The Prince at Ang Pobre (Complete)

You might also like

Download as txt, pdf, or txt
Download as txt, pdf, or txt
You are on page 1of 99

The Prince at ang Pobre

By kuyamoveonna

Copyright Disclaimer:
This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and
incidents are either the products of the author�s imagination or used in a
fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual
events is purely coincidental.
Prologue
? I wanna be a billionaire, so freakin� bad� ?
Ang buhay ay parang isang napakalaking market. Minsan may pagmamahalan, may
nagmumurahan, nagaagawan, tsaka naman, meron parin namang nagtatawaran. Kaya ako,
tinatawanan ko nalang ang mga ganyan. Kahit malaki ang sakit ko sa bulsa, kontento
na ako sa buhay. Ganito na ako. Wala na akong hahanapin pang iba.
Boom panes!
? �Cause everytime I close my eyes, I see my name in shining lights� ?
Life is like a big shopping mall. You just gotta have to peek on what�s to offer
and then just give it a go. Grab it before someone gets the hold of it.
Opportunities come when you least expect so you might as well just get it and make
the most of it. Like who I am today. I am who you always wanted to be.
Bomb pains!
? When I�m a billionaire�Oh! Oh!...�Cause when I�m a billionaire ?

***

Chapter 1
Ako si Pedro.
Pedro Penduko. Joke. Si Pedro Serrano po. Tubong Santa Mesa, Maynila. Desisiyete
po. Matangkad at matipunong binata. Lol. Joke.
Sabi nang lola ko, ampon lang daw ako. Ampon lang daw ako ng mga sampid kong
magulang. Iniwanan daw siya nang isang pabigat na katulad ko. Kaya noong bata pa
ako, hanggang sa nagbinata na, eto. Puro panlalait lang ang naririnig ko galing kay
lola. Nakakasawa na nga, eh. Buti nalang, nasanay na ako.
Tumutulong ako kay tito ko sa pagcacarwash. Buti nalang, magbarkada kami ng tito
ko. Wala pa rin siyang asawa. Nagsawa na kasi palagi nalang daw siya nabubusted.
Kaya ayun. Pinagtuonan niya ng pansin ang relation niya sa mga sasakyan. Kaya lang,
taga linis lang. Haha.
Kaya ayun, today my life begins.
Boom, English �yun. Eh kung mayaman lang talaga ako. Kung bigla lang sana akong
yumaman. Kahit arawarawin ko pa ang pakikipaglandian kay manang tagabantay ng PCSO.
Matupad ko lang ang mga pangarap namin ni Tito Bong ko. Kontento na sana ako sa
buhay.
***
? Treasure! That is what you are. Honey you�re my golden� ?
�Hoy! Pedro! Tumulong ka naman! Huwag puro tamad-tamad lang. Kanina ka pa. Sinasabi
ko sayo, ah!�
Meet my masungit at matapobreng lola, si Lola Basyang, este, Lola Francia. Palagi
niya akong sinisigawan. Araw-araw. Kada oras. Kada segundong nakikita ko siya,
bunganga niya lang ang nadadatnan ko.
�Opo, lola. Eto na nga po, oh.� Kumuha na ako ng tabo at timba at pumunta na sa may
gripo kasi magcacarwash daw, eh, kanina pa ako tapos.
�Loko ka, ah! Marunong ka nang sumagot ngayon!� Mas nagalit?
�Sorry po, lola. �Di na po mauulet.�
Hay! -_- Nasan na kaya si Tito Bong. Kanina ko pa siya hinihintay. Naiwan kasi ako
dito sa carwash namin.
Bobong Carwash
�Car Wash Everyday keeps out the Germs Away�
Bobong tagline na �yan. Natawa lang ako. Si lola kasi ang nagsuggest niyan. Eh, si
tito walang nagawa. Ayan, ang daming nagpapacarwash samin. Isa, dalawa, sa isang
linggo. -_- Andami, pramis. Okay na rin, kasi nakakapagod din pag marami.
Binuksan ko na ang gripo. �Kssssssssh!� Ang lakas ng pressure.
�Hoy! Pambihira kang bata ka, pahinaan mo �yan! Hindi ikaw ang nagbabayad ng bill
sa tubig!�
Ugggh! Naiinis na ako kay lola. Kung hindi mo lang ako kinupkop ng buong buhay ko,
patawarin Niyo �ko Lord, punong-puno na po ako.
�Anong kaguluhan �to?� Nandito na si tito. ^_^
�Wala po tito. Kasi po��
�Etong si Pedro, sinasayang ang tubig. Ang lakas-lakas magpa-agos ng tubig.
Pinagsasabihan ko lang na magtipid. Aba�y ang mahal mahal na ng tubig ngayon. Isali
mo pa ang kuryente, alam mob a kung��
�Okay na po, ma. Sssh! Alam naman po niya ang ginagawa niya. Hali na po tayo, eh,
may pupuntahan pa po tayo, baka malate ka pa sa ballroom mo.� Tiningnan ako ni tito
at parang may ibinulong sa akin, �Mamaya pa ako babalik. Ikaw na bahala dito, ah.�
Yas! Buti nalang aalis si tito. Makakapanood na rin ako ng TV. Kanina pa akong
nasasabik talaga. ***
My name is Prince. Prince Sanchez Anderson.
I live in a life of luxury, riches, and everything your life could ask for. Born in
Birmingham, England but was raised in Australia since we had to migrate because of
business issues.
But anyhow, I lived with my father, Mr. Ezekiel Anderson, a businessman. Well,
technically, a CEO in a big telecommunication company, Solomon Telecom. But at the
moment, I am as independent as a king.
I am the youngest�richest man in the world, no kidding. The sexiest teen guy on the
planet. The most popular guy, at the moment. The most fangirled actor the world has
ever had. The most top-charted artist in 150 countries music boards.
I spend every day of my life in every studio in Hollywood, since I have been in
America for quite a while now.
And yes, I own three various colored Lamborghinis; a 5 million dollar cruise ship;
three mansions, one in America, London and Australia; a private jet plane and a
helicopter and some business in Asia, especially there in the Philippines. And wait
there a second, I am as minor as 17 years old. Why do I have these kind of stuff?
To tell you, I am richer than my father. I am my own king now. I can do whatever I
want. Buy whatever I want. But you know what�s missing? I don�t know. Something is
really missing. I am not happy in this kind of life. I don�t know. It maybe because
I have never knew my brother. Before my mom died, she told me to find my brother.
My twin brother.
***
Today, I am here in the Philippines. Everyone respects me, idolizes me; is crazy
about my arrival. The whole country is so honoured I get to step on their land not
knowing, I am also half of Filipino.
The all awaited arrival of the most gorgeous teen in the planet, Prince Anderson.
~ Philippine Inquirer
Prince Anderson, dumating na sa Pilipinas. Fans, nagkakagulo na!
~ The Buzz
***
�Prince Anderson, dumating na sa bansa. NAIA, napuno ng napakamaraming tagahanga.
Napilitang sumakay sa helicopter sapagkat tinanggihan ito upang makita ang lahat ng
naghihintay na fans.�
Wow. Na-schock ako. May sikat na artistang dumating sa bansa. Na naman? -_-
Tao lang naman �yan. Ba�t nagkakagulo buong bansa, eh, wala naman �yan sa�kin. Mas
gwapo pa nga ako kesa diyan, eh.
Nakakainis lang. halos lahat ng channel na malipatan ko, lahat, palagi, Prince
Anderson, Prince Anderson, Prince Anderson! Nakakatamad naman. Kahit sa star
movies, eh, pelikula niya ang naka ere. Nakakasawa. Pero, ngayon ko lang siya
nakita, ah. At may sasabihin akong ngayon ko lang din sasabihin.
NINAKAW NIYA MUKHA KO! Walang hiya naman �tong taong to. Magkamukha kami. O.o
Pumunta agad ako sa banyo, sa may salamin. Nashock ako, grabe. Magkamukha nga.
Naknang! Wow! Pangsuperstar pala �tong mukha ko. Ba�t kaya walang nagkakacrush
sa�kin.
Kinuha ko �yung suklay. Inayos ko �yung buhok ko. Tsaka sabay pacute sa salamin.
Wow! Nakakainlab naman �tong mukha ko. ^_^ Loko lang. Haha.
Ayun, bumalik ako sa TV. Nanjan parin si Mr. sikat na si Prince Anderson. Naalala
ko tuloy si Gerald Anderson. Haha. Magkapatid kaya sila? Magkapatid kaya kami? Boom
ewan! Hahah! -_- Sana, ako nalang siya. Sana ganoon kadali ang buhay katulad nang
sa kanya.
�Tao po! Magpapacarwash!�
Uy, may tao. Teka, titingnan ko muna. May nakaparada pa kasing sasakyan pero may
espasyo parin naman. Okay lang �yun.
Lumabas na ako at tiningnan ko na.
�Opo, teka lang po at kukunin ko lang po �yung��
Bigla nalang sumigaw �yung si ate, �Priiiiiince!�
Ha? Ako ba ang tinatawag niya? Imposible. Pero mas imposible namang nandito �yang
Prince na �yan.
�OMG! Daddy! Si Prince, oh!�
�Ako po? Hindi po ako si Prince. Pedro po. Pedro.�
Natawa �yung papa niya. �Pasensya na sa anak ko. Sobrang tagahanga lang talaga siya
sa Prince Anderson na �yan.�
�Daddy! He�s so hot kaya. I love him talaga. My Prince Charming!�
Napangiti nalang ako. �Balitang-balita nga po, eh.� Kinuha ko na �yung tabo. �Kuya,
what�s your name ba? You look so much like Prince. Can I take you home?�
Nagulat ako. Nagulat din si Sir.
�Pedro po. Pedro Serrano, at your service.�
�Ilang taong gulang ka na ba, iho?� Nagtanong si Sir.
�Sebenteen po.� Ngumiti lang ako.
�Daaaad! I want him back home. Daddy! He looks like Prince, Daddy! Daddy!�
Naweweirdohan ako sa babaeng �to. Parang may balak ata.
�Nag-aaral ka pa ba?� Pangalawang tanong ni Sir.
�College na po sana ngayong pasukan pero, parang wala po yatang gustong magpaaral
sa�kin.�
Nagtinginan si Sir at �yung si ate.
�What do you say if I fund your college but you work for us?� Sabi ni Sir.
Nagnosebleed ako dun. �Sir, hinay-hinay lang po. Di po ako marunong mag-english.�
�Sabi ni daddy, siya na daw magpapaaral sa�yo. So, are we cool?�
�Cool?� Ba�t ganun? �Itatanong ko pa po kay tito tsaka kay lola kung��
�We don�t have much time daddy. We need him with us, right this second.�
�Ngayon ko lang sasabihin �to sa�yo. Paalis din kami patungong Australia mamaya at
siguro babalik mga next year or sa ikalawang taon pa.�
Grabe. Namamangha akong masyado. �Diba po magpapacarwash po kayo? Teka lang po ah
at sisimulan ko na po.�
Pumangit ang mukha ni ate. �Daddy?�
�Okay, so pagkabalik namin, gusto ko sanang mapagdesisyonan mo ang offer ko sa�yo.
I hope you don�t miss this for the world.�
Boom! Biglang pumutok ang utak ko. �Di ko alam kung ano ang isasagot ko pagkabalik.
Ano ba naman �to, oh. Ba�t ngayon pa? Pano na si tito? Pano na �yung mga pangarap
namin? Pano na si�emm�lola?
Boom! Aalis talaga ako dito. Ayoko na dito. Hindi ako aasenso dito. Grabe, ba�t pa
ako magtatagal dito, eh, sampid lang naman daw ako. Pabigat. Ganito, ganyan!
Bahala na...
Tatapusin ko pang paliguan ang magara nilang sasakyan. Nakakahiya kay Sir.
***
Philippines, the land I have never been to since today.
�Yes, I am really excited to have been here.� I said.
�It is really an honor having you here, Prince.�
I smiled.
�Now, I have one question left for you.�
I nodded, �Sure.�
�Are you aware that there are a lot of fans that are waiting for you outside this
studio?�
I was really overwhelmed. �Really? Wow! I didn�t...thank you everyone for the
support. So far you have been very hospitable and warm.�
Everyone gave me a big hand. Never knew this was so big. I am the big hit of today.

The show was over. The moment I stepped outside the studio, like the host said, the
building facade was packed with fans. Cheering, calling my name, holding streamers
with my picture on it. Just wow! Never had this kind of support. Well in a lot of
countries, yes. But here? It�s just so extraordinary. I waved left and right and
everyone was like, �Priiiince! Priiiiince! I love you Priiiiiince!!!!!!!�
Wow! Just wow!
I went towards the limo with my P.A. and my guards. Went inside with my P.A. And
took off.
�Is it always like this here in the Philippines?� I was so amazed, I just had to
ask.
�I don�t know. How do I know?� Jane, my British Personal Assistant just laughed.
�It�s just that I have never had this much supporters ever. Am I really this big?�
�I don�t understand why you are asking me this questions. Wouldn�t you be figuring
this out for yourself, I mean, I�m not you.�
�No.� I was just so much overwhelmed. �Just ignore me. I have never had this
feeling before.�
Yes, I know, I am the most popular person in the world. But it just came to me one
day, that, what if I had a different life? What if my life was more simple? What if
I had privacy? Sometimes, my life sucks. So much. What if my life is more than
this? I am sick of being everyone�s next door male. I can never live like this. No.

�You know what? I have an idea. What if I take a break?� I told my P.A.
She just became so confused than ever.
***

Chapter 2
Nakakapagod naman ang trabahong �to.
Talaga bang kontento na ako sa ganitong buhay? Mahirap ang ganito. Wala akong
patutunguhan ne�to. Siguro, makakailang beses ako sa pagkamot sa ulo ne�to.
Eh, pano si tito? Baka mag-alala �yun pag nawala ako.
Eh, okay lang naman �yun kasi kaya niya naman. Pwede rin naman siyang maghire kung
gusto niya. Hindi naman niya ako siniswelduhan so, ayun. Okay lang din naman kung
hindi na ako tumulong. Konti rin lang naman ang naitutulong ko kay tito. Pero,
parang ampangit naman kung hindi ako magpapaalam. Eh, pano kung hindi na talaga ako
makaalis sa kalbaryong ito? Bahala na si batman. -_- Aalis talaga ako.
Pinalakasan ko ng pressure ang hose tsaka ko isinabuy sa kotse. Babanlawan ko na,
eh. Mukhang matatapos ako ng maaga. Ang basa basa ko na nga, eh. Mahubad nga etong
sando ko. Parang hindi na ako masyadong komportable.
Dahan-dahan kong itinataas ang sando ko na may pa slowmo effect. Habang nakatapat
sa bintana ng kotse, nakikita ko ang matipuno kong katawan. Hinuhubad ng dahan-
dahan hanggang sa� �Pedroooooo!�
Nagulat ako ng todo. Baka si lola na naman.
�Pedroooo! Hoooy! Pedrooo!�
Iba pa la ang tumatawag. Si Jill pala. Si Jill na matalik kong kaibigan. Si Jill na
kinababaliwan ng lahat ng lalake dito sa aming barangay. Si Jill na palagi nalang
nananalo sa iba�t ibang beauty contest. Si Jill na unang nakapag-antig ng puso ko
mula ng Grade 5 pa ako kasi dun kami unang naging classmate. Pero ngayon hindi na
kasi tomboy daw siya, inamin niya sa�kin. Pero best friends kami.
�Boook! Anong satiiin?� pasigaw kong sagot.
�Infairness ah, ang hot, hot, hot mo ngayon at�� Napahinto siya. Bigla siyang nag-
eye contact sa�kin.
�Watda�� nautal si Jill.
Nalilitong tanong ko kay Jill. �Hoy! Bok! Okay ka lang?�
�Pedro? Kelan ka pa naging kamukha ni Prince?� Eto na naman tayo sa Prince, Prince
na ito.
�Ewan?� nagtaka ako. �Basta. Eh anong sa�tin?�
�Siguro magkapatid kayo, no?� Ang pagdududang mukha ni Jill.
�Ha? San naman nanggaling �yan?�
�Ewan. Basta. Hindi naman masamang mangarap, diba?� Palusot ni Jill.
�Bahala ka sa buhay mo.� Panggap na inis na sagot ko.
Biglang lumapit si Jill. Dahan-dahan niyang inilalapit ang labi niya sa tenga ko at
sabay sabi ng, �Pano kung tayo nalang kaya?�
Huminto ang mundo ko ng narining ko ang mga salitang �yon. Sa kanya pa talaga
nanggaling. Totoo na ba �to? Pakshet. Huwag! Di ko na mapipigilan �to. Di na
talaga.
Bigla ko nalang siyang niyakap at pumikit ako. Di ko alam kung ano na ang
mangyayari. Basta. Ang higpit nang pagkakayakap ko kay Jill, sa best friend ko.
Nagulat si Jill. �Pedrooooo! Ewwww! Ang bantot mooo!! Maligo ka ngaaa!�
Dun na ako nahimasmasan. Binitawan ko siya agad.
�Hala ka, Jill! Sorry. Pasensya na. Ikaw naman kasi, eh. Paasa ka. Alam mo
namang...�
�Mahal din naman kita Ped, eh. Kasi nga bestfriend kita, di ba?�
Boom! Diary ng Friendzoned! Gumuho agad lupa ko.
�Friend lang?� nalungkot ako.
�Eh, ano ba dapat?� tanong ni Jill.
Nahiya na ako kay Jill. Bigla na akong nagmadaling pumasok.
�Teka lang ah, maliligo muna ako. Oo nga. Ang bantot-bantot ko na talaga. Sige,
ingat ka ah.�
Biglang nagtaka si Jill. �Ha? O sige, alis na ako ah. Bye!�
Hindi na ako lumingon. Nakakahiya talaga. Ano ba naman �yun? Ba�t ko ginawa �yun.
Nakakahiya. Nakakahiya talaga.
Dumiretso na ako sa banyo. Naghubad ng mabilis tsaka naligo na rin. Ang dungis-
dungis ko na pero sadyang maputi lang talaga ako. Ayun, ambagal kong maligo. Parang
pinanghinaan ako sa nangyari. Nakakahiya to the max level. Grabe.
***
Another interview here. Another mall show there. Another guesting; another paper to
write my autograph. My day is always as is. Getting tired of this cycle. When is
this going to end? Even if I sell every of my property and give up all that I have,
that still wouldn�t satisfy what I�m searching for. Family. I loved my mother so
much. I just couldn�t stand not fulfilling my promise to her. That sure, would
break her heart. And yes, this is about my missing brother. Where is he? Is he
still alive? Of course, he is. I just know.
Today, I have to go perform in a TV show. A lot of fans are waiting. A lot of hosts
are anticipated. Every now and then, the things that come into my mind, the
unending fame that I couldn�t stand. It�s not very easy to be so popular. I know,
you at least had a desire to be famous but I am never happy in this kind of job.
I starred at the television in this condo I am staying. I am alone. I couldn�t call
my dad because we had some father and son issues back then and it would be so
awkward having to call him, today. But I must admit. I miss my dad badly. But like
I said, I am my own king now and running a kingdom has its consequences.
I pushed on the next channel on the remote.
Prince Anderson, live at Araneta Coliseum. Tickets are now available at Ticket.net
Next channel.
? Girl, girl you are mine, Mine now forever ?
One of my songs are playing. How lovely. *sarcastic face*
I wish one of this days, I get to be free from this pressure cooking lifestyle. I
can never be like this forever. Never. Just never.
Suddenly, the door of my condo just opened.
�Prince, are you ready? The car is waiting for you outside. We need to get going.�
said my P.A., Jane.
�Sure, one sec.� I checked on my phone and logged on to twitter.
Tweeted, �Have a nice day guys! #Princepower� Retweets to the 10th power.
***
�So, nakadesisyon ka na ba?� Tanong ni Sir.
Hindi pa rin ako makapagfinal. �Sige po Sir, sasama po ako sa inyo.�
Hindi na ako nagdalawang isip pa. Sasama talaga ako. �Eh, teka lang po eh, mag-
iimpake na muna ako kasi...�
�Huwag ka ng mag-abala. Ako na ang bahala sa lahat ng kakailanganin mo.�
�Eh, pano po �yung...�
�Basta. Huwag mo nang alalahanin pa kung ano man �yang mga kinakaabalahan mo.�
Pinasunod ako ni sir sa isang kotse. �Halika na at malalate na tayo sa flight.�
�Eh, �yung kotseng pinacarwash niyo po?� tanong ko. Nagtataka na akong masyado.
Parang hindi normal ang mga nangyayari.
�Regalo ko na �yan sa tito mo. Tara na.�
Ha? Pano niya nalaman na may tito ako. Naknang...waaah!
Pagkatingin ko sa kotse, may nakadikit na papel sa loob ng windshield, �To Victor
Serrano. From Peter.�
Waaaah! Ba�t di ko napansin �yon?
Namangha ako ng todo. Grabe. Wow! Ayan na tito. May sasakyan ka na. Sa wakas. Pero
alis muna ako. Babalik ako pag asensado na masyado.
Sumunod na ako kay Sir. Si Sir na hindi ko pa nga alam kung anong pangalan.
�Tawagin mo kong tito Dan. Kapatid ako ng mama mo.�
Boom! Pumutok ang pag-iisip ko. Pano naging ganun? Eh, wala nga akong ideya kung
sino ang mga magulang ko. Totoong tito pa kaya?
�Eh, pano niyo po...�
�Matagal na kitang pinagmamasdan. Kilala ka na din ng pinsan mo. Acting niya lang
�yun kanina pero matagal ka na naming nakikita dito.�
Waaah! Speechless ako ah.
�Ibinilin ka sa�kin ng mama mo ng bago ka daw mag-18, eh, kunin na kita para
alagaan.�
Hindi ako makapagsalita.
�Sir, mahuhuli na po tayo sa flight.� sabi ng drayber.
�Come. We don�t have much time.� Pinapasok na ako ni tito sa sasakyan.
***
Ang lamig-lamig ng kotse. Grabe. Ambilis magpatakbo ni kuya drayber. Nahihilo ako.
Pasulyap-sulyap lang ako kay Sir, este, kay tito kasi nahihiya ako. Buti nalang,
eh, naligo ako. Pero ang lamig talaga. Hindi naman talaga ako sanay sumakay sa mga
magagarang sasakyan. Sa jeep lang siguro ang pang araw-araw kung sinasakyan.
Bumabaliktad na ang tiyan ko. May plastic ba �jan? Watda! Nahihilo na talaga ako.
Nanjan na ba tayo? Ano ba? Nasusuka na ako! Ampangit ng pakiramdam ko. Pramis!
�Malapit na po ba tayo?� Nahihilo kong tanong kay tito.
�Just you wait. We�re almost there.� sagot niya.
Boom! Mas nahilo ako. English eh. -_-
Hinihigpitan ko ang pagkakahawak ko sa may upuan ng sasakyan. Grabe. Di ko na
talaga kaya.
Lalabas naaaaaaaa!
�We�re here.� Sabi ni Tito.
Nanlaki ang mga mata ko sabay nalulon ko �yung ilalabas ko.
Kadiri.
�Are you okay?� Tanong ni tito sa�kin.
Ang asim ng mukha ko. Ewan. Napapaduwal ako medyo. Buntis ba? Hindi. Loko. Ewan.
-_-
Hinihingal ako. I need fresh air. Sinubukan kong buksan ang pinto ng kotse. Hindi
mabuksan. Naknang! Ano ba?!
�Wait, driver. Do the honors?� Hay naku tito. Ang komplikado naman ng kotse niyo.
Nandito na kamin sa NAIA. Nakatshirt lang ako tas nakashorts tsaka naka tsinelas.
Pagkalabas ko, bigla nalang may sumigaw...
�Priiiiiiiiince!�
�Oh my god, nanjan na si Priiiiiince! Aaaaaaah!�
�Priiiince!!! Priiiiince!!!�
Kinabahan ako. Ang daming babae ang tumatakbo patungo sa�kin. Napatigil ako. Wow!
Hinatak ako pabalik sa loob ni tito. �Don�t go outside. Marami kang fans.�
Ang pangit ng amoy sa loob. Nahihilo talaga ako pero wala naman akong magawa. Hindi
pala kami dito lalabas. Ay naku! Buhay.
Isinara na naman ang pinto. Breath in. Breath out. Ampangit ng hangin. Ayoko.
Ang bilis na naman ng takbo ng kotse. May private place daw kaming pupuntahan.
Private, private. Okay.
***
Ayan, nakarating na din kami. Makakalabas na talaga ako sa kotseng ito. Ayoko na,
grabe. Nakakahilo lang talaga.
�We are finally here.�
Hindi ako makapagsalita. Binuksan na ang mga pinto ng kotse. Hindi pa ako
lumalabas. Wala na akong lakas para maigalaw ang mga paa ko. Hinang-hina akong
talaga. Grabe. Nakakailang salita na ako ng �Grabe�. Naknang...
Tumingin ako sa labas. Nandun si ate kanina na tumawag sa�king Prince. Kinawayan
niya ako at tsaka nagsmile din siya. Ang ganda niya pala. Kamukha niya si Kathryn
Bernardo. Napasmile nalang ako.
Lumabas na ako ng kotse. Huminga ng malalim. �Fresh air!�
�Hi couz.� Tinawag ako ni ate kanina.
Nagsmile lang ako. Smile ka din. Hehe. Kumusta crush mo? Bakit hindi ka crush ng
crush mo? Diary ng Panget? Hindi. Joke.
Ayun. Abanakapagsasalitanapalaako. �Nasan ba tayo?�
�We�re here in our own private airport.� Sabi ni couz. �Anyways, I am Hana Joy.
Hana Joy Rodriguez. Your prettiest, most sexy cousin there is.�
�Tama.� Sabi ko. �Ikaw lang naman talaga ang pinsan ko kasi wala naman talaga akong
ibang pinsan.�
�Mhmm.� Yabang niya.
�Teka. Ba�t ang landi-landi mo kanina? Ba�t nagkakagusto ka sa�kin eh, porke�t
kamukha ko �yang Prince na �yan.�
�Ahemm.� Palusot niya. �Did I mention, I�m also a great actress?�
Sige ikaw na. Ikaw na talaga lahat. �Where are we going?� Ayan, nag-english na ako.
Pasensya, panlansangan ang accent ko.
�Sweety. Let�s go!� sigaw ni tito kay Hana. Aalis na siguro kami.
�Oi, Peter. Come. Hurry!� Pahabol ni tito.
Aalis na ako sa bansang kinagisnan. Bye Philippines! Hello Australia!
Chapter 3

Nandito na daw kami sa private place na sinasabi nila, sa tabi ng NAIA. Ewan.
Ngayon pa rin lang ako nakaapak sa ganito kalayong lugar mula sa amin, sa Santa
Mesa.
"So, are you ready?" tanong ni tito Dan. "Ready? Para sa ano po?"
"To leave everything behind in this scrawny country and have a new life." madugong
mga salita ni tito.
"Ewan? Siguro." Hindi ko naman talaga naintindihan 'yun.
"But before that, magpalit ka muna ng damit. You look like a pulubi." panlalait ni
Hana Joy.
Patawa-tawa na lang ako. At least, simula na ito ng pag-asenso ko.
***
Dinala nila ako sa napakalaking mall. Pero hindi pala mall 'yun. Private storage
room pala nila 'yun. Kumpleto na ang lahat. Lahat ng kakailanganin ko, nandito na.
Kaya pala, hindi na ako pinag-impake kasi ang yamanyaman pala nila. Wow! Big time
'tong si tito, ah. Hanep makagawa ng storage room. Ewan. 'Yan lang tawag nila
'jan, eh.
Pumunta na ako sa wardrobe. Pinasunod ako ni Hana.
"Now, try to sort out what you like in the outfits and I'll try to find you some
myself."
Umo-o nalang ako kahit hindi ko 'yun naindtiindihan.
Grabe! Andaming mga damit. 'Eto na yata ang mga pinanaginipan kong mga pagkakataon.
Eh, palagi nalang akong naiinggit sa mga barkada ko. Eh, buti pa sila, laging
merong bagong mga TShirt, mga polo tsaka mga 3/4s. 'Yun 'yong mga talagang
pinapangarap kong magkaroon. Eh ang mga damit ko. Parang mga relief goods.
Piniyestahan ko na ang mga damit. Kahit anong makita ko, binibitbit ko. Bago kasi
lahat at alam ko namang, hindi ko mauubbos lahat ng �to, marami masyado.
Bum. Lee. Jagger. Levi. Bench. Moosegear. Andami. Wow! Lahat kinuhaan ko. Bahala
na. Andami talaga.
Mga polo, jacket, 3/4s, mga suit. Wow! Bitbit ko na talaga lahat.
Imaginin mo isang lalakeng naka sando tsaka nakashorts bitbit ang dalawang sakong
mga ukay-ukay. Ganyan ako.
Natapos na ako sa paglilipon nang mga damit. Natapos na din si Hana. Nashock siya.
"That's all?" sabi niya. "Joke. Wow!"
"Ha?"ano daw?
"Andami niyan, ah. I don't suppose na susuotin mo 'yan at the same time."
Hindi ko pa rin naiintindihan.
"What I mean is, magpapalit ka lang ng damit. Your baggage is already ready.
Naprepare ko na lahat ng mga kakailanganin mo. Nandun na sa plane." sabi niya.
"Eh, ba't ngayon mo lang sinabi. Kala ko tuloy..."
"I said, sort out what you like and I'll find something for you myself."
"Hindi naman ako marunong mag-english. Pano ko maiintindihan 'yun?"
"Basta. Here." may bitbit siyang mga damit. Mukhang magagara 'din. "Suotin mo 'to.
You'll look stunning."
Anong taning? Okay na siguro 'to. "Salamat ah."
"Don't mention it. My pleasure, couz."
Mabait pala 'tong si Hana. At magaling din siyang pumili ng damit.
Pumunta na ako sa dressing room. Nagpalit. Pagkabukas ko ng pinto ng room...
Outfit # 1. Naka black attire ako. Mukha akong men in black. Sabayan ko pa ng
shades. Boom!
NapaWow si Hana. Mukhang naiinlove na siya sa'kin. Kamukhang kamukha ko na siguro
si Prince Anderson na 'yan.
"Wala na bang ibang kulay?" tanong ko. Mukha akong pupunta sa lamay ne'to. "I think
you'd suit a more nonformal attire."
Ewan. Siguro nga.
Outfit # 2. Nakaleather jacket na brown, linooban ng grey na shirt tsaka nakaskinny
jeans at leather shoes na puti. Isama mo pa ang cowboy hat tsaka vintage na shades.

"Okay na 'din pero..."Parang okay na sa palagay ko. Bagay naman.


"No way." Pinapalitan ni Hana ang suot ko. Baduy daw.
Outfit # 3. Nakahoody na green na may maraming blingy tsaka nakarubber shoes at
pangmotor na shades.
"Ew." puri ni Hana.
Outfit # 4. Nakabarong tagalog tsaka slocks tsaka parang babarilin ako sa luneta
ne'to o di kaya, diretso sa ataul ang tuloy ko.
"Okay na 'yan." Natatawang sabi niya.
Mabait ka rin 'no?" sagot ko.
Outfit # 5. Naka3/4s na shirt na kulay blue ang sleeve tsaka white ang pangtorso
tsaka naka fit na pants na kulay brown. Nakatennis shoes na puti. Ganyan kasimple.
Tsaka naka eyeglass na pangaccessory lang.
"Ayan, okay na." Sabi niya.
Hay! Sa Wakas. Kanina pa ako nalalamigan ng aircon ng storage room na 'to.
"Pwede bang humingi ng jacket?"
"Why not?" Tumawa siya.
Kinuha ko 'yung jacket na kulay puti. "Salamat nga pala, ah."
Nagsmile siya. "Kung hindi lang kita pinsan."
"Uuuuy! Naiinlove siya sa'kin." Natatawa ako kay Hana.
"Huh?"
"Hindi. Bola lang. Pero, maraming salamat talaga."
Biglang nagring ang phone ni Hana.
"Hello?" sagot ni Hana.
"Dad? Opo. Katatapos lang po namin. Yeah, we're on our way. Thanks Dad."
Hindi naman pala maarte 'tong si Hana. Best actress lang talaga.
"Come on. Tayo nalang ang hinihintay sa plane. Let's go."
Nagmadali na kami ni Hana patungo sa labas. Nasa airport lang din naman kami so
malapit lang talaga kami kung nasan ang plane na sasakyan namin. Ang bilis namin
talaga tumakbo. Natatawa ako kay Hana. Kasi, nakatakong siya pero hinubad nalang
niya kasi nagmamadali talaga kami. Sabi ko na nga ba kanina. Masyado kaming
nagtatagal sa storage room. Pero, okay na. Gwapo naman ako, eh. Haha.
Nakarating na kami sa plane. Aba. Ang laki ah. Ngayon palang ako nakalapit ng
ganito sa isang eroplano. Pano pa kaya kung makasakay na. Kung siniswerte ba naman
ngayong araw. Papunta pa sa Australia. Wow! Sunodsunod na jackpot 'eto ah. Pero,
pano kaya kung malaman nila na wala na pala ako sa Santa Mesa. Sa Bobong Carwash.
Sa bahay namin. Pano na si tito? Si Jill? Mamimiss ko silang talaga. Babye. :(
Umakyat na kami sa plane at saka na pumasok. Perstaym sa plane. Perstaym sa lahat.
***
(Three Days Later after Pedro's flight to Australia)
Just finished performing in your favorite noon time show, It's Showtime!.
It was fun, I admit. The studio had a breaking record of having the most audiences
they ever had. Wow!
Somethings are becoming extraordinary because of me. I'm glad to be a part of that.

Today is the rehearsals for my concert in the Araneta Coliseum. I need to get
going. I'm getting so exhausted, though, but this is my life now and I have to deal
with it. I don't wanna fail my fans. They serve as my inspiration. But actually,
no. They serve as my pressure cooker. Because of them, I have t o wake up early
every morning, I have to practice my vocalisation, I have to guest to a show and
sign a thousand autographs a daw, pose in many pictorials. You know what? I am sick
of this sh*t. I can't take this anymore.
I need a plan, an escape plan. I don't want to be a celebrity anymore. I want a
normal life. I need to leave everything I have today in exchange for a normal life.
But how? I don't know. I have no idea.
I have no friends. I have no family. I have everything but I don't have anything. I
am a king but lonely in my kingdom. Help me. I don't want to live this kind of life
anymore. I just, don't.
It was a nice day. A day for my rehearsals. A day just like any other day. I'm not
sick but I feel like I'm gonna loose my mind.
My phone beeped. I normally get a lot of messages which I barely even read but I
was a bit bored so I checked out some.
"Schedule of interviews today...blah, blah, blah..."
"Priiiince!!! Is this your number??? I love you so muuuuch!!"
"Hi Prince <3"
"Your life is in danger. Please, be safe."
Another one of those attention seeking messages. Pfft!
My P.A. then called me interrupting my session with my phone. "Are you ready
Prince? We're going to the Coliseum today. Feeling excited?"
"I suppose, you don't want me to say no, do you?"
"You're such a joker, Prince. I'll be right back. Make sure you're ready, okay?"
I am tired of these same questions. "Okay."
Jane left and I have a few minutes to prepare myself.
And then, it just came to me, "When will I be free? Or when will I start to make a
move of my freedom. I don't want to be famous anymore. I don't want to be who I am
today anymore. I have got to start moving."
I browsed my wardrobe. I need to make a disguise. I did figure out a disguise. I
went for a hoody, and a cap, and shades and well anything that is out of my style
of fashion. Grabbed everything that I would need. Cash, my credit cards, my phone
and left almost every of my stuff in the condo. Well, I just had to get out. And so
I did. I went out of my condo in my fully unrecognizable disguise. Finally. I
rushed to the stairs instead of the elevator. From the 15th floor in the Bellevue
Hotel, I had to trek down the stairs. I had to rush. I had to go. I had to escape.
Then, my phone rang. Jane was calling me. I never really answered so I just
eventually, turned it off. But before I did, a message popped out, "Your life is in
danger, please, don't go inside your car." I was never going to my car, anyways.
But why? Why is this messages keep on coming?
My trip to the fire exit stairs was finally finished. I got out of the back of the
hotel. I successfully managed to not being able to be recognized by anybody. I
normally blended to the crowds on the streets and I did see the limo, the car that
I was supposed to be headed to and even saw Jane getting inside the car. But I
didn't mind. I just hope they don't find me before I know it.
While I was trying to get away from the hotel, a sudden explosion just happened.
Everyone panicked but I didn't. I was in complete sense. In complete escape. But
when I turned around. The undending shockness just struck me.
I went completely numb. I couldn�t speak. I couldn�t move a single muscle.
I saw the car that I am supposed to be, burnt to ashes. I can hear policecars
approaching; the sirens of the firetruck. Everyone was shocked. Oh my god. Nooo.
I took a deep breath. I started pacing the pavement. Left foot, right foot, left,
right, be normal. Act normal. Walk normal. Be completely ordinary.
My heart beats faster. Faster, faster and faster. I don�t know where I am going.
I�m lost. I am so very lost. I don�t know where to go. I don�t know who to ask. I
don�t know who to trust. My life really is in danger. But how would someone even
know that? Who would try to kill me? Who would want to kill me?
I tried to check my phone again. I turned it on and a lot of messages are popping
out. A lot came from Jane and well, some unregistered numbers.
The moment I try to check on Jane�s messages, I become so sad. Just a while ago,
she told me to prepare and now, she�s gone. I could�ve been gone at the moment. But
I don�t know why I am still alive.
Then, I came across with the messages. Messages that told me, my lfie is at stake.
I don�t know who this person is but he maybe the one I can trust in this situation.

I tried to call once. No response.


I tried to call again.
Riiiing! Riiing!
�Emm. Who is this?� I asked.
�Is this Prince?� the person asked back.
�Who is this?�
�This is Annefil. Is this Prince?�
�Who are you?� I was so confused.
�I need you to confirm that this is Prince. That he�s alive.�
�Yes, this is Prince. Prince Anderson.�
�Thank God, you�re alive. Please, meet me in this address that I�m gonna text you.�

I don�t know what he�s talking about.


