TEMEL BİLGİLER
Yakınlığa ve mesafeye işaret eden
gezegenler
Holger A.L. Faβ
Çeviren: Ferhan Çeçen
Bir grup oklu kirpi mutlu bir şekilde birarada
yaşamaktaydı, ta ki kış gelip çatana ve
hayvanların herbiri soğuktan muztarip olana
kadar. Sıcağa duydukları ihtiyacı gidermek için,
oklu kirpiler birbirlerine daha da sokuldular -
öte yandan bu dikenlerinin birbirlerine batması
ve canlarının yanması sonucunu doğurdu. Bu
yüzden tekrar birbirlerinden bir parça ayrıldılar,
fakat bu sefer de yeniden donmaya başladılar.
Ancak birkaç kere böyle yakınlaşıp
uzaklaştıktan sonra öyle bir mesafeyi bulmayı
başardılar ki, bu mesafe en az acıyla en yüksek
sıcaklıkta kalmalarını sağladı.
Arthur Schopenhauer’in kısa bir hikayesinde
böyle diyor. Schopenhauer’in bu anlatımında
hayvanlar insanlara karşılık gelmekte. Filozof
bu anlatımla insanda iki farklı ihtiyacın hakim
olduğunu açıklamakta: yakınlık, dayanışma ve
birlik arzusu olduğu gibi istemediği kişileri
kendine yaklaştırmama, bireysel olma ve
özgürlüğünün tadını çıkarma arzusu.
Her iki aşırı ucun, mutlak yakınlık olduğu gibi
mutlak mesafenin de, sakıncaları var. Burada
önemli olan ise, en mükemmel olan orta yolun
bulunması. Bilindiği üzere bunda da her zaman
başarılı olunamıyor ve herkes de aynı ölçüde
yapamıyor.
Hepimiz başkalarına göre yakınlık arayışları
daha fazla olan insanlar tanırız. Öte yandan
çevrelerine karşı daha ziyade mesafeli durmayı
tercih edenleri de biliriz. Öte yandan çoğu kez
de durum oklu kirpilerin davranışı gibidir.
Örnek vermek gerekirse, şu anda siz ve ben,
zihinsel olarak bir yakınlık kurmaktayız, sadece
siz benim Meridian dergisinin bu sayısında
bulunan düşüncelerimi okuduğunuz için. Aynı
zamanda ise mekânsal olarak birbirimizden
ayrıyız, dolayısıyla belirli bir mesafede
durmaktayız.
TEFLON MU
DULAVRAT OTU MU?
Buna karşılık gelecek şekilde bir haritada da
yakınlığa ve mesafeye işaret eden faktörler
olduğunu görürüz: bunlar ise haritada bulunan
çeşitli gezegenlerdir. Gezegenlerin dağılımı,
hangilerinin hakim durumda olduğu, bize daha
ziyade belirli bir mesafeyi koruyan Teflon
tipiyle mi, yoksa dulavrat otu gibi her yere
yapışıp kalan biriyle mi karşı karşıya
olduğumuza dair işaretler verir. Burada önce
hangi gezegenlerin birleştirici, hangilerinin ise
ayırıcı doğada olduğunu anlamak önemli. Bunu
da Tablo 1’deki gibi açık bir şekilde
gösterebiliriz: Şimdi bu tabloya satır satır daha
yakından bakalım.
Tablo 1: Yakınlığa ve mesafeye işaret eden
gezegenler
Gezegenler
Mesafe Yakınlık
GÜNEŞ VE AY
Ay’ın birleştirici doğada bir gezegen olduğu
herhalde kolaylıkla düşünülebilir. Haritadaki Ay
ile sokulgan bir yakınlığı, korunaklılığı,
samimiyeti ve anaç tarzda bir güvenceyi ararız.
