ZBS#3 Yellow Bettle's Lost Memories

PROLOGUE

Dear Miss Chloe Claire Santillan,

I am very surprise to know that an heiress under your name

chose to study in our institution. The sisterhood has been watching you for the
past two years and yes, you've been neglecting the letter I've sent to you for two
years as well. But I think this is the right time for me to ask your hand again not
in marriage of course but to be a part of Zalpha Bri Sorority here in Winhlan
University. I know you aren't in any sorority yet I have my eyes on you, call me a
stalker I wouldn't mind� call me creepy I don't mind either.

Since it's the third time the sisterhood has been sending
you this letter you already know what we offer. And since you've been in WU for two
years I believe you haven't see or notice the sorority's preceding members. Now, I
am left alone here and I want you to be a member the newly reformed group. And what
I can assure you is your membership to our sisterhood is very valued. We will be
the sisters you haven't have, you will be treasured, your fame and your money
doesn't mean to us we don't need it, we all need is you. Be our friend, our sister,
let your soul bind our souls. Let's reunite and make a difference.

Once you've decided to finally join the group there will be

an initiation process. Along with the letter is a yellow envelope open it and
you'll find your initiation. If you still choose to decline then I would understand
that you don't have any interest in joining and this will be the last letter you'll
receive from us. Just leave the letter inside your locker room.

PS: Don't tell anyone about this letter, this will be between you and
us.

Thank you very much and have a nice day.

From: MasterH

~.~.~

Dear Ms. Santillan,

Finally, you've decided to join us I am very happy to know your

decision. You'll have a very simple initiation.
 For your initiation:

Not everyone know that you are the only daughter of the
owner of RJS, therefore the sisterhood would love you to keep it that way. Be as
humble as you can, hide your real identity until you've graduated. And as for the
real challenge, I want you to work in the school pantry for one year. One month
after you start your job you'll be automatically accepted and will remain a
probationary member until one year is done.

Are you up for the challenge?

Are you strong enough to step down from your pedestal?

Thank you.

God bless.

From: MasterH

<<3 <<3 <<3

a/n: And therefore, I declare ZBS#3 starts now. It's a bit different from the other
two basta, medyo iba talaga siya. hahahahahaha... halabyu guys!
Chapter One

"Please huwag mong gawin ito hindi ako katulad ng iniisip mo pakiusap."
Tuluyan ng tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata. Hindi na niya kayang pigilan pa
ang takot sa puso niya. Huminto ang lalaki at tumitig sa kanya akala niya ay
hihinto na ito pero hindi dahil nakita niya ang kakaibang ngiti sa mga labi nito na
para bang hindi naniniwala sa sinasabi niya. Bagkus ay pinunit nito ang kanyang
suot kaya napatili siya ng malakas kasabay ng pagdilim ng kanyang paningin sa tindi
ng pagod, takot at sakit na kanyang naramdaman ng mga oras na iyon�

"Chloe, wake up." Napamulat siya ng mga mata ng may marinig siyang
tumawag sa pangalan niya. Bigla siyang napahawak sa kanyang ulo habang pilit na
inaaninag ang lugar kung saan siya naroroon ngayon. Ganoon nalang ang relief niya
ng malaman na nasa loob siya ng kanyang silid at maliwanag na. "Gising ka na ba
anak?" nakita niya ang kanyang mommy na siyang nagbukas ng kurtina sa kanyang
bintana. "Good morning my princess." Umupo ito sa tabi niya at saka hinalikan siya
sa kanyang noo.
 She blinks her eyes so many times dahil namamasa na naman iyon, it's
not that she is overly dramatic hindi lang kasi siya sanay na inaalagaan siya ng
kanyang mommy... hindi na siya sanay. Alam naman niya na mahal siya ng kanyang
mommy pero nasanay na kasi siya na hindi ito pumapasok sa kanyang silid kapag umaga
at hindi siya hinahalikan sa noo mula ng malaman ng mga itong may sakit sa puso si
Caleb, that was twelve years ago when they were sixteen.

Hanggang sa natagpuan siya ng mga ito sa isang hospital sa isang liblib

na probinsya kung saan wala siyang maalala hindi siya nito muling papasukin sa
silid niya upang batiin ng good morning.

Hindi siya agad nakapagsalita habang tinitigan ang mommy niya ay

naaamaze pa rin siya sa ganda nito. Yes she ages but she ages beautifully, her mom
is petite kaya kapag magkasama sila ay napagkakamalan itong kapatid niya. Nagmana
kasi silang dalawa ng kapatid niya sa daddy niya, her dad is well-built man doble
ang laki sa mommy nila. But her dad love her mom too much that she envies her mom.

"Maligo ka na at ng makapagbreakfast na, you still have to go to work."

Her mom was an architect and neither she nor her brother decided to take the
throne. Nakakatawa nga eh dahil iyong pinsan niyang si Xyler ang naging architect
habang iyong mommy naman nito ang designer at siya ang naging designer instead.
Baka daw nagkapalit sila ng mama.

Dahan-dahan siyang bumangon at umupo sa kanyang kama, she stretched her

arms and then she tried to remember the dream she have a while ago. Hindi niya alam
kung bakit pero iyong mga panaginip niya ay hindi na niya naaalala kapag nagigising
siya and its bugging her. Ibinalot niya ang kanyang sarili sa robang nakalapag sa
tabi ng kanyang kama at dahan-dahang naglakad papunta sa kanyang banyo. Nagpaalam
na ang mommy niya na bababa na ito dahil aasikasuhin pa daw nito ang daddy nila,
knowing her dad magsusungit iyon kapag hindi nakita ang mommy niya.

Today is a very important day of her friend's life, humarap siya sa

kanyang salamin at napangiti sa kanyang sarili. Zyrene will have her happy ending
today dahil ikakasal na ito sa lalaking mahal nito at mahal din ito, siya na ang
gumawa ng wedding gown ng kaibigan niya. Zyrene doesn't know na ikakasal ito ngayon
dahil mamaya pa rin magpopropose si Heinz. So much for one day, kung siya okay lang
dahil sa matagal na niyang nadesign ang mga wedding gowns ng kanyang mga kaibigan
just out of fun kaya kaunting finishing touches nalang ang kilala niyang mas ngarag
ngayon ay si Ainsley. Alam niyang medyo stress out ito ngayon dahil sa mabilisan as
in super rush na pag-aasikaso nito sa kasal ni Zyrene. She's an event organizer by
the way.

She untied her hair and let her long bouncy hair down, her hair frame
her face and then she stares at the girl in the mirror. Hindi niya alam pero
nasasanay na siyang titigan ang sarili niya sa salamin at mag-isip ng malalim�
nakakatawa lang dahil kapag nagspe-space out na siya at nagigising na hindi na niya
maalala kung ano ang naiisip niya. Sabi ni Ainsley baka daw mga nawawalang memories
daw niya iyon, she really wanted to know what are those lost memories. Alam niyang
importante iyon dahil may malaking puwang sa puso niya ang nararamdaman niya
ngayon. Pero may bahagi din ng pagkatao niya ang natatakot na malaman kung ano man
ang nawala sa kanya. Baka kasi hindi niya kayanin ang maaalala niya.

Hinubad na niya ang lahat ng suot niya at pinihit ang knob ng shower,
unti-unti niyang naririnig ang ingay ng lagaslas ng tubig hanggang sa nanuot ang
lamig sa kanyang katawan. She just closed her eyes and try to ease everything.

"Are you sure that you are okay?" nag-aalalang tanong ni Ainsley ng
ipagdrive siya nito. Wala kasi siyang ibang magawa kaya binulabog niya ito sa bahay
nito kanina, nakapajama pa rin ito ng kulay itim pati na ang suot nito ay itim din
pero may lipstick na violet yata ang shade to think kagigising lang nito. Her
friend is really weird pero nakakaya naman niya ang kaweirduhan nito kaya okay
lang. Habang siya naman ay nakasuot ng hanging blouse at high waist na denim shorts
at isang pares ng vans sneakers."Chloe." Muling untag ni Ainsley sa kanya.
 "Ano nga ulit ang tanong mo?"

"I said okay ka lang ba? At sa tingin ko hindi ka okay dahil kanina pa
ako salita ng salita dito hindi mo ako sinasagot you are weird today."

She just chuckled at her. "Kailan ba ako hindi naging weird." Nagkibit-
balikat siya habang nakatingin sa labas ng sasakyan. Kanina pa nakabukas ang hood
ng sasakyan nito, tinatamad siyan magdrive kaya nga ito ang inabala niya. Hinayaan
niyang tangayin ng hangin ang kanyang mahabang buhok.

"Ano na naman ang problema mo?"

"Wala nga sabi."

"Alam mong hindi mo ako guguluhin kung wala kang problema."

Napabuntong-hininga nalang siya. "Wala talaga akong problema promise,"

sinulyapan niya ang kanyang sketch pad na nasa ibabaw ng kanyang lap. "Hindi ko
mahanap ang drive ko. Malapit na ang next collection ko at wala akong maisip na
ideya parang nadrain na ang utak ko ewan ko ba it's� this isn't me." Depressed ang
tono ng boses niya. Totoo iyon hindi nga iyon siya dahil kung siya iyon isang pikit
lang nakikita na niya kung ano ang dapat gawin right now nagdadoubt na siya sa
kanyang capacity and she doesn't want to fail her ninang Lei at ayaw din niyang
sabihin ng mga magulang niya na kung sana ay nagpractice nalang siya sa kanyang
pagkadentista ay hindi mangyayari sa kanya iyon.

"Loosen up a bit kasi, tingnan mo nga si Karylle nagpaparty samantalang

siya araw-araw ang pasok at minsan nga ay nasusuong ang buhay sa panganib. Hindi
naman masama ang magsaya you need to be yourself, tanggalin mo ang pressure."
 Eksaheradong sumimangot siya. "You know I can't do that."

"Yes, you can and besides isa lang ang sagot diyan sa designer's
blocked mo sister." Ngumisi ito.

"And that is?"

"Fall in love." Napakunot ang noo niya sa sinabi nito.

"By whom?"

"Ayan kasi, sa dami ng mga manliligaw mo ni isa wala kang hinayaang

makalapit sa iyo kaya namiss mo ang pinakaimportanteng bagay sa buhay ng isang tao
at iyan ay ang magmahal." Tila nangangarap na sabi nito. "Don't be too stiffed
Chloe, bata pa lang tayo masyado mo nang pini-pressure ang sarili mo kahit sarili
mo lang naman ang kakompetensya mo."

Hindi siya nagsalita sa sinabi nito dahil hindi naman totoo na sarili
niya ang kakompetensya niya ang kakambal niya. Naiinggit siya kay Caleb dahil
walang ka-effort-effort ito kung makuha ang lahat ng bagay na siya kailangan pa
niyang paghirapan ng husto. At saka niinggit din siya dahil ito ang paborito ng
daddy niya palagi silang magkasama habang siya ay ang mommy niya. Naiintindihan
naman niya iyon dahil parehong lalaki ang daddy at ang kapatid niya pero naiinggit
pa rin siya. At mas lalo siyang nawala sa eksena ng malaman nilang may sakit sa
puso si Caleb, pati na ang mommy niya ay nawala sa kanya dahil sarili nito ang
sinisisi nito dahil namana daw ng kapatid niya ang sakit nito.

Nakita niya kung paano umiyak ang mommy niya, kung paano ito bumagsak
mabuti nalang at nandoon ang daddy niya. Kaya nga sinimulan na niyang tumayo sa
kanyang sariling mga paa dahil ayaw niyang makihati pa sa problema ng kanyang mga
magulang. She doesn't want to see her mom cry again kaya nga nagdorm siya noong
college pa siya since siya lang naman mag-isa sa bahay.
 Nasa London ang mommy niya kasi doon inoperahan ang kapatid niya, ang
daddy naman niya ay pabalik-balik sa London at sa Pilipinas. Naging invisible siya
sa paningin ng mga ito at nakasanayan na rin niyang kapag nilalagnat siya ay
umiiiyak nalang siyang mag-isa, mabuti nalang at sumali siya sa Zalpha Bri kahit
papaano ay hindi niya naramdaman na nag-iisa siya. Pinunan ng mga kaibigan niya ang
hindi mapunan ng kanyang mga magulang, her friend assured her that she'll be okay
kapag may sakit siya kahit na noong may dengue siya. Ilang araw din siya sa
hospital, tinawagan niya ang mga magulang niya pero nalaman lang niyang may seizure
pala si Caleb kaya hindi nalang niya sinabi ang kalagayan niya.

Salitan na binantayan siya ng mga kaibigan niya and she can't find
anyway to thank them. Tama nga ang sinabi ni Hexel dati, hindi lang mga kaibigan
ang mahahanap niya kundi mga kapatid--- pamilya ang nahanap niya sa mga ito.

At ng gumaling na ang kapatid niya bumalik na ang mga ito, kaso may
isang bagay na hindi sa relasyon niya at ng kanyang mga magulang at iyon ay ang
connection. Hindi na kasi niya alam kung paano pakikitunguhan ang mga ito sa tagal
ng panahon na hindi sila magkasama. She loves her family more than anything in the
world, but she doesn't know how to show it to them. Paano mo nga pala ipapakita ang
isang bagay na hindi mo naman nakita sa mga ito, yes they love her sa iba nga lang
paraan ipinapakita ng mga ito.

"Kailangan mo ng lalaki sa buhay mo."

"I think that's not a good idea."

"It is pagkatapos ng joyride natin may ipapadate ako sa iyo, you will
love him."

She snorted. "It won't happen."

"That you will date him?"

"No, ang mahalin ko siya. All I want is to pull my drive ayokong

magmahal it's complicated."
 "It's the sweetest thing you know just look at Zyrene. She and Heinz
are inlove." Hindi siya kumibo dahil hindi talaga niya feel si Heinz, may palagay
siyang may tinatago ito sa kanila at sa kaibigan niya. Ayaw niyang mag-isip ng
masama lalo pa at kitang-kita niyang mahal na mahal ito ni Zyrene.

"Napapagod na akong magdrive." Reklamo nito.

"Itabi mo muna diyan." Turo niya sa hindi kalayuan, may malaking puno
ng manga na hitik na hitik sa bunga at dahon.

"Wow, nice place." Bumaba na siya sa kotse nito at sumampa sa may hood.
Walang sasakyan ang dumadaan doon kaya siguro tahimik. Inilibot niya ang buong
paningin sa buong paligid at tama si Ainsley maganda ang buong paligid. Akala niya
ay simpleng kahoy ng manga lang ang makikita niya pero nagkamali siya dahil kung
titingin ka sa ibaba may makikita kang kahanga-hanga. Bumaba na siya sa hood at
inilapag sa likod ang sketchpad niya at ang kanyang cellphone. Hawak niya ang
kanyang digital camera dahil gusto niyang bumaba at tingnan sa malapitan ang
malawak na flower meadow.

"Ainsley bababa muna--." Napangiti siya ng mapansin na nakatulog na

pala ito. Hindi na niya ito inabala dahil sa kanina pa ito nagmamaneho and besides
she is sleeping like a baby. Napangisi siya at kinuhanan ito ng mga pictures gamit
ang kanyang digital camera. She always brings her camera with her dahil kinukunan
niya ang mga ideyang pwede niyang magamit sa kanyang mga designs.

"This is great." Napangiti siya sa kanyang sarili habang pinagmamasdan

ang iba't ibang bulaklak na nakapalibot sa kanya. Isa-isa niyang kinuhanan ng mga
pictures ang mga bulaklak at sa isang iglap lang ay naglaho ang pagkabagot na
naramdaman niya kanina at sunod-sunod na pumasok sa isip niya ang mga designs na
akala niya ay hindi na niya maiisip pa. Dumako ang mga mata niya sa isang dilaw na
bagay na dahan-dahang gumagapang sa kanyang paanan.

"Oh my God!" hindi makapaniwalang bulalas niya at napatawa ng malakas.

Isang dilaw na beetle ang naglalakad papunta sa kanya and even if it's weird to
find a yellow beetle around it still awe her. Malamang kinulayan iyon ng mga bata o
mga walang magawa ng dilaw. Kukunan na sana niya ito ng picture upang ipakita sa
mga kaibigan niya kaya lang bigla itong lumipad.
 "Sandali lang!" tawag niya dito as if naman sasagot talaga ito sa
kanya. Sinundan niya ang yellow beetle hanggang sa dumapo iyon sa isa pang
bulaklak, yumuko siya upang itutok ang lente ng camera ng bigla na naman itong
lumipad hanggang sa pumasok iyon sa pinakaloob ng gubat. Hindi siya huminto sa
paghabol nito hanggang sa pumasok iyon sa likod ng isang malaking delivery truck na
punong-puno ng mga bulaklak.

Hindi na niya naisip kung bakit nandoon ang truck na iyon basta ang
gusto lang niya ay mahanap ang yellow beetle at makuhanan ito ng picture. Sumampa
siya sa likod ng truck at napangisi ng malapad ng makita ulit ang pobreng insekto
na nasa ibabaw ng isang kulay asul na bulaklak na hindi niya alam kung ano. It
looks good but it also looks dangerous, may nag-eexist bang ganoong klaseng
bulaklak.

"Ikaw talaga pinagod mo ako sa kakahabol sa iyo kukunan lang naman kita
ng picture don't worry hindi ko ikakalat sa facebook dahil baka sumikat ka at ma-
exploit ka pa." dahan-dahan niyang itinutok uli ang lente ng kanyang camera at
napangiti ng mapansin na hindi ito gumagalaw na tila ba hinihintay na makuhanan
niya ito ng picture. And there, nakuhan nga niya ito. "Thank you so much and next
time huwag kang dadapo nalang sa delikadong bulaklak baka malason kang bigla."
Tinapik niya ang maliit na katawan nito. "See you again little yellow beetle."
Tumayo na siya upang sana ay bumaba na ng biglang umandar ang truck at dahil hindi
niya inaasahan ang nangyari kaya natumba siya and the last thing she remember is
when her head bump into the a hard object and darkness followed.

"Chloe! Tapos ka na bang maligo?" napatayo siya ng tuwid at malakas na

napasinghap ng marinig uli ang boses ng mommy niya. Napatingin siya sa kanyang
sarili at napahawak sa kanyang ulo dahil pakiramdam niya ay may tumamang matigas na
bagay doon pero wala naman. Sinulyapan niya rin ang relo na nakasabit sa dingding
ng banyo at ganoon nalang ang pagkamangha niya ng mapansin na mahigit thirty
minutes na pala siyang nakatayo doon.

"Chloe?"

"Okay lang ako mommy malapit na akong matapos sa pagligo." She tilted
her head and tried to remember what was she thinking a while ago but too bad wala
siya ni isang maalala gaya ng dati.

Binilisan nalang niya ang kanyang pagligo dahil pupunta pa siya sa

boutique upang kunin ang mga damit na isusuot nila sa kasal ni Zyrene.

"What the heck is happening to me?" she asked herself.

<<3 <<3 <<3

a/n: Happy morning! Nasa bahay lang ako this week kaya wala akong masabing mahaba
sa author's note. Pero happy 'Araw ng Kagitingan!' Ngayon ba iyon?

Chapter Two

"KUMAIN ka na Chloe." Tumango lang siya sa mommy niya ng makita na siya

nitong papunta sa hapag kainan. Lumapit siya sa kanyang daddy at hinalikan ito sa
pisngi.

"Good morning dad." Ibinaba ng ama niya ang hawak nitong newspaper at
saka ngumiti sa kanya. And just like her mom her dad is one of the most good
looking creature God ever created for her kaya nga siguro nahihirapan siyang
makahanap ng boyfriend dahil ito ang standard niya.
 "Good morning my little fairy." Ngumiti lang siya dito at saka umupo na
sa pwesto niya. Pang-anim na tao ang mesa nila, her dad sits in the middle and her
mom sits beside him habang sa kabilang panig naman ng daddy niya ay si Caleb she
never had the chance to sit beside her dad dahil katabi niya si Caleb. Kahit na
wala na doon ang kakambal niya dahil may sarili na itong bahay palagi pa ring may
nakataob na plato sa pwesto nito at ni minsan hindi siya nagtangkang umupo doon.

"Buong araw ka ba sa boutique ngayon?" untag ng mommy niya habang

inaasikaso ang daddy niya. Nilagyan nito ng kape ang tasa ng ama at ng pancake ang
plato nito.

"Hindi po mommy, ikakasal ngayon ang kaibigan ko si Zyrene."

"Really? I so love weddings." Ngumiti lang siya at tumahimik na, hindi

siya sanay na kausap ang mga magulang niya sumasagot naman siya sa tanong ng mga
ito. Kumuha na rin siya ng isang pirasong pancake at linagyan iyon ng syrup, she is
not a breakfast person. Nagbebreakfast lang siya dahil ayaw niyang masaktan ang
mommy niya kapag tumanggi siya eversince that accident ay doon na siya pinatira ng
mommy niya sa bahay tatlong araw sa isang linggo and that is from Thursday to
Saturday, umuuwi siya sa kanyang flat kapag linggo na.

"How about you Chloe kailan ka magpapakasal?" tumingin siya sa mommy

niya.
 "Excited na po talaga akong ipamigay sa iba, mommy." Nawala ang ngiti
sa labi ng mommy niya at nanlaki ang mga mata nito, she almost slapped her mouth
when she said that. "Joke lang po." Aniya at pinilit na ngitian ang kanyang mga
magulang. Mabilis niyang inubos ang kanyang orange juice at tumayo na bago pa man
siya may masabing ikakasakit ng loob ng mommy niya.

"Alis na ako mommy, daddy." Muli niyang hinalikan ang mga ito at
nagmamadaling lumabas ng bahay. Hindi naman siya pinigilan ng mga ito which is good
dahil nagiging irrational na siya ngayon, nagiging sensitive na rin, mabilis nyang
pinalis ang isang butil ng luha na umagos sa kanyang mga mata. She hopped inside
her car and starts the engine at pinaharurot iyon.

Mabilis siyang nakarating sa boutique ng tita Lei niya, agad naman

niyang nadatnan doon ang hinahanap.

"Chloe!" masayang salubong nito sa kanya at yinakap siya. "I missed you
little angel." Tumawa siya sa bati nito sa kanya.

"It's not like we haven't seen in ages tita, nagkita pa tayo kagabi."
Bumungisngis naman ito. Agad niyang nakita ang tito niya na lumabas sa kung saan
may dala itong isang box ng minatamis na paborito ng tita niya.

"I can't help it alam mo naman na apat na taon ng nawala ang aking
unica hija." Malungkot na sumalampak ito sa sofa at halatang pinaparinggan ang tito
niya. Her tito sighed and scratch his forehead. "I missed my princess." Napangiti
nalang siya habang inilalapag ang gamit niya sa isang tabi. Naiinggit siya kay
Xyler kahit kasi umalis ito ay hindi man lang nabawasan ni katiting ang pagmamahal
at pagkamiss ng pamilya nito sa kanya.

Her cousin's paglalayas is a very long story, masyado kasi itong

nasaktan sa mga nangyari dito at sabi ng tita niya kasalanan daw ng tito Aiden ang
lahat. Kaya ng hindi na makatiis ay ito naman ang umalis, well, she was there when
Xyxy managed to bring herself from the bottom to the top hindi nga siya
makapaniwala na sa loob ng apat na taon ay nagawa nitong magtagumpay ng walang
tulong ng mga magulang nito. She was there when Xyler tried to pull up herself
because of a heart break at she was there when the reason for that heartbreak was
back and she was there when she was torn between two lovers and she was there when
someone so dear to her--- she shook her head to erase those painful memories her
cousin experienced.

Alam niyang maswerte siya dahil hindi niya naranasan ang mga naranasan
nito, iba-iba naman kasi ang krus na pinapasan ng bawat isa sa kanila. Iba-ibang
problema at iba-ibang paraan ng pagresolba. Sana nga lang na pagkatapos ng apat na
taon ay naghilom na ang sugat sa puso nito.

Sugat sa puso?

Napahawak siya sa dibdib niya at napangiti nalang sa kanyang sarili�

tama nga ang sinabi niya kanina iba-iba ang krus na pinapasan nila and as for her
hindi na bale na siya ang magtiis at masaktan huwag lang ang mga mahal niya sa
buhay. Lalo na ang mga kaibigan niya.

"Good morning Miss Chloe." Bati ng mga staffs nila. Ngumiti siya sa mga
ito.

"Good morning everyone, tapos na ba ang mga pinaayos ko?"

"Tapos na po Miss Chloe."

Pumalakpak siya. "Good, pakidala nalang sa kotse ko ang mga iyan okay?"

"Okay po." Pagkatapos niyang sabihan ang ibang mga staffs ng kung ano
ang sunod na gawin ay binalikan niya ang mag-asawa sa labas na ngayon ay seryoso ng
nag-uusap.

"Tita, tito- eh?" kaya pala seryoso dahil umiiyak na naman ang tita
niya.
 "I missed my daughter!" sigaw nito sa asawa nito.

"I missed her too." Pang-aalo ng tito niya.

"Pabalikin mo siya or else I will divorce you!" biglang namutla ang

tito Aiden sa sinabi ni tita Lei na para bang hindi maintindihan ang mga simpleng
salitang iyon. "Oh, wala palang devorce dito sa Pilipinas okay magfa-file na ako ng
annulment."

"Love naman huwag ka namang magbiro ng ganyan."

"Hindi ako nagbibiro Aiden naaawa na ako kay Jair alam mo bang halos
wala ng pahinga ang batang iyon. Hindi na nga iyong lumalabas sa hospital hindi na
rin siya nakikita ni Amber isn't this the right time to fix everything."

"I tried it before."

"Hindi ka naman maaasahan sa pagpaplano ng ganyan mas lalo mo pang

pinalala. This time I'll plan this one at ikaw kailangan mo akong tulungan or else
itutuloy ko ang divorce�ay mali ang annulment pala." And she saw resignation on her
tito Aiden's face mukhang wala na itong magawa. Napapailing nalang siya habang
palihim na nakikinig sa mga plano ng mga ito.

She grabbed her phone and texted Georgette if nasa bahay na ba nito ang
mga babae, nagreply naman ito ng simpleng Oo at smileys. Kahit gusto pa niyang
pakinggan ang plano ng mag-asawa ay kailangan na niyang umalis dahil baka masiraan
na ng bait si Heinz kapag may nagkamali na isa sa kanila.

Dala-dala ang kanyang mga gamit ay bumaba na siya sa building, abala

siya sa pagtetext na parating na siya sa kanyang mga kaibigan dahil excited na daw
ang mga itong isuot ang mga damit na bitbit niya. Itinulak niya ang glass door ng
biglang tumama iyon sa isang solidong bagay.
 "Crap!" mura ng malaking lalaki na nakahawak sa noo nito.

"Hala, oh my God!" bulalas niya at muntik ng mabitiwan ang cellphone

niya. Tumama nga yata ang pintuan sa ulo ng lalaki. "Sir, are you okay�no you are
not do you want me to bring you the hospital?" Hindi ito tumingin sa kanya.

"Out of the way." Utos nito pero hindi siya sumunod dito. Napakunot ang
noo niya dahil pakiramdam niya ay narinig na niya ang boses na iyon noon hindi lang
niya mapoint out kung kailan. "Damn!" hinawakan niya ang braso nito pagkalapat na
pagkalapat ng palad niya sa braso nito ay tila may nanulay na kakaibang kuryente sa
buong katawan niya. At mukhang hindi lang siya ang nakadama doon dahil habang siya
na nakatanga lang na nakatitig sa kanyang palad ito naman ay nanlalaki ang matang
nakatitig sa kanya.

Napaatras siya dahil bigla siyang nakadama ng takot, napahawak siya sa

dibdib niya na parang mapupunit nalang iyong bigla. Hindi niya ito kilala pero
bakit ang sakit!

"Sorry ulit Sir, excuse me." Kinakabahan pa rin siya, ang lakas ng
tibok ng puso niya at sa bawat pagtibok ng puso niya ay tila pagbaon ng isang
matulis na bagay sa puso niya. Muli niya itong sinulyapan na naging dahilan kung
bakit mas lalong napabilis ang paglakad niya dahil sinusundan na siya nito. She
hopped inside her car and drive it as fast as she could, hindi niya alam kung paano
pa siya nakakapagdrive sa kabila ng panginginig ng buong katawan niya.

Pagtingin niya sa kanyang rear mirror ay nakahinga siya ng maluwang,

tamang-tama na nasa harap na siya ng bahay ni Georgette. Magtatagal pa sana siya sa
loob ng kanyang kotse but she doesn't want to be alone right now.

Mabilis siyang bumaba at halos sirain na niya ang doorbell ni Georgette

sa kapipindot, her body is still shivering for an unknow reason�what the hell! The
reason is that guy! Isang malakas na tili ang pinakawalan niya ng may biglang
humawak sa balikat niya.

"Easy! Easy!" natatawang alo sa kanya ni Diana.

 "Bakit mo ako tinakot ng ganoon?"

Tumawa na ito ng malakas. "Ke aga-aga matatakot ka? Bakit ba para kang
hinabol ng multo ng kahapon?" biro nito at pinihit ang doorknob ng pintuan ng bahay
ni G at bumukas iyon. "Nagdoorbell ka pa samantalang iniiwan naman niya itong bukas
palagi." Hindi na siya sumagot, nawala sa isip niya ang bagay na iyon. "Are you
okay?"

Tumango nalang siya. "T-tulungan mo akong bitbitin ang mga damit sa

kotse."

Ngumisi ito. "Oh my goodness, of course." Mabuti nalang� mabuti nalang

talaga.

"Chloe!" Napakurap siya ng pumitik si Monique sa kanyang harapan. "ALam

kong masyado akong maganda pero ang creepy ha kung tititigan mo lang ako-awww!"
napahiyaw ito ng hampasin niya ito ng pamaypay na nakuha niya sa kanyang tabi.

"I am not staring at you gusto mong bunutan kita ng ngipin." Ngumisi
lang ito sa kanya at bahagyang lumayo.

"Sabi ko nga maganda ka na, ayan tingnan mo ang sarili mo sa salamin."

And she did, she looks at herself in the mirror. She is already wearing one of her
creation, it's a beautiful white short dress, mababa ang hemline nito, ang tela ay
yari sa satin at organza and it doesn't have any sleeve on kaya kitang-kita ang
balikat niya at ang haba ng damit ay hinid umabot sa kanyang tuhod. Hinayaan lang
ni Diana na ilugay ang kanyang mahabang buhok habang nilalagyan nito ng maliliit na
pearls na nagmukhang headband sa ulo niya. Minsan ay nagpapasalamat siya sa buhok
na dahil kahit na hindi na ayusan pa ay nagmumukha na siyang tao. Light lang din
ang make-up niya, everything looks natural.

"Here, suot mo ito." Excited na ipinakita sa kanya ang isang kulay

peach na sapatos. "Bagay ito sa iyo." Pinilit pa talaga nitong isuot na niya ang
sapatos at itali ang strap. "And you are good to go."

"Hindi naman ako ang ikakasal hindi ba?" biro niya dito.

"Not yet mauuna pa si Karylle." Sigaw nito kay Karylle na nag-aayos na

din. Natatawang itinali niya ang dilaw na ribbon sa kanyang likod, each of them has
this different lace ribbon colors sa mga damit nila. It's personalized.

"Bakit ako?" inis na tanong nito.

"Dahil may Colton lover boy ka na hindi ba? If I know ilang beses mo ng
nilawayan ang lalaking iyon."

Napatawa sila sa sinabi ni Diana, Diana and her green mind and her
green tongue never fails to make her smile. Kung makapagsalita kasi akala mo naman
ay may experience na sa mundo samantalang mahawakan lang ng lalaki ay natutumba na.

"Hindi ko pa nalalawayan iyon!" sigaw nito.

Mas lalong lumapad ang ngisi nila. "Ibig sabihin lalawayan mo pa?"
tukso ni Monique, namula tuloy itong bigla. "Ayeeeehh, napaghahalataan ka na niyan
K aminin mo na kasi you want him-."

"Ako na ang magsasabi." Tumikhim pa si Diana. "You want him over your
bed naked," at pinaypay pa nito ang palad nito sa mukha nito. "Sizzling hot, oh
my."
 "Ang landi mo Diana Rose." At kinurot na ito ni Karylle sa singit.

"Bakit sinabi ko bang hindi?" bumungisngis lang ito. Si Karylle naman

ay natahimik lang na para bang may malalim na iniisip. Napabuntong-hininga nalang
siya habang iniisip ito alam niyang ilang araw mula ngayon ay lalagay na rin ito sa
tahimik. Umikot siya sa harap ng salamin and took a glimpse of her tattoo. Nasa
likod ng leeg niya iyon at iyon ang dahilan kung bakit hindi siya nagpapaputol ng
buhok dahil sa delikado ang lagay ng samahan nila. May kung sino kasing walang
magawa sa buhay na nagkalat na may wish daw sila because one sister is equivalent
to one falling star. As if naman totoo iyon, they are just crazy with nothing to do
with their lives.

"Kanina pa tumatawag si Ainsley dapat daw nandoon na tayo ten minutes

from now." Mabilis na nagulo ang buong paligid, tahimik lang si Georgette na alam
niyang magagalit na kapag mas lalo pang ginulo ng mga kasamahan ang buong paligid
ng bahay nito. Kaya tinulungan nalang niya si Monica na pulutin ang mga kalat.

Pagkatapos maayos ang lahat ay isa-isa na silang lumabas sa bahay,

pinilit niyang sumakay si Diana at Monica sa kanya at least hindi siya mabobore.
Maingay si Diana at tahimik si Monica. Hindi rin niya napigilan ang sarili niya na
tumingin sa buong paligid niya baka kasi may bigla nalang sumulpot doon. Good thing
wala naman hanggang sa makarating sila sa Little Devil's.

"Finally, nasaan na ang dress ni Zyrene?" salubong ni Crischel sa

kanya. Kinuha niya ang nakahanger na damit na nasa tabi lang niya. Pati na rin ang
damit nina Crischel at Ainsley. Mabilis ang mga kilos nila hanggang sa isa-isa sa
kanila ay may hawak ng mga bulaklak they are Zyrene's bridesmaid and maid of honor.

"Where's your flower?" untag ni Georgette sa kanya.

"Oh, naiwan ko sa kotse ko sandali lang kukunin ko muna." Paglabas niya

sa Little Devil's ay agad niyang tinungo ang kotse niya upang kunin ang bulaklak na
naiwan niya ng may biglang humawak sa braso niya. "Huh!?"

Napatingin siya sa may hawak sa kanya at ganoon na lang ang kagustuhan

niyang makatakbo palayo ng makilala ang lalaking may hawak sa kanya. His grip is
too tight for her she bet it will leave some marks later on. "So much for running
away dear Chloe."
 Napatitig siya dito, ngayon lang niya natitigang mabuti ang lalaki. He
is taller than her, magkasingtangkad lang ito at ng kapatid niya. Mas malaki lang
ang katawan nito and those deep black coal eyes staring at her soul. Sunod ang
naging paghinga niya dahil sa lakas ng tibok ng kanyang puso.

"S-sino ka ba?" pilit niyang hinihila ang braso niya na hawak nito.
"Can you please let me go or else I am going to call a cop, my friend is a police
inspector. I can sue you for harassing me!" banta niya sa lalaki pero sa halip na
matakot ay umangat lang gilid ng labi nito na para bang hinahamak siya. Mariin siya
nitong tinitigan at tumaas ang isang kamay nito upang haplusin ang kanang pisngi
niya. She trembles with that touch, it brought her too many sensation she could
hardly recognize.

"Hindi ka na makakatakas sa akin dear Chloe, you are mine remember?"

kumunot ang noo niya sa sinabi nito. Her body suddenly tenses when he said that,
when he said that she is hers it likes her body response to him like what he just
said, her body is his. Sino ba talaga ang lalaking ito? O kaya naman ay niloloko
lang siya nito tama impossible naman iyon kasi hindi talaga niya matandaan ang
lalaking ito.

"I can't remember you, who are you? Please let me go nasasaktan ako."
Totoo iyon, nasasaktan siya dahil masyadong mahigpit ang hawak nito sa braso niya,
bahagya nitong niluwagan iyon and she couldn't missed the faint concern on his eyes
when he sees the red mark on her arm.

"You need to remember me dear Chloe I have something important from

you, you left it at hindi ko iyon ibibigay." Nagtatakang tiningnan niya ito at ano
ba ang pinagsasabi nito sa kanya? Anong mahalagang bagay ang naiwan niya dito
samantalang ngayon pa sila nagkita.

"Sino ka ba talaga?" frustration is visible on her face.

The guy proudly smirks. "I'm the guy who stole your virginity dear."
Napaawang ang kanyang mga labi at pakiramdam niya ay nakalimutan na niyang huminga
sa sinabi nito. Para kasi siya nitong pinasabugan ng bomba sa harap niya mismo, is
that even a legal joke? "And I have something very important to you, I won't give
it back." Binitiwan siya nito at may kinuha sa loob ng bulsa nito at saka ibinigay
sa kanya. "If you want to know what really happened dear call me," and he bend
forward tilted her head and give her a brief kiss on the lips. Nakatitig lang siya
sa likod ng lalaki habang papalayo ito sa kanya, bigla siyang nawalan ng lakas at
natumba nalang. Mabuti nalang at may umalalay sa kanya.

"K-Karylle." Oh God hindi kaya narinig kaya nito ang lahat? "Did
you hear-."

"Everything." Napakagat-labi siya, kapag nalaman ng lahat na ibinigay

niya ang kanyang sarili sa isang estranghero baka mapatalsik siya sa sorority. She
can't afford to lose them now, not now that she's too confuse for her own good.

"Please don't tell them about what you heard." Pakiusap niya kinuha
naman nito ang papel na hawak niya at saby nilang binasa. Tryker Altamirano CEO of
DEET Records/ Global TV. Malakas siyang napasinghap ng mabasa ang pangalan ng
lalaking iyon, it's one of the biggest name in the music, TV and movie industry and
she never met him not even once.

"You know him?" tanong nito agad siyang umiling at mas lalong nanghina.

"I don't know him promise ngayon ko lang talaga siya nakita."

"Nakakatakot naman ang lalaking iyon." Takot? Hindi siya natatakot sa

lalaking iyon nagulat siya sa biglaang pagsulpot nito pero hindi siya nakaramdam ng
takot.. "Sure ka bang hindi mo siya nakita or nakilala ever?"

"No, I haven't seen him before."

"Hindi kaya nakilala mo siya sa tatlong linggong hindi mo maalalang

ala-ala?" napatingin siya sa tanong nito, possibleng mangyari iyon. Deep inside her
something is telling her na baka nga kasali ang lalaking iyon sa tatlong linggong
nawalang ala-ala niya. "I think you need to talk to him to clear everything and
besides you need to know what happened since you gave your virginity to him
according to that guy."
 "God help me." Naibulong nalang niya sa sarili niya, she wanted to
think this over. "K, pwede mo ba akong iwanan muna dito? I think I need to catch up
with my brain." K tapped her shoulder in pure understanding and walks towards the
Little Devils. Siya naman ay kumuha ng suporta sa katawan ng kanyang sasakyan. She
closed her eyes and tried to calm her sense.

"Ouch!" Napadaing siya ng maramdaman ang pagtalbog ng katawan niya sa

ibabaw ng isang malamig na metal. Pinakiramdaman niyang mabuti kung nasaan siya,
she opened her eyes to be greeted by the darkness of the sky at ang mahihinang
ambon ng ulan. Nasa isang malaking truck siya na punong-puno ng mga bulaklak. Her
head is spinning� and she doesn't know where it leads her.

Doon lang siya biglang nakaramdam ng takot, she hugged herself and
prepare for the worst when suddenly the truck stopped.

"Iihi lang muna ako pare."

"Sama na ako naiihi na rin ako." Mas lalo siyang humalukipkip ng

marinig ang pagbukas at pagsara ng pintuan ng malaking truck pati na rin ang
papalayong yabag ng mga ito. Her instinct kicked in kaya mabilis siyang tumayo
kahit na nahihilo na siya at bumaba sa truck. Napatingin siya sa buong paligid para
siyang nasa isang liblib na probinsya. Narinig niya ang papalapit na yabag ng mga
lalaking sa truck kaya mabilis siyang nagtago.

Umupo siya sa likod ng isang malaking puno at napahawak sa kanyang ulo

ng bigla iyong sumakit. Umalis na ang truck kaya napilitan siyang maghanap ng
matutuluyan at ng makauwi sa bahay nila--- what the�saan ba ang bahay niya? Teyka,
sino ba siya?

"Bakit wala akong maalala?" bigla siyang nanghina at napaupo sa damuhan

sa madilim na bahagi ng gubat. May narinig siyang malakas na ungol at dahil sa pag-
aakalang isa iyong mabangis na hayop ay napatakbo nalang siya ng mabilis. Hindi na
siya lumingon pa basta tumakbo na lang siya. She just wanted to runaway, she is
confused, and she's hurt.
 Hanggang sa mapagod na siya, she calmed her beating heart and opened
her eyes. Pagmulat niya ng kanyang mga mata ay tumambad sa kanya ang isang malaking
bahay, it's grand and beautiful, but it looks so lonely. Lonely yet lovely.
Naglakas loob na siyang lumapit doon, kailangan niyang makauwi kailangan niya ng
tulong. Kahit na anong tulong ay kailangan niya basta matulungan lang siyang
mahanap niya kung saan man siya nanggaling.

"Tao po! Tao po!" niyakap niya ang kanyang sarili, malamig kasi at
masakit na talaga ang ulo niya. "May tao po ba dito?" mas lalo niyang nilakasan ang
boses niya. Tinanggal niya ang pagkakatali sa kanyang buhok upang kahit papaano ay
mainitan ang kanyang leeg. Muli siyang kumatok. "Tao po! Tao--." Bahagya siyang
napaatras ng biglang bumukas ang pinto at sumalubong sa kanya ang dalawang pares na
mga matang iyon, those pair of deep black coal eyes staring and carving her souls
that takes her breathe away.

<<3 <<3 <<3

A/N: Kung napapansin niyo bawat chapter ay may flashback ng kung ano ang nangyari
kay Chloe noong three weeks na nawala ang memories niya. Mahirap pala siya no?
Mahirap pagsabayin ang present and past sa isang chapter, nasanay na kasi akong
nagsusulat ng past na buo talaga hindi iyong putol-putol, this story putol-putol
ang flashbacks. I'm just trying, hindi naman masama ang mag-experiment hindi ba?

So, yesterday was so hot na hindi ko binuksan ang phone ko at nakaharap lang ako sa
laptop ko na nanonood ng mga kung anu-ano. Tinamad is the right term kaya ng may
magyayang manood ng You're My Boss ay sinama ko si sisterete at nanood kami. Masaya
naman ako dahil sa dami ng kinain ko, yahhh! I love foods, who doesn't? As for the
movie, okay lang naman siya. Not really that great at hindi din naman pangit, nasa
gitna lang. But I love the place, Batanes... my God, it's a definition of heaven.
Nasa pinakadulo ng Pilipinas, I wanna be there. Gusto kong pumunta doon kahit maupo
lang sa damuhan at batuhan at tumitig sa dagat. I wouldn't mind spending my entire
day sa lugar na iyon. Alright, I'm dreaming here and I'm hungry!

STATUS UPDATE: Happy morning, kagigising ko lang kanina. Huehuehue

Chapter Three

"And you are?" Napapitlag siya ng marinig ang baritonong boses ng may-
ari ng dalawang mga matang iyon. Ipinilig niya ang kanyang ulo upang kahit papaano
ay gumana iyon, the guy is tall and absolutely one heck of a good looking guy.
Gwapo is the right definition for the man, ruggedly handsome. May ilang facial hair
na tumubo sa baba nito at hindi man lang iyon nakabawas sa gandang lalaki ng
kaharap.

Napahalukipkip siya ng pasadahan siya ng tingin ng lalaking kaharap

niya, tumikhim siya. "Sir, nawawala po kasi ako p-pwede niyo po ba akong tulungan?"

Nag-isang linya ang mga labi nito habang tinitititigan siya at saka
napailing nalang at akmang isasara na sana ang pinto ng humarang siya. "Sir please,
wala po akong mapupuntahan hindi ko po alam ang lugar na ito. Tulungan niyo po
ako." Nanginginig na ang boses niya sa lamig.

"Sino sa mga kaibigan ko ang nagpadala sa'yo dito?" may halong galit
ang boses nito habang hindi siya nilulubayan ng titig.

"Hindi ko po alam ang pinagsasabi niyo nagising nalang po ako na nasa

likod ng isang truck na nagdedeliver ng mga bulaklak-."

He snorted. "Yeah right, you'll pass as an actress and a screenplay

writer. Anong kasinungalingan naman ang sasabihin mo na wala kang maalala, hindi mo
alam ang pangalan mo at hindi mo alam kung saan ka nanggaling." Sarkastikong ani
nito and that left her speechless because that is what happening right now.
Napatingin lang siya dito, sinalubong niya ang mga mata nito upang kahit papaano ay
maiparating niya na hindi siya nagsisinungaling. "Answer me!" she flinched when he
yelled at her.

"O-po, wala po akong maalala."

Pumalatak ito at tumawa ng malakas, nanliliit na tiningnan siya nito

bakas sa mukha at mga mata nito ang pandidiri. "The usual stuffs huh?" nalilito na
siya sa mga sinasabi nito. Ano ba ang pinagsasabi ng lalaking ito? "Okay fine I'll
play with your game." At sa isang iglap lang ay natagpuan nalang niya ang sariling
hila ng lalaki papasok ng malaking bahay. Napasinghap siya ng hilahin pa siya nito
papunta sa loob ng isang silid at itulak sa ibabaw ng kama. Bigla siyang nataranta.

"Ano ang gagawin mo?" kinakabahan niyang tanong.

"Ang bagay na pinunta mo dito. Now, sino sa mga kaibigan ko ang

nagpadala sa iyo dito?" mariin siya nitong idiniin sa ibabaw ng kama, bigla itong
dumagan sa kanya her body is too small compare to his body and as instinct ang una
niyang ginawa ay itulak ito. Pero nahuli nito ang kanyang braso at itinaas ang mga
iyon sa ibabaw ng kanyang ulo.

"Bitiwan mo ako!" sigaw niya, she tried kicking him pero masyado itong
mabigat sa kanya. Gamit ang kanyang natitirang lakas ay pinilit niyang hilahin ang
mga braso niya pero habang pilit niyang hinihila ang mga braso niya ay mas lalo pa
nitong hinihigpitan ang hawak sa kanya. "K-kapag hindi mo ako binitiwan sisigaw
ako."

