KABANATA II

MGA KAUGNAY NA LITERATURA AT PAG-AARAL

Ang COVID-19 ay naging isang pandaigdigang krisis sa kalusugan.

Hanggang Oktubre 6, 2020, halos 36 milyong katao ang nahawahan at mahigit

sa isang milyon ang namatay. Sa Pilipinas, isinalin ito sa halos 325,000 na

nahawahan at 6,000 pagkamatay (Worldometer, 2020). Upang mapigilan ang

pagkalat ng COVID-19, ang karamihan sa mga gobyerno ay nagpasyang

gumamit ng mga quarantine na protokol at pansamantalang isara ang kanilang

mga institusyong pang-edukasyon. Bilang kinahinatnan, higit sa isang bilyong

mga nag-aaral ang naapektuhan sa buong mundo. Kabilang sa bilang na ito ay

higit sa 28 milyong mga nag-aaral ng Filipino sa mga antas ng akademiko na

kailangang manatili sa bahay at sumunod sa mga quarantine na hakbang ng

gobyerno ng Pilipinas (UNESCO, 2020).

Upang tumugon sa mga pangangailangan ng mga nag-aaral, lalo na sa

3.5 milyong antas ng tertiary na mag-aaral na nakatala sa humigit-kumulang na

2,400 HEI, ang ilang mga HEI sa bansa ay nagpatupad ng mga maagap na

patakaran para sa pagpapatuloy ng edukasyon sa kabila ng pagsara. Ang mga

patakarang ito ay may kasamang binagong mga form ng pag-aaral sa online na

naglalayon na mapadali ang mga aktibidad sa pag-aaral ng mag-aaral. Ang pag-

aaral sa online ay maaaring sa mga tuntunin ng magkasabay, mga panayam na

real-time at mga pagtatasa ng kinalabasan sa oras, o hindi asynkord, naantala

na mga aktibidad sa oras, tulad ng paunang naitalang mga panayam sa video at

mga pagtatasa na walang independiyenteng oras (Oztok et al., 2013).

Gayunpaman, sa iba't ibang mga kadahilanan, pinarusahan ng iba't ibang

mga sektor ang maagap na mga hakbang sa pag-aaral sa online ng mga

HigherEducation Institutions (HEI) na ito. Halimbawa hindi perpekto at kaaya-aya

para sa mga tulad. " Nagtalo ang mga petitioner na "ang pag-access sa

koneksyon sa internet at mga aparato sa pag-aaral ay nagpatuloy na isang

pribilehiyo hanggang sa araw na ito, na inilalagay ang mga may mahinang pag-

access sa internet sa isang kawalan pagdating sa mga klase sa online." [Para sa

isang mas mahusay na larawan, 45% ng mga mamamayang Pilipino (46 milyon)

at 74% (34,500) ng mga pampublikong paaralan ay walang access sa internet

(Jones, 2019)]. Bukod dito, "ang pagdaragdag ng mas maraming trabaho para sa

mga mag-aaral ay nagdaragdag ng kanilang pasanin at sumasalungat sa layunin

ng lockdown, na makakatulong sa kanilang mga pamilya na maghanda at

umayos sa sitwasyong malapit na." Panghuli, mayroong isang isyu tungkol sa

"kakulangan ng mga kapaligiran na nakakatulong sa pag-aaral sa bahay at ang

pagiging epektibo ng mga panayam sa online" (Bagayas, 2020). Bilang

pagsasaalang-alang sa mga nasabing petisyon, sinuspinde ng state-run ng

University of the Philippines-Diliman (UPD) ang lahat ng mga mode ng pag-aaral

sa online. Sa kanyang mensahe sa pamayanan ng akademiko noong Marso 17,

2020, inihayag ng UPD Chancellor Fidel Nemenzo ang pagkansela ng mga klase

sa online dahil sa (i) mga alalahanin sa emerhensiya dahil "ang pag-aalaga sa

ating mga pamilya at para sa ating sarili ang mauna," (ii) "hindi pantay na pag-
access sa mga personal na computer at internet ay mayroon sa aming

pamayanan, "at (iii)" ang paglilipat sa mga klase sa online ay hindi rin naging

maayos para sa aming guro, na kailangang matuto ng mga bagong kasanayan at

baguhin ang kanilang syllabi magdamag " (Nemenzo, 2020).

