Professional Documents
Culture Documents
Analiza Transakcyjna - Na Podstawie Książki Erica Berne'a W Co Grają Ludzie"
Analiza Transakcyjna - Na Podstawie Książki Erica Berne'a W Co Grają Ludzie"
Rodzaje interakcji:
Interakcja niezogniskowana polega na tym, że w trakcie jej trwania, kiedy stykają się ze sobą
ludzie, którzy nie spotkali się wcześniej, i z tego powodu nie może być ona zaplanowana i nie
może posiadać celu, do którego uczestnicy interakcji chcieliby wspólnie zmierzać. Jednak, w
trakcie jej trwania jednostki poznają się wzajemnie, jak na przykład dzieje się w poczekalni u
lekarza, kiedy pacjenci nawiązują kontakt wzrokowy, wymieniają uwagi, co zmusza do
zachowań konformistycznych, zgodnych ze społecznymi oczekiwaniami.
Interakcja zogniskowana zakłada, że jednostki znają się już od jakiegoś czasu, ewentualnie
przewidują, że poznają się w trakcie interakcji, ponieważ posiadają wspólny cel, jakim może
być konferencja lub turniej warcabowy.
Interkacja typu face-to-face cechuje się bezpośredniością. Jej cechą charakterystyczną jest
osobisty, bardzo bliski kontakt zaangażowanych w nią jednostek, które jednocześnie
pozostają w ścisłym kontakcie fizycznym.
Model transakcyjny
Stan ego jest to ściśle zespolony i zintegrowany system emocji oraz uczuć, który jest
powiązany z ograniczoną ilością spójnych szablonów zachowania. Strukturalny model analizy
1
transakcyjnej (dla ułatwienia będę posługiwać się skrótem AT) zakłada się funkcjonowanie 3
uzupełniających się stanów Ja. Stany te nie są terminami abstrakcyjnymi, ale funkcjonują
jako pojęcie realne psychologicznie. Dziecko, Dorosły i Rodzic obrazują prawdziwe osoby,
istniejące teraz lub kiedyś w przeszłości, którym przypisano określone nazwisko oraz stan
cywilny. By ułatwić zrozumienie AT, stany Ja są określane pojęciami Dziecko, Dorosły i
Dziecko.
Ja-Dorosły przedstawia sobą umiejętności oraz zdolności, które nabył w celu rozumienia
otaczającego go świata i samego siebie. Można powiedzieć, że jest to sfera naszego Ja, która
ułatwia nam bezpieczne i swobodne poruszanie się w obserwowanym świecie oraz
podejmowanie racjonalnych decyzji. Pełni on funkcję kontrolną oraz decyzyjną w stosunku
do pozostałych struktur. Ja-Dorosły działa w sposób zorganizowany, dopasowuje się do
okoliczności, jest inteligentny, funkcjonuje przez analizowanie otaczającej go rzeczywistości,
określanie prawdopodobieństwa zdarzeń oraz przez bezstronne opracowywanie danych
zastanych oraz wywołanych. Dorosły jest konieczny ze względu na jego umiejętność
przetwarzania. Dorosły nie tylko przetwarza dane, również zajmuje się obliczaniem
prawdopodobieństwa, które jest ważne, jeśli chcemy sobie skutecznie radzić ze światem
zewnętrznym. Dorosły nie tylko działa skutecznie, ma on swoje problemy, przeżywa
problemy oraz kłopoty, które mogą się zakończyć osiągnięciem satysfakcji. Na przykład
kupienie chleba jest jednym z takich działań, ponieważ trzeba przetworzyć dane o cenie,
rodzaju, obliczenia muszą wykazać wysoki stopień prawdopodobieństwa, że Dorosły będzie
zadowolony z zakupionego bochenka.
2
Skuteczność AT przejawia się w efektach nadużycia alkoholu, które z reguły ogranicza
początkowo Rodzica w taki sposób, że przystosowane Dziecko przestaje znajdować się pod
jego wpływem i staje się Dzieckiem naturalnym.
Kolejnym problemem, według którego można wyznaczyć optymalne działanie człowieka jest
zjawisko polegające na tym, że pomiędzy poszczególnymi stanami Ja występuje
nieskrępowany i przez nic nie zakłócony, a także przez nic nie blokowany przepływ energii
oraz równie swobodna wymiana informacji. W AT intensywnie jest podkreślana rola Ja-
Dorosły, ponieważ pełni ona funkcję nie tylko kontrolującą, ale również odpowiada za
podejmowanie decyzji. Trzeba mieć na względzie jeszcze to, że Dorosły jest w stanie
podejmować decyzje i wypełniać powierzone mu zadania tylko wtedy, gdy został prawidłowo
ukształtowany w trakcie socjalizacji oraz jego osobowość nie została zdominowana przez
jedną z jej struktur.
