromshowbiz. Pagkatapos ng mga bash na tinamo galing sa
sariling fans, sa ibang
artista, at bantang pag boycott ng movie nila ni Zander, the station's President
offered her to take a break. It
was as good as being fired, mas marahan lang. The news spread like wildfire that
she did not let the
President fire or cut her contract. Siya na mismo ang pumutol. Maybe to spare
herself fromembarassment.
"Ang sama-sama ng ugali ng babaeng 'yon! Dapat matagal na siyang tinanggal, e!"
Carrie said in an
aggressive tone.
"As for the movie, we're still discussing about it. Astra will lose, for sure..."
Nagkatinginan kami ni Tita Daisy. Hindi ko alampero pakiramdamko'y pareho kami ng
iniisip. Ngayong
watak na kami, at ang isa'y makukulong... ano ang mangyayari sa aming grupo?
"By the way, now that we're in quorum, siguro mas mabuting sabihin ko na rito sa
inyong dalawa ang
desisyon ng Presidente para sa inyo."
Carrie's still wiping her tears pero pinilit niyang tumingin kay Tita Daisy. Tita
Daisy took that as a cue to
finally start with whatever offer she has for us.
"I will give you time to think about his offer."
Kinakabahan ako sa magiging offer para sa amin. I don't want Carrie to fail just
because of me. She has more
talent than me, after all.
"Mabubuwag ang Astra. It is obvious and I think you know that."
Inisip kong kukuha kami ng panibagong miyembro pero isa rin ito sa mga spekulasyon
ko. Also, replacing
Flyn will be an emotional burden to us... most especaially to Carrie kaya hindi ko
na sinabi iyon.
"The President offered Carrie a solo singing career..."
"What!?" gulat na sinabi ni Carrie kahit na nanginginig pa ang boses niya.
P 36-3
"Provided that you will take more lessons about it at magkakaroon ka rin ng acting
workshop."
Hindi nagsalita si Carrie. Hindi rin siya pinilit ni Tita Daisy. Siguro'y
naiintindihan na hindi pa namin
maproseso ang lahat.
"I'll give you time to think about it but the next time we sit for a meeting,
dadalhin ko na ang bagong kontrata
mo."
Bumaling si Tita Daisy sa akin. Her poker face expression is telling me that she is
serious.
"As for you, Eury. Though I think you should at least do workshops para marefresh
ang skills mo but the
President has offered you a full actress contract. Ang sabi'y sapat na ang
experience mo sa theatre arts para
sumabak ka sa ganito."
Nanuyo ang lalamunan ko.
"You will immediately be given roles for primetime and probably one filmfor this
year if you agree to that."
Shit! AmI hearing things?
"And I can't help but agree to this decision, Eury. Fromthe very beginning I know
you have high potential in
this industry. Kung ibinigay man nila ito sa'yo dahil sa utang na loob, then I must
say na ibinigay nila sa'yo
ang nararapat. You are good at this, Eury. I believe this is your real calling
based on your strengths."
Hindi ko alamkung paano mag rereact iyon.
Sa trabahong ito, masasabi kong isa rin iyon sa naging pangarap ko. Now that it is
within reach, why can't I
feel anything. I should be excited. Inisip ko noon iyon na ang pinakamataas kong
makukuha sa pangarap na
ito. That it is the end. It is my highest peak. But now I feel indifferent. I don't
feel anything.
Siguro ay dahil sa trauma. Siguro masyado pang sariwa ang lahat ng nangyari. Siguro
masyadong naging
mabilis. Siguro kailangan ko pa ng panahon.
Hindi rin sila nagtagal. Pagkatapos naming i-set ang schedule sa susunod na
meeting, sa pagbisita kay Flyn, at
sa huling press conference ng Astra, umalis na si Tita Daisy at Carrie.
Minutes away frommy discharge, si Amer at ang mga kapatid ko ang nasa kwarto. Vince
and my parents are
still outside talking to the doctor who checked me.
"Next time you have problems like that, Eury, you have to at least tell us," si Ate
Lyanna ang nagsabi noon.
Ilang ulit niya na akong napangaralan sa nangyari. I revealed the whole thing to
the media and it shocked my
whole family. Maaaring alamni Ate Reanne pero iba parin pag narinig ang buong
katotohanan ng nangyari sa
telebisyon.
"That was no joke. You could've been killed-" Tumigil si Ate Lyanna nang hinawakan
ni Ate Reanne ang
kanyang braso.
"Let's just be thankful that nothing bad happened, Ate. Plus, she told Vince about
it."
P 36-4
"But it was too late! Imagine Vince's struggle to understand what she's going
through."
"Ate..."
"I'msorry. Hindi na ito mauulit," simple kong sinabi.
"I bet he'd say no to all of his closed deals dahil sa nangyaring ito..."
Tumayo si Ate Lyanna at tumingin sa labas ng kwarto. She crossed her arms before
turning again to me.
Nakita ko ang pagngiwi ni Amer. I know what that reaction is for. Ipinapakita niya
kung paano siya umalma
sa concern ni Ate Lyanna kay Vince at sa trabaho nito. Hindi inisip ang kalagayan
ko pero hindi iyon ang
mahalaga sa akin ngayon.
"Why would he do that?" tanong ko.
"Hayaan mo na, Eury. He will have more deals than that. He's a good Architect...
the best, actually. Hindi
niya na kailangan ng mas maraming pera para-"
"Pero ba't niya naman tatanggihan ang mga deals na iyon?" tanong ko, bahagya nang
naguguluhan.
"To prioritize you, Amore!" nangingiting sinabi ni Amer para bang magandang balita
iyon.
True that I want himto prioritize me. Hell, I want us to be together always pero
kung ganoon ang
mangyayari...
Natigil ako sa mga iniisip.
The offer I got fromTita Daisy will mean I won't have time to go out of the country
and be with himfor his
projects.
"Anyway, 'wag mo nang isipin iyon, Eury. Ang mahalaga ngayon ay makarecover ka at
ang career mo. You
have interviews tomorrow, right? Iyon na lang muna ang isipin mo..." naririnig ko
ang pag-aalinlangan sa
boses ni Ate Reanne.
Without any time to process everything, the door opened revealing Vince and my
parents. Dumiretso si Vince
sa akin para abutin ako. Hinayaan ko siyang gawin iyon.
"Pwede ka nang umuwi..." aniya.
I smiled and nodded.
The day ended quietly. Though my parents would love to throw a party for me, I only
suggested we have
dinner in a private restaurant. Iyon ang ginawa namin.
It was so quiet the whole dinner. Nasanay na rin naman ako. Ganito ka tahimik ang
hapag namin kapag
magkasama kaming lahat. Iingay lamang kung may pangungutya sa akin. This time,
nobody dared to mock my
recent actions even when I know it was dangerous and wrong.
P 36-5
To sit on Vince's lap inside a dark roomlit only by the moon and the city lights
gives me peace. Hindi ko
alamkung bakit sa sobrang tahimik ay parang kakaiba na. Siguro ay dahil sa mga
iniisip ko. Siguro ay dahil
sa nangyari. Maybe my trauma can be the reason, too.
"Do you have to work tomorrow?" I can hear the slight hurt in his voice. Or maybe I
amjust imagining things.
"Yup. Magtrabaho ka na rin. Mag dadalawang linggo ka nang 'di pumapasok."
After what happened, he spent most of his time with me in the hospital. Hindi na
siya pumasok. I can only
imagine his pending works.
"You should also take the bodyguards down. Nahuli na si Flyn," sabi ko.
"Hmm... but you have stalkers. They could hurt you." His nose touched my jaw
lightly tickling me.
Ngumuso ako at tumingin sa bintana.
The image of the burning city lights reflected how I see my whole life. For this...
is the story of my suffering.
The dark parts. Lit only with small lamps in predictable places. It was always
night. At ang lahat ng tanaw
kong ilaw ay ang mga konting panahong naging masaya ako.
"They won't, Vince," banayad kong sinabi.
Hindi siya nagsalita ng ilang sandali kaya nilingon ko siya. He stayed near my
cheek, breathing slowly, his
lips a bit apart.
"Don't worry, okay?"
I heard himsigh. Ang hawak niya sa aking palapulsuhan ay hindi mahigpit at hindi
rin maluwang. Tama lang.
It's as if he's resting after all his strength were used. O nagkakamali ako?
Tinikomko ang bibig ko at tiningnan siyang mabuti. Sa kanyang noo ay ang kanyang
buhok na bahagyang
mataas na ngayon kumpara noong nakaraang buwan.
Hinawi ko ang iilan ngunit bumabalik ito sa kanilang lugar. His jaw clenched and
his lips pressed in a thin
line.
"Bakit?" tanong ko.
He shook his head a bit and then kissed the side of my lips. Kumalabog ang puso ko.
Kahit na kandong niya
ay pakiramdamko lumulutang ako.
"Are you going to be busy with work starting tomorrow?"
Ngumiti ako sa tanong niya. "Yes. Actually, ang daming offers bigla sa akin!
I'mexcited about it. I know that
for the past weeks, delikado ang lahat ng nangyari. I'mrelieved that the case is
finally solved. At hindi ako
makapaniwala na pagkatapos ng nangyari ay may ganitong offer para sa akin. I
thought my career is going to
end once Astra is gone."
P 36-6
He nodded again in a weak manner.
"Pupuntahan din siguro namin si Flyn bukas," dugtong ko. "Hindi ko alamkung anong
mararamdaman ko para
sa kanya, actually. Or maybe I'mstill too shocked to even processs everything.
Hindi ko pa lubusang maisip
na masamang tao siya dahil sa pinagsamahan namin. But whenever I think about what
she did in the mall, lagi
kong naaalala na hindi siya ang kaibigang iniisip ko."
"Can't you take a break fromit all?" he asked.
Nilingon ko siya at muling tinitigan. Napawi ang ngiti ko. Tungkol ba ito sa
trabaho niya? Is he needed
outside the country kaya niya gustong magpahinga muna ako para makasama sa kanya?
Or amI just imagining
things?
"I don't know. I'll see..." Pinili ko ang sagot na iyon para safe.
If he'd ask me to take a break fromit all so I can go with himabroad, then I'mfine
with that, too. Maaaring
sayang ang offer ng President sa akin pero kung talaga ngang para sa akin iyon,
mapapasakin iyon sa tamang
panahon.
Hinawakan niya ang aking mga daliri. He massaged and caressed it slowly. Bumaba ang
tingin ko sa mga
iyon at tiningnan ang daliri niya.
His thumb is slowly brushing my ring finger.
"Are you allowed to wear a ring?" he asked in a lonely tone.
Parang tumigil sa pagpintig ang puso ko sa nakakabinging katahimikang nadama. Anong
ibig niyang sabihin?
Could this mean? No way...
"Uh... I think so... Yeah... Yes!" natataranta kong sagot.
He nodded a bit before looking at my ring finger. Bumaba muli ang tingin ko sa
aking daliri at ang sunod kong
nakita ay may nagbabanta nang singsing.
My jaw dropped when the light hit its gem. Nakakasilawng kulay lila ang tumama sa
aking mga mata. Before
I could process its meaning, he started kissing my neck.
"I can't wait to marry you," he whispered in between his kisses.
Tears pooled in my eyes. Hindi ko alamna kumikirot pala ang puso kapag sobrang
saya. Hindi ko alamkung
bakit dahil sa sobrang saya ko ay parang nalulungkot ako para sa kanya... para sa
amin. Hindi ko alam.
"When the time is right, I will..." he whispered again.
Tumango ako. Gusto kong magsalita ngunit walang tinig ang lumalabas sa akin.
Tiningnan ko ng maigi ang
singsing na bigay niya. The small lined diamonds around it and the big round cut
amethyst in the middle...
"Kelan?" nanginginig kong tanong.
P 36-7
Hindi siya sumagot kaya pilit ko siyang niingon. I saw his lips still pressed in a
hard line, his eyes serious
and dangerous, jaw clenched like something is stopping himfromsaying it.
Kinakabahan ako. Hindi ko alamkung para saan. If it's because he's this close to me
or because of something
I failed to understand.
"Kung kailan mo gusto."
Binalik ko ang mga mata ko sa singsing. Humugot ako ng malalimna hininga bago siya
binalingan para
mayakap.
My life right now may be screwed and dangerous but I still love it. I'mstill so in
love with it. With Vince by
my side, I don't care how much shit I'll go through.
Laging ganoon. Sa kung kailan akala mo maayos na ang lahat, 'tsaka mo malalaman na
hindi pala.
"Bakit mo nagawa sa amin 'to, Flyn?" tanong ni Carrie sa nanginginig na boses nang
binigyan kami ng
pagkakataong makausap siya.
We were in a secluded roomwith some police. Sa loob ng silid ay kami nina Tita
Daisy at Carrie. May
schedule ang bisita sa kanya at sa araw at oras na ito, kami ang naroon.
Nanatili siyang nakahalukipkip habang aligaga ang mga mata. Tila ba ayaw makinig sa
amin.
"You were our leader!" Carrie said in a heartbreaking tone.
I have so many things to say to her as well but I couldn't stop Carrie fromtelling
how she feels. Isa pa, mas
close silang dalawa.
Pinagmasdan ko si Flyn. She looked so stressed. The dark circles in her eyes
showed. Ang kanyang suot ay
plain white t-shirt lang at maong. Ang buhok ay nakabuhayhay ngunit hindi nasuklay.
Her lips were chapped
and dry. Sa kanyang mukha ay ipinapakita niya ang kanyang pagiging palaban. Never
giving away whatever
she's feeling right now and refusing all the drama Carrie is giving her.
"Inutusan mo si Hubert na kuhanan ng ganoong picture si Eury? For Astra's fame?"
Sumulyap si Flyn kay Carrie. She looks a bit pissed at that but she did not say
anything.
"Bakit? Hindi pa ba sapat sa'yo ang nangyayari sa atin? Unti-unti na tayong
umaangat! Hindi pa ba sapat
iyon? Gusto mo ng mabilisang angat at ginamit mo pa si Eury?"
Hinagod ni Tita Daisy ang likod ni Carrie. Napatingin si Flyn sa akin ng ilang
sandali bago siya nag-iwas at
mas lalong hinigpitan ang halukipkip.
"I believed in you! Damn you! Kaibigan kita! Itinuring kitang kapatid! You're not
very friendly at inisip kong
ganoon ka na talaga kaya sa lahat ng nagsasabing maarte ka, pinaglaban kita!"
Napayuko ako. Hearing Carrie's sentiments make me so hurt.
P 36-8
"At ang nakakainis, Flyn, kahit na ganito na ang nangyari ngayon, hindi ko parin
matanggap. I amstill trying
more explanations fromyour actions! Na hindi mo naman talaga gustong may mangyaring
masama kay Eury!
Gusto mo lang sumikat! Na hindi mo magagawa iyon! Na namali lang ang plano mo kaya
ka naging
desperado!"
My eyes darted on Flyn when I heard small sobs. Nakita ko ang simple niyang
paghikbi habang nakatingin sa
gilid. Lumandas ang kanyang luha at agad niyang pinalis. Wala sa ekspresyon niya
ang lungkot at pagsisisi.
Tanging blanko ang mukha habang nakatingin sa gilid ang ipinakita niya.
"And that you killed Hubert's friends because maybe they realized that it's your
fault! Kaya sila
mapagbibintangan dahil sa'yo! Tangina, Flyn!" humagulhol si Carrie.
Hinagod ko ang braso ng kaibigan. Gusto ko siyang yakapin. She looked so torn and
angry.
"Kahit na may pinatay ka ng mga tao, ginagawan parin kita ng dahilan! Kahit sa utak
ko, pinaglalaban kita!
Kahit pinahamak mo kami, pinipilit ko parin na may dahilan ka! Dahil hindi ako
naniniwala na natural kang
masama!"
Walang sinabi si Flyn sa buong oras na naroon kami sa kanyang harap. Natulala na
lamang siya kalaunan at
tila naging bato sa manhid.
But her tears told me that despite all the things she did, I know that our group
still means something to her.
Kahit konti lang may halaga ito sa kanya.
Marami akong naging tanong sa kanya. Wala man siyang sagot ay patuloy akong
nagtanong.
"Did you want me killed during that photoshoot o makabalik ng buhay at walang
alam?"
"Walang alamna may mga kuha na pala akong hubad at bigla ko na lang makikita sa
internet ang lahat. What
was that for? Para umangat tayo? Publicity?"
"I'mwondering if you were worried when you heard I got away?"
"And if you were worried, para saan, sa kaligtasan ko o sa katotohanang maaari kang
mabuking?"
"I expect it should be the last one, right? Is that why you killed Hubert's
friends? Kasi alamnilang ikaw ang
may pakana at ayaw mong masira?"
"Did you treat us your friends? O kahit si Carrie man lang?"
Sa tanong na iyon ay sumulyap siya sa akin. I had goosebumps when our eyes met.
Nanatili ang mga mata
niya sa akin.
"Did you care for Carrie?"
Matalimang tingin niya sa akin pero nagpatuloy ako.
"Kung namatay nga ako ayon sa plano mo, is your rise as a solo artist worth it?"
P 36-9
Umirap siya at bumaling ulit sa kawalan.
"Marami pang mas mahalaga sa bagay na iyan. I know because I've been there. I
thought that career is
everything. I thought that it is the only way to make my family proud and to boost
my confidence... to be at
peace within myself." Umiling ako. "Hindi iyon. I hope one day you'll find what is
it, Flyn."
The meeting was emotional. Hindi ko nga alamkung paano haharap si Carrie sa kanyang
press conference
dalawang oras lang pagkatapos ng nangyari. She's a wreck when we left the place.
Tulala siya habang nasa
sasakyan. Kahit kinakausap na ni Tita Daisy ay wala parin siyang imik.
"I will be with you during your signing, Carrie. Just relax during the interview,
okay?"
Tango lamang ang response ni Carrie sa sinabi ni Tita Daisy. Bumaling si Tita Daisy
sa akin bilang hudyat na
kailangan na naming pumunta sa conference room.
Nang tinulak ko ang pintuan ng conference roompara makapasok ay gusto ko na agad
lumabas. Nakahilera sa
upuan ay ang mga taong hindi ko inasahang parte ng magiging meeting ngayon.
The President and the Vice President are both busy with Hubert so a representative
is her with us. Kasama
niya ay ang dalawang reporter. Isa roon ay pamilyar sa akin dahil nakasalamuha ko
na siya sa araw na iyon.
Among themalso were Colleen, Zander's manager, and Zander, beside her.
Nilingon ko si Tita Daisy. Kita sa mukha ni Tita Daisy ang bahagyang pagkagulat
ngunit iminuwestra niya
parin sa akin ang malapit na swivel chair.
Naupo ako at napabaling kay Zander. He looks at peace. In fact, I can see the
concern in his eyes. His fingers
touched while he's watching me intensely. Tumikhimako at napatingin sa manager niya
sa harap ko.
"This is a surprise! I thought it's Eissen?" sabay baling ni Tita Daisy sa
representative ng istasyon.
Umiling ito at nagsimula na.
"Magandang hapon sa inyong lahat. Alamkong alamninyo kung bakit tayo nandito
ngayon."
The papers in front of me are the contract for the new offer. Sa unang pahina pa
lang ay nakita ko na kung ano
ang magiging dulo ng meeting na ito.
"Let me get this straight to the point... hindi ito basta-bastang pinagdesisyonan.
Inisip itong mabuti bago
tuluyang inilahad dito."
Colleen nodded and leaned on her swivel chair. Her black spikey hair is too black
to be natural and her thin
lips is in line right now. Sumulyap muli ako kay Zander, nakatitig parin siya sa
akin ngayon.
"Blair is on vacation and I doubt it if she's going to have her reign back when she
comes back."
"Is this going to be about a new loveteamin between Zander and Eury?" inunahan na
ni Tita Daisy ang
nagsasalita.
P 36-10
Nanuyo ang lalamunan ko. Ang mabasa iyon sa papel ay nakakagulat na pero ang
marinig iyon ngayon, hindi
na kapanipaniwala.
"The fans are starting to establish a good foundation for it. Maraming conspiracy
theory ang kumakalat
ngayon and most of them... if you've read it..." napatingin sa akin ang
nagsasalita. "Were true."
Hindi ko nababasa ang mg espekulasyon. Masyado akong naging abala sa buhay ko para
tingnan pa kung
anong sinasabi ng ibang tao tungkol sa akin o sa amin.
"Ngayon, if we push Zander and Eury's teamup, this will be a lot bigger than Blair
and Zander. Ang dalawa
ay nagsimula sa isang TV show lang. While Eury, everyone knows you started as a
third party. Inaakusahan.
Binabash. That's when you gain the sympathy of those who believed in the
truthfulness of your interviews and
you as a person."
Hindi ako makapagsalita. Parang ang bilis ng lahat.
"Ngayon, the fans of Astra and Zander's fans are supporting this. Halos lahat naman
ng fans ni Blair ay
tumalikod sa kanya nang nakita ang attitude niya for the past weeks... and in
turn... they are supoorting you
instead."
"Oh..." nagkatinginan kami ni Tita Daisy ngayon.
"Pati ang mga hindi naman interesado sa nangyayari sa showbizay nakikisimpatya at
nakikifan na rin sa'yo
dahil sa lahat ng nangyari, Eury. So this teamup might be the largest... the
biggest... ever. This opportunity
comes only once in a lifetime."
Hindi ko alam. I don't think I'll say yes to this. I think to be a full actress is
a good thing pero kung ganito ang
mangyayari, hindi ata ako makakapayag doon.
"Now, there are sacrifices needed to have this dreamcareer, Eury..."
Kitang-kita ko ang pagbabago sa ekspresyon ng representative. Ang dalawang
reporters sa harap ay parehong
tumango. Tumitig ako roon sa isang alamkong kilala ko. Kumalabog ang puso ko.
"For this to work, I think you are professional enough to understand that your
relationship with your bachelor
boyfriend is not allowed."
"Hindi po ako papayag dito..." maagap kong sinabi.
Umiling siya na parang walang halaga ang mabilis kong sagot. "There is no way
around it-"
"I will not sign the contract and I'mfine with a full actress contract kahit na
magsimula ako sa
pinakamababang roles-"
"Uy, hija. Akala mo ba madali iyon? This is a once in alifetime opportunity!" si
Colleen, ang manager ni
Zander.
"Mapag-uusapan pa namin ni Eury ito, Colleen. Kaya ko ang alaga ko," si Tita Daisy.
P 36-11
"Hindi na po, Tita. I amreally not interested," pinal kong sinabi.
Tumuwid sa pagkakaupo si Zander. Bumaling ako sa kanya. Hoping for any
encouragement fromhimbut
instead... he said something horrifying.
"You're young, Eury. Your relationship with himis still unpredictable. Pwedeng
maghiwalay kayo sa
susunod na buwan tapos tinanggihan mo na ito para lang pala roon-"
"I don't care, Zander."
"Tsss. Just be true to yourself! This is what you want! Probably you want to clear
your name that time kaya
mo rin siya ginawang boyfriend, hindi ba?"
What?
He laughed mockingly. Nanuyo ang lalamunan ko.
"Admit it. You're not really in a relationship with him. You're in an arrangement,
amI right?"
Where the hell did he get that?
"Natatakot kang maissue tayo kaya ka kumuha ng boyfriend. That explains why you
suddenly have one kahit
na hindi naman tayo naghiwalay, 'di ba?"
Where did he get that? Damn! Kapag itatanong ko sa kanya iyon ay natatakot akong
marinig ng mga reporters
na narito at gawin pa iyong scoop!
"Or maybe you have other reasons?" Zander said in a cold tone bago hinagis ang
brown envelope sa harap
ko.
The familiar brown envelope made me tremble. Para akong mahihimatay nang nakita ko
iyon. Gusto kong
kunin iyon at itago pagkatapos ay tumakbo palabas dito.
"Ano 'to?" Kinuha ni Tita Daisy iyon at umambang bubuksan.
Tumayo ako para mahablot iyon sa kamay ni Tita Daisy. My heart pounded really fast
inside my ribcage.
Para akong mamamatay sa kaba.
"Oh don't bother, Eury. We've read it..." sabi ng reporter na pamilyar sa akin.
Hindi ko maalala kung kailan ako sobrang napikon at nagalit sa isang tao sa buhay
na ito. Ngayong tinitingnan
ko ang reporter ay pakiramdamko ngayon lang ulit... o ngayon lang talaga.
"Attempted rape case involving your boyfriend? May statement mo pa riyan, 'di ba?
And how it happened?"
"Nagsinungaling ako riyan!" tumaas ang boses ko.
Nanatili silang nakatingin sa akin na tila wala na akong magagawa.
P 36-12
"Anong nangyayari?" si Tita Daisy na walang alamat palingalinga sa kanila.
"Oh, I wonder what will happen to his career if this goes out! You were minor when
it happened, Eury?" si
Colleen.
What the hell?
"Nagsinungaling ako rito! Alamng Mommy at Daddy ko iyon!" giit ko.
"And you think it matters once it's aired?"
Alamkong sa oras na masiwalat ito, kahit na sabihin kong hindi ito totoo, masisira
parin si Vince! Nasira ko
na siya noon! Hindi ko na kayang sirain siya ngayon! Lalo na dahil may pangalan na
siya.
"Are you threatening me-"
"We are only saying that if you continue your relationship with him, mauungkat at
mauungkat din 'yan! May
kopya niyan! Hihingin mo lang sa police at maibibigay niya na 'yan! Whether you
sign this contract or not, it
will come out!"
"I amnot signing any contract, then!" sigaw ko sa sobrang iritasyon.
The reporter smirked. Nilingon ko siya at nakita kong nagkibit siya ng balikat.
"Then, it'll come out immediately tomorrow."
What? Nilingon ko si Tita Daisy para maghanap ng sagot ngunit mismong ang manager
ko ay walang alamsa
mga sinasabi. I turned to Zander only to see that threatening look in his face.
Damn him!
"Zander!"
"Come on, Eury. I know you're not in a relationship with him. I have sources. It's
all an arrangement. For him
to clear his name bilang rapist... and for you to clean your name as the third
party involved between me and
Blair."
"What do you mean sources!?"
Gusto kong sabihin na noon 'yon! Totoo na ito ngayon but then I don't want the
reporter to hear it. I know they
can twist stories. They might not include the part na totoo na ito ngayon.
May isang taon pa ang contract ko sa station. Hindi ako pwedeng umalis ng biglaan.
They could sue me. But I
can say no to this contract right now. I don't care if I don't earn much. I don't
care if I stay like this.
"I amnot signing any contract!" kabadong kabado kong sinabi.
"Fine. Your architect will be headlines tomorrow, for sure," Zander said in a cold
tone.
His cold eyes bore into me like a tiger ready to strike. Nahahapo akong huminga
habang tinitingnan siya. Is
this real? What the hell? Is this serious?
P 36-13
"You... asshole!" I screamed.
Hinawakan ako ni Tita Daisy at pinigilan na sumugod sa kanya. Lumandas ang aking
mga luha sa aking
pisngi. Sa aking mga mata'y pinapatay ko na si Zander.
"How could you!" sigaw ko.
"Admit it. It is what's happening, right? Admit it, Eury."
NO WAYYYYEury sobrang nka move on knasa buhay
P 36-14
Kabanata 35
339K 17.5K 12K
by jonaxx
Kabanata 35
Fame
I want to make so many excuses for myself. That maybe, I don't deserve it. Sa lahat
ng ginawa ko noon, hindi
ko na mapapantayan pa ang nagawa niya. At tama lang na ganito ang magyari dahil
hindi ko na kayang masira
siya ng paulit-ulit dahil sa akin.
I want to convince myself that it is because of that. In fact, I was very convinced
at that time kaya ko nagawa.
The crowd roared when I stepped out of the curtains. I smiled at all the people
around me.
Tunay na malaking loveteamsina Blair at Zander noon, but this is just out of this
world. I can feel the whole
building trembling as the people jumped up and down because of happiness.
I waved. Naghiyawan ulit sila. Parang lumilindol sa buong mall. Some are even
wiping their tears. How can
this moment be an emotional moment for themwhen I, in turn, feel nothing.
At bakit sa lahat ng panahon, ngayon ko pa napagtanto ang lahat?
He was always giving to me. I thought what I did was heroic. I thought I saved
himfromhis fall. I thought I'd
be happy seeing himsucceed alone, without me. But I was wrong.
Maaaring nagsakripisyo ako. Inisip ko siya. At kailangan kong panindigan ito dahil
nagawa ko na. Pero bakit
hindi ko kaya. Hindi pa nagtataon, namamanhid na ako. I feel like I'mliving but
I'mnot really alive.
Ang sabi ni Tita Daisy, love is not the only thing that can make us happy. Making
other people happy can also
make us happy. Bilang pang-alu sa naging desisyon ko. Pero bakit ganito? Making all
of these people in front
of me happy does not make me happy... at all!
"Pupunta ka, Amore?" tanong ni Amer sa akin.
Hindi ko na ito gusto pang balikan. This is the one part of my childhood that I
want to forget. But right now,
in front of this crowd, ngayon ko lang napagtanto kung ano talaga ang sinakripisyo
niya sa araw na iyon.
"Oo."
"Pinayagan ka ba?"
Pouting, I glanced at Amer. Ngumiwi siya sa ipinakita kong mukha.
Hindi naman ako pinapayagan ng parents ko sa kahit anong tungkol dito, e. Kaya
hindi na ako nag-abala pang
P 37-1
magpaalam. I know I can do this alone.
"Hindi na kailangan," iyon lamang ang naging sagot ko kay Amer sa araw na iyon.
Nilapitan ko ang driver na siyang kumukuha sa akin pagkatapos ng school. Sa loob ng
bag ko ay ang pamalit
na damit para sa pagpunta ko sa Go-See.
I'ma very interested to try it. Lalo na dahil ang mga sikat ay galing sa agency na
iyon.
Hindi ko man siguradong alamkung saan talaga ang building na tinutukoy,
paniguradong alamnaman iyon ng
taxi kaya magiging madali lang ang lahat ng ito. I'msure a couple of hours is
alright.
"Manong, sasabay na po ako kay Amer pag uwi."
"Sigurado ka, Eury? Baka mapagalitan ka ng Daddy mo?"
"Pakisabi na lang po na may gagawin pa kami pagkatapos ng school-"
"Pwede naman kitang antayin para hindi ka na mapagalitan."
If I bring our car to wherever I need to go, malalaman ni Daddy at Mommy na
sinusuway ko na naman sila.
That I'mpursuing this career again, the one they hate so much, and the only one
I'mprobably good at.
"Huwag na po talaga. 'Tsaka nagkasundo na kami ni Amer, e."
"O... sige... Mag text ka sa Daddy mo, ha? Itetext ko rin siya."
I nodded confidently. Para hindi niya makitang may kababalaghan akong gagawin
mamaya.
Ilang sandali pa akong tiningnan ni Manong bago tumalikod at sumakay na sa aming
sasakyan. Hinintay kong
mawala ang aming sasakyan. Nanatili ako sa gilid ng kalsada habang ginagawa iyon.
Pressure hit me when our car disappeared. Kailangan kong matapos ng maaga.
Kailangan kong umuwi sa
tamang oras. Kailangan ko ring ayusin ito.
Bukod sa masisisante si Manong kung matagalan ako, mapapagalitan pa si Amer ni
Daddy. I made himan
excuse and he did not even know about it. Alamniya lang na tatakas ako pero hindi
niya alamna sinabi kong
magkasama kami. I don't want my parents to hate himjust because of my petty excuses
so I must do this fast
and well.
Kumuha ako ng taxi. Luckily, the building is a bit known in Mandaluyong as a
residential building so there is
no need for me to know where it is.
When I stepped out of the taxi, halong kaba at excitement na ang naramdaman ko. Sa
reception ay pinakita ko
na lamang ang calling card ng lalaking nagbigay sa akin nito sa eskwelahan.
Luckily, they confirmed that it is
existing in this building.
Pumasok ako sa loob. Sa elevator pa lang, I practiced everything in my mind. Kung
sakaling ipapagcatwalk
ako, kaya kong gawin iyon. Nakapagpractice ako sa amin. Kung sakaling picture, mas
lalong kaya ko iyong
P 37-2
gawin.
Like other go-see's, they usually try everything. Minsan may instant photoshoot pa,
iyon ay kung tingin nila'y
may potential ka.
At gaya ng mga naririnig ko noon, tama sila. This industry has its dark sides
behind the curtains. Most
especially when you are still a rookie. When you are a beginner to everything.
"Eurydyce Amethyst Saniel, tama ba?" a tall man opened the door. Binasa niya rin
ang pangalan ko sa
kanilang file.
Tumango ako. "Ako po 'yon."
Pinasadahan niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa bago nilakhan ang bukas ng
pintuan. Pumasok ako sa
loob.
Ang sala ng unit ay ginawang studio. Kumpleto sa gamit gaya ng camera, lights,
backdrop, at kung anu-ano
pa. Mayroon ding isang silid sa gilid lamang ng maliit na kitchen nito.