Malakas itong humalakhak at nanunuyang tumingin sa kanya. "Sa tingin mo

may makakarinig pa sa iyo dito? My house is the only house within the perimeter,
you stepped inside my lair dear-." Natigilan ito pero agad din namang nagpatuloy.
"What is your name?"
 Name? Umiling siya. "Ahhhh!" Malakas na tili niya idiin pa nito ang
braso niya pakiramdam niya ay mababali na iyon kung ididiin pa niya. Napapikit na
siya kasabay ng pagtulo ng luha niya.

"Answer me damn it!"

Humihikbi na siya sa sakit at sa kaba na naramdaman niya. "I don't my

name, please kung ayaw mo akong tulungan hayaan mo nalang akong umalis."
Humihikbing pakiusap niya dito pero tila bingi ito sa pakiusap niya dahil
naramdaman nalang niya ang mahigpit na pagtali nito sa kanyang dalawang mga kamay.
She tried moving again pero mahigpit na tali nalang ang kaaway niya.

"Kung hindi ka padala ng mga kaibigan ko to suit my needs malamang isa

ka sa mga desperadang babaeng gustong maging artista hindi ba?" pinisil nito ang
mukha niya gamit ang malaking palad nito. Muli siyang umiling kaya mas lalo siyang
nakaramdam ng hilo.

"No." her voice already cracked, pakiramdam niya ay pinagsakluban na

siya ng langit at lupa sa kamalasan na natatamasa niya ng araw na iyon. "Please,
don't." she uttered. Napa-iyak na siya ng tuluyan.

"You have a talent, you can act now let me see how far you can give for
your ambition then." Bumaba ang mukha nito sa may bandang leeg niya, impit siyang
napahiyaw sa ginawa nito. Lahat ng balahibo niya sa katawan ay nagsitayuan sa
ginawa nito� hanggang sa dumampi ang labi nito sa pisngi niya papunta sa kanyang
mga labi.

Ipinilig niya ang kanyang ulo upang hindi tumama ang labi nito sa
kanyang mga labi pero mabilis din naman nitong pinihit at inangkin na ng tuluyan
ang kanyang mga labi. Napapikit nalang siya, mukhang kahit saang tingnan wala na
siyang kawala sa lalaking humahalik sa kanya. Nakaramdam siya ng pandidiri at habag
sa sarili. Natilihan siya ng bumaba ang palad nito sa ibabaw ng kanyang dibdib. May
suot pa siyan t-shirt at bra pero tila walang kwenta ang mga iyon dahil ramdam pa
rin niya ang init ng palad nito sa bahaging iyon ng kanyang katawan. Hanggang sa
dumako iyon sa laylayan ng kanyang suot na shirt.
 "Please� don't." bulong niya habang dahan-dahang hinuhubad ng lalaki na
hindi ang suot niyang pang-itaas. Gusto niyang itulak ito pero hindi niya magawa
dahil nakatali ang magkabilang kamay niya headboard ng kama. Masakit ang kanyang
ulo at pakiramdam niya ay malapit na siyang panawan ng ulirat sa sakit sa ulo niya,
she can't point out what part of her head is aching.

"Please huwag mong gawin ito hindi ako katulad ng iniisip mo pakiusap."
Tuluyan ng tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata. Hindi na niya kayang pigilan pa
ang takot sa puso niya. Huminto ang lalaki at tumitig sa kanya akala niya ay
hihinto na ito pero hindi dahil nakita niya ang kakaibang ngiti sa mga labi nito na
para bang hindi naniniwala sa sinasabi niya. Bagkus ay pinunit nito ang kanyang
suot kaya napatili siya ng malakas kasabay ng pagdilim ng kanyang paningin sa tindi
ng pagod, takot at sakit na kanyang naramdaman ng mga oras na iyon.

NAKATINGIN lang siya sa calling card na hawak niya kanina pa niya

iniisip kung tatawagan ba ang lalaking iyon o kaya naman ay pupuntahan nalang sa
opisina. She conducted a brief investigation about him sa tulong na rin ni Karylle.
Tanging si Karylle lang ang napagsabihan niya ang tungkol sa lalaking iyon. Kahit
si Ainsley ay hindi niya nagawang sabihan ng tungkol doon. Zyrene do have an idea,
kilala nito ang lalaki minsan kasi ay tumawag ito sa kanya at sinabing may
naghahanap daw sa kanya, she took it for granted pero ngayon tila hindi na siya
mapakali sa kaiisip tungkol sa lalaking iyon.

"Aalis ka?" untag ng kakambal niya sa kanya mabilis niyang inipit ang
maliit na papel sa loob ng kanyang sketch pad.

"Oo Caleb."

"Where?"

"Sa mga kaibigan ko."

 Sumimangot ito. "Alam mo iyang mga kaibigan mo kinukuha nila ang lahat
ng oras mo na para sa amin." May himig na pagtatampo nito sa kanya. Tinaasan lang
niya ito ng kilay at tinawanan niya ito. She loves her brother and yes may
insecurities siya dito pero kapag nakakasama na niya ito ay nawawala na iyon. Her
brother is the sweetest guy in the planet.

"Caleb your'e such a jealous guy." Biro niya. "Ihatid mo nalang ako sa
Little Devils kaibigan mo naman si Heinz hindi ba?" ngumiti ito sa kanya tapos ay
nangislap ang mga mata, she just rolled her eyes at her twin brother. "She will
never like you, you aren't her type." She bit the side of her lips ng makita ang
pagbagsak ng mukha nito.

"She likes me."

"She doesn't like you Caleb dear-." Natigilan siya ng banggitin niya
ang �dear' na endearment. Naalala na naman niya ang Tryker Altamirano na iyon,
tumikhim lang siya. "She doesn't like you."

"Akala ko ba kapatid kita?"

"She's also my sister Caleb."

"Kadugo mo ako siya ay sa pangalan lang saka mo na siya tawaging sister

kapag kinasal na kami." Pikon talaga kahit papaano ang kapatid niya kaya nga ang
sarap nitong asarin.

"Sa iba na siya magpapakasal."

Nanigas ito, "Punta na tayo sa LD nagugutom na ako." Reklamo ng kapatid

niya.
 "Kakakain mo lang at saka I changed my mind hindi na ako pupunta doon
kailangan kong pumunta sa boutique." Ngumuso ito at hinila siya.

"Kailangan mong kumain ng sweets dahil nangangayayat kana ako na ang

tatawag kay tita Lei na kumain ka pa she will understand." She rolled her eyes at
her poor brother at nagpahila nalang din. They are using her car habang ang driver
naman nito ay pinasunod nito. "Wow, this ride is cool."

"Sa tingin ko rin." Sang-ayon niya. Pagdating nila sa Little Devil's ay

agad niyang kinuha ang susi mula sa kapatid niya. "Ikaw nalang ang pumasok."

"Ha?-." tinapik niya ito sa balikat.

"Kaya mo na iyan you are a big boy now huwag kang masyadong torpe
okay?" hinalikan niya sa pisngi ang kapatid bago ito itinulak papasok ng LD. So
much for rooting her brother to one of her sisters.

Pumunta siya sa boutique pero hindi naman siya mapakali. Stole your
virginity. Napamulagat siya sa naalala niyang sinabi nito, iyon ang dahilan ng
kanyang pagkabalisa. How could she give her virginity to him? K-kung ibinigay niya
ang sarili niya sa lalaking iyon baka importante ito sa kanya because rules or no
rules hindi niya ibibigay ang bagay na importante sa kanya ng ganoon na lang.

Muli niyang tinitigan ang calling card na nasa kanyang mga kamay, she
wants to see him and ask him what happened at ng matapos na ang lahat ng kaguluhang
ito. Ayaw na niya na nangangapa siya sa dilim, ayaw na niya na may napapanaginipan
siyang hindi naman niya maalala. It seems like something inside her is suppressing
these memories to come out.

"Aalis ka?" gulat na tanong ng assistant niyang si Loida ng bigla

nalang siyang tumayo sa kanyang mesa.

"I need to check on something baka mamayang gabi na ako makabalik."

Paalam niya dito.
 "Pero-." She dash out from her office with one thing in mind, kailangan
niyang makausap ang Tryker Altamirano na iyon. She wants to know everything about
her lost memories kahit na natatakot siya at kahit na masaktan siya okay lang. Ayaw
lang niyang maramdaman ang malaking espasyo sa puso niya.

Pagkarating niya sa malaking TV network slash recording studio ay

mabilis siyang lumapit sa receptionist na abala sa pakikipagtalo sa mga babaeng
kaharap nito na sa tingin niya ilang segundo nalang mula ngayon ay sisibatin na ng
palaso. Mabilis siyang lumapit.

"Excuse me miss-."

Tiningnan siya ng masama ng babaeng nakikipagtalo sa receptionist. "Ano

ba miss nakita mo ng nauna kami sisingit ka pa gusto mo ng away?" hindi niya ito
pinansin bagkus ay hinarap ang receptionist.

"I am here to speak with him." Turo niya sa pangalan ni Tryker na nasa
calling card. Tumingin sa kanya ang receptionist na tila ba nagulat na meron siya
ng calling card na iyon.

"S-sandali lang Ma'am, tatawagan ko lang ang sekretarya ni Mr.

Altamirano." She nodded and waited. Ilang saglit lang ay bumaling ulit ito sa
kanya. "May I know your name ma'am?"

"Chloe. Chloe Claire Santillan." Inulit ng receptionist ang pangalan

niya at bahagya pa itong namutla.

"Mi-miss Chloe, sa twenty floor po ang office ni Mr. Altamirano."

"Thank you, Miss." Kinuha niya ang card at sinulyapan ang mga babaeng
nakatunganga sa kanya. Inirapan lang niya ang mga ito bago sumakay sa elevator. She
made a sign of the cross when she pressed the button. Tiningnan niya ang hitsura
niya sa salamin, she is wearing a sleeveless tribal top and a pair of black skinny
jeans. Kahit papaano ay presentable naman siyang tingnan. Ting! Iyon na ang hudyat
na nakarating na nga siya sa floor kung saan ito naka-opisina.

The floor is so quiet she can only hear her heels clicking on the
floor, walang katao-tao doon. Napatingin siya sa buong paligid, it's well lighted,
maganda din ang carpet ng floor at pati na rin ang mga walls and ceilings. May mga
pictures ng mga sikat na artista noon at ngayon pati na rin mga recording artist.
At may isang pintuan na may nakasulat na CEO.

"Heto na iyon." bulong niya sa kanyang sarili at kumatok na.

"Get inside." Her body automatically recognize the owner of the voice,
parang mas excited pa nga itong buksan ang pinto keysa sa utak niyang kanina pa
nag-iisip. She pushed the door and was greeted by the splendid world inside the
mahogany door. The place is undoublty well-designed, kahit na kulay itim at puti
lang ang pintura ay maayos iyong napagsama. The furnitures were black and white as
well kahit na ang Carpet ay malalaking strips ng pinag-alternate na puti at itim na
kulay. And there, the guy who has been haunting her brain for the past few days�
Tryker Altamirano is a definition of perfection. He is standing tall and proud with
his Armani gray suit, his inner longsleeve doesn't have any tie on instead
nakabukas ang tatlong butones giving her a glimpse of heaven� agad niyang ipinilig
ang ulo niya upang alisin ang kahalayan na nasa isip niya.

"Finally." He said as he starts to walk towards her, unconsciously ay

napapahakbang din siya paatras. They are both staring at each other and she can't
deny the attraction she felt towards the guy. Napalunok siya at napaawang ang
kanyang labi upang makahinga siya ng maayos. Hindi niya namalayan na nacorner na
pala nito ang katawan niya sa katawan nito at sa bagay na nasa likod niya. "What a
shame Chloe ikaw ang nagpunta dito pero umaatras ka?" halos gadangkal nalang ang
layo ng mukha nito sa mukha niya kaya napabaling siya sa kanan niya. "Same old
Chloe."

"M-Mr. Altamirano I just want to talk to you." Mariin niyang sabi.

Tumitig lang ito sa kanya pero hindi gumalaw. "P-pwede ka bang makausap ng maayos?"
Shit! Nagstastutter siya.

"Then talk."
 "In proper, hindi ng ganito." Frustrated na sigaw niya dito.

"I don't mind, can't you remember this is proper for us. We even talk
properly while I undress you or when you are on top of me-." Mabilis niyang
tinakpan ang bibig nito at sinamaan ito ng tingin. Tinanggal nito ang kamay niya sa
bibig nito at natagpuan nalang niya ang sariling mga labi na magkahinang sa labi
nito. Napaungol siya ng pilit nitong buksan ang kanyang mga labi pero tumutol siya.

Hanggang sa maramdaman niya ang palad nito sa bandang tiyan niya

paakyat sa kanyang dibdib. Malakas siyang napasinghap and he took the opportunity
to insert his tongue inside her mouth. He cupped her face using his palms and
pushed his body on hers as she buckled on the wall. Her legs were like jellies
melting to his hot, feiry and sensual kisses. She let out a moan which he returned
as well. He bit her lower lip and invade her mouth once again, sucking her soul out
from her body, melting her inner depths.

She could feel the pressure building inside her body, she could feel
the fire starting to eat her alive. He titled her head and pushed his tongue inside
her mouth once again, she tried to stifle a moan. All she wants to do right now is
to wrap her arms around his neck and pressed her body towards her. Her heartbeat
starts to ram inside her chest wanting to come out from the extraordinaire
sensation that took in. He increases the pressure as his other hand starts to
travel down to her neck.

Hanggang sa hindi na niya nakaya pang pigilan ang emosyon na namuo sa

kanyang mga puso. Everything is too much for her, the feeling, the emotion, the
kiss and the pain, no wonder her tears were already streaming on her cheeks.

"Why are you crying?" he asked winded from the kiss he gave to her. He
caressed her cheeks removing the tears staining her face. "Don't tell me you aren't
used to it yet?" a glint of pure anger flashes on his black orbs. "We've kissed and
made out so many times Chloe-."

"I don't know!" sigaw niya. "I can't remember you, I can't remember!
Wala akong maalala please huwag mong guluhin ang utak ko masyado na akong maraming
iniisip ngayon huwag mo ng dagdagan please." Naiiyak na pakiusap niya dito.

"Totoo ngang hindi mo na naalala ang tatlong linggong pinagsamahan

natin?" galit pa rin ang tono ng boses nito. Binitiwan siya nito kung hindi lang
siya napakapit sa cabinet na nasa tabi niya malamang nasa sahig na siya ngayon.

"I can't remember ang tanging naalala ko lang ay iyong sumakay ako sa
truck na puno ng mga bulaklak and when I woke up nasa hospital na ako. Wala akong
maalala sa loob ng tatlong linggong iyon."

"Pilitin mo!" sigaw nito.

"I tried." Mahinang usal niya. "I swear I tried pero wala talaga." Muli
siya nitong linapitan at hinawakan sa magkabilang balikat niya. Napangiwi siya sa
higpit ng hawak nito sa braso niya. "Bakit ka ba galit na galit sa akin? K-kung
nakalimutan ko ang tungkol sa iyo at hindi ko maalala ang sabi ng doctor ko
malamang hindi iyon importante." Mas lalong nanggalaiti ang galit sa mga mata nito.
"O kaya naman ay nasaktan ako ng sobra kaya hindi kinaya ng utak ko at pilit nalang
itong ibinaon sa limot." Mabilis siya nitong binitwan ng sabihin niya ang mga
salitang iyon.

Walang salitang namutawi sa mga labi nito. "If I gave myself to you
hindi ka lang basta-bastang tao hindi ba? I wouldn't give myself to a stranger na
makakalimutan ko lang rin, it matters to me. Kaya kung hindi kita maalala you might
have hurt me-."

Hinampas nito ang kalapit na mesa, sa sobrang lakas ng kalabog

pakiramdam niya ay dinig ng buong building ingay na iyon.

"Shut up!" sigaw nito sa kanya making her feel worse. "You shut up."

"You can't just shut me up I have the rights to know please sabihin mo
sa akin ang lahat." He snorted and shook his head.

"I won't tell you, alalahanin mo ang lahat Chloe." Mariin siya nitong
tinitigan. "I can't bear it anymore sumama ka sa akin."
 "Where?"

"I'll try to remind you of what you've done when you are still with me
every single bit of it."

<<3 <<3 <<3

a/n: Kung nagtataka kayo kung bakit wala ako sa kabihasnan lately, I am pledging
for lonesome summer. I turned off my phone as in airplane mode siya, I log-out my
facebook accounts iyong dalawa pati na messenger, viber, line, wechat, wattpad lang
ang hindi ko inilog-out. Marami ang nagtaka, marami din ang nagtanong kung ano ang
nangyari sa akin. Dito ko nalang sasabihin, napagod akong may kasama. Napagod akong
may kausap, everyday of life for the past ten months araw-araw akong may kausap
nakakapagod din pala no?

Iyong mga kaibigan mo magchachat lang o kaya naman ay magtetext kapag may kailangan
I know nasabi ko na ito sa inyo ngayon. And I just found it disappointing at
dumarating sa point na kapag nagtetext na sila ay naiinis na ako hanggang sa
nagkahawa-hawa na. Kahit na mga katrabaho ko kapag nagtetext or nagmemessage sa
facebook ay hindi ko binabasa kasi ayokong may sabihin sila na magiging dahilan
kung bakit lalabas ako ng bahay. Ayokong lumabas ng bahay, ayokong masilaw sa init
na araw at ayokong dumampi ang init sa aking balat-- OA na ako. Ayoko lang talaga,
ayoko muna sa kanila. Bukas ay mapipilitan akong bumangon, magbihis ng maayos at
pumunta sa school dahil releasing ng card. At may meeting pa. I hate it. Vacation
is a vacation pero kailangan pa naming mag-extend ng 36 days sa school for remedial
and unlike sa mga teachers na magka-conduct ng summer class wala kaming extra
payment diyan.

Ganito na ba talaga ang deped ngayon, kasalanan na pala ang hindi magbagsak ng mga
bata na pumapasok kapag periodical test lang. Kung pwede lang magmura gagawin ko
pasalamat sila at hindi ako nagmumura in person. Mas disappointed ako sa gobyeno
ngayon, not really the president dahil hindi naman siya ang binoto ko... it's the
general. Kaya siguro kahit na admin sa school namin hindi ko feel.

STATUS UPDATE: Ice cream everyone... hindi ako ice cream person kaya siguro
nasusuka na ako.

PPS: Thanks for understanding.

Chapter Five
 "MASYADO mo ng inaabuso ang katawan mo sa pagtatrabaho Chloe, pahinga
din pag may time." Untag ni Xyler sa kanya, nasa boutique ito kasi pinapunta ito ng
mommy nito doon. She look at her cousin, unlike four years ago na tuwid na tuwid
ang buhok nito at itim na itim na akala mo si Cleopatra ngayon ay tila nakikita na
niya ang dating Xyler. The old, child and happy Xyler pero batid niyang sa likod ng
masayang aura nito ay ang malungkot na pagkatao nito.

"Ikaw kaya ang kailangang magpahinga malapit na ang kasal mo." Lumabi
lang ito at inirapan siya.

"Kung ito lang ang tanging paraan upang hindi tuluyang maghiwalay sina
mommy at daddy kahit si satanas papakasalan ko."
 "Don't you love your husband to be? He was still your first love."

Nagkibit-balikat ito. "I forgot how to love a long time ago,

papakasalan ko lang si Jair dahil iyan ang gusto ng mga magulang ko. I am granting
my mom's wish but I will never give him the satisfaction he wants."

Napangiwi siya sa sinabi nito, mas matanda siya kay Xyler pero sa
tingin niya mas matured itong mag-isip keysa sa kanya. Naiinggit talaga siya dito.

"Papahirapan ko siya hanggang siya na mismo ang makipaghiwalay sa

akin."
 "You are bad." Ngumisi lang ito sa kanya, kung alam lang nito na
pinaglalaruan lang ito ng mga magulang nito for sure hindi na talaga magpapakita si
Xyler sa mga ito. Kaya nga keep quiet nalang siya dahil baka siya pa ang dahilan
kung bakit hindi matutuloy ang plano nina tito at tita. "Pero uso nga ang pahinga
hindi ba? Dalawang araw ka ng hindi lumalabas ng opisina mo at hindi ka rin
kumakain para kang broken hearted."

Hindi siya brokenhearted, she's soul-hearted. Wala si Rye sinabihan

siya nitong may business meeting daw ito somewhere and she doesn't care kaya
inabala niya ang sarili niya sa pagtatrabaho. Hindi pa rin nawala ang galit niya sa
pagsisinungaling nito sa kanya, he said he stole her virginity pero virgin pa pala
siya kaya nangyari nga ang sinabi nito. He really did stole her virginity and she
allowed it. And right now kahit gusto niyang lumayo dito ay hindi niya magawa dahil
ang walang hiya kinuhanan ng video ang ginawa nitong karantaduhan sa kanya.

Kapag nakita iyon ng kanyang mga magulang she swear she will kill
herself, ano ang mukha ang maihaharap niya sa mga ito?

"I'm okay."
 "You look okay pero alam kong hindi ka okay. Chill okay," tiningnan
nito ang cellphone nito at napasimangot na kinancel ang tawag na iyon. "I'm going
to the bar, want to come with me."

Sinulyapan niya ang relo, alas onse na pala ng gabi. "I think I need a
drink, let's go."

"I'll drive, I love your car." Tumango na lang siya. Sumunod lang siya
sa pinsan niya hanggang sa makarating sila sa Primero Club. Tiningnan lang niya ang
pinsan niyang nakikipagsayaw doon habang siya naman ay nasa tabi lang at tahimik na
umiinom.

"Hi there pretty lady." Ayaw sana niyang pansin ang lalaking lumapit sa
kanya pero mukhang wala itong balak na lubayan siya kaya pinansin nalang rin niya.

"Hello."
 "Alone?" she shook her head.

"I'm with my cousin." Turo niya kay Xyler na nakikipagsayaw na ng sweet

sa lalaking partner nito.

"Aww!" hiyaw niya ng mapaso siya sa kaserolang hawak niya. Inutusan

siya ni Rye na magluto ng pagkain niya, ilang araw na rin ang nakakaraan ng makita
siya ni Rye sa ilalim ng puno. Sobrang taas ng lagnat niya kaya ito ang nag-alaga
sa kanya. Palagi itong nagrereklamo sa dami ng naitulong nito sa kanya at kahit na
ganoon ay tinutulungan pa rin siya nito kaya nga gumagaan ang loob niya dito.

He is sweet in his own wicked ways, palagi itong masungit sa kanya pero
nag-aalala naman. Sinabi nitong hangga't hindi pa bumabalik ang alaala niya
kukupkupin muna siya nito at kapag naalala na niya ang lahat dapat daw ay umalis na
siya. He cares for her.
 "Ano na naman iyang sigaw na iyan?" asar na tanong nito, may bitbit
itong ilang piraso ng cabbage at patatas at carrots sa braso nito. May malaking
garden ito sa likod ng malaking bahay nito.

"Wala." Kaila niya at mabilis na tinago ang palad niyang kanina pa

umiiyak sa sakit. Akala niya dahil babae siya kaya natural lang sa kanya na alam
ang mga gawaing bahay. Ang problema nga lang iyong paghawak niya sa walis hindi
niya alam kung ano ang gagawin niya kaya kinailangan pang idemonstrate iyon ni Rye.
Tapos ng bigyan siya nito ng tambak na labahin ay tinitigan lang niya iyon kasi
hindi rin niya alam kung ano ang tamang gagawin, ang unang ginawa niya ay nilublob
niya iyon sa tubig tapos iaangat. At kahit na ang pagtutupi ng mga damit ay hindi
niya magawa ng tama, sinigawan na nga siya nito ng ilang beses. And now he asked
her to cook. Ilang beses ng nagdugo ang mga daliri niya dahil sa kutsilyo. Ang
hirap balatan ng kamatis! Tapos iyong onion iyak lang siya ng iyak habang
nagbabalat kaso kapag binabalatan niya iyon wala ng natitira. Iyong pagpiprito nga
lang ng itlog ang natama niya, iyong sunny side up. Nakapagluto na rin siya ng
hotdog na iyong kabilang panig sunog at iyong kabila naman hilaw.

"Tapos na ba iyan?"

"I don't know." Tiningnan nito ang laman ng kaserolang nasa ibabaw ng
kalan. He looks at her boredly and then he turn off the fire at itinapon ang laman
ng kaserola sa labas ng kusina. "Sayang iyo-."
 "Kahit aso hindi kakainin ang luto mo tanga ka ba?" grabe talaga ang
lalaking ito kung makapagsalita lang na tanga siya nakakaasar ha. "Ang patatas
binabalatan at hinihiwa pati na ang carrots. At hindi nilalagyan iyon ng bigas!"
yamot na sigaw nito.

"Sorry na hindi ko naman alam na hindi pala iyon pwede." Kumibot-kibot

pa ang mga labi niya.

"Anong buhay ba meron ka dati at hindi ka marunong ng mga gawaing bahay

kababae mong tao."

"Kung alam ko eh di sana sinabi ko na sa iyo, kaasar ka!" inis na

hinampas niya ito bago siya lumabas sa kusina. Lumabas siya papunta sa poso na nasa
labas ng bahay at kumuha ng tubig. "Kasalanan ko ba kung hindi ko maalala na hindi
pala ako marunong ng mga ganoong bagay?" nayayamot na siya dito. Nakakaasar talaga.
"Aray!" hiyaw niya ng ilublob niya ang mga sugatang daliri sa malamig na tubig.
Gusto niyang mapaiyak ng mapansing halos lahat ng daliri niya ay namumula na.

"Tsk. Kung sinabi mong hindi mo kaya bakit ba pinipilit ang sarili mo."
Naramdaman niya ang pagkuha ni Rye sa kamay niya hindi niya namalayan na nakasunod
na pala ito sa kanya bigla tuloy nagmartial arts ang puso niya.

"Aray, huwag mong hawakan." Mabilis nitong binitiwan ang kanyang mga
daliri.
 "Pumasok ka." Sumunod nalang siya dito hanggang sa dumako sila sa sala.
"Upo." Utos pa nito, may inabot itong medicine kit.

"Ah, hindi na pala masakit. Sige, pasok-."

"Upo."

"Ayoko niyan mahapdi iyan."

"Paano mong nalaman na mahapdi ito samantalang may amnesia ka nga."

Kumuha ito ng cotton ball at nilagyan ng alcohol, mas lalo siyang namutla.

"Instict ang tawag diyan."

 "Chloe-."

"Mahapdi." Chloe ang pangalan na ibinigay nito sa kanya dahil sa suot

niyang kwentas na may nakaukit na Chloe Claire.

"Hindi ito mahapdi."

"Sinungaling ka."

"Tiisin mo or else mapuputol itong mga daliri mo." Malakas siyang

napasinghap ng idiin nito ang bulak sa mga galos niya. Napakagat nalang siya ng
labi habang ito naman ay tila seryosong-seryoso na nilalagyan ng alcohol ang
kanyang mga sugat. Nawala tuloy ang inis niya sa lalaki dahil sa mukha nito. Hindi
niya maitatanggi na gwapo talaga si Tryker, masungit na gwapo, at seryoso at sweet
na rin, sige isali na natin ang sweet baka magwelga pa ito.

"Hindi lalaban ang mga daliri ko Rye." Aniya dito.

 "Shut up." Kahit ilang araw pa lamang silang nagkakasama ay alam na
niya ang iba't ibang meaning ng shut up nito. Pinigil lang niya ang tawa niya ng
bawat paglagay nito ng gamot sa isang sugat niya ay ito ang ngumingiwi na para bang
ito ang nasasaktan. "Ang tanga mo kasi alam mo namang hindi ka marunong magluto
sumige ka pa rin." Sermon nito sa kanya at sa halip na ma-offend ay ngumiti lang
siya. "Anong nginingiti-ngiti mo diyan?"

"Wala naman natutuwa lang ako sa iyo. Ang bait mo kasi�-arrrrayy!"

hiyaw niya ng paliguan nito ng alcohol ang pobreng kamay niya.

"Sinong may sabi ng mabait ako?"

Mangiyak-ngiyak na sinimangutan niya ito, "Masama ang ugali mo."

Naiiyak na hinipan niya ang kanyang mga daliri. Her poor little fngers.

"Akin na." at ito na umihip sa nasaktan niyang mga daliri. How can this
guy make her mad at one point and then make her fall for him at the other side? Ang
gulo gaya ng nararamdaman niya kay Rye, magulo talaga. Katulad ng utak niya magulo
din.
 "KISS what's mine at ako mismo ang papatay sa iyo." Natigilan siya ng
marinig ang boses ni Tryker. Saka lang niya napansin na nasa tabi na pala niya ang
lalaking kausap niya kanina, her eyes were already round in surprise ng sobrang
lapit na pala ng labi nito sa labi niya.

"Oh my God." Bulalas niya at itinulak ang lalaki. Masyadong malalim ang
iniisip niya at hindi na niya napansin ang pinaggagawa ng lalaki.

"Babe-." Muntik na siyang mapatili ng biglang suntukin ni Tryker ang

lalaki ng suntok pero mabilis naman niyang napigilan.

"Tryker stop." Sa kanya nadivert ang galit nito at bago pa man ito
makagawa ng eskandalo ay hinila na niya si Tryker palabas ng club. "Ano ba ang-."

"How dare you sit there like a fucking love doll!" nagulat siya sa
biglang pagsigaw nito. "Nawala lang ako ng ilang araw at lumalandi ka na sa iba?"
hindi siya nakaimik sa outburtst nito. "Ganyan ka ba kalandi? Ilang lalaki na ang
naikama mo habang wala ako?"
 She bit her lips and fisted her palms na gustong-gusto na itong
suntukin. He said he knew her, but he didn't.

"Uuwi na ako."

"No-." natigilan ito ng makita siya. She is already crying for God
sake.

"Isipin mo na kung ano ang gusto mong isipin sa akin Tryker tutal
kilalang-kilala mo na naman ako hindi ba?" sarkastikong tanong niya. "You know me,
kaya napakadali sa iyo na sabihan ako ng ganyan. Sana mas kinilala mo pa akong
mabuti para hindi lang iyan ang masabi mo." Pinalis niya ang luha sa mga mata niya.
"Excuse me."

Tumakbo siya papunta sa kotse niya, hindi niya akalain na sa lahat ng

pwedeng mag-akusa sa kanya ng mga salitang iyon ito pa. Crying is weakness, kaya
nga kapag umiiyak siya gusto niya siya lang mag-isa pero ngayon hindi na niya kaya
pang pigilan ang bugso ng kanyang damdamin dala na rin siguro ng pagod niya.

"Chloe." Mas lalo siyang napa-iyak ng marinig ang boses nito. "Sorry
dear." Hindi pa rin niya ito pinansin hanggang sa hilahin na siya nito at
napasubsob siya sa dibdib nito. She is still crying while he is rubbing her back.
"Sorry." He whispered to her everytime he whispers sorry ay sunod-sunod lang ang
pagpatak ng luha niya. "Please stop crying dear." Hinalikan nito ang noo niya.
 "Hoy, lalaki ano ang ginawa mo sa pinsan ko bakit iyan umiiyak?"

Agad siyang kumalas sa yakap ni Tryker pero hindi naman siya

pinakawalan ng lalaki. Humarap siya sa pinsan niya na halatang lasing na lasing
na.

"Xyler I'm-."

"Yeah right, you are okay as usual." Sinamaan nito ng tingin ang
lalaking may yakap sa kanya. "Bitiwan mo ang pinsan ko." At lumapit sa kanya si Xy
at hinila siya mula kay Rye. Parang naglalaro ang dalawa ng tug of war dahil hindi
siya binitiwan ni Rye at may palagay siyang hindi talaga siya nito bibitiwan.

"No!" mariing tanggi ni Tryker na mas lalong humigpit ang hawak sa

kanya, tumaas naman ang kilay ni Xyler tapos tumawa ng malakas.

"Okay, ikaw na ang maghatid kay Chloe sa condo niya pogi. Pagalitan mo
rin iyan dahil uminom iyan ng hindi kumakain naku kung hindi ko pa nahila iyan sa
opisina malamang doon na naman iyan. Patulugin mo na iya-."
 "Xyler!" sigaw niya, lalapitan na sana niya ito ng bigla itong matumba
pero nasalo na ito ni Jair. "Jair."

"Ako na ang maghahatid sa fianc� ko Chloe."

"O-okay." Tiningnan lang nito ang katabi niya at saka umalis na bitbit
si Xyler. Binaklas niya ang braso ni Tryker sa beywang niya pero mas lalo lang
nitong hinigpitan ang hawak sa kanya. "Tryker pwede ba gusto ko ng magpahinga."

"I'll drive you home."

"Kaya ko na."

"I'll drive you home." Mas lalong dumiin ang pagkakasabi nito. She
hates that tone, it's domineering na tila ba sinasabi na huwag na siyang tumanggi
pa. "You are drunk you can't drive home."

"I am not drunk and I always drive kahit na-."

 "You drive even if you are drunk?" his voice is as dangerous as a
crocodile. "Answer me."

"Yes!" napabuntong-hininga ito.

"Where's your license?"

"Anong gagawin mo sa lisensya ko?"

"Just give me that damn license."

"NO." Mariing tanggi niya.

"Do you want me to send our video -."

 "Oo na." she got her bag and get her wallet. Ibinigay niya dito ang
lisensya niya, there's a triumphant smile on his face when he place it inside his
own wallet. "From now on ako na maghahatid sa iyo sa at susundo sa iyo."

"You can't do that."

"Curse me dear I can, kaya ihahatid na kita." May isang sasakyan na

huminto sa harap niya. He open the door and push her inside, nagsumiksik siya
palayo dito. "Sa bahay ko, Jeremy."

"Yes, sir." Napasulyap siya sa driver nito.

"Where do you live?"

"Bakit?"

"Saan kita ihahatid?"

 "Sa Blooms ako ngayon."

Hindi na ito nagsalita pa pero ramdam niya ang paglapit nito sa kanya.
"Pwede ba Tryker huwag mo akong lapitan?" as if naman makikinig ito sa kanya kaya
ang nangyari nacorner na siya ng katawan nito at ng pintuan ng sasakyan. He wrapped
his arms around her body and pulled her closer to him.

Wala naman siyang magawa lalo pa at ito ang unang pagkakataon na may
taong sobrang lapit sa kanya. Ayaw niyang aminin pero tinitibag ni Tryker ang pader
na nakabalot sa puso niya, she hates it dahil alam naman niya ang papatunguhan
nito. Mababag lang siya. Kung nakaya ng pamilya niya bakit hindi kaya ng ibang tao
gaya nito.

"Teyka hindi ito ang daan papunta sa bahay ko."

"If you haven't heard it correctly dear we are heading to my house."

Bulong nito sa kanya.

"Anong gagawin ko sa bahay mo?" tiningnan lang siya nito at hindi na

nagsalita pa hanggang sa makarating na sila sa bahay nito. The same house where he
tricked her and yeah robbed her virginity. Para siyang tanga nagtanong pa siya kung
ano ang gagawin nila samantalang alam na naman niya kung ano iyon. She is really
tired right now sana hindi siya makatulog sa pagod.

Pumanhik sila sa silid nito at gaya nga ng aasahan niya mariin nitong
kinulong ang mga labi niya gamit ang mga labi nito. Nagmamadali nitong hinubad ang
suot niyang damit, he is damn so fast when it comes to this. At mukhang tinamaan
siya ng alak na nainom niya kanina dahil unti-unting nabubuhay ang apoy ng
pagnanasa na itinago niya sa kaibutuuran ng kanyang pagkatao. He is the only one
who can lit the fire and kill it too.

"I missed you Chloe, I missed you so much." Tila ba uhaw na uhaw ito sa
kanya. Gusto sana niyang sagutin ito na hindi siya ang namimiss nito kundi ang
katawan niya. "Undress now." Hinubad niya ang suot niya ayaw niyang masira na naman
ito gaya ng naunang suot niya. Muntik na siyang matumba dahil sa biglang nawalan ng
lakas ang mga binti niya mabuti nalang at mabilis din niya iyong naituwid.

"Rye." She moaned when she felt his lips on her chest and his fingers
playing her core.

"I'll make it up to you later Chloe, I just to be inside you right

now." And he did, he thrust forcefully inside her feeling the tightness. "Oh God!
You are so good, so tight dear." Paulit-ulit na bulong nito. He starts to move
wildly on top of her, he kisses her tenderly like he really missed her. She is on
the verge of her release when he suddenly stopped. "Ride me dear." Hindi niya alam
kung talagang malakas ba si Tryker dahil mabilis siya nitong nabuhat. He is lying
his back flat on the bed and she is sitting perpendicular to his member. He guided
her hips to do the move hanggang sa lumaon ay siya na ang gumagalaw. She have
control, pero ilang sandali pa ay ito na ang kusang gumagalaw sa kanila until they
reach their destination. He hugged her tight and kissed her on the lips.

Dinig na dinig nila ang malakas na tibok ng kanilang mga puso yakap
siya nito habang marahang hinahaplos ang knayang buhok. Bigla siyang nakaramdam ng
uhaw kaya bumangon na rin siya. "Saan ka pupunta?" nag-aalalang tanong nito.

"I'm thirsty."

"Oh." Hinila niya ang suot nitong polo kanina na nakakalat sa ibaba ng
kama at isinuot iyon hanggang tuhod ang haba kayang pagtakpan ang hubad niyang
katawan. Lumabas siya sa silid nito dahil sa nauuhaw na talaga siya at saka
kumakalam na rin ang kanyang sikmura. Pakiramdam niya ay lumilipad ang katawan
niya, she felt so tired, so strained and hungry. Kaya hindi nakapagtatakang
pagkatapak na pagkatapak ng talampakan niya sa pinakahuling baiting ay bumitaw na
ito. Huli na para kumapit pa siya dahil kahit may kapitan siya bibigay din ang
katawan niya sa pagod.

<<3 <<3 <<3

a/n: Everything seems to be in place and out of place, yeah... As time passed by we
need to use our time quite well. I have a friend, a dear friend, who is suffering
from gallstones now. Malapit na siyang operahan, I hope for her safety.
STATUS UPDATE: Mag-uupdate ba ako bukas? Wedding anniversary ng mudra at pudra ko
bukas, 25 years na silang magkasama yay! Matanda na sila pero feeling ko matanda na
rin ako, two years from now and I'll be 25 na rin at sa tingin ko wala pa akong
naaachive. I need to do something... ano kaya ang something na iyon?
PPS: I'm hungry�- craving for fruit tea Green apple.

Chapter Six

"ARAY." Daing niya ng hindi niya maigalaw ang kaliwang braso niya.
Akala niya ay namimintig lang iyon pero ng tingnan niya ay hindi lang pala iyon
simpleng pamimintig. May malaking pasa doon na tila ba tumama siya sa isang matigas
na bagay.

"She's awake." Inilibot niya ang paningin sa buong silid, it's Rye's
room. At hindi lang si Rye ang nandoon. Sinulyapan niya ang sarili mabuti nalang at
suot pa rin niya ang damit ni Rye. "Chloe, are you okay? May nararamdaman ka bang
kakaiba?"

"I-I'm thirsty."

"Water, yeah." Tarantang ibinigay nito sa kanya ang isang baso ng tubig
na naubos kaagad niya. Pakiramdam niya ay tumakbo siya ng ilang kilometro sa ilalim
ng init ng araw at uhaw na uhaw. "More?" tumango siya at binigyan nga siya nito ng
isa pang baso. Ito naman ang nagpupunas sa ilang butil ng tubig na nakaalpas sa
kanyang mga labi.

"Okay lovers I need to talk to the patient." Ngayon lang niya nabigyang
pansin ang lalaking kaharap nila. Rye covers her with the blanket hanggang sa mukha
nalang niya ang makita. "Rye I am not going to steal your girl I am married."

"Mabuti ng nakakasigurado." Inirapan lang niya ang lalaki.

"What happened?" she asked.

"Hinimatay ka, Miss-."

"Chloe. Chloe Claire Santillan." Napatitig ito sa kanya.

"Oh, the heiress." Umismid siya sa sinabi ng doctor. "Sorry." Hingi

nito ng despensa sa kanya. "Okay Chloe," tiningnan nito ang papel na hawak nito.
"Your sugar is too low, kung mas bababa pa you'll have hypoglycemia you need to
take some sweets. Hindi rin sapat ang sustansya sa katawan mo. When was the last
time you have a proper meal?"
 Nag-isang linya ang mga labi niya at pilit na inalala kung kailan iyong
huling kain niya. "Answer him."

"I can't remember but I ate."

"And what are these usual eating habits that you have?"

Kumunot ang noo niya. "Doc, it's not like this is the first time that
happened. Kakain lang ako ng marami tapos hindi na muulit ito." Pinilit niyang
huwag haluan ng pagkainis ang boses niya. "It's not like my eating pattern would
kill me."

"You are not eating properly, you are too stress from work. When was
the last time you slept eight hours?" iniwas niya ang mga mata mula dito.

"Yesterday," she lied.

"You lied."

"I didn't."
 "I am a doctor Chloe I can tell someone who is telling the truth or
lying to me and I know that you are lying to me."

"Okay fine, I can't really remember when was the last time I have eaten
my meals properly was and I am used to it okay. And busy ako sa trabaho ko
kailangan kong tapusin iyon kaya tatlong araw na akong walang sapat na tulog, okay
na ba iyon?"

Ngumiti lang ang doctor sa kanya, "I like that cooperative." Nagsulat
ito ng mga kung anu-ano sa papel. "Here are some vitamins you need to take and you
need to have a healthy lifestyle Chloe especially if you are in relationship with
this guy I am pretty sure papagurin ka nito."

"Shut up James, will you?" binato ito ni Rye ng unan.

"Okay I will shut up, pagpahingahin mo muna si Chloe, Rye." Kinuha nito
ang mga gamit nito. "At lagyan niyo ng ice ang pasa sa braso ni Chloe." Napahawak
siya sa braso niya.

"May pasa ka sa braso?" umiling siya.

"I shall go now." At hindi na ito pinansin pa ni Rye dahil abala ito sa
pagtanggal ng kumot na binalot nito sa katawan niya.

"Okay lang ako Rye." Pigil niya dito ng hawiin nito ang manggas ng suot
niyang longsleeve. Kumunot ang noo nito ng makita ang pasa doon.
 "Is this okay? This isn't definitely not okay." Ang buong braso niya
ang nagkapasa dahil ito ang sumalo sa buong bigat niya. She can still move it
mabuti nalang at hindi siya napilayan. "And why didn't you tell me you haven't
eaten anything? Is your work keeping you busy?" inis na hinila niya ang braso niya
mula dito.

"Hindi." Malamig na sagot niya. "Hindi ba sabi mo naglandi ako iyan ang
ginawa ko kaya ako napagod." Napabuntong-hininga ito at maingat na hinila ang braso
niya.

"I didn't mean it okay? I'm sorry about it." Iningusan lang niya ito.
"Sorry."

"Pwede ba akong matulog or�or you'll gonna use me again?"

"I am not using you Chloe." Tumaas ang boses nito.

"Sabi mo eh." Yeah right.

"Chloe Claire!" sigaw nito, kumuha siya ng unan at naglakad papunta sa

sofa na nasa silid nito. Humiga siya doon at idinikit ang mukha sa unan na nakuha
niya, she just wanted to cry at kapag katabi niya ito ay alam niyang mapapansin
nito ang pag-iyak niya. She is sobbing silently as she let herself drowned from the
darkness.
 "Wala ka pa ring ideya kung sino ako?" tanong niya habang katabi niya
si Rye sa ilalim ng puno. He said he wants to have a picnic kaya nagpicnic sila,
kaso kaharap naman nito ang laptop nito and he is reading with glasses on. He looks
so smart by the way and handsome too. His dark orbs, his aristocratic nose, his
full lips na minsan ay dumampi na rin sa mga labi niya.

"Quit looking at me like you want to eat me, Chloe." Tumawa siya sa
sinabi nito, napansin pala nito ang pakay niya.

"Chill ka lang Rye." Humiga siya sa ibabaw ng damuhan kaya kitang-kita

niya ang ganda ng bughaw na langit and she never felt so contented like this
before. Kahit wala siyang maalala alam niyang masaya siya hindi lang niya alam kung
bakit. She trace the shape of the clouds using her forefinger.

"What are you doing?"

"Tracing them." Itinuro niya ang isang cloud na kahugis ng isang baboy.
"Look it's like a pig and that one is like a star and oh, that is one is like a
skirts and shirt and gowns ang cool naman."

Humiga ito sa tabi niya kaya napangiti siya minsan napapansin niyang
nahihila niya ito mula sa trabaho nito. Hinila niya ang braso nito at ginawa niya
itong unan hindi naman nagreklamo si Rye sa halip ay hinila lang siya nito palapit
sa katawan nito... much better.
 "Tingnan mo, Rye." Turo niya sa isa pang ulap. "It's a beetle."

"Just like your tattoo." Tukoy nito sa tattoo niya na nasa likod ng
kanyang leeg. Hindi niya alam kung paano nito iyon nakita dahil palagi namang
nakalugay ang kanyang buhok. Nagrereklamo nga ito dahil sa haba ng buhok niya.

"Yeah, just like my tattoo."

"Yours is a yellow beetle." Tiningnan lang niya ang mga ulap na paroon
at parito sa ibabaw niya.

"Inaantok na ako." Aniya sabay hikab.

"Just sleep."

"Sure?" she asked closing her eyes.

"Sleep my dear Chloe." He whispered to her as he kissed the tip of her

nose. Hindi tuloy niya napigilan ang sariling mapangiti sa kanyang pagtulog. Sana
hindi na matapos ang mga sandaling iyon. Rye might be a complete stranger but this
stranger already stole something very important from her and that is her heart.
Parang ayaw na nga niyang maalala ang nakaraan niya gusto na niya kasama si Rye.
 "Huwag ka ng magpumiglas Chloe baka mapaano pa iyang braso mo."
Maawtoridad na utos nito sa kanya habang bitbit siya sa mga braso nito. "Hindi ka
pa rin nagbabago matigas pa rin ang ulo mo."

"Kahit kailan hindi ako nagbago Ry-Tryker."

"I know that and do call me Rye masyadong mahaba ang Tryker." Dahan-
dahan siya nitong inilapag sa kama nito. Napahalukipkip siya. "And I am not going
to 'use' you." Halatang galit ito sa salitang ginamit nito, she just stared at him.
"I am not using you Chloe please don't use that word." Hinaplos nito ang kanyang
buhok na naging dahilan kung bakit hinihila na siya ng antok.