�You�re identity must be hidden. There are a lot of people that�s after you. They
are trying to kill you.�
Now, I am more scared than ever. �Who�s trying to��
The phone hanged up before I could even finish my question. Then I received a
message.
�Meet me in SM Megamall. I will wait for you there.�
Well, I have no idea how to get there. Just no.
***

Chapter 4
Jill�s POV
Tatlong araw na. Hindi pa rin siya makita. Nasan ka na ba, Pedro? Miss na miss na
kitang talaga. :(
Naloloka na ako sa paghahanap sa�yo. Nasan ka ba? Pedro? Pedrooo? Boook?
Ang hirap naman ng ganito. Sana hindi ko nalang siya sinabihan na magkaibigan lang
kami. Alam ko namang mahal ako nun. Nasaktan siguro. Sana hindi nalang kami nagkita
nung araw na �yun. Hindi sana siya naglayas.
Tatlong araw na akong tumutulong kay Manong Bong sa paghahanap kay Pedro. Gamit
namin ang sasakyang iniwan sa carwash. Iniwan daw ni Pedro para sa Manong Bong.
Kawawa naman si Manong Bong. Panay ang pag-aalala niya kay Pedro. Nababaliw na sa
kalilibot sa buong Santa Mesa hangang sa buong Maynila. Wala talaga. Hindi talaga
namin maganap si Pedro. Pedro. Nasan ka na ba? Magpakita ka naman, oh.
Linilibot namin halos lahat ng malls o kahit anong mga pampublikong lugar. Nandito
kami ngayon sa SM Megamall. May dala akong mga flyers. Flyers na may mukha ni
Pedro. Kahit sinong nakakakita ng mga flyers ko natatawa o di kaya naiiyak.
Natatawa kasi mukha raw akong baliw, hinanahanap ko daw si Prince. Kasi si Prince
daw �yan na nasa picture. Naiiyak kasi�ewan. Hindi ko alam hanggang sa nakita ko
nalang sa balita sa isang TV sa mall�
Sasakyan ni Prince Anderson, sumabog sa tapat ng Bellevue Hotel. Kinatatakutang
kasama siya sa mga labi ng mga nasa loob ng sasakyan.
Nagulat ako. Patay na si Prince? Nakikita ko halos ang ibang mga tao, naiiyak.
Nalulungkot. Ako rin, napanghinaan ng loob. Kawawa naman si Prince, ano? Ganun na
din ang pag-aalalang naidulot nito sa paghahanap ko kay Pedro.
***
I am lost. I don�t know where that SM Megamall is. I don�t know anything in the
streets. I have never been on the streets this long. And not alone. I don�t know.
This is the biggest breakthrough of my life.
I don�t know if what vehicle to ride. Don�t know which way to go. Don�t know if
people even can understand me. I don�t know anything.
I saw a guy. He�s white, caucasian wearing white sandos and shades and a DSLR
camera on his neck. He must be a foreigner. He�s young so he might probably be a
little bit younger or older than me. He can help me, maybe.
I approached the guy. He seemed knowledgable to where he was going. Obviously, I
need to inquire.
Wearing my shades hidden in my hoods, I called, �Hey there!�
The guy turned towards me. �Oh hi.� He smiled. �Is there something I could help you
with?� He said that in a cockney british accent.
�Oh, it�s just that, I�m kinda lost and I need your help?� I wasn�t sure what to
say.
�I�m headed to the Megamall. How about you?�
Sweet. We are just headed to the same place. �Well, I�m headed there, too. Do you
mind if I��
�Not really. Well, my pleasure to meet you. I�m Alejandro.� He extended his right
hand to me. �But call me
Lejan.�
I grabbed his hand. �I�m Pr�� I�m not supposed to tell my real name, am I? I took a
chance to glance the surroundings and I saw a taxi passing by with a printed name,
Bobby.
�Bobby. Name�s Bobby.� I shaked his hand and just smiled with my shades on.
�Pleasure it is, Bobby. Well, nice shades you�ve got there. Ive got mine, too.�
Lejan took off his shades. I see, he looks like Josh Hutcherson, if you know who he
is.
Is he prompting me to take off my shades? Oh, no.
�Would you mind taking off your shades?� Lejan requested.
Why? Is it really that necessary? No. Please. No.
�Sure.� Why did I say that? Now, I�m risking my identity being revealed.
No turning back. I have to take my shades whatever it takes.
�There you go.� Now, he can clearly see my face.
I can see he was inspecting my face. �You know what, you look so familiar.�
Now, my heart started to pump faster. I am having goosebumps to the highest level.
Oh no, this couldn�t be happening.
�You look like my best friend on primary school.� He was astonished. �Have you, in
any possibility, been in England?�
What a big relief. I took an unnoticeable deep breath and said, �I was born in
Birmingham though.� �Well, blimey!� Lejan laughed. �That�s incredible.�
I just smiled. I was in mixed emotions.
A jeep passed by and Lejan extended his arms to catch the jeep�s attention.
�I think, this is our cut.� Lejan called me to go inside the jeep.
Putting all my trust to Lejan, my trip to the Megamall just begun.
***
Nagkita na kami ni Manong Bong. Hindi pa rin niya nakikita si Pedro. Ako rin.
Walang ideya talaga kung nasan siya. Pano kung may masamang nangyari sa kanya?
Hindi ko mapapatawad ang sarili ko.
Napapagod na rin ako pero kinakaya ko para kay Bok, para kay Pedro. Para sa
bestfriend ko. Nalibot ko na siguro lahat ng sulok ng mall na ito. Wala pa rin
talaga. Naku, Pedro. Nasan ka na ba talaga? :�(
Nauubos na ang mga flyers ko. Inaagaw ng iba kasi kamukha niya daw si Prince. Ang
gwapo daw ni Prince. Eh, ayan, namatay na. Namamatay pala ang mga gwapo, no? Huwag
lang si Pedro. Love ko �yun, eh.
Naghiwalay uli kami ni Manong Bong. Ako pumunta sa Foodcourt. Siya, hindi ko alam
kung nasan, basta nagkakatext naman kami.
Nagpahinga na muna ako dun. Nagsnack ng kaunti tsaka nag-abang baka biglang
sumulpot si Pedro. Si Pedrong matalik kong kaibigan. Si Pedrong mahal na mahal ko
talaga. Pagmakita kita ngayon, pramis. Yayayain talaga kitang maging boyfriend.
Huwag mo lang akong iwan.
***
SM Megamall. We are finally here.
Lejan and I have been talking for the last couple of minutes. We passed a lot of
laughs and bonded like long time friends. I have never had this kind of bonding
since I was with my mom. I miss her so bad.
Even when we got out of the jeep, we never stopped talking. Lejan and I could
become best friends, you know. I like his sense of humor. We have the same level of
mentality, that�s why we could get a long with each other, very well.
My phone beeped again. Even when Lejan was still talking, I had to check on my
phone.
�Prince, have you reached the mall. Please, proceed to the mall basement. I�ll wait
for you there.�
After reading, I put my phone back on my pocket and resumed my talk with Lejan. We
then went to the entrance of the mall with my shades on with my cap on my head.
�Sir, please take off your cap.� Again, I am shocked. �Rules and regulations, sir.�

I took a deep breath and took off my cap. Checked around and no one seemed to
notice.
�Chill, mate. Where just entering a mall. There�s nothing to worry about.�
Oh Lejan, if only you know what I�m going through. I just smiled and carried on.
�You know what, I have a camera and I haven�t even have a picture with you.�
Oh no, is this really necessary�or�emm, �Okay, no problem.�
Lejan took someone to take a picture of us both. We are almost just as the same
height, but he was a bit taller.
�Say cheese.� Said the person who took the pic.
�Cheese!� I made a thumbsup before the camera while Lejan hanged his arms on the
back of my shoulders.
�It was nice having you, mate. But now, I have to go. I hope we meet again.� Lejan
said.
�Try to contact me.� Lejan gave me his calling card.
�I will.� I hope I can.
I was feeling like I have to pee. I then am on my journey to find the restrooms.
The Foodcourt restrooms.
***
Kanina pa ako naghihintay dito sa Foodcourt. Grabe, ang lamig-lamig na. Marami na
akong nakakain. Pedro! Magpakita ka naman. Nahihirapan na ako. Alam kong ayaw mo na
nakikita akong nahihirapan kaya magpakita ka na, please. Miss na kita Bok!
Magpakita ka na sa�kin, oh.
Pero, naiihi na talaga ako sa sobrang lamig. Asan ba ang pinakamalapit na C.R.
dito.
Ayun!
***
With my backpack on my back and shades on, I went to the restrooms. I was near the
foodcourt and I just needed to pee. ***
Naiihi na talaga ako kaya nagdali-dali na akong pumunta sa C.R.
***
Then, my phone was vibrating. I am a meter away to the men�s restroom but I had to
check who was calling. So, I stopped and took out my phone. It was that guy who was
telling me my life was in danger.
�Hello?� I answered.
***
Malapit na talaga. Malapit na ako sa C.R. Tumatakbo na nga ako. Kanina pa ako nasa
mall, halos buong araw na, ba�t di ko pa naisipang magbanyo?
Malapit na talaga. Pero may mama, nakatayo sa may hallway ng dalawang C.R. Sa
pagtatakbo ko, di ko na yata siya maiilagan. Magkakasalubong na yata kami.
Aaaaaaaay!!!!
***
�Where are you?�
�I am in the restrooms. Give me 5 minutes.�
Then, boom!
***
Natamaan ko si kuya na naka bag at may katawag. Ay naku, pasensya na kuya.
�Kuya, pasensya na talaga. Sorry��
***
My shades was blown off and so was my phone. A girl just bumped me. Why in the
world would anyone�
***
��talaga kuya. Sorry. Sorry. So��
Tumalbog �yung shades niya pati �yung phone niya. Nagulat ako. Pero ang mas
ikinagulat ko� �Ped��
***
�Watch where you�re going!� I was so angry.
I picked up my phone and my shades. �Sorry, about that. I�ll talk to you later.�
And hang up with the phone. I then went inside the men�s restroom.
***
��ro?�
Si Pedrong marunong mag-english. Ikaw nga! Pedro! Pedro!
Ay putakte, naiihi na talaga ako. Diyan ka lang Pedro, babalikan kita. Tumakbo na
ako paloob ng ladies� restroom. ***

Chapter 5
"Gu day mayt!"
O diba? Ang galing-galing ko nang mag-Australian. Haha. Wow! Namamangha talaga ako
dito. Ang init masyado. Akala ko may snow din. Bad trip. Wala pala.
Nandito kami ngayon sa Melbourne. Melbourne, Victoria, Australia. Ang ganda pala
rito. Malinis tsaka ang mga tao, organisado. Hindi katulad sa Pinas. Nagkakagulo
lang lahat.
Sino ba namang mag-aakala, isang pobreng katulad ko ay biglang makakaapak sa
mayamang bansa ng Australia.
Hay naku! Halos kada-oras, may bitbit akong pagkain. Madali kasi akong gutumin, eh.
Kaya ayun. Tataba ako dito ng hindi oras.
Ikatatlong araw na mula ng umalis ako ng Pinas. Namimiss ko na agad sila tito,
�yung car wash. Lalo na si Jill. Miss na miss ko talaga �yun. Eh, araw-araw kaming
nagkikita nun. Wala pang kahit isang araw na hindi kami nagkikita �nun.
Siguro, ngayon lang. At matagal na para sa�kin ang tatlong araw. Nakakamiss pala,
�no?
Nakakalungkot na nakakatamad ngayon. Wala akong makausap na matino maliban kay tito
tsaka kay Hana. Nandito ako ngayon sa malaki at magara nilang mansion. Andaming mga
katulong pero hindi ko naman alam kung san galing. Hindi ko matantsa kung Pinoy ba
o kung anong lahi lang. Mahirap.
Ganito pala dito sa Australia. Hindi katulad dun sa Pinas. Madali lang ang mga
bagay kung sanay ka na. Pero kung bihira lang ang mga nakikita mo, nahihiwagaan ka
talaga. Grabe, nakakamangha nga.
Binigyan ako ni tito ng cellphone. iPhone 5S ang nakalagay sa likod ng cellphone.
Eto na ba �yung pinag-uusapan ng mga kabarkada ko na pangarap daw nilang cellphone.
Wow. Ang ganda ne�to. Ang ganda sana kung marunong akong gumamit. Eh, hindi.
Nakita ako ni Hana. Kinukulikot ko ang iPhone. Hindi naman ako marunong gumamit.
Lumapit siya sa�kin.
�Ui, Peter, what are you doing?�
Tumingin ako sa kanya. �Pedro, hindi Peter.� Nakakainis siya, ah.
Natawa siya sa�kin. �Alam mo bang nakakatanda sa�yo ang pangalang, Pedro? Eh, pang-
old people ang name na �yan eh.� Tawa siya nang tawa.
�Ha?� Nakakainis �tong mokong na �to, ah. �Eh, maganda naman, ah. Si Jill nga,
Pedro ang tawag sa�kin.�
�Alright. But I will still call you Peter whether you like it or not.�
�Bahala ka sa buhay mo.� Hindi ko na siya pinag-abalahan. Mas pinagtuonan ko ng
pansin ang cellphone kong bago.
�Are you sure, you know how to use that?� tanong niya.
�Bakit? Tutuksoin mo naman ako kasi hindi ko alam pano gamitin �to?�
�Nope. I was just hoping if I can help?� Englishera talaga �tong si Hana. Kakainis.
Alam niya namang hindi ako magaling sa English, lalo niya lang pinapadugo ang ilong
ko. Buti nalang naiintindihan ko parin ang salitang
�help�.
�O siya, turuan mo nga akong gumamit ne�to.� Ibinigay ko sa kanya ang cellphone.
Binuksan niya ang phone tsaka nagpakita na naman �yung �Slide to Unlock� na kanina
ko pang pinagsasawaan.
�Do you see this?� �yung �Slide to Unlock�. Kanina ko pa nakikita �yan.
�Oo.� Sabi ko. Nagmamaldito na naman ako.
�Slide daw. Ibig sabihin, idrag mo �yang arrow to the right.�
Hindi ko iniintindi ang sinasabi niya. Tinitingnan ko lang kung pano niya ginagawa.

�Tapos?�
�Here�s a trick.� Pinindot niya ng matagal ang bilog na nasa gitnang baba ng phone.

�You long press this and Siri will appear.�


�Anong Seri?�
�Siri hindi Seri?�
�Eh, aanhin ko naman si Seri, este, Siri?�
�Basta. Watch and learn.�
Ayun. Bigla nalang may nagpakitang isang linya tsaka, biglang nagsalita si Hana.
�Siri, how are you?�
Ha? Ba�t niya kinakausap ang cellphone?
�I�m doing pretty well, how about you?� sagot ni Siri.
Namangha ako. �Wow! May ganun?�
Pinasubok ako ni Hana. �Try to say something.�
Wala akong maisip. English talaga?
�Siri, I�m fine, thank you.�
�Sorry, I cannot recognize, �Siri, I am fine, thank you.��
Natawa na naman si Hana.
�Eh, linoloko mo lang yata ako, eh.� Medyo naiinis na rin ako nun.
�Huwag naman, I�m fine. Thank you. Who�s not to laugh about that? Try something
else. Magtanong ka kaya.� Hirit ni Hana.
Hay naku, Hana. �Sige, �eto nalang.�
Nagsmile si Hana. Parang naghahanda ng mas malakas na tawa.
�Siri, how long am I?�
Ay, mali. How old are me pala.
Natawa na naman si Hana tsaka tinulak niya ang balikat ko. �Uy, ikaw, you�re such a
pervy.�
�Anong pervy?� tanong ko.
�Pervy. Obscene. Explicit.�
�Eh, ano nga?�
Tawa parin siya ng tawa. �Bastos!�
�Uy, anong bastos? Anong masama sa sinabi ko?�
�Sabi mo, How long am I?� Dami niya tawa, mga bente. �Translation, gano ka kahaba.�

Naintindihan ko na. �Uy, ang bastos naman ng iniisip ne�to. Nagkamali lang ako ng
tanong. Sasabihin ko nun, How old are me, hindi ganyan.�
Ayun, mas natawa parin siya sa �How old are me.� Ewan ko ba ba�t nakakatawa �yun.
Hindi naman ako natatawa, eh. Siguro natatawa lang ako sa mukha niya kasi lumalabas
ang ngalangala niya pag tumatawa.
�You know what? You really need an English speech tutorial.�
Speech tutorial mong mukha mo. -_-
***
Jill�s POV
Hay! Nakaluwag-luwag din. Ang lamig-lamig na kasi talaga. Grabe sila makapag-on ng
aircon, wagas lang.
Pero nakita ko na si Pedro. Si Pedro talaga �yun. Teka! Babalikan ko muna siya.
Nagmadali na akong lumabas sa pintuan ng stall ng toilet na ginamit ko. Ambilis
kong lumabas. Grabe, bahala na.
Nakita ako nang isang matandang ale, nagmamadali na talaga ako pero pinigilan niya
ako. Sa loob ng ladies� restroom, may ibinulong siya sa�kin.
�Ineng. May sasabihin ako sa�yo, huwag kang mabibigla, ah.�
Nagmamadali na talaga ako pero sige na lang, �Ano po �yun, lola?�
Binaba niya tingin niya sa may bandang puson ko tapos balik sa pagkakatingin
sa�kin.
�Ineng, bukas zipper mo.�
Grabe! Nabigla akong talaga. Tiningnan ko talaga tsaka ko na nalaman, bukas naman
talaga zipper ko.
Naknang putakte, kung mamalasin naman, oh.
Madali kong isinara ang zipper ko tsaka na �ko lumabas. Hindi na nga ako
nakapagpasalamat kay lola, basta makalabas lang ako. Makita ko lang si Pedro.
Pagkalabas ko ng ladies� restroom, dumiretso na ako sa may men�s restroom. Hindi ko
na inisip kung sino man ang nasa loob. Alam kong nasa loob si Pedro. Kailangan ko
siyang makita.
�Pedro! Pedrooo! Pedroooo!�
Grabe, parang si Sisa lang ang peg. Crispin! Basilyo!
Nagtataka na siguro sina kuya ba�t may babae sa loob ng C.R. ng mga lalake.
�Boook! Pedro! Nasan ka ba?!� sigaw parin ako ng sigaw.
Pinagtitinginan na talaga ako ng mga kalalakihan sa loob ng restroom. Pati sina ate
sa labas, nakatingin na din sa�kin.
�May nakita ba kayong lalakeng nakajacket tsaka nakashades?� tinanong ko na lahat
ng makita kong tao. Kahit ang hindi mga nakakita.
Wala raw. Wala. Wala. Wala talaga. Walang wala.
Kakainis. Nandun na �yun, eh. Ba�t wala?
Pedro! Nasan ka na ba?! Pedrooo!
***
I just got out of the men�s restroom. From the old jacket and shades, I finally
changed my outfit. It wasn�t safe having the same outfit when everyone is at risk
at knowing your identity.
I had to change for a bit formal wear. I had a fake dark mustache and a shaggy wig
and spectacles, I don�t know how it got there but it was pretty handy.
I never looked like Prince, again. A lot was taking a glance on me but never the
usual. It was kind of like, a normal person sort of stare. Thank goodness, they
bought it. Legitimate much.
I was on my way to the basement of the mall but then I got another call from that
guy named, Annefil.
�Prince? Where are you?�
�I�m on my way to the basement.�
�Cut the plan. Go somewhere else. Somewhere no one could find you. We cannot meet.
They found out, I had been contacting you. Please, erase all your communication
means. Don�t go in contact with banks or any other transactable means, they might
track you. Go somewhere safe. Hide Prince. Hiiiiiii�� Then, the call hung up. I was
never really nervous but that call gave me goosebumps.
Now, it leaves me here. Lost at this big mall with no one to be with.
Cut my communication? Okay. If it can save my life, why not?
I cannot use my credit cards. Why haven�t I thought of that? Good thing I had a bit
of cash left on me.
Now, all that�s left to do is, find a place to hide. The question is, where? ***
Pedrooo! Nakakabaliw ka na! Kotang-kota na ako sa katatawag sa pangalan mo.
Magpakita ka na. Pagod na pagod na akong talaga. Malapit nang ma-MMK ang paghahanap
ko sa�yo. Masusulat na ni Rizal ang mga kaganapang ito. Magpapatulong na ako kay
batman ne�to. Pedro. Please, magpakita ka naman, oh.
Hindi na ako nahihiya. Naiiyak na talaga ako. Sa katunayan, umiiyak na talaga ako.
Natatakot akong mawala si Pedro sa�kin. Nababaliw na yata ako. Nakikita ko na si
Pedro kahit saan. Kahit si kuya, si lolo, ang batang �yan, si manong, si kuya na
nagbebenta ng waffle tsaka si kuya na nagbebenta din ng Thirsty na shake na
paboritongpaborito namin ni Pedro ko.
Pedroooo! Pedrooo!
Napapagod na ako. Umupo nalang ako balik sa foodcourt. Mag-isa. Mag-isang nawawalan
ng katinuan. Magisa sa mundong ito. Basta. Mag-isang mag-isa.
***
I then thought, what if I call Lejan. He told me to keep in contact with him. He
might help me. Maybe, he can help me.
I then checked on my brown wallet to get his calling card. It was on my backpack. I
had to get it and so I put my backpack down and search for it.
A couple of flips here and checked on the stuff in every pocket. My wallet has gone
missing!
I can never leave my wallet behind. It has to be in the restrooms. In the stall
where I changed my outfit. I have to get it back.
I tehn, rushed back to the Foodcourt restrooms to get my wallet. I hope it�s still
there or I�m in big trouble.
***
Iyak ng iyak ako talaga. Hindi ko na talaga alam kung anong gagawin ko. Nawawalan
na ako ng pag-asa. Kung nasan ka man ngayon Pedro. Ang laki-laki ng damage na
ginagawa mo sa�kin. Hindi ko naman alam kung bakit ako nagkakaganito. Pero mahal na
mahal na mahal ko talaga �yung si Pedro. Nahihiya lang akong sabihin sa kanya kasi,
basta, ayokong mawala ang bonding naming magbestfriend.
Ang sarap kasi niyang kasama. Gusto ko kasi bestfriend lang kami kasi mas masarap
siyang kaibigan kaysa sa maging syota na. Ewan. Palagi nalang kasi akong nasasaktan
pag nagkakasyota na ako. Si Pedro naman, hindi pa nagkakasyota �yun. Kasi hindi ko
pinapayagan. Ayun, nagagalit sa�kin kasi ba�t daw ako may syota, siya naman, wala.
Sa katunayan, ayoko siyang magkasyota kasi magseselos lang ako. Eh, baliw pala ako,
no? Ako, panay akong magkasyota pero si bespren ko hindi ko pinapayagan kasi
nagseselos ako? Pacheck up na kaya ako sa Ospital, no?
Ayun, iyak parin ako ng iyak. Walang katapusang pag-iiyak. Hanggang sa bigla nalang
may lumapit sa�king mama, may binibigay sa�kin. Ewan ko kung ano.
***
I went to the men�s restroom. I was searching every stall. Every corner of the
room. Good thing no one was around to find me weird to have been searching for
something. Bad thing because I had no one to ask. Oh God. This cannot be happening.

I checked on every bins and sink and even the compartments where they put the
tissue, I just had to check. My wallet is myself. They cannot see it or I�m done.
Then I went outside and searched in the Foodcourt. Maybe it�s there. And there it
was. It was in that guy with a dark jacket, the same as what I wore. He had shades
too. Almost the same as mine but my wallet. He was lending to with that girl�that
girl who bumped me a while ago. I hope he hasn�t checked out my wallet. I hope he
doesn�t know who its owner is. I hope he doesn�t� Wait. Nooo!
***
Napamulat ako. Siya �yung nakabangga ko kanina. Pedro? Ikaw na ba �yan? Pedroo!
�Ate? Hindi po Pedro ang pangalan ko pero siguro sa�yo �tong wallet na �to kasi
nakita kita kaninang nagwawala sa may men�s restroom.�
Nagulat ako. Ay hindi pala. Nalungkot ako uli.
Kinuha ko na ang wallet tsaka titingnan ko na kung sino ang may-ari, ako na ang
magsasauli. Kawawa naman. Tapos bigla nalang may tumakbo palapit sa�kin, sumisigaw
ng�
***
�Noooo!�
The girl was holding my wallet. I tried to get it but�
***
Inaagaw niya �yung wallet sa�kin. Pero hindi ko binibigay. Bakit? Sino ba siya para
agawin ang wallet na �to? Ako ang binigyan ng awtoridad para isauli ang wallet na
�to.
***
But that was my wallet, I had to get it back.
�Hey! Give it back! That�s mine.�
***
Wow! Englishero. Teka�
�Pedro?�
***
I then, grabbed my wallet out of her hand and got the hold of it.
***
�Pedro? Ikaw na ba �yan?�
***
�What? I don�t understand?�
***
Ay. Mali pala. May bigote at nakasalamin tsaka� Teka, bakit kaboses niya �yung
nakita ko kanina na kamukha ni Pedro.
�Who are you? Why you kalokalike Pedro ko?�
�I don�t understand. Emm�Why do you��
***
Then, I saw her. As she was arguing with me, I never really have seen such an
angelic face in all of my entire existence. She was talking in all sorts of mumbo-
jumbos that I couldn�t understand but I couldn�t stand how my heart beats fast and
emm�okay. This is awkward.
***
�Why you not talking to me? What is your problem ba? Ha?�
Naiinis ako sa lalakeng to, �ah. Eto na nga ako nagpapakahirap sa kakahanap sa
bespren ko, may asungot pang makakasira ng araw ko.
�Hoy, ikaw ah. If you English-english me lage, you go english-english �yang baga
mo. Saksak mo sa baga mo
�yan. Ewan ko sa�yo!�
***
I couldn�t understand a single word she was saying but the moment I could see her
angry face. Her pretty facial gestures. I know at that time where I need to be
going.
�Can I go with you?� I said.
***
Ano? Anong �Can I go with me?�
�What are you saying?�
***
�Can I go with you?�
***
Ewan ko sa�yo. Bahala ka sa buhay mo!
Chapter 6
Jill's POV
Uuggh! Bad trip! Grabe. Naiinis ako dito sa taong 'to. Bigla nalang mang-aagaw ng
gamit tapos sasabihin niya, Can I go with you?
Eh, shunga ka pala, eh. Kakainis talaga.
San kaya nanggaling 'tong mokong na 'to. Aba kanina, parang nasa World War III
kami, ngayon, nakatunganga nalang siya. Parang nang-aakit. Teka...
'Yung buhok niya, brown na pangKpop tsaka naka salamin at may bigote pa. Anu ba
naman. Ang baduy. Pero sasabihin ko sa'yo. May kamukha siya. Kamukha niya si Pedro
ko. Namimiss ko tuloy siya lalo.
"Hoy Mr. Stranger. Kung ayaw mong ireport kita sa pulis, tantanan mo na ako!" ***
Did she just say, Police?
No, I can't be caught. I mean, I can't be found. I have to hide. Please don't.
***
Tapos, bigla siyang namutla. Bigla nalang siyang napaluhod sa harapan ko.
Sabi niya...
***
"Please, I beg you. Take me wherever you are to go. Please. I need your help."
I don't know where those words came from. They somehow, just came out of my mouth
like words that slipped out in a swimming pool. Wait, did that just sound so weird
or what?
***
Anu ba naman kuya. Ba't ka naman kasi lumuluhod sa harapan ko. Nakakahiya, oh. Baka
anu ang isipin ng mga tao sa...
"Sagutin mo na 'yan!"
'Yan na nga ba ang sinasabi ko, eh.
"Pinapatagal pa kasi, hindi nalang sagutin!" sumigaw 'yung mama. Pinagtitinginan na
pala kami.
"Leche!" sagot ko.
Kakainis! Uuggh!
"Hay naku, mga kabataan ngayon. Ang lalandi na."
"Oi manang, narinig ko po 'yun, ah."
Sirang-sira na talaga ang araw ko. Bwesit! ***
Then, I came out of my senses. I stood up and grabbed her wrist.
***
Teka, teka, teka...
Aray, aray, aray. Ano ba? Ha?
***
Then, I held her hand and we walked out of the food court.
***
Ano ba, kuya? Ha? Ilang shots ba ang nahithit mo ngayon? Anong gimik ba 'to?
***
We slowly walked towards the ground floor of the mall. Good thing, no one noticed
something odd about what we're doing.
***
Gusto ko talagang sumigaw ng Rape! tsaka Kidnap! Pero, infairness, ang lambot ng
kamay niya. Parang ang sarap-sarap lang hawakan. Tapos, ang bango-bango niya. 'Yung
tipong mapapasunod ka talaga. Parang ang buong pagkalalake niya, eh, nakakapawi ng
inis ko sa kanya.
Tapos bigla ko nalang hinila ang kamay ko tsaka ko sabay tanong,
"Sino ka ba talaga?"
***
"Huh?"
***
"Este, what's your name!"
Nalilito na talaga ako.
***
I got it.
"My name's Bobby and my life is in danger. Help me."
***
Pedro's POV
Isang linggo palang ako dito sa Australia. Halos malibot ko na ang buong Melbourne.
Astig, ano? Akala ko, gagala ako nang nakajacket o kaya nakagloves. O di kaya
nakaboots. Hindi pala. Mainit pala talaga dito.
"Siri, do you love me?" kakatwa kong tanong sa babaeng nakatira sa cellphone ko.
"I am sorry but I am not programmed to feel anything." Ano daw? Ewan. Eh, di
hayaan.
Ayun, kasama ko parin si Hana. Halos buong linggo kaming magkasama. Hindi naman
nakakasawa kasi marami naman kaming ginagawa. Pumunta na nga kami sa zoo tsaka
nakakita na din ako ng Kangaroo. 'Yung totoong kangaroo, ah. Ikaw. Nakakita ka na
ba nang kangaroo sa malapitan? Hindi pa, no? Kawawa mo naman.
Ngayon, pupunta kami ng Bondi beach dun sa Syndey. Syndey, Australia. Ay mali pala.
Sydney, Australia. Magsiswimming kami. Pagkatapos, eh, manonood kami sa loob ng
Sydney Opera House. Exciting, diba? Inggit ka, no?
Ang saya-saya rito. Hindi naman ako mapili sa pagkain. Kaya kahit ano nalang
tinitikman ko. Hindi ko naman mapagsawaan. Ang sarap talaga ng buhay ko dito.
Waaah!
***
Hana's POV
Today has been a great week. Our plans are taking into place. Nandito na si Peter
in our custody and madali nalang mamanipulate whatever it is that's in there.
So much for that. Today is a great day. Spending time with Peter wasn't so bad. I
was having the time of my life as well, eventhough, every now and then, palagi ko
nalang 'tong ginagawa. But there is something about Pedro that fascinates me. His
sense of innocense. Nakakawalang bahala sa mga problema. 'Yung tipong, you don't
need to drink na just to make kalimot about your problems. That sort of trait. I
wish, I had that. Since, my dad was very disappointed of me kasi she had a daughter
instead of a son, I really try to fulfill everything that my dad asks me to do. I
wanna make him proud. I don't want to disappoint my dad, anymore. I have to do
this, whatever it takes. ***
Ang sarap ng pakiramdam pag nakakaalis ka sa Pinas. Nakakagaan lang. Lalo na, sakal
na sakal talaga ako kay lola. Badtrip.
Pero, kung inaakala mo, namimiss ko parin si Jill. Namimiss ko talaga siya ng todo.
Alam mo ba ng elementary kami, nung unang nakita ko siya ng grade 5, nagpapaunahan
kami sa pagpasok ng C.R. kasi ako, natatae na talaga tapos siya, ihing-ihi na. Ewan
ko ba. Nakakatawa nga, eh. Panay ang katok namin sa pintuan ng mga C.R. Palagi
nalang may tao dito, may tao 'jan. Ay naku. Natatandaan ko pa talaga.
*flashback*
"Hoy! Marvin! Buksan mo ang pinto! Natatae na ako!" Di ko na talaga mapigilan.
"Teka, maghintay ka. Nauna kaya ako."
"Wala akong pakialam. Basta buksan mo na ang pinto kung ayaw mong..." Purururut!
"Ayaw nang ano?" tanong ni Marvin.
Hindi na ako makapagsalita. Matatapos na ang siyam na buwang pagdadalangtae ko.
"Ew. Pedro. Umutot ka ba?" tumatawang tanong ni Marvin.
"Ewan ko sa'yo!" Kasing galit ko na ang tiyan ko.
Lumabas ako agad tsaka nagtungo sa Girls na C.R. May nakasalubong akong isang
babae. Grabe, ang ganda niya talaga. Pero, ano pa ba ang mas gaganda kundi ang
makapagbawas ako talaga.
Binilisan ko na ang pagpasok sa C.R. tsaka ko na rin nalaman na nakikipag-unahan
pala 'tong batang 'to. Eh, mas nauna ako.
"Hoy, ihing-ihi na ako." sabi nung batang babae. "Buti ka nga, eh, ihing-ihi ka
lang. Eh, ako lalabas na." Biglang umasim 'yung mukha niya.
"Ambaho! Ew!" binitiwan na niya ang pagkakahawak niya sa pintuan ng banyo.
"Sabi ko sayo, eh." tsaka na 'ko nagmadaling pumasok at boom, ang panis-panis na
talaga ng tiyan ko. Inaaay! Huwag pooo!
*totoong buhay*
Hay nakakamiss talaga. Kaya mahal na mahal ko 'yang si Jill kasi andami naming
pinagdaanan. Mga panahong labis ang aming mga kasiyahan. Mga panahong hindi
matatapatan ng pagkarating ko dito sa Australia. Miss na kita Jill. Sana, okay ka
lang 'jan sa Pinas. Babalikan kita. Pramis!
***
Jill's POV
Panginoon, Diyos ko po. San ko naman kaya itatago ang asungot na 'to. Anu ba naman
'tong buhay na 'to. Kung hindi kalang talaga gwapo kuya, iniwan na kitang talaga.
Ew! Ang landi ko. Bwesit. Pwe!
Isang araw na pagkatapos ng nakita ko 'tong si Bobby sa Megamall. Pinatuloy ko na
sa bahay. Buti nalang, si mama lang ang tao tsaka si Enrique, ang matalino kong
kapatid. Ako tsaka ang bakla kong kapatid na si Cess. Cesar �yung pangalan niya
pero kasi nga, babaeng babae na daw siya kaya dapat, Cess na raw.
Ewan ko ba kung anong magiging reaksyon ni papa sa kanya kung malaman niyang
nagpatuloy ako ng lalake sa bahay. Eh, si mama nga parang wala lang. Mas okay nga
raw na may bisita kami paminsan-minsan. Eh, pano kung kidnapper pala talaga 'to.
Pano naman kung rapist. Ewan ko. Basta, ewan ko ba kung anung trip netong
Englisherong mokong na 'to.
"Hoy!" sinigawan ko siya. "So, what are your plans na?!"
"Hoy, Jelai. Huwag mo naman siyang sigawan. Kawawa naman si kuya. Ang gwapo-gwapo
niya, sinisigawan mo lang." ang landi ni bakla, nakakainis.
"Hoy Cesar, ah. Shut your big big mouth baka 'jan ko ipasok ang mga labi ng mga
bayaning linandi mo." Ang landi, eh.
"Jelai, ang harsh nun, ah. Porke't kamukha ng bunganga mo 'yung kay Anne. Porke't
babaeng-babae ka na talaga. Bakit? Nakakababae ka na ba? Ha? Eh, juga mo lang naman
'yang nakakababae sa'yo, ah."
Bwesit! Naiinis akong talaga. Kung hindi titigil 'tong kabayong 'to eh, isasablay
ko na ang pisi ne'to ng sa ganun eh, suma-impyerno na.
"Tumigil ka! Sinasabi ko sa'yo!"
"Ay, pikon?" tawa si bakla nang tawa.
Pagkakita ko. Wala na pala sina Bobby. Andun, kasama 'yung kapatid kong si Enrique.
Nagbobottom line siguro. ***
Prince�s POV
Her name was Jill. Oh, okay. What an uncommon name for a girl. Kids. I have like a
lot of friends whose name was Jill. But this girl was different. She doesn't know
who she's dealing with. Maybe, because she doesn't know who I really am. What
if...nah. She doesn't need to know. But I don't know what's really happening. Why
are these things happening to my life? Why so sudden? One day, I was the richest
man in the world and today, I'm as lost as Dora without her Backpack.
Now, I'm here in Jill's house. I feel safe and comfortable. Even though, she keeps
on ranting me things I don't understand. But I have ea feeling that we'll get
along, pretty well. Just like how her brother gets along with me.
Enrique. Quite a fine lad, he is. He can speak english well. Now, a person I could
finally talk to.
�So, where did you came from?� Enrique asked.
I had quite a while to think where I actually came from. Am I going to fake it
or��I came from�emm�in New York.�
�In New York, Cubao?� Enrique�s following question. �Hindi. Joke lang. In America,
New York?�
�Yeah. I�ve been in New York.� I couldn�t think of something else. �I�ve been a lot
of places in America.�
�Wow. That�s so cool. Ako, I�ve always wanted to get outside the country. Pero, I�m
poor, eh. Kaya, that�s why.� ***
Enrique�s POV
Hay naku. Nakakapressure naman �tong si Kuya Bobby. Hindi ko alam kung saang
lupalop ng utak ko kukunin ang mga ibinaon kong English. Buti nalang, nakakagets pa
rin ako. Kung hindi, ewan. Haha.
�So, why are you here? Dapat, you�re in America kasi you live there. Are you on
vacation ba?�
�Yeah, kind of. I don�t know. Actually, I could use some break.�
�Ah, so how did you meet my ate?� Bahala na. English kung english.
�I don�t know. I just saw her and I followed and then, we got here.�
Astig pala ang love story niyo ni ate ako, ah. �So, what do you think of my ate?�
***
That question though. I don�t know how to answer that. It left me mind-boggled.
�Emm�� I kept on smiling. Never really know how to answer that.
�She�s nice.� I couldn�t think of something else. ***
Nice lang? Haha. Kinababaliwan kaya �yan ng mga kalalakihan pati mga tomboy ditong
si ate.
�Really?� Hindi pa ako nakontento. �Don�t you think she�s pretty?�
***
She�s pretty, alright but I don�t know what to say. I can�t possibly give motives
about my feelings. I don�t want to go back in there.
�She�s pretty nice.� I said.
***
Korny naman �tong si Kuya Bobby. Hindi pa aminin. Kitang-kita naman, eh. Pero
kanina pa ako nagtataka. Totoo kaya �yang bigote niya? Kasi pag wala siyang bigote,
kamukhang-kamukha niya talaga si Kuya Pedro. �I wonder, is that mustache real?�
***
Oh, no. He couldn�t possibly� I know, I have to keep on my disguise. This wig and
mustache protects my identity.
Think, think, think�
�Wait, do you have a basketballcourt here?� I switched the topic.
�Ay, oo kuya. There is. Come. I�ll show you.�
Oh, goodness me. That was so close. I guess this is, Basketball Time!

Chapter 7
�It has been a week since the tragedy had happened in front of the Bellevue Hotel
in the Philippines. We deeply give our condolences to those who have lost their
loved ones, especially, to the family, friends and the supporters of the late young
superstar, Prince Anderson who had just passed away the same day as the incident.�
quoted, The New York Times.
�The all time superstar who had embed a history as one of the youngest-richest man
in the world had passed away, one week before his ultimate concert tour in Araneta
Coliseum which is today. People around the world has mourned along with the
families and friends of the late celebrity.� Reported, Fox News.
�#RIPPrinceAnderson You are never forgotten.�
�Noooo. Prince Charming. :�( Why Lord, whyyyyyyyy! #RIPPrinceAnderson�
�A Tribute to Prince Anderson� uploaded via Youtube.
�ripprinceanderson.tumblr.com�
***
�Priiiiiiince koooooo. Whyyyyyyyy! T.T #RIPPrinceAnderson� posted by Zara
Hernandez, 3 seconds ago.
Naiiyak akong talaga. :�( Wala na si Prince na kinababaliwan ko ng ilang taon. Si
Prince na halos buong room ko eh, punong-puno ng picture niya. Si Prince na
ultimate crush kong talaga. Lord. Bakit ngayon pa? Bumili na ako ng ticket sa
concert niya. Lord, bakit hindi mo �ko pinapayagang makita siyang talaga. Lord
Bakeeeet!
Galit na galit ako ngayon. Galit na nalulungkot na galit na galit. Tsaka
nalulungkot na galit.
Basta, wala kang paki-alam. Kasi patay na ang buhay ko. Si Prince. Wala na siya.
Hindi ko na siya makikita pa kahit kailan. Huhuhu!
Ngayon na sana ang pinakahihintay kong araw ng buong buhay ko. Hindi ako kumain ng
snack ng buong taon. Nangupit pa ako sa aming tindahan para lang mailagay ko sa
alkansya ko para makabili ng ticket na �to. Bwesit! Bakit ka pa kasi namatay,
Prince, ha?! Lord, sana namatay na din lang ako para magkasama kami ni Prince. Ang
damot Niyo naman Lord. Ngayon na nga lang ako nag-effort magsacrifice para sa isang
bagay, eh, babawiin Niyo lang naman pala siya. Lord. Bakit ba? Ano ba ang problema
Niyo sa kanya? Ano ba ang problema Niyo sa�kin? Lord. Pag �di ako nakapagpigil.
Huhuhu!
Hindi ko talaga mapigilan ang sarili ko. Nahihirapan ako sa nangyayari. Wala na
talaga siya, eh. Wala na. Tapos na.
Ang biggest fan ni Prince Anderson, Zara Hernandez. Nakatira sa Cubao, Quezon City.
Actually, malapit lang talaga ang Araneta sa amin. Siguro, isang trip lang galing
sa amin papunta sa Araneta. Kaya nga excited na excited na ako kasi ang lapit lang.
Pero kahit ang lapit lang, eh, malayo pa din naman ang upuan ko sa front. Wala pa
ring silbi. Hindi ko parin makikita si Prince ng malapitan.
Alam mo ba, sabi nila, kami daw na mga fangirls, ang weweird daw namin. Grabe daw
kami ma-obsess sa artista. Ang landi daw namin kasi kagwapuhan lang ng artist ang
habol namin. Hindi kami marunong tumingin sa art ng music kundi sa art lang ng
mukha.
Pwes, haters gonna hate. Ihahashtag ko pa �yan sa mukha mo. Nagkakamali po kayo.
Hindi po obsession ang tawag �jan. Devoted po kami. Loyal po kami sa idol namin. Sa
idol ko. Si Prince Anderson lang naman kasi ang idol ko. Pati siguro ng ate ko, si
ate Sam. Kami na siguro ang pinakadevoted na mga fans ni Prince dito sa Quezon
City.
Alam mo ba nung finollow ako ni Prince sa twitter. Grabe, kinilig talaga ako ng
todo-todo. Akala ni ate nagka-epilepsy na daw ako. Pero nang nalaman ni ate na
finollow ako ni Prince sa twitter, sabay na kami nag Epilepsy dance craze.
Nakakamiss ang mga araw na �yun.
Pagnaririnig ko ang kanta ni Prince na nagpiplay, grabe, napapaisgaw na agad ako.
GIRL YOU ARE MINE! MINE NOW FOREVER!
Pag naririnig ako ni ate, biglang natatapos ang taon at nagiging New Year sa ingay
namin. Aaaaaaaaaaah! ?
***
(One week and three days before)
Prince Anderson, dumating na sa Pilipinas. Fans, nagkakagulo na!
~ The Buzz
�Aaaaaaah!� Pakshet nandito na siya. Nateaser na siya sa the buzz.
�Ate! Ate! Aaaaateeeee! Si bebe Prince ko, nandito na siya! Daliiiiiiiii!� Sigaw
ako ng sigaw. Sigaw sa tuwa habang nanonood ng T.V.
Nagkakagulo na sa bahay. Nagkakagulo na kasi kami ni ate, panay sa kasisigaw.
�Priiiiince! Bebe ko! Dito ka na sa bahay matuloooog, pleaaaase!� Sigaw ng sigaw si
ate.
Ako naman, hindi nagpatalo. �Bebe, Priiiiiiiince! Mahal na mahal kita. Kunin mo na
akooo!�
�Hoy malalanding mga pekpek niyo, huwag nga kayong maingay.� Nagalit na si mama.
Bigla nalang kaming natahimik. �Sorry po!� Sabay bow ng katulad ni Chichay tsaka
tawa.
�Hoy, kayo ah. Alam kong hangang-hanga kayo sa Prince na �yan pero huwag naman na
bubulabugin niyo ang buong bahay. Nagagalit na si Mareng Tina. Kanina pa kayo.�
�Sorry po, ma.� Sabi ni ate.
Ako naman, nakita ko na naman si Prince sa T.V. Nanlaki ang mga mata ko tsaka
napatili nalang ako ng sikreto. Dumating na pala siya sa NAIA. Gustong-gusto ko
ngayon pumunta sa NAIA. Tama. Magpapasama ako kay ate. Dadalhin ko �yung
pinakapaborito kong poster niya. �Yung black and white na half shirtless. Grabe,
ang sexy ni Prince. Siya na talaga dapat ang mapapangasawa ko. Para araw-araw
kakantahan niya ako. Araw-araw akong magiging masaya.
***
Pumunta na agad kami sa NAIA ng ate ko. Grabe, ang daming tao. Ang dami-dami. Ang
layo pa naman namin sa entrance. Ano bang meron? Nandito si Prince, bebe ko!
Aaaaaaah! <3
Hindi kami makapasok sa airport. Ang traffic. Ang traffic talaga. Nagagalit na ang
mga taxi driver, mga malalate sa trabaho tsaka ang MMDA. Ang daming fans. Akala ko
kami lang ni ate ang fans. Grabe, ang dami-dami-dami-daming fans. Hindi ko
mabilang. Basta ang dami talaga.
�Ate, nanjan na ba siya? Ateeee!� palagi kong tinatanong si ate.
�Ayun!! Siya na yata �yun!� May tinuturo si ate.
Bigla nalang ako kinabahan tsaka naexcited tsaka na� �Aaaaaah! Priiiince! Bebe
koooo!�
Tapos bigla nalang din sumigaw ang ibang mga kababaihan. Nanjan na ba siya? Totoo
ba?
�Loko lang. Ba�t ka sumigaw!� linalakihan ni ate ang boses niya. Hindi kami
nagkakarinigan.
�Eh, badtrip ka naman ate. Alam mo namang excited na excited na talaga ako.�
Natatawa nalang ako kasi nagkakagulo parin ang mga kababaihan. Grabe talaga ang
init dito. Pero nawawalang-bahala nalang kasi nanjan naman na si Prince. Hinihintay
ng sandamakmak na mga malalandi sa Pinas.
Magkakalahating-oras na kami sa kahihintay. Hindi parin lumalabas. Andami paring
tao. Hindi parin nawawala so nanjan pa siguro si Prince.
�Priiiince! Lumabas ka naman na!� hindi na ako makapaghintay.
Grabe, si ate, kanina pa nag-aano ng kanyang cellphone.
�Huy, ate. Ano ba �yang ginagawa mo? Baka lumabas na si Prince.�
Nakahawak si ate ng cellphone niya tapos tumingin sa�kin. �Nagbabasa po ng ebook.
Ang tagal, eh.�
�Eh, baka ang busy-busy mo �jan, hindi na natin tuloy makita si Prince ko.�
�Hindi �yan. Lalabas �yan, sinasabi ko sa�yo.� Tapos bumalik na agad siya sa
cellphone niya sa pagbabasa niya ng ebook.
Hay. Ang init talaga. Kanina pa akong parang mahihimatay sa sobrang init. Kung
hindi lang talaga kita mahal na mahal Prince, grabe. Grabe ka talaga.
Bigla nalang nagsisi-alisan ang mga tao. Hala. Ano na �tong nangyayari. Wala ba si
prince? Hindi ba natuloy ang arrival niya? Nakasama ba siya sa MH370? Hala. Huwag
po.
�Ate, pano �yan. Wala ba si Prince?� Naku po. Huwag naman sana.
�Ha? Sino may sabi?� Pati si ate nagtataka na.
Nagsisi-alisan na talaga. �Eh, tingnan mo, oh. Umaalis na sila.�
Bumalik si ate sa pagbabasa niya ng ebook. �Ganun nalang �yun? Wala ka bang
gagawin?�
�Meron.� Ngumiti si ate. �Magbabasa ng ebook.� Tsaka na siya tumutok sa cellphone
tsaka hindi nagpadistorbo.
Nakakainis ka naman ate. Uminit tuloy ulo ko. Mainit na nga masyado, kanina pa,
dinagdagan mo pa. Hanggang bigla ko nalang nalaman na�
�Wala na dito si Prince. Nag-helicopter daw.� May sumigaw na ate. Tapos nagalit na
lahat ng tao.
�Waaaaah? Nagulat ako.� Heartbroken much. Pano na �yan? Pano ko na makikita si
Prince? Bebe ko :( Hahanapin kita.