Sa loob ay may dalawang babae. Ang dalawa'y mas matanda lang siguro ng isa o
dalawang taon sa akin.
Parehong mapuputi, chinita, at maitimang buhok.
They don't look like they know each other. Ang isa'y nakaupo lamang sa upuan habang
nininerbyos na
tinitingnan ang babaeng tinututukan ngayon ng camera.
The girl in front is wearing a small size bikini. Balingkinitan siya kaya bagay
iyon sa kanya. The
photographer directs the poses. Ginaya naman noong babae ngunit napangiwi ako. The
poses were a bit too
daring.
Nilingon ko ang babaeng nakaupo rin. She's wearing a robe. For sure, bikini o
underwear lang din ang nasa
loob.
"She looks very fine, Don. Sino ang nagscout sa kanya?" sabi ng nakatinging lalaki
sa akin.
"Ah. Eto po ang calling card na binigay sa akin."
Ibinigay ko ang calling card sa lalaki. Habang binabasa iyon, he sucked in his
cigarette. Tumango siya sa
akin at nilapag ang calling card sa isang maliit na mesa.
Hinawakan niya ang braso ako at pilit na pinatalikod. Pagkatapos ay pinaharap muli.
"Magbihis ka na," anito.
Ngumiti ako at tumango. Tiningnan ang silid na itinuro niya bago nag tanong.
"Anong susuotin ko?" tanong ko.
"Just strip. Leave only your underwear."
P 37-3
Nanuyo ang lalamunan ko. Ilang sandali akong natulala bago tuluyang nakumbinsi ang
sarili ko.
This is how it is usually in this industry. Hindi na dapat ako nagrereklamo! Swerte
na nga at nandito ako!
Pumasok ako sa silid para maghubad ng damit. Kinuha ko ang roba at sinuot.
Wearing only my pink and lacey underwear inside the robe, I went out of the room.
Pagkalabas ko, tapos na
ang naunang babae. Ang nasa gitna ng studio ngayon ay ang kaninang nakaupo.
She's also wearing only her undies. Nakatungtong sa isang malaking box, may
dalawang lalaking nagbibihis
sa kanya ng damit na gutay-gutay.
Kinakabahan ako. Para saan kaya ang pictures na ito?
Nilingon ko ang dalawa pang lalaki malapit sa kitchen para magtanong pero naunahan
ako. Hinawakan ako ng
isang lalaki at pinatalikod. Ang isa naman ay hinubaran ako ng roba. A slow whistle
echoed in the room.
"You're still minor and you have that kind of body? Wow!"
Pinupuri ako pero bakit parang hindi ako kumportable?
"Suotin mo ito..."
Nang nakita ko ang isang puting t-shirt, I felt relieved. At least I amnot going to
be photographed with only
my underwear.
Sinuot ko kaagad iyon. Kasabay ang pagsulyap sa babaeng kinukuhanan ngayon.
Dalawang lalaki ang nasa
kanyang tabi. Patuloy ang click ng camera kahit nandoon iyong dalawa. I craned my
neck to see whatever
those two men are doing beside the girl pero 'di ko makita.
Pumikit ang babae habang kinukuhanan ng picture. She leaned back a bit, tila ba
pagod na pagod siya. Pilit
kong tiningnan kung ano ba talaga ang ginagawa pero bigla naman akong kinausap ng
lalaki sa tabi.
"Kung magiging masipag ka at masunurin, malayo ang mararating mo, hija."
"Masipag po ako at masunurin!" in an effort to please them, at least.
The other man laughed. "Tingnan natin. Kung ito talaga ang gusto mo, kailangan mong
magsipag. Kailangan
wala kang reklamo. Dahil kung dito pa lang, nagrereklamo ka na, naku!"
"Huwag po kayong mag-alala sa akin! Gustong-gusto ko po ito kaya hindi ako
magrereklamo!"
Nagkatinginan ang dalawang lalaki sa aking harap. Para bang may lihimsilang pag-
uusap na hindi ko mabasa
ng nakatingin lang sa kanila.
Ilang sandali pa nila ako kinakausap habang ang babae at dalawang lalaking katabi
niya ay patuloy sa
pagsho-shoot. All this time I thought those other two males are part of their team.
Hindi ko inakalang model
din pala sila?
P 37-4
Nakasuot na ako ngayon ng isang oversized white t-shirt. Wala mang shorts, mas
naging kumportable parin
ako kumpara doon ni t-shirt ay wala.
Nakarinig ako ng daing galing sa pinagsho-shooting-an pero binalewala ko na dahil
sabi'y patapos na raw
ang shoot nila.
"Tapos na! Sunod naman!" sabi noong photographer.
"Ikaw na!" the man cheered for me.
Tumango ako at dumiretso na roon sa studio. Naabutan kong kumukuha ng gamit ang
babae kanina. Ngumiti
ako sa kanya pero nag-iwas lamang siya ng tingin. She's not very friendly, huh?
Dumiretso siya sa kwarto kaya hindi na ako nagkaroon ng oras para kausapin siya.
"Upo ka diyan," utos ng photographer na nakashades kahit na wala namang araw dito
sa loob ng silid.
Tumango ako at naupo na isang highchair. Tinanggal na nila iyong puting box na
inupuan ng dalawa kanina.
Dalawang shots, pumorma ako. But the photographer did not looked pleased.
Tumikhimako at tumingin sa
aking pwesto.
Kinausap niya ang dalawang male models na kasama ng babae kanina. Tumango ang
dalawa sa bulong ng
photographer at nakita kong kumuha ng gunting ang isa.
Napalunok ako sa kaba. Lalo na nang palapit na ang lalaking may hawak na gunting sa
akin.
"Sayang ang katawan mo kung tabunan. Kailangang makita. Gugupitin nila ang t-shirt
mo, ha, hija?" the
photographer said sweetly.
Bakit hindi ko na lang tanggalin, kung ganoon? But they said I need to be obedient
so I nodded.
Hawak ang aking damit ay ginupitan noong lalaki kung saan saan. Malaki ang mga
sugat ng damit, kita ang
pusod ko pati ang aking bra.
Kabadong-kabado ako the whole time na hindi na ako makapagrelax. Kahit pa noong
sinabing kinukuhanan
niya raw kami habang ginugupit-gupit ang damit ko.
The other male model started ruffling my hair. Hanggang sa pumwesto siya sa likod
ko at nagsimulang
singhutin ang aking buhok. The other male model is still cutting my t-shirt into
strips and slightly caressing
my legs.
A buzz-like sound echoed inside the room. Suminghap ang photographer at bumaling sa
mga lalaking siyang
nag bukas ng pintuan. Kabado ako pero pinipilit kong makisama para makapasok ako sa
agency na ito.
"Sino 'yan?" narinig kong tanong ng nagbukas ng pintuan.
The male model stopped cutting my t-shirt. Imbes ay pinunit niya na iyon dahilan ng
bahagya kong
pagkakaalarma.
P 37-5
Mabilis ang naging pangyayari. Vincent's punch landed on the man's face. Dahilan
kung bakit ang
photographer at ang male models na katabi ko ay nagpanic na rin.
"Ano 'yan!?" sigaw ng photographer.
Namilog ang mga mata ko nang nakitang buong lakas niyang tinulak ang isa pang
lalaki dahilan kung bakit
maingay na kumalampag ang mesa at mga silya ng kanilang dining area. Pati ang
iilang mga plato!
Tumakbo agad ang photographer sa silid kung saan siguro nagbihis ang babae at ang
dalawang male models
na nasa tabi ko ay hindi malaman kung anong gagawin.
"Eury! Halika na!" Vince's neck corded with anger and probably panic.
"Huh?" confused, hindi ako gumalaw.
Ang tanging nasa isip ko lang ngayon ay ang takot at pagkakalito. Bakit niya
pinagsusuntok ang mga scout?
Ano ang ginagawa niya rito? And, oh my gosh, alamba ng aking mga magulang na
nandito ako?
Hawak ang aking braso ay kinaladkad ako palabas ni Vince sa silid. Nilingon ko ang
bumabangong scouts.
Sinarado nila ang pintuan ng padabog.
Marahas akong pinasok ni Vince sa elevator. And just like that, the opportunity I
thought was mine
disappeared into thin air.
"What the hell are you-"
"What the hell are you doing?!" inunahan niya ako sa isang galit na tono.
Sobrang sakit ng pagkakahawak niya sa aking braso. Binawi ko iyon ngunit mahigpit
ang hawak niya.
"Bitiwan mo ako!" pilit ko.
"Nababaliw ka na ba?" sigaw niya.
"Ikaw ang nababaliw!" sigaw ko pabalik.
I'ma bit confused but one thing is for sure... and that one thing is enough to send
me to hysterics.
"Oh my gosh!" tumulo ang luha ko na dala ng kaba at iritasyon.
Tinuro ko si Vince. He looks so angry pero mas galit ako ngayon.
"Sinong nagsabi sa'yo na nandito ako? Huh? Sinundan mo ba ako?"
He laughed mockingly like I just told hima joke.
"Gusto mo yatang ipahamak ako, e! Ano? You're trying to find fault on me para
magpasipsip sa mga magulang
ko? Hindi pa ba sapat sa'yo na mas tinuturing ka nilang anak kesa sa akin?!" parang
gripo ang luha ko.
P 37-6
Napawi ang demonyong ngiti niya at unti-unting napalitan ng pagseseryoso.
"Alammo ba kung ano iyong pinasok mo roon?"
"Oo! That was my best shot to pursue my passion and yet, you're here, selfishly
trying to bring me down!
Anong sunod na gagawin mo? Isusumbong mo ako kay Mommy at Daddy? Iyon ay kung hindi
mo pa ako
sinusumbong-"
"Eury! Hindi mo naiintindihan! I just saved you fromthose assholes! You think it
was a legit agency?"
"Are you kidding me? Anong alammo sa mga agency?"
"One look, alamkong may mali na roon! Look at you! Puro mga manyak ang naroon at
hindi natin alamkung
saan nila gagamitin ang mga picture mo! O baka may plano pa silang pagsamantalahan
ka!" iminuwestra niya
ang damit kong gutay-gutay.
Hinubad niya ang kanyang t-shirt at niyakap niya ang aking baywang gamit iyon. I
pushed himaway fromme
but he didn't move. Buong lakas ko siyang tinulak at sinampal muli 'tsaka pa lang
siya natinag.
"Ikaw ang manyak dito-"
"Pumunta tayo sa pulis!" sabi niya sabay hila muli sa akin.
Ang takot ko ay mas lalo lang nadepina. Kapag pupunta kami sa mga police ay
malalaman ni Mommy at
Daddy na pumuslit ako. Hindi lang ang driver ang masisiira, pati na rin si Amer.
And who knows what will
happen to me?
Sinalampak niya ako sa loob ng taxi. Pinagtitinginan na kami ng tao pero dahil
mabilis niyang inutusan ang
driver kung saan kami patungo ay agad din kaming nawala roon.
He instructed the driver to go to the nearest police station. That's when I started
to hyperventilate and cry.
"Ano 'tong ginagawa mo? Pinapahamak mo ako!" sigaw ko.
Hindi makapagsalita si Vince. Maybe he's guilty.
Pinalis ko ang mga luha sa aking mga mata. Kunot-noo niya akong tiningnan.
"Kapag malaman ni Mommy at Daddy ito, paniguradong patay ako! Oo! Iyon naman ang
gusto mo, 'di ba?
Iyong mapahiya ako sa kanila! Mas lalo lang nila akong ikakahiya! Mas lalo akong
papagalitan! Magsama
nga kayo! Sana nga ikaw na lang ang naging anak nila! Sana umalis na lang ako roon
para maging masaya
kayo! Tutal tingin ko... kung mawala man ako, wala silang pakealam!"
"Eury! Hindi 'yan totoo-"
"Sana ikaw na lang ang naging anak nila! Sana... mag-isa na lang ako. Magiging
maayos ako kahit mag-isa!
Alamko! Alamko... Alamko..."
Pakiramdamko katapusan ko na iyon.
P 37-7
Wala akong kawala. Kapag pumunta kami sa pulis ngayon, mapapahiya ako. Kapag umuwi
kami sa bahay
ngayon, tatanungin at tatanungin ni Mommy at Daddy si Vince kung ano ang nangyari.
Kung paano man naisipan ni Vince na umuwi na lang kami, imbes na pumunta sa pulis,
ay 'di ko na alam.
Naibsan sandali ang kaba ko ngunit muling bumangon ito at lumala nang palapit na
kami sa bahay at may
dalawang redplate SUVs ang naroon. Kung hindi ako nagkakamali, sa police ang mga
iyon.
"Shit! Shit!" kinagat ko ang labi ko.
Vince is busy paying for the taxi. Nilingon ko siya at walang pag-aalinlangan na
binuksan ang pintuan para
makalabas na.
"Eury!" Vince called but then it's too late.
Ang luha na bumuhos ay dahil sa takot ko. Takot na mapagalitan ako. Takot na
tuluyan kong masira ang sarili
ko sa pamilyang ito.
Gulat akong nilingon ni Mommy habang kausap ang tatlong de unipormeng police sa
bahay.
"Mommy, si Eury!" sigaw ni Ate Reanne nang nakita rin ako galing sa sala.
Ate Reanne rushed to me while I rushed to hug my Mommy.
"Saan ka galing, Eurydyce?" Dad's voice feels like thunder.
Itinuro ko ang pintuan ng aming bahay, kung saan nakasisiguro akong naroon at
papasok na si Vince. Without
looking at him, I uttered the most hurtful accusations I thought he'd contradict.
"Vince tried to... tried to..." hindi ko masabi sabi dahil inunahan na ako ng mga
hikbi.
"What?" ang ingay sa galit ng boses ni Daddy ang narinig ko.
"Ano, Eury?" Mommy's voice is in panic.
Dumilat ako at nakitang naghahanda ang mga police sa pagsugod kay Vince.
"He tried to rape me!"
That one sentence. Pumikit ako ng mariin, handa para sa kanyang magiging panangga
para sa sarili.
"Vincent! Is that true!?" sigaw ni Daddy.
Walang salita galing kay Vince. Mas lalong humigpit ang yakap ko kay Mommy.
Hinakawakan ni Mommy ang
gutay-gutay kong damit. Ramdamko ang panginginig ng kanyang kamay lalo na noong
niyakap ako.
"Eury, are you okay?" she whispered.
Hindi na niya ako hinintay na sumagot. She started screaming as well.
P 37-8
"Arrest him!"
"Tria, tinatanong ko siya! Vince! Is it true?"
"Vince, say no! Of course not! Hindi mo 'yon magagawa!" si Ate Lyanna.
Naririnig ko na ang pagtanggi ni Vince sa aking utak pero sa totoo, wala ni kahit
isang salita galing sa kanya.
"Sumagot ka o ipapahuli kita!"
Dumilat ako at bahagya siyang nilingon. His bloodshot eyes bore into me.
Nararamdaman ko ang unti-unti
niyang pagsuko. Hindi ko alamkung bakit. I did not want himto contradict what I
said but I expected himto. I
expected himto try and convince my parents that it's not true but he did not say
anything. Kahit sa mga
kapatid ko.
Lumapit si Ate Lyanna sa kanya. Hinampas ni Ate ang braso ni Vince ngunit yumuko
lamang siya, bilang
pagsuko.
"Hulihin ninyo siya!" sigaw ni Mommy sa mga kausap na pulis saka ko napagtanto kung
gaano ka mali ang
nagawa ko.
It is always... always... during those crucial moments we realize the things we did
wrong.
Gaya ngayon.
In the history of Philippine showbiz, wala nang mas sinamba pa kesa sa akin o sa
amin. Bata, matatanda,
lahat ng edad, parehong sumasamba at humahanga sa akin.
In a span of six months, umakyat ako sa pinakatuktok, naungusan ang kahit sinong
batikang actress. Hitting the
number one spots in the highest paid movies of all time. Our movie hit
blockbusters, too, in the neighboring
asian countries.
Habang nasa tuktok ako ngayon, dito ko nakuha ang lahat. Dito. Sa entablado. Ko
nalaman na hindi ito. Ang
buhay na gusto ko.
We all change. Ang bata kong puso ay umasamng ganito ka tinding pangarap, ngunit my
heart has grown...
and it grew differently.
There is far more important things in life than money, fame, and luxury. And only
those who are brave can
pursue something as intangible as it. Kasi nakakatakot pangarapin ang isang bagay
na hindi mo maitatago o
mapoprotektahan.
I bowed to the audience like it was my last. And maybe, it is. The audience
screamed for more but the spot
light is too shiny, hindi ko na kaya.
"Eury! Sige na! Another song for them!" natutuwang sinabi ni Zander sa akin.
Kahit siya, hindi pa nakakamtan ang ganitong klaseng kasikatan sa ilang taon nilang
pamamayagpag ni Blair
noon. At ngayong kami, we are both making history.
P 37-9
I smiled at him. Then to the audience. Kumaway akong muli. I gave themall a flying
kiss before finally taking
the exit.
Sa araw na ito ang expiration ng kontrata ko sa Astra. I never signed a new
contract for the station. Inubos ko
lang ang buong kontrata sa Astra while making the most out of my talent. And that's
it.
Marami ang nangyari sa loob ng ilang buwan. Pakiramdamko, taon ang lumipas. Sa
sobrang daming nangyari
at sa sobrang bilis ng lahat, pakiramdamko mas tumanda ako sa edad ko.
"Eury! Ano ba? It's just another song, come on!" nakasunod si Zander sa akin pero
diretso parin ang lakad ko.
Sa pintuan papasok sa aming dressing room, nakatayo ang isang batang may hawak ng
mga bulaklak. To see
himagain after almost a year feels very nostalgic.
He smiled. Unti-unti akong tumigil sa paglalakad. Ganoon din si Zander sa likod ko.
"Eury!" tawag ulit ni Zander.
Mahirap lumunok lalo na ngayong may nagbabarang parang bato sa aking lalamunan. I
squatted in front of the
boy. Inilahad niya ang kanyang bulaklak sa akin.
"Ate Ganda, wala na kayo ni Tito, 'di ba? 'Di na 'yon babalik dito. Tayo na lang?"
he's smiling but there were
tears beside his eyes.
Tinanggap ko ang mga bulaklak na dala niya. Sinubukan kong magpakatatag at huwag
umiyak pero parang
nilulukot ang puso ko habang tinitingnan si Milo, a year older than the first time
we met, and very very good
looking like his uncle. Damn!
"I missed you, Milo!" niyakap ko siya ng buong puso. Like how I would hug his Tito
when he's here with me.
Tangina vinceeee Vince namannnnn
P 37-10
Kabanata 36
313K 16.6K 8.8K
by jonaxx
Kabanata 36
Regrets
He's wearing a tuxedo with a cute little black ribbon. Hindi ko alamkung sinong
kasama niya. Paniguradong
si Andres at si Cassandra.
Luminga-linga ako para mahanap ang kasama niya ngunit tanging ang mga staff lang
ang nandoon. Hinawakan
ko ang magkabilang balikat niya. His eyes are fixed behind me and I know why.
"Sinong kasama mo rito? Paano ka nakapasok?" tanong ko.
"Si Mommy at Daddy. Mommy promised she'd let me see you again."
Ngumiti ako bago tumango.
"May interviews pa tayo, Eury," si Zander ang nasa likod ko. Siya ang kanina pa
tinitingnan ni Milo.
"Susunod na ako. Mauna ka na."
Zander nodded. Nilagpasan niya kami ngunit kunot-noong nakatingin siya saglit kay
Milo. Hindi niya ito
kilala kaya hindi na siya nagtanong ng kung ano pa.
"Nasaan ang Mommy at Daddy mo?"
Mabuti at pinapasok siya. May kakilala siguro sila sa staff.
Tinanggap ko ang mga bulaklak na hawak ni Milo. Tipid siyang ngumiti nang inamoy ko
ito.
"Nasa labas sila."
"You look so good. Did you dress up for this?"
He nodded again in a serious manner.
Sa ilang saglit kong titig ay dumaan sa aking isipan ang maaaring mangyari kung
natuloy kami ni Vince. My
son would look like him. Though, Milo would love a girl playmate. Napawi ang ngiti
ko at nagpakawala na
lamang ng buntong-hininga.
"Halika, puntahan natin ang Mommy at Daddy mo."
Nagpatulong ako sa staff. Nasa tanggapan lamang sila ng backstage. They were
allowed to go inside but I
P 38-1
guess they are not that interested to see me. Naiintindihan ko naman iyon. In fact,
I amsurprised they allowed
Milo to come here and see me.
Sumunod kami sa staff. Ang sabi'y may kilala daw sila sa ilang staff kaya napapasok
si Milo.
Kabado ako nang binuksan ang pintuan. Tumayo si Cassandra sa inuupuang couch
samantalang si Andres ay
kanina pa nakatayo.
"Eury..." tumango si Andres at bumaling kay Milo.
Tipid namang ngumiti si Cassandra sa akin bago tinawag si Milo palapit sa kanya.
Milo looked at me.
Tumango ako para sabihing bumalik na siya sa Mommy niya but he didn't move an inch.
"May project si Andres dito sa Maynila kaya napadaan kami. Uuwi na rin kami ng
Costa Leona bukas.
Pinagbigyan lang namin si Milo. I hope we're not disturbing you."
Maagap akong umiling kay Cassandra. It breaks my heart that they think they are
disturbing me. A memory
flashed on my mind again but I know I should stop. Walang mangyayari kung paulit-
ulit ko iyong balikan at
iyakan.
"Not at all, Cassandra. I'mactually happy to see Milo... and all of you here..."
I awkwardly glanced at the both of them. Ang nakakabinging katahimikan sa loob ng
silid ay nagpakaba sa
akin. Hindi na kami nagkita pagkatapos naming maghiwalay ni Vince. And after that,
I never thought I'd see
themagain. Gustuhin ko man ay pakiramdamko masyado nang makapal ang mukha ko para
humarap pa sa
kanila.
Kahit pa siguro tinanong ni Cassandra ang kapatid niya sa tungkol sa amin, hindi
parin magkukwento si
Vince. He'd avoid that topic.
Iniisip ko pa lang ang mga iniisip ng pamilya ni Vince sa akin, pakiramdamko wala
na akong karapatang
humarap ngayon. Hindi dapat humahanga si Milo sa akin ng ganito. Hindi na dapat pa
nila akong hinaharap ng
ganito.
Nanlabo ang mga mata ko kaya binaba ko ang paningin ko kay Milo na ngayon ay
nakatingin lamang sa
kanyang mga magulang.
"Milo, come here. Your Ate might be busy," si Andres.
"I won't disturb her," he said in a sure tone.
Parang dinudurog ang puso ko sa sinabi ni Milo. Bumuhos sa akin ang mga alaala at
habang tumatagal, imbes
na manghina at manlabo ang mga ito, mas lalo lamang nagiging maliwanag.
Kumawala ang hikbi sa akin. Pinalis ko ang mga luha sa aking mga mata. Nilingon ako
ni Milo. He gave me
that worried look so I assured him.
Nagsquat ulit ako para lumebel ang tingin namin sa isa't-isa.
P 38-2
"Baka maiwan ka rito, Milo..." I laughed. I'mtrying to sound happy but I'mfailing.
"Bukas pa naman ang alis namin, Ate Ganda," paliwanag niya.
Lumapit si Cassandra sa amin. Suminghap ako at pilit na kinalma ang sarili.
"Sorry for coming without telling you, Eury."
"Okay lang... Okay lang..." agap ko dahil iyon ang totoo. I would stop a show kung
nalaman kong kailangan
nila ako o nariyan sila. Hindi ko na dinagdagan pa.
"Milo," tawag ni Cassandra sabay bulong sa anak.
Gusto kong alukin si Cassandra na kahit iwan niya si Milo rito pero ayaw ko ring
mapilitan siya kung ayaw
niya naman talaga. I know that if it's not because of Milo, they won't try to see
me again.
"Kumusta, Eury?" Andres' light tone made me a bit comfortable.
Tumayo ako at hinarap siya.
"Maayos naman. Kayo?"
"Hmm... Ayos lang din." Makahulugan siyang ngumiti ngunit agad ding nagseryoso.
"Sikat na sikat ka na."
Ngumiti lamang ako. Knowing what I have been doing for the past weeks. And what I
will certainly not do
today.
"Ang bilis ng panahon..." dagdag pa ni Andres. "Vince got another deal in Hong
Kong. Nag-aalala kami na
baka magustuhan niya na sa ibang bansa."
Hindi ko inasahan na babanggitin niya ito. May sasabihin sana ako tungkol sa huling
sinabi niya pero walang
lumabas na salita sa aking bibig. Nilingon ko si Cassandra at nakita kong nakatitig
siya sa akin.
Tinikomko ang bibig ko at tumango.
For the past months, ang tanging ginawa ko ay ang bumili ng lahat ng magazine na
related sa kanyang
ginagawa. I would see himfromthere. He doesn't update his social media accounts
that much. Kahit ang
ginawang Instagram, ang huling update lang ay isang picture ng skyscraper sa ibang
bansa. Wala nang
kasunod paglipas ng ilang buwan.
"I-It-It's not a bad thing, right? He's doing well in his field," alu ko sa kanila
at sa aking sarili.
"Yeah. I guess so. Ikaw rin..." si Cassandra naman ngayon.
The coldness in her eyes made me tremble. Alamko na simula sa araw na iyon, ganito
na ang mangyayari
pero iba parin pala talaga kapag nasa harap mo na at nararanasan na.
"I'msorry."
P 38-3
Pinigilan ko ang panginginig ng boses ko. Nagulat ako nang nagawa ko siyang tingnan
ng diretso. Her face
never changed. Nanatiling sarkastiko at malamig. Naiintindihan ko iyon.
"It's okay. Alamko na noon pa na kung hihingin mo iyon sa kanya, ibibigay niya ng
buo sa'yo. He was never
really like that to me, to his colleagues, and to himself. Sa'yo lang. He's linient
when it comes to you. Iyon
ang ikinakatakot ko para sa kanya. Pero... kalimutan na natin iyon, Eury."
Parang tinutusok ng punyal ang puso ko. Gusto kong sabihin kay Cassandra na hindi
ko iyon makalimutan
kaya lahat ng gagawin ko simula ngayon ay para kay Vince na. But I guess it's not a
good time to say that.
She's moved on fromit and I would let her have her peace of mind. If I tell her
now, iyon na naman ang
iisipin niya sa akin.
"Vince has moved on. Sa dami ng tinatanggap niyang trabaho ngayon, I think he's
happy with what's
happening to his career. He's become the biggest architect in Asia and he's young.
We all make mistakes.
Iyong ginawa niya sa'yo noon, parte lang iyon ng mga aral niya sa buhay," she said
coldly.
Wala akong magawa kundi tumango.
"I hope the woman he's with will finally make himat peace, too."
Namilog ang mga mata kong tumingin kay Cassandra pero agad ko ring kinalma ang
sarili ko. I need to stand
and stay strong. That's part of the consequences!
Kung mayroon man siyang girlfriend ngayon, ayos lang. I broke up and I set himfree.
He's free to see
someone else. He's free to like someone else. He's free to love someone else
whenever he wants to...
Parang dinudurog ng paulit-ulit ang puso ko nang napagtantong baka hindi niya naman
talaga gustong
magmahal. Kusa niyang minahal ang bagong babae sa buhay niya. He fell in love. Like
it's the light after his
darkest hours. The tallest and brightest skyscraper in his cold night.
The toxic love I gave himmade his nights dark and the new love he's found will
illuminate all the dark
corners of his life. Para akong mamamatay sa sakit tuwing iniisip iyon.
Gusto kong umatras pero kung aatras ako ngayon, masasabi ko bang nagawa ko ang
lahat?
"I-I'mglad that he's... Is he still in Spain?"
Nagulat ako sa boses kong matapang parin. Ilang buwan pa lang, sanay na sanay na
ako sa pagpapanggap at
pag-aartista.
"Yes, he's still in Spain."
Tumango ako at huminga ng malalim.
The next three minutes were spent in convincing Milo that they need to leave. Para
na rin magawa ko na ang
mga dapat gawin lalo na't tinawag na ako ng isang staff para sa isang interview.
"Milo," tawag ko sa huli.
P 38-4
Nilingon ako ng bata. He innocently smiled at me thinking that I'mnot going to
convince himlike what his
Momand Dad is doing.
"Sige na. Bibisitahin kita kapag may oras ako kaya sumama ka na sa Mommy at Daddy
mo. May gagawin pa
ako."
Napawi ang ngiti niya pero sa huli ay tumango rin.
Wala ako sa sarili buong araw. Ang mga interview ay parang routine na lang sa akin.
Ang mga intriga ay
madaling sagutin. I almost can't feel anything for my work. And a week or so
fromnow, lalabas na ang
natatanging interview na binuhusan ko ng atensyon at pagsisikap.
Paulit-ulit ang sinhap ni Tita Daisy habang tinatanaw akong nakatingin lang sa
kawalan. Sakay ng van,
nakahalukipkip at tinitingnan ang bawat sasakyang nadadaanan namin.
I remember how she discouraged me to do that interview. That was the only interview
she did not want me to
do.
"Magbabago pa ang isip mo, Eury. Matagal lumabas ang interview na iyan. Baka sa
huli, magbago ang isip
mo pero lumabas na," iyon ang sinabi niya sa akin.
Pero hindi. Hanggang ngayon, iyon parin ang nasa isipan ko. Hindi nagbago.
Pakiramdamko, walang
makakapagpabago nito.
"Sinabi mo ba sa interview na ito lahat, Amore?" sa tabi ko ay si Amer. Sa tabi
niya naman ay si Genta
habang si Tita Daisy ay nasa front seat at nanatiling nakatingin sa akin.
"Yup," sagot ko.
Binabasa ni Amer ngayon ang sample ng lalabas na magazine para sa susunod na buwan.
Naroon lahat-lahat
ng gusto kong sasabihin. Sa ngayon, wala nang makakapigil pa sa paglabas nito.
It's on the printers. Weeks fromnow, ilalabas na iyon at bibilhin na ng publiko.
"Sinabi mo ba kay Zander kanina?" tanong ni Tita Daisy.
"Hindi po," sagot ko sabay tingin kay Tita Daisy.
She groaned knowing that she probably got a lot of explaining to do.
"Ako na po ang magsasabi sa lahat. Huwag po kayong mag-alala."
"Kailan ka ulit aalis?"
"Bukas ng gabi," sagot ko.
"Eh, kailan ka babalik, Eury? Pano kung lumabas na iyan bago ka pa nakabalik, sakin
sila magtatanong."
"I will be back, immediately, Tita. Pagdating ko doon, hindi na ako magpapaliguy-
ligoy pa. Uuwi rin ako
P 38-5
pagkatapos."
"But what if he asks you to stay there. God! Are you going to phone Colleen and
Zander? For sure, hindi iyon
makakapayag na sa cellphone ka lang mag eexplain."
Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko. Tita Daisy is seriously thinking that Vince
and I will fix this all up.
Munting ligaya ang namuo sa aking puso. Kahit na hindi naman totoo pero ang isiping
may naniniwalang
magiging maayos kami ay positibo para sa akin.
"Last day ng kontrata mo ngayon sa istasyon. I have here your new and bigger
contract. I know you won't sign
it anymore but your fans, everyone, will be shocked! This is the peak of your
career. Mas dadami pa ang pera
mo, Eury. Mas lalaki ang pangalan mo sa industriya. Bata ka pa at malayo pa ang
mararating mo! They will
be shocked with that news. Lalo na dahil wala kang sinabihan at hindi mo man lang
inunti-unti!
"Hindi ho ba nagduda si Ma'amColleen na walang pinirmahang endorsement si Miss
Eury, Ma'am?" si
Genta.
"Siguro hindi. Hindi noon maiisip na may iisiping ganitong kababalaghan itong si
Eurydyce. Walang
matinong artista na titigil bigla sa gitna ng kasikatan. Unless of course kung
buntis. Which will probably be
the first thing that will come out once they realize that you're out!"
"Ayos lang 'yan, Tita. Mabubuntis na rin si Amore, kung magiging totoo 'yan!"
Humagalpak sa tawa si Amer.
Tinapunan ko siya ng tingin. Ngiting-aso lamang ang ginawa niya pagkatapos ay
nagpatuloy sa pagbabasa.
"Ewan ko sa inyo. Naku! Sumasakit ang ulo ko! Pakiramdamko malapit na akong
atakehin sa puso!"
Ihahatid si Tita Daisy sa mall show ni Carrie ngayon. Kami naman ni Amer ang
makikipagkita kay Ate
Lyanna para makapagpaalamako sa kanya bago ako umalis.
Sa kanya kasi ako tumuloy nang pinalayas ako nina Mommy at Daddy. I stayed with
themfor about two
weeks before I finally found a condo of my own.
I can clearly remember what happened that day. I was so broken and disappointed
with myself. Pero iyon
lang ang naisip kong paraan para maisalba ang lahat ng ito.
