Aralin 1 – Konsepto ng

Wika
Part 2

Wikang
Wikang Panturo
Pambansa

Bilinggwalismo
Wikang Opisyal
Multilinggwalismo
 Wikang Pambansa :
Filipino ang Pambansang wika ng Pilipinas at may
konstitusyonal na batayan ang pagiging pambansang
wika ng Filipino. Sa unang bahagi ng Artikulo
XIV,Sek.6, Konstitusyon ng 1987,nakasaad na , “Ang
wikang pambansa ng Pilipinas ay Filipino.
Samantalang nililinang,ito ay dapat payabungin at
payamanin pa salig sa umiiral na wika sa Pilipinas at
sa iba pang mga wika.”
 Bilang pambansang wika, Filipino ang sumisimbolo sa
ating pambansang pagkakakilanlan. Sinasalamin nito ang ating
kalinangan at kultura, gayundin ang ating damdamin bilang
mga Filipino.Ang wikang Filipino ang nagbabandila sa mundo
na hindi tayo alipin ng alinmang bansa at hindi tayo
nakikigamit ng wikang dayuhan. Ang wikang pambansa ang
sumasagisag sa ating kalayaan.Pambansang wika ang
nagdadala ng pagkakaisa at pagbubuklod.Mahalagang
pagyamanin at pahalagahan ang ating pambansang wika, ang
isa sa mga natatanging pamana ng ating mga ninuno at
nagsisilbing yaman ng ating lahi.
 Bukas ang wikang Filipino sa pagpapayamang
natatamo mula sa iba pang wika ng Rehiyon. Lalo pang
mapapayaman ang leksikon na Filipino sa pamamagitan
ng paglahok ng mga salitang mula sa iba pang
katutubong wika ng Pilipinas.Katulad ng salitang “bana”
na mula sa salitang bisaya na ang ibig sabihin ay
asawang lalaki na sa kasalukuyan ay marami na rin ang
gumagamit ng salitang ito.
 KONSEPTO NG WIKANG PAMBANSA :
Ang Pilipinas katulad ng karamihan sa mga bansa
ngayon sa mundo ay binubuo ng sambayanang may
iba’t-ibang wikang katutubo. Itinuturing ang wika na
isang mabisang bigkis sa pagkakaisa at
pagkakaunawaan. Ang layunin ng pagkakaroon ng
isang wikang pambansa ay ang mabilis na
pagkakaunawaan at ang pagsibol ng damdamin ng
pagkakaisa ng mga mamamayan na may ibat-ibang
wikang katutubo. Katulong ito ng isang pambansang
watawat, pambansang awit, at iba pang pambansang
sagisag sa pagtatag ng isang pambansang pamahalaan.
 Malimit na hinihirang na wikang
pambansa ang sinasalita ng dominante at/o
pinakamaraming pangkat. Maaaring maging
dominante ang wika ng isang pangkat na
gumaganap ng pangunahing tungkulin sa
kasaysayan ng paglaya ng bansa. Maari ding
maging dominante ang wika sa pook na sentro
ng komersiyo, edukasyon, kultura, at gawain
pampolitika.
 Wikang Panturo:
Bukod sa pagiging pambansang wika ng Pilipinas,
iniaatas din ng Konstitusyon ng 1987 ang paggamit ng Filipino
bilang wikang panturo.Sa ikalawang bahagi ng Artikulo
XIV,Sek.6 nakasaad na, “ Alinsunod sa tadhana ng batas at
sang-ayon sa nararapat na maaaring ipasiya ng Kongreso,dapat
magsagawa ng mga hakbangin ang Pamahalaan upang ibunsod
at puspusang itaguyod ang paggamit ng Filipino bilang midyum
na opisyal na komunikasyon at bilang wika ng pagtuturo sa
sistemang pang- edukasyon.”
 Nagsimulang ipagamit ang Wikang Pambansa bilang
wikang panturo sa panahong Komonwelt at para sa
edukasyon ng mga magiging guro ng Wikang Pambansa.
Bago pa sumiklab ang Ikalawang digmaang Pandaigdig ay
may mga guro na nagtuturo ng Wikang Pambansa.
Sa isang sirkular noong Mayo 3, 1940, iniatas ng
Kawanihan ng Edukasyon ang pagtuturo ng Wikang
Pambansa bilang regular na asignatura sa Ikaapat na taon
ng Paaralang Sekondarya. Pagkaraan ng digmaan, unti-
unting binuksan ang mga asignatura sa elementarya at
sekondarya na nagtuturo ng wika at panitikan na
gumagamit ng Wikang Pambansa bilang Wikang Panturo.
 Opisyal na Wika:
Tinatawag na opisyal na wika ang isang wika na
binibigyan ng natatanging pagkilala sa Konstitusyon bilang
wikang gagamitin sa mga opisyal na transaksyon ng
pamahalaan. May dalawang opisyal na wika ang Pilipinas ang
Filipino at Ingles.
Ayon sa Artikulo IV, Sek.7, ang wikang opisyal ng Pilipinas ay
Filipino at Ingles, at hanggat walang itinatadhana ang batas.
Bilang opisyal na wika, may tiyak na magkahiwalay na gamit
ang Filipino at Ingles.
 Gagamitin ang Filipino bilang opisyal na wika sa
pag-akda ng mga batas at mga dokumento ng
pamahalaan . Ito rin ang wikang gagamitin sa mga
talakay at diskurso sa loob ng bansa, halimbawa, sa
mga talumpati ng pangulo, mga deliberasyon sa
kongreso at senado,pagtuturo sa mga paaralan mga
paglilitis sa korte,at iba pa. Mahalaga ang paggamit ng
Filipino sa mga talumpati ng pangulo upang maunawaan
ng mamamayan ang mahalagang usapin ng
bansa.Gumaganap din bilang lingua franca o tulay ng
komunikasyon sa bansa.Kung ang dalawang taong nag-
uusap ay magkaiba ng kulturang pinanggalingan.
 Samantala, gagamitin naman ang
Ingles bilang isa pang opisyal na wika ng
Pilipinas, sa pakikipag-usap sa mga
banyagang nasa Pilipinas at sa
pakikipagkomunikasyon sa ibat-ibang bansa
sa daigdig.Ingles ang itinuturing na lingua
franca ng daigdig. Ito ang ginagamit ng mga
tao mula sa ibat-ibang bansa para mag –usap
at magkaunawaan.
 B