"What's the right term then? Fucking?"

"Make love, we made love my dear Chloe."

She's too sleepy to comprehend whatever he is telling her, basta ang

alam niya humiga ito sa tabi niya at niyakap siya ng mahigpit. Just like before...
 "WHAT?" Pigil ang ngiting tanong niya sa mga kaibigan niya na parang
tangang nakatingin lang sa kanya. Pagdating na pagdating niya kanina ay hindi na
siya nilubayan ng tingin ng mga ito na para bang may dumi sa mukha niya. "You are
creepy guys."

"Akala ko ako lang ang creepy dito aba ako ay naungusan na." parinig ni
Ainsley.

"Ano ba iyang pinagsasabi mo? Mga baliw." Nasa Little Devil's sila ng
mga oras na iyon, hindi kasi sila pwede sa bahay ni Georgette dahil nakaban sila sa
panggugulo noong kasal ni Ainsley.

"Bomoblooming ka kasi kagaya nitong si Karylle."

"Maganda naman talaga ako matagal na."

"Ako blooming ako kasi may nag-aalaga sa akin ang boyfriend ko si Chloe
may boyfriend ka na Chloe?"

Tinaasan lang niya ito ng kilay. "Unlike you wala pa pong nagpopropose
sa akin kaya imposible akong magkaboyfriend." Karylle just smile knowingly at her,
pinandilatan lang niya ito. Hindi pa nga pala niya nasasabi na nakausap na niya si
Rye�kung usapan man ang nangyayari sa kanila kapag nagkikita sila. Natatakot nga
siya eh that's why start using pills, mabuti nalang at hindi pa siya nabubuntis
noong mga panahon na hindi pa siya gumagamit. She needs to protect herself dahil
pasasaan ba at magsasawa din si Rye sa kanya.

Dapat alam na niya ang limitasyon niya, aalis din ito. He'll stop
caring and he'll stop looking at her. She doesn't want that to happen pero iyan ang
reyalidad walang permanenteng tao sa mundo. Inihanda na niya ang sarili sa sakit na
maaring maramdaman niya kapag nagsawa na ito sa kanya.

"Nandito na ang mga pagkain!" masayang pumasok si Crischel nan aka-

chief uniform pa bitbit ang mga cute na cupcakes na iba-iba ang kulay.

"I heard cupcakes my faves." Napangiti siya kay Hexel na ngumunguya din
ng grapes, inilapag ni C ang isang cupcake na may peach colored frosting. Tumitig
si Hexel doon. "Huwag niyo nga akong patakamin niyan." Ingos nito.

"Umuwi ka na kasi." Pambubuyo pa ni Monique. "I missed you so much."

Kulang nalang ay halikan na ni Monique ang iPad ni Georgette. She can't blame her
though si Hexel kasi ang tumayong ate nito noong mga panahon na halos ipagtabuyan
na ito ng nanay nito. Masaya lang kung tingnan si Monique but deep inside she's a
broken soul.

Lumabi lang si Hexel, "Okay are we complete? Sinong late?"

"Wala!"

"Ang daya walang may penalty?"

 "Masyado na tayong mayaman wala na iyang penalty na iyan."

"Hindi pwede lalo pa at may medical mission tayo sa Tarlac sa susunod

na linggo. Sino ang may schedule sa susunod na linggo?" wala ni isa sa kanila ang
nagtaas ng kamay. Yes, work is a must pero kapag activity na kailangan na nilang
iprioritize ito. "Okay since everyone is available during- yes Zy?"

"Can I bring my husband with me pwede siyang tagabuhat." Bumungisngis

pa ang bruha halatang gustong pahirapan ang asawa�nope gusto lang talaga nitong
mang-inggit.

"Ay, bongga isasama ko rin si Colton para may bumuhat sa akin. May
tagapayong din at tagapunas ng pawis ko." Suggestion ni Karylle.

"Kayong dalawa hindi naman kawang gawa iyang ginagawa niyo nang-iinggit
lang kayo." Asar na binato ni Diana Rose ng candy ang dalawa.

"Dalhin mo rin si loverboy Warren mo." Nagmake face lang si Diana sa

biro ni Karylle pero hindi na nagsalita pa.

"Tapos ikaw Chloe." Nawala ang ngiti sa labi niya ng siya naman ang
balingan ni Karylle, Karylle gave her a naughty smile. "Dalhin mo rin si Caleb para
may tagabuhat din kay C- I mean sa iyo."

"My brother is-." Sinulyapan niya si C na isa-isang tinatanggal ang mga

maliliit na candies sa ibabaw ng cupcake nito. "Okay." At muntik na siyang
humalakhak ng makitang nasira na ni C ang frosting ng cake.
 "Okay may mga julalays na tayo, may Heinz, Colton, Caleb at Warren-."

"Bakit niyo isasama si Warren? Huwag iyon busy iyon at saka manyak
iyon."

Tuluyan na silang natawa, "Kailan ka umatras sa manyak eh numero unong

green minded ka." Tumango-tango naman ang bruha.

"Greenminded nga ako pero hindi ko aaminin na nirape ko na siya sa isip

ko. Ole!" sumasakit na ang tiyan niya sa katatawa sa sinabi nito, ito lang talaga
ang may kayang sabihin sa kanila ang laman ng iniisip nito. "Pero sa isip lang
naman as if mangyayari iyon kapag nangyari iyon papakasalan ko pa siya."

"Sinabi mo iyan ha."

"Uhuh." Ang confident talaga ng babaeng ito pasasaan ba at kakainin na

nito ang lahat ng sinabi nito. Tinusok niya ng tinidor ang icing ng cupcake niya at
dinala iyon sa kanyang bibig. Kaso sobrang tamis ng icing kaya hindi nalang niya
tinapos kainin. It's not that she hates sweets, she just hate foods na sobrang
tamis.

Nagbibiruan pa ang mga kaibigan niya ng tumunog ang cellphone niya agad
niya iyong sinagot.

"Ubusin mo ang cupcake mo."

 "Ayoko masyadong matamis."

"Ubusin mo iyan or papasukin kita diyan." Bigla siyang namutla at

pasimpleng napalinga sa paligid. At saka niya napansin ang lalaking nakaupo sa
labas ng private hall ng LD na yari sa salamin. Hindi niya ito napansin kanina
siguro dahil may hawak itong newspaper at umiinom ng kape, anong konek? Wala lang?
itinaas nito ang kape sa kanya. "Ubusin mo iyan o hihilahin kita palabas. You
didn't take your breakfast I prepared for you kaya kainin mo iyan." Sumama ang
mukha niya habang nakatingin sa pobreng cupcake na nasa harap niya.

"Hoy, bruha bawal ang cellphone dito." Agad niyang pinatay ang
cellphone niya at ibinalik sa kanyang bag. "Sinong kausap mo?"

"Si Loida, she's asking me kung akin ba iyong naiwang breakfast sa

opisina."

"Ang sweet niyo pala ni Loida." Pangangantiyaw pa ni Karylle. Inirapan

lang niya ito at saka biglang nataranta ng tumayo si Rye sa kinauupuan nito at
biglang naglakad papunta sa kanila. Mabilis niyang kinuha ang tinidor niya at pikit
matang kinain ang cupcake na nasa kanyang harapan. Nakahinga lang siya ng maluwang
ng bumalik na uli ito sa kinauupuan nito at bumalik sa pagbabasa ng newspaper.

"Hindi ka nasusuka?" gulat na tanong ni Crischel sa kanya now that she

mention it, biglang may humalukay sa sikmura niya dahil sa pagdaan ng matamis na
bagay sa kanyang lalamunan. "Bakit mo inubos?"

"Water." Agad siyang dinaluhan ni Georgette at binigyan siya ng tablet

na pampawala ng umay. G made it for her personally kasi nauumay siya matatamis at
nasusuka kapag napasobra sa tamis. Kaso hindi na umabot pa ang gamot. "Excuse me."
Nagmamadaling lumabas siya sa 'conference hall' nila at pumunta sa restroom. Kulang
nalang ay yakapin niya ang sink ng makita niya iyon at doon sinuka ang laman ng
tiyan niya. Medyo humahapdi pa nga iyon dahil sa hindi naman siya kumain kanina.
Nang mahimasmasan ay napatingin siya sa sarili sa salamin, she looks awful. Keysa
naman sa mas lalong madepress sa hitsura niya nagpasya nalang siyang bumalik sa mga
kaibigan niya.

"Are you feeling better?" nag-aalalang mukha ni Rye ang sumalubong sa

kanya paglabas niya sa restroom. Marahan nitong hinawakan ang pisngi niya at tinuyo
ang namuong pawis sa kanyang noo.

"I'm okay."

"We both know that your 'I'm okay' isn't really okay." May hinugot ito
sa bulsa nito. "I know you hate sweets, ito ang kainin mo."

"That's candy."

"It works before so I bet it will work now." Binuksan nito ang mint
candy at isinubo sa kanya. "Eat."

"Paano kung masuka na naman ako?"

"Eat. Trust me." And yes, she trust him. Agad niyang nalasahan ang
anghang ng candy sa bibig niya at kahit na matamis iyon ay tila umayos ang
pakiramdam niya. Nawala ang umay na nalalasahan niya dahil sa sobrang sugar.
Hinaplos nito ang likod niya making her feel better. "Is it working?"

She played the candy using her tongue. "Yes, it works. Thanks."
 "You're welcome come back to your friends bago pa kita hilahin pabalik
sa bahay ko." Inirapan lang niya ito gaining her a wonderful chuckle from him.
"Go." And he slightly pushed her away and for the first time mas ginusto niyang
manatili sa tabi nito keysa balikan ang mga kaibigan niya. Crazy as it sounds.
"I'll call you later."

"Whatever."

Bumalik na siya sa mga kaibigan niya na ngayon ay abala na sa pinag-

uusapan. "Okay ka na?"

"Yup, I have mint candy." Turo niya sa candy na nasa bibig niya.

"Nice, so let's go back to the meeting." Tiningnan niya ang mga papel
na nasa harap niya, those were pictures. Malakas siyang napasinghap ng mapansin na
hindi na lang pictures ni Zyrene at ni Karylle ang nandoon pero pati na rin ang kay
Diana at Crischel, the two girls were wearing bikinis kaya kitang-kita ang mga
tattooes nila.

"These pictures were taken years ago, hindi pa lumalabas ang article
tungkol sa atin ay may picture ng ganito."

"Iyan din ang naisip namin masyadong coincidence na may picture ang
sinumang nagpakalat ng balita tungkol sa atin. Para kasing planado at isa-isa ang
paglabas ng mga tattoo." Si Georgette. "Mabuti nalang at hindi kita ang mukha at
least iyan maipaglalaban natin." Nang titigan niya ang mga pictures totoong hindi
iyon latest pictures and they aren't looking at the camera kaya hindi nakikita ang
kanilang mukha. Para bang sadyang hindi ipakita ang mukha nila kundi ang kanilang
tattoo lang.
 "Bad news!" pukaw ni Georgette sa kanila habang nagbabrowse ito sa
cellphone nito. "Chloe your tattoo was already out and so you are Ainsley." At
sumimangot ito ng husto. "And mine too so that leaves Monica, Monique and Hexel's."

"Ang exciting naman." Sinapok ni G si Monique.

"Hindi ito exciting what if lumabas na ang lahat ng pictures ng tattoo

natin, what will be next iyong mukha naman?"

"Me and Karylle, safe na kami." Segunda ni Zyrene. "Kahit na malaman ng

lahat na member kami ng sorority wala na ring maghahabol sa amin because I am
already married and Karylle already have Colton. Mukhang kailangan nating maunahan
ang mga siraulong gusto tayong gamitin sa publicity. Magpakasal na rin kayo o kaya
naman ay magkaboyfriend na."

Sabay-sabay nilang sinamaan ng tingin si Zyrene.

"Nagsa-suggest lang naman."

"We need to be extra careful lalo na sa mga nakikita ang tattooes nila.
Kung gusto niyong malaman ng public okay lang but if you want to hide your identity
we need to be extra careful."

They need to be extra careful

<<3 <<3 <<3

a/n: update2x din. Ole! Ang init sa labas nakakadismaya, pwede bang umulan o kaya
naman ay kumulimlim? I missed my favorite weather na, kung gaano katindi ang
panahon kapag umuulan at bumabagyo ganoon din kapag sobrang init. This is the
effect of global warming mas worst na nga yata sa global warming, iyong nadaanan ko
kahapon na taniman halos tuyo na ang mga tanim at wala ng kakulay-kulay. Kapag
sumapit ang ten AM ay pakiramdam ko alas dos na ng hapon sa init.

Naaalala ko pa noong elementary pa ako, kPg tanghalian ay naglalaro pa kami ng mga

classmates ko ng habulan sa malaking bakanteng lote sa ibaba ng school namin. IYong
schhool kasi namin dati ay nasa ibabaw ng platue, hahahaha, iyon ang tingin ko wala
lang trip ko lang tapos naglalaro kami mainit na at tirik na tirik ang araw pero
hindi pa masakit sa skin. Parang superficial lang ang init at kapag two na ng hapon
ay saka kami nagsisiksikan sa classroom kasi sobrang init na. Samantalang ngayon,
hindi na pwedeng maglaro sa labas kapag 11 AM na kasi sobrang init na talaga, iyong
init na nanunuot sa balat.

Kawawa na ang future generation hindi na nila mararanasan ang normal na weather
condition na naranasan natin dati. What they think is normal isn't really normal
for us.

STATUS UPDATE: May galit ako sa init, i hate it. I love it when the weather is
gloomy.

Chapter Seven

NAIINIS na sinagot niya ang kanyang cellphone kanina pa iyon ring ng

ring pero hindi niya iyon pinansin dahil abala siya sa kanyang ginagawa. She can't
do it right! Lahat nalang ng idrawing niya ay hindi niya gusto, mali lahat at hindi
na niya alam ang gagawin niya. She actually wants to cry in frustration right now,
hindi kasi siya pwedeng walang maisip na gawin dahil malapit na ang susunod na
fashion gala niya. She is really pressured right now.
 "Hello?" kung sinuman ang nasa kabilang linya marahil ay narinig ang
pagka-crack ng boses niya. She cleared her throat. "Yes, hello?"

Tumikhim din ang nasa kabilang linya. "Gusto mo ba talaga akong galitin
ng husto Chloe?" para siyang binuhusan ng malamig na tubig ng marinig ang boses ni
Rye sa kabilang linya. Napa-shit na lang siyang bigla dahil sa kaba.

"Rye, sorry hindi ko agad nasagot ang phone ko. I am really sorry-."

"Ms. Chloe kakain na po ba kayo?" mabilis niyang tinakpan ang cellphone

niya dahil baka marinig ni Rye ang biglaang pagsasalita ni Loida.

"Hindi na ako kakain Loida, umuwi ka na gabi na pala."

 "Okay lang po kayo na iwanan ko kayo dito?"

"I'm alright, umuwi ka na hinihintay ka na doon ng mag-ama mo." Aniya

sa kanyang assistant.

"Sige, see you tomorrow." Ngumiti siya dito at saka ibinalik ang pansin
sa kausap niya.

"I'm sorry again Rye, sorry talaga." Tumayo siya at aksidente niyang
nasagi ang vase sa tabi niya kaya bigla iyong nahulog at nabasag sa tabi niya.
"Sorry about that, may kailangan ka ba sa akin?"

"What was that noise all about?" matigas na tanong nito iyon bang
sinasabi na hindi ka pwedeng magsinungaling or else mamamatay ka.
 "Nasagi ko lang ang flower vase pagtayo ko it's okay. May kailangan ka
ba?"

"Sa bahay ko, ASAP."

"Ngayon na?"

"Pwede ring ngayon ko na ikalat ang video natin at pagpipiyestahan ka

na bukas."

Kinabahan siya sa turan nito. "Oo na papunta na ako." Inayos na niya

ang mga gamit niya ng aksidenteng mahawakan niya ang isang piraso ng bubog. "Aw."
She winced silently. Hindi nalang niya pinansin ang pagdurugo ng daliri niya dahil
mas inuna na niya ang pagkuha ng gamit niya.

Hindi na siya nag-ayos bahala na itong pagtawanan ang hitsura niya

pagdating nito bakit pa niya aayusin ang hitsura niya kung guguluhin lang din naman
nito iyon. Kapag ganitong tumatawag na ito ay alam niya ang gusto nito, he wanted
her on his bed. Hindi niya lubos akalain na darating sa point na magiging ganito
ang buhay niya, she is making a deal with a monster. Pumara siya ng taxi at agad na
ibinigay ang address sa driver, hindi naman malayo ang bahay ni Rye sa opisina
niya. It's like he planned it too pero masyadong coincidence din iyon.
 "Ma'am, iyong daliri niya dumudugo." Turo ng driver sa daliri niya na
nakahawak sa ibabayad niya dito.

"Okay lang po manong mukhang nasagi ito sa kung saan." Agad siyang
bumaba at pumasok na sa gate ng bahay nito ng bumangga na naman siya. This time may
braso ng umalalay sa kanya upang hindi siya tuluyang matumba.

"You are damn late!" sigaw nito, his voice is reverberating the entire
place kaya agad siyang kumalas dito. "Kanina pa kita hinihintay."

She bit her lips, "Huwag kang sumigaw please." Pakiusap niya malamang
kasi naririnig na iyon ng mga kapitbahay nito.

"Don't tell me what to do in my damn place!" she jerked when he yelled

again she just lowered her head and bit her lips. "Pumasok ka na," agad siyang
sumunod dito papunta sa kusina. Kinuha nito ang kanyang mga gamit at itinambak sa
isang tabi. "Umupo ka at kumain ka na you need energy for tonight." Namulang bigla
ang kanyang pisngi sa sinabi nito. Alam niya ang tinutukoy ni Rye, he will use her
again tonight. Hindi pwedeng maging ganito hawak siya sa leeg ng lalaki kailangan
niyang makatakas dito. At ang pwede lang niyang gawin ay hanapin ang video at
burahin iyon o kaya naman ay sirain iyon. "Eat!"

"You don't have to shout!" she reverted back. "Naririnig naman kita at
alam mong lahat ng utos mo gagawin ko dahil hawak mo ako sa leeg." Nagtaas-baba ang
dibdib niya sa inis mula dito. Nanlalaki ang mga mata nito na napatitig sa kanya,
she just blurted it out! Nasapo niya ang kanyang ulo. "Sorry I'm just�." Hindi niya
pwedeng sabihin dito na pagod siya he will be more furious. Napapitlag lang siya ng
lapitan siya nito at umupo sa tabi niya.
 "Give me your fucking arm."

"What arm?" she asked resigning her faith to him, kinuha nito ang kamay
na nakasapo sa ulo niya. Saka lang niya naalala ang nahiwang daliri niya.

"Bakit ba lapitin ka ng disgrasya?" his expressions were softer now

than a while ago. Hinintay niya ang sunod na gagawin nito and his next actions were
a shock to her dahil dinala nito sa bibig nito ang daliri niyang may sugat.

"Rye ano ba that's gross!" she tried to pulled her finger away from her
sinful mouth but he just look at her with those gorgeous black eyes. She sucked her
breath when the heat from his lips suddenly spread like wildfire in the winter. She
could feel the lingering sensation straight to her groin making her believe that he
really owned her body. Mukhang napansin naman nito ang reaksyon niya dahil sa may
pamilyar na emosyon siyang nabasa sa mga mata nito... lust.

"Kumain ka na." bulong nito sa kanya. "Faster, eat faster." Inilapit

nito ang mukha nito sa mukha niya. "I want to eat you now but I don't want you to
pass out so eat." Sunod-sunod ang naging subo niya ng pagkain habang ito naman ay
tila binibilang ang pagsubo niya. Hindi siya nito nilulubayan ng tingin at ramdam
na ramdam niya ang init ng mga tingin nito sa kanyang katawan.

Her body is betraying her, her body is yearning for him. She wants him
to touch her and to feel his nakedness on her own body.
 "Stop!" biglang pigil nito sa kanya. Kinuha nito ang juice na nasa tabi
niya. "Drink this." At mabilis niyang inubos ang laman ng juice, akala niya ay
maaalis ang uhaw na naramdaman niya kanina pero mas lalong lumala.

Halos magkasabay silang tumayo at napakapit siya sa suot nitong t-shirt

at sa isang iglap lang ay natagpuan na niya ang sarili niyang hinahalikan ito. She
wanted him to kiss her to make her feel that she is human again.

"I want you." Bulong ni Rye sa kanya, she ache upon hearing his voice.

"I want you too Rye, take me please." And he scooped her as he kissed
her passionately. They are both shivering in wants, they both share the same
passion, they both want to get into each other and feel the sensation of being one
again. Kaya hindi nakapagtataka na hindi na siya umabot sa silid nito, he place her
over the carpet of his living room.

He removed her clothes and she removed his too, they are burning with a
simple touch. She could feel him, she could hear him panting her name. "Rye." She
cried when his lips found one of her nipples and licks it like he needs it for
survival. She pulled his hair and pressed herself to him, his touch weakened her
but it gives her the strength to carry on.

"Chloe."
 "Rye, let me taste you." Kung nagulat man siya sa sinabi niya ay alam
niyang nagulat din ito, this is the first time she tried to make her move. Hindi
rin niya alam kung ano ang nangyayari sa kanya, dala marahil ito ng frustration
niya sa kanyang trabaho. Siguro nga iyon ang dahilan gusto niyang ilabas ang lahat
ng stress niya sa lalaking ito. Hindi na niya ito hinayaan pang makapagdesisyon,
she knew how he loves to be in control but right now she wanted control.

She shifted their position as she pushed him on the floor. She is
already naked it's his expertise and she can't deny that she enjoyed what she sees
on his eyes when he looks at her, paghanga and something more. She sits on his
stomach and she knew he can feel her wetness down there, she lowered her face and
kiss her gently on the lips. He wants it rough and wild, she'll do him gently,
she'll do him gently until he begs for his release.

She wants control.

She kissed him on his lips but she tore the kiss immediately and trace
his jaw through her lips gently while her fingers were playing his earlobes. She
heard him groan and moan in pure ecstacy, he wanted her. She moves and flattened
her hands on his chest as she kissed him on the neck down to his chest. Tinabig
niya ang kamay nitong hahawak sana sa kanya, he can't hold her because if he does
he will just pin her on the floor and take control of everything.

"Please Rye, just now let me be in control." She plead to him and he
sigh giving her access to devour him. Hindi niya alam kung ano ang gagawin maybe
that's the reason why she just looks at him for quite sometime before she decided
to do what she learned from him. Her lips found his twin peaks and she clamp her
lips around his nipple while her other fingers were playing and flicking it and she
heard him sigh in pleasure. And it gaves her a satisfaction to make him feel
better. She keeps on doing what she was doing alternately on his peaks. And his
other hand starts to remove his belt, he was shaking when she accidentally touched
his length inside his pants.
 "Don't- Chloe, let me."

She didn't know that pleasing your partner also satisfies you at the
same time. She slowly untangled the button of his pants and slowly, slowly, slowly
she pulled his fly down. She giggled when she felt him stopping his breath. She
loves the control.

"Undress me now!" utos nito sa kanya.

"Impatient are we?" she chuckled as she pulled his pants.

"Damn pants!" he groaned. She slowly, slowly and slowly peel his pants
of until he's almost raw. He still have his boxers on and she could see the bulge
in between his thighs ready to be free. Naalala niya ang mga sinabi ni Diana, her
friend knew almost anything about love making lahat ng itanong mo ay nasasagot nito
kahit na hindi na iyong mga bagay na hindi na pwedeng malaman at sabihin ay
sinasabi nito kahit na alam niyang wala pa talaga itong experience. And right now,
she's given a chance to experience everything she wants to experience kahit na alam
niyang labag sa moral niya.

"Remove it."

"Bossy." She whispered as she let herself get real for once. Wala ang
Chloe na anak ng mga magulang niya, wala ang miss prim and proper na kailangan
niyang ipakita sa mga tao upang walang masabi ang mga ito laban sa kanyang mga
magulang. Gone is the good daughter who cares for her values, she just want to be
free, she wants to be herself for once and she wants to let go for once. She wants
to be wild and crazy.

Using her teeth she bit the garter of his boxers and pulled it down
until his impressive length sprang, hard and ready for her. Nakita niya ang
pagpikit ni Rye at ang sunod-sunod na paghinga nito. Until now she's still
wondering if it's really possible for that thing to enter her body and pleasure her
the same way. She already discarded everything and now they are both naked. She
crawled closer to it and let her hand touch the tip of his manhood. He jerks na
para bang nasasaktan ito but she knew he was far from being hurt.

He was hot! It's hot, it's throbbing and it's pulsing. She moves her
hand up and down until she heard him calling her name for release but she denied
him that, she stop moving and smile to herself when she heard him cursing.

She lowered her head and kiss the tip of his length, "What are you
doing to me dear? God, I am so close." She stopped again denying his release. He
narrowed his eyes on her telling her that he make a comeback and that gives her too
much pleasure she can't deny. She lowered her head and take him on her lips, she
can feel him at the back of her throat but she can't fully take him he's just too
long for her.

"Stop that! Stop that Chloe you don't have to do that!" sigaw nito. She
know it's to much for him because she can feel it too, it's too much for her. She
moved her head faster this time and his hands were gripping the side of her head
wants to control her movement. "I'm almost-." He cried and then she stopped.
 She shoot him a sly smile as she wiped something on the side of her
lips, she denied him again his release and she loves seeing him wanting nothing but
to have something he can't have. She moves towering her and pressed her lips to his
na mabilis naman nitong tinanggap. He opened his lips and she opened hers too, he
moves his arms and roped it around her body. Their nakedness were almost one as
she's already pressing herself to him and she could feel his hardness in between
her thighs.

"You are devil Chloe, you are little devil." He whispered, she didn't
say anything because she will prove to him how devil she is. She pushed herself up
and positioned herself above him, she lowered her body to accommodate him. She
winced when she felt his thing inside her, it happens everytime he's just too big
for her. She bit her lips and take him again, gentler this time until she fully
accommodate her. She sigh in fulfillment as she managed to take him.

"Darn it!" sigaw ni Rye his expressions were telling her that he is
controlling himself. She starts moving of course gentler this time, so gentle that
it makes her core ache as well. She could feel the pleasure the friction of their
bodies created. "Faster dear, faster please." Pakiusap nito sa kanya but she didn't
obey. "Chloe, faster!" sigaw na nito but she didn't give in kahit na gusto na rin
niya. "Please... please, please." Hindi nito alam kung saan ihaharap ang mukha
nito. He's begging. "Please dear." She stopped gusto lang niyang ipunin ang lakas
niya. Being the one in control is satisfying pero nakakawala din pala ng lakas.

"Umphf!" she groaned when he pulled her until she is already lying on
her back.

"You witch." He slammed his length inside her and she came, yes with
one move her body shivers. "So good." He murmured as he keeps on thrusting and
claiming her, mas lalo nitong binilisan ang bawat paggalaw nito sending her to the
edge. She didn't know how many times she reach her own climax, he did make sure she
was well gratified.
 "Rye! Rye!"

"Chlo-e." and with one last thrust they both reach their final
destination. It's scary how can an immoral act makes her feel so complete and well-
compensated. He pressed her lips to hers as he removed his thing from her body.
"Why are you crying?" he asked totally surprised. She shook her head and hug him on
her own accord.

HE WOKE up feeling satisfied ang gaan-gaan ng pakiramdam niya he never

felt this way well not until he met her again. He opened his eyes only to find out
na wala na sa tabi niya si Chloe. Hinanap niya ito sa paligid and found her on the
sofa next to him. May kumot na siya malamang ay kinuha iyon nito sa silid niya
kanina.

Hindi napansin ni Chloe na gising na siya dahil sa seryoso itong

gumagawa ng kung ano sa sketchpad. He tends to forgot that the heiress herself
works as well, hindi tulad ng iba na nagsasayang lang pera ng mga magulang nila.
Tinitigan niya ito ng mabuti, she's really beautiful with or without make-up on.
Kumilos siya upang tingnan ang ginagawa nito and shook his head ng tila hindi nito
napansin ang pagtayo niya. May sarili talaga itong mundo, isang mundo na mahirap
pasukin pero binigyan siya nito ng pagkakataon na makita ang mundo na iyon noong
magkasama sila sa isla.

Nagtagis ang bagang niya ng maalala ang dahilan kung bakit ito umalis,
hindi siya makakapayag na mawala uli ito sa kanya. Not again, not now. May umalis
na sa buhay niya and it broke his heart and when he found her on his island he knew
he shouldn't... hindi niya alam kung tama ba na gusto niyang maibalik ang ala-ala
ni Chloe if it happens alam niya mawawala ito sa kanya ulit at ayaw niya iyon.
Gagawin niya ang lahat ng paraan manatili lang ito sa tabi niya even if he needs to
do the dirtiest trick he had just to make sure she wouldn't remember everything.

Tiningnan niya ito mula sa likod, she is wearing his white robe and he
knew wala itong suot na kahit ano ebidensya ang mga damit nila na nakakalat sa kung
saan-saan. He looks at her and for the for the first time nakita niya kung paano
ito magtrabaho. Her skillfull hand was making lines there and here. She's really
good at whatever she's doing, she can make patterns in a span of time at kahit wala
siyang alam sa mga damit ay alam niyang magaganda iyon. He had seen some of her
creations and they were great.

Ipinulupot niya ang mga braso niya sa katawan nito at hinawi ang buhok
sa isang kanang balikat nito exposing her neck to him na agad naman niyang
hinalikan. Napaigtad ito marahil noon lang napansin na nayakap na niya ito. She
tends to forget time when she is working really hard.

"Gising ka na ang aga pa." anito sa kanya. Lumingon ito sa kanya at

agad niyang sinalubong ng halik ang mga labi nito. "Rye-."
 "Matulog ka na hindi ka pa natutulog." Aniya ng haplusin niya ang
pisngi nito, it's so soft and he wants to touch her cheeks over and over again and
to kiss those lips who gaves him pleasure awhile ago. His little tease.

"I can't tatapusin ko lang muna ito." Anito sa sketch pad nito. Muli
niyang hinalikan ito sa pisngi, he can't just satisfied with one. Kapag nasa
opisina siya ay ito ang naiisip niya kung hindi lang talaga niya alam na may
trabaho ito gusto niya sa opisina lang talaga niya ito he won't do anything but
just stare at her.

"Umuwi ka dito ngayong gabi." It's already past three in the morning.
Tumigil ito sa ginagawa nito.

"I can't I need to go to my parents house schedule kasi na pumunta ako

doon." Anito at hindi nakalagpas sa kanya ang kakaibang lungkot sa mga mata nito
when she mentioned her parents. Hindi nila napag-usapan ang tungkol sa relasyon ng
mga magulang nito sa isla since hindi naman nito naaalala. Base sa sinabi ng
imbestigador na nahire niya okay lang naman ang relasyon nito sa mga magulang nito
but she looks so alone.

"You can phone them and tell them na hindi ka makakapunta."

Panggagatong niya. "It's not the first time I guess?"

Ngumiti ito sa kanya, an empty smile. "Titingnan ko." He felt something

clenching inside his chest when he saw that empty smile on her beautiful face. He
doesn't like that, hindi bagay sa mukha nito. Inalis niya ang sketch pad sa kamay
nito pati na rin ang lapis and sign pens na nasa lap nito. He scooped her kaya
napahawak ito sa balikat niya. And as much as he would like to make love to her
again alam niyang mapapagod na ito.

She needs sleep, he won't sacrifice her health for his personal needs.
There's always a right time for everything katulad ng pagkuha niya dito. Timing is
the key.

"Rye."

"Matutulog ka na." inilapag niya ito sa ibabaw ng kanyang kama at

tinabihan. Saka lang niya napansin na napapapikit na ito ng yakapin niya ito ng
mahigpit.

"Rye."

"Hmn?"

"The video..."
 Napatitig siya dito. "What about it?"

"Delete it na." he planted a kiss on her nose as she finally doze off.

"I won't." he said snuggling her closer to him. "Ano ang idedelete ko
kung wala namang video? I can't do such thing to you my dear." He whispered to her
doubting if she'll hear him.

<<3 <<3 <<3

a/n: I know nagulat kayo, hahahaha.. nagulat din ako eh. So here it is,
charaaaaannn! Feeling ko ito iyong espeegee na daring na daring keysa sa ibang
espeegeeee. Huuuu... I don't know what to react my imagination is really working
indeed, sa sobrang work niya nagawa ko ito. Ohlala lang hindi ba, bawal ito sa mga
bata.

Chapter Eight-A
 KANINA pa namamaga ang mga mata niya habang nakatingin sa flat screen
TV na nasa harapan niya. She can't help it, it's just sad for Arielle or Arianne
whatever is the girl's name na character sa pinapanood niyang tv series sa youtube.
It's an old Taiwanese series na may title na It started with a kiss part 2 na nga
siya.

Hindi siya umuwi sa bahay dahil sa lumakas ang ulan kanina, nagtext na
siya sa mommy niya. Mas mabuti na rin siguro na wala siya doon dahil nandoon si
Caleb hindi rin siya mapapansin ng kanyang mga magulang kaya nga nandito nalang
siya sa loob ng kanyang condo unit. Kanina pa niya natapos ang kanyang trabaho kaya
nagpasya nalang niyang ipahinga ang kanyang sarili sa pamamagitan ng panonood ng
mga Asian movies and series. At heto nga natagpuan nalang niya ang sarili niyang
umiiyak at tumatawa sa mga episodes ng palabas.

Para nga lang siyang tanga dahil nakabalot siya ng malaking kumot na
mukha lang ang nakikita niya, ng matapos siyang maligo kanina ay hindi na siya nag-
abalang magsuklay pa dahil sa hindi naman siya lalabas ng unit niya. At inabala
niya ang sarili niya sa pagkain ng mga potato chips at yakult, naka-ilang yakult na
nga siya. Napapitlag lang siya ng may marinig na doorbell sa labas baka iyon na
inorder niyang pizza. Mabilis siyang tumayo bitbit ang kanyang wallet at saka
ipinause ang pinapanood niya.

Inayos muna niya ang kanyang hitsura dahil baka mapagkamalan siyang
drug addict ng delivery boy or girl na maghahatid sa kanya ng pagkain. Dahil sanay
na siya sa dilim kaya hindi na niya binuksan ang ilaw at nakabalot pa rin sa kanya
ang kumot niya. She opened her door at sa halip na ang delivery boy or girl ang
mabungaran niya ay si Rye ang nasa labas ng kanyang pintuan at may bitbit itong
isang box ng pizza.
 Napahawak siya sa kanyang dibdib ng muli na naman iyong nabuhay ng
masilayan niya ito. Everytime she sees her ganyan nalang palagi ang nangyayari sa
kanya.

"R-Rye."

Kunot-noong lumapit ito sa kanya at hinawakan ang mukha niya balot ng

pag-aalala ang mukha nito. "Why are you crying?" napakurap siya.

"Ah," hinawi na muna niya ang kamay nito at linakihan ang pagbukas ng
pinto. "May pinapanood kasi ako kaya ako umiiyak. P-pasok ka muna."

"Nasalubong ko ang nagdeliver ng pizza I got this from him."

 "How much do I need to pay?" tiningnan lang siya nito na para bang
sinasabing nagbibiro ba siya. "Magkano nga?"

"Not much at hindi pera ang gusto kong ibayad mo sa akin." He said with
a knowing smile on his handsome face. Namula ang pisngi niya sa sinabi nito, she
can still remember the way she act during that night she was too aggressive and too
wild. Hindi sa hinagap niya makakaya niyang gawin ang bagay na iyon.

"Rye can I have this day as my off?" mahinang tanong niya habang
kinakagat ang pang-ibabang labi niya.

"Let's see." Makahulugang sabi nito, bagsak ang balikat niya at hinanap
ang switch ng ilaw ng kanyang sala. "Why is your place so dark?"

"Nanonood kasi ako at ayoko ng maliwanag." Agad na bumuhos ang liwanag

sa buong silid na iyon, napapikit siya ng mapansin ang kalat sa kanyang buong sala.
"Ahm, pasensya ka na hindi kasi nagpunta ang naglilinis ng bahay ko dahil nandito
ako kaya medyo magulo."

Magulo talaga dahil nagkalat ang mga papel at mga damit niya doon.
Ewan ba niya kung bakit hindi siya matuto ng mga gawaing bahay, ni hindi nga niya
alam kung paano maglaba. Siguro dahil lumaki siya na may katulong na umaalalay sa
kanya. Narinig niya ang pagbuntong-hininga nito, nakakahiya talaga!

"Sanay na ako sa iyo." Tinanggal nito ang suot nitong coat at isasabit
sana nito sa coat rack.

"Ako na." kinuha niya iyon at siya na mismo ang nagsabit kaso biglang
humulas iyon at nahulog sa sahig. Muli niya iyong isinabit pero ganoon pa rin ang
nangyari, apat na beses na siyang nagtangkang isabit iyon pero nahuhulog pa rin at
nainis na siya kaya ibabato na sana niya iyon sa sofa ng hawakan iyon ni Rye.
 "Let me." At naisabit nga nito iyon ng walang kahirap-hirap.
Napasimangot siya at hinila iyon pero nakasabit na talaga sa rack. "Halika na
walang kwenta ang makipag-away sa coat rack mo na hindi mo naman nagagamit."
Hinapit nito ang beywang niya at hinila papunta sa sofa at pina-upo siya doon.

"Paano mo nagawa iyon?"

"Ang alin?"

"Ang pagsabit ng coat sa rack."

"Madali lang iyon." yumuko ito at pinulot ang mga gamit niya nagkalat
sa paligid.

"Teyka lang ako na diyan." Nakaramdam talaga siya ng hiya dito, ano
nalang ang iisipin nito na kababae niyang tao tapos ang kalat-kalat niya? She can't
defend herself though dahil makalat naman talaga siya kaya nga hindi pumupunta ang
mga kaibigan niya sa unit niya dahil naglilinis pa ang mga ito.

"Just sit wala tayong matatapos kung kikilos ka pa diyan." At iyon nga
ang ginawa niya sa katunayan ay nag-eenjoy siyang panoorin ito na maglinis pero
natamaan din siya ng konsensya niya.

"I'll make you something to drink."

 "Ako na-."

"Kaya ko na iyon nagtrabaho kaya ako sa school cafeteria ng isang taon

kaya kahit iyon ay alam kong gawin."

"Huwag kang hahawak ng kutsilyo."

"Ang OA mo."

"Basta hindi ka pwedeng humawak ng kutsilyo."

"Oo na." natatawang tinanggal niya ang kumot na nakabalot sa kanya at

pumasok na sa kusina at nagtimpla ng ice tea. Kailan pa gagamit ng kutsilyo sa
pagtimpla ng ice tea? Natawa nalang siya it seems so impossible at first na
magkasundo silang dalawa pero heto nagagawa naman nilang pakisamahan ang isa't isa.
Pakiramdam kasi niya kapag kasama niya si Rye hindi na niya kailangang magpanggap
na okay siya dahil alam nito na hindi siya okay. Hindi na rin niya kailangan pang
magpanggap na kaya niya ang mga bagay dahil alam nito ang mga kahinaan niya.

Paglabas niya sa kusina niya ay muntik na niyang ibato dito ang hawak
niyang dalawang baso ng ice tea ng makitang nakahubad baro na itong naka-upo sa
kanyang sofa. She saw those muscles flexing na tila ba sinasabi sa kanya na bawiin
niya ang sinabi niya kaninang huwag muna siya nitong galawin ngayon.

"Ano ba Chloe maghunos-dili ka nga para kang-." Hindi na niya natapos

ang ibinubulong niya sa sarili dahil lumingon ito sa kanya. Pinuntahan nalang niya
ito at inilapag ang ice tea sa harap nito.
 "You didn't used knives, did you?"

"Nagtimpla lang ako ng ice tea walang gumagamit ng kutsilyo kapag

nagtitimpla ng ice tea." Nakakaasar na ito para kasi siyang bata na pinagbabawalan
nito na humawak ng matatalim na bagay.

"Huwag ka ng magalit." Hinila siya nito hanggang sa mapaupo siya sa

kandungan nito. "Hindi ka maaasahan sa mga gawaing bahay."

"Marunong kaya ako."

"You can't hindi ka marunong maglaba, hindi ka marunong maghugas, hindi

ka marunong magluto, hindi ka marunong mamalantsa, you can't even fold clothes."
And he pointed her weaknesses.

"Umuwi ka na nga."

"But I don't hate you for that." Malakas na tumibok ang puso niya sa
sinabi nito. "I already know your weaknesses and those weaknesses means you aren't
perfect. May mga bagay na hindi mo kayang gawin and that doesn't make you less
human."

Napakagat siya ng labi sa sinabi nito, how can he be so hot and sweet
at the same time. "Bakit ka ba naghuhubad? Kukuha lang ako ng shirt sa room ko."
Kailangan muna niyang dumistansya dito baka kasi hindi na niya kayanin pang
magpigil at bigla nalang niya itong lundagin. Pagbalik niya ay may bitbit na siyang
t-shirt, kunot-noong tiningnan nito ang shirt na bitbit niya.
 "Kanino iyan?"

"Sa kapatid ko ito, I have a twin brother and his name is Caleb nadala
ko yata ito mula sa bahay nasali ng mga katulong sa pagpapack ko kaya itinago ko
nalang muna." Kinuha nito ang shirt at isinuot niya iyon dito. "Magkasingkatawan
kayo ng twin ko." Masayang ani niya.

"Turn off the lights."

"Why?"

"I want you to continue watching whatever you are watching."

"Sure?" nagdududang tanong niya dito.

"Do you want me to do something?"

"Sabi ko nga manonood nalang ako." She got the remote and press the off
the lights button and then grab her TV remote and press the start button. Muli
siyang sumalampak sa sahig at nagsimulang manood. There's a scene where Michael,
the bidang lalaki is doing a cold war against his wife dahil sa selos. Naramdaman
niyang tumabi sa kanya si Rye at hinila siya upang mahiga siya sa lap nito.

"Ano ba iyang pinapanood mo?"

 "It started with a kiss, ang sama lang hindi ba? Hindi nakikita ni
Michael na nahihirapan na ang asawa niya, kino-cold war pa rin niya bakit ba kasi
hindi niya aminin na nagseselos siya nakakabuwisit lang. Nasanay kasi siya na siya
ang pinapansin dahil gwapo siya at genius, hindi niya alam ang feeling ng walang
pumapansin sa iyo." Nadadala siya sa pinapanood niya. Ang sakit lang kasi at
naiinis siya sa girl dahil masyado nitong mahal ang asawa nito kahit na nagmumukha
na siyang tanga ay sumisige pa rin.

"Baka hindi lang alam ng guy kung paano i-express ang pagmamahal niya
sa asawa niya."

"Kahit na sinubukan nalang sana niya hindi ba? Hindi naman siguro
ikakabobo niya na ipakita na he cares." Nainis siyang bigla dito dahil kinampihan
pa nito ang bidang lalaki.

"Baka masyadong manhid ang babae at hindi niya napapansin na mahal din
siya ng lalaki at nahihirapan din ito."

"Hindi pa rin tama iyon he needs to make a move hindi ganyan na ang
babae ang palaging kumikilos nakakaawa na kaya ang babae."

"Nakakaawa din ang lalaki."

"I hate you." Asar na hinampas niya ito. "Mga buwisit kayong mga
lalaki."

"Why are you too affected?"

 "Because I feel her, I feel her pain. Iyong gustong-gusto mong mapansin
ng mga taong mahal mo pero hindi ka pwedeng magdemand dahil may mas mahalagang
bagay na dapat nilang bigyang pansin. It hurts knowing that they love you but you
can't tell them to love you the way you wanted to be love. It pains to know they
can't give you a moment of their time because... because you seems to be invisible
to them." Hindi niya alam kung bakit nasabi niya ang mga bagay na iyon masyado lang
siguro siyang nadala sa pinapanood niya. "Nevermind."

"Is this about your parents?"

"No." agad na sagot niya hindi na nito kailangan pang malaman ang
tungkol sa kanya dahil aalis at iiwan din naman siya nito kapag nagsawa na ito.

"You can't lie to me dear I know it's your parents."

"Don't ask."

"I am already asking." He tilted her chin so they can see each other.
"You can tell me."

And something is telling her to trust him, "Ano ang sasabihin ko?"

"Everything dear Chloe, you can tell me everything." Muli niyang

itinutok ang mga mata sa TV.
 She sighed. "I... I love my parents Rye. Noong bata pa ako I always
dream to have a love story as sweet as their's. Natutuwa ako kapag nahuhuli kong
tinititigan ng daddy ko si mommy na para ba siyang ang pinakamagandang babae sa
buong mundo. Well, my mom she is the most beautiful woman in the world." She
chuckled. "Noong bata pa kami ni Caleb ginigising niya kami ng good morning na
dinig na dinig ng buong bahay pati ng kapitbahay namin. Noon naiinis ako kasi
naiingayan ako hanggang nakasanayan ko na at kapag hindi siya pumapasok sa room
namin ay alam namin masama ang pakiramdam niya." she blinks her eyes so many times
ayaw niyang maiyak. "And my dad, when I am scared ay niyayakap niya ako at
sinasabihan niya ako ng I love you ng paulit-ulit. My dad is a big man with a big
heart dahil kasya kaming lahat sa puso niya, he's an ideal guy. Gusto ko kapag
nagmahal ako kagaya niya, someone who loves his wife unconditionally. And then one
morning everything stopped, paggising ko parang nabago nalang."

Binuksan niya ang isang yakult. "Alam mo iyong paggising mo mag-isa ka

nalang sa room mo wala ka ng kasama, wala na rin ang maingay na boses ni mommy na
gumigising sa akin, wala na akong nakitang daddy na naghihintay sa amin habang
umiinom na kape. At wala ng bumabati sa akin ng good morning my little fairy I am
my parents little fairy." Pinigilan niyang hindi magcrack ang boses niya at
ipinagpatuloy ang panonood kahit na nanlalabo na ang kanyang mga mata.

