டால் ஸ்டாய் கைதகள்

ேயா டால் ஸ்டாய்

தம ழாக் கம் - வல் க் கண்ணன்
ெபா ளடக் கம்
இரண் ேபர்
ப த 1
ப த 2
ப த 3
ப த 4
ப த 5
ப த 6
ப த 7
ப த 8
ப த 9
ப த 10
அ ஒ காலம்
ற் ற ம் தண்டைன ம்
 இரண் ேபர்
ப த 1
ள ர்காலத் த ல் , ன த ந க் கலஸ் த நா க் ம த னம் ,
அ ந கழ் ந் த . அந் த வட் டாரம் ரா ம் அன் ஒேர
ெகாண்டாட் டம் தான் .
வ த த் தைலவன் வா ஆன் ட் ரீவ ச் ப ர ேனாவ்
ப ரபலமான வ யாபார . அவன் மாதா ேகாய ன் ப ரதான யாக
இ ந் ததனால் அன் ேகாய க் ப் ேபாகேவண் ய
அவச யமாய ற் . அேதேபால, உற் றார் உறவ னர்கைள ம்
நண்பர்கைள ம் தன வட் ல் உபசர த் அ ப்ப ேவண் ய
அவச ய ம் அவ க் ஏற் பட் இ ந் த .
ஆனா ம் , வந் த ந் தவர்கள் அைனவ ம் வ ைட ெபற் ச்
ெசன் ற உடேனேய அவன் ப ரயாணம் ேபாவதற் ர ய
ஏற் பா கைளச் ெசய் யத் ெதாடங் க னான் . பக் கத் ஊர ல்
உள் ள ந லச் ெசாந் தக் காரன் ஒ வைன, ஒ ேதாப்
வ ஷயமாகக் கண் ேபசக் க ளம் ப னான் அவன் . நீண்ட
நாட் களாக அவன் ேபரம் ேபச வந் த வ வகாரம் அ . தனக்
லாபகர மான ைறய ல் அந் த ேபரம் யாதப , நகரத் த
ள் ள வ யாபார கள் ந் த க் ெகாண் கார யத் ைதக் ெக த்
வ டக் டாேத என் ற அவசரம் அவ க் .
இைளஞனான ந லச் ெசாந் தக் காரன் அந் தத் ேதாப் க்
பத் தாய ரம் ப ள் கள் ேகட் டான் . வா ஆன் ட் ரீவ ச்
ஏழாய ரம் த வதாகச் ெசான் ன காரணத் த னாேலேய அவன்
அவ் வள ேகட் க் ெகாண் ந் தான் . பார்க்கப்ேபானால் ,
ஏழாய ரம் என் ப ேதாப்ப ன் உண்ைமயான மத ப்ப ல் ன் ற ல்
ஒ பங் தான் ஆ ம் . வா ஆன் ட் ரீவ ச் கணக் ப்
பண்ண ய க ரயத் த ற் ேக அந் தத் ேதாப் ந் வ ம் என் ற
ந ைலைம இ ந் த . ஏெனன ல் , மரங் கள் எல் லாம்
அவ ைடய வட் டாரத் த ேலேய ந ன் றன. ஒ வன -
வட் டாரத் த ல் ந ல ம் வ ைல மத ப்ைப இதர ப த ய ல்
உள் ளவர்கள் தைலய ட் உயர்த்த வ டக் டா என் அவன்
பக் கத் ஊர்கள ல் வச க் ம் வ யாபார கேளா நீண்டகால
ஒப்பந் தம் ெசய் ைவத் த ந் தான் . ஆனால் , இப்ேபா
நகரத் த ல் உள் ள மர வ யாபார கள் ச லர் அந் தத் ேதாப்ைப
வ ைலேபச த் வ ட ன் வந் த ப்பதாக அவ க் ச்
ெசய் த எட் ய . அதனால் , உடன யாகச் ெசன் அந் த
வ ஷயத் ைத த் வ ட அவன் தீ ர்மான த் தான் .
ஆகேவ, வ ந் ந் த ம் அவன் தன பணப்
ெபட் ய ந் எ ப ள் கைள எ த் தான் . அைத
வாய ரம் ஆக் வதற் காக, தன பா காப்ப ந் த
மாதாேகாய ல் பணம் இரண்டாய ரத் ந் ப ள்
கைள ம் ேசர்த்தான் . ேநாட் கைள அத கச் ச ரத் ைதேயா
எண்ண ப் பார்த் , சட் ைடப்ைபக் ள் பத் த ரமாக ைவத் க்
ெகாண் , றப்ப வதற் அவசரப்பட் டான் அவன் .
வா ஆன் ட் ரீவ ச்ச ன் ேவைலக் காரர்கள ல் ந க ட் டா
என் பவன் மட் ேம அன் ' ெவற இல் லாமல் இ ந் தான் .
அவன் தான் வண் ய ல் த ைரையப் ட் வதற் காக
ஓ னான் . ந க ட் டா ட வழக் கமாகக் க் ம் ணம்
உைடயவன் தான் . என ம் அன் அவன் க் காமல்
இ ந் ததற் ஒ காரணம் உண் . கைடச ைறயாகக்
த் த ேபா அவன் தன ேமல் சட் ைடைய ம் ேதால்
ட் ைஸ ம் ‘தைல க' ேநர ட் ட . அதனால் இன ேமல்
ப்பத ல் ைல என் அவன் சபதம் ெசய் ெகாண்டான் .
அன் தல் இரண் மாதகாலம் அவன் தன
ைவராக் க யத் ைதக் காப்பாற் ற வ ட் டான் . இப்ெபா ம் காத்
வந் தான் . பண் ைக ய ன் தல் இரண் த னங் கள ம் எங்
பார்த்த்தா ம் மயம் ; ஆய ம் ம ஆைசைய எத ர்த் ச்
சமாள த் வ ட் டான் அவன் .
ந க ட் டா பக் கத் க ராமம் ஒன் ைறச் ேசர்ந்த ஒ வ வசாய .
ஏறத் தாழ ஐம் ப வயத க் ம் அவ க் . 'சர யான ந ர்வாக
அல் ல' என் இதர வ வசாய கள் அவைனப்பற் ற க்
ற ப்ப வ உண் . அதாவ , அவன் வட் ேடா இ ந்
ச க் கனமாக வாழ் க் ைக நடத் ம் ம் பத் தைலவன் அல் ல;
வட் ைடவ ட் ெவள ேயற யாளாகேவ ெப ம் பங்
காலத் ைத ஓட் க றவன் . ப் , சாமர்த் த யம் ,
ேவைலய ல் உ த , இவற் ற க் ெகல் லாம் ேமலாக இரக் க ம்
இன ைம ம் ந ைறந் த அவன பாவம் ஆக யவற் ற னால்
அவ க் எங் ேம தன மத ப் ஏற் பட் ந் த . ஆனால்
அவன் எந் த இடத் த ம் ெந ங் காலம்
ந ைலத் த க் கவ ல் ைல. ஏெனன் றால் , வ ஷத் த ற் இரண்
தடைவகள் -அல் ல அைதவ ட அத கமாகேவ - ெவற
அவைனப்பற் ற க் ெகாள் ம் . அப்ெபா ெதல் லாம் அவன்
தன உ ப் கள் அைனத் ைத ம் ய ேல ெதாைலத்
வ வான் . அத் டன் , அைமத யற் றவனாக ம்
சண்ைடக் காரனாக ம் மாற வ வான் ,
வா ஆன் ட் ரீவ ச் ட அவைன அேநக தடைவகள்
ேவைலைய வ ட் த் ரத் த வ ட் ட உண் . ஆனா ம் அவேன
மீ ண் ம் ந க ட் டாைவ ேவைலக் எ த் க் ெகாள் ளத்
தயங் க ய ம ல் ைல. அவ ைடய ந யாயமான ேபாக் ,
ப ராண கள டம் அவன் காட் ம் அன் , க் க யமாக ைறந் த
ஆக ய காரணங் க க் காக வா மத ப் அள த் தான் .
அவைனப் ேபான் ற ஆ க் ந யாயமாகக் ெகா க் க ேவண் ய
'வ ஷத் க் எண்ப ப ள் கள் : என் க ற கணக் க ன் ப
வா ந க ட் டா க் ப் பணம் த வத ல் ைல. ஏறக் ைறய
நாற் ப ப ள் கள் ச ல் லைற ச ல் லைறயாக ம் பல
தவைணகள ம் - ெகா த் தான் . அைதக் ட அேநகமாக
அவன் ெராக் கமாய் ெகா ப்பத ல் ைல. தன கைடய ந்
சாமான் களாகக் ெகா த் தான் , சாமான் கள ன் வ ைலைய அவன்
அத கப்ப த் த வ வ ம் வழக் கம் .
ந க ட் டாவ ன் மைனவ மார்த்தா ஒ காலத் த ல் வ ம்
வனப் ம் ெபா ந் த ய மங் ைகயாக இ ந் தவள் , தன ஒ
மகைன ம் இரண் ெபண்கைள ம் ைவத் க் ெகாண்
ம் பத் ைத ந ர்வக த் வந் தாள் . ந க ட் டா வட் ேலேய தங் க
ேவண் ம் என் அவள் வற் த் வத ல் ைல. அதற் தலா
வ காரணம் , தட் ட் ச் சாமான் கைளப் ப பார்த்
வந் த ஒ வேனா அவள் கடந் த இ ப - வ ஷ காலமாக
ெதாடர் ைவத் த ந் தாள் . ேவெறா ஊர ந் வந் த
யானவனான அந் த நபர் அவர்கள் வட் ேலேய
தங் க ய ந் தான் . இரண்டா வதாக, அவ ைடய கணவன்
நல் ல ந ைலைமய ல் இ க் ம் ெபா அவள் அவைனத்
தன இஷ் டத் க் ஆட் ைவத் த ேபாத ம் , அவ க்
அவன டம் பயம ந் த . அவன் த் வ ட் டால் , தீ ையக்
கண் அஞ் வ ேபால அவைனக் கண் ந ங் வாள் அவள் .
ஒ தடைவ ந க ட் டா த் வ ட் வட் ந் த ேபா , இதர
சமயங் கள ல் அடங் க ஒ ங் க ப் ேபாக ற பழக் கத் க்
ஈ கட் டத் தாேனா என் னேவா, அவ ைடய ெபட் ைய
உைடத் அவள ம கச் ச றந் த ஆைடகைள எல் லாம்
ெவள ேய எ த் ப் ேபாட் டான் ; ஒ ேகாடர ைய எ த்
அவ ைடய உள் அங் க கைள ம் நல் ல உ ப் கைள ம்
ம் ம் பாகக் ெகாத் த க் தற நாசப்ப த் த வ ட் டான் .
ந க ட் டா சம் பாத த் த ரா ம் அவ ைடய
மைனவ ய டேம ேபாய் வ ம் . அ பற் ற அவன் எவ் வ த
ஆட் ேசப ம் க ளப்ப யத ல் ைல. அதனால் , பண் ைகக்
இரண் நாட் க க் ன் னதாக, மார்த்தா இரண்
தடைவகள் வா ஆன் ட் ரீவ ச்ைச பார்க்கப் ேபானாள் .
அவன டம ந் ேகா ைம மா , ேதய ைல, சர்க்கைர,
ெகாஞ் சம் ேவாட் கா (ம ) ஆக யைவ ெபற் க் ெகாண்டாள் .
அவ் வள க் ம் ன் ப ள் கள் ஆய ன. ேமற் ெகாண்
ெராக் கமாக ஐந் ப ள் கள் வாங் க னாள் . அதற் காக அவள்
அவ க் ம ந் த நன் ற ெதர வ த் தாள் . அவன் ைறந் த
பட் சம் இ ப ப ள் கள் ந க ட் டா க் க் ெகா க் க
ேவண் ய ந் த . என் றா ம் அவன் அவ க் ச ைகேயா
வ ேசஷமான ஆதர காட் வ ட் ட ேபால் தான் அவள்
வந் தனம் அற வ த் தாள் .
நாம் உன் ேனா எப்ெபா தாவ ஒப்பந் தம் எ த க்
ெகாண்ேடாமா என் ன? உனக் ஏதாவ ேதைவப்பட் டால் ,
தாராளமாக எ த் க் ெகாள் , அதனாெலன் ன? ப ற ேவைல
ெசய் கழ த் வ டப் ேபாக றாய் . நான் மற் றவர்கைளப்ேபால்
இல் ைல. உன் ைன காக் கப் ேபா வ , கணக் ைகத் த த் வ ,
அபராதம் என் ப ப்ப இைவ எல் லாம் . நம் மக ட் ேடக்
க ைடயா . ேநர்ைமயாகத் தான் நாம் நடந் ெகாள் ேவாம் . நீ
எனக் காக உைழக் க றாய் . நான் உன் ைன றக் கண த்
வ டமாட் ேடன் ' என் வா ந க ட் டாவ டம் ெசான் னான் .
இைதச் ெசால் ம் ேபா , தான் ந க ட் டாவ ன் ஆதரவாளன்
என் உண்ைமயாகேவ நம் ப வ ட் டான் வா ஆன் ட் ரீவ ச்.
ந க ட் டா ம் , பணத் க் காக அவைன நம் ப இ க் க ன் ற மற் ற
எல் ேலா ம் , அவேன தங் கைளப் பா காக் க றான் , அவன்
யாைர ம் வஞ் ச க் க வ ல் ைல என் ந ைனத் அவன
எண்ணத் ைத உ த ப்ப த் ம் வைகய ல் நடந்
ெகாள் ம் ப ேபச்ைச உபேயாக க் ம் சா ர யம் அவ க் த்
ெதர ம் .
'ஆமாம் , எனக் த் ெதர க ற வா ஆன் ட் ரீவ ச், நான்
உமக் காக உைழக் க ேறன் . என ெசாந் தத் தகப்ப க் ப் பா
ப வ ேபால நான் ச ரமம் எ த் க் ெகாள் க ேறன் . இ
உமக் ேக ெதர ம் . எனக் எல் லாம் ர க ற !' இப்ப ந க ட் டா
பத ல் ெசால் வான் .
வா தன் ைன ஏமாற் க றான் என் ப அவ க்
நன் றாகத் ெதர ம் . அேத சமயத் த ல் , அவன டம் ெசால்
கணக் ைகச் சர ப த் த க் ெகாள் ள யற் ச ப்பேதா, தன் ைடய
கட் ச ைய எ த் ப் ேப வேதா எவ் வ தமான பய ம் தரா ;
தனக் ேவ ேபாக் க டம் இல் ைல என் க ற ந ைலைம
நீ க் க ற வைரய ல் , தான் ெபற ந் தைதப் ெபா ைம டன்
ஏற் க் ெகாள் ள ேவண் ய தான் என் பைத ம் அவன்
உணர்ந்த ந் தான் .
இப்ெபா , வண் ையப் ட் ம் ப எஜமான் உத் த ரவ ட் ட ம்
அவன் வழக் கம் ேபால் உற் சாகத் ேதா ம் மன ந ைறேவா ம் ,
உள் வைளந் த தன பாதங் கைள வச வச ச் ப்பாக
நடந் , ெதா வத் ைத அைடந் தான் . ஞ் சம் கட் ய கனமான
க வாளத் ைத ஆண ஒன் ற ந் எ த் , க இ ம் ப ன்
வைளயங் கைளக் க் க ஒ எ ப்ப க் ெகாண்ேட,
க் க டந் த ெகாட் ைல ேநாக் க ச் ெசன் றான் . வண் ய ல்
ட் டப்பட ேவண் ய த ைர அங் ேக தான் தன யாக ந ன் ற .
அவைனக் கண்ட ம் , லாயத் த ல் தன யாக ந ன் ற த ைர ச
கைனப் கைனத் த . அதனால் அவன் என் ன, தன யாக
ந ற் ப உனக் க் கஷ் டமாக இ க் க றதா? அசட் க் க ைத!'
என் ேபச னான் .
நல் ல பாவம் உள் ள த ைர அ . ந த் தர வளர்த்த ெபற் ற,
க ஞ் ச வப் ந ற, ஆண் த ைர. அதன் ப ன் பக் கம் சற்
அத கமாகச் சர ந் காணப் பட் ட . தான் ெசால் வைதக்
ேகட் ப் ர ந் ெகாள் ளக் ய சக் த ெபற் ற ஆள டம்
ேப வ ேபால் ேவ ந க ட் டா அந் தக் த ைரய ட ம் வார்த்ைத
யா னான் .
‘ெகாஞ் சம் ெபா . ெகாஞ் சம் ெபா . இன் ம் ேநரம்
க டக் க றேத. த ல் நான் உனக் தண்ணீ ர் காட் க ேறன் '
என் அவன் ெசான் னான் . தன ேமல் சட் ைடய ன் வ ள ம் ைப
எ த் , நல் ல ேபாஷைணய னால் ம ம த் ந ன் ற
 த ைரய ன் க ேல ப ந் த ந் த ச ையத் தட் த்
ைடத் தான் . அதன் அழகான தைலய ல் க வாளத் ைத மாட் ,
கா கைள ம் ெநற் ற மய ைர ம் ேநர்ப த் த வ ட் டான் . ப ற ,
கட் ைடத் தற த் த ைரைய தண்ணீர ் காட் வதற் காக
ெவள ேய இட் ச் ெசன் றான் .
சாணம் ச தற க் க டந் த லாயத் த ந் வழ ையக்
கண் ப த் ெவள ேய வந் த த ைர, க் கார்ட் , ள் ள க்
த த் த . தன ப ன் காைல உைதத் வ ைளயா ய .
ழாைய நா , தன் ேனா டேவ ஓ வந் ெகாண் ந் த
ந க ட் டாைவ ஓங் க உைதப்ப ேபால் பாசாங் ெசய் த அ .
‘இந் தா பா , இந் தா பா , அேயாக் க யக் க ைத!' என்
ந க ட் டா க ந் ெகாண்டான் . உைத அவன் உடம் ப ல் படாமல் ,
அ க் ப் ப ந் த ஆட் த் ேதால் ேமல் அங் க ைய மாத் த ரம்
உர ம் ப யாக, எவ் வள ஜாக் க ரைதேயா அந் தக் த ைர
தன காைல வச ய என் பைத அவன் அற வான் .
க் கார்ட் ய ன் இந் தத் தந் த ரத் ைத ந க ட் டா ெவ வாகப்
பாராட் வ வழக் கம் .
ள ர்ந்த நீைரக் த் த ம் த ைர ெப ச் ெசற ந் த .
வ வான அதன் உத கள் ஈரம் ப ந் த் தன. அவற் ற ன்
ேராமங் கள ல் தங் க ந ன் ற கண்ணா ேபான் ற நீர்த் ள கள்
ெதாட் ய ள் வ ந் தன. த ைர ெகாஞ் ச ேநரம்
ேயாசைனய ல் ஆழ் ந் வ ட் ட ேபால் ந ன் ற . ப ற
நாச ய னால் ெப ஞ் ச ற் ற ஒ ஒன் ைற எ ப்ப ய .
'உனக் இஷ் டம் இல் ைலயானால் நீ ேம ம் க் க
ேவண் யத ல் ைல. ஆனால் அப் றம் தண்ணீர ் ேவ ம் என்
ேகட் கப்படா ' என் கண் ப்பாகச் ெசான் னான் ந க ட் டா.
இவ் வ தம் தன பண்ைப க் கார்ட் க் வ ளக் க க் காட் ய
ப ற அவன் லாயத் க் த் த ம் ப னான் . ற் றத் த ல்
ெந க ம் ள் ள வ ைளயாடத் த் த இளம் த ைரைய
க வாள வார னால் ப த் இ த் க் ெகாண் வந் தான்
அவன் .
ற் றத் த ல் அந் ந யன் ஒ வன் தவ ர ேவ யா ம்
காணப்படவ ல் ைல. சைமயல் கார ய ன் கணவன் அவன் .
பண் ைகக் காக அங் வந் த ந் தான் .
‘ேபாய் , எந் தச் ச க் வண் ய ல் த ைரைய ட் ட ேவண் ம்
என் ேக . அகலமான வண் ய லா, ச ன் ன வண் ய லா
என் ெதர ந் வா. ேபா ஐயா, நீ ெராம் ப நல் லவனாச் ேத!'
என் றான் ந க ட் டா.
சைமயல் கார ய ன் கணவன் வட் க் ள் ேள ேபானான் .
இ ம் ப னால் அஸ்த வாரம் இடப்ெபற் , தகரக் ைர
அைமக் கப்பட் உ த யாக வ ளங் க ய அந் த வ . அவன்
சீ க்க ரேம த ம் ப வந் , ச ன் ன வண் தான் தயாராக
ேவண் ம் என் அற வ த் தான் .
அதற் ள் , ந க ட் டா க த் ப் பட் ைடைய ம் ப த் தைள
ெபாத ந் த வய ற் ப் பட் ைடைய ம் த ைரக் அண வ த்
வ ட் டான் . வர்ணம் சப் ெபற் ற ந் த, ேலசான ஏர்க்கால் சட் டம்
ஒன் ைற ஒ ைகய ல் க் க க் ெகாண் , ம ைகயால்
த ைரையப் பற் ற வண் கள் ந ன் ற இடத் க் நடத் த ச்
ெசன் றான் .
‘சர சர , ச ன் ன வண் ேய ேபாகட் ம் ' என் ெசால் க்
ெகாண்ேட அவன் த ைரைய இ த் சட் டத் த ற் ள்
ஓட் னான் . அற ள் ள அந் தக் த ைர இத் தைன ேநர ம்
அவைனக் க ப்ப ேபால் வ ைள யாட் க் காட் க்
ெகாண் ந் த .
சைமயல் கார ய ன் கணவன் ைண ர ய ந க ட் டா வண் ய ல்
த ைரையப் ட் னான் . எல் லாம் ஒ மாத ர யாக
ந ைறேவற ய ம் அவன் அந் த ஆைள, ைவக் ேகால் எ த்
வ வதற் காகத் ெதா க் ம் , ரட் க் கம் பள த் ண
ஒன் ைறக் ெகாண் வ வதற் காகக் களஞ் ச யத் த ற் ம்
அ ப்ப ைவத் தான் .
‘உம் , இப்ப சர யாப் ேபாச் . அேட அேட! இ மாத ர ச ர்ப்
காட் டாேத' என் ற க் ெகாண்ேட, மற் றவன் எ த் வந் த
த் தம் த ய ைவக் ேகாைல வண் க் ள் த ண த்
அ க் க னான் . . இப்ேபா சாக் ைக இதன் ேமேல பரப் ேவாம் .
அதற் ேமேல கம் பள ைய வ ர ப்ேபாம் ' என்
ெசால் க் ெகாண் , ெசால் க் த் த ந் தாற் ேபால் ெசயல்
ர ந் தான் . கம் பள ைய இ த் , ைவக் ேகால் ெவள ேய ெதர
யாதப த் த ண த் , உட் கா வதற் வசத யாக இடம்
அைமத் தான் அவன் .
‘அன் பேர, உமக் வந் தனம் . எப்ப ேம ஒ வ க் இரண்
ேபராக ேவைல ெசய் தால் எல் லாம் ெவ சீ க்க ரத் த ல்
ந் வ ம் ' என் ந க ட் டா ெசான் னான் . ப த் தைள
வைளயத் த னால் இைணக் கப் பட் ந் த ேதால் வார்கைளப்
ப த் தவாேற அவன் வண் க் காரன் இ ப்ப டத் த ல் அமர்ந்
ெகாண்டான் . ற் றத் த ல் பன உைறந் க டந் த உரக்
க டங் க ன் ேமலாகேவ வண் ையச் ெச த் த னான் .
அைமத ய ன் ற த் த் ந ன் ற த ைரைய வாசைல ேநாக் க
ஓட் னான் .
‘ந க ட் டா மாமா!........மாமா, மாமா!' என் ஒ ரல் ஓங் க
எ ந் த . ஏ வய ச் ச வன் ஒ வன் வட் ள் ள ந்
ற் றத் க் ஓ வந் தான் . க ப் ந ற ஆட் த் ேதாலால் ஆன
ேகாட் ம் ெவள் ைள ந றத் ேதால் ட் ம் , கதகதப்பான
ல் லா ம் அண ந் த ந் தான் அவன் . அவசரம் அவசரமாக
ஓ வந் த அச் ச வன் ‘என் ைன ம் உன் ட அைழத் ேபா'
என் ெசால் க் ெகாண்ேட, ேமல் சட் ைடய ன்
ெபாத் தான் கைள மாட் ந ன் றான் .
'அ க் ெகன் ன, ஓ வா கண்ேண!' என் ற , ந க ட் டா
வண் ைய ந த் த அவைன எ த் த் தன் டன் அமர்த்த க்
ெகாண்டான் , ெம ந் , உடல் ெவ த் க் காணப்பட் ட
ச ன் னப் ைபயன் தலாள ய ன் மகன் ஆவன் . வண் ய ல்
ஏற ய ம் அவ க் ஆனந் தம் ெபாங் க ய . வண்
ரஸ்தாைவ ேநாக் க வ ைரந் த .
அப்ெபா இரண் மண க் ேமலாக வ ட் ட . காற் ம்
ள ம் கலந் ந லவ ய உற் சாகமற் ற நாள் அ . உைறபன
ந ைலைம க ைமயாக இ ந் த . கவ ந் வந் த கார்ேமகம்
வானத் த ல் அைர வாச ைய மைறத் வ ட் ட .
ற் றத் த ல் அைமத தான் நீ த் த . ஆனால் வத ய ேல
காற் ற ன் தாக் தல் வ ைம ெபற் ற ந் த . அ க ந் த
ைர ஒன் ற ந் கீ ேழ சர ந் வ ந் த உைற பன ,
காற் ற ல் அ பட் ச் ழன் , ள க் ம் அைறைய ஒட் ய
த ப்பத் த ல் ற் ற ம தந் ெகாண் ந் த .
ந க ட் டா வண் ைய ற் றத் த ந் ெவள ேய ெகாண்
வந் த ைரைய வட் ன் பக் கமாக த ப் வதற்
ன் னதாகேவ வா ஆன் ட் ரீவ ச் பாய் ந் வந் தான் . வட் ன்
ன் பக் கத் த ல் உள் ள நைட வாச ல் , ச கெரட் ப த் தப
ந ன் ெகாண் ந் தான் அவன் . ண ய ஆட் த் ேதால்
ேகாட் அவன் ேதகத் த ல் இ கப் ப ந் த க் ம் ப இ ப்
ப ேக கச்ைசய டப் பட் ந் த . அவன் அ எ த்
ைவத் த ம் , பலர் கா ல் ம த பட் இ க ய ந் த பன ட
அவன கால் கள ல் க டந் த ேதால் ட் ன் கீ ழ் கீ ச்ச ட்
ெநக ழ் ந் ெகா த் த .
வா ன் னால் வந் ந ன் , ச கெரட் ைடக் கைடச
ைறயாக ஒ 'தம் ' இ த் வ ட் , கட் ைட ையக் கீ ேழ
ேபாட் க் காலால் ந க் க னான் . மீ ைசய டாகப் ைக
ெநள ம் ப ச் வ ட் டான் . ன் ேனற வந் ெகாண் ந் த
த ைரைய ஓரக் கண்ணால் கவன த் தவாேற, ேதா னாலான
க த் ப் பட் ைடைய அவன் சர ப்ப த் த க் ெகாண்டான் .
ச வந் ஆேராக் க யமாகக் காணப்பட் ட அம் கம் வரம்
ெசய் யப்பட் ' மழ மழ' ெவன் ற ந் த . அதனால் மீ ைச
மட் ம் எ ப்பாக வ ளங் க ய . அவன வாசத் த னால்
க த் ப் பட் ைடய ல் ஈரம் கச ந் வ டக் டாேத என் க ற
எச்சர க் ைகேயா , கத் ைத ஒட் ய இ றங் கள ம் அவன்
அைதச் ெசா க உள் ேள அடக் கமாக இ க் ம் ப ெசய் தான் .
ச க் வண் ய ல் தன ச ற ய மகன் இ ப்பைதக்
கவன த் த ம் , இங் ேக பாேரன் , அ க் ள் ேள இந் தப் ேபாக் க ர ப்
பயல் வண் ய ல் இடம் ப த் வ ட் டாேன!' என் வ யப் டன்
னங் க னான் அவன.
வா ஆன் ட் ரீவ ச் அன் வ ந் தாள க டன் ேசர்ந்
ப க ய ம வ ன் காரணமாக 'உளம் க ளர்ந்த
ந ைலய ந் தான் . ஆகேவ, தன் ைடய என் ெசாந் தம்
பாராட் க் ெகாள் ளக் ய எல் லா வ ஷயங் கள் ேபர ம்
அவ க் ஏகப்பட் ட ெப ைம ஏற் பட் ந் த . தான் ெசய் க ற
ஒவ் ெவா கார யத் த ம் அளவ லாத் த ப்த ேய கண்டான்
அவன் . தன் ைடய இளவர என் அவன் மத த் வந் த
த் த ர பாக் க யத் த ன் ேதாற் றேம அவ க் ப் ேப வைக
ெகா த் த . அவன் தன கண்கைளக் க் க க் ெகாண் ,
ெபர ய பற் கைளக் காட் யவாேற, மகைனக் கவன த் தான் .
அவைன வழ அ ப் வதற் காகக் காத் த ந் த அவன் மைனவ
தைலவாச ல் அவ க் ப் ப ன் பக் கத் த ல் ந ன் றாள் .
க ற் ற ந் த அவள் ெம ந் உடல் ெவ த் க்
காணப்பட் டாள் . அவள் தன தைலைய ம் ேதாள் கைள ம்
ஒ ேபார்ைவய னால் மைறத் த ந் ததால் , அவள
கத் த ல் கண்கள் மட் ேம ெவள ேய ெதர ந் தன. அவள்
வாசல் ப ய ந் ன் னால் வந் , பயந் த ர ல்
ெசான் னாள் , 'இப்ேபா நீங் கள் ந க ட் டாைவ ம் உங் கேளா
ட் க் ெகாண் ேபாவ நல் ல ' என் .
வா ஆன் ட் ரீவ ச் பத ல் எ ம் ெசால் ல வ ல் ைல.
அவ ைடய வார்த்ைதகள் அவ க் உ த் தல் ஏற் ப த் த ன
என் ப நன் றாகப் ர ந் த . அவன் க ைமயாக கத் ைதச்
ள த் வ ட் க் கார த் ப்ப னான் .
‘நீங் கள் பணம் ெகாண் ேபாக றீ ரக
் ள் . காற் ந ைலைம
இன் ம் ேமாசமாகப் ேபானால் என் ன ெசய் வர்கள் ?
நல் ல க் த் தான் ெசால் க ேறன் . அவைன ம் ட் க் ெகாண்
ேபாங் கள் ' என் அவள் அேத ேசாகக் ர ல் ெதாடர்ந்
ேபச னாள் .
'ஏன் ? அந் த வழ எனக் த் ெதர யாதா? என் டத் ைணக்
ஒ ஆள் ேவண் மா என் ன?' என் றான் வா . அவன்
ஒவ் ெவா வார்த்ைத ைய ம் ந த் த ந தானமாக
உச்சர த் தான் . சாமான் வாங் க வந் தவர்கள ட ம்
வ ற் க றவர்கள ட ம் ேப க ற ேதாரைணேயா , தன
உத கைள இயல் க் மாறான ைறய ல் அ த் த க்
க த் க் ெகாண்ேட ேபச னான் அவன் .
ேபார்ைவைய இ த் ேம ம் நன் றாக க் கா ட் க்
ெகாண்ேட அவள் ெசான் னாள் : 'நீங் கள் அவைன ம்
அைழத் ச் ெசல் வ தான் ந யாயமா ம் . ஆண்டவன்
ெபயரால் நான் உங் கைளக் ெகஞ் ச க் ேகட் க் ெகாள் க ேறன் .'
‘பாேரன் . அட் ைட மாத ர அத ேலேய ஒட் க் ெகாண்
வ டமாட் ேடன் என் க றாேள........ அவைன நான் எங் ேக ட் ப்
ேபாவ ?' என் அவன் ண ணத் தான் .
'வா ஆன் ட் ரீ வ ச், நான் உங் கள் ட வரத் தயார்' என்
கலத் ேதா ெசான் னான் ந க ட் டா. ப ற எஜமான்
மைனவ ய ன் பக் கம் த ம் ப , 'ஆனால் நான் இல் லாதேபா
யாராவ த ைரக க் த் தீ ன ைவக் க ேவண் ேம' என்
ெசான் னான் .
‘அைத நான் கவன த் க் ெகாள் க ேறன் , ந க ட் டா. நான்
ைசமன டம் ெசால் ைவக் க ேறன் என் றாள் அவள் ,
ஆகேவ, தீ ர்மானமான ஒ ைவ எத ர் பார்த்தப ' என் ன
வா ஆன் ட் ரீவ ச், நா ம் உங் கள் ட வரவா?' என்
ந க ட் டா ேகட் டான் .
‘என் வட் க் கார ைய நான் த ப்த ப்ப த் த ேவ ம்
என் தான் ேதான் க ற . ஆனால் நீ வ வெதன் றால் ,
இைதவ டக் கதகதப்பான உ ப் ஏதாவ அண ந் ெகாள் வ
நல் ல ' என் ெசால் , வா ந க ட் டாவ ன் ேமல்
அங் க ையப் பார்த் க் கண்ைணச் ச ம ட் க் ெகாண்ேட
ன் வல் த் தான் .
ந க ட் டா அண ந் த ந் த ஆட் த் ேதால் சட் ைட கட் ைடயாக
இ ந் த . ைககள ன் கீ ம் ப் றத் த ம் க ழ ந்
காணப்பட் ட . அ க் ப்ப ந் , ஓரம் ரா ம் ச ம் பல்
ச ம் பலாக , உ க் ைலந் ேபாய் வ ட் ட அ . அத ைடய
ஆ ட் காலத் த ல் அ எவ் வளேவா அ பா கைளத் தாங் க ச்
சக த் வந் த ந் த .
'ஏய் , ஐயா, இப்ப வந் இந் தக் த ைரையக் ெகாஞ் சம்
ப த் க் ெகாள் ' என் ந க ட் டா சைமயல் கார ய ன்
கணவைனப் பார்த் க் வ னான் . அந் த ஆள் இன் ம்
ற் றத் த ேலேயதான் ந ன் றான் .
“ேவண்டாம் . நாேன ப ப்ேபன் . நான் தான் ப ப்ேபன் ' என்
கத் த க் ெகாண் ச ன் னப்ைபயன் சட் ைடப் ைபக க் ள் ேள
இ ந் த ைககைள ெவள ேய இ த் தான் . ள ர னால்
ச வப்ேபற வ ட் ட கரங் கள னால் அவன் த ைர லகாைன
பற் ற க் ெகாண்டான் . அந் தத் ேதால் வா ம் ள ர்ந் தான்
இ ந் த .
ந க ட் டாைவ ேநாக் க ச் ச ர த் க் ெகாண்ேட வா ஆன் ட் ரீவ ச்
ெசான் னான் , 'உன் ைன அலங் காரம் பண்ண க்
ெகாள் வத ேலேய அநாவச யமாகக் காலம் ேபாக் க வ டாேத.
ப்பாக வந் ேச !' என் .
'ஒ ெநா ய ேல வந் வ க ேறன் ஐயா என் ெசான் ன
ந க ட் டா, ேதா னால் ஒட் ப் ேபாடப் ெபற் கனமாக ய ந் த
ட் ைஸ இ த் க் ெகாண் ேவகமாக ஓ னான் . ற் றத் த ன்
க் காக ஓ , ெதாழ லாளர்கள் தங் ம் க் ள்
ந் தான் .
'அர ஷ் கா! அ ப் ப் பர க் ேமேல இ க் க ற என்
ேகாட் ைட எ த் க் கீ ேழ ேபா . நான் எஜமாேனா ப ரயாணம்
ேபாக ேறன் ' என் அவன் ெசான் னான் . அங் ேக ஆண ய ல்
ெதாங் க ய இ ப் ப் பட் ைடைய ேவகமாக எ த் க்
ெகாண்டான் .
ெதாழ லாள க க் உண ஆக் க ப் ேபா க ற சைமயல் கார ,
உண்ட கைளப்ப னால் நன் றாக உறங் க ய ப ற வ ழ த்
எ ந் , தன கணவ க் ெவந் நீர் தயார ப்பதற் காக * *
ஸேமாவா'ைரப் பற் ற ைவத் க் ெகாண் ந் தாள் . உள் ேள
ந் த ந க ட் டாைவ உற் சாகத் ேதா கவன த் தாள் அவள் .
அவன பரபரப் அவள ட ம் ெதாத் த க் ெகாண்ட . அதனால்
அவள் ேவகமாக ேவைல ெசய் தாள் . அ ப் ப் பரண்மீ
காய் ந் ெகாண் ந் த ைநந் ேபான ண அங் க ைய
எ த் , 'அரக் கப் பறக் க' உதற , மாற் ற , ைகய னால் ேதய் த் ப்
பதப்ப த் த னாள் .
__________________________________
* 'ஸேமாவார்' என் ப 'பாய் லர்' மாத ர , ெவந் நீர் தயார க் க
உத ம் பாத் த ரம் . அத ல் தண்ணீைரக் ெகாத க் க ைவத் ,
ெவ ேநரம் வைர ஆறாமல் பா காக் க ம் .

‘இன உனக் நல் ல வாய் ப் தான் . உன் ஷேனா நீ

சந் ேதாஷமாகப் ெபா ேபாக் கலாம் ' என் ந க ட் டா
ெசான் னான் . அவன் யா டன் தன த் ந ற் க ேநர ட் டா ம்
சர தான் ; அன் கன ந் த உள் ளத் ேதா ஏதாவ இன ய
வார்த்ைத ெசால் வ அவ ைடய வழக் கம் .
ேதய் ந் க ய இ ப் ப் பட் ைடையச் ற் ற இ த் ,
ங் க ய வய ேம ம் ஒட் ப் ேபா ம் ப ச்ைச
உள் வாங் க , ேதால் சட் ைட உடம் ேபா இ க ப்ப ம் வண்ணம்
அ த் த க் கட் க் ெகாண்டான் அவன் . 'இப்ப சர யாக வ ட் ட '
என் றான் .
இப்ப அவன் சைமயல் கார ய டம் ேபசவ ல் ைல. ன கைள
இ த் ச் ேசர்த் இ ப்ப ல் ெசா க க் ெகாண்ேட அவன்
அந் தப் பட் ைடையப் பார்த் த் தான் ெசான் னான் . ' இன ேமல்
நீ அவ ழ் ந் வ ழமாட் டாய் ' என் ம் ெசான் னான் .
அப் றம் , ைககள் தாராளமாக இயங் வதற் வசத யாக அவன்
ேதாள் கைள ேம ம் கீ மாக உயர்த் த ம் இறக் க ம் ,
ைக வைளத் ெநள த் ம் ேமல் சட் ைடைய மாட் க்
ெகாண்டான் . ஜங் கள ல் உ த் தாதப கவன த் , ைககள ன்
கீ ழ் ப்ப த ய ல் த் த க் த் த ச் சர ப்ப த் த னான் . ேதா னால்
ப் ெபாத ந் த ைக ைறகைள எ த் க் ெகாண்ட ம் அவன்
' எல் லாம் த ப்த யாக ந் த ' என் ெசான் னான் .
‘உன் கால் க க் ப் பா காப்பாக ஏதாவ ற் ற க் ெகாள் ள
ேவண் ம் , ந க ட் டா. உன் ட் ஸ் மகா ேமாசமாக இ க் க றேத'
என் றாள் அவள் .
த ெரன் அவ் உண்ைமைய உணர்ந்தவன் ேபால அவன்
ந ன் றான் . ' ஆமாம் அப்ப ச் ெசய் ய ேவண் ய தான் ....ஆனால்
இந் தத் தடைவ இைவேய ேபா ம் . இப்ப ெராம் ப ரம் ேபாக
வ ல் ைலேய!' என் ற வ ட் , அவன் ற் றத் த ற் ஓ னான் .
அவன் ச க் வண் ைய அ க ய ம் , 'உனக் க்
ள ரவ ல் ைலயா ந க ட் டா?' என் எஜமான ன் மைனவ
ேகட் டாள் .
‘ ள ரா? அெதான் ம் இல் ைலேய. கதகத ெவன் தான்
இ க் க ேறன் ' என் அவன் ெசால் வ ட் டான் . தன
பாதங் கைள மைறப்பதற் த் த ந் தப , ெகாஞ் சம்
ைவக் ேகாைல வண் ய ன் ன் பக் கத் த ற் த் தள் ள க்
ெகாண்டான் . அந் த நல் ல த ைரக் த் ேதைவப்படா என் க ற
காரணத் த னால் அவன் ச க் ைக எ த் அ ய ல் ேபாட்
ைவத் தான் .
ெமன் ேராமம் அடர்ந்த ேமல் சட் ைடகள் இரண்ைட
ஒன் க் ேமல் ஒன் றாக அண ந் த ந் த வா ஆன் ட் ரீவ ச்
இதற் ள் ளாக வண் ய ல் ஏற உட் கார்ந் வ ட் டான் . அவன
அகன் ற வண் ராைவ ம் அைடத் க்
ெகாள் வ ேபால் வ ர ந் பரவ ய ந் த . அவன் வார்கைளக்
ைகப் பற் ற க் ெகாண்ட ேம த ைரையத் தட் னான் . வண்
நகரத் ெதாடங் க யேபா தான் ந க ட் டா தாவ ஏற ந் த .
வண் ய ன் ன் றத் த ல் இட பக் கமாக உட் கார்ந்
ெகாண்டான் அவன் . அவன கால் கள ல் ஒன் வண் க்
ெவள ேய ெதாங் க க் ெகாண் ந் த .