Chapter 8
Ahh! Sige pa! Ahh! Bobby! Sige! Bobby! Sige pa! Bobby! Sige! Sige! Si...
"Hoy bakla! Matulog ka nga! Ang ingay-ingay mo!"
***
Cess POV
Sinigawan ako ni Jelai. Letsugas naman, oh. Echoserang mukhang bakla. Alas-tres
palang ng madaling araw, sinisira na agad ang mga harot moments ko. Kakaloka kang
prosti ng mga tambay 'jan sa labas, hindi na hiya. Iniwan lang siya ni Fafa Pedro
ko, ipinalit agad niya kay Fafa Bobby.
Grabe, ang gwapo-gwapo ni Bobby. Ang macho. Kahit sang anggulo, takam na takam
akong talaga. Eh, kung sana eh, babae lang ako, eh, ipaparenta ko na sa kanya ang
mattress ko para matikman ko siya gabi-gabi.
Gabi-gabi, napapanaginipan ko siya. Ang sarap niyang halikan, mula sa ulo hanggang
sa kuko ng mga paa niya. Ang sarap niyang yakapin. Ang sarap niyang ulamin. Ah!
Grabe. Ah! Sarap talaga. Ang sa...
***
Hoy bakla! Umayos ka! Ang landi-landi mo talaga, pati ang si ate at si kuyang
nagbabasa lang, linalaswa mo.
Mahiya ka nga. Sinali ka pa sa The Prince at ang Pobre, ang laswa-laswa mo.
Nakakabwesit ka talaga. Teka, isusumbong kita kay author...
***
Dear kuyamoveonna,
Huwag na huwag niyo pong bigyan si bakla, este, si Cesar po ng POV kasi ang laswa-
laswa niya, tala...
***
Huy, Jelai! Joke lang �yun. Huwag ka naman charotera 'jan...
***
...gang hindi po siya bagay sa kuwentong ito. Pakitanggal po siya kasi ewan ko po
bakit niyo po kaming ginawang magkapatid. Aasahan ko pong pagkasunod na kabanata,
wala na po siyang papel. Salamat.
Nagmamahal,
Jill.
***
kuyamoveonna POV
Guys, stop that. You're not supposed to fight during the scene. It's not right.
Keep your personal issues within yourselves, okay. Thank you and let's carry on.
*lights* *camera* *action*
*film frame flips*
***
Prince�s POV
I was running down the stairs in Bellevue Hotel. I kept on running and running and
the stairs was unending. I couldn't stop running down. I could feel someone chasing
me but I couldn't see it. I don't know where it is. But one thing I know for sure.
It's the thing that can put me in danger. It is that thing that threatens my life.
After a while, I could feel the building shaking. The walls are cracking. The
stairs was dismantling. The whole building was going to collapse. And then, I saw
myself upstairs. I was after me. I mean, I, myself was after me.
I was so freaked out so I was running away from me. It sounds so weird but I don't
know. Ironically, weird. And then, the building began to collapse and I fell from
the unending stairs and was so frightened. When I woke up, it was actually just a
dream. Thank goodness.
It was 3 A.M. I am sleeping at the lower deck of Enrique's double-decked bed.
Everyone was asleep except me. I couldn't sleep. I had troubles going back to
sleep. This is complicated. Totally.
The scenarios were coming back. I could remember it all. But one thing was really
confuzzling me, who is trying to kill me? Why would anyone try to kill me? Isn�t
about my fame? My riches? What? I don�t need them anymore, anyways. They can take
it all they want. They can take all I have as long as I am free to the life I�ve
been used to which sickens me.
Today, I could�ve had my concert. I could�ve performed in millions of people around
the country. I could�ve signed hundreds of autographs and posed in a lot of
pictures of my fans. But I chose not to. Because, I�m sick of it. I�m sick of this
life.
Now, I�m struck with a nightmare. A nightmare that leaves mo so confused. I don�t
know. Maybe, it has something to do with, �Be careful on what you wish for.� And
well, I wished for this. I don�t know. Maybe, I did. Maybe, this is it. I don�t
really know.
Will I go back to sleep? The twilight is filtering the grills of the window. The
wind is passing through the curtains and slightly touches my skin. The coldness of
my heart blooms. But will I go back to sleep? I don�t know. I don�t care.
Good night.
***
6:00 A.M.
***
Jill: �Rise ang shiiiiiiiine!�
***
Ate Sam: �Hoooy Zaaaaraaa! Gising naaaa!�
***
Pedro�s alarm clock: �Riiiiiiiiiiiiiing!�
***
Jill�s POV
Ginising ko na si Enrique at si Bobby. Si Cess? Manigas siya.
�Handa na ang almusaaaaaal!!!�
***
Zara�s POV
Ano ba naman, oh. Ang sarap ng tulog ko. Pakshet, nangigising. -_-
�Ano ba, �te?! �Di ko na nga in-On �yung alarm ko, panira ka naman.�
***
Pedro: zZzZzZzZ! *hinawakan ang alarm clock at ibinato sa dinging* *huminto ang
alarm clock*
*Pumasok bigla si Hana.*
Hana: �Peteeeeeeeeer! Get up na!�
***
Jill�s POV
�Kain na po!� Naintindihan kaya ni Bobby �yun? �Eat! Eat! Eat!�
Nagsmile si Bobby. Natatawa ako sa bigote niya, parang fake. Isang linggo na din
niyang pinagtiyatiyagaan kung ano lang ang kinakain namin. Hindi ko naman talaga
alam kung san siya nanggaling pero, bahala na. Naiibsan naman ang pangungulila ko
kay Pedro pag nakikita ko siya. Kasi, infairness, magkamukha talaga sila kahit
anong pagtatakip pa ang gawin ni Bobby. Obvious lang talagang tingnan. Pero, mas
gwapo si Bobby, ah. Si Pedro ko, parang nasanay na ako sa pagmumukha niya.
Nakakasawa nga, eh. Haha. Joke lang. �Nu ba.
Sa mga kinakain pala namin, may carinderia si mama kaya siguro, hindi nagsasawa si
Bobby sa iisang klaseng pagkain. Pero, grabe, ang takaw niya si kanin, parang hindi
pa nakakakain ng kanin sa buong buhay niya. Nakakatawa nga eh, panay siyang mag-
English habang nasa bibig niya ang sandamakmak na kanin. Nagkakaroon tuloy ako ng
magandang dahilan para hindi maintindihan ang mga pinagsasabi niya.
Almusal, tanghalian tsaka hapunan. �Yun �yung pinakahihintay niya. Pinagsasabihan
ko nga, eh, na huwag siyang magpalabis. Sayang �yung macho niyang katawan. Ulam na
ulam na nga, mag-aamoy ulam pa.
Hay naku, Bobby. Huwag naman sana akong mainlab sa�yo. Charot!
***
Zara�s POV
Ateeeeee! Ba�t ganyan! Kakainis ka naman. Ansarap ng tulog ko. Nagreunion kami ni
bebe Prince ko. Ginising mo naman ako kaagad. Ba�t ang selfish mo? Uuuuugh!
�Ateeee! Kainis ka talaga kahit kailan.� Kagagaling ko lang sa kama ko. Pumunta po
sa hapag kainan.
�Wala ka bang balak magpaenroll?� sigaw ni ate Sam. �Pasalamat ka ginising pa kita.
Sisisihin mo na naman ako pag hindi kita ginising.�
Natandaan ko, tapos na pala akong magclearance. Dapat nga, last week pa akong
nagpaenroll pero kasi sa nangyari kay Prince, hindi na ako nabuhayang lumabas ng
bahay.
�Uy, ateee! Conceeerned!� natatawa ako kay ate.
�Concerned ka �jan. Ginising kita kasi ikaw manghuhugas ng pinggan ngayon.�
Gulat na gulat ako deep inside. What the feels. Pakshet to the max level.
�Ano �to? Bitoy�s Funniest Videos? Galing mong magjoke �te, nakakainspire.�
�Hindi joke �yun, tangix. Si mama kaya nagsabi.� Kakainis �tong si ate. May whistle
blower pang tinuro.
Tumingin ako kay mama. Nagmamakaawa. Hehe. Joke. Nagpapacute lang.
�Ewan ko sa�yo. Kumain ka na ng makapagpaenroll ka na.� nagsuplada si mama.
�So, hindi na ako manghuhugas?� Hehe. Galing ko talagang magpacute.
Ngumiti si mama. �Wala akong sinasabi.� Humagikgik agad si ate, kontrabida talaga
forever.
�Maaaaaaa.� Hay naku. Buhay.
***
Pedro�s POV
Gulat na gulat ako. Grabe makasigaw si Hana. Parang may sunog.
�Ha? May sunog ba? Ano? Asan ang Fire exit? May bagyo ba? Lindol? Teka�Nasan na ba
ako?�
�Huy, joke lang. You have to get up na. We have lots of things to do kaya.�
�Ha?� nagulat ako. �Teka, magsisipilyo muna ako. Parang nakalulon ako ng bangkay,
eh. Ampanis.�
�Ew.� Nandiri pa siya. Hindi na nasanay. �Basta, you get ready. Breakfast is ready
na, eh.�
Pinalabas ko na siya ng kwarto ko. Wow! Kwarto �ko�. May sariling kwarto na po ako.
Blee!
�Lumabas ka na muna.� Tinulak ko siya palabas nang nakatapis ako sa kumot ng kama.
�Nakabrief lang ako. Sige na!� Sinara ko na agad ang pinto.
Grabe, ang init talaga. Hindi ko na kinaya kaya nakahubad na akong natulog.
Uuyy! Nag-iimagine. Pervy! Haha.
***
Prince�s POV
Rise and shine for me and also for Enrique. Despite the dream I got last night, I
sure am gonna get a good day today. But I wonder if I get this disguise off. It�s
getting a bit uneasy, especially for a week. What if I tell them, I shaved it? And
this wig? Oh gawd, I know it�s so obvious. I�m just making a fool out of myself.
But the wig is brown, my hair is naturally black.
Time to dye my hair, too.

Chapter 9
Pedro's POV
Sarap ng buhay ko dito sa Australia. Parang Rebisco, Jollibee, Mang Inasal tsaka
McDonalds.
Ang sarap ng feeling kasi bida ang saya. Hahanap-hanapin ko kasi love ko 'to.
Swerte ko no? Kasi Meralco tsaka BDO.
May liwanag ang buhay because we find ways.
Kotang-kota na'ko sa English ah. Haha. Boom punet!
Malapit nang magJune. Siguro naman, pwede na akong magCollege, ano? Pero, sino
naman gusto magcollege? Nakakahiya 'yun. Bobo nga ako sa English. Alangan naman
nandito sina Francisco Balagtas tsaka si Jose Rizal. Dagdag mo pa ang mga
magigiting na mga rapper (mahilig kasi akong magrap), sina Abra, Kiko, Andrew-E,
Sharon Cuneta.
Nakakamiss talaga ang Pinas. Pero okay lang, mas masarap naman ang ganitong buhay.
Ngayon, eh, makikipagkita raw ako sa private tutor ko. Mas bata pa raw sa'kin. 16.
Pero matalino.
Matalino naman ako, ah. Tanong mo kaya sa'kin kung saan mo unang makikita si Jose
Rizal sa buong buhay mo. Nagsisimula sa letrang L tsaka P.
Eh di sa Lumang Piso! Nye! Haha.
Oo na. Suko na po. Kinuha ko lang 'yan sa T.V. Ano, masaya ka na?
Siya nga pala, ngayong araw eh, may appointment daw ako. Ano ba 'yung appointment?
Oo lang ako ng oo, di ko naman maintindihan. Basta, ganyan. Sabi ni Hana, pupunta
kami ngayon sa isang school kasi dun daw magaganap ang appointment. Kaya ganun.
Ewan ko ba kung na-eexcited ako. Pero ano naman ang masama. School 'yun, ibig
sabihin, maraming chiks! Hihi!
***
Hana's POV
Today is a great day. We just finished breakfast. Kami ni Peter. Actually, I made
breakfast: pancakes with honey syrup, fresh hot milk and hotdogs just for Peter.
He has a big day ahead of him kasi. That's why I made sure that he gets every
energy he needs to get his mind ready. Today is his first English tutorial session.
He doesn't know about this yet. Pero I hope, this will be a big breakthrough for
him, especially, he needs a bit of learning sa English. Joke. A totally big
learning.
After, we finished our breakfast. Ano. We...emm..."Peter what are you doing?"
Lumapit sa'kin si Peter.
***
"Masikip ba 'tong shirt na 'to?" tanong ko kay Hana. Bumabatak ang abs ko dito.
***
"I don't know." Gawd, Peter is so hot. "Do you feel uncomfortable? Palit ka na ng
shirt. Wait, I'll get it fo..."
***
"Huwag na. Ako na kukuha." Nakakahiya naman kay Hana.
"It's alright. I insist." sagot niya.
"Talaga? Salamat ah." Ang bait naman ni Hana. Para sa pinsan, mabait siya. Akala
ko, siya 'yung tipong ingglisherang maarte lang. Kabaliktaran pala, 'no?
***
I went to Peter's closet na to get him a better shirt. Siguro, this will suit him.
*picks a shirt*
How 'bout this one?
*picks another shirt*
No, this one nalang. Looks casual.
I took the shirt na and went out of his bedroom. But wait, I took a peek on his
bedroom and went inside again. I looked at the room surroundings and took a deep
breath.
Mmmh! Smells so masculine. And then, I took a glance sa comfy niyang bed. I stood
before it tsaka na 'ko na fell back sa mattress.
Ang sarap ng feeling. Humiga dito si Peter. I feel like I'm touching his presence.
It feels so good.
If only he knew the truth.
Oh, wait. This doesn't feel right. This doesn't look right. This is not right. I
couldn't possibly...
No, no, no...I need to do my job. I was...emm...
"Couz, matagal pa ba?"
Oh, no. Was that Peter?
"Comiiing!" Oh my gosh. What have I done? "I'm coming!"
Gawd, I'm so nervous.
I went directly to the door and pushed myself out, but little did I know, nasa
tapat na pala ng door si Peter. Di ko siya nakita kaya I accidentally pushed myself
to him causing us to fall down with my head on his sexy chest. Ahem! Chest.
***
"Uy, Hana. Okay ka lang?" Nabigla ako ng binangga ako ni Hana. Natumba tuloy kaming
dalawa. Hinubad ko pa naman ang damit ko. Ang init, eh. Naka-off ang aircon.
***
Oh my, watdaf...
Fork, fork, fork, fork...shuckz!
"Oh my god, Peter. I'm so sorry talaga."
This is so embarrassing.
***
Tinulungan ko nang tumayo si Hana, kawawa naman.
"Okay lang. Mag-ingat ka." ngumiti lang ako.
***
Oh no. He smiled. I feel like I'm gonna loose my breath. His sexy torso and chest
and...
"Here's your shirt." I lent him his shirt. "Let's go na. We're gonna be late."
Watdafaaaaaart! >_<
***
"My name is Mr. Daniel Ford Hernandez. A co-owner of the company, Solomon
Telecommunications, Inc.
A company built by two of the most powerful people in the world, yours truly and my
childhood best bud, Mr. Ezekiel Anderson.
Found on October 1996, our company has been one of the best recommended costumer
support that lead thousands of other telecom companies into success. In partnership
with the international Teleperformance center, we make sure, every person in the
world gets the best costumer service, they deserve."
"Well, that's a wrap." the director of our company advertisement declared. "Thank
you sir for that wonderful execution."
Oh, finally, this ad has been tiring me for the past 2 hours. What's the point of
having me in this commercial, anyways? Oh well, a bit of public exposure won't
hurt, will it?
Anyways, hindi iyon 'yung introduction ko. Ako si tito Dan ni Pedro. Pedro and
well, let me reveal this, Prince. I'm a good friend of their father, Zeik or how
everyone knows him: Ezekiel Anderson, CEO, Solomon Telecom, Incorporated.
Zeik and I are brothers-in-law, bayaw kumbaga. I was born and raised in Quezon
City. An eldest brother of 4 and 2 other siblings because my father had had an
affair which caused the separation of my parents .
My sister, step-sister, Divina Gracell met Zeik when Div went to work in London as
a nurse and they eventually got married. Zeik is a British-Australian national. But
was born and raised in Birmingham, England.
By the time he met Div, he was a salesbroker and I for one, also an overseas worker
in England supported Zeik's passion in making tons and tons of money and here we
are today.
At the moment, I am about to attend an appointment to Australian US Ambassador,
John Berry to discuss about the American economy and how we can help in boosting a
mutual country economy.
My job is really big but I'm heading for another goal on this company. A goal that
I can consider my biggest breakthrough. The complete sh...
"Riiiing! Riiiing!" nagriring ang phone ko. My daughter Hana is calling.
"Yes, honey?"
"Dad, we're on our way to the private tutor. How's everything going on there?"
"About to meet the US Ambassador, sweetheart. You take care. Everything is
according to plan."
***
Hana's POV
2 hours ago, we got to a plane in Melbourne to Brisbane. Just arrived safely, thank
goodness.
A bit of jetlag, kasi I'm not very used to planes. Not a traveller, really. But
now, here we are. Brisbane, Queensland, Australia.
Surprise ko 'to kay Peter. Nag-eenjoy kasi siya kapag sumasakay siya ng plane.
Hindi siya najejetlag, not like me.
It's almost lunch and we're on our way to my all-time bestfriend. She will serve as
Peter's private tutor.
Peter seem so excited. I wonder what's on his mind.
***
Pedro's POV
Wow! Akala ko, 'jan lang kami sa tabi-tabi papasyal. Sasakay pa pala kami ng
eroplano. Ang sarap talaga sa pakiramdam kapag ka lahat ng mga panaginip mo, sunod-
sunod lang natutupad. Wow talaga.
Ngayon, papunta na raw kami sa school, o ewan ko ba. Wala naman na siyang sinasabi.
Hindi naman rin ako nagtatanong. Bahala na.
Alam ko namang maganda 'yung pupuntahan namin. Nagtitiwala naman ako kay Hana.
***
The car stopped. We're finally here. At the front of my bestfriend's house. I can
finally take a deep breath.
"Come Peter. Let's go na. She's waiting na siguro."
***
"She?" nabigla ako. Sinong she? At teka, ba't hindi tayo nasa school? Ba't nasa
tapat tayo ng bahay. Ang tanong, kaninong bahay.
***
"Basta. Get up na. I have someone I'd like you to meet."
Peter and I got out of the car. The chauffeur took our things, actually, Peter's
things without Peter even knowing.
***
"Teka, maleta ko ba 'yan? Ano 'to, new guest housemate? Kuya? Kuya?"
Hindi ko alam ang mga nangyayari.
***
Peter's such a joker. But we were almost at the door when...
*door opens*
"Oh my god, Hana. How's it been? It's really nice to see you and..."
She turned to Peter. "...is it him?"
It's really nice to see her, too. I couldn't help not hugging her. I missed her a
lot.
"Yeah. It's him." I hugged her tight.
***
Shyete! Tengeneng gelew! Pakshet!
Sino 'yan?! Kumakabig ang dibdib ko, ah. Ang ganda-ganda niya. Tutulo na yata laway
ko.
***
"Hi." my bestfriend smiled. She greeted Peter. But wait, hoy Peter. Huwag ka ngang
starstruck. Nakakaloka ka naman.
***
Shyeeeet! Sabi niya hi daw. Ano ba! Sino may answer 'jan? Pakopya ako! Hindi ko
alam ang sagot!
"Hi." Tulala ako grabe. "Peter."
Kinamayan ko siya. Wow! Naknang... Ang lambot. Nakaka-inlababo naman.
***
"I'm Dana and I will be your personal English tutor."

Chapter 10
***
0tw 2 xkul qUytH :)))) echAy echAy!
qRAveH! :3 aHn iNit!! dI maKerRi aHnG heAt!! sHyetAy!
pNahUqaSh pk0 n! mUdRahX nq pNAgKa!nAhN! pUksHyeTaY ka tE SaMmEh! hEtcHU! -_-
# zAraHiRr
# aFtIee
# eKshDee
***
Bash trip talaga. Ang init. Nandito po ako ngayon sa school. Magpapaenroll daw. Ay,
naku. Nakakatamad. Bakit naman ako magpapaenroll. Pramis. Nakakatamad talaga.
Hindi ako sinamahan ni ate Sam. Kakainis. Kaya nagGM na'ko baka may magayuma sa
teks ko tsaka sumama sa'kin. Ang init po talaga. Pasensiya na kung paulit-ulit kong
sinasabi. Mainit na mainit lang talaga.
***
"Hoy jeje! Psama nman. Ppenroll dn aqu. Hihi."
Umayshutabells! Si Alex. Nagtext. O.O
Si Alexander Sandford. Joke. Hindi siya kapatid ni Cross Sandford. Loko lang.
Si Alex Cojuanco, ang crush ko since una ko siyang nakita nung first year high
school ako. Grabe, ang cute-cute niya. Hanggang ngayon, cute parin siya. Pero nang
dumating si bebe Prince sa buhay ko, naging second crush ko nalang siya.
***
Nandito na ako sa tapat ng school gate ng Manuel Quezon Memorial High School.
Fourth year na po ako sa pasukan. Ganun din si Alex. Magclassmate kami sa
pinakamataas na curriculum. Ang Mentally Gifted class.
Heartthrob 'yan si Alex sa school namin. Makalaglag panty talaga 'yan. Halos
mapabuntonghininga pa nga ako kapagka lumalapit 'yan sa'kin tsaka nagtatanong ng
kung anu-ano kasi di naman ako nakikinig. Nasastarstruck lang ako. :3
Kaya nga nung kapagka nakikita ko 'yan si Alex, bigla nalang ako nahi...
"Hoy Jeje, kanina ka pa ba dito?"
Ano ba ba't may nangangalabit sa...
"Ay! Alex, ikaw na pala." Shyeet! Nakakahiya. Siya na pala. May dalang payong.
"Ang init dito. Ba't di ka nagdala ng payong?" Shutek! Di pala talaga ako nagdala.
Kaya pala kanina pa ako panay sa pagrereklamo. Kakahiya talaga.
"Oh, eto. Gamitin mo na. Di naman ako sanay gumamit ng payong." Ngumiti siya habang
binibigay niya 'yung payong. Pakshet! Tingnan ko muna panty ko kung nan'jan pa.
Nakakahiya na talaga. Shat, shat, shat, shat, shaaat!
Ewan ko ba 'to kay Alex. Simula nang nagkatabi kami ng upuan, bigla nalang siyang
nakikipagclose sa'kin. Hindi naman ako 'yung most popular girl sa school. Hindi
naman ako masyadong napapansin pero, bakit si Alex na nanalo palang ng Mr. MQMHS,
Mr. Quezon, Mr. Teen National ay napapansin ako. Teka, 'eto na yata ang gayumang
sinasabi ko kanina. Alex, kung ikaw lang sana si Prince. Ay, mapapaOo na talaga ako
kahit anong iutos mo sa'kin. Peshta! Anlandi ko. Peklat!
"Salamat ah." Ew, Zarakubak. Anlandi mo talaga. Bitiwan mo 'yan. "San ka ba galing?
Ngayon ka lang ba?"
"Oo eh. Galing ako sa bahay. Mamaya siguro, punta kami Santa Mesa. Bibisitahin ko
si Enrique, pinsan ko. Parang magpapaturo daw ng gitara."
Andaming kuwento, hindi naman ako nagtanong.
"Ah, talaga?" Aalis pala siya kaagad. Badtrip naman. "Ayus 'yun. Greet mo nalang
ako sa pinsan mo. Siya nga pala, tara na. Baka humaba pa ang pila." Wala akong
maisip sabihin, tsaka, hahaba na din talaga ang pila.
***
Alexander�s POV
Magkasama kami ngayon ni Zara. Jeje tawag ko sa kanya kasi siya 'yung nakakapuno ng
inbox ng cellphone ko. Hihi.
Siya nga pala, ako pala si Alexander James Salvador Cojuanco III. 16 years old po.
Ipinanganak sa Lapu-Lapu, Cebu pero dito na po ako lumaki sa Quezon City. Bunso sa
limang magkakapatid at nag-iisa nalang pong nag-aaral.
Pasensiya na po sa introduction. Masyadong mahaba lang. Pero, nasan na ba ako? Ah,
oo.
Magkasama kami ngayon ni Zara. Yes! Nakachempo rin kahit papano. Minsan ko lang
kasi nakakasama 'tong si Jeje kasi palagi niya akong iniiwasan. Di ko naman alam
kung bakit.
Siguro kasi maraming tumatawag sa'kin. Hindi naman ako snobber pero nao-awkward
lang ako siguro. Siguro nao-awkward din siya kasi kahit nalang yata sino sa school
namin, tinatawag ako, sinusulyapan ako, pinapansin ako. Siya, kakaiba. Iniiwasan
akong talaga. Gusto ko naman makipagkaibigan sa kanya pero parang ayaw niya naman.
Nakakalungkot.
Balita ko, fan na fan daw siya 'jan sa Prince Anderson na 'yan. Baliw na baliw daw,
natanong ko kay ate Samantha. Grabe daw makafangirl 'yan si Jeje.
Buti pa si Prince, kinababaliwan niya. Ako kaya? Ano kaya ang meron sa kanya na
wala ako? Marunong naman akong kumanta, tumugtog ng gitara, sumayaw. Gwapo naman
ako. Wow! Kapal! Yabang! Haha. Ewan. Patay naman na 'yung si Prince.
Jeje, I like you. Why don't you like me? :(
***
Zara's POV
Grabe. Magna-9 na ng umaga. Ang init pa lalo. Ang haba nga ng pila. Kanina pa ako
dito - ahem, kami pala ni Alex. Iniiwasan ko talagang madikit sa kanya kasi
nahihiya talaga ako. Nakakahiya din sa mga fans niya 'jan sa paligid. Kanina pa
nakatingin sa'min. Naninigas siguro sa inggit.
Mag-iisang oras na kaming nakapila sa may registrar's office. Hindi parin kami
talaga nakakapag-enroll. Kakainis naman. Nauuhaw na talaga ako. Ang init-init
talaga. Parang hihimaah...taah...yihhh...
***
"Jeje, are you okay?"
Oh my god. Zara lost consciousness. Hinimatay siya...emm, "Help! Help! Guys!"
Bigla nalang napatingin lahat ng tao tsaka tinulungan nila akong buhatin si Zara.
Oh my god. Ang bilis ng heartbeat ko. I'm so nervous. Zara? Jeje? Are you okay?
Please be okay.
"Dalhin natin siya sa clinic." sabi ni kuyang naka-cap.
"Yes, clinic." Oh my gosh. This should've not happened.
Lord, in the name of Jesus Christ, I declare healing.
By the time we reached the campus clinic, I waited outside. Oh, I hope she's okay.
Lord, be with her.
***
Enrique's POV
Mag-e 11 na ng tanghali, nasan na ba si Kuya Alex. Magpapaturo ako sa kanya ng tabs
sa Kiss the Rain ni Yiruma. Magaling kasi 'yun si Kuya Alex magplucking. Ang sarap
pakinggan ang mga tinutugtog niya. Parang si Sungha Jung lang. Pero mas mahilig
siya sa Christian song. Anak kasi ng Pastor 'yun siya. Anak ni Uncle Gershon. Born-
again christian kasi kaya ganun.
Pero, sabi niya, bago mag10, nandito na siya. Traffic siguro. Hayaan ko na.
Siya nga pala, pupunta pala kami ni kuya Bobby ngayon sa SM City Santa Mesa.
Nagpapasama siya kasi magpapagupit daw. Natatawa nga ako sa buhok niya, eh. Kulay
brown na ni isang beses hindi ko pa nakitang nabasa.
Magte-12 na ng tanghali, papunta na kami ni kuya Bobby sa mall. Dun na siguro kami
maglulunch. Hindi naman na siguro si kuya Alex dadating so, sasamahan ko na muna si
kuya Bobby.
Malapit lang ang SM sa amin. Walking distance nga lang, eh. Kaya kami ni kuya
Bobby, kahit ang init-init, nilakad na namin. Palagi lang naman �yan siya naka-cap
tsaka naka shades kapag lumalabas kami. Ewan, ko ba. Porma niya lang siguro.
Sunod lang siya ng sunod sa�kin. Hindi naman niya alam kung san �yung dadaanan.
Haha. Obviously, kasi hindi naman siya taga rito, especially, hindi rin siya taga
Pinas.
�It�s so hot, kuya Bobby. Come on, let�s hurry.� Ang init init talaga ngayon. Hindi
katulad ng ilang mga araw. Parang okay lang.
�Are we there yet?� tanong ni kuya Bobby.
�Kuya, we�re almost there. Just follow me.� Pinagpapawisan na talaga ako.
***
Prince�s POV
*sighs*
Finally, we just reached the mall. It�s so hot. Well, not that it wasn�t hot like
this in Australia. I�m kinda used to this kind of hot. But I�m having the feeling
that the people around here are not very well used to the heat.
The mall was refreshingly good. I mean, the cold was refreshing, at least. I really
need to have my hair done. I need to get rid of this wig. It�s been like a week and
a few days. This is obviously obvious. Maybe, like I said, I need to dye my hair
exactly as the color of this wig. It won�t blow my cover, will it? I hope it
doesn�t.
�I need to get to a hair parlour, right away� I told Enrique.
�Sure, kuya.� He was recalling some stores. �There, oh.� He pointed at a fancy kind
of parlour. �But I think it�s expensive, kuya.�
I can�t bring Enrique in the parlour, too. Let me think of something. Oh, emm�
�I�ll go have a haircut and�� I took my wallet and a 1 thousand peso bill. ��wait
for me in��
�Jollibee, kuya.� He smiled and� �Really, kuya? I can�t take that. I have money
also po. You don�t have to.� Enrique�s being modest.
�No, it�s alright. Please, take it. It�s a token of our friendship.�
***
Wow, kuya Bobby. Hindi mo na naman kailangan akong bigyan ng ganyang kalaking pera.
Aanhin ko naman �yan? Actually, marami pero huwag na nakakahiya talaga.
�Thank you, kuya. You are so�emm�� Ano ba �yung english ng mapagbigay? Ahh!
��generous.�
***
�Okay, I�ll see you later and have fun.� My last words to Enrique before we parted
ways.
The parlour was fine. I�m guessing, gay hairstylists are in the area. It�s okay. I
trust them.
I was about to enter the shop when�
�Oh my god, sir. Ang gwapo niyo naman. Magpapagupit po ba?� A gay hairstylist
greeted me. I didn�t get what he said.
�No, sorry. I only speak English.�
�Ay, englishero pala �tong si sir. Nakakaloka. Roxelle, ikaw nga ang kumausap. Baka
bigla aketch machugi sa kae-English.� I just couldn�t understand what he�s saying.
Then a girl came along and talked to me.
�Oh, hi sir. Welcome to Pimpernel�s Hairstyle. How can we help you?� Now that�s the
kind of language I wanted to hear.
�I was just wondering if you can dye my hair?�
�You mean, the wig or�?� Oh my god, she knew I was wearing a wig.
I took the girl�s arm gently and brought her near the empty cashier�s area. I
whispered, �Is it obvious?�
I could see almost everyone in the botique staring at us. �Yeah, sir. Noticed it
right at the moment I saw you.� She chuckled.
Oh my god. I have been making a fool out of myself.
�Well, is there any chance, you could actually dye my hair into this color?� I was
hysterically asking.
�Of course, no problem. And I assume you are going to shave your fake facial hair?�
Oh my freaking, she knew it, too?
�How do you know these things?� I just couldn�t believe it.
�Believe me or not, it�s really obvious.� The girl smiled and chuckled again.
Oh, this is so not happening.
***
Alexander�s POV
Oh, Lord. Help us. Parang hindi pa yata gumigising si Zara. Kanina pa ako sa labas
ng clinic pero wala paring lumalabas galing sa loob. Kailan kaya siya magigising.
Ano kaya �yun? Heat stroke? Heart attack? Huwag naman sana.
Ang init-init parin. Bumili na nga ako ng tubig. Dinalawa ko na. Ang isa para kay
Zara. Baka kailanganin niya.
Hindi na tuloy kami nakapag-enroll. Hindi na rin tuloy ako nakapunta ng Santa Mesa.
Pero siguro, mamaya nalang ng hapon. Hindi naman �yan si Enrique matampuhing bata.
Tsaka, nakalimutan ko ring dalhin ang gitara ko. Payong lang din ang dinala ko kaya
uuwi parin naman ako sa bahay.
Ay, ang tagal. Hindi pa ako nananghalian. Grabe, nagugutom na yata ako. Antagal pa
kaya ni Zara? Teka, magtatanong ako. Itry kong pumasok sa clinic.
Nakasalubong ko ang nurse kaya nagtanong na din ako. �Nurse, gumising na po na si
Zara?�
Parang nag-iba ang mode ng mukha niya. Parang natatawa o na weweirdohan lang.
�Hijo, nakalabas na �yung babae kanina. Hindi mo ba napansin?�
Ha? Na-shock ako. Paanong nakalabas siya agad na hindi ko napapansin? Ano ba naman,
oh?
***
Zara�s POV (30 minutes and 6, 7, 8 seconds ago)
�Oh, hija? Okay ka na ba?�
Napahinga ako ng malalim.
�Tubig po, tubig�� Nauuhaw ako, grabe.
�Oh, heto.� Binigyan ako ng nurse ng isang basong tubig na hindi malamig.
�Nadehydrate kalang. Uminom ka ng maraming, ah.�
*gulp* *sigh* �Salamat po, ma�am.� Grabe, nakakahilo. Nahihilo parin ako. Buti
nalang, nakainom na din ng tubig. Pero teka, anong oras na ba?
Napatingin ako sa may wall clock. Quarter to 12 na pala. Shutenang giliw� Hindi
ako pwedeng mawala sa bahay ngayon. Lagot ako kay ate.
Nagdali-dali na rin akong lumabas. Malilintikan ako ne�to ni ate, eh. Binilisan ko
na. Bahala na. Dali-dali akong tumakbo sa gate hanggang nakasakay na ako ng
traysikel papuntang bahay.
Teka, si Alex? Ewan, hindi ko nakita.
***
Enrique�s POV
Hala si kuya Bobby. Hindi pa nakakapaglunch. Kumusta na kaya siya.
Hindi ko na muna siguro gagastahin �tong isang libo. Sayang eh. Meron naman akong
dalawang daang baon. Siguro, iiipon ko nalang para makabili na ako ng sarili kong
gitara.
Kanina ko pa nga minamasdan ang gitarang �yan. Ang ganda-ganda. Kulay blue na
luminous. Ang sarap tingnan, pano pa kaya kung patugtugin ko na. Hindi naman ako
gaanong magaling pero, marunong naman ako maggitara. Kaya nga magpapaturo sana ako
kay kuya Alex, eh. Pero, nasan na kaya siya.
Kumain na ako dito sa Jollibee. Isang order ng chicken joy tsaka bumili narin ako
ng sundae kasi ang init sa labas.
Parang mag aAla-una y medya na, hindi parin pumupunta dito si kuya Bobby. Asan na
kaya siya.
***
Prince�s POV
�Three, two, one�chadaaaan!� My rolling chair turned around to the mirror and
revealed my new look.
Wow! Never really appreciated how stunning I am. With my new brown pointed hair and
this spectacles they let me use. They did a really great job. I could not imagine
me as Prince, anymore. I am just new.
�Thank you so much, you don�t know how happy I am on how you transformed my look.�
Compliments that I was never used to saying.
�Not everyday, we see a happy costumer.� Ms. Roxelle, as she introduced, said
lively. �It�s our pleasure.�
I waved goodbye and continued my way to, oh no, how long have been Enrique waiting?
Oh, yeah, Jollibee. With my awesome black cap, I�m on my way.
I couldn�t see Enrique in the fast food but wait, a music store and Enrique? What�s
he doing�oh wait�
Oohhh! I think he likes that guitar. I smiled slowly and, �I think it�s time for a
surprise.�
***
Malapit na ding mag-alas dos. Ang tagal ni kuya. Kanina ko pang pinagmamasdan �tong
gitara na �to. Sana wala pang may nakakabili. Sana talaga, after siguro mga 1 year,
mabili ko na sana �yan. Ang ganda kasi. Gustong-gusto ko siya talagang bilhin.
Hala teka, baka nasa Jollibee na si kuya Bobby. Babalik muna ako.
Malapit lang naman dito ang Jollibee. Teka�
Ay, wala parin. Ano na kaya ang ginagawa ni kuya Bobby. Walang magawa. Maghintay
nalang. Text ko nalang siguro si kuya Alex kung pupunta pa siya.
�Kyaaa lex! Ppunta kpba sa amin? Nandto ako ngaun sa SM City. Mamya pa sguro kmi
uuwi pro hntayin mo nlang aq sa bhay. :)�
***
Alexander�s POV
Hala, si Riki nagtext. Umuwi naman na siguro si Zara. Kunin ko na muna ang gitara
ko tsaka punta na ako sa Santa Mesa. Teka, ang init.
�Manong, dun po sa may tapat ng Munisipyo.� Uwi na muna ako.
***
2:15 na sa relo ko. Puntahan ko na kaya siya sa parlour. Sa gwapo ni kuya Bobby,
baka narape na �yun. Haha. Joke lang.
Habang papatayo na ako sa upuan, nakita ko si kuya Bobby. Wooow! Ibang iba na ang
dating niya. Muntik ko na siyang hindi makilala.
�Wow kuya! Looking handsome, ah.�
Pero, teka, nagulat ako parang�.emmm�eh�
�Kuya, ba�t may dala kang mga bag?�
�I�m sorry? I don�t��
�Ay mali. Why do you have those bags?�
***
�These aren�t just bags? Do you wanna check them out?�
I think Enrique�s pretty surprised. Can�t wait till he opens the�
***
�Waaaaaah!�
Grabe, kuya Bobby. San galing �to tsaka, hala � emm � hala � kuya � ahhh � hala ka
� ang ganda � umay � eto .. emm .. hala ka kuya � emm � hala �
Grabe, hindi ako makapagsalita. Bumili si kuya ng gitara. Binili niya �yung gusto
kong bilhin. Waaaaaah! T.T
Dalawang gitara? Bakit?
�Kuya? Why did you buy two guitars?
***
�This one�� I held the blue neon guitar. ��is for you. And this?� I held the other
one. �I�ll teach you some chords.�
***
Kuya! Kyaaaaaaaaaaa! Ang ganda! Waaaah! Salamat talaga! Hala! Hindi! Wow! Grabe!
Ang ganda talaga!
�Kuya! Thank you very much talaga!� Ibabalik ko nalang �yung isang libo. Nakakahiya
na, eh. �Here�s your money, kuya. Thank you so much.� Baka sabihin niya, take
advantage ako.
�No. Please, keep it. There�s a lot of it where it came from.� Ang bait talaga ni
kuya Bobby.
Naiiyak talaga ako. Grabe!
***
�Anyways, I haven�t had lunch yet. Let�s eat?� I was feeling a bit hungry.
�Tara kuya. Let�s celebrate.�

Chapter 11
Pedro�s POV
Tengeneng giliw�Grabe. Naiinlab ako dito sa Danang �to. Ang ganda niya. �Yung
natural na itim niyang buhok, ang puti-puti tsaka ang kinis ng balat, kissable lips
tsaka�aray, kung nandito pa si Jill, magseselos talaga �yun. Pero hayaan ko na.
Nandito naman na ako sa Australia. I can do wat-ebur I want. Ooooh, english �yun
ah.
Maghahapon na. Sina Hana tsaka Dana (nakakatawa naman �yung pangalan nila), di-
magkamayaw ang pag-uusap. Walang katapusang chikahan lang. Eh, ako, �eto. Bukod sa
pagkakainlababo, nanonood lang ng T.V. Maganda naman ang palabas kaya, okay lang
din. Nag-eenjoy naman ako, eh.
Ang laki ng T.V. nila. 46� LED 1080p 3D TV. Ano? English na naman? Hindi, nabasa ko
lang �yan nakasulat sa may gilid ng T.V.
Teka, 3D? Wow, hindi pa ako nakapanuod ng 3D. Ano kaya ang feeling no? Tsaka, pano
ba �yung 3D? Balita ko sa mga barkada ko, may parang shades na sinusuot daw �yung
3D tas lumalabas na daw ang mga tao sa loob. Ewan, try nga natin.
? �The snow glows white on the mountain tonight�� ?
Wow! Ang ganda naman ng 3D, no? Parang totoo talaga ang niyebe. Parang nasa bintana
lang ako nanonood. Sino ba �to siya? Si Elsa? Ang galing niya, ah. Napapakanta
naman ako. Ayan! Gumawa siya ng snowman. Pano kaya �yun? Ang galing. Oi, teka.
Kumakanta parin. Ano �to? Ah, eto na yata. Emm�
? �Let it go! Let it go! Can�t hold it back anymore!� ?
�Let it gooooo! Let it gooo! Turnwhrysndtanrnds the dooooor!�
Nakakagana naman �tong kantang �to. Kaya pala ang anak ng kapit bahay namin,
palaging kinakanta ang kantang �to. Palagi kong naririnig. Hindi ko naman alam kung
san galing. Dito pala.
***
Hana�s POV
�It�s really sad that Prince had to pass away. I don�t know. It�s just so unlikely
that he had to go through that.� Kawawa naman si Prince. Hindi dapat kasi siya
namatay, eh.
�I was really shocked, you know. I did go attend his funeral, two days ago. And the
chapel was packed. Like, his supporters and all. You know Prince, he was your
cousin. He was a childhood friend of mine and I didn�t know he had a twin? How?�
�Oh, it�s a long and boring story. You don�t wanna know but anyways, will he be
alright in here? I don�t suppose��
�Yeah, he�ll get along pretty well with my sister, I think. And about his English
sessions? You can count on me.�
�Oh, thank you bestie. I totally am counting on you. Just�� napatingin ako kay
Peter. Mukhang nag-eenjoy siyang mag-isa sa panonood ng 3D. ��take care of him,
okay? I�m gonna miss that guy.�
�I�ll take care of him, for you, don�t worry.�
I hugged Dana so tight, I could squish the guts out of her. Hindi. Joke lang. I
wanted to hug Peter, too but magiging awkward lang so, tinawag ko si Peter.
***
Napatingin ako kay Hana. Mukhang tinatawag ako, eh.
�Oh, Hana? Aalis na ba tayo? Kararating lang natin, ah?�
***
�Pinapapabalik ako ni Dad sa Pinas, Pete. Dito ka na muna kina Dana. He�ll take
care of you na muna while I�m off country.�
***
Ha? Hindi naman ako bata ah para i�take-care�. Tsaka, wala naman sa usapan na�
�Ba�t ngayon mo lang sinabi? Ikaw, ah. Kahit san-san mo lang ako iniiwan. Bahala
ka. Mamimiss mo �ko.�
***
Oh shit! Why did you say that? I�m missing you already na tuloy. -_-
�Ikaw talaga Peter. Okay you win. But please take care of yourself and be good to
Dana, ha?�
***
�Hindi na po ako bata para pagsabihan.� sabi ko kay Hana.
Total maganda naman si Dana. Ewan. Nakakahiya lang magpaiwan. Pero, wala naman
tayong choice, eh. Ganun talaga. Bahala na. Sana, marunong magtagalog si Dana.
Hindi pa naman ako magaling sa English.
***
I�ve checked my watch. It�s almost 4 na. I have to get going. �Anyways guys, I have
to go na kasi my flight is on the next 30 minutes. Don�t wanna get late for my
flight.� Pabiro ko.
Oh gosh, I�m gonna miss Peter. I�m gonna be back in a month naman, eh. It�s not too
long, is it? I don�t know. I better get going.
***
Dana�s POV
Peter? Wait, is his name really Peter or�okay. Peter naman tawag sa kanya ni
bestie. Okay, Peter. I have to admit, you look exactly like Prince. I could never
deny that. But too bad he�s gone now. I don�t know what really happened. Oh,
Prince. I am just so sorry for you.
Just a while ago before Hana and Peter came, I was writing the Chapter 24 of my
Wattpad story entitled, �Another Cinderello Story�. But I don�t want to talk about
my story. Nahihiya kasi ako. I haven�t published anything yet. I want to publish it
on the time I finish the manuscript.
I don�t know. I barely really write anything. Kasi, I�m a reader. I�ve been reading
a lot of wattpad stories very often. But I�ve started reading classic and popular
novels written by Nicholas Sparks, CS Lewis, Stephanie Meyer. Masyadong common
diba? Wala lang. Pero, reading is my passion.
My writing is experimental palang. But I hope that I can express my thoughts more
in a creative and unique way. I want to be an author, actually. My dream in this
passion? Just to have a hardcopy of this manuscipt na sinusulat ko. Just wish me
luck. Thank you. ;)
Okay, Hana just left. Peter is in our house. I don�t know how to say hi or I don�t
know how to approach him. Oh, I�m just gonna take this opportunity to get to know
him na. He�s quite a player. I mean, he won�t mind siguro how I manage to approach
him. I don�t know. Bahala na talaga.
�Hi Peter.� I smiled. Napatingin siya sa�kin. �Having fun, huh? Just make yourself
at home.�
He smiled at me back. �Uy, sorry ah. I not speak very english. I�m very mahina.
Emm, ano ba sa english �yung mahina? Teka�emm��
Natatawa ako sa kanya. �Slow?�
�Ha? Ay marunong ka naman palang magtagalog, pinahirapan mo pa ako.�
�Hindi ka naman nagtanong, eh.� I chuckled.
***
Grabe, nakakahiya lang kay Dana. Nagmukha tuloy akong mokong. Tengeneng gelew naman
oh!
�Pasensya ka na, trying hard ako sa English. Alam mo naman, hindi ako taga rito.
Tagalog ang nakagisnang wika.�
�Nah, it�s okay. That�s why I�m gonna be your tutor from now on.�
Grabe, kahit ngayon na nahihiya akong nakikipag-usap sa kanya, nasastarstruck parin
ako.
�Uy, may tanong ako.� Parang sumagi lang sa isip ko. �Sixteen ka na ba talaga?
Parang hindi ka kasi sixteen, eh. Ang mature mong tingnan.�
***
That question though. Haha. Okay, I�ll be honest.
�I�m actually twenty-four na.�
***
Ha? Twenty-four? Eh, disi-siyete pa nga lang ako. Bente-kwatro na siya?
�Talaga? Waaaah? Kaya pala na mukha kang��
***
�Hindi, joke lang. I�m just seventeen. At least, one year ahead, diba?�
***
�Ah, magkasing-edad lang pala tayo.� Waaah! Seventeen siya? Matalinong bata, ah.
***
�And anyways, from now on, babawas-bawasan na natin ang katatagalog mo. You need to
convert to an English speaking person na since you�re here in abroad.�
***
Patay kang bata ka. Bahala na.
Tumindig ako at ipinagmamalaki kong sinabi,
�Well, why not!�
***
Dana�s POV
It was already evening. Peter and I got along together very well. But it was time
for dinner. Hindi pa ni Peter namemeet ang makulit kong sister. Teka muna ah, I�m
just gonna set the table na for dinner. Ayun si Peter, nag-eenjoy sa T.V. parang
hindi na nasanay. Pero okay lang, nag-eenjoy naman siya. What matters is he�s
happy. He�s welcome in our house.
�Peter. Tara lets it na.� I called Peter. �Do you like pasta?�
He turned his ways to me and said, �Anong �yung pasta? �Yung para sa ngipin? Di ko
alam na kinakain pala �yun.�
�Hoy, joker ka din, ano? Pasta. �Yung, spaghetti, carbonara, macaronni. Italian
stuff?�
�Eh, ano tingin mo sa�kin, Italiano?�
�Nevermind. Tara. Kan tayo.� I hope he�s hungry as I am.
Then, bigla nalang nag-open ang door tsaka, I think si little sister na �to.
�ITADAAA IKIMAAAAAAAASU!�
Nandito na si Sydney. With her Lucy Hearfilia costume.
�Hi Syd! I�ve cooked spaghetti. Are you hungry?�
�Hai, ate. Watashi wa starving desu.� Syd and her lousy japanese phrases. �Ate,
who�s he?�
Nakita niya siguro si Peter. �Ah, he�s name is��
�Peter, nice to meet you.� Sabi ni Peter while he still stuffed his mouth with
spaghetti.
�Haha, you look funny. I�m so hungry. Tara, let�s eat!�
Oh, Syd. You are so cute.

Chapter 12
Alexander�s POV
Hala! Anung oras na ba? Teka, mag-aalas dos na ng hapon. Ang traffic pa naman.
Kanina pa, mga kinse minutos lang nakakaraan, bitbit ko 'tong gitara ko. Patugtog-
tugtog lang nga ako dito sa mainit at masikip na jeep. Pinatayo ko lang ang gitara
tsaka paplucking ng kaunti.
Magkakalahating-oras na mula ng sumakay ako, nandito pa rin ako. Nakakainis nga ang
traffic.
Ano na kaya ang nangyari kay Zara? Sana okay lang siya. Napamahal na din sa�kin
'yun.
*kamot sa ulo*
Hay! Buhay. Ang init-init dito. Kanina pa siguro naghihintay si Enrique. Kawawa
naman 'yun. Nagtext naman siya na nandun daw siya sa SM. Siguro, nalilibang naman
'yun siya.
Teka, text ko nga kung nasan na.
"Riki...nsa bhay kna ba nnu? Ppunta nko sa nyu...txt mko kng nsa bhay kna..."
***
Jill's POV
Nakakatamad naman ngayong araw. Pagkatapos ko lang ipaghain ng almusal ang dalawang
mokong na 'yun, tinakasan ba naman ako. Hindi nagpaalam. Hindi maganda, hindi. Tsk,
tsk. Lagot sa'kin 'tong dalawang mga asungot na 'to.
Nandito lang po ako sa kwarto. Naglilinis habang nakikinig sa paboritong kong
artist...
"E~oh too much neoya your love igeon overdose...
Too much neoya your love igeon overdose..."
EXO We are One. EXO Fighting!
Aaaaah! Chanyeol! Hart hart! B2B Saranghae!
Left! Right! Ceiling hanggang sa sahig! Wallpaper ko na ang mga poster ng EXO,
especially kay Chanyeol!
Eto, ipapakita ko, picture na inedit ni Xander, pinsan ko. Magkatabi kami dito ni
baby Chanyeol ko!
Yehet! Ohorat! Ungya-ungya! Bwing bwing! Hart!
Hihi! Kakakilig no? Makalaglag panty talaga si baby Chanyeol ko! Aaah!
"Your love IGEON OVERDOOOSE!"
Nakakaganang maglinis ng bahay. Soundtrip, eh.
Kembot here! Kembot there! Igeon overdose!
Paspas the dust! Trapo sa floor! Igeon overdose!
Chanyeol baby overdose! E~oh! Too much!
Curse me! Someone call the...
"Tao pooo!"
'Nu ba naman, distorbo sa date ko with my future husband, Chanyeol bebeh. -_-
"Anjan na, teka lang po." Eto na, titingnan na. "Ay kabayo! Nahulog phone ko." Kung
mamalasin ba naman.
***
"Tao po?" kararating ko lang. Grabe, alas 3 na ng hapon. Isa't kalahating oras ang
byahe ko galing Cubao pa Santa Mesa. Bwesit, ang traffic. May gitara pa naman akong
dala. -_-
Teka, parang may tao yata palabas.
Si Jill, parang ang busy, ah.
***
"Uy Xandeeer! Tara, pasok ka." nandito pala pinsan ko, si Xander. "Hala, guitar.
Pahiram naman. Tsaka turuan mo din ako." Gustong-gusto ko talagang mag-aral
tumugtog ng gitara.
"Tara! Halika sa loob!" Binuksan ko na 'yung gate tsaka pinapasok ko na. Kawawa
naman si Xander, parang pagod sa biyahe.
"Huy, san ka ba galing? Buti nalang nakapaglinis ako."
***
Nakakapagod talaga ang traffic pero hayaan na natin, nandito naman na ako.
"Galing ako sa school, Jelai. Nahimatay kasi..."
"Namatay?" ang OA ni Jelai.
"Di. Nahimatay lang. Grabe naman."
"Sa gwapo mong 'yan. Siguro, patay na patay." sige, Jelai, tawa ka pa.
"Gwapo ka 'jan. Uy, siya nga pala. Si Riki, di pa ba nakakauwi?"
***
Huh? Teka, alam pala ni Xander kung nasan ang mga dakilang asungot.
�Ha? Alam mo ba kung nasan ang mga mokong na �yon na di marunong magpaalam?� Ay,
nakakainis lang talaga.
Tawa si Alex. �Haha, Jelai. Sabi ni Riki, nandun daw siya sa SM. Ewan ko kung sino
kasama.�
�Si Bobby. Ayun, kasama ng mabait kong kapatid. May gagawin ba kayo?�
�Magpapaturo daw ng gitara.�
�Uy, turuan mo naman akom oh. Wala pa naman dito si Riki.�
�Eh, ano bang kanta ang gusto mong pag-aralan?�
�Kahit ano, basta ang madali lang, ah.� Teka, napaisip ako. �Alam mo ba �yung
Overdose ng EXO?�
�Hay, naku Jelai. O siya. Aalamin.�
***
Enrique�s POV
Yesss! Sa wakas, nabili ko na rin si Aqua, ang gitara ko. Ayan, may pangalan na
siya. Hihi. Ang galing talaga ni Kuya Bobby. Kaya lang, san kaya siya kumuha ng
pambili ne�to. Ang mahal-mahal ne�to. Grabe si Kuya Bobby. Ang yaman siguro. Pero
teka, ayoko naman magmukhang take advantage. Nakakahiya.
�Kuya, how much is the guitar, anyway? I don�t understand how you managed to buy
this.� Nacurious talaga ako.
�It�s Php25,000. It�s all yours. Don�t worry. It�s no big deal.�
�Really, kuya? Ang expensive naman. How did you get money to buy this ba? I don�t
suppose...�
�Well, I�ve got enough money for me to last a life time, I guess.� Sabi niya. Ang
yaman naman ni kuya Bobby. Nacucurious tuloy akong alamin sino talaga siya.
�Kuya, if you don�t mind me asking, where did you come from and what are your
intentions with my ate?�
***
Prince�s POV
Oh my god, the question though. I am never really prepared to answet this. We are
on our way home and I�m tired but, I don�t know how to answer this question.
Anything, but this question.
�Emm...� Oh gosh, I�m having a very hard time. �Is it really necessary for me to
answer that question?�
***
Hala si kuya parang naiilang ata. Hindi ko na sana tinanong �yan. Para namang
napakawalang utang na loob ko sa pagtatanong ng ganyang tanong. Pero nakaka-curious
lang talaga kasi.
�No, kuya. Nevermind. I�m sorry for asking.
***
I took a deep breath and sighed.
�Well, I need to tell you something, just please, don�t tell anybody.�
Am I going to tell him or not? Oh, gosh! This is really crucial.
�Emm, just promise me, you won�t tell anybody, okay?�
***
Hala, si Kuya Bobby. Di ko na maintindihan. Ano kaya ang mga binabalak ne�to.
�Kuya, I have another question.�
***
Oh my god, another question. �But, I haven�t yet answered your first question.�
I don�t know how this guitar I just bought gets heavier time by time.
�Are you a fugitive, kuya?�
Oh my god! Where did that come from?
I laughed like never before.
***
Hala, si Kuya Bobby. Bigla nalang humalakhak, labas ngala-ngala.
***
�You have such a weird imagination. Of course not. Where did that idea come from?�
This kid is crazy, I like his enthusiasm, I mean, curiosity.
***
�Ah, okay. Naguguluhan lang po kasi ako, tsaka nagtataka kung paano niyo nabili
�tong mga gitarang �to. Ang mahal mahal po ne�to. Tapos, ano kasi...�
�Wait, slow down!�
Oops, nakalimutan ko. Hindi pala marunong magtagalog si kuya Bobby.
�Ay sorry, po. Anyways, nevermind na po. Let�s go home na. It�s already 5 in the
afternoon. Maybe, ate Jill will get angry. Tara po Let�s go.
***
Wait, what about... Oh. Phew, what a big relief. I thought I was about to spit my
secret out. But it�s becoming a burden to me, now. Well, no. I have to keep my
cover. It�s the only way I could save my life. I need to keep this cover. And yes,
to answer his question, I have loads of cash in my backpack. I have like, two pairs
of pants, 3 kinds of shirts, some underwears and tons and tons of cash. I suppose,
it�s in a safe place.
Wonder how I got them all? I don�t usually have tons of cash on my backpack but
like I said, everything that I will need. I couldn�t afford going to any bank
transactions even though I�m one of the richest man in the world.
I am dead and the whole world knows that.
***
Jill�s POV
06:00 PM
? Hawak kamay! Di kita bibitawan sa paglalakbaaaaaay! Sa mundoo ng kawalaaaaaaan! ?
�Ayan, Jelai. Ang galing-galing mo na. Haha.� Niloko pa ako ni Xander.
? Sa mundoo ng kawalaaaan! Hawak kamaaay! Hawaaak kamaaay! Hawaaak kamaaaaay! ?
Palakpak si Xander ng palakpak.
? Sa mundo ng kawalan~ ?
�Pak!� Napahinto si Xander sa kanyang malabolang mga palakpak. �Wow! Jelai. Ikaw
na!�
�Ako na talaga!� Prinoklama pa �yan sa sona ni Pnoy. �Akong-ako na!�
�Nahiya naman ako sa mga sinampay mo!� Eto na naman si bakla, nagkokontrabida. �Hi
Xander. Ang gwapo mo naman.�
�Eww! Ang incest mong bakla ka! Mahiya ka naman! Yuck!� Ano ba author. Ba�t pinasok
mo na naman �tong si bakla! Kakabwesit!
�Mahiya ka din kay kuya Kim! Sinampay mo, mababasa sa kakakanta mo! Weather weather
�yang mga kinakanta mo!�
�Uy, Jelai, Sar, kalma. �Wag mag-away. Ang awkward.� Awat naman si Xander.
�Hoy! Pasalamat ka! Pinagsasabihan kita! Hindi ko nilalait �yung boses mo, uulan na
talaga. Kakaloka!�
Ha? Uulan b...
Ksssssssssshh! *umuulan na talaga*
�Ay, Diyos ko po. Mga sinampay ko! Pambihira naman, oh.�
Tumawa lang si bakla. Di ko na pinansin. Pero, ayan. Umuulan na ng malakas. Mga
sinampay ko.
�Hala, Jelai. Tara! Tulungan na kita!� Labas kami ni Xander kaagad.
�Aaaah! Mga sinampay ko! Inaay! Ano ba! Naknang tokwa! Ayyy!!
Kssssssshhh!
�Xander, patulong naman, oh. Kunin mo �yung palanggana. Dali!!�
Ksssssssssshhh!
Bwesit. Dapat kasi, kanina pang mga alas-singko ko kinuha �yung mga sinampay ko.
Madilim na! Mga sinampay ko ang dami! Basang basa na ako. Hala, kawawa naman si
Xander. Ang basa-basa.
Peet! Peeet! Kssssh!
Ang dilim na. Nakikita ko may dalawang ilaw na maaliwalas. Uy may sasakyang
paparating. Taxi, sosyal. Pero hindi ko na muna tiningnan. Basang-basa na ako.
�Jelai! Pumasok ka na! Malakas na ang ulan!
Ksssssssh!
Pumasok na talaga ako.
***
Alexander�s POV
Hala! Ang lakas-lakas ng ulan. Ayun! Nakapasok na din si Jelai! Pumunta na sa
banyo! Magbabanlaw siguro tsaka magpapalit ng damit. Ako naman. Ang lamig-lamig.
Basang basa talaga ako. Okay lang. Nag-enjoy naman. Hindi ko pa nagagawa ang mga
ganyan �pag nasa bahay ako. May katulong kasi kami. May labandera. May tagahugas ng
pinggan. Ewan ko ba. Ang tamad-tamad ko. Hahaha!
May dumating palang taxi. Ang lakas parin ng ulan. Grabe! Ang lakas-lakas talaga.
Ayan na. Lumalabas na ang mga tao sa taxi. Di ko gaanong makita kasi nandito ako sa
loob na tapat ng pintuan ng bahay nila. Pero, teka... Si Riki na yata �tong
nakapayong tsaka may kasamang lalake. Matangkad tsaka maputi. Di ko kilala �to, ah.
�Nandito na po kami!� Uy, si Riki. Mukhang nagshopping, ah.
�Uy Riki! Nanalo kaba sa lotto? Balato naman �jan!� Pabiro ko. Ang dami kasing
dala.
�Uy, kuya Alex. Kanina ka pa ba rito? Pasensiya na ah. Hala! Ba�t basa ka?�
May pumasok na isang lalake. Parang may pagka-foreign, ah. Tsaka, teka. Ano �yan,
gitara? Wow! Dalawang gitara? Makakapagjamming tayo ne�to buong magdamag.
�Good evening.� Ngumiti sa�kin �yung lalakeng kasama ni Riki.
�Uy pards, good evening din.� Kinamayan ko na kahit basang-basa ako. �You speak
tagalog?�
�Not much actually but hey, you�re so soaked. Would you mind trying out these
clothes I bought? I think, we�re just as the same size.�
Wow, ang bait naman ni kuyang �di ko pa alam ang pangalan. �No, it�s alright. I can
manage.� Buti nalang, best in English ako sa klase.
�No, please. I insist.� Ayaw magpatanggi, eh.
�Okay.� Sige nalang. Total, andami naman nilang dala. Nakapagshopping ng wagas
lang.
***
Enrique�s POV
Sa wakas! Nakauwi na rin kami. Grabe, ang lakas talaga ng ulan. Hindi ko pa pala
napapakilala si kuya Alex kay kuya Bobby.
�Anyways, kuya Bobby. This is my cousin, kuya Alex. My ate calls him Xander.�
Napangiti si kuya Alex. �Teka, nasan ba si ate?�
�Ayun, nasa banyo. Naliligo! Nabasa kasi, eh.�
�I�m Bobby. By the way!� Bati ni kuya Bobby. Hala, nakalimutan kong ipakilala.
�Hehe. Tsaka, ba�t di ka binigyan ng tuwalya.�
�Huwag mo na pansinin. Nagmamadali �yun kasi may dalaw siguro.�
�Dalaw?�
�Basta! Hahaha! Teka, susukatin ko muna �to. Ang astig, eh.�
***
Prince�s POV
Bought a lot of stuff from the mall. I don�t know how I managed to bring the cash
with me and still afford to get all these. Haha, doesn�t matter. I still got a new
friend today.
�Anyways, I bought guitars and I see you brought one, too.� I can sense that this
guy is a musician. I just know it.
�Yeah. I play guitar, too. Are those new?� Alex was asking.
�I suppose, they are.� They�re bought from the mall so, they must be.
Enrique was checking out his guitar.
***
�Kuya, huwag kang mabibigla ah. Tingnan mo si Aqua, ang gitara ko.�
Binuksan ni Riki �yung bag. *zzzzzzzip*
�Wow! Ang ganda!� Namangha ako. Ang ganda ng gitara ni Riki, blue na luminous.
Nakakahiya �yung akin.
Binuksan naman uli ni Riki ang isang bag. Gitara din ang nasa loob. Kasi bag ng
gitara �yun, eh. Siguro, kay Bobby �yun.
*zzzzzzzip*
Ang ganda na naman. Nakakahiya talaga �yung akin.
�Your guitars are so cool. How did you get all that?�
Tumingin sa�kin si Bobby. �Magic.�
Tumawa na kaming tatlo.
***
Jill�s POV
Ano ba �tong naririnig kong mga halakhak? Ganun na ba talaga ako katagal dito sa
banyo? Hindi naman �to tawa ni bakla kasi nakakabwesit �yung tawa nun. Parang
andami na ng tao sa bahay, ah. Sina mama at papa na ba �to? Kala ko may conference
si Mama. Si Papa, nandun sa London. Hindi nagpaalam na bumalik na? Nakakaloka.
Lumabas na ako ng banyo tsaka diretso sa kwarto. Nagmadaling magbihis tsaka pumunta
sa sala. Dun nanggaling ang mga halakhak.
�Anong kaguluhan it...� Napatingin ako sa kanila. Ang daming gamit. Ang daming
pinamili ni Riki. Ano �yan? Tsaka... Shyetay!
�Bobby?�
Napatingin siyan sa�kin.
Shyetay times two. Nastarstruck ako. Ang gwapo ni Bobby.
Uwaaaaaah!

Chapter 13
�Today is a month after my son, Prince died. I couldn�t believe it. I just
couldn�t. How? Why?
I haven�t even said how much I love him. I wish I had the chance to say thank you
for being my only son. But he�s gone now. I wish it was me. I have nothing left of
me except this company.
I wish he forgave me of the things I�ve done to him. Of our family. But it�s now
too late. Why? Why so soon?
I�ve never been a great father. I�ve been the father of my company but not of my
family. This is the biggest mistake of done in my life.
What�s left for me? Nothing. It doen�st matter who I am. I am nothing. I have a
company I�ve raised for many years but a son I haven�t even get a chance to bond
with. I am so sorry son. If only you were here to hear this.
I am just so sorry.
Mr. Ezekiel Anderson is what they call me. But I never heard my son call me dad.
Never even once in my life. In his life. I don�t know how I got myself in to this
situation. Somehow, all the riches I�ve got today is just never enough. I am very
lonely thanks to myself.
Since his mom died. He hated me so much, he left. He never came back to me. And it
was never my concern until now that I realized, I am so lonely.
I am very lonely. My son was priceless. I wish I could pay his life back. I would
give up everything just to bring my son back. Justice! I need Justice! My son needs
Justice!
Now, that I am signing this petition of knowing who caused my son�s death, I will
pay $1 Billion as reward to give him justice.
My son�s death was very unforgivable. It caused me a big damage. A big emptiness
that suffocates me every second of my every day just kills me. I don�t have the
peace of mind that I long since my son died. Oh, son. Please, forgive your father.
I�m so sorry.�
I have never had a speech like that for all the rest of my life. I couldn�t help
thinking of my son. Now, talking in this press conference, I couldn�t help myself
being so emotional. I loved my son so much. I just wished he knew that before he
will be gone forever.
A whole month that I have never even had a very good sleep. The guilt haunts me,
totally. I couldn�t bare the fact that my son died gruesomely.
Oh God, why is this happening to me?
***
Mr. Daniel Hernandez�s POV
The Press Con is finally over. And wait, did I just hear my bro, Zeik signed a $1
Billion reward for the suspect of the incident? Woah! That�s like a quarter of my
company shares. Ang laki niyan, ah. Someone would actually pose as the suspect and
well, even if he was suicidal and his gang would take part of the money, that is
like an instant fortune. The world would get crazy for that. This should not
happen. This is not good.
Pinuntahan ko na si Zeik kasi the decision was not well thought of.
�Zeik, have you gone crazy? How in the world have you thought of losing almost an
octal part of the company? You�d cause chaos because of that.� No, this should not
happen.
�I have no other choice, Dan. I have to do this. I have to do this for my son.�
�Zeik! Pull yourself together. This is not the solution. Please, stop these
shenanigans and just, carry on with our lives. The company�s life is at stake.�
His face turned red. It was something that I said, wasn�t it?
�It�s about this damn company that killed my son! My son should�ve been alive if it
wasn�t for this company! I would give up everything just to bring my son back!� He
sobbed.
Then, it struck me. What about Pedro? He looks like Prince. What if... Oh this is a
very risky idea but...
�Have you even tried getting the DNA test of the body that they say was Prince?�
God, what if he was really Prince? I never should�ve said that.
He turned his way to me, silenced and sniffing. �I don�t know. Did they?�
�Life doesn�t stop because your son died. Dan, carry...�
�Wait! Yes! I need proof that my son is really dead. My son could be alive! He
could be alive! I know he is!�
Oh boy! I don�t know if I did the good thing or the bad thing. I just hope this
doesn�t break his heart.
***
Dana�s POV
Okay, haven�t I told you na Peter is already 3 weeks and 3 days in our house? Ang
bilis talaga ng oras. And you know what? Peter is such a fast learner. He can speak
English a bit. Well, a lot improved than then.
Today, Peter and Syd are preparing for next week�s event. It was Sydney�s idea kasi
she really wants to go to this event. I don�t know what kind of event this is.
Pero, what I can hear from her is, this is an Otaku once in a lifetime opportunity
and she won�t miss it for the world.
�Ate Danaaaa! Help me naman figure out what anime character would kuya Peter suit!
Onegaaai!�
�Well, what do I know about that? Ewan, si Naruto?�
�Ayos �yung Naruto, Syd! Paborito ko �yun!� Naexcite si Peter.
�Nooo! Naruto is so overrated na! Tsugi no kata dozo!�
�Sasuke?� I suggested.
�Eh, it�s from the same series.� Ayaw na naman ni Syd.
�Natsu?�
�Noo! Not again!�
�Luffy?�
�Inuyasha?�
�Goku?�
�Sawada?�
�Yamamoto?�
�Ichigo?�
�Sakura?�
�Ha? Ba�t Sakura, diba babae �yun?� Nagtaka si Peter.
�Di joke lang.� I chuckled.
�Ate. Be serious!�
�Roronoa?�
�Ate, what about Vocaloid?�
�That�s not Anime? Emm...Ah, Kaito! He would suit as Kaito.�
�Oh my god, ate! And you will be Miku. I will be Kurumi.�
�Ba�t naman ako si Miku?� The irony. �Kurumi? Hindi Vocaloid �yun ah.�
�Well, I like Kurumi of Date a Live. And, you look good together kaya ni kuya
Peter.�
�Huh?� Napalingon ako kay Syd. Si Peter, parang di naman naprocess ang sinabi niya.
�Uuuy! Ate, nagbublush!� Eto talaga si Syd, kung anu-ano lang ang naiisip.
�Wait, why Kurumi? She�s like liberated and brutal and...�
�That�s why she�s called a nightmare, ate. Deal with it!�
�And remember, you�ll be Miku, okay! Kuya Peter will be Kaito.�
Nagsmile lang si Peter. Palang walang alam sa mga nangyayari.
�Okay fine! Whatever you say.�
�Yattaaaaaaa! Domo arigatou! Domo! Domo! Domo!�
Hinug ako ni Syd ng mahigpit. Hay naku, ikaw talaga. Natawa nalang ako sa mga
nangyayari.
***
Napapakamot ako sa ulo. Hindi ko na alam nasan ang pamangkin kong si Pedro.
�Pedrooo! Isang buwan na! Kahit bigyan mo man ako ng sasakyan, hindi mo pa rin ako
masusuhulan! Pambihirang bata ka! Lalayasan mo ako tas bibigyan mo�ko ng magarang
sasakyan? Hindi ako nasusuhulan! Pedro! Bumalik ka na! Kung nasan ka man ngayon!
Bumalik ka na!�
Mukha akong sira ulo. Kakausap sa sarili ko. Hay naku! Ano na ba nangyari sa
carwash ko. Wala na si Pedro. Nawala na.
�Hoy! Bobong! Ihatid mo ako sa bahay! Ang init-init! Pabayaan mo �yan si Pedro.
Binigyan ka naman ng sasakyan. Mabuti eh, marunong tumanaw ng utang na loob �yang
asungot na �yan.� Sigaw ni mama sa�kin.
�Opo ma. Nanjan na!�
Hay Pedro! Umuwi ka na.

Chapter 14
Prince�s POV
*beep*
�You are in great danger, Prince. Please, hide yourself.�
I received a text message this morning. Apparently, a message from that guy named
Annefil that called me one day before I actually, cheated death.
But wait, why? I thought I�ve hid. Why is he still telling me my life is in danger?
And, oh no. Why haven�t I disposed this contact of mine? I should�ve had a new one.
Why haven�t I thought of that? Wait, I don�t understand. Why is my life still in
danger? This doesn�t make sense. Totally, doesn�t make any sense.
Well, today? It�s been a nice day. It�s been like a month, I�ve been here. And for
the record, it�s been a very great experience.
Enrique seemed to be having a great time with his new guitar. Cesar? He�s kinda
cool. But I�m just getting along with his approaches. Homo approaches, if I
believe. Tita Julie � that�s what their mom wanted me to call her was so welcoming
and I don�t even know why she was hospitable to me for the last couple of weeks.
It�s just so taking advantage of their kindness. I�m so ashamed of being in their
house for a month but they insisted, she insisted.
Well, Jill?
Nothing has changed. She�s been quite naive for some reason. I don�t even know what
the hell, I did to her. She�s just so grumpy and nagging and ranting about stuff.
But eventhough she�s like that? I really, really, really like her. I don�t know
why. I don�t understand myself. I had a recent girlfriend before I allegedly died,
I don�t know how she�s doing now. But who cares? I have a new life. A new home. And
nobody knows when will I keep this cover.
�EXOOOOOOO! Aaaaah!� Jill just shouted in nowhere.
�Wait, what�s wrong?� I don�t know if I should be worried.
�Ate, ano ba? Nag-aaral akong magguitar. Panira ka naman, eh.� Actual words of
Enrique. He looks like he�s kinda annoyed or some sort.
***
Jill�s POV
�May concert ang EXO! Uwaaaa!�
Grabe, mahihimatay na yata ako. Pupunta pala ang EXO sa Pinas! Teka? Sa Araneta
Coliseum ba? Oh my gaaaaas! Oo nga!
Shyetay! Maghanda na kayong mga bangko kayo! May mahoholdap na mamaya!
�EXOOO! May concert silaa!! Aaaaaah!!! Saranghae Chanyeol! Waaaaaaaaaah!�
***
I don�t understand what or why Jill is acting like that.
I called for Enrique. �What�s wrong with your sister?� I don�t have the slightest
idea what�s going on.
�She�s getting crazy with that EXO Kpop boyband, kuya. I don�t know. It�s kinda
silly, right?�
I think, I�m getting the idea. �Then, why is she acting so crazy about them.� Jill
is still undisturbedly yelling. �I don�t understand.�
�It just so happens na that EXO group will have a concert next week. Just, don�t
mind her. Kuya. She�s just being hysterical.�
�Shyetay! Wala akong pambayad ng tickets! Bad treeeeeeep!�
�Kahit man makabili ka pa ng tickets, wala ng VIP tickets ate. Walang silbi parin
�yun.� Jill never paid attention to Enrique.
Somehow, with the tickets and VIP, I got the idea. I neared Enrique�s ear. Jill
wasn�t actually paying attention.
I whispered. �Where can I buy them?�
***
Enrique�s POV
Nanlaki mga mata ko. Grabe!
�Kuya? Are you serious?�
�Just don�t tell your ate, okay?�
�But...�
�Please, I want to make it up her. If it wasn�t for your sister, I wouldn�t be here
at the first place. Thus, I couldn�t have bought Aqua, right?�
Ano ba naman, kuya. Pinapakonsensya pa ako ne�to. Nakakahiya kaya na bibilhan mo pa
si ate ng tickets. Eh, ang mahal mahal nun. Para narin kang bumili ng bagong gitara
nun.
�Alright, fine.� Buti nalang, hindi talaga kami napapansin ni ate Jill. �But I
can�t guarantee you that there are still available. Because the concert is already
next week.�
�I�ll pay how much is it that we need. Don�t worry. I�m into this.�
Si kuya Bobby, di na makapagpigil. Ewan ko ba kung bumabawi lang o...ayieeee.
Romantic gesture. Haha!
***
Zara�s POV
�Ateee! Bilisan mo �jan! Ang tagal mo naman!� Nakakainis talaga �tong si ate. Kahit
kailan talaga. Ang tagal-tagal sa banyo.
�Makapaghihintay naman �yang SM mo. Magtigil ka nga.�
�Ewan ko sa�yo! Dalian mo kaya �jan!�
Arrrgh! Bad trip talaga ngayon. Nakakainis. Buti nalang, hindi na masyado mainit
kasi kung hindi pa naging mapagbigay ang panahon, aba�y puputok na ang bulkang
Mayon sa ulo ko.
Alas nuwebe y medya na. �Ateeeeee! Ano ba!�
�Oo, anjan na. Kulit ne�to. Tsk!�
Eh, kasi ngayong araw, magpaparefund ako ng ticket ko nung sa concert ni Prince.
Ang mahal mahal pa naman ng ibinayad ko dito. VIP ticket kasi �to. Nabili ko pa
actually 6 months ago. Grabe ang struggles ko sa pag-ipon ng ticket na �yan.
Php25,000 ang binayad ko �jan. Grabe talaga tapos hindi lang pala matutuloy.
Pero, huwag nalang natin pag-usapan ang nagasta ko. Pera lang naman �yun. Ang buhay
ni Prince ko? Wala na talaga. Huhuhuhu! *sniff*
Sa wakas, nakalabas na si ate sa banyo. �Ano? Tara na? Ambagal naman ne�to. Tara
na!�
�Aba�y �lang hiya �tong...� Ateee! Kainis ka!
Aaaaaaargh!
Teka, �yung gitara ko. Ate, �yung gitara kong pink! Kunin mo! Papapalitan ko �yun
ng strings!
***
Enrique�s POV
Nandito na naman po kami sa SM City Sta. Mesa. On the way to Ticketnet dahil bibili
po kami ng SVIP tickets para kay ate. Nakakatawa kasi isang linggo nilanag
samantala dapat isang taon pa bumibili ng tickets kasi nagkakaubusan �yan �eh.
Pero, malay natin.
�Kuya Bobby, are you sure you want to buy those tickets? I�m not sure if it�s still
available, you know.�
Parang wala lang sa kanya. Basta makabili lang talaga siya ng tickets na �yun.
�Nah, I can buy one. Watch me.�
Nagpatuloy na kami sa pupuntahan namin. Siyempre, ako ang nangunguna kasi ako ang
may alam sa lugar. Kakahiya naman sa ibang tao, tinitingnan kami. Agaw pansin kasi
talaga si Kuya Bobby. Kahit pagburubaliktarin mo man �yung mukha niya, gwapong-
gwapo talaga. Nakakainggit tuloy. Haha. Joke.
Ticketnet
�Hi sir. How can I help you?� sabi ni Miss tagaupo sa silya tsaka tagatype sa
computer.
Hindi sumagot si kuya Bobby. Sa halip, inenspeksyon ang mga catalog �dun.
�There! Kuya!� Ayan na �yung EXO.
SVIP reservations are now closed.
Tickets available:
VIP Gold (UA VIP) - P6,890
Gold (UA Regular) - P5,830
VIP Silver (UB VIP) - P4,770
Silver (UB Regular) - P3,180
Gen Ad (GA) - P1,275
Sabi ko na nga ba. Ubos na �yung tickets na �yan. Imposible kayang magkaroon ng
tickets pa nang VIP ng concert ngayon. Ang lapit nalang kaya ng concert.
�SVIP tickets are now closed? What does that mean?� Hala si kuya Bobby, nagtaka pa.
�Sir, unfortunately, the tickets are sold out. If you�d like, there are other
ticket�s left on the catalogue. Would you like me to explain what this tickets
stand for?�
Hala si ate, pa-impress sa English niya. Ate, halata ka masyado. Chill lang. Ang
sama ko �no? Hihi.
�No, thank you. We we�re just about to go.�
Ganun nalang �yun? Haha. Nakakatawa ka naman kuya Bobby. Talagang-talaga.
�Seriously, kuya?� Nakapagtataka talaga.
Lumingon si kuya �dun sa isang parte ng mall.
�I�ve got a better idea.�
***
Prince�s POV
We are in the mall and in the verge of finding the lost EXO SVIP tickets. Think,
think, think! Oh yeah...emm, oh gosh. Why haven�t I...
Oh, there it is!
�Enrique! Come!� He followed my footsteps. �Can you see that guy over there?� I was
pointing at a guy who was playing a pink guitar so poorly, I can obviously see his
struggles.
�And so? I don�t understand, kuya.�
�Just follow me.�
We neared the guy who was having troubles with his guitar.
�Hi, I�m Bobby and this is Enrique, my brother.�
***
Napalingon si kuyang busy sa kanyang gitara. �Ha?� Natulala siya.
�Kuya, may problema ba sa gitara mo?� Napangiti ako. Hala, ang creepy naman nun.
Napintahan ng pagkataka si kuya. �Anong kailangan niyo sa�kin? Magnanakaw ba kayo?
Kidnapper? Gang? Rapist?�
Aba, kuya. �Rapist? Anong rapist? Kakahiya naman sa�yo kuya.�
�Ano ba kailangan niyo sa�kin? Gusto mo bang ipatawag ko kayo sa sekyu?�
Hala! Kuya, personalan na �to, ah. �Kuya, �wag ka ngang OA. Ewan ko dito kay kuya
Bobby.�
Hala si kuya Bobby nga pala. Hindi kumibo. Nahihintay yata na makachempo.
�Eh, ano nga?!� Kuya, chill ka kaya.
�We just want to borror your guitar, if you don�t mind?�
Natanto na ni kuya ang gusto namin � ang gusto ni kuya Bobby.
�Ha? Gitara? Itong gitara? �Di naman akin ang gitarang �to ah. Nakita ko lang �to
dito. Sa inyo ba �to?�
�Hindi pero pwede bang pahiram?� Smile uli ako. Ewan ko ba. Mahilig lang talaga ako
magsmile. Hihi.
Binigay na ni kuya ang gitara sa�kin. �O siya, alis muna ako. Di ko nga rin alam
kung bakit ko ginalaw �yan.�
Alam ko, �di �yun naintindihan ni kuya Bobby pero natatawa ako kay kuya. Parang may
Alzheimer�s lang na ewan.
�Oh, here kuya Bobby. What are you planning to do?�
Kinarga ni kuya ang gitara tsaka strinum.
*strummm!* �Let�s beg for some tickets!�
***
The crowd is busy, the mall is wide, the air is cold but let�s bring the house
down!
? Can�t Stand it by Never Shout Never ?
Baby, I love you
I never want to let you go
The more I think about,
The more I want to let you know?
That everything you do,
Is super fucking cute
And I can't stand it