Hindi na ako umuuwi sa condo. Nagtatagal ako sa istasyon para sa mga proyekto. At
kung may oras man para
umuwi, pilit akong natutulog sa istasyon dahil hindi ko alampaano haharapin si
Vince.
He'll give up everything for me kahit na wala rin akong maibibigay sa kanya kundi
ang kasiraan. So might as
well end us.
Umuwi ako sa bahay isang gabi, pagkatapos ng lahat-lahat. I did not mind to get my
clothes or my things in
his condo. Hindi ko kayang magkita ulit kami roon.
"Anong ginagawa mo rito?" iyon ang paunang sigaw ni Daddy sa akin palapit pa lang
ako sa pintuan.
Both in their silk robes, nakaabang ang mga magulang ko. I can only see their
silhouettes because the light
frominside our house is too bright.
P 38-6
"Dad... Mom..."
"Akala mo tatanggapin ka namin dito?"
Naglakad si Daddy palapit sa akin kaya mas lalong naging klaro ang kanyang mukha.
He looks so angry. I
know they know that Vince and I broke up. Kaya ako babalik ng bahay para roon na
pansamantalang tumira.
"Umalis ka rito! Bumalik ka roon kay Vince! Humingi ka ng tawad! And quit your
worthless job!" he
screamed.
Parang hindi ako napagod umiyak. Umiyak ako buong araw at ngayong gabi na'y patuloy
na tumulo ang luha
ko.
"Mommy," I cried for my Mom. Baka tanggapin niya ako pero ang tanging nagawa niya
ay umiling.
"Sige na, Eury. Mag-eeskandalo lang ang Daddy mo rito. Bumalik ka na kay Vincent at
humingi ka ng tawad."
"Mom, Dad, hindi n'yo naiintindihan-"
"Wala kang uuwian dito, Eurydyce! Bumalik ka roon sa kanya! Humingi ka ng tawad.
'Tsaka tayo maguusap!"
si Daddy, nanggagalaiti.
I know how much they want Vince for me. Or even Vince as part of their family. Kung
noon ay kinamumuhian
ko ang kanilang rason, ngayon parang wala lang sa akin ang lahat. I'mnot even
jealous or hurt that Vince is
more important for them. Vince is more important for me than anyone else, anyway.
"Dad, please, pakinggan mo muna ako-"
Hindi pa ako natatapos ay nagsisigaw na si Mommy para pigilan si Daddy. Daddy
dragged me out of the
gates. Kinuha niya ang bag na dala ko at tinapon sa kalsada. Tinuro niya ang aming
driver.
"Ihatid mo 'yan kay Architect Hidalgo!"
Wala nang dagdag pa'y bumalik siya sa loob ng bahay. He locked the gates while
I'mcrying, unable to even
stand.
"Anong nangyayari diyan!?" sigaw ni Ate Lyanna sa likod.
Ang liwanag ng ilaw galing sa kanilang sasakyan ay nakabubulag. Pero dahil puno ng
luha ang aking mga
mata, balewala sa akin iyon.
"Eury, what happened to you?" she asked nang lumuhod sa aking harapan para
matulungan ako.
Sa aming tatlo, si Ate Lyanna ang hindi ko masyadong makasundo. But at that time, I
was too broken to
choose who I'mgoing to lean on to.
"Wala na kami ni Vince, A-Ate," nanginginig kong sinabi.
"Huh? B-Bakit?" the panic in her voice almost feels like Mom's.
P 38-7
I know she hated me fromthere. I know she did not understand my decision. I never
told her anything sa takot
kong kumalat at malaman ng lahat. Pero tinanggap niya ako sa bahay nila ni Kuya
Dennis. Even when she
despised me so, hated me so, she had sheltered me when my parents failed to. When
fame did not materialize
to comfort me. Sa panahong ang tanging nagagawa lang ng kasikatan ay ang bigyan ako
ng pera kasabay ng
pagbibigay din ng kasiraan sa akin at sa taong nakapaligid sa akin.
"Bakit kayo naghiwalay?" tanong niya ng pang ilang beses dahil wala akong binibigay
na rason.
Sa hapag, sa kwarto, sa sala, kahit saan, kapag natatanaw niya ako ay tinatanong
niya iyon kalaunan. Ngayong
nandito na ako sa bahay niya, I know she needs to understand what happened. But I
still don't have the
courage to tell her.
"I'msure it's because of you. It will never be because of him," aniya.
Wala akong imik habang tinitingnan ang aking pagkain. Naghahanap na ako ng
matutuluyang condominium.
"Umalis na siya. Nagtrabaho na abroad, sagutin mo ako ngayon, ano ang nangyari?"
tanong ni Ate Lyanna. "I
just heard fromthe office that he almost did not sign the biggest contract in Spain
because he wants to stay in
the Philippines. Kaya imposibleng siya ang may problema. Ikaw ang may problema,"
mariin niyang sinabi.
Nag-angat ako ng tingin kay Ate Lyanna. The coldness of her eyes told me that
she'll never understand my
reason. Lalo na ngayong wala pa ako sa sarili. Hindi ko madedepensahan ang sariling
desisyon.
"That good girl you paint on that stage, for your fans, is so fake, Eury. You're
always good at fooling people
with your false facade! Sabihin mo sa akin, anong katangahan ang ginawa mo!?"
Hinampas ni Ate Lyanna ang lamesa dahilan kung bakit tumalon ang mga pinggan.
Nahuli si Kuya Dennis
ngayon dahil sa isang pribadong trabaho. Hindi nila ako madalas kasama sa dinner
dahil sa schedule ko kaya
ngayong nasa hapag ako, sinasamantala na ni Ate Lyanna ang mga tanong.
Her stare is as cold as the blue dress she's wearing. And the dress is as blue as
her name, Sapphire. She's
retained her classic look, even now that she's pregnant with her first child. Her
body is still like a model's.
Mahirap ang pagdadalang-tao niya kaya si Kuya Dennis ang nagtatrabaho pansamantala.
I cannot imagine her
marrying Vince. At siguro sa pag-iisip na iyon ang dahilan kung bakit sa kanilang
dalawa ni Ate Reanne, siya
ang hindi ko masyadong gusto.
"You're lucky..."
Bumuhos ang kanyang luha. Bahagya akong kinabahan dahil nagdadalang-tao siya. Agad
na pumasok ang
nurse kasama ang isa sa kasambahay para alalayan siya pero tinaas niya ang kamay
upang pigilan ang mga
ito.
"You're lucky Dad's allowed you to marry someone you love!"
Parang hindi ako makahinga sa sinabi ni Ate Lyanna.
"Samantalang ako? Tapos ngayon, ganito lang ang mangyayari, huh, Eurydyce?!"
"Ma'am, makakasama po 'yan sa Baby ninyo," the nurse interrupted.
P 38-8
"Hindi ko na mabilang kung ilang beses akong nilakad ni Daddy kay Vince, Eury!
While I know that he
doesn't like me, I also have someone I want! Pero wala akong magawa dahil hindi
iyon ang gusto ni Daddy!
He wants a talented architect!"
My jaw dropped at her confession.
"You think I want this, too!? I don't want it! I don't want to become an architect!
Pero sinunod ko ang lahat ng
iyon! I thought you were brave for always defying our parents' rules! I thought you
were bound to get
everything you love in this life, not like me... or Reanne, pero bakit ganoon? Huh?
Binigyan ka ng
pagkakataon, bakit mo sinayang?!"
"Ate Lyanna..."
"Noon pa man, alamko na na naiinggit ka kay Vince! Naiinggit ka dahil binibigay ni
Mommy at Daddy ang
atensyon na para dapat sa'yo sa kanya! Pero ngayon, Eury, hindi mo ba nakikita? You
thought our parents
favored us? Kaming dalawa ni Reanne? Really?"
I know she's been emotional for the past weeks. Kaya hindi na ako dumugtong.
"We grew up primand proper because they trained us to be! We grew up liking what
they want us to be
because we need to follow whatever they want for us! Pareho din naming pingasawa
ang taong gusto nila
para sa amin, Eury! Anong nangyari sa'yo?" her voice reached probably all corners
of their house.
"You have your dreamcareer! You can marry the person you love! And it's Vince,
right? You can marry him
without displeasing our parents, pero bakit mo siya pinakawalan? Kompleto ka na,
Eury! Ikaw na ang
pinagbigyan ng mga magulang natin sa huli, pero bakit pilit mong sinisira?"
Pinalis niya ang luha sa kanyang mga mata. Hinampas niyang muli ang lamesa bago
tumayo para talikuran
ako.
Inisip ko noon, pinoprotektahan ko lang si Vince.
Umabot din ako sa pag-iisip na ayos lang dahil kung hindi naman ako hinipan ng
hangin patungo sa Costa
Leona, hindi rin naman magiging kami. So let's just all pretend that Hubert and
Flyn did not happen. Let's
pretend that we're back to the beginning. When I was a rising star trying to fit
into showbiz.
Lahat ng rason, naisip ko na pero sa huli... sa gabi... sa paghiga ko sa kama para
magpahinga... mga luha ang
naging katabi ko.
I alos thought I can't be completely happy. Nobody is successful and happy at the
same time. This is okay. I
can deal with this.
But... months after, I realized I can't deal with it. I can't stay and shine
brighter than anyone else. That is not
what I want in this life. That is not my paradise.
Nilapag ni Amer ang draft ng magazine sa harap ni Ate Lyanna.
She's now around eight months pregnant. Time flies so fast, huh.
P 38-9
"Nandito ang sagot sa mga tanong mo, Ate," sabi ko sabay turo sa magazine na
kanina'y binabasa ni Amer.
A week ago, pinagkatiwalaan ko ang isang writer para isulat ang nangyari simula sa
simula hanggang sa huli.
Hubert also got involved. He is very willing to confess, not to justify his side,
but to make people understand
that passion can also lead to evil.
Binuksan ni Ate Reanne ang magazine. She stopped flicking the pages when she saw my
final photoshoot and
its headline.
"Eury Saniel: The Bad Girl Behind."
Nagtaas ng kilay si Ate Lyanna at hindi na binasa pa ang laman ng buong interview.
Pakiramdamko'y alam
niya na kung anoi iyon sa pamagat pa lang.
"This is career suicide, for sure."
I smiled. "I'mnot signing any contract anymore. If I get booed, I won't be on that
stage... or anywhere
anymore."
"Hmm!" she laughed a bit. "Bold move. Paano kung wala ka palang babalikan?"
Shit.
"Ah..." Napayuko ako.
"Nawala mo na ang career mo, wala ka ring love life, 'di ba?"
"I can work independently-"
"Start fromscratch again? Still showbiz."
"Anything. Kaya ko pa namang mamuhay ng ilang taon ng walang trabaho."
"Don't worry, Amore... susustentuhan kita kung sakaling wala kang makuhang
trabaho!" Amer laughed.
Umiling si Ate Lyanna. "I heard he's dating someone."
Natigilan ako. Ate Lyanna's brow shot up. Una kong narinig iyon kay Cassandra. And
now to hear it fromAte
Lyanna... sucks big time. They are on the same field, she should know. Or at least
Kuya Dennis would know!
"Willing kang manggulo? Eury Saniel: The Real Bad Girl..." she smirked.
Abot-abot ang tahip ng puso ko. Kahit si Amer ay walang pang adlib sa sinabi ni
Ate. Palinga-linga lang ito
at naghihintay sa sasabihin ko.
"Hindi naman ako..." I stopped mid sentence to breath because my heart is hurting
so much. "Manggugulo,
Ate. Sasabihin ko lang naman sa kanya. Uuwi rin ako." Umiling ako. "Hindi ako
aasa."
Tumango si Ate Lyanna. "Good. Then you're good to go."
P 38-10
I cursed softly while wiping away the sudden tears.
"Ah... Shit..." Suminghap ako.
"Amer, update me about it. For sure, ikaw lang ang sasabihan niyan."
Nagkibit ng balikat si Amer. "Yes. I arranged everything for her ultimo ang hotel
niya roon, ako pa ang
gumawa. No problem."
I amleaving for Spain. And I don't care what happens after this. May I live a life
with no regrets.
GO EURY, FORONCE PAGLABAN MO NAMAN SI VINCE ? Hayss
P 38-11
Kabanata 37
352K 17K 17.5K
by jonaxx
Kabanata 37
Duwag
Panay ang pindot ko sa aking cellphone habang nakaupo sa kulay beige na couch ng
hotel lobby na pinasukan
ko.
I thought I would enjoy this trip. I thought I'd appreciate everything fromthe
large airport, the great buildings
and infrastracture, to the beautifully carved entrance of the Mandarin Oriental,
pero nagkamali ako. Dumating
pala ako rito para kabahan lang.
I cannot appreciate the granduer of the golden building. Tila ba ginawa ito para sa
mga members ng royal
family. Its men and maids looking like butlers just to make everyone feel royalty.
The breathtaking view above, the marbled floor, and the different people going in
and out of the hotel. Dapat
maappreciate ko man lang iyon pero hindi. Para akong mahihimatay sa kaba.
Nakalimutan ko atang malaking syudad ang Barcelona at milagro na siguro kung makita
ko si Vince sa
mismong hotel na ito.
"Shit..."
Kanina ko pa sinusubukang tawagan si Amer gamit itong cellphone ko. Kaka connect ko
lang sa wifi at nagriring
naman. Busy lang siguro ang bakla. Sabi niya naman, aabangan niya ang pagdating ko.
"Your roomis ready, Madame," sambit ng isang lalaking nagtatrabaho sa hotel na
iyon.
"Oh my God, Amore!" pambungad ni Amer sa akin.
Tinanguan ko ang kausap sa harap.
"This way, please..."
Sumunod ako kahit na hindi na ako mapakali sa nagpapanic na boses ni Amer sa
kabilang linya.
"What's wrong?"
"I'msorry, Amore. I just heard froma friend that Architect Hidalgo is now in Hong
Kong!"
What the hell? Really? Natigil pa ako sa paglalakad sa sobrang pagkabigla. Nilingon
ako ng lalaking nasa
unahan at hinintay. I held up my hand just to stress that I need a minute.
P 39-1
"How is he there? E, sabi ni Ate Lyanna nasa Spain siya, ah? And also Cassandra!"
"Umalis siya diyan exactly the same time ng pag-alis mo rin dito."
How is that even possible. Okay. I need to calmdown.
Kinakabahan ako kanina at ngayon parang lumuwang ang paghinga ko. I want to tell
himwhatever that's on
my mind but I'mterrified, as well. Ang malamang madedelay ang gagawin ko ay
nagpasaya ng bahagya sa
akin.
"So are you going to leave immediately and chase himor stay for a while there. By
the way, iyong hotel ilang
araw 'yan. Kung aalis ka ngayon, sayang naman pero ayos lang 'yon."
I amvery relieved. Can you believe it? Gusto ko na siyang makita. Gusto ko nang
makausap siya pero
nabunutan din ako ng tinik ngayong nalaman kong wala pala siya rito.
"Check it. It may be just rumors."
"I'll call Lyanna, rin. Mag enjoy ka muna riyan. Tatawag ako kapag na kumpirma ko
na."
"Book me a ticket to Hong Kong, kung makumpirma mo."
"Yes, Amore. By the way, you made it to the headlines of the popular showbizsites.
Mukhang may nakaalam
nang 'di ka pumirma ng new contract sa station."
"Tsss..."
Hell, I'll shut my social media out for that.
"And Zander also called me. Apparently, Tita Daisy revealed that you're in Europe.
Nagtanong daw kasi si
Colleen kasi may Toothpaste commercial dapat kayong pipirmahan. Zander is a bit
alarmed because you did
not tell him. Hindi ka raw ma contact kaya sa akin tumawag."
Hindi ko na maintindihan ang mga sinasabi ni Amer. Nagpatuloy ako sa paglalakad
kaya ang lalaking gumiya
sa akin ay ganoon din ang ginawa.
"Okay. I'll call him. Just please make sure where Vince is. And book a ticket
immediately."
"Okay! Enjoy ka na lang muna diyan."
Iyon nga ang naging plano ko. Amer booked me a very extravagant suite. Sa sala pa
lang nito, naupo na ako at
natulala. Nilatag ko ang mapa ng syudad sa lamesa bago ako nagsimulang tumawag sa
mga taong kailangang
tawagan.
"Tita, I landed safely."
"That's good. Ingat ka diyan. Ayusin mo ang gagawin mo."
I laughed a bit. "Pinasabi nga pala ni Carrie sa akin na magkwento ka raw pagbalik
mo rito sa Pilipinas."
P 39-2
"Sige po. Tatawagan ko siya pagbalik ko."
She groaned. "Ang dami nga palang nagtatanong kung kailan ka pipirma ng kontrata sa
istasyon. I can't
believe all of this people knows when your contract is going to expire. God! The
sources of these reporters!"
"Hayaan n'yo po muna. I want to deal with a single problemat a time. For now, ito
muna ang gagawin ko.
'Tsaka na ang problema sa trabaho."
Nakaloudspeaker ang phone ko nang nagpasya akong magbihis para makapagpahinga ng
saglit. I dialed
Zander's number. We never got along well the whole time we're together as love
team.
Sinubukan niyang maging maayos kami. Pero ang tanging maibibigay ko sa kanya ay ang
pagkakaibigan. He
wants more than that kaya minsan ay naiirita siya sa akin.
I don't even try to act on cam. Kung anong trato ko sa kanya on camat off cam,
pareho lang. I treat himlike
how I treat a friend. I'mnot rude. I'mnot even pretending to be very nice and
caring. Nakaupo lang ako sa
tabi niya, sinasagot na walang katotohanan ang mga intriga. While he's always
caring and loving on and off
cam, there is just nothing I can do but treat himnicely. Wala nang hihigit pa roon.
Tila ba nakalaan ang hihigit
pa roon sa isang tao lang.
"Zander-"
"Where are you? I heard you're in Europe? Bakit biglaan?" sa pagsagot niya'y bumaha
agad ang mga tanong.
"I'min Spain..."
Hindi man namin napag-uusapan si Vince, alamkong alamniya kung nasaan ito ngayon.
Sa pagkakatahimik
niya, alamko na nakuha niya kung ano ang pinunta ko rito. No need to sugarcoat it.
I've been always
transparent with my interviews.
"Do you think that love is sweeter the second time around?" tanong noon ng isang
nang-iintrigang reporter.
While Zander is slowly caressing my shoulders, tumango ako bilang sagot. "I guess
so. For people who are
truly in love with each other, then it is."
"So... does this mean you think a second shot of your relationship would be
sweeter?"
Tumawa si Zander, nagpapahiwatig na iyon nga ang gusto niya.
"For now, I just want to focus on my career. It's what I've been doing for the past
months. Wala po sa utak ko
ang relationships ngayon."
And he'll always go cold after interviews like that. Wala akong magagawa. Hindi ko
siya maalu dahil iyon
ang totoo. Hindi ko kayang humingi ng tawad dahil alamko sa sarili ko na iyon
talaga ang nararamdaman ko.
"Anong ginagawa mo d'yan?" his voice is stone cold nang siguro'y nakabawi.
"I'mvisiting Vince but he's not here..."
P 39-3
Pagkatapos ng sinabi kong iyon, parang nilulukot ang puso ko. Why do I sound like I
want himto be a friend,
for once, right now.
"What the hell are you doing, Eury! Nababaliw ka na ba? Kapag malaman ito ng fans
natin, anong sasabihin
nila! Bumalik ka rito sa Maynila, ngayon din!"
Bigo ako sa gustong mangyari. I smiled softly, thinking that maybe, hindi ngayon,
pero eventually, he will be
a friend to me. Pareho kaming may kasalanan sa isa't-isa. Ayaw ko nang isipin pa
ang lahat ng naging
kasalanan niya sa akin. I'mtired of thinking about my pain fromother people. It
will never end kung patuloy
ko rin silang sasaktan dahil nasaktan ako.
I will let the ripples of his pain die down my own shore. Ayaw ko nang ibalik pa
ang sakit sa kanila dahil
kung ganoon ang gagawin ko, walang katapusan ang sakit sa mundong ito.
"You did not sign your new contract? Anong plano mo, Eury? Please tell me you will
sign it once you're
back!" he sounds so miserable.
"Mag-uusap tayo pagbalik ko, Zander-"
"Bakit hindi tayo nag-usap bago ka umalis?"
Because I know you won't agree with it. I don't need anyone's approval to do what I
really want to do at ito
iyon.
"I know you won't agree with it, Zander-"
"What the hell, Eury?" iritado niyang sigaw.
"Please, Zander. Alamkong 'di tayo magkakaliwanagan if we just talk over the phone.
We'll talk when I get
back."
"We have work to do! Is this why you did not sign that contract? You know what will
happen if you do this!
People will dig. Lalabas at lalabas ang ginawa ng lalaking iyan sa'yo!"
Pagod akong umirap at nilapitan na ang cellphone. I amready to turn it off.
"Zander, we'll talk when I get back," sabi ko at pinatay na ang cellphone.
Naging mapayapa ang aking pagpapahinga sa hotel. The grand king size bed of the
hotel is very comfortable.
Hindi ko maalala kung kailan ako nakapagpahinga ng ganito.
Pagkagising ko, pakiramdamko wala akong problema. Naligo at nagbihis ako pagkatapos
ay binasa ulit ang
mapa ng syudad.
The highrise building Vincent is building is just a walking distance fromthe hotel.
Ito rin ang dahilan kung
bakit ito ang pinili ni Amer. Bukod pa sa malapit din ito sa mga kilalang spots sa
lugar.
Pinili kong maglakad lakad lang para mapuntahan ang mga lugar na gusto ko. It's
been a while since the last
time I'mable to walk freely like this. Walang humaharang, walang nang-iistorbo. It
felt weird and liberating
P 39-4
at the same time. I can do all the things I want without the other people's
attention.
Pagkatapos ng dalawang pinuntahan kong spots, sa wakas ay tanaw ko na ang
ginagawang building na si
Vince ang nag disenyo.
It's not yet done. I don't think it's even half way done, yet. Sa bagay, ilang
buwan pa naman. Mabilis na nga
ang naging trabaho kung iisipin kong noong naghiwalay kami ito nagsimula.
Holding on to the chain strap of my bag, tiningala ko ang kabuuan ng building. Ang
plano nito ay naka
balandra sa dingding.
The pride I felt while reading his full name as the Architect behind the
masterpiece is unbelievable. Parang
ako ang nagpaaral sa kanya kung makangiti ako at kung makapagmayabang ako sa aking
isipan.
"Architect Vincentius Theron Hidalgo. See that building? Boyfriend ko gumawa
niyan," bulong ko sa sarili
ko.
Then my heart breaks at the thought that maybe, another woman is thinking the same.
I hope she'll be proud of
him, too.
Naupo ako sa malayong bench. Inubos ko yata ang oras ko kakatingin sa ginagawang
building habang nakaupo
lang.
Pakiramdamko mababaliw na ako. Nang palubog na ang araw ay tinigilan ko na iyon.
Bumalik na lang ako sa
hotel para sa dinner.
Alone in a large round table, with five courses meal, tiningnan ko ang mga tao sa
paligid. Kung hindi mga
corporate people na nagdidate mga matatanda namang siguro'y madalas dito ang
naroon.
I opened my phone after my meal. Kakabukas pa lang ay tawag na agad ni Amer ang
narinig ko.
"What the hell? Why did you turn your phone off!? I've been calling you for the
past two hours, Amore!"
"Sorry. Zander might call me again and again so..."
"Nakumpirma ko na nasa Hong Kong siya! May project ata siya doon!"
Yes! Yes, I remember! Bakit ba 'di ko ito naisip kanina? Sinabi nga pala ni Andres
na may project si Vince
sa Hong Kong! Bakit 'di ko iyon naisip?
"You have a flight at exactly one AM, oras diyan, pa Hong Kong! Kaya kanina pa ako
tumatawag kasi baka
maiwan ka!"
"Okay! Got it! Hindi ko pa naman na unpack ang gamit ko kaya mabilis na ako."
"Good! Sige. Call me again when you need anything. I'll send you the email of your
flight details later."
Nagmamadali ako patungong airport para sa flight ko. Hindi na ako natulog kahit
saglit at pinlano ko na lang
na sa airplane na magpahinga.
P 39-5
I can't believe hindi ako nag-isang araw man lang sa Barcelona. The hotel was
booked for days but it doesn't
matter to me. I need to see him.
Ang kabang nawala na kanina ay muling bumalik. Hindi ako makatulog sa airplane
dahil sa kaba. I can hear
my stupid heart beating so fast and hard.
Haggard na haggard ako pagdating sa airport ng Hong Kong. Gusto kong matulog pero
nininerbyos ako kaya
hindi ko magawa.
I forgot to remind Amer to book me a hotel roompero siguro naisip niya na iyon
kanina. Hindi muna ako
umalis ng airport. I opened my phone to check if Amer has called and then he did.
"Amore!!! Putangina!" he cursed so loud.
Pakiramdamko'y narinig ng lahat ng taong nasa paligid ko. Hininaan ko ang volume ng
cellphone ko. What is
it now? Na issue ba ako?
"Bakit?"
"Layover lang pala iyon! He's not in Hong Kong anymore!
Oh. Shit.
Ang lahat ng adrenaline na naramdaman ko simula noong umalis ako sa Pilipinas ay
nawala ng parang bula.
Parang napanis ang kaba ko.
Napaupo ako sa habang kausap ko si Amer.
"He's here in the Philippines!"
Dahan-dahan akong napapikit. Umuwi siya? Pagkatapos ng ilang buwan, ngayon niya pa
napiling umuwi na
pinuntahan ko siya?
I remember how he found me that day. Hinipan ako ng hangin patungo sa kanya.
Ngayon, hangin din ang
nagpipigil sa aming dalawang magkita.
Is this a sign? Destiny's red flag for me. Dapat yatang tigilan ko ito?
Magsimula na lang ulit ako. Maybe, to finally make use of my degree in interior
designing. And probably
independent talent as a host or model at the same time. Inisip kong iyon ang
gagawin ko kapag nalaos ako.
Hindi pa ako nalalaos pero ito na lang ang gusto kong gawin iyon.
"Huy, Amore? Andyan ka pa ba? Do you wanna rest there or we're going to book you a
flight fromHK to
Manila?"
I amphysically tired. I want to stay for the night. I want to sleep. I want to
rest.
"Amer, dito na lang muna ako," mahinahon kong sinabi.
P 39-6
"Huh? Eh... baka umalis ulit siya pagkatapos niyang mag Maynila? Umuwi ka na!"
If fate wants us to be together, siguro kahit na sumakay ako ng bangka sa gitna ng
Pacific Ocean, he'll find
me... we'll see each other.
Kung ayaw ng tadhana, kahit pa puntahan ko siya kung nasaan siya, hindi mangyayari.
"I just want to rest for a bit and enjoy, too."
"Paano 'yong gagawin mo?" nagtatakang tanong ni Amer.
"Bahala na. I'mjust physical tired as of the moment, Amer."
"O, sige... I bo-book kita ng hotel."
I stayed in Hong Kong for a night. Panis na ang adrenaline at ang kagustuhan kong
makausap si Vince. All the
sudden plans are not going very well. Lalo na noong dumating na ako ng NAIA.
"What?" pagod kong tanong kay Amer nang kanyang tawag muli ang unang pumasok sa
aking cellphone.
"I'mvery stressed, Amore. Wala na akong pahinga, my gosh! Fuck Vince! I can feel
it! Alamniya ang
ginagawa mo! Tangina niya! Alammo bang ayon sa source ko, nag book siya ng flight
paalis ng Maynila ulit!
Mamaya! Agad! Tang ina niya!"
Suminghap ako. It's three in the afternoon. Alas kuatro o alas singko na siguro
pagkauwi ko ng condo.
"Anong oras daw ba ang flight niya?" tanong ko.
"The flight is ten o'clock this evening! Tumigil ka na nga! Naiirita ako, e.
Impossibleng coincidence 'yan!
Ganyan ka daming flights kayo nagkasalise? My God! You don't have cholera or any
airborne disease, why is
he acting that way like you're some allergy! God! Nasstress ako, Amore! Pigilan mo
'ko! Pigilan mo 'ko,
huh!"
I laughed a bit but I can't help but agree.
Imposibleng alamniya ang ginagawa ko. Kung alamniya man, does that mean he really
doesn't want to see
me. Kung hindi niya alam, isn't it a bit amazing to realize that it is really
fate's work? To not let us see each
other again. Lalo na ngayon?
"Okay."
"Anong okay?"
I honestly don't know what to do. Hindi ko alamkung saan siya hahanapin. Mag-aabang
ba ako sa condo
niya? Paano kong maling desisyon iyon?
Before I could think about another plan, or just give up and start anew, nagreklamo
na ang phone ko dahil
may isa pang tawag sa kabilang linya.
P 39-7
"Ugh... I can't think of a new plan, Amer. Can I call you back? May tumatawag
kasi?"
"Okay, fine! I hope your new plan does not involve more airports! Bye! Nasa labas
si Gelo. Ihahatid ka sa
condo mo. Bilisan mo na..."
I put the phone down and started walking towards the exit. Nakita ko agad ang
limousine ni Amer at ang
kanyang butler na nag-aantay sa akin. Pumasok ako sa loob bago pa ako napansin ng
mga tao at nagsimula na
nilang dumugin ang limo.
I waved even when the limo is highly tinted and I'manswering my sister's call.
Nagulat lang ako noong lalaki
ang sumagot.
"Eury, Eury..." Kuya Dennis' voice is shaking.
"Kuya Dennis?"
Kay Ate Lyanna itong numero, ah?
"Are you in Manila right now? Shit! Yes, don't worry, babe... Malapit na tayo."
I heard a demonic screamon his background. Nilayo ko ang cellphone dahil sa ingay
pero sa huli ay
kinabahan ako.
"Kuya Dennis, opo. Kalalapag lang ng plane. Anong problema?"
"Your Ate Lyanna is in labor!"
"H-Huh? Hindi ba next month pa?"
"Oo. She's just suddenly-"
"God! Dennis! Tell her to do the business! It's important!" My sister is screaming
in her own demonic sound.
"Huh?"
"Shit! Uh... May conference kasi mamaya. Kasama dapat ako!"
My sister screamed again. She sounds in pain. Muntik ko nang mapaliko ang limo
patungo sa kung saan sila
na ospital patungo pero natatakot akong mamura ng kapatid ko. Mukhang importante
ang sasabihin ni Kuya
Dennis.
"Importante iyon pero 'di ako makapunta dahil sa emergency na ito. Can you please
represent the firm,
instead?"
Another demonic screamfrommy Ate and I'mdone. Ayaw ko palang manood sa labor niya,
baka maheart
attack lang ako sa kaba.
"Okay. Okay. Saan ba? Send me the details."
P 39-8
"My secretary will send you the details. Sorry, Eury. Sa'yo lang nagtitiwala si
Lyanna kaya pasensya na
talaga."
"No problem, Kuya. I'll do it. Don't worry."
So much for a new plan. I sighed when I realized that I'll be occupied the whole
night. Kung aalis siya ng
alas diez, there is no chance to see himanymore.
I can't say no to Ate Lyanna. Not now that she's in labor. Lalo na't importante ito
para sa kanya.
Frommy closet, kumuha ako ng isang long gown para sa event. A velvety white dress
with a deep sweetheart
neckline and long slit. Ang pares nito'y isang itimna single strap stilletos.
I did my own hair and make up. I amexpecting media to cover and I'll just explain
that my sister is in labor
kaya ako ang mag rerepresent sa company sa ngayon.
Bumuntong hininga ako pagkatapos kong maglagay ng lipstick sa aking labi. Tiningnan
ko ang aking mga
daliri. I was about to remove the ring when I realized it has left a mark in my
ring finger.
Binalik ko ito at hinayaan doon. I specifically wore it when I left Manila for
Spain para ipakita kay Vince
iyon. Pero ngayong wala rin namang patutunguhan, tatanggalin ko na sana.
It's almost six. Alas sais daw magsisimula ang conference na dadaluhan ko. I'mlate,
for sure. All I think
about is my lost chance to talk to Vince.
I amliterally a walking zombie when I arrived at the venue. The grand hotel has red
carpet at maraming
reporters ang naroon sa gilid ng aisle.
Sa unahan ay nakita kong naroon na ang mga matatandang CEO ng mga kompanyang
related sa construction
and infrastracture. This conference is just a social gathering for them. Wala naman
daw akong gagawin kundi
dumalo lang at irepresenta ang firmnamin.
When the media saw my arrival, iniwan halos lahat ng kausap na businessman para
lang makalapit sa akin. I
walked past thempero sa sobrang dami at ingay nila, hindi na ako pwedeng
makatanggi.
"Eury! Eury!" tawag ng lahat. "Just a minute, please."
"Were you invited here? Or are you representing the Saniel Firm?"
Tumango ako. "Yes, I'mrepresenting the Saniel Firm. My sister is in the hospital.
