1.

Panimula

 Ang Kasaysayan ng Wikang Filipino at Ingles

Ang Pilipinas ay binubuo ng maraming isla at ng iba’t ibang etnolinggwistikong

grupo.Bawat isa sa mga grupong ito ay may kani-kaniyang sariling wika. Ayon kay Dr.
ErnestoConstantino (Magracia at Santos, 1988:1) mahigit sa limandaang (500) mga
wika at wikain angginagamit ng mga Pilipino. Sa ganitong uri ng kaligiran, isang
imperatibong pangangailanganpara sa Pilipinas ang pagkakaroon ng isang wikang
pambansang magagamit bilang instrumentong bumibigkis at simbolo ng ating
kabansaan o nasyonalidad. mga umiiral na wikain sa Pilipinas.Ang mungkahing ito ay
sinusugan naman ni G. Manuel L.Quezon na sa panahong yaon ay president ng
Komonwelt ng Pilipinas. Ang pagsusog na ginawang pangulo sa nasabing mungkahi ay
nakasaad sa probisyon sa Artikulo XIV ng Konstitusyon ngPilipinas ng 1935: “
AngKongreso ay gagawa ng hakbang tungo sa pagpapaunlad at pagpapatibay ng
isangwikang pambansa na bata sa isa sa mga umiiral na wikang katutubo. Hangga’t
hindi itinatakdang batas, ang wikang Ingles at Kastila ang siyang mananatiling mga
opisyal na wika.” Nagkaroon ng maraming talakayan hinggil sa isyung kung sa anong
wika ibabatay angpagpili ng wikang pambansa na hindimagkakaroon ng negatibong
saloobin ang ibang etnikonggrupo. Sa mahigit isang siglo, litaw ang malaking papel na
ginagampanan ng wikang Ingles sa kasaysayang linggwistiko ng Pilipinas. Nang
sakupin ng mga Amerikano ang Maynila noong 1898, kaagad silang bumuo ng mga
paaralan kung saan nagsilbing unang guro ang mga Sundalong Amerikano at Ingles
ang naging midyum ng pagtuturo. Simula noon, nagpatuloy ang pag-iral ng nasabing
wika sa pagtuturo at pagkatuto. Sa antas primarya pa lamang ay hinahasa na ang mga
mag-aaral sa pagsasalita ng wikang Ingles na nakabatay sa pamantayang Amerikano.
Marami pa ring asignatura, gaya ng Matematika at Agham, na konserbatibong itinuturo
sa Ingles. Lahat ng ito ay nagbubunsod ng positibong atityud sa wikang Ingles –
pagtingin dito bilang wika ng edukado at nakapangyayari – ng mga Pilipino. Ang papel
na ito ay naglalayong suriin ang motibasyon at atityud sa wikang Ingles ng mga Pilipino
at ang implikasyon nito sa pambansa at mga panrehiyong wika. Tinitingnan nito ang
naging epekto ng mga patakaran sa edukasyon mula pananakop ng mga Amerikano
hanggang kasalukuyan sa paghubog ng kamalayan ng mga Pilipino hinggil sa Ingles at
kulturang Amerikano. Sa inisyal na pagtataya, kapwa lumilitaw ang instrumental at
integratibong motibasyon sa pagkatuto ng Ingles na siyang lumilikha ng mga partikular
subalit nag-uugnayang resulta na pumapabor sa nasabing wika. Sa huli, inilutang sa
pag-aaral ang usapin hinggil sa sikolohikal na aspekto ng pagpaplanong pangwika na
may mahalagang gampanin sa hamong nililikha ng global na wika sa pambansang
realidad. sa primarya. Sa mga panahong pinagtatalunan ang problema tungkol sa wika,
maraming sumulattungkol sa gramar ng Tagalog, kasama na nag paggawa ng
diksyunaryo. Nais nilang ipakitangang wikang Tagalog ay isang mayamang wika na
maaaring gamitin bilang wikang panturo, athigit na lahat, bilang wikang pambansa
(Rubin at Silapan, 1989:6). Wala pa ring naging kalutasan sa problema tungkol sa wika
dahil ipinaglaban atpinangatawanan ng Kawanihan ng Pampublikong Paaralan ang
paggamit ng wikang Ingles.Matatag namang sinalungat ito nina Rafael Palma at Cecilio
Lopez. Hindi kayang labanan ng mga tumatangkilik at nagmamahal sa wikang katutubo
ang puwersang tumataguyod sa wikang Ingles sa dahilang walang pagkakaisa ang mga
nasabinggrupo; watak-watak din sila dahil bawat isa’y sariling literatura at kani-kaniyang
wika angbinibigyang-pansin. Kung tutuusin, Tagalog ang wikang ipinanlaban sa wikang
Ingles. Angmanunulat ay gumawa ng mga hakbang upang punahin ang wikang Ingles
(Magracia at Santos,1988).Una – bumuo sila ng mga samahang pupuna sa wikang
Ingles.Ikalawa- sumulat sila tungkol sa iba’t ibang sangay ng panitikan tulad ng:
sanaysay, maiklingkuwento, nobela, tula at dula.Ikatlo – nahati ang mga manunulat sa
dalawang grupo; manunulat sa panitikan at manunulat sawika. Ang mga nasabing
manunulat ay gumawa ng librong panggramar sa Tagalog upang mapalaganap ang
wika (Rubin at Silapin, 1989:7). Noong 1934, lubusang pinag-usapan sa Kumbensyong
Konstitusyunal ang hinggil sawika. Sumasang-ayon ang maraming delegado sa iba’t
ibang panig ng kapuluan na dapat wikang bernakular ang maging wikang pambansa
ngunit matatag na sinalungat ito ng mga tumataguyodsa wikang Ingles. Para sa mga
maka-Ingles, ang nasabing wika ang magsisilbing – daan sapaghahanap ng trabaho.
Naniniwala ang maka-Ingles na kapag marunong kang magsalita ngbanyagang wikang
ito, makakamit mo ang mataas na posisyon sa gobyerno. Kung komersiyonaman ang
pag-uusapan, naniniwala pa rin silang ang mahuhusay lamang magsalita ng Inglesang
maaaring makipagnegosasyon. Nakalimutan ng mga maka-Ingles ang naibibigay
nakahalagahan ng isang bernakular na wika sa pagpapaunlad at pagpapasulong ng
kultural,ekonomiko at pulitikal na sistema ng buhay ng mga Pilipino.