KaSaMaAnBaTayo

Tamadao Sia

Love at first sight Dao pero bakit lumalayo siya sa akin? Yanyan laments. Kung

ayaw niya di wag! Manghahalay na lang ako ng ibang papable! KaSaMaAnBaTayo

Tamadao Sia. Kahit Saan Mang Anggulo Bagay Tayo Tamadao

Sia.
Prologue.

Walis ka ba?

Why?

Because you swept me off my feet!

I don't know your name but.......can I call you mine?

K1

Yan, I'm not the right guy for you.

Parang nanlaki ang ulo ko sa narinig ko. Eversince na

nagkita kami sa Bar, halos

hindi na kami mapaghiwalay. May pa love at first sight pa siyang

nalalaman. I feel so special when I'm with him. He made me feel so special, as if
I'm the most

beautiful girl in the world and now I'm hearing all that crap from him? That's he's
not the righ

guy for me? What the eff is wrong with him? How stupid could he get?

What?

Hindi pa rin nagreregister fully sa utak ko ang pinagsasabi niya? Hindi

nagreregister kasi

hindi ko maintindihan. Why is he doing this to me? Bakit parang pati ang author ay
na

kikisabay

sa kanya? Bakit kailangan pambabasted ang unang sentence sa 1st chapter ng story
ko? Hindi

man lang nanarrate ang mga araw na magkasama kami at naging masaya? Bakit
kailangang ang

heartbreaking scene na to ang maging first chapter? Mabuti pa sa s

tory ni Kre ang first chapter

niya ang kaepalan ng mga maders nila ni Tamako. Bakit sa akin ganito? Ni hindi man
lang ako

nakapag introduce ng sarili ko.

It's so painful. HUhuhu.

You deserve someone better.

I deserve someone better? Paano kung sasabihin

sa kanya na

ayoko ng mas better pa sa kanya? Paano kung sasabihin kong, It's only him that I
want. No more,

no less?

What are you saying?

Gusto ko nang maging hysterical. Ikaw ba naman ang bastedin ng lalaki

sa harap ng post office. Sa tingin mo matutuw

a ka? Magtatatalon ka kaya?

Kung uu ang sagot

mo, sasabunutan kita. Ampupu lang.

I'm not good enough for you.

Damn! Not good enough for me? Hindi ba niya narerealize kung

gaano kami ka destined? Parang simula pa lang pinagtapat na ang pangalan namin. K

ahit saang

anggulo tingnan bagay na bagay. Yanyan Sia, Tama

Yan, Yan Dao, Tamadao Yan, Yan

Tamadao Sia. And now he's telling me that he's not good enough for me? Paksheeet
lang!
Kulang na nga lang isulat ng magkadugtong ang pangalan namin sa bibliya magigi

ng prophecy

na kaming dalawa tapos maririnig ko mula sa kanya ang mga gasgas na linya na yan?
Isang linya

na alng ang kulang kumpleto na ang gasgas na linya niya. Kulang na lang "It's not
you, it's me"

at maniniwala na akong pinagloloko at pinagtitripan na

ako ni Tamadao.

I'm really sorry but you have to believe that it's not you, It's me.

Tatawa na sana ako kung

hindi ko lang nakita na seryosong seryoso ang mukha niya.

Is this one of your sick joke? Believe me, it's not funny.

Hinawakan niya ang dalaw

ang kamay

ko. At tiningnan niya ako sa mata. Sheet lang! Ang pogi pogi talaga niya.
Nakakapanghina ng

tuhod ang mga tingin niya.

I am not joking. You deserve the best guy there is and I am not that best guy.

Peking duck!
Anong pinagsasabi niya? Is he san

e? If he's not, then I'm more than willing to kick him para lang

matauhan siya.

Why the hell are you telling me all this? Is there something wrong with me?

Hindi lang kasi

ako makapaniwala sa mga pinagsasabi niya. Na kesyo, he's not good for me, I deserv

e someone

better, and I deserve the best. Ano siya nagpapractice ng english grammar at
kailangang

completuhin ang adjective na good, better, best?

Yan, listen. You're beautiful, you're sexy, you're smart and you're desirable.
You're

everything a guy cou

ld ask for. There's nothing wrong with you.

Pusang gala! Magtatalon na

ako sa tuwa dahil sa mga sinabi niya kung

wala lang yung mga break up lines niya. Or maybe

he's just letting me down easily being a gentleman that he is.

Then what the heck is your

problem?

Kasi hindi ko magets ang mga pinagsasabi niya. Bakit

ayaw niya sa akin? Nakakadrain siya ng self esteem at nakakababa ng ego.

We don't know each other that much. Wala pang isang linggo tayong magkakilala....

We have the lifetime to know each

other?

Hindi ko na mapigilan na sumigaw.

Why don't you

just tell me that you don't love or like me and that you don't want anything to do
with me

anymore?

It's not that I don't like or love you.

Then ano ang problema mo?

Pusang gala naman.

I'm afra

id that I might hurt you kung itutuloy pa natin to.

Damn you!

Lesheng buhay to! Kung hindi lang ako nanghihinayang na mabawasan ang mga

pogi sa mundo, kanina ko pa pinatay itong si Tamadao. Kaya bago ko pa magawa yun,

tinalikuran ko na siya at naglakad p

apuntang kotse ko.

Yan!

Bigla akong napatigil nung marinig kong tinawag niya ako pero di ako lumingon.

I'll be leaving for Baguio this afternoon.

So?

Ayaw kong magworry ka.

I won't. Marami akong lalaki. And they're better than you,

Da

lawa

Ang takte! Tinotoo nga ang sinabing pupunta siya ng Baguio. Hmp! 2 araw na siyang
wala at ni

hindi ako tinawagan or tinext man lang. Kakaasar! Pero sana walang mangyaring
masama sa
kanya. And besides namimiss ko na siya. Teka nga! Teka nga! Di ba sa

bi ko di ako magwoworry

kasi madami akong lalaki? Eh bakit nagwoworry ako ngayon? Hays.

hayaan na nga.

Anyway, ito na nag chance na mag iintroduce ako ng sarili ko kasi di ako
pinagbigyan ng author

nung 1st chapter. Interesado ba kayong malaman kung si

no ako? Kung hindi, wala akong

pakialaam basta magpapakilala ako. My name is YanYan. Yanyan Sia. Ahehhehe. Bakit
ba?

Walang kokontra! Kung kokontra kayo di ko na itutuloy ang istorya ko. LOL. Anyway,
ako ang

bunsong anak

ng mga magulang ko. May father is

a business icon and my Mom is an ex

model/beauty queen so ang ibig sabihin noon. Maganda ako. Ahehhe. Anyway, I
graduated

Architecture at blah blah blah university and currently working at Sir JC's
Architectural

firm.

Kilala niyo naman na si JC di ba? Kun

g hindi pa, then basahin niyo ang

Wanted:babymaker. Lol. Makaplug lang ano? Pero sa totoo lang di ko naman kailangang

magtrabaho kina Sir JC pero dahil ayaw kong mabored sa buhay kaya nagtrabaho ako
dun. AT

isa pa nakakainspire kaya magtrabaho sa gwapong b

oss. Pero kahit ganun kagwapo si SIr JC,

para sa akin mas pogi pa din si Tamadao.Lol.

Napasimangot ulit ako nung maalala ko ang naging usapan namin last time. Hanggang
ngayon

kasi di ko pa din ma gets ang mga sinasabi niya? Hays! Yan tuloy 2 gabi na halo

s wala akong

tulog. Tulad na lang ngayon. 12midnight na pero hindi pa rin ako inaantok.
Everytime na

pinipikit ko ang mga mata ko pagmumukha ni Tamadao ang nakikita ko. Ampupu!

Ding! dong!

Ay Dantes! Takte naman! Kung kelan ako nakaidlip tsaka naman ma

y nagdoorbell. Hindi ba

alam ng nagkakatok na yan na dalawang araw na akong halos walang tulog? Wala sana
akong

planong buksan ang pinto kasi feeling ko pinagloloko lang ako or baka panaginip
lang yun nung
may magdoorbell ulit. Kinapkap ng paa ko ang aking

tsinelas sa ilalim ng kama at pikit matang

lumabas ng kwarto ko, dumiretso ng living room at binuksan ang pinto.

Sino ka bang istorbo ka!!! Alam mo....

ready na ready na sana akong singhalan ng nakapikit

ang bwisit kong bisita

nung magsalita siya.

Ya

nnie..

Shit! Kahit nakapikit ako, kilalang kilala ko ang boses na yan. Sa gulat ko,
naisara ko

bigla ang pinto ng malakas. Narinig ko pa ang pag "ouch" sa kabialng pinto. Wala
akong

pakialam kung natamaan man siya o hindi. ANg importante, hindi niya ako dap

at makita na

ganito ang itsura ko. Sabog

sabog ang buhok, naka faded pajama at faded butas butas na t

shirt
na tweety bird ang design. And for goodness sake, wala akong bra! Bakit ba
nagbubukas

ako ng pinto ng walang bra? Eh kasi naman sila Kre, Corrs at

Aly lang naman ang may lakas ng

loob na mang istorbo sa akin sa kalagitnaan ng gabi. I combed my hair with my hands
na para

bang gaganda ako agad pag ginawa ko yun.

Bakit mo ako sinarhan ng pinto?

Napatingin ako sa gulat nung makita ko si Tamadao na nas

loob na ng condo ko.Sh!T!

Bakit ka nakapasok? Di ba sinara ko nga bigla ang pinto?

Sinara mo nga pero di mo naman inilock. Aray!

Sabay hawak ng kaliwang mga dailiri niya.

Ano ang nangyari sa kamay mo?

Kitang kita ko na medyo nagbaviolet na ito at n

amamaga na

rin. Nagpanic ako. Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang injured niyang kamay.

Hindi pa ba obvious? Naipit nung bigla mo akong pagsarhan ng pinto.

He said habang

napapangiwi. Feeling ko napapangiwi na rin ako. Nilapit ko pa ang mga kamay niya

sa bibig ko

at hinalikan este hinipan ito. Di ba ito naman ang ginagawa pag nasasakatan ang
kamay natin?

Hinihipan?

Sorry sorry.

Tapos pinisil pisil ko ang kamay niya habang nagsosorry. Ang lambot ng kamay

niya. parang ang sarap hawakan forever.

Aw! W

ag mong pisilin.

Ano ba ang ginagawa mo?

Then narealize ko ang ginawa ko. Sheet!

Natataranta na ako. Pinaupo ko siya sa sofa.

Teka kukuha lang ako ng ice.

Dali dali akong pumunta ng kitchen at kinuha ang lahat ng yelo

na makita ko tapos nilagay sa ice b

ucket tapos bumalik na ako sa living room. I saw Tamadao

still holding his injured hand. KUmuha din ako ng icepack tapos nilagay sa icepack
ang yelo at

nilagay ang icepack na may yelo sa injured na kamay niya.

Wag sana mabaog ang kamay niya,

sayang kasi e

h. Madami pang pwedeng gawin yun na magpapasaya sa sanlibutan. LOL.

Yan,,,

Hawak ko pa din ang kamay niya at nilalagyan ng yelo nung tinawag niya ako.
Tumingin

ako sa kanya pero hindi siya nakatingin sa akin. Instead nakatingin siya sa tapat
ng dibdib ko

Then nakita ko siyang lumunok tapos namula siya. Then narealized ko ang posisyon
namin sa

sofa. Halos magkadikit na kami. Nakalagay ang injured hand niya sa taas ng legs ko
at
magkadikit na magkadikit ang mga braso namin.

Ako na. Pwedeng magbihis ka mu

na?

He said while tucking some of my hair sa likod ng tenga

ko. Tapos kinuha niya ang icepack sa akin. Kinilabutan ako sa ginawa niya. Tapos
naalala ko

bigla na wala pala akong bra. Sheet lang! Agad akong pumunta sa kwarto ko at
nagbihis tapos

naghilamos n

a rin at nagtoothbrush.

Kinalma ko na din ang sarili ko. Takte! Nakakagulat naman

yun.

Nung lumabas ako ng kwarto, nakita ko siyang nakaupo pa din sa sofa at nilalagyan
pa din ng

icepack ang kamay niya.

Anong ginagawa mo dito?

Kagagaling ko lang ng

Baguio. Pwedeng dito muna ako matulog?

Napansin ko ang bitbit

niyang backpack at isang paper bag. Tumaas ang kilay ko. Pagkakaalam ko kasi may
bahay

naman to, bakit makikitulog sa akin?

Galing nga akong Baguio! Ito may pasalubong pa nga ako sayo.

Iniabot

niya asa akin ang

malaking paper bag na puno ng peanut brittle, strawberry jam, ube jam kung ano ano
pang

kakanin. Kinuha ko ang pasalubong niya.

O ngayon, naniniwala ka na?

Sinabi ko bang hindi ako naniniwala?

EH ang tingin mo kasi para kang nagdud

udang asawa. Nagpaalam naman ako sayo.

At sa

susunod nga mag bra ka naman bago ka magbukas ng pinto.

Namula siya ng sinabi niya

yun. Gusto kong mangiti kasi kasi.. ahhh basta.

Hindi ka pwedeng matulog dito.

What! Yan naman pagod na pagod ako sa byah

e! 9 hours ang byahe ko kasi inaayos ang

Marcos Highway. Maawa ka naman sa akin.

Basta hindi ka pwedeng matulog dito.

Bakit nga?

Kasi sabi mo layuan kita. Ginagawa ko lang ang sinabi mo.

Nanlaki ang singkit niyang mga

mata. I smiled secretly.

Pwede

ng bukas mo na lang gawin yan? Pwedeng ngayon, dito muna ako matulog?

Tiningnan ko ang nanlalalalim niyang mata. Mukha ngang wala pa siyang tulog at
mukhang

pagod na pagod siya.

Sige, 5,000 pesos isang gabi!

Ano! Ano tong condo mo five star hotel? Kasa

ma ba ang breakfast in bed doon?

Hindi. sa sofa ka matutulog.

Ano? 5,000 pesos tapos sa sofa?

Kung ayaw mo maghanap ka ng ibang matutulugan.

Napailing na lang siya.

Sige na nga!

I require full payment.

Pambihira!

Kinuha niya ang wallet niya

sa bulsa ng pantalon niya at kumuha ng pera.

Ayan, 2

nights yan. Napakatoso mong negosyante.

Kinuha ko ang pera at ngumiti.

Kung hindi lang kita namiss, maghohotel ako.

Pabulong pa niyang sabi pero dinig na dinig ko

naman. Kailangan ba talaga akong pakil

igin?
Tatlo

Halos hindi na ako nakatulog simula nung dumating si Tamadao sa condo unit ko.
Kahit hindi

naman niya ako inaabala pero naabala pa din ang sistema ko. Sa sofa nga siya
natulog kagabi at

dahil mabait naman akong tao pinahiram ko siya ng

kumot at unan. Hindi ko rin mapigilang

mapangiti dahil sa sinakyan naman niya ang kalokohan kong limang libong piso. Medyo

nakakataba ng puso ang ginawa niya. Isa lang ang ibig sabihin noon, sobrang ganda
ko at hindi

niya ma resist ang charm ko. Wahahahah

a. Tumawa ang demonyita kong utak.

Kinaumagahan tinanghali ako ng gising at nakita kong wala na si Tamadao sa condo ko

pero

alam kong di pa siya umaalis kasi andun pa ang bag niya sa likod ng sofa. Saan
naman kaya

nagpunta yun? Oi, namimiss niya! Siempre

noh! Ikaw ba naman may papable sa condo mo?

Dumiretso ako sa kitchen at nakita ko na may pagkain na sa table. Wow! talaga naman
pinagluto

pa ako, pwede nang maging katulong este maging asawa pala. hehehe. Hala, ano ba
tong pinag

iisip ko?

Kinain ko na an

g naiwang pagkain sa kitchen at nag ayos na para pumasok sa office.

Palapit na ako sa pinto ng condo ko nung may napansin akong nakadikit na isang long
bondpaper

at may nakasulat

"Yannie, honey,

May pupuntahan lang ako ngayon, babalik ako mamaya to claim

what is rightfully mine"

Ang pinakapogi, pinakamakisig, pinakacute, pinakamabait and the only guy who will
swept you

off your feet,

T'dao"
Kinilig ako sa note niya. Imagine, he calls me honey. Ayyyieee. Pero ampupu lang,
mas mahaba

pa ang description

niya sa sarili niya kaysa sa message niya at ang isa pa,

"to claim what is rightfully mine"

Ano yun? Kelan pa ako naging kanya? Aaminin kong MU

kami pero wala namang aminan na naganap eh. Inaassume ba niya na kami na? As in may

relasyon na kami? At mamay

a BS na? Mas kinilig ako sa naisip ko na ganun! Kinikilig ang isang

bahagi ng isip ko pero ang isang bahagi ito ang sinasabi,

Assuming much? Sino naman ang

nagsabing ikaw ang tinutukoy niya? Malay mo kung yung bag niya ang tinutukoy niya
di ba?

ANg feeling

lang huh!

Gusto kong sipain yung bahagi yun ng utak ko. KJ much?

Anyway, pumasok na ako sa office namin kahit medyo late na ako. Pero kahit
nagtatrabaho na

ako, lutang pa din ang utak ko. Hindi kasi maalis sa isip ko ang

"to claim what is rightfully

min

e".
Kaya nung mag 5PM

hindi na ako nagpaalam sa mga kasamahan ko kasi excited na kaya

akong umuwi. Pero nakauwi na ako't lahat, nakakain, nakaligo at maghahatinggabi na

pero wala

pa ding Tamadao na dumating. Nakakainis! Walang isang salita! Bwisit. Nakat

ulugan ko na ang

ngitngit ko kay Tamadao.

Since Saturday ngayon, wala akong pasok kaya kung hindi pa ako naistorbo ng
doorbell, hindi

talaga ako gigising. Tiningnan ko ang bedside clock at nakita kogn 8AM na. Nagsuot
na ako ng

bra kasi baka kung sino na

naman ang nagdodoorbell. Naghilamos na din ako ng sarili ko. At

mabuti na lang ginawa ko ang lahat ng yun kasi si Tamadao ang napagbuksan ko ng
pinto.

Good morning!

Ang laki pa ng ngisi niya. Sumimangot ako at iniwan siya sa may pinto at

dumiretso sa kus

ina. Kaasar kasi eh. Pinaghintay ba naman ako kagabi!

Wala man lang ba akong good morning?

Sumunod siya sa akin sa kitchen pero hindi ko siya

pinansin. Nagluto na ako ng breakfast ko and pretend na hindi siya nageexist.

Kumain akong

mag isa at hindi ko s

iya inalok. Pero ang nakakaasar sa lahat pinapanood niya ako habang

kumakain at ngumingiti pa siya. Hindi ko tuloy malasahan ang kinakain ko.

Galit ka sa akin?

He asked nung natapos na akong kumain. Hindi ko pa din siya pinansin. I

heard na nagriring ang

phone ko kaya pumunta ako sa room ko and nakitang tumatawag si Kre.

Hello Kre?

Yan!

Tapos humagulgol na siya ng iyak. ANong nangyayari sa kanya?

Teka! Bat ka umiiyak?

Halos hindi na makapagsalita ng maayos si Krizza dahil sa iyak niya.

Pero nadistr

act ako nung sumilip si Tamadao sa pinto ng kwarto ko. PInandilatan ko siya ng

mata pero hindi niya ako pinansin. Instead he went straight into my room at kinuha
ang

nakakalat ko na pajama.

Damn! Don't you dare touch that!

What the fucking hell! Get out

f my room!

Napasigaw ako bigla kasi bigla ba namang pinagpupulot ang damit ko na nagkalat

sa loob ng room.

Medyo hindi na rin nagsasalita si Krizza sa kabiulang line.

Im sorry Kre,

May daga kasing pakalat kalat dito. What happened?

Naninibago ako kay Krizz

a. Bakit

ganyan siya kung makaiyak.

My parents cannot be found and we're bankrupt.

Narinig ko siyang lalong umiyak pero

medyo hindi ko narinig ang sinabi niya kasi busy ako kakasunod ng tingin kay
Tamadao habang

nagliligpit ng damit ko na nagkalat sa l

oob ng kwarto ko. Anong ginagawa niya?

What!? Wait, pupuntahan kita ngayon sa bahay niyo.

No! Ako na alng pupunta sa condo mo.

Sabi pa niyang medyo huminahon na!

Ha?

Paano na yan? Andito si Tamadao?

May bisita ka ba dyan?

Sheessh! ANg bilis pa nama

n makaramdam ni Krizza.

No! No! SIge pumunta ka dito. Hihintayin kita ngayon. Bye.

Pinutol ko na agad ang usapan

namin ni Kre because nakikita ko si Tamadao na ikot ng ikot sa loob ng kwarto ko at

pinupulot

ang lahat na nagkalat.

You need to get out o

f here now!

Pero parang wala lang siyang narinig. Pinagpatuloy lang niya

ang ginagawa niya. Then I saw his eyesdarted sa isang bahagi ng room ko and he was
about to

pick up a piece of cloth nung sumigaw ako.

No! not my panty! Shit!

Tapos nagdive ako at

nunahan ko siyang pulutin ang panty ko.

What do you think you're doing?

Nanlalaki ang mata ko habang nakatago ang kamay ko na

amyt hawak na panty sa likod ko.

Your room looks like a rats' den.

Alam kong magulo ang kwarto ko. Once a week lang ako

nagli

ligpit at every saturday lang yun pero shit lang, nakakahiyang makita niya kung
gaano

kakalat ang kwarto ko.

Wala kang pakialam! At umalis ka na nga dito!

Kadarating ko lang paaalisin mo agad ako? And besides hindi mo pa nasasabi sa akin
kung

bakit hin

di mo ako pinansin kanina.

Di ba sabi mo nga iwasan na kita? Ginagawa ko lang ang sinasabi mo.

Nawala ang ngiti sa

labi niya nung sinabi ko yun.

Okay. Binabawi ko na. Ayokong iwasan mo ako. Hindi ko rin naman kayang

iwasan mo

ako.

So ganun lang yun

? Kung kelan mo gustong layuan ako gagawin mo? Tapos kung

magbago naman ang isip mo babalik ka sa akin?

Okay ka lang?

I'm doing this for your own good.

He sound frustrated.

For my own good?

Shut Up!

Inismiran ko siya.

Umalis ka na nga!
Leshe Sia tala

ga. Ginugulo

talaga ang buhay ko.

Ayaw kong pang umalis.

Darating si Krizza kaya umalis ka na.

So? Si Krizza lang naman yun. Magiging sister in

law ko na yun.

Anong so? May importante kaming pag uusapan. May problema siya na pag uusapan

naming mga

babae.

Ah okay.

Mukhang nakaintindi siya sa sinabi ko kasi ngumiti na ulit siya.

Pero babalik ako

mamaya.

Wag ka nang bumalik. Dalhin mo na din ang mga gamit mo.

Inismiran ko siya. Ayaw ko ng

ganito eh. YUn bang parang di ko alam kung saan ako luluga

r. Kung ayaw niya talaga sa akin eh

di wag!

Kung di talaga to magwowork out eh di hindi! It's just a piece of heartache. Now,
kelan

pa nainvolve ang heart dito? Deym!

Babalik ako.

Wag na.

Babalik ako.
Sinabing wag na eh.

Tiningnan niya ako at luma

pit sa akin. I stepped backward kaso kama ko

na ang uurungan ko. Lalo siyang lumapit sa akin at hinapit ang bewang ko.
Napatingala ako sa

kanya. Sheet! Ngayon ko lang napansin na ang tangkad pala niya.

Babalik ako.

Tiningnan niya ako sa mata and his words

are like promises na sinasabi rin ng mga

tingin niya sa akin. Nakita ko na lang na bumaba ang mukha niya sa mukha ko and I
closed my

eyes when he fully claimed my lips. Parang may fireworks nag nagsiputukan habang
hinahalikan

niya ako. I can't deny the fac

t that he is a good kisser, in fact he is a very good kisser, no, he is

beyond very good. Sh!t! Hindi ko na alam kung anong adjective ang idedescribe ko sa
paghalik

niya sa akin kasi parang tumigil magfunction ang utak ko kasi lahat ng senses ko
nakafocus

sa

halik niya. I even felt emptiness nugn tinigil niya ang halik. Tinigil niya pero
malapit pa din ang

mukha niya sa mukha ko. I am in a trance at nakatingin lang ako sa kanya. It's like
as if I am

under spell. He caress my cheek and planted a kiss on the

tip of my nose.

Yannie, babalik ako. Okay?

Okay.

I just nodded habang nakatingin sa kanya. I saw him smile

and kissed again the tip of my

nose.

Naramdaman niyang binitiwan niya ako at

lumabas ng kwarto ko.

Napaupo ako sa kama ko nung isinara niya

ang pinto.May gumugulo sa isip ko.

So ano na ngayon ang status namin?

Apat
Buong buhay ko hindi pa ako nakaranas ng ganitong relasyon. Yung hindi mo alam kung
ano ba

talaga kayo. Parang kayo na hindi naman kayo. MU. In my whole existence ngayon lang

ako

nakaranas na magkaroon ng MU. Shitness! Sa isang tulad kong very opinionated, i

don't

care

attitude and frank napakalayo na magkaroon ako ng MU. It's not me!

"Yanyan, why are you drowning yourself with alcohol?" Kanina pa ako tinitingnan ni
Jane.

"Am I?"

"Yes" Anya, Jane and Joanne chorused. I looked at them before I shoved another
glass of

Martini in my throat. I welcomed the heat that flowed from my toungue to my throat
down to my

tummy. I glared at them afterwards and gave them a lopsided s

mile.

"Anong problema Yan?" Joanne asked. I felt a pang of envy at her. Having a drop

dead

gorgeous

guy who would do anything just to win her heart. But then Joanne is my friend and I
shouldn't

have felt this way towards her. It's not her fault that the

guy I'm eyeing is one hell of a bastard!

That dickhead! Damn!

Yeah, alam niyo na siguro kung sino ang tinutukoy ko. That good

for

nothing bastard who came

into my life and bring havoc into it and the one who come and go whenever he wants
to. If you

remem
ber clearly, before he left my condo, he told me not once, not twice but plenty of
times

that he is coming back.

But guess what?

He never did show his fucking face to me since then.

After 2 weeks, after two looong weeks, no calls, no text, no whatsoe

ver. I didn't feel even his

goddamn ghost! For Christ sake!

I shoved again another Martini and looked at my friends who is still waiting for my
reply. "Me?

Problem? Of course I don't have a problem. Why the hell would I have a problem?"

Nagkatinginan sil

ang tatlo and shook their heads. As if telling each other, she's shitting us, don't

believe her.
I was about to drink another Martini, when my eyes darted upon a couple by the bar
and they guy

is awfully familiar. Their bodies are so close that even an a

ir couldn't get through. The guy is

holding the girl by the waist while her hand circled around his neck. They are
almost having sex

in public for God's sake. They guy laughed when the girl whispered in his ear or
maybe she bit

his ear. Damn! I felt a tigh

tening in my chest.

I stood up na ikinagulat ng mga kasamahan ko.

Pero bago ako umalis sa table namin ininom ko ang mga drinks sa harap nila.

"Yanyan,

where are you going?" Anya

"Is she drunk? Seriously?" Joanne

"You know na hindi siya nalalasing s

a dalawang bote ng Martini, she only had 6 shots, I guess?"

Jane.

I left

the three of them and walked straight to the bar. I don't know how do I look, but I
just keep

on walking purposely

towards the two goddamn creature with my eyes turned into slits

and for

all that is holy, I wanna commit murder this very instant.

When I am in front of them, I grab the tie of the guy na ikinagulat nilang dalawa.

"I wanna dance with you, Pretty Boy." I didn't give any of them time to react as I
pulled his now

loose

necktie not too gently and led or rather drag him

to the dancefloor.

"Hey" I heard the girl shouted after us. Scared she'll lose her toy, eh?
"It's okay, babe" I snorted. I'll never allow myself to be called Babe, ever.
That's the lamest, most

abused,

sound

like

pig petname ever.

When we reached the dance floor, he pulled me towards him. Too close, we're like
slow dancing

to the rock music but the hell I care.

"Aren't we a bit territorial back there, Yannie?" Damn you! I gave him a fake laugh
tha

t sounded

as shallow as what I am feeling right now.

"Did I?" I laughed again and rest my chin on his shoulder. He tightened his hold on
my waist and

I tightened my hold on his shoulders. We are really slow dancing. We are barely
moving, more

like just h

ugging in the dance floor while everyone around us dance to the rock music. This is

really insane. But then, when did I become sane when it comes to Tamadao?

"Are you jealous?"

I can almost hear amusement in his voice. How could he be amused in this

ind of situation?

"Am I?" Shit!

"You aren't going to act that way if you are not." He said matter of factly.The he
sighed.
"I did tell you to stay away from me right? Yannie?"

"Mm..mmm" I bit my lips to stop myself from crying.

"You don't hap

pen to be in love with me right?" Shit!

"Who said about falling in love?" I laughed again. This is awkward, really awkward.
Why are we

having this kind of discussion?

"No one's gonna fall in love tonight". And it hurts like hell, just saying that.
Y

eah, no one's gonna fall in love tonight.

Because I have fallen in love many nights ago.

____________

Note: Nakakatulong ang kape sa hilo, sa sakit ng ulo, sa antok, at sa pagtapos ng

update.

I would like to thank Nescafe 3 in 1 strong for relie

ving me from this scorching headache and

nausea.
Lima

I cried.

I cried that night. How did I manage to fall in love with a heartless playboy? Why
the fucking

hell did I fall in love with him? Why him? Off all the guys?

Why did I fall in love wit

h a guy who don't know how to love? Nakakainis! I hate him! I

officially hate him. Sana hindi lang siya magpakita sa akin because if he does,
kakalbuhin ko

siya. Wala akong ititirang buhok kahit yung buhok sa.... sa.... sa ano niya! Leshe
talagang puso

to!

Ngayon pa naisipang tumibok! Kakabanas.

Kita mo ngayon tatlong araw na akong ganito. tatlong araw na din akong hindi
pumapasok sa
opisina. Nandito lang ako sa condo ko nagpapakaermitanyo. I looked myself at the
mirror. I wore

a black skirt na lampas t

uhod tapos black long sleeve shirt, i put black lipstick, black eyeliner,

black eyebrows, I dye my burgundy hair to black. I looked gothic, I looked

suicidal, I looked

emo.

TANG INA TALAGANG TAMADAO NA YUN! AT WAG NIYO AKONG SUWAYIN

KUNG NAGMUMURA AKO

OR KAHIT ALL CAPS PA ANG SALITA KO. TANG INA

LANG. WALA KAYONG ALAM. BROKENHEARTED AKO KAYA PABAYAAN NIYO

AKO.

Huhuhuhu!

Hindi ko din sinasagot ang mga tawag at text sa cellphone. I unplug my fax machine,
my phone,

my computer, my ref, my tv, my microwa

ve, my shower, sinira ko na din ang doorbell ko para

walang istorbo.
DING DONG

Shit! Bakit gumana pa din yun? Pinukpok ko yun kahapon ng martilyo ah!

Pumasok ako sa kwarto para di ko masyadong marinig ang doorbell. Bahala siyang
mamatay

kakadoo

rbell pero hindi ko pagbubuksan ang pinto. Pinatay ko din muna ang lahat ng ilaw
para

kunyaring walang tao.

Nilakasan ko na din ang volume ang component ko na may nakasalang na kanta. Yung
sound

effect ng mga nasa horror house. Yun ang pinapatugtog ko.

Humiga ako sa kama at nagtalukbong ng kumot. Ng itim na kumot.

Bakit ba? Eh sa brokenhearted ako eh! Alangan naman magpatugtug ako ng love song eh
di lalo

akong naging emo. At alangan naman na red ang kumot ko eh brokenhearted nga di ba?
Dapat

ata

ang tagline ko sa story na to ay...

Ako si Yanyan, brokenhearted.

Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!! TANG INANG TAMADAO KA! FUCK YOU! I HATE

YOU SO MUCH!
Maya maya pa hindi na doorbell ang naririnig ko kundi mga kalabog ng pinto. Shit!
Sinisira

ata

ang pinto ko. Asa naman siya, eh gawa kaya sa narra yun. Maya maya tumigil na ang

pagkalabog! Baka dinampot na ng guard ang naninira ng pinto ko.

Then tumigil ang pagtugtog ng stereo, then I heard someone cussing from time to
time. Then

bumukas ang p

into ng kwarto ko.

"kung gusto mong magpakamatay, wag mong idamay ang ibang tao" I stiffened

"Anong akala mo sa condo mo? Horror house? May spider web ka pang nalalaman, horror
pa

ang tugtug mo, full blast pa ang aircon mo. ANd what the hell is that

lady in white with a bloody

face doing in your sofa? Yanyan are you still sane?"

"GO TO HELL!!!!" bumuntong hinga lang siya at biglang hinila ang kumot na
nakatalukbong sa

akin.

"if you're brokenhearted, dapat hindi horror ang theme mo". He chuckle

d. Ang kapal ng mukha

niyang pangaralan ako! bakit siya ba ang brokenhearted?

"GET OUR OF MY HORROR HOUSE!!" He chuckled again and ignored me. Tapos binuksan

ang ilaw ng kwarto ko.

"Lord Jesus!!!!" Nanlaki ang mga mata niya at napasigaw bigla. "Why
is your room looked like

a....a....."

"Cemetery." I supplied.

"Bakit ganito ang itsura ng kwarto mo?" Medyo lumalakas na din ang boses niya.

"This is where I buried my heart" I said in a small voice.

"Shit!!! You're creepy!!!" Tapos inalis n

iya ang mga styrofoam na crosses, mga bungo, lapida na

nagkalat. Inalis na din niya ang mga spider web. As usual naglilinis na naman siya
sa bahay ko.

Binitbit niya ang mga

nakuha niyang kalat at pumasok ng banyo ko

"Aaaahhhhhh" Bigla siyang lumabas bit

bit pa din ang mga kalat.

"Bakit may patay na tao sa bathttub mo? At bakit ang daming dugo?" Namumutla na
siya.

Natatawa naman ako sa itsura niya

"It's just a mannequin named Tamadao. I killed him because he killed my heart and
some water

based pai

nt"
"You killed me?"

"Just the mannequen" I corrected him.

"You are overdoing it lady" I squinted my eyes on him. Umiling na alng siya.
"Kumain ka na

ba?"

"Not yet?"

"Since lunch lang.

Nagluluksa lang naman ako, hindi naman ako nagpap

akamatay sa gutom.

Hindi ka naman sobrang gwapo para magpakamatay pa ako" Naningkit ang singkit na
niyang

mata.

"I'll prepare your lunch" Tapos lumabas na siya ng kwarto ko. Maya maya...

"YANYAN WHAT THE FUCK IS THIS DECAYING CAT DOING INSIDE YOU

REFRIGERATOR?" Uh

oh! I ran towards the kitchen and saw him vomit in the sink. I took out

the cat from the ref and grinned. Tumingin siya sa akin pagkatapos niyang magmumog
at mag

toothbrush, nag gargle pa siya ng mouthwash. Diring diri ata talaga.

"

This is just a toy. A plastic. See? Effects lang yung mga worms na ito. Ganda ng
pagkakagawa

di ba? Wicked!" I grinned.

"Wicked? Damn! Now help me clean up all this mess!" Tapos tumingin siya sa
akin.Tiningnan

niya ako mula ulo hanggang paa. He grimace

d.

"You're scary! Literally." And he took two steps and claimed my lips.

It feels like home.

Tumigil siya sa paghalik sa akin but he is still hugging me. "Now lady, fix
yourself, get rid of

that scary clothes and make up and help me clean up you p

lace. Next time no more dead

mannequins on your bathtub, decaying cats on your ref, white ladies on your couch
and cobwebs

everywhere"

"Okay. For as long as no more

stay away from me

and

I'm doing it for your sake

lines from

you"

Bumuntong hininga siy

a.

"Yes, I actually came here for that. Since hindi ka rin naman nakikinig sa akin, at
gustong gusto

mong masaktan, sige I'll take the chance but I won't promise that I won't hurt you"
I nodded.

"I didn't say that you'll love me back, I just don't

want you telling me not to love you" Suminghot

ako. He hugged me.

"Yannie, I won't promise not to hurt you, but I'll try my best not to.

I won't say that I love you

because I didn't even know how it feels like to be in love. But I care for you so
much

trust me

on that. I am not asking for all of your trust, just give me enough for us to go
on." He then kissed

my forehead. Napapikit ako at napangiti.

Yes just enough. This is enough.

__________

I never intended this chapter. ANg likot lang ka

si talaga ng imagination ko. Ngaing ganyan

tuloy.

Anim

"Saan na tayo pupunta?"

"Basta samahan mo ako! Kailangan talagang pumunta ako doon."

"Sige na nga! Madami pa naman sana akong gagawin dito sa bahay." After 30 minutes
bumaba

na ako ng

condo kasi naghihintay na siya sa akin. I saw him sitting at the sofa sa lobby ng
condo.

He is wearing a black shirt and a faded blue jeans.

He is looking at me intently habang papalapit ako sa kanya. I felt myself blushed.

Kasi naman

kung makatitig,

wagas!
Tumayo na siya

nung malapit na ako and smiled at me. Nakakatunaw at nakakalambot ng tuhod.

Ngiti pa lang makaxlaglag panty na! Hehehe.

"Mahangin ba sa labas?"

I looked at his hair na medyo mahaba at mukhang hindi sinuklay.

"Uso yan nga

yon." Sabay ayos at kindat sa akin. Kinilig ako bigla. Kailangan may kindat.

Shemays! Paano kung himatayin ko bigla dito dahil sa ginagawa niya?

"Tara na." Tapos inakbayan na niya ako palabas ng building. Nagtaka pa ako nung
pumara siya

ng taxi.

"N

asaan ang kotse mo?"

"Hindi na kailangan." Tapos

tumingin siya sa driver. "Divisoria Manong." He then grinned at

me. Nagulat naman ako. Anong

gagawin namin sa Divisoria ng tanghaling tapat at tirik na tirik

ang araw.
"Ano ang gagawin natin sa Div

isoria?"

"Ipapakita ko sayo ang isang negosyo ko."

After a while...bumaba kami sa 168 mall. Pagbaba namin hinawakan niya ako sa kamay
and we

walked hand in hand sa loob ng 168. Napapabilib pa ako sa mga murang gamit pero He
didn't

give me a chance ka

si hinihila niya ang kamay ko. And then we stopped sa isang tindahan.

"Kamusta na kayo? Andito na ang gwapo niyong boss!" Naghagikhikan ang mga
saleslady. Ang

iba ay halatang nagsoswoon. Ikaw ba naman may boss na kasing gwapo at kasing macho
ni

Tamadao

. Whew!

"Ito nga pala si Yannie." Tumingin ang mga helper niya sa akin and I smiled at them
tapos nag hi

sila. Maya maya pa nagbebenta na kami ng mga goods niya. Lanya! Hindi ko akalain na

mapapasabak ako sa tawaran.

"Ate, 300 na lang po ito."

Tiningn

an ko ang hawak ng babae na Bear na sobrang laki. 600 ang

price nung bear tapos bibilhin niya ng 300. Sobra naman ata kung makatawad ito. And
take note

tinawag pa akong ate. Ngumiti ako sa babae at nilapitan siya.

"490 po last price Ate." Ini

ate ko na

siya kahit halatang mas matanda ako sa kanya. Mukha

kasing teenager pa lang.

"400 na lang." Hirit pa niya. Last price

na nga di ba?

"490 po ang last price" Ngumiti pa din ako kahit nagngingitngit ako. Hindi
makaintindi ng last

price eh.I saw Tamadao

walked towards us at inakbayan niya ako. Aba nahihilig na ata siya sa

pag aakbay.

"Kuya, 450 na lang ito." She looked at Tamadao na parang nagniningning pa ang mga
mata.

"Sige" At ngumiti siya sa customer. Grabe naman yun! Binigay niya ng 450?

Bina

yaran na nung

bata ang bear na binili niya. Tiningnan ko si Tamadao and squinted my eyes on him.
Alam ko

naman kasi na papayag yung bata sa 490 eh, nagkukuripot lang.

"What the hell was that?" Lalo lumaki ang ngiti niya sa ikinagulat ko.

"Isang daa

n yun Yannie." Ang laki laki na ng ngisi niya. Shit! Nakalimutan ko na Tagalog day

namin pala ngayon. kaya pala kanina pa siya hindi nageenglish. Rule niya kasi yan,
may isang

araw kaming magtatagalog at tagalog alng ang pwede naming isalita, tapos English

day at

Japanese day. OO pinilit niya yung Japanese day.

Hintayin niyo ang Japanese day namin.

Pero ang mas kinaiinisan ko tumubo siya sa akin ng isang daan.

"Fuck!" I kicked one of the bears that is on my foot.

"Dalawang daan na Yannie." Tapos tuim

awa siya ng tumawa. Leshe naman! Napagastos ako ng

wala sa oras dahil kay Tamadao. Mukhang mas tutubo pa siya sa akin kaysa sa negosyo
niya.

Nung 7pm na, nagclose na sila at pagod na pagod na rin ako. But I must admit na ang
saya ng

experience na yun. Ni

yaya na niya akong lumabas at pumunta kami ng MOA. Ililibre daw niya

ako. If I know ang ipinambayad ko sa kanya ang gagastusin niya.

Medyo gabi na rin kami nakarating ng MOA and doon na kami kumain sa mga resto sa
harap ng

Manila Bay.

Umorder ako ng m

adami para makabawi ako sa pagkawala ng 200 pesos ko and I

made sure na hindi na lahat ng salitang lalabas sa bibig ko ay tagalog.

Umupo lang kami sa labas ng resto at nanood ng mga live band habang gumagabi.Uminom
na

din kami ng kunti. Tamadao then ex

cused himself

an pupunta ng bathroom.

Nabitin sa ere ang hawak kong baso when I heard a familiar voice on stage.

Then I saw Tamadao standing and smiling at me.

"Nagpapalit ang bocalista kaya ako muna ang kakanta, sana mapagtyagaan niyo".
Tumawa an

mga tao. Napangiti na rin ako. ANo na namang kalokohan ang naiisip nito?
"Ang kantang ito ay para sa babaeng espesyal sa akin. Ayun siya oh, ang magandang
babaeng

naka

lila" Tumingin ang mga tao sa akin at napilitan nanaman akong ngumiti. Pero takte,

bakit

hidni nagmimintis ng tagalog si Tamadao?

"Yannie, did you enjoy our date?" Napangiti ako ng malaki. "This is for you. This
might not be

as ingenious as your horror house but still this is for you." Shit! 300 pesos yun
ah! Sana english

ang kakant

ahin niya!!!!!!!!!!!!!!!!

Pero nawala ang ngiti ko when the guitar started strumming and he started singing.
Hindi dahil

sa tagalog ang kanta, kundi dahil habang kinakanta niya yun nakatingin lang siya sa
akin na

parang ako lang ang tao sa resto na yun

.

"Di ko man maamin

Ikaw ay mahalaga sa akin

Di ko man maisip

Sa pagtulog ikaw ang panaginip

Malabo man ang aking pag

iisip

Sana'y pakinggan mo ang sigaw nitong damdamin"

He walked towards me habang tumitingin pa din sa akin. I never knew he cou

ld sing like that at

hindi ko inakala na gagawin niya to para sa akin. Nung nasa harap ko na siya,

umupo siya sa

harap ko and looked at me.

"Ako'y alipin mo kahit hindi batid

Aaminin ko minsan ako'y manhid

Sana ay iyong nariring

Sayong yakap ako'y na

sasabik...

Ayoko sa iba

Sayo ako ay hindi magsasawa

Ano man ang iyong sabihin

Umasa ka ito ay diringgin

Madalas man na parang aso't pusa

Giliw sa piling mo ako ay masaya"

He took my hand and held it tightly. Ang lakas ng tibok ng puso ko. Hindi ko

inakala na kikiligin

ako ng ganito.

"Ako'y alipin mo kahit hindi batid

Aaminin ko minsan ako'y manhid

Sana ay iyong nariring

Sayong yakap ako'y nasasabik...

Pilit mang abutin ang mga tala

Basta't sa akin wag kang mawawala

Ako'y alipin mo kah

it hindi batid

Aaminin ko minsan ako'y manhid

Sana ay iyong naririnig

Sayong yakap ako'y nasasabik

Pagkat ikaw lang ang nais makatabi

Malamig man o mainit ang gabi

Nais ko sana iparating na ikaw lamang

Ang siyang aking iibigin"

I was oblivious of

the people around us. Yung mga hiyawan. Yung mga tili, yung mga ngiti. I

was only staring at him and hindi ko pinigilan nung may tumulong luha sa mga mata
ko.

We didn't dine in a fancy restaurant, he didn't gave me flowers and chocolates. We

are not

wear

ing fancy clothes and we didn't eat luscious food.

Pero ang ginawa niya ngayon ay higit pa sa lahat ng yun.

He'd just declared his love for me to everyone in this resto.

And I couldn't ask for more.

Auhtor's Note"

I play niyo na lang po sa you

tube kasi mamaya ko pa ilalagay ang link niyan. Alipin by

Shamrock ang kanta

Pito

'Toot' You have a text message.

I stirred in my bed

at kinapkap kung nasaan ang cellphone ko na tumutunog. Nung makuha ko

na ito, I read the m

essage from Tamadao.

"Guddomōningusu~ītī wa, yoku nemuru ka?" (Good Morning Sweetie, Did you sleep

well?)

Nanlaki ang mga inaantok kong mga mata. Shit! Japanese day! Japanese day namin

ngayon. Dali dali akong tumayo sa kama ko at kinuha ang laptop ko and opened google
tapos i

attache my CP to my laptop. Medyo matagal ang translation pero okay lang kasi
iisipin niya

tulog pa ako. Nung matapos nang magtranslate nagtype na ako ng reply ko.

"Mochiron, watashideshita. Anata wa dōdesu ka?"(Of course I did. How about you?)
Nangin

giti

ako habang nagrereply ako. Akala niya siguro maiisahan niya ako. Hehehe. Pagdating
sa pera
gagawin ko ang lahat hindi lang ako maisahan.

I took him a while bago makasagot. "Watashi wa no saigo no yoru no yumewomita.

Yannie,

wareware wa atode iku k

oto ga dekimasu?"(I dreamt of you last night. Yannie, can we go out

later?) Mabilis pa sa alas sinco ang sagot ko.

"Sumimasen ga, kyō, watashi wa karada no guaigawarui. Tabun ikutsu ka no ta no

jikan?"(I'm

sorry, but I am not feeling well today. Maybe some other time?) Kahit gustong gusto
kong

lumabas kasama niya, hindi talaga ppwede kasi....mababaon ako sa utang pag s

umama ako sa

kanya ngayong araw.

"Nani! ? Anata wa byōkida? Watashi wa ue iku yo."(What!??? You're sick? I'm coming
over.)
Fuck! Did he just say he's coming over? Shit!!!! Dali dali akong pumunta sa banyo
sinira ang

kakasuklay ko lang na buhok then I j

ump back into my bed. Paano na to ngayon?

After a while. I heard footsteps coming to my bedroom.

"Yannie, daijōbuka?" (Yannie, Are you okay?)Shit!! Ano daw? Huhuhuhuhu.

"Anata wa nani o shimasu ka? Anata wa kūfukudesu ka?"(Do you want anything?

Are you

hungry? ) Takte! what I have gotten myself into.

"Yannie..." I just stirred and half opened my eyes.

"Hmmm..?" Yan lang ang carry. Pasensiya na.

"Watashi wa anata ni ikutsu ka no tabemono o erudeshou."(I'll get you some food.)

Langya

amadao! Bakit mo ako pinapahirapan ng ganito? Nakita ko siyang lumabas ng room ko.
Maya

maya pa pumasok na siya ulit sa kwarto dala dala ang laptop ko na nakakabit pa ang
cellphone

ko.

"Very, very creative. Very resourceful." Nag english siya? Nabasa n

iyo yun?
"Google Translation" He read sa may laptop ko. Takte! Alam na niya tuloy. Huhuhu.
He put

down the laptop sa may bedside table and jump onto the bed katabi ko.

Bakit siya humihiga sa tabi ko? AMp! Then he hugged me kahit nakabalot ako ng ku

mot.

Langya pero ang puso ko parang gusto nang tumalon sa dibdib ko. Ang lakas lakas ng
tibok at

baka nga naririnig na niya.

"Kung nahihirapan ka, you should have told me you know. Hindi yung pinapahirapan mo
pa ang

sarili mo." Tapos nilapit niya ang m

ukha niya sa ulo ko ang started smelling my hair. Damnit!

Pero bakit kinikilig ako ng ganito?

"Ahmmmm, Tamadao....." nahagilap ko na din ang boses ko sa wakas.

"Hmmmm" He said habang inaamoy amoy ang buhok ko. Pakshet! Di ako
makapagconcentrate

hindi ko na alam kung magkano ang isisingil ko sa kanya.

"Why are you holding me so close?" Lalo pa niya kasing hinigpitan ang yakap niya sa
akin.

Magdidikit lang ang katawan namin kung hindi lang dahil sa kumot na bumabalot sa
akin. Bakit

ba kasi na

imbento pa ang kumot! Heheheheh

"Because, ayaw kong nahihirapan ka."

"Ano?"

Halos mabingi na din ako sa lakas ng kabog ng dibdib ko. Our position is so
intimate

that I'm starting to feel ahhhhmmmmm a little bit..... hot. Sino ba naman kasi ang
m

atinong

babae ang di madaadla sa pinaggagawa sa akin ni tamadao.

"I love being this close to you. It felt so comfortable. I love hugging you." Lalo
pa niyang

hinigpitan ang yakap niya. parang masusuffocate na ako pero ang sarap ng feeling.
Ayaw ko

di

ng maalis ang pagkakayakap niya sa akin.

"It makes me feel at home." oh my God! Halos hindi na ako makahinga sa emotions na

nararamdaman ko.

"Yannie...." He said so sweetly that makes me look at him. He hold my face with
both his hands

para mag

katitigan kami lalo. I looked into his deep brown pools and I see a lot of
emotions.

Tenderness.
Longing.

"Yannie..." He said gently.

"Hmmm..."Ohh my God! How I love this guy. Na kahit ilang beses niya akong
ipagtabuyan,

hindi ko pa rin siy

a kayang layuan. Na kahit itapon ko ang lahat ng pride ko para sa kanya okay

lang. Kahit magmukha na akong tanga, baliwala pa rin sa akin. Hindi pa ako
nakaramdam ng

ganito sa buong buhay ko.

Ang pakiramdam na kayang mong i give up ang lahat ng dahil s

a isang tao.
"Watashi wa anata o aishite." He said with all sincerity pero kumunot lang ang noo
ko kasi hindi

ko maintindihan ang sinabi niya.

"Ik hou van je." Ano ba ang pinagsasabi niya.

"nan dangsin

eul salang haeyo."

"Wǒ ài nǐ." Teka!!

Ano daw?
"Ano?" I wanted to clarify. Gusto kong marinig ulit.

"Je t'aime." Napanganga ako. Is he saying something in different languages. Hindi

ako

makapaniwala.

"Te amo." Hindi ako makapagsalita. This is all too much to handle.

"I love
you. It maybe in different languages but it all means the same."

"Mahal kita."

______________
Author's Note:

Again pagpasensiyahan niyo na kung madaming typo errors. As usual, walang review,
walang

proofread at kung ano ano pa. D

iretso sulat at diretso published. Ang tamad tamad lang kasi ng

author ngayon after this very hectic day sa office. Nagdestress lang ako kaya
naisulat ko yan.

K8

"Mahal Kita."
I kept on replaying on my head. Parang isang magandang musika na

gusto mong ulit ulitin at

hindi ka magsasawang pakinggan.

"Hindi ko alam kung kelan at kung paano but I just felt it. I love you. I tried to
reason againt it.

Pilit kong pinapaniwala ang sarili ko they I might be wrong but I can no longer
contain it.

" How

wonderful it feels na paulit ulit sabihin sayo ang mga salitang yan with all
sincerity.

I closed my eyes para namnamin ang sandali. I never thought that he would say it. I
never expect

that he would say those words.

Knowing him, isang pla

yboy, a guy who's never serious with a girl is now saying those words to

me. IT's more that what I expected of him.

I was contented sa pag aalaga at sa care na binibigay niya sa akin. Tama na sa akin
na

nararamdaman ko na importante ako sa kanya. Per

o yung marinig mismo mula sa kanya na

mahal niya ako is just sooo... soooooo... overwhelming.

Hindi ko pa naramdaman na tumulo na pala ang luha ko kung hindi pa niya hinalikan
ito. How

could this player be this gentle to me?

Mabait ba talaga ak

ong bata at biniyayaan ako ng Diyos ng isang tulad ni Tamadao.

"Hey, I told you that I love you and you cried?"

"You knew that I love you too right?"

"You do?I didn't know that!" He have that smirkk in his face. He is teasing me
again.

"Alam kong alam mo!" Langya pagkatapos ng pagiging emo ko sasabihin niyang hindi
niya alam

na mahal ko siya?

Tumawa siya ng mahina.

"Of course I know that you love me.

SIno ba naman ang hindi maiinlove sa akin?" Hinampas ko

siya sa braso a

ng yabang eh. Pero tumawa lang siya at lalo akong niyakap.

"The way you look at me when you think that I'm not looking at you. The way your
eyes twinkle

everytime I smile. I know that you're hooked."

Ipamukha ba sa akin ang mga ganun.

"Ang yab

ang mo!"
"Hey! wag pikon. Nahuhuli kitang tumitingin sa akin kasi tinitingnan din kita and
I'm smiling at

you because I'm happy when I'm with you. Wag kang pikon kasi mahal din kita." Kung
hindi

lang ako sobrang kinikilig ngayon binatukan ko na to. A

Ng galing mambawi ng pangaasar eh.