She's in labor right now.
Kasama niya ang brother in law ko so they ask me to come here and represent the
firm."
Teknikal ang bawat sagot ko. Kahit sa tanong tungkol sa suot.
"Who are you wearing, Eury?"
"Uhm... Actually, this is a dress fromChanel. I was not really prepared so I did
not have time to have
someone design what I'mgoing to wear."
P 39-9
"Kahit na! Bagay parin sa'yo!"
Tukso ng mga reporters. Nagtawanan agad sila.
"We heard you haven't signed your new contract? Is it because you were abroad when
it came? Nakita ka
raw kanina sa airport? Where were you from? As per your instagram, there is no new
update for the past
three days?"
"Uh, yes, I went abroad. For your other questions, I don't think I can answer that.
I need to go in. I think I'm
late. Sorry..."
I smiled. Dalawang beses na nagpose para sa mga tumawag na photographer sa huli ay
umalis na, kahit pa
panay parin ang tawag nila.
I went inside the venue to see that all who came here are not familiar to me. May
mga nakakakilala sa akin
bilang anak ni Architect Saniel, pero hindi ko masyadong maalala kung sinu-sino ang
mga iyon.
Isang usher ang gumiya sa akin sa aking lamesa. Tumitigil kami tuwing may isang
guest na nagpapapicture sa
akin. Sa huling guest na nagpapicture, gumala na ang mga mata ko.
My eyes got fixed at a table full of young people. Nakatayo sa likod lamang noong
lamesa ay ang isang taong
hindi ko inasahang makikita ko rito.
"C-Can I take a picture of us?"
Nagtawanan ang mga matatandang ginang. Tumango ako at hilaw na ngumisi. Ang mga
mata ko'y sumulyap sa
lalaking nakatayo sa 'di kalayuan.
Slowly, it dawned on me that this... could be... the moment I have been waiting
for.
He's talking to two other men. Sa gilid niya'y si Vanessa sa kanyang silver dress.
Her hair is in a french twist
making her look like part of the socialites. Maybe she is. She's part of his team,
anyway.
Sa upuan, may isang babaeng maputi at beauty queen ang aura. Her doe eyes were
fixed at the man in front of
her. Nangingiti tuwing may tumatawa ito at sa huli ay tumayo upang tumabi, shoving
Vanessa out.
Patuloy parin sa pagpi-picture ang mga ginang hanggang sa pati ang mga matatandang
ginoo naman ang
nagpakuha ng picture sa akin.
I look awkward in all of the photos. My eyes were glued to himand to the people
around him. I can't help but
wonder who he's with between the two woman around him. O iyon bang babaeng nakaupo
sa unahan?
"Gents! Settle down, you! Ikakahiya kayo ni Ephraimkapag nakita niya kayong
dinudumog ang anak niya sa
seryosong event na ito!" parang si Santa Claus ang boses ng lalaking nagpigil sa
lahat ng nagpapakuha ng
picture ko.
Napalingon ang mga tabing lamesa sa amin dahil sa ingay ng matanda. And even
Vince's head turned towards
us.
P 39-10
Parang lumundag ang puso ko at na-stuck sa lalamunan ko. Hindi ako makalunok o
makahinga ng maayos.
Agad na umiwas ang mga mata ko sa tingin niya.
God, Eury! You fool! Duwag ka! Akala ko ba matapang ka!? May papunta-punta ka pang
Espanya, ngayong
nandito na, aatras ka pala?
Huminga ako ng malalimat unti-unting binalik ang tingin sa kung saan siya nakatayo.
I saw himresume his
talk with his companions.
"Miss, pa selfie? Sorry, last na..." sabi ng isang mas batang babae.
Pumayag ako. And I look constipated in that picture. I look awkward and hurt.
"Ang ganda mo pala talaga sa personal!" anito.
I smiled. Hinawakan ng usher ang braso ko para igiya sa lamesang para sa akin.
'Tsaka pa lang ako nakawala
sa pagdudumog.
Nang nakaupo na ako sa upuan, muli kong sinulyapan si Vince at nakitang naupo na
rin siya habang kausap
parin ang kausap kanina.
Yumuko ako at tiningnan na lamang ang cellphone. I typed in my message for Amer.
Ako:
Nandito siya sa event.
Amer's reply was quick.
Amer:
Go! Hanggang ten or earlier lang 'yan. May flight 'yan ng Alas diez!
That explains why he came right now. Malapit lang itong venue sa airport, e.
Sa dami ng tao, kailangan ko pang iadjust ang upuan at leeg ko para mahagilap ko
siya. Trying to hide myself
through the shadows of other people, I saw a bit of him, seriously looking at the
speaker in front.
When his head tilted a bit, umatras ako at tumingin sa harap. Ilang sandali ang
lumipas, muli ko siyang
sinilip.
The beauty-queen-looking woman is telling himsomething funny. He smiled. They
smiled and laughed a bit.
It hurt.
Umatras muli ako at muling nakinig kahit na wala namang pumapasok sa utak ko.
Iyon kaya ang bago niya? Or is it Vanessa? Should I choose who I want, already? Sa
kanilang dalawa, sino
ba ang mas gusto ko para sa kanya?
P 39-11
Kumain at nagsocialize ang ibang tao. As for me, wala akong ganang kumain. Nakita
kong pagkatapos kumain
ay tumayo na si Vince at may kinausap muling matatandang corporate. Nakita kong
iilan doon ay iyong mga
kumuha ng picture sa akin kanina. Maybe I can strike a conversation? Maybe I'll be
fine as long as their
around?
I gathered all my courage to go to their crowd. Nakita kong namataan ako ni
Vanessa. Natigil siya sa pagiinomng
wine at tumayo. That's my least concern now. Lalo na ngayong palapit at palapit na
ako!
Napatingin si Vince sa akin. Nasa harap ko siya at katatapos lang kausapin ang
katabing lalaki. Natigil sila
nang nakitang may interes akong sumali sa usapan.
"H-Hi! Uhm..."
Shit! I don't know what to say exactly!
Ngayong nasa harap ko na si Vince, buhol-buhol na ang utak ko. Walang salitang
tama. Tanging ang napansin
ko lang ay ang kakaibang pagbabago.
He was already massive months ago. He was already tall and dashing, too. But why do
I feel something
different right now. Naninibago ako sa kanyang tikas. Naninibago ako sa kanyang
dating. Naninibago ako sa
kanyang ekspresyon. He was already confident months ago but his confidence right
now feels so strange and
unfamiliar.
May nagbago. Marami. Hindi ko alamkung ano pero alamkong mayroon. He looks light
and carefree now.
Unlike the last time I saw him, when I told himthat I want my career to bloom. At
para mangyari iyon,
kailangan wala siya.
He looked so miserable then. So dark and angry. Right now, wala ni anong bakas
noon. Walang galit o poot o
pagkamuhi. He just looked at me with nothing but a fading smile fromtheir previous
conversation. Nakita ko
pa nga kung paano medyo hindi siya naging komportable sa pagkakawalan ko ng
salitang masasabi sa harap
ng mga propesyunal na ito.
"Hija, ikaw ba iyong artistang anak ni Ephraim?" tanong ng babaeng pinakamatanda sa
grupo.
"Uh..." tumango ako.
Damn it! I can't say anything but grunt? What the hell, Eurydyce? You're not afraid
in front of the camera, or
on the stage, but in front of him, you're stupid?
"Naku! Nasaan pala 'yong kapatid mong Architect? You might not understand what
we're talking about here?"
Oh. Shit.
Kinagat ko ang labi ko at sinubukang ngumiti.
"Naku! Alammo 'yong anak ko? Idol na idol niyan si Eury! Baliw na baliw kaya
nakapagpicture kami
kanina!" sabat noong isa sabay hawak sa aking palapulsuhan.
Pakiramdamko'y naramdaman niya ang pagkakapahiya ko bigla sa harap ng mga tao. It
felt like shit. I don't
P 39-12
know but I just feel like shit!
Hindi ko alamkung maganda bang pinagtanggol ako o kahihiya hiya na kailangan pa
akong ipagtanggol.
"Uh... my sister is in labor right now. My brother in law is with her, po, kaya ako
ang nag represent sa Saniel
Firm."
"Ah! That's why..." the old woman nodded and then ignored me. She jumped to another
topic involving the
crowd.
Sumulyap ako kay Vince na ngayon ay nakikinig na sa babaeng nagsasalita. Slowly, I
withdrew fromthe
crowd. Siguro'y wrong move. Maybe I could get himalone? Not with other people?
I spaced out for a little while and the next thing I knew, wala na sila sa kanilang
kinatatayuan kanina. Wala
rin sa upuan.
Luminga-linga ako at nakita ko sa pintuan ng venue ang pag-alis ni Vince. The
beauty-queen-looking girl was
with him. I saw himhold the woman's armgently, guiding her outside.
Tumayo ako at agad nang naglakad palabas na rin. Maraming humarang para
magpapicture pero tinanggihan
ko muna dahil sa pagmamadali.
I went out of the venue hanggang sa nasa hagdanan na ako sa harap. Luminga-linga
ako para matanaw kung
saan sila sumakay pero ang tanging nakita ko ay ang pag-alis ng isang itimna SUV.
Sinundan ko ito nang nakitang bahagya pang nadelay dahil sa traffic. I even ran a
bit para lang maabutan. My
feet hurts but I need to do it.
Pero bago ko pa maabutan, lumiko na ito at humalo sa traffic. Dahan-dahan akong
natigil sa pagtakbo.
Naglakad na lang ako at tumigil na sa gilid ng gutter. Naupo ako roon para
pansamantalang ibsan ang sakit ng
aking paa... at ng nararamdaman.
Parang sirang plaka'y paulit-ulit kong naalala ang pag giya niya sa babae palabas.
Ang malambot na hawak
niya sa braso nito. At ang paniguradong pag-alis nilang dalawa sa venue.
Paulit-ulit iyon sa aking utak. Inulit-ulit ko at baka sakaling maging masyadong
masakit at mamanhid na. My
tears fell even when I don't feel anything anymore. Even when all I feel is the
hollowness of my chest.
"Eury! Eury! Anong ginagawa mo rito? Can we interview you for a sec?" a woman
reporter asked making it
all worst.
Pinunasan ko ang luha ko at tumayo na. But then the reporters flocked towards me to
get a scoop.
"Eury? Are you crying? Why are you crying?"
"Eury, is this about Zander?"
"May kinalaman po ba ito sa hindi mo pagpirma?"
P 39-13
"Miss Eury, saglit lang po!"
The reporters were already very aggressive. Hinawakan nila ang braso ko para lang
matigil ako sa
paglalakad at makuhanan ako ng picture. Yumuko ako dahil sa matinding lights galing
sa mga photographers.
"Excuse me, po! Bawal po 'yan!" sabi noong guard na siyang pansamantalang pumigil
sa kanila. "Takbo ka
po, Ma'am! Pasok ka sa loob!"
Anito kaya sinunod ko iyon. Could this day... get any worse?
Hindi ko alamsaan pa ako pupunta. Ayaw ko nang bumalik sa venue at gusto ko na lang
umuwi. This is... a
mission failed.
"Eury, sa baba ka po! Para 'di kayo masundan! Ipasundo ka na lang sa basement!"
sabi ng isa pang guard na
siyang pumindot ng lift button para sa akin.
Tumango ako at hinintay ang elevator na bumukas habang nagkakagulo na sa bukana ng
hotel.
"Umiiyak si Miss Eury, eh! Kailangan naming mainterview!" I heard themsay it.
Bumukas ang elevator at pumasok na ako. Pinindot ko ang basement. Pagkasarado nito,
doon lang kumawala
ang aking hikbi.
Luhhhhh richkid Punyetaanu naamer,,,,,
P 39-14
Kabanata 38
457K 22.7K 37.1K
by jonaxx
Kabanata 38
Wind
The door opened. Sa kalagitnaan pa ng hikbi ko. When I realized who was at the
other end, natigil ako sa
gitna ng hikbi at nanatilang nakasinghap. Pinadaan ko ang likod ng aking kamay sa
aking baba, hindi sa aking
pisngi para hindi halata ang pagpupunas ng luha.
I looked straight. Sa likod niya ay ang tanawin ng basement kaya roon ako tumingin
imbis sa kanya.
Gusto kong sipain ang sarili ko. Kani-kanina lang ay hinahabol ko ang van para
makausap siya, now that
Vince is in front of me, I couldn't even look at himstraight... what more if I'll
talk to him? I'll probably die
here!
His expanse covered my vision making me look at his chest. Oo, hindi ko magawang
tingnan ang kanyang
mukha. I don't want to die yet.
Miraculously, my tears stopped falling. I squared my shoulders and started walking
towards the small space
on his right.
Humakbang siya sa kanyang kanan dahilan kung bakit ako natigil. I almost hit his
chest. Suminghap ako at
agad na humakbang sa kabila para makaalis.
Why is he here? Akala ko kasama siya sa SUV na umalis? Or... maybe I just assumed
that they were inside
that vehicle? Siguro, bumaba talaga sila noong babae niya.
Nasaan ang babae? Nasa sasakyan niya? Saan siya pupunta, kung ganoon?
I tried to walk out of the elevator but he stepped on the other side blocking my
way, again. I don't want to
assume that he's planning to do this. Siguro ay siya rin, naguguluhan kung saan ako
dadaan kaya tumigil muna
ako, hoping he'd take the other side instead.
Tumunog ang elevator, hudyat na sasarado na dapat ito pero tinaas ni Vince ang
kanyang kamay at hinarangan
ang pintuan ng elevator para matigil ito sa pagsasara.
Instinct na ang nagtulak sa akin para mag-angat ng tingin sa kanya. He's looking
down at me, serious and
angry. Napaawang ang labi ko.
You know I've come to realize that maybe, I don't really deserve him. Galing sa
hirap, nagsikap siya. He's
talented and smart and persistent that is why he's on top right now. He's good
looking and hot. Kaya
maiintindihan ko kung bakit hindi kami para sa isa't-isa. Seeing himnow, I think
God took all his time to
create him. Parang mas lalo lang siyang gumwapo.
P 40-1
I saw his eyes slid down my arm... my hand.
Napakurap-kurap ako nang napagtantong ang singsing siguro ang tinitingnan niya.
Nilagay ko ang kamay ko sa
likod bago humakbang muli sa salungat na espasyo.
"Excuse me," I said in a low voice.
When he slowly stepped in front of me, nagsimula nang kumalabog at mabuhay ang puso
ko. What is he
doing? Sinasadya niya ba ito?
"Where are you going?" he asked in a deep baritone.
"Uh... Aalis..."
"Ba't ka aalis?"
Hindi ako nagsalita. Wala akong makalap na salita. The only thing that's in my mind
right now is my fast
beating foolish heart.
"Saan ka pupunta?"
Nang sinabi niya iyon napagtanto kong siya ang may pupuntahan sa aming dalawa kaya
ba't ako ang
tinatanong niya? Siya iyong aalis? Bakit nandito pa siya?
"Hindi ba ikaw ang may pupuntahan? You have a flight now, right?"
Kinagat ko ang labi ko nang napagtantong masyado akong naging madaldal! You
stalker? How the hell will I
explain that? Nag-iwas agad ako ng tingin but he pushed my chin up using his
fingers just so I'd maintain eye
contact. Umigting naman ang kanyang panga.
"Bakit ka umiyak?" his brow shot up.
Pakiramdamko ay pinaglalaruan niya lang ako. Iniwas ko ang mukha ko sa kanyang
kamay para makawala sa
kanyang titig.
"I need to go..." I said.
Mabilis akong humakbang sa gilid niya ngunit mabilis din niya akong hinarangan
making me collide a bit on
his rock hard chest.
"What the hell?" mariin kong bulong.
"You can't cry. You pushed me away so you'll be happy, ba't ka umiiyak ngayon?"
kitang-kita ang iritasyon sa
kanyang mukha.
Ang dilimat galit ay unti-unting lumukob sa akin. I love him, alright. I'min love
with himso much. I want us
to talk. I want to accept whatever his decision is but I just can't hide my
selfishness! I want himfor myself!
At kung hindi siya mapapasakin, hindi ko kayang makipagkaibigan o makipagplastikan
sa kanya!
P 40-2
"I want to go!" I pushed himbut he did not move even a bit.
"Sagutin mo muna ako, Eury. Why the tears when you're supposed to be happy, hmm?"
mariin niyang tanong.
I inhaled to try and suppress the coming tears but it's useless. Mahusay akong
artista pero kung tunay akong
nasasaktan, hindi ko na mapigilan ang tulo ng luha.
"I never should've left, then?"
Parang gripo ang luha ko. Hindi na ako nag-abalang punasan pa iyon dahil hindi na
sila maitatago. Vince is
now looking at my falling tears with his own blood shot angry eyes.
"You never should've left? Hindi ba sa ating dalawa, ikaw ang masaya? You're on top
now! You're the
greatest architect in Asia! You're happy and care free! Don't you ever say
something you don't mean, Vince!
Kasi alamko na kahit paano, masaya ka sa naging desisyon ko! See? Leaving me means
you're finally going
to be happy with another woman!" gumaralgal ang boses ko.
I saw the anger flickered on his eyes. Pakiramdamko ay masasaktan niya ako sa
sinabi ko sa kanya.
"You pushed me away! I was a burden to you! There was nothing I could do but
leave!" sigaw niya sabay
hakbang.
Napaatras ako sa ginawa niya.
"Ginawa ko na ang gusto mo, Eury! Fuck! I left my girlfriend so her career would
bloom! I left you here to
concentrate because you told me you couldn't do it when I'maround!"
He stopped for a moment like something is distracting him. Nag-angat ako ng tingin
sa kanya at naabutan ko
siyang pumikit ng mariin. Nang dumilat siya ay nakita kong kuminang ang kanyang mga
mata sa luhang
nagbabadya.
"Alammo ba kung gaano ka sakit iyon? Habang ikaw ang inspirasyon ko, ako ang
pabigat sa'yo! When you
were young all I want is for you to reach for your dreams! Dahil alamkong hirap na
hirap ka pero
nagpapatuloy ka!"
He stepped in again dahilan ng pag-atras ko. I remained stunned looking at his
intense fired eyes.
"Kaya ngayon, sino ako para pigilan ka sa pangarap mo?! Sino ako para hingin sa'yo
na tumigil ka na?! Na
hindi ko kayang makita kang nagpapanggap na may mahal na iba?! Those were your
dreams, right? And I
don't want to stop you fromdreaming." Umiling siya at nag-iwas ng tingin.
He licked his lower lip and bit it for a while before proceeding.
Parang nilulukot ang puso ko habang tinitingnan siya. Hindi ako sanay na ganito. I
never saw himthis hurt. Well, I did not try to look at himwhen I left.
"I respect your dreams and decisions. So much. I don't care if it'll destroy me."
Panibagong luha ang tumulo sa aking mga mata nang napagtanto ang dahilan ng ginawa
niya noon. Kaya ba
P 40-3
hindi niya binawi iyong bintang ko sa kanya dahil alamniyang mapapagalitan ako ni
Mommy at Daddy kapag
nalaman nilang nagsisinungaling ako? He knows they'll find out why I'min that
state. Kapag nalaman nila,
baka natakwil ako! Kaya ba hindi siya nagsalita? Kaya ba tinanggap niya ang
paratang ko?
And the things he did for me. The way he protected me fromFlyn or fromwhoever is
trying to destroy my
life. Fuck? Why didn't I see that?
"Baby," he reached for my elbows and I saw his tears fall. "This is the only way I
know how to love. Is it not
enough? Tell me, what else do you want?" halos bulong iyon.
Pinalis ko ang mga bagong luha sa aking mga mata. Hinagilap niya ang aking mga
kamay para matigil ako at
makita niya ang aking mukha.
"Ano pang kulang ko, Eury? Aayusin ko."
"I'msorry, Vince." Umiling ako. "Walang kulang. I'msorry. I didn't really choose my
career over you. I will
never do that!"
Natigilan siya. Umigting ang kanyang panga habang tinitingnan ako.
"I... I was scared. Masisira ka kapag hindi ako pumayag sa kanila. They have a copy
of your case and it will
ruin you as an Architect!"
Kitang-kita ko ang poot sa kanyang mga mata. I just don't know who it is directed
to.
"Ilalabas nila iyon. Or maybe, kung hindi sila, may uungkat noon! I know you're
trying to rebuild your name
so-"
"That's bullshit! Kailan pa ako nagkaroon ng pakealamsa kasong iyon!?" he said,
full of frustration. "I don't
care what they say about me?! Is that fucking it, Eury?"
Naghahanap ako ng rason na matatanggap niya ngunit iyon lang talaga ang rason ko. I
just don't want to ruin
his name when he's trying hard to rebuild it. Sa lahat ng ginawa niya sa akin, ayaw
kong ako ang maging
pabigat sa kanya.
"Fuck! That's it? You left me for that?"
"For that? That's a big thing, Vince? I'mtrying to protect you..." paliwanag ko.
"Kailan ba naging mas importante sa akin ang pangalan ko? If it's you or my
dignity, Eury, I don't care what
they say about me as long as you're with me! If it's between you or any other
thing, baby, I will always
choose you!"
He sounds so frustrated that it made me regret all my decisions. Even the career I
have now. Lalo na dahil
hindi ko naman nahanap ang saya roon.
"Naiintindihan mo ba, Eury? Kailanman, walang mas humigit sa'yo para sakin! Not my
name, not my career,
not anyone!"
P 40-4
Yumuko ako at nakita ang luhang bumuhos galing sa aking mga mata.
"Fuck!"
He groaned in frustration bago bumaling ulit sa akin.
"I was miserable for fucking nothing..." he whispered.
For a moment, he stayed silent. Tila ba kinakalma niya ang sarili niya. Ganoon din
ang ginawa ko. Natigil
ako sa pag-iyak at tanging mumunting hikbi na lang ang nagagawa. Ang bigat na
dumagan sa aking puso
kanina ay unti-unting nawala.
"Is that it? Do you have anything else to say?" he sounds so dismissive.
Pakiramdamko tuloy ito na ang katapusan. That we only needed this closure and we're
all done.
Ang pagod ay napalitan ng galit. And I know it is normal to be angry at him. Or to
myself. Dahil ako naman
ang may kasalanan ng lahat ng ito.
"What else, Eury?" tanong niya.
Umiling ako dahil wala na akong masabi. Whatever I said was enough. I think I could
go on but not
immediately, though.
"Wala nang iba pa? You pushed me away for just that?"
Matalimko siyang tinitigan. "Just that?" It's a big thing for me. Kung maliit na
bagay iyon sa kanya, sa akin,
hindi.
"Do you have anything else to say?" ulit niya.
Umiling muli ako.
"Then let's get married now..." dinig na dinig ko ang hamon sa boses niya.
What? Is this true? Parang may nagdiwang sa kalooblooban ko. But then I remembered
something. Hinagilap
niya ang kamay ko pero iniwas ko agad ito sa kanya.
I don't want himto lie to my face. Imposibleng aayain niya ako ngayong magpakasal.
Imposibleng
nagsinungaling si Ate Lyanna at Cassandra sa akin. As much as I want us back, I
don't want to ruin someone
else's relationship.
Huminga ako ng malalimat yumuko.
"I don't want you to break up with your other woman just because of this."
Sinubukan kong humakbang at kumawala. He groaned and locked my wrist this time.
"I don't have another woman," napapaos ang kanyang boses.
P 40-5
Nag-angat ako ng tingin sa kanya. I hate that he has to lie to me just to get
around.
"Are you kidding me? Are you saying that Cassandra and Ate Lyanna lied to me? My
eyes lied to me? You
know what? Ba't 'di mo na lang aminin? Wala na rin naman tayo, ah? It's okay!"
Fuck. I lost it.
"Wala akong ibang babae," he said, again, in a cold tone.
"Hindi ibang babae ang sinasabi ko, Vince. Pakealamko kung may kabit ka? Huwag kang
magbulag-bulagan!
Everyone knows you have a girlfriend!"
Damn! I sound pathetic even to my own ears. Uminit ang pisngi ko dahil sa
pinagsasabi niya. Baka nga may
ibang babae siya? So ano... si Vanessa ang ibang babae niya tapos iyong maganda ang
girlfriend? Wow!
"That's because we never broke up," mataman niyang sinabi.
Para akong nabuhusan ng malamig na tubig. The small light of hope shined brighter.
Nairita lamang ako.
Ayaw kong umasa. Ayaw ko na. At kung ganito siya magsalita, pakiramdamko mabubuhay
ako sa pag-asang
hindi totoo. Imbes na umasa ay pinalitan ko iyon ng galit. Galit sa pagpapaasa niya
sa akin.
"Shut up! You..." Nadidistract na ako sa titig at mga sinasabi niya. "You have the
guts to say that now when
all this time, you were running away fromme? If I was still your girlfriend, hindi
mo gagawin sa akin iyon!"
Kumunot ang noo niya, tila hindi naiintindihan ang sinabi ko.
"I went to Spain to see you! Paniguradong umalis ka roon dahil alammong pupunta ako
roon!"
"What the fuck?" kitang-kita ko ang gulat sa kanyang mga mata.
"Pumunta akong Hong Kong kasi roon ka raw nagpunta! Wala ka!" ngumiwi ako sa
iritasyon.
Pumikit siya ng mariin, tumingala, at kinagat ang labi. Nang dumilat siya'y pula
man ang mga mata at konti sa
ilong ay sumilay pa rin ang ngisi. My face heated up so bad that I want to
physically hurt him.
"Ngayon dito? Oh! You might be late with your flight? Umalis ka na at baka nag-
aantay na ang girlfriend
mo?"
"Sabihin mo nga sa akin. Bakit ka nagpuntang Espanya?" his serious tone made me
bite my tongue to shut up.
"Tell me. Hmm?"
He advanced. Napaatras ako. The door closed and Vince pushed the last floor.
Nalilito ako pero hindi ko na
iyon maisip dahil sa mariing titig niya sa akin ngayon.
His hawklike eyes were like a predator waiting for its prey. I refuse to look like
a chick trapped by a lion so
I squared my shoulders again to prove a point.
"N-Nagpunta lang..." napakurapkurap ako.
He immediately poked my nose.
P 40-6
"I know when you're lying, Eurydyce. Don't try me," punong puno ng pagbabanta ang
boses niya.
Nakaawang na ang bibig ko para sa sasabihin. Eto na, Eury. Sasabihin ko na ang
totoo. Nagpunta ako roon
para makausap ka. Para subukan kung pwede pa. Pero paano ko sasabihin sa kanya iyon
ngayon? Paano kung
totoong may girlfriend na nga siya?
Aba! Parang kailan lang matapang kong sinabi sa sarili ko na sasabihin ko parin sa
kanya kahit na masasaktan
ako, ah? Bakit 'di ko na masabi iyon ngayon?
"I heard you're quitting showbiz."
What the hell? Paano niya nalaman.
"Kaya umuwi ako rito ngayon dahil susubukan ulit kita. The plane stopped for a
while in Hong Kong."
What the fuck? Really? I mean... gusto kong mangiti pero hindi ata magandang
panahon dahil seryoso siya at
kagagaling niya lang sa matinding iritasyon sa akin.
"Susubukan ulit ako? You did not even look at me the whole time we were in that
event! You were just busy
talking to that girl!"
"You never looked at me, anyway. Paano mo masasabing hindi kita tiningnan?"
"Well at least I don't have anyone beside me-"
He groaned. Bahagyang tinapik ang dingding ng elevator.
"That's why she's gone now. She's a client for my project in Hong Kong. Fine! You
don't like her, we'll reject
the project," simple niyang sinabi.
Weh? Weeeh?
"O sige! Kung 'di ka umiiwas, why do you have a flight out of Manila tonight? To
Hong Kong ba, Vince?"
You're fucking bluffing! Hinilot niya ang kanyang sentido, tila nawawalan ng
pasensya sa asal ko.
"Why are we talking about this when it was my turn to ask you a question? Why did
you quit showbizand go
to Spain?"
"Sagutin mo muna ako..." hamon ko.
"The flight is to Kalibo! Today is Milo's birthday and I promised himI'll be there.
Uuwi rin ako rito bukas. Whoever your source is, tell himhe should train on my
bodyguard's agency."
Nalaglag ang panga ko at naalala ang mahal kong kaibigan na si Amer. What the hell?
Vince has that cocky
look on his face when he realized I was a bit stunned.
"Why are you quitting showbizand why did you go to Spain?"
P 40-7
"Uhm..." napakurapkurap ulit ako, wala nang kawala ngayon.
"Stop lying to me. It doesn't work anymore."
"Well... Hmm..."
Nanatili ang matalimniyang mga mata sa akin. It's like he's ready to strike once I
say something funny again.
Huminga ako ng malalim. I don't know why the courage didn't come fast. Pumikit ako
ng mariin para tuluyan
nang masabi ang lahat.
"I'mquitting showbiz because it doesn't make me happy! I went to Spain because I
want you back!"
Hindi siya nagsalita. Unti-unti akong dumilat para makita ang reaksyon niya. A slow
smile curved on his lips
and immediately disappeared. Guni-guni ko lang ba iyon? His eyes remained cold.
Para bang sinusubukan
niya paring magseryoso.
"Why do you want me back?"
What? Pakiramdamko ay dudugo na ang labi ko sa kakakagat. He closed the distance
between us giving me
only the wall to lean on to. Nilagay niya ang kanyang braso sa kaliwang taas ng ulo
ko para hindi ako
makawala, locking me with his body and the cold elevator walls.
"Come on, tell me, baby..." he whispered.
I can feel his hot minty breath on my cheeks. Nakaliliyo ang lapit niya sa akin.
It's only been six months but I
feel like it's been ages. At ngayong nasa harap ko na siya, parang hindi
kapanipaniwala. Parang... akin parin
siya... kahit hindi na siya iyong dati. Damn it, you fool! Don't assume quickly
baka mabaliw ka kung masaktan
ka pa!
He licked his lips. His eyes got fixed on my half opened lips. Tinikomko ang labi
ko. He licked his lips
again before finally settling on my eyes. He titled his head. Muntik na akong
pumikit sa pag-aakalang may
gagawin siya.
"Tell me. Why do you want me back?"
Bumagsak ang balikat ko sa disappointment. I pouted and looked at the opposite side
of the whole.
"I regret what I did," I whispered.
"You should," mataman niyang sinabi.
Sumulyap ako sa kanya gamit ang matalimna tingin ngunit sa talimng tingin niya sa
akin, hindi ko kayang
magtagal. Para akong kuting na napilayan sa harap ng leon.
"What else is your reason? Why do you want me back so bad that you have to go to
Spain? Hmm?" he said
every word in an erotic tone.
Tumindig ang balahibo ko. Alamko ang gusto niyang marinig pero hirap lang akong
magsabi ng
P 40-8
nararamdaman dahil sa takot. Gone is the Eury who doesn't care if she gets hurt.
Now that my hopes are up,
naduduwag na akong mas lalo pang umasa.
"I'm... in love with... you," marahan kong sinabi, kinakalma ang sarili.
Ang nakaawang niyang labi ay natikom. Hinagilap ko ang mga mata niya at nakita kong
bahagya siyang
umatras at nagtaas ng kilay. Ngumuso siya, pinipigilan ang ngiti.
My heart hammered on my ribcage so fast and violent that it hurt.
"Then are you ready to marry me?" hamon niya.
Mahinahon akong tumango.
"You sure?" he said in a deep voice.
"Yes..." kumunot ang noo ko dahil sa paulit-ulit niyang tanong.
His brow shot up again. The door opened revealing the hotel's rooftop. May malaking
swimming pool doon,
may mga lamesa at upuan kung nasaan ang mga tao. Sa kabilang banda ay ang hardin
nito.
Salungat ang hardin ang ang poolside bar. Sa poolside, maraming tao. Sa hardin,
halos wala. Natatabunan pa
ng mga halaman kaya kahit na tumayo ka roon sa gitna ng tila maze na hilera ng mga
hugis parihabang mga
berdeng halaman ay hindi ka makikita.
Hinawakan niya ang palapulsuhan ko at hinigit patungo roon. Habang naglalakad ay
kinuha niya ang kanyang
cellphone at nagsimulang magdial ng numero.
Some waitresses saw us. I immediately ducked so they won't see us. Tumango si Vince
sa kanila at hinayaang
magpatuloy doon sa hardin.
Nawala lang ang kaba ko nang nasa gitna na kami ng mga halaman. Looking back at the
poolside, parang
wala lang ang mga tao. Nakikinig sa kanta ng live band at ang mga naliligo ay nag-
eenjoy lang sa ginagawa.
They seemoblivious that we're here. Hindi naman sa ayokong may makaalam. I just
don't want anyone to
disturb this private moment Vince had planned. Or did he plan this?
"Sige. Salamat. Maghihintay ako rito."
I turned to Vince when I realized that he was talking to someone on his phone.
Binitiwan niya ako para
magtipa ng text, hindi ko alamkung para kanino.
