Why Do BIRDS Suddenly Appear?

by BlackLily

=================

Why Do BIRDS Suddenly Appear?

Prologue

“Ang lalaking nakatakda para sayo ay may pangalang nagsisimula sa letter J.”

“J? Ang dami namang J sa mundo.”

“Pero siya lang ang lalaking may nunal dibdib at sa kaniyang bird. Siya ang
lalaking tunay na magmamahal sayo. Dahil ang dalawang nunal na yun ay konektado”

 “Ibig sabihin he will have sex to his heart’s content?”

“Mahalay ka hija. Ibig sabihin, he doesn’t have sex, he always makes love. At
parehas kayong may nunal sa tapat ng puso. ”

“Paano ko malalaman kung may nunal siya sa ano? Kailangan ko bang tingnan? O kaya
itanong sa lahat ng J kung may nunal sila sa ano?”
“Pati ba naman yan hija, ituturo ko sayo?”

A/N: Ito po ang kwento ni Jamie Xiara at ang J sa buhay niya. 

The title, the song, and the character that will portray Xiara is patterned from my
favorite movie, So Close portrayed by Shu Qi

=================

One

“Ayan kapalan mo pa ng kunti. Yaaaann!! Very good. Yung lipstick mo kulang!”

Sinusunod ko na lang lahat ng sinasabi sa akin ng kaibigan kong make up artist
slash gay. Alangan naman magreklamo pa ako eh siya ang expert sa bagay na to. I
wanted to look like a gay as much as possible.

“Ayan! Bading na bading ka na bakla!! Aba pag ganyan pala ang make up mo mas
maganda ka kaysa sa akin!” napangiwi na lang ako nung makita ko ang itsura ko sa
salamin. My foundation is too white and sobrang kapal. Sobrang pula ng cheeks ko
with matching super red lipstick at ang eyeshadow ko! Gosh! May glitters pa! Holy
fucking shit! Baklang bakla na nga ako!

Sinuot ko na din ang six inches stilleto ko at ang dress ko na 4 inches below the
singit lang ata. Goodness gracious and considering na  halter at backless pa ito.
Mas nagmumukha akong GRO na bakla. Napangiwi ulit ako pero pinraktis ko ulit ang
smile ko. Tapos sinuot ko na din ang burgundy wig na bobcat ang style. Shit! Ang
gandang bakla ko nga! I pouted and I laughed with Cher. Yung bakla kong friendlalu!
Pagkatapos inilagay ko na ang pearl brooch na may mga flowers pa sa gilid sa damit
sa tapat ng dibdib ko.  At dahil halter ang dress ko halos kita na din ang kalahati
ng dibdib ko at sobrang visible ang nunal ko sa dibdib.          '

Pagkatapos kong  mag ayos pumunta na ako sa pakay ko. Isang gay bar. Nung pumasok
ako madaming bakla ang napatingin sa akin at yung iba umismid pa nga. I ignored
them all at lalong ginandahan pa ang pagrampa.  Ganun pala ang mga bakla noh? May
inggitan factor din.

Nung makapasok na ako, umupo ako sa pinakaharap. The show is starting and I
adjusted the brooch.  Nagtilian ang mga bakla nung lumabas ang tatlong lalaki mula
sa backstage at sumasayaw papunta sa gitna ng stage. Nakitili ako.

“Ehhhhhhhhhh! O.M.G! Owww. Emmm...Geee! You are so macho!!!! “ Sabay hagikgik at

takip sa bibig ko. Kumindat sa akin ang isang lalaki at lalo akong tumili ignoring
the snares and deadly stares of the other gay people.

The show goes on hanggang sa mag last show na. Nakakarami na din ako ng naiinom
pero ala ko naman kung hanggang saan ang alcohol tolerance ko.

At nanahimik bigla ang audience nung iniannounce na ang last show.

Tapos napalitan ang kanta ng Close to you na kanta at mga sampung lalaki ang sabay
sabay na lumabas na halos wala ng saplot at nagtilian ang mga bakla kasama na ako. 
And then the man of the night came out. Lalong nagwala ang mga bakla.

Hindi ako makatili. Nakatingin lang ako sa lalaking papuntang gitna ng stage
dancing while ripping his white shirt.  He looked like an Angel and his hair is
wavy na parang ang sarap I curl sa kamay. Holy shit! And nung magpakawala siya ng
mapanuksong ngiti, kasabay ng pagtili ng mga bading ang parang pagtalon ng puso ko.
Napahawak ako bigla sa may heart ko at doon ko nahawakan ang brooch. Tsaka palang
bumalik sa akin ang rason kung bakit ako andito.
Then the men sorrounding the curly haired guy started getting rid of their pants
while dancing to the tone of Close to you! Nanlaki ang mga mata ko pati na din ang
mga labi ko. I covered my mouth with my hand dahil sa mga nakikita ko.

The men gave way and the guy with a curly hair went down the stage and come near
me. Lalong hindi ako nakagalaw lalo na nung nagtama ang mga mata namin at natitigan
ko  ang light brown eyes niya. Sobrang clear ng mga mata niya and I felt like I was
momentarily lost by his gaze.

“We’re coming in!” napaigtad ako nung marinig ko yun. Napahawak ako sa tenga ko
kung saan nanggaling ang boses. Pero hindi naalis ang mata ko sa mga mata nung guy
at sa seksing ngiti na nasa labi niya.

He is still dancing  in front of me habang inuunti unting inaalis ang buttons ng
pants niya. How could he do it in a very sexy manner na parang in that small act,
maglalaway ka na.

‘Why do birds suddenly appear...’ dinig ko pang kanta kasabay ng pagkaalis ng

huling button ng pants niya. Holy! Holy! Parang hindi ako makahinga.

Get a grip Xiara! You are not here, to oggle on those guys. Tandaan mo ang rason ng
pagpunta mo dito.

“Juliet ready, in 1, 2, 3!” Narinig kong sabi mula sa headphone ko. Tapos...

“Raid!” Doon na talaga ako natauhan ng sobra lalo na at nagkakagulo na. Agad akong
akmang aalis nung may biglang humatak ng kamay ko.
Paksyet! Nung lumingon ako nakita ko ang curly haired guy na hawak hawak ang braso
ko at hinahatak ako papuntang backstage. Hindi ako makapiglas kasi nagigiit ako ng
mga tao at hinahatak naman niya ako.  Wala akong magawa kundi ang sumunod sa hatak
niya kung ayaw kong matumba dahil sa stilleto ko at kung ayaw kong madaganan ng mga
bakla at ng mga lalaki. At isa pa, dapat naman na talaga akong lumabas.

Pero bago kami makalabas sa back exit, bigla akong tinulak ng lalaki sa wall and he
pinned me. Sisipain ko na sana siya nung may dumating na mga pulis.

“Girlfriend ko.”  Sabi niya sa dalawang pulis at tinanguan lang siya. Ang walang
hiya! Ginamit pa ako. Siempre pag sinabi niyang girlfriend niya ako hindi siya
huhulihin. Iisipin ng mga yun sagot ko siya.

“Anong pinagsasabi mo...” Pero hindi niya ako pinagsalita dahil hinatak niya ulti
ako palabas ng bar hanggang sa makarating kami sa may parking kung saan madaming
pulis at mga kasamahan ko sa bureau. Yes, ladies and gentleman, I am an NBI Agent.

Pero ano ang lalaking to at nakikipag tanguan pa sa mga pulis? And take note, hatak
hatak niya ako habang naglalakad sa gitna ng parking in the middle of all these
people disregarding that he is half naked.

Nagtataka ako at pinapabayaan siya ng mga pulis hanggang sa makarating kami sa

isang itim na itim sportscar. Tumayo lang kami at nagtitinginan at dahil ngalay na
ngalay na ako sa 6 inches heel ko kaya sumandal ako sa kotse.

Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa kaya ganun din ang ginawa ko.
And then laking gulat ko when he suddenly cupped both of my breast at pinisil ito.

“Aw!” Bigla ko na lang nasabi. Nanlalaki ang mga mata ko sa gulat dahil sa ginawa
niya.  

“Nice silicon.”  Sabi niya habang nakangiti. At hindi pa nga ako nakakrecover sa
pagpisil niya sa dibdib ko, pinisil din niya agad ang pwet ko.

“Whatda!!” Nagagalit sa sabi ko.

“Akala ko talaga nagkukunyari ka lang na bakla.” Sabi niya na puno ng humor ang
boses.

Holy pakingshit!  

Gaano kaya kalalim mababaon ang heels ko sa skull niya?

=================
Two

Chapter 2.

Xiara's POV

Unti unti ko ng hinuhubad ang stilleto ko para ipalo sa ulo ng pangahas na lalaking
ito.  Habang buhay kong hindi makakalimutan ang ngisi niya at lalo na ang sinabi
niyang bakla talaga ako. Sa ganda kong to? Bakla? Rawr!

Napangiti ako nung naalis ko na ang stilleto ko. Wala siyang kaalam alam na maya
maya lang babaon na sa bungo niya ang heels ko. I am about to smash it in his head
when....

“Xiara! Jhudiel! Buti naman at magkakilala na kayo!” Napatingin ako sa nagsalita.

Si Chief at ang laki ng ngisi niya sa amin.

“Kilala mo siya Sir?” Sabay namin sinabi at nagkatinginan kaming dalawa.

Pinandilatan ko siya at kinindatan niya ako. Nakakaasar. Pagbuhulin ko yang mga
buhok niya at ipulupot sa leeg niya, makita niya.

“Of course, by the way, congratulations guys. You did a great job.” Tapos tinapik
niya ang mga balikat namin.

“Agent siya?” Naibulalas ko. Ang macho dancer na to? Agent? Fuck!

“Sir, di ko alam tumatanggap na pala ngayon ang Bureau ng bakla.” Napatingin ulit
ako sa walang hiyang lalaki na hindi maalis alis ang ngiti sa mga labi. I really
wanted to wipe that smirk off his face.  And why not?

And in one swift movement, sinipa ko siya in between his legs.  Napahiyaw siya pero
bago pa siya makarecover. Lumayo na ako and shouted.

“Sir, bukas na lang po ako magrereport.” At nagmamadali akong pumunta sa kotse ko

leaving that guy writhing in pain. Nung makasakay na ako, hindi maalis alis ang
ngiti sa mga labi ko. Revenge is really sweet.

Pero hindi pa ako tapos, makikita ng kulot na yun! Hindi pa tapos ang laban.

Jhudiel POV.

Ay! Paksyet naman talaga! Kung kailan nangangailangan ako ng tulog tsaka naman
hindi ako dalawin ng antok. At sa lahat ba naman ng maisip ko habang nakahiga ang
mukha ng baklang yun ang sumasagi sa isip ko. Kung minamalas ka nga naman.

Umikot ikot ako sa higaan ko para kumuha ng magandang pwesto pero kahit anong gawin
ko hindi talaga ako dalawin ng antok at kapag pinipikit ko na ang mata ko pumapasok
agad sa isip ko ang mukha ng pangahas na bading. Amputa!
Ang kapal ng mukha ng baklang yun na guluhin ang pag iisip ko at ang pag tulog ko.
Ang kapal ng mukha niyang  sipain ako sa ano. Akala mo naman may ipagmamalaki eh
alam ko naman na parehas kaming may buntot. Antae!

Sa lahat ng babaeng nakasama ko, wala kahit isa sa kanila ang nangahas na saktan
ang pinakakaiingatan ko, pero ang baklang yun...ay paksyet talaga! At bakit ba
iniisip ko siya? Pambihira! Pwede naman akong mangarap ng babaeng hubad, pero bakit
ang mukha ng baklang yun ang pumapasok sa isip ko? Wag mong sabihing naattract ako
sa isang bakla! Langya! Hindi maaari! Nalintikan na talaga.

At parang ramdam na ramdam ko pa ang sakit ng sipa niya. Pakiramdam ko kanina

mababaog na ako. Langya!  At hindi lang ang sakit ang ininda ko. Ininda ko din ang
pagkapahiya sa mga kasamahan ko. Instead kasi na tulungan nila ako, pinagtawanan pa
ako ng mga walanghiya.

Kaya kailangan kong ipaghiganti ang sakit na naramdaman ko. Kailangan kong itayo
ang dangal ko. Hahaha. Putakte!  Makadangal naman ako parang virgin lang. Pero
tama! Kailangan maghigante ako sa baklang yun.

Hindi pa tapos ang lahat. Makikita ng baklang yun! Hindi pa tapos ang laban!

Aja!

=================

Three

Three

“Ano!?” Bigla akong napatayo sa kinauupuan ko.

“Huminahon ka Xiara.”  Sabi ni Mama sa akin.

“Hindi maaari ang sinasabi niyo Mama!  Paanong bigla na lang magbabago ang isip
niya? Sira ulo ba siya?” I am fuming mad. Akalain mo ba namang aatras sa kasal
namin ang fiancee ko. Wala siyang karapatang gawin yun kung sino man siyang Poncio
Pilato siya.

Oo tama kayo ng narinig. Hindi ko kilala kung sino ang fiancee ko. Ni hindi ko nga
nasilayan ang pagmumukha niya.  Basta sinabi lang sa akin nila Papa na irereto daw
nila ako sa anak ng kakilala ng pinsan, ng uncle, ng kapatid, ng tiyuhin, ng balae,
ng manugang, ng kapatid, ng aso, ng kapitbahay, ng Mama  nila Mama sa probinsiya.

At dahil uso naman ngayong 2012 ang mga arrange marriage eh di pumayag ako para
naman maiba. Alangan naman na makiuso pa ako sa mga taong nag iinarte pa na kunyari
ayaw magpakasal kasi arrange marriage. For as long as hindi nakakamatay, go lang
ako ng go.

Pero ngayon, after a year, ayaw na ng Hudas Barabas Hestas na yun na magpakasal sa
kagandahan ko!? At bakit ngayon lang niya sinabi? Nasayang ang isang taon ng
kagandahan ko dahil naging faithful ako sa fiancee ko na walang mukha!

Walang hiya!

“Xiara, hindi natin hawak ang desisyon ni Angelo.  At isa pa pumayag lang siya dati
na maging fiancee mo kasi wala naman siyang gf dati at hindi naman siya in love.
Pero ngayon, iba na ang sitwasyon. May nagugustuhan na si Jhudiel kaya he is
breaking off the engagement.” Litanya pa ni Papa.
“Kalokohan! Kung maiinlove siya bakit hindi bago ang engagement? Bakit kailangang
patagalin pa niya ang engagement?  Pinaghintay niya ako sa wala. Ayaw ko ng
naghihintray ako.” Mataas pa din ang boses ko kasi naiinis talaga ako. Mga
walanghiya talaga ang mga lalaki. Katulad din siya nung lalaking macho dancer na
pumisil sa boobs ko at ininsulto ako. Pasalamat nga lang ang lalaking yun at hindi
na siya nagpakita sa akin pagkatapos ng dalawang linggo. Kasi kung nagkataon na
nagkita ulit kami, naku! Ipapakain ko sa kanya ang balls at ang bird niya.

“Xiara! Hindi natin kontrolado ang mga damdamin natin.” Paglilitanya ni Mama.

“Anong hindi? Nakokontrol nga natin ang pagtatae natin, damdamin pa kaya?
Kakausapin ko ang lalaking yun. Kung lalaki nga talaga siya. Kasi kung lalaki siya,
hindi siya aatras sa napag usapan na.” Determinadong sabi ko. Hindi pwedeng ganito,
naipamalita ko na sa buong mundo na ikakasal ako. And besides, ito na ang
pagkakataon ko para patunayan na mali ang hula sa akin nung college ako. Hindi kami
magkakatuluyan ng lalaking may pangalang ‘J’ at may nunal sa ‘bird’. Kaya tama lang
na isang ‘A’ ang pakakasalan ko. Dahil hindi ako naniniwala sa mga hula hula na
yan! Kalokohan!

“Sige, bukas kaarawan ni Angelo kaya uuwi silang lahat sa resthouse nila. Imbitado
tayo sa party sa beachfront. Doon mo na lang siya kausapin. Pero Xiara, sana
respetuhin mo ang desisyon ni Angelo. Wag mo ipilit ang gusto mo.” Tumahimik na
lang ako. Pero nagpaplano na ako sa mga gagawin ko para mapapayag si Angelo na yun
na pakasalan ako. Kung kailangang pikutin ko siya gagawin ko, wag lang matupads ang
hula sa akin.

Kinabukasan, tinanghali ako ng gising. Ito ang kinaiinisan ko sa probinsiya. Sa

sobrang sarap ng hangin at sa sobrang tahimik ng paligid, napapasarap ako ng tulog.
Agad akong tumayo at bumaba para kumain.

Wala na sina Mama at Papa nung bumaba ako. Andun na daw sa resort at tutulong sa
handa. Ang corny ng Angelo na yun, matanda na kung makapagbirthday akala mo 7 years
old.
Kumain muna ako ng breakfast kahit na ala-una na ng hapon kasi hindi ako sanay na
hindi kumain 3 times a day. Kaya kahit tanghali na kung iyon ang first proper meal
ko, breakfast ang tawag ko dun, at kung 8pm ako mag 2nd meal, lunch pa din yun para
sa akin.. Wag na kayong magreklamo, buhay ko to kaya walang pakialaman.

Pagkatapos kung kumain naligo na ako at nag internet ng mga 3 hours. Hayaan ng ma
late ako sa party. Better late than never.

Pagkatapos kong gawin ang lahat ng dapat kong gawin, nagbihis na ako ng mga 5PM at
nag ayos.  I applied a very light make up at nagsuot ng summer dress. Alangan naman
mag gown ako eh beach party nga yun. Pagkatapos kong mag ayos lumabas na ako ng
bahay at naglakad ng mga 10 minutes sa tabing dagat  para mas madaling makarating
sa venue.

Medyo madami ng tao nung makarating ako.  Ito ang maganda sa probinsiya. Wala ng
invitation na kailangan, welcome na welcome ang mga gatecrasher.  Pero I doubt kung
may gatecrasher sa party na to since, very private ang part na ito at hindi basta
basta makakapasok sa loob ng village kung hindi ka resident.

Hinanap ko kaagad ang birthday celebrant at hindi naman ako nahirapan kasi ang mga
bisitang kakarating lang, dumidiretso sa kanya at bumabati. Naharap siya sa
entrance at nakatalikod sa akin kaya hindi ko nakikita ang mukha niya. Pero
matangkad siya at well built. Not bad for a husband.

I observed him. Nakita ko din na lumapit sina Mama at Papa at binati siya. Siya nga
yun kasi tinawag pa nga siya ni Mama na Angelo. Nung papadaan sina Mama at Papa sa
lugar malapit sa akin, tumalikod ako. Ayaw kong makita nila na andito na ako kasi
hindi pa ako tapos mag observe sa mapapangasawa ko.

May bumati sa kanyang tatlong lalaki tapos naglakad silang apat papuntang bar.
Sumunod ako pero nagbigay ako ng distance at nag eavesdrop sa pinag uusapan nila.

“Paano kung hotchick pala ang fiancee mo? Naku magsisisi ka.” Sabi nung katabi nung
isa. Talagang hotchick ako.

“Unfair naman sa kanya na papakasalan ko siya na wala man lang akong feelings sa
kanya. And besides, paano kung sobrang panget pala siya? Ni hindi nagpakita nung
iniannounce yung engagement namin.” Sabi ni Angelo. Hmmmm... macho ang boses.

“Ang sabihin mo tol... hindi talaga maalis sa isip mo baklang agent.” Nagtawanan
yung ibang kasamahan niya.

Baklang agent? Ahente ng lupa? He’s in love with a gay? Kaya ba ayaw niya akong
pakasalan? Bading siya?

“Seriously Jhudiel, don’t tell me na nainlove ka talaga sa bading na yun?”

Jhudiel? 

“Jude! Happy Birthday man!” Napatingin ako sa nagsalita na may familiar na boses.
At nanlaki ang mga mata ko nung makita ko si Chief.

What the hell!

Tapos tumingin ako ulit sa tinawag na unti unting humaharap sa kay Chief kaya unti
unti ko ding nakikita ang pagmumukha niya. Kinakabahan ako. Ayaw kong maconfirm ang
hinala ko.

But when Angelo, the birthday guy, turned, I gasped.

Dahil si Angelo na ex-fiancee ko, si Jhudiel, at si Jude na walanghiyang pumisil sa
boobs at sa behind ko ay iisa.

Biglang kumulo ang dugo ko. Ang galit ko na naglaho sa loob ng dalawang linggo unti
unting bumalik ngayong nakita ko na siya. Parang lava na umaapaw.

At ako ba ang tinutukoy niyang bakla? Pinangatawanan talaga niyang bakla ako?
Walang hiya!

At ano daw? In love siya sa bakla? Makikita niya.

Ngayon Angelo, Jhudiel, Jude or whatever.

Ngayon mo matitikman ang bangis ng silicon. 

A/N: Si Xiara na bakla at si Xiara na pumunta sa bday ni Jhudiel  nasa gilid.

----------------------------->

=================

Four

4.
Pagkatapos  I-greet ni Chief si Jhudiel, nakita ko siyang pumunta kung saan ang
parents ni Jhudiel. Inayos ko ang buhok ko pati ang damit ko, pinraktis ang ngiti
ko and walked towards Jhudiel, chin up, breast out.

Silicon pala ha!

I smiled innocently sa mga taong tumitingin habang papalapit ako sa birthday boy.
Nanggigigil na ako pero pilit kong kinakalma ang sarili ko. Patience. I need to be
patient para maisagawa ko ang plano ko.

Nakita ko din na napatingin si Jhudiel sa akin pati ang mga kasama niyang lalaki.
Aba dapat lang! Sa ganda kong ito?

Tumingin ako kay Jhudiel and smiled sweetly at him kahit na gustong gusto kong
hambalusin ng mesa ang pagmumukha niya.

“Happy Birthday Jhudiel.”  I extended my hand to him and we shoke hands. Ramdam ko
ang init at higpit ng hawak niya sa kamay ko at nung mapansin kong wala siyang
planong bitawan ito, I took it gently.

“Thank you. But I’m afraid, I don’t recognize you.” Nagtatakang tanong niya. Ha!
Talaga lang ha. Don’t worry, after this you will never ever forget me.

“Ahhhh... of course!” Tumawa ako. “Im sorry. Nakalimutan kong hindi pa pala tayo
nagkita, nor are we formally introduced. I’m Jamie, Jamie Xiara. Your.. as we might
say, ex-fiancee.” Nakita ko ang gulat na rumehistro sa mukha niya pati ng mga
kasama niya. Ngumiti lang ako sa kanila.

“You are Jamie Xiara?” Ay hinde! Gago! Pero siempre hindi ko sinabi yun. Instead
ngumiti lang ako ng matamis.

“Unfortunately, yes. I’m sorry kung hindi ako dumating when our engagement was
announced. I was kinda busy. But anyway, now that it was over, it doesn’t really
matter right?” Todo ngiti pa din ako. Nakatunganga lang siya pati ang mga kasama
niya.

“Actually.. ahmm..hindi pa naman final ang desisyon ko.” Atubiling sabi niya.
Pero... ulol mo! Para namang magpapakasal pa ako sayo ngayong nakilala na kita.
Over my dead silicons.

“Tama ka nga naman, we shouldn’t force ourselves to marry each other. We should be
free to choose whom we want for a life partner.  Although it deeply saddens me but
you really have a point. So, tama lang talaga na I break na ang engagement natin.
We should find someone who is better for us.”  And besides I don’t want to marry an
asshole like you.

“And I am not better for you?” Siempre! Tanga! Ngayon nagsisisi ka? Drool over!
Jerk!

“Ahaha! Of course I didn’t mean that.” Nakangiti pa din ako sa kanya. Hinawakan ko
pa nga ang braso niya na as of this moment ay gustong gusto kong baliin. Hays..
kakagigil. 

“What I mean is, someone who is suited and meant for us. Like for me, baka naman I
am meant to marry a guy, who is handsome, well-mannered, well-built, and an awfully
rich guy. Who knows di ba? Hahaha.”  Unlike you. Tumawa pa ako and I flipped my
hair.  Nakita ko siyang kumurap ng ilang beses pero hindi pa din nagsasalita.
Hindi ko na siya hinintay na magsalita.  Tumingin ako sa relo ko. “Ohh, I’m going
now, dumaan lang talaga ako to greet you. Sige happy birthday ulit.” Hindi na
naalis ang ngiti kong peke. I waved at him and at his friends before I turned my
back and strut my way out of their sight.  Nung nasa may beach na ako, tumakbo ako
pabalik sa bahay.

Pagdating ko sa bahay agad akong pumunta sa kwarto ko, naghubad, namili ng bagong
damit at nagmake up ulit. Katulad ng make up ko nung pumunta akong bar kung saan
kami unang nagkita. Sinuot ko na din ang stilleto shoes ko. I’m done after 30
minutes kaya lumabas na ulit ako ng bahay.

Pero this time hindi na ako dumaan sa beach. Baka kasi lumubog ang stilleto ko sa
buhangin. Dinala ko ang kotse ko at nagdrive papunta sa private beach resort kung
saan ang party ni Jhudiel.  Pagkapasok ko beach hindi ako dumiretso sa
pinakaparty.  Nagrent ako ng isang room at lumabas at pumunta  sa isang mallit na
closed cottage na parang bahay kubo na malapit sa venue at doon ko siya pinagmasdan
using my binoculars. 

After ilang minutes, naglakad siya kasama ang dalawa niyang kasama kanina papunta
sa pwesto ko. Akala ko pupunta sila sa cottage pero lumagpas sila ng kunti at umupo
sa nakahigang puno ng buko at humarap sa dagat.

“Haha! Hindi ako makapaniwalang hinindian mo si Xiara Jude! She’s quite a catch!”
Sabi nung kasama niya. I agree. Tanga lang talaga yang kaibigan niyo.

“And ininsulto ka niya ng harap harapan and she got away  with it. Hahaha. 
‘Someone who is handsome, well-mannered, well-built, and awfully rich.’ At hindi ka
ganun. Yun ang ibig niyang sabihin! Hahaha!” Tumawa ang dalawa niyang kasama pero
uminom lang si Jhudiel ng hawak niyang kung anuman yun.
“I need another drink.” Tapos tumayo lang siya at lalong tumawa yung mga kasama
niya. Pagkaalis niya, mamaya umalis na din ang mga kasama niya at naglakad sa
beach. Tsaka ako umalis at pumuntang bar ng resort.

And voila! I saw Jhudiel at the bar at umiinom. Hinintay ko siya malapit sa CR kasi
panigurado, iihi yan. Umiinom eh.

After a while, pumunta nga siyang CR at hinitay ko siyang lumabas. After that, I 
bumped into him. Haha. Siyempre sinadya ko yun.

“Oh! I’m sorry.” Sabi kong pabakla. I’m becoming good at this. Inalalayan niya ang
bewang ko and helped me stand up.

“Thank you.” Sabi ko pa din sabay tingin sa kanya. Muntik ko ng di mapigilan ang
tawa ko nung makita ko ang mukha niya nung marecognize niya kung sino ako.

“You!” Haha! Oo ako nga.

“Hi Jude! Happy Birthday.” I smiled at him seductively and fluttered my extra long
false eyelashes.  Paksyet! Pero ang bigat ha!

“What are you doing here?”

“Kasama ako ni Chief. Nahuli nga alng ako kasi nag ayos pa me. You know! hehe” I
again fluttered my eyelashes. Uuugghhh! Pagbabayaran mo Jhudiel ang paghihirap ko
na to.
“Happy birthday again. I know, we started on a bad foot but I hope you don’t keep
grudges. Kasi, I really really hate it when I’m not in good terms with other
people. Mabigat kasi sa heart da bah?”  

“Ah uu. Tama ka. And no, I don’t take it against you.” Hidni siya makatingin ng
diretso sa akin.

“Great! So, we’re good! And since it’s your birthday, at wala man lang akong gift,
let me buy you a drink.” Naglakad na ako papuntang bar counter pero hinawakan niya
ang braso ko at pinigilan ako.

“Ahmmm...Xiara, there’s no need...”

“No! No! peace offering at saka gift ko na to. If you refused my offer then , ibig
sabihin lang nun, masama pa talaga ang loob mo sa akin.” I pouted my lips to add
effect to my acting.

“It’s not like that...’ At sa tingin mo papayag ako na hindi ko magawa ang mga
plano ko? Asa ka boy!

“I insist, Jude. Just this once.” Hinawakan ko na at pinisila ng braso niya sabay
bigay ng malanding smile.

“Okay.” Tapos naglakad na kami papuntang bar. Nakahawak pa ako sa braso niya.
Imagine kung totoong bading ako tapos nagpapahawak siya ng ganito sa isang bading.
Kadiri lang di ba?
At yun nga, uminom kami sa bar at medyo napapadami kami kasi mukhang problemado ang
gago.  Madami na siyang nainom pero hindi pa din ako nakakita ng pagkakataon. And
since hidni dumadating ang pagkakataon, gumawa ako ng sarili kong pagkakataon. I
leaned closer to him at nilagay ang kamay ko sa legs niya ang pressed it.
Napatingin siya bigla sa akin tapos sa kamay ko.

And right there and then, I put and emptied the capsule on his drink na nakalagay
sa harap niya. Mabuti na lang at nasa kabilang dulo ang bartender.

Ngumiti ako sa kanya na parang nahihiya at inalis ang kamay ko. Ang tanga niya. For
an agent, ang tanga niya! Then I watched as he slowly emptied his glass and smiled
secretly. Nagdidiwang na din ang kalooban ko. Sa wakas makakganti na din ang
silicon. Wahahaha.

Maya maya nga, mukhang matutulog na siya kaya bago pa siya tulouyang mahulog sa
upuan, tinawag ko na ang isa sa mga helper para  tulungan ako at iakyat siya
papunta sa room ko. Ang akala nila, nalasing lang talaga ang boss nila kaya buong
puso namna nila akong tinulungan. Mabuti na yung may saksi! Wahahahah. He is
mumbling at todo kapit sa akin habang pasakay kami sa elevator.  Panay pa ang yakap
niya sa akin at kailangan pa siyang ilayo ng kasama ko para hindi niya ako tuluyang
madaganan at matumba kaming dalawa.

Pinahiga siya ng helper sa bed at lumabas ng kwarto, pero hindi nakaligtas sa

paningin ko ang malisyosong tingin niya bago lumabas.

I looked at Jhudiel who is half awake in my hotel bed and I smiled. Lumapit ako sa
kanya and slowly unbuttoned his polo.  As I was unbuttoning his polo, bigla niya
akong hinila kaya napasubsob ako sa dibdib niya.

Shit! Ambango ng potek! Umayos ka Jamie Xiara!

Dahan dahan akong umalis mula sa pagkakayakap niya and continued what I’m doing.
After kong mahubad ang shirt niya, hinubad ko na din ang pants niya. Medyo
nahirapan pa ako  kasi ang bigat ng walanghiya at iniiwasan kong tumingin sa gitna
ng mga binti niya.  After a while, nagawa ko ding nahubad ang pants niya.
Napatingin ako sa kanya na halos hubad na sa gitna ng kama. And my eyes landed on
his boxer shorts. Napalunok ako.

What now?

=================

Five

Five

Mga limang minuto akong nakatitig sa halos hubad na katawan ni Jhudiel. Hmmmm....
Not bad. Not bad at all. Pwede ka na sanang ulam kung hindi ka lang manyak at isang
jerk. Pero ano nga? Paano ko magagawa ang plano ko kung hindi ko makayang hubarin
ang boxer shorts niya?

I contemplated more tapos kinuha ko ang cellphone ko and dialled a number.

‘Hello?’ Malanding bati ng nasa kabilang line.

“Saan ka ngayon Gretch?” Napatingin ako ulit sa katawan ni Jhudiel tapos huminga ng
malalim.
‘Here lang sa house, bakit mo kasi ako sinama sama pag umuwi, alam mo naman na
walang night life dito sa Batangas.’ Napangiti ako. Si Gretchen yung bading na
kasama ko dati at siyang nagmake up sa akin. Kasamahan ko din siya sa apartment na
narirent ko at magkababata kami simula elementary. Simula elementary din, full
pledge bading na siya.

“Punta ka dito sa beach ng mga Villegas. May nirent na akong room. Night swimming
tayo.” Sabi kong nakangisi. Nagkumahog naman si Gretchen. Ngumisi ako pagkababa ko
ng phone.

After 15 minutes  dumating na si Gretchen na nakamicro mini short at pink

sleeveless dress.

“Whoaaaaaaaawwww!” She/he exclaimed upon entering my room. Tapos nakangangang

lumapit kay Jhudiel na nakahiga at tulog na tulog sa itaas ng kama.

“Nakabingwit ka ng Diyos ng dagat?” Feeling ko unti na lang maglalaway na si

Gretchen. Hindi na maalis ang tingin niya sa taong nakahiga sa kama.

“Diyos ka dyan. Siya si Angelo.  Ang ex-fiancee ko. Siya din ang kinuwento kong
lalaki sayo na nanghawak ng boobs at behind ko at sinabing silicon lang ito. Ang
kapal ng mukha di ba?”  

“Eeehhh da bah, sabi mo Jude ang pangalan nung manyak?”

“Angelo Jhudiel ang totoong pangalan ng walanghiyang yan.  Ngayon ko lang nalaman.
“ Napatingin bigla sa akin si Gretchen.
“Jhudiel? Baklaaaaaa!!” Tinakpan ko ang tenga ko dahil sa tili niya tapos
nagtatakang tumingin sa kanya.

“Letter J. Letter J ang pangalan niya. Siya ata talaga ang nakatakda para sayo!”
Nagtitili pa ding sabi ni Gretchen.

“Tigil tigilan mo nga yang hula hula na yan Gretchen. Nagpapaniwala ka dun sa
pekeng manghuhula.” Siya kasi ang kasama ko nung college nung may nanghula sa akin
tungkol sa lalaking nakatakda daw sa akin. Hindi naman ako nagpapahula, niyaya lang
talaga nitong si Gretchen at ano ang napala ko? Pinagtripan ako ng manghuhula.
Obvious na obvious na fake siya.

“Hindi yan bakla! Ayan J na siya titingnan na lang natin kung may nunal sa dibdib
at sa ano!” Tapos tumakbo siya papunta sa kama bago ko pa siya mapigilan.

“Aaaaayyyy!!! Bakla! Look!  May nunal siya sa dibdib. Siya na nga!” Napatakbo naman
agad ako kay Gretchen at nakita ko siyang hinihimas ang dibdib ni Jhudiel . At may
nunal nga siya sa dibdib. Pero madami namang tao ang may nunal sa dibdib. Pustahan
tayo, wala siyang nunal sa ano.

“Kailangan himasin Gretchen?” Hinampas ko ang kamay niya para tumigil kakahipo kay
Jhudiel. Ang manyak lang eh.

“Siempre! Para ma prove kung totoo ang nunal. Pero infairness bakla, ang gwapo niya
at ang macho. Kung siya ang magmamanyak sa akin, sisigaw ako ng rape at pipikutin
ko siya. Tara, tingnan natin kung may nunal nga sa you know...” Tapos humagikgik
siya.  Ang lagkit lagkit ng tingin niya kay Jhudiel. 

“Kaya nga pinapunta kita dito para dyan. Kasi hindi ko kayang hubaran siya.
Kinikilabutan ako kaya ikaw na ang gumawa.” Tumingin siya sa akin tapos ngumisi. At
akmang huhubarin na niya nung pigilan ko siya.
“Wait lang! At yung kamay mo sa gilid lang. Wag kang manghihipo.” Tinakpan ko ng
kumot ang lower body ni Jhudiel. Gosh! Ayaw kong makita. Virgin pa ang mata ko!
Pero tiningnan ako ng masama ni gretchen at pinandilatan ko naman siya.

“Ang KJ mo talaga bakla!” Reklamo pa niya pero halatang excited na sa kanyang

gagawin.

“Dapat makita natin para malaman kung may nunal nga o wala.” Hirit pa niya.

“Tumigil ka nga Gretchen at pwede ba, tigil tigilan mo na yang tungkol sa hula na
yan! Bilisan mo na at ng makaalis na tayo.” Pinagmamasdan ko siya  at ang kamay
niya. May papikit pikit pa siya nalalaman.

“Bakla! Package deal ata ito!” May pakagat labi pa siyang nalalaman.

“Umayos ka nga! Wag kang manyak!” Pero aaminin ko na parang kinakabahan ako sa
ginagawa namin. Hidni dahil sa takot akong mahuli kundi dahil bakla maalis ang
kumot na nakatakip sa katawan ni Jhudiel.

“Para mo na ding sinabing wag akong huminga bakla!”  Pinagpapawisan na si Gretchen

at pati ako pinagpapawisan na din. Hindi ko akalaing ganito pala kahirap ang
maghubad ng lalaki.

“Bilisan mo na!”
“Ito na! XL bakla! XL!” Tapos itinaas niya ang boxer shorts at napangiwi ako. 
Ipinatapo ko sa kanya agad kasi mukhang may plano pa siyang gawing souvenir ang
boxer. Ang landi talaga ng baklang ito. Pinalayo ko siya habang kinukuha ko ang
cellphone ko at nagtetext.

Nung wala pa kanina si Gretchen kinuha ko ang number ni Jhudielby calling my cp

tapos dinelete ko ang call log. AT ngayon nga itetext ko siya. Di ko maiwasang
mapangiti. Pagkatapos kong magtext, I press send.

Tapos binasa ko ulit ang text ko.

‘Jude, you never knew how happy you made me feel tonight. It was such a very
special night and I thank you for it. You made me feel whole and I will treasure it
forever. I will never forget you and as a souvenir I took some pictures of us
together. You made me feel so desirable, as if you can’t get enough of me. You are
so rough na feeling ko mababasag na ang mga silicon ko. Ayaw ko mang iwan ka but I
really have to go  dahil ipapaayos ko pa ang dibdib ko na tumabingin ata ang
silicon. I will always get in touch with you because I know that we share something
common and special. Hinding hindi ko makakalimutan ang masayang gabing pinagsaluhan
natin. xoxo. Xiara.’

Niyaya ko na si Gretchen na lumabas sa pagrereklamo niya at habang papalabas ng

resort, hindi maalis alis ang ngiti ko sa labi.

I can almost imagine his reaction upon waking up at sa oras na mabasa niya ang
message na may nakaattach na picture namin.

Bwahahaha!
=================

Six

S*X

Jhudiel’s POV:

Tinanghali ako ng gising. Ang pagkakaalam ko hindi naman sobrang dami ang nainom
ko. At bakit pala andito ako sa kwarto na to? Kaninong kwarto to? Sino ang nagdala
sa akin dito?

Inikot ko ang mga mata ko at alam kong nasa resort pa ako kasi familiar ang loob ng
kwarto. Naalala ko na din na huli kong kasama si Xiara, ang bading na NBI agent. 
Bading? Siya kaya ang nagdala sa akin sa kwarto na to? Shet!

Agad kong sinilip ang nasa ilalim ng kumot na nakatakip sa akin at nanlumo ako sa
nakitang wala akong kahit isang damit. Hinalay ako ng bading na yun? Pero
nakipagbati na siya sa akin kagabi! Ano ang nangyari?

Tapos nagring ang cellphone ko. Tumatawag si Michael. May usapan pala kaming mag
diving ngayon pero anong oras na? Magtatanghali na at mataas na ang araw.  Napansin
ko din na may ilang missed calls ako at ilang message.

Binasa ko isa isa ang mga messages na mostly ay galing sa mga pinsan ko at
nagtatanong kung nasaan na ba ako. Tapos nakita ko ang isang message sa isang
unknown number.

‘Jude, you never knew how happy you made me feel tonight. It was such a very
special night and I thank you for it. You made me feel whole and I will treasure it
forever. I will never forget you and as a souvenir I took some pictures of us
together. You made me feel so desirable, as if you can’t get enough of me. You are
so rough na feeling ko mababasag na ang mga silicon ko. Ayaw ko mang iwan ka but I
really have to go  dahil ipapaayos ko pa ang dibdib ko na tumabingi ata ang
silicon. I will always get in touch with you because I know that we share something
common and special. Hinding hindi ko makakalimutan ang masayang gabing pinagsaluhan
natin. xoxo. Xiara.’

Ilang ulit kung binasa ang message. Hindi magsink in sa utak ko ang nakasulat or
baka mas magandang sabihing hindi matanggap ng buong pagkatao ko ang mag nangyari.
Hindi ako makapaniwala! Totoo ba ang text niya?

Tapos nakita ko ang attachment na picture at napamulagat ang mata ko. Shit! Shit!
Shit!

Totoo nga!

Nakipagsex ako sa isang bakla!

Napapikit ako at sinabunutan ang sarili ko. At habang ginagawa ko yun, nagrereplay
sa utak ko ang mga sinabi ng mga barkada at pinsan ko.

“Bakla lang ang pumapatol sa bakla.” Lalong sumakit ang ulo ko. What the fuck.
Pumatol ako sa isang bakla.

Nangangahulugan din ba yun na bakla din ako?

Napatulala ako ng ilang minuto. Gusto kong magsuka pero wala akong isusuka. Gusto
ko din iuntog ang sarili ko sa pader.
Xiara describe me as rough and as if I can’t get enough of her. Paksyet! Am I a
closet queen ng hindi ko nalalaman? Hindi ko matanggap. Ano na lang ang sasabihin 
ng mga barkada ko, ng mga pinsan ko? Pandidirihan nila ako. At pag nalaman nila
Mommy at Daddy, baka isumpa nila ako.

Hindi! Hidni ako bakla!

Pero bakit nakipagsex ako sa isang bakla? Amputa! Ngali ngali kong itapon ang
cellphone ko. At habang tumatagal, lalong sumasakit ang ulo ko.

Nasa ganun akong kalagayan nung biglang may nagtext sa akin. It was an unknown
number. Kaparehas ng number ni Xiara. At nanayo ang balahibo ko nung mabasa ko ang
message niya.

‘I miss you. Mwuah mwuah. Tsup tsup!’ I literally have goosebumps. Muntik ko ng
matapon ang cellphone ko. Dinelete ko agad ang message. Pero hidni pa tapos ang
pagdedelete ng message ng nakita kong tumawag si Mommy.

“Hello Mom?”

“Jhudiel!” Napangiwi ako nung marinig ko ang matinis na boses ni Mommy. Inilayo ko
din ng kunti sa tenga ko ang cellphone. Mas lalong sumasakit ang ulo ko.

“Saan ka na bang bata ka? Kanina pa kami nagtetext at tumatawag sayo. Umalis ka na
lang bigla kagabi at ni hindi ka nagpasalamat sa mga bisita. Pumunta ka na
ngayundin dito sa resort at inimbita namin ang mga Garcia na dito mangahlian.
Bilisan mo na at papunta na daw sila.” Tapos binaba na agad ni Mom ang phone.
Ampupu! Bakit kasama naming maglunch ang pamilya ng ex fiancee ko?
Oo nga at hindi ko inakala na saksakan pala ng ganda ang ex fiancee ko pero kagabi
napagtanto ko na kahit mukhang anghel ang mukha niya, may pagkademonyita ang Jamie
Xiara na yun. Sa klase pa lang ng ngiti niya, the way she raise her chin up, the
way she smirk at me, the way she gave me that lopsided smile and the way she look
at me from head to foot alam ko ng she is not as angelic as she look.

At ano nga ba ang sinabi niya kagabi?  

‘Baka naman I am meant to marry a guy, who is handsome, well-mannered, well-built,

and an awfully rich guy’

Pwe! Ang yabang! Kaya pala hanggang ngayon wala pang nagkakamaling pakasalan siya.

Umalis na ako sa kwartong yun at dumiretso sa kwarto ko. Doon na ako naligo at
nagbihis pagkatapos pumunta na ako sa may resto kung saan daw kami maglalunch. Ano
na naman kaya ang pag uusapan namin? Klaro naman na hindi na matutuloy ang kasal
namin ni Jamie.

Nakita ko sila Mommy sa may poolside kausap ang mga Garcia pero wala si Jamie sa
mesa. Nakita ko siyang nakatayo at nakaharap sa may pool at sa dagat. Nakawhite
sleeveless blouse siya at nakamicro mini skirt na nililipad ng hangin. Pambihirang
legs yan.   Hindi muna ako lumapit sa kanila dahil hinihintay kong humangin ng
malakas at liparin ng hangin ang palda niya.

Pero sa kasamaang palad, nakita ako nila Mommy at tinawag ako na nagpalingon din
kay Jamie kaya sabay kaming lumapit sa mga magulang namin.  Nakatingin ako sa kanya
habang naglalakd siya palapit sa mesa.
Hindi ko makita ang expression ng mga mata niya dahil ang laki ng shade niya pero
nakataas ang noo niya habang naglalakad na parang kung sinong reyna. Grabe ang self
esteem ng babaeng ito. Ngumiti siya ng pilit nung magkaharap na kami at
nakipagkamay sa akin.  Pero hindia ko mapakali sa klase ng ngiti niya. Parang may
alam siya na hindi ko alam. Yung itsura niya, yun ang itsura ng taong nakaisa.

“Now that you are formally introduced...” Sabi ni Mommy. Napatingin kami sa kanya.
Si Jaime, parang baliwala lang ang lahat. Itinabi niya sa kanya ang inihaw na
tilapya at ang ensaladang hilaw na mangga at walang ka poise poise na kinamay ito
tapos inihalo sa kanina at isinubo. Napasunod ang mga mata ko sa kamay niya pero
natigil ito sa may bandang dibdib niya. Nakabukas kasi ang dalawang butones.
Sinadya man o hindi wala akong pakialam kasi nakikita ko ang maputi at makinis
niyang cleavage.  Doon nagfocus ang paningin ko.

“...maybe you both could consider, marrying eahc other.” Patuloy ni Mommy pero
mukha namang wala kaming gana ni Jamie na makinig sa kanya. Busy si Jamie sa
pagpapabusog ng tyan niya at ako sa pagpapabusog ng mga mata ko.

Tapos biglang nanlaki ang mga mata ko nung tinanggal niya ang pangatlong butones.
Napigil ko ang hininga ko.

“Jamie! Bakit ka naghuhubad!?” Bulalas ng ina niya. Pero ni hidni niya ito
tinapunan ng tingin. Instead she flipped her hair and stroke her neck na lalong
nagpawala ng hininga ko. Walanghiya! Tanghaling tanghali!

“Mainit Mama. And besides para na din hindi maduling ang iba sa kakasilip sa mga
bagay na hindi dapat sinisilip.” Walang emosyong sabi niya pero nakatutok ang
tingin sa akin. Tuloy pa din ang paghuhubad niya ng blouse niya at nahantad sa
harap namin ang spaghetti strap white shirt niya na humuhulma sa katawan niya.

Nung tingnan ko siya, nakatingin din siya sa akin at nakataas ang kilay.
Antipatika!
 “you were saying Tita...” tumingin na siya kay Mommy. Nakangiti na siya ngayon
pero ang ngiti niya hindi katulad ng ngiting ibinigay niya sa akin na peke.

“oh, I was saying that maybe you could consider na ituloy na lang ang kasal dahil
ngayon magkakilala na kayo.”

“But Mommy....”Mas lalong ayaw kong makasala sa babeng katulad niya. Tama lang ang
naging desisyon ko na hindi ituloy ang kasal. Pero hindi ko na natapos ang
sasabihin ko dahil nagsalita na si Jamie Xiara.  

“Pero hindi pwede Tita” Tapos tiningnan niya akong taimtim. “Hindi niyo ba
nakikita? Hindi kami talo!”Natahimik ang lahat dahil sa sinabi niya.

“And what do you mean by that hija?” Dad said with utmost curiosity. Ano ang
pinagsasabi ng babaeng ito?

“Tito, your son is gay.” 

What the heck!