ப த 2
வண் ைய இ த் க் ெகாண் ப்பாக நடந் த அந் த
நல் ல த ைர. பன உைறந் ெமன் ைமயாக வ ளங் க ய பாைத
வழ யாக ஊைரக் கடந் ெசன் ற . வண் ய ன் ப ன் பக் கத் ச்
ச க் க கள் ேவகம் காரணமாகக் க ரீசச
் ட் க் ெகாண ந் தன.
‘அவன் அங் ேக ெதாங் வைதப் பாேரன் . ச க் ைக என் ன டம்
ெகா , ந க ட் டா' என் கத் த னான் வா ஆன் ட் ரீவ ச்.
அவ ைடய 'வார ' ச க் க கள ன் ேமல் ந ன் வண் ய ன்
ப ன் றத் த ல் ெதாங் க க் ெகாண் ந் தான் . அந் தக் காட் ச
அப்ப க் ப் ெப மக ழ் ச்ச ேய தந் த . என் றா ம் , 'உனக்
உைத ெகா ப்ேபன் . அம் மா வ டம் ஓ ப்ேபா, நாேய!' என்
அதட் னான் வா .
ைபயன் கீ ேழ த த் வ ட் டான் . த ைர ம் தன மந் த
கத ையத் ர தப்ப த் த ய . சட் ெடன் அ மாற் ற , ேவக
ஓட் டத் த ல் ைனந் த .
வா ஆன் ட் ரீவ ச் வச த் த க ராமத் த ல் ஆ வ கள் தான்
இ ந் தன. 'த க ராஸஸ்' என் ப அதன் ெபயர். அவ் ர ன்
கைடச வடான க மான் ைசையத் தாண் ய ேம, தாங் கள்
க த யைதவ ட ம க ம் க ைமயாக இ ந் த காற்
என் பைத அவர்கள் உணர்ந்தார்கள் . ரஸ்தாைவக் கண்
ப ப்பேத ச ரமமாகத் ேதான் ற ய . வண் ச் ச க் க கள்
வ த் ச் ெசன் ற தடங் கள் உடன யாகேவ பன ய னால்
டப்பட் டன. தைரய ன் இதர ப த கைள வ டக் ெகாஞ் சம்
உயரமாக இ ந் த என் பைதக் ெகாண் தான் ரஸ்தாைவ
ந ர்ணய க் க ந் த . வயல் கள ன் மீ பன ச் ைற
ழன் ற த் த . வ ண் ம் மண் ம் ஒன் க ற இடம்
கண் க க் ப் லனாகேவ இல் ைல. சாதாரணமாய் பள ச்
ெசன் ெதர யக் ய ெடல் யாட் ன் கா இப்ெபா
சமயா சமயங் கள ல் ெதள வற் த் ேதான் ற ய . ஓ வ ம்
பன ப் தய மங் கலாகத் ெதன் பட் ட அ . .
காற் இட பக் கத் த ந் அ த் த . த ைரய ன்
மழமழப்பான க த் த ன் மீ ள் ள ப டர மய ைர ஒேர பக் கத் த ல்
ஓயா தள் ள க் ெகாண் ந் த . அதன் மய ரடர்ந்த வால்
ெவ ம் ச் ப் ேபாட் க் கட் வ டப் ெபற் ற ந் த .
அைதக் ட காற் ஒ றமாகேவ ஒ க் க வ ைளயா ய .
காற் ேறாட் டத் த ல் உட் கார்ந்த ந் த ந க ட் டாவ ன் ேமலங் க ய ன்
க த் ப்பட் ைட அவன கன் னத் ேதா ம் க் ேகா ம் ேசர்ந்
ஒட் க் ெகாண்ட .
‘இந் த ேரா த ைரக் வசத ப்படவ ல் ைல. ஒேர பன மயமாக
இ க் க ற . ந் த ஒ தடைவ நான் இேத த ைரைய
ைவத் க் ெகாண் பா ேனா க் அைரமண ேநரத் த ல்
ேபாய க் க ேறன் ' என் ெசான் னான் வா . தன
அ ைமயான த ைரையப்பற் ற அவன் எப்ெபா ேம
ெப ைமப் பட் க் ெகாள் வ உண் .
க த் க் காலர் மைறத் வ ட் டப யால் அவன் ேபச்
ந க ட் டாவ ன் கா கள ல் ஏறேவ இல் ைல. அதனால் 'என் ன?'
என் ேகட் டான் அவன் .
'ஒ சமயம் அைரமண ேநரத் த ல் நான் பா ேனா ேபாய் ச்
ேசர்ந்ேதன் என் ேறன் ' என்
ஓங் க க் கத் த னான் வா .
‘இ அ ைமயான த ைர என் ப ெசால் யா ெதர ய
ேவண் ம் !' என் றான் ந க ட் டா.
ப ற ெகாஞ் ச ேநரம் அவர்கள் ெமௗனமாக இ ந் தனர்.
ஆனால் வா க் ேபசேவண் ம் என் ற ப் இ ந் த .
ஆகேவ அவன் அேத ெப ங் ர ல் ேபசத் ெதாடங் க னான் .
'ச ல் லைற ேவைல ெசய் ப ைழக் ம் அந் த ஆ க் இன
ேவாட் கா ம ெகா க் கக் டா என் நீ உன் மைனவ ய டம்
ெசான் னாயா?' என வ சார த் தான் அவன் . அற ம் அந் தஸ் ம்
ெபற் ற தன் ைனப் ேபான் ற ெபர ய மன தேனா ேப வதனால்
ந க ட் டா க் ப் ெப ைமேய உண்டா ம் என் ற
நம் ப க் ைகேயா அவன் உரத் த ர ல் ேபச் க் ெகா த் தான் .
தன தமா ல் தாேன மக ழ் ந் ேபானதால் , அந் தப் ேபச்
ந க ட் டா க் த ப்த அள க் கா எ ம் உண்ைம அவன்
ைளய ல் கேவ இல் ைல.
தலாள ய ன் வார்த்ைதகைள ந க ட் டா ேகட் காதப காற்
த த் வ ட் ட .
வா ஆன் ட் ரீவ ச் அேத க ண்டைல மீ ண் ம் பலத் த
ெதான ய ல் ெதள வான ர ல் ெசான் னான் .
‘அ அவர்க ைடய வ வகாரம் , வா ஆன் ட் ரீ வ ச்,
அவர்கள் கார யங் கள ல் நான் தைலய வ த ல் ைல. எங் கள்
ைபயைன அவள் ெகா ைமப் ப த் தாமல் இ க் க ற வைரய ல்
- ஆண்டவன் அவர்க க் அ ள் ர யட் ம் ' என் றான்
ந க ட் டா.
'அ சர தான் ' என் ெசான் ன வா ேபச்ைச மாற் ற னான் .
- ேகாைடகாலச் சந் ைதய ல் நீ த ைர வாங் கப் ேபாக றாயா?'
என் ேகட் டான் .
'ஆமாம் . நான் வாங் க த் தாேன ஆகேவண் ம் என் ந க ட் டா
பத லள த் தான் . அவன் தன க த் க் காலைரத் தண த்
மடக் க வ ட் டான் . ப ன் னால் எஜமான் பக் கமாகச் சாய் ந்
உட் கார்ந்தான் . வரவர ேபச் அவ க் ம் வாரஸ்யமானதாக
வ ட் ட . அதனால் ஒ வார்த்ைதையக் ட ந வவ ட
வ ம் பவ ல் ைல அவன் .
‘ைபயன் ெபர யவனாக வளர்ந் வ க றான் . அவேன உ
பழக ேவண் ய தான் . இ வைர நாங் கள் ேவெறா ஆைளக்
க் அமர்த்தேவண் ய அவச யம் இ ந் த ' என் றான்
அவன் .
'அப்ப யானால் , என் ன டம் ெம ந் ஒ ங் க ப் ேபான த ைர
ஒன் இ க் க றேத, அைத நீ ஏன் வாங் க க் ெகாள் ளக் டா ?
அதற் காக நான் உன் ன டம் அத கமான வ ைல எ ம் ேகட் கப்
ேபாவத ல் ைல' என் வா பலத் த ர ல் அற வ த் தான் .
அவ க் உற் சாகம் ஏற் பட் ந் த . த ைர வ யாபாரம் தான்
அவ க் ப் ப த் தமான ெதாழ ல் . அவன மேனாபலம்
ரா ம் சதா இந் த வ ஷயத் த ேலேய ெசலவாக வந் த .
வா தன் ன டம் தள் ள வ ட வ ம் ப ய த ைர
எப்ப ப்பட் ட என் ப ந க ட் டா க் த் ெதர ம் . அதற் காக ஏ
ப ள் கள் ெகா த் தாேல அத கம் என் தான் ேதான் ம் .
ஆனால் தான் அைத தலாள ய டம ந் ெப வதானால்
தன ேபர ல் இ பத் ைதந் ப ள் கள் பற் எ தப்ப ம் .
அப் றம் அைர வ ஷத் க் அவன் பணம் எ ேம ெபற
யாமல் ேபாய் வ ம் . ஆைகய னால் ந க ட் டா ெசான் னான் : '
இல் ைல. நீங் கள் எனக் ப் பத ைனந் ப ள் கள் ெகா த் தால்
நல் ல . நான் த ைரச் சந் ைதய ேலேய ஒன் ைறப் ப த் க்
ெகாள் ேவன் .'
'அ நல் ல த ைர. உன் ைடய நன் ைமைய ம் என் ைடய
நலத் ைத ம் உத் ேதச த் த் தான் நான் ெசால் க ேறன் . மனச்
சாட் ச க் ச் சர யானைதேய நான் ெசய் ேவன் . யா க் ம் தீ ைம
ர க ற மன தன் அல் ல நான் . நஷ் டம் என் ைடயதாகேவ
இ க் கட் ம் . நான் மற் றவர்கைளப்ேபால் இல் ைல. இ
உண்ைம . ந ஜமாகேவ அ நல் ல த ைரதான் ' என் அவன்
கத் த னான் . வா க் ைகக் காரர்கைள ம் வ யாபார கைள ம்
வசப்ப த் த உபேயாக க் ம் ர ல் தான் இப்ெபா ம்
ேபச னான் அவன் .
'ஆமாம் . அ அப்ப த் தான் !' என் ெப ச் உய ர்த்தப ேய
ெசான் னான் ந க ட் டா. இன ேமல் ேகட் ரச ப்பதற்
எ ம ல் ைல என் ற உ த ஏற் பட ம் அவன் ம ப ம்
காலைரத் க் க வ ட் டான் . உடன யாகேவ அ அவ ைடய
கா கைள ம் கத் ைத ம் க் ெகாண்ட .
மார் அைரமண ேநரம் அவர்கள் எ ம் ேபசாமேல
ன் ெசன் றார்கள் . காற் பலமாக வச ய . ந க ட் டாவ ன்
வ லாப் றத் த ம் ைக அ க ம் , ேதால் சட் ைட க ழ ந்
ேபாய ந் த இடங் கள ல் அ தாக் க ய .
'நீ என் ன ந ைனக் க றாய் -நாம் காரம ெஷேவா வழ யாகப்
ேபாேவாமா? அல் ல ேநர் பாைதயாகேவ ேபாகலாமா?' என்
வா ேகட் டான் .
காரம ெஷேவா வழ யாகச் ெசல் ம் பாைத அ க் க
ேபாக் வரத் உள் ள . அைடயாளமாக இ றங் கள ம்
உயரமான ைளகள் பாத க் கப் பட் ந் தன. ேநர் பாைதய ல்
ரம் ைற . ஆனால் அ அத க உபேயாகத் த ல் இல் ைல.
ேராட் ன் ஓரங் கள ல் அைடயாள ைளகள் க ைடயா .
அப்ப ேய இ ந் தா ம் ட அைவ பன ய னால் ண் ,
கண் க் ப் லனாகாதப ேமாசமான ந ைலய ேலேய
இ க் ம் .
ஆகேவ, ந க ட் டா சற் ேநரம் ேயாசைன ெசய் தான் . வ ல் '
காரம ெஷேவா வழ ரமான தான் , என் றா ம் அப்ப ப்
ேபாவ தான் நல் ல ' என் றான் .
ஆனால் , க் ப்பாைத வழ ேய ேபாக வ ம் ப ய வா
ெசான் னான் : 'ஆனால் ேநர் ேரா வழ ேய ேபா ம் ேபா ,
அந் தக் காட் ைட அ த் த பள் ளத் ைதத் தாண் வ ட் டால்
லபமாகப் ேபாக ேம. பன க் அடக் கமாக ம் இ க் ம் .'
‘உங் கள் இஷ் டம் ' என் ெசால் வ ட் டான் ந க ட் டா.
வா ஆன் ட் ரீவ ச், தான் ெசால் ய வ தேம ெசயல்
ர ந் தான் . ெகாஞ் ச ரம் கடந் த ம் , பாைத ஓரத் த ல்
அைடயாளத் க் ந த் தப்பட் ந் த ' ஓக் ' மரக் கட் ைட ஒன்
ெதன் பட் ட . அத ல் காய் ந் த இைலகள் இன் ம்
ஒட் க் ெகாண் காற் ற ல் ஆ ன. அந் த இடத் ைத அைடந் த ம்
வண் ைய இட பக் கம் த ப்ப னான் அவன் .
அப்ப த் த ம் ப ய ம் , அவர்கள் காற் ைற எத ர்த் ச் ெசல் ல
ேவண் யதாய ற் . பன ம் நன் றாக வ ழத் ெதாடங் க வ ட் ட .
வண் ஓட் க் ெகாண் ந் த வா , கன் னங் கைள
உப்பலாக் க , மீ ைச வழ யாக ச்ைச ெவள ேய வ ட் டான் .
ந க ட் டா கண்ணயர்ந் இ ந் தான் .
மார் பத் ந ம ஷ ேநரம் அவர்கள் ேபசாமல் ன் ேனற னர்.
த ெரன் வா ஏேதா ெசால் லத் ெதாடங் க னான் .
கண்கைளத் த றந் பார்த்த ந க ட் டா ‘ஆங் , என் ன ?' என்
ேகட் டான் .
வா பத ல் ெசால் லவ ல் ைல. ஆனால் கீ ேழ ன ந்
ப ன் பக் கம் கவன த் தான் . ப ற ன் ேன த ைரக் ம் அப்பால்
ேநாக் க னான் . த ைரய ன் க த் த ம் கால் க க் ந வ ம்
ேவர்ைவ கச ந் மய ைர உடேலா சைடசைடயாகச் ள
ைவத் த ந் த . த ைர ெம நைடயாக அ ெபயர்த் ச்
ெசன் ற .
'என் ன வ ஷயம் ?' என் மீ ண் ம் வ சார த் தான் ந க ட் டா.
அவன் ேபச்ைசப் பழ க் ம் ெதான ய ல் ' என் ன வ ஷயம் ?
என் ன வ ஷயம் ?' என் வா ேகாப மாகக் கத் த னான் . '
ைளகைளக் காணேவ இல் ைல. நாம் ேராட் ைட வ ட்
வ லக வ ட் ேடாம் என் ெதர க ற ' என் றான் .
'அப்ப யானால் வண் ைய ந த் ங் கள் . நான் ேத ப்
பார்க்க ேறன் ' என் ெசால் ந க ட் டா வண் ய ந்
ெம வாகக் கீ ேழ த த் தான் . ைவக் ேகா க் க் கீ ேழ இ ந் த
சாட் ைடைய எ த் க் ெகாண் அவன் வண் ய ல் தான ந் த
பக் கத் க் இட றமாக வ லக நடந் தான் .
அந் த வ ஷம் பன ஆழ் ந் ப ந் வ டவ ல் ைல. ஆகேவ
எங் ேவண் மானா ம் நடந் ெசல் வ சாத் த யமாக
இ ந் த . என் றா ம் ச ல இடங் கள ல் ழங் கால் அள க் ப்
பன வ ந் க டந் த . அதனால் பன அவன ட் ள்
ந் த . அவன் காலா ம் சாட் ைடய னா ம் தட் த் தடவ
தைரைய உணர்ந் அங் ம ங் ம் த ர ந் பார்த்தான் . பாைத
ெதன் படேவ இல் ைல.
அவன் வண் அ ேக த ம் ப வந் த ம் , ' என் ன எப்ப ஆச் ?'
என் வா ேகட் டான் .
'இந் தப் பக் கத் த ேல ேரா இல் ைல. அந் தப் பக் கமாகப் ேபாய்
பார்க்கேவண் ம் . இேதா நான் ேபாக ேறன் ' என் றான் ந க ட் டா.
‘அேதா அங் ேக ன் னால் ஏேதா ெதர க றேத! அங் ேக ேபாய்
அ என் னெவன் பார்.'
அங் ேக க ப்பாகத் ேதான் ற ய என் ன என் பார்க்க ந க ட் டா
ேபானான் . மார க் கால ஓட் தான யம் பய ர் ெசய் யப்பட்
அ வைடயாக க் காய் ந் க டந் த வயல் கள ந் காற்
அள் ள வந் பன ய ன் மீ ச தற வ ட் ந் த மண்தான்
அப்ப த் ெதர ந் த . அைத அற ந் த ப ற அவன் வல பக் கம்
ெசன் ேத ப் பார்த்தான் . ப ற வண் க் த் த ம் ப வந் தான் .
ேகாட் மீ ப ந் த ந் த பன ையத் தட் உதற னான் .
ட் ள் ந் வ ட் ட பன ைய ெவள ேய உ க் க னான் .
ம ப ம் வண் ய ல் ஏற உட் கார்ந் ெகாண்டான் .
நாம் வல றம் தான் ேபாகேவண் ம் ' என் அவன்
தீ ர்மானமாகத் ெதர வ த் தான் . ன் காற் நமக் இட
பக் கத் த ல் அ த் க் ெகாண் ந் த . இப்ேபா என்
கத் க் ேநேர ' வ க ற . அதனாேல வண் ைய வல
பக் கமாகேவ வ ங் கள் ' என் மீ ண் ம் த டமாக அற வ த் தான் .
அவ ைடய ஆேலாசைனைய ஏற் , வா வண் ைய
வல பக் கமாகச் ெச த் த னான் . என ம் ேரா வரேவ
இல் ைல. ெகாஞ் ச ேநரம் அவர்கள் அேத த க் க ல் ெசன் றார்கள் .
காற் எப்ெபா ம் ேபால் க ைமயாகத் தான் வச ய . பன
ேலசாக வ ந் ெகாண் ந் த .
'வா ஆன் ட் ரீ வ ச், நாம் ெராம் ப ம் தடம் ரண்
தட் க் ெகட் ப் ேபாேனாம் என் ெதர க ற ' என ந க ட் டா
த ெரன் ற ப்ப ட் டான் , ஏேதா சந் ேதாஷ சமாச்சாரம்
ெசால் வ ேபால, ஒ இடத் த ல் பன க் ம் ேமேல தைல
நீட் க் ெகாண் ந் த உ ைளக் க ழங் க் ெகா கைளச் ட் க்
காட் யவாேற அவன் 'அ என் ன?' என் ேகட் டான் .
ேவர்த் க் ெகாட் ய த ைரைய ந த் த னான் வா . ச்
வாங் க யதனால் அதன் வ லாப் றங் கள் வ ம் ம த் தண ந்
ெகாண் ந் தன.
'அ என் ன?'
‘அட, நாம் ஸக் கேராவ் ந லத் த ன் ேமல் ந ற் க ேறாம் . நாம்
எங் ேக வந் வ ட் ேடாம் பா ங் கள் !' என் றான் ந க ட் டா.
‘ப தற் றல் !' என் எர ந் வ ந் தான் வா .
‘ப தற் றல் இல் ைல, வா ஆன் ட் ரீவ ச். இ தான் உண்ைம .
வண் உ ைளக் க ழங் வயல் மீ ச க் க ச் ெசல் வைத
நீங் கள் உணரலாம் . இங் ேக ெகாண் வந் ேபாடப்பட் ட
உ ைளக் க ழங் க் ெகா கள் தான் அேதா வ யல்
வ யலாகக் க டக் க ன் றன. ஸக் கேராவ் ெதாழ ற் சாைல
ந லம் தான் இ என் ந க ட் டா வ ளக் க னான் .
'அட பாவேம, நாம் எவ் வள வழ வ லக வந் வ ட் ேடாம் !
இன நாம் என் ன ெசய் வ ?' என் றான் வா .
'நாம் ேநேர ேபாக ேவண் ய . அவ் வள தான் . எங் காவ ஒ
இடத் த ல் - ஸக் கேராவாவ ல் இல் லா வ ட் டால் ந லச்
ெசாந் தக் காரர் பண்ைண அ க ல் ெவள ேயற வ டலாம் .'
ந க ட் டா ற யைத ஏற் க் ெகாண் வா அவ் வ தேம
வண் ைய ஓட் னான் . இப்ப ெவ ேநரம் ப ரயாணம்
ெசய் தார்கள் அவர்கள் . ச ல சமயம் அவர்கள் ெவ ம் வயல் கள்
மீ ெசல் ல ேநர்ந்த . அப்ேபாெதல் லாம் ெந க ம் பன
க் க டந் த மண் கட் கள் ேமலாக வண் ய ன் ச க் க கள்
இ பட் , கடகட ஓைச எ ப்ப ச் ெசன் றன. ச ல ேவைளகள ல்
மார க் காலத் ப் பய ர் வயல் எதன் வழ யாகேவ ம் , அல் ல
தர வயல் ேமலாகவாவ ேபாக ேநர ட் ட . அங் ெகல் லாம்
மரக் கட் ைடகள் அல் ல பய ர்த் தாள் கள் பன ையக்
க ழ த் க் ெகாண் எட் ப் பார்பப
் ைத ம் , அ க் க அைவ
காற் ற ல் அைசந் தா வைத ம் அவர்கள் காண ந் த . ச ல
சமயங் கள ல் , ஆழமாகத் ேதங் க , பரவலாக வ ர ந் க டந் த
பன மீ ெசன் றார்கள் . அந் த இடங் கள ல் எ ேம பார்ைவய ல்
ப படவ ல் ைல.
ேமேல இ ந் பன ெபய் ெகாண் ந் த . ேவளா
ேவைளகள ல் , கீ ேழ இ ந் க ளம் ப எ ந் த . த ைர
கைளப்பால் ஓய் ந் ேபான நன் லனாய ற் . அதன்
ேராமம் ரா ம் ேவர்ைவயால் ண் , ரட் ப் பன ய னால்
டப்பட் ந் த . அ ெம நைடய ேலேய ெசன் ற .
த ெரன அதற் க் கால் இடற ய . வா கா ேலா அல் ல
ஏேதா நீேரா ம் கா ேலா அ உட் கார்ந் வ ட் ட .
வா ஆன் ட் ரீவ ச் த ைரைய ந த் த வ ம் ப னான் .
ஆனால் ந க ட் டா ச்ச ட் டான் .
‘ந த் வாேனன் ? நாம் எத ள் ேளா அகப்பட் க்
ெகாண்ேடாம் . ெவள ேய ேபாயாக ேவண் ம் . ேஹய் , அன் ேப!
ஏ அரேச! ேமேல ேபா அப்பா, கண்மண ேய!' என்
உற் சாகமான ர ல் த ைரக் உபேதச த் தான் அவன் .
வண் ய ந் ேவகமாகக் த த் அவ ம் சாக் கைடய ல்
அகப் பட் க் ெகாண்டான் .
த ைர ண் யன் ற ; ன் ேனற ய . உைறந் ேபாய் க்
க டந் த கைரமீ ஏற வ ட் ட . அந் த இடத் த ல் ெவட்
வ டப்பட் ந் த கழ நீேராைடதான் அ என் ப ெதள வாகப்
ர ந் த .
‘இப்ப நாம் எங் ேக இ க் க ேறாம் ?' என் வா ேகட் டான் .
‘சீ க்க ரேம கண் ப த் வ டலாம் . வண் ைய வ ங் கள் .
எங் ேகயாவ ேபாய் ச் ேச ேவாம் ' என் பத லள த் தான்
ந க ட் டா.
‘ஏன் ! இ தான் ேகார்யாச்க ன் கா ' என் வா வ னான் .
அவர்க க் ன் னால் பன க் மத் த ய ல் க ப்பாகத்
ெதர ந் த எைதேயா ட் க் காட் னான் அவன் .
அ எந் தக் கா என் ப நாம் அங் ேக ேபாய் ச் ேசர்ந்த ம்
ெதர ந் வ ட் ப் ேபாக ற ' என் றான் ந க ட் டா .
அவர்கள் கண்ட க ப் வஸ் வ ன் பக் கத் த ல் , வ ல் ேலா
மரத் த ன் நீண்ட இைலகள் காய் ந் காற் ற ல் அ பட் த்
ெதாங் க க் ெகாண் ப்பைத ம் அவன் பார்த்தான் . ஆகேவ
அ ஒ ய ப் தாேன தவ ரக் கா அல் ல என் பைத
அவன் அற ந் ெகாண்டான் . ஆய ம் அைத ெவள ய ட அவன்
வ ம் ப வ ல் ைல.
அந் தக் கழ நீர் ஓைடையத் தாண் இ பத் ைதந் கஜங் கள்
டப் ேபாய க் க மாட் டார்கள் . அதற் ள் ளாகேவ அவர்க க்
 ன் ேன ச ல உ வங் கள் - மரங் கள் என் ேதான் ற ய -
க ப்பாக ந ன் றன. ரகமான ேசாகமய ஒ ஒன் ம்
அவர்கள் கா கள ல் வ ந் த . ந க ட் டா ந ைனத் த சர தான் .
அ கா அல் ல. ெந ய வ ல் ேலா மரங் கள ன் வர ைச தான் .
இன் ம் உத ராமல் ஒட் க் ெகாண் ந் த ெகாஞ் சம்
இைலகள் தான் - காற் ற ேல சரசரத் ஆ ன. அ ப் க் களம்
ஒன் ைறச் ற் ற ம் உள் ள வா கால் ஓரமாக அம் மரங் கள்
நடப்பட் ந் தன என் ெதர ந் த .
காற் ற ேல யரஒ னங் க ந ன் ற வ ல் ேலா மரங் க க்
அ காைமய ல் வந் த உடேன த ைர, ச க் வண் ையவ ட
உயர்ந்த ேமட் ல் தன ன் கால் கைள அ த் தமாக ஊன் ற க்
ெகாண் ப ன் கால் கைள உயர்த்த இ த் த . அதன் லம்
வண் உயரமான பரப்ைபச் ேசர்ந்த . ப ற த ைர இடப்
றம் த ம் ப நடந் த . அப் றம் அதன் கால் கள் ழங் கால்
அள பன ய ல் இறங் க வ டவ ல் ைல.
அவர்கள் த ம் ப ம் ஒ ரஸ்தா க் வந் வ ட் டார்கள் .
‘ஆகா. இேதா நாம் வந் வ ட் ேடாம் . ஆனால் எங் ேக
இ க் க ேறாம் என் ப கட க் த் தான் ெவள ச்சம் !' என் றான்
ந க ட் டா.
ஓ ம் பன ய ேட, ேரா வழ யாகேவ, த ைர ன் ேனற ச்
ெசன் ற . அவர்கள் ேம ம் கஜ ரம்
ேபாவதற் ள் ளாகேவ களஞ் ச யம் ஒன் ற ன் வர் -
மரக் க ைளகள் , ச்ச களால் ஆன - க ப்பாக எ ந்
ந ன் ற கண் ன் னாேல. அதன் ைர வ ம் பன ய னால்
கனமாக டப்பட் ந் த . அத ந் பன வ க க் கீ ேழ
வ ந் ெகாண்ேட ய ந் த . அந் தக் களஞ் ச யத் ைதக்
கடந் த ம் ேரா காற் வச ய த ைச ேநாக் க த் த ம் ப ய .
ஆகேவ அவர்கள் பன ஓட் டம் ஒன் ற ள் ந்
ெசல் லேவண் ய அவச யம் ஏற் பட் ட .
அவர்க க் ன் ேன இ ற ம் வ கள் ெகாண்ட ச ற ய
ெத ஒன் காணப்பட் ட . இத ந் , பன ரஸ்தாவ ன்
க் ேக அ த் வரப்பட் ட என் ம் , அதனாேலேய அவர்கள்
பன ஓட் டத் த ல் ந் றப்பட ேவண் யதாய ற் என் ம்
ேதான் ற ய . உண்ைம ம் அ தான் .
பன ய ல் ந் கடந் த ப ற அவர்கள் ஒ ெத ைவ
அைடந் தார்கள் . ஊர ன் கைடச ய ந் த ஒ வட் ல் , ெகா
ஒன் ற ல் ெதாங் க ய ண கள் ச ல --ச வப் ச் சட் ைட ஒன் ,
ெவள் ைளச் சட் ைட ஒன் , கால் சட் ைடகள் , கால் பட் ைடகள் ,
ஒ பாவாைட ஆக யைவ- பன ய ல் உைறந் காற் ற ல் ெவற
ஆட் டம் ேபாட் க் ெகாண் ந் தன. க் க ய மாக அந் த
ெவள் ைளச் சட் ைட தன ைககைள வச வச ர்க்கமாகப்
ேபாரா க் ெகாண் ந் த .
‘இங் ேக பாேரன் . எவேளா ஒ ேசாம் ேபற அம் மாள் அல் ல
ெசத் த் ெதாைலந் தவள் பண் ைகக் ன் னா ேய தன
உ ப் கைள எ த் ைவக் காமல் இ ந் வ ட் டாேள' என்
ந க ட் டா, காற் ற ல் அைலப ம் சட் ைடகைளப்
பார்த் க் ெகாண்ேட ேபச னான் .