Söz konusu olan emin ellerde olmaya,
sevecenliğe, yumuşaklığa, utanç duymadan
yakın olmaya ve kendini teslim etmeye
duyulan ihtiyaçtır. Ay duygusal olarak içli dışlı
olmayı temsil eden bir gezegendir, anne ile
çocuk arasındaki sevgi dolu katıksız ilişki buna
örnek gösterilebilir. Ay’ın natal haritada hangi
burçta bulunduğundan bağımsız olarak, burada
söz konusu olan Ben ve Sen arasındaki ayrımı
kaldırmaya uğraşan, empatiyi mümkün kılan ve
duygusal olarak başka insanlara yanaşmayı
sağlayan bir güçtür.
Güneş bireyselliği gösterir - kişi
çevresindeki insanlardan ayrılmazsa bu
bireysellik nasıl gelişebilir ki?
Ay’ın karşıt gezegeni ise Güneş’tir. Güneş’in
astrolojik yorumunda herkesin aklına hemen
ayrılma gelmez. Öte yandan daha yakından
incelendiğinde, Güneş’in gücünün ortaya
çıkabilmesi için başkalarıyla arada mesafenin
bulunması gerektiği görülür. Güneş bireyselliği
gösterir - kişi çevresindeki insanlardan
ayrılmazsa bu bireysellik nasıl gelişebilir ki?
Güneş’in sembolü bile onun vazifesinin ne
olduğunu açıklamaktadır: Ortasındaki nokta,
bize kendimize yoğunlaşmamız gerektiğini
hatırlatır. Bunun etrafında yer alan daire ise bir
hücre duvarına benzer şekilde dış dünyayla
olan sınırları gösterir. Eğer kişi dış dünyayla
kaynaşmaya kalksa, kendi benliği ortaya
çıkamaz. Dolayısıyla ayrımın ve mesafenin
bulunması, müstakil olabilmenin ön koşuludur.
MARS VE VENÜS
Tablonun bir sonraki satırında iki kutupta yer
alan Mars ve Venüs gezegenlerini görürüz.
Mars içimizde Hayır dememize, bununla da
çevremize ve başkalarına Hayır dememize
yarayan güç olduğu için ayırıcı gezegenler
sınıfına dahildir. Mars, bireye irade ve kendini
kabul ettirme gücü verir; bunu yaparken de
başkalarını pek kaale almaz.
Mars’ın sembolüne bakıldığında, daireden
çıkan okun kişinin mesafe koymasına yarayan
bir araç olduğu düşünülebilir. Bazen de bu ok,
bir kılıç olarak algılanır. Gerçekten de kesici ve
ayırıcı ne varsa, Mars’ın ifade alanına girer. Bu
yüzden de cerrah ile Mars arasında benzerlik
kurulması şaşırtıcı değildir. Nitekim bir cerrah
bıçağını (neşterini) deriyi kesmek için kullanır
ki, bu da bir tür ayırma işlemidir. Kendi
iradesini kabul ettirmek isteyen kişi de
başkalarıyla olan mesafesini korumak
zorundadır. Rakibinin hissettiği gibi hissederse,
ona karşı zafer kazanamaz.
Venüs, Evet deme gücüdür.
Venüs davetkar bir doğaya sahiptir ve
herşeyle bağlantı kurmaya bakar.
Öte yandan içimizdeki Venüs’e zafer ve yenilgi
fikri tamamen yabancıdır. Venüs’ün ihtiyaç
duyduğu temas kurmaktır. Venüs başka
insanlarla, hayvanlarla, fikirlerle, kısacası bizi
çevreleyen tüm dünyayla ilişki kurmamızda
bize yardımcı olur.
Mars dış dünyayı rahatsız edici bir faktör olarak
algılar; örneğin bir yemekte büfeye hücüm
edildiğinde, aç olan diğer misafirleri kendine
rakip olarak görür. Buna karşılık Venüs,
kendisini bu topluluğun bir parçası olarak
görür; bu ortamdaki hoşsohbet birlikteliği
vurgular. Venüs, Evet deme gücüdür. Venüs
davetkar bir doğaya sahiptir ve herşeyle
bağlantı kurmaya bakar.