"Hindi ko nga lang nasabi sayo nung una kasi nagdalawang

isip ako."

"Bakit?"
"Ang weird mo kasi ang creepy pa!" And he chuckled.

"What!" Akma akong tatayo. Kainis kasi eh. Nag sabi na nga ng I lov

e you kung ano ano pa

pinagsasabi.

Pero napigilan niya ako kasi nga nakayakap pa din siya sa akin.
Nilapit niya ang bibig niya sa tenga ko and said something that totally melted my
knees.

"But that didn't stop me from loving you." I

don't know if I can help it but every minute, every

second na magkasama kami lalo akong nahuhulog sa lalaking ito. Every word that he's
saying ay

parang nagbabaon sa akin sa malalim na pagkahulog ko sa kanya. And I am not

fighting the fall,

in fact, I am

loving it.
And whatever is the outcome, kahit masaktan pa ako sa huli, I wouldn't

trade this moment.

"I love you Yannie, I tried not to, but I can't help it. You're like a magnet that
draws me nearer

and nearer." And I closed my eyes as his face

is getting closer and closer and his eyes are

focused on my lips.

And when his lips touched mine, I closed my eyes. I accepted his kisses and
answered it with the

same passion, with the same intensity.

I opened my mouth when his tongue seek entr

ance and our breaths mingled. I cannot help myself

but moan when his other hand touched my breast with my faded

shirt on.

And I gasp nung

pinaloob niya ang kamay niya sa shirt ko to freely touch my breast.

Hindi ko na alam ang gagwin ko. My hands

are also touching his body, his muscular chest

and
his abs.

Parang mababliw ako sa sensasyon lalo na nung bumaba ang mga halik niya mula sa
labi ko

papuntang leeg at punong tenga ko. Napapasinghap ako sa kiliti but at the same time
I was heedy

with

sensation.

And I know that there's no turning back when he took off my shirt and watch me
topless below

him. I know that there's no turning back when I saw the desire in his eyes and I
know that desire

is also reflected in my eyes.

I know that

there's no way of stopping him, when he again claimed my lips and his kisses are

becoming persistent and more passionate.

As he trailed kisses to my neck down to my breast and

alam kong hindi ko na siya kayang pigilan when he started kissing my breast. N

atutupok na ako

ng apoy

and I wasn't able to suppressed my moan when he claimed one of my peaks with his

mouth while his other hand is playing with the other.

I help him get rid of my pajama and with it came my undegarment. I didn't shy away
when he

stood up and look at my nudity. Hindi ako nahiya

because I can see admiration in his eyes na

parang ako ang pinakamagandang nilalang sa ibabaw ng lupa. I didn't even averted my
eyes

when he started taking off his clothes and showed all his naked glory be

fore my eyes. My eyes

travelled on his naked form from his face to his shoulders, to his chest and his
tummy, down to

his... hindi ko napigilan ang mapalunok.

He started walking towards me and kissed me hungrily and I answered back his
kisses. All

ma

tter become irrelevant.

Wala na akong pakialam sa paligid ko. All I care are his hands

travelling my body and his lips kissing everything that his hands had touched.
Parang sinasamba

niya ang buong katawan ko, ang buong pagkatao ko. There's no part of my

body that remained

unkissed and untouched.

Our moans and our gasps echoed around the room.

Nakakabaliw ang sensasyon at mas lalong nabaliw ako when I felt him stop kissing me
down

there and

something poke on my tummy and that thing that is in

sistantly seeking entrance on my

core.

I suppressed my cry when he finally

entered me. I endured the pain but my

fingernails are

digging on his back. I felt his sudden hesitation but that lasted for only a
fraction of second. Then

there's gentlenes

s. His movements become gentle, more careful.

Then the pain subsides replaced by the sensation na parang magpapabaliw sa akin.

My hand tightened on him and there's this unexplainable feeling na nararamdaman ko.
I cried out

his name and he began

kissing me that intesifies that feeling.

"Tamadao..." I cried out his name when I reach my peak.

"Yannie,,,, " Then I felt him collapsed on top of me. "I love you" And he kissed my
forehead. He

stayed on top of me for a while at nung feeling n

iya nabibigatan na ako

he rolled and lay down

beside me.
Walang nagsasalita sa amin. Parang nakipagkarerahan kami. He just cuddled me at
hinahalikan

ako sa buhok, sa batok, sa shoulders. Kahit saan na maabot ng lips niya hinahalikan
niya except

my l

ips.

Then we both drifted off to sleep naked on top of my bed, cudlding each other.

Kabanata

Siyam
"Yannie,

baby..."

Napalingon

ako

sa

nagsalita

at

napangiti

ako.

saw

Tamadao

walking
towards

me.

Hindi

na

ako

nagtataka

na

sumusulpot

na

lang

siya

bigla

bigla

sa

condo
ko.

He

have

the

key

to

my

condo

at

ako

rin

may

key

sa

condo
niya.

And

feel

so

proud

na

binigyan

niya

ako

ng

key,

parang

binibigyan
niya

din

ako

ng

karapatan

sa

buong

buhay

niya.

Isn't

it

sweet?
It

has

been

months

naging

kami.

Ang

tagal

na

noh?

Akala

ko
talaga

hanggang

Chapter

la

ng

ang

story

namin

pero

hindi

pala.

Look

at

us
now?

Going

strong

and

might

say

that

have

ta

med

playboy.

A
very

hot

and

handsome

playboy

at

that.

"Oh?

Napasugod

ka?"

Nilagay

ko
sa

coffee

table

ang

spray

na

hawak

ko.

Nasa

garden

kasi

ako

condo

ko
and

nag

iispray

sa

mga

orchids

ko.

"Yannie,

may

problema

tayo."

may

sense
of

urgency

ang

pagkakasabi

niya

noon.

Tumaas

ang

kil

ay

ko.

What

should

have

been
the

problem

na

parang

nag

papanic

ang

bf

ko?

"Tayo?"

Pagkakaalam

ko

kasi
wala

akong

problema/

am

very

contented

with

what

have

right

now.

"Oo,
Malaki."

Umupo

siya

sa

steel

chair.Lalong

tumaas

ang

kilay

ko.

Aba

mukhang

malaki

nga.
Problemadong

problemado

ang

dating.

Umu

po

na

din

ako

sa

kaharap

niyang

upuan

and

looked
at

him.

Ang

pogi

talaga

niya.

Bagay

tala

ga

kami.

Pogi

siya,

maganda

ako

=
Match

made

in

heaven,

Hehehehe.

"Ano?

Nakabuntis

ka?

Tayo

ang

ama?"

asked

him
seriously.

Napatingin

siya

bigla

sa

akin.

Nun

una

nanlaki

ang

mga

singkit

niyang

mata.
Maya

maya

uling

siya

at

ngumiti.

Sheeet

naman!

Wa

kang

ngumiti

ng

ganyan.

Feeling
ko

matutunaw

ako.

Kunti

na

lang

at

susunggaban

ko

na

siya.

Hay

grabeeeee.....

Ang

yummy
talaga!

"Hehehe.

Ang

cute

cute

mo

talaga!"

Tapos

pinisil

niya

ang

magkabilang
pisngi

ko.

Hidi

naman

masakit.

More

like

nanggigil

lang

talaga

siya

sa

kangandahan

ko.

Ahehehe.
"I

know,

right!"

said

sheepishly.

Tumawa

lang

siya.

Hala!

Bakit

tuwing

ngumingiti
at

tumataw

siya,

feeling

ko

natutulala

ako

sa

kanya.

So

pogi

lang

kasi!

can't
get

enough.

Gusto

ko

siyang

pagmasdan,

24

hours

day,

days

week,
every

second

of

the

day.

Inalis

ko

ang

tingin

ko

sa

kanya

para

hindi
ako

masyadong

madistract.

"So

ano

ang

problema

natin?"

Inari

ko

na

ta

laga
ang

sinasabi

niyang

problema.

And

besides,

lo

ve

the

way

he

said

something

"tayo".

Parang
hindi

na

talaga

kami

mapghihiwalay.

Kung

ano

ang

sa

kanya,

sa

akin

din.

Eversince
na

naging

kami

ganun

na

siya.

Hindi

na

kami

singular.

Plural

na

kami

palagi.

akain
na

tayo.

Magshopping

tayo.

Nagluto

ka

na

ba

ng

pagkain

natin?
Di

ba

ang

sweet

lang.

Pero

ang

pinakasweet,

Tara

na

sa

kwarto

natin.
Bwahahahahaha.

Okay,

back

to

the

present

na.

"Dumating

na

kasi

si
Ayami."

Ayami?

Hmmmm...

Wala

akong

aalalang

Ayami

na

pangalan

sa

mga

ex

niya.
"Ex

mo

na

hindi

ko

kilala?"

Naku!

Malilintikan

to

sa

akin

pag

umoo

siya.

Aba,
walang

Ayami

sa

listahan

ng

mga

ex

niya!

May

tinatago

pa

siya

sa

akin?
"Hindi."

Buti

naman.

"Eh

sino

si

Ayami?

At

bakit

natin

iya

naging
problema?"

"Girlfriend

ni

Tamako."

Hindi

na

ako

nagulat

sa

sinabi

niya.

Kahit

na

mas
pogi

siya

ng

di

hamak

kaysa

kay

Tamako,

obvious

naman

na

madami

na

ding

babae
ang

dumaan

na

buhay

ng

kakamba

niya.

"Eh

ano

ngayon?

Kasal

na
sila

ni

Krizz

a.

Wala

nang

habol

ang

kahit

sinong

ex

ni

Tamako."

"Hindi

ko
sinabing

ex.

Sabi

ko

girlfriend."

Aba!

Aba!

"You

mean

nambababae

si

Tamako?

Kakakasal
lang

nila,

niloloko

na

niya

si

Krizza!

Hindi

pwed

yan!

Malilintikan

sa

akin

ang

kakambal
mo!"

Tumaas

big

la

ang

dugo

ko.

Kahit

mahal

ko

ang

alaking

ito

na
kakambal

at

kamukha

ng

asawa

ni

Krizza,

aba,

kaibigan

ko

pa

din

si

Krizza.

Mas
mahal

ko

siya

kaysa

sa

future

brother

in

law

ko.

"Hindi.

Makinig

ka

nga
muna."

Eh

di

makinig.

Sinabi

niya

eh.

Pwede

namang

indi

ako

magsalit

tapos

habang
nakikinig

ako

pagnanasaan

ko

siya.

Pwede

naman

yun

di

ba?

"Ganito

kasi
yun.

SI

Ayami

girlfriend

ni

Tamako

nung

nasa

Japan

pa

kami.

Matagal

na

sila.
6

ye

ars?

Ata?

And

then

all

of

sudden,

dumating

itong

arranged

marriage

siempre

sinunggaban
ni

Ta

mako

kasi

nga

si

Krizza

ang

pakakasalan

niya.

At

that

time

nasa

Europe
si

Ayami

dahil

nga

inter

national

model

siya

kaya

hindi

nagkaroon

ng

chance

si

Tamako
na

makipagbreak

kay

Ayami.

Ki

nasal

na

siya't

lahat

hindi

niya

nasabi.

So

tong

si
Ayami,

sa

tingin

niya

sila

pa.

And

what

do

you

think

ang

magiging

reaksiyon

ni
krizza

pagnalaman

niya

na

may

unfinished

business

pa

si

Tama

ko

kahit

kasla

na

sila?"
Tumango

tango

ako.

"Magagalit

siyempre."

"Exactly."

See?

Great

minds

think

al

ike.
Bagay

na

bagay

talaga

kami.

At

ang

haba

ng

sinabi

niya

pero

hindi

ko
pa

din

ma

gets.

"Paano

natin

naging

problema

yun?"

Kasi

obviously

problema

yun

ng
mag

asawa.

Paano

kami

involve?

"Siempre

mag

aaway

sila."

Paliwanag

pa

niya.
"So?"

Tining

nan

niya

ako

na

parang

'hindi

mo

nagegets?'

look.

Nasanay

na
talaga

siya

na

parehas

kami

mag

isip

to

the

point

that

we

are

finishing

each
other's

sentences.

Bagay

nga

kami

di

ba?

"Saan

ba

tumatakbo

si

Krizza

pag

nagaaway
sila?"

"Sa

akin.

Ganun

naman

alagi

yun

eh.

Dito

yun

nagcstay

pag
may

problema

siya."

"That's

our

big

problem."

Hala!

Oo

nga

ano?

Nagkatinginan
kaming

dalawa

at

dahil

bagay

kami,

parehas

kami

ng

iniisip.

Hindi

pwedeng

mag

stay

dito
si

Krizza

sa

condo

ko

ng

matagal.

Cannot

be!

Paano

na

kami.

"Problema

nga
yan."

nodded.

"We

have

to

find

ways

para

hindi

sila

mag

away."
"Tama!"

put

my

hands

on

my

temple

na

para

talagang

nag

iisip.
"Mag

isip

tayo

ng

paraan."

Sumandal

na

ako

sa

upuan

para

mag

isip

pero

nakita
ko

siyang

tumay

at

lumapit

sa

akin.

"Tara."

Hinawakan

niya

ang

isang
braso

ko

and

urged

me

stand

up.

"Teka...

Di

ba

mag

iisip

tayo

ng
paraan."

Hila

hila

na

niya

ako.

"Oo

nga

mag

iisip

tayo."

"Eh
saan

tayo

pupunta?"

Nakapasok

na

kami

sa

loob

ng

bahay.

Nalagpasan

namin

ang

living

roo

m.
"Mas

maganda

mag

isip

kung

nasa

kwarto

tayo!"

Hala!

Pero

kumbaga
sa

facebook...

Like.

Kabanata Sampu..
Nagkatinginan kaming dalawa. It's already 1AM at hinatid na niya ako sa harap ng
condo ko.

"Wha

t?" Hinawakan kasi niya ang braso ko and he have this sad look on his face. Yung
mga

sinasabing puppy dog look and he is so adorable when he is having that expression.
Parang gusto

ko siyang kurut kurutin.Hehehe.

"Hanggang kotse na lang ba talaga tayo?

" Napatawa ako ng malakas sa sinabi niya.

He'd been like that for a week now and it all started nung nangyari ang sinasabi
niyang problema

dahil days after nagulat na lang ako nang pumunta si Krizza sa condo ko and
declared that she's

staying at my pla

ce.

At dahil sa mabait akong kaibigan at kailangan ni Krizza ng kadamay siempre pumayag

ako.

And D's face was so hilarious when I told him that Krizza is staying at my place.
And he'd been

like that eversince. Ikaw ba naman magdiet ng halos isang lin

ggo. Gaganda pa kaya ang mood

mo? Hehehe.

"Well, pwede namang hanggang pinto tayo. " I grinned. Lalo naman siyang sumimangot.

Awwww. Why is he so cute? I am so lucky to have him. Awww!

"Wag na! Matetempt lang ako lalo. Kainis naman kasi, pati tay

o nadadamay sa problema nilang

magsawa." And he'd been saying that for days now. Masama talaga ang loob niya.

I touched his face and smiled at him. "Hey, don't sulk, kailangan natin silang
tulungan. Krizza is

my friend and Tamako is your twin. Hindi na

tin sila pwedeng pabayaan." I continued caressing

his cheeks. Napapikit siya. I smiled secretly.

Hinawakan niya ang kamay kong humahaplos sa pisngi niya. "Stop teasing me Yannie,
baka

hindi ko kayang pigilin ang sarili ko." Alam kong nagpipigil lang

siya and I know too well na

kunti pa maaalis na ang pagtitimpi siya. Alam ko rin na ang naughty ko but I just
love teasing

him.
"D...." I said seductively. Nanlaki ang mga mata niya. Pinipigilan ko ang sarili
kong mapatawa

ng malakas.

"I am not tea

sing you." I winked at him. "I am simply comforting you." I made my voice

huskier.

I know I've been innocent when it comes to seduction pero ikaw ba naman makasama

itong si Tamadao, for sure madami kang matututunan. I am just applying to him what
he taugh

me. Hehehe.

"Yannie... please...you have to get out now before I..." nagdidiwang ang kalooban
ko.

Bwahahahahaha. I am so effective.
"Before you what? Ayaw mo bang kinocomfort kita?" I pouted. I so love teasing him.

"Kung ayaw mong ihatid

ako hanggang kotse mo lang, pwede mo naman akong ihatid hanggang

front door ko, o kaya hanggang sala, hanggang kitchen, dining, bathroom, garden or
pwede din

namang hanggang terrace ng condo ko." I saw how his eyes turned a shade darker.

"Shit!" Bigl

a niyang binitiwan ang kamay kong hawak niya, turned on the engine and speed off
the lobby of my condo.

"Teka saan tayo pupunta? Akala ko ba ihahatid mo na ako?" I saw how his fist clench
on the

steering wheel. Hindi siya tumitingin sa akin, nakafocu

s alng siya sa daan at ang bilis niya

magpatakbo.

"My condo." Seryoso niyang sabi. I blink my eyes. Hala!

"Teka!..."
"Wag kang magreklamo! You're asking for this!" Hindi pa din siya tumitingin sa
akin. Nagjojoke

lang naman ako eh. Tinitin

gnan ko lang naman kung effective ang mga natutunan ko. Pero hindi

ko pwedeng sabihin sa kanya na sinasadya ko yun. Pero siguro kahit hindi ko sabihin
alam kong

alam niya.

"Hindi kaya. I am just suggesting alternatives. Baka kako gusto mong kumain sa

kitchen at sa

dining, or naccr ka, or gusto mo munang magpahangin sa garden at sa terrace. I am

not

suggesting what you are thinking!" Hala! Mukhang patay ako nito.
"Shut Up Yannie! You know I wouldn't buy that lame excuse of yours. We both know
tha

t you're

seducing me back there." He clinched his teeth and I saw how his jaw tensed. Grabe,
bat pag

mga ganung bagay ang bilis niyang mag pick up? Ganun ba talaga pag mga playboy
dati? Hindi

umuurong? Sugod lang ng sugod? Kung ganun siya, hindi siya pwede

ng maglaro ng DOTA.

Wahahahahaha.

Pero isa na lang and I'm sure matatauhan siya sa sasabihin ko.

"We can't go at your condo. Jayson is staying there."

"Then, I will have to drag him out!" Awts! Tama nga ata ang si

nabi nila. Magbiro ka na sa lasing

at sa bagong gising, wag lang sa lalaking tigang.

Kabanata Labing Isa

Ang sama ng tingin sa akin ni Krizza. Pero I know na hindi naman siya talagang
nagalit. Alam

ko rin na mas natuwa siya kasi buhay ang asawa niya.

She should thank me and my brilliant idea. Hehehe. Grabe talaga nagagawa ng pag
ibig noh?

Buti na lang hindi ako in love. Joke!!

After ng madramang tagpo, hahaha, niyaya na ni Tamako si Krizza sa kanilang kwarto.
Aba!

Talaga namang walang sasayang

ing sandali ha! Napangiti ako ng lihim.

Kumuha ulit ako ng chips at nginuya. Mayamaya pa may umagaw ng chips ko. Lumingon
ako sa

kumuha at tiningnan siya ng masama. Wala ng iba kundi ang napakagwapo kong
boyfriend. He

just grinned at me at inakbayan ak

o at hinipo hipo ang braso ko. Shit lang! Nakakakiliti kaya.

Tiningnan ko siya ng masama pero ngumiti lang siya sa akin. May naaamoy ako.
Mukhang may

balak na naman ang isang to. Hmmmm...

"Ikaw Tamadao, kelan ang plano niyong magpakasal?" Tanong sa kan

ya ng Mommy niya. Si

Mrs. Lana Sia. Pati ang daddy niya at ang lahat ng tao sa room napatingin sa amin.
Naramdaman kong tumigil ang paghaplos niya sa braso ko. Parang na freeze.
Napatingin ako sa

kanya. Nakatingin siya sa Mommy niya.

Kahit ako hini

hintay ko ang sagot sa tanong na yan. Mag iisang taon na din kami pero wala pa

kaming napag usapan tungkol sa kasal. Hindi ko naman iniuungkat sa kanya ang bagay
na yan

kasi gusto ko siya ang magkusa.And besides masaya naman kami relasyon namin.

Pero..

Bilang babae, sino ba ang ayaw ikasal? Sino ba ang ayaw pag usapan niyo ng
boyfriend mo ang

tungkol sa future niyo? SIno ba ang ayaw magkaanak? Sabi nga ni Sushmita Sen,
'"Just being a
woman is God's gift.The origin of a child is a mother, a woman. S

he shows a man what sharing,

caring, and loving is all about. That is the essence of a woman.'

Oh di ba? At babae din ako na hinahanap ang kanyang essence. Naks! Hehehe. And
besides I am

already 25 years old. Hindi na ako bumabata.

Anyway, back to

the present situation, napatingin kaming lahat kay Tamadao waiting for his

reply.

"Mom..." Tumingin siya sa akin. Parang nenenerbiyos pa ako. "Yanyan ang I haven't
talk about

that yet." Hindi ko alam kung ano ang mapfeel ko. Matutuwa ba ako ng dahil sa

yet or
malulungkot ako kasi paano namin pag uusapan ni hindi niya iniopen.

I have decided not to do both and took his answer objectively. Tama nga naman siya,
hindi

namin pinag uusapan ang mga bagay na yan.

"Bakit naman? Aba you're not getting any

younger." Uu nga naman!

"Mom!" He looked at his mother sternly. Obvious na obvious na ayaw niyang pag
usapan ang

topic na yun. Siguro na aawkward siya. Tama nga naman siya. We shouldn't discuss
those things

sa ibang tao. DI ba dapat kami muna ang mag

uusap tungkol doon?

"Ok fine!" And she changed the topic.

___

Nakaupo ako sa isang bench na nakaharap sa lake sa resort. Medyo gabi na rin pero
hindi pa ako

inaantok. Haller! 9Pm pa lang eh ang tulog ko 12midnight to 2AM kaya hindi talaga
ako s

anay

na ganito kaaga matulog. Kahit na sobrang lamig ang lugar, hindi pa rin ako
inaantok.

"Hey, bakit nag iisa ka dito?" Naupo siya sa tabi ko and hugged me. Isinandal ko
naman ang ulo

ko sa balikat niya. Iniwan ko kais sila kaninang lalaki na nag iin

uman.
"Hindi pa kasi ako inaantok." I felt him hugged me closer at hinalikan niya ang
buhok ko. I felt

chill run down my spine.

Ang bango bango talaga niya kahit gabi na. Yummy! Ayan na naman

nagsimula na namang maglikot ang isip ko.

We sat in sil

ence fro a while hugging each other and being contented looking at the lake.

Napakapayapa ng paligid, napakaperfect and having Tamadao at my side made it more

than

perfect. I couldn't ask for more.

I was doozing off when I felt him kiss my hair again a

nd whispered. "I love you baby."

Napatingala ako sa kanya. Iba kasi ang pagkakasabi niya ng 'I love you'. Parang may
kasamang
lungkot.

Paksyet!

Nakarma na ba ako?

Nagbackfire ba ang plan ko?

May cancer ba si Tamadao?

At mamamatay na siy

a?

O_________O

AY tange! Bakit ba yun ang pinag iisip ko?

"Bakit?" Kumalaas ako ng kunti sa yakap niya para magkaharap kami?

"Anong bakit?" Nagkasalubong ang kilay niya.

"Bakit ganyan ang tono ng pananalita mo?" Hindi ko alam kung ins

tinct ko lang or baka kilala

ko lang talaga siya kasi parang may bagay siyang hindi sinasabi sa akin.

I looked at him and he sigh. Bakit may ganung factor? Bakit may malalim na
paghinga?

"Baby...I am not coming back to the Philippines with you

." Napakalas ako ng yakap sa kanya.

"Ano?" Anong pinagsasabi niya?

"I was accepted at Dokkyo Medical University in one of their pioneer studies."
Sinabi ko na

bang Doctor siya? Hindi pa ata? Ngayon sinasabi ko na. Doctor si Tamadao Sia. Wag
niyo na

itanong kung ano ang specialty, baka masabi ko pang OB gyne.

Awts!! Nasabi ko ba yun? Erase

erase.

Sumimangot ako. Sinasabi ko na nga ba at may hindi siya sinasabi sa akin eh.
"Baby, it would only be for a year. I will just have to study for 6 mo

nths and train for the

remaining months and Japan is not that far. I could always visit you and there's
cellphone, yum,

skype. We could communicate everyday." Nakikita ko ang determination sa mukha niya.

Nalulungkot ako pero sa isip isip ko ano ang magagaw

a ko? May laban ba ako?

"You didn't inform me about that."

"Yannie..I'm sorry peor ayaw kong malungkot ka." Hinawakan niya ang mga kamay ko.
"Sa tingin mo ngayon, hindi ako nalulungkot!? Na natutuwa ako? Na gusto kong
magtatalon?

Damn you!

Pero ano bang magagawa ko?" Hindi ko na napigilang umiyak. Takte!

Waaaaaaaaaaa!!!! Iniisip ko pa lang na hindi kami magkikita araw araw nalulungkot

na ako.

"Kung ayaw mong magkalayo tayo, then pwede naman hindi ko ituloy." Nakita kong
lumungkot

ang mg

a mata niya nung sinabi niya yun. Shit. Mas lalong magiguilty ako pag pinigilan ko
siya.

"Tanga ka ba!? At guusto mong makunsensiya ako habang buhay?" Humihikbi pa din ako.
"Kung maging ganyan ka rin lang naman, I'd rather not..."

"Just s

hut up and kiss me!"

He looked at me and gave me the most tender kiss he had ever given me.

Kabanata Labing Dalawa

Hindi ako naniniwalang hindi nagwowork ang mga long distance relationship. Para sa
akin

sinasabi lang yun ng ibang tao dahil the

y didn't try hard enough. Hindi nila nakayanan ang

distance. Hindi sila nagpursigi na i work out ang relationship. Kumbaga, kulang sa
effort.

Kaya nung bumalik ako ng Pilipinas at naiwan si Tamadao sa Japan, I promised myself
na hindi

kami gagaya sa ib

ang relasyon na nawasak dahil lang sa magkalayo kami.

And tru enough, we stayed strong. Sa halos isang buwan na magkahiwalay kami, nag
uusap kami

araw araw sa skype, he called me at my cellphone and texted me. OO namimiss namin
ang isa't

isa because we

never get to hold each other anymore. Nakakamiss ang physical contact. Not just

sex but the cuddling, the holding hands, the hugs at kahiut simpleng paglaro lang
niya sa buhok

ko namiss ko. But we both have to endure it all.

Then, unti unting dumada

lang ang mga skype conversation, ang mga tawag at mga text. It even

come to a point that he would not text or call me for a week at dahil hindi ako
makatiis, ako ang

tumatawag, ako ang nagtetext.

On the third month of being apart ako na lahat. He did

n't bother to text or call magrequest na

mag usap kami. Kung hindi ako magtetext hindi siya magtetext. Kung hindi ako
tatawag, hindi

kami magkakausap at kung hindi ko sabihing magchat kami sa hindi siya mag

oonline. Parang

palagi siyang busy.

But I

still continue to hold on. Nagpromise nga ako di ba? Hindi kami magiging katulad ng
ibang

couple. So I did all the initiative.

I refused to let go.

I refused to believe the truth that is starting unfold before my eyes.

Pero nakakapagod di

n pala.

Nakakapagod din pala na ikaw na lang lagi ang gumagawa ng way para magkausap kayo.

Nakakapagod rin pala na feeling mo he doesn't care

magkausap man kayo o hindi.

Nakakainsecure and I felt neglected.

Masakit sa dibdib.

Then it came to a point na sinadya kong hindi makipagcommunicate sa kanya for a

week

thinking that by doing so, he would take the initiative pero na disappoint lang ako
kasi he never

did.
Tanga na kung tanga but I'm giving him excuses. I convinced m

yself that he is busy with his

training. I made myself believe all the lies that I've created for him.

Another week had passed pero hindi pa din siya nakipagcommunicate sa akin.
Nagsimula na

akong kabahan. Baka ano na ang nangyari sa kanya. Baka nawa

la ang cellphone niya or baka

nasira ang laptop niya.

Then nung pumunta ako kina Krizza, Tamako mentioned that he'd talked to Tamadao the
other

night. I felt devastated. Nagworry pala ako sa wala. Naghintay ako sa wala.
Hindi ko alam kung iiyak

na lang ba ako or magwawala. Nanghina ako. Humiga ako sa

kama

ko.

Tama pala sila. Nagkakasira ang mga long distance relationship hindi dahil sa hindi
sila nagtry.

I've tried everything pero dumarating din pala sa point na mapapagod ka din.
Dadating

din sa

point na mapupuno ka.

And right now.

I've just had enough.

Nanginginig ang mga kamay ko habang hawak ko ang cellphone ko. Ng dahil sa
kakatawag sa

kanya, lumubo ang cellphone bill ko. Pero baliwala sa akin kasi ano ba naman ang ba

bayaran ko

kung maligaya naman ako tuwing nakakausap ko siya.Sabi nga nila happiness has its
own price.

I took a deep breath and calmed myself as I dialled his number. It's 10PM and 1
hour lang ang

difference ng oras ng Pilipinas at Japan.

But naka

sampung ring na wala pa ding sumasagot sa cellphone niya.

I tried again.

And again

And again.
Until...

"Hello."

Hindi ko mapigilang lumkas ang tibok ng puso ko. My God boses pa lang niya
kinikilig

na ako.

Hindi ako agad nakasago

t. Masyado ata akong naoverwhelm na sinagot niya ang tawag

ko.
"Hello!"

Pero biglang nawala ang kilig nung marinig ko parang iritable siya. Did I disturbed

him?

"Hello. D.."

"

Yanyan!

"He seemed surprise. Hindi ba niya alam ang number ko. P

ero mas nasorpresa ako sa

sinabi niya. He called me Yanyan. Hindi Baby or Yannie. Yan ang endearment niya sa
akin.
"I need to talk to you." Ang pathetic. Do I sound like I'm begging?

"Yanyan busy ako ngayon, may pasyente...."

Busy? Pag sakin bu

sy siya pero sa iba may oras

siya?

"Busy? Kelan ka pa ba hindi busy? We haven't talk for 2 weeks now and that didn't
seem to

bother you!" Nakakasama lang ng loob. After 2 weeks kaming hindi nag usap sasabihin
niya sa

aking busy siya? For God's sake.

Ginagago ba niya ako?

"I'll call you later okay?"

Ayan na naman ang later niya.

"Two weeks na akong naghihintay ng later mo. Or rather nung isang buwan pa.You
are's texting

me. Kung hindi kita tatawagan, hindi tayo magkakausap. Kung hindi ako

magtetext, hindi ka rin

magtetext. You don't have the initiative to text me even just to say hi!. Or kahit
missed call man

lang para malaman ko na nageexist ka pa!" Tumataas na ang boses ko. Parang dam na
lang ako

na biglang nasira. Hindi ko na macontrol a

ng emosyon ko.
"C'mon Yannie, please understand na hindi madali ang trabaho ko dito."

There is impatience in

his voice. Yun din ang pilit kong sinasabi sa sarili ko pero hindi ko kayang
paniwalain ang sarili

ko. Damn me for having doubts on him pero

hindi ko mapipigilan.

"Ganun ba yun kahirap na kahit isang minuto, wala kang oras na magkusang tawagan or
itext

ako?" Pinipigilan kong magstammer. Pinipigilan kong umiyak. So far ito ang
pinakamalalang

away namin. Sa mahigit isang taon namin, thi

s is the first time na nag away kami ng ganito.

"Yannie, I love you but you're asking for too much! Don't demand such things from
me."

Nagpanting ang tenga ko sa narinig ko sa kanya. Paksyet lang. Hindi ko inaasahan na

marinig

yun sa kanya.

"Too much? Too much na yun sayo? Just a single text or call from you na hindi
pilit, too much

na?" Tumulo na ang mga luha ko. Ngayon alam ko na kung gaano ako hindi kaimportante
sa

kanya. Too much? Am i Too much?

"Yan,

look..."

I cut

him off. Hindi ko na kayang marinig pa kung ano ang sasabihin niya. Mas

lalo lang akong nasasaktan. If it's too much for him then I've just had enough.
"No! You look. We've been together for more than a year now. We're almost living in
together

for

God's sake. Pero may narinig ka ba mula sa akin?

Did

demand

something

from

you? Hindi

di ba? Kahit na gustong gusto ko nang malaman

kung saan ba patungo ang relasyon na ito hindi

ako nagsasalita. Oo sinasabihan mo akong I love but those are just words
Tamadao. I don't have

a security in this fucking relationship. Kung iisipin nga talong talo ako.
Nagpapakatanga ako ng

dahil sayo. AT pinipilit kong wag isipin na bed warmer mo lang ako and that you're
saying you

love me just so

I would always be willing

. Ni hindi mo naalala ang birthday ko kung hindi

sinabi nina Krizza at Tamako. You've even forgot our anniversary

at ni hindi mo ako binati

nung valentines day. May narinig ka bang reklamo or demand mula sa akin? Di ba
wala?"

Humikbi na ako. Hindi ko na t

alaga kayang pigilan. Sobra sobra na! Ang tanga tanag ko talaga.

"And now you're saying that I am demanding too much? Fuck you!" Tangna lang. I
don't deserve

this. I really don't deserve this.

"Yanyan it's not lik

e that. Look uuwi ako this weekend."

Mukhang nagpapanic na siya pero

parang wala lang akong narinig. I don't care what he feels anymore. Masyado akong
nasasaktan

ngayon.

"For what? Dahil nagalit ako? Kung hindi ba ako magagalit ngayon, uuwi ka ba

? Magtetext ka

ba? Tatawag ka ba? Kugn hindi ba ako nagkakaganito, magrereact ka ng ganyan? Ni

hindi mo
alam kung ano na ang nangyayari sa buhay ko. Hindi mo alam kung patay na ba ako o
hindi!"

"We're

talking

everyday!"

Everyday? Kelan? 2 m

onths ago?
"Because I called you everyday! That's why! Because I made sure na nakakausap kita
araw araw.

Because ayaw kong mapunta sa wala ang lahat ng pinagsamahan natin. But you know
what

Tamadao? You're right, this is too much and this ought

to stop." Pinikit ko ng mariin ang mga

mata ko nung sinabi ko yun. Sa totoo lang nanghihinayang ako. Sino ba ang hindi?
Mahigit isang

taon din yun.

At napakasakit.
Bigla siyang tumahimik dahil sa sinabi ko.

"Just what do you

mean by that Yanyan?"

"You

know

what I mean. Hindi ka tanga. Ako lang ang tanga. Just... ..thank you for the good

fuck!" I smiled bitterly. A smile that reflects how much pain I'm into right now.
Ngiti na

nagrereflect kung gaano kasakit na mawala

sayo ang isang taong pinagbigyan mo ng lahat lahat.

na mas minahal mo kaysa sa sarili mo.

"You

are

not

breaking

up

with

me

on

the

phone

Yanyan!"
"Do you want me to go to Japan just to break up with you? I'm sorry I can't do
that.

Mahal ang

airfare." I laughed bitterly. Ang kapal ng mukha niya.

"I

mean,

you

just

cannot

end

this

relationship.

Yanyan!" There is panic and urgency in his voice.

But right now. I don't really care.

"I

can

and

will." I said in

a cold voice. Then I end the call and turned off my cellphone.

I can

but I don't know how to deal with it.

Kabanata

Labing Tatlo

Mabuti na lang talaga at hindi uso ang eyebag sa akin. Kaya kahit halos hindi ako
nakatulog

kakaiyak,

hindi pabrin halata kasi wala akong eyebags.

I looked myself again in the mirror and I smiled to myself nung makita kong okay na
ang itsura
ko. Ayan, hindi na halatang brokenhearted ako. Maganda na ulit ako. Huhuhuhu.

5Am pa lang nagising na ak

o or rather bumangon na ako. Hindi naman kasi ako nakatulog.

Maaga akong papasok kasi parang hindi ko na matatagalan ang condo ko. Naaalala ko
siya sa

lahat ng sulok.

Kahit ang mga kalat nagreremind sa kanya. How my condo is always neat and orderly

when he is

around kasi palagi siyang nagliligpit.

Sobrang namimiss ko siya and it's killing me that he

doesn't feel the same way.

I brushed away the sad thoughts. Tama na ito. Walang mangyayari sa akin kung siya
na lang ng

siya ang iisipin ko.

Pero takte, hindi kaya magpapapiyesta si Sir JC nito? 6AM pa lang at papunta na ako
ng office

which is 15 minutes lang from my condo. Malamang magpapapizza yun kasi ang aga ko.

Binuksan ko na ang condo ko para lumabas tapos nilock ko yung pinto. I w

as about to walk

towards the elevator when I saw him.

Oo, him.

HIM.TAMADAO.

Nakatayo siya sa may gilid ng pinto ko. Medyo napatagal ang tingin ko sa kanya.Kung
hindi ko

lang napigilan ang sarili ko, niyakap ko na siya. Pero dahil naalala

ko na nakipaghiwalay pala

ako sa kanya kagabi, pinigilan ko ang sarili ko.

Hindi ko siya pinansin. Lalo lang kasing uminit ang ulo ko nung maalala ko kung
bakit andito

siya ngayon. That goes only to show na kayang kaya naman pala niyang bumalik kung

kelan

niya gustuhin pero di niya ginawa. May oras naman pala siya pero kahit isang text
or tawag hindi

niya ginawa.

Nakakainis lang di ba? SO ngayon may time na siya? Ngayon hindi na siya busy? Kasi

nakipaghiwalay na ako. So dito na ngayon lalabas an

g mga phrase na 'I will do anything for you',

'I will cross oceans for you'.

Naglakad na ako papuntang elevator when I heard him.

"Yannie.." I stiffened. Nakakamiss ang boses niya. Paksyet! Miss na miss ko na

talaga siya.Hindi

ko tuloy alam kun

g ano ba ang maramdaman ko. Maiinis ba ako or paiiralin ko ang pagkamiss

ko sa kanya.

"Mag usap tayo." He said in a commanding voice. Siya na nga ang may kasalanan, siya
pa ang

may lakas ng loob na mag utos. At ayaw ko pa naman ng inuutusan ako. I've

decided to ignore

him kaya dumiretso alng ako ng lakad kahit na gustong gusto kong lumingon.
"Let's talk baby. Please..." Pakshet! Ang ganyang tono. SIno ang makakatanggi. When
he is

using that tone halos nakikita ko na ang pagpapout niya. Kung paan

ong parang nagmamakaawa

ang mga mata niya. Grrrrr!

I took a deep breath. OO ako na ang tanga. Ako na ang hindi siya kayang tiisin pero
kasi hindi

rin naman ganun kadali ang pagbyahe mula Japan papunta Pilipinas. I have to give
him credit

dahil nakara

ting siya agad agad.

Ano ka ba Yanyan! Isipin mo nga. Pumunta lang yan dahil nakipaghiwalay ka sa kanya.
Kung
hindi mo ba ginawa yun sa tingin mo magkukumahog yang pumunta ngayon? Baliw ka na

talaga. Oo nga siguro nababaliw na talaga ako. Kasi parang

pati sa isip ko may nagtatalo na.

"May trabaho pa ako." I said coldly. Hindi pwedeng ganito. Hindi pwedeng ganun
ganun na

lang. And besides kelan ba ako nakipagbalikan sa mga lalaking hiniwalayan ko na? DI
ba wala?

Pag sinabi kong hiwalay na, hiwala

y na talaga. Wala ng balikan pa. And Tamadao is not an

exception.

"I'll call JC na hindi ka muna papasok ngayon."Ito na ba ang part na sasabihin na

niyang he

would do anything for me?

"Wag moong pakialaman ang trabaho ko. The moment I broke up wi

th you, nawalan ka na din

ng karapatan sa akin. And besides wala na tayong dapat pag usapan. I made
everything clear last

night. Saan ba sa part ng sinabi ko ang hindi mo maintindihan?" Hinarap ko na siya.

Nakikita ko

ang pagod sa itsura niya. Pero bago pa

tumatak sa utak ko ang awa para sa kanya, I brushed it

away.

Remember Yanyan, galit ka sa kanya. He had taken you for granted for the past
months.
"Hindi ako pumapayag na maghiwalay tayo!" Tiningnan niya ako.

"Hindi ko hinihingi ang

permission mo. I just had enough and I want out. I've realized that you

are right. From the very start, tama ka. You are not the right guy for me. I
deserve someone

better." Kahit ako nasaktan sa sinabi ko. Kahit ako alam kong kasinungalingan ang
sinabi ko

And I saw how my words pained him.

"Please...Yannie, don't make it hard for us. Andito na ako. I'm sorry if, I wasn't
able to find time

to communicate with you. Just don't break up with me."

I squared my shoulders. Tinigasan ko ang puso ko.

"It's not hard Tamadao, and there's no more us. Can't you see that I'm making
things easier for

you? I am doing you a great favor. You no longer have a responsibility towards me.
Wala na

ding magdedemand sayo ng kung ano anong bagay. You can do what

ever you want now."

"Yanyan!" OMG please don't say anything else. Baka bawiin ko ang sinabi ko.

This time it's much harder. Mas masakit at mas mahirap kaysa kagabi. Kasi ngayon
nakikita ko

ang mukha niya. How his eyes begged and how much I

tried to control my tears. Hindi ko na

pwedeng i off na lang at tsaka ako mag iiyak. This time, I need to walk away from
him para

hindi niya making lumuluha ako.

At sa tanang buhay ko, ngayon lang ako nakipaghiwalay na sobrang bigat ng dibdib
ko. N

parang ang bigat ng bawat hakbang ko.

Am I making the right decision?

I don't know?

Do i like it?
Of course not.

Pero bakit ko ginawa?

Because I wanted to prove to myself na importante pa rin ako para sa kanya.

a magkakaroon ng impact sa buhay niya pag nawala ako.

kasi kung importante ako sa buhay niya he would find ways to have me back.

Kung hindi niya yun gagawin, then maybe I am not that important.
I know na masasaktan ako but I have to

take that risk.

To be able to see my worth.

Chapter 14

"Hahahaha! Hehehehe! Hihihihi! Hohohoho! Huhuhuhu!" Napatingin sa akin sila Krizza,

Ally at

Corrs. Tapos sabay silang umiling.

"She is insane! tsk tsk!" Tapos uminom si Ally ng i

ced tea. Buntis kasi yan eh kaya bawal

uminom ng alak. Ganun din si Krizza. Kaya kaming dalawa na lang ni Corrs ang
umiinom pero

si Corrs hindi pa naubos ang nasa baso niya samantalang ako malapit ng maubos ang
dalawang

bote ng vodka.

"No. She is jus

t drunk." Sabi naman ni Corrs. Tapos bumuntunghininga. "Tatanga tanga kasi eh.

Makikipagbreak tapos maglalasing. Kung hindi ba naman sangkatutak na adik!" Kita mo

tong si

Corrs. Walang concern sa akin. Ahuhuhu.

"She is drunk and brokenhearted. Poor g

irl!" Tapos umiling iling si krizza. Andito kami ngayon

bahay ko. Kagagaling lang kasi namin sa bar pero since may dalawang buntis kaming
kasama,

hindi kami nagtagal doon kaya dito na lang sa bahay. Ang aarte kasi eh. Kung nasa
bar kami eh

di nakikipagsaya

wan na ako sa mga papables.

Eh di sana nakakita na ako ng boylet.

Eh di sana may kapalit na si Tamadao. Pero waley! Ito ako ngayon, nakikipagtitigan
sa mga

kaibigan ko at sa mga halaman sa garden ng condo ko. AMpness to the highest level.
"

Pinagexplain mo na ba siya ng side niya Yanyan?" Corrs.

"Oo nga Yan, baka nagooverreact ka lang dyan!" Overreact? Kung sapatusin ko kaya
itong si

Ally.

"Ang sabi nga niya busy siya. What the hell. For the past months busy siya at wala
man lang

oras

para itext or i missed call ako. What kind of reason is that?" I snorted. Shit!
Tinatamaan na ata

ako. Nagdodoble na ang paningin ko eh.

"Kunsabagay kung ako magagalit din ako. Napakalame naman kasi ng excuse na yun!" Si
Ally

ulit yan.

"B

aka may ibang babae na dun kasi napakaimpossible talaga ng hindi niya

pakikipagcommunicate sayo. Baka may ibang kinabbusyhan?" Si Corrs. Napatingin ako

sa kanya

ng masama. Pero...May point siya! Waaaaaaaaaaaaa!! Hindeeeeeee!!! Kailangan ko na

bang

iburol a

ng psuo ko?

"Corrs!" Saway ni Krizza kay Corrs.

"Hay naku Krizza, wag mo nang ipagtanggol ang bayaw mo!" Bumuntong hininga na lang
si

Krizza. Alam kasi niyang may point si Corrs. Kaya nga minsan lang magcomment si
Krizza kasi

ayaw niyang matawa

g na bias.

"Pero Yanyan, ikaw ba sigurado na sa pakikipagbreak dyan kay Tamadao? Mamaya niyan
di mo

kayanin!" Nilagok ni Ally ang isang basong iced tea.

"Paano kung hindi ka na niya hahabulin at totohanin ang pakikipagbreak sayo?" Sarap
batuk

an ni

Corrs. Napakanega talaga nito.

"Bakit sa tingin mo ba joketime lang ang pakikipagbreak ko sa kanya? Sa tingin niyo

biro biro

lang ang lahat sa akin? Nasaktan kaya ako. Sa tingin niyo d ako seryoso?" Suminga
ako. Napa

ewww silang tatlo.

"OO" Sabay pa silang tatlo. Sa tingin talaga nila nagbibiro lang ako?
"Ang sasama niyo!" Pinagbabato ko sa kanila ang peanut na nasa harap namin.

"Yan, naiintindihan kita kasi babae din ako. Pero sana kung hindi naman bukal sa
loob mo ang

pakikipagbreak, at dala lang ng inis or galit mo, sana hindi mo na lang tinuloy.
Kasi papano na

lang kung totohanin ni Tamadao yun? Paano kung babalik agad yun sa Japan?" Napaisip
ako sa

sinabi ni Krizza. Paano nga ba kung hindi ako susuyuin ni Tamadao?

Ibig bang sabihin nun hindi talaga ako mahalaga sa kanya?

Na may iba na siya?

Takte!

Magkakamatayan kami. Itaga niya yan sa bato!

Maya maya pa umuwi na din silang lahat. AT mag isa na naman ako sa condo ko.
Napapaisip

ako sa mga

pinagsasabi nila. Paano nga kung hindi ako suyuin ni Tamadao?

Di ba ganun naman ang mga babae? Gusto ng palaging sinusuyo? Paano kung hindi niya

tatanggapin yun? Paano kung hiwalay na talaga kami for good?

At bakit parang nagsisisi ako na nakip

agbreak ako? Ganun ko na ba siya kamahal? Na hindi ko

na kakayanin pag nawala siya?

Fuck!

Teka nga! Masyado namang nega ang naiisip ko.Dapat positive ang iniisip ko.

Paano kung susuyuin ako ni Tamadao? Patatawarin ko ba siya kaagad?

Siguro hindi muna. Siguro magpapakipot muna ako. Kasi kung mahal talaga niya ako
gagawin

niya ang lahat para hindi kami magkahiwalay.

Tama!!!

Tumayo na ako at kinuha ang cp ko sa kwarto. Nakita kong tadtad ito ng missed calls
and text

messages

from Tamadao.
120 missed calls. 50 messages. Lahat galing sa kanya.

Pagkakita ko pa lang kinilig na ako. Nung mabasa ko puno ng sorry, i love you, at
mga

explanation ang laman. lalo akong kinilig.

Pagdating talaga kay Tamadao, ang babaw

ko! Ewan ko ba! Natamaan nga ata ako ng sobra sa

kanya kasi lahat ng hindi ko kayang gawin para sa ibang lalaki dati nagagawa ko
pagdating sa

kanya.
Don't get me wrong ha! Baka sabihin niyo ang emo ko last chapter pero ngayon

kunting

text

lang kiniki

lig na ako.

Kunting

missed call lang lumalambot na ako.

Pero anong magagawa ko? Hindi ko kayang pigilan ang kilig. Hindi napigilan kung
bigla man

nalusaw ang galit ko. Oo nasakatan talaga ako sa pag iignore niya sa akin these
past months pero

bumalik

naman na siya di ba?

Easy to get na ba ako pag ganun? Easy to get na ba ako kung hindi ko kayang
magpakipot kay

Tamadao? Wala na ba akong pride pag ganun?

Pag nagmahal ka ba importante pa ang pride?

Ewan ko!

Brain: Oo naman! Last c

hapter is all about your worth. Ngayon, kung bigla mo na lang siya
patatawarin paano mo pa makikita kung importante ka nga sa kanya? Think about it.

Heart: Hindi na importante ang pride kaya nga may tinatawag na unconditional love
eh. Kaya

nga kung m

ahal mo ang isang tao tatanggapin mo kung ano man siya. Despite his flaws and

shorcomings.

Brain: Unconditional love? Oh c'mon. Paano mo masasabing unconditional love? Eh sa

sinabi

mo pa lang may kondisyon na. Ang salitang 'kung' ay isang kondisyon n

a. And tao lang si

Yanyan, acceptable na maghanap siya sa taong mahal nya kasi may mga expectations
siya na

kailangan i meet ni Tamadao at siempre kung hindi mamemeet yun madidisapoint siya
at

masasaktan.
Heart: Yan palagi ang rason mo. Kesyo tao lan

g si Yanyan. Binibigyan mo na agad ng

limitasyon ang kakayahan niyang magmahal. Pero kung tutuusin kung hindi niya
iisipin ang

pride, kung hindi siya mag eexpect, hindi siya masasaktan. Kung hindi siya mag
iisip ng kung

ano ano hindi siya masasaktan

Brain: Siempre kailangan niyang mag isip para hindi siya maging tanga! Para saan pa
ang utak

kung hindi siya mag iisip? Kaya maraming tanga sa mundo kasi puso ang pinapairal!
Hindi nag

iisip ng maayos. Kaya maraming nagsusuicide kasi hindi nag iisip na mah

alaga ang buhay para

sayangin lang dahil sa isang tao. Masyadong nagpapadala sa emosyon. Palaging puso
ang

pinapairal. Parang mga tanga lang! Hindi man lang naisip ang rason kung bakit nasa
itaas ang

utak. Palaging puso ang iniisip, palaging emosyon.

Heart: Aba! At bakit ako ang sinisisi mo? Excuse me! Baka nakakalimutan mo na ang
utak ang

nagpaprocess ng lahat ng emosyon na nararamdaman ng isang tao. Baka nakakalimutan

mo na

ang

amygdala

ay bahagi ng utak na siyang nagpaprocess ng lahat ng emosyon na

nasesend ng

signal kung ano ang dapat ireact sa mga bagay bagay.Kaya dapat hindi 'I heart you',
dapat 'I

amygdala you'. Bwahahahah. Ang sagwa.

Brain: Eh bakit ka sagot ng sagot hindi ka naman pala involve?

Heart: Wala lang. Palagi na lang kasi

akong sinisisi. Wala naman akong kasalanan. Palagi na

lang sinasabing 'Bwisit na Puso yan' o kaya 'Ang tanga ng puso',

when in fact, wala naman

akong pakialam dyan. Dapat ang sinasabi nila 'Ang tanga ng utak ko'. Kaya nga may
tinatawag

na emotional intell

igence eh. You have to think what to think para ma manage mo ang emosyon

mo. Tsk tsk. ANg tangang utak.

Brain: Aba! Aba! Hoy amygdala! Halika ka nga dito!

Amygdala: Pwede ba!? tumigil kayo! Nacoconfuse ako! Tssss.

Lol! Ang haba ng sagutan

ng puso at isip ko at totoo yung sinabi ni Amygdala. nacoconfuse

talaga ako.

Patatawarin ko na ba agad si Tamadao or pahihirapan ko pa ng kunti?

Nasa ganun akong pag iisip nung may nagdoorbell. Hindi ko alam kung bakit biglang
bumilis

ang tibo

k ng puso ko.
Sino na nga ulit ang nagsabi na hindi involve ang heart?

Habang papalapit sa pinto lalong bumibilis ang tibok ng puso ko. Takte! hindi daw
involve pero

parang nagwawala siya. Kagagawan ba yan ni Amygdala?

At nung buksan ko a

ng pinto halos lumukso na ang puso ko.

In front of my door I saw Tamadao standing. I am expecting na siya ang
nagdodoorbell at dapat

hindi na ako magulat kasi alam ko naman na siya ang nagdodoorbell pero nagulat pa
din ako. He

literally took my breat

h away looking so handsome in his white jacket and a pink shirt

underneath. Napanganga na lang.

Kaninang umaga haggard siya pero ngayon kahit mukhang malungkot pa rin siya hindi
na siya

mukhang walang tulog at ang pogi pogi ng boyfriend ko! My God!

Correction. Ex boyfriend.
Pero hindi matanggap ng isip ko ang ex

boyfriend na salita.

"Baby..." nagsusumamo ang boses niya. Pati ang itsura niya. "I'm sorry. Alam kong
malaki ang

pagkukulang ko pero please give me another chance." Nakatula

la lang ako sa kanya. Bakit ba

hindi ako masanay sanay sa kapogian niya?

"Yannie, baby please...gagawin ko ang lahat wag ka lang makipaghiwalay sa akin. I'm
really

sorry." Namumula na ang mukha niya at nakita kong may parating na tao kaya
pinapasok k

muna siya sa unit ko. Nakakahiya naman na dito kami sa labas ng pinto magdadramahan
di ba.

