Pagpa-pahalaga sa Wikang katutubo at Wikang pambansa.

Ang pag-papahalaga sa ating wika ay isa sa mga tungkulin natin, ito ang ating binibigkas sa
Pilipinas. Nakatira tayo sa Pilipinas at isa tayong Pilipino. Karapatan natin na ibahagi ito at mag-bigay
ng kahalagahan ito. May iba’t ibang paraan para maibahagi ito sa ibang tao.

Ang wikang Filipino ang kasalukuyang ginagamit ngayon ng mga mamamayan ng Pilipinas.
Isa din ang wika natin na madali matutunan pero mahirap isalin. Ang ibang salita sa ating wika ay
nakuha sa ibang lenggwahe ng iba’t ibang bansa. Ang Tagalog ay isang wikang Austronesian na
kabilang sa pamilyang Malayo-Polynesian, na may mga impluwensya sa labas mula sa Malay at
Chinese, at kalaunan mula sa kapwa Espanyol at Amerikanong Ingles sa pamamagitan ng apat na
siglo ng pamamahala ng kolonyal.

Meron din tayong sariling alpabeto na ang kung tawagin ay baybayin. Inimbento ito ng mga
paring Espanyol na si Pedro Chirino noong 1604 at si Antonio De Morga noong 1609. Madali lang
pag-aralin ang mga pangunahing kaalaman ng baybayin lalong lalo’t na kung isa kang Pilipino.
Ginamit lamang ang baybayin sa mga rehiyon na nagsasalita ng Tagalog sa panahon ng espanyol
hanggang sa napalitan ito ng mga espanyol ng alpabetong Romano.

Meron tayong 120 hanggang 175 na lenggwahe sa Pilipinas pero tagalog ang unang
lenggwahe nito. Ito rin ang wikang pinag-aaralan sa ibang bansa at ang wikang mas kinikilala sa ibang
bansa. Merong mga nag-babahagi ng ating wika sa ibang bansa kung saan sila nagtratrabaho o
tumitira. Meron din itong mga dapat sundin para sa gramatika.

Mahalaga satin ang kultura, wika at mga kapwa natin. Dapat sila ipagmalaki at bigyan ng
halaga. Ang wika natin na nagagamit natin para sa komunikasyon, kultura na pwede nating magamit
para matuto at ang kapwa natin na binibigyan tayo ng mga gabay at payo. Sila ang tunay na
kayamanan at kahalagahan sa atin.