SATÜRN VE JÜPİTER
Satürn ve Jüpiter ile kişisel alanımızın dışına
çıkarız. Burada Satürn ayırıcı, Jüpiter ise
bağlayıcı bir gezegen olduğunu kanıtlamıştır.
Tarihsel açıdan bakıldığında astrolojide çok
uzun bir zaman, 1781 yılında Uranüs
keşfedilene kadar geçen binlerce yıl boyunca,
Satürn bir sınır olarak görülmüştür. Çünkü
Satürn bu zamana kadar insanlığın tanıdığı en
son, en dıştaki gezegen olarak bilinmiştir;
dolayısıyla adeta insanın tecrübe ettiği alanın
sınırını çizmiştir. Bugün de halen birçok
astrolog Satürn’ü sınır koyan bir gezegen
olarak yorumlar. Öte yandan bir sınırın olması
demek hep ayırıcı birşeyin olması demektir.
Burada bariz bir şekilde Benim ve Senin olanın
ayrımı yapılır. Satürn içine kapalı ve
çekingendir. Ne zaman kendimizi kapatmak ve
etrafımıza bir duvar örmek istesek, bize hep
destek çıkar.
Bu yüzden arketip olarak Eremit de (“münzevi
kişi”) sıklıkla Satürn ile ilişkilendirilir.
Kendimizdeki Satürn gücüyle iyi bir şekilde
bütünleşmede başarılı olduğumuzda,
kendimize konsantre olabiliriz, dolayısıyla
dikkatimiz içimize yönelir. Buna karşılık Jüpiter
ile dikkatimiz dışa yönelir ve kendimizi aşacak
şekilde gelişiriz. Jüpiter seyahati seven dünya
vatandaşını, yani Satürn’ün koyduğu duvarları
aşan bir tipi temsil eder. Jüpiter ufkun
genişlemesini gösterir, bu yüzden sınırlar ötesi
ve birleştirici özellik taşır. Yine Jüpiter ile
ilişkilendirilen toleransı da gösterebilmek
ancak farklı olana açık olmakla mümkün olur:
farklı bir görüşe, farklı bir inanca, farklı bir
kültüre, farklı bir insana. Dünyanın sunduğu
herşeye duyduğumuz çoşkuyu ve ilgiyi ancak
ona açıklıkla yaklaşmak ve bağlantı kurmakla
dışa vurabiliriz.
URANÜS VE MERKÜR
Merak ve iletişim gezegeni Merkür çoğu kez
yansız, yani nötr değerde kabul edilir. Bu
yüzden bazı kişiler için Merkür’ü ayırıcı veya
bağlayıcı gezegen kategorilerinden birine
sokmak zordur. Nötr değerde olmak, bir
gezegenin yakınlık mı yoksa daha ziyade
uzaklık mı aradığıyla ilgili değildir. Merakını
gidermek ve çevresiyle iletişim kurmak için
Merkür’ün yakınlığı araması gerekir. Yoksa
başkalarıyla temas kurmasa onlarla nasıl
sohbet edebilir ki? Bu yüzden Merkür bariz bir
şekilde bağlayıcı gezegenler sınıfına girer. Bu
ayrıca Merkür’ün sembolünden de görülebilir.
Merkür daire, yarım daire ve çarpı olmak üzere
üç temel elemandan oluşur. Sembol dilinde
daire zihni, yarım daire ruhu, çarpı ise bedeni
gösterir. Sadece Merkür’ün şekli bile, onun
ideal durumda zihin-ruh-beden arasında bir
birleşim sağlayacağına işaret eder. Bu da
muhtemelen daha çok sağlık konularını da
beraberinde getiren Başak’taki Merkür’ün
görevidir. İkizler’deki entellektüel Merkür’ün
ise zihni açıktır ve yeni haberlerin peşindedir.
Bunu yapabilmek de yalnızca temas ve
bağlantı kurmakla olur.