Ngumuso ako at sinusubukang tingnan ang cellphone niya. He seems so serious while
looking at it. Is he
texting the girl he's with? Or Vanessa? Sino kaya?
He turned to me, his cold stare still on. Kahit na sinabi ko na sa kanya ang
nararamdaman ko, I'mstill not
comfortable with him. I can't look at himstraight. I don't even know why we're
here. Gusto kong magtanong
pero nahihiya ako.
Umihip ang hangin. Hinipan nito ang palda ng puting damit ko. He's wearing his tux
while trying to call
P 40-9
someone again. Ano bang pag-uusapan namin dito?
Bumaling siya sa akin at agad akong nag-iwas ng tingin. Nagkunwari akong interesado
sa lahat ng nagsswimming.
Lumipad ang isipan ko sa nangyayari. Is this real? I can't seemto absorb everything
yet. Nananaginip ba ako?
Parang kanina lang umiiyak pa ako dahil may ibang babae siya?
Totoo kaya ang sinabi niya? Iyon ang mga inisip ko habang siya'y abala sa mga
tinatawagan. Kailan ba kami
mag-uusap dito?
Ano pa nga ba ang dapat naming pag-usapan?
Date and time ng kasal? Saan ang kasal? Pwede bang i-avail ko 'yong sabi niya na
kung kailan ko raw gusto?
I-aavail ko 'yon ngayon?
Huh? Baliw ka, Eury! Paano ka ikakasal ngayon, e, gabi na?
"Thank you!" malinaw na sinabi ni Vince.
"No problem, Architect!" isang boses sa likod ang narinig ko.
I turned to themand I realized it was the guard I saw in front of the hotel.
Ngumisi at tumango ito sa akin
bago muling tumalikod.
Sinundan ko ng tingin ang guard at nakitang tumayo siya roon sa poolside, tila ba
nagbabantay.
Is that Vince's bodyguard? Nilingon ko si Vince at nakitang nakapamulsang tumatawag
ulit. Kailan ba kami
mag-uusap?
His eyes flew to me. Nagkibit ako ng balikat at nagresume sa mga iniisip ko. And
just when I'mstarting to
lose myself in my happy thoughts, someone came.
Limang tao ang lumabas sa elevator. Binaba ni Vince ang kanyang cellphone, ganoon
din ang ginawa ni Ate
Reanne na ngayon ay kasama si Kuya Lucas. Behind themis a middle aged woman,
looking corporate with
her grey suit and eye glasses. May dala itong atache case. Sa tabi ng ginang ay
isang babaeng mas bata at
naka corporate attire din.
Sa likod nilang lahat ay isang lalaking may dalang malaking camera. Nagtaas ako ng
kilay at nilingon si
Vince.
He gracefully shake their hand firmly.
"Ate? Anong ginagawa n'yo rito?" tanong ko.
Ngumuso si Ate Reanne at imbes na sagutin ako'y nilahad ang katabing ginang.
"This is Judge del Rosario."
P 40-10
Nakita kong binuksan noong isang babae ang atache case ng tinukoy na judge at may
kinuha siyang mga
papeles doon.
My heart pounded hard when I realize what is it. Nilingon ko si Vince at nakitang
hinihintay niya ang
reaksyon ko. What the hell? Is this even true?
"She's going to officiate tonight's rites," dagdag ni Ate.
"H-Huh?"
Binalewala ni Ate Reanne ang reaksyon ko. But then if she ever make it a big deal,
I would probably faint
right now.
"Pano ang singsing?" she turned to Vince.
"I have it," Vince said.
"Oh! Prepared, huh?" tukso ni Ate Reanne.
"Dapat lang! Inistorbo tayo sa gabi natin, e..." Kuya Lucas hugged Ate Reanne
fromthe back.
Vince licked his lips then turned to me. Ngumuso ako para pigilan ang ngiti.
The cold wind blew my hair and the hemof my dress slowly. Hinagilap ko ang buhok ko
at tinama iyon sa
aking balikat.
Marahang nilagay ni Vince ang takas na buhok sa likod ng aking tainga. Then he
leaned a bit, just enough for
a whisper.
"Akin ka ngayon," he declared like he just won a war.
PHENOMENALWEEEEEHBYEURY?? Sayong sayo baby??????
P 40-11
Kabanata 39
513K 20.6K 19.6K
by jonaxx
Kabanata 39
Passion
Nagkatinginan kami ni Vince pagkatapos parehong pumirma. I can't help but realize
that even though this is so
unplanned, it still feels solemn.
Sa ihip ng hangin galing sa himpapawid, sa katahimikan ng aming mga kasama, sa
munting musika na
nanggagaling sa 'di kalayuan, at sa pintig ng puso kong hindi makapaniwala. I don't
remember feeling this
content the whole time the spotlight was on me. Sa mga araw na ang lahat ng sigaw
ng mga tao ay ang
pangalan ko, hindi ko kailanman naramdaman ang ganitong uring kapayapaan at
kasiyahan.
The happiest moments in life are not actually spent laughing or smiling the whole
time with so many people
around, sometimes it is spent in silence with the people who matters the most.
Hinawakan ni Vince ang kamay ko. In a thick gold wedding band with a crystal clear
diamond in the middle
at sa parehong gilid ay ang pangalan ng pinanggalingan ng singsing, unti-unti
niyang pinadulas ito sa aking
daliri.
Parang pinupunit ang puso ko. I didn't know that getting married hurts so bad.
When it was on, marahan niyang hinila ang kamay ko upang halikan ang singsing. My
breath hitched at his
moves. Seryosong-seryoso at kung hindi ko lang siya kilala ay iisipin kong galit
siya.
"Put this on me," utos niya kahit hindi na naman kailangan.
Nilagay niya ang parehong singsing sa aking palad. Nanginginig naman akong itinutok
iyon sa kanyang daliri.
The flashes fromthe photographer went on and on but it didn't distract me at all.
Ngayon ko lang napagtanto na ang kapal ng singsing ay sobrang agaw pansin sa kamay
niyang walang kahit
anong ibang accessory. Putting this on himwill immediately make his attire
screamthat he's already married.
Hindi gaya ko na nagmimistulang accessory ang singsing o 'di kaya'y parte ng
wardrobe.
"Don't worry, Vince," panunuya ni Ate Reanne na siyang nagpabasag sa katahimikan.
Bumaling si Ate sa akin, looking like she's got a cruel plan for me.
"Kung narealize mong mali ang desisyon mo sa pagpapakasal sa kapatid ko..."
Kuya Lucas started laughing. Umiling din ang sekretarya ng Judge samantalang ako'y
napasinghap na sa takot.
"I'mjust reminding you that this has grounds for annulment."
P 41-1
Nalaglag ang panga ko. Sinulyapan ko si Vince na ngayon ay nakangisi at nakatingin
kay Ate Reanne. Ano?
Pwede kaming ma annul?
"I'll marry her again with your parent's knowledge and in front of everyone," sabi
ni Vince habang tinitingnan
ako.
Ang takot sa aking puso ay agad na naglaho. Unti-unting bumaba ang aking balikat.
The judge reminded us of so many things. Pareho kaming nakinig na lamang sa mga
sinasabi habang si Ate
Reanne at Kuya Lucas ay nagyayakapan at ganoon din.
"Speaking of Momand Dad, nasa ospital sila ngayon. Hindi parin nanganganak si Ate
Lyanna."
Kinabahan agad ako. I don't know what my parents will say or do kapag nalaman nila
ang nangyari ito. It's
been six months or more, too, since the last time I saw them. Noong pinalayas ako
sa amin, hindi na ako
muling bumalik. My Dad would definitely bring up that topic and I don't want to
regret more.
Tumawag naman si Mommy at Daddy noong nag blockbuster ang movie ko. They
congratulated me but they
never showed up for my parties. Hindi rin namin na pinag-usapan ang tungkol kay
Vince. Pakiramdamko,
may sama parin sila ng loob sa akin sa parteng iyon.
Tumango ako at inisip kung dapat ba akong pumunta roon. Tinapik ni Ate Reanne ang
aking braso.
"If I were you, hintayin mo na lang na manganak na si Ate bago mo sabihin 'to kay
Mommy at Daddy? And
besides, I'msure Daddy would call for a press conference immediately kapag nalaman
niya na ganito."
Napakurap-kurap ako sa sinabi ni Ate Reanne. Tama rin naman siya sa sinabi. I
suddenly wonder kung may
binanggit bang ganito si Vince kina Mommy at Daddy?
"What's your plan, Vince?" Ate Reanne turned to him.
"I need to go back to Costa Leona for tonight," ani Vince.
Nagulat ako roon. I know that he needs to go because of Milo pero hindi ko na
inasahang matutuloy pa siya
gayong paniguradong late na siya sa kanyang flight. It's nine thirty in the evening
and even if we're just in
Pasay, hindi na siguro kakayanin pa. Well, unles if we move the flight?
Nilingon ako ni Ate Reanne. Kitang-kita ko sa kanyang reaksyon ang pagtatanong.
"Uh, how? If you're seen-"
"I don't mind if we're seen, Ate," agap ko nang napagtanto kung ano ang inaalala
niya.
I have a tell all article coming. Anytime this week lalabas iyon. There's no
stopping it.
"A chopper is waiting for us on the next building. Mahihirapan na kasi kaming
kumuha pa ng eroplano."
Everything was too fast. I can't believe that my sister understood his words better
while I amstill clueless.
Hindi maabsorb ng utak ko kung ano talaga ang gagawin namin.
P 41-2
"Oh! Well, that's great? Is there a helipad near your house in Costa Leona?"
Tumango si Vince. "Mayroon sa The Coast."
"Oh! Then, why don't you both go now? Kahit pa sobrang higpit ng seguridad dito, I
don't think her
paparazzis are sleeping yet."
Pagkatapos magpasalamat sa mga dumalo ay nasa cellphone na ulit si Vince.
Sinalubong kami ng dalawa
pang naka itimna lalaki, siguro'y parte ng kanyang security team. Ate Reanne, Kuya
Lucas, and the three
others didn't come with us para hindi masyadong halata.
Sa sasakyan ay nagdadrama na si Amer sa kabilang linya.
"I can't believe you, Amore!" Nanginginig ang boses niya. I'mnot sure if he's
overreacting or he's just really
mad. Sa bagay, siya itong lubusang nag effort sa mga pinaggagagawa namin noong
nakaraan at ngayon siya pa
mismo ang hindi nakadalo.
"Amer, hindi ko kasi alam-"
"I was with you the whole time you chase him! Sa Spain, Hong Kong, dito! Tapos sa
huli, hindi ako kasama
sa kasal? Ano ba naman 'yan?" he cried.
"I'msorry, Amer..." iyon lang ang nasabi ko dahil medyo abala na kami sa
pagmamadali patungong elevator
at akyat ulit sa isa pang building kung nasaan ang chopper na sinasabi ni Vince.
Although we are very secured by his guards, I don't see the need for it anymore.
Pero dahil mabilis ang
pangyayari, hindi ko pa masabi sabi kay Vince kung bakit.
"Iyan lang ang masasabi mo? At nakakatampo si Vince! Hindi man lang siya humingi ng
tulong sa akin! I
know how to keep a secret so bakit niya kailangang ilihimsa akin na ganito ang
plano niya?"
Umirap ako. I doubt it. He knows how to keep a secret? Really? Well, he does. Kaso
minsan nadudulas ang
bibig niya at sa maling timing pa.
"I hate you, Eury! I've been a good friend to you tapos ngayon ganito? Ito ang
isusukli mo sa lahat ng ginawa
ko? You did not invite me on your wedding when all this time I thought I'll be a
maid of honor!"
Nakinig ako sa kanyang mga hinanakit. But I can't take himseriously, I don't know
why.
"And Vince? Napakawalang hiya niya! Ilang taon akong boto sa kanya tapos ganito
pala ang mangyayari!?
Friendship over na tayong dalawa! At sabihin mo kay Vince na hahanapan kita ng
ibang lalaki. Ilalayo kita sa
kanya!"
"If you want, I can give my phone to himpara mag-usap kayong dalawa."
"Sige!" He cleared his throat. "Ibigay mo! Sabihin mo rin sa kanya na tutol na ako
sa inyo-"
Hindi ko na pinatapos ang kaibigan. I gave the phone to Vince. Nagtaas ito ng kilay
ngunit sa huli ay
tinanggap parin ang cellphone ko.
P 41-3
His first word was a whisper kaya lumapit ako ng konti para marinig pa iyon. He
glanced at me when he
realized who I'mtalking to.
"Don't worry, I'll marry her again."
Iyon lang ang sinabi niya. Konting pagkakatigil at binigay na agad sa aking ang
cellphone.
Kumunot ang noo ko at tinanggap iyon. Nilagay kong muli iyon sa aking tainga at
naabutan ko ang malambing
na boses ni Amer at ang hagikhik niya.
"Ay! No problempala..." humagikhik muli siya.
Ang baklang 'to! Kapag si Vince ang kausap biglaang magiging mabait?
"Amer!" saway ko.
Natigil siya sa kalagitnaan ng hagikhik. He cleared his throat again. Akala niya
hindi ko siya nahuli.
"Oh! Ayos na... Asan na kayo?" he said like nothing happened.
I sighed. Imbes na intrigahin ko siya sa naging reaksyon ay sinabi ko na lang sa
kanya ang mga detalye.
Hindi ko na siya marinig nang nasa helipad na kami kaya pinatay ko na ang
cellphone. Vince held out his
hand for me nang pumasok ako at sumakay.
Nasa himpapawid na kami nang napagtanto kong wala akong ni isang damit. All I have
is this white dress and
nothing else. Not even an underwear.
When the chopper landed, nawala naman agad sa isipan ko iyon. Lalo na noong nakita
ang isang cake na
gawa ata sa hotel na iyon. It has Milo's name on it. Iyon ata ang dadalhin ni Vince
para sa kanyang
pamangkin.
I remained silent the whole time we were together inside the van down to their
ancestral house. Lalo na dahil
abala parin siya sa katawagan. I suddenly don't know how to actually react when
we're both alone again and
in a private room.
Uminit ang pisngi ko nang narealize na dito nga pala ako sa kanila matutulog. Saan?
Wala na ata sa kanila ang
mga kasamahan ni Andres na Engineer kaya pwede na ako sa ibang kwarto. But we're
married so... and
besides may nangyari na sa amin... well, I'mnot saying that something should happen
right now! Of course
not!
Una siyang bumaba sa van. Cassandra, Andres, Milo, and Wanda were all waiting in
front of their yard. Para
bang insahan talaga nila ang dating namin... o niya.
"Bakit ka ba natagalan? Matutulog na sana si Milo, e!" panimula ni Cassandra.
Wala silang alamsa nangyari.
"Akin na, Vince, 'yang dala mo," si Wanda at kinuha na ang dalang box kung saan
nakalagay ang cake.
P 41-4
Vince turned to me when he realized that I did not come out of the van, yet. Ngunit
nang napalapit si Wanda
sa kanya ay nakita agad ako nito.
Her face rested fromher usual serious or almost grumpy. Pero mas lalo lang akong
kinabahan. She never
liked mo for Vince and to know now that I'mhere, for sure, maiinis iyon. Paano na
lang kung malaman niyang
kasal na kami.
"Come here."
Nilahad ni Vince ang kamay niya sa akin. Nanuyo ang lalamunan ko kaya tumango na
lang ako at tinanggap
ang kamay niya. Bumaba ako ng van at nakita ko kung paano parehong nakatingin lang
ang lahat except for
Milo.
When Milo saw me, he immediately ran towards me. Sinalubong niya ako ng yakap.
Yumuko ako para
yakapin din siya pabalik.
"Happy birthday, Michaelangelo!" bati ko.
He smiled for a moment pero ilang saglit ay tumingala na siya kay Vince na parang
may napagtanto.
"We're married."
Isang buntong-hininga ang narinig ko galing kay Wanda. Natatawang lumapit si Andres
habang tinatampal ni
Cassandra ang braso nito.
"Stop it!" saway sa kasama.
"You're married to Tito Vince, Ate Ganda?" Milo turned to me. Mukhang hindi
naniniwala sa tiyuhin niya.
I smiled and nodded simply.
Pinasadahan ng tingin ni Milo ang damit ko. The look of shock on his face is
evident. Pagkatapos ay si Vince
naman ang nilingon niya.
Gulat si Cassandra nang lumapit. Sumulyap ito sa akin bago kay Vince. Punong-puno
ng katanungan ang mga
mata pero hindi na itinuloy.
"Pumasok muna tayo sa bahay. Lumalalimna ang gabi."
Bago ako sumunod ay pare-pareho kaming natigilan nang nakitang tahimik na umiiyak
si Milo. I smiled and
got hurt at the same time. Mabilis kong pinalis ang mga luha sa kanyang mga mata.
Inangat siya ni Vince kahit
pa panay ang suntok nito sa kanyang balikat. Vince smirked at himdahilan kung bakit
mas lalong nagalit si
Milo.
"Don't worry," bulong niya rito. May iba pa siyang binulong na napatango na lamang
si Milo pero hindi ko na
narinig.
Cassandra smirked and then turned to me.
P 41-5
Pare-pareho na kaming tumulak patungo sa loob ng bahay nila. Nakabukas ang TV sa
sala. Pagkababa ni
Vince kay Milo ay agad itong bumaling sa akin.
I amawkwardly standing beside him, confused kung ano nga ba ang gagawin ko rito.
Lalo lang akong
kinakabahan sa katahimikan ng lahat. Walang umiimik kundi si Andres na panay ang
congrats kay Vince.
Mas lalong awkward dahil nakagown parin ako hanggang ngayon. Vince looked at me
fromhead-to-toe. For
a moment, naalala ko iyong unang tapak ko rito. Ganitong ganito iyong naramdaman ko
noon. I feel so out of
place and awkward. Ang pinagkaiba lang ngayon, kasal na kami ni Vince.
"Can I... use the bathroomor change into something c-comfortable? And... uh, where
do I sleep?" nagaalilangan
kong sinabi.
Nagtaas siya ng kilay. Like my questions were all ridiculous. "Sa kwarto ko. May
mga damit ka pa roon."
"Oh!" Dahan-dahan akong tumango nang 'di siya tinitingnan. "Th-Then I'll go now."
"Bukas na lang natin kainin itong cake? Para makapagpahinga kayo. I believe you had
a long day?" si
Cassandra sabay ngiti at lingon sa kay Milo na ngayon ay inaantok na nakahiga na sa
sofa.
Tumango ako at tumulak na patungong kwarto ni Vince. Nothing has changed in his
room. Lahat ay nasa
parehong ayos, syempre ay hindi na siya marahil bumalik pa rito simula noong umalis
kami.
Inangat ko ang aking kamay galing sa ilalimng bathtub. It revealed the two rings
Vince had given me.
Hanggang ngayon, hindi parin ako makapaniwala na kasal na nga kaming dalawa. I know
I never got really
comfortable with himpero pakiramdamko mas lumala lang ngayon kumpara sa dati. Well,
it is
understandable since the last time we saw each other was when we broke up. At ilang
buwan akong
miserable kaya hindi pa magsink in sa akin na kasal na nga kami.
My phone beeped. It's Amer again kaya tinanggap ko ito, in loudspeaker so I could
relax better.
"What?"
Sinikop ko ang mga bubbles sa bathtub at unti-unting ipinahid sa aking braso.
"Ang ex mong magaling iniissue ka."
Natigilan ako pero sa huli ay nagrelax din. Whatever Zander is going to do right
now, I don't care anymore.
Alamni Tita Daisy iyon. Kaya siguro hindi na rin niya ako binalitaan sa kung ano
mang ginagawa ni Zander
ngayon.
"Nasaan ka? Do you have a television? It's actually live, Amore. At this hour,
nabuking siya na may bahay na
raw kayo at planong magpakasal?"
What the hell?
"Kasasabi niya lang na alammo raw ang tungkol dito? Do you know this address?" He
mentioned a familiar
address that jarred me. "Kahit tanungin pa raw si Eury, alamniya na raw ito. O
sige. Ako magtatanong sa'yo,
P 41-6
do you know that address?"
"Yes, but..."
"Oh my God! You got married to Vince and you let your ex build a house for you?"
Umayos ako sa pagkakaupo, unable to relax now.
"Amer, 'yan 'yong tinutukoy ko sa'yong lote noon!"
"Guess what, the mansion is already done. Kumalat na ang pictures ng bahay n'yo ni
Zander at ayon sa kanya,
you two are just waiting for the right time to get married!" Amer laughed
hysterically. "Sorry, Zander,
naunahan ka!"
Pumikit ako ng mariin. I cannot believe that Zander is doing this! Alamniyang hindi
totoo ang pinagsasasabi
niya pero ganito parin! What the hell?
"What channel? And my God!"
Nilingon ko ang pintuan ng bathroom. Iniisip kong bukas ang TV kanina bago ako
umalis. For sure nasagap ni
Vince ang balitang iyon. And I never mentioned it to him.
"The house is nice, actually. Buti 'di si Architect ang pinagdisenyo niya. Well,
hindi naman siguro
tatanggapin ni Vince iyon kahit pa hindi siya galit kay Zander dahil masyadong
maliit na project iyan para sa
kanya. Kahit pa sabihing bahay ng artista, 'di ba? But anyway, the netizens are
very amazed! They find it
sweet. They said you two needs to get married immediately. Oh the pressure on you,
Amore..."
Fuck Zander! Ba't niya ginagawa 'to?
"Amer, ibababa ko lang 'to. I want to see what's happening."
"Okay. Paparinig na lang ako na hindi 'yon totoo."
"Thank you!"
Binaba ni Amer ang tawag. I Googled the issue and saw all its details, maging ang
itsura noong mansion na
ipinatayo ni Zander para sa akin. My heart is beating so fast at ang takot ay
nanunuot sa akin.
Lalo na noong sinubukan kong mag-online sa aking mga social media accounts like
Instagramand Twitter but
I couldn't log in!
Mabilis akong nagtipa ng mensahe kay Tita Daisy at sa manager ng aking social media
accounts na kinuha
simula noong sumikat ako ng husto!
Ako:
Tita Daisy, good evening po! Just want to know why I can't log in to my social
media accounts?
Accounts Manager:
P 41-7
Good evening, Sir. Is there a problemwith my accounts? Hindi po ako makalog-in.
Nagmamadali ako sa pagbibihis. Ni hindi ko na inisip ang sinuot ko o ang ayos ko,
basta lang ay
makapagbihis ako.
Lumabas ako ng bathroom. Lito pa ako kung alin ang uunahin ko, ang tawagan si
Zander o ang bumaba. But
clearly, Cassandra said that we should sleep now. Kaya lang si Vince, nasa baba
parin!
Palabas na ako ng kwarto nang narinig ko ang usapan sa baba.
"You think wala siyang alam?" It was Cassandra's low voice.
"Iyan na nga ba ang sinasabi ko, Vincent. Mahirap makipagrelasyon sa artista. Lalo
na kung papakasalan mo.
Ngayon, tingnan mo ito."
"You never liked her, Wanda," si Cassandra.
I stopped. Nasa isang baitan na ako sa hagdanan ngunit tumigil ako para makinig.
"Maganda 'yon, Vince. Bukod pa sa hindi ko nagustuhan ang ginawa niya sa'yo noon.
Hindi rin ako
naniniwalang mapapanatag ka riyan ngayon lalo na't artista pa," paliwanag ni Wanda.
Humalakhak si Cassandra. "Let us stop questioning him. I don't think he'd marry her
immediately if he isn't
sure, Wanda."
"Kahit noon naman, e. I remember how we went to Cavite for their mall show kahit pa
alammong hindi ka
rin makakalapit," si Andres.
"What?" gulat na sinabi ni Cassandra.
"And that school show? Visit and project, my ass. You were stalking her, Vince!"
"I seriously had a meeting with a client, Andres," medyo mababang boses ni Vince.
"Ah! You can't fool me, Architect!"
"Kailan 'yan?" halos umalingawngaw na boses ni Cassandra sa buong bahay.
"Noon! Bago pa iyon napadpad dito! Your brother was a lovesick stupid maniac
stalker-"
"Shut up, Andres! Totoong may mga meeting ako sa lugar na iyon-"
"Well I wonder who sets the meeting up? Who's deciding where to meet? You know
what? Buti na lang
napadpad iyon dito, kung hindi usad pagong ka rin. Papatulong ka pa sa Daddy noon,
e, may boyfriend naman
pala? Ano 'yon, may plano kang sulutin?"
Kinagat ko ang labi ko habang naririnig ang mura ni Vince kay Andres.
"Vince, is this true?" Cassandra sounded so concerned.
P 41-8
"Cass-"
"Hindi ko pa narinig itong mga sinasabi ni Andres, ah? Totoo ba 'to?" naririnig ko
ang pagsunod ni
Cassandra kay Vince.
Umatras ako at nagpasyang hindi na tumuloy sa pagbaba. Ngumiwi ako, may kung anong
nararamdaman sa
aking tiyan.
"My God, you're worse than my son!"
Humagalpak sa tawa si Andres. "A star surrounded by fans and bouncers can't mingle
with a busy Architect
like him, Cassie. So how do you expect himto meet her again, then?"
Wanda groaned and cleared her throat.
"Paano naman itong bagong paratang sa kanya ngayon? Totoo kaya ito? Hindi ba
pwedeng sabihin sa kanya
an tumigil siya sa pag-aartista? Kahit pareho pa kayong hindi magtrabaho buong
buhay n'yo ngayon,
manganak ng marami, at mamuhay ng marangya, paniguradong hindi mauubos ang pera mo
kaya bakit pa
kailangan niyang magtrabaho ng ganyan?"
"I can't do that to her. I promised I'd give her what she wants. Kung masaya siya
sa ginagawa niya, hindi ko
hihingin sa kanya ang itigil ito."
Humilig ako sa dingding at tumingala. Suminghap ako, nagbabara ang sakit sa aking
lalamunan.
"Pero Vince, mahirap ang ganitong buhay-"
"Pinagkaitan siya nito ng kanyang mga magulang, Cassandra. I don't want her to feel
suffocated and in jail
when she's with me."
Natahimik silang lahat. Nabasag lamang nang tumunog ang mga paa ng isang silya.
Humalakhak sa boses ni Wanda. The other three remained silent.
"Kahit na labag naman sa'yo?" Wanda asked.
Nobody answered. Nakakabinging katahimikan muli ang bumalot sa usapan nila. Ngumuso
ako at naghintay
pa ng sasagot ngunit singhap na lang ang narinig ko galing sa matanda.
"Mahal mo nga. Siya-"
She stopped mid sentence when my phone rang. Sa sobrang tahimik at sa lalimng gabi,
dinig ata ng buong
barangay ang pagri-ring ng cellphone ko.
Sa pagkakataranta ay agad akong tumakbo patungo sa aking kwarto. I don't want to
answer it because I'm
panicking but I realized that I should because it was Zander and it is important to
talk to himright now!
"Zander," salubong ko, hinahabol pa ang hininga.
P 41-9
Madrama lamang siyang bumuntong-hininga sa kabilang linya. Naupo ako sa kama at
agad na tinabunan ang
mga paa. My face heated when I realized that I've been too crazy to eavesdrop on
their conversation! Tapos
ngayon, eto?
"Did you hear the news?"
Pumikit ako ng mariin at kinalma pa ang sarili ko bago ko tuluyang sinagot.
"Bakit mo 'to ginawa? I didn't know-"
"You know about the lot. Don't tell me you'll deny that."
"Zander," I groaned. "Why did you do that? We're not together! You're creating an
issue about us! You're
almost lying to the fans about us! I didn't even know that you build a house!"
Bumukas ang pintuan dahilan ng mas lalong pag-aluburoto ng puso ko. My heart
pounded on my ribcage so
fast and hard that it hurt. Sumulyap si Vince sa akin, umawang ang bibig ngunit
agad na tinikomnang nakitang
may kausap ako.
"You can't deny that you know that the lot is yours. Sa bahay, alamng lahat na
surpresa iyon kaya natural na
hindi mo iyon alam."
Oh my God! This is ridiculous. I just have no words for it.
Halos hindi ko makuha kung anong mga sinabi ni Zander. 'Tsaka lang ako nakahinga ng
maayos nang pumasok
si Vince sa banyo at sinarado ang pintuan. Kinagat ko ang sariling labi bago
nagsalita.
"Please stop the issue now. We'll talk when I get back. I'll schedule a press
conference." Dahil panigurado sa
issue na ito, hindi na kaya noong article. "I'malready married."
Hindi siya agad nagsalita. Wala na akong pasensya pa para hintayin ang reaksyon
niya.
"You're kidding, right?" natatawa niyang sinabi. "You're just creating an excuse to
say no."
Sukat sa sinabi niya alamkong wala na akong ibang rason na paniniwalaan niya. I
cannot talk to himwhen
his mind is clouded with this kind of thinking. I cannot deal with it right now
especially that there are so
many other things I need to deal with. Kailangan pa naming mag-usap ni Vince. For
sure he knows about the
news.
Pinatay ko ang cellphone ko para hindi niya na ako macontact. I covered myself with
the all white comforter
and tried to close my eyes while waiting for Vince. Well, pwede naming pag-usapan
iyon bukas na lang.
Iyong medyo humupa na ang balita. Kung makakatulog ako ngayon, e di, ipagpapabukas
natin. Pero dahil dilat
na dilat ako at tila nagkape sa sobrang bilis ng puso, walang pag-asang makatulog
ako ngayon.
When the bathroomdoor finally opened, dilat na dilat din ang mga mata ko. Agad ko
siyang nakita. At kahit
pa madilimay may ilaw galing sa labas dahilan ng pagiging klaro ng tingin niya rin
sa akin.
Wearing black shorts, topless with a small white towel on his shoulders, and hair
long and damp fromthe
shower, he walked gracefully and proudly like a lion on his territory.
P 41-10
Huminga ako ng malalimat sinubukang magsalita ngunit wala akong masabi. My heart is
too violent. My
body won't cooperate.
"Who called?" he asked without looking at me.
Naisip ko tuloy kung talaga bang nagustuhan niya ang agarang pagpapakasal sa akin?
Hindi kaya nagsisisi
siya ngayon?
Ang isiping totoo ang lahat ng sinabi ni Andres ay tanging nang alu sa akin. That
maybe he wanted this from
the very beginning. That maybe, while I was so confused with the extremeness of my
feelings towards him,
he was already sure what he's feeling towards me.
"S-Si... Zander, uh..."
Bumaling si Vince sa akin habang pinupunasan ang buhok ng tuwalya. The small light
illuminated all the right
places of his body. Para akong nabilaukan nang narealize na panay na ang tingin ko
sa kanyang katawan.
Fromhis chiseled chest down to the deep v of his belt.
"He gave you a house?" bakas ang lamig sa kanyang boses gaano man niya pinilit na
maging kaswal.
Umahon ako sa pagkakahiga. Bumaba agad ang comforter sa aking baywang. I saw his
eyes went on my chest
then he looked away with clenched jaw.
"That was before these all happened. I mean, bago pa nangyari ang Romblon."
Vince nodded. Mas nakakatakot talaga siya pag tahimik.
"May bahay na kayo ngayon, kung ganoon," sabi niya habang nilalagay sa rack ang
tuwalya.
"Uh, no. Hindi ko tinanggap 'yon. He built a house fromit without my knowledge
and..."
Nagkatinginan kami. I know that look so well. Huli kong nakita ang tingin niyang
ito ay noong naabutan niya
akong mag-isa sa liblib na lugar na iyon. Mas lalo akong kinabahan.
"Vince, totoo! I..." umiling ako. "Didn't know that he built a house for me. Isa
pa, sinabi ko na sa kanya noon
pa na wala na kami. Hindi kami nagkaroon ng relasyon sa mga buwan na wala ka. I
never had feelings for
him. I clearly told himthat we're done. Na wala na siyang aasahan sa akin."
Vince nodded again. Hindi ko malaman kung iniisip niya bang nagsisinungaling ako o
naniniwala.
Naghahanap ang mga mata ko ng maaari pang idagdag sa sinasabi ko pero wala na. He
looks so unpleased
and unhappy. I'mscared that he realized it was a wrong choice to immediately get
married after a long time
with no communication. Naupo siya sa paanan ng kama nang 'di ako tinitingnan.
"Hindi ko alamkung bakit niya ito ginagawa ngayon. Maybe... Maybe he felt
threatened..."
Ngumuso ako. Gusto ko nang maiyak. Ayokong magsisi siya. Ayokong isipin niya na
pagkakamali ito.
"Sinabi ko sa'yo noon na bibigyan kita ng bahay, tumanggi ka," he said.
P 41-11
I slowly crawled to finally get closer to him. Nilingon niya ako. Heated eyes bore
into me. Ngumuso ako at
nagpaawa.
"Now the news says you have a titled lot fromanother man. Alammo ba ang tungkol sa
lupa? He said the
house should be a surprise, were you surprised?" naririnig ko ang tabang sa boses
niya.