"Everything has changed, I can't blame them though. May sakit si Caleb,
namana niya ang sakit sa puso ni mommy. Kailangan nilang pumunta ng London dahil
mas magagaling ang mga doctors doon and mas maganda ang place kaya mas gagaling si
Caleb doon. I asked them if I can come but they said sa Pilipinas nalang ako, my
mom said I am already a grown up girl I was sixteen then. Hindi na ako nagreklamo
dahil alam kong kapag nandoon ako mas maraming iisipin si mommy, I saw her cry and
I saw how she blamed herself dahil sa nangyari kay Caleb. Nakita ko kung paano
nasaktan si daddy habang tinitingnan niya si mommy na nasasaktan I was hurt as well
pero hindi ko iyon pwedeng ipakita dahil mas lalong mag-aalala sina mommy at daddy.
I don't want to be a burden, hanggang sa nakasanayan ko na lang din na mag-isa.

Umalis ako sa bahay upang magdorm kasi ayoko sa bahay masyadong

malungkot. I found my friends, my real friends. Dahil sa kanila nakalimutan kong
mag-isa pala ako nakalimutan kong magpanggap na okay lang ako. Hanggang sa
nakasanayan ko ng sa kanila idepende ang kasiyahan ko. Nang gumaling na si Caleb at
bumalik na sila dito but I chose to stay sa dorm dahil pakiramdam ko na-out of
place ako sa kanila. Kapag nasa bahay ako parang wala lang din siguro nasanay na
ang mga magulang ko na hindi ako nakikita kaya mas pinili kong lumayo para hindi
masaktan. Twelve years na rin iyon at hanggang ng makita nila ako sa isang
hospital, ako naman ang nakita nila pero iba na." inubos niya ang laman ng yakult.
"Iba na hindi na katulad ng dati, ang awkward na nga. Hindi na ako sanay na
nandiyan sila, hindi na ako sanay na may nakatingin sa mga kilos ko. Para bang I
don't fit in or they don't fit in."
 She place her chin above her folder knees. "Why don't you give them a
chance to make it up for you?"

"I did but I can't." humugot siya ng malalim na hininga. "It must be my
problem then, siguro may mali talaga sa akin."

"There's nothing wrong about you Chloe."

She chuckled. "Sinasabi mo lang iyan ngayon you are having fun using me
when you need me. My parents doesn't need me." Bigla siya nitong hinila palapit
dito hanggang sa naglinya na ang mga mata nila. She can see anger on his black
orbs.

"I am not having fun using you Chloe, I am not using you."

She gave him a knowing smile. "Aalis ka rin hindi ba Rye? Kapag nagsawa
ka na aalis ka rin, ganyan ang mga tao sa paligid ko." She stated as a matter of
fact. "My family is rich they have the connections, noong bata pa ako kinakaibigan
ako ng mga girls sa school dahil kapatid ko si Caleb. They are using me upang
makalapit sila sa kakambal ko kapag tinanggihan na sila ni Cal iiwasan na nila ako.
May iba din na kinakaibigan ako dahil gusto nilang mapalapit sa mommy ko at sa
daddy ko kapag nagawa na nila iyon aalis na sila na para bang hindi nila ako
nakikita. After I am used I'll be an invisible display doll." Hinawakan niya ito sa
pinsgi at matapang na tinitigan ito sa mga mata.

"Hindi ko alam kung ano talaga ang kailangan mo sa akin, I don't know
you�maybe I do dahil kahit na hindi pa kita gaanong kakilala ay nagawa kong
magtiwala sa iyo. Ibinigay ko na nga ang sarili ko sa iyo ng ilang ulit hindi ba
kahit labag iyo-." She cleared her throat. "Kaya nga kapag nakuha mo na ang gusto
mo at lalayo ka na sa akin hindi ako magagalit." And she knew it will hurt so much
dahil ngayon palang isipin pa niya iyon ay nasasaktan na siya. "Pwede ko bang
malaman kung ano talaga ang pakay mo sa akin at ng maihanda ko naman ang sarili
ko?"

His eyes narrowed at her with his forehead on knots. "Kapag naalala mo
na ang lahat Chloe baka ikaw ang kusang lumayo sa akin. Pero hangga't hindi mo iyon
naaalala hinding-hindi ako magsasawa sa iyo. Bahala na ikaw ang magsawa sa akin
hindi pa rin ako aalis sa tabi mo." She bit her lips when she heard those words.
"You will never be invisible in my eyes and you are something special. Kung maalala
mo ang lahat malalaman mo kung gaano ka kahalaga sa akin."

She blink her tears away. "Bakit hindi mo sabihin sa akin ang nangyari?
I want to know, I want to know you." He pressed his lips on her nose like he is
used to kiss her their.

"You try to remember Chloe, alalahanin mo."

<<3 <<3 <<3

a/n: Naaamoy ko na ang next chapter, I can feel it. Alam niyo bang mas nauna ko
pang matapos ang chapter ten-C at epilogue sa story na ito keysa sa chapter 8-
10B... wala lang trip ko lang talagang pahirapan ang sarili ko. By the way kapag
napost ko na ang chapter 8-C hindi muna ako mag-uupdate ng chapter 9A kasi
kailangang matapos ko na ang second part ng Waiting on a Feeling, iyon kasing
nagkita sila ulit ni Jair at Xy second/middle part palang iyon. Hindi ko pwedeng
ipost ang 9-A kasi spoiler talaga siya... may makikilala kayo doon na unexpected
people at saka ayokong awayin niyo ako. Curious kayo no? Tanging si RMD lang ang
nakakaalam sa mangyayari sa WOAF kasi nagbi-brief ako sa kanya ng mga stories and
summaries. Hahahaha.. mukhang alam narin ni MDN, nasabihan ko rin yata. Basta iyon
na iyon, may pasabog lang siya. Super.

Chapter Eight-B
 "HANGDAYA talaga!" nailing nalang siya sa reklamo ni Diana. "Ang daya
talaga kapag designer ang daming outfit."

"Oo nga! Nakakainis, nakakasar!" at sinamahan pa ni Monique,

nagkampihan ang dalawa ngayon. Nanahimik lang siya habang sino-sort out ang mga
ipapamigay nilang mga goodies sa mga tao sa barangay sa Tarlac na ifinund nila ang
isang medical mission.

"Iscotch tape mo nga ang bibig ng dalawang iyan halatang bitter na

bitter eh." Natatawang utos ni Georgette kina Diana at Monique.

"Hindi kami bitter no, ano ba kasi ang araw na ito? Hindi ito fashion
show kundi medical and volunteer mission. Bakit ang sexy ng isang diyan
nakakaasar." Naiinis na reklamo ni Monique.

"Truelili," sang-ayon ni Diana. Pasimple niyang tiningnan ang sarili,

actually she's almost late kanina kaya kung ano ang unang nakuha niya sa closet
niya ay ang unang isinuot niya. May suot naman siyang jacket kanina kaya lang
sobrang init kaya napilitan siyang hubarin din iyon. She is wearing a baby pink
midriff na saka lang niya napansin na hapit na hapit pala sa kanya. Kitang-kita ang
ibabaw ng kanyang dibdib at denim shorts at sneakers. Kapag naging okay na ang init
ay saka na niya ibabalik ang jacket niya dahil revealing na nga ang suot niya.
 "Focus sa trabaho girls." Utos ni Ainsley na nakaupo lang naman na
hawak ang deathnote nito.

"Bakit kaya hindi ka nalang tumulong dito?" tinaasan ni Monique ito ng

kilay.

"I'll write your name in my deathnote at saka hindi ako pwedeng

magpaaraw." Iminwestra nito ang suot nito. Ainsley is wearing reddish black inner
sleeveless top and a leather black jacket and leather jeans and a pair of black
leather boots. Nakasunglass at itim na payong, iba talaga ang trip nito baka sa
susunod na taon ay maging minion naman ito o kaya naman ay kung anu-ano na ang
theme nito. Kailangan may magstop na sa kabaliwan ni Ainsley or else matutuyuan na
ng dugo ang tita Belle niya.

"Hindi ka bampira nagpapanggap ka lang ng bampira at kahit maarawan ka

hindi ka mauupos na parang kandila." Asar na dinagukan ito ni Karylle.

"I'm not hurt, hindi nasasaktan ang mga vampires." Anito pero pasimple
namang hinimas ang ulo nito. "But I'll write your name in my deathnote- on the
other hand since you are my sister kaya pangalan nalang ng kuya mo ang ilalagay
ko." Ngumisi ito at isusulat na sana ang pangalan ni Hendrix ng may umagaw ng
ballpen ni Ainsley. "Hey!"
 "You can't write my name in this notebook." Natawa siyang bigla sa
naging reaksyon ng mukha ng kapatid ni Karylle. Nagsidatingan na rin ang mga
lalaking alalay ng mga sisters niya.

"Where's Zyrene?" agad na bungad ni Heinz.

"Sumama sa gwapong doctor kuya."

"What?!" kung makasigaw wagas.

"Anong- oh, hey." Agad na nawala ang pagkakakunot ng noo sa mukha ni

Heinz ng makita ang asawa nito. "Hello there handsome."

"Saan ang doctor?"

"Nandoon na sa gym." Inosenting sagot ni Zy tapos si Crischel naman ay

tumawa lang ng malakas.

"Mahipan ka ng hangin." Sita ni Caleb na sumama din pala, this is the

first time na sumama si Caleb sa mga volunteer works nila. "Hi, sis." Hinalikan
niya ito sa pisngi.

"Che!" irap ni Crischel at nagpatuloy sa pagsosort out.

 "Lapitan mo na." tulak niya sa kapatid.

"Galit eh."

"Basta lapitan mo na baka maunahan ka pa kanina pa may umaaligid na

doctor dito kay Crischel handa na raw siyang dalhin sa simbahan iyang babaeng
iyan." Agad namang lumapit si Caleb kay Crischel.

"Don't touch me! Chloe help me may manyak!" at agad na nagtago sa likod
niya si Diana ng lapitan ito ni Warren.

"Hindi ako manyak masama bang yakapin ang fianc� ko?"

"Hindi kita fianc� at hindi kita papakasalan my goodness!"

"Huwag ka ng mahiya alam ko naman na gustong-gusto mo ng malawayan ang

maganda kong katawan." Natawa siya sa sinabi ni Warren dahil iyon na iyon ang
sinabi ni Diana sa kanila.

"Over my dead beautiful body."

"Hi, there pretty." Bati ni Warren sa kanya. "Have we met before you
look really familiar alam kong nagkita na tayo kaya pwede bang pakasalan mo ako?"
she rolled her eyes at Warren.
 "Hindi ako pwede kay Diana nalang." At iniwan niya ang dalawa doon.

"Diana-."

"Maraming chicks sa gym doon ka maghanap ng gustong magpakasal sa iyo

buwisit ka manyakis." Inis na wika ni Diana at muling tumabi kay Monique na abala
na sa pang-iinis kay Monica na tahimik lang.

"Excuse me po!" sigaw ng isang nurse. "Pwede po bang malaman kung sino
si Ms. Chloe?"

Agad niyang itinaas ang kamay niya. "Me, why?"

"May naghahanap po sa inyo." Nakasigaw pa rin ito.

"Uso din ang hindi sumigaw!" sigaw ni Diana na ikinatawa nilang lahat.

"Sino ang naghahanap-." Pakiramdam niya ay humulas ang lahat ng dugo sa

katawan niya ng makilala ang pigurang nasa likod ng nagkakandarapang nurse na
volunteer. She felt and heard that familiar tugging of her heart when she sees him
wearing a yellow polo shirt and maong pants.
 "Ay, pogi ako si Chloe-."

"Ikaw si Diana."

"Magtigil ka Warren ako nga si Chloe." At parang sa mga movies, hinubad

nito ang suot nitong sunglasses revealing those two black orbs that makes her fall
for him. He is looking at her with a smile on his face. "Sheyt, Warren saluhin mo
ang panty ko nalaglag." Parang nagising siya sa sinabi ni Diana at natawa nalang
bigla. Pambihira talaga itong babaeng ito kahit kailan.

"Hi," bati nito sa kanya na para bang hindi sila nagkita kahapon.

"Anong ginagawa mo dito?" she asked almost whispering.

"You mentioned this yesterday and I'm not really busy so I decided to
drop by."

"Eherm!"

"Ano ba Caleb hindi mo naman ako kailangang hilahin ako."

"Who are you?" seryosong tanong ni Caleb kay Rye.

"Ahm, Caleb this Ry-."

 "Tryker Altamirano, Chloe's boyfriend." Rye interrupted

"Ouch, Warren saluhin-."

"Ang panty mo?"

"Gago, ang puso ko. Nabasag na."

"Okay, halika lagyan natin ng yelo baka magkapasa."

"Boyfriend?" kunot-noong tiningnan siya ni Caleb. "Why didn't you tell

me na may boyfriend ka na pala?"

Ngayon nga lang din niya nalaman na may boyfriend na pala siya.
"Kakasagot lang niya sa akin kahapon, don't worry I can take good care of your
sister." May kinuha ito sa loob ng wallet nito, iyong business card. "Here's my
information if you have doubt about me. And I can assure you hindi yaman niyo ang
habol ko, I am after your sister with or without her money."

Mariin na tinitigan ni Caleb si Rye tapos ay binitiwan muna nito si

Crischel na lumapit sa kanya.
 "Mag-uusap lang muna kami nitong si Altamirano." And that means she
needs to give them some distance. Bumalik siya sa pagsosort out ng mga goodies.

"Ang gwapo, sino iyon?"

"Boyfriend mo na raw."

"Chloe, can we talk?" kinalabit siya ni Karylle, agad naman siyang

tumalima. Nang malayo na sila sa mga ito ay tiningnan lang siya nito na para bang
tinatanong kung ano talaga ang nangyayari. "Kailan pa kayo muling nagkausap?"

"M-matagal na, I need to know the truth about what happened."

"Sinabi na niya sa iyo?"

She shook her head. "Hindi pa pero malapit na pipilitin ko siya."

"You are in love with him." Hindi siya agad nakasagot sa tanong nito.

"I don't want to talk about my feelings towards him."

Karylle sigh, "Kung wala pa pigilan mo muna he looks dangerous to me."

Gusto sana niyang sabihin sa kaibigan na mabait ito, not really but he is nice to
her. "You don't know him, nakilala mo lang siya dahil sa sinabi niyang nakasama mo
siya ng tatlong linggo sa kung saan mang lugar na iyon. But you don't know him,
hindi mo alam kung ano ang nangyari kung bakit hindi ka niya ibinalik agad sa amin
imposibleng hindi ka niya nakilala."

"Paano kung hindi nga niya ako nakilala?"

"He is Tryker Altamirano of DEET records and Global TV. Ilang beses ka
ng nainterview doon at ilang beses ka ng naifeature sa channel na iyon I doubt it
kung hindi ka niya nakilala. Pero sige, given the benefit of the doubt at hindi ka
niya nakilala bakit hindi niya ipinaalam sa mga pulis. I have connections Chloe, I
have all the connections as well as my brother. Kahit saang opisina iyan malalaman
namin kung may nagturn over pero wala kami nakuhang ni isang report. Masama ang
hinala ko sa lalaking iyan."

Nag-isang linya ang mga labi niya sa sinabi ni Karylle, she doesn't
want to doubt pero unti-unting pumasok sa isip niya ang mga sinabi nito.

"At isa pa, bakit mag-isa kang natagpuan sa hospital bakit wala siya
doon? You were hurt and he wasn't there. He is dangerous, kahit ako nakakaramdam ng
takot sa kanya pero ayokong mag-assume. Natatakot ako para sa iyo."

"Kaya ko ang sarili ko Karylle."

"Hanggang saan? May limitasyon ang tao ng kaya niyang gawin Chloe. Mas
matanda ka sa akin but that doesn't mean na pababayaan na lang kita. I don't want �
we don't want to lose you again we are sisters here. At hindi ako titigil hangga't
hindi naaamoy ang baho ng lalaking iyan."

"Karylle please-."
 "Bakit mo siya sinagot?"

"Hindi ko siya sinagot!"

"Bakit sinabi niya boyfriend mo na siya?"

"Ewan, bigla nalang niyang sinabi. Hindi ko rin alam kung paano ko siya
ipapakilala I can't tell my brother that Rye is my fuckbuddy-.. shit!" nasapo niya
ang kanyang bibig dahil sa sinabi niya.

"You are sleeping with him?" mabuti nalang at nakontrol nito ang boses
nito or else maririnig na ng buong bansa ang sinabi nito. "What? Why?"

"It was an accident, gusto kong malaman ang totoo. Hindi araw-araw may
lalaking susulpot sa harap ko tapos sasabihin na hey kinuha ko ang virginity mo. I
want to know kung totoo ba iyon."

"And?"

"I was trapped by him, hindi totoong may nangyari sa amin prior ng
pagkikita namin sa parking lot ng LD."

"But he did robbed you your first time?"

 Namumulang tumango siya dito. "See! See! Iyana ng sinasabi ko niloloko
ka niya tapos nagpaloko ka and now sobrang lapit na niya sa iyo. Ano ba ang
nangyayari sa iyo Chloe? Bakit hindi ka umalis?"

"I can't." nanghihinang sambit niya.

"Ganoon ba siya kagaling at hindi mo na siya magawang iwanan?" mas lalo

siyang namula sa tanong nito dahil totoo naman iyon, wala siyang comparison but
judging his performance yes he is indeed good at it. It was like he was created to
please women.

"He threatened me."

"Ano?"

"To leak the video." Pabulong na sabi niya, ng sulyapan niya ang
kaibigan ay nanlaki lang ang mata nito at napanganga.

"You have a sex video?" tumango lang siya. "And he threatened you na
kapag hindi ka sumunod sa mga utos niya ay ilalabas niya iyon?" muli siyang tumango
ito naman ay nasabunutan ang sarili. "Hindi ka ba nag-iisip paano kung niloloko ka
lang niya at wala talagang video?"

"Meron. I saw his set-up camera."

 "Nakita mo ba ang laman?" umiling siya.

"I can't it's too much for me."

Malakas itong napabuntong-hininga. "Alam mo nasobrahan ka na sa bait

iyan ang weakness mo eh masyado kang mabait at masyado kang mapagbigay."

"Karylle, can I do this on own now? I am looking for the right timing
dahil balak kong sirain ang video na iyon."

"Sana nga ay magawa mo bago ka mahulog sa kanya." Hindi nalang niya

aaminin dito na nahulog na nga siya baka kasi mas lalo itong magwala.

"I will."

"Sabagay." Biglang nag-iba ang tono ng pananalita nito. "If you can
make him fall for you instead mas magiging masaya ka hindi ba?"

"I don't know."

"Yes, I know. I have eyes, and I am a police officer. Sana nga ay hindi
ka niya saktan dahil alam mo ang kaya kong gawin, nagawa ko na iyon dati kay sa ex
ni Hexel and I wouldn't hesitate doing it again mas lalo naman ngayon na nasa side
ko ang kapatid ko."
 "I understand."

"Look for that video as soon as possible."

"I will."

Pagkatapos ng seryosong usapan nila ay muli silang bumalik sa mga

kasama nandoon na si Rye at tila ba inip na inip na hinihintay siya.

"Sumama ka muna sandal sa akin." Salubong nito sa kanya.

"Why?"

"Basta, sumama ka muna sa akin." Hinawakan nito ang palad niya at

inalalayan siyang lumabas sa gym papunta sa isang itim na van. It's one of his car.

"Anong gagawin mo?"

"Remove your top."

 "Do you want me to go naked infront of these people?"

"Silly gusto mong bulagin ko sila? I want you to change your top it's
too revealing masyadong sexy."

"May jacket ako." Hindi na ito pinakinggang ang sinabi niya dahil
pagkapasok na pagkapasok nila sa van ay mabilis nitong naihubad sa kanya ang suot
niyang top. She wasn't wearing any bra dahil may built in iyon. She heard him curse
mabuti nalang at tinted ang sasakyan at walang tao sa labas. May kinuha itong
paperbag sa likod at may inilabas na pamilyar na bagay sa kanya. "Bakit nasa iyo
iyan?" gulat na tanong niya. Naalala niyang may naiwan pala siyang bra sa bahay
nito.

"I always bring them in case of emergency." Nakakalokong ngumiti ito sa

kanya. "You can wear my shirt bibili tayo mamaya." Itinaas niya ang dalawang braso
upang maisuot nito sa kanya ang mga bitbit nito. Ganito na ba talaga siya ka
komportable sa binata at hindi na siya gaanong nakakaramdam ng hiya dito? He even
folded the sleeves of his yellow shirt dahil masyadong malaki iyon sa kanya.

"Tayo."

"Ha?"

"Tumayo ka." And she did, tumayo siya kahit na medyo nahihirapan.

"Teyka lang-."
 "Stay still." Tinanggal nito ang belt sa beywang niya at ang
pagkakabutones ng suot niyang shorts, he tuck in the hem of her shirt at muling
ibinalik ang pagkakabutones at belt doon. At least she looks more presentable.
"Hindi ka na nila tititigan sa susunod huwag kang magsuot ng masyadong revealing
there are wolves lurking around the corner." Babala pa nito sa kanya.

"Just like you?"

"This wolf owns you dear." And pulled her closer until their lips met,
she immediately grant him access so he can insert his tongue inside hers. It was a
quick, earth-shaking kiss that lasted for a minute or two. "I would love to make
love to you here in the car but I don't want your friends to be too suspicious so I
will wait until tonight." She blushed when he said those. Bwisit talaga, hinubaran
at binihisan na nga siya nito tapos magbablush pa siya ng ganoon?

"Let's go back." Aniya.

"Can we just skip?"

"No, we can't." natatawang binuksan niya ang van at saka hinila na ito.
"Anon a naman?" hindi kasi ito lumabas ng sasakyan bagkus ay pinigilan lang siya.

"Let's tie your hair." Pinaupo siya nito sa floor ng van at sinuklay
gamit ng mga daliri nito ang kanyang buhok. It feels so good para kasing minamasahe
ang ulo niya. "I'll braid your hair."

"You know how?"

 "I always do this when we were in the island." Natigilan siya sa sinabi
nito.

"Island? May picture ka ba doon gusto kong makita."

"Dadalhin din kita doon sa tamang panahon." Anito at tinapos ang

pagbebraid ng buhok niya and true to his words marunong nga ito. "There, beautiful
as always."

"Bolero." Pinisil niya ang ilong nito.

"BAKIT ba ang likot-likot mo?" hinila siya ni Rye mula sa kakatakbo sa

labas ng bahay nito. Para siyang batang hinahabol ang mga paru-paru na nagkalat sa
buong paligid, habang ito naman ay seryosong nagbabasa ng libro na hindi niya
maintindihan kung ano and she doesn't care basta ang mahalaga sa kanya ay masaya
siya.

"Teyka lang mahuhuli ko na siya." Turo niya sa orange na butterfly na

lumilipad-lipad sa ulo niya pero hindi niya makuha-kuha. "Para siyang si Karylle
ang hirap mahuli." Natigilan siya sa nabanggit niyang pangalan maging ito ay
natigilan din. "Sino si Karylle?"

"You remember something?" bigla itong namutla at humigpit ang hawak sa

kamay niya na para bang takot na takot na bitawan siya. "Chloe."

"I don't know�baka may friend akong Karylle slip of the tongue lang
siya." Nanghihinayang na sambit niya.

"It's okay just take your time you can stay here until you remember
anything." He said feeling relieved.

"Masyado na yata akong pabigat sa iyo Rye. Hindi ako marunong maglaba,
hindi ako marunong magluto, hindi ako marunong maglinis ikaw lahat ng gumagawa.
Kailangan ko ng umuwi baka hinahanap na rin ako sa amin."

Tumitig ito sa kanya she can't read what's on his mind. "Paano kung
wala ka na naman palang pamilya?" kumunot ang noo niya sa sinabi nito.

"Ano ang ibig mong sabihin?"

Umiwas ito ng tingin sa kanya. "Ayoko sanang sabihin sa iyo ito dahil
alam kong masasaktan ka lang. Darn! Huwag mo na lang alamin." Tatayo na sana ito ng
napigilan niya.

"Sabihin mo sa akin Rye I need to know may karapatan akong malaman kung
ano ang nangyari sa akin hindi ba?" may kung anong bumalot na kaba sa puso niya
habang naghihintay sa kung anuman ang sasabihin nito.

"Wala ka ng mga magulang Chloe. Your real name is Chloe Perez, lumaki
ka sa isang bahay ampunan at inampon ka ng isang matandang madre. Pinag-aral ka
niya at pinalaki hanggang sa namatay na siya."

"Ibig sabihin wala na akong pamilya?" nanghihinang napaupo siya sa

ibabaw ng damuhan. Tiningnan niya ito at ganoon pa rin ang hitsura nito wala siyang
mabasang anuman sa gwapong mukha ni Rye kaya hindi niya alam kung nagsasabi ba ito
ng totoo o hindi. "Saan na ako pupunta?" she felt so helpless.

"Bakit ka mag-aalala kung saan ka pupunta kung nandito naman ako?"

"This isn't my home, Rye."

"You don't have any home Chloe, this is your home, I am your home."

<<3 <<3 <<3

a/n: Oo nga pala ngayon ko lang nabasa ang typo error ko na naman sa isang chapter,
iyong about sa kasal ni Ainsley. Hindi pa po sya ikinasal actually dapat Kasal ni
Zyrene iyon nagkamali lang ako. Peace be with you people inaantok yata ako ng mga
sandaling iyon. Hanggang ngayon inaantok pa rin ako kasi magdamag akong gising
kahit na gusto ko ng matulog may binabasa kasi ako. :-)

Chapter Eight-C

ABALA siya sa paggawa ng sketch sa kanyang nalalapit na fashion show,

ilang linggo nalang iyon at hindi na siya pwedeng maglaro-laro lang. Nasa Royale
East Wing siya ng mga oras na iyon dahil wala gaanong kumakain sa wing na iyon
dahil nasa Main hall ang lahat. She loves the place because it's so girly with
pink, yellow and purple prints everywhere. Pati ang mga upuan ay parang ginawa for
princesses at tahimik din.

Dapat ay kanina pa siya dito kaya lang tinawagan siya ng mommy niya na
kailangan daw niyang dumalo sa anniversary celebration ng company ng daddy niya na
ngayon ay pinapatakbo na ni Caleb. Ayaw sana niyang pumunta pero bilang nag-iisang
anak na babae ay kailangan niyang pumunta.

"Good afternoon."

"Ay, palaka!" narinig niya ang mahinang pagtawa ng lalaking humalik sa

pisngi niya. "Kuya Eon naman eh." Naiinis na hinampas niya ito ng sketchpad.
Kapatid ito ni Ainsley kaya kakilala niya ito. Umupo ito sa upuan sa harap ng mesa
niya.

"Beautiful as ever Chloe, how are you?" Si Eon ang unang crush niya,
gustong-gusto niya ito noong bata pa siya pero kalaunan ay nawala na ang
nararamdaman niya dito. He is still handsome as ever gwapo naman talaga ito,
maganda si Ainsley but she hates Clive. She still hates him, she will hate him
until eternity.
 "Mabuti naman sabi mo nga maganda pa rin ako." Tiningnan niya ito, alam
niya ay may crush ito kay Xyler na pinsan niya dati. Ito nga ang nagturo sa pinsan
niya na magdrive and he also provided Xyler's first car and he helped Xyler noong
naglayas slash umalis ito sa poder ng mga magulang nito.

"Tama, maganda ka pa rin. Where's your boyfriend then?"

Ngumiti lang siya, hanggang ngayon hindi pa rin siya sanay na tawaging
boyfriend si Rye. Pakiramdam kasi siya ay illegal iyon dahil wala namang ligawan na
nangyari basta nalang nitong idineclare na magkasintahan na sila.

"Work."

"May boyfriend ka na nga."

Ngumiti lang uli siya. "Ikaw? Kailan ka magpapakasal baka maunahan ka

pa ni Ainsley." Biro niya. "May kumuha na ng puri ng babaeng iyon." she joked,
tumawa lang rin si Eon.

"Kung ang tinutukoy niyang puri ay ang pagkakapal-kapal na lipstick

niya baka ilang beses na siyang nakasal at nakipag-annulment. You know my sister
sasaludo ako sa lalaking makakapagpatino sa kanya, she is weird at lahat ng
manliligaw niya ay natatakot lalo na kapag nakikita ang kanyang studio."

Natawa siya ng malakas sa tinutukoy nito, alam kasi niya ang tinutukoy
na studio nito. Ainsley's fascination doesn't stopped from the clothes and outfits
she wears, sobrang laki ang pagmahahal nito sa mga lamang loob ng tao at sa mga
patay na hayop. That's scary though pero nasanay na rin siya.
 "Who knows may lalaking makasabay sa trip ng kapatid mo? And besides I
think there is someone out there." Aniya.

"Sana nga, sana nga."

"How about you?" nagkibit-balikat lang si Eon. "Playboy pa rin? Simula

ng mabasted ka kay Xyler hindi ka na muling nanligaw pang muli. Xy's wedding is too
soon wala kang balak pigilan?" tumawa lang ito, right now wala na siyang makitang
bitterness sa mga mata nito. Indeed ilang taon na rin ang nakakalipas kaya
imposibleng hindi pa rin ito makapagmove on.

"Nah, ibinibigay ko na siya kay Jair. That guy deserves to be happy

masyado ng marami ang pinagdaraanan niya para kuhanin ng iba si Xyler. They
deserves to be happy."

"Good luck nalang kay Jair, Xyler is a bit stubborn."

"A bit stubborn?" tumawa ito ng malakas.

"I know stubborn talaga siya as in sobrang laking stubborn may balak
siyang pahirapan si Jair, kawawa ang pobreng lalaki. Pero mas naaawa ako sa pinsan
ko."

"Why?"

"Because she is still in love with Jair and it would be hard for her to
resist her love's charm kaya alam kong hindi magtatagumpay ang plano niya na
pahirapan si Jair."

"That's their decision." Nagkibit-balikat lang ito.

"How about you? Settling soon?"

"Not soon-." Natigilan ito at napatingin sa ilalim ng kanilang mesa.

"Hey there little girl." Napatingin din siya sa ilalim ng mesa at doon niya
napansin ang isang batang babae na nakasuot ng white shirt at blue na jumper
shorts. Nakaponytail ito and she really looks so cute, may dimples pa nga ito sa
magkabilang pisngi habang tumatawa sa kanila. "Where's your mommy?"

"Mama?" sa tantiya niya ay tatlong taong gulang mahigit na ang batang

ito.

"Ang cute mo naman." Puri niya sa bata.

"Thank you po." Kinarga ni Eon ang bata at ngayon na natitigan niya ng
husto ang bata bakit pakiramdam niya ay kilala niya ito. Parang nakita na niya ito
at mukhang kung anuman ang naiisip niya ay iyon din ang naiisip ni Eon dahil grabe
ito kung makatitig sa bata.

"London! London! Hanap ka ni mama!" isa pang bata na kamukhang-kamukha

nito ang lumapit dito.

"Oh cute! They are twins." She shriek nagulat siya dahil natutuwa siya
sa dalawang ito.

"London, galit na si mama." masungit na ani ng isa na hindi man lang

tiningnan sila. She reminds her of Ainsley when they were kids, kapag hindi nito
kilala ay hindi nito papansinin unless may makukuha ito sa ibang tao.

"Where's mama Paris?" Ang cute ng dalawa it's London and Paris.

"Outside, she's mad. You like to eat here pero umalis ka." Mataray ang
batang si Paris habang si London naman ay super sweet.

"Alam mo Eon kamukhang-kamukha nila si Ainsley noong bata pa sila, they

are a female version of you except for the eyes."

Nanlaki ang mga mata ni Eon habang nakatingin sa kambal na masinsinang

nag-uusap. Sine-sermuna ni Paris si London.

"Paris? London!? Bakit ba ang lilikot niyo?" mas nanlaki ang mga mata
niya ng makilala ang magandang babae na pumasok sa loob ng East wing. Hindi siya
makapaniwala na makikita pa niya ang babae after four years, magkasabay kasi na
umalis ito at si Xyler. Mas lalo itong gumanda siguro dahil wala na ang mga grasang
nakakapit sa mukha nito at maayos na rin ang pagkakasuklay nito sa buhok nito. She
isn't wearing those dirty jumpsuits but instead nakasuot ito ng tight jeans and
baby tee-shirt. Mas nagmukha itong mas bata kompara noon.

"Aleeyah?" gulat na bigkas ni Eon, halatang namutla si Aleeyah at

palipat-lipat ang tingin kay Eon at sa mga bata. Halata ang pagpapanic sa mga mata
nito pero agad din nito iyong ikinubli.

"Boss." Hinawakan ng kambal ang magkabilang kamay ni Aleeyah na para

bang natatakot kay Eon. Bakas din ang pangamba sa mata ni Aleeyah.

"Mama, eat na tayo. Hungry na po ako."

"Oh God!" naibulalas niyang bigla. "Anak niyo bang dalawa iyang
dalawang cute na twins?" Aleeyah darted her an angry then apologetic glare. Kinuha
niya ang kanyang mga gamit dahil mukhang kailangan ng mag-usap ang dalawa. "I think
I need to excuse myself. Good bye cute twins!"

Mabilis siyang lumabas sa East Wing, hindi pa rin siya makapaniwala na

pwede palang mangyari ang bagay na iyon. Paglabas niya ay bigla siyang may
nabanggang babae.

"Sorry miss." Kinuha niya ang mga gamit niya na nagkalat sa sahig.
Naramdaman niya ang pag-angat niya ng hindi pa man niya nakukuha ang mga gamit
niya. "Oh, Rye?" takang ani niya. Napansin niyang may babae itong kasama na siyang
nabangga niya kanina, nanlalaki ang mga mata nito at namumutla habang nakatingin sa
kanya.

"Bakit hindi ka tumitingin sa dinaraanan mo nabangga ka tuloy, are you

hurt?" tiningnan nito ang braso niya at binti.

"I am okay, Rye."

"Good, samahan mo ako."

"Pero Sir Altamirano tayo po ang magkasama-." Tiningnan ng masama ni

Rye ang babae na kasama nito.
 "I already found my girlfriend Grace, please excuse us." His
expressions towards Grace is hard and cold pero kapag sa kanya na ay lumalambot ang
expression nito. "You've met Grace in the island dear she is my executive
assistant."

Napansin niyang masama ang tingin sa kanya ni Grace na para bang may
ginawa siyang masama. Tinaasan lang niya ito ng kilay she just had this feeling na
kailangan niyang protektahan ang lalaking katabi niya, she needs to secure him
dahil masama ang pakiramdam niya sa babaeng ito.

"I've called you so many times bakit hindi mo sinasagot ang phone mo?"
binuksan nito ang pinto ng kotse nito at saka siya pinasakay.

"Nakalimutan ko ang phone ko sa office and then I was trapped in my own

world when I start with my sketches. At nakita ko si Eon-."

"Who is he?" he asked tensed.

"Kuya siya ni Ainsley. He was my first crush noong elementary pa ako

and now alam mo ba as in today nakita niya iyong dalawang anak niya. May twins
siya, two girls their names are London and Paris." Napansin niya ang pagtahimik
nito saka lang niya narealized na masyado na pala siyang madaldal. "I spoke too
much."

Ngumiti lang ito sa knaya. "Magagalit na nga sana ako ng sabihin mong
nakipagkita ka sa first crush mo but I changed my mind when you said he already
have two children."

"Don't tell me nagseselos ka?" that was supposedly a joke na alam

niyang agad nitong itatanggi.

"Paano kung sabihin kong nagseselos ako?" Ngumiti lang siya, she is
suppressing a grin when he looks at her. "Anong gagawin mo?"

"Bakit ka naman magseselos aber?"

"Because I don't intend to share what's mine." And she doesn't mind
being his.
 "PARTY? WHEN?" Nakaupo lang si Rye sa sofa habang inaayos naman niya
ang tela na gagamitin sa gown ni Xyler. Siya kasi ang nagdisenyo ng bridal gown
nito pero inapprove pa iyon ng ninang Lei niya. Nasa loob sila ng kanyang studio.

"Sa sabado, it's an anniversary party." Kunot-noong tinitigan niya ito.

"You are attending my father's company party?" he nodded. "I can't be

your date."

"Why not? Sino ang kasama mo?"

"Wala it's just that..." napanguso siya. "Hindi ko alam ang sasabihin
ko sa parents ko when they sees me with you."

"Tell them I am your boyfriend and I will tell them you are my
girlfriend."

"Are you sure? May mga media doon-."

"I am used to it Chloe you can tell me kung ayaw mo lang talaga akong
makasama." She sighed when she hears his tantrums on his voice.

"Hindi naman sa ganoon baka lang kasi akalain ng mga magulang ko na we

are in a serious relationship. Kung isasama kita sa party you will be the first one
and they would think something else."

"Then let them think whatever they want to think I don't care basta
ikaw ang ka-date ko sa party. I am going to fetch- no you are going to sleep in my
house."

"Hindi na pwede sa Friday sa bahay ako matutulog hindi ako doon natulog
last week dahil sa ulan remember?" mas lalong sumimangot ito. "Magkita nalang tayo
sa party."

"If that's what you want."

Alam niyang nagtatampo ito kaya lumapit siya dito at tiningna itong
mabuti. "May isusuot ka na ba sa party?"

"Grace will get me one." Her nose wrinkled when he mentioned his
assistant's name.

"Come, ako na ang pipili ng isusuot mo."

"No need."

"I insist kapag tumanggi ka kakagatin kita sa leeg," hinila niya si Rye
at agad naman itong sumunod sa kanya. She opened the door to her walk-in closet
kung saan niya nilalagak ang mga designs na niya. "What color do you want to wear?"

"What color of dress are you going to wear?"

"I don't know yet."

"Don't wear white."

"Why?"
 "It's a taboo color for me kung ayaw mong hilahin kita palabas ng party
huwag white." Whatever his reasons are hindi daw siya magsusuot ng white.

"How about red? Black?"

"Ikaw na ang bahala alam ko naman na lahat babagay sa iyo."

"Lahat din dito kakasya sa iyo." She pulled out a gray three piece suit
and look at him with it. "Not good." Muli siyang humila ng isa pang suit, hanggang
sa isang dark blue na three piece suit na ang nasa kamay niya. "Try this on, it
will look good on you."

Mabilis itong naghubad sa harap niya. "Ay ano baa iyan Tryker huwag ka
ngang basta-basta nahuhubad sa harap ko ang sagwa mo."

He chuckled. "Dear, you've seen and tasted my body so many times. I

believe you are well-acquinted with my everything."

"Basta." Agad siyang tumalikod upang hindi ito makita, it's not she
isn't used to it sa sobrang sanay niya normal nalang sa kanya na pagnasahan ito.
She needs to control herself.

"I'm done." Lumingon siya at agad na bumakas sa kanyang mukha ang saya
ng masilayan ang hitsura nito. He looks so dashing like a prince, bagay na bagay
dito ang kulay mas nagmumukha itong lalaking-lalaki.

"Mas lalo kang gumwapo."

"Ano ulit iyon?"

"Ang sabi ko masyado kang nagfifish ng compliments." Muli niyang

tiningnan ito. "There is no need for you to wear ties." Tinanggal niya ang
pagkakabutones ng inner polo nito. "Bagay din sa iyo ang puti."

"I'll wear white if you wear white as well." he said with his eyes
twinkling in mischief, lumabi lang siya. Magsusuot lang siya ng puti sa araw ng
kasal niya.
 "Stop talking in riddles will you?"

"You will be the most beautiful woman in the party."

"Let's see." kahit anong compliment na sasabihin nito sa kanya ay

tatanggapin niya ng buong puso. Dahil kahit ano mang sabihin nila ito lang ang
tanging tao na tinititigan siya na para bang natatakot itong mawala siya sa piling
nito. She felt special and needed.

<<3 <<3 <<3

a/n: Wala pa sana akong balak na ipost ito kaya lang trip ko lang mang-spoil.
huehue... what a tiring day today. Maaga ay nagpunta ako sa gym dahil inenrol ako
ni mudra sa aerobics class. My goodness sake ang daming gwapo sa gym, ohlala, hindi
nga maraming gwapo dun. Iyong nagturo sa akin kung paano gumamit ng threadmill ay
gwapo din kaya lang nagdadalawang isip ako kung iuuwi ko ba sa bahay baka kasi
pareho ang preference namin. Alam niyo naman maraming gwapo sa gym na gwapo din ang
type. Kaasar much. So ayun nga sayaw much ako, promise pinagpawisan ako...
hahahaha.. bakit ang bilis ng kilos nila kapag nagsasayaw? 15 minutes pa lang
feeling ko titigil na ang mga muscles sa katawan ko. At one hour and 30 minutes din
iyon. Hindi naman sumakit ang katawan ko pero sayang ang mga pawis na inipon ko sa
mahabang panahon. Hahahahahahaha... nagsumpaan pa naman kami ng mga bebeh fats ko
sa braso, sa beywang, sa legs na magsasama kami ng panghabang buhay pero ako ay
nagtataksil na. Wala kasing forever eh, tapos ang ref namin puro prutas na pero
sumaglit ako kanina sa grocery at bumili ako ng cheese whiz at breadsticks
hehehehehehehe... Pambihira kailan kaya titino ang takbo ng utak ko palagi ko
nalang binabali lahat ng mga utos nila sa akin and I am loving it by the way.
STATUS UPDATE: I have a crooked way of thinking and I am proud of it.

PPS: Masarap na pala ang tubig namin sa bahay may halong orange at lemon na siya,
bakit ba naghehealthy living na ang mga tao ngayon? Gusto talaga nilang matagtag
ang taba ko sa katawan at ng maisali na ako ng parents ko sa raffle draw. Ipapa-
raffle nila ako at grand prize daw ako, meaning ipapamigay na nila ako. Saan kaya
ako pwedeng magtago? (BALIW NA SI AKETCH� Kailan nga pala ako naging normal?)

Chapter Nine-A
 "Rye, nasaan ka na ba?" kumatok siya sa silid nito pero walang
sumasagot kaya napilitan siyang buksan ang pintuan ng silid nito. Hindi nab ago sa
kanya ang lugar na iyon dahil ilang beses na rin siyang naglabas-masok doon. Simula
ng tumira na siya sa bahay nito ay sa kabilang silid siya tumutuloy. "Rye, pahiram
ng sinulid." May nakita kasi siyang tela sa drawer niya at gusto niyang gumawa ng
mga bagay-bagay gamit ang telang iyon.

Kanina pa nangangati ang mga daliri niyang humawak ng lapis at papel

pati na rin ng sinulid at ng karayom. She wants to sew.

Hindi niya natagpuan ang lalaki kaya maghahanap nalang siya sa cabinet
nito ng sinulid at karayom. She opened the larger closet unfortunately pawing mga
damit lang nito ang nandoon. She opened the drawers pero talagang wala hanggang sa
maisipan niyang akyatin ang pinakatuktok ng cabinet. May isang antigong box na
nakatago doon na tila ba kinalimutan na ng panahon. Nacurious siyang bigla kaya
kinuha niya ang bagay na iyon. Sa tagal ng kahon malamang hindi naman
mapapansin ni Rye kung hiramin na muna niya. Malakas lang talaga ang kutob niya na
mahalaga ang laman ng kahon. Mabilis siyang lumabas sa silid nito at pumasok sa
kanyang silid. She even locked it at saka tiningnan ang kahon.

Malakas ang pakiramdam niya na ang laman ng bagay na iyon will break or
make her, nakaramdam siya ng takot pero malakas ang pakiramdam niya na kailangan
niyang malaman ang laman na iyon. Rye didn't tell her everything about his family,
tahimik lang naman ito at kung hindi niya kakausapin ay hindi din ito magsasalita.

Nanginginig ang mga kamay na hinawakan niya ang lid ng kahon at dahan-
dahang binuksan iyon...
 "YOU look lovely my little fairy." Ngumiti lang siya sa daddy niya ng
salubungin siya nito ng bumaba na siya ng kanang silid. Kung hindi pa siya kinatok
ng mommy niya ay hindi pa talaga siya lalabas, she doze off again. Iyong pakiramdam
na kkahit na gising ka ay parang tulog pa rin ang diwa mo at hindi mo na maalala
ang lahat ng naisip mo.

Mukhang kailangan na niyang pumunta ulit sa doctor niya, dati hindi

naman gaanong importante sa kanya kung maalala niya o hindi ang mga nawala niyang
memorya dahil akala niya kusang magbabalik iyon. Pero ngayon, iba na gusto na
niyang malaman kung ano ang nangyari. The doctor said nawala ang alaala niya dahil
sa pagkakabagok ng kanyang ulo, it's a fatal blow that it affects her brain.
Nalilito na siya.

"You spaced out again sis." Untag ni Caleb sa kanya.

"I'm okay." Agad na sagot niya.

"Don't think too much." Hinawakan ng kakambal niya ang kanyang braso at
iginiya papasok sa kotse nito.

"Aren't you going to fetch someone to be your date tonight?" she asked.

"She declined my offer, may mas importanteng bagay daw siyang

kailangang puntahan." Mahigpit nitong hinawakan ang manibela.

"Today is her parent's death anniversary you know." Marahas itong

napatingin sa kanya na para bang may sinabi siyang mas matindi pa sa pasabog sa
showbiz. "You didn't know?"

"I�I didn't know."

"Now you know, may nasabi ka bang hindi maganda sa kanya?" his
brother's eyes twitched ibig sabihin meron nga. "You need to apologize." Hindi uli
ito nagsalita. "Caleb."

"I will."

"Good." Tinapik niya ang braso ng kapatid niya.

"Can I skip?"

"Where?"

"Sa party, aalis ako."

"Good luck then."

Pagdating nila sa party ay sobrang dami na ng tao, she doesn't like

parties too much. She hates the crowd and she hates being the center of attention.
She's doing this because of her parents, the perks of being mayaman.

Bubuksan na ni Caleb ang pinto ng may nagbukas na niyon. She stopped

herself not to gasp aloud when she saw who it is. Tryker Altamirano standing tall
and proud and dashing is infront of her. Jaw dropping naman talaga ang kagwapuhan
nito, naisuot na nito kahapon ang suot nito ngayon but seeing him tonight parang
mali yata na ito ang ipasuot niya. His shine didn't fade out, mas lalong
nagningning ito sa kanyang mga mata. He wouldn't wonder if pagkaguluhan ito sa
loob. Her brother who took his looks for their father was handsome enough but she
doesn't mind sharing. Pero ito parang gusto niya itong ipagdamot. Parang gusto din
niyang gayahin ang tanong ng kakambal niya kanina, Can I skip?

"Sis, bababa ka na?" namula siyang bigla sa tanong ni Caleb, kanina pa

pala siya nakatanga doon. How embarrassing! She collected and remind herself to be
calm. She moved her leg so she can step on the pavement and every move she makes
may mga matang nakasunod sa kanya. Alalay na alalay si Rye sa kanya hanggang sa
makababa na siya sa sasakyan. "May dadaanan lang ako saglit-."