Ang mga natuklasan ay nagmumungkahi na ang mga mag-aaral, pati na

rin ang pangkalahatang populasyon, ay maaaring makaranas ng mga sikolohikal

na epekto mula sa pagsiklab ng Covid-19, tulad ng pagkabalisa, takot, at pag-

aalala, bukod sa iba pa (Cao et al. 2020; Li et al. 2020; Wang et al. 2020). Ang

ilang mga mag-aaral ay maaaring nasa mas mataas na peligro ng paghihiwalay

sa lipunan at pag-unlad ng mga problema sa kalusugan ng isip sa panahon ng

Covid-19 crisis. Partikular na totoo ito kung sila ay namumuhay nang mag-isa,

walang gaanong direktang pakikipag-ugnay sa mga malapit na miyembro ng

pamilya at kaibigan, hindi gaanong nakakatanggap ng suporta sa lipunan, at

hindi gaanong naisasama sa isang social network ng mga mag-aaral. Ang mga

babaeng mag-aaral ay lumitaw na mas mataas ang peligro ng pagharap sa mga

negatibong kahihinatnan sa kalusugan ng isip (Elmer et al. 2020). Kadalasan ay

pinaghihiwalay ang pagsasaalang-alang sa kalusugan ng kaisipan mula sa

pisikal na kalusugan. Ang dalawang ito ay malalim na magkakaugnay. Ang

kaisipan at emosyonal na pamimilit ng guro at mga mag-aaral ay maaaring

maranasan ay maaaring ipahayag sa lumala kalusugan ng katawan. Ang

pagkabalisa at stress ay maaaring magpababa ng kaligtasan sa sakit, isailalim

ang mga tao sa karamdaman, at hindi lamang ang karaniwang sipon. Ang mga

taong may mataas na antas ng inulat na pagkabalisa na pagkabalisa ay

natagpuan na 32 porsyento na mas malamang na mamatay sa cancer; ang

depression ay naiugnay sa sakit sa puso. Hindi ito mga walang gaanong epekto.

Ang mga ito ay nagbabago ng buhay at mapanira (Schroeder,2020).

Ang isang pagtaas sa bilang at sa gayon ang rate ng pagpapakamatay sa

mga mag-aaral ay isang nakakagambala katotohanan ng kawalang-tatag ng

kaisipan na sanhi ng bagong sitwasyong ito. Ang mga insidente ay naiulat sa

buong bansa mula sa iba't ibang mga estado at pagkakapareho. Karamihan sa

mga naiulat na kaso ng pagpapakamatay ng mag-aaral ay maiugnay sa hindi

pagdalo sa klase online. Ang mga kawalan ng seguridad sa pananalapi at mga

paghihirap dahil sa lockdown ay naging mahirap para sa mga magulang na kahit

kayang bayaran ang mga smartphone upang makapasok lamang sa mga klase.

Sa pagitan ng lahat ng ito ay pagkawala ng sahod o pagkawala ng trabaho,

pinipilit ng sistemang pang-edukasyon ang mga mag-aaral at magulang na

gamitin ang teknolohiya, hindi maabot ang mga aparato, kawalan ng

pagkakakonekta at iba pa. Karamihan sa mga naiulat na insidente ng

pagpapakamatay ay nasa pangkat ng edad na 13-17 taon. Ang stress na nabuo

ng mga pang-araw na klase na nagpapahiwatig ng mas mataas na oras ng

screen at nakasalansan na takdang-aralin na kung hindi man habang nasa

paaralan ay magiging mas mababa ay ilan sa iba pang mga kadahilanang

itinuturo (India Today, 2020; Nath, 2020).