=================
Seven

Seven

Mukhang aatakihin sa puso ang ama ni Jhudiel, yung mama naman niya parang
hihimatayin pagkasabi  kong bakla ang anak nila. Sino ang hindi masashock? Ang nag
iisang lalaking anak nila ay bakla pa. Wahahaha.

Pati sina Mommy at Daddy hindi nakapagsalita at nakatingin lang kay Jhudiel. Pero
ang may pinaka epic na reaksiyon sa lahat ay si Jhudiel. Hindi ko ma explain kung
ano ang expression niya. Galit ba or confused.

“Jamie Xiara! Anong pinagsasabi mo?” Naunang nakarecover si Papa. Pero pagnagkataon
sigurong si Jhudiel ang nagsabing, ‘Tito your daughter is a lesbian’ baka natuluyan
si Daddy.

“Papa, it’s the truth.” Painosente ko pang sabi.  Patagilid akong tumingin kay
Jhudiel and I smirked. Naningkit ang mga mata niya. Kung kanina hindi ko mabasa ang
expression ng mukha niya, ngayong masyado ng clear na galit siya.

“Por Dios, Jhudiel, totoo ba ang sinasabi ni Jamie? Paanong...My God! Hindi ko ito
matatanggap.” Hysterical na halos ang ina niya na inaalo alo ng ama niya.
“Ba’t naman kayo maniniwala sa kanya Mommy? Gawa gawa lang niya yan. Wala naman
siyang ebidensiya na bakla ako.” Tiningnan muna niya ako ng masama bago tiningnan
si Tita. Napangisi ako ng lihim. Ebidensiya ba?

“May ebidensiya po ako Tita, Tito na bakla siya.” Tapos kinuha ko sa bag ko ang
sinasabi kong ebidensiya  at inilatag sa mesa ang mga pictures ni Jhudiel na
nagsasayaw sa gay bar. Lalong namutla ang ina niya at nagsign of the cross pa.

Walang nagsasalita sa table ng ilang segundo. Gusto ko ng kumanta ng.. ‘Ako ang
nagwagi’. Lalo akong napangiti nung nagmamadali niyang inalis ang mga pictures. 
Hindi ata alam nito na queen of pranks ako simula nursery hanggang sa MBA course
ko. Pwes, nagkakamali ka ng kinalaban Angelo Jhudiel Villegas.  Bwahahaha.

“Hindi nagpapatunay ang mga picture na to na bakla ako!” Galit at mariing sabi
niya. May  hula akong kung wala lang ang parents namin, baka sinakal na niya ako.
And I have to remind myself na hindi ako dapat makita ni Jhudiel na nag iisa dahil
baka hindi siya makapagpigil at bigla na alng niya akong sabunutan. Hahahaha.

“And how can you explain that picture Jhudiel? What are you doing in that kind of
bar?” Sa wakas nagsalita na din ang ama niya at galit na galit ito. Lihim akong
napangiti ulit. Sige sagutin mo Jhudiel. Aamiinin kaya niya ang trabaho niya?

“Dad! Hindi ibig sabihin na nasa gay bar ka ay bakla ka na. And look, I am the one
dancing, ibig sabihin ako ang pinagkakaguluhan. And besides, that was nothing. It
was just a bet with my friends at nagkataong natalo ako kaya yan ang parusa sa
akin.” Aba! Magaling lumusot.

“That is still unacceptable Jhudiel. Ano na lang ang sasabihin  ng mga kakilala
natin kapag nalaman nila na nagsasayaw ka sa isang bar? Hija, I hope this is just
between the six of us. I am hoping na hindi mo ito ipagkakalat sa iba. Ano na lang
ang sasabihin ng mga kumare ko?“ Sabi pa ng Mommy niya.

“Of course Tita. Kaya nga sa inyo ko sinabi and you can be assured na walang ibang
makakaalam.” Tumango tango lang ang Mommy niya na parang stress na stress.

“But Tito, Tita, that is not all.” Mahina kong sabi na parang lungkot na lungkot sa
balitang sasabihin ko. Pero ang katotohanan, nagbubunyi ang kaluluwa ko. Wahahaha.

“Kagabi, I saw Jhudiel with a gay at pumasok sila sa isang room ng resort niya.
Your people at the bar can testify that as well as your other employees. Madami ang
nakakita sa kanila.” Doon na namutla si Jhudiel. Guasto ko ng mapabunghalit ng
tawa.

“Akala ko ba maaga kang umuwi Jamie?” Sabi ni Papa. Badtrip tong si Papa, panira ng
diskarte.
“Bumalik ako Papa kasi susunduin ko sana kayo pero nakita ko si Jhudiel na may
kausap nga na bakla at umiinom sila sa bar tapos pumasok na sila sa loob ng hotel.
Kaya sinasabi kong hindi kami pwedeng ikasal kasi bakla siya.” Napatingin ako kay
Jhudiel na masamang masama na ang tingin sa akin. Nagkasukatan kami ng tingin.
Parang may laser beam na lumalabas sa mga mata namin. Walang gustong sumuko. 
Patibayan ng loob, pagalingan ng diskarte. And I would never back down. Lalo na sa
isang manyak na katulad niya.

“Very well.”  Mahinahong sabi niya pero nakatingin pa din sa akin. I smirked at him
telling him that I win this time. Hindi man ako nakaganti sa pamomolestiya niya,
nabahiran ko naman ang pagkatao niya sa harap ng mga magulang niya. I’ve already
planted a seed of doubt on his parents mind at hindi nila makakalimutan ang sinabi
kong bakla ang anak nila. Conditioning ang tawag dun and it is written in all
Psychology books.

“I can’t believe this Jhudiel.” Parang resigned na sabi ng Mommy niya.  Naaawa ako
sa Mommy niya pero kailangang maturuan ng leksiyon ang anak nila. Kailangan
matututo siyang rumespeto hindi lang sa mga babae kundi sa lahat ng tao regardless
of gender. Hindi kesyong bakla ay pwede na niyang bastusin.

“Me too Tita. Me too. I wanted so much to marry him.And it really saddened me nung
nagback out siya sa engagement.  I am so into marrying him and I couldn’t
understand why he’d back out. Pero ngayong alam ko na ang totoo, I understand him
totally. ”  Chos! Hahahaha. Ang plastic ko. Pero infairness ha. Convincing ang
acting ko. 
“I’m really sorry hija. Hiyang hiya kami sa inyo...” Sabi pa ni Tita niya pero
pinutol niya ang kung anuman ang sabihin ng Mommy niya.

“Stop it Mom.” Medyo may kataasan na ang boses niya at napaghahalatang pikon na.
Wahaha.

“Very well then. Kahit siguro ano ang sasabihin ko mas papaniwalaan niyo ang
sasabihin ni Jamie.” He said na parang resigned na sa magiging conviction ng
parents niya sa kanya.

“If I cannot convince you with my words that I am not gay, then papatunayan ko na
lang sa inyo. Ituloy na ang kasal.” Napanganga ako sa narinig ko. Anong ibig
sabihin niyang ituloy ang kasal? Hindi maaari! Parang nawalan ata ng kulay ang
mukha ko dahil sa narinig ko.

“But I cannot marry a gay!” Hindi ko mapigilan na tumaas ang boses ko. No damn way
that I would marry him. Iniisip ko pa lang ang araw ng kasala parang gusto ko ng
tumakbo. Yes, I wanted to marry any guy that my parents find suitable but not to
him. Not to this maniac and never to this jerk. 

“Hindi nga ako bakla. That’s why I am marrying you because I wanted to prove to
everyone that I am not gay as you have claimed.” He is now challenging me.
“Gusto mo lang pagtakpan ang kabaklaan mo.” Yun na lang ang nasabi ko. Pati ang
tono ng boses ko kulang na sa conviction.  Magigisa ba ako sa sarili kong mantika.
Packers!

“Wala akong kailangang pagtakpan. Nagback out ako sa engagament  hindi dahil sa
bakla ako. I backed out because we didn’t even know each other and it’s not my
habit of jumping into marriage without even knowing to whom I am gonna spend the
rest of my life with.”  May pang iinsulto pang sabi niya. Parang sinasabi niyang
hindi siya katulad ko na magpapakasal na lang kahit kanino kahit hindi ko kilala.
Eh bakit ko pa ba kikilalanin ang pakakasalan ko kung ikakasal na kami. We have a
lifetime to know each other.

“Kung ang rason mo lang kung bakit ayaw mo ng magpakasal sa akin ay dahil sa tingin
mo bakla ako, then put your mind at rest dahil hindi ako bakla at pakakasalan
kita.  If you want further proof, ibibigay ko sayo. Mabubuntis ka in three months
time.” Holyshit! Dirediretso ang pagsasalita niya. Napapanganga na lang ako. Ang
parents namin, pabalik balik ang tingin sa amin. Hinahayaan kaming mag usap, este
magdebate.

“I don’t want to marry a gay.” Pangatawanan mo ang pagkabakla niya Xiara. Wag kang
papatalo. Wga mo hayaang apakan niya ang pride mo at ipakain sayo ang gawa gawa
mong kwento.

“That is very conclusive of you Jamie but let me prove you otherwise by marrying
me.” Huuuwwaaaaitt! Naooverwhelm ako sa takbo ng usapan namin ngayon. Parang
kanikanina lang kontrolado ang ang sitwasyon at ang usapan pero bakit biglang
nabaliktad ang sitwasyon?
“What do you think Tito? Tita?” Baling niya sa parents ko. No way! That’s unfair.

“Jamie, isn’t it what you really wanted? You even got mad when he backed out.”
Dagdag pa ni Mama. Damn! Kailangan ba talagang sabihin yun? Parang sinabi na din ni
Mama kung gaano ako kaatat magpakasal.  Dati yun Mama nung hindi ko pa talaga
kilala ang pagkatao niya pero ngayon... Never! Kahit XL pa ang boxer niya!

“Ma...that was before. Let me think about it.” Sabi ko na lang sa kawalan ng
sasabihin.

“Kung ayaw mong magpakasal sa akin, then bawiin mo ang sinabi mong bakla ako. But
if you still stand by your statement, let us marry and let us see kung sino ang
tama sa atin.” He challenged  me. So it’s his word against mine. Pag sinabi kong
joke lang yun, saan ang credibility ko? Mapapahiya ako sa parents niya, sa parents
ko and for sure buong buhay niya akong pagtatawanan. Pag umoo naman ako sa lintek
na kasal na yun, na alam kong pumayag lang siya dahil gusto niyang igisa ako sa
sarili kong mantika I will be doomed for the rest of my life. Pero haller, kasal
lang naman yun. May annulment naman. At para namang papayag akong magpaapi sa
mokong na ito. Over his dead body!

“Pag iisipan ko nga di ba?” Pataray na sabi ko with matching taas ng kilay.

“No.” He said seriously.

“No?” I almost shrieked.

“No. You have claimed that I am gay today, so papatunayan ko ding hindi ako bakla
ngayong araw na to. Let us marry today?” He declared without even blinking an eye.
What an ass! Nagagalit na ako sa lakas ng apog ng lalakign ito. Ang sarap sarap
niayng sabunutan.

“Today?” Now. I am totally speechless. Talking about impulsive decisions. Sobra

sobra naman ata ang pagkaimpulsive nito?

“Yes. Today. Right at this very moment. Dad, ikasal mo na kami.” Baling niya sa
Daddy niya. Napatingin ako sa Daddy niya na nakatingin lang din at nakikinig sa
aming dalawa. Nakalimutan ko. How could I forget that he is the son of the infamous
Judge Joaquin Villegas.

“ Jhudiel, hindi kaya nabibigla ka lang? And besides I don’t have my things with
me.” Sabi pa ng Daddy niya.

“You have an office here and you are conducting weddings that this resort.
Impossibleng wala kang kopya ng marriage certificate. And memorize mo na naman na
ang sasabihin.” Sabi pa niya at seryoso pa din siya. His mouth is set na parang
pinipigilan ang emosyon.
“Jhudiel...” Sabad ng Mommy niya.

“Mom, Dad, would you rather prefer that your son be called gay?” Natahimik ang
lahat. Tumingin siya sa akin ng masama. Ng masamang masama as if telling me that I
am in big trouble. Medyo natakot ako which is new dahil kailan hindi pa ako natakot
or na threaten dahil lang sa isang lalaki.

“We are getting married now. Whether you or everyone like it or not.” He said
through gritted teeth.

Hindi ko na nagawang magsalita. Naisip ko na lang...

HOLYPACKINGSHIT.  

A/N: Jhudiel sa gilid

=================

Eight

Eight
Oo nga at atat na akong magpakasal para mapatunayan na hindi totoo ang hula na
iyon. At oo nga at nagalit ako nung malaman ko na nag back out siya sa engagement
pero hindi ko naman kasi alam na ang bastos na lalaki sa bar at ang fiancee ko ay
iisa. Malay ko ba na kung kani-kaninong boobs at pwet ang pinipisil niya? Naiisip
ko pa lang nandidiri na ako. Malay ko kung may STD pa siya at mahawaan pa ako. Like
ewwwww!

At alam ko rin na ang rason ng parents namin sa lunch na ito ay para magkakilala
kami ng husto at magbago ang isip ni Jhudiel. Kasi nga naman wala ng problema sa
akin kasi  ang alam nilang lahat, atat nga akong pakasal kahit kanino. But not to
this man! Por Diyos!

Pero ngayon na ang rason ko kung bakit ayaw kong pakasal sa kanya ay siya ding
rason niya kung bakit kami magpapakasal, at nabaliktad na ang sitwasyon, kailangan
ko ng mag isip ng paraan sa lalong madaling panahon. As in now na!

Ng paraan na hindi ako magmumukhang tanga dahil sa akusasyon ko sa kanya at intact

pa din ang image at integridad ko sa pamilya ko at sa pamilya niya. At lalong
hinding hindi ako magmumukhang katawa tawa sa harapan niya.

“Okay. Pakasal na kung pakasal.” Sabi ko bigla.

“Pero ayaw ko ng civil wedding. I want a grand wedding like any other woman
desires. And I believe we need time to prepare that kind of wedding.” And by that
time, nakaisip na ako ng paraan or nakahanap na ako ng ibang lalaki. I said coyly
smiling at Jhudiel.

“You can have that grand wedding of yours  after the civil wedding. You can take as
much time as you please planning for that grand wedding. But I want us to be
married now.” He said firmly. Pinanlakihan ko siya ng mata and he just smirk at me.
“There’s no need to hurry. Really. The marriage thing is not urgent.” Sabi ko pa
sabay tingin sa parents namin soliciting approval from them. Pero nakatingin lang
sila sa amin na parang hinihintay kung kelan kami magkakasundo.

“I agree.” Bigla akong napalingon sa kanya. Muntik pa akong napatalon sa sinabi

niya. He agrees?

“I agree that the marriage thing is not that urgent but proving my masculinity is
urgent. Any guy who’s personality is challenged ought to prove otherwise as soon as
possible.” Mahabang litanya niya. Medyo overemotional pa ang pagkakadeliver.

“You can always prove your masculinity without getting married.” Kung pagpoprove
lang pala ng pagkalalaki ang pinag uusapan aba, pwedeng pwede niyang gawin yun ng
hindi nagpapakasal.

“And you’re suggesting we do  a pre-marital sex?” nakataas pa ang kilay na sabi

niya. Automatic na bumuka ang bibig ko para magprotesta pero naunahan ako.

“Jhudiel!” Bulalas ng Mommy niya.

“Por Diyos!” Sabi naman ni Mama. 

“I am not saying that. What I’m saying is you can always prove your masculinity to
other girls and not specifically to me.”  My voice raised an octave. Para atang
nahahighblood ako. Must be the shrimp that I’m eating a while ago.
“You mean to say, a one night stand?” Singhap na lang ang narinig ko sa mga nanay
namin. They must be out for words dahil sa mga salitang nanggagaling sa bibig ni
Jhudiel. Kung gaano ka traditional ang pamilya namin, ganun din ka traditional ang
pamilya nina Jhudiel. Pre marital sex and one night stand is taboo in the house. We
cannot discuss it openly. It is something that you discuss behind doors.  We firmly
believe in the sanctity of marriage and chastity before marriage.

“Stop putting words into my mouth. Hindi ganun ang ibig kong sabihin.” Pilit kong
kinakalma ang sarili ko. He is not worth the highblood.

“I am not putting words into your mouth I am merely interpreting what you are
saying as I understand it para magkaliwanagan na tayo. And Jamie Xiara, I don’t see
the point of this conversation  kung iisa lang naman ang patutunguhan. Just answer
me, are we getting married or not? There! I already give you a choice. Baka sabihin
mong pinikot kita.” Ang kapal ng mukha! Binigyan pa niya ako ng choice sa lagay na
yan.

Nag-isip ako ng isasagot sa tanong niya.

“Ano.” Sigaw niya sa akin.  Napatingin ako bigla sa kanya. Leche to! Hindi ako
binigyan ng pagkakataon na makapag isip. Ako pa ngayon ang naiipit sa sitwasyon.
Naku! Talaga naman! Pag ikaw ang may nunal sa ano, pipilipitin ko yang nunal mo!
Leche ka!

“Saglit!” Ganting sigaw ko.   

“5” Napatingin ako sa kanya.

“4”

“3”. Grrr...

“Wag mo akong bilangan! Leche ka!” Hindi ko na napigilan ang sarili ko.

“Jamie Xiara!” Magkasabay na sabi nina Mama at Papa. Napatakip ako bigla sa bibig
ko. 

Rule #1. A lady should not swear.

Rule#0. Specially when in front of food and your parents is with you.

Patay ako nito.

“Okay Fine. Ikakasal na kung ikakasal.Ora mismo!” Tulala ang parents namin.
Tiningnan ko ng masama si Jhudiel at hindi nakaligtas sa akin ang palihim niyang
ngiti. Nagngitngit lalo ang loob ko.

Pagkatapos namin kumain, dumiretso na kaming lahat sa office ni Tito. Nauna na sila
Mama at Papa, pati na din ang parents ni Jhudiel. Nakasunod siya sa akin dahil
siguro minamanyak ang pwet at legs ko. Bago kami pumasok sa office ng Daddy niya,
hinarap ko siya ng nakangisi. 

“Alam mo ang cute cute mo ang sarap mong patayin.” Pekeng ngiti ko sabay pisil ng
pisngi niya. Napangiwi siya dahil sa sakit. Nandilat din ang mata. Gusto na ata
akong sapakin. Hindi na ako magtataka kung kaya nga niyang gawin yun.
Pero bago pa niya magawa ang masama niyang balak, pinagbuksan na kami ng Mommy niya
ng pinto kaya instead na gumanti, inakbayan na lang niya ako at niyakap ng mahigpit
na parang hindi na ako makahinga. Peste talaga!

“Same to you Jamie. Same to you.”  Pasimpleng tinulak ko siya at pumasok na sa loob
ng office. Kahit nanggigigil ako at naisahan niya ako ngayon, hindi pa din ako
nawawalan ng pag asa.

May alas pa ako. Hangga’t hindi niya alam na si Jamie Xiara na magiging asawa niya
at ang Xiara na bakla ay iisa dahil sa sobrang katangahan niya. Makakaganti pa ako.
Ng bonggang bongga. I swear.

=================

Nine

Nine

Inaantok na ako sa pinagsasabi ni Tito. Ang haba haba.

“Pwede bang pirmahan na lang agad Tito?” Napatigil si Tito sa pagsasalita.  “Doon
na din naman pupunta ang lahat. Wala rin namang kwenta ang for richer for poorer na
yan.” Inip na inip na sabi ko. Nagsasalubong na din ang kilay ko.

“Jamie Xiara!” Saway sa akin ni Mama at Papa.

“Ma, Pa, gusto lang naman niyang patunayan ang pagkalalaki niya kaya kami
nagpapakasal kaya hindi applicable sa amin ang kung anumang kaekekan sa kasal. At
may lakad pa ako!” Sabay tingin sa relo ko. Napailing lang ang mga matatanda.
Walang reaksiyon mula sa tribu ng mga homo sapiens.

“O siya sige. Mukhang nagmamadali kayo.” At binigay sa akin ang papel na pipirmahan
namin. Agad kong pinirmahan ang papel at binigay kay Jhudiel na pumirma na rin. Ang
tahimik ata niya? Nachichicken?

Pagkatapos niyang pumirma, ibinigay niya sa ama niya ang papel at tumingin sa akin
na nakataas ang kilay. Antipatiko. Tumingkayad na ako and kissed the side of his
lips sa gulat ng lahat.

“Done. Aalis na ako Ma, Pa. Tito, Tita.” Tumalikod na ako at lumabas sa office ng
Daddy ni Jude. Hindi na ako nagpaalam pa sa kanya. Para que pa?  Isinuot ko na ang
shades ko at naglakad papuntang parking nung may humawak ng braso ko.  Hindi na ako
lumingon kasi alam ko na kung sino ang pangahas na yun. Ay bwisit! Bakit ba niya
ako sinundan?

“Where do you think you’re going?” He said in a soft yet firm voice. Dahan dahan
akong humarap sa kanya. Uh, I hate this man. His domineering features, his
arrogance, his casual attitude, his wits and everything about him.

“Sa impyerno. Bakit sasama ka?” Paasik na sabi ko. Pero instead na magalit dahil sa
pambabara ko, ngumiti lang siya at naglakad katabi ko.

“Bakit hindi. Tara.” Tapos nauna pa siyang sumakay sa kotse ko na nabuksan ko na

kanina using the remote.  Sumakay siya sa passenger seat. Gagawin pa akong driver
ng walanghiya. Tahimik na din akong sumakay sa kotse at lumabas na kami ng resort.
Walang nagsasalita sa amin. Nakapikit pa ang asira ulo habang nakasandal sa
headrest ng sasakyan.
Noong una, alalay lang ang drive ko kasi masikip ang daan pero pagdating namin sa
highway agad kong pinaharurot ang kotse.

“Holy fuck!” Napamulat siya ng mata ata agad na sinuot ang seatbelt. I smiled
silently.

“Gusto mo ba ng  magpakamatay?” Ang sama ng tingin niya sa akin.

“Sabi mo sasama ka hanggang impyerno? Ito na ang daan.” At agad kong inapakan ang
gas at biglang nagovertake sa isang van.

“Shit! Slow down.” Tumawa lang ako na parang demonyo.

“Easy. Hindi ka mamamatay sa car accident. ” Ngumiti pa ako at nagovertake sa isang

bus. Mamamatay ka sa heart attack.

“Easy?   Ikaw papatayin kita pag nakarating na tayo.” Ngumiti lang ako and speed my
way through the red light.

“Whoaaa! Whoaaa! That was illegal.” Yeah! I know right. Hindi ko na lang siya
pinansin.     

“Baliw ka! Baliw! Sinasabi ko na nga bang may may mali sayo. May tama ang utak mo.”
Hinayaan ko na lang siya magsalita ng magsalita hanggang sa makarating kami sa
pupuntahan namin.  Bigla akong nagpreno kaya napasubsob siya mabuti na alng at
nakaseatbealt na siya kung hidni sana, nakalabas na siya gamit ang windshield ng
kotse.

“What the hell  Jamie Xiara! And what is this?” Namumula na ang buong mukha niya. 
Itinuro niya ang lugar na pinuntahan namin. And daming tao pero mostly ay mga
teenagers at mga kaedad namin.

Hindi ko na siya pinansin at lumabas ng kotse. Everyone cheered paglabas ko ng

kotse kaya nagwave ako sa kanila.

“Hey Jamie, baby!” Sinalubong ako ni Mico. Ang nagorganize ng race na ito.
Hahalikan niya sana ako sa lips but I offered my cheeks.

“Oi! May kasama!” Nagsipulan ang mga tao nung lumbas si Jhudiel sa kotse.” Ngumiti
lang ako.

“Muse ko!” Nagtawanan sila.

“Akala namin di ka na makakarating Jamie. So, what’s in it for you?” Sabi sa akin
ni Mico. Napatingin ako sa mga nakaparadang kotse and smiled coyly.

“I’ll give you a break from losing guys. I will not be racing today.” I heard
collective oohhhh and aaahhhss na parang na frustrate sila na hindi ako lalaban
ngayon.

“But my Muse will.” Itinuro ko si Jhudiel at napatingin ang lahat sa kanya. Ang
sama ng tingin niya sa akin and in a second nahatak na niya ang braso ko at nilayo
ako sa mga tao.
“What are you trying to do? At ano ito? You’re into drag racing?” He is fuming mad.
I crossed my arms in front of me at tiningnan siya.

“Sinagot mo na ang tanong mo. I am into drag racing. Got a problem with that?”
Tinaasan ko siya ng kilay. Ginulo niya ang buhok niya in exasperation.

“At ano ang sinasabi mong ako ang maglalaban ngayon!? Nasisiraan ka na ba ng bait?
I don’t do this kind of thing.” He hissed at me. I looked at him squarely.

“Di ba gusto mong patunayan ang pagkakalaki mo? This is your chance. This is a
guy’s game and currently I’m ruling it. Prove to me that you’re man enough to bet
even my second best. Now, kung hindi  mo kaya sabihin mo lang. I will race
instead.” Nagkasukatan kami ng tingin pero agad kong binawi ang tingin ko at
tinalikuran siya at hinarap si Mico.

“So what’s in it for this race Jamie?”   I smiled coyly at Mico.

“Your Ducati if you lose.” Ngumiti ulit ako. Napanganga si Mico.

“And?”

“You’ll  have me for a week if my Muse lose Mico.”

“Whoaaaaa!” The crowds cheered. Alam naman ng lahat na yan na ang matagal na
pangarap ni Mico.
“What the hell Jamie Xiara!” Napalingon ako sa nagsalita. Alam kong galit na galit
na siya basi na rin sa pamumula ng mukha niya. Lumapit ako sa kanya at inakbayan ko
siya.

“And hell it is if you lose Angelo Jhudiel.  Unless you want your wife warming
someone else’s bed on your wedding night. “ Ngumiti ako at naningkit ang mga mata
niya.  

“Scared already?” I lightly touched his cheeks and smiled tenderly at him.

“You’ll gonna pay for this!” He hissed at me. Ngumiti lang ako.

“I know. And for the partial payment...” I clung onto his shoulders, pulled him
towards me and claimed his lips fully. 

=================

Ten

Jhudiel's POV

Gustong gusto kong pilipitin ang leeg ng babaeng yun. Sinali pa ako sa mga
kalokohan niya. And is she into this? Matagal na ba niya tong ginagawa? Alam ba
nina Tito at Tita ang mga pinaggagawa ng unica hija nila? At sa lahat ba naman ng
pwedeng pagpustahan, pinili niya talaga ang sarili niya. Ano bang klaseng pag iisip
meron siya?

I revved the engine once more at tumingin ako sa kalaban ko. Nakangisi ito na
parang demonyo tapos nakatingin kay Jamie na nakaupo sa hood ng isang kotse na
medyo nakangiti pa nga. Parang wala lang sa kanya ang lahat. At first ang tingin ko
talaga sa kanya ay typical spoiled brat at maldita na ni ayaw magpadapo sa alikabok
at napakavain considering her flawless skin. Pero ngayon, she's not only a spoiled
brat. She's also immature,reckless, daredevil,risk taker and happy go lucky. Habang
tumatagal mas lumalala ang pagkakakilala ko sa kanya. Napahigpit ang hawak ko sa
manibela. Inuubos ng babaeng yun ang pasensiya ko. Pagkatapos talaga nito makikita
niya ang hinahanap niya.

But hell! I cannot lose this race. Kahit ngayon ko lang ito ginawa sa tanang buhay
ko, alam kong hindi ako pwedeng matalo ngayon. Not because Jamie is at risk her. Of
course that's not the reason. Ayoko lang na pagkatapos ng race at pag natalo ako,
she would looked at me under her nose as if isa akong langaw na hindi man lang
umabot sa standard niya. Call it ego but I'm a man and I have my pride.

No I can't lose and I won't lose.

Tiningnan ko ang nag sisignal waiting for his cue and I stepped on the gas the
moment he lowered down the flag.

Nung una, hindi pa ako masyadong sanay sa kotse ni Jamie kaya naungusan ako nung
Mico. But after a while I got used to it at unti unti ko na siyang nahahabol.
Nakakabilib ang kotse na to. Nung naabutan ko na ang kotse na to, I am almost sure
that I'm gonna win but then there's a curve and we have to drift and since I am not
a racer, I couldn't drift as fast and as efficiently as Mico so I was left behind.
At hindi lang iisa ang curve, kasama pa ang U-turn. At dahil dyan unti unti akong
naiiwan ni Mico. I lost.

Pagdating ko, everyone is cheering for Mico. Kakababa lang din niya sa kotse.
Sinalubong siya ng mga tao and my eyes scanned for her at the crowd.

"So disappointing Jhudiel." Nakita ko siya sa gilid ko. She's not looking at me but
she's checking her car. Mas concern pa siya sa kotse niya. Paano kung nadisgrasya
ako habang nagrerace?

"Shut Up Jamie Xiara." I hissed at her. I am fuming mad. Bakit ba hinahayaan kong
lait laiitin ako ng babaeng to.

"I don't accept commands from losers." I counted to ten to stop myself from
strangling her lovely neck. Ito ang ayaw kong marinig sa kanya kaya ayaw kong
matalo sa race na yun. Kahit siguro sinong tao ayaw matawag na losers.

"Anyway, dalhin mo na to. Kukunin ko na lang sayo after a week." Tapos tumalikod na
siya. Hinawakan ko ulit ang braso niya kasi namimihasa na siya talikuran na lang
ako palagi. At ayaw kong tinatalikuran niya ako.

"Where do you think you're going?" She just looked back na parang wala lang sa
kanya na galit ako. Tiningnan niya ang kamay kong nakahawak sa braso niya at
pinipigilan siyang maglakad.

"I will start warming up someone ele's bed, dear husband." Hindi naalis ang sarcasm
at panlalalit sa boses niya. She made sure I hear it.
"Are you crazy?" She's talking as if what she's about to do is the most normal
thing in this world.

"No I am not. I am keeping my part of the bargain. And I suggest that you too, be
man enough to accept defeat." Hindi ako nakapagsalita sa sinabi niya. She is
bruising my ego too much and testing my patience to the brink of destruction.

"You cannot come with him." Hindi ko hahayaang sumama siya sa Mico na yun. Shit!
Pero ako pa din ang asawa niya at hindi ko mapapayagan ang plano niyang gawin.

"Of course I can."

"Ako ang asawa mo, you should do what I say." Umigkas ang isang kilay niya and
looked at me na nakakunot ang noo na parang out of this world ang sinabi ko.

"That was soo medieval Jhudiel. Why don't you just let me go and go back to the era
where you belong?" tapos inalis na niya ang braso niya na hawak ko at naglakad
pabalik sa crowd at walang ano ano na sumampa sa Ducati ni Mico. And they left
leaving traces of dust in the atmosphere. Nagngitngit ako lalo.

I felt betrayed, cheated , and worst, I felt low, inadequate and all the negative
feeling that a man shouldn't feel.

She didn't only bruised my ego, she crushed it at inaapak apakan pa habang parang
demonya na nakangiti.

I shouldn't be hurt, our marriage is just out of whim and I shouldn't feel
anything and shouldn't react kung ano man ang gawin niya sa buhay niya. Buhay niya
naman yun at malaki na siya. She already knows what she's doing.

Pero bakit I have this strong feeling of running after them and pull her off from
that man? And I have this desire to crushed that man's skull. Why is it that I
feel betrayed na sumama na lang si Jamie dun sa Mico na yun ng ganun ganun na lang?
Hindi ba niya pinapahalagahan ang sarili niya? And when did her personal welfare
become my concern? Bakit pakiramdam ko, para akong isang bata na inagawan ng
laruan. I feel so frustrated.

Ahhh..this is just my pride and my male ego talking. I feel frustrated because I
wanted to show to everyone that I have a claim on her yet I wasn't able to protect
my pride.

Yeah right! This is merely about my ego and nothing more.

=================

Eleven

Chapter 11

Jude’s POV

Nagngingitngit ako habang nagdadrive. Gusto ko sanang sundan ang dalawa pero ang
bilis ng pagpapatakbo ng bigbike. Gustong gusto ko ng pilipitina ng leeg ni Xiara.
Anong klaseng isip meron siya at ipinusta niya ang sarili. Didn’t she have even a
little bit of self respect?

I was scanning the area at baka makita ko sina Xiara when my phone rang.

“Hello.” It was from the bureau.

“Jude, you’re still in the province?” Si Chief ang tumawag. Ang alam ko walang naka
assign sa akin ngayon. Unless kung may special operation na kailangan ako.

“Yes Chief.”

“Good. Punta ka sa bureau dyan. We’ll met you, may operation tayo ngayon and we
need you.” Pagkatapos niyang sabihin sa akin ang details, dumiretso na ako sa
branch ng bureau  kung saan ako pinapapunta.
Medyo madami ng mga agent at binati ko ang mga kakilala ko. I scanned the room para
hanapin ang isang familiar na mukha pero hidni ko siya nakita. Ano ka ba naman
Jude! Bakit mo hinahanap ang bakla na yun?

Nagbriefing ng mga isang oras about sa mga gagawin at hinati hati na din kami sa
iba’t ibang teams.

“Remember guys, mabigat ang mag huhulihin natin. Madaming malalaking tao ang
madadamay kaya we have to be extra careful.” Huling paalala ni Chief. We are going
to raid  a resthouse kung saan nagbebentahan ng illegal drugs at doon na din
nagpapot session ang mga adik. Kung malalaking tao ang makaksangga namin we need to
find solid evidence para walang lusot.

Nag kanya kanya na kami at umalis na lahat papunta sa area. Iniwan ko na ang kotse
ni Xiara at sumakay sa sasakyan kasama sila Chief.

Pagdating sa area, may nauna na sa aming nag o-occular and when they signalled go,
sabay sabay kaming pumasok and we surprised a group of men and women having pot
session sa isang cottage sa beachfront. The operation only lasted for 15 minutes.
Hindi na nakaporma ang ang mga nahuli namin which are mostly young men and women.
May mga teenagers pa nga.

“All clear?” Tanong ko kay Chief.

“Yung main house na lang. It is sorrounded kaya wala na silang lalabasan. We have
to retrieve the main guy. Come with me.” Umalis na kami at naglakad  papunta sa
main house ng resort. It is indeed sorrounded by agents.

Pumasok kami sa bahay at nasalubong namin ang mga nahuli na pinapalabas ng bahay.
Inisa isa namin ang ibang kwarto and we found nothing.
Umakyat kami sa second floor and we opened the door  of a room.              

Pagkabukas na pagkabukas ng pinto, hindi ko alam kung sino ang mas nagulat sa aming
dalawa. Hindi ako nakalakad agad. Natulala lang ako at tumingin sa kanya.

“Xiara!” Nasabvi ko nung makarecover ako sa shock. A series of profanities is

already running in my mind. What the hell is my wife doing in here? 

“You!” Nakita kong nangunot ang noo niya tapos tumingin kay Chief.

Then my eyes focused on the guy beside her in bed. Nakaupo si Xiara sa kama habang
ang lalaking pinakilala niya kaninang si Mico ay nakaposas ang mga kamay sa kama.

“Men, take him.” Sabi ni Chief. Tumingin ako ulit kay Xiara and I saw her
scratching her head tapos ginulo gulo ang buhok niya.

“Bwisit!” I heard her mutter. Tiningnan ko lang siya ng masama pero parang wala
lang sa kanya. Hindi ba niya naisip kong ano ang kahihinatnan ng mga pinaggagawa
niya.

“Chief, pwede bang maiwan ang isang to? Ako na po ang bahala sa kanya.” Sabi ko kay
Chief. 
“Sure.  By the way, good job Xiara.” Tumango lang si Chief kay Xiara and tumango
din si Xiara sa pinagtataka ko.

“Thanks Chief.” Sabi pa niya. Palipat lipat ang tingin ko sa kanilang dalawa.
Hanggang sa unti-unting nag sink in sa akin ang lahat.

Xiara...

Jamie Xiara..

What the fuck!

Gusto kong iuntog ang ulo ko dahil sa natuklasan ko. Tiningnan ko ulit si Xiara and
she is just looking at me at walang kaexpre-expresyon ang mukha.

“You’re an agent?” Hindi ko napigilan ang sarili kong sabihin yun sa kanya.

“Obvious ba?” Tumaas ang kilay niya.

“And you and that gay Xiara is one and the same?” Halos mamutla na ako sa mga
pinagsasabi ko. I saw a smile on her lips. Pero hindi ngiti na natutuwa. Ngiti na
nanlalait.
“At last! You’ve found out. Congratulations! Welcome to earth! Papancit ka naman.”
She said full of sarcasm. Tapos tinapik pa niya ako sa balikat. Paksyet! Ba’t 
hindi ko yun napansin? Same name. Shit! Ang tanga ko! Siguro pinagtatawanan niya
ako at my back.

Paalis na sana siya nung hinawakan ko ang braso niya. “Not so fast..”

“Potang Ina mo Jamie. Bitch!” Sigaw nung Mico nung dumaan siya sa tabi naming
dalawa.

“Isang mura pa sa akin Mico and I’ll cut down your scared balls and shoved it in
your dirty mouth. You know that I am serious and I don’t care if you’re the son of
a Congressman.”  Nakipagtitigan siya kay Mico and she never back down hanggang sa
kinaladkad na ng mga tao si Mico palabas ng room. Lumabas na din si Chief at naiwan
kaming dalawa.

She was about to leave when I tightened my hold on her wrist at hinatak siya
palapit sa akin.

“Not so fast wife. You haven’t paid the full payment yet.” 

=================

Twelve

12

“Anong full payment ang pinagsasabi mo?” Patay malisyang sabi ko. Pinalaki ko pa
ang mga mata ko na parang inosente sa mga pinagsasabi niya.
“Ang dami mong utang sa akin.”  Pinilit kong alisin ang braso ko sa kamay niya pero
lalong humigpit ang hawak niya. Kailangan kong makatakas sa kanya. Baka halayin
niya ako bigla.

“Utang?” Painosenti ulit. Xiaraaaaaaaaaaa! Mag isip ka na ng lusot habang maaga pa.

“Gusto mo ng listahan?” Nanlilisik na ang mga mata niya. Sarap lang dukutin.
Actually, pwede ko naman siyang sipain sa ano..sa...bird niya pero baka dumating
ang araw na gumanti ang bird at tukain ako.

Tiningnan ko siya ulit. Ang sama na ng tingin niya sa akin kaya pinikit ko na lang
ang mga mata at huminga ako ng malalim at....

“RAPEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!” Buong lakas kong sigaw. Tatakpan niya sana ang

bibiog ko nung biglang bumukas ang pinto ng kwarto at nagpasukan ang ibang
kasamahan namin. Napangiti ako ng sekreto at tiningnan si Jhudiel na pulang pula.
Ang sama kasi ng tingin sa kanya ng mga kasamahan namin. Lalo na nung mga kakilala
ko. Hehe.

“Xiara okay ka lang?” Tanong ng isang kasama kong si Carlo. Siya palagi ang kasama
ko sa mga operation.

“Oo naman yes. Sabi kasi ni Jude ililibre niya ako ng cake. Kaya sumigaw ako ng
cake. ILILIBRE NIYA DAW TAYONG LAHAT!” Ang laki ngh ngisi ko. Ang sama ng tingin sa
akin ni Jhudiel. Nagdududa naman ang mga kasamahan naming sa kanya. At bago pa niya
ako mapigilan, nauna na akong naglakad.

“Yes, makakatikim na din ako ng cake.” Pasayaw sayaw pa akong lumabas ng kwarto.
Ang totoo gusto ko ng maglupasay sa tawa. Kala siguro ng mokong na yun maiisahan
niya ako.
Pero hindi ako nakatikim ng cake. Haha. Kumain kami sa isang 24 hours na fastfood
kasi madaling araw na kami nakatapos. At habang nagmemeeting kami, hindi natigil
ang sama ng tingin ni Jude sa akin. Iniiwasan ko naman siya.  Dala ko na ang
sasakyan ko at nagulat na lang ako nung paalis na ako ng fastfood chain nung bigla
niyang binuksan ang passenger seat at sumakay ng kotse ko. Hindi na ako nakareklamo
kasi nga ang sama na agad ng tingin niya sa akin. Yung tingin na kapag nagsalita pa
ako, papatayin na alng niya ako bigla.

I’m so scared kaya. Hihi.

“Akala mo makakatakas ka sa mga atraso mo sa akin habangbuhay?” Sabi niya nung

nagbabyahe na kami. Tiningnan ko lang siya and I smirked.

“Hindi. Pero alam mo in the first place, wala naman talaga akong atraso sayo. Kung
tutuusin hindi ko naman kasalanan kung naging tanga ka. I’m just making the most
out of the situation.” Sasakalin na ako niyan. Sasakalin na ako. Hihi.

“Baka nakakalimutan mo na asawa pa din kita!”  Angal niya. Gusto ko ng matawa sa

sitwasyon. Pikon na pikon na siya. Tuwang tuwa pa naman ako pag may napipikon.

“Paano ko naman makakalimutan, kanina lang tayo ikinasal. Why did you brought up
about our marriage? Bakit? Gusto mo ng byaheng langit?” Kinindatan ko siya. I don’t
know but he suddenly turned red.  Kapag sinuswerte ka nga naman. Magkaroon ba naman
ako ng pikon na asawa.

“Tumigil ka Jamie Xiara!” Singhal niya sa akin. Why suddenly so cute Jhudiel? 
Naaliw na tuloy akong kasama ka. At dahil sa sinabi niya bigla akong nagbreak.
Masunurin akong bata eh. Muntik na naman siyang masubsob. Buti na lang talaga at
responsible citizen siya na nagseseatbelt kaagad. Sayang! Pero okay na din yun,
saying ang face in case na mayupi.
“What the fuck!” Ayan na naman ang deadly stare niya. Nasasanay na ako dyan.
Tiningnan ko siya ng painosente. Basang basa pa ang question mark sa mukha ko.

“ What? Sabi mo tumigil ako. Nung sinunod kita, nagalit ka naman. I don’t get you.
Ang gulo mo.” Kunyari ako pa ngayon ang galit.

“Don’t test my patience Jamie Xiara.” He said throught gritted teeth. This time
alam kong galit na galit na siya kaya umayos na ako. Nakakatakot kasi baka maubusan
ng dugo. Titigil na ako. Bukas naman. Wahahaha. Pinaandar ko ulit ang kotse habang
sumandal sa upuan at ipinikit ang mga mata.

“Nagsisisi ka na ba at ako ang pinakasalan mo? Magpapa-annul na yan.” Binigyan niya

ulit ako ng kanyang pamosong deadly stare. I just chuckled. Hinilot naman niya ang
temple niya. Napatawa naman ako.  Tapos tiningnan ko siya nung nagred ang light.
Kung gaano katagal na pula ang traffic light ganun din katagal ko siyang tiningnan.
Alam kong alam niyang tinitingnan ko siya pero hindi siya lumilingon sa akin. At
nung siguro hindi na niya makayanan. Tumingin siya sa akin na nakakunot ang noo.

“Will you stop staring at me!” Singhal ulit niya. Ngumiti lang ako at pinaandar
ulit ang sasakyan nung nag go.

  “Why so suplado always Jude? Why so masungit? Why so serious? Why so proper all
the time? Natatae ka ba?”

“Kapag hindi ka pa tumigil Jamie Xiara, sa kalsada magaganap ang honeymoon natin.”
Mahina pero puno ng conviction na sabi niya. Naks! May conviction! Haha.
Pero...sige na nga!
Titigil na nga. Bukas ulit. 

=================

Thirteen

Thirteen

Jude’s POV:

Hindi ako makapaniwala na andito ako ngayon sa harap ng apartment ni Jamie Xiara.
Hinatid niya ako kaninang madaling araw sa condo ko at wala pa ngang tatlong oras
ako nakakatulog, tumawag na si Daddy at tinanong kung kasama ko ba si Xiara sa
condo. Siempre sinabi kong hindi kasi yun naman ang totoo. Akalain mo ba namang
nagalit. Anong klaseng asawa daw ako at kakakasal lang namin, iniwan ko na agad ang
asawa ko.

Kung alam lang niya kung anong klaseng babae ang pinakasal niya sa akin. Na mas
gugustuhin ko pang magmukmok sa condo kaysa sa makaharap ang babaeng yun. Hindi ko
alam kung anong klaseng babae siya. She’s too carefree, as if she  doesn’t care
about her sorroundings. She’s too impulsive, adventurous, and too childish. Hindi
ko alam kung bakit tinanggap siya sa bureau.  But I will have a choice, hindi siya
ang pipiliin kong babaeng maging asawa. She’s just too much to handle. Kung
gobyerno ako, rebelde siya. Tama, that’s the right description for her. A rebel.
Dahil kung hindi sino ang matinong babaeng mas gugustuhing mag drag racing? Ang
makipagbarilan, makipagsuntukan at makipaghabulan sa mga goons?

Pero ito ngayon, susunduin si Jamie Xiara  dahil sa utos ng mga magulang namin.
Nagwoworry daw sila sa sitwasyon namin. Kung makaakto naman sila para kaming mga
teenager at kailangan subaybayan ang pagsasama. In the first place, hindi naman
kami nagsasama. Binantaan niya ako kagabi na kapag pinilit ko ang honeymoon na
sinasabi ko, hindi na ako magigising kinabukasan tapos sabay sulyap sa compartment
kung saan nakalagay ang baril niya. Para namang matitiis kong makasama siya kahit
isang gabi lang.
Magdodoorbell na ako sana sa gate ng apartment nila nung bigla itong bumukas at
bumulaga sa akin ang isang BAKLA! Pambihira naman, ang aga aga, Kailangan ba
talagang bakla ang unang bumungad sa akin?

“Ohhhh... Hiiiii!” Nanlaki talaga ang mga mata at nagform ng O ang bibig ng bakla.
Bwisit.

“Andyan ba si Xiara?”  Nakakunot noong tanong ko. Tiningnan ako ng bakla mula ulo
hanggang paa na parang hinuhubaran ako. Pero ang masagwa, tumagal ang tingin niya
sa ilalim tapos ngumiti ng makahulugan as if laughing at some personal joke. Nanayo
ang balahibo ko.

“Yes of course. Pumasok ka lang. Maiwan ko na kayo at may pasok pa ako.” Sabi pa
niya pero nakatingin na lang sa akin. Iniwan ko nga. Mamaya mahalay pa ako ng wala
sa oras.

Bukas ang main door nila at ang screen door lang ang nakasara at kitang kita ang
nasa loob ng bahay. Dinig na dinig din ang malakas na music. Magulong magulo ang
apartment nila. Wala sa ayos ang mga sofa ang daming kalat. Throw pillows,
magazine, tsinelas, basahan, damit. Parang basurahan ang bahay nila kasi nasa gitna
ang trash can at umaapaw ang mga papel, empty canned juices and drinks. Yung mga
kurtina, nasa baba na din ng sofa.  Naglilinis ba siya?

Narinig kong biglang lumakas ang stereo...

Go on, go on Leave me breathless Come on

Bigla siyang lumabas sa isang pinto habang kumakanta. She didn’t notice me pero
napanganga ako. She’s wearing a tight very short gray cotton shorts na halos makita
ko na ang singit and a white razor back sando na nakalitaw pa ang black bra niya.
Napalunok ako bigla at parang nanuyo ang lalamunan ko lalo na nung sinabayan niya
ng giling ang kanta. Potek! The daylight's fading slowly The time with you is
standing still I'm waiting for you only The slightest touch and I feel weak.
Kinuha niya ang basahan and danced seductively while wiping the dust. I never
thought and never seen a woman looked so sexy while cleaning a house. Wala pa
siyang pakialam kung marinig man ng kapitbahay ang malakas niyang pagkanta o makita
man ng buong barangay ang pagsasayaw niya. Ni hindi nga niya napansin na nakatayo
ako dito sa labas ng screen door nila.