"No!" she glared at her brother. "Magpakita ka muna sa mga tao sa loob
saka mo siya puntahan. You need to do this." Wala itong nagawa kundi ang sundin
siya dahil alam nito kung paano siya magalit.

"Mas nakakatakot ka pala." Bulong ni Rye.

"Kasalanan niya iyan he needs to make a little sacrifice." She huffed.

"Alright, now where's my hello?"

"Huh- oh, hello."

"Na�ve as it is." He tilted her head and pressed his lips to hers.
Saglit lang iyon. "I don't want to ruin your lipstick so I will save my desire to
eat you alive later, after the party." Mas lalong namula ang kanyang pisngi sa
sinabi nito. "Do you know how lovely you are right now?" she shivers when he touch
her bare shoulders with his finger. "I want to kiss you here and here-." She sucked
her breath not wanting to give in.

"Let's get inside." A smirk form on the side of his lips.

"Inside my car?"

"Inside the venue don't seduce me Mr. Altamirano kundi magsisisi ka."

"Oh, I don't mind."

"RYE!" She frustratedly scream his name, the sexual tension between
them is too much.

"I would love to hear your voice screaming my name."

 "Altamirano kung ayaw mong iwanan kita dito ang mabuti pa pumasok na
tayo sa loob ng venue dahil hinihintay na ako ng mga magulang ko." Hindi niya
napigilan ang sariling mapa-iling nalang dito. Pero natigilan din siya paano kung
mapansin sila ng mga magulang niya? Ano ang sasabihin niya sa mga ito o kaya
naman ay paano niya ipapakilala si Rye.

"Common I'm just kidding."

Inirapan niya ito. "Sige tumawa ka lang if my friends hear you crack a
joke like that-." Napisil niya ang ulo niya, kapag kasi narinig iyon ng mga
kaibigan niya malamang tutuksuhin siya ng mga ito.

"continue."

"Wala." Hinila na niya ito papasok ng hotel, mabuti nalang at pagpasok

nila ay busy na ang mga magulang niya. Nasa table na malapit sa make-shift stage na
ang mga ito kasama si Caleb at ibang associate. There's no vacant chair anymore
kaya nagpasya siyang hindi nalang magpakita, they wouldn't mind if they won't see
her. "Dito nalang tayo."

Marahan siya nitong hinila at hinaplos ang pisngi niya. "Just said
whatever you like and I would love to do it for you." She can see sincerity on his
eyes, alam niyang hindi pa niya ito kilala ng husto pero bakit sa lahat ng taong
nasa malapit sa kanya na sinasaktan siya ng hindi sinasadya ito lang ang tanging
tao na kahit saktan siya ay tatanggapin niya ng buong puso. Maybe because she loves
him already.

"Do you want to meet my parents?" tanong niya habang inaalalayan siya
nitong umupo sa isang sulok ng hall.

"At makita kang nasasaktan-."

"I'm not, I am okay."

"And I know your 'okays' were never okay. All I want is here, with
you."

"Okay lovers tama na iyan kasi nasasapawan na ang love story namin ni
Colton." Napatingin siya kay Karylle na kasama si Colton, invited din pala ito.
"Where's my foods?" ungot nito sa lalaking katabi nito.

"Masyado kang hot babs, here's your food." Kung hindi lang talaga niya
alam na mahal ni Colton si Karylle ay nungkang mapapatawad niya ito sa ginawa
nitong pagpapakasal kay Karylle ng hindi nila alam. Nagpaalam lang ang dalawa na
mamasyal 'kuno' and her friend who doesn't even know what's happening ay sumama
lang din. Hanggang sa napaaway si Karylle dahil nga sa mainit ang dugo nito, kaya
ayon nadetained ang dalawa. Mabuti nalang at sanggang dikit si Hendrix at si
Karylle, at may tito na judge naman si Colton kaya nakalabas. Pero bago pa
palabasin ay ikinasal muna ang dalawa sa loob ng kulungan, sa harap ng mga
nakadetained na hubad baro at naglalaro ng unggoy-unggoyan. Pagdating nila ay
nagsabi na ang judge ng 'You may kiss the bride', ayun nasuntok ni Karylle dahil
hindi daw ito naka-make up at wala sa fashion ang suot nitong damit pangkasal.
Colton promised to give Karylle a decent wedding in the church, but they all know
na hindi pa ngayon ang panahong iyon.

"Ipapasipa kita sa anak mo kapag inaway mo ako." Malakas siyang

napasinghap sa sinabi ni Karylle at napangiti.

"Really? You are pregnant?" excited na tanong niya, napatingin siya kay
Rye. "She's pregnant, they are pregnant. Wow, naunahan pa nila sa Zyrene."

Tumikhim si Colton halata ang pride sa hitsura nito. "Of course, mahina
si Heinz."

"Sinong mahina?" sumiksik siya sa tabi ni Rye upang maka-upo sina Heinz
at si Zyrene na sumulpot na rin. Agad niyang naramdaman ang pagpulupot ng braso ni
Rye sa katawan niya kaya siguro kahit mag-asawa ang kasama nila ay pakiramdam niya
ay hindi siya na-a-out of place. Ganito ang nararamdaman niya kapag kasama niya ang
kanyang pamilya she felt suffocated siguro dahil sa iba ang mundong ginagalawan
niya. She isn't into houses and buildings like her mom, she isn't like her dad who
knows how to handle business and unlike her twin brother who is the exact replica
of her dad, iba siya. Kaya nga siguro pinagbubutihan niya ang paggawa ng designs
niya dahil iyon ang natatanging koneksyon niya sa pamilya niya. Bakit pa nga ba
siya nag-aral ng dentistry? Dati gustong-gusto niyang maging doctor, she wants to
wear those white doctor's lab coat na ang cool tingnan, her mom said na kahit anong
kukunin niya ay wala silang angal kung anong gusto niya... kung anong gusto niya ay
ibinibigay ng mga ito sa kanya ng walang kahirap-hirap. Pero may isa siyang bagay
na gustong makuha at iyon ay ang oras ng mga ito, kahit isang oras lang ayos na
iyon sa kanya she won't demand for more.

"Are you okay?" bulong ni Rye ng bigla siyang mag-space out. "Do you
want to go out instead?"
 Umiling siya, she wanted to finish the party at least. "Just for a
while, nabobore ka na ba?" nag-aalalang tanong niya dito baka kasi iwanan siya
nito.

"Hindi naman."

"Mr. Altamirano." Tumikhim si Zyrene, nakalimutan niyang nandoon pala

ang kaibigan niya. "I hope you won't mind if I'll ask you some questions."

"Sure."

"When we first met, you seems to know me and my friends a lot." May
pagdududa sa mga mata ni Zy.

"I did my research."

"Ibig sabihin you know more about us?"

"About the tattoo? The sorority?" shit! He knows it. Hindi nakaimik si
Zyrene pati si Karylle ay tumigil sa pagkain. "When I first met Chloe in my island,
I don't know her. I don't know where she lives and she doesn't remember anything. I
saw her tattoo but I didn't give a crap about it because I don't really know
anything about it. When she's gone, I looked for her at hindi kayo mahirap
hanapin."

Kunot-noong tumingin siya kay Rye. "What do you mean hindi kami mahirap
hanapin?"

"Have you tried typing Zalpha Bri Sorority in the internet? Your names,
all your names are already posted there."

"WHAT?" Kulang nalang ay sumigaw silang tatlo sa nalaman nila mula kay
Rye. "Paanong nangyari iyon? Diana had a control-."

"There's a website of your group, of your pictures, maliban sa isa.

Hexel. I forgot her name but one thing is for sure siya lang ang walang picture sa
site. It's not so easy to access dahil kinailangan ko pa ng tulong ng isang IT
expert para macrack ang code. I tried logging in as a member but it was declined,
para bang kilala ako ng administrator, I tried logging it with different names but
they've able to check my IP address and track me. I used another computer, mobile
phones and laptops but it was no avail. Parang may special code na kailangang
ibigay bago ka nila i-accept. So, I end up asking my company's IT to crack it, it
took him two days before he removed the bugs and allow me to access the bloody
website. All your details, your names and your pictures, your tattooes were there.
All your recent events just like the Tarlac's medical mission were posted there. It
seems like someone is following you,"

"Oh God." She sighed. Sino naman kaya ang gagawa ng bagay na iyon? It's
not like they are very important but knowing that someone is following them parang
nakakatakot naman yata iyon.

"Can you give me the website?" alam niyang iyon din ang nararamdaman ng
mga kaibigan niya, they are threatened. Nakaligtas si Hexel dahil ito lang ang wala
sa Pilipinas. "I'll check this one once I got home."

"Mr. Altamirano." Muling untag ni Zyrene sa katabi niya. "Interesado ka

rin ba kay Chloe dahil sa... dahil sa bagay na ito? No offense meant really,
aaminin kong ang relasyon namin ng asawa ko ay dito nagmula. He just fell for me so
everything is what you see right now. Gusto ko lang malaman kung kaya ka ba
nakikipaglapit sa kaibigan namin ay dahil sa sinasabi nilang wish?" seryosong
tanong ni Zyrene. And then she felt him tense and fell into silence.

Biglang nagsirko ang puso niya sa pwedeng maging sagot nito. And she
doesn't want to hear his answer kaya nagpasya na siyang tumayo muna.

"Pupunta lang ako sa restroom." Paalam niya sa mga kaibigan na iniiwas

ang tingin mula kay Rye.

"Ayaw mo bang pakinggan ang sagot ni Mr. Altamirano?" pigil ni Karylle.

Umiling siya at binigyan ito ng maliit na ngiti.

"Whatever his answer is, I'll accept it." Iyon lang at agad siyang
naglakad papunta sa restroom.

She took a deep breath and try not to be shaken up because of her
friend's question but due to Rye's reaction. He is hiding something from her, he
wants something from her.

"Chloe." Napaigtad siya ng may tumawag sa kanya, she looked at the

figure infront of the mirror. Isang babaeng nakatayo sa may cubicle, nakasuot din
ito ng gown. "The heiress, what can I say?"

"Grace." Naalala niya ito, nakita na niya ang babaeng ito sa Royale na
kasama si Rye.

"Mabuti naman at naaalala mo pa ako, sino bang makakalimot sa akin?"

Grace look acidly to her. "Hindi ba sinabi ko na sa iyo na layuan mo si Tryker."

Hindi siya umimik kaagad, she was assessing the situation. "Why would I
do that?"

Naningkit ang mga mata nito. "Hindi ikaw ang makakapagpasaya kay
Tryke."

"At sa tingin mo ikaw na iyon?"

Grace tilted her chin. "You can never replace her Chloe. Maganda ka at
mayaman, pero kahit kailan hindi mo siya mapapalitan sa buhay ni Tryker." may kung
anong sumundot sa puso niya sa sinabi nito, now that she mention it 'who is that
she'. "He will always love her, he will never forget her. Pasasaan ba at magsasawa
din siya sa iyo gaya ng ibang babae na dumating sa buhay niya. I saw it with my two
own eyes, ilang babae na rin ang umuuwing luhaan dahil hindi kaya ni Tryker na
ibigay ang gusto nila. He can never give his heart to someone else aside from her."

She took a deep breath and sigh like it doesn't matter to her. "I know
what you are talking about." She lied making Grace knot her forehead. "He already
told me everything and explained ito me." She smiled.

"It's imposible."

"Well, everything is possible Grace."

"Ibig sabihin sasabihin mo na sa kanya kung nasaan si Becca?" kumunot

ang noo niya. Becca. Kilala niya si Becca? And who the hell is Becca.

"M-maybe."
 "You are crazy."

"Everyone is."

"Masasaktan ka lang Chloe kapag sinabi mo kung nasaan si Becca, kapag

nakita niya ang unang babaeng minahal niya makakalimutan ka niya kaagad. Ganoon
kaimportante si Becca sa kanya, he is willing to give everything for him to find
her kahit na gumamit siya ng ibang tao. He loves her, he doesn't love you, he can't
love you because of her."

<<3 <<3 <<3

a/n: habang nagsusulat ako nito nanonood ako ng reply ng Asia's Next Top model, I
dunno but nacu-cute-an ako kay Barbara Akemi. Hahahaha... nagagandahan din pala ako
sa kanya hindi ko alam kung bakit. Pati na rin kay Aimee cute din siya. Hay naku,
fangirl mode ako ngayon team Philippines naman ako pero gusto ko talaga si Barbara
maybe because may dugong Haponesa siya. Adik ako sa Japan eh, not to mention the
anime and the manga and their cute little stuffs. Otaku here by the way and yes I
am twenty three already pero gustong-gusto ko pa ring manood ng anime at magbasa ng
manga can't help it kinalakihan ko na kasi. So ayun na, dito na muna I need to
prepare my things pupunta pa akong gym para kumain. hahahahahahaha... may aerobics
pa dun eh kailangan kong tapusin ang one month na kontrata ko doon tapos balik na
ako sa normal kong buhay.

STATUS UPDATE: Feeling pagod.

PPS: Try watching the Brain Game in Nat Geo, natutuwa talaga ako dun promise.
Marami akong natutunan especially on how our brain works.

Chapter Nine-B

"BECCA." Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman niya habang
nakatingin sa pictures na nasa laman ng box. Those were Rye's pictures with a
lovely woman beside him. Lahat ng pictures doon ay nakakaramdam siya ng pagmamahal
at kasiyahaan. Rye's pictures... they are all smiling.

May kinuha siyang papel na nakalukot at nakasiksik sa isang tabi. "I

will forever love you, eternity and beyond... Rye." Agad niyang nasapo ang puso
niya ng mabasa ang mga letrang iyon. It's like a punch in the gut for her. "Becca."

"Chloe!" mabilis niyang iniligpit ang box at itinago sa ilalim ng kama.

Bigla siyang nakaramdam ng takot na makita ni Rye na pinapakialaman niya iyon.
"What are you doing here?" kunot-noong tanong nito sa kanya ng pagbuksan niya ito
ng pinto.

"I-I have a headache kaya nagpapahinga lang ako."

Bigla itong namutla. "May naaalala ka na?" she shook her head, naalala
wala pero nalaman meron... marami.

"Sa init siguro ito."

 Tumango ito. "Mabuti na ba ang pakiramdam mo?"

"Y-yeah." Becca. Her name echoed to her ears. Ang babaeng unang minahal
ni Rye. And then it makes her stiffed for a while and laugh bitterly to herself. Si
Becca ang nag-iisang babaeng minamahal ni Tryker.

"Good come here." Hinila siya nito. "Let's eat." Tahimik na sumunod
siya dito mabuti nalang at hindi nito napansin ang kanyang pananahimik. He brought
her outside his house at dinala sa may garden. May nakaset-up na naman na picnic
doon. "Naparami ang luto ko kaya naisipan kong magpicnic." Napakamot pa ito ng ulo.
That is the reason why she fall in love with him, but is he�.

"Wala ka bang sasabihin bakit tahimik na tahimik ka?" takang tanong

nito sa kanya. Agad siyang umiling at pinilit ang sarili na ngumiti.

"Wala naman." Pinasigla niya ang kanyang sarili. "Matingnan nga ito
mukhang masarap at marami ka talagang nailuto. Ano bang meron?"

"Birthday."

"Huh?"

"It's my birthday." Napaawang ang kanyang mga labi habang nakatitig

dito.

"Birthday mo? Bakit hindi mo sinabi kaagad? You should have told me
about your birthday!"

Natawa ito sa nakitang reaksyon niya. "Just eat and I'm already happy."

Umiling at sumimangot siya. "No, dapat may gift ako sa iyo. What do you
want ba?" natigilan ito sa tanong niya at saka tumitig sa kanya, his eyes were
telling her differently, her adams apple were bobbing up and down. And his gaze
were scanning her from her face down to her body.

"Be with me."

"Nandito naman ako ah."

"Huwag ka ng umalis, huwag mo akong iwanan." Bakas sa mga mata nito ang
takot na iwanan niya. Noong unang dating niya dito nakita niya ang lungkot sa mga
mata nito, he was alone and he was miserable. Habang nagkakasama sila ay unti-
unting nawala ang lungkot sa mga mata nito, he was a monster transformed into a
lovely man.

"Don't be sad Tryker, you are such a lovely man. I don't want you sad."

Inalis nito ang palad niya sa pisngi nito. "Kapag nakakaalala ka na

makakalimutan mo na ako, uuwi ka na."

"Hindi ba sabi mo wala na akong pamilya? I won't leave you even if I

regain my memories. I promise you that."

"You promise?" tumango siya. "I love you Chloe." Sabi nito sa knaya,
muntik na siyang maiyak sa sinabi nito. The emotions were overflowing, they were
real. How can she fall in love with someone who she doesn't even know? How can she
fall in love with someone whom she met few days ago?

And Becca... who is she? Sino ang babaeng iyon?

"Tryker." Sabay silang napalingon sa boses ng babaeng tumawag sa

pangalan nito...

"ARE you okay?" salubong ni Tryker sa kanya.

"Yes, bakit ka umalis sa table?" takang tanong niya, kanina pa umalis

si Grace at nagstay siya ng ilang minuto sa loob ng restroom upang kalmahin ang
sarili. She wants to know everything... she wants to remember. Gusto niyang maalala
ang lahat hindi katulad ngayon na para siyang nangangapa sa dilim.

"Ang tagal mo kasi dito baka naligaw ka."

"Sira, bakit naman ako mawawala dito?"

"Nawala kana dati nalingat lang ako hindi ulit ako makakapayag na
mawala ka na naman."

Hindi agad siya nakapagsalita at sa halip na mainis ay hindi niya

napigilan ang sarili niyang mapangiti dito. "You are the first person on earth na
sinabihan ako ng ganyan." She actually wants to cry, masaya siya. Her friends loves
her pero iba pa rin pala kapag naririnig mo mismo sa bibig nila ang bagay na iyon.
Those words she wanted to hear lalo na sa kanyang mga magulang. She hugged him
tight.

"I don't want to lose you, I don't want you to leave me." He whispered
and she won't, no matter what happen she won't leave him. "I love you Chloe."
Malakas siyang napasinghap sa sinabi nito kaya tuluyan na siyang napaiyak, her
emotions were too much. Her heart is bursting in pure happiness. "I love you so
much."

"I love you too Rye, I don't know how it happened but I do love you
too."

ALAM niyang magagalit sa kanya ang mga magulang niya dahil sa biglaan
niyang pag-alis sa party ng walang paalam, kapag nakita siya ng mga ito. Baka bukas
pa nga siguro malalaman ng mga ito na umalis na pala siya. Dumating din siguro sa
point na kahit gaano mo kamahal ang mga magulang mo, kung hindi mo naman maramdaman
na mahal ka talaga nila kahit na sinasabi nila iyon, maghahanap ka ng taong
kokompleto sa iyo and she is very happy to know na may taong masaya sa piling niya.
Iyong taong takot na mawala siya.

Minsan natanong na rin niya sa sarili niya, kung mawawala ba siya

malulungkot ba ang parents niya? Masasaktan din ba ang mga ito? Gaano katindi mas
matindi ba kapag si Caleb ang nawala?

"Stop thinking about things." Napangiti siya kay Rye na ginagap ang mga
palad niya habang nagmamaneho papunta sa pier kung saan nakadaong ang isang yate.
When she decided na sumama sa lalaki ay sinabi nitong pupunta daw sila sa isla kung
saan sila unang nagkakilala. At excited na rin siya dahil baka dito na magbabalik
ang kanyang ala-ala.

"Come here." Inaalalayan siya ni Rye na bumaba sa sasakyan, she's still

wearing her long dress. "We need to remove your gown." Agad niyang napigilan ang
kasintahan. Yes, they are together now they already said those three words.
 "Later, okay? Later." Narinig niya ang mahinang pagtawa nito.

"Don't tease me dear." He said darkly with visible smile on his

handsome face. "I might grab it."

"Sira ka talaga-umpfh!" napatili siya ng bigla siya nitong buhatin.

"Rye!"

"Mahihirapan kang maglakad papunta sa yate buhatin na kita."

"B-but I'm heavy."

"Oh dear you aren't heavy I remembered making love to you standing-."
Natakpan niya ang bibig nito kahit na walang nakakarinig sa kanila ay hindi pa rin
nito pinagsasabi ang mga bagay na ganoon. Even if the last time they made love she
was so aggressive she can't even face herself in the mirror. "What? Don't be shy
little one you've already tasted me and I would love to feel your lips again-."

She groaned and buried her face on his neck. "Rye naman eh, nakadrugs
yata ako ng gabing iyon."

Tumawa lang ito ng malakas. "Ilang gramo ng drugs ang nasinghot mo

maybe I can buy you double the grams baka hindi lang iyon ang gawin mo." Biro pa
nito.

Kumunot ang noo niya. "Hindi pa ba iyon ang extreme? Bakit hindi ko
alam iyan maybe I should ask Diana Rose.."

"Why ask her if you can askme?" he wickedly smile, his eyes were
dancing in pure mischief.

"You know what Rye if you really want me now you can actually start to
undress me and make love to me, I wouldn't mind because I really want you too."
Natawa na siya sa naging reaksyon ng mukha nito. Nalukot kasi iyon mukhang kanina
pa talaga ito nagpipigil na hawakan siya.
 "Nandiyan nap ala kayo Sir Rye." Napatingin siya sa boses lalaki na
nagsalita. "Kasama niyo na po si Maam Chloe?" hindi niya ito kilala pero halatang
kilala siya nito.

"Hi po." Nakangiting bati niya. May sasabihin pa sana ito ng maglakad
na si Rye, karga nga pala siya nito. Agad naman siyang nakababa sa sahig ng dahan-
dahan siyang ilapag ni Rye.

"Mang Teban tayo na pagod na pagod na ang girlfriend ko." He said with
conviction, sinong pagod? She isn't even half tired yet.

"No Mang Teban, take your time." He glared at her but she just smile
sweetly at him. Natawa nalang ang kausap nila.

"Mabuti naman po at nagkita na kayo noong umalis po kayo sa isla ay

umiiyak po kayo noon." Nawala ang ngiti sa labi niya sa sinabi niya, why would she
be crying? "Ngayong nakita ko kayong dalawa na magkasama at masaya mukhang nahanap
niyo na po siya." Napatingin siya kay Rye na halatang nagtataka din sa narinig mula
sa matandang lalaki.

Umalis na ito at naramdaman niya ang paggalaw ng yate, nanatili siyang

nakatitig kay Rye. "I think I really need to regain back my memory." She said
biting her lips. Hindi naman ito nagkomento. "The doctor said my amnesia is
temporary pero ilang buwan na rin ang nakakaraan hindi pa rin bumabalik."

"Don't force yourself dear."

Umiling siya. "Kailangan ko siyang maalala pakiramdam ko kasi may dapat

akong gawin para sa iyo." I will find your happiness Rye, hahanapin ko siya. "Your
happiness..." she uttered.

"You are my happiness Chloe, nakita na kita nasabi ko ng mahal kita ano
pa ba ang kulang?" Ayaw niyang makipag-away kay Rye dahil alam niyang nagsasabi ito
ng totoo. "Don't leave me please, you are all I need. I need you and I want you in
my life." Tumayo siya at kumandong sa lalaki.

"I love you too Rye, I know I have love you before I met you again. I
can feel it, I can't even believe you were real. I want to savour the feeling while
I am with you." but I know something's lacking.
 "IS THIS THE PLACE?" hindi makapaniwalang tanong niya kay Rye habang
nakatingin sa magandang islang iyon. It's a small island with lushfull trees and
flowers, it's like a paradise in the middle of the sea. It's very beautiful.

"This is where we first saw each other, we shared our first kiss, I
almost take you and this is where we live for three weeks." Naglakad siya papunta
sa mga bulaklak, may mga light posts na katulad ng mga poste ng ilaw sa England.
"You are like a princess in the island Chloe, this place suited you very well."

"I do?" napangiti siya habang naglalakad sa ibabaw ng mga damuhan.

Yumuko siya upang tanggalin ang suot niyang sapatos at tinanggal ang mga pins na
nagtatali sa buhok niya. Nagtatalon siya sa ibabaw ng lupa and it feels like she's
really free. "I feel like I am home." She uttered feeling the cold breeze hugging
her entire body.

"You are home." He wrap his arm around her waist and scoop her kaya
napatili nalang siya. "Let's go home." He whispered to her and she willingly
obliged. Isinubsob niya ang mukha niya sa leeg nito and playfully bit it. "Don't do
that dear." He warning her. "Hindi tayo makakaabot sa bahay natin."

Tumawa lang siya sa sinabi nito. And yes, she felt like she's really
home and she belongs here. Pero sa loob-loob niya alam niyang may mali, may kulang.
He loves her and she loves her too, pero hangga't hindi pa bumabalik ang alaala
niya hindi pa siya pwedeng magpakasaya. She wanted to be complete.
 NAPATINGIN siya sa babaeng nakahiga sa ibabaw ng kanyang kama, hindi
niya sinabi dito na pangalawang beses pa lang nitong nakahiga doon. The first time
was when she first arrived in the island. Napagkamalan pa niya itong babaeng
pinadala ng mga kaibigan niya, he was surprised at first dahil hindi ito ang tipo
ng babaeng pinapadala ng mga kaibigan niya sa kanya.

His friends knew his type, he is into petite and wild. Magsimula ng
iwanan siya ng kanyang fianc� na si Rebecca ng hindi nagpapaalam at ni anong salita
nagkulong na siya sa islang ito. This is his haven at wala siyang pinapayagan na
may makapasok dito. He was devastated when Becca left him, they are about to get
married a week after she leave.

Napahiya siya ng husto at kahit na anong ginawa niya ay hindi niya ito
nahanap, naglaho itong parang bula na kahit na ang mga magulang nito ay hindi alam
kung saan ang anak nila. He loves her, he even thought of marrying her and having a
family with her but she's nowhere to be found right now. He cursed her and bowed to
heavens that she wouldn't give his heart to anyone again. He wouldn't let any woman
penetrate his system and broke him again.

His friends knew that after she'd left her he treated women as his
toys, they were nothing to him. At kapag nasa Manila siya at binibisita ang
kompanya ay hindi pumapalya ang mga kaibigan niyang bigyan siya ng makakasama.
Women who loves fame and money. Mga babaeng gustong sumikat at gagawin ang lahat
kahit na ang magpagamit sa kanya. He used them for sexual favors and no he doesn't
employ them. Kung sisikat ang mga babaeng iyon kahit na hindi na sila tumalon sa
kama niya ay sisikat sila. He loathe women like them, they are users and he used
them as well.
 That's why when Chloe comes knocking on his doorstep sobrang galit ang
naramdaman niya. Unang pagkakataon na nagpadala ang mga kaibigan niya ng babae sa
isla niya, he almost sees red. That's why he took her to bed and would love to have
sex with her kung hindi lang niya nakita ang takot sa mga mata nito and then the
blood smearing on his pillow.

His spirit flew away when he realized that she wasn't lying then. Hindi
agad siya nakapagsalita ng makitang nahimatay na ito hindi lang niya alam kung
dahil bas a takot o dahil sa sugat nito sa ulo. Habang naghihintay ng doctor na
nasa isla ay napagmasdan niya ang babae. He isn't really his type, the woman
sleeping above his bed is the exact opposite of his ideal woman.

She's long legged, her legs were her assets though halata naman. She's
one of the few who acquired an angelic and innocent face. And she looks rich as
well. At walang kaduda-dudang maganda ito bagay na bagay ang mahaba at wavy nitong
buhok sa amo ng mukha ng babae. Wala itong suot na wedding ring or engagement ring
and she doesn't look married as well. Mas lalo siyang nacurious dito kaya naghanap
siya ng pwedeng mapagkilanlan sa babae. Wala siyang nakitang wallet pero may nakita
siyang manipis na camera na nakasuksok sa likod ng suot nitong short.

And damn hell, the moment his fingers touched her exposed skin ay
ramdam na ramdam niya ang lambot ng balat nito. Nahawakan na niya iyon kanina,
nakita na rin niya ang pang-itaas nito na ngayon ay nakaayos na. He can feel his
stomach turning upside down inside him, never been before he wanted to take a woman
as abrupt as this.

Itinago niya ang camera kapag naghanap ito ay ibabalik niya pero kapag
hindi bubuksan niya iyon. Kinabukasan ay biglang lumakas ang kutob niya na may mali
dito, sinabi ng doctor na masama ang pagkakabagok ng ulo ng babae kaya wala itong
maalala. She can't even remember her name and for some reasons hindi niya magawang
kausapin ito ng maayos kaya naaangilan niya ito. Natakot siya sa biglaang pagsulpot
nito sa buhay niya, he doesn't want to take chances kaya naging masama ang pagtrato
niya dito.

Pero hindi ito natakot sa kanya, his people would runaway when they saw
his glares pero ang babaeng kasama ni hindi man lang nakaramdam ng kaunting takot.
Ito ang kauna-unang babae na hindi natakot sa kanya, she matches his anger with
understanding and smile and she doesn't even know how beautiful she smiles. Mas
lalo siyang naging curious dito that's why he opened the camera unfortunately
maliban sa mga bulaklak at mga insekto wala ng laman ang camera nito.

He took a picture of her and googled her using the picture. May isang
clue siya, Chloe. Her name is Chloe dahil sa kwentas na suot nito na may maliit na
pangalan na nakaukit na Chloe. After googling her ay nagulat siya sa kanyang
nalaman. Hindi siya makapaniwala na ang babaeng kinupkop niya ay isa palang
prinsesa. She's an heiress, the only daughter of the Rajeev Santillan RTW extra
ordinaire, a business tycoon, owner of RJS one of the famous clothing line not just
in the Philippines pero sa buong mundo na.

And she herself, Chloe Claire Santillan is a rising designer. Her face
is all over the internet, she's famous not because of her parents but because of
her own achievement. Bigla siyang nakaramdam ng threat sa nalaman niya, sa ilang
araw nilang pagsasama ay napalapit na ang loob niya dito. And the fear of losing
her like Becca hit him big time so he made a lie, ipinalabas niyang wala na itong
pamilya at nag-iisa na ito. He prayed na hindi na nito maalala ang nakaraan nito o
kaya naman kapag nalaman na nito ay nakatali na ito sa kanya.

He doesn't know if he loves her because he is still in love with Becca

but the thought of losing her scares him. Hanggang sa dumating na sa point na may
nalaman ito at gusto nitong umalis, nagalit siya napagsalitaan niya ito ng hindi
maganda. Sumobra na siya sa mga sinabi niya and he even almost forced himself to
her, kung hindi lang niya nalaman agad na birhen pa ito ay malamang naangkin na
niya ito. That idea stopped him fro forcing her. Umalis siya to clear his mind a
very wrong decision of his part dahil pagbalik niya ay wala na ito sa bahay niya at
nakalabas na ito ng isla. Iniwan siya nito and he can't bear it, mas masakit ngayon
na nawala si Chloe sa kanya.

Bigla siyang nakadama ng takot dahil sa pag-alis nito, naisip niya na

baka naalala na nito ang lahat at nalaman nitong nagsinungaling siya tungkol sa
pagkatao nito. He can explain, he can tell he love her that's why he lied to her.
But she's already gone and then there was the storm who hinder him from seeing her.

Hindi ito mahirap hanapin lalo pa at kilala ng lipunan si Chloe, he

searched for her until she found something... a very interesting something na kahit
siya ay hindi makapaniwala sa nalaman niya. It's not much but he had heard of it,
being her as a member of a famous and legendary sorority. Everyone is fussing about
it na kahit siya ay nacurious na rin at ng makita niya ang picture ng mga tattoo ay
nakompirma nga ang lahat. Member si Chloe ng Zalpha Bri. It's not just a stupid
sisterhood, they had funded too many orphanage for their own good, they have funded
many medical missions, they have shares in different companies. Para itong isang
tao na binubuo ng sampung myembro. Hindi man alam ng mga kasali sa sorority but in
the business world they are being feared. They are like a team, unti-unti silang
umuusbong and no they haven't penetrated his business yet. Hindi niya alam kung
paano naacquire ng mga ito ang access na makapasok sa business world but they are
quite amazing. And knowing that Chloe is a member make him feel really proud.

Kaya sa halip na sundan agad ito ay naghintay siya ng perfect timing.

Hindi siya pwedeng magpadalos-dalos sa kanyang desisyon, timing is the key. He will
attack her at her lowest state, he knew her better than anyone else and he knew
kaya niyang makuha si Chloe by hook or by crook. Gagawin niya ang lahat, he'll use
his cards he will use her innocence, alam niyang magagalit ito pero tutunawin niya
ang galit na iyon.

She loves him and that will serves as his leverage then.
 Kukunin niya si Chloe because she is his at hindi siya makakapayag na
may umagaw kay Chloe. Hindi na niya ito hahayaang mawala pa sa tabi niya. Not
again.

<<3 <<3 <<3

a/n: Pag-iisipan ko pa ang susunod na isusulat ko sa next chapter, naadik ako sa

WOAF marami na akong nakareserved na chapters dun kaya okay lang na magpahinga muna
ako sandali dun. Hahahaha.. dito na muna ako magfofocus siguro, ay pagkatapos kong
isulat ang chapter 35 sa WOAF chapter 35 will be a very remarkable chapter for
WOAF.

So, sa WOAF nasabi ko na adik ako kay Barbara Akemi ng Asia Next top model
nagagandahan kasi ako sa kanya. Tomboy na yata ako na mahilig sa six pack abs,
first time ako nagkacrush sa babae. And truthfully kapag nakikita ko siya, sa AXN,
Starworld at sa IG ay naiisip ko si Xyler sa kanya. Pwede bang siya na lang si
Xyxy? hehehehehe. And I love her dogs by the way. Hay naku, kaadikan ko at sa babae
pa talaga.

Maghahanap ako ng lalaking ika-crush ko para fair at balance ang ecosystem. hahaha.
Adikmuch me.

Chapter Nine-C

KANINA pa siya natatawa sa pagkasimangot ni Rye, after two days in the

island ay kailangan na muna niyang bumalik sa boutique dahil marami pa siyang
aasikasuhin sa nalalapit na kasal ng pinsan niya. Kailangan na kailangan ng
maikasal ni Xyler dahil atat na atat na si tita Lei na magkaroon ng apo.
 "Do you really need to go?"

"Kailangan kong tulungan si tita sa kasal ni Xyler."

"That woman in the bar with her fianc�?"

Tumango-tango siya. "Yes, that woman in the bar with her fianc�."
Tumawa siya. "Ang dami din ng pinagdaanan ng dalawang iyon."

"Hindi ba fix marriage ang kasal nila?"

"Parang ganoon na nga ganito kasi iyon mahal talaga nila ang isa't isa
but something happened kaya kinailangan ni Jair na umalis. Pagbalik ni Jair ay may
nangyari na naman kaya si Xyler naman ang umalis and it took five years bago
nakabalik si Xyler. And her parents played a little trick to pull Xyler from her
cave."

"Hmn, okay na ba sila ngayon?"

Umiling siya. "Hindi rin galit na naman si Xyler dahil hindi umayaw si
Jair sa kasal and Jair is playing like he doesn't care, as cold as ice."

"If they continue that charade sila lang din ang magkakasakitan."
Anito.
 "Who know right? Baka ito na rin ang totoong simula nila kailangan lang
ng kaunting moral support." Natapos na siya sa kanyang pag-aayos. Bitbit lang niya
ang mga sketch pads niya kapag nandito siya sa isla o kaya naman ay kasama niya si
Rye. Para niya itong energy booster o kaya naman ay drive source kung pwede nga
lang silang magkasama ng buong araw ay gagawin niya iyon ang hihilingin niya sa
kanyang sarili but she needs know where she should place herself. At saka ang isa
sa mga dahilan kung bakit kailangan niyang lumuwas muna ay gusto niyang makipagkita
sa doctor niya.

It doesn't mean that she's okay and they are okay ay wala na siyang
gagawin tungkol sa mga memoryang nawala sa kanya. Her lost memories hinders her to
have her full happiness with the man she loves. Gusto niyang maalala iyon at kung
may kinalaman nga iyon kay Rye gusto niyang malaman kung bakit siya umalis sa isla
at kung bakit siya umiiyak. Ayaw din naman niyang kulitin si Rye na sabihin sa
kanya ang nangyari because the last time she did ay dinistract siya nito.

"Sasamahan na kita wala na rin naman akong gagawin dito pupunta nalang
ako sa opisina." Anito.

"Are you sure?"

"May kailangan din akong asikasuhin doon."

"Okay I will wait for you here."

"Oh, may ibabalik ako sa iyo." May kinuha ito sa loob ng isang drawer,
isang bagay na pamilyar sa kanya.

"That's my camera." Agad niyang inabot ang manipis na camera na hindi

niya matandaan kung bakit nawala iiyon sa kanya. She pressed the on button and
browse some pictures, wala namang nadagdag maliban sa mga pictures na nakuha na
niya. "Binuksan mo ito?" umiling ito.
 "Hindi ko iyan binuksan I tried to but it won't turn on so I just kept
it."

"Bakit nabuksan ko naman?"

"Baka kailangan lang ang may-ari ang magbukas," tumawa ito. "Kung
nabuksan ko iyan makikilala agad kita at maibabalik agad kita sa mga magulang mo.
At hindi kita makakasama ng mas matagal sa isla everything would have been
different."

"Maybe it's destiny then na hindi mo ito nabuksan I really wished na

maalala ko na ang lahat. Hanggang ngayon ay nangangapa pa rin ako sa dilim pero ng
makasama uli kita hindi na ako-." Naputol ang anumang sasabihin niya ng bigla siya
nitong yakapin mula sa likuran niya. "Why?" takang tanong niya dito.

"I just want to hug you dear." At hinalikan ang pisngi niya, kukulitin
sana niya ito ng may mahagip ang mga mata niya sa ilalim ng kama. Isa iyong box.
Aabutin sana niya iyon ng maunahan siya ni Rye. "Don't."

"Ano ba ang laman niyan?" aniya at hindi inaalis ang tingin sa box na
hawak nito. Nacucurious siya dahil pakiramdam niya alam niya kung ano ang laman ng
naturang box pero hindi lang niya matandaan kung ano.

"My mom's old stuffs." Napansin niyang biglang nag-iba ang aura nito,
naging defensive ito. "Itatapon ko na sana ito nakalimutan ko lang."

"Bakit mo itatapon kung sa mommy mo naman iyan? Sayang ang ganda pa

naman ng box parang antique iyan hindi ba?"

"You like the box?" tumango siya. "Itatapon ko muna ang mga laman."

"Ako nalang kaya-." Iniwas na nito ang box sa kanya.

"Huwag na mapapagod ka lang, tapusin mo muna ang pag-aayos mo ng mga

gamit mo. Babalik din ako kaagad." At sa isang iglap ay nakalabas na ito ng silid
gusto niya itong sundan pero mas minabuti niyang manatali nalang sa loob. Her mind
was fixed on that box kaya siguro hinayaan nalang niya ang sarili niyang sundan si
Rye. Natagpuan niya ito sa likod ng bahay at nagsisiga, nakatayo ito sa harap ng
maliit na apoy habang nakatitig ito sa picture. Hindi niya makita ang picture na
iyon at mas lalong hindi niya makita ang hitsura ni Rye dahil nakatalikod ito sa
kanya. Hanggang sa yumuko ito at pinunit ang picture na hawak nito at isinaga iyon
sa apoy hanggang sa unti-unting natupok ng apoy ang pictures at mga papel na nasa
loob ng box.

Nang kumilos si Rye ay agad siyang tumakbo pabalik sa silid kung saan
siya nito iniwan. Kinalma niya ang kanyang sarili habang pilit na pinapatino ang
utak niya nagtataka pa rin kasi siya kung bakit sinunog ni Rye ang picture, at kung
ano ang picture na iyon. kung sinabi nitong sa mommy nito ang laman bakit naman
nito susunugin ang pictures ng mommy nito.

"Ready?" untag nito sa kanya, she forced a smile to him as she grabbed
her things.

"I am." Maiksing sagot niya, she heard him sigh.

"Why?" nag-aalalang tanong nito. "Here's the box." Inilapag nito sa

tabi niya ang box na iyon na wala ng laman.

"Nasaan na ang laman?" usisa pa niya.

"I disposed it hindi mahalaga ang laman ng box kailangan ng kalimutan

at ibaon sa limot."

"It's your mom's right? Shouldn't you keep your mom's mermories?"

Umiling ito. "Matagal ng dapat sinunog ang mga bagay na iyon wala lang
akong lakas ng loob na gawin. Now that you are here I don't need those things you
are all I need."

"Bakit may pakiramdam akong iba ang ibig mong sabihin keysa sa tanong
na tinanong ko?" tinaasan niya ito ng kilay.

"Huwag kang masyadong mag-isip, let's go?" yaya nito sa kanya. She
tried not over thinking but she doesn't know kung hanggang kailan niya gagawin
iyon. Tapos bigla niyang naalala si Grace, tama si Grace ang may alam na nandito
siya sa isla noong mga panahon na wala siyang maalala at mukhang may alam din ito
kung bakit siya umalis sa isla. And she thinks may alam din ito kung sino si Becca
sa buhay ni Rye. She wants to know, she really wants to know.

"BAKIT ganyan ang mukha mo?" takang tanong niya sa pinsan niya na hindi
maikuble ang lungkot sa mga mata nito. "Cheer up malapit na ang kasal mo." Aniya
dito habang sinusukatan ito.

"Chloe."

"Hmn?"

"Samahan mo ako."

"Saan?"

"Sa puntod ni March." Malungkot na ngumiti sa kanya, naalala pa niya si

March kaibigan ito ni Chloe. Palagi niya itong nakikita noon na kasama ang pinsan
akala nga niya ay nanliligaw ito kay Xyxy pero si Renz pala ang gusto nito. Namatay
si March dahil sa sumabog ang eroplanong pinipiloto nito, kasama ito sa mga nasawi.
Malaki ang panghihinayang niya sa lalaki dahil mabait naman ito at saka pinsan ito
ng ex-boyfriend ni Xyler na si Aizen. "It's his death anniversary today at gusto ko
siyang makausap."

"Pwede mo naman siyang puntahan ng ikaw lang mag-isa bakit kasama pa

ako?"
 Umiling uli ito. "Isang beses lang akong nakapunta sa puntod niya at
iyon ay noong nailibing siya after that hindi na muli ako pumunta doon. Hanggang
ngayon kasi hindi ko pa rin tanggap na wala na siya kahit na nakita ko siya sa
kabaong niya." paliwanag ng pinsan niya sa kanya. Napabuntong-hininga nalnag siya
alam niyang mahirap din ang pinagdaanan nito at si March ang isa sa mga taong nasa
tabi nito palagi.

"Sige sasamahan na kita." Aniya dito.

"Thanks." Pagkatapos niyang ilista ang mga sukat nito ay ibinilin niya
ang mga iyon sa mga sastre niya at saka sinamahan na si Xyler sa puntod ng kaibigan
nito. Habang papunta sila doon ay may napansin siyang pigura ng isang babae, isang
matangkad na babae naka-suot ng itim na top at puting pants, may bitbit itong
laboratory gown sa kanang braso nito.

"Renz." Tawag ni Xyler sa babae, saka lang niya napagtanto na si Renz

nga iyon. Ang girlfriend ni March at kapatid ni Jair. Lumingon ito sa kanila at sa
malungkot na ngumiti, hanggang ngayon pala malungkot pa rin si Renz. Madalas niya
itong nakikita kapag sinusundo niya si Georgette sa pinapasukan nito at kapag may
meeting sila. Ibang-iba na ito sa dating Renz na masayahin na nakilala niya, she's
now a walking doll with no emotions at all. "Kumusta ka na?"

"Mabuti naman." Habang pinapanood niya ang dalawang babae ay hindi niya
napigilan ang sariling mapaisip. Parehong nawalan ang mga ito, parehong nasaktan,
and they are brave enough to live on their own and cope up with the pain they felt.
Paano kaya kapag siya ang nasaktan? Makakaya din kaya niyang dalhin ang sakit na
iyon? "You remembered?"

"It has been years since my last visit to him," yumuko si Xyxy at saka
mahinang binato ang lapida ni March ng napulot nitong bato. "Hoy, lalaking madaya
masaya ka naman ba diyan?" Xy's voice was cracking alam niyang maiiyak na ito at
agad niyang iniwas ang mga mata mula sa pinsan niya she can't bear watching her in
pain. "Masaya ka ba na nakikita kami dito sa mundong ibabaw? Hindi ka man lang
nahiya sa amin at nauna ka pa talaga diyan ha, kapag nalaman ko na may mga babaeng
anghel kang kinahuhumalingan diyan mapapatay ka namin ni Renz." Sanghal pa nito
pero umiiyak naman, umupo sa tabi ni Xy si Renz.

"Okay lang." sabi ni Renz, napatingin sila dito. "Okay lang na may mga
anghel ka diyan sa langit as long as mas maganda sa akin kasi kapag mas pangit sa
akin babarilin kita at sasabihin kong wala kang taste. How dare you, kung
ipagpapalit mo sa ako sa mas maganda dapat sa akin hindi sa mas maganda pa ako
nakakawala iyon ng pride." Biro ni Renz kahit na pansin niyang hirap na hirap pa
rin ito. It would be hard to forget the first person whom you love.
 "Okay ka lang ba talaga?" usisa ni Xy kay Renz, pilit na ngumiti ang
huli.

"Noong una hindi, ang hirap tanggapin na ang mahal mo ay mawawala lang
sa iyo bigla-bigla ng walang paalam. Pakiramdam mo inagawan ka ng chance na mabuhay
pero wala ka namang magagawa dahil kahit na anong pilit mo hindi na siya babalik sa
buhay mo. I need to live my life again ng wala siya mahirap pero nagagawa ko naman.
Advantage din siguro iyong hindi ka na umaasa dahil wala na siya."

Pinakinggan lang niya ang dalawa ng biglang may makitang pamilyar na

pigura na papunta sa kanila. Another visitor...

"Aizen." Tawag ni Xyxy dito, mukhang nagulat man ang binata pero agad
din itong ngumiti. Mukhang iyon ang unang pagkakataon na nagkitang muli ang dalawa.

"Kumusta na kayo, Xy, Renz?" bati ni Aizen, nakita na niya ito noon and
now after five years or so nakita niya ang pagbabago kay AIzen. Iba na ang aura
nito para bang naging mas seryoso na ito.