ப த 3
ெத ைனய ல் இன் ம் காற் ெவ ண் வச க் ெகாண்
தான ந் த . ேரா கனத் த பன ப் ேபார்ைவ அண ந்
க டந் த . ஆனால் ஊ க் ள் ேள அைமத ம் ஆனந் த ம்
கதகதப் ம் ந லவ ன. ஒ வட் ல் நாய் ஒன் ைறத் க்
ெகாண் ந் த . ேவெறா வட் ட ேக, தன ேமல் சட் ைடைய
இ த் தைலைய க் ெகாண் எங் க ந் ேதா ஓ வந்
மா ஒ த் த ஒ ைசய ன் வாச ள் ைழந் தாள் .
உள் ேள ெசல் வதற் ன் னதாக அவள் வாசல் ப ய ல் ந ன் ,
ெத வ ல் ெசல் ம் வண் ையக் கவன த் தாள் . ஊ க்
மத் த ய ல் ெபண்கள் பா க ற ரல் காற் ற ல் ம தந் வந் த .
இந் த ஊர ல் காற் ம் பன ம் ைற என் ேற ேதான் ற ய .
உைறபன ம் க ைமயாக இல் ைல.
‘அட, இ க ர ஷ் க ேனா அல் லவா!' என் றான் வா .
‘அேத தான் ' என் ந க ட் டா ஆேமாத த் தான் .
அந் த ஊர் க ர ஷ் க ேனாதான் . அப்ப யானால் , அவர்கள் இட
பக் கத் த ல் ெவ வாக வ லக ப்ேபாய் ஆ ைமல் ரம்
ப ரயாணம் ெசய் த க் க றார்கள் என் தான் அர்த்தம் . அவர்கள்
ேபாகேவண் ய த ைசய ேல ப ரயாணம் ெசய் யவ ல் ைல தான் .
ஆனா ம் வாக அைடயேவண் ய இடத் ைத ேநாக் க ேய
ெசன் றார்கள் என் ப ம் வ ளங் க ய . க ர ஷ் க ேனாவ ந்
ேகார்யாச்க க் இன் ம் நான் ைமல் ரம் இ ந் த .
ஊர் ந ேவ அவர்கள் ெநட் ைடயான மன தன் ஒ வன் ேமல்
ேமாதத் ெதர ந் தார்கள் . அவன் பாைதய ன் மத் த ய ல் நடந்
வந் தான் . த ைரைய ந த் த யப நீங் கள் யார்?' என்
ப்பா ேபாட் டான் அவன் . வா ஆன் ட் ரீவ ச்ைச இனம்
கண் ெகாண்ட ம் அவன் த ைரய ன் பக் கமாகேவ நடந் .
வண் ைய அ க , வண் ஓட் உட் கா க ற படத் த ன் மீ
ஏற அமர்ந் வ ட் டான் .
அவன் தான் ஐேஸ. வா க் ப் பழக் கமான ஒ வ வசாய .
அந் த வட் டாரத் த ல் க் க யமான த ைர த என் ற
கீ ர்த்த ம் ெபற் ற ந் தான் அவன் .
'ஆ, வா ஆன் ட் ரீவ ச்! எங் ேக ஐயா க ளம் ப வ ட் ர்?' என்
வ சார த் தான் ஐேஸ. அவன் த் த ந் த ேவாட் கா ம வ ன்
நாற் றம் ந க ட் டாேபர ல் கவ ம் ப ேபச னான் அவன் .
‘நாங் கள் ேகார்யாச்க க் ப் ேபாகலாெமன் க ளம் ப ேனாம் .'
‘எங் ேக வந் ேசர்ந்த க் க றீ ரக
் ள் என் ப ெதர ந் ததா? நீங் கள்
ேமால் ஷேனாவ் கா வழ யாகப் ேபாய க் க ேவண் ம் .'
‘ேபாய க் க ேவண் ய தான் . ஆனால் தவற வ ட் ேடாம் ' என்
ெசால் வா த ைரைய இ த் ப் ப த் தான் .
‘இ அ ைமயான த ைர' என் றான் ஐேஸ, கள் ளப்
பார்ைவயால் த ைரையக் கவன த் தப ேய அதன் மய ரடர்ந்த
வா ல் அவ ழ் ந் தளர்ந்த ந் த ச்ைசத் க் க
இ க் க னான் . அச்ெசய ல் பழக் கத் த னால் ேதர்ந்த லாகவம்
ெவள ப்பட் ட .
‘இராத் த ர இங் ேகேய தங் கப் ேபாக றீ ரக
் ளா?' என் அவன்
ேகட் டான் .
‘இல் ைல, நண்பேர. நான் ேபாயாக ேவண் ம் ' என வா
அற வ த் தான் .
‘அப்ேபா ெராம் ப ம் அவசரமான ேவைலயாகத் தான் இ க் ம் .
இ யார்? ஆ, ந க ட் டா ஸ் பன ச் தானா!'
‘ேவேற யா ?' என் றான் ந க ட் டா. 'அ சர . ம ப ம் நாங் கள்
வழ மாற ப் ேபாகாமல் இ ப்பதற் என் ன ெசய் யலாம் ?' என்
ேகட் டான் .
‘இங் ேக எங் ேக வழ தப்ப ப் ேபாய் வ ட ம் ? இப்ப ேய
த ம் ப இந் தத் ெத ேவா ேநேர ேபாங் கள் . ஊ க்
ெவள ேய ேபான ம் ேநராகப் ேபாய் க் ெகாண்ேட
இ க் கேவண் ய தான் . இட பக் கம் த ம் பக் டா .
அப்ப ப்ேபானால் ெபர ய ரஸ்தா வந் ேச ம் . அங் ேக
ேபான ம் வல றமாகத் த ம் ப வ ட ேவண் ய தாேன!'
‘ெபர ய ரஸ்தாவ ல் எந் த வழ ய ல் த ம் ப ேவ ம் ?
ேகாைடகாலத் தடத் த லா? இல் ைல, ள ர் காலத்
வழ ய லா?” என் ந க ட் டா வ சார த் தான் .
' ள ர்காலத் வழ ய ல் தான் . அங் ேக த ப்ப ய உடேனேய ச ல
தர்கள் உங் கள் பார்ைவய ல் ப ம் . அவற் க் எத ேர ஒ
வழ காட் உண் . ெபர ய ஓக் மரத் த னால் ஆன . அத ல் பல
க ைளகள் இ க் ம் . அங் ேக வழ ையக் கண் ெகாள் ளலாம் .'
வா த ைரையத் த ப்ப வண் ைய ஊர ன்
எல் ைலப் றமாக ஓட் னான் .
ப ன் தங் க வ ட் ட ஐேஸ கத் த னான் 'ராத் த ர ப் ெபா ைத
நீங் கள் ஏன் இங் ேகேய கழ க் கக் டா ?' என் .
ஆனால் வா பத ல் ேபசாமேல த ைரைய க் க னான் .
நல் ல ரஸ்தாவ ல் நான் ைமல் ரம் . அத ம் இரண்
ைமல் காட் க் ந வ ேல ேபாக ற . ஆகேவ லபமாகச்
சமாள த் வ டலாம் . ேம ம் , காற் அடங் க ப்ேபான ேபால்
ேதான் ற ய . பன ம் ந ன் வ ட் ட . இவ் வ தம் அவன்
ந ைனத் தான் .
இங் ம் அங் மாக வ ந் க டந் த த ய கழ கள னால்
க ப்பாகத் ேதான் ற ய ெத வழ யாக, தடம் பட் ட
பாைதேயா , வண் ெசன் ற . ெகா ய ல் ெதாங் க ஆ ய
உைடகள் காணப்பட் ட ற் றத் ைதத் தாண் ய அ .
அவ் ப் கள ல் ெவள் ைளச் சட் ைட கட் அவ ழ் த் க்
ெகாண் ஒற் ைறக் ைகய னால் ெதாங் க க் க டந் த .
வ ல் ேலாமரங் கள் ேசாக கீ தம் இைசத் ந ன் ற இடத் க்
ம ப ம் அவர்கள் வந் ேசர்ந்தார்கள் . மீ ண் ம் வயல் கள்
மீ ேபானார்கள் . யல் , ந ன் வ வதற் மாறாக, அத க
வ ப்ெபற் வச யதாகத் தான் ேதான் ற ய . ஓ ம் பன ய னால்
ேரா ற் ற ம் மைறக் கப் பட் வ ட் ட . அங் கங் ேக
காணப்பட் ட ைளக் ச்ச கள் தான் அவர்கள் வழ தவற ச்
ெசல் லவ ல் ைல என் பைதக் காட் ந ன் றன. ஆனால்
ேபாகப்ேபாக ைளகைளக் கண் ப ப்ப ட ேலசான
ேவைலயாகத் ெதன் படவ ல் ைல. காரணம் , அவர்கள்
கத் த ேல காற் தாக் க ய தான் .
வா ஆன் ட் ரீவ ச் கண்கைளக் க் க க் ெகாண் ,
தைலையக் கீ ேழ சாய் த் , வழ ஓரத் அைடயாளங் கைளத்
ேத க் ெகாண் ந் தான் . ஆய ம் அவன் க் க யமாக அந் தக்
 த ைரய ன் மத ட் பத் ைதேய நம் ப ய ந் தான் . அதனால் அ
ேபாக ற ேபாக் க ேலேய ேபாகட் ம் என் வ ட் வ ட் டான் .
உண்ைமய ல் த ைர வழ தவற வ டாமேல நடந் த .
ரஸ்தாவ ன் வைள ெநள கைள உணர்ந் வல றம்
த ம் ப ம் , அ த் இட பக் கம் த ம் ப ம் , கால் களால்
தடவ ப் பாைதைய அற ந் ம் நடந் த அ . ஆைகய னால் ,
பன கனமாகப் ெபய் காற் வ வாக அ த் த ேபாத ம் ,
அவர்கள் அைடயாள ைளக் கம் கைள ஒ தடைவ
தங் க க் இட பக் கத் த ம் , அ த் தாற் ேபால் வல
றத் த ம் மாற மாற த் ெதாடர்சச் யாகக் காண ந் த .
இப்ப அவர்கள் பத் ந ம ஷ ேநரம் ப ரயாணம்
ெசய் த ப்பார்கள் . சாய் வான த ைரேபால் மைறத் க் க டந் த
பன ப் படலத் த ன் ஊடாகத் த ெரன் க ப்பாக ஏேதா
லப்பட் ட . அ த ைரக் ன் னால் ஊர்ந்
ெகாண் ப்பதாகத் ெதர ந் த .
அவர்கைளப் ேபான் ற ப ரயாண கள் இ ந் த மற் ெமா
ச க் வண் தான் அ ம் என் ப ெதள வாய ற் . த ைர
அவர்கைளக் கடந் ேபாக யன் ற . ன் னா ந் த
வண் ய ன் ப ன் பக் கத் த ல் தன ளம் களால் அைறந் த
அ .
'ேபாங் க ேபாங் க!.... யார் அங் ேக?.... ன் னால் ேபாங் க!'-அவ்
வண் ய ந் ரல் கள் வ ன.
அந் த வண் ையக் கடந் ெசல் வதற் காக வா த ைரைய
வ லக் க ஓட் னான் . அத ல் ன் ஆண்க ம் ஒ
ெபண் ம் இ ந் தார்கள் . எங் ேகா வ ந் க் ப் ேபாய் .வ ட்
வ த ம் க ற வர்கள் என் ப நன் றாகப் ர ந் த . அவர்கள ல்
ஒ யானவன் , ச ன் னக் த ைரய ன் பன ய ப ன்
பக் கத் ைத நீண்ட ச க் க னால் அ த் ஓைச எ ப்ப க்
ெகாண்ேட இ ந் தான் . வண் ய ன் ன் னா ந் த மற் ற
இரண் ேப ம் தங் கள் ைககைள ஆட் ஆட் ஏேதா
ச்ச ட் டார்கள் . நன் றாகப் ேபார்த் டப்பட் ந் த
ஸ்த ரீய ன் ேமல் ரா ம் பன ப ந் வ ட் ட . அவள் க் கக்
க ரக் கத் த னால் ஆ அ பட் ட வண்ணம ந் தாள் .
‘நீங் கள் யார்?' என் கத் த னான் வா .
‘ஆ-ஆ.....' என் ற ஒ மட் ம் தான் காத ல் வ ந் த .
‘நீங் கள் எங் க ந் வ க றீ ரக
் ள் என் ேகட் ேடன் .'
‘ஆ-ஆ-ஆ' என் தன் பலம் ெகாண்ட மட் ம் ஓங் க க்
வ னான் ஒ வன் . ஆனா ம் அவர்கள் யார் என் பைதக்
ேகட் ப் ர ந் ெகாள் ள இயலவ ல் ைல.
‘ ன் ேன ேபா! ெதாடர்ந் ேபா!' என் ச்ச ட் டப ேய
ேவெறா வன் ச க் க னால் ஓயாமல் த ைரைய
அ த் க் ெகாண்ேட ய ந் தான் .
‘வ ந் ந் த ம் ப வ க றீ ரக
் ள் , இல் ைலயா?'
‘ேபா, ேபா! ேவகமாக வ , ைசமன் ! ன் னாேல ஓட் !
இன் ம் ேவகமாக!'
இரண் வண் கள ன் ஓரப் ப த க ம் ஒன் ேறா ஒன்
ட் க் ெகாண்டன. ேமாத ப் ப ைணந் வ வன ேபால்
ேதான் ற ன. ஆய ம் , ப ர ந் வ லக வ ட் டன.
யானவர்கள ன் வண் ப ன் தங் கலாய ற் .
ேராமம் பற் ற வய தள் ள ப் ேபாய ந் த த ைரய ன் ேமன
வ ம் பன வ ந் க டந் த . தண வான
சட் டங் கள ைடேய ட் டப்பட் ந் த அந் தக் த ைரக் ச் த்
த ணற ய . அ தன இ த வ வைத ம்
ப ரேயாக த் அவ் வண் ைய இ ப்பதாகத் ேதான் ற ய .
ச க் க ந் தப் வதற் வணாகப் பா பட் ட அக் த ைர
தன ட் ைடக் கால் கள னால் இ த் இ த் நடந் த .
அதன் லம் , ஆழ் ந் ப ந் க டந் த பன ையத் தனக்
அ ய ேலேய தள் ள க் ெகாண் அவத ற் ற அ . அதன்
நீண்ட ஞ் ச இளைம யாகக் காணப்பட் ட . அதன் கீ ழ் உத
மீ க் உள் ள ேபால் ேமல் ேநாக் க ப் ப ந் த ந் த . நாச கள்
வ லக வ லக இ ந் தன. அதன் கா கள் பயத் த னால் ஒ ங் க க்
க டந் தன. அந் த கம் ெகாஞ் ச ேநரம் ந க ட் டாவ ன் ேதாள ேக
வந் த ; ப ற ப ன் க் ப் ேபாய் வ ட் ட .
‘ம என் ன ேவைல பண் க ற பாேரன் ! அவர்கள் அந் தச்
ச ன் னக் த ைரையச் சாக த் வ ட் டார்கேள. ெவற யர்கள் !'
என் ந க ட் டா ெசான் னான் .
அந் தச் ச ற ய த ைரய ன் ெப ச் ம் , யான வர்கள ன்
ெவற க் ச்ச ம் ச ல ந ம ஷ ேநரம் அவர்கள் கா கள ல்
வ ந் தன. ப ற ெந ச் ம் ச்ச ம் ரத் த ேல கைரந்
ேபாய ன. அப் றம் அங் ேக ற் ற ம் ேவ எைத ம் அவர்கள்
ேகட் க யவ ல் ைல காற் ற ன் வச்ெசா தான் அவர்கள்
கா கைளத் தாக் க ய . காற் ற ல் அ பட் உைறபன நீங் க க்
க டந் த ேராட் ப் ப த எத லாவ வண் ய ன் ச க் க கள்
உராய் ந் எ ப்ப ய ஓைச ம் அவ் வப் ேபா ேகட் க்
ெகாண் ந் த .
இந் தச் சந் த ப் வா க் உற் சாக ம் உத் ேவக ம்
அள த் வ ட் ட . ஆகேவ அவன் அைடயாள ைளகைளப்
பற் ற அக் கைற ெகாள் ளாமல் , ன் ன ம் ண கரமாக
வண் ைய ஓட் னான் . த ைரய ன் த றைமய ல் நம் ப க் ைக
ைவத் அைத வ ரட் னான் .
ந க ட் டா ெசய் தாக ேவண் ய எ ம ல் ைல. அதனால்
அவன் ங் கலானான் . ெபா வாக இந் த மாத ர ச்
சந் தர்பப
் ங் கள ல் இப்ப ச் ெசய் வ தான் அவன வழக் கம் .
ேபா மானப ங் வதற் க் க ைடக் காத காலத் ைத அவன்
இவ் வ தம் சர க் கட் வ வான் .
சடக் ெகன் த ைர ந ன் வ ட் ட . அதனால் ந க ட் டா
க் க ல் அ ப ம் ப ன் ேநாக் க வ ந் தான் .
‘வ ஷயம் ெதர மா, நாம் ம ப ம் வழ ைய வ ட்
வ லக வ ட் ேடாம் ' என் வா அற வ த் தான் .
‘அ எப்ப த் ெதர ந் த ?'
‘ஏன் , ைளக் கம் கைளக் காணேவ காேணாேம! நாம்
த ம் ப ம் ரஸ்தாைவ வ ட் வ லக வந் த க் கத் தான்
ேவண் ம் .'
'அப்ப சர . நாம் ேராட் ைட தவறவ ட் வ ட் ேடா ெமன் றால் ,
கட் டாயம் ேத ஆக ேவண் ய தான் ’ என் ெவ க் ெகனச்
ெசால் வ ட் ந க ட் டா வண் ய ந் ெவள ேய
இறங் க னான் . றாக் கால் மாத ர வ ரல் கள் அைமந் த ந் த
கால் கைள ெம வாக ஊன் ற அவன் மீ ண் ம் பன ப்பரப் மீ
அங் ம ங் மாக அைலயத் ெதாடங் க னான் . ெகாஞ் ச ேநரம்
கண் க் த் ெதர யாமல் மைறந் ம் , ப ற பார்ைவய ல்
பட் ம் அவன் ெந ேநரம் ேத த் த ர ந் தான் . கைடச யாக
அவன் த ம் ப வந் தான் .
'இங் ேக ரஸ்தா எ ம் இல் ைல. ெராம் ப ரத் க் அப்பால்
இ ந் தா ம் இ க் கலாம் ' என் ெசால் , அவன் வண் ய ல்
ஏற க் ெகாண்டான் .
இந் த ந ைலய ல் , இ ள் ேவ பரவ க் ெகாண் ந் த .
பன ப் யல் அத கர க் கவ ல் ைல. ஆனால் அடங் க
வ ட ம ல் ைல.
'அந் தக் யானவர்கள ன் ரைல மட் ம் ேகட் க
மானால் ....' என் றான் வா .
'அவர்கள் நம் ைம எட் ப் ப க் கவ ல் ைல. நாம் ெராம் ப ரம்
வ லக வந் த க் க ேவண் ம் . அல் ல , ஒ ேவைள அவர்க ம்
வழ தவற ப் ேபாய க் கலாம் ' என் ந க ட் டா ெசான் னான் .
'அப்ப யானால் நாம் எங் ேக ேபாவ ?'
‘ஏன் , த ைரைய அதன் ேபாக் க ேலேய ேபாக வ ட ேவண் ய
தான் . அ நம் ைம சர யான வழ ய ல் ெகாண் ேசர்க் ம் .
வார்கைள என் ன டம் ெகா ங் கள் ' என் றான் ந க ட் டா.
வா ஆன் ட் ரீவ ச் க வாள வார்கைள ந க ட் டாவ டம்
ெகா த் வ ட் டான் ம ந் த மேனாத ப்த டன் தான் .
ஏெனன் றால் அவன ைககள் த த் த உைறக க் ள்
இ க ப்ேபாவ ேபான் ற உணர்சச ் அவ க் ஏற் பட் ந் த .
ந க ட் டா வார்கைளக் ைகப்பற் ற னான் . ஆனால் ம் மா
ப த் தப ைவத் த ந் தான் . அவற் ைற அைசக் காம க் கேவ
அவன் யற் ச த் தான் . தன அப மானக் த ைரய ன்
அற வாற் றல் மீ அவ க் ப் ெப ம் மக ழ் உண்டாய ற் .
உண்ைமய ல் அந் தக் த ைர ண்ணற உைடய தான் . அ
த ல் ஒ காைதத் த ப்ப ய . ப ற ம காைதத் த ப்
பய . த ல் ஒ த க் க ம் , ப ற ேவெறா பக் க ம்
த ப்ப ய . உடேன வைளயம ட் த் த ம் பத் ெதாடங் க ய
அ .
‘இதனால் ெசய் ய யாத ஒேர கார யம் , ேப வ தான் . அ
என் ன ெசய் க ற என் பாேரன் . ேபா, ேபா. உனக் த் தான்
நன் றாகத் ெதர ம் . அப்ப த் தான் , அப்ப த் தான் !' என் அவன்
ெசால் க் ெகாண்ேடய ந் தான் .
இப்ேபா காற் ப ன் னா ந் அ த் த . ெகாஞ் சம்
ெவ ெவ ப்பாக ம் இ ந் த
‘ஆமாம் . இ த் த சா தான் ' என் ந க ட் டா த ைரைய
வ யந் ேப வைதத் ெதாடர்ந்தான் : ‘க ர்க ஷ் த ைர வ ைம
அத கம் உள் ள . ஆனால் ட் டாள் தனமான . ஆனால் இந் தக்
த ைர அ கா கள னாேல என் ன ேவைல பண் கற
பா ங் கேளன் ! அ க் தந் த எ ேம ேதைவய ல் ைல. ஒ
ைம க் அப்பால் உள் ளைத ம் உணர்ந் வ ம் .'
ேம ம் அைரமண ேநரம் கழ வதற் ள் ளாகேவ அவர்கள்
தங் க க் எத ேர ஏேதா-காேடா, க ராமேமா- க ப்பாகத்
ெதன் ப வைதக் காண ந் த . ைளகள் ம ப ம் வல
பக் கத் த ல் தைல காட் ன. ஆகேவ, அவர்கள் ரஸ்தா மீ வந்
ேசர்ந் வ ட் டார்கள் என் ப ந ச்சயமாய ற் .
‘என் ன இ , ம ப ம் க ர ஷ் க ேனா தானா!' என் ந க ட் டா
ஆச்சர்யத் ேதா வ னான் .
ஆமாம் . அேதா அங் ேக அவர்க க் இட றத் த ல் அேத
களஞ் ச யம் . அதன் ைரய ந் பன
பறந் ெகாண் ந் த . அேத சார்ப ல் இன் ம் ெகாஞ் சம்
தள் ள , பன ய ல் உைறந் ெதாங் க ய சலைவத் ண கள் -
சட் ைடக ம் , கால் சட் ைடக ம் ---காற் ேறா ர்க்கமாகப்
ேபாரா ப் படபடத் க் ெகாண் ந் தன.
ம ப ம் அவர்கள் ெத வ ள் ப ரேவச த் தார்கள் . மீ ண் ம்
அைமத ம் ெவம் ைம ம் உற் சாக ம் ஏற் பட் டன. கழ ப்
ெபா ள் களால் கைறபட் க் க டந் த வத ையத் த ம் ப ம்
பார்த்தார்கள் . ேபச் க் ரல் கைள ம் , பாட் க் கைள ம் ,
ஒற் ைற நாய ன் ைரப் ைப ம் மீ ண் ம் ேகட் டார்கள் .
இதற் ள் இ ட் அத கமாக ய ந் ததால் , ச ல ஜன் னல் கள ல்
வ ளக் ெகாள ெதர ந் த .
ஊர ல் பாத ரம் ேபான ம் , அங் ேக வ சாலமான கப் டன்
ந ன் ற ெசங் கல் கட் ட வ ஒன் ைற ேநாக் க க் த ைரையத்
த ப்ப னான் வா ஆன் ட் ரீவ ச். ன் வாசைல
அ க ய ம் வண் ைய ந த் த னான் .
வ ளக் ெகாள த கழ் ந் த, பன படர்ந்த, ஜன் னல ேக ேபானான்
ந க ட் டா. பறக் ம் பன க் கீற் கள் வ ளக் ெகாள ய ன் கத ர்கள்
பட் ம ம த் தன.
அவன் ஜன் னல் மீ சாட் ைடயால் தட் னான் .
தட் த க் எத ர்க் ரலாக 'யார் அங் ேக ?” என் ற ேகள் வ
றப்பட் ட .
‘'க ெரஸ் ய ந் வ க ேறாம் ....வா ... ெகாஞ் சம்
ெவள ேய வந் பா ங் கேளன் ' என் ந க ட் டா ேபச னான் .
ஜன் ன க் ப் ப ன் னா ந் யாேரா நகர்ந்தார்கள் .
இரண்ெடா ந ம ஷம் கழ ந் த ம் , நைட பாைதய ன் வாசற்
கத த றக் கப்ப ம் ஓைச வந் த . ப ற ெவள க் கதவ ன்
தாழ் ப்பாள் த றந் த சத் தம் ேகட் ட . ெவள் ைளத் தா உைடய
ெநட் ைடக் யானவன் , ஒ வன் ெவள ேய எட் ப்பார்த்தான் .
கத காற் க் எத ராகத் த றந் ந ற் ம் ப அ த் த ப்
ப த் க் ெகாண் ெவள ய ல் வந் தான் அவன் . பண் ைகக்
காக அண ந் த ந் த ெவள் ைளச் சட் ைடய ன் மீ ஆட் த் ேதால்
ேமல் சட் ைட ஒன் ைற அவன் ேபாட் ந் தான் . அவ க் ப்
ப ன் னால் ச வப் ச் சட் ைட ம் ெபர ய ேதால் ட் ஸ ம்
தர த் த ந் த ச வன் ஒ வன் வந் தான் .
'ஆன் ட் ரீ வ ச், நீ தானா அ ?' என் அந் த வேயாத கன்
ேகட் டான் .
'ஆமாம் , நண்பேர. நாங் கள் வழ ையத் தவற வ ட் வ ட் ேடாம் .
ேகார்யாச்க ன் ேபாய் ச் ேச வதற் காகப் றப்பட் ேடாம் . ஆனால்
இங் ேக வந் ேசர்ந் ேதாம் . இரண்டாவ ைறயாகப்
றப்பட் ப் ேபாேனாம் . த ம் ப ம் வழ தவற வ ட் ேடாம் ' என்
வா ெசான் னான் .
'வழ ைய வ ட் வ ட் எப்ப ெயல் லாம் த ர ந் த க் க றீ ரக
் ள்
பார்த்தீர்களா!' என் றான் க ழவன் . ச வப் ச் சட் ைட
அண ந் த ந் த ச வன டம் அவன் ெசான் னான் , 'ெபட் ஷ் கா!
ேபாய் வாசைல வ ர யத் த ற' என் .
'சர ' என் ச வன் உற் சாகமாகக் கத் த வ ட் நைட
பாைதைய ேநாக் க ஓ னான் .
ஆனால் நாங் கள் ராத் த ர இங் ேக தங் கப் ேபாவத ல் ைல' என்
வா ெதர வ த் தான் .
'ப ன் ேன இ ட் ல் எங் ேக ேபாவர்கள் ? இங் ேகேய தங் க வ வ
தான் நல் ல .'
'தங் வதற் எனக் ம் ஆைச தான் , ஆனால் நான் ேபாயாக
ேவண் ேம. அவசரமான ெதாழ ல் வ ஷயம் . அைதத்
தவ ர்பப
் தற் க ல் ைல.'
'அப்ப சர டாக ஏேத ம் சாப்ப ட் வ ட் டாவ ேபாங் கள் .
ஸேமாவார் இப்பதான் தயாராய ற் .’
' டாகச் சாப்ப வதா? உம் . அைதச் ெசய் யலாம் தான் ' என்
வா ற னான் . இ ட் ஒன் ம் அத கமாக வ டா . ந லா
வந் வ ம் . அப் றம் ெவள ச்சம் தாேன இ க் ம் . அதனாேல
நாம் உள் ேள ேபாய் உடம் ைப உஷ் ணப்ப த் த க் ெகாண்
வரலாம் . என் ன ந க ட் டா?' என் றான் .
'சர தான் . ஏன் ெசய் யக் டா ? நம் ைம உஷ் ணப்ப த் த க்
ெகாள் ள ேவண் ய தான் ' என் ந க ட் டா அங் கீ கர த் தான் .
அவன் ள ர னால் வ ைறத் ப் ேபாய ந் தான் . அதனால்
தன ைககால் கைள எல் லாம் டாக் க க் ெகாள் ளத் தவ த் தான்
அவன் .
வா ஆன் ட் ரீவ ச் வேயாத கேனா வட் க் ள் ேள
ேபானான் . ெபட் ஷ் கா த றந் ைவத் த ந் த வாசல் வழ யாக
ந க ட் டா வண் ைய ஓட் னான் . ச வன ன் ஆேலாசைனய ன்
ேபர ல் அவன் ெதா வத் ைத ேநாக் க த ைரையப்
ப ன் க் க த் தான் .
தைரய ல் கழ ெபா ள் கள் பரவ க் க டந் தன. த ைரய ன்
தைலக் ேமலாக நீட் க் ெகாண் ந் த சட் டம் ெதா வத் த ன்
ைரக் கம் ப ல் மாட் க் ெகாண்ட . ெபட் ைடக் ேகாழ க ம்
ஒற் ைறச் ேசவ ம் இதற் ன் னா ேய அங்
ங் வதற் காக ஒண் ய ந் தன. இப்ேபா அைவ தங் கள்
கால் வ ரல் கள னால் அந் தக் கட் ைடைய அ த் தமாகப்
பற் ற க் ெகாண் எர ச்சேலா ரல் எ ப்ப ன. கைலக் கப்பட் ட
ஆ கள் ஓ ஒ ங் க , தைரய ல் உைறந் க டந் த கழ கைளத்
தங் கள் ளம் கள னால் ம த த் ச் சமட் க் ெகாண் வ லக ப்
பாய் ந் தன. நாய் பயத் த னா ம் ேகாபத் தா ம் ர்க்கமாகக்
கத் த ய . ப ற அந் ந யைன ேநாக் க ச ன் னக் ட் ேபால்
வ ட் வ ட் க் ைரத் த .
அைவ எல் லாவற் ேறா ம் ந க ட் டா ேபச னான் . ேகாழ கள டம்
மன் ன ப் ேகட் க் ெகாண்டான் . இன ம ப ம் அவற் ற ற் த்
ெதாந் தர ெகா க் கப் ேபாவத ல் ைல என் அவன் உ த
ற னான் . காரணம ல் லாமேல பயந் ஓ யதற் காக
ஆ கைளக் க ந் தான் . த ைரையக் கட் ப்ேபாட் ட வாேற,
நாைய சாந் தப் ப த் த னான் .
'இன எல் லாம் சர யாக வ ம் ' என் ெசால் , அவன் தன்
ஆைடகள ந் த பன ையத் தட் க் கீ ேழ தள் ள னான் . 'அ
எப்ப க் ைரக் க ற பாேரன் !' என் றான் . ப ற நாய ன் பக் கம்
த ம் ப ‘ ம் மா இ , ட் டாேள. ம் மா க ட. ஒன் ம்
இல் லாததற் ெகல் லாம் உன் ைனேய நீ அலட் க் ெகாள் க றாய் .
நாங் கள் த டர்கள் இல் ைலேய. நண்பர்கள் தான் ......'
'வட் க் ம் ன் ஆேலாசகர்கள் என் இவற் ைறக்
ற ப்ப ட் க் க றார்கள் ' என் ச வன் ெசான் னான் .
ெவள ப் றத் த ேலேய தங் க வ ட் ட வண் ைய அவன் தன
வ ய கரங் கள னால் ைரக் அ ய ல் தள் ள னான் .
‘ஆேலாசகர்கள் என் ப ஏேனா?' என் ந க ட் டா ேகட் டான் .
'பால் ஸன் த் தகத் த ல் அப்ப த் தான் அச்ச க் கப்பட் ள் ள .
கள் ளன் ஒ வன் வட் ள் ைழ க றான் . நாய் ைரக் க ற .
அப்ப ெயன் றால் , “வ ழ ப் டன் இ ங் கள் ” என் அர்த்தம் .
ேகாழ க ற . அதாவ “எ ந் த ங் கள் !” என் ெபா ள் .
ைன தன் ைனேய நக் க க் ெகாள் க ற . அதற் என் ன
அர்த்தம் ? “வரேவற் க் ர ய வ ந் தாள வந் த க் க றான் .
அவைன எத ர்ெகாண் அைழக் கத் தயாரா ங் கள் !” என்
தான் .' இவ் வ தம் வ ளக் க னான் ச வன் , ச ர த் தப ேய.
ெபட் ஷ் கா க் எ தப் ப க் கத் ெதர ம் . 'பால் ஸன்
ஆரம் பவாசகம் ' தான் அவன் கற் ற ஒேர த் தகம் . த் தகத் த ன்
வ ஷயம் ரா ம் அவ க் மனப்பாடம் ஆக ய ந் த .
ஆகேவ, சந் தர்பப ் த் க் ப் ெபா த் தமான என் அவன்
க த ய வாசகங் கைள அவ் வப்ேபா ஒ பரப் வத ல் அவ
க் ஆைச அத கம் . அத ம் ஏதாவ வைக உள் ேள
ேபாய் வ ட் டால் அவ க் ஏக உற் சாகம் தான் . இன் ைறக்
அேத ந ைலைம தான் .
'ஆமாம் . அப்ப த் தான் ' என் றான் ந க ட் டா.
ெபட் ஷ் கா ெசான் னான் 'நீ ஒேர அ யாகக் ள ர்ந்
ேபாய க் க ேவண் ேம' என் .
'ஆமாம் ' என் றான் ந க ட் டா.
அவர்கள் ற் றத் ைதக் கடந் , நைடபாைத வழ யாக,
வட் ள் ெசன் றார்கள் .

ப த 4
வா ஆன் ட் ரீவ ச் வந் ேசர்ந்த ந் த ம் பம் அந் த ஊர ல்
ம ந் த ெசல் வம் பைடத் த ந் த ம் பங் கள ல் ஒன் றா ம் .
அக் ம் பத் த ற் ஐந் பாகம் ெசாத் இ ந் த . அ தவ ர
அத கப்ப யான ந லம் த் தைக லம் ேசர்ந்த ந் த .
அவர்கள டம் ஆ த ைரகள் , ன் ப மா கள் , இரண்
கன் க் ட் கள் , இ ப ஆ கள் இ ந் தன.
அக் ம் பத் த ல் இ பத் இரண் ேபர் இ ந் தார்கள் .
கல் யாணமான த் த ரர்கள் நான் ேபர். ஆ ேபரன் மார்கள் .
(அவர்கள ல் ஒ வன் தான் ெபட் ஷ் கா. அவ க் மணமாக
வ ட் ட .) இரண் * ெகாள் ப் ேபரர்கள் '. ன் அநாைதப்
ப ள் ைளகள் நான் ம மகள் மார், அவர்க க் க்
ைகக் ழந் ைதகள் உண் . பாகம் ப ர க் கப்படாமல் ஒேர
ம் பமாக வ ளங் ம் ஒ ச ல த் தனங் கள ல் அ ம்
ஒன் . ஆனால் , வ ல் பாகப்ப ர வ ைனக் வழ ைவக் ம்
வ சனகரமான அந் தரங் கப் ப ள ேவைல அந் த வட் ம்
ஆரம் பமாக ய ந் த . த் த ரர்கள ல் இ வர் மாஸ்ேகாவ ல்
தண்ணீர ் மப்பவர்களாக உைழத் வந் தனர். ஒ வன்
ரா வத் த ல் ேசர்ந்த ந் தான் .
இப்ேபா அந் த வட் ல் க ழவன் , அவன் மைனவ , வட்
ந ர்வாகத் ைதக் கவன த் வந் த இரண்டாவ மகன் ,
பண் ைகக் காக மாஸ்ேகாவ ந் வந் த ந் த த் தவன்
ஆக யவர்கேளா எல் லாப் ெபண்க ம் ழந் ைதக ம்
இ ந் தார்கள் . ம் பத் ைதச் ேசர்ந்த இவர்கைளத் தவ ர,
ேவெறா அத த ம் அங் காணப்பட் டான் . அ த் த
வட் க் காரன் தான் அவன் . அங் க ந் த ஒ ழந் ைதக் ஞான
ஸ்நானத் தந் ைத அவன் .
அந் த அைறய ந் த ேமைஜக் உயேர ஒ வ ளக்
ெதாங் க ய . அதற் ேமலாக ய ட் மைறத் த ந் ததனால்
ஒள வச் கீ ேழ உள் ள ேதநீர்ப் பாத் த ரங் கைள ம்
ம ப் ட் ைய ம் இதர த ன் பண் டங் கைள ம்
ப ரகாசப்ப த் த ய . அத் டன் , ெசங் கல் வர்கைள ம் ,
அவற் ற ன் ரத் ைலய ல் ெதாங் க ய வ க் க ரகங் கைள ம் ,
அவற் ற ற் இரண் றங் கள ம் க டந் த படங் கைள ம்
ெவள ச்சமாக் க ய . ேமைஜய ன் ன் த ல் வா
ஆன் ட் ரீவ ச் பன யால் உைறந் த ந் த தன் மீ ைசையச்
ைவத் தப உட் கார்ந்த ந் தான் . எ ப்பான க க்
கண்கள னால் அவன் அந் த அைறைய ம் , தன் ைனச்
ற் ற ம ந் த ஆட் கைள ம் ஆராய் ந் ெகாண் ந் தான் .
அவன் ட, ெவண்தா உைடய வ க் ைகத் தைலக் க ழவன்
இ ந் தான் . ம் பத் தைலவனான அவன் வட் ேல ெநய் யப்
ெபற் ற ெவள் ைளத் ண ச் சட் ைட டன் காட் ச அள த் தான் .
மாஸ்ேகாவ ந் பண் ைகக் காக வந் த ந் த மகன்
அவ க் அ த் தாற் ேபால இ ந் தான் . உரம் ெபா ந் த ய
 ம் , வ ைம ந ைறந் த ேதாள் க ம் ெபற் றவன் அவன் .
அவன் வர்ணம் அச்ச ட் ட ெமன் ண ச் சட் ைட
அண ந் த ந் தான் . அவ க் அ ேக இரண்டாவ மகன்
காணப்பட் டான் . அவ ம் அகன் ற ேதாள் கைள உைடயவன்
தான் . ம் ப ந ர்வாகத் ைத ஏற் நடத் த யவன் அவேன.
அவ க் ப் பக் கத் த ல் , ெம ந் த ெசந் தைலக் யானவன் -
அ த் த வட் க் காரன் -இ ந் தான் .
ேவாட் கா த் எ எைதேயா த ன் தீ ர்த்த ப ற , ேதநீர்
க் க ேவண் ய கட் டத் த ல் இ ந் தார்கள் அவர்கள் . தைரமீ
ெசங் கல் அ ப் க் ப் பக் கத் த ல் ந ன் ற ஸேமாவார் இதற் ள்
ெபற் இைரச்ச ட் க் ெகாண் ந் த . உயர்ந்த
தளவர ைச மீ ம் , கணப் அ ப்ப ன் ேமல் ப த ய ம்
ழந் ைதகள் காணப்பட் டனர். தண வான கட் மானம் ஒன் ற ல் ,
தனக் அ க ல் ஒ ெதாட் ேலா , ஒ மங் ைக இ ந் தாள் .
வயதான ம் பத் தைலவ வா க் உபசாரம் ெசய்
ந ன் றாள் . அவள் கம் ரா ம் க் கங் கள் பரவ க் க டந் தன.
அவள் உத கள ல் ட க் கம் வ ந் த ந் த .
ந க ட் டா உள் ேள ப ரேவச த் த சமயத் த ல் , அவள் கனமான
கண்ணா த் தம் ளர் ஒன் ைற ேவாட் காவ னால் ந ரப்ப , அைத
வ ந் தாள பக் கம் நீட் உபசர த் க் ெகாண் ந் தாள் .
‘ேவண்டாம் என் ெசால் லாேத, வா ஆன் ட் ரீவ ச். நீ
அப்ப ச் ெசால் லக் டா . எங் க ேளா னால்
கலமான வ ந் தான் . இைதக் த் வ , அன் ேப !'
என் றாள் அவள் .
ேவாட் காவ ன் தர சன ம் , அதன் மண ம் ந க ட் டாவ ன்
உள் ளத் த ல் --அத ம் இந் தச் சந் தர்பப
் த் த ல் , உள் ம் ற ம்
ள ர ட் ப்ேபாய் கைளப் ப னால் ேசார்ந்த ந் தேபா -
அத கமான ழப்பத் ைத உண்டாக் க வ ட் டன. அவன் கத் ைதச்
ழ த் தான் . தன ல் லாய ம் ேகாட் ேம ம் ஒட் க்
ெகாண் ந் த பன ையத் தட் உதற ய ப ற அவன் , ேவ
யாைர ம் பார்க்காதவன் ேபால, வ க் க ரகங் கள ன் ன் னால்
ந ன் ன் தடைவகள் தனக் த் தாேன ச ைவ
அைடயாளம் ெசய் ெகாண்டான் . தைல தாழ் த் த
வ க் க ரங் கைள வணங் க வ ட் த் த ம் ப னான் . த ல்
ம் பத் தைலவ க் ம் , ப ன் னர் ேமைஜ ன் ன ந் த
எல் ேலா க் ம் , அதற் ப் ப ற அ ப் ப ேக ந ன் ற
ெபண்க க் ம் வணக் கம் ெதர வ த் தான் அவன் .
' கலமான பண் ைக ஆகட் ம் !' என் னங் க யவாேற,
அவன் தன ேமல் ஆைடகைள அகற் ற ஆரம் ப த் தான் . அவன்
பார்ைவ ேமைஜய ன் பக் கம் ெசல் லேவ இல் ைல.
த் த மகன் ந க ட் டாவ ன் பன ப ந் த கத் ைத ம்
கண்கைள ம் தா ைய ம் கவன த் தப ேய ெசான் னான் ,
அடடா! உம உடம் ரா ம் பன வ ட் டேத, ெபர யவேர'
என் .
ந க ட் டா தன ேகாட் ைடக் கழற் ற னான் . அைத ம ப ம்
உதற , அ ப் க் ப் பக் கத் த ேல ெதாங் கப் ேபாட் வ ட் ,
ேமைஜைய அைடந் தான் . அவ க் ம் ேவாட் கா
ெகா க் கப்பட் ட . அவ க் ேவதைன ம ந் த தயக் கம்
ஏற் பட் ட . அேநகமாக அவன் அந் த ம க் ேகாப்ைபைய
வாங் க , மணம் ந ைறந் த ெதள வான பானத் ைத உள் ேள
ஊற் ற ய ப்பான் , ஆனால் அவன் பார்ைவ வா
ஆன் ட் ரீவ ச் மீ ப ந் த . தான் ெசய் ெகாண்ட சபதத் த ன்
ஞாபகம் வந் த அவ க் . ச ல் லைற ேவைல ெசய் க றவன்
ந ைனப் ம் எ ந் த . தன் ைடய ச ன் ன மகைன ம் , வசந் த
காலத் த ற் ள் அவ க் காகத் தான் ஒ த ைர வாங் க வ டத்
தீ ர்மான த் தைத ம் அவன் எண்ண னான் . ஆகேவ, அவன்
ம தள த் தான் .
'நான் ப்பத ல் ைல. அன் ந ைறந் த வந் தனம் என்
ெசால் , கத் ைதச் ழ த் வ ட் , இரண் டாவ
ஜன் ன க் அ ேக க டந் த ெபஞ் ேமல் உட் கார்ந்தான்
அவன் .
‘அ ஏன் ?' என் ேகட் டான் த் தவன் .
'நான் ப்பத ல் ைல. அவ் வள தான் ' என் ந க ட் டா,
கண்கைள உயர்த்த ப் பார்க்காமேல ேபச னான் . ஆனால் அவன்
ஓரக் கண்ண னால் தன ைறச்சலான தா ைய ம்
மீ ைசைய ம் பார்த் க் ெகாண்ேட அவற் ற ந் த
பன த் கள் கைள அப் றப்ப த் வத ல் ைனந் வ ட் டான் .
'அவ க் அ நல் லதல் ல' என் றான் வா . ஒ க ளாஸ்
ம ைவக் கா ெசய் த ப ற , க னமான ப ஸ்கட் ஒன் ைற
வாய ல் ேபாட் க் க த் க் ெகாண் ந் தான் அவன் .
'அப்ப யானால் சர தான் . ெகாஞ் சம் சாப்ப ேடன் . ள ர னால்
நீ க் க க் க வ ைறத் த ப்பாேய' என் அன் பார்ந்த
வட் த் தைலவ ெசான் னாள் . ‘ெபண்களாக ய நீங் கள் அந் த
ஸேமாவாைர ைவத் க் ெகாண் ஏன் வண்ெபா
ேபாக் க றீ ரக
் ள் ?' என் ம் ெசான் னாள் .
அங் க ந் த இளம் ெபண்கள ல் ஒ த் த இேதா தயாராக
வ ட் ட ' என் றாள் . அவள் தன ன் றாைனயால்
ஸேமாவார ன் ைய ேவகமாகத் தள் ள வ ட் டாள் . அ
இப்ெபா ம க அத கமாகக் ெகாத த் க் ெகாண் ந் த .
அவள் ப ரயாைசேயா அைத ேமைஜய ன் பக் கம் எ த் ச்
ெசன் றான் . உயரத் க் க 'தட் ' என் ஓைச எ ம் ப அைத
ேமைஜேமல் ைவத் தாள் .
இந் த ேநரத் த ல் , வா ஆன் ட் ரீவ ச் தான் பாைதைய எப்ப த்
தவற வ ட் வ ட் டான் என் ப பற் ற வ வர த் க்
ெகாண் ந் தான் . இேத க ராமத் க் அவர்கள் இரண்
தடைவகள் வர ேநர்ந்தைத ம் வழ வ லக த் த ர ந் தைத ம் ,
காரக் யான வர்கள் ச லைரச் சந் த த் தைத ம்
ெசான் னான் . அங் ேக இ ந் தவர்கள் அத சய த் தார்கள் ; அவர்கள்
பாைதைய வ ட் எங் ேக எப்ப வ லக ய க் க ேவண் ம்
என் வ ளக் க னார்கள் ; வழ ய ல் சந் த த் த காரர்கள் யார்
என் ெசான் னார்கள் ; ப ற எப்ப ப் ேபாக ேவண் ம் என் ம்
ெதர வ த் தார்கள் .
'இங் க ந் ேமால் ஷேனாவ் கா ேபாக ற வழ ைய ஒ ச ன் னக்
ழந் ைத டக் கண் ப த் வ ம் . நீங் கள் ெசய் ய
ேவண் யெதல் லாம் ெபர ய ரஸ்தாவ ந் வல பக் கம்
த ம் க ற வழ ேயா ெசல் வ தான் . அந் த இடத் த ல் ஒ
தர் ட உண் . ஆனால் நீங் கள் அவ் வள ரம் ேபாகேவ
இல் ைலேய!' என் அண்ைட வட் ஆசாம ெசான் னான் .
'இர ரா ம் இங் ேகேய தங் க வ வ தான் நல் ல .
ெபண்கள் உங் க க் காக ப க் ைக தயார ப் பார்கள் ' என்
க ழவ வற் த் த னாள் .
தன மைனவ ய ன் ேபச்ைச உ த ப்ப த் த அந் த
வேயாத க ம் ேபச னான் . ' நீங் கள் வ யற் காைலய ல்
ேபாகலாம் . அவ் ேவைளய ல் மேனாகரமாக ம் இ க் ம் '
என் றான் .
'என் னால் யா , நண்பேர. இ வ யாபார வ ஷயம் . ஒ
மண ேநரத் ைத நஷ் டப்ப த் த வ ட் டால் , அப் றம் ஒ
வ ஷத் த ேல ட, ஈ ெசய் ய யா ' என் ெசான் னான்
வா . அந் தத் ேதாப் வ வகார ம் , நகர வ யாபார கள்
தன் ன டம ந் அைத அபகர த் வ வார்கேள என் ற
ந ைனப் ம் தான் அவ க் . ஆகேவ அவன் ந க ட் டா பக் கம்
த ம் ப நாம் அங் ேக ேபாய் ச் ேசர்ந் வ ேவாம் . ேபாக
யாதா என் ன?' என் ேகட் டான் .
ெகாஞ் ச ேநரம் வைர ந க ட் டா பத ல் எ ம் ேபசவ ல் ைல.
அவன் தன தா ைய ம் மீ ைசைய ம் சர ப்ப த் க ற
க மத் த ேலேய கண்ணாக வ ட் ட ேபால் ேதான் ற ய . ப ற ,
ேசாகம் கப்ப ய ர ல் அவன் அற வ த் தான் , 'ம ப ம் நாம்
வழ தவற ச் ெசல் லாம ந் தால் ' என் .
அவன் ேசாகம் அைடந் வ ட் டதன் காரணம் , ேவாட் கா மீ
அவ க் அடக் க யாத தாகம் ஏற் பட் ந் த தான் . அந் தத்
தவ ப்ைப ஆற் றக் ய ஒ ெபா ள் ேதநீர்தான் . அ
அவ க் இன் ம் அள க் கப்படவ ல் ைல.
‘நாம் அந் தத் த ப்பத் ைத அைடய ேவண் ய . அவ் வள
தாேன! அதன் ப ற நாம் தவற வ ட மாட் ேடாம் . அப் றம் ரா
வழ ம் காட் ேட ெசல் க ற ரஸ்தா தாேன' என் வா
ெசான் னான் .
தனக் அள க் கப்பட் ட ேதநீர் க ளாைஸ ஏற் க் ெகாண்டவாேற
ந க ட் டா ெசான் னான் : 'நீங் கள் வ ம் க றப ேய ெசய் யலாம் .
நாம் ேபாகத் தான் ேவ ம் என் றால் , ேபாேவாம் .'
‘நாம் ையக் த் வ ட் உடேன க ளம் ேவாம் .'
ந க ட் டா ஒன் ம் ெசால் லவ ல் ைல. தைலைய மட் ம்
அைசத் தான் . 'ஸாசர ல் ' ெகாஞ் சம் ேதநீைர ஜாக் க ரைதேயா
ஊற் ற க் ெகாண் அதன் ஆவ ய னால் தன ைககைளச்
ப த் தத் ெதாடங் க னான் . அவன் . அவன ைகவ ரல் கள்
க ைமயான உைழப் ய ன் காரணமாக எப்ெபா ம் வங் க ேய
காணப் பட் டன.
அப் றம் , சர்க்கைரய ல் ம க ம் ெகாஞ் சமாகக்
க த் க் ெகாண்டான் . தனக் வ ந் அள ப்பவர் க க் த்
தைலவணங் க , உங் கள் உடல் நலம் வளர!' என்
வாழ் த் த வ ட் , ெகாத க் ம் பானத் ைத உற ஞ் ச க் த் தான் .
‘அந் தத் த ப்பம் வைர யாராவ எங் கள் ட வந் தால்
நல் ல ' என் வா ெசான் னான் .
'ஓ' நாங் கள் அைதச் ெசய் ய ம் . ெபட் ஷ் கா வண் ய ல்
த ைரையப் ட் க் ெகாண் உங் கள் ட அந் த இடம் வைர
வ வான் ' என் த் த மகன் ற னான் .
‘நல் ல . அப்ப யானால் த ைரையப் ட் , தம் ப . இதற் காக
நான் உனக் ெராம் ப ம் நன் ற உள் ளவனாக இ ப்ேபன் .'
'அட, இ எதற் காக? அன் பேர! உங் க க் காக இைதச்
ெசய் வத ல் எங் க க் எவ் வளேவா த ப்த ' என் க ழவ
ெசான் னாள் .
‘ெபட் ஷ் கா' ேபா, ேபாய் த ைரையப் ட் , என் த் தவன்
ெசான் னான் .
‘ெராம் ப நல் ல ' என் ன் னைக டன் ெதர வ த் தான்
ெபட் ஷ் கா. உடன யாக, ஆண ய ல் க டந் த ெதாப்ப ைய
எ த் க் ெகாண் , அவன் வண் ையப் ட் ட ஓ னான் .
வண் ய ல் த ைர ட் டப்ப க ற ேவைளய ல் , உள் ேள ேபச் ,
வா ஆன் ட் ரீவ ச் ஜன் னல் ஓரத் க் வந் ேசர்ந்த ேபா
வ பட் ப்ேபான கட் டத் த ற் மீ ண் ம் த ம் ப ய .
அண்ைடவட் ல் இ ந் தவன் தான் ஊர ன் ெபர யதனக் காரன் .
அவன டம் ம் பத் தைலவன் தன ன் றாவ மகைனப்
பற் ற க் ைற ற க் ெகாண் ந் தான் . அவன் பண் ைகக் காக
வட் க் எ ம் அ ப்ப ைவக் க வ ல் ைல; ஆனால் தன
மைனவ க் ப ரஞ் ேதசத் ச் சால் ைவ ஒன்
அ ப்ப ய க் க றான் என் ைறய ட் டான் .
‘வா பப் ைபயன் கள் நம் ைம ம ஞ் ச வளர்ந் வ ட் டார்கள் '
என் க ழவன் ெசான் னான் .
'ஆமாம் . எப்ப ஆக வ ட் டார்கள் ! அவர்கைளக் கட் ப்ப த் வ
சாத் த யம ல் ைல. அவர்கள் ெராம் ப ெராம் பக் கற் வ ட் டார்கள்
ேமாச்க ன் இ க் க றாேன, அவன் தன அப்பாவ ன்
ைகையேய ஒ த் வ ட் டான் . இெதல் லாம் எதனால்
வ க ற ? ெராம் ப ெராம் பப் த் த சா ஆக வ வதனால்
தான் ' என் அ த் த வட் க் காரன் ேபச னான் .
ந க ட் டா ம் இந் தப் ேபச்ைசக் ேகட் க் ெகாண் ந் தான் .
ேபச யவர்கள் கங் கைள உற் க் கவன த் தப இ ந் த
அவ க் ம் ேபச்ச ேல பங் ெகாள் ள ேவண் ம் என் ற
வ ப்பம் இ க் ம் என் ேற ேதான் ற ய . ஆனா ம் அவன்
ேதநீர் ப்பத ேல ம் ர மாக ஈ பட் ந் ததால் ,
அவ் வப்ேபா ெவ மேன தைலைய ஆட் ஆேமாத த் க்
ெகாண் ந் தான் . ஒன் ற ன் ப ன் ஒன் றாக அேனக தம் ளர்
ையக் த் த் தீ ர்த்தான் அவன் . அதனால் ெகாஞ் சம்
ெகாஞ் ச மாகக் கதகதப் அத கர க் கப் ெபற் , ன் ைனப்
பார்க்க ம் அத கம் அத கமாக க உணர்ைவ அவன்
அ பவ க் க ந் த .
ேபச் அந் த வ ஷயத் ைதப் பற் ற ேய ெவ ேநரம் வளர்ந்த .
பாகம் ப ர ந் ேபாக ற ம் பத் த ல் ஏற் ப ம் அபாயங் கைளப்
பற் ற த் தான் . அ ெபா ப் பைடயான சர்சை ் ச அல் ல என் ப
நன் ெதள வாய ற் . அந் த வட் ேல ைளத் த ந் த பாகப்ப ர
வ ைனப் ப ரச்ைன பற் ற ய வ வாதம் தான் நடந்
ெகாண் ந் த . அங் ேக க க ப்பாக கத் ைத ைவத் தப
ெமௗனமாக உட் கார்ந்த ந் த இரண்டாவ மகன் தான்
பாகப்ப ர வ ைன ேகார யவன் .
உண்ைமய ேலேய யரம் தரக் ய வ வகாரம் தான் அ .
அந் தப் ப ரச்ைன அங் க ந் த அைனவர ச ரத் ைதைய ம்
ஈர்த்த ந் த . என ம் அந் ந யர் ன் ன ைலய ல் தங் கள்
ெசாந் த வ வகாரங் கைள வ வா த ப்ப அழகல் ல என்
ெபா த் த ந் தார்கள் . ஆனால் கைடச ேநரத் த ல் ம் பத்
தைலவன் தன் ைனத் தாேன கட் ப்ப த் த ைவக் க
யாதவனாக வ ட் டான் . தான் உய ேரா இ க் க ற மட் ம்
அந் தக் ம் பத் த ல் ப ள உண்டாக் க இைசயப் ேபாவ
த ல் ைல என் அவன் , கண்கள ல் நீர் மல் க, உணர்சச் ேயா
அற வ த் தான் . ஆண்டவன் அ ளால் இந் தக் ம் பம் நல் ல
ந ைலைமய ல் உள் ள ; ஆனால் அவர்கள் தன த் தன யாகப்
ப ர ந் வ ட் டால் அப் றம் எல் ேலா ேம ப ச்ைச எ த் த் த ர ய
ேவண் ய தான் என் ெசான் னான் அவன் .
‘மாட் வவ் ம் பத் தாைரப் ேபால் தான் - வ ம் வாச மாக
அவர்கள் கமாக வச த் வந் தார்கள் . ஆனால் ப ர வ ைன
நடந் த ப ற அவர்கள ல் யார ட ம் எ ம ல் ைல' என்
பக் கத் வட் ப் ெபர யவன் ெதர வ த் தான் .
‘அந் த ந ைலைமதான் நமக் ம் வரேவண் ம் என் நீ ஆைசப்
ப க றாய் ' என் க ழவன் தன் மகைனப் பார்த் ச்
ெசான் னான் .
மகன் பத ல் ேபசவ ல் ைல. இைசேகடான அைமத ந லவ ய
அங் ேக. அந் த ெமௗனத் ைதக் கைலக் க ெபட் ஷ் கா
ன் வந் தான் . வண் ய ல் த ைரைய மாட் வ ட் ச ல
ந ம ஷங் க க் ன் ேப அங் வந் ேசர்ந்த அவன்
அவர்க ைடய ேபச்ைச ன் னைக டன் ேகட் ந ன் றான் .
'இந் த வ ஷயத் ைதப் பற் ற பால் ஸன் வாசகத் த ல் ஒ கைத
இ க் க ற . ஒ தந் ைத தன தல் வர டம் ைடப்பம்
ஒன் ைறக் ெகா த் அைதத் ண் ண்டாக
ஒ த் வ ம் ப ெசான் னான் . த ல் அவர்களால் அப்ப ச்
ெசய் ய யவ ல் ைல. ஆனால் தன த் தன க் ச்ச யாகப் ப ர த் த
ப ற அவர்கள் அைத எள த ல் ஒ த் வ ட் டார்கள் . இங் ம்
அேத ந ைலைம தான் ' என் ெசால் வ ட் அவன் கத் த ல்
நைக காட் னான் . 'நான் தயார்' என் ம் அற வ த் தான் .
‘நீ தயார் என் றால் , நாங் கள் க ளம் ப ேவண் ய தான் ' என்
வா ெசான் னான் . 'பாகப் ப ர வ ைன வ ஷயத் த ல் நீங் கள்
வ ட் க் ெகா க் கக் டா தாத் தா. எல் லாவற் ைற ம் நீங் கள்
தாேன ேசர்த் ைவத் த க் க றீ ரக் ள் . ஆகேவ நீங் கள் தான்
எஜமான் . அவச யமானால் , சமாதான நீத பத ய டம் ேபாங் கள் .
இந் த வ வகாரங் கள் எப்ப த் தீ ர்க்கப்பட ேவண் ம் என் ப
பற் ற அவர் அற வ ப்பார்' என் றான் .
‘இவன் ஒேர சாதைனயாக இ க் க றான் . ப வாதமாக
இ க் க றாேன. இவன டம் எ ம் எ படா . ைசத் தான் தான்
இவைனப் ப த் க் ெகாண் ஆட் ைவக் க றான் ' என்
க ழவன் ஒப்பார க் ர ல் ஓல ம ட் டான் .
இதற் ள் ந க ட் டா ஐந் தாவ தம் ளர் ேதநீைரப் ப க வ ட் ,
க ளாைசத் தைலகீ ழாகக் கவ ழ் த் ைவக் காமல் ேநராகேவ
ைவத் தான் . ஆறாவ தம் ளர் ேதநீர் தனக் க் க ைடக் ம்
என் அவன் நம் ப னான் . ஆனால் ஸேமாவார ல்
ேமற் ெகாண் தண்ணீர ் இல் ைல. அதனால் ம் பத் தைலவ
அவ க் காக மீ ண் ம் ேதநீர் ந ரப்பவ ல் ைல. ேம ம் , வா
ஆன் ட் ரீவ ச் தன உ ப் கைள அண ந் ெகாண் ந் தான் .
உடேன க ளம் வைதத் தவ ர ந க ட் டா க் ேவ வழ ய ல் ைல.
ற் ற ம் ச கச் ச கக் க த் த ந் த சர்க்கைரக் கட் ைய
ம ப ம் க ண்ணத் த ல் ேபாட் டான் அவன் . ேவர்ைவ வழ ம்
கத் ைத ஆட் த் ேதால் ேகாட் ன் வ ள ம் ப னால்
ைடத் வ ட் அவன் தன ேமல் அங் க ைய அண ந்
ெகாள் ளச் ெசன் றான் .
அைதத் தர த் க் ெகாண்ட ம் அவன் ஆழ் ந் த
ெந ச்ெசற ந் தான் . தன் ைன உபசர த் தவர்க க் நன் ற
அற வ த் வ ைடெபற் க் ெகாண் , கதகதப் ம் ெவள ச்ச ம்
ந ைறந் த அைறய ந் நடந் , ள ம் இ ட் ம் மண் ய
நைடபாைதைய அைடந் தான் ந க ட் டா. அங் ேக டக் காற்
ஊைளய ட் ஊர்ந்த . ஆ அைசந் ெகாண் ந் த கதவ ன்
கீ றல் வழ யாகப் பன வந் தாக் க ய .
அங் க ந் ற் றம் ேபாய் ச் ேசர்ந்தான் அவன் . ற் றத் த ன்
ந வ ேல த ைரக் அ க ல் ெபட் ஷ் கா ஆட் த் ேதால்
அங் க அண ந் ந ன் றான் . பால் ஸன் வாசகத் த ல் உள் ள ச ல
வர கைள உச்சர த் க் ெகாண் ந் தான் அவன் . இளநைக
த் தவாேற அவன் ெசான் னான் :
பன ெயா யைலப் ப க் க ம் வானம் :
பன ச் ழல் பலப்பல ைறயாய் சா ம் ,
 ெவற நாய் ேபால அலற ம் காற் ேற
ம கணம் ப ள் ைளக் ரலால் அ வ ேகளீர!்
த ைரய ன் க வாளத் ைதச் சர ெசய் ந ன் ற ந க ட் டா அைத
ஆேமாத த் த் தைலயைசத் தான் .
வா ஆன் ட் ரீவ ச்ைச வழ அ ப்ப வந் த க ழவன்
ெவள ச்சத் த ற் காக ஒ வ ளக் ைக எ த் வந் தான் . நைட
பாைதய ல் அ எ த் ைவத் த ேம அ அைணந்
ேபாய் வ ட் ட . பன ப் யல் ன் ைன வ ட ம் ரமாக வ ட் ட
என் ப ற் றத் த ேலேய நன் ெதள வாய ற் .
‘ஆ. சர யான பன க் காலம் தான் ! எவ் வள யன் றா ம் நாம்
அங் ேக ேபாய் ச் ேசர யாமல் ஆக வ ேமா என் னேவா.
இ ந் தா ம் ேவ வ தமாக நடப்பதற் க ல் ைல. ெதாழ ல்
வ வகாரம் ! ேம ம் , நாம் றப்பட் டாய ற் . வட் டார ன்
த ைர ம் தயா ராக வ ட் ட . கட ள் க ைப இ ந் தால் நாம்
அங் ேக ேபாய் ச் ேசர்ந் வ டலாம் ' என் வா ந ைனத்
தான் .
அவர்கள் அந் ேநரத் த ல் றப்படக் டா என் தான் வேயாத க
வட் க் கார ம் எண்ண னான் . ஆனால் அவர்கைள அங் ேக
தங் ம் ப ன் ேப அவன் வற் த் த ப் பார்த் வ ட் டான் . அவன்
ேபச் எ பட வ ல் ைல.
‘இவர்கள டம் த ம் ப ம் ெசால் வதனால் ஒ ப ரேயாசன ம்
இல் ைல. ஒ ேவைள என வய தான் என் ைன
ேகாைழயாக மாற் க றேதா என் னேவா. அவர்கள் அந் த
இடத் க் ப் ேபாய் வ வார்கள் . எ எப்ப யானால் என் ன!
வண் பரபரப் எ ம் இல் லா மல் நாம் காலாகாலத் த ல்
ப த் த் ங் க ேம' என் அவன் எண்ண னான் .
ெபட் ஷ் கா ஆபத் பற் ற ேயாச க் கேவ இல் ைல.
ரஸ்தாைவ ம் , அந் த வட் டாரம் ராைவ ம் அவன் நன் றாக
அற ந் ைவத் த ந் தான் . ேம ம் , 'பன ச் ழல் ைறயாய்
சா ம் ' என் வர்ண த் தவர கள் ெவள லக ந கழ் ச்ச க்
ம க ம் ெபா த் தமாக அைமந் த ந் தன. அதனால் அவ க்
ஏகப்பட் ட உற் சாகம் தான் .
ேபாகேவண் ம் என் ந க ட் டா ெகாஞ் சம் ட ஆைசப்பட
வ ல் ைல. ஆனா ம் தன ேபாக் க ன் ப ெசயல் ர ய
இயலா , ப றர் இஷ் டத் க் ப் பண ந் ேபா ம் தன் ைமய ல்
அவன் ெவ காலமாகப் பழக் கப்பட் வ ட் டான் .
ஆகேவ, வ ைட ெபற் ச் ெசல் லத் ண ந் த ப ரயாண கைளத்
த த் ந த் வார் அங் ேக எவ ம ல் ைல.