Umupo kami sa sofa. Magkahiwalay. Hindi ako tumabi sa kanya. Sabi ng utak ko kasi
wag

akong tatabi baka daw kasi bigla akong sunggaban at bigla akong bumigay.

Ilang minuto kaming tahimik. Nagpapakiramdaman lang kami. Minsan sabay pa kaming

bumuntonghininga.

"Yan..."
"Tamadao...hindi ganun kadali. Nasaktan ako. Nabaliwala ako." Mahina kong sabi.
Hindi ako

makatingin ng diretso sa kanya. Nakakatakot

talaga. Nakakatakot na baka hindi ko kayang

pigilan ang sarili ko. Grabe lang ang epekto niya sa akin.

"Kung kaialngan kong tumigil sa pag aaral para hindi ka makipagbreak sa akin
gagawin ko

Yanyan. Kung kailangang hindi na ako bumalik sa Japan, gaga

win ko wag ka alng

makipaghiwalay." Tumingin ako bigla sa kanya.

"Hindi ko sinabing itigil mo ang pag aaral mo." Alam ko kung gaano kaimportante sa
kanay na

matapos ang pag aaral niya. Alam ko kung gaano kaimportante sa propesyon niya ang
certificate
na makukuha niya doon.

"So makikipagbalikan ka na sa akin?" Hopeful ang kanyang mukha.

Ano ka ba Yanyan. Magpakipot ka nga ng kunti. Hindi dahil sa hopeful ang kanyang
mukha eh

bibigay ka na.

"Gagawin ko ang lahat ng gusto mo, hindi ka l

ang makipagbreak. Kahit ano Yanyan! Sabihin mo

lang. Kahit itanan pa kita ngayon." Nanlaki ang mga mata ko.

"Tamadao, gusto ko lang naman...."pero hindi ko na natapos ang sasabihin ko kasi

bigla siyang

tumayo at pumunta sa harap ko.

"Gusto mong

magstriptease ako sa harapan mo para mapatawad mo lang ako?"

O________________O

ako yan

Striptease?

Tamadao?

Parang bigla nagstop magfunction ang isip ko. Napalunok ako.

Nagwawala si Amygdala. Masyado siyang excited.

Images of Tamadao sexy dancing in front of me while removing all his clothes played
on my

mind. Napalunok ako ulit. Nanuyo ang lalamunan ko.

Gusto ko lang naman sabihin na ang gusto ko ay magkaroon lang siya ng time sa akin,
okay na

ako.
In

alis niya ang jacket niya and I can see the contours of his body sa fitted na pink
shirt niya. I

have never seen a guy looked so sexy in pink until now.

My Gahd!! Nawala ata lahat ng nainom ko! Kasi pinagpapawisan ako.

Siguro saka ko na y

un sasabihin.

Pagkatapos niyang sumayaw.

Labing Lima

Tawa ako ng tawa sa ginawa ni Tamadao. Hindi siya nagbibiro nung sinabi niya yun.
Nagstrip

tease siya kahit walang music. Sa harapan ko.Nanlalaki na ang mga mata ko. Takte
lang.
Nung na

hubad na niya ang shirt niya, hindi ko mapigilan ang tawa ko. Hindi ko inakalang

gagawin niya ang ginagawa niya ngayon.

"Nakakahiya tong ginagawa ko" Sabay giling. Wahahahaha.

"Yannie, baby, bati na ba tayo?" Giling ulit. Takte kunti na lang ma

glalaway na ako.

And my

hands are itching na hawakan ang dibdib niya pati ang abs niya.
Pinilit kong maging serious ang mukha ko. Pero hindi ko alam kung ang itsura ko ba
ay

nakangisi na nakangiwi o nakangiwi na nakangisi. Ewan ko. Ang hirap kasi pi

gilin ng tawa.

"Hindi! Galit pa din ako sayo!" Wahahaha. Ano ba! Pang itaas pa lang ang nahuhubad,
bati na

agad? Hindi pwede! Whahahaha.

Giling giling palapit sa akin. Wahahahaha.

"Galit?" Sabay hinawakan ang button ng jeans niya. Napalun

ok ako.

"Eh bakit nakangisi ka?" Nakatayo na siya sa harapan ko. Na

unbutton na niya ang jeans niya at

ang mga kamay niya hawak na ang zipper. Hindi na maalis ang tingin ko sa kamy niya.
Feeling

ko umiinit na ang buong unit ko.

"Ganito talaga a

ko pag nagagalit, nakangisi!" Wahahaha! C'mon, D! Take it off! Nagsusumigaw

na si Brain, nakikichorus sina heart at amygdala. Take it off! Take it off!

He pulled down the zipper of his jeans. Napalunok ulit ako ng di mabilang na beses.
Paksyet!

Nakanga

nga na lang ako.

M
G!

He is gonna take it off!

Pero hindi na niya nahubad ang pantalon niya. Instead yumuko siya and claimed my
lips. I was

caught off guard but nonetheless, parang automatic ang response ko. I tasted his
lips

and it feels

like home.
Ngayon ko lang naramdaman kung gaano ko namiss ang mga halik at yakap niya. Ang
angas

kong makipag break, ni hindi ko naisip na hindi ko na mararamdaman ang mga halik at
yakap

niya pag tinotoo niya ang break up.

Ramdam k

o din ang pagkamiss niya sa akin sa mga halik niya. Halos maubusan kami ng hininga.

I clung to him tighter and he deepened the kiss.

A sound of protest came from my lips nung tinigil niya ang paghalik sa akin.
"Hindi pa din tayo bati?" Ang lapi

t lapit pa din ng mukha niya. Ang his breath is fanning my face

nung nagsalita siya. His eyes are still focused on my lips. I looked at his lips. I
wnat to taste it

again. Adik na kung adik pero di ko mapigilan ang sarili ko.

"Hindi!" Parang walang l

akas ang pagkakasabi ko nun and I unconciously moistened my lower

lip. Nakita ko siyang lumunok?

"Ganun?" Lumalapit ng lumalapit ang mukha niya sa mukha ko. "Would you mind if we

continue our fight at your bed?" Hindi na ako naka uu or nakahindi.

But I couldn't agree more. In fact pwede namang sa sofa na lang kami mag away.

Wahehehe.

________

Tinanghali ako ng gising. Ang tagal kasi ng away namin kagabi.

Kahit tapos na ang isang away

gusto niya mag away kami ulit. Kaya napuyat a

ko kakaaway namin.takte ang landi ko!

Bati na ba kami? Oo naman! Ikaw ba naman sayawan at awayin ng awayin sa tingin mo

magagalit ka pa? Langya!

Medyo napasimangot ako nung paggising ko, wala na siya sa tabi ko at hindi ko rin
siya nakita

sa di

ning room at sa buong condo ko.

Ano yun? Hit and run? Magagalit na sana ako nung may nakita akong note sa may ref.
Baby,

May aasikasuhin lang ako. Let's have dinner later at ____________.

6pm. I'll fetch you.

I love you.

D.

Napangiti na

lang ako. Ang sweet talaga niya. Nagbihis na ako at pumunta ng salon. Siempre
kailangan kong magpaganda. Aba! Ngayon lang ulit kami magdate simula nung nag aral
siya

kaya kailangan kong magpaganda.

By 6PM nga, dumating siya sa condo ko para sunduin

ako. Nagngitian lang kami pero may

napansin ako sa ngiti niya. parang tense na ewan. Hinayaan ko na lang kasi baka
guni guni ko

lang yun.

Nakarating kami sa isang fine dining restaurant at kuamain na kami. Nag uusap naman
kami pero

parang tense siya.

Tapos patingin tingin pa siya sa akin. Ilang beses ko ngang tinanong kung

okay lang ba siya at okay naman daw siya pero yung ngiti niya halatang pilit.
Ano ba ang problema niya?

Nung tapos na ang main dish namin, nagpaalam siya na magCR.

Nais

erve na ang dessert pero

hindi pa din siya bumabalik. Saan na kaya pumunta yun?

At bakit kakaiba ang kilos niya?

Maya maya nagpalakpakan ang mga tao. May apat na papable na umakyat sa stage. AT

nagsimulang kumanta. Shocks! Ang popogi naman ng m

ga nilalang na to. Tae. Ang landi ko.

The first day that I met you

I think I always knew

That you were meant to be the one

And then the feeling grew

With God and friends my witness

Our love will never die

I take the gift you gave me

Don't need to quest

ion why
Habang kumakanta sila, napapanganga ako kasi tumitingin sa akin yung kumakanta. Eh
ang lapit

kaya ng table namin sa stage. Shucks talaga!

Tapos laking gulat ko nung may lumabas na isa pang lalaki sa stage at siya na ang
sumunod na

kumanta

For all the faults I'm made of

For all the wrongs I do

I'm not asking you to judge me

Just be true
Hindi niya inaalis ang tingin niya sa akin habang kumakanta siya. Ano ba! Kung pogi
yung apat

mas pogi ang pang lima. Paano hindi magiging pogi eh bo

yfriend ko yan! Ano na namang gimik

yan Tamadao? Bakit ganyan ka kung magpakilig?

Habang kumakanta siya, lumalapit siya sa akin. Lumalakas ang tibok ng puso ko.
Hindi din niya

inaalis ang titig niya sa akin. At napakaseryoso ng mukha niya.

All of m

Is what I give to you

And everything I have

I wanna share with you

And with this ring

For all eternity

I make this vow

When I give you all of me

Nung magkaharap na kami he offered his hand at pinatayo ako. Kumakanta sa pa din
siya. AT

parang nabibing

i na ako sa lakas ng tibok ng puso ko.

This life is short and precious

A one way ticket ride

I thank you for the journey

I know you're on my side

And we are only here once

I'm glad we shared this day

Of knowing something special

That will never go away

For all the faults I'm made of

And all the wrongs I do

I'm not asking you to judge me

Just be true

Bakit parang feeling ko kinakasal na ako? Napakaoverwhelming ng ginagawa niya.

Hindi ko

alam kung saan ko ilalagay ang saya na nararamdaman ko ngayon.

We are dancing while he si

serenading me. Langya! Pero kinikilig ako ng sobra.

All of me

Is what I give to you

And everything I have

I wanna share with you

And with this ring

For all eternity

I make this vow

When I give you all of me

All of me

Tha

t's what I give to you

And everything I have

I'm gonna share with you, yeah

And with this ring

I give for all eternity

My love

I make this vow

Nagulat na lang ako nung lumuhod siya bigla sa harapan ko. Hindi ko alam ang
gagawin ko kasi

kahit papano alam ko

na ang patutunguhan ng lahat ng ito. Parang naluluha ako na ewan.

All of me

Is what I give to you

And everything I have

I wanna share with you

And with this ring

For all eternity

I make this vow

When I give you all of me

I give you all of me

May

kinuha siya sa coat niya na isang maliit na box and nanlaki ang mga mata ko when he

opened it.

"Nung sinabi mong, you've had enough, doon ko narealize na hindi ko kayang mawala
ka.
Yanyan, will you marry me?" Hindi ako makapag salita. Parang hahagulg

ol ako pag nagsalita

ako.

"Ahmmm ahmmm..." Sino ba naman kais ang hindi magugulat sa pinaggagawa ni Tamadao?

"Baby naman! Nagstrip tease na ako sa harap mo. Pakasalan mo na ako. Panagutan mo
naman

ang kahihiyan ko. Please!"

Napatawa ang mga ta

o pati na din ako pero umiiyak ako. Iannounce

ba yun sa harap ng lahat. Sira ulo talaga.

Hindi pa ako nakasagot, Sinuot na niya ang singsing sa daliri ko. May karapatan pa
ba akogn

tumanggi?

"Yes. OO na! Nakakahiya naman sa puri mo!" Tumayo na

siya at niyakap ako. Umiiyak ako sa

balikat niya.

Yiningnan niya ako sa mga mata and dried my tears.

"I love you

D."Maluha luha kong sabi.

"I love you more Yannie."

Napapikit na algn ako when he lowered his head and claimed my

lips.

I am overjoyed.
Hindi ako makapaniwala.

Engaged na kami.

Labing Anim

Parang nakalutang ako sa clouds. Feeling ko ang tingkad tingkad ng mundo. Ikaw ba
naman ma

engage sa lalaking pinapangarap mo.

Inspired na inspired ako sa

trabaho. At nakagawa na ako ng plano ng magiging bahay namin. OO

na, ako na ang excited! nagsisimula na din akong umasikaso ng kasla namin. Ni hindi
ko

namalayan na isang buwan na ang lumipas mula ng bumalik si tamadao sa Japan.

Napagkasunduan namin

na magpapakasal kami pagkatapos ng pag aaral niya. In 5 months time, I

will be Mrs Yanyan Sia. Shet! bagay na bagay lang! Napangiti ako ng malaki!
"Hoy adik! Isang buwan ka nang engaged pero ganyan ka pa din!" Nginitian ko lang si
Jane.

Iniling na la

ng niya ang ulo niya.

"Yes Jane?"

Mabait na din ako sa mga tao. Hindi na ako nang aaway. Hindi na rin ako

nagtataray. kunti na nga lang magiging saint na ako! Wahehehehe.

"Ikaw daw ang umattend dito sabi ni Sir JC." Binigay niya sa akin ang is

ang brochure. Tungkol

ito sa conference na gaganapin sa Japan. Ang bait bait talaga ni Sir JC. Alam kasi
niyang andun

si D, kaya ako ang ipapadala niya.

I love you Sir JC. Hindi man ikaw ang makakatuluyan ko, but you will always be in
my heart.

Hahah

a. Naks!

Hindi ko sinabi kay D ang tungkol sa conference. Gusto ko kasi siyang sorpresahin.
Alam ko

naman kung saan siya nagaaral at nagt

training. 3 days ang conference. And sa tatlong araw,

tiniis ko na hindi makipagkita kay D. Anyway, nagleave nam

an ako ng 5 days sa office

pagkatapos ng conference para naman may quality time kaming dalawa.Ahehehe.

Pagkatapos na pagkatapos ng conference, dumiretso ako agad sa hotel na tinutuluyan
ko para

magcheck out. Alam ko naman na hindi papayag si D na mag

hohotel pa ako samantalang may

apartment naman siya dito.

After kong mag check out, pumunta na ako sa lugar kung saan siya nagttrain. Sobrang
excited

ako. Parang naiihi na ako sa sobrang excitement. I am practically fidgeting habang

nasa taxi pa

alng

ako.

Pagdating ko sa lugar I ask kung saan ko pwede makita si D pero sabi nung
receptionist nasa
training pa sila and it would be finished after an hour. Babalik na lang daw ako
but I insist on

waiting. Isang oras lang naman na paghihintay.

Hi

ndi ko alam na ganun pala katagal ang paghihintay lalo at excited ka. Naghintay ako
sa may

lobby at halos maubos ko na ang lahat ng magazine na hindi ko naman maintindihan

kasi mostly

are in Japanese.

Then came a bunch of Doctors. They are all wearin

g a white coat and chatting to each other. I

looked at them excitedly. Hoping for a glance of Tamadao. My smile is plastered on

my face.

Tiningnan ko pa ang sarili ko sa salamin to make sure that i still look good after
an hour of

meeting. I was applying a

lipgloss when I saw him.

And I saw her.

They are both walking side by side. Nakapulupot ang braso nung girl sa bewang niya
habang

nakaakbay siya sa girl.

I was shocked. Who wouldn't be shocked, seing your fiancee na may inaakbayan

na ibang babae.

And my heart contracted when he pulled her to him and the girl grinned

and he grinned back.

Parang may sumasakal sa dibdib ko.

Pakshet!
Akala ko ba ako ang mang susupresa? Bakit ako ata ang nasorpresa?

Then it happe

ned before my eyes. Nung malapit na malapit na sila sa akin. The girl stopped in

front of him and pulled his head towards her.

She kissed him. On the lips.

Napasinghap ako but I immediately covered my mouth para walang sound na lumabas.

I mus

t be on denial. Kasi alam kong yung babae ang nanghalik and I was expecting na
itutulak

niya ang babae.

But I was disappointed when he put his hand at the girl's waist and kissed her
back.

Yes, he kissed her back.

And they are both kissin

g in front of me.

Torridly.

I must be a masochist kasi hindi ko inaalis ang tingin ko sa kanila. Yung iba
umiiwas ng tingin.

Pero ako, hindi ko maalis ang titig ko. Gustong gusto kong saktan ang sarili ko.
Ni hindi ako makaiyak.

Damn it!

"Tamadao" Hidni ko alam kung saan galign ang boses ko. Hindi ko inakala na may
lakas pa

akong magsalita. And even the mention of his name hurts me.
"Yanyan!" Bigla siyang napalayo sa babae.Nanlalaki ang mga mata niya. Nakatingin
lang

siya sa

akin. It must be a good thing that I am wearing a shade. At least hindi niya
makikitang namumuo

na ang luha sa mga mata ko.

Tiningnan ko ang babaeng kahalikan niya and I saw her smirked at me. I ignored her.

So she must be the reason.

Would you believe it?

Ang tanga tanga ko!

I gathered all my strength and smiled at him bitterly.

"Dr. Sia, I've waited for you for an hour

just

to say hi! Fancy seeing you here, Dr. Sia." My

voice is void of any emotion. Feel

ing ko naging manhid ako bigla.

Then I walked out. Narinig ko pang tinatawag niya ako pero I ignored it. The girl
even asked him

who i am. Pero hindi siya nagsalita.

Hindi ako tumakbo. Naglakad lang ako. Feeling ko din kasi, wala akong lakas n

a tumakbo pa.

Then I stopped para maghintay ng taxi.

I then felt him hold my hand na may hawak ng lugagge ko. Dapat nag iiyak na ako.
Pero hindi

ako makaiyak. Ang sakit sakit lang kasi na masaksihan mo ang kataksilan ng taong
pinagbigyan

mo ng lahat.

Ng lahat lahat sayo.

"Yannie..." I ignored him.

Not again!

Never again would I allow myself to be like this.

Nakakita ako ng isang taxi and I hailed it. I felt him tightened his hold on my
wrist.
"Mag uusap tayo. Ple

ase..." Hindi ko siya pinansin. I yanked my hand nung tumigil ang taxi sa

harap ko.

Ano pang kasinungalinagn ang pag uusapan namin?

Agad agad akong pumasok sa taxi and locked it. Sinabi ko sa driver kung saan ako
pupunta.

Hindi ako lumilingon

kay Tamadao.
I heard him called my name when the taxi drove away.

Doon unti unting tumulo ang luha ko. Kusa lang siyang tumutulo. Ni hindi ko
magawang

humikbi. Tulo lang siya ng tulo at pahid lang ako ng pahid.

Yes, I may have his ring,

but I don't have his heart.

Nakakaoverwhelm ang comment last chapter. 99 comments pero hindi pa 24 hours posted
yung

chapter. Naaaliw ako kasi gusto niyo

nang palitan si Tamadao. Pero pasensiya na kayo dahil sa

kanya ang

kwento na to. Di siya

pwedeng palitan.

Labing Pito

Simula nung sumakay ako ng taxi papuntang airport, hanggang eroplano, hanggang sa

makarating ako sa Pilipinas, at hanggang sa condo ko hindi na tumigil sa pagtulo

ang luha ko.
Hindi ako humihikbi.

Kusang tumutulo la

ng siya. Hindi ako iyakin na tao. I seldom cry pero hindi ko alam kung bakit

pagdating kay Tamadao kusang tumutulo na lang ang mga luha ko. Gusto atang ma
dehydrate

ako. Ang dami ko nang tissue na nasayang. Sa totoo lang ayaw ko nang umiyak.
Pinipigilan

ko

ng umiyak pero ayaw paawat sa pagtulo.

Nasabi ko na bang hindi ako emosyonal na babae? Sa totoo lang ito ang unang beses
na umiyak

ako ng ganito ng dahil sa isang lalaki. I was always a jolly person, happy go lucky
and I never

take life seriously. Un

til now.
How could one person make you so happy and sad at the same time? How could a person
bring

out so much emotions from you?And those emotions suck. Ayoko ng ganitong
pakiramdam.

Ayokong nagiging iyakin ako pero hindi ko mapigilan. Ayokong maram

daman ang ganitong

sakit pero may choice ba ako? Ginusto ko bang ang nangyari? Ginusto ko bang
pagtaksilan ng

fiancee?

At tatlong araw na akong ganito. Tatlong araw simula nung manggaling akong Japan at
hindi pa

ako lumalabas ng unit ko. Nagkulong ako.

And as expected, nagsuguran sila sa akin. But, hindi

ko sila hinarap lahat. I locked the door from the inside. Walang makakapasok. Hindi
ako

nagpapakaemo. Gusto ko lang ng panahon para mapag isipan lahat.

I also found out na bumalik si Tamadao. Kriz

za been bugging me kung ano daw ang nangyari at

napauwi bigla si Tamadao. Sobrang busy ang cellphone ko at naririndi ako sa

landline kasi ring

ng ring kaya hinang ko.

Ayaw kong makaharap kahit na sino at this time.

On the 3rd day, hindi na ako

lumuluha, but the ache in my chest is still there. Siguro nagdry na

ang tear glands ko.

I pick up my cellphone and opened it. Inioff ko kasi eversince he returned

hindi na niya tinantanan ang cellphone ko.

The moment I opened my cellphone pumasok ang

mga messages and it suddenly rang.

Krizza is calling.

I decided to answer her call. Ilang araw ko na din silang pinagtataguan.

"Hello!" Namamalat pa ang boses ko.

"Oh My God! Finally, you answered our calls! What the hell happened?

Tamadao suddenly went

home, we can't contact you and the guards won't allow us to enter your unit! Anong
nangyari

Yanyan? Kunti na lang at papatayin ko na ang guard ng building niyo."Napangiti ako

sa mga

sinasabi ni Krizza.

"Kre, I told them that i

won't be allowing visitors. Sinusunod lang nila ang sinasabi ko."

"kahit kami?" I can sense the hurt in her voice. Kung ikaw ba naman ayaw papasukin
sa condo

ng kaibigan mo, what would you feel?

"I wanted to be alone. Gusto kong mag isip."

"But why? Ano ba ang nangyari? Ayaw din magsalita ni Tamadao. Ano ba ang nangyari
sa

Japan?" I can see that they are still clueless. And I'm thankful. Gusto kong ako
ang magsabi sa

kanila.
"Ang tsismosa mo talaga Kre! Don't worry, lahat ng intriga

at tsismis, sasagutin ko sa pagbabalik

ng....The Buzz! Wahahaha" Ang hungkag lang ng tawa ko. Parang adik lang talaga ako.

"Ang adik mo!" Tumawa lang ulit ako ng walang feeling. Tumawa din si krizza pero
biglang

nagseryoso siya.

"Yan, if you
have a problem, alam mo naman na andito lang kami di ba? Hindi mo kailangang

solohin. Andito naman kami nila Ally at Corrs." Sumakit ang dibdib ko sa sinabi ni
Krizza. She's

right. Pag may problema sila, sa akin sila pumupunta. Naging tambayan na nila ang

condo ko.

I've been the one who's always strong. yung palaging nagbibigay ng advice. Yung
nagpapatawa

sa kanila kapag malungkot sila. Ang kasama nila sa bar pag may problema. Isang text
lang or

tawag, andun palagi ako.

I've always been the one wh

o have a strong heart and a candid spirit.

Pero paano na ngayon? Nagkadurog durog na ang puso ko.

"I know Kre. Thank you so much. Pero kaya ko pa naman eh." I suppressed my sob pero
hindi

ko napigilan ang luha ko. Akala ko ba naubos na? "Don't

worry, k

aya ko pa to." A sob escape.

Parang sarili ko ang sinasabihan ko na kaya ko pa.

Pero kahit hindi ko na kaya, kailangan kong kayanin.

"Yanyan!" There is panic in Krizza's voice. Alam kong narinig niya ang paghikbi
ko.And I know

that she

's worried.

I tried to calm myself.

"Don't worry about me Kre, I'll be fine. Tatawagan ko kayo bukas. May aasikasuhin
lang ako. I'll

call you." Then I hanged up the phone. Hindi ko na hinintay na magsalita siya.
Hindi ko na kasi

kayang pigilan

ang hikbi ko.

Ilang beses kong sinabihan ang sarili ko na kumalma pero lalo lang lumalakas ang
mga hikbi ko.

My body is rocking dahil sa pag iyak. Parang doon ko binubuhos ang lahat ng sakit
na

nararamdaman ko.

Tinigil ko na ang pagpipigil k

o na umiyak. I just cried my heart out. Sitting on my garden.

Humagulgol ako. Hindi ko na din pinahiran ang mga luha ko.Hinayaan ko na lang ang
sarili

kong umiyak ng umiyak. i give up trying to be strong.

I embraced the pain.

Hindi ko alam kung

gaano katagal. Pero napagod din ako. Tumigil din sa pagtulo ang mga luha.

Nawala din ang mga hikbi. Sabi nga, life has a way of healing itself.

I looked at my cellphone na ngayon ay naka off ulit. I opened it, ignored the
messages and type...
"Let's talk tomorrow, Met me at Where_do_broken_hearts_go restaurant at 6PM."

Then I pressed send.

And a tear fell from my eyes.

Masakit but....
I now have to accept the fact that my life, doesn't start and end with him.

Labi

ng Walo

Nakarating ako sa resto 15 minutes earlier. Pero nagulat ako kasi pagdating ko
andun na si

Tamadao. Pagkatapos ko kasing magtext sa kanya, tumawag siya pero hindi ako
sumagot. Hindi

pa ako ready na makausap siya at gusto ko pag nagkausap kami

, yung harapan.
Pumunta ako sa table na inuupuan niya and he stood up upon seeing me at inihila ako
ng upuan.

Ang awkward ng atmosphere pero ano ba ang ineexpect ko? Na okay lang ang lahat when
in fact

nagdurugo pa rin ngayon ang puso ko?

"Th

ank you for coming." Hindi ko aam kung saan ko nakuha ang lakas ng loob ko. At ang
lakas

na magsalita

na hindi pumipiyok.
"Yannie..." He attempted to hold my hand na nasa taas ng mesa pero inalis ko kaagad
ang kamay

ko. Oo natatakot ako. Natatakot

ako na baka pag nahawakan na niya ako, makalimutan ko ang

rason kung bakit ako andito.

"Mag order na tayo." Tumango na lang siya at we called the waiter. Tapos wala pa
ding nag

uusap habang naghihintay kami ng pagkain, hanggang sa makakain kami. I gu

ess, both of us

doesn't want to spoil the dinner. At least not yet. Kumain ang kami hanggang sa
matapos pati ang

dessert.

"Makikinig ako sa reasons mo." SIguro naman may rason siya kung bakit niya ginawa
yun. Oo
galit ako. Oo nasaktan ako. But everyo

ne deserve to be heard. Everyone deserve to expain their

side. At binibigyan ko siya ng chance ngayon and the fact na gusto kong malaman ang
dahilan

niya. And besides, hindi na kami bata. Hindi na kami bata na makikipagbreak na lang
agad agad

without heari

ng the side of the other party. We are mature individuals and we have to act our

age.

"I'm sorry." Yumuko siya at tiningnan ang dessert niya na halos hindi pa
nangalahati. "I wouldn't

make excuses for what I've done. I admit nagkasala ako. I was tem

pted. I wasn't strong enough to

resist it. I'm sorry." Napangiti ako ng tipid. I know it was a bitter smile. At ang
mahirap pa,

mahirap pigilin ang luha. God, mas masakit pa pala na marinig mula sa kanya ang
katotohanan.

Mas masakit pa pala

na inamin niya

sayo na niloko ka niya.

Pero siguro nga mas mabuti na inamin niya kesa gumawa pa siya ng mga
kasinungalingan na

alam kong hindi ko naman papaniwalaan.

Nakatinginan kaming dalawa. His eyes are begging and mine are emotionless. Ngumiti
ako sa

anya but a tear escaped my eyes. I immediately brushed it.

"Alam mo ba na mahal na mahal kita? That i am willing to give up everything for

you? Kahit

ang sakit sakit na tinitiis ko. Kaya nga hindi ako nagdedemand ng kahit ano sayo
because I'm

scared

that if I do that, I would drive you away. Kaya inaalagaan ko ang relasyon natin at

nagbubulaglagan at nagbibingi

bingihan ako. Kasi hindi ko kayang mawala ka. I cherished you

because this is the first time that I've felt this way towards a certain person

." Tuloy tuloy na ang

tulo ng luha ko. Mabuti na lang nagdala ako ng panyo.

"Pero hindi ko inakala na dadating din pala sa point na mapupuno na ako. Binigay ko
sayo ang

lahat to the point na wala ng natira sa sarili ko. Pero hindi pa pala sapat yun

. Because if that was

enough, you wouldn't find someone else. There must be something in her na hindi ko
kayang

ibigay. And I've realized, I will never be enough for you. Na hanggang dito na lang
ang kaya

kong ibigay." Huminga ako ng malalim. Ang hirap. An

g hirap pakawalan ng isang tao,

pinagbigyan mo ng lahat lahat. Ng taong mas minahal mo kesa sa sarili mo. Pero
kailangan eh.

Kailangan kong gawin ito kung gusto kong may matira pa akong respeto sa sarili ko.
Isa ito sa

mga bagay na mahirap at ayaw mong gaw

in pero kinakailangan.

Napakahirap kasi parang ang bawat salitang binibitawan ko, parang mga karayom na
tumutusok

sa puso ko.

"Nasasaktan pa din ako. Oo inaamin ko yun, pero mawawala din ito. I must admit na
galit ako sa

ginawa mo. Hindi

naman kasi ako santo. Pero wala aman kasing patutunguhan ang galit ko.

Kung magsisigaw ako ngayon, would that change the fact, that you cheated? Di ba
hindi? So I

have to accept that I woudn't be enough for you Tamadao."

Hindi ko na inalis ang kamay niyan

hinawakan ang kamay ko sa taas ng mesa.

"Babe, I'm sorry. You know that I love you. Nagsisisi na ako sa ginawa ko. Hindi na
ako uulit. If

you want us to marry right now, sige magpapakasal tayo, wag ka lang makipaghiwalay
sa akin."

Dahan dahan kong

inalis ang kamay kong hawak niya and gently took of my engagement ring.

All the while nakatingin lang siya sa ginagawa ko. Disbelief is written all over
his face.
Kinuha ko ang kama niya and handed him the ring.

"I am breaking off our enga

gament." Mahina pa din ang pagkakasabi ko. I shoud appluad myself

for being calm sa buong dinner namin.

"Yan! No! Hindi ako papayag. Just give me another chance. One last chance. Please."
Tears

started to fall from his eyes. Pinikit ko ang mga mata

ko. Ayaw kong makita siyang umiyak.

"I'm sorry Yannie. Pleassseee." Tumayo na ako. Kailangan ko nang umalis dahi kong
hindi baka

bumigay na lang ako ng dahil sa mga luha niya.

I walked towards his chair, bend down and kissed his cheek for t

he last time.
"I'm sorry but I am not the girl who could make you whole." And it hurts me na
hindi ako ang

babaeng yun. How I wish na ako na lang sana. Pero

hindi eh. Because he woudn't find someone

else if I am the one who could complete him.

I was about to leave nung hinawakan niya ang isang braso ko.
"Yan!!"

"Tamadao, there's nothing that you could do to change my mind." I felt

na unti unti niyang

binibitawan ang kamay ko.

Nung nabitiwan na niya, umalis na ako.

Labing Siyam.

"Are you sure about this?" Tiningnan ako ng malungkot ni Sir JC. Tapos tumingin
ulit sa papel

na hawak niya.

"Yes Sir." Malungkot ko namang sagot.

"Hindi na magbabago ang isip mo?" Hindi ko sinalubong ang nang aakit niya

ng tingin. Ewan ko
ba kung normal lang sa kanya ang tumingin sa mga babae ng ganyan pero kasi ako
kahit may

mahal na akong iba, pag tumitingin si Sir JC ng ganyan, naaakit ako.Ang swerte
naman

talaga ni

Joanne.

"Hindi na po Sir." Nakayuko pa din ako

. Alam ko kasi na alam na niya ang nangyari sa amin ni

Tamadao. tatalong araw na kasi simula nung nag usap kaming dalawa.

"Kahit mag striptease pa ako sa harapan mo?" Napaangat bigla ako tingin ko sa
kanya. There's

this naughty smile on his drop

dead

-
gorgeous face.

"Sir naman eh!" Napapangiti na lang ako. Maloko talaga ang boss kong ito.

"Malay mo, pag ako ang nagstriptease sa harapan mo di ka na magreresign." Kumindat

pa siya.

So ibig sabihin, alam niyang sinayawan nga ako ni Tamadao. Gag

o talaga yun. Hindi na nahiya.

"Sir wag ka ngang ganyan. Baka magbago ang isip ko! Baka di na ako magreresign."
hahahaha.
Natatawa na ako kay Sir JC. Ganyan lang kasi siya pag wala sa opisina pero pag nasa
office, ang

seryoso niyan. Madami nga ang na

tatakot sa kanya. Si Joanne lang ata ang hindi takot sa kanya.

"Baka hindi lang ang pagreresign ang gagawin mo pag nagstriptease kaming lima sa
harap mo.

Baka pati pagpapakasal niyo itutuloy mo. Pero siempre sa aming lima ako ang star
dancer. "

Napat

awa lang ako ulit.

"Ibang usapan na yun Sir. Baka kayong apat ang papakasalan." Tumatawa pa din ako.
Ngayon

alng ako ulit tumawa ng ganito.

"Lima kaming ang magsasayaw Yanyan." There is amusement in his voice.

"Apat lang po ang kaya kong

pakasalan. Sir naman, pirmahan mo na nga yan. Tagal tagal naman

eh. Mamaya sasabihin ko pa kay Joanne na nag ooffer ka na

magstriptease sa akin."

Ngumiti

ako ng

maluwag.
"ito na nga pinipirmahan na. Wag kang atat. Okay. Pagkatapos nito iligpit mo

na ang mga gamit

mo at lumabas agad ng building na to." Sabi niya habang pinipirmahan ang

resignation letter ko.

"Pinapalayas mo na ako Sir?"

"Oo. Pasaway ka naman eh. Sana nga sinisanti na kita. Lagi ka naman late. Tsk tsk."
Kita mo to.

Kanin

a pinipigilan ako, ngayon naman pinapalayas na. Sira ulo talaga.

"Sira! Ako kaya ang pinakamagaling mong architect!" Nginitian lang niya ako.

"Oo na nga lang. pang goodluck man lang sayo. At saka ano, pasensiya na sa sira ulo
kong

kaibigan. P

ero alam ko mahal ka nun. Good luck sayo." Ngumiti na lang ako ng tipid. Maya

maya nagpaalam na ako.

Nagpaalam na din ako sa mga officemates ko at yung iba sobra talaga ang
pagkalungkot na
magreresign ako. Yung iba nga gusto nang magpakamatay kasi d

aw mawawala na ang

pinakamaganda sa lahat. Hehehehe.

Pagkaalis ko sa opisina dumiretso na ako sa condo ko at nagligpit. Maya maya

dumating na sina

Krizza, Aly at Corrs.

"Bakit walang alak?" Tanong agad ni Corrs. Nakita niya kasi na may pizza, c

hicken at kung ano

ano pang pagkain sa mesa. Adik talaga sa alak ang babaeng ito.
"Wag na. Tsaka ikaw lang naman ang iinom kung meron." Sagot ko naman sa kanya.

"At bakit ako lang? Hinanda ko pa naman ang sarili ko para damayan ka. Aba ikaw l

ang ata ang

brokenhearted na hindi umiinom." Natawa lang ako sa kanya. Hayssss.

"Hindi ako pwedeng uminom. Baka hindi ako pasasakayin sa eroplano." Nakangiti ko
pang

sinabi yun. Natigil ang pagkuha ni Krizza ng pizza. Nakalimutan din ata ni Ally na
n

akakagat pa

siya sa chicken. bigla silang tumingin sa akin.

"Eroplano?" They chorused. Ngumiti lang ulit ako tapos tumingin sa luggage ko na
nasa gilid ng

sofa. Tumingin din sila sa akin.

"Aalis ka?" Ally

"Saan ka

pupunta?" Corrs.

"Are you sure?" Sabi naman ni Krizza.

"Oo naman." Ngumiti pa ako sa kanila. "Doon muna ako kina Mommy. And besides
panahon na

rin siguro para tumulong na ako sa negosyo namin." Tumingin lang sila sa akin ng
seryoso.

"So

Kaya mo pala kami pinapunta dito para magpaalam. Hindi pala para pag usapan ang

problema mo. Akala ko pa naman may inuman na." Malungkot na sabi ni Corrs. Di ko
tuloy

alam kung nalulungkot ba siya na aalis na ako or dahil walang inuman.

"You're runni

ng away now." Krizza said bitterly. Ganyan naman si Krizza eh.

Pag ayaw niya,

hindi niya sasabihin ng diretso na ayaw niyang gawin mo ang isang bagay. Sasabihin
niya sayo

ang tingin niya na rason kung bakit mo gagawin ang isang bagay.

"No Kre. I am

not running away from anything. I've settled everything. Kinausap ko na si

Tamadao and we've had our closure. So wala akong tinatakasan."

"Eh bakit ka aalis?"

"Because I wanted to start anew." They all looked at me and nodded.

"Last suff

er na pala natin ito."Sabay upo ni Aly sa dining chair. Ang hirqap talaga pag
buntis.

palagi na lang nagugutom.

"gagah! Supper. Hindi suffer." Natawa na lang ako sa sinabi ni Corrs. Kahit kailan
talaga ang

dalawang to. Kumain lang kami tapos nagkwent

uhan. Binilin ko na din sa kanila ang condo ko.

For sure mamimiss ko silang tatlo.

"Saan nga pala nakabase ngayon ang parents mo?" tanong bigla ni Aly. Napapansin ko,
sa mga

topic sa pinag usapan namin, umiiwas sila sa topic about kay Tamadao and I t

rully appreciate it

kasi hanggang sa ngayon masakit pa dins a akin ang mga nangyari and I am glad that
they are

respecting my feeelings.

"Secret!" Nagbehlat pa ako sa kanila. Tapos pinagbabato nila ako ng crumbs ng

pizza. Pasaway

talaga. Tawa lang ak

o ng tawa. Ang aadik lang. mamimiss ko talaga sila.

"Oi yanyan. Baka sa mental ka idiretso at hindi sa parents mo. Bakit ka tumatawa
habang

umiiyak?" Nakita kong namumula na din ang pisngi ni Corrs.

"Eh kasiii.... mamimiss ko kayo!" Punas a

ko ng punas ng luha. Pakshet! Nakita ko na din silang

nagpapahid ng luha. Tapos lumapit silang tatlo sa akin at nag hug sa akin. lalo
akong naiyak. At

pati sila nag iiyak. Kanina tawa kami ng tawa tapos ngayon iyak naman

ng iyak.
"Ihahatid ka naman

mamaya ha?"

I just nodded at them.

Alam kong madami ang naghihintay sa part na to. Let's a hear the side of this
story's notorius

playboy. Tamadao Sia

DalawamPu

Dalawang chapters na akong inaaway ng mga readers dito. Ang dami ko

nang mura na

natanggap. May mga death threats pa. Kailangan ko na atang maghire ng bodyguards.
Pero

inaamin ko, kahit bangag ngayon ang author habang nagtatype at wala siya sa mood,
inaamin ko

na kasalanan ko ang lahat.

Hindi na ako magbibigay ng k

ung ano anong rason kung bakit nangyari ang mga nangyari. Hindi

ko sasabihing lalaki lang ako at mahina sa tukso kasi for sure sasabihin niyo sa
akin na kung

mahal ko talaga si Yanyan dapat hindi ako nagpadala sa temtasyon.

Alam kong mali ang nagawa

ko. Pero wala na akong magagawa para baguhin ang nakaraan.

Hindi ko na pwedeng irewind sa time na nakita ako ni Yanyan na nakikipaghalikan sa

iba. Kung

pwede nga lang bakit hindi. Kasi inaamin ko nasasaktan ako at laking pagsisisi ko
ngayon.

I'm such

an asshole for hurting her.

Inaamin ko na nagtaksil ako.

Inaamin ko din na during those times na hindi ako nakikipagcommunicate sa kanya ay

may

ibang gf ako. OO ako na ang playboy. Tanggap ko naman na yun dati pa. Naging matino
lang

naman ako

ng dahil sa kanya at hindi ko rin aakalaing babalik ako sa dati. At pinagsisihan ko

yun kasi hindi matutumbasan ng saglit na saya ang sakit na nakikita ko sa mga mata
niya.

Nung huli kaming nag usap lahat ng sinasabi niya parang kutsilyo na humihiwa

sa puso ko. Oo,

ako palagi ang nang iiwan at masakit pala ang maiwan. Takte! Hindi ako sanay sa
ganito. Hindi

ako sanay mag point of view at hindi ako sanay maging emo.
Pero isa lang naman ang gusto kong sabihin. Hindi ko man mababago ang nakaraan,

gagawin ko

naman ang lahat ng makakaya ko para lang bumalik sa akin si Yanyan.

Oo tinanggap ko ang binalik niyang singsing, pero hindi ibig sabihin nun, pumapayag
na akong

hindi matuloy ang kasa namin. At hindi rin ibig sabihin nun ay makikipahiwal

ay na ako sa

kanya.
Alam kong sobra ko siyang nasaktan at parang ang hirap na mapatawad pa niya ako
pero hindi

ako titigil. Gagawin ko ang lahat bumalik lang siya sa akin

Kaya nga andito ako ngayon sa bahay nila Krizza. Hindi kasi ako makapaso

k sa building ng

condo ni Yanyan. Ang higpit ng guard doon. AT hindi ko rin siya macontact.

Magkaharap kami ngayon ng kambal ko. Wala daw ang asawa niya
"Damn bro, bakit mo kasi ginawa yun? Akala ko ba seryoso ka na kay Yanyan at
tinigilan mo

na

ang

pagiging playboy." Tumingin lang ako sa kakambal ko.

"I am serious with her. Tatagal ba kami ng mahigit isang taon kung hindi? At kaya
nga

pakakasalan ko siya di ba?"

"Pero bakit nga nambababae ka pa?"

"Natukso ako." Yan ang to

too. Hindi na ako magbibigay ng kung ano pang rason. Kasi yan ang

totoo. Pero hindi ibig sabihin na mahal ko yung babae. At hindi rin ibig sabihin
nun hindi ko na

mahal si Yanyan o nabawasan ang pagmamahal ko sa kanya. Asshole lang talaga ako.
Paksyet!

"Damn it bro. You're in a deep shit! Hindi ko alam kung mapapatawad ka pa ni Yanyan
sa

ginawa mo. Pati nga sila Krizza, ayaw niyang kausapin these past few days. Kanina
na ang ulit

niya pinapunta yung tatlo."

"Nagkita sila?" Kung nakipagkita siya

sa mga kaibigan niya, may posibilidad na kakausapin na

din niya ako.

"Oo nagkita kami!" Napatingin kami kay Krizza na kakapasok lang ng bahay. Her eyes
are

puffy. Mukhang kagagaing lang ng iyak.

"Baby!" BIgla naman tumayo si Tamako para alalaya

n ang asawa niya na maupo.

"Ang sakit ng ginawa mo sa kanya Tamadao. Kung hindi ka lang kamba ng asawa ko

pinasalvage na kita! Alam mo ba yun?" Tuluyan nang umiyak si Krizza.

"Kre promise aayusin ko ang lahat. Gagawin ko ang lahat magkabalikan

lang kami. I'm sorry sa

nagawa ko."

"But you're too late. Dahil wala ka ng babalikan" Biglang lumakas ng tibok ng puso
ko sa sinabi

ni Krizza.
"What do you mean?" Nagsisikip ang dibdib ko. Sana hindi totoo ang hinala ko.

"She left.

Umalis na siya ng Pilipinas 3 hours ago. Wala ka nang Yanyan na babaikan." Hindi ko

na pinansin ang pag iyak ni Krizza.

Because at that moment...

Feeling ko gumuho ang mundo ko.

Dalawampu't isa

After 2 years, 3 months

, 23 days, 16 hours, 40 minutes and 5 seconds.

Hulaan niyo kung nasaan ako! Wahehehehehe.

Hindi naman ako nagtatago eh. In fact, I've been to Nice and the isle of Greece
Where I sipped

champagne on a yacht I moved like Harlow in Monte Carlo and

showed 'em what I've got. I've

been undressed by kings and I've seen some things That a woman ain't s'posed to see
I've been to paradise, but I've never been to me.

Hahahahaha. Adik!

Sige na nga! Sasabihin ko na nga kung nasaan ako. Nasa Australi

a ako. The land down under.

Ang land ng mga under. Joke lang!

Wag kayo maingay baka marinig ni Daddy! Hehehe.

"Yanyan!" Biglang bumukas ang pinto ng opisina ko.

"Ayyyyyy! Pakshet! What the hell Mom!" Muntik na akong mahulog sa swivel chair ko.

Dali

dali kong inioff ang laptop ko. Paksyet! Sana hindi nakita ni Mommy ang Angry Birds
Rio

ko.

"Yanyan! Watch your mouth!" Uh

oh! She's in a bad mood. Inayos ko ang upo ko. Binaba ko na

din ang short skirt ko para hindi niya mapansin. Dahan daha

n din akong kumuha ang tissue para

doon i spit ang nginunguya kong bubble gum. Mabuti na lang at hindi tumalsik kanina
nung

nagulat ako. Si mommy kasi ni hindi man lang kumakatok.

Pero ano daw sabi niya? Wacth my mouth? WHY??? Is there somehtign wron

g with my mouth?

I looked at the mirror in front of me and I pouted, I smiled, I projected para

makita ko ng maayos

ang mouth ko.

"What are you doing Yanyan?" Nakasilip na din si Mommy sa mirror.Wicked! hahahaha.

"What are you doing Yanyan?"

"I'm watching my mouth Mom." Sabi ko habang pinapanood ko pa din ang itsura ko sa
salamin.

Sus! Ke gandang nilalang ko talaga. Manang mana talaga ako sa sarili ko. Gorgeous!

"My God! What happened to you? Eversince you take over this company, y

ou've become like

that. I know that you are crazy but now, you are crazier. And even our employees
are talking

SHIT like you do.

What the FUCk did you do to them?" Napapangiti lang ako kay Mommy.

Now you all know kung saan ako nagmana sa pagiging sira ulo

"C'mon Mom. Don't be such a plastic. I know that you're glad that I came here,
because if it
wasn't for me and for my charm and beauty, tmatagal ng nakasara ang company na to.
There's

nothing to worry and besides I've never seen a company as welcom

ing as ours." Totoo naman eh.

Bago ako dumating, kulang na alng magwelga ang mga tauhan namin ng dahil sa
aristocratic

way na pagpapalakad ni Daddy at Mommy pero simula nung dumating ako, at ako ang

humawak, gumanda na ulit ang relasyon ng mga tao sa Manag

ement.

"I know that. But they are not taking their work seriously. Theya re not even
treating you as their

boss, They thought that you're their friend and not the CEO of this company!" I
just rolled my

eyes. She is so traditional.

"Seriously Yan

yan, you need a vacation." Weee? Di nga.

"Nope! I won't if you would revert to your old management." I raised my eyebrow at
her. Aba

kailangan kong pangalagaan ang mamanahin ko. Ayaw kong mawala sa akin ito. Asa
naman!

"No! I will no longer take over

the company. ANd seriously dear, you need a vacation" Umupo

na siya sa sofa sa harap ng table ko. i grinned.

"Mom, I know you are so going to regret that after five minutes." My Mom is a very
good

example of a woman. She changed in mind every minute.

"I'll try not to. And besides, I'ts only a month or two vacation. I didn't say that
you'll be leaving

for good!" See? Si Mommy pa. Adik yan eh.

I just chuckled.

"Now go and pack your things."

"Where to Mom?"

"Philippines."

A/N: Short

Update lang.

Dalawampu't Dalawa
Siempre hindi ko tinanggihan ang offer ni Mommy. Ano ako sira? Libre ang pamasahe
kaya! At

saka ano ako bitter?At bakit ako magiging bitter? Una sa lahat, wala naman na akong
ikabitter.

Maayos naman ang paghihiwalay

namin ni Tamadao Sia. May closure naman kami. At dalawang

taon na kaya ang lumipas. Actually, matagal

na dapat akong bumalik sa Pilipinas kaso sobra

naman ata akong nag enjoy sa pagtatrabaho.

And besides, palagi naman kaming nag uusap nila Krizza.

in fact alam nila kung nasaan ako.

Wala naman akong tinatago kasi hindi naman ako nagtatago.

Ni wala man lang akong kaba na

babalik na ako at may posibilidad na magkita kami ng ex ko.

Eh ano naman ngayon kung

magkita kami? May mga sarili na kaming buhay

. In fact, willing na willing na akong maging

magkaibigan kami. Kasi naman iisa lang naman ang circle of friends namin. And I am
sure as

hell, that everything will go smoothly.

Pagbaba ko sa eroplano, nilanghap ko agad ang amoy ng Pilipinas. Parang a

dik lang. Hehehe.

After 2 years. After two long years bumalik din ako. Nakakamiss ang traffic,
nakakamiss ang

init, nakakamiss ang alikabok, nakakamiss ang ingay and most of all namimiss na ako
ng

Pilipinas.
Walang nakakaalam na uuwi ako. Sosorpresah

in ko sila. Wahahaha. Joke lang. Ang totoo ayaw

kong ipaalam kasi paniguradao hindi ako makakapagpahinga pag sinabihan ko sila.

Dumiretso na ako sa condo unit ko. Nagulat naman ako nung makarating ako kasi ang
linis pa

din. Mas malinis pa nga ngayon

kaysa sa dati na nakatira ako dito. Tama ngang pinapalinis ito ni

Krizza twice a month. At ang una kong ginawa pagdating ko sa condo ay natulog.

Yes. Natulog.
AT dahil sa umaga ako nakarating, natulog ako hanggang gabi. Hanggang sa gutumin
ako.

Nag

ayos muna ako ng sarili ko and called Krizza.

'Hello.' Paniguradong masosorpresa ang bruha.

"Kre, mag bar tayo!"

"Yanyan!! Wow napatawag ka! Lasing ka ba? Anong magbabar? At saan naman tayo
magbabar?

Sa Papua New Guinea?" Tsk tsk.

Kahit kailan talaga lumalabas kamalditahan ni Krizza. May

anak at asawa na di pa din nagbago.

"Hahahaha. Hindi sa Tide Bar lang sa Makati. Sunduin mo ako dito sa condo ko
ngayon..."

Toot toot toot

Ang walang hiya, binabaan ako ng phone.

And then after 30 minutes may nagdodoorbell na.

When I opened the door halos masuffocate ako sa yakap nilang tatlo.

Inaamin ko, namiss ko sila.

"Ay bongga! Red ang hair!" Tumawa lang ako. Nagkamustahan kami and then pumunta na
kami

sa bahay nil

a Krizza. Hindi na daw kasi siya pwedeng magbar kasi nga yung anak niya. Hays..

iba na talaga pag may asawa ka na.

At ayun nga doon kami pumunta sa kanila at nagulat pa ako kasi madami nang pagkain.

Nagpadeliver pala ang bruha. Walang katapusang inum

an at kwentuhan. Nabalitaan ko na si

Corrs ay may inaagaw palang lalaki at si Ally ay buntis na naman. Di ata nagsawa sa

panganganak. Si Krizza

ayun, pinaplano na ang susunod na anak. Natuwa naman ako na

nakasurvive sila kahit wala ako. Wahahaha.

"I

kaw yanyan, ano ang ginawa mo sa Australia at tumagal ka doon ng dalawang taon?"
Ngumiti

ako ng makahulugan kay Corrs.

"Siempre nanlalalaki! Hahaha" Tumaas ang kilay nilang tatlo.

"Eh saan na ang mga lalaki mo?" Aly proved further. Hot seat ba

ako?

"Kailangan dalhin ko? Kailangan ipakita sa inyo?" Mga echosera mga to. Pero sa
totoo lang,

hindi naman ganun kadali magkaboyfriend. SIempre hindi ako pwedeng magboyfriend
agad

pagdating ko sa Australia kasi ayaw ko naman na gawing panakip butas lang y

ung guy. At

kailangan kong magmove on. Ang hirap kaya magmove on habang hinahawakan ang isang

buong kompanya. Try niyo. Mabuti na lang talaga at maganda ako.

"Siyempre! para may ebidensiya!" Sabi pa ni Corrs. Mga walanghiyta talaga.
Iniintriga ang lo

ve

life ko.

"Hindi ka pa nakaget over kay Tamadao ano?" Halos maibuga ko ang iniinum ko. Kung

makabanat itong si Aly parang adik lang. Anong hindi pa ako nakaget over kay
Tamadao? Joke

ba yun?

"Ma

CCR muna ako!" Sabay tayo.

"Bakit ka umii

was sa topic?"

"Hindi ako umiiwas! Naiihi lang talaga ako." Tinalikuran ko na sila at nagpuntang
CR. Umiiling

iling pa ako habang naglalakad. What made then think na hindi pa ako nakakget over
sa ex ko?

Are they insane?

Pagdating ko sa CR ginaw

a ko na ang dapat kong gawin at nagretouch na din ako. Tiningnan ko

na din ang sarili ko sa salamin. Madami na ang nagbago sa akin and I might say na
nagmature na

ako ngayon.
Pero what made them say na hindi pa ako nakaget over sa kanya? May nakasula

t ba sa noo ko

na, 'I still love Tamadao'? Bakit ganun ang tingin nila kung sa sarili ko alam
kong, nakapag move

on na ako.

Ay ewan. Baka praning lang talaga sila. Tama praning lang talaga sila.

Lumabas na ako sa CR at papuntang garden nila Kri

zza when I overheard them talking.

"Really? Yanyan si back?" That's Tamako. Siguro kararating lang niya.