"Mabuti naman at naalala mo pa kami." Inilahad ni Xyxy ang palad nito

sa harap ni Aizen. "Nice meeting you again." At tinanggap naman iyon ni Aizen.
Hinayaan nalang nilang mag-usap ang dalawa, kailangan na rin nila ng closure. Kaya
sinamahan na muna niya si Renz.

"Ang tapang mo." Aniya dito.

Pagak itong natawa. "Kailangan eh, kailangang harapin ang katotohanan

keysa mabuhay sa kasinungalingan." What she said were true, hindi habang buhay na
tatakbuhan nalang ang problema dahil susunod at susunod lang ito sa kanila. They
need to face it, kailangan na rin niyang harapin ang sa kanya dahil ayaw niyang mas
masaktan sa bandang huli. "If you love someone make him or her happy, kahit na
anong mangyari hayaan mong sumaya sila kahit na masaktan tayo basta sila masaya
dahil hindi natin alam baka huling araw na pala natin iyon o nila na mapapasaya
tayo o mapapasaya natin sila." Tumingin ito sa kanya. "Life is unfair, isn't it?"

"Hindi naman kahit kailan naging fair ang mundo eh," sagot niya.
"Pasasayahin lang nya tayo para lang malungkot, tapos sasaya at lulungkot na naman.
Ganyan siya ka unfair and I hate this world for that."

Hinawakan niya si Renz. "Wala na si March pero alam kong alam mo na

gusto ka niyang mapasaya Renz." Tumingin lang ito sa kanya. "I know you aren't okay
no matter how much you tell yourself that you are okay you will never be. He wants
you to live again without him, he wants you to be happy even if wala na siya sa
tabi mo, fall in love again."

"Hindi naman ganoon kadali ang sinasabi mo Chloe. Mahirap maghanap ng

kapalit ni March, sinubukan ko pero hindi ko kaya. Wala akong mahanap na papantay
sa kanya, si March kasi siya iyong perpektong lalaki para sa akin. Hinintay niya
ako hanggang sa makatapos at maging successful ako ang isang bagay na hindi ginawa
ni kuya kay Xy, mas pinili kasi ni kuya na saktan si Xy para mas mapabuti ito.
Hindi ganyan si March, palabiro siya pero seryoso talaga siyang tao at matalinong
kausap. That's why I loved him so much."

Tumango siya, "I understand what you want to say, mahirap talagang
palitan ang first love." She chuckled lightly. "Pero malay natin iyong taong
nakalaan pala sa iyo ang purpose niya ay hindi palitan si March sa puso mo, baka
uungusan niya si March. Hintay-hintay lang din tayo baka nandiyan na siya sa tabi-
tabi."

"You are inlove aren't you?"

Namula siya sa tanong nito. "Yes, I am."

"Good for you." Ito naman ang humawak sa kanya. "Iyang lalaking iyan
kung napapasaya ka niya huwag mo siyang bitawan, pasayahin mo rin siya para hindi
ka niya iwanan. At huwag na huwag mo siyang iwawaglit sa paningin mo."

Tumango lang siya, kaya ba niyang pakawalan si Rye? Agad siyang

nakahanap ng sagot, hindi na niya kayang pakawalan pa si Rye. She loves him too
much and wouldn't it bad kung magiging selfish siya? Ngayon lang naman eh.

Ilang sandali pa ay bumalik na sina Aizen at Xyler mula sa pag-uusap,

nakita niyang magaan na ang aura ng pinsan niya which is good at least may closure
na ito para sa dating kasintahan na sa iniwan siya sa kasal nila. Wala siyang galit
kay Aizen dahil tama naman ang ginawa nito, dumaitng din kasi ito sa point na
naging tao lang din ito. Naging mahina at makitid ang pag-iisip dahil sa mga
problemang biglang sumampal dito. Mabuti nalang at naging matalino si Aizen ng mga
oras na iyon or else they will be trapped in a living hell.

"Let's go." Yaya ni Xyler sa kanya. "Saan ka nagpark Renz?"

Umiling ang katabi niya at saka kinuha nito ang lab coat nito. "Nagtaxi
lang ako ng magpunta ako dito, tumakas ako sa trabaho ko. I'll take a cab."

"Ihahatid ka na namin." Aniya.

"Huwag na mapapalayo pa kayo at saka hindi naman malayo ang pinapasukan

ko dito." Tanggi pa nito.

"Ako nalang ang maghahatid kay Renz." Presenta ni Aizen.

"Hindi na talaga kailangan-." Pero hindi na nakinig pa si AIzen dahil

kinuha nito ang lab coat ni Renz.

"Ihahatid ko na ito and Xy and I know you'll be happy with him."

Tumango lang ang pinsan niya at nagpaalam na rin si Renz na wala ng ibang magagawa
kundi sumama dahil nasa mga kamay na ni Aizen ang coat nito. Muntik na nga siyang
matawa ng tinangkang kunin iyon ni Renz pero agad na naitaas ni Aizen iyon.

Nagkatinginan sila ni Xy na may ngiti sa kani-kanilang labi, maybe...

maybe sa darating na panahon maghihilom din ang mga sugat ng kahapon. Hindi naman
kailangang maghanap ng katulad ng nawala dahil malay mo may mahahanap kang mas
hihigit pa sa nawala mo. May mawala man sa buhay ng tao may darating at darating
din na magpapasaya sa atin.

"In the near time March." Sabi bigla ni Xyxy sa lapida ng kaibigan
nito. "You'll bring two broken souls together." And with those words pakiramdam
niya ay may bumalot na malamig na hangin sa katawan niya. At kahit hindi sila close
ni March, alam niya masaya na ito he is in peace right now.

<<3 <<3 <<3

a/n: March is really dead at hindi po ako magikero at ibabalik siya ng buhay.
mwahahaha.. he's really dead by the way. Peace sa mga nagluksa sa pagkamatay niya
pero ganyan talaga ang buhay eh may mga taong mawawala na lang sa buhay natin ng
hindi natin inaasahan. Minsan iyong taong iyon bitbit ang pinakamahalagang bagay sa
buhay natin at challenge na iyon sa atin kung paano natin tatanggapin iyon at paano
tayo mabubuhay ng wala sila. As for Renz... hmmn.. good luck sa kanya. Isn't it
exciting knowing that you love someone who won't come back and how will she fine
someone new. Excited na nga ako sa lovestory niya. hahahha.

STATUS UPDATE: Busy ako ngayon, nagbabasa ako ng mga manga na derived from
harlequin stories. Hindi pa nga ako tapos, kakain pa lang ako. :-)

Chapter Ten-A

"BAKIT hindi ko pa rin matandaan doc? Ilang buwan na rin ang nakakaraan
at saka may koneksyon na rin ako sa nawala kong ala-ala bakit ayaw pa rin niyang
bumalik?" nafrufrustrate na talaga siya, gustong-gusto na niyang bumalik ang mga
iyon. Gusto na niyang malaman ang lahat, pakiramdam kasi niya hindi kompleto ang
sayang nararamdaman niya ngayon.

Naramdamn niya ang pagtapik ni Diana Rose sa likod niya na para bang
sinasabing kumalma lang siya. Pero paanno siya kakalma kung ganitong pati ang mga
doctor ay walang kayang gawin sa sakit niya.

"I'm sorry Ms. Santillan, the trauma in your head was already held a
few months ago. Hintyain nalang po natin na kusang bumalik ang mga ala-ala niyo."

"Maghintay na naman? Hanggang kailan ako maghihintay?"

 "Patience Ms. Santillan, all we need to do right now is to wait dahil
wala namang mali sa iyo you are perfectly healthy and I think I need to refer you
to a friend of mine."

Nagtaka siya sa sinabi nito, "Bakit kailangan niyo pa akong irefer sa

ibang doctor?"

Ngumiti lang ang doktora sa kanya tapos ay may ibinigay na isang

calling card na hindi naman niya binasa ang laman. "Sa tingin ko mas maganda kung
makakausap mo ang kaibigan ko." Wala na siyang nagawa kundi ang magpaalam sa doctor
na kausap niya. She's the third doctor she talked about her illness, kung sakit
mang maituturing ang pagkawala ng kanyang mga alaala and all of them says the same
thing, na maghintay lang siya. But she isn't the patient enough to wait. Alam mo
iyong feeling na may importanteng bagay kang nawawala tapos hindi mo mahanap-hanap?

"Ayaw mo bang pumunta sa doctor na sinabi ng doctor na iyon?" tanong ni

Diana sa kanya, umiling siya.

"Pagod na ako gusto ko ng magpahinga." Nanghihinang turan niya.

 "Wala namang masasama kung magpatingin ka pa sa isa, kahit last na lang
baka siya na ang kasagutan sa lahat ng tanong mo."

She sigh and nod, "Sige isa nalang tapos uuwi na rin ako."

Biglang nagring ang cellphone nito at muntik na siyang matawa sa naging

reaction nito ng makita kung sino ang tumatawag.

"Sino iyan?"

"Asawa ko." Nag-excuse sandali si Diana, hanggang ngayon ay nagugulat

pa rin siya na malaman na kasal na talaga si Diana. Well, Diana said it's a
marriage of convenience because she needs something from her husband and her
husband needs something from her. Two unlikely people got married akala nga nila ay
tututol si Hexel dahil naranasan na nito ang bagay na iyon noon pero pumayag ito sa
tamang kapalit nga lang.

Bumalik na si Diana na parang masasabitan na ng kaldero ang nguso sa

haba. "Bukas nalang kita sasamahan pinapauwi ako ng letseng lalaking iyon."

Tumawa siya sa sinabi nito. "Hindi ka nagpaalam no?" tumango ito. "Mag-
aalala talaga sa iyo iyon asawa mo iyon eh, intindihin mo nalang."
 Diana shrugged, "Hindi nag-aalala iyon natatakot lang iyon na takbuhan
ko at angkinin ko ang yaman niya. Baliwan portion ba naman kasi iyon hindi ako
pina-sign ng pre-nuptial agreement tanga talaga." Bulong pa nito.

"Maybe he trust you."

Bumulanghit ito ng tawa at nag-iwas ng tingin sa kanya, "Kung alam mo

lang kung gaano kalaki ang tiwala niya sa akin baka ipagpaparty mo pa ang mga
statwa sa luneta." Mukhang may problema talaga ang dalawa. "Alis na muna ako ha,
ikaw?"

"Pupuntahan ko nalang muna ang doctor na ito panghuli na ito tapos

ayoko na bahala na ang susunod na mangyayari."

"Sorry talaga Chloe."

"Ano ka ba okay lang iyon, sige na puntahan mo na ang asawa mo." Tulak
pa niya dito at ng makaalis na si Diana ay tiningnan niya ang pangalan ng doctor na
nakaprinta sa card. Pamilyar sa kanya ang pangalan na iyon at sa pagkakaalam niya
ay wala namang kinalaman sa utak o kaya naman ay head fracture ang pangalan na nasa
tarheta. Nangtataka man ay pinuntahan na rin niya ang clinic ng naturang doctor.

"Good morning." Bati sa kanya ng receptionist ng clinic, pagtingin niya

sa buong paligid ay mga mag-asawa ang nandoon at iyong mga babae ay malalaki ang
tiyan. Bigla tuloy siyang kinabahan pero ayaw niyang i-entertain ang thoughts na
pumasok sa isip niya. "Magpapacheck up po ba kayo?" untag ng receptionist sa kanya.

"Huh? Ah, nirefer ako dito." Ipinakita niya ang tarhetang hawak niya sa
receptionist tumango naman ito at may ibinigay na form.
 "Pakifill up lang po ang lahat ng information dito." Turo nito sa papel
na hawak nito. "Kapag tapos na po kayo ay ibigay niyo sa akin at tatawagin ko po
kayo." Tahimik na sinunod nalang niya ang utos nito, naghintay pa siya ng ilang
minuto bago tawagin ang pangalan niya.

"Good morning Chloe." Bati ng magandang doktora sa kanya, feeling niya

ay mauubusan siya ng hangin ng totoo nga ang hinala niyang kilala niya ang doctor
na titingin sa kanya.

"Mukhang nagkamali yata si Doc Gareth ng irefer niya ako dito." Aniya.

Doc Naome chuckled, "How about umupo ka muna Chloe and relax kung ayaw
mong malaman ng iba we can keep this a secret."

Umiling siya. "Hindi ako buntis."

Ngumiti uli ito sa kanya. "If Doc Gareth refer you to me I think I
really need to check you up." Hindi siya gumalaw sa kinatatayuan niya na nakaramdam
siya ng panghihina. Tumayo naman si Naome at inalalayan siya hanggang sa maupo na
siya sa couch, she even give her a glass of water which she needs at that moment
dahil pakiramdam niya ay mauubusan na talaga siya ng hangin. "Will you let me check
you up?" tumango nalang siya.

May ibinigay itong maliit na kit sa kanya, tiningnan niya muna ang
bagay na iyon na para bang isa itong malaking kaaway. Pumunta siya sa banyo upang
gamitin iyon at saka ibinalot sa tissue paper, hindi niya pa kayang malaman ang
resulta para kasing hindi tama.

"You don't have to be scared Chloe normal lang talaga na kabahan ang
mga first time mommies." Naome said trying to lighten up the mood kaya lang
impossibleng maglighten up ang mood niya. That would be very impossible, naisip
niya agad ang pamilya niya paano nila tatanggapin na buntis siya ng hindi pa siya
kinakasal? Her mom and dad were married before they have her and Caleb. Her mom
would be mad at her, her dad would be more furious. Ano nalang ang sasabihin ng mga
tao sa kanyang mga magulang niya? Her sisters too, bawal sa sorority ang magbuntis
out of wedlock it's written in the rules.

Masyado yata siyang nag-iisip and then her mind narrowed to Tryker,
paano kung ayaw nito sa batang dinadala niya? Paano kung hindi pala talaga siya
nito mahal at paano kapag nakita na nito sa Becca iiwanan ba siya nito? Will he
take full responsibility of her?

"Congratulations Chloe, you are indeed pregnant."

"What?" hindi makapaniwalang tanong niya, it's like a bomb exploding

right infront of her face. "No."

"Yes you are. Now, let's have a check up upang malaman natin kung ilang
buwan ka ng buntis and we can have a pre-scan to know your baby's heartbeat."
Natatakot na talaga siya para kasing hindi pa siya handa na tanggapin ang buong
katotohanan na iyon.
 MABILIS niyang tinago ang picture ng first sonogram niya, gusto niyang
matawa at maiyak at the same time ng sabihin sa kanya ni Naome kung ilang buwan na
siyang buntis. She's ten weeks pregnant and it seems like noong unang may mangyari
sa kanila ni Rye ay may nabuo na sila. At hindi lang iisa... her mom had them...
twins and she's also having a twins kaya mas lalo siyang nakaramdam ng takot dahil
alam niyang hindi pa siya handa. Paano kung may isa sa mga anak niya na hindi niya
mabigyan ng pansin kasi nakafocus lang siya sa isa? Masasaktan niya ang anak niya.

"Chloe! Are you okay?" agad niyang inayos ang sarili at ngumiti kay Rye
knowing that she's having his child makes her happy and sad at the same time. Kahit
nasabihin pang sinabi na nito sa kanya na mahal siya nito hindi pa rin one hundred
percent na kampante siya sa pagmamahal nito parang may kulang at parang hindi tama
kasi.

"Napagod lang ako ngayong araw na ito, gusto ko ng magpahinga."

Hinaplos nito ang pisngi niya at mukhang napansin din naman nito ang pagod sa mukha
niya.

"Iuuwi kita sa bahay ko."

"No, Rye. Pupunta muna ako sa bahay ng mga magulang ko matagal ko na

rin silang hindi nakikita." Gusto lang talaga niyang makapag-isip ng matino ngayon
and maybe if she's away from him for a while ay makakapag-isip siya.

"Bakit may palagay akong may inililihim ka sa akin?" kunot-noong tanong

nito sa kanya, tinawanan lang niya ito.

"Napaparanoid ka na yata Rye, I just want to rest. Nakakapagod din

iyong pag-aayos ng mga gowns na isusuot nina Xyler." That's half true.

"You shouldn't stress yourself that much dear, baka mapaano ka pa

niyan."

She chuckled. "I'm okay at saka mas stressful pa nga kapag may fashion
gala dahil wala talagang tulugan."

"I don't want you to stress yourself kapag kasal na tayo ayokong
magpagod ka ng ganyan." Napaawang ang mga labi niya sa sinabi nito, ngumiti lang
ito sa kanya. "Why look so shock dear? Sa tingin mo ba talaga makakatakas ka pa sa
akin?"
 Hindi niya alam kung magugulat o kaya naman ay matatawa sa sinabi nito.
Tumikhim siya baka kasi iba lang ang pagkakaintindi niya sa sinabi nito. Baka
naririnig lang niya ang mga bagay na gusto niyang marinig.

"H-huwag ka ngang magbiro diyan Tryker." Irap niya dito.

"Sino bang nagsasabi na nagbibiro ako? If I have a ring with me right

now I'd propose immediately, unfortunately I think you need more time and I want to
propose when your parents are around ayokong isipin nila na basta-basta nalang
kitang nanakawin sa kanila."

Gusto niya itong yakapin at gusto talaga niyang umiyak sa tuwa, naalala
tuloy niya ang sinabi ni Renz sa sementeryo "Iyang lalaking iyan kung napapasaya ka
niya huwag mo siyang bitawan, pasayahin mo rin siya para hindi ka niya iwanan. At
huwag na huwag mo siyang iwawaglit sa paningin mo."

Ano ba ang magagawa niya kung napapasaya siya nito at hindi na talaga
niya ito kayang bitiwan pa? Bigla niyang naalala si Becca at nanumbalik ang takot
niya na baka kapag bumalik ito ay baka hindi na niya ito mapanatili sa tabi niya.
Paano kung katulad ng kay Xyler at Jair din ang kaso ni Tryker at ni Becca? Tapos
siya ang naging si Aizen, now naiintindihan na niya ang pobreng lalaking iyon.
Paano kapag bumalik si Becca who happened to be his first love she thinks, iiwanan
din siya nito. She will be left broken hearted, kaya mabuti siya sigurong hindi na
muna niya sabihin ang tungkol sa kalagayan niya. She can use the babies but she
knew to herself na hindi siya magiging masaya kapag ginawa niya iyon. She will
never use her babies for her own advantage.

"Don't look at me like that Chloe or else I won't let you go home."

Napangiti nalang siya dito and motion him to come closer to her,
nagtataka man ay lumapit na rin ito sa kanya at idinampi niya ang mga labi niya sa
mga labi nito. Saglit itong natigilan pero agad ding inangkin ang mga labi niya.

"Thank you Rye for making me happy." She whispered to him.

"I'll do everything and anything for you to be happy." He said in

between their kisses. "Paano naman kita mapapasaya Rye? Ang dami mo ng nagawa
para sa akin gusto ko naman ikaw ang sumaya. I want to give you your one hundred
happiness."
 Tumitig ito sa kanya, "You don't have to dear, wala ka ng dapat ibigay
sa akin dahil nandito ka pa lang sa tabi ko masaya na ako." Ang sarap pakinggan
pero bakit tila kulang? Bakit hindi niya maramdaman na masaya nga ito sa kanya?
Siya ba ang may problema?

"CHLOE," naramdaman niya ang banayad na halik sa noo niya mula sa

kanyang ina, nagising siya sa kanyang pagkakatulog at napatitig sa magandang mukha
ng mama niya. How she loves watching her mom smile at her every morning. Tapos
naalala niya ang kalagayan niya, naitanong tuloy niya sa kanyang sarili kung
matutuwa ba ang mommy niya kapag nalaman nito na magkaka-apo na ito. "Gising na,
what do you want for breakfast?" malambing na tanong nito. Napakurap siya akala
kasi niya ay nananaginip lang siya pero totoong mommy pala talaga niya iyon. Gusto
pa rin niyang manigurado kaya hinaplos niya ang pisngi ng mommy niya.

"You are real mom?" manghang tanong niya.

Natawa ito sa kanyang tanong, "I am real nananaginip ka ba?" umiling

siya.

"It feels like before." She whispered to her mom too late dahil mukhang
narinig iyon ng mommy niya. Agad siyang umayos ng upo. "Wala po ba si Caleb?" nag-
iwas siya ng tingin sa mommy niya.

"I missed you Chloe." Her mom hugged her tight making her bit her lips.

"Hindi naman ako nawala mommy, hinintay ko lang na balikan mo ako."

Mahinang sabi niya dito, her tears were clouding her eyes. "Hinintay ko lang na
maging visible ako sa paningin mo at ni daddy. It's just that matanda na ako mom,
hindi na ako bata sooner or later hindi mo na ako magigising tuwing umaga."

Agad siyang tumayo mula sa kama at naghanda sa pagpasok sa banyo. "I

love you mommy noon at hanggang ngayon, hindi nagbago iyon, hindi rin iyon
nabawasan. Wala kang kahati sa puso ko." Kahit na ramdam kong may kahati ako.
Pumasok na siya sa banyo at agad na binuksan ang shower hindi naman siya naligo
agad gusto lang niyang makarinig ng ingay upang hindi marinig ng mommy niya ang
mahihinang hikbi niya. Pagkatapos niyang maligo ay agad siyang nag-ayos dahil
magkikita sila ng mga kaibigan niya.

She asked them help, gusto niyang maalala ang lahat bago niya sabihin
na buntis siya. Ayaw na muna niyang ipaalam sa mga sisters ang kalagayan niya
because she knew the drill. She'll be evicted from the sisterhood and right now she
can't afford to lose any of her friends. They aren't just sorority members they are
her pillar of support right now lalo na sa mga panahon na tulad nito kung saan
marami siyang bagay na iniisip.

"Iyan lang ba ang kakainin mo Chloe?" takang tanong ng daddy niya ng

hindi niya naubos ang isang pirasong hotdog at isang slice ng tasty na kinain niya
wala kasi siyang gana. "May sakit ka ba anak gusto mo bang magpaluto ng iba?"

Agad siyang umiling. "No, dad. I'm already full I need to go now."
Pinunasan niya ang kanyang mga labi at tumayo na. Lumapit siya sa mommy niya at
hinalikan niya ito sa pisngi pati ang kanyang ama ay hinalikan din niya, aalis na
sana siya ng pigilan siya ng daddy niya sa braso.

"I think we need to talk Chloe when you got home." Nagulat man siya ay
napangiti na rin siya.

"You finally have time dad to talk?" mahinang tanong niya. "Sure, dad.
Once I got home we'll talk." Mabilis niyang nilisan ang bahay ng mga magulang niya
at saka sumakay na sa kanyang kotse. Mabilis siyang nakarating sa bahay ni
Georgette at nandoon na ang mga kaibigan niya na seryosong nag-uusap.

"What's wrong?" she asked trying to be cheerful as ever.

Tumingin ang mga ito sa kanya at itinuro ang nakaflash sa projector,

napasinghap siya ng makita na halos kompleto na ang lahat ng pictures na tattoo
nila. Kay Hexel nalang talaga ang kulang but how is that possible they hid their
tattooes very well.

"How?"
 "I saw that in that website, it took me one week before I can crack the
password and it's really hard ang daming paikot-ikot." Nagbrowse si Diana sa laptop
at nakikita nila iyon sa projector.

"What's the password then?" she asked napaupo na rin siya dahil
pakiramdam niya ay nanghihina na ang kanyang mga tuhod sa nalaman.

"WeWillBeRevealed."

"Huh?" iyon ang naging reaksyon nilang lahat.

"Huwag kayong magulat kahit ako ay nagulat din, iyon talaga ang
password ng website. It seems like someone is running behind our back." Muli itong
nagbrowse ng kung anu-ano sa computer nito at saka ipinakita ang mga profiles. "The
site have our personal information, that includes our birthdays, address, family,
education background, trabaho kahit height at timbang natin ay alam nila. Kay Hexel
lang ang wala, this is very dangerous." Tumingin siya sa screen. "Lalo na kina
Chloe at Ainsley, you came from a very rich family kapag may isang outsider na
nakaalam tungkol dito malaking problema ito."

Totoo iyon ilang beses na rin silang nasangkot sa isang kidnapping

incident noong bata pa sila kaya nga may nagbabantay na bodyguards. "And Hexel said
this is very dangerous for Georgette too."

Mas lalong totoo iyon, alam nila ang nakaraan ng kaibigan nila at kung
sinu-sinong tao ang tinatakasan nito. "I am okay don't fret about my safety."
Natatawang wika ni Georgette.

"This isn't something we can laugh about, akala ko may mga tao lang na
gustong malaman kung sino tayo pero sa tingin ko kilala tayo ng taong ito.
Kilalang-kilala at may masamang plano ang sinuman sa mga iyon. Hindi na ito
nakakatuwa hindi na ito dahil sa wish lang o kung ano, this is different. This is a
threat at hindi lang sapat ang pag-iingat." Seryosong pahayag ni Diana, this is the
first time she saw her green minded friend so serious. Kahit na si Monique na
palaging may say sa lahat ng bagay ay seryoson din. This is infact a very serious
matter that they need to solve sooner or later.

Tumingin ang mga ito sa kanya. "Chloe."

"Bakit?" takang tanong niya kay Monica na may binabasang kung ano.
"Kailan mo sasabihin sa amin na buntis ka?" nanlaki ang kanyang mga mata sa tanong
ni Ainsley, wala siyang pinagsabihan na kung sinuman tungkol doon. Si Naome lang
ang nakakaalam pero impossible naman na malaman iyon ng mga girls. "Don't lie
malalaman at malalaman din naman ang totoo."

"I don't have any intentions to lie, naghahanap lang ako ng tamang pagkakataon."

"Alam na ba ito ni Rye?" agad siyang umiling. "Kailan mo ipapaalam sa kanya?"

"Sa tamang panahon pero hindi pa ngayon."

"Dahil ba ito sa unang babaeng minahal niya?" kunot-noong tiningnan niya si

Karylle at inilapag sa harap niya ang isang folder. Agad niya iyong binuksan at
muntik ng malaglag ang mga iyon ng hawakan niya. Her heart clenched in pain when
she saw the pictures of Rye holding a beautiful woman on his arms... "That's
Rebecca Salazar, his first love..."

<<3 <<3 <<3

a/n: I'm gonna finished book 3 before I take my vacation somewhere. No updates for
WOAF yet, no fix dates for updates.

Chapter Ten-B

"THAT'S Rebecca Salazar, his first love."

 "Paano niyo nalaman ang tungkol dito?" manghang tanong niya pilit na
inaalis sa dibdib niya ang sakit sa nakikita niyang picture. It's not that the
woman is still here, wala na ito hindi naman ito nagpaparamdam baka patay na nga
ito eh.

"Kilala mo siya?" tumango siya. "Did he told you kung sino siya sa
buhay ng lalaking kasama mo ngayon?" umiling siya dahil iyon naman ang totoo.
"Hindi niya sinabi sa iyo na malapit na silang ikasal ng babaeng ito na biglang
nawala sa mismong araw ng kasal nila?"

Pakiramdam niya ay natrap siya sa isang kahon sa sinabi nito, iyong

walang labasan. "Base sa reaksyon mo wala nga siyang nasabi, ang babaeng ito ang
kasama ni Altamirano sa loob ng tatlong taon. Live in sila sa loob ng tatlong taon,
the woman was bearing his child when he leaves, buntis ang babaeng ito ng mawala.
At pakakasalan siya ni Tryker dahil nabuntis nito si Rebecca." Nawalan ng lakas ang
mga braso niya sa sinabi nito.

It's like history is repeating itself kay Becca at sa kanya. "N-Nasaan

si Becca?" mahinang tanong niya, kung buntis ito malamang gusto din ni Rye na
makilala ang anak nito.

"That we didn't know, pero sa tingin ko may isang taong nakakaalam kung
nasaan talaga si Becca... mali, dalawang tao."

"Dalawang tao? Sino iyon?"

Umiling ang mga kaibigan niya, "If we'll tell you Chloe, you will be
hurt."
 Nahampas niya ang mesa. "I want to know, I've been suffering this for
months now. Gusto kong malaman kung saan ang babaeng iyon, I want to know the real
reason why she left Tryker. Hindi siya masamang tao, he deserves to be happy too."

Nagkatinginan lang ang mga ito tapos ay nagsalita na si Monique. "His

happiness or your happiness, Chloe. Mamili ka." Sino bang tao na ayaw maging
masaya?

"His happiness is my happiness girls."

"Kahit na malaki ang chance na iiwan ka niya para makasama ang babaeng
ito?" natigilan siya sa tanong ng mga ito. "You are the type of person Chloe who
would rather give up everything you have for the sake of the people you love. Kahit
na maging malungkot ka o magsuffer ka, kaya ayaw naming sabihin ito dahil alam
namin ang magiging desisyon mo."

Umiling siya. "I want to make this right once and for all, I want to
know everything. Magiging akin man si Tryker alam kong hindi lubos ang kaligayan
niya, I can never have his one hundred percent love."

"Chloe, you have one percent chance sa kwentong ito. One percent na
itago nalang ang lahat, marry him and be happy with him. Kapag nalaman niya kung
nasaan si Becca paano kung mawawala ang one percent na iyon?"

"Then I will be happy for him."

"This is bullshit! Alam kong mabait ka pero maging mabait ka naman sa

sarili mo all your life nakikihati ka sa kakambal mo sa pagmamahal at atensyon ng
mga magulang mo up until now and now makikihati ka na naman sa isang babaeng ni
hindi nga natin alam kung nag-eexist pa."
 "Iyon na nga eh paano kapag nagkita silang dalawa and then he will find
out na ako na pala ang kailangan niya na ako na ang mahal niya? It his happiness
and my peace of mind." She insisted alam niyang tanga siya dahil malaki talaga ang
posibilidad na pwedeng mawala sa kanya si Tryker pero nagmamahal lang naman siya.

"You will give up everything for him?" napatanga siya sa tono ng boses
ni Hexel na nakikinig na pala sa kanyang mga sinabi, nakabukas na ang malaking
projector kung saan nakadisplay ang mukha ng kaibigan niya. "Alam mo ba ang risk na
pwedeng mangyari kapag pinili mong alamin ang nakaraan niya Chloe?"

Nakatitig pa rin siya dito. "You will lose everything and that includes
us." Nasa kanya ang tingin ng mga kasama niya. "Kapag hindi ka niya pinakasalan
Chloe you will be forced to terminate the baby to stay with us or continue with the
pregnancy pero mapipilitan kaming tanggalin ka sa samahan. You know the rules, you
need to follow the rules Chloe. You can never get in touch with any member if you
are gone, kahit na kay Ainsley."

"But... k-kayo lang ang meron ako and I can't terminate my pregnancy."
Those were two hard choices, sobrang hirap. Bakit kailangan niyang pumili ng isa?
Tiningnan niya si Hexel, gusto niyang magmakaawa pero naalala niya ang mga
pinagdaanan nito she also lost something precious from her kaya ito nakabalik sa
kanila. Hexel is the first member of the group who was executed and was able to
come back because of what happened.

"Kapag pinili mong itago nalang ang lahat you can have him, you can
stay with him and have a family with him. Makakasama mo rin kami, walang mawawala
sa iyo Chloe."

"And forever let my conscience eat me alive?" nakapagdesisyon na siya.

"I'll take that one percent chance girls, kahit kailan hindi ako naging matapang I
never take risk I always took pity of myself at iniisip ko nakasalanan ko kung
bakit malayo ang loob ng mga magulang ko sa akin because I didn't try to approach
them as well, hindi ko ipinakita na kailangan ko rin sila. This time I will become
selfless for my selfish needs, alam kong magagalit kayo sa akin and knowing na
malalayo kayo sa akin masakit iyon pero kailangan kong gawin ito. Hayaan niyo akong
gawin ito this time I want to be happy, iyong masaya na walang agam-agam just this
time."

"Tanga ka." Sigaw ni Ainsley sa kanya and that is the first time she
heard her yell at her that way. "Ipapatay ko iyong Tryker na iyon kapag sinaktan ka
niya you don't deserve this! And he should have tell you to secure your feelings
pero itinago niya. Kagaya ng pagtago niya na kilala ka na niya habang nasa isla ka
pa."
 "No, he doesn't know you."

"Iba ang tanga sa nagtanga-tangahan Chloe." Karylle said. "I made my

investigations, impossibleng hindi ka niya nakilala Chloe. Sige, sabihin natin na
hindi mo maalala kung sino ka at iyon ang unang beses na nagkakilala kayo ng
personal. He should have told the police stations about you, sa isla kung saan kayo
naroroon may police station doon bakit hindi ka niya dinala doon? Sa lahat ng
presinto na nandito sa Pilipinas may picture ka, I made sure na nandoon ang mga
pictures mo. You are a high known person Chloe, isa kang Santillan. Your father
owns one of the biggest clothing line in the world. And technology Chloe, he could
have took a picture of you and look for it through google images. Sobrang dali
nalang pero bakit hindi niya iyon ginawa?"

"Maybe he doesn't know."

"He owns DEET Records and a tv network and how the hell�- impossible na
hindi niya malaman iyon. May itinatago siya." Napahawak siya sa ulo niya dahil
pakiramdam niya ay parang nabibiyak iyon sa sakit.

"Please stop, please..." she begs.

"We don't want you to suffer Chloe and since you chose him over us,
I'll tell you who knows where Rebecca is. It's you Chloe, you knew where she is and
that might be the reason why your brain is suppressing you to remember it because
it will hurt you, it hurts you. And the other person is Grace Dela Rita, Tryker's
personal assistant. She's Rebecca's best friend and she loves Tryker kaya malaki
ang posibilidad na alam niya kung nasaan si Becca."

Ang lakas ng tibok ng puso niya habang pinapakinggan niya ang mga
sinasabi ng mga kaibigan niya. Knowing her lost memories were harder than she
though hindi niya akalain na ganito pala iyon kahirap ayaw niyang mawala ang mga
kaibigan niya sa kanya at ayaw din niyang ipagkait kay Tryker ang kasiyahan na
dapat lang nitong makamtan. Masyado na siyang pinasaya ni Rye at gusto niyang
makabawi naman dito kahit kapalit niyon ay ang sariling kaligayan niya.

"I'll talk to Grace."

"Is it your final decision Chloe?" mahinang tanong ni Ainsley bakas sa

boses at sa mukha nito na nahihirapan at nasasaktan din ito. Kapag nawala siya sa
tabi ni Ainsley alam niyang baka hindi nito kayanin, hindi ganoon katatag ang
kaibigan niya pero alam niyang hindi ito pababayaan ng mga kaibigan nila.
 "I am sorry girls, you are the best thing that happened to me. Hindi ko
akalain na ang magiging ganito ako ka-attach sa inyo, alam ko mas matanda ako sa
inyo pero alam kong mas matured kayo sa akin. Salamat sa pag-aalalay sa akin, iyong
simpleng tulong na kahit hindi niyo ipaalam ay alam kong ginagawa niyo para mas
mapabuti ako. Nasabi ko noon parusa ang initiation ko, how can someone like me work
inside the cafeteria's kitchen without breaking some plates, halos araw-araw akong
pinapagalitan but you were there for me. Tinulungan niyo ako kahit na alam niyong
bawal because I know you cared for me, sa mga panahon na may sakit ako na wala ang
mga magulang ko kahit pareho tayong mag-absent sa mga classes natin wala kayong
pakialam para lang alagaan ako. I don't want to break our friendship pero kailangan
kong gawin ito, gusto kong ako naman ang makapagbigay saya sa taong mahal ko. Alam
kong hindi niyo maiintindihan ang gagawin ko and it might break us apart, hindi
natin alam ang consequences." Pinunasan niya ang mga luha sa kanyang mga mata. "I
do love you girls and even if there is a big possibility that we will be apart I
will never forget you all dahil nandito kayo." Hinawakan niya ang tapat ng puso
niya. "Nandito kayo sa puso I won't use the word forever because it's overused,"
she tried chuckling. "I'll rather use the word eternity, you'll be forever engraved
in my heart until eternity at alagaan niyo ang sarili niyo ha."

"Baliw!" sigaw ni Crischel medyo nagulat siya dahil ito ang unang
pagkakataon na narinig itong sumigaw ng ganoon. "Hindi pa natin alam ang outcome
hindi ba? Malakas ang paniniwala kong ikaw ang pipiliin niya. Kapag hindi... hindi
na ako maniniwala sa mga sasabihin ng mga lalaki and I won't fall in love. I won't
get married and-."

"Calm down C," pigil ni Zyrene sa kapatid ng asawa nito. "Calm down."

"Men are stupid why can't they be honest instead of running around the
circles? Buwisit!" nawala na ang composure nito.

"C, piliin man niya ako o hindi masaya na ako. Masaya kahit na masakit
dahil alam ko napasaya niya ako. And I know there's someone who loves you out there
waiting for you to open your heart." She stated as a matter of fact because there's
really one out there. "At alam kong umaabuso na ako pero pwede bang habang hindi ko
pa alam ang sagot sa mga tanong ko pwede niyo ba akong alalayan muna promise huli
na ito."

"Anong klaseng request ba iyan hindi ka mawawala sa amin Chloe, wala ng

aalis kahit ano gagawin namin para lang wala ng mawala. Minsan ng nawala sa atin si
Hexel and it's like hell, wala tayong nagawa noon. Ngayon lahat gagawin namin hindi
na maulit ang nangyari noon." Her sister's pledge making her happier. Alam niya
kahit anuman ang mangyari kahit mawala man siya sa samahan at kahit na hindi na
sila magkakausap pang muli alam niya hindi siya pababayaan ng mga ito because
that's what she's going to do if someone from the sisterhood will revoked their
membership. They aren't just a sorority, they are sisters by soul.
 "Mr. Altamirano isn't here." Nakayuko si Grace habang siya ay nakatayo sa harap
nito, wala si Rye alam niya iyon dahil nasa meeting ito kaya pinuntahan niya ang
sekretarya nitong alam niyang nasa opisina lang nito.

"I know." She answered at agad itong nagtaas ng tingin at mukhang nagulat ng
makita siya. "Ikaw ang pinunta ko dito Grace, pwede ka bang sumama sa akin para
mag-coffee?" pormal na yaya niya dito.

"Sorry Ms. Santillan but unlike you I need to work for a living."

Nagkibit-balikat siya, "I'll pay a minute of your time if that's what you want
then, I just need to talk to you."

"I can't." patuloy na tanggi nito.

"If you don't want to, mapipilitan akong sabihin kay Rye na matagal mo ng alam
kung nasaan si Rebecca at hindi mo iyon sinabi sa kanya. Rebecca trusted you to
tell him where she is and what happened to her pero itinago mo iyon sa kanya. Do
you think what will Rye feel once he knew that his ever reliable and trusted
secretary lied to him after all this years-."

Namutla ito sa sinabi niya she know she isn't expecting this to happen. "A-akala
ko wala kang maalala." She stuttered. Ngumisi lang siya dito dahil alam niyang
nahulog na ito sa bitag niya.

"I lied, naalala ko na matagal na."

 Kinuha nito ang bag nito at saka tumayo na mula sa upuan nito. Nauna na siyang
maglakad habang ito naman ay tahimik na nakasunod lang sa kanya. Pumunta sila sa
malapit na coffee shop and yes they ordered coffee dapat ay isang drum ng kape ang
iniorder nila dahil mahaba-habang usapan pa ang kanilang gagawin.

"Where should we start?" she asked calmly pero alam niyang hindi ganoon ang nasa
puso niya it's far from calm.

Tumingin ito sa kanya at saka napabuntong-hininga. "Maganda ka Chloe, mayaman at

matalino." Mapait itong ngumiti sa kanya. "Pero sa tingin ko si Becca pa rin ang
mahal ni Rye, wala man siya ngayon at ikaw man ang kasama niya hinding-hindi mo
matutumbasan si Becca. Sabi nga nila first love never dies-." Hinawakan niya ang
tiyan niya, she needs to be strong right now dahil ang maririnig niya ay pawing mga
katotohanan lamang. "Magkasamang lumaki si Becca at si Tryker, they were
bestfriends, they were everything and they are the exact fit for each other.
Nakilala ko si Becca noong mag-college na siya, classmates kami and I met Rye at
tulad mo nahulog din ako sa kanya. He is perfect but he never looked at me the same
way he looks at Becca. Wala siyang ibang babaeng tiningnan he is loyal to her,
masaya silang dalawa and they even decided to settle down. Kinain ako ng selos ko
pero naghintay lang ako ng chance." Grace is now playing her cup of coffee. "And
when I thought I finally had it, bigla ka namang sumulpot sa buhay niya. Ang hirap
kalabanin ni Becca to think she's just normal, tapos dumating ka mas mahirap kang
kalabanin." Grace snickers. "Kaya lang kahit gaano ka pa katayog Chloe babagsak ka
pa rin dahil maging kayo man ni Rye sa puso niya si Becca pa rin ang mamahalin
niya�."

Natigilan ito ng makita siyang tumutulo ang luha, for some reason kahit hindi niya
pinilit ay biglang pumasok sa isip niya ang mga ala-alang nawala sa kanya. Her lost
memories... they're finally back habang nakaupo lang siya at pinapakinggan ang mga
salitanng wawasak sa kaligayahan niya.

Tumayo na siya sa harap ng mesa at ngumiti kay Grace. "I know Grace, I can never
replace her in his heart. We can't." she doesn't need Grace anymore, she remembered
everything.
 "Siya ba ang ipinagpalit mo kay Becca, Rye? How dare you? Paano mo nagawang
palitan ang kaibigan ko ng ganoon na lang!" natigil siya sa paglabas ng bahay ng
marinig ang boses ng isang babae. Kay Grace iyon, dumating ito kanina at
ipinakilala ito sa kanya ni Rye na secretary nito. Hindi nga nito alam kung ano ang
dahilan ng pagpunta ng babae doon dahil wala naman daw itong pinakuha.

Pero ang mas lalong nakakuha ng atensyon niya ay ang pangalan na binaggit ni
Grace, Becca. Iyon ang pangalan ng babae sa picture na kasama si Rye. Bigla siyang
napahawak sa dibdib niya ng biglang kumirot iyon ayaw niyang makinig pero
nacucurious siya gusto niyang malaman ang lahat.

"Umuwi ka ng Grace." Malamig na taboy ni Rye dito. "Wala na si Becca umalis na

siya at kung anuman ang gusto kong gawin sa buhay ko ako na ang makakapagdesisyon
sa bagay na iyon. kinalimutan ko na si Becca."

"Sinungaling!" sigaw ng babae. "Hindi mo pa siya nakakalimutan Rye dahil nasa

opisina mo pa rin ang picture niya, you don't have the hurt to forget the first
woman you love. Ginagamit mo lang ang babaeng iyon."

"Ginagamit ko man siya o hindi nasa akin nalang iyon."

Nanlamig siya sa kanyang narinig at hindi napigilan ang mga luhang maglandas sa
kanyang pisngi. "I want to forget Becca, Grace. And Chloe can help me, natutulungan
niya akong makalimutan siya."

"Hindi mo siya mahal Rye ginagamit mo lang siya aminin mo mahal mo pa rin si
Becca."

"Tama na!" sigaw ni Rye. "Oo mahal ko pa rin si Rebecca at hindi ko pa siya kayang
kalimutan."

"Pauwiin mo na ang babaeng iyon, si Becca lang ang tunay na kokompleto sa iyo Rye
siya lang. Siya lang ang kaya mong mahalin at ang lahat ng babaeng dadaan sa buhay
mo ay hinding-hindi tutumbas sa kanya." Mahina ng sabi ni Grace pero para sa kanya
sampal iyon.

Rye said he loves her but he didn't.

"Hindi ko siya kayang pauwiin Grace, hindi ko makalimutan si Becca at wala akong
balak na kalimutan siya. Habangg buhay siyang nandito sa puso ko and Chloe is the
best distraction I could ever have."

Mula mismo sa bibig nito, hindit talaga siya nito mahal and she's just a
distraction. Naitakip niya ang palad sa harap ng bibig niya upang pigilan ang pag-
alpas ng hikbi mula doon. Her heart was shredded into pieces as his words sink in
to her heart.

Napahawak siya sa ulo niya ng biglang sumakit iyon, the pain is aggrevating as
seconds passed by. Mabilis siya tumayo at tumakbo habang hawak niya ang kanyang
ulo. Hindi na nga niya namalayan kung saan siya napadpad.

"Becca..." napatingin siya sa may-ari ng boses na iyon, nagkubli siya sa kahoy.

"Pinalitan ka na ni Rye." Kumunot ang noo niya ng marinig ang tono ng boses ni
Grace parang iba iyon sat ono na ginamit nito kay Rye kanina. "He doesn't love you
anymore at sinabi niyang wala na siyang pakialam sa iyo." Nakita niya ang pag-ngisi
ni Grace habang kausap nito si Becca sa phone. "He already know where you are pero
mas pinili niyang hindi ka puntahan diyan kalimutan mo na siya at magpagaling ka
nalang."

Sinungaling! Nagsisinungaling si Grace kay Rye, hindi alam ni Rye kung nasaan si
Becca pero alam ni Grace pero hindi nito sinabi sa lalaki.
"Pupuntahan kita diyan sa retreat house, hintayin mo ako." The moment Grace turned
off the phone she came out from where she was hiding.

"You knew where Becca is at hindi mo sinabi kay Rye." Malakas itong napasinghap ng
marinig ang boses niya. "Bakit ka nagsinungaling?"

"A-anong pinagsasabi mo wala akong ala-."

"I heard , everything. I'll tell Rye about this."

"Kung sasabihin mo sa kanya babalikan niya si Becca alam kong narinig mo ang usapan
namin sa kanina sa bahay at narinig mong ginagamit ka lang niya. Bakit hindi ka
nalang magpagamit sa kanya miss, katangahan nalang ang iwanan siya."

"You love Rye, don't you?" nawala ang bangis sa mukha nito. "But Rye doesn't love
you at kahit kailan ay hindi siya mapapasayo."

Nagkibit-balikat nalang ito. "Tanggap ko na iyan kaya nga hindi ko sinabi kung
nasaan si Becca. Nagsusuffer si Becca sa sakit na brain cancer, successful ang
operasyon niya pero nagpapagaling pa rin siya. Sisirain ko silang dalawa."

"You can't." hindi niya alam na may ganitong klaseng tao pa pala.
"Paano mong nagawang manira ng relasyon ng dalawang taong nagmamahalan? Bigla ka
nalang susulpot at tapos ay sisirain mo sila?"
 "That's life miss at huwag kang magmalinis, sumulpot ka rin naman sa
pagitan nila nagkataon lang na ikaw ang pinagkatuwaan ni Rye. Kawawa ka naman
magiging katulad rin kita."