Umiling ako, bigo. "Well, I know about the lot fromthe very beginning but hindi ko
iyon tinanggap-"
"Come here," putol niya sa akin sa isang mariing boses.
Like a scared kitten, I crawled towards him. Bago pa ako tuluyang nakalapit ay
hinigit niya na ako. Without
effort, hinawakan niya ang baywang ko at tinulungang maangat nang sa ganoon ay
naisalampak sa kanyang
kandungan.
Ang malaking kamay niya sa aking likod, bilang suporta, ay tila bakal. Napasinghap
ako sa kanyang ginawa.
Sinubukan kong ilapat ang mga paa ko sa sahig ngunit kahit ang daliri'y hindi
naabot ang sahig.
His nose rested on the soft part of my jaw. Suminghap siya. Ang isang kamay niya'y
pinagtabi ang aking mga
hita para hindi ako maging malikot.
"I can build a better looking house than that," bulong niya.
Ngumiwi ako. "Hindi ko bahay 'yon, Vince."
"Well, it has your name in it."
"Hindi ko 'yon kukunin. Wala akong pakealamdoon," sabi ko.
"Are you on the pill?" he suddenly asked.
What? Uminit ang pisngi ko. Pati ata ang braso ko at leeg ay uminit na rin sa
tanong niya.
"W-Well, uh, noon... N-Ngayon hindi na."
He breathed. He smells so good. Like aftershave, musk, and mint. His huge hand
rested on my thighs, almost
covering half of it.
"I promised Michaelangelo a girl who looks just like you, what do we do about it?"
he said innocently.
"Huh?" Namilog ang mga mata ko sabay tingin sa kanya. Napakurap-kurap agad ako nang
unti-unti kong
naintindihan iyon. "Well, p-pwede. I mean... hindi ako pumirma ng kontrata na sa
istasyon at sa kahit anong
trabaho dahil..."
Dahil... gusto kong kasama siya... at pwedeng bumuo ng pamilya.
"You did?" pabulong niyang tanong.
Ang bawat paghinga niya sa aking tainga ay nakaliliyo. Para akong kinikiliti but I
didn't bother on stopping
himfromdoing that. In fact, I'maddicted. Damn.
P 41-12
"Tell me about it?" he whispered again.
Ngumuso ako at kumunot ang noo. Can we talk about it later? Alamko namang marami
kaming dapat pagusapan
pero pakiramdamko mababaliw na ako rito.
Hinawakan ko ang kanyang kaliwang braso. Nakita ko ang pagdapo ng kanyang mga mata
sa kamay ko. I
traced the canals made by the properly chiseled biceps. Nahihilo ako sa
nararamdaman ko ngayon.
"You're leaving your passion?" he whispered, still determined to be answered.
"Alamba ng lalaking iyon."
His biceps clenched firmly. Kinagat ko ang labi ko nang naramdaman ang reaksyon
niya. His hard on feels so
evident. Nilingon ko siya at ngumisi ako.
Umigting ang kanyang panga at hinagilap ang aking kamay na siyang nanunuya sa
kanyang braso.
"Sagutin mo 'ko..." banta niya.
"Well," I laughed erotically. "I... I... I'mjust looking forward to... a tell all
magazine article..."
Kumawala muli ang kamay ko at muling binalikan ang kanyang braso. Using my nail, I
slowly carressed his
arm.
I suddenly wonder it was painful to ride on his hard on right now. Hindi niya ba
ako ibababa o ano?
"And maybe, papatawag ako ng press con about my exit in showww.... biz," I smirked.
"Nagtaas siya ng kilay sa akin.
"I've proved it already. I-I don't want anything more fromit... Vince... There are
more important... things."
"Like?" he probed.
Hindi ba siya napapagod kaka tanong? Obvious na kung anong nararamdaman niya tapos
gusto niya paring
magtanong?
Hindi ako nagsalita. I'mdizzy. I started grinding on him, teasing his arousal.
Mariin niyang hinawakan ang
hita ko para matigil ngunit sa likot ko'y hindi niya na ako napigilan.
"What's more important than it, Eurydyce?" he asked.
Nang hinawakan niya ang likod ng tuhod ko, parang may libu-libong boltahe ng
kuryente ang gumapang sa
aking katawan. He parted my legs. Nilagay niya sa kabila ang isa, so he'd position
in between my thighs. Mas
lalo akong nanuya sa pamamagitan ng ginagawa.
He licked his lower lip and closed his eyes tight. Nang dumilat siya'y nanghina na
ako. It's past time, Vince,
damn it! I want you with blind need and you're here to talk like you're not
affected?
His heated eyes bore into me like spear forcing its way to a territory that once
was mine, now his.
P 41-13
Ang tinig ng napupunit na damit ang tanging narinig ko nang inatake ni Vince ang
aking labi ng halik. His
violent hand teared down the soft material of the night gown I'mwearing. I gasp at
the thought that maybe I
don't have any other clothes left in his closet! Paano bukas?
Ang kanyang mga halik ay naghahanap at malalalim. He tilted his head making me moan
in so much desire
and wanting. He made me answer his kisses with equal intensity and action.
Naramdaman ko na lang na wala na ang aking damit noong ang init ng kanyang palad sa
aking dibdib ay
naghari. I stopped kissing to try and look at his hand on my chest. Pareho kaming
tumigil at tumingin doon
dahil sa ginawa ko.
His thumb carressing softly my peaks while cupping my whole breast gently. Kinagat
ko ang labi ko at nagangat
ng tingin sa kanya. He looked lost in desire and passion. Tumindig ang balahibo ko
nang nakita ang
ekspresyon niyang masyadong naakit at nawawalan ng kontrol.
He attacked my lips again, then my jaw, then down my neck. I craned it to give
himproper access to it.
Tumigil siya sa aking dibdib. Pinagtabi niya ang aking mga hita at sa isang galawan
ay binaba ng walang
pahirap-hirap ang natatanging saplot sa akin. He took it down to my knees.
Tinulungan niya rin akong iangat ang isang paa para makawala iyon habang patuloy
siyang humahalik sa
aking leeg. When he successfully did it, inangat niya na ako sa sa kanyang baywang.
I moaned when I felt him. Only the material of his shorts is in between us. Gamit
ang malapad na kamay ay
pinirmi niya ako sa posisyon para lang maangkin ang aking dibdib.
Covered with his hot and soft lips, he sucked on me like it was the best thing on
the planet. Pilit akong
dumilat at tumingin sa kanya. I saw himlicking and slowly dipping his mouth on it.
His tongue played and
teased the other before finally sucking it again.
"Vince! Oh!" I cannot contain it anymore.
Gusto kong pigilan ang sarili ko sa takot na marinig ng lahat ang ginagawa namin
but when I felt his finger
softly feeling the most sensitive part of my body, I lost it.
He cradled my head and supported it to stop it fromfalling back. He thrust his
mouth deeper on mine habang
ganoon din ang ginawa niya sa baba.
In an erotic voice, I called him. Hindi ko alamkung bakit ko siya tinatawag dahil
wala na ako sa sarili ko.
In an almost violent move, he put me down on the edge of the bed turning our
positions. Siya na ang nasa
itaas ngayon, ako'y nasa baba. He spread my legs so far apart that my face is
already boiling.
"V-Vince!" I said, panicking.
Naramdaman ko ang ginawa niya. He parted the folds of my flesh. He rubbed the
sensitive bud while he's
trying to position himself in front of it.
"Vince!"
P 41-14
Pilit ko siyang inabot. Hindi ko alamkung anong gagawin ko. But then he reached for
my hand. Pinagsalikop
niya ang mga daliri namin habang hinalikan niya na ako roon.
I pushed my head back and started to feel so many forbidden sensations. I can't
believe that this awkward
position is exciting me beyond what I had ever known.
My skin heated. Malamig man, naramdaman ko ang pamumuo ng pawis sa aking dibdib. I
bit my lower lip as
i finally enjoyed the way he delve his tongue on me and suck on it. Umaalon na ang
aking tiyan nang
naramdaman iyon.
I can almost hear and feel the wetness of my folds. sa kahihiyan ay gusto ko muli
siyang itulak!
"Vince... Vince..." I pleaded when I felt it slowly and surely bringing me on top
and exploding in a spiral
manner.
Tumigil siya at bahagyang humalakhak habang patuloy ang pulso sa aking loob. He
lets go of my legs so I shut
themimmediately. Pero bago ko tuluyang nagawa iyon ng buong lakas ay pinarte niya
na iyon gamit ang mga
tuhod.
"Not yet, baby," he whispered and started kissing my chest again.
Pagod ko siyang tiningnan. His lips popped on my taut peak. He sucked on it giving
me a sharp sensation.
Tumigil siya at ginawa iyon sa kabila.
He grinded his erection on the soft folds in between my legs. His brutal and
sensual movements annihilated
my thoughts and embarrassment. Sinabayan ko ang ginawa niya.
He stopped kissing my chest. Dumilat ako at nakita siyang kagat ang pang-ibabang
labi na tila nagpipigil. I
mirrored his face, pwera sa pagpipigil dahil hindi ko na talaga kaya.
"Fuck!" he cursed so loud.
With it was his harsh movements, like a whirlwind forcing its way into an uncharted
territory.
He lifted my left leg, hooked his armunder my thigh, holding it wider apart. I felt
completely open and
unable to control anything. He thrust so hard cursing in an erotic way. For
seconds, my senses narrowed only
to the beating of my heart. Nabingi at nabulag ako sa sakit na naramdaman.
"It's okay, baby," he whispered and then he kissed me on my neck. Shallow and
teasing.
Tumango ako at tinanggap siya ng buo. I started relaxing because of his kisses.
Kahit pa ganoon ang posisyon
namin, nararamdaman ko na kinokontrol niya lang ang sarili niya. His muscles were
all firmlike he's trying
to man everything, even his desire.
Kaya naman nang sinubukan kong gumalaw ay pinigilan niya ako. Dinagan niya ang
sarili niya para matigil
ako but then the I started moaning because of the pleasure I'mfeeling, his control
shattered into pieces.
He cursed. Inangat niya ang katawan, ganoon din ang aking hita. He hurled on me,
lightning speed. He
growled when I moaned longer. The pleasure gathered in between my thighs. Wala na
akong depensa sa bilis
P 41-15
ng mga sensasyon.
With every inward thrust, the sensation ruthlessly augmented. Alamna alamniya ang
ginagawa kahit pa
maging siya'y wala na ring kontrol sa sarili.
Hinawakan ko ang kanyang braso bilang supporta. My voice reverberated in the whole
roomwhen I felt
myself explode while he was thrusting hard and deep in me. The spasms dragged me to
immobility.
Mas lalong bumilis ang ginagawa niya. He pounded in me fast and deep until I felt
himspill inside me. He
growled, his head up as I felt his spasms inside me. Pawis na pawis siya. His chest
is covered with sweat
and light dusting of hair.
Sa huling mabigat na hininga ay bumaba siya para bahagya akong daganan. Uminit ang
pisngi ko.
"I love you," bulong ko.
He smirked. Umawang ang bibig niya parang may sasabihin. Nagtaas ako ng kilay dahil
alamko na pareho
kami ng iniisip.
That... After everything... After all the hate... After all the things I've done to
him... After accusing himof so
many ugly things... after saying that I hate himso, so much... here I amon his bed,
panting and satisfied, with
his fluid spilled in me. Damn it, Eury! You fool!? Ngumisi ako.
He shut his mouth up and looked at me cockily instead.
"Noon, it's you and architecture. Right now, it's you... alone," he whispered,
talking about his passions.
I smiled and started tracing the canals of his chiseled chest.
"I love you," he whispered.
Mas lalong lumapad ang ngisi ko at mas lalong humina ang paglalandas ko ng
hintuturo sa kanyang balat.
He groaned. I felt his arousal on my stomach again.
Nagkatinginan kami. Umiling siya at pumikit ng mariin.
"Baby, I want you again," he said huskily.
Humalakkhak ako at inabot ang kanyang labi para mahalikan.
Jahahhahahahhaako nalang pls, pede din ako mging anak hahha Bwisetajajajja
P 41-16
Kabanata 40
503K 21.9K 12.1K
by jonaxx
Thank you for giving me the opportunity to write my thoughts. Thank you for giving
me the opportunity to be
heard. Thank you for being patient with my imperfections. And thank you for
standing by stories until now. I
appreciate it more than you'll ever know. This is the final chapter.
Kabanata 40
Never Forget
In just a span of twelve hours, mas lalong dumami ang mga hakahaka. I cannot access
my social media
accounts. Tita Daisy is panicking, hindi niya rin alambakit ganoon.
The news about our upcoming wedding is taking the internet by storm. It's crazy.
Hindi ko alamsaan
nanggaling ang mga balita. Basta-basta na lang itong sumusulpot.
At hindi ko rin alamkung tinulungan ba ako ng Editor-in-chief na ayusin ang
pangalan ko, o talagang sinakyan
nila ang issues. They released the magazine days before the actual release. But it
is to my advantage because
I won't need to explain so much about it now.
"It will be full of reporters," bigo kong sinabi kay Vince.
Nakaupo ako sa isang sun lounger. Siya'y nasa likod ko, nakayakap at nakapirmi ang
mukha sa aking balikat. I
stretched my legs out. Sa magkabilang gilid ng aking mga hita ay ang kanya.
He renewed the way he hugged me fromthe back. Sinikop niya ang mga daliri ko at
sinama sa pagyakap.
"It doesn't matter."
"They need to stop asking questions. Sinabi ko na ang lahat sa interview na iyon."
But I saw this coming. Alamkong kahit na naroon na sa article sa magazine na iyon
ang lahat ng dapat kong
sabihin, kailangan parin nila ng eksplenasyon. Anyway, the people who loves me
deserve a live explanation
for it. Hindi lang isang article. Kaya nga ako nagpaschedule ng Press Conference
pagbalik ko roon.
Tanaw ko ang tahimik na dagat. Mararahang hampas ng alon ang nasa aming harap. The
wind is blowing a bit
making my tied hair dance. Nilagay ko sa likod ng aking tainga ang takas na buhok.
"What do you want to do after our next wedding?"
Nilingon ko siya. I never really thought that he's serious when he said we'll have
our wedding again.
"Do you seriously want another one? I mean... ayos na ako rito." Tiningnan ko ang
aking mga daliri. "And I
don't think magrereklamo pa si Daddy. For sure ang gusto lang noon makasal tayong
dalawa sa kahit anong
P 42-1
paraan."
"I don't want you to think that there's a way out here, Eury. Baka konting away,
iisipin mo na pwede pa
tayong maghiwalay. No..." he sniffed on my neck.
I chuckled.
"I won't do that-"
"I want another wedding," mataman niyang sinabi.
"Fine, Vince. We'll plan it out."
"Where do you wanna live after the wedding?" tanong niya.
Nagulat ako roon. Pero ngayong tinanong niya ito, napagtanto kong ang tanging
naiimagine ko lang natitirhan
sa mga sunod na buwan ay kung saan siya nakatira.
"We'll build our own house in Manila. It will probably take six months or so, so
for the mean time, we'll live
in my penthouse... or you want somewhere else?"
"Kahit saan, Vince. Pero mas gusto ko rito." Nilingon ko siya, nanliliit ang mga
mata. "Wala ka bang ibang
kontrata? Trabaho? Hindi ka ba mag-aabroad?"
"I can always work through my laptop. I'll send a teamabroad kung hindi kakayanin."
Ngumuso ako bilang panunuya sa desisyon niya. Kumunot ang noo niya.
"May mga kliyente ka palang sexy, huh?" sabi ko, inaalala ang babaeng nakasama niya
kanina. "Kaya pala
noong wala na tayo, labas ka agad ng bansa-"
Niyugyog niya ako para matigil ako sa pagsasalita. Humalakhak ako.
"I can't stay here. Baka 'di ko mapigilan ang sarili ko't masundan kita. I can't
stalk anymore. People know me
as your ex boyfriend!"
"You were a stalker!" sabi ko nang naalala ko ang sinabi ni Andres na narinig ko.
He chuckled. "Andres lied."
"Sana sinabi mo sakin na gusto mo 'kong makausap, e 'di pinapasok kita sa
backstage! Hindi mo ginagawa
kasi enjoy na enjoy ka siguro sa mga babaeng lumalapit sa'yo. Kaya mo pinapatagal!"
paratang ko sabay siko
sa kanya.
"I don't have other girls," natatawa niya paring sinabi.
"Tumigil ka. Hindi ako naniniwala." Umirap ako.
Hinaplos niya ang aking tiyan. Bumaba ang tingin ko sa kanyang kamay na unti-unting
humahaplos pataas.
P 42-2
Until it reached my underboob. He slowly carressed it.
"I saw your movie. Was the kiss real?" he whispered while still carressing me.
Pinagpahinga ko ang ulo ko sakanyang balikat habang tinitingnan ang kanyang haplos.
"No. Angle lang sa camera," sabi ko. "Hindi ako pumayag na... totoo."
He sighed. "I will probably never get used to that. Fuck."
Patuloy ang kanyang paghaplos. My lips protruded, pinigilan ko ang pagngiti.
"Sa'yo lang ang mga halik ko, Vince," sabay lingon.
Nakaawang ang kanyang labi at unti-unti akong hinalikan. Puno ng adorasyon ang
marahan niyang halik. Sa
sobrang rahan ay nag-iinit ang puso ko. I feel emotional just because of his soft
kisses. Maybe because after
everything, we're here in this peacful place... together and happy.
"Ate Ganda, Tito Vince!" narinig kong papalapit na tawag ni Milo sa amin ni Vince.
Binaba ko agad ang kamay ni Vince para hindi makita ni Milo ang ginagawa namin.
Tumuwid din ako sa
pagkakaupo samantalang hindi man lang nag effort si Vince na umayos. Tumayo ako
nang hindi na nakontento
lalo na't nakapalupot parin ang braso ni Vince sa akin.
Nilingon ko siya. He looked at me with fire in his eyes. Like nothing could really
ever stop himfromfeeling
for me.
"Ang pamangkin mo, Vince," paalala ko.
His eyes went effortlessly to Milo then back to me.
"Kung gusto mo ritong tumira, magpapagawa na rin ako ng sarili nating bahay sa 'di
kalayuan. We can't stay
in our ancestral house."
"Whatever you want, Architect," I said before finally turning to Milo.
Naging maganda ang araw. Kung hindi lang ako nangako ng Press conference sa mismong
araw na iyon ay
mas gugustuhin kong manatili kina Vince. But then I have to go to the station for
the last time.
Hindi lang naman din iyon para sa aking fans, it is also for the people behind me.
My Manager, my friends in
showbiz, the staff, the President and Vice President. Kailangan kong magpasalamat
sa lahat ng naitulong nila.
Hindi man ako naging lubusang masaya sa tuktok, it was already one great and once
in a lifetime
achievement. At hindi ko magagawa iyon kung wala ang mga taong ito.
"I'll be waiting..." sabi ni Vince.
Actually, sinabi ko sa kanya na ayos lang kung pasamahan niya na lang ako ng mga
bodyguards niya. Hindi
niya na kailangang sumama dahil hindi naman ako magtatagal. Iilang tanong na lang
ang sasagutin ko dahil
P 42-3
nasagot ko na sa magazine ang lahat.
"Okay. Saglit lang ako," sabay tango ko.
Seryoso niya akong tinitigan. Ang usapan namin ay pagkatpos dito'y didiretso na
kami sa bahay, kung saan
nag-aantay ang aking mga magulang. He has to talk to them, too. But for now, I find
this one more important.
Paakyat pa lang ng building ay nag-uunahan na ang mga reporters. The bouncers plus
Vince's bodyguards
were very efficient. Hindi ako nahawakan man lang ng kahit sino at dire-diretso ang
lakad ko.
Wearing an asymetrical top with ruffles on the hemand a tight jeans, I made my way
to the hall where the
registered reporters are properly seated.
Naroon na si Tita Daisy sa tabi ko. She lean on to me for a whisper.
"Kakausapin ka ni Colleen at Zander. They are waiting in the meeting room. Ako na
ang bahala pagkatapos
mo rito. Susunod lang ako, okay?"
I nodded.
Panay ang click ng camera. Halos lahat ay may dalang magazine kung saan ako nagsabi
ng mga plano.
Si Tita Daisy muna ang nagsalita. She pointed out that all they need to know is
just inside the magazine.
I did not even include Zander and Colleen's threat of revealing Vince's case. Tama
na na sinabi kong kaya
ako nagpatuloy at nakipaghiwalay kay Vince ay dahil natatakot akong maungkat iyon.
Because that's how the
showbizindustry goes. And I can only imagine the rumors about it once it is shown
to the public. People
judge things they don't know about. I don't want themto judge Vince for something
they just really didn't
know about.
"Miss Eury," sabi ng unang nagtanong na reporter. "Are you leaving showbiz?"
It was so clear in the magazine that I am. Pero siguro iba parin kapag nasabi ko ng
harap-harapan sa kanila.
"Yes, I am."
Umingay agad ang hall. Dumating ang President at Vice President. Hubert is on their
side. He is now serving
thembilang sekretarya. Nakulong siya ng ilang linggo pagkatapos ng nangyari but we
have talked about it
kasama ang President at Vice. Flyn was found guilty with Reclusion Perpetua as
sentence for multiple case of
murder and many other minor cases.
"Tungkol po sa bahay na pinagawa ninyo ni Zander, ano pong ibig sabihin noon kung
ganoon?"
"I knew of the lot long before these all happened. Tinanggihan ko siya kaya medyo
nagkalabuan kami noon.
Hindi ko alamna pinagawan niya ng bahay iyon. Anyway, I amready to sign any power
of attorney to give
the house and lot back to him."
May iilang pumalakpak. Tumango ako. Tingin ko'y nagustuhan nilang hindi ko kukunin
iyon kay Zander lalo
na't sa akin nakapangalan. Of course, not! I amnot after material things, anyway.
P 42-4
"Nag-usap na ba kayo ni Zander tungkol dito?"
Isang tanong iyon na pinaka ayaw ko. People just really assume that we're in a
relationship even when I
clearly stated it on some interviews that we really are just friends.
"Hindi pa kami nag-uusap tungkol sa pag-alis ko at sa mga issue na ito. Maging
iyong paggawa niya ng bahay
sa loteng pinangalan niya sa akin pero mag-uusap pa kami."
"But about the-"
"If you are asking about the assumed relationship. I amalways clear during
interviews na magkaibigan lang
kami ni Zander."
"Hindi po ba kayo? Sinabi niya po iyon, ah? Nasa article din po?"
Umiling ako. "Kami po noon. He's my ex boyfriend. But we never worked out. I love
someone else..." natigil
ang reporter na makulit ngunit may isa namang sumabat.
"So kayo po ni Zander habang kayo rin po noon ni Architect Hidalgo noong nasa Astra
ka pa?"
"After the Romblon incident, wala na po kami ni Zander because of personal issues.
Architect Hidalgo was
already my boyfriend pagkabalik ko ng Maynila."
"But Architect Hidalgo left you?"
Kailangan talaga ng buong pasensya kapag ganito ka usisero ang reporters. Maybe
they are trying to destroy
me especially now that the fans are heartbroken because I'mleaving. They want to
make sure na wala akong
babalikan. Na sirain ng husto ang pangalan ko. Label me two-timer, liar, and many
more.
"He left me because I asked himto. I lied to him. I told himthat I want to pursue
this. And I want it without
him. I lied because I'mscared. Alamkong mauungkat ang tungkol sa incident report
niya way back when I
was a teenager. Ayaw kong masira ang pangalan niya sa mga tao. Especially now that
he's already on top of
his field. Ayaw kong sirain ulit siya sa pangalawang pagkakataon."
"Ang sinabi mo sa article ay nagsinungaling ka noon sa mga magulang mo. How can we
prove to that? Na
hindi nga totoo ang attempted rape case niya?"
"I guess if I was really violated, I don't think I'd ever think of himas a lifetime
partner. He never violated me.
In fact, he was always giving and forgiving. Kaya niyang ideny ang sinabi ko sa mga
magulang ko pero hindi
niya ginawa kasi ayaw niyang ako ang mapagalitan. My parents can attest to that. My
sisters can attest to that.
It was my fault. I was manipulative. I was jealous of him. I was an angry
teenager."
Tumigil ako nang may nagbara sa lalamunan ko.
"So he sacrificed his name for you? Does that mean kung tinotoo mo iyon,
magpapakulong siya?"
"Hindi ko po alam. I don't want to think about it. Hindi ko nga po kayang balikan
ang lahat ng alaalang ito
noon sa takot at kahihiyan. Kahihiyan dahil nauungkat kung anong klaseng tao talaga
ako. And yes... I never
said that I'mkind or patient or true."
P 42-5
Kahit na tumigil ako para suminghap at para pigilan ang luhang nagbabadya ay wala
nang nagsalita. Everyone
was attentive.
"I live in a household that failed to acknowledge my strengths. I guess everyone
can relate to that. At one
point, bilang teenager noon, siguro iisipin mo na hindi naman talaga naappreciate
ng mga magulang mo ang
lahat ng ginagawa mo. Instead of making that as an inspiration to be better,
nagalit lang ako. And I directed
that anger towards a person my parents loved dearly. It was Vince. I hated himkaya
ko sinira ang pangalan
niya noon."
Tumikhimako ng nakabawi.
"I lied. I was evil. I let the evil inside me win. And he was so understanding.
Alamniya na ganoon ang
nararamdaman ko kaya hinayaan niya ako. But one thing's for sure, storms and anger
like that pass. We all
grow up and realize our mistakes. And I consider myself lucky because I realized
that... at humingi ako ng
tawad sa mga taong nasaktan ko."
Tanging ang flash ng camera lang ang naririnig ko.
"Pity for those who are blinded by their greatness. Pity for those who couldn't
realize their mistakes even
after so many years. Pity for those who are very convinced that their mistakes were
right, just, and good.
Kaya ganito man ang nangyari sa akin... sa amin... masaya parin ako. Dahil
nakahingi ako ng tawad sa lahat
ng nasaktan ko."
Iginala ko ang tingin sa nakahilerang mga reporters sa harap. Nobody said a word.
Nobody dared to talk
again.
"I would like to thank The President and Vice President for giving me a chance to
shine this bright for the
past months."
"You deserve it," sabi ng matandang ginang.
Ngumiti ako sa kanya. Tipid naman na ngumiti si Hubert sa akin.
"Kay Tita Daisy, for being patient towards me. Sa mga P.A.s especially Genta,
thanks for the help. I will
never forget you. To the staff... to Zander... Colleen. Sa mga nagmamahal na
fans... Maraming salamat sa
oportunidad at experience. This is a once in a lifetime experience. Marami at
malayo pa sana ang maaabot
natin kung magpapatuloy ako pero narealize ko po na may iba pa akong gustong gawin
sa buhay. May mas
importante pa rito para sa akin. And while my fans are giving their all for me, I
can't stand here and give
themless just because I want something else."
Tumuwid ako sa pagkakaupo dahil alamko patapos na ang sasabihin ko.
"I amalready married to the man of my dreams. I want to start a family with him.
You may not like my
decision but I like my decision so much. And sometimes, we all have to live our
lives for ourselves. Thank
you for making me who I amtoday. I owe you all these lessons I will bring with me
till the end. At sana may
natutunan din kayo sa akin."
I smiled.
P 42-6
"We'll meet again some other time. It may or may not be on that stage or behind the
camera, but I assure you I
will smile. Thank you."
Tumayo si Tita Daisy at nagtawag na agad ng bouncer.
"Mag uunahan ulit itong magtanong. Tama na 'yon. Good job, Eury. You need to exit,"
naririnig kong sinabi ni
Tita sa likod ko habang niyayakap ang President at Vice President. Pati na rin ang
staff na naroon.
Nag-iyakan sina Genta. Naluluha tuloy lalo ako.
Parang 'di ko na maintindihan si Tita Daisy sa mga sinasabi niya. Masyadong
maraming nagpapasalamat at
nagpapahayag ng damdamin nila sa mga sinasabi ko. Basta ang alamko, pagkatapos
dito'y kakausapin ko na
si Zander at ang kanyang manager.
Hindi agad ako nakalabas. Some special reporters had to shake my hands and ask
little questions now about
my wedding and all.
Kaya naman noong tuluyan na akong nakalabas ay medyo gumaan na ang pakiramdamko at
nasa disposisyon
na akong kausapin si Zander.
Kasama ang iilang bouncer at bodyguard, pinapasok nila ako sa meeting room, kung
saan kami madalas naguusap
kung may kontrata man.
Nang nakapasok ako mag-isa ay nagulat ako nang mag-isa rin si Zander. He's looking
at me intently without
any expression. Kita kami ng guards sa labas dahil sa bintana.
Tumayo siya galing sa pagkakaupo at unti-unting lumapit sa bintana. Lumayo ako sa
bintana at lumapit naman
sa lamesa para sana makaupo.
"Nasaan si Colleen? Hindi ba may meeting tayo ngayon?"
Pinagmasdan ko siyang nagla-lock ng pinto at nagbababa ng blinds. Kumunot ang noo
ko.
His moves were slow. In an all black shirt and pants, he almost look evil. Lalo na
nang bumaling siya sa
akin. His bloodshot eyes were angry and devastating.
"You're married? Is it true?"
I want to talk to themin technical terms... tungkol sa trabaho. Because there is
really no point in explaining it
to Zander dahil hindi naman talaga kami.
"Yes, Zander."
Nagkatinginan kami. Ilang metro ang layo namin. Siya, malapit sa pintuan, ako ang
nasa malayo.
Humalukipkip ako.
"I don't know what's gotten into you. Hindi tayo pero nagtayo ka ng bahay and you
told the public." Huminga
ako ng malalim. "We can fix it. Kaya 'yan ng Ate ko ilipat sayo ang titulo-"
P 42-7
"That was for you!" he shouted.
"Look, Zander... You know I'mwith someone-"
"Hindi ba hiniwalayan mo siya!?" he screamed so loud I was so shocked.
Hindi ako nakagalaw o nakapagsalita. I don't remember himthis angry. Humakbang siya
palapit sa akin.
Bumilis na ang hininga ko sa takot.
"Hiniwalayan mo siya para sa atin! Para sa akin!" dagdag niya.
"Hindi ko ginawa 'yon, Zander!" giit ko. "Hiniwalayan ko siya dahil natakot ako
para sa kanya. Ayaw kong
masira ang pangalan niya! Look, I did not include your threats on my interview
because I don't want you
ruined... so please... Alammo. Alamnating dalawa na wala talagang namamagitan sa
atin-"
I stopped when his movements suddenly became faster. Lumapit siya sa akin sa
mabibilis na mga hakbang.
Napaatras ako.
"Anong ginagawa mo, Zander..."
Kinuha niya ang magkabilang kamay ko at idiniin niya ako sa dingding. Mabilis ang
hininga ko sa takot.
Gustong-gusto ko nang sumigaw pero ayaw kong masira siya kung nagkamali ako.
"Eury, please, I love you. I'mcrazy for you... Please..." he begged.
Hindi parin ako makalma kahit na hindi na masyadong bayolente ang mga sinasabi
niya.
"Bitiwan mo 'ko," nanginginig kong boses.
Umiling siya. "I love you, Eury. Please... Anong gusto mo? Tatalikuran ba natin
sabay ang showbiz? Please-"
"What the hell, Zander?" mariin kong sinabi.
Hawak-hawak niya ang magkabila kong palapulsuhan kaya sobrang dali nang ipinako
niya rin iyon sa
dingding. Buong lakas akong kumawala pero hindi ko magawa. His nose is already
touching my neck. Iniiwas
ko ang mukha ko sa kanya para hindi mahalikan.
"Zander!" sigaw ko. "Tul-"
Mabilis na nagtungo rin ang kamay niya sa aking bibig. Hawak-hawak pa ang
palapulsuhan ko. Gusto kong
umiyak. I'mhorrified and disgusted at the same time.
"Please, Eury. Mahal na mahal kita. Please..." bulong niya habang hinahalikan ang
aking leeg.
The door opened and I heard someone talk.
"Pinapasabi ni-"
Natigil si Hubert nang nakita kami. Naiiyak na ako habang pilit na kumakawala kay
Zander at nagsisikap na
P 42-8
manghingi ng tulong kay Hubert.
At one point I felt so miserable. Dahil si Hubert pa ang naroon. Hindi ko alamkung
may maitutulong siya.
Alamkong settled na ang lahat sa aming dalawa. Na ginamit lang siya at nagpagamit
siya.
It's his passion that made himevil. Passion for Flyn. He loved her dearly so he was
blinded. Ganunpaman ay
hindi na mawawala sa akin ang kawalan ng tiwala sa kanya. Kahit pa sa ganitong
sitwasyon!
Mabilis na tumakbo si Hubert patungo sa amin. Agad niyang pinaghiwalay kami ni
Zander. I screamed nang
nakita kong nakahanap si Zander ng panlaban kay Hubert.