I've been searching for


A girl that's just like you
Cause I know
That your heart is true

Baby, I love you


I never want to let you go
The more I think about,
The more I want to let you know
That everything you do,
Is super duper cute
And I can't stand it
*song continues*
A one, a two, a five, a ten, and the hall is packed with almost thirty people
watching me sing. While, Enrique, as instructed was holding a banner written, �We
want EXO SVIP Tickets please!�
I know it�s weird but I am so having this feeling that I should let Jill watch this
concert. The more that I want her watching my own concert which will never happen
whoever knows until when, just drives me crazy.
***
�Di ko alam kung bakit kami naggaganito. Di ko naiintindihan ang gimik ni kuya
Bobby. Instead siguro na tickets ang hinihingi namin, pera ang isinasaboy sa amin.
Mga barya, bente, singkwenta tsaka isang daan. �Di ko parin talaga maintindihan.
Parang walang sense lang talaga.
Tapos habang kami nagpapatugtog, bigla nalang may narinig akong sigaw.
�Ayan! Gitara ko �yan!�
May papalapit na babaeng may kasama ding isang babae. Teka... Emm... �Di ko kilala.
�Gitara ko �yan! Akin na!� Bungangera si ate. Pero ng makita na siya ni kuya Bobby.
Napatigil si kuya Bobby ng bigla.
�Hoy Zara, hintayin mo�ko!�
Lumapit �yung si ate kay kuya Bobby.
�Hoy! Gitara ko �yan! Ba�t na sa�yo �yan? Magnanakaw ka no?�
Nabigla ang mga tao pati �wag mo na akong tanungin. Nabigla din ako.
Pero hindi �yun ang ikinabigla ni kuya Bobby. Iba �yung tingin niya sa babaeng ito,
eh. Parang kilala niya. Parang...
�Hana? Hana is that you?�
***

Chapter 15
Hana's POV
I've been almost two weeks here in Pinas and I've been missing Peter for like
forever. I've been managing our businesses here kasi my dad is pretty busy with the
company there in Australia.
Haisht! It's so frustrating to be his only daughter kasi I have to do everything to
please him. Minsan nga nakakapagod na, eh. Nakakapagod kasi 'pag di ko nameet ang
gustong ipagawa ni Dad, nadidisappoint siya sa'kin. I don't wanna disappoint my
dad. I want to make him proud, always.
Today, I'm on my way kung saan una naming nakita si Peter. Pinapadala ni Daddy
'tong Php 10,000,000.00 para sa custody niya. Ibibigay ko raw dun sa tito niyang
the owner of the carwash. Hinatid na ako ni Mr. Billy, isa sa mga drivers namin.
Mabait naman 'to si Mr. Billy kaya sa kanya ako nagpahatid.
"Magpapahintay po ba kayo, Ma'am? Mukhang mainit ang araw ngayon."
"Ay, hindi na, Mr. Billy. I'll beep you nalang kung magpapasundo na ako. Mukhang
matatagalan yata ako, eh."
I held the brief case na naglalaman ng pera. Nagwave na ako kay Mr. Billy.
"See ya, Mr. Billy!"
Nagsmile naman siya in return tsaka na nagdrive paalis.
It's 12 noon. The sun is scorching hot, talaga. Phew!
*took a handkerchief and wiped the sweat off my forehead*
*walked towards the carwash*
"Tao po? Hello?" kumatok ako sa pintuan ng carwash. Mukhang walang sasakyan ang
nakapark. I dunno what that means, either.
"Teka, teka! Asan na ba itong si Bobong? Bong!" I heard someone talking in the
inside.
The door opened. "Anong kailangan mo?" Aba'y mukhang suplada si lola. "Magsusolisit
ka ba ng pangsimbahan? Pass lang muna! Walang benta! Bwesit!"
What? I don't understand. Wait lang...
"No, nagkakamali po kayo. I'm here to talk about Peter. I mean, Pedro pala."
Nag-iba ang modo ni lola.
"Ha? Bakit ba? Ayun, lumayas na ang walang-hiyang 'yun! Buti nalang nag-iwan ng
sasakyan."
Kawawa naman pala si Peter, no? Ang maldita talaga ng lola niya.
"I'm here to tell you po na nasa Australia na po siya. Isang buwan na. Binawi na po
siya ng mga magulang niya." 'Yan 'yung pinapasabi ni Dad sa'kin.
"Ano 'ka mo? Magulang!" parang nagulat si lola. Nakapagtataka. "Si Daniel? Aba'y
lecheng bata 'yan! Pagkatapos kong pakainin at kupkopin, walang utang na loob! Di
marunong lumingon sa pinanggalingan!"
Teka, ba't kilala niya Dad ko? Hindi ko alam 'to, ah.
"If you don't mind po, pwede po ba akong pumasok?" Marami akong gustong malaman.
"Hindi nga kita kilala, eh! Sino ka ba talaga?"
"Anak po ako ni Daniel Hernandez..."
"Aba'y walang hiya..."
"...at magbibigay po siya ng sampung milyon kapalit po ang pagkupkop kay Pedro."
"...'tong... Aba'y pumasok ka! Ngayon na!"
Oh gosh! This day is so stressful.
***
Zara's POV
Ang gitara kooo! Shyetay! Ba't may gumagamit na? Kakainis! Porke't naiwan ko lang,
gagamitin na?
Ay, pasensya! Burara lang talaga ako! Nahiya naman ako sa sarili ko! Kakainis
talaga! Aaargh!
"Zara! 'Wag ka ngang OA! Ikaw na nga ang nakaiwan. Akala mo naman ninakaw sa'yo!"
Oo na. Ang OA ko talaga. Nakakainis lang kasi 'di pa namin narerefund ang ticket.
Ang mahal, mahal pa naman.
"Hoy kayo, mga magnanakaw ng gitara! Akin na nga 'yan! Nakakabwesit kayo!" >_< *#@*
%@!!!!
"Magtigil ka nga Zara! Nakakahiya ka na talaga! Tingnan mo ang mga tao o, pinag-
uusapan ka na." ingay ni ate.
***
Enrique's POV
Aba, aba, ate. Isaksak mo sa baga mo 'yang gitara mo! Akala mo naman ginto.
"Ate, nakakabastos ka na ah. Dahan-dahan ka naman sa pananalita mo."
Buti nalang talaga, wala rito si ate Jill. Magkakaroon talaga ng World War III dito
sa Sta. Mesa.
Si kuya Bobby, nakatulala nalang hawak-hawak pa ang gitara. Ang mga tao nakatingin
sa amin. Si ate, nagdadakdak parin. Nakakainis naman ang mga ganitong klaseng tao.
Badtrip! -_-
"Hana? Hana, is that you? Hana!" Parang nabuhayan ng loob si kuya Bobby. Imbes
siguro na mainsulto - teka, di pala niya naiintindihan ang mga sinasabi ni ate
madakdakin.
***
Prince�s POV
It�s her. It�s got to be her. But I don�t understand. Why is she being so
hysterical and why is she speaking, oh yeah, she is Filipino and she obviously can
speak Filipino but I don�t really understand what�s going on.
�Calm down!� I lend her the guitar. I think that�s what she was mumbling around.
�Here!�
I am having a feeling she�s not Hana but she really looks like Hana. Hana
Hernandez. The daughter of my godfather and uncle, Dan. Which technically is my
cousin.
Right after I gave her the guitar, she stopped talking. �What�s the problem?� I
asked. 5 mins ago, people were starting to carry on with what they�re doing and
stopped paying attention to us.
***
Biglang dumating ang mga security guards. Patay tayo, kuya Bobby. Skandalosa kasi
�tong babae, eh. Gitara lang naman �yan.
***
Napatigil ako. Grabe. Nashock ako sa accent ni kuya. Nakakainlab. Hindi ko napansin
kanina kasi nadala ako sa emosyon ko. Nakakabadtrip.
***
Ayan, ate. Mastarstruck ka. Ang ingay mo. Tsk!
***
�I am so terribly sorry if we barged in to your guitar. I don�t mean to be rude.�
We�ve accidentally collected funds from playing the guitar. I think, she deserves
to have it. I took the money and handed it to her.
�Here, to repay every damage I may have caused you.�
***
Kuya Bobby? Huwag! Bakit naman?
***
Shaaaaat! Kumakabig ang dibdib ko. Ano ba ang ginagawa niya? Di ko siya marinig. Di
ko siya marinig sa lakas ng kabig ng dibdib ko. Nastastarstruck ako sa kanya.
Shyetaay! Ba�t pa kasi ako nagwala!
Napanganga lang ako. �Ha?�
Di ko napapansin. Inuuyog na pala ako ni ate Sam habang bitbit ko na ang aking
gitara.
�Hoy malandi! Halika na! Nakakahiya ka!�
Hinahatak ako ni ate papalayo. Grabe, star struck parin ako. Hanggang sa natanto ko
nalang na binibigyan pala niya ako ng pera pero hindi na namin tinanggap. Ewan ko
ba kay ate kung bakit niya ako hinahatak. Pero, hindi parin mawala sa paningin ko
si kuyang gumamit ng gitara ko.
Sobrang sexy ng boses niya. Aaaaaaaaaah!
***
Grabe ang babaing �yon. Di ko maintindihan. Kakainis!
�Baliw!� sinigawan ko. Mukhang papalayo naman na, eh.
Si kuya Bobby, parang hindi rin alam ang mga nangyayari.
�Kuya? Do you know her?� nakakagulo na sa isip.
Napatingin sa�kin si kuya Bobby. �I�think so? I�m not sure.�
�What do you mean, you�re not sure?�
�Well, it�s a long and boring story. I�ll tell it to you later.� Parang aalis na
yata kami.
�What about these money?� Hawak-hawak ko na ang pera. Teka, tingnan ko kaya kung
magkano ang hawak ko. Emm�pitong isang daan, sampung singkwenta, limang bente, mga
barya�Php 1,300.00. Wow!
�Keep it!�
Wow! Akin nalang? Napasmile ako. �Salamat kuya.�
�Well, come on. We gotta get those tickets.�
Napahinto na naman ako. Parang, nagpapakatanga nalang si kuya Bobby sa mga tickets
na �yun, eh.
�But the tickets are not available.�
Napalingon si kuya sa�kin. �Well, it�s okay. Come on.�

Binitbit ko na ang pera. Parang masasalba parin naman ang pagka badtrip ko.
�Wait!� Nakarinig ako na may tumawag sa likod ko.
�Kuya Bobby! Someone�s calling. Just a second!�
Napalingon uli si kuya Bobby tsaka na sumunod sa�kin. May nakita akong isang
babaeng nakascarf. Parang makikipag-usap �ata.
�Kayo ba �yung naghahanap ng tickets ng EXO?� tanong ni ate.
�Ay, opo. Kami nga po. May mabibilhan pa po ba?�
�Unfortunately, wala na but I have something even better.� Parang may binabalak si
ate.
�What�s going on?� Nakisali na si kuya Bobby.
�Can I talk to you for a second?� parang private na yata �to ah.
�Emm, I�m gonna go to the food court. Kuya, I�ll be right back.� Kain muna ako.
Gutom na, eh.
***
�So, what are we gonna talk about?� I didn�t know what was happening.
�About the EXO concert. We need an extra back up guitar player. Are you in?�
�Well, does that mean I could bring another two people?� I don�t know if this is
legit or just�I�m confused but desperate.
�I�m one of the coordinators so�.�
�So?�
��that will do!� Oh, the longest smile it brought to my face.
�And does that mean, I wouldn�t need any ticket or�?� I�m such a wack.
She was checking out her purse and� �You�ll need three.� Then, she handed me three
tickets. �SVIP with backstage passes.
My heart just pumped high and well, what can I say? My eyes bulged in anticipation
and�
�Thank you so much! You don�t know how much this means to me. Thank you!�
�No, it�s alright. So, are you in?�
I didn�t even hesitate. �I don�t suppose, you want me to say no, don�t you? Of
course, I�m in!�
�Thank you.� The woman said and she paced away. �And good luck, Prince!�
I suddenly turned my ways to her surprised. �What the actual fu�?� O.O
***
Hana�s POV
�Aba, hija? Ano ba talaga ang pag-uusapan natin? At sampung milyon? Aba�y laki
niyan, ah! Linoloko mo ba ako?�
�Of course, not! In fact, nandito po sa brief case na �to ang full cash. Pero, I
will need you to sign this.�
Kinuha ko na �yung custodial agreement para kay Pedro. �This is to certify that you
completely surrender Pedro A. Serrano�s safeguarding and handing it over to��
�Teka, teka, teka. Huwag mo nga akong ma-English English! Tagalog lang, tagalog.�
�Kung pipirmahan niyo po ito, matatanggap niyo na po ang sampung milyon.�
�Aba�y akin na!� she was asking for the papers. �San ba ako magpipirma?�
�Dito.� Tinuro ko na. �Dito.� I flipped the page. �Dito.� Isang page na naman. �At
Dito.�
She started signing na.
�Anyways po, if you don�t mind. Pwede po ba akong magtanong?� I have lots of
questions na penetrating my mind since kanina because of what she said.
�Walang problema.� Nagpipirma parin si lola.
�Kinupkop niyo po si Daniel Hernandez po? Paano?�
Nabubusy parin siya pero she finds time to answer me.
�Hay, hija. Matagal na panahon na �yon. Isa kasing mambabasura �yang si Daniel.
Papa mo ba siya? Eh, magkamukha nga kayo.�
�Yes po. Sige po, ipagpatuloy niyo po.�
�Bata pa �yun siya. Hindi kasi ako magkaanak nun kasi ayokong mag-asawa kaya nag-
ampon na muna ako. Kinupkop ko ang ama mo hanggang siya�y nakapagtapos ng pag-
aaral. Nung nabalitaan niyang makakapag-abroad na siya, isa sa pinakamasayang araw
ko �yon. Pangako niya sa�kin na babalikan niya ako at isasama niya dun sa London.
Pero, ilang taon din niya akong pinaghintay.�
Nakakalungkot naman pala ang estorya ni lola. Si Dad talaga. Haissht! -_-
�Nag-ampon ako uli ng isa pang bata. Iyon ay si Bobong. Wala siya rito ngayon.
Pero, siya ang naging sandalan ko noong nangungulila ako kay Daniel.�
Tumango lang ako.
�Nang lumaki na si Bobong, mga diyes anyos, bumalik si Daniel. May dalang sanggol.
Sabi niya kailangan niya raw iwanan ang batang �to sa�kin kasi ako lang daw ang
mapagkakatiwalaan. Ano? Walang hiya �yang ama mong �yan! Pinangakuan ako na
babalikan ako tapos iiwanan lang pala ako ng isang pabigat?�
Nagiging emosyonal na si lola. *sniff* *sniff*
�Ngayon, kinuha niya naman sa�kin ang pabigat na�yon! Ano? Babawiin niya rin ang
Bobong ko? Ba�t palagi nalang akong napag-iiwanan?� Bumigay na si lola. Grabe,
nadadala ako sa pag-iyak niya. Nakakalungkot talaga.
�Pasensya na po kung nagtanong pa po ako. Salamat po sa tulong niyo.�
Pinahid ni lola ang mga luha niya. Huminga siya ng malalim at� �Hay, maraming
salamat din. May napagsabihan narin ako. Nakakagaan ng loob.�
�Kayo na po ang bahala dito.� Ibinigay ko na ang pera. �Sana po ay makatulong po
ito sa inyo. Pagpasensyahan niyo na po ang dad ko. Hindi ko man po alam ang estorya
ng buhay niya, mahal na mahal ko parin po �yun.�
�Ay, hayaan mo. Sabihin mo sa papa mo na mahal ko rin siya kahit na iniwan niya ako
rito.� Ngumiti na si lola. Nakakgaan din ng loob pag nakakakita ka ng may
ngumingiti. �Sabihin mo na naghihintay parin ako.�
�Opo! Makakarating po. Salamat po talaga.�
I went out of their house and called Mr. Billy to pick me up.
Grabe! Ang dami ko na talagang alam.
***
Mr. Daniel�s POV
*ring* *ring* *ring*
�Hello! Please make sure that the DNA tests are cleaned. Failing is not an option.
Are we clear?�
�Thank you!�

Chapter 16
? Cheer! ~Makkana Kimochi~ ?
Makkana yuuhi kaerimichi
KIMI no yokogao takaramono
Nee... ima HAATO ga KYUN to shita
(Song continues)
***
Dana�s POV
�You know what day it is tomorrow, ate?� excited si Sydney, oh. Naka Kurumi costume
na nga siya, eh.
�You know how many times you�ve asked me that question?� Ang kulit talaga.
Oh gosh, tumawa pa talaga. Hindi naprocess ang sarcasm ko.
�Eh, kasi ate. I�m so excited!� Ayan na! Magsilundagan na tayong lahat sa tuwa.
�Yattaaaaa!�
Bukas na kasi ang Autaku Con, Australian Otaku Conference po. Sydney�s friends are
actually prepared na din for tomorrow. Well, ako. Eto, nakacostume na ng Miku
Hatsune. Minsan lang din ako sumali sa mga ganito. Si Sydney kasi, ang kulet.
Anyways, would you know how Peter is doing? He�s actually upstairs pa. He�s trying
out his Kaito costume. Ngayon lang kasi dumating ang mga costume namin since last
week na nag-order kami.
�Kuya Peter! Come down naaaa!�
Sydney couldn�t wait any longer. Nakakatuwa talaga.
�Teka, �anjan na!� Halatang naguguluhan si Peter sa costume.
�Peter! Okay ka lang ba? Kaya mo ba?�
�Siguro! Teka, ewan! Naguguluhan ako sa coat! Patulong naman, oh!�
Geez Peter! �Okay, I�m going up na!�
Tugtugtugtugtug! I ran upstairs. Peter is taking so long kasi, eh.
�What�s the problem Pete�� I opened the door and � ��pfft, wahahahahah!�
Oh my god, hindi ko talaga kinaya. �Hahaha! Ano ba �yang ginagawa mo Peter? Are you
trying to rip the costume?�
I saw Peter na nakabaliktad ang coat tsaka ang belt, he put it on his head.
Nakakatawa talaga.
�Okay na ba?� Nagsmile siya.
~silence~
�Dub! Dub! Dub! Dub!...
*deep breath* *sigh*
Oh my gasss� I don�t understand. My heart beats fast na tsaka, ang katawan ko
nagwawarm-up! Aaaaaah!
Err�Emm..Uggh�Umm� *gulp*
I�ve never realized na ang cute pala ni Peter. Golly! Nakakainlab naman! O////O
*record scratch*
�Huy! Dana! Okay na ba?�
Gaaaas! Did I really�emm� �Teka, ako na mag-aadjust niyan.�
Nanlalamig ang mga kamay ko, grabe. Nabibingi ako sa lakas ng heart beat ko. Kinuha
ko na �yung coat tsaka �yung belt niya sa ulo niya.
�Alam mo Dana? Talo ka!� Natatawang sabi ni Peter.
�Ha? Why? What do you mean?� Pinasusuot ko muna �yung inside shirt ni Peter bago ko
isuot ang coat.
�Hindi ka na nag-eenglish. Diba, dapat tinuturuan mo�ko kasi ikaw ang tutor ko?
Ba�t ikaw na ngayon ang panay ng kakatagalog?�
Oh my god! Did I really? �Oh no, I�m sorry Peter. I was just so carried away that
you are used to speaking Tagalog. I never meant naman to disregard what you need to
learn.�
�English, english, blah, blah, blah! Alam mo namang hindi ako nakakaintindi niyan,
eh. Mas okay sa�kin na nagtatagalog ka.� Sinabi niya �yun while I was perfecting
his collar. But that was really touching. I�ve never felt so appreciated in all my
life.
�Thank you Peter, ah.� I fixed my hair. Nakakahiya din kay Peter, eh.
�Anong tenkyu? Ako nga dapat mag-tenkyu sa�yo, eh. Andami mong ginagawa para
sa�kin. Kayo ni Hana. Ni Sydney. Salamat talaga.�
I was too shy to answer back. Kinuha ko na �yung wig niya tsaka �yung contact
lense.
�Peter, have you tried wearing contact lenses?�
Napalingon sa�kin si Peter in awe. �Ha?�
***
Jill�s POV
�Tao ba �to?�
�Hindi!�
�Hayop?�
�Hindi!�
Riki, sige pa pahirapan mo pa ako.
�Bagay?�
�Oo!�
�Emm�� Ang hirap. Tsk! �Ginagamit ba �to sa school?�
�Hindi!�
�Pagkain ba �to?�
�Hindi rin.�
Nakangiti lang si Bobby. Ewan ko kung may naiintindihan siya. Teka� �Is it a bird?�
Natawa si Enrique tsaka si Bobby.
�No, silly.� Ang cute ni Bobby pag tumatawa.
�A plane?�
�Not even close.�
�Eh, what is this?� Di na�ko makapaghintay. Hindi pa ako natatalo sa pinoy henyo
pero ang hirap ne�to.
�Noooo! Hahaha!� Tumatawa parin si Bobby. Ayaw magpasirit.
�Hulaan mo kaya, ate.� Parang may binabalak �tong dalawang mokong na�to ah.
Teka� Tumingin ako sa kaliwa, sa kanan. Ayun!
�Pwede bang tumayo?� sabi ko kay Riki.
�Kala mo di ko alam na may salamin �jan?� Tumawa na naman. Sige, pagkaisahan niyo
�ko.
�Emm�Bagay diba?�
�Oo.� Makasagot si Riki, excited lang?
�Emm�Ginagamit ba �to sa hapag kainan?�
�Hindi!�
�Eh, ano ba talaga �to?� Di na�ko nakapagpigil. Kinuha ko na agad ang makapal na
papel sa noo ko tapos�
*gasp* Bigla nalang� ugh � emm � di ako makahinga � huh � err�
�Aaaaaaaaah!� Grabe! Aaaaaah! �Tickeeets! Aaaaaah!�
Napalundag ako! Grabe, the feels! Aaaaah! Shyetay! Aaaaaaaah! Aaaaaaah! Best day
ever! Ewan ko ba! Aaaaaaah! Bigla nalang ako tumakbo papunta kay Bobby tsaka nagpa-
Dawn Zulueta ako sa kanya at niyakap ko siya ng napakahigpit hanggang sa�.woo-o-o-
o�
***
Prince�s POV
�Oops!� Jill hugged me while she fell on me. Get it? Haha. Oh.
Gosh, I am having the feeling to hug Jill back but�uggh�the feels�
�Dub! Dub! Dub! Dub! Dub!...
I couldn�t turn back now. I hugged her back like there was no tomorrow. Oh, gosh
Jill. I don�t know what�s happening to me. I am so happy right now. I am so happy
that I made you happy. I closed my eyes and hoped that this moment would would
never end.
***
*gulp* �Emm, Bobby? Okay ka lang?� Niyakap din ako ni Bobby habang natumba kami sa
sahig.
�Uuuy! Kailangan niyo ba ng privacy?� Ewan ko sa�yo Riki. -_-
�Bobby, emm.�
***
*Ting!*
Coming back to my senses, I opened my eyes and�
*gulp* Oh shiz! *gasp* �Oh�emm�� I let go of Jill and oh gosh�this is awkward�
��sorry.�
***
Tumayo na ako. Ewan ko rin ba kung bakit ako tumalon kay Bobby. Nakakahiya lang
talaga.
�Okay na ba? Tapos na ba ang landian naten?� Ang sama mo Riki. Kakainis ka!
Nakita ko uli ang ticket. �Oh my�UWAAAAAAA!N CHANYEOOOOOOL!�
? OVERDOSE! ?
***
Mr. Anderson�s POV
�Mr. Anderson, sir. We have successfully determined the results of the DNA Test.�
This is the day! This is the day I�ve been waiting for. Goodness blimey! I couldn�t
wait any longer.
�Would you want me to read it sir or would you like to see it for yourself?� my
secretary prompted.
�No, I would like you to announce it. I wouldn�t want to waste my anticipation.�
Oh, I�m getting kind of nervous.
�But wouldn�t it be rightful sir if you personally inspect the document?�
�You�re right. Hand it over.� I took a deep breath and took over the envelope. Oh
god, if you truly exist. Please, spare my son.
Breathe in. Breathe out. Sighs.
Then suddenly, Dan barges in without a knock. �What�s going on?�
Just in time Dan. I opened the darn envelope and cleanly skimmed the document. My
eyes where never so alert as this. My palms where sweaty and I am just so not ready
to accept the reality until� My eyes bulged in surprise.
I gasped. I sighed. And said, �I have got to find my son!�

Chapter 17
Zara�s POV
�Hay naku, ate. Eto na. VIP Gold na tickets ng EXO. Matatlo.� Ako na mag-isa
nagrefund ne�to sa mall pagkasunod na araw ng naiwan ko �yung gitara ko dun. Si ate
kasi. Gusto niya rin manood ng EXO. Ewan ko ba sa kanya kung bakit kahit anu-ano
nalang ang fandom niya.
�Aayy! Salamat sis! Da bes� ka talaga.� Tuwang-tuwa siya. Ewan ko ba kung natutuwa
rin ako. �Makikita ko na rin sa wakas ang EXO! Aaaaay!� Hinawakan niya �yung mga
tickets. Php 25,000 worth ang isang ticket na binili ko. Narefund ng tatlo. Pwede
pala �yung ganun, ano?
�Ha? Bakit tatlo? Sino �yung isa?� Tanong ni ate. Pero bahid parin ng excitement
ang mga mata niya.
�Ewan ko. Tatlo binigay, eh. �Di magsama ka ng isa.� Sabi ko sa kanya. Kung
pinambili ko nalang �yan siguro ng pagkain. Ewan. Hayaan na naten. At least masaya
naman si ate. Aattend din naman kami ng concert. Nasasayangan lang talaga ako kay
Prince. Hindi ko siya inabutan. Sayang lang talaga.
�Haha, sige. Ako bahala!� Excited talaga si ate, oh. Tsk!
***
Mr. Daniel�s POV
*phone call*
�What the hell is going on here?!�
�Well, sir. We�ve tried to cover it up but I don�t know how the laboratory still
unveiled it.�
�No! This is not happening! How could you let yourselves fail!�
No! I will not jeopardize the fate of the company because of some father who lost
his son. No! This will not happen Zeik! This will not happen!
�We�ve tried our best, sir. I�m very sorry.�
�Well, you�re best is no� Thank you for your service and��
*beep*
��enjoy your remaining days.�
�Wait! No sir, no! Please, noo��
*beep* *hang up*
No! How could this happen?! Ginawa ko na ang lahat para hindi masayang ang mga
pinaghirapan ko sa kumpanyang ito! You can�t do this to me, Anderson! You caaan�t!
Akin ang kompanyang ito! You can�t just give it to anyone just like that! I�ve
spent my sweat and blood growing this company. You can�t just threw me away! No!
***
*flashback 17 years ago*
(A hospital in Birmingham, United Kingdom)
�They are twins! They are twins!� I could hear Zeik shouting for joy as he went
outside the delivery room.
�Dan! Can�t you believe it? They are twins and they�re boys!�
�Yes, Zeik. We�ve already known that months ago before they were born.�
�I know but, I just can�t believe it!� He seemed so surprise. �You know what, Dan?
When my boys grow up, I would let them run my company. They would team up to form a
better stock broker company ever in history. What do you say?�
�As for me?� I couldn�t understand. What is he saying? I thought he said that both
of us will rule the world. His sons were never a part of it. No! This is
outrageous! �I don�t understand, Zeik.�
How about my family back in the Philippines? How about my twins that are also in my
wives womb? Hindi ko sila pwedeng pabayaan!
�What do you mean, you don�t understand? I made the company.�
�Well, what about our plans together? This doesn�t make any sense!�
�Oh mate. Don�t take it too personal. Everything doesn�t seem like it looks.�
That was too much to take. I thought we were partners. I don�t know what to say.
You�re such a bull freakin� rubbishly shi�
The ground started to shake. �Dan, did you feel that?�
I wasn�t in the mood to answer.
The ground shook even stronger. �Dan, this is not good.�
Stronger and stronger, the ground started to amplify. The lights were flickering,
the people were churning left and right. There must�ve been an earthquake.
Then, we all started to panic.
The ceiling started to fall off. The lights were out. The doctors, nurses and
patients were forced to evacuate.
�Dan! Where are you?!� I kept on calling and calling in distress. �Dan!�
I couldn�t find them. But out of silence, I could hear a baby crying. I don�t know
where�s it coming from. But I am having the feeling that I need to save that baby,
no matter what.
It was dark and I couldn�t see anything in the corridors of the hospital but I
still could hear the baby crying.
�Uwaaa! Uwaa!� Where are you baby?
I went inside the nursery room. The room was completely dark but having to hear a
baby doesn�t fulfill my comfort zone.
There was no sign of life inside the hospital except for that baby. I went inside
the room and immediately, I�ve spotted it. It was a boy. A baby boy.
It was one of Dan�s twins.
I grabbed the baby but could feel the whole building was going to collapse. The
quake is still going on but I�ve got the hold of the baby. We have got to get
outside in any circumstance.
*Bugssssshh*
I have never heard of such horrible and eerie noise in my entire life. The whole
hospital just collapsed and who knows how many people are still inside.
I don�t even know if Dan and his wife, Divina had got out. Divina is my step-
sister. Was my step sister but I don�t know where they are.
But the thing that�s closing my mind, I have the baby. I don�t know what to do with
the baby.
I have got to go back to the Philippines. I don�t have time to search for Dan, his
wife and his other son.
By the end of that day, I booked a flight from London to Philippines.
Three days later, I was going to visit my pregnant wife, Christine and our daughter
Sam. I�ve heard that she�s pregnant of twins. I have no idea if they were boys or
girls or opposites but I couldn�t wait to see my wife and my twins. I�ve never seen
my family for the past 8 months. I missed them so much.
But wait, I have a baby. My family is not suppose to see I�m carrying a baby that
they don�t even know where�s it from. They might mistake it as my son. You don�t
know how hard it is to cover up those rumors about me when I am in abroad while my
family is waiting for my assistance back in our country.
I have to leave this baby to somwhere but I don�t know where. I am so frustrated, I
have no idea what to do. I don�t where to go. I have arrived in the Philippines but
I�ve been here in a day in the airport. I don�t know what to do.
And then I thought, �Si Mama Francia. Siya nalang ang makakatulong sa�kin.�
I am so guilty having to meet my mama Francia because I�ve deserted her and I never
came back as I�ve promised. But I can�t because mahirap talaga ang pinagdaanan ko
dun.
I met Christine in London but she chose to be in the Philippines after she bear
Samantha here also in London. I couldn�t go back in the Philippines because I had a
job to do.
I never hesitated going back to mama Francia. I have to leave her this baby. I
can�t take care of this baby. I can�t.
I stood in front of her door and knocked hard, one rainy evening while I carried
the baby. The baby was having a high fever and I couldn�t afford seeing him suffer.
�Teka, sino �yan?� I finally heard mama Francia�s voice.
I was panting so hard. The rain was cold but the anxiety was just alarming.
�Ma, tulong!� I was still panting. I feel like I�m gonna loose my breath.
Mama opened the door. An image of surprise and awe painted her face. *gasp*
�Daniel! Aba, ba�t ka nagpapaulan? Pumasok ka!�
I haven�t seen Mama Francia for the last 10 years since I graduated college and
went to London to work.
�Ma, hindi na po ako magtatagal dito. Tulungan niyo po ang sanggol na ito. May
lagnat po siya.� I am now having a hard time breathing.
I transferred the baby from my soacked arms into mama�s custody.
�Tandaan niyo po. Babalikan ko po kayo.�
Hindi na maipinta ang mukha ni mama. I left her and the baby at sumakay na ako sa
naghihintay na taxi.
The next day, I went to my wife in a hospital in Quezon City.
I then, received a text message that truly shocked me and changed my life.
�Dan, if you�re reading this. Come to Australia. We will make history.�
It was from Zeik. Oh, he must be very worried. I need to go to Australia. But how
much more is my family? I need to make a gamble.
Which would be right?
My dream or my loved ones?
I don�t know. I don�t care. I am so confused right now.
Then, I saw a room where two baby girls where laid. That must be my daughters.
There were no nurses around and CCTV camera�s where not invented yet.
I am just this desperate. I have done this before and I can do this again.
I could see the tags in the crib. It was of Mrs. Christine Hernandez. Never
hesitated and I took the baby without any permission to anyone. I haven�t even met
with my wife nor my daughter yet.
I am so messed up right now.
Just as I got the hold of my daughter, I flew straightly to Australia without even
a trace. I just don�t know how my wife would react. This is really outrageous.
I saw my daughter. My beautiful daughter. She was like a flower in the moon. I will
call you Hana.
When I got to Australia a week later, I met up with Zeik. Grief was in his eyes. I
could feel he was in intense sorrow of the loss of his other son.
�My boys.� He was stopping his tears. �I lost a son, Dan.�
I pretended like I didn�t know. �I�m sorry Zeik. Really sorry.�
But I could feel like he has this deep hesitation. �Well, whatever ways you saved
yourself, I am just so glad that you are around, Dan.�
Oh, I feel like my hopes are coming back together.
�But I guess, when my son Prince turns 18, he will still inherit every wealth I
have and my company and everything in it.�
And then, the feeling of outrageousness is coming back but I was trying to cease it
because I was just being hysterical. Thus, having my unending hate of Prince.
***
�Ano pa ba ang kailangan kong gawin para mawala ka na Prince?!� My head is about to
explode.
�Ginawa ko na ang lahat! Pinaghiwalay ko na kayo ng kapatid mo! Pinasabog ko na ang
sasakyan mo! Ba�t hindi ka parin mamatay!�
Aaaarrrggh!
*Riiing! Riiing!*
Took my cellphone out of my pocket and�
�Hello?�
�Sir, may nakapagsabi po ng lokasyon kung nasaan si Prince.�
Kung seswertehin ba naman ngayong araw. �Well, the odds just got right for me.�

Chapter 18
The day we�ve all been waiting for!
A one�
A two�
A one, two three�ACTION!
? Eye of the Tiger - Survivor ?
***
Dana�s POV
�Rise and shiiiiiiiiine!�
Sydney woke up the first. Oh, the day has come. How lovely. *sarcasm*
�Ate! Ate! Ate! Ateeeee!� Sydney was dragging me up. �Mo kore ijo matemasen!�
Sydney has been awake for the last thirty minutes. It was only 6:00 AM.
�Ate! Ate! Ate! Breakfaaaaast!� Sigaw ng sigaw si Sydney.
�Calm down Syd. Okay!�
Nagsmile lang sa�kin si Syd. �I�ll wake kuya Peter up. Hihi!�
�Bahala ka.�
*sigh* *yawn* *stretch* Nakakapuyat parin. *yawn* I fell back to bed.
Then, sumilip si Syd. �Ateeee! Get up naaaa!�
I was startled and frightened at the same time. Kahit magkaparehas lang �yun. Times
two kasi ang effect.
�Okay, okay. I�m getting up na.� I forcedly stood myself. �You wake up Peter, okay?