I cannot lie From you I can not hide I'm losing will to try Can't hide it Can't
fight it So go on, go on Come on leave me breathless Tempt me, tease me 'Till I
can't deny this Loving feeling Let me long for your kiss Go on, go on Yeah come on

Wew! Eh parang ako ang hindi makahinga sa pinapanood ko. Ampupu! How could I enjoy
this kind of show? Para akong namboboso.  But I can’t help it, parang magnet na
hindi ko kayang maalis ang tingin ko sa kanya.  Every flip of her hair, every
graceful sway of her hips, nagpapatuyo sa lalamunan ko. Parang nanonood ako ng
striptease pero wala namang naghuhubad. Ang maniac mo Jhudiel!

  And if there's no tomorrow And all we have is here and now I'm happy just to have
you You're all the love I need somehow It's like a dream Although I'm not asleep I
never want to wake up Don't lose it Don't leave it

And aminin ko man o hindi I enjoy watching her. Aside from the eherm feeling that
she aroused in me bilang lalaki, I found it fun watching her kasi siya lang ata ang
naglilinis na sobrang enjoy sa ginagawa. Walang pakialam kung pawis na pawis na
siya. Na para bang ang pagwawalis at pagpupunas ng dust ang pinakamasayang gawin sa
buhay ng tao. So go on, go on Come on leave me breathless Tempt me, tease me 'Till
I can't deny this Loving feeling Let me long for your kiss Go on, go on Yeah come
on

Napanganga ako when she adjusted her bra. Pootek! Bago pa ako tuluyang maging
breathless dahil sa pamboboso este panonood kay Jamie Xiara, tumikhim na ako, na
nagpalingon sa kanya sa kinatatayuan ko.  Pero instead na tumigil  sa pagkanta at
pagsayaw habang naglilinis she smiled at me seductively.  Hindi man lang siya
nahiya na nakita ko siya sa sitwasyon niya. Instead she sings seductively while
walking towards the door and continued singing  infront of me at ang nakaharang
lang sa amin ay ang screen door. Napapanganga na lang ako.

And I can't lie From you I can not hide I've lost my will to try Can't hide it
Can't fight it So go on, go on Come on leave me breathless Tempt me, tease me 'Till
I can't deny this Loving feeling Make me long for your kiss Go on, go on Come on
leave me breathless Go on, go on Come on leave me breathless Go on, go on Come on
leave me breathless Go on, go on
I heard na nagclick ang lock ng screen door. She opened it na nakangiti, more..like
nakangisi na sa akin.

“Gusto mo ng saging?” At iniharap sa akin ang may kalakihang saging. Pucha! What a
way to greet a husband.

Xiara’s POV:

Enjoy na enjoy ako sapaglilinis  ng buong bahay nung may marinig akong tikhim mula
sa labas. Nagreready na sana ako ng isesermon kay Gretchen for leaving the gate
open nung makita ko kung sino ang nasa likod ng screen door namin. Instead na
mapahiya dahil nakita niya ang pagsoshow ko, tinuloy ko lang ang pagkanta at
lumapit sa kanya.

And I almost laugh out loud when I saw his face and his expression. Pulang pula ang
mukha niya. He must have seen the whole thing. Poor guy. And as if that isn’t
enough kumuha ako ng saging na nakalagay sa gilid ng pinto. Ngayon ko
pinagpasalamatan kay Gretchen ang ugali niyang paglalagay ng saging sa entrance ng
apartment. Favorite kasi nun ang saging. Pagpasok nun sa bahay, kukuha agad ng
saging at bago umalis kakain din ng saging.

“Gusto mo ng saging?” Sabi ko after kong mabuksan ang pinto sa disconcerted na si

Jhudiel. God! How much had he seen? Kung alam ko lang na naninilip pala siya, sana
hinubad ko ang sando ko. Parang namutla pa siya nung hinarap ko sa mukha niya ang
may kalakihang saging. Men! Tsk tsk. Sometimes their balls are really larger than
their brains.

Binalatan ko ang saging sa harap niya and eat it in front of him. Pakiramdam ko
hihimatayin na siya any second especially when I lick it. Nanlalaki ang mga mata
niya and his mouth is half open. I chuckled.
Tinalikuran ko na lang siya na nakatulala sa may pinto at pumunta sa kitche  at
uminom ng tubig. Pagbalik ko, nakatayo na siya sa living room and suddenly ang
pinagmamalaki kong spacious living room ay parang nagsikip because of his presence.

Wala na ang tulalang si Jhudiel na iniwan ko sa may pinto. His confidence and his
domineering manner came back.

“Marunong ka palang maglinis ng bahay.” Tumaas ang kilay ko dahil sa comment ko.

“It’s my hobby.” Napatingin siya bigla sa akin.

“Hobby? Aside from drag racing hobby mo din ang pag lilinis? And how often do you
do it?”

“Once a week. Pag hindi ako out of town.” Aaminin kong may pagka OC ako. Hilig ko
talaga ang mag ayos ng bahay. Nahihilo na nga daw si Gretchen sa akin kasi every
week nag iiba ang pwesto ng mga gamit sa bahay. Nung una tumutulong p[a siya pero
kalaunan hinayaan na niya ako. Nagpapasalamat nga daw siya pag out of town ako kasi
kahit papaano, matatawag niyang bahay ang apartment at hindi showroom. Actually,
nag lie low na nga ako. Dati once a month nagpaparepaint ako para bumagay sa
kurtina ang dingding at ang ceiling.  Ngayon sa kwarto ko na lang ginagawa yun.

Inikot ikot niya ang tingin niya sa buong apartment. Hindi siya nagsalita hanggang
sa mainip ako.

‘So, aside from watching my little show and criticizing my apartment, ano pa ang
ipinunta mo dito ng ganito kaaga?” Umupo ako sa dining table na wala na din sa
pwesto.  Ahhhh...magpapapalit kaya ako ng flooring? Mukhang hindi na bagay ang
flooring sa color ng curtain na ilalagay ko.

“I’m here to fetch my wife. From now on, you will be staying at my condo.” 

Napatingin ako bigla sa kanya. What? Sinasabi ba niyang mag live-in kami?

No freaking way! 

=================

Fourteen

Thanks for the comment last chapter and for knowing one of the personalities of
Xiara. 

 14

“Pakiabot nga ng kurtina.” Sabi ko sa kanya nung naglalagay na ako ng mga kurtina.
Kanina pa siya dito sa bahay at tinulungan akong maglinis. Good boy talaga ito.
Masunurin. Qualified sa pagiging katulong and certified-future- under de saya.
Hahaha. Pumayag na akong pumunta sa bahay niya para icheck kung pwede nga akong
tumira doon. Mag ooccular inspection muna ako. At dahil hindi pa ako tapos mag ayos
ng apartment hindi muna kami aalis. Kaya tinutulungan niya ako para daw madaling
matapos. Eh di masaya! May assistant ako.  

“Hindi ko talaga maiintindihan kung bakit kailangan tayong magsama sa iisang bahay.
May mga sarili naman tayong bahay.” Sabi ko habang nakaupo na sa sofa at umiinom ng
juice na tinimpla ni Jhudiel. Katulong na katulong talaga ang dating. Tapos na
kaming mag ayos at nagpapahinga na lang. Pero ang totoo, pinapatagal ko lang
pagpunta sa bahay niya.
“Maliban sa yun ang gusto ng mga matatanda, mas makakatipid tayo kung sa iisang
bahay lang tayo. Bilang lalaki, it is my responsibility to provide for my wife but
it is impractical if I would be paying for 2 electric bills. Mas makakatipid tayo
sa kuryente at tubig kung sa iisang bahay lang tayo. Hindi magastos sa aircon kung
sa iisang kwarto lang tayo matutulog. Hindi magastos sa gas kasi pwede na tayong
magsabay sa isang kotse.” Habang naglilitanya siya lalong tumataas ang kilay ko.

“Kung magsalita ka parang namumulubi na kayo.” At isa pa, sino ba ang nagsabing
siya din ang magbabayad ng mga bills dito sa apartment? Pero hindi ko na sinabi
yun. Malay mo totohanin niya eh di makakalibre kami.

“It’s called practically.” Uminom ulit ako ng juice at tiningnan siya ng mabuti.
Then I smiled swettly at him.

“O baka naman gusto mo lang masolo ako?” Wahaha. Nilapit ko pa ang mukha ko sa
kanya and wiggled my eyebrows. Hindi ko alam pero angs arap talaga niyang tuksuhin.
Aliw na aliw ako specially kapag namumula na siya. Parang may binubully akong
elementary student. Alam ko din na hindi kagandahan itong ginagawa ko  pero matanda
na kaya siya parta ipagtanggol ang sarili niya sa isang bully na katulad ko. Haha.

“Paano kung ganun nga?” Napaatras bigla ang mukha ko nung sinabi niya yun. Diretso
na din ang tingin niya sa akin. Siya na mismo ang lumapit sa akin. Hinayupak! Bakit
bigla akong nailang? Ako kaya ang nambubully dito?  

“Might as well give to our parents what they  are expecting from us.” Sabi pa niya
sabay lapit. Umusad ako palayo at umusad din siya palapit sa akin. Teka nga! Teka
nga! Di ba ako ang nambubully dito? Bakit parang ako pa ang natatakot?

“May ineexpect sila sa atin?” Kahit alam ko na ang ibig niyang sabihin tinanong ko
pa din yun para madistract siya. Or rather ako kasi nalulunod ako sa klase ng
tingin niya. Come to think of it. Ngayon ko lang napansin na hazel ang color ng mga
mata niya. And when he looked at me, parang...parang hindi ko na kayang i-break ang
eye contact namin. Gustong gusto kong tingnan ang mga mata niya. Hindi pa ako
nakakita ng ganyang ka clear na mga eyes.

“Yes. Apo.”  I blink plenty of times para madistract ako. Stop Jamie Xiara! Stop
having eye contact with him. Pero hindi ko kayang mag stop! Hanggang sa mapansin
kong nakocorner na niya ako sa sofa. Wala na akong uurungan.  Poooooooteek!   Holy
Shit, Paksyet, Shitness at lahat na ng shit. Dahil alam ko kung saan patungo ang
sitwasyon na ito. Ilang beses ko ng napanood ito. Napakacliche na hindi ko pa
mahulaan.

Ito yung part na alam na ng girl na hahalikan siya ng guy at kunyari ayaw niya pero
hindi naman siya umalis gayung alam niyang may pagkakataon pa. Na kunwari
namamagnet siya sa mga tingin ng lalaki. Itong ito yun eh. Pootek talaga! Potek!
Dahil isa nga ata akong cliché na babae dahil napapikit na lang ako nung lumapat
ang lips niya sa lips ko.

Parang nawala ang lahat ng logic sa katawang lupa ko at hindi ako makapg isip ng
maayos. Ni hindi ko mautusan ang sarili kong itulak siya! Dapat tinutulak ko siya.
Dapat inilalayo ko siya sa akin. Dapat hindi ko siya hinahayaang halikan ako. I
should not have answered his kisses. Pero ang lips ko nagtatanong..why not? Ay
leche! Nawala na ata lahat ng motor skills ko at hindi na sinusunod ng mga muscles
ko ang iniutos ng brain ko. My nervous system is malfunctioning kasi nung sinabi ng
utak kong itulak ko dapat si Jhudiel. May arms are asking me to define tulak. Is it
the art of encircling one’s arms to the nape of another person and pulling him
further towards me just like what I’m doing right now? 

Kelan pa ako na confuse sa salitang pull and push? Ayyyy! Bakit ganito? Nakakalunod
na ang mata niya pati ba naman halik niya nakakalunod?

Umayos ka nga Xiara! Get a grip! Sita naman ng utak ko sa katawan kong pasaway.

Yeah, umaayos na nga. Can’t you see that he is already all over me? Umaayos na nga
di ba? I am also getting a grip. Ang higpit na kaya ng hawak ko sa buhok niya. Ano
pa bang klaseng grip ang gusto mo? Wahaha. Pootek! Ang galing magpalusot. Leche
kang katawan ka! Tuwang tuwa ka naman sa ginagawa mo.
Dalang dala na ako sa halikan namin ni Jhudiel at ang kamay niya ay nakapasok na
din sa loob ng sando ko nung biglang may tumili mula sa may pintuan.

Siempre napatigil kami. Alangan naman na di namin pansinin ang tumitili. Napatingin
ako sa pinto and I saw Gretchen na nanlalaki ang mga mata., nakatakip ang kamay sa
mouth niyang nakanganga. 

Walang nagsalita ng mga ilang segundo din. Nakatingin lang si Gretchen sa amin at
nakatingin kami sa kanya. Halos hindi namin napansin na nakadagan pa si Jhudiel sa
akin all those titigan moments kung hindi lang siya dahan dahang umalis sa itaas
ko.

“Ahermmm!” panimula ni Gretchen. “I’m sorry. Sige ituloy niyo lang yan. Wala akong
nakita.” Tapos dumiretso na siya sa loob papuntang kwarto niya. Gusto kong matawa
sa itsura niya kung hindi lang nakakahiya. At talagang nakakhiya kasi pagkapasok ni
Gretchen sa kwarto niya nagkailangan na kami ni Jhudiel.

“Mag aayos lang ako.” Hindi ko na hinintay ang sagot niya. Halos takbuhin ko na
papasok sa kwarto ko. Naligo na ako at nagbihis. Sinampal sampal ko pa ang sarili
ko dahil sa kahihiyang dinanas ko. Baliw ka Xiara! Magpaparape ka na nga lang sa
sofa pa. Hindi tuloy natuloy. Wahahaha.

Paglabas ko sa banyo nakita kong nakaupo si Gretchen sa kama ko. Nakahalukipkip.

“Hoy baliw! Sa susunod kong may gagawin kay milagro, sa kwarto niyo gawin, wag sa
sala, wag niyo akong inggitin. Gaga toh!” Napatawa lang ako sa sinabi niya.

‘Wag kang mag alala, di ka na maiinggit, kasi dun na niya ako pinapatira sa bahay
niya.” Sabi ko habang naghahanap ako ng damit.

“What? Maglilive-in kayo!” Bulalas niya. Napangiti ulit ako kasi yun din ang una
kong naisip. Kung hindi ko lang naalala ang isang bagay.

“Hindi live in. Kasal na kasi kami!”

“What!” Kung malaki kanina ang mouth ni Gretchen mas lalong malaki ngayon. OA to
kung makareact.  After kong magbihis sa harap ni Gretchen, nilayasan ko na siyang
nakatulala pa din sa kama ko. Pero binato ko muna siya ng brush na ginamit ko. 
Doon lang siya natauhan kaya sinundan niya ako sa paglabas ko ng kwarto.

“Aalis ka na dito? Iiwanan mo na ang beauty ko?” Halos hindi makapaniwalang sabi
niya. Siya ba naman kasi ang kasama ko mula nung nagsimula naming upahan ang
apartment.

“Hindi naman. Maiiwan ang kaluluwa ko dito. Para samahan at bantayan ka araw at
gabi.”  Napangiwi siya.  Haha.  

“Wag mo akong iwan! Huwaaaaaahhhhh! Sino na lang ang maglilinis ng apartment?” S/He
wailed. Kumakapit pa sa braso ko. Natatawa lang ako. At ginawa pa talaga akong
katulong ha.

“Bakit ayaw mo siyang paalisin? May asawa na siyang tao natural lang na sa bahay 
ko na siya tumira.” Napatingin naman ako kay Jhudiel nung bigla siyang nagsalita.
Pati si gretchen napatingin sa kanya. Sabay pa atang tumaas ang mga kilay namin.
“Ang suplado mo pala sa personal. Hindi kayo bagay ni Xiara, mas bagay tayo. Tell
me nga Xia, ganito ba kasuplado ang mga XXL?” Napahagalpak ako ng tawa sa tanong ni
Gretchen.

“Baliw! XL lang. Hindi XXL!” Nagkatawanan kami ni Gretchen.  Nagtatakang napatingin

sa amin si Jhudiel.

“What are you talking about.” I looked at Gretchen para  warningan siyang manahimik
na lang. Pero umirap lang ang bakla.

“Wala naman. Brief size mo lang naman ang pinag uusapan namin.” Sabay irap at
talikod.

“How the hell did he know about my size?” Masama ang tingin niya sa akin.
Nagdududa.

“Oi, wala akong kinalaman dyan ha! Wag mo akong tingnan ng ganyan! Utang na loob!” 

=================

Fifteen

15.

“You asked that gay to undress me! Anong  pumasok sa isip mo?”  I yawned for the
tenth time. Paulit ulit lang siya. Ipinikit ko na lang ang mga mata ko at sumandal
sa headrest ng kotse. Ayaw kong marinig ang sentiments niya. Naririndi na ako. 
Kanina ka yan simula nung malaman niya ang ginawa namin ni Gretchen sa kanya.

“Should I be thankful na hindi niyo sinukat ang ano ko?” Napamulat ako ng mga mata
at tiningnan siya. Nanlalaki ang mga mata ko. I faced him na kahit daldal ng daldal
ay nakatingin pa din sa kalsada. Oo nga pala papunta kami ngayon sa condo niya na
titirhan ko kuno.

“Oo nga ano! Ba’t ba nakalimutan namin yun?” I said innocently. My face full of
regrets. Tiningnan  naman niya ako saglit ng masama tapos binalik ulit ang tingin
sa daan.

“Di bali. Next time sisiguraduhin namin yun.” Tapos sumandal ulit ako sa upuan. A
naughty smile on my lips nung nakita ko siyang nakangangang nakatingin sa akin.
Kung hindi red light, nabangga na kami.

“There’s no way in hell that I would allow that gay to touch me again.” Tiningnan
ko siya ng masama.

“Hoy! Kung makapagdiscriminate ka parang minsan hindi nangyari na nabaliw ka sa

isang bakla.” Tumawa pa ako. I saw him turned red. Ahhh. This is really rewarding.
Parang hindi na tuloy ako nagsisi na pinakasalan ko siya. Bunos na lang ata ang
galing niya sa paghalik na nakakawala talaga ng common sense and sense of self
preservation.

“Hindi ako nabaliw kailanman sa isang bakla!” Defensive na defensive ang mokong.
Parang adik lang. I looked at him doubtfully. His mouth is set na parang nagpipigil
ng galit. Hinihintay ko talaga ang time na bigla na lang niya ititigil ang sasakyan
tapos magwowalk out siya. Kelan kaya mangyayari yun? Hmm?

“Ows? Talaga? Kung ganun, bakit hindi mo makalimutan ang baklang yun? Bakit sabi ng
mga pinsan mo, nainlove ka sa baklang si ako? Hindi kaya...” I trailed off tapos
nilapit ko pa ang mukha ko sa mukha niya na pulang pula.

“Ang pagkakaalam ko kasi, ang taong pumapatol sa bakla ay ano...” Hindi ko na

tinuloy. I just smiled knowingly. Nung may stop light ulit tiningnan niya ako.
Galit na talaga siya.

“Ano...sige ituloy mo.” Pikon na yan. Pikon na! Wahaha.

“Basta hindi ko sasabihin alam mo na yun. “ Nakangiti pa ding sabi ko. My gosh! Ano
kaya ang gagawin niya?

“Sige sabihin mo at ng makita mo ang hinahanap mo.” Napatingin ako sa kanya.

Sobrang seryoso ang mukha niya. Hala! He is really mad. Medyo kinabahan ako kasi
baka sapakin niya ako at magsapakan kami sa loob ng kotse niya.

“Papatulan mo ako? Pumapatol ka sa babae?” Nawala ang ngiti ko. Hidni siya
gentleman?? Akala ko ba goodboy siya, masunurin at under-de-saya material?  Willing
siyang makipagsapakan sa babae? 

“Oo, pumapatol talaga ako sa babae.” Sabi niya. Napanganga ako. Mapapsabak ba ako
kay Jhudiel? Teka! Nambubugbog siya ng babae?

Yun na sana ang iisipin ko kung hindi ko lang nakita ang tipid niyang ngiti.
Pinagtitripan ba niya ako.

“Kung huhubaran mo ulit ako, I’ll make sure na ikaw lang at wala ng iba. At kahit
ilang beses mong sukatin okay lang sa akin.” He winked at me. Nag init ang pisngi
ko. No way Xiara! You are not blushing in front of him. Wag mong ipagkanulo ang
sarili mo. Wag mong ipahalata na kaya hindi mo siya kayang hubaran mag isa ay dahil
kahit ni minsan hindi ka pa nakakita ng bird.
Pero hindi yun eh. Paano ako hindi mamumula eh pagkasabi niya nun, pumasok na agad
sa isip ko na nakahiga siya sa kama at nakaboxer lang at ako may dalang notebook,
pencil at ruler. Naka eyeglasses pa ako, blazer and black pencil cut skirt.
Nakapusod pa ang buhok ko. Nerd nerdan ang dating. Hayop! Bakit ganung eksena ang
pumapasok sa isip ko? 

Umayos ka Xiara. Umayos ka. Huminga ako ng malalim pero sekreto lang para hindi
halatang natetense ako.

“Ows talaga? Sige, itigil mo sa malapit na bookstore at makabili ng ruler.” Akala

niya siguro hindi ko sasakyan ang kalokohan niya? Hari..este Reyna ata ako ng
asaran.

“Hindi na kailangan. May meter stick sa condo.” Hanudaw! METER STICK? Meter? As in
metro? Hindi inches? Hindi feet? Meter? My God! Bakit hindi kilometer o kaya mile?
Bakit? O baka mangailangan pa ako ng lightyears  na measurement? Hahahaha. Natawa
ako sa pinag-iisip ko.

Xiara naman! Paano magkakasya ang kilometer, miles at light years a Xl na boxer?
Mag isip ka nga. Pootek! Kalokohan na ito.

Pero di nga! Napanganga ako sa meter stick! At hanggang ngayon nakanganga pa din
ako kaya napansin na niya. Bakit kasi kailangan ng meter stick? Nakafold ba yun o
kaya nageexpand ng sobra kaya hindi kakayanin ng ruler?  Parang umbrella, folding?
2 folds or 3-folds?

“Nagulat ka ata?”  Sabi pa niya sa akin and this time kitang kita ko na ang ngisi
niya.  Lumunok ako.
“H-hindi ah! Bakit naman ako magugulat? Feeling mo ha! Common na lang ang mga
ganyan. I mean, yung mga metro ang haba!”  Inirapan ko pa siya. Common nag ba yun?
Teka! Wala ata akong nabasa na common ang may mga ganung kahabang bird.

I heard him chuckled hanggang sa tumawa siya ng malakas. Parang tuwang tuwa siya.
Leche! Bakti siya tumatawa? Hindi ba yun common?

“Okay! Sabi mo eh. Pero ang tanong kakayanin mo kaya? Baka kasi hindi eh.”
Napalunok ako sa sinabi niya.  Naiimagine ko... Gooooooshhh! Baka kahit na  tumakbo
ako abot pa din ako. Hala! Pwede ba yun? Pero siyempre hindi ko kailangan ipakita
sa kanya na nenenerbiyos na ako or kaya sabihin sa kanya ang iniisip ko.

“A-anong hindi??A- Ako pa! Akala mo uurungan kita? Bring it on!” Hoy! Jamie Xiara!
Maghunus dili ka! Baka hindi mo alam kung ano ang pinapasukan mo?

“Talaga lang ha! Let’s see.”

Nanay ko po!!!

=================

Sixteen

16

Jude’s POV
Pagdating namin sa condo at pagkapasok na pagkapasok niya sa loob hindi maikakaila
ang disgusto sa itsura niya.

“Dito mo ako patitirahin?” Nakataas pa ang isang kilay niya. Naglakad siya papasok
at papunta sa sofa. Sinusundan ko siya ng tingin habang ineeksamin niya ang buong
bahay. Kung tutuusin di hamak naman na mas malaki ang condo ko kaysa sa apartment
nila ng baklang yun. May dalawang kwarto ito, may bar din at may terrace. At hindi
ko maintindihan kung bakit obvious na obvious na ayaw niya sa condo ko ngayon. In
fact, kung hindi ako nagkakamali parang nandidiri pa siya.

“Condo ba to o bahay ng daga?” Sabi pa niya nung nakarating siya sa kitchen at

nakita ang mga pinggan at baso na hindi pa nahuhugasan. Hindi naman talaga ako
naglilinis ng condo. Araw araw may pumupunta ditto para maglinis pero umabsent nga
lang ngayong araw kasi graduation ng anak.

Hindi ko na lang pinansin ang panlalait niya sa condo ko.

“Kung gusto mong dito ako tumira, dapat matuto kang mag ayos. Ayaw ko ng makalat na
bahay.” Sabi pa niya sabay dampot ng shirt ko na nakalagay sa sofa, she turned it
into a ball at ishinoot sa basurahan. Shoot!

What the fuck! Marks and Spencer yun! Last week ko lang yun binili.

“Bakit mo ibinasura yun?” Napatigil ako sa pag inom ng tubig.

“Pakalat kalat kasi. Ang sofa inuupuan hindi nilalagyan ng labahan. Kaya nga
inimbento ang hamper di ba?” Bakit pakiramdam ko ako ang kailangang mag adjust sa
sarili kong bahay dahil sa pagtira niya dito? Huminga ako ng malalim para kalmahin
ang sarili ko. Tandaan mo Jhudiel kung hindi mo siya patitirahin dito mapipilitan
kang   doon tumira sa probinsiya kaya pagtiisan mo yang babaeng yan.
“Okay fine.” Sabi ko na lang. Nag ikot ikot ulit siya at hinayaan ko na lang. Sakto
namang nagtext si Chief at pinapapunta ako sa bureau kaya nagpaalam na lang ako kay
Xiara na aalis ako. Ni hindi niya ako pinansin. Nakatingin lang siya sa bintana at
sa sofa at sa sahig with distaste in her face.

Bahala na nga siya buhay niya. At mabuti na ring umalis ako bago pa ako maubusan ng
dugo. Pagdating ko sa bureau agad akong sinabihan na may out of town operation
kami. Ganun naman palagi. Laking pasalamat ko na lang na hindi kasama si Xiara.
Dalawang araw kami sa Pampanga at kulang na kulang ako sa tulog. Gustong gusto kong
mahiga sa kama at matulog ng isang buong araw pagdating ko sa condo.

Nung nasa operation kami tinext ko si Xiara na hindi ako makakauwi agad. Nagreply
naman siya. Sabi pa niya, okay lang daw. Siya na daw ang bahala sa condo at mag
ingat daw ako and take as much time as I want. Naisip ko, she’s not as bad as I
thought she is. May pagka sweet naman pala siya.

I’m just wondering kung ano ang ginagawa niya sa condo. O baka naman wala siya doon
at gumala siya habang wala ako.

Pagkabukas na pagkabukas ko ng condo, nagulat ako sa nakita ko. Ang daming tao. At
lahat sila napatingin sa akin when I opened the door. I blink plenty of times para
linawin ang namimigat kong mga mata.

“I’m sorry nagkamali ata ako ng condo.” Nakatunganga lang ang mga tao sa loob sa
akin. Ang iba nag aayos ng kurtina. May nag aayos din ng sofa. May naglalagay ng
bulaklak at may nagpupunas kung saan saan. At lahat sila tumigil sa ginagawa nila
at napatingin sa akin.

Lalabas na sana ako when someone went out from the kitchen.
“Magmeryenda muna tayo!” She said beaming.

“Jamie Xiara?” Napatingin siya bigla sa akin.  

“Hey, nakarating ka na pala.” Ibinaba niya sa center table ang dala niyang pagkain.
Nalipat ang tingin ko mula sa kanya papunta sa mga nag aayos and then paikot sa
buong condo.

Undoubtedly this is still my condo. Despite the new paint and the new appliances,
parehas pa din ang ceiling at ang flooring. Yun lang ata ang hindi nagbago. Ano ang
ginawa niya?

“Mag usap tayo sa loob ng kwarto.” Hindi ko pinansin  ang mga ibang tao at naglakad
papasok sa kwarto. Sumunod naman siya pero napatigil ako pagkabukas na pagkabukas
ko ng pinto.

“Nasaan ang kama ko!?” Halos hindi ko na din makilala ang kwarto ko. Ang dating
puting pintura ngayon combination ng red and black na. Pati ang mga side table
nawala. Hindi ko alam kung saan ko ibubuhos ang inis ko.

“Yun ba? Hindi pa dumadating ang nagdeliver.” Baliwalang sabi niya. Isinara niya
ang pinto ng kwarto pagkapasok niya tapos nilagpasan ako at may kinuha sa tabi ng
closet.

Meter Stick. Nanlaki ang mga mata ko.

“Ano ang ginawa mo sa condo KO?” Medyo tumaas na ang boses ko para kahit papaano
maiparating ko sa kanya na hindi ko nagustuhan ang ginawa niya.

Bigla siyang humarap sa akin hawak ang meter stick tapos naglakad ng mabagal
palapit sa akin. Hindi ko alam pero napaatras ako. Lalo na nung ngumiti siya.

“Nakalimutan ko palang magsukat.” Nanlaki ang mga mata ko. Why is she so
unpredictable?

“What do yout think you’re doing?”  Wag niyang sasabihing totohanin niya yung
pinagusapan namin?

“Magsusukat.” Tapos nilagpasan niya ulit ako at dumiretso sa bintana. Doon siya
nagsukat. Napatingin lang ako sa kanya.

“Wag kang mag alala Jude, hindi na kailangan ng meter stick sayo. Protractor lang,
sapat na.” And she chuckled. What the fuck! Protractor?

Masama ba talaga pumatol sa babae? Wala bang exception? Huminga ulit ako ng malalim
bago ko pa masakal si Jamie Xiara.

“Nirenovate mo ang buong condo ko ng hindi ka man lang nagpapaalam sa mga

pinaggagawa mo sa akin?” Ito ba ang sinasabi niyang siya ang bahala sa condo? Ito
ang pinagkakaabalahan niya nung wala ako?

“I don’t want to disturb you.” Painosenteng sabi niya but I know better.
“And talking about pagpapaalam ginamit ko pala ang NAIWAN mong credit card para
bilhin ang lahat ng mga gamit online. Yung Visa na max out ata?”Tuloy pa din siya
sa pagsusukat.

“What!?” Lahat? Lahat ng gamit? At halos lahat ng gamit na nakita ko simula ng

pumasok ako sa condo mga bago.  At hindi na ako magtataka kung pati tinidor at
kutsara naming bago. Fuck!

“Bakit parang nagulat ka pa? Di ba sabi mo dahil asawa mo na ako ikaw na bilang
lalaki, it is your responsibility to provide for your  wife? Bakit parang
nagrereklamo ka ata ngayon?” Nakaharap na siya sa akin at nakapamewang pa.  Hindi
ko alam kung paano ko pa nacocontrol ang galit ko. Pero ang visa card nay un, 500K
ang credit limit nun. At na max out? Puch..

Kalma lang Jhudiel... kumalma ka, utang na loob. Babae yang nasa harapan mo.  

“Nasaan yung  mga dating gamit?” Halos bago pa ang mga yun. Wala pang isang taon
yung iba doon.

“Yun ba? Pinadala ko sa mga nagdeliver. Bahala na sila kung ano ang gawin nila
dun.” Hindi ako makapaniwala sa mga sinasabi niya. ANong klaseng babae ba ang
napangasawa ko? Pinaparusahan ata ako o baka naman kinakarma?

“Ano!?” Huminga ulit ako ng malalim.

“Ni hindi ka man lang nagpaalam sa akin na gagawin mo ito! You didn’t even inform
me that you’ll be using my credit card! I ask you to stay here but I didn’t tell
you to renovate my house and max out my card!” Hidni ko na talaga napigilan ang
sarili kong pagtaasan siya ng boses. Sino ba naman kasi ang matutuwa sa ginawa
niya? Tinapon niya ang mga gamit ko. Nag aksaya siya ng pera at mga gamit na parang
pinupulot lang ang mga yun.
Nawala ang ngiti sa mga labi niya, nagseryoso bigla ang mukha niya. Then her eyes
narrowed at tiningnan ako ng masama.

“Yun na nga eh! Ikaw ang may gustong tumira ako dito di ba? At ayaw kong tumira sa
bahay na kasing gulo ng dating condo mo.  Kung ayaw mo  ng ginawa ko, fine! Hindi
naman kita pinipilit na magustuhan ang lahat ng to. Kung hindi mo ma take eh di
maghanap ka ng ibang condo at doon ka tumira!”  Then she stormed out of the room at
ibinagsak ang pinto.

Tama ba ang narinig ko?

Pinalayas niya ako sa sarili kong bahay?  

=================

Seventeen

17.

“Alam mo bakla, sa tingin ko truelalo talaga yung nanghula sa atin nung college.” I
just rolled my eyes at Gretchen. Naglalagay siya ng kurtina sa living room kasi
siempre dapat katulong ko siya sa pag aayos ng bagong condo ko. Naks! Inari ko na
talaga ang condo na to. Siyempre, maganda na eh at saka malay mo, papatulan ni
Jhudiel yung sinabi ko at talagang lalayas siya. Eh di masaya! Partey! Partey!

And speaking of Jhudiel, hindi siya lumabas at hindi din niya ako sinundan paglabas
ko. Nung sinilip ko ang kwarto, nakita kong nakalatag ang isang comforter sa sahig
at siya...tulog! Hinayaan ko na. Kawawa naman kasi.
“Kasi bakla, isipin mo, may nunal siya sa dibdib katulad mo di ba? At nagsisimula
din sa letter dyey ang name niya. Tapos ngayon kasal na kayo. Naku nagkatotoo ang
hula! Bumalik tayo dun bakla!” Tinakpan ko na ang tenga ko dahil sa lakas ng tili
niya. Dalawa na lang kasi kaming natira sa condo kasi paglalagay na lang ng kurtina
ang gagawin kaya umuwi na ang iba.

“Pwede ba Gretchen! Tigilan mo na yang hula hula na yan. At saka nakalimutan mo na

ba? Ang nakatakda daw na lalaki para sa akin ay...may nunal sa ano. At ang name
niya ay Angelo Jhudiel kaya sa A nagsisimula ang name niya at hindi sa dyey.”  Ayaw
ko kasing tanggapin ang katotohanang, sa kakaiwas ko sa hula na yun, dun din pala
ako bumagsak. Aba malay ko ba na may Jhudiel pa pala ang pangalan ni Angelo. Akala
ko Angelo lang kaya atat akong makasal sa kanya. At malay ko rin ba na may nunal
siya sa dibdib? At kung may nunal din siya sa ano, naku, magpapakamatay ako. O kaya
tatapyasin ko yang nunal.

“Uu nga sa A nagsisimula ang name niya, ngunit, subali’t datapwat may tumatawag ba
sa kanya ng Angelo? Sa kanilang magpipinsan ang second name palagi ang tawag sa
kanilang lahat. At aminin mo pati ikaw Jude or Jhudiel na din ang tawag mo sa
kanya.” Binigyan niya ako ng klase ng tingin na...’wag kang magkakaila, sasabunutan
kita’ look kaya di na ako nagdeny pa. Nag isip na lang ako ng mairarason pa.

“Pero wala sa kanya ang pinakaimportanteng sign. Kaya hindi siya ang nakatakda sa
akin.” Rason ko pa.

“Sigurado ka? Nakita mo na? May nangyari na sa inyo!?” Halos magtatalon na siya
dahil sa sinabi niya. Nanlalaki na din ang mga mata niya. Sobra siyang naexcite sa
sinabi ko.

“Wala ah! Anong akala mo sa akin? Easy to get?” Bigla ko ding sabi. Hmmm...pag
sinabi kong oo panigurado ipapakwento niya yun at papaano ko naman ikukwento kung
wala akong alam.

“Gagah! Mag asawa na kayo. May easy to get ka pang nalalaman dyan.  Ikaw lang ang
kilala kong kasal na ng isang linggo at virgin pa din! Tapos kung makapagsalita ka
parang sigurado ka na wala eh ni hindi mo pa pala nakikita. Wala ka naman palang
ebidensiya.” Umirap pa ang mahadirang bakla. Sarap sungalngalin from left to right,
up and down, side to side para tumino at maging straight.   

“Ano ang gusto mong ebidensiya? Picture, Video?” Sarcastic na sagot ko. Sige nga!
Sumagot ka bakla!!

“Mabuti naman at ginamit mo na din sa wakas ang braincells mo bakla at ang pagiging
ahente mo.” Pwe!  Ahente? Akala niya sa akin? Sales agent. Peste tong bakla na to.
At ano daw? Ginamit ang brain? So ibig sabihin, pipicturan ko talaga at magvivideo
ako?

“No way! Hindi ako mamboboso noh!”  No way! Ni  hindi ko nga kayang hubarin ang
boxer short ni Jhudiel tapos pipicturan ko pa ang bird niya? Ano ako sira?

“O baka takot ka lang malaman na tama yung nanghula?” What!? Pinandilatan ko siya
ng mata kaya pinandilatan din niya ako ng mata. Maldita talaga!

“Don’t outsmart me!” Alam ko naman na iniisahan lang niya ako at kinoconvert para
maging manyak din katulad niya. Pero sorry na lang siya dahil hindi ako ganun.

“I am not outsmarting you. Pinapatunayan ko lang na totoo yung manghuhula at hindi

totoo at mali ang paniwala mong fake siya and there’s no such thing as destiny blah
blah! Ngayon kung wala nga eh di tama ka at ako ang mali! Ano?” Sabi pa niya.
Kaasar. Umismid ako at binato siya ng kurtina.

“Okay fine! Pipicturan kung pipicturan, ivivideo kung ivivideo para lang makuntento
ang hasang mong bakla ka!” Nakita ko siyang ngumiti. Inirapan ko. Akala niya siguro
naisahan niya ako? Well...ako pa!
At dahil asar na ako kay Gretchen, pinalayas ko na siya at ako na lang ang tumapos
ng ginagawa niya. Hindi ko na din siya pinakain kasi asar ako eh. Bahala siyang
magutom.

Pagkaalis niya, sinilip ko si Jhudiel sa kwarto niya at nakita kong tulog na tulog
pa siya. At dahil medyo maaga pa naman, lumabas muna ako ng bahay at may binili.
Pagkadating ko ng condo, tulog pa din si Jhudiel at napangiti ako. Tamang tama!
Then I started working.

Naglagay ako ng maliit na camera mismong dresser ni Jhudiel at sinuguro kong

katapat nito ang ’you know what’ niya para close up. Wahaha. Peste yang Gretchen na
yan. Nagmumukha akong pervert at manyak nito. Pero kasi ayaw kong kinukwestiyon ang
paniwala ko kasi ayaw ko ding mag cast ng doubt sa sarili ko. Kaya gusto ko din
patunayan na tama ako. Hindi totoo ang destiny at lalong hindi totoo ang
manghuhula.

Pero dahil trabaho lang ito, hindi ako dapat nagbibigay ng malisya. Tama, trabaho
lang to kaya Jamie Xiara hindi ka dapat kabahan. Be calm, it’s only a bird. 

=================

Eighteen

18

Ang aking munting operation ay tinawag kong ‘Bird Show’ kasi bird show naman talaga
yun. Hindi ko alam pero natatawa ako sa pinaggagawa ko at aaminin kong naeexcite
ako. Aba! Minsan ka lang makakakita ng ng ganitong show. Hmmm...pwede ko kayang
ibenta ang video na to pagkatapos?? Magkano kaya ang kikitain ko?

Ibenta ko kaya to kay Gretchen? For sure, bibilhin niya to kahit magkano pa.
Binuksan ko ang malaking Doritos na kinuha ko sa kitchen kanina at ang isang
litrong coke. Then I boot up my macbook. Na configure ko na to kanina sa sala para
ready na.
Nung  nagbukas na ang macbook I connected to the cam and now, let the ‘bird show’
begin. Wahaha. Adik!

At dahil hindi ko alam kung gising na siya o hindi, kumuha ako ng isang baso tapos
dinikit ko sa common wall ng kwarto namin and tada! I could hear everything.
Narinig ko na ang movement sa kabilang room kaya agad na akong pumunta sa harap
aking ever reliable and most beloved 15-inch macbook pro with retina display.

Nung una black lang ang nakikita ko kasi nakasara pa ang dresser niya then bigla
itong nagopen. Napangiti ako ng lihim. Ayan na!! Ayan na!! Nakita ko siyang
nakatakip lang ng tuwalya at mukhang kakatapos lang talaga niyang maligo. Nice!

Tapos bigla akong nagulat nung biglang nagfocus sa mukha niya ang cam.  Naitapon ko
pa ang hawak kong Doritos na isusubo ko na sana. Akala ko talaga nakita niya ang
cam pero napahinga ako ng malalim nung tumayo siya at may hawak na brief. Umupo
ulit ako ng maayos. Medyo pinagpapawisan na ako ng malapot kasi first time ko naman
talagang gawin ito. First time kong makakita ng bird. Pero carry lang yan, It's
just a bird. 

Nakita ko din siyang kumuha ng pants and shirt. Then...He took off the towel. Hindi
ako huminga kasi hinihintay kong totally na alisin niya ang towel. Uu nga at hindi
na ito nakabalot sa bewang niya pero hawak niya kasi ito at nakatakip ang towel sa
tunay na pakay ko. Pakay talaga Xiara?

At naghintay ako and then inalis niya ang towel sabay talikod. Paksyet! Bakit siya
tumalikod!? Sira ulo ba siya? Baliw ba siya? 

Kulang na lang ihampas ko sa ulo ni Jhudiel and isang litrong coke na mahigpit kong
hawak sa ngayon. Hindi naman sa atat akong makita yung bird, gusto ko lang matapos
na ang lahat ng kalokohang ito. Kinalma ko ang sarili ko at pinahiran ko ang pawis
ko. Pootek na lalaking yan! Pasuspense pa ang peg. 
Ilang beses siyang pabalik balik sa view ng camera pero hindi mafocus ang gusto
kong mafocus sa hindi ko alam na kadahilanan. Mga 5 minutes na ganun hanggang sa
nakita kong nakabihis na siya. Frustrated na frustrated ako. Nakakabwisit! Sarap
ihampas sa kaya ang macbook!

Pinatay ko na ang macbook sa inis ko  at nahiga sa kama. Di bali! Magbibihis ulit
yan mamaya. Kinatok  niya ako sa kwarto ko na dating storage niya tapos nagpaalam
na aalis saglit. Umoo lang ako pero hindi ko binuksan ang pinto. Naiinis ako sa
kanya. Pakipot masyado. Kakabwisit!

Nagpahinga lang ako ulit at tiningnan kung ano pa ang pwedeng ma improve sa condo
niya. Tapos lumabas na ako at namili ng ibang décor at mga tanim na din. Pagdating
ko, nasa bahay na siya na nanonood ng tv. Nakinood din ako at hindi kami nag uusap.
Maya maya tumayo na siya.

“Maliligo lang ako.” Paalam niya sa akin.

“Okay. Go ahead.” Kulang na lang sabihan ko siya ng enjoy. Hinintay ko siyang

makapasok sa kwarto niya saka ako pumuntang kabilang kwarto at binuksan agad ang
macbook tapos kinonnect. Tamang tama naman na kalalabas lang niya ng banyo at
nakatapis na naman siya ng tuwalya. Sa susunod, i will make sure na walang tuwalya
sa kwarto niya. Aba! Xiara may susunod pa? 

Kung ano lang naman. Kung...hindi pa din successful ngayon. Yun lang yun. 

Habang nagriritual siya  something caught my attention. May kama na sa kwarto niya.
So naideliver na pala ang kama. Hmmm.. Titingnan ko bukas  kung maayos ang
pagkakalagay niya ng kama. Meanwhile, balik tayo sa bird show.
Napahigit ako ng hininga nung hinawakan niya ang towel at dahan dahan inaalis ito
sa bewang niya. As in dahan dahan talaga. Slow motion. Halos hindi na ako
makahinga. Ayaw ko mang sabihin pero excited ako.

And then...

He dance. Napalunok pa ako. He is dancing while he is taking off the towel.

Bakit siya sumasayaw? Gawain ba niya yun? Hindi ko alam pero naaaliw ako. Tawa ako
ng tawa ng mahina habang nanonood ako sa bird show na hindi pa lumalabas ang bird. 
Ang hirap pumigil ng tawa. Paksyet yang si Jhudiel. Hobby ata ang magsayaw bago
magpalit ng damit. Pero nung naalis na ang towel, nawala ang tawa pati ang ngiti
ko. Nakabrief na kasi siya.

Puch...Hindi ko naituloy ang mura sa isip ko kasi biglang nafocus ang cam sa mukha
ni Jhudiel and he kissed the cam.

Nanigas ang buong katawan ko. At napanganga ako lalo nung kumindat siya. Bakit siya
kikindat sa camera? Why would he kiss it?

Shit! He knows. He knows that he is being filmed! I immediately turned off the
macbook at napatayo while muttering..

Shit!
Shit! 

=================

Nineteen

19

I tried to calm myself.  I keep on telling myself na hindi niya alam na ako ang may
pakana. How the hell did he know? Hindi halata ang cam na yun? Shit!

I was pacing back and forth the room nung bigla itong bumukas. I’m sure he used a
spare key dahil nilock ko yun kanina. Napalunok ako.

Nakatapis pa din siya ng tuwalya. Hindi man lang siya nagbihis muna? Hindi man lang
nahiya sa akin. Tiningnan lang niya ako tapos umupo sa upuan na knina inuupuan ko.
Naglagay ng coke at kumain ng doritos. Pwede akong magkunyaring hindi niya alam
pero alam kong alam niya.

And besides ganyan na ganyan ang gawi ng isang taong handang manikil ng kapwa. Sa
tagal ko ba naman sa bureau, malamang alam ko na ang style na ganyan.

Pinagmamasdan ko lang siya habang kumakain at nakatingin sa macbook ko. Tapos

ngumiti siya. A joyful and triumphant smile. Smile ng mga nakadivirginize. Takte!
Ba’t yun ang una kong naisip? Kinakabahan na talaga ako kasi hindi naman magpapanic
ang isip ko kung hindi ako kinakabahan.

“If you wanna see it, why didn’t you tell me?” Sabi niya bigla na nagpaputla sa
akin.

“Huh?” Yun lang ang nasabi ko. Huh ka dyan Xiara. Buking na buking ka na.
Nakalimutan mo kasi na parehas kayo ng trabaho ni Jhudiel kaya malamang supplier
din niya ang binilhan mo ng cam at malamang alam niyang camera yung nilagay mo.
Ulats ka!

“Gumastos ka pa, eh ang mahal ng camera na yun.” Mahinahong sabi pa din niya. He’s
right. Mahal nga yun. Pero ano ba! Pinagpapawisan na ako ng mas malapot kesa
kanina.

Pwede mo namang itanong sa akin, nagpapakahirap ka pa.

“I don’t wanna see whatever it is.” Totoo naman yun. Hidni naman talaga yun ang
gusto kong makita. Gusto ko lang makita mole. Ang mole ang pakay ko at hindi ang
bird.

“Really? Nonetheless, di ba mas maganda naman kung live?” Napalunok ako. Live? Just
like what he did before? You know? At the gay bar? Nag init bigla ang pisngi ko
nung maalala ko ang scene na yun.

Tumayo siya at lumapit sa akin.  Napaatras ako. Maghuhubad ba talaga siya sa harap
ko? O baka ang mas magandang tanong, kakayanin ko ba pag naghubad siya sa harap ko?

Then hinwakan niya ang buhol ng tuwalya niya and slowly undo it just like what he
did a while ago. Live nga ito! My God!

“Don’t do it!” Banta ko sa kanya.

“Why not? Di ba ito ang gusto mo?” Gusto kong isigaw na hindi ako manyak at pervert
pero maniniwala ba siya?

“Noooooo!” Wagas naman kung makasigaw ako. Para akong hinahalay. Pero feeling ko
yun nga ang nangyayari. Napapikit na lang ako to protect myself from the impending
doom. Doom? Wahaha.