ப த 5
வா ஆன் ட் ரீவ ச் தன வண் அ ேக ேபானான் .
இ ட் ல் ச ரமத் ேதா அைதக் கண் ப த் உள் ேள
ஏற க் ெகாண்டான் . க வாள வார்கைளக் ைகய ல் பற் ற ய ம் ,
'நீ ன் னாேல ேபா!' என் கத் த னான் .
ெபட் ஷ் கா தன தண வான வண் ய ல் மண் ய ட்
அமர்ந்தவாேற த ைரையத் தட் வ ட் டான் . சற் ேநரத் க்
ன் ப ந் ேத கைனத் க் ெகாண் ந ன் ற க் கார்ட் தனக்
ன் னால் ஒ த ைர ெசல் வைத உணர்ந் அைதத்
ெதாடர்ந் ஓ ய .
அவர்கள் வத ைய அைடந் தார்கள் . ம ப ம் ஊர ன்
எல் ைலப் றமாகப் ேபானார்கள் . த ம் ப ம் அேத ேரா
வழ யாக ம் , உைறந் ேபான, ண கள் ஊசலா க் க டந் த
ற் றத் த ன் வழ யாக ம் ெசன் றார்கள் . (இந் தத் தடைவ
ண கள் அங் ேக காணப் படவ ல் ைல.) பைழய
களஞ் ச யத் ைதக் கடந் தார்கள் . இப்ேபா அதன் ைர
வ ம் பன ய னால் டப் பட் வ ட் ட ேபால்
ேதான் ற ய . அங் க ந் பன இன் ம் ேவ இல் லாமல்
கீ ேழ ெகாட் க் ெகாண் தான ந் த . ேசாக ஒ எ ப்ப ,
கீ ச்ச ட் , ஆ அைசந் ந ன் ற வ ல் ேலா மரங் கைள ம் கடந்
ேபானார்கள் அவர்கள் . ேம ந் இறங் க ம் கீ ழ ந்
எ ந் ம் சா ச் ழன் இைரச்ச ட் க் ெகாண் ந் த
பன க் கட ள் மீ ண் ம் ந் தார்கள் . காற் ம க ம் பலம்
ெபற் வச ய . அ ஒ பக் கத் த ந் வ க றேபா ,
ப ரயாண கள் அைத எத ர்த் ன் ேன ைகய ல் , வண் கைள
ஓர் றமாய் சாய் த் , த ைரகைள ஒ பக் கமாகத் த ப்
ப ய அதன் ேவகம் .
தன அ ைமயான த ைரைய ேவக நைடய ல் ன் னால்
ேபா ம் ப ஓட் னான் ெபட் ஷ் கா . அவன் உணர்சச ் கரமாகக்
ச்ச ட் க் ெகாண் ந் தான் . க் கார்ட் ேவகமாகத்
ெதாடர்ந்த .
இப்ப ப் பத் ந ம ஷ ேநரம் ப ரயாணம் ெசய் த ப ற ,
ெபட் ஷ் கா வட் டம ட் த் த ம் ப , உரத் த ர ல் ஏேதா
ெசான் னான் . வா ேயா ந க ட் டாேவா, காற் ற ன் காரணமாக,
எைத ம் ேகட் க யவ ல் ைல. என் றா ம் , த ப்பத் க்
வந் ேசர்ந் வ ட் டதாக அவர்கள் ஊக த் தார்கள் . ஆமாம் .
ெபட் ஷ் கா வல பக் கம் த ம் ப வ ட் டான் . ன்
பக் கவாட் ல் அ த் க் ெகாண் ந் த காற் இப் ேபா
அவர்கள் கங் கள ன் மீ ேநராக வச ய . தங் க க் வல
பக் கத் த ல் எ ேவா க ப்பாகத் ெதர வைத ம் பன ய டாக
அவர்கள் காண ந் த . த ப்பத் த ல் உள் ள தர்தான் அ .
'நல் ல . நீங் கள் ேவகமாக ன் ேனற ஆண்ட வன் அ ள்
ர யட் ம் !' என் றான் ச வன் .
‘உனக் நன் ற , ெபட் ஷ் கா!'
பன ெயா யைலப் ப க் க ம் வானம் !' என் வ யவாேற
மைறந் ேபானான் ெபட் ஷ் கா.
'அேதா ஒ கவ ஞர் ேபாக றார்!' என் னங் க ய வா ,
லகாைன இ த் தான் .
‘ஆமாம் . அ ைமயான ைபயன் . உண்ைமயான யானவன் '
என் ந க ட் டா ெசான் னான் .
அவர்கள் ன் ேனற ச் ெசன் றார்கள் .
ந க ட் டா, ேமல் சட் ைடைய இ த் உடம் ைபச் ற் ற ம்
இ க் க ப் ப த் , தைலைய ேதாள் க க் ள் ேள
க் க க் ெகாண் உட் கார்ந்த ந் தான் . அவன க யதா
ெகாண்ைடைய மைறத் த . அவன் ெமௗனமாக
இ ந் தான் . வட் ல் ேதநீர் ப க யதன் லம் ெபற் ற
உஷ் ணத் ைத இழந் வ டாம க் க யன் றான் அவன் .
வண் ய ன் ேநரான சட் டங் கள் அவன் பார்ைவய ல் பட் க்
ெகாண் ந் தன. அதனால் , நன் பண்பட் ட ேநர் பாைதய ல்
ேபாய் க் ெகாண் ப்பதாக ஒ ப ரைம அவ க் அ க் க
ேதான் ற ய . த ைரய ன் ஆ அைச ம் ப ன் ப த ம் ,
ஓர் றமாக ஒ ங் க த் ெதாங் ம் ேபாடப்பட் ட வா ம்
அவன் கவனத் த ல் உ த் த க் ெகாண் ந் தன. ன் னால்
ெகாஞ் சம் தள் ள வண் ச் சட் டம் உயர்ந்த ந் த ம் , அத ேட
ஆ ம் த ைரத் தைல ம் , க த் ம் , ெநள ம் ப டர மய ம்
பார்ைவய ந் மைறயா ேதான் ற ன. பாைத ஓரத்
அைடயாள ைள அவ் வப்ேபா அவன் பார்ைவையக்
கவர்ந்த . ஆகேவ ரஸ்தாமீ தான் ெசல் க ேறாம் ; கவைலப்
ப வதற் எ ம ல் ைல என் ேற க த ய ந் தான் அவன் .
ரஸ்தாைவத் தவற வ டாமல் ேபா ம் ெபா ப்ைபக்
த ைரய டம் வ ட் வ ட் , வா வண் ஓட் னான் .
ஆனால் , க் கார்ட் , க ராமத் த ல் ெகாஞ் ச ேநரம் ஓய்
ெபற் ற ந் தேபாத ம் , மனம் இல் லாமல் தான் ஓ ய .
ஆைகய னால் அ க் க அ பாைதைய வ ட் வ லக ச்
ெசல் வ ேபால் ேதான் ற ய . அதனால் வா த ம் பத்
த ம் ப அைதக் கண் த் த் த த் தேவண் ய அவச யம்
ஏற் பட் ட .
‘இேதா வல பக் கத் த ேல ஒ ைள இ க் க ற ....இேதா
மற் ெறான் ... இன் ெமான் ' என் வா
கணக் க ட் டான் . எத ேர க ப்பாகத் ெதர ந் த எைதேயா பார்த் '
இங் ேக ன் னால் கா இ க் க ற ' என் ந ைனத் தான் .
ஆனால் அவ க் க் கா மாத ர த் ேதாற் றமள த் த ெவ ம்
தர்தான் . அந் தப் தைரத் தாண் அவர்கள் ேம ம் மார்
கஜ தாரம் ெசன் றார்கள் . என ம் , நான் காவ ைள ம்
ெதன் படவ ல் ைல ; அங் ேக கா ம் இல் ைல.
'நாம் சீ க்க ரம் காட் ைட அைடந் தாக ேவண் ம் ' என் வா
ந ைனத் தான் . ேவாட் காவ னா ம் ய னா ம்
க ளர்சச் ற் ற ந் த அவன் வண் ைய ந த் தேவய ல் ைல.
லகாைன அைசத் அவசரப்ப த் த னான் . கீ ழ் ப்ப ம்
ண ள் ள அந் த நல் ல த ைர அவன் ற ப்ைப ஏற்
நடந் த . ெகாஞ் சம் ேவகமாக நடந் ம் , சற் ேற த த் ஓ ம் ,
தான் ெச த் தப்ப க றத க் ேநாக் க ேய அ ெசன் ற .
என் றா ம் , தான் சர யான பாைதய ல் ேபாகவ ல் ைல என் பைத
அ உணர்ந் தான ந் த . பத் ந ம ஷங் கள் ஓ ன.
இன் ம் கா வரேவய ல் ைல.
'சர தான் . நாம் ம ப ம் வழ தவற வ ட் ேடாம் ' என்
ெசால் வா வண் ைய ந த் த னான் .
ந க ட் டா ேபசாமல் வண் ைய வ ட் இறங் க னான் . காற்
ஒ கணம் அவன் ேகாட் ைட உட ேலா உடலாக ஒட் ச்
ேசர்த் ம் , ம கணம் ப ய் த் இ த் ம் வ ைளயா ய .
அவன் அைத இ கப் பற் ற யப ேய, பன ந ேவ பாைதையத்
ேத , த ல் ஒ பக் கத் த ம் ப ற அ த் த பக் கத் த மாக
அைலந் தான் . ன் அல் ல நான் தடைவகள் அவன்
அ ேயா மைறந் ேத ேபானான் . கைடச யாகத் த ம் ப
வந் த ம் அவன் லகாைன வா ைகய ந்
வாங் க க் ெகாண்டான் .
‘நாம் வல பக் கம் ேபாகேவண் ம் ' என் அவன்
கண் ப்பாக ம் உ த ேயா ம் ெசால் , த ைரையத்
த ப்ப னான் .
‘சர தான் . வல பக் கம் தான் பாைத இ க் க ற ெதன் றால் ,
வல பக் கேம ேபா' என் வா ெசான் னான்
ந க ட் டாவ டம் . வார்கைளக் ெகா த் வ ட் அவன்
வ ைறத் ப் ேபான தன ைககைளச் சட் ைடக் ள்
த ண த் க் ெகாண்டான் .
ந க ட் டா பத ல் ெசால் லவ ல் ைல.
இப்ேபா, நண்பேர, ப் ெபற் க் ெகாள் ம் !' என்
அவன் த ைரய டம் கத் த னான் . அவன் லகாைன பலமாக
அைசத் ஆட் ய ேபாத ம் த ைர ெம வான நைடய ேல
தான் ன் ெசன் ற .
ச ல இடங் கள ல் பன ழங் கால் அள க் ந ைறந்
க டந் த . த ைரய ன் ஒவ் ெவா அைச க் ம் த ந் தப
வண் ங் க க் ங் க நகர்ந் ெசன் ற .
வண் ய ன் ன் றத் த ல் ெதாங் க ய சாட் ைடைய எ த்
ந க ட் டா ஒ ைற த ைரைய அ த் தான் . அ வைர சாட் ைட
அ ெபற் ற ராத நல் ல த ைர ன் னால் பாய் ந் , ெகாஞ் சம்
த த் ஓ ய . ஆனால் உடன யாக ேவகத் ைதக் ைறத் ம் ,
ப ற ம க ெம வாக ம் நடக் கத் ெதாடங் க ய . இவ் வ தம்
ஐந் ந ம ஷ ேநரம் அவர்கள் ேபானார்கள் .
இ ட் ழ் ந் வ ட் ட . பன ேமேலய ந் ழன்
இறங் க ய . கீ ேழய ந் ெபாங் க எ ந் த . அதனால் ச ல
சமயங் கள ல் வண் ய ன் சட் டங் கள் டக் கண் க் த்
ெதர யாமல் ேபாய் வ ம் . ச ல சமயம் வண் அைசயாமல்
ந ற் ப ேபால ம் , வயல் ப ன் ேநாக் க ஓ க ற மாத ர ம்
ேதான் ற ய . ஒ இடத் த ல் த ைர சடக் ெகன்
ந ன் வ ட் ட . தனக் ன் னால் ம க அ காைமய ல் ஏேதா
இ ப்பைத அ உணர்ந்த க் க ேவண் ம் .
ந க ட் டா ம ப ம் ெவள ேய த த் தான் . வார் கைள
வண் ய ல் ேபாட் வ ட் , த ைர ஏன் அவ் வா ந ன் வ ட் ட
என் கவன ப்பதற் காக அவன் ன் பக் கம் ேபானான் ,
த ைரக் ன் னால் அவன் ஒ எட் ட
எ த் ைவத் த க் கமாட் டான் . அதற் ள் கால் கள்
வ க் க வ ட் டன. அவன் ஒ சர வ ேல உ ண் உ ண் கீ ழ்
ேநாக் க ச் ெசன் றான் .
அப்ப வ க ற ெபா ேத ‘ேஹா, ேஹா, ேஹா!' என்
தனக் த் தாேன ெசால் க் ெகாண்டான் அவன் . வ வைதத்
த த் எ ந் ந ற் க ேவண் ம் என அவன் யன் ம்
யா ேபாய ற் . இ பட் வந் பள் ளத் த ன் அ ய ேல
ேசர்ந் க டந் த கனமான பன ப்பரப்ப ற் ள் கால் கள்
ந் வ ட் ட ப ற தான் அவன் உ வைத ந த் த ந் த .
பள் ளத் த ன் ேமல் வ ள ம் ப ல் ெதாங் க ய பன ப் பாளத் த ன் ஓரம்
ந க ட் டாவ ன் வழ் ச்ச ய னால் பாத க் கப் பட் ந் த .
அத ந் ச ம் பல் கள் அவன் ேமல் உத ர்ந்தன; க த் க்
காலர ள் ேள ந் தன.
'ேச, என் ன ேவைல இ !' என் றான் ந க ட் டா. பன
ஓட் டத் ைத ம் பள் ளத் ைத ம் பார்த் க் ைற ம்
ேதாரைணய ல் ேபச னான் அவன் . ப ற கால க் ள் ேள
ேபாய் வ ட் ட பன ைய ெவள ேய உத வத ல் ைனந் தான் .
‘ந க ட் டா! ஏய் ந க ட் டா!' என் வா ஆன் ட் ரீவ ச்
ேமேலய ந் கத் த னான் .
ஆனால் ந க ட் டா பத ல் ரல் ெகா க் க வ ல் ைல. பன ையத்
தட் உத வத ம் , சர வ ல் உ ண் வ ந் த ேபா தவற
வ ட் வ ட் ட ச க் ைகத் ேத வ த ம் அவன் தீ வ ரமாக
ஈ பட் ந் தான் . ச க் ைகக் கண் ப த் த ம் அவன் உ ண்
வ ந் த இடத் க் ேநராகேவ ஏற க் கைர ேசர யன் றான் .
ஆனால் அப்ப ச் ெசய் வ சாத் த யம ல் லாமல் ேபாய் வ ட் ட .
த ம் பத் த ம் ப உ ண் வ ந் ெகாண்ேட ய ந் தான்
அவன் . ஆகேவ பள் ளத் த ன் அ ய ேலேய நடந் , ேமேல ஏற ச்
ெசல் வதற் வசத யான வழ ையக் கண் ப க் க
ேவண் யதாய ற் . மார் ஏ கஜ ரம் தள் ள ச் ெசன் ற ம் ,
கால் கைள ம் ைககைள ம் ஊன் ற க் ெகாண் ச ரமப்பட்
சர வ ன் மீ ஊர்ந் ஊர்ந் ேமேல ஏற ந் த அவனால் .
உயேர வந் த ம் அவன் பள் ளத் வ ள ம் ப ன் ஓரமாகேவ
நடந் , த ைர ந ன் ற க் க ேவண் ய இடம் ேத ச் ேசர்ந்தான் .
அங் ேக த ைரையேயா வண் ையேயா காண யவ ல் ைல.
என ம் , காற் ைற எத ர்த் அவன் நடக் கத் ெதாடங் க ய ம்
வா ஆன் ட் ரீ வ ச்ச ன் ப்பா கைள ம் , க் கார்ட் ய ன்
கைனப்ைப ம் அவனால் ேகட் க ந் த .
'நான் இேதா வ க ேறன் . வந் ெகாண் க் க ேறன் . எதற் காக
இப்ப க் ச்சல் ேபா க றீ ரக
் ள் ?' என் னங் க னான் அவன் .
வண் க் ப் பக் கத் த ல் வந் த ப ன் னேர, த ைரைய ம் அதன்
அ ேக தாகாரமாகத் ேதான் ம் ப ந ன் ற வா ைய ம்
அவன் கண் ெகாள் ள ந் த .
'நாசமாய் ப் ேபான நீ எங் ேக ெதாைலந் ேபானாய் ? நாம்
த ம் ப வ ட ேவண் ய தான் . க ர ஷ் க ேனா க் ேக
ேபானா ம் சர ' என் வா ந க ட் டா ைவக் க ந்
ெகாண்டான் .
'த ம் ப ப் ேபாக எனக் ம் சந் ேதாஷமாகத் தான க் ம் ,
வா ஆன் ட் ரீவ ச். ஆனால் நாம் எந் த வழ யாகப் ேபாவ ?
இங் ேக ெபர ய கணவாய் ஒன் இ க் க ற . அதற் ள் ேள ஒ
தடைவ வ ந் வ ட் டால் , அப் றம் ெவள ேய வ என் ப
சாத் த ய ம ல் ைல. அங் ேக அகப்பட் க் ெகாண் த ணற ய நான்
ெவள ேயற வந் த ெப ம் பா தான் ' என் றான் ந க ட் டா.
‘ப ன் ேன நாம் என் ன ெசய் வ ? இங் ேகேய தங் க ய க் க
யா . நாம் எங் காவ ேபாய் த் தான் ஆக ேவண் ம் ' என்
வா ெசான் னான் .
ந க ட் டா ஒன் ம் ேபசவ ல் ைல. அவன் காற் க் ேநராக
ைகத் த ப்ப க் ெகாண் வண் ய ல் உட் கார்ந்தான் .. தன
ட் ைஸக் கழட் , அவற் ற ள் ந் க டந் த
பன த் ள் கைள ெவள ேய ெகாட் னான் . ப ற வண் ய ன்
அ ய ந் ெகாஞ் சம் ைவக் ேகாைல உ வ , இட கால்
ட் ல் ஏற் பட் ந் த ஓட் ைடய ல் கவனமாகச் ெசா க
அைடத் தான் அவன் .
வா ஆன் ட் ரீவ ச் ெமௗனமாக வ ட் டான் , இப்ெபா
அைனத் ைத ம் ந க ட் டாவ ன் ெபா ப்ப ல் வ ட் வ ட் டவன்
ேபால. ந க ட் டா ம ப ம் ட் ைஸ அண ந் , தன
கால் கைள வண் ய ள் இ த் க் ெகாண்டான் . ப ற , ைக
உைறகைள மாட் க் ெகாண் த ைர வார்கைளப் பற் ற னான் .
கணவாய ன் ஓரமாகேவ த ைரைய நடத் த ச் ெசன் றான்
அவன் . ஆய ம் அவர்கள் கஜ ரம் ட
ன் ேனறவ ல் ைல. அதற் ள் த ைர ம ப ம்
ந ன் வ ட் ட . மீ ண் ம் அதற் ன் னால் கணவாய்
வந் வ ட் ட .
ஆகேவ ந க ட் டா த ம் ப ம் கீ ேழ இறங் க னான் . மீ ண் ம்
பன ய ல் கால் கைள இ த் இ த் நடக் கலானான் . ெவ
ேநரம் அவன் இப்ப ச் ெசய் தான் . கைடச ய ல் , றப்பட் ச்
ெசன் ற இடத் த ற் எத ர் த ைசய ந் வந் ேசர்ந்தான்
அவன் . 'வா ஆன் ட் ரீவ ச், உய ேரா இ க் க றீ ரக
் ளா?' என்
வ னான் .
‘இேதா இ க் க ேறன் . என் ன ஆய ற் ?' என் பத லள த் தான்
வா .
‘என் னால் ஒன் ம் கண் ப க் க யவ ல் ைல. ஒேர
இ ட் டாக இ க் க ற . எங் பார்த்தா ம் கணவாய் கேள
ெதன் ப க ன் றன. நாம் ம ப ம் காற் ைற எத ர்த் ப்
ேபாகேவண் ய தான் .'
எனேவ அவர்கள் மீ ண் ம் க ளம் ப னார்கள் . மீ ண் ம் ந க ட் டா
பன ய ேட தட் த் த மாற நடந் தான் , ம ப ம் உள் ேள
வ ந் தான் ; த ம் ப ம் ஏற வந் தான் ; ம ப அங் ம ங் மாக
அைலந் தான் . கைடச ய ல் , ஓய் ந் ேபாய் த ம் ப வந்
வண் ய ன் அ ேக உட் கார்ந் வ ட் டான் .
‘சர , இன ேமேல?' என் ேகட் டான் வா .
‘நான் ம க ம் ஓய் ந் ேபாேனன் . த ைர ம் இன நடக் கா .'
‘அப்ப யானால் என் ன ெசய் வ ?'
‘ெகாஞ் ச ேநரம் ெபா த் த ங் கள் .'
ந க ட் டா ம ப ம் எ ந் ெசன் றான் . ஆனால் சீ க்க ரேம
த ம் ப வந் தான் .
‘என் ப ன் னாேலேய வா ங் கள் !' என் ெசால் , அவன்
த ைரக் ன் னால் ெசன் றான் .
வா ஆன் ட் ரீவ ச் இப்ெபா ெதல் லாம் உத் த ர கள் இட
வ ம் ப வ ல் ைல. அதற் மாறாக ந க ட் டா ெசால் யவாேற
ெசயல் ர ந் தான் .
‘இங் ேக, இப்ப வா ங் கள் ' என் ந க ட் டா சத் தம் ேபாட் டான் .
ேவகமாக வல பக் கம் அ எ த் ைவத் அவன்
க வாளத் ைதப் பற் ற க் ெகாண் க் கார்ட் ைய பன ஓட் டம்
ஒன் ைற ேநாக் க இ த் ச் ெசன் றான் .
த ல் த ைர ப ன் வாங் க ய . அப் றம் , பன ஓைடையத்
தாண் வ டலாம் என் ற நம் ப க் ைகேயா ன் னால் த த் த .
ஆனால் அவ் வள பலம் அதற் இல் ைல. அதனால் அ
ேதாள் பட் ைட வைர பன ய ல் ஆழ் ந் வ ட் ட .
‘ெவள ேய வா ங் கள் !' என் , வண் க் ள் ேளேய
உட் கார்ந்த ந் த வா ைய ேநாக் க , ந க ட் டா ெசான் னான் .
ஒ பக் கத் ச் சட் டத் ைதத் க் க ப்பற் ற வண் ைய
த ைரேயா ேசர்த் ப் ப த் தான் .
‘ச ரமம் தான் தம் ப . ஆனால் தவ ர்பப ் தற் இல் ைலேய. யற் ச
பண்ண ப் பா !' என் க் கார்ட் க் உபேதச த் தான் அவன் . '
ஊம் . ஊம் . ஒ ச யற் ச !' என் கத் த னான் .
த ைர ஒ ைற பலமாக இ த் த . ம ப ம் இ த் த .
ஆனால் அ தன் ைன ெவள ேய இ த் க் ெகாள் ள
இயலவ ல் ைல. ஆகேவ, எைதப் பற் ற ேயா ஆேலாச ப்ப
ேபால அ அைசயாமல் ந ன் வ ட் ட .
‘இப்ப இ சர ப்படா தம் ப ! த ம் ப ம் யற் ச பண் !'
என் உபேதச த் தான் ந க ட் டா. தன பக் கத் த ல் உள் ள
சட் டத் ைதப் பற் ற வ ந் இ த் தான் அவன் .
அேத வ தமாக வா தன பக் கத் த ல் ெசயல் ர ந் தான் .
க் கார்ட் தன் தைலைய உயர்த்த க் ெகாண் சடாெரன்
ஒ இ ப் இ த் த .
‘அப்ப த் தான் ! அப்ப த் தான் ! பயப்படாேத. நீ ழ் க வ ட
மாட் டாய் ' என் ந க ட் டா உற் சாகப் ப த் த னான் .
ஒ பாய் ச்சல் . அப் றம் ஒன் . ன் றாவதாக ஒன் .
கைடச ய ல் க் கார்ட் பன ஓட் டத் ைத வ ட்
ெவள ேயற வ ட் ட . அ அைசயா ந ன் ெப ச்
உய ர்த்த . ப ற தன் ேதகத் ைதச் ச ர்த் பன ைய
உதற க் ெகாண்ட . அைத ேம ம் நடத் த ச் ெசல் ல
வ ம் ப னான் ந க ட் டா.
ஆனால் , ேராமம் ந ைறந் த இரண் ேகாட் கள் அண ந் த ந் த
வா ஆன் ட் ரீவ ச் க் ெந ச் வாங் க ய .
ேமற் ெகாண் அ எ த் ைவக் க யவ ல் ைல அவனால் .
அதனால் அவன் வண் ய ள் ேள சாய் ந் வ ட் டான் . 'நான்
சர யாக ச் வ டட் ம் !' என் ெசான் னான் . அவன் க ராமத் த
ந் றப்ப ம் ேபாேத ேராம அங் க ய ன் காலைர இ க் க க்
கட் ைவத் த ந் த ைகக் ட் ைடைய இப் ெபா
அவ ழ் த் வ ட் டான் .
‘இங் ேக நன் றாகத் தான் இ க் க ற . நீங் கள் அங் ேகேய
ப த் த க் கலாம் . நான் இைத வழ நடத் த ச் ெசல் க ேறன் '
என் ந க ட் டா ெதர வ த் தான் . வா ைய வண் ய ல்
ைவத் அவன் த ைரய ன் லகாைனப் பற் ற ன் னால்
இட் ச் ெசன் றான் . மார் பத் அ ரம் கீ ழ் ேநாக் க ச்
ெசன் றான் . ப ற ச ற ய ஏற் றம் ஒன் ற ன் மீ நடத் த ச்
ெசன் றான் . அப் றம் ந ன் வ ட் டான் .
ந க ட் டா ந ன் ற இடம் ற் ற ம் பள் ளமான ப த ய ல்
இல் ைல. அப்ப இ ந் தால் , ன் கள ந் அ த்
வரப்ெபற் ற பன அவர்கைள ஒேர அ யாக ப்
ைதத் த க் ம் . இந் த இடம் கண வாய ன் ஒ றமாக,
காற் க் ஓரள அடக் கமாக, அைமந் த ந் த , காற் ஓர்
சற ஒ ங் க வ ட் டதாக எண்ண ைவத் த சந் தர்பப ் ங் கள்
அேநகம் ஏற் பட் டன. ஆனால் அைவ நீ த் த க் கவ ல் ைல.
ெகாஞ் சம் ேவகம் ைறந் ததற் ஈ ெசய் வ ேபால யல்
பத் மடங் பலத் டன் கீ ழ் ேநாக் க ப் பாய் ந் த ;
க ைமயாகப் ப ய் த் அ த் ச் ழன் ற .
வா ஆன் ட் ரீவ ச் வாசம் சர யாகப் ெபற் ற ம்
வண் ய ந் இறங் க , இன ேமல் தாங் கள் என் ன
ெசய் யேவண் ம் என் ஆேலாச ப்பதற் காக ந க ட் டாவ டம்
ெசன் ற த ணத் த ல் இத் தைகய காற் வச் தான் அவர்கள்
ேமல் சா ய . அவ் வ வ ம் தாமாகேவ பண ந் தாழ் ந் ,
காற் ற ன் ேவகம் தண யட் ம் என் காத் த ந் தனர்.
க் கார்ட் டத் தன கா கைளப் ப ன் பக் கமாகச் சாய் த்
ஒ க் க , அத ப்த ேயா தைலைய அைசத் க் ெகாண்ட .
காற் ற ன் க ந் தாக் தல் ைறந் த உடேனேய ந க ட் டா
ைக ைறகைளக் கழற் ற , அவற் ைற இ ப் க் கச்ைசய ல்
ெசா க ைவத் தான் . தன ைககள் மீ வாய னால்
ஊத க் ெகாண்ட ப ற , அவன் வண் ச் சட் டத் த ன்
இைணப் கைள அவ ழ் க் கத் ெதாடங் க னான் .
‘அங் ேக என் ன ெசய் க றாய் ?' என் வா ேகட் டான் .
‘வண் ய ந் த ைரைய அவ ழ் த் வ க ேறன் .
ெசய் வதற் ேவ என் ன இ க் க ற ? என் ன டம் இன பலேம
இல் ைல' என் ந க ட் டா தன ெசய க் சமாதானம்
வ ேபால் ேபச னான் .
‘வண் ைய நாம் ேவ எங் காவ ஓட் ட யாதா?'
‘ஊ ங் . யா . நாம் த ைரையச் சாக த் வ ேவாம் .
ஏன் , அந் த அப்பாவ ப் ப ராண இப்ப ட பைழய
ந ைலைமய ல் இல் ைலேய' என் ந க ட் டா த ைரையச்
ட் க் காட் னான் . என் ன ேநர ேமா என் எத ர்பார்த்
அடக் க ஒ க் கமாக ந ன் ற அ . நைனந் ேபாய ந் த அதன்
வ லாப் றங் கள் ெப ச்ச னால் வ ம் ம த் தண ந்
ெகாண் ந் தன.
‘ராத் த ர ப் ெபா ைத இந் த இடத் த ேலேய தங் க க் கழ க் க
ேவண் ய தான் ' என் அவன் ெசான் னான் , வசத யான ஏேதா
ஒ வ த ய ல் தங் க வ ட ஆயத் தம் ெசய் ெகாண் ப்ப
ேபால. ப ற அவன் த ைரய ன் க த் ப் பட் ைடகைள
அவ ழ் ப் பத ல் ைனந் தான் . வார்ப் ட் கள் வ பட் டன.
'ஆனால் நாம் உைறந் ேபாக மாட் ேடாமா?' என் வா
ேகட் டான் .
'உம் . அப்ப ேந மானால் அைத நாம் த த் வட யா '
என் ெதர வ த் தான் ந க ட் டா.