�Basta, you go downstairs na.�
�Okay, I�ll prepare breakfast.�
Hay, kung hindi lang talaga kita mahal Syd. Anyways� *yawn* �good morning. :)
***
Pedro�s POV
�Riiiise and shiiine kuya Peteeer!�
*Ting!* Ano ba?! Nagising agad ako grabe, ang sarap ng panaginip ko. *yawn*
*stretch* *sigh*
�Kuya Peteer! Breakfast na tayooo!� sigaw ni Syd.
Di ako masyado makasagot kasi ang sarap ng tulog ko. �Ha?� *yawn*
Di ko namalayan, kinuha ko na ang unan at ibinato ko sa mukha ko tsaka napahiga ako
agad.
�Kuya Peteeer! Get up na!!!� Parang naaasar na siguro si Syd. Bigla niyang kinuha
�yung unan sa mukha ko tsaka�
�Ewww! Kuya! You�re laway! It�s yuuuck! Gross!�
Nabigla ako. Nanlaki mga mata ko. Tiningnan ko agad ang unan. Hala! Nabalutan na
pala ng laway ko. Badshyet!
Ha? Badshyet!
�Yun �yung tawag kapag nag-iingat ka sa paggagasta. Nagbabadshyet ka.
Huhu. Waley! -_-
*record scratch*
�Ha?� Gulat na gulat ako. Mukha ko rin pala, basang basa na ng laway ko.
�Hahaha! Kuya Peter! Eww! That�s so disgusting! Yuck! Hahaha!�
Kinuha ko na �yung kumot ko tsaka pinampunas ko sa mukha ko.
Dahil sa tuwa, mabilis na bumaba si Syd para ipaalam niya sa kanyang ate.
Tugtugtugtugtug!
�Ate, ate, ate! Si kuya Peter. His face was full of saliva. Ang eewie no? Hahaha!�
***
Natawa ako sa sinabi ni Syd pero hindi naman ako nandiri.
Ayan na pala si Peter, oh. Halatang kagigising lang. Puyat ang mga mata.
�Breakfast is ready, Peter!�
Nagstretch pa siya ng arms niya pababa ng stairs. Grabe, ang macho ni Peter.
Haaaay!
�Ano bang meron?� ang napaka-inosenteng tanong ni Peter.
Nagulat si Sydney. Nagreact agad siya. Parang maypagka semi-hysterical �yung
dating.
�Kuya! Today�s the big day! Don�t you remember?�
Napalingon si Peter. �Ha?�
�Today�s the Autaku Conference!�
***
Prince�s POV
Oh, today�s the big day. The EXO concert, whoever they are, is going to happen.
For the past couple of days, I�ve been attending rehearsals in the Araneta Coliseum
as a guitar player. But Jill doesn�t have the slightest idea about this. She
thought that I was just doing some things which I really am not. So far, everything
was doing pretty amazing. I�ve had made a lot of friends in the music field. Little
did all they know who I really am.
But except for that woman who hired me. I was shocked that she called me Prince but
she never spoke of it again. Ironically odd.
It was just 6 o�clock in the morning when I woke up, got dressed and went to the
Coliseum. Enrique and Jill were still asleep while Cesar and their mum were not
around.
It didn�t take long until I got to the Coliseum. Usually, I go there 8 or 9 in the
morning and our rehearsals end at 6 in the afternoon. Have lots of friends there.
There was Sean � the bass guitarist, Jade � the drummer and Nelson � the
keyboardist. I dunno how they did not manage to get a guitar player but serves me.
It was 3 days of rehearsals and I even got the hang of it. I don�t know. The
company just seemed so cooperative but here�s the best part. In another line, there
was a surprise waiting for me�
*flashback 2 days ago*
�Okay, it�s a wrap but I would like you all to meet your lead singer.� PJ � the
woman who hired me, is what she wants us to call her.
And then I thought, is she talking about me? Or�well, that couldn�t be possible. I
don�t know.
Next thing, the surprise was unveiled. �I would like you all to meet��
�Bobby!� our visitor just called me. I had no idea who he was but when he
approached the stage. Then, I got the picture.
��Alejandro Harben.�
�Lejan!� I called. I was so glad to see him once again.
�Seems like you know each other already.� PJ was impressed. The guys � Sean, Nelson
and Jade had the same impression.
�Lejan, you never told us you knew Bobby. You�re such a douche.� Nelson called. But
he was obviously joking and far from mocking.
Lejan grabbed me on my shoulders. �He�s a friend guys. Well, I would like you to
officially meet my good friend, Bobby.�
And they must probably thought of how this is so coincidental. I had the same
thought, too.
�Well, I did. I even showed you the picture I had with Bobby. You just didn�t paid
attention.�
The three guys were puzzled. �Well, probably!� They simultaneously chanted.
I have a feeling that this guys are in a band. �Well, are you in any chances, in a
band?� I was getting kinda curious.
�Isn�t it obvious?� Lejan said as if I did really know.
�Well, so much for that. The songs you�re gonna play�� PJ is discussing about
stuff. ��are songs that are popularized by��
*drum rolls*
��Prince Anderson.�
*Ba Dum Tss!*
�Here�s the album and the music sheets. We�re tasked to do a tribute.�
I sighed. �Oh boy!�
***
Dana�s POV
Melbourne to Sydney. Our route for today. It�s already 9:30 AM. The conference will
start at 3. In Tullamarine Airport, a Jetstar Airways plane is waiting for us
destined to fly to Kingsford Smith Airport in Sydney this 11 AM. Well, there would
be no time for the make ups and adjustments and stuff so we did it before we got
out of the house.
�Hindi ba magugulo �yung buhok ko? Parang ang aga naman para suotin ang costume,
ah.� Peter is kinda complaining.
�Unfortunately, hindi na tayo magkakaoras para magpalit kasi mamaya na ang start ng
conference.�
Si Sydney, hindi na talaga makapaghintay. �Atee! We�re gonna be late on our flight.
Tara na!�
As soon as we got everything settled, we took a bus straightly to the Tullamarine
Airport.
***
Pedro�s POV
Ang lamig ng airport, grabe. Ang init kasi sa labas. Mainit talaga kasi dito sa
Australia.
�Good afternoon passengers.
This is the pre-boarding announcement for flight 86A to Sydney. We are now inviting
those passengers with small children, and any passengers requiring special
assistance, to begin boarding at this time.
Please have your boarding pass and identification ready. Regular boarding will
begin in approximately ten minutes time.
Thank you.�
Ang astig ng buhok ko. Kulay blue. Haha. Joke lang. Wig lang po ito. Kahit alam ko
na alam niyo na, namamangha lang talaga ako. Hindi kasi ako mahilig magsuot ng wig.
Tsaka �yung contact lense na �yun? Ang sakit sa mata. Ang pangit lang talagang
suotin. Ewan ko ba kung bakit kailangan pang magsuot ng ganun.
Nakasuot ako ngayon ng puting coat tsaka, blue na scarf. Pero, hindi lang ako ang
nakacostume. Kasama din namin ang mga kaibigan ni Sydney. Mga classmates niya
siguro. Sila lang naman ang nagtitipon-tipon dun. Kami lang naman ni Dana ang
magkasama sa kahihintay sa boarding. Busy siguro lahat ng tao ngayon, eh. Pero,
ewan ko. Hindi ko alam kung ano talaga ang mga gagawin dun sa conference na �yan.
Wala lang. Bagong karanasan, paminsan-minsan.
�Hai � chee � zu!� *snapshot*
Nagpipictorial pala sila Syd tsaka �yung mga kaibigan niya. Ang saya naman.
�Syd!� Tinawag ko. �Piktsuran mo kami ni ate Dana mo.�
***
I automatically turned my ways to Peter. �Ha?�
�Wala lang. Minsan lang tayo magpapicture, eh.� Peter smiled. *deep breath* Peter,
huwag kang ganyan. Please!
I don�t suppose he want me to say no. Nakakahiya rin talaga. Oh gosh, I don�t know.
Tsk!
Okay I�ll do it.
***
�Halika dito Dana. Tabi tayo.� Gusto ko kasi siyang kasama sa picture.
�No fair, I want to join.� Si Sydney talaga. �This calls for��
�A Selfie!� Sabay kami ni Dana nagsabi tsaka napatingin kami sa isa�t isa.
***
Nagsmile sa�kin si Peter while nakasambay siya sa balikat ko. Nakikita ko sa
frontcam ng phone ni Sydney, Miku at Kaito magkasama. Naiinlab ako sa nakikita ko
sa picture. Ang cute talaga.
Habang hawak ni Syd ang camera paharap sa aming tatlo�
�Hai � chee � zu!� *snapshot*
�I�ll post it on Facebook. Hihi.� Naeexcite na si Syd.
***
Grabe, ang saya-saya namin sa airport. Andami talagang magawa �dun kahit
naghihintay lang kami. Daming kinakain. Daming pictorials. Kaliwa kanan hanggang�
*purururut*
*gulp*
*ugh*
Bigla nalang sumakit ang tiyan ko. Shyetay! Tengeneng gelew!
Tumingin ako kaliwa kanan. Hala! Diyosmiyo! Huwag naman sana!
�May malapit bang C.R. dito?� nagmamadali kong tanong kay Dana.
Kitang-kita ko sa mukha nila na alam na alam na nila ang pinagdadaanan ko.
*sniff sniff*
�Hmmf! Ambaho! What�s that?� pagpapaka-inosente ni Syd.
Nagpapanic na ako ng konti.
�Diretsuhin mo lang ang kantong �yan. Tsaka make a right.� May tinuro sa�kin si
Dana. Halatang pinipigilan niya ang pagtawa. Shyetay naman, oh! Nakakahiya!
Tumakbo na ako sa direksyong tinuro niya. Habang papalayo, sumigaw nalang ako ng,
�Salamaaat!�
Asan na �yung C.R.! Aaargh! Shyeeet! C.R. kung nasan ka man, magpakita ka na!
Pleeease!
Ayun!
Grabe, takbo ako ng takbo! Hanggang sa nakarating ako sa men�s restroom at doon na
nagbawas ng kasalanan.
***
�We are now boarding seats for flight 86A. Will passengers with those seats only
come forward.�
Oh, no! Nag-announce na ng boarding. Oh my god, Peter. Where are you?!
�Ate Dana! Come on na!� Syd was with her friends. We are all on the same flight.
�Go ahead, I�ll catch up.� Oh gosh, Peter. Would it actually take so long?
***
�Aaargh!�
Galit na galit ang tiyan kong talaga! Di ko alam kung ano ang nakain ko!
�We are now boarding seats for flight 86A. Will passengers with those seats only
come forward.�
Oi shyet! Patay tayo! Pero, hindi parin, eh. Masakit parin ang tiyan ko.
�Shyetaaay! Bwesit na tiyan to! Kakainis!�
*purururut*
�Aaaargh!�
***
Peter, hurry! Oh gosh, come on! Biliiis!
***
�Aaaargh!� Kakainis! Asan ba �yung tissue. Ugggh!
Di ko matapos-tapos ang pakay ko kasi walang tissue!
***
�This is the final boarding call for flight 86A. Would all remaining passengers for
this flight please report to gate 3.�
Oh shiz, Peter! Come on! Come on! Come on!
***
�Aaaaaah!� Walang tubig! Kakainis! Andami ko na ngang problema. Panagdag pa �tong
banyo! Aaaah!
***
�This is the final boarding call for passengers Peter Serrano and Dana Castro
booked on flight 86A to Sydney. Would this passenger proceed to gate 3
immediately.�
Oh Peter. I�m coming inside na. I wish you could catch up. Oh geez! This is really
complicated.
So, I paced my way to gate 3 na. I don�t know where Peter is. I just don�t have any
time. But it�s like the most foolish thing to do if I will leave Peter here. I
can�t do this. Oh no! Oh gosh! Oh Peter! Come on.
I was walking towards the gate 3. Malapit na ako sa entrance ng plane. Oh gosh,
Peter. Come on! Where are you? Please hurry up!
�May I see your passport and ticket please?� The security requested.
I eventually took it from my purse but nag-aalala parin ako kay Peter. He�s not
here yet. Uggh!
�Thank you for your cooperation, you can now proceed to your flight.�
How can I even proceed? Oh Peter. You�re making me worry much. So much!
Oh gosh, there�s no turning back.
�Can my friend still catch up?� I asked the security.
�I�m afraid, the flight can�t wait any longer madame. I would request you to enter
the plane this instance.�
Oh shiz, oh shiz, oh shiz.
Okay! Oh Peter. Why?
***
�Tekaa!�
Papasok na si Dana sa gate. Makakahabol pa ako.
�Dana, waaaait!�
Wow, nakapag-english narin ako.
***
Oh, crickey!
�Peter! Come on!�
Hay, mabuti nalang nakahabol siya.
***
�Teka, teka! Anjan na.�
Makakahabol rin ako! Makakahabol rin ako!
�May I see your passport and ticket, sir?� sabi ng guard.
Nakahinga na ako ng malalim. Kinuha ko na sa bulsa ko.
�Hurry up! Peter!� Nagmamadali na talaga si Dana. Hala, pasensiya na, pinag-alala
ko pa siya.
Kinapkap ko lahat ng bulsa ko.
�Oh shyet!� Nanlaki ang mga mata ko.
Napatingin sa�kin si Dana tsaka ang guard. �Is there something wrong, Pete?�
Di ko alam kung pano ko sasabihin �to. *gulp*
�Emm�naiwan ko ang ticket ko sa C.R.!� O.O

Chapter 19
Jill�s POV
*alarm clock rings*
9:00 AM
Umaga naaaa! Grabe, today is the day! I�m sooo excoiteeed!
***
? Eureureong (Growl) � EXO ?
***
�Rikiiiiii!� Di na ako makapaghintay! Aaaaaah! Ngayon na ang concert ng EXO!
Uwaaaaa! �Bobby! Gising naaaa! Ngayon na ang araw na pinakahihintay kooo! Aaaaah!�
Hala, shyetay! Ang weird ko talaga ngayong araw.
�Kanina pa ako gising, ate. Wala si kuya Bobby. Umalis na.� Ay, gising na pala si
Riki.
Teka� �Ha?� Umalis na si Bobby? Iniwan na niya kami?
�Umalis na! May pinuntahann lang.�
Ay, ganun? Kala ko umalis na talaga. �San naman nagpunta? Ba�t araw-araw, tuwing
umaga, palagi nalang siyang umaalis ng maaga.�
***
Enrique�s POV
Napakamot ako sa ulo sa tanong ni ate. �Ewan ko rin, di naman siya nagsasabi, eh.�
Hay naku, kuya Bobby. Andami mong pinagkaaabalahan.
***
Naghanda na ako ng almusal. Kami lang dalawa ni Riki dito sa bahay. Tatlo pala,
kasama si Bobby. Si Mama kasi, workaholic �yun. Si Cesar? Ay, wala akong pakialam.
A big NO!
Mapapasarap ako ngayon sa almusal. Pupunta kami ngayon sa Araneta para manood ng
concert. Aaaaah!
Bumalik ako agad sa kwarto para kunin ang mga tickets. Teka�
�Riki! Nasayo ba �yung mga tickets?� Excited na excited na talaga ako.
�Aba, malay ko. Ba�t ako ang tinatanong mo?�
Sa tanong ni Riki na �yan, nagsisimula na ang pagkakaba ko. Napakamot na ako sa
ulo. Hala, shutenang gelew. Nasan na ba �yung mga lintik na tickets na �yan!
�Eh, �di ko alam kung nasan nakalagay, eh.�
�Tawagan mo baka sakaling magring.� Kakainis ka Riki.
�Ang galing mo rin magjoke, ano?�
***
Natatawa ako kay ate. Ang burara talaga, kahit kailan.
�Oh siya, tutulungan na po.�
***
Kakainis, kung kelan pa kami aalis na. Mawawala ang mga tickets. Ba�t sa araw na�to
andaming nawawala. Uugh!
***
Zara�s POV
�Ano ate, kumpleto na ba ang mga dadalhin na�tin?�
Kitang-kita ko kay ate ang excitement. Mag-aalas diyes palang ng umaga.
�Tapos ko na �yung mga banners tsaka �eto na ang mga posters na ipapa-autograph ko.
Excited much! Aaaah!�
Hay naku, ate. Ikaw talaga.
�Eh, ang isang ticket? Para kanino ba?� Ako ang bumili ng tatlo. Hindi ko alam kung
kanino ang isa. Anlabo.
Ngumiti lang sa�kin si ate. �Nandun na siya sa Araneta. Hinihintay na daw niya
tayo.�
�Ha?� Anlabo mo �te.
�Tara naaaa!�
***
Sydney�s POV
�Ladies and gentlemen, on behalf of the crew I ask that you please direct your
attention to the monitors above as we review the emergency procedures. There are
six emergency exits on this aircraft. Take a minute to locate the exit closest to
you��
Oh, no. Ang tagal naman nila ate. Wait, I raised my hand to get to an attendants
attention. She quickly complied.
�Is there something wrong, ma�am?� the attendant answered.
��Oxygen masks will drop down from above your seat. Place the mask over your mouth
and nose, like this. Pull the strap to tighten it. If you are traveling with
children, make sure that your own mask is on first before helping your children��
Kinakabahan na�ko. �My sister and her friend is still outside. Is the plane gonna
take off already?�
The attendant was calm and obviously wasn�t going to accommodate my request.
�I am sorry ma�am but the plane is already sealed and is ready to take off. If you
have any other requests, I would appreciate you pressing this button right here.�
My face was looking all so puzzled. Ba�t ganun?
The attendant smiled. �Enjoy your flight and have a nice day.�
��We ask that you make sure that all carry-on luggage is stowed away safely during
the flight. While we wait for take off, please take a moment to review the safety
data card in the seat pocket in front of you.�
*gulp* Oh my! This is not happening! I�ve never been to Sydney all by myself. But
then again, I have my classmates with me.
*sigh* Oh gosh.
�Ladies and gentlemen, welcome onboard Flight 86A with service from Melbourne to
Sydney.
We are currently third in line for take-off and are expected to be in the air in
approximately seven minutes time. We ask that you please fasten your seatbelts at
this time and secure all baggage underneath your seat or in the overhead
compartments.
We also ask that your seats and table trays are in the upright position for take-
off. Please turn off all personal electronic devices, including laptops and cell
phones. Smoking is prohibited for the duration of the flight. Thank you for
choosing Jetstar Airways. Enjoy your flight.�
Nagtatake-off na. Aremaaa! Aaaargh! Oh, it�s too late.
�Good afternoon passengers. This is your captain speaking.
First I'd like to welcome everyone on Jetstar Airways Flight 86A.
We are currently cruising at an altitude of 33,000 feet at an airspeed of 400 miles
per hour. The time is 12:25 pm. The weather looks good and with the tailwind on our
side we are expecting to land in Sydney approximately fifteen minutes ahead of
schedule.
The weather in Sydney is clear and sunny, with a high of 35 degrees for this
afternoon. If the weather cooperates we should get a great view of the city as we
descend. The cabin crew will be coming around in about twenty minutes time to offer
you a light snack and beverage, and the inflight movie will begin shortly after
that. I'll talk to you again before we reach our destination.
Until then, sit back, relax and enjoy the rest of the flight.�
Oh, come on. How the heck will I enjoy this flight?! -_-
***
Mr. Daniel�s POV
�Is everything all set?�
�Yes, sir. Everything is in according to plan.�
�Oh, good. Make sure that everything is ready. I�m scheduling a flight there in
Manila, this instant.�
***
Jill�s POV
��Eto na �yung tickets! Aaaah!� Sa wakas, nahanap ko na. Nandun pala sa bulsa ng
leggings ko. Kakainis. Ba�t dun ko nilagay.
�Tara na ate. Dadami na ang tao �dun sa Araneta.� Pinapadali na ako ni Riki.
Nandito pa ako sa kwarto. Si Riki nasa labas na ng gate.
�Oo, anjan na! Nanjan naaaaa!�
***
2:30 PM (UTC+10:00)
Australian Technology Park
2 Locomotive St
Eveleigh NSW, Australia
�Where the heck is ate Dana? It�s been forever! The event is gonna start at 3.� I�m
getting worried na. I don�t want to be alone dressed as Kurumi without my ate and
kuya Peter. This is ridiculous.
�Come on, Sydney! We don�t wanna get late in the entrance. I�m sure your sister
will catch up.� My friend Lilo�s mom said.
�Oh, I hope so.�
***
(2 days earlier)
EXO Arrived in the Philippines
The South Korean, Chinese boy band Exo arrived in the Philippines with hundreds of
fans waiting at the arrival area of the NAIA.
~ Philstar.ph
***
3:00 PM (UTC+08:00)
Araneta Coliseum
General Araneta
Quezon City
Prince�s POV
We have approximately 5 hours until the concert finally starts. I wasn�t really
that nervous because I am pretty used to this events. This is like, a piece of cake
to me, not to brag or whatever.
�Ready Bob?� Lejan patted me in my right shoulder like I was actually not used to
this stuff.
�We�re born to be ready!�
***
Zara�s POV
�Ateee! Daliii! Andami na ng tao! Grabe!�
Nakarating na kami sa Araneta. Grabe, andaming tao ang nakaabang papasok. Anong
oras na ba? Teka�
3:30 na ng hapon. Hala! Ang init! Papasukin niyo na kami!
�Sumunod ka sa�kin Zar. May linya na tayo. Nagpareserve na�ko.�
Ikaw talaga ate. Girl scout na girl scout. Hinila niya ang kamay ko kasi ang daming
tao. Nagkakagiitan na.
�Teka, teka ate. Oo, anjan na ako.�
�Asan na ba siya.� May hinahanap si ate. �Ayun!�
May lalapitan yata kaming tao. Teka, kilala ko �to, ah.
�Ate? Ba�t��
�Xander! Kanina ka pa ba dito?� kumaway si ate. Ha? Ba�t nandito si�
�Oo eh. Salamat nga pala sa pagpasama, ah. Naabala ko pa kayo.�
�Ako nga dapat magpasalamat sa�yo, eh. Nagtiis ka pa sa pagpipila.�
Teka, teka, teka. Naguguluhan ako.
�Ate?� Hindi ko talaga maintindihan ang mga nangyayari.
Tinapik ni ate ang siko niya sa braso ko. Nakipag-eye contact ng hindi halata tsaka
bumulong.
�Hayaan mo na.�
Hay bahala kayo sa buhay niyo.
***
2:45 PM
Australia
�Hurry, hurry, hurry!� Malalate na kami sa event. 15 minutes nalang!
Nakahabol din kami ni Peter. Luckily, �yung ticket niya was surrendered in the Lost
and Found section so madali nalang namin nahanap. Within 15 minutes after nagtake-
off ang supposedly, flight namin, narebook kami sa susunod. Thank goodness.
�Oo, anjan na. Teka, pakiayos nga ng wig ko. Parang matatanggal, eh.�
Grabe ang struggles namin ni Peter. Buwis buhay talaga. Tumatakbo kami palabas ng
Kingsford Smith Airport, makahanap lang ng taxi. Wait, ayun!
�Taaxi!� Parang Amazing Race lang ang atmosphere ng araw. Kinawayan ko ang taxi.
Kawawa naman si Syd. Siguradong nag-aalala na �yun.
Hinihingal na si Peter sa kahahabol. Hala, Peter I�m sorry. Siya kasi ang nagdadala
ng mga things namin.
Huminto ang taxi tsaka pinasakay kami. �To the ATP, please!�
I couldn�t wait any longer.
We took off. �To ATP, we go!�
***
Jill�s POV
Nandito na tayo sa Araneta! Yeheeey!
Excited na excited na ako. Backstage pass! Aaaaah! Ang swerte swerte ko naman.
Aaaaah! Tiningnan ko ang ticket. Grabe, natutuwa talaga ako.
Bigla ko nalang naalala si Bobby ng tiningnan ko ang mga tickets.
Kung hindi dahil sa kanya, hindi sana ako makakarating dito. Maraming salamat
talaga Bobby. Kung alam mo lang kung gaano mo�ko pinasaya sa araw na ito. Haaay!
�Huy ate! Tara na!� Nagulat ako sa tawag ni Riki.
�Oh teka! Anjan naaaaa!� Magsisimula na ang EXO Conceeeeert!

Chapter 20
? Daze � Jin ft. Maria from Gardinella ?
Konkurito ga yuraida kasumi ibushi mu
kimi no mochite iru yume
Tenpureeto o nazotta
Shiranai mama no nichijou
***
10�
9�
8�
7�
6�
5�
4�
3�
2�
1�
*confettis pop*
�Wooooh!�
*crowd goes wild*
***
? Let�s daze, kokoro o kesanaide
Let�s change, hitori de nakanaide ?
***
3:00 PM (UTC+10:00)
Australian Technology Park
Australia
�G�day everybodyyy!�
�wooooooh!�
*whistle*
�aaaaaah!�
*applause*
�waaaaaah!�
�O�Genki desu kaaaaa!�
�Aaaaaaah!�
*crowd goes wild*
�Wooooh!�
�Welcome to Autaku Con 2014! Are you mates ready?!�
*crowd goes even wilder*
�Yeaaaaaah!�
�Wooooh!�
*whistle*
�Ready up Otakumates because the Battle of the CosBands has a fair go of a grouse
show!�
�Woooooh!�
*crowd gets more excited*
�And we have three special guests that will totally leave you grinning like a shot
fox!�
�Waaaaaah!�
***
Sydney�s POV
�Kurumi Tokisaki but they call me Nightmare.�
In fighting position. ��Zafkiel��
I twirled my dress around. ��Elohim��
I raised my right arm high and clenched my palm. ��Aleph!�
Put my right arm down but fist in front of my eyes. ��Bet!�
Left hand held my right elbow with clenched right fist. ��Gimel!�
Left and right clenched fists. ��Dalet!�
Arms forward but Superman fist position. ��Hei!�
Pull right fist backwards. ��Vav!�
Left fist in front of eyes. ��Zayin!�
Push right fist and form X with both arms. ��Het!�
Put both arms down in inverted V position. ��Tet!�
Pretend having flaming orbs in both hands raising it from the ground. ��Yud!�
Pretend flaming orbs charged in enemy. ��Yud Aleeeph!�
Head down, arms down, face the audience, smile and peace sign. ��Yud Bet!�
Twirl again. �OSEKKAI WA YAMETEEE!�
***
5:00 PM (UTC+08:00)
Araneta Coliseum
Jill�s POV
*ring* *ring*
�Bobby! Sagutin mo na! Daliii! Sagutin mo na!�
Kanina ko pa tinatawagan si Bobby. Ayaw parin talaga sagutin. Kakainis.
�Huy, ate. Tara na! Alam ko naman ang daan papasok. Ba�t mo pa kasi tinatawagan si
kuya Bobby?�
Shyetay, alam mo naman pala, eh. �Ba�t di ka nagsabi agad?�
�Ewan ko sa�yo. Tara na! Pumasok na kaya tayo.�
Tumakbo kami ni Riki papasok ng Coliseum. Hawak-hawak ko talaga ang mga tickets.
Bahala na! Excited na talaga ako! Aaaaaah!
***
Enrique�s POV
�Dali! Ate! Dumarami na ang mga tao!� Ang bagal ni ate. Kakainis. Ang init-init na
nga, ang bagal pang tumakbo.
Nandito na kami sa may papasukan ng backstage. Dito pumapasok ang mga SVIP ang mga
tickets.
�Ticket niyo?� Nandito na kami sa may guard.
�Eto po, oh!� Proud na proud ni ateng ipinakita ang ticket niya. �Aaaaah!�
Napatingin ako tsaka ang dalawang guard kay ate.
�Te, kalma lang. Baka �di tayo papasukin niyan. Bahala ka.� Binulong ko kay ate.
Ang OA talaga.
***
Excited na ako! Waaaaaah! Chanyeol bebe ko! Makikita na rin kita sa wakas!
Saranghae!
Kinapkapan na si Riki ng lalaking guard tsaka pinatingin ko na �yung bag ko kay ate
sundot guard.
�Pwede na kayong pumasok.� Ang napakatamis na sinabi ng guard na nakapangiti ng
araw ko.
�Aaaaaaay! Salamat guard! Aaaaaaah!�
Ngayon palang naging mabango ang simoy ng aircon. Aaaaah! Na-rerebisco ako dito sa
loob. Ang sarap sarap talaga ng feeling ko. Aaaaaah! Ewan ko ba kung saan kami
pupunta basta sumusunod lang ako kay Riki.
Para kaming pupunta sa isang napakalaking sinehan. Pang ikalawa ko palang na
pagpasok dito. Nung una, kasama ko si Papa. Nanood kami ng basketball dito, NBA.
Ngayon, EXO naaaa! Shyetay! Igeon Overdoes!
***
Andami na pala ng tao dito sa loob ng backstage. Eto, hinuhulaan ko lang kung saan
talaga kami dadaan patungong VIP section. Pinapasok lang talaga kami.
Teka, hanapin ko kaya si kuya Bobby. Sabi niya kasi, mauuna siya sa Araneta kaya
kampante akong makikita ko siya. Pero, naguguluhan parin ako kung pano niya nakuha
ang mga tickets. Ewan.
Linibot ko lahat ng sulok ng backstage. Mabilis akong maglakad kasi nasanay na din
ako. Naaaliw din ako sa mga nakikita ko. Iba�t ibang artista, mga musikero, tsaka
kung sino lang. Hanggang sa nakita ko na talaga si kuya Bobby, may mga kasamang mga
foreigner. Teka, may hindi sinasabi sa�kin si kuya Bobby.
�Kuyaaaa!�
***
Nakita ko ang poster ng EXO! Aaaaaaah! Ang gwapo gwapo nila! Luhan, Tao,
Chanyeoool! Aaaah!
Nastarstruck talaga ako, grabe! Aaaah! If I know, hinihinga ko narin ang hanging
hinihinga nila. Aaaaaaah! Kaka� Aaaaah! Chanyeoool! Saranghaeyo!
Teka� Napatingin ako sa paligid ko. Maraming tao pero� �Asan na ba si Riki? Rikiii!

Tinawag ko si Riki. Iniwan na pala niya ako. Patay, pano ko na malalaman kung nasan
sila.
***
Prince�s POV
I am having the feeling that the whole Coliseum is crowded with audience. Seeing
from the stage front, people are trying to get in and in a second, approximately 50
people gets in to their designated sections.
�Kuyaaa!�
Wait, I know that voice. Oh� �Enrique! What are you doing here?�
My folks were not around so I could still entertain him but I never really expected
he�d find me.
�In all this time, I would find you dressed as a guitar superstar! How come I
didn�t know about this?�
Enrique was astonished of what was happening. We were kinda yelling because the
stage was playing all sorts of loud music.
�I don�t really know what�s happening! I found myself being in this suit!� What an
obvious sarcasm.
�How come I don�t see your sister?� I still yelled. I couldn�t even hear myself.
***
Hanggang sa naalala ko nalang. Tumingin ako sa likod ko. Akala ko nasa likod ko
lang si ate. Kaya pala hindi na siya kumikibo, eh.
�Oh, no! She was just right behind me! Wait, I�ll find her!�
Nang papa-alis na ako, hinawakan ako ni kuya Bobby sa balikat. �Come on! Let�s find
your ate!�
***
Hala! Nawawala na ako. Shyetay! Aaah! Riki! Nasan ka na ba?! Ba�t mo�ko iniwan?!
Kakainis! Nawawala na nga ako, andami pang tao. Di ko tuloy malaman kung nasan na
si Riki. Tsaka, si Bobby. Ba�t di siya sumama. Akala ko ba sasama din siya. Pano
kaya makakapasok �yun eh, nandito pa �yung isang ticket. Hay bahala! Tatawag nalang
�yan pag nanjan na siya.
�Ate Jiiiiill!�
Nanlaki ang mga mata ko. �Rikiiii? Ikaw na ba �yan?�
May naririnig akong mga boses. Grabe, nandito lang ako sa corridor, nawawala pa
ako. Kakabwesit!
Tumakbo ako. Sinundan ko ang boses ni Riki. �Rikiii!�
Takbo lang ako ng takbo. Naririnig kita Riki. Sige, tawagin mo pa ako.
Takbo lang ng takbo hanggang sa biglang may bumukas na pintuan at�
*booogsh!*
Nabangga ako. Bwesit! Ano ba?! May epal na naman na bigla-bigla lang nagbubukas.
Ano �to?! Sa C.R. ng mga lalake? Kakainis talaga. Eww, yuck!
Nahihilo ako. Di ko alam kung san ako nabangga. Tumama �yung noo ko sa pintuan. Eh,
bwesit na mama �to. Di nag-iingat! Nakakabangga ng beauty kong inireserba ko lang
kay�
�Are you okay?�
Tinutulungan akong tumayo ng isang lalaking �di ko pa nakikita ang mukha. Grabe,
kahit nakapikit ako dahil sa pagkahilo ko, ang bango-bango niya. Nakakainlove.
�Aray!� Hinipo ko �yung ulo ko.
�Miss, are you okay? I�m really sorry.�
Binuhat niya ako. Di ko pa nakikilala ang lalaki pero parang nawawala ang pagkainis
ko.
Tumingin ako sa mukha niya. Ang lapit lapit na ng mukha niya sa�kin. Nanlaki ang
mga mata ko. Feeling ko sisigaw na ako. Grabe, parang hahalikan na niya ako sa
lapit ng mukha namin. Grabe, di ko na talaga kaya. Sisigaw na talaga ako.
Aaaaaaaaah!
�Chanyeoool! Aaaaah!�
Di na ako nakapagpigil. Niyakap ko si Chanyeol ng napakahigpit talaga. Si Chanyeol!
Si Chanyeol! Aaaaaah!
Grabe, naninikip na ang dibdib ko. Hindi na ako makahinga. Mamamatay na yata ako sa
tuwa. Aaaaaah! Nahihilo ako. Aaaaah! Nahih-hiloh akoh� Aaah! Nahih-hih-loh�ah�kh
***
�Ayun si ate!� Sa wakas, nakita na din namin si ate. Nagtataka ako. Ba�t may oras
pa siya sa pagtulog. Ayan, nakatulog sa may upuan ng hallway. Parang ang himbing ng
tulog, ah.
�Thanks kuya Bobby, I�ll take care of her. You can go now.� Baka hinahanap na siya
dun.
Naintindihan naman niya ako. �Don�t tell Jill our surprise!� Tumakbo na si kuya
pabalik sa backstage.
Hay naku! Ano kaya ang gagawin ko kay ate. Tinulugan lang pala ang concert.
Ginising ko na. Kakahiya, baka sisihin pa niya ako na hindi ko siya ginising para
manood ng concert. Hinawakan ko �yung balikat tsaka inuyog ko.
�Huy ate! Gising na! Magsisimula na ang concert!�
Ayaw parin gumising. Nakakainis.
Inuyog ko ulit. �Huy! Gumising ka na! Ayan na �yung mga crush mo! Magsisimula na
ang concert!�
Ayaw parin talaga. Aaaargh!
Lumapit na ako sa tenga niya tsaka may ibinulong ako. Sana gumana na�to.
��too much neoya your love�IGEON OVERDOSE!�
Nabigla siya tsaka nagising. �Chanyeooool!�
�Huy tara na! Magsisimula na talaga ang concert! Bahala ka! Huwag mo�kong sisihin
kung hindi ka nakapanood.�
Parang naalimpungatan si ate. �Nasan na si Chanyeol?� Parang gumising palang talaga
sa napakagandang panaginip.
�Nandun, magpeperform na! Tara na!�
***
Dana�s POV
3:30 PM
Australia
Oh my god, we are so late. Oh, poor Sydney. She must�ve worried so much na. Oh, we
can make it.
Our taxi�s tire got flat. We�ve been stuck here for the last fifteen minutes. Oh
gosh! Ba�t palaging conflict nalang sa lahat?
�How long till it�s fixed?� I just couldn�t believe it.
�The tyre must�ve gone cranky. I�m afraid we couldn�t rock up to the park.� The
taxi driver said.
Oh dear! No, this is not happening. We don�t have much time.
�It probably is less half a Click. You can just rock it up, passing that roundabout
across that zebra crossing. If you see a Prang nearby, chuck a U-e to the left
footpath crossing the bitumen. You�ll reach ATP. Bob�s yer uncle!�
That was quite helpful. �Gobsmacked! Thank you!�
�No drama!�
Well, I visualized a map. Here we go!
***
Sydney�s POV
Oh gosh, I�ve been practicing my intro. Mamaya, ako na ang susunod. Aaaah! Ate,
kuya Peter. Where you guys na?
***
Pedro�s POV
Grabe ang pag-uusap nina Dana tsaka �yung Americanong driver. Ay, Australiano pala
kasi nandito kami sa Australia. Grabe, andami kong dala. Dalawang malalaking maleta
tsaka kung ano lang. Nakakapagod. Kanina pa ako pinagpapawisan. Pero wala naman
sa�kin �yun. Para kay Sydney naman �to tsaka kasalanan ko rin naman kung bakit kami
nalate.
Sinundan ko lang si Dana kung san siya pumupunta. Hindi ko naman talaga alam kung
san kami patungo. Basta, ATP lang �yung naririnig ko.
�Come on, Peter! We�re almost there!� Sunod ng sunod parin ako kay Dana. Bahala na
kung saan kami dadalhin ng tadhana. Nakakapagod na nga rin, eh. Pero, wala naman
akong karapatan magreklamo. Maliit lang ito kumpara sa kabutihang ipinapakita nila
sa�kin. Malapit naman na siguro kami, eh.
***
Nakakarinig na ako ng music.
? Fumikomu ze AKUSERU
Kake hiki wa nai sa sou da yo ?
(Asian Kung Fu Generation � Haruka Kanata)
�Malapit na tayo, Pete! Do you hear that?� Dala-dala ko ang bag ko tsaka ang bag ni
Sydney. �Yung buhok kong kulay green, I�ve never been paying attention to it na.
Since we left our house in Melbourne, nakacostume na kami. Nakakatawa nga, eh. I
don�t know. Haggard na kaming talaga. Aaaaargh!
�Ayun!� ATP, finally! Nakarating din kami. Malapit ng mag 4 PM. We�re are almost an
hour late. Grabe ang struggles. Nakakainis!
�We�re finally here, Pete! Finally!�
***
Hay, nakarating na din kami. Nakakapagod pero sulit naman. Nakarating na naman
kaming talaga.
�Asan na kaya si Syd?� Tanong ko. Baka nga nag-aalala na �yun.
Dala-dala ang dalawang maleta, pumunta na kami sa park.
***
There! I spotted Syd and his friends. Syd was obviously practicing her stunt na.
She�s been preparing it for the whole week.
I called her so she knows we arrived na.
�Syyyyd!� Tumingin siya sa�kin. I thought I�d have the biggest relief but her
reaction was the opposite. She had the biggest frown on her face and obviously
wan�t very happy na nalate kami. She turned her ways away and ran to somewhere.
Hindi na ako nabigla. But I was worried. I went after her. �Syyyyd! Wait up!�
***
Wow! Andaming tao! Iba-iba lang. Mga nakacostume. Buti nalang nakacostume din ako.
Tinabi ko muna ang mga maleta namin tsaka nagpahinga muna ako.
Bigla nalang may lumalapit sa�kin para magpapicture.
�Oh my god, Kaito! You�re so cute! Can we have a picture?�
Naintindihan ko naman �yun, eh. �Yes!� �Yun nalang sinabi ko.
Nagselfie si ate naka-ewan ang costume. Hindi ko alam. Di ako magaling jan.
Nagselfie siya kasama ako tsaka �yung kasama din niyang lalake. Tsaka pagkatapos
kinausap niya ako.
�Hi! Are you new?� Ewan, hindi ko alam ang isasagot ko.
�No speak English. Only tagalog. Sorry!� Hay naku, nakakahiya.
�Ay, pinoy ka din pala? Ako nga pala si Princess.� Kinamayan niya ako. Uy, astig.
Di ako mahihirapan ne�to.
�Pedro�emm�Peter.� Nagpakilala din ako.
�Siya si Jacob. Kapatid ko.� Tinuro niya �yung kasama niya. Pareho silang naka
yellow ang buhok.
�Astig �yung costume mo, ah. Kaito. Alam mo naman siguro kung sino kami, diba?�
nagpapahula si Princess. Aba�y ewan! Hindi ko naman din kilala ang character na
ginagaya ko.
�Si Sydney ang nagpasuot sa�kin ng costume na ito. Hindi ko nga rin kilala kung
sino ako, eh.�
Natawa lang sila. Natawa lang din ako. Aba malay ko rin ba.
�Naiintindihan kita. Ikaw si Kaito ng Vocaloid. Ako naman si Kagamine Len tsaka
�yung kay Princess, Kagamine Rin.� Itinaas ni Jacob ang kaliwang kamay ko. �Mga
Vocaloid tayo, pards!�
Gusto ko �tong si Jacob, ah. Hindi ako mahihirapang makipagkilala.
�Teka, wala ka bang kasama?� Tanong ni Princess.
Naalala ko nalang. Nasan na pala si Dana. �Meron, kaso hindi ko alam kung san
nagpunta.�
�Nakacostume ba siya?� tanong ni Jacob.
�Oo. Green �yung buhok niya tapos��
�Si Miku Hatsune yata. Tara hanapin natin!�
***
Dana�s POV
�Syd, wait!�
Tinatakbuhan lang ako ni Syd. Halatang nagtatampo. Pumunta siya dun sa corner
malapit sa stage. Parang umiiyak yata.
�Syd, what�s wrong?� I�m so worried na talaga.
*sniff* *sniff*
Hindi siya nagsasalita. �Syd?�
�You know what�s wrong?!� Tumingin siya sa�kin. �You ruined everything!�
I was shocked. I don�t understand. �Wait, what happened?�
Di ko talaga maintindihan ang mga nangyayari. �Why did you leave me on the plane?
Because you like kuya Peter? Is that it?�
�Ha?� Ano daw? �Where did that came from?� Di ko siya maintindihan talaga.
�You�ve got everyone of us worried! You�ve got me worried! Akala ko di na kayo
darating! What if your plane crashed or my plane crashed?�
I hugged Sydney tightly. �I love you Syd. You�re my lil sis, remember? I won�t let
anything bad happen to you.� She hugged me tight, too. She was worried lang pala.
Akala ko kung ano.
***
Jacob�s POV
Kanina pa kami dito sa ATP. Lunch palang, tumambay na kami rito. Marami na ring tao
�nun pero not as big as this. Nandito kasi ang mga tatlong hinahangaan kong
cosplayer. Hindi ko na muna sasabihin kung sino. Basta mamaya, malalaman niyo
nalang.
�Eto, tinutulungan naming hanapin ni Peter ang kasama niya. Hindi pa niya
napapakilala sa�min �yon. In exchange, ipapakilala din namin siya sa iba naming mga
kasama.
�Hey Lelouch! Have you seen a girl who�s dressed as Miku?� a friend of mine.
�Nope!�
Guren Lagann, Evangelion, Deathnote�
�Hey L! Have you seen a girl dressed as Miku Hatsune?�
�She�s not on my list.� Binuksan niya �yung notebook niya. �I don�t think so.�
�How �bout you Rivaille?�
�I don�t know.�
�Natsu! Kenshin! Sasuke! Have you seen a girl dressed as Miku Hatsune?�
�Nah!� �I don�t think so.� �Just look around!�
Why can�t I find her?
***
Princess� POV
I was carrying mangoes in a basket because it was yellow and I like color yellow.
Nah, just kidding. It was a part of my friend�s stunt.
�Peter�� I let him handle them for the meantime while I help him find his
companions. ��hold this for me, please?�
He did and so the search of Miku Hatsune began.
***
Hay, andaming manga. Nagugutom na din ako. Ewan ko ba ba�t may mga mangga silang
dala. Hay naku. Bahala na. Mauupo na muna ako dito. Nakapagtataka bakit gustong-
gusto nilang mahanap ang mga kasama ko. Hay, hayaan �yan sila. Mas mabuti �yun.
Ang tamad ko talaga. Haha! Tengeneng gelew!
Habang hawak hawak ko ang mga mangga, bigla nalang may lumapit sa�kin. Bigla nalang
niyang kinuha ang isang mangga tsaka nabigla ako.
�Hey! No touch!� Nagalit ako.
Ngumiti lang ang mokong. Naka-brown na jacket tsaka �yung buhok niya barang bunot
lang na hiniwalay ni Moises sa gitna. Sa bulsa ng jacket niya, may drawing na
parang pakpak. Itim sa kaliwa, puti sa kanan.
�Are these yours?� Tanong niya. Aba malay ko. English, eh. Wala akong sinabi.
�Nice to meet you Kaito.� Kumindat pa. Lalaki ba o baklang nakikipaglandian lang
�Levi.� Hinalikan niya �yung mangga. �See you around.�
Umalis siyang dala niya ang isang pirasong manggang kinuha niya. Hahabulin ko sana
kaso binalikan ako ni Princess tsaka parang nakakita ng multo ang reaksyon niya.
�Oh my gee! Was that�?�
Hindi ko siya naiintindihan. �Ha?�
�Did she really�?� She? Babae pala �yun?
�That was Reika! Aaaaaah!� Ha? Sinong Reika? Aba malay. Di ko kilala �yun, eh.