“Look at me.” Udyok pa niya pero mas lalo ko namang ipinikit ang mga mata ko. Ayaw
ko ng live! Ayaw ko! Mapapatay ko si Gretchen sa pinagawa niya sa akin! Mapapatay
ko talaga siya.

“Oh God! Oh God! Ohh my God!” Hindi ko na mapigilan ang sarili kong sumigaw.
Shucks! Sino ang hindi mapapasigaw pag may lalaking biglang maghubad sa harap mo?
Kahi lola magsisisigaw!

“Hoy Jamie Xiara! Kung makasigaw ka, akala mo naman nakahubo na ako.” Sabi niya ng
nakatawa. Alam kong tuwang tuwa siya sa pinaggagawa niya at  hidni ko alam ang
hitsura ko. Basta ang alma ko sobrang nag iinit na ang pisngi ko.

“Hindi pa ba?” Nakapikit pa din ako. Akala ko talaga nakahubad na siya.  

“Hindi pa.” Sabi niya. Agad ko namang binuksan ang mga mata ko. Oo nga pala. Kanina
nakabriefs na siya kaya malamang ngayon nakabrief pa din siya. Bakit ba hindi ko
yun naisip? Niloloko lang niya at tinutukso ako ngayon. Nagpaloko naman ako.

Pero nung binuksan ko ang mga mata ko kasabay nun ang pagbukas ng bibig ko.
Napanganga ako kasi...kasi I saw him in all his naked glory right in front of me.
Right in the very front of me.

Shit!

“Oh My GAHDDD!!” Napatakip ako sa bibig ko. Dapat sa mata para hindi ko makita pero
ewan at bakit sa bibig ko nailagay ang   kamay ko. And when I can’t take it
anymore, nagtatakbo ako palabas ng kwarto while shouting...

“SINUNGALING KAAAAAAAA!!! SINUNGALING!”

Narinig ko pa ang lakas ng tawa niya bago ko pabagsak na isinara ang pinto.

=================

Twenty

20

Napatingin ako sa kanya at ngumisi siya. Ahhhhh! Bwisit! Ba’t ko ba nakalimutang

bitbitin yun kanina nung tumakbo ako?

“Put your hands on your back.” Sinunod ko naman siya. Umikot siya sa likod ko at
pinosasan ako. Peste! Hindi ko kailanman naisip na darating ako sa punto that I
will be handcuffed.
  “Why do you have to handcuff me?” Nakakainis! Nakakainis talaga.

“Para hindi ka makalaban. Kilala kita at alam ko na kung bibigyan ka ng

pagkakataon, gaganti o tatakas ka. And I won’t give you any chances.” Shit! Umupo
siya sa harap ko. Tapos hinarap ang mac ko. Ngumiti ulit siya tapos tumingin sa
akin at sa hawak niyang USB.

Kanina nung tumakbo ako palabas, wala na talaga akong planong bumalik ng kwarto. In
fact gusto ko ng bumalik ng apartment namin ni Gretchen dahil sa kahihiyan. At
dahil din gusto kong sabunutan si Gretchen.

Pero papalabas na ako ng condo nung lumabas siya ng kwarto hawak ang 15” Macbook
pro with retina display at hawak ang USB na yan.

“Maganda pala ang laptop mo ano? Gagana kaya ito dito?” Bigla akong kinabahan. Alam
ko kung ano ang hawak niya. Ang USB na yan ay may file na pagkasaksak mo, your
computer will be rendered useless. Parang sinunog lang buong pc mo.

“What are you doing?” Nagpapanic na sabi ko. Hindi niya pwedeng gawin yan. Mahigit
100K ang bili ko sa macbook na yan. Andyan lahat ng files ko pati files sa bureau.
Pati password at kung ano ano pa.  Hindi ko pa naman naback up yan dahil kabibili
ko nga lang.

“Wala pa naman. Kung..susunod ka sa akin.” Ngumiti ulit siya ng nakakaloko.

Napatingin ako sa tuwalyang nakatapis sa kanya. Hindi na talaga siya nagbihis.

At dahil nga hostage niya ang beloved macbook ko, andito ako ngayon sa harap niya
na parang isang criminal na iniinterrogate.

Kinalikot niya ang macbook and he smiled. Parang demonyo lang. Sarap itapon sa nag
aapoy na bulkan where he belongs. Pinatugtog niya ang macbook ko.

“Dapat may music para masaya.” He smirked.

Why do birds suddenly appear?

Everytime you are near

Just like me they long to be

Close to you...

Napapikit ako sa kanta. Bwisit! Nang aasar talaga. Hininaan niya ang sound at umupo
sa chair sa harap ko. Nakangiti siya at nakasimangot ako.

“Bakit mo ako binobosohan?” Napalayo ang mukha ko kasi bigla niyang nilapit ang
mukha niya sa akin.

“Hindi kita binobosohan.. Aray!” Pinitik niya ang ilong ko. Waaaa!

 Shit! Ang sakit. Pagnakatakas talaga ako dito, dila mo lang ang walang latay
Jhudiel. Isaksak mo yan sa macbook ko. Dila lang. Kahit ang pinagmaMALAKI mong bird
hindi makakaligtas sa akin.
“Do I have to repeat myself Jamie Xiara?” Bwisit ka!!!

“Hindi nga kita binobosohan! Ang kapal naman ng mukha mo! Gusto ko lang malaman
kung may nunal ka sa...sa ano!” 

“What the hell!” Singhal ko sa kanya. Pinitik niya ulit ang ilong ko. Damn! Oh My
God! bakit ilong ko ang pinagdidiskatahan niya? 

“Hindi lang yan ang aabutin mo kung hindi ka aamin.” Banta niya sa akin. Shit! That
stings.

“Okay fine! I put a cam on your dresser to see whether you have a mole in your
ahmmm private area. Hindi pamboboso ang rason ko. Kapal naman ng mukha mo para mag
assume ng ganun.” I raised my chin. Nakita kong tumaas ang isang kilay niya.

“And why would you like to know whether I have a mole in that area or not?”
Tiningnan ko siya ng masama. At bakit ko sasabihin sa kanya? Ano siya sinuswerte?
Mamaya lumaki pa ulo niya eh.

“Secret!” I smirked.

“Ouch! Ano ba!” Pinitik niya kasi ang noo ko. Bwisit na lalaking to.

“Pasalamat ka, pitik lang ang nakukuha mo sa akin. Alam mo naman siguro kung ano
ang ginagawa sa bureau pag nag-iinterogate.” Sabi pa niya.

“Subukan mo lang at talagang babalatan kita at ng mawala ang lahat ng nunal mo sa

katawan.” Nakita ko siyang ngumisi.

“At sa lagay mo na yan, talagang nagbabanta ka pa huh! Tingnan natin. Ano,

sasabihin mo na ba o hindi?”  Inilapit niya ang USB sa macbook. Punyetaaa talaga!

“Okay fine. Gusto ko kasing mapatunayan na mali ang hula sa akin na ang
makakatuluyan kong lalaki ay nagsisimula sa letter J ang name  at may nunal sa
dibdib at sa ahmmmm...bird.”   Nasabi ko na lang. Nagulat siya sa sinabi ko at
napatingin sa nunal niya sa dibdib at bumaba ang tingin niya sa bewang niya.

“Don’t you dare take it off!” Biglang sabi ko nung akma niyang aalisin ang
tuwalyang nakatapis sa kanya. Mukhang may plano pa siyang tingnan sa harap ko kung
meron nga o wala.

OMG! Pag ginawa niya kasi yun hindi na ako makakatakbo kasi hindi ko magawang 
buksan ang pinto. 

Ngumisi siya ng nakakaloko.

“Talaga? Yun ang hula sayo? Interesting...hmmm.” Hinimas himas pa niya ang baba
niya.

“Hindi naman yun totoo kasi for sure wala kang nunal sa ahhmmm bird. At sa A naman
nagsisimula ang name mo. Gusto ko lang talaga mapatunayan kay Gretchen na mali yung
hula. At kailangan niya ng ebidensiya kaya nilagyan ko ng cam.” Nawala ang ngiti
niya dahil sa sinabi ko at naningkit ang mga mata. Naikuyom ko bigla ang bibig ko.

“May plano kang ipakita sa baklang yun ang... ang..nunal!?” Napangiwi ako sa
biglang pagtaas ng boses niya. Shucks! Dapat hindi ko na lang sinabi yun. Gosh!

“I-bablur ko naman ang sides. Ang nunal lang ang ifofocus ko kung meron.” Nanlaki
ang mga mata niya.

"Eh kung wla?" Tumataas ulit ang boses niya.

"Eh di wala akong ihahighlight at ibablur. Tange!" Ahehehe. 

“Ang sarap mong sakalin. Kung hindi lang kita asawa.” Sabi niya dahil sa
pagkairita. Ay salamat naman pala at kasal kami.  Tapos nakita ko siyang kinalikot
ang macbook ko. Hindi ako kinabahan kasi hindi naman niya sinasaksak ang USB.   

“At may mga video pa pala. Tsk tsk!” Sabi niya. Hmmm. Tinitingnan niya pala ang
file ng camera. Hindi ako nagsalita kasi baka kung ano na naman ang masasabi ko. 

“Bakit hindi mo na lang itinanong sa akin? Hindi ka pa sana nahirapan.” Nacurious

ako bigla. Kunyari nga, nagkaroon ako ng guts na itanong yun sa kanya, sasabihin ba
niya?

“Bakit meron ba?” Itinigil niya ang pagtingin sa macbook at tumingin sa akin ng mga
ilang seconds tapos ngumiti ng makahulugan. Parang baliw lang. Kaasar. Hanggang sa
lumaki ang ngiti na yun. Naghintay ako ng sasabihin niya.
“Secret!” Napanganga ako. Alam niyo niyong anticipation? Ay kabwisit talaga. Sinipa
ko siya sa ilalim ng mesa pero hindi siya maabot ng paa ko. Lalo siyang natawa.

“Anong gagawin mo kung meron?” Naluluha na siya sa kakatawa. I can see that he is
enjoying this. Palibhasa, nakaposas ako kaya nagagawa niya ang gusto niya. At utang
na loob, wala ba siyang planong magsuot ng damit? Kanina pa siya nakahubad.

Kanina pa nga, pero bakit ngayon ka lang nagreklamo Jamie Xiara?

Inismiran ko ang kunsensiya kong mas bakla pa kay Gretchen.

“MERON NGA!?”  Hindi ako makapaniwala. Hindi maaari toh! No way! No,no,no,no way.

“Gusto mong makita?” Shit! Nanlaki lalo ang nanlalaki ko ng mga mata. Hindi ko alam
na may ilalaki pa ito. Paano na lang kung naghubad ulit siya sa harapan ko, baka
lumuwa na ang mga mata ko. OO nga nakita ko na yun kanina pero glimpse lang naman
yun. Glimpse lang. 

“PERO..MERON NGA?!”

“See for yourself. Hindi naman ako madamot eh. ” Mapang-akit na sabi niya.
Napalunok ako ng ilang beses. I am tempted to say yes. Very...very tempted. Pero
kakayanin ko ba? Baka himatayin ako. Ohh gosh!
Ano kaya ang itsura nun? Nung nunal ha, hindi nung bird. Wala akong kainte-interes
sa bird. Sa mole lang. Promisssssssseeee! Cross my heart. Hope to die.

Huminga ako ng malalim para kalmahin ang sarili ko. Ilang beses kong paulit ulit na
sinabing, it’s just a bird, hindi nakakamatay ang bird. Di ba?

“Ano?” Sabi pa niya. Napapikit ako at huminga ng malalim and then...

“Sure!” Biglang sabi ko.

=================

Twenty-One

21

“Sinasabi ko na nga ba na pinagnanasahan mo ako eh. Kunyari ka pa pero pasekretong

manyak ka.” Naningkit ang mata ko sa sinabi niya.

“Anong manyak? Kapal ng mukha mo ha. Ikaw tong nag ooffer, tapos nung tinanggap ko
sasabihan mo akong manyak! Bakit natatakot ka ba?” Dapat lang siyang matakot.
Pisain ko yang itlog ng bird niya, makita niya.

“Of course not. Ano ready ka na ba?” Tumayo na siya mula sa kinauupuan niya at
palaapit sa akin. Wag kang pipikit Xiara. Wag na wag kang pipikit. Sandali lang yan
kaya easy ka lang. Wag magpanic, be calm, breathe in, breathe out.
“O-Oo naman.” Pinilit kong hindi magstammer. Ahhh. Kaya ko to.

Saktong huhubarin na niya ang tuwalya nung tumunog ang cellphone ko na nasa taas ng
table. Napatingin din siya bigla sa cellphone ko at sa akin. Hindi ko alam pero
napahinga ako ng malalim. Ngumiti siya ng nakakaloko tapos tumalikod at lumabas ng
kwarto.

Iniwan niya ako? Iniwan niya talaga ako na nakaposas at nabibitin dito? Hehe. Naks.
Kung mabitin naman ako. Wahaha.

Maya maya pa bumalik na siya na nakajeans at shirt na. Dala na din niya ang
cellphone niya.

“Masuwerte ka may nagtext.” Sabi pa niya habang inaalis ang pagkakaposas sa akin.
Inirapan ko lang siya at minasahe ang kamay kong pinosas niya. Mamaya ka na
Jhudiel, mas importante ang text ko. Nagdive ako sa kama at kinuha ko ang cellphone
ko.

“Kailangan magdive? Pwede namang kunin na lang ng maayos.” Sabi pa niya habang
nakatayo at nakatingin pa din sa akin.

“Pakialam mo ba? Kung naiinggit ka, eh di gayahin mo din.” Umismid ulit ako.
Binuksan ko ang cellphone ko at binasa ang text tapos kinuha ang macbook ko. Mabuti
na yung sigurado. Dapat mailayo ko na sa kanya to.

“Sabay na tayo. Para tipid sa gas.” Hindi na ako nagreklamo kasi tinatamad na din
naman akong magdrive.
“Nanghihinayang ka ano?” Sabi niya habang papunta kaming bureau.

“Hindi din. For sure, wala kang nunal dun. Ahmmm. Exhibitionist ka lang talaga kaya
gustong gusto mong ibalandra yang ano mo.” Tumingin ako sa labas ng kotse.
Nabobored ako sa klase ng pagdaqdrive niya. Hindi ba pwedeng kahit minsan lang, mag
break namna siya ng traffic rules? O kaya mag wang wang siya?

Why is he so proper all the time?

“Ang sabihin mo manyak ka lang kaya mo ako binobosohan. Ginagawa mo pang rason ang
nunal ko.” Sabi pa niya.  Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Nunal ko?

“May nunal ka nga?” I looked at him wide eyed and he is just smiling while driving.
Hindi niya ako sinagot. Nakakaasar ang klase ng ngiti niya. Di ba... di ba may
batas na bawal ngumiti habang nagdadrive? Pagkakaalam ko meron yun kasi kung ganyan
siya ngumiti, masyadong deadly. Madaming babaeng driver ang madidisgrasya. Hindi ko
sinasabing kasama ako sa mga babaeng driver na yun ha. Hindi ako kasama. Swear!

“It’s for me to know and for you to find out.” Sabi pa niya na nagpataas ng kilay
ko abot bubong ng kotse.  Putchang lalaki to. Ang landi-landi at ang bading lang ng
dating. Parang...parang...

“Gago!”  Hindi ko na napigilang sabihin. Eh sa parang gago naman talaga siya eh.
May mga for me to know for you to find out pang nalalaman. Ihampas ko yang manibela
sa mukha niya makita niya.

“Ikaw...hindi mo talaga ako nirerespeto ano? Astig ka ba?” Napatingin ako sa kanya
kasi biglang sumeryoso ang boses niya. Tumaas pa ulit ng 1 inch ang kilay ko.
“Astig ako? It’s for me to know and for you to find out.”  Tapos hinarap ko na ang
bintana ng kotse. Mas mainam pa to kesa kausapin ko si Jhudiel.  Hindi na din siya
nagsalita pagkatapos. Try lang niya magsalita ulit at...at... hmmm.. hindi ko alam
ang gagawin ko. Basta!

So ayun, nakarating kami sa bureau na tahimik kaming dalawa. Nauna na akong lumabas
at hindi ako nagpasalamat. Dapat nga sa akin pa siya magpasalamat kasi nakatipid
siya ng gas.

Pinatawag kami at binrief sa sunod na operation namin. Magkasama kami sa operasyon

sa may bandang Bicol. Siya ang team leader. Napaismid na lang ako.

So anyway, pumunta kaming lahat ng Bicol pero nagulat na lang kami nung pagdating
namin doon sinabihan niya akong hindi ako sasama sa unang gabi ng surveillance. Sa
hotel na lang daw muna ako at magmonitor ng tawag from ng HQ.

Hindi pa sana ako papayag pero sabi niya wala pa namang action. Surveillance pa
lang naman daw. Eh di okay. Tsaka pagod pa din ako sa pag aayos ng bahay niya.

Pinasama naman niya ako sa mga ibang surveillance pero nahahalata kong walang ka
thrill thrill ang pinapagawa niya sa akin. And on the night of the operation hindi
na ako nagulat nung sinabi niyang...

“Jamie Xiara, you will not be joining the team tonight.” Seryosong sabi niya.

“What?” Hindi ako makapaniwala. Para que pa na pumunta akong Bicol? Para mag
interview ng mga taga palengke? Nasisiraan ba siya ng ulo?
“I will not allow you to join.” Seryoso pa din niyang sabi.

“Says who?” Napatingin na ang ibang kasamahan namin kasi tumataas na ang boses ko.
Kahit kailan hindi ako tinuring na kakaiba ng mga kasamahan namin. They respect my
ability pero itong si Jhudiel, minamaliit ako.

“Says your husband.” Walang kangiti ngiti sa mga labi niya.

“Huh! Don’t underestimate me Jhudiel.” Nagsisimula ng kumulo ang dugo ko at sana

hindi ito umabot sa boiling point.    

“I am not underestimating you. Pero babae ka, you shouldn’t even be at the bureau
as a field officer.”  Naningkit ang mga mata ko sa sinabi niya.

“Xiara!” Sigaw ng mga kasamahan namin nung makita nila ang ginawa ko.

“What the hell Xia!” Nakatingin na silang lahat sa amin at sa kamay kong may hawak
ng baril at nakatutok sa may bandang bird ni Jhudiel.

“Try to stop me Jhudiel at mapuputol ang lahi ng  Perry-Villegas. Sasama ako sa

ayaw at sa gusto mo. Sabay tayo sa sasakyan at wag kang magkakamali dahil hindi ako
magaatubiling ipaputok to.” Namumutla na siya at napangiwi ang mga kasamahan namin.
Kaya wala na siyang nagawa kundi ang sumunod sa akin. The operation was a success
pero hindi niya ako kinausap hangga’t makarating kami sa hotel. Kanina pa nakakunot
ang noo niya at iritable siya sa lahat.

Hinayaan ko na lang at isa pa naiinis din ako sa kaepalan niya.

“Jude, kakatawag lang ni Sir. May papatingnan daw sa ating island sa may bandang
CamSur. “ Narinig kong sabi ni Mark kay Luke kinaumagahan at pabalik na kami sa
Maynila.

“Kailangan tayong lahat?” Masungit pa ding sagot niya.

“Tatlo lang tayo nina Xiara. Titingnan lang natin ang location para sa upcoming
survivor.” Tumango na lang siya at umalis na kaming tatlo pagkatapos kumain.  Wala
pa ding imikan. Si Mark lang ang kinakausap namin na siyang nagdadala ng motorboat.

“Okay. Hanggang dito na lang. I aanchor ko lang to susunod na ako sa inyo.” Bumaba
na kaming dalawa ni Jhudiel.  Nauna ako at sumunod siya sa akin. Then I heard the
roar of the motorboat.

Paglingon ko, I saw Jhudiel, looking at the boat too. Then Mark, waving at us.

“pasensiya na Xia, Jude. Trabaho lang. Ayusin niyo daw ang gulo niyo sabi ni
Chief.” And he speed away. Nanlalaki ang mga mata ko tapos nagkatinginan kami ni
Jhudiel.
We glared at each other. 

=================

Twenty-Two

Chapter 22

“Kasalanan mo to! Kung sinunod mo lang sana ako hindi tayo ipinatapon dito.”  Galit
na galit at namumulang sabi niya sa akin.

“Hindi! Ikaw ang may kasalanan. Kung hindi ka nakialam sa operation at sinunod mo
ang plano na dapat kasama ako eh di walang gulong nangyari. Masyado ka kasing
nagmamagaling. Tingnan natin ngayon ang galing mo.” Tas naglakad na ako papunta sa
shore. Inikot ko ang paningin ko sa isla. Infairness ha! Kung makapili itong si
Chief ng isla, bongga. White sand, uninhabited at walang signal. Napapailing na
lang ako.

Pambihirang life! Parang buhay lang. Nahiga ako sa buhangin at ipinikit ang mga
mata ko. Kunsabagay maganda na ring bakasyon to. Pero sana naman pinatapon na lang
din kami ni Chief sana sa mas sibilisadong isla naman. Halimbawa na lang sa El
Nido, o Amanpulo o kung nagtitipid naman siya pwede ko naman pagtyagaan ang Bali o
kaya Jeju Island. Si Chief talaga minsan cheap ang taste!

“What now?” Dumilat ako at inilihis ang shades ko pagkarinig ko ng boses ng butihin
kong asawa.

“Anong what now?”  Problema nito?

“Ano na ngayon ang gagawin natin na pinatapon tayo sa islang to? Wag mong sabihing
magsunbathing ka na lang dyan hanggang sa matusta ka at mamatay?”  Tumaas ang kilay
ko kahit na nakahiga ako.

“Of course not! Hindi na nakakatusta ang araw ngayon kasi tag ulan.” Binalik ko
ulit ang shade ko at pumikit. Ahhhh.. this is life! Mamaya na ako magswimming.

“Jamie Xiara!” narinig ko ulit ang galit niyang boses. Naiinis na ako ha! Istorbo
to sa pagrerelax ko. Paano ako makakarelax kung may sumisigaw sa tabi ko? Badtrip
talaga.

“What!? Ano bang problema mo?”  Bumangon na ako at naupo. Pinagpag ko na din ang
buhok kong may mga buhangin pati ang damit ko.

“You don’t know what my problem is?” Eksaheradong sabi niya.

“Would I ask if I know?” Kung na lang na idagdag ko na ang tanga niya. Wala ba
siyang sense common? Tss.

“Okay, here is OUR problem. In case you still haven’t grasp our situation. We’re in
an isolated island. We don’t have food, we don’t have water and walang plano sina
Chief na balikan tayo. And now you’re sunbathing na parang nagbabakasyon ka lang.” 
Evident na evident ang inis sa boses niya. I regarded him with interest and I
conclude na nagpapanic siya.

“Of course, alam kong walang plano sila Chief na balikan tayo kaya nga iniwan tayo
di ba? At alam ko din na wala tayong tubig at pagkain. So anong problema dun?”
Tiningnan niya ako na parang nagkaroon ako ng sampung ulo dahil sa sinabi ko and
I’m the dumbiest person in the world that he’d have the misfortune to met.
“You still didn’t get it do you? We could die here. Paano kung may wild animals
dito? Or we could die of starvation and thrist.” Again I rolled my eyes. Nagtataka
ako tuloy. Saan ba to nag elementary at hindi ata naranasan ang maging boy scout.

“Of course may wild animals dito. Isolated island eh. And maybe, you could die of
starvation and thirst pero ikaw lang yun. Wag mo akong isama sa kamatayan mo.” He
looked at me gaping. Hays... yan ang hirap sa mga mayayaman. Kunting kahirapan lang
akala mo, mamamatay na agad.

“Nasaan na ang vow mong...for richer for poorer, in sickness and in health, till
death do us part? Anong klaseng asawa ka?” Gusto kong matawa sa sinabi niya. I
remind ba naman ako na kasal kami. Well... nakakalimutan ko talaga kadalasan na mag
asawa pala kami.

“Siyempre isang ulirang asawa.  Kaya nga pag namatay ka dito hindi ko iiwanan ang
katawan mo basta basta. Ililibing talaga kita. Promise yun.” I grinned at him at
sinamaan naman niya ako ng tingin and he grimaced. Ang cute niya mag inarte. Ganito
pala ang reaksiyon ng mga lalaking sosyal at maarte ano?

“You’re impossible Xiara. I don’t know how you could find humor in this kind of
situation.” Iiling iling na lang na sinabi niya. I just grinned at nahiga ulit sa
buhangin. Life! Nilagay ko ulit ang shades ko sa mga mata ko and I smiled. This is
what you call life!

Nararamdaman ko pa din ang tingin niya sa akin kahit nakapikit pa ako. Kaya dumilat
ako para tingnan niya. He had a look of disbelief in his eyes. Na parang sa
ganitong sitwasyon ay nakuha ko pa talagang magrelax. Eh sa ganun ako eh. Alangan
naman na magpanic ako katulad niya. May magagawa ba ang panic niya? Ma tatransport
or mateteleport ba kami nun sa bayan? Di ba hindi?

“Angelo Jhudiel...Chill. Relax. Hindi mo ba napapansin survivor ito? Maya maya lang
darating ang mga crew at camera men at siempre ang mga tools natin at ang pagkain.
Kaya relax ka lang dyan. Magsunbathing ka  na lang din kung gusto mo.”  I closed my
eyes again kasi nakikita ko ang butas ng ilong niya habang nakatayo siya at
nakatunghay sa akin.  
“You think this is a freaking reality show?” Irritated pa ding sabi niya. Hmmm...
mauubusan siya ng dugo dahil sa pagiging worry freak niya.

“Of course not! I know this is not a show but a reality. All we have to do is to
survive. Kung hindi mo kaya, eh di tama lang na magpanic ka na talaga kasi mukhang
dito ka ililibing sa islang ito. Kaya kung ako sayo, marunong ka naman atang
lumangoy, simulan mo na at ng makarating ka sa pinakamalapit na bayan bago
magkatapusan. For the meantime, lumayo ka muna sa akin dahil nahaharangan mo ang
kakarampot na sikat ng araw.” I smiled secretly. Kung hindi siya lalangoy sa dagat,
I wonder kung paano siya magsusurvive sa islang ito?

Gaano ka kaya katibay Angelo Jhudiel Villegas?

Will you be able to outwit, outplay, outlast the snakes, the beetles and the bees?
LOL.

=================

Twenty-Three

23.

Xiara’s POV:

“Akyatin mo ang buko.” Tiningnan niya ako na para akong isang alien tapos tumingin
siya sa puno ng niyog na sobrang taas.

“What!?” Pahysterical na sabi niya.

“Anong what? Ano sa sinabi ko ang hindi mo maintindihan? Tinagalog ko na nga para
hindi ka mahirapan.” Ang bilis na uminit ng ulo ko. Nagugutom na kasi ako. 5PM na
at wala pa akong lunch at meryenda kaya naman nagugutom na ako.

“Hindi mahirap intindihin ang sinabi mo. Pero mahirap umakyat sa puno ng niyog.
Hindi ako marunong.” Baliwalang sabi niya. Nanlaki ang mga mata ko. Anong klaseng
lalaki siya at hindi siya marunong umakyat ng puno?  To think na tagaprobinsiya din
siya.

“What!?” Turn ko naman ang mapa-what. I swear, promise, hindi pa ako nakakita ng
lalaking kasing hinhin niya.

“So hahayaan mo na lang na mamatay tayo dito sa gutom? Anong klaseng asawa ka? You
can’t even provide food for me.” Ahhhh..gutom na gutom na gutom na talaga ako.

“Bakit ka ngayon nagpapanic? Samantalang kanina parelax relax ka lang? Tapos ngayon
paakyatin mo ako sa buko!” Tiningnan ko siya ng masama. Gusto kong sabunutan ang
buhok niya, gusto kong sampalin ang mamula-mulang pisngi niya, gusto kong suntukin
ang malamlam niyang mata para magkablack eye pati na rin ang matangos niyang ilong
para tumabingi at ang kissable lips niya.... Ahhh gusto kong... gusto kong...ano ba
ang magandang gawin sa lips maliban sa halikan?

“Kasi hindi pa ako gutom kanina. Ngayon gutom na ako. Tumikwas ang kilay niya.
Sarap ahitin.

“Kaya pipilitin mo akong umakyat ng buko? Ganun? Paano kung mahulog ako?”  Huminga
ako ng malalim at ngumisi ako ng pilit sa kanya. 

“Ganito yun. Kung mahulog ka, eh di mababalian ka. Tapos mamamaga yan, tapos
maiinfection tapos mamamatay ka na. Yun ay kung hindi ka agad mamatay pagkahulog
mo. “ I said in a sarcastic way with a sarcastic voice.
“So wala kang pakialam kung mahulog man ako basta makakain ka lang? Kung gusto mong
kumain ng buko eh id ikaw ang umakyat.” Lumapit ako sa kanya and..,

“Rawr!” I acted like clawing him tapos tinalikuran ko na siya. Nakakbwisit!

Naglakad lakad ako para mawala ang inis ko kay Jhudiel at para na rin makahanap ng
makakain.

Sa paglalakad ko, I saw seashells at the seashore so I picked them up. Mabuti na
lang talaga at fresh pa isla na to kaya madami pang nagkalat na makakain dahil kung
hindi, paakyatin ko sa buko si Jhudiel sa ayaw at sa gusto niya. Sa pag-iikot ko,
nakarating ako sa may mga mangrove at sa may bandang ilong where saltwater and
freshwater meet. Then may nakita akong tatanga tangang isda na na trap sa isang
root ng mangrove at hirap na hirap sa pag alis. Dahil naawa ako sa isda,
pinakawalan ko siya. Joke lang. Ano ako tange? Gutom na kaya ako kaya kinuha ko ang
isda gamit ang pinatulis kong sanga ng kahoy kanina.

Bumalik na ako sa lugar kung saan may ginawang makeshift pahingahan si Jhudiel
kanina nung nagsasunbathing ako and started making fire. Buti na lang talaga at
girlscout ako at dala ko lagi ang swiss knife ko.

In no time, iniihaw ko na ang isda at ang shells. Tsaka pa lang dumating si

Jhudiel.

“Where did you get that?” Tukoy niya sa mga iniihaw ko. Umismid ako sa kanya. Asar
pa din ako sa hindi niya pag akyat ng puno ng niyog.

“Sa kalangitan.” Pabalang na sagot ko.

“Okay.” Tapos uminom siya ng tubig. Tubig? Water?

Biglang nanuyo ang lalamunan ko. Bigla akong nauhaw.

“Where did you get that?” Tanong ko din sa kanya. Ang alam ko kanina pa naubos ang
tubig na dala niya.

“Sa kalangitan.” He retorted. Ang bruho! Gumaganti. Pero hindi ko na pinatulan.

Uhaw na ako eh.

“Let’s have a deal. I’ll give you food and you’ll give me water.” Sabi ko na lang.
Kailangan mo siyang pakisamahan Xiara kasi kailangan mong mabuhay.

“Okay.” He then handed me the bottle of water sabay kuha ng nalutong shell. Uminom
din ako ng tubig. Shucks! This is heaven.  Pagkatapos naming kumain we have decided
na ayusin muli ang ginawa niyang makeshift pahingahan kasi wala na kaming choice
kundi doon matulog. We gathered some more branches and leaves lalo na ang leaves ng
mga mabababang niyog.

Gabi na kami nakatapos at nagmukha ng kubo na walang dingding ang ginawa namin.

“May silbi din pala ang pagka-OC mo.”  He commented nung tiningnan niya ang ginawa
namin. Umismid lang ako and raised my head high. Ako pa! Ang galing ko kaya!

“Siempre. Dyan ako matutulog ka dapat lang na kaaya aya ang higaan ko.” Umupo na
ako sa hihigaan at pumwesto.

“Natin.” Sabi niya at umupo sa tabi ko.

“Anong natin?” Nanlaki ang mga mata ko sa ginawa niya.

“You expect me to sleep in the sand? Baka nakakalimutan mo, dalawa tayo ang gumawa
niyan kaya dapat dalawa din tayong makikinabang. Ano ka sinuswerte?” Now it dawned
on me. Ngayon lang nagpanic ang kalooban ko. No way!

“No!!! I won’t be sleeping with you!” Protesta ko.

“Fine with me. You may sleep in the sand.” Sabi niya sa akin at humiga na. What the
hell!

“No way!” Paano kung may gumapang na crab sa akin at kagatin ako? Kaya... no way.

“Then, the space beside me is free. Basta ba wag mo lang akong pagsamantalahan.”
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Siya? Pagsasamantalahan ko? Is he freaking
kidding me?

“Ang kapal ng mukha mo huh! Feeler!” Singhal ko sa kanya.

“Kaya pala binosohan mo ako.” I gaped at him at nag init bigla ang pisngi ko.
Kaasar.

“Ng dahil sa nunal at hindi dahil sa pagnanasa. Mas pagnanasaan ko  pa ang mga isda
sa dagat kaysa sayo kaya wag kang mag ilusyon. Tabi nga!” Padabog akong naupo sa
tabi niya at nahiga patalikod sa kanya.

Siya? Pagnanasaan ko? He must be dreaming. And over my dead body, hinding hindi ko
siya pagnanasaan. No! Never! Maubos man ang lahat ng tubig sa dagat.

Natigil ang panggagalaiti ko when I heard him sing,

“Sa gubat, merong dalawang bundok, sa bundok, merong dalawang tuktok, sa tuktok
meron dalawang butas. Sa butas ay may lumalabas...” Kumulo lalo ang dugo ko. Bigla
akong pumihit paharap sa kanya.

“Shut up!” Pasigaw ko sa kanya not minding na sobrang lapit ng mukha niya sa mukha
ko. Ang walanghiya nakaharap na pala sa akin at nakangisi.

Nagkatinginan kami. Babatukan ko na sana siya pero hindi ko magawa kasi busy ako sa
tinginan namin. Parang hinihigop ng mga mata niya ang kaluluwa ko. Shit! Bakit
ganito? Xiara dapat umiwas ka na ng tingin lalo na sa ganyang klaseng tingin na
binibigay ni Jhudiel sayo.

That’s the look of an..of an...

“Damn it! I’m arouse!” Nanlaki ang mga mata ko when he said what I’m exactly
thinking. But why does he have to say it loud?

Shit! Nananadya ba siya?

Paano na lang kung mahawa ako sa pagkaarouse niya? 

=================

Twenty-Four

24.

Pinagtawanan ko siya pero pilit ang tawa ko at biglang natigil ito nung tiningnan
ko siya at nakita ko ang klase ng tingin niya sa akin. Na-nababaliw na ba siya?

Bigla akong tumayo mula sa pagkakaupo ko at lumayo sa kanya. Utang  na loob.

“Ga-gago ka ba! Wag mo akong maganyan ganyan ha!” Pakiramdam ko nag iinit ang buong
pagmumukha ko.  Nagmamadali akong lumayo sa kanya. Gago talaga! Bwisit! Ipinikit ko
ang mata ko pero pagpikit ko, bumalik sa alaala ko ang klase ng tingin na binigay
niya sa akin. Ayy bwisit!

Naglakad lakad lang ako saglit sa seashore and after a while, bumalik na ako sa
tulugan namin. Nakita ko siyang tulog na. Nagpasalamat ako. Saan kaya niya dinala
ang pagkaarouse niya? Sira ulo talaga. Inaannounce na namamanyak. Sa totoo lang,
normal na tao ba siya?

Dahan dahan akong lumapit at humiga sa tabi niya. Mabuti naman at hindi na siya
nagising hanggang sa makahiga ako. Tumagilid Ako patalikod sa kanya at huminga ng
malalim tapos pumikit na. At dahil na rin siguro sa pagod, unti unti na akong
nakakatulog nung may naramdaman akong pumulupot sa bewang ko.

Anak ng pating naman!

Sisinghalan ko na sana nung marinig ko ang mahinang paghilik niya. Ano ba yan!
Kahit tulog manyak pa din. Pabalibag kong inalis ang kamay niya sa bewang ko at
tinulak siya.

Umayos naman siya at ni hindi man lang nagising. Tulog mantika pala to. Kahit ata,
malunod ang isla hindi siya magigising. Pinakiramdaman ko saglit pero hindi na siya
gumalaw kaya nakatulog ako ng matiwasay.

Nagising ako kinabukasan na mabigat ang katawan ko. Parang dinadaganan ako ng isang
sakong bigas. At nung imunulat ko ang mga mata ko, nakita kong nakapulupot na naman
ang kamay ni Jhudiel sa akin at pati ang legs niya nakapulupot sa legs ko.

Halos  hindi ako makagalaw sa pwesto ko. Anak ng tilapya ka Jhudiel! Nakasiksik pa
ang mukha ng walanghiya sa leeg ko. Kinalma ko ang sarili ko  kasi ang aga aga pa
para magalit. Ni hindi pa nagsasunrise.

Kumalma ka Xiara. Yan ang ilang beses kong sinabi sa sarili ko. Nagbilang ako
hanggang lima para pigilan ko ang sarili kong gumawa ng karuymal dumal na krimen.

5... breathe in

4...breathe out
3...breathe in

2...breathe out

1...breathe out

Pak!

Sinampal ko na. Hindi ko napigilan ang sarili ko eh. Kahit siguro hanggang
isangdaan pa ang pagbilang ko hindi pa din ako kakalma. Paano ka kakalma kong
pinupulutan ang katawan mo ng isang lalaki na pakiramdaman ata niya ay ahas siya.

Napasinghap siya dahil sa samapal ko.

“What the heck!” Disoriented pa siya nung sinabi niya yun. Hindi pa niya ata alam
kung saang lupalop siya ng daigdig. I took the opportunity para itulak siya.

“Ikaw! Kagabi ka pa ha! Kagabi mo pa ako minamanyak! Akala mo! Naku!” nanggigigil
na sabi ko habang siya, pinipilit na alamin kung nasaan siya. Kung iisa na ba ang
katawan at kaluluwa niya. In short wala pa siya sa sariling huwisyo.

“Ano ba ang problema mo at ke aga aga nananampal ka! Sumusobra ka na Jamie Xiara.
Pag ako talaga hindi nakapagpigil.” Nanggagalaiti na sabi niya pero hindi ako
apektado. Kelan pa ba ako natakot sa kanya? Hanggang salita lang naman yan.

“Ang problema ko ikaw! Dahil manyak ka! Dahil..dahil..hinalay mo ako!” Nasabi ko na

lang sa kawalan ng rason. Eh totoo namang manyak siya exag nga lang ang hinalay
pero ganun na din yun. Para pa din akong hinalay. I feel violated as a woman with
untainted virtue. Naks!
“HINALAY!?” Bulalas niya na halos hindi makapaniwala sa sinasabi ko.

“Ikaw? Hinalay ko? Nagpapatawa ka ba? Kahit siguro maghubad ka sa harapan ko, hindi
ako tutubuan ng pagnanasa sa’yo.” Napasinghap ako sa sinabi niya at napanganga. May
kasama pang flip ng hair dahil sa bigla kong paglingon sa kanya. Nakabakas sa mukha
ko ang utter disbelief. Kasi naman, parang kagabi lang niya sinabing naarouse siya
dahil ngayon sasabihin niyang hindi siya maaakit sa akin kahit maghubad pa ako?

Nagsisinungaling ba siya o talagang sa gabi lang siya tinutubuan ng kamanyakan?

Pero nakakainsulto naman ata ang sinabi niya. Kapal niya ha! Sino ba ang nangyakap
kagabi? Sino ba ang nagsawa sa pagamoy sa leeg ko?

Ay grabe! Sobrang kapal naman talaga.

“Ganun!?” Kainis! Sumama ata ang loob ko dahil sa sinabi niya. Ibig sabihin hindi
ako sexy? Hindi ako maganda? Hindi ako delictable? Hindi ako delicious? Hindi ako
yummy? Huhuhu! It hurts you know.

Pero...hindi...hindi ako dapat maniwala sa mga pinagsasabi niya. Basi sa huling

tingin ko sa salamin, sexy at maganda pa din ako kaya paniguradong nagsisnungaling
yang Jhudiel na yan. At ipapakain ko sa kanya ang mga sinabi niya. Makikita niya
talaga.

“Oo ganun!” Sabi pa niya.

“Ahhh. Sige tingnan natin. Hmp!” Tapos nagmartsa na ako paalis sa harap niya, sabay
irap. Baka mapatay ko pa siya. He is so mean. Dumiretso na ako para maghanap ng
pagkain ko at iniwan ko ang walang modo kong asawa.

Pagdating ko sa camp namin, camp na talaga ang tawag ano? Anyway, pagdating ko dun
wala na si Jhudiel. Kung saan man siya pumunta, wala akong pakialam basta ako
nakaligo na, at magluluto na ako ng makakain namin este ko pala. Ako lang.  Pero
bago ang lahat, sinampay ko muna ang bra at panty ko sa may sanga ng puno para
matuyo.

Yes, nilabhan ko sila kasi... eww lang ha! Mabuti na lang talaga may ilog dito.
Niluluto ko na ang nakuha kong shells isda nung dumating siya. May dala na naman
siya tubig and this time may dala din siyang shells. Sana lang walang redtide
ngayon dahil kung meron deads kaming dalawa.

Bago siya lumapit sa akin, napatitig siya sa nakasabit kong bra at panty.

“Kanino to?” Tinanong ba naman ang obvious. Alangan naman na sa kanya. Haysss...

“Sa butanding!” Paasik na sagot ko. Tinigilan na niya sa pagtitig ang panty at bra
ko at lumapit na sa akin.

“No wonder na ang laki.” Napanganga ulit ako but this time sinara ko agad ang bibig
ko. Namumuro na siya sa akin.

“Other guys want it big.” Komento ko sa sinabi niya.

“The boobs?” Napangiti ako ng lihim sa tanong niya. Baliw!

“No. The butanding.” Nakita ko siyang namula. Nalalaman talaga ang taong guilty.
Nahuhuli sa sariling bibig. Parang isda lang. Napatingin ako sa mga kuha niya at
mas marami nga kaysa sa nakuha ko. Hmmm... Okay na din.

Niluto na din niya ang nakuha niya pero panay ang sulyap niya sa akin habang
nagluluto siya. Napaso pa nga siya. Akala niya siguro hindi ko napansin ang
pagsulyap sulyap niya sa akin at sabay tingin sa nakasabit kong undergarments tapos
mapapalunok.

Hindi maapektuhan ha! Tumayo ako at sinipat ang damit ko. I am wearing a white
razorback shirt dahil ang jacket ko at yung hinigaan namin kagabi at ngayon ay
nakasabi na din sa sanga ng puno.

Napatingin siya sa akin pagtayo ko. I ignored him at sinipat ang sarili ko. Lalo na
sa may bandang dibdib.

“Hindi naman  halata ang nipples ko kahit wala akong bra di ba?’ Patay malisyang
tanong ko. Nakita ko siyang napalunok ulit at iniiwas ang tingin sa akin. I smiled
again.

Napainom na din siya sa tubig na dala niya.

“Hi-hindi.” He stammered. Muntik na akong tumuwa ng malakas. Yan! Yan ang lalaking
di naaapektuhan. Nipples pa lang ang sinabi ko namumula na. Ay hindi talaga siya
naaapektuhan. Grabe!

“Okay. Siguro need ko na din labhan ang pants at shirt ko. Madumi na kasi eh. Tsaka
para kapag nagsunbathing ako, pantay.” Sabi ko more to myself pero at the same time
tinitingnan ko ang reaction niya. Hindi na siya mapakali na parang ewan.
Itinaas ko ang laylayan ng shirt ko at akmang huhubarin pero hindi naman talaga.
Panloko lang. He gasped.

“Putch...” pero mahina lang yun at hindi na niya naituloy. Malakas lang talaga ang
pandinig ko. Pagkasabi niya nun, agad siyang tumayo at naglakad palayo sa akin.

“Oi Jhudiel! Saan ka pupunta?” Pahabol ko bago siya makalayo.

“Uhmm.. Maliligo lang.” And I know that he’d rather die first kaysa aminin ang
nararamdaman niya at ipagkanulo ang sarili niya.

“Yung niluluto mo!” Pahabol ko pa ulit.

“Bahala ka na dyan.” Sabi niya ng hindi lumilingon at mabilis na naglakad palayo.

Nung mawala siya sa paningin ko, saka ako tumawa ng malakas. Hindi pala tutubuan ng
pagnanasa ha. Ako pa ang hinamon niya. Nagsisimula pa nga alng ako ganun na siya
makareact. Tingnan namin sa susunod! Baka mabaliw ka na Jhudiel. 

=================

Twenty-Five

25.

“Utang na loob Jamie Xiara!” Agad akong dumilat pagkarinig ko ng boses niya. Pang
ilang araw na ba namin sa isla? Pang 100 days na ba namin? Di joke lang. Pangatlong
araw na namin dito at andito ako ngayon sa tabig dagat nagsasunbathing. Infairness,
super pantay ang tan ko ha!

“Hoy!” Napabuntunghininga na lang ako sa kanya at inilihis ang shades ko. Kahit
kailan istorbo talaga to.

“Bakit na naman ba? Iniistorbo mo ang sunbathing ko.” Anong problema nito? Wala
naman na kaming problema sa pagkain kasi madaming tangang isda sa dagat na ito na
palaging pumupunta sa ginawa naming trap para sa kanila. Hidni ko maexplain ang
trap na iyon kasi si jhudiel ang may kagagawan nun. Tapos madami din namang shells
sa paligid. Pinakita na din niya sa akin ang pinagkukuhanan niya ng tubig. Pwede
siyang kumain anytime he wants pero bakit iniistorbo niya ngayon ang pagpapatan
ko?  Sabihin niyo sa akin ang rason bago ko pa siya ilunod sa dagat.

“Magbihis ka nga!” Singhal na naman niya.

“Kung makapagsalita ka, parang isang isla ang wardrobe ko dito ah!” Paasik na sabi
ko.

“Nasaan na ang mga damit mo? Ba’t nakaganyan ka lang? At anong sunbathing ang
pinagsasabi mo?” Palubog na ang araw. ¼ na alng ang natitira! Paano kung biglang
dumating sila chief at nakita kang nakaganyan?” Umupo ako sa buhangin na naiinis.
Ano ba ang masama kung nakapanty at bra lang ako? Black naman ito ah! Terno pa.

“Nilabhan ko kasi mabaho na at wala akong masuot at nababahuan na ako sa sarili ko.
Kaya nga tinatawag na survivor di ba? Mag isip ka nga. Bakit mo ba pinapakialaman
ang suot ko? Hindi nga ako nagrereklamo na nirarampa mo din yang abs mo. Kung
naiinggit ka eh di maghubad ka din. Pakialamero!” Humiga ulit ako sa buhangin at
tumingin kung saan bumaba ang araw. It always amaze me how wonderful the sunset is.
Iba iba ang colors ang ganda tingnan. Singganda ko lang talaga. Mas lamang pa ata
ako ng sampung paligo sa sunset.
Hinintay kong magsalita ulit siya pero naramdaman ko na lang ang pagbuntunghininga
niya at ang paglakad palayo. Buti naman. Nung feeling ko nakalayo na siya ng kunti,
tumagilid ako at inalis tiningnan ang papalaytong likod niya.

Grabe lang! Ang pogi ng likod. Very lean. Hindi katulad ng mga ibang lalaki na
nagbabulge at ipinagmamalaki ang abs. Si Jhudiel, hindi nagbabulge pero walang
kataba taba. Flat and lean. Kumbaga sa baka mas mahal pag pure lean meat.

Pero, walang biro, ang katawan ni Jhudiel, parang ang sarap higaan. Lalo na ang
tyan. Mas gusto ko ang abs niya kasi sino ba naman ang gustong mahiga sa bako
bakong unan? Ahhh... ano ba tong pinag iisip ko? Simula kasi nung nagtatopless siya
hindi ko na maiwasang hangaan ang katawan niya. Damn! Iisa lang ang ibig sabihin
nito.