ப த 6
வா ஆன் ட் ரீவ ச் ேராமம் ந ைறந் த ேமல் அங் க கள்
இரண் அண ந் த ந் தான் . அதனால் பன ஓட் டத் த ல் ேபாரா
த் த ப ற ம் , கதகதப் ெபற் தான் இ ந் தான் . என் றா ம்
உண்ைமயாகேவ இர ப் ெபா ைத அவர்கள் இ ந் த
இடத் த ேலேய கழ த் தாக ேவண் ம் என் ர ந்
ெகாண்ட ம் அவன் கந் தண் ல் 'ச ல் 'ெலனக் ள ர்
உணர் ஊர்ந்த ேபா ந் த . தன் ைனத் தாேன சாந் தப்
ப த் த க் ெகாள் வதற் காக அவன் வண் ய ள் உட் கார்ந்
ச கெரட் கைள ம் தீ க் ச்ச கைள ம் ெவள ேய எ த் தான் .
ந க ட் டா க் கார்ட் ைய அவ ழ் த் வ ம் ேவைலய ல்
கவனமாக இ ந் தான் . வய ற் ப் பட் ைடைய ம்
வாைர ம் அவ ழ் த் தான் . க வாள வார்கைள அகற் ற னான் .
க த் ப் பட் ைடையத் தளரச் ெசய் தான் . சட் டங் கைள
எ த் ைவத் தான் . இவற் ைற எல் லாம் ெசய் க றேபாேத
த ைரைய உற் சாகப்ப த் வதற் காக அவன் ேபச க் ெகாண்ேட
ய ந் தான் .
‘இப்ேபா ெவள ேய வா. ெவள ேய வா!' என் ெசால் வண் ச்
சட் டங் க க் அப்பால் அைத இட் ச் ெசன் றான் . இப்ப நான்
உன் ைன இங் ேக கட் ப் ேபா ேவன் . உன் ன் னால்
ைவக் ேகால் ேபாட் ைவக் க ேறன் . . உன க வாளத் ைத ம்
கழற் ற வ க ேறன் . ெகாஞ் சம் ைவக் ேகாைலக் க த் த
உடேனேய உனக் உற் சாகம் ஏற் பட் வ ம் ' என் றான் .
ஆய ம் க் கார்ட் அைமத இழந் தவ த் த . ந க ட் டாவ ன்
ேபச் கள னால் அ ஆ தல் அைடய யவ ல் ைல என் ப
நன் றாகத் ெதர ந் த . ஒ கணம் அ ஒ காைல எ த்
ைவத் ந ன் ற . ம கணம் காைலமாற் ற ேவெறான் ற ன்
மீ ந ற் ம் வண் ேயா ஒ ங் க ெந ங் க ய அ . தன
ப ன் றத் ைதக் காற் ற ன் பக் கமாகத் த ப்ப க் ெகாண் , தன்
தைலைய ந க ட் டாவ ன் ைகய ல் உரச ய . அப் றம் , அவன்
தந் த ைவக் ேகாைல ம தள த் ந க ட் டா க் மனவ த் தம்
உண்டாக் க வ ம் பாத ேபால, வண் க் ள் ள ந் ஒ வாய்
ைவக் ேகாைலக் கவ் வ இ த் த . ஆனால் உடன யாகேவ
ைவக் ேகாைலப் பற் ற ந ைனப்பதற் இ த ணமல் ல என்
கட் வ ட் ட மாத ர அைதக் கீ ேழ ேபாட் ட . உடேன
காற் அைதச் ச தற ய ; அள் ள எ த் அப்பால் எற ந் த ;
பன ய னால் மைறத் த .
'இப்ேபா நாம் இங் ேக ஒ அைடயாளம் அைமப்ேபாம் ' என்
ந க ட் டா ெசான் னான் . அவன் வண் ய ன் ன் பக் கத் ைதக்
காற் க் ேநராகத் த ப்ப னான் . அதன் சட் டங் கைள ஒ
வார னால் ேசர்த் க் கட் , ன் றத் த ல் வண் க் ேமலாக
நட் ைவத் தான் , ' இப்ப சர யாகப் ேபாச் . பன நம் ைம
வ ட் டா ம் ட' நல் ல மன தர்கள் இந் தச் சட் டங் கைளப்
பார்த்த ம் ேதாண் நம் ைம ெவள ேய எ த் வ வார்கள் '
என் றான் அவன் ைக ைறகைளத் தட் மாட் க் ெகாண்ேட
அவன் 'ெபர யவர்கள் நமக் க் கற் க் ெகா த் த பாடம் இ
என் ம் ெசான் னான் .
வா ஆன் ட் ரீவ ச் தன ேகாட் ைடத் தளர்த்த வ ட் ,
பா காப்ப ற் காக அதன் வ ள ம் ைபத் க் க ப் ப த் , கந் தகத்
தீ க் ச்ச கைள ஒன் ற ன் ப ன் ஒன் றாக இ ம் ப் ெபட் ய ன்
மீ உராய் ந் ெகாண் ந் தான் . ஆனால் அவன ைககள்
ந ங் க க் ெகாண் ந் ததால் , ஒவ் ெவா தீ க் ச்ச ம் பற் ற க்
ெகாள் ளாமேல க க ய . அல் ல ச கெரட் ன் அ ேக அவன்
உயர்த் க ற சமயத் த ல் காற் ற னால் அைணக் கப் பட் வ ட் ட .
இ த ய ல் ஒ ச்ச ய ல் தீ ப த் க் ெகாண்ட . அதன்
வாைல ஒ கணம் அவ ைடய ேகாட் ன் ேராமச்
ெசற ைவ ம் , வ ந் த ந் த வ ர ல் க டந் த தங் கேமாத ரம்
ம ன் ம் ைகைய ம் , ரட் க் கம் பள த் ண ய ன்
கீ ேழய ந் ெவள ேய நீண் க டந் த ைவக் ேகா ல் ச தற க்
க டந் த பன ைய ம் ெவள ச்சம ட் க் காட் ய . ச க ெரட் ல்
ெந ப் ப் பற் ற ய ம் அவன் ஆர்வத் ேதா ஒன் ற ரண் 'தம் '
இ த் , அ பவ த் , ைகைய மீ ைசய டாக ெவள ேய
வ ட் டான் . அவன் ம ப ம் ‘ தம் ' இ த் த ப்பான் . ஆனால்
அதற் ள் ளாக தீ படர்ந்த ைகய ைலையக் காற் ப ய் த் க்
க ழ த் ச் ழற் ற , ன் ைவக் ேகாைல வச த் தள் ள ய
ேபாலேவ, வ ச ற எற ந் வ ட் ட .
என ம் இந் தச் ச ஊதல் ட அவைன உற் சாகப்
ப த் த வ ட் ட . ' ராத் த ர ப் ெபா ைத நாம் இங் தான் ேபாக் க
ேவண் ெமன் றால் அப்ப ேய ெசய் யேவண் ய தான் !' என்
உ த யாகச் ெசான் னான் அவன் . ' ெகாஞ் சம் இ . ஒ
ெகா க் நான் ஏற் பா ெசய் க ேறன் ' என் ெசால் வ ட் ,
அவன் ன் க த் த ந் அவ ழ் த் வண் ய ல் ேபாட்
ந் த ைகக் ட் ைடைய எ த் தான் . தன ைக உைறகைளக்
கழற் ற வ ட் வண் ய ன் கப்ப ல் ஏற ந ன் றான் . உயரமாக
இ ந் த சட் டத் த ன் உச்ச ைய எட் ப் ப ப்பதற் காக உன் ன
ந ம ர்ந் , அங் ள் ள வார ல் இ கலான ேபாட்
ைகக் ட் ைடையக் கட் ைவத் தான் .
அந் தக் ைகக் ட் ைட உடன யாகேவ சட் டத் ேதா ஒட் ச்
ற் ற க் ெகாண் ம் , த ெரன வ பட் ெவள ப் றமாக
ெநள ந் ம் நீண் ம் , அைசந் பறந் ம் ெவற த் தனமாகக்
காற் ற ல் படபடக் கத் ெதாடங் க ய .
‘எவ் வள அ ைமயான ெகா பார்!' என் வா தன
ைகவண்ணத் ைதத் தாேன வ யந் ேபாற் ற யவாேற,
வண் ய ள் ந வ னான் . நாம் ஒன் றாகச் ேசர்ந் இ ந் தால்
கதகதப்பாகத் தான க் ம் . ஆனால் உள் ேள இரண் ேப க்
இடம ல் ைலேய' என் றான் அவன் .
'எனக் இடம் நான் பார்த் க் ெகாள் க ேறன் . த ல் நான்
த ைரைய நன் றாகப் ேபார்த்த யாக ேவண் ம் . பாவம் , அதற்
ஏகமாக ேவர்த் வ ட் ட . சர , இைத வ ங் கள் ' என் ற
ந க ட் டா, வா க் க் கீ ேழ க டந் த ரட் க் கம் பள த்
ண ையப் பற் ற இ த் தான் .
அைத ெவள ேய எ த் த ம் இரண்டாக ம த் தான் . த ைர மீ
க டந் த ேசணத் ைத ம் பட் ைடகைள ம் நீக் க வ ட்
கம் பள ையப் பரப்ப அைத னான் . 'எப்ப யானா ம்
இன் ம் ெகாஞ் சம் உஷ் ணமாக இ க் கட் ேம!' என்
னங் க , பட் ைடகைள ம் ேசணத் ைத ம் த ம் ப ம்
த ைரமீ கம் பள க் ம் ேமலாகப் ேபாட் ைவத் தான் .
அந் த ேவைலையக் கவன த் த் த ப ற அவன்
வண் ய ன் பக் கம் வந் தான் . ' அந் தச் சாக் த் ண
உங் க க் த் ேதைவப் படா . இல் ைலயா? எனக் க்
ெகாஞ் சம் ைவக் ேகா ம் ெகா ங் கள் ' என் வா ய டம்
ெசான் னான் அவன் .
வா க் க் கீ ேழய ந் இவற் ைற எ த் க் ெகாண்ட ம்
ந க ட் டா வண் ய ன் ப ன் றமாகச் ெசன் பன ய ல் தனக் காக
ஒ ழ பற த் தான் . அத ல் ைவக் ேகாைலப் பரப்ப வ ட் , தன
உடம் ப ல் ேகாட் ைட நன் றாகச் ற் ற இ க் க , சாக் த் ண
யால் தன் ைன க் ெகாண்டான் . ெதாப்ப ைய நன் றாக
இறக் க இ த் வ ட் ட ப ற , அவன் வ ர த் ைவத் த
ைவக் ேகால் மீ உட் கார்ந் , காற் ைற ம் பன ைய ம்
த த் த் தன் ைனப் பா காத் க் ெகாள் வதற் காக வண் ய ன்
ப ன் பக் கத் மரப்ப த ய ேல சாய் ந் ெகாண்டான் .
ந க ட் டா ெசய் க ற கார யங் கைள ஏற் க் ெகாள் ளாத
ைறய ேல தன் தைலைய ஆட் க் ெகாண்டான் வா
ஆன் ட் ரீவ ச். ெபா வாகேவ யானவர் கள ன்
ட் டாள் தனத் ைத ம் கல் வ அற வ ன் ைம ம்
அங் கீ கர க் காதவைனப்ேபால அவன் தைலயைசத் தான் .
ஆய ம் தான் இர ப் ெபா ைத வசத யாகக் கழ ப்பதற் த்
ேதைவயானவற் ைறச் ெசய் வத ல் அவன் ைனந் தான் .
மீ தம ந் த ைவக் ேகாைல வண் ய ன் அ ப் பரப்ப ல் பதமாக
வ ர த் , தனக் க் கீ ேழ அத கமாக வ ம் ப கவன த் க்
ெகாண்டான் அவன் . அப் றம் சட் ைடய ன் ைகக க் ள் ேள
தன் கரங் கைளத் த ண த் க் ெகாண் , வண் ய ன்
ைலய ல் தன தைலைய ைவத் ன் பக் கம ந்
காற் வராதவா த த் தப ெசௗகர யமாகப் ப த்
வ ட் டான் .
அவன் ங் க வ ம் பவ ல் ைல. ப த் தப ேய ச ந் த க் கலானான் .
தன வாழ் வ ன் தன ப்ெப ம் ற க் ேகாளாய் , அர்த்தமாய் ,
ஆனந் தமாய் , மாண்பாக எல் லாம் த கழ் ந் த அந் த ஒேர ஒ
ெபா ைளப் பற் ற த் தான் அவன் ச ந் த த் தான் . அ வைர அவன்
எவ் வள பணம் ேசர்த்த ந் தார்; இன் னம் எவ் வள த ரட் ட
ம் ; அவன் அற ந் த இதர மன தர்கள் எவ் வள ேசர்த்
ைவத் த ந் தார்கள் ; அவர்கள் எப்ப ப் பணம் ேசர்த்தார்கள் ;
இன் ம் எவ் வா ேசர்த் க் ெகாண் ந் தார்கள் ; அவ ம்
அவர்கைளப் ேபால ேமன் ேம ம் அத கமாகப் பணம்
ேசகர ப்ப எப்ப என் ெறல் லாம் ச ந் தைன ெசய் தான் அவன் .
ேகார்யாச்க ன் ேதாப்ைப வ ைலக் வாங் வ ம க ம்
க் க யமான வ ஷயமாகப் பட் ட அவ க் . அந் த ஒ
ேபரத் த ன் லம் மட் ேம பத் தாய ரம் ப ள் கள் லாபம்
க ட் டலாம் என் அவன் நம் ப னான் . தான் இைல த ர்
காலத் த ல் பர சீ லைன - ெசய் த மரங் கள ன் மத ப்ைபப்
பற் ற ம் , ஐந் ஏக் கர் ந லத் த ந் த மரங் கள்
எல் லாவற் ைற ம் , அவன் எண்ண த் த ந் ததனால் ,
அவற் ற ன் ெமாத் த மத ப் பற் ற ம் , இப்ெபா தன்
மனச னால் கணக் ப் பண்ணத் ெதாடங் க னான் .
‘ஓக் மரங் கள் ச க் வண் க க் காக உபேயாகப்ப ம் .
தைரமட் டத் த ல் வளர்ந் ள் ளைவ பலவழ கள ல் பயனா ம் .
இைவ எல் லாம் ேபாக ஒவ் ெவா ப த ய ம் ப்ப வண்
வ றகாவ ேத ம் ' என் அவன் தனக் த் தாேன ெசால் க்
ெகாண்டான் . ' அப்ப ெயன் றால் ஒ ப ர வ ல் ைறந் தபட் சம்
இ ற் இ பத் ைதந் ப ள் கள் க ைடக் ம் என் றாக ற .
ஐம் பத் தா ப ர கள் என் றாக ற ேபா , ஐம் பத் தா கள் ;
அேதா ஐம் பத் தா கள் ; ேம ம் ஐம் பத் தா பத் கள் ;
இன் ெனா ஐம் பத் தா பத் கள் ; அப் றம் ஐம் பத் தா
அஞ் கள் ..... இந் த வ தமாக மார் பன் ன ரண்டாய ரம் ப ள் கள்
வ ம் என் அவன் கணக் க ட் டான் . கணக் க ம் சட் டத் த ன்
ைண இல் லாமல் அைதத் த ட் டமாகக் கண் ப க் க
யா அவனால் .
‘எப்ப யானா ம் சர தான் . நான் பத் தாய ரம்
ெகா க் கமாட் ேடன் . ஏகேதசம் எட் டாய ரம் ப ள் கள்
ெகா க் கலாம் . நைடபாைத, காட் வழ கள் -இந் த
வைகக் காகக் ெகாஞ் சம் ைறத் தாக ேவண் ம் . சர்ேவயர்
ைகய ேல ெகாஞ் சம் ெவண்ெணய் தடவ னால் சர யாக வ ம் .
அவ க் ஒ அல் ல ற் ைறம் ப ப ள் கள் ெகா .
ெமாத் தத் த ேல அஞ் ப த ந லத் ைதக் காட் வழ கள் என்
கணக் ப்பண்ண அவன் தள் ப ெசய் வ வான் . ஆகேவ
அவன் எட் டாய ரத் க் த் தந் வ வான் . வாய ரம்
ெராக் கமாகக் ைகேமேல. இந் த ஒன் ேற அவைன சர க் கட்
வ ேம! நமக் ஏன் பயம் ?' என் ந ைனத் , அவன் தன
ைபய ந் த பணத் ைத ன் ைகய னால் அ த் த க்
ெகாண்டான் .
‘அந் தத் த ப்பத் ைத நாம் எப்ப த் தவற வ ட் ேடாம் என் ப
கட க் த் தான் ெதர ம் . அந் த இடத் த ேல தான் கா
இ க் கேவண் ம் . காவல் காரன ன் ைச இ க் ம் . நாய் கள்
ைரத் க் ெகாண் க் ம் . ஆனால் நாசமாய் ப் ேபாக ற
நாய் கள் ேதைவப் ப க ற சமயத் த ல் ைரப்ப க ைடயா .'
அவன் கா கைள மைறத் த ந் த க த் க் காலைரக்
கீ ேழ தண த் வ ட் கவன த் க் ேகட் டான் . என ம் ன்
ேபாலேவ இப்ெபா ம் காற் ற ன் கீ ச்ெசா தான் காத ல்
வ ந் த . வண் ச் சட் டங் கள ல் கட் டப்பட் ந் த
ைகக் ட் ைடய ன் படபடப் ம் அைச ெவா ம் , வண் ய ன்
மரப் ப த ய ல் பட் த் ெதற த் த பன ய ன் ஓைச ம் தான்
ஓயா ேகட் டன. அவன் த ம் ப ம் தன் கா கைள க்
ெகாண்டான் .
‘இப்ப ஆ ம் என் ெதர ந் த ந் தால் நான் ராத் த ர
ேவைளக் அங் ேக தங் க ய ந் வ ட் ேட வந் த ப்ேபன் . உம் ,
பரவாய ல் ைல. அங் நாைள ேபாய் ச் ேசர்ந் வ டலாம் . ஒேர
ஒ நாள் தான் வணாக வ ட் ட . இத் தைகய ள ர் காலத் த ல்
மற் ற வர்கள் ப ரயாணம் ெசய் யத் ண ய மாட் டார்கள் .'
ஒன் பதாம் ேதத அன் கசாப் க் கைடக் காரன ட ம ந்
எ க க் காகப் பணம் வ க் க ேவண் ம் என் ப
அப்ெபா அவன் ந ைனவ ல் எ ந் த . ‘அவேன வ வதாகச்
ெசால் ய ந் தான் . ஆனால் அவன் என் ைன வட் ல் காண
யா . பணத் ைத எப்ப வரப்பற் வ என் க ற வ ஷயம்
என் மைனவ க் த் ெதர யா . எந் த வ ஷயத் ைத ம் சர வரச்
ெசய் யத் ெதர யா அவ க் ' என் எண்ண க் ெகாண்டான்
அவன் . ந் த ய த னம் நைட ெபற் ற வ ந் த ல் அத த யாகக்
கலந் ெகாண்ட ேபா ஸ் ஆபஸைர எப்ப உபசர க் க
ேவண் ம் என் ெதர யாமல் அவள் த ண்டா ய அவ க்
ந ைன வந் த . 'ஆமாம் , அவள் ெபண்ப ள் ைள தாேன! அவள்
எைத எங் ேக பார்த்த க் கப் ேபாக றாள் ? என் தகப்பனார்
காலத் த ல் எங் கள் வ தான் எப்ப இ ந் த ? சாதாரணமாய்
ஒ பணக் காரக் யானவன் வடாகத் தாேன? ஒ மா ம ல் ,
ஒ வ த -இ ந் த ெசாத் வ ம் இவ் வள தான் .
ஆனால் இந் தப் பத ைனந் வ ஷ காலத் த ல் நான் ெசய்
த் த ப்ப என் ன? ஒ கைட, ம க் கைடகள் இரண் ,
ஒ மா ம ல் , தான யக் க டங் ஒன் , த் தைகய ல் உள் ள
பண்ைணகள் இரண் , தகரக் ைர ேபாட் ட களஞ் ச யத் டன்
ஒ வ ' என் அவன் ெப ம தத் டன் ந ைனத் தான் .
'எங் கள் அப்பா காலத் த ல் இ ந் த ந ைலைம மாத ர இல் ைல.
ற் வட் டாரம் ரா ம் யாைரப் பற் ற ப்
ேபச க் ெகாள் க றார்கள் ? வா பற் ற த் தான் . ஏன் ? ெதாழ ல்
 ைறய ல் தீ வ ரம் காட் வதனால் தான் . நான் ச ரமம்
எ த் க் ெகாள் க ேறன் . ப த் த் ங் க ம்
அசட் த் தனங் கள ல் ெபா ேபாக் க ம் அநாவச யமாகக்
காலம் கடத் க ற மற் ற வர்கைளப் ேபால் இல் ைல நான் .
இர ேநரங் கள ல் ட நான் ங் வ க ைடயா . பன ச்
ைறேயா, பன ச் ைற இல் ைலேயா, நான் றப்பட்
வ க ேறன் . அதனாேல ெதாழ ல் ந ைறேவற வ க ற .
பணம் பண் வ ெவ ம் தமாஷ் என் ந ைனக் க றார்கள்
பலர். அப்ப இல் ைல. கஷ் டப்ப . ைளக் ேவைல ெகா !
இ ேபால் ெவ ம் ெவள ய ல் ராத் த ர ேநரத் ைதக் கழ க் க
ேவண் ய ந ைலைம ஏற் ப ம் . எத் தைனேயா இர கள ல்
க் கேம ப க் காமல் , மண்ைடக் ள் ழல் க ற
எண்ணங் கள ன் காரணமாகத் தைலயைணையத் த ப்ப த்
த ப்ப ப் ேபாட ேவண் ய தா ம் !' என் அவன் இ மாப் டன்
எண்ண னான் . * அத ர்ஷ்டத் த னால் அேநகர் ன் க் வந்
வ வ தாக எல் ேலா ம் ந ைனக் க றார்கள் . சர , ம ேராேனாவ்
ம் பத் த னர் இப்ெபா பல லட் சங் க க் அத பத கள்
ஆக வ ட் டார்கள் . அ எதனால் ? ச ரமப் பட் உைழத் தால்
கட ள் ெகா க் க றார். அவர் எனக் நீண்ட ஆ ைளமட் ம்
அ ள் ர வாரானால் ..!'
ஒன் ம் இல் லாத ந ைலய ேல வாழ் க் ைகையத் ெதாடங் க
லட் சாத பத ஆக உயர்ந் வ ட் ட ம ேராேனாவ் ேபால் தா ம்
தனவந் தன் ஆக வ டலாம் என் ற ந ைனப்ேப வா க்
ம ந் த க ளர்சச் ைய ஏற் ப த் த வ ட் ட . அதனால்
யா டனாவ ேபச் ெகா க் கேவண் ம் என் ற ப்
அவ க் உண்டாய ற் . ஆனால் அங் ேப வதற் எவ ம்
இல் ைலேய..... அவன் மட் ம் ேகார்யாச்க ன் ேபாய் ச் ேசர
ந் த க் மானால் அங் ள் ள ந லச் ெசாந் தக் காரர டம்
அவன் எவ் வளேவா ேபச ய ப்பான் ; ஒன் அல் ல இரண்
வ ஷயங் கைளச் ெசய் காட் ய ப்பான் .
வண் ய ன் ன் றம் ேமாத அ த் , அைத வைளயச் ெசய் ,
அதன் மீ பன ைய அள் ள வச
அைறந் ெகாண் ந் த க ங் காற் ற ன் ஓைசையக் கவன த் த
அவன் ந ைனத் தான் : ' எப்ப வ க ற பார் ! நம் ைம
வ க ற அள க் பன வ ம் என் ெதர க ற . அப் றம்
காைலய ல் நாம் ெவள ேய தைலகாட் டேவ யா !
அவன் எ ந் ற் ற் ம் பார்த்தான் . க் கார்ட் ய ன்
க த் த தைலைய ம் , காற் ற ல் ஆ க் ெகாண் ந் த கம் பள த்
ண ய ைக ம் , ச் ேபாட் ந் த கனத் த
வாைல ம் தான் ழ் ந் க டந் த இ ள டாக அவன்
கண் ப க் க ந் த . மற் றப்ப எங் பார்த்தா ம் ,
ன் னா ம் ப ன் னா ம் , ஒேர ந ைலய ல் இராத ெவள ற ய
இ ட் - ெகாஞ் ச ேநரம் ச ற ெவள ச்சம் ெபற் வ வ
ேபால ம் , ப ற ச ற ேநரம் ேம ம் அத கமாக இ ண்
வ வதாக ம் மா பட் ட ந ைலைமதான் ந ைறந் த ந் த .
ந க ட் டாவ ன் ேபச்ைசக் ேகட் ட தப் . நாம் ன் ேனற ப்
ேபாய க் க ேவண் ம் . எங் காவ நல் ல இடத் த ற் ப் ேபாய் ச்
ேசர்ந்த க் கலாம் . க ர ஷ் க ேனா க் ேக த ம் ப ப்
ேபாய ந் தா ம் பரவாய ல் ைல. டாராஸ் வட் ல் இரைவக்
கழ த் த க் கலாம் . இப் ெபா உள் ள ந ைலைமய ல் , ராத் த ர
ரா ம் நாம் இங் ேக உட் கார்ந்த க் க ேவண் ய தான் .
ஆனால் நான் எைதப்பற் ற எண்ண க் ெகாண் ந் ேதன் ?
ஆமாம் . கஷ் டம் எ த் க் ெகாள் க றவர்க க் ேக கட ள்
அ ள் ர க றார் ; ேசாம் ேபற க க் ம் ங் ஞ் ச க க் ம்
ட் டாள் க க் ம் அல் ல. இப்ேபா நான் ைக ப த் தாக
ேவண் ம் !' இவ் வா ந ைனத் தான் அவன் .
ஆகேவ அவன் ம ப ம் நன் றாக உட் கார்ந் , ச கெரட்
டப்பாைவ ெவள ேய எ த் தான் . ப ற வய ற் ற ன் மீ ப த் ,
ேகாட் ன் வ ள ம் பால் மைறத் க் ெகாண் தீ க் ச்ச கைளப்
பற் றைவக் க யற் ச த் தான் . ஆனால் காற் எப்ப ேயா உள் ேள
 ந் , தீ க் ச்ச கைள ஒவ் ெவான் றாக அைணத் வந் த .
கைடச ய ல் அவன் ஒ ச்ச ய ல் ெந ப் ப க் கச் ெசய் ,
அதன் உதவ யால் ச கெரட் ைடப் பற் றைவத் வ ட் டான் . தான்
வ ம் ப ய கார யத் ைதச் சாத க் க ந் தத ல் அவ க் ம ந் த
மக ழ் ச்ச தான் . அவன் ைகத் தைதவ டப் ெப ம் பங்
ச கெரட் ைட காற் ேற கா ெசய் வ ட் ட ேபாத ம் அவன்
இரண் ன் 'தம் 'கள் ஊத ந் த . அதனால் அவன
உற் சாகம் அத கர த் த . த ம் ப ம் அவன் ப ன் னால் சாய் ந்
தன் ைன நன் றாகப் ேபார்த்த க் ெகாண் , ெசன் ற கால
ந கழ் ச்ச கைள ந ைனத் ப் பார்பப ் த ம் ச ந் த ப்பத ம்
ஈ பட் டான் . த ெரன் . எத ர்பப ் ாராத வைகய ேல அவன் தன்
ந ைன இழந் க் கத் த ல் ஆழ் ந் வ ட் டான் .
சடக் ெகன் எ ேவா அவைன ஒ தரம் உ க் க யதாகத்
ேதான் ற ம் அவன் கண் வ ழ த் தான் . அப்ப ச் ெசய் த
அவ க் க் கீ ேழ க டந் த ைவக் ேகா ல் ெகாஞ் சம் கவ் வ
இ த் த க் கார்ட் தாேனா ; அல் ல அவ ள் ள ந் த எ ேவா
தந் த அத ர்சச் தாேனா ; எ வாக இ ந் தா ம் அ அவ க்
நல் ல வ ழ ப்ைபக் ெகா த் வ ட் ட . அவ ைடய இதயம்
ேவகமாக, ேம ம் ேம ம் ேவகமாக, அ த் க் ெகாண்ட .
அதனால் அவன ந் த வண் டக் ங் வ ேபான் ற
ப ரைம ஏற் பட் ட அவ க் . அவன் கண்கைளத் த றந் தான் .
அவைனச் ற் ற ம் உள் ள எல் லாம் ன் ேபாலேவ இ ந் தன. '
இப் ெபா ெவள ச்சம் அத கர த் த ப்பதாகத் ேதான் கற .
வ வதற் இன் ம் ெராம் ப ேநரம் ப க் கா என்
எத ர்பார்க்க ேறன் ' என அவன் எண்ண னான் . ஆனால் அத க
ெவள ச்சம் பரவ ய ந் த சந் த ரன் உதயமாக வ ட் டதனால்
தான் என் ற உணர் அவ க் உடன யாகேவ ஏற் பட் ட .
அவன் எ ந் உட் கார்ந் , த ல் த ைரையக்
கவன த் தான் . இன் ம் காற் ற ன் பக் கமாகேவ ப ன் றத் ைதத்
த ப்ப ைவத் க் ெகாண் உடம் ெபல் லாம் ெவடெவடக் க
ந ன் ற அ . பன நன் கவ ந் வ ட் ட கம் பள த்
ண ய ன் ஒ ப த ப ன் னால் வ ச ற த் தள் ளப்பட் க்
க டந் த . அதன் ேமலாகப் ேபாட் ந் த கனத் த ண ந வ க்
கீ ேழ வ ந் த ந் த . பன ப ந் த தைல ம் , அதன் ன் னால்
ஆ அைச ம் மய ர்க்கற் ைற ம் , ப டர மய ம் இப்ெபா
பார்ைவய ல் நன் றாகத் ெதன் பட் டன.
வா ஆன் ட் ரீவ ச் வண் ய ன் ப ன் பக் கமாக எட் ப் பார்த்
அங் ள் ளவற் ைறக் கவன த் தான் . த ல் எப்ப
உட் கார்ந்தாேனா அேத ந ைலய ல் தான் இன் ம் இ ந் தான்
ந க ட் டா. அவைன க் க டந் த சாக் ம் , அவ ைடய
கால் க ம் பன ய னால் கனமாக டப்பட் வ ட் டன.
‘அந் தக் யானவன் ள ர னால் வ ைறத் ச் சாகாமல்
இ ந் தால் ேபா ம் ! அவ ைடய உ ப் கள் ப ேமாசமாக
உள் ளன. அவ க் காக நான் தான் ெபா ப் ஏற் க் ெகாள் ள
ேநர ம் என் ன உபேயாகமற் ற ஜனங் கள் அவர்கள் -கல் வ
அற இல் லாதவர்கள் !' என் வா எண்ண னான் . த ைர
மீ க டந் த கம் பள த் ண ைய எ த் ந க ட் டா ேமேல
ேபாட் வ டலாம் என் டத் ேதான் ற ய அவ க் .
ஆனால் ெவள ேய இறங் க நடமா வ என் றால் ெராம் ப ம்
ள ராக இ க் ேம; அ ம் ேபாக, த ைர வ ைறத் ப்ேபாய்
ெசத் தா ம் ெசத் வ ேம. ' இவைன நான் ஏன் என் டன்
அைழத் வந் ேதன் ? எல் லாம் அவ ைடய ட் டாள்
தனத் த னால் தான் !' என் அவன் , தனக் ப் ப க் காத தன்
மைனவ ையப் பற் ற எண்ண க் ெகாண்டான் .
எனேவ, அவன் வண் ய ன் ன் றத் த ல் உள் ள தன பைழய
இடத் த ேலேய உ ண் ப த் தான் . ' என் ைடய மாமா ஒ
சமயம் ஒ ராத் த ர ரா ம் இ ேபால் கழ த் த உண் .
எல் லாம் சர யாகேவ ந் த ' என் அவன் ந ைனத் தான் .
ஆனால் ேவெறா வ ஷய ம் உடேனேய அவன் ந ைனவ ல்
எ ந் த . ' ெசபஸ் யைனத் ேதாண் எ த் த ேபா அவன்
ெசத் ப் ேபாய ந் தான் --ஒேர வ ைறப்பாக, பன ய ல் உைறந் த
சவம் மாத ர . நான் மட் ம் க ர ஷ் க ேனாவ ல் தங் க இரைவப்
ேபாக் க ய ந் தால் இெதல் லாம் ஏற் பட் ேட இ க் கா !'
அவன் ச ரத் ைதேயா தன ேகாட் ைட இ த் ச் ற் ற க்
ெகாண்டான் . ேராமச் சட் ைடய ன் உஷ் ணம் ெகாஞ் சம் ட
வணாக வ டக் டா ; தன் உடம் வ ம் , க த் ,
ழங் கால் , பாதங் கள் எங் ம் கதகதப் ஏற் ப த் த ேவண் ம்
என் அவன் ச ரமப்பட் டான் . ப ற கண்கைள க் ெகாண்
ங் வதற் யற் ச ெசய் தான் . ஆனால் என் ன தான்
யன் ற ேபாத ம் அவனால் க் கக் க ரக் கம் ெபற
யேவய ல் ைல. அதற் மாறாக வ ழ ப் ம் உணர்சச ் க்
ப் ேம அத கம் ெபற் றான் அவன் . ம ப ம் அவன்
தன லாபங் கைள ம் தனக் ச் ேசரேவண் ய கடன் கைள ம்
கணக் ப் பண்ணத் ெதாடங் க னான் . மீ ண் ம் தனக் த் தாேன
வண் ெப ைம ேபச க் ெகாள் ள ஆரம் ப த் தான் . தன் ைனப்
பற் ற ம் , தன அந் தஸ் பற் ற ம் ம ந் த த ப்த
அைடந் தான் அவன் . ஆய ம் , ரகச யமாக ெந ங் க வந்
ெகாண் ந் த ஒ பயத் த னா ம் , க ர ஷ் க ேனாவ ல்
தங் காமல் ேபாேனாேம என் ற ந ைனப் தந் த கசப்பான
வ த் தத் த னா ம் இைவ எல் லாம் அ க் க
கைலக் கப்பட் வந் தன.
‘ஒ ெபஞ் மீ கதகதப்பாகப் ப த் க் க டந் தால் அதன்
கம் எவ் வள வ ேசஷமானதாக இ க் ம் !' இவ் வ தம்
எண்ண ய அவன் , காற் ற ந் இன் ம் அத கப்
பா காப் ட ம் , இப்ெபா ைத வ ட அத கமான
ெசௗகர யத் ேதா ம் , ப த் க் க டக் க யற் ச கள்
ெசய் ததனால் , அேநக தடைவகள் உ ண் ரண்டான் .
கால் கைள ெந க் க ச் ட் க் ெகாண் , கண்கைள
யவா , அைசயாமல் க டந் தான் . ஆனால் த த் த ேதால்
ட் ள் கட் ண் ந் த கால் கள் ெவ ேநரம் ஒேர
ந ைலய ல் இ ந் தால் வ எ க் க ஆரம் ப த் த . அல் ல
காற் ேவெறா றத் த ந் உள் ேள ைழந்
ெதால் ைல ெகா த் த .
ெகாஞ் ச ேநரம் அைமத யாகப் ப த் க் க டந் த ப ற ,
மனக் ழப்பம் ஏற் ப த் ம் அவ் ண்ைமைய இந் த ேநரத் த ல்
தான் க ர ஷ் க ேனாவ ல் உஷ் ணம் ந ைறந் த ைசய ல்
அைமத யாகப் ப த் த் ங் க க் ெகாண் க் கலாேம என்
மீ ண் ம் ந ைன க் க் ெகாண் வந் அவத ற் றான் அவன் .
ஆகேவ அவன் த ம் ப ம் எ ந் உட் கார்ந்தான் ; ற் ற ம்
பார்த்தான் ; இ த் ப் ேபார்த்த னான் ; மீ ண் ம் பைழயப ேய
ப த் தான் .
ஓர் ைற ரத் த ல் எங் ேகா ேகாழ வ யைதக் ேகட் டதாக
அவன் எண்ண க் ெகாண்டான் . அவ க் சந் ேதாஷம்
உண்டாய ற் . ேமல் சட் ைடய ன் காலைரத் தண த் வ ட் ,
ச ரமத் ேதா ம் ச ரத் ைத ேயா ம் கா ெகா த் க் ேகட் க
யன் றான் , ஆய ம் அவன் எவ் வளேவா யற் ச த் ம்
எ ம் காத ல் வ ழவ ல் ைல. சட் டங் கள ேட சீ ற ப் பா ம்
காற் ற ன் ஒ ம் , ைகக் ட் ைடய ன் படபடப் ம் , வண் மீ
சா க ற பன ய ன் ஓைச ம் தான் ஓயா ந ைலத் த ந் தன.
ந க ட் டா எப்ெபா ம் இ ந் த ேபாலேவ உட் கார்ந்த ந் தான் .
அவன் அைசய ம ல் ைல; இரண் ைறகள் அவைன
அைழத் த வா க் பத ல் ெசால் ல ம ல் ைல. வா
ஆன் ட் ரீவ ச் வண் க் ப் ப ன் னால் எட் ப் பார்த்தேபா
ந க ட் டா கனமான பன ப்பரப்ப னால் டப்பட்
உட் கார்ந்த ப்பைதக் கண்டான் . அவன் ெகாஞ் சம் டக்
கவைலப்பட வ ல் ைல. நன் றாகத் ங் க றான்
ேபா க் க ற !' என் எர ச்சேலா னங் க னான் அவன் .
வா ஆன் ட் ரீவ ச் ேம ம் இ ப தடைவகள் எ ந் தான் ;
ப த் தான் . இர க் ேவ க ைடயா என் தான்
அவ க் த் ேதான் ற ய . ஒ ைற அவன் எ ந்
உட் கார்ந் ற் ற் ம் பார்த் வ ட் ந ைனத் தான் :
'வ க ற ேநரம் வந் த க் க ேவண் ம் . என க யாரத் ைத
எ த் ப் பார்க்க லாேம. ெபாத் தாைன அவ ழ் த் தால் ளர
ஆரம் ப த் வ ம் . இ ந் தா ம் , வ யற் காைலப் ெபா
வந் வ ட் ட என் ெதர ந் ெகாள் ள ந் தால் , நான்
இன் ம் அத கமான உற் சாகம் அைடயக் ேம! வண் ையப்
ட் ட ஆரம் ப த் வ டலாேம.'
வ வதற் உர ய ேநரம் அதற் ள் ளாக வந் த க் க யா
என் க ற உண்ைமைய அவன உள் ளத் த ன் ஒ ப த
வா க் உணர்த்த ய . ஆய ம் அவ ைடய பயம்
அத கம் அத கமாக வளர்ந் வந் த . உண்ைமயான
ந ைலைமைய அற ய ேவண் ம் எ ம் அவா ம் இ ந் த ;
தன் ைனத் தாேன ஏமாற் ற க் ெகாள் ம் வ ப்ப ம் இ ந் த
அவ க் . அவன் தன ேமல் அங் க ய ன் ப ைணப்ைப
ந தானத் ேதா தளர்த்த , உள் ேள ைகைய ைழத் ,
உள் சட் ைடக் ள் த ண ப்பதற் ந் த ெவ ேநரம் தடவ த்
த ண்டா னான் . ம ந் த ச ரமத் க் ப் ப ற அவன் தன
ெவள் ள க் க யாரத் ைத ெவள ேய இ த் தான் . எனாமல் ச,
ேவைலகள் ெசய் யப் பட் ந் த அக் க யாரத் த னால் மண ைய
அற ந் ெகாள் ள யன் றான் அவன் . ெவள ச்சம் இல் லாமல்
அவனால் எைத ம் பார்க்க யவ ல் ைல.
ஆகேவ, ச கெரட் ைடப் பற் ற ைவப்பதற் யற் ச த் த ேபா
ெசய் த ேபாலேவ, அவன் ம ப ம் ட் மண் ய ட்
ன் ைககைள ஊன் ற க் ெகாண் , தீ க் ச்ச கைள ெவள ேய
எ த் ஒ ச்ச ையக் க ழ க் க ைனந் தான் . இந் தத் தடைவ
அவன் சர்வ ஜாக் க ரைதேயா யற் ச ெசய் தான் . தீ க் ச்ச கள்
எல் லாவற் ற ம் ம கப் ெபர ய தைல ம் அத கப்ப யான
பாஸ்பரஸ் ம ந் ம் ெபற் ற ந் த ச்ச யாகத் ேத ப் ப த்
ஒன் ைற எ த் தல் தடைவய ேலேய ெகா த் த வ ட் டான் .
க யாரத் த ன் கப்ைப ெவள ச் சத் த ன் அ ேக ெகாண்
வந் பார்த்த ேபா அவனால் அவன் கண்கைள நம் பேவ
யவ ல் ைல.... அப்ெபா மண பன் ன ரண் ஆக ப் பத்
ந ம ஷங் கேள கழ ந் த ந் தன. இன் ம் இர ைம ம்
அவன் ன் னால் காத் ந ன் ற .
'ஓ, எவ் வள ெந ய இர !' என் எண்ண னான் அவன் .
ள ர ன் ச ர்ப் தன க ன் ேமல் ஊர்வைத
உணர்ந்த ம் , ேராமச் சட் ைடகைள இ த் மாட் ேம ம்
நன் றாகப் ேபார்த்த க் ெகாண் , ெபா ைமேயா காத் த க் க
ேவண் ய தான் என் வண் ய ன் ஒ ைலய ல்
டங் க னான் அவன் . காற் ற ன் மா பா ல் லாத கதறைலக்
க ழ த் த ெரன் ேவெறா த ய ஒ -ஜீ வ ள் ள ரல்
எ ந் தைத அவன் ெதள வாக அற ந் தான் . அ ப ப்ப யாக
உயர்ந் ஓங் க ம கத் ெதள வாக ஒ த் ப ற ெகாஞ் சம்
ெகாஞ் சமாகத் ேதய் ந் கைரந் த . அ ஒ ஓநாய் தான்
என் பத ல் சந் ேதகேம க ைடயா . அ ம க ம் அ க ேலேய
ந ன் றதாகத் ேதான் ற ய . அ தன ஓலத் த ன் தன் ைமைய
மாற் ற ய ெபா ஏற் பட் ட அத ைடய வாய் அைசைவக் ட
காற் எ த் க் காட் ய .
வா ஆன் ட் ரீவ ச் ேகாட் க் காலைர ம த் க் ெகாண்
ர்ந் கவன த் தான் . க் கார்ட் ட, கா கைள அைசத் க்
ெகாண் நன் றாய் க் ேகட் ப தற் ச் ச ரமப்பட் ட . ஓ நாய்
தன ஊைளைய ந த் த வ ட் ட ம் , த ைர காைல மாற் ற
மாற் ற ைவத் அைசந் , எச்சர க் ைகயாக ஒ கைனப்
எ ப்ப ய .
இதற் ப் ப ற அவனால் ங் க ம் இயலவ ல் ைல; தன் ைனத்
தாேன கட் ப்ப த் த க் ெகாள் ள ம் ய வ ல் ைல. தன
கணக் கள் , ெதாழ ல் , மத ப் , ெசல் வம் இைவகைளப் பற் ற
அவன் அத கமாகச் ச ந் த க் கச் ச ந் த க் க, ன் ன ம் ம க
அத கமான பயம் தான் அவைன ஆட் ெகாண்ட . ராத் த ர ப்
ெபா ைதக் கழ க் க க ர ஷ் க ேனாவ ல் தங் காமல் ேபாேனாேம
என் ற வ த் தம் அவன எண்ணங் கள ல் கலந் ழம் ப ய
; ச ந் தைனய ல் ேமேலாங் க ந ன் ற .
‘ைசத் தான் காட் ைட வ ங் கட் ம் ! அ இல் லாத ெபா
எல் லாம் ஒ ங் காக இ ந் தேத. அட கட ேள! ஆ, இந் த இர
ேநரத் க் மட் ம் நமக் ப் பா காப் க ைடக் மானால் !'
என் தானாகேவ ேபச க் ெகாண்டான் அவன் . ' காரர்கள்
தான் ள ர ல் வ ைறத் ச் சாவார்கள் என் ெசால் வ
வழக் கம் . நா ம் தான் ஏேதா த் ேதன் ' என் அவன்
எண்ண னான் .
அவன் தன உணர்சச ் கைள ஆராய் ந் த ேபா உடம் ப ேல
உதறல் ஏற் பட் ந் தைத அற ய ந் த . ஆனால் அ
ள ர னாலா அல் ல பயத் த னாலா என் ப தான்
ெதர யவ ல் ைல. நன் றாகப் ேபார்த்த க் ெகாண் , ன் ேபாலேவ
ப த் க் க டக் க யன் றான் அவன் . ஆனால் ேமற் ெகாண்
அவ் வ தம் ெசய் ய யவ ல் ைல அவனால் . ஒேர ந ைலய ல்
இ ப்ப சாத் த யப்படவ ல் ைல அவ க் . அவன் எ ந்
த க் க ம் , தன் ள் ேள தைலெய த் ப் ெபர தாக வள ம்
பயத் ைத ஒ க் க வ ட ஏதாவ ெசய் ய ம் வ ம் ப னான் . அந் த
பயத் த ன் எத ர ேல தான் சக் த யற் றவன் என் ற உணர் ம்
அவ க் இ ந் த . அவன் மீ ண் ம் தன
ச கெரட் கைள ம் தீ க் ச்ச கைள ம் எ த் தான் . ன் ேற
ன் ச்ச கள் தான் இ ந் தன. அைவ ட ெகட் ப்
ேபானைவதான் . எனேவ ெந ப் பற் ற க் ெகாள் ளாமேல
அவற் ற ன் ம ந் ச தற ப் ேபாய ற் .
‘ைசத் தான் உன் ைன வ ங் கட் ம் ! நாசமாய் ப் ேபானைவ!
பாழாய் ப் ேபாக!' என் , யாைர அல் ல எைத சப க் க ேறாம்
எ ம் ப ரக் ைஞேய இல் லாமல் , அவன் ண ணத் தான் .
ந ங் க ய ச கெரட் ைட அவன் ர வச எற ந் தான் . தீ ப்
ெபட் ைய ம் அவ் வ தேம வ ட் ெடற வதற் க ந் தான் அவன் .
ஆய ம் ைக அைசைவத் த த் ந த் த அந் தப் ெபட் ைய
அவன் தன் ைபக் ள் ைவத் க் ெகாண் டான் . ஒேர இடத் த ல்
ேம ம் தங் க ய க் க யாத அள க் அைமத ய ன் ைம
அவைனப் பற் ற க் ெகாண்ட . அதனால் அவன் வண் ைய
வ ட் ெவள ேய இறங் க னான் . காற் க் எத ராக ைகத்
த ப்ப ந ன் , அைரக் கச்ைசையத் தளர்த்த இ ப் க் ம்
கீ ழாக இறக் க இ க் க க் ெகாண்டான் . -
‘ப த் தப சா க் காகக் காத் க் க டப்பதனால் என் ன
ப ரேயாசனம் ? அைத வ ட, த ைர ேமேலற இங் க ந்
க ளம் ப ப் ேபாவேத நல் ல .' இந் த எண்ணம் சடாெரன்
உதயமாய ற் அவ க் . அதன் ேமேல ஆள் யாராவ
இ ந் தால் , த ைர தானாகேவ ேபா ம் .'
ந க ட் டாைவப் பற் ற அவன் இப்ப ந ைனத் தான் : அவைனப்
ெபா த் த வைர அவன் உய ேரா இ ப்ப , ெசத் ப் ேபாவ
எல் லாேம அவ க் ஒன் தான் . அவ ைடய வாழ் க் ைகக்
என் ன மத ப் இ க் க ற ? அவன் உய ைர வ வதற்
வ த் தப்படமாட் டான் . ஆனால் நான் உய ர் வாழ் வ தற்
அவச யம் இ க் கத் தான் ெசய் க ற . அதற் காக வணக் கம் ,
ஆண்டவேன!'
அவன் த ைரைய அவ ழ் த் , வார்கைளக் க த் ேமேல
ேபாட் வ ட் , ஏற உட் கார யன் றான் . ஆனால் அவ ைடய
ேகாட் க ம் ட் ஸ ம் அத கம் கனத் த ந் ததால் அவனால்
ஏற யவ ல் ைல. அவன் வண் ய ன் மீ ஏற ந ன்
அங் க ந் த ைர ேமல் ஏற வ ட யற் ச த் தான் . ஆனால்
அவ ைடய பாரத் த னால் வண் ஒ பக் கமாய் சாய் ந்
வ ட் ட . அதனால் ம ப ம் அவன் ேதால் வ ற் றான் .
அப் றம் அவன் த ைரைய வண் க் ச் சமீ பத் த ல் இ த் ,
ஜாக் க ரைதயாகச் சமாள த் வண் ய ன் ஓர் றமாக ந ன்
த ைரய ன் ேமல் க் காகப் ப த் வ ட் டான் .
இவ் வா ெகாஞ் ச ேநரம் ப த் க் க டந் த ப ற அவன்
ன் னால் ஒ ைற நகர்ந் ெகா த் தான் . மீ ண் ம்
நகர்ந்தான் . ப ற ஒ காைலத் க் க ப் ேபாட் , கைடச ய ல்
நன் றாக உட் கா வத ல் ெவற் ற ெபற் றான் . அ ப் றத் த ல்
ெதாங் க ய ேதால் வார்கள ல் தன கால் கைள உ த யாகப்
பத ய ைவத் க் ெகாண்டான் அவன் .
வண் ய ன் அைச ந க ட் டாைவ எ ப்ப ய . அவன் எ ந்
உட் கார்ந்தான் . அவன் என் னேவா ெசான் னதாக வா க் த்
ேதான் ற ய .
'உன் ைனப் ேபான் ற ட் டாள் கள ன் ேபச்ைசக் ேகட் க
ேவண் ய தான் ! ஒன் ம் இல் லாததற் காக நான் இப்ப ச்
சாவதா என் ன?' என் வா கத் த னான் . அப் றம் தன
ேராம அங் க ய ன் வ ள ம் கைளச் ட் ழங் கால் க க் க்
கீ ேழ த ண த் க் ெகாண் அவன் த ைரையத் த ப்ப னான் .
வண் ய ந் வ லக , கா ம் காட் க் காவலாள ய ன்
ைச ம் இ ந் தாக ேவண் ய இடம் என அவன் க த ய
த க் ேநாக் க க் த ைரைய ஓட் னான் .