"Oo. Kararating lang niya kanina. Nagulat nga din kami nung tumawag ang bruha."
Tama ba

naman na pag usapan ako behind my back. At tama ba

naman na mageavesdrop ako sa usapan

nila?

"So ano ngayon ang gagawin mo Doc?" Doc? Andito si Tamadao. Hinintay ko na may
sumagot

pero wala. Walang sumagot sa tanong ni Corrs. At bakit ganun kung makatanong si
Corrs kay
Tamadao?

Would it affect

him kung babalik ako? Impossible. if I know, baka sumaya pa lalo ang buhay

niya kasi free na siyang maglandi ulit or baka napikot siya or baka may gf na siya.
Malay natin di

ba? Matagal din ang two years.

No surely, my return wouldn't affect him a bi

t.
And with that I approached them and said.

"Of course iwewelcome niya ang pagbabalik ko for old times sake." Tumingin ako kay
Tamako

and smiled at him.

"Hi Tamako!" Lumapit ako sa kanya and kissed his cheek.

Hanggang ngayon naaamaze pa

din

ako sa similarity ng kambal na to.

"Welcome back Yan." I smiled my thanks and humarap ako kay Tamadao and smiled at
him. He

is also looking at me. Hindi ko mabasa ang expression sa mga mata niya. Lumapit ako
sa kanya

and also kissed his cheek.

"Long time no see Tamadao." Nakangiti pa rin ako pero hindi ko maitatanggi ang
kunting

pagabnormal ng tibok ng puso ko. Normal lang naman to di ba? Normal lang naman na
bumilis

ng kunti ang tibok ng puso ko. Lalo na at may pinasamahan naman kami.

I expected him to smile back at me or iwelcome ako pero walang lumabas na salita
mula sa

kanya. Hindi ko na lang pinansin. Matagal ko nang kinindisyon ang sarili ko na wag
masyadong

magbigay ng meaning sa mga bagay bagay sa paligid ko, especially when it

concerns people's

emotions.

I was about to turn my back at bumalik sa upuan ko kanina nung maramdaman kong
hinawakan

niya ang isa kong braso. Of course nagulat ako, sino ang hindi magugulat.

"I'm glad that you're back Yannie."

Paksyet!
Bakit parang lumukso ang puso ko?

Dalawampu't Tatlo

AY graabeeeeeee!!! Muntik ko nang bigwasan si Tamadao Sia dahil sa gulat. Paano

naman kasi

para akong kinuryente nung hawakan niya ang braso ko. Isama pa na parang tumatalon
talon ang

puso ko.

Ano ba ang nangyayari sa akin? Nasobrahan ba ako ng kape at nagpapalpitate ang

heart

ko? Kailangan ko na ba ng cardiologist?

At parang naging ultra mega sensitive naman ata ang senses ko lalo na ang pores ko
kasi parang

nanunuot sa balat ko ang subtl

e heat na naggagaling sa kamay niya. Shitness to the highest level.

"I'm glad that you're back Yannie."

Ang husky pa din ng voice! Langya! Ano ba ang pinag iisip

mo Yanyan? Para ka namang sira. I check on myself at pinigilan ang sarili ko na

kiligin

. Kiligin?

Bakit naman ako kikiligin? Holy Shit!

Haharap na sana ako sa kanya para bawiin ang braso ko na hanggang ngayon ay hawak
pa rin