Sa 195 na mag-aaral, 138 (71%) ang nagpapahiwatig ng tumaas na

pagkapagod at pagkabalisa sanhi ng paglaganap ng COVID-19. Ang maraming

stressors ay kinilala na nag-ambag sa mas mataas na antas ng stress,

pagkabalisa, at saloobin ng pagkalumbay sa mga mag-aaral. Kasama dito ang

takot at pag-aalala tungkol sa kanilang sariling kalusugan at sa kanilang mga

mahal sa buhay (177/195, 91% ang nag-ulat ng mga negatibong epekto ng

pandemya), kahirapan sa pagtuon (173/195, 89%), mga pagkagambala sa mga

pattern ng pagtulog (168/195, 86%), nabawasan ang mga pakikipag-ugnayan sa

lipunan dahil sa pisikal na distansya (167/195, 86%), at nadagdagan ang mga

alalahanin sa pagganap ng akademiko (159/195, 82%). Upang makayanan ang

stress at pagkabalisa, ang mga kalahok ay humingi ng suporta mula sa iba at

tinulungan ang kanilang sarili sa pamamagitan ng pag-aampon ng alinman sa

mga negatibo o positibong mekanismo sa pagharap. Dahil sa pangmatagalang

sitwasyon ng pandemya at mga mabibigat na hakbang tulad ng lockdown at

stay-at-home order, ang COVID-19 pandemic ay nagdudulot ng mga negatibong

epekto sa mas mataas na edukasyon. Ang mga natuklasan ng aming pag-aaral

ay binibigyang diin ang kagyat na pangangailangan na bumuo ng mga

interbensyon at mga diskarte sa pag-iwas upang matugunan ang kalusugan ng

isip ng mga mag-aaral sa kolehiyo. (Son et al. 2020). Ang empirikal na pag-aaral

na ito ay nakumpirma na ang mga mag-aaral sa kolehiyo ay naghihirap mula sa

sikolohikal na pagkabalisa dahil sa hindi mabisang mga sistema ng e-Learning at

takot sa pagkawala ng akademikong taon. Nag-aalok din ang pag-aaral na ito ng

mga promising alternatibong pananaw na nauugnay sa pag-unlad ng kalusugan

ng kaisipan ng mga mag-aaral. Nang sabay-sabay, kahit na ang e-Learning na

panitikan ay nagbibigay ng isang kinahinatnan na pag-unawa sa kung bakit

dapat mag-alala ang mga mag-aaral tungkol sa pagkawala ng isang taon ng

akademiko at kung paano ang indibidwal na napansin na pag-crack ng e-

Learning. Talagang inaasahan namin na ang modelo ay magbibigay ng isang

mahalagang konteksto para sa isang mas malalim na pag-unawa sa pag-unlad

ng kalusugan ng isip ng mga mag-aaral sa kolehiyo sa panahon ng pagsiklab ng

COVID-19 at ang agarang pagtuon sa mga hakbang sa pag-iwas ay

kinakailangan para sa pangkat ng mga mag-aaral (Najmul & Bao, 2020).

Kabilang sa mga kalahok ng 2031, 48.14% (n = 960) ay nagpakita ng

katamtaman hanggang sa matinding antas ng pagkalumbay, 38.48% (n = 775)

ay nagpakita ng katamtaman hanggang sa matinding antas ng pagkabalisa, at

18.04% (n = 366) ay mayroong mga saloobin ng pagpapakamatay. Ang

karamihan ng mga kalahok (n = 1443, 71.26%) ay nagpapahiwatig na ang

kanilang antas ng stress / pagkabalisa ay tumaas sa panahon ng pandemik. Mas

mababa sa kalahati ng mga kalahok (n = 882, 43.25%) ay nagpapahiwatig na

nakayanan nilang makaya nang sapat ang stress na nauugnay sa kasalukuyang

sitwasyon (Wang et al. 2020). Higit sa isang-ikalimang, higit sa isang-ikatlo, at

halos dalawang-ikalimang ng mga nagtapos na mag-aaral ay nagkaroon ng

stress, pagkabalisa, at pagkalumbay. Mas mahusay na bumuo ng mga mabisang

diskarte at interbensyon, sanayin ang mga mag-aaral tungkol sa pagprotekta sa

sarili, at magtatag ng koponan ng interbensyon sa krisis sa sikolohikal na i-

minimize ang sikolohikal na epekto ng COVID-19 pandemya (Enyew et al. 2021).

Napagalaman din sa apg-aaral na ang paglaganap ng katamtaman-

matinding pagkabalisa ay tumaas mula 18.1% bago ang pandemya sa 25.3% sa

loob ng apat na buwan pagkatapos magsimula ang pandemya; at ang pagkalat

ng katamtaman-matinding pagkalumbay ay tumaas mula 21.5% hanggang

31.7%. Ang mga mag-aaral na puti, babae at sekswal / kasarian ng minorya

(SGM) ay nasa pinakamataas na peligro ng pagtaas ng mga sintomas ng

pagkabalisa. Ang mga mag-aaral na Hindi-Hispaniko (NH) Itim, babae, at SGM

ay nasa pinakamataas na peligro ng pagtaas ng mga sintomas ng depression.

Ang mga pangkalahatang paghihirap na nauugnay sa distansya ng pag-aaral at

paghihiwalay sa lipunan ay nag-ambag sa pagtaas ng parehong sintomas ng

pagkalungkot at pagkabalisa. Gayunpaman, ang mga pagbawas sa trabaho pati

na rin ang diagnosis ng Covid-19 at pag-ospital sa sarili, mga miyembro ng

pamilya o kaibigan ay hindi nauugnay sa pagtaas ng mga sintomas ng

depression o pagkabalisa (Fruehwirth et al. 2021).

Maraming mga pagkukusa at programa upang mapigilan ang problemang

ito ay inilabas ng iba't ibang mga kagawaran ng edukasyon sa estado. Ang yoga,

mga gawain sa libangan at iba pang mga sesyon ng pagbulusok ng stress ay

isinasagawa kahanay sa iba pang mga sesyon hinggil sa nakakaalarma na mga

insidente ng pagpapakamatay ng mag-aaral (Varalakshmi & Arunachalam,

2020).