Nagsasawa na ako sa isda at gusto ko na ng meat. Yun lang yun. Wala ng iba.

Tumayo na ako at bumalik sa camp pero wala si Jhudiel doon. Saan na kaya yun?
Naglakad ulit ako and after a while bumalik na ako sa camp. Wala pa din siya kaya
nagluto na ako. Tapos napansin ko na may nakasamapay na brief.

Nilapitan ko, inusisa at hahawakan ko na sana nung makarinig ako ng mga yabag.
Papalapit na si Jhudiel. Kung nakita man niya ang ginawa ko, hindi na siya
nagsalita.

Bumalik ako sa niluluto kong inihaw at tumayo siya sa harap ko. Hindi ko napigilang
tumingin sa harap niya at napapangiti ako. 

“ Wala kang brief ano?” Nanlaki ang mga mata niya. I smiled   at him mischievously.
Hindi niya ako pinansin. Misyon ata niyang iignore ang mga pang aasar ko. Ngumiti
ulit ako ng nakakaloko tapos inikot ikot ang iniihaw kong karne. Oo may karne ako.
Bakit ba? Tapos kumanta na ako.
 “Why do birds suddenly appear...

Everytime you are near.

Just like me, they long to be close to you...ohhhh.”

Habang kumakanta ako, lalong sumasama ang tingin niya sa akin pero hindi ko yun
pinansin. Kitang kita ko angpipigil niya sa sarili niya pero hindi man lang ako
natinig.

“Mahangin ba sa loob Jude?” Tapos humagikgik ako. Tiningnan lang niya ako ng masama
pero wala naman siyang ginawa. Instead he looked at the meat na niluluto ko.  

“Paano mo nahuli ang snake na yan?” Oo ahas ang nahuli at iniihaw ko.  At nakikita
ko ang disgurto saa pagmumukha niya.

“Hindi ko to hinuli, pumunta lang sa akin at nagpaihaw. Naman! Kung gusto mo kumain
ka na lang.” Ayaw kong tinitingnan niya ng ganyan ang pagkain ko na parang diring
diri siya. Isaksak ko kaya sa kanya ang stick na ipinantuhog ko sa ahas?

“Hindi ako kumakain ng ahas.” Ang arte! Nagkibit na alng ako ng balikat.  

“Eh di wag. Mamatay ka sa gutom. Wala na ngayong tangang isda kaya walang huli.
Akala mo naman ipagluluksa kita pag nabiyuda ako!” Pero ang totoo, hindi ko talaga
pinuntahan ang trap namin.  Kumakain na siya at hidni pinapansin si Jhudiel nung
bigla na lang nitong inagaw ang kinakain niya.
“Hoy!” Tapos nakita ko na  kumagat ito kahit ngiwing ngiwi. Gutom nga ata talaga
ang sira ulo. Hinayaan ko na lang kasi may isa pa namang stick. Mabuti na lang at
hinati ko. Pero siempre bago ang lahat pinagsabihan ko siya.

                            

“Mang aagaw ka! Ahas! Ahas!” He just gave me an amused look at nagpatuloy sa
pagkain. Nawala na ang pagngiwi niya kanina at ngayon mukhang sarap na sarap na sa
kinakain.  

“Pinagbigyan lang naman kita eh. Ayaw ko pang mabiyuda ka. Yun lang yun. “ Tumaas
ang kilay ko sa sinabi niya.

“Ganun? Pinagbigyan mo na ako sa lagay na yan? ”

“Oo ganun lang yun.” Sabi pa ng walang hiya.

“Hmp! Pasalamat ka walang kang brief.” Tumigil siya sa pagkain at humarap sa akin
at mukhang naiinis na talaga siya sa pagmention ko ng brief niya. Eh kung itago ko
kaya yun?

“You know what? You’re exasperating!” Asar na sabi niya sa akin. Nagdiwang ang puso
ko.

“You know what? You’re hopeless.” Ganti ko.

“You’re irritating.” Ayyy!

“You’re boring.” He stopped eating.

“Boring?” Hindi makapaniwalang sabi niya. Hah! Pikon talaga!

“Yes boring and gay.” Buong kumpiyansang sabi ko.

Bigla nitong binitiwan ang hawak na stick na may meat pa sa pangigilalas ko. At mas
nanggigilalas ako when he suddenly grab my shoulders, made me face him and claimed
my lips fully. 

=================

Twenty Six

26.

Tekaaaaaaaaaaaa! Sigaw ng utak ko habang nakapikit ang mga mata ko at ninanamnam ng

mga labi ko ang halik ni Jhudiel. Anak ng pating! Anak ng tipaklong! Ba’t ba ako
napapikit? Dahil ba masarap? Aaahhh! Hindi maaari. Ba’t ba ganito ang epekto ng
halik niya sa akin? Hindi naman ganito ang epekto ng halik sa akin ng ibang naging
boyfriend ko ah.

Ganito ba talaga pag sinabi nilang magaling humalik ang lalaki? I mean, parang may
nag uudyok sayo na kailangan mong gantihan ang halik niya. Kasi in my experience in
kissing, kadalasan, nakikipaghalikan ako just for the heck of it. Dahil boyfriend
ko siya at kailangan kong magpahalik at tugunin ang halik but with  Jhudiels case,
parang katawan ko ang nagsasabing I need to kiss him back because I’ll be missing
half of my life if I won’t. At hindi yun matanggap ng utak ko. Why would his kiss
be different from the rest?
“Tek—“At hindi ko na nagawang tapusin ang sinasabi ko because when I opened my
mouth his tongue pseek entrance and tasted my mouth. Holy shit! Lalo akong
napapikit and now I clung to him. Hindi na ginagawa ng isip ko ang dapat niyang
ginagawa. My mind is not thinking. Or rather it is thinking, isa nga lang ang
iniisip niya at isinisigaw niya. Oh My God! Oh My God! Yun lang kaya ni hindi nito
napansin na nangunyapit na ako sa balikat ni Jhudiel.

Pakiramdam ko kasi pag hindi ko yun ginawa, matutumba ako so I have to clung to him
and I have to kissed him back. Shit! At nung tumigil siya saglit para huminga, ako
pa mismo ang humalik sa kanya which he obliged. Tapos naramdaman ko na lang na
hinahaplos na niya ang likod ko pati na din ang tyan ko and I wasn’t able to
suppressed my moan.

Hanggang sa inihiga siya ako sa buhangin at wala pa din akong pakialam. I didn’t
feel the roughness of the sand behind my back dahil nangingibabaw ang sensasyon ng
ginagawa niya sa buong pagkatao ko. All my senses is focused on our lips na wala
atang balak maghiwalay at sa kamay niyang kung saan saan na humahaplos.  Our
breathing become ragged at napasinghap  ako when I felt his erection on my legs.

And instead of being scared mas lalo pang nagpadagdag yun sa naramdaman ko. And
when he started kissing my neck, napaliyad na lang ako and my hand wondered on the
tout muscle on his back.  The warmth of his skin added pleasure to my already
heightened senses. Lalo na nung hinawakan niya ang left breast ko with my bra still
on and his mouth captured my other nipple which is now erect kahit na may nakatakip
pang bra.

And I wanted more! God, I wanted so much more.  I want him to get rid of that
thing. I wanted to feel his mouth on my naked breast. I wanted him to do what I
never allowed other guys to do. Hidni ko alam kung bakit naramdaman ko to sa kanya
but I wanted him to do it. Dahil siguro asawa ko siya and it is his right but I
know there is a deeper reason and right now, I don’t want to dwell on it.

“Jude...Teka...” I tried to wriggle below him to give him access to unhook my bra.
And he stopped kissing me. Lumayo siya ng kunti sa akin sa pagtataka ko. Why did he
stop?

“We shouldn’t be doing this here.” Sabi pa niya. Nangunot ang noo ko. Anong ibig
niyang sabihin?

“What!?” I shrieked. After everything yun ang sasabihin niya? We shouldn’t do it?
Pagkatapos niya akong sabikin,  titigil siya? Potek! Bibitinin lang niya ako ng
ganito? Pagkatapos kong bigyan ng rason ang mga actions ko titigil siya?

“We shouldn’t be doing this dahil lang sa nadala tayong dalawa. You are my wife and
I should respect you in any way.” Nagtatalukbong ang kaluluwa ko dahil sa
pagkapahiya ko sa sarili ko dahil sa sinabi niya.  Lumalabas pa ngayon na ako ang
atat sa aming dalawa.

Pero hindi naman ako magiging ganito kung hindi niya sinimulan. If he’s not a
goddamn good kisser I wouldn’t be carried away at muntik ng bumigay. Tapos hindi
niya tatapusin ang sinimulan niya? Potek! Gusto kong magwala. At bago ko pa nga
magawa yun at tuluyang ipahiya ang sarili ko sa harap niya tumayo na lang ako.

“Saan ka pupunta?” Nagtatakang tanong niya. Ano ang ineexpect niya? Titihaya lang
ako sa harap niya habang naglilitanya siya ng Good Moral and Right Conduct at Sex
Etiquette 101? Hinayupak!

Nagdabog akong naglakad papunta sa nakasampay kong mga damit at hinablot ang mga
ito. Wala akong paki kung magkapunit punit pa ang mga ito. Basta nabitin ako at
wala akong pakialam sa lahat!

“Jamie Xiara!” Tawag pa niya ulit.

“Pupunta ako sa dagat at magpapasalamat sa diyos ng karagatan na binigyan niya ako

ng isang napakahonorableng asawa!” Sigaw ko na puno ng sarkasmo at nagmamadaling
naglakad papuntang dagat. Pagkadating ko doon sinuot ko ang mga damit ko. Ayaw ko
ng magbilad ng katawan sa harap niya. Nakakbwisit talaga!
Sinipa ko ang buhangin at nasaktan ang paa ko.

“Shit!” Langya! Gusto kong sumigaw kaso maririnig niya ako. Pero for sure,
pinagtatawanan ako ng langit, lupa at impyerno ngayon. Pati na din ang manghuhula,
parang nakikinita ko ang mapang asar na ngiti habang sinasabi...

‘I told you...’ sabay tawa na parang bruha.

‘Mahalay ka talaga Jamie Xiara.  Di ba sinabi ko na sa’yo? He doesn’t have sex, he

always makes love.’

Sinabunutan ko ang sarili ko dahil sa alaalang yun. Shit! Isa na lang! Isa na alng
talaga!

 Yung nunal na lang!

=================

Twenty-Seven

27

Hindi maipinta ang mukha ko habang nakasakay sa chopper pabalik ng Manila. Lahat
ng  tanong sa akin singhal ang sagot ko. At oo nasa chopper kami ngayon, sinundo na
kami sa walang kwentang isla na yun.  Gigil na gigil ako dahil pa din sa
kadahilanang nabitin ako.
Nakatulog na ako’t lahat hindi pa din naalis ang inis ko. At siempre hindi ako
natulog sa tabi niya dahil baka sa sobrang inis ko masakal ko siya. Kaya ayun,
mabuti na lang at dumating ang magsusundo sa amin kasi kung hindi, hindi na
lulubugan ng araw yang si Angelo Jhudiel Villegas. Uuwi yang hindi na virgin.

Teka...paano naman ako nakaksigurong virgin siya? Hmp! Panigurado, hindi na yan
virgin. Sa klase pa lang ng sayaw na ginawa niya sa bar dati. Impossible virgin pa
siya. At dahil sa isiping yun, lalong uminit ang ulo ko.

Napakaunfair ng mundo!! Bwisit!

“Xiara, ano bang problema mo at para kang papatay ng tao?” Tanong sa akin ng isang
kasamahan namin na nagsundo sa amin.

“Tumahimik ka!” Singhal ko. Bumaling ito kay Jhudiel.

“Anong problema niyan?” Pero nakita ko lang itong nagkibit balikat. Hah! Ano!?
Hindi niya masabi na siya ang dahilan ng init ng ulo ko? Na na-chicken out siya?

“Meron ka ano? Kaya masungit ka.” Sabi nung isa pa naming kasama at halatang
inaasar talaga ako. Tiningnan ko siya ng masama at nakakamatay.

“Gusto mong mag sky diving ng walang parachute?”  Nagkatawanan ang lahat dahil sa
sinabi ko. Pero nung sinabi ni Jhudiel na tahimik na, tumahimik naman sila. Bakit
ba nila sinusunod yan eh mas matagal naman na nila akong kilala kaysa dyan?
Pagkalapag ng chopper sa helipad, walang kaabog abog na bumaba ako at naglakad ng
mabilis pero nagulat na lang ako nung may nag-abot sa akin ng jacket. Napatigil ako
sa paglalakad at tiningnan siya from head to foot.

“Anong gagawin ko dyan? Lalabhan?” Nakita ko ang pagkunot ng noo niya na parang
naiirita sa akin.

“Isuot mo.” Seryoso pa ding sabi niya.

“Hindi ko kailangan ang jacket mo.”

“Believe me, you need it. Kung ayaw mong makita ng lahat ang tagos mo, isusuot mo
ito.” Napanganga ako at naramdaman ang  pag iinit ng pisngi ko. Tsaka lang ako
naging aware na parang wet ako down there. Walang sabi sabing kinuha ko ang jacket
niya at isinuot na nagkataon naman na mahaba sa akin. Tapos naglakad na ako.

“Hindi man lang nagthank you.” Narinig kong sbai niya nung naglakad na ako.
Lumingon ako sa kanya at tiningnan siya ng masama.

“Eh di thank you sa jacket.” At iniwan ko na naman siya.  Dirediretso ako sa office
at kinuha ang bag ko na nakalagay na sa chair ko at nagmamadaling umalis sa
opisina.

Pagdating sa condo ni Jhudiel, agad akong naligo at nagbihis tapos kinuha ang
suitcase ko at nilagay ulit doon ang mga damit ko. Oo aalis na ako sa bahay niya.
Dahil hindi ko pinagkakatiwalaan ang sarili ko kapag andyan siya. Paano kung bigla
na lang ulit niya akong halikan tapos mabitin ulit ako. Naku! Baka talaga mahalay
ko na siya.
Wala pa din siya kahit tapos na akong magligpit. Pero paglabas ko ng pinto ng
guestroom, saka naman siya pumasok ng condo.

“Jamie Xiara!” Napatingin siya sa akin, tapos sa suitcase na bitbit ko, tapos sa
akin.

“Wag mo akong kausapin! Paasa ka!” Sigaw ko sa kanya na nagpakunot ng noo niya.

“Saan ka pupunta?” Nagtatakang tanong niya na parang inosente at walang alam sa mga
nangyayari sa mundong ibabaw. Tapos kung makatingin pa siya, para tutunawin ka
niya. Napakaunfair talaga ng mundo. Bakit kasi may mga lalaking katulad niya? Na
kapag tumingin parang gusto kang tunawin, na para bang ikaw lang ang nag iisang
babae sa mundo pero pag nagkasubuan na, sila yung nauunang umatras. Mga bwisit lang
di ba? Kung makaasta akala mo kung sinong mga birhen. Mga paasa!

“Lalayasan na kita.”

“What?” Nanlaki pa ang mata niya nung sinabi niya yun.

“What ka dyan! What-whatin ko yang mukha mo makita mo!” Lumapit siya sa akin at
akmang hahawakan ang kamay ko este ang maleta ko na hawak ng kamay ko pero nilayo
ko ito.

Wag na wag niya akong susubukan dahil talagang kunting kunti na lang ang pagtitimpi
ko sa kanya. Pasalamat siya ngayon dahil naiisip ko na may dalaw ako.  
“Wag mo din akong hahawakan. Kahit kailan hindi ka magkakaroon ng honeymoon.
Hanggang sa ako ang asawa mo. “ Tumaas ang kilay niya and then a small smile formed
in his lips. Lalo akong naasar.

“So, yan ang ikinaiinis mo? And naudlot nating honeymoon. C’mon Jamie Xiara, you
know it’s not practical and unromantic to do it there.  And of course, you don’t
mean what you just said. We are still consummating our marriage. “ Natatawa pa din
siya habang sinasabi niya yun to the point na naniningkit na ang mata niya.

“Of course I mean it. You will never ever ever have your honeymoon.” I stressed
every word that I said at doon na siya tumawa ng malakas.

“Okay. Sabi mo eh. Tara ihahatid kita kung saan ka man pupunta.” At kinuha pa niya
talaga ang suitcase ko. Napanganga ako. Hindi niya ako pipigilan? I mean, hahayaan
lang niya akong lumayas? For real? Shit!

“You are not going to stop me?” Hindi ko napigilang itanong. Shocked.

“No. Because if I stop you, then  we are going to have that honeymoon that you will
never ever ever going to give me as you’ve said. At ayokong mapahiya ka sa sarili
mo.” I gaped at him. Pero nakangisi lang siya.

“And Jamie Xiara, if you wont treat me as your husband then hinding hindi mo ako
matitikman.” What the hell! Did he just say that? Lalong nanlaki ang bibig ko dahil
sa gulat sa mga narinig ko. Dagdagan pa ang paglaki ng mga mata ko.
Tae naman! Kung makapagsalita ang lalaking to, akala mo siya ang matimtimang birhen
sa aming dalawa. Pakyu!

A/N: Sorry for the error. It should be Jhudiel not Michael. Already corrected.  

=================

Twenty-Eight

28

Tiningnan ko ng masama si Gretchen at tiningnan din niya ako tapos tumawa ulit siya
ng napakalakas. Kulang na lang magpagulong gulong siya sa sahig. Nangangati na
akong ihambalos sa kanya ang sofa. Andito na ako ngayon sa apartment namin. Hindi
na ako nagpahatid kay Jhudiel. Iniwan ko siya sa condo niya na nagingiti. At tuwing
naalala ko ang ngiti niya, gusto kong itabi siya kay Gretchen para sabay ko silang
hambalusin ng sofa.

“Tumigil ka nga!” Singhal ko sa atribidang bading.

“Alam mo, baliw ka Xiara. Hindi ko akalaing, umabot na sa ganyan ang  kabaliwan mo.
Akalain mo ba naman, naglayas ka dahil hindi ka inano ng asawa mo? Atat much lang
ateh?” Tiningnan ko ulit siya ng masama. 

“Tumahimik ka pwede?” Pero hindi niya ako pinansin. Parang wala lang siya narinig
sa sinabi ko at parang hindi niya naramdaman ang talim ng tingin ko sa kanya.

“Alam mo teh,  Epic ka talaga. Sa tanang buhay ko, wala pa akong nakilalang asawa
na naglayas dahil nabitin sa sex. Ikaw lang talaga. Ikaw na! Dapat may rebulto ka
na sa Monumento katabi ni Bonifacio tapos may caption. ‘Ang babaeng bitin’” Tapos
tumawa ulit siya. Naningkit lalo ang mata ko. Bwisit na bading to. Dapat
dinadamayan niya ako kasi kaibigan ko siya pero ito siya at pinagtatawanan ako.

“Hindi ka titigil Juanito?” Malakas na sigaw ko. Napatigil siya bigla sa pagtawa at
nanlalaki ang mga mata napatingin sa akin.  Hindi makapaniwalang sinabi ko ang
pangalan niyang tatlong dekada na niyang kinalimutan.

“Maghunos dili ka Xiara! Don’t say bad words.” Para pang nasusukang sabi niya sa
akin. Ayan, dapat sa kanya ganyanin. Akala ba niya hahayaan ko siyang pagtawanan ng
ganito? Hmp!

“At hindi lang bad words ang lalabas sa bibig ko kapag hindi ka tumigil sa pang
aasar sa akin. Kapag nainis pa ako lalo, sayo ko ibubunton ang lahat ng
frustrations ko kay Angelo Jhudiel at ikaw ang hahalayin ko Juanito!” Seryoso ko
siyang tiningnan. Mas lalong nanlaki ang mga mata niya. Umisod ako palapit sa sofa
na kinauupuan siya. Umisod siya palayo.

“Hoy! Sinasaniban ka ba? Hi-hindi mo ba nakikita? Hindi tayo talo. Bading ako! Gay,
baklush, berde ang dugo.” Seryoso ko pa din siyang tiningnan. Ni hindi ako
ngumingiti. Instead tiningnan ko siya ng mataman na parang inaanalyse ang
pagmumukha niya.

“Kunsabagay Juan, you’re not that bad. Pogi ka naman kung hindi ka magmemake up at
kung gugupitan mo ng dos ang buhok mo. Matangkad ka din. You’re not that bad. Pwede
ka na.” Umisod ako ulit palapitat umisod siya palayo hanggang sa mapasandal siya sa
gilid ng sofa.

“Juan...Alam mo bang crush kita nung highschool?” Sabi ko pa at nakita ko siyang

naduduwal. Pero siyempre hindi totoo yun. Pinagtitripan ko lang itong si Gretchen.

“Shit! Shit!” Mahinang sabi niya sa nangangatal na boses.

“Kung hahalayin kita ngayon, wala kang magagawa kasi alam mo naman na kayang kaya
kita. Anong magagawa ng isang mahinhin na lalaki sa isang katulad ko?” Sabi ko pa
at lalong lumapit sa kanya. Bigla siyang napatayo sa sofa. Gusto ko na talagang
matawa pero pinipigilan ko. Gusto ko siyang matuto. Para hindi na niya ulitin ang
pang aasar sa akin.

“And come to think of it Juanito, sa letter J nagsissimula ang totoong pangalan mo,
at parang nakita kong may nunal ka sa dibdib. And now, I’m curious, may nunal ka
din kaya sa bird? I want to see it.”  Namutla na siya dahil sa sinabi ko. He even
tightened his legs na para bang kahit anong oras huhubaran ko na siya.

“Maghunus dili ka Xiara! Baka kidlatan tayo dito!” And this time naduwal na talag
siya. Grabe ang pagpipigil kong tumawa.

“Come Juan, come to Mama!” At hindi ko na napigilan ang tumawa nung nagtitili
siyang tumakbo paakyat sa hagdan at pumasok sa kwarto niya. Tawa ako ng tawa
hanggang sa sumakit ang tyan ko. Namilipit pa ako kakatawa sa sofa. Ang epic ng
reaksiyon ni Grethcen.

 Pero ambisyosang Gretchen yun. Kung makareact akala niya papatulan ko siya.
Kadiri!! Ewww! Baka siya pa ang magfefeeling virgin sa amin. Tse!

Tumihaya ako sa sofa para magpahinga. Hindi ko muna nilagay sa taas ang mga gamit
ko. Tinatamad akong umakyat sa dati kong kwarto.  Napagod ako ng sobra sa islang
yun. Nakakapgod mag isip ng mga what ifs, what could have been at mga what should
be. Nakakapagod umasa! Naks!

Nung nakapagpahinga na ako ng ilang minuto, napagdesisyunan  kong umakyat sa kwarto

ko. Gusto ko munang matulog ng matagal. Gusto kong namnamin ulit ang lambot ng
kama. Ang bango ng unan at ang lamig ng aircon.
Napatingin ako sa nakasarang pinto ni Gretchen at napangiti ulit ako. Baliw talaga
ang bading na yun. Iiling iling pa ako habang binubuksan ko ang pinto ng kwarto ko.
At napatda ako sa may pinto sa nakita ko. Hindi ako agad nakareact nung makita ko
ang dalawang hubad na katawan sa kama ko na halos di na natatakpan ng kumot ko.
Then my eyes driifted to the clothes na nagkalat sa kung saan saan sa loob ng
kwarto. May bra pa na nakasabit sa lampshade ko.

Yung ngiti ko kanina biglang nawala at umakyat talaga ang lahat ng dugo ko sa ulo!

“Gretchen!!!!!!” Buong lakas ko na sigaw.

Napabalikwas ang dalawang tao na nasa kama. Both of then disoriented!

“Saan? Saan ang sunog?” Napapikit ako nung biglang tumayo ang lalaki na walang
kahit na anong saplot sa katawan. Nagpupuyos ako sa galit. Bakit nandito ang mga
immoral na to sa kwarto ko?

“What happened?’ Sabi naman nung babae na nakaupo na sa kama kipkip ang kumot ko.
My balnket! My precious blanket na binili ko pa sa Divisoria. Nakipagsiksikan pa
ako nun kasi Christmas nung time na yun. Yun na alng ang remembrance ko sa nasunog
na lugar na yun at ngayon, dinungisan nila ang kawawa kong kumot. Magbabayad sila!

“What are you doing in my room?” Sabay naming bulalas ng lalaki. Napatingin ako sa
kanya at nangunot ang noo ko. Tiningnan ko siya ng mabuti. Mukhang familiar ang
mukha niya hindi ko nga lang ma pinpoint kung saan ko siya nakita. And infairness
nakasuot na siya ng brief at ngayon hinahagilap sa kwarto ang iba pa niyang gamit.
“Kwarto ko to!” Sabay namin ulit. Then narinig ko ang pagbukas ng pinto ng kwarto
ni Gretchen at lumabas ang bading. Tiningnan ko siya ng masama.

“Anong ginagawa niya sa kwarto ko Gretchen?” Sita ko agad sa bakla.

“He is renting that room. Nakalimutan kong sabihin. Sasabihin ko sana kanina pero
tinakot mo ako. Nagpanic ako kaya hindi ko na nasabi.” Inirapan pa niya ako nung
sinabi niya yun.

“Bakit mo pinaparentahan ang kwarto ko? May pahintulot ka ba mula sa akin?” Singhal
ko pa din kay Gretchen. 

“Bakit naman ako magpapaalam sayo? Ang liwanag ng usapan natin noh! Pinapaubaya mo
na  sa akin ang buong apartment. Sabi mo ako na ang bahala sa rent so definitely
wala ka ng paki.  Kaya instead na mamulubi sa pagbabayad ng renta pinaupahan ko ang
isang kwarto.” I saw how his eyes lingered on the guy na sa awa ng Diyos ay
nakapantalon na ngayon. Pero hindi pa din maalis ang pagnanasa sa mata ni gretchen
habang tinitingnan nito ang half naked na lalaki.

At tama ang sinabi niya, napag usapan na nga namin ang tungkol sa apartment.
Nakalimutan ko din. At dahil wala na din akong magagawa. Kinuha ko na lang ulit ang
suitcase ko at bumaba ng hagdan.

“Ehhh, Xiara, sorry, hindi ko naman kasi alam na babalik ka.” Sabi ni Gretchen na
sumusunod sa akin habang pababa ako ng hagdan.

“Ano pa nga ba ang magagawa ko? Pinagpalit mo na ako sa macho!” Paismid na sabi ko
at padabog na naupo sa sofa.
“Aherm!” Napatingin ako sa lalaki na tumikhim. Sumunod pala sa amin ang boarder ni
Gretchen.

“Gabriel.” Sabi niya sabay lapit sa akin at lahad ng kamay niya. Tiningnan ko alng
ito.

“Xiara. At hindi ako nakikipagkamay sa mga half naked na lalaki.” Sabi ko pa.
Nakita ko siyang ngumiti at isinuot ang damit niya tapos inilahad ulit ang kamay
niya. This time tinanggap ko na.

Hinagilap ko ang cellphone ko sa bag at idinayal ang number ni Jhudiel.

“Namiss mo kaagad ako?” Agad na sabi niya. Kung malapit lang siya ibinato ko ang
ang cellphone sa kanya. Pero kailangan ko siya ngayon kaya magiging mabait muna
ako.

“Sunduin mo ako dito sa apartment.”  Utos ko pa sa kanya.

“Sinasabi ko na nga ba hindi mo ako matiis. Mamimiss mo kaagad ako.” Parang

nakikinita ko na ang laki ng ngisi niya. Hayss. Bwisit talaga.

“Sunduin mo na nga lang dito!”

“Bakit bigla nagbago ang isip mo? Nagbago na ba ang isip mo. Are you now willing to
treat me as a husband...” Hindi ko na siya pinatapos. I gritted my teeth.
“Kapag hindi ka pa dumating in 20 minutes, matutulog ako katabi ni Gretchen at
hahalayin ko siya or matutulog ako katabi ng boarder niya at ako ang magpapahalay!”
Malakas na sabi ko. Nakita ko ang pamumutla ni Gretchen at ang nakangising boarder
niya.

“Chill! Relax. Andyan na ako, nanginginig pa.” Tapos binaba na niya ang phone. Gago
yun ah! Binababaan ako ng phone!

“Ayos! Sana matraffic!” narinig kong sabi nung Gabriel.

Maghehelicopter yun! Ungas!” Sagot naman ni Gretchen.

“Anong trabaho mo?” tanong ko sa kay Gabriel na ngayon ay nakasandal na sa hamba ng

pinto ng kitchen.

“Taxi Driver.” Baliwalang sabi niya.   Tumaas ang kilay niya.

“Buti nakakaya mo ang rent dito.” 10K kasi ang hatian ng rent namin ni Gretchen.
Kung taxi driver ka, mamumulubi ka kung ganun kamahal ang renta.

“Okay lang. Hindi naman kamahalan ang sinisingil sa akin ni Greta. Libre kasi
silip.” Lalong nangunot ang noo ko at napatingin ako kay Gretchen na nakita kong
napapangiti. Ang landi talaga ng bading na to.
“Girlfriend mo yun?” Tanong ko pa na ang tinutukoy ay ang babaeng kasama niya.
Mukhang mabilid naman itong makapick up kasi tumingin pa ito sa taas.

“Hindi. Ka one night stand lang.” Baliwala pa ding sabi niya na lalong nagpataas sa
mataas ko ng kilay.

“One night stand? Mag-gagabi na ah!”

“Eh di two-night stand.” Hindi ko alam kung matatawa ako o ano sa lalaking ito.
Anyway, dahil wala akong magawa. Nakipagkwentuhan ako kay Gabriel na masarap palang
kausap kasi magaling sumakay sa usapan.

Tapso dumating na si Jhudiel after 18 minutes. Buti na alng punctual ito.

“Nanginginig pa nga.” Komento ni Gabriel nung pinagbuksan ni gretchen si Jhudiel.

Napatingin naman bigla si Jude sa kay Gabriel. Tapos nanlaki ang mga mata.

“Gab?” Bulalas nito. Ngumisi lang si Gabriel.

“Magkakilala kayo?” Bulalas ni Gretchen sa sasabihin ko sana.

“Pinsan ko.” Sabi nung Gab. Si Jhudiel mukhang hindi pa din makapaniwala. Magpinsan
sila? Eh bakit taxi driver si Gabriel?
“Really?” Sabi ni Gretchen.

“Oo.” Sabi ni Jhudiel at nakatingin pa din kay Gabriel.

“Bakit andito ka? Akala ko ba kasama ka sa aakyat sa Mt. Everest.” Ngumisi si

Gabriel despite the shock on Jhudiel’s face.

“Oo nga. Nasa Mt. Everest ako ngayon. Pagkatapos, matatabunan ako ng yelo at hindi
na ako matatagpuan, then I will be declared dead.” Lalo itong ngumisi.

“Baliw ka na talaga. Umuwi ka na nga!” Mukhang nakalimutan na ng dalawa na

pinapanood namin sila ni Gretchen. Tapos naalala ko na kung saan ko siya nakita.
Nakita ko siya nung birthday ni Jhudiel dati.

“At ano? Magpapakasal sa isang babae dahil lang sa utang na loob? Bayaran niyo muna
ang kaluluwa ko. 99 Trillion ang presyo.” Cool na cool pa din ito despite the
bitterness that I’ve noticed dahil sa mga sinabi niya.

“Ano ka sinuswerte?”

“Hindi nga eh. Hindi ako kasing swerte mo. Kung katulad ni Xiara ang mapapangasawa
ko, eh di wala na sana problema.” Tiningnan niya ako tapos ngumiti. Hindi ko
magawang ngumiti lalo na at naalala ko ang eksena kanina sa kwarto.
“Gusto mong mabangasan?” Sabi ni Jhudiel at mukhang galit na ang tono niya. Nagtaka
din ako sa bigla pag iiba ng tone niya kaya napatingin ako sa kanya. Nakakunot na
nga ang noo niya. What’s his problem?

“Bakit ka nagagalit? Bakit ka ganyan kung makareact? Mahal mo na ba?” Napanganga

ako sa tanong ni Gabriel. Napatingin ako bigla sa kanya. Seryoso siyang nakatingin
kay Jhudiel na parang binabasa niya ito. Tapos tumingin ako kay Jhudiel na
nakatingin din kay Gabriel.

Nagsusukatan sila ng tingin. At biglang naging awkward ang atmosphere.

At hindi ko alam pero kahit ako I am aware that I am anticipating the answer. Ang
alam ko lang hindi na halos ako humihinga habang hinihintay ang sagot niya. 

=================

Twenty-Nine

29

“Oo.” Mabilis at walang pag aalinlangan na sabi niya. He didn’t even stammer nor
blink when he said it. Pero kahit gaano kaliwanag at kalakas ang pagkakasabi niya,
para pa din itong bombang pinasabog mismo sa tenga ko. Nabingi ako dahil sa sinabi
niya and I was stunned. Sino ang hindi? Nag eexpect pa naman ako na ideny niya o
kaya pagtatawanan ang tanong ni Gabriel. But instead, isang mataginting na OO ang
sagot niya. What the eff lang di ba?  

And I wasn’t only stunned because of what he said, napanganga pa ako. Oo daw? Mahal
niya ako? Halos hindi kayang i-process ng braincells ko ang narinig ko to the point
that I was thinking that I am only hallucinating. 
“Oooohhhh!” Narinig ko ang sabi ni Gretchen na katulad ko ay nakatanga lang kay
Jhudiel na seryoso ang mukha habang nakatingin kay Gabriel. Si Gabriel naman, ang
laki ng ngisi. 

“Does that satisfy your curiousity? Can I get my wife now?” Tanong pa niya kay
Gabriel and Gabriel grinned at tumango tango. And with that, kinuha niya ang
suitcase ko at hinila ako. Wala pa din sa sariling inihakbang ko ang mga paa ko
habang hila hila niya ako. Para lang akong robot na inaakay. Ng dahil sa sinabi
niya, naging sunod sunuran ako. Gosh!

Gusto kong alugin ang ulo ko kung totoo ba ang narinig ko. Paanong...paano niya
nasabi na mahal na niya ako? Kelan niya naramdaman yun? Parang napakaimpossible
namang mahalin niya ako in a very short span of time. 

Wala pa din sa sariling umupo ako sa passenger seat habang nilalagay niya ang gamit
ko sa trunk. Nakatulala lang ako sa harapan ko habang nakatingin sa harap ko kahit
na halos hindi ko naman nakikita ang tinitingnan ko. 

“Natulala ka na dyan.” Sabi agad niya nung makaupo na siya sa driver’s seat. I
tried to pull myself together para hindi ako magmukhang tanga, pero sa tuwing
ginagawa ko yun, bumabalik ang sinabi niya kanina at matutulala na naman ako. 

Ampucha naman! Mahal daw niya ako? Shit!

Then in the middle of my nearly unaware state he suddenly laugh. At hindi lang yun
basta tawa. He was laughing so hard na ipinagtaka ko. What the heck is wrong with
him?

“Wag mo sabihing naniwala ka sa sinabi ko kanina?” Napatingin ako bigla sa kanya.

Naguguluhan pa din ako or baka sadyang pinapagulo ko lang ang sitwasyon.
“I just said it para tumahimik na si Gabriel. Because he wouldn’t shut up hanggang
hindi niya marinig ang gusto niyang marinig.” At dahil sa sinabi niya naramdaman ko
ang unti unting pagkadismaya. Hindi ko alam where the disappointment came from but
it just crept up on me when he said those words at nung narealize ko na hindi naman
pala totoo ang sinabi niya kanina. 

Na hindi naman pala totoong mahal na niya ako. I don’t know pero parang nanghina
ako. I immediately scolded myself for feeling this way. Why the hell would I be
disappointed? Why would it matter to me if he loves me or not?

Dapat ako ang tumatawa ngayon at hindi siya. I should be laughing my ass off dahil
inamin niya na mahal niya ako and I should also be laughing my ass off dahil inamin
niyang hindi naman pala totoo. Whatever the truth is, I should be laughing because
I don’t care and definitely this disappointment that I am feeling right now is
uncalled for. 

Tama! Hindi dapat ako madisappointment. 

“Hahaha. Hahahahaha.”  Tumawa ako pero ang tawa na yun ni hindi umabot sa
hyphothalamus ko. Ampucha naman. 

Kailangan ko pa bang itulak ang tawa ko para lang umabot sa hyphotalamus ko at

maramdaman ko naman ang saya?

At bakit ba hindi ako nasisiyahan na wala naman palang emosyon sa pagitan namin ni
Jhudiel? Dahil ba sa may nararamdaman din ako sa kanya? Pero hindi eh, baka kasi
hanggang ngayon hindi pa umeepekto ang alindog ko sa kanya? Tama! Baka yun nga.
Nadidisappoint ako kasi mukhang hindi ako seksi sa paningin niya at hindi ko pa
siya naaakit. Yun nga siguro. Ahhh...hindi siguro. Yun nga talaga ang dahilan.
Pride ko ang nasasaktan. Yun lang yun. Period. No erase. 
Tumawa ulit ako ng walang ka feeling feeling hanggang sa maramdaman kong hindi na
siya tumatawa at tumitingin na lang sa akin. 

Nagkatinginan kami at nakakunot ang noo niya. 

“Anong problema mo?” Paasik kong tanong sa kanya pero hindi siya nagsalita.
Nakatingin lang siya sa akin. Nailang ako bigla sa klase ng tingin niya kaya iniwas
ko ang tingin ko sa kanya. 

Gago yun! Baka ganun yun makatingin. Parang sira. 

“Have you been in love Jamie Xiara?” Napalunok ako ng laway ko. I am 100% sure na
kung kumakain ako o umiinom, nabulunan na ako. Anong klaseng tanong yun?

“Huh?” Yun lang ang nasabi ko. 

“Anong klaseng tanong yan?” Sabi ko pero hindi ako tumingin sa gawi niya kasi alam
kong nakatingin pa din siya sa akin. Ramdam na ramdam ko pa ang titig niya.
Nananayo na nga ang balahibo ko dahil sa ginagawa niya. May plano ba siyang tunawin
ako sa titig?

“I’m just curious.” Sabi niya. Ahhhh...baliw! Baliw itong si Jhudiel. 

“Siyempre. Nainlove na ako. Madaming beses na.” At dahil sa ayaw kong tingnan siya
kinalikot ko ang maiksing kuko ko. Bakit ba ang awkward naman ng sitwasyon namin?
Hindi ba pwedeng magdrive na lang siya pauwi? 

“Ows? Kanino naman?” Ngumiti lang ako ng tipid dahil sa sinabi niya at dahil na rin
sa disappointment na narinig ko sa boses niya. 

“I am in love with being organized, I am in love with my macbook, it was love at

first sight. And I am in love with my work.” This time, I dared to face him with a
smile on my face. 

“How about a guy? Have you been in love with a guy?” Kumunot ang noo ko at
susupalpalin ko na sana siya because it seems that he is fishing for information
pero naalala ko na baka curious lang talaga siya kasi sinabi nga niya kanina na
hindi niya ako mahal. Kaya I have decided to answer his question and to fed his
curiosity.

“Wala pa akong nakitang guy na magugustuhan ko. At hindi ko talaga magugustuhan

kung hindi pa tayo aalis dito.” Iniba ko ang topic kasi hindi ako comfortable sa
ganung usapan. Umiling na lang siya tsaka pinaandar ang sasakyan. 

Malapit na kami sa condo nung tinawagan siya ng mother niya at pinapauwi dahil may
sakit daw ang lola nila. At kabilin bilinan na kailangan daw akong sumama kasi
gusto akong makita ng matanda. Kaya yun hindi na kami nakarating sa condo at gabi
na din kami nakarating sa bahay ng lola nila. 

Pagod na pagod kami pagdating namin kasi halos magmadaling araw na yun kaya
dumiretso na kami sa kwarto niya. Gusto ko pa sanang magprotesta na magkatabi kami
sa kama pero sa tingin ko pag ginawa ko yun, sisinghalan lang niya ako basi sa
expresyon sa mukha niya. Kahit ako, wala na ding lakas para makipagtalo. Mas gusto
ko pa ang mahiga at matulog. 
Pagkapasok sa kwarto niya, agad akong nahiga at agad din siyang nahiga and we both
feel asleep. 

Nagising na lang ako kinabukasan na may mabigat na nakadagan sa akin. Pero hindi
yun ang nagpagising sa akin. Nagising ako dahil sa hiningang dumadapo sa leeg ko.
Nakikiliti ako. Napalingon ako kay Jhudiel. Ang himbing ng tulog niya. Pinagmasdan
ko siyang mabuti. 

Medyo mahaba pa din ang buhok niya katulad nung una ko siyang nakita sa gay bar. At
ngayon ko lang napagtuunan ng pansin na brownish pala ng buhok niya at ang bongga
lang ng pagkakakulot. Ang sarap lang sabunutan. Then my eyes darted to his eyes and
his well-shaped eyebrows. At sa matangos niyang ilong to his slightly parted lips. 

Ang bruho, ang pogi pala nito. Kahit na may papatubong stubbles na siya sa mukha.
Nilapit ko pa lalo ang mukha ko sa mukha niya at pinagmasdan ang mga pores niya.
Naghanap ako ng blackheads and white heads pero wala akong nakita. Ang swerte ng
mokong na to. Ang sarap sampalin. Kakainggit ng kutis.

At dahil sa inggit ko, sinampal ko nga. 

Joke lang. Hindi ko siya sinampal dahil sa inggit. Sinampal ko siya kasi nakikiliti
ako sa hininga niya sa leeg ko. 

“What the hell!” Bulalas niya. Mukhang naalimpungatan nga siya. 

“Anong problema mo at nananampal ka ganito kaaga?” Singhal niya sa akin. 

“Hinihingahan mo kasi ang leeg ko. At yung paa mo, nakadagan pa sa paa ko. Anong
akala mo sa akin unan?” Pinilit kong alisin ang paa niya na nakapulupot sa akin
pero lalo pa niya itong hinigpitan.

“Ano ba Jhudiel.” Pero lalo niyang pinulupot ang mga paa niya at pati kamay niya
nakapulupot na sa akin. 

“You should have told me, hindi yung basta basta ka nalang nananampal. Sabi nga,
magbiro ka alng sa lasing, wag lang sa bagong gising. Kaya ngayon pagbabayaran mo
ang ginawa mo.” Napasigaw ako when he wrestled me. Tapos napansin ko na lang na
nasa ibabaw ko na siya at dumadagan na ang buong katawan niya sa katawan ko. 

Itutulak ko na sana siya nung may naramdaman akong tumusok sa akin. Nanlaki ang mga
mata ko. 

Napatingin ako sa kanya.

“You’re having a hard on this early in the morning?” Sinabi ko sa mga nanlalaking
mga mata. An amused expression ran on his face and he grinned. 

‘So what!” Sabi pa niya.

“Anong so what? Ang aga aga pinagnanasaan mo ako!” Hindi naman pala totoong walang
epekto ang alindog ko sa kanya. Kasi hindi naman yun maninigas kung hindi niya ako
pinananasaan di ba?

“Rapist!” Akusa ko sa kanya. 

“Rapist? Wala pa nga akong ginagawa rapist na agad? And what would you call me if I
do this?” Mas lalo niyang diniin ang katawan niya sa akin. Napasinghap ako. Ni
hindi ko siya nagawang sawayin. 

“Matagal na akong nagpipigil sayo Jamie Xiara. But I wonder, would you call me a
murderer if I kiss you senseless right now?” Kung hindi ako nakaimik sa unang
ginawa niya, mas lalo akong di nakapagsalita kasi bigla na lang niya akong
hinalikan. 

Hmmm, buti na lang talaga rapist ang tinawag mo sa kanya. 

Nunal, nunal here I come. 

=================

Thirty

30

“What’s this?” Bigla niyang tanong in the middle of our make out session.

“Ang ano?” Tae! Wag mong sasabihin na mabibitin na naman ako.

“This!” Tapos pinisil niya ang sa bandang pajama ko. Yes, nagising ako kaninang
madaling araw dahil ni hindi namin naisipang buksan ang aircon at nakatulog kaming
dalawa na nakapantalon. Kaya madaling araw, naliligo ako at nagbihis ng napkin.

At nakalimutan ko na may mens ako sa sobrang engrosseed namin sa paghahalikan.

“Napkin.” Pasimpleng sabi ko kasi bigla akong nawalan ng gana. Sino ang gaganahan
sa ganitong sitwasyon?

“Teka!” Sabay tulak ko sa kanya  at tumayo na din agad.

“Saan ka pupunta?”

“Maliligo.” At naglakad na ako papuntang banyo. Pero bago pa ako nakapasok and I
heard him groaned.

“Paano na ako?” Hah! Ngayon alam mo na ang feeling ng mabitin.

“Wag mong sabihing gusto mong sumawsaw sa dinuguan? Hindi ka naman puto!” Tapos
pumasok na ako sa banyo at naligo. Wala na siya paglabas ko ng banyo kaya
nakapgbihis ako ng maayos. After kong magbihis, lumabas na ako ng kwarto and the
whole house is unusually quiet.

May nakasalubong akong katulong kayab tinanong ko kung nasaan ang mag tao. Nasa
kwarto daw ni Madam kasi maghuhuling habilin na daw ang matanda.
Ganun na ba kalala ang sakit nito at mamamatay na talaga? Kaya pala agad agad na
pinapunta si Jhudiel dito.

Tinuro sa akin ng maid and kwarto at pumunta naman ako doon.

Pagkabukas ko ng pinto napatingin ang lahat ng tao sa loob ng kwarto sa akin.

Ngumiti ako ng tipid kahit hindi bagay sa personality ko.

Napatingin ako sa matandang nakahiga sa kama na napapalibutan ng buong pamilya

niya.  Nagkatinginan kami.

“Ikaw ba ang asawa ni Jhudiel?” Tanong nito sa akin ng nakataas ang kilay. Hindi pa
naman ata mamamatay eh. Kaya pa ngang itaas ang kilay di ba? O baka naman magaling
lang siyang magdala ng sakit niya.

“Opo.” She motioned me to come near her at ginawa ko naman yun.  

“Marunong pumili ang apo ko. Maganda ka.” Gusto kong ngumisi dahil sa sinabi niya.
May mga taste talaga ang mga matatanda. Ikaw ba ay nagdadalangtao na?” Napalunok
ako? Ako buntis? Utang na loob.

“Hindi pa po.”

“Lola...” narinig ko ang protesta ni Jhudiel pero sumenyas ang lola niya na
tumahimik ito at yun nga ang nangyari.
“Sana bago ako mamatay magbuntis ka na. Gusto kong makita ang mga apo ko sa inyo ni
Jhudiel.” Nagkatinginan kaming dalawa at hindi ko alam kung bakit ngumingisi siya
kaya napasimangot ako.

“Pero Lola...” Sabad ulit ni Jhudiel. Pero hindi ulti siya pinasalita ng Lola niya.

“Wala ng pero pero...hindi ako mamamatay hanggat di kayo nagkakaanak!” Puno ng

conviction na sabi ng Lola nila. Napatingin ulit ako kay Jhudiel at nakatingin pa
din siya sa akin. Tinaasan ko ng kilay.

“Hahayaan niyo ba akong maghirap pa ng matagal sa mundong ibabaw?” Napangiwi ako

nung marinig ko yun. So sa pagkakabuntis ko nakasalalay ang buhay niya? Utang na
loob naman. 

“Lola, di mo na kailangang maghirap. Kita mo naman may apo ka na sa amin ni Ana.

Wag mo nang hintayin yung kina Jhudiel, baka abutin tayo ng dekada. Pwedeng pwede
ka ng magpahinga... Aray! Ana!” Binalingan nito ang babaeng buntis na bumatok sa
kanya na mukhang asawa nito. Maganda ang babae at obvious na under nito ang lalaki.

“Ikaw! Kung makapagsalita ka, parang gusto mo ng mawala si Grandma sa mundo. Gusto
mo talagang mawalan ako ng kakampi ano?” Hinampas ulit nung Ana ang asawa niya.