niya at para na din magpasalamat nung bigla na lang niya akong hinila at niyakap.
Napa~~~~~~whoaaaaaaaaaaaaaaa~~

~~~~~ ang utak ko at nanlaki ang mga mata ko. Mabuti na

lang at hindi ko nasabi ng malakas. Pero nagulat ako sa ginawa niya. At hindi lang
basta basta

yakap kasi feeling ko masususffocate na ako sa higpit ng yakap niya.

My God! Can I panic now? Kasi

nagpapanic na ang buong sistema ko sa pinaggagawa

niya.Lalong bumibilis ang palpitation ng heart ko. Sabi ng author pag bumibilis ang
palpitation

ni heart indication daw yun ng

tachycardia. May tachycardia na ba ako?

Then I
saw them all smiling at

us. As in lahat sila. Si Krizza, si Tamako, si Corrs, si Ally.

Nakakaloko ang mga tingin nila. Napangiwi ako. At itong si Tamadao, mukhang walang

pakialam na may iba kaming kasama kasi niyayakap pa din niya ako.

"Babe, tingnan natin kung tulog na s

i Rayne." Biglang sabi ni Tamako.

"Okay." Tapos tumalikod na silang dalawa pero bago mangyari yun nakita kong
kinalabit ni

Krizza si Corrs.
"Ahehe. Magfreshen up lang ako sa powder room." Sabay talikod din ni Corrs.

"Oi sasama ako!" AT hu

mabol na din si Ally. Hindi man lang sila naging discreet. halatang

halatang iniwan nila kaming dalawa dito sa garden. AT ito namang si Tamadao, naaliw
naman

ata masyado sa kakayakap sa akin dahil hindi pa ako binibitawan. At ako naman,
hinahayaan

lang yak

apin. Ni hindi pumasok sa isip ko na itulak siya. At ngayong naalala ko nang itulak
siya,

I pushed him gently.

"Teka! Teka! Teka! Nangyayakap ka na lang bigla. Sugod ka naman ng sugod, hindi ka
man

lang nagppreno." At dahil nga itinulak ko siya, an

g dalawang kamay ko ngayon ay nasa tapat ng

dibdib niya. Parang nararamdaman ko na rin tibok ng puso niya beneath his polo. And
my

fingers are itching to touch, este caress, his chest. Napapikit ako.

Holy Mary, Mother of God, pray for us sinners and

lead us not into temptation but deliver us

from evil.....

Whew!
"I didn't see any red lights." Tapos nagsmile pa siya. I tried so hard na hindi
mapanganga at hindi

matulala. Paksyet! Kailan ba ako maiimune sa kapogihan at sa Charm niya? May nab

ibili bang

potion para maging immune sa kanya? Ang hirap kasi eh. Ang hirap i control kung
lahat ng

involuntary muscles ay gumagana all at the same time ng dahil lang sa isang ngiti
niya. Ang

lethal lang kasi pwede nang ihalo sa ballistic missile o kaya sa

nuclear bomb.

"Gago! Orange pa lang kasi. Pag orange ang light ibig sabihin nun slow down."
Tumawa siya ng

mahina at umiling iling.

Siya lang ata ang nakilala kong tumatawa pag sinabihan ng gago. ANo

kaya ang magiging reaksiyon niya pag sinabihan

ko siyang gwapo?? Try ko kaya?

Ano ba Yanyan. Mag isip ka nga ng matino. Kung ano ano pinag iisip mo. para kang
baliw.

"Witty as ever Yannie. I miss it. I miss you." Tapos tumingin siya sa akin ng
seryoso. Darn it.

Stop blinking Yannie. Stop

blinking. Wag kang mag hazard sign!! Delikado! Waaaaaaahhhhh!

At baket Yannie na din ang tawag ko sa sarili ko? For all that is holy, bat ang
dami ko namang

tanong sa sarili ko?

"Ahehehe! Nakakamiss talaga ang kagandahan ko." Lumayo na ako sa

kanya kasi napansin ko,

hindi na nga niya ako niyayakap pero ang lapit lapit pa namin. At hindi ko rin alam
kung bakit

ngayon ko lang napansin yun. Umupo na ako sa isang chair in front of him at umupo
na din siya

sa upuan niya kanina.

Grabe! Ang awkw

ard. Ang awkward na tumitingin lang siya sa akin habang nakaupo ako. Buti

sana kung sulyap sulyap lang pero lantarang titig ang ginagawa niya. Hindi ko tuloy
siya

matingnan kasi pag tiningnan ko siya eh di magkakatitigan kami at parang hindi ko

kayang

maki
pagtitigan sa kanya. Kung ano mang dahilan kung bakit hindi ko kaya ay hindi ko
alam.

Basta ang alam ko, NAKAMOVE ON NA AKO!

Kaya ang ginawa ko, para hindi ko siya tingnan, nagsalin ako ng inumin sa baso ko.
Pero pag

angat ko ng bote, nanginginig ang

kamay ko. Langya! Pasmado na ata ako. Bakit parang dumami

ang sakit ko?

"Let me."
Shit!! Muntik ko nang mabitiwan ang bote. Paano ba naman kasi, bigla niyang
hinawakan ang

bote na hawak ko eh di nahawakan niya ang kamay ko. At dahil nga good

conductor of

electricity ang human body, nakuryente ako.

Dahan dahan kong binitawan ang bote para siya ang maglagay ng inumin sa baso ko.
Kinuha ko

ang baso after niya malagyan tapos ininum ko agad. Para kasing nanunuyo ang
lalamunan ko.

May sore th

roat ata ako. Still, he was watching me habang umiinom ako. Kailangan ba talagang

pagmasdan ako habang umiinom. Ano ginagawa niya? Binibilang ang lunok ko?
But I was halfway through my drink nung nagsalita siya.

"Did you miss me too Yannie?" Na

ibuga ko ang iniinom ko. Fuck! Makatanong naman kasi!

At

bakit ba Yannie siya ng Yannie? Yanyan ang pangalan ko! Hindi Yannie. Nananayo ang

balahibo ko sa Yannie.

"Yannie...." Damn! Gusto ko na siyang pagsabihan na wag na akong tawaging Yannie,

Na

tigilan

na niya ang pagtitig sa akin, na hindi na siya dapat ngumingiti sa akin ng ganyan,
na dapat hindi

niya ako hinahawakan. Pero ano naman ang rason ko pag sinabi ko ang mga yun?
"Ha? Of course I missed you. Namiss ko kayo. I miss you the way I

missed Krizza, Ally and

Corrs. Sino ang hindi makakamiss sa mga kaibigang katulad niyo. Ahehehehe." Yan,
tama yan.

Winner! Ganyan dapat ang mga sagot Yannie, este Yanyan. Bravo! Bongga! Napangiti
ako.

Pero biglang nawala ang ngiti ko nung nakita ko

siyang yumuko tapos nawala ang ngiti sa mga

labi niya, tapos huminga siya ng malalim, tapos parang nagsashine at nagmomoisten
ang mga

mata niya nung tumingin ulit siya sa akin.

"Yes. Indeed. Friends like me." Ang lungkot ng boses at ng mga mata ni

ya nung sinabi niya yun.

Feeling ko nga naiiyak pa siya eh. Pero bakit naman siya maiiyak? Baka feeling ko
lang talaga

yun. Feelingera pa naman ako. Wahahaha.

Oh my God! Pero bakit

para akong naguilty nung sinabi niya yun? At bakit naman ako

magguil

ty? Wala namang masama sa sinabi ko di ba?

Ahhhh ano ba!!

Para lang akong adik! Tama! Adik lang siguro ako.Kaya nagooveranalyze ako at kung
ano ano

ang mga pinag iisip ko.

Oh my God! Why am I talking to myself again?

At bakit ako

nakakaramdam ng ganito. Nakamove on na ako. Normal lang ba to pag nakita mo

ang ex mo after a long time? Ganito ba talaga ang feeling.

Ganito nga siguro. Normal lang siguro ang lahat na nararamdaman ko.

Normal lang

ang kuryente na nararamdaman ko nung hawakan niya ako, yakapin niya ako at

nung magshake hands kami kasi human body is a good conductor of electricity.
At normal lang na napopogian pa din ako sa kanya at naaakit ako sa ngiti niya.
Crush ko lang

sigur

o siya.

Tama crush lang ito kasi nakamove on na ako di ba?

Di ba??
OMG!! Sagutin niyo ako!!!

Dalawampu't Apat

"Vahhhkeet ako??" Tumaas ang kilay ko at pinagpatuloy ang pagiispray ng mga halaman
ko sa

mini garden ng cond

o ko.
"Bakit hindi ikaw?" Sinulyapan ko lang siya at umismid. Sa totoo lang, hindi ko
siya matingnan

ng diretso kasi naman, nagdodrool ako sa kanya. bagay na bagay sa kanya ang white
polo na suot

niya. Mukhang siyang saint na yummy. AT baka pag tumin

gin ako sa kanya ng matagal di ko

mapigilan na tumulo ang laway ko.

"Kasi busy ako." Tama! Kahit

crush mo pa siya, wag mo ipahalatang, kinikilig ka na andito na

naman siya sa condo mo at binubulabog ang katahimikan ng puso't isip mo Yanyan. At

wag k

ang

masyadong easy to get.

"Busy? Nagbabakasyon ka, busy? At saka, kung hindi mo napapansin, parang malulunod
na ang

orchid na yan na kanina mo pa iniispray!" Huh? Tumingin nga ako sa orchid na

iniiprayhan ko,

tumutulo na nga ang tubig. Tssss. Bat di

ko napansin?

Masyado ba akong na engrossed sa presensiya ni Tamadao, masyado ba akong

nagconcentrate sa

pag amoy amoy sa kanya, masyado ba akong na distract dahil sobrang lapit niya sa
akin? Bakit

ba kasi kung makipagkwentuhan siya, kailangan halos

didikit na siya sa akin. Pwede naman siya

maupo sa chair habang nag uusap kami. Di bah?! Nananadya ba siya? Hindi naman niya
alam na

crush ko siya ah.

"Pag nagbabakasyon ba, bawal ng maging busy?"

Lumingon ako sa kanya at lalong tinaasan

siya ag k

ilay kaya nagulat ko nung nilagay binaba niya ang kilay ko gamit ang dalawang

hintuturo niya.

"Kung makataas ng kilay, para namang may contest. At Oo bawal kang maging busy lalo
na

kung ang ginagawa mo lang naman maghapon ay nagdidilig ng halaman."

Aba! Aba!
"Ano naman ngayon sayo? At baket inggit ka? Bakit gusto mo rin magDILIG?" Hindi ko
alam

kung baket bigla siyang ngumisi sa sinabi ko. May nakakatawa ba sa sinabi ko? Wala
naman di

ba?

"Sana." Tapos ngumiti ulit siya. takte! Mga ganya

ng ngiti. Yan yung nagpahulog sa akin eh.

Langya.

"Anyway, samahan mo na kasi ako!" Alam niyo ba kung ano ang pinagsasabi niya? Gusto

niyang samahan ko siyang maggrocery. Eh ayaw ko nga. Ang init init ng panahon
nhayon eh

tapos pag kasama ko siya fee

ling ko lalong nag iinit ang panahon. Wag na lang. At ano niya ako?
Girlfriend na kailangan kasama sa paggoghrocery? Asa naman siya.

"Busy nga ako. Ang kulit mo rin! Hindi na nga ako nagrereklamo na halos ginagawa mo
nang

tambayan ang condo ko, pati

ba naman sa pamamalengke mo isasama mo ako?" Kahit papaano

naman, alam ko naman na hindi ako dapat naglalapit dito kay Tamadao kasi ayaw ko
nang

maulit ang nangyari dati.

"Tsss. Bakit ka magrereklamo kung andito ako palagi? Di ba magkaibigan tayo?

At normal lang

sa magkaibigan na tumambay sa bahay ng kaibigan niya. Kung doon ka rin tatambay sa

condo

ko, di ako magrereklamo." Yan pa ang isa, masyado niyang kinareer ang
'pagkakaibigan' namin.
Kulang na lang magdala siya ng damit dito sa condo ko.

Mas

madalas pa nga ang pagpunta niya

dito ngayon kesa dating kami pa. Pero infairness, lumilinis talaga ang condo ko pag
andito siya.

Hehhehehehe.

"Ah basta! Ayoko pa ring samahan kang maggrocery. Kailangan ako ng mga halaman ko.

Namimiss nila ako!" Nam

an! Bakit ko pa kasi sinabi yung friend friend na yun? Nakakapagsisi

tuloy.

"Baket? Sila lang ba ang nakamiss sayo? Namiss rin naman kita ah!" Hindi ako
tumingin, ni
lumingon sa kanya. Nag poker face lang ako. Yan

ang isang kinaiinis ko, yang mga ba

nat niya

na ganyan. Naiinis ako kasi tuwing sinasabi niya yun, para naghahyperventilate ako.
Naiinis ako

kasi ang lakas lang ng impact kahit alam kong nagbibiro lang siya. Naiinis ako kasi
may dating

pa din sa akin ang mga ganyang banat niya.

"Ano sa

salitang ayoko ang di mo maintindihan?" Pag ganyan na ang mga banat niya, nag iiba
na

ang timpla ng mood ko. Ang hirap kasi pigilin ang kilig kaya pinipilit kong maging
seryso at

magalit.

"Lahat! Saglit lang naman Yannie. Dyan lang sa malapit na mall" B

akit nga ba ayaw kong

samahan siyang maggrocery? Kasi in the first place, as much as possible ayaw kong
magspend

ng maraing time with him. Pero mukhang wala akong magagawa sa bagay na yun kasi
siya
mismo ang tumatambay sa condo ko. Second, nung last time n

a pumayag akong maggrocery sa

kanya, 2 days after ng welcome party ko, 10AM niya ako sinundo sa condo

at 11PM kami

nakabalik. Kasi ang grocery pala sa kanya kasama ang pamamasyal pati ang dinner in
a romantic

restaurant na siyang iniiwasan ko.

Kaya ayok

o na!

"Ayoko pa din! Kahit 1 minute alng na grocery yun."

"Pretty please Yannie!" paksyet!

Wag kang magpacute ng ganyan!

"A

YO

KO."

"Ibibili kita ng ice cream."

"Akala mo sa akin bata? A

YO

KO" Ha! Manigas ka Tamadao.

"Chocolates."

"A

YO

KO."
"Lunch and Dinner."

"A

YO

KO."

"Bahay, Kotse at Lupa!" Napatawa ako ng kunti pero nagign seryoso ako ulit.
"A

YO

KO." Tae! Patigasan na to.

"Sige, Katawan ko!"Pinigilan kong manlaki ang mga mata

ko. Whoaaahhh! Seriously? Seryoso?

Serious? Seriousness?
Yes. Yes. Yes. Yes.

"A

YO

KO." Napalunok ako. Shet ang hirap sabihin nun.

"Yannie naman!" Mukhang napofrustrate na siya. ikaw ba naman tanggihan ang katawan
mo.

Tingnan ko l
ang kung di ka mafrustrate.

"Basta! Ayoko! Ayoko! Ayoko! Ayoko! Ayoko. Period." Tigas ng ulo niya talaga at ang
kulit.

"Yannie, I love you!"

"Ayoko nga sab

" Napatingin ako bigla sa kanya. Langya! Nagjojoke ba siya? Pero nung

tining

nan ko ang mukha niya, napakaseryoso ng tingin niya. Wag siyang magbibiro ng
ganyan,

masaapak ko siya.

Tiningnan ko siya ng masama. Akala ko ba maliwanang na magkaibigan na lang kami?

Wag

niya akong banatan ng ganyan at nagiiskandalo ang lahat ng him

aymay ng katauhan ko.

Yumuko na alng siya at iniwas ang tingin niya.

"Sige na nga. Matitiis mo na talaga ako." Tapos biglang lumabas ng terrace.
Tiningnan ko pa ang

papaalis niya na form at ang pagsara ng screen door.

Wag kang maguilty Ya

nyan! Wga na wag kang maguilty. At lalong wag na wag mo siyang

tawagin.

Pero naman, nakakaguilty ang pagmumukha niyang ganun. Parang feeling ko isang akong

kriminal na napakalaki ng kasalanan.

Huminga ako ng malalim. Ang hirap naman na maging

kaibigan ang ex! Nakakaloka. Lalo na

pag bumabanat ng mga ganun. Hindi ko maiwasang hindi kiligin. Paksyet!

After 30 minutes, natapos na akong magdilig. Pawis na pawis na ako at naiinitan na.
Nilagay ko

na sa lagayan ang spray at binuksan na ang scre

en door para pumasok sa condo when I found out

na hindi ko na mabuksan. Nakalock siya from inside.

Then I saw Tamadao sitting on my sofa, wathching TV. Ang walanghiya! Dapata lang
pala

talaga na hindi ako maguilty.

"Tamadao! Buksan mo ang pin

to." Tumingin siya sa akin tapos lumapit sa screen door.

"Samahan mo muna akong maggrocery." Sinasabi ko na nga ba.

"Ayoko nga! ANg kulit

naman ng lahi mo!" Lalo pa atang uminit ang paligid. Haller. 10AM na.
"Okay! Madali naman akong kaus

ap. Ako na lang mag isa. Kaya ko naman eh. Ang tanong kaya

mo bang tumagal dyan sa terrace mo kasama ang mga halaman mo sa gitna ng mainit an

panahon?"

nagngitngit ako lalo. Scheming bitch!

"Sige Yannie! Allis na ako. Bye bye!" Bwisit! Para kanina

lang, kulang na alng lumuhod siya sa

harapan ko.
"OKAY FINE! SIGE NA SASAMA NA AKO. BUKSAN MO NA ANG SCREEN DOOR!"

"Promise?" Ngumiti siya ng nakakaloko. Grrrrrrr!

"Oo na nga! Oo na! Oo na!" Ni hindi ako ng sunblock!

"Baka napipilit

an ka lang....."

"Leche! Bubuksan mo ba to, o......"

Click!

Agad kong binuksan ang screen door. Ang sama ng tingin ko sa kanya.
"Mag ayos ka na. Aalis na tayo. Kung pwede alng sana ipilit ang lahat ng bagay."

25.
Aaminin ko naisahan na naman niya ako. Kainis! At gaya ng hula ko mag aalas dose na
kami

nakauwi. Takteng paggogrocery yan! Magdamag! Sabi niya sa may malapit lang kami na
mall

maggogrocery pero after naming na maggrocery, gumala pa kami sa may Maka

ti tapos nagyaya

siya ng dinner sa Calatagan Batangas! Kamusta naman yun? Mukhang walang kapaguran
ang

loko. Kainis! Napuyat tuloy ako at tinanghali ako ng gising.

At ang masama pa, nagising ako dahil sa ingay ng cellphone ko. Kanina pa may tum

atawag at
nagtetext. At nung tiningnan ko, lahat puro missed calls at messages from Tamadao.

‘Hi yannie! Good morning! Did you sleep well? Kumain ka ng breakfast ok?’
Thoughful? Kelan

pa siya naging thoughtful. Hindi talaga ako sanay ng ugali niyan

g ganyan. At naiinis ako sa

pinaggagawa niya. Oo na kinikilig na ako pero nakakainis kasi baka mahulog ako ulit
sa kanya.

Which is hindi na pwedeng mangyari.

O baka pinagttripan niya lang ako?

Hindi ko na nireplayan ang message niya. Ba

hala siya sa buhay niya. Tumayo na ako, naligo at

kumain. Tapos may nagtext ulit at si Tamadao na naman.

“Hindi ako makakadaan diyan mamaya Yannie. Ang dami ko ngayong patient.”
Nagpapaalam?

Weh?
Then may bigla akong naisip. Dali dali akong

nagbihis ng pang alis at lumabas ng condo ko at

pumunta sa plano kong puntahan. Habang nagdadrive, hindi maalis ang ngiti sa labi
ko. Panahon

na para gumanti ako.

Yes! Paghihigantihan ko si Tamadao.

I walked into a flashy and comfy clinic. A

nd like he said madaming nakapilang pasyente na

nakaupo sa couch. And take note, sa dami ng pasyente, mga dalawa lang ang buntis
and the rest

sa tingin ko mga dalaga pa. Or baka naman hindi pa malalki ang tyan. Pero I doubt
it, by the

sound of their giggli

ng dahil daw sa poging doctor.

Tamadao might have really enjoyed his profession. Langya!

Lumapit na ako sa receptionist.

“Good morning Ma’am.” Sabi nung receptionist sa akin.

“Magpapapregnancy test ako.” Pinigilan ko ang mapangiti.

Ngumiti ang receptionist. “Ma’am may old record na po ba kayo dito?

“Wala pa.” Binigyan niya ako ng form na ififill up and gave me the number.
Naghintay pa ako

ng isang oras bago tinawag ang number ko. Masuwerte pa nga ako kasi yung ibang
tinawag,

umalis kaya nakasingit ako.

“Ma’am kayo na po.” Ngumiti ako at tumayo na papasok sa mismong clinic ni Dr.
Tamadao Sia,

“Good morning Doc.” Ang laking ngisi ko. Feeling ko nag pang Miss Universe eh.

Pero kung gaano kalaki ang ngiti ko, gan

un din nanlaki ang mga mata ni Tamadao pagkakita sa

akin. Nung una hindi pa siya nagsasalita pero paglabas ng secretary niya..
“Yanyan! Anong ginagawa mo dito?” Sa pagmumukha niya, kulang na lang kaladkarin
niya ako

palabas ng clinic niya. Ahehehe. B

ago ko siya sinagot, umupo muna ako sa upuan sa harap ng

table niya.

Pinagmasdan ko siya. No wonder ang dami niyang pasyenteng mukhang hindi naman
buntis.

Bagay na bagay sa kanya ang puting overcoat.

“Eh di magpapacheck up. I've been delayed

for a month now Doc and I need to make sure

whether I am pregnant or not.” Ang hirap talaga magpigil tumawa. Pero ngumiti ako
para

kunyari masaya ako na buntis ako.

At muntik na akong mapatawa ng malakas nung bigla siyang namutla. Napaka epic ng
reaksiyo

niya. Wahahahha.

“Buntis? Ikaw?”

“Oo naman. May matris ako kaya pwede akong mabuntis.” Ang sama ng tingin niya sa
akin.
“Bakit may boyfriend ka ba

sa Australia?” Ahehehe.

“Bakit kailangan ba ng boyfriend para mabuntis?” Lolol

olol. Tinaasan ko na din siya ng kilay.

Feeling ko anytime hihimatayin na si Tamadao. Dapat pala nagdala ako ng camera.

“Yanyan!” Ang sama ng tingin niya sa akin pero siempre hindi ko siya pinansin.
“Bakit? Anong masama doon? Do you expect me t

o be celebate for the past 2 years?”

“Oh my God!!” Bulalas niya sabay palo ng noo niya. Parang hindi siya makapaniwala
sa mga

sinasabi ko. At first time ko siyang narinig na nagsabi niyan. Wahahaha.

“Ang OA mo ha! Wagas ka naman kung makareac

t. Bakit kaya hindi mo na lang ako i

PT?”
Ngiting ngiti pa ako niyan. Ang galing ko talaga umarte! Bongga!

“FE!!” Ang lakas ng pagkatawag niya sa secretary niya.

“Doc!”

“Bigyan mo nga ng urine container si Yanyan at turuan mo kung ano ang

gagawin!” Ang sama

ng tingin niya sa akin.

“Di mo na ako kailangang turuan. Alam ko na, nagawa ko na to dati sa Australia!”
Wink!

“WHAAAT!” Hahahaha! Tumalikod na ako at pinipigilan ang tawa habang papasok ako sa
CR

sa loob ng clinic niya. Pag

kapasok na pagkapasok ko ang laki ng ngisi ko. Langya! Ang sarap

niya pagtripan.

Napakawagas niya makareact. Hehehe.

Ginawa ko na ang dapat kong gawin at lumabas na ng CR at binigay sa secretary ang
urine

container. Tapos umupo ulit ako sa hara

p niya. Hihintayin ko pa kasi ang result.

Nakikita kong din a maipinta ang mukha niya at nakahawak na siya sa temple niya. Ni
hindi niya

napansin na nakaupo na ako sa harapan niya. Ang laki ng problema ng lalaking ito.

“Doc hindi mo ba ako I

-

IE?” Bigla siyang napatingin sa akin then nakita ko siyang lumunok.

Hehehehe.

“Doc bakit pinagpapawisan ka?” I said in my most seductive voice.

“Ano..Ahmmm.. Ma

Mainit kasi.”
“Hindi naman ah! Ang lamig nga ng clinic mo eh. Hawakan mo pa a

ng kamay ko, nanlalamig na

nga eh.”

“Eh sa naiinitan ako eh! Bat ba ang tagal naman ng result?” Ang taray lang. Bad
mood?

“Mas mabilis atang malaman kung i

IE mo ako. Doc…” I moisten my lips with my tongue and

nanlaki ang mga mata niya. I hav

e never enjoyed like this for the past 2 years.

“YANYAN, JUST SHUT UP!” Sumigaw? Hahahahaha.

“Hoy kung makasigaw ka ah! Baka nakalimutan mong pasyente mo ako! Magbabayad ako ng

consultation fee..” Kunyari nagalit din ako pero ang totoo natatawa

na talaga ako.

“Sorry. Fe! Ang result!” Pagalit pa din niyang tawag sa secretary niya.
“Ito na Doc.” Binigay ng secretary ang papel sa kanya. Nakita ko pa siyang pumikit
bago niya

tiningnan ang papel. Pinapasuspense? Kaaliw! Natatawa talaga ak

o. Ang sarap talaga niyang

pagtripan.

“Ano Doc? Buntis ako?”

“ NEGATIVE!!”

Sabay kuha ng pentel pen at sinulatan ng pagkalaki laki ang papel ng

‘NEGATIVE”. Wahahahahaha. Adik talaga!

“Kailangang naka all caps ha? Kailangan i bold at red pent

el pen ang gamitin?. Hahahahaha!” Di

ko na napigilan ang tawa ko. That was really epic. Habang tumatawa ako, ang sama ng
tingin

niya sa akin. Kulang na alng patayin niya ako ng tingin.

“Magkano ang consultation fee mo Doc.” Ang laki pa din ng ngisi k

o.

“Fe, Pakitawag nga si Dr. Villegas, siya muna reliever ko. Aalis ako ngayon.”
Tumayo na siya sa

upuan niya at hinubad…

Hinubad? Wahahaha

Hinubad ang coat niya. Hehehe.

“Mahal ako maningil!”

Tapos bigla na lang niya hinawa

kan ang braso ko at hinila ako palabas ng clinic niya.

Hala!

Saan ba ako magbabayad?

Dalawampu't Anim

“Aaaahhhhh. Tama na Tamadao! Di ko na talaga kaya. Nangangalay na ako.” Huhuhu.

Ngayon

nagsisisi na talaga ako kung baki

t ko siya pinagtripan. Kung alam ko lang na ito ang bayad sa

ginawa ko sana hindi ko na lang ginawa.

Inaamin ko na masarap ang ganitong activity pero pag wala ka palang practice
mangangalay ka
talaga.

“Please Tamadao, tama na. Pagod na

pagod na ako.” Kulang na lang magmakaawa ako sa kanya

pero hindi pa rin siya tumitigil.

“Nangangalay ka because you’re not doing it right. Ang gawin mo kasi, you put it
in, slowly

glide pataas then In ulit.” Sinunod ko ang sinabi niya pero dahil
nga hindi ako sanay, nangalay

pa din ako.

“Wew! Nakakapagod talaga to! Nakakapawis.”

“Eenjoy mo kasi! Magandang execise to!” Sabi pa niya sa akin. Siya kasi mukhang
enjoy na

enjoy sa ginagawa namin. Inaamin ko nakakenjoy naman talaga pe

ro sabi ko nga kailangan ng

practice bago mamaster ang ganitong bagay.

“Pwede bang magpahinga muna tayo? Kanina pa kasi natin ginagawa to!”

“Hindi. Hindi tayo titigil hanggat di natin nararating ang sukdulan.” Gusto kong
matawa sa

tagal

og niya pero hindi ko kayang tumawa.

Oh my God.

“Pero nangangalay na talaga ako.”

“Sige humiga ka muna dyan, ako na ang bahala!” Ginawa ko ang sinabi niya. Hindi ko
na rin

kasi kaya.

Hinayaan ko na lang siya at ninan

amnam ko na lang ang sarap na dumadaloy sa katawan ko. I

closed my eyes and I said to myself. This is heaven.

“Yannie, malapit na tayo!” Ngumiti lang ako at nagpadala sa agos. Takte! Ang sarap
sarap

talaga.

“Oh my God! I can’t believe i

t! It’s amazing!” Ngumiti ako at ngumiti din siya. Tumayo na ako

at inalalayan niya akong makaalis sa bamboo raft tapos kinuha na din niya paddle
ko.
Oo, nagbamboo rafting kami sa Pagsanjan river papuntang isang resort. Pagkagaling
Maynila,

dired

iretso lang siya ng drive at hindi sinasagot ang tanong ko. Tahimik lang siya
habang

nagdadrive kaya akala ko talaga bonggang bongga parusa ang mangyayari katulad ng,
gagawin

niyang positive ang negative result. Mga ganun! Hehehehe. Pero instead, pinagsagw

an niya ako

ng isang oras.

Pero worth it naman kasi ang ganda nga ng lugar at kahit first time kong magsagwan,
nasiyahan

naman ako sa experience.

“Sinabi ko na sayo na mas exciting kung magbamboo rafting tayo papunta dito kesa
magko

tse.

Makikita mo ang magagandang view at mararamdaman mo ang sarap ng agos ng tubig ng

ilog.

Dumiretso na kami sa cottage kasi nga pagod ako. Pagkapasok namin agad akong
dumiretso sac
r nagbihis at nahiga sa kama.

“Yan, magpahinga ka mu

na, may aasikasuhin lang ako.” I barely nodded at him and after a while

nakatulog na ako. Ang cottage kasi is situated beside the river itself at nakabukas
ang bintana

kaya ang sarap ng hangin.

Medyo madilim na nung nagising ako. Ganun ako kahaba

natulog? Pagkakatanda ko kasi mga 3

PM kami nakarating at ngayon maggagabi na so mga 3 hours akong nakatulog. Hindi man
lang

ako ginising ni Tamadao?

And speaking of him, paglingon ko nakita ko siyang nakaupo sa upuan beside the bed
and is

watching me

. Kanina pa ba niya ginagawa yan? Nakakailang naman.

“Hoy! Bakit ganyan ka makatingin? Hinalay mo ako ano?” Tama naman ah! Hinahalay
niya ako

ng tingin niya. Napatawa siya ng mahina sa sinabi ko. Tapos tumayo siya at pinisil
ang ilong ko.
“Aaa

raaay naman!” pero hindi naman talaga masakit. Stir lang. Hehehe.

“Ang adik mo! Tara kumain na tayo.” Tapos naglakad na siya palabas ng pinto which
turned out

be a balcony facing the river at doon nakahain ang pagkain namin. Ang bongga la

ng. Hindi

naman dinner by candlelight pero ang dating kasi is raw and romantic. Ayyyiiiieeee!
Kinikilig

ba ako? Hehhehe.

“So paano mo nalaman ang lugar na ito?” Tanong ko habang sinusubo ang sugpo na
kababalat

lang niya. Ang kapal ko di ba? Laha

t kasi ng binabalatan niyang sugpo at yung laman ng

alimango na inalisan niya ng shell (shell ba tawag dun) kinakain ko. Halos hindi na
nga siya

kumakain kasi busy siya kakabalat ako busy kakakain. Pero hindi naman siya
nagrereklamo,

kung ayaw kasi niya eh

di kanina pa niya ako sinabihan. At sa tingin ko naman nag eenjoy siya

sa ginagawa niya kay carry lang.

“Napuntahan kasi namin one time nung nag medical mission kami malapit dito. Nakita
namin

ang potential ng lugar kaya dinevelop namin.”

Na am

aze naman ako sa sinabi niya. Hindi ko

inakalang sa kanya ang lugar na ito.

“Sa’yo ang lugar na to?” Uminom ako ng tubig

“Hindi naman. Part owner lang ako. Bukas darating ang isang kasamahan ko.
Ipapakilala kita.”

Tumango tango lang ako

. Tapos kumuha ng isang sugpo. Ang tagal kasi niyang magbalat

nauubos ko tuloy yung pinagbalatan niya.

“Okay lang naman na kinakain ko ang mga binalatan mo di ba?” Malay ko ba na masama
na ang

loob niya kasi inuubos ko ang pinaghirapan niya at na

hihiya lang siyang magsalita.

“Sige lang. Para talaga sayo yan.” Napangiti ako ng lihim. Lihim? Hehehehe. Pede
naman patago

di ba? Pero hindi ko napigilan, my heart swell dahil sa sinabi niya. May sakit na
ata talaga ako sa

puso kasi nagcswell na

ang heart ko eh.

Pero naman kasi sa ginagawa niya, parang pinagsisilbihan na niya ako. Sino ang
hindi kikiligin

doon? Ito ba ang kabayaran ngh pagttrip ko sa kanya?

Kung ito nga, eh di pagttripan ko siya araw araw! Wahahaha.

Pero siem

pre hindi ko

pinapahalatang sobra na akong kinikilig sa ginagawa niya.

“Akala ko ba maniningil ka kasi pinagtripan kita. Pero bakit parang bakasyon grande
ata to? At

pampered na pampered ako sa bakasyon na to.” Napangiti pa ako. Sana ganito palag

i.
“Wala kasi akong karapatang maningil kasi, ako dapat ang nagbabayad.”

Dalawampu't Pito
“Wala kasi akong karapatang maningil kasi, ako dapat ang nagbabayad.” Napatingin
ako sa

kanya bigla at nakatingin din siya sa akin.

Ako ang unang nag iwas ng tingin. Nakakapaso lang siyang tumingin. At yung mga
banat niya

tagos tagusan lang sa puso. Hahays! Kailangan kong huminga ng malalim kasi feeling
ko

masusuffocate ako. Hindi na din ako nagcomment sa sinabi kasi ano ang sasabi

hin ko?
‘Oo! Kailangan mo talaga magbayad. Ipambayad mo yang katawan mo!’ Ahehehe. Ang
manyak

lang di ba and for sure without even a blink, papayag yun. Sus! Ako pa! Siempre
alam ko na ang

takbo ng isip niyan. Hehehe.

Tinapos na namin ang pagka

in namin na inabot ata ng dalawang oras. At dahil hindi na kami

mga bata, hiwalay ang kwarto namin. Siempre conservative kasi ako at conservative
din siya.

Hehehe. Joke lang.

Siguro alam naming dalawa na kapag nagsama kami sa iisang kwarto, kinabukas

an, hindi na

friends ang status namin kundi either love or haters. At sa ngayon, alam ko, sa
sarili ko na hindi

pa ako ready sa mga ganyang bagay. Bata pa ako at inosente. Lewl! Ano ba! Hindi
talaga ako

makapag isip ng seryoso.

Okay. Hindi pa ako rea

dy na makipagrelasyon ulit kay Tamadao. Kahit nakamove on na ako at

crush ko na lang siya, bilang babae, napatawad ko man ang mga kasalanan niya, hindi
ko pa din

nakalimutan ang first ever true heartache ko. Kaya ayaw ko munang magsugal baka
matalo ako

uli

t. Sayang ang pamasahe pabalik ng Australia. Wala pa namang return ticket na

binigay sa akin

si Mommy.

At dahil wala namang magandang nangyari habang tulog ako at hindi naman ako
ginapang ni

Tamadao. Hehehe. Nag assume pa talaga ako na gagapangin? Na

ghintay pa ata ako. Lowl. Joke

lang ulit. Yun! Hindi ko na ikkwento kung ano ang pwesto ko sa pagtulog ha!
Basta nagising ako, kasi may narinig akong nag uusap sa labas ng cottage. Ang sarap
pa naman

ng tulog ko kasi ang sarap ng hangin. Ngayon lang

ata ako natulog na walang aircon at fresh air

ang malalanghap ko. Oo alam ko sosyal ako. Baket ba? Hehehe.

Tumayo ako mula sa kama tumingin sa bintana at nakita ko ang dalawang taong nag
uusap.

“Akala ko ba mahal mo ako? Pero bakit nagdala ka n

g babae dito? So siya na ulit after ilang

taon? Pag balik niya, babalikan mo ulit siya?” Umiiyak na ang babae.

“Babe, malaki ang kasalanan ko sa kanya. Bumabawi lang ako. Sorry kung nasasaktan
kita

ngayon pero promise, magkaibigan lang kami. Ikaw na

ang mahal ko ngayon! Maniwala ka!”

Sabi naman ng lalaki na nagsusumamo.

“At sa tingin mo maniniwala ako sayo? Two timer ka! Manloloko! Once a player,
always a

player! Magkalimutan na tayo! I hate you!” Tapos nag walk out si babae. Hinabol ni
lalake.
“Babe naman! Wag naman ganyan. Babe!” At tapos na ang drama sa harap ko. Tsss. Sa
harap pa

talaga ng cottage.

Nambubulabog ng mga gising.

“tsk tsk!” Sabi ko na lang.

“Hoy! Ang tsismosa mo!”

“Ay tae!” Nagulat ako na nasa lik

od ko na si Tamadao. Langya! Di ko man lang narinig ang

pagpasok niya sa room.

“Tae ka dyan. Napasarap ata ang tulog mo.” Sabi pa niya habang nakangiti.

Hala! Bat ang pogi naman niya sa umaga? Napakarefreshing ng mukha niya. Sarap I
breakfast

o
h! Hahaha.

“Tara breakfast na tayo.” Breakfast? Breakfast daw oh! Saan ba tayo magbbreakfast?
Dito sa

kwarto? Lol. Pinag iisip mo Yanyan. Ang aga aga kung ano ano naisip mo. Wala ngang
nangyari

nung gabi sa umaga pa kaya?

At bakit ka ba nag iis

ip ng mga pangyayari? Adik ka ba?

Anyway, hindi kami nagbreakfast sa kwarto, sa may restaurant kami ng resort kumain.
Alas

diyes na ng kumain at dapat nga brunch na ang tawag doon. Enjoy na enjoy ako sa
kinakain ko
nung may dumating na dalawang lalaki

at isang babae.

“Hi Dao!” Sabi nung lalaki at tinapik ang balikat ng Tamadao.

“Hi din Dao!”

Nag apir naman yung isa.

“Hi Tammie!”

Sabi nung babae sabay kiss sa cheek ni Tamadao. Tammie? Kinuha ko ang tubig

sa harap ko at binuhos

sa babae.

Joke lang. Ininum ko ang tubig kasi para nabulaukan ako sa Tammie at sa kiss sa
pisngi. Takte!

Kailangan may kiss sa pisngi!?

“Guys, this is Yanyan and Yan, these are May, June and July. Sila yung sinasabi ko
sayong mga

co

owners ko

dito.” Wee? Seryoso sa pangalan?

“Hi! Nice nice meeting you!” Ngumiti ako sa kanila pero plastic na ngiti yung sa
babae.

“Are you triplets?” Ang pangalan kasi di ba?

Tumawa naman yung June at si July.

“Hindi. Wala lang talagang mais

ip na pangalan ang author.” Hehehe.

“Ah okay.” Tapos kinamayan ko na sila. Umupo na ulit kami at nagorder na sila ng
pagkain.

“So, ikaw pala si Yanyan.” Napatingin naman ako bigla kay July. Kilala niya ako?
“Kilalal mo ako?” Nagulat pa ak

o niyan.

“Not personally. Naririnig ko lang ang pangalan mo.” Naks. Iba na talaga pag sikat.

“Talaga? Na mention ako ni Ellen Degeneres.” Seryoso kong sabi na nagpakunot ng

kilay nina

June, July at Tamadao.

“Sino si Ellen Degeneres?” Napa

ngiti na lang ako. Mga lalaki talaga. Minsan ang eengot lang.

“Yung host ng The Ellen Degeneres show sa US.” Sabi ni May.

“Merong ganun? Parang Oprah?” Sabi ni June.

“Parang Tyra Banks Show?” Natawa ako sa sinabi ng dalawa. Lol. Di kilala

si Ellen pero kilala

si Tyra at si oprah. Langya naman.

Umoo na lang kami. Sarap kausap ng dalawang to.

“Hindi ka namention ni Ellen, namention ka ni Dao.” Sabi ni July. Napatingin ako

kay Tamadao

and I saw him blush. Hala ang cute cute lang. Sarap

pisilin. Hehehe. Mapisil nga mamaya. Total

magkaibigan naman kami.

Nag usap usap na ulit kami pero napansin ko tuwing nag uusap kami ni Tamadao
sumasabat si
May. Ang epal lang. At bakit ang lapit naman ata ng upuan niya sa upuan ni Tamadao?
At bakit

niya nilalagyan ng food ang plate ni Tamadao? Ay langya lang. tapos napunta kami sa
topic na

nagcomment si May.

“Talagang reliable si Tammie!” Ang laki pa ng ngiti ni May nung sinabi niya yun?
Proud? Proud

ka teh?

“So inlove ka na sa kanya

sa lagay na yan?” Napatingin silang lahat sa sarcastic comment ko.

Pero si May namula bigla. Paksyet! Guilty? Langya!

Lalong tumaas ang kilay ko. Grabe napakamaldita ng kilay ko. Sobra kung makataas
lang.

Ngumiti ako. “Napansin ko kasi, you’re

all praises for him simula kanina.” Prangkahan na to.

Para kasing may sariling isip ang kilay at ang bibig ko. Lalong namula si May sa
sinabi ko and

maybe in her mind she’s already singing…

But someday I'll be living in a big old city

And all yo

u're ever gonna be is

mean,

yeah

Someday, I'll be big enough so you can't hit me

And all you're ever gonna be is

mean

Pero wala akong pakialam kahit sabihin pa nilang mean ako. Basta I hate her.
Ipakain ko siya sa

buwaya sa ilog eh! Hmp!

Tapos na

ramdaman ko na lang na may humahawak sa kamay ko na nakalagay sa may lap ko.

Napatingin ako kay Tamadao na hindi naman nakatingin sa akin pero halatang
nangingiti. Aba!

Masaya siya!

Masaya siya na nalaman na gusto siya ni May? Pag

untugin ko silang d

alawa eh. Inalis ko ang

kamay ko pero lalo lang niyang hinigpitan ang hawak kay pinitik pitik ko ang kamay
niyang

nakahawak sa kamay ko.

“Obvious na obvious ka na May!” tawa pa ni June and tumawa din si July. So hindi
lang ako ang

nakapansin. Kung na
pansin ni June at ni July eh di malamang alam din nitong walanghiyang

Tamadao na to! Inalis ko ulit ang kamay ko pero ayaw talagang bitiwan. Ay potek.

“Hahahaha!” Bigla siyang tumawa. Adik? Tumatawa mag isa? Tumingin kaming lahat sa
kanya.

Tapos napa

nsin ata niyang nakatingin kaming lahat sa kanay kaya tumigil siya.

“Ano kasi, wag niyo nang tuksuhin si May. Kitang namumula na oh!” Lalong namula si
May sa

sinabi niya. Tapos biglang tumingin si Tamadao sa akin.

“And besides I like May. I lik

e May as a business partner and nothing else.” Habang sinasabi

niya yun, sa akin lang siya nakatingin. Parang sa akin lang niya sinasabi ang mga
yun. Bigla

naman nagreact ang puso ko at bumilis ang tibok. Ay tae! Inaatake na naman ako.

“Awww basted!”

Bulalas ni June.

“So sad.” Sabi naman ni July and with that, tumayo si May at nagexcuse na pupunatng
poweder.

If I know, iiyak lang yun doon. Buti nga sa kanya. Kapal ng face ha. Hehehe. Ang
mean ko

talaga. Wala namang ginawa sa akin yung tao. Bad k

a talaga Yanyan. So mean and bitchy.

Maya maya pa, nagpaalam na din si Tamadao na aalis at nauna na kami sa dalawang
lalaki kasi

ang tagal naman bumalik ni May. Baka naubos na ang tissue sa CR at nadehydrate na
kakaiyak.

Gusto ko pa ngang mag order n

g hydrite at gatorade at ipadala sa kanya sa CR eh.

Naglakad na kami sa kung saan kasi daw ipapasyal niya ako. 10 minutes na kaming
naglalakad

at 10 minutes na din siyang parang baliw. Nakangiti lang at kadalasan nakikita ko

siyang

nakatingin sa akin

. Tapos ngingiti at iiling iling.

Ano bang meron sa mukha ko aside from nakasimangot ako? Kasi ang pagkakaalam ko,
kahit

nakasimangot ako, maganda pa din ako. Nung hindi na ako nakatiis, tumigil ako sa
paglalakad at

hinarap ko siya.

“Bakit gany

an ka makatingin sa akin?” Tumaas ulit ang kilay ko pero hindi siya sumagot.

Instead lalong lumaki ang ngiti niya.

“I’m just glad to know that I can still make you jelous?” Nanlaki ang mga mata ko
sa sinabi niya.

Ako Jealous? Hindi ko na pinigilan an

g sarili ko. Tumawa ako. Tumawa ako na may kaba sa

dibdib.
“Jealous? Me? Why would I be jealous? Ano ba kita?” Oo nga! Hindi kaya ito selos.
Feel ko

lang ngayon maging bitch at maging mean kay May. Bakit ba? Bawal na ba ngayon ang
Mean

Day at Bitch d

ay?

Bigla siyang sumeryoso at tumingin sa akin. Hala! Nagalit ba siya?

“Ano mo ako?” Seryoso pa din sabi niya. “Whatever you want me to be.” Saglit na
tumigil ang

tibok ng puso ko. Parang race car na biglang nagpreso and after 5 seconds biglang
humarurot sa

bilis. Ayy tae! Pero ano daw ang sinabi niya?

What ever?

As in whatever?
O_________O

So pwedeng sex slave?

Dalawampu't Walo

“I’m just glad to know that I can still make

you jealous.” Packing tape! Bakit hindi maalis sa isip

ko ang sinabi niya? Nakauwi na kami’t lahat hindi pa rin maalis. Parang nakadikit
sa utak ko na

palaging nagreremind sa akin. Parang sticky note.

And me jealous? Ano ba! Nagseselos ba talaga ako? K

ay May? Bakit naman ako magseselos?

Wala naman akong karapatan. Hindi naman kami ni Tamadao kaya hindi ako dapat
nagseselos.

At bakit ako magseselos eh nakamove on na ako at magkaibigan na lang kami. Unless…

Unless mahal mo na siya. O syeeetttt!

Cann

ot be! Borrow One!

Hindi ako pwedeng mainlove sa kanya.

Correction. Hindi ako pwedeng mainlove ulit sa kanya. Nooooooooooo!! Ayaw ko nang
maging

emo ulit. Ayaw ko nang magsayang ng sangkatutak na luha.

Yanyan naman! Matuto ka sa mga karanasan mo.

Ka

hit yummy pa din siya sa paningin mo,

hanggang doon na lang yun. Kahit gaano pa siya ka yummy at ka delicious hindi mo na
siya

pwedeng tikman. Sasakit lang ang tyan mo.

Pero….

Pero….

Paano kung hindi ka talaga nainlove ulit sa kanya? Paano kung hindi
naman talaga naalis ang

pagmamahal?

Ano ngayon ang gagawin mo Yanyan?

Paksyet naman! Para na akong timang. Kanina pa ako pabalik balik sa sala ko
kakaisip sa mga

nangyari kahapon. Kanina pa mag nagdedebate sa isip ko.

Pero bakit kasi nagreact ako ng

ganun? Bakit naman kasi di ko napigilan ang sarili ko?

At ang masama pa, kahit anong gawing deny ko sa sarili ko na hindi ako nagseselos,
sa mata ng

lahat nagseselos ako. At hindi ko pwedeng lokohin ang sarili ko kasi naramdaman ko
na ang

ganito dati.

At hindi pwedeng maging ganito ako.

Hindi na pwedeng maulit ang nangyari dati. And I have to do something para hindi na
maulit

yun. At isa lang ang naiisip kong paraan.

Kailangan ko na siyang layuan.

Tama. Lalayuan ko na talaga siya. Pwede bang buma

lik na lang ako ng Australia? Pero, sabi ni

Mommy hindi pa daw ako pweden umuwi. Baka palayasin ako ulit pag bumalik ako doon.

Maya maya pa nakikita ko na nag iilaw ang cellphone ko sa taas ng center table.
Tiningnan ko

kung sino ang tumatawag.

Tamadao

calling…
Waaaaahhhh!

What to do? Nagpapanic na ako. Tawag pa lang yan ha! Takte yan!

Sasagutin ko ba?

Pumikit ako tapos kinuha ko ang cellphone at binaliktad tapos tumalikod ako at
iniwan ko ang cp

ko sa center table. Kakawindang! Maya maya pa tum

igil na ang ring. Nakahinga ako ng malalim.

Wew! Salamat naman Lord.

Pumunta na ako ng kitchen para magluto ng lunch ko. Tapos nag lunch na ako medyo
panatag na

din ako kasi tumigil na kakatunog ang cellphone ko. Napagod ata si Doc. Hehehe.

Tapos nagri

ng ang phone sa unit ko.

“Hello!” Sinagot ko naman agad.

“Yannie!” Muntik ko nang mabitiwan ang phone. Waaaahhh!Bakit hindi ko naisip na

tatawag

siya sa phone?

“Hell

O. hahaha” I laughed nervously. Para akong tanga. Umayos ka nga Yanyan.

“Hindi mo

sinasagot ang cellphone mo kaya dito na lang ako tumawag.” Very smart. Very very

smart.

“Hindi ko siguro narinig.” Lol. Hindi daw narinig oh!

"Pupunta ako dyan mamaya."

Hala! Iiwasan nga di ba? At teka! First time ata na pupunta siya

ditto na nagpaalam

siya sa akin.

"Bakeeet?"

"Dadalaw." Parang naririnig ko pa ang amusement sa boses niya at habang sinasabi

niya yun,

ngumingiti siya. Ampogi lang! Waaaaaaaahhhh!

"Dadalaw? May burol ba?" Napatawa siya sa sinabi ko.

"Hindi yun. Silly.” Ano daw?

“S

iLi? As in I love you?” Lalo siyang tumawa sa sinabi ko pero hindi siya agad
nagsalita. Tapos

biglang tumahimik sa kabilang line.

“Aakyat ako ng ligaw." Bigla siyang nagsalita. Napanganga na lang ako. Aakyat ng
ligaw?

Marunong ba siya nun? Tumawa ako

ng kunti para hindi mahalata ang kaba ko.

“Walang hagdan ang condo ko! Kaya hindi ka pwedeng umakyat ng ligaw.”

“Don’t worry, mageelevator ako!” tapos tumawa ulit siya. Wag kang ganyan. Lumayo
layo ka sa

akin.

Please lang.

Lumayo layo ka sa akin.

Kasi baka bago ka pa manligaw masagot na kita.

Kabanata Dalawampu’t Siyam

Bago pa siya makarating sa bahay, inunahan ko na siya.

Sinira ko ang elevator para di siya makaakyat ng ligaw.

Joke!

Umalis ako ng condo

unit ko para wala siyang maabutan sa condo ko. Kinakabahan kasi ako.

First time niyang manligaw sa akin. Hindi naman kasi kami nagligawan dati di ba?
Naglandian
lang naman kami kaya naging kami. At kung nahulog ako ng todo sa kanya sa landian
pa lang,

paa

no pa kaya kung manliligaw pa siya?

Baka bigla akong magpropose! Wahahaha.

Kaya minabuti kong umalis muna. Pumunta ako sa kung saan saan hanggang sa mapagod
ako.
Hindi ko rin dinala ang cellphone ko.

Para akong may pinagtatagu

an. Palingon lingon pa ako habang naglalakad. Para akong fugitive.

Nakakapraning. Pero kunsabagay, matagal naman na akong praning, hindi pa ba ako

nasanay?

Hanggang sa gumabi na at hindi na nakayanan ng kagandahan ko kaya naghanap ako

phone

booth
at tumawag sa guard ng condo ko. Tinanong ko kung andyan pa din ba ang lalaking

naghihintay sa akin.

Ang sabi ng guard, wala naman daw naghihintay sa akin.

Wala?
Eh di ba sabi niya aakyat siya ng ligaw? Baket wala? Tinanong ko pa

ulit ang guard ng dalawang

beses pero wala daw talaga.

Eh ano pala ang sinabi ni Tamadao kanina? Joke lang?

O hindi kaya nagoverreact lang ako. Pero ang liwanang ng pagkasabi niya ‘dadalaw
ako dyan

mamaya’.

Eh baket ba pinoproble

ma mo pa Yanyan kung pumunta man siya sa bahay mo o hindi? Hindi ba

dapat matuwa ka at wala ka naman palang iniiwasan? Na hindi nagkatotoo ang kutob
mo? Bakit

ngayon mukha ka atang disappointed?

Kainis naman kasi. Sasabi sabign pupunta tapos di n

aman pala pupunta. Kainis!

Sa inis ko umuwi na lang ako sa condo ko. Inismiran ko ang guard na nagsalute pa sa
akin. Hindi

kaya nagsisinungaling lang yung guard? Lol pati guard nadadamay sa disappointment
ko.

Alas dose na ako nakarating

sa condo ko at tama ang guard, walang Tamadao na naghihintay sa

akin.

Walang Tamadao na umakyat ng ligaw.

Tsss… Kahit kailan talaga.

Kahit kailan talaga Yanyan asaness ka! T________________T

Hindi ko alam kung bakit

parang nanghina ako. Parang tanga lang talaga ako. Makatulog na nga

lang.
Naligo na ako at nagbihis ng pantulog. Tapos pumunta na ako sa living room para

patayin ang

mga ilaw nung may nagdoorbell.

Tsss. Umaga na kaya. Sino ang matinon

g tao na nambubulahaw ng ganitong oras?

Nung binuksan ko ang pinto, nagulat ang buong pagkatao ko. I saw Tamadao in front
of my

door. Smiling. Syeeett! Ang gwapo niya sa madalign araw.

“Hi!” He beamed at me.

“Anong ginagawa mo dit

o ng ganitong oras?” Hindi ko pa din binubuksan ang pinto. Malay ko

bang pag binuksan ko ang pinto at wala nang harang sa aming dalawa bigla ko na lang
siyang

halayin.

Whew! Ano ba tong isip ko. Kung makapag isip walang preno. Dirediretso.

“Umaakyat ng ligaw. Papasukin mo nga muna ako. Ang panget na dito tayo nag uusap sa
labas.”

Wala akong naging choice kundi buksan ang pinto at papasukin siya. Agad naman
siyang
pumasok at naupo sa sofa. Mukhang pagod siya. Saan kaya siya nanggaling eh hi

dni namna daw

siya pumunta dito sabi ng guard.

“Really Tamadao! At this hour, nantitrip ka pa din.” I crossed my arms and stood in
front of him.

“Hindi ako nantitrip. Umaakyat talaga ako ng ligaw.” Umaakyat ng ligaw? Ni walang,
bulaklak

,
chocolates or kung ano pa man? Tinaasan ko nga ng kilay.

“Really? Sa lagay na yan umaakyat ka ng ligaw? AT sa ganitong oras?” I snorted.

“Hindi na ako nagdala ng regalo. Sarili ko na lang ang ireregalo ko sayo.” Seryoso
pa din niyang

sabi. Nanlaki ang mga mata ko. Baket alam niya ang iniisip ko?
Hindi ako agad nakapagsalita. Mga ganyan niyang banat ang mahirap sagutin. Alangan
naman

na sagutin ko siya ng…

‘Hubad!’ Di ba mas nakakahiya yun. Wahahaha. Takte. Ba’t ang

manyak ko ngayon? Dahil ba sa

egg sandwich ang lunch ko kanina?

“At kasalanan mo kung bakit ganitong oras ako pumunta. Ngayon ka lang kasi
dumating. Tama

ba namang umalis pagkatapos malaman na pupuntahan ko siya.” Nanlaki ang mga mata
ko.

Paano n

iya nalaman yun.

“Hindi ah! May pupuntahan talaga ako.” Sabi ko pa. Defensive talaga ako.
“Sus! Nasa baba na ako ng condo mo nung tumawag ako sayo. At sinundan pa kita kung
saan ka

pumunta. Narinig ko pang tumawag ka sa guard kung may naghi

hintay sayo dito. Dinescribe mo

pa nga ako!” Lalong nanlaki ang mga mata ko. Huling huli ako. Wala na akong
maipapalusot

pa.

“Yannie, bakit mo ako pinagtataguan?” Biglang sumeryoso ang boses niyatapos

tumingin siya sa

akin. Nagbawi ako ng tingi

n. Anong isasagot ko? Kasi takot akong mainlove ulit sayo?

“Pinagtataguan?” Tumawa ako ng pilit. “Hindi ah! Bakit kita pagtataguan? Bakit
naglalaro ba

tayo ng taguan? Di kita pinagtataguan ha! Buti sana kung naglalaro tayo ng taguan.”

I laughed

nervously. Ni hindi ko napansin na napakaredundant ng sinabi ko. Nagpapanic ang

buong

pagkatao ko.

Bakit ba pagdating kay Tamadao, nararattle ako?

“Ah gusto mong maglaro pa tayo ng taguan? Tara magtago tayo sa ilalim ng kumot!”

O______O

. My eyes goes like that. Hala! Seryoso? Seryoso yun?

“May damit o wala?” I clasped my mouth with my hand dahil sa sinabi ko at dahil na
rin sa

nakakalokong ngiti sa mga labi niya. Biglang uminit ang pagmumukha ko. Kainis kang
bibig ka!

Bakit ba

bigla bigla ka na lang nagsasalita?

Lalong lumapad ang ngiti niya. Alam na alam ko naman na hindi umuurong si Tamadao
sa

ganitong usapan. Baka mamaya matuloy yang taguan namin.

“Sa una siguro meron pero eventually mawawala din yun!” Hin

di na maalis alis ang ngiti niya.

Kasi naman! Bakit ba kasi sa taguan napunta ang usapan. Pwede namang BATI BATI PICK
na

lang di ba?
Dedicated to

YanShu

“Umalis ka na nga!” Sabi ko na alng dahil sa hiya. Obvious na

obvious ka Yanyan. Obvious na

obvious pagka green mo. Obvious na obvious na pinagnanasaan mo ang ex mo!

“Bakit mo ako pinapalayas? Aakyat pa ako ng ligaw!”

“Tseee! Ano ka! Madaling araw na! Matutulog na ako!” Hindi ko na siya iimbitaha

ng dito

matulog. Baka di ko mapigilan ang sarili ko.

“Kasalanan mo. Kung saan saan ka gumala. At hindi ka ba naaawa sa akin? Pauuwiin mo
ako ng

ganitong oras? Umuulan pa!” At ako pa ang sinisi? Sino ba ang nanliligaw? Di ba
siya? Kung

manliligaw

siya eh di magdusa siya. Napaakreklamador!

“Eh ano naman ngayon kung umuulan? Hindi ka naman mababasa kasi may kotse ka
naman.”
“Yan naman! It’s slippery when wet.” Sabay wink sa akin. Bakit may kasamang wink?

“That’s why yo

u have to drive safely.” Unti unti ko na siyang tinutulak palabas ng unit ko.

Bastos na kung bastos. Inaamin ko na yun! Paninindigan ko na lang.

“Will I use a condom?” Ano daw?

“Shut up and get… get…” inside my bedroom? Get rid of y

our clothes, or let’s get it on?

“lost!”

Yun ang nasabi ko pero ang hina. Walang conviction. Halatang pilit.
Huwaaahhhh! Huwaaaahhh!

Tatlumpu

Maaga akong lumabas ng bahay kasi maggogrocery ako. Naubusan kasi ako ng stock.
Nung

ma

lapit na ako sa supermarket, umulan, binagalan ko ang pagpapatakbo ng sasakyan ko.

Basa

kasi ang daan and it’s slippery when wet. Tapos biglang pumasok sa isip ko ang
pagmumukha ni

Tamadao!
Shit! Napamura na alng bigla ang isip ko.

Nasa grocery

store na ako, nakakita ako ng frenzy sa tabi ng cashier habang nagbabayad ako,

pumasok sa isip ko ang mukha ni Tamadao. Double shit!

Pumunta ako sa Watson’s para bumili ng liquid hand soap, tapos habang nagtitingin
ako nakakita

ako ng PT na nakadisp

lay. Naalala ko ang IE. Pumasok sa isip ko si Tamadao na nakasuot ng

Doctor’s coat at may gloves sa mga kamay. Damn!

Dahil hindi ko na nakayanan ang mga nakikita ko at ang mga naalala ko,
nakapagdesisyon akong

pumunta ng CR. I did my thing at nagreto

uch ng kunti. Habang nagpapowder ako, I overheard

two ladies talking.

“Alam mo ang plastic mo! May get over slash move on ka pang nalalaman dyan eh
halata

namang mahal mo pa yung tao.” Sabi nung isang girl sa isang girl na napasimangot sa
narinig

niy

a.
“Pero niloko niya ako. Ang hirap magtiwala ulit!”

“Eh di tumanda kang tigang!” Sabi nung girl sarap irap sa friend niya. Friend nga
ba niya?

Pero ano daw? Tigang? Me? Tatandang tigang? No way!

Teeeeeeeekaaaaaaaaa!!!!!!!!!! Bat na

sali ang sarili ko sa usapan nila?

Then I remember Tamadao, unhooking my bra! Double damn! Umalis agad ako ng CR!

Takte baket ba yun ang mga pinag iisip ko? Over ha! Kesyo ba Valentines day ngayon?
Eh ano

naman ngayon kung Valentines Day? Feeli

ng ko ba magiging special ang araw na ito? Siempre

hindee! Kung dati nga na kami pa, ni isang talulot ng santan at isang butil ng nips
wala akong

natanggap kay Tamadao ngayon pa kaya?

Oo, sabihin na natin na nanliligaw siya at pumupunta sa condo ko e

very weekends. Pero

panliligaw ba ang tawag sa pagpunta niya sa bahay at makikain?

Oo nga siya ang nagluluto at

siya ang nagliligpit ng kalat sa condo ko, panliligaw ba tawag doon? Malay mo,
gumaganti lang

siya kasi pambayad yun sa mga kinain niya sa baha

y ko.

At hindi kesyo nagyayaya siya palagi ng dinner eh nagdedate na kami. Malay ko ba

naman kung

wala siyang kadate gabi gabi!!! At tamad lang talaga siya magluto!

Pero swear!
Hindi talaga ako tatandang tigang!

Abala ako sa kakaisi

p ng tigang na word nung nagring ang cellphone ko. At sino pa ba ang

tatawag sa akin?

“Hello.”
“Saan ka?” Kita niyo na? Ugali ba yun ng nanliligaw? Ni hindi marunong mag hello.
Yun agad

ang tanong.

“Sa mall. Naggrocery. Baket? May papabil

i ka?” Lagi naman ganun eh! May pinapabili sa akin.

Minsan nga boxer brief pa eh. Walang hiya talaga! Hindi man lang nahiya sa akin.
Alam ko na

tuloy ang size niya! Hindi ko sasabihin! Ahehehe! Pero takte lang! Hindi lang niya
alam kung

ano ang nasa isip k

o habang namimili ako ng bozer brief niya! Takte talaga!

“Wala! Pupuntahan kita dyan. Dyan na tayo maglunch!” tapos binaba na niya ang
phone.

Huminga na lang ako ng malalim.

Hays!! Libre na naman! Lol!

Nagtext na lang siya kung saan kami

magkikita kaya ang ginawa ko iniwan ko muna ang mga

pinamili ko sa baggage counter at pumunta sa Timezone para maglaro ng car racing,

tapos nung

namimingkit ka ng stuff toys. Pero yung nilalaro ko yung may candy para kahit di
ako makakuha

ng stuff toy may

mahuhulog na candy specifically potchi. Lol.

Naaliw naman ako masyado sa timezone kaya nung tumawag siya, sinabi ko na lang na
nasa

timezone ako. Bahala siya maghanap sa akin. Nakaka twenty tries na ata ako at
madami dami na
din akong candies pero wala

pa din akong nakuhang stuff toys. Nakakaaliw pala talaga ang

ganito.

Nakalimutan ko na nga si Tamadao eh! Tapos madami ng nanonood sa akin kasi naman
hindi na

ko umaalis sa lugar ko. Hindi nga makasingit ang batang babae sa akin eh. Bakit ba!
Nauna

kaya

ako dito.

“Ay shit! Nahulog pa!” Sabi ko nung mahulog yung hello kitty na sinusungkit ko.
Kainis naman.
“Tsk! Tsk!” Napatingin ako sa nag tsk tsk. Nanlaki ang mga mata ko. Waaahhhhh!
Kanina pa ba

si tamdao dito?

“Nagutom na ako’t lah

at sa paghihintay na may makuha ka, pero wala pa din. May plano ka

bang ubusin ang candies dyan?” Hindi ako makapagsalita. Hindi dahil sa nagulat ako
na andyan

siya at mukhang kanina pa siya nanonood kundi may bitbit siyang isang bouquet ng
bulaklak

tapos

ang pogi pogi pa niya!

“Hawakan mo nga!” Tapos binigay na lang bigla sa akin ang bulaklak. Nakatulala pa
din ako.

Kinuha niya ang card sa kamay ko at iniswipe tapos siya na ang naglaro. Wala pang
isang
minuto, nakuha na niya ang kaninang kinukuha ko.

Naghiyawan ang mga nanonood. Mga adik!

“Ayan! Nakakagutom ka!” Sabay bigay sa akin ng stuff toy. Pero ano ang sinabi niya?

Nakakagutom ako? Gutom na siya? Gutom na din ako! Tara Tamadao magkainan na tayo!
LOL.

Hawak ko sa isang kamay ang stuff

toy at ang bulaklak tapos bigla niyang hinawakan ang isang

kamay ko at hinila na ako palabas ng timezone. Naririnig ko pa ang tili/bulungan ng

ibang tao.
“Ang gwapo ni Kuya”

“Ang ang sweet pa!”

“Ang adik nung girl”

Kainis! Pag si T

amadao, sweet at gwapo, samantalang ako ADIK?

Nung nakalabas na kami ng timezone, napansin ko nahawak ko pa din ang bulaklak
niya.

“Oi sinuswerte ka! Ginawa mo pa akong tagabitbit nito!” Sabi ko sa kanya sabay abot
ng

bouquet ng flowers.

“Sayo talaga yan!” Nagulat ako sa sinabi niya. Sa akin niya binibigay ang flowers.
“Malamang! Sayo nakapangalan di ba?” Tinuro naman niya ang card na nakalagay sa
bulaklak.

Kinuha ko ang card at binasa.

To: Yannie,

Happy Valentines.
From: Tamadao

Ang sweet di ba? Anong sweet dyan? Eh ang sinulat lang naman yung pangalan ko at
pangalan

niya kasi nakaprint na ang happy valentines. Sweet ba yun?

“Ano to?” Pero infairness first time niya kasi ako binigyan ng bulaklak evers

ince the world

began. Kaya kinilig ako ng kunti.

“Bulaklak!” Hindi ko alam kung badtrip ba siya pero parang nahihiya siya na
naiilang. Adik!

First time ba niya mamigay ng flowers?

“Oi! Talaga! Alam mo pala kung ano ang bulaklak? Improving ka ah

! Dati kasi hindi! Hahaha” I

chuckled, pero tiningnan lang niya ako ng masama. As in masamang masama. Tumahimik

naman daw ako.

“Tsk! Kailangan bang ipaalala sa akin ang mga pagkakamali ko? Hindi ba pwedeng
magthank

you muna?” Sabi pa niya. Naguilty n

aman ako kaya nagthank you na lang ako. Adik ko kasi eh.
Naglakad pa kami hanggang sa makababa kami sa ground floor at proud na proud naman
ako na

may bitbit akong napakalaking bouquet. Talagang napakalaki ang description noh!
Hindi ba

pwedeng napaka

ganda muna? LOL.

“Teka! Nasa taas ang mga kainan, saan ba tayo kakain?” Eh sa nagugutom na ako eh.

“Sa tingin mo, sa mall tayo maglalunchdate?” Ano daw? Lunchdate? May date?
“Lunchdate?” Parang tanga lang ako. Inuulit ulit.

“Oo. At di

nner date.” Pati dinner date. Hindi ba pwedeng lunch at dinner na lang. Walang
date?

Wahahaha.

“You mean magdedate tayo buong araw?” Hindi ko alam ang itsura ko pero feeling ko
ang pula

ng pisngi.
Hindi niya ako sinagot. Instead, pinisil lang n

iya ang ilong ko at inakbayan niya ako. Gusto kogn

tumili pero nakakahiya. Baka sabihin niyang kinikilig ako. Pero kinikilig naman
talaga ako eh!

At hindi ko talaga mapigilang kiligin.

At lalong hindi ko napigilan ang ngumiti.

Nakalabas n

a kami ng mall at dumiretso na kami sa parking. Binuksan pa niya ang pinto ng kotse
niya para sa akin. Hala! Uber sa sweetness naman ngayon si Doc.

Inistart na niya yung kotse nung may maalala ako.

“Uhmmmm! Tamadao…” Hehehe.

“Hmmm

.” Sabi pa niya habang nagmamaniobra.

“Naiwan ko kasi ang groceries ko sa supermarket! Hehe.” Sabay peace sign.

Tiningnan niya ako ng masama pero hindi siya nagsalita. Binalik na lang niya sa
pagkapark ang

sasakyan.

Tatlumpu't Isa
“Si

guradong para sa akin ito?” Pangatlong tanong ko na ata yan sa nagdeliver ng

bulaklak.

Hanggang ngayon hindi ko pa din pinipirmahan ang delivery slip. Malay ko ba kung
nagkamali

lang sila.

Pero maaari ba yun kung may pangalan ko ang card? Ang adik mo

lang Yanyan. In denial ka

talaga. Bat hindi matanggap ng systema mo na nanliligaw sayo si Tamadao at baket

hanggang

ngayon eh hindi ka pa rin makapaniwala na araw araw ka niyang pinapadalhan ng

bulaklak.
Ba’t hindi mo na lang tanggapin ang katotohan

