Lapu-lapu monument
Juaquins runway grill
Juaquins runway grill
Ang juaquins runway grill ay
matatagpuan o malocate ito
malapit sa mactan international
airport, isa rin ito atraksyon sa
aming lugar dahil nasa rooftop rin
nila ito inilagay, ibigsabihin
matatanaw mo ang buong airport
habang kumakain, pwede rin
dahil mo ang minamahal mo dito
at magdate na habang nagdate
kayo ay sabay niyong abutin ang
mga pangarap niyo sa isa’t isa.
BATTLE OF MACTAN
Lapulapu was one of the two datus of Mactan before the Spanish
arrived in the archipelago, the other being a certain Zula, both of
whom belong to the Maginoo class.
When Portuguese explorer Ferdinand Magellan arrived in the
Philippines in the service of Spain, Zula was one of those who gave
tribute to the Spanish king while Lapulapu refused. In the midnight
of April 27, 1521, Magellan led a force of around sixty Spaniards
and twenty to thirty war boats (karakoa) of Humabon's warriors
from Cebu. They arrived in Mactan three hours before dawn.
However, because of the presence of rock outcroppings and coral
reefs, Magellan's ships could not land on the shores of Mactan.
Their ships were forced to anchor "two crossbow flights" away
from the beach. According to Antonio Pigafetta, they faced around
1,500 warriors of Lapulapu armed with iron swords, bows, and
"bamboo" spears. Magellan repeated his offer not to attack them if
Lapulapu swore fealty to Rajah Humabon, obeyed the Spanish king,
and paid tribute, which Lapulapu again rejected. At the taunting
request of Lapulapu, the battle did not begin until morning.
Magellan, perhaps hoping to impress Humabon's warriors with the
superiority of European armor and weapons, told Humabon's
warriors to remain in their balangay. Magellan and forty-nine of
the heavily armored Spaniards (armed with lances, swords,
crossbows, and muskets) waded ashore to meet Lapulapu's forces.
They set fire to a few houses on the shore in an attempt to scare
them. Instead, Lapulapu's warriors became infuriated and charged.
Two Spaniards were killed immediately in the fighting, and
Magellan was wounded in the leg with a poisoned arrow. He
ordered a retreat, which most of his men followed except for a few
who remained to protect him. However, he was recognized as the
captain by the natives, whereupon he became the focus of the
attack. Outnumbered and encumbered by their armor, Magellan's
forces were quickly overwhelmed. Magellan and several of his men
were killed, and the rest escaped to the waiting ships.
Sa Punta Engaño, ang Lungsod ng Lapu Lapu-lapu monument
Lapu ay nakatayo sa 20-talampakang
tanso na rebulto bilang parangal kay
Datu Lapu Lapu, isang katutubong
pinuno na nagpatalo sa mga sundalong
Espanyol at pumatay sa Portuguese
explorer na si Ferdinand Magellan sa
Battle of Mactan noong 1521. Ang
bantayog na ito ay nagsisilbing
paalala ng Filipino katapangan.
Pinaniniwalaan nila ito na ang unang
bayani na tumanggol sa kanilang
lugar at pagkatao. Itinayo nila ito
dahil ito ang nagpapalakas ng loob
nila na para bumangon at harapin ang
mga pagsubok sa buhay nila.
ALAMAT NG TANDANG
Si Sidapa na Bathala ng Digmaan ay lagi nang nilalapitan ng mga datu upang mapanatili ang kapayapaan sa kani-kanilang
baranggay. Alam ni Sidapa na nasa pakikipagkaibigan ng mga pinuno ang susi upang hindi matuloy ang alinmang digmaan.
Sumisikat pa lang ang araw ay nakapila na ang maraming puno ng baranggay. Si Sidapa ang nagpapayo upang mapanatili ang
kapayapaan sa kani-kanilang lugar.
May mga pagkakataong hindi kaagad nakakasangguni ang mga datu. Nagkakalaban ang mga puno. Kapag nangyari ito, nauuwi
sa digmaan ang.mga baranggay.