“Sinasaktan mo ako sa harap ng pamilya ko!” Reklamo nito kay Ana pero pinandilatan
lang siya nito. AT wala na siyang nagawa kundi ang harapan ang iba niyang pinsan.
“ At kayo naman, kapag sinasaktan ako ni Ana, tumalikod kayo. Mahiya naman kayo sa
amin.”  

“Ang ingay mo Raphael. Lalong sumasama ang pakiramdam ko.” Sabi ni Lola. “Si
Michael...nasaan...”Hinanap pa ng matanda ang hinahanap niyang Michael.
“Wala pa po akong asawa Lola.” Biglang sagot naman nung Michael. Sa totoo lang,
sabihin niyo nga sa akin? Laji ba sila ng mga pogi?  

“Anong wala? Nabasa ko sa CNN na nag asawa ka na last year.  Saan ang asawa mo?
Hindi ako matatahimik hangga’t di ko siya nakikita. Ipakita mo siya sa akin.”

“Patay tayo dyan.” Narinig kong sabi nung Raphael.

“Lola...” Mag aapila pa sana yung Michael pero pinandilatan ito ng matanda. Sa
totoo lang, hindi ko maintindihan kung bakit ang mga malalaki at nagpopogiang mga
lalaking ito ay sunod sunuran sa isang matanda. Hindi naman sa wala akong respeto
sa mga matatanda, pero wala ba silang mga sariling desisyon?

“No buts Michael. I want to see your wife.” Nakita kong sumama ang tingin ni
Michael

“Wala tol, saligang batas eh!” Bulong ni Gabriel kay Michael. Oo, andito si Gabriel
. Nagtanguan pa nga kami kanina.

“Ikaw Gabriel...” Napalingon ang matanda kay Gabriel at doon ko na lang napansin na
naging magiliw ang tingin nito. Ahh, may favoritism. Peor hindi ko maintindihan
kung bakit naging si Gabriel ang paborito niya.

“ I love you, Lola...” Ahhh Kaya naman pala. Sipsip.

“Magkano ang boundary ng taxi na minamaneho mo?” Napahagalpak ng tawa ang iba
niyang pinsan.  Tiningnan ng masama ni Gabriel ang mga to.

“1500 Lola. Pero bakit sa kanila lovelife sa akin taxi ang tinanong mo?” Siguro
ayaw din ng lola niya ang malaman ang tungkol sa mga two-nights stand niya.

“Dahil alam ko naman na faithful ka kay Maria Clara. Pero apo, baliw ka ba? Sana
tinuloy mo na lang ang pagpapakamatay mo sa Mt. Everest kaysa sa pagtataxi driver.”
I heard laughter again. AT napatingin ako kay Jhudiel na namumula na ata sa
kakatawa. Ngayon ko lang siya nakitang tumawa ng ganyan.

Hays...

Bakit nga ba bumubuntong hininga ako? Dyahe naman.

Tapos akob naman ang namula nung lumingon siya sa akin at kumindat. Napanganga pa
ako. What the hell!

“Ikaw naman Raziel, kung hindi mo makakalimutan ang pari, magmadre ka nalang.”
Baling nito sa kaisa isang babaeng pinsan nila. Sumimangot ito.

“Lola.!Wag  mong sabihin di ka mamamatay kung di ako magmamadre. Okay lang. Have a
long life. Go  forth and multiply. Hindi nakita bibilhan ng monay na may sausage sa
loob kahit kailan.”  Pabarang na sagot nito sa matanda.
“Eh di wag! Kala mo naman pag nakapagsalita ka, ikaw ang supplier nun.” Hindi ko
alam kung matatawa ako pero tama bang patulan ng matanda ang bata?

Hindi ko napigilan at napangiti ako.

“Kayong mga bata kayo, kayo ang dahilan ng maagang kamatayan ko. Ng dahil sa inyo
kaya ako nagkaganito. Kaya lumala ang kondisyon ko. Pero pinapangako ko, hindi ako
mamamatay hanggat hindi natutupad ang kagustuhan ko. Lalo na sa inyo Jhudiel. Gusto
ko next year may apo na ako.” Napatingin ulit siya sa amin. Ano daw? Next year?

“Lola, November na ngayon! Hindi naman yun kayang madaliin.” Sagot niya sa matanda.
AT may plano talaga siyang sundin ang lola niya?

“Sinabi ko bang Janaury next year? Pwede namang after nine months. Hihintayin ko
ang magiging apo ko sa inyo.” Sabi pa ng matanda na may pinalidad. Pinagpapawisan
ako ng malapot sa mga naririnig lalo na nung inakbayan ako ni Jhudiel. May ganung
drama? May paakbay akbay pa siya?

“Sige, na magpapahinga na ako. Magsilayas na kayo sa harapan ko.” Pagtataboy niya

sa aming lahat at siguro atat na talagang lumabas ang lahat sa kwartong yun kasi
nag uunahan pa silang lumabas. Tinulak pa nga ni Gabriel si Michael para makalabas
ito kaagad.

“What’s the hurry Gab?” Tanong nung Michael.

“Kailangan kong makaboundary. Babush!” At halos lundagin na niya ang hagdan.

“Tol, bilis bilis mo ang paggawa ng anak. Sayo nakasalalay ang lahat.” Sabi naman
nung Raphael kay Jude na nasa tabi na pala namin at katabi din ang asawa niya.

“Oo na! Maghintay ka.” Napatingin ako bigla kay Jhudiel. Pumayag? Narinig niyo
yun ? Pumayag siya? Ni hindi ako tinanong. Aba! Makikita mo mamaya.

Pumunta na kaming lahat sa dining room kasi magkakainan na raw. Natutuwa ako sa
closeness ng magpipinsan na to. Close sila na parang hindi naman kasi palaging
nagbabangayan. Pero kahit ganun makikita mo ang concern nila sa isa’t isa pati na
rin ang respeto.

Katabi ko si Jhudiel at si Raziel sa dining table nung kumakain na kami.

“Ano ang sakit ni Lola? Ganun na ba siya kalala?” Tanong ko kay Raziel na busy sa
pagdila ng spoon. I don’t know what is so amusing about licking it.

“Wag mong pansinin yun. OA lang si Grandma. NagkaLBM lang siyan kasi nasobrahan ng
ginataan kahapon.” What the hell!

“Ahhh.. kaya pala nanghihina.” Sabi ko na lang. Wag niyong sabihing, napabilang ako
sa pamilya ng mga baliw!  

=================

Thirty-One

31
At sinamantala namin ang panahon na nasa farm nila kami. At isa pa, mukhang nag
eenjoy naman si Jhudiel kaya pumayag akong magstay pa kami doon ng tatlong araw. At
kelan pa ako naging considerate sa feelings niya?

Ohhh well, minsan talaga inaatake ako ng kabaitan kaya siguro napapayag ako.

At isa pa, nakakaenjoy, manguha ng mangga at maligo sa ilog kasama si Raziel. 

Naikwento na niya sa akin ang nangyari sa kanya at natutuwa talaga ako na may ka
close na akong greenminded. Masarap din siyang gumawa ng macapuno candy. Talented
daw kasi siya talaga pagdating sa mga bagay na green.

At isa pa, may plano akong maligo sa ilog pagkaubos ng dinuguan. Para kasing ang
sarap. Kahit kasi taga probinsiya ako, wala namang malapit na ilog sa amin. Kung
meron man, hindi naman ako pinayagan nina Mama at papa na pumunta dun.

“Pupunta ka dun?” tanong ni Raziel sa Kuya niya habang nagbbreakfast kami.

“Oo at tutulong na din. Ikaw?”  Baling nito kay Raziel.

“Of course not! Masisira ang malaporselana kong kutis.” Sabi pa ni raziel na parang
diring diri.

“Arte! “  Reklamo ni Jhudiel.  Nag uusap sila sa pagpunta sa taniman ng palay. May
ganun sila dito. Medyo malawak talaga ang lupa nila.

“Paki mo? Magtitinda na lang ako ng buko kesa sa magtanim ng palay. Gusto mo akong
samahan Xia?” baling sa akin ni sister in law.
“Gusto kong magtanim ng palay eh.”  Nanlaki ang mga mata ni Raziel.

“Sigurado ka?” Halos hindi pa ding makapaniwala na sabi niya.

“Oo naman. For experience. Sasama ako ha!”  Baling ko kay Jhudiel.

“Sure!” Nakangiting sabi niya.  Nag iwas ako ng tingin agad. Bakit ba ganyan siya
makatingin sa akin? Simula nung..nung usapang baby ganyan na siya makatingin sa
akin. At kapag tinanong ko naman ngingiti lang. Seriously, he creeps me out.

Pagkatapos kumain, niyaya na niya akong aalis na daw kami. Akala ko naman sasakyan
ang gagamitin namin papunta sa palayan daw nila pero nagulat na lang ako nung
pumunta kasi sa kwadra at inaayos ng isang groom ang kabayo.

“Dyan tayo sasakay?” Gulat na tanong ko sa kanya nung nasa harap na kami ng kabayo.

“Oo. Mas mabilis. Malayo kasi ang lalakarin natin kung ang jeep ang sasakyan.”
Kinuha na niya ang tali ng kabayo sa groom at hinimas himas ito. Sarap na sarap
naman ang kabayo. Pucha!

“Tayong dalawa?” Correction lang hindi ako takot mangabayo, kahit na hindi pa ako
nakasakay dito kahit kailan. Takot ako sa posibilidad na magkatabi kami sa iisang
kabayo. At kung mamanyakin niya ako wala akong ibang choice kundi ang magpamanyak o
tumalon. At siyempre, ayaw kong tumalon. Ayaw ko pang mamatay noh! Utang na loob.

“Kung marunong ka, may isa pang kabayo.” At sa klase ng tingin niya sa akin, alam
kong alam niya na hindi ako marunong. Dahil kapag alam niyang nangangabayo ako, why
the hell would he prepare only a single horse? At saka ang alam ko lang sa kabayo
ay ang pagpusta.

“Tara na nga.” Yaya ko pero hindi ko alam ang gagawin. Nakita ko siyang sumampa sa
kabayo at nung makasakay na siya,  yun din sana ang gagawin ko pero nagulat ako
nung iniabot niya ang kamay niya sa akin. I hesitantly took it at walang kaeffort
effort na naisakay niya ako sa kabayo.

The tension started pagkalapat na pagkalapat ng likod ko sa dibdib niya. Pakiramdam

ko nag init ang buong katawan ko. At parang narinig ko ang pagtawa niya nung
niyakap niya ako from behind at ilagay ang kamay niya sa harap ko. I felt his arms
grazed the side of my boobs. Sinadya ba niya ang lahat ng ito? Ilang araw na din
niyang ginagawa ito. Yung kunyari hindi niya sinasadya pero ang totoo, napapansin
ko na sinasadya niya talaga! I swear. Lalo na kapag gumigising ako at nakapulupot
na siya sa akin. Tapos irarason niya wala siya sa sarili habang tulog. Maniwala
ako! Tapos kagabi guni guni ko lang daw na may humalik sa batok ko. Neknek niya!

Kaya kahit tense na tense ako, hindi ko pinahalata. Hindi ko na din pinansin ang
sobrang lapit niya.  

Gusto ko siyang batukan kaso wala akong ebidensiya sa mga pinagsasabi ko. Kaya
tiniis ko ang pananantsing niya, tiniis ko ang napakalapit niyang hininga sa batok
ko na nagpapatayo ng balahibo ko, tiniis ko ang mabangong amoy niya, ang matigas na
dibdib niya, ang malamlam na init ng katawan niya. Tiniis ko lahat yun! Grabe
feeling ko nasa purgatory ko habang nakasakay kami sa kabayo. Kaya nga nung
makarating kami sa may palayan, parang gusto kong sabihin sa kanya na bumalik kami
sa bahay tapos babalik ulit dito.  Sa sobrang tiis ko, nasanay na ako kaya ayaw ko
ng umalis.

Inalalayan niya ulit akong makababa at namula ata ako nung magkaharap na kami.
Lechugas naman. Bakit ba naapektuhan na ako sa kanya? Dati hindi naman ah! He’s
just a nuisance before.  Ah ewan!

Naglakad na ako palayo sa kanya at nanood ng mga nagtatanim habang si Jhudiel

nakikipag usap sa pinakapinuno ata ng mga magsasaka.  At bakit baa lam ko ang lahat
ng ginagawa niya? Kaasar! Pinilit kong alisin siya sa isip ko at nagconcentrate sa
pinapanood ko.
Pero hindi ako nakuntento sa panonood. Ng totoo naiinggit ako kaya hinubad ko ang
tsinelas ko at itinaas ang pants ko hanggang tuhod tapos lumusong sa putikan.

“Ma’am!” Gulat na gulat pa ang may katandaang babae nung tumabi ako sa kanya.

“Ate turuan mo ako. Gusto kong magtanim.” At tinuruan nga ako nung ale. Hindi pala
ganun kadali magtanim. Akala ko itutusok lang basta basta ang palay. Hindi pala.
Dapat nakalinya at hindi ko alam kung bakit kailangang nakalinya na parang may flag
ceremony sila. At ayun nga naaliw ako kaya hindi ko na napansin si Jhudiel. Sa
sobrang aliw ko hindi ko napansin na nasa tabi ko na pala siya. At nalagyan na niya
ng putik ang pisngi ko!

What the heck!

“What the hell!Why the fuck did you do that?” Bigla kong sigaw sa kanya pero tumawa
lang ito kasabay ng mga tauhan nila.

“The what?” Painosenteng tanong niya. What what ka dyan? Watwatin kaya kita ng
putik!

“Bakit mo nilagyan ng putik ang braso ko?” For an OC like me na kanina pa

iniingatan na madumihan ang mga damit at braso, isang malaking kasalanan ang ginawa
niya. Kaya magbabayad siya!

“Sa braso mo ba nalagay? Patingin nga!” Lumapit siya sa akin at akmang hahawakan
ang braso ko pero iniiwas ko ito.
“Don’t you dare!” Hindi naman sa nandidiri ako sa putik, lulusong ba ako ditto kung
nandidiri ako? Ayaw ko lang kasi madumihan ang damit at braso ko. Ayaw kong
malagyan ng putik ang parte ng katawan ko na ayaw ko maputikan.  

“Akala ko kasi sa damit nalagay. Sa braso pala.” And then nilagyan nga niya ng
putik ang damit ko. Nanlalaki ang mga mata ko ng tumingin ako sa kanya!

“Hinayupak ka!” Kumuha na ako ng putik at ihahampas sa kanya nung bigla niyang
hinawakan ang kamay ko para pigilan ako. And then ipinulupot niya ang braso niya sa
bewang ko at isinabay ako sa pag upo niya sa putik. Napatili ako. Pero siya, tawa
ng tawa!

“Ugh! I hate you! I really, really hate you!” Sigaw ko sabay bato sa kanya ng
putik. Leche! Naliligo na kami ng putik. Dahil sa kagagawan ng lalaking ito.

Pero hindi talaga siya gentleman dahil binato din niya ako. And then we found
ourselves wrestling sa gitna ng palayan at punong puno kami ng putik.

Putik na buhay to!

Putik talaga!

Putik!
=================

Thirty-two

Ayan na, nagdedicate na talaga ako kahit hindi mo hinihingi. Sinulat ko pa sa

kaperasong papel para hindi ko makalimutan na  kailangan na kitang i-recognize.
Hindi kasi ako makakareply pag sa office ako nagbabasa ng comments kasi hindi ako
nakalog in. Blocked ang wattpad at nakaw na sandali lang ang ginagawa ko. At nag
eexplain ako kasi guilty ako, Nakunsensiya naman ako dahil sa sinabi mo dahil totoo
talagang minsanan lang akong magreply sa mga comments. Huhuhu! 

32

Talak ako ng talak habang naglalakad kami na puno ng putik ang katawan.  Gigil na
gigil ako na gusto ko siyang sabunutan. 

“Grrrr!” Sabi ko habang naglalakad kami papuntang kabayo niya. 

“Chill.” Sabi pa niya na lalo kong kinainis. Chill?

“Ikaw kaya ang i-chill ko dyan?” Asik ko sa kanya and he just laugh. Seriously,
bakit ba tawa siya ng tawa? 

“Ang layo pa ng tatakbuhin ng kabayo mo at bago tayo makarating sa bahay, tuyo na

ang mga putik na to. Alam mo ba kung gaano kahirap alisin to!?” Iniisip ko pa lang
ang pagkiskis na gagawin ko sa katawan ko, naiirita na ako. 

“ Gusto mo ako na lang ang aalis ng mga yan.” He said and I knew full well that he
is teasing me. At nahihirapana akong pakisamahan ang ganitong ugali niya kasi
nasanay ako sa pikon na Jhudiel. Hindi ako sanay sa playful na Jhudiel. 

“Shut up!” I shouted at him. He just chuckled at patuloy na naglakad. Sumusunod ako
sa kanya hanggang sa napansin ko na mali ang daan na nilalakad namin. At bakit kami
naglalakad? Nasaan ang horse. At lalakarin namin hanggang sa bahay? Baka aabutin
kami hanggang bukas nito.

“Teka! Hindi ito ang daan pauwi ah. At nasaan ang kabayo mo?” Wag na wag lang
niyang sabihin na maglalakad kami dahil sasabunutan ko siya. 

“Hindi pa tayo uuwi. Maglilinis muna tayo.” I was relieved upon hearing that. At
kahit siguro, saan niya ako dalhin basta makapaglinis lang ako ng katawan papayag
ako. Kaya sumunod lang ako sa kanya at naglakad pa kami ng another 20 minutes bago
bumungad sa akin ang isang bungalow na hindi mo aakalaing meron sa gitna ng palayan
at manggagan at kung ano ano pang may –an sa dulo. 

The house is concealed by tall tress na kung hindi mo alam na andito, hindi mo
matatagpuan. 

“Kaninong bahay to?” Tanong ko nung binubuksan na niiya ang gate. AT obvious na
hindi sa kanya kasi ginagamitan niya ito ng swiss knife. 

“Kay Ralph.” Pasimpleng sabi niya at pumasok nung nabuksan na niya ang lock ng
gate. And now bubuksan na naman niya front door. 

“Hoy masisira yung credit card.” Saway ko sa kanya nung kinuha niya ang card sa
wallet niya. Pinagplanuhan  talaga niya ang panrewrestling sa akin kanina kasi
iniwan niya ang wallet niya sa isang tauhan nila bago ako kinulit. 
Tsaka hindi ako makakapayag na sirain niya yang credit card. Yan ang ginagamit kong
pang purchase ng mga gamit sa bahay, pag pinalitan niya yan baka ibahin ang code.

Kumuha ako ng nagkalat na wire sa paligid which is lucky dahil mukhang matagal ng
hindi nalinis ang bakurang ng bahay na ito. 

Pagkakuha ko ng wirde sinungkit  ko na ang lock and binuksan ito. 

“Old school.” Komento pa niya pagkapasok namin sa bahay. 

“Pero effective.” Sabi ko and he smirked. Tinuro na niya sa akin isang kwarto at
dumiretso din ako sa isang kwarto na sa tingin ko ay guestroom. Naligo ako at
nilabhan ang mga damit ko kaya matagal ako nakatapos. Mabuti na lang at may mga
damit na pangbabae na naiwan sa closet. Nagsuot ako ng short at shirt na dark ang
kulay kasi wala akong bra. Hindi kasya sa akin ang bra na sa tingin ko ay bra ni
Ana. Hindi din ako nagsuot ng panty kasi ayaw ko. Pagkalabas ko ng guestroom para
isampay ang mga labahan ko, si Jhudiel, nagluluto na ng kung ano sa kitchen. 

I looked at his masculine back at napalunok ako. I immediatelu werase any

undesirable feeling I felt towards him. Hindi pupwede ito. 

Nilaktawan ko na lang siya at lumabas using the kitchen door and there I saw the
washing machine na umaandar kasi naglalaba din pala si Jhudiel.  May washing
machine naman pala pinahirapan ko pa ang sarili ko. Pero dahil wala na akong
nagawa, sinampay ko na lang ang mga nilabhan ko. 

Papasok na ako sa may kitchen ulit nung bumukas din ito. Muntik na kaming
magkabanggaan ni Jhudiel. 
“Opps..” Sabi ko na lang.

“Tapos ng mag wash?” Tanong niya sa akin at sinulyapan ang washing machine saglit
tapos tumingin ulit sa akin.  

“O-oo.” I wanted to curse myself dahil sa pagkautal ko at dahil naging masyado

akong aware sa fresh scent niya. At sa mismong presensiya niya. 

Nagkasalubong ang tingin namin at pakiramdam ko nag init ang pisngi ko dahil sa
klase ng tingin niya sa akin. Umiwas ako ng tingin and my eyes landed on his lips.
Paksyet! Napalunok ako. 

“Y-Yung damit mo!” I almost shrieked. Hindi ko alam kung bakit nagiging nerbiyosa
ako. Nasaan ang coolness ko. Bakit ako nenenerbiyos? 

“Yeah!” Sabi niya, tumagilid ako para bigyan siya ng daan pero ganun din ang ginawa
niya. Kaya ang nangyari magkaharap pa din kami at lalong magkalapit.  And nakita ko
siyang lumunok at pumikit at dumilat at dumiretso ang tingin niya sa labi ko. At
pati ako napalunok. 

“Hell be damned..” At bigla na lang niyang hinapit ang bewang ko palapit sa kanya.
Magkadikit na ang mga katawan namin. 

“Jude..yung laundry.” Sabi ko  na lang sa kawalan ng sasabihin. Nananayo ang

lalamunan ko sa nangyayari sa amin. 
“Yes, the laundry and it can wait.” And he claimed my lips. Nanlalaki ang mga mata
ko while I’m looking at his closed eyes at feeling his soft lips against mine. And
eventually, parang may sariling isip, my eyes automatically close. My arms
automatically sneak their way to his nape annd my lips automatically answered his
kisses. Until it deepened, until we’re almost out of breath. 

“Jude...” Sabi ko when stop kissing me for us to grasp some air. 

“Umuulan.” 

“I know.” And he kissed me again and I kissed him back and allowed his tounge to
play with mine. Aaminin kong nalalasing ako hindi lang dahil sa mga halik niya
kundi dahil sa buong pagkatao niya. 

“Jude...” Sabi ko ulit. I tried to stop kissing him pero kapag lumalayo ako ng
unti, hinahabol ng labi niya ang labi ko and we would again kiss. Hindi ko tuloy
masasabi ang sasabihin ko. 

“What!” Iritado na ang boses niya. 

“Basa na ako.” Sabi ko. 

“That fast?” May pagtatakang tanong niya.  Gusto ko siyang batukan pero ayaw kong
masira ang moment. At may moment na akong nalalaman ngayon ha!
“Ang lakas kaya ng ulan. Naambunan ako. Wala ka bang planong pumasok?” 

“Ahh..that.” And he resumed kissing me. What the heck! Basa na nga ako di ba?
Magrereklamo pa sana ako ulit nung naramdaman kong hinihila niya ako papasok ng
kitchen, at narinig ko ang pagsara ng screen door at ang pagsandal ko sa counter. 

And his kisses changed. A while ago, it was deep and urgent now it was gentle and
teasing and it was too tempting na ako pa mismo ang humahabol sa lips niya. As if
Im hungry and thristy for him. And I admit that yes, I am hungry and thirsty for
him. 

“Actually, the last three nights, it was really intentional.” Napaliyad ako when he
started kissing my neck while saying those words. At alam ko kung ano ang sinasabi
niya. Ang pagyakap niya sa akin tuwing gabi na sinasabi niyang wala siyang malay. 

“I-know.” Hindi ko napigilan ang sarili kong mapasinghap as lips gently bit my
earlobe. Dumaloy ang kakaibang kiliti sa katawan ko down to my very core. Napayakap
ako lalo ng mahigpit sa kanya. 

His hands roam my body at sinasabunutan ko ang kulot niyang buhok. Katulad ng
naisip ko nung una kaming magkita sa gay bar. And yes, it was silky. 

I felt both of his hands  caress the side of my hips sa loob ng shirt ko hanggang
sa umakyat ito to the base of my breast at napasinghap ako. But then it didn’t went
up as I have expected at bumalik ito bewang ko and I felt myself being lifted
hanggang sa mapaupo sa sa kitchen counter while we aare still kissing. 

I can feel his erection poking on my stomach but instead na matakot lalo akong nag
init and my hand started to feel the muscles on his back and his abs sabay pulupot
ng binti ko sa bewang niya. 
“Kapag hindi mo to tinuloy, papatayin kita.” Naramdaman  ko ang pagtawa niya.

“And I’m scared to die.” He kissed me deeply and he cupped my butt and carried me
to...hindi na kami nakarating sa kwarto. Napaupo siya sa sofa while I’m straddling
him while we’re still kissing.  

“Ooohh.” I wasn’t able to suppress my moan when both of his hands cupped my breast.
Hindi ko na alam kung ano ang una kong maramdaman. Basta ang alam ko lang, I like
what he is doing but still I wanted more and more. I haven’t even notice that I’m
already grinding on him. 

Masyado na akong nalalasing sa nararamdaman ko na naramdaman ko na alng na wala na

akong shirt at wala na din siyang shirt. My hands are freely touching his body,
ganun din ang mga kamay niya. Then our position shifted, I am now lying on the sofa
habang nasa itaas ko siya. AT napapikit na lang ako ng mariniin when I felt his
mouth captured one of my nipples.  I can’t even control my moans especially when
his other hand  travelled from my breast to my tummy and then unbutton my shorts.  

And from there, I know, that this time I am not going to kill him. 

=================

Thirty-Three

33

“Wag kang malikot.” He said when I tried to move. Nakapulupot ang braso niya sa
akin at nakahiga ako sa taas niya. Kung bakit naging ganito ang position namin,
halos hindi ko na matandaan. Ang natatandaan ko lang ay ganito.
“Shit! Dahan dahan naman. Ang sakit kaya! Potek!” Napakkagat ako ng labi when he
first attempted to enter me.

“I am trying so hard Jamie.” Sabi niya sa nahihirapang boses. There are beads of
perspiration in his forehead kahit na ang lamig dahil ang lakas ng ulan. Kahit ako
pinagpapawisan.

“Then try harder. Ouch!” Gusto ko na talagang maiyak.

“Do you want me to stop?” Tanong niya sa akin. Napamulat ako at tiningnan siya.

“Do you want to die?” Nakita ko ang kunting ngiti sa mga labi niya. Parang amuse na
amuse ang itsura niya. Bakit? Hindi ba normal na nagtethreat ang mga babae sa
ganitong sitwasyon? They should do it, dahil pakiramdama ko pinapatay ako.

“Do you want to be on top?” Tanong niya sa akin.

“Nakakatulong ba yun?”

“You can control it.” Sabi pa niya.

“Okay.” Yun ang sinabi ko. Kaya ito ngayon ang sitwasyon namin. Nasa taas ako at
nasa ibaba siya. So anyway, ito na nga pinipigilan niya akong mahulog kasi lahat ng
lakas ko nawala ata. Hindi ko na masteady ang higa ko.   

“Ikaw ang  wag malikot ikaw ang nasa baba eh. Pag gumagalaw ka, naa-outbalance
ako.” Sabi ko pa.

“Wag ka nga kasi galaw ng galaw kasi hindi ko mapigilang di maging malikot.” Pero
hidni ko mapigilang di maging malikot lalo na at wala na akong lakas. Ki ko
napigilang mapasubsob sa kanya which caused him to move at mahulog sa sofa. Kasama
ako.

“Ahhhh!!” Sigaw ko. Nauna akong bumagsak sa sahig at mabuti na lang at nacontrol
niya at sarili niya at hindi niya ako nadaganan. Kapag nagkataoon baka napipi ako.
My God! Ang sakit ng likod ko! Bugbog na bugbog ako. Utang na loob!”

“Shit ka! Ang sakit. Leche! Sabi ng wag malikot eh.”

“Sorry. Sorry.” Dali dali namna siyang lumapit sa akin para tulungan ako.

“Tama ba yung ginawa mo? Dalawa na ang injury ko. Hayop ka! Ang sakit pa nga ng ano
ko sinaktan mo pa ang likod ko. Pahirap ka sa buhay!” Talak ko pa din. Naiinis kasi
ako eh. Bakit kasi hindi niya ako nahawakan ng maayos?

“Nadidistract kasi ako pag gumagalaw ka, at sumubsob ka ap talaga sa akin.”

“I don’t care kung ano ang nadidistract sayo! Kita mo ngayon, hindi ako makatayo.
Punyet---“ Hindi ko na natapos ang sasabihin ko kasi hinalikan na lang niya ako
bigla then binuhat ako muila sa sahig papunta sa kwarto ni Ralph papasok sa banyo
at ibinaba ako sa bathtub.

Na amaze ako kasi may bathtub pala dito. Nahiga lang ako habang nilalagyan niya ng
tubig ang bathtub. Infairness may heater dito. Kanina sa kwarto sa guestroom wala.
Sosyal ni Ralph ha. Pero mas sosyal ata ako kasi may nag aasikaso sa akin na
nakahubad.

Busy siya sa pag aasikaso sa akin nung may naalala ako kaya kahit masakit pinilit
kong tumayo at nagulat pa siya nung makita akong nakatayo na sa bathtub at
nakaharap sa kanya.

“Ako na ang bahala. Just lie down.” Sabi pa niya.

“No.” Then I bent down and I am now face to face with his bird. Narinig ko ang
pagkahulog ng bote ng kung ano man ang hawak niya.

“Whaaa-what are you doing Jamie Xiara? Are you going to eat me? “ Halatang gulat na
gulat siya sa ginawa ko. Tumingala ako sa kanay at ngumiti, More like nagsmirk ako.

“No. I m going to check if you have a mole.“ At walang kaabog abog na hinawakan ko
ang ano niya. Hindi an ako nahiya, pero simula naman ito naman talaga ang
nagpapagulo sa isip ko. Kaya mabuti pang magkaalaman na.

“Shit!” Napasinghap siya sa ginawa ko at napakagat labi ako. Parang gusto ko ng

umurong pero ayoko nga. Naramdaman ko ang paglalim ng hininga niya.  

“What!? Hanggang ngayon ba naman? Nakipag ano ka sa akin ng dahil sa nunal?”

Pinilit niyang maging matigas ang boses niya at kunyari galit siya pero alam kong
nagkukunyari lang siya. Naninigas kasi ang..ang katawan niya.
“Hindi ah! Ang totoo, nakalimutan ko na ang nunal kanina, ngayon ko lang ulit
naalala. Kaya dali na! Patingin! Saan dito?” I poked on his ahmm eggs. Oo na ako na
ang walang hiya.”

“Oh My God! Jamie Xiara!” Tapos lumayo siya sa akin kaya nabitawan ko ang hawak ko.
Tumayo na din ako at lumapit sa kanya.

“Isa! Jhudiel! Wag ka ngang madamot! Titingnan ko lang naman, hindi ko naman
kakainin. Nanlaki ang mga mata niya sa sinabi ko.

“Mas maganda pa ngang kainin mo na lang.”

“Bastos ka! Malisyoso!”

“Bastos? Malisyoso? Hubo’t hubad tayong dalawa tapos nakaluhod ka sa harapan ko,
tapos ako lang ang sasabihan mo ng bastos?” Sabi pa niya. Oo nga naman. AT bakit ba
kami nagsisigawan sa loob ng banyo?  

“Jhudiel...sige na. Please...” He gave me a resigned look at lumapit sa akin.

“Kailangan mo pa bang picturan?” Sarkastikong tanong niya. Pero...Oo nga ano.

“Pwede?” I said sheepishly.

“Asa!. Tingnan mo lang. Walang picture, walang video.” Pumayag na alng ako.
Magiging choosy pa ba ako. And so I started checking on him. At hawak hawak ko
napapasinghap siya at may nagagalit. Panay na din ang mura niya. Nung siguro hindi
na niya nakayanan kinuha niya ang kamay ko.

“Hoy! Wag dyan! Dito!” And he pointed a very small yet very dark mole sa left side
ng... ng... bird niya. Nanlaki ang mga mata ko.

OMG!!!!!!

=================

Thirty-Four

34

Nakatulala pa din ako sa kisame. Kanina pa ako gising at alam kong umaga na base na
rin sa ingay ng tandang sa paligid. Madilim sa loob ng kwarto dahil  nakasara ang
lahat ng ilaw pero maliwanag na maliwanag na ang pag iisip ko.

May nunal sa bird si Jhudiel! Gosh! May nunal siya! Paano na ngayon? Ano na ang
gagawin ko?

Teka, ano nga ba ang gagawin ko ngayong alam ko na may nunal siya? Dahil ngayon,
isa lang ang ibig sabihin nun, totoo ang sinabi ng manghuhula. Gosh! Pero... pero
sa A naman nagsisimula ang name ni Jhudiel di ba?
Ay naku Xiara, wag mo ng pinagloloko ang sarili mo. Wag mong bulagin ang sarili mo.
Eh ano ngayon kung totoong siya ang destiny mo? Eh ano ngayon kung totoo ang
destiny? Hindi mo namn ikakamatay kung napatunayan nila na mali ka di ba?

Napabuntunghininga ako sa realisasyon na yun. Well, tama naman, hindi ko naman

ikakamatay kung  may destiny, wala namang mawawala sa akin. Kung tutuusin,
masuwerte pa nga ako. Ang pogi ng ka destiny ko, macho, mayaman pa.  Parehas pa
kami ng trabaho kaya sigurado akong naiintindihan niya ako. Hindi ko na kailangang
itago at mag imbento ng kung ano anong rason.

In short naging napakaconvenient para sa akin ang nangyari.  Kaya wala akong rason
para paglabanan pa ito. Might as well accept the fact that I’ve married the man
that was meant for me.  

Kung si Jhudiel, eh di si Jhudiel. Sino ba ako para magreklamo eh siya ang

pinagkalooban ng nunal sa bird!  Napangiti ako ng lihim nung maalala ko kung paano
ko nakita ang nunal. Shucks! Kung iisipin nakakahiya ang ginawa ko pero bakit pa ba
ako mahihiya? Nakita na niya ang lahat sa akin, nakita ko na din ang lahat sa
kanya. Wala ng rason para mag inarte.

Napatigil ako sa pag-iisip nung hinigpitan niya ang yakap sa akin and I felt him
noozle my neck. Nanayo ang lahat ng balahibo ko. And my heart, parang biglang
bumilis ang beat. Kanina steady lang ngayon, parang hinahabol.

 “Did you enjoy your mole hunting sweetheart?” Bulong niya sa akin sabay halik sa
batok ko. Shucks! Goosebumps again. Bakit paulit ulit?

“H-hindi talaga ako makapaniwala na may nunal ka dyan. Hindi mo ba yan pinatattoo?
Kasi alam mo?” Pero impossibleng tatttooo yun. Buhay na buhya eh. Hindi kaya,
libag? Ahhhh nababaliw ka na talaga Xiara. Makalusot lang noh? Paano naging libag
yun, pinisil mo pa nga kagabi.
“ Authentic yun sweetheart. Itanong mo pa kina Lola. Pero kung gusto mong
makasigurado, ipapakita ko ulit sayo.”  Rinig na rinig ko na ang amusement sa tinig
niya. I know that he is again up to something. Lalo na at nararamdaman ko na ang
pagrereact ng bird.

“Ayoko na! Nakakapagod.” Nakakapagod naman talaga tingnan ang nunal dahil habang
tinitingnan ko nagagalit ang bird kaya yun, tinuklaw tuloy ako. Gosh! Tama na nga
yan! Hindi ko na dapat iniisip ang mga ganun dahil baka matuklaw na naman ako. Not
that I don’t want it but...anong but? Ahhhhh, wala akong maisip na dahilan, at ayaw
ko na din mag isip ng dahilan so I might as well enjoy it. May nunal naman eh!

Humarap ako sa kanya and I saw him grinning.  I also grinned.

“Teka! After 3 minutes. CR lang.”  

___

Tanghali na kami nakabalik sa bahay nila. Pinasundo na lang kami sa sasakyan. 

Pagkapasok namin sa bahay, agad naming nakita si Raphael, si Ana at Raziel na
kumakain.

“Saan kayo galing?” Tanong ni Raphael pagkakita sa amin.

“Sa bahay mo.” Matipid na sabi ni Jhudiel. Tumaas ang kilay ni Raphael.

“At bakit ngayon lang kayo nakabalik?”  Narinig kong tumikhim si Raziel at ang sama
na ng tingin ni Ana sa asawa niya.

“Gumawa kami ng baby kaya tanghali na kami nakauwi.” Diretso namang sagot ni
Jhudiel. Gusto ko siyang batukan. Biglang nag init ang pisngi ko. Langya! Iannounce
ba naman!  Nakita kong lumaki ang ngisi ni Raziel sabay sabing...

“Sabi ko na eh, di tayo dapat nagwoworry. Ang galing ko talaga.” Sabay hagikgik.
Nanlaki naman ang mga mata ni Ana.

“Good.” Nakangisi nang sabi ni Paeng. Tumango tango pa ito.  

“Sige magpahinga na muna kayo.” And he dismissed us just like that.  

“Kakain muna kami. Wala kaming maayos na kain.” At hindi ko alam kung makakaharap
pa ako sa kanilang tatlo ng maayos pagkatapos ng lahat ng sinabi ni Jhudiel.

“ Ganun ba?  Sa lagay na yan? Pero di bali. Sige maupo na kayo. Saglit...” Tapos
tumayo siya at tumingin sa may kitchen and he shouted.

“Ilabas ang lechon!”  Hindi ko alam kung paano napapatunguhan ni Ana ang asawa niya
but I hope kahit na hindi ko pa masyadong kilala si Jhudiel, na hindi siya kasing
baliw ni Raphael.

At dahil wala namang lechon na nilabas, kumain lang kami at nagpahinga saglit at
bumalik na din kami ng Maynila dahil may parehas kaming assignment the next day. 
Habang nasa byahe, hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako, nagising na lang
ako, na nakasandal na ako sa balikat niya. Nailang ako of course, hindi kesyo, may
nangyari na sa amin at may nunal siya, maging ganito na kami ka sweet. Hindi ako
sanay na hindi kami  nagbabangayan.

“Matulog ka pa. Malayo pa.” At pinasandal niya ulit ako sa balikat niya. Shit!
Hindi ako sanay sa ganitong pagtrato sa akin ng kahit na sino. Hindi ako sanay sa
ganitong pakiramdam. Ayaw kong ginaganito ako kasi ayaw kong maging dependent sa
isang tao. Yet, the feeling is so good that I wanted to stay this way with him
forever. Pero hindi pwede... Umiling iling pa ako to shake off that wonderful
feeling. Damn!

“Okay na ako. Ako naman ang magdadrive.” Umupo na talaga ako ng maayos at inayos
ang sarili mo.

“Ako na, matulog ka na lang.” Sabi niya.

“Hindi na. Nakatulog na ako. Ikaw naman ang magpahinga. Kanina ka pa nagdadrive.”
Sinulyapan niya ako  at nakakunot na ang noo niya.

“Hindi na byaheng langit ang gagawin ko.” Baka kasi naalala niya nung last time na
ako ang nagdrive kaya ayaw niyang ipagkatiwala sa akin ang manibela.

“No! I won’t let you drive.” Matigas pa din na sabi niya at hindi man lang ako
tiningnan. Kumunot na ang noo ko. What the heck! Bakit hindi niya ako papayagan,
nagmamagandang loob na nga ako. Ako na nga ang nag aalala dahil baka pagod siya.

“Bakit hindi? Nagmamagandang loob na nga ako para makapagpahinga ka na.” Tsss...
Para namang first time kong mag drive sa inaasta niya. I could be a careful driver
if I want to. Kung hindi ako magaling na driver, matagal na akong deads.

“Kaya ko pa naman na ipagdrive ka hanggang Manila. Kaya magpahinga ka na lang.” May

pinalidad na sa sinabi niya and his lips are set in a straight line. Teka! Teka
lang! You don’t do that to me! He  can’t give me that straight face. He just can’t
say something and expect that I would follow it right away.

“Bigyan mo ako ng rason kung bakit hindi ako pwedeng magdrive.”  Tiningnan ko siya
pero hindi siya tumingin sa akin. Nakatingin lang siya sa daan at bumuntonghininga.

“Because I care for you. That why I don’t want you to drive. Ayaw kong mapagod ka
kaya pwede ba, tumahimik ka na lang.” Galit na na sabi niya.  Napatulala ako
saglit. Pero saglit lang. Nangunot lalo ang noo ko. Yan ang raosn niya?

“Bakit ako tatahimik? I care for you too. At alam kong pagod ka na kaya nga
tutulungan kita. Bakit ayaw mong magpatulong. For God’s sake! I am only trying to
help!” Pasigaw na ding sabi ko. Hindi ko alam kung dahil ba sa galit ako or dahil
sa katotohanang sinabi niyang he cares for me at pinagtatakpan ko lang ang
nararamdaman ko at dahil na din sa sinabi ko.  First time kong umamin na nag aalala
ako sa isang tao. At sana hindi niya mapansin ang sinabi kong yun katulad ng hidni
ko pagpansin sa sinabi niya. 

“Ayaw ko dahil...”At natatakot ako sa mga susunod niyang sasabihin kaya pinutol ko
ang pagsasalita niya. Paano kong itatanong niya ulit to confirm if I really care
for him? Masasabi ko ba ulit yun?  Nang hindi nag iistammer? Ng hindi namumula?
Gosh!

“Parehas lang naman tayo. You care for me, I care for you, ano ang problema mo?
Ayaw mong mapagod ako, ayaw kong mapagod ka. Let’s share the driving
responsibility.  Wag mong sabihin na gumagana na naman ang male ego mo kaya ayaw
mong ibigay ang manibela sa akin.  C’mon Jhudiel, we have the same sentiiments, the
same feelings...” And I can’t stop blabbering. Nenenerbiyos ako at ayaw kong
ipahalata.
“No.” Madiing sabi niya. Napatigil ako. No daw? No? HE doesn’t care for me?
Napatingin ako lalo sa kanya. Nakatingin pa din siya sa daan. Passive pa din ang
expression niya.

“No?”

“No. We don’t feel the same way.” What?  Hindi niya ako gusto? Gosh! He just said
he cares for me. Hindi ibig sabihin na kung nag aalala sayo ang isang tao ay gusto
ka na niya Jamie Xiara. Namutla ako sa realisasyon na yun. 

“A-anong hindi? Kasasabi mo lang, you care for me...” Sige! Care na kung care.
Hindi ko naman sinabing like ko siya di ba? Wala naman akong sinabing ganun di ba?
Kaya hindi ako mapapahiya sa kaluluwa ko.

Napatingin siya sa akin habang nagmemenor sa gilid ng kalsada. Hindi ko siya

magawang tingnan.

“Yes, Jamie Xiara, you heard it right. Pero hidni magkaparehas ang nararamdaman
natin. I care for you because I love you and I don’t think that you feel that way
too.” Shit!

He didn’t just say that to me!

He didn’t!
Para akong hihimatayin. 

=================

Thirty-Five

35

“Am I right?” Tuluyan ng huminto ang sasakyan sa gilid ng kalsada.  Mas lalo akong
hindi makatingin sa kanya. Dahil alam ko na kapag ginawa ko yun malulunod ako sa
klase ng tingin niya. At ang seryoso pa ng mukha niya. I have never seen him that
serious. Hindi siya ganun ka serious nung inakusahan ko siyang bakla.

At ako, tulala pa din. Nawindang talaga ako sa sinabi niya. He love me?

He does? What? Since when? How? The heck! Pero teka!

Totoo ba yung sinabi niya?

“N-nagbibiro ka ba?” Umiwas pa din ako ng tingin.

“Sa tingin mo?” Sa tingin ko hindi, pero sana  nga nagbibiro ka lang! Gusto kong
sabihin pero hindi ko magawang magsalita.  
“I don’t joke about something like that Jamie Xiara!” Shit! Seryoso nga siya! My
God! Ano ang gagawin ko? Tatakbo na ba ako? Pero saan? Nasa expressway kami! AT
bakit naman ako tatakbo?

For goodness sake Jamie Xiara, pinagtapatan ka ng pag ibig and here you are,
nagpapanic.  What is wrong with you? You should be flattered because your husband
declared his love for you. Just keep calm.

Ilang beses akong bumuntunghininga bago ko bago ko napilit ang sarili kong tingnan
siya. Pero sulyap pa nga lang, umiwas na agad ako ng tingin. Gusto kong magsisigaw.
Damn! Bakit ba ito ang reaksiyon ko? Bakit hindi ako mapakali? Bakit hindi ako
makakakalma?

“P-Pero...how..? When..? Why...? BAKEET?” Ni hindi ko magawang tapusin ang mga

tanung ko. Putek naman! Bakit pakiramdam ko ako ang nagtatapat dito? Ako dapat ang
kalmada pero baliktad ata kami ng sitwasyon. Siya ang kalmado at ako ang
tensiyonado.

“Hindi ko din alam kung kelan. I don’t even know why. You are not even my type.  I
mean, maganda ka naman, sexy and desirable but you are just too noisy and too
nossy” Gusto ko siyang batukan dahil sa sinabi niya? Noisy? Nossy? Ako? 

Pero pinigilan ko ang sarili ko dahil gusto kong marinig ang rason niya kung bakit
niya sinabing mahal niya ako despite of the flaws na sasabihin pa niya. Nanayo
uilit ang balahibo ko ng maalala ko ang sinabi niya.

“You have a strong personality and you are stronger than most men emotionally and
physically. Malakas din ang drive mo and I know that you don’t give in that easily.
You are willing to shoot birds just to fight for what you are entitled to.” Bigla
kong naalala nung tinutukan ko ang ano niya ng baril. Ehhhh! Nag init ang pisngi ko
bigla.
Pero teka... bakit parang pinupuri namna niya ako at hindi nilalalait?

“You are hardly a princess nor a damsel in distress that men would want to protect
because you can protect yourself. You didn’t even awaken my protective instinct.
You can live on your own without needing anyone and I am used to having women who
are always vulnerable. Pero pagdating sa’yo, kahit wala ako I can be assured that
you will be fine. At ayaw ko ng ganun, I don’t want to feel inferior and I don’t
want to feel useless when I’m with my woman. That’s why I don’t like you.” And it’s
his ego that is talking.  

“Ayun naman pala eh. Hindi mo naman pala ako type!”

“And those are also the reasons why I love you. You may not need me in your life
but I need need you to fill mine.” Awww shit! Pucha! Bakit ganito ang mga
pinagsasabi niya? Nawawalan ako ng sasabihin.  

“Surely Jude, you can’t lo-I mean need someone whom you don’t like.”  Ahh this is
gettign harder. Harder than the first time I’ve had my field training.

“Teka nga Jamie Xiara, binabasted mo ba ako?” Nakakunot na ang noo na tanong niya.
Mukhang galit siya, nakasinghal na eh.

“Ha? Hindi ah! Tsaka...pwede ko pa bang gawin yun?” Mag asawa na kaya kami. Pwede
pa bang bastedin ng asawa ang asawa niya?

“Hindi na. Kasal na tayo eh. Thank God” And he smiled na parang nanalo ng lotto.
Thank God talaga!  

“Sabi ko nga.” Sabi ko nga din eenjoy ko ang company niya kasi siya ang
nakadestined sa akin. Siya ang lalaki sa hula. Pero hindi ko sinabing kasali ang
pagmamahal sa destiny na yun. Mukhang yung manghuhula na yun, kinukulam ako at
tinototoo ang lahat ng salita niya. 

“Pero kung hindi kita asawa babastedin mo ako?” This time may uncertainty na sa
boses niya. Oo nga noh? Kung nagkataon na hidni ko siya asawa, babastedin ko ba?  