an para malubos lubos ang kilig mo?

“Opo Ma’am! Para sayo talaga yan. Tatlong araw na akong pabalik balik dito ganun pa
din ang

tanong mo sa akin. Adik ka ba?” Tiningnan ko ng masama ang delivery boy tapos
sinimangutan.

Tapos kinuha ko ang delivery s

lip at pinirmahan at binalik sa delivery boy.

“Tseee! Hindi na ba pwedeng magkunyaring nasurprise? Panira ka!” Kinamot na lang ng

delivery boy ang batok niya.

“Makaalis na nga lang.” Tapos umalis na siya. Ngingiti ngiti ako habang papasok ng
co

ndo ko at

hawak ang bulaklak.

Nilapag ko ang bulaklak sa center table at pagkatapos ay nagtitili.

Ang ganda ganda ko

talaga,ang haba haba ng hair ko. Umaabot hanggang ground floor. Ayiiiee!
Ang laki ng ngiti ko habang nakaupo sa sofa. Parang t

anga lang ako. Hindi naman ito ang first

time kong maligawan pero bakit ganito ang kilig ko? Feeling ko maiihi na ako sa
kilig. Leche!

Too much kilig will kill you. Hahahaha.

Ikaw ba naman araw araw na padalhan ng bulaklak simula nung valentines, tin

gnan ko lang kung

hindi ka araw araw kiligin.

Buong araw na buo ang araw ko kaya ang bilis kong mabuo ang buong jigsaw puzzle na

ginagawa ko.Natapos ko ding linisin ang buong bahay. Feeling ko buong buo talaga
ako at

kulang na lang ialay ko ang buong

buhay ko, buong kaluluwa at buong puso kay Tamadao.

Tapos bubuo kami ng isang pamilya! Hahahaha.

Grabe nakakabaliw pala talaga ang ganitong kilig.

Nung mga 3PM, dumating si Tamadao at niyaya akong magmall. Siempre sumama ako! Sino
ba

naman ako

na tumanggi sa isang katulad niya?

Gumala lang kami sa mall at nagtingin tingin kasi wala naman pala siyang bibilhin.
Ang adik

lang. Tapos napadaan kami sa movie house.

“Let’s watch movie.” Bigla akong napatingin sa kanya. Nagulat talaga ako k

asi hindi naman niya

hilig manood ng movie. As in. Sa tanang buhay ko hindi ko pa siya nakitang nanood
ng sine. At

kahit nga nung kami pa, kahit minsan hindi kami nanood ng sine. Nanininibago talaga
ako

ngayon kay Tamadao.

Una, nagbibigay na siya ng

bulaklak at chocolates.
Pangalawa, nagiging extra gentleman na siya.

Pangatlo, Aba masahol pa siya sa textmate at masahol pa sa nanay ko kung

mangamusta.

Pang apat, He always makes sure to spend time with me katulad na lang ngayon.

Panglima, he goes out of his way to please me at intindihan ang mga kapritso ko.
At ngayon, niyaya niya akong manood ng sine. Naengkanto ba si Tamadao? O tinototoo
lang

niya ang sinabi niyang ‘siya dapat ang nagbabayad?’ Is this his way of making up

for the things

na nangyari dati?

Kung ganun? Gusto niyang magkabalikan kami? Pero bakit wala naman siyang sinasabi
nay un

ang gusto niya? Mag aassume na lang ba ako? Ayoko nga! Kung gusto niyang
magkabalikan

kami, eh di sabihin niya sa akin! Mahaba a

ta ang hair ko!

Tiningnan ko ulit siya habang nakataas ang kilay tapos tumingin ako sa list ng mga
pinapalabas

na movie. Takte! Wala man lang magandang palabas. Halos lahat comedy, wala man lang
horror.

Mabuti sana kung may horror para kunyari natata

kot ako tapos yayakap ako sa kanya. Siyempre

being the gentleman that he is now, eh yayakapin niya ako tapos iiyak ako para mas
bongga

tapos he will kiss my tears away. Oh di ba! Ang advance ko lang mag isip. Pero wala
talagang

horror eh o kaya sappy roman

tic film man lang.

Paano ako makakatsansing kung comedy ang palabas? Takte yan! Sirain na ang sinehan
na to!

Hahaha. Baliw ka na Yanyan.

“Sige ikaw ang bahala.” Takte ang kaladkarin ko talaga pagdating kay Tamadao. Hindi
man lang

nag isip noh?

At ayun nga, tinanong niya ako kung ano ang gusto kong panoorin pero sabi ko bahala
na siya.

Hindi na ako pumili kasi para makabili na agad siya at para malayo kami sa cashier
na kanina pa

nagpapacute kay Tamadao. Sarap nga dukutin ng mata eh. Kainis!

At ano pa nga ba ang iniexpect niyo sa isang lalaki na hindi nanonood ng sine at sa
isang

babaeng walang pakialam sa panonoorin? Wala. Kaya ang nabili naming ticket ay
ticket ng

Hunger Games. Im sorry sa mga fan ng Hunger Games pero hindi ko siya mai

ntindihan. Hindi

ko maintindihan kung bakit kailangan nilang magpadala ng mga anak nila every year
para

magpatayan sa isang arena. Hindi ko rin maintindihan kung bakit hindi nilagay sa
movie ang

nabitin na ‘I love you’ ni Gale bago umalis sina Katniss papu

ntang Capitol, kung bakit si

Primrose ang nagbigay ng mockingjay pin samantalang sa libro ay ang babaeng

kaibigan ni

Katniss ang nagbigay at kung bakit ang haba ng advice ni Haymitch sa movie
samantalang sa
libro ang sinabi lang naman ni Haymitch ay ‘Don’t

die’. AT mas lalong hindi ko maintindihan

kung bakit kailangang bilhin ng author ang tatlong libro kung may ebook na siya.
Adik much?

Pero ang dahilan talaga kung bakit hindi ko maintindihan ang movie ay dahil sa
katabi ko. Hindi

ko alam kung bakit

the moment we sit ay ang awkward na. Parang naging mas aware ako sa

presence niya sa tabi ko.Kesyo pati paghinga niya ay naririnig ko. Dahil ba sa
madilim ang

sinehan?

Nung mga first 20 minutes ng movie nanonood pa kami. Or baka siya lang kasi ako ku

nyari lang

nakatingin sa screen pero sa kanya talaga nakafocus ang tingin ko. May enjoyable
kasing tingnan

ang contour ng mukha niya. Ang mahaba niyang pilikmata, ang matangos niyang ilong,
at ang
lips niya. At kung hindi ko mapigilan ang sarili ko, baka n

apapanganga din ako habang sinusubo

niya ang popcorn. Buti pa ang popcorn nasasayaran ng mga labi niya. Laking inggit
ko sa

popcorn nun! Takte!

Ang adik mo lang Yanyan! Pati ba naman popcorn kainggitan?

Aliw na aliw ako nun sa kakapanood kay Ta

madao kaya nagulat ako nung kumuha siya ng

popcorn ko. Ubos na pala ang popcon niya. Napalingon ako nun sa kanya na hindi
naman

kailangan kasi kanina ko pa siya tinitingnan.

Nakita ko siyang ngumiti. Waaaaaahhh! Ang pogi! Tae lungs. It was one of his

rare smiles.

Yung ngiti na hindi nang aasar, yung ngiti na hindi nakakaloko. Yung ngiting
binigay niya sa

akin nung kinantahan niya ako sa may MOA nung tagalong day namin.

“Pa share ha!” Sabay akbay sa akin at kuha sa popcorn ko. Hindi ko alam kung

ano ang gusto

niyang I share ko, ang popcorn o ako. Pero hindi na ako nagreklamo kasi hindi naman
ako

madamot at willing na willing akong I share both. Hahaha.

And besides paano pa ako makakareklamo kung tumingin na ulit siya sa screen. Sus!
Mga

palu
sot mo Yanyan!

Kaya ba hindi ka rin nakareklamo when he pulled you closer to him at pinalitan ng
kamay niya

ang popcorn na hawak mo? At hindi ka rin nakareklamo nung pinasandal niya ang ulo
mo sa

balikat niya?

At lalong hindi ka nakareklamo whe

n from time to time he kisses your head?

Sinesermunan ako ni brain nung biglang may nagsalita sa movie.

‘The girl on fire.’

“The girl on fire.” I heard Tamadao said sabay halik sa ulo ko ulit. Nakakadami na
siya! Pero

sabi ko nag hin

di ako makareklamo. Baka kasi itigil niya pag nagreklamo ako.

“Si Katniss?” It was such a miracle na naalala ko ang pangalan ng bida.

“Nope. Si Yanyan.” I slightly raised my head that is leaning on his shoulders para
tingnan siya.

Me? The gir

l on fire?

Nakita ko siyang ngumiti pero hindi pa din nakatingin sa akin. Sa screen pa din
siya nakatingin.
“The first time I saw you, you were so red. Dahil siguro sa nakainom ka na. Yung
ilong mo,

pisngi, at tenga pulang pula na. I don’t kn

ow if you are aware that alcohol have that effect on

you. Plus, you are wearing that red dress. You are gorgeous and gutsy and fiery
that night. You

are the girl on fire.” Ngumiti ulit siya. Memories of that night replayed in my
head. Napangiti din

ako.

Pero biglang nag iba ang expression niya. Yung ngiti niya nag iba, parang lumungkot
din ang

mga mata niya at humigpit ang hawak niya sa kamay ko.

“Yannie…” He whispered.
“Will you give me another chance?”
Nawindang

ang buong pagkatao ko dahil sa tanong niya.

Ngayon, masisisi niyo ba ako kung bakit wala akong maintindihan sa Hunger Games?

Chapter 32.
“Ahhh…Ehhhhh… Ihhhhh….Ohhhhh….Uhhhh” Hindi ako makasagot sa tanong niya.

Nawind

ang ang buong pagkatao ko at ang lakas ng tibok ng puso ko. Bakit kasi ganun ang

tanong niya?
Akala ko ba ang mga nanliligaw ang dapat kabahan? Bakit pati ako kinakabahan? At
feeling ko

namamawis na ang kamay ko.

“Hindi mo naman kailangang sa

gutin agad.” Hindi ba? Salamat naman! Wew! Sa totoo lang kasi

hindi ko din alam ang isasagot ko. Kasi kahit sa sarili ko hindi pa ako sure. Hindi
ko pa alam

kung ready na ba akong makipagrelasyon ulit. At lalo na kay Tamadao.

“Sige manood na tayo ul

it.” Tama! Panonoorin na lang kita ulit. Wahahaha.

Natapos na yung
Hunger Games at sinabi ko na ngang wala akong naiintindihan sa pelikula. Lumabas na
kami at

naghanap ng makakainan. Pero hindi pa din maalis ang sinabi niya sa akin.

‘Will you give m

e another chance’

‘Will you give me another chance’

Parang CD na paulit ulit sa brain ko. Hindi ako mapakali kaya hidni ko rin napansin
na

napapdami ang kain ko. Basta kain alng ako ng kain. Kung hindi ko pa siya nakita na
nakatingin
sa akin, h

indi pa ako titigil sa pagkain. Kasi naman, kung makatingin naman siya wagas. Tapos

may kunting smile pa sa labi niya habang pinagmamasdan niya ako. Parang amuse na
amuse siya

sa akin.

Kunsabagay, hindi na dapat ako nagtataka kasi nakakaamuse naman t

alaga ako plus ang ganda

ko pa! Hahaha.

“Ano?” Tanong ko sa kanya habang nakataas ang kilay.

“Ngayon lang kita nakitang ganyan kadami kumain.” Nagkibit balikat lang ako tapos
sumubo

ulit. Tapos tumingin ako sa kanya. Tapos ngumiti ng tipid.

“Buntis kasi ako!” Tapos lumaki ang ngiti ko! Heheh. Take that!

“Yanyan!” Biglang lumakas ang boses niya. Nanlaki at nanlaki na din ang singkit
niyang mga

mata. Yung ibang kumakain napatingin sa amin. Akala nila ata nag aaway kami.
Napansin din

at

a niya na pingatitinginan kami ng mga tao kaya nagsorry siya sa kanila.

Naaamuse talaga ako sa reaksiyon niya about pregnancy. Kung makareact kasi eh. Kala
mo hindi

OB at hindi pa nakakita ng buntis na babae.

“What?” Painosenteng tanong ko pa.

“Anong nakakapagtaka kung mabuntis man ako. Babae

naman ako na may matris.” Hehehe.

“Will you stop it! Hindi nakakatuwa ang ganyang biro. Muntik na akong ma heart
attack nung

unang ginawa mo yan.” So inamin din niya. Wahahaha! Poor D.

Ano daw

? D? Where the hell did that come from?

“Why are you so against about me getting pregnant?” I smiled seductively at him.
Yanyan stop

it! You better stop it. You know very well that you are threading on dangerous
waters. Kung

ayaw mong malunod, stop

flirting with Tamadao and for all that is holy, stop batting your

eyelashes at him. Nasa restaurant kaya kayo.

Pwedeng gawin mo yan pagdating niyo sa condo? Wahehehehe.

Wahhhhhhh!

“It’s not that!” he said curtly. I know that he is now up

set with our conversation and he wanted

me to stop talking about it pero this is way too enjoyable para tumigil ako.
Besides, I seldom see

him this disoriented. Tapos nagbablush pa siya. This is an opportunity that I can’t
miss.

“Then why?” This time

tumingin na ako sa mukha niya tapos nagkatinginan kami. Una siyang

nagbawi ng tingin and I saw him blush deeper. Paksyet pero ang cute cute niya. His
cheeks are

pinkish as well as his nose but the hell, even his ears are pinkish! I have never
seen him blu

sh

like this.

“Bakit hindi ka makasagot?” Hays…Yanyan, I just hope that you can handle the
consequence of

your actions.

Tumingin na siya sa akin. His lips are pressed together. An indication that he is
controlling his

emotions or rather his irrit

ation and his anger.

“Okay fine! Ayaw ko lang na mabuntis ka na hindi ako ang ama!” Fuck!
Ano daw?

Natameme ako sa sinabi niya. My mouth went ajar. Nag init ang buong pagmumukha ko.
I was

caught offguard by his reply.

And my brain

is screaming, I told you so!

Bakit ang pagiging ama niya agad sa mga pinagbubuntis ko ang pinag uusapan namin?

Di ba kanina chance pa lang ang hinihingi niya?

At kung makapagisip ako ‘mga pinagbubuntis agad?’. Madami agad? Hindi ba pwede

ng isa

muna? Isa ka ding adik Yanyan eh!

I closed my mouth na kanina pa nakanganga at umiwas ng tingin nung mahimasmasan na
ako.

Dapat talaga sinunod ko na alng kanina siya. Dapat nag shut up na lang ako. Ang
tigas kasi ng

ulo ko.

Kumuha ulit

ako ng food at sinubo. Sinubo! Napapikit ako. Ibang image ang pumasok sa

braincells ko. Sheet!

Sumubo ako ng sunod sunod. At di ko alam pero napapapikit pa talaga ako habang
sumusubo

ako.
“Will you stop that!” Bigla niyang sinabi. Nagtaka naman

ako.

“Ang ano?”

“Kailangan ba talagang pumikit habang sumusubo?” Nabilaukan ako. Hindi ba pwedeng

pumikit

habang sumusubo? Di ba kailangan yun para ma feel mo ang sinusubo mo?

Ibinigay niya ang tubig sa akin. Ininom ko naman kasi nga

nauubo ako.

“Wala namang masama di ba?” Nakita ko na lang siyang nagbuntunghininga.

“Tapusin mo na nga lang ang kinakain mo!” Naiirita na talaga siya sa akin. Bakit ba

napakamainitin ang ulo nito ngayon? Kanina naman ang sweet niya sa loob ng

sinehan ah. Bakit

ngayon nagagalit na siya sa mga pinagsasabi ko.

“Wag mo nga akong madaliin. Ayaw kong nabibitin!” Pinandilatan ko siya ng mata.
Tama ba

namang apurahin ako sa pagkain? Eh kung mabilaukan ako ulit? At bakit ba siya
nagmamadali?

Pero sa pagtataka ko, bigla siyang ngumiti ng malaki. Parang pinipigilan niya ang
matawa. Ano

ang problema nito? Ang weird niya.

“Alam ko.” Ano daw? Ano daw ang alam niya? I gave him a quizzical look.
“Alam kong ayaw mong nabibitin.” Then h

is smile turned into a grin.

Nag init ulit ang mukha ko. I can almost see what’s on his mind. And I can clearly
see it’s color.

Green. Dark Green.

Inismiran ko lang siya at pinagpatuloy ang pagkain. All along nagtataka ako kung
paano napunta

oon ang aming pag uusap. Nagsimula lang naman ako sa pagbubuntis. Bakit napunta sa

pagiging bitin? Grabe! Hindi talaga ako sanay sa mga ganitong topic. Napopollute
ang inosente

kong brain! Gosh!

Kumain na lang ako habang pinapanood niya ang bawat sub

o ko hanggang sa makatapos ako at

masatisfy ang aking pagkagutom. Hahahaha. Naks ang lalim! Whew!

Pagkatapos namin magkainan, este kumain nagbayad siya siempre at lumabas na kami ng
resto.

Mga 930PM na yun at akala ko ihahatid na niya ako sa condo pe

ro hindi.

“Do you mind if mag bar muna tayo?” Ngumiti ako. Ang tagal ko na din na hindi
nakapagbar.

Namimiss ko din ang nightlife kaya natuwa ako nung nagyaya siya.
“Magpapainit?”

Inalis niya ang tingin niya sa

daan at sinulyapan ako. Parang nakita ko pa siyang umiling tapos

ngumiti. “You can say that!” Tapos bumalik ulit siya sa pagdadrive pero hindi na
maalis ang

ngiti sa mga labi niya. Adik ba si Tamadao? Bakit parang lahat ata ng sasabihin ko,
iba ang

dating

sa kanya?
Nakarating kami sa may Timog at nagpark siya sa isang bar. Dumiretso kami sa may
bar counter.

Mukhang seryoso ata siya sa pagpapainit.

“What do you want?” Tanong niya nung nakaupo na kami at nasa harap na namin ang
bartender.

“Beer muna!” I am enthusiastic. Namimiss ko talaga ang ganito. Ang amor ng bar.

He chuckled

tapos nag order

“Talagang may ‘muna’ ha. Just try not to get drunk Yannie.” Yes Doc. Your wish is
my

command. Hahaha.

“Me pa!” Di ba na mention na ni

la Krizza na hindi ako na lalasing sa dalawang bote ng Martini?

Malakas kaya ang tolerance ko sa alcohol.

Yung isang baso ko ng beer, nadagdagan ng tatlong shots ng Martini, dalawang shots
ng vodka,

at dalawang shots ng tequila but I know that I am n

ot yet drunk kasi nabibilang ko pa kung

nakailang shots na ako. Tamadao is just giving me raised eyebrow and from time to
time

pinipigilan niya ako pero siempre hindi ako papapigil.

Alam kong parang uhaw ako sa alak, but I never got to taste alcohol

nung nasa Australia ako.

Might as well, lubos lubusin ko habang andito pa ako sa Pilipinas.

“You’re still okay?” tanong ni Tamadao sa akin. Nginitian ko lang siya.

“Of course. Pero medyo mainit na!” Tapos hinubad ko ang white ¾ blazer ko reve

aling my blue

halter minidress. Nakita kong nanlaki ang mga mata niya. Pero kasi mainit talaga.
Nilagay ko sa

harap ko ang blazer and we resumed drinking. Naka tatlong shot pa ulit ako ng
Martini and I was

about to drink my fourth glass when he stopped me.

“Yannie, we came here to drink just a bit, hindi para magpakalasing okay. We better
go home.”

We? Was that plural? Eons ago, how I love to hear those plurals from him.

“Okay! But I can’t leave this bar without dancing. Let’s dance. Just one so

ng.” Hindi ko na siya

binigyan ng pagkakataon na tumanggi. Hinatak ko na siya papuntang dance floor. And

nung nasa

gitna na kami natapos ang isang kanta and was replaced by a love song. Isn’t it too
early to play

a lovesong? Pero anyway, alangan naman na u

malis kami sa dancefloor kaya I let him pull me

towards him as he encircled his arms around my waist and I put my arms on his
shoulders.
“Ang tibay mo pa rin ano?” He whispered which send shivers down my spine. His lips
is almost

touching my ear and

I can feel his warm breath on my neck. Nakakakilabot.

“Ang totoo, I am kinda dizzy. Nabigla ata ako.” I chuckled. Totoo ngang nahihilo na
ako. Dapat

dinahan dahan ko lang pala. May bukas pa naman! Hahaha.

Tumawa lang siya ng unti tapos tumahi

mik na siya. Tumahimik na din ako pero naramdaman

kong humigpit ang yakap niya sa akin and I rest my head on his shoulder.
Pagkatapos ng isang kanta, umalis na kami sa bar at inihatid na niya ako. Hindi
namin

namalayan, madaling araw na pala kami lu

mabas ng bar.

Inihatid niya ako hanggang pinto ng condo ko and I fumbled for my keys. Nung makuha
ko na,

hinarap ko na siya at nginitian siya.

“Thanks for the wonderful time Tamadao.” Tapos as usual, hinalikan ko siya sa
cheek.
“No problem.

” Ngumiti din siya sa akin but his eyes are boring into mine.

“So good morning na.” Nag iwas ako ng tingin kasi naiilang nga ako sa tingin niya.

“Bye.” Tapos tumalikod na siya. Tumalikod na din ako para buksan ang unit ko.

“Yannie…” Bago
ko pa mapihit ang doorknob, tinawag na niya ako kaya napaharap ako sa

kanya. I saw him stride towards me.

“I forgot to say good morning.” Gusto kong tumawa pero hindi ko nagawa kasi ang
seryoso ng

tingin niya sa akin.

“Good Morning Yannie.” And

he pulled me towards him and claimed my lips.

Nagulat ako. As in nagulat ako. The kiss didn’t last but it was enough. Enough para
magising at
magwala ang mga kalamnan ko.

His arms are still around me and our bodies are dangerously closer. Nag

katinginan kami, his

forehead is resting against mine. Ang lakas ng tibok ng puso ko and every fiber in
me is shouting

that, that kiss is not enough.

Nararamdaman ko ang hininga niya sa mukha ko and that ddin’t help to calm my
nerves.
Shit!

It was just a kiss.

I can even be considered as a smack pero bakit ganito ang nagiging reaksiyon ng
katawan ko.

Bakit parang nanunuyo ang lalamunan ko and why the hell can’t I stop looking at his
eyes?

When I was able to looked away from

his eyes, my eyes darted to his nose and then his lips.

Napalunok ako and I unconciously moistened my lips.

Shit! Napapmura ang utak ko.

“Shit Yannie!” Bumalik ang tingin ko sa mga mata niya and I can see different
emotions pero

may isang emoti

ons na nangingibabaw. Passion. And I am sure that that emotion are mirrored

into my eyes too.

He pulled me closer and I found both my arms resting and then encricling his neck.
A small
voice is telling me to stop it. To get inside my condo and lock t

he door but it was so small that I

can barely hear it. It is muffled by mother emotions.

And I watched as Tamadao lowered his face onto mine. Parang ang tagal because I
feel like I am

dying with anticipation and when I felt his warm lips on mine, na

papikit na alng ang mga mata

ko.

I was overwhelmed. I was… I was.. I don’t know what to say. I am lost for words. It
was a gentle

kiss pero parang hinuhugot ang buong kaluluwa ko.

I kissed him back with the same passion as his kisses. Gentle,

slow and nurturing.

But as the tension build up, our kiss becomes deeper and more passionate. Lalong
humihigpit

ang yakap niya sa akin at lalo akong nangunyapit sa leeg niya.

Ni hindi ko napansin na nakasandal na ako sa pinto ng condo ko and

he is fumbling with the

doorknob to open my condo. The moment we entered, his tongue knocked on my teeth
and I let

him in.
My heart is hammering and my brain is screaming.

OMG!
OMG!

OMG!
Is this reall

y happening?

Yes it is.
Because I even heard the click as he lock my front door.

Tatlumpu’t Tatlo

Nakatulala lang ako sa kisame ng kwarto ko. Actually kanina pa ako gising. Kanina
ko pa

tinitingnan ang dalawang butiki na

naglalandian. Kaasar! Kailangan ba pag naglandian sila sa

harapan ko? Bwisit!

Kinuha ko ang pinakamaliit na pillow sa tabi ko at ibinato sa kisame. Hindi ko
natamaan ang

dalawang malalanding butiki pero naghiwalay naman sila. Buti nga sa kanila! Hmp

Pero sana, kagabi, may nagbato din sa amin ng pillow o kaya bato para tumigil kami,
para

matauhan kami. Sana hindi nangyari ang dapat nangyari. I looked at the blanket
covering my

naked body at sa mukhang nakasubsob sa leeg ko.

I groaned.
Bakit ba kasi pagdating kay Tamadao, hindi ko mapigilan ang sarili ko? Bakit
nawawala bigla

ang lahat ng self control ko?

Tumingin ulit ako sa ceiling ng ilang seconds. Tapos bigla kong sinabunutan ang
sarili ko. Gusto

ko ding sumigaw pero h

indi ko magawa kasi nga may katabi ako sa kama. Baka kung ano ang

magising.
Oo, pinagsisihan ko ang mga nangyari kagabi. Take note ‘ang mga nangyari’. Kahi na
gaano pa

ka amazing yung nangyari kagabi, hindi dapat nangyari yun.

Nagsisisi ako

kung bakit pa ako bumalik dito sa Pilipinas, nagsisisi ako na pumayag akong

maging ‘kaibigan’ siya, nagsisisi ako kung bakit ako sumamang magmall sa kanya,
nagsisisi ako

na nilalandi ko siya, nagsisisi ako na nagpunta kami sa bar, nagsisisi ako na

uminom a

ko,

nagsisisi ako na ang takaw ko sa alak, nagsisisi ako na nagpahalik ako at hinalikan
ko sin siya,

nagsisisi ako na kinikilig ako sa mga pinaggagawa niya at NAGSISISI AKO NA MINAHAL

KO ULIT SIYA. At mas nagsisisi ako na binalewala ko ang mga signs na nah

uhulog ako ulit sa

kanya.
Paksyet!

Hindi ko naman pinagbabawalan ang sarili ko na magmahal. In fact, pwede na nga

akong

magboyfriend pero wag naman kay Tamadao. Alam ko naman kung ano ang pwede niyang

gawin sa akin. I know very well that he h

ave the capacity to destroy my spirit. Oo nakayanan ko

nung una, pero ang tanong, makakaya ko pa kaya ngayon?

Baka pag nangyari ulit yun, hindi lang luha ang iiyak ko, baka pati dugo or worse
baka mabaliw

na ako. Ayaw ko na ulit maranasan yun.

Hayssss..sana Yanyan naisipan mo yan bago ka nag offer ng friendship.

Eh kaso nga, bakit naman hindi kami pwedeng maging friend eh hindi naman talaga ako
bitter sa

kanya. Wala naman na akong hinanakit sa kanya.

Yun nga, hindi ka bitter

at wala kang hinanakit kaya nainlove ka ulit sa kanya.

Ahhhhhh! Bakit ko ba kinakausap ang sarili ko! Kita niyo na? Ngayon pa lang
nababaliw na ako!

Huhuhuhu.

I groaned out load. Nakalimutan ko ata na may katabi ako.

Kasi naramdaman ko

na lang na humigpit ang yakap niya sa akin tapos mas siniksik niya ang

mukha niya sa leeg ko. Ano ba! Nakikiliti ako sa hininga niya! Pwede bang wag
siyang
huminga?

Tapos naramdaman ko ang pagdampi ng labi niya sa leeg ko. Nanlaki ang mga mata ko
ka

sabay

ng pagdaloy ng init sa katawan ko. Ano ba yan! Ang aga aga eh. Eh ano ang gusto mo
Yanyan?

Sa gabi? Maganda naman kasi talaga pag gabi. Mas romantic at kahit magsisigaw ka,
okay lang

kasi tulog ang lahat ng tao.

Ano daw! Bakit ba yan ang pinag

iisip ko?
Yanyan maghunus dili ka! Akala ko ba nagsisisi ka?

His hands na kanina nakayakap sa may bandang tyan ko, ngayon ay umakyat sa may
dibdib ko

and he gently cupped my right breast at pinisil. Gahd!! Napalunok ako at

napasinghap ako a

napatingin sa kanya. Hindi ko alam kung paano ko nagawa ang tatlong yun at the same
time.

Multitasking ata, katulad ng ginagawa niya sa akin ngayon. His hand is busy as well
as his lips.

Takte!
Hindi siya nakadilat pero nakikita ko na parang nakan

giti siya. At alam kong gising na siya.

Kasi, may tulog bang nanghahalik at nanghahawak?

“Good Morning.” Iminulat niya ang isa niyang mata and smiled at me. Ang sarap ata
ng gising

niya ngayon?

Paanong di sasarap Yanyan? Sabihin mo nga! Grrr

rr!!!
“Ahehe!” Sabi ko na lang sabay pigil ng kamay niya na kung saan saan na
nakakarating. Lumayo

na din ako ng kunti kasi may nararamdaman akong iba pang nagigising. Juice ko po!

Akma akong tatayo kasama ang kumot nung hinawakan niya ang be

wang ko at pinahiga ako ulit

sa kama.

“Dito ka lang muna.” He said in his husky bedroom voice. Shit! Ang sexy noon!
Lalong

humigpit ang yakap niya sa akin at inamoy amoy ang buhok ko at hinalik halikan ang
ulo ko.
Waaaaa!

“Hindi ka pa ba uuwi

? Wala ka bang clinic o manganganak na pasyente? Tanghali na kaya!”

Hindi ko alam kung saan ko nakuha ang lakas na sabihin yun kasi nadidistract ako sa
mga

ginagawa niya ngayon. Oo na, parang tinataboy ko na siya, pero kailangan ko kasing
mag isip at

hindi

ko yun magagawa hangga’t andito siya.

“Yannie..let’s get married.” Sabi niya while nuzzling my neck! My whole body
stiffened. Totoo
ba ang narinig ko? Tamadao Sia just offered me marriage? I was speechless.
Nananaginip ba

siya? Or baka nagsi

slee

p talk.

Stop pretending na hindi totoo ang lahat Yanyan. Kanina siguradong sigurado ka na
gising siya

kaya wag kang magpanggap na tulog siya ngayon.

“Alam mo tanghali na, gutom lang yan.” Tumawa ako ng pilit. Sa totoo lang
kinakabahan ako

ahil sa sinabi niya. Dati nung una siyang nagpropose sobrang kinilig ako pero
ngayon
kinakabahan ako. Kinakabahan ako sa idea ng engagement. Kinakabahan ako sa idea ng
kasal.

Lalo na pag siya ang fiancee at siya ang groom.

Tiningnan niya ako ng sery

oso. Parang nainsulto pa siya sa sinabi ko. Sino ba ang hindi

maiinsulto. Nagpropose ka, tapos yun ang isasagot sayo?

“I’m serious Yanyan.” Walang kangiti ngiting sinabi niya. Tumigil na din siya sa
paghalik sa

akin at tumigil na din ang mga kamay n

iya. Baket? Wag! Wahahaha!

“Kung dahil sa nangyari kagabi, forget about it Tamadao. Matatanda na tayo to fuse
over that.” I

said casually pero sa totoo lang kinakabahan na ako. Kumunot ang noo niya.

“Hindi ako magpapakasal sayo ng dahil sa n

angyari kagabi! I am not that shallow!” Lumakas

ang boses niya. Bigla din siyang umalis sa kama at tumayo sa gilid. Nanlaki ang mga
mata ko.

Napapikit na din ako. My God!

“Then why?” Yanyan, just look at his face. Wag na wag kang titingin sa baba! Po

r dios!
“Why? Hindi mo alam kung bakit? Obvious naman! Mahal mo ako at mahal din kita.
Walang

rason kung bakit hindi tayo magpakasal. And my answer why I proposed marriage just
now is

because I love you and I want to spend my life with you.” H

indi ako makapaniwala. Nakatulala

lang ako sa kanya while he is declaring his love in front of me in all his naked
glory. Hindi ko

alam kung saan ako titingin. Sa taas ba o sa baba!

“Hindi ko ginawa ito dahil lang sa nangyari kagabi, matagal na dapa

t tayong kasal kung hindi

lang dahil sa nangyari dati. And ngayong bumalik ka na, hindi ko hahayaang hindi na
tayo
makasal. Two years is too much Yanyan. Now, if you think that, my proposal is
inappropriate, I

could again propose to you formally. I could d

o it tomorrow, just give me time to prepare…”

Teka teka teka!

“Wait a minute, kapeng mainit, Tamadao! Hindi ako bumalik sa Pilipinas para
magpakasal sayo.

At pwede ba magsuot ka muna ng damit!” Nakakadistract talaga! Hindi ako makapag

isip ng

matino

. His face becomes sour at dinampot ang boxer brief niya sa sahig at sinuot.

“Alam ko.” He looked at me seriously.

“And wala akong planong magpakasal sayo. And mali ka nung sinabi mong mahal pa
kita. What

happened last night, nadala lang ak

o and I was a bit tipsy.” Way to go Yanyan! Galing mong

magsinungaling. Apir tayo dyan. Pang OSCAR!

“And you think that I would buy that? Wag mo akong pinagloloko kasi hindi ako
manhid. At

kelan ka pa natutong magpakipot?” Ang sama ng tingin niya sa

akin. Parang gusto na niya ata

akong sakalin. Umiwas ako ng tingin.

“Siguro, simula nung marealize ko na masasaktan ka pala pag masyado kang easy to
get.

Tamadao, let’s just forget what happened last night.” Hindi siya nagsalita
pagkasabi ko nun pe

ro

alam kong nagagalit siya kasi nakakuyom ang kamao niya and he is clenching his jaw.
Matagal

niya akong tiningnan. Umiwas ako ulit ng tingin. Napapaso ako sa tingin niya.

Maya maya, nakikita ko siyang, pinulot ang mga damit niya at isinuot ang mga

yun. Pagkatapos

niyang magbihis, tumalikod na siya at lumabas ng kwarto ko.

Pinakawalan ko ang malalim na hininga nung makaalis na siya.

Tatlumpu’t

Apat

OCA’s POV

Napapansin niyo ba na sa halos lahat ng story ng author na to may POV ako?

Kung napapansin

niyo, eh di siguro narealize niyo na na hindi talaga siya makakaget over sa aking
pagiging drop

dead gorgeous. Binalik balikan ako eh. Hindi makatiis!

Kita niyo naman andito ulit ako sa story ni Tamadao at nag PPOV. Alam ko author,
mal

akas ang

tama mo sa akin kaya pagbibigyan kit

--------

TAMADAO’s POV.

Ang saya saya! Gustong gusto ko na ngang magpapapiyesta eh. Gusto kong ilibre ang
buong

Pilipinas o kaya ang buong mundo. Walang makakapantay sa kasiyahan ko ngayon.

Putang i

na!
Blag!

Sinuntok ko ang dingding ng condo ko. Masakit oo, pero walang wala ang sakit sa
kamao ko

kumpara sa nararamdaman ko ngayon. Tangna talaga!

Kanina, umalis ako sa condo ni Yanyan. Oo inaamin ko galit ako. Galit na galit ako
pero hindi s

kanya. Galit ako sa sarili ko. Galit ako dahil sa kagaguhan na ginawa ko.

Hindi ko siya masisisi

kung ayaw na niya magpakasal sa akin. Hindi ko siya masisisi kung ayaw na niya
akong

tanggapin sa buhay niya.

Umupo ako sa sofa at inihilamos ang kamay

ko sa mukha ko.

Akala ko okay na kami pagkatapos ng nangyari kagabi. Akala ko maayos na ang lahat
pero hindi

pa pala. Dahil kahit hindi niya ako sinumbatan dahil sa nangyari dati, kahit hindi
niya ako

pinagsasampal dahil sa ginawa ko sa kanya, at kahit

sinabi niyang wala na sa kanya ang lahat,

alam ko na yun ang dahilan kung bakit takot siyang magcommit sa akin. Na kahit
ramdam ko na

may feelings siya sa akin, pilit niyang tinatago, pilit niyang tinitikis kasi
nangingibabaw ang

takot niya. Takot na maul

it ang ginawa ko sa kanya dati.

Tangnang buhay!
“I was wrong when I hurt you

But did you have to hurt me too

Did you think revenge will make it better?”

Napatingin ako nung biglang bumukas ang pinto at pumasok sina Tamako, Jaysonsa at
JC.

May

bitbit silang mga plastic. Tinawagan ko kasi sila kanina at sinabi kong magbitbit
ng inumin at

pagkain.

Pero kailangan bang kumanta pagkapasok na pagkapasok sa condo ko. Tiningnan ko ng

masama

si JC. Siya kasi ang kumanta. Pero hindi niya ako pinansin.
Instead tumingin siya kay Jayson at

si Jayson naman ang kumanta habang nilalapag sa center table ang dala niyang beer.

“I don't care about the past

I just want our love to last

There's a way to bring us back together”

“I must forgive you.” Kanta ni

JC sabay hawak ng kamay ni Jayson. Nag sesecond voice si

Tamako.

“You must forgive me too.” Humarap naman si Jayson at hinawakan din ang kamay ni
JC.

Takte! Ang bading. Kung di lang ako brokenhearted piagbabatukan ko na sila.

“If we wanna try to p

ut things back

the way they used to be

'Cause there's no sense in going over and over

The same things as before

So let's not bring the past up anymore” Duet ni Jayson at ni JC, habang magkahawak
ang kamay

at nakatayo sa harap ko at nagtititigan. Nananayo a

ng balahibo ko lalao na nung nag beautiful

eyes si JC. Paksyet!!!

“Out of all the good we had

You only keep track of the bad

Though you knew I never really loved her

Didn't anyone tell you yet

That to forgive is to forget

How can you be mad if you don'

t remember.” Bigla kumanta si Tamako at tumabi sa kanilang

dalawa. Nakaharap na silang tatlo ngayon sa akin. Tapos kumanta sila ng sabay. May
pa sway

sway pa. Tapos may naseseond voice din. Langya!

“I must forgive you

You must forgive me too

If we wann

a try to put things back

the way they used to be

'Cause there's no sense in going over and over

The same things as before

So let's not bring the past up anymore” Tapos humalik si Jayson sa pisngi ni JC at
umalis. Ganun

din ang ginawa ni Tamako kaya naiwan

si JC magisa sa harap ko at mag isang kumanta. Yung

dalawa sa gilid lang at naghuhum. Pero nagulat ako nung sa second line, nagbody
wave si JC.

Napahagalpak ng tawa yung dalawa.

“I must forgive you

And you must forgive me too

It's the only thing that's l

eft

that we haven't try to do

One thing that I'm sure will work

That we haven't tried before

Let's not bring the past back anymore.” Gumigiling siya at tinapos niya ang kanta.
Yung dalawa

sa gilid hinahawakan na ang tyan sa kakatawa. Hindi ko mapigilang ng

umiti pagkatapos ng

performance nilang tatlo. Mga baliw! Takte! Sa buong araw ngayon lang ako ngumiti.
Tangina!

“Palakpakan naman dyan!” Sigaw pa ni JC. Pumalakpak naman kami.

“Siguraduhin niyo lang na walang nag video nun ha! Pag kumalat yun, Iaasassi

nate ko kayong

tatlo!” Sabay banta sa amin. Tapos umupo na siya sa tabi ko. Umupo na din ang
dalawa at

kumuha ng tig iisang beer. Alas kwatro pa lang ng hapon.

“So, anong problema mo at may meeting tayo ngayon?” Untag ni Jayson.

“I proposed to Yany

an.” Kumuha na din ako ng beer at ininom.

“Ahhh. Celebration pala to. Mali ang kanta natin. Dapat pala, Tantananan…
Tantan..tantan…..”

Sabi ni JC sabay humm nung song dapat nila.

“Tanga! Graduation song yan!” Sabay batok kay JC.

“Graduation song

ba yan? Malay ko! Di naman ako umaattend sa graduation!”

“Maliban sa graduation ni Joanne!” Sabat ni Tamadao pero binatukan siya ni JC.

“Kelan ang kasal niyo?” Iniba ni JC ang topic.

“She declined.” Uminom ako ulit ng beer. Tuwing naaalala ko

ang pagtanggi niya kanina,

naninikip ang dibdib ko. Lalo na nung sinabi niyang kalimutan na lang namin ang
nangyari.

Ganun na lang yun? Kalimutan na lang ang lahat? Sa tingin niya ganun lang yun
kadali?

“Awww!” Chorus ng tatlo.

“Bakit daw?”

“Hi

ndi na daw niya ako mahal!” Inihilamos ko ang kamay ko sa mukha ko. Masakit na
isampal

niya sa akin yun. Lalo na at alam kong di naman yun totoo pero the fact na kaya
niyang sabhin

yun sa akin ng harap harap, tangna lang pero ang sakit. Kinakarma na ata ak

o. Hindi pa ata sapat

ang karma na dalawang taon akong malungkot.

“Awwww!” Sabi ulit ni JC at Jayson.

“Naniwala ka naman?” Binalingan na ako ng kakambal ko.

“Hindi!”

“Mabuti naman. Eh bakit parang namatayan ka!?” Sa tatlo sa kanila si Tamak

o ang mas

nakakaalam ang totoong nararamdaman ko.

“May nangyari sa amin kagabi.” Mahina kong sabi. Uhhhhhhh!

“Oooooowwwwwwwwwwwwwwwwww!” Exaggerated na sabi ni JC at Jayson. Nanlalaki pa

ang mga mata. Sarap batukan ng dalawang to.

“Teka, typica

l situation. May nangyari sa inyo, nagpropose ka, she declined. Napakacommon ng

situation na yan. Ang solusyon dyan ay you just have to wait for the right time. At
magpropose

ka ulit, hindi yung kagagaling niyo lang sa ano, yun ang ibubungad mo sa kanya.”

Sabi ni JC.

“At kelan naman yung right time?” Time?

“Hintayin mo ang mag 2 weeks or a month bago ka magpropose ulit.” Sabi naman ni
Tamako.

“Tutal tol, nakapaghintay ka naman ng dalawang taon. Tapos nasimulan mo na rin ang

manligaw. Konting tii

s pa. Mabilis lang naman ang isang buwan. Malay mo papayag na siya pag

nagpropose ka ulit. Ipakita mong this time sincere ka na at di ka na magloloko.”

Huminga lang

ako ng malalim ng dahil sa sinabi ni Jayson.

“Hindi ko na mahintay ang isang buwan bago

magpropose. Babalik na siya ng Australia next

week.” Napatulala silang tatlo.

“Nakausap ko ang Mommy niya sa phone last week. Nung nasa condo niya ako at
naliligo siya.

Tumawag ang Mommy niya at sinabing na email na niya kay Yanyan ang details ng plan

e ticket

pabalik ng Australia. Hindi niya sinabi sa akin na dalawang buwan lang ang bakasyon
niya. At

matatapos ang dalawang buwan na yun next week.” Pag naaalala ko ang usapan ng Mommy
niya

kinakabahan ako. At masama ang loob ko kasi mang iiwan pala siya

hindi niya sinasabi na para

bang wala na siyang pakialam sa mararamdaman ko kung sakaling aalis siya.

“Kaya ba may nangyari sa inyo kasi gusto mo siyang hindi na umalis?”

“Hindi ko pinlano ang nangyari kagabi!” Oo hindi ko pinlano pero dahil sa nangy

ari kagabi, mas

lalong hindi ako makakapayag na aalis na lang siya bigla. Kung nung umalis siya
wala akong

pagkakataon para mapigilan siya, ngayon hindi ko papayagan na ganun ang mangyari.

“Ano ang plano mo ngayon?” Napatingin ako kay Tamako.

“Hi

ndi ko alam….basta ang alam ko…

“hi

hindi ko na makakayanan pag umalis ulit siya.” My voice broke at tumulo na ang luha
ko.

Napatulala silang tatlo sa akin. Ilang segundo din silang nakatingin lang sa akin.
Hindi ata sila

makapaniwala na umiyak ako

sa harap nila. Pero tangina lang kasi, hindi ko na mapigilan.

Kanina ko pa gustong umiyak.

“Fuck! Wag ka ngang umiyak! Para ka gago!”

Bigla na lang akong binatukan ni Tamako! Masakit!

Pero wala pa ding mas masakit sa nararamdamn ko ngayon.

OCA’s POV:
Takte! Naasar ang author. Pinutol ang POV ko. Talaga nam

----

Tatlumpu't Lima

What to do? What to do?

Think Yanyan! Think!

Tatawagan ko ba siya?
Magsosorry ba ako?

Sasabihin ko bang joke lang yung mga sinabi ko? P

ero hindi naman talaga joke yun eh. Yun

naman talaga ang nararamdaman ko. At bakit ba nakukunsensiya ako? Wala naman akong

kasalanan ah!

Wala nga ba?

Hindi nga ba kaya mo tinanggihan ang marriage proposal niya to spite him? Para
pasakitan siya

kasi

alam mo ang nararamdaman niya sayo?

Hindi ah! Hindi ako ganun! Pinanlisikan ko ng mata ang kunsensiya ko.
Pero bakit ba kasi nagiguilty ako?

Ahhhhhhhhh! Hindi! Hindi dapat ako maguilty. Tama lang ang ginawa ko. Kahit mahal
ko pa

siya, hindi ako

pwedeng padalos dalos ng desisyon. I’ve been in that situation before at ayoko na

talagang maulit ang dati. Hindi talaga kasi bagay sa kagandahan ko ang mag emote.

Tssss…

Tama yan! Hindi ka dapat maguilty Yanyan. Hindi dapat! Para sa kaayusan ng sanlib

utan, hindi

ka dapat maguilty.

Ding dong!
Napatalon ako pagkarinig ko ng doorbell. Agad agad naman akong pumuntang pintuan at
sinilip

sa peephole kung sino nasa labas pero pagkatingin ko wala naman. Nanttrip ba yun?

Ding dong!

May nagdoorbell

ulit pero nagtaka ako kasi hindi naman nagmula sa pinto ang tunog. Tapos

napatingin ako sa cellphone ko na nasa dining table. Nagbblink ito.

Ay damn! Sino ang nagpalit ng message alert tone ko? Bakit hindi na ‘You Should’ve
No’.

Huminga na lang ako ng

malalim kasi alam ko naman kung sino ang may gawa noon. Mahilig

kasi siyang kalikutin ang cellphone ko.

Pumunta na ako sa may dining at kinuha ang phone ko. May message galing kay Krizza
na

nagtatanong kung nasaan ako at nagreremind ng dinner namin bag

o ako umalis pabalik ng

Australia. Oo tama, next week babalik na ako dahil tapos na ang bakasyon ko.
Nireplayan ko na

siya at binalik sa center table ang cp.

Ding dong!

Tiningnan ko ang hawak ko na cellphone. Wala namang message.

Ding Dong!

I rolled my eyes at dumiretso sa pinto tapos agad na sumilip sa peephole. Biglang

bumilis ang

tibok ng puso ko nung makita ko si Tamadao sa labas ng pinto ko.

Papasukin ko ba? Pero bakit naman hindi? Kahit kinakabahan, binuksan ko na din ang
pinto.

“Hi!” Nakangiti siya habang sinasabi niya yun. Grabeee!! Ang gwapo mo!! Kulang na
lang

ipagsigawan ko yun. Para akong teenager na kinikilig na kinakabahan na ewan.

“Hello!” I said in a clipped, high

pitched voice. Tumaas ang kilay niya habang tumiting

in sa

akin. Halata bang nenenerbiyos ako. Pinapasok ko siya sa condo. Nakatingin lang ako
sa kanya

habang naglalakad siya papuntang living room. Casual na casual ang paglalakad niya.
Parang

rumarampa lang. Tapos umupo siya sa sofa ko na parang siya ang may

ari ng buong condo. At

home na at home? Sa tingin ko kagagaling lang niya sa clinic pero bakit dito sita
dumiretso sa

condo ko? Bahay niya ba to?

“Grabe kapagod! Ang daming nag pa IE.” Bigla niyang sabi sabay sandal sa sofa at
pumikit.

Nanlaki ang mga

mata ko at feeling ko namula ako sa sinabi niya. Kailangang sabihin yun?

Gahd!! Pwede namang nagpacheck up ah! Kailangang IE ang sabihin?

“Bakit ka andito!?” Nagtataka ako sa ikinikilos niya. Di ba siya galit sa akin? Di

ba nagwalkout

siya?

“Bumibisi

ta! Di ba lagi ko naman ginagawa yun?” Tumaas lang ang kilay ko sa sinabi niya.

Nakapikit pa din siya habang nakasandal ang ulo sa sofa. Mukha ngang pagod na pagod
siya.

Parang ang sarap niyang i

massage para mawala ang pagod niya. Una kong imamassage ang

ulo

niya, tapos ang batok, tapos pahihigain ko siya, huhubaran at imamassage ang likod
niya, ang
braso niya ang legs paakyat sa….. Napalunok ako bigla. Ano ba ang pinag iisip ko.
Feeling ko

pulang pula na ako dahil sa pinag iisip ko. Mabuti na lang at naka

pikit siya. Ang bilis p naman

niyang mag pick up ng mga ganung bagay.

“You’re right!” Nagulat ako sa bigla niyang pagsalita. Tiningnan ko pa nga baka
nakatulog na

siya at nagcsleep talk pero mukhang hindi naman siya tulog.

“Ano?”

“Tama ka. Hindi ke

syo may nangyari sa atin eh magpapakasal na agad tayo. I’m sorry sa pag

walkout ko the other day. Nadala lang ako ng emosyon.” Dumilat siya at tumingin sa
akin. Ang

seryoso ng mukha niya.

“I agree with you. Let’s just forget whatever happened last night

.” Hindi ko alam pero parang

may kumurot sa puso ko nung sinabi niya yun. But I think it’s absorb na masaktan
ako a sinabi
niya kasi ako naman ang may gusto na ganun ang gagawin. Pero bakit nasaktan ako na

nanggaling mismo sa kanya na kalimutan na ang laha

t?

Ano ba Yanyan! Yan ang gusto mo tapos kikirot ang puso mo. Ang gulo mo naman!

Tapos hindi ko alam ang isasagot ko. Para kasing ang hirap sabihin ng, ‘Tama ka!
Buti naman

narealize mo.’ At dahil wala akong masabi, nakatingin lang ako sa kanya. T

initingnan lang din

niya ako. Hinihintay ang magiging sagot ko.

“Ahm..” Damn! Ang awkward naman! Tapos nag ring ang cellphone. Laking pasasalamat
ko sa

kung sino man ang tumawag. Mabilis pa sa speed of light na kinuha ko ang cp at

enthusiasticallyanswe

red it. Ni hindi ko tiningnan kung sino ang tumatawag.

“Hello!”

‘Yanyan.’ Napatingin ako bigla sa phone. Si Mommy!

“Hi! Mother!” Ang galing talaga ng mga ina. Kahit kailan maaasahan.

‘You need to go to Vegas this Friday. You are meeting one o

f our clients there. Your father and I

can’t go because we have other appointments.’ Naku si Mommy talaga, ni hindi

nangangamusta.

And hello, Friday is two days from now. Grabe talaga si Mader.

‘I have already emailed you the details, your hotel bookin

gs and your flight itinerary.’ Dire

diretsong sabi ni Mommy.

“Mom…” Napatingin ako kay Tamadao. He is looking intently at me. Hindi ko mabasa
ang

expression niya.

“I’m really sorry to have cut off your vacation honey, Your Dad and I are really
tied

up this

week.”

“No Mom, It’s perfectly fine with me. Of course I’ll go.” Siguro nga tama na din na
ganito ang

mangyari. Hindi ko na kailangan ng maraming excuses pag sasabihin ko na babalik na

akong

Australia. Lalong lalo na sa taong nakatingin ngayon

sa akin.
Nagkausap pa kami ni Mom tapos binaba na niya ang phone. Binalik ko sa center table
and

phone and I am aware that Tamadao is not taking his eyes off me.

“Mom mo?” Hindi ko talaga ma explain ang expression niya ngayon. Umupo ako katabi
ng

upuan niya.

“Uhmmm, yes.” Siguro kailangan ko na din sabihin sa kanya na babalik na akong

Australia.

“I see.” Yumuko siya pagkasabi niya yun. Ang lungkot ng mukha niya at ayaw ko
siyang

makitang ganyan.
“Aalis ako sa Friday, Las Vegas. Busines

s trip.” Bakit ba ang hirap sabihin sa kanya? Kung kina

Krizza ko to sinasabi, nagsisigaw na ako sa excitement at naglilista na sila ng mga

pasalubong na

gusto nila. Pero bakit pag kay Tamadao ang hirap sabihin? At sa tono ko, bakit
parang

nagpapaalam pa a

ko sa kanya?

Umangat ang ulo niya at tumingin sa akin dahil sa sinabi ko. Napakaseryoso na ng
mukha niya.

“And from US, I will be heading back to Australia. Tapos na ang bakasyon ko.”
Tiningnan ko ng

mabuti ang maging reaksiyon niya. Maybe I am exp

ecting something from him. Siguro nag

eexpect ako pipigilan niya ako or something. Something that would prove that I am
still

important to him.

Sumandal ulit siya sa sofa and closed his eyes. Then he pinch the space between his
eyes and
minasahe ang eye

brows niya. Hinintay ko ang sasabihin niya kasi nga may ineexpect ako pero

hindi siya nagsasalita.

Tapos dumilat siya at tumingon ng diretso sa mga mata ko.

“Ihahatid

kita.”

Hindi ko alam kung tama ba na ito ang maramdaman ko. Pero p

agkarinig ko sa sinabi niya,

iisang emosyon lang ang naghari sa puso ko.

Disappointment.
Yes, I was disappointed and I feel like crying.

But I kept on telling myself na ito ang ginusto ko. Wala akong dapat sisihin.

Dapat kasi Yanyan pagdating k

ay Tamadao, inaapply mo ang mantra mo

Don’t expect and never assume.

Di ko alam kong ano ang maramdaman ko nung sinabi niyang ihahatid niya ako. Parang
na

disappoint ako na ewan. Maaga siyang pumunta sa condo unit ko para sunduin ako at
ihatid sa

ai
rport. At ang awkward ng atmosphere sa loob ng kotse niya. Tsss…

“Babalik ka pa ba?” Bigla niyang naitanong. Napatingin bigla ako sa kanya. Nakikita
kong

nalulungkot siya at something tugged at my heart sa nakikita kong expression sa

mata niya. May

nag u

udyok sa akin na I comfort siya and my hand is itching to caress his face. I
clenched my fist

to stop myself from doing exactly that.

“Maybe, if hindi masyadong busy sa company. Maybe I will be back in a year or after
2 years

ulit.” Tahimik kong sagot a

t nakikita kong humigpit ang hawak niya sa manibela that his

knuckles turned white.

“What will I do to make you stay?” Hindi pa din siya tumitingin sa akin. Tumahimik
lang ako

kasi hindi ko alam ang isasagot ko sa kanya.

“Nothing.” Hindi na siya ulit

nagsalita hanggang sa makarating kami sa airport. Binaba na niya

ang maliit kong suitcase at ibinigay sa valet ang susi ng kotse niya. Pumasok na
kami sa loob

pero parang ayaw kong pumasok sa departure area. A lump is starting to build up in
my chest.

Par

ang ang bigat ng feeling.

Nakatayo lang kaming dalawa sideways. Hawak niya ang handcarry baggage ko and wala
sa

aming dalawa ang nag initiate na maglakad papuntang check in area.

Tapos naramdaman kong hinawakan niya ang isang kamay ko. I feel like cr

ying. Bakit ganito?

Bakit ang bigat sa dibdib? Bakit ang hirap umalis ngayon?

Napapabuntunghininga ako, ganun

din siya.

“Mas mahirap palang nakikita kang umalis.” Sabi niya sabay buntunghininga. Please
don’t make

me cry. Pleaseeee..
“Tamadao…”

“Lal

o na at di ko alam kung babalikan mo pa ako. And it scared the hell out of me

Yanyan.”

Napatingin ako sa kanya bigla at nakita kong nakatingin din siya sa akin. Hindi ako
sanay na

ganito si Tamadao. Na maging ganito siya ka vocal about his feelings.

I w

as about to say something when I was interrupted kasi tinawag na ang flight ko.

“Ahmmm… Papasok na ako.” Tumango lang siya ang handed me my baggage. Hinawakan ko

ang baggae ng isang kamay ko kasi hawak pa din niya ang isang kamay ko at parang
ayaw

niyan

g bitawan.

“Aalis na ako.” I tugged at my hand na hawak niya pero nagulat ako nung hinila niya
ako at

hinalikan na lang bigla bigla. His lipa lingered at nabitiwan ko ang hawak kong
luggage. I kissed
him back pouring all my feelings in that kiss.

He

cupped my face and looked into my eyes.

“I love you Yannie.” Nakikita ang sincerity sa sinabi niya and my heart goes out to
him. Sa mga

oras na yun, kung magpopropose siya ulit, hindi ko na iisipin kong masasaktan pa
ulit ako. I was

so overwhelmed by my

emotions na papayag ako agad.

I was so close in saying ‘I love you too’ nung nag announce ulit. Siguro yun ang
nagpabalik sa

akin sa katinuan kaya kinuha ko agad ang baggae ko and hastily went to the boarding
area at

pumasok. Bawat hakbang ko parang ang

bigat ng mga paa ko. Paksyet this! Para namang hindi

na kami magkikita. Pero paano kung hindi na nga? Paano kung pagbalik ko may iba na
siyang

girlfriend o kaya may asawa na siya. Mapapatawad ko kaya ang sarili ko dahil hindi
ko ulit siya

tinanggap sa buh

ay ko?
Hindi ako lumingon hangga’t hindi ako makapasok. I handed my ticket and my boarding
pass at

bago naglakad lumingon ako kay Tamadao. Nakatingin pa din siya sa akin and there is
a faint

smile on his lips. Nakangiti siya pero ang lungkot ng mga mata

niya. I waved at him and he

waved at me tapos tumalikod na ako.

Parang wala ako sa sarili ko habang naglalakad ako papasok sa eroplano. Ni hindi ko
pinansin

ang pagbati ng stewardess. Dirediretso lang akong naupo sa upuan ko. Mabuti na alng
at

business c

lass ang kinuha ni Mommy kasi kukunti ang tao. I was seated beside the window.

Nilagay ko lang ang baggage ko sa overhead compartment at naupo na. I fastened my

seat belt at

isinandal ang ulo ko sa upuan at pumikit.

Hindi ko napigilan nung tumulo ang lu

ha ko. Paksyet this! Ginusto mo yan Yanyan, bakit ka

ngayon iiyak iyak! Pinahid ko agad ang luha ko. Pero may tumulo na naman ulit.
Paksyet talaga!

Bakit ayaw tumigil!? Kakagigil naman! Wala pa naman akong panyo.

“Miss bakit ka umiiyak?” Biglang may nags

alita sa tabi ko. Siguro yung katabi ko sa upuan.

Bwisit! Nakita tuloy ng ibang tao.

“:Wala kang pakialam!” Suminghot pa ako pero hindi ako tumingin sa nagsasalita
kahit ang

familiar ng boses.

“Sayang kasi ang luha mo.” Sabi pa ng pakialamero.

“Ano

ba ang pakialam mo sa luha ko? At pwede ba….”Dumilat na ako apra tingnan ang

pakialamero. Pero nanlaki lang ang mgat mata ko at umurong ang mga luha ko. Paano
naman

kasi nasa harap ko si Tamadao at nakangisi.

“Sabi ko sayo sayanga ng luha mo eh.” Nangin

giti pa siya. Ilang beses akong kumurap kasi baka

nagkakammali ako pero totoo talaga.

“Anong ginagawa mo dito?”

“Ahhh.. may ihahatid kasi ako.” The naughty smile is not leaving his lips. Wag mong
sabihin na

naloko niay ako. Umupo na siya sa tabi ko na

parang wala lang nangyari.

“Sa tingin mo ba paalisin kita ng ganun ganun na alng Yanyan? Dream on!” Sabi niya
habang

inaayos ang seatbelt niya. Tapos lumapit siya sa akin at inakbayan niya ako.

“Ano ba!” Nagualt talaga ako na andito siya ngayon katab

i ko plane.

“Oh! Pakipot ka na naman. Pagkatapos muntik ng maubos ang fluids sa katawan mo sa

kakaiyak

dahil sa akin gaganyan ganyan ka.” Ang kapal ng mukha talaga. Pero hidni ko
maexplain ang

galaka na nararamdaman ko ngayon. Lumulukso ang puso ko sa tu

wa. Nagsasummersault na ata.

Tatlumpu't Anim

“Ano yung drama mo kanina?” Sinita ko na siya perop hindi ko inaalis ang
pagkakakabya niya

sa akin.

“Ahhhh… yun ba? Yun nga. Drama lang.” Tapos kumindat siya sa akin. Napakurap ako.

“Hanggang saaan mo ak

o ihahatid?” I can sense kasi na hindi lang hanggang Vegas ang

paghahatid na to at may iba pa siyang plano.

“Uhmmmm.. let’s see. Hanggang sa dulo ng walang hanggan? O kaya, may nagsuggest na

hanggang simbahan daw. That is, kung papayag ka!”

Tatlumpu't

Pito
Chapter 37

What is more fun than having the one you love beside you on a loooonnnnng plane
trip?

What is more fun than having that loved one shower you with sweetness all
throughout the trip?

Nothing, right?

Nothing, if only that loved one

isn’t smirking all throughout the trip, reminding you na naisahan

ka niya.

Nakarating kami ng Vegas na hindi nawawala ang ngiti niya. Nakakaloko lang.
Dumiretso na

kami sa sarili naming kwarto pagkacheck in namin sa hotel dahil sa pagod.

Kinabukasan, maa

ga

akong gumising to met the client na sinasabi ni Mommy. Nag iwan lang ako ng note sa
reception
para sabihin kay Tamadao kung nasaan ako. Alangan naman na isama ko pa siya sa
meeting.

After lunch time, I already closed the deal. Ganyan ata talaga pag ma

gaganda, madaling

makakumbinsi ng mga lalaki. Hehehe.

Bumalik na ako sa hotel and I saw Tamadao na kumakain mag isa sa hotel dining.
Lumapit ako

sa kanya at umupo sa tabi niya.

“Have you eaten?” He asked while eating his salad.

“Yes. With the client.

” Binaba niya ang pagkain niya ang looked at me intently.

“Was the client a man or a woman?” Hindi ko agad sinagot ang tanong niya kasi
dumating ang

waiter para bigyan ako ng juice. Hindi ko alam kong bigla na alng ba nagbibigay ng
juice dito or

inorder
ni Tamadao.

“A man.” Sabi ko naman habang nagsisip ng juice.

“How old?” Napatingin ako bigla sa kanya. Bakit ang dami niyang tanong?

“Late thirties I guess.” Inignore ko na lang ang tono ng pananalita niya.

“Dapat sinama mo ako. Did you get the dea

l?”

“Yes. And he suggested something. How about we try their casinos later to see our
luck?” And

his queries ended and nag usap kami tungkol sa gambling. Lol. Well, life is a
gamble and I

wanted to gamble with Tamadao.

By 6PM nagdinner lang kami tapos

nagbihis at pumunta na kami sa Casino sa taas mismo ng

hotel namin. First time kong magcasino and I never thought that I would enjoy it.
Well, si

Tamadao hindi niya first time kaya tinuturuan niya ako. And the best thing about it
all is free

drinks for as

long as play. Ang saya saya di ba?

“Yannie, nakakadami ka na ng cocktail.” Naramdaman ko ang kamay niya sa likod ko at

it

automatically sent shiver down my spine lalo na at nakabackless ako.

“Ano ka ba! Libre kaya to.” Tapos nagfocus ulit ako sa slot m

achine. Nag enjoy ako kasi

nananalo ako, pero hindi pa din ako tumitigil kasi gusto ko ng jackpot. At habang
tumatagal

dumadami na din ang naiinom ko. Paano kasi ang waitress pabalik balik sa amin kasi
sabi ng

client namin kanina libre daw ang drinks as lo

ng as you play pero bigyan mo din ng tip ang

waitress kahit $1 lang. Kaya yun ang binibigay ko, kaya parang bottomless ang
cocktail namin.

Medyo nahihilo na din ako kaya nakakapit na ako sa braso ni Tamadao.

“Yan, tara na.” I giggled at tumingin sa kan

ya. Woooaahhhhh! Ang pogi talaga ng lalaking to.

Sarap kurutin ng pisngi eh.

“Teka lang okay. Isa na lang.” Dumaan ulit ang waitress at kumuha ako ng cocktail
pero hindi

nawala sa tingin ko ang masamang tingin ni Tamadao sa waitress. But I ignored it

and

ask him to

spin the machine which he did.

“Woooahhhh!” Narinig kong sinabi ni Tamadao.

“Why?” Napatingin din ako sa tiningnan niya.

“Nanalo tayo.”
“Talaga? How much?” I grinned. Hala! Lasing na ata talaga ako.

“100 thousand bucks.” Nagulat ako s

a sinabi niya at lumapit ako sa slot machine pero muntik na

akong matumba buti na lang naalalayan niya ako. Ang lakas naman ata ng tama ng
cocktail sa

akin? Nakailan na ba ako? 10? 20? 30? Baka 50 na!! Lol!

Pagkapanalo namin lumabas na kami ng casino. We

’re a hundred thousand bucks richer.

Syeeettt!!! Inalalayan niya akong pumasok sa elevator. Nakasandal siya sa wall ng

elevator at

nakasandal ako sa kanya. Tapos humarap ako sa kanya. Our bodies touched and I can
feel his

hand on my back supporting me. I l

ove the feel of his warmth on mine.

Tumingala ako sa kanya at nagkatinginan kami.

“Ano pa ba ang ibang ginagawa sa Vegas maliban sa paglalasing at pagkacasino?” I

asked him

habang nagkakatitigan kami.

“Getting married.” He said abrupty. I giggled.

“Let’s get married then.” I felt him stiffen.

Tamadao’s POV:

“Let’s get married then.” Nagulat ako sa sinabi niya. Nakainom din ako but not as
wasted as

Yanyan. All she did was giggle. Yung sinabi kong getting married it’s not