ப த 7
ந க ட் டா தன் ைன சாக் த் ண ய னால் ேபார்த்த க் ெகாண்
வண் க் ப் ப ன் றத் த ல் உட் கார்ந்த ேநரத் த ந்
அைசயேவ இல் ைல. இயற் ைகேயா ெதாடர் ெகாண் ம் ,
பற் றாக் ைற என் பைத எப்ெபா ம் அ பவ த் ம் வாழ் க ற
எல் ேலாைர ம் ேபாலேவ அவ ம் ெபா ைமேயா
இ ந் தான் . அப்ப பல மண ேநரம் - ஏன் , பல த னங் கள் ட
அைமத ைய இழக் காம ம் எர ச்சல் ெபறாம ம் அவன்
இ க் க ம் .
தன எஜமான் ப்ப ட் டைத அவன் ேகட் கத் தான் ெசய் தான் .
ஆய ம் அவன் பத ல் ேபச வ ல் ைல. ஏெனன் றால் அவன்
அைசயேவா ேபசேவா 'வ ம் பவ ல் ைல. அவன் ப க ய ேத
நீர னா ம் , பன ஓட் டத் த ல் கஷ் டப்பட் நகர்ந்
வ ைம டன் ேபாரா யதனா ம் அைடந் த உஷ் ணம் அவன
ேதகத் த ல் இன் ம் ெகாஞ் சம் இ ந் த . என் றா ம் , அந் தச்
ெவ ேநரம் நீ த் த ரா என் பைத ம் , மீ ண் ம்
அங் ம ங் ம் அைலந் கதகதப் ெப வதற் த் ேதைவயான
பலம் தன உடம் ப ல் இல் ைல என் பைத ம் அவன்
அற ந் த ந் தான் . சட் ெடன் ந ன் ெகாண் , சாட் ைடயால்
அ த் தேபாத ம் ன் ேன நகர ம க் க ற த ைரையப் ேபால்
தான் அவ ம் ம ந் த கைளப்ெபய் த வ ட் டான் . ேசார்ந்
ேபான த ைரைய ம ப ம் உைழக் ம் ப ெசய் ய
ேவண் மானால் அதற் நல் ல தீ ன ெகா க் க ேவண் ம்
எனத் ெதர ந் ெகாள் க ற ெசாந் தக் காரன் ேபாலேவ அவ ம்
தன ேதக ந ைல பற் ற உணர்ந்த ந் தான் .
ஓட் ைட வ ந் த ந் த ட் ந் த பாதம் இதற் ள் மரத் ப்
ேபாய் வ ட் ட . அவ ைடய கா ல் ெப வ ரல் இ ந் ததாகேவ
உணர ய வ ல் ைல அவனால் . அ ேபாக, அவன் உடல்
ரா ேம ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாகக் ள ரைடந் வந் த . அந் த
இரவ ேலேய அவன் ெசத் வ டலாம் – அேனகமாகச் ெசத் ேத
ேபாவான் -என் ற எண்ண ம் அவ க் ஏற் பட் ட . ஆய ம்
அந் த ந ைனப் ற ப்ப டத் த ந் த அள கசப்பானதாகேவா
பயங் கரமான - தாகேவா ேதான் ற வ ல் ைல.
அ அவ க் க் ற ப்ப டத் த ந் த அள கசப்பானதாகத்
ேதான் றாத ஏெனன் றால் , அவ ைடய வாழ் நாள் ரா ம்
ெதாடர்சச
் யானெதா பண் ைகயாகேவ
அைமந் த ந் தத ல் ைல. ஆனால் , அதற் மாறாக, வற் ற
க ன உைழப்ப ன் ழற் ச யாகேவ இ ந் த அ . அதனால்
அவ க் அ ப் த் ேதான் றத் ெதாடங் க ய ந் த .
அவ க் அ ற ப்ப டத் த ந் த அள பயங் கரமானதாகத்
ேதான் றாத ஏெனன ல் , வா ஆன் ட் ரீவ ச்ைசப் ேபான் ற
எஜமானர்க க் உைழத் அவர்கைள நம் ப அவன் வாழ
ேநர ட் ட ேபாத ம் , தான் எப்ெபா ம் எல் ேலா க் ம்
தைலவரான ஆண்டவைன நம் ப ய க் க ேவண் யவேன என
உணர்ந்த ந் தான் . அவைன இந் த உலகத் த ற்
அ ப்ப ைவத் தவர் அவேர. அவன் இறக் ம் த வாய ல் ட
அவ ைடய ஆட் ச க் உட் பட் டவன் தான் ; அவர் அவைன
ேமாசமாக நடத் த மாட் டார் என் ம் அவன் அற ந் த ந் தான் .
‘ஒ வன் தனக் நன் றாகப் பழக ப் பண்பட் ப் ேபானைத
வ ட் வ ட ேவண் ய ப்ப வ ந் தத் தக் க தான் . ஆனால்
ேவ எ ம் ெசய் வதற் க ல் ைல. த ய வ ஷயங் கள ல்
நா ம் பழக வ ேவன் ' என் அவன் ந ைனத் தான் .
‘பாவங் கள் ?' என் ற எண்ணம் எ ந் த அவ க் . அவன
ேபாைத பற் ற ம் , ய ல் கா யான பணத் ைதப்
பற் ற ம் அவன் ந ைனத் தான் . தான் தன் ைடய
மைனவ க் த் தீ ைம இைழத் த பற் ற ம் , சப த் வைச
ம் பழக் கம் பற் ற ம் ந ைனத் தான் . மாதாேகாய ைல ம்
வ ரத த னங் கைள ம் றக் கண த் வந் த பற் ற ம்
ந ைனத் தான் . பாவ மன் ன ப் ப் ெப ம் ேபா பாத ர யார்
கண் த் த எல் லா வ ஷயங் கைள ம் அவன் எண்ண ப்
பார்த்தான் . 'ந ச்சயமாக இைவ பாவங் கள் தான் . ஆனால்
இவற் ைற எல் லாம் நானாகேவ என் மீ
மத் த க் ெகாண்ேடனா? கட ள் என் ைனப் பைடத் த வ தேம
அப்ப த் தாேன! அ சர ; பாவங் கள் ! நான் எங் ேக தப்ப
ஓ வ ?'
ஆகேவ ஆரம் பத் த ல் அவன் தனக் அன் இரவ ல் என் ன
ேநர டலாம் என் எண்ண ப்பார்த்தான் . அதற் ப் ப ற அவன்
அத் தைகய எண்ணங் க க் ேக இடம்
ைவத் க் ெகாள் ளவ ல் ைல. ஆனால் தாமாகேவ தைல க் க
உள் ளத் த ல் படர்ந்த ந ைன கைள மட் ேம
எண்ண ய ந் தான் . மார்த்தாவ ன் வ ைக பற் ற ம் ,
உைழப்பவர்கள டம் ந ைல ெபற் ள் ள ப்பழக் கம் பற் ற ம் ,
தான் ப்பைதவ ட் வ ட் ட பற் ற ம் அவன் எண்ண னான் .
அதன் ப ற இந் த இர ப் ப ரயாணம் பற் ற ம் , டாராஸ்
ம் பத் ைதப் பற் ற ம் , அவ் வட் ல் எ ந் ள் ள பாகப்
ப ர வ ைன வ வகாரம் பற் ற ம் எண்ண னான் . ப ன் னர், தன
ெசாந் த மகைனப் பற் ற ம் , கம் பள த் ண ேபார்த்தப் பட்
ந ற் க ற க் கார்ட் பற் ற ம் ந ைனத் தான் . அப் றம் ,
வண் ய ல் அங் ம ங் ம் ஆ அைசந் ததன் லம் அைதக்
க ரீசச் டச் ெசய் த எஜ மாைனப் பற் ற ம் ந ைனத் தான் . '
இப்ப க் க ளம் ப வந் ததற் காக இப்ெபா நீேர
வ த் தப்பட் க் ெகாண் ப்பர் என் ந ைனக் க ேறன் ,
அ ைம ஐயாேவ!' என் எண்ண னான் அவன் . 'அவ ைட
யைதப் ேபான் ற வாழ் ைவ வ ட் வ ட் ப் ேபாவ ெதன் றால்
கஷ் டமாகத் தான் இ க் ம் ! அ நம் ேபான் றவர்கள ன் வாழ்
ேபான் ற இல் ைலேய' என் ம் அவன் ந ைனத் தான் .
ப ற இந் த ந ைன கள் எல் லாம் அவன் மண்ைடய ள்
ழம் ப க் கலந் வ டத் ெதாடங் க ன. அவன் க் கத் த ல்
ஆழ் ந் தான் .
ஆனால் , வா ஆன் ட் ரீவ ச் த ைர மீ ஏற க் ெகாண்
வண் ைய ஆட் வ ட் டேபா , அ ெகாஞ் சம் அைசந்
வ லக ய . அப்ெபா வண் ய ன் க ேல சாய் ந் த ந் த
ந க ட் டாவ ன் மீ ச அ ஒன் வ ந் த . அதனால் அவன்
வ ழ த் ெத ந் தான் . அவ க் வ ப்பம் இ ந் தேதா
இல் ைலேயா அவன் உட் கார்ந்த ந் த ந ைலைய மாற் ற
ேவண் ய அவச யமாக வ ட் ட . அவன் தன கால் கைள
ச ரமத் ேதா நீட் , அவற் ற ன் மீ வ ந் க டந் த பன ைய
உதற க் ெகாண்ேட எ ந் தான் . உடன யாகேவ, யர் த ம்
ள ர் அவன் ேதகம் ரா ம் த் த ப் பாய் ந் த .
என் ன நடக் க ற என் பைதப் ர ந் ெகாண்ட ம் , த ைர
மீ ேபார்த்த ய ந் த கம் பள த் ண இன ேமல் ேதைவப்
படாதாைகயால் அைதத் தன் ன டம் தந் வ ம் ப வா
ஆன் ட் ரீவ ச்ச டம் அவன் ேகட் க் ெகாண்டான் .
ஆனால் வா ந ற் கவ ல் ைல. ள் மயப்பன ய ேட
மைறந் ேபானான் அவன் .
தன யனாய் வ டப்பட் ட ம் , தான் இன ேமல் என் ன
ெசய் யேவண் ம் என் ப பற் ற ந க ட் டா ஒ கணம்
ேயாச த் தான் . ஏதாவ ஒ வ இ க் ம் இடம் ேத த்
த ர வதற் அவன உட ேல ேபாத ய ெதம் இல் ைல
என் பைத அவன் உணர்ந்தான் . அந் தப் பைழய இடத் த ேலேய
உட் கார்ந் இ ப்ப ம் இன சாத் த ய ம ல் ைல. இதற் ள் அ
ரா ம் பன ய னால் ந ரம் ப வ ட் ட . வண் ய ன் உள் ேள ட
தான் கதகதப் ெபற் வட யா என் ம் அவன்
உணர்ந்தான் . ஏெனன ல் , நன் றாகப் ேபார்த் த க் ெகாள் வதற்
அவன டம் எ ேம இல் ைல. அவ ைடய ேகாட் ம்
ஆட் த் ேதால் அங் க ம் அவன் உடைல ெவ ெவ ப்பாக
ைவத் த க் ம் சக் த ைய இழந் வ ட் டன. ண ச்சட் ைட தவ ர
ேவ எ ம் அவன் அண ந் த ராத ேபாலேவ ேதான் ற ய ,
அவ் வள ள ைர அவன் உணர்ந்தான் .
அவ க் ப் பயம் ஏற் பட் வ ட் ட . 'ஆண்டவேன,
பரமண்டலத் த ல் உள் ள ப தாேவ!' என் ணங் க னான் அவன் .
தான் தன யனாக இல் ைல, தன ெசாற் கைளக் ேகட் கக் ய
ஒ வன் இ க் க றான் ; அவன் தன் ைனக் ைகவ ட் வ ட
மாட் டான் என் ற உள் ணர் காரணமாக ந க ட் டா மன
அைமத ெபற் றான் . அதனால் , ஆழ் ந் த ெப ச் ஒன்
உய ர்த்தான் அவன் . சாக் த் ண ையத் தன தைலக்
ேமேல ேபாட் க் ெகாண் அவன் வண் ய ள்
ைழந் தான் . அங் ேக ன் தன எஜமான் ப த் க் க டந் த
இடத் த ல் அவன் ப த் தான் . -
என ம் வண் ய ன் உட் றத் த ேல ட அவன் கதகதப்
ெபற யவ ல் ைல. த ல் அவன ேதகம் வ ம்
ள ரால் ந ங் க ய . ப ற ந க் கம் ந ன் வ ட் ட .
ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக அவன் தன் ந ைனைவ இழக் கலானான் .
அவன் ெசத் க் ெகாண் ந் தானா, அல் ல க் கத் த ல்
ஆழ் ந் ெகாண் ந் தானா என் ப அவ க் ேக ெதர ய
வ ல் ைல. ஆனால் அந் த இரண் ல் எைத ம் ஏற் க் ெகாள் ளத்
தயாராக இ ந் தான் அவன் .

ப த 8
வா ஆன் ட் ரீவ ச் என் ன காரணத் த னாேலா நம் ப னான் ,
கா ம் காட் க் காவல் காரன ன் ைச ம் அந் தத்
த க் க ேலதான் இ க் கேவண் ம் என் . அதனால் அத் த க்
ேநாக் க ேய அவன் த ைரைய வ ரட் னான் . அ க் க தன
கால் கள னா ம் , க வாள வார்கள ன் ன யா ம் அைத
க் க க் ெகாண் ந் தான் . பன அவன் கண்க க் த் த ைர
ய ட் ட . அவைன ந த் த வ வ என் ற லட் ச யத் ேதா
காற் வச யதாகத் ேதான் ற ய . ஆனால் , அவேனா,
ன் ேனாக் க க் ன ந் ெகாண் , அ க் க ேகாட் ைடச்
சர யாக இ த் தனக் ம் ள ர்சச ் யான ேசணத் க் ம்
இைடய ேல அைதச் ெசா க வ ட் க் ெகாண் , த ைரைய
ேம ம் ேவகமாகச் ெசல் ம் ப ண் வந் தான் .
க் கார்ட் கஷ் டப்பட் க் ெகாண்ேட அவ க் அடங் க ,
அவன் ெச த் த ய த க் ேநாக் க த் தளர் நைட நடந் த .
மார் ஐந் ந ம ஷ ேநரம் வா ஆன் ட் ரீவ ச் ேநராகப்
ப ரயாணம் ெசய் தான் . அப்ப த் தான் அவன் ந ைனத் தான் .
த ைரத் தைலைய ம் வ ர ந் க டந் த ெவண்மய
ெவம் பரப்ைப ம் தவ ர ேவெறான் ைற ம் அவன்
காணவ ல் ைல. த ைரய ன் கா கைளச் ற் ற ம் , தன
ேகாட் க் காலர் அ க ம் வ ச ல த் ச் ழன் ற காற் ற ன்
ஒ தவ ர ேவ எைத ம் அவன் ேகட் கவ ல் ைல.
த ெரன் அவ க் ன் னால் க ப்பாக ஏேதா ஒன்
பார்ைவய ல் பட் ட . அவன் இதயம் ஆனந் தத் த னால் த் த .
க ராமத் வ கள ன் வர்கைளக் கற் பைனய ல் கண்
கள த் தவாேற அவன் அந் தப் ெபா ைள ேநாக் க
ன் ேனற னான் . ஆனால் அந் தக் க ப் க் வ யல் ந ன் ற
இடத் த ேலேய ந ற் காமல் அைசந் ெகாண் ந் த . அ ஒ
ஊர் அல் ல. ஒ வைக மரத் த ன் ெந ய க ைளகள் தான் அைவ.
இரண் வயல் க க் ஊடாக உள் ள வரப்ப ேல ந ன் ற
மரங் கள் ச லவற் ற ன் க ைளகள் மாத் த ரேம பன ப்பரப்ைபத்
ைளத் ேமெல ந் காட் ச தந் தன. அவற் ைற ஒேர த க் க ல்
சர ம் ப அ த் க் கீ ச்ச ட் ச் ழன் ற காற் ற னால் அைவ
ர்க்கமாக அைலக் கழ க் கப்பட் டன.
இரக் கமற் ற காற் ற னால் பாடாய் ப்ப த் தப்பட் ட மரங் கள ன்
ேதாற் றம் வா ைய ந ங் கச் ெசய் த . ஏெனன்
அவ க் ேக ர யவ ல் ைல. அவன் த ைரைய அவசரம்
அவசரமாக ஓட் னான் . மரங் கைள ேநாக் க ன் ேனற ச் ெசன் ற
ேபா அவன் ப ரயாணம் ெசய் த த ைசைய அ ேயா மாற் ற
வ ட் டான் ; இப்ெபா அவன் ேநர் எத ரான த ைசய ல்
ன் ேநாக் க ச் ெசன் ெகாண் ந் தான் . தனக் க ந் த
அவசரத் த ல் அவன் இந் த உண்ைமையக் கவன க் கேவ
இல் ைல. எந் தத் த க் க ல் ைச இ ந் ததாக அவன்
நம் ப னாேனா அேத த ைச ேநாக் க த் தான் இன் ன ம்
ப ரயாணம் ெசய் வதாக வா ந ைனத் க்
ெகாண் ந் தான் . ஆனால் த ைர வல பக் கம் ெசல் ல
யன் ற . அவேனா அைத இட றமாக ஒ க் க ேய
வழ காட் னான் .
மீ ண் ம் அவ க் ன் பக் கத் த ல் க ப்பாக எ ேவா
ேதான் ற ய . ம ப ம் அவன் உவைக ெபற் றான் ,
இப்ெபா ந ச்சயமாக ஒ க ராமம் வந் வ ட் ட என் ற
நம் ப க் ைகய னால் . ஆனால் , மரங் கள் மண் ய அேத வயல்
வரப் தான் ம ப ம் காட் ச அள த் த . காற் ற ல் ச க் க
ர்க்கமாக அல் லா , அவன் உள் ளத் த ேல காரணமற் ற
பத ைய எ ப்ப ய அேத மரக் க ைளகள் தான் மீ ண் ம்
ெதன் பட் டன. பைழய மரக் க ைளகள் என் ப மட் ேம
க் க யமல் ல. அம் மரத் ெதா ப்ப ற் ப் பக் கத் த ல் த ைரய ன்
கால த் தடம் ஒன் அைர ைறயாகப் பன க் க டந் த .
வா ஆன் ட் ரீவ ச் ந ன் , ன ந் , கவனத் ேதா
உற் ேநாக் க னான் . பன ய னால் ம் டாம ம்
ெதன் பட் ட த ைரய ன் கால த் தடம் தான் அ . அவன
த ைரய ன் அ ச் வ கைளத் தவ ர ேவெற வாக ம் இ க் க
யா . ஆகேவ அவன் ெகாஞ் ச ரம் வட் டம ட் ச் ற் ற
வந் த க் க றான் என் ப ெதள வாய ற் . இேத ரீத ய ல் நான்
ெசத் ெதாழ ந் ேபாேவன் !' என் அவன் ந ைனத் தான் . தன
பத க் இடம் தர வ ம் பாதவனாய் , பன படர்ந்த
அந் தகாரத் த ேட உ த் ேநாக் க யப ேய அவன் ேம ம்
அத கமாகக் த ைரைய க் க னான் .
கார ள ல் அவ் வப்ேபா ம ன் ெவட் த் ேதான் ற மைற ம்
ஒள ச் ச தறல் கைள மட் ேம கண்டான் அவன் . நாய் கள ன்
ைரப்ைபேயா, அல் ல ஓநாய் கள ன் ஊைளக் ச்சைலேயா
ேகட் டதாக அவன் ஒ சமயம் எண்ண னான் . ஆனால் அந் த
ஓைசகள் ம க ம் தீ னமாக ம் ெதள வற் ம் ஒ த் ததால் ,
உண்ைமய ேலேய அவற் ைற அவன் ேகட் டானா; அல் ல
ேகட் டதாக ெவ மேன ந ைனத் க் ெகாண்டானா என்
அவ க் ேக ெதர யாமல் ேபாய் வ ட் ட . எனேவ அவன் ந ன் ,
ம ந் த ச ரத் ைதேயா கவன த் தான் .
ந க் கம் தரக் ய, ெசவ படச் ெசய் க ற ச்சல் எ ேவா
த ெரன் அவன் கா கள ன் அ ேக எத ெரா த் த .
அவ க் க் கீ ேழ எல் லாேம ஆ க் ங் க ந ங் க ய . அவன்
த ைரய ன் க த் ைதப் பற் ற னான் . ஆனால் அ ம் உடல்
ந க் கம் கண் ந ன் ற . மீ ண் ம் அந் தப் பயங் கர ஓைச
ன் ன ம் அத கப் பயங் கரமாகப் ெப க ஒ த் த . ச ல கண
ேநரம் வா க் த் தன் ைனேய கட் ப்ப த் த க் ெகாள் ள
யவ ல் ைல.
க் கார்ட் தான் அவ் வ தம் ரல் எ ப்ப ய . தனக் த் தாேன
ஊக் கம் ஊட் வதற் காகேவா, அல் ல உதவ ைய அைழத் ேதா,
அ உரக் க எத ெரா எ ப் ம் வ தத் த ல்
கைனத் க் ெகாண்ட .
‘அட, உதவாக் கைரேய! என் ைன எப்ப பயப் ப த் த வ ட் டாய் !
நீ நாசமாய் ப் ேபாக!' என் எண்ண னான் வா . ஆய ம் ,
தன பயத் த ன் காரணத் ைதப் ர ந் ெகாண்ட ப ற ம் ட
அவனால் அச்சத் ைத உதற வ ட யவ ல் ைல.
'நான் மன அைமத ெபற் , நன் றாகச் ச ந் த த்
ெசய் யேவண் ம் ' என் அவன் தனக் த் தாேன
ற க் ெகாண்டான் . என் றா ம் அவனால் ந ைலத்
ந ற் க யவ ல் ைல. ேம ம் ேவகமாகச் ெசல் ம் ப
த ைரையத் ண் க் ெகாண் தான் இ ந் தான் அவன் .
காற் ைற எத ர்த் ச் ெசல் வதற் ப் பத லாகதான் இப்ேபா
காற் ேறா ேசர்ந் ேபாவைத அவன் கவன க் கேவ இல் ைல.
அவ ைடய உடல் - க் க யமாக, ேமற் சட் ைடயால்
டப்ெபறாமல் , ேசணத் ைதத் ெதாட் டப இ ந் த கால் கள ன்
உட் ப த ேவதைன த ம் அள க் க் ள ர்ந் ேபாய ற் .
த ைர ெம வாக நடந் த ேபா அந் த ேவதைன அத கர த் த .
அவன கால் க ம் ைகக ம் பதற் றம் எய் த ன. ேவகமாக
ச் வாங் க ய . பயங் கரமான அந் தப் பன ப்பாைலய ன்
மத் த ய ேல, தான் அழ ந் ப வைத அவன் கண்டான் ; தப்ப ச்
ெசல் வதற் உர ய வழ எைத ம் கண்டான ல் ைல.
த ெரன் த ைர எத ள் ேளா இடற வ ந் த . பன
ஓட் டத் த ள் அம ழ் ந் , ஆழ் ந் ேபாகத் ெதாடங் க ய .
ப ன் னர் அ ஒ பக் கமாய் ச் சாய் ந் வ ந் த . வா
ஆன் ட் ரீவ ச் கீ ேழ த த் தான் . அப்ப ச் ெசய் தேபா அவன
கால் தங் க ய ந் த வார்ப் பட் ைடைய ஓர் றமாக
இ த் வ ட் டான் ; அவன் இறங் ம் ெபா ப த் த ந் த
ேசணத் ைதச் ற் ற த் த க வ ட் டான் .
அவன் கீ ேழ த த் வ ட ம் , த ைர ரண் அ த் எ ந்
ந ன் ற . ன் ேநாக் க ப் பாய் ந் த . ஒ த த த் த .
மற் ெறா ைற ள் ள ப் பாய் ந் த , மீ ண் ம் கைனத் க்
ெகாண்ட . கம் பள த் ண , வார்பப ் ட் ைட எல் லாம் ப ன் னால்
இ பட் த் ெதாடர அ ஓ ய . வா ையத் தன் னந்
தன யனாய் பன ஓட் டத் த ேல தங் க வ ட் வ ட் அ
மைறந் ேபாய ற் .
த ைரையத் ெதாடர்ந் ெசல் ல அவன் பா பட் டான் . ஆனால்
பன ம க ஆழமாகப் ப ந் க டந் த . அவன ேகாட் கள்
கனமாக இ ந் தன. அதனால் அ எ த் ைவக் ந் ேதா ம்
அவன் ழங் கால் அள பன ய ல் அம ழ ேநர்ந்த . இ ப
எட் க க் ேமற் ெகாண் அ எ த் ைவக் க யாமல்
ச் த் த ணற அவன் ந ன் வ ட் டான் . 'ேதாப் , மா கள் ,
த் தைக ந லம் , கைட, ம ச்சாைல, தகரக் ைர ேபாட் ட
களஞ் ச ய ம் வ ம் , என வார ' என் எண்ண னான்
அவன் .
‘இைவகைள எல் லாம் நான் எப்ப வ ட் வ ட ம் ? இதன்
அர்த்தம் என் ன? அ நடக் கா !' இப்ப எண்ணங் கள் அவன்
உள் ளத் த ேல பள ச்ச ட் டன. ப ற , காற் ற ல் அைலப்பட் ட மரத்
ெதா த ைய ம் , அைத அவன் இரண் தடைவ தாண் ச்
ெசல் ல ேநர்ந்தைத ம் எண்ண னான் . பயம் அவைனக் கவ் வ க்
ெகாண்ட . ஆகேவ அப்ெபா அவ க் ேநர்ந்
ெகாண் ந் த அ பவத் த ன் ந ஜத் தன் ைமய ல் அவன்
நம் ப க் ைக ெகாள் ளேவ இல் ைல. 'இ கனவாக இ க் ேமா?'
என் தான் அவன் ந ைனத் தான் . அதனால் வ ழ த் எழ அவன்
ெப யற் ச ெசய் தான் . பயன் எ ம் ஏற் படவ ல் ைல.
உண்ைம யான பன தான் அவன் கத் த ல் அைறந் ெகாண்
ந் த ; அவைன வட யன் ற ; உைறைய இழந்
வ ட் ட அவன வல கரத் ைதக் ள ரால் வ ைறக் க ைவத் த .
ந ஜமான பன ப்பாைல தான் அ . அங் ேக, அந் த மரக் ட் டம்
ேபாலேவ, அவ ம் தவ ர்க்க யாத-ம கத் ர தமான-
அர்த்தமற் ற அழ ைவ எத ர்பார்த் க் காத் த க் ம் ப தன் னந்
தன யனாய் வ டப்பட் ந் தான் .
‘ெசார்க்கத் ராண ேய! தன் னடக் கத் த ன் ேபாதகராக ய
பர த் தத் தந் ைத ந க் ெகாலஸ் அவர்கேள!' என் அவன்
த் தான் . ந் த ய த னத் த ல் நைடெபற் ற
ஆராதைன ம் , தங் க லாம் ச ய சட் டத் த ள் காட் ச தந் த
ன த வ க் ரகத் த ன் க த் த க ம் , அந் த வ க் க ரகத் த ன் த
ன் ன ேல ெகா த் த ைவக் கப்ப வதற் காக அவன் வ ற் பைன
ெசய் த ெம வர்த்த க ம் அவன ந ைனவ ல் எ ந் தன.
அந் த ெம த ர கள் ெகாஞ் சம் ட எர ந் த ராத ந ைலய ேல
உடன யாகேவ தன் ன டம் வந் ேசர்ந்த பற் ற ம் , அவற் ைற
அவன் ெபட் ய ல் ைவத் ப் ட் யைத ம் ந ைனத் தான் **
___________________________________________________
__
** ‘சர்ச ் வார்டன் ' (மாதாேகாய ைலப் பராமர க் க றவன் ) என் ற
ைறய ல் , பக் தர்க க் ெம த ர கைள அவன் வ ற் பைன
ெசய் தான் , வ க் க ரகங் கள ன் ன் னர் ஏற் ற ைவப்பதற்
உர யைவ அைவ. ஆராதைன ற் ற ம் அம்
ெம வர்த்த கைளச் ேசகர த் அவன் ேசம த் ைவப்பான் .
ம ப ம் அவற் ைற பக் தர்க க் வ ற் பதன் லம்
ேகாய க் அத கப் ப யான வ மானம் க ட் வதற் இ
ைண ர ந் த .

அற் தங் கள் வ ைளவ க் க வல் ல அேத ந க் ெகாலைஸ

ந ைனத் த் தான் இப்ெபா அவன் ப ராத் தைன ர ந் தான் .
நன் ற அற வ ப் ஆராதைன நடத் த , ெகாஞ் சம் ெம
வர்த்த கைள ஏற் ற ைவப்பதாக அவன் ேவண் க் ெகாண்டான் .
என் றா ம் , அந் த வ க் க ரகம் , அதன் சட் டம் , ெம வர்த்த கள் ,
பாத ர , நன் ற அற வ ப் ஆராதைன . எல் லாம் ேகாய ல்
க் க யமானைவ. அவச யமானைவதான் . ஆனால் இந் த
இடத் த ல் அவ க் காக அைவ எைத ம் சாத த் வட
யா . அம் ெம வர்த்த கள் , ஆராதைனகள்
த யவற் ற ற் ம் அவன தற் ேபாைதய அபாயகரமான
ஆபத் ந ைலைமக் ம் எந் த வ தமான ெதாடர் ம் இ க் க
யா என் பைத அவன் ெதள வாக ம் சந் ேதகத் க் இட
ம ல் லாம ம் உணர்ந்தான் .
‘நான் கவைல ற் ஏங் கக் டா . தடத் ைத பன
மைறத் வ வதற் ன் ேப நான் த ைரய ன்
அ ச் வ கைளப் ப ன் பற் ற ச் ெசல் ல ேவண் ம் . த ைர
என் ைன ெவள ேய ெகாண் ேபாய் ச் ேசர்த் வ ம் . ஒ ேவைள
அைத நான் ப த் வ ட ம் ம் . நான் அவசரப்படக் டா .
அ தான் க் க யம் . இல் ைலெயன ல் நான் இன் ம்
அத கமாக அம ழ் ந் அ ேயா நாசமாக வ ேவன் என்
அவன் எண்ண னான் .
‘ஆனால் , அைமத யாக நடக் க ேவண் ம் என் தீ ர்மானம்
ெசய் ெகாண்ட ேபாத ம் அவன் ன் ேனாக் க ப் பாயேவ
ெசய் தான் . ச ல சமயம் ஓட ம் யன் றான் . அதனால் அ க் க
வ ந் தான் . எ ந் தான் . த ம் பத் த ம் ப வ வ ம்
எ வ மாக அவன் ஓ னான் . பன ஆழமாக வ ந் த ராத
இடங் கள ல் த ைரய ன் கால த் தடம் ெதள வாகப்
லனாகேவ இல் ைல. ' நான் ஒழ ந் ேதன் ! நான் பாைதையத்
தவறவ ட் வ ேவன் ; த ைரைய ம் ப க் கமாட் ேடன் ' என்
ந ைனத் தான் அவன் . என ம் அவ் ேவைளய ல் அவன்
க ப்பாக எைதேயா கண்டான் . அ த ைரதான் . க் கார்ட்
மாத் த ரமல் ல. வண் ம் , ைகக் ட் ைட ஆ ப் பறக் ம்
சட் டத் ேதா , காட் ச தந் த .
 த ைர க் கார்ட் , சாக் த் ண ம் வார்ப் பட் ைட ம் ஓர்
றமாகச் ற் ற ப் ப ன் ன க் க டக் க, ந ன் ற . அ பைழய
இடத் த ல் ந ற் காமல் இப் ெபா வண் ச் சட் டங் க க் ம க
அ காைமய ல் த ன் தைலைய ஆட் க் ெகாண் ந் த .
தைலய ந் ெதாங் க ய க வாள வார்கைள அ தன
கால் களால் ம த த் க் ெகாண் ந் ததனால் தைல கீ ழ்
ேநாக் க ேய இ க் கப்பட் ட .
ன் ந க ட் டா தவற வ ந் த கணவாய் க் ள் ேள தான்
வா ம் வ ந் த ந் தான் ; க் கார்ட் அவைனச் மந் தப
வண் ைய ேநாக் க த் தான் த ம் ப வந் ெகாண் ந் த ;
த ைரய ன் க ந் அவன் கீ ேழ த த் த இடம் வண்
ந ன் ற இடத் த ந் ஐம் ப அ க க் ள் ளாகேவ இ ந் த
என் இப்ேபா வ ளங் க வ ட் ட .