“Hindi ko alam. Frankly speaking, sino ang babaeng may ganang mambasted sayo. I
mean, you are handsome, responsible, you are rich and mysterious. You can be funny
if you want to. Pikon ka pa kaya nakakaaliw. Not to mention your glorious curly
hair and your 100 packs abs. No woman in her sane mind would turn you down.” Nakita
ko siyang ngumiti. Pero totoo, hindi naman 100 ang abs niya. Exag lang ako.

“100 packs abs.” He chuckled.

“ But I hear a BUT in between Jamie Xiara.” And very perceptive too. And
intelligent and so good in bed. Nag init na naman ang pisngi ko pagkaalala ko ang
nangyari sa amin kahapon at kanina sa sofa, sa bathtub, sa shower, sa kama. Damn!
Lalong nag init ang pisngi ko. Napalunok na lang ako.

“But having a boyfriend is not in my priority right now. Pero dahil nga asawa na
kita, hindi na kita kayang bastedin.” Tumango tango siya.  Na parang naiintindihan
niya talaga ang sinasabi ko.  

“Okay. I get it.  Let’s make it your priority then, since you are now my wife.” Ano
daw? Ano ang gagawin kong priority? Ang pagboboyfriend? He get it? But I don’t .
“You still want to drive?” Biglang sabi niya? Napatingin ako sa manibela at sa
kanya. Dapat pala talaga hindi ko na pinilit ang mag drive.  Napailing na alng ako
at napasandal sa headrest ng upuan.

“N-no. Matutulog na alng ulit ako.”  At pinikit ko ang mga mata ko.

‘You may not need me in your life but I need need you to fill mine.’

Ay punyetss! Kailangan pa bang i-replay yan ng utak ko? 

=================

Thirty-Six

36

“Ingat ka doon. Call or text me if you’ve arrived.” Sabi pa niya bago ako lumabas
ng bahay.

“Bakit?” Nagtatakang tanong ko. Okay! Inamin na niyang mahal niya ako. Pero
naninibago ako sa mga pinapakita niya sa akin. Una, nagiging sweet at caring na
siya. Pangalawa, kung makatingin siya parang gusto niya akong tunawin at hubaran
palagi, pangatlo, ayaw niyang maghiwalay kami ng higaan. Eh di wag. Kung tabi eh di
tabi. Mas masaya nga yun di ba? Ay manyak! Leche!

So yun nga, paalis na ako papunta sa isang mission namin at katakot takot na
habilin ang sinabi niya. Kulang na alng ayaw niya akong papuntahin. At nitong
paalis na ako, sabi niya magtext daw ako pagdating ko sa Quezon. Hindi pa ako
nakakaalis, magtetext na ako agad. Ano ba yun. Ano na lang ang aatupagin ko dun?
Ang pakikipagtext sa kanya?

“Anong bakit?” Naiiritang tanong niya sabay kamot ng ulo.

“Bakit kita itetext? Agad agad?” Nangunot ang noo niya sa tanong ko.

“Kasi malamang hindi ako mag aalala sayo. Malamang wala akong pakialam kung maayos
ba kayong nakarating o hindi. Kaya gustong gusto kong magtext o tumawag ka.”
Halatang halata ang sarcasm sa boses niya. Sarap batukan.

“Ewan ko sayo! Ang gulo mo!” Sabi ko sa kanya.

“Ikaw ang magulo. Aminin mo na kasi.” Yan na naman ang tingin niya sa akin. At
dahil nasanay na ako sa lagkit ng tingin niya, tiningnan ko din siya.

“At ano ang aaminin ko?” Tumaas pa ang kilay ko.

“Na mahal mo na din ako. Kunyari ka pa eh. Papakasalan agad kita sa simbahan pag
inamin mong mahal mo ako. Sige na.” Natatwa na alng ako sa itsura niya. Para siyang
salesman na nagbebenta ng pag ibig. Hanep!

“Hindi ko nga alam kaya wala akong aaminin. Bakit ka ba mapilit? Pakiss na nga
lang. Aalis na ako eh.” At walang kaabog abog na hinalikan ko siya sa labing
mariin. Infairness, naaadik ako sa kiss niya. Agad kong binawi ang halik bago pa
siya makareact kasi kapag hindi ko yun ginawa, mas matatagalan ang pag alis ko.

“Babush!” At binuksan ko na ang kotse at sumakay na. Iniwan ko siyang kakamot kamot
sa ulo. Ahhh... isang linggo na simula nung nakarating kami galing sa farm nila at
ang laki ng pinagkaiba ng relasyon namin. Hindi na siya naasar sa akin. Hindi na
kami nag aaway. Minsan naghahanap ako ng pag aawayan namin pero wala akong makita.

Pagdating ko sa HQ lumipat agad ako ng sasakyan at umalis naman kami agad. Yung iba
naming kasamahan nagsisimula ng magsitulugan kasi medyo malayo ang byahe namin. Ako
nung una pinilit kong matulog pero hindi ko magawa. Naguguluhan ako sa sinabi niya.

Paano ko ba malalaman na mahal ko na din siya? May criteria ba?

Dati tinanong niya ako kung nainlove na ako, sabi ko, I love my work and my laptop,
ngayon, paano ko malalaman kung mahal ko na nga ba si Jhudiel?

Bumuntong hininga ako. At nung hindi pa din ako mapakali, kinuha ko ang laptop ko
at isinaksak ang internet stick at nagbukas ng google.

‘How to you if you’re inlove with a guy.’ Yan ang tinype ko. Madaming lumabas na
result. Pero binuksan ko ang ehow kasi parang ang cool ng website.

Binasa ko ang intro and I scrolled into it.

1.       If you feel a warmth inside and flicker of excitement, you may be feeling
feelings of love. Are you smiling? Love often brings a smile to one's face.

Hmmm... pwede, nakakangiti nga naman kapag naiisip ko si Jhudiel. At kapag pauwi na
ako galing sa mission naeexcite akong makita siya. Kunsabagay, yun din ang
naramdaman ko sa work at sa mcbook ko. Naeexcite ako kapag naiisip ko ang mga yun.

2.       When dealing with love, comfort is a necessity. One can only feel absolute
bliss if they are completely comfortable with their other half.

Ah yes, Kayang kong mabuhay na kasama ko ang mcbook ko at ang trabaho. At pagdating
naman kay Jude, well, ang sarap ng feeling kapag kayakap ko siya. Kaya... pwede!

3.       Can you sit in a room filled with silence and their presence and be
entirely satisfied? Love is not always vocal, but an expression through many ways,
including comfortable silence.

Of course, try mo akong iwan sa work kasama ang mcbook ko, hindi ako magrerereklamo
pero bakit kay Jude, gusto ko palagi siyang inaasar at kapag nasa isang room kami
at tahimik, naiilang ako. So ibig sabihin, hindi ko siya mahal? So..2/3

4.        Do you see a future with your mate? A future must always be in store if
true love exists.

Of course. Kaya nag pinakasalan ko siya di ba? AT sa work at mcbook book isang
tumataginting na yes! 3 ove 4 na.

5.       Do you love them like a family member? You may not necessarily love them
the same way as you love your family, but do the feelings seem just as strong?

Ang hirap naman nito. Oh welll.. yes na nga lang. 4/5.

6.       How open are you with them? When you love someone you will spill your
deepest, darkest secrets and most private of thoughts.

Ay teka! Hindi ko to ginagawa kahit sa mcbook at sa work ko. Bakit ko ipagsasabi

ang sekreto ko? Sekreto nga di ba? So ibig bang sabihin hindi ko mahal ang pati ang
work at trabaho ko? Pero...sinabi ko kay Jhudiel ang tungkol sa nunal. Sekreto din
yun di ba? Ay ewan. Mali naman ata to eh.

7.       You would do anything for them. Love equals sacrifice.

Enk! Aahhh...Sa laptop at work nagawa ko na yun pero kay Jhudiel? Would I be
willing to sacrifice for him? Ang totoo? Hindi ko alam.

8.       When you're around them you never feel bored by their presence or input in
conversation. You can find adventure and excitement simply by being around them.
True! Very true. So 6/8 na.

9.       Most importantly... You already know inside yourself that you're in love
with them and your instincts are agreeing while reading this.

Pinagloloko ba ako ng write up na to? Sa tingin niya magreresearch ako kung alam ko
na? Pambihira! Okay, if I disregard the number 9,  I’m 6 over 8 inlove with Jhudiel
. I’m 75% in love with him. Hala! More than 50% na! Pwede na ba akong umamin kung
75% pa lang akong in love sa kanya.

“How to know if you’re in love with someone. Oi si Xiara..in love!” Napatingin ako
bigla sa katabi ko at tiningnan siya ng masama.

“Kanino? Kay Jude?” Tukso pa niya sa akin.

“You want to die?” Pinandilatan ko siya ng mata. Nawala ang ngiti sa mga labi niya
at pumikit ulit at nagkunyaring tulog.  Buti naman at nagkakaintindihan kami. 

 Naramdaman kong nagvidrate ang cellphone ko kaya kinuha ko ito.

Jhudiel: ‘Nakarating na kayo?’

Nangunot ang noo ko. Wala pa ngang isang oras kaming nagbabyahe, magtatanong na
agad siya kung nakarating na kami. Seriously, that guy have a serious problem with
time.

Nagtype ako ng reply ko.

‘Nasa daan pa lang. OA ka! Anyway, I did some research and it turns out that I’m
75% in love with you.’ Tapos sinend ko.  Hinintay ko ang reply niya. But after a
while nakikitang kong tumatawag siya.

“Hel-.” Hindi ko na natapos ang sasabihin ko kasi nagsalita agad siya.

“Saan mo naman nakuha ang result na yun?” Bakit mukha atang galit siya.

“Sa ehow.com. 6 over 8 ang score ko.”

“Kalokohan yan. Wag kang magpapaniwala dyan. Hindi ako naniniwalang 75% lang.
Maghintay ka may eemail ako sayong mas reliable na quiz para malaman kung in love
ka nga sa akin o hindi.” Tapos binaba na niya ang phone. Huh? Mas may reliable pang
exam para malaman kung in love ka?  Yun ba yung ginamit niya kaya nakapagtapat agad
siya sa akin?

Naghintay ako ng mga 15 minutes then I received an email from him.  And title ng
email at ng quiz, Love Quiz.

Iniopen ko ang email at dinownload ang program. At binasa ang instructions.

This quiz is designed to determine if you’re inlove with a person or not. This is
composed of 10 questions but those questions is enough to know your true feelings.
Click the appropriate button for your answer.
Excited akong binuksan ang questions at nagulantang ako sa unang question.

1.       Are you in love with Angelo Jhudiel Villegas?

Pero mas nagulantang ako sa choices. Dahil ang pwede ko lang I click ay ang nag
iisang button. Ang button na ‘YES’ kaya wala na akong choice kundi pindutin yun to
proceed to the next question. Pero pare-parehas lang ang tanong at ang choices.

At pagkatapos ko sa question may pop up window na lumabas.

‘Congratulations! It is confirmed, you are 100% in love with Angelo Jhudiel

Villegas.’

Tawa ako ng tawa   dahil sa ginawa niya. Baliw na talaga yun. And infairness ang
bilis niyang gumawa ng program.

Epic! Napakareliable ng quiz na yun at napakastraightforward.

Ahhhh.. I miss him already.

=================

Thirty-Seven

37
After three days in Quezon, natapos din ang misyon namin. Nakakapagod lalo na at
surviellance ang ginawa namin.I barely sleep in those three days. At ngayong tapos
na, gusto ko na lang mahiga at matulog ng 72 hours. Halos di ko na nga maidilat ang
mga mata ko. Nagbablur na. Para na akong lasing. Paekis ekis na ang lakad ko.

Napapapikit na ang mga  mata ko habang naglalakad ako papunta sa hotel room ko.
Yung ibang kasamahan ko tig dadalawa sa iisang room. Ako lang ang solo kasi nga ako
lang ang babae. Pero mabuti ngang solo ako para walang mangungulit at mang iistorbo
sa akin.

Wala sa sariling binuksan ko ang pinto ng hotel room. Paksyet, nahihilo na talaga
ako sa antok. Hindi kasi ako uminom ng kape kasi kapag uminom ako, baka hindi naman
ako makatulog.

“Wag kang gumalaw! Holdap to. Akin na ang puri mo!” Bigla na lang may yumakap sa
akin  pagkapasok ko sa kwarto. Kung hindi ko lang kilala ang boses, kanina pa sana
siya nakalupasay sa sahig.

And what the heck is he doing here.

“Sinuswerte ka! Kung gusto mo, paghirapan mo!” At humarap na ako sa kanya. The
moment I faced him, his lips captured mine. Napapikit na lang ako at pinulupot ang
braso ko sa batok niya. And I savored his kisses.

Yeah, I miss him.

“You looked like a zombie.” Sabi niya nung tinigilan niya ang paghalik sa akin at
tiningnan ako.
“And you look delectable. Bakit andito ka?” Nakasandal pa din ako sa kanya. Sabi ko
na gusto ko nang matulog eh. Kanina kaya ko pang tumayo pero ngayong andito siya
parang gusto ko na lang magpakahina at magpakarga. Naks! Landi lang!

“ Kasi hindi kita namiss.” Tumawa ako ng kunti at kinilig ng sobra. Ay grabe! Ang
sarap pala ng ganitong feeling. Sarap ulit ulitin.

“Matulog ka na Jamie Xiara.” Sabi niya habang inaakay ako papunta sa kama.

“Akala ko ba, hoholdapin mo pa ang puri ko?” At hindi ko na siya pahihirapan.

“Nagbago na ang isip ko.” I pouted. Anong nagbago ng isip? Ganun kadali?

“Rape na lang?” Humalakhak siya sa sinabi ko at pinisil ang ilong ko.

“Hindi din. Ayaw kong mangrape ng babaeng tulog.” Pinaupo na niya ako sa kama at
wala na akong nagawa kundi ang mahiga. Kama...kama...here I come.  Pero ayawko pang
matulog. Gusto ko pa siyang makausap. Gusto ko pa siyang halikan. Kailangan kong
labanan ang antok ko.

“Hindi ako tulog. Nag uusap pa nga tayo.” Pilit ko na talagang dinilat ang mga mata
ko. Pero pilit din itong pumipikit. Ano ba! Ba’t ayaw sumunod sa gusto ko.

“At sa taong 75% lang ang pagmamahal sa akin.” I gave up. Pinikit ko na talaga ang
mga mata ko pero naririnig ko pa din siya. Nararamdaman ko pa ang pag aayos niya ng
katawan ko sa kama para maging maayos ang higa ko.

“Eh di 85% na.” Sabi ko habang unti unti akong dinuduyan ng antok. Bakit ba parang
nakasleeping pills ako? Hirap talaga kung tig dadalawang oras lang ang tulog mo sa
loob ng tatlong araw. Para tuloy akong nakadrugs. Lumulutang.

“Hindi pa din. Matulog ka na muna.” Naramdaman ko na ang pag upo niya sa kama.
Grabe kahit ganitong lasing ako sa antok, fully tuned pa din ang lahat ng senses ko
sa kanya.

“Wala kang isang salita. Wala kang kwentang holdaper.” Narinig ko ulti ang tawa
niya.

“Xiara, matulog ka na. Tatabihan kita.” At humiga nga siya sa tabi ko at niyakap
ako. Napangiti ako. Ahhh... this is the life.

“Jude...”

“Hmmm?” I felt him hug me tighter and kissed my temple. My heart was filled with
tenderness ek ek. Ang corny pero yun talaga ang naramdaman ko. At hindi ko
inakalang mag iisip ako ng mga ganito kakorning thoughts.

“99.9% inlove na ata ako sayo. Germ Free.” At narinig ko ulit ang malutong na tawa
niya bago ako natalo ng antok.

Kinatanghalian na ako nagising. Mga 12 hours din akong natulog. Pagkagising ko nga
akala ko panaginip lang si Jude. Kung hindi lang siya lumabas sa banyo na bagong
ligo talaga iisipin kong panaginip lang ang lahat. Buti na lang nakita ko ang 100
abs niya.

“Gising ka na pala. Akala ko kailangan na kitang e NGT.” Nakangiting sabi niya sa

akin. Napangiti din ako sa kanya at lalo akong napangiti nung nagbibihis na siya.

“Good noon nunal.” Nakangising sabi ko. Napalingon siya sa akin at nagsmirk.

“You want to give him a good noon kiss?” A naughty smile is playing on his lips.
Napatawa ako.

“Asa! If I know, pinagnasaan mo ako ng todo habang binihisan mo ako.” Iba na akasi
ang suot kong damit. Hindi na ako nakajacket at hindi na din ako nakajeans.
Nakapajama na ako. And who else would do it?

Nakita ko siyang namula bigla. Ahhh.. he blushed. He is capable of blushing.

Napatawa ako ng malakas.

“Binihisan kita ng walang malisya!” Defensive na sagot niya. Tumayo na ako sa kama
at kumuha ng tuwalya na na closet sa tabi niya.

Lumapit pa ako sa kanya at binulungan siya.

“Neknek mo! Your face says it all.” At iniwan ko na siya at pumasok sa banyo. 
Tatawa tawa ako habang naliligo. Akala ko ba nawala na ang pagkapikon nun?
Pagkatapos kong maligo wala na siya sa loob ng kwarto pero nung makabihis na ako,
tsaka siya kumatok na may dalang pagkain. Ang galing tumiming nito. Sana binagalan
ko ang pagbibihis. Tingnan ko lang kung hindi siya tatadtarin ng malisya.

Sabay na kaming kumain dahil kanina pa pala nakaalis ang mga kasamahan namin.
Iniwan na kami. Siguro kung ano ano na naman ang pumasok sa mga isip ng mga yun.
Mga malisyoso pa naman yun. Mabuti sana kung nangyari ang pinag iisip nila pero
hindi naman.

Pagkatapos kumain nagyaya na siyang umalis kami. Akala ko babalik na kami ng

Maynilapero hindi pala.

“ Uuwi muna tayo.”  Pang iistorbo niya sa pag idlip ko. Napatingin ako sa kanya.

“Bakit?”

“Because we’re getting married Jamie Xiara.” Baliwalang sabi niya. Tumaas ang kilay
ko.

“Bakit pa? We’re already married.”

“Dahil ayaw kong tuwing maalala ko ang kasal natin, the first thing that comes into
my mind is you threatening to kill me.” Tiningnan niya ako ng masama. Napatawa ako.

“Grabe ka! Hindi naman ganun. Pinuri pa nga kita. Sabi ko ang cute cute mo. Sarap
mong patayin. Tsaka ikaw din naman ah.” Umiling iling  
“Kaya nga! Tsaka nakakahiya kina Tito, di man lang kita nabigyan ng maayos na
kasal. Ikaw ba hindi nahihiya?”  Bakit ba siya nabubugnot tungkol sa kasal?

“Hindi. Bakit ako mahihiya? Hindi naman ako nakahubad.” Binigyan ko siya ng
nakakalokong ngiti. Napatingin siya bigla sa akin at napabuntunghininga.

“Bakit nga ba ulit in love ako sayo?”  nayayamot na tanong niya.

“Because you divirginized me?” Painosenteng tanong ko. Bigla siyang napapreno.

“Jamie Xiara!” Nanlalaking ang mga mata na bulyaw niya sa akin. Hindi ko na
napigilan ang sarili ko. Napatawa ako ng malakas.

“Ahhhh...nakikita ko na ang kapalaran mo Angelo Jhudiel Villegas. Maliwanag na

maliwanag.” Pinilit kong magseryoso kahit na unti na lang tatawa na naman ako ulit.

“Magiging under kayo ng nunal mo.” And I burst out laughing. 

=================

Thirty-Eight

38
“Where are you?” Sabi niya agad pagkasagot ko sa phone.

“Papuntang Bulacan. Why? Miss mo na ako?” I grinned at myself.  Nasa Cebu kasi siya
ngayon for an assignment.

“Of course. But you’ve also missed your appointment.”  Sabi pa nito. Appointment?
May appointment ba ako.

“Jamie Xiara, today is your appointment to the wedding planner. How could you
forget.  At bakit patay ang isnag cellphone mo?” Halos marinig ko na ang pagkairita
sa boses niya.

“Jude I’m sorry. Si Mama kasi tawag ng tawag habang nag memeeting kanina. Pinatay
ko tuloy.  Don’t worry hahabol ako.” Napakagat na lang ako sa labi ko. Shit! Kaya
pala tawag ng tawag sina Mama . Ba’t ko ba nakalimutan? Ang liwanag naman  ng
usapan namin last week nung pumunta kami ng bahay para pag usapan ang kasla, bakit
ko nakalimutan?

“You’re already late by an hour. Kung babalik ka pa, baka malate ka pa ng dalawang
oras. Just cancel it.” Sabi pa niya pero naririnig ko na ang tampo sa boses
niya.       

“No, no. Hahabol ako. I’;m calling Mama now para hintayin ako.” And while I’m
saying that, nag u turn na agad ako. Narinig ko ang busina ng mga sasakyan na
naistorbo dahil sa bigla kong pag u turn. 

“Jamie Xiara! What was that?” Napangiwi ako.

“Nothing. Nag U turn lang ako.” I would never dare tell him na halos barilin na ako
ng mga driver ng sasakyan.  Simula kasi nung naging open kami sa isa’t isa, which
means, may exchange na ng I love you’s and such, naging overprotective na siya. I
was kind of sweet at nakakailang. Hindi ako sanay na ganun ang ugali niya at
ginaganun ako.

“Jamie Xiara...” May banta na sa boses niya at napabuntunghininga na lang ako. And
I still don’t know how he was able to read me easily. Like now, he knows that I am
not telling the truth.

“Okay, I made a sharp U Turn and cut the other vehicles.” Narinig ko pa ang
pagmumura niya.

“Bakit hindi mo kayang mag ingat? Why can’t you just U-turn at a U turn slot, why
can’t you drive at a minimum speed limit, why can’t you stay on your lane, stop
when the light is red and why can’t you just take care?” And here we go again. Him,
lecturing me about my driving.

“I am taking care of myself Jhudiel . Just relax, be calm and...”

“I am not saying all those things for you. I am saying those things for myself. I
want you to take care for me, because everytime you do those deadly stunts you’ve
been pulling, it always put me on edge.  And I tell you, everytime I’m not beside
you, I feel like I’m on the edge of the cliff.” Natahimik ako sa sinabi niya. Sino
ang hindi matatahimik? It was just so seet na pakiramdam ko may humaplos sa puso
ko. And automatically the speedometer went from a 100 to 60kph, unconciously, I
stayed on my lane and tried not to overtake the other vehicles, and I stopped on a
red light. Dahil lang sa sinabi niya ginawa ko ang lahat ng yun at kakornihan na
nga ata dahil pakiramdam ko maiiyak ako.
“Okay. I will.” I said after maybe more than a minute of silence.

“Jamie Xiara...” This time may pag aalinlangan na sa boses niya.

“Mag iingat na ako Jhudiel.”  Bakit ba ang sweet sweet niya? Bakit ba kunting
salita niya lang parang tumatalon na ang puso ko?

Damn it! Hindi ko nakalang matatouch ako ng ganito dahil lang sa sinabi ng isang
lalaki. Pero naman kasi kung magsalita siya, tagos tagusan.

“Pagbalik ko, mag uusap tayo. Alright?”

“Alright. I wish you’re here right now, because I just want to hug you.”  I heared
him chuckled from the other line.  Nagusap pa kami saglit at nagpaalam na.

At dahil nga nag ingat na ako, nakarating ako sa lugar after 1 ½ hour.  Namuti  ang
mata ni Tita at ni Mama at halatang iritable na ang wedding coordinator.

At para hindi na sila maghintay ng matagal, sinabi ko na ng diretso ang gusto ko.

“And your gown Jamie Xiara?” Tanong ni Tita.

“Ti-Mommy, my boutique will provide for all the gowns. No need to worry, Gretchen
will take care of it.”After 30 minutes of talking non-stop, natapos na din ang
usapan. Kandaugaga pa ang wedding coordinator sa pag sulat ng buong detalyte ng
kasal na gusto ko. Ayaw ko na ng madaming tanong lalo pa at nakaset na ang wedding
2 months from now.

Nagsiuwi na kami pagkatapos at medyo napagod ako dahil sa pabalik balik ko na

byahe. Hidni na tuloy ako nakapuntang bulacan. Di bali, bukas ko na lang sisimulan
yun.

Binuksan ko na ang unit pero nagulat ako dahil bago ko pa nabuksan ang ilaw someone
whispered onmy nape that gave me goosebumps.

“I went home just for that hug.” Halos hindi ako makapaniwala nung humarap ako sa
kanya. Nanlalaki ang mga mata ko.

“Why are you here? Akala ko bukas pa kayo uuwi.” Hindi ko inakalang andito na
asiya. Kanina pa alng iniisip ko na...

“Because you want a hug.” Pasimpleng sabi niya and I can hear the laughter in his
voice and he gave me that heart melting smile.

“Oh my God!” At hindi ko na napigilan ang sarili ko. I literally jumped to hug him
and kissed his lips which he answered ardently. Hanggang sa lumalim ang mga halik
namin.

“I know you meant this when you said you want to hug me.” Sabi niya when he broke
off our kiss while carrying me to our room.
“Hah! You assume too much!” And I kissed him again.

“Let us see.” Sabi pa niya nung nasa kwarto pa kami bago niya sinipa ang pinto
pasara.

__

“Now, mag uusap na talaga tayo.” Sabi pa niya while we are cuddling in bed both
naked underneath the blanket.

“Sigurado na yan?” Kanina pa kasi yang talk na sinsabi niya, hindi natuloy tuloy.

“Sure na to. And besides I’m spent. Aren’t you?” Tumango na lang ako at ngumisi.
Ang totoo, inaantok na ako.

“About dun sa sinabi ko kanina, no... kahapon bago kayo nag usap nina Mommy. I mean
it Jamie Xiara.” Naging seryoso na ang boses niya.

“I know. And I appreciate it. Kaya nag ingat na ako. Hindi na ako magdadrive ng
mabilis. I will follow all the traffic rules.  Hindi na din ako magdadrag racing. 
Promise.” I looked at him with a smile on my face. Ngumiti din siya sa akin.

“That’s not it Jamie Xiara. I want you to quite the bureau once we got married. Or
even before that. Kung pwede pa lang na last assignment mo na ang sa Bulacan.”
Nawala ang ngiti ko sa labi.

“What?” Halos hindi ko mapaniwalaan ang sinabi niya. Is he serious?

“I don’t want you in the bureau. Alam nating dalawa kung gaano ka delikado ang
buhay kapag nasa bureau ka. Xiara please...” Nakita ko kung gaano kaseryoso ang
mukha niya.   Nakita ko din ang pakiusap sa mga mata niya. And my heart is shouting
for me to gave in. Na umoo na hinihiling niya but...

“No. I won’t.”

=================

Thirty-Nine

39

Pagkasabi ko nun, tiningnan ko siya ng masama. As in masamang masama. Tapos umupo

ako mula sa pagkakahiga mula sa braso niya. I don’t care kahit wala akong suot at
ang natatakpan lang ng kumot ay ang lower part ko. Mabuti nga yun at ng ma distract
siya at mawala sa utak niya ang sinabi niya kanina. At kung hindi pa din uuntugin
ko siya para mag kaamnesia siya.

Ano ba ang pumasok sa isip niya at gusto niya akong mag resign?

“Xiara...” Umupo na din siya sa tabi ko at parehas kaming ang natatakpan lang ay
ang lower part namin. And I know so well na walang kahit na anong takip sa ilalim
ng kumot. Napalunok ako nung makita ko ang 100 abs niya. Ahhh shucks! 100 talaga! 
Nakakaloka lalo na pag nagpflex ito. Parang gusto ko siyang yayaing mahiga na alng
kami ulit.

Pero di ba dapat siya ang ma distract sa akin? Bakit ako ang nadidistract? At ano
nga ulit ang pinag uusapan namin? Gusto kong untugin ang sarili ko. Grabe! Nakita
ko lang ang matipuno niyang katawan nakalimutan ko na anm lahat ng bagay.

“Don’t say anything. I told you I won’t. Kung ayaw mong mag away tayo, wag mong
hingin sa akin ang bagay na yan dahil hindi biro ang dinaanan ko makapasok lang sa
bureau. Hindi birong hirap ang dinanas ko makarating lang sa posisyon ko ngayon.”
Nakita kos iyang bumuntunghininga.

“Iniisip ko lang ang kapakanan mo. Ayaw kong napapahamak ka.” Madamdaming sabi
niya. Naiintindihan ko ang punto niya pero naniniwala ako na kung panahon na talaga
ng isang taong mamatay kahit nakahiga alng siya mamamatay na siya.

“Yan ang raosn mo kung bakit gusto mo akong mag quit? What what would you do to me?
Put me in a bullet proof cage after the wedding?” And now I am seething with anger.

“Xiara...”

“And tagal ko ng nagtatrabaho sa bureau and so far wala namang nangyaring masama sa
akin. I love my work. Minahal ko yun bago pa kita nakilala.  You cant just ask me
to quit just because you fear for my life. Naiintindihan ko na nag aalala ka sa
akin but Jhudiel you very well know that I am capable of taking care of myself.”
Habang tumatagal lumalakas na lumalakas ang boses ko. Napatingin lang siya sa akin.

“Nakilala mo ako na nasa bureau na ako you just can’t ask me to stop! And I won’t
stop because you ask me to. I won’t stop because I amgoing to marry you. That is
absurb!”
“Hindi mo ako pwedeng pahintuin sa pagtatrabaho!” Hinarap ko na siya at tiningnan
ng masama. Ilang beses ko pa siyang nakitang bumuntunghininga. Then his expression
changed. It became gentle pero hindi ko pa din inalis ang masamang tingin ko sa
kanya.

“Okay... okay!  I wont. Hindi na. Wag ka ng sumigaw. Ang aga aga pa.” Mahinahong
sinabi niya sabay hawak sa kamay ko. Hindi ko inalis ang pagkakahawak niya sa kamay
ko at hindi din ako nagprotesta nugn niyakap na niya ako.

“Ikaw kasi eh. Hingin mo lang ang lahat wag lang yun.” Nakaingos na sabi ko. And
heat is starting to build me in me once again dahil kung saan saan na naman
napupunta ang kamay niya.

“Hindi na nga eh. Just take care of yourself  okay? Now what would I do to make you
shut up?” Pero hindi na niya ako pinasalita dahil alam na alam naman niya   ang
gagawin para mapatahimik ako.

At simula nga nun hindi na namin pinag uusapan ang tungkol sa gusto niyang umalis
ako sa bureau. Everything is going as planned.  And I am happy. Dati wala akong
pakialam kung sino ang ikakasal sa akin. Basta ikasal ako. Wala akong pakialam kung
nagmamahalan ba kami ng mapapangasawa ko pero ngayon, naiintindihan ko na ang rason
kung bakit bukambibig ng ibang tao ang pag ibig. Why many people are rooting for
love, for something that they can’t even explain. Dahil kapag naramdaman mo na pala
yun, hindi mo alam ang nararamdaman mo.

Magugulat ka na lang that you are acting weirder as days passed by. You are doing
things that you don’t usually do, you are feeling things that you’d never imagine
feeling before. It was weird yet self fulfilling.

Katulad na lang ng pagluluto ko ng hapunan para sa dinner namin. Siguro simple lang
yun sa isip ng ibang tao pero para sa akin, hindi simple yun. Dahil kahit kailan
hindi ko naimagine ang sarili kong magluto para sa isang lalaki. Kahit kailan hindi
ko naisip na magpapaganda ako para sa isang lalaki. Before, I abhore the thought of
me doing something just to please a guy. Pero kusa ko palang gagawin yun and worst
I am enjoying every bit of it.

At ngayon kaya nagluluto ako dahil bukas pupunta akong Quezon. Ito na talaga ang
actual operation sa ginawa naming surveillance dati.  At gusto ko bago ako umalis
magspend muna kami ng  time sa isa’t isa. See? Dati hindi ko naiisip ang mga
ganitong bagay. In fact, kapag naiisip ko ang mga kakornihan na ganito nananayo ang
mga balahibo ko. Ngayon, kinikilig pa ako. And this is getting worse every day.
Parang uncurable disease ang dumapo sa akin.

“Wow!” Napalingon ako sa pinto ng kitchen mula sa pag aayos ng table at napangiti.

“Hi! Tamang tama, Tapos na, kain na tayo.”

“Tamang tama. I’m famish.” Sabi niya na may ngiti sa mga labi habang papalapit sa
akin. Napangiti din ako at naisip ko na ang swerte ko sa kanya.  At napangiti lalo
ako nung makalapit na siya sa akin at hinalikan ang pisngi ko. Bakit ba sobrang
sweet niya?

Aalis na sana ako sa tabi niya para kunin ang ulam nung hinapit niya ako palapit sa
kanya at siniil ng halik na tinugon ko naman kaagad na para bang isang dekada
kaming hindi naghalikan samantalang, nagmake out kami kanina sa CR ng bureau. Nag
init ang pisngi ko nung maalala ko ang make out session namin. Minsan talaga, hindi
ko siya mapipigilan sa gusto niya. Mabuti na lang at alam naming dalawa kung saang
banda ng bureau may camera.

“You look so delectable in that apron Jamie Xiara.” Sabi niya while trailing kisses
just below my ear. Napasinghap ako.
“Ahhh...you said a while ago that I was delectable in my jeans and tees.”  I felt
him smiled and chuckled. Yun ang naging dahilan niya ng make out namin kanina. HE
said I look delectable that he can’t resist kissing me.

“Because you look delectable whatever clothes you wear and more delectable whenever
you have none. And now let’s start getting rid...” Kahit labag sa loob ko pinilit
kong patigilin siya sa ginagawa niya. Kung ayaw kong mawalan ng saysay ang
pinaghirapan kong lutuin I better stop him now.

“Kakain pa tayo.” I said through labored breaths. Hinahapit pa din niya ako at
magkadikit pa din ang mga katawan namin.

“But I am already eating.” Maloko niyang sinabi na nagpatawa sa akin.

“Sayang ang effort ko sa pagluluto kung hindi mo kakainin.”  Pumikit ako para
pigilin ang sarili kong halikan ang nakaawang niyang labi. I am very tempted that
it took all my willpower not to do just that. Dahil kapag ginawa ko yun,
makakalimutan na namin ang lahat.

“Pwede bang ang nagluto na lang ang kainin ko?” Kumindat pa siya sa akin at nag
init na naman ang pisngi ko.

“Later. Gusto ko munang I appreciate mo ang effort ko.” Unti unti ko naman siyang
tinulak kahit na nanghihinayang ako.  I heard him grunted tapos naramdaman ko na
lang na nasa tabi ko na siya at siya na mismo ang kumuha ng ulam at ako naman ang
kumuha ng kanin.

And in ten minutes, tapos na siyang kumain.

“Hmmm... ang sarap.” Sabi pa niya habang umiinom ng tubig. Alam kong nasarapan siya
sa niluto ko kasi ang dami niyang nakain. Pero hindi na ata siya humihinga habang
kumakain. Masyado ba siyang nasarapan or masyado lang siyang nagmadali.

“Nalasahan mo yun?” Tanong ko sa kanya.

“Of course. Sarap nga eh. Sana magluto ka palagi.” Natuwa naman ako sa sinabi niya.
Tapos tumingin siya sa akin na halos hindi pa nangangalahati sa kinakain ko.

“Uhmmm matagal ka pa?” Tanong niya habang pinapanood ako sa pagkain.

“Bakit nagmamadali ka ata ngayon?“  Tiningnan lang niya ako at hindi na sumagot.

“Oo nga pala, aalis kami bukas papuntang Quezon.” Casual kong sabi sa kanya. Alam
kong alam din niya ang operation bukas.

“OO, maaga ang alis nating bukas di ba?” Biglang  tanong niya sa akin at nagulat
naman ako.

“Kasama ka?” Nagulat ako kasi hindi naman siya kasama sa operation.

“Oo.” Baliwalang sabi niya.

“Pero di ba may operation ka din?”

“Nagpapalit  ako kay Daniel.” Now I understand. Gusto kong magprotesta dahil
obvious na nakipagpalit siya para mabantayan ako. Medyo nainis ako pero hindi ko
din maitatanggi na na touched ako sa ginawa niya. Alam kong mahirap na kausapin si
Chief para magpapalit ng assignment pero ginawa niya.

“Jude, hindi mo dapat ginawa yun. I will be okay.”

“I know. I just want to make sure. Now are you done?” Tanong niya ulit sabay tingin
sa pinggan ko na isang subo na lang mauubos ko na.

“Ba’t ka ba nagmamadali?” Isinubo ko na ang huling pagkain sa pinggan ko dahil

nakikita ko ng nakakunot na ang noo niya.

“Gusto ko na kasi ng dessert.” Sabi pa niya. Ay oo nga pala nakalimutan ko ang

dessert.

“Bakit hindi mo sinabi agad? Teka kukunin ko lang sa ref. “ Tumayo na ako para
kunin ang cake sa ref nung bigla niya akong hinila kaya napaupo ako sa lap niya. AT
nung marealize ko kung ano ang dessert na na gusto niya, napatawa na alng ako at
ako na mismo ang humalik sa kanya.

My husband is adorable, isn’t he? 

=================

Forty
40

"I told you not to go pero ang tigas ng ulo mo. Nangunguna ka pa talaga! Look at
you now!" Napangiwi ako sa lakas ng boses niya.  He is pacing back and forth in
front of me habang nakaupo ako sa sofa at inaalalayan ang braso kong nasugatan.

Yeah, nasugatan ako. Kakatapos lang ng operation at kahit na nahuli namin ang mga
suspect hindi ko masasabing successful ito. One of our colleagues is seriously
wounded and tatlo kaming may mga sugat. Kahit kasi natikis na namin sila, lumaban
pa din kaya ganito ang nangyayari. And here I am, kinakastigo ng sermon ng asawa
ko.

"Hindi naman nakakamatay ang sugat ko." Alam ko naman na nagwoworry lang siya pero
wala namang nangyaring masama sa akin.

"So, hinihintay mo pang  yun ang mangyari. Bakit ba kasi ang tigas ng ulo mo?" 
Ginulo na niya ang buhok niya sa sobrang inis. Aaminin kong, I acted impulsively a
while ago. Sinabihan na niya akong maghintay pero hindi ko siya sinunod. Lumabas
ako sa pinagtataguan namin at nabaril ako. Mabuti na lang hinila niya ako kaya
hindi ako napuruhan at daplis lang ang tama sa akin.

But after that, hindi na natigil ang pagmumura niya at ang sama ng tingin niya sa
akin. And now he is scolding me like a 5 year old kid.

"Jude, I'm okay. It's part of the job." I tired to calm him down. Kanina pa siyab
iritable. Simula nung masugatan ako hanggang sa matapos ang operation. Lahat
sinisigawan niya. Natatakot naman ang mga kasamahan namin sa kanya dahil di hamak
naman na mas mataas ang rank niya kesa sa amin. And he will be the next bureau
Chief dahil next month lilipat na sa ibang agency si Chief. Kaya kahit anong mura
niya, walang makakareklamo sa kanya.
"Well, I am not okay Jamie Xiara. This is not okay and this ought to stop. You
ought to stop. Hindi ko na mapapayagang mapahamak ka. I don't want something like
this to happen to you again! Hindi ko na hahayaang may mas masama pang mangyari
sayo." Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Not again.

"Jhudiel! We are not having that discussion again. You can't ask me to quit the
bureau. Napag usapan na natin ito at pumayag ka na." Kumikirot ang sugat ko pero
binaliwala ko ito. Tiningnan ko siya at nagkasalubong ang tingin namin. .
Nagsukatan kami ng tingin and this time hindi ko na nakita ang tenderness na
nakikita ko sa mga mata niya. What I see is determination and fear. Yes, nakikita
kong natatakot siya hindi para sa sarili niya. Natatakot siya para sa akin. Then he
clenched his jaw.

"I am not asking you to stop. I am telling you to stop Jamie  Xiara." Nakikita ko
ang conviction sa boses niya. Pero sinalubong ko ang tingin niya. I didn't waver.

"No!" Matigas din ang pagkakasabi ko nun.

"You won't quit?" Naghahamon na ang tingin niya sa akin.

"No!"

"Then you are fired." Napanganga ako sa narinig ko. Did he just fire me?

"What did you just say?" Hindi ako makapaniwalang sinabi niya yun.

"I got my appointment just yesterday as the OIC of the bureau  and now I am firing
you." Kulang na lang magbuga ako ng apoy at ganun din siya. I can see how serious
he is.
"You are power tripping and you can't do this to me!" I shrieked at him. 

"I just did." Mahinahon ng sabi niya. Hindi ko na natagalan ang sitwasyon. Gusto ko
siyang saktan pero injured ako. Kaya tumayo ako sa inuupuan ko at padabog na
naglakad palabas ng kwartong yun at ibinagsak ang pinto. Napalingon ang mga
kasamahan namin na naghahanda na sa pag alis. Agad ko ding kinuha ang mga gamit ko
sa upuan at nauna ng lumabas sa hideout at sumakay sa sasakyan namin papabalik ng
Maynila. Mabuti na lang at magkaiba ang sasakyan namin kaya naiwasan namin ang
awkward sa sitwasyon. Pagkarating namin sa bureau, kinausap ko kaagad si Chief at
sinabi niyang kakausapin niya si Jhudiel.

Hindi ako umuwi sa condo pagkalabas ko ng bureau. Nakitulog ako sa apartment namin
ni Gretchen. Mabuti naman at wala ang boarder niya kaya walang istorbo.

Ilang araw kaming di nag uusap. He tried to talk to me pero ayaw ko siyang
kausapin. Pero siguro kahit anong iwas ang gawin ko hindi ko yun magawa dahil
pinatawag ako sa bureau for another assignment. Hindi ko alam kung napag usapan na
ni Chief at ni Jhudiel ang pagpapower trip ng huli pero wala na akong pakialam. Ang
importante pinatawag ako ulit which means hindi pa ako pinapalayas sa bureau.

Pagkatapos ng briefing namin aalis na sana ako pero tinawag ako ng isang kasamahan
ko. Pinapatawag daw ako ng OIC. Ayaw ko pa sana siyang kausapin pero wala akong
magagawa. Isa pa baka trabaho naman ang pag uusapan namin dahil nasa bureau kami.

Mabigat ang loob ko nung pumunta sa opisina niya. Nagulat pa ako nung makita ko
siyang nakasandal sa mesa niya. Parang pumayat siya sa ialng araw na hindi ko siya
nakikita at hindi ko mapigilan ang pagbilis ng heartbeat ko. Aaminin kong namiss ko
siya pero pinigilan ko ang sarili kong takbuhin siya at yakapin.

"Jamie Xiara, don't accept the assignment." Mariing sabi niya. Naningkit ulit ang
mga mata ko.
"Pinapunta mo lang ba ako dito para sabihin yan? Dahil kung oo, aalis na ako."
Matigas ko ding sabi.

"Delikado ang operasyon na yun Jamie Xiara. I can't allow you to..." I cut him off.

"I am not asking your permission so you don't have any say on the matter." Ilang
beses niyang kinalma ang sarili niya but it seems that he didn't succeed.

"O sige. Sabihin na nating wala akong karapatan sa mga bagay bagay tungkol sa'yo.
Sabihin na nating hindi ako ang asawa mo. Pero sabihin mo sa akin, paano ko
sasabihin sa parents mo kapag may mangyaring masama sayo? Ni wala silang idea na
ito ang trabaho mo at front mo lang sa kanila ang boutique mo. Ano ang isasagot ko
sa kanila kapag tinanong nila kung bakit may tama ka ng bala? Siguro naman may
karapatan silang magtanong di ba? Ilang beses na kitang pinagtakpan tuwing nalelate
ka sa appointment niyo." Naririnig ko ang hinanakit sa boses niya nung sinabi niya
yun.

"I am not asking you to lie for me!"

"What what do you want me to do? Tell them your work? Sasabihin ko ba sa kanila ang
bagay na tinago mo ng ilang taon?" Napatigil ako. Oo hindi ko sinabi sa parents ko
kasi kapag ginawa ko yun paniguradong patitigilin nila ako. Kung kailangang italo
nila ako sa bahay para lang tumigil ako gagawin nila.

"Okay then. Fine! Hindi ako sasama sa operasyon mamaya. I will quit the bureau
katulad ng sinabi mo." Nakita kong biglang nagliwanang ang mukha niya.
"But you have to quit too."  Napanganga siya. Nagsukatan ulit kami ng tingin. I
raised my chin up.

"We have an entriely different situation Jamie Xiara."

"Bakit iba? Bakit hindi ka ba tinatablan ng bala? Hindi ka ba mamamatay? Anong

difference? Bakit hindi mo kaya?" I challenged him.

"That's absurd Jamie Xiara." Naguguluhang sabi niya.

"If you can't quit this job Jhudiel, then wag mo din hingin sa akin ang pag quit."
At tinalikuran  ko na siya at lumabas ng opisina niya. 

=================

Forty-One

41

I don’t know what went wrong with the operation. Everything is so sudden. At first
we are in complete control of the operation and the next thing, kami na ang
nasusukol nila. Parang alam nila na darating kami. Alam namin na malakas ang kapit
ng sindikatong ito pero hindi namin inakala na pati ang top secret na mission na to
ay malalaman nila. It is possible na may tauhan sila na kasamahan namin.
I am holding my empty gun tightly habang tumitingin sa paligid. Kailangan kong
makalabas sa warehouse na ito kung gusto ko pang mabuhay. Kaya pala ang eerie ng
situation pagkapasok namin, natunugan na pala kami. And when we entered, pinaulanan
na kami ng bala. Mabuti na lang nakatago ako bigla but some of my  colleagues
didn’t make it.  But we did give them a quite fair fight.

Napahinga ako ng maluwag nung narinig ko ang pagdating ng ibang sasakyan lalo na
ang sirena ng mga patrol car. So we have a back up. Kung sino man ang tumawag,
nagpapasalamat ako kasi ibig sabihin may pag asa pa akong makalabas dito.

Hindi ako lumabas sa pinagtataguan ko hanggang sa pumasok ang ibang kasamahan

namin. After a few minutes nahuli na ang mga kalaban namin at lumabas na ako sa
pinagtataguan ko lalo na nung makita ko si Jhudiel whi is surveying the scene. For
the first time after these  past few days, I am glad to see him. Tumayo na ako at
naglakad papunta sa kanya.

“Jamie Xiara!” bigla niyang sigaw sa akin and I can see horror in his eyes. Nagtaka
pa ako nung bigla akong makarinig ng putok ng baril at biglang kumirot ang likod
ko.

Parang slow motion, nakita ko siyangbinaril ang bumaril sa likod ko before he ran
towards me. Pero hindi na siya nakaabot dahil unti unti ng dumidilim ang paningin
ko kasabay ng pagbagsak ng katawan ko.

__

Nagising ako dahil sa liwanag ng ilaw ng kwarto ko. Alam kong nasa hospital ako
pero hindi ko nga lang alam kung gaano na ako katagal dito. Una kong nakita si Mama
sa tabi ng bed. Hinanap ng mga mata ko si Jhudiel pero hindi ko siya nakita sa
kwarto.
“Wala siya dito. Umalis siya nung sinabi ng doctor na maayos na ang kalagayan mo.”
Sabi ni Mama nung nakita niyang may hinahanap ako. Hindi ako nakarinig ng kahit ano
kay Mama. Bumuntong hininga lang siya. Hindi niya ako sinumbatan pero naluha ako sa
tanong niya.

“Jamie... may pagkukulang ba kami ng Papa mo sa’yo?” Nakita ko din na umiyak na si

Mama. Hindi ako agad nakasagot sa tanong niya.

“Mama, wala po.”