Inangat ni Zander ang isa sa mga gawa sa bakal na upuan at agad niya iyong hinampas
kay Hubert. Blood
immediately rushed on Hubert's head. Nadapa ito dahil sa ginawa ni Zander.
The door opened. Mabilis na pumasok ang mga bouncer at bodyguard. Nag-angat ng
kamay si Zander sa
takot, surrendering to them. But Vince's bodyguards did not accept it.
Hinigit si Zander at binalibag sa mga upuan. Maingay na natumba ang mga upuan
kasama si Zander. He's
crying and saying sorry to the bodyguards. He even called for me but I was too
stunned to say anything or just
even move.
A warmhug enveloped me tightly. Napaangat ako ng tingin at nakita ko ang
nagbabagang galit sa mga mata ni
Vince habang yakap ako. Nakatingin ito kay Zander na ngayon ay nakahandusay. I can
feel the slight tremble
in his arms. Tila ba gigil na gigil at pinipigilan lang ang sarili niya.
Dinaluhan si Hubert ng mga bouncer. Samantalang pinatayo naman ng mga bodyguard ko
si Zander at
sinuntok!
"Anong nangyari?" boses ni Colleen ang narinig ko galing sa labas.
Namilog ang mga mata niya nang nakita ang ayos ng alaga. Pumasok siya at agad na
dumalo roon. Pumagitna
sa mga bodyguard at kay Zander.
"What the hell is this?" she turned to me, fuming mad. And then to Vince.
"Hulihin n'yo siya," Vince said coldly.
Colleen immediately panicked.
"Pinagtangkaan niya si Eury, Colleen. Hulihin n'yo si Zander," si Hubert habang
pilit pang inaapplyan ng
pressure ang noo.
Colleen turned to me. Pinalibutan ng mga bodyguards si Zander habang ito'y nasa
sahig pa, nanginginig at
umiiyak.
"You liar!" aniya.
But then her rage was not enough. Dinampot ng mga bodyguard ni Vince si Zander.
Pinagsisigawan na ni
Colleen ang pagtigil ngunit hindi nakinig ang lahat.
P 42-9
Mas lalong humaba ang araw na iyon. Another interview was scheduled. Police reports
were passed. Galit
na galit ang President at Vice President. Mas lalong lumabo ang lahat. Si Tita
Daisy at si Colleen ay nagaaway
na.
"Are you okay?" Carrie asked after an hour of investigation.
Makapal ang make up at hindi pa siya nakakapagbihis. Mukhang hindi na nag-abala pa,
mapuntahan lang ako
rito. I hugged her tight. Napaisip tuloy ako kung tapos na ba ang imbestigasyon
dahil nandito na siya.
"Pumunta talaga ako rito para matanong ka... I'mworried about you."
Ngumiti ako. "I'mfine."
I'mfine. Despite all the issues and the people calling me a liar. Dahil nagawa ko
na raw noon kay Vince, at
pwede kong gawin ito ngayon kay Zander. Pero hindi nila maipagkakaila na may
nakakita at may witness.
And can you believe who the witness is? Because I can't...
"We believe in you, Eury."
Ngumiti ako. It actually doesn't matter who believes in me anymore. We choose our
truths. The people who
matter to me believes in me, anyway. And that's what's important.
"Thank you."
Dumating ang bodyguard ni Vince. Sumulyap ito kay Carrie bago sa akin.
"Ma'am, nandito po si Architect..."
Nag-angat ako ng tingin at nakita si Vince na kinakausap ang iilang police at pati
na rin ang aming Vice
President. And even when he's talking to them, his eyes are only focused to me.
Tumayo ako ngunit hindi siya
nilapitan dahil sa mga kausap.
Nang natapos ang usapan ay lumapit siya. His white longsleeves are a bit loose now.
The sleeves are folded
till his forearmand the first two buttons are open. Punong-puno ang mga mata ng
pag-alala, pagod, at galit.
Pinalupot niya ang kanyang braso sa aking katawan. Tight but not too tight for me
to feel uncomfortable. I felt
his restrain, his control over his emotions, and his anger at the same time.
Nagpakawala ako ng hininga at
pumikit. His scent, his feel, his presence make me feels so safe and so peaceful.
"Sorry. Panganib na naman," bulong ko.
"Simula ngayon, hindi ka na pwedeng mawala sa paningin ko."
Nangilid ang luha sa aking mga mata. Parang sa lahat ng nangyari, sa takot ko,
ngayon ko lang naramdaman na
pwede akong umiyak. I hugged himback.
"Hindi ko kakayanin kung may mangyaring masama sa'yo. Hindi ko kakayanin, Eury.
Hindi ko kakayanin..."
he said softly.
P 42-10
Lumandas ang mumunting luha sa aking pisngi. Inangat ko ang tingin ko sa kanya at
nakita ko ang pagod at
galit na pinaghalo sa kanyang mga mata. And even when he's worried and angry, he
still looks good.
Nagawa kong ngumiti kahit na naiyak ako. Nanatili naman siyang seryoso. Hinigit
niya akong muli at ngayon
ay mas mahigpit na niyakap.
"Ikaw lang talaga ang pangamba ko sa buhay na ito," he whispered.
Ngumiti ako lalo. Natigil ang aking mga luha.
"The only thing I'mscared about is losing you, Eury."
"You won't lose me," agap ko.
Umiling siya. For a long time, we stayed like that. Parang pinipiga ang puso ko.
Nararamdaman ko ang sakit
at takot niya. The way he exhales slowly and the way he tightens his hug everytime.
And to imagine right now
that I could lose him, too? Para akong mamamatay. Hindi ko rin kakayanin, Vince.
"I'min love with you," he murmured on my neck.
Mas lalo akong ngumiti. Parang nakalimutan ko ang lahat ng nangyari.
I guess that's right. That's the power of this feeling. We all forget anger, fear,
and doubt. We all forget
everything else. Not this. Not love. We never forget it.
"I'min love with you, too. Let's go home?" anyaya ko.
He slowly nodded.
HAHAHAHAHHAHANAKAKABANAS Attorney dawtawagin na natin siRiguel.
P 42-11
Wakas
659K 25.8K 36.9K
by jonaxx
Thank you for that long journey. Sorry for the typos and errors you will probably
see as I've not read it yet. I
will correct it once I'mfree again. Again, maraming salamat sa pagbabasa hanggang
dito. Hanggang dito na
lamang ito. This is the epilogue.
Wakas
She hates me.
Iyon lang ang tangi kong opinyon sa kanya. The moment I was introduced to her, I
saw the immediate hatred
in her eyes.
Alamko kung paano mabuhay sa mundong ito. Even without my parents, I struggled and
worked hard just so I
can someday call something my own. My love for spaces and design feels innate. Tila
ba dinadala ako ng
sarili ko sa mga bagay na mas nagpapasigla sa kagustuhan kong maging arkitekto.
In achieving my dreams, hindi ko kailanman inisip na mandaya o manakit. We can all,
after all, work hard
without pulling another down. Pinagpatuloy ko iyon. Maybe that's the reason why
Architect EphraimSaniel,
a renowned Architect in the Philippines wanted me to become an intern and a
secretary on his firm.
I've earned his trust. Kahit ang tiwala rin ng asawa niyang si Judge Demetria
Saniel, nakuha ko rin.
"I've always wanted a son. Kaya naman, hijo, noong nalaman kong ang pangatlo sa mga
anak ko'y babae
parin," umiling si Architect. "I got so disappointed."
Kumunot ang noo ko. If he wanted a son, sana ay hindi pala siya tumigil sa
pangatlong anak. Lumaki ako ng
walang mga magulang pero hindi ko kailanman inisip na hindi ko sila nakita dahil
hindi nila ako mahal. I
appreciated that I'mhere... alive... even without them.
But thinking about Architect Saniel's third daughter, that he just called a
disappointment, made me realize
how painful it is to know your parents... and also know that they were disappointed
of you.
"Kaya, hijo, nakikita ko ang batang ako sa'yo." He laughed heartily. "How I wish I
have a son as talented as
you."
"Architect, Lyanna is good in your field."
"She has good grades. But she needs to improve more pagdating sa application. Her
spatial skills is not that
reliable. Yet."
Umupo si Architect sa kanyang swivel chair at inabala ang sarili sa pagbabasa ng
mga papel. Siguro normal
P 43-1
na na matayog ang kanyang standard. But then Lyanna's her daughter and she's new to
this, for sure she'll
learn more.
"Sana pagdating ng panahon ay matutunan mong pakisamahan ang mga anak ko.
Especially Lyanna," sabi nito
kahit na nakatingin sa mga papel sa harap. "Alamkong magkakasundo kayo."
I served Architect Saniel faithfully. He is the greatest in Philippine Architecture
and it is a privilege to be
one of his trusted members. Kaya naman nag-iingat akong mabuti sa kanila. I
promised myself to never hurt
the feelings of his family, kay Judge Tria, sa tatlong anak nito... kahit pa ang
pinakabata'y nagbabaga ang galit
sa akin.
"Ako dapat ang magtanong niyan, hindi ba? What are you doing and why are you alone
with that girl!" galit
na galit niyang sinabi.
She chased us alone with a boat. Ni hindi ko alamkung paano niya iyon napaandar.
Siguro ay sa panonood sa
bangkero'y natutunan niya iyon.
"You stupid kid! Muntik ka nang malunod iyan parin ang inaalala mo, huh?"
"Totoo naman! Maybe you have a stupid p-plan... Kiss her while you're in that boat?
Maybe bed her in that
boat? Oh right, you like to bed women in bed rather than-"
"What the fuck are you talking about?"
I've known her for quite a while now. Madali siyang basahin. She's a liar but she
couldn't lie convincingly.
Kaya niya mang tumingin sa mga mata ko habang nagsisinungaling, kumukura-kurap
naman ito. So I know
when she's lying or not. She's so easy to figure out. Pero eto talaga ang
nagpahirap sa akin ng husto.
"Oh my God, Vince!" si Vanessa iyon, nag-aalala.
Tinitigan kong mabuti si Eury. She's very pale but her nose and lips were very red.
Tuliro rin ang kanyang
mga mata. She's scared, confused, and angry.
Galit siya sa akin dahil iniisip niyang inaagaw ko ang mga magulang niya. But wy is
her anger right now so
different? What was her fucking argument again? Why amI alone with Vanessa? Stupid
plan? Kiss her or bed
her in that boat? What the fuck is she talking about?
Anong alamniya sa mga ganoon? Ang bata niya pa! At kung iyon nga ang gagawin ko,
anong pakealamniya?
"Leave me alone," she said sharply.
Hinatid ko siya sa kanyang kwarto. She was scolded by her dad in front of us.
Napahiya siya dahil sa
nangyari. I want to imagine her pain right now... her suffering... pero hindi ko
magawa. Something is
bothering me and that's because of her actions.
"You're father has gone too far again," sabi ko.
Lumapit ako sa kanya. Nangungusap ang kanyang mga mata. Gusto kong malaman kung
galit ba siya sa akin
dahil iniisip niyang aagawin ko ang pamilya niya... o galit siya sa akin dahil kay
Vanessa.
P 43-2
"You'll get colds fromthis," marahan kong sinabi.
"I don't care."
Nag-iwas siya ng tingin sa akin. For a moment, we remained silent. Tinatantya ko
siya. Pati ang pamumula ng
kanyang mga mata, panginginig ng labi, at luhang lumandas sa kanyang pisngi.
I want to know. I want to understand. I want her to tell me why she's really angry
with me.
"So what if I bed Vanessa on that boat?" sabi ko para matantya talaga siya.
Sinungaling ako kung sasabihin kong hindi ako kailanman nagkainteres sa babae kahit
pa inuuna ko ang
trabaho at pagsisikap. Yes, I have been tempted by women before. I don't play
innocent... but this is just
different.
Gaano man ka hinog ang kanyang pangangatawan, she's still a kid to me. She's still
a young little girl, short of
attention, and broken. I pity and admire her for hiding her pain and for still
trying her best.
"See?" nanginig ang boses niya at agad akong nilingon. "You had that plan!"
Nangilid ang panibagong luha sa mga mata niya. Mas pumula ang kanyang ilong.
Kinagat niya ang
mapupulang labi at halos itulak niya ako sa galit.
"Fuck!" I closed my eyes.
Hindi ako kailanman nagkagusto sa mas bata pa sa akin. Even a year younger than me!
Tapos ngayon... ilang
taon ang tanda ko sa kanya? Hell, I doubt if it is even moral and legal!
"You manwhore! And all this time you have been screwing other girls? While your
girlfriend is Vanessa?!"
sigaw niya.
She hated Vanessa. Ngayon bigla siyang naging protective sa kanya? Bigla siyang
concerned na niloloko ko
si Vanessa kahit pa hindi naman talaga?
Eurydyce Amethyst Saniel, are you really angry for Vanessa? Or for your little
self? Damn it!
"She's not my girlfriend," pagtatama ko.
"You liar! She is! You're a manwhore! And all this time, Daddy prefers you over
me?"
Bumuhos ang kanyang luha. Gusto ko siyang aluin but the only thing I could do is
touch her. She's so young.
She's very vulnerable. At hindi ko na alamkung saan lulugar dahil alamkong mali
ito. Caring for her is a
disaster especially when she's acting this way. Dahil alamnating lahat na kung
galit siya sa akin dahil sa
pamilya niya, hindi ito ang pagtatalunan namin. Galit siya. At may ibang dahilan
iyon.
She's too angry to realize it.
"What is it that is really upsetting you, Eury? Please, tell me."
P 43-3
"Sinungaling ka!"
Tinulak niya ako. Mas lalo siyang umiyak. Sa bawat hikbi niya, gusto ko na lang
sumuko at magpaubaya.
"Vanessa is not my girlfriend," pag-uulit ko.
"Sinungaling!"
"Bakit? 'Di mo na siya girlfriend? Dahil may girlfriend ka nang iba? Sino? Iyong ka
teammo? Iyong tutor ko?
Sino?!" she spat without hesitation.
Paulit-ulit niya akong tinulak. Mararahan, tila nawawalan na siya ng lakas. Bumuhos
din ang kanyang mga
luha. Doon ko napagtanto kung gaano ako kahina, na kailangan ko nang umiwas.
"I won't have a girlfriend," I said, finally assuring her.
Huminga siya ng malalim, ngayon hindi na makatingin sa akin at patuloy paring
umiiyak. Fine. I won't have a
girlfriend. But that will also mean, I need to lengthen our distance. This is not
good.
Simula noon, kapag nariyan siya'y umiiwas ako. She's so young and confused to feel
what she's feeling. I
don't want to confuse her more.
There's a thin line between like and dislike. Sometimes we fail to identify our
feelings when we choose a
different one. Kaya ganoon din ang gagawin ko sa sarili ko. Pipili ako ng
nararamdaman para hindi na
maging kumplikado pa ito.
Lumabas ako ng opisina ni Architect Saniel pagkatapos niyang ibigay ang ilang
trabaho sa akin. He told me I
can use the library for my work. Nasanay na rin ako roon dahil tahimik at walang
istorbo. Doon sana ang
tungo ko bago narinig ang tanong ni Reanne sa kay Eury galing sa baba.
"Ba't ka nagpapaganda? Saan ang tungo mo?" si Reanne.
Dumungaw ako sa barandilya at nakita ko si Eury sa harap ng malaking salamin sa
sala. She's putting lipstick
on her lips. Marahan niyang kinakalat iyon sa pamamagitan ng pagdidikit ng labi.
Then she combed her hair
using her fingers before she finally answered.
"Sa library..." she said.
"Ba't ka nagpapaganda pa kung sa library lang naman pala?" si Reanne ulit.
Hindi na sumagot si Eury. I uttered a curse before finally facing the library's
door. Hawak ang door handle ay
pipihit na sana ako para pumasok pero napagtanto kong mas gugustuhin ko pang umuwi
na lang. Kailangan
kong umiwas sa kanya.
Mabibilis ang hakbang niya paakyat ng hagdanan. Nakangiti at excited. Umamba rin
akong bababa kaya nang
nakita niya'y napawi ang kanyang ngiti.
"W-Where are you going?" she asked innocently.
P 43-4
Sometimes, I amnot sure if she's trying to provoke me or she's just very innocent.
Gusto kong isipin ang
nauna para hindi ako tuluyang maloko pero alamko kung kailan siya nagsisinungaling
at kailan hindi.
"Uuwi na ako. Doon ko gagawin ang pinapagawa ng daddy mo sakin."
Bumaba na ako. Sumunod siya sa akin kahit pa sa pagpapaalamko kay Reanne hanggang
sa pag labas ko ng
kanilang bahay.
"Pero lagi mong ginagawa 'yan sa library, ah? I don't have tutor anymore, hindi na
maingay doon. 'Tsaka, dito
ka rin magdidinner dapat, 'di ba?" her sweet voice is killing me.
Hindi ko na siya nilingon. The temptations should be ignored. Fiercely.
Hinarangan niya ako bago ako makalabas ng gate. Humalukipkip siya at nakasimangot
na.
"May date ka 'no?" she said.
What the hell is she doing? Damn it!
"Oh, kung meron?" lalagpasan ko na sana siya pero tinulak niya.
"Sabi mo 'di ka mag gi-girlfriend! Sinungaling ka talaga!"
Nanuyo ang lalamunan ko. I literally called all the angels and saints just to save
me fromwhatever demonic
temptation this is.
"Maganda ba 'yan? Ako kaya ang pinakamaganda sa school! Marami ring nanliligaw sa
akin, 'no! Kaya sige,
ipakilala mo 'yong dinidate mo at titingnan ko kung maganda ba!" she said bitterly.
Oh Lord, this girl. This girl.
"Bakit ba ganyan ang inaasal mo? Ano ngayon kung may girlfriend ako?" medyo iritado
ko nang sumbat.
"Sinungaling ka talaga! Sabi mo hindi ka mag gi-girlfriend!" she pushed me again.
Umigting ang bagang ko sa kakatulak niya sa akin. I amlosing my patience but I
cannot fully get angry with
her and I don't know why! Kinagat niya ang kanyang mapupulang labi. At sa paraan ng
pagkakakagat niya'y
nakikita ko at nararamdaman kong malambot iyon. Her shoulders squared and it
started shaking when she
finally realized that my lies could be true.
Sa galit ko sa sarili ko dahil pinaiyak ko na naman siya. Pero mas lalo akong galit
dahil nag-aalala pa ako
kahit na alamkong hindi rin naman kami pwede. So to further discourage her and stop
her fromher own
disaster...
"Bakit ka umiiyak? May gusto ka sakin?"
Suminghap siya. Akala ko'y gagawa ulit siya ng paraan para masabing hindi niya ako
gusto. Ayaw niya lang
talaga sa akin. Ngunit walang salitang lumabas sa kanyang bibig.
P 43-5
Mas lalo akong natakot.
I have never fallen in love with anyone. Gaano man kaganda, kabait, at ka
propesyunal ang mga babaeng
gusto ko, I've never, ever fallen fiercely with someone. And this little girl in
front of me is already pushing
me to the edge of a high cliff...
Humakbang ako palapit sa kanya. Chest heaving, she backed away fromme until she's
leaning on their cold
rough wall. Umawang ang bibig ko habang pinapasadahan ang kanyang mukha at katawan.
"Do you like me, kid?" I whispered.
Kinagat niyang muli ang kanyang labi, mapupungay ang mga mata habang tumitingin na
lamang sa bermudang
nakalatag sa aming inaapakan.
Damn it! Damn!
I punched the rough wall behind her making my knuckles bleed. Kailangan kong
magising ngayon. Kailangan
mas mauna ang tamang pag-iisip kesa sa nararamdaman.
"You said you hate me so much, but you're acting like you really like me...
hmmm..." I whispered praying
she'll finally say no and prove me wrong.
Pero hindi niya dineny. Hindi niya ako sinampal. Hinayaan niya akong makalapit,
nakaawang ang labi, hilo
ang mga mata, at kabang-kaba ang dibdib.
I licked my lower lip as I looked at her.
It's very complicated. You can't like me, baby. Not this way. Certainly not this
way.
Bahagya niyang inilapit ang kanyang mukha sa akin. She tiptoed to reach me. Ang
kanyang malamig at
mabangong hininga ay tumatama na sa aking baba. Pansamantala akong naestatwa at
nakatitig sa mga labing
malambot.
Umamba akong hahalikan siya. Her body tensed, she closed her eyes, and she blushed.
"Hindi ako... pumapatol sa mga batang nagpapanggap na mature at dalaga na," tiim-
bagang kong pilit na
sinabi.
Dumilat siya at hinanap ang mga mata ko. Akala ko'y sasampalin niya ako.
That's right, baby. Hate me. Dahil sa oras na tuluyan kang magkagusto sa akin,
magkakasala ako ng husto. I
have dreams, alright. Dreams of being successful... but if I fucking hear you say
those words, I'd probably
forget what I should do.
Kaya habang ganito, magalit ka. Magalit ka sakin ng husto.
Hindi tayo pwedeng magkasundo. Dahil ikaw ang magiging kahinaan ko... ikaw lang.
At ayaw ko ng ganoon.
P 43-6
"You're just a little sister to me. So stop whining about me bedding or dating
girls... you sound like a jealous
girlfriend when you are nothing but a little sister to me."
Hindi na ulit kami nag-usap tungkol doon. Or to put it simply, hindi na kami ulit
nag-usap pa.
"Hindi ka parin nadadala?" Vanessa's words echoed in the whole room.
Napatitig ako sa kanya. That four letter question sent me back to a time where she
asked me that same
question. Ngunit hindi tulad noon, alerto ako ngayon. Noong tinanong niya ako
niyan, I'mtoo preoccupied
with my thoughts to even notice someone's presence.
Noon, gulo ang isipan ko. Gulo sa maraming espekulasyon.
"Alammo, Vince, hindi ko maintindihan kung bakit siya," she continued as she walked
towards my table.
I loosened up my neck tie to make me feel a bit relaxed and comfortable pero hindi
iyon epektibo. Hindi
gumaan ang loob ko.
Vanessa leaned on to my table. Yumuko siya para mag lebel ang aming tinginan bago
nagsalita.
Pagkalipas ng ilang taon, natagpuan ko siya sa Costa Leona. Nakahiga, maputla, at
maraming sugat sa loob ng
isang bangka. Oh how cruel destiny is, right? No matter how much I tried to see
her, I didn't have my chance.
Or maybe, I was a coward to take that chance. Takot ako na baka sa huli, totohanan
na ang galit niya sa akin.
Hindi niya na ako mapapatawad. Habang ang lahat ng sinabi ko noon ay puro
kasinungalingan lang.
"That spoiled rotten girl will always have an attitude-"
"Don't call her that!" agap ko.
Tumayo ng matuwid si Vanessa. "Look, do we have to do a recap on how stupid you
were years ago?"
Humilig ako sa aking swivel chair at hindi na nagsalita. I hate arguments. Lalo na
sa parteng ito kaya
hahayaan ko siya sa anong gusto niyang isipin.
"You were her father's apprentice. She hates you. She's jealous of you. You never
got along. She's mean and
rude at the same time. Naalala mo 'yong gawa mong shinred niya? Naalala mo 'yong
tutor niyang fired dahil
lang ayaw niya roon sa babae? She's that crazy!"
Sa ibang panahon, pinaalis ko na siya rito. Ngayon, I amtoo tired to even order her
to leave. Hinilig ko ang
aking batok sa backrest ng swivel chair.
"Ngayon, anong nangyari? You probably were just used to cover up her heartache!
Para hindi masira sa fans
niya kaya ngayong nakuha niya ang simpatya ng mga ito, ikaw naman ang tatanggalin
niya sa eksena!"
I clenched my jaw as Vanessa's words dripped with venom. Alamkong hindi iyon totoo.
Sa una pa lang, ako
naman talaga ang may gusto sa relasyon namin ni Eury. I promised myself once I get
a hold of her, I would
never ever let go again. Iyon ang ginawa ko. Sinamantala ko ang sitwasyon at ang
atraso niya sa akin para
gawin ito sa kanya.
P 43-7
But then... maybe she really never liked me.
Namuo na naman ang galit na pilit kong winawala sa kalooblooban ko. Galit para sa
aking sarili at galit para
kay Eury.
Paanong hindi niya ako gusto? She was possessive of me, I let her. I felt her love
all the time. I felt her so
much that night so how can I be wrong to think that she's in love with me?
"Look, Vincent. This has been going on and on for years. You are letting her
destroy you!"
Hinilot ko ang sentido ko.
"Maghihintay ka pa ba na isa muling eskandalo ang gawin niya? And what if she tells
everyone that you're
just forcing her in your relationship? Anong magagawa mo? We know you are credible
but her fans adore her
to the point of blindness. Kaya mas iisipin nilang ikaw ang masama kesa sa kanya
so-"
"Stop it, Vanessa! You are making this worse!" hindi ko na napigilan.
Natigil si Vanessa sa mga sinabi. She shook her head in disappointment. "I'mjust
concerned, Vince. Ayaw
kong mangyari ulit sa'yo ang nangyari noon."
She lingered for a while habang nalunod na ako sa dami ng iniisip. Ni hindi ko rin
namalayan na umalis na
siya.
Hinilamos ko ang aking kamay sa aking mukha. Kinuha ko ang cellphone ko para
makatawag sa isa sa mga
bodyguard na nilagay ko sa kanya.
Nilingon ko ang orasan. It's 8:30 in the evening. Please, please, be home now,
baby.
"Architect, hindi pa po siya nakaalis ng building," paunang sinabi ng bodyguard ko.
Alamagad niya kung ano
ang itatanong ko.
"Ganoon ba? Hintayin n'yo na lang. Uuwi na ako."
Pagkatapos noong nangyaring sunog at mga pagtatangka, Eury has been so preoccupied
with work. Halos
hindi na siya umuuwi sa condo ko. Minsan pa, nagdadala na ng damit at tatlong araw
na wala.
Naiintindihan ko naman. The station has offered her a great deal and she said it's
her dream. Wala nang mas
sasaya pa sa akin basta makamit niya ang kanyang mga pangarap. My dreamis for her
to reach her dreams. I
cannot let my needs stop her fromdoing what she wants.
Naalala ko noon... Noong nasa malayo pa lang siya at sinusubukan ko pang magtagpo
ulit ang mundo naming
dalawa.
Because for the past years, kahit na ginawan niya pa ako ng masama, hindi ko
kailanman siya sinisi. I was
that crazy. And I figured, I may never be this crazy for another girl in this
lifetime again.
"Look," itinapon ni Andres sa aking lamesa noon ang isang magazine na may tatlong
babaeng cover.
P 43-8
I did not even bother to look at the other two, my eyes flew immediately to the
only one. Kakadating ko lang
galing abroad at ito ang ibubungad ni Andres sa akin.
Kahit nasa ibang bansa ako, I get curious about her all the time that I usually
spend some time of the day to
check on her. Fuck, that's just disgusting and creepy at the same time!
Tinitigan ko ang magazine. Nakaupo siya roon at seryosong nakatingin sa kumukuha ng
larawan. Her band's
name is Astra. She can sing and dance and she has the most fans between them.
"Your archnemesis is all grown up and beautiful," tukso ni Andres.
Binuksan ko ang magazine samantalang naupo na sa dulo ng aking lamesa si Andres,
nakangisi at mukhang
may masamang iniisip. I ignored the other pages without her and waited until I saw
their pictures.
Pink lips, hooded and mysterious eyes, narrow nose, wavy hair, and a mature body
that doesn't fit for a young
girl. Wait, she isn't young anymore. She's probably in her twenties, right now.
Kaya... hmmm...
I played with my lips while watching her poses. May isa roong medyo awang ang labi
niya at mapupungay
ang mga mata. Her curves were on the right places. Pero kahit noon pa mang bata pa
siya, she already has
that body.
Nilapag ko ang magazine at pilit na inalayo iyon sa akin. Hindi pwede 'yan sa akin.
Pagbabawalan ko lang
'yan kung sakaling...
"Anong problema?" tanong ni Andres.
"Tss. That girl did not even grow up at all," sabi ko. Nagulat ako sa sariling
pagkakairita.
"Did not grow up? Can you hear yourself, Vince? Kung sabagay, baka hilig mo talaga
siya dahil mas bata
siya ng lubos sa'yo."
He smirked more.
"Old carabao eats young grass, eh?"
"Shut up, Andres." Muli kong binalingan ang magazine. Nakakunot-noo at nguso habang
sinusuri ang loob
noon.
Humalakhak si Andres at siya na mismo ang nagpatuloy sa paghawi ng pahina para
makita ko ang susunod na
picture at ang article.
This time, it's a picture on bird's eye view. Nakahiga sila with all the furry
stuff on their body. Her cleavage
is showing dahil sa damit. And she's also craning her neck like she's giving access
to it. Damn!
Nilingon ko ang interview kung saan may quick facts sa kanila.
Eury
Name: Eurydyce Amethyst Saniel
P 43-9
Birthday: February 22
Status: Very single
Very single? Tss. Why should that be included, anyway? It's not like they are
telling everyone that they can
court her.
Nilingon ko ulit ang picture niya.
"Baka may boyfriend 'yan. Sa showbiz pa naman mas mabenta kung 'di sinasabing may
boyfriend," si Andres.
"Wala 'yang boyfriend," pagtatama ko para pawiin ang iritasyon ko sa sinasabi ni
Andres. Alamniya talaga
kung paano ako gagalitin.
Andres smirked. "Oh? Bakit? Katext mo?"
"Her dreams are important to her. I doubt she'll entertain boys."
Hindi na dinugtungan ni Andres ang sinabi niya. Kaya tumayo na ako at nilagay sa
harap niya ang
appointments ko sa araw na iyon. Dinungaw niya iyon at nag-ayos na ako ng coat para
makatulak na patungo
roon.
"Shangrila?" he smirked.
"Yes," kalmado kong sagot.
"And you're going there, imbes na ako lang?"
Hindi ako sumagot. Ngumuso ako habang nagsisimula na siyang tumawa.
"This couldn't be a co incedence, brother. Your first appointment was also where
her show is. Ngayon, doon
ka? Anong meron? Fashion Show sa Atrium? Kasali siya 'no?"
"What are you talking about?" tanong ko sabay ayos naman ng relo ko ngayon.
"Oh..." Humagalpak ulit siya. "Kaya ka puro laro sa mga babae, huh? May natatangi
kang gusto. Too bad, I
think she hates you so much. Or worst, she doesn't even care that you exist."
"Shut up, Andres. Sa Shangri la ang hotel ni Mr. Chi, kaya roon kami magkikita."
"Paano iyong si Mrs. De Los Santos, bakit sa Mall of Asia kayo nagkita? Doon din
hotel niya? Do you know
it's bad to stalk someone?"
"You stalked my sister-"
"That was different, Vince. We were in a relationship-"
"That's the same thing!" sabay ligpit ko sa iilang gamit nang 'di siya tinitingnan.
P 43-10
"So inaamin mo? That's not the same thing, hindi niya alamna nandyan ka! You're
like a maniac trying to
know of her whereabouts!"
Hindi na ako nagsalita. Ayaw kong makipagtalo pa. Wala rin naman siyang magagawa
kundi sumama sa akin
sa meeting na iyon.
"We are an hour early and for sure that's not because you are an early person!" he
noted nang nakapasok na
kami sa mall at nabasa niya na ng husto ang schedule na binigay ng sekretarya ko.
Tanaw na namin ang stage kung saan ginaganap ang fashion show. I leaned on to the
glass bannister. Si
Andres nasa gilid ko, walang nagawa at nanood na rin.
Kunot noo kong tinitigan mga lumalabas galing sa LCD covered backdrop. Nang
napagtantong wala pa siya
ay pinasadahan ko ng tingin ang audience. There were girls but most are men. Men
within 20s to 40s. Can
you believe it?
I heard themscreama bit. Napatingin ako sa lumabas at nakitang lumabas si Eury.
Wearing a black and gold
cocktail dress, she graced the runaway with so much confidence that I shifted my
position. Ngumuso ako
habang tinitingnan siyang seryoso at sa huli'y ngumiti. I heard someone screamfor
her name.
Umigting ang aking panga.
"Lalaki halos ang fans niya," puna ko.
"Oo. Kaya ka nga nandito, 'di ba?" Andres laughed.
Hindi ako nagsalita. Nanatili ang mga mata ko kay Eury... observing her every
move... admiring her beauty
fromafar. Mayroon kayang nanliligaw sa kanya.
"Balita ko may mga businessman na nanliligaw diyan," si Andres. "For sure, puno ang
backstage ng bulaklak
galing sa mga manliligaw... o kahit lalaking fans."
I gave hima warning look. Ngumisi siya.
"Hindi rin kayo magtatagal niyan kung magiging kayo man. Masasakal 'yan sa'yo.
Artista 'yan, Vince. Normal
ang ganyan sa artista. Kaya kung magiging seloso at mahigpit ka, you will never
work out."
"I won't be a jealous boyfriend... if that happens..." I drawled when I realized
Andres could be right.