Matutulis na sibat ang karaniwang panlaban ng mga mandirigma. Kapag may nasusugatan o namamatay sa labanan, lubos na
nalulungkot si Sidapa.
Kapag napagkakasundo ni Sidapa ang nagkakahidwaang mga raha ay natutuwa Siya. Naliligayahan Siyang nagbibigayan at may
respeto sa isa't isa ang bawat datu. Naniniwala si Sidapa na kapag may digmaan ay walang pag-iibigan. Na kapag may pag-iibigan
ay walang digmaan. Lagi niyang pangarap na nag-uusap-usap ang lahat at naggagalangan.
Sa dami ng mga mamamayan, datu, at mga baranggay sa bayan-bayan, at sa dami rin ng problema na inihahain kay Sidapa,
kailangang may nagpapaalala sa Kanya sa tuwi-tuwina. Kailangan ding may gigising sa Kanya tuwing madaling araw bilang hudyat
na may mga datu nang naghahain ng problema.
Isa sa mga sundalo ni Sidapa ang nagprisintang orasan niya. Obligasyon niyang paalalahanan si Sidapa na oras na ng pagkain, o
oras nang tapusin ang isang pulong, o oras nang humarap sa ilang bisita, o oras nang magbigay desisyon sa isang problema.
Pinakamahirap na gawain ng Sundalong Orasan ang paggising nang napakaaga tuwing madaling araw. Noong unang mga linggo
ay laging napakaaga niyang gumising pero kapag napapakuwento siya sa mga kapwa sundalo ay bahagya siyang nahuhuli sa
paggising kay Sidapa.
Mapagpasensya ang Bathala niya. Lagi nitong pinagbibigyan ang Sundalong Orasan. Upang ganahan sa trabaho ay
dinadagdagan ni Sidapa ang mga insentibo nitong pilak, damit at pagkain para sa pamilya.
Tuwang-tuwa naman ang Sundalong Orasan pero mahina itong manindigan. Sa kaunting aya ng mga kaibigan ay natatangay siya
upang uminom ng alak. Hindi lamang isa o dalawang kopita. Kundi maraming alak na nagpapalasing Sa kanya.
Sa pagkalasing ay naibalita pa niya sa ilang kawal ng naglalabang tribo ang mga sikretong pandigmaang di dapat na ipaalam. Galit
na galit si Sidapa. Maraming hindi pagkakaunawaan ang naganap dahil hindi Siya ginigising ng Orasang Sundalo sa madaling
araw.
Nang matuloy ang isang madugong digmaan ng dalawang malaking baranggay ay ipinatawag ni Sidapa ang Orasang Sundalo.
Lasing na lasing ang Orasang Sundalo nang humarap sa kanyang Bathala.
"Ikaw ang dahilan sa madugong digmaang sana ay naiwasan."
"Pa...patawad po, Bathalang Sidapa."
"Pinagbigyan na kita nang ilang ulit! Marami ang namatay dahil sa iyong kapabayaan. Wala kang utang na loob. Ang mga lihim
pandigmaan at pangkapayapaan ay ipinaalam mo sa lahat. Ang obligasyon mong gisingin ako sa madaling araw ay hindi mo
pinahalagahan. Bilang parusa, magiging isang hayop kang walang gagawin kundi gisingin ang daigdig tuwing nagmamadaling
araw!"
Sa isang kisapmata ang Sundalong Orasan ay lumiit nang lumiit. Nagkabalahibo ito sa buong katawan. Naging pakpak ang mga
kamay at nagkatahid ang mga paa. Sa halip na magsalita ay tumilaok itong parang manggigising.
Sa sobrang kahihiyan, lumipad papalabas ng tahanan ni Sidapa ang Sundalong Orasan na magmula noon ay tinatawag na
Tandang. Ang Tandang na tumitilaok sa madaling araw ang nagpapaalalang siya ang unang tagagising ng sandaigdigan. Ito