Ang Dagat at si Lolo Pedro Buod

Ni Kara David

Ang kwento ay nagsimula sa isang lugar na kung tawaging Verde Island

Passage. Simple lamang ang kanilang pamumuhay na ang tanging
kanilang ikinabubuhay ay pangingisda lamang na kung tawagin ay biyaya
o yaman ng karagatan,ngunit nang dumating ang negosyante ay
ipinakilala nila ang bagong pagkakakitaan na ornamental fishing. Ang
Ornamental Fishing ay ang pangunguha nang mga maliliit at makukulay
na isda upang ilagay sa aquarium o maging palamuti sa tahanan.
Ito ay nangyari sa payak na lugar na ang pangunahing pamumuhay ay
kung tawagin ay Isla Verde sa Probinsya ng Batangas.Ito ay nasa pagitan
nang Mindoro at Batangas.

Si Lolo Pedro, 75 taong gulang ay dating mangingisda na walang ibang

hinangad kundi mapagtapos at magkaroon ng maayos na trabaho ang
kanayang anak na si Boyten. Sapat lang sa pangangailangan ang hinuhuli
nilang isda noon bago paman dumating ag mga negosyante noong
dekada sisenta na siyang nagturo sa kanila sa paggamit ng kompresor.
Sodium selenide, lason na kemikal upang mahilo ang mga isda at mas
madaling hulihin . Subalit sa taong 1994 ay ipinagbawal ang paggamit ng
soduim selenide dahil nasisira ang mga coral reefs. Sa kabila nito ay hindi
tumigil ang Negosyo ng aquarium fishing gamit ang lambat. Ngunit
naparalisa si Lolo Pedro at walang magawang iba si Boynet kundi tumigil
sa pag-aaral sa edad na labing dalawa at magsapalaran sa karagatan.
Ang kapalaran na iniiwasan ni Lolo Pedro ay sasapitin din pala ng
kanyang anak. Nung nakaraang taon, naaksidente sa dagat ang anak ni
Lolo Pedro na si Boyten, sandaling naparalisa ang kanyang katawan.
Piligroso talaga ang trabaho nilang mga tao na malapit sa dagat at
pangingisda lamang ang kanilang pangkabuhayan. Sa isang lugar kung
saan nakakulong sa utang at kahirapan ang mga tao, maagang
namumulat ang mga bata sa pakikkipagsapalaran. Sumisisid sila mga
halos isang araw upang meron pagkakitaan, pero hindi pa din sigurado
kung ang mga maliliit na isda ay mabuhay sa loob ng plastik na merong
oxygen sa isang linggo. Kailangan pa nitong masanay sa kanilang lalagyan
upang maka pagbyahe na ito. Sa kasamaang palad meron pa din mga
isda ang hindi nabubuhay dahil sa tagal ng byahe. Hindi talaga sapat ang
kanilang kinikita sa pang araw araw, naka depende pa ang kanilang kita
sa mga isdang buhay. Masakit man makita na binabyahe ng ilang oras
ang mga isda at ang iba ay namamatay dahil sa katagalan ng byahe
ngunit mas nakakapanlumo makita na nababawasan ang kita ng mga
mangingisda na hindi gaanong kalakihan. Kung sino man ang
nagpakahirap kumuha, sila din ang may pinakamaliit na kita.

Ang istoryang ito ay napakasakit sa puso. Kung sino pa yung naghihirap,

sila pa yung maliit ang kinikita. Hindi biro ang sumisid sa dagat ng halos
ilang oras at meron pang possibilidad nna magkasakit ka dito. Talagang
may reyalidad sa totoong buhay. Sana lahat ng tao na ganoon ang hanap
buhay, ay makaahon sa kahirapan. Maliit man ang kita, bumabangon pa
rin at tuloy sa buhay.