Uranüs ise farklıdır: Astrolojide mesafeyi
gösteren uygun bir örnektir. Konu araya
mesafe koymak ve ayrılmak olduğunda en
büyük güç Uranüs’tür. Uranüs’ün gücü, insanı
tarzından çıkmaya, geleneklerden, aileden,
alışkanlıklardan, rutin düzenden, gündelik
hayattan, işten ve daha kopulacak her ne varsa
ondan kopmaya, sonrasında da herşeyi o
zamana kadar olandan farklı yapmaya teşvik
eder. Uranüs kendi içimizdeki devrimcidir, o
çoğu kez yüksek bir ideal peşinde koşarken,
gerektiğinde arkadaşları ve yakınları ile dahi
ipleri koparmayı göze alır. Uranüs’ün ne alkışa
ne de yakınlığa ihtiyacı vardır, ona gerekli olan
özgürlük ve bağımsızlıktır. Uranüs söz konusu
olduğunda akıntı yönünde yüzmekten kaçınırız,
olsa olsa ona karşı kürek çekeriz. Dolayısıyla
Uranüs içimizde bir yerde bulunan marjinalliği
tetikler; marjinal kişi de dünyanın geri
kalanından ayrılıp tek başına kalmış demektir.
PLÜTON VE NEPTÜN
Neptün’ün bağlayıcı bir gezegen olduğu
mutlaka ki şaşırtıcı değil. Neptün bizim tüm
evrenle birleşmemizi sağlar. İnsan Neptün
enerjsine düştüğünde, artık kendisiyle başka
yaratıklar arasında hiçbir ayrım hissetmez.
Birçok spiritüel ekolün hedefi, insanın kendisini
bütünün bir parçası olarak idrak etmesidir –
Neptün de spiritüelliğin gezegeni olarak
sınırları kaldırmamız ve Ben ile Ben olmayan
arasında akıcı geçişler yapmamız yönünde bizi
destekler.
Örneğin Neptün natal haritada Yükselen
üzerinde bulunduğunda, başkalarının ne
durumda bulunduğu daha onlar dile
getirmeden çok önce dahi hissedilir. İster
istemez bağlantı kurulur.
Öte yandan Plüton bariz olarak ayırıcıdır.
Plüton’u ölümle ilişkilendirmemiz boş yere
değildir: bununla otomatik olarak fiziksel ölüm
de kastedilmez, ben bunu daha çok sembolik
manada anlamaktayım: Birşeyin miyadı
dolmuştur ve şimdi artık ona veda etme
zamanı gelmiştir. Tabii ki ölüm bir ayrılıktır,
çünkü o bizi yaşayan herşeyden ayırır. Hiçbir
kayıp veya mesafe, bir insanı kaybettiğimizdeki
kadar kesin değildir. O ayrılmanın ta kendisidir.
Öte yandan Plüton’da Mars’takinden farklı
olarak derinlere inen bir süreç söz konusudur.
Mars türü ayrılık çabuk olup, sadece o durumla
ilgilidir, buna karşılık Plüton ayrılığı sürer gider.
Çünkü biz Plüton ile birşeye karşı tutku
geliştiririz ve onun ağına kapılırız. Bundan çıkıp
kurtulmamız ise zaman alır.
Öte yandan her zaman hedeflenen bağlardan
kurtulmaktır, insanların çoğu Plüton transiti
sırasında sıkı sıkı varolana tutunmak istese de
bu böyledir.