ப த 9
தட் த் த மாற ம ப ம் வண் ைய அைடந் த ம் வா
ஆன் ட் ரீவ ச் அைதப் ப த் க் ெகாண் நீண்ட ேநரம்
அைசவற் ந ன் றான் . அவன் தன் ைனத் தாேன சாந் தப்
ப த் த க் ெகாண் ச் வாங் வைத சர ப்ப த் த யன் றான் .
ந க ட் டா ன் இ ந் த இடத் த ல் இல் ைல. ஆனால் ,
பன ய னால் நன் டப்ெபற் ற ஏேதா ஒன் வண் ய ள் ேள
க டந் த . அ தான் ந க ட் டா என் வா ெசய் தான் .
அவ ைடய பயம் ற் ற ம் அவைன வ ட் நீங் க வ ட் ட .
அவ க் இப்ெபா ஏதாவ பயம் இ ந் த என் றால் ,
அ தான் த ைரய ன் மீ அமர்ந்த ந் தேபா ம் , க் க யமாக
பன ஓட் டத் த ேட தன் னந் தன யனாக வ டப்பட் ட ேபா ம் ,
அவைனப் பற் ற க் ெகாண்ட மகாபயங் கரமான பயம் ம
ப ம் தன் ைனக் கவ் வ க் ெகாள் ேம என் பேத ஆ ம் . எந் த
வ தத் த லாய ம் அவன் அந் த பயத் ைத வ லக் க ேய
ஆகேவண் ம் . அ தன் ைன அ காமல்
கவன த் க் ெகாள் வதற் காக அவன் ஏதாவ ெசய் தாகேவண் ம்
- ம் மா இராமல் எந் தக் கார யத் த லாவ அவன் தன் ைன
ஈ ப த் த க் ெகாள் ளேவண் ம் .
எனேவ, அவன் ெசய் த தல் கார யம் , காற் க் எத ராக
ைகத் த ப்ப ைவத் , தன ேராமக் ேகாட் ைடத்
த றந் வ ட் க் ெகாண்ட தான் . ப ற , தன ச் ஓர் ச ற
சர ப்பட் ட ம் , அவன் தன் ைடய ட் ள் ந் த ந் த
பன ைய ெவள ேய ெகாட் னான் . இட ைக உைறய ந்
அைத அகற் ற னான் . (வல ைக உைற க ைடக் ம் என்
நம் வதற் ேக இடம ல் லாதப ெதாைலந் ேபாய் வ ட் ட .
எங் ேகா வ ந் க டக் ம் அதன் மீ இந் ேநரத் த ற் ள் ஒ
அ உயரம் பன ப ந் ய க் ம் .) அதன் ப ற , அவன்
யானவர்கள டம் ேபாய் தான யம் வாங் க வரக்
க ளம் வதற் ன் னால் வழக் கமாகச் ெசய் ெகாள் வ
ேபாலேவ இப் ெபா ம் தன அைரக் கச்ைசையக் கீ ேழ
தண த் இறக் க இ த் க் கட் க் ெகாண் ேவைலக் த்
தயாரானான் .
தன் தலாக, அவ க் த் ேதான் ற ய வ ஷயம் ,
க் கார்ட் ய ன் காைல வார ந் வ வ க் க ேவண் ம்
என் ப தான் . அைதச் ெசய் த் , வண் ய ன்
ன் றத் த ல் உள் ள இ ம் ப் ப ய ல் ஆரம் பத் த ல்
கட் டப்பட் ந் த ேபாலேவ த ைரைய இப்ெபா ம் கட்
ைவத் தான் . ப ற , அதன் கால் பட் ைடைய ம் ேசணத் ைத ம்
சர ப்ப த் த அத ைடய ேதகத் ைதத் ண யால்
வதற் காக அவன் த ைரையச் ற் ற வந் தான் .
அவ் ேவைளய ல் வண் ய ள் ஏேதா அைசவைத அவன்
கவன க் க ேநர்ந்த .
மைறந் த ந் த பன க் ெவள ேய உயர்ந் ேதான் ற ய
ந க ட் டாவ ன் தைல. அைரவாச உைறந் ேபாய ந் த ந க ட் டா
ம ந் த ச ரமத் ேதா எ ந் உட் கார்ந்தான் . அவன் தன
ைகைய க் க ன் ன் னால் வ ச த் த ரமான ைறய ல் ஆட்
அைசத் க் ெகாண் ந் தான் , ஈக் கைள வ ரட் ஓட் க றவன்
ேபால. அவன் தன் ைடய ைகைய அைசத் தான் ; என் னேவா
ெசான் னான் .
அவன் தன் ைன அைழப்பதாகத் ேதான் ற ய வா க் .
அதனால் வா ண ையச் சர ப்ப த் தா அப்ப ேய
ேபாட் வ ட் , வண் ைய ெந ங் க ச் ெசன் றான் . 'என் ன
வ ஷயம் ? நீ என் ன ெசால் க றாய் ?' என் ேகட் டான் .
'நான் ெசத் .... ெசத் க் .... ெகாண் க் க ேறன் . அ தான்
வ ஷயம் . எனக் ச் ேசர ேவண் ய பணத் ைத என் மகன டம்
ெகா ங் கள் . அல் ல என் மைனவ ய டேம ெகா ங் கள் ;
பரவாய ல் ைல' என் ந க ட் டா கஷ் டத் ேதா வ ட் வ ட் ப்
ேபச னான் . '
'ஏன் , ந ஜமாகேவ நீ உைறந் ேபானாயா?'
‘இ என சா என் ேற நான் உணர்க ேறன் . க ற ஸ் வ ன்
ெபயரால் , நீங் கள் என் ைன மன் ன த் வ ங் கள் ' என்
அ க ற ர ல் ெசான் னான் ந க ட் டா. ஈக் கைள வ ரட் வ
ேபால கத் க் எத ேர இன் ம் ைகைய வச க் ெகாண்
தான் இ ந் தான் அவன் .
அைர ந ம ஷ ேநரம் ேபச்சற் . அைசவற் ந ன் றான் வா .
எைதயாவ லாபகரமாக வாங் க றெபா அவன் ைகதட்
ெசய் வ வழக் கம் . இப்ேபா ம் அேத தீ ர்மானத் ேதா
த ெரன் ெசயல் ர யத் ெதாடங் க னான் அவன் . ஒ அ
ப ன் வாங் க ந ன் , தன சட் ைட ய ன் ைககைள
ம த் வ ட் க் ெகாண் , ந க ட் டா மீ த ந் ம்
வண் ய ந் ம் பன ைய அகற் வத ல் அவன் ஈ பட் டான் .
இைதச் ெசய் தான ம் , அவன் அைரக் கச்ைசைய அவ ழ் த்
ேராமக் ேகாட் ைட நன் றாகத் த றந் வ ட் டான் . ப ற ,
ந க ட் டாைவக் கீ ேழதள் ள அவ க் ேமேலதான்
ப த் க் ெகாண் அவைன ேராமக் ேகாட் னால்
மட் ம ல் லாமல் , ெபற் க் கதகதத் க் ெகாண் ந் த
தன ேதகத் த னா ம் மைறத் தான் . தன ேகாட் ன்
வ ள ம் கைள ந க ட் டா க் ம் வண் ய ன் பக் கங் க க்
ம ைடேய த ண த் ைவத் , அதன் ஓரத் ைத ழங்
கால் கள னால் அ த் த க் ெகாண்டான் வா . தன் கம் கீ ழ்
ேநாக் க ய க் க, தைலைய வண் ய ன் ன் றத் ேதா
பத த் க் ெகாண் அவன் ப த் வ ட் டான் . இங் ேக அவன்
த ைரய ன் அைச கைளேயா, காற் ற ன் கீ ச்ெசா ையேயா
ேகட் டான ல் ைல. ந க ட் டா ச் வ வைத மாத் த ரேம ேகட் க
ந் த அவனால் .
ஆரம் பத் த ல் , ெவ ேநரம் வைர, ந க ட் டா அைசவற் க்
க டந் தான் . ப ற ஆழ் ந் த ெந ச் ய ர்த் அைசந்
ெகா த் தான் .
‘அேதா! நீ ெசத் ப் ேபாவதாகச் ெசால் க றாேய! அைசயாமல்
ப த் , ெபற் க் ெகாள் . இ தான் நம வழ ....' என்
ேபசத் ெதாடங் க னான் வா .
ஆனால் அவ க் ேக ஆச்சர யமாக வ ட் ட . அவனால்
ேமற் ெகாண் ேபச யவ ல் ைல. ஏெனன ல் அவன்
கண்கள ல் நீர் ெப க ய . அவ ைடய கீ ழ் த் தாைட
ேவகமாகத் க் க ஆரம் ப த் த . அவன் ேப வைத
ந த் த வ ட் , ெதாண்ைடக் ழ ய ல் எ ந் தவற் ைற உள் ேள
வ ங் க னான் , . ' நான் ப ேமாசமாகப் பயந் வ ட் ேடன் .
அதனால் ம ந் த பலவனனாக ப் ேபாேனன் என்
ேதான் க ற ' என அவன் ந ைனத் தான் . ஆய ம் இந் த
பலவனம் அத ப்த கரமானதாக இல் ைல என் ப மட் மல் ல ;
அவன் அதற் ன் எப்ேபா ேம அ பவ த் த ராத வ ேசஷமான
ெதா ஆனந் தத் ைத ம் அவ க் த் தந் த .
‘அ தான் நம வழ !' என் அவன் தனக் த் தாேன
ற க் ெகாண்டான் . அத சய ள் ள, பக் த ர்வமான, இரக் க
உணர்சச ் ைய அவன் அ பவ த் க் ெகாண் ந் தான் . தன
ேகாட் ேராமத் த ன் ேமல் கண்கைளத் ைடத் ம் ,
காற் ற னால் அ க் க வ லக் கப்பட் ட ேமல் சட் ைடய ன்
வல ற வ ள ம் ைப ழங் கா க் க் கீ ேழ த ண த் க்
ெகாண் ம் , அவன் அேத ந ைலய ல் ெவ ேநரம் க டந் தான் .
என ம் , தன ஆனந் தமயமான ந ைலைமைய யா க் காவ
எ த் ச் ெசால் ல ேவண் ம் என் ற அடக் க யாத ஆைசத்
ப் அவ க் ஏற் பட் ந் த . ஆகேவ 'ந க ட் டா!' என்
ப்ப ட் டான் அவன் .
‘ கமாக இ க் க ற . டாக ம் இ க் க ற என் ஒ ரல்
அ ய ந் ேமெல ந் த .
‘பார்த்தாயா நண்பா! நான் அழ ந் ேபாக இ ந் ேதன் . நீ ம்
உைறந் ம ந் த ப்பாய் . நான் வந் .........
ஆனால் மீ ண் ம் அவன் வாய் க் கத் ெதாடங் க ய .
கண்கள ல் நீர் கட் ய . அவனால் ேம ம் ேபச யவ ல் ைல.
'நல் ல . பரவாய ல் ைல. நான் எைத உணர்ந்ேதன் என் க ற
என் ைனப்பற் ற ய உண்ைம எனக் ேக ெதர க ற ' என் அவன்
எண்ண னான் .
அதற் ப் ப ற அவன் ெமௗனமாக ெந ேநரம் அப்ப ேய
க டந் தான் .
கீ ேழ க டந் த ந க ட் டாவ னா ம் ேமேல க டந் த ேராமக்
ேகாட் களா ம் அவன் உஷ் ணம் ெபற் வந் தான் .
ந க ட் டாவ ன் வ லாப் றங் கைளச் ற் ற ேகாட் ன் ஓரங் கைளப்
ப த் க் ெகாண் ந் த ைகக ம் , காற் ற னால் அ க் க
த றந் ேபாடப்பட் ட அவன கால் க ம் தான் பன ய ல்
உைறயத் ெதாடங் க ன. க் க யமாக, ைக ைற இல் லாத
வல ைகதான் ம த ம் பாத க் கப்பட் ட . ஆனா ம் அவன்
தன கால் கைளப் பற் ற ேயா ைககைளப் பற் ற ேயா
ச ந் த த் தான ல் ைல. தனக் க் கீ ேழ க டக் ம் யான வைன
எப்ப உஷ் ணப்ப த் தலாம் என் ப பற் ற ேய எண்ண னான்
அவன் .
பல ைறகள் அவன் க் கார்ட் ய ன் பக் கம் பார்ைவ
எற ந் தான் . அதன் டப் ெபறாதைத ம் , கம் பள த்
ண ம் வார்பப ் ட் ைட ம் கீ ேழ பன ய ல் வ ந்
க டந் தைத ம் அவன் காண ந் த . எ ந் , அவற் ைற
எ த் , த ைரையப் ேபார்த்த ேவண் ம் என் பட் ட
அவ க் . ஆய ம் , ந க ட் டாைவ வ ட் வ லக , தான் அ
பவ த் க் ெகாண் ந் த ஆனந் த ந ைலையக் ைலத் வட
அவன் மனம் இடம் தரவ ல் ைல. எவ் வ தமான பயத் ைத ம்
அவன் அப் றம் உணரவ ல் ைல.
'பயப்பட ேவண்டாம் . இந் தத் தடைவ நாம் அவைன இழந் வ ட
மாட் ேடாம் ' என் அவன் தனக் த் தாேன ெசால் க்
ெகாண்டான் . யான வைன உஷ் ணப் ப த் க ற தன
யற் ச பற் ற த் தான் அவன் ற ப்ப ட் டான் . தான் ெபா ள் கைள
வாங் வைத ம் வ ற் பைத ம் பற் ற ப் ெப ைமயாகப் ேபச க்
ெகாள் வ ேபாலேவ இைத ம் ற ப்ப ட் டான் அவன் .
இப்ப ஒ மண ேநரம் , இரண் மண , ன் மண என்
வா ஆன் ட் ரீவ ச் ப த் க் க டந் தான் . ஆனால் கால
ஓட் டத் த ன் கணக் அவன் ப ரக் ைஞய ல் படேவய ல் ைல.
த ல் , பன ச் றாவள , வண் ச் சட் டங் கள் , சட் டத் த ேட
ந ன் அவன் கண் ன் னாேலேய ந ங் க க் ெகாண் ந் த
த ைர ஆக யவற் ற ன் ந ழல் கள் அவன் மனெவள ய ல் ஊர்ந்
ெசன் றன. ப ற , தனக் க் கீ ேழ க டக் ம் ந க ட் டா வ ன்
ந ைனப் அவ க் வந் த . ப ற , பண் ைக, அவன்
மைனவ , ேபா ஸ் அத கார , ெம வர்த்த கள் ந ைறந் த
ெபட் ஆக ய ந ைன கள் ந ழ ட் க் ழம் ப ன. ம ப ம்
ந க ட் டாவ ன் ந ைன . ஆனால் இம் ைற அவன் அந் தப்
ெபட் க் அ ய ல் ப த் க் க டந் தான் . அப் றம் ,
யானவர்கள் , வா க் ைகக் காரர்கள் , வ யாபார கள் ேதான் ற
மைறந் தார்கள் . தகரக் ெகாட் டைக ேபாட் ட களஞ் ச யத் ேதா
ய தன வட் ன் ெவள் ைள ந றச் வர்கள் ேதான் ற ன.
அவற் ற ன் கீ ேழ ந க ட் டா க டந் ததாகத் ேதான் ற ய . ப ன் னர்
இவ் ெவல் லா ந ழல் க ம் கலந் ழம் ப ஒன் றாக
ன் யத் த ல் ஐக் க யமாக வ ட் டன. வானவ ல் ன் வர்ணங் கள்
அைனத் ம் ஐக் க யமாக ஒேர ெவள் ெளாள யாகப்
பர ணம ப்ப ேபால் தான் , ெவவ் ேவ வ தமான ந ழல் கள்
பல ம் ஒன் பட் க் கலந் தன. வ ல் , அவன் க் கத் த ல்
ஆழ் ந் தான் .
ெந ேநரம் , கன எ ம் இல் லாமேல உறங் க னான் அவன் .
ஆனால் வ வதற் ச் ச ற ேநரம் இ ந் தெபா , அவன
கன கள் மீ ண் ம் தைல க் க ன. ெம வர்த்த கள் உள் ள
ெபட் ய ன் அ ேக அவன் ந ன் ெகாண் ந் ததாகத் ேதான்
ற ய . க் ேகான ன் மைனவ மாதாேகாய ல் பண் ைகக் காக
ஐந் ேகாப்ெபக் வ ைல ள் ள ெம வர்த்த ஒன் த ம் ப
ேகட் ந ன் றாள் . ெபட் ய ந் அைத எ த் அவள டம்
ெகா க் க வ ம் ப னான் அவன் . ஆனால் அவன ைககள் ,
ைபகள ள் இ க் கமாகச் ச க் க ய ந் ததால் , ேமேல
எழவ ல் ைல. அந் தப் ெபட் ையச் ற் ற நடக் க அவன் ஆைசப்
பட் டான் . ஆனால் அவன் கால் கள் நகர ம த் தன. அவன்
கால் கள ல் அண ந் த ந் த த் தம் த ய த் த மான ரப்பர்
உைறகள் தைரேயா ஒட் வளர்ந் த ந் தன. அவனால்
அவற் ைறத் க் க ம் ய வ ல் ைல; அவற் ற ள் ள ந்
கால் கைள வ வ க் க ம் இயலவ ல் ைல. அதன் ப ற ,
ெம வர்த்த ப் ெபட் ெபட் யாக இராமல் ஒ
ப க் ைகயாகக் காட் ச அள த் த . த ெரன் வா
ஆன் ட் ரீவ ச் தான் தன வட் ள் ள ப க் ைகேமல் ப த் க்
க டப்ப ைதக் கண்டான் . அந் தப் ப க் ைகய ல் அவன் நன் றாகப்
ப த் க் க டந் தான் . அங் க ந் அவனால் எ ந் த க் க
யவ ல் ைல. ஆனா ம் அவன் அவச யம் எ ந் தாக
ேவண் ம் . ஏெனன ல் ேபா ஸ் அத கார ஐவான் ேமட் வய ச்
அவைனத் ேத வ வார். அவன் அவ டன் ேபாயாக ேவண் ம்
- காட் வ ஷயமாகப் ேபரம் ேபச ெசய் வதற் ேகா,
அல் ல க் கார்ட் ய ன் உடல் மீ ள் ள பட் ைடவார்கைளச்
சர யாகப் ேபா வதற் ேகா, எதற் ேகா!
‘ந க் க வ் னா, இன் ம் அவர் வரவ ல் ைலயா?' என் அவன்
தன் மைனவ ய டம் ேகட் டான் . 'இல் ைல, வரவ ல் ைல' என்
அவள் ெசான் னாள் . வட் ன் வாசல் ப ய ேக யாேரா
வண் ய ல் வந் ந ன் ற ேபால் சத் தம் ேகட் ட . 'அ
அவராகத் தான் இ க் க ேவண் ம் '. ' இல் ைல. அவர் கடந்
ேபாய் வ ட் டார்.' 'ந க் க வ் னா! ஏய் , ந க் க வ் னா! அவர் இன் ம்
இங் ேக வந் ேசரவ ல் ைலயா?' 'இல் ைல. அவன் இன் ம்
தன ப க் ைகய ல் தான் க டந் தான் . எ ந் த க் க
யவ ல் ைல. என் றா ம் ஓயா காத் க் ெகாண் ந் தான் .
இவ் வா காத் க் க டப்ப இயற் ைகக் வ ேராதமான ஏேதா
ஒ வ ச த் த ர மாகத் ேதான் ற ய ேபாத ம் ஆனந் தமாகத் தான்
இ ந் த த ெரன் அவ ைடய ஆனந் தம் ர்த்த யாய ற் .
அவன் யாைர எத ர்பார்த் க் காத் த ந் தாேனா அந் த நபர்
வந் வ ட் டார். வந் த ேபா ஸ் அத கார ஐவான் ேமட் வய ச்
அல் ல. ேவெறா வர். என ம் , அவ க் காகத் தான் அவன்
காத் க் க டந் தான் . அவர் வந் தார், அவைன அைழத் தார்.
அவைனக் ப்ப ட் , ந க ட் டாவ ன் மீ க டந்
உஷ் ணப்ப த் மா ெசான் னவர் அவர்தான் . தன் ைனத் ேத
அவேர வந் வ ட் டதற் காக வா ஆன் ட் ரீவ ச் ம ந் த
சந் ேதாஷம் அைடந் தான் .
'இேதா வ க ேறன் !' என் அவன் மக ழ் ச்ச ேயா கத் த னான் .
அந் தக் வல் அவைன வ ழ க் க ைவத் வ ட் ட . ஆனா ம் ,
ங் க ஆரம் ப த் தேபா இ ந் த அேத ஆளாக அவன்
வ ழ த் ெத ம் ப அ ைண ர யவ ல் ைல. அவன் எ ந்
உட் கார யன் றான் ; யவ ல் ைல. தன ைகைய அைசக் க
யற் ச த் தான் ; யவ ல் ைல. காைல அைசக் க யன் றான் ;
அ ம் யவ ல் ைல. தன் தைலையத் த ப்ப யன் றான் ;
யவ ல் ைல. அதனால் அவன் ஆச்சர்யம் அைடந் தான் .
ஆய ம் மனம் கலங் க வ டவ ல் ைல. இ தான் மரணம் என்
அவன் ர ந் ெகாண்டான் . அந் த உணர்சச ் ய னால் ட அவன்
ழம் ப வ டவ ல் ைல. தனக் க் கீ ேழ ந க ட் டா க டக் க றான் ;
அவன் ெபற் வ ட் டான் ; உய ேரா ம் இ க் க றான் என் க ற
வ ஷயம் வா ய ன் ந ைனவ ல் எ ந் த . தாேன ந க ட் டா;
ந க ட் டாேவதான் ; தன் ய ர் தன் ன டம் இல் ைல; அ
ந க ட் டாவ டேம இ ந் த எனத் ேதான் ற ய அவ க் . அவன்
ச ரமத் ேதா ெசவ சாய் த் க் கவன த் தத ல் , ந க ட் டா ச்
வ வ ேகட் ட . அவன் ேலசாகக் றட் ைட வ வதாக ம்
ெதர ந் த . ந க ட் டா உய ேரா இ க் க றான் . ஆைகயால்
நா ம் உய ேரா வாழ் க ேறன் ' என் ெவற் ற ம க் ேகா
அவன் தனக் த் தாேன ற க் ெகாண்டான் .
தன பணம் , தன கைட, தன வ , வாங் வ வ ற் ப ,
ம ெராேனாவ ன் லட் சங் கள் ஆக யவற் ைறப்பற் ற அவன்
எண்ண ப் பார்த்தான் . தனக் த் ெதால் ைல தந் த
இவ் வ ஷயங் கள் பற் ற எல் லாம் வா ப ரக் ேனாவ் என் க ற
மன தன் ஏன் தான் அல் லற் பட் க் ெகாண்டாேனா என் பைத
அவன் ர ந் ெகாள் வ ச ரமமாக இ ந் த .
'ஆமாம் . அ ஏன் அப்ப ெயன் றால் , உண்ைமயான வ ஷயம்
எ என் பைத அவன் அற யவ ல் ைல' என் ந ைனத் தான் .
வா ப ரக் ேனாவ் என் பவைனக் ற த் ேததான் . 'அைத
அவன் அற யவ ல் ைல. ஆனால் இப்ெபா நான் அற க ேறன் .
ந ச்சயமாக அற க ேறன் .' ன் தன் ைன அைழத் தவர ன்
ரைல அவன் மீ ண் ம் ேகட் டான் . நான் வ க ேறன் ! வந்
வ ட் ேடன் !' என் உவைகேயா எத ர்க் ரல் ெகா த் தான்
அவன் . அவன் உள் ள ம் உட ம் ஆனந் த மயமான
உணர்சச ் ய னால் ந ைறந் வ ட் டன. தான் கட் டற் றவனாக
வ ட் டைத ம் , இன எ ம் தன் ைனப் ப த் ைவத் த க் க
யா என் பைத ம் அவன் உணர்ந்தான் .
அதன் ப ற வா ஆன் ட் ரீவ ச் இந் த உலகத் த ல் உள் ள
எைத ம் பார்க்கவ ல் ைல, ேகட் க வ ல் ைல, உணர ம ல் ைல.
ற் ப் றம் எங் ம் பன இன் ம் ழ ட் க்
ெகாண் தான ந் த . பன ையச் ட் வ ம் காற் ச்
ழல் கள் அேத ந ைலய ல் வட் டம ட் க் ெகாண் தான ந் தன.
ெசத் ப்ேபான வா ட் ரீவ ச்ச ன் ேராமக் ேகாட் மீ ம் ,
ந ங் க யப ந ன் ற க் கார்ட் ய ன் ேம ம் , பார்ைவக் த்
ெதள வாகப் லனாகாத தன் ைமைய அைடந் வ ட் ட
வண் ய ன் மீ ம் அைவ பன ைய அள் ள எற ந் தன. ந க ட் டா
வண் ய ள் ேள, இறந் ேபான தன எஜமா க் க் கீ ேழ
உஷ் ணம் ெபற் றவா , ப த் க் க டந் தான் .

ப த 10
ெபா ல ம் ன் னேர ந க ட் டா வ ழ த் க் ெகாண்டான் .
அவன் க ன் ேமேல ஊர்ந் வரத் ெதாடங் க ய ள ர னால்
அவன் எ ப்ப வ டப்பட் டான் .
அவன் ஒ கன கண்டான் . ம ல் ந் மா
ட் ைடகைள வண் ய ல் ஏற் ற க் ெகாண் அவன் த ம் ப
வந் தான் . ஓைடையக் கடந் தேபா பாலத் ைதத் தவற
வ ட் வ ட் டான் . வண் ஓைடய ல் ச க் க க் ெகாண்ட . அதனால்
அவன் வண் க் அ ய ேல ஊர்ந் ெசன் , தன ைக
வைளத் உயர்த்த வண் ையத் க் க நகர்த்த வ ட
யன் றான் . ஆனால் , அத சயம் !, அந் த வண்
நகர்வதாய ல் ைல. அ அவன் ேகா ஒட் க் ெகாண்ட .
அவன் அைதத் க் க ம் யவ ல் ைல; அதற் க்
கீ ேழய ந் ெவள வர இயல ம ல் ைல. அவன் இ ப்
வைத ம் அ ந க் கத் ெதாடங் க ய . ேம ம் எத் தைகய
ள ர் அ த் த ! அவன் ெவள ேயறத் தான் ேவண் ம் . ‘வ ட்
வ !' என் கத் த னான் அவன் . தன் மீ வண் ைய அ த் த க்
ெகாண் ந் த எவர டேமா ேப வ ேபால, 'சாக் கைள
அப் றப்ப த் ' என் றான் . ஆனால் வண் ேயா ேம ம் ேம ம்
ள ர் அைடந் அவைன அ த் த ய . அதன் ப ற , யாேரா
வ ச த் த ர மாகத் தட் க ற ஒ ைய அவன் ேகட் டான் . நன் றாக
வ ழ த் வ ட் டான் .
எல் லாம் அவ க் ந ைன வந் தன. தன் மீ ப த்
உைறந் ேபாய் உய ர ழந் க டந் த எஜமான் தான் ள ர்ந்த
வண் . க் கார்ட் தான் தட் க ற ஓைசைய எ ப்ப ய .
அந் தக் த ைர இரண் தடைவ தன ளம் ப னால்
வண் ையத் தட் ய .
'ஆன் ட் ரீவ ச்! ஏ ஆன் ட் ரீவ ச்!' என் ந க ட் டா ப்ப ட் டான் .
உண்ைமைய அவன் உணரத் ெதாடங் க ய ந் ததால் , தன
ைக ேநர்ப த் த க் ெகாண் , எச்சர க் ைகேயா ரல்
ெகா த் தான் அவன் . ஆனால் வா பத ல் ேபசவ ல் ைல.
அவன வய ம் கால் க ம் வ ைறப்பைடந் , ள ர்ந் ,
இ ம் க் ண் கள் ேபால் கனத் க் க டந் தன.
'அவர் ெசத் ப் ேபாய க் க ேவண் ம் . ேமாட் ச சாம் ராஜ் யம்
அவ க் ப் ச த் த ப்பதாக!' என் ந ைனத் தான் ந க ட் டா.
அவன் தன தைலையத் த ப்ப க் ெகாண் . தன் ைனச்
ற் ற ம ந் த பன ையத் தன் ைகய னால் ேதாண் வ லக் க
வ ட் , கண்கைளத் த றந் பார்த்தான் .
பக ன் ஒள எங் ம் பரவ ய ந் த . ன் ேபாலேவ காற் ,
வண் ச் சட் டங் கள டாக, வ ச ல த் த் த ர ந் த . பைழய
மாத ர ேய இன் ம் பன வ ந் ெகாண் ந் த . ஆனால்
இப்ேபா அ வண் ய ன் சட் ட அைமப் கைள ேமாத வ லக
ஓடவ ல் ைல; ஓைச எ ம ன் ற வண் ைய ம் த ைர
ைய ம் கனமாக, அத கக் கனமாக, மைறத் த .
த ைரய ன் அைச கேளா, ச் வ ம் ஓைசேயா இப்ெபா
காத ல் வ ழவ ல் ைல.
'அ ம் உைறந் தான் ேபாய க் ம் ' என் ந க ட் டா
க் கார்ட் ையப்பற் ற எண்ண னான் . உண் ைம ம் அ தான் .
வண் மீ பட் ட ளம் ப ன் தாக் தல் - ந க ட் டாைவ
எ ப்ப வ ட் ட ஓைசதான் க் கார்ட் ய ன் இ த ப்
ேபாராட் டமா ம் . அதற் ந் த ேய ள ர னால் உணர்சச ்
ன் ற ய ந் த த ைர சா ம் த வாய ம் ேசார் றா
ந ற் பதற் காகச் ெசய் த தீ வ ர யற் ச தான் அ .
'ஓ எந் ைதேய, என் இைறவா! நீ என் ைன ம் அைழப்பதாகத்
ேதான் க ற . ந ன் ச த் தம் ந ைற ேவ வதாக! ஆனால் இ
ஏேதா இயற் ைகக் வ ேராதமான வ ந் ைதயாக இ க் க ற ....
என் றா ம் , ஒ மன தன் இரண் தரம் சாக யா ; ஒேர
ஒ தடைவதான் சாகேவண் ம் . அ மட் ம் சீ க்க ரம் வந்
ேசர்ந்தால் !' என் ந க ட் டா ேபச க் ெகாண்டான் .
அவன் மீ ண் ம் தன் தைலைய உள் ேள இ த் க்
ெகாண்டான் . கண்கைள னான் . இப்ெபா
சந் ேதகத் க் இடம ல் லாம ம் , இ த யாக ம் சாக ேறாம்
என் ற நம் ப க் ைக ஏற் படேவ, அவன் தன் ந ைன இழந்
வ ட் டான் .
அன் மத் த யான ேவைளக் ப் ப ற தான் த யானவர்கள்
வா ஆன் ட் ரீ வ ச்ைச ம் ந க ட் டாைவ ம்
பன க் ள் ள ந் ேதாண் ெவள ேய எ த் தார்கள் .
அவ் வ வ ம் ைத ண் க டந் த இடம் ேராட் ந்
எ ப கஜ ரத் த ற் ள் தான் இ ந் த ; க ராமத் க் ம்
அதற் ம் அைரைமல் ரம் ட இல் ைல.
வண் ையப் பன நன் றாக ய ந் த . என ம் , அதன்
சட் டங் க ம் அவற் ற ல் கட் டப் பட் ந் த ைகக் ட் ைட ம்
பார்ைவய ல் பட் க் ெகாண் தான ந் தன. க் கார்ட் வய
வைர பன ய ல் ைத ண் ந ன் ற . பட் ைட வா ம் , கம் பள த்
ண ம் கீ ேழ வ வ ேபால் ெதாங் க ன. த ைரய ன் உடல்
ரா ம் ' ெவள் ைள ெவேளர்' என் ற ந் த . உைறந் ேபான
ரல் வைள டன் அ த் தப்பட் ந் த அதன் தைல.
ண்பன க் கம் ப கள் அதன் நாச த் வாரங் கள ந்
ெதாங் க ன. ெவண்பன ப் படலம் பரவ ய ந் த அதன் கண்கள ல்
யர நீர் ேதங் க ந ன் றதாகத் ேதான் ற ய . அந் த ஒேர இரவ ல்
ெவ ம் எ ம் ம் ேதா மாக மாற வ ம் அள க் அ
ெம ந் ேபாய ந் த .
வா ஆன் ட் ரீவ ச் உைறந் ேபான ப ணம் மாத ர
வ ைறப்ேபற க் க டந் தான் . ந க ட் டாவ ன் ேம ந் அவைன
உ ட் த் தள் ள ய ேபா ம் , அவ ைடய கால் கள் அகண் ம்
ைககள் நீண் ம் ஒேர ந ைலய ேலேய இ ந் தன. அவன
ெபர ய க க் கண்கள் உைறந் வ ட் டன. கத் த ர த் வ டப்
ெபற் ற மீ ைசய ன் கீ ேழ த றந் த ந் த வாய் ரா ம் பன
ந ைறந் காணப்பட் ட . ஆனால் ந க ட் டா நன் ள ர்ந்
ேபான ேபாத ம் இன் ம் உய டன ந் தான் .
அவ க் ப் ப ரக் ைஞ ஏற் பட் ட உடேன, தான் அதற் ந் த ேய
இறந் வ ட் டதாக ம் , தனக் ந கழ் வன அைனத் ம் இந் த
உலகத் அ பவங் கள் அல் ல; ம உலக ந கழ் ச்ச கேள
என் ம் அவன் ந ச் சயமாக நம் ப னான் . அவைன ெவள ேய
ேதாண் எ த் , வா ய ன் உைறந் த சடலத் ைத உ ட் த்
தள் ள ய ேபா யானவர்கள் ச்ச ட் க் ெகாண்
ந் தனர். த ல் அ அவ க் ஆச்சர யமாக இ ந் த .
ம உலகத் த ல் ட யானவர்கள் பைழய ரீத ய ேலேய
கத் க றார்கேள என் ம் , அவர் கள் அேத உடேலா
இ க் க றார்கேள என் ம் அவன் அத சய த் தான் . அப் றம்
அவன் இன் ம் இந் த உலகத் த ேலேயதான் இ க் க றான்
என் ர ந் ெகாண்ட ம் அதற் காகச் சந் ேதாஷப்பட
வ ல் ைல. வ த் தேம அைடந் தான் அவன் . அத ம் , தன
இரண் கால் கள ள் ள வ ரல் கள் உைறந் ேபாய் வ ட் டன
என் பைத உணர்ந்த ப ற அவன் வ த் தம் அத கர த் த .
ந க ட் டா இரண் மாத காலம் ஆஸ்பத் த ர ய ல் க டந் தான் .
அவ ைடய கால் வ ரல் கள ல் ன் ெவட் எற யப்பட் டன;
மற் றைவ ணமாக வ ட் டன. அதனால் அவன் ம ப ம்
ேவைல ெசய் வ சாத் த ய மாய ற் . ேம ம் இ ப
வ டங் கள் அவன் உய ர் வாழ் ந் தான் . த ல் , பண்ைணத்
ெதாழ லாள யாகப் பா பட் டான் . ப ற , வேயாத க காலத் த ல்
காவல் காரன் ேவைலபார்த்தான் . வ ல் அவன் ஆைசப்
பட் ட ேபாலேவ, வட் ல் வ க் க ரகங் கள ன் அ ய ல் , ஒள
ஏற் றப் பட் ட ெம வர்த்த ஒன் ைறத் தன ைககள ல்
பற் ற யவாேற உய ர் றந் தான் .
அவன் சாவதற் ன் தன மைனவ ய டம் மன் ன ப்
ேகார னான் . ச ல் லைற ேவைலகள் ெசய் க றவேனா அவள்
ெகாண் ந் த ெதாடர் க் காக அவைள அவன் மன் ன த்
வ ட் டான் . தன மகன ட ம் ேபரக் ழந் ைதகள ட ம் வ ைட
ெபற் க் ெகாண்டான் . தனக் உணவள த் ேபா க் ம்
ெபா ப்ப ந் தன மகைன ம் ம மகைள ம் வ வ க்
க ேறாம் ; தனக் அ ப் த் தந் த இந் த வாழ் க் ைகைய வ ட்
வ ட் ேவெறா வாழ் வ ேல-ஆண் ேதா ம் , மண ேதா ம்
ெதள வ ம் ெதள வாக , அவாவ ைன அத கமாக் க ந ன் ற
ஒன் ற ேல ப ரேவச க் க ேறாம் ' எ ம் உண்ைமயான
ஆனந் தத் ேதா அவன் மரணம் அைடந் தான் . அங் ேக, மரணத்
த ற் ப் ப ற வ ழ த் ெத ந் த இடத் த ல் , அவன் ன் ன ம்
நன் ன ைலய ல் வாழ் க ன் றானா, ேமாசமாய் மாற னானா;
ஏமாற் றம் கண்டானா, அல் ல தான் எத ர்பார்த் ஏங் க யைதப்
ெபற் வ ட் டானா என் பைத நா ம் ஒ நாள் அற ேவாம் .
 அ ஒ காலம்
ஒ நாள் ச ல ழந் ைதகள் கணவாய் ஒன் ற ல் தான ய மண
ேபான் ற ஒ ெபா ைளக் கண்ெட த் தார்கள் . அதன் ந ேவ
ஒ கீ ற் ஓ க் க டந் த . ஆனால் அ ேகாழ ட் ைட அள
ெபர யதாக இ ந் த .
அவ் வழ யாகப் ேபாய் க் ெகாண் ந் த ப ரயாண ஒ வன் அந் தப்
ெபா ைளப் பார்த்தான் . ஒ கா ெகா த்
ழந் ைதகள டம ந் அவன் அைத வாங் க னான் . அைத
நகரத் க் எ த் ப்ேபாய் , 'அத சயப் ெபா ள் ' என் ெசால்
அரசன டம் அவன் வ ற் வ ட் டான் ,
அரசன் தன மந் த ர கைள அைழத் தான் . அ என் ன
ெபா ளாக இ க் ம் என் கண் ப க் ம் ப ெசான் னான்
அவன் . மத க மந் த ர கள் அைனவ ம் ேயாச த் தார்கள் .
ேயாச த் ேயாச த் ப் பார்த் தார்கள் . அவர்க க் த் தைல ம்
ர யவ ல் ைல, வா ம் வ ளங் கவ ல் ைல. கைடச யாக ஒ
த னத் த ல் , அ ஜன் னல் ஓரத் த ல் க டந் த சமயம் ,
ெபட் ைடக் ேகாழ ஒன் உள் ேள ந் அைதக் ெகாத் த
அத ல் ச வாரம் ஒன் ஏற் ப த் த வ ட் ட . அப்ெபா ,
அங் க ந் த ஒவ் ெவா வ க் ம் ர ந் வ ட் ட , அ தான ய
மண தான் என் .
உடேன அவ் அற ஞர் ெப மக் கள் அரசைன நா ச்
ெசன் றார்கள் . 'இ ஒ தான ய மண ஆ ம் ' என்
அற வ த் தார்கள் .
இைதக் ேகள் வ ற் ற அரசன் அத க வ யப்பைடந் தான் .
அத் தைகய தான யம் எப்ெபா எங் ேக வ ைளந் த என்
கண் ப க் ம் ப அரசன் மத க மந் த ர க க் க்
கட் டைளய ட் டான் . அவ் அற மண கள் மீ ண் ம்
ஆேலாச த் தார்கள் ; அகப்பட் ட ல் கள ல் எல் லாம் ஆராய் ந்
பார்த்தார்கள் . என ம் அைதப்பற் ற எ ேம
லனாகவ ல் ைல.
ஆகேவ அவர்கள் மன் னன டம் ெசன் ைறய ட் டார்கள் :
'நாங் கள் எவ் வ தமான பத ம் த வதற் க ல் ைல. அைதப் பற் ற
எங் கள் த் தகங் கள ல் ஒன் ேம இல் ைல. தாங் கள்
யானவர்கைளத் தான் வ சார க் க ேவண் ம் . ஒ ேவைள
அவர்கள ல் ச லர் அவர்கள தந் ைதயர டம ந்
ேகள் வ ப்பட் க் கலாம் , தான யம் இந் த அள க் எந் தக்
காலத் த ல் எங் ேக வ ைளந் த என் .'
ஆைகய னால் , ம க ம் வயதாக ப் ேபான யானவன்
எவைனயாவ தன் ன் ேன ெகாண் வந் ந த் ம் ப
அரசன் ஆக் க ைன ெசய் தான் . அவன பண யாளர்கள்
அப்ப ப்பட் ட மன தன் ஒ வைன மன் னன் ன் னால்
ெகாண் வந் ந த் த னார்கள் .
த ர்ந் , ன் வ ந் , சாம் பல் ேபால் ந றம் ெவ த் , பல்
இழந் காணப்பட் ட அந் த மன தன் இரண் ேகால் கள ன்
ஆதரேவா தள் ளா வந் தான் ராஜாவ ன் த ன் ன ேல
ந ற் க ந் த .
அரசன் அவன டம் அந் தத் தான யத் ைதக் காட் னான் . ஆனால்
அக் க ழவன் அைதச் சர யாகப் பார்க்கக் ட இயல வ ல் ைல.
என ம் அவன் தன் ைககள ல் அைத வாங் க , ெதாட் த்
தடவ ப் பார்த்தான் .
இத் தைகய தான யம் எங் ேக வ ைளந் த என் உன் னால்
ெசால் ல மா, க ழவா? இ மாத ர தான யத் ைத நீ
எப்ெபா தாவ வாங் க ய உண்டா? அல் ல உன்
வயல் கள ல் வ ைதத் த உண்டா?' என் மன் னன் ேகட் டான் .
அந் த வேயாத கன ன் கா கள் மந் தமாக ய ந் தன. அதனால்
ராஜாவ ன் ேபச்ைச அவன் ச ரமப் பட் த் தான் க ரக க் க
 ந் த . ம ந் த ச ரமத் ேதா தான் அவன் அைதப்
ர ந் ெகாள் ள ந் த .
வ ல் அவன் அற வ த் தான் : 'இல் ைல. இ ேபான் ற
தான யத் ைத நான் என் வயல் கள ல் வ ைதக் க ம ல் ைல,
அ க் க ம ல் ைல. நாங் கள் தான யம் வாங் க ய காலத் த ல் ,
தான ய மண கள் இப்ெபா உள் ள ேபால் ச ற யனவாகேவ
இ ந் தன. ஆனா ம் நீங் கள் என் தந் ைதைய வ சார த் ப்
பா ங் கள் . இந் த ரகமான தான யம் எங் ேக வ ைளந் த
என் பைத அவர் ேகள் வ ப்பட் க் கலாம் .'
எனேவ அக் க ழவன ன் தந் ைத கண் ப க் கப் பட் ராஜா
ன் ெகாண் வரப்பட் டான் . அவன் ஒ ேகால் ஊன் ற நடந்
வந் தான் .
மன் னன் அவன டம் அந் தத் தான யத் ைதக் காண்ப த் தான் .
அவ் வேயாத கக் யானவ க் இன் ம் பார்ைவ
நன் றாகேவ இ ந் த . அவன் தான யத் ைதக் ர்ந்
ேநாக் க னான் .
'இ மாத ர தான யம் எங் ேக வ ைளந் த என் உம் மால்
ெசால் ல மா, ெபர யவேர? இ ேபால் நீர் வாங் க ய
உண்டா? இல் ைலேயல் உம வயல் கள ல் பய ர ட் டதாவ
உண்டா?' என் அரசன் ேகட் டான் .
அவ் வேயாத க க் க் கா கள் ெதள வாகக்
ேகட் காவ ட் டா ம் ட, தன மகைனவ ட நன் றாகக் ேகட் த்
ெதர ந் ெகாள் ள ந் த அவனால் .
‘இல் ைல. இ ேபான் ற தான யத் ைத நான் என வய ல்
வ ைதக் க ம ல் ைல, அ க் க ம ல் ைல. வாங் 'வ பற் ற ச்
ெசால் லப் ேபானால் , என் காலத் த ல் பணம் என் ப
பழக் கத் க் வரேவய ல் ைல. ஒவ் ெவா வ ம் தனக்
ேவண் ய தான யத் ைதப் பய ர ட் டான் . அவச யம்
ஏற் ப க றேபா பரஸ்பரம் பங் க ட் க் ெகாள் வ ம் உண் .
இ மாத ர தான யம் எங் ேக வ ைளந் த என் எனக் த்
ெதர யா . நாங் கள் பய ர ட் ட தான யம் இந் தக் காலத் த்
தான யத் ைத வ ட அளவ ம் ெபர தாக இ ந் த . மா ம் அத க
மாகக் க ைடத் த . ஆனா ம் இத் தைகய தான யத் ைத நான்
பார்த்தேதய ல் ைல. என் தந் ைத காலத் த ல் தான யம்
ெராம் ப ம் ெபர யதாக வ ைளந் த , ம க அத கமாக மா ம்
இ ந் த என் அவர் ெசால் லக் ேகட் க் க ேறன் . நீங் கள்
அவைர வ சார ப்ப நல் ல ' என் அவன் ெசான் னான் .
ஆகேவ ராஜா அந் தக் க ழவன ன் தகப்பைனத் ேத ஆட் கைள
அ ப்ப ைவத் தான் . அவர்கள் அவைன ம் கண் ப த்
வ ட் டார்கள் . அவ ம் மன் னன் ன் னால் அைழத்
வரப்பட் டான் .
அவன் ஊன் ேகா ன் உதவ இல் லாமேல தாராளமாக நடந்
வந் தான் . அவன் பார்ைவ அ ைமயாக இ ந் த . கா கள்
நன் றாகக் ேகட் டன. ேபச் ம் ெதள வாக இ ந் த . அவன டம்
அரசன் அந் தத் தான யத் ைதக் காட் ய ம் , அவன் அைத
வாங் க ப் பார்த்தான் ; தன ைகய ல் ைவத் உ ட் னான் .
'இப்ப ப்பட் ட அ ைமயான தான யத் ைத நான் கண்ணால்
கண் ெராம் ப காலம் ஆக வ ட் ட ' என் ெசால் அவன்
அத ல் ெகாஞ் சம் க ள் ள எ த் வாய ல் ேபாட் ச
பார்த்தான் . அேத ரகம் தான் ' என் ம் ெசான் னான் .
இந் த ரகத் தான யம் எங் ேக எப்ெபா வ ைளந் த என்
ெசால் , தாத் தா. இ மாத ர நீ எப்ெபா தாவ வாங் க ய
உண்டா? அல் ல வயல் கள ல் பய ர ட் ட உண்டா?' என்
அரசன் ேகட் டான் .
அம் ெப ங் க ழவன் ெதர வ த் தான் :' இ ேபான் ற
தான யம் என காலத் த ல் எங் பார்த் தா ம் வ ைளந்
வந் த . என ச ன் ன வயத ேல இத் தைகய தான யத் ைதத்
த ன் தான் நான் வளர்ந் ேதன் . மற் றவர்கைள ஊட்
வளர்த்த ம் இ ேபான் ற தான யத் த னால் தான் . இந் த ரகத்
தான யத் ைதேய நாங் கள் வ ைதத் ேதாம் ; அ த் ேதாம் ; கத ர்
அ த் ேதாம் .'
'நீ அைத எங் க ந் தாவ வாங் க னாயா? அல் ல நீயாகேவ
பய ர ட் உ வாக் க னாயா? ெசால் தாத் தா' என் ராஜா
வ சார த் தான் .
அம் த யவன் ன் னைக ர ந் தான் . 'என காலத் த ல்
உண ப் ெபா ைள வ ற் பைன ெசய் வ அல் ல
வ ைலெகா த் வாங் வ என் க ற பாபத் ைதப்பற் ற எவ ம்
எண்ண ய டக் க ைடயா . பணம் எ ம் வ ஷயமாக
எங் க க் எ ம் ெதர யா . ஒவ் ெவா வ க் ம்
அவ க் ேக ெசாந் தமான தான யம் க ைடத் வந் த ' என் றான் .
'அப்ப யானால் , தாத் தா உன் வயல் எங் ேக இ ந் த ?
இ ேபான் ற தான யத் ைத நீ எங் ேக பய ர ட் டாய் ?' என்
அரசன் ேகட் டான் .
க ழவன் பத லள த் தான் : 'கட ள ன் ம தான் என ந லம் .
எங் ெகங் நான் உ ேதேனா அங் ெகல் லாம் என
வயல் தான் . ந லம் தாராளமாகக் க டந் த . அைதத் தன
உைடைம என் எந் த மன த ம் ெசாந் தம்
ெகாண்டா யத ல் ைல. உைழப்ைப மட் ேம தங் க க் ச்
ெசாந் தமான என் மன தர் ற ப் ப ட் வந் தனர்.'
‘இன் ம் இரண் ேகள் வ க க் மட் ம் பத ல் ெசால் ,
ேபா ம் . தலாவ , ம அந் தக் காலத் த ல் மட் ம் ஏன்
இத் தைகய தான யங் கைளத் தந் த , இப்ெபா ஏன் இப்ப
வ ைளச்சல் த வத ல் ைல? இரண்டாவதாக, உன ேபரன்
இரண் ேகால் கள் ஊன் ற நடப்பாேனன் ; உன் மகன் ஒ
ேகா ன் ைணேயா நடப்ப ஏன் ; நீ மாத் த ரம் ேகால்
எ ம் இல் லாமல் நடப்ப எதனால் ? உன கண்கள் ஒள
ந ைறந் உள் ளன. உன் பற் கள் வ டன் இ க் க ன் றன.
உன ேபச் ெதள வாக ம் கா க் இன யதாக ம்
இ க் க ற . இெதல் லாம் எப்ப ேநர்ந்த ?' என் ராஜா
ேகட் டான் .
‘இைவெயல் லாம் இவ் வா ஏற் பட் ப்பதன் காரணம்
என் னெவன் றால் - தங் கள் உைழப்ைபக் ெகாண்ேட வா ம்
வழக் கத் ைத மக் கள் இழந் வ ட் டார்கள் . மற் றவர்கள ன்
உைழப்ைப நம் ப வாழப் பழக க் ெகாண்டார்கள் . அந் தக்
காலத் த ல் , மன தர்கள் கட ள ன் கட் டைளப்ப வாழ் க் ைக
நடத் த னார்கள் . தங் க க் உர ய எ ேவா அைதக் ெகாண்
த ப்த அைடந் தார்கள் ; மற் றவர்கள் உற் பத் த ெசய் தைத
அபகர க் க ேவண் ம் என் அவர்கள் ஆைசப்பட் டத ல் ைல.'
இப்ப வ ளக் கம் ெகா த் தான் அந் தக் க ழவன் .