Umiling siya. "No, Grace. I will never be like you dahil hindi ako ang
klase ng taong basta-basta nalang papasok sa buhay ng mga tao at sisirain iyon, na
kapag nasira na ay basta nalang aalis na parang wala lang. I am going to fix the
mess you've created."

Kumunot ang noo nito, "Tang aka ba? Akala ko ba mahal mo si Rye bakit
mo sila hahayaang magkitang muli?"

"Dahil ganyan ako magmahal Grace, mas gugustuhin kong makitang masaya
ang mga taong mahal ko bago ang kaligayahan ko. Tell me where she is, don't worry I
won't tell Rye about you."

"Baliw ka..." mapait lang siyang ngumiti dito.

"AALIS ka?" hindi na niya tiningnan si Rye na pinigilan siyang lumabas

ng bahay, suot niya ang mga damit na sinuot niya ng una siyang tumapak dito sa isla
nito. "Huwag mo akong iwanan Chloe." He begs.

Inalis niya ang kamay nitong nakahawak sa braso niya. "I need to do
this Rye, I need to go."
 "Bakit nakaalala ka na ba?" she forced herself to smile and nod, kahit
na ang totoo ay wala pa siyang maalala. "Kailan pa?"

"Kanina lang," she lied.

He's aura become cold and reserved. "At iiwanan mo nalang ako dito?"

Linakasan niya ang loob niya at hinarap ang lalaking mahal niya. "May
hahanapin lang ako Rye," kahit na sinabi ni Grace kung nasaan si Becca she needs to
be sure, hahanapin niya muna kung nandoon nga ang babaeng iyon tapos kailangan din
niyang ihanda ang sarili niya dahil alam niyang masasaktan pa rin siya.

"Ano?"

Umiling siya. "Hindi ano kundi... sino." She bit her lips to stopped
herself from crying and from hugging him dahil pakiramdam niya paglabas niya sa
bahay nito ay hindi na siya muling makakabalik pa doon. "I want to find your
happiness Rye."

"What are you talking about?"

"Hahanapin ko ang kokompleto sa iyo at alam kong hindi ako iyon."

lumapit siya dito at hinawakan ang magkabilang pisngi nito. "I love you Mr. Tryker
Altamirano, sa maiksing panahon na magkasama tayo ay pinasaya mo ako ng husto and
now I need to make you happy too. I can't complete you, my presence here is just a
mere distraction for your wounded heart right?" nagfreeze ito sa sinabi niya and
guilt is visible on his face, how she wish na itanggi nito ang sinabi niya kahit na
alam niya ang totoo but he decided not to say anything. "I'm sorry I can't never be
enough for you that I can never replace her in your heart. What you have with her
is true love and what you have with me is different I know the difference now." Ang
kaninang mga luhang pinigilan niya ay unti-unti ng umagos mula sa kanyang mga mata.
"Good bye Rye."

At hinayaan na siya nitong umalis sa bahay na iyon, sumakay siya sa

bangkang nagdadala ng mga nakatira sa isla sa lungsod and while she was riding the
boat ay hinayaan nalang niya ang sarili niyang ibuhos ang sakit sa puso niya, hindi
na siya muling babalik sa isla pa dahil si Becca na ang babalik doon. Because she
doesn't belong there.

Deep inside here she was hoping na sana sundan at habulin siya nito at sabihin sa
kanyang siya talaga ang mahal nito. Na nakalimutan na nito si Becca at hindi nito
kayang mabuhay ng wala siya. Napapailing nalang siya, there's no such thing as
Chloe and Rye's love story. It's not hers after all.

It's Rye and Becca's infinity and beyond.

Chapter Ten-C

HER head injury was healed now, she remembers everything... she
remembered those three weeks na nakasama niya si Rye. Naalala na rin niya ang
dahilan kung bakit bigla siyang umalis sa isla at naalala na niya kung bakit nawala
ang ala-ala niya. Nalaman niya kung bakit talaga umalis si Becca na naging dahilan
kung bakit naging ganoon nalang kalamig si Rye sa mga tao. She can't blame him
though he really loves her, halos lahat kaya nitong ibigay kay Becca, iyong mga
bagay na hindi nito kayang ibigay sa kanya lalong-lalo na ang isang bagay na alam
niyang imposible ng mapasakanya.

She huffed a soft sigh at napatingin ito sa kanya, alam niyang

nagtataka si Rye kung bakit sila nakasakay sa kotse nito. Sinabihan na rin niya ang
driver kung saan sila pupunta, it's a very long travel. And she knew by the end of
this travel siya ang uuwing luhaan.
 "Are you okay?" nag-aalalang tanong nito sa kanya habang ginagap ang
kanyang palad. She gave him a small smile at pasimpleng kinuha ang palad niya sa
kamay nito. Itinuon nalang niya ang pansin sa labas ng kotse ayaw niyang makita at
mabasa nito ang tunay na nararamdaman niya ng mga oras na iyon.

She already made her decision, alam niyang hindi magiging masaya sa
kanya si Rye. Ayaw niyang maging katulad ni Grace, naiintindihan niya kung bakit
nagawa iyon ni Grace. Grace loves Rye too much she could do the dirtiest trick and
lied about everything, alam niyang nagsisisi na ito at kahit na hindi nito amin ang
bagay na iyon ay alam niya, nababasa niya ito, takot na lang ang namayani sa puso
nito kaya itinago nalang nito ang totoo. Fear and selfishness shouldn't be
combined... it's scary.

Ayaw niyang hadlangan ang dalawang tao na tunay na nagmamahalan. She

loves Rye very much that's why she is willing to let him go for his own happiness,
for his own sake. Sa isang kwento may dalawang tao na magiging masaya may isa naman
na masasaktan, siya iyong panghuli nasanay na rin siguro siya na mas unahin ang
kasiyahan ng mga taong mahal niya keysa sa sarili niya. At mawawala sa kanya ang
lahat.

"Saan ba talaga tayo pupunta at kailangan pa nating bumiyahe ng

matagal?" she chuckled at him, lumalabas na naman ang pagiging impatient nito.
"Tingnan mo nga ako Chloe I want to look at you." Utos nito sa kanya.

She put her fake mask and smile sweetly at him, kung ito man ang huling
pagkakataon na makikita niya ito ng malapitan ay susulitin na niya. Maikling oras
nalang ang meron siya at gusto niyang sulitin iyon gusto niyang ariin ito na sa
kanya kahit sa ilang oras lang.
 "Why do I have this feeling na mawawala ka sa akin?" biglang tanong
nito.

"Magiging masaya ka na rin." Hinawakan niya ang pisngi nito, the moment
she touched his face she all she wanted to do is to kiss him and cry for him. She
wanted him to love her the same way he loves Becca but they both know he can't.

Isa lang ang puso nito, si Becca lang ang laman nito. "Magiging masaya
na tayo." He pulled her closer to him and let her feel him one more time. She
almost broke in tears and pressed herself to him. Tama ka Rye magiging masaya na
tayo ikaw sa piling ng taong tunay mong mahal at ako na masayang makikita na masaya
ka na rin.

"May mangyayari ba?" takang-tanong nito. Umiling nalang siya.

"I want you to be happy Rye marami ka ng pinagdaanan sa buhay and all I
wanted right now is to see you happy."

"Masaya naman ako dahil nandito ka."

She bit her lips tighter, ang sarap pakinggan sa mga labi nito ang mga
katagang iyon. "I want to see you happy..." with the right person beside you. "I
want to see your complete happiness Rye. I want to witness it with my two own
eyes." Even if it breaks my heart in the process.
 Pwede naman niyang makuha ang lalaking mahal niya, kayang-kaya niya
kagaya ng ginawa ni Grace ang itago kung saan talaga si Becca. If she asked him to
marry her alam niyang papayag ito pero hindi kaya ng konsensya niya at alam niyang
hindi talaga siya magiging masaya.

"What's happening?" tamang-tama naman na huminto ang sasakyan sa lugar

na sinabi niya. It's an old convent, with a small chapel near the sea. The place is
so peaceful, it's so beautiful and the perfect place for him to find his happiness
na hindi niya kayang ibigay. "Where are we?"

"This is the place where I am going to witness your complete happiness,

Rye." Lumabas na siya ng kotse, agad naman siya nitong sinundan. Nakita niya ang
paghanga nito sa buong paligid.

"The place is beautiful."

She toughened her heart, sasamantalahin na muna niya ang nalalabi pang
minuto o segundo na kasama niya ito. She pulled him closer to her and let herself
savour his lips, one last time... her one last kiss.

"What's wrong Chloe-."

"I love you so much Tryker Altamirano," she whispered at dahil iyon ang
unang pagkakataon na narinig nito ang mga katagang iyon kaya hindi kataka-taka na
magulat ito. Parang iyong mga salitang binitiwan niya bago siya umalis sa isla.

"Chloe, i-."
 "She's here." She whispered her heart restricting because of the pain
she is feeling at the moment.

"Who-Becca?" tulak-tulak ng dalawang madre ang wheelchair kung saan

nakasakay si Becca, Becca looks beautiful like an angel gaya ng nasa picture nito
sa bahay ni Rye. "Becca." Ulit nito sa pangalan ng babaeng una nitong minahal at
malamang mahal pa rin. Nakita niya ang kakaibang kislap sa mga mata nito habang
nakatitig sa babae and they share the same expression.

"Be happy Rye." She said pushing him to her hanggang sa tila sina Becca
nalang at Rye ang tao sa sarili nilang mundo. Ibinabalik na niya ang lalaki sa
tunay na may-ari nito. Rye run towards her and hug her tightly agad naman siyang
tumalikod dahil hindi na niya kinaya pa ang sakit sa puso niya. she cried, she let
her tears flow like a broken dam.

"Manong Perry." Aniya sa driver habang pinupunasan ang luha sa mga mata
niya, nakita niya ang awa sa mga mata ng driver na naging malapit na rin sa kanya.
"Kapag naalala niya ako ibigay mo ito sa kanya ha." She sobbed a little. "Alagaan
niyo po ang amo niyo."

"Maam-."

"Thank you po sa lahat Mang Perry." Agad na huminto ang kotse na

nakasunod sa kanila kanina pa. Binuksan niya ang kotse at agad na sumakay, alam
niyang gusto siyang yakapin ni Ainsley pero alam din nitong hindi pa iyon ang
tamang oras. Sa huling pagkakataon ay sinulyapan niya si Rye hoping again na
lilingon ito sa kanya pero hindi nangyari iyon.

"Is it worth it?" seryosong tanong nito. He is still hugging Becca like
its forever.
 Tumango siya dito. "Yes, seeing him happy is worth it." Inilagay niya
ang palad niya sa ibabaw ng kanyang impis na tiyan. "Take a last look of your
daddy, baby." Mahinang usal niya at ipinikit nalang niya ang kanyang mga mata
habang mabilis na umalis sa kinaroroonan ng lalaking mahal niya na sawakas ay
natagpuan na rin ang babaeng mahal nito.

They already have their happy ever after.

"Sana nga hindi ka nagkamali sa desisyon mo Chloe," malungkot na ani ni

Ainsley. "You lose him... and us."

"KAILANGAN mo ba talagang umalis?" malungkot na tanong ng mommy niya sa kanya ng

makitang papalabas na siya ng bahay. Nagpaalam na siya kagabi sa mga ito, umuwi
siya sa bahay nila at nagstay doon ng isa pang araw. Deep inside her she was still
hoping na sana ay bumalik sa kanya si Rye pero nagsasayang lang siya ng oras niya
dahil hindi ito dumating.

"I need to mom, nauubusan na ako ng ideya sa mga designs ko at saka

tama ang mga kaibigan ko hindi ako pwedeng magkulong lang sa opisina or sa studio
ko dahil mabilis akong maburn out."
 Hindi niya ipinaalam sa mga magulang niya na nagbook siya ng isang
cruise, she wanted to travel the world and see what she forbids herself to see.
Naiintindihan naman siya ng kanyang mga kaibigan, alam nito ang kalagayan niya ang
isang bagay na hindi niya nasabi sa kanyang mga magulang.

"Kailan ka babalik?"

"Babalik din naman agad ako mommy hindi naman ako maglalayas gaya ni
Xyler."

Tila nakahinga ito ng maluwang. "Mag-open ka ng facebook mo or skype."

"Opo." Natatawang sagot niya dito. "Bye mommy." Pagbalik niya mommy na
rin siya, ayaw lang niyang bigyan ng panibagong problema ang mommy niya dahil sa
kalagayan niya. She will be disappointed at alam niyang magagalit din ang daddy
niya madudungisan niya ang pangalan nito. She can't bear to see her parents suffer
dahil lang sa katangahan niya.

"Be careful Chloe." Yumakap sa kanya ang ama niya, she wrapped her arms
around his father's body. She really love her parents very much, she loves them so
much na kahit na ilang taon din siyang hindi binigyang pansin ng mga ito hindi
kailanman nagbago ang intensidad ng pagmamahal niya sa mga ito. "I love you my
little fairy."

Tuluyan na siyang napaiyak sa narinig niya mula sa ama niya, she cried
like a baby on her father's arms. Inilabas niya ang lahat ng sakit at sama ng loob
niya sa pag-iyak na iyon. she could feel her mom caressing her back like she used
to when she was still a child kapag natatakot siya.
 Right now takot na takot siya na mag-isa pero kailangan na niyang
harapin ang takot na iyon for the sake of their happiness.

"I missed this Chloe, hugging you. I can't remember the last time I
hugged you like this."

"Twelve years dad, twelve years niyo na akong hindi niyayakap kapag
umuulan ng malakas at kumikidlat. Twelve years niyo na akong hindi niyayakap."

"Oh God." Mahinang usal nito kasabay ng pagyugyog ng mga balikat ng ama
niya. "Ganoon na ba katagal na napabayaan ka namin ng mommy mo Chloe?" malakas
siyang umiyak sa dibdib ng ama niya. "What kind of father am I?"

"I understand dad, I am okay. I understand. Mas kailangan kayo ni Caleb

I can manage nasanay na ako."

"Kaya ba ang layo ng loob mo sa amin ng mommy mo?"

"Hindi ko po alam kung paano kayo lalapitan, nakalimutan ko na kung

paano kayo lapitan. I am sorry daddy, I am sorry mommy, hindi ko gustong saktan
kayo hindi ko lang talaga alam ang gagawin ko-."

Her mom snatched her from her father's embraced. "No, Chloe wala kang
kasalanan. It's our fault, masyado kaming natakot kay Caleb. Kinain ako ng takot ko
at guilt ko dahil ako ang may kasalanan kung bakit may sakit ang kapatid mo hindi
ko namalayan na hindi ka na pala namin naaalagaang mabuti. And twelve years? Hindi
ko maisip kung paano mo nalabanan ang takot mo kapag umuulan at kapag madilim na.
Sorry anak." Naramdaman niya ang tila paggaan ng dinadala niya sa kanyang mga
balikat.
 "I love you mommy and daddy, sana pagbalik ko matanggap niyo pa rin ako
at mapatawad niyo ako ku-kung may magawa man akong pagkakamali." She detached
herself from her parents.

"Anong ibig mong sabihin anak?"

"I love you mom, dad, I need to go now." Mabilis siyang lumabas at
sumakay sa naghihintay na kotse ni Ainsley. "Let's go." Itinigil nito ang
pagsusulat sa deathnnote nito at ng tangkain niyang basahin iyon ay agad nitong
itinago.

"You cried again."

"Parents." Ainz started the engine and drive away, her sisters swear to
her and to their sisterhood not to tell anyone about her destination hanggang sa
okay na siya at handa na siyang humarap sa mga ito.

"You can't keep on crying makakasama sa magiging pamangkin ko iyan."

Anito sa at inginuso ang dalawang buwan na sanggol na nasa kanyang sinapupunan.
"May mga vitamins na diyan and you need to take it."

"I will." She assured her tapos ay nanahimik na lang ito.

"Huwag ka ng umiyak Chloe."

 "Hindi na nga."

"I know you, you always keep a strong fa�ade when you are with us or
with people but you always cry when you are alone."

"For the sake of my babies I won't-." natigilan ito.

"Ba-by-babies?" may inilabas siyang black and white picture ng early

sonography niya. Hindi pa determined ang gender ng baby pero alam niyang healthy
ang mga ito, pati na rin ang heartbeat ng mga ito ay normal din.

"I have twins. Mukhang ako ang mananalo sa pustahan namin ni Caleb, ako
ang magsisilang ng kambal. Safe si Crischel."

"Huwag ka ngang magbiro ng ganyan hindi-really twins?"

"Yup, twins. Ang saya no?"

"Anong masaya? Paano mo kakayanin iyan, your morning sickness-."

"I can and I will, ginusto ko ito eh kaya paninindigan ko ang mga
bata."

"How about Rye?"

 She gave her a small smile. "I wish for his happiness."

"Didn't it occur to you na baka mahal ka ni Rye."

"He loves me alam ko iyon pero ang pagmamahal niya sa akin wala pa sa
kalingkingan ng pagmamahal niya kay Becca."

Marahas itong napabuntong-hininga. "Kaya nga ayokong mainlove ang sakit

sa ulo."

"If you won't you will miss a very important lesson in life."

"And that is to cry and suffer?"

"To be happy and be hurt and learned to stand through it. Grace under
pressure."

"Baka grace under painful pressure."

Hindi nalang niya ito pinansin hanggang sa makarating sila sa cruise

ship na sasakyan niya. Agad naman siyang tinulungan ng mga staffs ng cruise na
ilagay ang mga gamit niya sa kanyang cabin.
 "I will miss you." Malungkot na ani nito sa kanya.

"Tulungan mo si G kapag may meeting ha, dalawa na kami ni Hexel ang

makikimeeting sa inyo through video call. And don't ever mention his name or
anything about him hindi iyon makakatulong sa pagmomove-on ko."

"Ang tanga mo."

"Mararanasan mo rin iyan kapag nainlove ka na."

"That won't happen!"

"Hendrix." Agad itong napalingon sa buong paligid. "Wala siya masyado

kang excited."

"Baliw hindi ko siya hinahanap no."

"Sabi mo eh."
 "Be safe for yourself and for your babies okay, ninang ako niyan."
Napangiti lang siya dito alam kasi niya na baka ito na rin ang huli nilang pag-
uusap, the moment she'll step up in the cruise that will be the last time she'll
have her connections to her sisters. Hindi niya alam kung ano ang mas masakit iyong
hindi isya ang piliin ni Rye o ang iwanan ang mga kaibigan niya... pwede namang
both.

"At ninong din si Hendrix."

"Whatever." Muli niyang niyakap si Ainsley ng mahigpit.

"Tell the girls I love them okay?"

"I will."

Sumampa na siya sa barko at hinintay na umandar na iyon bago pumasok sa

loob ng cabin niya. Umalis na rin si Ainsley and she can't help herself but to weep
again habang lumalayo ang barko sa daungan nito. Parang siya at si Rye, siya ang
barko at si Rye ang daungan. Nakiki-amot lang siya ng space sa puso ni Rye at
ngayong bumalik na ang tunay nan aka-angklang barko sa daungan kailangan na niyang
umalis at maghanap ng ibang madadaungan o kaya naman ay maglayag nalang.

"Rye." Bulong niya sa hangin, she turned around and decided to enter
her cabin kaya hindi niya nakita ang paghinto ng isang kotse sa daungan.
<<3 <<3 <<3

a/n: Epilogue and extra chapters will be posted within this week...

EPILOGUE-A

HINAWAKAN niya ang kanyang limang buwang tiyan, napapangiti nalang siya
dahil pakiramdam niya ay butete na siya sa laki ng kanyang tiyan. Hindi pa tapos
ang cruise niya, actually tapos na ang naunang cruise niya pero nagpabook uli siya.
Kahit papaano ay nakakalimutan naman niya ang mga sakit na nararamdaman niya three
months ago.

"Going home?" nakangiting tanong ng isang Iris national na naging

kaibigan niya sa cruise, she's a doctor and luckily kinuha niya ang serbisyo nito
habang nasa cruise siya. Mabait naman ito at kasama nito ang anak nito.

"No, not yet. I am going to have another cruise tonight but I need to
rest for a while. I have a hotel nearby." She already reserved it and saka
kailangan din niyang ibigay ang mga designs niya na hindi niya naibigay sa
nakaraang dalawang linggo.
 "I'm glad I met you if you already made your decision to visit me in
Iris I am more happy to welcome you in my house. My daughter already loves you and
your designs." Napatawa nalang siya sa sinabi nito at tumango.

"I will maybe after I gave birth to my twins."

Napasinghap ito at hinawakan ang tiyan niya. "These will be a very

lovely gifts for you, you need to have your sonograph really soon for the gender."

"Thank you Lavinia I am really happy I met you here." Yumakap siya
dito. Pagkatapos mag-paalam ay binitbit na niya ang kanyang mga gamit, dahan-dahan
ang naging pagkilos niya. Mahirap pala talagang magkaroon ng kambal dahil doble ang
sakit ang nararamdaman niya. Ang nagustuhan lang niya sa pagbubuntis niya ay wala
siyang morning sickness.

Pumasok siya sa kalapit na coffee shop bitbit ang kanyang mga bagahe,
she's waiting for someone...

"Finally," hindi na siya tumayo ng marinig ang boses ni Xyler. "Found

you here-." Nanlaki ang mga mata nito habang nakatitig sa tiyan niya, napakurap din
ito at kung hindi lang siguro nito natakpan ang bibig nito ay alam niyang sisigaw
na ito sa gulat. And knowing Xyler, umupo lang ito na para bang wala itong nakita
pero titig na titig sa tiyan niya.

"I am five months expecting." Mas lalong hindi ito kumibo. "And I have
twins kaya parang puputok na ang tiyan ko." Aniya na hinaplos ang tiyan niya. "And
I hope you'll keep

this a secret between the two of us."

Nagtaas ito ng palad. "I promise! Mamatay man ang asaw�mabulunan man
ang asawa ko." Seryosong ani nito. "Kaya ka ba hindi pumunta sa kasal ko?" mahinang
tanong nito.

"I'm sorry I really want to pero hindi pwede kasi nasa gitna ako ng
dagat ng mga panahon na iyon and besides..." malungkot na pinaglaruan niya ang
petals ng bulaklak na nasa vase. "I am still healing a brokenheart then and seeing
you getting married, I don't know how will I keep up."

Xyler cleared her throat when her phone rings, nag-excuse muna ito sa
kanya. Hinayaan nalang niya ito habang naghahanap ng pwedeng mabasa. She opt for a
lifestyle newspaper, it was dated two months ago pero binasa na rin niya
nagbubuklat siya ng matigilan siya ng nasa lifestyle section na siya. She bit her
lips as she stared at the man printed on the paper.

"Look babies, ang gwapo talaga ng daddy niyo no. He changed his
hairstyle." Rye is no longer wearing his ruggedly untamed hair. He's wearing a
powder blue coat and an inner longsleeve polo inside and a matching white slacks
and a pair of shiny leather shoes. And it's the first time she saw him wearing a
pair of glasses too. His eyes were still the most beautiful pair of black eyes she
had ever seen.
 Binasa niya ang nakasulat doon, napangiti siya ng mabasa ang mga
achievements nito... The CEO of DEET Records and Global TV will soon tie the knot
with the woman he loves, right now he didn't give a name yet. All he said is, I am
going to marry the woman God give to me. And whoever that woman is, she sure is
lucky.

Mabilis niyang tiniklop ang newspaper, until now it still hurts. Alam
niyang masaya na si Rye at si Becca wala na siyang balita sa mga ito and she thinks
they deserves to be happy. Siya naman pinipilit na maging matatag para sa sarili
niya at sa mga anak nila. She doesn't know whether to tell him about the babies or
not. And her sisters, wala na rin siyang balita sa mga ito hindi na kasi pwede eh.
Hindi na siya pwedeng mangumusta o anuman, her phone with their numbers were
surrendered. Binigyan siya ng mga ito ng ibang phone na wala ang mga numbers nila.

Nang sumampa siya sa barko isang linggo din siyang nasa loob lang
kanyang cabin and all she did was to cry until her heart is finally brave enough to
face the world. The paper was dated two months ago at malamang kasal na ito ngayon.

"Are you okay?" nag-aalalang tanong ni Xyler sa kanya.

She forced a smile. "I am." Ibinigay na niya sa pinsan niya ang mga
sketch pads. "Salamat at pinuntahan mo agad ako I can't give it to tita Lei dahil
alam mo naman ang ugali ni tita, kapag nalaman niyang buntis ako you'll know what
she can do. I don't want my parents to know it yet."

"Hindi mo habang buhay na maitatago iyan Chloe, you need to face our
family soon. Your parents were worried about you isang buwan ka ring hindi kumontak
sa kanila."

"They are okay Xy, we are okay na naman at saka sanay na rin sila na
wala ako sa paningin nila."
 "Alam mong mahal ka ng mga magulang mo Chloe."

"I know mahal ko rin sila pero hindi pa rin sapat ang pagmamahal at
saka wala na akong balak na bumalik pa dito." Kumunot ang noo nito sa sinabi niya.
"Umalis ka dati Xy hindi ba, saan ka nagpunta?"

Nag-iwas ito ng tingin. "That I can't tell, sorry."

"I understand, ganoon din ako. Aalis na rin ako at hindi ko sasabihin
kung saan ako pupunta."

"Nababaliw ka na ba Chloe? Ano ba ang pumasok sa isipan mo at gagawin

mo ang bagay na iyan buntis ka at mag-aalala sa iyo ang mga magulang mo."

"I've been selfless Xy, ibibigay ko ang lahat kahit na wala ng matira
sa akin basta mapasaya lang ang mga taong mahal ko. Right now I want to be selfish
for myself and for my babies, I am a strong woman I never thought I would. Kaya
kong palakihin ang mga anak ko ng ako lang mag-isa."

"Rye deserves to know."

"At hayaan na masira ang pamilya niya?" marahas siyang umiling. "I lost
everything Xy, I lost my friends I can't even see them anymore. Kaya ano pa ang
magiging silbi ng pagbalik ko dito kung mag-isa naman ako. I lost Rye, I can't
afford to see him happy with someone else while I am pretending to be fine. My
parents okay lang na wala ako, yes, they will missed me because I am still their
daughter pero nandoon si Caleb alam kong magiging masaya din sila kasi sapat na
naman na nandoon si Caleb. I don't really have a place here anymore it's like I am
trying to be a triangle even if I am a circle." May kinuha pa siyang papel at
ibinigay iyon kay Xyler. "Give this to tita Lei, Xy. This is my resignation
letter."

"Chloe, no."

"Yes, Xy. This time ako naman." Alam niyang may sasabihin pa ito pero
hindi na nagsalita, nagpaalam na siya dahil kailangan na rin naman niyang
magpahinga.

Papasok na siya sa hotel ng may marinig na tumawag sa pangalan niya at

dahil sa pag-aakalang guni-guni lang iyon ay hindi na siya lumingon pa. Pumunta
siya sa counter upang hingin ang susi niya na mabilis naman niyang nakuha, sa halip
na pumunta sa elevator ay sumaglit muna siya sa restroom. Palagi nalang siyang
naiihi, dala na siguro ng

pagbubuntis.

When she decided to go to her room ay nagring ang phone niya, "Hello?"

"Ms. Santillan."

"Speaking."

"Ms. Santillan this is to confirm that Cruise seven six five arrived at
the port earlier than expected. You may check in anytime you want."

"Really? That's nice." Mukhang maswerte pa nga yata siya hindi na niya
kailangan pang sumakay ng elevator. Masayang bumalik siya sa counter upang ipaalam
ang desisyon niya. Pati ang taxi ay nakaabang na sa kanya paglabas niya it's like
the universe is conspiring for her today.

"Ma'am!"

"Mang Perry." Gulat na bulalas niya sa may edad na driver ni Rye,

nakacasual lang ito at iba sa suot nito kapag nagda-drive ito kay Rye. "Kumusta po
kayo?"

"Sabi ko na nga ba po at ikaw ang nakita kong lumabas ng hotel."

Napatingin ito sa tiyan niya. "Ang laki na po ng tiyan niyo." Manghang sabi nito.

"Oo nga po eh kambal po kasi sila."

"Aba'y ang galing naman siguradong matutuwa si Sir Rye kapag nalaman
niyang buntis ka."

Agad na nawala ang ngiti sa mga labi niya. "Huwag po please, huwag niyo
pong sabihin kay Rye na buntis ako."

Bigla itong nalungkot sa sinabi niya. "Bakit naman hija?"

"Masaya na siya ngayon Mang Perry, kapag nalaman niyang buntis ako
magkakaproblema lang po sila ni Becca." Pumasok na siya sa taxi. "Aalis na po ako
Mang Perry at salamat po sa lahat." May sasabihin pa sana ito pero hindi na nito
nasabi dahil umalis na siya. Pagdating niya sa sunod na cruise ship ay agad siyang
pinapasok sa kanyang cabin and being pregnant is actually stressful so she decided
to have a nap.

She stir on her sleep when she feel someone staring at her but when she
opened her eyes ay siya lang naman mag-isa doon. Napaparanoid lang siguro siya dala
ng pagod maagap siyang bumangon ng makaramdam ng gutom.

"Babies, palagi niyo nalang ginugutom si mommy niyo." Natatawang ani

niya kung noon ay kaya niyang hindi kumain ng isang araw ngayon kapag hindi siya
kumain ng dalawang oras ay naiistress na siya. "What do you want to eat now?" nag-
tour na siya kanina sa cruise ship and the ship is bigger than the first one she
had and the restaurant is great.

She grabbed her phone and wallet and went to the restaurant, napansin
niyang may kakaiba sa ship na parang wala kanina. "May party ba?" wala sa sariling
tanong niya, wala masyadong tao sa restaurant pero umupo na rin siya.

"Menu po." Kinuha niya ang menu.

"Anong meron?" she asked since mukhang pinoy naman ang umasikaso sa kanya.
Ngumiti sa kanya ang waiter na pamilyar sa kanya, gustong-gusto niya nga itong
titigan ng husto dahil gwapo ito kaya lang mas bata pa sa kanya. Hindi niya
matandaan kung saan niya ito nakita, the waiter is wearing a white polo and a pair
of black slacks and black shoes at a black apron wrapped around his waist. What
makes him more dashing is that frameless eye glasses he is wearing. He looks smart
too naisip tuloy niya na baka nagpapart time ito para may pang-tuition.

"May ikakasal po ngayong gabi ma'am."

"Really? Wow ang galing naman." Naibulalas niya.

 "All the guests are invited po, Ma'am."

"Anong oras?"

"Around eleven in the evening, wear white po." Tumango-tango siya.

"Maybe I'll have a peek later." Inalala niya kung may white dress ba siya, well
she have hindi lang niya alam kung kasaya pa ba iyon sa kanya kung hindi naman ay
matutulog nalang siya.

"What's your name?" tanong niya sa waiter.

"It's Gideon."

"Thanks Gideon." And she gave him her orders. Tinanaw niya ang malawak na
karagatan, it's already past seven kaya madilim na at malayo sila sa daungan.
Mukhang nakatulog talaga siya ng matagal no wonder gutom na gutom na siya. Ang
weird lang dahil habang kumakain siya pakiramdam niya ay may nakatingin sa kanya
pero wala namang tao. Paranoid lang talaga siguro siya. May complimentary
chocolates pa nga siya na mukhang napaglihian niya dahil panay ang ngatngat niya ng
tsokolate.
<<3 <<3 <<3

a/n: This is the first time that I divided the epilogue into two parts, hindi dahil
sa sobrang haba niya o ano, hindi ko lang siya talaga matapos-tapos. With all the
chaotic events from last week nawalan ako actually ng gana and I was forced to
write this one out of responsibility nalang rin dahil nasimulan ko na siya. I don't
like it a bit kaya siguro hindi na ako bumibisita sa group fb dahil ayokong may
mabasa na namang makakasakit sa ulo ko, I even deactivated my real facebook account
dahil ayoko na talagang paistorbo but was forced to reactivate it dahil may
kailangan akong hanapin doon for work purposes. And then may nahanap akong ibang
mapaglilibangan, I downloaded mangarock app from google play where I can read
mangas through my phone and my iPad, kaya ganoon natahimik ang mundo ko. Unti-
unting nawala ang inis ko peor hindi pa talaga siya one hundred percent, kung sa
sugat pa may peklat pa siya kailangang hintayin na mawala ang peklat na iyon. Don't
worry matatapos at matatapos din naman ang story na ito. Thanks for understanding
and for patiently waiting.

Epilogue-B

"May sakit pa ba ang bride? Bakit wala pa siya dito kailagan niyang ifit ang
wedding dress niya para sa kasal mamaya."

"Mukhang manganganak na yata siya."

"That's nonsense eight months pa lang ang tiyan niya kailangan niyang ifit ito para
maadjust agad." Dadaanan na sana niya ang dalawang babaeng nagtatalo. "If only we
can find someone who can fit the gown-." Napatingin ang isang babae sa kanya at sa
tiyan niya.

"Perfect." Lumapit ito sa kanya. "Misis pwede ba kaming makahingi ng tulong?"

"Huh? S-sure?"

"Thanks God you are our lifesaver, kasal ng client namin and we really need to fit
the dress for her kaso masama ang pakiramdam niya dahil buntis siya and she can't
fit this one. Pwede bang ikaw ang magfit para malaman namin kung ano ang dapat
iadjust?" gusto sana niyang tumanggi but knowing how it feels sa mga ganitong
pagkakataon she doesn't have the heart to refuse.

"Okay lang ba na ako?"

"You are perfect magkasingkatawan naman kayo. You are pregnant too, kailan ang due
mo mukhang malapit na ah."

"I'm still on my fifth month malaki ang tiyan ko dahil twins ang laman nito."

Halatang nagulat ang dalawang babae sa sinabi niya and she can't blame them, para
nga namang manganganak na siya sa laki ng tiyan niya.

"I'm sorry but congrats for having two babies your husband must be happy."
Tumabingi ang ngiti niya. "I'm not married."

"Sorry again me and my big mouth, so pwede bang ikaw ang magfit ng dress?"

"Sige." Inalalayan naman siya ng dalawa ng isuot niya ag wedding dress. It's not
really a

long gown which is ideal for pregnant brides dahil delikado kung matatapilok kapag
naglalakad na sa aisle. Napatingin siya sa kanyang sariling repleksyon habang suot
niya ang simple pero eleganteng wedding dress na iyon na umabot hanggang sa may
tuhod niya. It's off shoulder and it's sleeves were made from lace that stops up to
her wrist. At kahit na malaki na ang tiyan niya ay hindi halata iyon dahil na rin
siguro sa tabas ng tela. It's a wedding dress she would design for herself if she's
getting married and pregnant. Naalala tuloy niya ang tita Lei niya sa damit na
iyon, it has the feels and whoever design the dress she sure know how to make
dresses.

"Wow, bagay pala sa iyo parang ginawa para sa iyo ang damit." Puri ng isa sa mga
babaeng kasama niya.

"Kaunting adjustment nalang ang kailangan." The dress is perfect for her kaso hindi
naman siya ang ikakasal.

"The owner of this dress would be very please if she'd wear this one." Aniya.
"She will be the most beautiful bride tonight mayaman ang lalaki eh dinala lahat ng
kaibigan at pamilya nila sa cruise. Mahilig kasi ang bride to be na magcruise kaya
dito nagpasya ang groom na magpakasal silang dalawa. Iyong family and friends very
supportive.

Napangiti nalang siya, may inggit pa rin siyang nararamdaman habang nakatingin sa
sariling repleksyon sa salamin. Kung sa tamang panahon siguro her friends and her
family would probably do it for her. Ilang segundo din niyang tinitigan ang sarili
sa salamin wishing na sana siya rin ay makakapagsuot ng ganoon and walk down the
aisle while the man on her life waits for her at the altar.

Pagkatapos niyang nagbihis at nagpasalamat ang mga babae sa kanya, they

even asked for her room number para daw mabigyan siya ng simple token for the help
but she refused to give them dahil hindi na naman kailangan. Dahil nakaramdam na
naman siya ng antok ay nagpasya nalang siyang matulog nalang at ilang oras din
siyang natulog ng may maramdaman na naman siyang mga matang nakatitig sa kanya. She
doesn't know if it's a dream or not pero this time may mainit na bagay na dumampi
sa kanyang mga labi. It's a familiar feeling though.

"Let's stop the chase dear, bumalik ka na sa akin." Bulong ng kung sino
na naging dahilan kung bakit siya nagmulat ng mga mata, inilibot niya ang buong
paningin sa paligid kaya lang wala namang tao. May narinig siyang kumatok sa pinto
ng kanyang cabin at agad naman niya iyong binuksan. Iyong dalawang babae kanina sa
hall.

"Paano niyo ako natagpuan?" takang tanong niya.

"Tinanong namin sa cabin crew ma'am, ahm, nalaman ng client namin ang
ginawa niyo pong tulong kaya po pinapunta po niya kami dito para imbitahan po kayo
sa kasal."

"Hindi naman kailangan-."

 "Malaki po ang tulong ang ginawa ninyo para sa kanya she wants to thank
you po by inviting you to their wedding. Sige na po ma'am at saka tayo-tayo lang
naman sa cruise."

"Ah-eh-."

"Aayusan na namin po kayo, malapit ng magsimula ang wedding." At hindi

na siya nakaimik ng hilahin na siya ng mga ito papasok sa kanyang cabin.

"Sa bride ito hindi ba?" takang turo niya sa damit na suot niya.

"May isa pa pong dress ang bride ma'am and she likes long dresses kaya
iyon ang pinili niya at saka gusto niya ng red kaya red poi yon."

"Eh, ibig sabihin magwa-white lahat ng guest tapos siya ang red? Ang
weird niya ha." Natatawang ani niya well, hindi naman iyon ang first time na
narinig niya na may ibang trip suotin ang bride. May iba nga na gusto ng green o
kaya ng black, depende talaga iyan sa trip ng ikakasal at saka sino ba naman sila
para tumanggi kung iyon ang gusto ng haharap sa altar.

Nalaman niyang stylist pala ang isang babae at iyong isa naman ay make-
up artist kaya siguro nagawa siya nitong itransform from haggard pregnant to
something magical.

"Ang ganda niyo po pala talaga no, maganda na kayo sa pictures pero mas
maganda kayo sa personal." Bulalas ng isa.
 "Anong picture?"

"Ha? Sa internet po hindi po ba kayo iyong designer nakilala ko po kayo

kanina pag-alis niyo o kamukha niyo lang po."

"K-kamukha ko lang iyon." kaila niya kapag nalaman ng mga ito na siya
iyon at kapag naikalat ng mga ito baka masira pa ang pamilya niya dahil sa kanya.
Wala na naman siyang ibang narinig na komento sa mga ito.

"Malapit na ang kasal punta ka ha?" nagpasalamat siya sa mga nag-ayos

sa kanya, hindi pa rin siya makapaniwala sa nakikita niya sa salamin. She looks
like a bride. A faint and sad smile appear on her lips, right now alam niyang
imposible sa kanya na maging bride dahil ang nag-iisang lalaki na gusto niyang
pakasalan ay kasal na sa iba at masaya na ngayon.

"Hindi bagay sa iyo Chloe." Mahinang usal niya sa sarili niya. Hindi
siya dadalo sa kasal total hindi naman talaga siya kilala ng ikakasal hihingi
nalang siya ng tawad sa mga nag-ayos sa kanya. Pinunasan niya ang mukha niyang may
kolorete at maingat na tinanggal ang damit na nakasuot sa kanya. Ibinalik niya ang
maternity dress na suot niya kanina at nagpasyang magpunta sa kabilang panig ng
cruise kung saan hindi niya masasaksihan ang kasal na gaganapin sa cruise.
Maiinggit lang siya.

She covered herself with a shawl and stepped out from her cabin when
suddenly her world stops pakiramdam niya ay natulos siya sa kanyang kinatatayuan,
hindi na niya marinig ang mga ingay sa paligid niya dahil ang malakas na tibok ng
puso niya nalang ang naririnig niya. Napaatras siya ng humakbang ito palapit sa
kanya, mabuti nalang at hindi niya pa nailock ang cabin niya kaya mabilis niya
iyong nabuksan at nakapasok siya pero hindi niya maisara ang pinto dahil mabilis na
nakasunod sa kanya si Rye.

"Why are you running away from me Chloe?" he said using his strained
voice. Nakatalikod siya dito hindi niya kayang tumingin dito dahil ipagkakanulo
siya ng kanyang katawan at ng kanyang isip. Three long months and still she can
still say that she's still in love with this man. A man she could never have
because he belongs to someone else.

"What are you doing here Tryker?" she bit her lips as she can't stop it
from trembling.

"Why aren't you dressed yet?" kilala ba nito ang ikakasal? Then she
remembered the way he dressed, para nga itong dadalo sa kasal.

"I changed," malamig na tugon niya. "Mapapagod lang ako kapag dumalo pa
ako sa kasal ng mga taong hindi ko naman kilala. Please leave-." Muntik na siyang
mapatili ng yakapin siya nito mula sa likod. The heat of his body radiating through
her makes her knees so weak and her body so vulnerable.

"Stop this Chloe." He whispered as a tear roll on her cheeks, God knows
how much she tried resisting to feel the same pain again but she can't. She can't
contain this anymore. "Why are you deliberately running and hiding away from me?
Why?"

Pinilit niyang baklasin ang braso nito na nakapulupot sa katawan niya.

"I am not running and hiding Tryker I am just giving you a peace of mind."

"Peace of mind!" biglang sigaw nito. "Peace of mind? Three long months
Chloe and I can't even sleep peacefully, bawat segundo ikaw ang naiisip ko at nag-
aalala ako sa iyo dahil hindi ko alam kung nasaan ka and your friends pretended
like you doesn't exist anymore!"

Pinunasan niya ang luha na tumulo sa mga mata niya. "Let's stop this
charade Tryker, I don't know what you are talking about. Masaya ka na bakit
kailangan mo pa akong isipin, hindi ko kailangan ang awa mo kaya pwede ba umalis ka
na. Hindi ako ang kailangan mo if you want proper closure then I'll do it now, wala
ka ng dapat isipin tungkol sa akin. Tanggalin mo na ako sa Sistema mo dahil hindi
na ako kasali sa buhay mo, I set you free ako naman ang pakawalan mo."

"Bakit ka ba nagdedesisyon para sa akin Chloe? Ayokong pakawalan mo ako

dahil hinding-hindi kita pakakawalan."

"Baliw ka ba? Kailangan ka ni Becca and you need her too, you are
supposedly meant to be together bakit kailangan pang nandoon ako sa buhay mo-."

"Harapin mo nga ako look at me while you are talking." Umiling siya
dahil ayaw niyang makita siya nito.

"Leave me alone."

"No, I will never do that. Harapin mo na ako at kausapin ako ng

maayos."

"Ayoko."

"Bakit ba ang tigas ng ulo mo?" at sa isang iglap lang ay nasa harap na
niya ito, nagulat man siya ay nagawa pa rin niyang yumuko upang hindi nito makita
kung ano ang hitsura niya.

"Chloe Claire listen very carefully, Becca is a part of my past. Yes, I loved her
I used to love her since we grew up together. We were together at akala ko siya na
talaga kaya ng nawala siya tapos hindi niya sinabi sa akin kung ano ang dahilan
nagalit ako. I felt betrayed and I shut my world from everyone else because I don't
want to be betrayed again. I met you, you opened my close door, you made me
realized the things I never thought I would feel. You made me feel things I haven't
feel when I was with Becca. Ang relasyon namin ni Becca hindi ko alam wala na pala
talaga, wala na akong pinanghahawakan, we don't love each other pareho lang kaming
napilitan na ipagpatuloy iyon dahil iyon ang nasimulan namin. Pareho kaming natakot
na bumitaw dahil ayaw naming mawala ang magandang relasyon na meron kami. We were
friends and we will be forever friends."

"But she's pregnant with your child bago pa niya nalaman na may cancer
siya."

Umiling ito. "It wasn't my child she was carrying then Chloe. While we
are in our relationship hindi ko siya nabantayang mabuti, she fell in love with
another man. I am willing to give her up unfortunately the guy left her when she
told him that she was pregnant. Hindi ko kayang pabayaan si Becca, it's my
responsibility to take care of her. She refused but I insisted at ng malaman niyang
may sakit siya iyon ang ginamit niyang dahilan upang makaalis sa poder ko. I blamed
myself for that dahil kung hindi ko ibinuhos ang oras ko sa pagtatrabaho hindi
mawawala ang pagmamahal ko sa kanya, hindi siya mapupunta sa kalagayan niyang iyon
at hindi siya mawawala. Maniwala ka man o hindi I never slept with her when we were
together, I kissed her but we didn't do it."

He pushed her chin up until their eyes met. "Nang makilala kita saka ko
nasort out ang lahat ng damdamin ko, I love Becca as a sister, para ko nalang
siyang kapatid, and you, I love you as a man Chloe, hindi kapatid o kaibigan pero
bilang isang lalaki na handang gawin ang lahat mapasaakin kalang. No matter what I
see, what I hear, you seized me and my entire consciousness, I can't think of
anything else but you. You occupied my mind and my heart."

She sobbed silently when he pulled her closer to his body, "Don't cry
dear." He hugged her tightly kahit na may malaking bagay sa pagitan nilang dalawa.
"Oh God, I missed you Chloe I so missed you and I missed you. Huwag mo na akong
iwanan please, dalawang beses ka ng nawala sa akin. The first time you were gone
pakiramdam ko napasok ko ang impyerno, the second time you were gone you killed
me."

"You didn't spare me a glance when you met her, I waited but you never
turn your back on me." Mahinang sabi niya.
 "I'm sorry, I was just too overwhelm when I saw her and in that
condition. Sinisi ko ang sarili ko dahil hindi ko siya nabantayan kaya siya
nagkaganoon."

"I waited Rye, I waited for you but you never came that's why I decided
to leave everything behind." Wala na itong sinabi bagkos ay yumakap lang ito sa
kanya ng mahigpit, he doesn't need to answer her his embrace were good enough for
her.

"Masyado akong naging confident na hindi mo na ako iiwanan. When I got

the letter you were gone, your friends they don't even know where you are. They
said they don't know you kahit na si Ainsley-."

"It's normal Rye. Tanggal na ako sa sorority."

"What? Why?" Hindi makapaniwalang tanong nito.

"I chose your happiness that's why, I thought you chose Becca over me
and I am pregnant. It's a rule in the sorority when someone got pregnant out of
wedlock she'll be removed from the group."

Mukhang doon lang nito napansin ang sinabi niya, mukhang doon lang
nagsink in sa utak nito na buntis nga siya.