YAKIN TİP VE MESAFELİ TİP
Öyle anlaşılıyor ki, bu durumda hepimiz
haritalarımızda aynı sayıda ayırıcı ve birleştirici
gezegene sahip bulunmaktayız. Esasında bu
yüzden yakınlık ihtiyacı ile mesafe ihtiyacı
dengelenmiş olmalı – tam da Schopenhauer’in
oklu kirpilerle ilgili kısa hikayesinde anlattığı
gibi. Buna rağmen hepimiz daha çok bir yönü
ağır basan insanlar olduğunu da biliyoruz, yani
ya sokulma isteği içinde olan ya da sürekli
soğuk ve mesafeli duran tipler. Bir kimsenin
bu tavırlardan ilkini mi yoksa diğerini mi
takınacağı ise natal haritasındaki gezegen
dağılımından okunabilir. Burada haritanın
eksenlerinde yer alan gezegenler özel bir rol
oynarlar. Eksenlere bağlı gezegenler büyük
ölçüde kişinin kimliğini oluştururlar, kendimizi
bu güçlerle bilhassa özdeşleştiririz. Ayrıca tüm
eksenlerdeki noktalar, bir kişinin iç ve dış
dünyasını birbirine bağlayan yerlerdir:
 AC: Dış dünyaya karşı kendimden neyi
gösterdiğim, kendi kimliğim, kendi
maskem ve kendimi başkalarına karşı
nasıl kabul ettirdiğim.
 DC: Neyi ve kimi çekici bulduğum, ilişki
kurma tarzım, dünyayla temasımdan ne
beklediğim.
 IC: Çekirdek ailemle olan ilişkim,
yakınlarıma nasıl davrandığım ve
hayatımda akrabalığın, onlarla ilgili
ritüellerin ve geleneklerin hangi rol
oynadığı.
 MC: Toplum ile kendimin kesiştiği yer,
sayesinde dış dünyada parlayıp, statü
ve itibar kazandığım nokta.
PRATİKTEN ÖRNEKLER
İlk harita örneğinde hangi gezegenin bir
eksende yer aldığı kolayca farkediliyor:
Yükselende yer alan Ay yüzünden harita
sahibinin yakınlık kurma durumu var. Kendisini
neredeyse bağlantı kurmakla özdeşleştiriyor –
bu durumda kurulan bağlantı ise duygusal
nitelikte. AC’de Venüs bulunsaydı kişinin
kurduğu temas herhalde daha konvansiyonel
veya daha erotik tarzda olurdu. AC’de Ay yer
aldığında ise bu yakınlık anaç tarzda bir yakınlık
olur. Öte yandan Venüs’le kurulan yakınlık
daha çok arkadaşlığa, meslektaşlığa karşılık
gelirdi.

Şekil 1. Jane Goodall,
03.04.1934, 23:30 GMT, 00:50 UT,
Hampstead (Londra), Birleşik Krallık,
51N30,0E10,
Kaynak: Astrodatabank aracılığıyla Red Bull, B
Yükselende yer alan Ay yüzünden
harita sahibinin yakınlık kurma durumu
var. Kendisini neredeyse bağlantı
kurmakla özdeşleştiriyor – bu durumda
kurulan bağlantı ise duygusal nitelikte.
Daha geniş bir açıdan bakmak istenirse, ikinci
adımda başka gezegenlerin de eksenlerle açı
kurup kurmadığı incelenebilir. Örneğin bir
gezegen eksenlerden birine üçgen açı yapsaydı,
AC ile birleşim kadar kuvvetli ve bariz olmasa
da, bu da kendini gösterirdi. Bu haritada başka
bir eksenle açı yapan gezegen yine Ay: Ay,
Medium Coeli (MC) ile sekstil oluşturuyor.
Böylelikle Ay iki kez vurgulandığı için, zaten
açıkça ilişki arayan bir kişiyle karşı karşıya
olduğumuzu söyleyebiliriz.
Gerçekten de harita sahibi Jane Goodall ilişki
aramış bir bayan: Davranış bilimcisi olarak
şempanzelerle yakınlık kurmuş. Bunu yaparken
o kadar ileri gitmiş ki, gözlemlediği
maymunlara ad bile takmış. O zamanın bilim
camiasında bu durum hoş karşılanmamış. Zira
gözlemlenen hayvanlara bir nesne gözüyle
bakıp, onlara karşı mesafeli olmak gerektiği
düşünülüyormuş. Fakat Jane Goodall buna
uymayarak, kendisini daha ziyade şempanze
ailesinin bir ferdi gibi görmüş. Sadece dışardan
gözlemlemek yerine, araştırmasının
sonuçlarına maymunların hayatında yer alarak
varmayı hedeflemiş. Ayrıca maymunluk ve
insanlık arasındaki bağlantılara odaklanmış.
