இவ் வுலகில் பிறந்த அனனவருக்கும் பல ஆனைகள் இருக்கும் . நாம் கற்பனனக் ஒன்
றினன எழுப்பி அதனன அனைவைற்கான முயற்சிகனளை் சைய் F சகாண் டிருப்பபாம் . என் சிந்தனனனயக் கை்டி இழுத்த ஆனை, நான் ஓர் தான் .
இந்த ஆனை என் அகத்தில் ஊற்சறடுக்கக் காரணமாக
இருந்தF என் ஓவியம் தான் . ஒருநாள் நான் இயற்னக காை்சிசயான் னற வனரந்பதன் . அந்த ஓவியத்னதக் கண் ைவுைன் நான் , கற்பனன உலகில் ைஞ் ைரிக்கத் Fவங் கிபனன் .
யில் என் னகவண் ணத்தில்
உருவான ஓவியங் கள் அழகாக அடுக்கி னவக்கப்பைடி ் ருந்தன. அந்த ஓவியங் கனளக் காண திரளாக வந்திருந்தனர.் அவரகள் அனனவரும் என் ஓவியங் கனளக் கண் டு பிரமித்F ப் பபாயினர.்
நான் மக்கள் கூை்ைத்னதக் கண் டு,
உள்ளம பூரித்F ப் பபாயிருந்பதன் . நான் அனனத்F ம தாம் . கண் காை்சிக்கு வந்பதார் அந்த ஓவியங் கனளக் கண் டு சமய் மறந்தனர.் இதனால் , எனக்கு குவிந்த வண் ணம் இருந்தன.
சிலர் அதிக என் ஓவியங் கனள வாங் கிை
சைன் றனர. இனதக் கண் ைநான் க் ்பதன் . இப்படிக் உைசி குளிரந கற்பனன உலகில் தவழ்ந்த நான் சமல் ல சுய உணரனவ அனைநப் தன் . நான் ஓவிய வகுப்பில் என் Fள் மறந்Fள் ள திறனம சவளிப்பைக் காரணம் என எண் ணி உற்ைாகமனைந்பதன் .