Professional Documents
Culture Documents
ΚΑΤΙΜΕΡΙΑ
ΚΑΤΙΜΕΡΙΑ
ΚΑΤΙΜΕΡΙΑ
Σήμερα για κάποιο λόγο, θα σας μιλήσω, για μνήμες και για μια πολύ απλή συνταγή,
καθημερινή, που στο παιδικό μου μυαλό, ήταν η καλύτερη λιχουδιά.
Και οι δύο γιαγιάδες Σμυρνιές και οι παππούδες επίσης, πιο συγκεκριμένα, Αιβαλί, με την
καταστροφή, η πλευρά της γιαγιάς από τη μαμά μου, πήγε Χίο και του μπαμπά μου
Μυτιλήνη.
Η Χιώτισσα λοιπόν γιαγιά το είχε τρελά με τη μαγειρική, θυμάμαι ακόμη τους κεφτέδες
της, κολοκυθοκεφτέδες αλλά και τους πατατοκεφτέδες, πλακουτσωτούς, γεμάτους
μυρωδικά και σχεδόν αλάδωτους, το τηγάνι ένας αφρός.
Ακόμη και το κόλυβο, χυλό κάνουμε εμείς (Ασουρές), το έκανε με απίστευτη μαεστρία και
τεχνική, σκέψου πως περίμενα πως και πως να πεθάνει κάποιος για να φάω τον μαγικό
χυλό. (Τότε έφευγαν μεγάλοι)...
Μια από τις απλές της λιχουδιές ήταν τα κατιμέρια, τα είχε μάθει από την μαμά της και
εκείνη πιο πίσω από την δική της. Τη θυμάμαι λοιπόν με τον κότσο (μαλλιά μέχρι τη μέση,
πάντα σε κότσο), να μπαίνει στην κουζίνα και σε ελάχιστο χρόνο να μας φτιάχνει τυρόπιτες
πορτοφολάκια, έτσι τα λέγαμε με την αδερφή μου.
Έχω να φάω από όταν "έφυγε" η γιαγιά, αρκετά χρόνια... και δεν ήθελα να μου φτιάξει η
μαμά μου, για να μη χαλάσω τη "στιγμή"...
Αποφάσισα όμως πως ένας τρόπος να την έχω κοντά μου, είναι να ξαναφτιάξω εγώ τη
στιγμή...
¾ κούπας νερό
½ κούπας ελαιόλαδο
Για τη γέμιση:
1 αυγό
λίγο πιπέρι
Αναμιγνύεις όλα τα υλικά μαζί και κάνεις μια μαλακή ζύμη που να μην κολλάει στα χέρια.
Αν η ζύμη είναι λίγο στεγνή προσθέτεις λίγο νερό ακόμα, αν πάλι σου φανεί αραιή ρίχνεις
λίγο αλεύρι ακόμα.
Οταν τα βγάλεις τα στραγγίζεις σε απορροφητικό χαρτί και όσο είναι ζεστά, τρίβεις από
πάνω το μαστέλο.
Αν θελήσεις ένα ποτήρι κρασί, θα πρότεινα Gentilini Robola ΠΟΠ, με τη λεμονάτη του
οξύτητα, θα ισορροπούσε τέλεια το τηγάνι