Böyle bir bağlantının olduğunu da bulmuş.
Onun tahminine göre maymunla insan
birbirine o kadar yakın ki, bu yüzden hayvanlar,
özellikle de maymunlar üzerinde yapılan
deneylerin savunulacak tarafı olmadığını
düşünüyor ve hayvan deneylerine son
verilmesi için angaje olmuş.
Enteresan bir şekilde Jane Goodall “yüzlere
karşı kör”, yani gördüğü yüzleri aklında
tutamıyor. Astrolojik açıdan bakıldığında AC’de
yer alan Ay yüzünden o daha ziyade “ gönül
gözüyle gören” biri olarak tanımlanabilir.
Tahminen muhatap olduğu kişinin sırf dış
niteliklerinden ziyade, onun duygularını daha
yüksek bir mertebede görüyor.

ARTHUR SCHOPENHAUER

İkinci harita örneğinde hemen göze çarpan

husus, mesafeyi gösteren üç gezegenin
eksenlerde yer almaları: Mars AC’de, Güneş ve
Satürn ise MC’de bulunuyor. Yükselen Yengeç
olduğu için belki öncelikle kişinin yakınlık
aradığı belirtilebilirdi. Buna rağmen onda
kendisini dış dünyadan uzaklaştırma ihtiyacının
baskın olduğu görülüyor.

Burada incelediğimiz harita filozof Arthur

Schopenhauer’e ait ve bir filozofun mesafeli
durması muhtemelen faydalı bir tavır. Çünkü
bilindiği üzere filozofun görevi dünyayı analiz
etmek ve tanımlamaktır – bunda dünyayla
kaynaşıp erimediği zaman daha başarılı olur.
Schopenhauer’in yazılarında tarif ettiği
sübjektif idealizm, mesafe çabasından
anlaşılıyor. Bunun arkasında yatan felsefi
düşünceyi slogan tarzındaki kelimelerle
özetlemek gerekirse şunları söylüyor:
objektiflik yok, edinilen bilgiler sadece bireysel
olarak tek bir kişinin görüşünden
kaynaklanıyor. Bu ayırıcı olanın ana prensip
mertebesine yükseltildiği bir felsefe.
Şekil 2. Arthur Schopenhauer,
22.02.1788, 12:00 LMT, 10:45 UT,
Gdansk, Polonya,
54N23,18E40,
Kaynak: Astrodatabank aracılığıyla
Jacques de Lescaut, AA
Eğer objektifliğin olması mümkün değilse,
bağlayıcı pek birşey de mevcut olmaz ve
insanlar yanyana mesafeli bir şekilde yaşarlar.
Abartılı bir şekilde söylenirse: herkes kendi
dünyasında yaşar. Schopenhauer’in başkasına
acıma konusunda ileri sürdüğü etik de mesafeli
olarak yanyana yaşayan insan fikrine
dayanıyor. Ona göre ne empati ne de
Hristiyanlık öğretisi olan “komşunu sev ”ilkesi,
kendi başlarına insanları yardımda bulunmaları
için harekete geçiren unsurlar değil; insanların
bunu yapmaları yine kendi çıkarları için. Onun
görüşüne göre insanın başkalarına destek
olması, kendisini daha fazla tanımasına
yardımcı oluyor. Yani iş, yardıma muhtaç kişi
değil, bireyin kendisi etrafında dönüyor.
Schopenhauer “Doğanın iradesi üzerine”
eserinde olduğu gibi başka kitaplarında da
insanın yaşamak istediği sonucuna varıyor. Ona
göre insanın tüm eylemleri de hayatta
kalmasına veya kendi neslini sürdürmesine
yarıyor. Onun fikrine göre en önde gelen
bireyin isteği.