intentional. Yun

naman ta

laga ang usual na ginagawa sa Vegas and besides I was so distracted dahil
magkadikit

na ang katawan namin that I don’t know if she’s aware that she’s already pinning me
on the

elevator wall and it took all my will power not to crush her on my arms.

I nev

er thought that she would say that. Alam kong pabor sa akin ang sinabi niya but for
God’s

sake she’s drunk.

“I don’t think that a good idea.”

Gusto ko siyang pakasalan pero gusto kong nasa matino siyang

pag iisip pag kinasal kami.

“Why not? Don’t you

want to marry me?” Damn!

“Of course I want to marry you. You know that.” Umayos ka Yannie baka pagsisihan mo
ito.

“Then why won’t we get married. I wanted to marry you too. What’s stopping you? Or
rather

who?” Medyo tumaas na ang boses niya and she eye

d me suspiciously. Kinakabahan ako pag

ganyan ang tingin niya sa akin. Hanggang sa makakaya ko ayaw kong pinagdududahan
niya ako.
“Yannie, you’re not sober.”

“Says who? Now, let’s spend some money and buy that ring.” tapos pinindot niya ang
ground

floo

r. Hindi ko alam kung saan siya kumuha ng lakas pero siya na ang humihila sa akin
palabas

ng ground floor at pumasok kami sa isang jewellry store sa loob din ng hotel.
Siguro nga hindi

na siya lasing kasi nakakalakad na siya ng maayos. Pero hindi pa rin ak

o makapaniwala na

ginagawa namin to.

Hindi naman ito ang plano ko. Sa Australia pa ako magpapaalam sa parents niya at
doon pa ako

magpopropose ulit. I have never expected or planned this.

“Yanyan.”

“What? Do you want to marry me or not!?” Mapipikot n

a ba ako?
“Of course I do.” Ngumiti siya and tinuro ang singsing na gusto niya. She bought an
engagement

ring and a pair of wedding rings tapos binayaran ko na. Nagtanong na din siya kung
saan pwede

magpakasal na tinuro naman ng saleslady. And to add to

their hospitality, hinatid pa kami mismo

sa venue using the hotel’s limousine.

And our wedding is as fast as a drive thru dahil yun talaga ang tawag sa kasal na
yun. The hotel

personnel and the limousine driver serves as our witness and we didn’t even ge

t out of the limo.

Binuksan lang ang top and right there kinasal kami.

But all my doubts about this drive thru wedding was gone the moment she said ‘I
do’. Mahal ko

ang babaeng to and I am willing to do whatever she wishes. How weird and eccentric
it mig

ht be.

Because that’s what she is. She is never ordinary.

Hinatid kami ulit sa hotel and we’ve been upgraded to a honeymoon suite. Tahimik
siya nung

nakasakay na kami sa elevator as if thinking on something.

Tahimik din ako kasi inaabsorb ko pa ang lah

at ng bagay. Parang ang hirap paniwalaan na kasal

na kami. Just like that. Tama nga atang hinatid ko siya hanggang simbahan pero
hindi naman

simbahan ang pinuntahan namin.

Hawak ko ang kamay niya all throughout hanggang sa makarating kami sa harap ng kwa

rto

namin. I opened the door and led her inside. Tahimik pa din siya.

“Nagpakasal nga tayo.” Bigla niyang sinabi.

“Yes we did.” I pulled her towards me and cupped her face. She encircled her arms
on my

shoulders and we look at each other.

“I love you

Mrs. Tamadao Sia.” I saw her closed her eyes as I lowered my head and claimed her
lips. She always taste like honey and I can’t get enough of her.

I nibbled her lower lip and she moaned. Her moans are like music to my ears.
Isinandal ko siya

sa likod

ng pinto and continued kissing her. She is grabbing my hair and pulling my hair so
I

deepened the kiss. I knocked my tongue on her teeth and she willingly opened her
mouth to

welcome me. We both moan as our tongue touched.

I can feel the tightening of my

erection on my boxers and I pulled her closer making her feel how

much I wanted her. Napasinghap siya when she felt it.

I wanted to take her right there and then but I control myself. My hand wandered on
top of her

breast and I massaged it and I was rew

arded by her moans.

Hindi ko na macontrol ang sarili ko. Lust, Desire for my wife overcomed me. My
mouth

travelled from her lips to her neck. She inclined it to give me more access.

I was intoxicated by

her smell. Nakakalasing.

“D…” My heart jumped sa

narinig ko sa kanya. Unang beses kong narinig yun sa kanya simula

nung bumalik siya.

“Baby…” Binaba ko ang damit niya while kissing her neck and I started planting
kisses on every

skin that is revealed habang hinuhubad ko ang damit niya until it falls o

n the ground. She’s not

wearing a bra!

I looked at her in amazement. She is so beautiful and breathtaking and she is mine.

Nakasandal pa din siya sa pinto and I am still pinning her. I fumbled for her
breast but but still its

not enough. My face lowere

d and my lips captured one of her peak.

Damn! This is too much. Binuhat ko siya papunta sa bedroom. Nakita ko pa ang
complimentary

champagne na nasa center table ng sala ng honeymoon suite. Ba’t ba ang laki ng
kwartong to?

Pumasok na ako sa kwarto

at ni

hindi ko man lang binuksan ang ilaw. Mabuti na lang at

pumapasok ang ilaw mula sa sala kaya nakikita ko ang dinadaanan ko.

Nung makarating na kami sa kama I lowered her gently and I started getting off my
clothes

leaving nothing behind. Pagkatapos kong

maghubad, I joined her in bed but she is not stirring,

her breathing are even and…..

she’s asleep.
I looked at her sprawled across the bed wearing almost nothing and then I looked at
myself and I

groaned.

And I groaned again.

Tapos humiga na lang a

ko sa tabi niya at pinilit na pinakalma ang sarili ko. Damn!

Ang sakit nito!

Napatingin ako ulit sa natutulog kong asawa pero binawi ko agad ang tingin ko.

Ahhh. Fuck!

Agad akong tumayo at kinumutan siya.

Pagkatapos dumiretso ako sa banyo.

I kn

ow that I am lucky na binigyan niya ako ng isa pang pagkakataon.

I also know that I am lucky na ako ang minahal niya.

I am lucky that she returned and she didn’t completely left me.

And most importantly,

I am lucky that she is now my wife.

I am

lucky indeed.

MaPALAD talaga ako.

Kabanata 38

Uhhhhhhhh…Shit! Masakit sa ulo! Nasobrahan ata ako ng inom kagabi! Grabe ang sarap
kasi ng

cocktail nila dun at libre yun ha! Whew!

Minasahe ko ang ulo ko para mawala ang sakit kahit kunti at

saka nag stretch. Syeeeet! Ang

sarap mag stretch. Kung di lang masakit ang ulo ko, matutulog ako ulit.

Tumagilid ako at hinug ang unan sa tabi ko.

O___O

Unan?
Napatingin ako sa gilid ko.

What the fuck! Unan!?

Kailan pa naging mus

cles ang unan? Napalunok ako at tiningnan ang katabi ko. Syeeettt! Ang

pogi lang! Nakabalot siya ng kumot hanggang leeg and I must have really done a very
good deed

in my past life na makasama ko siya sa iisang kumot. Nakatingin ako sa kanya nung
bigla siy

ang

gumalaw and his hand landed on one of my naked chest and he nozzled my neck.
Napasinghap

ako.

Double Shit! Sa dami ng paglalandingan bakit doon pa? And naked chest? Why is my
chest
naked?

Holy Shit!

Did we….

Did we…

Did we use prote

ction? Ughhhhhhhh!
Napalo ko ang sumasakit ko na ulo.

Bakit wala akong maalala?

Is it intense?

Did I come?

Why can’t I remember it?

Sayang!!

I groaned out loud.

“Kainis naman! Bakit di ko man lang maalala!” Wala sa isip n

a naibulalas ko.

Upon realizing na napalakas ang pagkakasabi ko nun, I covered my mouth and looked
at
Tamadao to check kung nagising siya. And yes, nagising nga siya.

He opened his other eye and then the other one and he smiled.

I felt like melt

ing. Ke aga aga

nagpapacute. My God! Baka hindi ko mapigilan ang sarili ko at alalahanin ko ang

kagabi!

“Good Morning, Yannie.” He shifted his weight and kissed me briefly. Feeling ko
namula ako at

nawala ang hangover ko. May ganun? Nakakwala ng hangov

er ang halik niya? Talaga? Isa pa

nga! Medyo masakit pa ng kunti ang ulo ko. Wahahaha.

“Uhmmm..Tamadao did we….did we…?” Ano ba! Bat nahihiya pa ako magtanong?
“Yes.” Sabi niya habang nakayakap pa din sa akin. Nakahinga ako ng maluwag. Salamat
nam

an

at safe sex pala ang ginawa namin.

“Salamat naman at nagcondom ka. Whew!” Napatingin siya sa akin.

“Baby, I didn’t use a condom.” Nanlaki ulit ang mga mata ko.

“So
we’d have unprotected sex?” Shit! Kelan pa siya naging careless? To think

na ob gyne

siya!

“We didn’t.” Mas lalo akong naguluhan.Tapos tiningnan ko siya.

“You mean….?” Awwww. Epekto ba ng hangover ang pagiging slow?

“We didn’t do it.” Dinig na dinig ko ang pagkadismaya sa boses niya not to mention
na

nagrereflect d

in sa mukha niya. Eh bakit nakahubad ako at pati siya? Then saka ko napansin na

nakaundies pa ako. Siya kaya nakaboxers pa din? Tingnan ko kaya? What do you think?
Papasok

lang ako sa kumot saka sisilipin ko lang. Promise saglit lang to! Hahaha!
“Why?”

Hindi ko napigilang itanong. Eh sa curious ako kung bakit walang nangyari eh.

“You are so drunk that you slept on me.” Gosh! Kawawa naman siya. Pero at least
wala akong

namiss. Bwahahaha.

“Eh ano yung yes na sinabi mo?”

Bakit nga ba siya nag yes.

“Yes, we did get married.” He said casually.

Talaga? Nagpakasal kami? Weh? Di nga? Hehe.

Di nga?

Di nga!

Di nga!!!
“WHAT!!” Napabalikwas ako ng bangon at napaupo sa kama sabay tingin sa kamay ko.
And

indeed, there is a ring on my

ring finger. Nanlalaki ang mga mata ko. How did it happen?

Napatingin ako sa singsing tapos tumingin ako kay Tamadao who is gaping at me.
Bakit pati siya

mukhang shock? Di din niya alam na kinasal kami? Impossible naman. Nakita ko siyang

lumunok and t

hen I arealize kung saan siya nakatingin. He is looking at my bare chest. Napahiga

ulit ako sa kama at nagkumot!

Shit! Nakalimutan kong half naked ako. Langya! Nag iinit ang mukha ko. Nakatingin
lang ako sa

ceiling. Hindi ako tumitingin kay Tamadao. A

no ba tong napasukan ko? Oo nga at mahal ko ang

taong to pero hindi pa ako ready magpakasal sa kanya. Kung ready na ako eh di sana
umoo na
ako nung nagpropose siya last time. Kaya nga hindi ako pumayag kasi hindi ako sure
kung may

tiwala na ako ulit sa kan

ya. Tapos ngayon kasal na kami?

Bakit kami nakasal eh lasing ako? Ahhhhhh! Lalo atang sumakit ang ulo ko.

“Bakit at paano tayo nakasal?” Mahina kong tanong.

“You ask me to marry you.” Napatingin ako sa kanya bigla. Ako ang nagyaya? What

the!!

Hinilot ko ulit ang ulo ko. Uggggghhh!

“I did that!?” I shrieked again. “My God! My God! My God!” Napatingin ako ulit sa
singsing at

kay Tamadao.

Nag iba na ang mukha niya. He is observing my reaction at hindi ko nagugustuhan ang

expression niya

. Parang malungkot na ewan. Hindi ko tuloy alam kung magagalit ba ako or

magiguilty.

“Is it so bad marrying me?” Yan na Yanyan. Nagtanong na.

“Yes…ahmmmm…no! Yes…shit! Tamadao, it’s just that, I am not yet ready to marry you.
I

mean… hindi pa ako

ready na magpakasal. I am not even sure if it’s you that I wanted for a

husband.” I blurted out without even thinking. Eh yun naman talaga ang nasa isip
ko. Oo

inaamin ko mahal ko siya pero hindi naman sapat yun para magdecide akong magpakasal
agad

sa kan

ya. Kung dati sure ako nung una siyang nagpropose ngayon hindi na. I mean, that was
2

years ago. Madami na ang nagbago. Oo mahal ko si Tamadao and maybe mahal din niya
ako

pero hindi yun eh. Hindi na ako naniniwala na kesyo nagmamahalan ang dalawang tao
eh

magpapakasal na kaagad. Madaming factor ang kailangang i

consider. I wanted a husband who

is faithful. Na kahit mawala ako ng isang dekada eh ako pa din ang mamahalin. Hindi
yung

kunting lingat ko lang ay may kalandian na kaagad. Eh ang landi landi kaya n

i Tamadao!

Oo nga na these past few months sa akin nakafocus ang attention niya pero rason na
ba yun para

magpakasal ako agad sa kanya? Malay ko ba kung may tinatagong gf to at hindi pa

nagsusurface?
Nakita ko ang hurt sa mukha niya. Ay shit! We a

re both naked in one bed, covered by one

blanket and here we are discussing these things.

“Tamadao…” gusto kong magexplain kasi nagiguilty ako sa sinabi ko. Pero wala akong
maisip

na sabihin to justify yung kakasabi ko lang. Ang hirap naman nito.

Ang tahimik naming dalawa. Ang awkward lang.

Tapos parang may narinig akong nag uusap sa labas.

“Ma’am you just can’t…”

“Why can’t I enter? Why is my daughter in a honeymoon suite? I paid for her
accomodation in a

suite not in a honeymoon suit

e.”

Woahhhh! Boses yun ni Mommy!

Si Mommy! Ano ang ginagawa niya dito sa Vegas?

Bago pa ako makakilos, bumukas na ang pinto ng bedroom.

“Mommy!” I clung to the blanket.

“Yanyan!”
Nakita ko si Mommy sa tabi ni Daddy.

Both

of them nanlalaki ang mga mata at namumutla.

Tatlumpu't Siyam

“Yanyan!” Ohhh my!!

“Both of you, get dress. We’ll be waiting outside.” Sabi ni Daddy na seryosong

seryoso.

Napatingin ako ulit kay Tamadao tapos ginulo ang buhok ko. Aaarrrggghh!
“It’

s okay.” Sabi niya sabay tayo sa kama at pumunta siya sa closet at nagsimulang
magbihis.

Paano niyang nasabing okay lang ang lahat? I woke up married to him and worst
naabutan pa

kami nila Mommy at Daddy sa ganitong sitwasyon. Paano maging okay ang lahat?

Ohh

Ghhaaad!!!

“Okay? Paano mo nasabing okay lang ang lahat? Anong sasabihin ko kina Mommy?”
Tumayo

na din ako pero this time bitbit ko na ang kumot at kumuha na din ng damit. Grabe
naman ang

customer service dito pati damit namin nilagay na sa closet.

“Tell them the truth. Tell them that we’re married.” Napakacasual ng pagkakasabi
niya nun. Na

parang wala lang lahat.

“We’re married dahil sa kalasingan ko? The truth na paggising ko ni hindi ko alam
na ikinasal na

ako? Na nagpakasal ako sa hindi

ko boyfriend?” Tiningnan niya ako, ang seryoso ng mukha

niya.

“Was it so bad marrying me Yanyan?” Hindi ako nakapagsalita. Ano ang gusto niyang
isagot

ko? Okay fine! Kinasal na kami. Dapat ba akong magpapiyesta? I always take things
lightly. Ni

hindi

ko iniisip ang mga problema because I have a sunny disposition pero ibang usapan na
ang

pagpapakasal.

Isipin niyo na ang plastic plastic ko at ang dami kong arte sa katawan kasi mahal
ko ang tao pero

bakit ayaw ko na kasal kami at nag iinarte ako ngay

on?
Ano pa nga ba ang mahihiling ko? Ang

gwapo niya, mayaman, isang doctor at ang importante mahal ko siya at mahal niya
ako. Di ba

perfect na? AT mas pinaperfect kasi kasal na kami. I am wearing his ring, I an
having his name.

Pero..the fuck, tama bang

pagpakasal dahil sa mga rason na yun? Tama bang magpakasal kahit

punong puno ng pag aalinlangan ang puso mo? Mali bang manigurado ako? Mali bang
dapat

wala na akong doubts

sa kanya bago man lang kami ikasal? Mali bang matakot na masaktan

ulit?

Tapos

sasabihin niya na okay lang? Oo nga hindi ko siya sinisisi at kasalanan ko kung
bakit

nakasal kami. Ako na ang nag initiate at hindi ko siya pwedeng sisihin. At oo nga,
at

subconciously siguro yan ang kagustuhan ko. Ang makasal sa kanya pero hindi lang
kas

i maalis

sa puso ang takot. Oo mahal ko siya at natatakot ako sa pagmamahal na yun. Na baka
mahalin ko

ulit siya ng sobra sobra at kapag iniwan niya ako, hindi ko na kayang ibangon ang
sarili ko.

Ayoko ng ganitong feeling. Ayokong maging emo. Ayoko ng

madrama pero bakit nagdadrama

ako ngayon!? Aarrggghhh. Ihihilamos ko sana ang kamay ko sa mukha ko nung makita ko
ang

singsing sa kamay ko. I grimaced.

Pagkatapos naming magbihis, sabay kaming lumabas sa kwarto at nakita ko sina Mommy
at

Daddy na nak

aupo sa sofa. Napakaseryoso ng mukha nila. Ohhh siyet! Kelan ko ba sila huling

nakita na ganyan kaseryoso? Was it the time na pinili kong bumalik sa Pilipinas at
iwan sila sa

Australia? Matagal na din yun. Teenager pa lang ako.

“Juleanne!” Patay! Syet

! Damn!
Hindi pa nga kami nakaupo yan na agad ang salubong sa amin

ni Daddy.

“Hi Dad! Hi Mom! Good to see you here. Did you have your breakfast?” Ang laki ng
ngisi ko.

“Explain to us what we just saw. The last time we talked Juleanne, you said t

hat you don’t have a

boyfriend and now we found you on a honeymoon suite with that guy? What is going
on?” pati si

Mommy galit na din. Huhuhu!

“Mom, Dad, it’s not what you think it is…we’re…” We’re what? Ano ang sasabihin ko?

Napatingin ako kay Tamadao

.
“Ma’am, Sir, Yanyan and I just got married.” Nanlaki ang mga mata ko na napatingin
sa kanya

and ganun din ang parents ko and then their eyes shifted on my fingers na nakalagay
sa lap ko at

sa kamay din ni Tamadao.

“You got married without infor

ming us Juleanne?” May hinanakit sa boses ni Mommy. Sino ba

ang magulang ang hindi maghinanakit kung malaman mo na nagpakasal ang kaisa isang
anak mo

ng di mo malalaman?

“Ma’am, Sir…” Sabi ni Tamadao. Pero hindi niya natapos ang sinabi niya kasi tumayo

bigla si

Daddy at tumingin sa kanya.

“Let’s talk young man. Follow me. And dear, talk to your daughter” Sabi ni Dad kay
Mom.

What the hell! And now I am only my mother’s daughter. Naglakad na si Dad at
sumunod naman

si Tamadao. Parang wala lang sa kan

ya ang mga nangyayari samantalang parang bibitayin na

ako.

“Mom…” Ahuhuhu

“You disappointed me Juleanne.” Sabi pa ni Mommy na pailing iling. I am so dead

talaga.

“Mom, it was just a spur of the moment, drunken, out of the mind decision. I was
dru

nk and so is

he, and when we woke up we found ourselves in that bed. We’ll get a divorce as soon
as we can”

I was blabbering while saying that.

Tumaas ang kilay ni Mommy.

“Don’t tell me you just met that guy here.” May pakiramdam akong sasabunutan

ako ni Mommy

pag sinabi kong uu.

“Of course not Mom. You know me better than that. I met him in the Philippines.
She’s the

brother of Krizza’s husband. Twin actually. I’ve known him even before I went back
to

Australia.” Lalong tumaas ang kilay niya.

“What’s his name?” Ito ang tinatawag na ginigisa. At kahit ayaw kong magisa, wala
akong

magagawa kasi huling huli ako.

“Tamadao. Tamadao Sia.” My Mom just nodded na parang may naalala na kung ano.

“Do you have a relationship? Are you two togeth

er?” Ganito ba talaga ang mga nanay?

Masyadong mausisa?

“No Mom. We’re just

--

friends.” Tiningnan niya ako sa mga mata. Umiwas ako ng tingin. Hidni

ako makatingin kay Mommy.

“Is he the reason why you went back to Australia?” Hindi ako makasagot. Y
umuko lang ako.

Alangan naman na magsinungaling ako. Pero hindi ko rin kayang sabihin sa kanya ang
totoo. “

Don’t lie to me Yanyan. You think we didn’t notice that you are spaced out whenever
you are

alone? We are still your parents and we of all people kn

ow how you feel.” Lalo akong napayuko

tapos bigla akong napatingin kay Mom.

“Mom, we’re getting a divorce.” Pero natigil ako sa pagsasalita ko nung marinig ko
ang malakas,

puno ng awtoridad, at sobrang seryoso na boses ng haligi ng aming tahanan.

“Juleanne, divorce is not an option in our family. You very well know how our
family, from your

great

great grand parents value the sanctity of marriage. I don’t care how you two end up
being

married. You made that decision you have to live with it.” Dad

said with finality.

“But Dad….”

“You dare break that tradition Juleanne?” Fuck! Parang umurong ang dila ko sa klase
ng tingin

sa akin ni Daddy. Akala ko ba Daddy’s girl ako? Siya pa nga ang nakipaglaban kay
mommy

nung pinili kong bumalik ng Pilipina

s para doon mag aral. He is always supportive of me

because I am his only baby girl but how come he is acting like this?

“You both work it out. And divorce is not an option Juleanne. Let’s go dear, the
two of them

need to talk.” Tapos umalis na sila s

a suite namin. Pagkasara na pagkasara ng pinto, humarap

ako kay Tamadao. Napakapassive ng expression niya. Hindi ko mabasa.

Ano ang pinag

-

usapan nila ni Daddy. Bakit nagdecide si Dad ng ganun? Ano ang mga

pinagsasabi niya?

“What did you tell him?”

Mahina kong sabi.

“The truth.” Sabi lang niya tapos tinalikuran na ako at bumalik na sa loob ng
kwarto.

Hindi ako makapaniwala.

Tamadao just walk out on me.

Kabanata Apatnapu

Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Hindi pa din ako ki

nakausap ni Tamadao. Nung

pumasok ako sa kwarto lumabas siya tapos mga dalawnag oras din siyang nawala. Akala
ko nga

magpapaiwan na siya dito sa Vegas kasi babalik na kami dapat sa Maynila. Pero
bumalik siya

after 2 hours at niligpit ang gamit niya. Habang

ginagawa niya yun hindi pa din niya ako

kinakausap at hindi na talaga ako mapakali.

Patingin tingin ako sa kanya habang nagliligpit ako at habang nagliligpit din siya.
At nung hindi ko na matiis ang sitwasyon, agad kong isinara ang bag ko at tum

ayo para lumabas

ng room. Oo gusto kong magkausap kami pero hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko.

Naguguluhan talaga ako. Pero in part nagiguilty ako sa ginawa ko sa kanya. Ayyy
naman! Fuck

this! Nagiging emo na naman ako. Ginulo ko na lang ang buhok ko

at naglakad papuntang pinto.

Pero bago pa ako makarating. May humawak na sa braso ko. Hindi ko na kailangang
manghula

kung sino kasi dalawa lang naman kami dito sa kwarto. Napatigil ako sa paghakbang
at

lumingon sa kanya. Pero bago ko ginawa yun humin

ga muna ako ng malalim.

“3 months.” Sabi niya sa akin. My brows furrowed. Anong 3 months ang pinagsasabi
niya?
“Just 3 months Yannie.” Nakahawak pa din ang kamay niya sa braso ko tapos yung
isang kamay

niya nagkamot sa batok niya.

“Kung natat

agalan ka sa 3 months, make that 2 months. I’m aminable to that.” Lalong kumunot

ang noo ko. Hindi ko kasi maintindihan.

“Anong 2 months and 3 months Tamadao?” Umiwas ako sa tingin niya. Para kasi akong

malulunod sa tingin niya sa akin ngayon. At isa p

a ayaw kong makita ang lungkot sa mga mata

niyang cute.

“I know how you feel about this marriage. I know your doubts about me, I know that
you are
shocked. Hindi kita masisisi. Lumabas ako kanina to think things over. Ayokong
magdesisyon,

na hindi mun

a pinag iisipan ang lahat. I don’t want to talk to you when I’m that mad. I must

admit na nagalit ako sa reaksiyon mo. I was mad and hurt na gusto mo na agad na
magdivorce

tayo ni wala pang 12 hours tayong kasal. But I understand how you feel. That’s why
I

’m asking

for 2 to 3 months from you. Let’s try to make this marriage work. Even for just 2
months. Please

Yannie.” Napatulala lang ako sa kanya. Napatulala ako sa sakit na nakikita ko sa

mukha niya at

napatulala ako because Tamadao Sia is practically begg

ing me to give him a chance. Kulang na

lang lumuhod siya sa harap ko, pero paabutin ko pa ba sa puntong iyon?

“Ayokong magsasama tayo just because sinabi ng Daddy mo. I don’t want to bind you
to

tradition. Ayokong napipilitan ka lang na pakisamahan ako

dahil magagalit ang parents mo. I

want you to stay married to me because you want to.” Nakatingin lang ako sa kanya.
Naninikip

ang dibdib ko kasi ramdam ko na nahihirapan siya. Sobra sobra ko na ba siyang

nasasaktan.
“Yannie, just give me this two mo

nths to prove to you na hindi na kita sasaktan ulit.” Oh my

God! Wag kang umiyak sa harap ko at baka hindi lang dalawang buwan ang ibibigay ko
sayo.

Nakikita ko na namumula ang pisngi niya and his eyes are watery. Ilang beses din
siya lumunok

siguro para p

igilan ang emosyon niya.

“Tamadao…” Pero hindi niya ako pinasalita.

“If in those two months, we didn’t work out and hindi mo pa rin ako mahal, at may
doubts ka pa

din sa akin then ako mismo ang magpaprocess ang divorce papers natin.” Anong pin

agsasabi

niyang hindi ko siya mahal? Did he really think that way? Sapakin ko kaya siya?
Pero hindi ko

yun magawa kasi seryoso siya eh.

“Yanyan, during those months I’ll do everything to make you fall for me again. I'll
make you

love me more than y

ou love me before. That you will have no choice but to fall for me head over

heels all over again and this time I will not make the same mistake.” Sa tingin ko
pulang pula

ako sa sinabi niya. I was overwhelmed by what he just said. Parang nagdeclare siya
n

a ibibigay

niya ang buong mundo sa akin. His voice is full of conviction.

His eyes full of promises.

“Okay.” Sinabi ko yun bago pa magbago ang isip ko at dumugin na naman ang ng
sangkatutak

na doubts.

“Okay?” Parang hindi pa siya maka

paniwala sa narinig niya. Pero nanlalaki ang singkit niyang

mata.
“Okay, Let’s make this marriage work.” Sabi ko na nakangiti. Natulala siya.
Sinasabi ko na nga

ba at lethal talaga ang ngiti ko. Ngumiti ako lalo pero nagulat ako nung bigla na
lang niy

a akong

niyakap. Yung yakap na parang di na ako makahinga. Yumakap na din ako siempre para
libre

tsansing. Pero hindi ko alam kung bakit parang naiiyak ako.

It’s like a huge weight was lifted off from my heart. A tear fell from my eyes pero
nakangiti

ako.

Ang saya ko. Ang saya saya ko.

“You will not regret this Yannie.” He said while kissing the top of my head tapos
niyakap ulit

ako ng mahigpit.
“I hope so. Yan ang nasa isip ko pero hindi ko sinabi yun because I don’t want to
ruin the

moment.

And siguro namn he deserve to be given a second chance.

“I know D. I know.” Nilayo niya ako kunti sa kanya and hinawakan niya ang dalawang
balikat

ko.

“You called me D again.” Napatawa naman ako ng mahina sa sinabi niya. Pati ba yun
napansin

niya

?
“Of course.”

Tapos niyakap niya ulit ako. Niyakap ko din siya. Tapos nagyakapan kami.

Promise nagyakapan lang talaga kami.

Promise.

Apatnapu't Isa

“What!!?” Napatingin ako sa kanya bigla. Kumakain kasi kami ng breakfast

or rather ako l

ang
pala ang kumakain kasi nung tumingin ako sa kanya nakita kung nakatitig lang siya
sa akin tapos

nakangiti. At hindi basta basta ngiti ang ginagawa niya. He have this creepy smile
on his face.

“Bakit ang ganda mo?”

Muntik na akong mabilaukan sa tan

ong niya. Feeling ko namula ako

from roots to tips. Kelan ba ako masasanay? Habang tumatagal lumalala siya. Simula
nung

bumalik kami galing Las Vegas naging ganyan na siya. At magdadalawang buwan na
kaming

‘kasal’ at ngayon nga dito na siya nakatira sa con

do ko. Dapat di ba sa condo niya ako titira?

Pero kasi ayaw ko dun kasi panlalaki ang style. Mas hamak naman na mas maganda ang
condo

ko.

Nung makarecover na ako sa pagkagulat, I batted my eyelashes, flipped my hair and

demurely

smiled at him. Napakura

p siya sa ginawa ko. Parang adik to, kung makareact parang hindi niya

ako inaaraw araw. Araw araw nilalandi at araw araw pinapakitaan ng abs. Yun lang
talaga,

promise. Hahaha.

“Siyempre ganun talaga.” Tapos isinawsaw ko sa asin ang mangga at nilagyan n

g bagoong. Tae!

Ang sarap naman. Napatingin lang siya sa akin.

“Hindi ka ba mangangasim dyan? Ang aga aga yan ang kinakain mo? At saan ka ba
nakakuha

niyan?” Ngumiwi ako sa asim. Pero ang sarap talaga. Ang tagal ko

nang hindi nakakain niyo.

“Hindi

yan. Kumain na din naman ako kanina. Tsaka dala ni Manang kaya natakam ako. Ang
sarap, gusto mo?” Inalok ko pa siya pero umiling lang siya tapos tiningnan ako ng
mabuti.

Lalong sumingkit pa ang singkit niyang mga mata.

“Are you pregnant Yannie?” Kahit

naniningkit ang mga mata ni Doc, hindi maikakaila ang saya

sa mukha niya nung sinabi niya yun. Bumuntong hininga ako.

“Hindi ah! Kakatapos lang ng mens ko. Alam mo naman yun di ba?” May maitatago ba
ako kung

ang asawa ko ay isang OB gyne? Siempre wala

“Sigurado ka? Tara I checheck natin.” Tinaasan ko lang siya ng kilay. Ayaw ko ngang
tumayo sa

mesa. Hindi ko pa ubos ang mangga.

“Paanong check? IE?” Gusto ko nang tumawa. Mahihilig ba talagang mag IE ang mga
doctor?

Specifically OB Gyne? At baki

t sinabi nilang masakit daw ang IE, sa akin hindi naman.

Wahahaha.

“PT muna tapos IE.” Sabi niya pero nagniningning ang mga mata. Sabay kindat. Napa
ooohhh na

lang ako ng walang sound. Kulang na lang isigaw niyang, I know what you’re thinking
Yanyan

an

d I like it. Ampupu!

“Umayos ka nga D. At wala ka bang planong magtrabaho ngayon? Paano mo ako bubuhayin

kung ako na lang ang tintrabaho mo?” Adik talaga yan. Ayaw ata akong mawala sa
paningin

niya. Kulang na lang palitan ko ang secretary niya kasi gus

to niya pag nasa clinic siya, nasa

clinic din ako. Kung ayaw ko namang sumama, mas gusto pa niya sa bahay.

“Kaya naman kitang buhayin kahit di ako magclinic. Magtitinda na lang ako sa
divisoria.”

Natatandaan niyo ang store niya ng mga stuff toys sa div

isoria? Hindi ko talaga akalain na may

store sila doon. Pero alam ko din naman na totoo yung sinasabi niya kasi nga may
iba pa silang

business na si Tamako ang nagmamanage dahil ang rason niya dati sa akin nung bago
pa lang

kami, bakit niya daw itatago ang

kakisigan niya sa likod ng office desk kung pwede namang

ipangalandakan niya sa harap ng doctor’s table. Makasagot lang di ba? Playoboy na

playboy ang

dating.

At tinanong ko din siya dati kung bakit pinili niya ang maging OB pwede namang

Neuro, or Cardio

, or Pedia o kahit ano, at ito ang sagot niya…

‘Hahahaha. Tara sabay tayong maligo.’ What the eff di ba?

“Umayos ka nga. At di ba nga nanganak yung isang patient mo? Kailangan mong i

check yun.

Kaya maligo ka na.” Ang kulit naman kasi. Mag aalas diye

s na. Andito pa din siya sa bahay.

Wala namang ginagawa kundi tingnan ako. Malapit na akong matunaw.

Hindi pa din siya tumatayo at nakatingin pa din sa akin. May plano ba siyang
pagmasdan ako

buong araw? Hindi nagsasawa? Ganun ako kaganda? At dahil naa

asiwa na ako sa tingin niya

kaya tumayo ako hinila siya patayo. Tapos tinulak papasok ng kwarto namin. Tawa pa
siya ng

tawa habang tinutulak ko.

Tinulak ko siya hanggang sa makapasok kami sa kwarto at makapasok sa banyo.

“Paliliguan mo din ako?” Na

g init ang pisngi ko sa sinabi niya. Hindi pa din ako nasasanay sa

kalandian niya.

“Tseee!” Tapos tinulak ko ulit siya at isinara ang pinto. Dali dali akong humiga sa
kama para

kalmahin ang sarili ko.

Images flashback on my mind na nagsimula sa sho

wer ng honeymoon suite namin sa Vegas

papunta sa Jacuzzi at sa bathtub, sa pool, sa dagat, sa…. ayaw ko nang sabihin

lahat. The

overwhelming feeling of being Mrs. Tamadao Sia. Na ang isang araw namin sa Vegas ay
nauwi

sa isang linggo, and another week in t

he Caribbean and the smile on my face when the

stewardess called me Mrs. Sia and most of all when I am no longer using my credit
card dahil

ang sa kanya na ang ginagamit ko. Ang saya lang di ba?

The blessful feeling of waking up beside him at titingnan

siya habang natutulog or magigising na

lang ako because he is tickling my ears or giving me butterfly kisses all over my
face. Yung

feeling na hindi ka makakatulog kasi hindi mo siya katabi at kahit balot na balot
ka ng comforter

feeling mo ang lamig pa d

in kasi wala siya para yumakap sayo. Kaya naiinis siya pag may

pasyente siyang nanganganak ng gabi hanggang madaling araw kasi alam niyang
nahihirapan

akong matulog.

Ang sarap ng feeling that even in his sleep he would say ‘baby’ or “Yannie’ tapos
bigl

a na lang

niya akong yayakapin ng mahigpit and he would nuzzle my neck na kahit nakikiliti pa
ako hindi

ko mapigilang kiligin. Tapos halos madinig ko na ang heartbeat niya at nararamdaman

ko ang

hininga siya sa pisngi ko. I love his smell na gusto ko na la

ng yumakap sa kanya palagi para

amoy amuyin siya. Kung pwede ko lang siyang ibulsa. Wahahaha.

Tapos kapag hinihintay ko siya pag madaling araw na siya makakauwi dahil may
nanganak, he

would find me at our sofa and we would just cuddle para makapahinga

siya tapos makakatulog

ako and in the morning, I would find myself in our bed tapos may breakfast in bed
na ako kasi

napagod daw ako kakahintay sa kanya.

I smiled at the thought and I’m glad that I made the right decision that day. I’m
glad na binigyan

o ng pagkakataon ang pagsasama namin. Kasi kung hindi, magiging ganito ba ako
kasaya? And

parang ang bilis lang ng araw, malapit ng matapos ang dalawang buwan pero sa tingin
ko wala

ng kwenta ang dalawang buwan na iyon. We are not even talking about it and

I know that this

marriage would last. In fact, we are already planning our house in Tagaytay. Ako
ang nagdesign

tapos nagsuggest siya. Ang gusto lang naman niya 7 bedrooms sa taas, isang
guestroom sa baba,

at maids quarter. Yung 6 na room daw para sa mga

bata at ang master bedroom eh para sa amin

siempre. Siempre, hindi ako pumayag doon sa anim na room kasi ibig sabihin anim na
anak.

Kaya ang 7 bedrooms naging 4 na lang. Mabuti na alng talaga at magaling akong

makipagnegotiate. Hahaha.
At base sa napag

usapan namin, siguro nagkakaintindihan na kami na hindi lang pangdalawang

buwan ang kasal na ito. Napangiti ulit ako.

Niyakap ko ang unan niya at it smells of him. Inamoy amoy ko pa at itinakip sa

mukha ko. Ang

bango talaga! Nakakamiss tuloy siya. Mal

igo na din kaya ako? Wahahaha.

Tatayo

na din sana ako sa kama nung biglang bumukas ang pinto ng CR. Tapos nakatayo si D

na nakatapis lang ng tuwalya. Tumutulo tulo pa ang buhok niya at napupuno ang buong
kwarto
ng amoy niya. Biglang nag init ang pisng

i ko.

Shucks! Bakit ba ang hot ng husband ko.

I smiled seductively tapos tumingin sa kanya. Pero nawala ang ngiti ko when I saw
his serious

face. Hindi siya ngumingiti parang galit pa ang mukha niya. Galit ba siya kasi
hindi ko siya

sinabayan sa pa

gligo? Pwede namang maligo siya ulit di ba? Tapos sasabay ako.

Pero hindi eh. Iba ang tingin niya sa akin, iba ang aura niya na para bang ang laki
ng kasalanan

ko sa kanya. It’s anger that I saw in his eyes and that anger is directed towards
me.
“D,

what’s wrong?” Medyo kinakabahan ako. Hindi, kinakabahan talaga ako. Something is

really wrong.

“What’s this Yanyan?” Tapos pinakita niya sa akin ang isang pack ng pills na wala
ng laman.

Nanlaki ang mga mata ko. I was frozen and dumbfounded.

Ang b

ilis ng tibok ng puso ko, feeling ko bibitayin ako, lalo na nung nakita kong puno
ng galit

ang mga mata niya at tinapon niya sa kama sa tabi ko ang pack ng pills na hawak
niya.

Apatnapu't Dalawa
“I’m asking you Yanyan!” Napakislot ako nung marinig ko

ang sigaw niya. Imagine your

husband shouting at you wearing only a towel. Some may find it hot but right now I
find it scary.

Ang lakas ng kaba ko. I feel like he is going to hit me anytime. Ramdam na ramdam
ko ang galit

niya kaya hindi ako makatingin ng

diretso sa kanya. Shit!! Shit! Gusto kong tumakbo sa labas ng

kwarto at sa labas ng condo para maiwasan ang komprontasyon na ito.

Sana hindi ko na lang siya pinaligo. Sana itinapon ko ang pack ng pills sa
basurahan. Bakit ba

kasi nakalimutan kong ita

pon yun? Last naman na yun eh. Titigil naman na talaga ako eh, inubos

ko lang talaga kasi alam ko naman na gusto na niyang magkaanak. Nagpills lang naman
ako kasi

hindi pa ako sigurado pero swear titigil na talaga ako.

“Answer me! Damn it Yanyan!” Nap

akislot ulit ako.

“Have you been using that simula nung ikinasal tayo?” Yumuko na lang ako at
tiningnan ang

pack ng pills na wala ng laman. Gusto kong tadtadrin kasi bakit nagpakita siya kay
Tamadao

pero mas gusto kong tadtarin ang sarili ko sa pagig

ing careless. Hindi ko naman pwedeng sabihin

na ‘Can we just forget it D?’ Lalo na sa galit niya ngayon. First time ata niya
akong sinigawan ng

ganito. Na nagalit siya sa akin ng sobra sobra.

Naiiyak ako na nagiguilty na parang ewan. Kinakabahan talag

a ako. Sinabi ko na bang

kinakabahan ako? Parang gusto ko na lang mamatay kesa harapin ang galit niya ngayon
sa akin.

“Yanyan!” Oh God! Nag iinit na ang sulok ng mga mata ko. Para akong batang nahuli
na
nagnanakaw ng piso.

“Oo!” I said out of fru

stration.

“Bakit?” Bakit? Bakit? Kasi natatakot akong mabuntis. Natatakot akong mabuntis mo
tapos

pagnagsawa ka na o kaya pag pumangit na ako at malaki na ang tyan maghahanap ka na

ng iba at

iiwan mo na naman ako. Yun ang gusto kogn sabihin pero masab

i ko ba yun? Tamang rason ba

yun? Alam ko naman na ginawa ko yun dahil sa insecurity ko, dahil sa takot ko pero
masasabi ko

ba yun sa kanya ng harapan? Masasabi ko ba na hanggang ngayon wala pa din akong

tiwala sa

kanya? Ohh fuck!

“Hindi ko alam!” Yun

ang lumabas sa bibig ko.

“Hindi mo alam? Nagpipills ka kasi hindi mo alam? Don’t give me that bullshit
Yanyan.”

Napapikit ako para namnamin ang mura niya. First time niya din na minura ako.
Parang kanina

lang ang sweet sweet pa namin pero ito kami ngayo

n. Huhuhu.

“All along, nag eexpect ako na magkakaanak na tayo. I was even wondering kung bakit

hanggang ngayon hindi ka pa nabubuntis at nag iisip na ako na kailangan na nating

magpafertility test. And then I would found out that you are taking that fu

cking pills!” Tumulo

na ang luha ko. Alam kong nasaktan ko siya at nasaktan ko siya ng sobra sobra. And
now, hindi

ko alam ang gagawin ko. Ni hindi ko siya matingnan ng diretso.

“Akala ko ba, we’re trying to work this relationship? Ano ba talaga ang g

usto mo? Ano ba talaga

ang gusto mong mangyari sa pagsasamang ito Yanyan?”

“At nagdesisyon ka lang mag isa na ayaw mong magkaanak ganun? You didn’t even
inform or

consult me. Para akong tanga na minomonitor pa ang ovulation period mo. Yun pala
kahit

anong

monitor pa ang gawin ko hindi ka talaga mabubuntis.

Fuck!” Tapos sinuntok niya ang wall.

Napatingin ako bigla sa kanya. Parang ako na din ang sinuntok niya.

“D..” Napatayo ako sa kinatatayuan ko. Pupuntahan ko sana siya para tingnan ang
kamay

niya

pero natigilan ako nung makita ko ang mukha niya. Pulang pula ang buong mukha niya.
Nakikita

ko sa mga mata niya ang pait, galit at lungkot. At lahat ng yun ay dahil sa akin.
Parang pinipiga

ang puso ko.

“Tell me why you don’t want to bear my chi

ld.” Mahina ang pagkakasabi niya pero ramdam na

ramdam ko ang sakit sa bawat salita. Parang tinatanong niya kung bakit ayaw ko sa
kanya. At

nasasaktan ako kasi hindi naman yun ang inisip ko nung nagdecide akong magpills.

“I’m sorry.” Tuloy tuloy nang t

umulo ang luha ko. “I

Iniisip ko lang naman.. Pa

paano kung…”

Halos hindi ko matapos ang sasabihin ko. Pero hindi na din naman niya ako
pinatapos.

“Paano kung ano? Paano kung mambabae ulit ako? Paano kung lolokohin ulit kita?
Ganun ba?”

Bumuntong hinin

ga siya pero nakakuyom ang kamao niya. Bakit hindi na lang ako ang saktan
niya?

Tapos bumuntong hininga ulit siya. Trying to calm himself. Tapos tiningnan ako ng
diretso.

Nakita niyang umiiyak ako pero hindi siya lumapit para tuyuin ang mga luha ko. H

e didn’t give

soothing words para patahanin ako. Instead, I saw him clenched his jaw.

At ano ang ineexpect mo Yanyan, na pagkatapos ng ginawa mo, susuyuin ka niya? Na

magiging

okay lang ang lahat sa asawa mo? At oo, asawa mo na siya kaya may karapatan

siyang magalit

katulad ngayon ng dahil sa ginawa mo.

“Siguro nga wala ng makakaalis sa isip mo ang ginawa ko dati. Siguro nga
habangbuhay kong

pagsisihan yun. And you’re right, hindi magwowork ang isang relasyon kung walang
tiwala ang

isa sa kanila

at ang laki kong gago para sirain ang tiwalang binigay mo sa akin at ngayon hirap

na hirap akong buuin yun. And maybe, you really need someone whom you could trust
fully,

someone with untainted reputation at hindi ako yun!” Napatulala lang ako sa sinabi
ni

ya. Parang

sinaksak ng isang milyong beses ang puso ko dahil sa narinig ko. Ang sakit pala
marinig na sa

kanya mismo galing ang mga salitang yun. At nasasaktan ako lalo dahil sa sakit na
nakikita ko sa

mga mata niya.

Nakatulala pa din ako habang nakiki

ta ko siyang nagbibihis at lumabas ng kwarto namin na hindi

man lang ako nililingon.

Kabanata Apatnapu't Tatlo

It’s been a week simula ng nangyari pero hanggang ngayon di pa rin kami halos nag
uusap ni

Tamadao. Nung umagang umalis siya ng bahay, dalawang

gabi siyang hindi umuwi. Nalaman

kong doon siya natulog sa condo unit niya. I wanted to come to his condo para
kausapin siya,
para mag explain but sabi nila Krizza, palamigin ko daw muna ang sitwasyon bago ko
siya

kausapin. Kaya pinalipas ko ang dalawang a

raw na yun. Nung pupuntahan ko na talaga siya sa

condo niya kasi hindi na ako mapakali, wala na siya and I found him on my condo na
nakahiga

sa sofa, tulog na tulog. The next morning I found a note saying na aalis siya
papuntang Sagada

for 3 days for a med

ical mission.

Kahit masama ang loob ko kasi he didn’t even bother to talk to me personally, kahit
papaano

natuwa pa din ako na nagpaalam siya kahit nga ba sa note lang. At pagdating niya
talagang

kakausapin ko na siya. Hindi pwedeng hindi kami magkali

wanagan.

Ngayon na ang araw na babalik siya at pupunta ako ngayon kina Krizza para yayain
siyang

maggrocery kasi magluluto ako. Sana talaga maayos na namin ito. Nagpark na lang ako
sa labas

ng bahay nila Kre, kasi nga para mapressure ang babaeng yun n

a mag ayos ng mabilis. Sakto

namang lumabas ang katulong nila kaya sumabay na ako sa kanya papasok. Tinuro niya
na nasa
may garden si Krizza kaya pumunta na ako doon.

“My God! Ano ba ang nangyayari sa inyong dalawa? First, bigla na lang kayong
nagpakas

al and

then you are talking about divorce? Hindi kayo pwedeng magdivorce Tamadao!” Dinig
na dinig

ko ang boses ni Krizza na parang nagiging hysterical na. Nagtago ako sa likod ng
screen door.

Kausap niya si Tamadao? Nakauwi na siya ng hindi ko alam? Di

to siya dumiretso sa bahay nila

Krizza instead na sa bahay namin? And now they are discussing about our divorce?
Shouldn’t he

discuss it with me first before he discussed it with someone else? Biglang sumikip
ang dibdib ko.

“Krizza, I don’t want to bi

nd her into this kind of marriage. Simula nung umalis siya, I promised

that I would give her everything that she wants kahit hindi pa niya hilingin. I
would let her do

everything that will make her happy basta lang bumalik siya.” Parang lumukso ang
puso ko

pagkarinig ko sa boses niya. I wanted to run to him. Miss na miss ko na siya.

“And are you sure that, this is what she wants? Bakit hindi niyo muna pag usapan
ang bagay na

to? My God! Tamako, kausapin mo yang kambal mo and put some sense into his mind.

“Tama si Kre, Tamadao, pag usapan niyo muna ang lahat.”

“She deserves more than this marriage. Sa una pa lang alam ko ng mali ang
pagpapakasal namin

sa Vegas knowing that she’s not sober at that time. I want to straighten
everything.” Malungkot

ang boses niya nung sinabi niya yun. Parang tinutusok ang puso ko.
“And you will do that by divorcing her?” Krizza shouted.

“Yes.” Sunod sunod na tumulo ang luha ko. At bago pa nila malaman na andito ako,
dali dali

akong bumalik sa living room at

lumabas ng bahay nila Krizza.

Masamang masama ang loob ko. Hindi ko akalain na ganun lang kadali para sa kanya
ang lahat.

Siya pa ang nagsabi na I work out namin ang relasyon namin tapos siya pala ang
maggigive up

na lang bigla.

I deserve more than

this marriage? Isn’t that the same words na sinabi niya sa akin

nung una pa lang kaming magkakilala? I deserve someone better? Bakit hindi na lang
niya

ipamukha sa akin na napapagod na siya?

Siguro nga kasalanan ko na hindi ko sinabi sa kanya ang pagp

ipills ko at nahihirapan akong

pagkatiwalaan siya pero tama bang magdecide agad siyang makipagdivorce sa akin? He
didn’t

even consult me. Mas nauna pa sina Krizza at Tamako na makaalam!

“No!” Pinahid ko ang mga luha ko. Hindi ito maaari!

Hindi ako

makakapayag. Ngayon pang nakapagdecide na ako? Hindi ako si Yanyan kung iiyak

na lang ako sa isang sulok at hintayin ang magiging desisyon niya sa kasal namin.
At hindi ako

makakapayag sa divorce na yan. Ayoko ng umiyak ng katulad ng ginawa ko dati. Ayoko

ng

maranasan yun. Kaya kahit ayaw na niya sa akin, wala akong pakialam. Basta, gusto
ko siya at

hindi kami magdidivorce. Ayaw ko nang mabrokenhearted ulit. I don’t want to give up
without

fighting. Period.

Nagdrive na ako pabalik sa condo namin. Hihinta

yin ko na lang siyang bumalik sa condo namin.

Alangan naman na doon pa kami mag uusap sa bahay nila Krizza. Kahit itali ko pa
siya para lang

kausapin ako, gagawin ko!

Pagdating ko sa condo, iniwan ko na lang ang kotse ko sa valet and someone at the
re

ception

handed me a parcel na naglalaman ng long brown envelope. I opened it habang sakay

ako ng

elevator at bumungad sa akin ang divorce papers.

Ganun kabilis? Pinag uusapan lang nila kanina tapos nasa akin na agad? Did he even
go to

Sagada for a medical

mission or baka pumunta siya ng US para asikasuhin ang divorce namin?

Ganito niya kagusto na magdivorce kami? Humigpit ang hawak ko sa mga papeles at
kulang na

lang pagpupunitin ko ito.

Hinintay ko siya sa condo pero walang dumating na Tamadao. Tumaw

ag din ako kina Krizza

pero wala na daw siya doon. I’ve tried calling his cellphone but it is turned off.
Nagsisimula na

akong magworry nung maalala kong tawagan ang clinic niya and there I found out na
nasa

hospital nga siya at may nanganak daw siyang pas

yente sabi ng secretary niya.

At dahil hindi na ako makapaghintay na makapag usap kami, pumunta ako sa clinic
niya at doon

ko na siya kakausapin. Dinala ko na din ang divorce papers.

Dirediretso ako paakyat ng building where his office is situate

d. Nagulat pa ang secretary niya

nung buksan ko ang pinto ng clinic.

“Ma’am!” Napatayo siya bigla sa likod ng desk niya

tapos tumingin sa isang door papasok sa

office ni Tamadao.

“Andyan siya sa loob?”

“Ahmmm… Ma’am kasi…” Pero hindi na niya

natapos ang sasabihin niya.

“That is so sweet of you!” Dinig na dinig ko ang boses ng babae. Parang naparalisa
ako saglit.

Old emotions and feelings came rushing back in. The same feeling I had when I saw
him kissing
a girl in Japan. My stomach clenche

d, my throat constricted. Parang masusuka ako. It’s like

deja’vu.

“Pero bago ang lahat, gusto kong maayos muna ang divorce namin.” I heard him say.
May

pinapaanak pala ha! At kaya pala ang bilis niyang mag isip ng tungkol sa divorce.
Umiinit ang

ulo ko

sa naririnig ko. Pati ang mga mata ko nag iinit na din.

No. Hindi ako pwedeng umiyak dito.

“Can I borrow a pen please?” Tulala pa din ang secretary while she handed me a pen.
I

haphazardly sign the divorce papers at stormed inside his clinic. Na

kaupo silang dalawa sa sofa

and both of them are looking at something sa center table pero hindi ko na pinansin
yun. Paano

ko pa mapapnsin ang mga bagay bagay kung kunti na lang ay iiyak na ako.

Nagulat sila nung bigla na lang akong pumasok and napatin

gin sa akin. Both of them

straightened up.

“Yannie!” Napabulalas si Tamadao. Halatang gulat na gulat siya sa pagdating ko.

Tiningnan ko

sila ng babae ng masama.

“I’m sorry for disturbing you. I just want to give you this.” Tapos lumapit ako sa
kany

a at

sinampal sa pagmumukha niya ang divorce papers. Paksyet!

Agad akong tumalikod kasi naiiyak na talaga ako. Feeling ko ang tanga tanga ko. Nag
isip pa

ako ng paraan para maayos namin ang gulo yun pala siya busy sa pag aayos ng divorce
namin

para wal

a ng sagabal sa kanila ng babaeng yun.

Bakit ba ako naniwala ulit na nagbago na siya? Kaya ba hirap na hirap akong ibigay
ulit ang

tiwala ko sa kanya kasi subconciously alam kong niloloko niya lang ulit ako?

Bakit ba ang tanga tanga ko pagdating k

ay Tamadao?

And now, ano pa ang ipaglalaban ko?

Or maybe the appropriate question is…

Is he really worth fighting for?

Apatnapu't Apat

Oo nasasaktan ako pero mas nangingibabaw ang galit ko. Nagdadrive ako pero panay
ang pahid

ko ng luh

a ko. Panay din ang mura ko sa sarili ko at kung pwede lang pumatay ng tao gamit
ang

isip kanina pa nakahandusay si Tamadao. Nagriring ang cellphone ko pero hindi ko

sinasagot.

Hindi ko din pinapansin ang mga text messages. Drive lang ako ng drive at hindi
ko alam kung

saan ako pupunta. Hanggang sa makarating ako sa NLEX.

Hindi pa din tumitigil sa pagriring ang phone ko. Walang isip isip na kinuha ko ang
phone,

binuksan ang bintana ng kotse at ibinato sa labas ang phone. After an hour of
driving bumaba

ako sa isang gasoline station, nagwithdraw ng pera at nagpagas at bumili na din ng

pagkain.

Hindi ko pa din alam kung saan ako pupunta. Nagdrive ulit ako at mukhang hindi ako

napapagod, ilang beses din akong nagpagas. Hindi ko na inisip ang maaring mangya

ri sa akin.

Inabot na nga ako ng gabi hanggang sa makarating ako sa Ilocos. Pagod na pagod ako
kaya

nagcheck in ako sa kauna unahang hotel nakita ko. Dahil sa pagod agad akong
nakatulog.

Mabuti na din yun para hindi ko maisip ang sakit. Nung magising ako

agad akong umalis at

nagtanong kung saan ang pinakamalapit na beach resort. Tinuro naman sa akin at
pagkatapos

kong mamili ng mga gamit pumunta na ako sa resort at doon nagstay. Tinawagan ko din
si

Krizza para hindi siya mag alala sa akin. Or baka naman s

i Tamadao ang ayaw kong mag alala.

Bulshit ka Yanyan! Ilang beses ka ng niloko tapos siya pa din ang iniisip mo?
Pangarap mo ba

ang maging martyr?

Hindi! Hindi dapat ako ganito. Dapat ipakita ko sa Tamadao na yan na hindi sa kanya
umiikot

ang mundo ko.

Na kung kaya niyang mambabae kaya ko din manlalaki. Kailangan kong

matutunan ang Being Bad 101 pagdating kay Tamadao. Tama Yanyan! Show him what
you’ve

got.

Isinuot ko ang red string 2

piece bikini ko at nagmartsa papuntang beach. Nakakita ako ng

lou

nge chair kaya umupo ako doon

tapos isinuot ang shades ko at nagsunbathing. Ewan ko lang

kung walang lalaking makapansin sa akin.

Akala naman ng walang hiyang Tamadao na yun, siya lang ang marunong maglandi. Kahit

nakapikit ako, ramdam na ramdam ko a

ng mga tingin ng mga tao sa akin. Paanong hindi sila

tumitingin eh umuulan ng malakas tapos nagsasunbathing ako. Pero carry lang,

kunting tiis lang

Yanyan at may lalapit ding lalaki sayo. At pag may nahumaling na sayong lalaki
ipakita mo sa

kay Tamadao na

kaya mo siyang palitan agad agad katulad ng ginawa niya sayo.

“Hi! I don’t know your name but can I call you…mine?” Napabalikwas ako ng bangon,

napanganga pa ako kaya pumasok sa bibig ko ang tubig na galing sa payong ng

nagsalita. Oo

ganun kalakas an

g ulan na tumutulo sa payong. Mukhang bumabagyo pa nga eh.

Napatingin ako sa nagsalita, tapos napapikit ulit. Hindi! Guni guni ko lang to.
Hindi maaari!

Nagkataon lang na kaboses niya at iisa lang ang linya nila. Napakacommon naman kasi
ng

ganung bana

t. Relax ka lang Yanyan, impossible yang iniisip mo.

Tapos dumilat ulit ako at tumingin sa nagsalita. Ampupu! Triplets ba sila Tamako?

“Ang galing ng sunbathing mo ah, bumabagyo. At hindi ka ba natatakot mahulugan ng

niyog?”

Umiling iling ako. Th

is can’t be, naghahallucinate lang ako. Ampupu! Tapos nawala ang

paghahallucinate ko nung may nagtapon ng tuwalya sa mukha ko. This can’t be.

“Mag

usap nga tayo Yanyan.” My head screamed. Doon ko na tinanggap ang katotohanan na
nasa harap ko nga si Ta

madao. Bakit andito siya? Akala ko ba makakahanap na ako ng ibang

lalaki?

Agad akong tumayo at tinalikuran siya. Paano ba niya akong nasundan dito? Dali dali
akong

naglakad papunta sa… sa… dagat? Syet! Anong gagawin ko sa dagat? Magpapakamatay?
Ang

la

kas kaya ng alon!

Nag about face ako at bumalik. Kakahiya talaga lalo na at madadaanan ko

ulit siya.

Remember Yanyan magiging bad ka na kay Tamadao kaya iignore mo siya. Nung malapit
na ako

sa kanya, I raised my chain at lalagpasan ko na sana siya nung h

inagip niya ang isang braso ko.

At walang sabi sabing binuhat na lang ako bigla. Nagpumiglas ako siempre. Ganun
naman

usually ang initial reaction pero siempre hindi din siya natinag.
“Let me go!” Hinahampas ko ang likod niya kahit gustong gusto ko ng

haplusin. Bumabakat ang

white shirt niya kasi sa likod niya kasing basang basa na din siya. Iniwan na lang
niya kasi bigla

ang payong. Ang macho lang. Ano ka ba Yanyan. Galit ka dapat sa kanya, bakit mo
siya

minamanyak?

Nakarating kami sa may mga tao

tapos bigla siyang tumigil.

“Honey, ikaw na ang bahala.” Napatigil ako sa paghampas sa kanya at napatingin sa

tinawag

niyang honey. Siya din yung babae sa clinic. Ay letse! Baka hindi niya ako
sinundan! Baka

talagang nagbabakasyon sila ng babae niya

dito. Walang hiya talaga.

Ipinasok niya ako sa isang cottage at agad na isinara tapos ibinagsak niya ako sa
kama. Ito ba

ang cottage nila ng babae niya? Tumingin ako sa paligid pero wala akong makitang
pambabaeng

gamit sa loob ng cottage.

Tapos n

akita ko siyang naghubad. Holy Shit! Maghuhubad na din ba ako? Nakatingin lang ako

sa kanya habang naghuhubad siya. Kunsabagay nakita ko na din yan lahat pero kasi
iba pa din

ang epekto lalo na at ang liwaliwanag. Napalunok ako nung hinubad niya ang shorts

niya.

Napalingon siya sa akin and he smirked. Umiwas ako ng tingin. Tapos naglakad siya
papuntang

cabinet at doon hinubad ang boxer siya. Sayang nakatalikod siya sa akin.
Waaaaaaaaa!!! Tapos

nagsuot na siya ng damit. Habang ginagawa niya ang lahat ng

iyon nakatulala lang ako sa kanya

sabay pahid ng laway. Tae ka talaga Yanyan!

Lumapit ulit siya sa akin at may iniabot na damit. Shirt niya.

“Magbihis ka at mag uusap tayo Yanyan.” Kinuha ko na ang damit kasi nga nilalamig
na nga

ako. Tapos isinuo

t ko na lang ang damit basta basta.

“Hubarin mo yang basang bikini mo.” Pinandilatan ko siya ng mata. Ano siya? Haharap
ako sa

kanyang walang panloob? Asa naman.

“Ano ka!”
“Huhubarin mo yan o ako ang maghuhubad sayo?” May banta sa mga sinabi n

iya. Pero hindi ako

natinag. Sige ikaw

ang maghubad. Doon ka naman magaling di ba? Sige hubaran mo ako.

Tingnan ko alng kung di ako gaganti. Huhubaran din kita. Wahahaha.

“Isa!" Hala binibilangan niya ako.

Ang sama ng tingin niya sa akin at napansin ko

din na

seryoso siya.

“Dalawa!” Ampupu! Kahit kailan hindi niya ako ginamitan ng ganyang tono. Kaya kahit
labag
sa kalooban ko, hinubad ko ang bikini ko at itinapon na lang kung saan saan. Ito ba
ang gusto

niya? Mag usap kami ng wala akong underwear?

Tumingin ulit siya sa akin at nagsukatan kami ng tingin. Be bad Yanyan. Be bad.
Tandaan mo,

niloko ka ng lalaking yan not once but twice.

“Mag uusap tayo. Bakit mo isinampal sa akin ang divorce papers?” He said through
clenched

teeth. Gusto kong m

atawa sa tanong niya. Pero ngumisi lang ako ng nakakainsulto.

“Trip trip lang?” Ang tanga naman kasi. Tinanong niya yun? Bumabalik lahat ng galit
ko

ngayong fully dressed na siya at hindi na ako nadidistract sa katawan niya.

Huminga siya ng malali

m na parang pinipigilan lang ang galit. AT siya pa talaga ang may

ganang magalit ha.

“Yanyan..”

“Sa totoo lang wala naman na tayong pag uusapan pa. Gusto mo ng divorce, Fine! Eh
di

magdivorce!” Nag iinit na naman ang sulok ng mga mata ko pero pini

pigilan ko.

“Our divorce is necessary..”

“Of course, it is necessary. Kaya nga pinirmahan ko di ba?” Paano ka makakalandi
kung kasal

tayo?

“Pwede bang makinig ka muna sa akin! Kailangan nating magdivorce para makasal…”
Sumigaw

na siya pero w

ala akong pakialam. Nasasaktan ako. Nagagalit ako, ayokong marinig ang mga

sasabihin niya kasi alam kong masasaktan lang ulit ako.

“Wala akong pakialam sa kung ano man ang sasabihin mo.Magpakasal ka kung gusto

mo!

Gawin mo kung ano man ang gusto mo, w

ala na akong pakialam. Hindi na ako makikinig

sayo!” Tumayo na ako at nilagpasan siya at binuksan ko na din ang pinto ng cottage.
Gusto ko

ng makaalis dito. Ayaw ko na siyang makita. Ayaw ko na silang makita ng honey niya.
“Lalabas ka ng walang underwea

r?” Napatigil ako sa paghakbang at napatingin sa shirt niya na

suot ko. Paksyet. Nakatayo lang ako sa harap ng bukas na pinto. Tapos biglang
tumayo ang

balahibo ko nung bumulong siya sa tenga ko.

“Dito ka lang, ikukuha kita ng damit.” Ramdam na ramdam k

o ang mainit niyang hininga sa

tenga ko. I fight the urge to shiver.

Tapos nagdagdag pa siya.

“Wag na wag kang tumakas, or else, I will really do what I want and I will rape you
kung saan

man kita maabutan.” Oh my God! Tatakas na ba ako? Ngayon na

? Pero...
Di ba naabutan na niya ako ngayon?

Bakit hindi pa din niya ako nirerape?

Apatnapu't Lima

Hindi nga ako umalis katulad ng sinabi niya kahit gustong gusto kong umalis. Paano
ako

makakaalis kung wala nga akong underwear? Hindi naman ako