ற் ற ம் தண்டைன ம்
வ ளா ம ர் என் ம் நகரத் த ல் வா ப வ யாபார ஒ வன்
வச த் வந் தான் . ஐவான் ம ட் ர ச் அக் ஸேனாவ் என் ப அவன்
ெபயர். அவ க் இரண் கைடகள் இ ந் தன. ெசாந் த வ
ஒன் ம் உண் .
அக் ஸேனாவ் அழகன் . ம ம க் ம் ட் ைட அவன்
தைலைய அழ ப த் த ய . ேவ க் ைக ந ைறந் தவன் அவன் .
பாட் ப் பா வத ல் அவ க் அத க ஆர்வம் இ ந் த .
ச ன் னஞ் ச வயத ேலேய அவன் க் கப் பழக வ ட் டான் .
அள க் அத கமாக வ ம் ேபா அவன் அமர்க்களப் ப த் த
வ வான் . ஆனால் அவன் கல் யாணம் ெசய் ெகாண்ட ப ற
ப்பைத ந த் த வ ட் டான் . என ம் சமயா சமயங் கள ல்
ைய நா வ ம் உண் .
அப்ெபா ேகாைட காலம் . ந ஷ் ன நகரத் ச் சந் ைதக் ப்
ேபாவதற் காக அக் ஸேனாவ் க ளம் ப க் ெகாண் ந் தான் . அவன்
தன ம் பத் த னர டம் வ ைட ெபற் ற ேபா , "ஐவான்
 ம ட் ர ச் நீங் கள் இன் ைறக் ப் ேபாகேவண்டாம் . நான்
உங் கைளப் பற் ற ெகட் ட கன ஒன் கண்ேடன் " என்
அவன் மைனவ ெசான் னாள் .
அக் ஸேனாவ் ச ர த் தான் . "நான் சந் ைதைய அைடந் த உடேனேய
தைலகால் ெதர யாமல் த் ப் ேபாட் ஆ ேவன்
என் தாேன நீ பயப்ப க றாய் ?" என் றான் .
“என் ன பயேமா, அ எனக் ேக ர யவ ல் ைல. நான் ெகட் ட
ெசாப்பனம் கண்ேடன் . அ தான் எனக் த் ெதர ம் . நீங் கள்
நகரத் த ந் த ம் ப வந் ததாகக் கனவ ேல கண்ேடன் .
ஆனால் நீங் கள் உங் கள் தைலய ந் த ல் லாைய
எ த் த ம் , உங் கள் தைல ரா ம் ஒேரய யாக நைரத் ப்
ேபாய ந் த ” என் அவள் ெசான் னாள் .
அக் ஸேனாவ் ச ர த் தான் . “அப்ப யானால் அத ர்ஷ்டம் என்
தான் அர்த்தம் . நான் ெகாண் ேபாக ற சரக் கள்
எல் லாவற் ைற ம் வ ற் பைன ெசய் வ ட் , உனக்
அன் பள ப்பாக ஏதாவ வாங் க வ க ேறனா இல் ைலயா என்
பாேரன் !' என் றான் . அைனவர ட ம் வ ைடெபற் க் ெகாண்
அவன் பயணமானான் .
அவன் ெகாஞ் ச ரம் ெசன் ற ப ற , தனக் அற கமான
வ யாபார ஒ வைன வழ ய ேல சந் த க் க ேநர்ந்த . இரண்
ேப ம் அன் ைறய இராத் த ர ப் ெபா ைதக் கழ ப்பதற் காக ஒேர
வ த ய ல் தங் க னார்கள் . இ வ ம் ஒன் றாகத் ேதநீர்
ப க வ ட் அ க ேக இ ந் த தன த் தன அைறகள ல்
ப த் றங் கச் ெசன் றார்கள் .
ெவ ேநரம் வைர ங் ம் வழக் கம் அக் ஸேனா வ டம்
க ைடயா . ேம ம் , என் ற க் ம் ேவைளய ல்
ப ரயாணம் ெசய் வ நல் ல என் அவன் எண்ண னான் .
அதனால் , ெபா வ வதற் ன் னேர அவன்
வண் க் காரைன எ ப்ப , வண் ய ல் த ைரகைளப் ட் ம் ப
கட் டைள ய ட் டான் .
ப ற , ப ன் பக் கத் த ல் ய ந் த வ த ச் ெசாந் தக் காரைனத்
ேத ப் ேபானான் அவன் . கணக் ப்ப ெகா க் கேவண் ய
பணத் ைதச் ெச த் த வ ட் , அவன் தன யாத் த ைரையத்
ெதாடர்ந்தான் .
மார் இ பத் ஐந் ைமல் கைளக் கடந் த ப ற ,
த ைரக க் த் தீ ன ெகா ப்பதற் காக அவன் வண் ைய
ந த் த னான் . அங் க ந் த வ த க் ப் ேபா ம் பாைதய ல்
சற் ேற ஓய் எ த் க் ெகாண்ட ப ற அக் ஸேனாவ் உள் ேள
ெசன் றான் . ‘ஸேமாவா' க் ச் ேடற் ம் ப ெசால் வ ட் ,
அவன் தன இைசக் க வ ைய எ த் ப் பாட ஆரம் ப த் தான் .
த ெரன் , மண கள் 'ஜனஜன' என் ஒ க் க, ன்
த ைரகள் ட் ய வண் ஒன் அங் ேக வந் ந ன் ற .
அத ந் ெபர ய அத கார ஒ வர் இறங் க னார். அவ க் ப்
ப ன் னால் இரண் வரர்கள் வந் தார்கள் .
அவர் அக் ஸேனாைவ அ க வ சாரைண ெசய் யத்
ெதாடங் க னார். அவன் யார், எங் க ந் வந் தான்
என் ெறல் லாம் ேகட் டார். அவ ம் வ வரமாகப் பத ல்
அள த் தான் . ப ற , ' என் ேனா ேசர்ந் சாப்ப ங் கேளன் ''
என் உபசர த் தான் .
ஆனால் அந் த அத கார வ சாரைணையத் ெதாடர்ந்
நடத் தலானார். “ேநற் ராத் த ர நீ எங் ேக தங் க ய ந் தாய் ? நீ
தன யாக இ ந் தாயா; இன் ெனா வ யாபார டன்
தங் க னாயா? அந் த வ யாபார ைய இன் காைலய ல் நீ
பார்த்தாயா? வ வதற் ன் ேப நீ ஏன் வ த ைய வ ட் ப்
றப்பட் வந் தாய் ?'' என் வ சார த் தார்.
இவ் வாெறல் லாம் தான் ஏன் வ சார க் கப்பட ேவண் ம் என் ற
வ யப் அவ க் ஏற் பட் ட . என் றா ம் அக் ஸேனாவ் நடந் த
வ ஷயத் ைத வ ர வாக எ த் க் ற னான் . ' நான் என் ன
த டனா, ெகாள் ைளக் காரனா? என் ைன ஏன் இப்ப க் க்
வ சாரைண ெசய் க றீ ரக
் ள் ? என ெசாந் தத் ெதாழ ல்
காரணமாக நான் ப ரயாணம் ெசய் க ேறன் . என் ைனக் ேகள் வ
ேகட் க ேவண் ய அவச யேம க ைடயா '' என் ம் ெசான் னான் .
உடேன அந் த அத கார இரண் வரர்கைள ம் அ ேக
அைழத் தார். ' நான் இந் த வட் டாரத் த ன் ேபா ஸ் அத கார .
ேநற் இர உன் டத் தங் க ய ந் த வ யாபார
க த் த பட் க் க டந் தான் . அதனால் தான் நான் உன் ைன
வ சார க் க ேறன் இப்ெபா உன் சாமான் கைள ேசாதைன ேபாட
ேவண் ம் ” என் அவர் வ ளக் க னார். !
அவ் வரர்க ம் ேபா ஸ் அத கார ம் அக் ஸேனாவ ன்
சாமான் கைள எல் லாம் பர ேசாத த் தார்கள் . த ெரன் ஒ
ைபய ந் கத் த ஒன் ைறக் கண் ெட த் த அத கார " இ
யார் கத் த ?'' என் வ னார்.
அக் ஸேனாவ் பார்த்தான் . ரத் தம் ேதாய் ந் த கத் த ையக்
கண்ட ம் அவன் த க் க ட் டான் .
"இந் தக் கத் த ய ல் ரத் தம் எப்ப வந் த ?"
அக் ஸேனாவ் பத ல் ெசால் ல யற் ச த் தான் . அவ க்
சர யாகப் ேபச வரவ ல் ைல. "நான் வந் ..... எனக் த்
ெதர யா ....என் ைடய த ல் ைல" என் அவன் ளற னான் .
“வ யாபார க த் அ பட் ப க் ைகய ல் க டந் த இன்
காைலய ல் ெதர ந் த . நீ ஒ வன் தான் அந் த மாத ர ேவைல
ெசய் த க் க ம் . வ உள் ேள தாழ ட் ப்
ட் டப்பட் ந் த . அங் ேக ேவ ஆேள க ைடயா . இேதா
ரத் தக் கைற ப ந் த கத் த உன் ைபய ந் க ைடத் த . உன்
க ம் உன நடத் ைத ம் உன் ைனக் காட் க்
ெகா க் க ன் றன. உண்ைமையச் ெசால் வ . நீ அவைன
எப்ப க் ெகாைல ெசய் தாய் ? எவ் வள பணம் த னாய் ?"
என் ேகட் டார் அந் த அத கார .
தான் ெகாைல ெசய் யவ ல் ைல; இரண் ேப ம் ேசர்ந்
த் வ ட் ப் ப ர ந் த ப ற தான் அவ் வ யாபார ையப்
பார்க்கேவ இல் ைல; தன ெசாந் தப் பணமான எட் டாய ரம்
ப ள் கைளத் தவ ர தன் ன டம் ேவ பணேம க ைடயா ;
அந் தக் கத் த தன் ைடய அல் ல என் அக் ஸேனாவ்
சத் த யம் ெசய் தான் . ஆனா ம் , அவன் ரல் கம் ம ய . அவன்
கம் ெவள ற த் ேதான் ற ய . அவேன ற் றம் ெசய்
வ ட் டவைனப்ேபால் பயந் ந ங் க க் ெகாண் ந் தான்
அவைனக் கட் வண் ய ல் ஏற் ம் ப அத கார உத் த ரவ ட் டார்.
வரர்கள் அவன் கால் கைள இ கப் ப ைணத் அவைன
வண் ய ள் தள் ள யேபா , அக் ஸேனாவ் ச ைவ
அைடயாளம் ெசய் கண்ணீர ் வ த் தான் . அவன பண ம்
சரக் க ம் அவன டம ந் பற க் கப்பட் டன. அ க ல் உள் ள
நகர ன் ச ைறக் டத் க் ைகத யாக அ ப்பப்பட் டான்
அவ ைடய நடத் ைதையக் ற த் வ ளா ம ர் நகரத் த ல்
வ சாரைண ெசய் யப்பட் ட . ன் ெபல் லாம் அவன் த்
வண்ெபா ேபாக் க ேய வந் தான் ; என் றா ம் அவன் நல் ல
மன தன் தான் என் ேற அந் நகரத் த ன் வ யாபார க ம்
மற் றவர்க ம் அற வ த் தார்கள் . ப ற வழக் வ சாரைணக்
வந் த . ர யஜான் நகர ந் வந் த வ யாபார ையக் ெகாைல
ெசய் , அவன டம ந் த இ பத னாய ரம் ப ள் கைள
அக் ஸேனாவ் அபகர த் க் ெகாண்டான் என் ற் றம்
சாட் டப்பட் ட .
அவன் மைனவ ழப்பத் த ல் ஆழ் ந் தாள் . எைத நம் வ
என் ேற அவ க் ப் ர யவ ல் ைல. அவள ழந் ைதகள்
அைனவ ம் ச ன் னஞ் ச கள் . பால் மறக் காத
ச ப ள் ைள ஒன் ம் இ ந் த . எல் லாக் ழந் ைதகைள ம்
அைழத் க் ெகாண் அவள் கணவன் ெஜய ல் க டந் த
நகைர ேநாக் க ச் ெசன் றாள் . த ல் அவைனச் சந் த ப்பதற்
அவ க் அ மத க ைடக் கவ ல் ைல. ப ற , எவ் வளேவா
அ ெகஞ் ச யதன் பயனாக அத கார கள டம ந் அவள்
அ மத ெபற ந் த . அவள் கணவன டம் அவைளக்
ட் ச் ெசன் றார்கள் .
ெஜய ல் உ ப் அண ந் , வ லங் கள் மாட் டப் ெபற் ,
த டர்கேளா ம் ெகா ய ற் றவாள க ட ம் அைடத்
ைவக் கப்பட் ந் த கணவைனப் பார்த்த உடேனேய அவள்
தைல ற் ற கீ ேழ வ ந் வ ட் டாள் . ெவ ேநரம் வைரய ல்
அவள் வ ழ ப் அைடயேவ இல் ைல.
ப ற தன ழந் ைதகைளச் ேசர்த் அைணத் க் ெகாண்
அவள் அவ க் அ ேக அமர்ந்தாள் . வட்
வ ஷயங் கைளப்பற் ற அவன டம் ேபச னாள் . அவ க் என் ன
ேநர்ந்த என வ சார த் தாள் , அவன் நடந் த வைத ம்
அவள டம் ெசான் னான் . “இன ேமல் நாம் என் ன ெசய் யலாம் ?"
என் அவள் ேகட் டாள் .
“ ற் றம் எ ம் ெசய் யாத ஒ வன் அழ ந் ேபாகாதப
காப்பாற் ற ேவ ம் என் ேகார ஜார் மன் ன க் ம ச்
ெசய் யேவண் ம் ." தான் அவ் வ தம் ஒ ம தயார த்
ஜா க் அ ப்ப யதாக ம் , அ ஏற் க் ெகாள் ளப்படவ ல் ைல
என் ம் அவள் அற வ த் தாள் .
அக் ஸேனாவ் ம ேபச் ேபசவ ல் ைல. அவன் கம்
வாட் டத் டன் தாழ் ந் த .
அவன் மைனவ ெசான் னாள் : “உங் கள் தைல நைரத் ப்
ேபானதாக நான் ெசாப்பனம் கண்ேடேன, ஞாபகம்
இ க் க றதா? அத ல் அர்த்தம் இல் லாமல் இல் ைல. நீங் கள்
அன் ைறக் பயணம் ெதாடங் க இ க் கக் டா ." ப ற
அவன தைலமய ர ேட தன் வ ரல் கைள ஓடவ ட் டவாேற
அவள் ேகட் டாள் “என அ ைம வான் யா, உங் கள்
மைனவ ய டம் உண்ைமையச் ெசால் ங் கள் . அந் தக் கார யம்
ெசய் த நீங் கள் இல் ைலேய?" என் .
"அப்ப யானால் , நீ ட என் ைனச் சந் ேதக க் க றாயா!” என் றான்
அக் ஸேனாவ் . அவன் கத் ைதத் தன ைககளால்
க் ெகாண் அழ ஆரம் ப த் தான் . மைனவ ம் மக் க ம்
அங் க ந் ேபாய் வ ட ேவண் ம் என் காவல் காரன் வந்
ெதர வ க் கேவ, அக் ஸேனாவ் தன ம் பத் த ற் ப் ப ர
வணக் கம் அற வ த் தான் . அவ ைடய இ த உபசாரம்
அ தான் .
அவர்கள் ேபாய் ச் ேசர்ந்த ம் , மைனவ ேபச யைத எல் லாம்
எண்ண ப் பார்த்தான் அக் ஸேனாவ் . தன மைனவ டத்
தன் மீ சந் ேதகப்ப க றாள் என் ற ந ைனப் எழ ம் , “கட ள்
ஒ வ க் த் தான் உண்ைம ெதர ம் ேபா க் க ற .
அவ க் த் தான் நாம் ம ச் ெசய் ெகாள் ளேவண் ம் .
அவர ட ம ந் தான் நாம் க ைணைய எத ர்பார்க்கேவண் ம் "
என் அக் ஸேனாவ் தன் ைனத் தாேன ேதற் ற க் ெகாண்டான் .
ஆகேவ அக் ஸேனாவ் அதற் ப் ப ற எந் த வ தமான ம ம்
எ தவ ல் ைல. தனக் வ தைல க ைடக் ம் என் க ற
நம் ப க் ைகைய அவன் றந் வ ட் டான் . ஆண்டவைன
ந ைனத் ப் ப ரார்த்தைன மட் ம் ர ந் வந் தான் .
அவ க் க் கைசஅ ெகா க் கேவண் ம் ; அப் றம் ரங் க
ேவைலக் அவைன அ ப்ப வ ட ேவண் ம் என் தண்டைன
வ த க் கப்பட் ட . அவ் வாேற அக் ஸேனாவ் கைசய னால் அ க் கப்
பட் டான் . அதனால் ஏற் பட் ட காயங் கள் ஆற ய ப ற , இதர
ற் றவாள க டன் அவ ம் ைசபர யா க் அ ப்பப்பட் டான் .
இ பத் தா வ ட காலம் அக் ஸேனாவ் ைசபர யாவ ல்
ற் றவாள யாகத் தண்டைன அ பவ த் வாழ் ந் தான் .
அவ ைடய தைலமய ர் பன மாத ர ெவ த் ப் ேபாய ற் .
அவன தா நீண் , ெமல் யதாய் , நைர ஓ வளர்ந்த .
அவன உற் சாகம் ஒழ ந் ேபாய் வ ட் ட . அவன் ன க்
க ப் ேபானான் . அவன் நைடய ேல தளர்சச ் காணப்பட் ட .
அவன் அத கமாகப் ேப வத ல் ைல. ஒ ேபா ம் ச ர ப்பத ல் ைல.
ஆனால் அ க் க ப ரார்த் தைன ெசய் தான் அவன் .
ச ைறய ல் ெச ப் ைதக் ம் ெதாழ ைலக் கற் த் ேதர்ந்தான்
அக் ஸேனாவ் . அதன் லம் அவ க் க் ெகாஞ் சம் பணம்
க ைடத் த . அைதக் ெகாண் அவன் 'ஞான கள ன் வாழ் க் ைக'
என் ற த் தகத் ைத வாங் க னான் . ச ைறய ள் ெவள ச்சம்
ந ல க ற வைரய ல் அவன் அந் த ைலப் ப ப்பான் .
ஞாய ற் க் க ழைமகள ல் , ச ைறய ல் உள் ள மாதா ேகாய ல்
ப ரார்த்தைன ேநரத் த ன் ேபா , த ய ஏற் பாட் ல் உள் ள
த கத் ைத அவன் தான் வாச ப்பான் . ேதவகீ தம் பா வத ம்
அவன் கலந் ெகாள் வான் . அவ ைடய ரல் மட் ம்
இன் ம் நன் றாகேவ இ ந் த .
அவன சாந் த ணத் த ற் காக அக் ஸேனாைவ ச ைற
அத கார கள் ெபர ம் வ ம் ப னார்கள் அவ டன் வச த் த இதர
ைகத கள் அவன டம் மர யாைத காட் னார்கள் . அவர்கள்
அவைன தாத் தா' என் ம் 'ஞான ' என் ம் அைழத் வந் தனர்,
எைதயாவ ற த் ச் ச ைற அத கார க க் ம ச் ெசய்
ெகாள் ள ேநர்ந்தால் , அவர்கள் அக் ஸேனா ைவேய தங் கள்
ப ரத ந த யாகத் ேதர்ந்ெத ப்ப வழக் கம் . ைகத க க் ள்
ஏதாவ தகரா ஏற் பட் வ ட் டால் , வ ஷயத் ைத வ சார த்
வ வகாரத் ைதத் தீ ர்த் ஒ ங் ப த் வதற் காக அவர்கள்
அவைனேய நா னார்கள் .
அக் ஸேனாவ ன் வட் ந் எவ் வ தத் தகவ ம்
எட் டவ ல் ைல. அவன மைனவ ம் மக் க ம் உய ேரா
இ ந் தார்களா, இறந் ேபானார்களா எ ம் வ ஷயேம
அவ க் த் ெதர யாமல் ேபாய் வ ட் ட .
ஒ நாள் , அந் த ெஜய க் த தாகக் ைகத கள ன் ட் டம்
ஒன் . வந் ேசர்ந்த . மாைல ேவைளய ல் பைழய ைகத கள்
 த ய ஆசாம கைளச் ழ் ந் ெகாண் , யார் யார் எந் த எந் த
ஊர ந் வந் த க் க றார்கள் , என் ன காரணத் த ற் காகத்
தண்டைன ெபற் ள் ளார்கள் என் ெறல் லாம் வ சார த் தார்கள் .
மற் றவர்கேளா அக் ஸேனா ம் த தாக வந் தவர்க க்
அ ேக உட் கார்ந்த ந் தான் . அவன் உற் சாகமற் ற
ைறய ேலேய அைனத் ைத ம் ேகட் க் ெகாண் ந் தான் .
த ய ற் றவாள கள ல் , த டகாத் த ரமான ெநட் ைடயன் ஒ வன்
இ ந் தான் . அவ க் அ ப வய இ க் ம் . ஒட் ட ெவட்
வ டப்பட் ட தா ைவத் த ந் தான் அவன் . தான் எதற் காகக்
ைக ெசய் யப்பட் டான் என் பைதப்பற் ற அவன் ேபச க்
ெகாண் ந் தான் .
''ச க் வண் ய ல் கட் ய ந் த ஒ த ைரைய நான் ஓட் ச்
ெசன் ேறன் . அதற் காக என் ைனப் ப த் க் ெகாண்டார்கள் .
த ட் ப் பட் ட ம் கட் வ ட் டார்கள் . நான் ெசான் ேனன் -
வட் க் வ ைர வாகப் ேபாய் ச் ேசர ேவண் ேம என் தான்
நான் இந் தக் த ைரைய அவ ழ் த் ேதன் . அப் றம் இைத அதன்
ேபாக் க ேல வ ட் வ ட எண்ண ய ந் ேதன் . ேம ம் , அந் த
வண் க் காரன் என ெந ங் க ய நண்பன் ஆவான் .
ஆைகய னாேல, இத ல் தவ ஒன் ம் க ைடயா என் ேறன் .
இல் ைல. நீ த டத் தான் ெசய் தாய் ' என் க றார்கள் மற் றவர்கள் .
ஆனால் , நான் எங் ேக த ேனன் , எப்ப த் த ேனன் என் ப
எைத ம் அவர்களால் ெசால் ல யவ ல் ைல. ஒ சமயம்
உண்ைமயாகேவ நான் தவறான ஒ கார யத் ைதச் ெசய் ேதன் .
ந யாயமாகப் பார்த்தால் ெராம் ப காலத் க் ன் னாேலேய
நான் இங் ேக வந் த க் க ேவண் ம் . ஆனால் அந் தச்
சந் தர்பப
் த் த ல் என் ைன யா ம் கண் ெகாள் ளவ ல் ைல.
இப்ெபா ேதா, ஒன் ம ல் லாததற் காக என் ைன இங் ேக
அ ப்ப வ ட் டார்கள் . ...அஹ, நான் இப்ப ெசால் வ ெபாய் தான் .
ன் னாேல ட நான் ைசபர யா க் வந் த க் க ேறன் .
ஆனால் ெராம் ப நாள் தங் க ய க் கவ ல் ைல.”
“நீ எங் க ந் வ க றாய் ?" என் ஒ வன் ேகட் டான் .
“வ ளா ம ர ந் . என ம் பத் தா க் அந் த ஊர்தான் .
மகார் என் ப என் ெபயர். ெசம ன ச் என் ம் என் ைனக்
ப்ப வார்கள் " என் றான் அவன் .
அக் ஸேனாவ் தைல ந ம ர்ந் அவைனப் பார்த்தான் . “ெசம ன ச்,
வ ளா ம ர் நகர ல் உள் ள அக் ஸ ேனாவ் ம் பத் தாைரப்பற் ற
உனக் ஏதாவ ெதர மா? அவர்கள் இன் ம் உய ேரா
இ க் க றார்களா?” என் ேகட் டான் .
“ெதர யாமல் என் ன! ெராம் ப நன் றாகத் ெதர ம் . அக் ஸேனாவ்
ம் பத் த னர் நல் ல பணத் ேதா வாழ் க றார்கள் .
அவர்க ைடய தகப்பனார் தான் ைசபர யாவ ல் வச க் க றார்.
அவ ம் நம் ைமப்ேபால் பாபம் ெசய் தவர் ேபா க் க ற ! அ
சர , தாத் தா, நீ எப்ப இங் ேக வந் ேசர்ந்தாய் ?'' என் றான்
மற் றவன் .
தன ரத ர்ஷ்டம் பற் ற ப் ேபச அக் ஸேனா க்
இஷ் டம ல் ைல. அவன் ெவ மேன ெப ச் ெசற ந் தான்
"என பாபங் க க் காக நான் இ பத் தா வ டகாலம்
ச ைறய ல் க டக் க ேறன் ” என் றான் .
“என் ன பாபம் ?" என் மகார் ெசம ன ச் ேகட் டான் .
ஆனால் அக் ஸேனாவ ச், " ஊம் , ஊம் ........எனக் ஏற் ற
தண்டைனயாகத் தான் இ க் ம் ” என் மட் ேம ெசான் னான் .
அவன் அதற் ேமல் எ ம் ேபச ய க் க மாட் டான் . ஆனால்
அவ ைடய சகாக் கள் வ ஷயத் ைத எ த் ச் ெசான் னார்கள் .
எவேனா ஒ வன் யாேரா ஒ வ யாபார ையக் ெகாைல ெசய்
வ ட் கத் த ைய அக் ஸேனாவ ன் சரக் க க் க ைடேய ப க் க
ைவத் வ டேவ, அவன் அந யாயமாகத் தண் க் கப்பட்
ைசபர யா வந் ேசர்ந்த வ வரத் ைத அற வ த் தார்கள் .
இைதக் ேகள் வ ற் ற ம் மகார் ெசம ன ச் அக் ஸேனாைவக்
ர்ந் ேநாக் க னான் . தன ழங் கால் மீ ஓங் க த்
தட் க் ெகாண் அவன் உற் சாகமாகக் கத் த னான் . ' அட, இ
ஆச்சர்யம் தான் . ஆனால் , தாத் தா, நீ எவ் வள த யவனாக
வளர்ந் வ ட் டாய் !" என் றான் .
அவ க் ஏன் அவ் வள ஆச்சர்யம் ஏற் பட் ட என் ம் ,
அதற் ன் அக் ஸேனாைவ அவன் எங் ேக பார்த்த க் க றான்
என் ம் மற் றவர்கள் அவைனக் ேகட் டார்கள் . ஆனால் மகார்
சர யாகப் பத ல் ெசால் ல வ ல் ைல. ''நாங் கள் இங் ேக சந் த க் க
ேநர்ந்த ஆச்சர்யேம" என் தான் ெசான் னான் .
இவ் வார்த்ைதகள் அக் ஸேனாைவ ச ந் த க் கத் ண் ன. அந் த
வ யாபார ையக் ெகாைல ெசய் த யார் என் க ற வ வரம்
இவ க் த் ெதர ந் த க் ேமா என் ந ைனத் தான் அவன் .
ஆகேவ, “ெசம ன ச், ஒ ேவைள நீ அந் தச் சம் பவம் பற் ற
ன் ேப ேகள் வ ப் பட் ந் தாேயா? அல் ல நீ என் ைன இதற்
ந் த பார்த்த உண்ேடா ?” என் ேகட் டான் .
“ேகள் வ ப்படாமல் இ க் க மா என் ன! உலகம் ரா ம்
வதந் த கள் பறந் த ர க ன் றன. ஆனால் இ ெராம் ப
காலத் க் ந் த ய சங் கத . நான் என் ன ேகள் வ ப்பட் ேடன்
என் பேத எனக் மறந் ேபாய் வ ட் ட .”
''அந் த வ யாபார ையக் ெகான் றவன் யார் என் பைத நீ
ேகள் வ ப்பட் ட உண்ேடா?" என் வ னவ னான் அக் ஸேனாவ் .
மகார் ெசம ன ச் ச ர த் வ ட் ச் ெசான் னான் : எவ ைடய
ைபய ல் கத் த கண்ெட க் கப்பட் டேதா அவேன தான் ெகாைல
ெசய் த க் க ேவண் ம் . ேவ எவனாவ அந் தக் கத் த ைய
அங் ேக ப க் க ைவத் த க் கக் ேம என் றால் அகப்படாமல்
இ க் க ற வைரய ல் அவன் த டன் இல் ைல' என் ப வசனம் .
உன் ைடய ைபக் ள் , அ உன் தைலக் க் கீ ேழ
இ ந் தெபா , ேவெறா வன் கத் த ைய எப்ப த்
த ண த் த க் க ம் ? அப்ப ச் ெசய் ம் ெபா உன்
க் கம் கைலந் ேபாய க் காதா?"
இந் தப் ேபச்ைசக் ேகட் ட ேம, வ யாபார ையக் ெகான் ற ஆள்
இவன் தான் என் ற உ த அக் ஸேனா க் ஏற் பட் ட . அவன்
எ ந் அங் க ந் ேபாய் வ ட் டான் .
அன் இர வ ம் அக் ஸேனாவ் ங் கேவ இல் ைல.
க ைமயான யரம் அ பவ த் க் க டந் தான் அவன் .
பலரகமான ந ழல் க ம் அவன மன அரங் க ேல ஊச ட் டன.
அவ ைடய மைனவ ய ன் உ வம் , அவன் சந் ைதக் ப்
றப்பட் ட சமயத் த ல் வ ட் ப் ப ர ந் தேபா காட் ச தந் ந ன் ற
ந ைலய ல் , இப்ெபா ம் ேதான் ற ய . கண் ன் னால்
அவேள ந ற் ப ேபால் ேதான் ற ய அவ க் . அவள் க ம் ,
அவ ைடய கண்க ம் ம கத் ெதள வாகப் லனாய ன. அவள்
ேப வைத ம் ச ர ப்பைத ம் அவன் ேகட் டான் . அப் றம் , அவன்
தன ழந் ைத கைளக் கண்டான் . அந் தக் காலத் த ல்
இ ந் த ேபால் , ச ன் னஞ் ச களாய் கண்டான் . ஒன் ச
சட் ைட அண ந் த ந் த . மற் ெறான் அம் மாவ ன் மார்ப ல்
கம் ைதந் த ந் த . அதற் ப் ப ற அவன் தன் ைனேய,
ன் தான் இ ந் த ேபால வா ப ம் உற் சாக ம்
ந ைறந் த ேதாற் றத் த ல் கண்டான் . ைக ெசய் யப்ப வதற்
ன் வ த ய ன் ற் றத் த ல் அமர்ந் இைசக் க வ ைய
மீ ட் க் ெகாண் தான் பா ய ந் த ந ைலைய எண்ண ப்
பார்த்தான் அவன் . அக் காலத் த ல் எப்ப வாழ் ந் தான் அவன் ,
கவைல என் பைதேய அற யாதவனாக! தான் கைசய பட் ட
வ தத் ைத ம் , தண்டைன ெகா த் தவைன ம் , ற் ற ந ன்
ேவ க் ைக பார்த்த ஜனத் த ரைள ம் அவன் மனத் த ைரய ேல
கண்டான் . வ லங் கைள ம் , ற் றவாள கைள ம் ,
இ பத் தா வ டச் ச ைற வாழ் க் ைகைய ம் ,
அகாலத் த ேலேய வந் வ ட் ட ப்ைப ம் பற் ற ந ைனத் தான்
அவன் . அந் த எண்ணெமல் லாம் அவ க் ேவதைனேய
தந் த . தன் ைனத் தாேன அழ த் வ டலாமா என் ேயாச க் க ற
அள க் ெவ ப் ஏற் ப த் த ய .
“எல் லாம் இந் தக் கயவன ன் ெசயலால் தான் " என்
ந ைனத் தான் அக் ஸேனாவ் . மகார்ெசம ன ச் மீ மாெப ம்
ஆத் த ரம் உண்டாய ற் அவ க் . அவன் ேபர ல் வஞ் சம்
தீ ர்த் க் ெகாள் ள ேவண் ம் ; அம் யற் ச ய ல் தாேன அழ ந்
பட் டா ம் சர தான் என் ற அவா எ ந் த . ராத் த ர ரா ம்
அவன் ப ரார்த்தைன பண்ண ம் பயன் இல் ைல. மனம்
அைமத காண யாமல் தவ த் த . பகல் ேவைளய ல் அவன்
மகார் ெசம ன ச்ச ன் அ க ல் ெசல் லேவ இல் ைல; அவன்
பக் கம் த ம் ப ம் பார்க்கவ ல் ைல.
இந் த வ தமாக இரண் வாரங் கள் கழ ந் தன. இர ேநரங் கள ல்
அவன் ங் வேத இல் ைல. என் ன ெசய் வ என் ர யாமல்
ழம் ப த் த ண்டா னான் அவன் .
ஓர் இரவ ல் அவன் ச ைறய ள் ற் ற வந்
ெகாண் ந் தான் . ஓர் இடத் த ல் , ைகத கள் ப த்
உறங் வதற் ர ய ப த ய ன் ஒ பக் கத் த ந் . மண்
உ ண் ரண் ெவள ேயவ வைத அவன் கவ ன த் தான் . அ
என் ன என் ஆராய் வதற் காக அவன் அங் ேகேய ந ன் றான் .
த ெரன் உள் ேள ய ந் மகார் ெசம ன ச் ெவள ேய ஊர்ந்
வந் தான் . அக் ஸேனாைவக் கண்ட ம் பயத் த னால் அவன்
கம் ெவள ற ய . அக் ஸேனாவ் அவைனப் பாராத ேபால்
அப்பால் ெசல் ல யன் றான் . ஆனால் மகார் அவன் ைகையப்
பற் ற ந த் த னான் . தான் வ க் அ ய ல் ஒ வாரம்
ேதாண் வ ட் டதாக ம் , ேதாண் எ த் த மண்ைண ெகாஞ் சம்
ெகாஞ் சமாக ட் ல் ைவத் ஒவ் ெவா நா ம் ெவள ேய
எ த் ச் ெசன் , ைகத கள் ேவைலக் ப் ேபாக ற வழ ய ல்
ரஸ்தாவ ல் ெகாட் அப் றப்ப த் த வ ட் டதாக ம் மகார்
ெசான் னான் .
“நீ ம் மா வாைய க் ெகாண் , க ழவா. நீ ம் ெவள ேயற
வ டலாம் . நீ உளற வ ட் டாயானால் , என் ேதாைல உர த்
உய ைர எ த் வ வார்கள் ஆனால் அதற் ந் த நான்
உன் ைன ஒழ த் க் கட் வ ேவன் ” என் அவன் எச்சர த் தான் .
தன பைகவைனப் பார்க்கப் பார்க்க அக் ஸேனா க் க்
ேகாபம் ெபாங் க ய . அதனால் அவன் ேதகம் பதற ய . அவன்
தன ைகைய இ த் க் ெகாண்டான் . "தப்ப ஓடேவ ம்
என் க ற ஆைச எனக் இல் ைல. நீ என் ைனக்
ெகால் லேவண் ம் என் க ற ேதைவ ம ல் ைல. ெராம் ப
காலத் க் ந் த ேய நீ என் ைனக் ெகான் வ ட் டாய் .
உன் ைனக் காட் க் ெகா க் க ற வ ஷயத் த ல் - நான் உள் ளைதச்
ெசால் வ டலாம் ; ெசால் லாம ம க் கலாம் . அ கட ள்
த ள் ளப்ப நடக் ம் " என் ெசால் வ ட் டான் .
ம நாள் , ற் றவாள கைள ேவைலக் இட் ச் ெசன் றேபா ,
ைகத கள ல் எவேனா ஒ வன் ட் ல் மண்ைண எ த்
வந் ெவள ேய ெகாட் வதாகக் காவல் வரர்கள்
கண் ப த் வ ட் டார்கள் . ச ைற வ ம் ேசாதைன
ேபாடப்பட் டத ல் , கள் ள வழ அம் பலமாக வ ட் ட . அவ் வ ஷயம்
அற ந் த கவர்னர் வந் தார். அப்ப வழ ேதாண் யவன் யார்
என் கண் ப ப்பதற் காக அவர் எல் லாக் ைகத கைள ம்
வ சார த் தார். தங் க க் எ ேம ெதர யா என்
எல் ேலா ம் சாத த் தார்கள் . ெதர ந் ைவத் த ந் தவர்கள் மகார்
ெசம ன ச்ைசக் காட் க் ெகா க் க வ ம் பவ ல் ைல. அவ் வா
ெசய் தால் , கைச அ ெகா த் அவைனச் சாக த்
வ வார்கள் என் பைத அைனவ ம் அற வர். கைடச யாக,
கவர்னர் அக் ஸ ேனாவ் பக் கம் த ம் ப னார். அவன் நீத தவறாத
மன தன் என் ப அவ க் த் ெதர ம் . ஆகேவ, அவர் ேகட் டார்
"உண்ைமேய ேப ம் த யவன் நீ . கட க் ப் ெபா வாகச்
ெசால் . இப்ப க் ழ பற த் தவன் எவன் ?" என் .
மகார் ெசம ன ச், தனக் எ ேம சம் பந் தம் இல் லாத
ேபால, கவர்னைரேய பார்த்தப ந ன் றான் . அவன் அக் ஸேனாவ்
மீ ச பார்ைவ டச் ெச த் த னான ல் ைல.
அக் ஸேனாவ ன் உத க ம் கரங் க ம் த் தன. ெவ ேநரம்
வைர அவனால் ஒ வார்த்ைத டப் ேபச யவ ல் ைல. '' என்
வாழ் க் ைகையப் பாழ் ப த் த யவைன நான் ஏன் மைறக் க
ேவண் ம் ? நான் அ பவ த் த ெகா ைமக க் ஈடாக அவன்
யரப் பட ேவண் ய தான் . ஆனால் , நான் ெசால்
வ ட் டால் , இவர்கள் அவைன ச க் கால் அ த் க் ெகான்
வ வார்கேள. நான் அவைனச் சந் ேதக ப்ப தவறாக ம்
இ ந் வ டலாம் . பார்க்கப் ேபானால் இதனால் இன எனக்
என் ன நன் ைம வந் வ டப் ேபாக ற ?" என் ெறல் லாம்
ேயாச த் தான் அவன் .
"உம் . உண்ைமையச் ெசால் , க ழவா. வ க் க் கீ ேழ வழ
ேதாண் ய யார்?'' என் கவர்னர் ம ப ம் ேகட் டார்.
அக் ஸேனாவ் மகார் ெசம ன ச்ைசப் பார்த்தான் . “என் னால்
ெசால் ல யா , எஜமான் . நான் ெசால் ேய தீ ர ேவண் ம்
என் ப கட ள ன் வ ப்பம் அல் ல. என் ைன நீங் கள் என் ன
ேவண் மானா ம் ெசய் ெகாள் ங் கள் . நான் உங் கள்
ஆத க் கத் த ல் இ ப்பவன் ” என் றான் அவன் .
கவர்னர் எவ் வளேவா யன் ம் யா ேபாய ற் .
அக் ஸேனாவ் அத கப்ப யாக எ ம் ேபசேவய ல் ைல.
ஆைகய னால் அந் த வ வகாரத் ைத அப்ப ேய வ ட் வ ட
ேநர்ந்த .
அன் இரவ ல் அக் ஸேனாவ் ப க் ைகய ல் க டந் கண்
அய ம் சமயத் த ல் யாேரா ெம வாக வந் ப க் ைக மீ
உட் கா வைத உணர ந் த . இ ள உற் ேநாக் க ய
ேபா . அப்ப வந் தவன் மகார் தான் என் பைத அவன் ர ந்
ெகாண்டான் .
“இன் ம் உனக் என் னதான் ேவண் ம் ? நீ ஏன் இங்
வந் தாய் ?” என் அக் ஸேனாவ் ேகட் டான் .
மகார் ெசம ன ச் ெமௗனமாக இ ந் தான் . ஆகேவ அக் ஸேனாவ்
எ ந் உட் கார்ந் ேபச னான் . “உனக் என் ன ேவண் ம் ?
இங் க ந் ேபாய் வ . இல் லாவ ல் காவல் காரைனக்
ப்ப ேவன் " என் றான் .
அக் ஸேனாைவ ெந ங் க க் ன ந் தவா மகார்
த் தான் “ஐவான் ம ட் ர ச், என் ைன மன் ன த் வ ”
என் .
“எதற் காக?” என் ேகட் டான் அக் ஸேனாவ் .
“அந் த வ யாபார ையக் ெகான் , கத் த ைய உன் ைபக் ள்
மைறத் ைவத் தவன் நான் தான் . நான் உன் ைன ம்
ஒழ த் வ ட எண்ண ேனன் . ஆனால் ெவள ேய ஏேதா சத் தம்
ேகட் க ம் , கத் த ைய உன் ைபக் ள் த ண த் வ ட் , ஜன் னல்
வழ யாக நான் தப்ப ஓ வ ட் ேடன் .”
அக் ஸேனாவ் ேபசவ ல் ைல. என் ன ெசால் வ என் ேற
ேதான் றவ ல் ைல அவ க் .
மகார் ெசம ன ச் ப க் ைகய ந் கீ ழ றங் க , தைர மீ
மண் ய ட் டப ேபச னான் : “ஐவான் ம ட் ர ச், என் ைன
மன் ன த் வ . கட ள ன் மீ ெகாண் ள் ள அன்
காரணமாக நீ என் ைன மன் ன த் வ . அந் த வ யாபார ையக்
ெகாைல ெசய் தவன் நான் தான் என் பைத நான்
ஒப் க் ெகாண் வ க ேறன் . நீ உன் வ ேபாய் ச் ேசரலாம் .”
"இப்ப ப் ேப வ உனக் எள தாக இ க் கலாம் . ஆனால்
உனக் காக நான் இந் த இ பத் தா வ டகாலம் அ பவ த் த
ெகா ைமகள் ெகாஞ் ச நஞ் ச மல் ல. இன ேமல் நான் எங் ேக
ேபாக ம் ? என் மைனவ ெசத் ப் ேபானாள் . என் மக் கள்
என் ைன மறந் வ ட் டார்கள் . எனக் ப் ேபாக் க டம் எ ேம
இல் ைல” என் ெசான் னான் அக் ஸேனாவ் .
மகார் ெசம ன ச் எ ந் த க் கேவ இல் ைல. அவன் தைரமீ
தன் தைலைய ேமாத க் ெகாண் அ தான் . "ஐவான் ம ட் ர ச்,
என் ைன மன் ன த் வ . அவர்கள் என் ைன கைசய னால்
அ த் ெநா க் க ய ேபா ட எனக் இவ் வள கஷ் டமாக
இல் ைல. இப்ேபாைதய ந ைலய ல் உன் ைனப் பார்க் ம்
ேபா தான் என் னால் சக க் க ய வ ல் ைல. என் றா ம் நீ
எனக் காக இரக் கப் பட் டாய் . என் ைன நீ காட் க் ெகா க் கேவ
இல் ைல. நான் ஒ அதமன் . க ற ஸ் ேபரால் ெகஞ் க ேறன் ,
என் ைன மன் ன த் வ ” என் றான் .
அவன் அ லம் வைதக் ேகட் ட ம் அக் ஸேனா க் ம்
அ ைக ெபாங் க வந் த . அவன் ெசான் னான் : "கட ள்
உன் ைன மன் ன ப்பார். பார்க்கப்ேபானால் நான் உன் ைனக்
காட் ம் மடங் ேமாசமானவனாக இ க் கலாம் ."
இவ் வார்த்ைதகைளச் ெசான் ன ம் அவன் உள் ளத் த ன் ைம
கைரந் ேத ேபாய ற் . வட் க் ப் ேபாகேவ ம் எ ம் ஆைச
ட அவைன வ ட் ப் ேபாய் வ ட் ட . ச ைறைய வ ட் . ெவள
ேயற ேவண் ம் என் க ற ஆைச இப்ெபா அவ க்
இல் லேவ இல் ைல. தனக் மரணம் வ ைரவ ல் வ தைல
அள க் ம் என் தான் நம் ப னான் அவன் .
அக் ஸேனாவ் எவ் வளேவா எ த் ச் ெசால் ய ேபாத ம் ,
மகார் தான் ெசய் த ற் றம் பற் ற ய உண்ைமைய
ஒப் க் ெகாண் வ ட் டான் . ஆனா ம் , வ தைல உத் த ர
வந் ேசர்வதற் ள் அக் ஸேனாவ் இறந் ேபானான் .

ற் ம்