“Ikaw lang ang nag iisang anak namin Jamie, at ayaw kong mawala ka sa amin ng Papa
mo ng ganito kaaga. Sana maintindihan mo kami. Pero irerespeto namin ang mga
magiging desisyon mo. Pero isaalang alang mo din ang mga taong nagmamahal sayo.”
Yun lang ang sinabi ni Mama pero tumatak yun sa puso ko. Dahil kahit hindi niya
sabihin ng diretso alam ko ang gusto niyang ipahiwatig. But I am not sure if I can
do it.

Eight  days akong nagstay sa hospital. Isang araw pala kasi akong tulog dahil
inoperahan.  Pero sa loob  ng pitong araw, ni hindi dumalaw si Jhudiel sa akin. Ang
bulaklak na galing sa kanya nung magising ako, hindi na napalitan. Gusto ko siyang
makita dahil miss na miss ko na siya pero nahihiya akong magtanong kina Mama.

Dumating na lang siya nung lumabas na ako ng hospital. Siya ang sumundo sa akin.
And since magaling naman na ako, umuwi na din sila Mama. Pero pagkapasok niya pa
lang sa kwarto ko nakita ko na ang pagkakaiba. Pumasok lang siya para kunin ang mga
gamit ko. Ni hindi niya ako kinumusta. Sinubukan kong hulihin ang tingin niya pero
sadyang umiiwas siya.

Kung wala siguro ang nurse na tumutulak sa wheelchair, baka kanina ko pa siya
sinita pero dahil nga may Nurse, pinigilan ko ang sarili ko. Ayaw ko pa sanang
sumakay sa wheelchair dahil kaya ko na namang maglakad pero isang sentence lang
siya parang automatic ang katawan kong sumunod sa sinabi niyang...
“Can’t you just do it so we could go home?” Malamig na sabi niya.

Hanggang sa sasakyan wala pa din siyang imik at sobra siyang nagcoconcentrate sa

pagdadrive. Ni hindi niya ako sinusulyapan. Alam kong masama ang loob niya sa akin
dahil sa naging away namin pero sobra naman atang hindi niya ako pansinin.

At hindi nga talaga niya ako pinansin hanggang sa makarating kami sa condo.
Hinihintay ko na ngang doon niya ilagay ang mga gamit ko sa kabilang kwarto o kaya
palayasin na niya ako  at salamat naman at hindi niya ginawa.

“Jhudiel...” Tawag ko sa kanya nung nasa kwarto na kami at nailagay na niya ang
gamit ko sa tabi ng kama. Natigil siya sa paglalakad papuntang pinto at lumingon sa
akin.

“May kailangan ka?” Sobrang lamig pa din na sabi niya. I want to shake him.

“Salamat sa pagligtas sa akin.” Sabi ko pero hindi naman talaga yun ang sasabihin
ko. Pero gusto ko pa din magpasalamat sa kanya.

“Trabaho lang.” Ano daw? Trabaho lang?

“No...the donation.” Alam ko din na siya ang nagdonate ng dugo sa akin. AB positive
ang dugo ko at hindi pwede si Papa na kadugo ko kasi may diabetes siya. Sinabi ni
Mama na kay Jhudiel galing ang dugong isinalin sa akin.
“It is my social responsibility to...” Napanganga ako. Kanina trabaho, ngayon
social responsibility. What si wrong with him? Ganun ba talaga ang galit niya hindi
ko siya sinunod.

“What is your problem?” Hindi ko napigilan ang sarili kong itanong yun. Kanina pa
kasi eh. No! Simula pa ng magising ako sa hospital.

“Wala akong problema.” Kung pwede pa lang buhatin ko ang kama at ihampas sa mukha
niyang walang kaemo emosyon ginawa ko na para man lang kahit papaano magkaroon ito
ng emosyon. Para kahit papaano makita ko ang totoong nararamdaman niya. Para kahit
papaano malaman ko na kahit nag away kami may nararamdaman pa din siya sa akin
kahit kunti lang.

“Then why are you treating me like this? Ni hindi mo ako kinumusta tapos ganito pa
ang pakikitungo mo sa akin! Sabihin mo lang na ayaw mo akong makasama, sana sa
apartment mo na lang ako dinala!”  Nag init bigla ang mga mata ko. Pinigilan ko ang
luha ko. Ayaw kong umiyak. Hindi pa ako umiyak sa harap ng kahit kanino. At hindi
ngayon ang araw na gagawin ko yan! Not in front of him. Lalo na ganyan ang trato
niya sa akin.

“At ano ang gusto mo? Would you like me to congratulate you because you survived
death? Gusto mong pumalakpak ako kasi ang galing galing mo?” Puno ng sarkasmo ang
boses niya.

“Stop the sarcasm.” I gritted my teeth and clenched my jaw.

“Ano ang gusto mo? Mag aalala ako sayo? Di ba ayaw mo naman ng ganun? Wala naman
akong pakialam di ba? Kaya gawin mo kung ano ang gusto mo. Wala na akong pakialam
just as you want. Ikaw na ang magaling di ba? Di ba wala ka namang pakialam sa
mararamdaman ng mga taong nakapaligid sa’yo? Basta magawa mo lang ang gusto mo.
Kung ano ang pangarap mo. Go for your dreams. By all means, no one will try to stop
you.” Punong puno ng hinanakit ang boses niya. At ramdam na ramdam ko ang sakit sa
mga sinabi niya.
“I’m sorry.” Kusang lumabas sa bibig ko ang mga salitang yun? Kelan ko ba sinabi
yun? Wala akong naalalang sinabi ko yun. Kahit sa mga nabully ko nung Kinder,
Elementary, Highschool, College, kasamahan sa trabaho at mga tauhan ko sa boutique.
I never said sorry and mean it. Ngayon lang.

But I just saw him smirked despite the lonely shadow on his eyes.

“You survived death Jamie Xiara. I didn’t.” At tumalikod na ulit siya at

dirediretsong lumabas ng kwarto. Naiwan akong nakatulala sa pintong nilabasan niya.
At hindi ko namalayan ang tumulong luha sa mga mata ko. 

=================

Forty-Two

42

Sa kabilang kwarto siya natulog kinagabihan. Hindi ko din alam kung paano siya
kakausapin kung ganyan ang mood niya. At mas lalo akong nahihirapan kasi hindi ko
naman ugali na mang amo ng mga taong nagtatampo o galit sa akin. Wala naman akong
pakialam dati. Pakialam ko ba kung mamatay sila sa sama ng loob sa akin. The hell I
care. Mabubuhay ako kahit hindi nila ako kausapin habangbuhay.

Pero ngayon, hindi ako nakakatulog sa pag iisip sa nangyari at sa nangyayayri sa

amin. Nagiguilty ako at nasasaktan. Pakiramdam ko napakalaki ng kasalanan ko sa
kanya dahil sinuway ko ang gusto niya dahil nakipagmatigasan ako sa kanya at dahil
hindi ko kayang I give up ang pangarap ko para sa kanya.
Pero tinatanim ko sa isip ko that it’s not entirely my fault. Masama bang abutin ko
ang pangarap ko? Bata pa lang ako yun na ang gusto ko. Gusto kong maging agent,
gusto ko maging CIA or FBI agent.  I am not into playing Barbies and dreaming about
my Prince Charming. I didn’t even dream  of wearing a wedding gown and marching to
the one that I love.  I can’t imagine myself walking hand in hand with a guy in the
seashore or watching sunsets or kissing under the moonlight.  I haven’t imagined
myself getting old and holding hands with the person I marry.

I didn’t even imagine myself getting old. Gross  as it may seem but I already
foresee that I will die early because of my work.  I have accepted that the day I
found out what I really want to be in my life. Kaya hindi ako takot mabaril, hindi
ako takot masugatan, hindi ako takot mamatay because its normal sa klase ng
trabahong pinili ko.

Kaya buo ang paniniwala ko na hindi niya dapat ako pinipigilan kung ano ang gusto
ko. He shouldn’t clipped my wings. If he trully loved me like what he said, dapat
naiintindihan niya ang kagustuhan ko. He should respect my dreams and support me to
get to it at hindi yung pinipigilan niya ako.

Pero ikaw ba Jamie Xiara, naiintindihan mo din ba ang nararamdaman niya? If you
trully love him like what you said, you should respect him as well and acknowledge
his wishes. Hindi ka dapat nakikipagmatigasan sa kanya. Siya ang asawa mo and not
just some guy. You are committed to him.

Yan ang dahilan kaya nagiguilty ako. Kasi tuwing nirarationalize ko ang ginawa ko,
isang bahagi ng isip ko ang kumukontra. Parang villain sa isang pelikula. Parang
critic sa isang story and I must admit that in a way, tama naman ito. Kaya ako
naguguluhan.

Kaya nung tumawag ang bureau sa akin kinaumagahan, agad akong pumunta. Hindi ko
siya nakita sa condo and I expect na makikita ko siya sa bureau.

Pagkapasok ko sa bureau pinaulanan na ako ng congratulations ng mga kasamahan ko.

At nagtataka ako kung bakit. Ayaw naman nilang sabihin at si Chief na daw ang
magsasabi.

Nagtataka akong naglakad papunta sa office ni Chief pero hindi lang pala si Chief
ang naghihintay sa akin. There are two foreigners who smiled when I entered the
room.

“Xiara, these are Colonel Andrei Parkers  and Leiutenant Rob Svenson from FBI.”
Pakilala ni Chief sa aming tatlo. Tinanggap ko ang pakikipagkamay nila nila at
naupo na ako sa isang upuan na katabi ni Chief.

Akala ko nung una, andito lang sila dahil may assignment sila and then our
conversation shifted to my accomplishment.

At nagulat ako nung nagsalita yung isa sa kanila.

“Miss Garcia, we would like to offer you a post at FBI...” Yun lang ang sinabi niya
at nagblur na sa akin ang lahat. Yun na lang ang rumehistro sa isip ko. Is it true?
Ito na ang matagal kong pinapangarap. It feels surreal pero totoong totoo. I wanted
to pinch my cheeks para patunayan na totoo ang lahat. Sa sobrang excitement na
naramdaman ko hindi ako agad naka oo. Hanggang sa makaalis sila at sinabing iinform
ko na lang kung papayag ba ako. Of course papayag ako. It’s my dream, matagal ko ng
pangarap yun pero...

A part of me is sad. Yun na din siguro ang dahilan kung bakit hindi ako agad
nakasagot. Dahil sa kaibuturan ng puso ko, naiisip ko si Jhudiel at ang nalalapit
naming kasal. Kung tatanggapin ko yun then I will have to postpone our church
wedding.  Or pwede muna kaming magpakasal tsaka ako aalis. At kung sakali
makakaalis pa kaya ako?

Pero aaminin kong I am overwhelmed with the offer. Sino ang hindi? But there is
doubt in me.
Lumabas ako sa office ni Chef na naguguluhan. At parang wala ako sa sarili ko kahit
na binabati ako ng mga kasamahan ko. That explains why they are so ecstatic
pagdating ko kanina. And I should be ecstatic too. Dapat nagtatalon ako sa tuwa.
Pero bakit hindi ko magawa? Bakit parang may mabigat na nakadagan sa puso ko.

Maaabot ko na ang pangarap ko pero bakit hindi ako lubos na masaya?

Napalingon ako sa office ni Jhudiel at lumabas ang isang kasamahan namin.

“Tinanggap mo ba Xiara? Kelan ka aalis? Congrats!” Tinapik niya ako sa balikat at

napangiti lang ako. Bakit siya galing sa office ni Jude?

“ Pero nakakalungkot kasi dalawa kayo ni Jude ang mawawala. You are both a big loss
to the bureau.” Nalulungkot na sabi niya at biglang kumunot ang noo ko.

“What do you mean na dalawa kami ni Jude ang mawawala?” May offer din ba sa kanya.

“Hindi mo ba alam? He resigned 4 days ago. Effective immediately. Tinanggihan din

niya ang position as bureau chief.” Nagulat ako sa sinabi niya.  Wala sa sariling
nagpasalamat ako sa kanilang lahat at nagmamadaling umalis ng bureau at nagdrive
pabalik ng condo.

Pagdating ko sa condo, wala pa din si Jhudiel. Naghintay ako at habang tumatagal

nagiging agitated ako. Hindi ako mapakali. Parang sinisilaban ang puwet ko. Hindi
ako makaupo kahit 2 minutes lang.
Tinotoo ba niya ang sinabi kong kung gusto niyang magresign ako, magresign din
siya. Did he did it because of what I said?

Naghintay ako hanggang sa maggabi pero hindi dumating si Jhudiel. Nakatulog na nga
ako sa sofa. Nagising na lang ako nung maramdaman kong may nagbubukas ng pinto.
Napatingin ako sa oras. Past 11PM na. Saan siya nanggaling kung hindi na siya
pumapasok sa bureau?

Napatingin ako sa kanya at nagkatinginan kami. Umiwas siya ng tingin at may plano
pa ata siyang lagpasan ako ako pero agad akogn tumayo sa sofa.

“Jhudiel.  Can we talk?” Napatigil siya sa paglalakad pero hindi niya ako nilingon.
Nakita ko pang bumuntonghininga siya.

“Congratulations. Magiging FBI agent ka na. Kelan ang alis mo papuntang US?”
Malamig na sabi niya habang nakatalikod pa din sa akin. At ang nakakagulat, alam
niya. Pero di ba nagresign na siya? Paano niya nalaman?

“How did you know?” Nangatal pa ng kunti ang boses ko. At hindi ko alam kung bakit
naiiyak ako. Bakit ba nagiging emosyonal ako? I hate it.

“Chief consulted me about it when you were still in the hospital. Sinabi kong
walang rason para pigilan namin ang invitation sa’yo.” Can’t he stop being cold? At
hindi ba siya pwedeng humarap sa akin habang nag uusap kami?

“Jhudiel...” Damn! Bakit ang hirap? Bakit ang hirap mamili? Naguguluhan ako.
Sobrang naguguluhan ako.
“If you really want it go for it, then by all means go for it. Sino kami para
pigilan ka? Pangarap mo yan eh. Ang tagal mong insama yan di ba? Now, if you are
having second thoughts because of our wedding, then don’t. We will cancel it.” 

“Ca-cancel?” Ano ang sinasabi niya? Panic is starting to build up in me. Hindi
naman ako ganun ka dense para hindi maintindihan ang sinasabi niya.  

“Wala ng kasal na magaganap Jamie Xiara. I will also file for an annulment.” Parang
sinuntok ang dibdib ko sa sinabi niya. Bigla itong nanikip. Nag init ang gilid ng
mga mata ko and moisture began to form. Nakagat ko ang labi ko para pigilan na
tumulo ang mga luha ko pero hindi ko nagawa.

Nalaglag ito sa pisngi ko at ang sakit sakit ng dibdib ko. Kaya pala tinawag na
brokenhearted ang mga bigo. Dahil wala man sugat, hindi man dumudugo,  pero ang
sakit sakit pala sa puso.

And as realization hit me lalong sumasakit ang dibdib ko dahil hindi man niya
directly sinabi sa akin pero isa lang ang ibig niyang sabihin. He want me out of
his life.

Or rather he already gave up on me.

=================

Forty-Three

43.

 Dalawang papel ang nakaharap sa akin. The other brought happiness and the other
brought sadness. At sumasakit ang dibdib ko habang nakatingin ako sa papel.

“Bakla! Hindi pa biyernes santo! Utang na loob!” Napatingin ako kay Gretchen na
kanina pa nakatingion sa akin. Hindi ko siya pinansin.

“Kaloka ka! Hindi ako sanay na ganyan ka. Bakit ka nagkaganyan? Ibalik mo ang
dating kaibigan ko!” Paghihimutok pa ni Gretchen. Nasa isang coffee shop kami
ngayon. Nakipagkita ako sa kanya kasi kaialngan ko ng karamay at siya lang ang
kaibigan ko.

“Gretch, bakit hindi na lang ako sayo nainlove?” Hindi ko mapigilan ang pangangatal
ng boses ko.

“Diyosmiyo! Wag kang umiyak dito! Hoy! At saka, gusto mo bang sabunutan kita? Anong
mainlove sa akin? Kadiri ka talaga kahit emo ka na.” hindi ko nagawang tumawa sa
sinabi niya. Kahit na nagjojoke na siya hindi ko magawang matuwa o matawa. Parang
nababalutan ng lungkot ang puso ko. Ang buong mundo ko.

Napatingin ako sa dalawang papel ulit. The other one is the employment contract and
the other one is the annulment papers. Oo napadala na niya ang annulment papers sa
akin after 2 days. Ganun kabilis. At pinadala niya kasi nung gabing yun, umuwi lang
pala siya para kunin ang ibang gamit niya. Umalis din kaagad siya at hindi ko alam
kung saan siya tumuloy. Simula nun hindi pa kami nag usap or nagkita. The only
communication that we had is this annulment papers na pina courier pa niya.   
“Ano ang gagawin ko Gretchen?” Napofrustrate na tanong ko sa kanya.

“Hindi ko alam bakla. Kahit ako nahihirapang pumili kasi alam ko naman na matagal
mo ng gusto ang trabahong yan. You worked hard for it. You risked your life for it.
Gumapang ka sa putik literally para lang makapasok sa trabahong yan. Pawis at dugo
ang puhunan mo para lang marating ang kinalalagyan mo ngayon at mahirap I give up
ang isang bagay na mahal na mahal mo at matagal mong inasam na makuha.  Pero at the
same time bakla, hindi din basta basta si Jhudiel. XL yun eh! XL bakla!”

“Gretchen naman eh!” Dabog ko sa kanya.

“Seriously bakla, I think you need to rest. Magbakasyon ka, magpahangin at mag
isip. Baka maliwanagan ang isip mo. Hindi ko maipapayo sayo kung ano ang pipiliin
mo kasi ikaw dapat ang gagawa niyan. Alam kong mahirap mag decide, but it’s a
decision that you have to make. At alam kong kahit ano pa ang decision mo, makakaya
mo. Strong ka eh.” Napatingin ako kay Gretchen at tumango.

Kaya ngayon andito ako sa tabing dagat at nakaupo sa isang bench. Sinunod ko ang
payo ni Gretchen. Umuwi ako sa amin.  Nakatingin lang ako sa dagat at hindi ko na
din mabilang ang buntong hininga ko. Minsan napapatingin ako sa resort nila Jude.
Andun kaya siya? Siguro wala. Bihira lang silang umuwi dyan eh.

“Jamie..” Napalingon ako nung marinig ko ang boses ni Mama. Ngumiti ako pero hindi
umabot sa mata ko ang ngiting iyon.

Umupo si Mama sa tabi ko.

“Jamie, hindi na dapat kami makikialam kung ano man ang problema mo pero hindi ko
na matiis na tingnan ka na sobrang malungkot. We are your parents and we are
concerned kahit na nga ba sabihing malaki ka na at kaya mo na ang sarili mo.”
Nadagdagan ang lungkot ko sa sinabi ni Mama. Alam ko kasing malaki ang kasalanan ko
sa pagtago ko sa kanila ng trabaho ko pero hindi nila ako sinusumbatan tungkol
doon.

“Alam mo ba kung bakit pinili kong dito tumira kasama ang Papa mo? I was a flight
stewardess before I met your father. I am on the peek of my career. I travel around
the world for free and being paid for it. It was my dream job. Yun ang pangarap ko
simula pa lang ng makita ko si Barbie. Till I met your father. And I fell in love
with a fisherman.”  Nakita ko ang kislap sa mga mata ni Mama. I am familiar with
their story At hindi naman talaga fisherman si Papa. Yun lang ang pakilala niya kay
Mama. My father’s family owned resorts and he is the one managing it pero kasi
mahilig talaga si Papa mangisda. Kaya fisherman ang tawag niya sa sarili niya.

“I gave up my career Jamie. Not because he asked me to but because I want to. And
its biblical that wives should submit to their husbands, as is fitting in the Lord.
Hindi yun ibig sabihin na mawawalan ka na ng karapatan bilang babae. Na sunod ka na
lang ng sunod at mawawalan ka na ng desisyon at freedom. And sabi doon, ‘as is
fitting to the Lord’. Dahil ang lalaking mahal ka, hindi gagawin ang mga bagay na
ikapapahamak ng asawa niya.At napatunayan ko yan. Kahit kailan hindi ko
pinaghinayangan ang pagkawala ng career ko ang paggive up ng pangrap ko. And I’m
happy. Nakikita mo naman yun di ba?” Tumango ako kay Mama.

“Hindi sa pinangungunahan ko ang desisyon mo, pero bago ka magdesisyon pakaisipin

mo muna ang lahat. Kasi sa tingin ko  yung hiningi sayo ni Jhudiel, hindi mo naman
yun ikakapahamak. Hindi mo ba naiintindihan ang kaba niya tuwing wala ka sa tabi
niya? At ganun din ang nararamdaman namin ng ama mo. Kasi mahal ka namin. Siguro
kung nalaman lang namin ng Papa mo ng maaga ang tungkol sa trabaho mo, tinali ka na
namin sa bahay. Dahil kahit ako hindi makakatulog knowing that you are in the
middle of danger. Ganun din ang nararamdaman ng asawa mo. I am not siding with your
husband, nagkataoon lang na parehas ka naming mahal.” Hindi ko napigilan na umiyak.
Napayuko na lang ako.    

“At hindi mo pwedeng sabihin sa amin na wag kaming mag aalala. You can’t ask us to
stop caring for youyou pati na din si Angelo. Because if you do that,  it’s as if
you are  asking him to stop loving you. At yun ang pinakamahirap gawin Jamie Xiara.
You just cannot ask him to stop loving you. Because how could you ask a man to stop
something he have no control over?” At habang nagsasalita si Mama lalong sumasakit
ang dibdib ko. Ganun ba talaga ang ginawa ko? Nasaktan ko ba siya ng sobra?
“But like Jhudiel, hindi ka namin pipigilan. Who are we to clipped your wings?
Pinalaki ka namin ng maayos and we have done our job. Its time for you to explore
your world and to find your happiness. We wouldn’t be a hindrance to your dream
because we love you. At kahit masakit para sa amin, we are willing to let you go
just so you could find your happiness. ” 

“Mama...”Napatingin ako kay Mama at nakita ko ang namumuong luha sa mga mata niya.
At bago ko pa nadugtungan ang sasabihin ko niyakap na niya ako.

“Jamie Xiara, alam namin na matalino ka but this time piliin mo kung saan ka mas
magiging masaya. And always remember life is not a race. Life is a journey wherein
you savor every moment of that journey. And when you reach the end of that journey,
you will remisnisce those moments with a smile on your face and a joy in your
heart. Hindi yung masyado kang nagconcentrate sa pagtakbo na ni hindi mo
maapreciate ang ganda ng buhay at hindi lang yan, pagod na pagod ka pa.”

=================

Forty-Four

44.

Lumunok ako ng ilang beses at huminga ng malalim bago iniabot ang pinto ng kotse.

“I’ll call the moment I arrive.” Mahinang sabi ko kay Gretchen. She looked at me
sadly.
“Hindi na ba talaga magbabago ang isip mo? Xiara naman! Sayang kayo. Oo nga sinabi
ko dati na desisyon mo kung ano ang pipiliin mo pero deep inside my femininity
gusto ko talagang si Angelo Jhudiel ang piliin mo.” Nakaingos na siya nung sinabi
niya yun at ang tanging nagawa ko sa kanya an gang pilit na ngiti.

“Alam mo naman kung ano ang pinili ko di ba? Alam mo naman na siya ang pinili ko.
Pero Gretchen, ano ang magagawa ko kung ang taong pinili ko ay todo iwas sa akin?”
Pagkatapos ng pag uusap naming ni Mama, nabuo ko ang desisyon na siya ang pipiliin.
Aaminin kong nanghinayang ako sa opportunity but then if he was able to give up his
profession for me, why can’t I do the sam for him?

Kaya siya ang pinili ko. Umuwi ako nung araw nay un sa condo. Tinext ko siya,
tinawagan, hinagilap kung saan saan pero hindi ko siya makita. Tatlong araw ko yun
ginawa. Oo nga at maiksi lang ang tatlong araw pero kung hindi niya ako
pinagtataguan sa unang araw pa lang alam ko na kung nasaan siya.  Pero hindi eh
kaya alam ko ding pinagtataguan niya ako.

At nasasaktan ako sa ginawa niya. Oo nga sabihin na natin na hindi sapat ang
pagmamahal ko sa kanya to give up my dreams. Sabihin na natin na mas higit ang
pagmamahal niya sa akin that he is willing to give up everything for me and I can’t
do the same. But won’t he give me a chance at least? Oo nga nagdalawang isip ako
kung ano ang pipiliin ko pero sana pinakinggan niya ang choice ko. Hindi pa naman
ako nakapili di ba? Bakit niya agad ako iiwasan?

“Gretch, kapag nakita mo siya, pakibigay sa kanya.” Sabay abot ng brown envelope na
naglalaman ng signed annulment papers namin. Yes. I signed it. And yes I’m leaving
for the US. I will chase my dream dahil ang taong pinili ko ay naggive up na sa
akin? Saan pa ba ako pupunta? Dalawa lang naman ang choices ko di ba?

Kumugot ako ng isa pang malalim na hininga para kalmahin ang sarili ko at para
mapigilan ang paninikip ng lalamunan ko dahil sa nagbabadyang pag iyak ko.

Hinawakan ko ng mahigpit ang pinto ng kotse at binuksan ito. Mabibigat ang mga
hakbang kong pababa ng kotse. Ni hindi ko makuhang pilit na ngumiti kay Gretchen
nung nag wave siya. Pati paglakad ko papasok sa airport, ang bigat bigat ng mga paa
ko.

Parang may hinihintay. And I know who it is. Dahil sa kaibuturan ng puso ko umaasa
ako na darating siya. Na pipigilan niya ako. That he would ask me again to be with
him. Sadya kong bnabagalan ang paglakad because I am buying for time na baka nahuli
lang siya at magkasilisihan kami.

I am still hoping that he would stop me and that he didn’t really give me up. I am
hoping na sana magbago ang isip niya. Nasa sana maging selfish na lang siya at
pigilan niya ako. Na sana pinosas na lang niya ako para di na ako umalis sa tabi
niya. I am hoping now na sana hindi niya ako sobrang minahal to the point that he
would sacrifice his love for my dreams.

And I didn’t stop hoping. Ang bagal bagal ng mga kilos ko. Patingin tingin ako sa
paligid lalo na sa entrance. Atubili akong magcheck in kahit na boarding na ang
flight ko. At kahit na nagboboard na ang flight hindi pa din ako tumatayo sa
kinauupuan ko. Hindi ako tumitingin sa nagboboard, tumitingin ako sa entrance.

Pero walang Jhudiel na dumating. And when that realization hit me, kusang tumulo
ang mga luha ko and I can’t seem to stop it kahit na yung ibang tao ay nakatingin
na sa akin.

I wanted to wail. I wanted to shout. Gusto kong magalit sa kanya kasi hindi siya
dumating. I am not a fan of romance yet gusto kung sa mga sandaling ito, gusto kong
mangyari ang mga cliché scenes na pipigilan ng lalaki ang babae na umalis and that
he would declare his love for her and that they would kiss and make up.

“Philippine Airlines is pleased to announce the final boarding call for Philippine
Airlines flight 303 to New York . All ticketed and confirmed passengers should now
be on board the aircraft at gate 3. Again..." Pero ni hndi ako tumayo sa kinauupuan
ko. Hanggang sa makita ko ang huling taong halos takbuhin na ang gate 3 para
makaboard. Ilang minute pa akong nakaupo at nagihihintay.
“This is the final boarding call for passenger Jamie Xiara Garcia booked on
Philippine Airlines flight 303 to New York. Please proceed to gate 3 immediately.
The final checks are being completed and the captain will order for the doors of
the aircraft to close in approximately five minutes time. I repeat. This is the
final boarding call for Jamie Xiara Garcia. Thank you.”

And that signals it all. Malungkot akong napatingin sa Gate 3 at kahit mabigat ang
dibdib ko, pinilit ko ang sarili kong tumayo. PInahid ko ang mga luha ko. I
clenched my jaw and hold unto my suitcase. Sobrang higpit ng hawak ko as suitcase
ko na parang ito ang lifeline ko.

At naglakad ako. At bawat hakbang ko tumatanim sa puso’t isip ko na naging tama ang
desisyon and I know darating ang araw that I would reminisce this day, this hour,
this moment. At kahit  ano man ang mangyari hindi ako magsisisi, hindi ako
manghihinayang. Dahil ito ang pinili ko.

Ito ang naging decision ko. 

Jude’s POV:

“Ang arte mo!” Bulyaw sa akin ni Ralph habang nag uusap kami sa condo ko at umiinom
at kinuwento ko sa kanya ang nangyari sa amin ni Jamie Xiara. At ilang beses na din
siyang tinawagan ni Xiara kung alam nito kung nasaan ako. Pero dahil nga sinabi
kong wag sabihin kahit papaano hindi naman ako ipinagkanulo ng pinsan ko.

At oo, sabihin na nating maarte ako dahil alam ko naman na gusto akong kausapin ni
Jamie Xiara pero pinagtataguan ko siya. Yes, I am deliberately doing it. Dahil alam
ko kung ano ang sasabihin niya. Her mother hinted to me that she would changed her
mind and would not accept the post at FBI ng dahil sa akin. At makikipagbalikan
siya sa akin.

Alam kong yun ang dahilan niya at yun ang gagawin niya, pero ayaw kong gawin niya
yun dahil sa akin. Ayaw ko na ng dahil sa akin hindi niya matutuloy ang pangarap
niya. Nung una oo, gustong gusto ko siyang umalis sa bureau. Para akong nakabitin
sa bangin kapag nasa operation siya. Para akong unti unting pinapatay. And I didn’t
expect that I would feel this way. That I would be so concerned with a person that
I feel like my life is on edge.

At nung nakita ko siyang binaril pakiramdam ko sa akin tumama ang bala, pakiramdam
ko ako ang nag aagaw buhay. And that day, I died. Not physically though. That day
I’ve realized that I couldn’t be like this forever. Hindi ko pwedeng ipilit kay
Xiara ang gusto ko pero hindi din pwedeng habang buhay akong matatakot para sa
kanya. I have to give something up and the choices are not that many. I choose to
give up my love for her. Para maabot niya ang pangarap niya dahil dahil hindi
pwedeng maging hadlang ang pagmamahal ko sa pangarap niya. If I trully love her, I
should respect her decision and her dreams. And I cannot impose on her life. Ako
ang sabit kaya ako dapat ang maggive up.  And that decision ended my life.

At kung nagpakita ako sa kanya nitong mga huling araw na hinahanap niya ako at
papayag akong magbalikan kami, alam kong darating ang araw na sisisihin niya ako
dahil pinigilan ko siyang abutin ang pangarap niya at ayaw kong mangyari yun. That
was my decision and I stand by it.

Pero ngayon bakit nagdadalawang isip ako? Alam kong ngayong araw ang flight niya
and every minute nagiging balisa ako. Something in me wanted to be selfish at
pigilan siyang umalis. At naguguluhan ako. Magpapaubaya ba ako o makikipaglaban ako
sa pangarap niya?

Inisang lagok ko ang beer na nasa center table. Napabuntunghininga si Ralph.

“Hays pusong mahabagin. Jude, alis muna ako ha. Baka hinahanap na ako ni Ana.” At
iniwan ako ng pinsan ko.  And I was left alone fighting with myself.

Napasandal ako sa sofa at napapikit.

“Damn! Damn you Jamie Xiara!” Dahil kahit ipikit ko ang mga mata ko, mukha niya ang
nakikita ko.

“God! This is crazy.” At tumayo na ako at nagmamadaling kinuha ang susi ng kotse ko
sa center table at lumabas ng condo.

Halos gibain ko na ang elevator dahil sa bagal nito at halos banggain ko na ang mga
sasakyan sa unahan ko.

I need to get to her. Hindi ko siya hahayaang umalis. Damn! Kahit na itali ko siya
para manatili sa tabi ko gagwin ko pero hindi ko hahayaang lumayo siya.

Kinapa ko ang cellphone ko sa bulsa ko pero wala akong nahagilap. Lalo akong
napamura. Tatlong araw na pala yung patay at naiwan ko sa condo na inupahan dati ni
Ralph kung saan ako nagstay these past few days.

At kung minamalas ka nga naman, may banggaan pa sa EDSA kaya natraffic pa ako. Wala
na akong nagawa kundi ang maghintay, ang kabahan at ang magmura.

I arrived at the airport 2 hours later at habang tumatakbo ako papasok nananalangin
ako na sana na delay ang flight niya.

Pero hindi dininig ang panalangin ko. Because I was informed that her flight left
an hour ago. Nanlumo ako. Parang binagsakan ako ng buong bubong nag NAIA.
And with a hunch shoulder , I left the airport. 

=================

Forty-Five

45

Jude’s POV:

Mabibigat ang hakbang kong habang palabas ako ng elevator papunta sa unit namin.
Kung pupwede lang hindi na ako babalik sa condo kasi alam kong kahit saang sulok
nun maaalala ko si Jamie Xiara. Kung pwede nga lang na sumakay na ako ng eroplano
papuntang New York kanina kaso naiwan ko pala ang passport at visa ko sa condo.

Habang papalapit ako sa condo ni hindi nababawasan ang bigat ng nararamdaman ko at

ang pagsisisi na hinayaan ko siya umalis. Huminga pa ako ng malalim bago ko nilagay
ang susi sa doorknob pero nagulat ako nung bukas nman pala ito. Hindi ko ba nailock
ito kanina?

Hindi ko maalala. Marahil hindi nga kasi nagmamadali ako.

Wala sa sariling papasok n asana ako sa loob ng condo when I was greeted by a
flying can of beer. Mabuti na lang na kahit wala ako sa tamang wesyo, alerto pa din
ang senses ko. Hindi ko muna tiningnan kung saan nanggaling ang lata ng beer dahil
sumunod ang tingin ko sa pagshoot nito sa basurahan na nasa gilid ng pinto.

Then my eyes slowly turned to the place where the can of beer came from. At nanlaki
ang mga mata ko sa nakita ko.
I saw my wife sitting on my sofa, drinking a can of beer na naiwan namin ni Ralph
kanina. Sa kabilang kamay niya may hawak siyang pizza habang nanonood ng CSI.
Nakataas pa ang dalawang paa niya sa center table na parang walang pakialam sa
mundo.

She didn’t even noticed na nakapasok na ako sa condo.

Hindi ko alam ang mararamdaman ko. Would I be mad at her for being so calm after
everything that happened or would I come to her and hug her?

At dahil naninikip ang dibdib ko, hindi ko napigilan ang sarili kong mapatikhim
causing her to look at me.

“Jamie Xiara...” Napanganga siya at bigla niya akong binato ng hawak niyang beer.
Muntik na akong masapol kung hindi lang talaga ako nakaiwas.

“What the hell Jamie Xiara!” Sabi ko na nung kumuha ulit siya ng isa pang beer at
ibabato sa akin.

“What are you doing here?” Naniningkit ang mga mata niya at tumayo na siya sa sofa
at papalapit sa akin.

“Pagkatapos ng hindi pagpaparamdam sa akin ng ilang araw magpapakita ka!?” She

hissed at me. Napaurong ako.
“I-I thought you’ve left.” Lalong sumama ang tingin niya sa akin at binato ulit ako
ng beer na nailagan ko ulit then I looed at it as it splattered on the floor.

“Ah ganun! Kasi akala mo nakaalis na ako kaya bumalik ka na ganun? Talagang atat ka
ng makipaghiwalay sa akin ano? Walang hiya ka! Tatapyasin ko yang nunal mo!”
Napangiwi ako sa sinabi niya pero naalarma din ako nung kinuha niya ang isang bote
ng Johnnie Walker sa center table. Yan kanina ang isa sa mga ininom namin ni Ralph
at alam na alam ko kung gaano kakapal ang boteng yan. Nag mamalasin ako at tamaan
ako niyan, paniguradong mababasag ang bungo ko.

“Teka! Shit! Masakit yan! Jamie Xiara!” Lumayo na ako sa kanya.

“Talagang sasaktan kita! Ni hindi mo ako binigyan ng choice.  Ni hindi mo ako

sinundan sa airport. Hahayaan mo na lang akong umalis. Anong klaseng pagmamahal ang
sinasabi mo? Wala kang kwenta You can’t hold on to me, hahayaan mo na lang ako at
igigive up! Pagkatapos mong...pagkatapos mong paibigin ako iiwanan mo na lang
ako...” Napatingin na lang ako nung binitiwan na lang niya ang bote na hawak niya
and tears fell from her eyes. My heart automatically goes out to her.

Hindi na ako nag isip, wala na akong pakialam kung hampasin pa niya ako ng bote. I
came towards her and hugged her tightly.

“Im sorry. I’m so sorry.”

Xiara’s POV.
Naramdaman ko ang higpit ng yakap niya sa akin at lalong humalagpos ang mga luha ko
na kanina ko pa pinipigilan pero ayaw papigil. Oo, hindi ako tumuloy sa New York.
Dahil alam kong kapag tumuloy ako, hindi na ako magiging masaya.

“Hindi totoong kaya kitang I give up ng ganun ganun na lang. Hindi totoong hahayaan
na lang kitang umalis. In fact, bumalik lang ako dito para kumuha ng mga damit at
kukunin ko ang passport ko tapos babalik ulit ako sa airport  para sundan ka sa New
York.” Nanggaling na siya sa airport?

“Pumunta ka ng airport?”

“Yes, gusto kitang pigilan. Gusto kong magmakaawa sayo. Kahit lunukin ko na ang
lahat ng pride ko at ang buong pagkalalaki ko, gagawin ko, basta wag ka lang
umalis. Kung kinakailangang ikadena kita sa akin para lang hindi ka mawala sa tabi
ko gagawin ko.” At alam ko din na sa puntong ito, matutuwa pa ako pag yun nga ang
ginawa niya. Yes, I want him to be selfish, I don’t want him to be noble. Ayaw ko
siyang magsakripisyo para sa akin lalong lalo na kung ang isasakripisyo niya ay ang
pagmamahalan namin. Hindi ako makakapayag.  At kahit siguro ayawan niya ako ngayon,
hindi pa din ako papayag. Hell! I didn’t give up my dream for nothing. 

At dahil sa sinabi niya gumanti na ako ng yakap sa kanya.

“Sana mapatawad mo ako kung bakit ganito ako kahigpit sayo. Ang gusto ko lang naman
ay maging safe ka. Because everytime na nasa operation ka, pakiramdam ko bawat
minuto pinapatay ako. I feel like hanging on a cliff and I cannot save myself
hanggang sa dumating ka. Halos hindi ako makahinga ng maayos hanggang hindi ka
dumadating. I know it is selfish but I want you for myself, to be beside me always.
I am sorry kung sinakal kita.” Umiling ako sa sinabi niya . Uu nga at ilang beses
niyang pinilit ang gusto niya pero kahit minsan hindi ko naramdaman ang sinasabi
nilang sakala sa isang relasyon.

“But I realized,  hindi pala kita kayang pigilan.  Ayokong ipagkait sayo ang isang
bagay na matagal mo ng pinapangarap. Kahit na masaktan pa ako.” Lalo ko siyang
niyakap dahil sa sinabi niya.
“Tama ka Jude, matagal kong pinangarap yun. I’ve worked hard to get it. Pero  pwede
palang mag iba ang pangarap. Even priorities changed. I set my goal and set my mind
into achieving that goal. But  my attention suddenly shifted to you. In an instant
that dream is no longer that appealing. That goal is no longer necessary. Pero
pinilit ko pa din dahil hindi ko matanggap na bigla na lang mawawala sa interest ko
ang bagay na yun. Parang first love ko na ayaw kong bitiwan. Ayaw kong I let go.
Tama pala talaga, your first love would pale in comparison kapag nahanap mo na ang
true love mo. I love you and I’m willing to give up everything even my dreams for
you. Ikaw ata ang true love ko.” Madamdamin kong sabi pero bigla niya akong
binitiwan ang hinawakan ang dalawang braso ko. Nakakunot pa ang noo niya.

“Bakit parang mukhang hindi ka sigurado na ako ang true love mo?” Parang galit pa
na sabi niya.

“Paano naman ako makakasiguro kung ito ang unang beses na naramdaman ko ang
ganitong feeling? How would I know na true love pala ito? Basta ang alam ko, gusto
ko ang ganitong pakiramdam. Gusto ko din na kasama kita palagi, I want to hug you
always, gustong kong hinahalikan ka palagi. I can’t seem to get enough of you and I
like it.” Walang preno ang pagsasalita ko. Sinasabi ko lang naman kasi ang
nararamdaman ko pero ang reaction niya, napapanganga na siya.

“I advance na lang kaya natin ang honeymoon.” Sabi niya habang unti unting
lumalapit ang mukha niya sa mukha ko.

Pero ano daw honeymoon. Bakit ikakasal pa ba kami?

“Matutuloy pa ba ang kasal?”

“Ayaw mo ba?” Halos hindi na ako makapagisip nung sinabi niya yun kasi sobrang
lapit na ng labi niya sa labi ko. Napalunok na lang ako.
“Ka-Kala ko ipapacancel mo na?” Bakit hindi pa niya ako hinahalikan? Ang tagal
naman.

“I can’t bring myself to do it. Bakit ikaw hindi mo din pinacancel?” Holy Shit!
Napapikit ako nung hinaplos ng daliri niya ang pisngi ko at ipinatong ang noo niya
sa noo ko.

“E-ewan ko.” Hahalikan ko na sana siya pero iniwas niya ang labi niya. Langya!
Tinutukso ba ako nito? Pinilit kong pigilin ang nararamdaman ko at maging normal
katulad ng ginagawa niyang pagpapanggap na hindi apektado sa mga nangyayari.

“So... ahem... kapag tumuloy pala ako, pupunta ang mga bisita pero walang bride and
groom.? Pinilit kong hindi tingnan ang mga labi niya may tinatago ng ngiti.

“Malamang. Pero hindi na mangyayari yun. Papakasalan mo naman ako di ba?” Seductive
ang pagkakasabi niya nun. May papikit pikit pa siyang nalalaman. Kung hindi ko alam
kung ano ang ginagawa niya malamang bumigay na ako.

“Ahmmmm...” I trailed off deliberately.

“Pag iisipan ko pa...” Hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil nakita ko ng

masama na ang tingin niya sa akin at namumula na siya.

“Jamie Xiara!”
 I giggled because of his reaction and throw myself at him. Nagulat ata siya sa
ginawa ko kaya na out of balance siya. Natumba kaming dalawa sa sahig.

But who cares?

I don’t care for as long as I am in the arms of the man I trully love.

=================

Epilogue

Epilogue

“Jude, Let’s eat.” Pumunta ako sa sala kung saan ang mag ama ko. It’s been six
years and I never regret any moment of it.

Napangiti ako nung makita ko silang dalawa na nakaupo sa sahig and both of then are
holding a control of the PS3. Ni walang sumagot sa sinabi ko.

“Tama na yan. Kakain na tayo.” Napatingin si Jhudiel sa akin at napangiti.

“Just a moment Mom!” Sagot ng six years old namin na anak.

“Dad! Don’t pass in there. May sniper dyan.” Kumunot ang noo ko sa sinabi ng anak
ko. Naglakad ako papunta sa kanila at umupo sa sofa na sinasandalan nilang mag ama
at tiningnan ang ginagawa nilang dalawa..

“What’s that?” Tanong ko sa dalawang busy na tao na halos hindi na ako masulyapan.

“Call of Duty.”  Sagot ni Jude. Tumaas ang kilay ko. Bakit yan ang pinapalaro niya
kay Nicole?

“Why are you letting her play that?” Tumaas lang ang kilay niya at tipid na
ngumiti.

“Nicole, why don’t you play your Barbie instead?” Baling ko swa anak naming nung
hindi ako pinansin ng magaling ko asawa.

“But I like this one Mommy. It’s cool and Barbie is boring.” Sabing bata na
nagcoconcentrate pa din sa ginagawa. Ilang minute akong naghintay sa dalawa
hanggang sa matapos ang laro nila at binitiwan ni Jude ang controller. At umupo sa
tabi ko sa sofa.

“Mommy I want to be in SEALS when I grew up!” Biglang sabi at lingon ni Nicole sa
akin habang nagloload ang panibagong laro na binuksan niya.

“What!!!?” Pero hindi na pinansin ng anak ko ang protesta ko. At nung tiningnan ko
si Jude nakangisi lang siya habang nakatingin sa akin.

“Alam mo na kung saan nagmana yang anak mo?” Sabi pa niya sabay akbay sa akin.
Hidni ako makareklamo. Hindi ko siya makontra at lalong hindi ko pwedeng kontrahin
ang sinabi ng anak ko. Dahil nakikita ko ang sarili ko sa kanya nung bata pa ako.
ANg kaibahan nga lang, vocal si Nicole, samntalang ako, tinago ko ang pangarap ko
na yun.

At ngayon pa lang kinakabahan na ako sa gusto niyang propesyon. Ganito pala ang
pakiramdam ng isang ina. Ngayon maiintindihan ko ang nararamdaman ni Mama at ni
Papa at pati na rion ni Jude. Yung kaba at ang kagustihang pigiulan siya sa gusto
niya pero di mo magawa.

“But...” Yun na lang ang nasabi ko dahi hindi ko alam ang idudugtong.

“Don’t worry when she found someone like me, her dreams would also changed.”
Hinapit pa niya ako malapit sa kanya and mayabang na sinabi yun. Tumaas na lang ang
kilay ko.

“Tss...” Sana nga. Sana nga makakahanap si Nicole ng katulad ng Daddy niya. Someone
who would love her despite of her choices, despite of the circumstances.

“For the meantime, let her be in her dream, instead of fusing over her, why don’t
you fuse over me?” At tumayo na siya at bigla akong binuhat. Napatili ako kaya
napatingin si Nicole sa amin na may pagtataka sa mukha.

“Daddy, what are you doing with Mommy.” Hinarap niya si Nicole habang buhat buhat
pa din ako. Nakasubsob na lang ako sa dibdib niya.

“This is the way you carry your wounded comrades sweetheart. Let’s pretend that
Mommy is wounded and I’m bringing her to the ER and no one is allowed at the ER. If
you’re a good SEAL you should go back to the mission. Now, call for back up.”
Pinigil ko ang tumawa dahil sa sinabi niya sa anak namin. Napasubsob ako lalo sa
dibdib niya at kinurot na lang ang braso niya.
“Okay!” Sabi naman ng inosenteng anak namin at tumakbo naman ito para siguro
tawagin ang yaya nito at gagawing back up.

“And what are we gonna do at the ER?” Natatawa ako habang tinitingala siya habang
naglalakad siya papunta sa ‘ER’.

“Well be making another SEAL agent.” Bulong niya sa tenga ko na nagpatayo sa mga
balahibo ko. Nag init ang pisngi ko.

“Jude, kakain pa tayo.” Sabi kio nung sinara niya ang pinto gamit ang mga paa niya.

“Yeah. Kaya nga sinusimulan ko na.” At binaba na niya ako and started kissing my
neck.

“Shut up!  Ano ba Jude wala ako sa mood.” Pero wala naman akong ginagawa para
pigilan niya. In fact, kunti na lang ako na ang susunggab sa kanya.  

“Wala ba? Tara dadalhin kita sa mood.” And he started taking me there by claiming
my lips. Napapikit na lang ako at napangiti as I reminisce the day of our church
wedding.

The day I reach my true dream.

The dream of spending the rest of my life with him. 

~On the day that you were bornAnd the angels got togetherAnd decided to create a
dream come trueSo they sprinkled moon dustIn your hair of goldAnd starlight in your
eyes of blue.~

-The end-

A/N: Maraming thank you sa lahat na nagbasa ng stories na to lalo na sa mga

nagcomment. Maraming salamat din kay Xiara sa pagpapahioram ng pangalan niya. Ang
saya ko pag nakakatapos ako ng isang story kasi ibig sabihin mababawasan na ang on-
going stories ko. Yipeeeee!