nagtagal sa paghihintay.

Dumating siya ng walang dala kahit ano.

“Saan ang mga damit ko?” Hindi ako makapagtaray ng todo todo kasi nga seryoso pa
din ang

mukha niya. Baka bigla na lang siya magalit at kung ano ano pa ang magalit sa kanya
at baka
bigla

mawala ang galit ko kasi nga nagpadala ako sa galit niya.

‘Na wash out ang cottage mo. Nabasa lahat ng damit mo at walang tuyo kahit isang
panty.

Pinadryer ko pa! Pero sira ang dryer nila kaya baka sa makalawa pa yun matutuyo”
Sabi niya

lang na wala

pa ring emosyon. Nagulat naman ako sa sinabi niya. Holy shit!

“Di nga?” Agad agad naman akong pumunta sa bintana at tiningnan ang cottage ko.
Nakatayo pa

naman ah! Nagsalubong ang kilay ko at nilingon ko si Tamadao. Nakasandal siya sa

pader

habang naka

tingin sa akin. Nakikita ko ang amusement sa mga mata niya at may nagfoform na

ngiti sa mga labi niya pero mukhang pinipigilan lang niya.

Tapos walang sabi sabing pinulot niya ang nagkalat kong mga bikini pero di nakawala
sa akin na

lumaki ang ngiti n

iya. Antae! Pinagtitripan ba niya ako? May gana pa siyang mantrip sa akin sa

laki ng kasalanan niya? Sinusundan ko siya ng tingin. Mukhang sinasadya niya

talagang

tumalikod sa akin para hindi ko makita ang ngisi niya. Langya. Pero kitang kita ko
ang

panini

ngkit ng mga mata niya.

“Ano ang ginawa mo sa mga damit ko!” Nakapamewang ako habang nakatingin sa kanya na

papunta na sa CR para ata isampay ang mga napulot niya. Nameywang pa ako kaya
tumaas ng

kunti ang shirt niya. Bigla siyang napatingin sa legs ko.

“Pinadryer ko nga! At hindi ka na pala pwedeng bumalik sa cottage mo, masyadong

malakas ang

tulo dun. Mababasa ka lang.” Halos maririnig ko na ang amusement sa boses niya.

“Nakakainis ka!” Susugurin ko na sana siya pero natigilan ako sa sinabi ni

ya.

“Nasisilipan kita Yanyan, ano ba!” Bigla akong tumigil. Shit! Hanggang kalahati
lang pala ng

legs ko ang shirt niya. Hinawakan ko naman ang laylayan at dahan dahang bumalik sa
kama.

Paksyet this. I heard him chuckled and then coughed. Pinagttripan

talaga niya ako. Basain ko din

kaya lahat ng damit niya para wala din siyang masuot?

Tama yan Yanyan para hubad kayong dalawa. Mas masaya nga yun! Go na! basain mo na
lahat

ng damit ni Tamadao para makaganti ka. Gumanti ka girl. Gumanti ka! An eye fo

r an eye, a

tooth for a tooth. Sulsol ng isip kong demonyita.Pero siempre hindi ko yun
pinakinggan kasi

alam ko naman na kakampi siya ni Tamadao.

Humiga na lang ako sa kama at nagkumot. Ang daming naglalarong mga tanong sa isip
ko?

Bakit siya andito? B

akit gusto niyang nakahubad ako? Ano ang plano niya?

“Nasaan ang cellphone mo?” Napatingin ako sa kanya at masama ang tingin niya sa
akin.

Inirapan ko lang siya at nagtago sa ilalim ng kumot. Pero nakikiramdam ako sa mga
kilos niya.

“Mas maganda

nga na itapat sa sunset ang wedding. Oo Hon, mas maganda yan. Kung ano ang

sa tingin mong maganda okay lang sa akin. Ikaw na ang bahala.” I peep on the
pillow. Nakaupo

siya sa sofa at may kausap sa phone na paniguradong ang babae niya. So

pinagpaplanuhan n

nila kaagad ang kasal nila? Sunset wedding? Kaya ba pumunta sila dito para tingnan
ang venue?

Mga walang hiya talaga. AT itong si Tamadao, pinaparinig pa sa akin ang pagpaplano
nila.
“Why don’t you come over and we’ll talk about that during dinner.”

Naging extra sensitive na

ata ang pandinig ko.

“Alright.” Tapos tumawa siya ng kunti.

“Yes. A pair. Thank you honey.” Napaismid ako. Bakit ako hindi man lang niya
binigyan ng

endearment dati? Yannie lang ang tawag niya sa akin o kaya baby tapos

madalang pa

samantalang sa babaeng yun, honey siya ng honey. Kakaasar. Kakabwisit. Tapos ang
ibibigay

niyang kasal sa baabeng yan beach wedding samantalang sa akin sa Vegas lang at ni
wala pa ako

sa tamang pag iisip.

Narinig ko na nagpaala
m na siya sa honey niya. Kabwisit talaga.

“Pupunta dito si Honey mamaya? Dito siya maglalunch.” Sabi niya sa akin kahit
nakatakip ang

buong katawan ko ng kumot. Eh di kayo na ang magdinner na dalawa. Nagngingitngit

ako. Wala

ba talaga siyang delikades

a? I mean, hindi man lang siya nahiya sa akin? Asawa pa rin niya ako

pero ito siya at nakikipag date at nagpaplano ng kasal niya sa harap ko.

Maya maya dumating ang honey niya na may dalang isang pair ng underwear na di ko
alam kung

saan niya nakuha p

ero mukhang bago kasi may tag price pa.

Hindi ako nagpasalamat, basta ko na lang kinuha nung iniabot ni Tamadao at inirapan
sila at

pumasok na sa banyo para magbihis. Paglabas ko, nakaserve na ang lunch at nakaupo
na ang

dalawa. Hindi pa sana ako pupu

nta nung tinawag nila ako sa dining. Gustong gusto kong batuhin

ng lampshade si Tamadao.

“Yanyan, ano sa tingin mo ang magandang motif ng kasal? Specifically ng beach

wedding.”

Napaangat ako ng ulo mula sa kinakain ko. Bakit nila ako sinasali sa usapan

g kasal nila?

Pakialam ko ba?

“Black.” Sabi ko ng walang kagana gana tapos ni hindi lumingon sa kanila at

nagpatuloy sa

pagkain.

“Isn’t black for mourning?” Sabi nung honey niya.

Tiningnan ko na siya ng masama na parang

sinasabi na. Wga mo akong

kausapin.

“Tama. Tapos palagyan niyo na din ng lason ang mga pagkain niyo para isang handaan
na lang

di ba?” Nabilaukan si Tamadao.

Tumayo ako mula sa pagkakaupo. Uminom na ako ng tubig at

pinigilan ko ang sarili ko na ibuhos sa kanilang dalawa ang na

tirang tubig.

“Nakakawalang gana!” tapos naglakad ako papuntang pintuan para makaalis sa cottage
na to.

Binuksan ko na ang pinto at lalabas na sana nung may maalala ako. Naka T

shirt lang ako ni

Tamadao. Kahit na may under wear na ako ang sagwa tingna

n na nakatshirt lang ako.

“Ahhhhhhhrrrrggggghhhhh” Impit kong sigaw at ibinalibag pasara ang pinto at bumalik
sa loob ,

humiga sa kama at nagtalukbong ng kumot.

Narinig ko pang may tumawa.

Aaarrgghhhh ang sarap nilang pagpapatayin. At dahil n

a rin siguro sa inis ko at sa lamig ng

panahon dahil bumabagyo nga, nakatulog ako. Paggising ko ang dilim ng paligid pero
nung

tingnan ko ang oras 5PM pa lang. Hindi na din malakas ang hangin. Bumabagyo ba
talaga o

umuulan lang? Hinanap ko si Tamadao and I

saw him sleeping on the sofa.

Dahan dahan akong pumunta sa dresser at kumuha ng isang short niya kahit maluwag sa
akin

tapos isinuot tapos kinuha ko din ang bag ko at dahan dahan naglakad palabas ng
pinto. Dahan

dahan ko ding isinara ang pinto. Pagka

sara ko, nakahinga ako ng maluwag at tumakbo ako ng

mabilis papunta sa kotse ko. Mabuti na lang at andito pa sa purse ko ang susi.

Makakaalis na din ako sa wakas. Bahala na si Tamadao magbayad ng accommodation ko

dito

basta ayaw ko nang makasama silang

dalawa ng honey niya sa lugar na ito.

Bubuksan ko na sana ang pinto ng kotse nung may napansin ako. Flat lahat ang gulong
ng kotse

ko.Nanlumo ako bigla at wala akong nagawa kundi ang magdabog at bumalik sa cottage
ni

Tamadao. Nakasimangot ako nung buk

san ko ang pinto and I saw him sitting on the sofa at

nakatingin sa akin.
“What did you do to my car?’

“Pinaalisan ko ng hangin ang mga gulong para hindi ka makatakas.” Sabi niya ng
seryoso sa

akin. Pinandilatan ko siya. I am fuming mad. Ano pa b

a ang gusto niya? Gusto niya ba talaga

akong I torture? AT hindi man lang itinanggi ang kasalanan niya

“Bakit mo ginawa yun?”

“Sabi mo gawin ko kung ano man ang gusto ko. I am doing exactly what you’ve told
me.”

“And messing up my car is one of

them?”

“No. But preventing you from running away is one of them.”

“Bakit ayaw mo akong paalisin?” Hindi ko siya maintindihan? Kasama na nga niya ang
gf niya

tapos ayaw pa niya akong umalis. AT bakit ba dito ako sa cottage niya? Saan
matutulog ang

gf

niya? At bakit ba pati yun inaalala ko?

“Dahil ayaw mong makinig sa akin at mukhang nakapagconclude ka na agad.. So might

as well,

do everything without informing you. At mukhang nakalimutan mo ang sinabi ko

kanina? Didn’t

I tell you, na kapag tumakas

ka, I will rape you kung saan man kita maabutan?” Nag advance

siya palapit sa akin at napaatras ako.

Wag! wag niyo siyang hayaang lumapit sa akin. Don’t let him touch me. Dahil baka
pag

nahawakan niya ako, baka rape with consent na ang mangyayari.

Pero hindi pinakinggan ang pakiusap ko. Lalo siyang lumapit sa akin at naamoy ko na
ang

natural niyang bango na nakakaadik lang. Natutuliro ako. Hindi ko na alam ang
gagawin ko.

Nahihirapan akong magdecide.

Ano ba ang una kong huhubarin? Ang shirt o

ang short?

Apatnapu't Anim
Ano ahmmmm…ahmmmm… kinuha ko ang kamay niyang nakapulupot sa bewang ko at dahan

dahan na nilagay sa tabi niya at dahan dahan na tumayo. Pero hindi pa ako
nakakabangon ng

maayos ng may biglang humatak ulit sa bewang ko kaya na

pahiga ulit ako. Tapos dinaganan

niya ako ng mga paa niya kaya hindi na ako makagalaw. At lalong hindi ako makagalaw
nung

siniksik niya ang mukha niya sa leeg ko. Nakikiliti ako sa hininga niya pero hindi
nga ako

makagalaw at baka magising siya.

Hinin

tay kong maging steady ulit ang paghinga niya at unti unting inalis ang braso at
legs niya

na nakapulupot sa akin pero lalo lang humigpit. Gising na ata to eh.

Humiga na lang ako kasi

ang higpit ng hawak niya sa akin. Nararamdaman ko pa ang hininga niya s

a batok ko at

nakakakiliti talaga.

OO, may nangyari na naman sa amin. Hindi ko alam kung bakit pagdating sa kanya,
hindi ko

kayang tumanggi. Bakit hindi ko kayang magalit, hindi ko kayang hindi siya ulit
mahalin.

Alam

ko naman na katangahan itong gin

agawa ko pero ginagawa at ginagawa ko pa din. Hindi ako

nakakapag isip ng matino pagdating kay Tamadao Sia. Kainis naman kasi bakit kasi sa
dami ng

lalaking pwede kong mahalin bakit siya pa? Binalaan na niya ako dati na masasaktan
ako pero

hindi ko pinansi

n at ang masahol pa, inulit ko pa. Nakakainis talaga!

Nagdabog ako ng paa. Yun lang ang magagawa ko kasi nga di ako makatayo. Tapos
tiningnan ko

siya. Ang sarap ng tulog niya. Nakakaasar!

At dahil hindi ko napigilan ang asar at inis ko, sinabunuta

n ko siya.
“Nakakainis ka!” Sabi ko pa habang sinasabunutan siya. Nanggigil na talaga ako. At
saka bakit

ang pogi niya pati sa pagtulog? Bakit ang bango pa din niya?

“Aray! What the hell Yanyan!” Biglang siyang nagmulat. Nagulat siya sa ginawa ko.

Siempre,

ikaw ba naman biglang sabunutan habang tulog ka.

“Nakakainis ka!” Pupungas pungas pa siya habang nakatingin sa akin?

“Bakit mo ako sinabunutan na lang bigla?” Hindi ko siya sinagot. Instead tumayo ako
at dinala

ang kumot kaya naiwan siyan

g nakahubad sa kama. Pero hindi man lang siya nahihiya. Instead

tiningnan lang niya ako na nagtataka sa inasal ko.

“Hindi pa ba tayo uuwi?” pataray na tanong ko. Nakita ko siyang nagstretch at
naghikab pa at

laking effort ang ginawa ko para hindi ting

nan ang katawan niya. Ampupu lang kasi, ni hindi

man lang nagtatakip.

“Uuwi na.” Tapos tumayo na siya at naglakad papuntang banyo. Nakatayo lang ako,
hawak

hawak ang kumot at nakatingin sa kanya. Pero bago pa siya pumasok ng banyo lumingon
siya sa

aki

n at ngumiti.

“Gusto mong sumabay maligo?” At kumindat pa siya. Nag init ang pisngi ko. Pero
siempre inis

pa din ako sa kanya kaya inirapan ko lang siya. Tumawa lang siya tapos umiling
iling at

pumasok na sa banyo. Bakit ganun siya? Hindi man lang siya

nagiguilty sa ginagawa niya sa

akin. And he’s acting as if wala siyang kasalanan.

Sira pa din ang gulong ng kotse ko kaya napilitan akong makisakay sa kotse ng gf ni

Tamadao.

Kasi ang walanghiyang Tamadao, wala palang dalang kotse. Nagulat din ak

o nung

may kasama pa palang isang babae. Kaya ang gf niya ang nagdadrive , yung kasama
niya ang

nasa passenger seat at kami ni Tamadao ang nasa likod. Nagtaka pa nga ako sa seat
arrangement

namin. Anyway, ang kotse ko daw, ipahatid na lang. Nalaman ko din

na wedding coordinator

nila ang babaeng kasama ng gf.

Pero kahit ganun ang seat arrangement namin hindi pa rin nakaligtas sa akin ang
exchange of

meaningful looks nina Tamadao at ng gf niya. The secret smiles everytime their eyes
met. At sa

tuwing nan
gyayari yun, sumasakit ang dibdib ko. Nung makasakay na kami dumistansiya ako

kay Tamadao and tumitingin lang ako sa bintana.

“When will the invitation be distributed Hon?” Biglang tanong ni Tamadao habang
nagbabyahe

kami.

“Okay na ba tayo sa bla

ck na motif?” I heard Tamadao laugh pero nainis ako bigla. Inaasar ba

talaga nila ako? Dahil sinaggest ko yun na agad ang motif?

“Whatever suits you.” Tamadao replied with laughter in his voice. Parang ang saya
saya niya. I

wonder kung naging ganyan siya

kasaya nung kami pa.

“Okay, then maybe pwede nang idistribute yun a week from now. But isn’t Ilocos too
far to be

the wedding venue? I mean, everyone is coming from Manila and they’re going to
travel 9

10

hours para lang makarating sa wedding. It’s v

ery inconvenient unless dun na sila magstay 2

days before the wedding which I doubt possible because busying mga tao ang mag
guest. What

do you think Yan?” napatingin ako bigla kay sa gf ni Tamadao na hanggang ngayon
hindi ko pa

alam ang name. And why th

e hell is she askign about opinion about their wedding.

“I don’t care.” Bitter kong sagot. Wala akong pakialam kahit kotse pa niya ito.
Wala din akong

pakialam kahit pababain niya ako. Nasa national highway na kami at pwede na akogn
sumakay

ng bus.

kala ko nga tatarayan niya ako pero hindi. She just smiled and didn’t comment. Sana
man lang tinarayan din niya ako pero hindi. Nagmukha tuloy akong warfreak.

“Let’s talk about that when we arrive at Manila Hon. Wew! Mind if I sleep for a
while girls?”

Ang laki ng ngiti niya habang nakatingin sa dalawang babae. Ni hindi siya
tumitingin sa akin.

“Not at all.” Sabi ng honey niya. Napaka understanding naman, ako ba hindi
understanding?

Napuno na ba talaga siya sa akin kaya pinalitan niya ako agad? Ano

ba ang nakita niya sa

babaeng yan at papakasalan niya agad? Oo nga maganda pero mas maganda at mas
makinis

naman ako. At hindi man lang ba siya nagseselos na sa iisang cottage kami ni
tamadao natulog?

Malaki ang tiwala niya kay Tamadao? Something na hirap

akong ibigay? Yun ba ang hinahanap

niya sa babae? Ang babaeng pagkakatiwalaan siya ng buong buo?

I was busy with my thoughts nung maramdaman ko ang braso niya sa likod ko. Nag

inat siya and

his arms landed on my back at walang sabi sabi na hinatak n

iya ako palapit sa kanya. Nagulat

ako sa gianwa niya lalo na at nasa harapan lang namin ang gf niya.

Tapos isinandal niya ang ulo niya sa balikat ko and whispered something na kami
lang dalawa

ang nakakarinig.

“Selosa.”
“Ano!?”

Pinandilata

n ko siya pero walang epekto kasi nakapikit na siya habang komportableng

nakahiga sa balikat ko. Mas lalo niya akong hinapit palapit sa kanya and I saw a
gentle smile

curve his lips habang nakapikit ang mga mata niya.

Apatnapu't

Pito

Dumating ang isa

ng linggo at hindi na kami nagkita ni Tamadao after nila akong ihatid sa condo

unit ko. And I found out nung tumawag ako sa clinic niya at nagkunyaring pasyente,
na

nakabakasyon daw siya ng isang buwan to prepare his upcoming wedding. Hindi ko din
tinanong

sina Krizza kung nasaan si Tamadao kahit miss na miss ko na siya.

Habang nakaupo ako sa sofa, naiisip ko na wala na talaga siyang pakialam sa akin
kasi natiis

niyang hindi kami magkita sa loob ng isang linggo. After all these years dito lang
pala kam

pupunta, sa paghihiwalay. Sa inis ko kinuha ko ang isang throw pillow at ibinato sa

pinto.Sakto

namang bumukas ang pinto kaya sapul ang taong pumasok. And the person is no other
than

Tamadao.

“Aray! Bakit mo ako binato ng pillow Yanyan?” Nagulat ako

sa pagdating niya. Parang ang tagal

ng isang linggo na di kami nagkita and I fight the urge to throw myself at him.
Nagkatinginan

kami and for a moment, no one dared to speak.

“I came to give you this.” He handed me the red envelope. Sumikip ang dibd

ib ko. It doesn’t

take a genius para malaman kung ano ang envelope na yun. A wedding invitation. I
accepted it
with a trembling hand. Para ko na din tinanggap ang death sentence ko. Ni hindi ako

makapagsalita kasi baka maiyak na lang ako bigla.

“The w

edding will be 3 days from now. I’m sorry if late ko na naibigay sayo. I’ve been
busy

these past few days.”

Nakatingin lang ako sa envelope na hawak ko. Ayaw kong tumingin sa

kanya at hindi ko din kayang magsalita. Iba kasi yung nagpaplano lang sila at i

ba rin kung may

proof na ikakasal na talaga sila.

“I am expecting you to be there.” Dagdag pa niya. Yumuyuko pa din ako at

nararamdaman ko na

tumutulo ang luha ko. I pretended na iniopen ang envelope para hindi ako mapilitan
na humarap

sa kanya pero na

gkamali ako kasi lalong sumakit ang dibdib ko nung makita ko ang mga

pangalan sa cover ng invitation card.

‘Tamadao and Sheen’

So Sheen pala ang name ng honey niya.

“Yanyan…” Tawag pa niya sa akin. I took a step backward.

“Pu

punta ako. E

xcuse me.” Tapos dali dali akong tumalikod at dumiretso sa kwarto ko. I locked

it at hindi na lumabas. Wala na akong pakialam kung isipin man niya na bastos ako,
basta hindi

ko na siya kayang harapin at baka umiyak lang ako sa harapan niya.

Humiga ako s

a kama at doon nag iiyak. Ang sakit sakit pala na ang taong minahal mo ng sobra

ay sa ibang tao ikakasal. Umiyak ako ng umiyak hanggang sa makatulog ako.

“ Hoy babae! May plano ka bang matulog habangbuhay?” Naalimpungatan ako sa boses na

narinig ko. I

opened my eyes to see Krizza at the foot of my bed.

“Kre!” Shucks! Anong oras na ba at mukhang umaga na? Tiningnan ko ang oras at
nagulat ako

na 9AM na ng umaga. Ganun ako katagal nakatulog?

“Grabe ka! Ang hirap mong gisingin. At bakit namamaga y

ang mata mo?” Reklamo pa niya.

“Bakit ba andito ka ganito kaaga?” Hidni ko na sinagot ang tanong niya. Ano naman
ang

sasabihin ko? Magdamag akong umiyak dahil sa kakambal ng asawa niya? Kasi hindi ako
ang

papakasalan ni Tamadao?

“Sasamahan mo kami

sa Batangas. May titingnan tayong place kaya tumayo ka na dyan at

magbihis. Magtake out na lang tayo ng breakfast at mahaba ang byahe natin.” So yun
nga ang

nangyari. Nagbihis ako at sumama kina krizza. Naisip ko din na mas mabuti na yun
kesa

magmukmok ako

buong araw. Kasama namin si Krizza at Tamako. Naiwan si Rayne sa Yaya

niya. Natulog lang din ako buong byahe pagkatapos mapagod ni Krizza kakadaldal.
Dati

sinasabayan ko yan sa daldalan pero sa mga oras na ito, wala ako sa mood.
Nakarating kami sa is

ang exclusive subdivision sa may Nasugbu Batangas. An exclusive

Subdivision beside the ocean at nagpark si Tamako sa isang malaking bahay. Kahit sa
labas

makikita ang kagandahan ng bahay but it looks awfully familiar. Yung garden hindi
pa naayos at

may mga

naiwan pang construction materials but the house is already complete. I’ve also
noticed

na may nakapark na kotse sa garage.

Papasok pa lang kami to the awfully familiar house nung lumabas si Sheen at kasunod
niya si

Tamadao. Ngiting ngiti silang dalawa

at mukhang masayang masaya. Napatingin ako kina

Krizza na hindi tumitingin sa akin, instead, binati nila sina Sheen and Tamadao. I
also greeted

them halfheartedly just to be polite. Ni hindi ako makapagtaray sa estado ng

emosyon ko

ngayon.

Pero pagpas

ok ko sa loob ng bahay, I almost choked on my emotions. Kaya pala napakafamiliar

ng bahay, because this is the same house that I’ve designed para maging bahay namin
ni

Tamadao. Sa kulay, pati sa furnishings. Lahat kopyang kopya walang iniba. Pati ang
kulay

ng

carpet na gusto kong ilagay sa living area kuhang kuha. Gusto kogn sumigaw, gusto
ko din

magwala. Gusto ko siyang sumbatan sa paggamit ng design ko para sa magiging bahay

nila ni

Sheen. I wanted to do all that pero hindi ko nagawa. Kaya kinipkip ko ang

lahat ng sama ng loob

ko lalo na at nararamdaman kong nasa likuran ko si Tamadao.

So house tour pala ito. Sinadya kong magpaiwan while Sheen tour them around the
house at

bumalik ako sa living room at umakyat sa stairs papuntang terrace. Kahit ang pw

esto ng hagdan

at ng terrace, kinopya. The terrace is overlooking the sea. Huminga ako ng malalim
trying to

control my tears from falling pero tumulo pa din. Hinayaan kong tumulo ang mga luha
ko.

“Yanyan..”
Pinahid ko agad ang luha ko nung marinig ko

ang boses niya. Ano ngayon Yanyan?

This maybe your last chance

“Tamadao...why are you doing this to me?” Humarap ako sa kanya. Wala na akong
pakialam

kahit nakikita niyang umiiyak ako.

“Pwede bang wag ka na lang magpakasal?”

“Why?” Diretso

ang tingin niyang tanong sa akin. I was caught off guard, why else would I ask

him to call off his wedding? Ganun na ba para sa kanya kawalang importante ang

mararamdaman ko at tinanong niya ako ng ganyan? It’s as if what I would feel

doesn’t matter

anymor

e.

“Because.. because our divorce was not yet approved. How could you marry her gayung
kasal pa

tayo?”

“Yan, I’m sorry but I cannot cancel the wedding. Everything had been set. Ahmmm, I
just would

like to give you this. May pinabago lang sa invit

ation.” Tapos iniabot niya sa akin ang invitation.

It’s the same invitation at wala na akong pakialam kung ano ang binago nila. Hindi
ako

makapaniwala that he could be this unfeeling. Umiiyak na ako’t lahat and yet all he
is thinking

ay ang pagbigay sa aki

n ng invitation sa kasal niya. Gusto kong ihampas sa mukha niya ang

invitation nila pero ano pa ba ang karapatan ko? Wala na di ba? So bakit pa ako nag
eexpect

nang kahit ano muila sa kanya?

Bakit ba ang pathetic ko?

I wiped my tears, squared my s

houlders at kinuha ang invitation mula sa kanya. Tama yan

Yanyan. Tama na okay? Wag ka ng umasa. Wag ka nang magpakacheap sa harap niya, save

some of your pride.

“Best wishes.” Tapos tumalikod na ako sa kanya at hinanap sila Krizza. They are
waiting a

t the

living room at napatingin sa akin nung bumaba ako ng hagdan.

“Uuwi na ako.” I announced to them. Nagtataka silang tiningnan ako.

“Anong nangyari?” Tanong ni Krizza na kumukunot pa ang noo.

“Gusto ko ng umuwi. If you still wanted to stay,

then magcocommute na lang ako.” Kahit di ko

alam kung paano kasi nung papunta kami, halos wala akong nakitang pampasaherong
sasakyan.

Pero hindi ako papipigil. Tulala pa silang lahat nung naglakad ako diretso papunta
sa pinto.

“Yanyan…” Narinig ko ang

boses ni Tamadao pero hidni ko pinansin. Please naman wag mo na

ako masyadong ipahiya.

“Honey, you stay here. Ako na ang sasama kay Yanyan pauwi.” Narinig ko pang sabi ni
Krizza.

Dirediretso lang akong naglalakad hanggang sa makarating ako sa kotse nil

a. I should have
brought my car. Or dapat hindi na ako sumama. Ni hindi ko man lang alam na pupunta
pala kami

sa magioging lovenest ni Tamadao at ng asawa niya.

Tahimik akong pumasok nung binuksan ni Krizza ang kotse.

“Yanyan..”

“I don’t wan

t to discuss it Kre. I just wanted to go home.” Pumikit na ako at isinandal ang ulo
ko

sa headrest ng upuan.
I shouldn’t have returned to the Philippines kung alam ko lang na mas masasaktan
pala ako.

I should have ignored my heart.

And most i

mportantly I should have listened to him when he told me to stay away from him.

Kabanata Apatnapu't Walo

Masokista ba ako? Siguro oo.

Tanga ba ako? Malamang.

Am I stupid?

Probably.

Am I a fool? Definitely.

Oo ganun ako. Sino ba naman kas

i ang matinong babae ang aattend sa kasal ng lalaking mahal

niya at sa ibang babae ikakasal? Sinong babae ang mas gustong mas masaktan habang

pinapanood ang kasal at kinakain ng inggit ang puso niya dahil hindi siya ang
bride?

For the past days, after

namin umalis sa bahay ni Tamadao,

hindi ako nakipag usap kahit kanino.

At ngayon lang ako nagpakita sa lahat. Sa araw ng kasal niya. I wear the motif of
the wedding to

blend with the rest of the guest. Red. Wala pang nakakakita sa akin and I am 30
minutes

early.

Ni wala pa ang groom. Mas nauna pa ako. It was a beach wedding. Hindi na din ako
sumama sa

chartered flight na kinuha ng ikakasal para sa mga guest.

Sumakay ako sa isang commercial

airline para mas mapabilis ang byahe ko and rented one of the cott

ages at the nearby resort. And

now I am sitting sa pinakagitna na chair with the other guest. Ang mga closed
friend ng ikakasal

wala pa din, only the wedding coordinators are busy handling the guests.

30 minutes had passed at dapat dumating na ang groo

m pero wala pa din si Tamadao. I could

hear rumors kung bakit daw late ang groom. Pati ako nagtataka. Then habang palinga
linga ako,

my eyes focused on a pair of chinky eyes na nakatingin sa akin.

Napako ang tingin ko sa kanya. He is wearing a white t

uxedo, his hair is brushed up and his face

clean shaven. May galit sa mga mata niya habang nakatingin sa akin. Hindi ba dapat
ako ang

magalit sa kanya? Hindi ba dapat ako ang may karapatang tumingin sa kanya ng

masama?

Nagkatinginan kami ng medyo matagal

and he is the first one na nag iwas at

tumalikod palayo sa wedding venue.

After a moment, inannounced na magsastart na ang kasal. Late ng 30 minutes ang

ceremony.

Then naglakad na si Tamadao papuntang altar. Habang tumatagal lumalabo ang mata ko
at p

anay

ang pahid ko ng mata ko para hindi mahulog ang luha. Then the bride march. I
loooked at her,

she is very radiant in her simple white dress na mga 6 inches above the knee. It
was very simple

na parang hindi pangkasal kung wala lang siyang belo. Bakit n

aman ganyan ang gown ng bride

ni Tamadao? Ganyan ba kasimple si Sheen? Sinusundan ko ang bride habang nagmamarch

hanggang sa makarating siya sa kay Tamadao.

Bago pa kinuha ni Tamadao ang kamay ng bride niya he looked at me. Yumuko ako.
Hindi ko

alam k

ung bakit parang pinaparamdam niya na ako pa ang may kasalanan. At lalong hindi ko

alam kung bakit nagtitiis pa ako dito gayung alam ko naman na habang tumatagal mas
lalo akong

nasasaktan.

Nagsimula na ang ceremony. Then the priest asked.

"If any

one objects to this union, speak now or forever hold your peace."
Gustong gusto kong tumutol. I wanted to shout para matigil ang kasal pero hindi ko
magawa.

Obvious naman na mas pinili niya ang babaeng yan kesa sa akin. Siguro nga kaya
andito ako

para

na din masaksihan ko na hindi talaga kami para sa isa’t isa. Para talagang may

panghahawakan na ako sa pagmomove on ko.

Another batch of tears threatened to fall and again I brushed it off bago pa
tuluyang tumulo.

“Hija, bakit kanina ka pa umiiyak?”

napatingin ako sa matandang babaeng nagsalita tapos

pinahiram ko ulit ang mga mata ko.

“Hindi po ako umiiyak, napupuwing lang po ako ng buhangin.” I managed to say.

“Eh wala naming hangin.” Bat ba pakialamera ang

matandang to? Hindi na ako sumagot.

Alangan naman na makipagdebate pa ako kung may hangin o wala eh kunti na nga lang

ngangawa na ako.

Tapos narinig ko na lang na nagsalita ang priest

“Do you J

ahem.. Honey Sheen Cordova, take this man Tamadao James

Sia as your lawfully

wedded husband to have and to hold from this day forward, for better and for worse,
'till death

do you part?” Ang lakas ng kaba ng dibdib ko at parang pinipiga. Bakit ko ba

kinakaya ang lahat

ng ito?

Nakita kong napatingin muna ang b

ride kay Tamadao bago nagsalita and I saw Tamadao

nodded.
“Yes, Father, I do.” Yumuko ulit ako. Yanyan, umalis ka na lang kaya. Pinaparusahan
mo lang

ang sarili mo.

“And you Tamadao James Sia, take this woman Honey Sheen Cordova as your lawfully
wedded

wife to have and to hold from this day forward, for better and for worse, 'till
death do you part?”

Napapikit ako ng mariin. Parang nasusuka ako na ewan. Napakahirap I suppress ang
sob lalo na

tuloy tuloy na sa pagtulo ang luha ko. Buong ceremony nakayuko

na lang ako. Bakit pa kasi

umattend ako? Ang tanga tanga ko talaga. Hihintayin ko pa ba ang sagot ni Tamadao
sa tanong

ng pari?

“I…” narinig ko ang boses niya.

Oh my God! Bago pa niya matapos ang sasabihin niya, tumalikod na ako at unti unting
naglak

ad.

Gusto ko ng makalayo. Maybe this is really our ending. Hindi naman lahat ng tao may
happy

ending at siguro isa ako sa mga taong hindi mapalad na magkaroon ng happy ending sa
taong

pinakamamahal ko.
Tuloy tuloy na tumulo ang luha ko at hindi ko na pi

nupunasan. Nakatalikod naman na ako at

wala ng makakakita pa.

This is our goodbye.

This is our ending.

Goodbye Tamadao.

Sana mamatay ka na dahil sa lahat ng sakit na binigay mo sa akin.

“Paksyet!”

Oo paksyet talaga! Tama ka kunsensiya, paksy

et talaga yang si Tamadao. Ang haba haba ng

pinagdaanan naming dito lang pala kami hahantong. Sa pagtataksil niya. Paksyet
talaga siya.

“Yanyan hindi ka ba talaga tututol?”

Apatnapu't Siyam.

“Paksyet Y

anyan hindi ka ba talaga tututol?”

Napatigil ako sa paglalakad. Naghahallucinate lang ba ako? Baka nga

naghahallucinate lang ako.

Naglakad ako ulit para mapatigil lang.

“Malapit ng matapos ang kasal ko pero wala ka pa ring sinabi! Hahayaan mo na l

ang akong

makasal ako sa iba?” Oh My God! Don’t tell me, nag eeskandalo siya sa sarili niyang
kasal? At

bakit andito siya nakasunod sa akin? He is about to say his vows di ba? At bakit
niya ako sinisisi

sa pagpapakasal niya?

“Ikaw naman ang may guston

g magpakasal di ba? Kahit ayaw ko man na makasal ka, wala na

akong magagawa except to wish you both your happiness.” Kahit hindi ko naman talaga
gusto na

maging happy kayo. Sino bang ex ang magwiwish ng happiness sa mga ex nila na
kinasal sa iba?

“Hin

di mo ba naiintindihan? These are all for you.” Madamdaming sabi niya. Mabuti na
lang at

medyo nakakalayo na kami sa mga tao. Hindi masyadong nakakhiya ang ginagawa niya at
hindi

ako pagbibintangan na mang aagaw. At para daw sa akin lahat? Para sa akin na

ikakasal siya sa

iba? Pinagloloko ba niya ako?

“Aalis na ako.” Ayaw ko ng marinig lahat ng kasinungalingan niya.

“Bullshit!” Ganun talaga

Yan, pag ex ka na lang minumura mura ka na

lang. Wala na ang sweet

words, bad words na lang. Naglakad na ako ulit. Pero hindi pa ako nakakailang
hakbang nung

may humawak sa braso ko.

“Wala na ba talaga akong halaga sayo? Hindi mo na ba talaga ako mahal?”

Doon na tumulo ulit

ang luha ko. Tinat

anong niya ako ng ganyan? Sino ba ang nagpakasal sa ibang babae? Sino ba

ang nanloko? Tapos yan ang itatanong niya sa akin?

“Kinakasal ka na bakit mo pa to ginagawa…” Pero hindi ko na natapos pa ang
sasabihin ko dahil

hinatak niya ako paharap sa kanya

. Tapos hinawakan niya ang dalawang balikat ko.

“Where have you been these past few days? Hindi ka namin mahagilap? Did you ever
check the

new invitation?” Naguguluhan na ako sa mga sinasabi niya.

“When we found out na nawawala ka at hindi ka nam

in macontact I think I’ll be losing my mind

because my bride is missing. Ineexpect ko na ikaw ang magiging bride ngayon. Up to

the last

minute. Kahit nung nakita kong ganyan ang suot mo, inisip ko pa din na tututol ka.
Hindi ako

nawalan ng pag asa. Pero wa

la, pinanood mong makasal kami na parang wala lang sayo ang
lahat. At nasasaktan ako kasi ibig sabihin nun baliwala na ako sayo. AT hindi ko
yun matanggap.

Nung bago pa lang tayo magkakilala lumalayo ako sayo kasi sabi ko ayaw kitang
masaktan dahil

nga sa

playboy ako at kaibigan ka ni Krizza pero ako pala talaga ang masasaktan kasi
nakamove

on ka at ako hindi. After two years you were able to laugh to your hearts content
as if nothing

happened and I am stuck with guilt and remorse dahil sa nangyari.” Teka!

Teka!!!!!!! Ano daw??

“Yannie…” May tumulong luha sa mga mata niya. And I am stuck in front of him.

“Masama bang kahit minsan habulin mo din ako? Masama bang mapatunayan ko din that
you

can’t afford to lose me too? That despite my mistakes in the

past, you accept me as I am and that

hindi mo ako iiwan ng basta basta? I also have my insecurities and uncertainties
and all I wanted

is for you to show me that you wanted to be with me not because you are forced to
do so but

because you love me and that

you still need me in your life. I want you to need me in your life

the way I need you in mine.” Holy Shit! Totoo ba ang lahat ng naririnig ko? Pero
bakit Sheen
ang nakalagay sa invitation?

“Hindi ko na alam kung ano pa ang pwede kong gawin. Ano pa ba

ang gusto mong gawin ko?

Pinagbigyan ko ang lahat ng gusto mo. Naghintay naman ako sayo. Pinakita ko naman
sayo kung

gaano kita kamahal. Niligawan pa kita ulit. Nagsisi na ako sa ginawa ko. Kulang na
lang itali kita

at tutukan ng shotgun para pumayag ka na

ikasal tayo. Pero ayaw mo pa din. Hinintay

kong

pagkatiwalaan mo ako ulit. Hinintay kong mahalin mo ako ulit. Pero ano? Naatim mo
pang

panoorin ang kasal ko. Ni hindi mo binuksan ang bagong invitation!” Nakatulala lang
ako

habang nakikinig sa kanya. Disa

ppointment, pain, galit, at kung ano ano pa ang nababasa sa

mukha niya.

Who could have guess that any scheme and surprises hindi eepekto sayo

kasi ikaw ang magaling

sa pagcscheme. That you would take things differently. Your eccentricity is so

frustrating yet I

couldn’t think of anyone to be my bride but you.”

Oh my God! Oh my God! Kailangan ko ata ng hangin.

“Magsalita ka nga!” I blin

k many times. Holy Shit. Ni wala akong maisip.

“You mean, tayo dapat ang ikakasal ngayon?” I was hanging for his answer and
bumalik sa isip

ko ang mga oras na pinahiwatig niya sa akin na kami ang ikakasal. Ang pagtatanong
ng motif,

ang paghihingi ng s

uggestion, ang pagiging sweet sa akin kahit nakaharap sa iniisip kong

supposed to be bride niya, ang bahay na katulad ng pinaplanuhan namin, ang pagbigay
ng

bagong invitation, ang pagsabi sana sa akin na hindi ko pinapatapos. Oh my God!

“Kanina ko pa

sinasabi di ba?” Napayuko naman ako sa pagkapahiya.

“Sorry.” Mahinang sabi ko.

Nakakahiya ako. Ang slow slow ko.

“Ahmmmm…sige na magpapakasal na ako sayo. Kahit ngayon.” Jeez, inindyan ko pala ang

sarili kong kasal. Kaya pala wala sa hulog ang go

wn ni Honey Sheen. Proxy pala siya.

“Hindi na! Paksyet!” Ano daw!! Ayaw na niyang magpakasal sa akin?

“Ha?” Napuno na ba siya sa akin kaya ayaw na niyang magpakasal?

“Hindi na itutuloy ang kasal.”

Baket? Kakasabi lang niya na ako lang ang gusto niyang

pakasalan. Bakit ayaw na niya?

“Mag set tayo ng panibagong date ng kasal natin.” He smiled and looked at me
gently.

Hindi ko

na napigilan ang sarili ko. I throw mys

elf at him at sinalo naman niya ako. Hindi ko na din

napigilan ang sarili ko, I kissed him. Parang ngayon lang ako nakahinga ng maluwag.
Parang

lahat ng mabigat sa dibdib ko biglang nawala lahat.

“Kung totoo yun hahayaan mo talaga akong makasal?” Sabi

niya after we kissed tapos

magkayakap kami and we are facing the sunset.

“Sa tingin mo?” Huminga siya ng malalim ang lalong hinigpitan ang yakap sa akin.

“Kailangan na talaga kitang pikutin.Next week na tayo magpakasal ha. Pero simula
ngayong

ay

aw kong mawala ka sa paningin ko. Baka takasan mo kasi ako.” Napatawa ako ng
mahina.

Mukhang may phobia na ata si Tamadao sa pag alis ko.

“Di ba bawal yun? Yung magkita ang bride at groom bago ikasal?” I raised my eyebrow
and

loooked at him. Umismid s

iya.

“Anong pakialam ko? Frustrated ako kasi hindi gumana ang plano namin. Hindi ka
kumagat.

Ikaw lang ata ang magaling magplano sa ating lahat.” Hahahaha. Bitter na bitter eh.

“So amin pala talaga ang bahay na pinuntahan namin? At ako pala talag

a ang bride?” Parang

sinasabi ko lang sa sarili ko para I confirm ang lahat. Pero mukhang narinig niya
kasi tiningnan

niya ako ng masama.

“Saan na kasi ang invitation na binigay ko sayo?” Naiiritang sabi niya.

“Tinapon ko na eh!” Ni hindi ko nga a

lam kung saan ko itinapon. Ni hindi ko yun binuksan.

“Naman! Kung hindi lang kita mahal…” Napangiti ako ng maluwag at niyakap siya sabay
kurot

ng abs niya. Ahehehe.

“Hindi mo ba itatanong kung mahal din kita?”

“Hindi na. Kahit hindi naman wala ka ng choice kasi papakasalan na talaga kita. And
I’ll make

you fall for me all over again?Whether you like it or not” Tumingala na lang ako sa
kanaya and

touched his cheek. A faint smile is on his lips at pati ang mga mat
a mukhang nakangiti din.

“I love you D.”

Limampu

Our wedding was not held on a beach. It will be held on Caleruega Church in
Tagaytay near our

beach house in Tali Beach in Nasugbu Batangas and the reception will be at Tali
Beach. Imagine

the tr

avel of the guest from the Church to the Beach. That’s why coaster is provided for
those

who doesn’t want to drive. Anyway, we only had few guests. Just family and close
friends.

Walang business associates. We will hold our wedding early morning before the

sunrise. We will

be having a breakfast, lunch and dinner reception.

My Mom protested when I told her that we will be waking up at dawn to prepare
ourselves for

the wedding. And again, nagiging historical na naman siya recalling the wedding
that I dit

ch in

Ilocos. Yes, andun sila, waiting for me. Na stress daw silang lahat ng hindi ako
nagpakita at

hindi ako macontact. Kulang na lang ipablotter nila na missing ako. And imagine all
their raise

eyebrows nung pumasok kami ni D sa hotel and announced that

the wedding was cancelled.

Kung wala lang si Tamadao, baka sinabunutan na nila akong lahat.

They are all furious at me dahil daw nakakahiya sa mga guests, but my loving
husband, told

them that there is nothing to be ashamed of dahil tuloy naman ang re

ception at nagkamali daw ng

announcement kasi proposal pa lang daw ang araw na iyon. Hahaha. Makapalusot lang
di ba?
But my Mom and my close friends didn’t buy our excuse of course. Kulang na lang
talaga

sabunutan ako nina Mommy at Krizza. Sira ulo daw

talaga ako. Tinawanan ko na lang sila. Well,

wala naman talaga akong ginawa nung araw na yun kundi ang ngumiti at tumawa dahil
sa saya

ng nararamdaman ko.

And now, nagrereklamo siya kasi bakit daw ganitong oras ang napili kong magpakasal?

Nangangal

umata pa daw siya because 3:30AM pa lang at since nasa Tagaytay kami, sobrang

lamig ng panahon. Gustong gusto ko daw na tinotorture ang lahat. Reklamo pa ni

Krizza, baka

daw pumipikit pa ang mga flower girls ko habang nagmamarch. Sino ba naman kasi ang

mak

akaisip na magpakasal ng 4:30AM? Hahaha.

We booked a hotel near the Church and everyone stayed there and the travel time
from the hotel

to the Church is only 15 minutes lalo na at walang traffic. By 4AM the make up
artist is almost

done with me kaya

iniwan niya muna ako sa room.

“Pssst” Napatingin ako sa may pinto and I saw Tamadao standing by the doorway.

“What are you doing here?” Napapangiti na lang ako. Grabe tong lalaking to, eh
magkatabi

kaming matulog kagabi tapos andito na naman ngayo

n. Ayaw talagang mawala ako sa paningin

niya.

“Sabay na tayong pumuntang simbahan.” Tinaasan ko siya ng kilay.

“Gusto mong magwala sina Mom?” Hay naku. Kahit gusto ko pa, ayaw pumayag nina
Mommy.

Alam niyo naman ang mga oldies. Ngumiti lang siya at

lumapit sa akin at bago pa ako

makareact, he already claimed my lips. Wala na akong nagawa kundi ang halikan din
siya.

Hahaha.

“Good morning. Aalis na ako. See you later baby.” Tapos umalis na siya just like
that.

Napapangiti na lang ako na napapaili

ng.

“Anong nangyari sa lipstick mo!”Bulalas ng make up artist pagbalik niya. Ngumiti

lang ako

habang nireretouch niya ang lipstick ko na nagfade na lang bigla. Hahaha.

After 15 minutes umalis na din ako papuntang Church. I will no longer narrate

the whole

ceremony dahil kahit ako hindi ko maintindihan ang mga nangyayari. It was so
overwhelming

and we said our vows just as the sun rises up in the horizon.

Akala ko corny ang mga umiiyak

habang kinakasal pero totoo pala talaga. Sa daming emosyon na

nararamdaman ko, hindi ko

napigilan ang hindi maluha.

Alam kong dalawang beses ko ng ikasal but this time, I am sober

and I know I will remember and cherish this day forever.

After ng wedding, nauna na silang lahat sa reception at kami sumakay na sa b

ridal car. He arms

is encircling my waist and his head rested on my shoulder.

Ang hilig niya talaga sa ganitong

position. And then while we are travelling

he started kissing my neck which sent shivers down

my spine. Goodness, how could I ever resist him?

“Baby, till what time ang reception?” Napatingin ako bigla sa kanya.

“Till night time.”

“Why did you ever plan of such a long reception?” His hand landed on my thgh and he
gently

squeezed it. Napasinghap ako. Maghunos dili ka

Tamadao. Nasa sasakyan pa lang tayo at 7AM

pa lang kaya!

“Aaaahhh…hin

hindi ko din a

alam.” Napapsinghap na lang ako kasi naman yung kamay niya is

gently rubbing my legs and his breath is sensually brushing my ears. Ampupu!
“Hmmmm…Nagugutom ka na

ba?” He gently bite my earlobe. Huwaaahhhh!

“Hindi!” Nabigla kong sagot. Tiningnan ko siya ng masama at tiningnan ang driver ng
bridal car.

I saw him smiled.

“May pera kang dala?” Nagtaka naman ako sa tanong niya.

“Wala. Why?” Ano na naman an

g plano niya?
“Wala din akong dala eh. Kahit cards wala.” Tapos tumingin siya sa driver.

“Ahmm kuya may pera kang dala?” Bakit ba nagtatanong siya kung may perang dala? May

bibilhin ba siya?

“Meron naman po Sir.” Bahagya lang lumingon sa amin

ang driver.

“Kuya, magcommute ka na lang papuntang reception. At pakisabi sa lahat na hindi na

kami

darating. Irerefund ko na lang ang pinantaxi mo papunta doon.” Nagulat ako sa

sinabi niya. What

the heck! Ngumiti lang

ang driver at agad naman na lumabas ng sasakyan. Hala! Hindi na daw

kami dadalo sa reception ng kasal namin?

Niyaya niya akong lumabas ng kotse at tinulungang sumakay sa passenger seat

pagkatapos

umikot siya papuntang driver’s seat. Nagtataka na nga an

g ibang sasakyan na dumadaan kung

bakit may tumitigil na bridal car sa kalagitnaaan ng highway. Ampupu! Pagkatpos,

iniwan namin

ang driver na naghihintay ng masasakyan. Ang laki ng ngisi niya habang nagdadrive.

‘Seryoso ka sa gagawin natin D?” Hindi ko

alam kung matatawa o maiinis sa ginawa namin pero

one thing’s for sure, naaamaze ako at naeexcite.

“Never been so sure wife.” He said grinning habang niluluwagan ng cuff niya. Alam
na alam ko
ang ngiting yan. Yan ang ngiti niya pag may binabalak siya

ng hindi maganda. At ramdam na

ramdam ko ang tension sa loob ng kotse lalo na tuwing nagkakambiyo siya nasasagi
niya ang

legs ko or rather sinasadya niya sagiin ang legs ko.

Wala pa atang 5 kilometers kaming nagbabyahe nung hininto niyo sa gilid ng daan

ang kotse and

walang pasabi na hinalikan ako. Napapamura ang isip ko at the same time naeexcite.
Sino ang

hindi maeexcite sa honeymoon sa gilid ng daan? Ngayon talaga ako nagpapasalamat sa

heavy

tint ng bridal car.

“Te

teka D!” I said stopping him.

“Kasalanan mo kagabi pa! You sleep in your sexy lingerie yet you won’t allow me to
touch you.
Alam mo ba kung ghaano kahirap yun?” And he kissed me again.

“Pero nasa daan pa tayo!”

“Who cares? We’re married anyway!” Paksyet! He’s right. Who c

ares indeed? And we kissed to

our hearts content or to be specific, we make out because his hands are now busy
unzipping my

gown and his lips are grazing my neck. Nakakexcite na nakakakaba ang ganitong
sitwasyon.

Paano kung katukin kami ng pulis? Pero the

street is almost deserted dahil nga maaga pa at

madalang ang sasakyang dumadaan and mostly are private cars na wala namang
pakialam.

Nagrereklamo na siya dahil sa haba ng gown ko when…

Blag! Umuga ang bridal car.

“What the hell.” Napatingin siya sa harap at napabagon ako sa nakarecline na upuan.
Then I saw

a tow truck and then all of a sudden we are being towed. For God’s sake. Inayos ko
ang sarili ko

and Tamadao help me para maayos ang damit ko bago niya binuksan

ang car window at

sinigawan ang mga nagtotow!

“What do you think you’re doing?’ Pero hindi siya pinansin. Instead, humarap ang
tatlong

nagtotow at humarap sa bridal car tapos sabay na nagsalute. Nanlaki ang mga mata ko
when I

saw Sir JC, Tamako and Jay

son!

Naka coat and tie pa silang tatlo. Tapos tumalikod na at

sumakay sa tow truck at pinaandar akay akay ang bridal car namin.

Nagdadabog na isinara ni Tamadao ang bintana at cursed. Nangingiti na lang ako.

“Where the hell did they get the tow truc

k?” Isa sa mga litanyan niya. Natatawa ako sa hitsura at

reaction niya. He keeps on cursing hanggang sa makarating kami sa reception. Where

everyone

welcomed us kahit nagtataka kung bakit kami nakatow. All throughout the ceremony,

nakasimangot ang groom ko

at hindi ko mapigilan ang ngumiti. Hindi din bumati sa amin ang

tatlo.

When the reception is nearly finish, napalingon ako kay Tamadao and he is still
sulking.

Napatawa na alng ako bigla at tiningnan niya ako ng masama. I suppressed my

laughter.

Pero

hindi ko talaga mapigilan, kaya natawa ulit ako sa pagtataka ng lahat.

.
“Laughing at my misery, wife?” He said in a very serious tone na kung hindi ko lang
alam ang

dahilan ng pagkakaganyan niya ay baka matakot na ako. I cleared my throat and rep

lied fighting

the urge to laugh out loud.

“Not at all husband. In fact, I am also miserable.” This guy never fails to amaze
me.

“So, what are we gonna do about it?” He said, and this time he gave me a meaningful
smile. I

smiled seductively at him

in return.
“Well…the reception is nearly finished. We could run away again.” Lumuwag ang
pagkakngiti

niya at bigla na lang hinawakan ang kamay ko And we hurriedly went to the bridal
car sa

pagtataka ng lahat. Madami ang nagtanong kung saan kami pupunt

a pero hindi namin

pinapansin. Basta lakad takbo kami palabas ng area pero bago kami sumakay, tumigil
si

Tamadao. Sumunod pala sa amin ang lahat ng guest.

And to my amazement he shouted…

“Papatayin ko ang sinumang sumunod sa amin!”

Epilogue

I was peacefully sleeping nung magising ako bigla because something kicked in my
tummy.

Napasingh

ap ako at automatic na napahawak sa tiyan ko. And kasunod ng pagsipang yun ang

paghilab. Oh my God. I practice my breathing exercise to calm my nerves. Unti unti

nawala ang

sakit at medyo nakakarelax na ako when another pain kicked in.

“Aaaaaawwwwww

eeeee!” Napahiyaw ako sa sakit habang minamasahe ang tiyan ko. Napakurot

ako kay Tamadao na mahimbing na natutulog sa tabi ko habang pinipigilan ang

pagsigaw dahil

sa sakit na nararamdaman ko.

“What happened?” Mukhang wala pa sa sarili niyang tanong.

Nagkukusot pa siya ng mata

habang ako namimilipit na sa sakit. Gusto ko siyang suntukin kung hindi lang ako
namimilipit

dito.

“I think manganganak na ako! Aweeeeee!” Another contraction. Napapadalas na ang

paghilab at

sobrang sakit na parang binibiyak

ako.

“What!? Baby calm down,

how many minutes is the interval?” Hinihimas na din niya ang tiyan

ko.
“How the hell would I know! Damn it!” Sigaw ko sa kanya. Naluluha na ako sa sakit.
Tapos

sumigaw ako ulit as another contraction came.

Napatayo siya bigla sa kama tapos naglakad

papuntang door tapos bigla bumalik papunta sa akin.

“Shit! Yannie, what am I going to do?” Napasinghap ako sa tanong niya. Pinuno ko ng
hangin

ang lungs ko habang hinihipan ang tyan ko.

“You’re seriously

asking me that? You’re the doctor and an OB Gyne for that matter and you’re

asking me that question? Go kill yourself!!!!!!! Damn it!! Ouuuccchhhhh.” Ampupu!

“You serious?” Seryosong tanong niya sa akin. Oh my God! Kung hindi lang masakit
ang tiyan

k
o!!!!!

“Fuck! I’m gonna kill you myself after I gave birth. I swear!” Napangiwi ulit ako
sa sakit. Bakit

ang sakit sakit? Hindi ko alma na ganito kasakit.

“I’m taking you to the hospital.” Ngayon lang niya naisip yun? Seriously? For
Christ sake!

apos binuhat na niya ako at papalabas na kami ng kwarto nung may napansin ako.

“Hindi ka man lang ba magbibihis?” He is only wearing his boxer! Hindi ako
makapaniwala na

ito ang magiging reaction ni Tamadao na parang hindi siya OB. Bumalik siya at inih

iga ulit ako

sa kama at nagmamadaling nagsuot ng damit at pantalon. Tapos kinuha na din niya ang
robe ko

at pinasuot sa akin. Tapos binuhat niya ulit ako hanggang sa makarating kami sa
elevator
papuntang kotse. Thank goodness hindi niya nakalimutan ang sus

i dahil kung nakalimutan niya,

talagang papatayin ko na siya.

Habang papuntang hospital panay ang sigaw ko sa kanya. Ang bagal niya magdrive eh
ang sakit

sakit na nga! Pagdating namin sa hospital, I was directly wheeled to the labor
room. Halos

mawala

n na ako ng malay. Pero pagdating ko ang tagal lumabas ng baby. Ang sakit sakit

maglabor. Nagkasugat sugat na ata ang kamay ni Tamadao na hawak hawak ko and my
nails are

digging on his wrist everytime there is a contraction. Napapangiwi din siya

everytime

na

napapasigaw ako. 30 freaking minutes na akong naglelabor dito sa labor room pero
5cm pa din

ako.

“Baby,

we’re going for painless.” Sabi niya sa akin. Napagusapan namin na I’m going for

normal and no anesthesia.

“No! Napag usapan na natin to. Aawweeeeee!” Napahigpit ang hawak ko sa kamay niya
dahil sa

sakit.

“No. We’re going for painless. Yanyan, hindi ko na kayang makita kang
nagkakaganyan.”

Nakita kong maluha luha na siya. Naiiyak na din ako and I feel like dy

ing tuwing humihilab. The

pain is indescribable at hindi mo alam kung saan ang masakit sayo. Parang binibiyak
ka literally

pero hindi mo alam kung saang body part mo ang binibiyak.

Nagsusumamo ang mga mata niya ang I weakly nodded at him. He kissed me

on my forehead

and kissed my lips tapos binitawan ang kamay ko at isinuot ang gloves.
“Baby, one deep breath.” Sinunod ko ang sinabi niya

“7cm, to the DR now.” Napapapikit ako, gusto ko ng matulog.

“Don’t sleep, you need to push kung ayaw mo

ng caesarian.” Naririnig ko pang sabi niya. Nung

nasa DR na ako, hindi ko na alam kung ano ang ginagawa sa akin. They gave me an
anesthesia

na parang tulog ka na gising but I can still clearly hear the voices around me.

“Baby, you can no longer feel t

he contractions but when I say push, you push, okay?” I nodded

at him. Sinunod ko ang sinasabi niya.

“Baby, push, one more. Yanniee please.” I can almost hear him begging. I pushed
harder this

time And after I hear, sighs of relief.

“It’s a boy.”

Someone said. Tapos I heard a faint cry of a baby. Pumikit na ako.

“Yannie, do you hear me? Yanyan!” Naririnig ko ang panic sa boses niya.

“Doc calm down, she’s okay!” Narinig ko pang may nagsabi. The voices are becoming
blurry.
“Shut Up!”

I tried to open my eyes.

“Doc, hindi ka naman ganyan pag nagpapaanak ka ah! You’re always calm before. Tapos

ngayon namumutla ka.” Tapos narinig kong nagtawanan ang iba na nasa loob ng DR.

“That’s my wife and my child we’re talking ab

out! Ayoko ng maging OB niya sa susunod!”

Another laughter echoed inside the delivery room.

“Doc, kamukhang kamukha mo! Lakas ng dugo.” I tried to open my eyes and I saw my
husband

near me carrying our child. He is smiling at me tapos tumingin sa anak

namin. Tumulo ang luha

ko. They are adorable to look at even with my blurry vision. Tapos nilagay niya sa
may dibdib

ko ang baby while he is looking adorably at me. Napatingin ako sa baby namin at sa
kanya.

Kamukha nga niya. Napangiti ako.

“Thank you

so much. I love you.” And he kissed me. Narinig ko pa ang hiyawan bago ako

tuluyang nakatulog with a smile on my face.

I sleep peacefully because I know that when I woke up, two handsome individual are
waiting for

me. And Tamadao? He is not perfect. I

lang beses ba niya akong sinaktan? He has a lot of flaws.

Isa sa mga natutunan ko ay hindi kesyo babae ako, ako na lang palagi ang
magdedeamnd ang

mag eexpect ng paglalambing at panunuyo.

What a lame excuse when a girl says, ako ang

babae, ako dapat ang s

inusuyo. I learned that the guy we’re in love with are also humans and like

us girls, they also needs assurance and security in a relationship they’re into.
They also need to

feel that they are loved and they are needed by their partner.

Tamadao is no

t the ideal guy for every girl. He is not every girl’s dream guy . He is not every

girl’s right guy. He is not even Prince Charming to every Princess. Because every
girl have their

very own ideal guy, dream guy, right guy and princes. Suited and tailored o

nly for them.

And

Tamadao is my ideal guy, my dream guy, the right guy for me. My prince, my husband,
my

companion for life

and the father of my children. (Children agad? Kakapanganak lang?)

Dahil…

Kahit Saan Mang Anggulo Bagay Tayo Tamadao Sia.

“7cm, to the DR now.” Napapapikit ako, gusto ko ng matulog.

“Don’t sleep, you need to push kung ayaw mo ng caesarian.” Naririnig ko pang sabi
niya. Nung

nasa DR na ako, hindi ko na alam kung ano ang

ginagawa sa akin. They gave me an anesthesia

na parang tulog ka na gising but I can still clearly hear the voices around me.
“Baby, you can no longer feel the contractions but when I say push, you push,
okay?” I nodded

at him. Sinunod ko ang sinasabi n

iya.

“Baby, push, one more. Yanniee please.” I can almost hear him begging. I pushed
harder this

time And after I hear, sighs of relief.

“It’s a boy.” Someone said. Tapos I heard a faint cry of a baby. Pumikit na ako.

“Yannie, do you hear me?

Yanyan!” Naririnig ko ang panic sa boses niya.

“Doc calm down, she’s okay!” Narinig ko pang may nagsabi. The voices are becoming
blurry.

“Shut Up!”

I tried to open my eyes.

“Doc, hindi ka naman ganyan pag nagpapaanak ka ah! You’re always calm before. Tapos

ngayon namumutla ka.” Tapos narinig kong nagtawanan ang iba na nasa loob ng DR.
“That’s my wife and my child we’re talking about! Ayoko ng maging OB niya sa
susunod!”

Another laughter echoed inside the delivery room.

“Doc, kamukhang kamukha mo! Lakas ng dugo.” I tried to open my eyes and I saw my
husband

near me carrying our child. He is smiling at me tapos tumingin sa anak namin.

Tumulo ang luha

ko. They are adora

ble to look at even with my blurry vision. Tapos nilagay niya sa may dibdib

ko ang baby while he is looking adorably at me. Napatingin ako sa baby namin at sa
kanya.

Kamukha nga niya. Napangiti ako.

“Thank you so much. I love you.” And he kissed me. N

arinig ko pa ang hiyawan bago ako

tuluyang nakatulog with a smile on my face.

I sleep peacefully because I know that when I woke up, two handsome individual are
waiting for

me. And Tamadao? He is not perfect. Ilang beses ba niya akong sinaktan? He has

a lot of flaws.

Isa sa mga natutunan ko ay hindi kesyo babae ako, ako na lang palagi ang
magdedeamnd ang

mag eexpect ng paglalambing at panunuyo.

What a lame excuse when a girl says, ako ang

babae, ako dapat ang sinusuyo. I learned that the guy we’re in l

ove with are also humans and like

us girls, they also needs assurance and security in a relationship they’re into.
They also need to

feel that they are loved and they are needed by their partner.

Tamadao is not the ideal guy for every girl. He is not

every girl’s dream guy . He is not every

girl’s right guy. He is not even Prince Charming to every Princess. Because every
girl have their

very own ideal guy, dream guy, right guy and princes. Suited and tailored only for
them.

And

Tamadao is my ideal guy

, my dream guy, the right guy for me. My prince, my husband, my

companion for life

and the father of my children. (Children agad? Kakapanganak lang?)

Dahil…

Kahit Saan Mang Anggulo Bagay Tayo Tamadao Sia.

Author’s Long Note:

Thank you so much for supporting, voting and reading this story. Thank you so much
for fanning

me because of this story. And most importantly thank you for your inspiring
comments except

for comments such as ‘bitin’, ‘update’ and ‘more’. I am not really th

ankful for those kind of

comments. Dito na po nagtatapos ang story ni Tamadao at Yanyan.

I have an upcoming story

entitled “Why Do Birds Suddenly Appear’. Story po ito ng isa ko

pang friend na si Xiara (seeyara). Sana isupport niyo din yun.

So long

. farewell. I hate to see you go Tamadao and Yanyan.