நான் ஓவியரானால்

இவ் வுலகில் பிறந்த அனனவருக்கும் பல ஆனைகள் இருக்கும் . நாம் கற்பனனக் ஒன்

றினன எழுப்பி அதனன அனைவைற்கான முயற்சிகனளை் சைய் F சகாண்
டிருப்பபாம் . என் சிந்தனனனயக் கை்டி இழுத்த ஆனை, நான் ஓர் தான் .

இந்த ஆனை என் அகத்தில் ஊற்சறடுக்கக் காரணமாக

இருந்தF என் ஓவியம் தான் . ஒருநாள் நான் இயற்னக காை்சிசயான் னற
வனரந்பதன் . அந்த ஓவியத்னதக் கண் ைவுைன் நான் , கற்பனன
உலகில்
ைஞ் ைரிக்கத் Fவங் கிபனன் .

யில் என் னகவண் ணத்தில்

உருவான ஓவியங் கள் அழகாக அடுக்கி னவக்கப்பைடி
் ருந்தன. அந்த ஓவியங்
கனளக் காண திரளாக வந்திருந்தனர.்
அவரகள் அனனவரும் என் ஓவியங் கனளக் கண் டு
பிரமித்F ப் பபாயினர.்

நான் மக்கள் கூை்ைத்னதக் கண் டு,

உள்ளம
பூரித்F ப் பபாயிருந்பதன் . நான் அனனத்F ம
தாம் . கண் காை்சிக்கு வந்பதார் அந்த
ஓவியங் கனளக் கண் டு சமய் மறந்தனர.் இதனால் , எனக்கு
குவிந்த வண் ணம்
இருந்தன.

சிலர் அதிக என் ஓவியங் கனள வாங் கிை

சைன் றனர. இனதக் கண் ைநான் க் ்பதன் . இப்படிக்
உைசி
குளிரந
கற்பனன உலகில் தவழ்ந்த நான் சமல் ல சுய உணரனவ அனைநப் தன் .
நான் ஓவிய வகுப்பில் என்
Fள் மறந்Fள் ள திறனம சவளிப்பைக் காரணம் என
எண் ணி உற்ைாகமனைந்பதன் .

பமற்கண் ை பயிற்சிபய ஓவியக் கண் மக்கள்

காை்சி கூை்ைம்
அரங் கம் நினறந்த ஓவியராவ F

இயற்னகக்
காை்சிகள்

வாழ் த்Fம் வனரந்த ஓவியங் கள் சிறுவயதில்

பாராைடு் ம்

வினலனயப்
சபாருை்படுத்தாமல்