"Crap! I forgot about my babies." Hinawakan nito ang malaking tiyan

niya and she can see the happiness dancing on his black eyes. They were so
refreshing to him. Nagtiim bagang ito at napatingin sa kanya, his eyes were darker
now. "Mabuti nalang at nakita na kita or else I won't see my kids growing in my
eyes."
 Bigla itong lumuhod sa harap niya, "Chloe Claire Santillan, the most
selfless woman I met in the my life. Right now, I want you to be selfish for me
this once, I want you to secure your happiness as I am doing with mine. I want you
to act spoiled around me because I am more than happy to give you everything. Marry
me."

Tinakpan niya ang mga labi niya at sunod-sunod na tumango, agad naman
itong tumayo at ginagap ang palad niya. May isinuot ito sa kanyang palasingsingan,
it's a diamond studded ring. Her engagement ring.

"Yes, I will marry you Rye. Hindi na kita pakakawalan ngayon pa wala na
akong pakialam sa sasabihin ng iba. Minsan na kitang pinakawalan hindi na mauulit
iyon, I maybe selfless but I can be selfish too. Beware, I am not holding back
anymore."

"Good, those are the words I wanted to here." And before she can say
how much she loves him ay mabilis nitong inangkin ang mga labi niya na maagap naman
niyang sinuklian. She missed his kisses and his warmth.

"Let's get married now,"

"Ye-Who-What?"

Hinila siya nito palabas sa cabin niya at dinala sa kung saan may mga
nakaset up na para sa ikakasal. Tapos na ba ang kasal?

"You are late!" sigaw ni Ainsely.

 "Ainsley?" gulat na tanong niya ng makita ang kaibigan niya, napakurap
siya.

"Why aren't you wearing the dress? Pinaghirapan iyon ni tita Lei, wear
the dress akala ko ba naisuot na niya ang damit?" Patuloy ni Ainsley.

"I'll dress her up." Presenta ni Diana Rose at ni Karylle.

"Teyka lang ano ba ang nangyayari?" takang tanong niya.

"Kasal mo ngayon kaya dalian na natin, malapit ng magtwelve hindi

pwedeng lumampas ng alas dose ang kasal mo. Iyan ang taning ni Hexel kay Tryker
kapag lumampas siya ng alas dose ng umaga ay hindi na siya makakalapit sa iyo."

Kumunot ang noo niya ng hilahin siya ng mga ito. "A-akala ko ba bawal
na akong magpakita sa inyo?" she asked trying to suppressed her voice.

"Mali ka naman ng pagkakaintindi, if you are pregnant at wala kang

asawa hindi ka na pwedeng makalapit sa amin pero kapag pinanindigan ka niya ibang
usapan na iyon. He is brave enough to prove that he is worthy to be yours and to
have you as his. He endured the challenge we gave to him and he gain our respect.
Sa tingin mo ba tatayo nalang kami sa isang tabi ng walang ginagawa habang ang
isang kaibigan namin ay nageemote sa ibang panig ng mundo? We can never let it
happen, wala man kami sa tabi mo it doesn't mean wala na kaming ginagawa. Mawala ka
man sa samahan hindi ka mawawala dito sa puso namin and we will always protect you.
Hindi ba isang rule sa sisterhood, always trust your sister all the time. Kung
darating sa point na nawala ka na ng tiwala sa sarili mo at sa ibang tao, huwag sa
amin. Trust us Chloe, trust us to make you happy� teyka huwag kang iiyak hindi
pwede masisira ang make up matatagalan pa tayo dito."
 Mahigpit niyang niyakap ang mga kaibigan niya at kahit na sabihin ng
mga ito na hindi siya pwedeng umiyak ay napaiyak pa rin siya. Masyado siyang
nasuffocate sa nararamdaman niya kaya nawala sa isip niya ang mga kaibigan niya.
She isn't selfless at all, naging selfish din siya dahil nakalimutan niyang
nasasaktan din ang mga kaibigan niya.

"I'm sorry girls and thank you for everything."

"Huwag munang magdrama, saka na kapag kasal ka na. We don't want to rob
you off the last chance for you to be happy one hundred percent. We are helping
that guy because he really loves you to the bottom of his heart," sabi ni Diana.
"If only all the guys in the world are like him wala na sanang masasaktan ngayon."
Medyo naguluhan siya sa sinabi nito but Diana's smiling, something's off.

"Are you and Warren okay?" biglang tanong niya.

"They aren't." si Karylle na mismo ang sumagot. "But they will be okay
ganyan talaga ang mag-asawa may mga bagay na hindi pinagkakasunduan." Sabi nito.

Ngumiti lang si Diana at tinapos ang pag-aayos sa kanya. Ilang minuto

lang ang tinagal nila sa cabin niya dahil agad siyang hinila ng mga ito sa
pagdadausan ng kasal. Agad niyang napansin ang lahat ng mga kaibigan niya na
nakangiti habang naghihintay sa kanya.

"My little Fairy."

"Dad?"
 "Ihahatid ko na kayo sa altar." Mahinang sabi nito but his voice were
croaked as if he had been crying for so long. "I can't believe it ikakasal ka na at
pakiramdam ko wala akong nagawang mabuti para sa iyo. I am not a good father to you
Chloe I am really sorry."

"Dad stop crying." Alo niya sa ama. "You've been a good father to me
you've provided me everything."

"But not my time."

"I understand dad, nalungkot ako but I am okay now. Kailangan ko lang
lawakan ang pag-iisip ko para mas maintindihan ko ang mga bagay-bagay. I don't
condemned you or mom for not spending time with me, dahil kung hindi nangyari iyon
I wouldn't found my friends. I wouldn't learn how to be on my own and to stand on
my own, kaya nagpapasalamat ako sa inyo at kay mommy. I love you and please forget
the past and let's start a new beginning magiging lolo at lola na kayo."

"Kung hindi man namin naibigay ang lahat ng oras namin sa iyo ibibigay
namin iyon sa mga apo namin. Now, your groom is already too eager to have you I
want to see you happy with the man you love. I am sending you off to him he gained
my respect and showed me how much he really loves you. He will be a good husband to
you and a good father too better than me."

She smile at her dad, her dad isn't perfect but for her he will still
be the best father in the world nothing could change that. She looks at her mom who
has been crying still and she almost laugh at the scene, tumabi ito sa kanya upang
ihatid din siya sa altar. This might be the best day of her life, her friends
around and smiling at her, her parents sending her to the man she loves and a groom
waiting for her at the end of the aisle and of course with her babies. Hindi man
ito iyong pangarap na wedding niya but the hell with that, there's no such thing as
ideal wedding or dream wedding because for her being married to the man she loves,
while her friends and families were around this is indeed a perfect wedding for
her.
 Pero may isang tanong siya sa kanyang isipan na hindi pa nasasagot, How
did they managed to set this up in this cruise. And how did they know that she's
still in a cruise, pakiramdam niya ay may manghuhulang nakapagsabi sa mga ito sa
susunod na mangyayari sa buhay niya. Everything was set up perfectly. A bit creepy
and scary but she can't deny the fact that whoever maneuvering her every steps is
damn so smart that it makes her happy.

She's finally happy.

Napangiti siya ng masilayan si Rye na naghihintay sa kanya sa altar,

finally she's getting married now.

When we see each other again, I will make you all happy. Medyo natigilan siya ng
magflash sa isip niya ang isang eksenang iyon, eksena kung saan mga bata ang
nakikita niya at isa sa mga batang iyon ay siya. She was six years old then but she
can't remember the faces of the girls around her age

"Are you okay?" nag-aalalang tanong ni Rye sa kanya.

"I am," tumikhim siya. "I'm just too excited."

"Me too, you'll be finally be mine."

They both smile at each other as they are going to seal their eternity.
She'll be happy.
 "Thank you for granting me my wish yellow Beetle." He whispered,
napatanga siya dito, "I wish for my one hundred happiness and you are giving me
this one hundred happiness now."

Napangiti siya sa sinabi nito, who would have thought that being a
member of Zalpha Bri Sorority whose legend says that anyone of them can grant a
wish will be granting a wish for themselves as well.

<<3 <<3 <<3

A/N: Holah! ANg init ng panahon ngayon and finally natapos ko na rin siya mahaba
pala talaga ang epilogue na naisulat ko kaya pasensya na kung kailangan ko siyang
hatiin sa dalawa. Kapag kasi ipinost ko siya ng mahaba ay may part na hindi
mababasa gaya ng nangyari nung nagpost ako ng one shot story na mahaba kaya hinati
ko nalang. May two extra chapters pa pakiabangan nalang po sila dahil ipopost ko
rin sila. Matatapos na talaga ang ZBS 3 at aminin niyo ito iyong kwentong sobrang
tagal kong natapos maliban sa WOAF, nagpapakalunod pa ako sa pagbabasa ng manga.
Ay, nagpapakalunod rin pala kami sa pag-aayos ng clearance namin sa school, sa mga
public school teachers diyan nag-RPMS ba kayo? Kumusta naman ang rpms masaya ba?
Ang daming requirements, hindi pa kasali ang form 201 and everything. Naku talaga,
one month sa vacation namin ay naubos sa pabalik2x sa school dahil sa mga
requirements na iyan. Ang sarap magbigti� sila pala ang sarap ibigti ng patiwarik
mabuti nalang at natapos ko na rin siya last tuesday kaya natapos ko na ito.
Everytime kaisng magsusulat ako ay hindi ko matapos-tapos dahil naiisip ko ang
clearance and rpms, mabuti pa ang mga students clearance lang ang kailangan nila sa
amin ang daming pasikot-sikot.

Tapos next month pasukan na naman, alam niyo bang grade 8 adviser na ako? Hahahaha,
iyon nga lang iyong advisory class ko lang ang grade 8 science na tuturuan ko then
the remaining four classes would be grade 7 science. Tigdadalawang preparations
pero keber as long as hindi ako mabobore, at may maayos na classroom na rin sana
ako kaya mas okay everybody happy. Makakaranas na rin ako ng maayos na classroom na
hindi binabaha kapag umuulan. Kayo ayun ang habang otor's note, dito nalang muna
magsusulat muna ako para maipost ko na ang next chapters at masimulan ko na rin si
Diana Rose inspired by a colleague of mine. Ohahahahahaha... labyu guys and i mishu
much!

Extra#1: Letter from MasterH to Yellow Beetle

Dear Yellow Beetle,

Best wishes Chloe.

I may not be there to witness your union but rest I assured I know
what's going on. I am really and very proud of you, ang dami mong naisakripisyo
para lang mapasaya ang mga taong mahal mo. You are one of a kind and I commend you
for that, dahil sa ipinakita mo masasabi kong isa talagang member ng Zalpha Bri
Sorority, hindi ako nagkamali ng imbitahan kang sumali sa samahan.

And all I could say is, welcome back.

Your selflessness and your humbleness makes you a real sister, you
showed to us that you are willing to give up everything just to make the people you
love happy. Alam kong siya ang pinili mo keysa sa amin at sasabihin kong
naiintindihan ko ang ginawa mo dahil kung ako ang nasa lugar mo iyon din ang
gagawin ko. Nagawa ko na pala pero unlike you nagkamali ako sa naging desiyon ko.
You are one bright woman Chloe, you follow every rules but you never fail to do
what you think is right. Kung anuman ang nagiging desisyon mo ay pinapanindigan mo
kahit na alam mong ikaw ang masasaktan. I salute you for that Chloe.

When the time comes you will teach the girls how to love selflessly and
how to use humbleness. I missed you so much Chloe, you are one of the few people
who's there for me when I am at my lowest and thank you so much for keeping that
secret for me. Thank you for not telling the girls about what happened before I
left, malaki ang utang na loob ko sa iyo kaya sana kahit papaano ay natulungan
kitang maibalik ka sa mga taong tunay na nagmamahal sa iyo.

Marami pa kayong pagdadaanan pero alam kong kakayanin mo iyan, you are
just like a beetle Chloe hindi man halata pero alam kong katulad ng beetle ay may
matigas na bagay na nakapalibot sa iyo. Your outer covering makes your soft spot
safe and it will always be the same. Tryker Altamirano is the perfect match for
you, he'll be your walls and he will be your armour. He will protect you Chloe and
no matter what happened always remember this, trust the sisterhood... trust me.

Just smile, be safe and be happy like I always want you to be. You
deserve a happy ending.

Rakastan sinua siskoni.

PS. Keep this letter a secret between the two of us.

FROM: MasterH

<<3 <<3 <<3

a/n: So, ito pala iyon. All I need is more time to relax to get my drive back.
Pahinga lang pala talaga ang kulang ko para maibalik ko ang drive ko sa pagsusulat,
yeah, i know naitranslate ko lang sa tagalog iyong unang sinabi ko wala lang ,
trip2x sa buhay. I might, hopefully might update the last chapter for this story
tomorrow kasi isusulat ko palang siya. And by tomorrow, mukhang aalis ako sa bahay
manonood ako ng pitch perfect 2 movie. I want to watch Para sa Hopeless Romantic,
sinong nakapanood na? Is it worth it? I mean I haven't read the book yet and based
sa trailers parang may ideya na ako sa takbo ng kwento kaya nagdadalawang isip ako
kung panonooring ko iyon. Mas malakas ang panghatak ng Pitch Perfect eh kaya iyon
nalang, pero kapag may nagsabi sa akin na maganda ang movie then I will go for it
too.

Ang tagalog movie na humatak talaga sa akin at nasabi kong kahit na dadalawang
artista lang ang nandoon ay sulit na sulit naman iyon ay ang That thing called
tadhana. Iyong kay Tony at Coco kasi, hindi talaga siya patok na patok sa panlasa
ko, I just love the place where they've been. At saka iyong kay Kath at Dj, na I
forgot the title, I also like that pinagkagastusan talaga iyon. Kaya puputulin ko
na ang A/N ko para marami akong masabi sa next update ko. Iyon lang... enjoy
reading. :-)
Extra #2: The Deal

"YOU don't look well now." Hindi niya alam kung ano ang sasabihin at kung ano ang
gagawin sa babaeng kaharap niya ngayon. It has been years since he last saw her and
he wasn't expecting Becca to look like this. "May sakit ka bakit hindi mo sinabi?"
iniwan na sila ng mga madreng nag-alaga dito para bigyan sila ng privacy. Nasa loob
na sila ng retreat house ng mga oras na iyon, hindi pa pala pwedeng lumabas ng
matagal si Becca dahil hindi pa talaga ito magaling.

Kunot-noong tumingin ito sa kanya. "Sinabi ko kung nasaan ako, sinabi ko kay
Grace."

Ang kanyang assistant? "Grace didn't told me anything." Nagtagis ang kanyang mga
bagang mukhang kailangan din niyang kausapin ang assistant niya. May kailangan
itong ipaliwanag sa kanya dahil kung pagdudugtungin niya ang mga nalalaman niya
itinago ni Grace sa kanya kung nasaan si Becca and told him differently.

"I think I know the reason why she did that." Anito. "She loves you Rye ever since
she met you."

"She knew I can't love her." He said.

"Because you love someone else." Sa halip na ikaila ay napangiti siya sa sinabi
nito, ngumiti din ito sa kanya. "I knew it you are already in love, matagal ko ng
hindi nakikita ang ganyang ngiti mo. You look so peaceful right now and I am
guessing it's due to that beautiful woman you are with when you come here." Tukso
pa nito.

"I'll introduce her to you once everything was settled then."

"Paano mo nabingwit ang babaeng iyon? Akala ko prinsesa ang bitbit mo eh, she
wasn't your type hindi ba gusto mo iyong maliliit na babae dahil gusto mo silang
ibully but seeing you with her nalaman kong hindi pala bagay sa iyo ang petite na
babae dahil nagmumukha silang alalay mo with that woman you looks like a king
partnered with his rightful queen. Iyon ang gusto kong makita simula pa noon Rye,
at alam ko rin na hindi ako ang nararapat sa tabi mo."

"Don't say that kung hindi ka nawala we would be married right now."

Huminga ito ng malalim. "Mabuti nalang at umalis ako no?" tumawa ito. "Naguguilty
ako sa iyo Rye dahil pinagtaksilan kita. I thought I loved you ever since ikaw lang
naman kasi ang lalaking nakakasama ko noong bata pa tayo and I looked up at you.
But I guess we aren't really paired together. Nang ipakilala ko kayo ni Grace I am
really hoping na sana ay masubukan mo siyang tingnan pero hindi nangyari iyon I
think kasalanan ko rin kung bakit nagkaganoon si Grace dahil ako ang nagdala sa
kanya sa iyo. Nakalimutan kong isa ka palang maresponsibilidad na tao na kung ano
ang nauna mong ginawa ay patuloy mong gagawin kahit na ikaw ang nasasaktan."
Hinawakan ni Becca ang palad niya.

"Naguguilty ako dahil dapat ikaw lang ang tingnan ko pero tumingin pa rin ako sa
iba, nagmahal ako ng iba at magkakaanak na sana ako sa iba sa kasamaang palad
nawala ang pinagbubuntis ko dahil sa sakit ko. Noong una ayokong ipaalam sa iyo
dahil alam kong..." nagbaba ito ng mga mata at kahit na hindi na nito sabihin ay
alam niya ang gusto nitong sabihin. "I'm sorry I lied to you Rye I am sorry na
kailangan ko pang umalis bago ako magkalakas ng loob na sabihin kung nasaan ako
ngayon. Ayoko ng maging pabigat pa sa iyo gusto ko buhay mo naman ang asikasuhin mo
at kapag nandoon ako hindi mo mahahanap ang babaeng para sa iyo." Mas lalong
humigpit ang hawak nito sa kanya. "Don't be guilty about what happened to me okay
because this is not your fault. And besides I am getting better now," a small smile
appear on Becca's lips. "At saka inaalagaan niya ako."

"Sino?" kunot-noong tanong niya.

"Iyong lalaking magiging ama sana ng anak ko, nahanap niya ako Rye. I don't know
how, he's trying to win me back. Sabi niya noon daw natatakot siya dahil baka hindi
ka raw niya kayang pantayan but he changed his mind when he decided to stand on his
own. Kaya lang ng hanapin na niya ako ay wala na ako kaya hinanap niya ako. Noong
una ay hindi ko siya tinanggap pero pinilit niya na ipakita sa akin kung gaano na
siya nagsisi sa kanyang ginawang pagtalikod sa akin and even if it takes years he
is still pursuing me. He respects my decision about staying here and not forcing me
to live with him, nasa tabi ko siya habang nagpapagaling ako and I admit it mahal
ko na talaga siya. Kapag gumaling na ako ay sasagutin ko na rin siya will that be
okay?"
Ngumiti siya. "Why wouldn't it be? I am happy to finally see how happy you are
right now."

"I love you Rye, I love you bilang kaibigan at bilang kapatid."

"I love you too Becca, you are a sister I never have. Gumaan ang loob ko ng makita
uli kita that's all I need before I can finally chase the woman I truly love."

Hindi nila namalayan na umabot na pala ng gabi ang usapan nila, they need to catch
up though. Naabutan din sila ng lalaking tinutukoy ni Becca na muntik na siyang
hamunin ng suntukan sa pag-aakalang kukunin niya si Becca. No, he isn't going to do
that masaya na siya na makitang masaya ang kaibigan.

Pagbalik niya sa kotse ay wala na doon si Chloe mukhang umuwi na ito, napasimangot
pa nga siya ng hindi ito magpaalam sa kanya. He felt so tired all of a sudden kaya
siguro pagkaupo niya sa back seat ng sasakyan ay mabilis siyang nakatulog. He will
call Chloe once he got home, he needs to explain some things to her.

It's already past twelve when he woke up the next day, pakiramdam niya ay lumilipad
ang utak niya. Tiningnan niya ang buong bahay niya it feels so empty all of a
sudden Chloe's presence isn't everywhere. Bakit pakiramdam niya ay may kakaiba,
parang hindi tama. Iyong dibdib niya ay malakas ang kabog na para bang may humihila
sa puso niya palayo sa katawan niya.

Mabilis niyang nahanap ang cellphone niya para tawagan si Chloe pero low battery na
pala iyon. Pagkatapos macharge ang cellphone ay tinawagan niya si Chloe pero walang
sumasagot sa cellphone nito. Tumawag din siya sa boutique pero sinabi ng assistant
nito na hindi daw pumasok si Chloe sa opisina.
Mas lalong lumakas ang kaba niya habang iniisip si Chloe, hindi niya alam kung ano
ang iisipin. Baka napahamak na ito, ilang beses na rin niyang namura ang sarili.
Inaalala niya ang mga sinabi ni Chloe bago ito nawala sa isip niya dahil masyado
siyang naoverwhelmed sa pagkikita nila ni Becca.

Inaalala niya ang ekspresyon ng mukha ni Chloe habang nasa sasakyan sila kahapon,
her eyes were slightly downcast eyes, her small smile, her trembling lips, her
tight hold on his hand, para bang malungkot ito na pilit nitong tinatago, na para
bang gusto na nitong umiyak pero hindi pwede, para bang gusto siya nitong hawakan
ng mahigpit at hindi pakawalan pero wala na itong choice- and the way she said 'I
want to see you happy... I want to witness it with my two own eyes'

Upon remembering her words ay mabilis siyang napatayo, alam niyang may mali. She
misunderstood something and the way she pushed him closer to Becca. She really
misunderstood it!

Mabilis ang kanyang naging mga kilos at agad na napatayo sa kanyang kinauupuan,
lumabas siya ng kanyang bahay. Agad niyang nadatnan si Mang Perry ang kanyang
driver sa tabi ng kanyang sasakyan. "Mang Perry puntahan po natin si Chloe."
Pumasok siya sa kotse pero hindi kumilos ang driver niya kaya mas nainis siya.
"Mang Perry-."

"Sir, may ipinabibigay po pala si Maam sa inyo noong umalis po siya."

"What?" ipinakita nito sa kanya ang isang maliit na papel. "Bakit ngayon mo lang
ibinigay sa akin ito?"

"Sabi po kasi ni Ma'am, ibigay ko po sa inyo kapag naalala na po ninyo siya. At

nakatulog po agad kayo kagabi kaya hindi ko naibigay."
Kinuha niya ang papel at binuklat niya iyon.

Rye,

Thank you for making me happy now it's my turn to make you happy too. I may not be
the one who can give you that one hundred percent happiness but I guess bridging
the gap between you and that person is a fulfillment for me. Probably, ito iyong
dahilan kung bakit ako dumating sa buhay mo. Thank you for coming into my life too
you brought me something I thought was gone.

Thank you Rye.

Chloe

"Mang Perry sa bahay po ni Chloe." He said with no expression written on his face
pero sa loob-loob niya ay parang nasisira na sa bagyong hindi niya alam kung paano
nag-eexist. He's barely hanging pakiramdam niya bawat segundong sinasayang niya ay
hindi na niya makikita pa si Chloe. Mas nakakatakot ang nararamdaman niya ngayon,
it feels like he'll not be able to see her again.

Pagdating niya sa bahay ni Chloe ay agad niyang nakita ang mga magulang ng mga ito,
isasara na nga sana ang malaking gate at papasok na nga sana ang dalawang iyon.

"Ma'am, Sir," he called in a rush. "I'm Tryker Altamirano p-pwede ko bang makita si
Chloe?" how he wished they will tell him na nasa condo lang si Chloe o kaya naman
ay nasa loob ng bahay. Ang lakas na ng tibok ng puso niya.

"She isn't here." Ang malamig na sagot ng ama ni Chloe na nakatingin sa kanya na
para bang gusto na siya nitong patayin. "Umalis ka na."

"Please Sir I am begging you I want to see your daughter." For the first time
nagawa niyang magmakaawa sa ibang tao but the hell, Chloe's father isn't other
people ama ito ng babaeng mahal niya.

"Ikaw!" turo ni Rajeev Santillan sa kanya. "Akala mo ba wala akong alam sa

pinagagawa ng anak ko? You are messing with my only daughter Altamirano, ng makita
kong sabay kayong umalis sa party hindi ako nagsalita dahil iyon ang unang
pagkakataon na nakita ko ng ganoon kasaya ang anak ko. Hindi ko siya pwedeng
pigilan lalo pa at isa ako sa mga taong naging dahilan kung bakit siya nalulungkot.
I know I can't give my daughter the happiness when she is with you but tonight when
she bids us good bye even if she's smiling I can feel her pain. As her father you
wouldn't know how it feels when you see your only daughter trying to keep her pain
dahil ayaw niyang malaman namin iyon. She's good in hiding her emotion and as her
father I can feel the pain."

"Raj tama na iyan." Pigil ng asawa nito. "Hindi mo na makikita si Chloe, Tryker.
She's gone."

"No!" he blurted. "She can't be gone." And the last string of confidence he had is
almost on its limit too. He did what he thinks is right, he lowered his head and
kneel infront of Chloe's parents. "Please, I beg you. I wouldn't stop begging you
until you'll tell her where she is. I love your daughter so much."

"If you love her bakit hindi mo nararamdaman na nasasaktan na siya? Bakit hindi mo
nalaman iyon bakit kinailangan pa niyang umalis bakit kailangan pa niyang lumayo?"
Mrs. Santillan asked with obvious condemn on her voice.

Mahal niya si Chloe wala siyang duda doon, hindi niya ito hahabulin ng ganoon kung
hindi. Matagal na niyang alam kung gaano niya kagusto si Chloe naging masyado lang
siyang kampante na hindi siya nito iiwanan, hindi pa ba sapat ang ipinapakita
niyang pagmamahal dito? Marahil hindi pa sapat may pagkukulang siya he haven't
secured her by telling her how he loves her.

"She remembered everything." Rajeev said. "She may not tell us or anyone but I
guess she already remembered everything, ganyan namin kakilala ang anak namin
Altamirano. Naging bulag kami at masyado ng huli para bumawi because when we
decided to do it you are already there trying to fill out the things we forgot to
give her." Tumingin siya sa mga ito. "Kaya ng makita namin kung gaano siya nasaktan
kanina hindi ko na muling ipaparanas sa anak ko ang bagay na iyon even if it means
ridding the source. At ikaw ang source na iyon and I don't want you near my
daughter."
Hindi siya natinag kahit na ng tumalikod ang mga ito sa kanya. "I love your
daughter Mr. Santillan, I love her with all my heart and I am giving up everything
to have her. At kung nasasaktan ang anak niyo dahil sa akin hindi ba ninyo naisip
na kaya siya nasasaktan dahil mahal niya ako? At patuloy niyo siyang masasaktan
kung hindi ko siya mahahanap at hindi ko siya makakausap? Kung mahahanap ko agad
siya ngayon at makakausap ko siya kahit bukas na bukas ay pakakasalan ko siya. I
want to make her happy, I want to give what she gives to me, kaya nakikiusap po ako
kung mahal niyo talaga ang anak niyo hahayaan niyo siyang maging masaya." Gusto na
niyang mawalan ng pag-asa ng pumasok na ang dalawa sa bahay.

"Damn." Naalala niya ang mga kaibigan ni Chloe, imposibleng hindi alam ng mga ito
kung nasaan si Chloe. Kung ayaw sabihin ng mga magulang nito kung nasaan siya pwes
maghahanap siya ng paraan. Kahit na hindi siya matulog ay gagawin niya.

Nagpunta siya sa Little Devil's at laking pasasalamat niya ng madatnan doon ang mga
kaibigan ni Chloe. Kahit na may nakalagay na off limits sa tingin niya ay
conference room na yata ng mga ito ay pumasok na siya.

"Where is she?" agad na tanong niya.

"Sino ka?" kumunot ang noo niya sa tanong ni Zyrene. "Hindi ka pwede dito bawal ang
strangers."

"Don't give me a fuck about not knowing me Zyrene because I know everyone knows who
am I." tumingin siya sa mga ito and they are all lip tight pretending that they
don't know him or he doesn't really exist. "Stop this charade I want to know where
Chloe is."

There's an awkward silence before someone spoke, the woman sitting in a middle
who's wearing a black shirt underneath a white lab coat. "We don't know someone
whose name is Chloe baka nagkakamali ka lang mister and if you will excuse us
umalis ka na."

Naikuyom niya ang kamao niya, "Paano niyo nagagawa iyon? How can you pretend na
hindi nag-eexist si Chloe?" Anger arouse from his chest knowing that the woman he
loves were somewhere there alone.

"Sorry mister but we don't really know her I guess it would be better if you'll
leave or else I'll call the police." Banta sa kanya ni Karylle. Naikuyom niya ang
kanyang mga kamao from the looks of it mukhang hindi talaga siya tutulungan ng mga
ito. Kaya mas minabuti niyang hanapin nalang mag-isa si Chloe. Tamang-tama naman na
paglabas niya ay ang pagdating ni Ainsley. Agad niya itong sinalubong at mukhang
nagulat din ito pero agad itong nag-iwas ng tingin. Malakas ang kutob niyang may
alam ito kung nasaan si Chloe.

"Where's Chloe?"

"I don't know what you are talking about."

"Don't give me this crap Ainsley we both know kung sino si Chloe and don't pretend
like she doesn't exist like your other friends does." Binaklas nito ang braso nito
sa kanya pero mahigpit ang pagkakahawak niya dito.

"Bitiwan mo ako or else-."

"Or else tatawag ka ng pulis? Sabihin mo sa akin kung nasaan si Chloe."

"She doesn't exist..." bulalas nito na naging dahilan kung bakit nabitiwan niya ang
braso nito. "Not anymore... we don't know her. Excuse me." And she left, leaving
him in shock. Nagtataka siya sa mga ikinikilos ng mga kaibigan ni Chloe, they are
all pretending like she doesn't exist it's weird.
Aalis na sana siya upang hanapin si Chloe ng may mapansin na maliit na papel na
nasa kanyang harapan, wala ito kanina. Agad niya iyong pinulot.

MD Cruise, April 15, 20xx. ZBS

Mabilis siyang sumakay sa kotse niya at pinaharurot iyon, hindi niya alam kung
paano or ano ang humatak sa kanya para paniwalaan ang laman ng papel na iyon.
Siguro kahit ano paniniwalaan niya basta may kinalaman kay Chloe. Hindi naging
madali ang naging biyahe niya papunta sa cruise, he even needs to call all his
connections just to find where the dock is.
Pero mukhang pinagkakaisahan yata talaga siya ng tadhana dahil ilang metro na ang
layo ng cruise ship sa kanya. Naipokpok niya ang kamao sa katawan ng kotse niya,
paano niya mahahabol ngayon si Chloe? How? It's his fault for being so lenient and
for being over confident.

"Hindi ako ganoon kadaling pasukuin Chloe Claire Santillan kahit saan ka magpunta
hahabulin kita. Let's start the chase right now pero kapag nahabol na kita wala ka
ng kawala sa akin." He said to no one.

"Thank you, is she okay?" kahit nasa kalagitnaan siya ng kanyang meeting ay tumigil
talaga sila ng magring ang phone niya. Sinadya niya iyon dahil iyon lang ang
tanging paraan para malaman niya kung okay lang ba si Chloe. Hindi siya pwedenng
magpakita kay Chloe gaya ng utos sa kanya ng mga magulang ng mga ito. Gusto niyang
pagbalik ni Chloe ay okay na ang lahat pati ang relasyon niya sa mga magulang nito.
It has been two months since then pero walang oras na hindi iya ito naiisip at wala
siyang balak na hindi isipin si Chloe, kahit na nga hindi siya matulog basta maisip
lang ito he will do.

And he received a surprised when he was informed that she's pregnant and they'll
have twins. Abot-abot ang saya na naramdaman niya ng malaman iyon at kahit na nasa
Sicily si Chloe ay pakiramdam niya ay kaya niyang languyin ang dagat mapuntahan
lang ito. It seems like Chloe's parents also know that she's pregnant when she left
hindi lang sinabi ng mga ito dahil ayaw nilang sirain kung ano man ang plano ng
anak nila. Kaya nakipagsabayan na rin siya sa plano ng mga magulang ni Chloe, sabi
ng mga ito kailangan din muna niyang bigyan ng oras si Chloe na makapagpahinga at
makapag-isip kaya iyon ang ginagawa niya. But it doesn't mean ay hindi na niya ito
pinapasundan, may connections siya.

"How about the babies are they okay?" napatingin lang sa kanya ang mga executives
niya na sanay na sa kanya.

"She's doing fine and yes the babies were okay, they are healthy. You will have a
girl and a boy base from the sonograms. Your girl's pretty I commend you for that."
Tumawa ang kausap niya sa kabilang linya, nakahinga naman siya ng maluwang sa
sinabi nito.

"How is she?"

"You'll be able to see her a month from now if you wanted to."

"Thank you very much Lavinia, I really owe this one to you."

"Nothing I can say cousin I just love your woman really, she will be a good mother
someday unfortunately even if she's obviously pregnant many tourists and foreigners
were hitting on her."

Biglang nagdilim ang aura niya sa sinabi nito. "You guard her very well-Lavinia...
lavinia?" tuluyan na siyang pinatayan nito ng tawag. Mas lalo tuloy siyang naging
maligalig dahil sa sinabi nito. Kaya tuloy hanggang matapos ang meeting ay hindi na
bumalik sa liwanag ang utak niya.

When he's back to his office ay binuksan niya ang kanyang email at binuksan ang
bagong email na nareceived niya. It's from Lavinia who happened to be in the same
cruise, they aren't really close dahil sa malayong pinsan na niya ito but she's
willing to help lalo pa at mukhang close si Chloe sa anak nito.
He opened it at nawala na parang bula ang inis niya sa mundo ng makita si Chloe,
those were stolen and candid shots. May iba na nakaupo lang ito habang nagbabasa o
kaya naman ay nakatayo sa may railings habang inaalon-alon ang mahaba nitong buhok.
And then the last picture almost stole his heart, it's a sonograph of his babies.
Lavinia is a doctor and he asked her to take care of his woman and his babies while
they were away. Para siyang tangang napahawak sa screen ng laptop niya na para bang
lalabas nalang doon ang picture kung mahawakan niya. How he wished he had that
superpower but unfortunately he's just a mere mortal, a mere mortal capable of
doing whatever he takes just to win her back.

Zalpha Bri Sorority private email

Napakunot ang noo niya ng pagtingin niya sa ibang email ay may nakasulat na ganoon
doon. Kung iyong ibang unread email ay bold black ang font sa email na iyon it's
multi-colored and italicized. He opened it and read the content.

It doesn't mean that you know where she is you can get her that easily. We see that
her parents accepted you for her but its not easy Altamirano. The sisterhood
doesn't approved of you yet and we are pretty sure if we are going to ask her to go
far away she'll do that and that means you will never see her again. Our approval
matters, if you want it meet us and be ready for the consequences. It's nine versus
one Altamirano. Beware.

G's Cavern at five p.m sharp today.

This message will be deleted three minutes after you read the content.

Mabilis niyang naiprint screen ang email and when he pasted it in paint ay hindi
iyon lumabas, it's like its resisting him to have a copy of that one. He got his
phone and took a shot of it but it was blurred para bang ang makukulay na letra na
naroroon ay nagbigay ng resistance sa pagkuha niya ng photo. And exactly three
minutes ay nawalang parang bula ang email. It's like magic.

Isa ding palaisipan sa kanya ang samahan na iyon, he undergone a brief

investigation about the members of ZBS ng hanapin niya si Chloe. He even went to
the university and asked for the records, he needed to pull out some strings.
Unfortunately, the Zalpha Bri Sorority records were remain unaccessible and
confidential. There's a big person behind the legendary sorority and knowing that
Chloe is a member somehow gives him the chills and the pride.

"Five P.M then." He uttered.

"Nagpakita ka nga." Isang hindi pamilyar na babae ang nakita niya sa malaking
screen ng pumasok siya sa isang bahay na naka-attached sa email. He take note of
the address. Sa labas parang isang normal na bahay lang iyon kahit na sa loob but
all he needs is to enter a room inside the house and he was brought to somewhere he
didn't expect to exist. Para itong hide out ng mga sindikato. There are eight women
sitting in a big round table with an empty two seats and a big projected face on
the wall.
"I haven't introduced myself yet I am Hexel Marie Domingo, a part of the ZBS."
Pakilala nito sa kanya, kaya pala hindi ito pamilyar sa kanya dahil wala ang mukha
nito sa website. "Nice to meet you Tryker Altamirano."

"I-I'm-what's going on here?"

"She's our leader by the way." Turo ni Karylle sa babae na nasa screen. Ngayong
hindi na siya galit saka niya napagtanto ang isang bagay, looking at these woman
they seems to be off. Something's weird they are extruding an aura that a normal
woman can't possessed, he felt the same way when he's with Chloe especially if he's
all serious. They have one thing in common and that's they can't be messed up.
"Pinatawag ka namin dito dahil kay Chloe."

"Now, you recognized Chloe samantalang noong hanapin ko siya you pretend like she
doesn't exist."

"Rules are rules Altamirano." The woman in white lab coat said. "Even friendship
has its spoken rules, we just need to follow it or it would be unfair."

"What rules?"

"Rules that only members can know and one of that rules is... before you get one of
the member from the sisterhood you need to give back to us."

Kumunot ang noo niya. "What?"

"Do you really think it's easy to mess with us think again mister. It would be very
easy for us to pull out some strings when it comes to Chloe and your babies."

"You know?" manghang tanong niya.

"Of course why wouldn't we know probably by now you already know who we are and
what we can do."

"My husband didn't have me that easy, he needs to get off the hook and that hook
means the sisterhood. They did everything by all means using their connections to
separate us apart, hindi siya nakalapit even if Heinz does have connections. Right
now we are capable of ruining you to Chloe by this means." May ibinatong newspaper
si Zyrene sa kanya and he picked it up. Napakunot na naman ang noo niya ng makita
ang nakalagay doon, it's his picture that was taken recently when he had an
interview with an international business magazine pero hindi niya pinahintulutan na
lumabas ito sa national newspapers.

"Wala akong naalalang nagpainterview ako sa ganitong newspaper."

Pumalakpak si Zyrene. "I pull some strings I am the head editor in chief in one of
the prestigious publishing company in the Philippines so it would be easy for me to
do that kind of thing and if you are telling me about something like law I don't
worry about it. Dahil aminin man natin o hindi justice can be bought, justice can
be defiled and if ever nakulong ako my husband will not allow it and Chloe will
hate your for life."

Hindi siya makapaniwala sa mga naririnig niya mula sa babaeng kaharap niya. "True
to Zy's words justice right now can be bought. I've witnessed it so many times but
since we aren't killing someone so it wouldn't be hard for us to 'mend' and 'bend'
some laws right? Not when a member is an officer herself and her brother is a high
ranking police official?" Si Karylle.

"Chloe's a gem whom we can't give to anyone that easily I may not look like a
wealthy heiress but I can pull out some strings too. I can even-wait..." may kinuha
si Diana Rose na isang folder. "Tryker Altamirano holds eighty percent of DEET
Records and the sole owner of Global TV, whose investments are into hotel
franchising and advertising company, internal welfa-."

"Where did you get those information those were highly confidential?" he asked in
awe.

"I hacked it, as simple as that. Madali lang namang maghack ng system lalo na at
kung ang pinag-aralan mo ay mga codes and systems hindi ba?"

"We covered everything Altamirano, we covered everything that you can't cover
yourself. We may be an individual species to other people but for sure when we are
together we are an empire as great as the Great Wall of China."

Hexel said making him speechless and weak, this is the first time he felt this way.
Pakiramdam niya ay hindi niya kayang kalabanin ang mga ito, they are nine and women
yet they are equivalent to one million men in the world.

"What do you want me to do?"

"That's it! That's what we are waiting to hear from you." Bulalas ni Ainsley.

Everyone in the table chuckled like they heard something funny. "What can you give
in exchange for Chloe?" Hexel asked with amusement written on her face.

"What would you want?"

"What if we want everything the DEET records and the Global TV, what if we want
that and you'll get Chloe and the babies in no time. We'll even help set up with
your wedding if you wanted to and make sure that she'll have no way to escape."

"Deal." There's an awkward silence again before the girls broke into laughter, he's
really serious about it. He is more than willing to give up what he have for her
sake it wouldn't even hard for him to make a new one and start a new. He just want
to have Chloe safe and secured with him.

"Very well." Natatawa pa rin ay inilapag ng isa sa mga ito ang isang draft na sa
tingin niya ay kontrata.

"Huwag kang mag-aalala we are just testing you Tryker with your answer it's really
obvious whom you love the most. Ayaw namin na dumating ang point na kung papipiliin
ka kung trabaho ba o pamilya mo ay uunahin mo ang trabaho. Chloe and your twins are
different thing promise us you will never neglect her."

"I promise." Seryoso pa rin niyang sagot.

"Okay fine, mukhang sa sitwasyon natin ngayon ikaw ang klase ng tao na hindi
pwedeng mabiro. Let's go straight to our business deal then." Naging seryoso ang
babae na nasa screen. Now that he's hearing more about her he felt uneasy parang
may ibang pakiramdam, he's like talking with a tyrant, manipulative and controlling
business woman whom you can't say no with. Who is this devil?

"A month from now matatapos ang cruise ship ni Chloe and from our source she's
planning to go to another cruise after that."

"Hindi pwede-."

"Hindi rin kami makapapayag dahil kapag nag-enjoy si Chloe na magcruise malamang
hindi na tatapak sa lupa iyon magiging isda ang magiging anak ninyo-aray!" hiyaw ni
Monique ng hatawin ito ng katabi nito.

"We won't allow that to happen but we can't just stop her just like that dahil
mabubuko niya agad na may nakamasid sa bawat galaw niya. We are going to allow her
to do the second cruise pero kailangan mo siyang pakasalan."

"K-kasal?"

"Yes, kasal. Kung gusto mo siyang makuha kailangan mo siyang pakasalan one month
from now in that cruise ship before twelve in the midnight ends. Kapag lumagpas ka
ng isang segundo sorry but you failed."

"I will." He said with full determination.

"Good, the second thing is. The second cruise will take a month so for this month
you need to clear your schedule for the next month kailangan mong samahan si Chloe
sa cruise for your honeymoon."

"I will." Pakiramdam niya ay naging excited siya sa naririnig niya. He can do that,
he will be more than elited to be with Chloe in a cruise all by themselves. Pero
bakit parang may kapalit? "Anong kapalit?"

"Twenty percent shares of DEET Records and twenty five percent for Global TV and
your honesty and loyalty to the sorority." Hindi siya nagsalita. "You also need to
protect Chloe at all cost, you need to protect her from anyone and make sure you'll
never leave by her side if something bad happen be his knight and shining armour."

Nag-isang linya ang mga labi niya. "Why?"

Mukhang nagulat yata ito sa kanyang tanong pero saglit lang iyon. "Malalaman niyo
rin sa tamang panahon, so, deal or no deal?"
"At kapalit si Chloe? Deal."

"Sign the contract then." Mabilis siyang kumilos nagtataka siya pero sa mga oras na
iyon isa lang ang gusto niya at iyon ay maibalik si Chloe at ang mga anak niya sa
kanya.

Pero hindi rin maialis sa kanya ang mga tanong na namumuo sa utak niya, kahit na
okay na siya sa samahan ay may gusto pa rin siyang malaman. Binasa niya ang report
na nasa kamay niya na ibinigay sa kanya ng kanyang naihire na investigator.

"HEXEL MARIE DOMINGO doesn't exist."

a/n: there, finally natapos ko na rin sa wakas ang ZBS 3 masyado na itong mahaba
kailangan na siyang tapusin pa. I'm glad I did, dumating din kasi ako sa point na
wala na akong maisulat at maidugtong pa kaya bumalik ako sa pagbabasa ng manga at
pocketbooks. It might not meet your expectation pero yan lang talaga ang nakayanan
ko ngayong bakasyon. By this chapter, you might be able to ask so many questions
and so and so forth, isn't it nice?

So I was able to watch pitch perfect 2, right now I am into movies that's worth the
time and the money. In fairness natawa talaga ako sa movie, laughter especially the
first part where fat amy did her trick sa mga nakkapanood makakarelate nito. I have
big expectations about the movie actually and I was afraid na baka hindi niya
mameet ang expectation ko and I was so happy to watch it, it's really different the
feels were different from the first movie. Nag-enjoy din ako sa movie especially
the last part where they sing the 'flashlight' it gives me chills, it's moving it
almost got me into tears--> napapaenglish ako bakit kaya?

STATUS UPDATE: Munching cadbury milk chocolate, salamat sa mga nagbigay! It lighten
up my mood kaya ko natapos ito. huehuehue.

PPS: Finally, zbs 3: Yellow Beetle's Lost Memories is finally signing off.

I am very surprise to know that an heiress under your name

chose to study in our institution. The sisterhood has been watching you for the
past two years and yes, you've been neglecting the letter I've sent to you for two
years as well. But I think this is the right time for me to ask your hand again not
in marriage of course but to be a part of Zalpha Bri Sorority here in Winhlan
University. I know you aren't in any sorority yet I have my eyes on you, call me a
stalker I wouldn't mind� call me creepy I don't mind either.

Since it's the third time the sisterhood has been sending
you this letter you already know what we offer. And since you've been in WU for two
years I believe you haven't see or notice the sorority's preceding members. Now, I
am left alone here and I want you to be a member the newly reformed group. And what
I can assure you is your membership to our sisterhood is very valued. We will be
the sisters you haven't have, you will be treasured, your fame and your money
doesn't mean to us we don't need it, we all need is you. Be our friend, our sister,
let your soul bind our souls. Let's reunite and make a difference.

Once you've decided to finally join the group there will be

an initiation process. Along with the letter is a yellow envelope open it and
you'll find your initiation. If you still choose to decline then I would understand
that you don't have any interest in joining and this will be the last letter you'll
receive from us. Just leave the letter inside your locker room.
 PS: Don't tell anyone about this letter, this will be between you and
us.

Thank you very much and have a nice day.

From: MasterH

~.~.~

Dear Ms. Santillan,

Finally, you've decided to join us I am very happy to know your

decision. You'll have a very simple initiation.

For your initiation:

 Not everyone know that you are the only daughter of the
owner of RJS, therefore the sisterhood would love you to keep it that way. Be as
humble as you can, hide your real identity until you've graduated. And as for the
real challenge, I want you to work in the school pantry for one year. One month
after you start your job you'll be automatically accepted and will remain a
probationary member until one year is done.

Are you up for the challenge?

Are you strong enough to step down from your pedestal?

Thank you.

God bless.

From: MasterH

<<3 <<3 <<3

a/n: And therefore, I declare ZBS#3 starts now. It's a bit different from the other
two basta, medyo iba talaga siya. hahahahahaha... halabyu guys!