Chapter 21
07:00 PM
Araneta Coliseum
*lights out*
?
Careless
Careless
Shoot anonymous
Anonymous
Heartless
Mindless
No one.
Who care about me?
?
***
D.O.
?
Irheobeorin chae
Oemyeonhaneun geot gata
Chameul subakke eobseo
Nuneul gamjiman~
?
***
*boom!*
*lights on*
�Woooh!�
�Aaaaaah!�
***
Jill�s POV
�Umaygaaaaaaaad! Aaaaaah! Sila na ngaaa! Aaaaaah! Aaaaah! EXO! Aaaaaaah! Aaaaaah!
Shyet! Aaaaaaaah!�
***
Baek Hyun
?
MAMA ijen naege daedaphaejwo
Wae saramdeuri dallajyeonneunji
Areumdaun sijeoriraneunge jonjaehagin haenneunji~
?
***
�Mama, aaaaah! Shyeeet! Aaaaaah! Aaaaah! Aaaaaah! Baek Hyuuuun! Aaaaaah! Saranghae!

***
?
Urin deo isang nuneul maju haji anheulkka
Sotonghaji anheulkka
Saranghaji anheulkka
Apeun hyeonsire dasi nunmuri heulleo
Bakkul su itdago bakkumyeon doendago malhaeyo MAMA, MAMA
?
***
Enrique�s POV
Ate, grabe ang baliw. Sigaw ng sigaw. Halos wala na akong naririnig dito. Bahala
na. Enjoyin� nalang na�ten! Woooh!
***
Zara�s POV
Ayan na, ate. Magpakasaya ka na! Nandito na tayo! Nanjan na sila! Hahaha!
Nakakatawa ang mukha ni ate, oh. Parang ewan lang.
***
Kai
? Eonjengabuteo urin seumateuhan gamoge jabaljeogeuro gatyeo ?
***
Alexander�s POV
Ano kaya ang mga iniisip ni Zara ngayon? Gustong-gusto ko lang talaga makasama si
Zara kaso parang iniiwasan niya parin ako. Pero tingnan niyo �yung mukha ni ate
Sam. Hahaha!
***
Se Hun
?
Ogwa iro mandeun dijiteore nae ingyeogeul matgyeo
?
***
Samantha�s POV
�Aaaaaaah! Shuckz! Aaaaaah! Se Huuuun! Aaaaaah! Saranghae Sehun! Aaaaaah! Aaaaah!
Mamaaa!�
***
Chan Yeol
?
Geogin saengmyeongdo gamjeongdo ttadeutamdo eopgo eoneo
sseuregiman nadwingguneun sangmakhan beolpan
?
***
Jill�s POV
�Aaaaaaaaah! Chanyeol! Aaaaaah! Aaaaaaah! Bebe ko! Aaaaaah! Aaaaah! Aaaaah!�
Bigla nalang tumingin sa�kin si Chanyeol tsaka kumindat sa�kin. �Aaaaah! Aaaaaah!
Chanyeol! Saranghae Chanyeoool! Aaaaaah! Aaaaaaah!�
***
?
Urin deo isang nuneul maju haji anheulkka
Sotonghaji anheulkka
Saranghaji anheulkka
Apeun hyeonsire dasi nunmuri heulleo
Bakkul su itdago bakkumyeon doendago malhaeyo MAMA, MAMA
Careless
Careless
Shoot anonymous
Anonymous
Heartless
Mindless
No one.
Who care about me?
?
***
�Aaaaaaaaah!� �Wooooh!�
***
? EXO K � Wolf ?
? EXO K � History ?
? EXO K � Growl ?
***
Jill�s POV
�Aaaaaah! Pwedeng pwede na talaga akong mamatay! Aaaaaah! Aaaaaah! Ang sakit na ng
panga ko! Aaaaaah! Chanyeol! Aaaaaah!�
***
Chanyeol�s POV
(In Korean)
I could still remember the girl I ran after a while ago. That silly girl. She�s so
funny and there she is. Staring at me. Among all the thousand crowds I see tonight.
It�s you who stand out. Not knowing she left something of hers back there. Well, I
actually took it. I don�t know. Haha. I�m so weird. But here it is. A bracelet.
Should I give it back or not? Never really knew Filipinos are so attractive. Oh, I
need to know your name.
I took the spot and had an announcement.
�Anyeooong!�
Then, the crowd goes wild while I am still watching you. She�s so funny and I just
can�t think of anyone that suppresses my level of amusement in you. I still need to
know you.
�Saranghaeyooo!�
The crowd goes even wilder. But that was really for you.
I took out the bracelet and shouted.
�Saranghaeyooo!�
I don�t care if my groupmates are finding it weird. I need to know who you are.
***
Jill�s POV
�Chanyeol! Baby ko! Saranghaeyo!� Aaaaaah! Ang gwapo-gwapo talaga ng baby ko.
Aaaaaah!
***
I went near you. I just wanted to see your face closely.
***
Teka, shyet! Ano �to?! Baby Chanyeol? Ha? Ba�t ka lumalapit sa�kin? Aaaaaah!
Aaaaaah!
***
I held the silver bracelet. I went near you. The crowd was silent. My group was
silent. It was me and you all along. I took your hand�
***
Aaaaah! Hinawakan niya ang kamay ko, aaaaah! Nakikita ko �yung mukha ko sa VTR!
Aaaaaah! Aaaaaaah!
***
Prince�s POV
Wait, what�s happening? Why do I see Jill on the screen? Is that him? Oh, wait. Is
that the guy that he likes? Oh, shit! No! No, Jill! No! This is not happening! This
is not what I planned. I need to stop this! No, but I can�t! Oh, if only you know
who I am. Oh gosh! Ugh!
***
Zara�s POV
Hala, ang swerte naman ng ateng �yun, oh. Nilalandi pa siya ni�
�Chanyeoool!� sumigaw si ate.
Nabigla ako tsaka si Alex. �Huy ate, tumigil ka nga!�
�Buti pa �yun siya, oh. Nakakainggit! Aaargh!�
***
I put the silver bracelet on her wrist. �I believe this is yours?�
The atmosphere was as silent as for us both.
***
Aaaaah! Sumisigaw na ako inside pero nakakahiya sumigaw sa harap ni Chanyeol! Pwede
na talaga akong mamatay! Aaaaaah!
Sinusuotan niya ako ng bracelet. Hindi naman �to akin ah. Nakita ko sa kaliwa
niyang kamay. Nandun ang pink na bracelet na ginawa ko. Sa kanya �tong bracelet na
silver. Binibigay niya sa�kin, aaaaaah!
Naiiyak akong talaga habang pinipigilan ko ang sarili kong tumili. Para akong
pinopropose ng marriage. Yes, Chanyeol, Yeees!
***
I stood up. Watched you tear up and I think you deserve this song.
?
Nan neoreul matgo tto neoreul masinda
Nae simjangi tteollyeowa gyesok deurikyeodo ajik mojara yeah
Sonkkeutkkaji jeonyulsikin galjeung isunganeul jaba
Jiljureul meomchuji ma neomu joha can�t stop it
?
***
Prince�s POV
I can�t take this anymore. The world needs to know that I�m alive!
***
?
Someone call the doctor nan geunyeoga pillyohae
Harudo nan beotil su eobseo (beotiji motae)
Beoseonago sipji anheun cheonguk gateun neo
Gin gin i deocheun areumdawo
Oh too much neoya your love igeon overdose
Too much neoya your love igeon overdose
?
***
*electricity�s out*
***
Zara�s POV
�Ha? Black out ba?� Nakakapagtataka. Coliseum? Nawalan ng kuryente?
Andaming nagreact. Bigla nalang nagdilim. Parte ba �to ng gimik nila? Parang hindi,
eh. May pumatay yata ng kuryente ng Araneta.
***
Jill�s POV
Ha? Andilim! Bakit? Chanyeol baby ko! Jan kalang! Huwag mo�kong iwan! Chanyeol baby
ko! Best day ever ko �to! Aaaaah!
***
Enrique�s POV
Hala! Ba�t namatay ang mga ilaw. Hindi pa nga tapos ang EXO kumanta, pinatayan sila
ng ilaw? Ano ba �yan? Baka gimik lang �to. Teka�
Ayan na, may kuryente na pero parang wala paring ilaw.
*pssssh!*
May narinig ako. Parang mga usok yata. Sa stage may nagpalabas ng usok. Production
number siguro.
�Tadadadadadan! Dadadadadan! Dadadadan! Dadadadan!�
Nakakarinig ako ng electric guitar, ah.
�Tugudug! Tug!� *drums* �Bumbum-kt! Bumbumbum-kt! Bumbumbum-kt!�
Ayan, nagkailaw na! Nalilito ako sa mga nangyayari. Hindi na ang EXO ang
nagpeperform. Iba na! Teka, kilala ko �to, ah.
***
Zara�s POV
Ano na ba ang nangyayari? Nakapagtataka naman. Hindi ko maintindihan. Kaninong
concert ba talaga �to? Ha?
***
Prince�s POV
This is the moment we�ve all been waiting for. Roll VTR!
***
VTR Screen
�He once rocked your world. But the world saw how he died! And now, he�s coming
back again!�
***
�Bam! Bam! Babam! Bam! Bam! Bababam! Bam! Bam! Babam! Bam!�
***
Alexander�s POV
�Bobby?�
***
Samantha�s POV
�Shuckz! Alam ko na kung sino �yan!�
***
Zara�s POV
*jaw gapped*
�Prince?�
***
Prince�s POV
?
I used to don�t make sense in everything that I do
But then, I think of you and everything just goes on track
I used to think that my love story would be as empty as my inbox
But when I found you, I just couldn�t believe my eyes
You give me hope,
You give me love
You give me everything I have
You are my life
Girl, come on be with me
***
Zara�s POV
Totoo ba �to? Prince? Ikaw ba talaga �yan? Shutakte! Naiiyak ako! Aaaaaaah! Prince!
Aaaaaaah! Ikaw ba talaga �yan Prince? Aaaaaaah!
***
?
Girl, girl you are mine
Mine now forever
Everlasting love
Love I remember
Baby I don�t know
How much I love you
But my life is for you
Just take it from my hand
And we�ll go far away
Just take it from my hand
And we�ll go far away
Far away from here
?
***
Jill�s POV
Bobby? Prince? Ha? Ano �to? Ba�t di ko alam �to? Si Bobby si Prince? Pano nangyari
�yon? Di ko maintindihan. Tumingin ako kay Riki. Gulat na gulat din siya.
Ha? Pano nangyari �yun? Ha? Bakit?
***
Enrique�s POV
Si kuya Bobby si Prince? Isa sa pinakamayamang tao sa buong mundo? Nakakasama ko sa
pagtulog gabi-gabi? Kaya pala nabilhan niya ako ng mamahaling gitara. Pero, ba�t di
niya sinabi? Kaya pala ganun nalang ang mga pagbabagong gusto niyang ipagawa sa
kanya. Nagtatago ba siya? Ba�t siya nagtago? Di ko alam. Di ko naiintindihan.
Bakit? Kuya Bobby? Ba�t di ka nagsabi? Naguguluhan ako!
***
Prince�s POV
Holding my guitar, I paced near you. I can�t help it. I love you Jill. I love you.
And I don�t want anyone coming near you except me. I am in love with you Jill.
Please love me, too. You�ve changed me so much. I want to spend my entire life with
you. I love you so much.
***
Di ko naiintindihan ang mga nangyayari. Bobby? Ba�t di ka nagsabi ng totoo?
Kailangan pang umabot sa ganito? Ba�t di ka naging totoo? Nalilito na talaga ako.
Ang sakit ng ulo ko! Puputok na sa kaiisip! Aaaaah!
***
I just want to hold your hand tonight and so I did. I put my guitar down and
kneeled in front of every person in this coliseum. I just wanted to say something
Jill. Please hear me out.
�For the past couple of weeks I hid from the world. I must�ve faked my death and
the whole world is shocked about it. But now I am not afraid. Everyone needs to
know. Everyone needs to know� Not that I�m alive.
But everyone needs to know��
***
Di ako makapagsalita. Hinahawakan ni Bobby o ni Prince ang kamay ko sa harap ng
libo-libong mga taong nakatingin sa amin.
***
��how much I love you.�
***
Di ko na kinaya. Napaluha na ako. Hindi ko alam ang gagawin ko. Mixed emotions na
akong talaga. Shyetay! Tulungan niyo ko! Aaaaah!
***
�And I just want to ask you��
***
*gulp*
***
��Will you be my forever after?�
And the whole world just knew. They knew that I�m alive and that I am in love.
***
Di ako makapagsalita. Nahihilo ako. Tulungan niyo ko. Nanghihina ako. Hindi ako
makahinga. Kailangan kong makawala rito. Ayoko! Ayoko! Di pwede! Di pwede!
Kinuha ko ang kamay ko at tumakbo papalayo ng stage hanggang sa may exit ng
coliseum. Hindi ko alam ang mga nangyayari. Basta gusto kong pumawala sa sitwasyon
na �yon. Di ako handa sa ganun. Ayoko! Di pwede!
***
Jill ran away from me. I don�t know what happened. Is it something that I said? Oh
no! Jill! Please, don�t go! I love you!
I ran after Jill! Even though if I cut the concert, I didn�t care. I just needed to
tell Jill how much I love her. I love her so much. Oh Jill! Don�t leave me!
I saw her running to the exit. But I couldn�t catch her. I kept running but I still
couldn�t catch up. I couldn�t catch her. I ran and ran. Jill don�t leave me! I need
to catch her.
But then, two people in black stood upon me. They grabbed my arms and into a
vehicle.
�Oh hey! Get off of me! Get off!� They covered something on my mouth and�
*darkness*

Chapter 22
5:00 PM
Australia
Blue Bird � Ikimono Gakari
?
Habataitara modoranai to itta
Mezashita no wa aoi aoi ano sora
?
***
�Are you ready for the show!�
�Wooooh!� �Aaaaaah!�
*confettis pop* *crowd goes wild*
�Passen your seatbelts mates because the three legends are in the house!�
*crowd goes even wilder*
�Waaaaaah!� �Ooooh!�
�I know you already have an idea who the legends are. We�ll let�s not go roam
around the bush. Here they are!�
***
Dana�s POV
�Oh my god, ate! It�s them! Aaaaaah!�
I�m happy that Syd is okay na. We�ve already met up with Peter and his new friends.
Kagamine Rin and Len and well, others.
�Miku! Do you sing?� Ha? Princess was actually asking me that question.
Napalingon ako. �Emm�why?�
Hinawakan niya �yung kamay ko tsaka hinila palayo sa crowd. �Come! We need you!�
I was stunned and didn�t know what to do. I grabbed and pulled Peter�s hand, too.
�Peter come!�
Naiwan namin si Syd with her friends. �Syd, we�ll be right back!�
�Okay!� Syd wasn�t worried at all.
***
Sydney�s POV
�Shingeki no Kyojin!�
Oh my gosh, aaaaah! It�s finally them!
�Presenting Jin Joson as Eren Yeager!�
Oh my gosh Eren! Aaaaaaah!
��Reika Arikawa as Levi Ackerman!�
�Woooooh!� Oh my gosh, aaaah! Best day ever! �Reikaaa! Aaaaah!�
��and Alodia Gosiengfiao as Mikasa Ackerman!�
Alodiaaaaa! Aaaaaaah! Aishiteru! Aaaaaah!
***
Princess� POV
Finally, they made it. Nakuha ko na si Miku tsaka sinama pa niya si Kaito. This is
gonna be exciting.
�So, we need a drummer and a lead singer. I know this is crazy but do you sing?�
Now is the time that I would literally need Miku�s singing skills.
***
Ha? I don�t understand. Why are you asking me if I do sing?
�Bakit? Anong meron?� I don�t know what�s happening.
�Marunong ako magdrums.� Nashock ako. Napatingin ako kay Peter.
�Really?� Wow. Never knew that.
***
Jacob�s POV
Astig, Kaito! Marunong magdrums.
�Sasabak din tayo sa Battle of the CosBands.�
***
This is messed up. I don�t know what�s happening.
�Wait, what battle are you talking about? I�m not gonna sing. Please.�
***
Jacob (Kagamine Len): Of course you will, I�m gonna play the electric guitar�
Princess (Kagamine Rin): And I�m gonna go with the bass.
Dana (Miku Hatsune): Wait, no.
Jacob (Kagamine Len): Eto naman si Mhyrryl as Yuzuki Yukari. Our keyboardist.
Mhyrryl (Yuzuki Yukari): Hi!
Pedro (Kaito): Hello!
Princess (Kagamine Rin): Are you familiar with the song, �Pon Pon Pon�?
***
Dana�s POV
Napatingin uli ako kay Princess. �Ha? Don�t tell me��
�Yes!� Nagsmile siya. �That�s what we�re gonna play.�
***
6:00 PM
Sydney�s POV
Oh my gosh. I�m next to Kirito na. I�m doing my stunt. Oh no. I�m not prepared.
Where�s Ate Dana and kuya Peter? Oh, I�m nervous. Totally nervous.
Breath in. Breath out. *gulp* Gawwsh!
�Next up! Kirigaya Kazuto of Sword Art Online also known as��
*crowd answers*
�Kiritooo!�
Ayan na si Kirito sa stage. He�s doing his thing na. Oh my! I don�t know if I
can do this. I can�t.
�You can do it!� I heard a voice from behind. A girl�s voice. I turned around and I
saw a pretty girl dressed in a Scouting Legion uniform. It was Alodia.
�Don�t get nervous Kurumi. You can do it.� She gave me a big warm hug.
Oh, I can�t believe it. It�s Alodia. She�s actually hugging me.
�Oh, thank you Alodia. Thank you, thank you, thank you!�
She let go of the hug and smiled at me. �You�re very welcome. Now go! It�s your
turn.�
Well, that energized me a lot. This day couldn�t get any better.
�Well, that was a grouse performance. Thank you Kirito. And last but not the least,
presenting �the girl with astonishing beauty� as described by Shido. From the land
of the rising sun and went to school in Raizen High. The girl that is known as
Nightmare��
I can do this!
��Kurumi Tokisaki!�
*crowd applauses*
***
Mr. Daniel�s POV
�Sir, we�ve got Prince in custody.�
What a good day for me. �Well done! I just reached NAIA. Keep him tangled and I�ll
deal with him later.�
�Thank you, sir.�
I hung up and reached my affiliates in Australia.
�Hello sir!�
�Have you got Peter covered?�
�Yes sir. We are already in Australian Technology Park, sir. We are just waiting
for your go signal.�
�As soon as I get to my appointment, I�ll send you a go.�
�Yes, sir. Copied.�
***
7:30 PM
Australian Technology Park
�In all my life, I have never seen such excellent stunt of a cosplayer. Well, bow
down to your queen Kurumi!
*crowd applauses*
�Nah! Just kidding! Anyways, calling the attention of our CosBand contestants!�
*crowd goes wild*
�Now�s your chance!�
***
? Maximum The Hormone � What�s Up People? ?
?
Benribenri banzai benribenri banzai
Benribenri banzai ningen
Benribenri banzai benribenri banzai
Benribenri banzai ningen
?
***
�First up! Came all the way from Canberra, The Akatsuki Wave!�
? Nakushita Kotoba � No Regret ?
***
Princess: Gosh, pang-ilan ba tayo?
Jacob: After ng Team Rocket, tayo na.
Dana: Ha? Eh, pang-ilan ang Team Rocket?
Princess: Ha? Hindi pa nga tayo nakakapagpractice masyado. Tayo agad?
Jacob: Pang-tatlo ang Team Rocket. So technically, pang-apat tayo.
Peter: Ano, magdudrums pa ba ako?
Mhyrryl: Oo, magdudrums ka. Kaya mo ba?
Peter: Kayang-kaya kasi sa wakas, nagtatagalog na din kayong lahat.
Magkakaintindihan tayo ne�to! Wahahaha!
***
�Wow! That is what I call a performance! Next in line is from Queensland, The Voice
of Fiore!�
? Tell Me Why � Penpals ?
***
Dana�s POV
Shat! Shat! Shat! Why do I have to sing? Somehow, I�m so totally regreting that I
dressed as Miku Hatsune. Aaaaargh!
Ponponpon? Seriously? Nooo! I personally hate that song! Ugggh! And I�m gonna sing
it? Well, no offense to all of you who find it catchy. I think, it�s so overused
like Gangnam Style. I�d rather sing Gangnam Style though. But Ponponpon? No
freakin� way!
***
�Well, that was interesting. Our third contestants came all the way from New
Zealand. Presenting, Team Rocket!�
? Gotta Catch �Em All � 50 Grind (Reggae Version) ?
***
Jacob�s POV
Hala! Kami na ang susunod. Hindi pa nga kami nakakapagpractice officially. Pero,
okay lang. Alam naman ni Dana ang kanta. Nakakasabay naman si Peter. Ako, si
Princess tsaka si Mhyrryl. Nagpractice naman na kami. Makailang beses. Sana talaga
makasabay sila.
***
Sydney�s POV
Where is ate Dana and kuya Peter? I�ve been looking all over the hall na. Hindi ko
talaga sila mahanap. Kakainis! Matatapos na ang Team Rocket, hindi pa sila
nagpapakita.
? Gotta catch �em all! Pokemon! ?
Ayan, finished na. Asan na kaya sila.
***
�I tell you guys, I am so gonna catch �em all. Well, our fourth band has come all
the way from the Philippines. They call themselves as��
***
Sydney: Sino na kaya �to? Wait, is it�
***
��The Vocalizers!�
***
Dana: Oh gosh! Do I need to do this, really?
Princess: Kaya mo �yan!
Jacob: Kaya natin �to!
Mhyrryl: Kayang-kaya!
Peter: Tara na!
All: Three�two�one! Go go go!
***
? Ponponpon by Kyary Pamyu Pamyu (Metal Version) ?
*Kaito in drums*
*Yuzuki in keyboard*
*Kagamine Rin in bass guitar*
*Kagamine Len in electric guitar*
Miku Hatsune
?
Ano kousaten de minna ga moshi sukippu wo shite
Moshi ano machi no mannaka de te wo tsunaide sora wo miagetara
Moshi mo ano machi no dokoka de chansu ga tsuka mitai no nara
Mada naku no ni wa hayai yo ne tada mae ni susumu shikanai wa iya iya
?
***
Sydney�s POV
Oh�my�gash! No freakin� way! Hahaha! She hates that song! Hahaha! I knew it,
there�ll be a time that I would actually hear her sing that! Haha! Best day ever!
And wait, kuya Peter plays drums?
***
?
PONPON dashite shimaeba ii no
Zenzen shinai no tsumaranai desho
?
***
Hahaha! Ate Dana, if this is a surprise, you really just made my day.
***
?
Heddofon kakete rizumu ni nosete
WAYWAY akete atashi no michi wo
?
***
09:43 PM
Araneta Coliseum
Jill�s POV
Aaargh! Di ko na alam ang gagawin ko. Si Bobby, si Prince? Paano? Ang labo! Grabe!
*sniff* *sniff* Huhuhu!
Di ko kaya ang mga nangyayari. Bakit niya nagawa sa�kin �yon? Bakit hindi siya
nagpakatotoo? Ba�t kailangan pa niyang gawin sa�kin �yon.
Oo, alam ko namang wala siyang ginawang masama pero hindi ko alam kung bakit
nasaktan ako. Kung bakit nasasaktan ako. Hindi ko alam kung nahihiya talaga ako
dahil sa dami ng tao. O dahil ganun na pala ang tingin niya sa�kin. Nakakahiya lang
talaga ang nangyari. Ano nalang ang sasabihin ng mga tao. Pagkatapos akong landiin
ni Chanyeol, magpapalandi na naman ako kay Prince? �Yang Prince Anderson na �yan!
Nakakahiya! Nahihiya ako sa sarili ko. Ano na ba ang mga pinaggagagawa ko sa buhay.
Uuuugh!
Marami na akong nasasayang na luha. Nandito lang naman ako sa labas ng Coliseum.
Nagmumukhang tanga.
*sniff* *sniff*
Ano na kaya ang nangyayari sa loob? May concert pa kayang nagaganap? Ewan! Wala
akong pakialam! Naiinis ako ngayon! Naiinis talaga! Aaaargh! Huhuhu!
Nag-iisa lang naman ako dito ngayon. Pero bigla nalang�
�Is there something wrong?�
May nag-ooffer sa�kin ng panyo. �Why are you crying?�
Kinuha ko �yung panyo. Nakita ko �yung kamay ng nagbibigay, suot niya ang pink na
bracelet ko.
�Channie?�
�I saw you back there. Is it about Prince?�
Pinahid ko �yung mga luha ko. �No.� *sniff* *sniff* �Nevermind.�
�You know what?�
*sniff* Napatingin ako sa kanya.
�Love is a very complicated thing��
*gulp* Kinuha niya �yung dalawang kamay ko.
��but it�s in our hands if we want to make it worse.�
Kinuha niya ang panyo sa kamay ko tsaka pinahid niya sa mga luha ko.
�He loves you.�
Nagtaka ako. Chanyeol? Ba�t mo sinasabi �to sa�kin? Pero, hindi ako makapagsalita.
Nabibighani ako sa presensya ni Chanyeol.
Hawak pa niya ang isa kong kamay. �And it took a lot of guts to say that in front
of thousands of people. Maybe not just in the stage but in the whole world.�
Alam ko na ang gustong ipahiwatig ni Chanyeol sa�kin pero di ko malaman sa sarili
ko kung ganun lang ba kadali �yun.
�You know what, do the right thing.�
Hinawakan niya muli ang dalawa kong kamay. �And don�t worry��
Ipinasikat niya �yung bracelet ko na suot niya. ��I won�t forget you.�
Ngumiti siya sa�kin tsaka niyakap ako ni Chanyeol.
�Go get him and do the right thing!�
Sydney�s POV
Haha! Grabe talaga ang performance nila ate! Woooh! Kayo na talaga! Heads down
performance. Woooh! Hahaha! That song! That song is really funny!
�Yes sir! Copy that.�
Wait what?
A guy in a suit just grabbed me by my shoulders and�
�Hey! Who are y��
He covered my mouth with a handkerchief and�uh�huh� *darkness*
***
?
PONPON way way way
PONPON way PON way PONPON
way way PONPONPON
way way PON way PON way way
?
�GOBSMACKED! That is just�WOW! Let�s give it up for�the Vocalizers!�
***
Pedro�s POV
Woooh! Ang galing ko talagang magdrums. Baka nagtataka kayo. Drummer po ako sa high
school. Sa tripple drum po ang gimik ko.
Ang galing ng performance namin! Woooh!
Halatang nag-enjoy si Syd sa performance namin. Kanina ko pa kasi tinitingnan �yun
habang tumutugtog kami. Pero, teka� Nasan na ba si Syd.
Oi, shyet! Hala! Teka!
Nabitawan ko agad ang drum stick na hawak ko. Kinuha si Syd. Kinuha ng isang
lalaking nakaitim. Teka�
�Syd! Syyyd!�
Hinabol ko! Parang papalabas na sila ng building.
�Syyyd! Teka!�
Hindi ako pinapansin ng mga tao. Parang wala lang naman sa kanila. Nakakapagtaka
kung bakit walang pumipigil sa mamang �yon.
�Syyyyd! Syyyyd!�
Nakalabas na sila. Kailangan kong sagipin si Sydney! �Syyydney! Tekaaa!�
***
�The ghost is clear, sir. Peter is on his way outside.�
***
Wala paring nakakapansin kay Syd na kinukuha ng mama.
�Hoy! Bitiwan mo si Syd!� Sumigaw ako! �%^$&^ ka! Bitiwan mo �yan!�
Hindi parin kumibo ang mama. Nandito na kami sa labas habang karga niya si Syd.
Nasa kabilang kalsada ang kotseng pinatutunguhan ng mama. Parang ipapasok niya si
Syd dun.
�Hooy! Bitiwan mo siya!�
Tumakbo ako. Hinabol ko sila. Dumaan ako sa gitna ng kalsada para lang mahabol ang
kumuha kay Sydney.
�Peteeeeer!�
May tumawag sa�kin. Nasa gitna ako ng kalsada. Napalingon ako sa likod ko. Ayun
sina Dana at ang mga kasamahan namin. Napansin pala nila ako.
�Peeeeeeet!�
Teka, hindi na pangalan ang tinatawag ko. Ibang ingay na �to.
�Peeeet! Peeeet!�
Lumingon ako sa harapan ko. Dalawang maliliwanag na ilaw ang sumasalubong sa�kin.
�Ha?�
�Peeeeeeeet!�
Ang ilaw. Ang liwanag.
�Peteeeeeeer!�
*boooogsh!*
*darkness*
Chapter 23
Prince�s POV
*gasp*
I woke up in a dark scrawny room. I don�t know where I am. I don�t know what�s
happening. I don�t understand. I�m strapped in a chair and my mouth is wrapped with
masking tape. Hands, roped in the back of my chair and both of my feet are strapped
in both of the chair�s front feet.
I couldn�t speak. I couldn�t move. I don�t know where I am. Heeeelp!
***
Mr. Daniel�s POV
I just reached the Philippines. Tonight will be the biggest breakthrough of my
life. My plans are finally in control. Oh, the irony. The complete satisfaction
that I�ve always wanted. The full ownership of the Solomon Telecommunications. It
was beyond my reach but now, there�s no way anyone could stop me.
I am in the car on my way to somewhere I could finally meet the one who hinders me
from my success. You darn Prince Anderson. You would wanna wish you haven�t been
born. Oh, you unlucky prick.
If I could eliminate you right this second, your father wouldn�t have any choice
but to give me every of the company I�ve worked hard for.
You don�t deserve it. I deserve it! Even your pathetic father can�t take it from
me. I am the rightful owner of the corporation. I am! Only, I am!
*pressing phone keys* *beep* *beep* *beep*
*ring* *ring*
�Hello, is everything ready?�
�Yes, sir. We�ve got Prince in strapped, sir.�
�Okay, I�m on my way.�
***
Breaking News:
�Prince Anderson gone missing after having to reveal himself in a korean pop band
concert done in Araneta Coliseum in the Philippines��
Hana�s POV
�Oh, shuckz! Prince is alive?
��having to discover, Prince Anderson had only faked his death because of unknown
reasons.
The teen superstar, after having to confess his feelings with a girl named Jill
Rosales and interrupting the recently occurring EXO concert, has been last seen in
the entrance gate of the coliseum having to been captured by two unknown suspects.
Stay tuned. This is Angela Mercauto for Fox News.�
Oh shiz! I know who�s behind this.
Dad, no!
***
Zara�s POV
*shocked*
Di ako makapaniwala sa mga nangyayari sa gabing ito. Si Prince? Buhay? Pero bakit�?
Sino ba ang babaeng �yon? Ba�t siya ang gusto ni Prince? Bakit? Di ko
maintindihan!
Ilang linggo ko iniyakan ang pagkamatay ni Prince. Tapos malalaman ko nalang na
buhay pala siya at may gusto na pala siya? Sa harapan ko pa talaga nangyari?
Aaaaaaah! Gustong-gusto kong sumigaw! Mas gusto ko pa sanang namatay nalang si
Prince! Ba�t ako nagkakaganito! Aaaaargh! Naiiyak ako! Naaiyak ako dahil sa selos!
Aaaaaah! *sniff* *sniff*
�Ateeeee!� *crying* �Bakeeeet!�
*sniff* *sniff* *snobs* �Uwaaaaa!�
�Ganyan talaga ang buhay Zars. Hayaan mo na. Nakapagpapicture naman tayo sa EXO,
diba?�
*wipe tears* �Anong EXO? Kainin mo ang EXO mo! Niloko niya lang ako! Meron na pala
siyang iba!�
*sobs* �Uwaaaa!�
�Bahala ka nga �jan. Manonood nalang ako ng T.V.�
�Uwaaaaaa!�
*turns on T.V.*
�Prince Anderson, kinidnap ng dalawang armadong lalaki.
Bago pa man natapos ang concert ng korean boy band na EXO ngayong gabi lang ay
isang surpresa ang bumulantang sa buong Araneta Coliseum. Si Prince Anderson,
lumabas na pagkatapos ng isang buwan na pagpepeke ng kanyang pagkamatay.
Sa hindi malamang dahilan ay nagtago si Prince Anderson sa pangangalaga ng pamilya
ng isang babae na kinikilalang, Jill Rosales ng Sta Mesa��
Napatingin ako sa T.V. Si Prince ko? Nakidnap?
�Makikita dito sa CCTV kung paano tinangay ng dalawang armadong lalaki si Prince
Anderson habang hinahabol niya si Jill Rosales palabas ng Araneta Coliseum. Ilang
sandali bago paman nangyari ang naganap ang insidente ay nabalitaang naglantad na
si Prince Anderson ng kanyang nararamdaman sa babaeng ito sa harap ng libo-libong
manonood ng concert...�
�Zara? Kinidnap ang Prince mo, oh.�
Nakita ko sa T.V. Hindi ko alam kung maniniwala pa ba ako. Aaaargh! Nakainis na
nakakaiyak!
Naiinis talaga ako sa Jill na �yan! Aaaaah! Di na nakuntento! Ang landi talaga!
Aaaaargh!
Bigla nalang may nagtext sa cellphone ko.
�uiii z4rx, c b3h pR!nczxe nK!dn4p! pUnt4 k bUk4s s4 qU4rt3Rz��
(oi Zars, si Beh Prince nakidnap! Punta ka bukas sa quarters�)
Nagtext ang kapwa-Princeters ko. Ano naman kaya ang mga binabalak ng mga taong
�to?! Aaaaargh! Prince ko! Manloloko ka talaga! Huhuhu!
***
Jill�s POV
Huminga ako ng malalim. Nagmuni-muni ako. Kanina nakausap ko si Chanyeol. Nayakap
ko siya. Niyakap niya ako. Nandito sa�kin ang bracelet na silver niya. Kinikilig
ako. Aaaah! Pero naguguluhan parin ako. Naguguluhan parin ako sa mga nangyayari
ngayon.
Di ko alam kung bakit. Si Bobby. Hindi ko alam kung ano ang trip niya. Aaminin ko.
Ang laki ng utang na loob ko kay Bobby. Andami niyang naitulong sa�kin. At sa isang
iglap, siya pala si Prince? Si Prince na kinababaliwan ng lahat? Shyetay! Di ko
makerri �to!
�Ate Jill! Si Kuya Bobby! Nakidnap daw!�
Pagkarinig ko niyan galing kay Riki, bigla nalang nahulog ang puso ko. Nagulat ako.
Natakot ako.
�Ha? Panong��
�Tingnan mo sa T.V., te!�
Hindi ako makatingin. Natatakot ako. Naguiguilty ako. Dahil sa�kin, nakidnap si
Bobby, si Prince. Hindi ko alam kung bakit ako nagagalit sa kanya. Hindi naman
kasalanan ang magmahal pero natatakot ako. Natatakot ako sa mga nangyayari. Hindi
ko lubos maisip kung ano ang kahihinatnan ng mga bagay pagkatapos nito.
At bigla ko nalang naalala si Pedro. Bumalik ang mga pangyayari noong huli ko
siyang nakita. Bumalik ang pag-alalang naidulot niya sa�kin. Ang desperada kong
paghahanap sa kanya. Kung hindi ko sana binusted si Pedro noon, hindi sana siya
nawala. Uulitin ko naman ba ang mga pagkakamali ko noon?
Nawala na si Pedro sa buhay ko. Hahayaan ko rin bang mawala pa si Bobby? Di pwede
�to! Ayoko nang maiwan! Bobby! Hahanapin kita! Hahanapin talaga kita!
***
Prince�s POV
*shouting while mouth wrapped in masking tape*
�Heeeeeelp! Heeeeelp!� I kept screaming. I don�t know what to do.
�You shut up!� *gun smacked in Prince�s face* �Shut up or I�ll pull this trigger!�
I stopped screaming. My forehead was wounded and it splattered blood through my
face. I still couldn�t speak clearly because of the tape that was in my mouth.
Oh, what is happening. I still don�t understand. Is this the people who was trying
to kill me in the first place? Take it! I don�t want it! Just let me go!
�Thanks boys, I�ll take it from here.� I heard a familiar voice. I know that voice.
I totally recognize who this is.
�Hello, Prince? How�s your stay here in the Philippines?�
I turned around. It was Uncle Dan. �Uncle Dan! Heeeelp! Heeelp!�
He smirked at me. �You really don�t know, do you?�
I don�t understand what he�s saying. Kept screaming while my mouth�s taped.
�Heeeelp! Let me gooo!�
�You pathetic prick.� *slaps Prince�s bloody face*
Slaaap!
I fell down on my chair. I can�t get up. Oh god, please help me!
�You are a disgrace not just in our family but to the whole world.�
I don�t understand what�s he saying. Seriously, I don�t know what�s really
happening.
�Do you wanna say something?� He pulled off the bloody tape in my mouth.
�Come on! Say something!� Uncle Dan was forcing me.
I don�t know what to say. I don�t understand everything.
�What do you want from me?!�
I feel nauseous. But then, he paused.
�What do I want from you? Nothing.�
Then, I got puzzled.
�But I want your dad�s company.� He said that in a selfishly manner.
�But I have nothing to do with it!� I said. �I don�t know anything about my dad�s
company.�
He just burst in laughter and I didn�t even know why.
�Oh, you have no idea how your father is crazy about you.�
I can now taste my own blood from my forehead.
�He almost gave up a quarter of his shares in the company for you. Just to know who
killed you! Just to give you justice!�
I was shocked. I didn�t know what to say.
�But do you know who really killed you? Who tried to kill you? Who�s going to kill
you?�
Oh, a question that had left me with no answers.
�Do you wanna know who?�
I didn�t say anything.
He raised his right hand slightly. �Surprise!�
I am dumbstruck. �But why uncle?�
He smirked at me again.
�What did my dad ever do to you?�
He neared me and grabbed me from my shirt up to get the chair in position.
�Well, you need an answer only your dad knows.� Then, he let go of me.
He went to the door and said the last words. �Say your prayers.�
He then, slammed the door.
Slaaam!
***
The next day�
***
Dana�s POV
I have been in the hospital for the last 8 hours since last night. I don�t know
what to do. Sydney is admitted because of loss of consciousness and Peter, I don�t
know if he�s still alive after being hit by a bus.
�Oh gosh! Is he gonna be okay? How is Peter, Doc?�
God, I don�t know what to do. Oh, Peter. Stay alive! Please!
�We did all the best we could. But unfortunately��
Unfotunately? What? Oh nooo! Noooo! This is not happening! Noooo!
*sobs* �Noooo!�
�Calm down. He�s not gone. But his condition is fatal.�
Now, the doctor just got me even worried. �What happened, Doc? Tell me he�s gonna
be okay!�
�He is now in a comma and if he doesn�t wake up within 48 hours��
�No!�
�I�m sorry. But we are trying our best.�
Oh god. Please spare Peter! Please, oh please! I don�t know what I�ll do if he�s
gone. Oh, gosh, oh!
I fell down on my knees in front of the Emergency Room door. I couldn�t take it.
Peter cannot die. He can�t die. I�m scared if he dies just like that. I�m scared
but I don�t know.
For the last couple of weeks that Peter has been with us, he�s been drawn to me
ever since. Napalapit na talaga si Peter sa�kin. Natatakot akong mawala si Peter. I
don�t wanna lose another important person in my life again.
10 years ago, when I was 6. My mom died in accident because of my dad�s reckless
driving. He was drunk at that night and they were arguing about something. Syd was
in my mom�s tummy. That�s why, Syd is a miracle baby for me.
That night, when my dad crashed into a tree, my mom did make it to the hospital but
she was in a critical condition. The doctors even couldn�t say if my mom or my
sister could make it. I didn�t even know what was happening. I was in our house
fast asleep.
When I woke up. She�s gone. And I don�t wanna wake up tomorrow or even now knowing
Peter is already gone. I wanna give a chance to what I feel. I don�t know if I need
to say this or if he needs to know but�
I love you Peter and I don�t even know why so, please! Please wake up!
I need you!
***
*marching band drum roll*
Alejandro�s POV
�Okay everyone! Settle down! I know this is a bit tricky and well, I know
everything is very shocking to all of us��
***
Zara�s POV
Nandito ako ngayon sa quarters. Nagtipon-tipon ang iba�t ibang fanclubs at fandoms
ni Prince ko. Hindi ko alam ang mga nangyayari pero marami kami ritong nagmumuni-
muni kung ano ba talaga ang gagawin namin.
***
��and I just wanna say thank you guys for being here.
Prince has been a great friend to me and I must say, he has been quite a companion.
But he needs our help!
It is true that my dear friend Prince has been kidnapped and whoever knows what has
happened to him right at this moment. But I want to encourage everyone of you to
please, help us rescue Prince.
We�re not gonna call the cops yet! I know it sounds unjust but they might just get
in the way of us in rescuing Prince.
He needs our help right now and I know I could count on everyone of you.
What do you say? Are we game?�
***
Hindi ko alam kung ano ba talaga. Kilala ko ang mga taong �to. Sila ang mga kabanda
ni Prince sa concert. Naguguluhan ako. Nagagalit parin ako kay Prince kasi naiinis
ako sa kanya. Sa Jill na �yan.
�No!� may sumigaw na ate sa isang fandom sa kaliwang banda.
***
�Why not?�
***
�Because Prince is a liar!� ang isa namang ate ang sumagot.
Sumabat pa ang isa. �You are all liars!�
Nakisali nadin ako. Naiinis akong talaga.
�Liars! Liars! Liars!�
Lahat pala kami pareho ang mga iniisip. Naiinis sa iisang tao lang. Naiinis sa
iniidulo namin. Naiinis sa mundo!
***
�No, guys. Please! Try to understand. Prince is in real danger.�
***
�This is a part of your front act to make us believe that Prince is dead!�
***
�Guys, please! Stop! There�s no time for this. We gotta help our friend Pr��
***
�I know where Prince is!�
Napatingin lahat sa isang babae. Sa isang babaeng ngayon ko pa lang nakikita. Sa
isang babaeng nakakapangilabot ang mukha. Nagulat ako.
Kamukha ko siya!
***
Hana�s POV
�Yes! I know where Prince is!� I exclaimed through the crowd of Prince�s fandoms.
�And yes! He is in big trouble people! Kaya kung magtutulungan tayo, masasagip pa
natin si Prince!�
***
Alejandro�s POV
I just nodded. This girl is incredible.
***
Zara�s POV
Hindi na ako nakapagsalita. Pero, natatamaan ako sa mga sinasabi niya. Sa babaeng
di ako makapaniwalang, kamukha kong talaga.
***
�Wala na tayong oras! Bigyan niyo ng hustisya ang pagkakaroon niyo ng mga fandom na
�yan!�
***
I don�t know what she�s saying but I like her being furious and brave. I have got
to know her name.
***
�Tara na!�
***
Jill�s POV
*ring* *ring*
�Hello? Sino �to?� Umagang-umaga, may tumawag sa�kin. Hindi parin talaga mapawi ang
pag-aalala ko kay Bobby.
�Is this Jill Rosales?�
Patay, baka media na �to. Ayoko ng ganyan. �Who is this?� tanong ko. Kinakabahan
ako. Hindi ko alam ang mga isasagot ko pagkasunod.
�This is Annefil. I know where Prince is. Please meet me at an address I am texting
you. We need to save Prince.�
Tumindig ang mga balahibo ko. Nagulat ako sa sinabi ng taong ito. Hindi ko alam
kung maniniwala ba ako o basta. Desperado na �to! Kailangan kitang mahanap Bobby!
Kailangang kailangan kita!