Teoria AT nazywa różnice jakie można odnotować w zachowaniu, ale w pojęciach zmiany
stanów Ja. Eric Berne określa stan Ja jako "spójny zbiór uczuć i doświadczeń, bezpośrednio
powiązanych z odpowiadającym im spójnym zbiorem zachowań".
Transakcjami, które można nazwać najprostszymi są te, w których nie tylko bodziec, ale i
reakcja wychodzą od Dorosłego każdego z uczestników. Na przykład, anestezjolog ocenia
sytuację i na jej podstawie wie, że powinien sięgnąć po skalpel - i wyciąga po niego dłoń.
Respondent ocenia jego intencje prawidłowo, następnie ocenia, jaka odległość może
wchodzić w grę, siłę, z jaką trzeba się posłużyć tym narzędziem i kładzie końcówkę skalpela
tam, gdzie lekarz planuje go przyłożyć. Podobnie proste są reakcje Rodzic - Dziecko. Dziecko,
które ma wysoką gorączkę, prosi ojca o coś do picia i ojciec, który się nim opiekuje, przynosi
mu szklankę wody.
Obie te reakcje można uznać za komplementarne, co oznacza, że reakcja jest nie tylko
oczekiwana, ale również właściwa, ponieważ następuje według wzoru prawidłowych reakcji,
jakie zachodzą między jednostkami. Pierwszy typ transakcji jest klasyfikowany jako
transakcja komplementarna typu 1, druga, analogicznie, jest nazywana transakcją
komplementarną 2 typu. Z reguły transakcje układają się w schemacie łańcucha, w ten
sposób, że każda reakcja staje się kolejnym bodźcem.
Pierwsza reguła komunikacji twierdzi, że proces komunikacji przebiega w sposób prosty, jak
długo reakcje są komplementarne, wtedy komunikowanie może zachodzić właściwie bez
końca. Zasady te działają niezależnie od treści i natury transakcji, znaczenie mają tylko
3
kierunki właściwych wektorów. Tak długo, gdy transakcje są komplementarne, nie ma
znaczenia, czy para ludzi zajmuje się niewinnym plotkowaniem, radzeniem sobie z kłopotami
czy zabawą we wspólnym gronie.
Transakcja może ilustrować milczącą wymianę zdań dwóch osób, które patrzą się na siebie
morderczym wzrokiem, dążąc do kapitulacji przeciwnika - jeśli żadnej z nich nie uda się
doprowadzić się do ustąpienia, proces komunikowania zostanie zakończony, osoby nic nie
wskórają i będą musiały się rozejść. Do pozytywnego rozwiązania tego problemu dochodzi w
wypadku, gdy druga osoba ulega lub zmienia poziom na ten, który jest reprezentowany przez
jej adwersarza, wtedy najczęściej osoby zaczynają się śmiać, ewentualnie mogą podać sobie
ręce.
4
mechanizmy psychologiczne, dlatego wektor jest wypowiedzi jest skierowany w stronę
Dziecka Gospodyni. Jej odpowiedź pokazuje, że Sprzedawca uderzył w czuły punkt, ponieważ
w Gospodyni odpowiada nie Dorosły, a właśnie Dziecko: "To nieistotne, że nie mam nic na
koncie i wydam za chwilę pieniądze, które były przeznaczone na rachunek za telefon męża,
ale pokażę temu zarozumiałemu gogusiowi, że nie jestem gorsza od innych pań i kupię te
garnki, chociaż przez to zabraknie pieniędzy do końca miesiąca". Transakcja jest
komplementarna na obu poziomach, ponieważ reakcja Gospodyni jest zaakceptowana jako
decyzja Dorosłego i garnki zostają kupione.
Podwójna transakcja ukryta zmusza do udziału aż cztery stany osobowości, ten przykład
spotyka się często w damsko-męskich flirtach. Kowboj zwraca się do Dziewczyny: "Zobacz,
jaka wspaniała stodoła tam stoi, może masz ochotę ją zobaczyć z bliska?", na co Dziewczyna
odpowiada twierdząco: "Z chęcią, wychowałam się na wsi i od małego lubię spać w
stodołach". Teoretycznie, na poziomie społecznym, jest to dialog dwojga Dorosłych na temat
stodół, ale już na poziomie psychologicznym wymiana zdań między Dziećmi o charakterze gry
seksualnej. Pozornie mogłoby się wydawać, że inicjatywa należy do Dorosłego, ale jak w
przypadku większości gier, efekt determinowany jest przez Dziecko, i z tego powodu
uczestnicy są każdorazowo tak zaskoczeni, jakby mieli z tym do czynienia po raz pierwszy.