Bilingguwalismo at Multilingguwalismo BB
Ang bilingguwalismo ay tumutukoy sa dalawang
wika. Isang pananaw sa pagiging bilingguwal ng isang tao
kung nakakapagsalita siya ng dalawang wika ng may
pantay pantay na kahusayan. Bilang patakarang pang
edukasyon sa Pilipinas,nangangahulugan ito ng paggamit
ng Ingles at Filipino bilang panturo sa ibat-ibang
magkahiwalay na asignatura. Ingles sa Matematika at
Siyensya, Filipino sa Agham Panlipunan at iba pang
kaugnay na larangan.
Ang Multilinggwalismo- may kasanayan na makapagsalita na
mahigit sa dalawang wika. Kasalukuyan multilinggwalismo ang
pinaiiral na patakarang pangwika sa edukasyon.Ang pagpapatupad
ng mother tongue-based multilingual education ay
nangangahulugan ng paggamit ng unang wika ng mga studyante sa
isang partikular na lugar.
Halimbawa: Sa Ilokos, Ilokano ang wikang panturo mula
kindergarten hanggang ikatlong baitang.Ituturo naman ang
Filipino at wikang Ingles pagtuntong nila ng ikaapat na baitang
pataas.
Ipinatutupad ang ganitong pagbabago sa wikang panturo dahil
napatunayan ng maraming pag-aaral na mas madaling matuto ang
mga bata kapag ang unang wika nila ang ginamit na panturo.