Chapter 24
Mr. Daniel�s POV
The day has come. This day, everything that I�ve worked hard for comes to
possession. Everything is under control, at least.
Come to papa, Solomon Telecom!
***
Mr. Ezekiel�s POV
The world is under crisis. My world is under crisis. My son is missing. He�s not
dead! Prince is not dead! But he�s in big trouble. I don�t know how to manage this.
I�ve managed a lot of stuff in my whole life but this is too irrepressible. I�ve
called my agents and they couldn�t control the situation.
They have got to find my son!
But in just a sudden, when my worries were at large, my phone rang. An atmosphere
of hope and fear sprang the room.
*ring* *ring*
�Have you found my son?� I was trembling in fear.
�Yes, we found your son. He�s right here.�
Oh, the relief it gave me. Oh god, thank you! Thank you!
�You have? Oh, thank you so much! May I speak with my son, please?� I was so
desperate.
�Sure!� Oh, it calmed me down a bit.
�Hey you! Your dad�s on the line! Speak up!� Wait, what is this�? I don�t
understand.
Hearing closely, I could hear someone sobbing.
�Daaad! Help me! Daaad! Please!� Then, I heard a slap. And the second sound was
even terrifying.
�Aaaaah!� My son has been tortured. No!
�Let my son go! Let my son go!�
�That�s enough!� A man yelled and they probably have stopped my son from yelling.
Oh, my poor son. I couldn�t help you and it hurts me so much.
�Let my son gooo!� I just kept saying that over and over again. �Let my son gooo!�
Oh the tears that�s coming out of my eyes.
�Only if you give $100 Billion in 48 hours, we will spare your son�s life.�
And it left me awestruck. It left me terrified. It left me to my final judgement.
Which will I choose? My company�s future or my son�s life? I don�t know. But I
don�t care.
�Take anything you want! Just don�t hurt my son! Please!�
The man that I�m talking with smirked. �Well, it settled then. Just make it sooner
if you don�t want us to send your son back to you��
Oh no! Please, don�t!
��dismembered in parts!� And he dropped the call.
Oh Lord! Help me! Help me save my son! Help me save my son, please!
***
Sa lumang ice cream factory�
Hana: Okay guys, here�s what we�re gonna do�
Alejandro: Guys, keep it down. Listen up.
***
Zara�s POV
Nandito kami ngayon sa hindi malamang lugar na ito. Ngayon palang din ako
nakakapunta rito. Parang Selecta Ice Cream factory siguro �to dito. Sumakay lang
kasi kami sa dalawang van na pag-aari nina kuya Alejandro. Hindi ko masyadong
natanto ang mga dinaanan namin kaya hindi siya gaanong pamilyar. Sasagipin daw
namin si Prince. Pano kaya namin siya masasagip na ambabata pa namin. Di pa yata
namin kayang sumabak sa mga ganitong mga rescue mission.
Maggagabi na rin. Mga 5:30 na ng hapon. Kasama ko ang tatlo kong mga kaPrincesters.
Sina Jessa, Nadine at Athena. Tinawag kasi nila ako kagabi na sumama daw sa kanila.
Ito pala ang gagawin. Nakakaloka.
Kasama rin namin ang iba pang mga iba�t ibang kafandom namin. Ang P.A. Philippines:
apat sila, ang Prince�s Princesses PH: lima sila tsaka ang Prince Andernatics:
tatlo din sila. Mahigit sa labing lima kami, hindi pa kasama sina Alejandro at mga
kasamahan niya at ang Hana.
***
Hana: �Prince is in the otherside of this building but there�s no way across but to
enter here.
Alejandro, Nelson, Sean and Jade: Okay?
Hana: So, fandoms. Here�s what you�re gonna do�
***
Hana�s POV
I instructed the girls na to what they�re gonna do. Inside that warehouse dwells
almost thirty armed men. I know �cause I counted them even before I went to
Alejandro�s rendezvous. The place where they all met.
I just gotta have to stop dad and well, save Prince, too.
***
Jill�s POV
Nakipagkita na ako sa mamang tumawag sa�kin kanina. Aba�y Englishero si kuya, eh.
Parang si Bobby lang pero hayaan na. Kailangan naming sagipin si Bobby. Kinakabahan
akong talaga. Aaaah! Bobby! Na�san ka na ba?
Bago ako makipagkita sa Annefil na �yan. Sinama ko na si Xander. Kinakabahan ako,
eh. Kailangan ko din ng kasama. Bahala na.
Kakayanin natin �to!
***
Alejandro�s POV
�Places! Everyone!�
Nelson, Jade and Sean are in their places. Fangirls, ready. Let�s put on a show!
�1, 2, 3, go!�
*drums rattle*
�Tag! Tag! Tag! Tag! Tag! Bam!�
***
Zara�s POV
�Aaaaaah!� Kami na ang ultimate fangirls! Cheer! Cheer! Cheer! Ewan ko ba basta!
Cheer!
�Aaaaah!�
***
Hana�s POV
Our ultimate plan is to summon the goons out of the factory. The boyband will be
playing some music outside and fangirls having to scream and cheer for all good
sake. Thus, having to attrack the armed men out of the factory and well, give us
less obstacle in getting to Prince.
The ultimate trap is ready as ever.
***
Bruno Mars � Treasure
?
Give me your, give me your, give me your attention, baby
I gotta tell you a little something about yourself
?
***
Zara�s POV
Picture dito! Sigaw doon! Ang saya-saya pero nakakakaba! Grabe, kami na ang
ultimate fangirls!
�Kaya natin to FANGIRLS! Woooh!� Sumigaw ako! Naghiyawan lahat!
�Aaaaah!�
Kailangang may lumabas na mga mamang nakabantay. Kasi, kapag nandito na silang
lahat. Magsisimula na ang singing contest!
***
?
Oh whoa-oh-oh
I know that you don't know it, but you're fine, so fine (fine, so fine)
?
***
Alejandro�s POV
I trust her. I trust Hana with all my heart. I hope this plan works.
***
?
Treasure, that is what you are
Honey, you're my golden star
You know you can make my wish come true
If you let me treasure you
If you let me treasure you
?
***
Goon 1: Pare, ano �yun?
Goon 2: Ewan ko. Tara tingnan natin!
***
�Aaaah!�
*snapshot* *snapshot*
�Wooooh!�
?
You're everything I see in my dreams
I wouldn't say that to you if it wasn't true
?
***
Zara�s POV
Naghanda kami ng mga free lugaw para sa mga manonood. Free para kina manong na
lalabas ng factory. Free feeding! Ang mga P.A. Philippines ang bahala diyan.
�Woooh!�
Ayan na! Nagsilabasan na ang mga tao sa factory. May mga dala-dalang baril. Aaaaah!
Natakot ako! Natakot kaming lahat pero di lang kami nagpahalata.
***
? Oh girl, I'm gonna show you when you're mine, oh mine (mine, oh mine) ?
***
�Anong mga nangyayari dito?� nagtanong ang isang mamang may baril.
*gulp* Ako na ang kumausap. Hindi nagpaabala ang banda nila Alejandro. Patuloy
parin sila sa pagtugtog at ang ibang fangirls, patuloy parin sa pagsabay sa beat.
�Libre Concert, Libre Lugaw foundation po! Open po para sa lahat! Tara po! Kain po
tayo!� Nagpapanggap lang akong masaya pero kinakabahan akong talaga. Tsaka, baka
nagtataka kayo kung bakit nagkaroon agad kami ng lugaw? Sa kanto, may nagbebenta.
Pinakyaw na namin.
***
?
You are my treasure, you are my treasure
You are my treasure, yeah, you, you, you, you are
?
***
�Totoo ba �to?� tanong ni manong.
Nanlaki ang mga mata ko tsaka napalulon ako. Shutabells! Aaaah! Nakakatakot!
Hindi ako nakapagsalita. Parang itinataas na ni manong ang baril. Nanginginig na
ang tuhod ko. Andami na nilang lumalabas. Sampu na. Teka, labinglima. Aaaah!
Tumingin ako sa mga kasamahan ko. Nakatingin din sila sa�kin habang nagpapanggap na
nag-eenjoy sa mini-concert.
�Totoo �yan pare! Tara na! Kain tayo!� Sabi ng kasama niya. Nakahanda na ang mga
lamesa dun sa harap ng pinagtayuan namin ng stage. Nandun na si Selena at si Greta.
Sila ang nagseserve ng lugaw.
�Tara po! Kain tayo!�
Mahigit sa dalawampung tao na ang napalabas namin sa factory. Lahat sila may baril
pero nag-eenjoy sila sa concert. May libre pang pagkain.
***
Jill�s POV
�So, do you know how to hold a gun?� tanong sa�kin ng Annefil. Nagulat ako.
Napatingin ako kay Xander.
�Xander, marunong ka ba? Turuan mo naman ako, oh.� Bumulong ako. Kinakabahan ako,
eh.
Nanlaki din ang mga mata niya. �Hala! Hindi pa ako nakakahawak ng totoong baril
kahit kelan.�
Natawa siya sa�min. �Well, just grab hard and shoot.�
Madali lang ba? Ewan ko sa�yo kuya.
�And just�try not to kill somebody, okay?� Dun na ako kinabahan. Shyetay! Ayokong
makapatay. *gulp*
***
Hana�s POV
I�m on my way to the room where my dad had kept Prince. It was kinda secured kasi
there were at least five guards who barricaded it. I walked calmly. I was almost
near that door but still they have no visual on me. There, I met someone who I used
to�
�Oh my god, Annefil? What are you doing here and who are��
***
May nakita kaming babae. Parang kilala niya si Annefil.
�These are Prince�s friends. I thought they could join��
�Have you gone insane? What if they hurt themselves?�
Ewan ko sa inyo. Mag-usap nga kayo.
�Hay naku, Xander. Nakakahiya sa mga Englisherong madla.�
Nagulat si Xander. Natulala siya sa nakikita niyang babae.
***
Alexander�s POV
Zara? Ikaw ba �yan? Ano kaya ang ginagawa niya rito? Tsaka, kelan pa naging
Englishera si Zara. Eh, bihira nga mag-English �yun.
***
�Okay, keep your guns. You won�t need it. Just keep your cover.� I told Annefil. He
seemed in control of stuff. �Don�t follow me, please. I�ll tell you when you are
needed. Copy that?�
They seemed instructed. I continued my plan and hoped everything goes well.
***
Mr. Ezekiel�s POV
I couldn�t take this. This is beyond my imagination. My son is in great danger! I
couldn�t even help him! What kind of father am I? Letting my son perish for
something he does not deserve. If only I�d be the one wearing his shoes. This is
just�
*ring* *ring*
Oh god! Please give me good news!
�Is my son safe? Is my son safe?� I kept asking that question.
The call was on but there was no response. I don�t understand.
�Is my son safe?!� I just needed to know. Desperately needing to know.
Still no response. I�m getting kind of worried. I am trembling in fear and I could
get insane if I don�t see my son anytime soon until�
�Dad! Dad! I�m sorry Dad! I�m sorry!� I could hear Prince�s cries. It was just
horrifying. I feel so tortured.
I burst in tears. �Please, I beg of you! Let my son go!�
Then, I heard a slap and heard my son�s unbearable moan.
�You know what we�ve agreed for, right?�
Oh Lord! Please no!
�Do it!�
***
Alejandro�s POV
�Are we having fun there, yeah?�
Everyone was at least, having fun. But it was part of our cover. Approximately,
twenty men are all taking part of the served porridge that was secretly added with
a secret ingredient. I hope everything goes as planned.
�Our next song is dedicated for all you men. I hope you enjoy this!�
I was having the time of my life. Song on queue?
? Let it Go by Idina Menzel ?
ROCK VERSION!
***
?
The snow glows white on the mountain tonight
Not a footprint to be seen
The kingdom of isolation
And it looks like�
?
�I�m the KING!�
***
Zara�s POV
Ang astig! Nakakawala ng kaba. Naeenjoy ko tuloy ang pakwela namin. Hahaha! Ang
galing naman!
Ayan na! Kumain na ang lahat sa lugaw. Sana gumana ang plano!
Wooooh!
***
?
Don�t let them in
Don�t let them see
Be the good guy
You always have to be
?
***
Goons 1: Kinakanta �to ng anak ko!
Goons 2: Talaga? Anak ko rin kinakanta �yan!
***
?
Conceal, don�t feel
Don�t let them know~
?
***
Goons 3: *stomache growls* *pururut!*
Goons 4: Pare? Ano �yan? Umutot ka ba?
Goons 3: Ang sakit ng tiyan ko, teka.
Goons 4: *pururut* Naknang! Sakit din ng tiyan ko! Aaaah!
***
?
Well, now they know~
?
***
All goons: *pururut* *stomache growls* *fart* *diarrhea* Aaaaaah!
***
?
Let it go~
Let it go~
Can�t hold it back anymore
?
***
Zara�s POV
Hahaha! Ang saya-saya! Fiesta ng diarrhea na�to!
***
?
Let it go~
Let it go~
Turn away and slam the door
?
***
Prince�s POV
�You will never get away with this Uncle!� I yelled. Never knew he was this
desperate.
He turned towards me with disgust. �Don�t you ever call me Uncle! Because we are
never a part of a bloodline.� He was in so much fury.
�Good thing, I don�t have an uncle like you who is selfishly desperate!�
�Selfishly desperate, you say?� He smirked. He�s such a wackjob. �Let�s find out
what your dad has to say about this?�
He dialled the phone numbers while I watched him tied in this firm chair with blood
splatters from my wounds.
�Beg for your life, you disgusting cunt!� He slapped the phone onto my bloody face.
�Let my son go! Please!� I could hear my dad�s cry. It hurts me more that the
things they�ve done to me.
I had the chance to say something. I�m never gonna let my dad worry. He has to
know.
�Dad! Uncle Dan�s behind all of this!� I shouted.
Uncle Dan was surprised of what I did. He just came furious than ever.
�Why you son of a b�� He took a gun out and aimed at me. I just closed my eyes and
thought that this is my end. Well, I don�t have anything much to go back. There�s
nothing left of me. I�ve caused everyone so much pain already. I had to go,
anyways.
He was about to pull the trigger when�
�Daaad! Noooo!� The door suddenly oppened.
It was Hana. Oh my gosh, it is Hana!
�Daaaaad!�
Hana covered me while I was about to get hit by his dad�s bullet.
�Baaaang!�
*silence*
�Hanaaaaa!�
***
Hana�s POV
I just have to stop all of this.
*darkness*
***
Jill�s POV
Nakarinig kami ng putok ng baril. Kinabahan ako. Bigla nalang may sumigaw na�
�Hanaaaa!�
Mas kinilabutan ako. Naririnig ko na rin ang sirena ng mga pulis. Nandito na siguro
sila. Si Annefil ang tumawag sa kanila.
Kumaripas agad kami ng takbo patungo sa silid na kinalagyan ni Prince.
�Xander! Bilis!�
Nagulat ako sa nakita ko. Napahawak ako kay Xander.
***
Mr. Daniel�s POV
�Hanaaaaa! Noooo!�
Shit! Shit! Shit! No! Nooo! Not you!
�Sorry baby! Sorry!� Nooo! Not my baby girl! Noooo! This is my fault! This is my
fault!
Not!
�This is your fault Prince! This is your faaaault!�
I have got to kill youuuuuu! *aimed gun at Prince*
***
Prince�s POV
Hana was shot on the back while she was covering me. Why Hana? Why?
�Drop the gun!�
A moment of frozen covered the place. I could see three people come inside. A guy
who looked like an officer, wait� I know the other two. It was Alexander and�
�Oh my god, Jill! What are you doing here?�
***
Jill�s POV
�Put down the gun and put your hands on the back of your head.� Sabi ni Annefil.
Bigla nalang niyakap ng mamang bumaril kay Hana �yung duguang katawan ni Hana. Iyak
siya ng iyak.
�Hana! My baby! Why!�
Hinila niya si Hana papalayo sa may upuan hanggang sa natanto ko kung sino ang
nakaupo. Nanghina ako tsaka napaiyak sa nakita ko.
Si Bobby, ang pangit-pangit ng sinapit niya. Duguan ang mukha niya tsaka andami
niyang pasa sa katawan. Parang mahihimatay na ako sa pagkatingin ko sa kanya.
�Why are you here?� sabi ni Bobby. Di ako makapagsalita. Natulala nalang ako tsaka
parang hinihigop ako ni Bobby. Gustong-gusto ko siyang yakapin. Naaawa ako sa
sinapit ni Bobby. Dahil �yun sa�kin. Palagi nalang may masasamang nangyayari sa mga
mahal ko sa buhay dahil sa�kin. Ayoko nang maulit �yon.
Niyakap ko si Bobby ng mahigpit. Napaiyak talaga ako ng todo. �Bobby! Sorry! Sorry
kung iniwan kita sa ere. Sorry! Hindi ko sinasadya �yun! Sorry talaga!� Niyakap ko
siya kahit nakagapos pa siya sa upuan.
Pinusasan na ni Annefil �yung mamang kontrabida. May nagsipasok na ring mga pulis
tsaka medics. Tinanggal na din si Bobby sa pagkakagapos tsaka pinahiga sa stretcher
pati na rin ang nawalan ng malay na si Hana. Nakakapangilabot ang mga nangyayari.
Pero, buhay si Bobby. Si Prince. Okay na ako �dun.
***
Zara�s POV
Nadakip narin ang mga goons na binigyan namin ng diarrhea. Ang astig ng mga
nangyayari. Totoo palang may mga ganito sa totoong buhay, ano? Akala ko sa pelikula
lang nangyayari ang mga ganito.
Andami ng tao dito sa kung saan kami nagkaroon ng mini-concert. May mga medics,
pulis, media tsaka kung sino lang.
Pero mas nagulat ako sa nakita ko na nanggaling sa loob. Nakita ko si Hana, �yung
kamukha ko, nasa stretcher. Kinilabutan ako kasi wala siyang malay tsaka duguan
siya. May kasama siyang isang mamang umiiyak. Hindi ko alam kung sino basta, duguan
din. Nakaposas �yung likod niya. Lumapit ako para matingnan ko pa ng maigi hanggang
sa nagulat ako sa sumunod na nangyari.
***
Mr. Daniel�s POV
I couldn�t take this! Everything is messed up! Aaaaaah! Nooo! Not my daughter! Not
my daughter!
Then I saw a girl.
***
Tinitigan ako ng mamang nakaposas. Lumapit siya sa�kin. Natakot ako.
***
I remembered my daughter in her. Is she really�? She can�t be.
***
Natatakot na talaga ako. Kinakabahan ako. Habang binibitbit ng mga pulis ang mama,
nagpupumilit siyang lumapit sa�kin.
Bumulong siya sa�kin. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin niya.
***
If you are my other daughter. �Tell your mother I love her so much.�
And then the police took me to my doom. Goodbye cruel world!
***
Alejandro�s POV
The concert was finally done but fun. Haha! It was kinda enjoyable for the fact
that I still made music in times of trouble. Haha! I don�t know if that�s what you
call a metaphor. But�What the�
�Hey?! Hey!� I can�t believe what�s happening.
�Hey! What�s happening?� My heart is beating faster. My knees are getting weaker.
Oh no! Something�s happened. Something bad has happened.
I saw Hana on a stretcher. Why is she on a stretcher? Then followed by Bobby or
Prince or�well, Prince. But Hana? She doesn�t seem to be conscious. And I could see
blood on her shirt. Oh no! Please! I hope she�s not�
*gulp*
�Officer, is she gonna be okay?�
Awh gawd! The police doesn�t answer me. Aaaaaah! Why don�t you answer me?!
***
Zara�s POV
Nakakatakot na ang mga sumusunod na pangyayari. Hindi ko na nakakaya. Parang gusto
ko nalang umiyak. Ewan ko ba. Nasagip na namin si Prince ko pero kawawa ang itsura
niya. Bugbog sarado ang Princey ko. :(
Pero may mas ikinagulat pa ako. Nung nakita ko ang kasama ni Princey ko. Gusto ko
sana siyang lapitan sa stretcher niya pero nakakahiya na. Nandun �yung Jill na �yon
tsaka� Teka� Alex? Ba�t nandito si Alex?
Tumakbo na ako patungo kay Alex.
�Hoy Alex! Anong ginagawa mo rito?�
***
Alexander�s POV
Iyak ng iyak si Jelai. Kawawa naman. Pero mas kawawa si Bobby. Daig pa niya ang
pagkakabugbog kay Vhong Navarro. Pero, mas ikinagulat ko.
�Zara? Ba�t nandito ka rin?�
Iyak ng iyak lang si Jelai. Hindi pa naman patay si Bobby, hindi man sa paghihingi.
***
�Anong�magkakilala ba kayo ni Princey ko?� Nakapagtataka ah.
***
�Ang pagkakakilala ko, Bobby ang pangalan niya. Hindi si Prince.� Ang gulo. Tsk!
***
�Eh si Prince �yan, eh. Pano magiging Bobby ang pangalan niyan?�
***
�Aba malay! Basta, �yon �yung pagkakaalam ko.�
***
�Eh, ba�t di mo��
***
Jill�s POV
�Hoy magtigil nga kayo! Respituhin niyo naman ang mga tao dito, oh.� Kakainis. May
injured nga dito, ang ingay naman.
***
Zara�s POV
Aba, lintik na babae �to ah. Tinaas ko ang balikat ng damit ko tsaka pasigang
lalapit sana sa Jill na �yan. Nakakainis eh! Kung hindi ka lang talaga mahal ng
Princey ko! Ugggh!
***
Alexander�s POV
Pinigilan ko si Zara. Parang napikon eh. Hinawakan ko siya sa balikat niya tsaka
pinabalik sa harapan ko.
�Hayaan mo na �yan. Nandito naman ako, eh.�
***
Aba nakakainis ka Alex, ah. �Anong sabi mo?�
***
Hindi na ako nakapagpigil. Hinawakan ko siya sa kaliwang pisngi tsaka bigla kong
nilapat ang mga labi ko sa kanya. Pumikit na ako tsaka naghintay ng sampal o kahit
anong violent reaction.
***
Watdaf! Shyetazikels! Aaaaaaah! Amfufu! Aaaaah!
Gusto ko siyang sampalin pero�aaaah! Wala na akong nagawa., Hinalikan ako ng crush
ko. Hinalikan ako ni Alex. Ewan. Nanghina na ako.
Wala.
Wala lang.
***
�Huwag na siya, please. Ako nalang.� Di ko na talaga nakayanan. Bumigay na ako.
Niyakap ko na si Zara. Bahala na ang langit at lupa at ang mga taong nasa paligid.
***
Nag-iba ang ihip ng araw ko. Parang, sumigla. Ewan! Kainis! Aaaaah! Anlandi ko
talaga kahit kelan!
�O siya, ihatid mo�ko sa bahay! Pagod ako!� Inutusan ko agad si Mr. Gwapo.
***
Mamaya nalang siguro ako pupunta sa ospital para samahan si Jelai.
�Masusunod po, Prinsesa.�
***
Alejandro�s POV
I�ve been with Hana. I even left my bandmates for her. I just had this feeling that
she was my comfort zone. I don�t know. I just needed to know if she�s okay. Or if
she�s gonna be okay.
I�m now here on the ambulance on our way to the hospital. I hope she survives. I
badly need her now!
***
Prince�s POV
Here in the ambulance with Jill and the paramedics. After all days work, I feel
safe and sound. Oh Jill. I love you! You are my princess shining armor. If there�s
such a thing.
�Jill, thank you for being here. But you shouldn�t have had. You�ve had me worried
so much.�
***
Jill�s POV
Aaaah! Nakikipag-usap na sa�kin si Bobby, este, si Prince! Ano ba �to? Ang awkward!
�Anong, �you�ve had me worried?� Ako nga ang nag-aalala sa�yo dito. Pero, ang
galing mo din ano?�
***
Wait, I didn�t get that. Emm� �Sorry?�
***
�Why didn�t you tell me you are Prince?�
***
�Well, would it change the way you look at me?� I just had to ask.
***
�Siguro�emm�maybe. But, why not?�
***
�Because, I want you to know me for what I am, not for who I am.�
***
*gulp* Ang lalim.
***
�You know what Jill. The first time I saw you. I knew. I knew that you were the
one. You�re the one who will change my life. And you did. So much. I just had to be
honest with you.
I love you Jill and I have a question��
***
Kinakabahan ako sa mga pinagsasabi niya. Di ako makapagsalita.
***
��do you love me, too?�

Chapter 25
Jill�s POV
Isang buwan din ang nakalipas pagkatapos nang insidente. Nakarecover agad si Bobby,
este, si Prince pala. Patuloy na pinapahilum ang sugat niya.
Lumuwas na ng Maynila galing Australia ang papa niya, isang linggo na rin ang
nakakaraan. Ako ang nag-alaga sa kanya kasama ang kapatid ko na si Riki tsaka ang
mama ko.
Minsan, may dumadalaw na mga kaibigan, tagahanga, media at kung sino lang. Hindi ko
pinabayaan si Prince hanggang sa aking makakaya.
At kung nagtataka parin kayo sa sagot ko sa tanong niya? Sinagot ko na �yun.
Siyempre, hindi ba halata? Oo. Mahal ko si Prince. Kahit si Bobby palang siya.
Mahal ko na rin �yun.
Baka nagtataka kayo kung ano nangyari kay Hana? Ikinalulungkot man sabihin, pero�
Nasa kulungan �yung papa niya. Hindi naman siya namatay ano. Bumigay lang �yung
katawan niya sa shock kaya nahimatay siya. Nandun nagbabantay sa kanya �yung
kaibigan ni Prince na si Lejan. Pero, nung isang araw, dumalaw rin ang pamilya ni
Zara. �Yung bagong jowa ni Xander. Napag-alaman kasi nila na si Hana pala ang
nawawalang anak at kapatid ng mag-ina. Nga naman ano! Andaming kababalaghan sa
buhay.
Pero isa rin na nakabagabag sa isipan. Sina Hana pala at ang daddy niya ang may
kinalaman sa pagkawala ni Pedro. Biglang bumalik ang pagkadesperado ko sa
paghahanap kay Pedro. Nabuhayan ako. Kailangan kong makita si Pedro! Kailangang
kailangan.
Ngayon ay nandito ako sa airport kasama si Prince at ang papa niyang si Tito Zeik,
si Hana tsaka si Lejan. Lilipad kami patungong Australia. Buti nalang pinayagan ako
ng mama ko. Hahanapin namin si Pedro.
***
Dana�s POV
It�s been one month and Peter doesn�t wake up. He�s still in a coma. Everyday that
I see him laying there in his bed, I couldn�t bear the fact that, he might not wake
up again.
I had known about what happened to Prince. About what happened to Hana. But I don�t
know how they would react to what happened to Peter.
Natatakot ako. I feel so guilty. It�s my fault. It�s my fault that Peter is in this
bed. Oh, he shouldn�t have met me. I caused him so much trouble na.
Today, Prince, Hana along with their company is on their way to Australia. They
don�t know about what happened to Peter. I didn�t tell them. I didn�t tell Hana.
I�m so scared. I�ve been trying to pay his bills in the hospital since we have
money naman pero, I don�t think I could go any much longer.
Oh, shaz! This is so hard. Even Sydney couldn�t calm me down.
***
Prince�s POV
We are on our way to Australia. My hometown. I grew up there and it�s been forever
since I left. My dad and I used to live in Melbourne along with my mum. But when my
mum died when I was 12, my dad and I parted ways and I went to America to fulfill
my dreams.
My dad had mentioned about a brother. I had a twin brother but he died in the
hospital. He didn�t really tell me what happened but everytime he told me that, he
just gets emotional and all. And now, Hana told me everything I need to know and it
just blows my mind that I have to get to know my brother.
She discovered her twin. Hana has Zara and even found her real mother and sister.
How much more do I need to know?
We are on the search in finding my long lost brother. I can�t wait!
***
Mr. Ezekiel�s POV
Another day to prove a second chance. Another day to make things better. My son is
alive and my other son is also alive! What a blessing! Thank you!
Every second, the time counts here in the plane, the anticipation just gets wilder
and wilder. I need to meet my son. I have to make it up to him!
***
Saint Luke�s Hospital
18 Roslyn St, Potts Point NSW 2011, Australia
*cardiac monitor beeps*
*Peter lies on bed in a coma*
***
Dana�s POV
Today is the day.
*gulp*
Excited is not the word to describe what I feel but I�m in so much pressure and
guilt. I�m scared if they knew. I�m scared of what�s gonna happen next. I didn�t
take care of Peter. I caused him to be in this situation. Oh Peter, I�ve never been
so attached to any guy other than you. Please, wake up! Please!
***
Hana�s POV
I don�t understand why we are here in the hospital. Is there something wrong? I�ve
been in the hospital for quite a time but why is the scenario coming back again. I
sense, something is wrong.
Prince, Jill, Lejan and I had finally arrived in Saint Luke�s Hospital. I went to
the information desk to fetch the room I was looking for.
�G�day miss, how may I help you?� An australian nurse greeted me good morning.
�May I know which room is Dana Pressman?� I don�t know who was admitted.
�Checking on the records, madame.� I couldn�t wait. �I�m sorry, we have no records
of a Dana Pressman in our admission.�
If not Dana, then�
�How about a Peter Serrano?� I sense, something is terribly wrong.
***
Jill�s POV
Ha? Si Pedro �yun ah.
***
�Room 105, on the right wing. Have a nice day.�
Something is definitely wrong. Why is Peter admitted? Why don�t I know about this?
I ran to where the room is towards. Jill, Prince and Lejan followed. I just
couldn�t get what�s really happening.
Until I saw Dana on the outside of the room, sitting on a chair, staring at the
floor. Then, I got a hint to what�s really happening.
***
Dana�s POV
I heard someone approaching our room. The next thing I knew, I was just stunned
dumbstruck. Judgement day.
I stood while I saw Hana and her companions. I couldn�t say a word. I�m just so
scared.
I ran to Hana and I hugged her and just sobbed.
***
Hana�s POV
I don�t understand. What happened?
***
Prince�s POV
Why are we in a hospital? Is there something wrong? I could see Dana crying. I knew
Dana because she was a childhood friend. She was my classmate since Kindergarten.
***
Dana took me to the room and the next thing I found out. I just don�t know how to
react.
I saw Peter laying on the bed like I don�t understand.
�What happened Dana? Tell me!�
***
Jill�s POV
Pumasok na kami sa hospital. Umiiyak �yung babae. Ano ba ang nangyayari?
Nanlaki ang mga mata ko. Nanghihina ako. Mahihimatay yata ako.
�Pedrooooo!� Hindi ko na napigilan ang sarili ko.
Niyakap ko agad si Pedro. Napaiyak ako ng todo talaga.
�Pedrooo! Pedrooo!� �Yun lang ang mga salitang nabibigkas ko.
Humahagulgol ako sa pag-iyak. �Pedroooo!�
***
Prince�s POV
I didn�t know Jill knew my brother. She never told me about him. How?
For the last couple of seconds, my life is changing bit by bit.
I am sad because of what happened to my brother eventhough I don�t have the
slightest idea what exactly happened but it�s just kinda sad, really.
***
Alejandro�s POV
I�ve never said anything for the last couple of minutes. Everything happening just
is hard to process. I don�t know how what really I am watching right now. Prince
has a twin? Sweet! But sad!
***
Hana�s POV
�Tell me, please! What really happened?
***
Dana�s POV
�We were in ATP and Syd was about to be kidnapped. Peter tried to save her and��
***
�Wait! Did you just say kidnapped?�
***
�Yes, by men in black suits. And then Peter was hit by a bus. And��
Oh, I couldn�t bear to remember. Oh, sorry!
***
�Men in black suits?� Then, I remembered dad. Having to conclude that he had
something to do with this just hurts me even more. �It�s my dad. He must�ve tried
to get Peter, too.�
***
�I don�t understand Hana. But I�m sorry.� My grief and guilt just couldn�t get any
worse.
Then, the most shocking thing happened.
***
Habang niyayakap ko si Pedro. Bigla nalang siyang nagkumbulsyon. Natakot ako.
�Tawagin niyo �yung nurse! Tulooong!�
***
Dana�s POV
Oh no Peter! Don�t! Don�t go Peter!
�Nurse! Nuuurse!�
***
Hana�s POV
*Toot! Toot! Toot! Toot!*
The cardiac monitor is getting faster. It�s getting unstable.
The doctors and nurses came in and did their job. I�ve never been this worried.
***
�Pedrooo! Pedrooo!� Huwag! Pedroo! Huwaaag!
***
Prince�s POV
I grabbed Jill away from where my brother Peter has been taken care of. I for one
have been so worried of my brother but I don�t know what�s gonna happen next.
***
�We�re losing the patient! Get the defibrillator!�
***
�Nooo! Peteer! Nooo!�
***
�1, 2 ,3�Clear!� *shock!*
***
�Pedroooo!�
***
�1, 2, 3�Clear!� *shock*
***
�Peteeeeer!�
***
�1, 2, 3��
***
�Noooo!�
***
��Clear!�
*electric shock*
***
15 minutes later�
Jill�s POV
Shyetay Lord! Buhayin niyo po si Pedro! Mahal na mahal ko po �yan!
***
Dana�s POV
Oh god! Please! Spare him! Please!
***
Hana�s POV
Oh no, Peter! Please come back!
***
Prince�s POV
Brother! Come back! We need you! I need you!
***
Alejandro�s POV
Everyone loves you so come back Peter.
***
*door opens*
*doctor comes out*
***
Dana�s POV
�Is Peter gonna be��
�Sorry. We did everything we could do.�
And then, the world just dropped.
***
Jill�s POV
*dropped on knees*
*tears fell on eyes*
�Pedro?�
***
Hana�s POV
�No.�
*tears dropped*
***
Prince�s POV

***
A moment of silence.
***
Dana�s POV
�Peteeeer!� I ran into him. �Peteeeer!� *sobs*
I hugged him. �Peteeer! Don�t leave me Peter! Please!� *sniff* *sniff*
Nooo! Peter! Noooo! You can�t die! You can�t leave us! You can�t leave me!
Peteer! Come baack!
I love you!
*sobs*
I couldn�t help it. Peter�s not dead! He�s not dead! He can�t be! Nooo!
I neared my face into Peter. I closed my eyes. I know this is crazy but I don�t
have any other option. I had this very feeling that I just had to kiss him.
Moments count, the kiss awaits. I closed my eyes and hoped that the fear just went
away.
And then suddenly, something I couldn�t have imagined happened. I suddenly felt
Peter�s heartbeat. I suddenly felt his warmth. I suddenly just believed that Peter
is alive.
I have to kiss you Peter. It�s the only way.
*gasps* I felt a suddent movement to my lip. I haven�t even touched Peter yet but
the kiss was so soon. I opened my eyes. Peter was kissing me.
Peter�s alive!
***
Pedro�s POV
Madilim. Madilim na madilim. �yun lang ang nakikita ko. Wala akong nakikita. Pero
may naririnig ako. Naririnig ko ang boses na naggagabay sa�kin. Naggagabay patungo
sa tamang daan. Naliligaw ako. Naliligaw ako sa dilim. Pero nung nadinig ko ang
boses mo, nadinig ko ang hagulgol ng anghel. Nalungkot ako. Sinundan ko ang iyak.
Hanggang sa nakita ko ang liwanag. Liwanag na nagpapahiwatig sa�kin ng pag-asa.
Sinundan ko ang liwanag. Maliwanag na maliwanag. Maaliwalas. Nabubulag ako sa
liwanag. Ang aliwalas. Hanggang sa bumigat ang katawan ko. Sinikap kong idilat ang
mga mata ko. Kahit mahirap, sinikap ko.
Hanggang sa nakita ko ang anghel ko.
Dana! Mahal na mahal kita!

Epilogue
6 Months later
Prince and Peter�s 18th Birthday
***
Mr. Ezekiel Anderson�s POV
�Today. Both of my sons have made it today. Here in front of you all. And I would
like to acknowledge everyone who took part of this once in a lifetime event.
I know everyone of us has been through tough times. I�ve been in your shoes,
believe me. But things just doesn�t seem as how it looks.
I just want to thank Victor and her mother Francia for taking care of my son,
Peter. For raising him with full discipline and a great young lad. Please stand up
so everyone can see you!
*Victor and Lola Francia stand up*
Thank you!
And to Jill and her family for having to take care of my son Prince. You�ve been
such an inspiration.
*Jill and her family stands up*
Thank you.
I would like to thank Miss Dana Castro and her sister for having Peter as their
company.
*Dana and Sydney waves*
Thank you so much!
I would like to thank my personal assistant, Annefil Byrne for being there for my
son eventhough he hasn�t officially met you.
You�re the man.
I would like to thank everybody. His friends and supporters who helped save Prince
in all they can.
Thank you very much.
I would like to thank my son, Prince. For being the best son I could ever have.
As for Peter, thank you because eventhough you haven�t lived with me long enough.
You still made me feel like I have hope as a father to you.
Thank you sons. I am so grateful. Totally!
Well, so much for that, I have an announcement to make.
*crowd murmurs*
I will no longer be supervising my company because I would like to spend more time
with my sons. But I have dreamed of this day that one of them should inherit the
company. The Solomon Telecommunications, Inc.
And so I have decided�
�I have decided�
�that�
I have decided that Prince should take my place as the official CEO of Solomon
Telecommunications.�
*crowd applauses*
*Prince stood up and whispered something on his father*
�But dad, I don�t need that. I have everything. Remember, I�m like the youngest
richest man in the world.�
�Oh, I remember. Sorry son.�
�No, it�s alright dad.�
*Mr. Zeik smirks*
�Got some negotiations. It seems like there has some adjustments. Okay.
Ladies and gentleman. On this day, I would like to crown my position to my other
son, Peter. For all its worth.
Peter will be owning almost all of my wealth, properties and everything that I
possess. On this day forward.
*crowd applauses*
*Peter stands up surprised*
�Dad! Tenkyu! Wooh!�
�Settle down, everyone. I�m not yet finished. I have a confession to make.�
*everyone silenced*
�For years, everyone has been questioning where did I really come from. I just want
you all to know that Ezekiel Anderson��
*crowd murmurs*
��is not my real name.
I was born in St. Mary�s Hospital, in London, United Kingdom. And my real name is
Prince Charles II. The eldest son of Charles, Prince of Wales and Katherine Philip.
If you all may have known, I also had a twin. He�s also named after my father,
Charles III. My twin didn�t live long. And so, my mother hid me for a long time.
Thus, having to know, I had two other brothers. William and Harry. Dukes of
Cambridge.
If my sons never had been separated. I could�ve named them.
Peter would�ve been Charles IV and Prince, Charles V. Direct descendants of Queen
Elizabeth II.�
~end~

You might also like