Procedury i rytuały
Formalne rytuały były początkowo silnie zanieczyszczone, ale dzięki sprawnym procedurom,
wraz z mijającym czasem i w nowych warunkach straciły na rytualnej wartości, ale zachowały
użyteczność jako akty wiary. W AT są dowodem na pozbycie się poczucia winy, są też
dowodem na szukanie nagrody, która jest dostosowana do tradycyjnych wymagań, jakie
mają Rodzice.
5
Niekiedy występuje problem z odróżnieniem od siebie procedury i rytuału, ze względu na
cienką granicę, jaka je dzieli. Ludzie niezorientowani mieszają rytuał z procedurą fachową.
Trzeba jednak pamiętać, że każda procedura fachowa ma podparcie w doświadczeniu, ale
laik bez odpowiedniego przygotowania nie jest w stanie tego sam dostrzec. Najważniejszą
cechą, jaka łączy procedury i rytuały, jest ich stereotypowe ujęcie. W momencie, gdy
rozpoczyna się pierwsza transakcja, ciąg dalszy przebiega z góry ustalonym trybem do
przewidzianego końca, o ile zdarzy się coś nieprzewidywalnego. Różnica między nimi
znajduje się w pochodzeniu - rytuały są modelowane przez Rodzica, a procedury programuje
Dorosły.
Rozrywki
Są małżeństwa, które grają w zabawę pt. "Powiedz im, kochanie", gdzie mąż zachowuje się
jak duże dziecko, które wymaga ciągłej uwagi, a żona jest jego Rodzicem. "Zobacz mamo,
sam to zrobiłem" jest także grą występującą u pary Dziecko-Rodzic, bez względu na wiek,
zdarza się, że ta gra przekształca się w inną, którą można nazwać "Bezwartościowi koledzy".
Rozrywki cechuje wzajemne wykluczanie się - prosty przykład, "babskie sprawy" i "męskie
tematy" nie wchodzą sobie w paradę. Dodatkową, dość istotną korzyścią, jaką można
uzyskać w trakcie rozrywek, jest umocnienie się w swojej roli oraz potwierdzenie własnego
dobrego przeświadczenia o sobie.
Jeśli gracz jest w stanie zdobyć przewagę, dzięki temu potwierdza swoją rolę, a dzieje się tak,
ponieważ nikt mu się nie sprzeciwia, ewentualnie napotkany sprzeciw umocni go w jego roli.
Występuje też możliwość, że dzięki gracza "głaskom", towarzystwo zaaprobuje jego siłę.
Egzystencjalna korzyść z rozrywek to efekt potwierdzenia roli, co utwierdza jednostkę w
przeświadczeniu. Przeświadczenie można podsumować jako zdanie oznajmujące niezłożone,
które ma wpływ na wszystkie zawierane przez jednostkę transakcje, przez co wpływa
6
znacząco na jej los w odległej przyszłości, ale nie tylko na jej los, determinuje również
przyszłość jej potomków. Owo przeświadczenie nie musi być całkowite, jednostka może je
odczuwać w stopniu słabym.
Gry
Rytuały mogą być udane, procedury skuteczne, a rozrywki przydatne, ale każda z nim zakłada
szczerość postępowania, mimo że mogą wyzwalać za sobą rywalizację (ale nie konflikt), ich
podsumowanie bywa sensacyjne w rozwiązaniu, ale nigdy dramatyczne. Natomiast gra jest z
założenia nieuczciwa, a jej wynik ma charakter dramatyczny. Używanie terminu "gra" nie
powinno sprawiać, że odbieramy grę jako zabawę, czy nawet przyjemność. Mało który
sprzedawca uważa swoją pracę za uciechę i chodzi do niej z przymusu. Ten sam problem
pojawia się przy słowie "grać", co wie każdy, komu zdarzyło się pogrywać w pokera czy na
giełdzie w dość długim okresie czasu. To, że gry i zabawy mają poważny wydźwięk, wiadomo
wszystkim antropologom. Przykładem gry o bardzo wysokim stopniu skomplikowania jest
"Dworzanin", jest ona bardzo poważna, ponieważ idzie o wysoką stawkę. "Wojna" jest grą, w
której nie ma litości dla przeciwnika.
Poznanie podstaw AT może ułatwić nam zrozumienie innych ludzi i lepsze orientowanie się w
aspektach życia, co pozwoli zaoszczędzić nieporozumień i kłopotów, które wynikają ze
względu na skomplikowanie stosunków międzyludzkich.