Sosyal bir varlık olarak kendimizi
dünyanın ve toplumun bir parçası
olarak hissetmek için bağlayıcı güçlere
ihtiyacımız bulunuyor. Aynı zamanda
kendimize özgü bir kişilik geliştirmek ve
kendimizi birey olarak görmek için de
ayırıcı güçlere ihtiyaç var.
Bir astroloğun bu haritaya baktığında Mars’ın
Yükselende olduğunu görmesi zor değil – adeta
bu bakış açısına imza atmış gibi.
Schopenhauer bunu yeryüzünün fakirlik içinde
olduğu ve herşeyden çok az bulunduğu fikriyle
birleştirmiş. Ona göre sürekli bir kıtlık durumu
mevcut, bu da tekrar hayatta kalma isteğinin
önemine vurgu yapıyor. Genellikle kötümser
olarak yorumlanan bu bakış açısı, astrolojik
olarak MC’deki Satürn’ün gücüyle açıklanabilir.
Özel hayatında da Schopenhauer’e insanlara
karşı mesafeli durmak, yakın olmaktan daha
kolay gelmiş. Zaten lokantaya gittiğinde önce
balık ısmarlayan, servis edildiği zaman da geri
çeviren bir insanla nasıl yakınlık kurulabilir ki?
Sonra da eti tercih ettiğini söyler, tam et
gelecekken canı bu sefer salata istermiş.
Schopenhauer hiçbir zaman memnun olmamış
gibi gözüküyor.
Genç bir erkekken bile yüklü bir mirasa sahip
olmasına rağmen, Schopenhauer dünyada
sadece kıtlık ve rekabet kavgası görmüş.
Başkalarıyla gerçek bir yakınlık kurmak için iyi
bir başlangıç değil. Ayrıca “Karılar üzerine” adlı
yazısına bakıldığında onu kadın düşmanı olarak
da tarif etmek gerekir. Kendi çağdaşları
tarafından da insan sevmeyen ve toplum dışı
marjinal biri olarak tarif edilmiş.
SON SÖZLER
Son olarak mesafe ve yakınlığın değer yargısı
taşıyan kavramlar olmadıklarını da belirtmek
gerekir. Her ikisine de ihtiyacımız var: Sosyal
bir varlık olarak kendimizi dünyanın ve
toplumun bir parçası olarak hissetmek için
bağlayıcı güçlere ihtiyacımız bulunuyor. Aynı
zamanda kendimize özgü bir kişilik geliştirmek
ve kendimizi birey olarak görmek için de ayırıcı
güçlere ihtiyaç var. Goodall ve
Schopenhauer’de olduğu gibi bir kimse şu veya
bu yöne daha fazla ağırlık vermişse, bununla
mutlaka kendine uygun bir destek bulmuştur.
Mesafeli bir tipi yakınlığa özendirmeye veya
yakın bir tipe mesafeli olmayı öğretmeye
çalışmak, herbirine kendisi olma hakkını
tanımamak demektir.
Şunu kabul etmek gerekir ki, bir kimse için
önemli olan, diğerine zor gelebilir. Yakınlık ve
mesafe – her ikisinin de gerekçeleri vardır ve
her ikisini de temsil eden insanlar bulunur.
Yazar: Holger A.L. Faβ, Meridian
dergisinin baş redaktörüdür.
www.lebendige-astrologie.de

Makale aşağıdaki astroloji dergisinin 2019-

Mart/Nisan sayısında yayınlanmıştır:
Meridian-Fachzeitschrift für Astrologie
https://meridian-magazin.de/192/

Makale dergiden izin alınarak Almancadan

çevrilmiştir. Herhangi bir şekilde Internet
ortamında dağıtılmasına veya ticari amaçla
kullanılmasına izin verilmemektedir.