Damn!
Tumawa muli si Andres. Mukhang enjoy na enjoy niya ang nangyayari.
"Ano? Patulong tayo para makalapit ka? You can always use your resources, number
one architect in the
Philippines. Talk to her father, man. Or our past clients?"
"Hindi ako desperado," sabi ko. "Bata pa siya."
"Oh! Hindi ka pa desperado sa lagay na 'to, ha? Talagang hindi!" Andres laughed.
P 43-11
Umiling na lamang ako tuwing naaalala ko iyon. Ngayon, nandito ako sa condo...
naghihintay sa kanya.
Dalawang araw na siyang hindi umuuwi dahil sa trabaho at nag-aalala na ako.
"Vince," her voice relieved me fromall the physical and mental pain I'mfeeling.
"Baby, are you coming home tonight?" pagmamakaawa na iyon.
"Hindi ako pwede, e. May gagawin pa kasi ako para sa movie. Matulog ka na."
"Oh. Okay. Kumain ka na ba? Pinabigyan kita ng pagkain-"
"Kumain na ako. May hinanda naman dito, e."
So she did not eat the food my bodyguard gave her.
"You should at least rest," sabi ko.
"Hindi pwedeng magpahinga, e. Maraming gagawin. Pasensya ka na."
"It's okay. I'mjust worried about you..." I whispered huskily.
Hindi siya nagsalita ng ilang sandali. Nagkasabay pa kami nang sa wakas ay
nagsalita siya.
"Want me to-"
"Ibababa ko na-"
Oh.
Pumikit ako ng mariin at hinilot ang sentido. I have never been this fucking crazy
over a girl. At ang alamko
sa sarili ko, may mas ibabaliw pa ako sa kanya kesa rito.
"Okay. I hope you rest. I love you, Eury,"
"Good night, Vince." Pinutol niya agad ang linya.
Halos malukot ko ang cellphone pagkababa nito. It's been almost two weeks and I
haven't heard her say it. At
lagi siyang malamig at ganito.
Hindi ako naniniwalang wala. Hindi. She's just busy. Pressured. Preoccupied with so
many things.
Damn, Eury! What is it?
Hindi na ako nakuntento. Hindi ako makakatulog sa gabing ito kung hindi ko siya
masisilayan kahit saglit
lang.
Nagbihis ako at nagpasya na bibisitahin ko siya sa istasyon na 'yan. How could I
have her and not have her at
the same time? I can be patient for a long time but I have to have her at least for
a while to fuel me. To keep
me sane. To set all my doubts free. And to assure myself that we are really fine.
P 43-12
Tama nga ako.
Kahinaan ko nga siya.
Passion will always be a weakness. It could lead you to hell, even when it feels
like heaven. It could lead
you to evil, when all you want is good.
Tinuro sa akin kung nasaan siya. At pagkapasok ko sa tamang palapag ay saktong
nakita ko ang kanyang ex
boyfriend na papasok sa isang kwartong tinukoy sa akin.
The roomhas a large glass window. Kita ang loob galing sa labas kaya mas pinili ko
munang tingnan kung
ano ang nangyayari sa loob.
On a recliner, Eury is sleeping. Sa loob ay may iilang staff na tahimik at mukhang
nagpapahinga na rin.
Lumapit ang ex niya sa kanya at nilagyan siya ng kumot. Nagkatinginan ang mga staff
na naroon at nagsitayuan
para umalis.
Her ex carressed her face slowly. She moved a bit, pursing her lips in her sleep.
Ang galit ay nanuot sa aking kalamnan. You know what they say about passion turned
into evil? Eto 'yon. The
only thing I'mthinking about right now is to pound on his ex's face. Pinigilan ko
ang sarili ko dahil mas inisip
ko na hindi 'yan... mahal ako ni Eury. Ako ang pinili niya.
But my mind is clouded with so many questions like: Akala ko ba abala siya? Akala
ko hindi siya
makakapagpahinga? Akala ko marami siyang ginagawa? Bakit ngayon, natutulog lang
pala siya? Not that I
don't want her to rest, but I want an explanation fromher. Why can't she rest
beside me? Why does she have
to rest here and with that fucking bastard?
Pumasok ako sa loob. Nilingon ako ni Zander at nang nakitang palapit ay tumayo siya
at lumayo kay Eury. I
amjust a fiber away frompunching himand literally go berserk when Eury slowly
opened her eyes.
"Eury," tawag ko.
Nang nakita ako at agad siyang bumangon. Hurt washed over me when I felt how guilty
she is. Pakiramdam
ko, may ginagawa siyang masama. Pakiramdamko, may hindi ako alam.
"V-Vince, anong ginagawa mo rito?" tanong niya.
I turned to his ex who started to strut out of the scene. Bumaling ako kay Eury.
"I just want to visit you," sabi ko. "I just thought you're busy. Kung gusto mo,
you can rest at home. I will
wake you up when it's your call time. Ihahatid kita pabalik-"
"Dito lang ako," nag-iwas siya ng tingin.
Nagtiim-bagang ako.
Pinanood ko siya habang inaayos niya ang kanyang kumot. Nakatingin siya sa akin na
tila ba nagtatanong kung
ano pa ba ang ginagawa ko rito.
P 43-13
My mind works so well. Instead of taking her indifference in a different context, I
understand that it is the
nature of her work. Siguro ay pagod siya sa mga ginawa at hindi niya na kayang
sumama pa sa akin o umuwi
para makapagpahinga.
Hinaplos ko ang kanyang ulo. Nag-iwas siya ng tingin at pinikit niya ang kanyang
mga mata.
"You're done eating dinner?" I asked.
"Yeah," she simply answered.
I nodded again. Gusto kong magtanong sa kanya kung anong oras ba ang call time niya
bukas. But I trust that
she'll sleep here again tonight because their call time might be very early.
Kahit pa gaano 'yan ka aga, gigisingin naman kita, umuwi ka lang sa'tin. Sa'kin.
"I-I'll go now. I'll let you rest."
"Okay." She did not even open her eyes.
"I love you," bulong ko sabay halik sa kanyang labi.
She did not say anything anymore. Nanatili siyang walang imik, nakapikit, at hindi
gumagalaw. Umalis ako
roon pagkatapos kausapin ang iilan sa mga P.A. niya, including Genta who looks
after her everyday.
Pagkalabas ay ang mga bodyguards naman ang kinausap ko. I swear to God if anything
will ever happen to
her while she's at work and they're on their job, I will make sure they never find
another job again. Ngunit
nang nakasakay na ako sa sasakyan, mag-isa, at tahimik, hindi ko na maiwasan ang
paglalakbay ng isipan.
The thoughts I chose not to think about surfaced.
Why is she cold? What is her problem? Is she really that tired?
Can she stop for a while? Pwede bang magbakasyon kami? Pwede bang magkasama kami?
Pwede bang...
huwag na lang muna siyang magtrabaho?
You selfish, idiot! Hinampas ko ang manibela ng aking sasakyan.
For years, I have admired her fromafar despite the anger and hatred she gave me.
Masokista na talaga ata
ako. And now that I finally have her for myself, oras naman ang wala para sa kanya.
Kailan magkakaroon ng
para sa akin?
Hindi ka na talaga nakuntento! Isn't it enough that you're her boyfriend, right
now, Vince?
No. I want to marry her. I know she will honor vows. Paano pa kung ginawa sa harap
ng Panginoon. I honor
it so much, too, that I want her vows and mine in front of that altar. Pero paano
mangyayari iyon ngayon kung
ganito? I doubt she's allowed to marry yet. She's rising to her peak as an actress.
I doubt she's even willing to
do that, when all her life I saw how she chased for her dreams.
Gaano ka mapaglaro ang tadhana? I was also chasing my dreams all my life. Pero
dalawa ang pangarap ko,
ang una'y nakamit ko na, ang pangalawa kailangan pa ng pagpapasensya at
paghihintay.
P 43-14
Kahit pa gulo na ang utak ko, binaliwala ko iyon.
Nagpatuloy ako sa pagtatrabaho. Inalu lamang ang sarili sa maaaring gawin ng pera
sa aming dalawa, sa
aming buhay, at sa mga magiging anak namin. I will strive more so if she fears of
having no money to spend, I
can provide for us. Napangiti ako habang iniisip ko iyon.
Nasa opisina ako noon. Ala una ng hapon at nasa kalagitnaan ng isang importanteng
meeting sa isang bigating
kliyente. While my teamis proposing something, nakatanggap ako ng text galing kay
Eury.
Eury:
Vince, uuwi ako ngayon saglit para kumuha ng damit. Hindi ako uuwi mamayang gabi
dahil may shooting pa
kami.
Uuwi siya! Habang wala ako!
To cut it short, I missed the meeting just so I could go home and see her. Naabutan
ko siya. Papunta na kasi
ako sa condo noong nagtext ang bodyguard na ganoon din siya.
She was inside my roomwhen I came. I smirked when I realized that I did not text
her about this. Pinihit ko
ang door handle ng kwarto at pumasok ako sa loob. Pagkapasok ay napawi ang
isasalubong kong ngiti. She's
packing her clothes in a small luggage.
Alamkong maaaring sobrang dami niyang kailangang damit para sa shooting. But hell,
who amI kidding?
Kumabog ang puso ko nang natantong unti-unti nang sinasabuhay ang mga takot ko.
"Where are you going?" I asked.
Kitang-kita ko ang gulat sa mga mata niya sa biglaan kong pagdating. Hindi niya
inasahan iyon pero nahalata
kong bukod sa gulat, may bakas ng takot din.
"S-Sa istasyon, Vince... Uh, ba't ka pala narito?" she asked and continued packing
her clothes.
Nakapamulsa ko siyang nilapitan. Nakita ko ang bahagyang pagsulyap niya at
mabilisang paglayo nang
nakalapit ako.
"I came here to see you."
"Hindi ba may trabaho ka?" tanong niya, nakatalikod at kumukuha pa ng damit sa loob
ng walk-i closet.
"It's only a meeting," hindi ko na maitago ang lamig sa boses ko.
Pisikal na sakit at iritasyon ang nararamdaman ko. I want to understand everything
clearly. I amtrying my
best to be okay and understand her situation but I must admit, I amnot very
understanding. I amnot very
patient. And I amnot dense.
"Ganoon ba? Nga pala, hindi muna ako uuwi ng ilang araw dahil busy ako sa trabaho,"
hindi siya makatingin
sa akin.
P 43-15
"You have work kahit gabi?" nagtaas ako ng noo.
"Baka..."
"If you're not sure, then can't you go home and rest here instead. Huwag na sa
istasyon. You can rest here-"
"Vince, mas mabuting doon na lang," ngayon nakatingin na siya sa akin. She sounds
irritated.
Kumalma agad ako nang nakita ang iritasyon sa kanya. The last thing I want is to
annoy her.
"I-I'mjust saying, Eury, na pwede kitang ihatid sa istasyon. It's not very far
fromhere."
"Hindi na. Mas mabuting doon na ako magpahinga." Nag-iwas ulit siya ng tingin at
nagligpit muli ng gamit.
Nilapitan ko siya at nahawakan sa palapulsuhan. Pumunta ako sa kanyang likod at
niyakap siya galing doon. I
felt her stiffen. Akala ko'y luluwang siya kalaunan pero nanatili siyang estatwa
habang nakayakap ako.
Her guilty face is reflected on the large mirror beside our roomtelevision.
"But I miss you, baby," I whispered on her hair. "I miss you bad."
"Vince, kailangan sa t-trabaho, e."
Kumurap-kurap siya. That's how she is when she's lying. Nagtiim-bagang ako. Gusto
kong maniwala at
habaan pa ang pasensya ko dahil kung hindi ko siya kayang pagpasensyahan, wala
akong karapatan sa kanya.
"Even just for three hours. I won't disturb you. Gusto lang kitang alagaan. Gusto
kong magpahinga ka sa tabi
ko, Eury."
"Vince!" now she sounds real annoyed.
Ako naman ang naestatwa nang kinalas niya ang aking yakap at hinarap ako. Her
defensive stance made me
cold. Para akong nabuhusan ng malamig na tubig. Physical pain is present in my gut
and in my fucking chest.
"Hindi mo ba maiintindihan na kailangan sa trabaho ko?"
"I know, Eury. Naiintindihan ko. I'mjust-"
"Naiintindihan mo? Ba't 'di ka pumapayag?" tumataas ang tono ng boses niya.
Napaawang ang labi ko. Pumapayag ako. I just really miss her, that's all. I just
really miss her. Is it wrong to
miss her?
"Kung hindi mo pala maintindihan ang trabaho ko, e 'di maghiwalay na lang tayo!"
What the hell?
"Baby, baby..." mabilis ko siyang nilapitan para pakalmahin ngunit hinawi niya ang
kamay ko at umatras siya
para makalayo sa akin.
P 43-16
"No, Vince! Stop doing that! Stop touching me just to prove a point!"
Hindi na ako nagsalita. She's very angry. I might be angry as well pero ayaw kong
gatungan pa ang apoy niya.
"Ganito talaga ang trabaho ko! Wala ako sa bahay! Isang linggo akong mawawala
ngayon. At kung hindi mo
'yon kaya, iwan mo na lang ako! Maghiwalay na lang tayo!"
What the fuck? Sinasabi niya 'yan agad? Sa lahat ng nangyari, isang pagtatalo lang,
iiwan agad?
"You respond that way on our first misunderstanding? Hiwalay agad? We should talk
about this-"
"Wala tayong dapat pag-usapan pa! Vince, sinasakal mo na ako, e!"
Sinasakal? Kung sinasakal kita, sana lahat ng pangamba ko, sinabi ko na. Lahat ng
ayaw ko, hindi ko na
inintindi! God! And now she's accusing me of that? I can't believe her!
"Baby, that's not it," marahan kong sinabi para makalma siya at ang sarili ko.
I swear to God my eyes is now burning. Mabilis ang hininga niya at kita sa kanyang
mukha ang hindi mamatay
matay na galit sa akin. Wala akong maramdaman kundi takot. Takot lang.
"This is my dream, Vince! Importante ito sa akin kaya wala kang karapatan na
pagbawalan ako sa kahit ano!"
"Hindi kita pinagbabawalan."
"This is the most important thing to me! My career! And it is happening right now!
Hindi ako makakapayag na
ang relasyon natin ang makakasira nito, Vince! Kaya kung eto pala ang makakasira sa
atin, mas gugustuhin ko
pang maghiwalay na lang tayo!"
"Oh!"
Lumapit ako sa kanya. Nanginginig ang boses ko pero sinusubukan kong kumalma.
"I know... You love this, okay? I understand."
Niyakap ko siya kahit panay ang tulak niya sa akin. Hot tears streamdown her eyes.
Kinagat ko ang labi ko at
pinalis ang mga luhang iyon pero iniwas niya ang mukha niya sa akin.
"I'msorry. I'll just wait when you're done being busy."
"I won't be done, Vince. Ganito na ang magiging buhay ko simula ngayon," she said.
Natahimik ako. Pumikit ako ng mariin at mahigpit siyang niyakap. Mahigpit na
mahigpit. Because I felt it... I
can feel that she's slipping away fromme.
Pakiramdamko, ako itong sobrang nakahawak at nakakapit sa kanya samantalang siya'y
gusto nang
makawala.
Siya lang ang kahinaan ko sa buhay na ito. Kasiyahan niya ang pangarap ko. If I
give her happiness, I will
P 43-17
give my last breath just to see her smile. If I give her despair, I will leave and
never return just to promise
her relief.
I love her selfishly at times. May mga oras na gusto ko siyang ikulong sa akin. May
mga panahon na ayaw ko
siyang magtrabaho, lalo na sa trabaho niya ngayon. May mga oras na gusto ko siyang
pagbawalan sa kahit
anong makakapagpangamba sa akin. But I've learned fromher parents' kind of love...
and I cannot afford to
give her that kind of love now.
I want to give her the love that she deserves. No matter how much it will cost
me... no matter if it will cost
my heart.
Ibibigay ko sa kanya ang pag-ibig na dapat ay noon pa lang niya naramdaman. Ang
pag-ibig na hindi
namimilit, hindi namimigil, at mapagparaya. Because that's how she should be
loved... That's how I want her
to be loved... That's the only way to love her... And this is how I hope to love
her, too.
Ibibigay ko sa kanya ang pagmamahal na kailangan niya. Masakit sa akin iyon pero sa
paraang ito ko siya
gustong mahalin.
"I will be patient, Eury. Don't worry. I'll be right here. I love you," I whispered
to her assuringly.
Inayos niya ang luggage at agad na binaba. Hindi niya na ako nilingon pa nang
umalis siya. Wala na rin
siyang sinabi pagkatapos pa ng sinabi ko.
The next days were hell. I couldn't concentrate. Palagi akong nakatingin sa
cellphone, nag-aabang ng kung
ano. At hindi nga siya umuwi na ulit pagkatapos noon. I wonder what she's doing but
my bodyguards tell me,
nagtatrabaho lang naman daw.
"Ano 'yan? Back to the good old stalking days?" Andres laughed when he saw me
searching for Eury's name
in the usual social media sites.
May mga espekulasyon ngayon na wala na kami at sila na ni Zander. Well, that's
life. It's showbizso it
happens all the time.
Binaba ko ang cellphone ko at nilingon ang aking laptop. Sa araw na iyon, kasama pa
ang matalik niyang
kaibigan sa aming meeting. And Eury's friend, Amer, couldn't even look at me in the
eye when he's talking.
"Nagkikita ba kayo ni Eury?" tanong ko pagkatapos noong meeting.
Nagmamadali niyang hinagilap ang mga gamit niya sa lamesa. Sinarado ko ang laptop
niya at nanatili ang
kamay ko sa ibabaw para hindi siya makaalis. Napatingin siya sa akin nang nakita
ang ginawa ko.
"Oo naman," sagot niya.
"Kailan?" tanong ko.
"K-Kahapon. Noong nagkalugar siya. Alis na ako, Architect," si Amer.
Anger slowly consumed me. Nagkita sila? Kahapon noong nagkalugar si Eury? She has
time, huh? Damn it! I
know I shouldn't ask for her time. Ibibigay niya sa akin iyon kung sapat! Hindi na
dapat ako nakekealampa.
P 43-18
Inalu ko ulit ang sarili ko just to get through the day. Mas pinili kong isipin na
hahayaan ko siya sa gusto
niyang gawin kahit pa sa kalooblooban ko, alamkong may problema na.
Nasa bahay na ako nang nagdesisyon na kailangan ko talaga siyang makita. We need to
talk about our
problem. Gustuhin ko mang hayaan siya, it's still not healthy for a relationship to
have small problems like
this. I can't let this go on. We need to fix it. I want us to last. To even never
end.
Bumisita ulit ako sa istasyon. To avoid looking forlorn and sad, I brought flowers.
Napagtanto kong hindi ko
siya kailanman nabigyan nito. Siguro ay dahil sa aming simula at sa lahat ng
nangyari.
Sa labas pa lang, kita ko na ang pagkakailang ng mga staff. There were
uncomfortable whispers. Some were
even shaking their heads. Binalewala ko iyon. Maybe because they all think we're
really are done.
Sa parehong roomko nakita muli si Eury. Ang salaming bintana nito ay natatabunan ng
blinds. Half closed
lamang kaya didiretso sana ako sa loob ngunit sa munting siwang ay nakita ko siya.
She's doing nothing. She's just eating fruits while talking to Zander. Nagtatawanan
sila. She's wearing a
spaghetti strap and a jogger pants. May kumot sa kanyang hita habang nakaupo siya
sa parehong recliner.
She's going to sleep?
Tiningnan ko ang oras sa aking wristwatch at nakitang alas otso ng gabi. Pipihit na
sana ako sa door handle
nang may lumabas at sumalubong sa akin. Her manager, "Tita Daisy", greeted and
smiled at me.
"Pasok ka, Architect!" lumaki ang ngisi niya noong sarado na ang pintuan.
Kumikislap ang mga mata habang
ginigiya ako.
"Anong oras po ang call time ni Eury bukas?"
"Ah!? Bukas? Alas dose pa ng tanghali. Pero rito lang siya matutulog... ngayon..."
she said, hesitating the last
word. "Excuse me... uh..."
Hilaw na ang ngiti nito ngayon. Umaamba siyang aalis na hindi.
"Pasok ka na." Pagkatapos ay umalis agad.
That was my cue. Her call time is still twelve noon. Alas otso ng gabi, wala na
siyang trabaho pero hindi
siya umuuwi.
"Ano, Vince?"
Iniwan niya ang lugar para makapag-usap kami. Ang bulaklak ay itinabi niya lamang
sa recliner at hindi na
muling tiningnan.
Pinagdasal ko na sana nakita niya sa mga mata ko ang sakit, hindi ang galit. I wish
to broaden my
understanding but I'mat my limits. I need her explanation. And I need it now.
"Let's go home," malamig kong sambit.
"Sabi ko hindi ako uuwi, 'di ba?" aniya.
P 43-19
"You have no work tonight. Alas dose pa ang trabaho mo bukas, Eury. Sa condo ka na
magpahinga-"
"Vince, I told you I'mnot going home for the whole week! Mahirap bang intindihin
iyon?"
Hinilot ko ang aking sentido. Hindi ako magsasalita habang galit ako. Ayaw kong
masumbatan siya habang
sinisikap kong mag pasensya. But then I realized, I came here so we could talk
about this. I can't let this
problembetween us go on!
"Yes..."
"Ano?"
Umigting ang panga ko. Tinitigan ko siya. Nangungulila ako sa kanyang malalambot na
labi, sa kanyang
maaamong mga mata, sa kanyang tawa, sa kanyang mabangong buhok, sa kanyang ngiti,
sa kanyang iniisip.
Nangungulila ako. Dahil tingin ko, hindi niya na ulit nasabi pa sa akin kung ano
talaga ang tunay niyang
iniisip. She had been lying to me.
"I don't understand why you're staying here when you can be home for tonight, Eury!
You live under my roof!
You are my responsibility! Dapat ay umuwi ka sa'kin!"
"Vince, nagtatrabaho ako! Hindi mo maiintindihan, e!"
"You're done working. You're preparing to sleep, right? Eury... Please? Kahit isang
araw na lang sa isang
linggo kang umuwi. Kahit isang gabi lang. Don't worry, I will let you rest the
whole night if that's what you
want, baby..." pabulong at nagmamakaawa kong sinabi. "Please, I miss you."
Sinubukan kong hawakan siya pero umatras siya para makaiwas. Kitang-kita ko ang
galit at pagiging mailap
niya.
"Vince, kailangan ko 'to. Gusto ko 'tong ginagawa ko..."
"I know, baby. But... don't you miss me?"
Fuck! I sound so desperate now. Namilog ang mga mata niya, tila ba may nasabi akong
mali.
Tinulak niya ako. Wala akong lakas na nagpaubaya sa kanyang ginawa. Huminga ako ng
malalimat yumuko.
"You don't understand! This is my dream! At ayaw ko na, V-Vince!" iyak niya.
Hindi ako nakapagsalita. Tinitigan ko ang panginginig ng kanyang labi at ang
pagbuhos ng kanyang luha.
"Sakal na sakal na ako."
What? My jaw dropped open, unable to breath properly while watching her in sorrow
because of our
relationship.
"Gusto ko makamtan ang mga pangarap ko at hindi kita kailangan!"
"Bakit? Eury, let's talk about this," napapaos na ako.
P 43-20
"Hindi ko makakamit ang mga pangarap ko, Vince, kung patuloy kang ganito!"
Fuck!
"I-I'll change my... baby, what do you want me to do?" hinagilap kong muli ang
kanyang siko. Sinusubukan
kong magpakatatag at makabuo ng tamang mga salita kahit na sobrang gulo ko na.
"Hindi mo naiintindihan! When you're around, I won't achieve anything! While we are
in a relationship, I
will never reach my dreams!"
Parang lumubog ang puso ko sa sinabi niya. Hindi ako makapagsalita. The only
question that's in my mind
right now is this: Ano ang gusto mong gawin ko?
At natatakot ako na ang magiging sagot niya ay hindi ko gusto... pero hindi ko man
iyon magugustuhan, labag
man sa akin, mas natatakot ako na susundin ko parin iyon ano man ang mangyari.
Because maybe... there was really nothing for me fromher. It was always hatred. I
had always been hatred.
Maybe the love I felt was only because I was desperate for her love. Or maybe she
did love me a bit, but her
life is dedicated to her dreams. Sino ako para pumagitna sa kanya at sa kanyang mga
pangarap? Pagkatapos
kong matupad ang unang pangarap ko, isa na lang ang pinangarap ko pa - siya.
"I want to reach my dreams, Vince! At para magawa ko 'yon, kailangan nating
maghiwalay!"
Umiling ako. Hindi ko maintindihan kung anong kinalaman ng pangarap niya sa
relasyon naming dalawa.
"I will never be loved by my fans if I have you! I can never concentrate when I
have you! I can never freely
pursue my dreams if we are together!"
"Eury, hindi ko maintindihan. I support you in everything-"
"Fans are expecting me to want Zander, hindi ikaw! At gagawin ko ang lahat
magustuhan lang nila ako! Kahit
pa maghiwalay tayong dalawa, Vince!"
Hindi na ako nakapagsalita. Yumuko na lamang ako. My eyes burned, my breathing is
hard-earned.
"Hindi mo kailanman maiintindihan iyon dahil hindi ka naman naging artista! Ganito
rito, Vince! Ganyan
talaga! May opportunity na ako, tapos 'di ko pa maabot dahil dito? Maghiwalay na
lang tayo, please, Vince."
Nagmamakaawa siyang maghiwalay na kami.
Of course, baby. As you wish, baby.
Kinagat ko ang labi ko. Nanghihina na. Pagkatapos nito, aalis ako. Pagkatapos nito,
hindi ko na kayang
magpakita pa. Pagkatapos nito, hindi ko na kayang lingunin pa siya.
"Ito na 'yong hinihintay ko noon pa man. Abot kamay ko na, Vince. Ikaw na lang ang
pumipigil sa akin!" she
cried.
I can't look at her. Is my presence that painful?
P 43-21
"Parang awa mo na, maghiwalay na tayong dalawa. I will never be successful if I
have you. I will never get
my dreams, when you're holding me. I will never be happy with you."
Tumango ako.
Ayaw ko na siyang tanungin kung minahal niya ba talaga ako. Ayaw ko na siyang
tanungin ng kahit ano. All
her words were enough.
"I'msorry for keeping you away fromyour dreams. You will have it fromnow on, Eury,"
sabi ko.
"Thank you..." her voice broke.
My heart broke.
Hindi na ata ako makakapayag na maranasan pang ulit iyon. I shifted on my seat as I
watch Vanessa walk
towards my table. I cannot afford to lose Eury again.
Tahimik kami buong byahe patungo sa kanila. Hinawakan ko ang kamay niya para mas
kumalma pa siya.
Iniisip ko lang kung bukod sa nangyari kanina sa istasyon, may nagpapakaba pa bang
iba sa kanya... gaya ng...
makikipagkita kami ngayon sa kanyang ama't ina.
"Are you ready?" I asked.
Dinala ko ang kamay niya sa aking labi para mahalikan. I heard her father was
furious noong nalamang
naghiwalay kami noon. Her father is celebrating right now dahil sa pagbabalikan
namin. Pero ayaw kong
tanggapin siya ng kanyang mga magulang dahil lang doon.
"Yeah..." lutang niyang sagot.
Lumabas kami sa Corvette. Pagkalabas ko ay nakita kong hindi na siya hinintay ng
kanyang ama't ina na
makalapit. Both were crying and running towards her. Sinarado ko ang sasakyan at
pinagmasdan sila. Kitangkita
ko ang pagkakagulat ni Eury. Nilingon niya ako sa pagtataka ngunit may luha rin sa
kanyang mga mata.
"I'msorry for the rough childhood, a-anak," basag ang boses ni Judge Demetria
habang niyayakap ng
mahigpit si Eury.
"I-It's okay, Mommy."
Damn! Damn!
Damn, that's my baby!
Ngumiti ako. I think I fell a little more for her. Fuck it!
"Eury! Patawarin mo sana kami sa lahat ng p-pagkukulang..." nanginig ang boses ni
Architect EphraimSaniel
at agad nang niyakap na rin si Eury.
Umiiyak si Judge habang tinitingnan ang dalawa. Architect's shoulder shivered while
he's embracing Eury. At
tingin ko, hindi lang pisikal niya itong niyakap. He's embracing Eury's strengths,
weaknesses, brokenness,
P 43-22
flaws, and beauty.
I saw that first, Archiect. I saw her first. I saw the beauty and strength in spite
of the devastating brokenness,
flaws, and weaknesses. I saw her first.
Siguro ay nakita nila ang video ng press conference ni Eury. Siguro ay napagtanto
nila ang lahat na matagal
ko nang nakita.
Nilingon ko si Eury na ngayon ay pinapahiran ang luha sa kanyang pisngi. I want to
wipe away her tears but I
understand that this is her moment.
I'mhappy for you, baby.
"Hindi ako naging mabuting ama sa iyo, anak! I never saw your pain. I never thought
it could affect you this
much! I-I'mso, so sorry..."
"Daddy, ayos lang po. Naiintindihan ko. Okay na po ako-"
"I'msorry... I'msorry, anak. I have not been fair to you. I'mso, so sorry."
"I've long forgiven you, Daddy. We all make mistakesm. Vince has forgiven me sa mga
kasalanan ko. Kaya...
I know how to forgive the mistakes of others... Especially you... Mommy, D-
Daddy..."
I bit my lower lip. Hinanap niya ako sa gulo ng kanyang ama't ina. Nang nagtama ang
tingin naming dalawa,
she smiled through her tears. I smiled back.
Fromthat day on, I promise to dedicate everything I do in my life to you, Eurydyce
Amethyst Saniel-Hidalgo,
and our future children, and to The Person, The Wind, who brought us together.
"Hindi ka parin nadadala?" tanong ni Vanessa na nagdala sa akin muli sa
kasalukuyan.
She smirked. Kinuha ko ang isang papel sa ilalimng iilang dokumento. I've never
been harsh to my
employees. Hard, maybe, when we're at work. But harsh, never.
"Nagkabalikan kayo? Nakita ko 'yong interview niya."
Nilapag ko ang papel sa harap ng aking lamesa. Dinungaw iyon ni Vanessa. She's been
a dear friend to me
since I was in college. Magaling siya sa kanyang trabaho, but I don't find her
exceptionally irreplaceable.
Though, even if she is irreplaceable, I will still choose this.
"What?" gulat niyang sinabi.
She's fired. I'mfiring her. Effective today.
"Ano pang ginawa mo?" tanong ko at sigurado akong alamniya ang tinutukoy ko.
Her tears fell. Agad siyang lumapit para magmakaawa sa akin. Siya ang nagsabi kay
Zander tungkol sa kaso
ko kay Eury. Alamkong mauungkat iyon pero naging malaki ang epekto ng ginawa niya
sa nangyari sa amin ni
Eury noon. I can't forgive that.
P 43-23
"Vince, please..."
"You engineered her ex boyfriend's house..." hindi iyon tanong.
"Vince, I just don't want you to be crazy for that woman! Ilang beses ka na niyang
niloko! She's
manipulative... she's playing victim-"
"Get out!"
"Vince, please..." she cried.
Alamko. Masakit tingnan na ang itinuring kong kaibigan ay nasasaktan. Hindi ko
gustong gawin ito pero mas
hindi ko kayang palagpasin.
"I love you, Vince. I have loved you, ever since... And I don't understand... w-why
you like her so much!
She's spoiled! She's-"
Malamig kong tinitigan si Vanessa. "I want to still be casual with you after this,
Vanessa. So please, go now
before I change my mind."
Pinalis niya ang kanyang mga luha at nagkukumahog na umalis na ng aking opisina.
Huminga ako ng malalim
at nilingon ang tanawin sa labas. The skycrapers of the city and the almost setting
sun is a such sight to
behold. Like an ending to a beautiful and devastating day so the calmand cold night
will begin.
My phone beeped. Tiningnan ko ang mensahe galing kay Eury. Her face etched on my
phone's background...
hindi dahil ganoon ako ka baliw sa kanya. I smirked. Siya ang nag lagay ng picture
niya bilang background
nito. Pouting, she's angry when she realized that she's not my phone's background.
Ni hindi ko alamna
kailangan ganoon iyon. Mabuti na lang din at pinalitan niya ng kanyang mukha. I
like my phone this way.
Eury:
Anong oras ka uuwi? I miss you.
Humilig ako sa aking swivel chair. This is the only thing that will ever matter.
No matter how cold, dark, and mysterious the night will be... No matter how hard
and violent the winds will
blow... she will always be blown to me. And I will always... always... find my way
to her. No matter what.
Ako:
I'm done with work. I love you.
wooohhhhhhh can I havea Vince??? Re-read: 01/21/18 5:25 pmI love uEury and Vincent.
P 43-24